Рыбаченко Олег Павлович : другие произведения.

جنگ پیشگیرانه استالین-12

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
 Ваша оценка:
  • Аннотация:
    1942 است . برف شروع به باریدن کرد. نیروهای استعماری بریتانیا به سمت آسیای مرکزی حرکت کردند. اما نازی ها به طرز محسوسی سرعت حمله خود به مسکو را کاهش دادند. با وجود برف، دختران کومسومول هنوز فقط با پای برهنه و بیکینی می جنگند، و حتی پسران پیشگام پاشنه های برهنه خود را که از سرما سرخ شده به نمایش می گذارند.
  جنگ پیشگیرانه استالین-12
  حاشیه نویسی
  نوامبر 1942 است . برف شروع به باریدن کرد. نیروهای استعماری بریتانیا به سمت آسیای مرکزی حرکت کردند. اما نازی ها به طرز محسوسی سرعت حمله خود به مسکو را کاهش دادند. با وجود برف، دختران کومسومول هنوز فقط با پای برهنه و بیکینی می جنگند، و حتی پسران پیشگام پاشنه های برهنه خود را که از سرما سرخ شده به نمایش می گذارند.
  . فصل شماره 1
  در حال حاضر نوامبر 1942 است. درگیری کمی کند شد. هوا سردتر شد و برف شروع به باریدن کرد. واقعاً جنگیدن ترسناک شده است، مخصوصاً برای ائتلاف ها.
  و حمله اصلی نیروهای محور به آسیای مرکزی منتقل شد، جایی که هوا حتی در این زمان نسبتاً گرم است. خوب، البته، شما می توانید از واحدهای استعماری خود بسیار موثر استفاده کنید.
  دختران کومسومول حملات کوچک و حزبی انجام دادند. این تاکتیک آنها بود. و تا حدودی تاثیر داشت.
  ناتاشا نیز در نبردها شرکت کرد. در اینجا گله ای از آنها فقط با لباس بیکینی به سربازان آلمانی حمله می کنند.
  دختران با انگشتان پا برهنه نارنجک پرتاب کردند. و آنها با عجله فرار کردند و پاشنه های برهنه خود را که از یخبندان صورتی رنگ شده بود به چشم می زدند.
  ناتاشا حتی با شور و شوق آواز خواند تا زیبایی هایی را که به دلیل روند نه چندان موفق جنگ غمگین بودند، شاد کند.
  هنگام پیوستن به Komsomol ، آنها سوگند یاد کردند ،
  برای احترام به پرچم مقدس شوروی ...
  اعضای کومسومول به موقع برای برداشت محصول خواهند بود،
  چون وطن مادر ماست!
  
  انبوهی از ورماخت به ما حمله کردند،
  کشوری بزرگ و درخشان...
  و کرات ها فرنی را با خون مخلوط کردند،
  احضار شیطان به اتحاد با شاخ!
  
  اما دختران می خواهند با دشمن بجنگند،
  و با آنها کروبی درخشان...
  ما از شعله براق رنگ خجالت نمی کشیم،
  بیایید وسعت جهان را تسخیر کنیم!
  
  ما شوالیه هستیم، اگرچه هنوز دختریم،
  بلوندهای قرمز زیبا...
  و صدای کوچک بسیار واضح است،
  بیایید موفقیت کیهانی را جشن بگیریم!
  
  برای جلال کمونیسم، لنین حکیم،
  او بر ما مهر مقدس گذاشت...
  متأسفانه نسل های زیادی خواهند گذشت
  وقتی دنیای کمونیسم را می سازیم!
  
  استالین به ما دستور داد که با گروه ترکان مبارزه کنیم،
  برای شکست دادن فاشیست ها در نبردی سخت...
  مسلسل را با کوله پشتی ام حمل کردم،
  من فقط پنج سال در موسسه تحصیل کردم!
  
  حالا دختران پابرهنه در سرما،
  می خندد و می خندد، غرور می دود...
  گاز گرفتن، به من گل رز بده، زیبایی،
  بگذار آسایش در کائنات باشد!
  
  ما با پای برهنه در نزدیکی مسکو می جنگیم،
  چرا دختران زیبا به چکمه نیاز دارند؟
  و آسمان آبی است...
  یک فاشیست لعنتی از پا در می آید!
  
  ما دخترانی هستیم با زیبایی بی نظیر،
  ما آتش داریم، رویای هوا...
  عشق گاهی اوقات می تواند بسیار عجیب باشد
  وقتی با پسری مثل همیشه هستی!
  
  زیبا می بوسم، حمله می کنم،
  پرتاب نارنجک - ببر منفجر شد...
  پای برهنه سردت،
  شعله را گرم کرد، حتی برای یک لحظه!
  
  و کرات ها خیلی سخت گرفتند،
  از دخترانی با داس آتشین...
  بیایید تا کیلومترها به کمونیسم ایمان بیاوریم،
  با پای زنانه ات!
  
  شجاعانه جنگیدم، جانم را دریغ نکردم،
  او چنین معجزاتی انجام داد ...
  و بدون خجالت حریف را شکست داد،
  باشد که بهار پیروز بیاید!
  
  آنچه پیشور به طور تصادفی با ما فراموش کرد،
  می خواستم زمین بگیرم برده های ساده...
  اما فریتز اشتباه محاسباتی کرده است، می دانید که بسیار،
  در نظر گرفتن روس ها به سادگی وحشی!
  
  در پاسخ، نارنجک ها در یک قوس پرواز می کنند،
  دختری که با پای برهنه اش پرتاب می کند...
  و مسلسل ها بسیار دقیق شلیک می کنند،
  تو پیشور بدون هیچ هستی، او را بپوشان!
  
  ما دخترهای کومسومول باحالی هستیم،
  ما مسکو را نگه خواهیم داشت، مطمئناً می دانید ...
  و ما بدون آمادگی از خط عبور خواهیم کرد،
  حتی یک بهشت کمونیسم بسازیم!
  
  در کشور مقدس شوروی خیر خواهد بود،
  کمونیسم تابناک بوجود خواهد آمد...
  و هیتلر با سرنیزه مجازات خواهد شد،
  بیایید فاشیسم هار را سرنگون کنیم!
  
  ما دختران وطن پرستی هستیم
  شما نمی توانید ما را سردتر و بلندتر پیدا کنید...
  در حالی که ما پابرهنه ایم، اما کفش های کتانی منتظرند،
  بالاخره هنوز بیست نشده!
  
  چنین جوانی و شیرین است
  ما متوجه می شویم و بخارهای موجود در او را می بینیم ...
  شکلات به زودی در انتظار ما است،
  و فقط یک هدیه دیوانه از جانب خدا!
  
  مسیح را دوست بدار، خدا را پرستش کن،
  وقتی او به زودی با هدیه می آید ...
  برای عید پاک کیک و تخم مرغ عید پاک وجود خواهد داشت،
  همه کسانی که زنده شده اند - جلال و افتخار!
  
  پس دخترا اشکاتو پاک کن
  شما بچه ها نباید عزاداری کنید...
  باور کن یخبندانهای شدید میگذرند
  و باور کنید، ما سالم تر خواهیم شد!
  
  وقتی برلین زیر دست ما دختران است،
  با پای برهنه در خیابان ها قدم خواهیم زد...
  اکنون ما پادشاهان و قاضیان فاشیست ها هستیم،
  و در مزارع کتان با طلا خواهد رسید!
  اینگونه است که دختران زیرک بسیار باحال و زیبا می خوانند، سینه ها و ران هایشان به سختی در هوای سرد با نوارهای باریک بافت پوشیده شده است.
  خوب، دختران تسلیم نمی شوند و تسلیم نمی شوند. اینها واقعاً فقط زیبایی های نوشته شده هستند.
  و چنین برازنده هایی از پاهای لذیذ و فریبنده خود اثری به جا می گذارند.
  جنگجویان به طور پیش پا افتاده ای جذاب هستند. و فقط زیبایی های فوق کلاس.
  شدت درگیری اکنون در جنوب است. نیروهای ائتلاف عملاً عشق آباد را محاصره کرده اند. و نبردهای سختی برای این شهر در جریان است.
  در اینجا هم پسران پیشگام ترکمن می جنگند و هم روس ها.
  اکمال و اولگ - اولی با موهای مشکی و تیره از برنزه، دومی با موهای روشن و حتی پس از آن تقریباً سیاه به عنوان منفی. هر دو پسر پابرهنه بودند، شلوارک پوشیده بودند و کراوات قرمز به گردنشان بسته بودند.
  آنها با خشم و سرسختی می جنگند. آنها قهرمانی کودکانه خود را نشان می دهند و همزمان می خوانند.
  من یک پسر پابرهنه پیشگام هستم،
  من روسیه، سرزمین مقدس را دوست دارم...
  ما نمونه ای برای میهن خود شده ایم،
  شور شعله ور، حتی غیرزمینی!
  
  با یک نارنجک، با عصبانیت به سمت تانک هجوم خواهم آورد،
  از جریان آتش مسلسل نترسید...
  فورر از من نیکل دریافت خواهد کرد -
  اجازه دهید به زودی کار سریع وجود داشته باشد!
  
  من پیشگام شوروی برای مردم هستم،
  استالین دانا شخصا به ما دستور داد...
  و هیتلر به سادگی یک دیوانه است،
  بگذار اعصابمان از فولاد باشد!
  
  من معتقدم که ما فاشیست ها را شکست خواهیم داد،
  به عبارت دقیق تر، این درست است، من این را مطمئنم ...
  بالای سر ما کروبی عیسی است،
  به شما راه رسیدن سریع به بهشت را نشان می دهد!
  
  برای سربلندی میهن مقدسمان،
  دختران پابرهنه می جنگند...
  و می دانید که جنگجوی پیشگام باحال است،
  و صدای بچه ها کاملا واضح است!
  
  ما به ارتفاعات کیهانی خواهیم رسید،
  اگر بی حالی و تنبلی وجود ندارد ...
  برای ما، خود استالین به نظر می رسد مانند خدا،
  و لنین بدون اشتباه می درخشد!
  
  من یک پیشگام هستم، باور کنید به برلین خواهم آمد،
  من و دخترها یک دویدن پرشور خواهیم داشت...
  و پیشور در جهنم کباب خواهد شد،
  به نظر می رسد که برگر به وضوح از آبجو مست شده است!
  
  ما روسیه را در ارتدکس تجلیل خواهیم کرد،
  اگرچه گاهی کشیشان افسوس که فاسدند...
  اما برای او بجنگ و نترس،
  تو یک پسر پیشگام شجاعی، باور کن!
  
  من نزدیک مسکو هستم، فقط یک بچه،
  من اون موقع فقط ده سالم بود...
  اما او همچنین شاهکاری به کرات ها نشان داد،
  پوزه حریف را محکم کف کرد!
  
  و استالینگراد برای آلمانی ها مثل یک کابوس است،
  گورها در آنجا برای نازی ها رشد کردند...
  ما به ورماخت ضربه زدیم،
  کروبی ها بال های فولادی می پوشند!
  
  اما من و دختر پابرهنه بودیم
  و با پاشنه های برهنه از میان برف ها می دویدند...
  سپس با آب جوش گرم می شود،
  به تخیل کمونیسم دادند!
  
  من با یک تفنگ ساده به کرات ها شلیک کردم،
  و باور کن خیلی دقیق بهش زد...
  از این گذشته ، برای من سووروف ایده آل است ،
  و هیتلر به زودی در یک قفس قوی خواهد بود!
  شکنجه اش می کردم و تیراندازی می کردم
  و شما برای همیشه سیر خواهید بود، بچه ها!
  این گونه است که پیشکسوتان با احساس و بیان عالی می خوانند. و آهنگ آنها به معنای واقعی کلمه قلب را لمس می کند و آن را می لرزاند! این واقعا چیزی است که نمی توان با آن مقایسه کرد.
  و بچه ها از مسلسل شلیک می کنند. سرهای سیاه، قرمز و بلوند، پسران و دختران قهرمانانه با هم می جنگند. و به نظر فوق العاده باحال می رسد.
  ائتلاف به پیشروی خود ادامه می دهد، اما به سرسختی باورنکردنی و شگفت انگیز قهرمانان پیشگام برخورد می کند.
  بچه‌ها در اینجا گلوله‌ها را به توپ‌ها و کمربندها را به مسلسل‌ها می‌آورند. و خودشان شلیک می کنند. پاشنه های برهنه آنها، کمی خاکستری با گرد و غبار، فقط سوسو می زنند. این بچه ها واقعاً همان چیزی هستند که ما به آن نیاز داریم.
  رزمندگان جوان با وحشیگری بسیار می جنگند.
  اولگ نارنجکی را به سمت یک عرب در ارتش بریتانیا پرتاب کرد و آواز خواند:
  می بینید، ستون ها از کتاب ساخته شده اند،
  قهرمانان بیرون آمدند و قهرمان شدند...
  استالین پیشگامان را به هدر داد -
  ما یک حساب برنده باز خواهیم کرد!
  ما یک حساب برنده باز خواهیم کرد!
  اکمل سری تکان داد و در حالی که با پای برهنه و کودکانه‌اش نارنجکی پرتاب کرد، فریاد زد:
  - به نام ایده های جاودانه کمونیسم،
  آینده کشورمان را می بینیم...
  و پرچم قرمز، سرزمین پدری روشن،
  ما همیشه فداکارانه وفادار خواهیم بود!
  بنابراین این دو پسر با تاثیر بسیار و شور و شوق زیادی مانند سایر کودکان با هم دعوا می کنند.
  در همان زمان، اعضای Komsomol در حال مبارزه هستند و هوازی برجسته و اراده خم نشدنی خود را نشان می دهند.
  آنها هر دو شجاع و ماهر هستند. و رزمندگان فوق العاده باحال و منحصر به فرد هستند. چه چیزی را می توان با امثال آنها مقایسه کرد؟ اگر واقعاً چیزی با امثال آنها برابر است؟
  دختران ستون‌های حریف را که در حال پیشروی بودند می‌کوبند و آواز می‌خوانند.
  من یک عضو کومسومول هستم، آهنگ من به نظر می رسد،
  افتخار می کنم که در قرن مهر به دنیا آمدم...
  جویبارهای طوفانی در بهار جاری است،
  ما بیهوده برای وطن زندگی نخواهیم کرد!
  
  وقتی نازی ها به روسیه نقل مکان کردند،
  شیپور ترسناک به صدا درآمد ...
  و ای دختر، شجاع باش، ترسو نباش،
  مردن در جنگ مزخرف است!
  
  و اکنون به شدت با دشمن می جنگم
  من با مسلسل دقیق شلیک میکنم...
  در سرما، دختری با دامن، پابرهنه،
  او یک پرنده جسور پرواز است!
  
  نه، ما تسلیم فاشیست ها نخواهیم شد، این را بدانید
  برای ما، تو تنها هستی، مادر روسیه...
  بیایید یک بهشت شگفت انگیز در این سیاره بسازیم،
  خداوند، خداوند متعال، مسیح، خواهد آمد!
  
  و لنین برای همیشه با ما خواهد بود،
  ما اراده ای قوی تر از فولاد نظامی ایجاد می کنیم...
  اعضای کومسومول در جوانی هستند،
  و پدر ما رفیق حکیم استالین است!
  
  و من عاشق پابرهنه در برف هستم،
  بدو، پاشنه هایت در برف می درخشد...
  من سر حرامزاده فاشیست را می برم
  مجازات در انتظار دیوانگان هیتلر است!
  
  بیایید این فاشیسم هار را شکست دهیم،
  و به زودی نزدیک برلین خواهید بود...
  تا انتقام بی رحمانه نیاید،
  وقتی پیشور دروغ می گوید، با حرکات یک دلقک!
  
  عشق به مسیح با پیوستن به کومسومول،
  دختران، پسران - آنها با هم قول دادند ...
  فاشیسم کاملاً شکست خواهد خورد
  و کمونیسم را در دوردست خواهیم دید!
  
  وقتی با آواز به برلین می آییم،
  و پرچم سرخ را بر فراز شهر برافراشته ایم...
  ما با جسارت ترانه ای در مورد مسیح خواهیم خواند،
  چه کسی امروز با ما خواهد بود!
  
  و لنین، استالین - شما در قلب ما هستید،
  در تشکیل دختران کومسومول قدم می زنیم...
  ما این کمونیسم را در رویاها احیا خواهیم کرد،
  و عدن جدیدی برای مردم خواهد بود!
  آنقدر زیبا و با احساس زیبایی آن را گرفتند و خواندند. و خیلی باحال بود
  خوب، دختران کومسومول - شما به سادگی ابرزن هستید. کلاس شما بالاترین است. و به خصوص اگر با پاهای برهنه نارنجک پرتاب کنند و ماشین های نازی ها را بشکنند.
  اما در عین حال جنگنده هایی در سمت آلمان حضور دارند.
  در اینجا گردا با خدمه خود روی تانک پلنگ کار می کند و گلوله های دقیقی را به سمت دشمن شلیک می کند. و سی و چهار سرنگون شد.
  گردا پاهای برهنه اش را می کوبد و جیغ می کشد:
  - شکوه به میهن - شکوه،
  میله پلنگ به جلو...
  لشکرها با پرچم قرمز -
  درود بر مردم روسیه!
  و جنگجو شکمش را می گیرد و با تکه های شکلاتش تکان می دهد.
  شارلوت نیز شلیک کرد، توپ شوروی را شکست و گفت:
  - خیس کن، خیس کن،
  استالین منحط
  خیس کن، خیس کن،
  سوسیالیست و دموکرات!
  
  بیایید دنیا را پاره کنیم
  یک خون آشام هار با ماست...
  او در جهنم خواهد پیچید
  و روی عوضی بنشین!
  سپس کریستینا از لوله پلنگ شلیک کرد. گلوله نیز با قدرت زیاد به بیرون پرید و به خمپاره شوروی اصابت کرد و خادمان را کشت.
  دخترها بلافاصله روی تانک می پرند و جیغ می زنند. این خیلی باحال به نظر می رسید.
  و سپس مگدا آخرین کسی بود که شلیک کرد. او آن را گرفت و سنگرهای شوروی را شکست و پیاده نظام را کشت و جیغ کشید:
  مهم ترین چیز دخترا اینه که تو دلت پیر نشی
  حتی اگر این کار را کردید، منتظر باشید!
  این زیبایی باشکوه آن را به این ترتیب بخشید. و او با نشان دادن دندان هایش، چهچهه ای زد.
  خوب، تیم اینجا جمع شده است - شاید بتوان گفت یک تیم جنگنده.
  خب دخترا باحال ترینن
  اما آنها پیشگام را شکنجه کردند. آنها پسر را گرفتند و شروع به حل کردن او در اسید کردند. واقعا ظالمانه بود چنین تأثیر غیرقابل تصور و مرگباری است.
  خب، زنان اینجا واقعا باحال هستند. این دختران بی‌نظیر هستند و آنقدر عصبانی می‌شوند که متوقف نمی‌شوند.
  و حل کردن پسر با اسید چنین ظلمی است.
  و بنابراین آنها شروع به سوزاندن پیشگام با آتش کردند و حتی موهای او را آتش زدند. اینا عوضی هستن
  و در جایی دیگر، جلادان آلمانی یکی از اعضای اسیر شده کومسومول را بازجویی کردند. دختر زیبا، تا شلوارش برهنه شده. دستانم را پشت سرم بستند و با پای برهنه مرا از میان برف ها بردند. و پلیس پشت سر او راه افتاد و او را با شلاق شلاق زد.
  دختر رد پای برهنه و برازنده خود را از پاهای زیبا، تراشیده و زنانه به جا گذاشت.
  و خیلی باحال و باحال به نظر می رسید. این واقعا دختر بود و پاهای برهنه او در برف مانند پای غازها قرمز شد و بسیار زیبا به نظر می رسید.
  و دختر پابرهنه، زیر ضربات شلاق، با غرور صورتش را صاف کرد و سینه اش را بیرون آورد، آواز خواند.
  وطن پرتو آزادی به ما داد،
  اقیانوس بی پایان عشق...
  بگذار مردم متحد شوند
  بالاخره راه دیگری ندارند...
  بالاخره راه دیگری ندارند...
  
  روسیه یک مشعل جهانی برای کل سیاره است،
  وطن: عشق بزرگ...
  حتی بچه ها هم از خوشحالی در آن می خندند،
  حتی اگر گاهی اوقات خون مانند یک نهر جاری شود،
  حداقل گاهی خون جاری می شود!
  
  فاشیسم وجود داشت که با سرنیزه از بین رفت
  ما شجاعانه ورماخت را شکست دادیم...
  سیاره حتی ساکت شد،
  نهر گروه فولاد خرد شده است،
  جزر و مد گروه ترکان فولاد خرد شده است!
  
  اما دوباره رعد و برق ها به شدت می درخشند،
  یک گردباد می شتابد، یک طوفان شیطانی...
  یه جا بچه ها اشک میریزن
  اقیانوس ناله می کند، اقیانوس ناله می کند،
  و اقیانوس مثل آتشفشان می جوشد!
  
  ما کره زمین را به روی ملت ها باز کردیم،
  راه همیشه به سوی عوالم بهشت...
  اعمال قهرمانی خوانده می شود،
  استالین یک ستاره ابدی است...
  استالین یک ستاره ابدی است!
  
  صلح برای همیشه وجود خواهد داشت، به یکی ایمان داشته باش،
  کمونیسم مقدس ما را متحد خواهد کرد!
  و کروبی ها بالای سر ما اوج می گیرند،
  آنها فاشیسم را برای همیشه در هم شکستند،
  فاشیسم را برای همیشه نابود کرد!
  
  و در روسیه پرچم کمونیسم،
  برای همیشه بالای سیاره خواهد بود...
  انبوه سرمایه داری نخواهد آمد،
  کشور قرمز رنگ شده است،
  کشور قرمز رنگ شده است!
  دختر کومسومول با اشتیاق و شدت زیاد آواز خواند. و خیلی عالی و باحال به نظر می رسید. این واقعاً همان جنگجوی است که شما به آن نیاز دارید.
  و البته به شکنجه او ادامه دادند. مرا به کلبه بردند و به تیرک بستند.
  و شروع کردند به کشیدن سیگارهای روشن روی سینه برهنه او.
  دختر از درد ناله کرد اما چیزی نگفت. او کباب شدن با آتش را تحمل کرد.
  بعد شروع کردند به خاموش کردن سیگار روی کف پاهای برهنه. و حساس ترین نقاط پا را انتخاب کردید. دخترها از درد ناله می کردند و لب های خشک و ترک خورده اش زمزمه می کردند:
  - نخواهم گفت! نخواهم گفت! نخواهم گفت!
  بله، او زیبایی نشکن بود. و نیروهای جدید بیشتری وارد نبرد شدند. وضعیت همچنان رو به رشد بود. وضعیت بسیار نگران کننده و تهدید کننده شد.
  ناتاشا با عصبانیت گفت:
  - بگذار این پیشور کچل بمیرد!
  زویا موافقت کرد:
  - جایی برای اژدهای باران روی زمین نیست!
  دخترا اینجوری اجرا میکردن و آنها بسیار تهاجمی و در مقیاسی عظیم عمل کردند.
  و اگر شروع کنند، هیچکس آنها را متوقف نخواهد کرد.
  پسر پیشگام گالیور از دخترها پرسید:
  - آیا او دعوا می کند؟
  یکصدا جواب دادند:
  ما باید، باید، باید به معجزه ایمان داشته باشیم،
  به جای اینکه بخواهم یا نه،
  اراده! اراده! اراده!
  و دختران آن را گرفتند و پاهای برهنه و اسکنه شده خود را تکان دادند. و نگاهشان بسیار ترسناک بود.
  پسر پیشگام گالیور سپس مشت هایش را گره کرد و شروع به خواندن کرد.
  تا آخر برای وطن بجنگم
  همانطور که استالین تابناک به ما دستور داد ...
  بیایید قلبمان را هماهنگ کنیم،
  بگذار ماهیچه هایمان قوی تر از فولاد باشد!
  
  سرنوشت قهرمانانه میهن،
  برای مبارزه برای مادر مقدسم...
  ما کارهای مهم زیادی داریم،
  بالاخره روس ها همیشه جنگیدن را بلد بوده اند!
  
  اگرچه فقط یک پسر پیشگام،
  اما من به وطنم سلام خواهم داد...
  و من کسی خواهم بود که جوان تر است، مثال را بدانید،
  من معتقدم که روسیه تحت کمونیسم زندگی می کند!
  
  باور کن دنیای باشکوهی خواهیم ساخت
  که باور کن هیچ فقری در آن وجود نخواهد داشت...
  ما یک جشن را در آنجا به صورت رایگان جشن می گیریم،
  و مردم برای همیشه خوشحال می مانند!
  
  سپس رویا به وعده خود عمل خواهد کرد،
  برای شکوه نسل های درخشان...
  خود استالین مانند ستاره ای درخشان می سوزد،
  و معلم پرولتری ما لنین!
  
  و ما هم به خدا ایمان داریم، ما را باور کن،
  بدون فکر دوم به مسیح دعا کنید...
  بگذار جانور در عالم اموات جهنم باشد
  با یک تصویر خوب از آیکون ها استقبال خواهیم کرد!
  
  بیایید زیر پرچم حزب نزد مسیح بیاییم،
  ما سوسیالیسم و کمونیسم را خواهیم ساخت...
  من به نور ایمان دارم، آن را امید خواهم آورد،
  تا همه تبدیل به یک قهرمان جدی شوند!
  
  اتحاد سازمان سیا موسادا و مافیای روسیه
  حاشیه نویسی
  عطش سود مشترک افسران اطلاعاتی، انواع ماجراجویان و اعضای سندیکاها را به ارتکاب جنایت سوق می دهد. و مافیای روسی در حال گسترش شاخک های خود و ایجاد شاخه های تقریباً در سراسر جهان است. و مبارزه شدیدی برای توزیع مجدد حوزه های نفوذ وجود دارد.
  
  مقدمه
    
    
  انتقام نوعی عدالت وحشی است.
    
  - سر فرانسیس بیکن
    
    
    
  ساکرامنتو، کالیفرنیا
  آوریل 2016
    
    
  مهماندار هواپیما از طریق سیستم اعلان عمومی هواپیما گفت: "خانم‌ها و آقایان، اجازه دهید من اولین کسی باشم که به شما در فرودگاه بین‌المللی پاتریک اس. مک‌لاناهان در ساکرامنتو، جایی که ساعت هشت صبح به وقت محلی پنج بعد از ظهر است، خوش آمد می‌گویم." او با اخطارهای معمول در مورد نشستن با کمربندهای ایمنی بسته و مراقبت از اقلام شل در سطل های سقفی در حالی که هواپیما به سمت دروازه تعیین شده تاکسی می شد، ادامه داد.
    
  یکی از مسافران درجه یک، با کت و شلوار تجاری و پیراهن سفید آکسفورد بدون کراوات، با تعجب از مجله خود به بالا نگاه کرد. آنها ساکرامنتو اینترنشنال را به افتخار ژنرال پاتریک مک‌لاناهان نامگذاری کردند؟ - از رفیقش که کنارش نشسته بود پرسید. او با لهجه بسیار خفیفی اروپایی صحبت می کرد و تشخیص اینکه اهل کدام کشور است را از سایر مسافرانی که دور آنها نشسته بودند دشوار می کرد. او قدبلند، کچل، اما با بزی تیره و آراسته، و بسیار خوش تیپ بود، مانند یک ورزشکار حرفه ای که به تازگی بازنشسته شده است.
    
  زن با تعجب به او نگاه کرد. "تو این را نمی دانستی؟" - او پرسید. او همان لهجه را داشت - قطعاً اروپایی بود، اما سایر مسافرانی که در گوشه گوش بودند به سختی آن را تشخیص دادند. او مانند همراهش قدبلند، زیبا، اما نه سکسی، با موهای بلند بلوند، هیکل ورزشی و گونه های بلند بود. او یک کت و شلوار تجاری پوشیده بود که برای مسافرت به نظر می رسید. آنها قطعاً مانند یک زوج قدرتمند به نظر می رسیدند.
    
  "نه. شما یک میز رزرو کرده اید، فراموش نکنید. همچنین، زمانی که ساکرامنتو متروپولیتن فیلد بود، کد فرودگاه روی بلیط هنوز "SMF" را می‌خواند.
    
  زن گفت: "خب، اکنون اینجا میدان ساکرامنتو-مک‌لاناهان است. "اگر از من بپرسید کاملاً مناسب است. به نظر من افتخار بزرگی است. پاتریک مک لانهان یک قهرمان واقعی بود." مسافران آن سوی راهرو از طرف زوج، اگرچه وانمود می‌کردند که استراق سمع نمی‌کنند، اما سرشان را به تأیید تکان دادند.
    
  مرد گفت: "فکر نمی‌کنم ما نیمی از کارهایی را که این مرد در حرفه‌اش انجام داده است بدانیم - همه اینها حداقل تا پنجاه سال آینده طبقه‌بندی خواهند شد.
    
  این زن گفت: "خب، آنچه ما می دانیم بیش از اندازه کافی است تا نام او در فرودگاه شهری که در آن متولد شده است ذکر شود." او شایسته بنای یادبود خود در گورستان ملی آرلینگتون است. سر موافقت بیشتر از طرف اطرافیان زن و شوهر.
    
  ادای احترام به پاتریک مک لاناهان در ساختمان ترمینال پس از خروج آنها از هواپیما ادامه یافت. در مرکز ترمینال اصلی یک مجسمه برنزی ده فوتی از پاتریک بر روی یک پایه شش فوتی قرار داشت که در یک دست کلاه ایمنی با فناوری پیشرفته و در دست دیگر یک PDA قرار داشت. وقتی رهگذران برای خوش شانسی آن را می مالیدند، نوک کفش سمت راست مجسمه می درخشید. دیوارها با عکس هایی از پاتریک پوشانده شده بود که وقایع دوران نظامی و صنعتی او را به تصویر می کشید. بر روی پانل های نمایش داده شده، کودکان تصاویری از بمب افکن های EB-52 Megafortress و EB-1C Vampire را با عبارت "BOMBS AWAY, GENERAL!" نقاشی کردند. و متشکرم که از ما دوری کردی، پاتریک!
    
  مرد در حالی که در چرخ فلک چمدان منتظر چمدانشان بود، سرش را به سمت یک بیلبورد الکترونیکی تکان داد. وی خاطرنشان کرد: برای این تور از بار و خانه خانوادگی مک لاناهان و کلمباریوم آن تبلیغی وجود دارد. "من دوست دارم این را قبل از رفتن ببینم."
    
  زن اشاره کرد: ما وقت نداریم. تنها پرواز نیویورک به ساکرامنتو دیر بود و ما باید تا ده صبح در سانفرانسیسکو باشیم، قبرستان تا ساعت نه باز نمی شود و بار تا یازده باز نمی شود.
    
  مرد گفت: موش. "شاید زودتر برویم و ببینیم کسی می تواند آن را برای ما باز کند." زن با طفره رفتن شانه هایش را بالا انداخت و سر تکان داد.
    
  خیلی زود چمدان هایشان را جمع کردند و به سمت باجه کرایه ماشین در کنار چرخ و فلک های بار رفتند. در راه، مرد وارد یک مغازه کادویی شد و چند دقیقه بعد با یک کیسه خرید بزرگ بیرون آمد. "چی به دست آوردی؟" زن از او پرسید.
    
  مرد پاسخ داد: "هواپیماهای مدل". یکی از EB-52 Megafortress است، همان چیزی که ژنرال مک‌لاناهان در اولین حمله به روسیه از آن استفاده کرد، و دیگری از یک خون‌آشام EB-1C، یکی از بمب‌افکن‌هایی است که او علیه پناهگاه رئیس‌جمهور روسیه پس از هولوکاست در آمریکا استفاده کرد. حمله گسترده موشک‌های کروز زیراتمی به پایگاه‌های پدافند هوایی آمریکا، موشک‌های بالستیک قاره‌پیما و بمب‌افکن‌های دوربرد در سرتاسر جهان به هولوکاست آمریکایی معروف شد که طی آن بیش از پانزده هزار آمریکایی جان باختند. پاتریک مک‌لاناهان ضدحمله‌ای را علیه سایت‌های نصب سی‌بی‌ام سیار روسی و در نهایت علیه پناهگاه فرماندهی زیرزمینی آناتولی گریزلوف، رئیس‌جمهور روسیه، رهبری کرد و گریزلوف را کشت و به درگیری پایان داد.
    
  زن گفت: "فکر می‌کردم شما قبلاً مدل‌هایی از تمام هواپیماهای آزمایشی مک‌لاناهان را دارید.
    
  مرد که در صبح کریسمس مانند پسر بچه ها لبخند می زد، گفت: "من آن را می خواهم، اما نه آنقدر بزرگ!" بزرگ ترین مدل های من مقیاس 148 هستند اما این پسرهای بد مقیاس 124 هستند! دو برابر دیگران من!"
    
  زن در کمال ناباوری سرش را تکان داد. او گفت: "خب، باید آنها را حمل کنی" و آنها در صف ماشین کرایه ای ایستادند تا به هتلشان در مرکز شهر ساکرامنتو برسند.
    
  صبح روز بعد هر دو زود بیدار شدند. لباس پوشیدند، در اتاق غذاخوری هتل صبحانه خوردند، به اتاقشان برگشتند تا وسایلشان را جمع کنند، بیرون را تحویل گرفتند و ساعت هفت و نیم با ماشین کرایه‌ای خود هتل را ترک کردند. خیابان‌های مرکز شهر پایتخت کالیفرنیا صبح امروز آخر هفته آرام بود و تنها چند نفر در حال دویدن و خرید بودند.
    
  اولین ایستگاه این زوج مکلاناهان بود، یک بار و رستوران کوچک که از زمان افتتاحش در قرن بیستم در بین مقامات مجری قانون محبوبیت داشت. یکی از بستگان این ملک را از خواهران پاتریک مک‌لاناهان، تنها اعضای خانواده به جز پسر پاتریک، بردلی، خریداری کرد و آپارتمان طبقه بالا را به یک موزه کوچک پاتریک مک‌لاناهان تبدیل کرد. در طبقه همکف هنوز یک بار و رستوران وجود داشت، اما صاحبش صدها عکس قاب‌بندی شده و بریده‌های روزنامه‌ای داشت که وقایع زندگی پاتریک مک‌لاناهان و همچنین زندگی کسانی که در نیروی هوایی ایالات متحده در دوران سرما خدمت می‌کردند را نشان می‌داد. جنگ. زن خاطرنشان کرد: بسته است. "تا یازده صبح باز نمی شود، ما باید تا ساعت ده در سانفرانسیسکو باشیم."
    
  همراهش گفت: می دانم، می دانم. بیایید آن را در کلمباریوم امتحان کنیم.
    
  ورودی بخش تازه بازسازی شده قبرستان قدیمی شهر ساکرامنتو دارای یک گذرگاه دسترسی با علامت "بسته" بالای آن بود، اما این زوج دروازه را باز و مردی مسن را در حال پاک کردن میزی در کنار دستگاه اشعه ایکس دیدند. مرد لبخندی زد و با نزدیک شدن زوج سرش را تکان داد. او با خوشحالی به آنها سلام کرد: "صبح بخیر بچه ها." "متأسفم، اما ما یک ساعت دیگر باز نخواهیم بود."
    
  اروپایی هیچ تلاشی برای پنهان کردن ناامیدی خود نکرد. ما باید تا ده ساعت در سانفرانسیسکو برای کارهای مهم باشیم و هیچ راهی برای بازگشت وجود نخواهد داشت. خیلی دلم می‌خواست سرداب ژنرال را ببینم."
    
  سرایدار سری تکان داد و نشانه ای از پشیمانی در چشمانش موج زد، سپس پرسید: "آقا شما اهل کجا هستید؟"
    
  مرد گفت: "من اهل ویلنیوس، لیتوانی هستم، آقا." زمانی که کشورم استقلال خود را از اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد، پدرم سرهنگ نیروی هوایی لیتوانی تحت فرماندهی ژنرال پالسیکاس بود و از نزدیک شاهد وقایعی بود که روس‌ها در پاسخ به آن حمله کردند. او داستان‌های زیادی از نبردهای باورنکردنی که توسط پاتریک مک‌لانهان، بردلی الیوت و مردان شجاع گروه عملیات مخفی با نام رمز "جادوگر دیوانه" از طرف کشور من انجام شد را تعریف کرد. او آنقدر درباره پاتریک صحبت می‌کرد که فکر می‌کردم با هم فامیل هستیم." مراقب با این حرف لبخند زد. و اکنون من اینجا هستم، کنار قبر او ایستاده ام، و سعی می کنم با قهرمان واقعی خانواده مان خداحافظی کنم، و نمی توانم. صورتش پریشان شد. "خب، روز خوبی داشته باشید، قربان،" و او برگشت تا برود.
    
  مراقب گفت: صبر کن. لیتوانیایی برگشت، صورتش درخشان شد. "من دکتر اینجا در یادبود هستم." او لحظه ای فکر کرد، سپس گفت: "می توانم شما را به دیدن سرداب ببرم. فقط یک نگاه اجمالی برای اینکه سیل جمعیتی که مایل به ورود به داخل هستند نباشیم، هیچ عکسی برای احترام...
    
  "این عالی خواهد بود، قربان!" - بانگ زد لیتوانیایی. "عزیزم، شنیدی؟" به نظر می رسید زن برای همراهش خوشحال است. "فقط یک نگاه، بدون لمس کردن، بدون عکس. شما روز مرا ساختید، قربان!" سرایدار به زن و شوهر اجازه ورود داد و در را پشت سر آنها بست.
    
  سرایدار گفت: "باید کیفت را نگاه کنم. لیتوانیایی با خود یک کیف بزرگ با مدل های هواپیما آورد. "دستگاه اشعه ایکس ما خاموش است و گرم کردن آن زمان زیادی طول خواهد کشید-"
    
  مرد گفت: البته، البته. یکی از جعبه های بزرگ را برداشت. "مگافورترس مدل EB-52. من قبلا یکی دارم-"
    
  زن با لبخند مداخله کرد: "یعنی چند تا.
    
  "بله، چندین، اما نه یکی از این اندازه!" جعبه را داخل کیفش انداخت و جعبه دوم را برداشت. خون آشام EB-1. من نمی توانم صبر کنم تا آنها را کنار هم بگذارم."
    
  نگهبان لبخندی زد و سری تکان داد. او گفت: "بچه ها اینجا." او بلافاصله تور حفظ شده خود را آغاز کرد: "قبرستان شهر قدیمی در سال 1849، در آغاز طوفان طلای کالیفرنیا تأسیس شد و آخرین آرامگاه بیش از بیست و پنج هزار روح است." مک‌لاناهان بخشی از جریان بزرگی از شکارچیان ثروت و ماجراجویان ایرلند بودند. اما آنها شهر کوچک پناهگاهشان را دیدند که به سرعت در حال رشد و وحشی شدن است، بنابراین از شکار طلا و نقره دست کشیدند و برای کمک به حفظ نظم و قانون به مجریان قانون روی آوردند. بیش از پانصد مک‌لاناهان افسران پلیس شهر ساکرامنتو بودند، از جمله نه رئیس پلیس.
    
  این بخش از گورستان که بیش از یک هکتار را در بر می گیرد، شامل بقایای هفت نسل مک لاناهان، از جمله چهار شهردار شهر، دو اسقف کاتولیک رومی، یک فرماندار ایالت، سه نماینده کنگره ایالات متحده، چندین ژنرال و صدها مرد و زن است. تا جنگ داخلی به کشور ما خدمت کرد. پدر و مادر پاتریک آخرین کسانی بودند که در اینجا دفن شدند زیرا فضا در نهایت تمام شد و سپس خانواده و بنیاد یادبود ژنرال پاتریک مک‌لاناهان یک کلمباریوم برای ژنرال و سایر اعضای خانواده‌اش ساختند.
    
  آنها به اتاقی رسیدند که دو ردیف دیوار مرمری داشت. روی دیوار سمت چپ، دخمه هایی به ابعاد هجده اینچ وجود داشت که برخی از آنها قبلاً با نشانگر تزئین شده بودند. روی دیوار سمت راست یک نقاشی دیواری بزرگ حکاکی شده در سنگ مرمر با پرچم آمریکا، چندین جت بمب افکن بزرگ آمریکایی که از سمت یک عقاب کچل مرکزی به سمت بیننده پرواز می کردند و کلمات غزل جان گیلسپی مگی جونیور "پرواز" وجود داشت. بالا" زیر هواپیما نوشته شده است. دکتر گفت: "متوجه خواهید شد که هر دیوار هجده فوت ارتفاع، هجده اینچ ضخامت، و دیوارها هجده فوت از هم فاصله دارند، هجده سال تعداد سال‌هایی است که ژنرال در نیروی هوایی خدمت کرده است."
    
  سرایدار به دیوار سمت چپ اشاره کرد که در کنار آن یک پرچم آمریکا و در کنار آن پرچم آبی دیگری با سه ستاره نقره ای قرار داشت. او گفت: "این مکان آخرین استراحت ژنرال مک‌لاناهان است. بازدیدکنندگان با چشمانی گشاد شده و با هیبت نگاه می کردند. در مرکز بالای دیوار مرمری یک پلاک فلزی آبی ساده در یک قاب نقره ای با سه ستاره نقره ای روی آن قرار داشت. سرداب همسرش وندی در کنار قبر او در سمت راست است، اما ظرف او خالی است زیرا خاکسترش در دریا پراکنده شده بود. به دستور رئیس جمهور کنت فینیکس، برای اولین سال پس از انتصاب ژنرال، کلمباریوم یک بار 24 ساعت شبانه روز توسط ارتش محافظت می شد - رئیس جمهور خواستار یک مکان ویژه برای ژنرال در گورستان ملی آرلینگتون در واشنگتن بود، اما خانواده این کار را نکردند. خواستن آن. هنگامی که جداسازی مک لاناهان کلمباریوم از بقیه گورستان کامل شد، نگهبانان برداشته شدند. در مناسبت های خاص مانند تولد پاتریک، سالگرد برخی از نبردهای او، یا مناسبت هایی مانند روز کهنه سربازان، ما در اینجا نگهبانان داوطلب داریم تا به ژنرال و آمریکا احترام بگذارند.
    
  در سمت چپ ژنرال سرداب برادر پاتریک، پل قرار دارد که افسر پلیس ساکرامنتو بود، در حین انجام وظیفه مجروح شد و سپس توسط Sky Masters Inc بازسازی شد. با اندام‌ها و حسگرهای پیشرفته، و سپس به عضویت یک گروه عملیاتی مخفی ضد تروریستی به نام "استکران شب" درآمد." سرپرست ادامه داد. او در جریان یک عملیات مخفیانه برای یک قرارداد دولتی در لیبی کشته شد. بسیاری از حقایق آن عملیات هنوز طبقه بندی شده است. دخمه های دیگر در ردیف بالا برای دو خواهر ژنرال و برای چند تن از دوستان نزدیک ژنرال و دستیارانش، از جمله سرلشکر دیوید لوگر، که اخیراً از خدمت فعال بازنشسته شد، و سرتیپ هال بریگز، که کشته در عمل، جایی که پلاک با یک ستاره نقره ای. فضای مستقیم زیر خانه پاتریک و وندی برای پسر پاتریک، بردلی، که در حال تحصیل در رشته مهندسی هوافضا در Cal Poly San Luis Obispo است، در نظر گرفته شده است.
    
  استادیار برگشت و به دیوار مرمری روبرو اشاره کرد. وی ادامه داد: "ژنرال خانواده بسیار پرجمعیتی دارد، بنابراین این دیوار برای جای دادن بقایای سایر اعضای خانواده، دوستان ژنرال یا هم‌تیمی که می‌خواهند در اینجا دفن شوند، ساخته شده است." "اینجا دخمه هایی نیز وجود دارد، اما تا زمانی که اولین دیوار پر شود، این دیورامای سنگ آهک حکاکی شده زیبا صورت را می پوشاند. زمانی که دیوراما از بین می‌رود و جابه‌جا می‌شود..." تنها پس از آن نگهبان متوجه شد که لیتوانیایی کیف خود را روی صندلی بین دیوارهای مرمری گذاشته و جعبه‌های مدل‌های هواپیما را بیرون آورده است. "اونجا چیکار میکنی قربان؟ به یاد داشته باشید، بدون عکس."
    
  زن پشت سرایدار گفت: دوست من اینجا برای عکس گرفتن نیستیم. چند ثانیه بعد، پارچه ای به دهان و بینی نگهبان فشار داده شد. او تلاش کرد تا خود را آزاد کند، اما زن به طرز شگفت آوری قوی بود. نگهبان در حالی که ریه های یک ماده شیمیایی بسیار تند را استنشاق می کرد نفس نفس زد. پس از چند ثانیه، او احساس کرد که کلمباریوم در حال چرخش است و دیدش تار شد و از رنگی به سیاه و سفید تغییر کرد و سپس شروع به انفجار در فلش های رنگی کرد. سی ثانیه بعد، پاهای مرد از پا در آمد و او روی زمین افتاد.
    
  او آنقدر بیدار ماند تا ببیند لیتوانیایی چیزی شبیه ابزار فلزی را از جعبه های هواپیما بیرون می آورد!
    
  مرد به روسی گفت: "این کار عالی است. "این چیز عالی کار می کند."
    
  آن زن که به زبان روسی هم بود گفت: "خودم کمی سرگیجه می‌گیرم. او از یک دستمال مرطوب برای پاک کردن عوامل عصبی باقی مانده از انگشتانش استفاده کرد. من خودم از دی متیل تریپتامین کمی سرگیجه می گیرم.
    
  در عرض چند ثانیه، مرد دو خرقه و ابزاری آچار مانند را از قطعات داخل جعبه ها جمع کرد. در حالی که او مشغول جمع‌آوری ابزارهایش بود، زن کلمباریوم را ترک کرد و لحظه‌ای بعد برگشت و یک کاشت بتن تزئینی بزرگ را دور انداخت. مرد بر روی بذرپاش بالا رفت، زن یک تاج را به او داد و او شروع به خرد کردن سنگ مرمر حکاکی شده ای کرد که دخمه سپهبد پاتریک شین مک لاناهان را پوشانده بود.
    
  زن گفت: دوربین های امنیتی در راه هستند. دوربین های امنیتی همه جا هستند.
    
  مرد گفت: "مهم نیست. پس از شکستن چندین قطعه سنگ نازک، سرانجام توانست سنگ حکاکی شده را از دخمه خارج کند و یک صفحه فولادی با دو پیچ بسیار بزرگ که آن را روی سنگ مرمر محکم می کرد، نمایان شد. با استفاده از آچار شروع به باز کردن پیچ و مهره ها کرد. "به تیم های خواب اطلاع دهید که به زودی در راه خواهیم بود." زن از تلفن همراه مشعل زنگ زد.
    
  باز کردن دخمه طولی نکشید. در داخل آنها یک کوزه آلومینیومی استوانه‌ای ساده، و همچنین چندین نامه مهر و موم شده در ظروف شفاف و بدون هوا و چندین جایزه نظامی پیدا کردند. مرد یکی از آنها را برداشت. "یک نفرین!" او قسم خورد. "من نمی دانستم حرامزاده صلیب نیروی هوایی با ستاره نقره ای دریافت کرده است!" این ستاره به معنای دریافت صلیب نیروی هوایی، بالاترین جایزه نیروی هوایی غیر از مدال افتخار، پنج بار بود. یکی از آنها باید برای قتل رئیس جمهور گریزلوف باشد. من حدس می‌زنم که آنها مدال افتخار به جنایتکاران نمی‌دهند."
    
  زن گفت: بیا از اینجا برویم. "شبکه در حالت آماده باش قرار گرفت."
    
  در چند لحظه همه چیز تمام شد. محتویات دخمه در یک کیسه خرید بارگذاری شد و دو روس قبرستان را ترک کردند و با قدم زدن سریع به سمت ماشین کرایه‌ای خود برگشتند، اما برای جلب توجه نکردند. آن‌ها فقط چند بلوک راندند، به منطقه‌ای که قبلاً به دلیل نداشتن سیستم‌های امنیتی یا دوربین‌های ترافیکی در آن نزدیکی شناخته شده بود، و به ماشین دیگری تبدیل شدند که توسط یک مرد جوان هدایت می‌شد. با صرف زمان و اجتناب از چراغ‌های راهنمایی یا علائم توقف، از روی پل تاور به سمت غرب ساکرامنتو از شهر خارج شدند. آنها قبل از استقرار در یک پارکینگ متروکه با میوه فروشی در غرب دیویس، کالیفرنیا، که بعید است دوربین های امنیتی در آن وجود داشته باشد، سه بار دیگر در نقاط مختلف شهر ماشین را عوض کردند. مرد به یک سدان تیره بزرگ با پلاک دیپلماتیک نزدیک شد. پنجره پایین رفت؛ مرد بسته ها را از پنجره برد و به ماشینش بازگشت. سدان مشکی از مسیر عبور کرد تا اینکه به خروجی رسید که آنها را به 80 بین ایالتی می برد و به سمت غرب به سمت سانفرانسیسکو می رفت.
    
  پیرمردی که در صندلی جلو نشسته بود گفت: "تو یک احمق کامل هستی، سرهنگ." او موهای بلند و سفیدی داشت که با دقت موج‌ها مرتب شده بود، گردن کلفتی داشت، کت و شلوار گران‌قیمت تیره و عینک آفتابی طراحی شده به چشم داشت و بدون اینکه برگردد به مردمی که در صندلی عقب نشسته بودند، صحبت می‌کرد. مردی به نام بوریس چیرکوف گفت: "تو یک احمق کامل هستی، ایلیانوف." چیرکف نماینده مسئول کنسولگری روسیه در سانفرانسیسکو بود و کلیه امور تجاری بین وزارت امور خارجه روسیه، وزارت امور خارجه ایالات متحده و شرکت های تجاری در غرب ایالات متحده را هماهنگ می کرد. "شما بیش از حد ریسک می کنید."
    
  برونو ایلیانوف، مردی که در صندلی عقب نشسته بود، گفت: "عالیجناب، من از دستورات خود رئیس جمهور گریزلوف پیروی می کنم. ایلیانوف یک سرهنگ در نیروی هوایی روسیه و به طور رسمی معاون وابسته هوایی بود که به سفارت روسیه در واشنگتن منصوب شده بود. در کنار او زنی نشسته بود با موهای سیاه و سفید، گونه های بلند و هیکلی ورزشی، چشمان تیره پشت عینک آفتابی پنهان شده بود. اما من خوشحالم که از این دستورات پیروی می کنم. این آمریکایی ها، به ویژه آنهایی که از زادگاه او هستند، با مک لاناهان مانند یک خدا رفتار می کنند. این توهین به همه روس ها است. مردی که عمدا پدر پرزیدنت گریزلوف را کشت و پایتخت ما را بمباران کرد، شایسته ستایش نیست."
    
  چیرکوف گفت: "شما - یا بهتر است بگوییم، قبل از اینکه این کیسه ها را لمس کنید - بودید - نماینده رسمی نظامی فدراسیون روسیه، ایلیانوف." او رو به زن کرد: "و تو یک افسر امنیتی عالی رتبه با امتیازات دیپلماتیک، کورچکووا. شما هم اعتبار دیپلماتیک خود را از دست خواهید داد و هم مجبور به ترک این کشور برای همیشه خواهید شد و هم از ورود به کلیه کشورهای پیمان آتلانتیک شمالی و ناتو منع خواهید شد. کمتر از شش ماه در ایالات متحده، در اولین پست اصلی خود در کرملین در خارج از کشور، و اکنون چیزی جز یک دزد و خرابکار معمولی نیستید. آیا حرفه شما برای شما اهمیت کمی دارد؟
    
  ایلیانوف گفت: "رئیس جمهور به من اطمینان داد که آینده من امن خواهد بود." حتی اگر دستگیر شوم، تنها کاری که آمریکایی‌ها می‌توانند انجام دهند این است که من را اخراج کنند، که با خوشحالی می‌بینم، فقط برای ترک این کشور فاسد و فرسوده."
    
  چیرکف فکر کرد ایلیانوف احمق بود - گنادی گریزلوف مردم را مانند دستمال دستمال استفاده شده دور می انداخت و چندین دهه بود که این کار را انجام می داد. اما وضعیت ژئوپلیتیک جهانی بسیار جدی تر از اقدامات بی مغز ایلیانوف بود. چیرکف فکر کرد که این می تواند روابط ایالات متحده و روسیه را کاملاً از بین ببرد، اگرچه در حقیقت، این روابط قبلاً بسیار بد بود. او می‌دانست که پدر گنادی گریزلوف، آناتولی گریزلوف، دستوراتی داده است که منجر به کشته شدن ده‌ها هزار آمریکایی و حتی صدها هموطن در خاک روسیه شده است و تردیدی نداشت که پسرش توانایی انجام چنین اعمال فجیعی را دارد. اگرچه چیرکف چهارمین عضو ارشد هیئت دیپلماتیک روسیه در ایالات متحده بود، خانواده گریزلوف بسیار ثروتمندتر و از نظر سیاسی تأثیرگذارتر از خانواده او بودند. هر چه گریزلوف در ذهن داشت، غیر از دزدی قبر، چیرکف احتمالاً نمی توانست جلوی او را بگیرد. اما باید سعی می کرد به نحوی او را منصرف کند.
    
  چیرکف در صندلی خود نیم چرخید. رئیس جمهور گریزلوف و ایلیانوف چه برنامه دیگری دارند؟ او درخواست کرد. هتک حرمت و غارت یک دخمه به اندازه کافی بد است.
    
  ایلیانوف گفت: "زمانی که این دخمه حاوی بقایای خونخوارترین متجاوز مادر روسیه از زمان آدولف هیتلر بود، من خوشحال شدم که در این کار شرکت کردم." مک لاناهان جنایتکاری است که رئیس جمهور کشور من را کشته است. او سزاوار چنین افتخاری نیست."
    
  این حمله مدت‌ها پیش و در زمان جنگ اتفاق افتاد."
    
  ایلیانوف گفت: "جنگ آغاز شده توسط مک لاناهان، آقا، کاملاً غیرقانونی و غیرقانونی است." چیرکوف بی حرکت نشسته بود و میل به تکان دادن سرش را فرو نشاند. آناتولی گریزلوف، رئیس‌جمهور سابق روسیه، انتقام حمله به رهبری پاتریک مک‌لاناهان را با شلیک امواج موشک‌های کروز با کلاهک هسته‌ای مافوق صوت و تقریباً از بین بردن کل بازدارنده هسته‌ای زمینی آمریکا - همراه با چند هزار آمریکایی - در آنچه به "هولوکاست آمریکایی" معروف شد، گرفت. حمله غیرهسته‌ای بعدی مک‌لاناهان به روسیه با استفاده از آخرین بمب‌افکن‌های دوربرد آمریکایی، پاسخی بود که هر دو کشور را با تعداد تقریبا مساوی کلاهک هسته‌ای مواجه کرد. پست در ریازان، یک حمله هدفمند که باعث کشته شدن رئیس جمهور روسیه شد.
    
  هر کسی که مسئول شروع جنگ بمب افکن ها بود که منجر به هولوکاست آمریکایی و حمله به ریازان، مک لاناهان یا گریزلوف شد، قابل بحث و احتمالاً بیهوده بود، اما گریزلو قطعا یک نظاره گر بی گناه نبود. او که یک ژنرال سابق فرماندهی نیروی بمب افکن دوربرد روسیه بود، با پرتاب کلاهک های هسته ای و کشتن هزاران آمریکایی در یک حمله غافلگیرانه به یک حمله تقریبا جزئی به سایت های دفاع هوایی روسیه پاسخ داد. اینها اعمال یک فرد عاقل نبود. هنگامی که مک لاناهان یک پایگاه هوایی روسیه در سیبری را تصرف کرد و از آن برای حمله به سایت های موشک های بالستیک سیار روسیه استفاده کرد، گریزلوف دستور حمله موشکی کروز هسته ای دیگر را صادر کرد... اما این بار پایگاه هوایی روسیه خودش را هدف قرار داد! وسواس او در کشتن مک‌لانهان منجر به کشته شدن صدها روس در یاکوتسک شد، اما مک‌لانهان چند ساعت بعد با منفجر کردن پست فرماندهی پشتیبان و ظاهراً مخفی گریزلوف فرار کرد و گریزلوف را کشت.
    
  چیرکف اصرار کرد: "سرهنگ و سایر وسایل را به من بدهید، سرهنگ. من آنها را در زمان مناسب برمی گردانم و توضیح می دهم که شما تحت تأثیر احساسات شدید عمل کردید و برای مشاوره در مورد غم و اندوه یا چیز دیگری به مسکو بازگردانده شدید که امیدوارم کمی همدردی شما را جلب کند.
    
  ایلیانوف با صدایی بی رنگ گفت: "با تمام احترام، قربان، من این کار را نمی کنم."
    
  چیرکف چشمانش را بست و سرش را تکان داد. ایلیانف سرسپردۀ بی مغز گنادی گریزلوف بود و احتمالاً به جای رها کردن چیزهایی که دزدیده بود، می میرد. "رئیس جمهور با آنها چه خواهد کرد، سرهنگ؟" - با خستگی پرسید.
    
  ایلیانوف گفت: "او گفت که می‌خواهد کوزه را روی میزش بگذارد و از آن به عنوان زیرسیگاری استفاده کند، و شاید مدال‌های مک‌لاناهان را هر زمان که ادرار می‌کرد به کمدش بچسبانید." او سزاوار چیزی کمتر از جایگاه افتخاری خود نیست."
    
  چیرکوف گفت: "شما مثل یک کودک رفتار می کنید، سرهنگ." از شما می‌خواهم در عملکرد خود تجدید نظر کنید."
    
  ایلیانوف گفت: "اولین رئیس جمهور گریزلوف مجبور شد به تجاوزات مک لاناهان پاسخ دهد یا با حملات جدید و کشتارهای جدید روبرو شود." اقدامات مک‌لاناهان ممکن است مجاز بوده یا نباشد، اما مطمئناً توسط پرزیدنت توماس تورن و ژنرال‌هایش مجوز داده شده است. این تنها نمونه کوچکی از کاری است که رئیس جمهور گریزلوف قصد دارد برای بازگرداندن عزت و عظمت مردم روسیه انجام دهد.
    
  "دیگر قصد دارید چه کار کنید، سرهنگ؟" چیرکف تکرار کرد. "من به شما اطمینان می دهم، شما قبلاً به اندازه کافی انجام داده اید."
    
  ایلیانوف گفت: "کارزار ریاست جمهوری علیه یاد و خاطره ژنرال پاتریک مک لاناهان به تازگی آغاز شده است، عالیجناب. او قصد دارد هر مؤسسه‌ای را که مک‌لانهان تا به حال با آن‌ها ارتباط داشته است، نابود کند. آمریکا به جای جشن گرفتن و یادبود زندگی پاتریک مک لانهان، به زودی نام او را نفرین خواهد کرد."
    
  تلفن همراه رمزگذاری شده چیرکف بوق زد و او بدون اینکه چیزی بگوید به آن پاسخ داد و لحظاتی بعد به تماس پایان داد. او با لحنی بدون لحن گفت: "دفتر تحقیقات فدرال به وزیر امور خارجه آمریکا درباره سرقت در ساکرامنتو اطلاع داده است. سرسپردگان شما احتمالا ظرف یک ساعت دستگیر خواهند شد. در نهایت آنها صحبت خواهند کرد." دوباره روی صندلیش نیمه چرخید. می‌دانید که اگر اف‌بی‌آی آمریکا حکمی از یک قاضی فدرال دریافت کند، آنها می‌توانند وارد ساختمان شما در واشنگتن شوند و از آنجایی که فعالیت‌های شما یک عمل رسمی نبود، می‌توانید دستگیر و تحت پیگرد قانونی قرار بگیرید. مصونیت دیپلماتیک اعمال نمی شود."
    
  ایلیانوف گفت: "می دانم، عالیجناب." من واقعاً فکر نمی‌کردم آمریکایی‌ها بتوانند به این سرعت واکنش نشان دهند، اما در صورت کشف من برای آن برنامه‌ریزی کردم. قبلاً یک جت شخصی ترتیب داده بودم که مرا از وودلند، کالیفرنیا به مکزیکای و از آنجا از طریق مکزیکو سیتی، هاوانا، مراکش و دمشق به خانه ببرد. نیروهای امنیتی دیپلماتیک برای کمک به گمرکات محلی در دسترس هستند." کارت بازرگانی به کنسول داد. آدرس فرودگاه اینجاست. نزدیک بزرگراه است ما را رها کنید و می توانید به کنسولگری در سانفرانسیسکو ادامه دهید و ما در راه هستیم. شما می توانید هرگونه دخالت در این موضوع را انکار کنید."
    
  "در این فرار خود چه برنامه دیگری دارید، سرهنگ؟" - چیرکف پس از اینکه کارت را به راننده داد و او آدرس را در ناوبری GPS ماشین وارد کرد، پرسید. "من احساس می کنم این بسیار جدی تر از دزدی است."
    
  ایلیانوف گفت: "با مشارکت دادن شما در فعالیت‌های بعدی رئیس‌جمهور، جناب عالی، موقعیت دیپلماتیک یا شغل شما را به خطر نمی‌اندازم". "اما شما وقتی در مورد حوادث بشنوید متوجه خواهید شد، قربان... من آن را تضمین می کنم." او یک سطل آلومینیومی را از کیف بزرگ خواربارش بیرون آورد و انگشتانش را روی سه ستاره نقره ای کنار و سپر نیروی دفاع فضایی ایالات متحده روی درب آن کشید. زمزمه کرد: "چه شوخی است." روسیه تقریباً یک دهه است که یک نیروی دفاع فضایی واقعی داشته است، در حالی که این واحد هرگز به جز در مغز پیچ خورده مک‌لاناهان مستقر نشده است. چرا اینقدر از این مرد می ترسیدیم؟ او چیزی بیش از یک اثر داستانی زنده و مرده نبود." او کوزه را به طور آزمایشی برداشت و حالتی متحیر در چهره اش نمایان شد. می دانید، من تا به حال بقایای انسان سوزانده شده را ندیده ام...
    
  چیرکوف گفت: "لطفا به بقایای این مرد هتک حرمت نکنید. "آنها را به حال خود رها کن. و در کنار گذاشتن آنها با من تجدید نظر کنید. من می توانم داستانی بسازم که شما در آن دخیل نباشید و خشم رئیس جمهور متوجه من شود نه شما. دزدان و هولیگان های روسی کار خود را انجام دادند، اما زمانی که قصد فروش آنها را در بازار سیاه داشتند، آنها را گرفتیم و در کنسولگری بازداشت می کنیم. یک عذرخواهی صمیمانه، بازگرداندن آثار باستانی، وعده محاکمه مسئولین، و پیشنهاد پرداخت هزینه برای ترمیم خسارت و بازسازی کلمباریوم باید برای رضایت آمریکایی ها کافی باشد.
    
  ایلیانوف تکرار کرد: "من دیگر نمی خواهم شما را درگیر کنم، عالیجناب، و من هیچ تمایلی ندارم که این چیزها را برگردانم یا بنای یادبود را به خود این حرامزاده بازگردانم. امیدواریم که دفع نادرست این اقلام باعث شود روح مک‌لانهان برای همیشه در جهان سرگردان شود."
    
  چیرکف فکر کرد که دقیقاً از این می ترسید.
    
  ایلیانوف دوباره کوزه را بالا برد. او زمزمه کرد و سپس درپوش را باز کرد: "این خیلی راحت‌تر از چیزی است که فکر می‌کردم". بیایید ببینیم ژنرال بزرگ پاتریک شین مک‌لاناهان پس از آخرین حمام کردن در یک سونا در دمای هزار درجه سانتی‌گراد چگونه به نظر می‌رسد.
    
  چیرکف برای نگاه کردن برنگردید، بلکه مستقیم به جلو نگاه کرد و سعی کرد انزجار خود را پنهان کند. اما خیلی زود، پس از چند لحظه سکوت، گیج شد و برگشت و از بالای شانه اش نگاه کرد...
    
  ... برای دیدن چهره یک سرهنگ نیروی هوایی روسیه، سفید مانند سفره روی میز ناهار خوری کنسولگری، دهانش باز است که انگار می خواهد چیزی بگوید. "ایلیانوف...؟" سرهنگ به بالا نگاه کرد، چشمانش گرد و بزرگ مانند نعلبکی، و حالا چیرکف چهره کورچکوف را با همان حالت شوکه شده دید - برای چنین افسر امنیتی و قاتل بسیار آموزش دیده بسیار بسیار غیرمعمول. "این چیه؟"
    
  ایلیانوف در سکوت مات و مبهوت ماند و دهانش هنوز باز بود. سرش را با گیجی کامل تکان داد و صندوق رای باز را به آرامی به سمت چیرکف کج کرد...
    
  ... و سپس سفیر روسیه توانست متوجه شود که صندوق کاملاً خالی است.
    
    
  ONE
    
    
  به لبه صخره بروید و از آن بپرید. بال های خود را در مسیر پایین بسازید.
    
  - ری برادبری
    
    
    
  فرودگاه صنعتی مکلاناهان، بتل ماونتین، نوادا
  چند روز بعد
    
    
  "بومر، این پسر خوابیده است؟" جراح پروازی که سیستم انتقال داده های فیزیولوژیکی خدمه را تحت نظر داشت، رادیویی کرد. ضربان قلب او از زمانی که او را روی مانیتور گذاشتیم کمی تغییر نکرده است. آیا او مرده است؟ او را چک کن، باشه؟"
    
  هانتر "بومر" نوبل، خلبان فرمانده پرواز، پاسخ داد: فهمیدم. او از روی صندلی خود بلند شد، از بین دو صندلی مجاور کابین خلبان برگشت، از قفل هوا بین کابین و کابین عبور کرد و وارد محفظه مسافر کوچکی شد که برای چهار نفر طراحی شده بود. برخلاف لباس معمولی نارنجی پرفشار که دو مسافر پرواز می پوشیدند، بدن قد بلند، لاغر و ورزشی نوبل با لباسی متناسب به نام EEAS یا لباس ورزشی الاستومری الکترونیکی پوشیده شده بود که عملکردی مشابه لباس فضایی سنتی داشت. کت و شلوار، با این تفاوت که از الیاف کنترل شده الکترونیکی برای فشرده کردن پوست به جای اکسیژن تحت فشار استفاده می کرد، که حرکت او را در داخل کابین بسیار راحت تر از بقیه می کرد.
    
  نوبل، فرمانده مأموریت و کمک خلبان او، سرهنگ دوم جسیکا "گونزو" فاکنر خلبان بازنشسته سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده و دو مسافر در هواپیمای فضایی Midnight S-19، دومین نسخه از سه نسخه هواپیمای مداری تک مرحله ای آمریکایی بودند. زمانی که اولین S-9 Black Stallion در سال 2008 وارد خدمت شد، سفر فضایی را متحول کرد. تنها سه S-19 به نفع هواپیماهای فضایی آزمایشی بزرگتر XS-29 Shadow ساخته شد. همه نسخه‌های این هواپیمای فضایی می‌توانستند بر روی باندهای ساخته شده برای هواپیماهای مسافربری تجاری بنشینند، اما هر کدام دارای موتورهای سه هیبریدی بودند که می‌توانستند از موتورهای توربوفن مافوق صوت با هوا به موتورهای رم جت مافوق صوت به موتورهای موشک خالص تبدیل شوند که می‌توانند وسیله نقلیه را به سمت پایین پرتاب کنند. -مدار زمین
    
  بومر به سمت اولین مسافر رفت و قبل از صحبت به او با دقت نگاه کرد. او از طریق گیره کلاه فضایی خود می توانست ببیند که چشمان مسافر بسته و دستانش در دامانش جمع شده است. این دو مسافر لباس‌های نارنجی Advanced Crew Escape یا ACES پوشیده بودند که لباس‌هایی تحت فشار هستند که برای تحمل از دست دادن فشار در کابین مسافران یا حتی در فضای بیرونی طراحی شده‌اند.
    
  بله، بومر فکر کرد، این یک خیار باحال است - اولین پرواز او به فضا، و او یا در خواب بود یا در آستانه آن بود، گویی در یک هواپیمای پهن پیکر آماده می شد تا برای تعطیلات به هاوایی برود. از سوی دیگر، همراه او برای اولین مسافر فضایی عادی به نظر می رسید - پیشانی اش از عرق برق می زد، دستانش به هم گره می شد، نفس هایش تند بود، و چشمانش به سمت بومر، سپس به بیرون از پنجره و سپس به همراهش می چرخید. بومر به او انگشت شست داد و در ازای آن شست دریافت کرد، اما مرد همچنان بسیار عصبی به نظر می رسید.
    
  بومر به سمت مسافر اول برگشت. "آقا؟" - از تلفن اینترکام پرسید.
    
  "بله، دکتر نوبل؟" مرد اول با صدایی آرام، آرام و تقریباً خواب آلود پاسخ داد.
    
  "فقط شما را چک می کنم، قربان. سند پرواز می گوید شما خیلی آرام هستید. مطمئنید این اولین بار است که در مدار هستید؟"
    
  "من می توانم بشنوم که آنها چه می گویند. و فکر نمی کنم بتوانم اولین بارم را فراموش کنم، دکتر نوبل."
    
  "لطفاً مرا بومر صدا کنید، قربان."
    
  "متشکرم، من این کار را انجام خواهم داد." مرد به همراهش نگاه کرد و از عصبانیت آشکار مرد اخم کرد. "آیا کنترل زمینی حتی نگران علائم حیاتی همراه من است؟"
    
  بومر گفت: "او برای یک مرد چاق طبیعی است.
    
  "چی"؟"
    
  بومر توضیح داد: "پدی یک فضانورد تازه کار است. به نام دان پودی، مرد ناسا که به نامزدهای فضانورد شاتل مژده می داد که در برنامه آموزش فضانوردان پذیرفته شده اند. بیش از حد عصبی بودن حتی برای فضانوردان کهنه کار و ورزشکاران جنگنده طبیعی است - اگر بخواهم بگویم، قربان، دیدن شخصی به همان اندازه که به نظر می رسد آرام است کمی وحشتناک است.
    
  مرد گفت: "من این را به عنوان یک تعریف می گیرم، بومر." "چقدر تا برخاستن؟"
    
  بومر پاسخ داد: "پنجره اصلی در حدود سی دقیقه باز می شود." ما بررسی قبل از برخاستن را تکمیل می‌کنیم و سپس از شما می‌خواهم که به عرشه پرواز بروید و برای بلند شدن در صندلی خود بنشینید. سرهنگ فاکنر روی صندلی پرش بین ما خواهد نشست. ما از شما می خواهیم که قبل از مافوق صوت به صندلی خود در اینجا بازگردید، اما پس از رسیدن به مدار، در صورت تمایل می توانید به صندلی خود بازگردید.
    
  "من کاملاً خوشحالم که اینجا می مانم، بومر."
    
  بومر گفت: "من از شما می خواهم که اثر کامل آنچه را که می خواهید تجربه کنید، دریافت کنید، و کابین خلبان بهترین مکان برای انجام این کار است، آقا." اما وقتی مافوق صوت می رویم نیروی g بسیار زیاد است و صندلی پرش برای پرواز مافوق صوت بارگیری نمی شود. اما وقتی بند خود را به کابین خلبان باز می‌کنید، آقا، لحظه‌ای خواهد بود که هرگز فراموش نخواهید کرد."
    
  مسافر پرسید: "ما مدت زیادی اکسیژن مصرف کردیم، بومر." "حداقل چند ساعت. آیا باید بدون اکسیژن در ایستگاه بمانیم؟"
    
  بومر پاسخ داد: "نه قربان." فشار اتمسفر ایستگاه کمی کمتر از فشار سطح دریا بر روی زمین یا فشار در کابین هواپیمای فضایی است-شما احساس خواهید کرد که در حدود هشت هزار فوت هستید، مشابه فشار در کابین هواپیما. استنشاق اکسیژن خالص به حذف گازهای بی اثر از بدن شما کمک می کند تا حباب های گاز وارد رگ های خونی، ماهیچه ها، مغز یا مفاصل شما نشوند.
    
  "منحنی ها"؟ غواصان غواصی و اعماق دریا چگونه می توانند آن را دریافت کنند؟
    
  بومر گفت: "بسیار درست، قربان. "وقتی به ایستگاه رسیدیم، می‌توانید آن را بردارید. برای آن دسته از ما که به پیاده روی فضایی می رویم، برای چند ساعت به پیش تنفسی برمی گردیم زیرا فشار در لباس های فضایی حتی کمتر است. گاهی اوقات ما حتی در یک قفل هوای مهر و موم شده با اکسیژن خالص می خوابیم تا مطمئن شویم که منبع خوبی از نیتروژن دریافت می کنیم.
    
  تیک آف سی دقیقه بعد انجام شد و به زودی آنها در حال پرواز به سمت شمال بر فراز غرب آیداهو بودند. بومر از طریق اینترکام پاسخ داد: "سرعت یک، آقا." "آیا این اولین بار است که با مافوق صوت پرواز می کنید؟"
    
  مسافر گفت: بله. "من هیچ چیز غیر عادی احساس نکردم."
    
  "در مورد یک تاب دوم چطور؟"
    
  آیا ما فقط سرعت صوت را دو برابر کردیم؟ خیلی سریع؟"
    
  بومر در حالی که هیجان در صدایش مشهود بود گفت: "بله، قربان. "من دوست دارم در شروع هر ماموریت پلنگ ها را عصبی کنم - نمی خواهم در ده یا پانزده ماخ بفهمم که ممکن است مشکلاتی وجود داشته باشد."
    
  "پلنگ"؟
    
  بومر توضیح داد: "نام مستعار من برای موتورهای هیبریدی پالس انفجاری توربوفن-اسکرام جت-لیزر، آقا."
    
  "فکر می کنم اختراع شماست؟"
    
  بومر گفت: "من مهندس اصلی تیم بسیار بزرگی از مهندسان و دانشمندان نیروی هوایی بودم." "به خدا قسم، ما مثل بچه‌های کوچک در مغازه شیرینی‌فروشی بودیم، حتی زمانی که گند به پنکه برخورد کرد- با انفجار بزرگ "پلنگ‌ها" طوری رفتار کردیم که مثل ترقه‌ای به حمام دختران در دبیرستان پرتاب کرده‌ایم. اما بله، تیم من "پلنگ" را توسعه داد. یک موتور، سه کار متفاوت. خواهی دید".
    
  بومر هواپیمای نیمه شب را به سرعت مافوق صوت کاهش داد و به زودی بر فراز نوادا به سمت جنوب چرخید، و جسیکا فاکنر برای کمک به مسافر بازگشت تا به صندلی فرمانده ماموریت در سمت راست کابین بنشیند، بند ناف لباسش را ببندد و به پریز ببندد. و سپس صندلی کوچک بین دو صندلی در کابین را باز کرد و محکم کرد. "آقا می شنوی؟" - از فاکنر پرسید.
    
  مسافر پاسخ داد: "بلند و واضح، جسیکا.
    
  بومر از طریق اینترکام توضیح داد: "بنابراین، این اولین مرحله از درج مداری سه مرحله‌ای ما بود، آقا. ما در سی و پنج هزار پا، در تروپوسفر هستیم. 80 درصد جو زمین در زیر ما قرار دارد و همین امر باعث می‌شود در زمان ورود به مدار، شتاب گرفتن آسان‌تر شود. اما تانکر ما دارای موتورهای توربوفن معمولی با موتور هوا است و با تمام سوخت و اکسید کننده ما کاملاً بارگذاری شده است، بنابراین ما باید بسیار پایین بمانیم. حدود پانزده دقیقه دیگر همدیگر را می بینیم."
    
  همانطور که وعده داده شده بود، یک هواپیمای بوئینگ 767 تغییر یافته با عبارت SKY MASTERS AEROSPACE INC در طرفین نمایان شد و بومر هواپیمای فضایی نیمه شب را پشت دم مانور داد و سوئیچ را چرخاند تا درهای لغزنده بالای سر باز شود. بومر در فرکانس تاکتیکی اعلام کرد: "مستر هفت-شش، نیمه شب صفر-یک، موقعیت پیش از تماس، آماده، لطفا ابتدا بمباران کنید."
    
  صدای زن کامپیوتری پاسخ داد: "فهمید، نیمه‌شب، Seven-Six پیش تماس را تثبیت کرده است، ما برای "بمب" آماده هستیم، ما به موقعیت تماس می‌رویم، Seven-Six آماده است.
    
  یکی از مسافران روی صندلی فرمانده ماموریت گفت: "این قابل توجه است - دو هواپیما بیش از سیصد مایل در ساعت پرواز می کنند، فقط چند فوت از هم فاصله دارند.
    
  "می خواهید بدانید چه چیزی حتی قابل توجه تر است، قربان؟" - بومر پرسید. این نفتکش بدون سرنشین است.
    
  "چی؟"
    
  بومر توضیح داد: "Sky Masters انواع خدمات قراردادی را به ارتش در سراسر جهان ارائه می دهد و اکثریت قریب به اتفاق هواپیماها، وسایل نقلیه و کشتی های آنها بدون سرنشین یا اختیاری هستند." یک خلبان انسانی و یک اپراتور بوم در اتاق در کوه نبرد وجود دارد که ما را از طریق فیدهای ویدیویی و صوتی ماهواره ای تماشا می کند، اما حتی آنها هم کاری انجام نمی دهند مگر اینکه مجبور باشند - رایانه ها همه کار را انجام می دهند و انسان ها فقط تماشا می کنند. خود تانکر توسط هیچ کس جز یک کامپیوتر کنترل نمی شود - آنها نقشه پرواز را به رایانه وارد می کنند و آن را از تاکسی اولیه تا توقف نهایی بدون خلبان انسان اجرا می کند، مانند یک هواپیمای جاسوسی گلوبال هاوک. در صورت لزوم می‌توان طرح پرواز را تغییر داد، و در صورت خرابی‌های متعدد، سیستم‌های ایمن زیادی دارد، اما رایانه این موضوع را از تاکسی پرتاب تا خاموش شدن موتور در پایگاه اصلی کنترل می‌کند.
    
  مسافر گفت: شگفت انگیز. دکتر نوبل می ترسید کار شما روزی به کامپیوتر منتقل شود؟
    
  بومر گفت: "هی، من به آنها کمک می کنم این چیز را طراحی کنند، قربان." در واقع، روس‌ها سال‌ها است که کشتی‌های باری سایوز و پروگرس بدون سرنشین را به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌فرستند و حتی نمونه‌ای از شاتل فضایی بوران داشتند که کل یک مأموریت فضایی را بدون سرنشین انجام داد. فکر می‌کنم اگر با یک فضاپیمای روسی به مدار پرواز می‌کردم، ترجیح می‌دهم خدمه پرواز داشته باشم، اما چند سال دیگر فناوری آنقدر پیشرفته خواهد شد که مسافران احتمالاً هرگز متوجه آن نخواهند شد."
    
  در حالی که مسافر با شیفتگی تماشا می کرد، هواپیمای فضایی زیر دم تانکر لغزید و یک بوم طولانی که توسط بال های کوچک کنترل می شد، از زیر دم به سمت هواپیمای فضایی فرود آمد. بومر با هدایت چراغ های چشمک زن سبز و خط زرد رنگ شده زیر شکم تانکر، زیر دم به جلو حرکت کرد تا اینکه چراغ سبز خاموش شد و دو چراغ قرمز روشن شد.
    
  "از کجا می‌دانی که در موقعیت مناسبی قرار گرفته‌ای، بومر؟" مسافر پرسید.
    
  بومر پاسخ داد: "الگوی" خاصی بین پایین تانکر و قاب شیشه جلو وجود دارد که شما یاد خواهید گرفت که آن را تشخیص دهید. این خیلی علمی نیست، اما هر بار کار می کند. اگر خیلی نزدیک یا خیلی دور باشی." حتی در شب".
    
  "آیا این کار را در شب انجام می دهید؟"
    
  بومر با واقعیت گفت: "البته. "برخی ماموریت ها نیاز به عملیات شبانه دارند و البته جایی که ما می رویم همیشه شب است." همانطور که او صحبت می کرد، بومر بخش کوچکی از برق را قطع کرد و تمام حرکت رو به جلو متوقف شد. او با رادیو گفت: "نیمه شب صفر یک، در موقعیت تماس تثبیت شده، آماده برای تماس".
    
  کامپیوتر با صدای زنانه پاسخ داد: "فهمیده، صفر یک." یک نازل از انتهای تیر امتداد داشت و لحظه ای بعد صدای کلیک خفیفی را شنیدند و احساس کردند! هنگامی که نازل تانکر به داخل لغزنده سر خورد و برای سوخت گیری در مخزن نشست. صدای کامپیوتر گفت: "نمایش مخاطب".
    
  بومر گفت: "تماس تایید شد." از طریق اینترکام، او گفت: "تمام کاری که من در حال حاضر انجام می‌دهم این است که چراغ‌های راهنما را تماشا کنم و در خط مرکزی تانکر بمانم."
    
  اگر تانکر کاملاً کامپیوتری باشد، آیا هواپیمای دریافت کننده نیز نباید بتواند با استفاده از کامپیوتر قرار ملاقات بگذارد؟ - از مسافر پرسید.
    
  بومر گفت: "این امکان وجود دارد - من فقط ترجیح می دهم خودم این وسیله را رانندگی کنم."
    
  تحت تاثیر قرار دادن افراد VIP در کشتی، درست است؟
    
  بومر گفت: "بعد از چیزی که امروز می بینید، قربان، من و مهارت های ناچیز پرواز من کمترین تاثیرگذاری را در این پرواز خواهید دید."
    
  شما گفتید "بمب" نه "سوخت"  - مسافر گفت. "ما سوخت مصرف نمی کنیم؟"
    
  بومر گفت: "ما ابتدا از یک اکسید کننده مایع ویژه به نام BOHM یا متااکسید هیدروژن بور، "بمب" استفاده می کنیم که اساساً پراکسید هیدروژن خالص شده است. حداقل با تکنولوژی کنونی، اکسیژن مایع فوق خنک از یک هواپیمای تانکر. "بمب" به خوبی اکسیژن برودتی نیست، اما حمل آن بسیار ساده تر و بسیار ارزان تر است. برای صرفه جویی در وزن؛ ما سوخت جت را آخرین بار مصرف می کنیم تا حداکثر برای تکمیل ماموریت داشته باشیم.
    
  بارگیری اکسید کننده ضخیم بیش از پانزده دقیقه طول کشید و چندین دقیقه دیگر نیز لازم بود تا سیستم تغذیه از تمام آثار اکسیدکننده بوهم قبل از تغییر به تغذیه سوخت جت JP-8 پاک شود. هنگامی که سوخت جت به داخل هواپیمای فضایی نیمه شب جاری شد، بومر به طرز محسوسی احساس آرامش کرد. او گفت: "باور کنید یا نه، قربان، این احتمالا خطرناک ترین قسمت پرواز بود."
    
  "چی شد؟ آیا شما بوما را حمل می کنید؟" - از مسافر پرسید.
    
  بومر اعتراف کرد: "نه - تغییر از BOHM به سوخت جت در سیستم سوخت‌گیری تانکرها". آنها بوم و لوله کشی را با هلیوم شستشو می دهند تا تمام "بمب" قبل از عبور سوخت جت از آن خارج شود. افزودنی های بور در اکسید کننده به ایجاد یک تکانه خاص بسیار بالاتر نسبت به سوخت جت های نظامی معمولی کمک می کند، اما مخلوط کردن BOM و سوخت جت، حتی در مقادیر کم، همیشه خطرناک است. به طور معمول، لیزر برای مشتعل کردن دو مخلوط مورد نیاز است، اما هر منبع گرمایی، جرقه یا حتی ارتعاش با فرکانس مشخص می تواند آنها را تحریک کند. آزمایش‌هایی که ما در تأسیسات آزمایشی Sky Masters و نیروی هوایی انجام دادیم به انفجارهای چشمگیری منجر شد، اما ما چیزهای زیادی یاد گرفتیم.
    
  "آیا اینگونه نام مستعار خود را "بومر" گرفتید؟
    
  "بله قربان. کمال مستلزم اشتباه است. من یک تن از آنها را پختم."
    
  "پس چگونه این را در موتورها کنترل می کنید؟"
    
  بومر توضیح داد: "اشتعال‌کننده‌های لیزری در پالس‌ها، از چند میکروثانیه تا چند نانوثانیه، برای کنترل انفجار عمل می‌کنند. "مواد کار می کند، باور کنید، و قدرتمند است، اما تکانه خاص فقط یک لحظه طول می کشد، بنابراین ما می توانیم قدرت را کنترل کنیم..." او به اندازه کافی مکث کرد تا مسافر سر کلاه ایمنی خود را به سمت او بچرخاند، سپس اضافه کرد: . . . بیشتر اوقات ".
    
  آن‌ها عملاً احساس می‌کردند که سرنشین دومی که در صندلی عقب نشسته بود، عصبی شده است، اما مسافر صندلی جلو فقط پوزخندی زد. او گفت: "امیدوارم که اگر مشکلی پیش بیاید، چیزی احساس نکنم، دکتر نوبل؟"
    
  بومر گفت: "آقا، انفجار کنترل نشده پلنگ ها به قدری قوی است که شما حتی در زندگی بعدی خود چیزی احساس نخواهید کرد." مسافر چیزی نگفت، اما فقط یک "سیلپ" بزرگ و عصبی گرفت.
    
  انتقال به JP-8 بسیار سریع‌تر بود و به زودی سرهنگ فاکنر به سرنشین جلو کمک کرد تا در صندلی عقب در کنار یک هم‌سرنشین کاملاً عصبی بچسبد. به زودی همه روی صندلی نشستند و تیم برای تکامل بعدی آماده شد. بومر گفت: نفتکش ما رفت و طبق برنامه ریزی ما را بر فراز جنوب غربی آریزونا پیاده کرد. به سمت شرق می پیچیم و شروع به شتاب می کنیم. ممکن است مقداری از صدای بوم که ایجاد می کنیم به زمین برسد و در زیر شنیده شود، اما ما سعی می کنیم این کار را تا حد امکان در یک منطقه خالی از سکنه انجام دهیم تا همسایه ها را عصبانی نکنیم. ما کامپیوترهای داخل هواپیما را در حالی که تمام چک لیست ها را پر می کنند نظارت می کنیم و ما در راه هستیم."
    
  "چقد طول میکشه؟" - از مسافر اول پرسید.
    
  بومر پاسخ داد: "به هیچ وجه طولانی نیست، قربان. همانطور که در زمین گفتیم، شما باید حدود 9 دقیقه با نیروهای g مثبت دست و پنجه نرم کنید، اما این فقط کمی بیشتر از آن چیزی است که اگر با یک بیزجت پرسرعت بلند می‌شوید، احساس می‌کنید. یک درگستر، یا سوار شدن بر یک ترن هوایی واقعاً جالب - با این تفاوت که شما آنها را برای مدت طولانی تری احساس خواهید کرد. کت و شلوار و طراحی صندلی شما به شما کمک می کند هوشیار بمانید - در واقع، ممکن است کمی سرخ شوید زیرا صندلی طوری طراحی شده است که اجازه می دهد خون به مغز شما جریان یابد نه اینکه به دلیل نیروهای g و بیرون کشیده شود. هر چه فشار بیشتر باشد، خون بیشتری باقی خواهد ماند."
    
  چه مدت باید در مدار بمانیم تا بتوانیم ایستگاه فضایی را تعقیب کنیم؟ مسافر پرسید. "شنیده ام که گاهی اوقات چند روز طول می کشد تا یک ارتباط برقرار شود."
    
  بومر گفت: "امروز نه، قربان." "زیبایی هواپیمای فضایی این است که ما به سکوی پرتابی که در یک مکان خاص روی زمین قرار دارد، گره خورده‌ایم. ما می توانیم پنجره پرتاب خود را با تنظیم نه تنها زمان پرتاب، بلکه همچنین تغییر زاویه نزدیک شدن و موقعیت نسبت به فضاپیمای هدف خود ایجاد کنیم. اگر نیاز داشتیم، می‌توانیم در عرض چند ساعت از قاره پرواز کنیم، دوباره سوخت‌گیری کنیم و در مدار قرار مستقیم قرار بگیریم. اما از آنجایی که ما این پرواز را خیلی وقت پیش برنامه ریزی کرده بودیم، می توانستیم زمان پرواز را به حداقل برسانیم، سوخت گیری کنیم و پرواز کنیم، و صرفه جویی در سوخت صرفه جویی کنیم، فقط با برنامه ریزی زمان برخاستن، زمان و مکان سوخت گیری، و قرار گرفتن در مکان مناسب و رفتن به مدار. به درستی. تا زمانی که پرتاب مداری خود را کامل می کنیم و وارد مدار خود می شویم، باید دقیقاً در کنار ایستگاه فضایی آرمسترانگ باشیم، بنابراین نیازی به تعقیب آن یا استفاده از مدار انتقال جداگانه هومن نیست. همه آماده باشید، ما نوبت خود را شروع می کنیم."
    
  مسافران به سختی آن را احساس کردند، اما S-19 Midnight چرخشی شدید به سمت شرق انجام داد و به زودی فشاری مداوم بر روی سینه خود احساس کردند. طبق دستور، آنها در حالی که دست ها و پاهای خود را به صندلی تکیه داده بودند، بدون اینکه انگشتان یا پاهای خود را روی هم قرار دهند، می نشستند. مسافر اول به همراه خود نگاه کرد و دید که قفسه سینه او در لباس فشار جزئی با سرعت نگران کننده ای بالا و پایین می رود. او گفت: "سعی کن آرامش داشته باشی، چارلی." "تنفس خود را کنترل کنید. سعی کنید از سواری لذت ببرید."
    
  "او چطور است، آقا؟" - گونزو از طریق اینترکام پرسید.
    
  "فکر می‌کنم کمی تنفس سریع". چند لحظه بعد، با افزایش مداوم بار اضافه، متوجه شد که تنفس همراهش عادی شده است. او گزارش داد: "او بهتر به نظر می رسد."
    
  بومر گفت: "این به این دلیل است که پایگاه خانگی گزارش می دهد که او بیهوش است." "نگران نباش - آنها به دقت او را زیر نظر دارند. وقتی از خواب بیدار شد، باید مراقب او باشیم، اما اگر طبق دستور بیماری حرکت را دریافت کرد، باید خوب باشد. من نمی‌خواهم که تکه‌های بدنش را در کلاه ایمنی خود فرو کند."
    
  مسافر با وجدان پوزخندی آزاردهنده زد: "من می‌توانم بدون این آخرین جزئیات کار کنم، بومر".
    
  بومر گفت: "ببخشید قربان، اما این چیزی است که ما باید برای آن آماده باشیم." او متعجب بود که به نظر می رسید مسافر به دلیل نیروهای g مشکلی در تنفس ندارد، که اکنون از دو Gs فراتر رفته و با افزایش شتاب او به طور پیوسته افزایش می یابد - صدای او به همان اندازه طبیعی به نظر می رسد که در زمین وجود داشت. "Battle Mountain می تواند سطح اکسیژن خود را تنظیم کند تا او را تا رسیدن امدادگران بخواباند."
    
  مسافر اشاره کرد: "پایگاه خانه من این را دوست ندارد."
    
  بومر گفت: "این به نفع خودش است، آقا باور کنید." پس همین است، ما به سه پنجاه هزار پا نزدیک می شویم و لئوپاردها شروع به تغییر از موتورهای توربوفن به موتورهای رم جت مافوق صوت یا اسکرام جت کرده اند. ما این را "چلپ چلوپ" می نامیم زیرا موج در هر موتور به جلو حرکت می کند و هوای مافوق صوت را در اطراف فن های توربین به کانال هایی خارج می کند که در آن هوا فشرده شده و با سوخت جت مخلوط می شود و سپس مشتعل می شود. از آنجایی که یک موتور اسکرم جت مانند موتور توربوفن دارای قطعات چرخشی نیست، حداکثر سرعتی که می توانیم به دست آوریم حدود پانزده برابر سرعت صوت یا حدود ده هزار مایل در ساعت است. موتورهای جت به زودی شروع به کار خواهند کرد. سوخت باک های سوخت را با هلیوم خنثی می کنیم تا از ورود گاز بلااستفاده به مخازن سوخت جلوگیری کنیم. جلوتر از GS باشید."
    
  این بار، بومر صدای غرغر و آه های عمیقی را از طریق اینترکام شنید، زیرا لحظاتی بعد موتورها به حالت کامل اسکرام جت رفتند و هواپیمای فضایی نیمه شب به سرعت سرعت خود را افزایش داد. بومر اعلام کرد: "پنج نوسان بعد... شش تاب." "همه چیز خوب به نظر می رسد. اونجا چطوری آقا؟"
    
  مسافر پاسخ داد: "باشه... باشه، بومر"، اما اکنون مشخص بود که او با اضافه بار مبارزه می کند، ماهیچه های شکم و پای خود را می فشارد و هوای بیشتری را به سینه خود می کشد، که باید جریان خون را به سمت سینه کاهش دهد. قسمت های پایینی بدن او و کمک به نگه داشتن آن در سینه و مغز، به او کمک می کند هوشیار بماند. مسافر به همراهش نگاه کرد. صندلی او به طور خودکار حدود چهل و پنج درجه خم شد، که به حفظ خون او در سر کمک کرد زیرا او نمی توانست در حالت بیهوشی جی-کرانچ انجام دهد. "چقدر... چقدر... دیگر؟"
    
  بومر گفت: "من از شکستن آن برای شما متنفرم، قربان، اما ما هنوز به قسمت سرگرم کننده آن نرسیده ایم." موتورهای اسکرام جت حداکثر سرعت و ارتفاع را به ما می دهند در حالی که همچنان از اکسیژن اتمسفر برای سوزاندن سوخت استفاده می کنند. ما می خواهیم اکسید کننده BOHM خود را تا زمانی که ممکن است حفظ کنیم. اما در حدود شصت مایل - سیصد و شصت هزار پا - هوا برای پرتاب اسکرام جت‌ها خیلی رقیق می‌شود و ما به حالت موشک خالص تغییر می‌کنیم. شما احساس می کنید ... سپس کمی فشار. مدت زیادی دوام نخواهد آورد، اما قابل توجه خواهد بود. آماده باش قربان نود ثانیه دیگر." لحظاتی بعد، بومر گزارش داد: "غواصی پلنگ... شیرجه کامل شد، اسکرام جت ها از خاموش شدن کامل و ایمنی خبر دادند. آماده انتقال به موشک، خدمه... با خوانش دما و فشار پمپ توربو حمایت کن، گونزو... افزایش قدرت، فورا... احتراق خوب، شتاب موشک تا شصت و پنج درصد، سبز شدن سوخت، افزایش گاز... مسافر فکر کرد که برای این کار آماده است، اما نفس با یک "BAARK" تند از ریه هایش خارج شد! در آن لحظه ... "اشتعال اولیه خوب، فشار نامی توربو پمپ، همه نشانگرها عادی هستند، برای 100% قدرت آماده شوید، بیایید برویم... آماده ... آماده ... اکنون."
    
  به نظر یک تصادف رانندگی بود. مسافر احساس کرد که بدنش به صندلی عقب رانده شده است - خوشبختانه، صندلی کنترل‌شده توسط کامپیوتر با خم شدن همزمان به عقب، تنظیم بالشتک و حفظ وزن بدنش از نیروی ناگهانی، پیش‌بینی می‌کرد. به نظر می‌رسید که کمان نیمه‌شب مستقیماً به سمت بالا اشاره می‌کرد، اما این حس فقط چند لحظه طول کشید و به زودی او هیچ تصوری از بالا یا پایین، چپ یا راست، جلو یا عقب نداشت. برای لحظه ای آرزو کرد که ای کاش می توانست مانند رفیقش بیهوش باشد و از این همه نیروهای عجیب غریب و بیگانه که در بدنش می چرخند بی خبر باشد.
    
  بومر اعلام کرد: "یک - شش ... یک - هفت ... یک - هشت." مسافر کاملاً مطمئن نبود که این همه معنی دارد. چهار صفر... پنج صفر... شش صفر... می گذریم.
    
  "ما... انجام می دهیم... همه چیز اوکی است، بومر؟" - از مسافر پرسید که تلاش می کرد تاریکی فزاینده در چشمانش را سرکوب کند، که نشان دهنده آغاز از دست دادن هوشیاری بود. او وانمود می کرد که یک بدنساز است و تمام ماهیچه های بدنش را منقبض می کرد، به این امید که خون کافی به سرش برسد تا از افتادن خود جلوگیری کند.
    
  بومر پاسخ داد: "ما در... منطقه سبز هستیم، قربان." مسافر فکر کرد برای اولین بار در تمام این پرواز لعنتی، می تواند نشانه ای از فشار یا فشار را در صدای هانتر نوبل تشخیص دهد. لحن او هنوز سنجیده، کوتاه و حتی رسمی بود، اما قطعاً نکته ای از نگرانی در آن وجود داشت که حتی برای یک مسافر فضایی تازه کار به این معنی بود که بدترین اتفاقات هنوز در راه است.
    
  لعنتی، مسافر فکر کرد، اگر هانتر نوبل - احتمالاً پربارترین فضانورد آمریکایی، با ده ها ماموریت و هزاران مدار زیر کمربندش - مشکل دارد، من چه شانسی دارم؟ او فکر کرد که من خیلی خسته هستم و سعی می کنم با اضافه بار لعنتی مبارزه کنم. اگر راحت باشم و بگذارم خون از مغزم خارج شود، خوب می شوم، درست است؟ به درد من نمیخوره فشار کم کم حالت تهوع به من می دهد و به خاطر خدا نمی خواهم به کلاه خود بکوبم. من فقط استراحت می کنم، آرام می شوم ...
    
  سپس، لحظه‌ای بعد، در کمال تعجب او، فشار متوقف شد، گویی پیچ‌های چرخان در زهری که تمام بدن او را فشار می‌داد، تنها پس از چند دقیقه ناپدید شدند. سپس او یک سوال غافلگیرکننده و کاملاً غیرمنتظره شنید: "آیا در این صبح باشکوه خوب هستید، قربان؟"
    
  مسافر به نحوی توانست به طور خلاصه و کاملا معمولی پاسخ دهد: "آیا الان صبح شده است، دکتر نوبل؟"
    
  بومر گفت: "آقا صبح شده است. "ما هر نود دقیقه یک صبح جدید در ایستگاه داریم."
    
  "حال ما چطور است؟ ما خوبیم؟ ما ساختیمش؟"
    
  بومر گفت: "جزئیات خود را بررسی کنید، قربان." مسافر به عقب نگاه کرد و دستان مرد را دید که حدود شش اینچ بالاتر از بدن هنوز بیهوشش شناور بود، انگار که خوابیده بود و روی پشتش در اقیانوس شناور بود.
    
  "آیا ما...الان بی وزنیم؟"
    
  از نظر فنی، شتاب گرانش به سمت زمین برابر با سرعت رو به جلو ما است، بنابراین ما در واقع سقوط می کنیم، اما هرگز به زمین برخورد نمی کنیم. بومر گفت: ما در حال پرتاب به سمت زمین هستیم، اما زمین قبل از اینکه به آن برخورد کنیم به سمتی حرکت می کند، بنابراین اثر نهایی مانند بی وزنی به نظر می رسد.
    
  "چه بگویم؟"
    
  بومر پوزخندی زد. او گفت: متاسفم. دوست دارم این را به پدی بگویم. بله قربان، ما بی وزنیم."
    
  "متشکرم".
    
  بومر ادامه داد: "ما در حال حاضر در بیش از بیست و پنج ماخ پرواز می کنیم و از ارتفاع صد و بیست و هشت مایلی تا ارتفاع نهایی دویست و ده مایلی خود بالا می رویم. "تعدیل نرخ اسمی است. وقتی حرکت با سرعت مداری را متوقف می کنیم، باید در فاصله ده مایلی آرمسترانگ با سرعت، ارتفاع و آزیموت مناسب باشیم. این خیلی باحال به نظر میرسه آقا، خیلی باحال. به فضای بیرونی خوش آمدید شما رسما یک فضانورد آمریکایی هستید.
    
  چند لحظه بعد، جسیکا فاکنر به کوپه مسافر بازگشت، در حالی که چشمانش همچنان در پشت گیره بسته کلاه فضایی اش خیره کننده بود. مسافر در تلویزیون و فیلم‌ها فضانوردان زیادی را دیده بود که در گرانش صفر شناور بودند، اما انگار برای اولین بار بود که شخصاً آن را می‌دید - این کاملاً غیر واقعی بود. او متوجه شد که حرکات او ملایم و عمدی است، گویی هر چیزی را که لمس می‌کند یا می‌خواهد لمس کند، شکننده است. به نظر نمی رسید که او چیزی را چنگ بزند، اما از چند انگشت برای مانور دادن به دیوارها، سقف یا عرشه استفاده کرد.
    
  فاکنر ابتدا وضعیت اسپلمن را با بررسی پنل الکترونیکی کوچک جلوی کت و شلوارش که شرایط موجود در لباس و علائم حیاتی پوشنده را نشان می داد، بررسی کرد. او گفت: "او خوب به نظر می رسد و کت و شلوارش امن است." تا زمانی که ژیروس او وقتی بیدار می‌شود خاموش نشود، فکر می‌کنم حالش خوب خواهد شد." به سمت اولین مسافر رفت و لبخند شیرینی به او زد. "به مدار خوش آمدید، قربان. چه حسی داری؟"
    
  او با لبخندی کم‌رنگ پاسخ داد: "وقتی موشک‌ها پرتاب شدند، خیلی سخت بود - فکر می‌کردم دارم از حال می‌روم." "اما الان خوبم."
    
  "خوب. بیایید بند شما را باز کنیم و سپس می توانید برای نزدیک شدن به بومر در کابین خلبان بپیوندید. او حتی ممکن است به شما اجازه دهد که آن را اسکله کنید."
    
  لنگر انداختن هواپیمای فضایی؟ به ایستگاه فضایی؟ من؟ من نمی توانم پرواز کنم! من تقریباً هشت سال به سختی ماشین سواری کردم!"
    
  فاکنر سگک مسافر را از صندلیش باز می‌کرد و از نوار چسب استفاده می‌کرد تا تسمه‌ها جلوی آنها آویزان نشود. "آقا شما بازی های ویدئویی بازی می کنید؟" - او پرسید.
    
  "گاهی. با پسرم ".
    
  او گفت: "این فقط یک بازی ویدیویی است - کنترل‌ها تقریباً مشابه کنترل‌کننده‌های بازی هستند که سال‌ها در دسترس بوده‌اند. "در واقع، مردی که آنها را طراحی کرده است، جان مسترز، احتمالاً این کار را عمدا انجام داده است - او به بازی های ویدیویی وسواس داشت. علاوه بر این، بومر یک مربی خوب است.
    
  بنابراین راز مانور در گرانش صفر این است که به یاد داشته باشید اگرچه اثرات گرانش را ندارید، اما هنوز جرم و شتاب دارید، و باید با دقت با آنها مقابله کنید، در غیر این صورت در نهایت از زمین رانده خواهید شد. فاکنر گفت: دیوارها. "به یاد داشته باشید که این احساس بی وزنی نیست که هنگام شناور شدن در اقیانوس تجربه می کنید، جایی که می توانید با پارو حرکت کنید - در اینجا هر حرکت جهت دار را می توان تنها با مخالفت با شتاب جرم با نیروی مخالف و برابر مقابله کرد.
    
  او ادامه داد: "وقتی در ایستگاه هستیم، از کفش‌های Velcro و وصله‌هایی روی لباس‌هایمان استفاده می‌کنیم تا خود را ایمن نگه داریم، اما هنوز آن‌ها را نداریم، بنابراین شما باید راه سخت را یاد بگیرید." "حرکات بسیار سبک و ملایم. من دوست دارم اول فقط به حرکت فکر کنم. اگر قبل از انجام یک حرکت آگاهانه به آن فکر نکنید، زمانی که ماهیچه های مرکزی بدن شما درگیر هستند، به سقف ضربه خواهید زد. اگر به سادگی به ایستادن فکر کنید، از عضلات کوچک بیشتری استفاده خواهید کرد. برای شروع حرکت باید بر جرم خود غلبه کنید، اما به یاد داشته باشید که گرانش به تغییر جهت کمک نمی کند. امتحانش کن".
    
  مسافر طبق پیشنهادش عمل کرد. به جای استفاده از پاها و بازوهایش برای هل دادن خود از روی صندلی، به سادگی با لمس کردن چند انگشت یک دستش به ریل یا دسته صندلی، به فکر ایستادن افتاد... و در کمال تعجب، به آرامی شروع به بلند کردن کرد. خودش از صندلی پایین آمد "سلام! کار کرد!" - فریاد زد.
    
  فاکنر گفت: "خیلی خوب، قربان. "احساس خوبی دارید؟ اولین بار در جاذبه صفر، معده بسیاری را ناراحت می کند.
    
  "من خوبم، جسیکا."
    
  فاکنر توضیح داد: اندام های تعادل در گوش شما به زودی دیگر جهت "بالا" یا "پایین" نخواهند داشت و شروع به ارسال سیگنال هایی به مغز شما می کنند که با آنچه می بینید یا احساس می کنید مطابقت ندارد. مسافران در مورد همه این موارد در خانه مطلع شدند، اما آنها هیچ آموزش فضانوردی دیگری مانند شبیه سازی عملیات گرانش صفر در زیر آب گذراندند. "وقتی به ایستگاه برسید کمی بدتر خواهد شد. حالت تهوع کمی طبیعی است. از آن بگذر."
    
  مسافر تکرار کرد: "من خوبم، جسیکا." چشمانش گشاد شده بود، مثل یک بچه کوچک در صبح کریسمس. "اوه خدای من، این یک احساس باورنکردنی است - و در عین حال فوق العاده عجیب."
    
  "شما عالی کار می کنید، قربان. حالا کاری که می‌خواهم انجام دهم این است که کنار بروم و به شما اجازه دهم به سمت عرشه پرواز مانور دهید. می‌توانم سعی کنم تو را روی صندلی‌ات بنشانم، اما اگر کاملاً همسو نباشم و مقدار و جهت درست نیرو را اعمال نکنم، تو را از کنترل خارج می‌کنم، پس بهتر است این کار را انجام دهی. باز هم، فقط به حرکت فکر کنید. عجله نکن."
    
  پیشنهادات او جواب داد. مسافر بدن خود را کاملاً شل کرد و به سمت دریچه ای که کابین خلبان را به محفظه مسافر متصل می کرد چرخید و تقریباً با دست زدن به چیزی شروع به حرکت به سمت دریچه کرد و بومر پیشرفت آهسته او را از روی شانه راست خود تماشا کرد، لبخند رضایت بخشی از آن نمایان شد. کلاه ایمنی گیره او در یک چشم به هم زدن، مسافر مستقیماً به سمت دریچه کابین شناور شد.
    
  بومر گفت: "شما در این کار طبیعی هستید، قربان." اکنون گونزو بند ناف شما را از صندلی مسافر جدا می کند و به من می دهد و من آن را به سوکت روی صندلی فرمانده ماموریت وصل می کنم. تا زمانی که ما شما را دوباره وصل می کنیم، باید با دقت به دریچه بچسبید. باز هم، به چیزی لگد نزنید یا هل ندهید - لمس های ملایم. مسافر صدای انفجارهای ریز هوای مطبوع را در لباس فشار جزئی او شنید و احساس کرد که به زودی یک شلنگ اتصال ظاهر شد. بومر به کابین رسید و آن را به برق وصل کرد. "آقا می شنوی خوب؟ آیا احساس می کنید کولر گازی مشکلی ندارد؟"
    
  "بله و دوباره بله."
    
  "خوب. سخت ترین قسمت برای سوار شدن، صندلی است زیرا کاملاً محکم است. تکنیک این است که به آرامی و با احتیاط از کمر خم شده و باسن خود را به سمت قفسه سینه خود بکشید، گویی در حال انجام کشش شکم هستید. من و گونزو شما را از روی کنسول وسط روی صندلی خود می اندازیم. سعی نکنید به ما کمک کنید. باشه، ادامه بده." مسافر دقیقاً همانطور که به او گفته شده بود عمل کرد، کمی خم شد و تنها در چند ضربه و چرخش غیرمنتظره روی کنسول بسیار عریض وسط صندلی قرار گرفت و فاکنر زانوها و بند های شانه اش را پشت سرش بست.
    
  "آیا مطمئن هستید که ما در آموزش فضانوردان ناسا در هیوستون در راهروها با یکدیگر برخورد نکردیم، قربان؟" - بومر پرسید، لبخندش از لابه لای کلاه اکسیژنش نمایان بود. من فضانوردانی کهنه کار را می شناسم که با انجام کاری که شما انجام دادید گرم، عرق کرده و تحریک پذیر می شوند. خیلی خوب. این پاداش شما برای این همه کار است." و به بیرون کابین اشاره کرد...
    
  ... و برای اولین بار مسافر آن را دید: سیاره زمین در مقابل او گسترده شد. حتی از طریق پنجره های نسبتاً باریک کابین خلبان، باز هم دیدن آن فوق العاده بود. او نفس کشید: "این... باورنکردنی است... زیبا... اوه خدای من". من تمام عکس‌های زمین را دیده‌ام که از فضا گرفته شده‌اند، اما آنها با آنچه که خودم دیده‌ام قابل مقایسه نیستند. عالیه!"
    
  "ارزش تمام حلقه هایی را که برای رسیدن به اینجا باید از آن ها پریدید، قربان؟" - گونزو پرسید.
    
  مسافر گفت: "من این کار را صد بار انجام می دهم تا فرصتی پیدا کنم." "این باور نکردنی است! لعنتی، صفت تمام می شود!"
    
  بومر گفت: "پس وقت آن است که به سر کار برگردیم، زیرا این اطراف کمی شلوغ شده است. نگاهی بیاندازید."
    
  مسافر نگاه کرد ... و مقصد خود را با شکوه شگفت انگیزی دید. تقریباً سی سال عمر داشت، عمدتاً با استفاده از فناوری دهه 1970 ساخته شد، و حتی برای چشمان آموزش ندیده، با وجود ارتقاهای جزئی اما نسبتاً مداوم، شروع به نشان دادن علائم پیری می کرد، اما همچنان خیره کننده به نظر می رسید.
    
  بومر گفت: "ایستگاه فضایی آرمسترانگ، که البته به نام نیل آرمسترانگ فقید نامگذاری شده است، البته اولین انسانی که بر روی ماه قدم گذاشت، اما هرکس چیزی در مورد آن می داند، آن را برج نقره ای می نامد. این برنامه به عنوان یک برنامه نیمه سری نیروی هوایی برای ترکیب و بهبود پروژه ایستگاه فضایی Skylab و پروژه آزادی ایستگاه فضایی رئیس جمهور رونالد ریگان آغاز شد. لیبرتی در نهایت به کمک آمریکا به ایستگاه فضایی بین‌المللی تبدیل شد و Skylab رها شد و اجازه بازگشت و سوختن در اتمسفر زمین را پیدا کرد، اما برنامه ایستگاه فضایی با بودجه ارتش در مخفیانه نسبی ادامه یافت - تا آنجا که می‌توانید یک هیولای مشابه را حفظ کنید. سه میلیارد دلار که به دور زمین می چرخد. این در اصل چهار Skylab است که به یکدیگر متصل شده و به یک خرپا مرکزی متصل شده اند، با پانل های خورشیدی بزرگتر و دستگاه های اتصال بهبود یافته، حسگرها و سیستم های مانور طراحی شده برای استفاده نظامی به جای تحقیقات علمی.
    
  شکننده به نظر می رسد - کمی دوک مانند، مانند این که این ماژول ها هر لحظه ممکن است سقوط کنند.
    
  بومر گفت: "او آنقدر قوی است که برای سقوط آزاد در اینجا لازم است. مطمئناً به اندازه ساختمانی به این اندازه روی زمین قوی نیست، اما باز هم لازم نیست که باشد. همه ماژول‌ها مجهز به موتورهای کوچک کنترل‌شده توسط کامپیوتر هستند که تمام قطعات را به هم متصل می‌کنند، زیرا ایستگاه روی محور خود می‌چرخد تا آنتن‌ها را به سمت زمین نگه دارد.
    
  "آیا پوشش نقره قرار است واقعا در برابر لیزرهای زمینی محافظت کند؟" مسافر پرسید. آیا تا به حال لیزر او را مورد اصابت قرار داده است؟ شنیده ام که روسیه هر فرصتی به دست می آورد با لیزر به او ضربه می زند.
    
  بومر گفت: "همیشه و نه فقط از روسیه ضربه می زند. "تاکنون به نظر نمی رسد که هیچ خسارتی ایجاد نکرده باشد. روس ها ادعا می کنند که آنها به سادگی از لیزر برای نظارت بر مدار ایستگاه استفاده می کنند. به نظر می رسد که ماده نقره، یک پلی آمید آلومینیومی رسوب شده با کندوپاش، سپر خوبی در برابر ریزشهاب سنگ ها، باد خورشیدی و ذرات کیهانی و همچنین لیزر است و عایق خوبی است. اما بهترین چیز برای من این است که بتوانم ایستگاه را از زمین وقتی که خورشید مستقیماً به آن برخورد می کند ببینم - این درخشان ترین شی در آسمان به غیر از خورشید و ماه است و گاهی اوقات می تواند در طول روز دیده شود و حتی می تواند پرتاب شود. سایه ها در شب."
    
  "چرا به جای "ایستگاه" آن را "ایستگاه" می نامید؟" مسافر پرسید: "من از خیلی از شما شنیده ام که اینطور می گویید."
    
  بومر با کمربندهای ایمنی شانه بالا انداخت. او گفت: "نمی‌دانم-یکی در ماه‌های اولیه Skylab شروع به گفتن آن به این شکل کرد، و گیر کرد". می‌دانم که بیشتر ما آن را چیزی فراتر از مجموعه‌ای از ماژول‌ها یا حتی یک محل کار می‌دانیم - این بیشتر شبیه یک مقصد مهم یا مورد علاقه است. مثل این است که بتوانم بگویم "من به تاهو می روم." "من به ایستگاه می روم" یا "من به آرمسترانگ می روم" فقط به نظر می رسد ... درست است.
    
  با نزدیک شدن به ایستگاه، مسافر به سمت ایستگاه اشاره کرد. "آن چیزهای گرد در هر یک از ماژول ها چیست؟" او درخواست کرد.
    
  بومر پاسخ داد: قایق های نجات. گوی های ساده آلومینیومی که می توان آنها را مهر و موم کرد و در صورت تصادف از ایستگاه دور انداخت. هر کدام پنج نفر را در خود جای می دهد و هوا و آب کافی برای حدود یک هفته دارد. آنها نمی توانند دوباره وارد جو شوند، اما به گونه ای طراحی شده اند که در محفظه بار هر هواپیمای فضایی قرار بگیرند، یا می توان آنها را به ایستگاه فضایی بین المللی کشاند و در اختیار بازماندگان قرار داد. هر ماژول یک ماژول دارد. ماژول گلکسی که ترکیبی از گالری، سالن بدنسازی، اتاق سرگرمی و کلینیک پزشکی است، شامل دو قایق نجات است.
    
  او به پایین ترین ماژول مرکزی، کوچکتر از بقیه و متصل به "پایین" مدول مرکزی پایین، اشاره به سمت زمین اشاره کرد. "پس این ایجاد پیج معاون رئیس جمهور است، نه؟"
    
  آقا: XSL-5 'Skybolt'،   - گفت بومر. یک لیزر الکترون آزاد با یک کلیسترون یا تقویت کننده الکترونیکی که توسط یک ژنراتور مغناطیسی هیدرودینامیک تغذیه می شود.
    
  "چی"؟"
    
  بومر توضیح داد: "نیروی ایستگاه اساساً توسط پنل‌های خورشیدی یا سلول‌های سوختی هیدروژنی تولید می‌شود که هیچ‌کدام قدرت کافی برای یک لیزر کلاس چند مگاواتی تولید نمی‌کنند. یک راکتور هسته‌ای روی زمین از گرمای حاصل از واکنش شکافت برای تولید بخار برای چرخاندن یک ژنراتور توربین استفاده می‌کند، که در ایستگاه فضایی غیرممکن است زیرا توربین مانند یک ژیروسکوپ عمل می‌کند و سیستم‌های کنترل ایستگاه را مختل می‌کند - حتی چرخ لنگرهای دوچرخه‌های ورزشی ما این کار را می‌کنند. این. MHD شبیه یک مولد برق به سبک توربین است، اما به جای چرخاندن آهنرباها و ایجاد جریان الکترون، MHD از چرخش پلاسما در میدان مغناطیسی استفاده می کند. توان تولید شده توسط ژنراتور MHD بسیار زیاد است و ژنراتور MHD هیچ بخش متحرک یا چرخشی ندارد که بتواند بر مدار ایستگاه تأثیر بگذارد.
    
  "اما شکار این است...؟"
    
  بومر گفت: "ایجاد پلاسما مستلزم گرم کردن مواد تولید کننده یون تا دمای بالا، بسیار بالاتر از بخار است. در فضا تنها یک راه برای تولید این سطح از گرما وجود دارد و آن یک راکتور هسته ای کوچک است. به طور طبیعی، بسیاری از مردم نسبت به هر چیزی اتمی احتیاط می کنند و اگر از بالای سرمان پرواز کند، این دو برابر می شود.
    
  اما راکتورهای هسته‌ای دهه‌هاست که به دور زمین می‌چرخند، درست است؟
    
  بومر پاسخ داد: "ژنراتور MHD اولین رآکتور هسته‌ای آمریکایی در فضا در بیست سال گذشته بود و بسیار قدرتمندتر از هر چیز دیگری در اینجا است. اما اتحاد جماهیر شوروی تقریباً سه دوجین ماهواره را پرتاب کرد که از رآکتورهای هسته‌ای کوچک برای تولید برق با استفاده از ترموکوپل استفاده می‌کردند تا اینکه اتحاد جماهیر شوروی ورشکست شد. آنها هرگز در مورد راکتورهای هسته ای خود فریاد نمی زدند، اما زمانی که ایالات متحده یک ژنراتور MHD را پس از لغو برنامه آنها توسط اتحاد جماهیر شوروی راه اندازی کرد، آنها از کوره در رفتند. معمولا. و آن‌ها هنوز هم فریاد می‌زنند، حتی با وجود اینکه ما اسکای‌بولت را چند سالی است شلیک نکرده‌ایم."
    
  مسافر مدتی ماژول Skybolt را مطالعه کرد، سپس گفت: "آن پیج کل این کار را طراحی کرد."
    
  بومر گفت: بله قربان. او زمانی که برنامه های Skybolt را طراحی کرد، یک مهندس و فیزیکدان تازه کار جوان بود. هیچ کس او را جدی نگرفت. اما پرزیدنت ریگان می‌خواست یک سپر دفاع موشکی جنگ ستارگان بسازد و پول زیادی خرج کرد و واشنگتن دیوانه‌وار به دنبال برنامه‌هایی برای راه‌اندازی بود تا بتوانند همه آن پول را قبل از رفتن به برنامه دیگری خرج کنند. برنامه های دکتر پیج در زمان مناسب به دست درست افتاد. او پول را گرفت و آنها Skybolt را ساختند و در زمان بی سابقه ای روی آرمسترانگ نصب کردند. اسکایبولت فرزند دکتر پیج بود. او حتی از او خواست تا آموزش فضانوردی جزئی انجام دهد تا بتواند برای نظارت بر نصب، سوار شاتل شود. آنها می گویند که او سی پوند از "گسترش اجرایی" را از دست داد تا برای آموزش فضانوردی انتخاب شود، و او هرگز آن را دوباره برنگشت. وقتی نوزادش اولین کلماتش را گفت، دنیا را شوکه کرد."
    
  و این تقریباً سی سال پیش بود. حیرت آور."
    
  این هنوز یک دستگاه پیشرفته است، اما اگر ما امکانات لازم را داشتیم، احتمالاً می‌توانستیم کارایی و دقت آن را به میزان قابل توجهی بهبود بخشیم."
    
  اما ما می‌توانیم Skybolt را دوباره فعال کنیم، اینطور نیست؟ - از مسافر پرسید. "آن را بهبود بخشید، مدرن سازی کنید، بله، اما آن را با سوخت پر کنید و اکنون یا در مدت زمان نسبتاً کوتاهی راه اندازی کنید؟"
    
  بومر برگشت و برای لحظه ای با تعجب به مسافرش نگاه کرد. "شما در مورد همه اینها جدی هستید، اینطور نیست؟" - بالاخره پرسید.
    
  مسافر پاسخ داد: "شرط می بندم که این کار را بکنید، دکتر نوبل." "من شرط می بندم انجامش میدی."
    
  چند دقیقه بعد، آنها در چند صد یاردی ایستگاه فضایی آرمسترانگ حرکت کردند. بومر متوجه شد که چشمان مسافر با نزدیکتر شدن بزرگتر و بزرگتر می شود. "به نظر می‌رسد در یک قایق کوچک هستید که به یک ناو هواپیمابر نزدیک می‌شوید، اینطور نیست؟"
    
  "این دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد، بومر."
    
  بومر یک دستگاه بی سیم را که در واقع شبیه یک کنترلر بازی کنسول آشنا بود بیرون آورد و آن را در مقابل مسافر قرار داد. "آماده ای بیشتر از مسافرت کردن، آقا؟" - او درخواست کرد.
    
  "جدی میگی؟ می‌خواهی این چیز را به ایستگاه فضایی ببرم؟"
    
  "ما می‌توانیم آن را به‌طور خودکار اجرا کنیم، و رایانه‌ها در این کار عالی هستند، اما چه لذتی دارد؟" کنترلر را جلوی مسافر حرکت داد. "من احساس می کنم شما موفق خواهید شد."
    
  او دستورات را در صفحه کلید کنسول وسط وارد کرد و یک هدف روی شیشه جلو جلوی مسافر ظاهر شد. بومر ادامه داد: "کنترل مناسب هواپیما فضایی را به جلو، عقب و پهلو به پهلو می‌برد-ما مانند هواپیما نمی‌چرخیم، فقط به طرفین حرکت می‌کنیم". کنترل‌های سمت چپ کمی متفاوت هستند: با چرخاندن دستگیره، فضاپیما به دور مرکز خود می‌چرخد، بنابراین می‌توانید دماغه را در جهتی متفاوت از هواپیمای فضایی قرار دهید. و می توانید موقعیت عمودی هواپیمای فضایی را با کشیدن دسته برای شروع عمودی به بالا یا فشار دادن به پایین برای حرکت به سمت پایین تنظیم کنید. دستکاری کنترل ها، رانشگرها را فعال می کند - موتورهای موشکی کوچکی که در سرتاسر هواپیمای فضایی قرار دارند. ما معمولاً به میزان مصرف سوخت موتورهای داکینگ توجه زیادی می کنیم - دلیل دیگری که چرا قدرت ها ما را ترجیح می دهند از رایانه برای اتصال استفاده کنیم، زیرا در اتصال بهتر و مقرون به صرفه تر از ما انسان های فانی است. پرواز ما مقدار زیادی سوخت اضافی را در ایستگاه بارگذاری کردیم تا باک ها را قبل از حرکت دوباره پر کنیم و همه چیز مرتب است.
    
  "بنابراین، آقا، کار شما این است که قبل از تمرکز روی هدف داکینگ در ایستگاه، کنترل‌ها را برای نگه داشتن شبکه هدفی که می‌بینید، دستکاری کنید، که همان صفر بزرگی است که در ماژول داک می‌بینید. با نزدیک‌تر شدن، چراغ‌های کارگردان چشمک می‌زنند و سرنخ‌های بیشتری در مورد کارهایی که باید انجام دهید خواهید دید. نکته مهم در اینجا: به یاد داشته باشید که ایستگاه هر نود دقیقه یک بار در امتداد محور طولانی خود می چرخد، بنابراین آنتن ها و پنجره ها همیشه به سمت زمین در حین گردش در مدار قرار می گیرند، اما تا زمانی که سیگنال های کارگردان را دنبال کنید، این امر را جبران می کند. همچنین به یاد داشته باشید که نه تنها باید نیزه را به سمت هدف نشانه گیری کنید، بلکه باید هواپیمای فضایی را مطابق جهت نورافکن ها تنظیم کنید و همچنین سرعت رو به جلو را کنترل کنید تا ایستگاه فضایی را به هم نزنید و نیمه شب را مختل نکنید، که بد خواهد بود. برای همه درگیر "
    
  مسافر با ضعف گفت: "سعی می کنم این کار را نکنم."
    
  "ممنونم آقا. همانطور که جسیکا هنگام حرکت در گرانش صفر به شما دستور داد، حرکات خشن بد هستند، اما حرکات و تنظیمات جزئی خوب هستند. ما دریافته‌ایم که فکر کردن به حرکت معمولاً برای فعال کردن یک پاسخ سنجیده و صحیح در عضلات کوچک کافی است. وقتی امروز صبح روی صندلی خود نشستید، به نظر می‌رسید این مفهوم را به خوبی درک کرده‌اید، بنابراین من کاملاً اطمینان دارم که می‌توانید در هنگام مانور هواپیمای فضایی ما برای لنگر انداختن نیز همین کار را انجام دهید." مسافر با یک قورت عصبی بسیار قابل توجه پاسخ داد.
    
  "شاخص‌های کارگردان شما به شما می‌گوید که با سرعت دوازده اینچ در ثانیه نزدیک می‌شوید، سی یارد پایین‌تر، ده یارد به سمت راست، فاصله صد و سی و سه یاردی هستید و شانزده درجه به سمت چپ می‌روید تا همسطح شوید. بومر ادامه داد. با رسیدن به پنجاه یارد، به تدریج سرعت بسته شدن خود را کاهش خواهیم داد، به طوری که در پنج یارد کمتر از سه اینچ در ثانیه خواهیم بود. شما باید کمتر از یک درجه، دقیقاً در مسیر و ارتفاع، و با سرعت کمتر از یک اینچ در ثانیه خم شوید تا به چشم گاو برخورد کنید، در غیر این صورت ما این رویکرد را لغو می‌کنیم و دوباره تلاش می‌کنیم."
    
  "آیا می خواهید به ایستگاه هشدار دهید، بومر؟" - فاکنر از تلفن اینترکام پرسید. او اکنون روی صندلی پرش بین بومر و مسافر نشسته بود.
    
  بومر پاسخ داد: "من فکر می کنم خوب خواهیم شد، گونزو."
    
  بومر حتی از میان کت و شلوار و کلاه ایمنی مسافر را می‌توانست ببیند که با عصبانیت قورت می‌دهد. او گفت: "شاید بهتر باشد که نگیریم...".
    
  بومر تکرار کرد: "من فکر می کنم شما می توانید این کار را انجام دهید، قربان." "تو لمس داری."
    
  بومر متوجه شد که مسافر صاف شده است و کنترل پنل را حتی محکم تر از قبل گرفته و دستش را روی بازوی چپش گذاشته است. گفت: "صبر کن قربان. "صبر کن. فقط صبر کن. نفس عمیق بکشید، سپس به آرامی بازدم کنید. به طور جدی. آقا نفس عمیق بکش بومر منتظر ماند تا نفس عمیقی از مسافر شنید و سپس آن را بیرون داد. "خیلی خوب. کلید این مانور تجسم است. حتی قبل از اینکه کنترل‌ها را لمس کنید، رویکرد را تجسم کنید. تصور کنید وقتی آنها را لمس می کنید و آنها را فعال می کنید، چه کاری انجام می دهند. آیا می توانید تصور کنید که هر کنترل و ورودی چه کاری انجام می دهند؟ ، اگر نمی توانید، آن را فعال نکنید. خیلی قبل از اینکه قدمی بردارید، روشن باشید که آنچه را که در نظر دارید، همان چیزی است که واقعاً می خواهید انجام دهید. قبل از زدن هر سوئیچ، این را در ذهن خود ترسیم کنید. هرگز از اتفاقی که وقتی سوئیچ را باز می کنید تعجب نکنید. انتظار داشته باشید که هر چیزی که هنگام فشار دادن سوئیچ اتفاق می افتد دقیقاً همان چیزی باشد که در نظر داشتید. و اگر نشد، فوراً مشخص کنید که چرا آنطور که می‌خواهید اتفاق نیفتاد و آن را برطرف کنید. اما بیش از حد واکنش نشان ندهید. همه واکنش ها و واکنش های متقابل باید مدبرانه، سنجیده و عمدی باشد. شما باید بدانید که چرا موتور را به حرکت در می آورید، نه فقط به کجا و چقدر. بیا این کار را بکنیم، قربان."
    
  مسافر پاسخ داد... با انجام هیچ کاری، که بومر فکر می کرد بهترین کاری است که می توان انجام داد. نیمه شب در حال نزدیک شدن به نقطه ملاقات تقریباً عالی بود، و مسافر به خوبی می دانست که فناوری که به او اجازه داده بود تا این حد را طی کند، احتمالاً بسیار فراتر از توانایی های ناچیز او بود، بنابراین عاقلانه تصمیم گرفت اجازه دهد مانور خودکار تکامل خود را کامل کند. بیاموزید که چه کارهای دیگری لازم بود انجام دهید - اگر اصلاً کاری انجام دهید - و سپس اگر می تواند آن را کامل کنید.
    
  ایستگاه فضایی آرمسترانگ به هواپیمای فضایی Midnight نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شد و شیشه جلوی باریک و کوچک را با حجم عظیم خود پر می‌کرد و همه داده‌های بصری دیگر را محو می‌کرد... به جز مورد مهم، که تصاویر تولید شده توسط رایانه روی هواپیمای چندکاره بود. نمایش در مقابل کاپیتان هواپیما و در مقابل مسافر. موقعیت صحیح اسکله در ایستگاه فضایی واضح بود - نیاز به بررسی این بود که کدام کنترل ها را لمس کرده و برای اصلاح حرکات هواپیما تنظیم کنید.
    
  مسافر زمزمه کرد: "من نمی توانم حرکت جانبی هواپیمای فضایی را شروع کنم." ناامیدی در صدایش شنیده شد. "من به فشار دادن سوئیچ ادامه می دهم، اما هیچ اتفاقی نمی افتد."
    
  بومر گفت: "راه حلی که شما اعمال کردید وجود دارد - فقط باید اجازه دهید این اتفاق بیفتد، آقا." صدای او کمتر جنگجو بود و بیشتر شبیه صدای شمن یا راهنمای روحانی بود. "ورودی های دلپذیر، سبک، ملایم و روان. به یاد داشته باشید، تنها یک فشار ملایم انگشت شست خود بر روی کنترل‌های ورنیه، صدها پوند رانش موشک ایجاد می‌کند که مدار یک فضاپیما با وزن صدها هزار پوند را تغییر می‌دهد و با سرعت بیست و پنج برابر سرعت صوت، صدها مایل بالاتر از زمین. حرکت فضاپیما را تجسم کنید و اقدامات اصلاحی مورد نیاز برای اصلاح مسیر پرواز را تجسم کنید، سپس ورودی های کنترلی لازم را اعمال کنید. عکس العمل بدون فکر کردن شیطان است. فرماندهی کن."
    
  مسافر دست‌هایش را از روی کنترل‌ها برداشت و به کنترلر اجازه داد جلوی او روی یک بند شناور شود، چشمانش را بست و چند نفس عمیق کشید. وقتی آنها را باز کرد، متوجه شد که تمام داده هایی که وارد کرده بود در واقع شروع به ثبت نام کرده اند. "در مورد این چطور؟" - زمزمه کرد. "من یک احمق کامل نیستم."
    
  بومر گفت: "عالی کار می کنی، قربان." به یاد داشته باشید که هیچ جو یا سطح جاده ای برای ایجاد اصطکاک وجود ندارد، و گرانش ده ها چرخش لازم را برای اثرگذاری دارد، بنابراین هر گونه تنظیمی که انجام می دهید باید حذف شود. این داده‌ها در اینجا نشان می‌دهند که چقدر تصحیح و در چه جهتی اعمال کرده‌اید، یعنی چقدر باید حذف کنید. همچنین به یاد داشته باشید که چقدر طول کشید تا ورودی های خود را اعمال کنید، بنابراین به شما ایده دقیقی از زمان استفاده از آنها می دهد.
    
  حالا مسافر قطعا در منطقه بود. در حالی که کنترلر در دامان او قرار داشت و به همان سمتی بود که خود هواپیمای فضایی جهت گیری می کرد، او به سختی می توانست دسته ها را با نوک انگشتانش لمس کند. با نزدیک شدن به چشم گاو، سرعت رو به جلو کمی کاهش یافت، به طوری که تا زمانی که تیرهای ضربدری به چشم گاو نر برخورد کردند، سرعت رو به جلو تقریباً صفر اینچ در ثانیه بود.
    
  بومر اعلام کرد: "تماس بگیرید". شانه های مسافر به وضوح شل شد و کنترلر را از دستانش رها کرد. "چفت ها امن هستند. هواپیمای فضایی لنگر انداخته است. تبریک میگم آقا."
    
  "دیگر این کار را با من انجام نده، اشکالی ندارد، دکتر نوبل؟" مسافر پرسید، به بالا نگاه کرد و چند نفس راحت کشید، سپس کنترل دستی را طوری رها کرد که انگار یک سلاح رادیواکتیو است. تنها چیزی که می توانستم به آن فکر کنم این بود که فاجعه و اینکه چگونه همه ما در مدار گیر کرده بودیم.
    
  بومر یک کنترلر دیگر را انتخاب کرد، مشابه کنترل اول. با لبخند گفت: "من پشت شما را داشتم قربان. "اما تو کار بزرگی کردی - من به چیزی دست نزدم. من این را به شما نگفتم، اما ما معمولاً به سرعت رو به جلو حداقل سه فوت در ثانیه نیاز داریم تا مکانیزم داک را ببندیم - آنها با سرعت کمتری برای شما قفل می‌کنند.
    
  "این یک ذره اعصاب من را آرام نمی کند، بومر."
    
  بومر گفت: "همانطور که گفتم، قربان، شما استعداد دارید. گونزو قرار است ما را برای انتقال به ایستگاه آماده کند. او ابتدا همراه شما را آماده می کند و چند نفر از خدمه ایستگاه ابتدا او را حرکت می دهند و سپس ما به راه می افتیم. ما معمولاً هنگام راه‌اندازی تونل انتقال، قفل هوا را از عرشه پرواز می‌بندیم، در صورت نشتی یا آسیب، اما همه در لباس‌ها هستند، بنابراین حتی اگر تصادف یا نقصی رخ دهد، خوب خواهیم بود."
    
  بومر و مسافر برگشتند و دیدند که فاکنر چک لیستی را بیرون آورد، آن را با نوار چسب به دیوار چسباند و مشغول کار شد. هواپیمای فضایی Midnight دارای یک محفظه بار کوچک است، بزرگتر از S-9 Black Stallion، اما تقریباً به اندازه شاتل فضایی نیست، اما هرگز واقعاً برای لنگر انداختن یا حمل بار یا مسافر در نظر گرفته نشده است - نه در واقع فقط یک نمایش فناوری بود. بومر توضیح داد. ما بعداً آن را به یک اسب کار تبدیل کردیم. یک قفل هوایی در جلوی ماژول مسافری وجود دارد که به ما اجازه می‌دهد تا با آرمسترانگ یا ایستگاه فضایی بین‌المللی لنگر بیاندازیم و پرسنل یا محموله را بدون رفتن به فضا به عقب و جلو ببریم.
    
  "به فضا بروم؟" - مسافر تکرار کرد. به پنجره های کابین اشاره کرد. "یعنی برای رسیدن به ایستگاه باید به آنجا می رفتی؟"
    
  بومر گفت: "این تنها راه برای رسیدن به ایستگاه فضایی در S-9 Black Stallion و اوایل نیمه شب S-19 بود. Sky Masters یک قفل هوایی بین کابین خلبان و محفظه بار با یک سیستم تونلی تحت فشار طراحی کرد که دسترسی از هواپیمای فضایی به ایستگاه را آسان‌تر می‌کند. S-9 برای قفل هوا بسیار کوچک است، بنابراین انتقال به معنای پیاده روی فضایی است. این یک پیاده روی فضایی کوتاه و شیرین است. نزدیک بود، اما مطمئناً تأثیرگذار بود."
    
  گونزو گزارش داد: "درهای محفظه بار در حال باز شدن هستند. آنها می توانستند صدای زمزمه آرامی را در امتداد بدنه هواپیمای فضایی بشنوند. "درها کاملا باز هستند."
    
  صدایی از تلفن اینترکام گفت: "به نظر می رسد درهای محفظه بار شما کاملاً باز است، بومر." "به آرمسترانگ خوش آمدید."
    
  بومر پاسخ داد: "از شما متشکرم، آقا." او خطاب به مسافر گفت: "این ترور شیل، مدیر ایستگاه است. همه پرسنل ایستگاه فضایی آرمسترانگ در حال حاضر پیمانکار هستند، اگرچه تقریباً همه آنها پرسنل نظامی سابق هستند، با تجربه عملیات فضایی گسترده و حدود نیمی از آنها در گذشته در ایستگاه کار کرده اند. ما درهای محفظه بار را باز می کنیم تا گرمای اضافی از هواپیما آزاد شود. از طریق تلفن داخلی گفت: "رویکرد بسیار خوبی است، فکر نمی کنید، قربان؟"
    
  شیل با رادیو گفت: "با ضربه زدن به پشت خود دچار گرفتگی نشو، بومر".
    
  "این من یا گونزو نبودم، مسافر ما بود."
    
  مکثی طولانی و نسبتاً ناخوشایند دنبال شد. سپس شیل با یک چوب چوبی پاسخ داد: "تو را فهمیدم".
    
  مسافر خاطرنشان کرد: "او خوشحال به نظر نمی رسید."
    
  بومر اعتراف کرد: "تروور از این ایده که شما در نیمه‌شب لنگرگاه بنشینید، خوشش نیامد. مدیر ایستگاه، ژنرال بازنشسته نیروی هوایی کای ریدون، این ایده را تایید کرد. آنها آن را به من واگذار کردند."
    
  "من فکر می کنم این ایده بدی است که مدیر ایستگاه خود، بومر را رد کنید."
    
  بومر در حالی که پیشرفت اتصال تونل انتقال به قفل هوا را تماشا می کرد، گفت: "آقا، فکر می کنم دلیل انجام این کارها را می دانم و درک می کنم." "شما اینجا هستید تا به یک نکته مهم اشاره کنید، و من با آن موافقم. این یک ریسک بزرگ است، اما به نظر من ریسکی است که ارزش آن را دارد. اگر شما مایل به انجام این کار هستید، من حاضرم هر کاری که در توان دارم انجام دهم تا چشمان شما را مرطوب کنم و در نتیجه چشمان تمام دنیا را مرطوب کنم. اگر بتوانم بگویم قربان، فقط به شما نیاز دارم که شجاعت داشته باشید و بارها و بارها در هر مکان ممکن، در سراسر جهان به دنیا بگویید در این سفر چه کردید و چه دیدید. سخنان شما باعث می شود که جهان بیشتر از آنچه که من می توانستم در مورد سفر فضایی هیجان زده شود. مسافر لحظه ای به این موضوع فکر کرد و سپس سری تکان داد.
    
  گونزو گزارش داد: "تونل انتقال متصل و ایمن است. "آب بندی قفل هوا."
    
  "پس گونزو در قفل هوا تنهاست و از کابین خلبان و ماژول مسافر جدا شده است؟" مسافر پرسید. "چرا این کار را می کنی؟"
    
  بومر پاسخ داد: "به طوری که در صورت شکست تونل یا عدم آب بندی صحیح، فشار کل هواپیما را کاهش ندهیم."
    
  "اما بعد گونزو...؟"
    
  بومر گفت: "او در لباس فشار جزئی است و احتمالاً می‌تواند از دست دادن فشار جان سالم به در ببرد، اما او و آقای اسپلمن برای رسیدن به ایستگاه باید پیاده‌روی فضایی انجام دهند، که او بارها در تمرین انجام داد، اما البته آقای اسپلمن باید به تنهایی تحمل می کرد. خطرناک است، اما او قبلاً این کار را کرده است. آقای اسپلمن احتمالاً به خوبی از آن جان سالم به در خواهد برد - او یک شخص کاملاً سالم است..."
    
  مسافر گفت: خدای من. "این حیرت آور است که بسیاری از چیزها ممکن است اشتباه پیش بروند."
    
  بومر گفت: "ما در حال کار روی آن هستیم و دائماً در حال بهبود و آموزش، آموزش و آموزش و سپس آموزش برخی دیگر هستیم. اما شما فقط باید این واقعیت را بپذیرید که ما در حال انجام یک بازی خطرناک هستیم.
    
  شیل گفت: "همه چیز برای باز کردن ایستگاه آماده است.
    
  "من تو را درک میکنم. آرمسترانگ، بومر گفت: "نیمه‌شب از سمت ایستگاه آماده است." او به صفحه نمایش چند منظوره روی صفحه ابزار اشاره کرد که فشار هوا را در هواپیما، روی ماژول اتصال ایستگاه و اکنون در داخل دستگاه نشان می‌دهد. تونل که آنها را به هم وصل می کند فشار داخل تونل صفر را نشان می دهد ... و درست در همان لحظه فشار داخل تونل به آرامی شروع به بالا رفتن کرد. تقریباً ده دقیقه طول کشید تا فشار تونل به طور کامل افزایش یابد. همه مراقب علائم بودند. افت فشار، نشان دهنده نشتی است، اما ثابت مانده است.
    
  شیل گزارش داد: "فشار وجود دارد، بومر.
    
  بومر گفت: "من موافقم." "آیا همه آماده هستند تا امتیاز را برابر کنند؟"
    
  گونزو پاسخ داد: "من خوبم، بومر." "مسافر دوم هم."
    
  "واضح است که آن را باز کنم، گونزو."
    
  آنها فشار کمی را در گوش خود احساس کردند زیرا فشار بیشتر در کابین هواپیمای فضایی با فشار کمی کمتر روی ایستگاه برابر بود، اما دردناک نبود و فقط یک لحظه طول کشید. لحظه ای بعد: دریچه های گذر باز هستند، مسافر دوم در راه است.
    
  بومر گفت: فهمیدم، گونزو. شروع به باز کردن سگک از روی صندلی کرد. او به مسافرش گفت: "اول کمربندهای ایمنی شما را باز می‌کنم، قربان، و سپس به داخل قفل هوا می‌روم تا شما کمربندهای ایمنی خود را باز کنید، و من شما را بیرون و بالا می‌برم." مسافر سر تکان داد اما چیزی نگفت. بومر متوجه حالت نسبتاً دور در صورت مسافر اول شد و متعجب شد که او اینقدر به چه چیزی فکر می کند. سخت ترین کار انجام شد - تنها کاری که او باید انجام می داد این بود که در اطراف ایستگاه بزرگ شناور بماند، به اطراف نگاه کند و تا زمان بازگشت به خانه یک گردشگر فضایی باشد.
    
  اما پس از اینکه بومر کمربندهای ایمنی را روی زانوها و شانه‌هایش باز کرد و می‌خواست از روی صندلی بلند شود، مسافری بازوی او را گرفت. او گفت: "من می خواهم این کار را انجام دهم، بومر."
    
  "چیکار کنم قربان؟"
    
  مسافر به بومر نگاه کرد، سپس سرش را به سمت راست کابین تکان داد. "آنجا. آنجا."
    
  مسافر می توانست چشمان بومر را با ناباوری و حتی هشدار از بین کلاه خود ببیند، اما به زودی لبخند رضایت بخشی روی صورتش ظاهر شد. "آیا مطمئن هستید که می خواهید این کار را انجام دهید، قربان؟" - با ناباوری پرسید.
    
  مسافر گفت: "بومر، من امروز کارهای فوق‌العاده شگفت‌انگیزی انجام می‌دهم، اما می‌دانم که اگر با رها کردن آن به زمین بازگردم، از دست خودم عصبانی خواهم شد." ما اکسیژن کافی داشتیم، اینطور نیست؟ هیچ خطری برای "پیچیدگی" وجود ندارد، آیا؟
    
  بومر گفت: "آقا، یک مورد بیماری فشارزدایی ممکن است کم خطرترین جنبه پیاده روی فضایی باشد." اما برای پاسخ به سوال شما: بله، ما بیش از چهار ساعت است که از قبل اکسیژن خالص را تنفس کرده‌ایم، بنابراین باید خوب باشیم. کلیک کرد و رابط کشتی به ایستگاه باز شد. ژنرال ریدون؟ او می خواهد این کار را انجام دهد. همین الان. از کابین خلبان و از طریق قفل هوایی ایستگاه، نه از طریق یک تونل.
    
  صدای دیگری پاسخ داد: "آماده شو، بومر".
    
  مسافر دوباره با لبخند گفت: "این دومین مردی است که در ایستگاه است که از صحبت کردن با شما آزرده می شود، بومر."
    
  بومر گفت: "باور کنید یا نه، قربان، ما هم در مورد آن صحبت کردیم." ما واقعاً می‌خواستیم شما تجربه کاملی داشته باشید. به همین دلیل است که ما شما را به جای یک لباس با فشار جزئی راحت تر، یک لباس کامل سیستم فرار خدمه پیشرفته ACES قرار می دهیم - این لباس برای پیاده روی های فضایی کوتاه یا فعالیت های خارج از خودرو طراحی شده است. آیا مطمئن هستید که بچه های شما در خانه از کاری که می خواهید انجام دهید خوششان می آید؟"
    
  مسافر گفت: "ممکن است اصلاً آن را دوست نداشته باشند، بومر، اما آنها آنجا هستند، و من اینجا هستم. بیا این کار را انجا دهیم ". لحظه ای بعد یک بازوی مکانیکی از دریچه ای در طرف دیگر ماژول داکینگ بیرون آمد که یک وسیله صندلی مانند بالابر و دو کابل را در یک پنجه مکانیکی حمل می کرد.
    
  بومر چند سوئیچ را تکان داد، سپس تجهیزات کت و شلوار و قرائت ابزار مسافرش را بررسی کرد و سپس به شانه او دست زد و با اطمینان سر به نشانه تایید تکان داد. او گفت: "آقا، شکل بازوی شما را دوست دارم. "برو". بومر کلید نهایی را زد و با چند کلیک بلند و سنگین و صدای بلند موتورها، سایبان‌های دو طرف کابین خلبان هواپیمای نیمه‌شب S-19 باز شد.
    
  قبل از اینکه مسافر حتی متوجه این موضوع شود، بومر از روی صندلی خود بلند شد، کاملاً رها از هواپیمای فضایی و تنها با یک بند نازک که آن را به هر چیزی نگه می داشت، شبیه پیتر پن ماورایی با لباس فضایی تنگ و کلاه اکسیژن خود بود. او یکی از کابل های بازوی کنترل از راه دور را گرفت و به کت و شلوارش وصل کرد. او گفت: "من دوباره روی پاهایم ایستاده ام." "آماده رفتن به پایین." بازوی رباتیک بومر را تا همان سطح بیرونی کابین در سمت سرنشین پایین آورد. بومر گفت: "من می خواهم شما را از کشتی جدا کنم، شما را به من و آسانسور متصل کنم، و شما را به این بند ناف وصل کنم، آقا." در یک چشم به هم زدن انجام شد. "همه چیز آماده است. چگونه می شنوید؟
    
  مسافر پاسخ داد: "بلند و واضح، بومر.
    
  "خوب". بومر به مسافر کمک کرد تا از صندلی خود خارج شود که بسیار راحت تر از سوار شدن بود زیرا اکنون کاملاً باز بود. ما نمی‌توانیم برای مدت طولانی بیرون بمانیم، زیرا از ریزشهاب‌سنگ‌ها، تشعشعات کیهانی، دمای شدید و هر چیز دیگری که به فضا می‌آید به خوبی محافظت نمی‌شویم، اما تا زمانی که طول بکشد، سواری سرگرم‌کننده‌ای خواهد بود. بند ناف شفاف است، آرمسترانگ. آماده قیام." دست روبات به آرامی شروع به بلند کردن آنها و دور کردن آنها از هواپیمای فضایی کرد و سپس مسافر متوجه شد که آزادانه در فضای بالای ماژول داکینگ شناور است...
    
  ... و در چند لحظه کل ساختار ایستگاه فضایی آرمسترانگ در مقابل آنها قرار گرفت و در نور منعکس شده خورشید می درخشید. آنها می توانستند تمام طول سازه را ببینند، ماژول های آزمایشگاهی بزرگ، زندگی، مکانیکی و ذخیره سازی را هم در بالا و هم در زیر مزرعه، و گستره های بی پایان پانل های خورشیدی در هر دو انتهای مزرعه که به نظر می رسید برای همیشه ادامه می یابند - او حتی می توانست ببیند. افرادی که آنها را از طریق پنجره های بزرگ مشاهده در برخی از ماژول ها تماشا می کنند. مسافر نفس نفس زد: "اوه... خدایا." "این فوق العاده است!"
    
  بومر گفت: "این درست است، اما مزخرف نیست." لباس فضانوردی مسافر را از پشت گرفت و کشید تا پایین بیاید...
    
  ... و مسافر برای اولین بار سیاره زمین را زیر آنها دید. همه آنها می توانستند نفس نفس زدن او را با تعجب کامل بشنوند. "خدا خوب!" - فریاد زد. "این باور نکردنی است! عالیه! من می توانم تقریباً تمام قاره آمریکای جنوبی را در آنجا ببینم! خدای من! کاملاً متفاوت از پنجره های کابین خلبان به نظر می رسد - اکنون واقعاً می توانم ارتفاعات را احساس کنم.
    
  بومر گفت: "من فکر می کنم او آن را دوست دارد، ژنرال ریدون." او به مسافر اجازه داد تا سیاره زمین را برای حدود یک دقیقه بیشتر تحسین کند و آزادانه در هوا شناور باشد. سپس گفت: "ما دیگر جرات نداریم اینجا بمانیم، قربان. ما را وارد این موضوع کن، آرمسترانگ." در حالی که مسافر همچنان رو به زمین بود، بازوی ربات شروع به جمع شدن به سمت ایستگاه فضایی کرد و دو مرد را با خود کشید. بومر درست قبل از نزدیک شدن به دریچه بزرگ، مسافر را به حالت عمودی بلند کرد. او تا دریچه شنا کرد، قفل آن را باز کرد و باز کرد، از دهانه شنا کرد، خود را به داخل قفل هوا بست، بند دیگری را به مسافر وصل کرد و او را با احتیاط به داخل محفظه قفل هوای ایستگاه هدایت کرد. بومر هر دوی آنها را از بند ناف جدا کرد، آنها را بیرون گذاشت، سپس دریچه را بست و به پایین بست. او و مسافر را به بند ناف داخل قفل هوا وصل کرد و منتظر بود تا فشار یکسان شود، اما مسافر کاملا مات شده بود و حتی پس از باز شدن درب داخلی قفل هوا، حرفی نزد. تکنسین ها به مسافر کمک کردند لباس فضایی خود را درآورد و بومر به خروجی قفل هوا اشاره کرد.
    
  به محض خروج مسافر از قفل هوا، کای ریدون، مردی آراسته و ورزشکار با موهایی نقره‌ای رنگ، چهره‌های بریده بریده و چشم‌های آبی روشن، توجهش را نشان داد، میکروفون یک هدست بی‌سیم را روی لب‌هایش برد و گفت: توجه به ایستگاه آرمسترانگ، این مدیر است، برای اطلاع همه پرسنل، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، کنت فینیکس، در ایستگاه حضور دارد." ریدون، مدیر ایستگاه ترور شیل، جسیکا فاکنر و چندین ایستگاه فضایی دیگر کارمندان تا جایی که می‌توانستند، در حالی که انگشتان پاهایشان قلاب شده بود، در پشت پا ایستاده بودند، و سپس "زنده باد رئیس" در سیستم نشانی عمومی ایستگاه به صدا درآمد.
    
    
  دو
    
    
  از ترس مرگ بیشتر از خود مرگ باید ترسید.
    
  - PUBLILIUS SYRUS
    
    
    
  ایستگاه فضایی آرمسترانگ
    
    
  رئیس جمهور کنت فینیکس هنگام پایان موسیقی گفت: "همانطور که شما، خانم ها و آقایان." "من عرشه را می بوسم اگر بدانم از کدام طرف است." پرسنل ایستگاه جمع شده برای چند لحظه طولانی خندیدند، کف زدند و تشویق کردند.
    
  کای خود را معرفی کرد و به سمت فینیکس رفت و با او دست داد. به ایستگاه فضایی آرمسترانگ خوش آمدید و به خاطر داشتن شجاعت تبدیل شدن به اولین رئیس دولتی که در مدار زمین پرواز می کند، و اکنون اولین رئیس دولتی که در فضا قدم می زند، تبریک می گویم. چه احساسی دارید قربان؟"
    
  فینیکس گفت: "من کاملا شوکه شده ام، ژنرال ریدون." من به لطف تو و مردمت آنچه را که فقط آرزویش را داشتم دیدم و انجام دادم. ممنونم که این فرصت باورنکردنی را به من دادید."
    
  کای گفت: "ما به شما فرصتی دادیم، مانند هر رئیس جمهور از زمان کوین مارتیندیل، اما شما تصمیم گرفتید از آن استفاده کنید." بسیاری از مردم می گویند که این همه یک شیرین کاری سیاسی است، اما شهامتی که امروز نشان دادید به وضوح به من می گوید که این بسیار بیشتر از سیاست است. رو به کسانی کرد که کنارش بودند. "اجازه دهید مدیر ایستگاه ترور شیل، رئیس عملیات والری لوکاس و البته جسیکا فاکنر، مدیر عملیات پرواز ما را معرفی کنم." رئیس جمهور دست آنها را تکان داد، اما در همان زمان متوجه شد که انجام این کار در گرانش صفر آسان نیست - یک حرکت ساده او را تهدید به پرتاب به سمت سقف می کرد.
    
  رئیس جمهور گفت: "دکتر نوبل و سرهنگ فاکنر کار بسیار خوبی انجام دادند که من را به اینجا رساندند، ژنرال ریدون." "یک سفر هیجان انگیز. دکتر نوبل کجاست؟
    
  ریدون گفت: "او برای بازگشت شما برنامه ریزی دارد، قربان، و همچنین بر سوخت گیری و نگهداری هواپیمای فضایی نظارت می کند." بومر مدیر توسعه هوافضا در Sky Masters Aerospace است که پیمانکار اصلی ایستگاه فضایی آرمسترانگ است و احتمالاً برای آنها نیز کار دارد. او همچنین خلبان ارشد هواپیمای فضایی این شرکت است و شش شاگرد در برنامه آموزشی خود دارد. او پسر شلوغی است."
    
  جسیکا با لبخند مداخله کرد: "آقای رئیس جمهور، او احتمالاً تصمیم گرفت چرت بزند." او دوست دارد خود را به عنوان یک جوک فضایی جالب معرفی کند، اما یک هفته را صرف برنامه ریزی پروازها و آزمایش فضاپیما برای این بازدید کرد."
    
  رئیس جمهور گفت: "خب، کار او نتیجه داد. "از همه شما برای یک سفر شگفت انگیز متشکرم."
    
  "ما حدود یک ساعت قبل از پخش شما وقت داریم، بنابراین اگر مایل باشید برای یک تور و کمی نوشیدنی های سبک وقت داریم."
    
  فینیکس گفت: "یک تور عالی خواهد بود، ژنرال ریدون." اما ابتدا می‌خواهم مأمور اسپلمن، همکار سرویس مخفی من را بررسی کنم."
    
  "ترو؟" - ریدون پرسید.
    
  شیل در حالی که میکروفون بی سیم را روی لبانش برد، گفت: فهمیدم. لحظه‌ای بعد: "آقا، مامور اسپلمن در بستر بیمار هوشیار است،" شیل پاسخ داد. متأسفانه، Gs های غیرمعمول را به خوبی اداره نمی کند. از نظر فیزیکی، او واجد شرایط ترین عضو تیم شما بود که داوطلبانه با شما در این ماموریت همراه شد، آقای رئیس، اما هیچ ارتباط مستقیمی بین توانایی ورزشی و توانایی شما برای کار با فشار غیر طبیعی و احساسات حرکتی روی بدن وجود ندارد. ما باید با تیم پزشکی هوافضا مشورت کنیم تا بهترین راه را برای بازگرداندن او به زمین بیابیم. من فکر نمی‌کنم قبلاً یک فرد ناخودآگاه را از طریق ورود مجدد آورده باشیم."
    
  فینیکس گفت: "او نشانه واقعی شجاعت در این ماموریت است." داوطلب شدن برای این کار بسیار فراتر از وظیفه بود، و این برای سرویس مخفی چیزهای زیادی می گوید. اجازه دهید ابتدا او را ملاقات کنم و سپس اگر وقت شد به تور بروم."
    
  رایدون ما را از طریق تونل اتصال به ماژول اول هدایت کرد. ریدون گفت: "مطمئنم که بومر و جسیکا سفر گرانش صفر را با جزئیات برای شما توضیح داده اند." برخی از خدمه با تجربه‌تر را خواهید دید که در اطراف غلاف‌های بزرگ‌تر مانند سوپرمن پرواز می‌کنند، اما من متوجه شده‌ام که برای مبتدی‌ها بهتر است از یک یا دو انگشت برای حرکت با استفاده از نرده‌ها و تکیه‌گاه‌های پا استفاده کنند و این کار را با دقت انجام دهند. به آرامی ".
    
  فینیکس گفت: "مطمئنم وقتی به خانه برسم چند کبودی برای نشان دادن خواهم داشت.
    
  آنها از تونل اتصال بیرون آمدند و به دیواری دایره ای از کابینت ها ظاهر شدند که یک گذرگاه دایره ای در وسط داشت. Reidon توضیح داد: "این یک ماژول ذخیره سازی و پردازش داده است." "بیا دنبالم". او به آرامی در راهروی مرکزی شناور شد و دستانش را روی لبه‌های کابینت گذاشت، در حالی که رئیس‌جمهور و دیگران دنبال می‌کردند. رئیس جمهور به زودی دوازده ردیف دایره ای از کابینت ها را کشف کرد که در سرتاسر ماژول مانند برش های آناناس در یک شیشه چیده شده بودند، با شکاف های بزرگی به اندازه انسان بین آنها. "تدارکات از طریق قفل های هوا در انتهای بالا و پایین وارد می شوند، در صورت نیاز جمع آوری یا پردازش می شوند و در اینجا ذخیره می شوند. درمانگاه در ماژول بالای سر ما است."
    
  رئیس جمهور اذعان کرد: "از تمام ارجاعات به "بالا" و "بالا" کمی سرگیجه می گیرم.
    
  "  فاکنر گفت: "بالا" و "پایین" به مسیری که می‌خواهید بروید اشاره دارد. "شما می توانید دو خدمه را در کنار هم داشته باشید، اما یکی به یک سمت اشاره می کند و دیگری به سمت دیگر، بنابراین همه چیز نسبی است. ما از هر سطحی از ماژول‌ها برای کار استفاده می‌کنیم، بنابراین فضانوردان را می‌بینید که از سقف آویزان شده‌اند در حالی که دیگران روی "کف" کار می‌کنند، اگرچه "سقف" و "کف" البته اصطلاحات نسبی هستند.
    
  "تو به سرگیجه من کمک نمی کنی، گونزو."
    
  جسیکا گفت: "اگر سرگیجه شما به صورت فیزیکی ظاهر شد، به ما اطلاع دهید." متأسفانه، این چیزی است که عادت کردن به آن زمان می برد و شما آنقدرها اینجا نخواهید بود. همانطور که گفتیم، شروع به تجربه تهوع در مدت کوتاهی پس از حرکت در گرانش صفر غیرعادی نیست.
    
  رئیس جمهور گفت: "من خوبم، جسیکا."
    
  در راه کهکشان، یک گالری ترکیبی، ماژول آموزشی، دفتر، درمانگاه و ماژول سرگرمی، رئیس جمهور چندین بار توقف کرد تا با پرسنل ایستگاه دست بدهد و توقف و شروع مجدد مهارت های مانور او را بسیار بهبود بخشید. اگرچه ریدون اعلام کرد که رئیس‌جمهور در هواپیما حضور دارد، اما اکثر تکنسین‌هایی که او ملاقات کرد از دیدن او کاملا شوکه شدند. ژنرال چرا برخی از مردان و زنان در ایستگاه از دیدن من متعجب می شوند؟ فینیکس بالاخره پرسید.
    
  ریدون پاسخ داد: "چون تصمیم گرفته ام تا زمانی که شما از قفل هوایی عبور نکنید، خدمه را مطلع نکنم." "فقط خود من، تروور، سرویس مخفی، چند نفر از مقامات هوافضای Sky Masters، و خدمه هواپیمای فضایی Midnight و خدمه زمینی می دانستند. من احساس کردم که ایمنی برای این رویداد بسیار مهم است و تماس پرسنل ایستگاه با زمین بسیار آسان است. من انتظار دارم که تعداد پیام‌ها به خانواده و دوستان به زودی افزایش یابد، اما تا زمانی که خبر منتشر شود، شما در سراسر جهان در تلویزیون خواهید بود.
    
  ترور شیل گفت: "و زمان سخنرانی شما طوری انتخاب شد که وقتی روی آنتن رفتید، برای چندین مدار در محدوده هیچ سلاح ضد ماهواره روسی یا چینی شناخته شده ای قرار نگرفتید."
    
  چشمان رئیس جمهور از تعجب گرد شد - این افشاگری قطعا توجه او را به خود جلب کرد. او با تعجب پرسید: "سلاح ضد ماهواره؟"
    
  ریدون گفت: "آقا، ما از حداقل نیم دوجین سایت در شمال غرب و شرق روسیه و سه سایت در چین مطلع هستیم." این ایستگاه دارای تسلیحات دفاع شخصی است - لیزرهای شیمیایی و موشک های کوتاه برد - اما سیستم های ضد موشکی و ضد ماهواره ای کینگ فیشر در مدار زمین هنوز به طور کامل عملیاتی نشده اند، بنابراین هواپیمای فضایی هیچ حفاظتی نداشت و ما نمی خواستیم ریسک کنیم. "
    
  "چرا آنها در این مورد به من نگفتند!" - رئیس جمهور فریاد زد.
    
  ریدون گفت: "آقا چالش من بود." صادقانه بگویم، به نظر من، تهدید سلاح‌های ضد ماهواره در فهرست خطرات تهدیدکننده زندگی شما در این مأموریت بسیار پایین‌تر است - نمی‌خواستم بیشتر به شما فکر کنم. رئیس جمهور سعی کرد چیزی بگوید، اما دهانش در سکوت باز شد. ریدون ادامه داد: "تا زمانی که شما را ترک کنید، فقط در محدوده یک جسم قرار خواهید داشت، و بومر مسیر مداری هواپیما را برای جلوگیری از بیشتر شیء دیگر برنامه‌ریزی می‌کند. همانطور که ما می توانیم از شما محافظت کنیم، شما در برابر سلاح های ضد ماهواره ای محافظت خواهید شد.
    
  "یعنی شما این سفر را با این فرض برنامه ریزی کردید که برخی از دولت های خارجی واقعاً سعی می کنند به یک هواپیمای فضایی یا ایستگاه فضایی حمله کنند در حالی که من در هواپیما بودم؟" سکوت تروور و ریدون و عبارات صورت آنها فینیکس را به پاسخ او نشان داد. رئیس‌جمهور کاری جز تکان دادن سرش برای چند لحظه و خیره شدن به نقطه‌ای روی دیوار نمی‌توانست بکند، اما سپس با لبخندی بداخلاق به ریدون نگاه کرد. ژنرال ریدون آیا تهدید دیگری وجود دارد که به من گفته نشده است؟ او درخواست کرد.
    
  ریدون با صراحت گفت: "بله، قربان، لیست از دست من طولانی تر است." اما به من اطلاع دادند که رئیس جمهور ایالات متحده می خواهد از ایستگاه فضایی آرمسترانگ بازدید کند و به من دستور داده شد که آن را انجام دهم و ما موفق شدیم. اگر دستورات من برای جلوگیری از آمدن شما به اینجا باشد، فکر می‌کنم می‌توانم فهرستی طولانی از تهدیدات واقعی برای خانواده‌تان، دولت شما و اعضای کنگره ارائه دهم که منجر به لغو این مأموریت نیز می‌شود." به انتهای تونل اتصال اشاره کرد. "به این ترتیب، آقای رئیس."
    
  برخلاف ماژول ذخیره و پردازش داده ها و ماژول کابین و ماژول مسافری کوچک هواپیمای فضایی، ماژول Galaxy سبک، گرم و مطبوع بود. در امتداد دیوارهای ماژول انواع میزها و میزهای خواب به سبک میخانه با زیرپایی های همه جا حاضر، انواع مانیتور کامپیوتر و لپ تاپ، دوچرخه های ورزشی و حتی یک تخته دارت وجود داشت. اما بیشتر پرسنل ایستگاه در اطراف پنجره پانوراما سه در پنج فوتی جمع شده بودند و عکس می گرفتند و به زمین اشاره می کردند. یک مانیتور کامپیوتری بزرگ نشان می‌داد که ایستگاه فضایی از روی کدام قسمت از زمین می‌گذرد، و صفحه دیگری فهرستی از نام‌هایی را نشان می‌داد که یک صندلی در پنجره برای فیلمبرداری از شهر خود یا مکان‌های دیدنی دیگر زمینی رزرو کرده بودند.
    
  فضانوردان بسیار آموزش دیده که مجبور بودند برای رسیدن به اینجا به عقب خم شوند - و شکل اصلی سرگرمی آنها نگاه کردن به بیرون از پنجره است؟ - رئیس جمهور خاطرنشان کرد.
    
  ریدون گفت: "این، و ارسال ایمیل و چت ویدیویی با بچه‌های خانه. ما میزبان بسیاری از جلسات گفتگوی ویدیویی با مدارس، کالج ها، آکادمی ها، پیشاهنگان، ROT ها و واحدهای گشت هوایی غیرنظامی و همچنین رسانه ها، خانواده و دوستان هستیم.
    
  "این باید ابزار بسیار خوبی برای استخدام باشد."
    
  ریدون موافقت کرد: "بله، هم برای ارتش و هم برای وادار کردن بچه ها به تحصیل علم و مهندسی."
    
  رئیس جمهور گفت: "بنابراین از برخی جهات، آمدن من به اینجا ممکن است ایده بدی باشد. اگر بچه‌ها یاد بگیرند که هر فرد سالمی می‌تواند به ایستگاه فضایی پرواز کند - که برای انجام آن نیازی به مطالعه علوم پیشرفته نیست - شاید این بچه‌ها فقط به گردشگران فضایی تبدیل شوند.
    
  شیل گفت: "آقای رئیس جمهور، گردشگری فضایی مشکلی ندارد. اما ما امیدواریم که کودکان بخواهند راه‌های جدیدتر و پیشرفته‌تری را برای رفتن به فضا توسعه دهند و از آن استفاده کنند و شاید آن را به ماه یا سیارات منظومه شمسی ما پرواز دهند. ما نمی دانیم چه چیزی تخیل جوان را جرقه خواهد زد."
    
  ریدون گفت: "نگران نباش، آقای رئیس. "من فکر می کنم حضور شما در اینجا تاثیر بسیار عمیقی بر مردم سراسر جهان برای مدت بسیار طولانی خواهد داشت."
    
  "قطعا؛ بچه‌ها می‌گویند، "اگر آن گوز پیر می‌تواند این کار را انجام دهد، من هم می‌توانم انجامش دهم، ژنرال؟" رئیس جمهور آشفته نیست
    
  والری لوکاس گفت: "آقای رئیس جمهور، هر چه لازم باشد. "هر چه که لازم باشد."
    
  رئیس جمهور از اینکه مامور چارلز اسپلمن را در یک پیله کتانی عجیب و غریب مانند یک کیسه خواب، که به صورت عمودی به دیوار چسبیده بود، متعجب شد - شبیه نوعی حشره بزرگ یا کیسه‌داران بود که از درخت آویزان شده بود. زنی بسیار جذاب با موهای تیره و چشم تیره با لباس سرهنگی سفید که با مهارت به سمت او شنا کرد و دستش را دراز کرد، گفت: "آقای رئیس جمهور، خوش آمدید. من دکتر میریام راث، مدیر پزشکی هستم. به ایستگاه فضایی آرمسترانگ خوش آمدید."
    
  رئیس جمهور با خوشحالی از اینکه کنترل بدنش در گرانش صفر به طور پیوسته بهبود می یابد، دست او را تکان داد. فینیکس گفت: "از آشنایی با شما بسیار خوشحالم، دکتر. او از مامور سرویس مخفی پرسید: "چطور احساس می کنی، چارلی؟"
    
  اسپلمن در حالی که صدای یکنواخت عمیقش عمق پریشانی اش را پنهان نمی کرد، گفت: "آقای رئیس، برای این موضوع خیلی متاسفم. صورتش به شدت متورم شده بود، انگار در یک دعوای خیابانی بوده است، و ضعیف ترین بوی استفراغ در آن نزدیکی به مشام می رسید. "من هرگز در زندگی ام دریازدگی نداشته ام، بیماری حرکت در هوا یا ماشین - حتی سال هاست که گرفتگی بینی نداشته ام. اما وقتی آن فشار به من برخورد کرد، سرگیجه شدم و قبل از اینکه متوجه شوم، چراغ ها خاموش شدند. دیگه تکرار نمیشه قربان."
    
  رئیس جمهور گفت: "در مورد آن نگران نباش، چارلی- به من گفته شده است که وقتی صحبت از بیماری حرکت می شود، کسانی هستند که دارند و کسانی هستند که خواهند داشت. روث راث کرد و پرسید: "سؤال این است که آیا او می‌تواند بدون داشتن یک قسمت دیگر به زمین بازگردد؟"
    
  میریام گفت: "من فکر می کنم او موافقت خواهد کرد، آقای رئیس." او مطمئناً سالم است و به راحتی با هر کسی در این ایستگاه قابل مقایسه است. من به او یک شات کوچک از Phenergan، یک درمان استاندارد که مدت‌ها برای حملات تهوع استفاده می‌شد، داده‌ام، و می‌خواهم ببینم او چگونه با آن برخورد می‌کند. حدود پانزده دقیقه یا بیشتر، به او اجازه می‌دهم از پیله‌اش بیرون بیاید و سعی کند در ایستگاه حرکت کند." اخم کنایه آمیزی به اسپلمن انداخت. "من معتقدم که مامور اسپلمن داروهایی را که قبل از برخاستن از زمین تجویز کرده بودم طبق توصیه مصرف نکرد."
    
  اسپلمن با صدای خشن گفت: "من از شلیک گلوله خوشم نمی آید." علاوه بر این، در حین انجام وظیفه نمی توانم دارو مصرف کنم و هرگز مریض نمی شوم.
    
  میریام گفت: "تو قبلاً در فضا نبوده ای، مامور اسپلمن."
    
  "من همین الان آماده رفتن هستم، دکتر. حالت تهوع گذشته است. آقای رئیس جمهور آماده بازگشت به وظایفم هستم."
    
  رئیس جمهور گفت: "بهتر است همانطور که دکتر می گوید عمل کن، چارلی. ما فقط چند ساعت دیگر پرواز برگشت داریم و من از شما می‌خواهم که صد در صد این کار را انجام دهید." اسپلمن به شدت ناامید به نظر می رسید، اما بدون اینکه چیزی بگوید سر تکان داد.
    
  آنها از طریق یک تونل اتصال دیگر، این بار طولانی تر، عبور کردند و وارد ماژول سومی شدند که پر از کنسول های کامپیوتری و نمایشگرهای عریض با کیفیت بالا بود. ریدون گفت: "آقای رئیس جمهور، ماژول فرماندهی، ماژول مرکزی بالای ایستگاه است." او به سمت ردیف بزرگی از کنسول‌ها که شش تکنسین سرنشین آن بودند شناور شد. تکنسین‌ها در حالت ایستاده جلوی کنسول‌های خود شناور بودند و پاهایشان با تکیه‌گاه‌های پا در جای خود محکم می‌شد. چک لیست ها، دفترچه های یادداشت و ظروف نوشیدنی با نی های بیرون زده به طور ایمن در این نزدیکی پوشیده شده بودند. "این یک مرکز همجوشی حسگر است. از اینجا، ما داده‌های حسگر را از هزاران رادار، ماهواره، کشتی، هواپیما و وسایل نقلیه زمینی غیرنظامی و نظامی جمع‌آوری می‌کنیم و آن‌ها را در یک تصویر استراتژیک و تاکتیکی از تهدید نظامی جهانی ادغام می‌کنیم. ایستگاه فضایی آرمسترانگ دارای حسگرهای رادار، نوری و فروسرخ مخصوص به خود است که می‌توانیم از آن‌ها برای رساندن اهداف هم در فضا و هم در زمین در برد خود استفاده کنیم، اما ما عمدتاً برای ایجاد تصویر بزرگ به سایر حسگرها در سراسر جهان متصل می‌شویم."
    
  او از طریق ماژول به چهار کنسول کوچک بدون سرنشین در پشت دو مجموعه از سه کنسول و صفحه نمایش رایانه، آن هم بدون سرنشین، شناور شد. ریدون ادامه داد: "این یک مرکز عملیات تاکتیکی است که در آن از سلاح‌های فضایی استفاده می‌کنیم. دستش را روی شانه تکنسین گذاشت و مرد برگشت و لبخندی گسترده به رئیس جمهور زد. "آقای رئیس جمهور، من می خواهم شما را با هنری لتروپ، افسر تسلیحات هوافضای ما معرفی کنم." دو مرد با هم دست دادند و لاتروپ از گوش به گوشش پوزخند زد. لاتروپ در اواخر سی سالگی، کوتاه قد، بسیار لاغر، عینک ضخیم و سر تراشیده شده بود. "هنری، توضیح بده که اینجا چه کار می کنی."
    
  دهان لاتروپ باز ماند، گویی انتظار نداشت چیزی به رئیس جمهور بگوید - که نکرد - اما درست زمانی که ریدون می خواست نگران شود، مهندس جوان خودش را جمع و جور کرد: "بله، قربان. به ایستگاه خوش آمدید، آقای رئیس. من افسر تسلیحات هوافضا هستم. من سلاح های ایستگاه را کنترل می کنم که برای عملیات در فضا و جو زمین طراحی شده اند. ما تعدادی سلاح جنبشی در دسترس داریم، اما لیزر Skybolt به دستور رئیس جمهور غیرفعال است، بنابراین تنها سلاح من سیم پیچ یا لیزر کلر-اکسیژن-ید است.
    
  "درباره آن چکار میتونید بکنید؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  لتروپ آب دهانش را قورت داد و وحشت در چشمانش ظاهر شد که اکنون باید به سؤال مستقیم رئیس جمهور ایالات متحده پاسخ می داد. اما او در عنصر خود بود و سریعتر از قبل بهبود یافت: "ما می توانیم در برابر زباله های فضایی تا حدود 50 مایلی دفاع کنیم." ما همچنین از آن برای شکستن زباله‌های بزرگ‌تر استفاده می‌کنیم - هرچه زباله‌ها کوچک‌تر باشند، خطر کمتری برای فضاپیماهای دیگر ایجاد می‌کنند."
    
  و آیا می توانید از لیزر برای محافظت از ایستگاه در برابر سایر سفینه های فضایی استفاده کنید؟
    
  لتروپ گفت: بله قربان. ما حسگرهای رادار و فروسرخ داریم که می توانند فضاپیماها یا زباله های ورودی را از حدود پانصد مایل دورتر ببینند و می توانیم به سایر حسگرهای فضایی نظامی یا غیرنظامی متصل شویم. به مانیتور کامپیوتر اشاره کرد. سیستم اکنون در حالت خودکار کار می کند، به این معنی که اگر سنسورها تهدیدی را شناسایی کنند که پارامترهای خاصی را برآورده کند، COIL به طور خودکار خاموش می شود. البته وقتی شما وارد شدید، آن را به صورت دستی تنظیم کردیم."
    
  رئیس جمهور گفت: "از این بابت متشکرم، آقای لتروپ. بنابراین یک لیزر می تواند از ایستگاه محافظت کند و زباله های فضایی را بشکند، اما تمام؟ آیا شما زمانی توانایی حمله به اهداف روی زمین را نداشتید؟"
    
  لاتروپ گفت: "بله، قربان، ما این کار را انجام دادیم." لیزر Skybolt به اندازه کافی قدرتمند بود که اهداف سبک مانند وسایل نقلیه و هواپیماها را از بین ببرد و اهداف سنگین‌تری مانند کشتی‌ها را از کار بیاندازد یا آسیب برساند. کارگاه‌های تسلیحاتی Kingfisher بارهای جنبشی هدایت شونده را ذخیره می‌کردند که می‌توانست با سفینه‌های فضایی یا موشک‌های بالستیک درگیر شود، همچنین موشک‌های هدایت‌شونده دقیقی که می‌توانستند به جو زمین بازگردند و به اهدافی در خشکی یا دریا حمله کنند.
    
  آیا ما هنوز آن گاراژهای Kingfisher را داریم؟ می‌دانم که رئیس‌جمهور گاردنر آنها را تأیید نکرد - او بیشتر از آنها به عنوان ابزاری برای چانه‌زنی با روس‌ها و چینی‌ها استفاده کرد."
    
  لاتروپ گفت: "رئیس جمهور گاردنر به هفت گاراژ اجازه داد تا دوباره وارد جو زمین شوند و بسوزند." سیزده گاراژ دیگر نیز بازیابی شده و در مزرعه ایستگاه ذخیره می شود. ده گاراژ هنوز در مدار هستند، اما غیرفعال هستند. هواپیماهای فضایی به طور دوره‌ای آنها را بازیابی می‌کنند، سوخت می‌دهند، نگهداری می‌کنند و دوباره در مدار قرار می‌دهند تا بتوانیم عملکرد بلندمدت آن‌ها را مطالعه کرده و تغییرات طراحی ایجاد کنیم، اما در حال حاضر فعال نیستند.
    
  آیا لیزر کویل با لیزر VP Page متفاوت است؟ - فینیکس پرسید.
    
  "بله، قربان، همینطور است. ما از استفاده از هر سلاحی با برد بیشتر از شصت مایل منع شده‌ایم و Skybolt، یک لیزر الکترون آزاد، می‌تواند اهدافی را در جو و سطح زمین در فاصله حدود پانصد مایلی هدف قرار دهد، بنابراین در حال حاضر غیرفعال است.
    
  "فعال نشده؟"
    
  ریدون گفت: "فعال نیست، اما در صورت لزوم می توان آن را فعال کرد."
    
  "در مدت زمان کوتاهی؟" رئیس جمهور پرسید.
    
  "هنری؟" - کای پرسید.
    
  لاتروپ گفت: "ما به تخصص Sky Masters یا سایر پیمانکاران و چند روز برای راه اندازی و راه اندازی راکتور MHD نیاز داریم."
    
  ریدون افزود: "و این دستور از جانب شماست، قربان." جنجال اسکای‌بولت تقریباً به قیمت تمام برنامه فضایی نظامی ما تمام شد.
    
  فینیکس گفت: "خیلی خوب به یاد دارم. من متعهد به رفع این مشکل هستم. لطفا ادامه دهید، آقای لتروپ."
    
  لاتروپ ادامه داد: این سیم پیچ از مخلوطی از مواد شیمیایی برای تولید نور لیزر استفاده می کند که سپس تقویت و متمرکز می شود. ما از اپتیک‌های متفاوتی نسبت به لیزر الکترون آزاد Skybolt برای تمرکز و هدایت پرتو لیزر استفاده می‌کنیم، اما فرآیند بسیار مشابه است. ما از رادار و حسگرهای مادون قرمز برای اسکن دائمی اطراف ایستگاه برای یافتن اشیایی که ممکن است تهدید باشند استفاده می‌کنیم - می‌توانیم اشیایی به اندازه توپ گلف را شناسایی و درگیر کنیم. حداکثر برد طبیعی سیم پیچ سیصد مایل است، اما ما با حذف برخی از بازتابنده هایی که قدرت لیزر را افزایش می دهند، تنظیم لیزر را تغییر داده ایم، بنابراین در حد قابل قبول هستیم. "
    
  "آیا می توانید به من نشان دهید حسگرها چگونه کار می کنند؟" - از رئیس جمهور پرسید. "شاید یک حمله شبیه سازی شده به هدفی در زمین انجام دهید؟"
    
  لاتروپ دوباره وحشت زده به نظر رسید و به سمت ریدون برگشت که سرش را تکان داد. او گفت: "به رئیس جمهور نشان دهید که چگونه انجام می شود، هنری."
    
  لتروپ گفت: "بله، قربان،" هیجان به سرعت در چهره اش ظاهر شد. انگشتانش روی صفحه کلید روی کنسول پرواز کردند. ما هر از چند گاهی تمریناتی را برای حمله به تعدادی هدف انجام می دهیم که دائماً تحت نظارت و اولویت بندی قرار می گیرند. بزرگترین مانیتور کامپیوتر زنده شد. این منطقه بزرگی از زمین را با مسیر و موقعیت ایستگاه فضایی نشان داد که از شرق سیبری به قطب شمال نزدیک می شود. یک سری دایره در اطراف چندین نقطه در روسیه وجود داشت.
    
  "آقای لتروپ، این حلقه ها چیست؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  لاتروپ پاسخ داد: "ما آنها را دلتا براووس یا پرده اردک می نامیم. "محل سلاح های ضد ماهواره ای شناخته شده. دایره‌ها برد تقریبی سلاح‌های آنجا هستند."
    
  "ما به شدت به این نزدیک می شویم، اینطور نیست؟"
    
  لاتروپ گفت: "ما بر فراز بسیاری از آنها در یک روز پرواز می کنیم که در روسیه، چین و چندین کشور مجاور آنها قرار دارند." این به ویژه فرودگاه Yelizovo است، پایگاه جنگنده های MiG-31D، که همانطور که می دانیم مجهز به سلاح های ضد ماهواره ای است که می توانند از هوا پرتاب کنند. آنها مرتباً از آنجا گشت می زنند و حتی دویدن های تهاجمی را تمرین می کنند."
    
  "آنها درست می کنند؟" - رئیس جمهور با ناباوری پرسید. "از کجا می دانید که این یک حمله واقعی است یا نه؟"
    
  کای توضیح داد: "ما در حال اسکن موشک هستیم. ما موشک را می بینیم و کمتر از دو دقیقه فرصت داریم تا سلاح های دفاعی را پرتاب کنیم یا با لیزر آن را بزنیم. ما آنها را اسکن می کنیم و هر سیگنالی را که ارسال می کنند تجزیه و تحلیل می کنیم و می توانیم آنها را با رادار و اپتوالکترونیک مطالعه کنیم تا بفهمیم آیا آنها برای انجام کاری آماده هستند یا خیر. آنها تقریباً همیشه ما را با رادار دوربرد ردیابی می کنند، اما هر از گاهی با رادار ردیابی هدف و هدایت موشک به ما ضربه می زنند.
    
  "چرا؟"
    
  ترور گفت: "سعی کنید ما را بترسانید، سعی کنید ما را مجبور کنید با سلاح های تهاجمی Skybolt یا Earth به آنها ضربه بزنیم تا آنها بتوانند ثابت کنند ما چقدر شرور هستیم." اینها همه مزخرفات موش و گربه جنگ سرد است. ما معمولاً آن را نادیده می گیریم."
    
  والری اضافه کرد: "با این حال، ما را سرپا نگه می دارد. فرماندهی، این هدف شبیه‌سازی جنگی، که گلف هفت نام دارد، ظرف سه دقیقه در برد قرار می‌گیرد.
    
  ریدون گفت: "برای یک درگیری شبیه سازی شده با Skybolt آماده شوید." توجه به ایستگاه، درگیری هدف را در سه دقیقه شبیه سازی کرد. عملیات ماژول فرماندهی. همه اعضای خدمه به ایستگاه های جنگی بروند و گزارش دهند. همه اسکله ها و دریچه ها را ایمن کنید. پرسنل، نه در حال انجام وظیفه، به ایستگاه کنترل آسیب گزارش دهید، لباس بپوشید و قبل از تنفس را شروع کنید. باز کردن اتصال نیمه شب را شبیه سازی کنید.
    
  "این به چه معنی است، ژنرال؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  کای گفت: "پرسنل خارج از وظیفه مسئولیت کنترل خسارت دارند. این می تواند به معنای یک پیاده روی فضایی برای بازیابی تجهیزات یا ... پرسنل گم شده در فضا باشد. قبل از تنفس اکسیژن خالص تا زمانی که ممکن است به آنها اجازه می دهد لباس ACES را بپوشند و وظایف نجات خود را انجام دهند، حتی اگر به معنای رفتن به فضای بیرون باشد. آنها ممکن است نیاز به انجام بسیاری از عملیات تعمیرات و بازسازی در فضای بیرونی داشته باشند. به همین دلیل، ما همچنین هر سفینه فضایی را که در ایستگاه داریم باز می کنیم تا در صورت بروز مشکل از آنها به عنوان قایق نجات استفاده کنیم - از کره های قایق نجات استفاده می کنیم و منتظر نجات با هواپیمای فضایی یا حمل و نقل تجاری هستیم. رئیس جمهور این افکار سیاه را به سختی قورت داد.
    
  والری لوکاس از محل خود روی دیوار و در حال تماشای ضربه شبیه سازی شده گفت: "فرمانده، این عملیات است، و درخواست مجوز برای شبیه سازی چرخش MHD می کند."
    
  "مجوز دریافت شده، شبیه سازی پرتاب MHD، انجام تمام آمادگی ها برای اصابت به هدف زمینی شبیه سازی شده." رئیس جمهور با اشاره به اینکه این کار مانند تمرین یک نمایش رومیزی است، خاطرنشان کرد: همه قسمت های خود را می گفتند، اما هیچ کس در واقع حرکت نمی کرد یا کاری انجام نمی داد.
    
  "من تو را درک میکنم. بخش مهندسی، این بخش عملیات است، شبیه سازی راه اندازی MHD، گزارش فعال سازی و سطح قدرت در پنجاه درصد.
    
  آلیس همیلتون، افسر مهندس گزارش داد: "عملیات، مهندسی، شما را به دست آورد، چرخش MHD را شبیه سازی کرد. چند لحظه بعد: "عملیات، مهندسی، فعال شبیه سازی شده MHD، سطح توان در دوازده درصد و در حال افزایش."
    
  "فرمان یک عملیات است، MHD به صورت آنلاین شبیه سازی شده است."
    
  "فرمان پذیرفته شده است. بجنگ، هدف مشروط ما چیست؟"
    
  لاتروپ گفت: "هدف زمینی شبیه سازی شده گلف سون یک رادار غیرفعال شده در خط ROSA در غرب گرینلند است." "داده‌های خام از حسگرها از SBR می‌آیند. برای ظاهر شدن یک منبع حسگر ثانویه آماده شوید. انگشتانش دوباره روی کیبورد پرواز کردند. منبع حسگر ثانویه شبیه سازی شده USA-234 خواهد بود، یک ماهواره تصویربرداری راداری که در عرض شصت ثانیه بر فراز افق گلف هفت خواهد بود و به مدت سه نقطه و دو دقیقه در محدوده هدف قرار خواهد گرفت.
    
  "همه اینها به چه معناست، ژنرال؟" پرزیدنت فینیکس پرسید.
    
  کای توضیح داد: "ما می‌توانیم با سنسورهای خودمان به Skybolt کاملاً دقیق شلیک کنیم. SBR یا رادار فضایی، حسگر اصلی ما است. این ایستگاه مجهز به دو رادار دیافراگم مصنوعی باند X برای به دست آوردن تصاویری از زمین است. ما می‌توانیم مناطق بزرگی از زمین را در حالت "نقشه نواری" اسکن کنیم یا از حالت "نقطه‌ی نور" برای هدف‌گیری یک هدف و به دست آوردن تصاویر و اندازه‌گیری‌های دقیق تا چند اینچ با وضوح استفاده کنیم.
    
  کای ادامه داد: "اما از آنجایی که ما از فاصله‌ای طولانی عکس می‌گیریم، صدها مایل در دقیقه را می‌پیماییم، می‌توانیم برای دقت بیشتر به هر سنسور دیگری که همزمان در آن منطقه باشد متصل شویم." "USA-234 یک ماهواره تصویربرداری راداری نیروی هوایی ایالات متحده است که تصاویر راداری گرفته و آنها را به دفتر ملی شناسایی در واشنگتن ارسال می کند. ما به اندازه کافی خوش شانس هستیم که کاربر تصویر هستیم، بنابراین می توانیم درخواست کنیم که ماهواره بر روی آن هدف خاص تمرکز کند. ما می توانیم تصاویر ماهواره ای را با تصاویر خودمان ترکیب کنیم تا دید دقیق تری از هدف داشته باشیم.
    
  لاتروپ چند دستور دیگر را وارد کرد و عکسی از هدف شبیه‌سازی شده روی مانیتور بزرگ در سمت چپ مانیتور اصلی، یک ایستگاه راداری راه دور با یک رادیوم بزرگ در مرکز، چندین سیستم ارتباطی که به جهات مختلف اشاره می‌کنند و چندین سیستم ارتباطی طولانی، ظاهر شد. ساختمان های کم ارتفاع اطراف رادوم. او گفت: "این چیزی است که در یک عکس اخیر از بالا به نظر می رسد." لحظاتی بعد، عکس ناپدید شد و با تصویر دیگری جایگزین شد، این تصویر نقطه‌ای را نشان می‌دهد که با یک مستطیل H شکل در پس زمینه‌ای عمدتا سیاه احاطه شده است. این یک تصویر راداری از یک ماهواره شناسایی است. پس زمینه سیاه است زیرا برف انرژی رادار را به خوبی منعکس نمی کند، اما ساختمان ها به وضوح قابل مشاهده هستند."
    
  آلیس گزارش داد: "عملیات، مهندسی، MHD در سطح پنجاه درصد شبیه سازی شده".
    
  والری گفت: فهمیدم مهندس. "مبارزه، این یک عملیات است، ما در پنجاه درصد هستیم، خطوط باز Skybolt را شبیه سازی می کنیم، سلاح ها آماده هستند، برای نبرد آماده می شوند."
    
  فهمیدم، عملیات، من باز شدن مدارهای فعال سازی Skybolt را شبیه سازی می کنم، سلاح هایی که آماده هستند.
    
  چند لحظه بعد، تصویر دوباره تغییر کرد و بسیار شبیه به عکسی بود که دیده بودند، با یک ابر تصادفی که روی تصویر شناور بود. Lathrop از یک گوی برای مرکز دقیق تصویر روی صفحه استفاده کرد. او گفت: "و این به لطف سنسورهای الکترواپتیکی تلسکوپی ایستگاه است که به تصویر رادار اضافه شده است." "عملیات، این مبارزه است، شناسایی مثبت هدف شبیه سازی شده گلف هفت، ردیابی ایجاد شد، ما قفل و آماده هستیم."
    
  والری گفت: فهمیدم پسر. "فرماندهی، عملیات، ما بر روی آنها تمرکز کرده ایم. وضعیت MHD؟
    
  "MHD در صد در صد در ده ثانیه."
    
  والری تایید کرد: فهمیدم. من درخواست مجوز برای شبیه سازی انتقال Skybolt به موقعیت جنگی و ورود به نبرد می کنم.
    
  ریدون گفت: "این فرمان است." می‌توانید کنترل Skybolt را به حالت جنگی تغییر دهید و برخورد به یک هدف را شبیه‌سازی کنید. ایستگاه توجه، این کارگردان است، ما در حال شبیه سازی برخورد با یک هدف زمینی با کمک "اسکایبولت" هستیم.
    
  فهمیدم، فرمانده، اداره عملیات تایید می کند که ما مجاز به شبیه سازی اصابت به هدف هستیم. مبارزه، عملیات، "Skybolt" مجاز به شبیه سازی ورود به نبرد است، سلاح شبیه سازی شلیک است."
    
  متوجه شدید، عوامل، سلاح تقلیدی آزاد شده است. لتروپ یک کلید را روی صفحه کلیدش فشار داد، سپس به بالا نگاه کرد. او گفت: "همین است، آقای رئیس جمهور. "سیستم منتظر زمان بهینه برای شلیک می‌شود و سپس به شلیک ادامه می‌دهد تا زمانی که تشخیص دهد هدف از بین رفته است یا تا زمانی که به زیر افق هدف سقوط کنیم. در واقع، علاوه بر لیزر اصلی، دو لیزر درگیر هستند: اولی اتمسفر را اندازه گیری می کند و تنظیماتی را در آینه انجام می دهد تا شرایط جوی را اصلاح کند که می تواند کیفیت پرتو لیزر را کاهش دهد. و دومی هدف را در حالی که ایستگاه از جلو می‌گذرد ردیابی می‌کند و به تمرکز و هدایت دقیق پرتو اصلی کمک می‌کند. "
    
  کای گفت: "متشکرم، هنری." لتروپ در حالی که بعد از اینکه عصبی با رئیس جمهور دست داد، به کنسول خود بازگشت، بسیار خوشحال به نظر می رسید. همانطور که می بینید، آقای رئیس جمهور، فقط یک ایستگاه خدمه تاکتیکی کار می کند زیرا کارگاه های اسلحه سازی Kingfisher ما بازسازی نشده است. اما اگر اینطور بود، اپراتورهای همجوشی حسگر هر تهدیدی را که می‌بینند شناسایی، تجزیه و تحلیل و طبقه‌بندی می‌کنند و آن تهدیدها در این چهار مانیتوری که من استفاده می‌کنم نمایش داده می‌شوند. والری، رئیس عملیات رزمی من؛ یک افسر تسلیحات تاکتیکی هوافضا و یک افسر تسلیحات زمینی. سپس می‌توانیم با تسلیحات فضایی خود پاسخ دهیم یا پاسخی زمینی، دریایی یا هوایی را هدایت کنیم."
    
  "این کارگاه‌های اسلحه‌سازی Kingfisher چیست؟" رئیس جمهور پرسید. "من به یاد دارم که رئیس جمهور گاردنر آنها را دوست نداشت."
    
  کای گفت: "سیستم تسلیحاتی Kingfisher مجموعه ای از فضاپیماها است که ما آنها را "گاراژ" در مدار پایین زمین می نامیم. گاراژها از اینجا کنترل می شوند و همچنین می توان آنها را از مقر فرماندهی فضایی ایالات متحده روی زمین کنترل کرد. گاراژها به حسگرها، موتورها و سیستم‌های کنترل خود مجهز هستند و می‌توان آن‌ها را طوری برنامه‌ریزی کرد که به یک ایستگاه برای سوخت‌گیری و تجهیز مجدد متصل شوند. هر گاراژ مجهز به سه سلاح ضد ماهواره یا ضد موشک و سه سلاح حمله زمینی دقیق است.
    
  رئیس جمهور خاطرنشان کرد: به یاد دارم که گاردنر واقعاً از این چیزها متنفر بود. وقتی آن حمله از دست رفت و کارخانه را ویران کرد، فکر کردم که او می‌خواهد کسی را بکشد."
    
  کای گفت: "خب، رئیس‌جمهور گاردنر برنامه را لغو نکرد، او فقط آن را خنثی کرد. صورت فلکی کامل شاه ماهی سی و شش گاراژ تثلیث در مدار دارد، به طوری که در هر زمان معین، هر قسمت از زمین حداقل سه گاراژ بالای سر دارد، شبیه به یک سیستم ناوبری GPS. همه اینها دقیقاً در اینجا یا از مقر فرماندهی استراتژیک ایالات متحده کنترل می شود.
    
  ژنرال ریدون، این بخشی از نیروی دفاع فضایی است که من هرگز نفهمیدم: چرا همه اینها به دور زمین می چرخد؟ پرزیدنت فینیکس پرسید. این بسیار شبیه به مراکز فرماندهی است که در حال حاضر روی زمین وجود دارد، و در واقع شبیه به سیستم هشدار و کنترل راداری هواپیما است. چرا همان چیز را در فضا قرار می دهیم؟"
    
  ریدون پاسخ داد: "زیرا ما در اینجا در فضا بسیار امن تر هستیم، که آن را مکانی ایده آل برای هر مرکز فرماندهی می کند، قربان."
    
  "حتی با لیستی از خطرات به اندازه بازوی شما، ژنرال؟"
    
  ریدون گفت: "بله، قربان، حتی با وجود تمام خطرات سفر فضایی." احتمال کمتری وجود دارد که دشمن با یک مرکز فرماندهی مداری، ایالات متحده را کاملاً کور کند. دشمن می‌تواند پایگاه، کشتی یا هواپیما را با رادار آواکس منهدم کند و ما آن حسگر را از دست بدهیم، اما می‌توانیم داده‌های حسگر را از هر جایی دریافت کنیم یا از حسگرهای خودمان استفاده کنیم و به سرعت شکاف را پر کنیم. علاوه بر این، از آنجایی که ما به دور زمین می چرخیم، کمتر احتمال دارد که با موفقیت مورد حمله قرار بگیریم. البته مدار ما مشخص است که یافتن، ردیابی و هدف گیری را آسان تر می کند، اما حداقل در کوتاه مدت، حمله به این ایستگاه بسیار دشوارتر از حمله به یک مرکز فرماندهی زمینی، کشتی یا هوایی است. آدم‌های بد می‌دانند ما کجا هستیم و کجا خواهیم بود، اما در عین حال ما دقیقاً می‌دانیم که پایگاه‌های شناخته شده ASAT آنها چه زمانی در صورت حمله به یک تهدید احتمالی تبدیل می‌شوند. ما دائماً این سایت های معروف را رصد می کنیم. ما همچنین در حال بررسی پایگاه های حمله ناشناخته و آماده شدن برای پاسخ به آنها هستیم."
    
  ترور شیل گفت: "من فکر می‌کنم به معنای وسیع‌تر، قربان، این که کارکنان ایستگاه و تبدیل آن به یک پست فرماندهی نظامی فعال، به جای مجموعه‌ای از حسگرها یا آزمایشگاه‌ها، برای آینده حضور آمریکا در فضا مهم است. "
    
  "چطور آقای شیل؟"
    
  ترور توضیح داد: "من آن را به گسترش ایالات متحده به سمت غرب تشبیه می کنم، آقا." "در ابتدا گروه‌های کوچکی از کاوش‌گران به راه افتادند و دشت‌ها، کوه‌های راکی، بیابان‌ها و اقیانوس آرام را کشف کردند. چند شهرک نشین با وعده زمین و منابع جذب آنها شدند. اما تا زمانی که ارتش ایالات متحده اعزام شد و اردوگاه‌ها، پاسگاه‌ها و قلعه‌ها را ایجاد کرد، شهرک‌ها و در نهایت دهکده‌ها و شهرک‌ها ساخته شد و توسعه واقعی کشور آغاز شد.
    
  شیل ادامه داد: "خوب، ایستگاه فضایی آرمسترانگ فقط یک پاسگاه در مدار زمین نیست، بلکه یک تاسیسات نظامی واقعی است." ما بسیار فراتر از رایانه ها و کنسول ها هستیم - دوازده مرد و زن در کشتی داریم که عملیات نظامی را در سراسر جهان نظارت می کنند و می توانند کنترل کنند. من فکر می‌کنم که این امر ماجراجویان، دانشمندان و کاشفان بیشتری را تشویق می‌کند که به فضا بپردازند، همانطور که وجود قلعه ارتش ایالات متحده برای مهاجران آرامش بخش بود."
    
  فضا بسیار بزرگتر از غرب میانه است، آقای شیل.
    
  ترور گفت: برای ما در قرن بیست و یکم، بله قربان. اما برای کاشف قرن هجدهم که برای اولین بار دشت‌های بزرگ یا کوه‌های راکی را دید، شرط می‌بندم که احساس می‌کرد در لبه کیهان ایستاده است."
    
  رئیس جمهور کمی فکر کرد، سپس لبخندی زد و سری تکان داد. او گفت: "سپس فکر می‌کنم زمان آن رسیده که آن را به سطح بعدی ببریم. من می خواهم با همسرم و معاون رئیس جمهور پیج صحبت کنم و سپس برای سخنرانی خود آماده شوم.
    
  ریدون گفت: بله قربان. "ما شما را روی صندلی کارگردانی می نشانیم." رئیس جمهور با احتیاط به سمت کنسول ریدون رفت و پاهایش را در رکاب های زیرین فرو کرد، در مقابل کنسول ایستاده بود اما احساس می کرد که به پشت در اقیانوس شناور است. مانیتور بزرگ جلوی او زنده شد و او یک نور کوچک سفید را زیر لنز کوچک بالای مانیتور دید و می دانست که آنلاین است.
    
  "بالاخره نگاه نکردی و تصمیم گرفتی با ما تماس بگیری، آقای رئیس جمهور؟" - آن پیج، معاون رئیس جمهور، در حالی که صورتش در پنجره تعبیه شده روی مانیتور نمایان بود، پرسید. او دهه شصتی داشت، لاغر و پرانرژی، با موهای بلندی که با شرمساری اجازه داده بودند به طور طبیعی خاکستری باقی بمانند، گرهی در یقه اش بسته شده بود. تا همین اواخر، با تمام کاهش بودجه ایالات متحده، آن وظایف بسیاری را در کاخ سفید به همراه مسئولیت های معاونت ریاست جمهوری بر عهده گرفت: رئیس دفتر، دبیر مطبوعات، مشاور امنیت ملی و مشاور ارشد سیاست. او در نهایت بیشتر این مسئولیت‌های اضافی را به دیگران واگذار کرد، اما به عنوان نزدیک‌ترین مشاور سیاسی و محرمانه کن فینیکس و همچنین رئیس کارکنان کاخ سفید به خدمت خود ادامه داد. "من شروع به کمی نگرانی کردم."
    
  کن فینیکس گفت: "آن، این یک تجربه کاملاً باورنکردنی است. "این همه چیزی است که من تصور می کردم و خیلی چیزهای دیگر."
    
  آن می‌گوید: "اجازه دهید بدانید که من یک قاضی دیوان عالی داشتم که 24 ساعته حاضر بود سوگند ریاست‌جمهوری را اجرا کند، در صورتی که یکی از هزاران موردی که ممکن بود اشتباه پیش بیاید، اشتباه می‌شد. من تا مدت ها پس از بازگشت شما به اصرار بر این موضوع ادامه خواهم داد.
    
  رئیس جمهور گفت: "یک تصمیم بسیار عاقلانه. اما من خوب هستم، پرواز باورنکردنی بود و اگر محکوم به تبدیل شدن به یک شهاب سنگ در هنگام بازگشت باشم، حداقل می دانم که کشور در دستان خوبی خواهد بود.
    
  "ممنونم آقا."
    
  رئیس جمهور ادامه داد: "کاملاً شگفت انگیز بود، آن". "دکتر نوبل، اجازه دهید من هواپیمای فضایی را ببندم."
    
  معاون رئیس جمهور با تعجب پلک زد. "تو انجام دادی؟ خوش شانس. من هرگز این کار را نکرده ام و چندین بار با هواپیماهای فضایی پرواز کرده ام! چطور بود؟"
    
  مانند بسیاری از چیزهای دیگر در فضا: فقط به چیزی فکر کنید و آن اتفاق خواهد افتاد. باورش سخت است که ما با سرعت پنج مایل در ثانیه پرواز می‌کردیم، اما در مورد حرکت هواپیمای فضایی تنها چند اینچ در ثانیه صحبت می‌کردیم. من واقعاً احساس ارتفاع و سرعت نداشتم تا زمانی که به فضا رفتیم و زمین را در زیر آن دیدم ...
    
  "چی؟" - پرسیدم. آن در حالی که چشمانش از شوک برآمده بود، فریاد زد. "تو چیکار کردی؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "آن، تو اولین کسی بودی که به من گفت چگونه از اولین هواپیماهای فضایی به ایستگاه رسیدی. "دکتر نوبل وقتی فرود آمدیم دوباره به من اشاره کرد و من تصمیم گرفتم آن را دنبال کنم. فقط چند دقیقه طول کشید."
    
  دهان معاون رئیس‌جمهور از تعجب باز ماند و او مجبور شد خود را از سکوت حیرت‌انگیزش تکان دهد. او در نهایت گفت: "من... من آن را باور نمی کنم." "آیا می‌خواهید این را به مطبوعات گزارش کنید؟ آنها تلنگر خواهند زد... حتی بیشتر از آنچه قبلاً قرار است ورق بزنند."
    
  رئیس جمهور گفت: "احتمالاً همان واکنش زمانی که یک رئیس جمهور در حال حاضر اولین سفر خود را با یک کشتی اقیانوس پیما انجام داد، یا اولین سواری خود را در لوکوموتیو، یا اتومبیل یا هواپیما انجام داد. ما چندین دهه است که در فضا پرواز می کنیم - چرا تصور رئیس جمهور ایالات متحده در حال سفر در فضا یا رفتن به یک پیاده روی فضایی اینقدر سخت است؟
    
  معاون رئیس جمهور پیج لحظه ای به وضعیت تقریباً کاتاتونیک خود بازگشت، اما سرش را به نشانه استعفا تکان داد. آن گفت: "خب، خوشحالم که حالت خوب است، قربان." "خوشحالم که از سفر و منظره لذت می بری، و" - او با ناباوری دوباره آب دهانش را قورت داد قبل از ادامه - "... راهپیمایی فضایی، قربان، چون فکر می کنم وقتی شما با یک طوفان واقعی روبرو هستیم. برگرد." " رئیس جمهور آشکارا آن را تشویق کرد که نظر خود را هم به صورت عمومی و هم خصوصی بیان کند، و او از هر فرصتی برای انجام این کار استفاده کرد. "گربه قبلاً فاش شده است - افراد ایستگاه باید قبلاً با خانه تماس گرفته باشند تا به دیگران اطلاع دهند که شما وارد شده اید و شایعات مانند آتش سوزی در حال گسترش است. من مطمئن هستم که پرس واقعا شگفت انگیز خواهد بود." مانند تمام فضانوردان، آن، ایستگاه فضایی آرمسترانگ را "ایستگاه" نامید. "امیدوارم برای این کار آماده باشید."
    
  رئیس جمهور گفت: "من، آن".
    
  "چه احساسی داری؟"
    
  "خیلی خوب".
    
  "سرگیجه ای دارید؟"
    
  رئیس جمهور اذعان کرد: "فقط کمی. "وقتی کودک بودم، یک مورد خفیف آنوبل هراسی داشتم - ترس از نگاه کردن - و این چیزی است که به نظر می رسد، اما به سرعت از بین می رود."
    
  "حالت تهوع؟ حالت تهوع؟"
    
  رئیس جمهور گفت: نه. آنا متعجب نگاه کرد و با تحسین سر تکان داد. "احساس می‌کنم سینوس‌هایم مسدود شده‌اند، اما همین. من فکر می کنم به این دلیل است که مایعات مانند معمول تخلیه نمی شوند. آن سر تکان داد - او و همسر فینیکس که یک پزشک بود، در مورد برخی از شرایط فیزیولوژیکی که ممکن است حتی در مدت کوتاهی در ایستگاه با آن مواجه شود، با جزئیات صحبت کرده بودند. او از صحبت در مورد برخی از مشکلات روانی که برخی فضانوردان با آن مواجه بودند اجتناب کرد. آزاردهنده است، اما بد نیست. من خودم احساس خوبی دارم من نمی توانم همین را در مورد چارلی اسپلمن بگویم."
    
  "مرد سرویس مخفی شما که داوطلب شد با شما به طبقه بالا برود؟ او کجاست؟"
    
  "درمانگاه."
    
  آن در حالی که سرش را تکان می داد زمزمه کرد: "اوه، خدا". "صبر کنید، مطبوعات متوجه خواهند شد که شما بدون جزئیات شما آنجا هستید."
    
  او بهتر به نظر می رسد. فکر می کنم او برای پرواز برگشت خوب باشد. علاوه بر این، من فکر نمی‌کنم هیچ قاتلی وارد اینجا شود."
    
  آنا گفت: "به اندازه کافی درست است. در کنفرانس مطبوعاتی موفق باشید. ما تماشا خواهیم کرد."
    
  رئیس جمهور سپس با همسرش الکسا جفت شد. او گفت: "اوه خدای من، از دیدنت خوشحالم، کن." الکسا فینیکس ده سال از همسرش کوچکتر بود، متخصص اطفال که مطب خصوصی خود را ترک کرد، زمانی که رئیس جمهور جوزف گاردنر به طور غیرمنتظره همسرش را به عنوان معاون خود انتخاب کرد. رنگ زیتونی، موهای تیره و چشمان تیره او را به اروپای جنوبی نشان می داد، اما او یک موج سوار فلوریدا جنوبی بود. "من از Sky Masters Aerospace تماس گرفتم و گفتم که شما به ایستگاه رسیده اید. چطور هستید؟ چه حسی داری؟"
    
  رئیس جمهور پاسخ داد: باشه عزیزم. "کمی گرفتگی، اما نه چیز مهمی."
    
  الکسا در حالی که صورتش را با دستانش به صورت دایره ای قاب می کرد، گفت: "من کمی ورم در صورت شما می بینم - شما شروع به گرفتن چهره ماه فضایی کرده اید."
    
  "آیا این قبلاً قابل توجه است؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  همسرش گفت: شوخی می کنم. "خیلی زیبا شدی. در هر صورت، این نشان افتخار است. بعد از فشار دادن خوب میشی؟"
    
  رئیس جمهور گفت: احساس خوبی دارم. "برای من آرزوی موفقیت کن".
    
  الکسا با صدایی از عصبانیت گفت: "از زمانی که با این سفر کوچک دیوانه وار شما موافقت کردم، هر ساعت از روز برای شما آرزوی خوشبختی کرده ام." "اما من فکر می کنم که شما عالی خواهید شد. آنها را بزن."
    
  "بله خانم. شما را در اندروز می بینم. دوستت دارم".
    
  "آنجا خواهم بود. دوستت دارم". و ارتباط قطع شد.
    
  حدود پانزده دقیقه بعد، در حالی که کای ریدون، جسیکا فاکنر و ترور شیل در کنار او ایستاده بودند، جهان با شگفت‌انگیزترین منظره‌ای روبرو شد که اکثر آنها تا به حال دیده بودند: تصویر رئیس جمهور ایالات متحده در فضا. "صبح بخیر، هموطنان آمریکایی من، خانم‌ها و آقایانی که در حال تماشای این برنامه در سراسر جهان هستند. من این کنفرانس مطبوعاتی را از ایستگاه فضایی آرمسترانگ که دویست مایلی بالاتر از زمین در حال چرخش است، پخش می کنم.
    
  یک پنجره کوچک روی مانیتور اتاق مطبوعات کاخ سفید را نشان می‌داد... و آن مکان به نور مطلق تبدیل شد. چندین خبرنگار با تعجب کامل از جای خود پریدند و کلیپ بورد و دوربین خود را انداختند. چند زن و حتی چند مرد با وحشت نفس نفس می زدند، سرهای خود را در ناباوری گرفته بودند یا بند انگشتی را که در دهان گذاشته بودند گاز می گرفتند تا فریادشان را خفه کنند. در نهایت یکی از کارکنان با خبرنگاران صحبت کرد و به آنها اشاره کرد که به صندلی های خود بازگردند تا رئیس جمهور ادامه دهد.
    
  من فقط چند دقیقه پیش با هواپیمای فضایی Midnight به اینجا پرواز کردم، فضاپیمایی که بسیار کوچکتر از شاتل فضایی است، اما می تواند مانند یک هواپیما از زمین بلند شود و فرود بیاید، و سپس خود را به مدار پرتاب کند و با آرمسترانگ یا ایستگاه فضایی بین المللی لنگر بیاندازد. رئیس جمهور ادامه داد. نیازی به گفتن نیست، این یک سفر شگفت انگیز بوده است. گفته شده است که سیاره زمین چیزی نیست جز خود سفینه فضایی، با تمام منابعی که همیشه داشته و خواهد داشت، که خداوند قبلاً در کشتی بارگذاری کرده است، و منظره سیاره ما از فضا در پس زمینه میلیاردها ستاره ها واقعاً به شما کمک می کند تا متوجه شوید که تعهد ما برای محافظت از سفینه فضایی خود به نام زمین واقعاً چقدر مهم است.
    
  رئیس جمهور گفت: "من از کارکنان آرمسترانگ و افرادی که در Sky Masters Aerospace سفر من را موفق، ایمن و الهام بخش کردند، سپاسگزارم. با من مدیر ایستگاه، ژنرال بازنشسته نیروی هوایی و کهنه سرباز فضایی کای ریدون است. مدیر ایستگاه و کهنه سرباز ماموریت شاتل ترور شیل. و رئیس عملیات پرواز و کمک خلبان هواپیمای فضایی، سرهنگ بازنشسته تفنگداران دریایی جسیکا فاکنر. خلبان هواپیمای فضایی، دکتر هانتر نوبل، مشغول برنامه ریزی برای بازگشت ما است، اما از او تشکر می کنم که منظره ای منحصر به فرد و فوق العاده و همچنین فرصت های زیادی برای تجربه چالش های پرواز و کار در فضا در اختیار من قرار داده است. در هیچ کجای دنیا گروهی از مردان و زنان حرفه ای و متعهدتر از کسانی که این مؤسسه را اداره می کنند، پیدا نمی کنید. تقریباً سی سال از آغاز فعالیت این ایستگاه می گذرد، اما اگرچه این ایستگاه قدمت خود را نشان می دهد و نیاز به مدرن سازی دارد، هنوز در مدار است، هنوز کار می کند، هنوز هم به دفاع از کشور ما کمک می کند و هنوز به خدمه خود اهمیت می دهد.
    
  رئیس‌جمهور با اندکی گفت: "باید اعتراف کنم که من و کارکنانم در چند روز گذشته عمداً نیروهای مطبوعاتی کاخ سفید را گمراه کرده‌ایم: می‌خواستم یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار کنم، اما نگفتم کجا خواهد بود". لبخند. می دانم که شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه من قصد داشتم مخفیانه به گوام سفر کنم تا با ساکنان و پرسنل نظامی ملاقات کنم و بازسازی های انجام شده در پایگاه نیروی هوایی اندرسن را پس از حمله سال گذشته جمهوری خلق چین بررسی کنم. اما من این فرصت را داشتم که این سفر شگفت انگیز را انجام دهم و با مشورت همسرم الکسا و فرزندانم و همچنین معاون رئیس جمهور پیج که همانطور که می دانید خود یک فضانورد با تجربه است، کارکنان من و کابینه، رهبران کنگره و دکتر من تصمیم گرفتم ریسک کنم و انجامش بدم. من فقط چند ساعت دیگر با کشتی Midnight به واشنگتن برمی گردم. از کسانی که با آنها مشورت کردم به خاطر توصیه ها و دعاهایشان و مخفی ماندن سفرم تشکر می کنم.
    
  رئیس جمهور ادامه داد: هدف از این سفر ساده است: من می خواهم آمریکا به فضا بازگردد. کار ما در ایستگاه فضایی بین‌المللی و آرمسترانگ در طول سال‌ها فوق‌العاده بوده است، اما من می‌خواهم آن را گسترش دهم. آقای شیل پاسگاه‌ها را در فضا با قلعه‌هایی مقایسه کرد که در مرز آمریکا برای کمک به مهاجران در حال حرکت به سمت غرب ساخته شده‌اند، و به نظر من این مقایسه عالی است. آینده آمریکا در فضا است، همانطور که گسترش نظامی به سمت غرب در سراسر آمریکای شمالی کلید آینده آمریکا در قرن هجدهم بود، و من می‌خواهم این آینده از هم اکنون آغاز شود. من اینجا هستم و از فضا با شما صحبت می کنم تا ثابت کنم یک فرد معمولی با کمی شجاعت و قلب و کمر نسبتاً کوتاه و ژنتیک خوب می تواند به فضا برود.
    
  رئیس‌جمهور فینیکس ادامه داد: "ایستگاه فضایی آرمسترانگ یک پایگاه نظامی است و باید جایگزین شود، اما من می‌خواهم بازگشت ما به فضا بسیار فراتر از نظامی باشد-من می‌خواهم بازگشت ما شامل اکتشافات علمی و صنعتی‌سازی بیشتر باشد." به من اطلاع داده شده است و برنامه‌هایی را برای سیستم‌ها و صنایع شگفت‌انگیز که به طور مداوم در مدار زمین و فراتر از آن کار می‌کنند، بررسی کرده‌ام، و از کنگره و دولت فدرال می‌خواهم که از صنعت خصوصی حمایت کرده و به اجرای و پیشبرد این نوآوری‌های باورنکردنی کمک کنند.
    
  به عنوان مثال، همانطور که ممکن است بدانید، زباله های فضایی یک مشکل بزرگ برای ماهواره ها، فضاپیماها و فضانوردان است - حتی یک ذره کوچک که با سرعت بیش از هفده هزار مایل در ساعت حرکت می کند می تواند یک فضاپیما را فلج کند یا یک فضانورد را بکشد. من طرح‌های ثبت شده شرکت‌های آمریکایی برای رفتن به میدان‌های زباله و استفاده از روبات‌ها برای بازیابی قطعات بزرگ زباله‌هایی که باعث آسیب می‌شوند را دیده‌ام. من حتی برنامه‌هایی را برای یک برنامه بازیافت زباله‌های فضایی دیده‌ام: ماهواره‌های مصرف‌شده یا شکست‌خورده و تقویت‌کننده‌های پرتاب‌شده را می‌توان بازیابی کرد، سوخت استفاده‌نشده را حذف کرد، پنل‌های خورشیدی و لوازم الکترونیکی را بازیافت و تعمیر کرد، و باتری‌ها را دوباره شارژ کرد و دوباره استفاده کرد. آنها حتی در مورد داشتن یک مرکز فضایی در مدار صحبت می کنند که می تواند فضاپیماها را تعمیر کند و آنها را به خدمت بازگرداند - بدون نیاز به هدر دادن زمان، انرژی، نیروی انسانی و دلار برای بازگرداندن ماهواره به زمین زمانی که خدمه ای در ایستگاه فضایی آماده انجام این کار هستند. بنابراین کار
    
  اینها فقط دو پروژه از بسیاری از پروژه هایی است که من دیده ام، و باید به شما بگویم: پس از جلسات توجیهی، و به خصوص پس از اینکه به اینجا آمدم و سفر فضایی انجام دادم، احساس می کنم در خط شروع راهپیمایی بزرگ ایستاده ام. غرب، کنترل را در دست می گیرد. دولت در دستان من است و خانواده، دوستان و همسایگانم در کنار من هستند و آماده اند تا زندگی جدیدی را آغاز کنند و به آینده نگاه کنند. من می دانم که خطرات، شکست ها، ناامیدی ها، تلفات، جراحات و مرگ وجود خواهد داشت. هزینه زیادی خواهد داشت، چه خصوصی و چه عمومی، و من قصد دارم بسیاری از برنامه های دیگر را لغو، به تاخیر بیاندازم یا قطع کنم تا منابعی را برای سیستم هایی در دسترس قرار دهم که احساس می کنم ما را به قرن بیست و دوم می برند. اما پس از آمدن به اینجا، دیدن کارهایی که انجام می شود، و آموختن کارهایی که می توان انجام داد، می دانم که بسیار مهم است - نه، حیاتی - که بلافاصله شروع کنیم.
    
  بنابراین پرواز من به واشنگتن چند ساعت دیگر حرکت می کند. من می‌خواهم با مامور ویژه اسپلمن تماس بگیرم، ببینم حال او چگونه است، با کارکنان اختصاصی این مرکز ناهار بخورم، منطقه را بیشتر کاوش کنم تا بتوانم روی تکنیک سقوط آزاد با جاذبه صفر کار کنم و سپس به زمین بازگردم، اما من خوشحال می شوم به چند سوال دفتر مطبوعاتی کاخ سفید در اتاق کنفرانس مطبوعاتی کاخ سفید در واشنگتن پاسخ دهم. او به مانیتور روبروی خود، به آرواره های شل و بهت زده ی خبرنگاران نگاه کرد و مجبور شد لبخند را خفه کند. جفری کانرز از ABC، چرا با ما شروع نمی کنید؟ خبرنگار با بی ثباتی روی پاهایش بلند شد. یادداشت‌هایش را نگاه کرد و متوجه شد که چیزی جز سؤالاتی که تصور می‌کرد درباره گوام می‌پرسد، یادداشت نکرده است. "جف؟"
    
  "آه... آقا... آقای رئیس... چطور... چه احساسی دارید؟" خبرنگار در نهایت زمزمه کرد، "هیچ اثر نامطلوبی از پرتاب و گرانش صفر وجود دارد؟"
    
  رئیس جمهور پاسخ داد: "در چند ساعت گذشته حدود صد بار این سؤال از من پرسیده شده است. "هرازگاهی احساس می‌کنم کمی سرگیجه دارم، مثل اینکه در یک ساختمان بلند هستم، از پنجره بیرون را نگاه می‌کنم و ناگهان احساس می‌کنم دارم می‌افتم، اما به سرعت از بین می‌رود. من خودم احساس خوبی دارم فکر می‌کنم دیگر تازه‌کاران سقوط آزاد - گرانش صفر - این کار را نمی‌کنند. واحد سرویس مخفی من، مامور ویژه اسپلمن، در بیمارستان است.
    
  "آقا ببخشید؟" - کانرز پرسید. عبارات متعجب و گیج دیگر خبرنگاران بلافاصله با استشمام بوی خون تازه در آب ناپدید شد. "آیا یک مامور سرویس مخفی آنجا با شما هست؟"
    
  رئیس جمهور تایید کرد: بله. "البته لازم است، و مدار زمین تفاوتی ندارد. مامور ویژه چارلز اسپلمن داوطلب شد تا من را در این سفر همراهی کند. این بسیار فراتر از وظیفه بود."
    
  اما آیا او خوب نیست؟
    
  "اگر اجازه داشته باشم، آقای رئیس جمهور؟" کای ریدون مداخله کرد. رئیس جمهور سری تکان داد و به دوربین اشاره کرد. من سرتیپ بازنشسته کای ریدون، سابقاً از نیروی دفاع فضایی ایالات متحده و در حال حاضر کارمند مدیر فضایی و ایستگاه Sky Masters هستم. استرس های ناشی از پرواز فضایی بر افراد تأثیر متفاوتی می گذارد. برخی از افراد، مانند رئیس جمهور، می توانند به خوبی از عهده نیروهای g و بی وزنی برآیند. دیگران - نه مامور ویژه اسپلمن در شرایط فیزیکی بسیار خوبی قرار دارد، مانند هر کسی که تا به حال قبل از آرمسترانگ سفر کرده است، اما بدن او به طور موقت نسبت به نیروها و احساساتی که تجربه کرده است، تحمل نمی کند. همانطور که رئیس جمهور گفت، او در حال بهبودی بسیار خوبی است.
    
  "آیا او می تواند استرس ناشی از بازگشت به زمین را کنترل کند؟" خبرنگار دیگری پرسید.
    
  کای گفت: "من باید به دکتر میریام راث، مدیر پزشکی خود مراجعه کنم، اما مامور ویژه اسپلمن به نظر من خوب است. فکر می‌کنم او پس از بازگشت، پس از استراحت و دارو برای بیماری‌اش، خوب خواهد شد."
    
  آیا به او دارو داده می شود؟ - خبرنگار دیگری پاسخ داد. او می گوید: "اگر او مواد مخدر مصرف می کند، چگونه وظایف خود را انجام می دهد؟"
    
  کای گفت: "این یک داروی استاندارد است که تقریباً توسط تمام پرسنل ایستگاه که علائم بیماری فضایی را تجربه می کنند استفاده می شود." واضح بود که او از این که هدف همه این سؤالات شلیک سریع و نسبتاً متهم کننده باشد، ناراحت است. افرادی که Phenergan مصرف می کنند می توانند تمام فعالیت های عادی خود را برای مدت بسیار کوتاهی انجام دهند.
    
  حالا خبرنگاران به سرعت روی تبلت‌هایشان ضربه می‌زدند یا به سرعت چیزی را در دفترچه‌هایشان می‌نوشتند. پرزیدنت فینیکس می‌توانست عصبانیت فزاینده روی صورت کای را ببیند و به سرعت وارد عمل شد. "متشکرم، ژنرال ریدون. مارگارت هستینگز از NBC چطور؟ - از رئیس جمهور پرسید.
    
  خبرنگار سرشناس و باسابقه کاخ سفید روی پاهایش بلند شد، چشمانش به گونه ای ریز شد که میلیون ها بیننده تلویزیونی آمریکایی او را به عنوان یک خبرنگار کهنه کار شناختند که آماده است پنجه هایش را در او فرو کند. او با لهجه خاص بوستونی که علیرغم سالها گذراندن در نیویورک و واشنگتن هرگز از دست نداد، گفت: "آقای رئیس جمهور، باید بگویم که من هنوز در شوک مطلق هستم." من به سادگی نمی‌توانم سطح فوق‌العاده خطری را که شما با رفتن به ایستگاه فضایی متحمل شدید متوجه ملت شوید، درک کنم. من کاملاً از دست رفته ام، هیچ حرفی ندارم."
    
  رئیس جمهور گفت: "خانم هستینگز، زندگی با خطراتی همراه است." همانطور که به معاون پیج اشاره کردم، مطمئن هستم که بسیاری از مردم احساس می‌کردند که رئیس‌جمهور در حال حاضر نباید اولین سفر خود را با کشتی، لوکوموتیو، ماشین یا هواپیما انجام می‌داد - که این بسیار خطرناک بود و فناوری آنقدر جدید بود که جان رئیس جمهور در خطر غیر ضروری است. اما اکنون همه اینها به یک امر عادی تبدیل شده است. تئودور روزولت اولین رئیس جمهوری بود که کمتر از ده سال پس از کیتی هاوک با هواپیما پرواز کرد. آمریکایی ها تقریبا شصت سال است که در فضا پرواز می کنند.
    
  "اما این کاملاً متفاوت است، آقای رئیس!" هاستینگز فریاد زد. "فضا بی نهایت خطرناک تر از پرواز با هواپیماست...!"
    
  رئیس‌جمهور مداخله کرد: "می‌توانید این را بگویید، خانم هیستینگز، در دهه دوم قرن بیست و یکم، زمانی که هواپیماها بیش از صد سال است که وجود دارند. اما در آغاز قرن بیستم، مطمئنم بسیاری متوجه شدند که پرواز بی‌نهایت خطرناک‌تر از سوار شدن بر کالسکه یا اسب‌سواری است، و مطمئناً خطرناک‌تر از آن است که جان رئیس‌جمهور را به خطر بیندازد، در حالی که او می‌توانست به همین راحتی سوار یک کالسکه شود. کالسکه یا قطار یا کشتی. اما می دانم که سفرهای فضایی به حدی پیشرفت کرده است که باید از آن برای کمک به رشد کشور و بشریت استفاده کنیم و راهی که من برای انجام این کار انتخاب کرده ام، رفتن به این سفر است.
    
  هاستینگز با عصبانیت گفت: "اما این کار شما نیست، آقای رئیس جمهور." "وظیفه شما رهبری شاخه اجرایی ایالات متحده آمریکا و رهبری جهان آزاد است. محل این اثر بسیار مهم در واشنگتن دی سی است، قربان، نه در فضا!
    
  رئیس جمهور پاسخ داد: "خانم هستینگز، من سال هاست که شما را در تلویزیون تماشا می کنم." من گزارش‌های شما را از میدان‌های جنگ شهری ویران‌شده، صحنه‌های جنایت غرق در خون، از مناطق فاجعه‌بار که غارتگران در خیابان‌ها می‌دوند و شما و تیمتان را تهدید می‌کنند، دیده‌ام. آیا می گویید گزارش از چشم طوفان برای کار شما لازم بوده است؟ شما به باد صد و بیست مایل در ساعت رفتید یا جلیقه و کلاه ایمنی به سر کردید و به دلیلی وسط آتش نشانی رفتید، و فکر می کنم دلیلش این بود که پیامی را که می خواستید برسانید. به مخاطبان شما
    
  فینیکس ادامه داد: "خب، من همین کار را در اینجا انجام می‌دهم. من معتقدم که آینده آمریکا در فضا است و می‌خواستم با پذیرش دعوت برای آمدن به اینجا و انجام آن، آن را برجسته کنم. می‌خواستم تجربه کنم پوشیدن لباس فضایی، پرواز در فضا، احساس نیروهای g، دیدن زمین از دویست مایلی بالا، رفتن به فضا، نگاه کردن به این شگفت‌انگیز..."
    
  شوک و بدبختی در اتاق مطبوعات کاخ سفید دوباره فوران کرد و اعضای سپاه مطبوعاتی که نشسته بودند، طوری از جای خود پریدند که گویی توسط یک عروسک‌باز با نخ کشیده شده‌اند. "به فضای بیرون راه برویم؟" همه آنها یکصدا فریاد زدند. "پیاده روی فضایی انجام دادی...؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "دو، شاید دو دقیقه و نیم طول کشید. من از کابین هواپیما خارج شدم، آنها مرا روی پشت بام بردند.
    
  هیستینگز فریاد زد: "در کابین هواپیمای فضایی بودی؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "من این فرصت را داشتم که در حین پهلوگیری در کابین بنشینم و از آن استفاده کردم. او بلافاصله تصمیم گرفت به آنها نگوید که این او بود که بارانداز را انجام داد. معاون رئیس‌جمهور پیج به من گفت که راهی که برای اولین بار باید از مدل‌های اولیه هواپیمای فضایی به ایستگاه منتقل می‌شدند، پیاده‌روی فضایی بود. ما برای این کار آماده بودیم و هیچ خطری بیشتر از هر تجربه فضانوردی دیگری در آن وجود نداشت."
    
  اما شما فضانورد نیستید آقای رئیس جمهور! هاستینگز دوباره فریاد زد. "شما رئیس جمهور ایالات متحده هستید! به شما پول نمی دهند که چنین ریسک هایی را بپذیرید! با تمام احترام جناب رئیس جمهور...آیا شما کاملاً دیوانه اید؟ "
    
  کای ریدون که از طغیان غیرحرفه ای او خشمگین شده بود، پاسخ داد: "او دیوانه نیست، هستینگز." و اکنون که او شهامت رفتن به مدار را دارد، البته او یک فضانورد است - همانطور که معلوم است، یک فضانورد لعنتی. او ثابت کرد که هر فرد سالم، آموزش‌پذیر و سازگاری می‌تواند در صورت تمایل بدون سال‌ها آموزش فیزیکی یا آموزش علمی یا مهندسی، فضانورد شود.
    
  به نظر می‌رسید که بدبختی در حال فروکش کردن است، گویی ریدون یک معلم دبیرستان است که به کلاسش می‌گوید آرام باشد و سر کار برود، اما رئیس‌جمهور می‌توانست ببیند که گروه خبرنگاران بسیار عصبانی شده‌اند و او آماده بود تا یک روز با آن تماس بگیرد. "سوال دیگری هست؟" او درخواست کرد.
    
  یکی دیگر از مجریان معروف تلویزیون که در ردیف اول نشسته بود، از جای خود بلند شد. آقای رئیس‌جمهور، این پیشنهادات صنعت فضایی جالب به نظر می‌رسند، اما گران به نظر می‌رسند، زیرا من مطمئن هستم که همه چیز مربوط به فضا می‌تواند به نظر برسد. شما بیش از یک سال است که برای مسئولیت مالی مبارزه کرده اید و برای هر برنامه جدید دولت هزینه پرداخت کرده اید. چگونه پیشنهاد می کنید برای این همه هزینه بپردازید؟ شما گفتید که قصد لغو، به تعویق انداختن یا قطع برنامه های دیگر را دارید. دقیقا کدومشون؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "من قصد دارم برنامه هایی را هدف قرار دهم که معتقدم پرهزینه، غیرضروری، متورم، قدیمی و بیهوده هستند، آقای ولز." من فهرست بلندبالایی از پیشنهادات دارم که به رهبری کنگره ارائه خواهم کرد. سه مقوله ای که هشتاد درصد بودجه ملی را تشکیل می دهند - مزایا، دفاع و مخارج اختیاری - همگی نیاز به بررسی دارند. نوسازی دفاع ملت ما و آماده شدن برای چالش های قرن بیست و دوم اولویت مطلق من است.
    
  "پس آیا می‌خواهید سلاح‌های فضایی بسازید و در عین حال بیمه‌های اجتماعی، مدیکر، مدیکید و قانون مراقبت مقرون به صرفه را کاهش دهید؟" - از خبرنگار پرسید.
    
  رئیس جمهور در پاسخ گفت: "من می‌خواهم اضافه کردن برنامه‌های استحقاقی دولت را متوقف کنم، و می‌خواهم شاهد اصلاحات واقعی در همه برنامه‌های استحقاق باشم تا بتوانند قرن را زنده نگه دارند". من فکر می‌کنم زمانی که اصلاحات واقعی را انجام دهیم که بتوانیم برای نوسازی دفاعی از آن استفاده کنیم، می‌توانیم به صرفه‌جویی در هزینه‌ها دست یابیم. همین را می توان در مورد خود ارتش نیز گفت. یک مثال می تواند کاهش قابل توجه سلاح های هسته ای در زرادخانه ایالات متحده باشد. هنگامی که ضبط‌کننده‌های دیجیتال به بلندگوهایی که در اتاق کنفرانس مطبوعاتی نصب شده بودند، نزدیک‌تر می‌شدند، او می‌توانست موج دیگری از ضربه زدن و خط‌نویسی را ببیند. من پیشنهاد می‌کنم که تعداد کلاهک‌های هسته‌ای در حالت آماده‌باش را از سطح فعلی حدود هفتصد به حدود سیصد کاهش دهیم."
    
  سطح هیجان در اتاق کنفرانس مطبوعاتی دوباره شروع به افزایش کرد. اما آقای رئیس جمهور، فکر نمی کنید با توجه به آنچه در دریای چین جنوبی و اقیانوس آرام غربی رخ داد - چین یک موشک عمق هسته ای را منفجر کرد، روی کشتی ها آتش گشود، هواپیمای ما را ساقط کرد و به گوام حمله کرد، البته به روسیه نیز اشاره نکنیم. تجدید حیات نظامی، آیا اکنون زمان کاملاً اشتباهی برای کاهش بازدارندگی هسته‌ای ما است؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "شما به سوال خود پاسخ دادید، آقای ولز." ما در حال حاضر حدود هفتصد کلاهک هسته ای آماده حمله در عرض چند ساعت داریم، اما آنها دقیقاً از چه چیزی جلوگیری کردند؟ روسیه، چین و سایر کشورها با قوی‌تر شدن و جسورتر شدن پاسخ داده‌اند. و هنگامی که ما به آنها حمله کردیم، از چه سلاح هایی برای متوقف کردن آنها استفاده کردیم؟ سلاح های غیر هسته ای با دقت بالا که از هواپیما و فضاپیما پرتاب می شوند.
    
  رئیس جمهور گفت: "من احساس می کنم که بازدارندگی هسته ای دیگر موضوعیت ندارد و باید به شدت کاهش یابد. روس‌ها از بسیاری از بریدگی‌ها در طول هولوکاست آمریکایی مراقبت کردند، البته با تلفات وحشتناک جان آمریکایی‌ها. اما صحبت های زیادی در مورد جایگزینی بمب افکن و ناوگان ICBM وجود دارد و من از آن حمایت نمی کنم. من پیشنهاد می‌کنم که ناوگان زیردریایی هسته‌ای استراتژیک تنها نیرویی باشد که در حالت آماده‌باش هسته‌ای دائمی است و این کاهش می‌یابد به طوری که تنها چهار زیردریایی موشک‌های بالستیک هسته‌ای استراتژیک در حالت آماده‌باش هستند، دو زیردریایی در اقیانوس آرام و دو زیردریایی در اقیانوس اطلس، و چهار زیردریایی دیگر آماده بودند. برای رفتن فوری به دریا اطلاع. چندین نیروی هوایی تاکتیکی مستقر در خشکی و دریا آماده خواهند بود تا در صورت لزوم ظرف چند روز نیرو را به وضعیت آمادگی هسته ای برسانند.
    
  عبارات شوکه‌شده و ناباورانه دوباره در چهره خبرنگاران ظاهر شد - خبرنگارانی که در دستگاه‌های دستی به سردبیران خود پاسخ نمی‌دادند نظرات حیرت‌آوری را برای همکاران خود بیان کردند و سطح سر و صدا به سرعت افزایش یافت. رئیس‌جمهور می‌دانست که این کنفرانس مطبوعاتی تقریباً به پایان رسیده است، اما چند پیمانه دیگر برای شکستن داشت: او ادامه داد: "همه کاهش‌ها مربوط به دفاع نخواهد بود، اما بیشتر آنها مرتبط خواهند بود". پیشنهاد می‌کنم پرسنل ارتش و تفنگداران دریایی و سیستم‌های تسلیحاتی مانند تانک‌ها و توپخانه‌ها را کاهش دهیم، تعداد گروه‌های جنگی ناوهای حامل را به هشت گروه کاهش دهیم و خریدهای آتی کشتی‌هایی مانند کشتی رزمی ساحلی و هواپیماهایی مانند F-Fighter را لغو کنیم. بمب افکن. 35 رعد و برق.
    
  اما آقای رئیس جمهور، آیا احساس می کنید در زمانی که ما باید ارتش را برای رویارویی با دشمنانی مانند چین و روسیه آماده کنیم که هر دو در سال های اخیر بارها به ما حمله کرده اند، ارتش را تضعیف می کنید؟ - از خبرنگار پرسید. آیا می خواهید این سیستم های تسلیحاتی لغو شده را با چیز دیگری جایگزین کنید؟
    
  رئیس جمهور پاسخ داد: "بله، در دو الزام کلیدی امنیت ملی قرن بیست و یکم و بیست و دوم: فضا و فضای مجازی". من پیشنهاد خواهم کرد که بخش عمده ای از سیستم های نظامی تهاجمی دوربرد آمریکا از فضا یا مدار زمین مستقر شوند و بخش عمده ای از سامانه های نظامی دفاعی ما از فضای سایبری مستقر شوند. ایالات متحده باید بر هر دو منطقه تسلط داشته باشد، و من مطمئن خواهم شد که آمریکا دقیقاً این کار را انجام می دهد. اگر به این موضوع رسیدگی نکنیم، به سرعت و به ناچار شکست می خوریم و تا زمانی که من در حال انجام وظیفه هستم این اتفاق نمی افتد. آمریکا بر فضا و فضای مجازی مسلط خواهد شد، همانطور که زمانی بر اقیانوس های جهان تسلط داشتیم. این ماموریت من است و انتظار دارم کنگره و مردم آمریکا از من حمایت کنند. آیا سؤال دیگری برای من وجود دارد؟"
    
  مارگارت هستینگز گفت: "بله، قربان، من تعداد زیادی دارم." "منظور شما از "تسلط" در فضا و فضای مجازی دقیقاً چیست؟ چگونه می خواهید بر آنها مسلط شوید؟"
    
  فینیکس گفت: "اول: دیگر تحمل نکردن اقداماتی که در چند سال گذشته انجام شده و تقریباً بخشی از هزینه انجام تجارت در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، به من گفته شده است که شرکت‌های آمریکایی، سازمان‌های دولتی و رایانه‌های نظامی هر روز در حال شناسایی نفوذها و حملات مستقیم دولت‌ها در سراسر جهان هستند که یا توسط یک سازمان دولتی حمایت می‌شوند یا مستقیماً توسط دولت انجام می‌شوند. این دیگر قابل تحمل نیست. با حمله کامپیوتری مانند هر حمله دیگری رفتار می شود. ایالات متحده به هر گونه حمله سایبری پاسخ مناسب خواهد داد.
    
  همچنین به من گفته شد که ماهواره‌های شناسایی ایالات متحده با لیزر برای کور کردن یا از بین بردن اپتیک‌ها هدف قرار می‌گیرند. که ماهواره های پارازیت در مدار نزدیک ماهواره های ما قرار می گیرند تا عملکرد آنها را مختل کنند. و سیگنال های GPS آمریکا به طور منظم مسدود می شوند. به من گفته می شود که چندین کشور روزانه همین ایستگاه را با لیزر، امواج مایکروویو و دیگر اشکال انرژی الکترومغناطیسی هدف قرار می دهند تا تلاش کنند کار اینجا را خراب یا مختل کنند. این دیگر قابل تحمل نیست. با هر گونه حمله ای مطابق با آن برخورد خواهد شد. ما مدار زمین را از نزدیک برای هرگونه نشانه ای از مداخله یا حمله احتمالی توسط هر کشور یا سازمانی زیر نظر خواهیم گرفت. یک ماهواره آمریکایی در مدار، و همچنین خود مدار، قلمرو مستقل آمریکاست و ما از آن مانند هر منبع دیگر آمریکایی محافظت خواهیم کرد.
    
  هستینگز گفت: "ببخشید قربان، اما آیا شما فقط گفتید که مدار پایین زمین را متعلق به آمریکا می دانید؟ آیا شما می گویید که هیچ کشور دیگری نمی تواند یک فضاپیما را در مدار قرار دهد، اگر ایالات متحده قبلاً یک ماهواره در آن مدار داشته باشد؟
    
  فینیکس گفت: "این دقیقاً همان چیزی است که من می گویم، خانم هاستینگز." "تکنیک معمول برای حمله به دارایی‌های فضایی ایالات متحده پرتاب یک سلاح ضد ماهواره به همان مدار، تعقیب آن و نابود کردن آن در برد است. به این ترتیب بود که روس‌ها گاراژ سلاح‌های Kingfisher ما را نابود کردند و آن را با سلاح‌های انرژی هدایت‌شده از کار انداختند و در نتیجه یک فضانورد آمریکایی کشته شد. هر فضاپیمایی که به مداری مشابه ماهواره ایالات متحده پرتاب شود، اقدامی خصمانه تلقی خواهد شد و با آن رفتار خواهد شد."
    
  بدبختی که در اتاق کنفرانس مطبوعاتی کاخ سفید در حال رشد بود و تهدید می کرد از کنترل خارج شود، این بار فروکش نکرده بود، و رئیس جمهور می دانست که احتمالاً برای مدت زمان طولانی نخواهد بود. رئیس‌جمهور بدون توجه به دست‌های بلند شده و پرسش‌هایی که فریاد می‌زد، گفت: "خانم‌ها و آقایان متشکرم، متشکرم". "فکر می‌کنم وقت آن است که با فضانوردان ایستگاه غذا بخوریم..." او رو به ریدون کرد، لبخندی زد و افزود: "... همکارهای فضانورد من، و برای بازگشت به واشنگتن آماده شوید. شب بخیر از ایستگاه فضایی آرمسترانگ، و امیدوارم خداوند ایالات متحده آمریکا را برکت دهد." او سر و صدای زیادی روی مانیتور دید که شک داشت آیا کسی سیگنال کاملاً واضح او را شنیده است.
    
  معاون رئیس جمهور آن پیج لحظاتی پس از ظاهر شدن مجدد تصویر او بر روی مانیتور ایستگاه مدیر در ماژول فرماندهی گفت: "سخنرانی خوب و پاسخ های خوبی به سوالات، آقای رئیس جمهور". بسیاری از فضانوردان کهنه کار در برگزاری کنفرانس های مطبوعاتی روی زمین مشکل دارند، البته فقط چند دقیقه پس از اولین پروازشان به فضا. من هیچ جزئیاتی از سازماندهی مجدد نظامی را آنطور که شما درخواست کردید فاش نکردم، بنابراین همه در جهان به یکباره آن را دریافت کردند. الان هم تلفن ها بی وقفه زنگ می زنند. آیا می‌خواهید به تماس‌های ایستگاه پاسخ دهید؟"
    
  فینیکس لحظه ای به آن فکر کرد و سپس سرش را تکان داد. می‌خواهم با الکسا تماس بگیرم، و سپس با خدمه ایستگاه فضایی ملاقات کنم، غذای آنها را امتحان کنم، چارلی اسپلمن بیچاره را بررسی کنم، ایستگاه را کمی بیشتر کاوش کنم و برای پرواز برگشت آماده شوم. ما در مورد پاسخ به چند سؤال صحبت کردیم که انتظار داریم خبرنگاران و سران کشورها بپرسند، و من شما را به عهده آنها می گذارم تا زمانی که من برگردم و اسناد را بررسی کنم. آخرین کاری که می‌خواهم انجام دهم این است که دو ساعت آخر را در ایستگاه با تلفن صحبت کنم."
    
  آنا گفت: "من صدای شما را می شنوم، قربان." من به تماس های سران کشورها و سپس رسانه های اصلی پاسخ خواهم داد. اون بالا رو دوست داری دیگر پیاده روی فضایی وجود ندارد، خوب قربان؟ مانند بقیه ما، مسافران فضایی ساده، از تونل اتصال عبور کنید."
    
  پرزیدنت فینیکس با لبخند گفت: "اگر اصرار دارید، خانم معاون رئیس جمهور." "اگر تأکید دارید."
    
    
  سه
    
    
  صرف پیش بینی شر قریب الوقوع، بسیاری را در موقعیتی بسیار خطرناک قرار داده است.
    
  - مارکوس آنئاس لوکانوس
    
    
    
  هتل واترگیت
  ایالت واشنگتن
  در همان زمان
    
    
  "البته که دیدم!" سناتور سابق ایالات متحده، رهبر اکثریت سنا و استیسی آن باربو، وزیر امور خارجه، از طریق تلفن فریاد زد و مات و مبهوت به تلویزیون بزرگ با کیفیت بالا در اتاق هتلش خیره شد. "همین الان کارمندان ارشد را بیاورید!"
    
  اگرچه استیسی آن باربو در اوایل دهه شصت زندگی خود بود، هنوز زنی زیبا، پرانرژی، جاه طلب و کهنه کار سیاست بود. اما آنهایی که می‌دانستند می‌دانستند که باربو ماگنولیا شیرین لوئیزیانا نیست - او یک تله مگس زهره بود که از زیبایی و جذابیت‌های جنوبی‌اش برای خلع سلاح مردان و زنان استفاده می‌کرد و آنها را مجبور می‌کرد تا دفاع خود را پایین بیاورند و تسلیم خواسته‌های او شوند و با کمال میل در بین یاقوت او قرار گرفتند. لب های قرمز تمام دنیا برای یک دهه می دانستند که او جاه طلبی های ریاست جمهوری دارد، و حالا این جاه طلبی ها به یک کمپین قدرتمند و با بودجه خوب تبدیل شده بود که در رقابت با رئیس جمهور فعلی کنت فینیکس، پیشتاز کوچک اما ثابتی داشت...
    
  ... مسابقه ای که به تازگی توسط این کنفرانس مطبوعاتی غیرمنتظره از فضا به لرزه در آمده است.
    
  ستاد انتخاباتی باربو در واشنگتن یک طبقه کامل از هتل واترگیت و ساختمان اداری را اشغال کرد. او به تازگی از یک شام جمع آوری کمک مالی به اتاق هتل خود بازگشته بود و اخبار را برای تماشای کنفرانس مطبوعاتی روشن کرد، پر از انرژی و هیجان در مورد اجرای موفق دیگری. اکنون او در شوک کامل ایستاده بود و به مفسران حیرت‌زده گوش می‌داد که سعی می‌کردند آنچه را که تازه دیده‌اند درک کنند: رئیس‌جمهور ایالات متحده از مدار زمین به جهان خطاب می‌کرد.
    
  لوک کوهن، مدیر کمپین باربو و مشاور ارشد، اولین کسی بود که وارد اتاق هتل او شد. او با نفس نفس زدن گفت: "این باید جعلی یا CGI باشد." کوهن، یک نیویورکی قد بلند، لاغر و خوش قیافه، رئیس دفتر باربو در سال‌های رهبری اکثریت سنا و وزیر امور خارجه بود. هیچ رئیس‌جمهوری ایالات متحده هرگز آنقدر احمق نخواهد بود که به فضا برود، به خصوص شش ماه قبل از انتخابات!
    
  باربو گفت: "ساکت، دارم گوش می دهم." کوهن برگشت تا به تلفن همراهش پاسخ دهد در حالی که او به تفسیر گوش می داد.
    
  کوهن در مکث بعدی گفت: CNN. "آنها پنج دقیقه می خواهند."
    
  باربو گفت: "آنها می توانند دو نفر را ببرند. دستیار که تنها کارش نوشتن هر کلمه ای بود که از دهان باربو بیرون می آمد، با یک تبلت آماده وارد اتاق شد. او گفت: "این وقیحانه‌ترین، پر شورترین، خطرناک‌ترین و غیرمسئولانه‌ترین شیرین کاری سال انتخاباتی بود که من در طول سی سال کار در واشنگتن دیده‌ام. رئیس جمهور فینیکس با اقدامات بی پروا خود امنیت کل ملت و جهان آزاد را به خطر می اندازد. من به طور جدی قضاوت او را زیر سوال می برم، همانطور که همه آمریکایی ها این کار را می کنند. برای صلاح ملت به محض بازگشت باید تحت یکسری معاینات پزشکی و روانی قرار گیرد تا از سفر در فضا بر وی اثر منفی نداشته باشد و در صورت مشاهده بلافاصله پس از آن استعفا دهد. از پست او." دستیار دکمه‌ای را فشار داد و کلمات برای سخنرانی‌نویس ارشد باربو فرستاده شد، او در عرض چند دقیقه نکاتی را برای او و کمپین آماده می‌کرد.
    
  باربو ادامه داد: "لوک، محققی را تعیین کنید تا علائم هر بیماری یا بیماری شناخته شده ای را که فضانوردان ممکن است از آن رنج ببرند، بیابد، و سپس از او می خواهم که هر ثانیه از هر ظاهر عمومی فینیکس را زیر نظر داشته باشد تا ببیند آیا او هر یک از آنها را نشان می دهد یا خیر. این علائم." کوهن بلافاصله تلفن همراهش را درآورد و دستور داد. "بنابراین، فکر می کنید بازخورد چه خواهد بود؟"
    
  کوهن گفت: خانم وزیر با نکات شما موافقم. در ابتدا، فکر می‌کنم اکثر رأی‌دهندگان فکر می‌کنند که جالب و هیجان‌انگیز است که رئیس‌جمهور به فضا برود و پیاده‌روی فضایی انجام دهد و در مورد شجاعت خود و غیره صحبت کند. اما به زودی پس از آن، شاید زمانی که برنامه های گفتگوی صبحگاهی شروع به بحث در مورد آن می کنند و مردم شروع به یادگیری بیشتر در مورد خطرات و خطرات می کنند، ممکن است قضاوت او و توانایی او برای تصدی پست را زیر سوال ببرند. فشار برای استعفا می تواند شدید باشد."
    
  باربو گفت: "اگر او فکر می‌کند که برای پرداخت هزینه‌های جنگ سایبری و تسلیحات فضایی شیک خود، ارتش را از بین می‌برد، سخت در اشتباه است. "دو گروه جنگی حامل را حذف کنید؟ فقط بالای بدن مرده ام من می خواهم گروه های جنگی حامل بیشتری ایجاد کنم، نه اینکه آنها را نابود کنم! می‌خواهم از کارخانه‌های کشتی‌سازی، گروه‌های دریایی، پایگاه‌های هوایی و گروه‌های جانبازان بازدید کنم و در مورد اینکه حذف دو گروه جنگی ناو چه تأثیری بر اقتصاد و همچنین دفاع ملی خواهد داشت، صحبت کنم. قدرت بازدارندگی هسته ای را به نصف کاهش دهیم؟ تانک ها و جنگنده ها را قطع کنید؟ شاید او قبلاً از نوعی بیماری فضایی رنج می برد. او فقط خودکشی سیاسی کرد. من مطمئن می شوم که او بهای این حقه را می پردازد."
    
  کوهن گفت: "من نمی توانم باور کنم که او شروع به صحبت در مورد اصلاحات حقوقی کرد." اگر در رقابت های مقدماتی هستید، انجام این کار قبل از کنوانسیون خوب است، اما او قبلاً نامزد شده است. هیچ کس او را به چالش نمی کشد."
    
  باربو با تحقیر گفت: "او هم پشیمان خواهد شد. "ببینید هزینه یکی از این هواپیماها و این ایستگاه فضایی چقدر است، و سپس دریابید که اگر همه حتی ده درصد از مزایای خود را برای پرداخت هزینه یک هواپیمای فضایی که نود و نه دهم درصد آمریکایی‌ها است، از دست بدهند، چند نفر در ضرر خواهند بود. هرگز حتی نمی بینم، نه به ذکر پرواز. دریابید که چه هزینه‌ای برای این‌طرف و آن‌طرف کردن او دارد، و سپس محاسبه کنید اگر سفر تفریحی رئیس‌جمهور نبود، چقدر آموزش، زیرساخت‌ها و تحقیقات پزشکی می‌توانستیم انجام دهیم."
    
  استیسی آن باربو به سمت آینه بزرگ اتاقش رفت و آرایش او را بررسی کرد. "آیا فکر می کنید امروز تاریخ سازی کردید، آقای رئیس جمهور؟" - او گفت. "فکر می‌کنید یک قهرمان فضانورد بزرگ هستید؟ تو بزرگترین اشتباه دوران سیاسی ات را مرتکب شدی و این برایت گران تمام خواهد شد. من از آن مراقبت خواهم کرد." از آینه به کوهن نگاه کرد. "لوک، مطمئن شوید که یکی از افراد آرایشگر برای من آماده است و استودیوی تلویزیونی من برای پخش آماده است، و به سی ان ان بگویید من تا پنج ساعت دیگر آماده خواهم شد."
    
    
  کرملین، مسکو
  فدراسیون روسیه
  در همان زمان
    
    
  "مرد واقعا دیوانه است! این مرد واقعا دیوانه است!" گنادی گریزلوف، رئیس جمهور روسیه در مقابل تلویزیون در دفتر خود در کرملین رونق گرفت. فینیکس فکر می‌کند می‌خواهد تمام فضای بیرونی را کنترل کند؟ او به زودی متوجه خواهد شد که چقدر اشتباه می کند!"
    
  گنادی گریزلوف تنها چهل سال داشت، پسر رئیس جمهور سابق آناتولی گریزلوف، و حرفه او تا حد زیادی شبیه پدرش بود. گنادی گریزلوف از آکادمی نیروی هوایی یوری گاگارین فارغ التحصیل شد و آموزش های اولیه پرواز را در پایگاه هوایی بارونوفسکی در آرماویر و آموزش پرواز بمب افکن را در پایگاه هوایی انگلس در جنوب غربی روسیه گذراند و تنها دو سال بعد برای شرکت در مدرسه فرماندهی در مسکو انتخاب شد. او چیزی جز پیروی از راه پدر عزیزش نمی خواست و مصمم بود بدون ارتباط گسترده خانواده با دولت و صنعت پتروشیمی این کار را انجام دهد.
    
  اما اندکی پس از فارغ التحصیلی از مدرسه فرماندهی در مسکو، اما قبل از اینکه به پایگاه هوایی انگلس بازگردد تا فرماندهی هنگ بمب افکن سنگین 121 گارد، واحدی از بمب افکن های مافوق صوت توپولف-160 بلک جک را بر عهده بگیرد، اتفاقی رخ داد که زندگی او را برای همیشه تغییر داد: انگلس. پایگاه نیروی هوایی توسط یک بمب افکن رادارگریز بدون سرنشین آمریکایی EB-1C Vampire مورد حمله قرار گرفت، یک بمب افکن مافوق صوت B-1 Lancer که به شدت اصلاح شده بود، ده ها بمب افکن روسی را که منتظر دستور بلند شدن و نابودی لانه تروریست ها در ترکمنستان بودند، منهدم کرد. در این حمله هوایی صدها نفر از جمله بسیاری از نزدیکترین دوستان گریزلوف و هوانوردان دیگر کشته شدند. پدر و پسر ویران شده بودند و بیش از یک ماه را صرف شرکت در مراسم تشییع جنازه و مراسم یادبود و برنامه ریزی برای بازسازی پایگاه و نیروی بمب افکن کردند.
    
  هرگز رسما فاش نشد، اما گریزلوف بزرگ به پسرش گفت که به نظر او در حال برنامه‌ریزی حمله هوایی است: یک ژنرال نیروی هوایی ایالات متحده به نام پاتریک مک‌لاناهان، که بدون دستور یا اختیار کاخ سفید یا پنتاگون ایالات متحده عمل می‌کند. هر دو مرد غم و اندوه خود را از ویرانی به یک میل داغ برای انتقام از مک‌لاناهان تبدیل کردند.
    
  با انهدام پایگاه هوایی انگلس، گنادی توجه خود را از پرواز بمب افکن معطوف کرد و با کمک پدرش وارد آکادمی فضایی نظامی الکساندر موژایسکی در سن پترزبورگ شد، جایی که قبلاً مکانی برای او در مرکز آموزش فضانوردان در سال 2018 رزرو شده بود. شهر ستاره ای. اما درسش در آنجا هم قطع شد. یگانی از بمب افکن های آمریکایی به یک باتری ضد هوایی دفاعی روسیه در ترکمنستان حمله کردند.
    
  و همانطور که به زودی مشخص شد، این یورش توسط سرلشکر پاتریک مک‌لاناهان برنامه‌ریزی و دستور داده شد، بدون اینکه مجوز لازم از سوی افسران مافوقش صادر شود.
    
  گنادی می‌دانست که این یورش پدرش را از مرز پرت کرده است. پرزیدنت گریزلوف همه اعضای خدمه بمب افکن را فراخواند و آنها را برای آموزش به پایگاه هوایی بلایا در سیبری فرستاد. گنادی توانست از نفوذ پدرش برای ماندن در موژایسک استفاده کند، اما او از نزدیک فعالیت تعداد زیادی هواپیمای دوربرد را در بلایا و پایگاه های دیگر مانند ایرکوتسک، آگینسکویه و یاکوتسک، از جمله Tu-22 Backfires، زیر نظر داشت. خرس های توربوپراپ قابل اعتماد "Tu-95، مافوق صوت Tu-160 Blackjacks و Ilyushin-62 تانکرهای هوایی." گنادی می دانست که اتفاق بزرگی در شرف وقوع است.
    
  در پایان تابستان 2004 این اتفاق افتاد. امواج بمب افکن های دوربرد روسیه با موشک های ضد رادار AS-17 کریپتون و موشک های تهاجمی مافوق صوت AS-16 Otkat به سایت های دفاع هوایی آمریکا و رادارهای هشدار اولیه در آلاسکا و کانادا حمله کردند و سپس موشک های کروز مافوق صوت دوربرد AS-17 را پرتاب کردند. X-19 کوآلا با کلاهک های هسته ای کم بازده در مراکز کنترل پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما، پایگاه های بمب افکن و پایگاه های فرماندهی و کنترل در ایالات متحده. ایالات متحده تقریباً کل نیروی تولید موشک های بالستیک زمینی، بخش قابل توجهی از ناوگان بمب افکن های استراتژیک و ده ها هزار پرسنل نظامی، اعضای خانواده و غیرنظامیان خود را در یک چشم به هم زدن از دست داد.
    
  به زودی به "هولوکاست آمریکایی" معروف شد.
    
  گنادی از شجاعت خدمه بمب افکن سنگین همکار خود که بسیاری از آنها بر سر ایالات متحده و کانادا جان باختند خوشحال و خرسند بود و به پدرش افتخار می کرد که سرانجام ضربه قاطعی را به آمریکایی ها وارد کرد. او امیدوار بود مک‌لاناهان زیر یکی از آن کلاهک‌های هسته‌ای باشد. در همین حال، تمام آموزش‌ها در موژایسک لغو شد و به گنادی دستور داده شد که به پایگاه هوایی آگینسکویه در جنوب روسیه گزارش دهد تا یک هنگ بمب‌افکن جدید تشکیل دهد، جایی که بمب‌افکن‌های جدید Tu-160 بلک جک که در حال تعمیر بودند و به خدمت بازمی‌گشتند. ارسال شد. روسیه شروع به حرکت به سمت حکومت نظامی کرده بود و گنادی خوشحال بود که مجبور نیست در مدرسه بچرخد در حالی که دیگر هوانوردان شجاع روسی رو در رو با آمریکایی ها می جنگند.
    
  آماده سازی برای جنگ با ایالات متحده به سختی آغاز شده بود که غیرقابل تصور اتفاق افتاد. پایگاه هوایی یاکوتسک در سیبری توسط نیروی کمی از کماندوهای آمریکایی تسخیر شد و ایالات متحده شروع به پرواز بمب افکن های دوربرد و تانکرهای هوایی از این پایگاه کرد. بمب‌افکن‌های آمریکایی برای روزها از یاکوتسک بسیاری از روسیه را در نوردیدند و پرتاب‌کننده‌های سیار ICBM روسی و مراکز کنترل پرتاب زیرزمینی را با موشک‌های کروز و بمب‌های دقیق نفوذ به زمین شکار و منهدم کردند.
    
  گنادی از اینکه متوجه شد که فرماندهی نیروی بمب افکن توسط کسی جز پاتریک مک‌لاناهان نبود تعجب نکرد.
    
  رئیس جمهور آناتولی گریزلوف مجبور شد تصمیمی سرنوشت ساز بگیرد: قبل از اینکه نیروی دریایی ایالات متحده بتواند نیروی موشک های بالستیک متحرک را که ستون فقرات بازدارندگی استراتژیک روسیه است، نابود کند یاکوتسک را نابود کند. او به بمب افکن ها دستور داد موشک های کروز AS-X-19 کوالا با کلاهک هسته ای را در پایگاه تحت اشغال آمریکا پرتاب کنند، بدون اینکه اخطار قبلی مبنی بر اینکه روس ها همچنان در آنجا نگهداری می شوند. اگرچه بیشتر موشک‌های کروز توسط موشک‌های هوا به هوای آمریکایی و سیستم لیزری پیشرفته هوابرد که توسط چندین بمب‌افکن B-52 حمل می‌شد سرنگون شدند، تعدادی از آنها توانستند پایگاه را مورد اصابت قرار دهند و صدها نفر را کشته‌اند، چه روس‌ها و چه آمریکایی‌هایی که به اندازه کافی بدشانس بودند به این پایگاه. پناهگاه های زیرزمینی مستحکم
    
  گنادی برای پدرش متاسف شد که مجبور شد تصمیمی وحشتناک بگیرد و روس ها را بکشد تا از تخریب گسترده زرادخانه ICBM کشور جلوگیری کند. او خیلی دوست داشت با پدرش باشد و از او حمایت معنوی کند، اما گریزلوف بزرگ بدون شک در یکی از بیش از ده ها مرکز فرماندهی جایگزین در غرب و مرکز روسیه در امان بود. بزرگترین نگرانی گنادی در حال حاضر برای پایگاه و هنگ خود بود، و او به همه پرسنل غیر ضروری دستور داد که از ترس ضدحمله آمریکایی و تسریع تدارکات برای بمب افکن های بلک جک که امید می رفت به زودی وارد شوند، پناه بگیرند.
    
  گنادی غرق در سازماندهی هنگ خود و برنامه ریزی اقدامات آنها بود که صبح روز بعد خبر ویرانگر دریافت کرد: یک گروه ضربت بمب افکن آمریکایی متشکل از بمب افکن های B-1 و B-52 اصلاح شده، از شبکه پیچیده پدافند هوایی در غرب روسیه عبور کرده بود. به مرکز فرماندهی نظامی ذخیره در ریازان در 120 مایلی جنوب شرقی مسکو حمله کرد. ویرانی کامل بود... و پدر گنادی، مرکز جهان او، شخصی که بیش از همه می خواست از او تقلید کند، به خاک سپرده شد. او بلافاصله مقدمات بازگشت به مسکو را فراهم کرد تا در کنار مادر و خانواده‌اش باشد، اما قبل از ترک آگینسکویه متوجه شد که مادرش با شنیدن خبر شوهرش، به دلیل مصرف بیش از حد قرص‌های خواب‌آور خودکشی کرده است.
    
  ... و یک بار دیگر متوجه شد که فرمانده گروه ضربت بمب افکن که پدرش و در نتیجه مادرش را کشته است، ژنرال پاتریک مک لاناهان است. خلبان آمریکایی Rogue اندکی پس از حمله به درجه سپهبد ارتقا یافت و به عنوان مشاور ویژه رئیس جمهور جدید/سابق ایالات متحده، کوین مارتیندیل، منصوب شد که وظیفه بازسازی نیروی ضربت دوربرد را بر عهده داشت.
    
  پس از آن روز، گنادی گریزلوف به فردی متفاوت تبدیل شد. استعفا داد و ارتش را ترک کرد. او همیشه از انرژی بالایی برخوردار بوده است، اما اکنون شخصیت او بیشتر شبیه یک درویش چرخان شده است. او کنترل شرکت‌های نفت، گاز و پتروشیمی خانواده‌اش را به دست گرفت و زمانی که قیمت نفت در پایان دهه اول قرن بیست و یکم افزایش یافت و به یکی از ثروتمندترین مردان نیمکره غربی تبدیل شد، آنها را به خوبی موقعیت داد. او مجرد ماند و به یکی از محبوب ترین و شناخته شده ترین پلی بوی های جهان تبدیل شد که در همه جا توسط زنان و مردان ثروتمند تعقیب می شد. او ثروت، محبوبیت و خوش قیافه خود را به سرمایه سیاسی تبدیل کرد و به سرعت به عنوان وزیر انرژی و صنایع و معاون نخست وزیر روسیه منصوب شد و سپس توسط دوما به نخست وزیری انتخاب شد، اگرچه هرگز در مجلس قانونگذاری خدمت نکرد و آرزوی مناصب بالاتر را داشت. او متعاقباً نامزد ریاست جمهوری شد و در انتخابات سال 2014 توسط بیش از 80 درصد رای دهندگان به این سمت برگزیده شد.
    
  اما اکنون چهره مرد جوان قدبلند و خوش‌تیپ، بدون شک عکس‌برداری شده‌ترین چهره مرد روی سیاره زمین، با آمیزه‌ای از ناباوری، خشم و عزم در هم کشیده شده بود. سرگئی تارزاروف، رئیس اداره ریاست جمهوری با شنیدن فریادهای رئیس جمهور به دفتر گریزلوف دوید. گریزلوف در حالی که موهای بلند تیره اش دور سرش می چرخید و در دفترش قدم می زد، به رئیس ستادش فریاد زد: "سوکولوف و کریستنکو را برای یک تماس دوبار اینجا بیاورید." "من چند پاسخ می خواهم، و اکنون آنها را می خواهم!"
    
  تارزاروف گفت: بله قربان، تلفن را در دفتر رئیس جمهور برداشت. تارزاروف تقریباً یک نسل از گریزلوف بزرگتر بود، مردی لاغر و غیرقابل توجه با کت و شلوار قهوه ای ساده، اما همه در کرملین می دانستند که افسر اطلاعاتی و وزیر کشور سابق نیروی ریاست جمهوری بود و از زمانی که پدرش قدرت را به دست گرفت چنین بود. گنادی او چند لحظه بعد گزارش داد: "آنها پخش را دیدند و در راه هستند، قربان.
    
  گریزلوف گفت: "البته، این حرامزاده خود راز، خودخواه و نادان - من به او نشان خواهم داد که چگونه به جهان بیانیه بدهد." این چیزی بیش از یک شیرین کاری سال انتخاباتی نبود. امیدوارم در صورتش منفجر شود! امیدوارم در بازگشت با گلوله آتش کشته شود. آن وقت دولت آمریکا در یک وضعیت هرج و مرج کامل خواهد بود!"
    
  تارزاروف پس از بررسی رایانه لوحی خود گفت: "من از وزارت دفاع اطلاعات دریافت می کنم." وزیر سوکولوف دستور تجدید قوای تهاجمی و دفاعی فضایی و همچنین نیروهای زمینی، هوایی و دریایی که از عملیات فضایی پشتیبانی می کنند را صادر کرده است. او و ژنرال کریستنکو به محض رسیدن به شما اطلاع خواهند داد.
    
  چرا لعنتی ما نمی دانستیم که فینیکس قرار است به آن ایستگاه فضایی برود؟ - گریزلوف فریاد زد. ما می دانیم که حرامزاده تقریباً قبل از اینکه بداند چه می کند، و ما در سراسر واشنگتن تأسیسات، دستگاه های شنود، دوربین ها و خبرچین ها داریم. کازیانوف را هم به اینجا دعوت کنید. نه، کل شورای امنیت را اینجا جمع کنید." تارزاروف تماس تلفنی دیگری برقرار کرد و گزارش داد که ویکتور کازیانوف، وزیر امنیت دولتی، سازمان جاسوسی و ضد جاسوسی روسیه نیز در راه دفتر رئیس جمهور است.
    
  گرگور سوکولوف، وزیر دفاع، چند دقیقه بعد که به سرعت وارد دفتر رئیس جمهور شد، گفت: "آقای رئیس جمهور، فینیکس برای انجام چنین شیرین کاری باید کاملاً دیوانه باشد." اگر او قبل از بلند شدن صدمه نمی دید، تشعشعات کیهانی و کمبود اکسیژن مطمئناً به او می رسید - اگر او واقعاً هر کاری را که ادعا می کرد انجام می داد و همه آن یک فریب کاری مفصل در سال انتخابات نبود - پس آمریکایی ها پس از سقوط شاتل فضایی چلنجر، برنامه فضایی مرگبارتر از او خواهد بود.
    
  گریزلوف گفت: "ساکت شو، سوکولوف." "واقعیت این است که او این کار را کرد و من می‌خواهم بدانم چگونه، می‌خواهم بدانم چرا در مورد آن چیزی نمی‌دانستم، و می‌خواهم بدانم اگر او شروع به انجام تمام کارهای مزخرفی کند که انجام داده است، چه کاری می‌توانیم انجام دهیم." او این کار را می کند - و من می خواهم همین الان بدانم!"
    
  تارزاروف به سمت گریزلوف رفت، پشتش را به سایرین در اتاق کرد و با صدایی آرام گفت: "این کاملاً طبیعی است که وقتی نه من و نه هیچ کس دیگری در اتاق نیستیم، گنادی، غرغر کردن، اما وقتی پرسنل امنیت ملی می‌آیند، شما کاملاً طبیعی است. باید خونسردی خود را حفظ کنید." سر گریزلوف به سمت رئیس ستاد چرخید و چشمانش برق زد، اما وقتی چهره عصبانی او با نگاه محکم و هشدار دهنده تارزاروف روبرو شد، آرام شد و سرش را تکان داد. و نظرات خود را شخصی نکنید. شما به حمایت کابینه خود نیاز دارید، نه به خشم آنها."
    
  گریزلوف در حالی که صدایش را پایین می آورد، گفت: "من جواب می خواهم، سرگئی." "من پاسخ هایی را می خواهم که باید روزها پیش می گرفتم!" اما او از تارزاروف روی برگرداند، کمی سرش را به نشانه عذرخواهی برای سوکولوف خم کرد، سپس به سمت میزش برگشت و وانمود کرد که به برخی از پیام‌ها در رایانه لوحی خود نگاه می‌کند.
    
  نشست مشاوران امنیت ملی گریزلوف دقایقی بعد زمانی آغاز شد که داریا تیتنوا وزیر امور خارجه به گریزلو و دیگران در اتاق کنفرانس مجاور دفتر رئیس جمهور پیوست. رئیس ستاد کل ارتش، ژنرال میخائیل کریستنکو، ابتدا با استفاده از رایانه لوحی برای نمایش عکس‌ها و اسلایدهای داده‌ها به صورت بی‌سیم بر روی یک نمایشگر بزرگ رایانه صحبت کرد: "اگر ببخشید، قربان: من سوابق را دوباره بررسی کردم. و در واقع فرماندهی راهبردی ایالات متحده که تمامی عملیات های نظامی-فضایی را کنترل می کند، سفارت ما در واشنگتن از طریق دفتر وابسته هوایی اطلاع داده است که هواپیمای فضایی S-19 نیمه شب را به سمت ایستگاه فضایی آرمسترانگ پرتاب خواهند کرد.
    
  گریزلوف به نظر می رسید که می خواست دوباره منفجر شود، اما تارزاروف اول صحبت کرد: "وزیر تیتنف؟"
    
  تیتنوا، کهنه کار روابط خارجی با موها و چشمان تیره و بدنی چاق و چاق و جذاب، پاسخ داد: "من مطلع نشدم. پیام‌های اضطراری فوراً به دفتر من ارسال می‌شود، اما پیام‌های منظمی به ستاد مرکزی من در این زمینه ارسال می‌شود و در دو گزارش خلاصه‌ای که هر روز دریافت می‌کنم درج می‌شود. هواپیمای فضایی بارها در ماه به ایستگاه‌های فضایی یا در مدار فرستاده می‌شود - چنین پروازهایی معمولی تلقی می‌شوند.
    
  تارزاروف پیشنهاد کرد: "شاید باید هر بار که چنین پروازی انجام می‌شود به دفتر شما اطلاع داده شود.
    
  این ممکن است برای ارتش ایده خوبی باشد، آقای تارزاروف، اما من دلیلی نمی بینم که وزارت خارجه آن را گزارش کند، مگر اینکه ارتش یا امنیت ملی معتقد باشد که این پرواز می تواند تهدیدی برای میهن یا متحدان ما باشد. تیتنوا گفت، به وضوح از اینکه رئیس ستاد در جلسه شورای امنیت کامل از او سرپیچی کرد، ناراحت شد. دلیل اصلی اینکه ما از ایالات متحده خواسته ایم که اصلاً پروازها را به ما اطلاع دهد این است که پرتاب آن به مدار می تواند شبیه پرتاب یک موشک بالستیک قاره پیما باشد. آنها البته هیچ تعهدی برای ارائه لیست مسافران به ما ندارند."
    
  گریزلوف با عصبانیت گفت: "شما به دفتر خود دستور خواهید داد تا هر زمان که یکی از این هواپیماهای فضایی در شرف پرتاب است، به شما اطلاع دهد." سپس شما فوراً جزئیات تاریخ و زمان حرکت و بازگشت، مقصد و مقصد را به من اطلاع خواهید داد. من اجازه نمی دهم این چیزهای لعنتی فقط بالای سرم بچرخند و چیزی در مورد آن ندانم!" به وزیر امنیت کشور مراجعه کرد. "کازیانوف، آیا شما محل اختفای رئیس جمهور ایالات متحده را دنبال نمی کنید؟" او درخواست کرد. رئیس جمهور ایالات متحده چگونه می تواند تلویزیون را از فضا پخش کند و ظاهراً هیچ کس در کل این شهر لعنتی چیزی در مورد آن نمی داند؟
    
  ویکتور کازیانوف، سرهنگ سابق ارتش قدبلند، طاس و با ظاهری فرمانده، پاسخ داد: "ما تمام تلاش خود را می کنیم تا رئیس جمهور ایالات متحده، مقامات ارشد و افسران ارشد ارتش را ردیابی کنیم، قربان." مانند مدیر اطلاعات ملی در ایالات متحده، وزارت امنیت دولتی تازه ایجاد شده اطلاعات داخلی، بین‌المللی و نظامی، حفاظت از ریاست جمهوری و سفارت‌ها و فعالیت‌های امنیتی مرزی را زیر نظر یک افسر در سطح کابینه که مستقیماً به امنیت گزارش می‌دهد، ادغام می‌کند. شورا. .
    
  با این حال، سازمان های اطلاعاتی به شدت تمایلی به اشتراک گذاری اطلاعات نداشتند و دسترسی به دفتر رئیس جمهور را از دست دادند. به خوبی شناخته شده بود که مدیران سرویس امنیت فدرال (که زمانی به عنوان کمیته امنیت دولتی یا KGB شناخته می شد)، سرویس اطلاعات خارجی، سرویس امنیت ریاست جمهوری، و اداره اطلاعات اصلی ستاد کل (اداره اصلی اطلاعات) ، یا GRU) مستقیماً از طریق رئیس ستاد به رئیس جمهور گزارش داد. : اغلب کازیانوف آخرین کسی بود که چیزی یاد گرفت. کازیانوف گفت: "اما ما نمی‌توانیم دقیقاً بدانیم که رئیس‌جمهور آمریکا در هر دقیقه از روز کجاست. کل مطبوعات آمریکا معتقد بودند که او برای این کنفرانس مطبوعاتی به گوام می‌رود و ما منتظر او بودیم. اگر قرار است برای مدتی پایتخت را ترک کند، ما از آن خبر داریم."
    
  "خب، من می گویم که او پایتخت را ترک کرد، اینطور نیست؟" گریزلوف با تمسخر پاسخ داد. آیا شما همیشه کاخ سفید و ساختمان کنگره را تماشا نمی کنید؟
    
  کازیانوف گفت: "هر حرکتی از سوی رئیس جمهور، معاون رئیس جمهور، مقامات کابینه و معاونان آنها، و همچنین افسران ارشد نظامی و نمایندگان وزارت دفاع، هشداری از جانب ما است، آقا." رئیس‌جمهور و هر مقامی که با یک گروه بزرگ سفر می‌کند، یا هر اطلاعاتی که ما در مورد برنامه‌های سفر دریافت می‌کنیم، نگران‌کننده است. اگر این کار را نکنند، ممکن است از حرکات آنها اطلاعی نداشته باشیم. بدیهی است که این سفر در نهایت محرمانه و با حداقل پروتکل های امنیتی انجام شد تا جلب توجه نشود.
    
  گریزلوف گفت: "بسیار حیاتی است که ابزاری برای تعیین زمانی که یکی از این هواپیماهای فضایی در شرف پرواز است و چه کسی و چه چیزی در آن است، ایجاد کنید. "اگر آنها به طور منظم چنین پروازی داشته باشند، احتمالاً رویه های ایمنی آنها شروع به شکست می کند. شما همچنین باید در مورد راه هایی فکر کنید که مقامات بزرگ ایالات متحده را در مورد تحرکات آنها، فراتر از اندازه اطرافیانشان، آگاه کنید. آماده باشید تا شورا را در مورد پیشنهادات خود در جلسه عادی هفته آینده آنها توضیح دهید. از حالت چهره اش مشخص بود که کازیانف دوست ندارد حتی توسط رئیس جمهور به او پارس شود، اما او به نشانه موافقت سر تکان داد. گریزلوف به سمت ژنرال کریستنکو برگشت. "ادامه بده ژنرال."
    
  رئیس ستاد کل ارتش گفت: بله قربان. او تکرار سکوت کنفرانس مطبوعاتی پرزیدنت فینیکس را فراخواند. کارمندان من ویدئوی کنفرانس مطبوعاتی فونیکس و چندین فیلم گرفته شده پس از کنفرانس مطبوعاتی فونیکس را که در آن او با چند فضانورد شام خورده است، بررسی کرده اند و بر اساس این تصاویر اولیه، کارکنان من معتقدند که این در واقع رئیس جمهور فینیکس است و او در کشتی است. یک فضاپیما در مدار زمین، بی وزنی واقعی را تجربه می کند و بسیار سالم به نظر می رسد و از هیچ یک از اثرات منفی پرواز فضایی یا بی وزنی رنج نمی برد. سایر افراد در این ویدئو به عنوان سرتیپ بازنشسته کای ریدون، مهندس و فضانورد ترور شیل، و سرهنگ دوم بازنشسته تفنگداران دریایی ایالات متحده و فضانورد جسیکا فاکنر، خلبان هواپیمای فضایی، شناسایی شدند.
    
  کریستنکو ادامه داد: "به احتمال زیاد، او واقعاً با فضاپیمایی که فرماندهی استراتژیک ایالات متحده به سفارت ما گزارش داده بود، با هواپیمای فضایی S-19، با نام مستعار "نیمه‌شب" به مدار پایین زمین رفته است. این هواپیمای فضایی دارای دو خدمه و حداکثر پنج هزار کیلوگرم بار است.
    
  گریزلوف با تحقیر گفت: "به ظرفیت آن اهمیت نمی‌دهم، ژنرال. این سفینه فضایی چه تهدیدی برای روسیه ایجاد می کند؟
    
  این نشان‌دهنده فناوری است که ما هنوز چندین سال با توسعه آن فاصله داریم: توانایی برخاستن از تقریباً هر باند تجاری در جهان، پرواز در مدار پایین زمین، اتصال به ایستگاه‌های فضایی یا انجام فعالیت‌های مختلف در فضا، ورود به جو زمین و کریستنکو گفت: دوباره روی هر باند فرود بیایید - و همه این کارها را فقط در چند ساعت دوباره انجام دهید. "این یک سیستم محرکه پیچیده با استفاده از سوخت جت به راحتی در دسترس و یک اکسید کننده پراکسید هیدروژن است. می تواند به ایستگاه فضایی متصل شود و منابع یا پرسنل را تقریباً در صورت تقاضا تحویل دهد. اگر در جو باقی می ماند، می توانست در کمتر از سه ساعت از پایگاه خود در غرب ایالات متحده به مسکو پرواز کند.
    
  گریزلوف فریاد زد: "سه ساعت!" و سپس سلاح‌های هسته‌ای را روی سرمان بیاندازیم!"
    
  کازیانوف گفت: "تا آنجا که ما می دانیم، آقا، هواپیماهای فضایی فقط از سلاح های غیرهسته ای در فضا استفاده کرده اند، اما یکی از این سلاح ها به نام "چکش ثور" با موفقیت وارد جو زمین شد و هدفی را در زمین منهدم کرد. زمین."
    
  تیتنوا، وزیر امور خارجه، گفت: "در آن زمان بود که ما به نفع تصویب معاهده حفاظت از فضای بیرونی صحبت کردیم، آقا. این معاهده هرگونه سلاح مستقر در فضا را که بتواند اهدافی را در زمین هدف قرار دهد ممنوع می کند. روسیه، چین و سایر کشورهای دارای قابلیت فضایی این معاهده را تصویب کرده اند، به استثنای ایالات متحده، اگرچه به نظر می رسد که آنها از آن تبعیت می کنند.
    
  لعنتی، داریا، من می‌خواهم چنین سلاح‌هایی ممنوع شود... آنقدر که خودمان آن‌ها را بسازیم!" گریزلوف گفت. دستش را لای موهای پرپشتش کشید. "و ما فناوری مانند این هواپیمای فضایی نداریم؟"
    
  وزیر دفاع سوکولوف گفت: ما سال ها قبل از اینکه آمریکایی ها شاتل فضایی خود را بسازند، یک فضاپیمای قابل استفاده مجدد ساختیم. هواپیمای فضایی الکترون توسط یک پرتابگر SL-16 به مدار پرتاب شد و می‌توانست روی باند فرود بیاید - حتی مجهز به موشک‌های هدایت‌شونده بود. ما چندین فضاپیما ساخته‌ایم، اما وضعیت عملیاتی آنها مشخص نیست. هواپیمای فضایی بوران بسیار شبیه به شاتل فضایی آمریکا بود. ما پنج عدد از آنها را ساختیم و یک پرواز موفق قبل از سقوط امپراتوری انجام دادیم. سه بوران دیگر در مراحل مختلف تکمیل هستند. یک فضاپیمای تکمیل شده دیگر در یک حادثه زمینی نابود شد.
    
  گریزلوف گفت: "و ببینید چه اتفاقی افتاد: ما به آمریکایی‌ها اجازه دادیم در فضا بر ما برتری پیدا کنند. پس فوراً آنها را به خدمت و پرواز برگردانید، و اگر یک بار آنها را بسازیم، می توانیم دوباره آنها را بسازیم. من می‌خواهم هر چه بیشتر آن‌ها فوراً وارد مرحله تولید شوند."
    
  سوکولوف گفت: "ققنوس اگر واقعاً قصد دارد ارتش و نیروی دریایی خود را به نفع تسلیحات فضایی تنزل دهد، احمق است. و او می‌تواند تمام سلاح‌های سایبری را که می‌خواهد ایجاد کند، در حالی که نیروهای ما بر شهرهای او تسلط پیدا می‌کنند."
    
  گریزلوف گفت: به نظر من فینیکس برای مدت طولانی به هیچ پیمان فضایی پایبند نخواهد بود. اگر او می خواهد فضا را صنعتی کند، می خواهد از آن محافظت کند. اگر نتوانیم او را قبول کنیم که فضا را نظامی نکند و او دوباره در انتخابات پیروز شود و به این طرح ادامه دهد، چه چیزی برای مقاومت در برابر چنین حرکاتی داریم؟ از چه چیزی می توانیم برای حمله به سفینه فضایی او استفاده کنیم؟"
    
  کریستنکو گفت: "قوی ترین سلاح ضد ماهواره ای ما که در حال حاضر مستقر شده است، سیستم موشکی زمین به هوای اس-500 اتوکرات است." حداکثر ارتفاع هدف آن پانصد کیلومتر و حداکثر برد هفتصد کیلومتر آن را در محدوده ایستگاه فضایی نظامی ایالات متحده قرار می دهد. این سیستم متحرک است، به راحتی قابل جابجایی و پیکربندی است، بنابراین می توان آن را شلیک کرد و سپس برای فرار از ضد حمله یا به سرعت در مدار یک هدف قرار داد. اس-500 همچنین در برابر موشک های تهاجمی مافوق صوت، هواپیماهای رادارگریز، هواپیماهای کم پرواز یا موشک های کروز و موشک های بالستیک بسیار موثر است. این سامانه قدرتمندترین سامانه موشکی زمین به هوا در جهان است."
    
  گریزلوف گفت: در نهایت، یک خبر خوب.
    
  سوکولوف گفت: "تنها مشکل اس-500 این است که ما تاکنون تعداد بسیار کمی از آنها را ساخته ایم." تنها دوازده باتری در حال خدمت هستند که در اطراف مسکو، سن پترزبورگ و ولادی وستوک برای محافظت در برابر هواپیماهای رادارگریز و موشک های کروز قرار دارند.
    
  "دوازده؟" گریزلوف با صدای بلند مخالفت کرد. "ما باید دوازده هزار نفر از آنها داشته باشیم! شما برای ساخت دهی در ماه بودجه دریافت خواهید کرد و من می‌خواهم چندین نفر از آنها در هر پایگاه نظامی روسیه در جهان مستقر شوند! من می خواهم این ایستگاه فضایی و همه سفینه های فضایی غربی 24/7 در تیررس روسیه باشد! ادامه هید".
    
  کریستنکو با تغییر مجدد اسلاید گفت: "سیستم ضدماهواره قابل دوام بعدی و منعطف ترین، ناو موشک انداز ضد ماهواره MiG-31D است. این اسلاید تصویری از یک جت جنگنده بزرگ، دو دم و عضلانی را نشان می داد. حداکثر سرعت آن تقریباً سه برابر سرعت صوت است و حداکثر ارتفاع آن بیش از سی هزار متر است. این موشک از موشک 9K720 Osa استفاده می کند که همان موشک مورد استفاده در موشک بالستیک اسکندر تئاتر است. میگ 31 توسط رادار زمینی به سمت هدف هدایت می شود و زمانی که به ارتفاع بیست هزار متری رسید موشک را پرتاب می کند. موشک اوسا لزوماً دارای کلاهک ریزهسته ای نیست، بنابراین یک موشک احتمالاً برای سقوط ایستگاه فضایی ایالات متحده از آسمان کافی است. موشک اوسا که توسط رادار MiG-31 کنترل می شود، قادر است سایر اهداف هوایی را مورد اصابت قرار دهد.
    
  گریزلوف گفت: "این خوب است. "در حال حاضر چند فعال داریم، ژنرال؟"
    
  کریستنکو پاسخ داد: "در حال حاضر فقط سی ناو موشک انداز ضد ماهواره در خدمت هستند، قربان." "دو اسکادران در غرب و یک اسکادران در شرق دور."
    
  "چه زمانی ساخت تجهیزات نظامی را متوقف کردیم؟" گریزلوف ناله کرد. "چه چیز دیگری؟"
    
  کریستنکو گفت: "میگ 31 برای اولین بار بیش از چهل سال پیش به هوا رفت. رادار آن به روز شده است، اما نه برای چندین سال به نفع جنگنده های نسل پنجم جدیدتر. در نقش ضد ماهواره ای خود، برد پروازی MiG-31 تنها به حدود هشتصد کیلومتر محدود شده است. اما موشک 9K720 چهارصد کیلومتر برد دارد که برای نابودی هر فضاپیمای آمریکایی در مدار پایین زمین کافی است.
    
  "آیا می توانیم بیشتر بسازیم؟"
    
  کریستنکو گفت: "در حال حاضر حدود دویست و پنجاه میگ-31 در خدمت داریم، آقا. "حدود صد نفر از آنها فعال هستند."
    
  "بیش از نیمی از موجودی غیرفعال است؟" گریزلوف دوباره شکایت کرد. "اگر کشور ما در پول نفت شنا می کند، چرا اجازه می دهیم نیمی از هواپیماهایمان بیکار بنشینند؟" کریستنکو پاسخی نداد. گریزلوف گفت: "سپس تمام میگ 31های عملیاتی را به ناوهای موشکی ضد ماهواره تبدیل کنید. "فکر می کنم شما جنگنده های دیگری دارید که می توانند نقش رهگیر را از MiG-31 بر عهده بگیرند؟"
    
  "البته قربان."
    
  گریزلوف دستور داد: "من یک گزارش کامل در مورد تبدیل می‌خواهم، و می‌خواهم تخمینی از مدت زمان لازم برای ساخت اس-500‌های بیشتر داشته باشم". "در مورد دارایی های فضایی چطور؟"
    
  کریستنکو پاسخ داد: "ما یک فضاپیمای باری سایوز با نیروی انسانی و یک فضاپیمای باری بدون سرنشین پروگرس داریم، آقا، به همراه موشک های پروتون با بالابر متوسط و آنگارا." ما تجربه زیادی در ماموریت های تامین مجدد داریم. ایستگاه فضایی بین‌المللی."
    
  "و این همه؟ ماموریت های تامین؟ "
    
  سوکولوف گفت: "آقا، روسیه حامی قابل توجه ایستگاه فضایی بین المللی بوده است، به ویژه از زمانی که آمریکایی ها پرواز شاتل های خود را متوقف کردند." ما به هیچ پایگاه دیگری در مدار زمین نیاز نداشتیم، زیرا دسترسی نامحدودی به بخش مداری روسی ایستگاه فضایی بین‌المللی برای آزمایش‌های علمی داریم.
    
  گریزلوف گفت: "اما این یک ایستگاه فضایی روسیه نیست. آیا ما حتی برنامه ای برای ساخت ایستگاه فضایی نظامی خود داریم؟ چه اتفاقی برای پروژه های ایستگاه فضایی ما افتاد؟ ما چند تا داشتیم و الان نداریم؟"
    
  کریستنکو پاسخ داد: بله قربان. "این پروژه مجموعه و مجتمع آزمایشی سرنشین دار مداری نام دارد. قبل از اینکه ایستگاه فضایی بین‌المللی از رده خارج شود و اجازه ورود مجدد به جو را داده شود، روسیه ماژول‌های بخش مداری روسی خود را جدا کرده و آنها را روی یک خرپا مرکزی با صفحات خورشیدی و موتورهای نصب کننده نصب خواهد کرد. این ایستگاه برای جمع آوری فضاپیماها برای پرواز به ماه یا مریخ، انجام آزمایش ها و...
    
  "چه زمانی قرار است این اتفاق بیفتد؟"
    
  سوکولوف پاسخ داد: "در حدود پنج سال، قربان."
    
  "پنج سال؟ این غیر قابل قبول است، سوکولوف!" - گریزلوف فریاد زد. من می‌خواهم شاهد بهبود برنامه‌های این ایستگاه باشم. من می‌خواهم هر چه سریع‌تر این اتفاق بیفتد!"
    
  وزیر امور خارجه تیتنوا گفت: "اما ما با 9 کشور برای استفاده از این ماژول ها در ایستگاه فضایی بین المللی توافقاتی داریم." با این وقفه چشمان گریزلوف روشن شد. این شراکت قبلاً به روسیه برای استفاده و پشتیبانی از ISS پول پرداخت کرده است. ما نمی توانیم-"
    
  گریزلوف گفت: "تا زمانی که ایالات متحده از این طرح سرسام آور برای نظامی کردن و صنعتی کردن مدار زمین عقب نشینی نکند، همه شراکت ها و توافقات مربوط به فضای ماورای جو باطل و بی اعتبار است". "تو منو درک میکنی؟ اگر فونیکس به این طرح ظالمانه ادامه دهد، روسیه پاسخ خواهد داد. همه در اینجا بهتر می فهمیدند: روسیه به هیچ کشوری اجازه تسلط بر فضا را نخواهد داد. کنت فینیکس حرامزاده به تازگی یک چالش را مطرح کرد: روسیه آن را می پذیرد و ما پاسخ خواهیم داد... از همین الان!
    
  گریزلوف با تکان دادن دست جلسه را بست و به زودی او و تارزاروف تنها ماندند. گریزلوف با روشن کردن سیگار گفت: "از اینکه مدام باید زیر الاغ این بوروکرات‌های حرفه‌ای آتش روشن کنم خسته شده‌ام. ممکن است لازم باشد فهرست وزرای علی البدل را دوباره به روز کنیم. نام تیتنوف در بالای لیست قرار دارد که باید جایگزین شود. او چگونه جرأت می کند خواسته های من را به چالش بکشد؟ برای من مهم نیست که پروتکل ها چیست - من آنچه را که می خواهم می خواهم و این وظیفه اوست که آن را برای من به دست آورد.
    
  تارزاروف پیشنهاد کرد: "اکنون که دستوراتشان را به آنها داده‌اید، ببینیم چگونه واکنش نشان می‌دهند. "اگر آنها نتوانند از دوما پول دریافت کنند و پروژه های ساخت و ساز نظامی را شروع کنند، دلیل خوبی برای جایگزینی آنها دارید. همانطور که گفتم، گنادی، این را به دل نگیر."
    
  گریزلوف با تحقیر گفت: بله، بله.
    
  تارزاروف تلفن هوشمند خود را برای پیام ها بررسی کرد. "ایلیانوف اینجاست."
    
  "خوب. گریزلوف گفت: او را به اینجا بیاورید. لحظه ای بعد، تارزاروف در حالی که جعبه ای از اقلام به همراه داشت، برونو ایلیانوف و ایوتا کورچکووا را به دفتر رئیس جمهور همراهی کرد و سپس جعبه را روی میز رئیس جمهور گذاشت. او در حالی که از روی میز بلند شد و به استقبال آنها رفت، گفت: "شنیدم موفق شدید، جناب سرهنگ، با وجود اینکه کارگران شما دستگیر شدند." ایلیانوف لباس نیروی هوایی روسیه را پوشیده بود. گریزلوف بدون اینکه بخواهد احتیاط کند، چشمانش را به سمت بدن کورچکووا بالا و پایین دوید. او یک کت و شلوار تجاری تیره پوشیده بود که برای برجسته کردن انحناها و سینه‌هایش طراحی شده بود، اما کفش‌های پاشنه بلند میخ‌دار می‌پوشید که برای یک مهمانی کوکتل مناسب‌تر بود تا بازدید کاری از دفتر رئیس‌جمهور روسیه. کورچکوف بدون هیچ بیانی به نگاه ارزنده گریزلوف پاسخ داد. دوباره توجهش را به ایلیانف معطوف کرد و دستش را دراز کرد. سرهنگ روسی آن را گرفت و گریزلوف دست او را گرفت و ایلیانوف را نزدیک خود نگه داشت. او گفت: "اسارت افراد شما مایه تاسف است، سرهنگ. "امیدوارم آنها بتوانند زبان خود را نگه دارند."
    
  ایلیانوف گفت: "مهم نیست، قربان." داستان ما تایید خواهد شد. اینها سارقان معروف و ملی گرایان روسی هستند که می خواستند از ژنرال پاتریک مک لاناهان انتقام بگیرند. آنها اقلام را به دیگر مهاجران ناشناس داده بودند. اگر حرف بزنند و من را متهم کنند همه چیز را تکذیب می کنم. شما می توانید از احساسات آنها حمایت کنید، اما تحقیقاتی را شروع کنید، من را اخراج کنید و پیشنهاد دهید هزینه تعمیرات را بپردازم. چرخه اخبار مضحک و سریع رسانه های آمریکایی و ناآگاهی عمومی از همه چیز به جز رابطه جنسی و خشونت، به سرعت کل قسمت را از بین می برد."
    
  گریزلوف هشدار داد: "اینطور بهتر است، سرهنگ. به سمت میزش برگشت، وسایل را از جعبه روی درب آن ریخت، کوزه را برداشت، وزنش کرد، سپس به ایلیانوف نگاه کرد. "خالی؟"
    
  ایلیانوف گفت: "دقیقاً همینطور است، قربان." "چه مفهومی داره؟"
    
  گریزلوف با تمسخر گفت: "این بدان معناست که کسی قبلاً آن را در زهکشی ریخته است، و من را از فرصت انجام این کار محروم کرده است." او به اقلام باقی مانده نگاه کرد. "بنابراین. این تنها چیزی است که از پاتریک شین مک‌لانهان بزرگ، قاتل هوایی باقی مانده است."
    
  ایلیانوف گفت: "نه کاملاً همه چیز، قربان. "خانواده نزدیک او. دو خواهر و یک پسر."
    
  گریزلوف و دوباره به کورچکوف نگاه کرد، گفت: "من دستور کشتن زنان را ندادم، سرهنگ." او می دانست که زیباروی روسی یک کماندوی بسیار آموزش دیده از نیروهای ویژه Vympel است که در ترورهای نزدیک... از فاصله نزدیک تخصص دارد. اما تمام دارایی مک‌لاناهان به من می‌رسد. آیا پسرت را پیدا کردی؟
    
  ایلیانوف گفت: "او هیچ تلاشی برای پنهان کردن مکان خود نمی کند، قربان." او به طور مرتب در شبکه های اجتماعی پست می گذارد - تمام سیاره می داند که او کجاست و چه می کند. ما هنوز هیچ نشانه ای از امنیت پیرامون آن پیدا نکرده ایم."
    
  گریزلوف گفت: "فقط به این دلیل که او چیزی در مورد سرویس امنیتی در فیس بوک پست نمی کند، به این معنی نیست که وجود ندارد. "امیدوارم افراد قابل اعتمادتری را برای این کار انتخاب کرده باشید."
    
  ایلیانوف گفت: "آقا، افرادی که مایل به انجام این عملیات هستند، کم نیست. ما بهترین ها را انتخاب کردیم. آنها اکنون در موقعیت هستند و آماده حمله هستند. مردم من اینطور به نظر می رسند که پسرم با نوشیدن کوکائین خودکشی کرده است و من مطمئن خواهم شد که جزئیات در هر روزنامه و برنامه تلویزیونی در جهان ظاهر می شود. همچنین تصریح می‌کنم که پسر به دلیل بی‌توجهی پدرش به مواد مخدر و مشروبات الکلی معتاد شد و پدر نیز اعتیاد و مشکلات عاطفی مشابهی داشت."
    
  گریزلوف گفت: "خیلی خوب." سیگارش را عمیق کشید و از مکث استفاده کرد و دوباره به کورچکوف بالا و پایین نگاه کرد. "چرا کاپیتان کورچکوف را نمی فرستید؟" او درخواست کرد. "مطمئنم که مک‌لاناهان جوان، چند لحظه قبل از اینکه عمرش کوتاه شود، لبخند بزرگی بر لب داشت." کورچکووا کاملاً بی‌تفاوت باقی ماند، دست‌هایش در جلوی بدنش جمع شده بود، پاهایش تقریباً به اندازه عرض شانه‌ها باز بود و در وضعیتی کاملاً آماده و ورزشی بود.
    
  ایلیانوف گفت: "افرادی که من انتخاب کردم، هیچ مشکلی نخواهند داشت." فرستادن کاپیتان به ایالات متحده برای مک‌لانهان مانند استفاده از پتک برای شکستن یک تخم‌مرغ است.
    
  گریزلوف گفت: "فقط مطمئن شوید که این کار انجام شده است، سرهنگ." من به اندازه کافی منتظر ماندم تا انتقام خود را از پاتریک مک لانهان بگیرم. من می خواهم هر آنچه متعلق به او بود مرده و نابود شود. تنها چیزی که از او می ماند پسرش و آبرویش است و من می خواهم هر دو نابود شوند."
    
  ایلیانوف گفت: بله قربان. فردا موفقیت تیمم را گزارش خواهم کرد.
    
  گریزلوف گفت: "اگر همه چیز خوب پیش برود، بهتر است، سرهنگ." من می‌خواهم نام مک‌لاناهان غیرقابل تعمیر مخدوش شود." او دوباره به کورچکووا نگاه کرد و در این فکر بود که آیا به او بگوید بماند یا بعداً با او تماس بگیرد، سپس دستش را تکان داد. "شما دستور دارید، سرهنگ. آنها را انجام دهید." ایلیانوف و کورچکوف برگشتند و بدون هیچ حرفی رفتند.
    
  تارزاروف پس از خروج این دو نفر گفت: "آقا، این کار رئیس جمهور فدراسیون روسیه نیست."
    
  گریزلوف با چهره ای سخت و شوم در میان ابری از دود سیگار گفت: "شاید نه، سرگئی، اما این قطعاً کار پسر آناتولی گریزلوف است. وقتی پسر مک‌لاناهان حذف شد، می‌توانم کاملاً روی بازسازی کشورمان و بازگرداندن آن به مسیر عظمت تمرکز کنم. ما مدت زیادی است که از منابع طبیعی پول جمع کرده ایم و آن را زیر تشک می گذاریم، سرگئی - وقت آن است که آن را خرج کنیم و به عنوان یک ابرقدرت واقعی جایگاه واقعی خود را در جهان بگیریم."
    
    
  دانشگاه پلی تکنیک کالیفرنیا
  سان لوئیس اوبیسپو، کالیفرنیا
  در همان زمان
    
    
  "این لعنتی عالی بود؟" - بردلی مک لاناهان فریاد زد. او و چهار دانشجوی دیگر در دفتر استاد خود در ساختمان مهندسی هوافضای راینهولد در محوطه دانشگاه پلی تکنیک کالیفرنیا در سن لوئیس اوبیسپو، که به سادگی به نام کال پلی، در نزدیکی ساحل مرکزی کالیفرنیا شناخته می‌شود، بودند و با یکی از رایانه‌های اداری تلویزیون تماشا می‌کردند. رئیس جمهور ایالات متحده در حال گردش به دور ایستگاه فضایی آرمسترانگ است! اگر او بتواند این کار را انجام دهد، مطمئناً می تواند این کار را انجام دهد!" دانش آموزان دیگر به نشانه تایید سر تکان دادند.
    
  برد مک‌لاناهان به پایان سال اول خود به عنوان دانشجوی مهندسی هوافضا در کال پلی نزدیک بود. به نظر می رسید همه چیز در زندگی او، از بدن گرفته تا تحصیلات و تجربیاتش، کمی بالاتر از حد متوسط باشد. او کمی قد بلندتر، سنگین‌تر و بامزه‌تر از حد متوسط بود، با چشم‌های آبی و موهای بلوند که کمی بلندتر از بسیاری از دانشجویان مهندسی دانشگاه بود. نمرات او احتمالاً کمی بالاتر از حد متوسط بود، فقط به اندازه ای بود که او را در کالج مهندسی UC Poly، که کمتر از یک سوم همه متقاضیان را می پذیرفت، پذیرفته شد. به لطف اعتماد سخاوتمندانه و مزایای بیمه نامه های زندگی قابل توجه والدین مرحومش، برد در زمان تحصیل در کالج نسبت به سایر دانش آموزان وضعیت مالی بهتری داشت: او از خانه خارج از دانشگاه خود در سن لوئیس اوبیسپو با دوچرخه به مدرسه رفت. و حتی گاهی اوقات با هواپیمای توربین پدرش سسنا P210 Silver Eagle از فرودگاهی نزدیک پرواز می‌کرد، در حالی که می‌دانست به دلیل تحصیل در مقطع کارشناسی یا کارشناسی ارشد، شهریه کالج یا وام دانشجویی نخواهد داشت. تحصیلات.
    
  لین ایگان گفت: "ما نمی توانستیم در زمان بهتری برای این کار بیاییم، براد." لین پانزده ساله اهل رزبورگ، اورگان بود، پس از تنها دو سال با معدل در استراتوسفر از دبیرستان خانگی فارغ التحصیل شد و با بورسیه تحصیلی چهار ساله در کال پلی پذیرفته شد. لین کوچک، کمی چاق، با عینک های ضخیم - شبیه نسخه کلاسیک هالیوود یک آدم قلابی به نظر می رسید - لین به براد به عنوان یک برادر بزرگتر نگاه می کرد. لین دانشجوی سال اول دانشکده مهندسی برق بود و در رشته طراحی و برنامه نویسی کامپیوتر و ریزتراشه بود. "امیدوارم پروفسور نوکیج از پیشنهاد ما خوشش بیاید."
    
  کیم جونگ بائه گفت: "هنوز فکر می‌کنم که باید از ایده آشغال فضایی استفاده می‌کردیم، بردلی. جونگ بائه - همه او را جری صدا می‌کردند زیرا او فیلم‌های جری لوئیس را دوست داشت، لقبی که با افتخار از آن استفاده می‌کرد - اهل سئول، کره‌ای بود که پس از دو سال تحصیل در دانشگاه علم و صنعت پوهانگ، برای ادامه تحصیل به این کشور نقل مکان کرد. ایالات متحده. او با قد بلند و لاغر به همان اندازه که در آزمایشگاه مهندسی وقت خود را در زمین بسکتبال گذراند. جری دانشجوی مهندسی مکانیک بود که در زمینه رباتیک و فناوری ذخیره انرژی تخصص داشت. نوکاگا را می‌شناسید: او چندان به امور نظامی علاقه‌ای ندارد."
    
  کیسی هاگینز گفت: "Starfire یک برنامه نظامی نیست، جری." کیسی همچنین در سال اول تحصیلی خود در کال پلی بورسیه تحصیلی چهار ساله دریافت کرد. یک حادثه اسکی روی آب در زمانی که او یک دختر کوچک بود، او را از کمر به پایین فلج کرد، بنابراین مدرسه به بخش مهمی از زندگی او تبدیل شد. او با استفاده از ویلچر دستی در اطراف محوطه بسیار بزرگ دانشگاه UCSC با مساحت شش هزار جریب و شرکت در ورزش‌های تطبیقی مانند بسکتبال با ویلچر و تیراندازی با کمان، برای کاهش وزن خود مبارزه کرد. کیسی دانشجوی مهندسی برق بود که در پروژه های انرژی هدایت شده تخصص داشت. ما از برخی تجهیزات نظامی استفاده می کنیم، اما این یک برنامه نظامی نیست." یونگ بائه شانه بالا انداخت، نه کاملا متقاعد شده بود، اما نمی خواست بحث دیگری را برانگیزد.
    
  جودی کاوندیش در حالی که موهای بلوند بلندش را از روی شانه‌هایش می‌کشید و بعد عصبی آن‌ها را دور سینه‌اش می‌چرخاند، گفت: "من ایده آشغال‌های فضایی جری را هم دوست دارم، اما به خصوص پس از سخنرانی کوچک رئیس‌جمهور فینیکس، فکر می‌کنم باید به پیشنهادمان پایبند باشیم. . جودی اهل بریزبن استرالیا بود و اگرچه شبیه یک دختر موج سوار قدبلند، خوش اندام و چشم آبی اهل کالیفرنیای جنوبی به نظر می رسید، اما در خانه بسیار نزدیک به اقیانوس زندگی می کرد و عاشق قایقرانی، موج سواری و کایاک سواری بود، بیش از هر چیزی که دوست داشت یاد بگیرد و تجربه کند. ، و می تواند در آزمایشگاه یا در کتابخانه روی رایانه پیدا شود. او در آستانه تکمیل برنامه بورسیه تبادل دانشجوی دو ساله خود بین کال پلی و دانشگاه فناوری کوئینزلند، تحصیل در رشته مهندسی مکانیک با گرایش مواد پیشرفته و فناوری نانو بود. "علاوه بر این، ما زمان زیادی را صرف تمرین گفتگوی خود کردیم."
    
  براد گفت: "همانطور که جودی گفت، من برای هر ایده ای باز هستم و می توانیم ایده ناخواسته فضایی را نیز ارائه دهیم - ما آماده ایم." اما اکنون، با این سخنرانی و این چالش، فکر می‌کنم استارفایر برنده خواهد بود."
    
  "آیا شما الان آنجا هستید، آقای مک لانهان؟" - صدای مردی را شنیدند و توشونیکو نوکاگا، دکترای مهندسی هوافضا در دانشگاه پلی تکنیک کالیفرنیا، به دفتر دوید. نوکاگا که در برکلی کالیفرنیا به دنیا آمده، بزرگ شده و تحصیل کرده است، که در محافل دانشگاهی و دوستان نزدیکش با نام "توبی" شناخته می شود، هیچ کاری را به آرامی انجام نداد، چه مسابقه دوچرخه سواری، چه سخنرانی، یا نوشتن و ارائه مقاله بعدی در مقاله بعدی. پیشرفت در دنیای علم هوافضا نوکاگا شصت ساله که از صنعت هوافضا بازنشسته شده بود، یکی از پرطرفدارترین متخصصان در طراحی هواپیماها و فضاپیماهای جدید بود. او انتخابی بین عضویت در هیئت مدیره یا رهبری صدها شرکت و دانشگاه در سراسر جهان داشت، اما ترجیح داد سال‌های باقیمانده خود را قبل از بازنشستگی در دره مرکزی کالیفرنیا بگذراند و دانش و اشتیاق خود را برای کاوش و زیر سوال بردن خرد متعارف به یک نسل جدید مهندسان و متفکران .
    
  برد گفت: "عصر بخیر دکتر نوکاگا." "ممنون که اینقدر دیر وقت ما را به حضورتان رساندید."
    
  زمانی که براد صحبتش را تمام کرد، نوکاگا ایمیل خود را روی رایانه رومیزی خود چک کرده بود، رایانه لوحی خود را از کوله پشتی خود بیرون آورده و آن را شارژ کرده بود. سرش را تکان داد و قدردانی مرد جوان را پذیرفت، سپس به پشتی صندلی تکیه داد و با نوک انگشتانش به هم زد تا علیرغم اینکه نشسته بود، حرکت کند. "خواهش میکنم. بیایید از "برنده" شما، آقای مک لانهان بشنویم."
    
  برد گفت: بله قربان. اخیراً متوجه شدم که شرکت هوافضای اسکای مسترز در نوادا درخواستی برای طرح‌های پیشنهادی برای دانشگاه‌ها و شرکت‌ها در مورد پروژه‌های فضایی نسل بعدی ارائه کرده است. به نظر می رسد که شرکت هایی مانند Sky Masters با دولت فونیکس کار می کنند زیرا رئیس جمهور همین موضوع را در آدرس خود از ایستگاه فضایی آرمسترانگ پیشنهاد کرده است. اربابان آسمان می خواهند-"
    
  شما گفتید که رئیس جمهور از یک ایستگاه فضایی نظامی خطاب به ملت گفت؟ - نوکاگا با ناباوری پرسید. "آیا در حال حاضر در مدار است؟"
    
  برد پاسخ داد: بله قربان. او همچنین یک کنفرانس مطبوعاتی را به پایان رساند. او احساس بسیار خوبی داشت، بی وزن و همه چیز. من حدس می‌زنم که مرد سرویس مخفی او آنقدرها خوب عمل نکرده است."
    
  لعنتی رئیس جمهور ایالات متحده در ایستگاه فضایی نظامی چه می کند؟ نوکاگا نسبتاً تلخ گفت. "به نظر من بسیار غیرمسئولانه است. هزار حادثه ممکن است اتفاق بیفتد و صد بیماری به او مبتلا شود که برخی از آنها ممکن است ذهنش را تحت تأثیر قرار دهد و او فرمانده کل یک ارتش مجهز به سلاح هسته ای است. این دیوانگی است". لحظه ای سکوت کرد و بعد دستش را تکان داد و موضوع را از ذهنش پاک کرد. "لطفا ادامه دهید، آقای مک لانهان."
    
  براد گفت: "ما برای دوازده هفته در تابستان امسال برای پروژه‌ای که امیدواریم بتوان آن را به مدار پرتاب کرد و قبل از پایان سال آزمایش کرد، فضا و منابع آزمایشگاهی کامپیوتر، مکانیک و هوافضا درخواست می‌کنیم." ما آن را Project Starfire می نامیم.
    
  ابروهای نوکاگی از تعجب بالا رفت. "فکر می کنم نام شما آقای مک لاناهان باشد؟"
    
  لین ایگان با افتخار گفت: "آقا مال من بود."
    
  نوکاگا در حالی که لبخند کوچکی را پشت دو نوک انگشتش که روی لب هایش ضربه می زد پنهان کرد، گفت: "البته، آقای ایگان". در ابتدا او به مرد جوان - در واقع یک پسر - اعتماد نداشت، زیرا والدینش هر دو دارای چندین مدرک دکترا بودند و دانشمندان بسیار ثروتمند، تهاجمی و خواستار تحقیق بودند، و معتقد بود که موفقیت ایگان تا حد زیادی به دلیل تأثیر قوی و محرک آن است. والدینش. اما قطعاً معلوم شد که اینطور نیست. اگرچه ایگان جوان هر از گاهی به راحتی به خود نوجوانی خود باز می گشت، اما در واقع مرد جوانی با استعداد بود که بدون شک به زودی مجموعه دکترای خود را به دست می آورد و دستاوردهای چشمگیر والدینش را کوچک می کرد.
    
  پروفسور تمام نشانه های لبخند را پاک کرد، دوباره سنگ شد، سپس گفت: "در واقع. پس چرا به ارائه خود ادامه نمی دهید، آقای ایگان؟"
    
  لین بدون از دست دادن پاسخ داد: "بله، قربان." درست مانند آن، نوجوان رفت و یک دانشمند جوان جدی جایگزین آن شد. همانطور که می دانید، آقا، ایده برداشت نیرو از خورشید از یک فضاپیما در مدار زمین و انتقال نیرو به زمین برای سال ها مطرح شده است، اما ما فکر می کنیم که موانع فنی را پشت سر گذاشته ایم و می توانیم طراحی کنیم. یک نیروگاه خورشیدی مبتنی بر فضای تجاری امکان پذیر است."
    
  نوکاگا به کیسی و جودی نگاه کرد. او خاطرنشان کرد: از آنجایی که شما خانم هاگینز را در تیم خود دارید، فرض می‌کنم سفینه فضایی شما از نوعی انرژی هدایت‌شده مانند امواج مایکروویو استفاده می‌کند. "خانم هاگینز؟"
    
  کیسی گفت: "واقعاً نه، قربان. بیشتر تحقیقات در زمینه تولید انرژی خورشیدی در فضا از امواج مایکروویو یا لیزر برای انتقال الکتریسیته جمع آوری شده از خورشید به زمین استفاده کرده است. لیزرها دارای موانع سیاسی هستند. اجاق های مایکروویو بسیار کارآمد هستند و می توانند انرژی زیادی را به سرعت انتقال دهند. اما مایکروویوها به یک رکتن بزرگ یا آنتن فرستنده نیاز دارند که حداقل یک کیلومتر مربع مساحت داشته باشد، و حتی یک آنتن گیرنده حتی بزرگتر، شاید ده برابر بزرگتر از آنتن فرستنده. شرکای ما در سراسر جهان و ما اینجا در Cal Poly یک میزر ایجاد کرده ایم: لیزر مایکروویو. ما قادریم پرتو را در طیف مایکروویو جابجا کرده و با هم هماهنگ کنیم تا انرژی زیادی به یک پرتو کوچکتر و متمرکزتر فشرده شود. برخی از بهترین عملکرد لیزر مایکروویو و نور مرئی را دارد، از آنتن های بسیار کوچکتری استفاده می کند و بسیار کارآمدتر است. علاوه بر این، یکسو کننده‌های میزر که انرژی مایکروویو را به الکتریسیته تبدیل می‌کنند، کوچک‌تر، کاملاً قابل حمل هستند و تقریباً در هر مکانی قابل نصب هستند.
    
  براد گفت: "علاوه بر این، قربان، قطعات و تجهیزات اصلی برای تولید برق از قبل در ایستگاه فضایی آرمسترانگ نصب شده اند." نوکاگا به براد نگاه کرد و چشمانش را به نشانه نارضایتی از وقفه ریز کرد، اما به او اجازه داد ادامه دهد. لیزر Skybolt یک لیزر الکترون آزاد است که توسط یک کلیسترون که توسط یک ژنراتور مغناطیسی هیدرودینامیکی هدایت می شود پمپ می شود. ما می توانیم یک حفره مایکروویو در خود لیزر ایجاد کنیم و از الکتریسیته جمع آوری شده از Starfire برای تامین انرژی لیزر استفاده کنیم، بنابراین نیازی به استفاده از MHD نداریم. ما حتی می توانیم از سیستم های هدایت و کنترل Skybolt استفاده کنیم."
    
  نوکاگا گفت: "این هیولا باید سال‌ها پیش از مدار خارج می‌شد و اجازه می‌داد با ورود مجدد بسوزد. او اخم دیگری به براد داد، انگار که لیزر فضایی متعلق به اوست. خانم هاگینز آیا مشکلی در شلیک پرتوهای میزر از فضا می بینید؟ او درخواست کرد.
    
  کیسی پاسخ داد: "موانع سیاسی بالقوه زیادی وجود دارد، قربان." "پیمان حفاظت از فضای ماورای جو در سال 2006 با هدف از بین بردن تمام سلاح های فضایی تهاجمی است. به طور خاص، سیستم های انرژی هدایت شده را ذکر می کند که قادر به تولید بیش از یک مگاژول انرژی در فاصله بیش از صد کیلومتر هستند. لیزر Skybolt در ایستگاه فضایی آرمسترانگ به اهدافی در فضا، جو، و حتی روی زمین در بردهای فراتر از صد کیلومتر، با انرژی بسیار بیشتر برخورد کرد. لیزر مبتنی بر فضا بود و به شدت از این کار ناراضی بود.
    
  کیسی ادامه داد: با فعال شدن مجدد لیزر دفاع موشکی Skybolt در ایستگاه فضایی آرمسترانگ و استقرار رهگیرهای فضایی Kingfisher، این معاهده مجدداً معرفی شد و در سال 2010 توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد. شورای امنیت به دنبال تدوین این معاهده بود. ایالات متحده، تحت دولت گاردنر، به جای وتوی آن، خودداری کرد و این معاهده تصویب شد. اگرچه سنای ایالات متحده آن را تصویب نکرده است، اما ایالات متحده - حداقل تا به امروز - انتخاب کرده است که از آن تبعیت کند. بنابراین، اگر مفهوم انتقال انرژی میزر توسط سازمان ملل متحد به عنوان یک سلاح فضایی بالقوه در نظر گرفته شود، نمی توان از آن استفاده کرد مگر اینکه ایالات متحده به سادگی این معاهده را نادیده بگیرد.
    
  نوکاگا افزود: "که من صمیمانه امیدوارم انجام نشود." "شما در این پروژه چه چالش های دیگری را پشت سر گذاشتید؟ خانم کاوندیش، از آنجایی که شما یک دانشجوی سطح پیشرفته هستید، چرا ادامه نمی دهید؟ همه آنها می دانستند که نوکاگا هرگز به یکی از اعضای تیم اجازه نمی دهد چنین ارائه ای را ارائه دهد، بنابراین همه آنها باید به یک اندازه با این پیشنهاد آشنا بوده و آماده ارائه آن در هر زمان باشند.
    
  جودی گفت: بله قربان. وزن سلول‌های فتوولتائیک سیلیکونی استاندارد به سادگی یک قاتل است - به صدها فضاپیما به اندازه شاتل نیاز دارد که ما نداریم، به جز برخی از فضاپیماهای روسی که احتمالاً نمی‌توانیم از آنها استفاده کنیم یا قابل مصرف نباشیم. وسایل نقلیه پرتاب سنگین بالابر، برای نصب پنل های فتوولتائیک کافی روی فضاپیما برای انجام کار. اما ما و شرکایمان فناوری جذب سلول خورشیدی را با استفاده از نانولوله‌های چند عرضی که بر روی یک بستر رسانای انعطاف‌پذیر قرار گرفته‌اند، توسعه داده‌ایم که می‌تواند به ساخت سلول فتوولتائیک مایل طولی با همان هزینه راه‌اندازی یک سلول خورشیدی سیلیکونی تاشو منفرد، که متناسب با آن طراحی شده است، اجازه دهد. داخل شاتل، با ظرفیت تولید برق چندین برابر بیشتر."
    
  برای اولین بار در طول جلسه، نوکاگا برای لحظه ای از بی قراری دست کشید و این تغییر بلافاصله مورد توجه همه دانش آموزان، حتی لین جوان قرار گرفت. پروفسور در ادامه به زدن انگشتش گفت: "جالب است". یک نانولوله کربن آلی که کارآمدتر از یک سلول سیلیکونی است؟
    
  جودی گفت: "آقا، این یک نانولوله کربنی نیست." او لبخندی زد، به جلو خم شد، سپس با صدایی آهسته و توطئه‌آمیز گفت: "این یک آنتن نوری با ساختار غیرآلی دی اکسید تیتانیوم با عرض‌های مختلف، متشکل از نانولوله‌ها است."
    
  ابروهای نوکاگی فقط برای یک لحظه بهم ریختند، اما برای دانش‌آموزان اطرافش احساس می‌کردند که یک فشفشه در اتاق منفجر شده است. او تکرار کرد: "جالب است"، اگرچه همه دانش‌آموزان می‌توانستند یک نفس خفیف در صدای او تشخیص دهند. " آنتن نوری " .
    
  جودی گفت: بله قربان. ما با استفاده از نانولوله‌های معدنی، راهی برای تبدیل نور خورشید به الکتریسیته با کارایی هزاران برابر بیشتر از سلول‌های خورشیدی سیلیکونی ایجاد کرده‌ایم. حتی بهتر از آن، این سازه ها صدها برابر سبک تر و قوی تر از سلول های خورشیدی سیلیکونی هستند.
    
  او خیلی سعی کرد تعجب خود را پنهان کند، اما توشونیکو نوکاگی به نظر می رسید که می خواهد از روی صندلی خود بیرون بیاید. او موفق شد تکرار کند: "جالب است"، اما ضربه زدن انگشتش کاملاً متوقف شده بود. "آیا شما چنین ساختاری ساخته اید؟"
    
  جودی گفت: "من هنوز این کار را انجام نداده‌ام، قربان، اما با محققانی در کمبریج و پالو آلتو صحبت و مکاتبه کرده‌ام و می‌توانیم این کار را در آزمایشگاه‌های خودمان با حمایت مناسب انجام دهیم. و به لطف رهبر تیم خود براد، ما به محققان در سراسر جهان دسترسی داریم.
    
  و مزایای این ساختار نانولوله معدنی چیست، آقای کیم؟ به نظر می‌رسید جری در پاسخ به سؤالی در مورد حوزه‌ای از مهندسی که به اندازه برخی دیگر با آن آشنا نبود، کمی مشکل داشت، بنابراین نوکاگا به براد روی آورد. "شاید بتوانید به آقای کیم کمک کنید، آقای مک لانهان؟"
    
  براد پاسخ داد: "تولید انرژی به طور قابل توجهی بیشتر از سلول های خورشیدی سیلیکونی است، اما با وزن بسیار پایین تر." به علاوه، پنل‌های خورشیدی خودشان را تعمیر می‌کنند."
    
  "چگونه این کار را انجام می دهند؟"
    
  براد گفت: "زیرا بستری که نانولوله‌ها روی آن ساخته شده‌اند یک فلز نیست، بلکه یک ماده سل-ژل انعطاف‌پذیر است که نه تنها به الکترون‌ها اجازه می‌دهد از نانوساختار به سیستم جمع‌آوری با کارایی بیشتری جریان پیدا کنند، بلکه به عنوان ضربه‌گیر نیز عمل می‌کند." . "اگر سلول خورشیدی با زباله های مداری برخورد کند، پارگی آن مانند پوست آسیب دیده به روش الکتروشیمیایی ترمیم می شود. نوعی بافت اسکار شبیه به پوست انسان را تشکیل می دهد که به اندازه نمونه اصلی فتوولتائیک نیست، اما حداقل ماتریس هنوز کارآمد است. علاوه بر این، لیزرهای دفاعی در ایستگاه فضایی آرمسترانگ می‌توانند برای منحرف کردن زباله‌هایی که می‌توانند به آرایه‌های ناتن آسیب جدی وارد کنند، استفاده شوند.
    
  لیزرهای دفاعی؟ من اینطور فکر نمی کنم،" نوکاگا خاطرنشان کرد. "ادامه هید".
    
  براد گفت: نانولوله‌های دی اکسید تیتانیوم در برابر تشعشعات کیهانی و باد خورشیدی غیرقابل نفوذ هستند و بستر سل-ژل می‌تواند تغییرات بزرگ دما را با تغییرات حداقل و گذرا در رسانایی تحمل کند. سازه‌هایی که می‌توانیم کنار هم بگذاریم، می‌توانند عظیم باشند، شاید تا چندین کیلومتر امتداد داشته باشند. این به ما این امکان را می دهد که در نهایت چندین گلوله انرژی را در مکان های مختلف در سراسر جهان در یک مدار شلیک کنیم.
    
  واضح است که نوکاگا از پاسخ براد تحت تأثیر قرار نگرفت - این یک ساده‌سازی عظیم از یک فرآیند بسیار پیچیده بود که تیم باید قبل از اینکه از دانشگاه خواسته شود هزاران یا حتی میلیون‌ها دلار برای تحقیق اختصاص دهد، کار می‌کرد. "و چگونه استقرار Starfire کار خواهد کرد؟" - از نوکاگا پرسید. به سمت جری برگشت. "شروع کن، آقای کیم."
    
  یونگ با اخم کرد و افکارش را جمع کرد، اما با کمی تاخیر ادامه داد. جری گفت: "یکی از الزامات ما در این پروژه محدودیت اندازه بود، آقا." Midnight S-19، وسیله نقلیه تحویل ترجیحی ما برای قطعات مبتنی بر فضا، می‌تواند محموله‌ای حدوداً نه هزار پوندی را در محفظه بار خود با ردپایی نسبتاً کوچک حمل کند. این در ابتدا یک مشکل بود. حتی با استفاده از تقویت‌کننده‌های قابل مصرف همراه با هواپیماهای فضایی، ساخت Starfire سال‌ها، شاید حتی دهه‌ها طول می‌کشد."
    
  "و چگونه این تصمیم را گرفتید؟ نه هزار پوند زیاد به نظر می رسد، اما نه زمانی که مجبور باشید یک سفینه فضایی کامل را از ابتدا بسازید."
    
  جری گفت: "آقا، این از ابتدا نخواهد بود." "پیشنهاد ما استفاده از ایستگاه فضایی آرمسترانگ، ایستگاه فضایی بین‌المللی یا چینی‌ها را مشخص می‌کند..." یک بار دیگر، او در بازیابی حافظه‌اش دچار مشکل شد.
    
  نوکاگا به براد نگاه کرد و در سکوت به او اجازه داد کمک کند. او گفت: "آزمایشگاه فضایی چین تیانگونگ-2، آقا."
    
  "این فضاپیماها برای چیست؟ آقای ایگان؟
    
  لین گفت: "زیرا به استثنای Tiangong، بقیه منسوخ شده و آماده جایگزینی با سکوهای بدون سرنشین هستند، آقا." آرمسترانگ تقریباً سی ساله است و ده سال از عمر طراحی خود می گذرد. ایستگاه فضایی بین‌المللی بیست ساله است و به سقف طراحی خود نزدیک می‌شود - خروج برنامه‌ریزی‌شده آن طی پنج سال برنامه‌ریزی شده است.
    
  و Tiangong-2؟
    
  لین گفت: "انتظار می رود چینی ها تیانگونگ-3 را ظرف چند هفته آینده پرتاب کنند." ما فکر می کنیم که آنها بدشان نمی آید از آزمایشگاه خود برای این پروژه استفاده کنند. اگر Starfire طبق برنامه عمل کند، ما می توانیم برق را به دورافتاده ترین مناطق چین - حتی به قله های هیمالیا - برسانیم!
    
  "چه مشکلات دیگری در پیش است؟ خانم کاوندیش؟
    
  جودی گفت: "موضوع رساندن نانوتن‌ها، خازن‌ها، تجهیزات کنترلی، تشدیدکننده‌های مایکروویو، ژنراتورهای میزر و تجهیزات مرتبط به ایستگاه است. ما تخمین زده‌ایم که می‌توانیم تمام پانل‌ها را تنها در ده پرواز هواپیمای فضایی یا چهار پرواز در صورت استفاده از موشک‌های مصرف‌کننده به مدار برسانیم."
    
  نوکاگا گفت: "به نظر باورنکردنی می رسد." خانم هاگینز به آن چه امتیازی دادید؟
    
  کیسی پاسخ داد: "این بر اساس تخمین جودی از ضخامت نانتن و اندازه محفظه بار هواپیمای فضایی نیمه شب S-19 است، آقا." ما محاسبه کردیم که یک آرایه ی نانولوله به طول پانصد متر و عرض سی متر می تواند در محفظه بار Midnight جا شود، که به خوبی در محدوده وزنی است زیرا ساختار نانولوله بسیار سبک خواهد بود. طراحی اصلی ما در مجموع هشت پانل از این قبیل را ارائه می دهد. سپس برای آوردن تجهیزات اضافی به دو پرواز دیگر نیاز داریم."
    
  خانم هاگینز، به‌طور غیرواقعی خوش‌بینانه به نظر می‌رسد. آقای مک لانهان؟"
    
  براد گفت: "ما پیشنهاد می کنیم از بسیاری از تجهیزاتی که قبلاً در ایستگاه فضایی آرمسترانگ وجود دارد برای این پروژه استفاده کنیم." آرمسترانگ به‌ویژه برای پروژه ما مناسب است، زیرا در حال حاضر بسیاری از تجهیزات هدایت پرتو، خازن‌ها و سیستم‌های هدف گیری مورد نیاز مازر را دارد. همه چیز در حال حاضر وجود دارد - ما نیازی به اجرای آن نداریم، فقط نرم افزار و مقداری سخت افزار را به روز کنید. این بسیار بهتر از سوختن همه آن پس از خروج از مدار است."
    
  نوکاگا خاطرنشان کرد: "به نظر می رسد که خیلی به این بستگی دارد که آیا دولت به شما اجازه می دهد از ایستگاه فضایی آنها برای پروژه خود استفاده کنید."
    
  برد گفت: "من با بچه های Sky Masters Aerospace تماس گرفتم که مراقب ایستگاه فضایی آرمسترانگ هستند تا اینکه تصمیم بگیرند با آن چه کنند." آنها برای پروژه Starfire باز هستند. آنها می‌خواهند قبل از تعهد، داده‌ها و نتایج ما را ببینند، اما ایده خرید یک ایستگاه فضایی برای خود، خصوصی‌سازی و عملیاتی کردن آن را دوست دارند."
    
  نوکاگا گفت: "من فکر می کنم Sky Masters Aerospace جبهه ای برای آژانس اطلاعات مرکزی یا حتی یک واحد مخفی جاسوسی دولت است." "هر بار که این نام را می شنوم طعم بدی در دهانم می گیرد." و با این حال، تقریباً نامحسوس سر تکان داد، اما برای دانش آموزان این نشانه بسیار خوبی بود. نوکاگا گفت: "آقای کیم، در مورد بخش زمینی پروژه خود به من بگویید." من در مورد قطعات در مدار زیاد شنیده ام، اما در مورد سیستم های زمینی و مشکلاتی که شما با آنها کار می کنید بسیار کم شنیده ام.
    
  به نظر می‌رسید کیم دوباره جواب نداد، اما پس از لحظه‌ای پاسخ داد: "آقا، سیستم جمع‌آوری داده‌های زمینی شامل یک آنتن یکسو کننده قابل هدایت ۲۰۰ متری، ژنراتورهای جریان متناوب، کنترل‌های موقعیت‌یابی، سیستم‌های محیطی و روشی برای ذخیره‌سازی جریان مستقیم تولید شده توسط لوله یکسو کننده، یا ادغام خروجی در شبکه الکتریکی محلی."
    
  "یک لوله مستقیم دویست متری؟" نوکاگا متوجه شد. "برای هیمالیا کاملاً مناسب نیست، آقای ایگان؟"
    
  لین گفت: "اندازه آنتن رو به جلو بر اساس سیستم هدایت پرتوی است که در حال حاضر در ایستگاه فضایی آرمسترانگ وجود دارد." "این یک فناوری چهل ساله است، ممکن است چندین بار به روز شده باشد، اما نه با استانداردهای مدرن. من هنوز کد آنها را ندیده‌ام، اما مطمئن هستم که می‌توانم نرم‌افزار را بهبود بخشم تا نقطه‌گذاری و فوکوس دقیق‌تر شود، و سپس می‌توانیم آنتن مستقیم کوچک‌تری بسازیم. پرتو میزر به اندازه یک پرتو مایکروویو منبسط نمی شود و انتشار در لوب های جانبی بسیار کمتر و قابل تنظیم است.
    
  براد مداخله کرد: "با این وجود، آقا، سیستم های زمینی بسیار کوچکتر از هر نوع نیروگاه دیگری هستند." ما از هیچ منبع طبیعی غیر از نور خورشید استفاده نمی کنیم و یک روز نور خورشید می تواند برق بیشتری از تولید کل جهان در یک سال تولید کند.
    
  نوکاگا با ناراحتی گفت: "آقای مک‌لاناهان در وب‌سایت خوب به نظر می‌رسد، اما من در حال حاضر به کمپین تبلیغاتی علاقه‌ای ندارم. مکثی کرد و فکر کرد، سپس دوباره به زدن انگشتش ادامه داد. "و تا الان چه پیشرفتی داشته اید؟" - بعد از چند لحظه پرسید.
    
  براد پاسخ داد: "جودی و کیسی برنامه‌هایی را برای نانتن و میزر توسعه داده‌اند و می‌توانند به محض دریافت تأییدیه و بودجه آزمایشگاه مواد و لیزر، ساخت آن را آغاز کنند". آن‌ها همچنین برنامه‌هایی برای کوچک‌سازی آن دارند تا بتوان آن را روی یک فضاپیما قرار داد، اما ما روی نشان دادن این موضوع تمرکز کرده‌ایم که نانولوله‌های غیرآلی از نظر فنی امکان‌پذیر است. آنها مطمئن هستند که می توانند این کار را تا پایان تابستان انجام دهند."
    
  "پایان تابستان؟" نوکاگا فریاد زد. "ایجاد ساختارهای پیچیده از نانولوله ها تنها در چند ماه کار؟"
    
  جودی گفت: "من بیش از چهار سال است که روی نانولوله‌های معدنی کار می‌کنم، اما بیشتر در استرالیا تنها هستم. برد بر اساس ارائه های من در طول سال ها به دنبال من بود. او تیم ما را گرد هم آورده است و هنوز به دنبال متخصصان و دانشمندان از سراسر جهان است تا کمک کنند. همه چیز به سرعت اتفاق می افتد."
    
  نوکاگا کمی سر تکان داد و سپس به براد اشاره کرد که ادامه دهد. براد گفت: "جری و من برنامه‌هایی برای یکپارچه‌سازی سیستم‌های کنترل، نیرو، محیط زیست، ارتباطات و حسگر داریم، اما ما یک فضاپیما نداریم، بنابراین هنوز در حال گسترش هستیم". Lane قبلاً نرم‌افزاری برای سیستم‌های کنترل فضاپیما و سیستم‌های کنترل زمینی rectenna دارد و آماده است تا به محض دریافت مجوز، اشکال‌زدایی و سوزاندن تراشه‌ها را آغاز کند. او قبلاً یک طرح نرم‌افزاری برای واحدهای کنترل پرتوهای آرمسترانگ دارد، اما Sky Masters هنوز نرم‌افزار خود را برای ما منتشر نکرده است، بنابراین این فقط یک طرح اولیه است.
    
  "و شما همه این کارها را در اوقات فراغت خود، بین کلاس ها و سایر مسئولیت ها انجام دادید؟" ناکوگا متوجه شد. "و به استثنای آقای کیم، همه شما سال اول هستید، درست است؟"
    
  براد پاسخ داد: "جودی دانشجوی سال سوم است، قربان." لین، کیسی و من دانشجوی سال اول هستیم.
    
  ناکوگا کمی سر تکان داد و به وضوح تحت تاثیر قرار گرفت. "آقای مک‌لاناهان، سفینه فضایی را از کجا می‌خواهید تهیه کنید؟"
    
  براد پاسخ داد: "آقا، آسمان استادان هوافضا در کوه نبرد، نوادا. من قبلا ماژول ترینیتی را شناسایی کرده و به امانت داده ام، و به محض اینکه فضایی برای آزمایشگاه داشته باشیم، می توانم آن را برای ما ارسال کنم. پرواز نمی کند، اما این یک سفینه فضایی واقعی است، نه فقط یک ماکت یا مدل مقیاس.
    
  "ترینیتی؟"
    
  برد توضیح داد: "این یکی از چندین نسخه مختلف وسایل نقلیه مانور مداری خودگردان Sky Masters است که چندین سال پیش توسط نیروی دفاع فضایی استفاده شد." او توسط هواپیمای فضایی نیمه شب به مدار پرتاب شد. این سنسورهای هدف گیری خود را دارد یا می تواند داده های هدف گیری را از زرادخانه Kingfisher یا ایستگاه فضایی آرمسترانگ دریافت کند. می توان به طور مستقل از یک آرمسترانگ یا ماژول خدمات بدون سرنشین دیگر سوخت گیری کرد. او می تواند ...
    
  " 'هدف گذاری'؟ نوکاگا حرفش را قطع کرد: "گاراژ سلاح؟" "آیا همه اینها سلاح های فضایی هستند؟"
    
  برد گفت: "خب، ترینیتی یک ماژول مداری چند مأموریتی است، اما بله، قربان، از آن در انواع مختلف سلاح‌های فضایی استفاده می‌شود. او امیدوار بود که به نوکوگا نگوید که ترینیتی یک سلاح فضایی است - پروفسور یک مرد مشهور و فعال ضد جنگ بود - اما در هیجان خود از ارائه پروژه و گرفتن فضای آزمایشگاهی، کلماتی را گفت که امیدواریم این کار را نکند. پروژه را بکش
    
  نوکاگا با گیجی شروع به پلک زدن کرد. او گفت: "من نمی دانستم که شما در حال ساخت سلاح های فضایی هستید، آقای مک لانهان."
    
  برد گفت: "نمی‌خواهیم، قربان. استارفایر یک نیروگاه مداری مبتنی بر ایستگاه فضایی آرمسترانگ است. ما احساس کردیم که نه تنها باید اجزای پیشرانه را طراحی کنیم، بلکه باید راه‌هایی برای تحویل ایمن و کارآمد همه اجزا به مدار با استفاده از فناوری مدرن پیدا کنیم. ما می توانیم نشان دهیم که اگر ما..."
    
  نوکاگا با تنش گفت: "من اصلاً راحت نیستم با شرکتی که سلاح های فضایی تولید می کند کار کنم." اگر این شرکت اطلاعاتی در مورد Starfire شما بدست آورد و سپس تصمیم گرفت از این فناوری برای توسعه سلاح های فضایی بیشتر استفاده کند، این دانشگاه در مسابقه تسلیحاتی در فضا شریک خواهد شد. فناوری که می تواند انرژی میزر را به یک آنتن مستقیم روی زمین هدایت کند، مطمئناً می تواند برای از کار انداختن یک فضاپیما یا حتی نابود کردن اهداف روی زمین استفاده شود.
    
  براد گفت: "Sky Masters Aerospace پنجاه میلیون دلار کمک مالی برای فناوری جدید فضاپیمای مداری ارائه می دهد، دکتر نوکاگا." "من فکر می کنم حتی برخی از این موارد برای دانشگاه بسیار مفید است. ما امیدواریم که ارائه فضا و زمان آزمایشگاهی در آزمایشگاه‌های انرژی هدایت‌شده و آزمایشگاه‌های رایانه نشان‌دهنده تعهد دانشگاه به پروژه باشد و به تأمین بخشی از این کمک مالی کمک کند."
    
  نوکاگا با عصبانیت پاسخ داد: "پول تنها چیزی نیست که در اینجا مورد توجه قرار می گیرد، آقای مک لاناهان." البته اعتبار خودش "چطور با این ماژول ترینیتی آشنا شدید، آقای مک‌لانهان؟" - او درخواست کرد.
    
  برد گفت: "پدر من قبلاً مدیر عملیات شرکت بود، آقا." من مدت کوتاهی در آنجا کار کردم و هنوز دوستانی در آنجا دارم. من با بچه های دپارتمان های مهندسی و تست پرواز در تماس هستم و امیدوارم روزی در آنجا کار کنم."
    
  "قبل تر بود"؟ پدرت بازنشسته است؟"
    
  برد به سختی آب دهانش را قورت داد و وقتی دهانش باز شد صدایی بیرون نیامد.
    
  لین با صدای آرامی گفت: "پدرش کشته شد، قربان." نوکاگا به مرد جوان نگاه کرد، سپس به قیافه خالی براد که هنوز گیج بود نگاه کرد.
    
  کیسی گفت: "دکتر نوکاگا، پدر براد ژنرال پاتریک مک‌لاناهان بود. چیزی شبیه یک سلبریتی کوچک در محوطه دانشگاه.
    
  نوکاگا سرانجام متوجه شد که چه اتفاقی افتاده است، اما ظاهر شوک و گیجی در چهره او فقط برای یک لحظه دوام آورد. او در نهایت گفت: "من...معذرت می‌خواهم، آقای مک‌لاناهان. "من این را نمیدانستم". او همچنان به دور نگاه می کرد، گلویش را صاف کرد و سپس به پوشه ای که در دست براد بود اشاره کرد. در حالی که براد پوشه را به او داد، گفت: "من پروژه شما را بررسی می‌کنم، آن را به کمیته پروژه ارائه می‌کنم و شما را در اسرع وقت به‌روزرسانی می‌کنم. "با تشکر از همه شما". دانش‌آموزان بلند شدند و رفتند. "آقای کیم. چند کلمه لطفا."
    
  کیسی در حالی که آنها به بیرون می رفتند به جونگ بای زمزمه کرد: "ما در استارباکس در بازار خواهیم بود، جری." جری سری تکان داد و سپس به صندلی خود بازگشت.
    
  نوکاگا چند لحظه صبر کرد تا مطمئن شد کسی در اتاق انتظار نیست. سپس: "من فکر نمی کنم شما برای این ارائه خیلی خوب آماده شده باشید، آقای کیم." هر بهار، من ده ها درخواست برای فضای آزمایشگاهی تابستانی با تنها سه فضا دریافت می کنم. تیم هایی که من دعوت می کنم تا یک به یک ارائه دهند، صدها ساعت را صرف آماده سازی کرده اند و همه در اوج بازی های خود هستند. اما انگار امروز بعدازظهر اینطور نبودی. می‌توانید به من بگویید چرا، آقای کیم؟"
    
  جری گفت: "می ترسم نتوانم، قربان." "شاید کمی ترس از صحنه."
    
  نوکاگا گفت: "من اینطور فکر نمی کنم، آقای کیم." "در صورت تایید، این سومین پروژه آزمایشگاهی تحت حمایت شما در دو سال گذشته در مدرسه ای خواهد بود که تنها یک سوم دانش آموزان مهندسی حداقل یک مدرک دریافت می کنند. شما بهترین دانشجوی مهندسی در کره جنوبی و یکی از ذهن های درخشان در جهان هستید. خوشحالم که Cal Poly را انتخاب کردید، اما به MIT یا استنفورد تعلق دارید."
    
  جری برای لحظه ای نگاهش را برگرداند و سپس به نوکاگا نگاه کرد. او گفت: "در واقع، آقا... شما دلیل حضور من در اینجا هستید." "من سالها حرفه شما را دنبال کرده ام."
    
  "پس چرا تو مهندسی هوافضا نیستی پسر؟" - از نوکاگا پرسید. اگر شما در بخش مهندسی پردیس نبودید، می‌توانستیم در کنار هم کار کنیم. در تمام سال‌هایی که شما اینجا بودید، من فقط چند کلاس با شما داشتم."
    
  جری گفت: "مهندسی مکانیک توسط حامیان مالی شرکتی و دولتی من برای من انتخاب شد، آقا." به دلیل احترام به آنها، من تخصصم را تغییر ندادم. رشته دوم من را پدر و مادرم برای من انتخاب کردند و قرار بود رشته تحصیلی من در رشته غیرعلمی باشد، بنابراین تجارت را انتخاب کردم. اما به محض اینکه فارغ التحصیل شدم و مدارکم را در خانه دریافت کردم، برای ادامه رشته های دیگر آزاد خواهم بود و قصد دارم با راهنمایی شما برای مدرک کارشناسی ارشد و دکتری به اینجا برگردم.
    
  نوکاگا گفت: "این شگفت انگیز خواهد بود، جونگ بائه." من تقریباً می توانم پذیرش شما را تضمین کنم. من حتی اگر می‌خواهید دکترا در آنجا بگیرید، انتقال به استنفورد را هم در نظر می‌گیرم - آنها سال‌ها تلاش می‌کردند که من را به عضویت در دانشکده‌شان و شاید حتی رئیس دانشکده مهندسی بپذیرند." چشمان جری از تعجب گشاد شد و لبخند بسیار خوشحالی زد.
    
  نوکاگا ادامه داد: "اما اجازه دهید به این پروژه به اصطلاح Starfire برگردیم، پسرم." "من گیج شدم. شما در مقطع کارشناسی ارشد هستید، اما با یک سری از کلاس‌های پایین معاشرت می‌کنید. آقای ایگان تقریباً آنقدر جوان است که پسر شما باشد. هیچ کدام از این بچه ها در سطح فکری شما نیستند. چه چیزی می دهد؟ حتی اگر پروژه را دوست داشتید - که فکر نمی کنم دوست داشته باشید - چرا حداقل آن را رهبری نمی کنید؟ شما یک تازه‌کار دارید که آن را اداره می‌کند و او حتی باهوش‌ترین فرد تیم نیست." جری شانه هایش را بالا انداخت و به سمتش نگاه کرد. نوکاگا مکث کرد، سپس در حالی که نگاه دانشجو به جری برگشت، چشمکی توطئه آمیز به جری زد. آیا این خانم کاوندیش، جونگ بائه است؟ او قطعا یک دوست داشتنی است. حتی اگر می‌دانید منظورم را می‌دانید، حتی داوطلب می‌شوم که خانم هاگینز را داخل و از ویلچرش ببرم."
    
  کیم به اظهارات شخصی در مورد سایر دانشجویانش پاسخی نداد. او دوباره شانه هایش را بالا انداخت، ژست کودکانه ای که نوکاگا برای چنین دانش آموز با استعدادی آزار دهنده بود. او در نهایت پاسخ داد: "من... من به آقای مک لانهان احترام می گذارم، قربان."
    
  "مک لاناهان؟ احترام، چه اشکالی دارد؟ او فقط یک دانشجوی سال اول مهندسی هوافضا با نمرات خوب اما غیرقابل توجه است. نمی‌دانستم او پسر پاتریک مک‌لاناهان است، اما این برای من اهمیتی ندارد - در واقع، تا آنجا که من نگرانم او را پایین می‌آورد. پدرش خلبانی سرکش بود که به نظر می رسید همیشه از تنزل رتبه، اگر نگوییم زندان، پس از ایجاد انواع حوادث فجیع بین المللی بدون دستور مناسب، اجتناب می کرد. من خودم مطمئنم که این اقدامات او بود که باعث تسریع حمله هوایی روسیه به ایالات متحده شد که ده‌ها هزار نفر را کشت."
    
  کیم گفت: "آقای مک لاناهان ممکن است بهترین دانشجوی مهندسی در کال پلی نباشد، قربان، اما او می داند که چگونه تیم بسازد." او نه تنها ایده Starfire را مطرح کرد، بلکه او یک تیم باورنکردنی را گردآوری کرد، ما را در چهار مرحله توسعه گروهی تاکمن-تشکیل، طوفان، هنجارسازی و اجرا- راهنمایی کرد و ما را از طریق ارائه به شما راهنمایی کرد. اگر او چیزی را متوجه نشود یا با مشکلی روبرو شود، کسی را پیدا می کند که علم را برای او توضیح دهد و آنها همیشه به تیم او می پیوندند. همانطور که وقتی ارائه را می خوانید خواهید دید، آقا، آقای مک لاناهان لیست قابل توجه و بسیار چشمگیری از دانش آموزان، معلمان، دانشمندان و مهندسان سراسر جهان را که مایل به مشارکت در پروژه هستند، جمع آوری کرده است.
    
  نوکاگا گفت: "این یک دانشکده مهندسی است، جونگ بائه، نه یک برادری." آقای مک‌لانهان عاقلانه است که به او توصیه کند روی نمراتش کمی سخت‌تر کار کند و کمی کمتر از خودش لذت ببرد." او اخم هایش را در هم کشید و ادامه داد: "و من از ارتباط بین آقای مک لاناهان و این شرکت دفاعی نظامی در نوادا بسیار محتاطم. من نمی گذارم کالج مهندسی کال پلی به مهد فناوری جدید مرگ و ویرانی تبدیل شود - برای من مهم نیست که پنجاه میلیون دلار به همه ما بدهند." البته این درست نبود، اما نوکاگا به آن پایبند بود. اصل و نه واقعیت سیاسی دانشگاه. لحظه ای فکر کرد و بعد با قاطعیت سری تکان داد. او گفت: "من پیشنهاد را بررسی و به کمیته ارائه خواهم کرد، اما همچنین تأیید هر گونه منابعی را که نیاز دارید توصیه می‌کنم".
    
  جری گفت: "خیلی از شما متشکرم، قربان."
    
  نوکاگا دوباره سر تکان داد و نشان داد که جلسه تمام شده است. جری مثل نوکاگا از جایش بلند شد. دستش را دراز کرد و جری آن را تکان داد. پروفسور گفت: "من به شما می گویم که دلیل اصلی من این پروژه را توصیه می کنم این است که شما درگیر آن هستید، جونگ بائه." ای کاش نام شما در بالای لیست رهبران پروژه بود، اما در حال حاضر شما در تیم مک‌لاناهان کافی هستید. من فکر می کنم مشارکت شما در این پروژه تضمین می کند که ما بخش قابل توجهی از سرمایه اولیه را از این پیمانکار دفاعی نوادا دریافت می کنیم.
    
  جری در حالی که تعظیم کرد گفت: "باز هم از شما متشکرم، قربان."
    
  "اما من همچنین یک پیشنهاد قوی به شما خواهم داد، جونگ بائه: اگر مشخص شود که بخش هوافضای Sky Masters می خواهد از فناوری شما به عنوان یک سلاح استفاده کند، من قویاً از شما می خواهم که تیم را ترک کنید و به من گزارش دهید. نوکاگا گفت. "پول یا بی پول، من اجازه نمی دهم این دانشگاه به یک کارخانه فناوری اسلحه تبدیل شود. دانشگاه های زیادی در این کشور وجود دارد که حاضرند با پول اندک خود را تن فروشی کنند، اما من نمی گذارم کال پلی یکی از آنها شود." او لحظه ای مکث کرد، سپس پرسید: "به من بگو، جونگ بائه: آیا جایگزینی داری؟ پروژه ای که می تواند خوب باشد به جای آن من را با این چیز Starfire آشنا کنیم؟
    
  "بله قربان، من این کار را کردم."
    
  چشمان نوکاگی از علاقه گرد شد و به او اشاره کرد که به دفترش برگردد. او گفت: "پانزده دقیقه دیگر از وقت خود را به من بدهید، آقای کیم." "من می خواهم همه چیز را در مورد آن بدانم."
    
    
  صنایع غذایی و ساختمان بازار پردیس
  CAL POLY
  کمی بعد
    
    
  برد گفت: بچه ها خرابش کردم. او و دیگر هم تیمی هایش در استارفایر پشت میزی در پاسیو استارباکس در بازار پردیس نشسته بودند. ساختمان فرآوری مواد غذایی یک سازه انبار مانند غیرجذاب بود، اما ضلع جنوب شرقی آن به شکل جذابی بازسازی شده بود و به یک کافی شاپ و فروشگاهی تبدیل شده بود که در آن دانش آموزان می توانستند غذای تازه تهیه شده و طیف گسترده ای از اقلام دیگر و همچنین یک صندلی بزرگ و آفتابگیر در فضای باز خریداری کنند. منطقه ای که مورد علاقه دانش آموزان و معلمان بود. من نباید جزئیاتی در مورد ماژول ترینیتی ذکر می کردم. حالا نوکاگا فکر می‌کند که می‌خواهیم یک پرتو مرگ بسازیم. متاسف."
    
  جودی گفت: "او سرانجام وقتی پیشنهاد ما را خواند، متوجه می شد، براد." "نگران نباش. این سیب است".
    
  کیسی گفت: "می دانید، من متوجه شده ام که لهجه و زبان عامیانه شما تقریباً به طور کامل از بین می رود وقتی با اساتیدی مانند نوکاگا صحبت می کنید." "چطور این کار را می کنی، جودی؟"
    
  جودی گفت: "من می‌توانم لهجه‌های زیادی انجام دهم یا اصلاً هیچ کاری انجام نمی‌دهم. او به روسی غلیظ روی آورد. "چگونه این را دوست داری؟ چگونه این را دوست داری؟"
    
  لین با خنده گفت: "فکر می‌کنم لهجه و زبان عامیانه‌ات استرالیایی خنده‌دار است، جودی".
    
  "من خنده دار هستم، چگونه - یعنی خنده دار است، مثل اینکه من یک دلقک هستم، آیا من شما را سرگرم می کنم؟ من تو را می خندانم؟" "جودی با بهترین لهجه بروکلینی خود گفت، و تاثیر قانع کننده ای از شخصیت جو پسی، تامی دویتو، در فیلم Good Boys داشت و سعی کرد از کلمات چهار حرفی استفاده نکند." "آیا من اینجا هستم تا شما را سرگرم کنم؟" لین دوباره قهقهه زد، دانشمند رفت و یک پسر بچه مدرسه ای جای او را گرفت. جودی به غلیظ ترین لهجه استرالیایی خود روی آورد و افزود: "لعنتی دوستان، اما من می توانستم یک اسب بخورم و یک جوکی را تعقیب کنم." بقیه به یکدیگر نگاه کردند. ، سپس در جودی: "یعنی "من گرسنه هستم." بیایید چیزی بخوریم."
    
  لین، ناگهان از جایش بلند شد و کوله پشتی لپ تاپش را گرفت، گفت: "من به کتابخانه می روم." در یک چشم به هم زدن، پسر مدرسه ای ناپدید شد و یک دانشمند جدی جایگزین او شد. "بعداً شما را می بینم، بچه ها."
    
  کیسی گفت: "با ما شام بخور، لین." ما فقط باید منتظر بمانیم تا ببینیم جری ظاهر می شود یا خیر.
    
  لین گفت: نه، متشکرم. "مامان و بابام می‌آیند و من را از آنجا می‌برند. علاوه بر این، باید مقاله تاریخم را تمام کنم." برد در آخرین جمله پلک زد، اما چیزی نگفت.
    
  "چه زمانی قرار است این اتفاق بیفتد؟" کیسی پرسید.
    
  لین گفت: "چند هفته، اما من از آن متنفرم که پروژه های ناتمام در اطراف وجود دارد." بهترین لهجه استرالیایی خود را گذاشت و گفت: "عصر بخیر دوستان. بچه ها الان فاسد نیستید، درسته؟"
    
  جودی دستمال را مچاله کرد و به سمت او پرتاب کرد. "بوجیک لعنتی، داگ!"
    
  لین به سمت خیابان دانشگاه، به سمت کتابخانه رابرت ای کندی، فقط چند بلوک دورتر حرکت کرد. براد چند لحظه بعد با او تماس گرفت. برد در حالی که کوله پشتی لپ تاپ خودش را روی شانه اش انداخته بود، گفت: "من با تو می روم، لین."
    
  لین گفت: "لازم نیست با من بیای، برد." "من بچه نیستم".
    
  برد گفت: "تو پانزده ساله ای." همچنین، ما در مورد سیستم دوستان صحبت کردیم. همیشه یک افسر امنیتی یا شخصی را که می شناسید پیدا کنید تا با شما همراه شود."
    
  من کودکانی را می بینم که همیشه به تنهایی در شهر قدم می زنند.
    
  برد گفت: "من می دانم، و این هوشمندانه نیست." "یک دوست پیدا کن. اگر نمی توانید یک داوطلب یا نگهبان محوطه دانشگاه پیدا کنید، با من تماس بگیرید. او به بالا نگاه کرد و لین را دید که لبخند می‌زند، آشکارا خوشحال بود که برد با او می‌رفت و درباره امنیت شخصی به او سخنرانی می‌کرد. "این همه مزخرفات در مورد شرکت در آزمون تاریخ چه بود؟ من به درستی می‌دانم که شما چند ماه پیش تمام دروس خود را برای تمام کلاس‌هایتان در کل سال تمام کردید و یک دانش‌آموز مستقیم بودید."
    
  لین بعد از لحظه ای اعتراف کرد: "می دانم. "من فقط..."
    
  "فقط چی؟"
    
  "هیچ چی".
    
  تف کن، لین.
    
  لین گفت: "فقط... من فکر می کنم شما بچه ها اگر من آنجا نبودم، اوقات بهتری را در بازار سپری می کردید." "من... من این احساس را دارم که شما بچه ها نمی توانید... می دانید، لذت ببرید زیرا "بچه" با شماست."
    
  برد گفت: "این مزخرف است، لین." ما همه با هم دوست هستیم. ما کاری را که می خواهیم انجام می دهیم. دخترها می روند و کاری را که همیشه انجام می دهند انجام می دهند. اگر بخواهند با ما معاشرت کنند، این کار را می کنند." آنها حدود یک دقیقه در سکوت راه رفتند و سپس براد اضافه کرد: "اما پانزده ساله بودن در محاصره بزرگسالان باید سخت باشد."
    
  "نه. لین گفت: من به آن عادت کرده ام. من هرگز به یاد نمی آورم که مادر و پدرم با من مانند یک کودک کوچک یا نوجوان رفتار کنند، همانطور که با دوستانم یا سایر فرزندانم رفتار می کنند. من احساس می کنم خیلی بزرگتر از خودم هستم، و از زمانی که مدرسه ابتدایی را ترک کردم، چنین بودم. اما وقتی با شما نبودم شما را در استارباکس یا مرکز شهر دیده ام و به نظر می رسد که واقعاً اوقات خوبی را سپری می کنید. وقتی من با شما هستم، شما همه... نمی دانم، محتاط، مقید، مطمئن شوید که چیزی نگویید یا انجام ندهید که باعث ناراحتی یا فساد کودک شود."
    
  برد گفت: "ببین، ما همه رفیق هستیم." "ما..." و ناگهان، درست زمانی که به درختان خیابان دانشگاه که اطراف پارکینگ روبه‌روی کتابخانه را احاطه کرده بودند، رسیدند، چون کسی ناخن‌هایش را در دنده‌هایش فرو کرد و فریاد زد "بو!" پشت سر او برد برگشت تا جودی کاوندیش را ببیند که هیستریک می‌خندد، و لین به زودی به او پیوست. "اوه خدای من، جودی، من تقریبا شلوارم را خراب کردم!"
    
  جودی گفت: "باید یاد بگیری که از محیط اطرافت بیشتر آگاه شوی، رفیق." "دنیا جای سختی است، حتی کالیفرنیا پلی کوچک. فکر کردم با تو قدم بزنم." او به لین گفت: "من همه چیز را در مورد سیاست دوستان براد می دانم و فکر می کردم که او نباید به تنهایی در خیابان های پست UCLA قدم بزند."
    
  برد گفت: "سیاست دوستی برای لین است." اما وقتی جودی به آرامی به او لبخند زد و چشمکی زد، افزود: "اما شرکت خوبی است. کیسی چطور؟
    
  جودی گفت: "ما جری را رها کردیم - مطمئنم که او در زمین بسکتبال است." کیسی از دوست پسرش تماس گرفت و او به خوابگاه برمی‌گردد که خدا می‌داند چرا. من تعجب می کنم که دکتر نوکاگا با جری چه می خواست؟
    
  لین گفت: "جری فکر می کند دکتر نوکاگا باحال است."
    
  برد گفت: "لین، نیمی از دنیای مهندسی هم همینطور. می‌دانم که جری از اینکه ایده‌اش را برای پاک‌سازی زباله‌های فضایی با شتاب‌دهنده یونی برای ارائه به دکتر نوکیج انتخاب نکردیم، ناراحت است. شاید الان دارد آن را به او ارائه می کند."
    
  "آیا می توانید دو پروژه آزمایشگاهی تحت حمایت را همزمان انجام دهید؟" جودی پرسید.
    
  برد گفت: "اگر کسی می تواند این کار را انجام دهد، جری است."
    
  آنها از خیابان پیرامونی شمالی گذشتند، وارد کتابخانه شدند و به سمت کافه در طبقه همکف حرکت کردند. براد گفت: "یادت باشد، لین، تنها در محوطه دانشگاه پرسه نزن. "به پدر و مادرت زنگ بزن تا بیایند تو را ببرند یا با من تماس بگیرند."
    
  لین ناله کرد: "بله، عمو برد،" اما او با مشت به براد برخورد کرد و لبخند زد، خوشحال از اینکه کسی به دنبال اوست، و او به سمت ترمینال کامپیوتر مورد علاقه‌اش دوید.
    
  "میتونم برایت یک فنجان قهوه بخرم، جودی؟" - بعد از ناپدید شدن لین براد پرسید.
    
  "چرا من شما را با یک لیوان شراب در محل خود پذیرایی نمی کنم؟" - او پاسخ داد. "من روبروی راینهولد پارک کردم."
    
  "من هم همینطور. براد پاسخ داد: خوب به نظر می رسد.
    
  تا پارکینگ دو بلوک پیاده روی کوتاه بود. آنها به سدان کوچک جودی رفتند و در امتداد Village Drive به سمت شمال غربی به سمت مجتمع آپارتمانی Poly Canyon Village حرکت کردند. او در پارکینگ بزرگ شمالی پارک کرد و مسافت کوتاهی را تا آپارتمان او طی کردند. این مجموعه شبیه یک میدان شهری کوچک با چندین ساختمان مسکونی پنج طبقه بود که برخی از آنها دارای فروشگاه های خرده فروشی در طبقات همکف بودند و یک منطقه مشترک بزرگ با نیمکت ها، صندلی ها و مکان های پیک نیک را احاطه کرده بودند. آسانسور کار نمی کرد، بنابراین آنها مجبور شدند از پله ها به آپارتمان طبقه سوم جودی بروند.
    
  او گفت: "بیا داخل، رفیق"، در را برای او باز کرد، سپس لپ تاپ خود را روی میز گذاشت و آن را روشن کرد تا شارژ شود. در داخل، برد یک آپارتمان یک خوابه کوچک اما راحت، یک بار در اطراف یک آشپزخانه کوچک اما کاربردی، و یک اتاق نشیمن/گوشه صبحانه/ناهارخوری ترکیبی پیدا کرد. اتاق نشیمن نیز به عنوان دفتر کار و اتاق کامپیوتر جودی عمل می کرد. برد تعجب نکرد که تلویزیون نداشت. یک پاسیو کوچک مشرف به محوطه مشترک از طریق در شیشه ای کشویی قابل مشاهده بود و حتی می توانید شهر سن لوئیس اوبیسپو را در دوردست ببینید.
    
  براد اظهار داشت: "این آپارتمان ها بسیار زیبا هستند."
    
  جودی گفت: "به جز زمانی که نسیم غربی بلند می شود و بوی انبارهای دانشگاه را حس می کنید. ما می‌توانیم کارهای مهندسی زیادی را در اینجا انجام دهیم، اما همیشه می‌توان گفت که ریشه UC Poly چیست: کشاورزی و دامداری. او دو لیوان شاردونی را از بطری در یخچالش ریخت و یکی را به او تعارف کرد. آیا به این فکر نکرده‌اید که سال آینده به اینجا نقل مکان کنید؟ بسیاری از دانشجویان مهندسی در پلی کانیون می مانند.
    
  برد گفت: "من یک برنامه کاربردی برای اینجا و Cerro Vista دارم، اما همه می خواهند به اینجا برسند، بنابراین من احتمالا در انتهای لیست هستم و دوچرخه سواری طولانی تر خواهد بود." "من در مورد هیچ کدام نشنیده ام."
    
  "آیا قصد دارید به زودی ماشین بگیرید؟"
    
  برد گفت: "من آنقدر مشغول بودم که حتی نمی‌توانستم به آن فکر کنم. و با دوچرخه هر روز کمی ورزش می کنم.
    
  "کجا زندگی می کنید؟" او پرسید. "جالبه؛ ما الان چند ماهی است که با هم کار می کنیم، اما فقط در محوطه دانشگاه همدیگر را می بینیم."
    
  "نزدیک. پایین تپه‌ها، در سراسر بزرگراه 1، از کنار فوت‌هیل پلازا."
    
  جودی گفت: "فکر می‌کنم راه طولانی است. "چطور دوستش داری؟"
    
  براد شانه بالا انداخت. "بد نیست. این یک مزرعه کوچک است، حدود یک هکتار، که از بقیه منطقه حصار شده است. محله های اطراف گاهی کمی وحشی هستند. مال دوست پدرم است. فکر می کنم او از تفنگداران دریایی بازنشسته شده است، اما همیشه در راه است، بنابراین من در خانه او می مانم و از او مراقبت می کنم. من حتی هرگز این مرد را ندیده ام - ما فقط به یکدیگر ایمیل می زنیم. بیشتر اوقات خلوت است، من هرگز صاحب آن را نمی بینم و همه چیز به خوبی تنظیم شده است."
    
  "پس اینجا مکانی غیرعادی برای یک مهمانی مجردی است؟" جودی با لبخند پرسید.
    
  برد گفت: "من مالک را نمی شناسم، اما می دانم که او قبلاً یک مربی مته یا چیزی شبیه به این بوده است." من در خانه او مهمانی نمی گذارم. من فقط خوش شانس بودم که در یک مهمانی به شهر آمد و لگد مرا زد. به هر حال من اهل حزب نیستم. من نمی دانم چگونه یکی از این دانشجویان سال اول می تواند این همه مهمانی دیوانه کننده را برگزار کند، مخصوصاً در طول هفته. من هرگز برای انجام کاری وقت نخواهم داشت."
    
  جودی گفت: "تو در کال پلی هستی، رفیق." "ما در مقایسه با UC یا USC یک مدرسه مهمانی هستیم."
    
  "در مورد دانشگاه های استرالیا چطور؟"
    
  جودی پاسخ داد: "بدون شک شما بچه ها حتی در مقایسه با معتبرترین مدارس ما، حیوانات مهمانی هستید." ما استرالیایی‌ها مغزمان را به کار می‌گیریم تا وارد بهترین مدارس با بهترین بورسیه تحصیلی شویم و به محض اینکه خانه را ترک می‌کنیم و به دانشگاه می‌رویم کاری جز عصبانیت انجام نمی‌دهیم."
    
  "پس تو هم به یک دختر مهمانی تبدیل شدی؟"
    
  جودی گفت: "من نه، رفیق." من در واقع برای تحصیل به دانشگاه رفتم. مجبور شدم آنجا را ترک کنم و به یک مدرسه معمولی آمریکایی بروم تا بتوانم کمی کار کنم."
    
  "اما تو به زودی برمی گردی، اینطور نیست؟"
    
  جودی با آه و جرعه ای شراب پاسخ داد: درست قبل از کریسمس. "ترم اول ما در خانه در فوریه شروع می شود."
    
  "این خیلی بد است. Starfire فقط در صورتی باید داغ شود که پروژه ما به جلو برود."
    
  جودی گفت: می دانم. من همچنان از طریق اینترنت کمک خواهم کرد و می‌خواهم زمانی که سوئیچ را باز می‌کنیم و اولین وات‌ها را به زمین ارسال می‌کنیم، آنجا باشم، اما واقعاً می‌خواهم بمانم تا شروع پروژه را ببینم. من برای تمدید کمک هزینه و بورسیه درخواست داده ام، اما هنوز چیزی وارد نشده است."
    
  "آیا باید هزینه شهریه، اتاق، غذا و کتاب های خود را بپردازید؟" - براد پرسید.
    
  جودی گفت: "بله، و دانشگاه‌های آمریکایی در مقایسه با مدارس استرالیا دوچرخه‌سواران بزرگی هستند، به‌ویژه برای بازدیدکنندگان". پدر و مادر من جنگجو هستند، اما من پنج برادر و خواهر دارم که همگی از من کوچکتر هستند. باید بورسیه می گرفتم یا اصلاً به دانشگاه نمی رفتم."
    
  برد گفت: "شاید بتوانم کمک کنم.
    
  جودی از لبه لیوانش به براد خیره شد. "چرا، آقای مک لانهان، به من می خندی؟" - او با خوردن جرعه ای پرسید.
    
  "چی؟"
    
  جودی پاسخ داد: "نگران نباش، براد." من هرگز از کسی پول قرض نمی‌کنم، مخصوصاً از یک کافر. این فقط در ذات من نیست." چشمان براد برای شانزدهمین بار ریز شد. "از طرف دوست، ای احمق. من هرگز از یک دوست پول قرض نمی‌کنم."
    
  "در باره". لحظه ای تردید کرد. سپس: "اما اگر قرار بود شما را تا پایان Starfire اینجا نگه دارم، آنگاه سرمایه گذاری در پروژه خواهد بود، نه وام، درست است؟"
    
  دوباره به او لبخند زد و سعی کرد قصد پنهانی را در کلمات او تشخیص دهد، اما در پایان سرش را تکان داد. جودی گفت: "بیایید ببینیم با همه برنامه ها و پروژه من چه اتفاقی می افتد، رفیق." "اما شما شیرینی برای ارائه هستید. شراب بیشتر؟
    
  "فقط کمی، و سپس باید به راینهولد برگردم، دوچرخه ام را بردارم و به خانه بروم."
    
  "چرا نمی مانی و من برایمان چیزی درست می کنم؟" جودی پرسید. "یا می توانیم به بازار برویم و چیزی بخریم." به براد نزدیک تر شد، لیوانش را زمین گذاشت، به جلو خم شد و بوسه ای لطیف بر لبانش کاشت. "یا می‌توانیم چای را کنار بگذاریم و کمی خوش بگذرانیم."
    
  برد به آرامی او را بوسید و سپس گفت: "فکر نمی کنم برای رمزگشایی این موضوع به فرهنگ لغت عامیانه استرالیایی نیاز داشته باشم." اما، در کمال ناامیدی او، نگاهش را به دور انداخت. او گفت: "اما من یک دوست دختر در نوادا دارم."
    
  جودی گفت: "من یک یا دو پسر در خانه دارم، مرد." "من در مورد روابط صحبت نمی کنم. ما دو دوست از خانه دوریم، برد - من فقط کمی دورتر از تو هستم. من فکر می کنم تو شجاعی و من دیده ام که چگونه مرا منحرف می کنی."
    
  "چی! نه، نه...چی؟"
    
  جودی با لبخند گفت: "منظورم این است که تو داغ هستی، و دیدم چگونه به من نگاه می‌کردی. من نمی گویم که ما با هم ازدواج می کنیم، رفیق، و قرار نیست تو را از طرف مهمت بدزدم... حداقل نه فوراً و نه برای همیشه... شاید. دستش را دراز کرد تا دست او را بگیرد و سریع به راهروی منتهی به اتاق خوابش نگاه کرد. "من فقط می‌خواهم... شما یانکی‌ها به آن چه می‌گویید، "آرامش کنید"؟" براد با تعجب پلک زد و چیزی نگفت - نتوانست - چیزی بگوید. تردید را در صورت و زبان بدن او خواند و سر تکان داد. "اشکالی نداره رفیق. شیلا را به خاطر تلاش کردن سرزنش نکنید... یا اینکه بعداً دوباره تلاش کرد."
    
  براد گفت: "فکر می‌کنم تو خیلی باحالی، جودی، و من چشم‌ها، موها و بدنت را دوست دارم. کار رابطه از راه دور علاوه بر این، من و تو با هم کار می کنیم و نمی خواهم چیزی آن را خراب کند."
    
  او گفت: "اشکالی ندارد، براد." "من فکر می کنم ما هر دو به اندازه کافی بزرگ هستیم که بتوانیم با هم کار کنیم حتی اگر چند لحظه شیطانی داشته باشیم، اما من به احساسات شما احترام می گذارم." او چهره جدی براد را دید که به پوزخند تبدیل شد و سپس به خنده افتاد. "از مسخره کردن لهجه و عامیانه من دست بردار، احمق!"
    
  با صدای عامیانه جدید بلند خندید. "فکر می‌کردم تمام کلمات عامیانه استرالیایی را شنیده‌ام، جودی! همین امروز ده آهنگ جدید دیگر شنیدم!"
    
  "آیا دوباره لهجه من را مسخره می کنید، آقای مک لانهان؟"
    
  "متاسف".
    
  جودی به بینی او اشاره کرد و سپس با صدای بسیار آهسته ای گفت: "عذرخواهی نکن: این نشانه ضعف است."
    
  "سلام! شما هم نقش جان وین را بازی می کنید! وانت نظامی، درست است؟" کف زد.
    
  جودی در حال تعظیم گفت: "ممنونم قربان، به جز اینکه او یک روبان زرد بسته بود. حالا بیا از اینجا برویم، قبل از اینکه به استخوان هایت بپرم، درنگو!"
    
  زمانی که آنها به پارکینگ روبروی ساختمان مهندسی هوافضای راینهولد بازگشتند، هوا تاریک شده بود. وقتی برد از ماشینش پیاده شد، کوله پشتی اش را برداشت و به سمت شیشه سمت راننده رفت، جودی گفت: "خوشحال می شوم که تو را به خانه ببرم و صبح دوباره ببرمت، برد." تنها کاری که باید انجام دهید این است که بریکی بخرید.
    
  برد با لبخند گفت: "من حدس می زنم که این به معنای صبحانه است." چشمانش را با عصبانیت ساختگی گرد کرد. "ممکن است وقتی هوا بد است، پیشنهاد شما را قبول کنم، اما خوب خواهم شد. هنوز خیلی تاریک نیست."
    
  جودی گفت: "هر وقت خواستی، رفیق." وقتی براد از پنجره باز به سمت او خم شد و به آرامی لب های او را بوسید شگفت زده شد. او با لبخندی اضافه کرد: "هر زمان، براد." "شب". ماشین را در دنده گذاشت و رفت.
    
  "آیا من خوش شانس ترین پسر یک عوضی روی کره زمین هستم؟" با صدای آهسته ای از خود پرسید. کلیدها را از شلوار جین‌اش درآورد، قفل‌های دوچرخه هیبریدی Trek CrossRip خود را درآورد، چراغ‌های جلو و چراغ‌های ایمنی LED قرمز و سفید چشمک زن را که در سراسر دوچرخه نصب کرده بود، روشن کرد، روی کلاه ایمنی خود بست و چرخید. روی چراغ ها، کوله پشتی اش را با کمربند ران محکم کرد و با دو مایلی سواری به خانه به راه افتاد.
    
  در خیابان‌های اصلی ترافیک زیادی وجود داشت، اما سن لوئیس اوبیسپو شهری بسیار دوچرخه‌پسند بود، و او فقط یک یا دو بار در طول پانزده دقیقه رانندگی خود قبل از رسیدن به خانه مجبور بود از رانندگان بی‌توجه طفره رود. خانه یک طبقه، سه خوابه، یک و نیم حمام در مرکز زمینی به مساحت یک جریب با یک گاراژ مجزای دو ماشین در مجاورت آن قرار داشت. اطراف سایت توسط یک حصار چوبی قدیمی اما به خوبی نگهداری شده بود. در این منطقه شلوغ و نسبتاً شلوغ، یادآوری کوچکی از املاک کشاورزی وسیع و مزارع کوچک متعددی بود که قبل از اینکه دانشگاه جمعیت را افزایش دهد، بر منطقه مسلط بود.
    
  برد دوچرخه خود را به خانه آورد - گاراژ بارها شکسته شده بود، بنابراین هیچ چیز ارزشمندی در آن وجود نداشت - و حتی در داخل خانه آن را با یک زنجیر بزرگ و زشت و یک قفل بزرگ قفل کرد. هیچ جرمی در آن منطقه وجود نداشت، اما بچه‌ها دائماً از نرده‌ها می‌پریدند، از پنجره‌ها نگاه می‌کردند، و گاهی اوقات سعی می‌کردند درها را باز کنند و به دنبال چیزی که به راحتی می‌توانستند بدزدند، بودند و براد امیدوار بود که اگر دوچرخه‌ای زنجیردار ببینند، به سمت آسان‌تر حرکت کنند. طعمه به همین دلیل کوله پشتی خود را با لپ تاپ دور از چشمانش در کمد پنهان می کرد و هرگز لپ تاپ را روی میز یا میز آشپزخانه رها نمی کرد، حتی اگر در حیاط بود یا چند خیابان آن طرفتر به مغازه می رفت.
    
  او در یخچال به دنبال باقیمانده غذا گشت. او به طور مبهم پدرش را به یاد می آورد، پدری مجرد پس از قتل مادرش، که اغلب اوقات برای پسرش در خانه ماکارونی و پنیر درست می کرد و هات داگ برش می داد و این همیشه براد را خوشحال می کرد، بنابراین او همیشه نصف شیشه داشت. از آن در یخچال
    
  به خودش گفت لعنتی جودی هم احساس خوبی داشت. چه کسی می دانست که یک دانشمند استرالیایی دوستانه، اما معمولاً ساکت، چیزی شبیه به "اتصال" می خواهد؟ او همیشه در کلاس یا آزمایشگاه بسیار جدی بود. او با تعجب فکر کرد که چه کسی دیگری چنین است؟ کیسی هاگینز کمی شلوغ‌تر بود، اما در بیشتر مواقع بسیار جدی بود. او شروع کرد به بررسی لیست معدود زنانی که می شناخت و آنها را با جودی مقایسه کرد...
    
  ...و بعد تلفن همراهش را بیرون آورد و فهمید که دلیل اصلی نخوابیدنش با جودی یا هر کس دیگری احتمالاً این بوده که منتظر تماس او بوده است. سریع شماره او را گرفت.
    
  پیام شروع شد: "سلام، این سوندرا است. "من احتمالا دارم پرواز می کنم، پس وقتی صدای بوق را شنیدید، کار خود را انجام دهید."
    
  "سلام سوندرا. برد،" پس از به صدا درآمدن سیگنال صحبت کرد. "تقریباً هشت است. فقط میخواستم سلام کنم. امروز یک ارائه برای Starfire آماده کرده ایم. برای ما آرزوی موفقیت کنید بعد."
    
  معلوم شد که سوندرا ادینگتون و جودی کاوندیش بسیار شبیه یکدیگر بودند، برد زمانی که یک شیشه پاستا پیدا کرد متوجه شد. هر دو مو روشن و چشم آبی بودند. سوندرا کمی قد بلندتر، لاغرتر نبود و چند سال بزرگتر بود. اگرچه جودی دانشجو بود و سوندرا قبلاً مدرک لیسانس و فوق لیسانس خود را در تجارت و همچنین چندین گواهینامه خلبانی دریافت کرده بود، هر دو در رشته خود حرفه ای بودند: جودی در آزمایشگاه استاد بود، در حالی که سوندرا در پرواز کاملاً راحت و عالی بود. یک هواپیما - و به زودی به یک هواپیمای فضایی تبدیل شد، به محض اینکه او آموزش خود را در کابین خلبان در کوهستان به پایان رساند.
    
  و مهمتر از همه، هر دوی آنها هیچ تردیدی در بیان نظر خود و گفتن دقیق آنچه که می خواهند به شما نداشتند، چه حرفه ای و چه شخصی، و قطعا در تمام سطوح شخصی. لعنتی چگونه می توانم اینگونه زنان را جذب کنم؟ براد از خودش پرسید. این باید فقط یک شانس ساده قدیمی بوده باشد، زیرا او البته اینطور نبود...
    
  ... و در آن لحظه صدای خش خش چکمه ای را روی کف چوبی آشپزخانه شنید و به جای اینکه ببیند، حضوری را پشت سر خود احساس کرد. برد قابلمه را روی زمین انداخت و برگشت و دید که دو مرد جلوی او ایستاده اند! یکی از آنها کوله پشتی در دست داشت و دیگری نیز همان کوله پشتی را همراه با پارچه ای در دست راست داشت. برد نیمی از آن زمین خورد، نیمی با تعجب به سمت یخچال برگشت.
    
  مرد اول در حالی که براد روسی می‌دانست به دیگری غر می‌زند: "آسایش ناخوشایند". "احمق متعصب." سپس به طور اتفاقی یک تپانچه خودکار را با یک صدا خفه کن متصل به لوله از کمربند شلوارش بیرون کشید، آن را در سطح کمر نگه داشت و به سمت برد برد. او به انگلیسی کاملاً خوب گفت: "جنب نخور و جیغ نزن، آقای مک‌لانهان، وگرنه می‌میری".
    
  "لعنتی تو خونه من چیکار میکنی؟" برد با صدایی لرزان و درهم گفت: "آیا مرا دزدی می کنی؟ من چیزی ندارم!"
    
  مرد اول با صدای آهسته ای گفت: "بگذار برو، احمق." "او را رها کن و این بار درست انجامش بده."
    
  مرد دوم که با سرعت شگفت انگیزی حرکت می کرد، چیزی را از کمربند خود برداشت و آن را تاب داد. ستاره‌ها از جلوی چشمان براد می‌درخشیدند و او هرگز به یاد نمی‌آورد که چگونه یک شی به شقیقه‌اش برخورد کرد یا چگونه بدنش مانند کیسه‌ای لوبیا روی زمین افتاد.
    
    
  چهار
    
    
  مانند روباهی باشید که بیشتر از آنچه لازم است ردی از خود به جای می گذارد، برخی در جهت اشتباه. معاد را تمرین کنید.
    
  - وندل بری
    
    
    
  سان لوئیس اوبیسپو، کالیفرنیا
    
    
  مرد اول به روسی گفت: "بالاخره، کاری را درست انجام دادی." "حالا مراقب در پشتی باش." مرد دوم باتوم را دوباره در شلوارش گذاشت، یک تپانچه خاموش کرد و در موقعیتی قرار گرفت که بتواند حیاط خلوت را از میان پرده های روی پنجره آشپزخانه تماشا کند.
    
  مرد اول شروع کرد به چیدن وسایل از کوله پشتی خود روی میز ناهارخوری: کیسه های کوچک حاوی تکه های پودر سفید به اندازه نخود، قاشق های پوشیده از دوده، فندک بوتان، اسکناس های صد دلاری، شمع های یادبود، یک بطری 151 رام پروفیل. سوزن و سرنگ زیرپوستی. . بعد از اینکه آنها را روی میز گذاشتند که یک معتاد ممکن است آثارش را بگذارد، مرد اول براد را روی میز کشید، کفش ورزشی و جوراب چپش را درآورد و شروع کرد با سوزن زیرپوستی او را به عمق بین انگشتان پا فرو برد. ، خون گرفتن. برد ناله کرد، اما بیدار نشد.
    
  صدای تکان خوردن پاها روی زمین را پشت سرش شنید. اولین مهاجم به زبان روسی از میان دندان های به هم فشرده گفت: "لعنتی ساکت باش." "خفه شو، ای احمق. پاهای لعنتی خود را بالا بیاور." سپس شروع به ریختن رم روی صورت و دهان براد و همچنین جلوی پیراهنش کرد. برد سرفه کرد، ناله کرد و مایعی قوی بیرون انداخت. او گفت: لعنتی، او تقریباً بیدار است. یک فندک در آورد و انگشتش را روی جرقه گذاشت. "راه را پاک کن و بیا از جهنم بیرون بیاییم..."
    
  ناگهان مرد احساس کرد که بدنش را از روی زمین بلند کرده اند، انگار که او را در گردباد مکیده اند. قبل از اینکه احساس کند خودش را می‌چرخاند، نگاهی به دستیارش انداخت، مچاله شده و خون‌ریزش روی زمین کنار در پشتی او در بیست سال ترور برای اداره امنیت فدرال دولت روسیه، که زمانی به نام KGB یا کمیته امنیت دولتی، دفتر امنیتی اتحادیه جمهوری های سوسیالیستی شوروی شناخته می شد، دیده شده است. اما او فقط یک لحظه صورتش را دید قبل از اینکه یک مشت بزرگ از جایی بیرون آمد و درست بین چشمانش به صورتش کوبید و بعد از آن چیزی به خاطر نداشت.
    
  تازه وارد به روس بیهوش اجازه داد چهار فوت روی زمین بیفتد، سپس خم شد تا براد را بررسی کند. او گفت: "عیسی، بچه، بیدار شو." "من قصد ندارم الاغ چاق شما را بکشم." موبایلش را در آورد و سریع شماره را گرفت. او صحبت کرد: "این من هستم." "تمیز کردن مزرعه. قطع شدن." پس از اتمام مکالمه، او شروع به مشت زدن به صورت براد کرد. "بیدار شو، مک لانهان."
    
  "ببخشید چی...؟" چشم های برد بالاخره باز شد... و بعد با دیدن چهره ی تازه وارد با تعجب کامل باز شدند. او با شوک برگشت و سعی کرد از چنگ مرد بیرون بیاید، اما خیلی قوی بود. "چرندیات! شما کی هستید؟"
    
  مرد با نگرانی گفت: ترسناک است. "مواد مدرسه شما کجاست؟"
    
  "من... من چی...؟"
    
  مرد گفت: "بیا، مک لاناهان، خودت را جمع کن." نگاهی به اتاق غذاخوری و راهرو انداخت و متوجه درب کمد نیمه باز با یک کوله پشتی روی قفسه شد. "برو". او براد را نیمه‌کشان از در جلوی در برد و قبل از اینکه با عجله از در بیرون برود، کوله پشتی‌اش را از قفسه بیرون آورد.
    
  یک SUV بزرگ مشکی در خیابان نزدیک دروازه ورودی پارک شده بود. وقتی مرد در سرنشین عقب سمت راست را باز کرد، براد را به او فشار دادند و با گذاشتن دستی روی سینه‌اش در جای خود نگه داشتند، سپس او را از پیراهن گرفت و به داخل انداخت. زمانی که مردی ترسناک به داخل لغزید، درب محکم بسته شد و SUV با سرعت دور شد، شخص دیگری او را بیشتر به داخل کشید.
    
  "چه اتفاقی می افتد؟" - براد فریاد زد. او را محکم بین دو مرد بسیار جثه فشرده می‌کردند، و این فشار بسیار عمدی به نظر می‌رسید. "سازمان بهداشت جهانی-"
    
  "لعنتی خفه شو مک لاناهان!" مرد با صدایی آهسته و تهدیدآمیز دستور داد که به نظر می رسید صندلی ها و پنجره ها را می لرزاند. ما هنوز در مرکز شهر هستیم. رهگذران صدای شما را می شنوند." اما خیلی زود وارد بزرگراه 101 شدند و به سمت شمال حرکت کردند.
    
  مرد دومی که در صندلی عقب نشسته بود به ردیف سوم برگشت، بنابراین برد با غریبه بزرگ در ردیف دوم بود. هیچ یک از آنها حرفی نزدند تا اینکه به خوبی از شهر خارج شدند. در نهایت: "کجا می رویم؟"
    
  غریبه گفت: جایی امن.
    
  "من نمی توانم ترک کنم. کار دارم."
    
  "می‌خواهی زندگی کنی، مک‌لاناهان؟ اگر این کار را انجام دهید، دیگر نمی‌توانید به آنجا برگردید."
    
  برد اصرار کرد: "من مجبورم. من پروژه ای دارم که می تواند یک نیروگاه خورشیدی مداری را ظرف یک سال به بهره برداری برساند. مرد غریبه به او نگاه کرد اما چیزی نگفت و سپس شروع به کار روی تلفن هوشمند خود کرد. براد در حالی که نور گوشی هوشمند صورتش را روشن می کرد به مرد نگاه کرد. این درخشش شیارهای عمیقی روی صورت مرد ایجاد کرد که ظاهراً ناشی از نوعی جراحت یا بیماری، شاید آتش سوزی یا سوختگی شیمیایی است. او گفت: "تو آشنا به نظر می‌رسی. مرد چیزی نگفت. "اسم شما چیست؟"
    
  مرد گفت: گاو. "کریس وول."
    
  چند لحظه طول کشید، اما چهره براد بالاخره درخشان شد. گفت: من تو را به یاد دارم. گروهبان سپاه تفنگداران دریایی تو دوست پدر من هستی."
    
  وول با صدای آهسته و تقریباً زمزمه ای گفت: "من هرگز دوست پدرت نبودم. او فرمانده من بود. همین".
    
  "آیا صاحب خانه ای هستید که من در آن اقامت دارم؟" وول چیزی نگفت. "چه خبر است، گروهبان؟"
    
  ول گفت: "گروهبان ارشد. "استعفا داد." او کاری را که در گوشی هوشمند انجام می داد به پایان رساند و صورت زخمی اش دوباره به تاریکی رفت.
    
  "از کجا فهمیدی که این بچه ها در خانه هستند؟"
    
  ول گفت: "مشاهده.
    
  "تو خانه را تماشا می کنی یا من را نگاه می کنی؟" وول چیزی نگفت. براد چند لحظه سکوت کرد، سپس گفت: "این بچه ها انگار روسی هستند."
    
  "درست است".
    
  "آنها چه کسانی هستند؟"
    
  وول گفت: "کارگزاران سابق اداره امنیت فدرال برای شخصی به نام برونو ایلیانوف کار می‌کردند. "ایلیانوف یک افسر اطلاعاتی است که رسماً سمت معاون وابسته هوایی را دارد و # 233; در واشنگتن با قدرت های دیپلماتیک. او مستقیماً به گنادی گریزلوف گزارش می دهد. ایلیانوف اخیرا در ساحل غربی بود.
    
  "گریزلوف؟ منظورتان رئیس جمهور روسیه گریزلوف است؟ با رئیس جمهور سابق روسیه مرتبط است؟
    
  "پسر بزرگش".
    
  "آنها از من چه می خواهند؟"
    
  وول گفت: "ما مطمئن نیستیم، اما او در نوعی کمپین علیه مک‌لاناهان شرکت دارد. ماموران او وارد سرداب پدرت شدند و کوزه و سایر وسایل داخل او را دزدیدند."
    
  "چی؟ چه زمانی این اتفاق افتاد؟"
    
  "صبح شنبه گذشته."
    
  "شنبه گذشته! چرا کسی به من نگفت؟" وول جوابی نداد. "در مورد عمه های من چطور؟ آیا به آنها گفته شده است؟
    
  "نه. ما آنها را نیز تحت نظر داریم. ما فکر می کنیم که آنها امن هستند."
    
  "در امنیت؟ همانطور که من امن هستم؟ آن بچه ها اسلحه داشتند و وارد خانه شدند. گفتند مرا خواهند کشت."
    
  وول گفت: "آنها سعی کردند آن را مانند یک تصادف، یک مصرف بیش از حد مواد مخدر جلوه دهند. "آنها شلخته بودند. ما آنها را چند روز پیش کشف کردیم. ما کسی را نزدیک خواهرت پیدا نکردیم. آنها ممکن است از آنها آگاه نباشند، یا ممکن است هدف نباشند."
    
  "ما که هستیم'؟ شما از پلیس هستید؟ اف بی آی؟ سیا؟
    
  "نه".
    
  براد چند لحظه صبر کرد تا توضیحاتی ارائه شود، اما هیچ توضیحی دریافت نکرد. "سرگروهبان برای چه کسی کار می کنید؟"
    
  وول نفس عمیقی کشید و به آرامی بیرون داد. او گفت: "پدر شما قبل از اینکه اسکای مسترز را تصاحب کند به چندین سازمان خصوصی تعلق داشت. این سازمان‌ها با استفاده از فناوری‌های جدید و سیستم‌های تسلیحاتی توسعه‌یافته برای ارتش، کار قراردادی را برای دولت و سایر سازمان‌ها انجام دادند."
    
  براد در واقع گفت: "زره تین وودمن و دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک ربات ها را کنترل می کردند." سر ول از تعجب بالا رفت و براد به جای اینکه نفس مرد بزرگ را ببیند آرام و متوقف شد احساس کرد. من در مورد آنها می دانم. من حتی در CID آموزش دیدم. من یکی از اینها را در کوه نبرد خلبانی کردم. عده ای از روس ها قصد کشتن پدرم را داشتند. من آنها را در ماشین له کردم."
    
  ول زیر لب زمزمه کرد: لعنتی. "شما CID را خلبانی می کردید؟"
    
  برد با لبخند بزرگی گفت: "البته که این کار را کردم.
    
  وول سرش را تکان داد. "دوست داشتی، نه؟"
    
  برد کمی تدافعی گفت: "آنها به دنبال پدرم به خانه من شلیک کردند. "اگر مجبور باشم دوباره این کار را انجام می دهم." چند لحظه سکوت کرد و بعد اضافه کرد: "بله، این کار را کردم. CID یک قطعه جهنمی از تجهیزات است. ما باید هزاران مورد از اینها بسازیم."
    
  جلد گفت: "قدرت در شما نفوذ می کند. "دوست پدرت - و دوست من - ژنرال هال بریگز مست شد و او را کشت. پدرت به من دستور داد تا مأموریت‌هایی را با جوخه‌های CID و Tin Woodman انجام دهم و ما موفق شدیم، اما می‌توانستم ببینم که چگونه قدرت روی من تأثیر می‌گذارد، بنابراین من را ترک کردم."
    
  پدرم در ربات تحقیقات جنایی نمرده است.
    
  وول گفت: "من دقیقاً می‌دانم در گوام چه اتفاقی افتاد. او برای حمله به چینی‌ها، ایمنی واحد خود و حتی پسرش را نادیده گرفت. چرا؟ چون بمب افکن و سلاح داشت و خودش تصمیم گرفت از آنها استفاده کند. این فقط یک سوزن بود..."
    
  چینی ها بلافاصله پس از اعتصاب تسلیم شدند، اینطور نیست؟
    
  وول گفت: "برخی از رهبران نظامی و غیرنظامی چین در روزهای پس از حمله یک ضد زیرزمینی ترتیب دادند. "این ربطی به حمله شما نداشت. این یک تصادف بود."
    
  برد گفت: "حدس می زنم شما یک متخصص هستید." وول سرش را تکان داد اما چیزی نگفت. "سرگروهبان برای چه کسی کار می کنید؟" - براد تکرار کرد.
    
  وول گفت: "من اینجا نیستم که به یک سری سؤالات پاسخ دهم، مک‌لاناهان". دستور من این بود که تیم اعتصاب را رهگیری و امنیت شما را تضمین کنم. همین ".
    
  برد گفت: "من از دانشگاه خارج نمی شوم، گروهبان." "کارهای زیادی برای انجام دادن دارم."
    
  ول گفت: "من هیچی نمیدم." "به من دستور داده شد که از شما محافظت کنم."
    
  "سفارشات؟ دستورات کیست؟" بدون پاسخ. "اگر نمی‌خواهی جواب بدهی، من با رئیست صحبت می‌کنم. اما من نمی توانم مدرسه را ترک کنم. من تازه شروع کردم." ول به سکوت ادامه داد. چند دقیقه بعد، براد تکرار کرد: "چند مدت برای پدر من کار کردی؟"
    
  وول پس از چند لحظه گفت: "برای مدتی. "و من برای او کار نکردم: من تحت فرمان او بودم، گروهبان ستاد او."
    
  "به نظر نمی رسد که از این موضوع خوشحال باشید."
    
  وول به سمت برد نگاه کرد، سپس برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد و برای چند لحظه طولانی سکوت کرد. سپس ول با صدایی آرام گفت: "بعد از کشته شدن مادرت، پدرت... تغییر کرد." "در تمام سال‌هایی که او را می‌شناسم، او همیشه مردی بود که در مأموریت بود، سرسخت و سرسخت، اما..." او یک نفس عمیق دیگر کشید و ادامه داد: "اما بعد از کشته شدن مادرت، او بدتر شد و مرگبار. این دیگر در مورد محافظت از ملت یا پیروزی در یک درگیری نبود، بلکه در مورد ... کشتن، حتی کشتن یا تهدید آمریکایی ها، هر کسی که در مسیر پیروزی قرار می گرفت، بود. به نظر می‌رسید قدرتی که به دست آورده بود، حتی پس از اینکه Scion Aviation International را ترک کرد و یک شغل شرکتی در Sky Masters گرفت، به سرش می‌رفت. مدتی آن را تحمل کردم تا اینکه فکر کردم از کنترل خارج می شود و بعد آن را کنار گذاشتم."
    
  "ترک؟ چرا در عوض سعی نکردی به او کمک کنی؟"
    
  ول با چوبی جواب داد: "او فرمانده من بود. من به افسران ارشد توصیه نمی کنم مگر اینکه آنها آن را بخواهند."
    
  برد گفت: "این مزخرف است، جلد." "اگر دیدی پدرم صدمه دیده، باید کمک می کردی و لعنت به این مزخرفات افسر ارشد. و من هرگز هیچ یک از این چیزهای دیگر را ندیده ام. پدر من یک پدر خوب، یک داوطلب و یک رهبر فداکار بود که عاشق خانواده، جامعه، کشور و شرکتش بود. او یک قاتل نبود."
    
  ول گفت: "شما هرگز آن را ندیدید زیرا از شما در برابر همه اینها محافظت می کند." او در کنار شما یک پسر کاملاً متفاوت است. علاوه بر این، تو یک بچه معمولی بودی - بیشتر اوقات سرت را بالا گرفته بودی و در الاغت فرو می‌رفتی."
    
  برد گفت: "شما مشتاق هستید، گروهبان سرگرد. او نگاهی دیگر به صورت چروکیده ول در چراغ‌های جلوی کامیونی که در حال نزدیک شدن بود دید. "چه اتفاقی برای صورتت افتاده است؟"
    
  وول غرغر کرد: "به تو ربطی ندارد.
    
  تو از من جاسوسی می‌کنی که خدا می‌داند تا کی و من نمی‌توانم یک سؤال شخصی شوم از تو بپرسم؟ - براد پرسید. "من فکر می کنم شما مدت زیادی در تفنگداران دریایی بوده اید."
    
  وول نیمه به سمت برد چرخید، انگار قرار بود با او بحث کند، اما این کار را نکرد و به سمت پنجره برگشت. بعد از چند لحظه نفس عمیقی کشید و به آرامی بیرون داد. او در نهایت گفت: "هولوکاست آمریکایی". "فکر می کنم شما در مورد این چیزی شنیده اید؟"
    
  طعنه، گروهبان سرگرد؟ برای شما مناسب نیست و نامناسب است. ده ها هزار نفر کشته شدند."
    
  ول بدون توجه به اظهارات براد گفت: "پدر شما ضد حمله آمریکایی ها را طراحی و اجرا کرد." موج بمب افکن ها در بیشتر مناطق غربی و مرکزی روسیه پخش شد و موشک های بالستیک قاره پیما متحرک را شکار کرد. من افسر کوچکتر او بودم، مسئول یاکوتسک، پایگاه هوایی سیبری که او فرماندهی می کرد."
    
  چند ثانیه طول کشید، اما پس از آن براد نام پایگاه هوایی را شناخت و فک او از تعجب افتاد. نفس کشید: "اوه، چرند." "یعنی... پایگاهی که توسط موشک های کروز هسته ای روسیه مورد اصابت قرار گرفت؟"
    
  Vol هیچ واکنشی نشان نداد، اما برای چند لحظه دوباره ساکت شد. او در نهایت گفت: "بدیهی است که من یک دوز کشنده تشعشع دریافت نکردم - زره جنگی مرد قلع را پوشیده بودم - اما در معرض بیشترین تشعشعات دیگر به جز ژنرال بریگز بودم. "چهل و هفت بازمانده از آن پناهگاه زیرزمینی روسیه در طول سال‌ها بر اثر بیماری‌های ناشی از تشعشع جان باختند. فقط کمی بیشتر طول می کشد."
    
  برد گفت: "اوه خدای من، گروهبان، متاسفم." "درد باید وحشتناک باشد." وول از شنیدن صدای همدردی مرد جوان کمی متعجب به براد نگاه کرد، اما او چیزی نگفت. ممکن است این همان چیزی باشد که ژنرال بریگز را کشته است. شاید تشعشع او را مجبور به ریسک کرد. شاید او می دانست که در حال مرگ است و تصمیم گرفت بیرون برود و بجنگد.
    
  وول زمزمه کرد: "حالا ببین کارشناس ما کیست.
    
  آنها بزرگراه 101 را به سمت شمال دنبال کردند، گهگاه از جاده‌های فرعی و عقب‌نشینی می‌رفتند و مراقب هرگونه نشانه‌ای از نظارت بودند. هر چند دقیقه، وقتی یک پل روگذر بزرگراه را پیدا می‌کردند، می‌ایستادند و یکی از مردان خودروی شاسی‌بلند بیرون می‌آمد و چیزی که به نظر می‌رسید یک دوربین دوچشمی بسیار بزرگ با خود حمل می‌کرد. "او چه کار می کند، گروهبان سرگرد؟" - براد پرسید.
    
  وول پاسخ داد: "من به دنبال تعقیب کنندگان هوایی هستم." ما می دانیم که روس ها از هواپیماهای بدون سرنشین برای جاسوسی در پایگاه های نظامی و سایر سایت های حساس بر فراز ایالات متحده استفاده می کنند و گریزلوف یک افسر نیروی هوایی روسیه بود. او قطعا چنین تجهیزاتی خواهد داشت. از دوربین دوچشمی مادون قرمز استفاده می کند که می تواند منابع گرما را در هوا یا روی زمین از چندین مایل دورتر تشخیص دهد. چند دقیقه بعد مرد دوباره سوار خودروی شاسی بلند شد و آنها به راه خود ادامه دادند.
    
  حدود یک ساعت پس از ترک سن لوئیس اوبیسپو، آنها به سمت جاده فرودگاه خارج از پاسو روبلز پیچیدند. راننده کدی را در قفل الکترونیکی وارد کرد و دروازه مشبک بلند باز شد و به آنها اجازه ورود به محوطه فرودگاه را داد. آنها در امتداد تاکسی‌راه‌های ساکت و تاریک، که فقط با چراغ‌های آبی کوچک در امتداد لبه‌ها روشن می‌شد، رانندگی کردند، تا اینکه به آشیانه هواپیمای بزرگی رسیدند که از سه طرف با حصار زنجیره‌ای دیگری احاطه شده بود، و فقط ورودی پارکینگ و تاکسی‌راه باز بود. این بار راننده به جای رمز، انگشت شست خود را روی خواننده نوری فشار داد و قفل با صدایی آرام باز شد.
    
  فضای داخلی آشیانه بسیار بزرگ تحت سلطه یک هواپیمای خاکستری جنرال اتمیکس MQ-1B Predator بود که از راه دور هدایت می شد که در سمت چپ آشیانه پارک شده بود. عبارت "حفاظت گمرکی و مرزی" و سپر آژانس در قسمت جلوی هواپیما نقش بسته بود، اما مطمئناً شبیه سازمان دولتی نبود. برد رفت تا به آن نگاه کند، اما مردی با شلوار جین و تی شرت مشکی با مسلسل آویزان شده از یک کمربند سریع بر روی شانه هایش بین او و درنده ایستاد و بی صدا دستانش را در مقابل او قرار داد و به وضوح به او هشدار می دهد که دور بماند.
    
  برد پیش کریس وول برگشت که با مردانی که در شاسی بلند او بودند و چند نفر دیگر صحبت می کرد. در نور کم آشیانه، او خراش های عمیق روی صورت ول را بهتر می دید و همچنین آسیب هایی به پوست گردن و هر دو دستش می دید. "این کجاست، گروهبان سرگرد؟" - او درخواست کرد.
    
  ول پاسخ داد: فعلاً جایی امن.
    
  "اینها کی هستند-"
    
  ول با صدای خشن گفت: "فعلا به هیچ سوالی پاسخ نمی دهم." "اگر چیز دیگری وجود دارد که باید بدانید، آنها به شما خواهند گفت." او به کابینتی در کنار یکی از دیوارهای کنار درنده اشاره کرد. اگر بخواهید قهوه و آب وجود دارد. دیگر به هواپیما نزدیک نشو". از براد دور شد و دوباره با بقیه صحبت کرد.
    
  برد سرش را تکان داد و تصمیم گرفت برود ببیند آیا چیزی برای خوردن دارند یا نه، پشیمان شد که هیچ یک از پیشنهادات او را نپذیرفت - غذا یا چیزهای دیگر. او یک بطری آب سرد در یخچال پیدا کرد، اما به جای نوشیدن آن، آن را به کنار سرش زد تا ضربه ای که روس با باتوم به او زده بود را کاهش دهد. چند دقیقه بعد او شنید که یک هواپیما در خارج از آشیانه به منطقه نزدیک می شود، از صدای آن به نظر می رسید که بسیار سریع در حال حرکت است. وول و مردان دیگر از صحبت کردن دست کشیدند و به سمت در آشیانه چرخیدند، زیرا صدای هواپیما در بیرون کمی ساکت‌تر می‌شد، زیرا موتورها بیکار بودند. درست زمانی که براد می خواست به ول برگردد و از او بپرسد که چه خبر است، چراغ ها بیشتر کم شد و درهای دوتایی آشیانه شروع به باز شدن کردند.
    
  پس از باز شدن کامل در، یک هواپیمای باری دوقلو کوچک C-23C Sherpa داخل تاکسی شد. یک پرچم آمریکا و یک شماره N غیرنظامی در دم خود داشت، اما هیچ علامت نظامی دیگری نداشت و به جای خاکستری معمولی، به رنگ مشکی بود. مستقیماً وارد آشیانه شد و توربوپراپ های بزرگ خود را می چرخاند و براد، ول و دیگران مجبور به عقب نشینی شدند در حالی که هواپیما تمام مسیر را به داخل می راند. او که توسط یک خط کش با مسلسل بر روی شانه اش کنترل می شد، تاکسی به جلو حرکت کرد تا اینکه به او علامت توقف دادند و سپس موتورها متوقف شدند. درهای بزرگ دوتایی آشیانه با شروع خاموش شدن موتورها به صورت موتوری شروع به بسته شدن کردند. بوی اگزوز موتور جت شدید بود.
    
  لحظه ای بعد، درب مسافر در سمت چپ هواپیما، بیرون از پنجره های کابین باز شد و مردی درشت اندام ظاهر شد که شبیه یک سرباز بود، با کت و شلوار و کراوات - و با برآمدگی محسوس اسلحه در زیر بدنش. ژاکت - بلافاصله مرد کوتاه تری با کت و شلوار پوشیده، اما بدون کراوات، با موهای خاکستری نسبتا بلند و ریش خاکستری مرتب و مرتب به دنبال او آمد. در همان زمان، دریچه/رمپ بار در عقب هواپیما با استفاده از موتور شروع به باز شدن کرد. وول و سایر مردان به دومین تازه وارد نزدیک شدند و همه با هم دست دادند. آنها چند لحظه با هم صحبت کردند و سپس وول به طرف براد سر تکان داد و نفر دوم به سمت او رفت و دکمه های کتش را باز کرد.
    
  تازه وارد در حالی که هنوز چند قدم با ما فاصله داشت با صدایی بلند، دراماتیک و بسیار سیاسی گفت: "آقای بردلی جیمز مک لانهان". "زمان زیادی گذشت. احتمالا منو یادت نمیاد من مطمئناً شما را نمی شناسم."
    
  برد، بدون هیچ تلاشی برای پنهان کردن تعجب و سردرگمی خود گفت: "من شما را به یاد ندارم، قربان، اما مطمئنم که شما را می شناسم: شما رئیس جمهور کوین مارتیندیل هستید." مارتیندیل لبخند گسترده ای زد و از اینکه برد او را شناخت خوشحال به نظر می رسید و وقتی نزدیک شد دستش را دراز کرد. برد آن را تکان داد. "از آشنایی با شما خوشحالم، قربان، اما اکنون گیج ترم."
    
  رئیس جمهور سابق گفت: "پسرم، من تو را یک ذره سرزنش نمی کنم. همه چیز به سرعت در حال رخ دادن است و مردم در تلاش هستند تا این روند را ادامه دهند. سپس این حادثه با شما در سن لوئیس اوبیسپو پیش آمد و ما مجبور شدیم پاسخ دهیم. نگاهی به کبودی کنار سر برد انداخت. "سرت چطوره پسر؟ تو آنجا کبودی بسیار بدی داری."
    
  "همه چیز خوب است، قربان."
    
  "خوب. من البته از گروهبان پرسیدم که وقتی نفوذ را کشف کردیم باید چکار کنیم و او گفت شما را استخراج کنید، گفتم بله و انجام داد. او در چنین چیزهایی بسیار مؤثر است."
    
  برد گفت: "من ندیدم او چه کار کرد، اما من اینجا هستم، بنابراین حدس می‌زنم او باید باشد." "اگر گروهبان برای شما کار می کند، آقا، می توانید به من بگویید چه خبر است؟ او به من چیزی نگفت."
    
  مارتیندیل گفت: "اگر باتری ماشین به بیضه هایش وصل شده باشد، پسرم، او به شما چیزی نمی گوید." "مثل هر یک از مردم این آشیانه. من حدس می‌زنم که رئیس این سازمان هستم، اما در واقع آن را اداره نمی‌کنم. او انجام می دهد."
    
  "او؟ او که؟"
    
  مارتیندیل گفت: "او" و همانطور که ظاهر شد به سطح شیب دار باری هواپیما اشاره کرد. این یک دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک بود - یک ربات سرنشین دار که برای ارتش ایالات متحده به عنوان جایگزینی در میدان جنگ برای یک جوخه پیاده نظام استاندارد، از جمله تحرک، تطبیق پذیری و تمام قدرت آتش آن طراحی شده بود - اما شبیه هیچ CID Brad که به یاد می آورد، نبود. این یکی به نوعی شیک‌تر، سبک‌تر، بلندتر و ظریف‌تر از آن چیزی بود که برد چند سال پیش خلبانی کرده بود. این ربات با قد 12 فوتی نیم تنه بزرگی داشت که از شانه های پهن به کمر کمی باریک تر، باسن های باریک تر و دست ها و پاهای نسبتاً نازک به تنه متصل می شد. به نظر می رسید که سنسورها در همه جا نصب شده اند - روی شانه ها، کمر و بازوها. سر یک جعبه شش ضلعی با طرف های اریب و بدون چشم بود، فقط پدهای لمسی در هر طرف. به نظر می رسید کمی بلندتر از آن چیزی که برد خلبانی می کرد.
    
  احساس خلبانی یک دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک هیچ شباهتی به چیزی نداشت که برد قبلا تجربه کرده بود. ابتدا نقشه دیجیتالی از سیستم عصبی خود را به دست آورد و آن را در رابط کنترل کامپیوتری ربات بارگذاری کرد. سپس از پشت به داخل ربات رفت، روی تشک رسانای نسبتاً سرد و ژلاتینی دراز کشید و سرش را داخل کلاه ایمنی و ماسک اکسیژن فرو کرد. دریچه پشت سر او بسته شد و همه چیز در تاریکی فرو رفت و به سرعت باعث ایجاد یک کلاستروفوبیا خفیف شد. اما پس از چند لحظه او دوباره می‌توانست ببیند... همراه با کوه‌هایی از داده‌های دریافتی از ربات، حسگرها به صورت بصری به او ارائه شده و وارد سیستم حسی بدنش می‌شوند، به طوری که او فقط اطلاعات را از روی صفحه نمایش نمی‌خواند. اما تصاویر و داده ها به عنوان حافظه یا ورودی واقعی از لمس، بینایی و شنوایی در ذهن او ظاهر می شد. هنگامی که شروع به حرکت کرد، متوجه شد که می تواند با سرعت و چابکی شگفت انگیز بدود، ده ها پا بپرد، دیوارها را بشکند و خودروهای زرهی را واژگون کند. این ربات مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از سلاح‌ها را به آن متصل کرده بود و می‌توانست همه آنها را با سرعتی خیره‌کننده و دقت فوق‌العاده کنترل کند.
    
  برد اشاره کرد: "تحقیق جنایی". "به نظر کاملاً جدید است. طرح جدید هم."
    
  مارتیندیل گفت: "این اولین نمونه از مدل جدید نیروی CID است که قصد داریم آن را مستقر کنیم.
    
  برد گفت: "باحال. برای ربات دست تکان داد. "خلبان کیست؟ چارلی تورلاک؟ او یکی دو سال پیش به من یاد داد که چگونه با هواپیما پرواز کنم." او به CID گفت: "هی چارلی، چطوری؟ اجازه میدی سوارش بشم؟"
    
  TIE به سمت مارتیندیل و بردلی رفت، حرکات او با وجود جثه و اندام های روباتیک به شکلی انسانی بود و با صدای انسان نما الکترونیکی گفت: "سلام پسرم".
    
  براد چند لحظه طول کشید تا متوجه شد آنچه که به تازگی شنیده است حقیقت دارد و متوجه شد که در نهایت چشمان براد از تعجب و شوک گرد شد و فریاد زد: بابا؟ او دستش را به سمت CID برد، مطمئن نبود کجا آن را لمس کند. "اوه خدای من، بابا، تو هستی؟ شما زنده هستند؟ شما زنده هستند! "
    
  پاتریک مک‌لانهان گفت: بله پسرم. براد هنوز نمی‌توانست بفهمد که کجا روبات را لمس کند، بنابراین مجبور شد به نگه داشتن شکم خود بسنده کند. شروع کرد به گریه کردن. پاتریک در نهایت گفت: "اشکالی ندارد، بردلی." "اوه خدای من، خیلی خوب است که دوباره شما را می بینم."
    
  برد پس از چند لحظه طولانی در آغوش پدرش گفت: "اما من آن را درک نمی کنم، پدر." "آنها... به من گفتند که تو... بر اثر جراحات درگذشتی..."
    
  پاتریک با صدایی که به صورت الکترونیکی ساخته شده بود گفت: "من واقعاً مرده ام پسرم." زمانی که بعد از فرود آمدن شما B-1، مرا از بمب افکن B-1 در گوام بیرون کشیدند، من از نظر بالینی مرده بودم و همه این را می دانستند و این کلمه وجود داشت. اما پس از اینکه شما و سایر خدمه به هاوایی تخلیه شدید، مرا در آمبولانس سوار کردند و عملیات احیا را شروع کردند و من برگشتم.
    
  برد بین هق هق گفت: "آنها... نمی گذارند با تو بمانم، بابا." "سعی کردم پیش تو بمانم، اما اجازه ندادند. متاسفم بابا، خیلی متاسفم، باید تقاضا می کردم...
    
  پاتریک گفت: "اشکالی ندارد، پسرم." "همه قربانیان باید منتظر می‌ماندند تا مورد ارزیابی و تریاژ قرار گیرند و من در آن روز یکی دیگر از قربانیان در میان صدها قربانی بودم. پزشکان و داوطلبان محلی به قربانیان رسیدگی کردند، در حالی که ارتش و پیمانکاران را بردند. آنها من را برای یک روز و نیم در یک کلینیک کوچک خارج از پایگاه، دور از همه چیز، زنده نگه داشتند. اولین افرادی که برای کمک آمدند ساکنان محلی بودند و نمی دانستند من کی هستم. آنها مرا به کلینیک کوچک دیگری در آگانا بردند و مرا زنده نگه داشتند."
    
  "اما چطور...؟"
    
  پاتریک گفت: "پرزیدنت مارتیندیل من را چند روز پس از حمله پیدا کرد. "استادهای آسمانی هنوز هم می‌توانستند مرا از طریق پیوند داده‌های زیر جلدی ردیابی کنند. مارتیندیل تمام فعالیت های Sky Masters Inc را زیر نظر داشت. در منطقه دریای چین جنوبی و برای جمع آوری اطلاعات و داده های مربوط به حمله، هواپیما را به پایگاه نیروی هوایی اندرسن فرستاد. آنها سرانجام مرا پیدا کردند و به ایالات متحده قاچاق کردند."
    
  "اما چرا CID، پدر؟"
    
  مارتیندیل گفت: "این ایده جیسون ریشتر بود. "فکر می کنم شما سرهنگ ریشتر را در کوه نبرد ملاقات کردید؟"
    
  "بله قربان. او در برنامه نویسی به من کمک کرد تا بتوانم خودم را در خلبانی CID آزمایش کنم. او اکنون رئیس عملیات در Sky Masters Aerospace است.
    
  مارتیندیل گفت: "پدر شما در وضعیت بحرانی قرار داشت و انتظار نمی رفت که از پرواز به هاوایی جان سالم به در ببرد. هواپیمای من که او را تخلیه کرد پرسنل پزشکی بسیار کمی داشت و تجهیزات مراقبت از جراحی یا تروما نداشت... اما یک دستگاه سایبرنتیک پیاده نظام در هواپیما داشت که به نجات در گوام کمک کرد. جیسون گفت CID می تواند به قربانی کمک کند تا نفس بکشد و سایر عملکردهای بدن را تا زمان رسیدن به بیمارستان کنترل کند. ریشتر نمی‌دانست که قربانی پدر شماست."
    
  "پس...خوبی بابا؟" - برد ابتدا خوشحال شد. اما او به سرعت متوجه شد که پدرش خیلی خیلی حالش خوب نیست، در غیر این صورت با تنها پسرش که جلوی او می‌ایستد، هنوز در CID نخواهد بود. "بابا...؟"
    
  پاتریک گفت: "می‌ترسم نه، پسرم. "من نمی توانم خارج از تحقیقات جنایی زنده بمانم."
    
  "چی؟"
    
  پاتریک گفت: "من ممکن بود زنده بمانم، براد، اما مطمئناً از دستگاه تنفس مصنوعی و ضربان قلب استفاده می کردم و احتمالاً در حالت نباتی بودم." چشمان براد پر از اشک شد و دهانش از شوک باز ماند. هر دو دست ربات دراز شد و روی شانه های برد قرار گرفت - لمس او با وجود اندازه اش سبک و حتی ملایم بود. "منظورم این نبود، برد. من نمی‌خواستم برای سال‌ها، شاید دهه‌ها، تا زمانی که آن‌ها فناوری شفای من را داشته باشند یا تا زمانی که من بمیرم، سربار خانواده‌ام باشم. در داخل CID بیدار بودم، کار می کردم، بالا بودم و در حال حرکت بودم. در بیرون، من در کما بودم، تحت حمایت زندگی. وقتی داخل CID بودم و به خودم آمدم، این انتخاب را داشتم که در سیستم پشتیبانی زندگی بمانم، دوشاخه را بکشم یا در CID بمانم. تصمیم گرفتم که ترجیح می‌دهم در جایی بمانم که بتوانم مفید باشم."
    
  "آیا ... می خواهی داخل ... برای همیشه ... بمانی؟ "
    
  پاتریک گفت: "می‌ترسم اینطور باشد، پسرم، تا زمانی که ما فرصتی داشته باشیم تا تمام جراحاتی را که من متحمل شده‌ام درمان کنیم." اشک بیشتر روی صورت برد نشست. پاتریک گفت: "براد، اشکالی ندارد. "من باید مرده بودم، پسر - من مرده بودم. یک هدیه فوق العاده به من دادند. شاید شبیه زندگی به نظر نرسد، اما هست. می خواهم برای من خوشحال باشی."
    
  "اما من نمی توانم... نمی توانم شما را ببینم؟" برد دستش را دراز کرد و صورت ربات را لمس کرد. "من نمیتونم بهت دست بزنم...واقعا؟"
    
  پاتریک گفت: "به من اعتماد کن، پسر، من لمس تو را احساس می کنم." متاسفم که نمی توانید جز کامپوزیت های سرد، مال من را احساس کنید. اما گزینه های جایگزین برای من غیر قابل قبول بود. من هنوز برای مردن آماده نیستم، برد. ممکن است غیرطبیعی و نامقدس به نظر برسد، اما من هنوز زنده هستم و فکر می‌کنم می‌توانم تغییری ایجاد کنم."
    
  "در مراسم یادبود... کوزه... گواهی فوت...؟"
    
  رئیس جمهور مارتیندیل گفت: "این کار من است، برد". همانطور که پدر شما گفت، او برای مدت کوتاهی مرده بود، در شرایط بحرانی بود و انتظار نمی رفت که زنده بماند. هیچ کس جز ریشتر فکر نمی کرد که قرار دادن یک مجروح در بخش تحقیقات جنایی حداکثر چند روز طول بکشد. هنگامی که به ایالات متحده بازگشتیم، چندین بار تلاش کردیم تا او را از CID خارج کنیم تا بتوانیم او را به عمل جراحی بفرستیم. هر وقت تلاش می کردیم دستگیر می شد. انگار که بدنش نمی خواست آن را ترک کند."
    
  پاتریک گفت: "من هم کمی درگیر بودم، برد." "عکس‌ها را دیدم. چیز زیادی از من باقی نمانده است."
    
  "پس چی میخوای بگی؟ آیا توسط CID شفا می گیرید؟ این چگونه می تواند کار کند؟
    
  پاتریک گفت: "شفا نشد، بلکه ... حمایت شد، براد." CID می تواند بدن و مغز من را تحت نظر داشته باشد، اکسیژن، آب و مواد مغذی را تحویل دهد، مواد زائد را پردازش کند و محیط داخلی را کنترل کند. نمی تواند مرا درست کند. شاید با گذشت زمان بهتر شوم، اما هیچ کس نمی داند. اما من برای هدایت CID یا استفاده از سلاح های آن به بدن سالم نیازی ندارم."
    
  برد متوجه شد که پدرش در مورد چه چیزی صحبت می کند، و این باعث شد که پوستش خزیده شود و چهره اش در کمال ناباوری منحرف شود، علی رغم لذتی که از صحبت دوباره با پدرش احساس می کرد. "یعنی... یعنی شما فقط یک مغز هستید... مغزی که ماشین را کنترل می کند...؟"
    
  پاتریک گفت: "من زنده هستم، برد." "این فقط مغز نیست که ماشین را اداره می کند." با انگشت مرکب به سینه زرهی اش ضربه زد. "این من اینجا هستم. این پدر شماست. بدن بهم ریخته است، اما هنوز من هستم. من این ماشین را درست مثل شما رانندگی می کنم که در کوهستان نبرد انجام دادید. تنها تفاوت این است که من نمی توانم هر زمان که بخواهم پیاده شوم. من نمی توانم بیرون بروم و یک پدر معمولی باشم. این قسمت از زندگی من با گلوله های توپ آن جنگنده چینی نابود شد. اما من هنوز من هستم. من نمی خواهم بمیرم. من می خواهم برای محافظت از کشورمان به کار خود ادامه دهم. اگر مجبور باشم از درون این کار این کار را انجام دهم، انجام خواهم داد. اگر پسرم نمی تواند من را لمس کند، دیگر نمی تواند صورت من را ببیند، پس این مجازاتی است که من برای پذیرفتن زندگی دریافت می کنم. این یک هدیه و یک مجازات است که با کمال میل می پذیرم."
    
  ذهن براد در حال تپش بود، اما به تدریج او شروع به درک کرد. بعد از مدتی سکوت گفت: "فکر می‌کنم فهمیدم، پدر. "خوشحالم که زنده ای." به طرف مارتیندیل برگشت. "من شما را درک نمی کنم، مارتیندیل. چطور ممکن است به من نگویید که او زنده است حتی اگر در CID بود؟"
    
  مارتیندیل گفت: "من یک سازمان خصوصی را اداره می‌کنم که اطلاعات پیشرفته، ضد جاسوسی، نظارت و سایر عملیات‌های پرخطر را انجام می‌دهد." او متوجه حرکت کریس وال به سمت برد شد و سرش را تکان داد و به او هشدار داد که دور شود. من همیشه به دنبال پرسنل، تجهیزات و سلاح هستم تا کارمان را بهتر انجام دهیم."
    
  برد گفت: "شما در مورد پدر من صحبت می کنید، نه یک قطعه سخت افزار لعنتی، قربان." دهان مارتیندیل از تعجب از خط برد براد باز ماند و وول آنقدر عصبانی به نظر می رسید که تکه ای از پروانه هواپیمای باری را گاز می گرفت. برد متوجه چیزی شد که قبلاً متوجه آن نشده بود: دو تار موی خاکستری که بالای پیشانی مارتیندیل روی هر چشم جمع شده بود و شبیه شاخ های شیطان وارونه بود. "شما دارید شبیه یک دانشمند دیوانه دکتر فرانکنشتاین می شوید."
    
  مارتیندیل گفت: "متاسفم، براد. همانطور که گفتم، تمام پزشکانی که با آنها صحبت کردیم انتظار نداشتند پدر شما زنده بماند. من واقعاً نمی دانستم به کاخ سفید، به تو، به عمه هایت چه بگویم... لعنتی، به تمام دنیا چه بگویم. بنابراین، من به رئیس جمهور فینیکس پیشنهاد دادم: ما به کسی نمی گوییم که پدرت هنوز در CID زنده بوده است. ما یک مراسم یادبود در ساکرامنتو داشتیم. وقتی پدرت فوت کرد، همانطور که ما واقعاً معتقد بودیم که این امر اجتناب ناپذیر است، ما واقعاً بقایای او را پس می‌دادیم و افسانه پاتریک مک‌لاناهان سرانجام به پایان می‌رسید." مارتیندیل به دستگاه سایبرنتیک پیاده نظام در کنارش نگاه کرد. اما، همانطور که اکنون می بینید، او نمرده است. یک بار دیگر او توانست ما را شوکه و غافلگیر کند. اما چه کار می توانستیم بکنیم؟ قبلاً او را دفن کرده ایم. ما یک انتخاب داشتیم: به دنیا بگوییم که او زنده است اما در CID زندگی می‌کند، یا به کسی نگویم. ما دومی را انتخاب کردیم."
    
  "پس چرا الان به من بگو؟" برد پرسید، سرش همچنان می چرخد. من فکر می کردم پدرم مرده است. شما می توانید او را مرده رها کنید و من می توانستم او را همانطور که قبل از حمله بود به یاد بیاورم."
    
  مارتیندیل گفت: "چندین دلیل. روس‌ها ابتدا محفظه جسد سوزی پدرت را دزدیدند و ما باید فرض کنیم که آن را باز کردند و خالی پیدا کردند - ما هرگز در خواب هم نمی‌دیدیم که کسی آن را بدزدد و فکر می‌کردیم زمان زیادی طول نمی‌کشد که به آن نیاز شود، بنابراین متأسفانه این کار را نکردیم. بقایای کسی را در آن قرار دهید. ما فکر می‌کردیم که روس‌ها می‌توانند از این واقعیت برای اعمال فشار بر رئیس‌جمهور فینیکس یا حتی علنی کردن این واقعیت استفاده کنند و سپس او مجبور به واکنش می‌شود."
    
  برد با اسیدی گفت: "می‌دانی در مورد فرض چه می‌گویند.
    
  پاتریک دست زرهی را روی شانه براد گذاشت. صدای الکترونیکی به آرامی گفت: "آروم باش پسرم. من می دانم که این چیزهای زیادی برای پذیرش است، اما شما هنوز هم باید کمی احترام بگذارید.
    
  برد با تلخی گفت: "سعی می کنم، بابا، اما در حال حاضر کمی دشوار است." "و دوم؟"
    
  پاتریک گفت: "روس ها به دنبال شما می آیند." "این آخرین نی برای من بود. من در سایت یوتا بودم که همه این اتفاقات افتاد و خواستم با شما باشم."
    
  "یک شی؟"
    
  پاتریک گفت: خرک.
    
  "ذخیره سازی؟"
    
  کوین مارتیندیل گفت: "ما می‌توانیم در هواپیمای بازگشت به سنت جورج بیشتر صحبت کنیم. "بیایید بارگیری کنیم و..."
    
  برد گفت: "من نمی توانم اینجا را ترک کنم، قربان." من در حال تمام کردن سال اولم در Cal Poly هستم و به تازگی برای یک پروژه آزمایشگاهی تابستانی که می تواند کمک مالی بزرگی را از Sky Masters Aerospace برای بخش مهندسی کسب کند، ارائه کردم. من فقط نمی توانم ترک کنم. من تیم بزرگی از محققان و توسعه دهندگان را رهبری می کنم و همه آنها روی من حساب می کنند.
    
  مارتیندیل گفت: "می فهمم، برد، اما اگر به سن لوئیس اوبیسپو و کال پلی بازگردی، بیش از حد در معرض دید قرار می گیری." "ما نمی توانیم امنیت شما را به خطر بیندازیم."
    
  برد گفت: "من از گروهبان کارکنان که مرا از آنجا بیرون کرد، قدردانی می کنم، اما..."
    
  پاتریک حرفش را قطع کرد: "پسر، من خواستم مرا بیرون بکشند. من می‌دانم که این زندگی شما را کاملاً خراب می‌کند، اما ما نمی‌دانیم چه تعداد از عوامل روسی درگیر هستند یا می‌توانند در آن نقش داشته باشند. گریزلوف به اندازه پدرش دیوانه است و می تواند ده ها گروه ضربت بفرستد. متاسفم. ما شما را تحت بازداشت محافظتی قرار می دهیم، هویت جدیدی برای شما ایجاد می کنیم، شما را به جایی می فرستیم تا تحصیلات خود را به پایان برسانید، و...
    
  برد گفت: "به هیچ وجه، بابا. "ما باید راه دیگری را پیدا کنیم. اگر مرا نبندید و روی صندلی عقب هواپیمای باری باحالتان نیندازید، حتی اگر مجبور به اتوتوپ باشم، برمی‌گردم."
    
  پاتریک گفت: "می‌ترسم این غیرممکن باشد، براد. من نمی توانم این اجازه را بدهم. آن خیلی خطرناک است. من به تو نیاز دارم -"
    
  برد حرفش را قطع کرد و بحث کردن با یک ربات 12 فوتی کمی خنده دار بود. "مگر حقوق اساسی من را به زور نگیرید، من آزادم که هر کاری می‌خواهم بکنم. علاوه بر این، من نمی ترسم. حالا که می‌دانم چه خبر است - حداقل کمی بیشتر از چیزی که همین چند ساعت پیش می‌دانستم - بیشتر مراقب خواهم بود."
    
  کوین مارتیندیل به سمت پاتریک خم شد و گفت: "فکر می کنم او شبیه مک لاناهان لعنتی است، درست است." او با لبخند اظهار نظر کرد. "حالا میخوای چیکار کنی ژنرال؟ به نظر می رسد که یک جسم ثابت با نیروی مقاومت ناپذیری برخورد کرده است."
    
  پاتریک برای چند لحظه ساکت ماند. سرانجام: "گروهبان ارشد؟"
    
  "آقا؟" Vol بلافاصله پاسخ داد.
    
  پاتریک گفت: "با بردلی و تیم خود ملاقات کنید و راه حلی برای این معضل بیابید." من می‌خواهم خطرات و ارزیابی شما را از چگونگی کاهش یا کاهش این خطرات برای شخصیت بردلی در صورت بازگشت به این دانشگاه بدانم. در اسرع وقت به من گزارش دهید."
    
  ول جواب داد: "بله، قربان،" تلفن همراهش را درآورد و مشغول به کار شد.
    
  "براد، تا زمانی که این موضوع به رضایت من حل نشود، به مدرسه برنمی‌گردی، و اگر لازم باشد، برای اطمینان از رعایت تو، تو را می‌بندم و در محفظه چمدان می‌اندازم - و این جای آن هواپیما نخواهد بود. ، اما یک مورد بسیار کوچکتر." - پاتریک ادامه داد. "ببخشید پسرم، اما اینطور خواهد شد. به نظر می رسد ما برای آینده ای قابل پیش بینی اینجا می مانیم." مکث کرد و بی صدا نمایشگرهای رایانه روی بردش را اسکن کرد. او گفت: "یک متل و رستوران نه چندان دور از اینجا وجود دارد، گروهبان." آنها جای خالی زیادی را نشان می دهند. من از کایلی می خواهم که برای شما اتاق اجاره کند و اطلاعات را برای شما ارسال کند. یک شب در آنجا بمانید تا صبح برنامه بازی را تنظیم کنیم. لطفا یکی از مردها را برای برادلی غذا بیاورد."
    
  وول پاسخ داد: "بله، قربان، برگشت و رفت.
    
  "اما می خواهی چکار کنی بابا؟" - براد پرسید. "شما نمی توانید وارد یک متل شوید."
    
  پاتریک گفت: "من اینجا کاملاً امن خواهم بود." "من دیگر به تخت هتل یا رستوران نیازی ندارم، این مطمئن است."
    
  برد گفت: "پس من اینجا با تو می مانم." TIE بی حرکت و ساکت بود. برد اصرار کرد: "من اینجا با تو می مانم."
    
  مارتیندیل گفت: "مک لاناهان دوباره با هم آشنا می شوند. "دوست داشتني." گوشی هوشمندش را بیرون آورد و صفحه نمایش را خواند. هواپیمای من در حال فرود است. به محض این‌که او وارد خانه شود، به سنت جورج برمی‌گردم و برای تغییر در تخت خودم می‌خوابم. شما می توانید جزئیات نحوه برخورد با مک لاناهان جوان تر، ژنرال را بررسی کنید. مکث کرد و همه ساکت شدند و مطمئن بودند که صدای نزدیک شدن جت را در بیرون آشیانه می‌شنوند. "ماشین من رسید. برای شما آقایان آرزوی موفقیت دارم. ژنرال مرا در جریان بگذارید."
    
  صدای ترکیب شده الکترونیکی پاتریک پاسخ داد: "بله، قربان."
    
  مارتیندیل گفت: "شب بخیر، همه."، روی پاشنه خود چرخید و به دنبال نگهبانانش رفت.
    
  پاتریک از طریق سیستم ارتباطی گسترده CID به هوا گفت: "کایلی؟"
    
  چند لحظه بعد: بله قربان؟ پاسخ داد: "کایلی"، یک دستیار شخصی دیجیتال با تشخیص خودکار صدا که به نام دستیار واقعی پاتریک در Sky Masters Inc.
    
  پاتریک گفت: "ما به دو اتاق متل یا هتل در نزدیکی برای شب و شاید سه اتاق دیگر برای فردا و پس فردا برای تیم گروهبان نیاز داریم." من امشب اینجا می مانم. "پلیس" در حال بازگشت به مقر است." "پلیس" نام رمز رئیس جمهور مارتیندیل بود.
    
  کایلی پاسخ داد: بله قربان. من قبلاً مسیر به روز شده "پلیس" را دریافت کرده ام. من اطلاعات استقرار را فوراً به سرگروهبان ارسال خواهم کرد."
    
  پاتریک گفت: متشکرم. "خارج." به براد گفت: "پسر، صندلی را بلند کن. من نمی توانم صبر کنم تا گیر کنم." برد در یخچال کوچک بطری های آب پیدا کرد. پلیس یک سیم کشش ضخیم را از جیب کمربندش بیرون آورد، آن را به پریز 220 ولتی وصل کرد، صاف ایستاد و سپس در جای خود یخ زد. برد یک صندلی و آب به CID آورد. پاتریک در داخل ربات نتوانست لبخندی به چهره پسرش ندهد. "بسیار عجیب است، اینطور نیست، براد؟" - او گفت.
    
  برد در حالی که سرش را تکان می دهد، گفت: "عجیب" حتی به توصیف آن نزدیک نمی شود، پدر،" سپس بطری سرد را روی کبودی متورم روی سرش فشار داد. او بخش تحقیقات جنایی را به دقت مطالعه کرد. "آیا آنجا خوب می خوابی؟"
    
  "من بیشتر می خوابم. من به خواب زیادی نیاز ندارم. در مورد غذا هم همینطور است." دستش را به محفظه زرهی دیگری روی کمربندش برد و یک ظرف خمیده را که شبیه فلاسک بزرگ بود بیرون آورد. "مواد مغذی غلیظ به من ریخته می شود. بخش تحقیقات جنایی در حال آزمایش خون من و تنظیم ترکیبات غذایی است." برد همانجا نشست و سرش را کمی تکان داد. پاتریک در نهایت گفت: برو، هر چیزی از من بپرس، برد.
    
  "چه کار کردین؟" برد بعد از چند لحظه از او خواست تا ذهن شناور خود را پاک کند. منظورم این است که رئیس جمهور مارتیندیل به شما دستور می دهد که چه کار کنید؟
    
  پاتریک گفت: "من بیشتر وقتم را با کریس وال و سایر تیم‌های اقدام مستقیم با استفاده از سلاح‌ها و ابزارهای مختلف تمرین می‌کنم. آنها همچنین از رایانه‌ها و حسگرهای من برای برنامه‌ریزی مأموریت‌های احتمالی و انجام نظارت استفاده می‌کنند." او لحظه ای مکث کرد، سپس با لحنی کاملاً غم انگیز گفت: "اما بیشتر من در یک طاق ایستاده ام، به برق، دارو، دفع زباله و داده، اسکن فیدهای حسگر و اینترنت و در تعامل با جهان متصل هستم. به نوعی به صورت دیجیتالی."
    
  "در انباری می مانی؟"
    
  پاتریک گفت: "من دلیل زیادی برای حضور در اینجا ندارم، مگر اینکه در تمرین یا ماموریت باشیم." فکر می‌کنم من به اندازه کافی مردم را می‌ترسانم."
    
  "کسی با شما صحبت نمی کند؟"
    
  پاتریک گفت: "البته در حین آموزش یا عملیات. من گزارش‌هایی از آنچه می‌بینم جمع‌آوری می‌کنم و آن‌ها را برای مارتیندیل می‌فرستم و می‌توانیم درباره آن‌ها بحث کنیم. تقریباً با هر کسی می‌توانم پیام فوری و کنفرانس تلفنی داشته باشم."
    
  براد گفت: "نه، منظورم این است که... فقط با شما صحبت کنید، همانطور که ما اکنون انجام می دهیم." "تو هنوز تو هستی. تو پاتریک مک لاناهان هستی."
    
  مکثی دیگر؛ سپس گفت: "پسرم، من هرگز زیاد اهل صحبت نبودم." براد این پاسخ را دوست نداشت، اما چیزی نگفت. "علاوه بر این، نمی‌خواستم کسی بداند که من از بخش تحقیقات جنایی بودم. آنها فکر می کنند وقتی در انبار است او شلوغ نیست و یک سری خلبان برای آموزش با او حاضر می شوند. آنها نمی دانند که او بیست و چهار ساعت در روز / هفت دقیقه مشغول است. او حالت غم و اندوه مطلق را در چهره پسرش دید و ناامیدانه می خواست او را در آغوش بگیرد.
    
  "آیا در حال تبدیل شدن نیست... می دانید رتبه چند است؟" - براد پرسید.
    
  پاتریک گفت: "اگر وجود داشته باشد، نمی توانم آن را تشخیص دهم." اما آنها به طور دوره ای مرا به بخش تحقیقات جنایی دیگری منتقل می کنند.
    
  "آنها درست می کنند؟ پس شما می توانید خارج از CID وجود داشته باشید؟
    
  پاتریک گفت: "برای مدت زمان بسیار کوتاه، بله." آنها بانداژها را عوض می‌کنند، در صورت نیاز به من دارو می‌دهند، مواردی مانند تون عضلانی و تراکم استخوان را بررسی می‌کنند، سپس مرا در یک ربات تمیز پایین می‌آورند."
    
  "پس میتونم دوباره ببینمت!"
    
  پاتریک گفت: "براد، فکر نمی‌کنم بخواهی من را ببینی". من از نشستن طولانی مدت در باد آن بمب افکن بی-1 که سرنگون شده بود، بسیار خسته بودم. به هر حال، از اینکه ما را سالم و سلامت بازگردانید، متشکرم."
    
  "خواهش میکنم. اما من همچنان دوست دارم تو را ببینم."
    
  پاتریک گفت: "زمانی که زمانش برسد، درباره آن صحبت خواهیم کرد. "آنها چند روز به من اخطار می دهند. من تا زمانی که بیرون هستم تحت حمایت زندگی هستم."
    
  برد حتی بیشتر از قبل افسرده به نظر می رسید. "این همه برای چیست، پدر؟" - بعد از سکوت طولانی پرسید. "آیا قصد دارید به نوعی ماشین کشتار با فناوری پیشرفته تبدیل شوید، همانطور که سرگرد گفت شما تبدیل شدید؟"
    
  پاتریک گفت: "سرگروهبان گاهی اوقات می تواند یک ملکه درام باشد." "براد، من به اهمیت هدیه زندگی پی بردم زیرا تقریباً از من گرفته شده بود. من می دانم که زندگی در حال حاضر چقدر ارزشمند است. اما من همچنین می‌خواهم از کشورمان محافظت کنم و اکنون توانایی فوق‌العاده‌ای برای انجام این کار دارم."
    
  "و پس از آن چه؟"
    
  براد برای لحظه ای فکر کرد که پدرش را دیده است که شانه های زره پوش بزرگش را بالا می زند. پاتریک گفت: "راستش، من نمی دانم. اما پرزیدنت مارتیندیل در ایجاد بسیاری از سازمان‌های مخفی که برای دهه‌ها از سیاست خارجی و نظامی آمریکا محافظت و ترویج می‌کردند، مشارکت داشت.
    
  "آیا چیزی هست که بتوانید در مورد آن به من بگویید؟" - براد پرسید.
    
  پاتریک لحظه ای فکر کرد و بعد سر تکان داد. "شما Predator را با سپر گمرکی و حفاظت از مرز روی آن دیده‌اید، اما فکر می‌کنم متوجه شده‌اید که نگهبانان و سایر پرسنل اینجا CBP نیستند. این یکی از راه‌های انجام نظارت در داخل ایالات متحده است اما کاملاً در انکار باقی می‌ماند. این به کاخ سفید و پنتاگون فضای زیادی برای مانور می دهد."
    
  "به نظر غیرقانونی می آید، پدر."
    
  پاتریک گفت: "این ممکن است درست باشد، اما ما همچنین کارهای بزرگ زیادی انجام می دهیم که من احساس می کنم چندین بار جهان را از جنگ دور نگه داشته است." پرزیدنت مارتیندیل و من با یک شرکت پیمانکاری دفاعی به نام Scion Aviation International همکاری داشتیم که خدمات قراردادی را برای نظارت هوایی و در نهایت عملیات حمله علیه ارتش ایالات متحده ارائه می‌کردیم. وقتی به Sky Masters ملحق شدم، ندانم کاری که سایون انجام می داد را از دست دادم، اما اکنون می دانم که او همه چیز را ادامه داد. او بر اساس قرارداد با دولت ایالات متحده، بسیاری از کارهای نظارتی ضد تروریسم را در سراسر جهان انجام می دهد.
    
  برد گفت: "مارتیندیل شروع به عصبانی کردن من کرده است، پدر." او تلاقی بین یک سیاستمدار چاق و یک ژنرالسیمو است.
    
  پاتریک گفت: "او از آن دسته آدم‌هایی است که خارج از چارچوب فکر می‌کند و کار را انجام می‌دهد - او همیشه اهداف را توجیه‌کننده ابزار می‌کند." مارتیندیل به عنوان معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده، نیروی محرکه استفاده از هواپیماها و سلاح‌های آزمایشی با فناوری پیشرفته بود که در سایت‌های آزمایشی مخفی در دریم لند و جاهای دیگر در آنچه که او آن را "پروازهای آزمایشی عملیاتی" می‌نامید، توسعه می‌داد. ایالات متحده، او پشتیبانی اطلاعاتی آژانس را ایجاد کرد که به طور مخفیانه از سیا و سایر آژانس ها در عملیات در سراسر جهان، از جمله در داخل ایالات متحده پشتیبانی می کرد.
    
  "باز هم، بابا، این کاملا غیرقانونی به نظر می رسد."
    
  پاتریک پاسخ داد: "این روزها، شاید. در طول جنگ سرد، سیاستمداران و فرماندهان به دنبال راه هایی برای انجام ماموریت بدون نقض قانون یا قانون اساسی بودند. این قانون سیا را از فعالیت در خاک ایالات متحده منع می کرد، اما نظارت غیرنظامی و گروه های پشتیبانی اطلاعاتی غیرقانونی نبود. تعریف، هویت و هدف آنها عمدا مبهم شده است."
    
  "پس می خوای چیکار کنی بابا؟" - براد پرسید.
    
  پاتریک گفت: "چیزی به من داده شد که هرگز نمی توانم آن را جبران کنم: هدیه زندگی." من به رئیس جمهور مارتیندیل که این هدیه را به من داد مدیون هستم. من نمی گویم از این به بعد مزدور او می شوم، اما حاضرم این راه را طی کنم تا ببینم به کجا می رسم." براد چهره بسیار نگران کننده ای داشت. "بیایید موضوع را تغییر دهیم. یکی از چیزهایی که من هر روز به آن توجه می کنم، شما هستید، حداقل زندگی دیجیتالی شما، که این روزها بسیار گسترده است. من می توانم به سایت های رسانه های اجتماعی شما دسترسی داشته باشم و می توانم به دوربین های امنیتی در محوطه دانشگاه و همچنین دوربین های امنیتی خانه شما و فرودگاه در آشیانه هواپیما دسترسی داشته باشم. چشم از تو نگرفتم شما پرواز زیادی انجام نداده اید یا کار دیگری جز تکالیف مدرسه انجام نداده اید. من می بینم که شما مشغول پروژه Starfire هستید."
    
  برد گفت: "امروز بعدازظهر این موضوع را به دکتر نوکاگا گفتیم. پاتریک فکر کرد وقتی او شروع به صحبت کردن در مورد مدرسه کرد، وقتی او را روشن کرد، خوشحال بود. "تا زمانی که به ذهن او نپردازم که این یک پروژه نظامی مخفی است، که اینطور نیست، فکر می کنم ما شانس خوبی داریم. یکی از رهبران تیم ما، جونگ بائه کیم، با نوکاگا خیلی خوب کنار می آید. او ممکن است ثابت کند که خال ما در سوراخ است."
    
  پاتریک گفت: "کل تیم شما بسیار شگفت انگیز است." پدر و مادر لین ایگان محققین در سطح جهانی هستند و او احتمالاً از مجموع هر دوی آنها باهوش تر است. جودی کاوندیش یک سوپراستار بود که در دبیرستان استرالیا به تحصیل علوم می پرداخت. او قبل از اتمام سال اول کالج، ده ها حق ثبت اختراع دریافت کرد.
    
  صورت براد دوباره افتاد. "حدس می زنم شما زمان زیادی برای گشت و گذار در اینترنت دارید، نه، بابا؟" - با لحنی آرام و غمگین گفت.
    
  این بار پاتریک برق را قطع کرد و به سمت پسرش رفت و بازوهای زرهی خود را دور او حلقه کرد و او را نزدیک نگه داشت. او پس از چند لحظه طولانی گفت: "من نمی خواهم شما برای من متاسف باشید، براد." - "نمی‌خواهم شما برای من متاسف باشید." او به صندلی خود بازگشت، به شبکه متصل شد، سپس صاف شد و یخ زد. "لطفا نه. همانطور که گفتم، من احساس می کنم با شما ارتباط قوی دارم زیرا می توانم شما را تماشا کنم و آنلاین شما را بررسی کنم. من حتی چند بار توئیت کردم."
    
  گویی فلاش عکاسی خاموش شد، چهره براد با تعجب روشن شد. "آیا داری؟ شما کی هستید؟ نام توییتر شما چیست؟"
    
  "من یکی ندارم. من نامرئی هستم."
    
  "نامرئی؟"
    
  "برای کاربر یا سایر بازدیدکنندگان قابل مشاهده نیست." براد مشکوک به نظر می رسید. براد، من این توانایی را دارم که اکانت‌های رسانه‌های اجتماعی یک نفر را بدون "دوستی" دنبال کنم. بسیاری از سازمان های دولتی و حتی شرکت ها این قابلیت را دارند. من پیام ها را با استفاده از کلمات کلیدی جستجو می کنم و برای شما پیام می گذارم. گاهی اوقات فقط یک "لایک" یا یکی دو کلمه است. من فقط دوست دارم تو را تماشا کنم من فقط به تماشا و خواندن راضی هستم."
    
  علیرغم نگرانی اولیه پسرش از اینکه افراد ناشناس، شرکت ها یا سازمان های دولتی به پست های رسانه های اجتماعی او دسترسی دارند، پاتریک فکر می کرد که این شادترین ظاهری بود که برد از زمان ترک شرپا داشته است. "میدونی چیه بابا؟ من همیشه این احساس را داشتم، نه خیلی قوی، اما فقط در جایی در اعماق روحم، که تو مرا تماشا می کنی. فکر می کردم چیزی مذهبی یا معنوی است، مثل اینکه روح شماست یا در بهشت هستید یا چیزی دیگر. من هم در مورد مادرم همین فکر را می کنم."
    
  "تو درست میگفتی. من تو را تماشا کرده ام... حتی به صورت دیجیتالی با تو صحبت می کنم. و فکر می کنم مادر هم از ما مراقبت می کند."
    
  "چرندیات. براد با ناباوری سرش را تکان داد و گفت: به احساساتت اعتماد کن.
    
  بیایید در مورد کال پلی صحبت کنیم.
    
  برد گفت: "باید برگردم، بابا. "من برمیگردم. Starfire یک معامله بسیار بزرگ است. اگر به من توجه کرده‌اید، می‌دانید که این چقدر مهم است."
    
  پاتریک گفت: "می‌دانم که روی این موضوع خیلی سخت کار کردی. اما من تا زمانی که مطمئن نشوم که در امان هستید، اجازه نمی‌دهم برگردید. خانه ای که در آن بودید در حال بسته شدن است - خیلی منزوی است."
    
  برد گفت: "سپس در خوابگاه ها زندگی می کنم و در کافه تریا غذا می خورم. آنها بسیار شلوغ هستند. نمی‌دانم چقدر کار می‌توانم در آنجا انجام دهم، اما به ساختمان مهندسی هوافضای Reinhold دسترسی 24 ساعته دارم - می‌توانم آنجا کار کنم."
    
  پاتریک گفت: "اگر کسی می تواند راهی بیابد که شما را سالم و سلامت به آنجا برگرداند، او کریس وول است." "پس چگونه Cal Poly را انتخاب کردید؟"
    
  براد گفت: "بهترین دانشکده مهندسی هوافضا در ساحل غربی که می‌توانم با نمراتم وارد آن شوم". فکر می‌کنم فوتبال، گشت هوایی غیرنظامی و پروازهای خیریه آنجل فلایت غرب در دبیرستان واقعاً بر نمرات من تأثیر گذاشت." او لحظه ای مکث کرد، سپس پرسید: "پس تصادفی نبود که رانچریتا زمانی که من به دنبال جایی برای زندگی بودم، در دسترس بود؟" آیا این واقعاً متعلق به گروهبان است؟"
    
  پاتریک گفت: "این متعلق به Scion Aviation است. "احساس می‌کردم آنجا راحت‌تر از تو در خوابگاه مراقبت کنم. پس واقعا کال پلی را دوست داری؟"
    
  "کال پلی مدرسه عالی است، من اکثر اساتیدم را دوست دارم، و با ماشین P210 فاصله دارد، بنابراین می توانم هر زمان که بتوانم برای بازدید از سوندرا ادینگتون به کوه نبرد پرواز کنم."
    
  "شما دوتا با هم خیلی خوب بودید، نه؟"
    
  برد گفت: "بله، اما حرکت به جلو سخت است." او همیشه دور است و من تقریباً هیچ وقت آزاد ندارم."
    
  "هنوز می خواهید خلبان آزمایشی باشید؟"
    
  براد گفت: "بابا شرط می بندم که انجام دهم." من همیشه با بومر، گونزو، دکتر ریشتر و دکتر کادیری از Sky Masters و کلنل هافمن از Warbirds در تماس بودم. شاید اگر نمراتم را بالا نگه دارم، بتوانند من را در مدرسه خلبانی آزمایشی در نوادا بین سال‌های اول تا آخر سال کارآموزی بگیرند، و شاید Sky Masters حتی برای جایی در کلاس از من حمایت مالی کند، مانند Warbirds که Forever با آموزش سوندرا برای پرواز انجام می‌دهد. هواپیماهای فضایی در Sky Masters "Warbirds Forever" یک مرکز تعمیر و نگهداری هواپیما در فرودگاه استید در رنو، نوادا بود که خلبان‌های غیرنظامی را در طیف گسترده‌ای از هواپیماها، از هواپیماهای دوباله کلاسیک قدیمی، بیزجت‌های چند میلیون دلاری و هواپیماهای نظامی تا بازنشسته آموزش می‌داد. سوندرا ادینگتون یکی از مربیان پرواز آنها بود. "یک میلیون و نیم دلار برای مدرک کارشناسی ارشد و تایید صلاحیت خلبان آزمایشی. در نهایت من می خواهم هواپیماهای فضایی را نیز به مدار بفرستم. شاید سوندرا مربی من باشد."
    
  "تبریک می گویم. من فکر می کنم شما در مسیر درستی هستید."
    
  "متشکرم بابا". برد مکث کرد و CID را بالا و پایین نگاه کرد و لبخند زد. او در نهایت گفت: "بسیار عالی است که می توانم دوباره با شما صحبت کنم، پدر." "فکر می‌کنم دارم به این واقعیت عادت می‌کنم که تو داخل ماشین قفل شده‌ای."
    
  پاتریک گفت: "می‌دانستم که در ابتدا برای شما سخت خواهد بود، و شاید بعداً". "به این فکر می‌کردم که شرپا را ترک نکنم یا به شما بگویم که من هستم، فقط برای اینکه از درد ناشی از آن در امان بمانید. من و پرزیدنت مارتیندیل در مورد آن صحبت کردیم و او گفت که آن را همانطور که من می خواهم بازی خواهد کرد. خوشحالم که بهت گفتم و خوشحالم که داری بهش عادت میکنی."
    
  برد گفت: "احساس می کنم که تو واقعا آنجا نیستی." "تو می گویی که پدر من هستی، اما من از کجا بدانم؟"
    
  "میخوای منو امتحان کنی؟" - پاتریک پرسید. "ادامه هید".
    
  "خوب. شما همیشه برای من چیزی برای شام درست می کردید که برای شما آسان و برای من سالم بود."
    
  پاتریک بلافاصله گفت: "ماکارونی و پنیر و هات داگ سرخ شده برش داده شده". "شما به خصوص نسخه MRE را دوست داشتید."
    
  "مادر؟"
    
  پاتریک گفت: "شما خاکستر او را در دریا نزدیک کورونادو پراکنده کردید." شگفت‌انگیز بود: خاکستر مانند نقره می‌درخشید، و به نظر می‌رسید که هرگز آب را لمس نکرده است. آنها با عجله بالا رفتند، نه پایین."
    
  برد گفت: "آن روز را به خاطر دارم. "بچه هایی که با ما بودند غمگین بودند، اما تو آنقدر غمگین به نظر نمی رسید."
    
  پاتریک گفت: می دانم. من معتقد بودم که به عنوان یک فرمانده نباید غم، ترس، ضعف یا ناراحتی را حتی نسبت به همسرم نشان دهم. این اشتباه بود. همیشه فکر میکردم هیچوقت متوجه نشدی بدیهی است که شما انجام دادید." پس از لحظه ای تردید، او افزود: "ببخشید پسرم. مادرت زن فوق العاده ای بود. من هرگز داستان کارهای او را به شما نگفتم. من هم پشیمانم. من تو را جبران خواهم کرد."
    
  "این خیلی خوب است، بابا." برد بالای شانه اش به C-23C Sherpa اشاره کرد. "این هواپیمای شماست؟"
    
  پاتریک گفت: "یکی از بسیاری از مجموعه‌های پرزیدنت مارتیندیل". نیروی هوایی مازاد ایالات متحده در اروپا. این کوچکترین هواپیمای باری است که می توانم در آن جا کنم. او یک هواپیمای باری بوئینگ 737-800 برای سفرهای خارجی دارد. او با وجود خطرناک و غیرقانونی بودن آن و اینکه سیستم های کنترل محیطی هواپیما را به هم می زند، همه آنها را سیاه می کند. او از زمانی که او را می شناسم این گونه بوده است: همه چیز وسیله ای برای کنترل و ارعاب است، حتی رنگ رنگ هواپیما و بی توجهی به پیامدهای مکانیکی، اجتماعی یا سیاسی.
    
  آیا تا به حال قرار است به خاله نانسی و خاله مارگارت بگویید؟ - براد پرسید.
    
  پاتریک گفت: "هرگز نمی گویم هرگز، براد، اما در حال حاضر می خواهم وجودم یک راز باشد." "شما هم نمی توانید به کسی بگویید. فقط رئیس جمهور مارتیندیل، پرزیدنت فینیکس، کریس وال و تعداد انگشت شماری دیگر می دانند. حتی دکتر کدیری و دکتر ریشتر از اسکای مسترز هم نمی‌دانند و شرکت آنها پیمانکار اصلی ایجاد دستگاه‌های سایبرنتیک برای نیروهای پیاده است. برای بقیه، من فقط یک علامت تماس هستم."
    
  "این چیه؟"
    
  مکث کوتاهی انجام شد، سپس پاتریک پاسخ داد: "رستاخیز." "
    
  کریس وال در حالی که او و افرادش صبح زود وارد آشیانه شدند، گفت: "ما فکر می کنیم می توان این کار را انجام داد، قربان." کیسه ساندویچ های صبحانه را روی میز اتاق کنفرانسی که براد در آن خوابیده بود گذاشت.
    
  براد فوراً از خواب بیدار شد و ول و افرادش را به آشیانه اصلی که بخش تحقیقات جنایی در آن قرار داشت تعقیب کرد. "آیا به این سرعت به یک برنامه رسیدید؟" او توجه کرد. "ساعت شش صبح هم نیست."
    
  ول طوری گفت: "ژنرال هر چه زودتر گفت." انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. "ما تمام شب کار کردیم." در صحبت با پاتریک از CID، او گفت: "آقا، ما نقشه های محوطه دانشگاه و اطراف آن را دانلود کرده ایم و اطلاعاتی در مورد واحد پلیس امنیت پردیس، پلیس شهر، اداره کلانتر شهرستان سن لوئیس اوبیسپو، گشت بزرگراه کالیفرنیا و قانون فدرال دریافت کرده ایم. سازمان های اجرایی مستقر در داخل و اطراف شهر سن لوئیس اوبیسپو. همه آژانس ها بسیار خوب پرسنل و آموزش دیده اند. پلیس پردیس دارای یک سیستم نظارت تصویری گسترده است - تقریباً هر در و راهرو در ساختمان‌های دانشگاهی و اداری، تقریباً هر گوشه خیابان و هر درب بیرونی در هر ساختمان دانشگاه دیگر مجهز به دوربین و ضبط است. به نظر نمی رسد جرایم بزرگ در محوطه دانشگاه مشکل بزرگی باشد.
    
  او ادامه داد: "تقریباً 19 هزار دانشجو در محوطه دانشگاه وجود دارد. دانش‌آموزان عمدتاً اهل کالیفرنیا هستند، عمدتاً سفیدپوست، اسپانیایی‌تبار و آسیایی. تنها دو درصد دانشجویان از کشورهای دیگر هستند و تنها پانزده درصد دانشجویان بین المللی از اروپای شرقی هستند. این شهرستان روستایی و تپه‌ای است و به نظر نمی‌رسد که باند قابل توجهی در آن حضور داشته باشد، اگرچه گزارش‌های متعددی از آزمایشگاه‌های ماری‌جوانا و مزارع ماری‌جوانا در نواحی روستایی وجود دارد که به‌سرعت توسط سازمان‌های استانی، ایالتی و فدرال که به نظر می‌رسد همکاری نزدیکی با هم دارند، از بین می‌روند. . با یک دوست.
    
  "چالش‌ها: دسترسی به محوطه دانشگاه و بیشتر ساختمان‌ها به طور کلی کنترل نشده است، اگرچه ساختمان‌های دانشگاه، آزمایشگاه‌ها و کلاس‌های درس را می‌توان با استفاده از امنیت الکترونیکی پردیس از راه دور قفل کرد. وول ادامه داد: ارتباطات اضطراری از طریق پیام‌های متنی بسیار عالی است. با این حال، از آنجایی که دسترسی کنترل نشده است، در صورت لزوم، ورود تیم من به محوطه دانشگاه آسان خواهد بود. شناسایی یک مزاحم یا نظارت در میان همه دانش‌آموزان دشوار است و آموزش تاکتیک‌های ضد نظارت باید اجباری باشد تا بردلی بتواند سایه را شناسایی کند. اسلحه در محوطه دانشگاه مجاز نیست، و دریافت مجوزهای اسلحه دستی پنهان در این شهرستان یا در کل ایالت تقریبا غیرممکن است، اما تعداد زیادی گزارش از دانشجویان مسلح وجود دارد. یک "پلیس" می تواند به شما کمک کند تا مجوز حمل اسلحه مخفی را دریافت کنید. زندان شهرستان کمتر از دو مایلی جنوب است، و مستعمره مردان کالیفرنیا، یک زندان ایالتی با حداقل و متوسط امنیت، کمتر از سه مایلی شمال غربی است. فرودگاه منطقه ای سن لوئیس اوبیسپو در چهار نقطه و دو مایلی جنوب قرار دارد.
    
  وی در پایان گفت: "توصیه من، آقا، بر اساس تحلیل اولیه ما، این است که پسر شما در اسرع وقت به دانشگاه بازگردد، اما نه به سالن های اقامت عمومی." ما به او توصیه می کنیم که به مجتمع آپارتمانی معروف به پلی کنیون برود. این بیشتر شبیه یک مجتمع آپارتمانی است، دانشجویان کمتری دارد، از پردیس اصلی دورتر است، هر ساختمان مدیر تمام وقت و تیم امنیتی تمام وقت خود را دارد، و دستیاران دانشجویی در حال چرخش در هر طبقه وجود دارند - ساکنان، و تعداد زیادی به نظر می رسد که چشمان خود را شبانه روز باز نگه می دارند. هفت ما تخمین می زنیم که اگر او آموزش های مناسبی در زمینه نظارت متقابل، دفاع شخصی و مهارت تسلیحاتی می دید و سلاح گرم حمل می کرد، شانس زنده ماندن متوسط تا خوبی داشت.
    
  "من دوست دارم همه این کارها را انجام دهم!" - براد فریاد زد. "چه زمانی شروع کنم؟"
    
  TIE برای چند لحظه طولانی بی حرکت ماند، اما در نهایت سرش را حرکت داد. پاتریک گفت: "گزارش عالی، گروهبان." "متشکرم".
    
  "خوش اومدی قربان."
    
  پاتریک گفت: "یک برنامه تمرینی برای بردلی در یک باشگاه محلی یا مرکز مشابه تنظیم کنید. "من معتقدم رئیس راتل هنوز در منطقه است. هر چه زودتر شروع کنید. من با "پلیس" تماس می‌گیرم و از او می‌خواهم که روی مجوز حمل مخفی قانونی و ورود به پلی کانیون کار کند. به براد آموزش دهید که چگونه از اسلحه استفاده کند و همیشه آن را حمل کند تا زمانی که مجوز حمل مخفی قانونی و نامحدود دریافت کنیم.
    
  وول پاسخ داد: "بله، قربان"، برگشت و با هم تیمی هایش وارد اتاق کنفرانس شد.
    
  "کایلی." پاتریک در سیستم ارتباطی خود صحبت کرد.
    
  "بله قربان؟" دستیار کامپیوتری پاسخ داد.
    
  او گفت: "من به فوریت به یک اقامت تابستانی و تمام سال در اقامتگاه دانشجویی Poly Canyon در پردیس Cal Poly San Luis Obispo برای بردلی مک‌لاناهان نیاز دارم." من همچنین به یک مجوز حمل مخفی در سراسر کشور برای بردلی نیاز دارم، از جمله مجوز حمل در محوطه دانشگاه. این درخواست را به ستاد مرکزی و به "پلیس" گزارش دهید - او ممکن است برای غلبه بر هر گونه موانع بوروکراتیک یا سیاسی به کمک نیاز داشته باشد."
    
  "بله قربان".
    
  پاتریک که از دستیار الکترونیکی خود جدا شد گفت: "هنوز با این موضوع کاملاً راحت نیستم، برد، اما اگر بتوانیم شما را به پلی کنیون برسانیم و گروهبان کارکنان بتواند شما را آموزش دهد، احساس بهتری خواهم داشت. امیدوارم روس‌ها پس از ملاقات با گروهبان وول، شما یا خاله‌هایتان را اذیت نکنند، اما ما فرض می‌کنیم که آنها برمی‌گردند و بعد از اینکه دوباره جمع شدند و شما را شکار کردند، دوباره تلاش خواهند کرد، بنابراین ما تمام تلاش خود را می‌کنیم تا شما را ایمن نگه داریم و بمانیم. در مدرسه. من مطمئن هستم که گریزلوف پس از ورود شما تیم های بیشتری را بعد از شما می فرستد، بنابراین ما فقط زمان کوتاهی برای آموزش شما داریم و کریس و تیمش همیشه برای مراقبت از شما در دسترس نخواهند بود، بنابراین مهم است که در اسرع وقت آموزش ببینید. تا جایی که ممکن است "
    
  برد گفت: "ممنون بابا." او به سمت CID رفت و او را در آغوش گرفت و به ربات بزرگ فکر کرد که پدرش لحظه به لحظه راحت تر می شد. "عالی خواهد بود. قول می دهم روی این موضوع خیلی سخت کار خواهم کرد. یکی از رهبران تیم من در پلی کانیون زندگی می کند، و اگر سوندرا قبلاً به خانه بازنگشته بود، قطعاً می خواستم با او باشم."
    
  پاتریک گفت: "فقط به یاد داشته باشید که چشم ها و گوش های خود را باز نگه دارید و به آن صدای کوچک در پشت سر خود گوش دهید که به شما می گوید پدرتان مراقب شماست." "این شما را نسبت به خطر آگاه می کند."
    
  "این کار را خواهم کرد، پدر."
    
  "خوب. با سرگروهبان صحبت کنید و ترتیبی دهید که او شما را به هتلی در شهر ببرد تا زمانی که بتوانیم برای شما اتاقی در محوطه دانشگاه پیدا کنیم. احتمالاً لازم است داستان خود را روشن کنید و در مورد آنچه در مزرعه اتفاق افتاده با پلیس صحبت کنید. امروز عصر به سنت جورج برمی گردم."
    
  "برگشت به طاق؟"
    
  پاتریک گفت: "جایی که بتوانم اهدافم را آزمایش کنم و دوباره گرفتار شوم. "من در تماس خواهم بود، براد. دوستت دارم پسر."
    
  برد گفت: "من هم تو را دوست دارم، پدر." او یک بار دیگر CID را در آغوش گرفت، سپس وارد اتاق کنفرانس شد و کریس وال را پیدا کرد. او گفت: "از شما برای انجام سریع این گزارش متشکرم، گروهبان." "من متوجه نشدم که محوطه دانشگاه آنقدر امن است."
    
  وول گفت: "اینطور نیست، حداقل برای شما در برابر قاتلان روسی نیست."
    
  لبخند براد ناپدید شد. "چه بگویم؟" با حالتی مبهوت شده پرسید.
    
  وول گفت: "درباره آن فکر کن، مک‌لاناهان: نوزده هزار دانشجو، احتمالاً پنج هزار نفر دیگر از اساتید و کارکنان پشتیبانی، در مساحتی کمتر از سه مایل مربع جمع شده‌اند. "هرکسی می‌تواند 24 ساعت شبانه‌روز در هر نقطه از دانشگاه که می‌خواهد بیاید و برود. به ازای هر هزار دانشجوی شیفتی فقط یک افسر پلیس قسم خورده دانشگاه وجود دارد و آنها هیچ سلاح سنگین یا آموزش SWAT ندارند. شما تمام دوره‌های سال اولی‌تان را گذرانده‌اید، بنابراین از این به بعد حجم کلاس‌هایتان کوچک‌تر می‌شود، اما همچنان با ده‌ها بچه در کلاس‌ها و آزمایشگاه‌ها شرکت خواهید کرد."
    
  "پس چرا به من گفتی برگردم؟"
    
  وول گفت: "از آنجایی که فکر می‌کنم پدرت بیش از حد به تو اهمیت می‌دهد - خیلی خوشحال می‌شود که تو را قفل کند، مثل خودش در یک جعبه خوب و امن بگذارد و از طریق اینترنت به دنیا دسترسی داشته باشد." او اهمیتی نمی‌دهد که چقدر ناراضی خواهید بود، زیرا در ذهن او، از دنیای خطرناکی که او تقریباً تمام عمرش در آن زندگی می‌کرد و در آن جنگید در امان خواهید بود."
    
  "پس چرا برایت مهم است که پدرم می خواهد با من چه کند، گروهبان؟" - براد پرسید. "من شما را نمی شناسم و شما من را نمی شناسید. گفتی دوست پدرم نیستی. چرا اهمیت می دهی؟"
    
  وول سوال را نادیده گرفت. او در عوض گفت: "اطلاعاتی که من دادم دقیق بود: این یک پردیس و شهر نسبتا امن است." "با مقداری آمادگی، می توان خطر را مدیریت کرد، شاید حتی به حداقل رساند." او لبخندی گسترده به براد که هنوز نسبتاً عصبانی به نظر می رسید لبخند زد و افزود: "به علاوه، اکنون من و افرادم تو را داریم، و به ما اجازه داده شده است که یک برنامه تمرینی ایجاد کنیم تا الاغ شما را خوش فرم و آموزش دهیم. شما راه درستی برای دیدن جهان هستید هر روز، یک ساعت در روز."
    
  "هر روز؟ من نمی توانم هر روز تمرین کنم. من دارم..."
    
  ول گفت: "هر روز، مک‌لاناهان. شما هر روز تمرین خواهید کرد، باران یا درخشش، بیمار یا سالم، امتحان یا تاریخ، یا من شما را نزد پدرتان خواهم فرستاد و او با خوشحالی شما را در صخره های سرخ جنوب یوتا حبس خواهد کرد. برای آمادگی جسمانی وزنه و تمرینات قلبی را انجام خواهید داد. عصا جاه و کراو ماگا برای دفاع از خود. و برگزاری کلاس‌ها و تظاهرات در تکنیک‌های نظارت، ضد نظارت، تحقیق، مشاهده و شناسایی." او دوباره آن لبخند شیطانی را زد، سپس افزود: "فکر می‌کردی هیولای دوم در آکادمی نیروی هوایی باحال است؟ تو هنوز چیزی ندیدی بابا لبخند ول ناپدید شد و حالت متفکرانه ای روی صورتش ظاهر شد. او گفت: "اولین کاری که باید انجام دهیم این است که علامت تماس خود را به شما بدهیم."
    
  "شناسه؟ چرا به علامت تماس نیاز دارم؟"
    
  ول گفت: "چون از اینکه تو را مک‌لاناهان صدا بزنم خسته شده‌ام - هجاهای زیاد. علاوه بر این، مک‌لاناهان قطعاً پدرت است تا زمانی که عصبانیتش را از دست بدهد، و فکر نمی‌کنم این اتفاق برای مدت طولانی بیفتد. او به هم تیمی‌هایش که در اتاق کنفرانس با او بودند نگاه کرد، هر سه آنها قد بلند، آرواره‌های چهارگوش و عضلانی سنگینی داشتند، نسخه هالیوودی از Navy SEAL که براد فکر می‌کرد احتمالا زمانی بوده‌اند. ؟"
    
  یکی گفت: "بیدمشک. او از این سه نفر بزرگ‌ترین بود، بیش از شش فوت قد و بیش از دویست پوند وزن داشت، با گردن کلفت، شانه‌های پهن که تا کمر نازک مخروطی می‌شد، دوباره تا ران‌ها و ساق‌های ضخیم گشاد می‌شد، سپس دوباره تا مچ‌های نازک مخروطی می‌شد. برد فکر می کرد که او مانند یک بدنساز حرفه ای به نظر می رسید. "بهتر است، فقط آن را به رئیس بدهید. او آن را می جود و تف می دهد، ژنرال او را به سنت جورج می فرستد، و بعد ما با او کار نخواهیم کرد."
    
  ول گفت: "فلکس، ما کار داریم. "نظرات خود را برای خود نگه دارید. تاس؟"
    
  "کلوبوک"
    
  سومی گفت: "عجیب.
    
  ول و دوباره آن لبخند پر زرق و برق را بر لب گفت: "با مرد جوان مهربان باش. او یک تجربه بسیار دردناک داشت و همچنین یک دانشجوی سخت کوش مهندسی است.
    
  "پسر باهوش، ها؟" - از کسی به نام تاس پرسید. "بچه من قبلاً یک کارتون بدون مغز به نام آزمایشگاه دکستر را در تلویزیون تماشا می کرد که در آن این بچه واقعاً باهوش دائماً توسط خواهر احمق خود کتک می خورد. بیایید او را "دکستر" صدا کنیم. "
    
  نفر سوم گفت: "من هنوز "Doughboy" را بیشتر دوست دارم.
    
  Vol اعلام کرد: "این دکستر است.
    
  برد گفت: "این یک علامت تماس بد است." "من خودم را انتخاب خواهم کرد."
    
  ول گفت: "دکستر، نامه‌های تماس توسط هم تیمی‌های شما به دست می‌آید و انتخاب می‌شوند، نه توسط خودتان. "تو هنوز چیزی به دست نیاوردی. اما علائم تماس می تواند تغییر کند، هم برای بدتر و هم برای بهتر. سخت کار کن شاید چیز بهتری بهت بدهیم."
    
  "علامت تماس شما چیست؟"
    
  وول و با تهدیدی جدی به بردلی نگاه کرد، گفت: "از نظر شما، این "آقا" یا "گروهبان کارکنان" است. "بهتر است بار اول درستش کنید." او به نوبه خود به افرادش گفت: "تاس، ما را پیدا کنید. هتل امن برای اقامت در سن لوئیس اوبیسپو، نزدیک به محوطه دانشگاه. فلکس، با رئیس راتل تماس بگیرید و از او بپرسید که آیا او می تواند در اسرع وقت یک برنامه آموزشی هنرهای رزمی، ضد نظارت و سلاح گرم برای ما راه اندازی کند." او به براد گفت: ببینیم چطور شلیک می کنی."
    
  "دست تیراندازی؟ من بازوی تیراندازی ندارم."
    
  "پس با کدام دست دماغت را می گیری، دکستر؟ بیا، ما کل روز را در پیش نداریم." گاو مچ دست راست براد را گرفت و برد دستش را رها کرد. "اوه خدای من، دست های کوچک، درست مثل دست های پدرت. احتمالاً به همین دلیل است که او به نیروی هوایی پیوست - او دستانش آنقدر بزرگ نداشت که حتی اسلحه دختر لعنتی را در دست بگیرد. او دستش را بالا برد تا نفر سوم بتواند دست براد را ببیند. "مار زنگی"؟
    
  سومین عضو تیم با صدایی عمیق و خرخر گفت: "اسمیت و وسون ام و 40 کالری". "یا یک تپانچه تیراندازی."
    
  جلد گفت: "این چهل کیلومتر است. "به آن برسید." سه نفر از اعضای تیم تلفن های همراه خود را درآوردند و مشغول کار شدند. آخرین چیز، دکستر.
    
  برد گفت: "من قبلاً از این علامت تماس متنفرم."
    
  وول او را تصحیح کرد: "من قبلاً از این علامت تماس متنفرم، قربان. من به شما گفتم: برای تیم و خودتان کاری انجام دهید که ممکن است علامت تماس بهتری دریافت کنید. و از اینجا شروع کنید به احترام به مافوق خود. به خاطر نحوه صحبتی که دیروز با رئیس جمهور مارتیندیل داشتی، باید با لگد تو را از آن سوی آشیانه می زدم. دفعه بعد این کار را انجام خواهم داد، به شما قول می دهم." برد سر تکان داد و عاقلانه ساکت ماند.
    
  Vol ادامه داد: "ما می‌توانیم چند کار را در حال حاضر انجام دهیم تا به شما کمک کنیم خطر را شناسایی کرده و از خود در برابر آن محافظت کنید، اما کار زیادی نمی‌توانیم برای دوستانتان انجام دهیم. ما متوجه شده‌ایم که شما واقعاً با هیچ‌کس به جز گروه تحقیقاتی خود در پروژه Starfire تعامل ندارید، که خوب است، اما من از شما می‌خواهم که زمان خود را در جمع با کسی محدود کنید. اگر تیم ضبط شروع به حمله به دوستان شما برای رسیدن به شما کند، ممکن است برای همه به دردسر واقعی تبدیل شود که ما نمی‌توانیم آن را مهار کنیم. فهمیدن؟"
    
  برد گفت: بله. احساس کرد خشم در چهره ول ظاهر شد. خودش را اصلاح کرد: بله قربان.
    
  "خوب. صبحانه بخور، وسایلت را جمع کن و ده دقیقه دیگر آماده باش تا بیرون بروی."
    
  برد گفت: بله قربان. او به اتاق کنفرانس برگشت و متوجه شد که همه ساندویچ های صبحانه از بین رفته است. او زمزمه کرد: "این شروع یک روز واقعاً مزخرف است. اما او به سمت دیگر آشیانه نگاه کرد و اداره تحقیقات جنایی را با پدرش در داخل دید و لبخند زد. اما پدرم زنده است. من نمی توانم این را باور کنم. من در رویا زندگی می کنم... اما برایم مهم نیست چون پدرم زنده است!"
    
    
  ساختمان مهندسی هوافضا راینهولد
  CAL POLY
  در صبح روز بعد
    
    
  "براد! وقتی براد وارد اتاق شد، لین ایگان فریاد زد. بقیه با دیدن کبودی طولانی و زشت در کنار سر و صورت براد از روی وحشت پریدند و با وحشت از جای خود فاصله گرفتند - هنوز هیچ مقدار یخ نمی تواند آن را پنهان کند، اگرچه تورم به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود.
    
  برد گفت: سلام بچه ها. همه به سمت او آمدند و او به ویژه از لمس های مراقبت جودی لذت برد. "من خوبم، من خوبم."
    
  "چه اتفاقی برات افتاده؟" - از کیم جونگ بائه پرسید. "کجا بودی؟ در بیمارستان؟ ما به شدت نگران شما بودیم!"
    
  براد به دروغ گفت: "تو این را باور نخواهی کرد، جری: من دیشب پس از ارائه سخنرانی خود درگیر یک حمله به خانه بودم." چشم ها از حدقه بیرون زدند و دهان ها با تعجب کامل باز شدند. "دو نفر وارد خانه شدند و با باتوم یا چوب بیسبال یا چیزی به پهلوی سرم زدند."
    
  "چیز لعنتی نیست؟" همه آنها فریاد زدند. "چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  براد به دروغ گفت: "نمیدونم." "از خواب بیدار شدم و همه جا پلیس بود. امدادگران مرا معاینه کردند، گزارشی ارائه کردم و تقریباً همین بود. آنها مواد مخدر را روی میز آشپزخانه پیدا کردند و فکر کردند که شاید برخی از معتادان به مواد مخدر می‌خواهند جایی بالا بروند."
    
  کیسی نفس نفس زد: "اوه خدای من، برد، خدا رو شکر که حالت خوبه."
    
  برد به آنها اطمینان داد: "من خوبم، من خوبم، کیسی." ژیروسکوپ‌های من هر از گاهی کمی تاب می‌خورند، اما هنوز هم می‌توانم دوچرخه سواری کنم.
    
  "کجا توقف کردی؟" جودی پرسید و براد فکر کرد برقی در چشمان او دیده است و اشاره ای به لبخندی مشتاقانه دارد. "تو به آن خانه برنمی گردی، رفیق؟"
    
  برد گفت: "لعنت نه. "صاحب خانه تشنج داشت. او کارگرانی دارد که اثاثیه ای را که شکسته است جابجا می کنند و او می خواهد آن مکان را سوار کند. من مطمئن نیستم که بعد از این قرار است چه کاری انجام دهد. من در یکی از هتل های مجلل در خیابان مونتری اقامت دارم. می توانستم تا پایان ترم آنجا بمانم تا دانش آموزان شهر را ترک کنند. من قصد دارم برای Cerro Vista و Poly Canyon درخواست بدهم و سعی می کنم تا حد امکان از هاستل های تابستانی خودداری کنم.
    
  جودی گفت: "با این کار موفق باشی، رفیق." برنامه‌های Cerro Vista قرار بود دو ماه پیش و برنامه‌های Poly Canyon سال گذشته منتشر شوند. اگر نمی خواهید در خوابگاه زندگی کنید، ممکن است مجبور شوید دوباره خارج از دانشگاه زندگی کنید.
    
  براد گفت: "خوب، همه چیز در حال حل شدن است، پس بیایید قبل از اینکه گم شویم، به کارمان بپردازیم." و ملاقات آنها آغاز شد. فقط چند دقیقه طول کشید، به اندازه‌ای طول کشید که همه بتوانند وضعیت تیم خود را به‌روزرسانی کنند، بر سر برنامه‌های آزمایشگاهی توافق کنند، و درخواست‌هایی را برای براد برای تدارکات یا اطلاعات برای هفته آینده ارسال کنند، و سپس با عجله به کلاس رفتند.
    
  جودی کنار براد راه افتاد. "مطمئنی که حالت خوبه رفیق؟" - او پرسید. "من فکر می کنم این بدترین کبودی است که تا به حال دیده ام."
    
  برد گفت: "من خوبم، جودی، ممنون." کاش می‌توانستم بگویم، باید به آن مرد نگاه کنی، اما من بیهوش بودم."
    
  "چرا به من زنگ نزدی، برد؟"
    
  براد به دروغ گفت: "من فقط وقت نداشتم، جودی." من مثل یک آتش سوزی سیاه پوست بودم و بعد مجبور شدم با پلیس، امدادگران و سپس صاحب خانه برخورد کنم."
    
  "پس دیروز همه کجا بودی؟"
    
  برد دوباره به دروغ گفت: "با کیسه‌های یخ روی سر تپنده‌ام نشسته‌ام، به دستورات و داد و فریاد صاحبخانه‌ام گوش می‌دهم و درباره معتادان به مواد مخدر و جنایت و فروپاشی جامعه می‌گویم". سپس او به من کمک کرد تا یک هتل پیدا کنم. سرم آنقدر درد می کرد که بعد از آن به زمین افتادم."
    
  "چرا بعد از کلاس به دیدن من نمی آیی؟" او پرسید. "نمی خواهی تنها به هتل بروی، درست است که کسی مراقبت نباشد؟" این بار براد نیازی به حدس زدن نیات او نداشت - او دستش را دراز کرد و بازوی او را لمس کرد. "چی میگی رفیق؟"
    
  او از تمام اتفاقاتی که در چند روز گذشته برایش افتاده بود کمی سرگیجه داشت، بنابراین پاسخ او کمی مردد بود و لبخند جودی محو شد. او گفت: "به نظر عالی است، جودی،" و لبخند او برگشت. "اما ابتدا من یک قرار ملاقات بعد از آزمایشگاهمان دارم."
    
  "برای دیدن دکتر؟"
    
  برد تصمیم گرفت که در مورد همه چیز به این زن دروغ نگوید اگر اصلاً بتواند از آن اجتناب کند. "در واقع، صاحبخانه من یک تفنگدار دریایی سابق است، فکر می کنم به شما گفتم، او یک برنامه آموزشی برای من تنظیم می کند. تربیت بدنی و دفاع شخصی." او قرار نبود به جودی درباره ضد جاسوسی و سایر آموزش‌های جاسوسی یا آموزش تسلیحات بگوید - او فکر کرد، نگفتن چیزی با دروغ گفتن متفاوت است، درست است؟ او فکر می‌کند که من خیلی نرم هستم و باید برای کمک به خودم در موقعیت‌هایی مانند حمله به خانه، بیشتر تلاش کنم."
    
  جودی در حالی که با تعجب پلک می زد گفت: "وای." "در مورد آن درست می گویی؟"
    
  برد گفت: البته. من زمان زیادی را صرف نشستن روی باسنم می‌کنم - کمی تمرین بدنی برایم مفید است. یک ساعت در روز. من می توانم حدود هفت با شما باشم."
    
  جودی گفت: "عالی، برد." برای شام چیزی برایمان می‌پزم. اگر آنقدر خوب نیستی که دوچرخه سواری کنی، می‌توانم تو را بردارم و به قرارهایت ببرم."
    
  براد گفت: "تا الان حالم خوب است، جودی." او این ایده را خیلی دوست داشت، اما نمی‌دانست سالن بدنسازی چگونه خواهد بود، و می‌خواست قبل از آوردن دیگران از Vol و مربی او چه کسی باشد، ایده بگیرد. "به هرحال متشکرم." او را در آغوش گرفت و در مقابل بوسه ای بر گونه اش دریافت کرد. حوالی هفت می بینمت.
    
  جودی گفت: "می بینمت، تقدیر،" و با عجله به کلاس بعدی رفت.
    
  وقتی دانش‌آموزان دانشگاه کبودی زشت و بزرگ او را دیدند، تعجب و حتی شوکه شد و براد به فکر خرید لوازم آرایش افتاد تا زمانی که خوب شد، اما بچه‌های دانشگاه بسیار گشاده روی و بردبار بودند - و او مطمئناً جهنم بود. نخواستم، تا کریس وال یا اعضای تیمش او را در حال آرایش دستگیر کنند! - پس این فکر را از سرش بیرون کرد و سعی کرد نگاه ها را نادیده بگیرد. خوشبختانه، او برای بی حس کردن درد نیازی به دارو نداشت، بنابراین کلاس های خود و جلسه آزمایشگاه مهندسی استارفایر را بدون مشکل پشت سر گذاشت، فقط گاهی سردردی را تجربه می کرد که زمانی از بین می رفت که فکرش را نمی کرد و روی چیزی تمرکز می کرد... سپس دیگری پس از آن، او کوله پشتی کامپیوتر خود را در یک قفسه قفل کرد، کیف باشگاه خود را بیرون آورد، سپس سوار دوچرخه شد و به اولین جلسه تمرین بدنی خود رفت.
    
  نام این مؤسسه Chong Jeontu Jib بود که با حروف کره ای و رومی در قسمت جنوبی شهر، نزدیک فرودگاه نوشته شده بود. این یک ساختمان اسکلت دو طبقه ساده، قدیمی اما در شرایط بسیار خوب، با یک حیاط حصاردار با زنجیره ای بود که تعدادی ماشین و وزنه را در یک محل تمرین کوچک نگه می داشت. فراتر از حصار در عقب، خط تیراندازی در مقابل دیوار خاکی دایره‌ای بزرگی قرار داشت که قبلاً مخازن نفتی را که در طول پروازهای آموزشی بمب‌افکن‌های جنگ جهانی دوم در خود سوخت نگه می‌داشتند، احاطه کرده بود. جلو پنجره از داخل با پرچم های کره و آمریکا پوشانده شده بود و در شیشه ای جلو با پرچم بزرگ نیروی هوایی ایالات متحده پوشیده شده بود. در داخل یک پیشخوان پیدا کرد و پشت آن یک سالن بدنسازی بزرگ با یک تشک آبی ژیمناستیک پوشیده شده بود. دیوارها با انواع جوایز، جوایز، عکس ها و سلاح های هنرهای رزمی پوشیده شده بود.
    
  مردی کوتاه قد و لاغر با سر تراشیده و بزی خاکستری از اتاق پشتی نزدیک شد. "دکستر؟" او تماس گرفت. "اینجا". برد دور پیشخوان راه می‌رفت و فقط تشک را لمس کرد که مرد فریاد زد: "با کفش‌هایت به تشک دست نزن و فقط با احترام." براد از روی تشک به روی گذرگاه مشمع کف اتاق پرید. اتاق دوم کمی کوچکتر از اتاق اول بود، با یک تشک آبی دیگر ژیمناستیک روی زمین، اما به جای تزئینات و جوایز، یک دستگاه وزنه، یک تردمیل، یک کیسه بوکس برای دویدن با سرعت، یک کیسه بوکس و پوسترهایی با پیکان داشت. برد با اشاره به نقاط مختلف بدن انسان مطمئن بود که به زودی هر آنچه را که باید در مورد این چیزها بداند، خواهد فهمید. در گوشه مقابل یک خروجی اضطراری و چیزی شبیه رختکن وجود داشت.
    
  مرد گفت: دیر آمدی. "امروز به شما اجازه خواهم داد استراحت کنید زیرا این اولین بار است که اینجا هستید، اما اکنون می دانید این مکان کجاست، پس دیگر دیر نکنید."
    
  "نخواهم کرد."
    
  مرد گفت: "نخواهم کرد، قربان." "سرگروهبان به من گفت که شما در گشت هوایی غیرنظامی خدمت می کردید و برای مدت کوتاهی در آکادمی نیروی هوایی شرکت کردید، بنابراین شما یک یا دو چیز در مورد ادب نظامی می دانید. هنگام برخورد با من یا هرکسی در تیم از این استفاده کنید. وقتی می توانید از راه دیگری با ما تماس بگیرید، متوجه خواهید شد. فهمیده؟"
    
  "بله قربان".
    
  دفعه بعد برای تمرین آماده شوید. نمی‌خواهم وقتم را برای اینکه تغییر کنی تلف کنم. اینجا کلوب تفریحی خصوصی شما نیست که بتوانید هر طور که می خواهید بیایید و بروید."
    
  "بله قربان".
    
  مرد سرش را به سمت در رختکن تکان داد. "شما سی ثانیه فرصت دارید تا تغییر کنید." برد با عجله از روی فرش آبی به سمت رختکن رفت. "متوقف کردن!" برد یخ کرد. "برگرد اینجا." براد برگشته "از تشک پیاده شو." برد از قالیچه آبی روی مشمع کف اتاق رفت. مرد با صدای آهسته و سنجیده ای گفت: "دکستر، تو در یک دوجانگ کره ای هستی." مرکز دوجانگ، حصیر، کی است که به معنای "روح" است. شما تمرین می کنید تا یاد بگیرید که روح هنرهای رزمی، تلفیقی از آرامش درونی و خشونت بیرونی را زمانی که روی تشک می گذارید در آغوش بگیرید، به این معنی که باید به روح حاکم بر آن احترام بگذارید. این بدان معناست که شما هرگز با کفش خود به تشک دست نزنید، برای تمرین آماده شده اید و لباس خیابانی نمی پوشید مگر اینکه کلاس اقتضا کند، اجازه ورود و خروج از تشک توسط استاد به شما داده می شود و از کمر به صورت تعظیم می کنید. قبل از پا گذاشتن روی تشک و قبل از پیاده شدن، مرکز تشک را قرار دهید. در غیر این صورت، آن را دور بزنید. این را به خاطر بسپار".
    
  "بله قربان".
    
  "حالا شروع به حرکت کن." برد روی تشک دوید و در زمان بی سابقه با لباس تمرین برگشت.
    
  مرد هنگام بازگشت براد گفت: "اسم من جیمز راتل است، اما لازم نیست نگران نام واقعی یا علائم تماس باشید، زیرا من برای شما "سر" یا "رئیس" هستم. من یک گروهبان ارشد بازنشسته نیروی هوایی ایالات متحده هستم، یک کهنه سرباز سی و سه ساله، که اخیراً به عنوان سرگروهبان ارشد هفتمین نیروی هوایی در پایگاه هوایی اوسان، کره متحده خدمت می کنم. من یک چترباز باتجربه با بیش از دویست پرش رزمی در پاناما، عراق، کره و افغانستان و همچنین ده ها مکان طبقه بندی شده، فارغ التحصیل دانشکده تکاور ارتش هستم و دو قلب بنفش و یک ستاره برنزی دارم. من همچنین یک کمربند مشکی درجه پنج و استاد استاد در کین جا، یک کمربند سیاه متخصص درجه پنجم در کراو ماگا و یک مربی دارای گواهینامه ملی اسلحه گرم و باتوم هستم. در اینجا من دروس خصوصی دفاع شخصی و سلاح گرم را، عمدتاً برای پرسنل نظامی بازنشسته تدریس می کنم. من هر ثانیه که تو در دوجنگ من باشی صد و ده درصد می شمارم. احترام نشان دهید و در عوض آن را دریافت خواهید کرد. استراحت کن و وقتت با من جهنمی خواهد بود."
    
  راتل یک وسیله کوچک با بند گردنی بیرون آورد و به سمت برد پرت کرد. او گفت: "یادگیری دفاع شخصی ماه ها و گاهی سال ها طول می کشد و خطری که با آن روبرو هستید آشکار است." بنابراین آنها این دستگاه را به شما می دهند. اینو همیشه بپوش تقریباً در هر نقطه از کشور با سیگنال تلفن همراه کار می کند. اگر مشکل دارید، یک دکمه را فشار دهید و من یا هر عضو تیم دیگری که ممکن است در نزدیکی شما باشد، می‌توانیم شما را پیدا کنیم و به شما کمک کنیم. به احتمال زیاد، با توجه به حریفانی که با آن روبرو خواهید شد، این به ما کمک می کند بدن شما را سریعتر پیدا کنیم، اما شاید خوش شانس باشیم. برد مات و مبهوت به راتل نگاه کرد.
    
  راتل: "بنابراین، از آنجایی که اولین روز شماست، احتمالاً هنوز به دلیل ضربه زدن با باتوم به سرتان درد دارید، و دیر آمدید، به همین دلیل عذرخواهی می‌کنم، ما فقط امروز یک ارزیابی آمادگی جسمانی انجام می‌دهیم." ادامه داد. من می‌خواهم حداکثر تعداد کشش‌ها، کرانچ‌ها، خم شدن‌ها، و فشارهای فشاری شما را تا نارسایی عضلانی ببینم، بدون اینکه بیش از نود ثانیه استراحت در این بین داشته باشید، و بهترین زمان شما در دو مایلی روی تردمیل " به طرف دیگر اتاق اشاره کرد، جایی که تردمیل و سایر وسایل ورزشی در انتظار بودند. "شروع به حرکت کن."
    
  برد به سمت محل تمرین آن طرف اتاق دوید. او از اینکه اینقدر دوچرخه سواری می‌کرد خوشحال بود، بنابراین فکر می‌کرد که در وضعیت خوبی قرار دارد، اما مدت زیادی بود که او به باشگاه نرفته بود، و او هرگز ورزش‌های کششی را دوست نداشت. او با آنها شروع کرد و موفق شد شش تا را قبل از اینکه دوباره خودش را بالا بکشد. فشارها آسان بود - او توانست هشتاد و دو مورد از آنها را قبل از اینکه مجبور به توقف شود انجام دهد. شکست ها برای او تازگی داشت. بین ردیفی از نرده های موازی افقی ایستاد، آنها را گرفت، بازوهایش را دراز کرد، پاهایش را از مشمع کف اتاق بلند کرد، تا جایی که می توانست تکیه داد، سپس دوباره دست هایش را دراز کرد. او فقط می‌توانست سه تای آن‌ها را اداره کند و نفر سوم مجبور شد دست‌های لرزانش را فشار دهد تا کارش را تمام کند.
    
  حالا دست‌هایش واقعاً با او صحبت می‌کردند، بنابراین براد تصمیم گرفت بعد از آن در آزمون دویدن شرکت کند و هیچ شکایتی از راتل دریافت نکرد که از آن طرف اتاق را تماشا می‌کرد و یادداشت‌برداری می‌کرد. حالا او بیشتر در عنصر خود بود. او تردمیل را با سرعت 9 مایلی میلول زد و متوجه شد که این کار بسیار آسان است. او از این زمان برای استراحت دادن به عضلات بازوی خسته‌اش برای تمرینات فشاری استفاده کرد که فکر می‌کرد این کار نیز آسان خواهد بود. پس از دو مایلی، دست‌هایش احساس خوبی داشت و برای انجام حرکات فشاری چمباتمه زد، اما متوجه شد که فقط بیست و هشت مورد از آن‌ها را می‌تواند قبل از اینکه بازوهایش از بین بروند، انجام دهد.
    
  راتل بعد از اینکه دور تشک آبی راه رفت تا جلویش بایستد به او گفت: "دکستر، نمی‌توانی با آن اعداد از آموزش پایه نیروی هوایی فارغ‌التحصیل شوی، چه رسد به آکادمی نیروی هوایی". "قدرت بالاتنه شما ناچیز است. فکر می‌کردم تو یک فوتبالیست دبیرستانی هستی - حتماً یک بازی‌کننده مکان بوده‌ای. در واقع، براد فقط یک فوتبالیست دبیرستانی نبود، بلکه یک بازی‌کننده بود و می‌توانست به فوتبالی بیست یارد لگد بزند. "ما می‌توانیم روی این کار کار کنیم. چیزی که من را بیشتر از همه در مورد کاری که انجام دادی آزار می دهد، نگرش متعفن کثیف تو است که "لعنتی نکن."
    
  "آقا؟"
    
  راتل گفت: "تو به سختی روی تردمیل تمرین می کردی، دکستر." می‌دانم که شما یک دوچرخه‌سوار هستید و در وضعیت هوازی بسیار خوبی هستید، اما به نظرم می‌رسید که روی تردمیل استراحت می‌کنید. شما یک سرعت 9 مایلی ضعیف را تنظیم می کنید - حتی در تمرین پایه خود "متوسط" هم نیستید. گفتم می‌خواهم بهترین زمان خود را در دو مایلی بدوید، نه زمان تنبلی. بهانه ی تو چیست؟
    
  برد گفت: "من باید قبل از اتمام آزمایش به بازوهایم استراحت بدهم. من فکر می‌کردم 9 دقیقه مایل مکان خوبی برای شروع است." با هر کلمه ای که به زبان می آمد، چشمان ریز مرد کوچولو عصبانی تر و عصبانی تر می شد، تا جایی که به نظر می رسید می خواهند از سر او بپرند. برد می دانست که تنها یک پاسخ قابل قبول وجود دارد: "ببخشید رئیس. بهانه ای نیست."
    
  راتل غرغر کرد: "درست می گویی، دکستر، هیچ بهانه ای وجود ندارد." "از احترام به شما گفتم. در نیمه انجام دادن کارها هیچ چیز محترمانه ای وجود ندارد. شما به من احترام نمی گذارید و مطمئناً این را به خودتان نشان نمی دهید. اولین روزت است که اینجا هستی و هیچ چیز لعنتی به من نشان ندادی که بتوانم به خاطرش به تو احترام بگذارم. دیر آمدی، آمادگی تمرین را نداشتی و راحت به خودت گرفتی. تو به من اسکات نشان نمی دهی، دکستر. یک جلسه دیگر مانند این و ممکن است این رویداد را لغو کنیم. وسایلت را جمع کن و از جلوی چشمانم دور شو." براد کیف دوفش را در حمام برداشت و تا بازگشت، راتل رفته بود.
    
  براد وقتی سوار دوچرخه اش شد و به سمت کال پلی رکاب زد، احساس چرندی کرد، و همچنان که به سمت آپارتمان پلی کانیون و جودی کاوندیش می رفت، حالش غمگین بود. او را محکم در آغوش گرفت، که او به آن برنگشت. او خاطرنشان کرد: "اوه، کسی شیطان است." "بیا داخل، یک لیوان شراب بنوش و با من صحبت کن."
    
  برد گفت: "مرسی جودی." "ببخشید، بوی پاهایم می آید. بعد از خروج از ورزشگاه دوش نگرفتم و عوض نشدم."
    
  جودی با چشمک گفت: "اگر می خواهی می توانی از دوش اینجا استفاده کنی رفیق." برد متوجه این پیشنهاد واضح نشد. او به سمت یکی از چهارپایه های بار در پیشخوان اطراف آشپزخانه رفت و او یک لیوان شاردونی ریخت و آن را جلوی او گذاشت. "اما این من را اذیت نمی کند. من از مردانی خوشم می‌آید که بوی پسرها می‌دهند، نه مانند آب نبات چوبی." او چند ثانیه صبر کرد، اما براد چیزی نگفت. حتی قرار نیست بپرسی این چیست؟ وای، امروز باید واقعاً مغرور بودی. در مورد آن به من بگو، عشق من.
    
  برد گفت: "این واقعاً معامله بزرگی نیست. من برای این تمرین کمی دیر آمدم، اما او گفت که بار اول قابل بخشش است. مربی یک سرگروهبان بازنشسته با شخصیتی قوی است. او مرا وادار به شرکت در آزمون استعدادیابی کرد. فکر کردم خوب شد، اما او مرا به خاطر خویشتن داری و تنبلی تنبیه می کند. فکر می کردم همه چیز را فهمیده ام. حدس می‌زنم این کار را نکردم."
    
  جودی گفت: "خب، دفعه بعد همیشه هست. مربیان تناسب اندام آموزش دیده اند تا شاگردان خود را شوکه و حیرت زده کنند، و من فکر می کنم او Claytonian را روی شما می گذاشت. نگران نباش، براد، ما هر دو می دانیم که شما در وضعیت خوبی هستید، غیر از آن کبودی روی سرتان. چه احساسی دارید؟ کبودی شما هنوز خونریزی دارد. "شاید باید از این تمرینات صرف نظر کنید تا زمانی که این مشکل برطرف شود."
    
  براد شانه بالا انداخت. او گفت: "من به آنها گفتم که این کار را انجام خواهم داد، بنابراین حدس می‌زنم تا زمانی که بیهوش شوم یا سرم منفجر شود، ادامه می‌دهم." آخرین کاری که او می خواست انجام دهد این بود که خشم ول را به خاطر رفتن خیلی زود پس از روز اول برانگیخت. به پشتی صندلی تکیه داد و برای اولین بار مستقیم به جودی نگاه کرد. "متاسفم، جودی. در مورد مربی جدید تناسب اندام من کافی است. روزت چطور بود؟"
    
  جودی پاسخ داد: "سیب، رفیق." از روی پیشخوان آشپزخانه به سمت او خم شد و با زمزمه توطئه آمیز معمولی که وقتی می خواست چیز غیرمنتظره ای بگوید، گفت: "این کار را کردم، برد."
    
  "چیکار کرد؟" - براد پرسید. سپس، همانطور که او چهره و زبان بدن او را مطالعه می کرد، متوجه شد. "ساختار نانولوله های معدنی...؟"
    
  جودی با صدای آهسته، تقریباً زمزمه ای، اما بسیار هیجان زده گفت: "سنتز شد. درست در آزمایشگاه خودمان در Cal Poly. نه فقط چند نانولوله، بلکه میلیون ها. ما حتی توانستیم اولین نانتن را بسازیم."
    
  براد فریاد زد: "چی؟" "قبلا، پیش از این؟"
    
  جودی گفت: "ای عزیز، نانولوله ها عملا خود به خود به هم متصل می شوند." آنها هنوز روی یک بستر سل-ژل نصب نشده اند، ما هنوز آنها را به یک کلکتور وصل نکرده ایم یا حتی آنها را به بیرون نبرده ایم، اما اولین نانوتن اپتیکی که از نانولوله های معدنی ساخته شده است، در آزمایشگاهی در طرف دیگر آن قرار دارد. دانشگاه ... روی میز کار من! حتی نازک تر و قوی تر از آن چیزی است که ما انتظار داشتیم. من ایمیل هایی از دانشمندان سراسر جهان دریافت می کنم که می خواهند شرکت کنند. به نظر می رسد این یکی از بزرگترین پیشرفت های فناوری نانو در سال های اخیر است!
    
  "این باور نکردنی است!" - براد فریاد زد. دستان او را در دستانش گرفت و آن‌ها روی پیشخوان آشپزخانه بوسه‌ای را با هم تقسیم کردند. "تبریک جودی! چرا با من تماس نگرفتی؟"
    
  او گفت: "شما قبلاً در تمرین بودید و من نمی خواستم مزاحم شما شوم." علاوه بر این، می‌خواستم حضوری به شما بگویم، نه تلفنی."
    
  "این یک خبر عالی است! ما متعهد هستیم که اکنون فضای آزمایشگاهی و بودجه دریافت کنیم!"
    
  جودی گفت: "امیدوارم اینطور باشد. حتی ممکن است واجد شرایط دریافت بورسیه تحصیلی Cal Poly باشم - آنها نمی خواهند که من با چنین پیشرفتی به استرالیا برگردم، اینطور نیست؟
    
  برد گفت: "شما قطعا بورس تحصیلی خواهید گرفت، من این را می دانم." بیایید بیرون برویم و جشن بگیریم. در جایی که خیلی شیک نیست، من هنوز بوی باشگاه می دهم."
    
  لبخند حیله گرانه ای روی صورتش ظاهر شد و نگاهی کوتاه به راهروی منتهی به اتاق خوابش انداخت و به وضوح نشان داد که چقدر می خواهد جشن بگیرد. جودی گفت: "من قبلاً شام درست کرده بودم. "تا پانزده دقیقه دیگر آماده نخواهد بود." دوباره دستش را گرفت و لبخند حیله‌ای زد. "شاید بتوانیم پشت همدیگر را زیر دوش صابون بزنیم؟"
    
  براد لبخند بزرگی زد و به چشمان او نگاه کرد، اما سرش را تکان داد. "جودی..."
    
  او گفت: "می دانم، می دانم." من به شما گفتم که قرار است دوباره تلاش کنم، و احتمالاً دوباره و دوباره. او خوش شانس است که تو را دارد، رفیق." به سمت یخچال رفت، بطری شاردونی را بیرون آورد و لیوانش را دوباره پر کرد.
    
  براد صدای لرزش گوشی هوشمندش را در کیف باشگاهش شنید، آن را بیرون آورد و پیامک را خواند. "خب، در مورد این چطور؟" - متذکر شد. "این روز واقعاً عالی است."
    
  "چی شده عشق؟"
    
  او گفت: "من یک اتاق در پلی کنیون اجاره کردم. جودی حالت کاملا حیرت انگیزی در چهره داشت. "طبقه پنجم در آلیسو. من می‌توانم فردا نقل مکان کنم، و اگر کمک هزینه آزمایشگاهی تابستانی بگیریم، می‌توانم برای تابستان بمانم، و می‌توانم برای سال دوم و دوم بمانم."
    
  جودی فریاد زد: "چی؟"
    
  "این خوبه؟"
    
  "Aliso پرطرفدارترین ساختمان مسکونی در UC است!" جودی توضیح داد. آنها به مغازه ها و پارکینگ نزدیک هستند. و طبقات بالا همیشه اول پر می شوند زیرا بهترین مناظر از دانشگاه و شهر را دارند! و آنها هرگز به دانش آموزان اجازه نمی دهند تا تابستان در پلی کانیون بمانند، و شما باید هر سال دوباره درخواست دهید و امیدوار باشید که اتاق خود را حفظ کنید. لعنتی چطور این کار را کردی رفیق؟"
    
  براد به دروغ گفت: "من هیچ نظری ندارم" - او مطمئن بود که پدرش و احتمالاً رئیس جمهور مارتیندیل چند رشته را کشیده اند و باعث شده این اتفاق بیفتد. "کسی باید به من رحم کرده باشد."
    
  جودی گفت: "آفرین، رفیق." "سر شما در اینجا می چرخد." او متوجه شد که براد دوباره به زبان عامیانه استرالیایی‌اش لبخند می‌زند، بنابراین حوله‌ای برداشت، آن را به سمت او پرت کرد، سپس رفت و به آرامی لب‌های او را بوسید. "با تمام هوس های کودکانه ات مرا آزار نده، رفیق، وگرنه ممکن است تو را به یک خانه مسکونی بکشم و کاری کنم که نامش در نوادا را فراموش کنی."
    
    
  پنج
    
    
  هرگز مادری نبوده است که به فرزندش کافر بودن را بیاموزد.
    
  - هنری دبلیو شاو
    
    
    
  فرودگاه صنعتی مکلاناهان
  BATTLE MOUNTAIN، نوادا
  در صبح روز بعد
    
    
  "Masters Zero-Seven، McLanahan Range، شما مجاز به پرواز رومئو چهار هشت یک سه آلفا و براوو و رومئو چهار هشت و شش نوامبر، در تمام ارتفاعات، گزارش کدهای اختصاص داده شده، گزارش به مرکز اوکلند هنگام خروج از مناطق، برج تماس، موفقیت آمیز هستید. پرواز".
    
  سوندرا ادینگتون از طریق رادیو شماره یک VHF پاسخ داد: "می فهمم، زمین." او کل فاصله را دوباره خواند، سپس به فرکانس برج تغییر مکان داد. "برج مک‌لاناهان، استاد صفر-هفت، شماره یک، باند سه صفر، آماده برای برخاستن".
    
  "مستر زیرو هفت، برج مک‌لاناهان، بادهای آرام، باند فرودگاه سه صفر، سرعت هوایی محدود به دو گره صفر صفر، در حالی که در فضای هوایی کلاس چارلی، تیک آف پاک شد."
    
  سوندرا پاسخ داد: "مستر زیرو سون برای باند سه صفر آماده است." او جامبو جت را روی باند فرودگاه سوار کرد، خودش را با خط مرکزی هماهنگ کرد، ترمزها را نگه داشت، دریچه گاز را به آرامی و نرم فشار داد، با جابجایی موتورها تکانی احساس کرد. به پس سوز منطقه یک، ترمزها را رها کردند، دریچه گاز را به آرامی به منطقه پنج منتقل کردند و فقط پنج هزار فوت سرعت را بالا بردند تا زمانی که حریم هوایی فرودگاه صنعتی مک لاناهان را ترک کردند، که اصلاً طولی نمی کشد.
    
  هانتر نوبل، مربی سوندرا در پرواز آموزشی گفت: "برخاست خوب، سوندرا". او در صندلی عقب هواپیمای MiG-25UKS Sky Masters Aerospace، یک جنگنده مافوق صوت پشت سر هم میکویان-گورویچ بدون تجهیزات جنگی بود که برای پرواز با سرعت های فوق العاده و ارتفاع بالا اصلاح شده بود. MiG-25RU اصلی روسی سریعترین جنگنده جت جنگی موجود بود که تقریباً سه برابر سرعت صوت و ارتفاع شصت هزار فوتی داشت، اما پس از اصلاحات توسط Sky Masters Aerospace، جت قادر به تقریباً پنج برابر سرعت بود. صدا و ارتفاع صد هزار پا "زمان بندی خوب ترمزگیری و قدرت. اولین ناحیه با ترمز روشن است، اما هر چیزی بعد از آن باعث از کار افتادن ترمزها می شود.
    
  سوندرا گفت: "بومر، من تو را گرفتم." در اصطلاح خلبانی جنگنده، "پذیرفته" پس از انتقاد مربی به این معنی است که دانش آموز قبلاً مغایرت را می دانسته و شناسایی کرده است. "متشکرم" معمولاً به این معنی است که دانش آموز آن را نادیده گرفته و به موفقیت مربی اعتراف کرده است. "من متوجه شدم."
    
  بومر گفت: "من نشان می‌دهم که از حریم هوایی کلاس چارلی دور هستیم. "دوره دو صفر و صفر ما را به منطقه ممنوعه می برد."
    
  سوندرا گفت: فهمیدم. در کمتر از دو دقیقه آنها در R-4813A و B، دو سایت آزمایش نظامی بسته در مجتمع ایستگاه هوایی دریایی فالون در شمال مرکزی نوادا، اجاره شده توسط Sky Masters Aerospace و با مرکز کنترل ترافیک هوایی FAA در اوکلند برای آزمایش هماهنگ شدند. هواپیماهای با کارایی بالا من در حال حاضر چک لیست هایی را قبل از پرواز در ارتفاع بالا تهیه می کنم. پس از تکمیل گزارش دهید."
    
  بومر گفت: انجام خواهد شد. چک لیست خدمه را آماده می کرد تا در ارتفاعات بسیار بالا که معمولاً هواپیماهای جنگنده معمولی به آن دسترسی نداشتند، عمل کنند. فقط چند دقیقه طول کشید. "چک لیست کامل شد. من داخل R-4813A را به ما نشان می دهم. وقتی آماده شد تمیز شد."
    
  سوندرا گفت: "من متوجه شدم، بومر." "آماده شدن." سوندرا تمام قدرت را اعمال کرد و به آرامی و به آرامی دریچه گاز را روی میگ-25 پیش برد تا زمانی که به منطقه پنج پس سوز رسیدند، و سپس در 1 ماخ دماغه را بالا برد تا در شصت درجه دماغه را بالا برد و همچنان شتاب داشت. با افزایش سرعت، نیروهای گرانش افزایش یافت و به زودی هر دو از نیروهای g که بر بدنشان فشار می آوردند غرغر می کردند و سعی می کردند خون از ریه ها و مغزشان نشت نکند. هر دو خلبان از لباس‌های فشار جزئی و کلاه‌های فضایی، به‌علاوه لباس‌های الکترونیکی با فناوری پیشرفته استفاده می‌کردند که پاها و قسمت پایین شکم‌شان را با پارچه‌ای منقبض می‌پوشاند تا از تجمع خون در پاهایشان به دلیل نیروهای G جلوگیری کند. اضافه بارها به زودی آنها در ارتفاع شصت هزار پایی قرار گرفتند و با سرعت چهار برابر صوت پرواز کردند و هفت برابر نیروی گرانش بر بدنشان فشار آورد.
    
  بومر گفت: "با من صحبت کن، سوندرا." "آیا...خوبی؟"
    
  سوندرا گفت: "من خوبم... بو... بومر." ناگهان MiG-25 به شدت به سمت چپ خم شد و به سرعت پایین آمد.
    
  "ساندرا؟" بدون پاسخ. دماغه جنگنده به سمت زمین بود. درست قبل از اینکه بخواهد کنترل را به دست بگیرد، بومر احساس کرد و شنید که دریچه گاز در هنگام پایین آمدن و همسطح شدن بال ها به حالت بیکار تغییر می کند.
    
  "خوبی سوندرا؟" بومر تکرار کرد.
    
  "آره". او می‌توانست از طریق اینترفون بشنود که تنفس او کمی سخت است، اما در غیر این صورت به نظر عادی می‌رسید. "من خوبم".
    
  بومر ارتفاع سنج و سرعت هوا را از نزدیک تماشا کرد و مطمئن شد که سوندرا کنترل کامل هواپیما را در اختیار دارد. در کابین عقب، در صورت لزوم می‌توانست کنترل کامل هواپیما را در دست بگیرد، اما دست زدن به کنترل‌ها برای خلبان یک شکست محسوب می‌شد و او نمی‌خواست این کار را انجام دهد مگر اینکه کاملاً ضروری باشد. پس از از دست دادن تنها ده هزار پا، سوندرا شروع به برگشت به سمت افق کرد، و با پایین آمدن هواپیما و کاهش سرعت هوا به زیر صوت، قدرتی برای ثابت نگه داشتن ارتفاع و سرعت هوا اضافه کرد. "حالت چطوره، سوندرا؟" - بومر پرسید.
    
  سوندرا که کاملاً عادی و تحت کنترل به نظر می رسید، پاسخ داد: "من خوبم، بومر." "من به سی هزار پا برمی گردم و دوباره تلاش خواهیم کرد."
    
  بومر گفت: "ما سوخت کافی برای یک تظاهرات در ارتفاع بالا و G بالا نداریم. ما می‌توانیم چند رویکرد پرسرعت را بدون فلپ انجام دهیم و سپس آن را یک روز صدا کنیم."
    
  سوندرا اعتراض کرد: "ما سوخت کافی داریم، بومر.
    
  بومر گفت: "من اینطور فکر نمی کنم، عزیزم." بیایید یک رویکرد به ارتفاع ILS در Battle Mountain انجام دهیم و یک رویکرد بدون فلپ انجام دهیم، در ارتفاع تصمیم گیری اشتباه کنیم، سپس یک رویکرد دیگر برای توقف کامل انجام دهیم. واضح است؟"
    
  سوندرا با ناامیدی در صدایش پاسخ داد: "هر چه بگویی، بومر".
    
  رویکردهای ابزاری با سرعت بالا، فرود هواپیماهای فضایی نریان سیاه یا Midnight را شبیه سازی کردند. MiG-25 گام مهمی برای خلبانان مشتاق هواپیماهای فضایی بود، زیرا این تنها هواپیمایی بود که می‌توانست به طور مختصر نیروهای g بسیار بالایی را که خلبانان در هنگام صعود تجربه می‌کردند شبیه‌سازی کند. سانتریفیوژ هوافضای Sky Masters می‌توانست نیروهای G با گرانش 9 برابری بر روی زمین تولید کند، اما MiG-25 سکوی بهتری بود زیرا خلبان مجبور بود هواپیما را در حالی که در معرض نیروهای G قرار می‌گرفت به پرواز در آورد. سوندرا رویکردهای ابزاری را با دقت معمولی انجام داد و فرود درست طبق برنامه پیش رفت.
    
  آنها جامبو جت را پارک کردند، برای انداختن لباس‌های فضایی و درزگیرهای الکترونیکی به فروشگاه پشتیبانی رفتند، با تکنسین‌های تعمیر و نگهداری مصاحبه کردند، یک معاینه سریع با دکتر داشتند، سپس به کلاس بازگشتند تا در مورد پرواز صحبت کنند. سوندرا یک کت و شلوار پرواز آبی پوشیده بود که برای برجسته کردن انحناهای او طراحی شده بود و چکمه های پرواز او را حتی بلندتر نشان می دادند. در حالی که برای خودش یک فنجان قهوه می ریخت، موهای بلوندش را پایین انداخت. بومر، با لباس پرواز زیتونی نیروی هوایی، بطری آب یخ خود را برداشته بود.
    
  بومر با بررسی دفترچه یادداشت خود گفت: "قبل از پرواز، برخاستن، خروج، نزدیک شدن، فرود و آماده سازی پس از پرواز همه چیز درست است." "در مورد صعود به من بگو."
    
  سوندرا گفت: "من خوب بودم - فکر می کنم خیلی زود رفتم." شما همیشه می گویید که بهتر است دویدن های با وزن بالا را زودتر متوقف کنید. شاید داشتم کمی عصبی می شدم. من خوب بودم."
    
  وقتی زنگ زدم جواب ندادی.
    
  سوندرا گفت: "من کاملا حرفت را شنیدم، بومر." "کارهای زیادی برای انجام دادن داشتم. آخرین کاری که می‌خواستم انجام دهم این بود که کمپرسور را متوقف کنم یا بچرخانم." بومر به سوندرا نگاه کرد که برگشت و قهوه اش را می خورد و تصمیم گرفت پاسخ او را بپذیرد. بقیه توضیحات زمان زیادی نگرفت. آنها در مورد برنامه های کلاس روز بعد و وظایف آموزشی پرواز بحث کردند، سپس سوندرا به سراغ تلفن رفت تا پیام ها را بررسی کند و بومر به دفتر خود رفت تا پیام ها و اسناد را مرتب کند و آزمایشگاه ها و دفاتر طراحی زیادی را که نظارت می کرد بررسی کند.
    
  بعدازظهر با جلسه ای از تیم مدیریت شرکت آغاز شد که بومر به سختی می توانست آن را تحمل کند، اما این بخشی از شغل جدید او به عنوان رئیس عملیات هوافضا بود. این جلسه توسط معاون عملیات جدید شرکت، جیسون ریشتر، سرهنگ بازنشسته و مهندس رباتیک در ارتش ایالات متحده که به عنوان جایگزین پاتریک مک لاناهان فقید استخدام شده بود، برگزار شد. جیسون قد بلند، تناسب اندام و ورزشکار بود و ظاهر سبزه خوبی داشت. او توسط Sky Masters Aerospace برای پیشینه مهندسی خود، به ویژه در زمینه رباتیک، استخدام شد، اما مشخص شد که به همان اندازه در مدیریت مهارت دارد، بنابراین او به عنوان رئیس تحقیق و توسعه شرکت ارتقا یافت. اگرچه او در خانه در یک آزمایشگاه یا دفتر طراحی بود، اما از قدرت و اعتبار رهبری بسیاری از بهترین و باهوش ترین ذهن های جهان برخوردار بود.
    
  ریشتر همانطور که همیشه جلسه را دقیقاً ساعت یک شروع کرد، گفت: "بیایید شروع کنیم." بیایید با بخش هوافضا شروع کنیم. هانتر، به خاطر تحویل موفقیت آمیز رئیس جمهور به ایستگاه فضایی آرمسترانگ و بازگشت سالم به شما تبریک می گویم. یک دستاورد واقعی." بقیه جمعیت بومر را تشویق کردند. به نظر نمی رسد که رئیس جمهور هیچ پیامد منفی را متحمل شود. مشاهدات؟
    
  بومر در سکوت به بازخورد مثبت اعضای هیئت مدیره خود اذعان کرد اما همچنین به واکنش های منفی اشاره کرد. او در تمام طول پرواز آرام و بدون مزاحمت باقی ماند. وقتی او موافقت کرد که بارانداز را انجام دهد، خیلی تعجب نکردم، اما وقتی می‌خواست یک پیاده‌روی فضایی به قفل هوایی انجام دهد، باورم نمی‌شد. او طوری رفتار می کرد که انگار سال ها در آموزش فضانوردان بوده است. این نوع شجاعت فوق العاده است."
    
  جیسون گفت: "ما در حال حاضر درخواست‌هایی برای پرواز هواپیماهای فضایی دریافت کرده‌ایم و صحبت‌هایی در مورد تأمین بودجه بیشتر S-19 و XS-29 وجود دارد.
    
  بومر گفت: "من همه آن را دوست دارم، اما فکر می‌کنم برای شروع کار جدی روی سری بعدی ایستگاه‌های فضایی باید منابع جذب کنیم. آرمسترانگ در آنجا معلق است، اما روزهای او به پایان رسیده است، و اگر پروژه استارفایر برد مک‌لاناهان، همانطور که شرط می‌بندم پیش برود، ممکن است آرمسترانگ به‌کلی از تجارت سلاح‌های فضایی نظامی خارج شود. من دو نفر به نام‌های هری فلت و سامانتا یی دارم که روی مواد ایستگاه فضایی کار می‌کنند و عمدتاً سیستم‌هایی را برای ارتقای آرمسترانگ توسعه می‌دهند. من مایلم آنها را مسئول یک تیم طراحی جدید از سه یا چهار نفر برای شروع قرار دهم که در حال توسعه طراحی برای ایستگاه های نظامی و صنعتی جدید مطابق با پیشنهادات رئیس جمهور فینیکس هستند. ما همچنین باید فوراً شما و دکتر قدیری را به واشنگتن بفرستیم تا با لابی‌گران خود ملاقات کرده و بفهمیم چه کسی مسئول این پیشرفت جدید در فضاست." او لحظه ای تردید کرد و سپس اضافه کرد: "شاید تو یا هلن باید داوطلب انجام این کار، جیسون."
    
  "من؟" - جیسون پرسید. "در واشنگتن؟ ترجیح می دهم تا گردن در بیابان دفن شوم. اما من ایده های شما را دوست دارم. پیشنهاد و بودجه را فوراً برای من بفرستید و من آن را به هلن خواهم داد."
    
  بومر چند ضربه روی رایانه لوحی خود انجام داد. "اکنون در صندوق پستی خود، Comandante."
    
  "متشکرم. میدونستم قبلا یه چیزی به ذهنت میرسه من مطمئن می شوم که هلن آن را امروز دریافت می کند."
    
  در این لحظه، رئیس و مدیر اجرایی شرکت، دکتر هلن کودیری وارد اتاق جلسه شد. وقتی زنی پنجاه و دو ساله بلند قد و چشمان تیره با موهای تیره بسیار بلند که به گره ای پیچیده در پشت سرش بسته شده بود، با کت و شلوار تجاری خاکستری تیره، دم در ظاهر شد، همه از جای خود بلند شدند. هلن قدیری در هند متولد شد اما عمدتاً در ایالات متحده تحصیل کرد و مدارک متعددی را در زمینه تجارت و مهندسی کسب کرد. او دهه‌ها در Sky Masters کار کرد و با جاناتان مسترز در خرید شرکت هوافضایی که در ابتدا ورشکسته بود، همکاری کرد و آن را به یکی از پیشروترین شرکت‌های طراحی و توسعه با فناوری پیشرفته در جهان تبدیل کرد. او با صدایی ملایم و خوش آهنگ گفت: "همه، لطفاً در صندلی‌هایتان بنشینید". "متاسفم که حرفم را قطع می کنم، جیسون."
    
  جیسون گفت: "به هیچ وجه هلن. "چیزی برای ما داری؟"
    
  او گفت: "اعلامیه." جلوی اتاق رفت و کنار جیسون ایستاد. "هیئت مدیره امسال سه پروژه را برای کمک هزینه انتخاب کرد، همه آنها در دانشگاه ها: دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو برای پروژه ماهواره ازدحام. کالج آلگنی پنسیلوانیا برای سیستم ارتباطات لیزری؛ و بخش عمده ای از جایزه، بیست و پنج میلیون دلار، به Cal Poly San Luis Obispo برای یک پروژه انرژی خورشیدی بسیار چشمگیر در مدار خواهد رسید. تشویق مجدد مدیران شعب در سالن.
    
  بومر گفت: "براد مک‌لاناهان این پروژه را رهبری می‌کند. "این مرد شگفت انگیز است. من یک سوال در مورد قسمتی از پروژه از پسر می پرسم و او می گوید که نمی داند و با من تماس می گیرد و چیز بعدی که می دانم تماس تلفنی یکی از برنده های جایزه نوبل در آلمان با پاسخ است. او فهرستی از متخصصان و دانشمندان در تیم خود دارد که اشک شما را در می آورد."
    
  جیسون گفت: "ما در حال حاضر سرمایه گذاری زیادی در پروژه آنها انجام می دهیم." ما قبلاً ماژول Trinity را برای آنها فراهم کرده‌ایم که از آن برای اندازه‌گیری و آزمایش رابط استفاده می‌کنند. هنگامی که آنها شروع به ساخت زیرسیستم ها می کنند، می خواهند قطعات سیستم فضایی را به ایستگاه فضایی آرمسترانگ در نیمه شب و نریان سیاه ببرند، بنابراین آنها پارامترهایی مانند ابعاد محفظه بار، سیستم ها، قدرت، محیط، دما، ارتعاش و به زودی. . آنها همچنین خواستند کد کامپیوتری سیستم هدایت Skybolt را ببینند - آنها می‌خواهند از آن برای انتقال انرژی میزر به یک آنتن مستقیم روی زمین استفاده کنند، و رئیس گروه رایانه آنها فکر می‌کند که می‌تواند دقت را بهبود بخشد.
    
  بومر افزود: "آنها با هم بازی می کنند، مطمئناً."
    
  هلن گفت: "من خبر خوب را به دانشگاه ها خواهم گفت. "همین. چیزی برای من؟"
    
  جیسون گفت: "بومر یک ایده عالی داشت: با رئیس‌جمهور فینیکس و هر کسی که این ابتکار فضایی جدید را رهبری می‌کند، ملاقات کنید، ایده‌هایی را با آن‌ها در میان بگذارید و ببینید که علاقه‌مند به انجام چه کاری هستند. او همچنین می خواهد تیمی را برای شروع طراحی ایستگاه های فضایی، نظامی و صنعتی تشکیل دهد. پیشنهاد و بودجه او در تبلت من است."
    
  هلن گفت: "ایده های عالی، بومر." "پیشنهاد او را بلافاصله پس از جلسه در دفتر من برای من ارسال کنید."
    
  جیسون گفت: انجام خواهد داد.
    
  بومر گفت: "من همچنین پیشنهاد کرده‌ام که شما یا جیسون داوطلب شوید تا ابتکار عمل فضایی دولت را رهبری کنید، در صورتی که نام کسی قبلاً ذکر نشده است.
    
  هلن با لبخند گفت: "من یک شغل دارم، خیلی از شما متشکرم، و جیسون جایی نمی رود - من فقط او را بعد از متقاعد کردن و متقاعد کردن زیاد به اینجا آوردم." اما رفتن به واشنگتن برای ما خوب به نظر می رسد. او به چند سوال و نظر دیگر پاسخ داد، سپس رفت. جیسون به ریاست جلسه ادامه داد و در اطراف میز می چرخید و گزارش هایی از همه مدیران اجرایی دریافت می کرد و بعد از حدود یک ساعت به پایان رسید.
    
  جیسون چند دقیقه بعد به سمت دفتر هلن رفت و به چهارچوب در باز دفتر کوبید. او در حالی که رایانه لوحی خود را در دستانش گرفته بود از در ورودی گفت: "این گزارش را برای شما دارم.
    
  هلن که روی میزش روی لپ‌تاپش کار می‌کرد، گفت: "بیا، جیسون". "در را ببند". جیسون طبق دستورش عمل کرد، سپس به سمت میزش رفت و شروع به انتقال فایل از تبلتش به لپ‌تاپ کرد.
    
  او گفت: "این یک پرونده کاملا طولانی است." "تو بومر را می‌شناسی، چرا وقتی او می‌تواند بیست کلمه را در دو کلمه بگوید؟"
    
  او گفت: "این فوق العاده است." "در مدتی که منتظر هستیم چه کنیم؟"
    
  جیسون با لبخندی که خم شد و عمیقاً او را بوسید، گفت: "چند ایده دارم." آنها برای چند لحظه طولانی و بی حال بوسیدند. با صدایی عمیق و آرام گفت: "کاش می‌توانستم همین الان موهایت را پایین بیاورم". "من عاشق تماشای آبشار موهایت بعد از اینکه آنها را سنجاق کردی... به خصوص اگر روی سینه برهنه ام بیفتد." او با نزدیک کردن او و بوسیدن عمیق دیگری به او پاسخ داد. "امشب آزاد هستی؟ چند روزی است که با شما نیستم."
    
  هلن زمزمه کرد: "جیسون، ما نباید این کار را می کردیم." "من رئیس شما هستم و بیش از ده سال از شما بزرگتر هستم."
    
  جیسون گفت: "برای من مهم نیست که شما از نظر زمانی چند ساله هستید. "تو عجیب ترین و اغوا کننده ترین زنی هستی که تا به حال با او بوده ام. سکس مانند لیزر از شما تابش می کند. و ممکن است شما از من بزرگتر باشید، اما من به سختی می توانم با شما در رختخواب همراهی کنم.
    
  هلن با لبخند گفت: "بس کن، احمق شاخدار،" اما یک بوسه عمیق و طولانی دیگر به نشانه قدردانی به او داد. صورتش را گرفت و با بازیگوشی تکانش داد. "فراموش نکنید، من امشب در جلسه اتاق بازرگانی شهرستان لندر سخنرانی دارم و مدیر شهر، رئیس کمیسیون برنامه ریزی و رئیس پلیس می خواهند بعد از آن صحبت کنند. من فکر می کنم که این در مورد توسعه تاسیسات برای ساخت واحدهای اضافی در نزدیکی فرودگاه و بازنگری در نامه موافقت نامه با امنیت، شهرستان و شرکت امنیتی فرودگاه است. من می‌خواهم مطمئن شوم که مسکن خارج از منطقه پر سر و صدا فرودگاه است و نمی‌خواهم افسران امنیتی ما توسط کلانترها به توافقات امنیتی فدرال و ایالتی ملزم شوند. چارلز گوردون از فرمانداری نیز آنجا خواهد بود و من می‌خواهم با او در مورد دریافت مقداری سرمایه برای توسعه فرودگاه صحبت کنم.
    
  "چرندیات".
    
  "چرا با من نمی آیی؟ همه شما را به‌عنوان کسی می‌شناسند که دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک را طراحی و ساخت که شهر را از دست جودا آندورسن و شوالیه‌های جمهوری واقعی نجات داد - مطمئنم که آنها دوست دارند شما را ملاقات کنند."
    
  جیسون گفت: "من سیاست نمی کنم." "من به شما علاقه دارم. فکر نمی کنم بتوانم دستم را از تو دور کنم."
    
  او گفت: "اوه، من فکر می‌کنم تو کنترل تکانه بیشتری داری، جیسون. علاوه بر این، من مطمئن هستم که آنها مایلند با رئیس و مدیر عامل آینده Sky Masters Aerospace ملاقات کنند.
    
  جیسون گفت: "ما باید کمی بیشتر در مورد این صحبت کنیم، هلن." روبرویش نشست. فکر نمی‌کنم برای یک مدیر عامل مناسب باشم. پس از کشته شدن پاتریک مک‌لاناهان، باید من را متقاعد می‌کردی که به‌عنوان رئیس عملیات برسم.
    
  هلن گفت: "و تو عالی کار می کنی." "تیم شما بهترین در تجارت است. شما فقط چند ماه است که در این موقعیت هستید. قبل از اینکه متوجه شوید به طبیعت دوم تبدیل می شود. شما به تحصیلات کسب و کار کمی بیشتر نیاز دارید، شاید یک MBA در کنار سایر مدارک تحصیلی که دارید، اما واضح است که شما یک رهبر هستید."
    
  "من در آزمایشگاه بیشتر احساس می کنم که در خانه هستم تا پشت میز."
    
  هلن گفت: "هیچ کس نمی گوید که شما باید پشت میز بمانید." "رهبران کارها را به طرق مختلف انجام می دهند. شما می دانید که چگونه تعیین تکلیف کنید، تفویض اختیار کنید، و سازماندهی کنید - این به شما فرصت و زمان می دهد تا زمان بیشتری را با مهندسان خود بگذرانید و تمام کارهایی را که رهبران شرکت باید انجام دهند، انجام دهید. از روی میزش بلند شد و به سمتش رفت و سینه هایش را طوری که می دانست دوست دارد به او فشار داد. "امشب با من بیا. سپس، اگر خیلی دیر نشده است، می خواهم شما را به بازدید دعوت کنم."
    
  "فکر کردم گفتی ما نباید این کار را بکنیم."
    
  هلن با لبخند گفت: "اوه، نباید این کار را انجام دهیم." جیسون برخاست و آنها یک بوسه عمیق و پرشور دیگر با یکدیگر به اشتراک گذاشتند. اگر هیئت مدیره متوجه شود که من با یکی از معاونانم خوابیده ام، ممکن است شغلم را از دست بدهم، حتی اگر من یکی از بنیانگذاران شرکت بودم. یک بوسه دیگر. قطعاً اخراج می‌شوید و احتمالاً به خاطر پاداش امضایتان از شما شکایت می‌شود." یک بوسه دیگر.
    
  جیسون گفت: "خواهش می‌کنم خانم رئیس‌جمهور، همین الان صحبت نکنید.
    
  هلن گفت: "بله، آقای معاون رئیس جمهور،" و آنها دوباره بوسیدند، و این بوسه بسیار بیشتر از بقیه دوام آورد.
    
  بعد از غروب آفتاب بود که بومر مرکز هوافضای Sky Masters را ترک کرد و به خانه رفت. جامعه معدنی کوچک و منزوی که قبلاً خواب‌آلود بود، کوهستان بتل در شمال مرکزی نوادا، از زمانی که شرکت هوافضای اسکای مسترز، تنها در سه سال گذشته دچار تحولی باورنکردنی شده است. از لاس وگاس به آنجا نقل مکان کرد: جمعیت بیش از سه برابر شده بود، پروژه های ساخت و ساز از همه نوع در همه جا وجود داشت، و یک سکونتگاه ثبت نشده - از زمان تأسیسش در دهه 1840 هویت خود را به عنوان یک اردوگاه معدن و ایستگاه راه آهن حفظ کرده بود، حتی اگر در سال 1840 بود. مقر شهرستان لندر - بالاخره به جدیدترین شهر نوادا و یکی از سریع‌ترین شهرها در این کشور تبدیل شد. بومر خانه‌ای در یکی از محله‌های جدید واقع بین فرودگاه و مرکز شهر جدید اجاره کرد، به اندازه‌ای نزدیک که بتواند هر زمان که بخواهد از کازینوهای جدید و رستوران‌های مجلل بازدید کند، اما برای رفت و آمد به محل کار به اندازه کافی راحت است، به خصوص اکنون که صبح در ایالت بین ایالتی رفت و آمد می‌کند. به نظر می‌رسید که 80 تا فرودگاه هر روز شلوغ‌تر می‌شد، به لطف ده‌ها کسب‌وکار که از زمانی که Sky Masters Aerospace فعالیت‌های خود را گسترش داد، در این منطقه شکل گرفت.
    
  بومر Lincoln MKT خود را در گاراژ پارک کرد و مشتاقانه منتظر یک شب آرام آرام بود. او به طور منظم در چندین کازینو جدید در شهر بود و بیش از یک سال بود که مجبور نبود برای غذا یا نوشیدنی پولی بپردازد - او مطمئن بود که به اندازه کافی پول به کازینوها در میز کارت داده است تا بیشتر از آن پول بسازند. برای باخت هایش آماده بود - اما امشب شب بدی بود. شاید کمی شراب، شاید یک فیلم، شاید...
    
  صدایی از آشپزخانه گفت: "به موقع به خانه آمدی." این سوندرا ادینگتون بود که فقط یکی از تی‌شرت‌های Boomer's Sky Masters Aerospace Inc. را پوشیده بود، موهای بلند بلوندش کاملاً دور سینه‌اش افتاده بود، انگار خودش آن را به این شکل آرایش داده بود - که بومر فکر می‌کرد احتمالاً همینطور بوده است. "من قرار بود بدون تو شروع کنم."
    
  بومر گفت: "من نمی دانستم که شما می آیید."
    
  سوندرا با لحنی نیمه خسته و نیمه تمسخر آمیز گفت: "امروز صبح بعد از پرواز کمی عصبانی بودم. من دویدن و تمرین سخت در باشگاه را امتحان کرده‌ام، اما هنوز... کمی سرحال هستم." آمد و لب هایش را بوسید. "بنابراین تصمیم گرفتم وارد شوم و از شما بپرسم که آیا راه هایی را می شناسید که بتوانم انرژی را بسوزانم؟"
    
  بومر تلاش کرد اما نتوانست جلوی خود را بگیرد، چشمانش روی بدن او پرسه می زد که باعث شد لبخند بزند. "خودروتان کجاست؟" - او درخواست کرد.
    
  سوندرا گفت: "من آن را در فروشگاه رفاه پایین بلوک پارک کردم." "من افراد زیادی از Sky Masters را در منطقه شما دیدم و نمی خواستم آنها ماشین من را در مقابل خانه شما پارک شده ببینند."
    
  بومر فکر کرد که ایده بسیار خوبی به نظر می رسد. او را تا امتداد بازو نگه داشت و مستقیم در چشمانش نگاه کرد. یا می‌توانیم همانطور که توافق کردیم، کار درست را انجام دهیم و دیگر با هم نخوابیم."
    
  سوندرا با غلغله‌ای خفیف گفت: "اوه، می‌دانم که ما در مورد این موضوع صحبت کردیم. تو چنان بدن تنگ و گرمی داری و آن پوزخند گستاخانه و آن نگرش شیطانی داری که مرا دیوانه می کند. ناگفته نماند، شما یک ببر در رختخواب هستید."
    
  بومر گفت: متشکرم. "تو هم خیلی دمت گرم."
    
  "متشکرم".
    
  اما دوست پسر شما، برد، در حال تبدیل شدن به دوست من است و اگر او از ما مطلع شود، کار کردن با او در آینده نزدیک برای ما دشوار خواهد بود. پروژه Starfire او به تازگی تاییدیه بودجه دریافت کرده است.
    
  "پس من از او جدا خواهم شد."
    
  بومر با تعجب پلک زد. "آیا به همین سادگی است؟"
    
  سوندرا گفت: "وقتی زمان ترک شما فرا می رسد، به همان سرعت خواهد بود." من براد را دوست دارم، و او به اندازه شما سرسخت است، اما او از من خیلی جوانتر است، و در دانشگاه نیست، و اخیراً آنقدر شلوغ بوده که نمی تواند به من سر بزند، و من از خانه دور هستم. علاوه بر این، من دوست ندارم در بند باشم. من آنچه را که می خواهم، زمانی که آن را می خواهم، می خواهم و در حال حاضر تو را می خواهم."
    
  "و وقتی برد اینجاست، آیا او را هم میخواهی؟"
    
  سوندرا شانه بالا انداخت. "شاید. فکر نمی‌کنم بعد از جدایی من را پس بگیرد - او در مورد زنان و روابط کمی نابالغ است و فکر نمی‌کنم بتواند فقط دوست یا شریک جنسی معمولی باشد." او را نزدیکتر کشید. "چطور پسر؟ موتورهایتان را روشن کنید و به من سوار شوید؟"
    
  بومر لبخندی زد اما سرش را تکان داد. او گفت: "من اینطور فکر نمی کنم، سوندرا."
    
  یک قدم عقب رفت و دستانش را لای موهای بلوندش که روی سینه اش ریخته بود، کشید. "دیگر به من نیاز نداری؟ گفتم از براد جدا خواهم شد."
    
  بومر گفت: "ما یک بار رابطه جنسی داشتیم و بعداً در مورد آن صحبت کردیم و هر دو به این نتیجه رسیدیم که این اشتباه است." ما دوازده ماه دیگر با هم تمرین خواهیم کرد. من مربی شما هستم با هم خوابیدن ایده خوبی نیست."
    
  سوندرا با صدایی آرام گفت: "اگر اینطوری بگویی. سپس، به آرامی و فریبنده، تی شرت خود را در آورد و بدن نفس گیر، سینه های سفت و شکم صاف خود را آشکار کرد. او تی شرت را دراز کرد و مطمئن شد که جلوی دید بومر از اندام خوشمزه اش را نمی گیرد. "آیا می‌خواهی تی شرتت را پس بگیری، دکتر نوبل؟"
    
  بومر دستش را دراز کرد و تی شرت را از او گرفت... سپس آن را روی شانه اش انداخت. او گفت: "لعنتی، من به هر حال به جهنم می روم." او سونرا را در آغوش گرفت و عمیقاً او را بوسید.
    
    
  ساختمان چهاردهم، کرملین، مسکو
  فدراسیون روسیه
  چند روز بعد
    
    
  دفاتر اصلی رئیس جمهور گنادی گریزلوف در مجتمع دولتی کرملین در ساختمان سنا بود که به عنوان ساختمان اول نیز شناخته می شود، اما او دفتر پشتیبان ریاست جمهوری منزوی تر به نام ساختمان چهاردهم را ترجیح می داد. او اخیراً ساختمان را به طور کامل بازسازی کرده بود و آن را به نمونه ای با فناوری پیشرفته از دفاتر شرکت نفت خود در سن پترزبورگ تبدیل کرده بود که دارای چندین لایه امنیتی، سیستم های نظارتی و نظارتی پیشرفته و ارتباطات فوق العاده ایمن بود که همگی رقیب یکدیگر بودند. و از بسیاری جهات از بهترین فناوری روسیه پیشی گرفت. همچنین یک راه‌آهن زیرزمینی برای تخلیه اضطراری وجود داشت که می‌توانست او را به فرودگاه چکالوفسکی، در هجده مایلی شمال شرق مسکو برساند، فرودگاه آموزشی فضانوردی او در خدمت شهر ستاره‌ای بود و اکنون گروهی از هواپیماهای ترابری نظامی داشت که می‌توانستند با خیال راحت او را در صورت لزوم خارج کنند.
    
  او مصمم بود که در یک حمله هوایی در یک پست فرماندهی زیرزمینی گیر نکند، همانطور که برای پدرش اتفاق افتاده بود: در اولین هشدار در مورد هر خطری، گریزلوف می تواند در کمتر از یک دقیقه ساختمان چهارده را ترک کند، در کمتر از پنج شهر را ترک کند. و سوار یک جت شوید، آماده تحویل آن به هر نقطه از اروپا در کمتر از سی.
    
  گریزلوف به ندرت در ساختمان چهاردهم جلساتی برگزار می کرد و ترجیح می داد که تمام جلسات رسمی کابینه در سطح بالا در دفتر او در ساختمان اول برگزار شود، اما او وزیر امور خارجه داریا تیتنوا را صبح زود به دفتر خود در ساختمان چهاردهم احضار کرد. سرگئی تارزاروف، رئیس دولت، او را به داخل دفتر همراهی کرد، که پس از آن موقعیت خود را "دور از دید، دور از ذهن" در دولت ریاست جمهوری گرفت، اما با یک نگاه از گریزلوف اخراج شد. گریزلوف از پشت میز بزرگش گفت: "سلام، داریا." "خوش آمدی. چای؟ قهوه؟"
    
  تیتنوا گفت: "نه، متشکرم، آقای رئیس جمهور. او لحظه ای به اطراف دفتر نگاه کرد. میز گریزلوف دارای پنجره‌هایی از کف تا سقف با چشم‌اندازهای پانورامایی خیره‌کننده از کرملین و مسکو بود و روی دیوارهای روبروی میز مانیتورهایی با صفحه‌نمایش عریض با وضوح بالا قرار داشت که اطلاعات مختلفی از اخبار بین‌المللی گرفته تا فید گزارش‌های دولتی گرفته تا انبارها را نمایش می‌داد. مظنه و حجم سهام از سراسر جهان. یک میز کنفرانس بیست نفره در سمت چپ رئیس‌جمهور قرار داشت و یک اتاق نشیمن راحت دوازده نفره اطراف یک میز قهوه‌خوری در سمت راست قرار داشت. من دفتر شخصی شما را از زمانی که بازسازی آن را به پایان رساندید، اینجا ندیده ام. خیلی کاسبکار من آن را دوست دارم، آقای رئیس.
    
  گریزلوف گفت: "وقتی کارکنان دیوانه هستند، نمی توانم کار زیادی در ساختمان سنا انجام دهم. من به ساختمان اول می روم تا به صدای جوجه ها گوش کنم، سپس به اینجا برمی گردم و تصمیم می گیرم.
    
  تیتنوا گفت: "امیدوارم من از آن مرغ هایی نباشم که شما در مورد آنها صحبت می کنید، آقای رئیس جمهور."
    
  گریزلوف گفت: "البته که نه." "شما دوست قابل اعتمادی هستید. از زمانی که با هم در نیروی هوایی بودید، سال‌ها با پدرم کار کردید."
    
  تیتنوا گفت: "پدر شما مرد بزرگی بود. من این افتخار را داشتم که به او خدمت کنم."
    
  "او تو را تمام راه با خود کشانده است، نه؟" گریزلوف گفت. هر دوی شما با هم درجات نیروی هوایی را طی کردید و بعد او شما را به درجات دولتی برد، بله؟
    
  تیتنوا گفت: "پدر شما می‌دانست که چقدر مهم است که به افراد اطرافتان اعتماد کنید، چه در ارتش و چه در خارج از آن. او همچنین مطمئن شد که من از بهترین کارشناسان کرملین یاد گرفته‌ام."
    
  گریزلوف گفت: "شما برای مدت کوتاهی رئیس ستاد او بودید، قبل از نیکولای استپاشین خائن، اگر درست به خاطر بیاورم." کنجکاو هستم: چرا او را ترک کردید و به خدمات دیپلماتیک پیوستید؟ در حال حاضر شما می توانید نخست وزیر یا حتی رئیس جمهور باشید.
    
  تیتنوا با عجله گفت: "ما هر دو فکر می کردیم که استعدادهای من می تواند در واشنگتن و نیویورک بهتر مورد استفاده قرار گیرد." در آن زمان، زنان اکثر مناصب بالا را در کرملین اشغال نمی کردند.
    
  گریزلوف گفت: می بینم. مستقیم به سمت او چرخید. "پس شایعاتی که در مورد رابطه جنسی طولانی مدت با پدرم شنیدم صحت ندارد؟" تیتنوا چیزی نگفت. گریزلوف به سمت او رفت و لب های او را بوسید. "پدرم مرد شادی بود. شاید من هم همین شانس را داشته باشم."
    
  او گفت: "من تقریباً به اندازه کافی بزرگ شده ام که بتوانم مادر شما باشم، آقای رئیس،" اما گریزلوف به جلو خم شد تا دوباره او را ببوسد و او کنار نرفت. گریزلوف به او لبخند زد، اجازه داد چشمانش در بدن او بالا و پایین پرسه بزند، سپس به سمت میزش برگشت و یک سیگار از کشوی میزش برداشت. "شما مرا به دفتر خصوصی خود دعوت کردید تا مرا ببوسید، آقای رئیس جمهور؟"
    
  او در حالی که سیگاری روشن کرد و ابر بزرگی از دود معطر را به سمت سقف دمید، گفت: "دلیل بهتری پیدا نمی‌کنم، داریا". "چرا بیشتر به من سر نمیزنی؟"
    
  "مثلاً شوهرم."
    
  گریزلوف گفت: "شوهرت یوری مردی خوب و کهنه سرباز برجسته ای است و من مطمئن هستم که وقتی شما از مسکو دور هستید، کاری که او انجام می دهد تا زمانی که موقعیت شما را در دولت به خطر نیندازد به شما مربوط نیست." تیتنوا چیزی نگفت. بدون اینکه به سمت او برگردد، سیگار را به صندلی جلوی میزش اشاره کرد و او آن را گرفت. "آیا گزارش هایی در مورد پرواز هواپیماهای فضایی آمریکایی دریافت می کنید؟"
    
  تیتنوا گفت: "بله، آقای رئیس جمهور. تعداد پروازها به ایستگاه فضایی نظامی اندکی افزایش یافته است و از سه پرواز در ماه به چهار پرواز رسیده است.
    
  گریزلوف گفت: "این افزایش سی درصدی است، خانم وزیر امور خارجه - من می گویم که این قابل توجه است، نه ناچیز." "محموله آنها؟"
    
  تیتنوا گفت: "گزارش‌های اطلاعاتی نشان می‌دهند که این ایستگاه دستخوش پیشرفت‌های قابل توجهی شده است، احتمالاً در سیستم‌های کنترل پرتو لیزر و توزیع نیرو". حسگرهای نوری می توانند تغییرات بسیار کمی را در خارج از ایستگاه ببینند.
    
  "شما شخصا و رسماً به محتویات این هواپیماهای فضایی علاقه مند هستید، بله؟"
    
  تیتنوا پاسخ داد: "البته، آقای رئیس، به محض دریافت اطلاعیه مبنی بر قریب الوقوع پرتاب." پاسخ‌های معمول آمریکایی‌ها "پرسنل"، "تامین" و "طبقه‌بندی شده" است.
    
  "و غیر رسمی؟"
    
  او گفت: "امنیت هنوز بسیار فشرده است، قربان." "پروازهای هواپیماهای فضایی و بیشتر عملیات روی ایستگاه فضایی آرمسترانگ توسط پیمانکاران غیرنظامی انجام می شود و امنیت آنها بسیار پیچیده و چند لایه است. هیچ یک از مخاطبین من در واشنگتن اصلاً چیزی در مورد پیمانکاران نمی دانند، به جز اینکه، همانطور که دیدیم، بسیاری از آنها افسران و تکنسین های نظامی سابق هستند. می ترسم به دست آوردن اطلاعات زیادی در مورد برنامه فضایی پیمانکار برای من بسیار سخت باشد. وزیر کازیانوف ممکن است اطلاعات بیشتری داشته باشد.
    
  گریزلوف گفت: می بینم. چند لحظه ساکت شد. سپس: "به شما اجازه داده شد که در شورای امنیت قبل از رای گیری در مورد قطعنامه ما در مورد ابتکار ظالمانه فضایی آمریکا صحبت کنید، درست است؟"
    
  "بله، آقای رئیس جمهور."
    
  گریزلوف ابری از دود را در هوای بالای میزش دمید، سپس سیگارش را در زیرسیگاری گذاشت و از جایش بلند شد، و طبق پروتکل، تیتنوا نیز فوراً بلند شد. گریزلوف، به او نزدیک شد و زن را با نگاهی یخی و مستقیم سوراخ کرد: "تو پدرم، داریا را ترک کردی، زیرا نمی توانستی با سطح مسئولیت و ابتکاری که پدرم می خواست به تو بدهد کنار بیایی." تو آنقدر سخت نبودی که با او باشی، حتی به عنوان معشوقه اش. شما به جای اینکه به او کمک کنید در ناودان های سیاسی کرملین بجنگد، مسکو را به قصد مهمانی های اجتماعی در نیویورک و واشنگتن ترک کردید.
    
  چه کسی این دروغ را به شما گفته آقای رئیس جمهور؟ تیتنوا در حالی که چشمانش از عصبانیت برق می زد پرسید. آن بز پیر تارتزار؟
    
  در حرکتی مبهم که تیتنوا انتظارش را نداشت، گریزلوف با دست راست بازش به صورت او ضربه زد. او از ضربه تلو تلو خورد و ستاره ها را از سرش تکان داد، اما گریزلوف متوجه شد که او عقب نشینی نمی کند یا فریاد می زند، اما پس از لحظه ای پشت خود را صاف کرد و در مقابل او تا تمام قدش ایستاد. و دوباره، در یک چشم به هم زدن، بالای سرش بود، لب‌هایش روی لب‌هایش قفل شده بود، و با دست راستش سرش را به سمت خودش می‌کشید در حالی که چپ روی سینه‌اش پرسه می‌زد. سپس، پس از یک بوسه طولانی و خشن، او را از خود دور کرد. گونه‌اش و سپس لب‌هایش را با پشت دست مالید، اما دوباره مستقیم مقابل او ایستاد و از عقب‌نشینی خودداری کرد.
    
  گریزلوف در حالی که مستقیم در چشمان او نگاه می کرد، گفت: "شما به نیویورک بروید و در شورای امنیت سازمان ملل متحد صحبت کنید، اما دیگر این دیپلمات بالغ، عاقل، محترم و محجوب نخواهید بود، آیا مرا درک می کنید؟ تو همان ببری خواهی بود که پدرم می خواست و آن را تربیت کرد، اما هرگز نداشت. من آن ببر را در چشمان تو می بینم، داریا، اما تو در وزارت امور خارجه با شوهر قهرمان جنگت در یک زندگی راحت غرق شده ای و کارهای کوچک او را تحمل می کنی زیرا می خواهی شغل دلپذیر خود را حفظ کنی. خب دیگه نه
    
  گریزلوف گفت: "شما به شورای امنیت خواهید رفت و روسیه هر آنچه را که من می خواهم دریافت خواهد کرد، وگرنه دیگر کاری با سازمان ملل نخواهیم داشت". "شما این قطعنامه را تصویب می کنید، یا این مکان را منفجر می کنید. شما ناراحتی و عصبانیت من را بدون کوچکترین تردیدی در ذهن کسی نشان خواهید داد، یا زحمت بازگشت از نیویورک را نداشته باشید."
    
  تیتنوا گفت: "ایالات متحده قطعنامه را وتو خواهد کرد، گنادی. گریزلوف متوجه تغییر لحن صدای او شد و لبخند زد - او فکر کرد مانند یک اسب مسابقه اصیل قهرمان، به کمی نظم واکنش نشان داد. "تو این را به خوبی من می دانی."
    
  گریزلوف گفت: "پس این مکان را نابود کنید. این مجلس و کل جهان لعنتی باید در مورد اینکه اگر این قطعنامه تصویب نشود چقدر عصبانی می شوم کاملاً واضح باشد." موهای پشت سرش را گرفت، او را به سمت خود کشید و دوباره او را بوسید و سپس او را از خود دور کرد. "اگر تصمیم گرفتی خرگوش باشی نه ببر، و جرات کردی به کرملین بازگردی، آنگاه مطمئن خواهم شد که خرگوش کوچک کسی می شوی. شاید حتی مال من. و من تضمین می کنم که آن را دوست نخواهید داشت. حالا جهنم را از اینجا بیرون کن."
    
  سرگئی تارزاروف چند دقیقه پس از خروج تیتنوا وارد دفتر رئیس جمهور شد. "فرض می کنم، جلسه معمولی کارکنان شما نیست، قربان؟" - گفت و به عنوان علامت لب هایش را لمس کرد.
    
  گریزلوف با صدای خشن گفت: "فقط یک سخنرانی انگیزشی کوچک قبل از سفر او به نیویورک." "ایلیانوف کجاست؟"
    
  تارزاروف گفت: "با یک تلفن امن از واشنگتن، کانال سه.
    
  گریزلوف تلفن را برداشت، سوئیچ کانال را فشار داد و بی صبرانه منتظر شد تا مدار رمزگشایی اتصال برقرار کند. "سرهنگ؟"
    
  ایلیانوف پاسخ داد: "ایمنی آقا."
    
  "لعنتی اونجا چه اتفاقی افتاد؟"
    
  ایلیانوف گفت: "آقا کاملاً غیرمنتظره بود. ظاهراً مک‌لاناهان امنیت دارد زیرا آنها تیم من را نابود کردند، مک‌لاناهان را گرفتند و قبل از طلوع آفتاب خانه را قفل کردند."
    
  "تیم شما کجاست؟"
    
  ایلیانوف گفت: "ناشناس، قربان." "آنها در بازداشت مجریان قانون غیرنظامی محلی نیستند، این تنها چیزی است که من می دانم."
    
  گریزلوف قسم خورد: "لعنتی." "یا FBI یا امنیت خصوصی. آنها در زمان بی سابقه مانند پرندگان آواز خواهند خواند، به خصوص اگر در نهایت به دست ماموران ضد جاسوسی غیرنظامی برسند. من به شما گفتم جناب سرهنگ، چیزی را فرض نکنید. مک‌لاناهان الان کجاست؟"
    
  ایلیانوف گفت: "او فقط ظاهر شد، قربان." او به عنوان ساکن یکی از مجتمع های مسکونی پردیس ثبت نام کرد. او در جریان حمله تیم من مصدوم شد، اما به نظر می رسد الان خوب است. ما در حال بررسی حرکات او، سیستم امنیتی مجتمع آپارتمانی و به دنبال حضور نیروهای امنیتی شخصی او هستیم. ما دیگر غافلگیر نخواهیم شد. تا الان چیزی پیدا نکردیم به نظر می رسد مک لانهان حتی قبل از تهاجم، حرکات عادی خود را از سر گرفته است. ما نمی توانیم هیچ امنیتی را در اطراف آن شناسایی کنیم."
    
  "پس با دقت بیشتری نگاه کن، سرهنگ، لعنت به تو!" گریزلوف تکان داد. "من می خواهم آن را نابود کند. برای من مهم نیست که باید یک جوخه کامل به دنبال او بفرستید - من می خواهم او را نابود کند. دریافت با آن!"
    
    
  اتاق نروژ، اتاق شورای امنیت سازمان ملل متحد
  نیویورک
  چند روز بعد
    
    
  داریا تیتنوا، وزیر امور خارجه روسیه فریاد زد: "این تعقیب غیرقانونی، خطرناک و تحریک آمیز برای تسلط آمریکا در فضا باید فورا متوقف شود". او در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد در نیویورک صحبت کرد و روی صندلی سفیر در کنار آندری ناریشکین، سفیر روسیه در سازمان ملل نشست. از زمان اعلام رئیس جمهور فینیکس در مورد کنترل فضا توسط آمریکا، روسیه سی درصد افزایش در تعداد پروازهای هواپیماهای فضایی و هواپیماهای بدون سرنشین به ایستگاه فضایی نظامی ایالات متحده را ثبت کرده است. روسیه شواهدی در دست دارد که نشان می‌دهد ایالات متحده مجموعه ماهواره‌های تسلیحات فضایی خود به نام Kingfishers را دوباره فعال می‌کند و همچنین لیزر الکترون آزاد مبتنی بر فضایی به نام Skybolt را با سیستم‌های هدایت بهبودیافته و افزایش قدرت فعال می‌کند و به این ترتیب می‌تواند اهداف را در هر نقطه از زمین نابود کند. همه اینها چیزی بیش از نمایش قدرت در یک سال انتخاباتی به نظر نمی رسد، اما رئیس جمهور فینیکس بازی بسیار خطرناکی را انجام می دهد و صلح و ثبات کل جهان را فقط برای به دست آوردن چند رأی تهدید می کند.
    
  دولت روسیه پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای بررسی در شورای امنیت آماده کرده است که در آن از ایالات متحده می‌خواهد تا برنامه‌های فعال‌سازی مجدد همه سلاح‌های فضایی خود و نابودی آن‌هایی را که در مدار زمین قرار دارند لغو کند و به رئیس‌جمهور کنت فینیکس دستور داده است که موضع اعلام شده‌اش را تغییر دهد. مداری که توسط یک فضاپیمای آمریکایی اشغال شده است، قلمرو مستقل آمریکا است که می توان با نیروی نظامی از آن دفاع کرد. فضای بیرونی هرگز تحت تسلط هیچ ملت یا اتحادی نیست و نباید باشد. من از شورا درخواست می‌کنم تا قطعنامه روسیه را به کمیته رویه و سپس به شورای امنیت برای رای‌گیری و سپس اجرای فوری پس از رای "آری" تحویل دهد. متشکرم آقای رئیس جمهور." پس از اینکه تیتنوا سخنرانی خود را به پایان رساند، تشویق ضعیفی به گوش رسید - نه دقیقاً نشانه ای از تایید بلند، بلکه نشانه ای شوم از مشکلات برای آمریکایی ها.
    
  سوفیان آپریانتو از اندونزی، رئیس دوره ای شورای امنیت سازمان ملل متحد، گفت: "از شما متشکرم، خانم وزیر خارجه. "رئیس، سفیر الز را برای ده دقیقه برای رد دعوت می کند."
    
  پائولا الز، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد پاسخ داد: "از شما متشکرم، آقای رئیس جمهور". من ده دقیقه طول نمی کشم تا اظهارات وزیر خارجه روسیه را رد کنم. اظهارات و اتهامات او کاملاً بی اساس و حقایق او در بهترین حالت نادرست و در بدترین حالت دروغ آشکار است."
    
  "چطور جرات کردی، سفیر!" تیتنوا با شنیدن ترجمه فریاد زد. "چطور جرات کردی من را دروغگو خطاب کنی! شواهد برای همه جهان روشن است! این شما و کل دولت فینیکس هستید که دروغگویان و محرک اینجا هستید!"
    
  سفیر پائولا الز با تعجب پلک زد. او در طول دوران حرفه‌ای‌اش بارها با بوروکرات کهنه‌کار کرملین ملاقات کرده و با او وقت گذرانده بود و او را فردی آرام، باهوش و کاملاً حرفه‌ای می‌شناخت، اما از زمانی که به نیویورک آمد تقریباً غیرقابل تشخیص شده بود. او چندین مصاحبه با مطبوعات جهان انجام داد و از پرزیدنت فینیکس و ابتکار فضایی او انتقاد کرد و از کلماتی استفاده کرد که الز قبلاً استفاده از او را نشنیده بود. این نگرش در اینجا با تندی حتی بیشتر ادامه یافت. الز گفت: "تنها حقایقی که شما بیان کردید که درست است، افزایش پروازهای هواپیماهای فضایی و موشک های بدون سرنشین است.
    
  تعداد پروازهای فضاپیمای ما افزایش یافته است، درست است، اما فقط به این دلیل که روسیه، به دلایلی نامعلوم، تعداد پروازهای سایوز و پروگرس را به ایستگاه فضایی بین‌المللی کاهش داده است و ایالات متحده تصمیم به تشدید و افزایش گرفته است. الز ادامه داد: ماموریت های ما برای پر کردن شکاف ایجاد شده. طبق ادعای وزیر امور خارجه، هواپیماهای فضایی و مأموریت های تجاری ما نه تنها به سمت ایستگاه فضایی آرمسترانگ، بلکه به ایستگاه فضایی بین المللی نیز هدایت می شوند. اگر روسیه فکر می‌کند که می‌تواند با تأخیر و لغو مأموریت‌های حیاتی تأمین مجدد - مأموریت‌هایی که قبلاً خریداری و پرداخت شده‌اند - تأثیر بگذارد، کاملاً در اشتباه هستند.
    
  الز ادامه داد: "در مورد این پیش‌نویس قطعنامه، آقای رئیس، زبان آنقدر گسترده و مبهم است که می‌توانست توسط یک دانش‌آموز کلاس هفتم بهتر نوشته شود. تیتنوا کف دستش را روی میز کوبید و چیزی به ناریشکین گفت و با عصبانیت انگشتش را ابتدا به سمت الز و سپس به سمت او گرفت. در صورتی که این قطعنامه تصویب شود، سازمان ملل متحد می تواند برای تمام اهداف عملی، سیستم موقعیت یاب جهانی ایالات متحده را غیرفعال کند، زیرا بخشی جدایی ناپذیر از سیستم های تسلیحات فضایی است، اما هیچ اشاره ای به سیستم ناوبری ماهواره ای روسی گلوناس نمی کند. همان قابلیت ها
    
  علاوه بر این، این قطعنامه به دنبال ممنوعیت هرگونه سیستم تسلیحاتی است که حتی از راه دور به فضاپیماهایی که در بالای جو سفر می کنند، ممنوع است، به این معنی که سازمان ملل می تواند تمام هواپیماهای سنگین آمریکایی را ممنوع کند زیرا روزی آنها در حال آزمایش موشک های بالستیک از هواپیما یا زمین بودند. الز ادامه داد: کشتی‌های باری مبتنی بر آنها، زیرا زمانی قطعاتی برای سلاح‌های فضایی حمل می‌کردند. این قطعنامه ربطی به صلح و امنیت ندارد و همه چیز مربوط به ارائه قطعنامه ای به شورای امنیت است که ایالات متحده را وتو می کند تا فدراسیون روسیه بتواند با وحشت به آمریکا اشاره کند و به جهان بگوید که ایالات متحده به دنبال تسلط است. فضای بیرونی . ایالات متحده امیدوار است که سایر اعضای شورا این تاکتیک ها را همان طور که هستند ببینند: یک ترفند سیاسی ارزان با استفاده از شواهد ساختگی، داده های تحریف شده و ایجاد ترس. من از شورا می‌خواهم که از ارائه این قطعنامه به کمیته امتناع کند و دیگر به آن رسیدگی نکند."
    
  الز مستقیماً تیتنوا را مورد خطاب قرار داد. خانم وزیر امور خارجه... داریا، بیایید با موریسون، وزیر امور خارجه، سر میز مذاکره بنشینیم و به یک مصالحه دست پیدا کنیم. ابتکار رئیس جمهور فینیکس، تسلیح مجدد فضا نیست. ایالات متحده مایل است برای آزمایش نیات و دارایی های ما در فضا هر کاری که جامعه بین المللی بخواهد انجام دهد. ما باید-"
    
  سفیر الز با من مانند خواهران رفتار نکنید! تیتنوا اعصاب خود را از دست داد. "احترام بگذار. و زمان راستی آزمایی خیلی وقت پیش سپری شده است - ایالات متحده باید قبل از اعلام فونیکس از ایستگاه فضایی نظامی به این موضوع فکر می کرد! ایالات متحده تنها یک گزینه برای نشان دادن صداقت، صراحت و میل واقعی خود برای صلح دارد: فوراً کل زیرساخت تسلیحات فضایی را از بین ببرید!"
    
  وقتی الز متوجه عصبانیت فزاینده تیتنوا شد، شانه های الز افتاد. صحبت کردن با او به سادگی غیرممکن بود. گویی او در لباس داریا تیتنوا به نوعی هیولای خرخر تبدیل شده بود. الز رو به رئیس شورای امنیت کرد و گفت: "من دیگر چیزی برای اضافه کردن ندارم، آقای رئیس جمهور. متشکرم ".
    
  رئیس جمهور سوفیان آپریانتو گفت: "از شما متشکرم، سفیر الز. آیا نظرات دیگری در مورد پیشنهاد معرفی قطعنامه روسیه به کمیته وجود دارد؟ چند سخنرانی کوتاه دیگر هم موافق و مخالف وجود داشت. "متشکرم. اگر نظر دیگری وجود نداشته باشد، پیشنهادی را برای ارسال قطعنامه به کمیته بررسی خواهم کرد."
    
  آندری ناریشکین سفیر روسیه گفت: "آقای رئیس جمهور من بسیار متاثر شدم.
    
  سفیر جمهوری خلق چین بلافاصله گفت: "من حمایت می کنم"، ظاهراً از قبل آماده شده بود تا چین به طور رسمی از این اقدام حمایت کند.
    
  آپریانتو گفت: "این قطعنامه تحت تأثیر قرار گرفت و مورد حمایت قرار گرفت. من فرصت دیگری را برای گفتگو با دولت‌های شما یا پیشنهاد هر گونه اصلاحیه فراهم می‌کنم." هیچ گیرنده‌ای وجود نداشت، و دبیرکل به سرعت به کار خود پرداخت: "خیلی خوب. اگر اعتراضی نباشد، من خواستار رای گیری هستم. همه موافقید، لطفاً این را با بالا بردن دست خود نشان دهید و لطفاً دست خود را بالا نگه دارید تا شمارش دقیق انجام شود."
    
  همه دست‌ها بالا رفت، از جمله دست‌های بریتانیا و فرانسه... به جز یکی، سفیر پائولا الز از ایالات متحده. "هرکسی که مخالف آن است، لطفاً این را با بالا بردن دستان خود نشان دهد." همه دست ها به جز دست پائولا الز افتادند. آپریانتو خاطرنشان کرد: "رئیس رأی "نه" ایالات متحده آمریکا را تأیید می‌کند و به این ترتیب، قطعنامه اجرا نمی‌شود.
    
  تیتنوا، وزیر خارجه روسیه فریاد زد: "این ظالمانه است! "فدراسیون روسیه به شدیدترین وجه ممکن به این رأی اعتراض می کند! همه به جز یک ملت به قطعنامه رای دادند! همه رای مثبت دادند به جز یکی! این نمی تواند ادامه پیدا کند!"
    
  پرزیدنت آپریانتو گفت: "خانم وزیر امور خارجه، با تمام احترام، رئیس شما را به رسمیت نشناخت." شورای امنیت به شما این امتیاز را داده است که به جای سفیر خود در برابر اعضای خود در این مورد صحبت کنید، اما به شما حق اظهار نظر در مورد نتایج هیچ رأی گیری را نداده است. همانطور که می دانید، ایالات متحده آمریکا، و همچنین فدراسیون روسیه و سایر اعضای دائمی شورا، با رأی "نه" از امتیاز قدرت بزرگ خود به اتفاق آرا استفاده می کنند. فدراسیون روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی قبل از آن بارها در گذشته از چنین امتیازی برخوردار بوده اند. متشکرم. ممکن است توجه شورا را به نکته زیر جلب کنم-"
    
  "منو مثل یه بچه رد نکن!" تیتنوا فریاد زد. آقای رئیس جمهور، دیگر این اتفاق نخواهد افتاد! رئیس جمهور کنت فینیکس قصد دارد کنترل کامل و نامحدود فضا را به دست بگیرد و شورای امنیت کاری برای متوقف کردن او انجام نخواهد داد؟ این دیوانگی است!"
    
  آپریانتو چکش کوچکی گرفت و به آرامی با دسته‌اش به واحد صدا زد و سعی کرد وزیر خارجه روسیه را آرام کند بدون اینکه او را به سکوت فراخواند... یا بدتر. خانم وزیر امور خارجه، شما نظم را به هم می زنید. لطفا-"
    
  "نه، این شورا از کار افتاده است! کل این ساختمان از کار افتاده است!" تیتنوا فریاد زد. روسیه این را تحمل نخواهد کرد!
    
  خانم وزیر امور خارجه لطفا...
    
  تیتنوا با صدای بلند گفت: "آقای رئیس جمهور، بیانیه رئیس جمهور فینیکس نقض آشکار فصل هفت منشور ملل متحد است که کشورهای عضو را از تهدید صلح یا ارتکاب اقدامات تجاوزکارانه منع می کند." فصل هفتم به شورای امنیت اجازه می دهد تا برای حفظ صلح و توقف تجاوز اقدام کند.
    
  الز گفت: خانم وزیر خارجه آمریکا تهدیدی برای کسی نیست. برنامه پرزیدنت فینیکس یک آزمایشگاه فناوری برای ترویج دسترسی صلح آمیز به فضا است. ما هیچ سلاح فضایی را فعال نمی کنیم. ما میخواهیم-"
    
  تیتنوا گفت: "می‌توانی هرچه می‌خواهی آن را بگو، الز، اما حرف‌هایت اینطور نیست. آقای رئیس جمهور، حق وتو در این مورد اعمال نمی شود زیرا ایالات متحده مستقیماً در این قطعنامه دخالت دارد و کشوری که عضو دائم شورای امنیت است نمی تواند قطعنامه ای را که علیه خودش باشد وتو کند. آنها باید رای ممتنع دهند و بنابراین قطعنامه تصویب می شود."
    
  آپریانتو گفت: "کمیته پارلمانی قبلاً حکم داده است که این قطعنامه، اگرچه به وضوح علیه برنامه فضایی ایالات متحده که اخیراً اعلام شده است، برای هر کشور فضایی قابل اجرا است و بنابراین مشمول حق وتو است". خانم وزیر امور خارجه، شما نظم را به هم می زنید. شما می توانید به دبیرکل اعتراض کنید و به مجمع عمومی اعتراض کنید، اما قطعنامه تصویب نشد و موضوع بسته شد. شما می توانید به تماشای اقدامات ما ادامه دهید، اما...
    
  تیتنوا با پریدن از جای خود و پرتاب گوشواره ترجمه روی میز روبروی خود گفت: "من به نشستن و تماشای این مسخره ادامه نخواهم داد." "با دقت به من گوش کن. اگر شورای امنیت اقدامی نکند، روسیه این کار را خواهد کرد. روسیه با هیچ کشوری که با تعهد ما به امنیت در رابطه با برنامه فضایی نظامی آمریکا مخالف باشد همکاری نخواهد کرد و اگر روسیه متوجه شود که ایالات متحده در حال نظامی کردن هر جنبه ای از تجهیزات فضایی خود است، روسیه این اقدام را یک اقدام جنگی تلقی کرده و به آن پاسخ خواهد داد.
    
  تیتنوا با صدای بلند گفت: "رییس جمهور روسیه به من اجازه داده است تا به شما اطلاع دهم که روسیه دیگر از ماموریت های سرنشین دار یا بدون سرنشین برای ارسال محموله به ایستگاه فضایی بین المللی حمایت نخواهد کرد." علاوه بر این، روسیه خواستار آن است که ماژول‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی که متعلق به روسیه است جدا شده و برای انتقال فوری به مدار خود آماده شوند. ماژول های روسی بدین وسیله قلمرو مستقل روسیه محسوب می شوند و باید آزاد شده و به کنترل روسیه منتقل شوند.
    
  "آیا باید ماژول های روسی را قطع کنیم؟" پائولا الز مخالفت کرد. داریا، این یک اسباب بازی لگو نیست. این ماژول ها کمک روسیه به مشارکت های بین المللی بود. این مشارکت هزینه تعمیر و نگهداری ماژول ها را پرداخت می کند و مشارکت برای استفاده از ماژول ها و ماموریت های پشتیبانی سایوز به روسیه پول می دهد. شما نمی توانید فقط چوب و توپ خود را بردارید و به خانه بروید - ما در مورد ماژول های بیست تنی صحبت می کنیم که با سرعت هزاران مایل در ساعت در مدارهای صدها نفری حرکت می کنند ...
    
  تیتنوا گفت: "من نمی‌خواهم به کلمات قصار خسته‌کننده آمریکایی‌ات گوش دهم، الز، و به تو گفتم که هرگز مرا در این جا یا هر جای دیگری به نامم صدا نکن! روسیه اجازه نخواهد داد که به اصطلاح شراکت از ماژول های ایجاد شده توسط روس ها استفاده کند مگر اینکه جامعه بین المللی کاری برای پیشبرد منافع امنیت ملی روسیه انجام دهد و ما قطعاً نمی خواهیم هیچ کشوری که با روسیه متخاصم است آزادانه از ماژول های ما استفاده کند. شما فوراً آنها را آزاد خواهید کرد و به روسیه تحویل خواهید داد وگرنه ما اقدام خواهیم کرد." و با آن، تیتنوا چرخید و سالن را ترک کرد و ناریشکین به دنبال پاشنه های خود قرار گرفت.
    
    
  سان لوئیس اوبیسپو، کالیفرنیا
  یک هفته بعد
    
    
  جیمز راتل به اتاق پشتی دوجانگ خود در جنوب سن لوئیس اوبیسپو رفت تا براد مک‌لاناهان را در حال انجام فشار بر روی مشمع کف اتاق ببیند. رئیس راتل گفت: "خب، خوب، پنج دقیقه زودتر... خیلی بهتر." و تو آماده تمرین آمدی. شاید بالاخره بتوانی آموزش ببینی."
    
  برد پاسخ داد: "بله، رئیس،" با پریدن روی پاهایش و تقریباً در لبه تشک آبی ایستاده بود.
    
  "گرم شدی؟"
    
  "بله رئیس."
    
  راتل گفت: باشه. ما تا کنون روی تمرینات قدرتی تمرکز کرده‌ایم و می‌توانم پیشرفت را ببینم. از این به بعد این تمرینات را به تنهایی و در اوقات فراغت ادامه خواهید داد. برای داشتن یک تمرین خوب نیازی به رفتن به باشگاه ندارید. فشار، کرانچ، خم شدن و بالا کشیدن - همه به شکست، با استراحت بیش از نود ثانیه. هر هفته دوباره شما را آزمایش خواهم کرد و هر هفته انتظار دارم پیشرفت هایی را ببینم.
    
  برد پاسخ داد: "بله، رئیس.
    
  راتل ادامه داد: امروز اولین درس دفاع شخصی شما خواهد بود. او بسته را به براد داد. "از این به بعد، شما یک کت و شلوار آموزشی که در ژاپنی گی نامیده می شود، خواهید پوشید. هنگامی که جلسات تمرین را شروع می کنیم، آن را با لباس های خیابانی انجام خواهیم داد تا بتوانید یاد بگیرید که احساس واقعی تری داشته باشید، اما فعلاً این را می پوشید. شما سی ثانیه فرصت دارید که تغییر کنید." براد کمتر از پانزده مورد نیاز داشت. راتل به او نشان داد که چگونه کمربند سفید را درست ببندد و سپس آنها آماده شدند.
    
  ما ابتدا با اساسی ترین ابزار دفاع شخصی شروع می کنیم. راتل یک عصا چوبی ساده با یک دستگیره نوک تیز و دو دسته شیاردار حک شده در چوب، یکی نزدیک دستگیره و دیگری پایین تر از شفت برداشت. "سالها پیش، پس از جنگ اول کره، یک استاد کره جنوبی در یک مدرسه دفاع شخصی به نام "Joseon" تدریس می کرد که در آن از عصا و ابزار کشاورزی برای دفاع از خود استفاده می کرد. این سبک به این دلیل تدریس می شد که در زمان اشغال ژاپن کره در طول جنگ جهانی دوم و در طول اشغال کره شمالی، شهروندان کره جنوبی مجاز به حمل چاقو یا تفنگ نبودند، اما عصا، عصا، و ادوات کشاورزی مانند چنگک، اره و چکش بسیار رایج بودند. یک سرباز ارتش ایالات متحده مشاهده کرد. که مردم محلی از عصا به عنوان سلاح های بسیار موثر برای دفاع شخصی استفاده می کردند و او روشی را برای آموزش استفاده از عصا برای دفاع شخصی به دیگران توسعه داد. با عصا راه بروید و همیشه آن را با خود حمل کنید، حتی اگر با قایق سفر می کنید، در هواپیما یا وارد مدرسه یا دادگاه می شوید. وقتی در تیراندازی با عصا تسلط پیدا کردید، به سایر اشکال خشونت آمیز تر خواهید رفت. دفاع شخصی، جایی که ممکن است عصا مورد نیاز نباشد یا در صورت گم کردن یا شکستن آن بتوان از آن استفاده کرد."
    
  "نیشکر؟ یعنی مثل یک پیرمرد؟" براد اعتراض کرد. "آیا قرار است من مانند یک معلول پیر رفتار کنم و با عصای احمق راه بروم، رئیس؟"
    
  راتل گفت: "نباید مثل یک پیرمرد رفتار کنی. "هرگز سعی نکنید چیزی باشید که نیستید - بیشتر مردم شکست می خورند، بیشتر دیگران متوجه آن می شوند و شما توجه را به خود جلب خواهید کرد. طبق معمول ادامه دهید لازم نیست با لنگی راه بروید، وزنی را روی آن حمل کنید یا حتی نوک عصا را همیشه با زمین لمس کنید، بلکه باید آن را با خود حمل کنید، آماده نگه دارید و هرگز آن را زمین نگذارید. آن را روی دست یا کمربند خود بیندازید، اما هرگز آن را زمین نگذارید، زیرا آن را فراموش خواهید کرد. اگر در دسترس است می توانید آن را به بند های کوله پشتی خود ببندید. و هرگز آن را یک سلاح یا چیزی که برای دفاع از خود لازم است نگویید. این یک عصای پیاده روی است - شما فقط یاد می گیرید که چگونه از آن به روش دیگری استفاده کنید.
    
  برد گفت: "این احمقانه است، قربان." "آیا باید همه جا یک چوب با خودم حمل کنم؟ توسط دوچرخه؟ در کلاس؟"
    
  راتل گفت: "همه جا. "هر کس در اطراف شما باید شما را با عصا و عصا با شما همراه کند. این باید همراه همیشگی شما باشد. مردم آن کبودی را روی سر و صورت شما می بینند، عصا را می بینند و یک بعلاوه یک می گذارند و این رابطه مدت ها بعد از بهبود جراحت باقی می ماند. از سوی دیگر، متجاوزان، شما دو نفر را می بینند و فکر می کنند که شما ضعیف و آسیب پذیر هستید و این به شما امتیاز می دهد."
    
  راتل عصایش را بالا آورد. وی گفت: توجه داشته باشید که عصا دارای یک دسته گرد است که در انتها نوک‌دار است و دسته‌هایی در دو قسمت داخل شفت و یک دسته برش خورده در دسته است. "در امتداد پشت نی نیز یک برآمدگی وجود دارد. ما این عصا را با قد شما تنظیم می‌کنیم، اما من فکر کردم که این عصا باید خوب باشد." او آن را به براد داد. مانند هر عصا، زمانی که به آن تکیه می‌دهید، باید به اندازه‌ای بلند باشد که بدن شما را پشتیبانی کند، اما نه آنقدر کوتاه که تاثیر آن را کاهش دهد یا باعث شود حالت ضعیفی بگیرید. آن را نزدیک بدن خود نگه دارید." براد همانطور که به او گفته شد عمل کرد. "خوب. دستت کاملا صاف نیست ما می خواهیم فقط آرنج شما را کمی خم کنیم. اگر واقعاً به آن تکیه کرده‌اید، باید طبیعی به نظر برسد، مثل اینکه واقعاً می‌توانید روی آن وزن بگذارید."
    
  راتل عصای خود را که یک نسخه فرسوده از عصای براد بود، برای نمایش برد. او که به طور اتفاقی جلوی برد توقف کرد، گفت: "معمولاً یک یا هر دو دست را روی میله می گذارید و مانند این با پاهای خود مثلثی تشکیل می دهید." "این یک ژست "آرامش" است. شما در واقع آرام نمی گیرید، اما ایده این است که آرام و راحت به نظر برسید، اما همچنان به یک مهاجم بالقوه، که با مشاهدات یا غرایز خود شناسایی کرده اید، اجازه دهید تا ببیند که عصا دارید، که می تواند او را بترساند یا جسارتش کن . بدیهی است که با نوع مهاجمی که برای آن آماده می کنیم، دیدن عصا مانع آنها نمی شود، اما ممکن است فکر کنند شما ضعیف هستید. اگر به دست‌هایتان نیاز دارید، می‌توانید عصا را به کمر خود بچسبانید، اما در صورت امکان به حالت "آرامش" برگردید. این اولین موقعیت هشدار برای مهاجم است، چراغ سبز.
    
  او دستش را از دسته به پایین میل به سمت بالاترین دسته از گیره ها لغزید، به طوری که انتهای باز دسته به سمت پایین باشد. "اکنون مهاجم شما به سمت شما می آید و شما او را می بینید، بنابراین شما این موقعیت را بگیرید که ما به آن "رهگیری" می گوییم، نور زرد. دسته عصا در جلوی شما قرار دارد و از گیره روی دست استفاده می کنید. میله متقاطع رو به پایین است. این دومین هشدار است. برای ناظر یا حریف اتفاقی، این ممکن است به نظر یک موقعیت غیر هشدار دهنده باشد.
    
  راتل ادامه داد: "از آنجا، تعدادی کار وجود دارد که می توانید انجام دهید." "البته ساده ترین راه این است که از عصا استفاده کنید تا کسی را به سادگی با فشار دادن آنها دور کنید." او چند ضربه به آدمکی که در همان نزدیکی ایستاده بود وارد کرد. "این، همراه با اخطارهای شفاهی، معمولاً به اندازه کافی برای جلوگیری از یک سارق پرخاشگر یا یک سارق جوان بالقوه مؤثر است. بدیهی است که با حریفانی که برای آنها آماده می کنیم، این احتمالا کافی نخواهد بود. بعداً به شما یاد خواهم داد که چگونه در مقابل کسی که عصای شما را می گیرد مقاومت کنید.
    
  از موقعیت رهگیری، اگر با مشت یا چاقو به شما حمله شود، عصا را از بیرون می چرخانید و تا جایی که می توانید به بازوهای مهاجم بین مچ و آرنج ضربه می زنید. این کار بدن او را از شما دور می کند و شما این مزیت را دارید. می توانید با ضربه ای کج به زانو، ران یا کشاله ران او ضربه بزنید. توجه داشته باشید، ضربه ای که با دسته عصا به سر وارد شود، احتمالاً باعث مرگ یا آسیب جدی می شود. قتل در دفاع از خود قابل قبول است، اما اینکه دقیقاً چه چیزی "دفاع از خود" را تشکیل می دهد در دادگاه بحث برانگیز است. همیشه از خود دفاع کنید، اما همیشه به یاد داشته باشید که اعمال شما عواقبی دارد."
    
  راتل از براد خواست حرکاتش را در مقابل آدمک تمرین کند و هر حرکت را طبق دستور راتل انجام دهد و هر چه می‌رفت سرعتش را افزایش می‌داد. به زودی عرق بر پیشانی براد نشست. پس از تنها چند ثانیه تمرین، بازوهای برد قطعاً شروع به خسته شدن کردند. راتل در نهایت گفت: "بشکن". هنگامی که آن بازوها و شانه‌ها را به کار انداختیم، می‌توانید هم شتاب بگیرید و هم قدرت مشت زدن خود را افزایش دهید."
    
  "اما من برای مدت طولانی به حریفم ضربه نمی زنم، نه رئیس؟" - براد پرسید.
    
  راتل گفت: "هدف ما توسعه حافظه عضلانی است تا حرکات شما به طبیعت دوم تبدیل شود." "این زمان و تمرین نیاز دارد." به براد اشاره کرد و از مانکن دور شد، سپس ژست نور سبز را گرفت و قلاب را با دو دست گرفت. سپس خود را روی چراغ زرد و سپس قرمز قرار داد و با صدای بلند دستور "ایست!" را داد و عصا را مستقیماً به سمت آدمک نشانه رفت. در لحظه بعد، عصا کمی بیشتر از یک تاری حرکت شد، زیرا راتل از هر جهت ممکن به آدمک کوبید، یک دقیقه کامل ضربه زد و قبل از حرکت به هر سه موقعیت تا موقعیت آرام "نور سبز" حرکت کرد.
    
  براد فریاد زد: "چرند مقدس". "باورنکردنی!"
    
  راتل گفت: "هنوز ضربات و تکنیک هایی وجود دارد که ما یاد خواهیم گرفت." "تا آن زمان، وظیفه اصلی شما این است که به سادگی به پوشیدن عصا عادت کنید. این چالش برانگیزترین کار برای دانش آموزان جدید Cane-Ja است. شما باید بهترین مکان را برای نگهداری آن در زمان عدم استفاده بشناسید، به یاد داشته باشید که پس از قرار دادن آن بر روی صندلی اتوبوس یا ماشین آن را بیرون بیاورید و همیشه آن را همراه خود داشته باشید. من تضمین می کنم که عصای خود را بیش از یک بار گم خواهید کرد. سعی کن این کار را نکنی."
    
  برد گفت: "بله، رئیس. راتل از براد خواسته بود تا حرکات نوسانی و ضربه ای را روی یک آدمک تمرین کند تا جلسه آنها به پایان برسد. سپس براد لباس‌های تمرینی‌اش را پوشید، بیل را در یک جعبه ذخیره‌سازی کوچک در دوجانگ گذاشت و به کال پلی بازگشت.
    
  هفته پایانی به سرعت نزدیک می شد، بنابراین پس از دوش گرفتن سریع و تعویض لباس، براد برای مطالعه به کتابخانه کندی رفت. او یک میز پیدا کرد، لپ‌تاپ خود را به برق وصل کرد و شروع به جستجوی یادداشت‌های سخنرانی و اسلایدهای پاورپوینت‌هایی کرد که اساتیدش در اختیار او قرار داده بودند. او حدود یک ساعت بود که این کار را انجام می داد که جودی کاوندیش به او نزدیک شد. او به او سلام کرد: "هی، رفیق." "خب، خوب، به سینک نگاه کن. فکر کردم اینجا پیدات کنم آماده سیگار کشیدن هستید؟"
    
  برد گفت: "نمی‌دانم شما مرا چه نامیدید، اما امیدوارم چیز خوبی باشد."
    
  "فقط این است که شما یک فرد سخت کوش هستید و فکر می کنم وقت آن رسیده است که یک قهوه استراحت کنید."
    
  "پس من داخل هستم." برد کامپیوترش را در یک کابینت کوچک کنار میزش قفل کرد و به دنبال جودی ایستاد.
    
  "آیا لازم است به این پاسخ دهید؟" او پرسید و به میز اشاره کرد.
    
  برد برگشت و دید که عصایش را روی میز گذاشته است. او گفت: "اوه... بله" و به سمت پله ها رفتند. "میدونستم فراموشش میکنم."
    
  هنگامی که آنها به طبقه پایین می رفتند، جودی متوجه شد که براد در واقع از عصا برای راه رفتن استفاده نمی کند. "عصا برای چی لازم داری رفیق؟" - او پرسید. "فکر می کنم به نظر می رسد که به خوبی در حال حرکت هستید."
    
  براد به دروغ گفت: "هنوز هم گاهی اوقات کمی سرگیجه می‌گیرم، بنابراین فکر کردم آن را حمل کنم.
    
  "اما هنوز دوچرخه سواری می کنی و می دوی، اینطور نیست؟"
    
  برد گفت: بله. من همیشه به آن نیاز ندارم. در واقع، چیزی که بیشتر از همه به آن نیاز دارم این است که او فقط ثابت بماند."
    
  جودی گفت: "امیدوارم سرت خوب باشد رفیق." "کبودی در نهایت از بین رفت، اما تاثیر ممکن است همچنان روی شما تاثیر بگذارد."
    
  برد گفت: "من MRI کردم و چیزی پیدا نکردند. او ضربه ای به سر خود زد و افزود: "در واقع آنها به معنای واقعی کلمه چیزی پیدا نکردند." جودی از این شوخی خندید و موضوع را تغییر داد که براد از این موضوع خوشحال شد. فکر کرد شاید وقت آن رسیده است که عصا را رها کنیم. رئیس راتل گفت که به زودی تمرین هنرهای رزمی بدون سلاح را آغاز خواهد کرد و وقتی به اندازه کین جا در آن مهارت پیدا کرد، شاید کین مجبور نباشد همیشه با او باشد.
    
  کافی شاپ طبقه همکف تقریباً مثل روز شلوغ بود و آنها مجبور بودند قهوه خود را در فضای باز بنوشند. خوشبختانه هوا در اوایل شب عالی بود. "مطالعه شما چگونه پیش می رود؟" براد در حالی که یک نیمکت پیدا کردند پرسید.
    
  جودی گفت: اینها سیب هستند. "باورم نمی‌شود که برای امتحانات نهایی بدون لپ‌تاپ و تمام اسلایدهای پاورپوینت اساتیدم مطالعه می‌کردم - در آن زمان برای قبولی در امتحانات به یادداشت‌های خودم اعتماد می‌کردم! جنون!"
    
  برد اعتراف کرد: "برای من هم همینطور است. "من یادداشت های بدی می نویسم." تلفن همراهش بوق زد که نشان می داد پیامی دارد و به شماره نگاه کرد. "یکی از دولت، اما من او را نمی شناسم. تعجب می کنم چه خبر است؟
    
  "چرا اینقدر دیر زنگ می زنند؟" جودی با صدای بلند فکر کرد. "بهتر است تماس بگیرید."
    
  برد شماره تلفن هوشمندش را گرفت و منتظر ماند. "سلام، این براد مک‌لانهان است که به تماسی که چند دقیقه پیش رسید پاسخ می‌دهد. من فقط یک پیام دریافت کردم ... کی؟ رئیس جمهور هریس؟ منظورتان رئیس دانشگاه است؟ بله، البته منتظر او خواهم بود."
    
  "چی؟" جودی پرسید. "آیا رئیس جمهور هریس می خواهد با شما صحبت کند؟"
    
  برد گفت: "شاید این همان چیزی است که ما منتظرش بودیم، جودی." "بله... بله، اوست... بله قربان، در واقع، من اینجا با یکی از رهبران تیم هستم... بله قربان، متشکرم." روی صفحه ضربه زد و تماس را روی بلندگو گذاشت. "من اینجا با جودی کاوندیش هستم، قربان."
    
  مارکوس هریس، رئیس دانشگاه، گفت: "عصر هردوی شما بخیر". "خبر خوبی دارم. این خبر در واقع حدود یک هفته پیش منتشر شد، اما ما به تازگی توافق را نهایی کردیم و اسناد را امضا کردیم. پروژه Starfire شما یکی از سه پروژه ای بود که برای تامین مالی تحقیق و توسعه توسط Sky Masters Aerospace انتخاب شد. تبریک می گویم." جودی و براد از جا پریدند، جودی فریاد شادی بلند کرد و او و برد همدیگر را در آغوش گرفتند. هریس به آنها اجازه داد برای چند لحظه جشن بگیرند، سپس گفت: "اما این همه چیز نیست."
    
  دانش آموزان نشستند. "آقا؟"
    
  هریس ادامه داد: "همچنین خوشحالم که به شما اطلاع دهم که پروژه شما نیمی از بودجه کمک هزینه هوافضای Sky Masters - بیست و پنج میلیون دلار را دریافت کرده است. این امر Starfire را به بالاترین جایزه پروژه تحقیقاتی مهندسی هوافضا در تاریخ UC تبدیل می کند.
    
  جودی فریاد زد: "بیست و پنج میلیون دلار؟" "من نمی توانم این را باور کنم!"
    
  هریس گفت: به شما دوتا تبریک می گویم. "براد، زمانی را پیدا کن که تمام تیمت بتوانند در اسرع وقت دور هم جمع شوند، با دفتر من تماس بگیر و زمانی را برای یک کنفرانس مطبوعاتی تعیین کن. می‌دانم که به پایان نزدیک می‌شویم و نمی‌خواهم زمان زیادی را از شما بگیرم، اما می‌خواهیم قبل از اینکه همه به تابستان بروند، در این مورد سروصدا کنیم."
    
  "بله قربان!" برد گفت. "امروز عصر با همه تماس خواهم گرفت. ما معمولا هر روز ساعت یازده صبح یک جلسه تیمی داریم، پس شاید فردا زمان بهتری باشد."
    
  هریس که از دومی هیجان‌زده‌تر به نظر می‌رسید، گفت: "عالی. من برنامه‌های شما را دریافت می‌کنم و ایمیل‌هایی را برای معلمانتان ارسال می‌کنم و به آنها اطلاع می‌دهم که شما برای کلاس دیر می‌آیید زیرا مطمئن هستم که کنفرانس مطبوعاتی و عکاسی مدتی طول می‌کشد. بچه ها با این پروژه قصد داریم بین المللی شویم و امیدواریم با آن رکوردهای مالی بیشتری را بشکنیم. یه چیز خوب بپوش بازم تبریک میگم اوه، یک چیز دیگر در حالی که خانم کاوندیش در خط است.
    
  "آقا؟"
    
  هریس گفت: "خانم کاوندیش یک بورس تحصیلی کامل به کال پلی برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی خود از جمله شهریه، کتاب، هزینه ها و مسکن دریافت کرد. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم یکی از بهترین دانشجویان مقطع کارشناسی‌مان در حالی که در گرفتن چنین کمک هزینه بزرگی نقش داشت، ترک کند، آیا می‌توانیم؟ امیدوارم قبول کنید، خانم کاوندیش."
    
  "البته که خواهم کرد، قربان!" جودی با خوشحالی حیرت زده گریه کرد. "البته قبول دارم!"
    
  هریس گفت: "عالی. "به کل تیم Starfire تبریک می‌گویم. کارت عالی بود. شب بخیر موستانگ ها." و ارتباط قطع شد.
    
  "من این را باور نمی کنم لعنتی!" - براد فریاد زد و تلفن را قطع کرد. بیست و پنج میلیون دلار به دامان ما افتاد! جودی را محکم در آغوش گرفت. "این باور نکردنی است! و بورسیه ای که به دنبالش بودید را دریافت کردید! تبریک می گویم!"
    
  جودی گفت: "همه به خاطر توست رفیق." "شما یک جکورو هستید. تو احمق من هستی." و جودی دست هایش را روی صورت برد گذاشت و محکم روی لب های او بوسید.
    
  براد از هر لحظه آن بوسه لذت می برد، کنار می کشید و در عوض یکی را به او می داد. وقتی بعد از بوسه از هم جدا شدند، چشمان برد به جودی چیزی می‌گفت، چیزی قوی و فوق‌العاده شخصی، و چشم‌های او بلافاصله جواب بله را دادند. اما در کمال وحشت، شنید که براد گفت: "بهتر است با دیگران در تماس باشم. فردا روز بزرگی خواهد بود."
    
  جودی گفت: بله. او حداقل فعلاً راضی بود که برد را در آغوش بگیرد و قهوه اش را در حالی که او با تلفنش پیامک می‌فرستد بنوشد.
    
  براد از طریق پیام‌های متنی با تمامی مدیران تیم تماس گرفت، سپس مهندسان، استادان و دانشجویان Cal Poly را که در پروژه کمک می‌کردند، گنجاند، سپس تصمیم گرفت همه کسانی را که به پروژه کمک می‌کردند که در فاصله چند ساعت رانندگی بودند، شامل شود. دانشگاه، تا استنفورد و دانشگاه آمریکایی - او مصمم بود که اتاق کنفرانس مطبوعاتی را با حامیان Starfire پر کند. وقتی کارش تمام شد، تصمیم گرفت برای همه کسانی که از این پروژه حمایت کردند، نامه بنویسد، صرف نظر از اینکه می توانند در کنفرانس مطبوعاتی شرکت کنند یا نه - همه افراد مرتبط با پروژه باید از کنفرانس مطبوعاتی و تبلیغات جهانی آینده آگاه باشند. او هر کسی که با این پروژه مرتبط است نباید در مورد کمک مالی از کسی غیر از رهبر تیم بشنود.
    
  او به جز یکی از تاییدیه های متن جودی را خواند. این تنها کد کشور آسیای مرکزی در همه پیام‌هایی بود که دریافت کرد و از قزاقستان بود که هیچ نویسنده‌ای در Starfire نداشت. پیام به سادگی به این شرح است: تبریک. D.
    
  زمانی که براد حروف را روی صفحه کلید گوشی در مقابل اعدادی که روی صفحه پیام ظاهر می شد قرار داد، نام فرستنده Resurrection نوشته شد.
    
  چند روز گذشت و هوا، که در بیشتر ماه آوریل عالی بود، هنوز نتوانسته بود زمستان را کاملاً از بین ببرد، بنابراین روزهای بسیار سرد همراه با مه مرطوب و باران داشتند. در سه روز گذشته، براد به جای دوچرخه سواری، سوار اتوبوس شده است. این یک پیاده‌روی خوب و آرامش‌بخش به سمت دوجانگ جنوب شهر بود: یک دویدن آسان از Poly Canyon تا ایستگاه اتوبوس Route 6B در نزدیکی کتابخانه کندی. یک اتوبوس هفت دقیقه ای آسان تا مرکز حمل و نقل مرکز شهر. انتقال به اتوبوس خط 3; یک اتوبوس بیست دقیقه ای طولانی تر تا مرکز خرید Marigold. و سپس یک حرکت آسان دیگر از آنجا در امتداد جاده مزرعه تانک به دوجانگ که شمال فرودگاه بود. او زمان زیادی برای خواندن یا گوش دادن به کتاب های صوتی یا سخنرانی های ضبط شده در رایانه لوحی خود داشت. براد آرزو داشت که همیشه سوار اتوبوس شود - این اتوبوس برای دانشجویان دانشگاه کالیفرنیا رایگان بود - اما او می‌خواست کمی ورزش کند، بنابراین هر زمان که آب و هوا همکاری می‌کرد سوار اتوبوس می‌شد.
    
  هفته همراه با باران با معرفی کراو ماگا آغاز شد. جیمز راتل بعدازظهر دوشنبه گذشته گفت: "Krav Maga در اسرائیل برای ارتش ساخته شد. این رشته ای مانند کاراته یا جودو نیست. این یک ورزش نیست و هرگز در المپیک یا تلویزیون نخواهد بود. Krav Maga سه هدف اصلی دارد: خنثی کردن یک حمله با مسدود کردن و جلو زدن با دستان خود، در عین حال مراقب باشید تا از خود محافظت کنید. حرکت از دفاع به حمله در سریع ترین زمان ممکن. و با دستکاری مفاصل و حمله به نقاط ضعیف بدن و با استفاده از ابزاری که ممکن است در دسترس باشد، مهاجم را به سرعت خنثی کنید. ما حدس می‌زنیم که عصای خود را شکسته یا اشتباه قرار داده‌اید، بنابراین اکنون باید بدون سلاح و احتمالاً در برابر یک مهاجم بسیار عصبانی از خود دفاع کنید.
    
  برخی از معلمان به دانش‌آموزان خود می‌گویند که مقدار نیروی مورد نیاز برای خنثی کردن مهاجم باید متناسب با قدرت حمله باشد، به‌عنوان مثال، نیروی کمتری بر مهاجمی که از مشت استفاده می‌کند نسبت به مهاجمی که از مشت استفاده می‌کند استفاده می‌کند. راتل ادامه داد: خفاش یا چاقو. "من به آن اعتقاد ندارم. هدف شما این است که مهاجم خود را پایین بیاورید تا بتوانید فرار کنید. در عمل شما سه مشت پرتاب می کنید تا نشان دهید که می توانید آنها را پرتاب کنید، اما در خیابان به حمله ادامه می دهید تا مهاجم شما پایین بیاید. تمام فیلم های بروس لی را که تا به حال دیده اید فراموش کنید: این یک ضربه، یک مشت نیست، و سپس اجازه دهید آن مرد بلند شود تا دوباره به شما حمله کند. هنگامی که یک مهاجم را مسدود کردید، به ضربه زدن به نقاط ضعیف و مفاصل نرم او ادامه می دهید تا زمانی که او بیفتد، و سپس تا جایی که می توانید سریع بدوید و در سریع ترین زمان ممکن از موقعیت خارج شوید. فهمیدن؟"
    
  برد گفت: "بله، رئیس.
    
  راتل به پوشه ای اشاره کرد که بیرون روی پیشخوان قرار داشت. او گفت: "این تکلیف شماست. ما برای حمله به نقاط ضعیف بدن با استفاده از اعداد، از سر تا پا، تمرین خواهیم کرد. مکان ها و اعداد را به خاطر بسپارید. شما همچنین در مورد تمام دویست و سی مفصل بدن انسان و به ویژه نحوه مفصل بندی آنها یاد خواهید گرفت تا بتوانید به آنها حمله کنید. آماده باش تا چهارشنبه آینده آنها را به من نشان دهی."
    
  "بله رئیس."
    
  "خیلی خوب. آن کفش ها و جوراب ها را در بیاورید، سپس روی تشک بروید." برد کفش‌های کتانی و جوراب‌هایش را درآورد، به وسط فرش آبی تعظیم کرد و به سمت وسط رفت و راتل به دنبال او رفت. براد یونیفورم تمرینی بیول خود را پوشیده بود، حالا با یک کمربند قرمز و مشکی به جای کمربند سفید، با علامت‌های رتبه یک پوم نشان می‌دهد که او اولین دور تمرین اولیه خود را به پایان رسانده است.
    
  راتل شروع کرد: "ما با اصول اولیه شروع می‌کنیم، و در Krav Maga در حال تعلل است. توجه داشته باشید که من نگفتم "بلاک". مسدود کردن نشان می‌دهد که می‌توانید مقداری از انرژی را که مهاجم علیه شما استفاده می‌کند جذب کنید، مانند برخورد دو بازیکن فوتبال روی خط با یکدیگر. در عوض، ما از اصطلاح "parry" استفاده می کنیم، به این معنی که شما بیشتر یا تمام انرژی حمله را به سمتی امن هدایت می کنید."
    
  "همان حرکات پایه عصا، قربان؟" براد تماشا کرد.
    
  راتل گفت: "دقیقاً. "کلید یک تجربه اولیه در Krav Maga انتظار است، و این به معنای آگاهی از محیط اطراف است. اگر مهاجم بالقوه ای که به شما نزدیک می شود دست راست خود را در جیب خود داشته باشد، احتمالاً سلاح در دست راست او است، بنابراین برنامه ذهنی شما این است که برای دفاع در برابر مهاجمی که راست دست است آماده شوید. راتل یک چاقوی لاستیکی از قفسه پشت سرش برداشت و به سمت برد پرت کرد. "امتحان کن".
    
  برد دست راستش را با چاقو پشت سرش گذاشت و به راتل نزدیک شد و سپس دستش را در جهت او تکان داد. دست چپ راتل به بیرون شلیک کرد و چاقو را از کنار سینه‌اش رد کرد و بدن براد را نیمه چرخاند. اولاً، چاقو نزدیک بدن شما نیست و اگر مهاجم سلاح دیگری در دست چپ داشت، فعلاً نمی‌توانست از آن استفاده کند، زیرا آن را دور کردم. دقیقاً مانند عصا، اکنون نواحی در معرض بدن را می بینید." راتل مشت هایی را به تنه و سر برد پرتاب کرد. یا می‌توانم دست راست را با دست راستم بگیرم و جلوی آن را بگیرم و چاقو را از خودم دور کنم و با قفل نگه داشتن دستم، مهاجم را کنترل کنم." راتل بازوی راست برد را از پایین گرفت، کف دستش را روی عضله سه سر براد گذاشت و هل داد. حتی با کمی فشار، احساس می‌کردم که بازو قرار است به دو نیم شود و براد نمی‌تواند جایی به جز به سمت زمین حرکت کند.
    
  اولین روز تمرین بود، و پس از پایان سومین دوره، براد شروع به این فکر کرد که آیا می‌تواند بر هر یک از این حرکات کراو ماگا مسلط شود، چه رسد به استفاده از آنها. اما او به خود یادآوری کرد که در مورد کین جا نیز همین فکر را کرده بود و به این نتیجه رسید که در این کار بسیار خوب است. از دوژانگ بیرون آمد، کاپوت بادگیر کال پلی موستانگ سبز و طلایی اش را کشید و در جاده تانک فارم به سمت شرق به سمت خیابان برود و ایستگاه اتوبوس دوید. اگرچه هنوز کاملاً غروب نشده بود، نم نم نم نم می بارد، هوا خنک بود، هوا به سرعت در حال تاریک شدن بود و او می خواست هر چه سریعتر از این جاده بی نور به بزرگراه اصلی خارج شود و سوار اتوبوس شود.
    
  او در نیمه‌ی راه برود استریت، در تاریک‌ترین قسمت جاده بود که یک ماشین به سمت غرب ایستاد. برد از پیاده رو خارج شد و به "مسیر هشدار دهنده" شن ناهموار رفت، اما به دویدن ادامه داد. ماشین کمی به سمت چپ حرکت کرد و آن طرف خط وسط ایستاد و به نظر می‌رسید که با فضای زیاد از کنارش می‌گذرد...
    
  ... وقتی ناگهان بیشتر به چپ منحرف شد، سپس در جاده لغزنده شروع به لغزش به سمت راست کرد، ماشین اکنون عمود بر جاده بود، ترمزها و لاستیک‌ها جیغ می‌زدند - و مستقیم به سمت براد می‌رفت! او تقریباً زمانی برای واکنش به حرکت ناگهانی نداشت. سرعت ماشین کمی کاهش یافت، اما وقتی برخورد کرد، ده برابر سخت‌تر از هر ضربه‌ای بود که او تا به حال در فوتبال دبیرستان زده بود.
    
  مرد لحظاتی بعد در میان مهی که در ذهن براد وجود داشت گفت: "اوه خدا، متاسفم، آقای بردلی مک لانهان." براد گیج و گیج به پشت کنار جاده دراز کشیده بود، لگن و بازوی راستش مثل جهنم درد می‌کردند. سپس مرد به زبان روسی گفت: "متاسفم. متاسفم. جاده خیس، ممکن است کمی تند رانندگی کرده باشم، یک کایوت از جلوی من دوید و من به سختی توانستم تو را در باران نمناک ببینم، بله بالله. حداقل این داستانی است که اگر من را پیدا کنند برای نمایندگان خواهم گفت."
    
  برد در حالی که نفس نفس می زد گفت: "من... فکر می کنم خوبم."
    
  "V samom dele؟ واقعا؟ خوب، دوست من، ما می توانیم این را درست کنیم." و ناگهان مرد یک کیسه پلاستیکی مشکی باغچه را از جیبش بیرون آورد، آن را به صورت برد فشار داد و فشار داد. براد هنوز نمی توانست نفس بکشد زیرا هوا از او خارج شده بود، اما وحشت از سینه اش در امواج وحشتناک بلند می شد. او سعی کرد مهاجم خود را دور کند، اما نتوانست هیچ بخشی از بدنش را به درستی کار کند.
    
  مرد گفت: "فقط راحت باش. فقط آرام باش، دوست جوان من." مرد گفت: "انگلیسی و روسی را با هم آمیخته بود، انگار که یک مهاجر یا پسر عموی خارجی از انگلستان قدیمی است که یک داستان قبل از خواب تعریف می کند." "قبل از اینکه بفهمی تمام خواهد شد."
    
  برد اصلاً قدرت برداشتن پلاستیک از روی صورتش را نداشت و به این فکر می کرد که تسلیم غرش در گوش ها و درد شدید قفسه سینه اش شود ... اما به نوعی به یاد آورد که چه کاری باید انجام می داد و در عوض. از مبارزه با دستانش که پلاستیک روی صورتش گرفته بود یا سعی می کرد عصایش را پیدا کند، دستش را دراز کرد و دکمه ای را روی دستگاهی که به دور گردنش آویزان بود فشار داد.
    
  مهاجم با دیدن کاری که انجام داده بود، لحظه ای از فشار روی صورت براد رها شد، دستگاه را پیدا کرد و آن را از گردن برد پاره کرد و دور انداخت. براد نفس عمیقی کشید. مهاجم گفت: "تلاش خوب، احمق." قبل از اینکه برد بتواند سه نفس عمیق بکشد، پلاستیک را روی صورت برد فشار داد. شما خیلی قبل از آمدن پرستاران هوشیار خود خواهید مرد."
    
  براد نمی توانست آن را ببیند، اما لحظه ای بعد چراغ های جلو نزدیک شدند. مرد روی شانه خود به روسی خطاب به مهاجم دوم که براد هرگز او را ندیده بود گفت: "آنها را دور نگه دار." "آنها را دور نگه دار. بگذارید با 911 تماس بگیرند، اما آنها را دور نگه دارید. به آنها بگویید که من CPR انجام می دهم."
    
  دستیار اعتراف کرد: "رفیق، آنها را دور می کنم." "من آنها را دور نگه خواهم داشت، قربان."
    
  مهاجم اول باید فشار دادن کیسه پلاستیکی روی دهان و بینی برد را تا زمانی که تازه واردها می رفتند متوقف می کرد، اما او به گونه ای به سمت برد خم شد که گویی در حال انجام احیای دهان به دهان است، اما دهانش را نیز پوشانده بود تا براد نتواند فریاد بزند. چند لحظه بعد شنید: "همین. همه چیز تمام شد ".
    
  "یکسان . در اینجا هم همینطور،" مهاجم اول گفت... و سپس دید او در دریایی از ستارگان و سیاهی منفجر شد که دسته عصا به شقیقه چپ او برخورد کرد و بلافاصله او را بیهوش کرد.
    
  جیمز راتل در حالی که یک چراغ قوه کوچک به صورت براد می تابد گفت: "عیسی، دکستر، تو مثل اسمورف های لعنتی آبی هستی". برد را روی پاهایش کشید و روی صندلی جلوی پیکاپ فوردش گذاشت. او سپس دو قاتل روسی را در محوطه بار یک کامیون وانت بار کرد و از جاده تانک فارم به سمت دوجانگ برگشت. او دستبندهای پلاستیکی را روی مچ دست، مچ پا و دهان این دو روس قرار داد و برای تلفن خود پیامکی ارسال کرد. در آن زمان، براد شروع به آمدن روی صندلی مسافر وانت کرده بود. "دکستر!" راتل فریاد زد. "حالت خوبه؟"
    
  "و-چی...؟" - براد زمزمه کرد.
    
  راتل فریاد زد: "مک لاناهان... براد، براد مک‌لاناهان، به من جواب بده." "بیدار شو حال شما خوب است؟"
    
  "من... چی... لعنتی چی شد...؟"
    
  راتل فریاد زد: "لعنتی باید بیدار شوی، مک‌لاناهان، همین الان." هر لحظه ممکن است به ما حمله شود، و من نمی‌توانم از شما محافظت کنم مگر اینکه از خواب بیدار شوید و بتوانید از خود محافظت کنید. مادر لعنتی همین الان بیدار شو فوراً سفارش من را تأیید کنید، خلبان."
    
  چند لحظه طول کشید، اما بالاخره برد سرش را تکان داد و آن را پاک کرد و توانست بگوید: "رئیس؟ آره، من بیدارم... من... خوبم رئیس. W-چیکار کنم؟ چه اتفاقی می افتد؟"
    
  راتل گفت: "به من گوش کن. ما زمان زیادی نداریم. حدس می‌زنم هر لحظه به ما حمله خواهد کرد. ما کاملا تنها و در خطر شدید هستیم. من به شما نیاز دارم که هوشیار و پاسخگو باشید. می شنوی چه می گویم، مک لاناهان؟"
    
  برد شنید که خودش جواب داد: "بله، رئیس. او هنوز مطمئن نبود کجاست یا چه خبر است، اما حداقل می‌توانست به رئیس راتل پاسخ دهد. "به من بگو چه کار کنم."
    
  راتل گفت: "برو داخل و تشک و وزنه بیاور تا این بچه ها را بپوشاند." هر دو به داخل رفتند. براد تشک تمرینی و هالتر پیدا کرد. راتل یک نمایشگر جایزه با ظاهر معمولی در جلوی دوجانگ باز کرد. چندین تپانچه، تفنگ ساچمه ای و چاقو در یک کشوی مخفی زیر ویترین پنهان شده بود.
    
  برد گفت: "من آنها را پوشاندم، رئیس."
    
  راتل تفنگ ساچمه ای را در اتاق گرفت و به برد داد، سپس با دو تپانچه نیز همین کار را کرد. "تپانچه های خود را در کمربند خود قرار دهید." او خود را به دو تپانچه، یک تفنگ AR-15 و چند خشاب مهمات مسلح کرد. "ما سعی خواهیم کرد به آشیانه در پاسو روبلز برسیم - دفاع از آن آسان تر است."
    
  "نباید به پلیس زنگ بزنیم؟"
    
  راتل گفت: "من می خواهم از این کار اجتناب کنم، اما ممکن است انتخابی نداشته باشیم." "برو".
    
  آنها به سمت شمال به بزرگراه 101 رسیدند. تاریکی فرود آمد و باران همچنان می بارید و دید را به میزان قابل توجهی کاهش داد. آنها کمتر از پنج دقیقه در بزرگراه بودند که راتل گفت: "ما را تعقیب می‌کنند. یک ماشین حدود صد یارد پشت سر ما می ماند."
    
  "چکار باید بکنیم؟"
    
  راتل چیزی نگفت. چند مایل بعد در خروجی سانتا مارگاریتا از اتوبان خارج شد و در انتهای خروجی خود را مسلح کردند و منتظر ماندند. حتی یک ماشین هم به خاطر آنها باقی نمانده است. برد گفت: "شاید آنها ما را دنبال نمی کردند."
    
  راتل گفت: "آنها احتمالاً یک دستگاه ردیابی GPS در جایی روی کامیون من دارند، بنابراین لازم نیست خیلی دقیق تماشا کنند - من وقت نداشتم بررسی کنم." آنها احتمالاً بیش از یک تیم تعقیب و گریز دارند. تیم اول حرکت می کند، سپس در جایی توقف می کند و تیم تعقیب کننده دوم هدایت را بر عهده می گیرد. از در پشتی به فرودگاه می‌رویم."
    
  آنها ساعتی دیگر در امتداد جاده های شهرستان رانندگی کردند تا سرانجام به فرودگاه پاسو روبلز رسیدند. پس از عبور از دروازه امنیتی، به سمت آشیانه تیم حرکت کردند، اما در حدود یک ربع مایلی توقف کردند. راتل با گذاشتن یک تفنگ AR-15 در دامان خود گفت: "هنوز در فرودگاه خیلی شلوغ است که نمی توان این افراد را به داخل کشاند." ما صبر می کنیم تا آرام تر شود. آنها منتظر هر گونه برخوردی با آنها بودند. حدود یک ساعت بعد، یک هواپیمای کوچک دو موتوره نزدیک‌تر شد و خلبان چند آشیانه دورتر پارک کرد. خلبان تقریباً یک ساعت طول کشید تا ماشینش را از آشیانه بیرون آورد، هواپیما را داخل آن پارک کرد، سپس وسایلش را جمع کرد و رفت و فرودگاه دوباره ساکت شد.
    
  سی دقیقه بعد، بدون هیچ نشانه ای از فعالیت، راتل در نهایت نتوانست بیش از این صبر کند. او به سمت آشیانه رفت و او و برد مهاجمان را به داخل کشاندند. راتل سپس وانت را حدود یک چهارم مایل رانندگی کرد و آن را پارک کرد، سپس به سمت آشیانه دوید.
    
  راتل با پاک کردن باران از سر و AR-15 خود گفت: "این کار کرد. تیم‌های پشتیبانی تحویل را پیگیری می‌کنند و سپس ما را در اینجا ردیابی می‌کنند. سپس آنها احتمالاً چند ساعت قبل از حمله منتظر خواهند بود."
    
  "چگونه ما را در اینجا ردیابی خواهند کرد؟"
    
  راتل گفت: "من می توانم به ده ها راه فکر کنم." اگر آنها خوب باشند، اینجا خواهند بود. فقط امیدوارم کمک قبل از آن برسد."
    
  کمتر از یک ساعت بعد، در میان باران بی وقفه و وزش بادهای گهگاهی، صدای خراشیدن فلز روی فلز را از بیرون درب ورودی اصلی شنیدند. راتل زمزمه کرد: "به دنبال من بیایید" و او و براد به آشیانه عقب نشینی کردند. داخل یک جت تجاری کوچک بود که رنگ مشکی آن نشان می داد که متعلق به سازمان بین المللی هوانوردی کوین مارتیندیل است. راتل یک جعبه ابزار چرخدار بزرگ به اندازه کمد کنار دیوار آشیانه پیدا کرد، آن را از دیوار جدا کرد و هر دو پشت آن ایستادند. راتل با اشاره به درب بزرگ آشیانه هواپیما گفت: "خوب، وظیفه شما این است که مراقب آن در ورودی باشید." من درب دفتر اصلی را تماشا خواهم کرد. فقط تک شات. آنها را به حساب بیاور."
    
  چند دقیقه بعد صدای فشرده شدن فلز دیگری را شنیدند و چند دقیقه بعد صدای فلز روی فلز بیشتری را شنیدند که از در ورودی آشیانه می آمد، علامتی مبنی بر اینکه در به زور باز شده است. لحظه ای بعد، در باز شد و براد مردی را دید که عینک دید در شب به چشم داشت که خمیده بود و در حالی که یک مسلسل در دست داشت از در می گذشت. بیزجت اکنون آن را پنهان کرده بود. مهاجم دوم وارد در شد، در را بست و در آنجا ماند و او را پوشاند. در همان زمان، راتل توانست دو مهاجم دیگر را ببیند که عینک دید در شب و مسلسل در دست داشتند.
    
  او زمزمه کرد: "لعنتی." "چهار پسر. زمان ما در حال اتمام است." تلفن همراهش را درآورد، 911 را گرفت، آن را روشن گذاشت، صدا را تا آخر کم کرد و زیر جعبه ابزارش گذاشت. "از تفنگ استفاده کن. پسر را از در بیرون ببر مرد دیگر احتمالاً پشت سکان سمت راست هواپیما پنهان خواهد شد." برد از پشت جعبه ابزار به بیرون نگاه کرد و مرد جلوی در را نشانه گرفت که تا حدی با یک تابلوی خروج اضطراری درخشان روشن شده بود. راتل نفس عمیقی کشید و بعد زمزمه کرد: "حالا."
    
  برد و راتل تقریباً همزمان شلیک کردند. ضربه راتل فرود آمد و یک مهاجم سقوط کرد. برد نمی دانست شلیک او به کجا اصابت کرده است، اما می دانست که به هیچ چیز اصابت نکرده است، به جز شاید به دیوار آشیانه. مرد پشت در با عجله در امتداد دیوار آشیانه به سمت اتاق کنفرانس رفت و خمیده بود. همانطور که راتل پیش‌بینی کرده بود، مرد دیگر پشت فرمان هواپیما پنهان شد... و سپس آشیانه با شلیک مسلسل که به نظر می‌رسید یکباره از همه طرف می‌آمد منفجر شد. راتل و برد پشت جعبه ابزار ایستادند.
    
  "وقتی تیراندازی متوقف شد آتش باز کنید!" راتل فریاد زد. جعبه ابزار مملو از گلوله بود، اما ابزارهای داخل به نظر می رسید که گلوله ها را جذب می کنند. لحظه ای بعد، یک آرامش کوتاه در تیراندازی وجود داشت و براد از پشت جعبه ابزار خود به بیرون نگاه کرد، حرکتی را در نزدیکی لاستیک هواپیما دید و شلیک کرد. گلوله به لاستیک اصابت کرد که فوراً منفجر شد و موجی شوک به چهره ضارب وارد کرد. او فریاد زد و صورتش را از شدت عذاب چنگ انداخت. به نظر می رسید که بیزجت در حال سقوط به سمت راست بود، اما توپی چرخ به سختی مانع از واژگونی کامل آن می شد.
    
  حالا تیراندازی در حال تغییر جهت بود - گلوله های بیشتری به جای جلوی جعبه ابزار به کنار جعبه ابزار اصابت می کرد. "به اطراف نگاه کن!" راتل فریاد زد. اونا سعی میکنن...آههه! چرندیات! برد نگاه کرد و راتل را دید که دست راستش را گرفته بود، دست راستش که انگار با گلوله کاملاً باز شده بود. خون به همه جا پاشیده شد. "تفنگ را بردارید و نگذارید نزدیک شوند!" راتل فریاد زد و بازوی زخمی اش را گرفت و سعی کرد جلوی خونریزی را بگیرد.
    
  برد سعی کرد از پشت جعبه ابزار به بیرون نگاه کند، اما لحظه‌ای که او حرکت کرد، گلوله‌ها شروع به پرواز کردند، و حالا می‌توانست احساس کند که آنها نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شوند، مانند انبوهی از خفاش‌ها که بالای سرشان وزوز می‌کنند. او سعی کرد تفنگ را به سمت جعبه ابزار بگیرد و شلیک کند، اما دهانه تفنگ به طور غیرقابل کنترلی منعکس شد. راتل پارچه ای را دور دست راستش پیچید و با دست چپش تپانچه را شلیک کرد، اما پوزه اصلاً ثابت نبود و به نظر می رسید که هر لحظه ممکن است بیهوش شود. براد صدای قدم‌ها و صداهایی را به زبان روسی شنید. فکر کرد همین است. شلیک بعدی که شنید آخرین شلیک زندگیش بود، مطمئن بود...
    
    
  شش
    
    
  دروغ هرگز تا پیری دوام نمی آورد.
    
  - سوفوکل
    
    
    
  پاسو روبلز، کالیفرنیا
    
    
  ناگهان انفجار مهیبی در پشت آشیانه رخ داد. هوا بلافاصله پر از گرد و غبار و زباله شد. صداها به زبان روسی فریاد می زدند... و به زودی فریادها جای خود را به جیغ دادند و لحظه ای بعد فریادها ساکت شدند.
    
  صدایی که به صورت الکترونیکی ترکیب شده بود، آمد: "همه روشن، براد". برد به بالا نگاه کرد و یک دستگاه سایبرنتیک پیاده نظام را در پشت بیزجت دید.
    
  "بابا؟" - او درخواست کرد.
    
  "حال شما خوب است؟" - از پاتریک مک لانهان پرسید.
    
  برد بالای صدای زنگ در گوشش از تمام تیراندازی ها در آشیانه بسته گفت: "رئیس راتل". "او مجروح شده است." لحظه ای بعد دو مرد عجله کردند و راتل را بیرون آوردند. برد به سمت ربات دوید. او جایی را دید که پدرش از در ورودی خانه شکسته بود و بیشتر دیوار اطراف در بین آشیانه و دفتر اصلی را خراب کرد. هر شش مهاجم، چهار نفری که به آشیانه حمله کردند و دو نفری که در جاده تانک فارم به براد حمله کردند، قبلاً برده شده اند.
    
  "خوبی براد؟" - پاتریک پرسید.
    
  "آره. با تمام تیراندازی ها خیلی خوب نمی شنوم، اما به غیر از این، حالم خوب است."
    
  "خوب. بیا از اینجا برویم گشت بزرگراه و کلانتری حدود پنج دقیقه با شما فاصله خواهند داشت." پاتریک پسرش را بلند کرد و او را در یک زمین باز بزرگ به یک پارکینگ در انتهای جنوبی باند برد، جایی که یک هواپیمای باربری مشکی رنگ شرپا منتظر بود و موتورهای توربوپراپ آن در حالت بیکار می چرخیدند. پاتریک براد را روی زمین پایین آورد، از طریق سطح شیب دار بار در عقب خزید و روی عرشه بار نشست و براد بلافاصله بعد از او سوار شد. خدمه براد را روی صندلی توری بار نشست، به او کمک کرد تا ببندد و هدفون به او داد. چند لحظه بعد آنها در هوا بودند.
    
  "در مورد رئیس راتل چطور؟" برد پرسید، با این فرض که پدرش می توانست او را از طریق اینترفون بشنود.
    
  پاتریک پاسخ داد: "او تخلیه خواهد شد و تحت درمان قرار خواهد گرفت.
    
  "پلیس ها با دیدن این آشیانه چه خواهند کرد؟ شبیه منطقه جنگی است. منطقه جنگی بود."
    
  پاتریک پاسخ داد: "رئیس‌جمهور مارتیندیل این کار را انجام خواهد داد.
    
  "چطور اینقدر سریع به اینجا رسیدی، پدر؟"
    
  پاتریک گفت: "من در سنت جورج بودم که زنگ هشدار شما در سن لوئیس اوبیسپو به صدا درآمد. کمتر از دو ساعت با شرپا فاصله دارد. خدا را شکر رئیس راتل به موقع به شما رسید و شما را از شهر خارج کرد."
    
  "سنت جورج؟ آیا اکنون به اینجا می رویم؟"
    
  پاتریک گفت: بله براد. سی آی دی به سمت برد برگشت و دست زرهی را بالا برد و اعتراضات براد را پیش بینی کرد. پاتریک گفت: "می‌دانم که می‌خواهی به کال پلی بازگردی، براد، و اکنون که از Sky Masters کمک هزینه دریافت کرده‌ای، کارت مهم‌تر می‌شود. من هم می خواهم ادامه تحصیل شما را ببینم. بنابراین، من به تیم گروهبان سرگرد ول مأموریت می‌دهم تا هر نیروی تهاجمی دیگری را که به دنبال شما می‌آیند، بیابند و دستگیر کنند. آنها نزدیکتر به محوطه دانشگاه قرار خواهند گرفت، بنابراین لازم نیست برای آموزش به سمت جنوب شهر سفر کنید. آنها آموزش شما را تا زمانی که Chief Ratel به اندازه کافی برای انجام این کار خوب شود، به عهده خواهند گرفت.
    
  "یعنی آنها محافظان من خواهند بود یا چیزی؟"
    
  پاتریک گفت: "در حالی که من مطمئن هستم که آنها می توانند آنها را مدیریت کنند، تیم های Wohl برای کارهای امنیتی شخصی ساخته نشده اند." آنها برای ماموریت های ضد جاسوسی و اقدام مستقیم آموزش می بینند. اما اکنون با چهار تیم دو نفره قاتلان روسی روبرو هستیم. من به هیچ نیروی ضربتی اجازه نخواهم داد که به میل خود در ایالات متحده پرسه بزند، به ویژه نیرویی که پسرم را هدف قرار دهد. بنابراین باید یک برنامه عملی تدوین کنیم. تازه‌ها را بازجویی می‌کنیم، تحقیق می‌کنیم و نقشه‌ای می‌دهیم."
    
  "پس من مانند طعمه خواهم بود که افراد بد را اغوا می کنم تا گروهبان بتواند آنها را بیرون بیاورد؟" براد متوجه شد. سرش را تکان داد و لبخند زد. تا زمانی که بتوانم به Cal Poly برگردم، خیلی خوب است. می توانم به کال پلی برگردم، درست است، بابا؟"
    
  پاتریک گفت: "برخلاف قضاوت بهتر من، بله. "اما امروز نه. از گروهبان ستاد و تیم هایش بخواهید از زندانیان جدید بازجویی کنند، اطلاعاتی را جمع آوری کنند و محوطه دانشگاه و شهر را جستجو کنند. فقط یک یا دو روز طول می کشد. من می دانم که شما بیشتر آماده سازی امتحان نهایی خود را به صورت آنلاین انجام داده اید، و کلاس های شما بیشتر به پایان رسیده است، بنابراین می توانید در دفتر مرکزی ما کار کنید. قبل از پایان هفته پایانی، شما باید بتوانید به دانشگاه بازگردید."
    
  برد گفت: "فقط باید بهانه ای بیابم تا در این مورد به تیم استارفایر بگویم." "پروژه به سرعت در حال توسعه است، پدر. دانشگاه از سراسر جهان پول و حمایت دریافت می کند."
    
  پاتریک گفت: "می دانم پسرم." "به اعتبار دانشگاه، آنها Starfire را کاملاً در محدوده پروژه کارشناسی Cal Poly نگه می‌دارند - دانشگاه‌ها، شرکت‌ها و حتی دولت‌های دیگر پیشنهاد داده‌اند که این پروژه را در دست بگیرند. به نظر می‌رسد فعلاً در این سمت باقی می‌مانید. فقط درک کنید که فشار برای واگذاری پروژه به شخص دیگری به عنوان یک عملیات تجاری مطمئناً افزایش خواهد یافت - به احتمال زیاد Sky Masters Aerospace را شرط بندی می کنم، اکنون که آنها سرمایه گذاری زیادی روی آن انجام داده اند - و دانشگاه ممکن است به این سمت گرایش داشته باشد. اشاره کنید که پول کلان به برخی از شرکت ها اجازه می دهد آن را تصاحب کنند. فقط اگر این اتفاق افتاد ناراحت نشوید. دانشگاه ها با پول کار می کنند."
    
  "من توهین نخواهم شد."
    
  "خوب". TIE سر زره پوش عظیم خود را به سمت برد چرخاند. پاتریک گفت: "من به تو افتخار می کنم، پسرم." من آن را در صدها ایمیل از سراسر جهان دیده‌ام: مردم تحت تأثیر رهبری شما در پیشبرد این پروژه، ایجاد یک تیم درجه یک و دریافت پشتیبانی فنی قرار گرفته‌اند. هیچ کس نمی تواند باور کند که شما دانشجوی سال اول هستید.
    
  برد گفت: "ممنون بابا." "امیدوارم بتوانم حتی کسری از موفقیتی که شما در نیروی هوایی داشته اید به دست بیاورم."
    
  پاتریک گفت: "من فکر می‌کنم مسیر شما کاملاً متفاوت از مسیر من خواهد بود. به عقب برگشت، رو به پشت هواپیما. من همیشه دوست داشتم مانند شما مهارت های رهبری داشته باشم. اگر مهارت های شما را داشتم و استفاده از آنها را یاد می گرفتم، زندگی من می توانست کاملاً متفاوت باشد. واضح است که شما آنها را از شخص دیگری غیر از پدرتان یا شاید گشت هوایی غیرنظامی یاد گرفته اید."
    
  "اما تو بودی... منظورم این است که تو یک ژنرال سه ستاره ای، پدر."
    
  پاتریک گفت: "بله، اما ارتقای شغلی من به خاطر کاری بود که انجام دادم، نه به خاطر ویژگی های رهبری ام،"، با وجود سینت سایزر الکترونیکی صدای CID، دقت در صدای او هنوز مشهود است. من در طول سال‌ها چندین موقعیت فرماندهی داشته‌ام، اما هرگز به‌عنوان یک فرمانده واقعی عمل نکرده‌ام - مثل همیشه عمل کردم: اپراتور، خلبان، خدمه، نه یک رهبر. کاری را دیدم که باید انجام می شد و بیرون رفتم و آن را انجام دادم. به‌عنوان یک افسر میدانی یا ژنرال، باید یک تیم برای انجام کار ایجاد می‌کردم تا اینکه خودم آن را انجام دهم. من هرگز واقعاً درک نکردم که رهبری به چه معناست."
    
  برد گفت: "من همچنین فکر می کنم انجام کار مهم ترین چیز است، پدر." من یک دانشجوی مهندسی هوافضا هستم، اما به سختی می توانم بیشتر علومی را که از من انتظار می رود یاد بگیرم، درک کنم. من دارم از طریق آن کار می کنم، کسی را پیدا می کنم که آن را برایم توضیح دهد. اما تنها چیزی که واقعاً می خواهم پرواز است. می دانم که باید مدرک بگیرم تا بتوانم به مدرسه خلبانی آزمایشی بروم و با جت های گرم پرواز کنم، اما مدرک برایم مهم نیست. من فقط می خواهم پرواز کنم."
    
  پاتریک گفت: "خب، برای تو کار می کند، پسرم." "روی هدف متمرکز باشید. شما می توانید آن را انجام دهید.
    
  شرپا حدود دو ساعت بعد در فرودگاه ژنرال دیک استوت در چهارده مایلی شمال شرقی شهر سنت جورج در جنوب یوتا فرود آمد. فرودگاه طی چند سال گذشته با افزایش جمعیت سنت جورج، به طور قابل توجهی گسترش یافته بود، و در حالی که Stout Field هنوز یک فرودگاه بدون برج بود، بخش غربی آن به عنوان یک مرکز هوانوردی صنعتی و تجاری شکوفا شد. شرپا سیاه تاکسی به آشیانه بسیار بزرگی در ضلع جنوبی بخش صنعتی فرودگاه رفت و قبل از اینکه کسی اجازه پیاده شود به داخل آشیانه کشیده شد. آشیانه عظیم شامل یک جت تجاری Challenger-5، یک هواپیمای بدون سرنشین Reaper با پایه‌های تسلیحات زیر بال، و یک نسخه کوچکتر از هواپیمای V-22 Osprey با روتور کج بود که البته همه به رنگ مشکی بودند.
    
  پاتریک پسرش را به ساختمان مجاور برد. برد بلافاصله متوجه شد که سقف بلندتر است، و همه درها و راهروها عریض تر و بلندتر از حد معمول بودند، همه به وضوح برای قرار دادن دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک که از آنها عبور می کرد طراحی شده بودند. براد با نزدیک شدن به در، صدای باز شدن قفل را به طور خودکار شنید و آنها وارد اتاقی در مرکز ساختمان شدند. پاتریک گفت: "این خانه من است." این چیزی بیش از یک اتاق برهنه و بدون پنجره با تنها یک میز با چند قوطی مواد مغذی روی آن نبود، جایی که پاتریک برای شارژ مجدد به برق وصل شد...
    
  ... و در گوشه دور، یک مدل جدید دیگر از پیاده نظام روباتیک سایبرنتیک. پاتریک با صدایی چوبی گفت: می بینم که جایگزینی دارم. ما معمولاً به یک روز دیگر یا بیشتر نیاز داریم تا مجموعه کاملی از تشخیص‌ها را در CID جدید قبل از انتقال انجام دهیم."
    
  "پس میتونم ببینمت، بابا."
    
  پاتریک گفت: "پسرم، اگر مطمئنی که این همان کاری است که می‌خواهی انجام دهی، پس من اجازه خواهم داد. "اما زیبا نیست."
    
  براد به اطراف اتاق نگاه کرد. "لعنتی، آنها حتی به شما اجازه نمی دهند عکس ها را به دیوارها آویزان کنید؟"
    
  پاتریک گفت: "من می‌توانم تمام عکس‌هایی را که می‌خواهم، هر زمان که بخواهم، درست در ذهنم پخش کنم. "من نیازی به آویزان کردن آنها به دیوار ندارم." او ظروف مواد مغذی را در شاسی خود با ظروف جدید روی میز جایگزین کرد، سپس در محل تعیین شده در مرکز اتاق ایستاد و کابل های برق، داده، بهداشت، مواد مغذی و تشخیص به طور خودکار از سقف پایین آمد و به کابل متصل شد. مکان های صحیح در CID پاتریک در جای خود یخ کرد و صاف ایستاد، دقیقاً شبیه ربات بدون سرنشین در گوشه. او گفت: "سرگروهبان تا چند ساعت دیگر می رسد تا شما را توضیح دهد و در مورد آنچه اتفاق افتاده با شما صحبت کند و سپس شما را به هتلتان خواهد برد." او صبح شما را برمی گرداند و ما شما را در آنجا مستقر می کنیم تا بتوانید کمی ورزش کنید.
    
  برد لحظه ای در سکوت به آنچه می خواست بگوید فکر کرد. سپس: "بابا، تو به من گفتی که درون این ربات هنوز خودت هستی."
    
  "آره".
    
  برد گفت: "خب، "تو" که من به یاد دارم، جوایز، لوح‌ها و عکس‌ها روی دیوارها بود. حتی در تریلر کوچکی به عرض شش فوت در Battle Mountain، شما کلاه های پروازی قدیمی، ویترین های یادگاری، هواپیماهای مدل و انواع چیزهای کوچکی داشتید که من حتی نمی دانستم چه هستند، اما آنها. واضح است که برای شما بسیار مهم است. چرا هیچ کدام از اینها را اینجا ندارید؟"
    
  ربات برای چند لحظه طولانی بی حرکت و ساکت ماند. سپس، پاتریک در نهایت گفت: "حدس می‌زنم واقعاً هرگز به آن فکر نکرده‌ام، براد". "ابتدا فکر می‌کردم به این دلیل است که نمی‌خواستم کسی بداند من اینجا هستم، اما اکنون همه افرادی که در این ساختمان با آنها تعامل دارم می‌دانند که این من هستم، بنابراین واقعاً قابل اجرا نیست."
    
  برد گفت: "خب، یک روبات چیزی روی دیوار نخواهد داشت، اما پدرم این کار را خواهد داشت." پاتریک چیزی نگفت. "شاید وقتی همه چیز آرام شود و به حالت عادی برگردد - یا به همان اندازه که همیشه به حالت عادی نزدیک شود - بتوانم اینجا پرواز کنم و برخی چیزها را سازماندهی کنم. کاری کنید که بیشتر شبیه اتاق شما باشد و کمتر شبیه کمد لباس باشد."
    
  پاتریک گفت: "پسرم این را دوست دارم. "من این را دوست دارم."
    
    
  دفتر رئیس جمهور
  ساختمان چهاردهم، کرملین
  مسکو
  چند روز بعد
    
    
  ویکتور کازیانوف، وزیر امنیت کشور، از طریق لینک ویدئویی از مرکز اطلاعاتی خود به دفتر رئیس جمهور گفت: "قطعاً نشانه هایی از افزایش فعالیت در ایستگاه فضایی نظامی آمریکا وجود دارد." او عکس های قبل و بعد از ایستگاه فضایی آرمسترانگ را نشان داد. یک موشک پرتاب سنگین بود که این سازه‌های طولانی را به همراه بسیاری از کانتینرهای کوچکتر، چه تحت فشار و چه بدون فشار، تحویل داد. ما هنوز به طور قطع نمی دانیم که در ظروف مهر و موم شده چیست، اما این اقلام غیر مهر و موم شده دیگر شبیه باتری هایی هستند که قبلاً در مزرعه نصب شده اند، بنابراین فرض می کنیم آنها نیز باتری هستند.
    
  گنادی گریزلوف، رئیس جمهور روسیه، در حالی که سیگار خود را به سمت تصویر کازیانف روی مانیتور کامپیوترش نشانه رفته بود، گفت: "من هیچ فرضی دیگری از شما نمی خواهم، کازیانوف." "اطلاعات من را پیدا کنید. کار لعنتی خودت را بکن."
    
  کازیانوف گفت: بله قربان. گلویش را صاف کرد، سپس ادامه داد: "تعداد پروازهای هواپیماهای فضایی نیز افزایش قابل توجهی داشته است، گاهی اوقات سه تا چهار در ماه، قربان". اسلایدها را عوض کرد. جدیدترین مدل از هواپیمای تک مرحله‌ای مداری آنها، S-29 Shadow، اکنون آزمایشات عملیاتی خود را به پایان رسانده و یک پرواز به ایستگاه را تکمیل کرده است. از نظر اندازه و ظرفیت حمل، شبیه به هواپیمای فضایی الکترون ما است، اما البته برای پرتاب به فضا نیازی به موشک ندارد.
    
  رئیس جمهور گنادی گریزلوف با تعجب گفت: "البته که نه. "بنابراین. اکنون آنها یک هواپیمای فضایی سایه دار دارند که از نظر اندازه شبیه به الکترون ما است. سوکولوف چند الکترون داریم؟
    
  گرگور سوکولوف، وزیر دفاع، پاسخ داد: "ما هفت هواپیمای فضایی الکترون را دوباره فعال کرده‌ایم. یکی از آنها برای پرتاب در پلستسک آماده است و جفت هواپیما-موشک دیگر به آنجا رسیده است و می‌تواند ظرف یک هفته جفت شود و به جایگاه پرتاب شود. " ما داریم..."
    
  "یک هفته؟" گریزلوف رعد و برق زد. آقای وزیر، من به شما گفتم، من می خواهم مدار زمین را با هواپیماهای فضایی و سلاح های روسی پر کنم. من می‌خواهم بتوانم دو هواپیمای فضایی را همزمان به فضا پرتاب کنم."
    
  سوکولوف گفت: "آقا، فقط یک سکوی پرتاب در پلستسک برای وسیله نقلیه پرتاب آنگارا-5 بارگیری شد." وجوه در نظر گرفته شده برای ساخت یک سایت دیگر در آنجا به ساخت فضانوردی Vostochny و تمدید اجاره بایکونور هدایت شد. ما باید-"
    
  گریزلوف گفت: "وزیر سوکولوف، من یک الگو را در اینجا حس می کنم: من دستور می دهم و شما به جای نتیجه به من بهانه می آورید." آیا سکوی پرتابی در وستوچنی برای پرتابگر آنگارا-5 وجود دارد یا خیر؟
    
  سوکولوف گفت: "کوهنوردی وستوچنی ظرف دو سال آینده تکمیل نخواهد شد." گریزلوف برای صدمین بار در طول کنفرانس تلفنی چشمانش را با عصبانیت گرد کرد. "بایکونور تنها سایت راه اندازی دیگری است که در حال حاضر میزبان Angara 5 است."
    
  "پس چرا هیچ هواپیمای فضایی الکترون در بایکونور، سوکولوف وجود ندارد؟"
    
  سوکولوف گفت: "آقا، تا آنجا که من متوجه شدم، شما دیگر از بایکونور پرتاب نظامی نمی‌خواستید، فقط پرتاب‌های تجاری.
    
  گریزلوف به سختی توانست خشم خود را مهار کند. او گفت: "سوکولوف می‌خواهم هر چه سریع‌تر هواپیماهای فضایی را به سکوهای پرتاب تحویل دهم تا حداقل فرصتی برای به چالش کشیدن آمریکایی‌ها داشته باشیم." ما پول خوبی برای استفاده از این تسهیلات می پردازیم - استفاده از آن را شروع خواهیم کرد. چه چیز دیگری؟"
    
  سوکولوف ادامه داد: "آقا، ما به نوسازی کیهان‌های پلستسک، وستوچنی و زنامنسک ادامه می‌دهیم، اما کار به دلیل سردی هوا کند شده است و باید تا یک ماه دیگر کاملاً متوقف شود، در غیر این صورت کیفیت ریخته‌گری‌های بتنی بدتر می‌شود. "
    
  بنابراین ما فقط دو سایت پرتاب برای هواپیماهای فضایی خود داریم و یکی حتی در کشور خودمان نیست؟ گریزلوف با انزجار گفت. "کامل".
    
  داریا تیتنوا، وزیر امور خارجه، مداخله کرد: "آقای رئیس جمهور، راه دیگری هم وجود دارد: پرتاب هواپیماهای فضایی الکترون از چین." به لطف اقدامات آمریکا علیه هر دو کشورمان، روابط ما با چین هرگز بهتر نبوده است. من این احتمال را با وزیر خارجه چین بررسی کردم و با مشاور نظامی او که پیشنهاد ایجاد پایگاهی در غرب دور چین را پیشنهاد داد: شیچانگ، صحبت کردم. با افتتاح مرکز جدید پرتاب ماهواره Wenchang در جزیره Hainan، تمام عملیات پرتاب موشک های سنگین از Xichang به آنجا منتقل شده است و پایگاه را باز، در دسترس و مجهز به آخرین فناوری می کند. آنها دو سکوی پرتاب دارند که به راکت های Angara-5 ما و همچنین سری پروتون ما اختصاص داده شده است. نگرانی زیادی وجود دارد که خرابی پرتاب می تواند منجر به ریزش زباله در شهرها و کارخانه های مجاور با برد کمتر شود، اما من فکر می کنم توجه بیشتر به سیاستمداران محلی و استانی می تواند نگرانی آنها را کاهش دهد.
    
  گریزلوف که برای اولین بار در طول جلسه لبخند زد، گفت: "عالی است، داریا." "ببینی، سوکولوف؟ در اینجا نحوه انجام آن آمده است. فکر کردن خارج از چارچوب."
    
  "شما به پرتاب از بایکونور اعتراض دارید، اما آیا در نظر دارید موشک ها و هواپیماهای فضایی ما را به چین بفرستید، قربان؟" سوکولوف مخالفت کرد. من مطمئن هستم که ارتش چین مایل است نگاهی دقیق‌تر به الکترون و آنگارا-5 بیندازد.
    
  "من هواپیماهای فضایی روسیه را در سکوهای پرتاب سفارش دادم، سوکولوف!" گریزلوف غرغر کرد و سیگار خود را به سمت تصویر وزیر دفاع روی مانیتور نشان داد. اگر نتوانم آنها را از تأسیسات روسیه پرتاب کنم، این کار را از جای دیگری انجام خواهم داد." او به سمت تیتنوا برگشت. او گفت: "به آماده سازی ادامه بده، داریا." "چینی ها در مورد چه چیز دیگری صحبت می کردند؟"
    
  تیتنوا گفت: "آنها در مورد مبادله برای استفاده از شیچانگ، آقا، همراه با پول نقد صحبت می کردند. آنها به چند نکته اشاره کردند، چند نکته سیاسی، مانند حمایت از ادعاهای خود در مورد جزایر سنکاکو و دریای چین جنوبی، و شاید از سرگیری مذاکرات در مورد خطوط لوله نفت و گاز طبیعی به چین از سیبری، اما بیشتر از همه آنها علاقه مند هستند. در موشک های کلاس متحرک سطح به هوای S-500، آخرین مدلی که قادر به حمله به ماهواره ها است.
    
  "در واقع؟" گریزلوف گفت و با شوق سر تکان داد. "پرتابگرها را با موشک‌های S-500 مبادله کنید، که به هر حال مایلم آن‌ها را در همه فضاپیمایی‌ها و تأسیسات نظامی روسیه در سراسر جهان قرار دهم. ایده عالی تایید میکنم".
    
  سوکولوف گفت: "آقا، اس-500 پیشرفته ترین سلاح دفاع هوایی در جهان است." این حداقل یک نسل جلوتر از هر چیزی است که چینی ها یا حتی آمریکایی ها دارند. فناوری های الکترونیکی، حسگر و پیشرانه به کار رفته در اس-500 بهترین های روسیه هستند... نه، بهترین های دنیا! آنچه را که ده ها سال سعی در سرقت از ما داشتند را به آنها خواهیم داد!"
    
  گریزلوف پارس کرد: "سوکولوف، من می‌خواهم الکترون‌ها و بوران‌ها روی سکوهای پرتاب باشند. اگر چینی ها بتوانند این کار را انجام دهند و اس-500 را بخواهند، اس-500 را دریافت خواهند کرد. با دیدن حالت شوکه شده در صورت سوکولوف اخم کرد. "سایر برنامه‌های تسلیح مجدد ما چگونه پیش می‌روند؟ دوما اعتبارات دفاعی ما را 30 درصد افزایش داده است - این باید به صدها S-500، سیستم های ضد ماهواره MiG-31D و بسیار بیشتر از فقط پنج هواپیمای فضایی منجر شود.
    
  سوکولوف گفت: "شروع مجدد برنامه های تسلیحاتی که سال ها پیش لغو شده بودند، زمان می برد." S-500 در حال حاضر وارد مرحله تولید شده است، بنابراین ما می توانیم انتظار داشته باشیم یک تا دو سیستم در ماه در آینده وجود داشته باشد.
    
  "نه، سوکولوف!" گریزلوف حرفش را قطع کرد. "این غیر قابل قبول است! من حداقل ماهی ده می خواهم!"
    
  "ده؟" سوکولوف مخالفت کرد. "آقا، ما در نهایت می توانیم به هدف ده دستگاه در ماه برسیم، اما تسریع تولید تا آن سطح زمان می برد. فقط داشتن پول کافی نیست - ما به کارگران آموزش دیده، فضایی در خط مونتاژ، جریان ثابت و قابل اعتماد قطعات یدکی، مراکز تست نیاز داریم - "
    
  اگر S-500 قبلاً در حال تولید بود، چرا همه اینها هنوز سر جای خود نیست؟ گریزلوف رعد و برق زد. آیا قصد داشتید فقط یک تا دو در ماه بسازید؟ پیشرفته ترین سیستم دفاع هوایی جهان، یا اینطور که شما می گویید، اما ما بیشتر از آنها نمی سازیم؟
    
  سوکولوف گفت: "آقا، هزینه های دفاعی به اولویت های دیگری مانند موشک های ضد کشتی، ناوهای هواپیمابر و جت های جنگنده تغییر یافته است." اس-500 اساساً یک سلاح دفاع هوایی است که برای استفاده در برابر موشک‌های کروز و هواپیماهای رادارگریز طراحی شده است و بعداً به عنوان یک سلاح ضد ماهواره و ضد موشکی مدل S اقتباس شد. پس از حمله بمب افکن ها و موشک های کروز ما به ایالات متحده که عملاً بمب افکن ها و ICBM های آن را منهدم کردند، به پدافند هوایی اهمیت چندانی داده نشد زیرا این تهدید عملاً از بین رفته بود. اکنون که فضا از اولویت بالاتری برخوردار است و اس-500 موفق شده است، می‌توانیم ساخت و سازهای بیشتری را آغاز کنیم، اما همانطور که گفتم آقا، زمان می‌برد تا...
    
  "بهانه های بیشتر!" گریزلوف در میکروفون کنفرانس ویدئویی فریاد زد. تنها چیزی که می‌خواهم از شما بشنوم، سوکولوف، "بله، قربان" است، و تنها چیزی که می‌خواهم ببینم نتایج است، یا از شخص دیگری بخواهم دستور من را انجام دهد. حالا دست به کار شوید! و دکمه ای را فشار داد که ارتباط با وزیر دفاعش را قطع کرد.
    
  در آن لحظه، تارزاروف یک پیام متنی خصوصی برای رئیس جمهور ارسال کرد که در پایین صفحه ویدئو کنفرانس می‌چرخید: در آن نوشته شده بود: علناً تمجید کنید، خصوصی انتقاد کنید. گریزلوف می خواست جواب دهد "لعنت به تو"، اما نظرش تغییر کرد. او از طریق شبکه تله کنفرانس گفت: "داریا، کار خوب است." "به من اطلاع دهید که برای کمک به من چه کاری نیاز دارید."
    
  تیتنوا با لبخندی مطمئن پاسخ داد: "بله، قربان." و تلفن را قطع کرد. گریزلوف پوزخندی زد. داریا تیتنوا در چند هفته گذشته قطعاً تغییر کرده است: تهاجمی، خلاق، خواستار، حتی گاهی مبتذل... درون و بیرون از رختخواب. گریزلوف ویدئو کنفرانس را با سایر وزرای کابینه خود برای دقایقی دیگر ادامه داد و سپس ارتباط را قطع کرد.
    
  تارزاروف، به محض اینکه همه روابط با وزرای رئیس جمهور به طور ایمن قطع شد، گفت: "عصبانیت و خلق و خوی تو دیر یا زود بر تو غلبه خواهد کرد، گنادی". "به نظر می رسد که هشدار دادن مداوم به شما کمکی نمی کند."
    
  گریزلوف با نادیده گرفتن توصیه های تارزاروف شکایت کرد: "بیش از ده سال از انهدام ناوگان بمب افکن و موشک های بالستیک قاره پیما سرگئی آمریکا می گذرد." آمریکایی‌ها ایستگاه فضایی نظامی خود را دوباره فعال کردند و به جای بازسازی سلاح‌های بمب‌افکن و موشکی خود، به سلاح‌های فضایی روی آوردند و این را پنهان نکردند. زویتین و تروزنف در این سال‌ها چه می‌کردند و با خودشان بازی می‌کردند؟"
    
  تارزاروف گفت: "در بیشتر آن زمان، روسای جمهور سابق مشکلات نهادی، سیاسی و بودجه ای داشتند، گنادی، و همچنین نیاز به بازسازی سلاح های نابود شده توسط آمریکایی ها در هنگام ضدحمله. انگشت اشاره روسای جمهور گذشته فایده ای ندارد. تعداد بسیار کمی از سران کشورها، از جمله شما، کنترل کامل بر سرنوشت کشور خود دارند." گوشی هوشمندش را چک کرد، سپس سرش را با عصبانیت تکان داد. "ایلیانوف و کورچکوف بیرون منتظرند. آیا شما با این پروژه هنوز تمام شده اید، قربان؟ ایلیانوف فقط یک اراذل و اوباش با لباس نیروی هوایی است و کورچکووا یک مسلسل بی فکر است که می کشد زیرا دوستش دارد.
    
  گریزلوف گفت: "این دو را زمانی به پایان خواهم رساند که کارشان تکمیل شود. اما در حال حاضر آنها افراد مناسبی برای این کار هستند. بیارشون اینجا." تارزاروف افسر روسی و دستیارش را تا دفتر رئیس جمهور اسکورت کرد، سپس "جایگاه نامشخص" او را در دفتر گرفت و عملاً با این وضعیت ترکیب شد. ایلیانف و کورچکوف با لباس نظامی، ایلیانف با لباس نیروی هوایی، و کورچکوف با تونیک و شلوار مشکی ساده، بدون دستور و مدال، فقط نشان روی سردوش ها مشخصه کماندوهای گروه ویژه نخبگان "Vympel" بودند. گریزلوف متوجه شد که او همچنین چاقویی را در غلاف سیاه روی کمربند خود بسته است. او گفت: "انتظار داشتم چند روز پیش از شما بشنوم، سرهنگ." من همچنین در مورد اخبار مربوط به مرگ پسر مک‌لاناهان چیزی نشنیده‌ام، بنابراین حدس می‌زنم تیم شما شکست خورد.
    
  ایلیانوف گفت: بله قربان. "گروه اول به فرماندهی آلفا گزارش دادند که مک‌لانهان دارند و سپس آلفا ارتباطش را با آنها قطع کرد. تیم‌های دوم و سوم مک‌لاناهان و مردی را انتخاب کردند که مک‌لانهان در خارج از شهر با او تمرینات دفاع شخصی و آماده‌سازی انجام می‌داد.
    
  "این مرد کیست؟" - از گریزلوف پرسید.
    
  ایلیانوف گفت: "یک درجه افسر بازنشسته به نام راتل که اکنون مربی دفاع شخصی و سلاح گرم است. او گهگاه با چندین نفر که به نظر نظامی سابق نیز هستند در تماس است - اکنون در مرحله شناسایی آنها هستیم. یک مرد به نظر می رسد که توسط مواد شیمیایی یا تشعشع سوخته است. به نظر می رسد که او مسئول ارتش سابق است."
    
  گریزلوف گفت: "این جالب تر می شود. محافظان مک‌لاناهان؟ نوعی گروه شبه نظامی خصوصی؟ مک‌لاناهان پدر، چه در داخل و چه در خارج از ارتش، به چنین گروه‌هایی تعلق داشت."
    
  ایلیانوف گفت: "افکار ما دقیقاً یکسان است، قربان." تیم دوم مجبور شد دم او را کند زیرا فکر می‌کرد که او کشف شده است، اما تیم‌ها از یک چراغ الکترونیکی در وسیله نقلیه راتل استفاده می‌کردند، بنابراین به آنها دستور داده شد دم را جدا کنند و منتظر توقف فانوس باشند. او در یک فرودگاه کوچک در مرکز کالیفرنیا فرود آمد. تیم ها وسیله نقلیه رها شده را پیدا کردند، اما آنها توانستند تعیین کنند که راتل و مک لاناهان در کدام ساختمان فرودگاه پنهان شده بودند، آشیانه بزرگ هواپیما. فرماندهی به تیم‌های دو و سه دستور داد تا منتظر توقف فعالیت در فرودگاه باشند و سپس از جهات مختلف حمله کنند، که این کار را نیز انجام دادند.
    
  گریزلوف گفت: "و آشکارا شکست خورد. اجازه دهید بقیه را حدس بزنم: اعضای هر سه تیم مفقود شده اند، در بازداشت پلیس نیستند، و مک لاناهان هیچ جا پیدا نمی شود. مالک آشیانه کی بود، سرهنگ؟ دستش را بلند کرد. صبر کنید، اجازه دهید دوباره حدس بزنم: یک شرکت هوانوردی پیشرفته با افسران غیرقابل توجه و چند کارمند که مدت زیادی در منطقه نبوده اند. حالت صورت ایلیانوف به رئیس جمهور گفت که او درست حدس زده است. "شاید آشیانه مقر این گروه باشد یا بوده است. آنها بدون شک در هر چهار جهت از هم جدا خواهند شد. آیا تیم شما توانستند آشیانه را جستجو کنند؟"
    
  ایلیانوف گفت: "گروه فرماندهی به دلیل پلیس و سپس به دلیل یک محافظ امنیتی خصوصی به شدت مسلح نتوانست وارد شود. اما رهبر تیم مشاهده کرد که بسیاری از مردان و زنان در حال برداشتن پرونده‌ها و تجهیزات از کامیون‌ها بودند و یک جت تجاری که در حین عملیات در آشیانه بود، تاکسی شد و شب بعد از عملیات را ترک کرد. جت تجاری کاملاً سیاه رنگ شده بود."
    
  گریزلوف گفت: "من فکر می کردم در بیشتر کشورها سیاه کردن هواپیما غیرقانونی است مگر اینکه هواپیما دولتی یا نظامی باشد." "باز هم، بسیار جالب است. ممکن است به طور تصادفی با یک سازمان شبه نظامی مرموز برخورد کرده باشید، سرهنگ. چه چیز دیگری؟"
    
  ایلیانوف گفت: "رهبر تیم متوجه شد که ورودی اصلی آشیانه هواپیما به سمت داخل منفجر شده است، احتمالاً توسط وسیله‌ای که مستقیماً از دفتر اصلی عبور کرده و با خود آشیانه برخورد کرده است. با این حال، هیچ نشانه ای از یک وسیله نقلیه آسیب دیده در خارج از آشیانه وجود نداشت.
    
  گریزلوف لحظه ای فکر کرد و سر تکان داد و سپس لبخند زد. پس دوستان شبه‌نظامی مک‌لاناهان با برخورد یک ماشین به در جلو، مردم را نجات می‌دهند؟ خیلی حرفه ای به نظر نمیاد اما آنها کار را انجام دادند." از روی میزش بلند شد. "سرهنگ، ده مردی که شما به آنجا فرستادید احتمالاً توسط این واحد ضد نظارت یا ضد جاسوسی در اطراف مک‌لاناهان یا کشته یا اسیر شدند. مهم نیست چه کسانی را در داخل ایالات متحده استخدام می کنید، آنها عملا بی فایده هستند. شما عقب نشینی می کنید و ما منتظریم تا شرایط آنجا به حالت عادی برگردد. بدیهی است که مک‌لاناهان قصد ترک این مدرسه را ندارد، بنابراین بازگرداندن او آسان خواهد بود."
    
  گریزلوف بدن کورچکوف را از سر تا پا بررسی کرد. او افزود: "و زمانی که لحظه فرا رسد، فکر می کنم زمان آن فرا رسیده است که کاپیتان کورچکوف را به تنهایی بفرستم." تیم‌های دو نفره شما احمق یا بی‌کفایت یا هر دو هستند و حالا به این تیم شبه‌نظامی هشدار داده شده است. من مطمئن هستم که کاپیتان این کار را انجام خواهد داد. او ممکن است مجبور شود ابتدا چند نفر از این سربازان سابق را قبل از رسیدن به مک‌لاناهان از بین ببرد. کورچکووا چیزی نگفت، اما لبخندی روی صورتش دیده می‌شد، گویی از قبل از احتمال قتل‌های بیشتر لذت می‌برد. "اما نه یکباره. بگذارید مک‌لاناهان و محافظانش فکر کنند که ما از شکار دست کشیده‌ایم. مدتی را صرف قرار دادن کاپیتان در پوشش کامل، نزدیک به مک لاناهان و به اندازه کافی نزدیک کنید تا به خوبی به این تیم شبه نظامی نگاه کنید. از اختیارات دیپلماتیک او استفاده نکنید - من مطمئن هستم که تمام کارکنان سفارت و کنسولگری برای مدتی تحت نظارت خواهند بود."
    
  ایلیانوف گفت: بله قربان.
    
  گریزلوف به کورچکووا نزدیک تر شد و به چشمان بی تاب او خیره شد. با لبخند کوچکش به او نگاه کرد. "آنها تو را با چاقو به اینجا راه دادند، کورچکوف؟"
    
  کورچکوف گفت: "نمی‌توانستند شما را از من بگیرند، قربان،" و این اولین کلماتی بود که به یاد گریزلوف، زیبایی تا به حال شنیده بود. آنها جرات نداشتند آن را از من بگیرند. آقا."
    
  گریزلوف گفت: می بینم. او یک بار دیگر بدن او را از سر تا پا معاینه کرد، سپس گفت: "به هیچ وجه اذیت نمی‌شوم، کاپیتان، اگر تصمیم می‌گرفتی قبل از اعدام مک‌لاناهان کمی او را شکنجه کنی. سپس می توانید به من بازگردید و همه چیز را با جزئیات کامل توصیف کنید.
    
  کورچکوف گفت: با کمال میل، قربان، با کمال میل، قربان.
    
    
  در مدار نزدیک زمین
  اکتبر 2016
    
    
  سوندرا ادینگتون گفت: "وای، به همه آهنگ های جدید نگاه کنید." او و بومر نوبل سوار بر هواپیمای فضایی نیمه شب S-19 بودند و به سمت خلیج لنگرگاه ایستگاه فضایی آرمسترانگ، که حدود یک مایل دورتر بود، حرکت می کردند. این چهارمین پرواز او با هواپیمای فضایی بود، دومین پرواز او با هواپیمای فضایی S-19 - بقیه در S-9 Black Stallion کوچکتر بودند - اما اولین باری بود که او در مدار قرار گرفت و اولین بار در ایستگاه فضایی آرمسترانگ لنگر انداخت. هم او و هم بومر از لباس‌های ورزشی الاستومری الکترونیکی و کلاه ایمنی برای تنفس اکسیژن در صورت کاهش فشار کنترل نشده استفاده می‌کردند.
    
  بومر گفت: "بخشی از پروژه انرژی خورشیدی Starfire". وقتی کلمه Starfire را گفت، می‌توانست ببیند سوندرا کمی سرش را تکان می‌دهد. منظور آنها دو مجموعه اضافی از کلکتورهای خورشیدی بود که بر روی برج‌های بین ماژول‌های "بالایی" ایستگاه نصب شده بودند که به سمت خورشید هدف گرفته شده بودند. باورش سخت است، اما این کلکتورهای فتوولتائیک جدید بیشتر از مجموع سلول‌های خورشیدی سیلیکونی نیروگاه برق تولید می‌کنند، اگرچه اندازه آنها کمتر از یک چهارم است.
    
  سوندرا گفت: "اوه، من این را باور دارم." تقریباً می‌توانم نحوه ساخت آنها را برای شما توضیح دهم و ساختار مولکولی نانولوله‌ها را برای شما ترسیم کنم."
    
  "من معتقدم برد بیش از یک بار در مورد آنها به شما گفته است."
    
  سوندرا با خستگی گفت: "تا زمانی که در گوشم زنگ بزند.
    
  این بخش از آموزش هواپیمای فضایی سوندرا کاملاً تحت کنترل کامپیوتری بود، بنابراین هر دو خدمه نشستند و کامپیوترها را که کارشان را انجام می دادند، تماشا کردند. بومر در مورد مشکلات احتمالی و اقدامات خود سوالاتی پرسید، به نشانه های خاصی اشاره کرد و در مورد آنچه انتظار داشت صحبت کرد. به زودی آنها فقط توانستند یک ماژول از ایستگاه را ببینند و به زودی تنها چیزی که می توانستند ببینند محل اتصال بود و چند دقیقه بعد هواپیمای فضایی نیمه شب متوقف شد. بومر گزارش داد: "چفت ها ایمن هستند، اتصال موفقیت آمیز بود." "وقتی کامپیوتر این کار را انجام می دهد بسیار خسته کننده است."
    
  سوندرا نظارت بر رایانه را در حالی که چک لیست پس از اتصال را تکمیل می کرد، به پایان رساند. در حالی که رایانه تمام مراحل را کامل می کرد، گفت: "چک لیست Postdock کامل شد. "من چیزی بیش از یک پرواز خسته کننده دوست ندارم - این بدان معنی است که همه چیز خوب پیش رفت و همه چیز کار کرد. برای من به اندازه کافی خوب است."
    
  بومر گفت: "من دوست دارم آن را با دست ایمن کنم." "اگر ما سوخت اضافی برای آرمسترانگ یا نیمه شب داشته باشیم، این کار را انجام خواهم داد. در غیر این صورت، رایانه بسیار کارآمدتر است، من از اعتراف آن متنفرم."
    
  سوندرا گفت: "تو فقط خودنمایی می کنی." مثل همیشه با اعتماد به نفس.
    
  "منم". لحظه ای سکوت کرد، سپس پرسید: "احساس بلند شدن چه بود؟ من احساس می‌کنم هنوز با Gهای مثبت کمی مشکل دارید."
    
  سوندرا گفت: "من می توانم به خوبی از آنها جلوتر بمانم، بومر."
    
  "به نظر می رسید که شما واقعاً به سختی روی بالا ماندن تمرکز کرده اید."
    
  "کار هر کاری انجام می دهد، درست است؟"
    
  بومر گفت: "من کمی نگران کاهش هستم." "نیروهای G سنگین‌تر و ماندگارتر هستند. در هنگام صعود فقط دو یا سه G دریافت می کنید، اما در هنگام فرود چهار یا پنج جی.
    
  سوندرا گفت: "می دانم، بومر." "خوب می شوم. من تمام پروازهای میگ-25 را پشت سر گذاشتم و در اس-9 و سایر پروازهای اس-19 عملکرد خوبی داشتم.
    
  بومر گفت: "همه آنها زیر مداری بودند - ما می‌توانیم راحت‌تر از Gs جلوگیری کنیم زیرا مجبور نیستیم آنقدر سرعت را کاهش دهیم. اما اکنون ما از بیست و پنج ماخ پایین می آییم. برای کاهش Gs، من می توانم زاویه دبی را کمی کاهش دهم، اما پس از آن شما باید برای مدت زمان طولانی تری در مقابل Gs قرار بگیرید.
    
  سوندرا که کمی آزرده بود گفت: "قبلاً این سخنرانی را شنیده بودم، بومر. "مهم نیست چه زاویه ای از فرود را انتخاب کنید، خوب خواهم بود. داشتم مانورهای ام ام را تمرین می کردم." مانورهای M روشی برای سفت کردن ماهیچه های شکم، باد کردن ریه ها و سپس خرخر کردن از فشار در قفسه سینه برای وادار کردن خون به باقی ماندن در قفسه سینه و مغز بود. "همچنین، EEAS کمک زیادی می کند."
    
  بومر گفت: باشه. "آیا این مانند تمرین تمرینات کگل است؟"
    
  "چیزی که دوست دارید شخصاً احساس کنید؟"
    
  بومر این نظر صمیمی را نادیده گرفت و به نمایشگرهای روی داشبورد اشاره کرد. او گفت: "این نشان می‌دهد که رایانه برای شروع چک لیست "تونل جفت قبل از انتقال" آماده است. من پیش خواهم رفت و این را آغاز خواهم کرد. از آنجایی که تونل انتقال توسط یک ماشین به هم متصل خواهد شد - به همین دلیل ما لباس فضایی می پوشیم - در صورتی که تونل زمانی که می خواهیم خارج شویم ناامن است، می توانیم با خیال راحت به فضا برویم تا آن را دوباره وصل کنیم یا به ایستگاه برسیم.
    
  چرا ما برای رسیدن به ایستگاه مانند پرزیدنت فینیکس بهار گذشته یک پیاده روی فضایی انجام نمی دهیم؟ سوندرا پرسید. "به نظر سرگرم کننده بود."
    
  بومر گفت: "ما این کار را در تکامل بعدی انجام خواهیم داد." "وظیفه شما در این تکامل این است که یاد بگیرید کشتی و ایستگاه را از کابین خلبان کنترل کنید، تا بتوانید ناهنجاری ها را تشخیص دهید و اقدام کنید."
    
  "چقدر طول می کشد تا بار را حمل کنید؟"
    
  "بستگی دارد. ماژول های بار زیادی در این پرواز وجود ندارد. احتمالاً برای مدت طولانی نه."
    
  هنگامی که تونل انتقال در بالای محفظه انتقال بین عرشه پرواز و محفظه بار قرار می گرفت، بومر شاهد بود که بازوهای مکانیکی ایستگاه فضایی آرمسترانگ ماژول های تحت فشار را از محفظه بار باز خارج کرده و به مقصد رساندند. ماژول‌های کوچک‌تر برای وسایل شخصی خدمه - آب، غذا، قطعات یدکی و سایر ملزومات ضروری بودند - اما بزرگترین ماژول آخرین ماژول بود. این یکی از آخرین اجزای پروژه Starfire بود که به ایستگاه فضایی آرمسترانگ تحویل داده شد: یک ژنراتور مایکروویو که در داخل لیزر الکترون آزاد نصب شده در ایستگاه نصب می‌شد تا انرژی میزر را از انرژی الکتریکی برداشت شده تولید شده توسط خورشید تولید کند.
    
  صدای بوق در کلاه فضانوردان به صدا درآمد و بومر دکمه میکروفون را لمس کرد. او گفت: "کوه نبرد، این سومین نریان است، ادامه دهید.
    
  "ساندرا، بومر، این براد است!" برد مک لاناهان با هیجان گفت. من و اعضای تیمم می‌خواهیم به شما بابت انتشار جدیدترین مؤلفه اصلی Starfire تبریک بگوییم."
    
  بومر گفت: متشکرم رفیق. "لطفا تبریک ما را به تیم خود برسانید. همه در آرمسترانگ و Sky Masters برای شروع نصب آخرین قطعه این پروژه و آماده شدن برای اجرای آزمایشی خیلی زود هیجان‌زده هستند.
    
  سوندرا به سادگی گفت: "اینجا هم همینطور، براد.
    
  "چطوری، سوندرا؟ اولین پرواز شما در مدار چگونه بود؟
    
  "من اینجا بیشتر شبیه یک پرستار بچه هستم: همه چیز آنقدر خودکار است که من هیچ کاری انجام نمی دهم، فقط تماشا کنید که کامپیوترها همه کارها را انجام می دهند."
    
  برد گفت: "خب، تیک آف باورنکردنی بود، ما شاهد بلند شدن شما از کنترل ماموریت بودیم و جلسه عالی بود." ما می توانیم ببینیم که آنها در حال بارگذاری یک حفره مایکروویو در ماژول Skybolt هستند، لعنتی. و شما به تازگی اولین پرواز خود را در مدار انجام دادید. حیرت آور! تبریک می گویم!"
    
  بومر گفت: "تو مثل بچه‌های کوچکی به نظر می‌رسی، برد".
    
  براد گفت: "من و تیم نمی توانستیم بیشتر از این هیجان زده باشیم، بومر." "دیشب اصلا نتونستم بخوابم - جهنم، نه برای هفته گذشته!"
    
  "پس کی این پسر بد را آزاد کنیم، برد؟" - بومر پرسید.
    
  براد پاسخ داد: "چیزها خیلی خوب پیش می روند، بومر، شاید در یک هفته یا بیشتر." "ساخت اولین رکتنا کامل شده است و همانطور که صحبت می کنیم در حال آزمایش و آماده سازی برای آزمایش شلیک در محدوده موشکی White Sands است. تراشه های کامپیوتری و نرم افزار کنترل هدف گیری جدید آنلاین و آزمایش شده است. ما با خازن‌های لیتیوم یونی در لیزر Skybolt که به طور کامل تخلیه می‌شوند، با چند اشکال مواجه شده‌ایم، اما ارتشی از افراد داریم که روی آنها کار می‌کنند و هر روز کارشناسان و تکنسین‌های بیشتری را به پروژه اضافه می‌کنیم. من هنوز دارم سعی می کنم دکتر قدیری را متقاعد کنم و دکتر ریشتر مرا متقاعد کرد که به ایستگاه پرواز کنم. یک کلمه خوب برای من بنویس، باشه؟"
    
  بومر گفت: "البته، براد."
    
  "ساندرا، کی برمیگردی؟" - براد پرسید.
    
  سوندرا با عصبانیت پاسخ داد: "من نمی توانم این را به شما بگویم، براد، نه به خاطر یک انتقال ناامن." می‌دانم که اینجا در ایستگاه چند کلاس و تمرین برای انجام دادن دارم، و فکر نمی‌کنم مستقیماً به کوه نبرد برگردیم."
    
  برد با ناامیدی آشکار در صدایش گفت: فردا صبح باید به کال پلی برگردم. "من قبلاً به اندازه کافی کلاس ها را از دست داده ام."
    
  سوندرا گفت: دفعه بعد براد.
    
  براد گفت: "خب، من به شما اجازه می دهم به سر کار خود برگردید." ما قرار است با تکنسین های آرمسترانگ در مورد شروع ادغام حفره مایکروویو در Skybolt صحبت کنیم و سپس تیم به شهر می رود تا اتمام Starfire را جشن بگیرد. ای کاش شما هم با ما بودید باز هم برای یک پرواز هیجان انگیز و موفقیت آمیز سپاسگزارم."
    
  بومر گفت: "حدس زدی، رفیق." و من با مقامات در مورد بردن شما و بقیه تیمتان با هواپیمای فضایی به آرمسترانگ صحبت خواهم کرد. وقتی اولین شلیک خود را می‌گیرید، باید اینجا باشید."
    
  برد گفت: "باحال، بومر." "باز هم از شما متشکرم. بزودی با شما حرف میزنم."
    
  "نیمه شب رایگان است." بومر اتصال را قطع کرد. او از طریق اینترکام گفت: "ای مرد، خوب است که مردی را بشنوی که لعنتی در مورد چیزی هیجان زده است." "و من دوست دارم "تیم این" و "تیم آن" را بشنوم. او مدیر پروژه ای است که تقریباً صد نفر دارد و بودجه آن، در نهایت بیش از دویست میلیون دلار است، اما هنوز در مورد تیم است. باحال." سوندرا چیزی نگفت. بومر به او نگاه کرد، اما نتوانست چیزی را از روی کلاه اکسیژن روی صورتش بخواند. "راست می گویم؟" او درخواست کرد.
    
  "قطعا".
    
  بومر اجازه داد که سکوت برای چند لحظه طولانی ادامه یابد. سپس: "تو هنوز از او جدا نشدی، نه؟"
    
  سوندرا با عصبانیت گفت: "نیازی ندارم. من این مرد را در شش ماه فقط سه آخر هفته دیده‌ام، و وقتی ملاقات کردیم، تنها چیزی که درباره آن صحبت می‌کند این است که Starfire یا Cal Poly و تمام کاری که انجام می‌دهد کارهای مدرسه و چیزهای مربوط به Starfire است، و سپس دوچرخه سواری می‌کند یا برای تمرین صدها حرکت دراز و نشست انجام می دهد. او این کار را هر روز زمانی که من ملاقات می کردم، انجام می داد."
    
  "آیا او هر روز تمرین می کند؟"
    
  سوندرا گفت: "حداقل نود دقیقه در روز، بدون احتساب زمان صرف شده برای دوچرخه سواری به کلاس یا باشگاه. او واقعاً تغییر کرده است و این کمی ترسناک است. او فقط چهار یا پنج ساعت در شب می‌خوابد، مدام با تلفن یا کامپیوتر - یا هر دو - سر می‌زند و مثل یک پرنده لعنتی غذا می‌خورد. از دیدن او به خانه می‌آیم و می‌خواهم یک پیتزای بزرگ با پنیر و پپرونی فقط برای خودم سفارش بدهم."
    
  بومر گفت: "باید اعتراف کنم، وقتی امروز قبل از برخاستن او را دیدم، خیلی خوب به نظر می رسید، بسیار بهتر از آخرین باری که وقتی پدرش آنجا بود، او را دیدم. او وزن زیادی از دست داده و به نظر می رسد که اکنون اسلحه دارد.
    
  سوندرا با عبوس گفت: "نه اینکه تا به حال مجبور شده باشم به هیچکدام از آنها شلیک کنم.
    
  بومر از او نخواست توضیح بیشتری بدهد.
    
    
  کوه نبرد مرکز، نوادا
  چند ساعت بعد
    
    
  آخرین قطعه Starfire در مدار! - براد به اعضای تیم که دور او جمع شده بودند فریاد زد. "کامل!" همه اعضای تیم شعار جدید خود را که لاتین به معنای "حتی بالاتر" است، تکرار کردند.
    
  کیسی هاگینز در حالی که کارش را روی گوشی هوشمندش تمام می‌کرد، گفت: "من برای ما در استیک‌خانه نبرد کوهستان هررا رزرو کردم. آنها ساعت شش منتظر ما خواهند بود.
    
  برد گفت: "مرسی، کیسی. "من می خواهم برای دویدن کمی بروم. شما را در میز نگهبانی کازینو می بینیم."
    
  "آیا برای دویدن می روید؟" - از لین ایگان پرسید. "اکنون؟ مایکروویو کیسی و جری به تازگی به ایستگاه فضایی تحویل داده شده است و تا چند روز دیگر نصب خواهد شد و پس از آن Starfire برای پرتاب آماده خواهد شد. تو باید خوش بگذرونی براد Starfire تقریباً برای پرتاب آزمایشی خود آماده است! تو لیاقتش را داشتی".
    
  برد گفت: "بچه ها، به من اعتماد کنید." اما اگر نتوانم برای دویدن بروم، عصبانی می شوم. یک ساعت دیگر شما را در میز نگهبانی در Harrah's می بینم. قبل از اینکه کسی مخالفت کند فرار کرد.
    
  برد به اتاقش دوید، لباس‌های تمرینی‌اش را پوشید، دویست اسکوات و هل‌آپ انجام داد، سپس عصایش را گرفت، به طبقه پایین رفت و بیرون رفت. در اوایل اکتبر، شمال مرکزی نوادا آب و هوای تقریباً عالی داشت، نه به آن گرم، با کمی زمستان در هوا، و براد شرایط را ایده آل یافت. در عرض سی دقیقه، نزدیک به چهار مایل از پارک RV هتل که شلوغی بسیار کمتری نسبت به پارکینگ داشت، دوید، سپس برای دوش گرفتن و تعویض لباس به اتاقش بازگشت.
    
  تازه شروع به درآوردن کرده بود که صدایی از آن طرف در شنید. عصایش را گرفت، از سوراخ در نگاه کرد، سپس آن را باز کرد. او جودی را بیرون پیدا کرد و در حال تایپ یادداشتی در گوشی هوشمندش بود. "در باره! تو برگشتی." با تعجب گفت. برد کنار رفت و او داخل شد. می‌خواستم برای شما پیامی بگذارم و از شما بخواهم به جای آن در Silver Miner ما را ملاقات کنید - آنها یک گروه جاز بسیار خوب دارند که در حال حاضر می‌نوازند. چشمانش روی سینه و شانه هایش رفت و از تعجب باز شد. "لعنتی، رفیق، لعنتی با خودت چه می کردی؟"
    
  "چی؟"
    
  جودی گفت: "همین است، رفیق" و انگشتانش را روی عضله دوسر و دلتوئیدش کشید. "آیا استروئید مصرف می کنید یا چیزی؟"
    
  "ابدا. من هرگز مواد مخدر مصرف نمی کنم."
    
  "پس این خم کن های کوبنده از کجا آمده اند، براد؟" جودی در حالی که انگشتانش بالای سینه اش می دوید پرسید. من می دانم که شما در حال تمرین بوده اید، اما دولی مقدس! تو اونجا هم گونه های باسن خوش طعمی داری." دستش را روی شکمش کشید. "و این همان بسته شش تکه ای است که من می بینم، رفیق؟"
    
  براد گفت: مربیان من افراد بسیار پرانرژی هستند. "ما سه بار در هفته وزنه می زنیم، بین تمرینات هوازی. آنها یک کیسه اسپید و حتی مقداری مواد کالستنیک اضافه می کنند تا همه چیز را با هم مخلوط کنند." او هنوز در مورد عصا، کراو ماگا و آموزش تپانچه به او نگفته بود، اما می دانست که باید به زودی این کار را انجام دهد. آنها به طور رسمی یک زوج نبودند و در واقع قرار هم نبودند، آنها فقط همدیگر را کمی بیشتر خارج از مدرسه می دیدند. آنها چند پرواز با توربین P210 داشتند، اما همه آنها سفرهای یک روزه کوتاهی برای تماشای یک بازی بیسبال در سانفرانسیسکو یا خرید غذاهای دریایی در مونتری بودند.
    
  جودی با لبخند گفت: "خب، برای تو کار می کند، پسر بزرگ." ناخنش را جلوی قفسه سینه‌اش کشید، اما وقتی او آنطور که می‌خواست واکنش نشان نداد، خود را کنار کشید. "اما من نمی فهمم چرا به این عصا نیاز دارید. گفتی که فکر می‌کنی بعد از آن حمله بهار گذشته هرازگاهی به آن نیاز داری، فقط برای کمک به آرامش. آیا هنوز در حال چرخیدن هستید؟ شما همیشه می دوید و دوچرخه سواری می کنید."
    
  براد به دروغ گفت: "آره، هر از گاهی کمی سرگیجه خواهم گرفت." "آنقدر نیست که من را از دویدن یا دوچرخه سواری باز دارد. من فقط به همراه داشتن آن عادت دارم، حدس می‌زنم."
    
  جودی گفت: "خب، تو در آن خیلی ضعیف به نظر می‌رسی. و من شرط می بندم که مردم به شما اجازه خواهند داد در صف فوق العاده نیز جلوتر از آنها بروید.
    
  برد گفت: "من اجازه نمی‌دهم تا این حد پیش برود مگر اینکه واقعاً عجله داشته باشم.
    
  رفت و عصایش را گرفت و دسته را به دستش زد. او در حالی که انگشتش را در امتداد نوک نوک دسته و در امتداد دسته‌های حک شده در امتداد میل می‌کشید، گفت: "مزجرکننده به نظر می‌رسد، مثل گربه، رفیق". این یکی کمی تزئینی تر از آنهایی بود که برای اولین بار او را در آنها دیده بود. برجستگی های بیشتری در سراسر آن و سه کانال داشت که در تمام طول آن می چرخیدند. "این عصای پدربزرگ من نیست، مطمئناً."
    
  برد دوباره با بهانه‌ها و داستان‌هایی که در چند ماه گذشته ساخته و تمرین کرده بود، دروغ گفت: "از رئیس راتل متوجه شدم وقتی متوجه شد کمی سرگیجه دارم." من هرگز نتوانستم یکی دیگر را بخرم، مانند آنهایی که به تنهایی می ایستند، و او هرگز آن را پس نخواست.
    
  براد از قیافه‌اش نمی‌توانست تشخیص دهد که جودی به اینها اعتقاد دارد یا نه، اما عصایش را به تخت تکیه داد، نگاهی طولانی دیگر به بدن او انداخت و لبخند زد. او گفت: "در باشگاه می بینمت، شجاع،" و رفت.
    
  اعضای تیم میزبان یک شام گالا فوق العاده بودند. پس از اینکه والدین لین ایگان او را به فرودگاه بردند تا پرواز خود را به کالیفرنیا برسانند، براد، جودی، کیسی و چند نفر دیگر از تیم تصمیم گرفتند کازینوی جدیدی را در مسیر 50 که یک کلوپ کمدی خوبی داشت، بررسی کنند. هوا تاریک شده بود و خنک‌تر می‌شد، اما هنوز به اندازه کافی برای پیاده‌روی راحت بود. خط عابر معمولی به دلیل ساخت و ساز پیاده رو بسته بود، به همین دلیل مجبور شدند حدود نیم بلوک به سمت شرق حرکت کنند تا در ورودی دوم پارکینگ کازینو که به خوبی ورودی اصلی نبود.
    
  درست زمانی که آنها شروع به راه رفتن به سمت کازینو کردند، دو مرد از هیچ جا از تاریکی ظاهر شدند و راه آنها را بستند. یکی از مردها گفت: "پنج دلار به من بده.
    
  برد گفت: متاسفم. "من نمی توانم به شما کمک کنم."
    
  مرد گفت: من از شما کمک نخواستم. "الان ده هزینه برای شما دارد."
    
  کیسی گفت: "گم شو، احمق."
    
  مرد دوم با لگد به ویلچر کیسی لگد زد تا او به پهلو بچرخد. او گفت: "آهسته باش، احمق. برد، که به کیسی در زمان نیازش کمک کرده بود، دستش را دراز کرد تا ویلچر را بگیرد. مرد دوم فکر کرد که او را تعقیب می کند، بنابراین چاقویی را بیرون آورد و آن را تکان داد و پیراهن براد را روی ساعد راستش پاره کرد و خون کشید.
    
  جودی فریاد زد: "براد!" "یکی به ما کمک کند!"
    
  مرد چاقودار غرغر کرد: "خفه شو عوضی." "حالا کیفت را همین الان بر زمین بینداز، لعنتی، در حالی که من..."
    
  حرکت چیزی جز تاری نبود. برد دسته عصایش را با دست چپش گرفت و پیچاند و با صدای شکستن چوب آن را روی بند انگشت مهاجمش پایین آورد و باعث شد او با فریاد درد چاقو را رها کند. برد بلافاصله انتهای عصا را با دست راستش گرفت و آن را تاب داد و به پهلوی سر مرد اول ضربه زد. دزد سقوط کرد، اما عصای براد به دو نیم شد.
    
  "ای حرامزاده!" فریاد زد مهاجم دوم. چاقویش را پس گرفت و این بار در دست چپش گرفت. "من مثل یک خوک لعنتی شما را روده می کنم!"
    
  برد دستانش را بالا برد و کف دستش را بیرون آورد. او گفت: "نه، نه، نه، نه، لطفاً دیگر به من صدمه نزنید"، اما لحن صدایش چیزی جز تسلیم به نظر می رسید - انگار با این مهاجم شوخی می کرد و با تمسخر او را مسخره می کرد. لبخند بزن با لحنی که انگار در واقع پسر را با چاقو تشویق به حمله می کند! برد گفت: "لطفا، احمق، مرا نکش." و سپس در کمال تعجب، انگشتانش را به سمت مهاجم حرکت داد، انگار او را مسخره می کرد، سپس گفت: "بیا مرا بگیر، مرد بزرگ. سعی کن منو ببری."
    
  "بمیر، احمق!" مهاجم دو قدم جلوتر رفت و چاقو به سمت شکم برد نشانه رفت...
    
  اما در یک حرکت تار دیگر، برد بازوی مهاجم را با دست راستش مسدود کرد، دستش را زیر بازوی مهاجم گذاشت و آن را مستقیم قفل کرد، مهاجم را چندین بار به شکم زانو زد - هیچکسی که این مبارزه را تماشا می کند نمی تواند تعداد دفعات را بشمارد. او این کار را کرد - تا زمانی که مهاجم چاقو را رها کرد و تقریباً از وسط خم شد. او سپس بازوی چپ مهاجم را به سمت بالا پیچاند تا زمانی که تاندون‌ها و رباط‌های شانه از هم جدا شدند، صدای بلند CLAPKS شنیدند. ضارب روی پیاده رو افتاد و دیوانه وار فریاد می زد، بازوی چپش با زاویه ای بسیار غیر طبیعی به عقب خم شد.
    
  در آن لحظه دو محافظ مسلح کازینو به سمت پیاده رو دویدند و هر کدام از بازوی برد بردند. براد هیچ مقاومتی نکرد. "سلام!" کیسی فریاد زد. او هیچ کاری نکرد! این افراد سعی کردند از ما غارت کنند!" اما براد را به پیاده رو پرت کردند و برگرداندند و دستبند زدند.
    
  "لعنتی، پلیس، نمی بینید او بریده شده است؟" جودی بعد از اینکه نگهبانان برد را آزاد کردند گریه کرد. او به طور مستقیم به زخم فشار وارد کرد. "کمک های اولیه را همین الان اینجا بده!" یکی از نگهبانان یک دستگاه واکی تاکی را بیرون کشید و با پلیس و آمبولانس تماس گرفت.
    
  بعد از اینکه امدادگران برای معاینه مرد فریادکش در پیاده رو آمدند، نگهبان دوم امنیتی گفت: "به نظر می رسد که دست این مرد تقریباً بلافاصله پیچ خورده است. او اولین دزد را چک کرد. "این مرد بیهوش است. من قبلاً این مرد را در حال گدایی دیده بودم، اما او هرگز کسی را دزدی نکرده است." چراغ قوه را به تکه های عصای شکسته تابید، سپس به براد نگاه کرد. "شما مست و گدا بودید که با بچه‌ها دور می‌رفتید تا دوست دخترتان را تحت تأثیر قرار دهید؟"
    
  جودی، کیسی و دیگران تقریباً یکصدا فریاد زدند: "آنها سعی کردند از ما سرقت کنند!"
    
  بیش از یک ساعت طول کشید و در طی آن براد پس از پانسمان کردن زخم روی دست راستش با دستان بسته پشت در درب ماشین پلیس نشست، اما در نهایت ویدئوی نظارتی از دو کازینو مختلف و دوربین پارکینگ نشان داد که چه چیزی اتفاق افتاد و او آزاد شد. همه آنها برای گزارش پلیس اظهارات دادند و گروه به هتل خود بازگشتند.
    
  در حالی که بقیه به اتاق هایشان رفتند، برد، جودی و کیسی یک بار آرام در کازینو پیدا کردند و نوشیدنی خریدند. "مطمئنی که حالت خوبه، برد؟" کیسی پرسید. "اون حرومزاده بهت سختی کشید."
    
  برد با دست زدن به باندها پاسخ داد: "من خوبم." این یک برش خیلی عمیق نبود. امدادگران گفتند احتمالاً نیازی به بخیه ندارم."
    
  "پس چطور این همه عصا را یاد گرفتی، برد؟" کیسی پرسید. "آیا اینها تکنیک های دفاع شخصی هستند که از زمان حمله به خانه در آوریل روی آنها کار کرده اید؟"
    
  برد گفت: بله. رئیس راتل و سایر مربیانش دفاع شخصی کره ای و Cane-Ja، دفاع شخصی با عصا و همچنین آمادگی جسمانی را آموزش می دهند. به کار آمد."
    
  کیسی گفت: "بهت میگم." "این هنوز یک شب سرگرم کننده بود. من می خواهم چند ماشین بازی بازی کنم، شاید ببینم آن مردی که در باشگاه ملاقات کردم هنوز اینجاست یا نه و یک روز به آن زنگ بزنم. بچه ها صبح میبینمت." لیوان شرابش را تمام کرد و دور شد.
    
  برد جرعه ای از اسکاچ خود را نوشید و سپس به سمت جودی چرخید. او گفت: "تو بعد از دعوا خیلی ساکت بودی، جودی. "حالت خوبه؟"
    
  چهره جودی آمیزه ای از سردرگمی، نگرانی، ترس... و همانطور که برد خیلی زود متوجه شد، ناباوری بود. "بحث و جدل؟" او در نهایت، پس از یک لحظه طولانی و نسبتا دردناک گفت. "شما به این می گویید "نزاع"؟
    
  "جودی...؟"
    
  "اوه خدای من، براد، تو نزدیک بود یک مرد را بکشی و نزدیک بود بازوی پسر دیگری را جدا کنی!" جودی با صدای آهسته ای فریاد زد. "شما عصای خود را روی جمجمه یک پسر شکستید!"
    
  "لعنتی درست کردم!" برد پاسخ داد. "این مرد دست من را برید! قرار بود چیکار کنم؟
    
  جودی گفت: "اول از همه، رفیق، مردی که به تو چاقو زد، آن مردی نبود که تو سرش را زدی." تنها کاری که او کرد درخواست پول بود. اگر آنچه را که خواسته بود به او می دادید، هیچ کدام از اینها اتفاق نمی افتاد."
    
  برد گفت: "ما مورد حمله قرار گرفته ایم، جودی." "این مرد چاقویی را بیرون آورد و من را کتک زد. او می تواند این کار را با شما یا کیسی یا بدتر از آن انجام دهد. قرار بود چیکار کنم؟
    
  "منظورت چیه باید میکردی؟" - جودی با ناباوری پرسید. "شما یانکی ها همه یکسان هستید. یک نفر در خیابان با شما برخورد می کند و شما فکر می کنید که باید مانند بتمن بپرید و کمی لگد بزنید. آیا شما یک درنگو هستید؟ اینطوری کار نمی کند، برد. یکی اینطوری به شما حمله می کند، شما هر چه می خواهند به آنها می دهید، آنها می روند و همه در امان هستند. باید کیف پولمان را می انداختیم، عقب نشینی می کردیم و به پلیس زنگ می زدیم. ما احمق ترین کسانی بودیم که به جای چسبیدن به مناطق روشن و محافظت شده به مناطق تاریک رفتیم. اگر می خواستند من را سوار ماشینشان کنند، چنگ و دندان می جنگیدم، اما پنج، ده یا یک میلیون دلار کثیف ارزش جان کسی را ندارد. حتی ارزش برش روی دست شما را ندارد. و بعد، بعد از اینکه عصای خود را بالای سر پسر اول شکستی، با چاقو به آن مرد حمله کردی و غیر مسلح بودی. دیوانه ای؟ شما حتی به نظر می رسید که دارید آن مرد را اذیت می کنید تا به شما حمله کند! این چه جور مزخرفی است؟"
    
  وای، برد فکر کرد، او واقعاً از این موضوع ناراحت است - این واکنشی بود که او اصلاً انتظارش را نداشت. بحث کردن با او کمکی نمی کند. او گفت: "من... حدس می‌زنم که فکر نمی‌کردم. من فقط واکنش نشان دادم.
    
  "و به نظر می رسید که شما سعی می کنید هر دو نفر را بکشید!" جودی به رونق ادامه داد و صدایش به اندازه ای بلند شد که توجه اطرافیانش را به خود جلب کرد. "تو آن مرد دیگر را آنقدر کتک زدی که فکر می‌کردم می‌خواهد استفراغ کند، و تقریباً بازویش را پیچانده‌ای! اون چه کوفتی بود؟"
    
  "کلاس های دفاع شخصی که من می گذرانم..."
    
  "اوه، این همه، ها؟" جودی گفت. "دوست جدیدت رئیس راتل به شما یاد می دهد چگونه مردم را بکشید؟ من فکر می کنم هر چه از این پسر دورتر شوید، بهتر است. او شما را شستشوی مغزی می دهد تا فکر کنید شکست ناپذیر هستید، که می توانید با یک مرد با چاقو مبارزه کنید و سر او را با عصا به داخل بکوبید. چشمانش از درک گشاد شد. "پس به همین دلیل است که آن عصای ترسناک را حمل می‌کنید؟ آیا رئیس راتل به شما یاد داد که چگونه با آن به مردم حمله کنید؟"
    
  "من به کسی حمله نکردم!" براد اعتراض کرد. "من بودم-"
    
  جودی گفت: "شما با آن عصا سر این بیچاره را باز کردید." او با تو کاری نکرد. مرد دیگر یک چاقو داشت، بنابراین دفاع از خود بود-"
    
  "متشکرم!"
    
  - اما به نظر می رسید که شما قصد کشتن آن مرد را داشتید! جودی ادامه داد. "چرا مدام او را اینطور کتک زدی و چرا بازویش را اینقدر به عقب چرخاندی؟"
    
  برد گفت: "جودی، آن مرد چاقو داشت." مهاجم با چاقو یکی از خطرناک‌ترین موقعیت‌هایی است که می‌توانید در آن قرار بگیرید، به خصوص در شب و در برابر مردی که می‌داند چگونه از آن استفاده کند. بعد از اینکه چاقو را از دست راستش زدم، او را دیدید که با دست چپش به سمت ما آمد - معلوم بود که می‌دانست چگونه با چاقو مبارزه کند و من مجبور شدم او را ناک اوت کنم. من-"
    
  "آیا باید آن را حذف کنم؟" مردم در میزهای نزدیک متوجه صدای بلند شدن صدای جودی شدند. "پس سعی کردی او را بکشی؟"
    
  "Krav Maga به طور کلی ضد، کنترل و ضد حمله را آموزش می دهد -"
    
  جودی گفت: "من در مورد کراو ماگا شنیده ام." "پس در حال حاضر برای تبدیل شدن به یک کماندوی قاتل اسرائیلی آموزش می بینید؟"
    
  برد با لحن ملایم تری گفت: "کراو ماگا نوعی دفاع شخصی است. "این برای ناتوان کردن مهاجمان غیرمسلح طراحی شده است. باید سریع و بی رحمانه باشد تا مدافع این کار را نکند."
    
  جودی در حالی که از جایش بلند شد گفت: "دیگر تو را نمی شناسم، برد". "من فکر می کنم این حمله به خانه شما در سن لوئیس اوبیسپو باید کمی شما را زمین گیر کرده باشد - یا در مورد آن به من و دیگران دروغ گفته اید؟"
    
  "نه!"
    
  از آن زمان، تو به این مرد وسواس گونه A تبدیل شدی، یک درویش چرخان، کاملاً برعکس مردی که در ابتدای سال تحصیلی با او آشنا شدم. دیگر غذا نمی‌خورید، نمی‌خوابید، و دیگر با دوستانتان معاشرت نمی‌کنید یا در محوطه دانشگاه معاشرت نمی‌کنید. شما تبدیل به این شده اید... این ماشین، در حال توسعه و مطالعه تاکتیک هایی برای کشتن کماندوهای اسرائیلی و استفاده از عصا برای شکستن برخی جمجمه ها است. در مورد عصا به من دروغ گفتی چه چیز دیگری به من دروغ گفتی؟"
    
  برد فوراً پاسخ داد: "هیچی" - شاید خیلی سریع، زیرا دید که چشمان جودی دوباره برق می زند و سپس به طرز مشکوکی باریک می شود. "جودی، من یک ماشین نیستم." برد فکر کرد من یکی را می شناسم، اما تنها نیستم. "من همان مرد هستم. شاید این حمله به خانه واقعاً مرا کمی از تعادل خارج کرد. اما من-"
    
  جودی گفت: "گوش کن، برد، من باید در مورد ما فکر کنم." من واقعا فکر می‌کردم که می‌توانیم بیشتر از دوستان باشیم، اما این با برد بود که مدت‌ها پیش با او آشنا شدم. این جدید ترسناکه به نظر می رسد که شما همه چیزهایی را که رئیس راتل به شما می دهد جذب می کنید و به یک هیولا تبدیل شده اید.
    
  "هیولا! من نه-"
    
  من به نفع خودت پیشنهاد می‌کنم که به این مرد، رئیس راتل، بگویی که لعنت برود و شاید قبل از اینکه کاملاً دیوانه شوید به یک روانشناس مراجعه کنید و با ماسک و شنل در خیابان‌ها پرسه بزنید و به دنبال افرادی بگردید که می‌توانید مرا کتک بزنید. جودی با انگشتش به سمت برد گفت. در ضمن، فکر می کنم بهتر است از شما دوری کنم تا زمانی که دوباره احساس امنیت کنم." و او با عجله دور شد.
    
    
  ماریکوپا، کالیفرنیا
  بعد از آن شب
    
    
  زنی با موهای بلند تیره، با یک ژاکت چرمی، شلوار تیره و عینک آفتابی صورتی، در حال پر کردن ماشین کرایه‌ای خود در پمپ بنزین متروکه بود که یک ون بدون پنجره کاملاً نو وارد یک پارکینگ تاریک در کنار دفتر پمپ شد. مردی قد بلند و خوش تیپ با شلوار جین و پیراهن فلانل باز از ون بیرون آمد، نگاهی بلند و تحسین برانگیز به زن پمپ بنزین انداخت و برای خرید به داخل رفت. چند دقیقه بعد وقتی بیرون آمد، به طرف زن رفت و لبخند زد. او گفت: "عصر بخیر، خانم نازنین.
    
  زن گفت: عصر بخیر.
    
  "شب خوب، نه؟"
    
  "کمی سرد، اما خوب."
    
  مرد در حالی که دستش را دراز کرد گفت: "اسم من تام است."
    
  زن با تکان دادن دست گفت: ملیسا. "از ملاقات شما خوشبختم".
    
  مرد گفت: "همین چیز، ملیسا." "اسم زیبا".
    
  "متشکرم، تام."
    
  مرد مردد شد، اما فقط برای یک ثانیه، قبل از اینکه کمی به زن نزدیک شد و گفت: "من فکری دارم، ملیسا. من یک بطری بوربن در ون دارم، چند صندلی چرمی خوب در عقب، و صد دلار که سوراخی در جیبم می سوزاند. چه می گویید قبل از اینکه دوباره به جاده برویم کمی با هم خوش بگذرانیم؟"
    
  زن مستقیماً در چشمان تام نگاه کرد، سپس فقط اشاره ای به لبخند زد. او گفت: دویست.
    
  "ما قبلاً این کار را کرده‌ایم، اینطور نیست؟" تام گفت. "این برای نیمی از ون من کمی شیب است." زن عینک آفتابی‌اش را برداشت و چشم‌های تیره و فریبنده و مژه‌های بلند را نشان داد، سپس دکمه‌های ژاکت چرمی‌اش را باز کرد و بلوزی قرمز با یقه‌ی کم‌رنگ و دکل‌ه‌ای جذاب را نشان داد. تام لب هایش را با رضایت لیسید و به اطراف نگاه کرد. "کنار من پارک کن."
    
  زن ماشین کرایه ای خود را در کنار ون پارک کرد و تام در کناری را برای او باز کرد. فضای داخلی ون مجهز به مبل چرمی در عقب، صندلی های کاپیتان چرمی در پشت صندلی راننده، تلویزیون با گیرنده ماهواره و پخش کننده دی وی دی و نوار مرطوب بود. ملیسا یکی از صندلی های کاپیتان را گرفت در حالی که تام دو لیوان بوربن ریخت. یکی را به او داد و سپس لیوانش را به سمت لیوان او کج کرد. "شب خوبی داشته باشی، ملیسا."
    
  او گفت: "پس خواهد بود." "اما اول؟"
    
  تام گفت: البته. دستش را در جیب شلوار جینش برد، یک گیره پول بیرون آورد و دویست دلاری را تکان داد.
    
  ملیسا در حالی که جرعه‌ای از بوربن می‌نوشید، گفت: متشکرم، تام.
    
  تام دستش را پشت سرش تکان داد و تنها پس از آن زن متوجه دوربین ورزشی گوشه ای شد که به سمت او نشانه رفته بود. "اگر من دوربین کوچکم را روشن کنم، مهم نیست، ملیسا؟" - او درخواست کرد. "من دوست دارم مجموعه ای از سوغاتی ها را نگه دارم."
    
  زن برای لحظه ای تردید کرد، گیجی جزئی در چشمانش بود، سپس لبخند کمرنگ خود را به او تحویل داد. او گفت: "نه، ادامه بده." "من عاشق حضور در مقابل دوربین هستم."
    
  تام گفت: "شرط می بندم که این کار را بکن، ملیسا." برگشت و از پشت به سمت دوربین رفت و دکمه ای را فشار داد تا روشن شود. "من پیش پرداخت دیگری دارم که می خواهم آن را نیز دریافت کنم." چرخید...
    
  ... و خود را رو در رو با ملیسا یافت و به چشمان تاریک و هیپنوتیزم کننده او نگاه کرد. لبخندی زد و گونه های بلند و لب های قرمز پر او را تحسین کرد. "هی عزیزم، من هم نمی توانم صبر کنم، اما بگذار..."
    
  ... و در آن لحظه چاقو حفره شکم او را سوراخ کرد، از دیافراگم، ریه ها عبور کرد و به قلبش رسید. دستی دهانش را پوشانده بود، اما فریاد نمی زد - قبل از اینکه به فرش برخورد کند مرده بود.
    
  زن دوربین دنده عقب اسپرت را از روی پایه آن برداشت، گیره پول را گرفت، در کناری را باز کرد، دید که غریبه ای نیست، سریع از وانت پیاده شد، سوار ماشینش شد و رفت. تا زمانی که جسد را پیدا کردند، او صدها مایل دورتر بود.
    
    
  کاخ سفید
  ایالت واشنگتن
  چند روز بعد
    
    
  آن پیج معاون رئیس جمهور گفت: "خب، همین است. او با رئیس جمهور کنت فینیکس در اتاق موقعیت کاخ سفید بود. مشاور امنیت ملی ویلیام گلنبروک؛ هارولد لی، معاون وزیر دفاع در امور فضا؛ و ژنرال نیروی هوایی، جورج سندشتاین، فرمانده فرماندهی فضایی نیروی هوایی، یک ویدیوی زنده از فضا را روی یک مانیتور دیواری با کیفیت بالا در اتاق وضعیت تماشا کردند. آنها با شوک تماشا کردند که بخش بزرگی از ایستگاه فضایی بین المللی از بقیه سازه جدا شد و شروع به دور شدن از ایستگاه فضایی بین المللی کرد. آن نفس گفت: "برای اولین بار در تقریباً بیست سال، ایستگاه فضایی بین‌المللی رایگان است و برای اولین بار در تمام این مدت هیچ قطعه روسی روی آن وجود ندارد."
    
  "آن چه چیزی از ما گرفته می شود؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  معاون رئیس جمهور بدون نیاز به توضیح بیشتر پاسخ داد: "این قطعه مداری روسیه یا ROS نامیده می شود، آقا." . سه ماژول داک و قفل هوا، یک ماژول داک و ذخیره سازی، یک آزمایشگاه، یک ماژول سکونت، یک ماژول خدمات، چهار پنل خورشیدی و دو هیت سینک وجود دارد.
    
  "آیا ماژول های حیاتی حذف شدند؟ اگر خدمه را به آنجا بفرستیم، آیا خطری برای آنها وجود دارد؟"
    
  آن پاسخ داد: "مهمترین ماژول روسی ماژول خدماتی Zvezda یا "ستاره" بود. Zvezda یک ماژول بزرگ است که به طور کامل در "پشت" پرواز ایستگاه قرار گرفته است و به همین دلیل کنترل نگرش و ناوبری را فراهم می کند و در صورت نیاز برای هدایت ایستگاه به مدار بالاتر استفاده می شود. ، اکسیژن و آب."
    
  "و حالا؟"
    
  Ann توضیح داد: "Zvezda در نهایت با دو ماژول آمریکایی جایگزین خواهد شد، ماژول پیشرانه ISS و ماژول کنترل موقت." سیستم های کنترل پشتیبان و نیروی محرکه در صورت از کار افتادن یا آسیب دیدن Zvezda. ماژول پیشرانه نیز به گونه‌ای طراحی شده است که در زمان مناسب، ایستگاه فضایی بین‌المللی را از مدار خارج کند."
    
  ویلیام گلنبروک مشاور امنیت ملی گفت: "آن زمان ممکن است زودتر از آنچه ما انتظار داشتیم فرا برسد.
    
  معاون رئیس جمهور ادامه داد: "هر دو ماژول در آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی نگهداری می شد." زمانی که روس‌ها اعلام کردند که ROS را از ایستگاه فضایی بین‌المللی حذف می‌کنند، NRL آزمایش‌های عملکردی دو ماژول را آغاز کرد. این به تازگی تکمیل شده است و اکنون فقط منتظر هستیم تا ماژول ها به شتاب دهنده وصل شده و به ISS ارسال شوند. مشکل این است که این دو ماژول برای انتقال به ایستگاه فضایی بین‌المللی در شاتل فضایی ساخته شده‌اند، بنابراین برای نصب آن‌ها روی موشک نیاز به مهندسی مجدد است. این ممکن است چند هفته دیگر طول بکشد."
    
  "پس به همین دلیل بود که ایستگاه باید رها می شد؟" رئیس جمهور پرسید. آنها نمی توانستند برق، آب یا اکسیژن تولید کنند یا ایستگاه را راه اندازی کنند؟
    
  آنه گفت: ماژول هارمونی در ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌تواند مواد مصرفی تولید کند، اما فقط برای دو فضانورد، نه شش فضانورد. فضاپیماهای بدون سرنشین و بدون سرنشین می توانند ISS را مجدداً تأمین کنند و در صورت لزوم به ایستگاه فضایی متصل شوند تا آن را کنترل و شتاب بیشتری دهند، بنابراین مدیریت و تدارکات ایستگاه نباید مشکلی ایجاد کند. به دلایل ایمنی، تصمیم گرفته شد ایستگاه فضایی بین‌المللی را تا زمانی که مراحل برچیدن روسی تکمیل شود، تخلیه کنیم-" آن ناگهان متوقف شد و به مانیتور با وضوح بالا خیره شد. "آه خدای من! خوب، خوب، دوستان روسی ما مطمئناً در چند ماه گذشته بسیار شلوغ به نظر می رسیدند، اینطور نیست؟
    
  "این چیه؟" - فینیکس پرسید.
    
  آن، از روی صندلی بلند شد، به سمت صفحه نمایش جلوی اتاق موقعیت رفت و به یک جسم کوچک مثلثی شکل روی صفحه اشاره کرد: "این. او دستور داد: "مجموعش کن" و کامپیوتر با توقف فید زنده پاسخ داد. آقای رئیس جمهور، اگر اشتباه نکنم، این هواپیمای فضایی الکترون دوران شوروی است.
    
  "آیا روس‌ها هواپیمای فضایی مانند آنچه من با آن پرواز کردم دارند؟" پرزیدنت فینیکس با ناباوری پرسید.
    
  آن توضیح داد: "این بیشتر شبیه یک شاتل فضایی کوچک است، قربان، به این معنا که روی یک تقویت کننده حمل می شود و سپس به اتمسفر بازمی گردد و بدون نیرو به باند فرود می رود. اگرچه از شاتل کوچکتر است و تنها یک فضانورد را حمل می کند، بار آن تقریباً دو برابر هواپیماهای فضایی S-19 ما است، حدود پانزده هزار پوند. آنها مجهز به موشک های هدایت شونده بودند که به طور خاص برای ردیابی و انهدام ماهواره های آمریکایی و برج نقره ای طراحی شده بودند. این هواپیما از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دیده نشده است. شوروی ها گفتند که صدها عدد از آنها را می سازند. شاید این کار را کردند." آنا مکث کرد و حواسش به خاطرات دردناک دهه های گذشته پرت شد. من در ایستگاه فضایی آرمسترانگ بودم که شوروی با سه نفر از آن حرامزاده ها حمله کرد. تقریباً ما را نابود کردند."
    
  "آیا ما می دانستیم که آنها قرار است یک هواپیمای فضایی را پرتاب کنند، ژنرال؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  ژنرال جورج سندشتاین، فرمانده فرماندهی فضایی نیروی هوایی و معاون فرمانده فضایی در فرماندهی استراتژیک ایالات متحده، پاسخ داد: "واقعاً نه، قربان". "حدود سه روز پیش، ما اطلاعیه پرتاب را از فضاپیمای پلستسک، سکوی پرتاب 41، یک موشک سایوز-یو که محموله بدون سرنشین پروگرس را حمل می کرد، برای تسهیل روند برچیدن ROS دریافت کردیم. هیچ چیزی در مورد هواپیمای فضایی ذکر نشده است. ما محموله را ردیابی کردیم و تشخیص دادیم که واقعاً در حال ورود به مدار و در راه قرار ملاقات با ایستگاه فضایی بین‌المللی است، بنابراین آن را به عنوان یک مأموریت عادی طبقه‌بندی کردیم.
    
  "آیا برای روس ها غیرعادی نیست که از پلستسک به جای بایکونور استفاده کنند، ژنرال؟" آنه پرسید.
    
  سندشتاین پاسخ داد: "بله، خانم، پلستسک عملاً پس از توافق روس‌ها با قزاقستان برای ادامه استفاده از بایکونور، رها شد. سندشتاین در حالی که چشمانش از شوک گشاد شده بود توقف کرد و سپس گفت: "از جمله هواپیمای فضایی الکترون و اقلام آزمایشی BOR-5 بوران، پلستسک عمدتاً برای آزمایش موشک‌های بالستیک قاره‌پیما و سایر پروژه‌های نظامی سبک و متوسط مورد استفاده قرار گرفت."
    
  "بوران"؟ - از رئیس جمهور پرسید.
    
  آنه گفت: قربان، ماکت شوروی شاتل فضایی. بوران از همان ابتدا به عنوان یک برنامه نظامی توسعه یافت، بنابراین پرتاب آزمایشی محصولات آزمایشی در مقیاس کوچکتر از پلستسک، که در روسیه قرار دارد، نه قزاقستان، انجام شد. خود هواپیمای فضایی بوران قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تنها یک پرتاب از کیهان‌دروم بایکونور انجام داد، اما این مأموریت بسیار موفقیت‌آمیز بود - پرتاب کاملاً خودمختار، بدون سرنشین، مدار، بازگشت و فرود. پنج بوران ساخته شد که یکی ویران شد و سه تا در مراحل مختلف تکمیل بود.
    
  گلنبروک گفت: "اگر روس‌ها دوباره با هواپیماهای فضایی پرواز کنند، این می‌تواند آغاز یک ابتکار جدید روسیه برای بازگشت به فضا باشد". آنها ROS دارند و دیگر به ایستگاه فضایی غربی متصل نخواهد شد، بنابراین می توانند بدون نظارت دقیق آنچه را که می خواهند انجام دهند. اگر آنها شروع به پرواز بر روی الکترون‌ها کنند، می‌توانند در بسیاری از زمینه‌های دیگر آماده شوند، که همگی شامل ایجاد قابلیت‌های خودشان و همچنین مقابله با ما می‌شود."
    
  رئیس جمهور گفت: مسابقه تسلیحاتی در فضا. "فقط همان چیزی که در حال حاضر به آن نیاز داریم. آیا اگر می‌خواهیم یک هواپیمای فضایی را به مدار زمین بفرستیم، نباید به روس‌ها اطلاع دهیم؟"
    
  سندشتاین پاسخ داد: "بله، قربان، و ما این کار را هر بار انجام می دهیم." "تاریخ و زمان پرتاب، مسیر مداری اولیه، مقصد، هدف، محموله و تاریخ و زمان بازگشت."
    
  "آیا ما همه اینها را به آنها می دهیم؟"
    
  سندشتاین توضیح داد: "سفینه های فضایی ما بسیار فراتر از فضاپیماهای مداری هستند، آقا." همانطور که خودتان تجربه کرده اید، مسیرهای پرواز آنها بسیار انعطاف پذیرتر از زمانی است که از سکوی پرتاب زمینی پرتاب می شوند. برای جلوگیری از درگیری، ما موافقت کردیم که اطلاعاتی را در هر پرواز به آنها ارائه دهیم تا بتوانند پرواز را زیر نظر داشته باشند و به هرگونه انحراف غیرقابل توضیح پاسخ دهند.
    
  پس روس ها می دانستند که من در یک هواپیمای فضایی پرواز می کنم؟
    
  سندشتاین با لبخندی گفت: "ما آنقدر جزئیات را به آنها نمی دهیم، قربان."
    
  بنابراین ما باید همان اطلاعات را در مورد هواپیماهای فضایی روسیه دریافت کنیم، درست است؟
    
  آنا گفت: "اگر می خواهیم نشان دهیم که در مورد آن می دانیم، آقا." شاید بهتر باشد آنچه را که در مورد الکترون می دانیم در حال حاضر فاش نکنیم. می‌توانیم فرض کنیم که آنها می‌دانند، اما ما موظف نیستیم هر آنچه را که در مورد فعالیت‌های آنها می‌دانیم فاش کنیم. سکوت طلاست".
    
  پرزیدنت فینیکس سری تکان داد - اکنون که بحث از نظامی به عرصه ژئوپلیتیکی منتقل شده بود، او به مجموعه متفاوتی از مشاوران نیاز داشت. روس ها با این بخش از ایستگاه فضایی چه می توانند بکنند؟
    
  آنه گفت: "ROS خود یک ایستگاه فضایی کاملاً کارآمد برای دو یا سه نفر است." آنها احتمالاً می توانند از چند پنل خورشیدی دیگر برای تامین انرژی آن استفاده کنند و سیستم های حسگر فضایی و زمینی پیچیده یا ارتباطات مشابه ایستگاه فضایی بین المللی را ندارند، اما می توانند فضاپیماهای دیگر را برای تامین مجدد به آن متصل کنند. می تواند مانور دهد، در صورت نیاز شتاب دهد، انرژی، آب و اکسیژن و همه چیز تولید کند."
    
  "و فقط به این دلیل که گریزلوف با من عصبانی بود، آن را باز کردند؟" - رئیس جمهور خاطرنشان کرد. "باورنکردنی."
    
  گلنبروک مشاور امنیت ملی گفت: "متاسفانه، تاکتیک های او ممکن است کارساز باشد، قربان." "شاید آژانس فضایی اروپا ترجیح می‌دهد ماژول تحقیقاتی کلمبوس خود را باز کند تا اینکه خطر آزار روس‌ها را به خطر بیندازد - آنها مدت‌ها قبل از اینکه تصمیم به همکاری در ایستگاه فضایی بین‌المللی بگیرند، برنامه‌هایی برای همکاری با روسیه برای تقویت حضور خود در فضا داشتند. اگر آنها این کار را انجام دهند، یا اگر ماژول های یدکی که ما قصد ارسال آن را داریم کارشان را انجام ندهند، ممکن است ژاپنی ها ماژول های سایبری خود را قطع کنند و پروژه را نیز رها کنند. کانادا هنوز تسلیحات از راه دور در ایستگاه دارد، اما ما مطمئن نیستیم که اگر روس‌ها، ESA و ژاپن آن‌ها را در ایستگاه فضایی بین‌المللی نگه دارند یا نه."
    
  "پس اگر همه شرکای ISS دیگر را ترک کنند، چه چیزی برای ما باقی می ماند؟"
    
  آن پیج گفت: "ای‌اس‌اس هنوز بخش بسیار مهمی از اکتشافات علمی آمریکاست، حتی بدون فضای سایبری، کلمبوس یا ROS، آقا. ما در حال حاضر سرمایه گذاری عظیمی در فناوری اطلاعات داریم و دانش و تجربه زیادی در زمینه زندگی و کار در فضا به دست می آوریم. اگر می‌خواهیم در نهایت به ماه بازگردیم یا فضانوردان را به مریخ و فراتر از آن بفرستیم، ایستگاه فضایی بین‌المللی بهترین مکان برای انجام این کار است. به ویژه ژاپنی ها برنامه تحقیقاتی بسیار گسترده ای در مورد ایستگاه فضایی بین المللی دارند، بنابراین من فکر می کنم که آنها مایلند تا زمانی که ایستگاه خود را راه اندازی کنند یا با شخص دیگری شریک شوند، ایستگاه فضایی بین المللی را تا زمانی که ممکن است در هوا نگه دارند. هم ایستگاه فضایی بین‌المللی و هم ایستگاه فضایی آرمسترانگ بهترین سکوها برای اجرای طرح صنعتی‌سازی فضایی اعلام‌شده شما خواهند بود."
    
  رئیس جمهور گفت: خوب. من می‌خواهم با نخست‌وزیر ژاپن و نخست‌وزیر کشورهای آژانس فضایی اروپا صحبت کنم و می‌خواهم به آنها اطمینان دهم که به حفظ ایستگاه فضایی بین‌المللی و ادامه همه کارهایی که انجام می‌دهیم، علی‌رغم عصبانیت‌هایی که وجود دارد، متعهد هستیم. روس‌ها احساس می‌کنند."
    
  آن گفت: بله، آقای رئیس.
    
  رئیس‌جمهور به مشاور امنیت ملی خود گفت: "بیل، اگر روس‌ها واقعاً برای بازگشت به فضا آماده می‌شوند، باید بدانم چه چیز دیگری در حال توسعه هستند و چقدر - نظامی، صنعتی، علمی و همه چیز". نمی خواهم تعجب کنم که هواپیماهای فضایی جدید به طور ناگهانی در اطراف ایستگاه های فضایی ما ظاهر می شوند. من مایلم اطلاعات به روز شده در مورد همه فضاپیماهای روسیه و چین را دریافت کنم. روس‌ها قبلاً با چینی‌ها در اقیانوس هند و دریای چین جنوبی همکاری کرده‌اند - آنها ممکن است برای انجام دوباره این کار آماده شوند.
    
  گلنبروک پاسخ داد: بله قربان.
    
  رئیس‌جمهور آمریکا گفت: "به طور کلی، من به یک مرور سریع از تمام دارایی‌هایی که برای حمایت از ایستگاه فضایی بین‌المللی و ایستگاه فضایی آرمسترانگ در اختیار داریم، با توجه به این فرآیند برچیدن و ورود احتمالی روسیه به فضا، و اینکه چه چیزی ممکن است نیاز داشته باشیم و چقدر زود نیاز داریم، نیاز دارم." . اگر مسابقه تسلیحاتی در فضا برگزار شود، می‌خواهم در آن پیروز شوم."
    
  سندشتاین گفت: "مطمئناً قربان. رئیس جمهور با ژنرال چهار ستاره دست داد و او را برکنار کرد.
    
  رئیس‌جمهور پس از خروج ژنرال ادامه داد: "در مورد ابتکار صنعتی‌سازی فضایی صحبت می‌کنیم، با ایستگاه فضایی آرمسترانگ و دیگر پروژه‌های فضایی ما چه اتفاقی می‌افتد؟"
    
  معاون وزیر لی با افتخار گفت: "در مسیر درست، آقای رئیس جمهور". "بر اساس طرح‌های شما، قربان، ما سه برنامه داریم که از آنها پشتیبانی می‌کنیم: آزمایش موفقیت‌آمیز هواپیمای فضایی XS-29 Shadow، نسخه بزرگ‌تری از هواپیمای فضایی که شما پرواز کردید. پشتیبانی از تقویت‌کننده‌های موشک تجاری بزرگ‌تر برای ارسال محموله‌های بزرگتر به فضا، از جمله برخی فناوری‌های قابل استفاده مجدد. و اولین برنامه صنعتی: نصب نیروگاه خورشیدی در ایستگاه فضایی آرمسترانگ.
    
  "نیروگاه خورشیدی؟"
    
  لی توضیح داد: "این نور خورشید را جمع آوری می کند، آن را به برق تبدیل می کند و ذخیره می کند." هنگامی که در محدوده یک کلکتور زمینی به نام رکتنا قرار می گیرد، الکتریسیته را به شکلی از انرژی الکترومغناطیسی به نام میزر - ترکیبی از مایکروویو و لیزر - تبدیل می کند و انرژی را به زمین به یک رکتنا منتقل می کند که میزر را تبدیل می کند. انرژی به الکتریسیته برمی گردد، سپس انرژی را در باتری های غول پیکر ذخیره می کند یا آن را به شبکه برق تغذیه می کند. اگر آنچه آنها برنامه ریزی کرده اند محقق شود، در یک شات چهار دقیقه ای - حداکثر زمانی که ایستگاه فضایی برای پرواز از افقی به افق می برد - می توانند انرژی کافی برای تامین انرژی یک مرکز تحقیقاتی یا روستای دورافتاده را برای یک هفته یا بیشتر منتقل کنند.
    
  رئیس جمهور خاطرنشان کرد: "باورنکردنی". "کارت عالی بود."
    
  لی ادامه داد: "و همانطور که اشاره کردید، قربان، دولت فدرال فقط در قالب استفاده از امکانات فدرال، مانند آزمایشگاه‌های ملی، سکوهای پرتاب و شبکه‌های رایانه‌ای - چیزهایی که قبلاً برای پروژه‌های دیگر استفاده می‌شوند، پشتیبانی می‌کند. ما نمی‌دهیم: "شرکت‌ها و دانشگاه‌های درگیر در این برنامه‌ها باید سرمایه‌گذاری هنگفتی داشته باشند، و این کار را انجام می‌دهند. در صورت موفقیت، امیدوارند در قالب قراردادهای دولتی برای بهره‌برداری از سیستم‌هایی که توسعه می‌دهند، جبران شود".
    
  رئیس جمهور گفت: "عالی. آقای معاون وزیر لطفا مرا در جریان بگذارید. او بلند شد، با لی دست داد و او را نیز آزاد کرد و کمی بعد گلنبروک رفت. پس از خروج این دو نفر، رئیس جمهور به آن پیج گفت: "به محض اینکه ویدیویی از بخش روسی ایستگاه فضایی بین‌المللی که از ایستگاه جدا می‌شود، آن، منتشر شود، ما با انتخابات، کمی کمتر از یک ماه، سروصدای رسانه‌ای به پا خواهیم کرد. دور."
    
  آن گفت: "من کمی خوشبین تر هستم، کن." او می‌دانست که زمان آن رسیده است که کلاه معاون رئیس‌جمهوری خود را از سر بردارد و کلاه مشاور ارشد سیاسی کن فینیکس را بر سر بگذارد، کاری که همیشه از انجام آن لذت می‌برد. وزیر باربو ابتکار فضایی شما را به عنوان حماقت بیشتر ریگان در جنگ ستارگان مورد انتقاد قرار داد. وقتی مردم ببینند روس‌ها شروع به عقب‌نشینی در فضا کرده‌اند، متوجه می‌شوند که باربو در سمت اشتباه موضوع قرار دارد."
    
  فینیکس گفت: "امیدوارم اینطور باشد، اما چندین ماه از اعلام ابتکار من در ایستگاه فضایی می‌گذرد و تاکنون فقط روس‌ها به وعده خود مبنی بر حذف ماژول‌های خود از ایستگاه فضایی بین‌المللی عمل کرده‌اند. آیا هیچ یک از این برنامه های فضایی برای استفاده در کمپین در دسترس ما خواهد بود؟"
    
  آن گفت: "مطمئناً، کن. "هواپیمای فضایی XS-29 اولین پرواز آزمایشی مداری خود را به پایان رسانده است و قبلاً مأموریت‌هایی را به ایستگاه فضایی بین‌المللی و ایستگاه فضایی آرمسترانگ انجام داده است. پروژه انرژی خورشیدی ممکن است قبل از انتخابات آنلاین شود، و ما می‌توانیم آن را به عنوان پروژه دیگری توصیف کنیم که باربیو از آن حمایت نمی‌کند، توسط مالیات دهندگان تامین مالی نمی‌شود و نمونه‌ای از چیزی خواهد بود که پژمرده می‌شود و می‌میرد مگر اینکه شما دوباره انتخاب شوید. . تقویت‌کننده‌های موشکی پیشرفته جدید چندان دور از دسترس نیستند، اما می‌توانیم گشت‌هایی در ساختمان‌های مجمع انجام دهیم و به رای‌دهندگان یادآوری کنیم که این موارد چقدر مهم هستند."
    
  ما در نیروگاه خورشیدی کجا هستیم؟
    
  آن گفت: "همه اینها با هم جمع شده اند - آنها فقط در آخرین لحظه در حال آزمایش هستند." "حدود دوازده پرواز هواپیمای فضایی و یک موشک سنگین‌بر، همه با کنترل از راه دور تنها در دو یا سه پیاده‌روی فضایی جمع‌آوری شده‌اند. این از همان ابتدا توسط تیمی از دانشجویان با حمایت دانشمندان و مهندسان از سراسر جهان در نظر گرفته شده بود ... اتفاقاً توسط یکی از بردلی جیمز مک لاناهان رهبری می شد.
    
  "برد مک‌لاناهان؟" رئیس جمهور فریاد زد. "شوخی می کنی! پسر پاتریک مک لانهان؟ وقتی از دانشکده نیروی هوایی انصراف داد و وقتی پدرش کشته شد برای او متاسف شدم - فکر می کنم دوباره روی پاهایش ایستاد. آفرین." او مکث کرد و به سختی فکر کرد، سپس گفت: "این چیزی است که به نظر می رسد، آن: بیایید برد مک لاناهان و شاید یکی دو نفر دیگر از خدمه اش را به ایستگاه فضایی آرمسترانگ ببریم."
    
  "تا زمانی که به من بگویید می خواهید دوباره به آنجا بروید، قربان."
    
  رئیس جمهور گفت: "من فکر می کنم در طول زندگی ام سهم خود را از نگرانی داشته ام." "آیا این باعث می شود که براد اولین نوجوان در فضا باشد؟"
    
  آنه گفت: "به جز سگ‌ها و شامپانزه‌هایی که قبلاً فرستاده شده‌اند، بله. شنیدم که برد مدتی است که می خواهد به ایستگاه بیاید. قیافه اش جدی شد. ملاحظات اولیه، آقا: خطرناک است. اگر پرواز ناموفق باشد، پسر یک شخصیت بسیار محبوب و قابل توجه خواهد مرد و ابتکار عمل فضایی شما ممکن است مانند پس از چلنجر و کلمبیا، از بین برود. خوب نیست."
    
  "اما اگر موفق شود، می تواند شگفت انگیز باشد، درست است؟"
    
  آن پیج گفت: "بله، قطعاً ممکن است این اتفاق بیفتد، قربان.
    
  رئیس جمهور گفت: "پس بیایید آن را محقق کنیم. ما مک‌لاناهان و شاید یکی از اعضای زن تیمش را می‌فرستیم تا برای اولین بار از این ابزار استفاده کنند." او سرش را تکان داد. اولین باری که پاتریک براد را به کاخ سفید آورد، به یاد دارم. او به اطراف نگاه کرد و گفت: "خدایا، بابا، شما مطمئناً در محل قدیمی کار می کنید." اظهارات رئیس جمهور جدی شد. صحبت از برد مک لاناهان...
    
  "بله قربان؟"
    
  من این را به شما نگفتم زیرا فکر می‌کردم که افراد کمتری بهتر می‌دانند، اما برد مک‌لانهان بهار گذشته متوجه شد، بنابراین حدس می‌زنم شما هم باید این موضوع را بدانید."
    
  "تو چی فهمیدی؟"
    
  فینیکس نفس عمیقی کشید و سپس گفت: "سال گذشته، بلافاصله پس از حمله چین به گوام، یک تیم ضد جاسوسی خصوصی به رهبری رئیس‌جمهور سابق مارتیندیل به گوام رفتند تا اطلاعاتی در مورد سرویس‌های هک شده جمع‌آوری کنند و ببینند آیا شواهد دیگری از حضور چینی‌ها وجود دارد یا خیر. اطلاعات در گوام.
    
  آنه گفت: "هواپیمایی یک دلقره است." "من به یاد دارم. این چه ربطی به برد مک‌لاناهان دارد؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "یکی از تیم های Scion براد را پس از آن حمله به پاتریک مک لاناهان کلمباریوم در ساکرامنتو تحت نظر قرار داد. آنها می‌خواستند مطمئن شوند که همان ماموران روسی که به سردابه نفوذ کردند، براد را هدف قرار ندهند. معلوم شد آنها او را هدف قرار داده اند و در واقع سه بار به او حمله کرده اند. بچه های Scion او را نجات دادند."
    
  آن گفت: "خب، خوب است، اما من هنوز گیج هستم. چرا Scion Aviation International براد مک‌لاناهان نظارت می‌کند؟ آیا این کار برای FBI نیست؟ اگر او هدف یک گروه اقدام مستقیم خارجی باشد، باید تحت حفاظت کامل ضد جاسوسی اف‌بی‌آی باشد."
    
  رئیس جمهور گفت: "این به خاطر یکی از اعضای Scion است." او مستقیماً در چشمان معاون رئیس جمهور نگاه کرد و گفت: "پاتریک مک لانهان."
    
  تنها واکنش قابل مشاهده آن فقط چند پلک زدن بود. او با صدایی بی رنگ گفت: "غیرممکن است، کن." "شما اطلاعات نادرستی دریافت کردید. پاتریک در چین درگذشت. شما هم مثل من این را می دانید."
    
  رئیس جمهور گفت: "نه، او این کار را نکرد. مارتیندیل او را پیدا کرد و دوباره زنده کرد، اما او در وضعیت بدی قرار داشت. برای زنده نگه داشتن او، او را در یک دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک، یکی از آن ربات های سرنشین دار بزرگ قرار دادند." چهره آن شروع به تبدیل شدن به ماسکی از ناباوری حیرت زده کرد. "او هنوز زنده است، آن. اما او نمی تواند خارج از ربات زندگی کند. اگر نتوانند او را شفا دهند، تا آخر عمر آنجا خواهد بود."
    
  چشمان آن گشاد شد و دهانش یک O حیرت‌انگیز را تشکیل داد. او نفس نفس زد: "من... و او می تواند ربات را کنترل کند؟ آیا او می تواند به اطراف حرکت کند، ارتباط برقرار کند، همه چیز؟
    
  فینیکس گفت: "او توانایی‌های باورنکردنی دارد. او سنسورها و تمام قابلیت‌های ربات را کنترل می‌کند و می‌تواند با هر کسی در جهان ارتباط برقرار کند - اگر او همین الان به حرف‌های ما گوش کند، تعجب نمی‌کنم. پاتریک مک‌لاناهان و ربات یک جوخه ارتش یک نفره هستند، شاید یک گردان ارتش و لشگر نیروی هوایی ترکیب شوند. فینیکس آهی کشید و به دور نگاه کرد. اما او هرگز نمی تواند این ماشین لعنتی را ترک کند. مثل این است که او در منطقه گرگ و میش گیر افتاده است."
    
  "حیرت آور. به سادگی شگفت انگیز، گفت: آن. "و مارتیندیل او را مسئول عملیات Scion کرد؟"
    
  فینیکس گفت: "من مطمئن هستم که او مانند همیشه بر لبه قانون قدم می زند."
    
  "کن، چرا این را به من گفتی؟" آنه پرسید. "شاید هیچ وقت ندانم."
    
  رئیس جمهور گفت: "من می دانم که شما و پاتریک دوستان هستید." اما دلیل اصلی این است که من از اینکه از ابتدا شما را با این موضوع آشنا نکردم احساس گناه می کنم. شما نزدیکترین مشاور سیاسی و نزدیکترین دوست من هستید، به استثنای همسرم الکسا. این همه چیز براد مک‌لاناهان مرا به یاد اشتباهی می‌اندازد که وقتی به تصمیمم برای زنده نگه داشتن پاتریک اعتماد نکردم و به کسی نگفتم، مرتکب شدم. می خواستم این اشتباه را اصلاح کنم."
    
  ان گفت: "خب، برای آن متشکرم، کن." او همچنان در ناباوری سرش را تکان داد. "چه چیزی را برای خود نگه دارید. هیچ کس دیگری جز براد نمی داند؟ حتی خانواده اش؟"
    
  فینیکس گفت: "فقط براد و چند پسر مارتیندیل.
    
  "خوشحالم که آن را از روی سینه خود برداشتی، اینطور نیست، قربان؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "شرط می بندم که انجام دهید." حالا بیایید به دنیای غیرواقعی دیگری برگردیم: سیاست و انتخابات. من واقعاً می‌خواهم ابتکار عمل فضایی را در روزهای پایانی کمپین به جلو ببرم. من می خواهم با نوجوانان در فضا صحبت کنم، مکرراً با هواپیماهای فضایی مافوق صوت و تقویت کننده های موشک سخنرانی کنم و به روشن کردن برق تولید شده در فضا کمک کنم. شاید الان در نظرسنجی ها پایین بیاییم، آن، اما خوب عمل می کنیم-من می توانم آن را حس کنم!"
    
    
  هفت
    
    
  او لایق لانه زنبوری نیست. چه کسی از کندوها دوری می کند زیرا زنبورها نیش می زنند.
    
  - ویلیام شکسپیر
    
    
    
  ساختمان مهندسی هوافضا راینهولد
  CAL POLY
  روز بعد
    
    
  برد مک‌لاناهان گفت: "این اتاق کنترل مأموریت ما است، که در غیر این صورت به عنوان یکی از آزمایشگاه‌های الکترونیک ما شناخته می‌شود. او در مقابل گروهی از روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان، عکاسان و مترجمان خارجی ایستاد و برای چندمین بار از پروژه Starfire در Cal Poly بازدید کرد. جودی کاوندیش، کیم جونگ بائه، کیسی هاگینز و لین ایگان همراه او بودند. اتاق مملو از کامپیوترهای لپ‌تاپ، تجهیزات کنترلی و ارتباطی، و جعبه‌های رابط شبکه با صدها فوت کابل CAT5 بود که به دیوارها و زیر طبقات تحت کنترل آب و هوا می‌رفتند. این مرکز به اندازه مرکز کنترل ماموریت ناسا بزرگ یا شیک نیست، اما عملکردها بسیار شبیه به هم هستند: ما اجزای اصلی Starfire مانند ژنراتور مایکروویو، فرمان antna و rectenna، کنترل قدرت و کنترل پرتو و بسیاری دیگر را کنترل می کنیم. اگرچه فضانوردان ایستگاه فضایی آرمسترانگ کنترل کامل دارند، اما می‌توانیم برخی از دستورات را از اینجا صادر کنیم، یعنی اگر مشکلی پیش آمد، می‌توانیم شبکه را خاموش کنیم."
    
  "آیا اکنون در حال برداشت انرژی خورشیدی هستید، آقای مک لانهان؟" یکی از خبرنگاران پرسید
    
  براد پاسخ داد: "ما حدود سه هفته است که انرژی خورشیدی را جمع آوری و ذخیره می کنیم." سیستم‌های جمع‌آوری و ذخیره انرژی خورشیدی اولین نمونه‌هایی بودند که در ایستگاه فضایی آرمسترانگ نصب شدند. او به مدل بزرگ ایستگاهی که تیم برای مطبوعات برپا کرده بود اشاره کرد. "اینها نانولوله‌ها یا کلکتورهای نور خورشیدی نانولوله‌ای هستند که توسط جودی کاوندیش با کمک کیم جونگ بائه، که در اینجا جری می‌نامیم، ساخته شده‌اند. آنها دو طرفه هستند، بنابراین می توانند نور خورشید را مستقیماً از خورشید جمع آوری کنند یا از زمین منعکس شوند. در اینجا در مزرعه ده خازن لیتیوم یونی دویست کیلوگرمی وجود دارد که هر کدام قادر به ذخیره سیصد کیلووات است که توسط جری کیم طراحی شده است. ما آنها را برای این آزمایش پر نمی کنیم، اما می بینید که ما توانایی ذخیره سه مگاوات برق در یک نیروگاه را داریم، فقط با این سیستم آزمایشی کوچک.
    
  "چه مقدار انرژی برای این آزمایش مصرف خواهید کرد؟"
    
  براد گفت: "ما قصد داریم در مجموع یک و پنجم مگاوات تولید کنیم." این ایستگاه برای حدود سه دقیقه در محدوده rectenna قرار خواهد گرفت، بنابراین می توانید ببینید که ما در مدت زمان بسیار کوتاهی انرژی زیادی را به زمین ارسال خواهیم کرد. او به عکس بزرگی در اندازه پوستر اشاره کرد که یک شی گرد را نشان می‌داد که در برابر منظره‌ای بیابانی ایستاده بود. او گفت: "این یک رکتنا یا آنتن گیرنده است که انرژی میزر را که توسط جودی کاوندیش و کیسی هاگینز طراحی شده است، جمع‌آوری می‌کند. قطر آن دویست متر است و در محدوده موشکی وایت سندز نصب شده است زیرا منطقه ای بزرگ و امن است که به راحتی می توان آن را از هواپیما پاک کرد. همانطور که در این عکس می بینید، ما فقط یکسوساز، چند کنترل جهت و تجهیزات نظارت بر داده ها داریم - می خواهیم میزان برق ورودی را اندازه گیری کنیم، اما هیچ الکتریسیته ای را ذخیره یا وارد نمی کنیم. شبکه در طول این آزمایش اول. لین ایگان این نرم افزار را نوشت و کامپیوترها را اینجا روی زمین و در آرمسترانگ برنامه ریزی کرد تا دقت لازم برای ضربه زدن به این هدف نسبتا کوچک را از فاصله دویست تا پانصد مایلی به ما بدهد.
    
  "چرا این آزمایش را در یک منطقه جدا شده بزرگ انجام دهید، آقای مک لانهان؟" - از خبرنگار پرسید. "اگر انرژی میزر از ایستگاه فضایی به یک هواپیما یا یک جسم روی زمین مانند یک خانه یا یک فرد برخورد کند، چه اتفاقی می افتد؟"
    
  برد گفت: "این مانند قرار دادن یک ظرف فلزی در مایکروویو است. پرتو میزر اساساً از انرژی مایکروویو تشکیل شده است که توسط کیسی هاگینز و جری کیم طراحی و تولید شده است، اما با زیرسیستم های لیزر الکترون آزاد آرمسترانگ برای تقویت و کمک به هدایت انرژی هماهنگ شده است.
    
  "آیا می خواهید لیزر Skybolt را شلیک کنید؟"
    
  برد پاسخ داد: "نه، اصلاً. سیستم لیزری Skybolt از یک سری دریچه های برقی برای هدایت، تقویت و تراز پرتو لیزر الکترون آزاد استفاده می کند. ما لیزر الکترون آزاد را خاموش کردیم و یک ژنراتور مایکروویو کیسی هاگینز را نصب کردیم که با انرژی ذخیره شده خورشیدی کار می کرد. ما قصد داریم از زیرسیستم‌های Skybolt برای انجام همین کار با انرژی مایکروویو استفاده کنیم: تقویت، هماهنگی و تمرکز آن، و سپس از زیرسیستم‌های هدفمند Skybolt، به لطف جری کیم، برای ارسال انرژی به زمین استفاده کنیم.
    
  برد ادامه داد: "اما برای پاسخ به سؤال شما، ما واقعاً نمی‌دانیم دقیقاً چه اتفاقی قرار است بیفتد، بنابراین نمی‌خواهیم وقتی تیر را شلیک می‌کنیم کسی نزدیک آن باشد". ما قبل از پرتاب Starfire، بسیاری از حریم هوایی را می بندیم. بدیهی است که Starfire برای تامین انرژی مناطق ایزوله، سفینه‌های فضایی یا حتی ماه مناسب‌تر است، بنابراین پرتاب میزر به مناطق پرجمعیت لزوماً مشکلی نخواهد بود، اما ما کنترل هدف‌گیری و پخش پرتو را هرچه پیش می‌رویم بهتر و بهتر خواهیم کرد. ، به طوری که آنتن مستقیم می تواند کوچکتر شود و خطرات تا حد زیادی کاهش یابد.
    
  براد چند سوال دیگر پرسید، اما سوال آخر احمقانه بود: "آقای مک لاناهان"، یک خبرنگار زن بسیار جذاب که جلو ایستاده بود، با موهای بلند مشکی، چشمان تیره، لب های پر قرمز، هیکلی خیره کننده و بسیار زیبا شروع کرد. لهجه اروپایی اندک، "شما خیلی خوب است که به سایر اعضای تیم خود برای هر کاری که برای کمک به این پروژه انجام دادند، اعتبار بدهید... اما شما چه کردید؟ چه مولفه هایی ایجاد کرده اید؟ اگر بپرسم شما با این پروژه چه کاری دارید؟"
    
  براد پس از تفکر زیاد اعتراف کرد: "راستش را بگویم، من هیچ مؤلفه‌ای ایجاد نکردم. من خودم را یک گدا می دانم، مانند شخصیت ستوان پرواز هندلی در فیلم فرار بزرگ. زن با گیجی پلک زد، مشخصاً نمی دانست منظور او چه کسی است، اما یادداشتی برای فهمیدن این موضوع نوشت. "من با ایده ای رسیدم، بهترین دانش آموزان، دانشمندان و مهندسانی را که می توانستم پیدا کنم پیدا کردم و از آنها خواستم که علم را برای من توضیح دهند، چند ایده از خودم ارائه کردم، آنها را به کار انداختم و این روند را تکرار کردم. من همه چیزهایی را که برای مرحله پروژه نیاز دارند در اختیار تیم قرار می دهم: پول، کمک، زمان کامپیوتر یا آزمایشگاه، تجهیزات، قطعات، نرم افزار، هر چیز دیگری. من همچنین جلسات پیشرفت را رهبری می‌کنم و قبل از اینکه پروژه ما از Sky Masters Aerospace بودجه دریافت کند، تیم را برای ارائه به مدرسه برای فضای آزمایشگاه تابستانی آماده کردم.
    
  زن گفت: "پس شما بیشتر شبیه یک مربی یا مدیر پروژه هستید. شما واقعاً یک کوارتربک نیستید: شما در واقع توپ را پاس نمی دهید، اما تیم را مربی می کنید، تجهیزات را دریافت می کنید و کادر مربیگری را مدیریت می کنید. او منتظر جواب نبود و برد هم جوابی نداشت که به او بدهد. "اما شما دانشجوی سال اول مهندسی هستید، اینطور نیست؟"
    
  "دانشجوی سال دوم مهندسی هوافضا، بله."
    
  "شاید باید رشته تحصیلی متفاوتی را در نظر بگیرید؟" زن گفت. "شاید کسب و کار یا مدیریت؟"
    
  برد گفت: "من می خواهم یک خلبان آزمایشی باشم." "بیشتر بهترین مدارس آزمایشی آزمایشی در ایالات متحده نیاز به مدرک در یک رشته علوم سخت مانند مهندسی، کامپیوتر، ریاضیات یا فیزیک دارند. من مهندسی هوافضا را انتخاب کردم."
    
  "و شما در این کار خوب هستید، آقای مک لانهان؟"
    
  براد از این که متوجه شد این همه سؤال شخصی از خود پرسیده می شود کمی شگفت زده شد - او به جای پاسخ به سؤالات مربوط به خودش، آماده پاسخگویی به سؤالات فنی روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان علوم و فضاهای خارجی بود. او گفت: "من موفق شدم دوره اول را تمام کنم و دوره دوم را شروع کنم." فکر می کنم نمرات من متوسط است. اگر به کمک نیاز دارم، و انجام می دهم، آن را درخواست می کنم. اگر چیزی را متوجه نشدم، کسی را پیدا می کنم که آن را برایم توضیح دهد. او به اطراف آزمایشگاه نگاه کرد تا دست‌های بلندتری پیدا کند، سپس به سمت زن برگشت و او را دید که مستقیماً با لبخندی به او نگاه می‌کند و در عوض یکی به او داد. "اگر این همه است، بچه ها، از شما متشکرم..."
    
  دکتر مارکوس هریس، رئیس پلیس UC، از پشت اتاق گفت: "من یک اعلامیه غافلگیرکننده دیگر دارم که می خواهم با همه شما به اشتراک بگذارم." به سمت سخنرانی کنار برد رفت. رئیس ایستگاه فضایی آرمسترانگ، ژنرال بازنشسته نیروی هوایی، کای رادون، اخیراً با کاخ سفید صحبت کرد و از رئیس جمهور ایالات متحده اجازه گرفت تا دو رهبر تیم استارفایر را به ایستگاه فضایی آرمسترانگ بفرستد تا شلیک آزمایشی استارفایر را مشاهده کند. " روزنامه‌نگاران به تشویق دست زدند.
    
  هریس دستش را دور شانه های لین انداخت. لین متاسفم، اما تو خیلی جوانی، اما به زودی این اتفاق خواهد افتاد. این پرواز تنها یک هفته دیگر انجام می شود و آنها تقریباً سه روز در ایستگاه فضایی آرمسترانگ خواهند بود. در مورد برد، جودی و کیسی، اگر این پیشنهاد را بپذیرند، اولین نوجوانان فضا خواهند شد و اگر جونگ بائه بپذیرد، تنها دومین کره‌ای خواهد بود که به فضا پرواز می‌کند و با اختلاف بسیار جوان‌ترین. تشویق بیشتر، سپس نوشتن تب.
    
  هریس ادامه داد: "کاخ سفید گفته است که آنها رهبران تیم‌های مرد و زن را ترجیح می‌دهند، اما این به تیم استارفایر بستگی دارد که باید تصمیم بگیرد. نامزدهای منتخب باید تحت یک معاینه پزشکی جامع قرار گیرند، اما همانطور که در بهار گذشته با رئیس جمهور فینیکس دیدیم، به نظر می رسد که شما فقط باید یک فرد سالم و شجاع باشید تا به فضا پرواز کنید - و من با افتخار می گویم که این مورد برای کیسی نیز هاگینز، که اگر قبول کند، نه تنها اولین زن نوجوان در فضا خواهد بود، بلکه اولین زن چهار پلژی در فضا خواهد بود. این بار تشویق ها بلندتر و طولانی تر بود.
    
  هریس گفت: "من به تیم اجازه می‌دهم بین خود و والدینشان صحبت کنند و سپس می‌خواهم خودم با آنها ملاقات کنم. اما این یک فرصت فوق‌العاده و افتخاری نادر برای موستانگ‌های ما است و ما نمی‌توانیم بیشتر از این افتخار کنیم." تشویق بیشتر، به رهبری هریس، و کنفرانس مطبوعاتی پایان یافت.
    
  "لعنت مقدس!" - وقتی تیم Starfire در آزمایشگاه تنها ماندند، براد فریاد زد. "چه فرصتی! چگونه باید این را حل کنیم؟ ببخشید لین."
    
  لین گفت: مشکلی نیست. "من هنوز در هوا دریازدگی دارم."
    
  "چه کسی می خواهد برود؟"
    
  لین گفت: "باید بری، برد." "شما مدیر پروژه هستید. ما بدون تو نمی توانستیم این کار را انجام دهیم."
    
  کیسی گفت: "لعنتی درسته.
    
  علاوه بر این، دقیقاً مانند دوست جدید شما - آن خبرنگار زن بامزه که از جلو به شما چشم های مسخره می کرد - گفت: "لعنتی هنوز اینجا چه کار می کنی؟" جودی شوخی کرد و همه به این موضوع خندیدند. جودی به براد یک انتقاد متهم و کنجکاو - و شاید هم حسادت کرد؟ برد فکر کرد - اما چیز دیگری نگفت. "و این فرار بزرگ از کجا آمده است؟" او سپس صدای خود را به صدای جیمز گارنر، که نقش هندلی را در فیلم بازی می‌کند، تغییر داد: "می‌خواهی در مورد خطر صحبت کنیم؟ بیایید در مورد خطر صحبت کنیم. بیایید در مورد شما صحبت کنیم. شما بزرگترین خطری هستید که ما داریم." " یک انفجار دیگر از خنده.
    
  برد گفت: "باشه، باشه، خیلی خنده دار." "بذار ببینیم چه اتفاقی میافتد. به هر حال به زودی به فضا می روم، می توانم این را به شما ضمانت کنم، بنابراین اگر شخص دیگری بخواهد از این فرصت استفاده کند، من را ادامه می دهم. جودی؟
    
  جودی گفت: "من نه، رفیق." من عاشق شن، موج سواری و سطح دریا هستم - حتی کالیفرنیا پلی برای من تقریباً از سطح دریا بسیار بلند است و خیلی دور از ساحل است. علاوه بر این، من نمی‌خواهم جای دیگری باشم به جز همین اینجا در این آزمایشگاه و وقتی استارفایر رها می‌شود، مانیتورها را تماشا کنم."
    
  "جری؟"
    
  به نظر می‌رسید که فکر رفتن به فضا برای یونگ بائه خوب نباشد. با نگرانی گفت: نمی دانم. من دوست دارم روزی یک فضاپیما را طراحی و آزمایش کنم، اما تا آنجا که در مدار در یک مدار پرواز کنم... فکر می کنم موفق می شوم. همچنین، من می خواهم در White Sands باشم تا خروجی آنتن فوروارد و میزر را نظارت کنم. ما هنوز با خازن های لیتیوم یونی مشکل داریم. ما به اندازه کافی انرژی ذخیره می کنیم، اما گاهی اوقات در انتقال انرژی به حفره مایکروویو با مشکل مواجه می شویم.
    
  براد گفت: "از چند کارشناس دیگر می خواهم که در این مورد به شما کمک کنند، جری." رو به کیسی کرد. "پس فقط من و تو هستیم، کیسی. چی میخوای بگی؟ این میزر شما است - شما باید آنجا باشید.
    
  چهره کیسی ترکیبی از دلهره و سردرگمی بود. او گفت: "من اینطور فکر نمی کنم، براد." من دوست ندارم وقتی مردم در فرودگاه ها یا فروشگاه های بزرگ به من خیره می شوند - در میان ده ها فضانورد در ایستگاه فضایی فلج شده اند؟ من نمی دانم..."
    
  "خب، فقط به آن فکر کن، کیسی - آخرین چیزی که در فضا به آن نیاز داری پاها است، درست است؟" برد گفت. "شما هم مثل بقیه اون بالا خواهید بود. خانم ویلچر در فضا نیست."
    
  او برای مدت طولانی به ویلچر خود نگاه کرد و چشمانش را برگرداند... و سپس سر و دستانش بالا رفتند و فریاد زد: "من به فضا پرواز می کنم!"
    
  این تیم تا اواخر عصر یک دوره آزمایشی آزمایشی را پشت سر گذاشتند، سپس با رئیس دانشگاه هریس ملاقات کردند و اخبار مربوط به اینکه چه کسی قرار است به ایستگاه فضایی آرمسترانگ پرواز کند را مخابره کرد. هریس بلافاصله برای صبح روز بعد معاینه پزشکی در حین پرواز را برنامه ریزی کرد و پس از آن قرار شد اطلاعیه ای را برای رسانه ها اعلام کند. فقط در اوایل عصر توانستند به خانه بروند. برد تازه به ساختمان آپارتمانش در پاولی کانیون رسیده بود و می خواست دوچرخه و کوله پشتی خود را از پله ها بالا بیاورد که شنید: "سلام، غریبه."
    
  برگشت و جودی را دید که یک کوله پشتی لپ تاپ در دست داشت. او گفت: "سلام به شما. "ما غریبه نیستیم. من هر روز تو را می بینم."
    
  من می دانم، اما فقط در مدرسه. ما در یک مجتمع زندگی می کنیم، اما من به سختی شما را اینجا می بینم. سرش را به سمت دوچرخه براد تکان داد. "چی، رفیق، می خواستی دوچرخه و کوله پشتی خود را از پنج پله بالا بکشی؟"
    
  "من همیشه این کار را انجام می دهم."
    
  "وای. آفرین، اونیا." نگاهی به او انداخت. "من متوجه شدم که شما دیگر عصا حمل نمی کنید."
    
  "من هرگز آن را جایگزین نکردم."
    
  "آیا رئیس راتل از دست شما عصبانی نمی شود؟"
    
  برد گفت: "بهار گذشته او مجروح شد، فروشگاه را بست و به فلوریدا نقل مکان کرد." درست بود - از ترس اینکه روس ها نه تنها براد، بلکه او را نیز هدف قرار دهند، کوین مارتیندیل او را متقاعد کرد که همسرش را بگیرد و شهر را ترک کند، که او با اکراه انجام داد. "باید این موضوع را به شما می گفتم، اما... می دانید که چطور بود."
    
  "وای. جودی گفت: فکر می‌کنم خیلی وقت است که به این نتیجه نرسیده‌ایم. "پس دیگر به باشگاه نمی روی؟"
    
  برد گفت: "من هر از گاهی در یک باشگاه ورزشی در مرکز شهر کلاس دفاع شخصی خواهم داشت." این بیشتر درست بود، اما این مسابقه هفتگی با یکی از اعضای تیم کریس وال بود، و او هر دو هفته یک بار تمرین سلاح گرم تازه‌تری داشت. براد مجوزی داشت که به او اجازه می داد در محوطه دانشگاه اسلحه حمل کند - او هرگز در مورد آن به جودی یا هیچ کس دیگری در تیم استارفایر نگفت. من بیشتر اوقات فراغت خود را در اتاق نشیمن، دوچرخه سواری یا انجام کارهایی مانند حمل دوچرخه به آپارتمانم می گذرانم.
    
  "عالی". آنها چند لحظه طولانی در سکوت ایستادند. سپس، "هی، می خواهی قبل از بسته شدن یک فنجان قهوه بخوری؟" گریه من.
    
  "قطعا". آنها به یک کافی شاپ کوچک در طبقه همکف آپارتمان بعدی رفتند و در خیابان قهوه نوشیدند. در اواخر اکتبر، آب و هوا هنوز در ساحل مرکزی کالیفرنیا عالی بود، اگرچه قطعا پاییز بود. براد پس از چند دقیقه سکوت گفت: "مرد، روز طولانی بود." "آیا با کلاس های خود خوب هستید؟"
    
  جودی گفت: "بیشتر. استادان به من استراحت می دهند تا آزمون تیراندازی تمام شود.
    
  برد گفت: برای من هم همینطور.
    
  آنها دوباره برای چند دقیقه سکوت کردند و سپس جودی قهوه‌اش را گذاشت، مستقیماً در چشمان براد نگاه کرد و گفت: "رفیق، به خاطر حرف‌هایم در هتل بتل مانتین عذرخواهی می‌کنم. حدس می‌زنم شوکه شده‌ام و آن را از تو بیرون آورده‌ام. تو واقعاً از ما در برابر مرد چاقو محافظت کردی."
    
  برد گفت: "فراموشش کن، جودی.
    
  جودی به قهوه اش نگاه کرد، سپس به میز. او با صدایی آهسته و شکسته گفت: "فقط چند روز دیگر به ایستگاه فضایی رفتم، مرا متوجه کرد که... یعنی اگر... اگر مشکلی پیش بیاید، من... دیگر هرگز تو را نخواهم دید و هرگز فرصتی برای عذرخواهی ندارم."
    
  برد دستش را دراز کرد و دستان او را در دستانش گرفت. او گفت: "اشکالی ندارد، جودی." "هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. این یک پرواز موفق و شلیک آزمایشی خواهد بود و من به عقب پرواز خواهم کرد. این یک ماجراجویی خواهد بود. این قبلا یک ماجراجویی واقعی بود. دوست دارم با من بیای."
    
  "براد..." دستانش را فشرد و سرش را پایین انداخت و وقتی دوباره آن را بالا برد، براد می‌توانست درخشش چشمانش را حتی در نور چراغ‌های خیابان ببیند. با لرزشی خفیف در صدایش گفت: "من... می ترسم رفیق." من می دانم که چقدر می خواهید به فضا بروید، و خوشحالم که این فرصت را دارید، اما هنوز می ترسم.
    
  براد به سمت صندلی کنار میز رفت، بازویش را دور او گرفت و او را محکم به سمت خود گرفت. وقتی از هم جدا شدند، به آرامی صورت او را لمس کرد و او را بوسید. "جودی... جودی، من می خواهم..."
    
  وقتی بوسه تمام شد زمزمه کرد: "با من بیا." چشمانش کاملا باز شد و در سکوت التماس به او خیره شد. رفیق، جرات نکن دوباره منو تنها بذاری. خوش اومدی براد قبل از اینکه ترکم کنی، مرا ببر."
    
  این بار، در طول بوسه عمیق بعدی آنها، هیچ تردیدی در افکار برد مک لانهان وجود نداشت.
    
    
  اتاق وضعیت خانه سفید
  ایالت واشنگتن
  در صبح روز بعد
    
    
  ویلیام گلنبروک، مشاور امنیت ملی پس از ورود کن فینیکس رئیس جمهور و آن پیج، معاون رئیس جمهور به اتاق موقعیت و نشستن روی صندلی های خود، گفت: "خوب است که تصمیم گرفتید از من بخواهید سایر سایت های پرتاب و فرودگاه های فضایی را بررسی کنم، آقای رئیس." روس‌ها واقعاً شلوغ بودند."
    
  "چی پیدا کردی بیل؟" - فینیکس پرسید و فنجان قهوه اش را گذاشت، دومی صبح. مصرف قهوه او با نزدیک شدن به روز انتخابات قطعا افزایش یافته است.
    
  گلنبروک گفت: "یک برنامه تسلیح مجدد فضایی گسترده و سریع روسیه در حال انجام است، قربان." او یک دکمه را فشار داد و اولین عکس بر روی صفحه نمایش در جلوی اتاق موقعیت ظاهر شد که یک موشک با بدنه بالابر بالدار در بالای آن را نشان می دهد که جایگزین مخروط دماغه موشک می شود. این کیهان پلستسک در شمال غربی روسیه است. هواپیمای فضایی که ما به عنوان ROS از ایستگاه فضایی بین‌المللی خارج شد، مشاهده کردیم که هواپیمای فضایی الکترون است که احتمالاً از پلستسک پرتاب شده است.
    
  گلنبروک با خواندن یادداشت‌هایی بر روی رایانه لوحی خود ادامه داد: "هم‌اکنون یک هواپیمای فضایی دیگر در سکوی پرتاب وجود دارد، و ما معتقدیم که این ظروف و این انبار بزرگ در کنار سکوی پرتاب، یک الکترون دیگر و حامل موشک پروتون هستند. ما فکر می کنیم که این یک پروتون است تا یک وسیله نقلیه پرتاب Angara 5 به دلیل عدم ذخیره سازی اکسیژن برودتی در نزدیکی. Angara-5 از اکسیژن مایع و نفت سفید RP-1 استفاده می کند، در حالی که پروتون از مایعات هایپرگولیک استفاده می کند: دی متیل هیدرازین و تتروکسید نیتروژن، دو ماده شیمیایی بسیار سمی که هنگام مخلوط شدن بدون نیاز به منبع احتراق می سوزند. وسیله نقلیه پرتاب آنگارا 5 قدرتمندتر است، اما اکسیژن مایع آن باید پس از سوار شدن بر روی پرتابگر دوباره پر شود زیرا می جوشد. پروتون سوخت کافی برای دوام تقریباً نامحدود دارد، بنابراین می‌تواند بدون نیاز به تعمیر و نگهداری روی سکوی پرتاب باقی بماند.
    
  عکس ها تغییر کرده اند. گلنبروک ادامه داد: "این کیهان‌دروم بایکونور در قزاقستان است، و همانطور که می‌بینید، به نظر می‌رسد یک الکترون دیگر روی سکوی پرتاب وجود دارد، این بار در پرتابگر آنگارا-5". این دو مورد هستند که می توانند در مدت کوتاهی، شاید در عرض چند روز یا حتی چند ساعت، راه اندازی شوند. الکترون که قبلاً هنگام باز شدن ROS از ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شده بود، دیروز روی باند شاتل در بایکونور فرود آمد. بنابراین ما شاید چهار الکترون را شمردیم. ما معتقدیم که در موجودی پنج عدد وجود دارد، اگرچه ممکن است تعداد بیشتری نیز وجود داشته باشد. بنابراین، ما به جستجوی پنجمین هواپیمای فضایی روسیه رفتیم. این را در هیچ کجای روسیه نخواهید دید..."
    
  گلنبروک عکس ها را تغییر داد و تصویر دیگری از هواپیمای فضایی الکترون در بالای یک موشک بزرگ روسی ظاهر شد. او گفت: "ما آن را پیدا کردیم - نه در روسیه، بلکه در جمهوری خلق چین. این فرودگاه فضایی شیچانگ در غرب چین است. Xichang برای بزرگترین، قدرتمندترین و قابل اطمینان ترین پرتاب موشک های Long March چین استفاده شد، اما همه این ماموریت ها به مرکز پرتاب ماهواره Wenchang در جزیره Hainan منتقل شدند، بنابراین Xichang به دفعات مورد استفاده قرار نگرفت.
    
  بنابراین، چینی ها اجازه می دهند هواپیماهای فضایی روسی از سکوهای پرتاب چینی پرتاب شوند؟ آن متوجه شد.
    
  گلنبروک گفت: "بله، خانم. عکس را بزرگ کرد. نه تنها این، بلکه این ساختمان ها مشابه ساختمان های پلستسک هستند. این امکان وجود دارد که این ساختمان‌ها یا در خود جای یک سیستم پرتاب هواپیمای فضایی الکترون دوم را داشته باشند، و اگر چنین است، به این معنی است که احتمالاً شش الکترون و شاید بیشتر در آنجا وجود داشته باشد. ما همه این امکانات را برای پرتاب‌ها و بازیابی آینده زیر نظر داریم، اما بر اساس اطلاعاتی که در زمان استقرار این دستگاه‌ها داشتیم، روس‌ها می‌توانند هر ده تا چهارده روز پس از بازیابی، هواپیمای فضایی را دوباره پرتاب کنند. فوق العاده سریع است. حالا می تواند سریعتر باشد."
    
  او با عکس چینی ماند اما یک منطقه دیگر را بزرگ کرد. "در اینجا یک پیشرفت جالب دیگر است." او برخی از اشیاء را با قلم لیزر برجسته می کرد. او گفت: "روس‌ها معمولاً موشک‌های زمین به هوای مدرن S-400 Triumph را در همه پایگاه‌های فضایی و پایگاه‌های نظامی اصلی خود نصب می‌کنند، اما در اینجا ما به S-500، پیشرفته‌ترین موشک کلاس جهان نگاه می‌کنیم. ." سطح به هوا، چندین برابر توانمندتر و قدرتمندتر از S-400 یا حتی PAC-3 Patriot خودمان. S-500 بیشتر شبیه یک موشک بالستیک با برد متوسط است تا یک موشک زمین به هوای معمولی که برای حملات هوایی و فضایی در بردهای بسیار طولانی طراحی شده است. این اولین استقرار S-500 در خارج از فدراسیون روسیه است و این واقعیت که در یک پایگاه نظامی چینی است شگفت‌انگیز است - ما فرض می‌کنیم که چینی‌ها اکنون می‌توانند به اطلاعات فنی درباره بهترین سیستم دفاع هوایی که تا کنون ساخته شده است دسترسی داشته باشند.
    
  "مدل "S" نشان می‌دهد که برای درگیری مؤثر با اهداف فضایی طراحی شده است، به‌ویژه، ایستگاه‌های فضایی ایالات متحده، فضاپیماها و انبارهای تسلیحاتی در مدار پایین زمین، و همچنین موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز کم‌پرواز و هواپیماهای رادارگریز" - گلنبروک. ادامه داد. ما سایت‌های پرتاب S-500 را در اطراف مسکو و جاهای دیگر جست‌وجو کردیم و ظن ما تأیید شد: آنها در حال جابجایی تعدادی S-500 هستند که معمولاً در اطراف برخی از شهرهایشان مستقر هستند و آنها را در فضاپیماها پراکنده می‌کنند. ما همچنین در حال مطالعه تأسیسات تولید Almaz-Antni در نزدیکی مسکو و سن پترزبورگ هستیم. سن پترزبورگ برای بررسی اینکه آیا شواهدی وجود دارد که نشان دهد روس ها تولید اس-500 را افزایش می دهند یا خیر. ما انتظار داریم که در آینده نزدیک تولید اس-500 را چهار برابر کنند و حداقل یک باتری اس-500 را به هر پایگاه نظامی روسیه در سراسر جهان اختصاص دهند."
    
  آنه گفت: "به نظر من آنها نه تنها برای عملیات در فضا، بلکه برای دفع حمله دیگری به پایگاه‌های منزوی خود نیز آماده می‌شوند." او و فینیکس نگاه‌های آگاهانه‌ای را با هم رد و بدل کردند - آخرین حمله هوایی آمریکا به یک پایگاه نظامی خارجی، حمله بمب‌افکن B-1B لنسر به تأسیسات نظامی در جمهوری خلق چین به رهبری پاتریک مک‌لاناهان بود که به طور گسترده‌ای گمان می‌رفت در این حمله کشته شده بود.
    
  گلنبروک گفت: "بنابراین افراد اطلاعاتی فکر می‌کردند که در حالی که ما به سایر سلاح‌های ضد موشکی که روس‌ها یا چینی‌ها در حال استقرار آنها هستند نگاه می‌کردیم، آنها به موشک‌های ضد موشکی پرتاب‌کننده جنگنده نگاه می‌کردند. سه پایگاه شناخته شده برای هواپیمای Mikoyan-Gurevich 31D وجود دارد که حامل موشک های ضد هوایی و ضد ماهواره ای خط مقدم روسی است. ما کمی بیشتر از تعداد مشاهده شده معمولی شمارش کردیم و همچنین تعداد بیشتری از تانکرهای هوایی Il-76 را در هر پایگاه شمارش کردیم. همه پایگاه ها فعال هستند و روس ها به صورت شبانه روزی در حال گشت زنی هستند - با حداقل دو پرواز ضد ماهواره در هوای بیست و چهار ساعته. /هفت. پایگاه های پتروپاولوفسک-کامچاتسکی، پایگاه هوایی یلیزوو در خاور دور روسیه، فرودگاه بولشویه ساوینو در غرب-مرکز روسیه و پایگاه هوایی چکالوفسکی در نزدیکی مسکو به ویژه فعال هستند. آن‌ها گشت‌زنی می‌کنند و بسیاری از تمرین‌های آزمایشی را انجام می‌دهند و جنگنده‌ها را تقریباً عمودی به ارتفاعات بسیار بالا می‌برند.
    
  گلنبروک ادامه داد: "میگ-31 تقریباً چهل سال است که از تولید خارج شده است، اما پیشرفت هایی دارد. این هواپیما خود یکی از سریعترین هواپیماهای جهان است. حمل موشک ASAT آن را به یک خوک حجیم تبدیل می کند، اما این سیستم همچنان کار می کند. این موشک یک موشک اصلاح شده 9K720، مشابه آخرین موشک بالستیک تئاتر اسکندر، اما با یک کلاهک انفجاری با قابلیت هدایت رادار میلی متری برای عملیات فضایی شلیک می کند. حدود صد مدل D در خدمت وجود دارد - اگر مدل‌های دیگر را به مدل‌های ضدبعدی تبدیل کنند یا برخی را از فضای ذخیره‌سازی خارج کنند، شاید بیشتر شود. او درب تبلتش را بست و نشان داد که جلسه توجیهی اش تمام شده است.
    
  رئیس جمهور فینیکس در پایان گفت: "بنابراین به نظر می رسد که روس ها با آماده کردن نیروی فضایی خود به ابتکار فضایی من پاسخ می دهند و چینی ها حداقل با سکوهای پرتاب و پشتیبانی به آنها کمک می کنند. "اندیشه ها؟"
    
  آنه گفت: "هیچ چیز غیر منتظره ای نیست." ما همه اینها را در چند سال گذشته در عمل دیده ایم، به جز هواپیماهای فضایی.
    
  گلنبروک گفت: "ما باید فرض کنیم که آنها این هواپیماهای فضایی الکترون را به همان روشی که 14 سال پیش انجام دادند مسلح خواهند کرد." آنها ده موشک فوق سریع هدایت لیزری حمل می کردند. کلاهک وجود ندارد، اما نیازی به کلاهک نیست - اگر جسمی به ایستگاه یا ماهواره ای برخورد کند که با سرعت چند مایل در ثانیه حرکت می کند، قطعاً به آن آسیب می رساند و به احتمال زیاد آن را از بین می برد. و موشک‌های زمین‌پرتاب می‌توانند کلاهک ریزهسته‌ای را نیز حمل کنند، همان کلاهکی که در حملات آمریکا به هولوکاست مورد استفاده قرار گرفت، که اگر در فاصله یک مایلی ایستگاه منفجر شود، می‌تواند مستقیماً آن را به فراموشی بسپارد. حتی اگر او بیش از آن را از دست داده بود، تشعشع و پالس الکترومغناطیسی احتمالاً به ایستگاه آسیب جدی وارد می کرد.
    
  آنه گفت: "سفینه فضایی ما به خوبی در برابر تشعشعات محافظت می شود، بیل، به ویژه فضاپیمای سرنشین دار ما - آنها سال ها، گاهی اوقات چندین دهه در تابش فضایی کار می کنند." اما هر گونه سلاح جنبشی که علیه ایستگاه باشد خطری جدی ایجاد می کند.
    
  "ایستگاه دارای سلاح های دفاعی است که می تواند از آن استفاده کند، درست است؟" رئیس جمهور پرسید. من یک تور از مرکز فرماندهی در آرمسترانگ داشتم. آنها گفتند که می‌توانند ظرف چند روز لیزر بزرگ اسکای‌بولت را فعال کنند و در مورد لیزر شیمیایی کوچک‌تری که می‌توانستند استفاده کنند صحبت می‌کردند، اما انبارهای تسلیحات مداری فعال نیستند.
    
  آن گفت: "درست است، آقا، پس از حذف مواد آزمایشی Starfire." شاید باید کارگاه‌های اسلحه‌سازی Kingfisher را فعال کنیم و غیرفعال‌ها را به مدار بازگردانیم."
    
  فینیکس گفت: "من هنوز برای انجام این کار کاملاً آماده نیستم، آن"، "اما می‌خواهم در صورت مشاهده هرگونه حرکتی در جهت دارایی‌های فضایی خود، به ویژه آرمسترانگ، آماده باشم. موشک‌ها و پایگاه‌های هوایی با این میگ‌های ضدماهواره را می‌توان علیه موشک‌های بالستیک یا کروز از دریا هدف قرار داد، درست است؟
    
  گلنبروک پاسخ داد: "بله، قربان، اما انتقال زیردریایی به موقعیت خود زمان می برد و حمله روسیه به ایستگاه فضایی آرمسترانگ می تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد. اگر روسیه بتواند بر دفاع ایستگاه غلبه کند، می تواند آن را از آسمان بیرون کند. ترکیبی از حمله هواپیمای فضایی الکترون، موشک‌های پرتاب شده از هوا، و موشک‌های ضد ماهواره‌ای پرتاب شده از زمین که به طور همزمان حمله می‌کنند، می‌تواند این کار را انجام دهد."
    
  رئیس جمهور سری تکان داد، اما برای چند لحظه ساکت ماند. او در نهایت گفت: "بیایید به دیپلماسی و سرهای خونسرد فرصت بدهیم قبل از اینکه از سلاح های فضایی بیشتری استفاده کنیم. سرنگون کردن آرمسترانگ مانند حمله به یک ناو هواپیمابر یا یک پایگاه نظامی است: یک اقدام جنگی. گریزلوف آنقدرها هم دیوانه نیست."
    
  آن به رئیس جمهور یادآور شد: "روسیه در گذشته هر دو را انجام داده است، آقا." پدر گنادی استاد حمله یواشکی به ایالات متحده در جریان هولوکاست آمریکایی بود که تقریباً ده برابر پرل هاربر کشته شد.
    
  فینیکس گفت: "آن را می‌دانم، اما اگر بتوانم از آن اجتناب کنم، هنوز برای تشدید این وضعیت آماده نیستم. من اجازه استفاده از تمام سلاح‌های دفاعی را که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله لیزر شیمیایی، اما بدون سلاح تهاجمی را می‌دهم."
    
  "آقا می‌توانم پیشنهاد کنم ژنراتور مغناطیسی هیدرودینامیکی را در ایستگاه فضایی آرمسترانگ فعال کنید؟" آنه پرسید. آن پیج نه تنها طراح سیستم دفاع موشکی اسکای‌بولت، بلکه یکی از ویژگی‌های بسیار پیشرفته آن نیز بود: MHD یا ژنراتور مغناطیسی هیدرودینامیک، دستگاهی با انرژی هسته‌ای که صدها مگاوات نیرو برای لیزر الکترون آزاد Skybolt تولید می‌کرد. بدون ایجاد اختلال در کنترل سیستم جهت گیری ایستگاه فضایی آرمسترانگ یا مسیر پرواز مداری. "این چند سال است که عملاً از بین رفته است و یک یا دو روز طول می کشد تا روشن شود و آزمایش شود. اگر اوضاع واقعاً بد پیش می‌رود، اگر Skybolt در اسرع وقت در دسترس باشد، خوب است.
    
  "آیا در مورد ژنراتوری صحبت می کنید که لیزر بزرگ Skybolt را تغذیه می کند؟" - فینیکس پرسید. آن سر تکان داد. من می دانم که ما هرگز معاهده ممنوعیت تسلیحات فضایی را تصویب نکردیم، اما طوری رفتار کردیم که گویی این معاهده در حال اجراست. آیا این پیمان را زیر پا می گذارد؟"
    
  آن لحظه ای فکر کرد و بعد شانه هایش را بالا انداخت. من کارشناس کنترل تسلیحات یا وکیل نیستم، قربان، اما برای من مولد برق یک سلاح نیست، حتی اگر مجهز به راکتور هسته ای باشد. Skybolt یک سلاح است و برخی از اجزای آن توسط دانشجویان Cal Poly برای انتقال برق به زمین استفاده می شود. او تردید کرد، سپس اضافه کرد: "اگر نیاز باشد، آنها می توانند امنیت دیپلماتیک ما را تامین کنند، قربان."
    
  آنها از یک ژنراتور بزرگ استفاده نخواهند کرد، درست است؟ من هرگز اجازه این کار را ندادم."
    
  آن توضیح داد: "پرتو لیزر مایکروویو Starfire با انرژی جمع‌آوری شده توسط پانل‌های خورشیدی دانش‌آموزان تغذیه می‌شود. ژنراتور MHD هنوز از نظر فیزیکی به Skybolt متصل است، اما لیزر الکترون آزاد را نمی‌توان بدون قطع کردن اجزای Starfire و اتصال قطعات Skybolt در جای خود شلیک کرد. من نمی‌دانم چقدر طول می‌کشد، اما دانش‌آموزان به سرعت Starfire را در جای خود قرار دادند، بنابراین در صورت لزوم، فکر می‌کنم می‌توانیم Skybolt را خیلی سریع دوباره راه‌اندازی کنیم.
    
  رئیس جمهور چند لحظه به این موضوع فکر کرد، سپس سر به نشانه موافقت تکان داد. وی گفت: "تا زمانی که لیزر بزرگ ناوشکن کشتی بدون دستور من کار نکند، من اجازه می‌دهم ژنراتور فعال و آزمایش شود". من فکر می کنم ما منتظر خواهیم بود تا به روس ها اطلاع دهیم که در حال آزمایش یک ژنراتور بزرگ تا مقطعی در آینده نزدیک هستیم.
    
  آنا گفت: موافقم. اما اگر می‌خواهید با روس‌ها معامله کنید، ممکن است مجبور شوید در سیاست فضایی و کاهش نظامی خود تجدید نظر کنید. به عنوان مثال، پایان دادن به اعلام مدارهای اشغالی به عنوان دارایی‌های مستقل آمریکا - به نظر می‌رسید که گریزلوف از این موضوع عصبانی شده است.
    
  رئیس جمهور گفت: در صورت لزوم این کار را انجام خواهم داد، امیدوارم نه قبل از انتخابات. "این مهمات بیشتر برای باربو است."
    
  آن گفت: "ما ممکن است اطلاعاتی را که بیل به تازگی به ما اطلاع داده است فاش کنیم. اگر به روسیه نشان دهیم که در حال ساخت سلاح های فضایی خود است، سیاست فضایی شما مانند یک ضرورت مشروع دفاع ملی به نظر می رسد.
    
  رئیس جمهور گفت: "اما باربو می تواند بگوید که روسیه به سادگی به ابتکار فضایی من واکنش نشان می دهد." من ترجیح می‌دهم این مسیر را طی نکنم. من به کاهش سیاست‌هایم، به‌ویژه در مورد حفاظت از دارایی‌ها و مدارهای فضایی‌مان فکر می‌کنم - حق با شماست، فکر می‌کنم این بخشی است که گریزلوف را داغ و آزار می‌دهد. امیدوارم تا پس از انتخابات منتظر بماند." او به مشاور امنیت ملی خود مراجعه کرد. بیل، من باید بدانم دقیقا چه مدت طول می‌کشد تا کارگاه‌های تسلیحات Kingfisher راه‌اندازی شود، و می‌خواهم تا حد امکان تقویت‌کننده‌های هواپیمای فضایی را هدف قرار دهم. من نمی خواهم هیچ نیرویی را منتقل کنم، اما می خواهم بدانم چقدر طول می کشد تا هر چیزی که منابع فضایی ما را تهدید می کند، نابود کنیم. یادم می‌آید که زمانی یک دسته کامل سلاح برای پرتاب‌های فضایی داشتیم - می‌خواهم بدانم جو گاردنر با آنها چه کرد.
    
  گلنبروک گفت: بله قربان، و رفت.
    
  پس از رفتن او، رئیس جمهور همان روز صبح سومین فنجان قهوه خود را برای خود ریخت - که به نظر او نشانه خوبی نبود. او گفت: "من از وارد کردن سیاست به این تصمیم‌ها متنفرم. "این راهی نیست که باید انجام شود."
    
  آن گفت: "شاید نه، اما این زندگی در دنیای واقعی است، کن." رئیس جمهور ایالات متحده احتمالا هرگز نخواهد توانست خود را از سیاست جدا کند، به ویژه در زمان انتخابات. همینه که هست."
    
  فینیکس گفت: "پس بیایید به کمپین بازگردیم، آن". "برنامه امروز ما چیست؟"
    
  معاون رئیس جمهور گفت: "شما یک روز تعطیل دارید و من پیشنهاد می کنم آن را با خانواده خود بگذرانید زیرا تقریباً هر روز تا روز انتخابات در مسیر مبارزات انتخاباتی خواهید بود." مسابقه نهایی ساحل غربی فردا صبح آغاز می شود. ما فونیکس، سن دیگو و لس آنجلس را رزرو کرده ایم، اما کمپین همچنین چند توقف در شمال و مرکز کالیفرنیا را پیشنهاد کرده است. دیر شده است - FAA ترجیح می دهد بیش از دو روز اخطار داشته باشد تا حریم هوایی اطراف فرودگاه هایی را که در آنها پرواز می کنید برای ایر فورس وان ببندد، اما اگر امروز صبح به آنها اطلاع دهیم، مشکلی نیست.
    
  آن در حالی که از رایانه تبلت خود می خواند، ادامه داد: "پیشنهاد می کنم قبل از رسیدن به پورتلند و سیاتل سه توقف داشته باشیم." "اول، مرکز تحقیقات ایمز ناسا در نزدیکی سن خوزه، که آزمایش‌های تونل باد فناوری‌های مختلف فضایی را انجام می‌دهد. کارخانه Aerojet Rocketdyne در شرق ساکرامنتو، که موتورهای کلاس جدیدی از وسایل نقلیه پرتاب سنگین را می سازد. و سن لوئیس اوبیسپو برای شرکت در پرتاب آزمایشی نیروگاه مداری خورشیدی Starfire. در هر شهر یک جلسه و یک شام جمع آوری کمک مالی در سن خوزه وجود دارد. پس از آن، او به پورتلند و سیاتل می رود، به مراسم یادبودی در پایگاه نیروی هوایی سابق فیرچایلد در نزدیکی اسپوکین به مناسبت سالگرد هولوکاست آمریکا، و سپس به بویز برای پایان سفر ساحل غربی. سپس راه خود را به سمت شرق طی می کنید. سه شهر یک روز قبل از روز انتخابات. من چند توقف در ساحل شرقی خواهم داشت و در حالی که شما به سمت شرق می روید به سمت غرب می روم."
    
  رئیس جمهور گفت: "فو." "خوشحالم که این آخرین کمپین من خواهد بود - ملاقات با بچه ها خوب است، اما مطمئناً آرامش شما را تحت تأثیر قرار می دهد." او در نظر داشت برنامه‌های خود را تغییر دهد، اما نه برای مدت طولانی: "بروید و توقف‌هایی را در کالیفرنیای شمالی، آن، اضافه کنید. وقتی بمیرم استراحت خواهم کرد."
    
  معاون رئیس جمهور گفت: بله قربان، تلفن را برداشت و به کارکنان خود هشدار داد تا اقدامات لازم را انجام دهند. وقتی کارش تمام شد، پرسید: "قبل از اینکه به FAA هشدار دهیم، آقا، من یک سوال دارم: آیا می خواهید اجرای آزمایشی نیروگاه خورشیدی مداری و سفر به ایستگاه را برای براد مک لاناهان و کیسی هاگینز، دانشجویان کالج به تعویق بیندازید. از کالیفرنیا؟" وضعیت مشکل فضایی "شروع به گرم شدن کرده است، و این شلیک آزمایشی توجه زیادی را در سراسر جهان به خود جلب کرده است. بسیاری از مردم، از جمله روس ها و گروهی از گروه های ضد جنگ و محیط زیست، این را می خواهند. آزمایش لغو شود و ایستگاه فضایی اجازه داده شود در جو بسوزد."
    
  رئیس جمهور در حالی که سرش را تکان می داد، گفت: "در مورد این اعتراضات خوانده ام. "به نظر می‌رسد این همان چیزی است که برای دهه‌ها از لیبرال‌های چپ افراطی می‌شنویم: پیشرفت فناوری برای مردم، حیوانات، صلح جهانی، فقرا و سیاره زمین بد است. آرمسترانگ به خصوص مطبوعات بد زیادی دریافت می کند، بیشتر به نظر من به این دلیل که در آسمان بسیار قابل مشاهده است و چپ فکر می کند که ما از همه افراد روی زمین جاسوسی می کنیم و مایلیم از پرتو مرگ برای شلیک به هر کسی استفاده کنیم. آنها هیچ ایده ای ندارند که در ایستگاه فضایی آرمسترانگ چه می کنند. می‌توانم در مورد تجربیاتم و فناوری‌ای که این کار را ممکن کرده است، صحبت کنم، اما وقتم را تلف می‌کنم."
    
  کن فینیکس لحظه ای به آن فکر کرد و سپس سرش را تکان داد. او گفت: "آن، من ابتکار خود را در زمینه فناوری فضایی و صنعتی شدن متوقف نمی‌کنم، زیرا روس‌ها یا برخی افراد چپ‌گرا فکر می‌کنند این آغاز پایان سیاره است. بیایید سعی کنیم پیش بینی کنیم و برای کارهایی که این گروه ها یا حتی روس ها ممکن است بعد از این شلیک های آزمایشی انجام دهند آماده کنیم، اما من آنها را لغو نمی کنم. این توهین به زحماتی است که این دانش آموزان برای این پروژه کشیده اند. این یک پروژه صلح آمیز است: ارسال انرژی به هر کسی که به آن نیاز دارد، تقریباً در هر نقطه از جهان. این چیز خوبیه. چپ ها می توانند در این مورد هر چه می خواهند بگویند، اما این طور است. نه، ما به جلو می رویم."
    
    
  فرودگاه منطقه ای سان لوئیس OBISPO
  آن عصر
    
    
  براد پشت میز در آشیانه هواپیما در فرودگاه منطقه ای سن لوئیس اوبیسپو نشسته بود و پیشرفت را با رایانه خود تماشا می کرد، زیرا آخرین ناوبری، نقشه ها، زمین و موانع از طریق ماهواره مستقیماً به هواپیمای پدرش Cessna P210 Silver Eagle که پشت سر او پارک شده بود ارسال می شد. Silver Eagle یک سسنا P210 کوچک اما بسیار قدرتمند بود که با موتور توربین 450 اسب بخاری و فهرست بلندبالایی از سیستم های اویونیک پیشرفته و سایر سیستم ها اصلاح شده بود و این هواپیمای سی ساله را به یکی از پیشرفته ترین هواپیماهای جهان تبدیل کرد.
    
  تلفن همراهش بوق زد و به شناسه تماس‌گیرنده نگاه کرد، از اینکه آن را نمی‌شناخت تعجب نکرد - آنقدر پرس و جو در رسانه‌ها انجام داده بود که بدون نگاه کردن به سادگی پاسخ داد: "سلام. این براد است، پروژه استارفایر."
    
  "آقای مک‌لانهان؟ نام من Yvette Annikki، محقق ارشد در European Space Daily است. چند روز پیش در کنفرانس مطبوعاتی شما در آزمایشگاه شما به طور خلاصه صحبت کردیم."
    
  اسمش را نمی‌شناخت، اما قطعاً لهجه‌ی تند را می‌شناخت. برد گفت: "فکر نمی‌کنم نام شما را در کنفرانس مطبوعاتی پیدا کنم، اما به یاد دارم که آن را در فهرست رسانه‌ها دیدم. امشب چطوری؟"
    
  "خیلی خوب، متشکرم، آقای مک لانهان."
    
  "براد، لطفا."
    
  ایوت گفت: "متشکرم، براد. من به تازگی به سن لوئیس اوبیسپو برگشتم تا امشب در مهمانی خوشامدگویی شما شرکت کنم و اجرای آزمایشی Starfire را تماشا کنم، و چند سوال اضافی از شما داشتم. هنوز در شهر هستی؟"
    
  "آره. اما من صبح زود به سمت کوه نبرد می روم."
    
  اوه، البته، پرواز به ایستگاه فضایی آرمسترانگ با هواپیمای نیمه شب. تبریک می گویم."
    
  "متشکرم". براد فکر کرد لعنتی، آن صدا مسحورکننده بود.
    
  ایوت گفت: "نمی‌خواهم شما را اذیت کنم، اما اگر آزاد هستید، واقعاً می‌خواهم چند سؤال بپرسم و نظر شما را در مورد رفتن به ایستگاه فضایی دریافت کنم. "من می توانم چند دقیقه دیگر در محوطه دانشگاه باشم."
    
  برد گفت: "من در دانشگاه نیستم." "من در حال آماده سازی قبل از پرواز در هواپیمای خود هستم تا برای پرواز به کوه نبرد آماده شوم."
    
  "براد هواپیمای خودت داری؟"
    
  "این مال پدرم بود. هر فرصتی که پیدا می کنم با آن پرواز می کنم."
    
  "چقدر هیجان انگیز! من آزادی پرواز را دوست دارم. خیلی شگفت انگیز است که بتوانید در یک لحظه سوار هواپیمای خود شوید و به جایی پرواز کنید."
    
  برد گفت: "این مطمئناً است. "آیا شما خلبان هستید؟"
    
  ایوت گفت: "من فقط گواهینامه خلبانی ورزش سبک اروپایی دارم. من نمی توانستم از سن لوئیس اوبیسپو به کوهستان نبرد پرواز کنم. من معتقدم این یک سفر بسیار آسان با هواپیمای شماست."
    
  برد گفت: "سفر حدود 9 ساعت طول می کشد." "من می توانم این کار را در مدت کمی بیشتر از دو انجام دهم."
    
  "حیرت آور. باید هواپیمای خیلی خوبی باشد."
    
  "دوست داری اینو ببینی؟"
    
  ایوت گفت: "من نمی‌خواهم به شما تحمیل کنم، براد. "شما روزهای بسیار مهمی در پیش دارید و من فقط چند سوال دارم."
    
  برد گفت: "مشکلی نیست. "در خیابان برود به جنوب بروید، به سمت راست به سمت جاده فرودگاه بپیچید و در خروجی که در سمت چپ "جنرال هوانوردی" مشخص شده است توقف کنید. من بیرون می آیم و آن را برایت باز می کنم."
    
  "خب... من دوست دارم هواپیمای شما را ببینم، اما نمی‌خواهم شما را اذیت کنم."
    
  "اصلا. من فقط منتظرم تا هواپیما خودش را به روز کند. شرکت خوب خواهد بود."
    
  ایوت گفت: "خب، در این صورت، خوشحال می شوم که به شما بپیوندم." من می توانم تا ده دقیقه دیگر آنجا باشم. من در حال رانندگی با یک ولوو سفید اجاره ای هستم."
    
  درست ده دقیقه بعد، یک سدان سفید رنگ ولوو به سمت ساختمان ترمینال حرکت کرد. برد از گیت درایو عبور کرد و کارت دسترسی خود را روی خواننده کشید و دروازه ورودی شروع به باز شدن کرد. او سوار دوچرخه اش شد و به آشیانه اش برگشت، ولوو که خیلی عقب نبود.
    
  برد درهای دوتایی آشیانه را باز گذاشت و چراغ‌های داخلی را روشن گذاشت تا ایوت بتواند عقاب نقره‌ای را هنگام بالا کشیدن ببیند. وقتی از ماشین پیاده شد گفت: "از اینکه دوباره می بینمت، براد، خوشحالم". او با او دست داد و سپس یک کارت ویزیت به او داد. "امیدوارم منو یادت باشه؟"
    
  برد گفت: "بله، البته که می خواهم." لعنتی، او به خودش اشاره کرد، او حتی از دفعه قبل سکسی تر است. برگشت و به هواپیما اشاره کرد. "اینجا او می آید."
    
  "این فوق العاده است!" ایوت متوجه شد. "به نظر می رسد شما آن را در شرایط بی عیب و نقص نگه دارید."
    
  برد گفت: "هنوز فکر می‌کنم این هواپیمای پدرم است، بنابراین هر فرصتی به دست می‌آورم روی آن کار می‌کنم و بعد از هر پرواز آن را تمیز می‌کنم.
    
  ایوت گفت: "پدر شما مرد بزرگی بود. "من برای از دست دادن شما بسیار متاسفم."
    
  براد همیشه باید به یاد می آورد که با این احساساتی که رسانه ها دائماً به او پیشنهاد می کردند عمل کند - سخت بود، اما او بهتر و بهتر وانمود می کرد که پدرش واقعاً مرده است. او پاسخ داد: متشکرم.
    
  ایوت وارد آشیانه شد و شروع به تحسین هواپیما کرد. "بنابراین. از هواپیمای جذابت بگو، برد مک‌لانهان."
    
  برد گفت: "این Silver Eagle نام دارد، Cessna P21ў Centurion که موتور بنزینی پیستونی 310 اسب بخاری آن با یک موتور توربوپراپ با سوخت جت 450 اسب بخاری جایگزین شده است. "همچنین دارای یکسری اصلاحات دیگر است. سرعت کروز حدود دویست و پنجاه مایل در ساعت، برد هزار مایل، سقف بیست و سه هزار پا.
    
  "اوو". او لبخندی شیطنت آمیز به براد زد و گفت: "این باعث می شود او واجد شرایط باشگاه چهار مایل بالا باشد، نه فقط باشگاه مایلز، درست است؟" براد سعی کرد به خار او بخندد، اما وقتی حواسش پرت شد، این فقط به عنوان یک خرخر بی ادبانه ظاهر شد و متعجب بود که چگونه توانسته به آن باشگاه در غرفه عقاب نقره ای بپیوندد. "و شما گفتید که هواپیما خودش را به روز کرد؟"
    
  برد گفت: "به روز رسانی ها از طریق ماهواره پخش می شوند." وقتی به آنها نیاز دارم، هواپیما را به یک منبع برق خارجی وصل می‌کنم، آن را روشن می‌کنم و منتظر می‌مانم."
    
  "این مانند روش معمول به روز رسانی اویونیک و پایگاه داده نیست."
    
  برد گفت: "این هواپیما چندین پیشرفت دارد که هنوز در دسترس بقیه جامعه هوانوردی عمومی نیست. پدرم از هواپیمای خود به عنوان تخت آزمایشی برای بسیاری از چیزهای با فناوری پیشرفته استفاده کرد. او به یک توپ کوچک که در وسط بال راست پایین نصب شده بود اشاره کرد. او سال‌ها پیش از این هواپیما برای مأموریت‌های نظارتی با گشت هوایی غیرنظامی استفاده کرد، بنابراین این سنسورها را روی بال‌ها نصب کرد. آنها به اندازه توپ های تنیس هستند، اما می توانند بیست هکتار در هر ثانیه، در روز یا شب، از هر دو طرف هواپیما با وضوح شش اینچی اسکن کنند. تصاویر به گیرنده‌های زمینی منتقل می‌شوند یا می‌توانند روی نمایشگرهای چند منظوره در کابین خلبان با اطلاعات پرواز یا ناوبری روی آن‌ها نمایش داده شوند. من با استفاده از این سنسور چندین فرود در تاریکی مطلق و بدون نور انجام داده ام.
    
  ایوت گفت: "من قبلاً با چنین سنسور کوچکی چیزی نشنیده بودم.
    
  برد گفت: "من می توانم کارهایی را در این هواپیما انجام دهم که برای حداقل پنج سال، شاید ده سال، در دسترس عموم نباشد." مجوزهای کاملاً خودکار، توصیه‌های کنترل ترافیک هوایی، برنامه‌ریزی و تغییر مسیر خودکار پرواز، سیستم‌های اویونیک با کنترل صوتی، بسیاری از موارد."
    
  "آیا می توانم در این مورد بنویسم، براد؟" ایوت پرسید. "آیا می توانم در این مورد به خوانندگانم بگویم؟"
    
  برد لحظه ای فکر کرد و بعد شانه هایش را بالا انداخت. او گفت: "نمی‌دانم چرا نه. "این به عنوان "فوق سری" یا هر چیز دیگری طبقه بندی نشده است - فقط برای هوانوردی عمومی هنوز در دسترس نیست. همه اینها توسط فدرال رزرو تایید شده است، اما هنوز تولید یا برای فروش عرضه نشده است.
    
  ایوت گفت: "اما این نشان دهنده آینده هوانوردی عمومی است. من مطمئن هستم که خوانندگان من دوست دارند در مورد آن بخوانند. آیا می توانم کپی هایی از گواهی نامه های نوع اضافی و تأییدیه های این سیستم های فوق العاده را دریافت کنم؟
    
  برد گفت: "البته، اینها همه اطلاعات عمومی است. "بعد از بازگشت، می توانم همه اینها را برای شما جمع کنم."
    
  ایوت گفت: "خیلی از شما متشکرم. "می بینم که بعد از بازگشت شما باید دوباره به سن لوئیس اوبیسپو بروم..." او به چشمان او نگاه کرد و لبخند شیطنت آمیزی زد. نه تنها برای اینکه بتوانید در مورد پرواز خود به فضا به من بگویید، بلکه همچنین بتوانید در مورد هواپیمای جذاب خود نیز به من بگویید. آیا می توانم به داخل دفتر مرکزی باشگاه با ارتفاع چهار مایلی نگاهی بیندازم؟"
    
  برد گفت: البته. در ورودی را برای او باز کرد، سپس در حالی که او فضای داخلی را تحسین می کرد، نگاهی به کارت ویزیت او انداخت - و بله، الاغ خوشمزه او را تحسین کرد که وقتی به داخل هواپیما نگاه می کرد جلوی چشمانش تکان می خورد. "آیا شما در سانفرانسیسکو زندگی می کنید؟ این نیز یک پرواز آسان است. شاید بتوانم تو را در سن کارلوس ببرم و بتوانیم یک پرواز آزمایشی داشته باشیم و شاید ناهار را در خلیج هاف مون بخوریم؟
    
  ایوت گفت: "به نظر عالی است، براد."
    
  "ایوت. براد افزود: این نام زیبایی است.
    
  "متشکرم. مادرم فرانسوی و پدرم سوئدی است." به سمت او برگشت. "شما با خود بسیار سخاوتمند هستید - اوه!" برد به سمت جایی که به دنبالش بود برگشت و با تعجب دید که کریس وال در چند قدمی او ایستاده بود و دستانش را در جیب کتش انداخته بود. "سلام آقا. می توانیم به شما کمک نماییم؟"
    
  برد گفت: "او دوست من است." "ایوت، کریس را ملاقات کن. کریس، ایوت، گزارشگر روزنامه فضایی اروپا. آن دو مستقیماً به یکدیگر نگاه کردند. "چی شده، کریس؟"
    
  ول برای چند لحظه طولانی ساکت ماند و به ایوت نگاه کرد. سپس: "چند نکته ضروری است که اگر لحظه ای فرصت دارید، قبل از رفتن شما باید در مورد آنها صحبت کنیم."
    
  برد با تعجب پلک زد: "البته. اینجا چیزی در جریان بود - چرا برد آن را کشف نکرد...؟ "ایوت، می توانی..."
    
  ایوت گفت: "به اندازه کافی وقت شما را گرفته ام، براد. من می‌توانم سؤالاتی را که دارم برای شما ایمیل کنم. اگر قبل از برخاستن زمان دارید، لطفا پاسخ دهید. در غیر این صورت، آنها می توانند منتظر بمانند تا پس از پرواز شما دوباره ملاقات کنیم." دستش را دراز کرد و براد آن را تکان داد و سپس ایوت به جلو خم شد و گونه او را بوسید. در پرواز و شلیک آزمایشی خود موفق باشید. امیدوارم سفری امن و موفقیت بزرگ داشته باشید." سپس دستش را به سمت گاو دراز کرد. او گفت: "از آشنایی با شما خوشحالم، کریس." پس از چند ضربان قلب نسبتاً ناخوشایند، وول به آرامی دست راستش را از جیبش بیرون آورد و با او دست داد و هرگز چشمش را از او برنداشت. ایوت لبخندی زد و سری تکان داد، لبخند گرم دیگری به براد زد، سوار ماشینش شد و رفت.
    
  وقتی او از دید او دور شد، براد به Vol. "چه خبر است، گروهبان سرگرد؟ شما عبارت کد هشدار "اقلام مورد نیاز" را داده اید. چه اتفاقی می افتد؟"
    
  "اون کیه؟" ول با صدای آهسته و تهدیدآمیز پرسید.
    
  "گزارشگر برای European Space Daily، یک وبلاگ هوافضا مستقر در اتریش." برد کارت ویزیت ایوت را به او داد. من قبلاً در کنفرانس مطبوعاتی با او صحبت کردم."
    
  "آیا قبل از اینکه او را به اینجا دعوت کنید تا یک به یک شما را ملاقات کنید، او را بررسی کردید؟"
    
  براد با بررسی دقیق ول که به نظر می رسید واقعاً نگران این برخورد بود، پاسخ داد: "نه، اما او توسط دانشگاه بررسی شده است و اعتبار مطبوعات و دسترسی به محوطه دانشگاه به او داده شده است."
    
  وول با استفاده از علامت تماس جدید براد که پس از تیراندازی در پاسو روبلز به او داده شد، گفت: "شامپانزه می‌تواند اعتبار مطبوعاتی و دسترسی به دانشگاه را با موز کافی دریافت کند، تریگر، او نمی‌دانست که آیا این به تیراندازی اشاره دارد یا به این واقعیت که او الاغ اسب بود. "تو او را بررسی نکردی، اما او را به آشیانه خود دعوت کردی، شب، تنها؟"
    
  براد گفت: "پدر داره منو چک میکنه." او فراموش کرده بود که پدرش می‌تواند به دوربین‌های امنیتی موجود در آشیانه دسترسی داشته باشد و تماس‌های تلفن همراهش را زیر نظر بگیرد و متوجه شد که پاتریک بدون شک با نزدیک‌ترین فرد تماس گرفته است تا فوراً به فرودگاه برود و خبرنگار را بررسی کند.
    
  ول گفت: "احتمالا الاغت را نجات داد، تریگر."
    
  برد گفت: "خوب، باشه، من رویه های استاندارد امنیتی و ضد نظارت را نقض کردم." "شما و تیمتان ماه‌ها بدون یک زنگ هشدار، بدون حتی یک هشدار در شهر بودید. حال، چرا عبارت عبور هشدار ناگهانی؟ از کجا می‌دانی که او یک تهدید است؟"
    
  وول گفت: "با اطمینان نمی دانم - هنوز - اما من یک سوء ظن بسیار قوی دارم، و این تمام چیزی است که نیاز دارم." برای اولین بار از زمانی که برد با کریس وال کار کرده بود، دید که سرگروهبان بازنشسته بزرگ مردد می شود، انگار که خجالت می کشد؟ کریس وول، یک گروهبان بازنشسته تفنگداران دریایی ایالات متحده که برایش مهم است که کسی در مورد او چه فکری می کند...؟
    
  "چه لعنتی، گروهبان سرگرد؟" برد گفت.
    
  وول گفت: "وقتی برای اولین بار با مردم مواجه می‌شوم، واکنش استاندارد و ... مورد انتظار را از مردم دریافت می‌کنم، به‌ویژه... زنان.
    
  برد با خونسردی گفت: "اجازه بدهید حدس بزنم: آنها با دیدن سوختگی تشعشعات شما به وحشت می‌افتند." وقتی برای اولین بار شما را دیدم تقریباً همین واکنش را داشتم.
    
  ول گفت: "با تمام احترام، ماشه، شما را خراب کنید." براد فکر کرد این همان کریس وال واقعی بود که او می شناخت. "تو با دوستت ایوت متوجه این موضوع نشدی، نه؟ شما در تاکتیک های ضد جاسوسی خود بی دقت بودید، اینطور نیست؟
    
  "در مورد چه لعنتی صحبت می کنید، گروهبان؟"
    
  "آیا واکنش دوستت ایوت را با دیدن من دیدی؟" - ول پرسید.
    
  "آره. او شگفت زده شد. کمی." اما برد به یاد آورد و پاسخ خود را اصلاح کرد. "و دلپذیر."
    
  "تو اینطور فکر می کنی، تریگر؟" - ول پرسید.
    
  برد مکث کرد: "من..." به خدا، او فکر کرد، من کاملاً چیزی را از دست داده ام که باعث نگرانی تفنگدار سابق سابق شده است، شاید حتی ... او را می ترساند؟ او عمیقاً فکر کرد، سپس گفت: "در واقع، او بسیار جمع بود. درست است، او با شوک یا تعجب به شما واکنش نشان نداد، همانطور که من حتی مردان بالغ را دیده ام. اما او مودب بود."
    
  جلد گفت: "مودب، بله. "چه چیز دیگری؟ او واقعاً با مهربانی با یک غریبه زشت و عجیب و غریب که ناگهان درست پشت سر او ظاهر شد، چیزی که انتظارش را نداشت، می خواست به چه چیزی برسد؟ او چه چیز دیگری را کشف می کرد، تریگر؟
    
  "او..." ذهن براد در حال تپش بود و تلاش می کرد به آنچه که کریس وال آشکارا قبلاً قبلاً پیش بینی کرده بود، برسد، چیزی که اگر تحت تأثیر عوامل بیرونی - یعنی جنسی - قرار نمی گرفت، خودش باید تشخیص می داد. براد در نهایت گفت: "او... او سعی می کرد بفهمد که چگونه می خواهد با شما... برخورد کند."
    
  "با من معامله می کنی؟"
    
  براد دوباره تردید کرد، اما پاسخ به طرز دردناکی واضح بود: او خود را اصلاح کرد: "تو را حذف کن". براد با چشمانی گشاد شده و ناباورانه سرش را تکان داد، فکر کرد مزخرفات مقدس. او گفت: "او به دنبال الاغ من بود، اما تو ظاهر شدی و او را غافلگیر کردی، و او نمی دانست چه کار کند." او باید در آخرین ثانیه تصمیم می گرفت که حمله کند یا عقب نشینی کند و تصمیم گرفت عقب نشینی کند. اه لعنتی... !"
    
  ول گفت: "در نهایت، شما از نظر تاکتیکی فکر می کنید." "فکر می کنی اگر چند ماه پیش بروی و اتفاقی نیفتد، در امان خواهی بود؟ شما نمی توانید بیشتر از این اشتباه کنید. زمان همیشه به نفع شکارچی صبور است. این به دشمن زمان بیشتری برای مشاهده، برنامه ریزی، برنامه ریزی مجدد و اجرا می دهد. آیا فکر می کنید که چون بچه های بد شش ماه است که حمله نکرده اند، دست از کار کشیده اند؟ اشتباه. علاوه بر این، دیگر نمی توانید اشتباه کنید." وول اخم کرد و باعث شد چین و چروک صورتش عمیق تر شود. "به من بگو، تریگر: آیا هرگز دوباره دوستت را می بینی؟"
    
  برد گفت: "البته، وقتی او تعقیب کردن من را تمام کرد و برای کشتن وارد شد." اما به عنوان یک خبرنگار؟ هرگز. او قرار است در اعماق زمین شیرجه بزند."
    
  جلد گفت: "دقیقاً. او شکار را تمام نکرده است، اما دیگر هرگز نخواهید دید که با کسی مصاحبه کند، حداقل نه در آمریکای شمالی. در تاریکی فزاینده به اطراف نگاه کرد. او می‌گوید: "او چندین فرصت داشت که در فرودگاه، از راه دور، بدون توجه امنیتی یا دوربین‌ها، از شما فیلم بگیرد و از آنها استفاده نکرد. این به شما چه می گوید، ماشه؟"
    
  برد گفت: "این که او نمی خواهد این کار را از راه دور انجام دهد." "او ترجیح می دهد این کار را از نزدیک انجام دهد."
    
  "چه چیز دیگری؟"
    
  برد لحظه ای فکر کرد؛ سپس: "او از عکس گرفتن نمی ترسد. او معتقد است که می تواند فرار کند، یا یک توری پشت سر دارد که مطمئن است می تواند او را بیرون بیاورد."
    
  جلد گفت: "یا هر دو. به کارت ویزیت نگاه کرد. "سوای. در زبان سوئدی به معنای "شمشیر" است. شرط می بندم که او به دلایلی این نام را برای جلد انتخاب کرده است." برد به سختی آب دهانش را قورت داد. او کاملاً گستاخ است، مطمئناً: او پوششی را انتخاب کرد که او را در اتاق‌هایی با دوربین‌ها و میکروفون‌های زیاد نشان دهد، و ترسی ندارد طوری لباس بپوشد که توجه را به خودش جلب کند - دقیقاً برخلاف آنچه به او آموزش داده شده است. او یا واقعا احمق است یا یک قاتل بسیار با استعداد. او قطعا یک خیار درجه یک است. شرط می بندم که عکس های زیادی از او در آنجا وجود دارد. از تیم می‌خواهم او را دنبال کند." او لحظه ای درنگ کرد. هاگینز در حال حاضر در کوه نبرد است، درست است؟
    
  برد گفت: "کیسی باید زودتر می رفت تا بتوانند کت و شلوار او را بپوشند.
    
  "امروز عصر هوا بین اینجا و کوه نبرد چگونه است؟"
    
  ابرها بر فراز سیرا، شاید کمی تلاطم در بالای آن، اما در غیر این صورت خوب است.
    
  "امشب چیزی در محوطه دانشگاه برنامه ریزی کرده بودی، درست است؟"
    
  "کالج مهندسی قرار بود یک جشن کوچک برای تیم Starfire برگزار کند."
    
  وول گفت: "چیزی اتفاق افتاد و شما باید زودتر به کوه نبرد گزارش می دادید تا برای پرواز به ایستگاه فضایی آماده شوید." "بعداً عذرخواهی خواهید کرد. دوست جدید شما ایوت به آن مهمانی دعوت شده بود، درست است؟ براد چیزی نگفت، اما این موضوع در چهره اش مشخص بود. "اگر به اندازه کافی جسارت داشتم که در همان روز دوباره تلاش کنم، همان جایی بود که در کمین بودم. تو به آن دانشگاه برنمی گردی." او هیچ پاسخی از سوی براد دریافت نکرد - کسی که می‌دانست چقدر به قربانی بعدی آن زن نزدیک می‌شود، اگر واقعاً همان چیزی بود که آنها فکر می‌کردند. "آمادگی قبل از پرواز خود را انجام دهید، سپس در اسرع وقت به جاده بروید. من اینجا منتظر می مانم تا شما بلند شوید."
    
  برد سر تکان داد و وارد آشیانه شد. اما قبل از شروع آماده سازی قبل از پرواز، به دوربین امنیتی گوشه ای برگشت و گفت: "ممنون، بابا."
    
  چند ثانیه بعد پیامی در گوشی هوشمندش دریافت کرد. گفت: خوش اومدی پسرم. با خیال راحت پرواز کنید
    
    
  بالای مرکز مکزیک جدید
  روز بعد
    
    
  بومر اعلام کرد: "کاهش فشار". برد مک لاناهان مقداری از نیرو را قطع کرد و به هواپیمای فضایی S-19 Midnight اجازه داد تا به موقعیت پیش از تماس پشت و زیر تانکر هوایی Sky Masters Aerospace B-767 بازگردد. بوم سوخت گیری دوباره زیر دم تانکر جمع شد.
    
  صدای زن کامپیوتری اپراتور مانع روباتیک گفت: "همه چیز روشن است، نیمه شب هفتم." "آیا کار دیگری می توانیم برای تو انجام دهیم، هفت؟"
    
  بومر گفت: "خوب است که یک فنجان قهوه بنوشیم، اما اگر شکست خورد، ما می گوییم adios."
    
  تانکر 767 یک گردش تند به چپ را آغاز کرد. صدا گفت: "استاد سه وان واضح است، هفت. "روز خوبی داشته باشید".
    
  بومر گیره اکسیژن لباس الاستومری الکترونیکی خود را بالا آورد، رایانه های هواپیمای فضایی نیمه شب را تماشا کرد که چک لیست های "بعد از سوخت گیری" و "قبل از پرواز هیپرسونیک" را اجرا می کردند، سپس به براد در صندلی فرمانده ماموریت نگاه کرد. برد یک لباس فشاری نارنجی نارنجی پوشیده بود. کلاه ایمنی؛ دستان دستکش دارش روی کنترل های کناری و دریچه گاز روی کنسول میانی قرار داشت و راحت نشسته بود و مستقیم به جلو نگاه می کرد، انگار که روی کاناپه در حال تماشای تلویزیون است. براد وقتی متوجه این کار بومر شد، گیره کلاه خود را بالا برد.
    
  "میدونی، برد، تو دومین مسافر متوالی هستی که با من مواجه شدم و چشمانم آب گرفت."
    
  "بازم بگم؟" برد گفت.
    
  بومر گفت: "اولین رئیس جمهور فینیکس، و حالا شما: هر دوی شما بچه ها طوری رفتار می کنید که انگار سال ها فضانورد بوده اید." شما مانند یک حرفه ای با هواپیمای فضایی پرواز می کنید. شما درست به خانه نگاه می کنید."
    
  برد گفت: "این واقعاً با بمب افکن B-1B، بومر، تفاوت چندانی ندارد." Sky Masters Aerospace، به سرپرستی پاتریک مک‌لاناهان، چندین بمب‌افکن B-1B Lancer را بازسازی کرد و آنها را به خدمت بازگرداند، و براد برای مقابله با اقدامات تهاجمی جمهوری خلق چین علیه آنها آموزش دید تا هواپیما را از کوه نبرد به گوام برساند. همسایگان در جنوب چین. دریا. این مانور در سرعت‌های هوایی بالاتر بسیار بیشتر است، اما در سرعت‌های زیر صوت بسیار شبیه به استخوان است و تصویر دید در نقطه تماس زیر تانکر تقریباً دقیقاً مشابه B-1 است.
    
  بومر گفت: "خب، من تحت تاثیر قرار گرفتم." "شما در بیشتر مدت پرواز آن را با دست کنترل می‌کردید، نه کمتر از صندلی سمت راست، و یک لباس فضایی و دستکش‌های فضایی حجیم برای بوت پوشیده بودید. آیا برای گام بعدی آماده ای؟"
    
  براد گفت: "من شرط می بندم که انجام می دهی، بومر."
    
  بومر گفت: "من فقط حاضرم شرط ببندم که همینطور است." بنابراین، تا کنون بدترین نیروی G که تجربه کرده اید حدود دو بوده است، اما اکنون کمی شدیدتر خواهد شد. ما حداکثر از چهار G استفاده خواهیم کرد، اما شما آنها را در مدت زمان طولانی تری احساس خواهید کرد. من به شما اجازه می دهم آن را به صورت دستی پرواز کنید، اما اگر نیروهای g بیش از حد افزایش یافت، به من اطلاع دهید و من به جورج خلبان خودکار اجازه می دهم با آن پرواز کند. به یاد داشته باشید که وزن انگشتان شما تقریباً یک پوند است. سعی نکنید مقاومت کنید - چیزی بگویید و من به سمت خلبان خودکار می روم."
    
  "من این کار را انجام خواهم داد، بومر."
    
  "خوب. کیسی؟
    
  "بله، بومر؟" کیسی هاگینز پاسخ داد. او با جسیکا "گونزو" فاکنر در ماژول مسافری هواپیمای فضایی در محفظه بار بود. کیسی کت و شلوار فشار جزئی با گیره بسته پوشیده بود. گونزو یک EEAS تنگ پوشیده بود.
    
  بومر گفت: "آنچه را در مورد اضافه بار به شما گفتیم، به خاطر بسپارید. "اگر قبلاً در یک ترن هوایی بوده‌اید، فشاری مشابه آنچه اکنون احساس می‌کنید را احساس کرده‌اید، فقط این فشار طولانی‌تر خواهد بود. صندلی شما به شما کمک می کند تحت فشار قرار نگیرید. آماده؟"
    
  "من آماده ام، بومر."
    
  "گونزو؟"
    
  "آماده".
    
  "براد؟"
    
  "من آماده ام".
    
  بومر به براد گفت: "سپس آماده شو تا کمی تفریح کنی، فرمانده مأموریت. مدیر پرواز شما پیش روی شماست. من تو را با گاز نگه می دارم. مدیر پرواز را در مرکز نگه دارید، درست همانطور که اگر با سیگنال سیستم فرود ابزاری پرواز می کنید، این کار را انجام می دهید. از حدود دوازده درجه با بینی بالا شروع می کنیم، اما با افزایش سرعت افزایش می یابد. همانطور که گفتید، S-19 دوست دارد سریع حرکت کند، بنابراین هرچه سریعتر سرعت بگیرد، فرمان راحت‌تر می‌شود، تا زمانی که بالاتر از اتمسفر قرار بگیریم و میله‌های کنترل به حالت کنترل واکنش تغییر کنند، و سپس به نوعی ناخوشایند است. اکنون پنجره insert را به ما نشان می دهم. چک لیست ها کامل است. برو."
    
  بومر به آرامی گازها را پیش برد. براد خود را مجبور کرد که آرام بماند، زیرا او احساس کرد که شتاب و G-forces شروع به ساختن کردند. دید که بال‌های مدیر پرواز بالا می‌رود و چوب کنترل را خیلی محکم می‌کشد و بال‌ها پایین می‌آیند، یعنی دماغه‌شان خیلی بالاست. "آرام باش، براد. او لیز است. کنترل های لمسی سبک." برد کنترل خود را شل کرد و به آرامی بال های مدیر پرواز را به سمت هرم هدایت کرد. بومر گفت: "همین است. "پیش‌بینی نکن. ورودی ساده زیبا."
    
  اعداد ماخ خیلی سریع کاهش یافت و سریعتر از آنچه براد تصور می کرد از حالت توربوجت به حالت اسکرام جت رفتند. بومر گفت: "شصت و دو مایل بالاتر، براد و کیسی - تبریک می گویم، شما فضانوردان آمریکایی هستید. "حال همه چطوره؟"
    
  کیسی در حالی که به وضوح از فشار وارد شده بود، گفت: "زیبا... خوب." "چقدر... خیلی... طولانی تر؟"
    
  بومر گفت: "فقط چند دقیقه دیگر و سپس به حالت موشکی تغییر می کنیم." اضافه بار از سه به چهار خواهد پرید - کمی بالاتر، اما به این اندازه طول نخواهد کشید. او به براد نگاه کرد که در طول شتاب اصلاً حرکت نمی کرد. "آنجا خوب هستی، فرمانده ماموریت؟"
    
  "من خوبم، بومر."
    
  "شما عالی کار می کنید. تو اینجا رقابتی داری، گونزو.
    
  گونزو گفت: "من مدت زیادی است که تعطیلات نداشته ام - براد می تواند شیفت های من را انجام دهد."
    
  چند دقیقه بعد، موتورهای اسکرام جت با قدرت کامل بودند و بومر لئوپاردها را در حالت کامل موشک قرار داد. او متوجه چند کج دیگر روی صندلی مدیر پرواز شد، اگرچه براد همچنان قائم نشسته بود و به نظر نمی‌رسید که ماهیچه‌ای را تکان دهد. "آیا همه چیز خوب است، براد؟"
    
  "من... فکر می کنم همینطور..."
    
  بومر گفت: "در پارک قدم بزنید. "فقط به این واقعیت فکر نکنید که اگر بیش از دو درجه لغزید، می توانید ما را به بیرون از اتمسفر دو هزار مایل بفرستید تا زمانی که تصادف کنیم و در قطعات آتشین کوچک به زمین برگردیم."
    
  برد غرغر کرد: "ممنون... ممنون رفیق."
    
  بومر گفت: "من می بینم که شما ذهن خود را از GS خارج کرده اید، و مسیر شما به طور قابل توجهی کاهش یافته است." و در آن لحظه "پلنگ ها" خاموش شدند و بار اضافی متوقف شد. "دیدن؟ مشکلی نیست و ما در مسیر درست هستیم. من جورج را روشن می‌کنم تا بتوانید برای یک دقیقه استراحت کنید و دوباره عادی نفس بکشید." برای اولین بار بعد از چند ساعت، برد دستش را از روی کنترل برداشت و گاز را گاز داد. "حدود نیم ساعت طول می کشد تا به ایستگاه برسیم."
    
  براد احساس می کرد که به تازگی دو ساعت را صرف ضرب و شتم کریس وال و تیم ضربتش در باشگاه کرده است. "آیا می توانیم گیره را بالا ببریم؟" او درخواست کرد.
    
  بومر خوانش های محیطی را بررسی کرد. او گفت: بله، می توانید. "فشار کابین سبز است، برای بالا بردن گیره شفاف است. ما به براد یک دقیقه استراحت می دهیم - او یک تمرین کوچک خوب داشت و به صورت دستی هواپیمای فضایی را از صفر تا بیست و پنج ماخ هدایت می کرد. چند دقیقه دیگر، از او می‌خواهم که به ماژول مسافربری برگردد و از کیسی بخواهم که برای باراندازی بالا بیاید. همه در حرکت در داخل کابین احساس راحتی و راحتی می کنند."
    
  برد گیره اش را بالا آورد، سپس بطری آب خود را پیدا کرد و جریان عمیقی به آن داد، مطمئن شد که لب هایش را محکم دور لوله نگه می دارد و آب را به عمق دهانش می ریزد تا ماهیچه های گلویش بتوانند آن را به شکمش ببرند - جاذبه دیگر نمی تواند برای او انجام دهید کمک کرد معده او آرام شود، اما فقط کمی. بطری آب را کنار گذاشت، سپس گفت: "باشه کیسی، من آماده ام."
    
  غرغر کردن، ناله کردن، کوبیدن و زدن کلاه ایمنی زیاد طول کشید، اما برد بالاخره توانست از روی صندلی بلند شود و به سمت قفل هوا برود. بومر گفت: برای اولین بار بد نیست، برد، اما رئیس جمهور فینیکس بهتر بود.
    
  برد گفت: "دوباره متشکرم، رفیق." Gs صفر واقعاً عجیب به نظر می رسید - او تقریباً G های مثبت را ترجیح می داد، او فکر می کرد، حتی آنهایی که خرد می شوند. در قفل هوا را باز کرد، داخل شد و دریچه کابین را بست. او گفت: دریچه بسته است.
    
  بومر تأیید کرد: "همه چیز اینجا جا می‌افتد".
    
  در ماژول مسافر باز شد و کیسی درست در سمت دیگر قرار داشت و مانند پری نارنجی پوش به صورت افقی با لبخندی بزرگ روی صورتش شناور بود. "این فوق العاده نیست، براد؟" - او گفت. "به من نگاه کن! من مثل یک ابر احساس می کنم!"
    
  برد گفت: "تو عالی به نظر میرسی، کیسی." فکر کرد کاش من هم همین حس را داشتم. او از دریچه عقب رفت تا اجازه دهد کیسی از آن عبور کند و با ضربه ای به دیوار، چندین ضربه به عرشه و سقف در حالی که تلاش می کرد روی پاهایش بماند و ضربه ای دیگر به سرش پاداش داده شد.
    
  گونزو به او گفت: "حرکات خوب و آسان، براد." "یاد آوردن..."
    
  برد گفت: "می دانم، می دانم: هیچ مقدار جاذبه نمی تواند مرا متوقف کند."
    
  گونزو با لبخند گفت: "کیسی را تماشا کن و یاد می‌گیری.
    
  کیسی با خوشحالی گفت: "می بینمت، برد." او که به سختی دیوار را لمس کرد، مانند یک روح به داخل قفل هوا رفت.
    
  براد در حالی که به بستن دریچه قفل هوا کمک می کرد، زمزمه کرد: "خودت را نشان بده. او نمی‌توانست صبر کند تا روی صندلی‌اش بنشیند، کمربندهای ایمنی و مهارهای شانه‌اش را ببندد و آن تسمه‌ها را تا جایی که می‌توانست محکم ببندد.
    
    
  هشت
    
    
  موفقیت جنبه های تاریک زیادی دارد.
    
  - آنیتا رادیک
    
    
    
  PLESETSK COSMODROME
  منطقه ارخانگلسک، شمال غربی فدراسیون روسیه
  در همان زمان
    
    
  رئیس کنترل مرکز پرتاب اعلام کرد: سه... دو... یک... پرتاب... هواپیمای فضایی می لرزید، سپس تکان می خورد، سپس طوری غرش می کرد که انگار می خواست تکه تکه شود، اما سپس فضانورد احساس کرد که برج های نگهدارنده از هم جدا شده اند. سروصدا متوقف شد و خیلی زود با شروع صعود پرتابگر Angara-A7P، نیروهای g شروع به تشکیل شدن کردند.
    
  فضانورد تنها گزارش داد: "موتورهای اصلی با قدرت صد در صد هستند، همه سیستم ها عادی هستند." سرهنگ میخائیل گالتین، فضانورد شماره یک فعال در فدراسیون روسیه و فرمانده واحد آموزش فضانوردان در شهر ستاره نزدیک مسکو بود. او یک کهنه سرباز بیست و دو ساله سپاه فضایی شوروی و روسیه بود و چهار پرواز فضایی عمومی از جمله اولین انتقال از یک ایستگاه فضایی به ایستگاه دیگر را انجام داد. او همچنین چندین پرواز به فضا در پروژه های مخفی انجام داد، از جمله دو ایستگاه فضایی نظامی مبتنی بر سالیوت 7 و میر. اما او در محافل فضانوردی به عنوان عضوی از تیم طراحی، یکی از اولین خلبانان هواپیمای فضایی، و اکنون با تجربه ترین خلبان هواپیمای فضایی الکترون، تنها فضاپیمایی که به طور خاص به عنوان هواپیمای تهاجمی طراحی شده است - یک جنگنده فضایی شناخته می شد.
    
  گالتین یکی از با استعدادترین و ماهرترین فضانوردان اتحاد جماهیر شوروی پس از یوری گاگارین بود: ژنرال سپهبد الساندر گووروف، سرهنگ آندری کوژدوب و سرهنگ یوری لیوی. گووروف یک پیشگام واقعی بود، پدر نیروی دفاع فضایی اتحاد جماهیر شوروی، اولین واحد نظامی جهان که به عملیات فضایی سرنشین دار در دفاع از میهن اختصاص داشت. حتی یک فضانورد نظامی روی هیچ فضاپیمایی نگذاشت مگر اینکه گووروف ابتدا این کار را انجام داد، حتی اگر فقط یک کپی دیگر از الکترون یا سالیوت باشد. کوزهدوب و لیبی "بارون‌های سرخ" نیروهای دفاع فضایی اتحاد جماهیر شوروی، جناح‌داران گووروف در مأموریت‌های ضربتی و دشمنان خطرناک در فضا یا زمین بودند. زمانی که این غول‌های فضایی آمریکا و ایستگاه فضایی آرمسترانگ را در جنگ قرار دادند، گالتین فقط یک کارآموز جوان بود.
    
  فضاپیمای الکترون مرحله بالایی پرتابگر آنگارا را اشغال کرد که به صورت عمودی در بالای پرتابگر با دم و بالهای جمع شده، در داخل یک محفظه محافظ که پس از رسیدن به مدار باز می شد و به هواپیما اجازه می داد آزادانه پرواز کند، نصب شده بود. اگرچه گالتین برنامه‌هایی برای نسخه‌ای از Elektron دو سرنشینه داشت، اما همه هواپیماهای فضایی که در حال حاضر پرواز می‌کنند، تک سرنشین بودند و آنها تنها فضاپیمایی در جهان بودند که تنها یک مسافر را به فضا می‌بردند.
    
  در کمتر از ده دقیقه، گالتین در مدار قرار گرفت. او چندین بررسی عملکردی را روی هواپیمای فضایی الکترون خود و محموله آن انجام داد در حالی که منتظر بود تا هدفش به محدوده برسد.
    
  کنترل کننده ماموریت حدود دو ساعت بعد با رادیو گفت: "الکترون وان، این کنترل است. فاصله تا Cosmos-714 از صد کیلومتر بیشتر نمی شود."
    
  گالتین گفت: "پذیرفته شد. او رادار الکترون را فعال کرد و در عرض چند ثانیه هدف خود را شناسایی کرد. "الکترون وان" با رادار تماس گرفت." Kosmos 714 یک ماهواره استراق سمع الکترونیکی بود که از کار افتاد و چندین سال در مداری در حال فروپاشی قرار داشت - می‌توانست هدف ایده‌آلی باشد. این ماهواره در مداری متفاوت از مدار گالتین قرار داشت. در نزدیکترین نقطه خود با فاصله حدود پنج کیلومتری از هم قطع شده اند.
    
  مانند هر خلبان جنگنده، لازم بود هر از گاهی کمی تمرین تیراندازی انجام شود.
    
  گالتین دستوراتی را وارد کرد که درهای محفظه بار را در بالای بدنه باز کرد و یک قوطی بزرگ به نام میخ یا "ناخن کش" را از محل نگهداری و قفل آن بیرون کشید. در فاصله پنجاه کیلومتری، او دستوراتی را به خلبان خودکار خود وارد کرد، که کنترل پیشرانه های الکترون را در دست می گرفت و فضاپیما را برای ردیابی ماهواره در حین عبور می چرخاند. دو سفینه فضایی با سرعت بیش از سی هزار کیلومتر در ساعت نزدیک می شدند، اما این برای این سلاح اهمیتی نداشت.
    
  در فاصله سی کیلومتری اسلحه را فعال کرد. خارج از الکترون چیزی برای دیدن وجود نداشت، اما روی صفحه رادار، گالتین متوجه مسیر مبهم و لرزان ماهواره هدف روی رادار شد و پس از چند ثانیه متوجه شد که اکنون چندین شی روی رادار ظاهر شده است - ماهواره پاره شده است. جدا از هم.
    
  هابنیل یک لیزر دی اکسید کربن کواکسیال صد کیلوواتی با تخلیه الکتریکی بود. حداکثر برد لیزر بیش از پنجاه کیلومتر بود، اما حتی در چنین فاصله ای، لیزر می توانست در عرض چند ثانیه یک سانتی متر از فولاد بادوام را بسوزاند - پوسته Cosmos-714 بسیار نازک تر بود. باتری‌های لیزر به آن اجازه می‌داد تا حداکثر حدود 30 ثانیه شلیک کند، حداکثر پنج ثانیه در هر انفجار، که بسته به مدت زمانی که لیزر فعال شده است برابر با حدود 6 تا 7 انفجار است. این اندازه تقریباً نصف تسلیحات کنونی الکترون، موشک‌های پرسرعت Scimitar بود، اما هابنیل برد و دقت بسیار بیشتری داشت و می‌توانست اهداف را در هر جهت، حتی اهدافی که با سرعت بسیار بالا عبور می‌کنند، مورد اصابت قرار دهد. این اولین آزمایش موفقیت آمیز هابنیل در فضا بود، اگرچه لیزر سال ها در آزمایشگاه با موفقیت مورد استفاده قرار می گرفت. هر هواپیمای فضایی الکترون در نهایت یک هواپیما دریافت خواهد کرد، همچنین بخش مداری روسیه، بخش ساخت روسیه از ایستگاه فضایی بین‌المللی که اخیراً از ایستگاه فضایی بین‌المللی جدا شده است.
    
  گالتین دستوراتی را وارد رایانه خود کرد تا میخ را به داخل محفظه بار برگرداند و رادار حمله آن را غیرفعال کند. فرود خود را تا هفت ساعت آینده از مدار آغاز نمی کرد، اما یک کار دیگر برای تکمیل داشت.
    
  سه ساعت بعد، رادار را دوباره روشن کرد، و دقیقاً همان جایی که باید باشد، فقط سی کیلومتر دورتر، در محدوده هابنیل بود: آرمسترانگ، ایستگاه فضایی نظامی آمریکا. این هواپیما در ارتفاعی بسیار بالاتر و در مداری کاملاً متفاوت قرار داشت - هرگز خطر برخورد وجود نداشت - اما مطمئناً آمریکایی ها در مورد چنین پرواز عمدی سر و صدا می کردند.
    
  گالتین با خوشحالی فکر کرد خیلی بد. فضا متعلق به ایالات متحده نیست. و در صورت لزوم، دوباره به میدان جنگ تبدیل خواهد شد.
    
    
  ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  روز بعد
    
    
  "اوه خدای من، نمی توانم آنچه را که می بینم، باور کنم!" - جودی کاوندیش وقتی مانیتور زنده شد فریاد زد. پشت سر او تشویق تماشاگرانی بود که توسط سرویس مخفی آمریکا اجازه داده شده بود تا تیراندازی آزمایشی را تماشا کنند - آنها منتظر ورود رئیس جمهور ایالات متحده تا چند ساعت دیگر بودند. چیزی که آنها دیدند برد مک‌لاناهان و کیسی هاگینز بود که هر دو کت و شلوار پرواز آبی رنگ با پچ‌های ایستگاه فضایی آرمسترانگ و پروژه استارفایر به تن داشتند و در سقوط آزاد پشت یک کنسول شناور بودند. پشت سر آنها کای ریدون و والری لوکاس بودند. "توانجامش دادی! توانجامش دادی!"
    
  "سلام جودی؛ سلام جری؛ سلام لین، برد گفت. "درود از ایستگاه فضایی آرمسترانگ!"
    
  جودی در حالی که اشک شوق روی گونه هایش جاری بود گفت: "من نمی توانم چیزی را که می بینم باور کنم." "دوستان هرگز باور نمی کردم که چنین اتفاقی بیفتد."
    
  لین گفت: "بچه ها عالی به نظر می رسید. سفر با هواپیما چگونه بود؟
    
  برد پاسخ داد: "شگفت انگیز، لین." اضافه بار آنطور که انتظار داشتم بد نبود.
    
  کیسی گفت: "از طرف خودت صحبت کن، کافر." دیدن زن جوانی که در گرانش صفر شناور بود و پاهایش را در زیر او فرو کرده بود، درست مانند هر فضانورد دیگری بسیار عجیب بود - ندیدن او بر روی ویلچر تقریباً عجیب بود. "فکر می‌کردم می‌خواهم از درون به بیرون برگردم".
    
  "آیا بچه ها احساس خوبی دارید؟"
    
  برد گفت: بد نیست.
    
  کیسی با قهقهه گفت: "او دلش را بالا می‌برد.
    
  برد گفت: "فقط دو بار. "من تزریق کردم و الان احساس خوبی دارم."
    
  کیسی گفت: "من هر از گاهی احساس سرگیجه می کنم، اما احساس خوبی دارم، لین." "اگر چه من هنوز کیف بارف خود را دم دست دارم."
    
  لین گفت: "شنیدیم که شما توانستید یک هواپیمای فضایی را هدایت کنید و حتی آن را در ایستگاه پهلو دهید. "چه باحال! چطور بود؟"
    
  برد گفت: "چند لحظه نامطمئن داشتم، اما همه چیز عالی پیش رفت." ای کاش خلبان بومر اینجا بود، اما باید هواپیمای فضایی را به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌برد - از زمانی که روس‌ها ماژول خدمات خود را تعطیل کردند، نمی‌توانند به اندازه گذشته آب و اکسیژن تولید کنند، بنابراین برخی از تکنسین‌ها باید ترک کنند جودی از آن بالا چه شکلی است؟"
    
  جودی پاسخ داد: "اپلز، برد". با این حال، ما هنوز در حال شکست‌های متناوب در رله خروجی خازن لیتیوم یون هستیم، همان چیزی که چند هفته است روی آن کار می‌کنیم.
    
  "آیا جری در کانال با ما است؟"
    
  جودی گفت: "او با تیم خود در یک کنفرانس ویدئویی ملاقات می کند تا راه حلی بیابد." او فکر می‌کند که این یک مشکل دما است - او می‌گوید وقتی ایستگاه در معرض نور خورشید است، رله خوب کار می‌کند، اما زمانی که به سایه می‌روند، گاهی اوقات مشکل ظاهر می‌شود.
    
  کای ریدون گفت: "متاسفانه، این به معنای رفتن به فضای بیرونی برای جایگزینی رله یا واحد کنترل دمای آن است." "ممکن است یک یا دو روز طول بکشد."
    
  "این روی موقعیت rectenna ما تاثیری نمی گذارد، آقا؟" - براد پرسید.
    
  کای گفت: "این تأخیر بسته به چند روز طول می کشد تا آزمایش را کمی بدتر کند. برای این آزمایش، ما آرمسترانگ را در مداری قرار دادیم که به آن مدار خورشیدی سنکرون می گویند، به این معنی که هر روز در یک زمان متوسط خورشیدی از روی یک مکان روی زمین - محل رکتنا در برد موشک سفید شن - عبور می کنیم. اما از آنجایی که ارتفاع ما کمتر است، هر روز چند درجه از مکان ایده‌آل دور می‌شویم، بنابراین زمان ما در دید آنتن مستقیم کوتاه‌تر و کوتاه‌تر می‌شود و به کمتر از یک دقیقه می‌رسد. در نهایت وضعیت برعکس می شود، اما بیست و چهار روز طول می کشد تا به وضعیت ایده آل برگردیم. در حال حاضر ما در بهترین زمان، با حداکثر نوردهی موجود در عرض جغرافیایی هدف هستیم. فقط باید امیدوار باشیم که رله در زمان باز کردن آتش کار کند."
    
  جودی در حالی که لپ تاپش را نوازش می کرد گفت: "خدایا این بهتر بود. "بیا عزیزم، تو می توانی این کار را انجام دهی."
    
  برد گفت: "اگر این کار جواب ندهد ممکن است کمی ناخوشایند باشد زیرا رئیس جمهور باید بر آزمایش نظارت کند." "آیا چیز دیگری وجود دارد که بتوانیم امتحان کنیم؟" او به اطراف مرکز فرماندهی نگاه کرد و متوجه کنسول خالی کنترل لیزری Skybolt شد. "در مورد Skybolt چطور؟" او درخواست کرد.
    
  کای گفت: "Skybolt یک لیزر الکترون آزاد است، براد. خاموش شد تا بتوانیم مایکروویو شما را نصب کنیم."
    
  منبع تغذیه Skybolt، ژنراتور مغناطیسی هیدرودینامیکی چطور؟ - براد پرسید.
    
  منظورتان این است که به جای انرژی خورشیدی که جمع آوری کرده اید از انرژی MHD استفاده کنید؟ والری لوکاس با لبخندی از او پرسید. "آیا این شبیه تقلب نیست؟"
    
  براد گفت: "ما انرژی را با آنتن ها برداشت کرده ایم و الکتریسیته را در خازن ها ذخیره کرده ایم، گروهبان، بنابراین می دانیم که همه چیز کار می کند." تنها کاری که اکنون برای تایید طرح باید انجام دهیم این است که آنتن مستقیم را با میزر بزنیم و آن را بر روی زمین تولید برق کنیم. شاید بتوانیم این کار را با MHD به جای انرژی در خازن هایی که نمی توانیم به آن ها برسیم، انجام دهیم."
    
  والری به سمت کای برگشت و شانه هایش را بالا انداخت. او گفت: "ما مجوز فعال کردن MHD و آزمایش آن را دریافت کردیم. ما چندین آزمایش را با ظرفیت کامل انجام داده ایم. به کیسی برگشت و پرسید: "کیسی به چه قدرتی نیاز داری؟"
    
  کیسی پاسخ داد: "ما برنامه ریزی کردیم که پانصد کیلووات در دقیقه را از حفره مایکروویو عبور دهیم."
    
  والری دوباره شانه بالا انداخت. او گفت: "ما ده برابر بیشتر انجام دادیم، اما در دوره های زمانی بسیار کوتاه تر." اما من شک ندارم که MHD می تواند این کار را انجام دهد. ما باید سطوح گرمایش را در ژنراتور مایکروویو شما و در بازتابنده‌های مغناطیسی، کولیماتور و مجموعه‌های الکتریکی Skybolt نظارت کنیم، اما ما قبلاً تعیین کرده‌ایم که زیرسیستم‌های Skybolt می‌توانند انرژی حاصل از خازن‌های لیتیوم یون را کنترل کنند - من مطمئن هستم که آنها می تواند قدرت و مدت زمان دشارژ برابر با ژنراتور MHD را تحمل کند.
    
  کای گفت: "پس آخرین کار وجود دارد: از خود مرد اجازه بگیرید."
    
  آنها مجبور نبودند زیاد منتظر بمانند. حدود نود دقیقه بعد، پرزیدنت کنت فینیکس وارد آزمایشگاه شد و به همه سلام کرد و با لین و جودی به پایان رسید. مارکوس هریس رئیس UC شرکت کنندگان را معرفی کرد. فینیکس ابتدا با جودی دست داد. خانم کاوندیش چطوری؟
    
  "عالی است، آقای رئیس جمهور. من رئیس گروه فناوری نانو هستم. Lane Egan رهبر تیم کامپیوتر و نرم افزار است.
    
  رئیس جمهور با لین دست داد. "امروز چطوری مرد جوان؟"
    
  لین گفت: "عالی، آقای رئیس. او یک نشانگر جوهر نقره ای به رئیس جمهور داد، سپس یک فضای خالی روی جلوی بادگیر نایلونی پروژه Starfire آبی و قرمز خود کشید. "لطفا آقای رئیس جمهور؟" فینیکس لبخندی زد و جلوی کت لین را با حروف شکسته درشت امضا کرد.
    
  آقای رئیس، ممکن است شما را با دیگر رهبران تیم پروژه Starfire معرفی کنم؟ جودی گفت. به مانیتور بزرگ روی دیوار اشاره کرد. در گوشه سمت چپ بالا، جری کیم، رهبر گروه برای سیستم‌های قدرت و کنترل، که از طریق ماهواره از محدوده موشک‌های White Sand که آنتن گیرنده در آن قرار دارد، متصل شده است. و در پنجره اصلی ایستگاه فضایی آرمسترانگ - کیسی هاگینز، مدیر گروه انرژی هدایت شده و رهبر تیم ما -"
    
  رئیس جمهور حرفش را قطع کرد: "براد مک لاناهان، می دانم. تقریباً همه افراد در آزمایشگاه با تعجب پلک زدند - آیا برد مک‌لانهان رئیس‌جمهور ایالات متحده را می‌شناخت؟ "ما بارها ملاقات کردیم، اگرچه شما کاملاً جوان بودید و احتمالاً به یاد ندارید."
    
  برد گفت: "نه، قربان، یادم می آید. "خوشحالم که دوباره شما را دیدم، قربان."
    
  "بچه ها آیا شما در آنجا سرگرم می شوید؟" رئیس جمهور پرسید. می دانم که سفرم در آنجا تجربه ای بود که هرگز فراموش نمی کنم.
    
  کیسی گفت: "آقای رئیس جمهور، ما در حال تکان دادن هستیم." "از اینکه این فرصت شگفت انگیز را به ما دادید بسیار متشکرم."
    
  رئیس جمهور گفت: "بنابراین، همراه با مغزها، تمام دنیا می دانند که شما بچه ها شجاعت باورنکردنی دارید." "اولین نوجوانان مرد و زن و اولین چهار پلژی در فضا، و آنها آمریکایی هستند. تبریک می گویم. کل کشور به شما افتخار می کند و من مطمئن هستم که تمام جهان تحت تأثیر قرار گرفته اند. کجا داریم آزمایش می کنیم براد؟"
    
  برد گفت: "ما با مشکل احتمالی روبرو شده ایم که امیدواریم بتوانید به حل آن کمک کنید، قربان."
    
  "من؟ چطور؟"
    
  برد توضیح داد: "ما انرژی را جمع‌آوری کرده‌ایم که دوست داریم به زمین بفرستیم، اما می‌ترسیم که نتوانیم آن را از دستگاه‌های ذخیره‌سازی به داخل محفظه مایکروویو استخراج کنیم تا به زمین ارسال کنیم."
    
  رئیس جمهور گفت: بچه ها این خیلی بد است. "امیدوارم این یک راه حل آسان برای شما باشد."
    
  برد گفت: "همه چیز دیگر کار می کند، قربان، و ما ثابت کرده ایم که می توانیم یک پرتو میزر تشکیل دهیم." تنها چیزی که ما ثابت نکرده ایم این است که پرتو به زمین برخورد می کند و به برق تبدیل می شود.
    
  رئیس جمهور به مدیر کمپین انتخاباتی خود و واحد پیشرو سرویس مخفی نگاه کرد، بی صدا به آنها اشاره کرد که آماده شدن برای تشکیل و حرکت کاروان خود را آغاز کنند، سپس به ساعت خود نگاه کرد. او گفت: "بچه ها، من واقعاً از این بابت متاسفم، اما نمی دانم چگونه می توانم کمک کنم، و ما برنامه ای داریم که..."
    
  کای ریدون گفت: "آقای رئیس جمهور، ما فکر می کنیم راه حلی داریم."
    
  "این چیست ژنرال؟"
    
  کای گفت: "به جای استفاده از انرژی ذخیره شده در خازن های Starfire، ما از شما برای استفاده از ژنراتور مغناطیسی هیدرودینامیکی Skybolt می خواهیم." MHD هنوز به Skybolt متصل است، اما لیزر الکترون آزاد غیرفعال است، بنابراین ژنراتور مایکروویو دانش‌آموزان می‌تواند از زیرسیستم‌های Skybolt استفاده کند. ما می توانیم دقیقاً به اندازه خازن ها برق را از MHD به Starfire هدایت کنیم. تنها چیزی که نسبت به طرح اولیه دانش آموزان تغییر کرده منبع برق است. شما قبلاً به ما اجازه آزمایش ژنراتور MHD را داده اید و کاملاً فعال است. ما اجازه می‌خواهیم از آن برای تامین انرژی Starfire استفاده کنیم."
    
  چهره رئیس جمهور تیره شد و به همه چهره های آزمایشگاه و مانیتور به اطراف نگاه کرد. "ژنرال، آیا شما کاملا مطمئن هستید که لیزر بزرگ قطع شده است و شلیک نمی کند؟" با نگرانی شدید صدایش را آهسته پرسید.
    
  "بله قربان، من مطمئنم."
    
  یک وات تابش لیزر نیست؟
    
  کای به او اطمینان داد: "هیچی قربان." زمان زیادی طول می کشد تا Skybolt دوباره آنلاین شود. نه قربان، Skybolt شلیک نمی کند. من کاملاً در این مورد مطمئن هستم."
    
  دوباره به اطراف نگاه کرد، سپس تلفن همراه امن خود را بیرون آورد. او گفت: من باید با چند نفر مشورت کنم. من می ترسم برخی باور کنند که میزر شما در واقع یک لیزر Skybolt است. من یک نظر حقوقی قبل از آن می خواهم-"
    
  جودی گفت: "ببخشید قربان، اما ما باید خیلی سریع تصمیم بگیریم - ایستگاه در عرض ده دقیقه از افق هدف بالا می رود." او به مانیتور بزرگ کنفرانس تلفنی نگاه کرد. "گروهبان لوکاس، می توانید به من بگویید چقدر طول می کشد تا MHD را به Starfire وصل کنم؟"
    
  والری به سمت کنسول کامپیوتر برگشت و دستورات را وارد کرد. او گفت: "اتصال سیمی از قبل وجود دارد." اگر مشکلی پیدا نکردیم، آزمایش مدار فقط چند دقیقه طول می‌کشد. هیچ تضمینی وجود ندارد، اما فکر می‌کنم می‌توانیم آن را به موقع انجام دهیم."
    
  جودی رو به رئیس جمهور کرد. "آقا؟"
    
  فینیکس حتی غمگین‌تر از قبل به نظر می‌رسید، اما پس از چند لحظه پرتنش، سرش را تکان داد و گفت: "این کار را بکن. موفق باشید."
    
  جودی گفت: "از شما متشکرم، قربان. دست‌های او روی صفحه‌کلید لپ‌تاپ پرواز می‌کردند و لین اساساً دستورالعمل‌ها را همزمان در دو لپ‌تاپ تایپ می‌کرد. "گروهبان لوکاس، شما یک برنامه کنترل قدرت حفره ای در صفحه فهرست دو و دوازده دارید، براوو."
    
  والری گفت: فهمیدم. "بخش مهندسی، این بخش عملیات است، MHD را روشن کنید، به صفحه دو و دوازده "براوو" بروید، سیستم قرمز هفدهم و زیرسیستم مدیریت توان MHD را روشن کنید و دوباره چک کنید."
    
  آلیس همیلتون از بخش مهندسی پاسخ داد: "در تماس" منتظر تأیید فرمانده ایستگاه بود.
    
  کای از طریق اینترکام گفت: "مهندس، این فرمان است." "مجاز راه اندازی MHD و اتصال آن به Starfire. وقتی آماده شدی به من خبر بده." او دکمه اینترکام را برای همه ایستگاه ها فشار داد. "ایستگاه توجه، این کارگردان است. ما ژنراتور MHD را فعال می کنیم و از آن برای ارسال انرژی میزر Project Starfire به زمین از طریق زیرسیستم های Skybolt استفاده می کنیم. از آنجایی که ما در هر زمانی MHD را فعال می کنیم، می خواهم همه ماژول ها تحت فشار باشند، خدمه در حال انجام وظیفه اکسیژن دریافت کنند و اعضای خدمه خارج از وظیفه به ایستگاه های کنترل آسیب و لباس ها اعزام شوند. وقتی آماده شدید به بخش ها گزارش دهید."
    
  آلیس تأیید کرد: "پذیرفته شد، فرمان." "عملیات، MHD در حال شتاب گرفتن است. آماده شدن."
    
  والری گفت: فهمیدم. او دستورات را روی صفحه کلیدش تایپ می کرد. "هنری، کریستینا، برای انجام کار خود آماده شو."
    
  "بله خانم!" هنری لاتروپ گفت. او و افسر تسلیحات زمینی کریستین ریهیل با ماسک های اکسیژن در پست های خود بودند و چک لیست ها را پر می کردند. چند دقیقه بعد، مانیتور فرمان از یک تصویر ماهواره ای ثابت بالای سر از rectenna به یک تصویر بلادرنگ از ایستگاه فضایی آرمسترانگ، که به وضوح یک دستگاه بزرگ، تاریک و گرد را به تنهایی در صحرای نیومکزیکو نشان می داد تغییر داد. ریهیل گفت: "مبارزه در هدف است. هیچ حسگر اضافی دیگری به جز دوربین های پروژه Starfire موجود نیست.
    
  والری گفت: "ما می‌خواهیم این کار به نتیجه برسد، کریستین. "از هر چیزی که داری استفاده کن."
    
  خیلی نزدیک بود. پس از کشف و اصلاح چندین نقص، و حدود سی ثانیه پس از عبور ایستگاه از افق رکتنا، شنیدند: "عملیات، مهندسی، ارتباطات برقرار و آزمایش شد. شما قدرت دارید و سطوح خوراک برنامه ریزی شده است. مهندسان کنترل MHD را به حالت عملیات تغییر دادند و آماده هستند.
    
  والری گفت: فهمیدم. "تیم، من به شما اجازه می‌دهم کنترل Starfire را به مبارزه تغییر دهید."
    
  کای دستور داد: "مطمئن شوید که Skybolt سرد است، والری."
    
  پس از چند لحظه، والری پاسخ داد: "تأیید شد، قربان. اسکای‌بولت سرد است.
    
  کای گفت: "کنترل آتش Starfire را برای مبارزه تغییر دهید، والری." او به براد و کیسی نگاه کرد. "آزادی مجاز است. بچه ها موفق باشید."
    
  والری پس از وارد کردن دستورالعمل‌ها در رایانه‌اش گفت: پسر، تو کنترل داری.
    
  می‌دانم، همه چیز در نبرد تحت کنترل است. استارفایر، چه شکلی است؟"
    
  جودی در حالی که عصبی با موهای بلوند بلندش دست و پنجه نرم می کرد، گفت: "همه چیز خوب است، آرمسترانگ، به جز زیرسیستم تخلیه خازن، که غیرفعال شده است." "Starfire آماده است."
    
  فهمیدم استارفایر. موفق باشید." ریهیل وارد فرمان شد. "بچه ها، Starfire زنده است."
    
  در ایستگاه فضایی آرمسترانگ یا در آزمایشگاه دانشگاه کالیفرنیا برای چند لحظه طولانی و پرتنش مطلقاً هیچ چیز تغییر نکرد. تنها نشانه‌ای که نشان می‌دهد اتفاقی در حال وقوع است، چهره ناگهانی نگران جری کیم در حالی که قرائت‌هایش را بررسی می‌کرد: "رکتنا قدرت دریافت می‌کند، کنترل!" او فریاد زد. "نقطه دو... نقطه چهار... نقطه پنج... کار می کند، بچه ها، کار می کند!" مرکز کنترل در Cal Poly با تشویق و تشویق شدید براد و کیسی تقریباً وارد یک چرخش غیرقابل کنترل شدند و سعی کردند یکدیگر را در آغوش بگیرند.
    
  جودی گفت: "مایکروویو گرم می شود، اما زمانی که ما آن را خاموش می کنیم، دما همچنان باید در محدوده طبیعی باشد." بازتابگرها، کولیماتورها و پارامترهای کنترل پرتو بالاتر شده‌اند، اما هنوز در منطقه سبز هستند. مهندسی؟"
    
  آلیس گفت: "همه چیز سبز است، استارفایر." حدود سه دقیقه دیگر به محدوده دمای زرد خواهیم رسید.
    
  جری کمی بیش از یک دقیقه بعد فریاد زد: "یک مگاوات!" آنقدر جلوی دوربین از خوشحالی می پرید که چهره اش را نمی دیدند. ما فقط یک مگاوات برق از Starfire دریافت کردیم! منحنی های دمای rectenna دقیقاً روی هدف هستند - آنها باید در عرض چهار دقیقه به خط زرد برسند. جودی، تو این کار را کردی! نرخ تبدیل به طور قابل توجهی از آنچه ما پیش بینی کرده بودیم فراتر رفت! احتمالاً می‌توانیم قبل از رسیدن به حد مجاز دما، دو مگاوات دریافت کنیم! ما حتی ممکن است -"
    
  والری اعلام کرد: "بچه ها، من یک هشدار از اداره مرتع وایت سندز دریافت کردم." "ورود غیرمجاز هواپیما به زمین تمرین. Starfire را خاموش کنید، مبارزه کنید. بخش مهندسی، از ایمنی MHD و راکتور اطمینان حاصل کنید.
    
  هنری گفت: فهمیدم. انگشت او از قبل روی دکمه کشتن بود و بلافاصله دستور را وارد کرد. "تیم بینی سردی دارد."
    
  آلیس گفت: "Starfire خاموش است." MHD در حال چرخش است. راکتور سالم است. همه چیز سبز رنگ شده است."
    
  کای در حالی که ماسک اکسیژنش را برمی داشت گفت: بچه ها تبریک می گویم. "تو آن را اداره کردی. شما انرژی الکتریکی را از فضا به زمین منتقل کردید." او از طریق اینترکام گفت: برای همه پرسنل، این مدیر است، می توانید به ایستگاه های MHD متصل شوید. لطفاً به من بپیوندید تا به تمام تیم Starfire به خاطر یک آتش سوزی آزمایشی موفقیت آمیز تبریک بگویم." ماژول فرمان به تشویق منفجر شد.
    
  برد در حالی که ماسک اکسیژن خود را برداشته بود گفت: "آقا، ما بدون شما و همه در ایستگاه نمی توانستیم این کار را انجام دهیم." دوباره کیسی را در آغوش گرفت. "کار کرد، کیسی. ژنراتور مایکروویو شما خاموش شد!
    
  کیسی گفت: "مولد مایکروویو ما. "آتش ستاره ما! کار کرد! کار کرد!" و برای جشن بیشتر، کیف بارفش را بیرون آورد و داخل آن استفراغ کرد.
    
  علی‌رغم تعطیلی ناگهانی، جشن‌ها در آزمایشگاه Cal Poly ادامه یافت و رئیس‌جمهور فینیکس مانند دیگران با شور و شوق کف زد. او گفت: "تبریک خانم کاوندیش، آقای ایگان." مدیر کمپین مسافرتی او را راهنمایی کرد که کجا بایستد و رو به رو شود، و دو رهبر تیم در کنارش بودند، با یک مانیتور بزرگ که دیگران را روی شانه‌اش نشان می‌داد و دوربین‌ها شروع به چرخیدن کردند.
    
  او گفت: "من این افتخار را داشتم که در کال پلی یک رویداد شگفت انگیز حضور داشته باشم: اولین انتقال موفقیت آمیز انرژی الکتریکی از فضا به زمین." کارکنان او چندین مجموعه یادداشت برای او آماده کرده بودند، از جمله سخنرانی در صورتی که Starfire کار نکند، هواپیمای فضایی گم شود یا دستگاه ایستگاه فضایی را نابود کند. او از ارائه این نسخه بسیار خوشحال شد - و خیالش راحت شد. "اگرچه در مراحل ابتدایی خود است، اما یک دستاورد قابل توجه است که با این واقعیت که تیمی از دانشجویان کالج آن را طراحی، ساخت، نصب و راه اندازی کردند، قابل توجه نیست. من به این جوانان به خاطر دستاوردهایشان بسیار افتخار می کنم و این به خوبی نشان می دهد که سرمایه گذاری در آموزش، فناوری و علوم فضایی چه دستاوردهایی دارد. به جودی، براد، کیسی و جری و کل تیم استارفایر تبریک می گویم. رئیس جمهور دقایقی دیگر برای گرفتن عکس ماند و سپس رفت.
    
    
  برد آزمایش موشک شن سفید
  آلاموگوردو، مکزیک جدید
  در همان زمان
    
    
  چقدر با این آنتن فاصله داریم رفیق؟ - از خلبان سسنا 172 اسکای هاوک پرسید و ردیف هایی از شاه بلوط را از چشمانش بیرون زد. "همه چیز اینجا به نظر می رسد."
    
  مرد روی صندلی سمت راست گفت: ده دقیقه دیگر. او از یک برنامه نقشه برداری در گوشی هوشمند خود برای حرکت در هواپیمای کوچک استفاده کرد. او مانند خلبان، موهای بلند، بلند و کثیف، ریش، سبیل و عینک کلفت داشت. خلبان یک پیراهن هاوایی، شورت برمودا تا زانو و کفش های کتانی پوشیده بود. آنی که سمت راست نشسته بود، تی شرت، شلوار جین بریده و صندل پوشیده بود. "در مسیر باقی بمان."
    
  خلبان گفت: باشه، باشه. آن‌ها حدود نیم ساعت پیش از فرودگاه منطقه‌ای آلاموگوردو-وایت سندز بلند شدند و به سمت شمال غربی حرکت کردند و بدون صحبت با کسی در رادیو وارد فضای هوایی کلاس D نیروی هوایی هولومان شدند. "آیا مطمئنی که در جای درستی هستی، رفیق؟" - از خلبان پرسید.
    
  مرد دیگری گفت: "گزارش‌های خبری در مورد محاکمه آن را کاملاً واضح بیان کردند. "وقتی نزدیکتر شدیم باید آن را ببینیم - بسیار بزرگ است."
    
  خلبان گفت: "ای مرد، این دیوانه است." اخبار حاکی از آن است که هیچ هواپیمایی اجازه پرواز در نزدیکی آنتن را نخواهد داشت.
    
  "آنها می خواهند چه کار کنند، ما را ساقط کنند؟" - از ناوبر پرسید.
    
  من نمی‌خواهم شلیک شوم، مرد، نه توسط ارتش، نه با این ... پرتو فیزر، پرتو لیزر، هر چه که باشد."
    
  ناوبر گفت: "من نمی‌خواهم بر فراز آنتن پرواز کنم، فقط به اندازه‌ای نزدیک است که آزمایش را لغو کنند." این یک آزمایش تسلیحات فضایی غیرقانونی است و اگر دولت فدرال یا ایالت نیومکزیکو آن را متوقف نکنند، ما مجبور خواهیم شد.
    
  خلبان گفت: همانطور که شما می گویید. او تلاش کرد تا از پنجره به بیرون نگاه کند. "ما داریم می‌شویم... لعنتی مقدس! آنجا، در سمت چپ آنها، در فاصله صد فوتی، یک هلیکوپتر نظامی بلک هاوک سبز رنگ بود که USAF با حروف سیاه بزرگ در کنار آن بود و به صورت آرایش پرواز می کرد. درب کشویی سمت راست هلیکوپتر باز بود و یکی از خدمه را نشان داد که لباس پرواز سبز رنگ، کلاه ایمنی و چشمه تیره رنگ به پا داشت. "ما شرکت داریم، مرد."
    
  خدمه هلیکوپتر در درب باز، چیزی را که شبیه یک چراغ قوه بزرگ بود برداشت و شروع به چشمک زدن سیگنال های نوری به خلبان سسنا کرد. خلبان گفت: یک... دو... یک... پنج. "این فرکانس سیگنال پریشانی اضطراری است." او رادیو شماره یک خود را به آن فرکانس تغییر داد.
    
  آنها با اشاره به فرکانس جهانی اضطراری VHF شنیدند: "هواپیمای تک موتوره سسنا، شماره دم N-3437T، این نیروی هوایی ایالات متحده در بال چپ شما است و "هشدار" را مخابره می کند. منطقه." حریم هوایی نظامی که در حال حاضر فعال است، فورا مسیر خود را تغییر دهید، منطقه فعال است و شما در خطر بزرگی هستید، تکرار می کنم، فورا مسیر خود را تغییر دهید".
    
  خلبان با رادیو گفت: "ما حق داریم اینجا باشیم، مرد." "ما هیچ کاری انجام نمی دهیم. ترک کردن".
    
  کمک خلبان هلیکوپتر گفت: "نوامبر 3437، این نیروی هوایی ایالات متحده است، شما خود را در معرض خطر بزرگی قرار می دهید." فوراً مسیر خود را تغییر دهید. من مجاز به انجام هرگونه اقدام لازم برای جلوگیری از ورود شما به حریم هوایی محدود هستم."
    
  "می خواهی چکار کنی، رفیق، ما را ساقط کن؟" - از خلبان سسنا پرسید. روی دماغه هلیکوپتر در واقع یک لوله بلند وجود داشت که شبیه یک توپ بود - او نمی دانست که این فقط یک کاوشگر برای سوخت گیری در هوا است. "ببین، ما فقط می‌خواهیم آزمایش Starfire را متوقف کنیم و سپس به خانه می‌رویم. ترک کردن".
    
  با این سخنان، بلک هاوک ناگهان شتاب گرفت و یک چرخش تند به راست انجام داد و از جلوی سسنا در فاصله ای نه بیشتر از صد فوتی عبور کرد و دیسک پروانه آن شیشه جلوی سسنا را پنهان کرد. خلبان مبهوت فریاد زد و اهرم کنترل را به سمت چپ و عقب برد، سپس مجبور شد برای به دست آوردن کنترل مجدد بجنگد زیرا هواپیمای کوچک تقریباً متوقف شد. آن‌ها می‌توانستند برخورد روتورهای هلیکوپتر به بدنه سسنا را بشنوند که در اطراف آنها می‌چرخد.
    
  شاهین سیاه یک ثانیه بعد از بال چپ خود ظاهر شد، این بار نزدیکتر، صدای تیغه های روتور کر کننده شد، گویی یک مشت نامرئی غول پیکر به سمت هواپیمای کوچک آنها برخورد می کند. "N-3437T، فوراً مسیر خود را تغییر دهید! این یک دستور است! فورا ارسال کنید!"
    
  "آیا این یارو دیوانه است، مرد؟" - گفت خلبان. "من تقریبا شلوارم را خراب کردم!"
    
  "می بینمش! من آن را می بینم، آنتن را می بینم!" - گفت آن که سمت راست نشسته بود. "کمی به سمت راست، در افق! مکنده گرد بزرگ!"
    
  خلبان انگشت اشاره مسافرش را دنبال کرد. او گفت: "من چیزی نمی بینم، مرد، نمی بینم - صبر کن، فهمیدم، فهمیدم." "آن چیز گرد بزرگ در بیابان؟ به سمت او خواهم رفت." او سسنا کوچولو را به کرانه راست تیز فرستاد...
    
  ... و به محض انجام این کار، هلیکوپتر بلک هاوک یک چرخش تند به چپ انجام داد و با ضربه محکم روتور به سسنا برخورد کرد. این اقدام سسنا را کاملاً برگرداند. این هواپیما وارد یک چرخش مسطح معکوس شد و چند ثانیه بعد در صحرای نیومکزیکو سقوط کرد.
    
    
  سیاتل، وا
  چند ساعت بعد
    
    
  دکتر توشونیکو "توبی" نوکاگا، پروفسور مهندسی هوافضا در کال پلی، از طریق لینک ویدئویی روی کامپیوتر لپ تاپ خود از اتاقش در یک هتل مجلل در سیاتل، واشنگتن، گفت: "جونگ بائه، بابت آزمایش موفقیت آمیز Starfire تبریک می گویم." "من همین الان خبر را شنیدم. متاسفم که نتوانستم آنجا باشم، اما من ریاست کنفرانس سیاتل را بر عهده دارم."
    
  جری گفت: "از شما متشکرم، قربان. این در یک تریلر در حدود یک مایل از سایت آزمایش Starfire rectenna در محدوده موشکی White Sands در شمال غربی Alamogordo، نیومکزیکو، محاصره شده توسط رایانه های لپ تاپ مورد استفاده برای نظارت بر سیستم های قدرت و فرمان در ایستگاه فضایی آرمسترانگ بود. هفت نفر از اعضای تیم با او بودند و در حالی که شروع به تجزیه و تحلیل کوهی از داده هایی که به دست آورده بودند، یکدیگر را مورد انتقاد قرار دادند. "متاسفم که شما هم نتوانستید اینجا باشید، قربان. شما از همان ابتدا نیروی محرکه این پروژه بودید."
    
  "این اعتبار به شما و سایر اعضای تیم پروژه، جونگ بائه تعلق می گیرد - من فقط یک تسهیل کننده بودم. پس چقدر انرژی انتقال دادی؟"
    
  "یک نقطه چهار هفت مگاوات آقا."
    
  "فوق العاده! کارت عالی بود!"
    
  این هواپیما باید سقط می‌شد، زیرا یک هواپیمای غیرمجاز وارد محدوده شد."
    
  نوکاگا گفت: "شنیدم که برخی از معترضان قصد داشتند با پرواز یک جت شخصی بر فراز رکتنا، آزمایش را مختل کنند.
    
  جری با تعجب پلک زد. "تموم شدی قربان؟" - با ناباوری پرسید.
    
  نوکاگا گفت: "جونگ بائه، من برای کنفرانس سالانه کنفدراسیون بین المللی دانشمندان مسئول اینجا در سیاتل هستم." بیش از صد گروه از دانشمندان، سیاستمداران، فعالان محیط‌زیست و رهبران صنعت از سراسر جهان در اینجا حضور دارند - ما حتی نامزد ریاست‌جمهوری، وزیر امور خارجه سابق، استیسی آن باربو را داریم که بعداً امروز یک سخنرانی کلیدی دارد.
    
  نوکاگا ادامه داد: "ما همچنین چند گروه بسیار رادیکال در اینجا داریم، و یکی از آنها، "دانشجویان برای صلح جهانی"، با شکایت به من مراجعه کرد که کال پلی در یک برنامه تسلیحاتی با Starfire شرکت داشته است. من به آنها اطمینان دادم که اینطور نیست، اما آنها اصرار کردند. آنها گفتند که وظیفه آنها این است که هر کاری می توانند انجام دهند تا از شلیک آزمایشی Starfire جلوگیری کنند، حتی اگر زندگی آنها را به خطر بیندازد - من در واقع فکر می کنم آنها امیدوار بودند که کسی توسط میزر مورد اصابت قرار بگیرد، فقط برای اینکه ثابت کنند که واقعاً یک حمله است. سلاح "
    
  جری گفت: "این باور نکردنی است، قربان." "چرا در این مورد به ما نگفتی؟"
    
  نوکاگا گفت: "من خودم فقط نیمی از آن را باور کردم، جونگ بائه." "راستش را بخواهید، بچه هایی که با من روبرو شدند به نظر می رسیدند که نمی دانستند وعده غذایی بعدی شان از کجا می آید، چه رسد به اینکه ابزاری برای کرایه هواپیما برای پرواز بر فراز منطقه ممنوعه دولت به امید اینکه پرتو میزر از آن ساقط شود را داشته باشند. فضا. بنابراین. نوکاگا به وضوح در تلاش بود موضوع را تغییر دهد. آقای مک لاناهان و خانم هاگینز در ایستگاه فضایی نظامی ظاهر خوبی داشتند. دیشب یکی از کنفرانس های مطبوعاتی آنها را دیدم. آنها خوب هستند؟"
    
  "خیلی خوب آقا."
    
  "خوب. مشکلی وجود دارد؟ آیا با سخت افزار یا نرم افزار خود مشکل دارید؟" جری تردید کرد و برای لحظه ای کوتاه از دوربین نگاه کرد و نوکاگا بلافاصله متوجه شد. "جونگ بائه؟"
    
  جری مطمئن نبود که آیا باید در مورد چیزی که مربوط به Starfire و ایستگاه فضایی در شبکه ناامن است صحبت کند - رهبران تیم تصمیم گرفتند در میان خود درباره آنچه که علنی شده و چه چیزی منتشر نشده است صحبت کنند - اما نوکاگا یکی از اساتید آنها بود. و یکی از اولین حامیان این پروژه، اما تا حدودی بی میل است. او در نهایت گفت: "یک مشکل بالقوه در رله ای که من طراحی کردم وجود داشت که اجازه می داد برق از خازن های لیتیوم یونی به ژنراتور مایکروویو منتقل شود."
    
  "مشکل احتمالی؟"
    
  جری با نگرانی گفت: "امروز شکست نخورد، اما... صد در صد قابل اعتماد نبود، و از آنجایی که رئیس جمهور ایالات متحده در آزمایش آزمایشی در کال پلی حضور داشت، ما می خواستیم این کار را انجام دهیم. مطمئن باشید که می‌توانیم با انرژی میزر به رکتنا ضربه بزنیم."
    
  نوکاگا گفت: "خب، تو این کار را کردی." "آزمون موفقیت آمیز بود. من نمی فهمم."
    
  "خب، ما... ما از انرژی که با آنتن ها جمع آوری و در خازن ها ذخیره می کردیم استفاده نکردیم."
    
  "پس از چه نوع انرژی استفاده کردی؟"
    
  جری گفت: "ما از انرژی ... یک ژنراتور مغناطیسی هیدرودینامیکی استفاده کردیم.
    
  برای چند لحظه طولانی در صف سکوت بود و جری در مانیتور ویدئویی می‌توانست بیان ناباوری فزاینده‌ای را در چهره نوکاگی ببیند. سپس: "یعنی شما لیزر را در ایستگاه فضایی آرمسترانگ، جونگ بائه فعال کردید؟" نوکاگا با لحن نفس گیر، آهسته و ناباوری پرسید.
    
  جری گفت: نه قربان. "لیزر نیست. خود لیزر الکترون آزاد غیرفعال شد تا بتوانیم از زیرسیستم های لیزر برای Starfire استفاده کنیم. ما به سادگی از منبع انرژی او استفاده کردیم تا ...
    
  "آیا آن ژنراتور MHD هنوز کار می کرد؟" - از نوکاگا پرسید. "من به این باور رسیدم که تمام اجزای لیزر فضایی Skybolt غیرفعال شده است." جری جوابی برای آن نداشت. "پس یک و چهار دهم مگاواتی که با رکتنا جمع آوری کردید از MHD بود و نه Starfire؟"
    
  جری پاسخ داد: بله قربان. ما همه چیزهای دیگر را آزمایش کردیم: انرژی خورشیدی را جمع آوری کردیم، الکتریسیته ذخیره کردیم، یک ژنراتور مایکروویو را با آن نیرو دادیم و با استفاده از بازتابنده های Skybolt، کولیماتورها و سیستم های فرمان، انرژی میزر را ساطع کردیم. ما فقط نیاز داشتیم با انرژی میزر به رکتنا ضربه بزنیم. ما می خواستیم در اولین تلاش و در مقابل رئیس جمهور ایالات متحده این کار را انجام دهیم. ژنراتور MHD تنها ما بود...
    
  نوکاگا گفت: "جونگ بائه، شما پرتوی از انرژی هدایت شده را به سمت هدفی در زمین شلیک کردید." "شما یک مگاوات انرژی را برای بیش از دو دقیقه در فاصله بیش از دویست مایل آزاد کردید؟ این است..." مکث کرد و در حال انجام محاسبات ذهنی بود. این بیش از سه میلیون ژول انرژی است که توسط MHD از آن ایستگاه فضایی نظامی آزاد می شود! این سه برابر حد قانونی است، در فاصله ای تقریبا چهار برابر محدوده قانونی! این نقض جدی پیمان فضایی است! این جنایتی است که می تواند توسط دیوان بین المللی دادگستری مورد پیگرد قرار گیرد یا در شورای امنیت سازمان ملل متحد بررسی شود! استفاده از سلاح‌های فضایی، به‌ویژه سلاح‌های انرژی هدایت‌شده، توسط هیچ‌کس، حتی دانش‌آموزان ممنوع است!"
    
  "نه، قربان، این نمی تواند باشد!" جری در حالی که گیج شده بود، می ترسید که بیش از حد گفته باشد و به همکارانش خیانت کرده باشد، و از اینکه خشم استاد و مرشد محبوبش را برانگیزد، گفت. "Starfire یک نیروگاه خورشیدی است، نه یک سلاح فضایی!"
    
  همین بود، جونگ بائه، تا اینکه استفاده از انرژی خورشیدی را رها کردی و از منبع انرژی لیزر فضایی نظامی غیرقانونی استفاده کردی! نوکاگا گریه کرد. "نمی فهمی، جونگ بائه؟ شما می توانید از آتش بازی برای جشن سال نو استفاده کنید، اما اگر از موشک اسکاد برای انجام آن استفاده کنید، ماهیت روحی که می خواستید ابراز کنید را تغییر داده و آلوده می کند، حتی اگر به کسی حمله نکنید یا چیزی را منفجر نکنید. به همین دلیل است که ما قوانینی برای استفاده از چنین چیزهایی برای هر هدفی داریم." او نگاه وحشت زده را در چشمان جری دید و بلافاصله برای او متاسف شد. "اما شما در نیومکزیکو بودید، نه؟"
    
  "بله قربان".
    
  "آیا آنها در مورد تصمیم به استفاده از ژنراتور MHD با شما مشورت کردند؟"
    
  جری گفت: نه قربان. "زمانی نبود و من در یک کنفرانس تلفنی با تیمم در تلاش بودم تا راه حلی برای مشکل رله بیابم."
    
  "آیا می‌دانید چه کسی ایده استفاده از MHD را مطرح کرد؟"
    
  جری گفت: "من فکر می کنم آقای مک لانهان بود، آقا." نوکاگا به نشانه درک سر تکان داد - او به راحتی می توانست این را حدس بزند. او این ایده را با ژنرال ریدون، فرمانده ایستگاه، و گروهبان لوکاس، افسر عملیات ایستگاه در میان گذاشت.
    
  "آیا اینها همه پرسنل نظامی هستند؟"
    
  جری گفت: "من معتقدم که همه آنها بازنشسته هستند، اما در راه اندازی ایستگاه فضایی به خوبی تبحر دارند و توسط یک پیمانکار خصوصی دفاعی برای بهره برداری از آن استخدام شده اند."
    
  "پیمانکار دفاع خصوصی"، نه؟" نوکاگا خندید: "آیا این شرکت در نوادا بود که به دانشگاه پول کمک هزینه اولیه را داد؟"
    
  جری گفت: "بله... من... بله قربان، همینطور بود" و لحظه ای بعد متوجه شدم.
    
  "تو الان شروع به فهمیدن کردی، نه، جونگ بائه؟" - نوکاگا با دیدن تغییر حالت جری پرسید. "برادلی مک‌لاناهان، پسر ژنرال پاتریک مک‌لاناهان، افسر بازنشسته نیروی هوایی و کارمند سابق این شرکت در نوادا، ایده یک نیروگاه خورشیدی به اصطلاح فضایی را مطرح کرد و تنها در یک چند ماه او تیمی از مهندسان را گردآوری کرد و چندین پیشرفت علمی و فناوری مهم را به دست آورد. پس آیا تصادفی است که Cal Poly پول کمک مالی را دریافت می کند؟ آیا این فقط تصادفی است که آقای مک‌لاناهان می‌خواهد از ایستگاه فضایی آرمسترانگ برای Starfire استفاده کند که توسط همان پیمانکار دفاعی نوادا اداره می‌شود؟ من به تصادفات اعتقادی ندارم، جونگ بائه. و تو نباید."
    
  جری گفت: "اما آنها از رئیس جمهور ایالات متحده اجازه استفاده از MHD را دریافت کردند، تنها در صورتی که لیزر الکترون آزاد Skybolt قادر به پرتاب نباشد."
    
  "قطعا. آنها نمی‌توانستند بدون نقض معاهده حفاظت از فضا، لیزری شلیک کنند، بنابراین بهترین چیز بعدی را به دست آوردند: میزری که توسط گروهی از دانشجویان ساخته شده بود، همه بسیار تمیز، الهام‌بخش و بی‌گناه - مزخرف، همه مزخرفات،" نوکاگا تف کرد. "به نظر من به اصطلاح مشکلات رله شما را می‌توان به راحتی حل کرد، بنابراین آنها مجبور شدند از ژنراتور MHD برای نشان دادن قدرت سلاح میزر استفاده کنند. سه میلیون ژول! من شرط می بندم که ارتش از این تظاهرات بسیار راضی بود."
    
  جری گفت: "من سیستم رله برق را طراحی کردم، قربان، و من تنها مسئول نظارت بر آن بودم." من به شما اطمینان می دهم که هیچ کس عمداً در این امر دخالت نکرده است."
    
  نوکاگا گفت: "جونگ بائه، واقعاً خوشحالم که این موضوع را به من گفتی. "من شما را برای هیچ چیز سرزنش نمی کنم. به نظر می رسد که آقای مک لاناهان هنگام ایجاد این پروژه برنامه خاص خود را داشت. همانطور که من از ابتدا گمان می کردم، آقای مک لانهان با این پیمانکار دفاعی و احتمالاً خود ارتش، به عنوان فرزند یک افسر نظامی برجسته و بدنام، برای توسعه سلاح های فضایی و مخفی کردن آنها از جهان کار می کرد. بدیهی است که او از این پیمانکار و دولت کمک گرفته است - وگرنه چگونه یک دانشجوی سال اول می تواند تمام منابع مورد نیاز برای تکمیل چنین پروژه ای را در این مدت کوتاه جمع آوری کند؟
    
  جری در حالی که چشمانش با سردرگمی به این طرف و آن طرف می چرخید، گفت: "من... نمی دانستم، قربان. "آقای مک‌لاناهان، او... به نظر می‌رسید که او مهارت‌های رهبری و سازمانی فوق‌العاده‌ای داشت. او همیشه در مورد همه چیز بسیار باز و شفاف بود. او تمام منابع خود را با همه اعضای تیم به اشتراک گذاشت. ما هر لحظه از هر روز می‌دانستیم که چه چیزی لازم است و او چگونه می‌خواهد به آن برسد."
    
  نوکاگا گفت: "یک بار دیگر، جونگ بائه، من تو را به خاطر افتادن به خاطر این ... این هاکستر آشکار سرزنش نمی کنم." سرش را تکان داد، خوشحال از اینکه در مسیر درستی قرار گرفته است. "برای من معنادار است. دانشگاه ما درگیر توطئه‌ای هماهنگ شده توسط مک‌لاناهان - ابتدا به احتمال زیاد توسط پدر مرحومش، سپس پسر خوانده‌اش - با حمایت این پیمانکار دفاعی، ارتش و حامیان دولتی آنها مانند رئیس‌جمهور کنت فینیکس و معاون رئیس‌جمهور آن پیج بود تا مخفیانه ایجاد کند. یک سلاح انرژی هدایت شده مبتنی بر فضا و آن را به عنوان چیزی بیش از یک پروژه مهندسی دانشجویی پنهان می کند. چقدر باهوشی وحشتناک آنها در چند دانشگاه مترقی و صلح طلب دیگر از این طرح استفاده کرده اند؟ جالب هست."
    
  ذهن نوکاگی برای چند لحظه تند تند شد تا اینکه متوجه شد هنوز در حال یک ویدئو کنفرانس با جونگ بائه است. او گفت: "متاسفم، جونگ بائه، اما من یک کار بسیار مهم دارم. شما باید فورا این پروژه را ترک کنید. در واقع اگر اطلاع پیدا کنم که دانشگاه ارتباطی با این برنامه نظامی داشته یا دانشگاه خود را از هرگونه دخالت در پروژه منصرف نکند و پول دریافتی از این پیمانکار دفاعی را پس ندهد، بلافاصله از سمت خود استعفا خواهم داد. من به شدت توصیه می کنم که به مدرسه دیگری منتقل شوید. من مطمئن هستم که هر دوی ما در دانشگاه استنفورد بسیار خوشحال خواهیم بود. من مشتاقانه منتظر دیدار شما هستم." و ارتباط را قطع کرد.
    
  خدای من، نوکاگا فکر کرد، چه نقشه فوق العاده شیطانی! این باید فورا فاش می شد. این باید متوقف می شد. او رئیس این کنفرانس بود و در سراسر جهان پخش شد - البته او به دوربین ها، میکروفون ها و رسانه ها دسترسی داشت و قصد داشت از آنها استفاده کند.
    
  با این حال او با خود اعتراف کرد که مخاطبانش اگرچه جهانی بودند، اما آنقدرها هم زیاد نبودند. اکثر مردم جهان شرکت کنندگان را چیزی جز حامیان مسالمت آمیز تسخیر وال استریت، هیپی های دیوانه نمی دانستند. یکی از دلایلی که از او خواسته شد تا کنفرانس را رهبری کند، تلاش برای مشروعیت بسیار بیشتر به سازمان و کنگره بود. او به کمک نیاز داشت. او نیاز دارد...
    
  ... و در یک لحظه به یاد آورد و یک کارت ویزیت از جیبش بیرون آورد، سپس گوشی هوشمند خود را بیرون آورد و شماره واشنگتن مردی را که می دانست تنها چند طبقه بالاتر بود، گرفت. "آقای کوهن، این دکتر توبی نوکاگا، رئیس این رویداد است... آقای عالی، متشکرم، و باز هم از شما و وزیر باربو برای حضور متشکرم.
    
  نوکاگا تقریباً نفس گیر ادامه داد: "آقا، من به تازگی اطلاعات بسیار ناراحت کننده ای دریافت کردم که فکر می کنم وزیر امور خارجه باید از آن آگاه باشد و شاید عمل کند. "این در مورد پروژه Starfire است... بله، به اصطلاح نیروگاه خورشیدی فضایی... بله، من می گویم "به اصطلاح" زیرا امروز فهمیدم که این به هیچ وجه یک نیروگاه خورشیدی نیست، بلکه یک چاه است. -برنامه تسلیحات فضایی مبدل ...بله قربان، یک سلاح فضایی انرژی هدایت شده توسط ارتش که به عنوان یک پروژه مهندسی دانشجویی مبدل شده است...بله آقا، این اطلاعات را یکی از افراد بالا در پروژه، خیلی بالا به من داده است... بله قربان، من کاملا به منبع اعتماد دارم. او به این کار کشیده شد، درست همانطور که من، دانشگاهم، و صدها مهندس و دانشمند در سراسر جهان با او همکاری کردیم، و من می‌خواهم قبل از اینکه آسیبی وارد شود، این برنامه ترسناک و ظالمانه را افشا کنم... بله قربان ...بله قربان، فقط چند دقیقه دیگر می توانم طبقه بالا باشم. ممنون آقای کوهن."
    
  نوکاگا با عجله شروع به جمع آوری رایانه لوحی خود کرد که پیامکی روی صفحه نمایش او ظاهر شد. این از سوی رئیس "دانشجویان برای صلح جهانی"، یکی از گروه‌های بین‌المللی محیط‌زیست و صلح جهانی بود که در کنفرانس شرکت کرده بود، و در این پیام آمده بود: هواپیمای اعتراضی ما توسط یک سلاح فضایی استارفایر در نزدیکی سایت رکتنا سرنگون شد. ما در جنگ هستیم
    
    
  سخنرانی کلیدی همایش کنفدراسیون بین المللی دانشمندان مسئول
  سیاتل، وا
  بعد از آن شب
    
    
  دکتر توشونیکو نوکاگا با خواندن فیلمنامه ای که از دفتر تبلیغاتی وزیر باربو در اختیار او قرار گرفته بود، شروع کرد: "خوشحال و افتخار من است که مردی را معرفی کنم که مطمئناً نیازی به معرفی ندارد، به خصوص برای این جلسه. "استیسی آن باربو در درجه اول خود را به عنوان یک دلاور نیروی هوایی توصیف می کند. او که در پایگاه نیروی هوایی بارکسدیل در نزدیکی شریوپورت، لوئیزیانا به دنیا آمد، گفت که غرش بمب افکن های B-47 و B-52 در خارج از خانه خانواده اش او را به راحتی خوابانده است و بوی سوخت جت باید در خون او نفوذ کرده باشد. دختر یک ژنرال دو ستاره بازنشسته نیروی هوایی، او در مجموع ده بار با خانواده اش نقل مکان کرد، از جمله دو ماموریت خارج از کشور، قبل از بازگشت به ایالت خود لوئیزیانا برای تحصیل در کالج. مدرک لیسانس پیش‌قانون، بازرگانی و مدیریت دولتی از تولین، مدرک حقوق از تولین، سپس در دفاتر مدافع عمومی در شروپورت، باتون روژ و نیواورلئان قبل از کاندیداتوری برای کنگره کار کرد. پس از سه دوره در کنگره، سه دوره در سنای ایالات متحده، در چهار سال گذشته به عنوان رهبر اکثریت، پیش از انتخاب به عنوان شصت و هفتمین وزیر امور خارجه، انجام شد. او امروز کاندیدای ریاست جمهوری ایالات متحده است و در صورت پیروزی، اولین زنی خواهد بود که این مقام را به دست می آورد. نمی‌توانم فردی مناسب‌تر برای این موقعیت را تصور کنم، می‌توانم؟ تشویق ایستاده خیره کننده ای به دنبال داشت که تقریبا یک دقیقه کامل به طول انجامید.
    
  نوکاگا ادامه داد: "این پیشینه رسمی او است، دوستان و همکارانم، اما اجازه دهید چند نکته در مورد این زن خارق العاده به شما بگویم که ممکن است ندانید. وزیر باربو دو طرف دارد. یک مدافع سرسخت اما دلسوز برای فناوری سبز، محیط زیست، اقدام علیه گرمایش جهانی و کنترل کربن وجود دارد. اما به همان اندازه قوی و متعهد به تقویت و نوسازی مسئولانه نیروهای مسلح ما است. جای تعجب نیست که او صدای قوی برای نیروی هوایی است، اما او همچنین مدافعی است که کشور ما رهبری خود را در اقیانوس های جهان حفظ کند و نیرویی را حفظ کند که مایل است در زمان نیاز به سایر کشورها با سرعت و پایداری کمک کند. و کمک های بشردوستانه قدرتمند و در عین حال دلسوزانه. من او را فردی قوی، دلسوز و پویا می‌دانم، اما مطمئناً او همان چیزی است که همفری بوگارت می‌تواند آن را یک "فرهنگ باحال" بنامد. نوکاگا از شنیدن صدای خنده و تشویق در پاسخ به این خط آسوده شد - این جمله ای بود که اگر به او اجازه داده می شد از مقدمه آماده شده خود حذف می کرد.
    
  استیسی آن باربو به پنج زبان روان صحبت می کند. استیسی آن یک گلف باز اسکریچ است. استیسی آن واشنگتن را از درون و بیرون می شناسد، اما ریشه و قلب او با مردم است، با من و شما. استیسی آن ارتش ایالات متحده را می شناسد و به آن اهمیت می دهد، نیرویی که از ملت ما و جهان آزاد محافظت می کند، اما استیسی آن می داند که ارتش نه تنها برای جنگ، بلکه برای محافظت از کسانی است که نمی توانند از خود محافظت کنند. نوکاگا با شروع آهنگ صدایش را بلند کرد و تشویق های فزاینده تماشاگران برای او یک دنیا خیر و خوبی به همراه داشت - به طوری که متوجه شد دستانش را بالا می برد و مشت هایش را گره می کند، کاری که فکر می کرد هرگز انجام نخواهد داد. "استیسی آن باربو یک رهبر، یک مبارز و یک مدافع است و با کمک و حمایت ما، استیسی آن باربو رئیس جمهور بعدی ایالات متحده آمریکا خواهد شد." سخنان بعدی نوکاگی به دلیل غرش شنیدنی نبود، تشویق ایستاده کر کننده ای که درست در همان لحظه شروع شد. خانم ها و آقایان، دوستان و همکاران، لطفاً در استقبال از وزیر امور خارجه سابق و رئیس جمهور بعدی ایالات متحده، استیسی آن باربو، به من بپیوندید!
    
  استیسی آن باربو با لبخندی درخشان و تکان مشتاقانه هر دو دست روی صحنه رفت. او کاری را انجام داد که استیسی آن باربو می‌دانست چگونه انجام دهد: حرفه‌ای، ریاست جمهوری و در عین حال فریبنده به نظر برسد. موهای بلوند مواج و آرایش او بی عیب و نقص بود. لباس او فرمی بود که شکل منحنی او را بدون اینکه خیلی خودنمایی کند نشان می داد. جواهرات او توجه زیادی را به خود جلب کرد، اما به اندازه ای بود که بدون جلب توجه، موفق به نظر برسد.
    
  "متشکرم، متشکرم، خانم ها و آقایان!" باربو پس از رسیدن به محل سخنرانی در میکروفون فریاد زد. او سپس شعار مبارزات انتخاباتی معروف و پرتکرار خود را با لهجه کایونی بسیار بلند گفت: "بیایید با هم آینده را شروع کنیم، درست است؟" تشویق ها و جیغ ها کر کننده بود.
    
  باربو در سکوت روی تریبون ایستاد تا اینکه فریاد و تشویق ها فروکش کرد و سپس تقریباً یک دقیقه دیگر منتظر ماند تا حضار با نفس بند آمده منتظر سخنان او باشند. در نهایت او شروع کرد: "دوستان من، در ابتدا از سخنان آماده شده خود منحرف می شوم، زیرا در چند ساعت اخیر اتفاقات جدی رخ داده است که فکر می کنم شما باید از آن آگاه باشید.
    
  او گفت: "مطمئنم که همه شما می‌دانید که من از طرفداران پرزیدنت کنت فینیکس به اصطلاح فضای صنعتی جدید نیستم. من به رئیس جمهور تمام اعتبار دنیا را برای پرواز به یک ایستگاه فضایی نظامی برای اعلام بزرگ خود می دهم - حتی اگر این کار برای مالیات دهندگان آمریکایی ده ها میلیون دلار هزینه داشته باشد که اتلاف کننده ترین و غیرضروری ترین اقدام روی کره زمین بود. اما رک بگویم، دوستان من، همه چیز از اینجا به سمت پایین رفته است: روابط با روس ها و بسیاری از کشورهای اروپایی و آسیایی در پایین ترین سطح خود قرار دارد و در بهترین حالت ممکن است به اصطکاک دیپلماتیک منفجر شود و بازگشت به شرایط کنونی جنگ سرد در بدترین حالت. ارتش دیگر به رئیس جمهور اعتماد ندارد، زیرا او قصد دارد برای ارتش افتخار ما ایجاد کند. روس‌ها ایستگاه فضایی بین‌المللی را رها کرده‌اند، اتحادیه اروپا و ژاپن نیز در حال بررسی این کار هستند. و اقتصاد هنوز هم چهار سال پس از به قدرت رسیدن او در بحران است، علیرغم یک کمپین ریاضت اقتصادی که شاهد حذف کل بخش‌ها در سطح کابینه بوده است. آیا این همان چیزی است که می‌خواهیم چهار سال دیگر ادامه دهیم؟" حضار شروع به خواندن یک عبارت آشنا کردند که بارها و بارها در طول کمپین باربو تکرار شده بود: "کن فینیکس، کن فینیکس، یا از ماشین پیاده شو!" " ترکیبی از عبارات Cajun و Creole.
    
  پس از چند ثانیه انتظار، باربیو دستانش را بالا برد و لبخندی گسترده زد تا سرانجام آواز به پایان رسید. اما در حالی که او به ما در مورد برنامه های خود برای کاهش ارتش در زمان خطر فزاینده برای کشور و متحدان ما هشدار داد. در حالی که او به ما هشدار می دهد که آماده است برنامه ها و مزایای شبکه ایمنی اجتماعی را که برای کمک به آسیب پذیرترین افراد در میان ما طراحی شده اند، کاهش دهد. در حالی که او تهدید می کند که کسری عظیمی برای استقرار آن فضاهای به اندازه پای در آسمان ایجاد می کند، آیا می دانید او امروز چه کار کرد، دوستان من؟ امروز او یک سلاح هدایت شده انرژی، یک لیزر مایکروویو، را از فضا پرتاب کرد که مستقیماً معاهده حفاظت از فضای بیرونی را نقض کرد. اگرچه این معاهده هنوز توسط سنا تصویب نشده است - به شما قول می‌دهم که وقتی مسئولیت کاخ سفید را بر عهده بگیرم، آن را اصلاح خواهم کرد - مفاد آن در هشت سال گذشته برای تضمین صلح به دقت رعایت شده است. و میدونی بدترینش چیه؟ او برای پنهان کردن برنامه خود از جهان، این اقدام را به عنوان یک آزمایش بی گناه توسط دانشجویان کالج پنهان کرد.
    
  "این درست است، دوستان من. درباره اولین نوجوانان در فضا شنیده یا خوانده اید، و البته کیسی هاگینز، اولین فلج در فضا، دانشمندان جوان با استعدادی که شهامت رفتن به فضا برای انجام این آزمایش را داشتند. خب، همه اینها یک دروغ بزرگ است. با کمک یک پیمانکار دفاعی نوادا و حمایت رئیس جمهور فینیکس و معاون رئیس جمهور پیج، این دانش آموزان یک سلاح انرژی هدایت شده را ساختند که در حال حاضر در مدار بالای سر ما قرار دارد و امروز با موفقیت به سمت هدفی روی زمین شلیک شد. لباس یک نیروگاه خورشیدی، که می تواند برق را به هر نقطه از کره زمین برای کمک به جوامع محروم یا محققان در نقاط دورافتاده جهان تامین کند. همانطور که ما می گوییم آنجا، در کانال، دوستان من: این سگ شکار نمی کند.
    
  باربو ادامه داد: "آنها سعی کردند ما را فریب دهند، دوستان من." آنها سعی کردند ما را فریب دهند. اما یکی از اعضای به اصطلاح تیم پروژه استارفایر دیگر نتوانست این ریاکاری را تحمل کند و با رئیس کنفرانس ما، دکتر توبی نوکیج تماس گرفت و حقیقت را به او گفت. این مرد جوان شجاع کیم جونگ بائه، یک دانشجوی مهندسی با استعداد از کره‌ای است که رهبر تیم پروژه بود، اما اجازه نداشت مخالفت خود را با شلیک آزمایشی ابراز کند. او یک قهرمان برای شکستن این حربه است."
    
  صورتش تیره شد. باربیو ادامه داد: "ما همچنین امروز فهمیدیم که یک تراژدی وحشتناک مربوط به این سلاح انرژی هدایت شده رخ داده است - ممکن است در مورد آن شنیده باشید. "یکی از گروه‌هایی که در اینجا نمایندگی می‌کنند، "دانشجویان برای صلح جهانی"، اعتراضی را در مورد سایت تست Starfire ترتیب داد. آنها دو مرد شجاع را استخدام کردند تا با یک هواپیمای کوچک نزدیک هدف استارفایر پرواز کنند. آنها خطر را می دانستند، اما می خواستند هر کاری که می توانند انجام دهند تا آزمایش را متوقف کنند. پشیمانم گزارش می دهم... هواپیما با سلاح فضایی غیرمجاز سرنگون شد. بله، توسط پرتو لیزر مایکروویو از ایستگاه فضایی آرمسترانگ شلیک شد. دو مرد شجاع سوار بر هواپیما بلافاصله کشته شدند." به جز چند هق هق و نفس وحشت در سالن سکوت کامل حاکم شد و همه حاضران پشت یک میز بلافاصله با شوک و عذاب از جا پریدند و به سمت خروجی سالن حرکت کردند.
    
  باربو اجازه داد سکوت برای چند لحظه باقی بماند. سپس، به آرامی، به تدریج، حالت او تغییر کرد: دیگر غمگین نبود، اما از عصبانیت سرخ شده بود. باربو گفت: "از ریاکاری دست بردارید، آقای فینیکس،" و کلمات خود را به وضوح بیان کرد و انگشت خود را مستقیماً به سمت شبکه و دوربین های خبری کابلی که به پیشنهاد او برای ظاهرش با عجله نصب شده بودند، گرفت. دیگر خبری از دروغ و فریب، هدر دادن دلارهای مالیاتی ما در برنامه‌های تسلیحاتی خطرناک و غیرقانونی نیست، و دیگر خبری از کشتن آمریکایی‌های بی‌گناهی نیست که چیزی جز ابراز خشم خود و انجام کاری، هر کاری، به نام صلح نمی‌خواستند. فوراً این سلاح فضایی را غیرفعال کنید، آن را رها کنید و بگذارید از مدار خارج شود، بسوزد و به اقیانوس بیفتد. همین الان انجامش بده" تشویق شدیدتر و شعارهای "اکنون انجامش بده!" همین الان انجامش بده! همین الان انجامش بده!"
    
  باربیو پس از یک دقیقه تشویق و شعار ادامه داد: "هنگامی که من رئیس جمهور ایالات متحده شدم، دوستان من"، "من ایمان و شرافت این کشور، ارتش ما، کاخ سفید و در چشم همه اطرافیان را بازخواهم گرداند. جهانی که آرزوی آزادی دارد و برای دست یاری دراز شده دعا می کند. ارتش ما مجدداً شماره یک خواهد بود بدون اینکه تلاش کنیم شماره سه باقی بمانیم. وقتی مردم مظلوم و صلح دوست جهان به بالا نگاه می کنند، موشک های شلیک شده توسط دولت خودشان را نخواهند دید و مطمئناً ایستگاه فضایی نظامی آمریکا را نمی بینند که روستایشان را به خاکستر تبدیل کند یا شلیک کند. هواپیمای خارج از آسمان با پرتو نامرئی نور - آنها یک هواپیمای ترابری را با پرچم قرمز، سفید و آبی ایالات متحده آمریکا خواهند دید که حامل غذا، آب، دارو، پزشکان و نیروهای حافظ صلح برای کمک به آنهاست. و وقتی آمریکایی‌ها درخواست کمک می‌کنند و از دولتشان می‌خواهند که به تغذیه فرزندانشان کمک کند و شغل پیدا کنند، نمی‌شنوند که رئیس‌جمهورشان صدها میلیون دلار برای جویریدها در فضا خرج کرده است یا مخفیانه پرتوهای مرگ ایجاد می‌کند - آنها کمکی را دریافت خواهند کرد که ناامیدانه هستند. نیاز . این همان چیزی است که من قول می دهم!"
    
  تشویق ها و شعارها حتی بلندتر از قبل بود، و این بار استیسی آن باربو اجازه داد تا ادامه یابد و ادامه یابد.
    
    
  کرملین
  فدراسیون روسیه مسکو
  چند ساعت بعد
    
    
  رئیس جمهور گنادی گریزلوف در مقابل دوربین یک استودیوی تلویزیونی در کرملین گفت: "هموطنان روس من، سخنرانی امروز صبح من کوتاه و مستقیم خواهد بود. حالتی تیره و خشن در چهره داشت، انگار می خواست خبر مرگ یکی از عزیزانش را بدهد. تا به حال باید در مورد اظهارات استیسی آن باربو، نامزد ریاست جمهوری ایالات متحده و وزیر امور خارجه سابق، در مورد شلیک آزمایشی یک سلاح انرژی هدایت شده از فضا به هدفی روی زمین از یک ایستگاه فضایی نظامی ایالات متحده و تیراندازی شنیده باشید. سقوط یک هواپیمای آمریکایی با آن سلاح. من و وزیرانم از شنیدن این موضوع وحشت کردیم. ما برای راستی‌آزمایی این اطلاعات کار می‌کنیم، اما اگر درست باشد، این اقدامات تهدیدی جدی برای صلح جهانی خواهد بود - در واقع، آنها نقض معاهده، هشداری به بقیه جهان، تحریک‌آمیز و اقدام مجازی هستند. جنگ
    
  زمانی که گزینه های خود را بررسی کردیم، نگران این بودیم که در سراسر روسیه و در واقع در سراسر جهان وحشت ایجاد کنیم. اما ما احساس کردیم که چاره ای نداریم و به همین دلیل است که امروز بعدازظهر با شما صحبت می کنم. علاوه بر این، ما تصمیم گرفته‌ایم تا برای حفاظت از جان روس‌ها و دوستان و متحدانمان، مدبرانه و سریع عمل کنیم، به شرح زیر:
    
  اول: از فوراً، نیروی دفاع فضایی روسیه به طور مستمر مکان پیش بینی شده ایستگاه فضایی نظامی ایالات متحده و برد بالقوه و آزیموت تسلیحات انرژی هدایت شده آن را پخش خواهد کرد، و همچنین هشدارهایی را در مورد زمان و مکان تسلیحات انرژی هدایت شده می تواند تهدید کند. گریزلو ادامه داد: روس‌ها، متحدان ما و دوستان ما روی زمین. زمانی که سلاح‌ها تهدیدی برای شما هستند، از شما می‌خواهیم در زیر زمین یا در قوی‌ترین ساختمانی که می‌توانید سریعاً به آنجا تخلیه شوید، پناه بگیرید. خواص دقیق سلاح ناشناخته است، بنابراین ما هنوز نمی دانیم بهترین پوشش ممکن است چیست، اما اگر در داخل خانه هستید به جای بیرون، ممکن است شانس بیشتری برای زنده ماندن از یک حمله داشته باشید. تهدید می تواند تا چهار دقیقه طول بکشد. شما و عزیزانتان ممکن است چندین بار در روز در معرض خطر اسلحه قرار بگیرید.
    
  انفجار این سلاح‌ها می‌تواند به وسایل الکترونیکی آسیب برساند، بنابراین خانه‌ها و مشاغل خود را آماده کنید که روزها یا حتی هفته‌ها بدون برق بمانند: پتو، غذا و آب ذخیره کنید. جمع آوری هیزم برای آتش؛ و محله های خود را سازماندهی کنید تا دور هم جمع شوند و به یکدیگر کمک کنند." در صورت امکان، از پرواز در هواپیما، سوار شدن بر آسانسور یا قطار برقی، یا کار با ماشین آلات سنگین در حالی که سلاح در منطقه خطر قرار دارد خودداری کنید، زیرا همانطور که دیدیم، سلاح ها به راحتی می توانند هواپیما را سرنگون کنند و می توانند برق را مختل یا حتی از بین ببرند. مدارها
    
  گریزلوف گفت: "دوم: من خواهان آن هستم که تمام تسلیحات فضایی آمریکا در ایستگاه فضایی آرمسترانگ غیرفعال و فوراً منهدم شود. این شامل لیزر الکترون آزاد Skybolt، لیزر کلر-اکسیژن-ید Hydra و کارگاه های سلاح مداری Kingfisher می شود. Starfire، یک آزمایش به اصطلاح دانشجویی که در واقع یک سلاح لیزری مایکروویو است. و هر گونه سلاح فضایی دیگر، منابع قدرت و تمام اجزای آن، چه آمریکایی ها آنها را فقط به عنوان سلاح های دفاعی طبقه بندی کنند یا نه. به طور خاص، روسیه خواستار آن است که ماژول اسکای‌بولت ظرف چهل و هشت ساعت از ایستگاه فضایی آرمسترانگ جدا شود و زمانی که دیگر خطری برای هیچ‌کس یا هیچ چیز روی زمین نباشد، از مدار خارج شود و برای سوختن در زمین فرستاده شود. جو زمین یا سقوط به اقیانوس. ما سنسورهای قدرتمندی روی زمین داریم تا مشخص کنیم که آیا این کار انجام شده است یا خیر. اگر این کار انجام نشود، باید فرض کنم که ایالات متحده قصد دارد به استفاده از سلاح ادامه دهد و روسیه فوراً تمام اقدامات لازم را برای محافظت از خود انجام خواهد داد.
    
  سوم: بدینوسیله اعلام می‌کنم که از ده روز دیگر، تا زمانی که آمریکایی‌ها تمام تسلیحات فضایی خود را منهدم نکنند، تمامی حریم هوایی اطراف فدراسیون روسیه از سطح زمین تا ارتفاع پانصد کیلومتری از این پس حریم هوایی محدود و به روی همه فضاپیماهای غیرمجاز بسته است. " - گریزلوف ادامه داد. "برای دهه‌ها، همه کشورها تشخیص داده‌اند که فقط فضای هوایی زیر بیست کیلومتر را می‌توان محدود یا کنترل کرد، اما نه بیشتر. دانشمندان ما تخمین می زنند که آمریکایی ها می توانند سلاح های انرژی هدایت شده خود را تا پانصد کیلومتر با نیروی کافی برای کشتن یک نفر روی زمین شلیک کنند، بنابراین این حریم هوایی است که ما محافظت خواهیم کرد. هر پرواز غیرمجاز بر فراز فدراسیون روسیه در زیر ارتفاع مشخص شده، صرف نظر از نوع هواپیما یا فضاپیما، خصمانه و مشمول خنثی سازی خواهد بود. من می دانم که این روی بسیاری از کشورها تأثیر می گذارد، اما آمریکایی ها پویایی امنیت جهانی را به بدتر تغییر داده اند و ما چاره ای جز اقدام نداریم. ده روز کافی است تا همه کشورهای غیردوست مدار فضاپیمای خود را تغییر دهند یا اطلاعات دقیقی در مورد نوع، هدف و مدار هواپیماها و فضاپیماهای پرواز بر فراز روسیه در اختیار ما قرار دهند تا از این دستور پیروی کنند.
    
  گریزلوف گفت: "این محدودیت به ویژه برای یک فضاپیما صادق است: وسایل پرتاب مداری تک مرحله‌ای آمریکایی". به دلیل قابلیت پرواز مافوق صوت جوی و توانایی آنها در شتاب گرفتن در مدار زمین، و همچنین توانایی نشان داده شده آنها برای پرتاب سلاح یا پرتاب ماهواره های حامل سلاح به مدار، آنها تهدیدی خطرناک برای فدراسیون روسیه به شمار می روند.
    
  گریزلوف ادامه داد: "بنابراین، از ده روز زمان دادن به فضاپیماها برای تخلیه پرسنل از ایستگاه فضایی بین‌المللی یا ایستگاه آرمسترانگ، هواپیماهای فضایی سری S آمریکا در حریم هوایی روسیه مورد استقبال قرار نخواهند گرفت و بدون هشدار بیشتر درگیر و ساقط خواهند شد". . اجازه دهید این را تکرار کنم تا ابهام یا تردیدی وجود نداشته باشد: از امروز، ده روز دیگر، هواپیماهای فضایی آمریکایی در صورت پرواز بر فراز فدراسیون روسیه فعال خواهند شد. تهدید حمله توسط این هواپیماهای مافوق صوت به سادگی تهدیدی برای مردم روسیه است. ایالات متحده تعداد زیادی فضاپیمای تجاری با نیروی انسانی دارد که می توانند ایستگاه فضایی بین المللی و سایر مأموریت های مشابه را انجام دهند و پس از درخواست مجوز برای پرواز بر فراز روسیه، اجازه انجام این کار را خواهند داشت، اما به هواپیماهای فضایی نیز اجازه پرواز بر فراز روسیه داده نمی شود. تحت چه شرایطی
    
  روس‌های عزیزم نمی‌خواستم چنین اقدامات شدیدی انجام دهم، اما پس از مشورت با مشاورانم و پس از دعای بسیار، احساس کردم که اگر بخواهم شهروندان روسیه را از خطری که اکنون بالای سرشان با آن مواجه هستند محافظت کنم، چاره‌ای ندارم. "، - نتیجه گیری گریزلوف. من از همه روس‌ها می‌خواهم که همه اقدامات احتیاطی لازم را برای محافظت از خود و خانواده‌هایشان در برابر خطر حمله تسلیحات فضایی انجام دهند. اگر آمریکایی‌ها به خواسته‌های من پاسخ ندهند، به شما اطمینان می‌دهم روسیه وارد عمل خواهد شد. در جریان باشید و ایمن باشید، روسی های عزیز من. خداوند فدراسیون روسیه را برکت دهد."
    
  گریزلوف از روی صندلی بلند شد و با گام های بلند از استودیوی تلویزیونی کرملین خارج شد و رئیس دفترش سرگئی تازاروف او را همراهی کرد. او به کسی سلام و احوالپرسی نکرد و برای چت کردن توقف نکرد، اما سریع به دفتر رسمی خود برگشت. داریا تیتنوا، وزیر امور خارجه، گرگور سوکولوف، وزیر دفاع و ژنرال میخائیل کریستنکو، رئیس ستاد کل ارتش، در انتظار او بودند که وقتی تارزاروف در را به روی رئیس جمهور روسیه باز کرد، همه از جای خود بلند شدند. سوکولوف گفت: "درمان عالی، قربان. من فکر می‌کنم ده روز برای آمریکایی‌ها کافی است تا مذاکرات در مورد دسترسی فضاپیمای خود به حریم هوایی روسیه را آغاز کنند."
    
  گریزلوف پشت میزش نشست و به سوکولوف خیره شد. او با روشن کردن سیگار گفت: "من ده روز به کسی مهلت نمی‌دهم، و با هیچ‌کس در مورد چیزی مذاکره نمی‌کنم."
    
  "آقا؟"
    
  گریزلوف گفت: "چهل و هشت ساعت، سوکولوف." اگر ندیدم که ماژول Skybolt از آن ایستگاه فضایی جدا شده باشد، می‌خواهم دفعه بعد که از روی روسیه عبور کرد، با هر سلاحی که در زرادخانه ما وجود دارد، به آن ایستگاه فضایی حمله شود. همینطور با هر یک از هواپیماهای فضایی آنها. در حالی که آمریکایی‌ها با سلاح‌های انرژی هدایت‌شده بالای سرشان پرواز می‌کنند، نمی‌نشینم و کاری انجام نمی‌دهم. من ترجیح می دهم این کشور را به جنگ بکشانم تا اینکه اجازه دهم این اتفاق بیفتد."
    
  سرگئی تارزاروف گیرنده تلفن را در انتهای دیگر دفتر گریزلوف برداشت، گوش داد و سپس آن را پس گرفت. او گفت: "رئیس جمهور فینیکس اینجاست، قربان."
    
  گریزلوف گفت: "مدت زیادی طول نکشید. او به کسانی که در اتاق بودند اشاره کرد که لوازم جانبی قطع شده خود را بردارید تا بتوانند به ترجمه گوش دهند، سپس تلفن روی میزش را برداشت. "چی شده، آقای فینیکس؟"
    
  فینیکس از طریق یک مترجم گفت: "آقای رئیس جمهور، این یک سلاح انرژی هدایت شده نبود." "این یک پروژه مهندسی کالج بود، یک نیروگاه خورشیدی مبتنی بر فضا. و هواپیما توسط استارفایر سرنگون نشد - در حین تلاش برای فرار از یک هلیکوپتر گشتی نیروی هوایی پس از نقض حریم هوایی محدود شده، دقایقی پس از پایان آزمایش، کنترل خود را از دست داد. من نمی دانم وزیر باربو اطلاعات خود را از کجا آورده است، اما او اشتباه می کند و شما گمراه شده اید تا آن را باور کنید. او برای ریاست‌جمهوری مبارزات انتخاباتی می‌کند و می‌خواهد سرفصل‌ها باشد."
    
  "صبر کن". گریزلوف دکمه آماده به کار را فشار داد و رو به کسانی کرد که با او در اتاق بودند. او گفت: "خب، خوب، فینیکس این گفتگو را با تلاش برای توضیح شروع می‌کند. این می تواند جالب باشد."
    
  تارزاروف گفت: "او ممکن است آماده مذاکره باشد. بگذار او چیزی به تو بدهد و تو در ازای آن چیزی خواهی داد.
    
  گریزلوف با عصبانیت اما با لبخندی بر لب گفت: "در مورد چه لعنتی صحبت می کنی، تارزاروف." من در برابر این ظاهر ضعیف یک رئیس دولت تسلیم نخواهم شد." دوباره دکمه نگه داشتن را فشار داد. "آیا می گویی که باربو دروغ می گوید، فینیکس؟" - او پرسید، بدون اینکه دیگر از عنوان فینیکس استفاده کند یا حتی او را "آقا" خطاب کند - اولین حرکت فینیکس تدافعی بود و گریزلوف می خواست هیچ شکی در مورد اینکه چه کسی اکنون اوضاع را کنترل می کند وجود نداشته باشد.
    
  فینیکس گفت: "من حقایق را به شما می‌دهم، آقای رئیس‌جمهور: Starfire یک سلاح انرژی هدایت‌شده نیست. این یک نیروگاه فضایی آزمایشی با انرژی خورشیدی است که توسط چندین دانشجوی مهندسی کالیفرنیا ساخته شده است. لیزر الکترون آزاد Skybolt غیرفعال شده است. آزمایش دانش آموزان شامل انتقال الکتریسیته از فضا به زمین بود. این همه است. هواپیمای کوچک به این دلیل سقوط کرد که خلبانش احمق بود، نه به دلیل اصابت میزر. نیروگاه خورشیدی هیچ تهدیدی برای هیچ کس روی زمین ندارد و مطمئناً هواپیما، آسانسور، قطار یا هر چیز دیگری را از کار نخواهد انداخت. شما در مورد یک آزمایش دانشگاهی بی ضرر وحشت ایجاد می کنید. نه این پروژه و نه ایستگاه فضایی هیچ تهدیدی برای شما ندارند."
    
  گریزلوف گفت: "ققنوس، من دیگر تو را باور نمی کنم. تنها یک کار وجود دارد که می توانید برای بازگرداندن ایمان من به سخنان خود انجام دهید: فوراً ماژول لیزر را از ایستگاه فضایی جدا کنید. اگر این کار را انجام دهید، من محدودیت‌های بیشتری را برای حریم هوایی روسیه اعمال نخواهم کرد و با شما برای ایجاد یک معاهده دائمی در مورد سلاح‌های فضایی وارد مذاکره خواهم شد. تنها چیزی که من به آن اهمیت می دهم سلاح های تهاجمی در فضا است که می تواند تهدیدی برای روسیه باشد. ممکن است اطلاعات نادرستی در مورد ماهیت دستگاه دریافت کرده باشم، اما این هنوز این واقعیت را تغییر نمی دهد که شما از ماژول Skybolt برای انتشار مستقیم انرژی روی سطح زمین استفاده کرده اید و این غیرقابل قبول است.
    
  گریزلوف به سکوت طولانی آن سوی خط اشاره کرد. سپس فینیکس در نهایت گفت: "من با مشاورانم مشورت خواهم کرد، آقای رئیس".
    
  گریزلوف گفت: "خیلی خوب." دو روز فرصت دارید، فینیکس، و سپس روسیه از حریم هوایی و مدار پایین زمین خود دفاع خواهد کرد، همانطور که ما از میهن خود دفاع می کنیم، با هر مرد، زن و کودک و هر سلاحی که در زرادخانه ما در اختیار داریم. این قول من است، فینیکس. و با این کلمات گوشی را سر جایش پرت کرد.
    
  سرگئی تارزاروف سیم کشش قطع شده را به محل اصلی خود برگرداند. او گفت: "من فکر می کنم او همان کاری را که شما می خواهید انجام می دهد و ماژول لیزر را از ایستگاه فضایی نظامی جدا می کند." او قطعاً این را تصدیق می کند. می توانم پیشنهاد کنم-"
    
  گریزلوف حرف او را قطع کرد: "نه، نمی توانی، تازاروف." او به سوکولوف وزیر دفاع و کریستنکو رئیس ستاد کل ارتش روی آورد. من به آمریکایی‌ها دو روز فرصت می‌دهم تا این ماژول Skybolt را از ایستگاه فضایی جدا کنند و فقط در صورتی به آنها اجازه می‌دهم که کپسول‌های سرنشین‌دار را به ایستگاه فضایی خود تحویل دهند که مسیر دقیق پرواز و مقصد خود را قبل از پرتاب به ما بگویند و اگر انجام ندهند. از این مسیر پرواز یک درجه یا یک متر منحرف نشوید. اگر آنها به ما اطلاع ندهند یا از مسیر پرواز خود منحرف شوند، من می خواهم فضاپیما منهدم شود. هواپیماهای فضایی هر زمان که در محدوده تسلیحات ما قرار گیرند، مستقر خواهند شد."
    
  "در مورد جزئیات محموله یا مسافران آنها، آقا؟" وزیر خارجه تیتنوف پرسید.
    
  گریزلوف گفت: "دیگر برایم مهم نیست که چه چیزی می توانند حمل کنند. از این پس، من فرض می‌کنم که هر فضاپیمایی که توسط آمریکایی‌ها به فضا پرتاب می‌شود، حامل سلاح‌های فضایی است و خطری برای روسیه است. آمریکایی ها و این رئیس جمهور بی ستون فقرات فینیکس دروغگو هستند و خطری برای روسیه هستند. من با آنها مانند دشمنانی که هستند رفتار خواهم کرد، هیچ چیزی را نمی پذیرم و با این فرض عمل می کنم که آمریکا صرفا منتظر فرصت مناسب برای ضربه زدن است، بنابراین ما باید ابتدا آماده ضربه باشیم.
    
    
  نه
    
    
  تیراندازی توسط مجرمان انجام می شود، نه توسط افسران مجری قانون.
    
  - جان اف کندی
    
    
    
  سوار بر اولین هواپیما بر فراز شمال کالیفرنیا
  در همان زمان
    
    
  پرزیدنت فینیکس تلفن را قطع کرد. او با خستگی زمزمه کرد: "همه چیز به آرامی پیش رفت." او در حال حرکت به سمت شمال به پورتلند، اورگان، برای توقف روز بعد مبارزات انتخاباتی بود. "آیا می توانید همه اینها را بشنوید؟" - او در دوربین کنفرانس ویدئویی خود پرسید. هر سه شرکت کننده در کنفرانس ویدئویی - معاون رئیس جمهور آن پیج، مشاور امنیت ملی ویلیام گلنبروک و وزیر دفاع فردریک هیز - پاسخ مثبت دادند. "من پوچ را خراب کردم. قبل از اجازه دادن به دانش آموزان Cal Poly برای استفاده از ژنراتور هسته ای باید با شما تماس می گرفتم و نظر شما را می پرسیدم. به لطف باربو، روسیه فکر می کند من فقط یک پرتو مرگ پرتاب کردم. بچه ها فکر نمی کنم اینجا چاره ای جز قطع این ماژول Skybolt دارم. اندیشه ها؟"
    
  آنه گفت: "اگر از قبل از من سؤال کرده بودید، آقای رئیس، آزمایش بیشتر ژنراتور MHD را توصیه می کردم. تنها کاری که انجام دادیم این بود که به دانشجویان دانشگاه کالیفرنیا اجازه دادیم فناوری خود را به نمایش بگذارند - ما به سلاح های فضایی شلیک نکردیم. استارفایر یک سلاح فضایی نیست، مهم نیست باربو و گریزلوف چه می گویند."
    
  اکنون سوال این است که آیا ما فکر می‌کنیم گریزلوف جرات حمله را داشته باشد اگر ما با هواپیمای فضایی بر فراز روسیه پرواز کنیم؟ - از رئیس جمهور پرسید.
    
  گلنبروک گفت: "او اقداماتی را انجام می دهد تا ما را متقاعد کند که این دقیقاً همان کاری است که او انجام می دهد." پرتاب این هواپیمای فضایی الکترون به مداری که با ایستگاه فضایی تقاطع دارد؟ این یک اقدام عمدی بود."
    
  هیز گفت: "آنها کیلومترها از هم فاصله داشتند. "خطر برخورد وجود نداشت."
    
  آن گفت: "اما یک محاسبه اشتباه چند ثانیه ای و می توانست خیلی بدتر باشد. بیل درست می گوید: این یک اقدام عمدی و خطرناک بود.
    
  "شما به چیز دیگری اشاره کردید که قبل از آن اپیزود فلای بای اتفاق افتاده بود، نه، فرد؟" رئیس جمهور پرسید. "چی بود؟"
    
  هیز گفت: "قبل از اینکه هواپیمای فضایی روسیه از کنار ایستگاه فضایی آرمسترانگ عبور کند، ما پرواز آن را بسیار نزدیک به یک ماهواره روسی ناکارآمد مشاهده کردیم. همانطور که در حال تماشا بودیم، متوجه شدیم که ماهواره به طور ناگهانی در حال از هم پاشیدن است.
    
  "هواپیما به او حمله کرد؟ چطور؟"
    
  هیز گفت: "داده‌های اولیه درباره این رویداد از تصاویر رادار به‌دست آمد و آن‌ها هیچ پرتابه‌ای مانند موشک‌های ابرسرعت Scimitar را که قبلاً استفاده می‌کردند شناسایی نکردند". ما از نیروی هوایی خواستیم تصاویر سیستم ماهواره‌ای مادون قرمز مبتنی بر فضا را که در طول این حادثه گرفته شده است را بررسی کند تا ببینیم آیا آنها می‌توانند لیزر را شناسایی کنند یا خیر.
    
  "لیزر؟" - رئیس جمهور فریاد زد. "لیزر نابودگر ماهواره در یک هواپیمای فضایی؟"
    
  هیز گفت: "خیلی ممکن است، قربان." ما مدت‌هاست که برنامه‌هایی برای ایجاد لیزرهای کوچک برای از بین بردن ماهواره‌ها، درست مانند روس‌ها داشته‌ایم - آنها ممکن است لیزری را در محفظه بار هواپیمای فضایی الکترون نصب کرده باشند.
    
  آن گفت: "ما می‌توانیم اکنون از چیزی شبیه به این استفاده کنیم.
    
  هیز گفت: "ما ماهواره‌های ضربتی کینگ‌فیشر را انتخاب کردیم، خانم، زیرا آنها می‌توانستند سلاح‌های ضدماهواره، ضد موشک و تهاجمی حمل کنند، در حالی که ماهواره‌های لیزری نمی‌توانستند به اهداف روی زمین حمله کنند.
    
  آیا موافقیم که روس‌ها حداقل آماده، مایل و قادر به حمله به فضاپیمای ما به نظر می‌رسند؟" - از رئیس جمهور پرسید. سوال او با سکوت و چهره های عبوس بسیاری روبرو شد. "بچه ها، من تمایل دارم موافق باشم: گریزلوف عصبانی است، و او یک روانپزشک است، و با این آزمایش Starfire، او فرصت خود را برای پیشبرد موضوع سلاح های فضایی دید - و او به راحتی توانست توجه جامعه جهانی را به خود جلب کند. او می تواند به یکی از هواپیماهای فضایی ما حمله کند و ادعا کند که برای انجام این کار تحریک شده است." او به چهره های حیرت زده روی صفحه ویدئو کنفرانس نگاه کرد. "آیا کسی فکر می کند که گریزلوف قصد دارد در این مورد مذاکره کند؟"
    
  گلنبروک گفت: "او قبلاً به دنیا گفته است که قرار است چه کاری انجام دهد." او خواستار امنیت تمام ملت خود شد - او حتی به شهروندانش گفت که در حالی که ایستگاه بالای سرشان پرواز می کرد، پناه بگیرند! هر چیزی کمتر از تبدیل Skybolt به یک شهاب سنگ غیرقابل قبول است. اگر مذاکرات را آغاز می کرد، مانند یک فرد ضعیف به نظر می رسید.
    
  گزینه های نظامی من چیست؟ فرد؟"
    
  وزیر دفاع هیز با تاکید گفت: "آقای رئیس جمهور، ما همه گزینه های خود را تمام نکرده ایم. "در هیچ موردی. ليزر الکترون آزاد در ايستگاه فضايي آرمسترانگ و کارگاه هاي اسلحه کينگ فيشر، بهترين گزينه ها براي از بين بردن سکوهاي پرتاب الکترون، پايگاه هاي ميگ-31 دي و پرتابگرهاي موشک ضد ماهواره اس-500 هستند. اگر کل صورت فلکی شاه ماهی را مستقر کنیم، می‌توانیم هر سایت دفاع موشکی و فرودگاه فضایی روسیه را بیست و چهار ساعت در روز/هفت دقیقه در معرض خطر نگه داریم. روس‌ها سلاح پدافند هوایی S-500 را روی سکوهای پرتاب خود قرار داده‌اند، اما نمی‌توانند موشک ثور همر با هدایت دقیق را که با سرعت ده هزار مایل در ساعت از فضا می‌آید لمس کنند - و البته Skybolt با سرعت نور پرواز می‌کند. . هنگامی که او موضع می گیرد و رها می کند، نمی توان جلوی او را گرفت."
    
  رئیس جمهور برای چند لحظه به این موضوع توجه کرد؛ معلوم بود که از استفاده از سلاح های فضایی راحت نیست. "آیا گزینه دیگری، فرد؟" بالاخره پرسید
    
  هیز گفت: "S-500 یک تغییر دهنده بازی است، آقا." تنها گزینه غیرهسته ای دیگر، حملات شش بمب افکن رادارگریز B-2 و موشک های کروز ما است که از چند بمب افکن B-1 و B-52 ما پرتاب می شوند، به علاوه موشک های کروز معمولی پرتاب شده از کشتی. حمله به فضاپیماهای روسیه و چین به معنای پرواز بر فراز قلمرو روسیه و چین است-موشک‌های کروز معمولی ما فقط هفتصد مایل برد دارند، به این معنی که می‌توانیم به چند هدف اس-500 ضربه بزنیم، اما به فضاپیماها نه. اس-500 توانایی مقابله با موشک های کروز کم پرواز رادارگریز و مادون صوت را دارد، در برابر بمب افکن های B-1 بسیار توانمند است و در برابر B-52 کشنده است.
    
  ژنرال، موشک های کروز و بمب افکن های رادارگریز چه شانسی دارند؟ - از پیج معاون رئیس جمهور پرسید.
    
  هیز گفت: "بهتر از پنجاه و پنجاه نیست، خانم. اس-500 خیلی خوب است. برد موشک های کروز ما دو برابر S-500 است، اما S-500 متحرک است و می تواند به سرعت جابجا و تنظیم شود، بنابراین احتمال اینکه یک موشک کروز هدایت اینرسی فقط مجموعه ای از مختصات جغرافیایی را هدف قرار دهد وجود دارد. در آخرین موقعیت شناخته شده خود باتری ها و وارد شدن به یکی از آنها بسیار بالا نیست. نسخه پیشرفته موشک کروز Joint Air-Launched Standoff دارای حسگر تصویر مادون قرمز است، بنابراین در برابر اهداف متحرک و پاپ آپ موثرتر است، اما مادون صوت است و S-500 در برابر آن بسیار موثر است. دوازده بمب افکن B-1 بازسازی شده که ما دریافت کرده ایم خوب هستند، اما هنوز خدمه با تجربه نداریم. B-52 شانس صفر خواهد داشت. آنها باید سیستم اصلی دفاع هوایی روسیه، S-400 را دور بزنند و سپس S-500 را که از کیهان‌ها و سکوهای پرتاب محافظت می‌کند، بپذیرند. رو به رئیس جمهور کرد. "سلاح های فضایی بهترین گزینه ما هستند، قربان. ما نباید ماژول Skybolt را غیرفعال کنیم - در واقع، توصیه من این است که ماهواره‌های Skybolt و Kingfisher را فعال کنیم، هواپیماهای فضایی را بفرستیم و از آنها بخواهیم گاراژهای ذخیره شده را به مدار خود برگردانند تا تشکیل گروه کامل شود.
    
  واضح بود که رئیس جمهور این توصیه را نمی پسندید. او پس از مدتی فکر گفت: "من نمی خواهم روس ها به هواپیماهای فضایی ما شلیک کنند، فرد."
    
  "اگر ما ماژول Skybolt را قطع کنیم، آن‌ها همچنان می‌توانند این کار را انجام دهند، و سپس سیستم اصلی تسلیحاتی را که می‌تواند به مقابله با حمله به ایستگاه یا کارگاه‌های تسلیحات کمک کند، کنار می‌گذاریم."
    
  رئیس جمهور سری تکان داد. "چه مدت طول می کشد تا گاراژهای Kingfisher به مدار بازگردند؟"
    
  هیز در حالی که به چند یادداشت روی رایانه لوحی خود نگاه می کرد، گفت: "چند هفته، قربان". "گاراژها در آرمسترانگ ذخیره می‌شوند. آن‌ها باید ماژول‌ها را روی هواپیمای فضایی بارگیری کنند، سپس یا منتظر لحظه‌ی مناسب باشند یا به مداری که مدار انتقال نامیده می‌شود پرواز کنند تا در موقعیت مناسب برای پرتاب ماژول به مدار خود قرار گیرند."
    
  "فکر می کنم روس ها در تمام این مدت این فعالیت را تماشا خواهند کرد؟"
    
  هیز پاسخ داد: "مطمئناً قربان. آنها می توانند مانند هر کس دیگری ببینند که برای تکمیل پوشش چه مدارهایی باید طی شود - تنها کاری که باید انجام دهند این است که آن مدارها را ردیابی کنند. در عین حال، آنها می توانند S-500 و MiG-31D را در مکان های مناسب قرار دهند تا هر زمان که بخواهند به گاراژها شلیک کنند، و البته اکنون می توانند این کار را با آرمسترانگ انجام دهند - در واقع، ما معتقدیم که آنها به اندازه 6 S دارند. - 500 و MiG-31D با سلاح های ضد ماهواره که آرمسترانگ را در حال حاضر در مدار فعلی خود هدف قرار داده است. اگر مدار ایستگاه را تغییر دهیم، آنها به سادگی تسلیحات ASAT را به جایی که نیاز دارند منتقل خواهند کرد."
    
  "پس آرمسترانگ در برابر حمله آسیب پذیر است؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  هیز پاسخ داد: "لیزر دفاعی Hydra COIL عملیاتی است و Kingfishers که در حال حاضر در مدار هستند و لیزر Skybolt می توانند نسبتاً سریع فعال شوند. هر گاراژ Kingfisher دارای سه سلاح ضد ماهواره و همچنین سه گلوله حمله زمینی است. من معتقدم که ایستگاه می‌تواند به خوبی از خود محافظت کند وقتی همه سیستم‌ها دوباره آنلاین شوند." دست هایش را باز کرد. در پایان این دو روز، روس‌ها خواهند دید که ما Skybolt را غیرفعال نکرده‌ایم و سپس خواهیم دید که آیا آنها تهدید خود را عملی می‌کنند یا خیر.
    
  گلنبروک مشاور امنیت ملی گفت: "گریزلوف قبلاً در تلویزیون بین‌المللی ظاهر شده است - اگر از موضع خود عقب نشینی کند، چهره خود را در چشم تمام جهان از دست خواهد داد. او می‌تواند یک حمله حداقلی انجام دهد تا جدی به نظر برسد..."
    
  آنه گفت: "گریزلوف مرا به عنوان کسی که کارها را نیمه کاره انجام می دهد، نمی داند." "من فکر نمی کنم او نگران از دست دادن چهره باشد - آن مرد فقط دیوانه است. فکر می‌کنم اگر تصمیم به رفتن بگیرد، تمام تلاشش را می‌کند."
    
  "اگر آرمسترانگ را از دست بدهیم، چه چیزی را از دست می دهیم، فرد؟"
    
  هیز گفت: "چهارده پرسنل، از جمله دو دانشجوی کالج". سرمایه گذاری چند میلیارد دلاری چندین نوع سلاح و سنسور با قابلیت های پیشرفته. با این حال، ما همچنان انبارهای تسلیحاتی را از مقر فرماندهی فضایی ایالات متحده کنترل خواهیم کرد."
    
  گلنبروک افزود: "آرمسترانگ یک حضور کاملاً قدرتمند است، قربان، مانند یک ناو هواپیمابر که در سواحل کسی نشسته است." اگر بخواهیم او را از دست بدهیم، می تواند تصویر بسیار شومی را در سراسر جهان ترسیم کند. ما به طور کامل شکست نمی‌خوریم، اما قطعاً چند موقعیت را از دست می‌دهیم."
    
  آن می‌توانست عذاب مطلق را در چهره رئیس‌جمهور ببیند که او با این تصمیم دست و پنجه نرم می‌کرد. او گفت: "آقا، مهمترین چیزی که ما از دست خواهیم داد قد است." گریزلوف آن را می خواهد و امیدوار است که ما آن را به او بدهیم. من معتقدم که آرمسترانگ سلاح هایی برای دفع روس ها دارد. من نمی خواهم تسلیم ارعاب گریزلوف شوم. Starfire یک سلاح فضایی نیست و روسیه را تهدید نمی کند. گریزلوف نمی تواند دیکته کند که ما با نیروهای خود چه کنیم. او بعداً چه چیزی می خواهد - که ما همه زیردریایی های هسته ای و ناوهای هواپیمابر خود را از بین ببریم زیرا ممکن است تهدیدی برای روسیه باشند؟ پیشنهاد من: به حرامزاده بگو برود شن و ماسه بکوبد."
    
  فینیکس زمزمه کرد: لعنتی. این لحظه ای بود که او از تمام زندگی ریاست جمهوری خود می ترسید: آینده جمهوری به کلماتی بستگی داشت که او ممکن است در چند لحظه بیان کند. بله یا نه، رفتن یا نرفتن، حمله یا عدم حمله. اگر به سربازانش دستور عقب نشینی می داد، ممکن بود زمان دیگری زنده بمانند. اگر بخواهد به نیروهایش دستور دهد که نیرو بسازند و برای نبرد آماده شوند، احتمالاً این دقیقاً همان کاری است که خیلی زود باید انجام دهند.
    
  او پس از یک فکر طولانی گفت: "بچه ها، من از تسلیم شدن به گریزلوف متنفرم، اما احساس می کنم چاره ای ندارم. من می‌خواهم لیزر Skybolt غیرفعال شود و ماژول از ایستگاه فضایی آرمسترانگ جدا شود."
    
  آنه پاسخ داد: "ماژول لیزر Skybolt مجهز به چندین حسگر و لیزر هدف‌گیری است که در صورت قطع شدن ماژول غیرفعال می‌شوند، اما ایستگاه همچنان ماژول‌های لیزر کوتاه برد Hydra، Trinity را دارد که در مزرعه ذخیره می‌شوند. ایستگاه، و انبارهای تسلیحاتی Kingfisher Constellation در حال حاضر در مدار هستند."
    
  "همه سلاح های دفاعی؟"
    
  آنه گفت: "ماژول های ترینیتی هر کدام شامل سه فرودگر حمله زمینی و سه وسیله نقلیه ضد ماهواره هستند. این را می توان یک سلاح تهاجمی در نظر گرفت. آقا، من از شما می خواهم در تصمیم خود تجدید نظر کنید. ما نمی توانیم هر سیستم نظامی را که گریزلوف می خواهد غیرفعال کنیم.
    
  رئیس جمهور گفت: "متاسفانه من تصمیم گرفته ام که اجازه استفاده از یک سیستم تسلیحات نظامی را برای این آزمایش کالج بدهم." "بسیاری از مردم داستان می سازند، خشم و وحشت را ابراز می کنند و تهدید به جنگ می کنند، اما واقعیت همچنان باقی است که من تصمیم گرفتم یک آزمایش دانشگاهی را به سلاح تبدیل کنم. من باید با عواقب آن زندگی کنم. آن را خاموش کن و از برق بکش، فرد."
    
  هیز، وزیر دفاع گفت: "بله، قربان.
    
  معاون پیج گفت: "آقای رئیس، من می‌خواهم برای کمک به غیرفعال کردن Skybolt به ایستگاه بروم.
    
  "چی؟" چشمان فینیکس در شوک مطلق از حدقه بیرون زد. این درخواست رد شده است، خانم معاون رئیس جمهور! این ایستگاه در حال حاضر در دید روسیه است و هر لحظه ممکن است مورد حمله قرار گیرد."
    
  "آقا، هیچ کس بیشتر از من در مورد این ماژول نمی داند. من سه سال را صرف طراحی و دو سال ساخت آن کردم. من همه الگوها و پرچ ها را می شناسم زیرا شخصا آنها را با دست روی یک تخته طراحی واقعی کشیدم و همه کارها را خودم انجام دادم به جز کار آهن لحیم کاری و پرچ. رئیس جمهور اصلا قانع به نظر نمی رسید. "یک سفر دیگر به فضا برای خانم پیر. اگر جان گلن بتواند این کار را انجام دهد، مطمئنم که می توانم. چی میگی آقا
    
  رئیس جمهور مردد شد و با دقت چهره خندان آن را مطالعه کرد. او گفت: "ترجیح می‌دهم به کاخ سفید نزدیک‌تر باشی یا برای انتخاب مجدد ما کمپینی کنی، آن، اما من می‌دانم که اسکای‌بولت فرزند شماست." سرش را با ناراحتی تکان داد و بعد سرش را تکان داد. ممکن است من دیوانه باشم که این کار را انجام می دهم، اما درخواست شما تایید می شود. رئیس جمهور اول، اولین مامور سرویس مخفی، اولین نوجوانان، اولین چهار پلژی و اکنون معاون اول رئیس جمهور در فضا، همه در یک سال. سرم گیج می رود. خدا ما را بیامرزد".
    
  آنا گفت: "ممنونم آقا.
    
  رئیس جمهور گفت: "من فورا به واشنگتن برمی گردم." من قصد دارم به تلویزیون بروم تا توضیح دهم که Starfire یک سلاح فضایی نیست و ایالات متحده بلافاصله ماژول لیزر را غیرفعال و قطع خواهد کرد.
    
  آنا گفت: "خیلی خوب، قربان." "در ایستگاه می بینمت. برای من آرزوی موفقیت کن". و ویدئو کنفرانس خاتمه یافت.
    
  رئیس جمهور با صدای آهسته ای گفت: "همه ما به کمی شانس نیاز داریم." سپس تلفن را دراز کرد تا با خدمه پرواز ایر فورس وان تماس بگیرد. لحظاتی بعد هواپیمای رئیس جمهور در حال حرکت به سمت شرق به سمت واشنگتن بود.
    
  سپس رئیس جمهور با مسکو تماس گرفت. "چه تصمیمی گرفتی، فینیکس؟" گریزلوف از طریق مترجم بدون هیچ مقدمه و دلپذیری پرسید.
    
  فینیکس گفت: "ایالات متحده موافقت می‌کند که ماژول اسکای‌بولت را از ایستگاه فضایی آرمسترانگ باز کند و در زمان مناسب آن را از مدار خارج کند و اجازه دهد دوباره وارد جو شود. هر قسمتی که از ورود مجدد جان سالم به در ببرد، به اقیانوس می‌افتد."
    
  گریزلوف گفت: "پس روسیه موافقت می‌کند که حریم هوایی خود را بیش از بیست کیلومتر محدود نکند، برای همه فضاپیماها... به استثنای هواپیماهای فضایی سری S و کارگاه‌های تسلیحات Kingfisher".
    
  فینیکس گفت: آقای رئیس جمهور به این هواپیماهای فضایی نیاز داریم.
    
  گریزلوف گفت: "آنها خطری مشابه لیزرهای Skybolt و Phoenix برای روسیه دارند." "شاید خطر حتی بزرگتر. نه آقا. ایالات متحده چندین دهه بدون هواپیمای فضایی در فضا پرواز می کند و اکنون چندین اپراتور تجاری دارید که می توانند ایستگاه های فضایی و ماموریت های دیگر را حفظ کنند. فضاپیماهای تجاری مجاز به پرواز بر فراز روسیه هستند تا زمانی که جزئیات ماموریت خود را قبل از پرتاب با یکدیگر در میان بگذارند. اما پس از گذشت ده روز از امروز، هرگونه پرواز هواپیماهای فضایی یا انبارهای تسلیحاتی را اقدامی خصمانه تلقی کرده و به آن پاسخ خواهیم داد. آیا ما توافقی داریم، فینیکس؟"
    
  فینیکس گفت: "نه، شما متوجه نمی شوید، قربان." هواپیماهای فضایی دسترسی به مدار پایین زمین و امکانات مداری ما را برای ما فراهم می کنند. این یک سلاح نظامی نیست. ما موافقت می‌کنیم که همچنان شما را در مورد پرتاب‌های آینده و مسیر پرواز آنها به‌روزرسانی کنیم، و در صورت امکان هواپیماهای فضایی را از پرواز بر فراز روسیه در جو منع می‌کنیم، اما اصرار داریم که همه وسایل نقلیه خود، از جمله هواپیماهای فضایی، به فضا دسترسی داشته باشند. آیا توافق کردیم، آقای رئیس جمهور؟"
    
  بعد از مکثی طولانی، گریزلوف گفت: "ما ایستگاه فضایی نظامی شما را برای نشانه‌هایی که نشان می‌دهد ماژول لیزر غیرفعال و قطع شده است، زیر نظر خواهیم گرفت. بعد دوباره صحبت می کنیم." و تماس قطع شد.
    
  فینیکس دکمه را فشار داد تا با افسر ارتباطات تماس بگیرد. "بله، آقای رئیس جمهور؟" او بلافاصله پاسخ داد.
    
  او گفت: "من می خواهم دوباره با تیم امنیت ملی در کاخ سفید صحبت کنم." لحظاتی بعد معاون رئیس جمهور، مشاور امنیت ملی و وزیر دفاع بار دیگر روی صفحه ویدئو کنفرانس ظاهر شدند. او گفت: "بچه ها، من با شیطان معامله کردم." من می‌خواهم ماژول Skybolt در اسرع وقت از ایستگاه فضایی آرمسترانگ جدا شود. آنا، هر چه سریعتر به آنجا برو."
    
    
  در ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  کمی بعد
    
    
  برد فریاد زد: "او دیوانه است؟" گریزلوف از ما می خواهد که Skybolt را قطع کرده و از مدار خارج کنیم؟ و اکنون او قصد دارد تمام حریم هوایی روسیه را به ارتفاع سیصد مایلی محدود کند؟ این دیوانگی است!"
    
  کیم جونگ بائه از طریق ویدئو کنفرانس ماهواره ای از برد موشک های White Sands گفت: "بچه ها، من برای این موضوع بسیار متاسفم." من هرگز نگفتم که این یک سلاح فضایی است - این نتیجه دکتر نوکاگا بود. متاسفم که به او گفتم از ژنراتور MHD استفاده می کنیم، اما تنها کاری که کردم این بود که به او اعتراف کردم که رله های انتقال برق من کار نمی کنند و او از من پرسید که از چه منبع تغذیه استفاده می کنیم. بچه ها خیلی متاسفم فکر نمی‌کردم مثل قبل منفجر شود."
    
  براد گفت: "تقصیر تو نیست، جری." من فکر می کنم دکتر نوکاگا از همان روز اول فکر می کرد که این یک سلاح است. اما او به خاطر شما از این پروژه حمایت کرد و وقتی کال پلی آن کمک مالی بزرگ را برد و ما بین المللی شدیم، او کاملاً با ما بود. جری هنوز رنگ پریده و افسرده به نظر می رسید، انگار که به تازگی بهترین دوستان خود را در دنیا پس از دستگیری در دزدی از آنها از دست داده است. "سوال این است که اکنون چه کنیم؟"
    
  "ساده است، براد. کای ریدون، مدیر ایستگاه فضایی آرمسترانگ گفت: به محض اینکه بتوانیم هواپیمای فضایی را بلند کرده و شما و کیسی را از ایستگاه خواهیم برد. او در پست فرماندهی نشست و تمام مواضع جنگی دیگر نیز سرنشین دار بودند - از جمله ایستگاه Skybolt، اگرچه ژنراتور مایکروویو Starfire هنوز نصب شده بود. پس از آن، من می خواهم این ایستگاه را برای جنگ، نه تنها در زمین، بلکه در فضا نیز آماده کنم.
    
  آیا هر جسم مداری می تواند به طور کامل از پرواز بر فراز روسیه اجتناب کند؟ - از کیسی هاگینز پرسید.
    
  والری لوکاس گفت: "هر مداری با شیب کمتر از سی و پنج درجه بر فراز روسیه پرواز نخواهد کرد." ما هنوز هم می‌توانیم به عمق روسیه نگاه کنیم، اگرچه بسته به ارتفاع، بسیاری از دورترین مناطق شمالی آن‌ها را از دست می‌دهیم. در مقابل، اگر همین محدودیت را اعمال کنیم، فضاپیماهای روسی به بیش از بیست و پنج درجه محدود نمی‌شوند. اما، به استثنای مدارهای ژئوسنکرون یا رصد اقیانوس ها، مدارهای استوایی تا حد زیادی بی فایده هستند، زیرا تعداد بسیار کمی از جمعیت زمین در خط استوا زندگی می کنند.
    
  کای گفت: "ولی موضوع این نیست، والری. هر روز هزاران فضاپیما بر فراز روسیه پرواز می کنند - گریزلوف نمی تواند به همه بگوید که باید آنها را جابجا کنند. اینها همه فخر فروشی است. حتی اگر او سلاح کافی برای حمله به ماهواره‌هایی که بر فراز روسیه پرواز می‌کنند داشته باشد، می‌داند که اگر حتی سعی کند یک ماهواره خارجی را ساقط کند، می‌تواند جرقه یک جنگ جهانی را بزند. گریزلوف اتهامات وحشیانه ای را مطرح می کند و از سناریوهای ساختگی خود برای تحمیل یک فرمان اضطراری و دور زدن قوانین بین المللی استفاده می کند. قیافه جدی او حتی تیره تر شد. کیسی، چقدر طول می کشد تا ژنراتور مایکروویو خود را از Skybolt خارج کنید؟
    
  کیسی پاسخ داد: "کمتر از دو روز، آقا، با حداقل یک راهپیمایی فضایی."
    
  والری لوکاس افزود: "به علاوه دو روز دیگر، شاید سه، برای راه اندازی لیزر الکترون آزاد و حداقل یک پیاده روی فضایی." "به علاوه یک روز یا بیشتر برای آزمایش آن. مطمئناً می‌توانیم از کمک‌های فنی و نیروی انسانی بیشتر استفاده کنیم."
    
  کای گفت: "تروور، آلیس را با افراد استارفایر جمع کنید و کار برچیدن مولد مایکروویو را شروع کنید. مدیر ایستگاه، ترور شیل، به پنل ارتباطی خود روی آورد و شروع به برقراری تماس از طریق اینترکام کرد. من با فرماندهی فضایی ایالات متحده تماس خواهم گرفت و شروع به دریافت کمک و مجوز برای نصب مجدد لیزر الکترون آزاد و آماده کردن آن برای پرتاب خواهم کرد.
    
  "آیا واقعا فکر می کنید که گریزلوف به ایستگاه حمله می کند، قربان؟" - براد پرسید.
    
  او را شنیدی، برد. آن مرد فکر می کند که ما شروع به تخریب شهرها، روستاها و روستاها با پرتوهای مرگ خواهیم کرد." کای پاسخ داد. او به ما یک اولتیماتوم ده روزه داد و هرکسی که بر فراز روسیه پرواز کند مشمول آنچه که او "خنثی‌سازی" می‌خواند، به هر معنا که باشد، خواهد بود. اینها تهدیدهای بسیار جدی هستند. می‌خواهم در صورت جدی بودن این ایستگاه کاملاً فعال شود."
    
  کای صدای یک تماس دریافتی را شنید و دکمه ای را روی کنسول فرمانش فشار داد. او پس از اتصال کانال‌های رمزگذاری گفت: "فقط آماده‌ام تا با شما تماس بگیرم، ژنرال".
    
  ژنرال جورج سندشتاین، فرمانده فرماندهی فضایی نیروی هوایی، گفت: "فکر می کنم شما اظهارات گریزلوف را شنیده اید، کای."
    
  کای گفت: "بسیار ظالمانه، ژنرال، اما من هر کلمه‌ای را باور می‌کنم. من می‌خواهم لیزر الکترون آزاد را مجدداً فعال کنم و از هم‌اکنون شروع به بازیابی صورت فلکی شاه ماهی‌گیر کنم."
    
  سندستاین گفت: "متاسفانه دستورات کاخ سفید غیرفعال کردن Skybolt و قطع ماژول از ایستگاه، Kai است."
    
  "دیگر چه بگویم ژنرال؟"
    
  سندشتاین گفت: "این دستور خود رئیس جمهور است. ما در اسرع وقت S-19 و S-29 را به فضا پرتاب می کنیم تا دانشجویان را از ایستگاه خارج کنیم و پرسنل اضافی از جمله طراح Skybolt را وارد کنیم.
    
  همه ساکنان ماژول فرماندهی از تعجب نفس نفس زدند. آیا آنها معاون رئیس جمهور می فرستند؟
    
  سندشتاین گفت: "تو درست شنیدی، کای." کمی عجیب به نظر می رسد، اما او یک فضانورد باتجربه است و هیچ کس نیست که Skybolt را بهتر بشناسد. برای Skybolt متاسفم، کای، اما رئیس جمهور می خواهد قبل از اینکه اوضاع از کنترل خارج شود، اوضاع را آرام کند. همه چیز سبز است؟"
    
  کای در حالی که سرش را با ناباوری تکان می دهد، گفت: "لیزر Hydra در حال کار است. ما همچنین می توانیم از ماژول های Kingfisher در مزرعه مرکزی برای دفاع شخصی ایستگاه استفاده کنیم.
    
  سندشتاین گفت: "عالی. "آن بالا موفق باشید. ما تماشا خواهیم کرد. امیدوارم همه خوب و خونسرد بمانند و این همه به زودی تمام شود."
    
    
  فرودگاه فضایی صنعتی مکلاناهان، کوه نبرد، نوادا
  بعد از آن روز
    
    
  بومر هنگام ورود به اتاق توجیهی خدمه گفت: "از اینکه به سرعت آمدید متشکرم، بچه ها." اتاق با شش دانشجوی خلبان هواپیمای فضایی و چهار فرمانده و مربی فضاپیما و همچنین تکنسین های پشتیبانی و نگهداری ماموریت پر شده بود. این ممکن است شبیه یک رمان جذاب جنگ جهانی دوم به نظر برسد، اما من مطمئن هستم که شما صدای غوغای گریزلوف را شنیده‌اید و فکر می‌کنم که ما به جنگ با روس‌ها نزدیک‌تر شده‌ایم. رئیس جمهور بقیه مبارزات انتخاباتی خود را لغو کرده و به واشنگتن بازگشته است تا در مورد پرونده Starfire سخنرانی کند. او دستور داد لیزر Skybolt غیرفعال و از آرمسترانگ جدا شود."
    
  همه در اتاق توجیهی ترسیده به نظر می رسیدند. "این مزخرف است!" - سوندرا ادینگتون فریاد زد. "گریزلوف ناله می‌کند، انواع اظهارات ظالمانه را بیان می‌کند و ما را تهدید می‌کند، و ما در مقابل او غرغر می‌کنیم؟ چرا در عوض او را نمی فرستیم؟"
    
  بومر گفت: "من با شما موافقم، سوندرا، اما ما دستوراتی داریم و زمان بسیار ارزشمند است." ما وظیفه تحویل تجهیزات و تکنسین ها را برای کمک به جدا کردن ماژول Skybolt بر عهده داریم و همچنین تدارکات اضافی را به ایستگاه فضایی بین المللی تحویل خواهیم داد. فکر می‌کنم در چند هفته آینده پروازهای زیادی انجام خواهیم داد." او به اعضای خدمه هواپیمای فضایی که در مقابلش بودند نگاه کرد. جان، ارنستو و سوندرا، شما یک سال یا بیشتر آموزش دارید و به عنوان فرمانده ماموریت در حداقل دو هواپیمای فضایی آزمایش شده اید، بنابراین قبل از فارغ التحصیلی به عنوان فرمانده ماموریت عملیاتی و پرواز خواهید کرد. هر سه آنها با خوشحالی لبخند زدند و به همدیگر اعتراض کردند، در حالی که بقیه افسرده به نظر می رسیدند. دان، مری و کیو، شما بچه ها ممکن است برای چند هفته زمان زیادی برای پرواز در فضا نداشته باشید، اما می توانید به مطالعه خود ادامه دهید و زمان خود را در شبیه ساز و میگ-25 دو برابر کنید. کوین، شما به محدودیت یک ساله نزدیک‌ترین هستید، و در S-9 و S-19 به عنوان سرنخ آزمایش شده‌اید، بنابراین در صورت طولانی شدن این پرونده، می‌توانید از شما فراخوانی شود.
    
  بومر به همه آنها یادآوری کرد: "اکنون رئیس جمهور روسیه گریزلوف تهدید کرده است که به هر هواپیمای فضایی که در عرض ده روز بر فراز روسیه پرواز کند حمله خواهد کرد." "من فکر می کنم آن مرد هیچ کاری انجام نمی دهد جز اینکه سینه اش را می زند، اما ما دقیقاً نمی دانیم. بنابراین اگر فکر می کنید ممکن است خطر بیش از حد وجود داشته باشد - حتی بیشتر از چیزی که معمولاً در هر پرواز برای آن آماده می شویم - لازم نیست بروید. اگر تصمیم به رفتن داشته باشید، اصلاً کسی از شما انتقاد نمی کند. ما در ارتش نیستیم: ما پیمانکار هستیم، و اگرچه هر بار که سوار این هواپیما می شویم جان خود را به خطر می اندازیم، انتظار نمی رود که در یک منطقه جنگی کار کنیم. ما در حال حاضر به اندازه کافی خطر می کنیم بدون اینکه زیر آتش موشک یا لیزر پرواز کنیم، درست است؟ لازم نیست اکنون به من بگویید - در دفترم، در خلوت به من بگویید و ما دوباره برنامه ریزی می کنیم.
    
  ارنستو هرموسیلو، یکی از دانشجویان ارشد خلبان، گفت: "همین الان به شما می گویم بومر: من دارم پرواز می کنم." "گریزلوف می تواند به mi culo peludo تبدیل شود." همه افراد حاضر در اتاق توجیهی کف زدند و گفتند که آنها هم خواهند رفت.
    
  بومر گفت: از همه شما متشکرم. اما من می دانم که شما در این مورد با خانواده خود صحبت نکرده اید، و این باید یک تصمیم خانوادگی باشد. بعد از اینکه با خانواده خود صحبت کردید، اگر می خواهید لغو کنید، فقط به من بگویید. همانطور که گفتم هیچ کس کمتر به شما فکر نخواهد کرد.
    
  بومر ادامه داد: "ما یک اس-29 و یک اس-19 در خط داریم، و دو فروند 19 دیگر آماده حرکت در چند روز دیگر هستند، بنابراین این مأموریت ها هستند. گونزو و سوندرا در S-19 هستند، و من و culo peludo ارنستو در S-29 هستیم. از آنجایی که انتظار دارم چندین پیاده‌روی فضایی انجام دهم، وقتی رسیدیم، یک نفس مقدماتی می‌کشم." او تکالیف دیگری را انجام داد و همیشه یک فرمانده باتجربه هواپیمای فضایی را با یک فرمانده ماموریت دانشجویی جفت می کرد. "درمان شوید، همه ما در لباس های EEAS یا ACES خواهیم بود و احتمالا چند روز در آنها خواهیم ماند. ارنستو، بلافاصله پس از پوشیدن لباس فضایی، در حین تنفس من، یک جلسه توجیهی خواهیم داشت. سوالات؟" بومر به چند سوال پاسخ داد و کمی عصبی با تیمش شوخی کرد. "بسیار بچه ها، شمارش معکوس برای دو پرنده اول شروع شده است. بیایید توجه کنیم، هوشمندانه کار کنیم، به عنوان یک تیم کار کنیم، و همه به خانه خواهند آمد. برو".
    
  سوندرا بعد از رفتن بقیه پشت سر ماند، با برق کوچکی از خشم در چشمانش. "چرا من با گونزو پرواز می کنم؟" - او پرسید. "چرا نمی توانم با تو پرواز کنم؟"
    
  بومر گفت: "ساندرا، شما به عنوان مجری در S-29 ثبت نام نکرده اید." ارنستو همینطور است. به علاوه، من به شما و گونزو توقفی در واشنگتن می دهم. شما با معاون رئیس جمهور ملاقات خواهید کرد و او را نزد آرمسترانگ خواهید برد."
    
  سوندرا به جای تعجب یا خوشحالی از پرواز معاون رئیس جمهور، همچنان عصبانی بود. او با عصبانیت گفت: "من فقط چند ماه تا پایان دوره فرماندهی ماموریت S-29 فاصله دارم." من اکنون رهبر بهتری در هر هواپیمای فضایی نسبت به ارنستو هستم."
    
  چشمان بومر از تعجب برگشت. "هی، هی، سوندرا. ما حتی در خلوت هم در مورد همتایان خلبان چیزهای زشت نمی گوییم. ما یک تیم هستیم ".
    
  سوندرا گفت: "می‌دانی که درست است. "علاوه بر این، این لعنتی عملاً خود به خود پرواز می کند - حتی نیازی به MC ندارد. تو این کار را کردی چون عصبانی هستی که ما دیگر با هم نمی خوابیم."
    
  بومر گفت: "من این کار را انجام دادم زیرا شما به عنوان یک MC در S-29، Sondra، به زبان ساده بررسی نشده اید." "علاوه بر این، تصمیم گرفتم با تو نخوابم. من و برد در استارفایر نزدیک‌تر و نزدیک‌تر با هم کار می‌کردیم و فکر نمی‌کردم درست باشد."
    
  اما وقتی اینجا تمرین کردم طبیعی بود، اینطور نیست؟ سوندرا تف کرد. تو می دانستی که در آن زمان با او قرار ملاقات داشتم.
    
  بومر گفت: "ساندرا، من برنامه را تغییر نمی دهم." "با گونزو پرواز کن یا پرواز نکن." به ساعتش نگاه کرد بعد به او. "شمارش معکوس شروع شده است. میری یا نه؟" در پاسخ، نگاهی عصبانی به او انداخت، روی پاشنه پا چرخید و بیرون دوید.
    
  بومر با ناراحتی دستش را روی صورتش کشید، گیج و متعارض بود که در این شرایط چه باید بکند. اما او تصمیم گرفت که این موضوع شخصی را از ذهن خود دور کند و بر روی وظیفه ای که در دست دارد تمرکز کند.
    
  هر یک از خدمه باید قبل از پرواز تحت معاینه پزشکی قرار می گرفتند، بنابراین این اولین توقف بومر بود. او سپس در برنامه‌ریزی ماموریت توقف کرد تا برنامه پرواز را بررسی کند، برنامه‌ای که توسط رایانه تنظیم و بررسی شد و سپس در رایانه‌های هواپیمای فضایی دانلود شد. هواپیمای فضایی S-29 Shadow خودش در حال بارگیری وسایل مورد نیاز برای آرمسترانگ و ایستگاه فضایی بین‌المللی بود، بنابراین او ابتدا می‌رسید. هواپیمای فضایی نیمه شب گونزو S-19 دارای یک ماژول مسافری در محوطه بار بود. او قرار بود پرواز کند، تنها چند ساعت دیگر به پایگاه مشترک اندروز در خارج از واشنگتن برسد، معاون رئیس‌جمهور و تیم سرویس مخفی او را بردارد و حدود چهار ساعت پس از رسیدن آرمسترانگ به آرمسترانگ پرواز کند.
    
  توقف بعدی پشتیبانی از زندگی بود. در حالی که هرموسیلو برای پوشیدن لباس فضایی پیشرفته خود برای نجات خدمه به کمک نیاز داشت، بومر زمان نسبتاً آسانی برای آماده شدن داشت. لباس ورزشی EEAS یا الاستومری الکترونیکی مانند یک لباس فضایی سنگین بود که از رشته‌های فیبر کربن مقاوم در برابر تشعشع نقره‌ای ساخته شده بود که هر قسمت از بدن را از بالای گردن تا کف پا می‌پوشاند. بومر با پوشیدن لباس‌های زیر عایق با کنترل الکترونیکی که دمای بدن او را در طول پیاده‌روی فضایی کنترل می‌کند، EEAS را پوشید، سپس چکمه‌ها و دستکش‌ها را پوشید، اتصالات هر کدام را محکم کرد، کت و شلوار خود را به کنسول آزمایش متصل کرد، سپس ماسک قبل از تنفس را پوشید.
    
  بعد از اینکه مطمئن شد کت و شلوار چروک عمیقی ندارد و بیضه ها و آلت تناسلی او به درستی قرار گرفته اند، لباس را به کنسول تست متصل کرد و دکمه ای را فشار داد. کت و شلوار فوراً در اطراف هر اینچ مربع از بدنش که با آن تماس پیدا می کرد سفت شد و باعث شد که او بی اختیار غرغر کند - منبع نام مستعار کت و شلوار و نام مستعار EEAS: "AHHHSS!" اما حرکت به اطراف، و به خصوص رفتن به فضای بیرونی، برای او بسیار آسان‌تر از هرکسی در یک ACES اکسیژن‌دار خواهد بود، زیرا لباس به طور خودکار با بدن او تنظیم می‌شود تا فشار روی پوستش را بدون ایجاد هیچ گونه فشار یا تغییر فشار ایجاد کند. سیستم عروقی بدن انسان قبلاً به صورت هرمتیک بسته شده بود، اما در خلاء یا فشار اتمسفر کمتر، پوست به سمت بیرون برآمده می شود، مگر اینکه فشرده شود. ACES این کار را تحت فشار اکسیژن انجام داد، در حالی که EEAS آن را تحت فشار مکانیکی انجام داد.
    
  ارنستو در حالی که بومر در حال آماده کردن کت و شلوارش بود، لبخند می‌زد و سرش را تکان می‌داد در حالی که بومر لباسش را آماده می‌کرد، گفت: "من همیشه فکر می‌کنم دوست دارم برخی از این چیزها را امتحان کنم. شما هر بار در توپ ها لگد می خورید، بنابراین نظرم تغییر کرد.
    
  بومر سوئیچ کنترل را خاموش کرد تا جلوه های لباس را ضعیف کند. او اعتراف کرد: "این کار کمی به عادت کردن نیاز دارد.
    
  آن‌ها پوشیدن لباس‌های فضایی خود را به پایان رساندند، سپس روی صندلی‌های راحت نشستند، در حالی که آلیس وین‌رایت، برنامه‌ریز مأموریت، از طریق لینک ویدیویی خدمه را در جریان گذاشت. مسیر پرواز بلافاصله توجه بومر را به خود جلب کرد. "آه، آلیس؟ با توجه به دلیلی که ما همه این کارها را انجام می دهیم، آیا واقعاً این مسیر پروازی است که باید دنبال کنیم؟" - از تلفن اینترکام پرسید.
    
  آلیس گفت: "رایانه ها سیاست یا گریزلوف، بومر را نمی فهمند - تنها چیزی که آنها می دانند موقعیت نهایی مطلوب، آزیموت، سرعت، گرانش، مکانیک مداری، رانش، موقعیت ایستگاه و تمام آن جاز است." "ایستگاه در اسرع وقت به تجهیزات نیاز دارد."
    
  بومر می‌دانست که فرآیندی به نام "زنجیره تصادف" وجود دارد: مجموعه‌ای از حوادث جزئی و به ظاهر نامرتبط که در مجموع منجر به تصادف یا در این مورد، برخورد با یک سلاح ضد ماهواره روسی می‌شود. یکی از متداول‌ترین حوادث این بود: "انجام مأموریت مهم است. ایمنی و عقل سلیم را نادیده بگیرید و فقط کار را انجام دهید." این دقیقاً همان چیزی است که در حال حاضر اتفاق می افتد - پیوند شماره یک در زنجیره تصادفات به تازگی ظاهر شده بود. "آیا نمی توان یک روز دیگر یا حتی چند ساعت صبر کرد؟" - بومر پرسید.
    
  آلیس گفت: "من تمام پنجره های پرتاب و مسیرهای پرواز را ترسیم کرده ام، بومر." همه بر فراز مناطق پرجمعیت پرواز می کنند و مردم از بوم های صوتی شکایت دارند. لینک شماره دو از زمانی که روس‌ها ROS را از ایستگاه فضایی بین‌المللی جدا کردند، هم کانادا و هم مکزیک و تعدادی از کشورهای دیگر نسبت به اجازه دادن به هواپیماهای فضایی برای پرواز بر فراز قلمرو خود تا سطح Ká ابراز نگرانی کرده‌اند. rmá n این پرواز یا هیچی برای دو روز."
    
  هنگامی که پرواز سه به سایرین ملحق شد، آن زنگ خطر در سرش به صدا درآمد، اما او می‌دانست که آرمسترانگ و ایستگاه فضایی بین‌المللی به منابع نیاز دارند، و کسانی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی باقی مانده‌اند شدیداً به آن‌ها نیاز دارند - یا اکنون او پروازهای خود را در زنجیره تصادف ایجاد می‌کند؟ آیا ما قصد داریم روس ها را در مورد مأموریت های خود مطلع کنیم؟ او درخواست کرد.
    
  آلیس گفت: "این یک روش استاندارد است." بدیهی است که فرماندهی فضایی معتقد است که گریزلوف در حال بلوف زدن است. ما به پروتکل‌های عادی پایبند خواهیم بود."
    
  بومر فکر کرد حلقه چهارم در زنجیره تصادفات به تازگی ایجاد شده بود - ظاهر خوبی نداشت. رو به ارنستو کرد. "چه مشکلی داری، دوست؟ نظرت چیه، رفیق؟"
    
  ارنستو گفت: "واموس، کوماندانته. "بیا برویم، فرمانده. گریزلوف مغز ندارد. این یه لینک دیگه بود؟ بومر در مورد آن فکر کرد.
    
  "سوال دیگری دارید، بومر؟" آلیس کمی بی حوصله پرسید. "شما ده دقیقه دیگر می‌روید و من هنوز باید گونزو و سوندرا را در جریان بگذارم."
    
  حلقه پنجم زنجیره تصادفات به تازگی وصل شده بود، اما بومر آن را تشخیص نداد. او فرمانده سفینه فضایی بود - این تصمیم نهایی او بود ... اما او این کار را نکرد. او یک لحظه در مورد آن فکر کرد و سپس با سر به ارنستو اشاره کرد. او از طریق اینترکام گفت: "بدون سوال، آلیس." "ما اصرار داریم." ده دقیقه بعد، بومر کولر گازی قابل حمل و مخزن اکسیژن خود را گرفت و او و ارنستو به سمت ون خدمه حرکت کردند که آنها را به خط عزیمت می برد.
    
  S-29 Shadow سومین و بزرگترین مدل هواپیمای فضایی با پنج موتور لئوپارد به جای چهار موتور و ظرفیت حمل بار پانزده هزار پوند بود. پس از اینکه تکنسین‌ها آماده‌سازی قبل از پرواز خود را به پایان رساندند، بومر و ارنستو از طریق سایبان‌های باز کابین خلبان وارد هواپیما شدند، کابل‌های خود را به فضاپیما وصل کردند و به داخل فرو رفتند. Shadow حتی خودکارتر از خواهرانش بود، و فقط بررسی پیشرفت رایانه بود، در حالی که چک لیست های قبل از پرواز را پردازش می کرد، تأیید می کرد که هر چک لیست کامل شده است، سپس منتظر می ماند تا آنها آتش بگیرند - موتورها، تاکسی ها و زمان برخاستن. .
    
  در زمان برنامه ریزی شده، موتورها به طور خودکار فعال شدند، چک لیست های پس از موتور اجرا شد، باند تاکسی پاک شد، و دقیقاً همانطور که تاکسی در حال پیشرفت بود، دریچه گاز به طور خودکار درگیر شد و Shadow شروع به تاکسی روی باند اصلی در Battle Mountain کرد. برای برخاستن ارنستو گفت: "من هرگز به هواپیمایی که به تنهایی تاکسی می کند عادت نمی کنم." "کمی ترسناک."
    
  بومر گفت: "من می دانم منظور شما چیست." من چندین بار خواستم که اجازه داشته باشم خودم بدون اتوماسیون رانندگی کنم، اما ریشتر همیشه با من مخالفت می کرد و به شدت به من هشدار می داد که سعی نکنم. بعد از اینکه بیش از یکی از آنها وجود دارد، دوباره می پرسم. کدیری و ریشتر نمی خواهند دختر جدید و باهوششان توسط کسی مثل من هتک حرمت شود. آیا آنها به اندازه کافی یکدیگر را آلوده می کنند، Corregir؟ ارنستو با مشت به بومر برخورد کرد و سری به علامت تایید تکان داد.
    
  دو فضانورد به معنای واقعی کلمه برای بقیه پرواز در آنجا نشستند، چت کردند، چک لیست ها را مرور کردند و تکمیل و پرتاب را تایید کردند، و شاهد انجام کار Shadow بودند: این بار به نقطه سوخت گیری پرواز کرد، این بار بر فراز شمال مینه سوتا. سوخت گیری توسط یک هواپیمای تانکر دیگر که با کامپیوتر کنترل می شود. به نقطه ورودی مداری بر روی کلرادو چرخید، به سمت شمال شرقی چرخید و در زمان مناسب به گاز برخورد کرد. آنها تمام قرائت ها را بررسی کردند و تأیید کردند که چک لیست تکمیل شده است، اما در پایان روز، آنها فقط پرستار بچه بودند.
    
  اما حالا که به مدار می‌رفتند، دیگر چت نمی‌کردند و در حالت آماده‌باش بودند، زیرا مسیرشان آنها را از شمال غربی روسیه می‌برد...
    
  ... فقط سیصد مایل در شمال غربی کیهان پلستسک و تقریباً مستقیماً بالای مقر دریایی ناوگان شمالی پرچم قرمز روسیه در سورومورسک.
    
  ارنستو اظهار داشت: "در مورد جمع کردن دم ببر صحبت کن، کوماندانته." "یا در این مورد، دم خرس."
    
  بومر گفت: "درست متوجه شدی، دوست. "درست متوجه شدی."
    
    
  کرملین
  فدراسیون روسیه مسکو
  در همان زمان
    
    
  "آقا، یک هواپیمای فضایی آمریکایی به تازگی در حال پرواز بر فراز کیهان پلستسک کشف شده است!" - وزیر دفاع گرگور سوکولوف وقتی گیرنده تلفن را گرفت فریاد زد.
    
  "چه لعنتی گفتی؟" گریزلوف در اتاق خواب چیزی را به تلفن غر زد. داریا تیتنوا، وزیر امور خارجه، که برهنه در کنار گریزلوف دراز کشیده بود، فوراً از خواب بیدار شد، از رختخواب بلند شد و با عجله لباس پوشید - او نمی دانست این تماس از چه قرار است، اما هرکسی که جرأت می کرد با رئیس جمهور گنادی گریزلوف تماس بگیرد. شب باید یک دلیل جدی برای این کار داشته باشد، و او می دانست که بلافاصله به دفتر او فراخوانده می شود.
    
  من گفتم، آمریکایی ها یک هواپیمای فضایی را به مدار فرستادند - و چند صد کیلومتر از کیهان پلستسک فرود آمد! سوکولوف تکرار کرد. این هواپیما درست بر فراز مقر ناوگان شمالی پرچم قرمز در Severomorsk پرواز کرد. قطعاً در مدار و در مسیر است تا در عرض یک ساعت ایستگاه فضایی آرمسترانگ را رهگیری کند."
    
  "لعنتی!" گریزلوف قسم خورد. پس از اینکه من دستور دادم، این پسران عوضی چگونه جرأت می کنند این کار را انجام دهند؟ آیا آنها مرا نادیده می گیرند؟ آیا از پرواز هواپیماهای فضایی به ما اطلاع داده شده است؟"
    
  سوکولوف گفت: "در حال بررسی دفتر وابسته هوایی در واشنگتن هستیم، آقا." هنوز پاسخی از سوی آنها دریافت نشده است."
    
  گریزلوف فریاد زد: "این حرامزاده ها!" فینیکس برای این هزینه پرداخت خواهد کرد! بلافاصله کل شورای امنیت را در دفتر من جمع کنید!"
    
  بیست دقیقه بعد، گریزلوف با موهای تیره بلندش که با عجله پشت گردنش ریخته بود، وارد دفتر کارش شد. فقط تارزاروف و سوکولوف وارد شدند. "خب سوکولوف؟" او فریاد زد.
    
  وزیر دفاع با تحویل چندین نقشه و نقشه راداری به رئیس جمهور گفت: "فرماندهی فضایی ایالات متحده به وابسته هوایی در واشنگتن توصیه کرده است که یک S-29 Shadow و یک S-19 Midnight ظرف شش ساعت آینده به مدار پرتاب خواهند شد." . اس-29 به آرمسترانگ سفر می‌کند، تدارکات را تحویل می‌دهد و مسافران را می‌گیرد، وارد مدار انتقال می‌شود، به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌رود تا تدارکات را تحویل دهد و پرسنل را تحویل می‌گیرد، سپس روز بعد بازمی‌گردد. S-19 به پایگاه مشترک اندروز در نزدیکی واشنگتن پرواز می کند، مسافران را می گیرد و سپس به سمت آرمسترانگ پرواز می کند. آنها همچنین اعلام کردند که طی هفتاد و دو ساعت آینده چندین ماژول بار تجاری سرنشین دار و بدون سرنشین را به هر دو ایستگاه ارسال خواهند کرد.
    
  "دو هواپیمای فضایی؟" گریزلوف رعد و برق زد. آیا آنها دو هواپیمای فضایی را پرتاب می کنند؟ و یکی از آنها در حال حاضر در مدار است، و نه در عرض شش ساعت؟ این غیر قابل قبول است! و مسیرهای پرواز آنها؟
    
  سوکولوف گفت: "هر مسیر پروازی که به هر ایستگاه فضایی منتهی شود، بر فراز روسیه پرواز خواهد کرد."
    
  "این غیر قابل قبول است!" گریزلوف دوباره فریاد زد. به هواپیماهای فضایی دستور دادم بر فراز روسیه پرواز نکنند! آیا مدرکی وجود دارد که نشان دهد آنها در حال کار بر روی جدا کردن ماژول Skybolt از ایستگاه فضایی نظامی هستند؟
    
  سوکولوف گفت: نه قربان. ما تقریباً هر چهار تا شش ساعت ایستگاه را در حین عبور از نزدیکی یک مکان رصد فضایی اسکن می‌کنیم و هیچ تغییر خارجی در ایستگاه مشاهده نکرده‌ایم."
    
  رئیس دفتر تارزاروف گفت: "از زمانی که شما سخنرانی خود را انجام داده اید یا با رئیس جمهور فینیکس صحبت کرده اید، آقا نگذشته است." "شاید هدف از این پروازها انجام آنچه شما دستور داده اید باشد. و آقا شما گفتید دو تا به آمریکایی ها می دهید...
    
  گریزلوف گفت: "بهانه جویی برای آمریکایی ها را متوقف کنید، تارزاروف. "من به خودم اجازه نمی دهم که اینگونه نادیده گرفته شوم! من اجازه نمی‌دهم مانند آن احمق متلاطم فینیکس، از من تبدیل به یک بزغاله بشوند!" او به نقشه های راداری مسیر پرواز هواپیمای فضایی نگاه کرد. "به نظر من این یک حمله آزمایشی به کیهان ما است! این غیر قابل قبول است! "
    
  "آیا باید شما را با رئیس جمهور فینیکس تلفن کنم، قربان؟" - تارزاروف پرسید. این باید توضیح داده شود."
    
  داریا تیتنوا، پس از اینکه مدتی متواضعانه پس از خروج از اتاق خواب گریزلوف منتظر ماند، به سرعت وارد دفتر رئیس جمهور شد، گفت: "نیازی نیست، آقای تازاروف. او پوشه را برداشت. "متن درخواستی که فونیکس اخیراً در تلویزیون آمریکا انجام داد. او دوباره انکار می‌کند که این یک سلاح انرژی هدایت‌شده در فضا بوده یا یک هواپیمای غیرنظامی توسط این سلاح سرنگون شده است. هیچ اشاره ای به غیرفعال کردن لیزر Skybolt نمی شود. و او می گوید که هیچ کشوری حق ندارد حرکت هواپیما یا فضاپیما را بالای خط Ká محدود کند. rmán، که ارتفاعی است که بالابر آیرودینامیک نمی تواند بالاتر از آن باشد...
    
  "من می‌دانم خط Ká چیست. rm & # 225;n، داریا - من به عنوان فضانورد آموزش دیدم، یادتان هست؟ گریزلوف به طعنه حرفش را قطع کرد. سرش را تکان داد، سپس به سمت میزش برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد. همه آنها متوجه شدند که او ناگهان به طرز شگفت انگیزی آرام عمل می کند - آنها انتظار داشتند که او به شعارهایی که این جلسه را آغاز کرده بود ادامه دهد. "بنابراین. این غیر منتظره بود. کنت فینیکس در روزهای اخیر با وجود توافق غیرمنتظره اش برای قطع ارتباط ماژول Skybolt، به نوعی آرامش خود را به دست آورده بود. دوستان ما خیلی بحث داریم. بیا بریم اتاق کنفرانس قهوه یا چای؟"
    
    
  پایگاه مشترک اندروز، نزدیک واشنگتن، دی سی.
  چند ساعت بعد
    
    
  در داخل آشیانه هواپیمای بزرگ، جسیکا "گونزو" فاکنر و سوندرا ادینگتون در پای هواپیمای فضایی نیمه‌شب S-19 ایستادند که یک لیموزین بلند شد. گونزو کت و شلوار EEAS خود را پوشیده بود در حالی که سوندرا کت و شلوار نارنجی ACES خود را پوشیده بود. هیچ کدام کلاه ایمنی به سر نداشتند. در دو طرف آنها دو مامور سرویس مخفی لباس شخصی بودند که قبلاً فضای داخلی و خارجی هواپیمای فضایی S-19 را که در کنار آن ایستاده بودند بازرسی کرده بودند - آنها آزادانه اعتراف کردند که نمی دانستند به چه چیزی نگاه کنند، اما آنها کار این بود که هر منطقه ای را که می توان در آن معذور یافت بررسی کرد. رئیس جمهور می توانست وام بگیرد، بنابراین آنها این کار را کردند. این هواپیمای فضایی در یک پارکینگ امن هواپیما در پایگاه مشترک اندروز، پایگاه نیروی هوایی اندروز سابق، فرودگاه نظامی بزرگی که توسط اعضای ارشد دولت ایالات متحده هنگام سفر با هواپیماهای نظامی مورد استفاده قرار می‌گرفت، پارک شده بود. رمپ توسط چندین لایه امنیتی، هم روی زمین و هم در بالای سر احاطه شده بود.
    
  یک مامور سرویس مخفی درهای لیموزین را باز کرد و دو نفر بیرون آمدند که هر دو لباس فضایی ACES نارنجی پوشیده بودند: یک مامور زن سرویس مخفی و معاون رئیس جمهور ایالات متحده، آن پیج. آن به سمت گونزو رفت و دستکش را دراز کرد. "سرهنگ فاکنر؟"
    
  گونزو در حالی که دستش را تکان داد گفت: بله، خانم. "از ملاقات شما خوشبختم. امروز من فرمانده سفینه فضایی شما خواهم بود. این سوندرا ادینگتون، فرمانده مأموریت ما است." سوندرا و معاون رئیس جمهور نیز دست دادند. "به کشتی خوش آمدید".
    
  "متشکرم. من مشتاقانه منتظر آن هستم." آن، چشمانش از هیجان برق می زد. "این مامور ویژه رابین کلارکسون، مامور سرویس مخفی من است." کلارکسون با خلبانان دست داد. گونزو فکر کرد که او کمی عصبی به نظر می رسید، اما نه به اندازه چارلی اسپلمن، مامور ویژه بیچاره زمانی که با رئیس جمهور پرواز می کرد، عصبی بود. آن ایستاده بود و S-19 Midnight را با لبخندی بزرگ روی صورتش تحسین می کرد. اولین بار بعد از نیمه شب در اس-19. من چند پرواز با S-9 اسب نر سیاه انجام دادم، اما این در همان روزهای اولیه بود.
    
  گونزو گفت: "من فکر نمی کنم شما اصلاً تفاوت زیادی پیدا کنید، خانم." ماژول مسافر بسیار راحت است، اما من حدس زدم که شما می خواهید برای این پرواز در کابین خلبان باشید.
    
  آنا گفت: "لعنتی بله." "امیدوارم اشکالی نداشته باشید، خانم ادینگتون. من هرگز فرصتی برای سوار شدن در کابین خلبان را رد نمی‌کنم."
    
  سوندرا گفت: "البته که نه، خانم،" اما کاملاً واضح بود که او واقعاً مخالفت کرد. او فکر کرد من نیز هرگز از آن دست نمی کشم، اما حدس می زنم که دیگر در این مکان اهمیتی ندارم.
    
  "ما باید بریم؟" آنا با هیجان پرسید. "من نمی توانم صبر کنم تا دوباره ایستگاه را ببینم."
    
  گونزو گفت: "خانم وقت زیادی داریم. "اصلا عجله نکن. پنجره پرتاب ما حدود یک ساعت دیگر باز می شود.
    
  آنه گفت: خیلی خوب، سرهنگ فاکنر.
    
  گونزو، لطفا. من دیگر به عنوان پاسخ نمی دهم."
    
  "این گونزو است." او به کت و شلوار EEAS نگاه کرد. او گفت: "من این کت و شلوار را دوست دارم." "این شکل شما را به خوبی نشان می دهد، بسیار بهتر از آن چیز قدیمی. دوست داری؟"
    
  گونزو اذعان کرد: "وقتی فعال می‌شود، کمی ضربه‌ای وارد می‌کند، اما حرکت و عملکرد بسیار بهتری را امکان‌پذیر می‌کند."
    
  آنها از نردبان به دریچه دسترسی قفل هوا در سقف هواپیمای فضایی نیمه شب بالا رفتند، سپس از رمپ عقب به داخل ماژول مسافر فرود آمدند، و گونزو به کلارکسون و سوندرا کمک کرد تا کلاه خود را ببندند و کلاه خود را بپوشند، سپس آنها را در مورد اقدامات عادی و اضطراری توضیح داد. در حالی که گونزو سعی می کرد به او کمک کند بند ناف را ببندد، سوندرا گفت: "من قوانین بازی را می دانم، گونزو."
    
  گونزو با صدای آهسته ای گفت: "من باید با همه روتین انجام دهم، سوندرا - شما این را می دانید." "خودت رفتار کن، باشه؟" او خطاب به کلارکسون گفت: "به دلایل ایمنی ما کلاه ایمنی و دستکش به سر خواهیم داشت، اما شما می توانید روکش های خود را باز نگه دارید. در صورت لزوم، تنها کاری که باید انجام دهید این است که آنها را ببندید و در امان خواهید بود. سوندرا به شما کمک خواهد کرد. پرواز دلپذیر". کلارکسون سری تکان داد اما چیزی نگفت.
    
  بعد از اینکه تکنسین ها مطمئن شدند که همه چیز در ماژول مسافری ایمن و آماده است، به آن پیج کمک کردند تا در صندلی جلوی سمت راست Midnight بنشیند، او را بند انداختند، او را قلاب کردند و به او کمک کردند کلاه خود را بپوشد. او با هیجان گفت: "من نمی توانم صبر کنم، نمی توانم صبر کنم." من خیلی دلم برای سفر در فضا تنگ شده است. احتمالاً به نظر شما عادی می رسد، اما در زمان شاتل و هواپیماهای فضایی اولیه، به نظر می رسید که هر پرواز یک آزمایش است. رسانه ها همیشه آن را به عنوان یک پرتاب دیگر شاتل گزارش می کردند، اما ما بسیار نادان بودیم. تو هیچ نظری نداری."
    
  گونزو گفت: "اوه، من باور دارم، خانم. من کسی را می شناسم که موتورهای لئوپارد ما را طراحی کرده است و او گاهی اوقات می تواند یک جانور واقعی باشد. زندگی ما در هر پرواز در دست این مرد است."
    
  آنه گفت: "گونزو، لطفا در این پرواز مرا آنه صدا کن." من می‌خواهم مانند یک خدمه احساس کنم، نه مسافری که اجازه سوار شدن به تفنگ ساچمه‌ای را ندارد."
    
  "باشه، آنا."
    
  ان گفت: "هانتر "بومر" نوبل. به یاد می‌آورم که در رشته مهندسی هوافضا یک گربه پیژامه بودم تا زمانی که او آمد. شهرت او مانند طوفان لعنتی از من گذشت."
    
  گونزو گفت: "دانش آموزانی که روی پروژه Starfire کار می کنند به زودی از Boomer پیشی خواهند گرفت، من آن را تضمین می کنم، و مدرسه آنها، Cal Poly، حتی بهترین مدرسه مهندسی در کشور نیست. من فکر می کنم ما به زودی شاهد پیشرفت های شگفت انگیزی خواهیم بود."
    
  آن دو به گپ زدن ادامه دادند تا اینکه زمان تاکسی و برخاستن رسید. گونزو متوجه شد که معاون رئیس‌جمهور با چک‌لیست‌ها و موقعیت‌های سوئیچ هواپیمای فضایی بسیار آشنا بود و نقش خود را به‌عنوان فرمانده مأموریت به خوبی انجام داد. او گفت: "من تحت تاثیر قرار گرفتم، آن". "شما به اندازه میزبان دانشجویی درباره نیمه شب می دانید."
    
  آن می‌گوید: "من به طراحی هواپیماهای فضایی S-9 کمک کردم و پرواز با آنها را یاد گرفتم، اگرچه بیشتر اوقات فقط یک مسافر بودم. "من فکر می کنم مانند دوچرخه سواری است: وقتی این کار را انجام دهید، هرگز فراموش نمی کنید."
    
  برخاستن، حرکت به سمت مسیر سوخت گیری هوایی و شتاب گیری با استفاده از موتورهای جت به خوبی انجام شد. از آنجایی که زمان برخاستن آنها چندین ساعت با S-29 متفاوت بود، مسیرهای پروازی دو هواپیمای فضایی چندین هزار مایل از هم فاصله داشتند - زمانی که S-19 Midnight با هواپیمای اسکرام جت بلند شد، آنها بر فراز هند، چین و روسیه دور پرواز کردند. شرق.
    
  معاون رئیس جمهور در حالی که صعود شیب دار خود را آغاز کردند، گفت: "من آن را دوست دارم، دوست دارم، دوست دارم." هیچ نشانه ای از اضافه بار در صدای او وجود نداشت، فقط یک لبخند گسترده روی صورتش بود. "این تنها راه برای پرواز است!"
    
    
  بالاتر از فرودگاه الیزووو
  منطقه کامچاتسک، بخش شرقی روسیه
  در همان زمان
    
    
  "پرواز هارپون" این معلم است، سفارش شما نور خورشید است، تکرار می کنم، نور خورشید است. "نور خورشید، نور خورشید. طبق برنامه پیش بروید."
    
  خلبان پرواز پیشرو دو جنگنده MiG-31D Foxhound در پاسخ با رادیو گفت: "فرمانده پرواز هارپون تایید می کند." "زنگ تفريح. هارپون دو، فهمیدی؟"
    
  خلبان دومین میگ 31 پاسخ داد: بله، رهبر. دومی آماده است.
    
  خلبان اصلی چک لیست های پیش از انتشار خود را تکمیل کرد، به مرکز نوار کنترل پرواز روی نمایشگر چرخید، به تدریج قدرت را افزایش داد تا زمانی که وارد پس سوز شد، صبر کرد تا سرعت هوا از 1 ماخ فراتر رفت، سپس شروع به صعود تند کرد و به افزایش قدرت ادامه داد. تا زمانی که وارد منطقه پس سوز پنجم نشد. او با افزایش سرعت ده هزار پا در دقیقه، پنجاه هزار پا را طی کرد. سرعت هوا به 1.5 ماخ رسیده بود، اما اکنون به تدریج کاهش می‌یابد زیرا خلبان سرعت هوا را با ارتفاع تغییر می‌دهد، اما این موضوع او را آزار نمی‌دهد: کار اصلی او حفظ سوزن‌های کنترل پرواز بود، که نشان‌دهنده سمت و زاویه لازم برای صعود بود، که از ستاد ایستگاه ردیابی
    
  افسر سیستم های تسلیحاتی پشت خلبان گزارش داد: "لینک داده، داده های هدف گیری نهایی را بارگیری کرده است. انتقال داده ها به Osa آغاز می شود. ده ثانیه مونده."
    
  در ارتفاع شصت هزار پا، خلبان اولین هشدار خود را در مورد مصرف سوخت کم دریافت کرد - دو موتور عظیم Solovyov D30-F6 در پس سوز منطقه پنج پنجاه هزار پوند سوخت در ساعت مصرف می کردند، اگرچه او در مجموع تنها سی هزار پوند حمل می کرد. - سرعت هوا به تنها سیصد گره کاهش یافت و سرعت صعود به سه هزار پا در دقیقه کاهش یافت. افسر سیستم های تسلیحاتی گزارش داد: "انتقال داده ها کامل شد، پنج ثانیه تا پرتاب." خلبان نفس راحتی کشید - در ده ثانیه، اگر از بالا رفتن دست نکشند، متوقف می شوند و مانند سنگی از آسمان سقوط می کنند. "سه... دو... یک... موشک در حال برخاستن."
    
  MiG-31D کمی به سمت چپ چرخید و هر دو خدمه توانستند ببینند که موشک Wasp موتور موشک جامد خود را شلیک می کند و صعود خود را به فضا بر روی یک ستون طولانی زرد-قرمز از آتش و دود آغاز می کند. Wasp مشتق شده از موشک بالستیک تئاتر کوتاه برد 9K720 اسکندر بود. این هواپیما داده‌های مسیر پرواز را از یک ایستگاه ردیابی زمینی دریافت کرد، از سیستم هدایت اینرسی خود برای دنبال کردن مسیر پرواز استفاده کرد، سپس سیستم هدایت پایانه مادون قرمز را برای هدف‌گیری به سمت هدف فعال کرد. حتی با حرکت تقریباً عمودی، او با سرعت بیش از یک مایل در ثانیه حرکت می کرد. بیست ثانیه بعد، دومین MiG-31 موشک Wasp خود را شلیک کرد...
    
  ... در مسیری برای رهگیری هواپیمای فضایی نیمه شب S-19 در حالی که در فضا بر فراز روسیه برای قرار ملاقات با ایستگاه فضایی آرمسترانگ در حال حرکت بود.
    
    
  ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  لحظاتی بعد
    
    
  کریستین ریهیل، افسر تسلیحات زمینی در ایستگاه فضایی آرمسترانگ فریاد زد: "پرتاب موشک شناسایی شد! دو ماهواره روسی Wasp از کامچاتکا پرتاب شد!
    
  کای ریدون دکمه "تمام تماس" را روی کنسول خود فشار داد. "پست های رزمی!" - فریاد زد و سعی کرد صدایش را کنترل کند. "همه پرسنل باید مواضع رزمی بگیرند، این یک تمرین نیست!" او با بازگشت به والری لوکاس، گفت: "همه سیستم‌های دفاعی خودکار هستند، والری - وقتی فضاپیما نزدیک‌تر شد، باید آنها را به حالت دستی برگردانیم. وضعیت Skybolt چگونه است؟
    
  والری گفت: "هنوز غیرفعال است. ما به تازگی شروع به خاموش کردن Starfire کردیم.
    
  کای گفت: "دوباره آن را به برق وصل کنید - ممکن است به آن نیاز داشته باشیم. "دانش آموزان کجا هستند؟"
    
  براد در حالی که در کنار کنسول والری قرار داشت، گفت: "من اینجا هستم. کیسی در ماژول Skybolt است. باید چکار کنم؟"
    
  کای پاسخ داد: "مراقب مانیتورها باشید و اگر چیزی که خطرناک به نظر می رسد جیغ بزنید." اگر سرگروهبان لوکاس یا شخص دیگری مشغول است، به این موضوع اشاره کنید. من همیشه می توانستم از یک جفت چشم دیگر استفاده کنم."
    
  "آیا باید لباس فضایی بپوشم؟" برد در حالی که ماسک اکسیژن خود را روی دستگاه قرار می داد و آن را فعال می کرد، از طریق اینترکام گفت.
    
  کای گفت: "خیلی دیر است." "تاکنون همه ماژول ها باید مهر و موم شده باشند. پرسنل ماژول فرماندهی باید برای کنترل آسیب به اعضای خدمه تکیه کنند. کای نمی خواست به این فکر کند که اگر بدنه به طور جدی شکسته شود، با یا بدون اکسیژن، در نهایت چه اتفاقی برای همه آنها می افتد، اما اکسیژن 100٪ بهترین چیزی بود که آنها داشتند. دکمه دیگری را فشار داد. "بومر، وضعیتت را به من بگو؟"
    
  بومر پاسخ داد: "ده دقیقه دیگر می رویم، ژنرال." او و ارنستو هرموسیلو در ایستگاه فضایی آرمسترانگ لنگر انداختند و بر تخلیه ذخایر از محفظه بار و سوخت‌گیری نظارت کردند و به محض به صدا درآمدن زنگ خطر، تخلیه بار را متوقف کردند و شروع به آماده‌سازی برای باز کردن اسکله کردند.
    
  والری گفت: "همه سلاح های دفاعی به جز Skybolt فعال و خودکار هستند." "استارفایر، می توانی به من بدهی..."
    
  کریستین ریهیل فریاد زد: "این S-19 است!" "Wasp در حال هدف قرار دادن S-19 است! رهگیری در دو دقیقه! دو موشک نزدیک می شود!"
    
  "چرندیات!" - کای نفرین کرد. دکمه ای را روی کنسولش فشار داد. "نیمه شب دوم، این آرمسترانگ است، زنبور قرمز، تکرار می کنم، زنبور قرمز." از طریق اینترکام پرسید: بردشان تا ایستگاه چقدر است؟
    
  والری پاسخ داد: فراتر از دسترس هیدرا.
    
  کای گفت: برد شلیک خود را به حداکثر برسانید. لیزر کلر-اکسیژن-ید هیدرا که حداکثر برد آن سیصد مایل بود، طبق معاهده به شصت مایل تنظیم شد، اما کای ریدون اکنون قصد نداشت به معاهدات توجه کند. شاه ماهیان را برای عزیمت به ایستگاه آماده کنید. به محض اینکه راه حلی برای راه اندازی داشته باشید، منتشر خواهند شد."
    
  هنری گزارش داد: "نیمه شب در حال شتاب گرفتن و افزایش ارتفاع است." در مدار، سرعت فقط یک چیز معنی داشت: ارتفاع از زمین. سریع تر بروید و ارتفاع شما افزایش می یابد؛ کم کنید و ارتفاع شما کاهش می یابد.
    
  والری گفت: "ما اکنون در حال کشف راه حلی برای راه اندازی هستیم." گاراژهای تسلیحات Kingfisher که در مزرعه مرکزی آرمسترانگ ذخیره می شدند، به سیستم جنگی متصل بودند و موشک های آنها برای دفاع ایستگاهی در دسترس بودند.
    
  لحظه ای بعد هنری لاتروپ فریاد زد: "بله! مجموعه دوره رهگیری! شش رهگیر آماده است!"
    
  والری گفت: "نبرد، باتری ها کم است." "آن مکنده ها را بکش پایین!"
    
  "اسلحه را کنار بگذار!" - هنری فریاد زد. دو انبار اسلحه در مزرعه ایستگاه هر سه رهگیر ماهواره ای خود را آزاد کردند. اینها جعبه‌های ساده و غیرآیرودینامیکی بودند - از آنجایی که هرگز در جو زمین پرواز نمی‌کردند، می‌توانستند به هر شکلی باشند - شش فوت طول، با رادار و سیستم فروسرخ فروسرخ در جلو، نازل‌های موشک مانور در اطراف بدنه در دو طرف، و یک موتور موشک بزرگ در پشت رهگیرها از سیگنال های کنترلی آرمسترانگ برای مانور استفاده کردند تا زمانی که بتوانند با استفاده از حسگرهای خود روی اهداف قفل شوند. "یک مسیر خوب برای همه ترینیتی. شصت ثانیه تا رهگیری. من فکر می کنم ما آن را به موقع، قربان. نیمه شب بالاتر و سریع تر می شود. مزاحمان در هفتاد ثانیه در محدوده هایدرا قرار خواهند گرفت.
    
  کای قرار نبود تا زمانی که هر دو موشک روسی Wasp منهدم نشود، آرام بگیرد. او دستور داد: "Trev، با فرماندهی فضایی تماس بگیرید، به آنها بگویید چه خبر است." به آنها بگویید که من اجازه می‌خواهم تمام فرودگاه‌های ضد ماهواره و سایت‌های پرتاب را که ما...
    
  هنری لتروپ فریاد زد: "مترسک مداری پاپ آپ!" یک نماد جدید روی صفحه نمایش بزرگ تاکتیکی ظاهر شده است. این در مداری بیش از صد مایلی دورتر از آرمسترانگ و با انحراف کاملاً متفاوت قرار داشت، اما از نظر مداری بسیار نزدیک به خطا بود. "از هیچ جا آمد، قربان! نامزد شماره یک اسکار." به نظر نمی رسید که تهدیدی برای ایستگاه یا S-19 Midnight باشد، اما این واقعیت که آنها آن را تا زمانی که بسیار نزدیک بود شناسایی نکردند، بسیار نگران کننده بود.
    
  هنری فریاد زد: "آقا، من دارم ترینیتی را از دست می دهم!"
    
  کای فریاد زد: "چی؟" "چه اتفاقی می افتد؟"
    
  "نمیدونم قربان!" - لاتروپ فریاد زد. "قطع ارتباط با یک... دو... سه، قربان. سه ترینیتی، تماس منفی!"
    
  "این تازه وارد کیست؟" والری فریاد زد. "آیا می توانید این را تجسم کنید؟"
    
  لاتروپ گفت: "رهگیری های Trinity از همه دستگاه های ردیابی الکترواپتیکی استفاده می کنند. من امضای راداری خوبی دارم، اما دید ضعیفی دارم." لحظه ای بعد: "ارتباط با چهار ترینیتی از بین رفته است. آیا می توانم با اسکارو اسکار یک درگیر شوم، قربان؟"
    
  کای گفت: "این تهدیدی برای ایستگاه یا S-19 نیست، در ارتفاع یا مدار ما نیست و ما هیچ شناسایی بصری نداریم." "منفی. وارد جنگ نشوید اکنون Trinity بیشتری را برای بدست آوردن آن موشک های ASAT پرتاب کنید."
    
    
  در هواپیمای فضایی روسیه "ELECTRON"
  در همان زمان
    
    
  آنها نمی توانستند زمان را بهتر انتخاب کنند، و سرهنگ میخائیل گالتین می دانست که سرنوشت و شانس به همان اندازه که در نظر گرفته شده بود، اما مهم نبود - همه چیز باید به خوبی پیش می رفت. پس از تلاقی چهار مدار با مدار ایستگاه فضایی آرمسترانگ، اما در ارتفاع کمتر و فاصله حدود شصت کیلومتری، در موقعیت ایده آلی برای رسیدن به محل دقیق برای انهدام موشک های دفاعی ایستگاه فضایی آمریکا قرار گرفت. او می‌دانست که فقط چند ثانیه فرصت دارد تا بازی کند... اما ثانیه‌ها برای سلاح لیزری هابنیل یک ابدیت بود.
    
  به محض پرتاب تسلیحات ضد ماهواره آمریکایی از ایستگاه فضایی آرمسترانگ، رادار کنترل آتش الکترون Galtin شروع به ردیابی آنها از صد کیلومتری کرد: شش رهگیر آمریکایی - چیزی بیش از یک موتور موشک هدایت شونده با یک جستجوگر روی آن، اما ساده. و به عنوان یک سلاح ضد ماهواره و ضد موشک موثر است. این واقعیت که رهگیرها از خود ایستگاه آزاد شدند جالب بود: گزارشی که رئیس جمهور جوزف گاردنر همه ماژول های تسلیحاتی صورت فلکی شاه ماهی را نابود کرد کاملاً درست نبود. ظاهراً افراد دیگری نیز به ایستگاه فضایی نظامی متصل بودند و کاملاً عملیاتی بودند.
    
  مهم نیست سرنوشت موقعیت ایده آلی برای رهگیری رهگیرها برای او فراهم کرد. گالتین از شانسی که به همراه داشت شگفت زده شد، از شجاعت رئیس جمهور خود، گنادی گریزلوف، در دستور حمله، شگفت زده شد و از فکر آنچه که قرار بود بیاید، شگفت زده شد. روسیه قصد داشت به یک هواپیمای فضایی متعلق به شاید قدرتمندترین کشور روی زمین حمله کند. آنها به یک سفینه فضایی 3 میلیارد دلاری با غیرنظامیان آمریکایی حمله کردند. جسارت بود هیچ اصطلاح دیگری برای آن وجود نداشت: قاطعانه. اینکه بگوییم خطرات در جنگ برای کنترل فضا به تازگی مطرح شده است، دست کم گرفتن بزرگی خواهد بود.
    
  گالتین درپوش محافظ قرمز رنگ کلید مسلح کردن سلاح را بلند کرد و سوئیچ زیر آن را از حالت SAFE به موقعیت ARMED منتقل کرد. حالا کامپیوتر مهاجم تحت کنترل بود. در عرض چند ثانیه همه چیز تمام می شود. سه سفینه فضایی و شش موشک که با سرعت ده‌ها هزار کیلومتر در ساعت، صدها مایل بالاتر از زمین حرکت می‌کنند، در این نقطه از فضا تلاقی می‌کنند. چیزی جز نفس گیر نبود. علم، سیاست، شجاعت محض و، بله، شانس همگی در کنار فدراسیون روسیه بودند.
    
  حمله کنید.
    
    
  بر روی MIDNIGHT SPACEPLAYER S-19
  در همان زمان
    
    
  به محض شنیدن اخطار "زنبور قرمز"، گونزو موتورهای اصلی موشک را روشن کرد. "این چیه؟ چه اتفاقی افتاده است؟" - از آن پیج پرسید. "زنبور قرمز چیست؟"
    
  گونزو پاسخ داد: "سلاح های ضد ماهواره روسی". تنها امید ما این است که از او سبقت بگیریم، از او پیشی بگیریم. همه، گیره های خود را پایین بیاورید، آنها را محکم کنید و مطمئن شوید که اکسیژن شما روشن است. سوندرا، مامور کلارکسون را بررسی کن." گونزو و آن شروع به تهیه چک لیست برای آماده شدن برای رویارویی احتمالی کردند.
    
  کای با رادیو گفت: "نیمه‌شب، به خاطر داشته باشید، ما ارتباط خود را با چهار رهگیر که بر فراز Wasp پرتاب کرده‌ایم از دست داده‌ایم. دو نفر هنوز در حال پیگیری هستند. ما یک هدف پاپ آپ ناشناخته در بالا و سمت راست شما داریم، حدود چهل مایل دورتر، به نظر نمی رسد که در مسیر رهگیری باشد.
    
  آن گفت: "این یک هواپیمای فضایی روسی است. به ما اطلاع داده شده است که روس ها حداقل بر روی یکی از الکترون های خود از لیزر استفاده کرده اند. او یک ماهواره را ساقط کرد و احتمالاً به رهگیرهای ترینیتی حمله می کند."
    
  گونزو نفرین کرد: لعنتی. آرمسترانگ، نیمه شب است. مسافرمون گفت مترسکه احتمالا الکترون و داره تیر میکشه...
    
  کای مداخله کرد: "گونزو، مانور بده!" یک زنبور در دم شما وجود دارد! مانور بده!"
    
  گونزو بلافاصله پیشرانه های مانور را درگیر کرد، هواپیمای فضایی را در یک مانور جانبی تیز پرتاب کرد، سپس مجموعه دیگری از رانشگرها را درگیر کرد که آن را "بالا" - دور از زمین - به حرکت درآورد. سپس شروع به معکوس کردن کرد و مانور داد تا دماغه را خلاف جهت پرواز نشان دهد تا کمترین مشخصات ممکن را برای ...
    
  ... و در نیمه راه مانور، موشک ضد ماهواره واسپ اصابت کرد. این یک کلاهک تکه تکه کوچک ده پوندی داشت که سوخت جت را مشتعل می کرد و اکسید کننده بوهم که از مخازن سوخت پاره شده نشت می کرد و باعث انفجاری شد که به فضاپیما نفوذ کرد.
    
  او آن را زد! او آن را زد!" والری فریاد زد. "اولین زنبور به هواپیمای فضایی برخورد کرد!" خدمه ماژول فرماندهی با وحشت تصویر الکترواپتیکی هواپیمای فضایی سقوط کرده را تماشا کردند که انفجاری هیولایی صفحه را پر کرده بود.
    
  هنری لاتروپ با صدایی آرام از روی دستگاه مخابره داخلی گزارش داد: "موشک دوم واسپ رهگیری و منهدم شد. "هدف روشن است."
    
  کای با رادیو گفت: "بومر؟"
    
  بومر گفت: "پنج دقیقه دیگر تمام می کنم."
    
  "آیا از قبل نفس کشیدی؟"
    
  بومر پاسخ داد: "بله، دارم." "رهبر من نیست."
    
  ترو، دریابید که آیا کسی در ایستگاه لباس فضایی به تن دارد و پیش از آن نفس می کشد.
    
  ترور شیل پاسخ داد: "آماده شوید. لحظه ای بعد: "ببخشید، کای. ما سه نفر با لباس فضایی هستیم، اما هیچ کدام از آنها قبلاً نفس نمی‌کشیدند."
    
  کای گفت: فوراً به آنها اکسیژن بدهید. در رادیو گفت: "به نظر می‌رسد که تو همان بومر هستی. ما هیچ بازمانده ای از اینجا نمی بینیم، اما بیایید نگاه کنید. فراموش نکنید که ابزار بکسل خود را نصب کنید.
    
  بومر گفت: فهمیدم. چند دقیقه بعد: "ما برای شروع آماده ایم." به محض جدا شدن از ایستگاه، مختصات مکان نهایی هواپیمای فضایی نیمه شب را دریافت کرد و شروع به مبارزه به سمت آن کرد - خوشبختانه، همانطور که S-19 در حال نزدیک شدن به آرمسترانگ و آماده شدن برای پهلو گرفتن بود، همه آنها در یک مدار قرار داشتند. بنابراین، به جای پرتاب به مداری متفاوت با ارتفاع یا جهت متفاوت، صرفاً موضوع مانور دادن به سمت آن بود.
    
  کای گفت: "والری، صورت فلکی Kingfisher را فعال کنید و Starfire را در اسرع وقت به شبکه متصل کنید." "وقت آن است که کمی شکار کنیم." او از کنسول خود ستاد فرماندهی فضایی ایالات متحده را فراخواند. زمانی که کانال امن وصل شد، او گفت: ژنرال، ما هواپیمای فضایی S-19 را از دست دادیم. "معاون رئیس جمهور در هیئت بود. ما در حال بررسی برای بازماندگان هستیم، اما تا کنون به نظر می رسد که این یک خسارت کامل است.
    
  ژنرال جورج سندستاین ناله کرد: "اوه خدای من. فوراً به کاخ سفید اطلاع خواهم داد."
    
  کای با عصبانیت گفت: "طلب اجازه برای حمله به کل نیروی فضایی لعنتی روسیه، ژنرال."
    
  سندشتاین گفت: "منفی. "هیچ کاری جز محافظت از خود انجام نده. تا زمانی که به سمت شما شلیک نکنند شلیک نکنید."
    
  کای گفت: "می‌توانم بگویم که آنها به سمت ما آتش گشودند، ژنرال. من نمی‌دانم هدف هواپیمای فضایی بود یا ایستگاهی، و هواپیما مانع شد. در هر صورت، ما مورد حمله قرار گرفتیم."
    
  سندستاین گفت: "اجازه دهید ابتدا رئیس جمهور را مطلع کنم و ببینم پاسخ او چیست." در همین حال، من به شما اجازه می‌دهم تمام سیستم‌های تسلیحات دفاعی موجود خود را فعال کنید و ماژول‌های Trinity را که در ایستگاه ذخیره کرده‌اید به مدار بازگردانید. شما الان یک هواپیمای فضایی با خود دارید، اینطور نیست؟
    
  کای پاسخ داد: بله، S-29. این در حال یافتن بازماندگان است و سپس ما باید تدارکات را از اینجا و برای ISS تخلیه کنیم."
    
  "چه هواپیماهای فضایی دیگری در دسترس هستند؟"
    
  کای در حالی که وضعیت خوانش فضاپیمای خود را بررسی می‌کرد، گفت: "دو S-19 در چند روز آینده در دسترس خواهند بود و ما دو S-9 داریم که می‌توانند ظرف چند هفته آماده شوند". ژنرال، من ده انبار تسلیحات در مدار دارم که بیشتر نیروهای ضد موشکی روسیه را در تیررس قرار می دهد و به زودی فعال خواهند شد. من روند جدا کردن دستگاه میزر استارفایر را از Skybolt آغاز کرده‌ام، اما تیم‌های من باید دوباره آن را وصل کنند. باید زود آماده بشه من درخواست مجوز می‌کنم تا هر گونه تاسیسات ضد ماهواره روسی را که در محدوده برد باشد، نابود کنم."
    
  ساندستاین گفت: "من مفهوم "ضایعات زباله" را درک می کنم، کای. من از کاخ سفید اجازه می‌خواهم قبل از شروع بمباران اهداف روسیه از فضا. به شما دستور داده شده است: با هر آنچه دارید از ایستگاه خود دفاع کنید و منتظر دستورات بیشتر باشید. ژنرال ریدون آخرین حرفم را تکرار کن."
    
  کای مردد بود و حتی به این فکر کرد که جواب ندهد. در عوض، او در نهایت گفت: "متوجه شدم، ژنرال." ژنرال سندشتاین، این مدیر ایستگاه، ریدون، سوار بر کشتی آرمسترانگ است. من کپی کردم: دستور من این است که با هر آنچه داریم از ایستگاه دفاع کنیم و منتظر دستورات بعدی باشیم.
    
  سندشتاین گفت: "من در تماس خواهم بود، کای." "این بدون انتقام نخواهد بود. آماده شدن." و ارتباط قطع شد.
    
  کای نفرین کرد: لعنتی. معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده ممکن است به تازگی در زباله‌های فضایی منفجر شده باشد، و من فقط باید در کنارش باشم.   مانیتورهایش را چک کرد. "والری، وضعیت شاه ماهیان در مدار چگونه است؟"
    
  والری لوکاس گفت: "از هر ده شش نفر قبلاً به شبکه متصل هستند، بقیه در حدود یک ساعت دیگر انتظار می‌رود.
    
  این فقط یک پنجم کل صورت فلکی بود، اما بهتر از آن چیزی بود که چند دقیقه پیش داشتند. اهداف زمینی مستقر در روسیه و چین را در محدوده توان حمله زمینی خود قرار دهید."
    
  "فهمیده." لحظه ای بعد، لیستی از اهداف بر روی نمایشگر مرکز فرماندهی اصلی ظاهر شد و همچنین لیستی از سلاح های موجود که می توانست در برابر آنها محافظت کند. این فهرست شامل اهدافی غیر از ضد موشک بود: هر هدف نظامی مهمی در لیست بود، و زمانی که کارگاه‌های تسلیحات کینگ‌فیشر یا ایستگاه فضایی آرمسترانگ از برد خارج شدند، هدف ناپدید شد و هدف دیگری جایگزین آن شد که از افق سلاح عبور کرد. جایی در نقطه دیگری از کره زمین با تنها ده انبار اسلحه به اضافه ایستگاه فضایی آرمسترانگ، لیست هدف بسیار کوتاه بود، اما هر چند دقیقه یک هدف بالقوه جدید ظاهر می شد، دو تا چهار دقیقه می ماند و سپس دوباره ناپدید می شد.
    
  یک خط در لیست هدف از سبز به زرد تغییر رنگ داد. کای خاطرنشان کرد: بندر فضایی سیچانگ. "در شیچانگ چه خبر است؟"
    
  کریستین گفت: "رادار جستجوی S-500 Autocrat در محدوده اکو-فاکستروت از کیهان سیچان ما را تحت پوشش قرار داد. از زمانی که روس‌ها اس-500 را در چین نصب کردند، ما را ردیابی می‌کردند و گاهی اوقات وقتی از بالای سرمان عبور می‌کردیم، ما را از طریق رادار می‌گرفتند. من فکر می کنم این فقط کالیبراسیون یا آموزش است - فقط در فواصل طولانی اسکن می شود. هیچ وقت هیچ اتفاقی نمی افتد."
    
  "آنها ما را حبس کردند، نه؟" - کای زمزمه کرد. "چیزی به جز یک اسکن ساده؟"
    
  کریستین گفت: "هرازگاهی از رادار هدایت موشک 30N6E2 هند-ژولیت صدای جیر جیر می‌گیریم، انگار که موشکی به سمت ما شلیک می‌کنند، اما همه سیگنال‌ها در عرض چند ثانیه ناپدید می‌شوند، حتی سیگنال‌های جستجو، و ما ستون موتور یا موشک را در هوا تشخیص نمی دهیم. همه اینها بازی موش و گربه است، آقا - آنها برای ما سیگنال های راداری می فرستند تا ما را بترسانند و سپس ساکت می شوند. این مزخرف است."
    
  "چرند، درسته؟" کای گفت. "اگر دوباره این اتفاق افتاد به من اطلاع دهید."
    
  کریستینا پاسخ داد: بله قربان.
    
  کای چند لحظه سکوت کرد و به سختی فکر کرد. او گفت: "کریستین، من به تعدادی عکس دقیق از این واحد S-500 نیاز دارم. یک اسکن SBR پرتو باریک از رادار بزرگ ما به من بدهید. حداکثر وضوح."
    
  کریستین ریهیل لحظه ای تردید کرد، سپس اظهار کرد: "آقا، اسکن نورافکن ممکن است..."
    
  کای بی صدا گفت: "این کار را بکن، خانم ریهیل. "اسکن پرتو باریک، حداکثر وضوح."
    
  کریستینا گفت: بله قربان.
    
  حدود شصت ثانیه ساکت بود. کریستین گفت: "آقا، رادار ردیابی هدف S-500 شناسایی شد، به نظر می رسد ما را هدف قرار می دهد." "فقط آزیموت، ارتفاع و برد - بدون سیگنال بالا." این دقیقاً همان چیزی بود که او نگران آن بود: اگر باتری اس-500 تشخیص دهد که توسط رادار آرمسترانگ ردیابی می شود، ممکن است فکر کنند که مورد حمله قرار گرفته اند و ممکن است تلافی کنند.
    
  کای دستور داد: "یک هدف تعیین کن و به جنگ برو، کریستینا." "ادامه اسکن."
    
  در صدای کریستینا نوعی سردرگمی وجود داشت: البته این موضوع چندان مهم نبود و ارزش نشان شناسایی هدف را نداشت. او پس از وارد کردن دستورات در رایانه حمله پاسخ داد: "اوه... هدف گلف وان را تعیین کنید، قربان." "هدف در رایانه مهاجم مسدود شده است."
    
  والری گزارش داد: "فرمانده، این بخش عملیات است. من تأیید می کنم که هدف گلف وان وارد نبرد شده است. دو هامر از Kingfisher 09 آماده هستند، یکی باقی مانده است، چهل و پنج ثانیه تا خروج از منطقه کشتار.
    
  کای گفت: تایید شد. "کریستین، اگر نام هدف تغییر کرد، به من اطلاع بده."
    
  کریستینا گفت: "ویلکو، قربان." کف دست‌هایش کمی عرق می‌کرد: شروع به شبیه شدن به مقدمه‌ای برای...
    
  ناگهان سیگنال ID از TARGET TRACK به ROCKET TRACK تغییر کرد. جابجایی آنی بود، و بیش از یکی دو ثانیه روی نمایشگر باقی نماند، اما برای کریستین کافی بود که فریاد بزند: "فرمانده، من یک موشک tr دارم."
    
  کای دستور داد: "مبارزه، فرماندهی، باتری‌ها در گلف وان آزاد شدند. "تکرار می کنم، باتری ها کم است."
    
  والری گفت: "باتری ها کم است، متوجه شدم." "مبارزه، هدف گلف وان شرکت در نبرد است!"
    
  گاراژ سلاح‌های کینگ‌فیشر، تقریباً چهار هزار مایل از آرمسترانگ واقع شده است - اگرچه ایستگاه فضایی آرمسترانگ بسیار نزدیک‌تر به هدف بود، موشک‌ها برای بازگشت به جو زمین به زمان و مسافت نیاز داشتند، بنابراین گاراژ سلاح‌های کینگ‌فیشر، واقع در دورتر، با این کار کنار آمد. - او به مسیر تعیین شده توسط رایانه تغییر مسیر داد و دو وسیله نقلیه مانور مداری با فاصله 30 ثانیه از گاراژ سلاح به بیرون پرتاب شدند. OMV ها آنقدر چرخیدند که ابتدا در دم پرواز کردند و راکت های پرتاب آنها منفجر شدند. سوختگی ها زیاد دوام نیاوردند و تنها چند صد مایل در ساعت سرعت فضاپیما را کاهش دادند، اما برای تغییر مسیر آنها از مدار زمین به جو کافی بود و OMV ها به عقب برگشتند و سپرهای حرارتی خود را در معرض نور قرار دادند. جو متجاوز
    
  با ورود فضاپیما به اتمسفر فوقانی، درخشش ناشی از اصطکاک که هوا را می سوزاند، رنگ آن را تغییر می دهد تا جایی که سفید-گرم می شود و جریان هایی از پلاسمای فوق گرم در پشت هر وسیله نقلیه دنبال می شود. تیغه های کوچک کنترل شده هیدرولیکی و پیشرانه های فرمان در بدنه دم OMV به فضاپیما کمک کرد تا چرخش های S را در آسمان انجام دهد، که نه تنها به افزایش زمان کاهش سرعت پرواز کمک کرد، بلکه هر رادار فضایی را که هدف مورد نظر خود را ردیابی می کند سردرگم کرد. . یکی از تیغه‌های فرمان OMV دوم از کار افتاد و باعث شد که از کنترل خارج شود و بیشتر در جو می‌سوزد و آنچه باقی مانده بود به بیابان سیبری سقوط کرد.
    
  در ارتفاع صد هزار پایی، پوشش‌های محافظ اطراف OMVS شکسته شد و یک پرتابه کاربید تنگستن دویست پوندی با رادار موج میلی‌متری و سر فرود مادون قرمز در دماغه آشکار شد. او سیگنال‌های کنترلی را از زرادخانه‌اش تا زمانی که رادار روی هدف قفل شد، زیر نظر داشت، سپس هدف خود را با مقایسه آنچه از حسگرهایش می‌دید با تصاویر اهداف ذخیره‌شده در حافظه، اصلاح کرد. تنها یک کسری از ثانیه طول کشید، اما تصاویر مطابقت داشتند و کلاهک به سمت هدف خود - پرتابگر سیستم موشکی ضدهوایی اس-500 در حمل و نقل قرار گرفت. در حالی که تقریباً ده هزار مایل در ساعت حرکت می کرد به هدف خود برخورد کرد. کلاهک نیازی به کلاهک انفجاری نداشت - برخورد با آن سرعت شبیه به انفجار دو هزار پوند TNT بود که پرتابگر و هر چیز دیگری را در شعاع پانصد فوتی کاملاً نابود کرد.
    
  کریستینا لحظاتی بعد با صدای خفه و خشن گزارش داد: "میله گلف - یکی از بین رفت، قربان"، اولین باری بود که در تمام عمرش چیزی را نابود کرد، چه رسد به یک انسان دیگر.
    
  کای با لحن سنگی گفت: "عالی. ترو، من یک خدمه دو نفره می‌خواهم که آماده شوند و آماده‌سازی تنفس را شروع کنند و در حالت آماده باش اضطراری شش ساعته قرار بگیرند. بقیه خدمه خارج از وظیفه می توانند پست های رزمی را ترک کنند. همه، چشم و گوش باز - فکر می کنم ما مشغول خواهیم شد. وضعیت Starfire چگونه است؟ چقدر بیشتر؟"
    
  کیسی هاگینز از ماژول Skybolt پاسخ داد: "نمی دانم قربان." "شاید یک ساعت، شاید دو. ببخشید قربان، اما من فقط نمی دانم."
    
  کای گفت: "در اسرع وقت، خانم هاگینز." دکمه ای را روی کنسول ارتباطی خود فشار داد. "ژنرال سندشتاین، فوری."
    
    
  کرملین
  فدراسیون روسیه مسکو
  کمی بعد
    
    
  آن حرامزاده های آمریکایی با موشکی از فضا به فضاپیمای من زدند! ژو کیانگ، رئیس جمهوری خلق چین، به دلیل یک کنفرانس تلفنی ایمن صوتی رونق گرفت. من دستور پرتاب فوری یک موشک بالستیک هسته ای به هاوایی را می دهم! اگر صد چینی را بکشند، من یک میلیون آمریکایی را خواهم کشت!"
    
  گنادی گریزلوف، رئیس جمهور روسیه گفت: "آرام باش، ژو". شما به خوبی من می دانید که اگر یک ICBM یا هر چیزی شبیه آن را در نزدیکی ایالات متحده یا دارایی های آن راه اندازی کنید، آنها با هر آنچه که دارند علیه هر دو کشور ما تلافی خواهند کرد. اکنون آنها به لطف حمله شما به گوام، یک مو تا ماشه فاصله دارند."
    
  "برام مهم نیست!" - ژو کوبید. آنها از دست دادن یک چینی هزار بار پشیمان خواهند شد، به آن سوگند!
    
  گریزلوف گفت: "فرماندهان من در زمین می گویند که باتری اس-500 شما با استفاده از رادار هدایت موشکی روی ایستگاه فضایی قفل شده است. "درست است؟"
    
  پس فرض می‌کنم شما می‌دانید که آمریکایی‌ها پرتابگر اس-500 را با سلاح‌های مایکروویو خود هدف قرار می‌دهند؟
    
  گریزلوف گفت: "می‌دانم که آنها شما را با یک رادار با دیافراگم مصنوعی ساده به نام ژو، یک رادار فضایی که در خود ایستگاه نصب شده بود، اسکن کردند. "من تکنسین ها و افسران اطلاعاتی آنجا روی زمین دارم، یادت هست؟ آنها دقیقا می دانند که شما را با چه چیزی اسکن کرده اند. این یک سلاح انرژی هدایت شده نبود. بدیهی است که آنها می خواستند شما را وادار به پاسخگویی کنند، درست مانند افراد احمق و ضعیف شما."
    
  بنابراین آنها اکنون تلاش می کنند ما را به گسترش درگیری و تبدیل آن به یک مبادله هسته ای سوق دهند؟ - ژو پرسید. "اگر چنین است، پس آنها موفق هستند!"
    
  گریزلوف تکرار کرد: "گفتم، ژو، آرام باش." ما پاسخ خواهیم داد، اما باید صبور باشیم و با هم برنامه ریزی کنیم."
    
  "این همه به دلیل حمله بی پروا شما به هواپیمای فضایی آنها است، اینطور نیست؟" - ژو پرسید. "شما به من می گویید آرام باشم، اما بعد یک کار دیوانه وار انجام می دهید مانند نابود کردن یکی از هواپیماهای فضایی آنها! ما این جنگنده ها و سلاح های ضد ماهواره شما را ردیابی کرده ایم. کدام یک از ما دیوانه است؟ آیا می خواهید پرواز فضاپیماهای غیرمجاز بر فراز روسیه را ممنوع کنید؟ این دیوانه تر است! چه چیزی به سرت آمد، گریزلوف؟ تو حتی از آن تروزنف احمق پیش از خود نامتعادل تر هستی."
    
  "در مورد اقدامات نظامی دیوانه کننده با من صحبت نکن، ژو!" گریزلوف مخالفت کرد. "خوشبختیم که بعد از حمله ژنرال زو دیوانه به گوام، با ایالات متحده در جنگ نیستیم!"
    
  من می توانم همین را در مورد حمله موشکی کروز پدرت به خود ایالات متحده بگویم! ژو جواب داد. "ده هزار، پانزده هزار آمریکایی ناپدید شدند؟ صد هزار مجروح؟ پدرت بود...
    
  گریزلوف تهدیدآمیز به بیرون تف کرد: "مراقب باش، من به تو هشدار می دهم، ژو." "مواظب حرف بعدی باش اگر حتی از راه دور به پدرم مربوط می شود." سکوت کامل آن طرف خط حاکم بود. "به من گوش کن، ژو. او ادامه داد: "شما نیز مانند من می‌دانید که تنها سلاح‌های متعارف آمریکایی که می‌توانند به فرودگاه‌های فضایی ما و سایر سایت‌های پرتاب ASAT برسند، موشک‌های کروز هستند که از بمب‌افکن‌های نفوذی پرتاب می‌شوند یا سلاح‌هایی که از ایستگاه فضایی نظامی یا انبارهای تسلیحات پرتاب می‌شوند." گریزلو. "ایستگاه فضایی نظامی کلیدی است زیرا همه انبارهای تسلیحات را کنترل می کند، از رادار فضایی خود برای نظارت و هدف گیری استفاده می کند و دارای لیزر Skybolt است که دفاع در برابر آن غیرممکن است. قبل از اینکه آمریکایی ها از سلاح های خود استفاده کنند، باید از کار انداخته یا نابود شود."
    
  "قطع شده؟ نابود؟ چطور؟" - پرسید ژو.
    
  گریزلوف گفت: ما باید زمان ایده آلی را انتخاب کنیم که حداکثر تعداد تسلیحات ضد ماهواره روسی و چینی را بتوان به طور همزمان پرتاب کرد. سلاح های دفاع شخصی در ایستگاه وجود دارد، اما اگر بتوانیم آنها را شکست دهیم، ممکن است موفق شویم. زمانی که ایستگاه فضایی آمریکا در موقعیت ایده آل قرار گرفت، وزیر دفاع و رئیس ستاد کل من به من اطلاع خواهند داد و پس از آن باید فورا حمله کنیم. مدار ایستگاه به خوبی شناخته شده است. آنها اخیراً آن را برای آزمایش لیزر مایکروویو Starfire تغییر داده اند و ممکن است دوباره آن را تغییر دهند، اما ما تماشا خواهیم کرد و منتظر خواهیم بود. وقتی مدار تثبیت می شود، با هر چیزی که در محدوده باشد حمله می کنیم.
    
  گریزلوف ادامه داد: "اما من به تعهد شما نیاز دارم، ژو: وقتی می‌گویم حمله، ما همزمان با همه سلاح‌های درون برد حمله می‌کنیم." این تنها راهی است که می‌توانیم امیدوار باشیم که یک ایستگاه فضایی نظامی را غیرفعال یا نابود کنیم، بدون اینکه بتواند به ما حمله کند، زیرا اگر این کار را انجام دهد، می‌تواند هر هدفی را در این سیاره با سرعت نور نابود کند."
    
  سکوت بسیار طولانی در انتهای دیگر اتصال امن وجود داشت. سپس: "چی می خواهی، گریزلوف؟"
    
  گریزلوف گفت: "من به توصیف دقیق، قابلیت‌ها، وضعیت و موقعیت هر سیستم تسلیحات ضد ماهواره‌ای در زرادخانه شما نیاز دارم، از جمله زیردریایی‌های موشکی ضد ماهواره شما. و من باید یک ارتباط مستقیم و ایمن با هر تاسیسات و زیردریایی برقرار کنم تا بتوانم یک حمله هماهنگ به ایستگاه فضایی نظامی آمریکا انجام دهم."
    
  ژو در پس زمینه فریاد زد: "Nĭ t ā m ā de fēng؟" گریزلوف به اندازه کافی لعن و لعن چینی را می دانست تا بفهمد که گفت: "دیوانه ای لعنتی؟" در عوض، صدای مترجم را شنید که لکنت می گفت: "رئیس جمهور به شدت مخالفت می کند، قربان."
    
  گریزلوف گفت: "روسیه تسلیحات ضد ماهواره‌ای بسیار بیشتری نسبت به چین دارد، ژو، اگر من بخش کوچکی از داده‌هایمان را برای شما ارسال کنم، به سرعت غرق می‌شوید". علاوه بر این، من فکر نمی‌کنم ارتش یا فناوری فضایی شما توانایی هماهنگ کردن پرتاب ده‌ها رهگیر پراکنده در هزاران مایل، متعلق به دو کشور، را در یک نقطه از فضا داشته باشند. ما در مکانیک مداری بسیار بیشتر از چین تجربه داریم."
    
  "گریزلوف چرا همه کدهای پرتاب همه موشک‌های بالستیک هسته‌ای خود را به شما نمی‌دهم؟" ژو با تمسخر پرسید. در هر صورت، چین مرده است."
    
  گریزلوف گفت: "احمق نباش، ژو." ما باید قبل از اینکه آمریکایی ها بتوانند انبارهای تسلیحات بیشتری را در مدار قرار دهند و لیزر Skybolt را دوباره فعال کنند، اقدام کنیم، و سریع عمل کنیم، اگر این مزخرفات در مورد لیزر مایکروویو دانشجویی جایگزین لیزر الکترون آزاد قابل باور باشد. آن داده‌ها را به من بدهید - و بهتر است دقیق و قابل اعتماد باشد - و من دقیقاً لحظه‌ای را تعیین می‌کنم که حداکثر تعداد سلاح‌های ضدماهواره برای حمله به آرمسترانگ در محدوده باشد... و سپس ما حمله خواهیم کرد."
    
  "و بعد چه، گریزلوف؟ منتظر باشید موشک های هسته ای آمریکا بر سر پایتخت های ما ببارد؟"
    
  گریزلوف گفت: "کنت فینیکس مثل همه سیاستمداران آمریکایی ضعیف است. او به تأسیسات اس-500 حمله کرد، زیرا می دانست که ما پاسخ خواهیم داد. در دقیقه ای که لیزر مایکروویو را از ایستگاه شلیک کرد، می دانست که ایستگاه هدف خواهد بود. او هر دو را انجام داد، فکر می کرد که ما پاسخ نمی دهیم. اکنون من با نابود کردن هواپیمای فضایی او پاسخ داده‌ام، و او یک انتخاب دارد: خطر جنگ بین قاره‌ای گرما هسته‌ای را بر سر آن بپذیرد، یا به خاطر صلح، ایستگاه فضایی نظامی را رها کند. او قابل پیش بینی، ترسو است و احتمالاً از نظر عاطفی فلج خواهد شد. اون هیچی نیست اگر ایستگاه فضایی آرمسترانگ نابود شود، هیچ تهدیدی برای هیچ یک از کشورهای ما وجود ندارد که دچار جنگ هسته‌ای شوند، و من فکر نمی‌کنم فینیکس یا هیچ‌کس دیگری در آمریکا شکم جنگی داشته باشد، چه برسد به جنگ هسته‌ای."
    
  ژو چیزی نگفت گریزلوف چند لحظه صبر کرد، سپس گفت: "اکنون تصمیم بگیر، ژو، لعنت به تو! تصميم گرفتن! "
    
    
  TEN
    
    
  خدای جنگ از کسانی که مردد هستند متنفر است.
    
  - EURIPIDES
    
    
    
  در مدار پایین زمین، سی مایلی از ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  کمی بعد
    
    
  از حدود یک مایل دورتر، بومر و ارنستو فقط می‌توانستند یک ابر متراکم از گاز سفید را ببینند، گویی یک ابر کومولوس از جو زمین بیرون آمده و تصمیم گرفته‌اند در مدار زمین شناور شوند. بومر گزارش داد: "هنوز چیزی در چشم نیست، آرمسترانگ. "فقط یک ابر بسیار بزرگ از سوخت منجمد، اکسید کننده و زباله."
    
  کای پاسخ داد: "پذیرفته شد." تا جایی که ممکن است نزدیک شوید، اما مراقب سوخت و اکسید کننده باشید - آنقدر نزدیک نشوید که مشتعل شود. حتی یک جرقه الکتریسیته ساکن در این آشفتگی می تواند آن را خاموش کند."
    
  "فهمیده."
    
  چند دقیقه طول کشید تا شکاف بسته شود، اما ابر همچنان صحنه را پنهان کرده بود. بومر گفت: "من حدود پنجاه یارد از اینجا فاصله دارم." "این نزدیکی است که من جرات می کنم بیایم. من نمی توانم چیزی را تشخیص دهم ارنستو، چیزی آنجا می بینی؟"
    
  ارنستو گفت: "منفی. "این خیلی تنگ است... صبر کنید! می بینمش! نیمه شب را می بینم! به نظر می رسد بال سمت راست و بخشی از دم پاره شده است، اما بدنه و کابین خلبان سالم به نظر می رسند!
    
  بومر گفت: خدا را شکر. "من به آنجا می روم تا نگاهی بیندازم." خودش را باز کرد و به قفل هوا برگشت. بومر برای پیاده‌روی‌های فضایی با نوردهی طولانی، علاوه بر پوشیدن EEAS برای محافظت بیشتر در برابر ریزشهاب‌ها و زباله‌ها و برای کنترل بهتر دما، یک لباس فضایی سبک وزن و بدون فشار شبیه یک کت و شلوار به تن کرد، سپس یک وسیله بزرگ شبیه کوله‌پشتی به نام پشتیبان حیات اولیه را پوشید. سیستم یا PLSS، و EEAS و بند ناف را برای حفاظت از محیط زیست به آن متصل کرد. کوله پشتی حاوی اکسیژن، غذا، اسکرابرهای دی اکسید کربن، کنترل‌های محیطی، تجهیزات ارتباطی و دستگاهی به نام "SAFER" یا Simplified EVA بود که نسخه کوچک‌تری از دستگاه مانور سرنشین‌دار بود که به فضانوردان متصل اجازه می‌داد به طور مستقل در فضا حرکت کنند. قرار بود از SAFER فقط در مواقع اضطراری برای بازگرداندن یک فضانورد غیرقابل اتصال به فضاپیما استفاده شود-خب، قطعاً یک وضعیت اضطراری بود. "چطور می شنوی، ارنستو؟" - او در رادیو خطاب کرد.
    
  "بلند و واضح، بومر."
    
  بومر پس از بررسی خوانش ها گفت: "دریچه کابین بسته است." بیایید فشار هوا را کاهش دهیم. چند دقیقه بعد: "باز کردن دریچه محفظه بار." قفل دریچه را باز کرد و باز کرد و به داخل محفظه بار رفت و خود را با کابل محکم کرد و سپس دریچه را پشت سرش بست و مهر و موم کرد.
    
  محفظه بار همچنان پر بود، زیرا آنها تمام تدارکات ایستگاه فضایی بین‌المللی را حمل می‌کردند و هنوز مقداری تدارکات حمل‌نشده برای آرمسترانگ داشتند. بومر یک بند باری به طول صد یارد را که برای حمل اقلام به ایستگاه فضایی استفاده می‌شد، بیرون آورد، مطمئن شد که انتهای بند به طور ایمن به هواپیما وصل شده است، بند را به گیره بند کوله پشتی خود وصل کرد و آن را از قلاب جدا کرد. کابل محفظه بار. او گزارش داد: "در حال خروج از محفظه بار،" سپس برخاست و از محفظه بار خارج شد و به سمت هواپیمای فضایی Midnight حرکت کرد، بند باری که پشت سر او باز می‌شد.
    
  چند دقیقه بعد، او وارد ابری از اکسیدکننده سوخت شد - خوشبختانه موتورهای SAFER از گازهای بی اثر برای پیشرانه استفاده می کردند، بنابراین خطر انفجار وجود نداشت - و می توانست هواپیمای فضایی را به وضوح ببیند. از نزدیک آسیب بدتر به نظر می رسید، اما بدنه و کابین خلبان دست نخورده به نظر می رسید. بومر گزارش داد: "من حدود بیست یارد از نیمه شب فاصله دارم. "من میرم داخل." با استفاده از پفک های ریز SAFER به سمت کابین Midnight حرکت کرد...
    
  ... و از پشت پنجره های کابین، جسیکا فاکنر و معاون رئیس جمهور آن پیج را دید که همچنان صاف و خمیده نشسته بودند، سرها را خم کرده بودند، انگار روی صندلی هواپیما چرت می زدند، اما حرکت نمی کردند. بومر گفت: "من گونزو و معاون رئیس جمهور را می بینم." "آنها به تسمه بسته شده اند و راست می ایستند. نمی توانم ببینم چشمانشان باز است یا نه." او یک چراغ قوه را بیرون آورد و با دقت به محافظ کابین خلبان نیمه‌شبت ضربه زد - جوابی نداد. کت و شلوارهای آنها دست نخورده به نظر می رسند و من می توانم LED ها را روی پانل وضعیت لباس آنها ببینم - ممکن است آنها باشند -.
    
  و درست در همان لحظه، معاون رئیس جمهور آن پیج سر و سپس دست راستش را بلند کرد، انگار که تکان می دهد. بومر گفت: "معاون رئیس جمهور زنده است! "فکر می کنم او برای من دست تکان می دهد!" او متوجه شد که این فقط می تواند حرکت سفینه فضایی باشد، اما باید به هر اونس امیدی که می توانست بچسبد. گونزو هنوز حرکت نمی کند، اما معاون او هوشیار است! برق قطع شده دریچه قفل هوا و کابین خلبان بدون هیچ نشانه ای از آسیب یا فشار زدایی ایمن به نظر می رسند. ما باید آنها را به ایستگاه برگردانیم."
    
  او از نیمه شب بلند شد تا به خلیج بار نگاه کند. "به نظر می رسد سمت راست بدنه که بال در آن وصل می شود به شدت آسیب دیده است." او دور محفظه بار در سمت راست مانور داد. چند لحظه بعد زمزمه کرد: لعنتی. "به نظر می رسد که ماژول مسافر آسیب دیده است. آماده شدن. ببینم می‌توانم مسافران را چک کنم."
    
  براد مک لاناهان در ایستگاه فضایی آرمسترانگ نفس خود را حبس کرد. او می‌دانست که سوندرا در آن هواپیمای فضایی است و به ماژول مسافری تغییر می‌دهد تا به معاون رئیس‌جمهور اجازه دهد در کابین خلبان پرواز کند.
    
  جودی با رادیو از UC Poly گفت: "براد" - هیچ‌کس در تیم Project Starfire ایستگاه خود را بعد از اتهامات انفجاری Stacy Ann Barbeau ترک نکرد. "من همه چیز را شنیدم. مگه دوستت سوندرا نیست...؟"
    
  برد گفت: بله.
    
  جودی نفس کشید: "دعاها".
    
  بومر توانست شکاف ماژول بدنه و مسافر را بررسی کند. او گفت: "جای کافی برای من وجود ندارد که بتوانم در این ماژول قرار بگیرم. او چراغ قوه را به سوندرا و مامور سرویس مخفی تاباند. "آنها بیهوش هستند، اما من می توانم چراغ های وضعیت را روی کت و شلوارهایشان ببینم، و روکش هایشان پایین است و قفل به نظر می رسند. ما-"
    
  و در آن لحظه، هنگامی که بومر از پرتو چراغ قوه‌اش از روی گیره کلاه خود عبور کرد، سوندرا سرش را بلند کرد. چشمانش از ترس باز و گشاد شده بود. بومر فریاد زد: "حرف مقدس، سوندرا زنده است!" "مامور سرویس مخفی حرکت نمی کند، اما تا آنجا که من می توانم بگویم، لباس او دست نخورده است! ما ممکن است چهار بازمانده در اینجا داشته باشیم!"
    
  "کامل!" کای رادیو زد او و بقیه اعضای تیم پیشرفت Boomer را از طریق فیدهای ویدیویی و صوتی از دوربین های نصب شده در Boomer's PLSS تماشا کردند. "دوباره به اینجا برگرد. ما شکاف را گسترش می دهیم تا وارد ماژول مسافر شویم و سپس می توانیم مسافران را سوار کنیم و سپس از طریق قفل هوا به عرشه پرواز دسترسی پیدا کنیم.
    
  "فهمیده." بومر به سمت جلوی هواپیمای فضایی نیمه شب رفت، نازل کنترل واکنش را روی دماغه پیدا کرد و بند محموله را داخل آن محکم کرد. او سپس حلقه مهار کوله پشتی خود را به کمربند خود وصل کرد و به سمت هواپیمای فضایی S-29 Shadow حرکت کرد و کمربند را با زیپ بالا کشید. چند دقیقه بعد او از قفل هوایی Shadow عبور کرد، PLSS را در گهواره بارگیری و تامین مجدد نصب کرد و به کابین خلبان Shadow بازگشت.
    
  ارنستو پس از خم شدن بومر گفت: "عالی است، کوماندانته." آنها دست انداز مشت را رد و بدل کردند. "به نظر شما می توانیم آنها را بیرون بیاوریم و به ایستگاه برسانیم، رئیس؟"
    
  بومر گفت: "مطمئن نیستم" و چند ثانیه طول کشید تا تنفس و ضربان قلبش به حالت عادی برگردد. ماژول مسافری قطعا آسیب دیده بود، اما کابین خلبان دست نخورده به نظر می رسید. من روی لباس‌هایشان LED دیدم، اما نمی‌توانستم تشخیص دهم که چراغ‌های سیگنال هستند یا نه. ممکن است بتوانیم پیام هایی را به معاون وزیر در مورد نحوه باز کردن قفل هوا یا دریچه های کابین خلبان دریافت کنیم و سپس امیدواریم که آنها بتوانند از انتقال جان سالم به در ببرند. بیا برگردیم به ایستگاه."
    
  نیم ساعت مانور دقیق آنها طول کشید تا هواپیمای فضایی آسیب دیده Midnight S-19 را به ایستگاه فضایی آرمسترانگ برگردانند. اعضای خدمه از قبل با تسمه ها و برش های وزن بیشتر آماده ایستاده بودند و بازوهای کنترل کننده از راه دور تا آنجا که می توانستند برای انجام هر کاری که لازم بود دراز شده بودند. بومر S-29 را به ایستگاه متصل کرد.
    
  کای با رادیو با مطالعه تصاویر S-19 Midnight و اعضای خدمه که برای دسترسی به ماژول مسافری کار می کنند، با رادیو گفت: "کار خوب، بومر". من دستور دادم تا اس-29 سوخت گیری شود و تا حد امکان محموله را تخلیه کند. می توانیم از یکی از قفل های هوا به عنوان محفظه فشار استفاده کنیم. من از شما و رهبرتان می خواهم در هواپیمای فضایی بمانید. ما حدود سه ساعت تا رسیدن به پایگاه داده بعدی فرصت داریم، بنابراین اگر نیاز به بیرون رفتن و استفاده از "فتیله" دارید، همین الان این کار را انجام دهید." ارنستو دستش را تکان داد و نشان داد که این همان چیزی است که او می خواهد. Wicks یا WCS سیستم نگهداری زباله یا توالت فضایی در ایستگاه فضایی آرمسترانگ بود.
    
  بومر گفت: فهمیدم. "به کدام کور اردک نزدیک می شویم؟"
    
  کای گفت: "بدترین. "دلتا براوو وان. مرکز شهر. درست در وسط." بومر با جایی که آنها هستند بسیار آشنا بود: مسکو و سن پترزبورگ. آنها دارای دایره های کشتار همپوشانی از چندین هدف ضد ماهواره بودند که منطقه ای از دریای بارنتس تا خلیج آزوف را در بر می گرفت. از آنجایی که بخش مداری روسیه قطع شده است و ما مدول مانور خود را نداریم، نمی‌توانیم ایستگاه را به مداری کمتر خطرناک منتقل کنیم."
    
  "ارنستو برای استفاده از "فتیله" ترک می‌کند   زمانی که ارنستو شروع به باز کردن سگک خود کرد، بومر اعلام کرد. من می خواهم پمپ بنزین را کنترل کنم. من به یک نفر در محل برای نظارت بر عیوب نیاز دارم."
    
  کای گفت: "ما در حال تمام شدن خدمه هواپیمای فضایی هستیم، بومر. او به مدیر ایستگاه ترور شیل روی آورد. "ترو، می خواهی کت و شلوار بپوشی و..."
    
  بومر گفت: "براد مک‌لاناهان را بفرست. او سرش شلوغ نیست. لعنتی، او عملاً یک خلبان هواپیمای فضایی است."
    
  براد از زمانی که ماهواره روسی Midnight C-19 را سرنگون کرد، سکوت کرده بود، از پنجره به کارگران اطراف Midnight نگاه می کرد و امیدوار بود که نگاهی اجمالی به سوندرا بیندازد، اما وقتی نام او را شنید، خوشحال شد. "شرط می بندم که خواهم کرد!" - او با هیجان بالای تلفن داخلی گفت.
    
  کای گفت: "به قفل هوا بروید و کسی به شما کمک می کند تا یک ACE باشید." "شما باید در لباس فضایی کامل و اکسیژن باشید. ما وقت نداریم شما را در LCVG قرار دهیم." LCVG یا لباس خنک‌کننده و تهویه مایع، لباسی متناسب با لوله‌های آب بود که گرما را از بدن جذب می‌کرد. "ترو، به براد کمک کن تا به قفل هوا برود." ترور برد را به دریچه ای که به ماژول ذخیره سازی و پردازش منتهی می شود هدایت کرد. از آنجایی که او LCVG نمی پوشید، پوشیدن کت و شلوار، دستکش و چکمه ACES نسبتاً سریع و آسان بود و تنها در چند دقیقه براد در راه بود به سمت تونلی که هواپیمای فضایی S-29 Shadow را به ایستگاه متصل می کرد. .
    
  در راه رسیدن به هواپیمای فضایی لنگر انداخته، براد از کنار ارنستو هرموسیلو که به سمت ماژول کهکشان می رفت، گذشت. ارنستو در حالی که براد را مشت کرد گفت: "هی، خبر خوب در مورد سوندرا، مرد." "امیدوارم او خوب باشد. ما به زودی متوجه خواهیم شد، دوست عزیز."
    
  برد گفت: "مرسی ارنستو.
    
  تکنسین به براد کمک کرد تا از تونل اتصال عبور کند و برد از طریق قفل هوا وارد عرشه پرواز شد. بومر بند نافش را به او داد. بومر از طریق اینترکام گفت: هی براد. هر کاری که می توان برای سوندرا و دیگران انجام داد در حال انجام است. حدس می‌زنم او و مامور سرویس مخفی باید شب را در یک قفل هوای تحت فشار اکسیژن خالص بگذرانند. ممکن است برای مدتی بیهوش باشند، اما اگر با لباس‌های سالم از حمله جان سالم به در ببرند، باید بیرون بیایند."
    
  برد گفت: "ممنون، بومر."
    
  بومر گفت: "از انجام این کار متشکرم، براد." این چیزی بیش از یک کار ساده نگهداری از کودکان نیست، اما قوانینی که من خودم نوشتم، بیان می‌کند که یک نفر باید هنگام سوخت‌گیری در فضا، پوشیدن لباس فضایی و اکسیژن در کنترل اس-29 باشد. سیارات فضایی Black Stallion و Midnight به هر دو خدمه نیاز دارند زیرا به اندازه Shadow خودکار نیستند. من می خواهم پمپ بنزین را چک کنم و شاید ضربه ای به سرش بزنم، و ارنستو در راه است به سمت هفته، به همین دلیل است که شما اینجا هستید.
    
  بومر ادامه داد: "Shadow بسیار خودکار است، بنابراین به صورت شفاهی و در این صفحه به شما می‌گوید که چه خبر است. موارد چک لیست با رنگ زرد برجسته شدند، سپس چندین رشته فرعی از اقدامات رایانه، سبز شدن خط زرد، و در نهایت نتیجه نهایی با یک دکمه زرد کوچک روی صفحه لمسی که از رایانه می‌پرسید آیا می‌تواند ادامه دهد یا خیر، برجسته شدند. "اگر اتفاقی بیفتد، به شما اطلاع می‌دهد و منتظر تأیید می‌ماند که با فشار دادن کلید نرم‌افزاری که ظاهر می‌شود این کار را انجام می‌دهید. در بیشتر موارد، به سادگی خود مشکل را برطرف می کند، به شما اطلاع می دهد که رفع شده است و منتظر تایید می ماند. اگر خودش نتواند آن را درست کند، به شما اطلاع خواهد داد. اگر این اتفاق افتاد فقط به من بگویید و من از تکنسین ها می خواهم که روی آن کار کنند. همانطور که گفتم، شما از بچه ها نگهداری می کنید، با این تفاوت که "بچه" از شما باهوش تر و بزرگتر است. آیا سوالی دارید؟"
    
  "نه".
    
  "خوب. اگر کامپیوتر چیزی را اعلام کند، می توانم بشنوم. من دور نخواهم بود فقط تماس بگیرید اگر -"
    
  و در آن لحظه شنیدند: "آرمسترانگ، این نیمه شب اول است، چگونه می شنوی؟"
    
  کای فریاد زد: "گونزو؟" "این تو هستی؟"
    
  گونزو گفت: بله. صدایش خشن و ترک خورده بود، انگار با وزنه ای سنگین روی سینه اش می خواست حرف بزند. "اگر می توانید صدای من را بشنوید، گزارش دهید. خانم معاون رئیس جمهور؟"
    
  "من... می شنوم... گونزو." معاون رئیس جمهور با همان صدای آهسته و خشن و لحن آهسته پاسخ داد. "من... من نمی توانم درست نفس بکشم."
    
  گونزو گفت: "کمک در راه است، خانم. "مامور کلارکسون." بدون پاسخ. "مامور کلارکسون؟" هنوز یک کلمه نیست. "ساندرا؟"
    
  سوندرا ضعیف پاسخ داد: "بلند... و... و واضح." براد نفس عمیقی کشید، اولین نفس او در بسیاری از لحظات پرتنش. "من... سعی می کنم کلارکسون را بررسی کنم."
    
  ترور گزارش داد: "ما تا نیمه شب قدرت داریم. ما وضعیت بدنه فضاپیما را بررسی می کنیم، سپس متوجه می شویم که آیا می توانیم از طریق یک تونل مهر و موم شده عبور کنیم یا اینکه باید به فضای بیرونی برویم. تنفس آنها نشان می دهد که لباس هایشان ممکن است اکسیژن را از هواپیمای فضایی دریافت نکند، بنابراین باید عجله کنیم تا ببینیم آیا می توانیم ...
    
  "فرماندهی، نظارت، پرتاب چند موشک را شناسایی کردم!" - کریستین ری هیل بر روی دستگاه تلفن همه ایستگاه ها فریاد زد. "یک پرتاب از پلستسک، یکی از بایکونور! پرتاب محاسباتی در حال ردیابی است ... آماده باشید ... پرتاب دوم اکنون از بایکونور شناسایی شده است ، تکرار می کنم ، دو پرتاب از ... یک پرتاب موشک اکنون از شیچانگ شناسایی شده است ، تیم ، این یک موشک است چهار پرتاب... پنجمین راکت هم اکنون شناسایی شده است، این بار از فضاپیمای Wenchang در جزیره Hainan. این پرتاب پنج موشک است! هیچ اطلاع قبلی در مورد پرتاب وجود ندارد."
    
  کای از طریق اینترکام دستور داد: "ایستگاه‌های رزمی، خدمه". "همه خدمه مواضع رزمی خود را بگیرند."
    
  روی هواپیمای فضایی Shadow، بومر سریع‌تر از آن چیزی که براد دیده بود کسی در فضا حرکت می‌کرد، با چابکی باورنکردنی برای مردی در حال سقوط آزاد، روی صندلی خلبان نشست، بند ناف او را محکم کرد و شروع به بستن بند در فضا کرد. "چیکار کنم بومر؟" - براد پرسید. "آیا باید بروم و به ارنستو اجازه دهم؟"
    
  بومر گفت: خیلی دیر است. دریچه‌های قفل هوای خارجی به‌طور خودکار بسته می‌شوند که ما به سمت ایستگاه‌های نبرد می‌رویم تا برای جدایی از ایستگاه آماده شویم. آنها سوخت گیری و تخلیه محموله را متوقف می کنند و به محض انجام این کار، ما در راه خواهیم بود.
    
  "یعنی می خواهی به مدار برگردی؟"
    
  بومر، با عجله خم شد و به اعلان‌های رایانه پاسخ داد، گفت: "بله". ما هر چه سریعتر از زمین بلند می شویم. یک چک لیست کاغذی وجود دارد که توسط زانوی راست شما روی دیوار چسبیده است. آن را به باسن خود ببندید. همانطور که از هر عنصر عبور می کنید، با رایانه همراه باشید. وقتی از شما می‌خواهد تأیید کنید و موافقت کردید که مراحل را به درستی دنبال کرده است، ادامه دهید و روی دکمه روی صفحه ضربه بزنید. اگر خراب شد یا پیغام خطا دریافت کردید، لطفاً به من اطلاع دهید. سرعت هر بخش را بر اساس سرعت تأیید هر اقدام تنظیم می کند، اما همچنین می داند که ما در پست های جنگی هستیم، بنابراین سعی می کند به سرعت انجام شود. بند ناف و اکسیژن خود را بررسی کنید و تا حد امکان محکم ببندید - این می تواند یک سواری سخت باشد.
    
  افسر دیده بانی کریستین ریهیل که دو مانیتور کامپیوتر خود را مطالعه می کند، گفت: "به نظر نمی رسد این مسیر یک موشک بالستیک باشد." دو موشک اول آماده هستند... به نظر می رسد که در مدار پرواز، فرمان، تکرار، مسیرهای پروازی مداری هستند.
    
  والری حدس زد: هواپیماهای فضایی روسیه. "یک گلوله از پنج پرتاب تقریباً همزمان."
    
  "وضعیت Starfire چیست؟" - کای پرسید.
    
  هنری لاتروپ گفت: "هنوز روی آن کار می کنم. من هنوز نمی‌دانم این تا کی ادامه خواهد داشت."
    
  کای گفت: "در اسرع وقت، هنری. "والری، اوضاع با شاه ماهی ها و هیدرا چطور پیش می رود؟"
    
  والری گزارش داد: "Kingfisher 9 دو گلوله Mjolnir را از دست داد و سه ماژول ترینیتی در ایستگاه در مجموع 6 دور ضد ماهواره را خرج کردند." هیدرا آماده است، حدود سی خط باقی مانده است."
    
  کریستین گزارش داد: چند دقیقه بعد: "فرمان، به نظر می‌رسد که دو موشک اول محموله‌هایی را به مدار زمین پرتاب کرده‌اند، احتمالاً هواپیماهای فضایی". "مدار آنها با مدار ما منطبق نیست."
    
  ترور شیل گفت: "آنها ممکن است ماژول های کمکی با محموله داشته باشند که آنها را به مدار انتقال می برد. ماژول بار کمکی یک مرحله تقویت کننده اضافی بود که به بالاترین بخش محموله متصل شده بود که می توانست آن محموله را در زمان مورد نظر بدون نیاز به مصرف پیشران خود به مدار دیگری تزریق کند. ما باید انتظار داشته باشیم که این هواپیماهای فضایی ظرف یک تا ده ساعت به مدارهای رهگیری حرکت کنند.
    
  کای ریدون به اطراف ماژول فرمان نگاه کرد و متوجه شد که براد در جای معمول خود نیست و به دیواره ماژول فرمان متصل است. "مک لاناهان، کجایی؟" - از تلفن اینترکام پرسید.
    
  بومر پاسخ داد: "محل فرماندهی ماموریت روی سایه است."
    
  "بازم بگم؟"
    
  بومر گفت: "او صندلی لنگر را در حالی نگه داشت که ارنستو مجبور بود از ویکز مرخصی بگیرد، و اکنون که ما در حال انجام وظیفه هستیم، او به آن چسبیده است." تا اینجا به نظر می رسد که او در همه چیز کنترل خوبی دارد.
    
  کای گفت: "قفل هوا را باز کنید." "رهبر خود را به آنجا برگردان."
    
  بومر گفت: "ما وقت نداریم، ژنرال." تا زمانی که ارنستو دوباره کارت‌های خود را بزند، ما خداحافظی خواهیم کرد. نگران نباشید. براد حالش خوب است. به نظر من او قبلاً آموزش به عنوان فرمانده مأموریت را آغاز کرده است."
    
  کای سرش را تکان داد؛ او با تأسف فکر کرد، چیزهای زیادی در جریان بود که خارج از کنترل او بود. "چقدر زود قطع می کنی بومر؟"
    
  بومر گفت: "درهای محموله در حال بسته شدن هستند، ژنرال." "شاید دو دقیقه. من به شما نصیحت می کنم."
    
  کریستینا حدود یک دقیقه بعد گزارش داد: "فرماندهی، موشک های 3 و 4 نیز وارد مدار می شوند." محموله های روسیه یک و دو در مدار نصب شده اند. هیچ فعالیت دیگری از هیچ دارایی زمینی وجود ندارد." این چند لحظه بعد تغییر کرد: "فرمان، چندین هواپیمای با عملکرد بالا شناسایی شدند که از پایگاه هوایی چکالوفسکی در نزدیکی مسکو برخاستند. دو، شاید سه هواپیما در هوا".
    
  ترور گفت: "هواپیمای ضد ماهواره به فضا پرتاب خواهد شد. آنها مطبوعات را در مقابل دادگاه کامل جمع می کنند.
    
  کای گفت: "همه چیز را به فرمانده فضایی بگو، ترو." من به طور قطع نمی دانم هدف چه کسی است، اما شرط می بندم که این ما هستیم. کریستین، حدس می‌زنم هدف آنها رسیدن به ارتفاع و مدار مناسب برای رهگیری ما باشد. من به پیش بینی مداری برای همه این هواپیماهای فضایی روسی نیاز دارم - باید بدانم دقیقا چه زمانی وارد مدارهای انتقال می شوند."
    
  کریستینا پاسخ داد: بله قربان. "الان دارم محاسبه می کنم." چند دقیقه بعد: "فرمان، رصد، با فرض اینکه بخواهند به زاویه و ارتفاع مداری ما حرکت کنند، انتظار دارم فضاپیمای سیرا سه در بیست و سه دقیقه به نقطه پرتاب در مدار انتقال هومن برسد و به ارتفاع و صفحه مداری ما برسد. در هفت دقیقه سیرا وان همین کار را در چهل و هشت دقیقه انجام خواهد داد. ما هنوز روی سه فضاپیمای دیگر کار می کنیم، اما همه آنها می توانند در کمتر از چهار ساعت در مدار ما قرار گیرند. وقتی وارد مدار ما شوند، محاسبه خواهم کرد که نسبت به ما کجا خواهند بود."
    
  والری با اشاره به نمایشگر مداری در مانیتور اصلی گفت: "چهار ساعت: این تقریباً زمانی است که از دلتا براوو وان می گذریم." آن‌ها زمان‌بندی کاملی داشتند: زمانی که ما از سایت‌های موشکی ضد ماهواره در مسکو و سن پترزبورگ عبور می‌کردیم، پنج فضاپیما، احتمالاً مسلح، در مدار ما خواهند داشت."
    
  کای گفت: "تروور، من می‌خواهم ایستگاه را تا آنجا که ممکن است، در سریع‌ترین زمان ممکن حرکت دهم. ما مسیر خود را تا جایی که ممکن است تغییر خواهیم داد، اما من می‌خواهم ارتفاع را به حداکثر برسانیم - شاید بتوانیم از برد اس-500 فراتر برویم. از هر قطره سوختی که باقی مانده استفاده کنید، اما ما را از منطقه خطر خارج کنید."
    
  تروور پاسخ داد: "فهمیدم"، سپس خم شد تا روی ایستگاه کاری خود کار کند.
    
    
  کاخ سفید
  ایالت واشنگتن
  کمی بعد
    
    
  پرزیدنت کنت فینیکس سریع وارد اتاق وضعیت کاخ سفید شد و به بقیه حاضران اشاره کرد که روی صندلی‌های خود بنشینند. صورتش خاکستری و لاغر بود و در طول روز ریش گذاشته بود که نتیجه آن بیدار ماندن و نشستن پشت میزش در انتظار خبری از معاون رئیس جمهور، مشاور ارشد و دوستش بود. او دستور داد: "یکی با من صحبت کند."
    
  ویلیام گلنبروک، مشاور امنیت ملی، گفت: "روس‌ها پنج هواپیمای فضایی الکترون را در مدار قرار داده‌اند." جیمز موریسون، وزیر امور خارجه، فردریک هیز، وزیر دفاع، رئیس ستاد مشترک ارتش در اتاق وضعیت با وی حضور داشتند. ژنرال تیموتی اسپلینگ و مدیر آژانس اطلاعات مرکزی توماس توری به همراه چند دستیار نزدیک تلفن ایستاده بودند. مانیتور بزرگ جلوی اتاق به چندین صفحه تقسیم شده بود که یکی از آنها تصویر فرمانده فرماندهی استراتژیک ایالات متحده را نشان می داد. دریاسالار جوزف ابرهارت و فرمانده فرماندهی فضایی ایالات متحده، ژنرال جورج سندستاین، فرمانده نیروی هوایی آمریکا، از طریق ویدئو کنفرانس به این نشست می‌پیوندند. هواپیمای فضایی."
    
  فونیکس دستور داد: "همین الان گریزلوف را با تلفن تماس بگیرید". "چه چیز دیگری؟"
    
  گلنبروک ادامه داد: "ما باید ظرف چند دقیقه بدانیم که آیا هواپیماهای فضایی تهدیدی برای ایستگاه فضایی آرمسترانگ خواهند بود یا خیر. پرسنل روی آرمسترانگ می‌توانند پیش‌بینی کنند که هواپیماهای فضایی چه زمانی باید مسیر مداری خود را مطابق با مسیر ایستگاه تنظیم کنند، یا اینکه آیا وارد مداری می‌شوند که ایستگاه را رهگیری می‌کند.
    
  افسر ارتباطات چند دقیقه بعد گزارش داد: "گریزلو در خط است، قربان."
    
  فینیکس گوشی را گرفت. "فکر می کنی داری چیکار می کنی، گریزلوف؟" او اعصاب خود را از دست داد.
    
  "این خیلی خوب نیست که این همه سفینه فضایی دشمن مسلح ناشناس بالای سرشان باشد، اینطور است، فینیکس؟" - گفت مترجم. "من مطمئن هستم که مکانیک مداری شما به زودی به شما اطلاع خواهد داد، اما من خودم اکنون به شما می گویم تا از دردسر نجات یابید: ایستگاه فضایی نظامی شما با تمام سیارات فضایی و سلاح های ضد ماهواره ما در حدود سه ساعت در ساعت متلاشی خواهد شد. آن زمان به نیروی فضایی خود دستور می دهم که ایستگاه فضایی نظامی شما را ساقط کند."
    
  "چی؟"
    
  گریزلوف گفت: "شما سه ساعت فرصت دارید تا ایستگاه را تخلیه کنید و جان مردم خود را نجات دهید." من به سادگی اجازه نخواهم داد که این هیولا تا زمانی که تسلیحاتش در حال اجرا هستند، دوباره بر فراز روسیه پرواز کند - همانطور که در چین مشاهده کردیم، ایستگاه فضایی و سلاح هایی که تحت کنترل آن است، تهدید بزرگی برای روسیه است.
    
  فینیکس پاسخ داد: "ایستگاه فضایی را تخلیه کنیم؟ "چهارده مرد و زن در کشتی هستند! چگونه قرار است این کار را در سه ساعت انجام دهم؟"
    
  گریزلوف گفت: "این نگرانی من نیست، فینیکس. شما هواپیماهای فضایی و فضاپیمای بدون سرنشین کلاس مسافری تجاری خود را دارید، و به من گفته می شود که ایستگاه دارای قایق های نجات اضطراری است که می توانند پرسنل را به اندازه کافی زنده نگه دارند تا آنها را گرفته و به زمین بازگردانند یا به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل کنند. اما این نگرانی من نیست، فینیکس. من تضمین می‌خواهم که سلاح‌های فضایی غیرفعال شده‌اند و بهترین راهی که می‌توانم برای انجام این کار به آن فکر کنم، نابود کردن ایستگاه فضایی است."
    
  فینیکس گفت: "ایستگاه فضایی آرمسترانگ متعلق به ایالات متحده و یک تأسیسات نظامی است. "حمله در این مورد مانند حمله به هر پایگاه نظامی یا ناو هواپیمابر آمریکایی دیگر است. این یک عمل جنگی است."
    
  گریزلوف گفت: "پس همینطور باشد - برو و آن را اعلام کن، فینیکس." من به شما اطمینان می دهم که روسیه و متحدانش آماده جنگ با آمریکا هستند. من این واقعیت را که آمریکا سال‌هاست بر فراز خاک روسیه تسلیحات پرواز می‌کند، یک اقدام جنگی می‌دانم - حالا بالاخره کاری در مورد آن انجام خواهد شد. من کاری جز دفاع از روسیه در برابر ماشین جنگی خشمگین آمریکایی که سعی داشت خود را به عنوان یک آزمایش دانشجویی پنهان کند، انجام نمی دهم. خب گول خوردم من دیگر اجازه نمی دهم خودم را گول بزنم."
    
  "آیا به این فکر کرده اید که اگر ایستگاه با ورود مجدد به طور کامل تخریب نشود، چه اتفاقی می افتد، گریزلوف؟ چند نفر روی زمین بر اثر سقوط آوار و هسته ژنراتور MHD خواهند مرد؟
    
  گریزلوف گفت: "البته، فینیکس، به آن فکر کردم. این ایستگاه بر فراز بخش غربی روسیه مورد حمله قرار خواهد گرفت. ما پیش‌بینی می‌کنیم که بدون ضرر در غرب چین، سیبری یا اقیانوس اطلس شمالی فرود بیاید. و اگر قبل از رسیدن به آمریکای شمالی سقوط نکند، احتمالاً در غرب کانادا یا غرب ایالات متحده سقوط می کند، جایی که جمعیت کمی دارد. مناسب است، اینطور نیست؟ از آنجایی که همه ملت ها مسئول سفینه های فضایی خود هستند، مهم نیست که چگونه آنها را بازگردانده اند، هیولای شما می تواند درست به آستان شما بازگردانده شود.
    
  گریزلوف ادامه داد: "سه ساعت، فینیکس. پیشنهاد می‌کنم به فضانوردانتان بگویید که عجله کنند. و یک چیز دیگر، فینیکس: اگر ما کشف کنیم که هر گونه تسلیحات فضایی به هر هدفی در روسیه پرتاب می شود، این را آغاز وضعیت جنگی بین دو ملت خود تلقی خواهیم کرد. شما این نبرد را زمانی شروع کردید که یک سلاح انرژی هدایت شده را شلیک کردید - بهایی که می پردازید از دست دادن این ایستگاه فضایی است. با شروع یک جنگ هسته‌ای بر رنجی که بر شما و مردمتان وارد می‌شود اضافه نکنید." و ارتباط قطع شد.
    
  "لعنت به اون حرومزاده!" - فونیکس فریاد زد و گوشی را دوباره روی پایه پرتاب کرد. "فرد، ما را به DEFCON سه منتقل کن. من می‌خواهم تمام مکان‌های ممکن در ایالات متحده را بدانم که این ایستگاه ممکن است در آن سقوط کند."
    
  وزیر دفاع پاسخ داد: "بله، قربان" و دستیارش تلفن را برداشت. DEFCON یا وضعیت آمادگی دفاعی، یک سیستم گام به گام برای افزایش آمادگی ارتش ایالات متحده برای جنگ هسته ای بود. از زمان هولوکاست آمریکایی و استفاده نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق چین از موشک های عمق هسته ای در دریای چین جنوبی، ایالات متحده در مرحله 4 DEFCON، یک پله بالاتر از زمان صلح قرار داشته است. DEFCON One خطرناک ترین سطح بود که به معنای قریب الوقوع بودن جنگ هسته ای بود. "آیا می خواهید دستور تخلیه در مناطق درگیری احتمالی را بدهید، قربان؟"
    
  رئیس جمهور مردد شد، اما فقط برای یک لحظه: "من می خواهم به تلویزیون و رادیو ملی بروم و وضعیت را توضیح دهم." من این موضوع را برای مردم آمریکا مطرح می‌کنم، به آنها می‌گویم احتمال برخورد این گیاه به آمریکای شمالی را به آنها می‌گویم، به آنها می‌گویم که ما هر کاری از دستمان بر می‌آید انجام می‌دهیم تا مطمئن شویم این اتفاق نمی‌افتد، و به آنها اجازه می‌دهم تصمیم بگیرند که آیا می‌خواهند یا خیر. تخلیه یا نه چقدر طول می کشد تا او برگردد، فرد؟
    
  هیز پاسخ داد: "حدود پانزده دقیقه، قربان." زمان عادی پرواز یک ICBM از پرتاب تا برخورد حدود 30 دقیقه است، بنابراین نیمی از آن تقریباً درست است.
    
  گلنبروک مشاور امنیت ملی گفت: "در کمتر از چهار ساعت برای تخلیه، فکر می‌کنم بیشتر آمریکایی‌ها در محل باقی خواهند ماند.
    
  رئیس‌جمهور گفت: "فقط امیدوارم وحشت ایجاد نکنیم، اما چند حادثه یا مجروح شدن افراد در هراس بهتر از مرگ آمریکایی‌ها بر اثر ریزش آوار است و ما به آنها هشدار نداده‌ایم که این اتفاق خواهد افتاد". او به دریاسالار ابرهارت روی آورد. دریاسالار، گریزلوف در غرب روسیه چه چیزی دارد که می تواند ایستگاه فضایی را از کار بیاندازد؟
    
  ابرهارت پاسخ داد: "در درجه اول موشک های ضد ماهواره و موشک های ضد هوایی S-500S، آقا." مسکو و سن پترزبورگ هر دو یک باتری S-500 مستقر کردند. هر باتری دارای شش پرتابگر است. هر پرتابگر دارای چهار موشک به اضافه چهار بارگذاری مجدد است که می تواند در عرض یک ساعت نصب شود. دو پایگاه در نزدیکی مسکو و سن پترزبورگ وجود دارد که میگ 31 دی در آنها پرواز می کند که هر کدام حدود 20 رهگیر دارند.
    
  "و این می تواند به ایستگاه فضایی برخورد کند؟"
    
  ابرهارت گفت: "اگر آنچه در مورد اس-500 می دانیم درست باشد، ایستگاه در حداکثر ارتفاع موشک قرار دارد. این ایستگاه در حداکثر برد یک موشک ضد ماهواره پرتاب شده از هوا قرار دارد.
    
  آیا می‌توانیم ایستگاه فضایی را به مداری بالاتر ببریم؟"
    
  ابرهارت گفت: "این در حال انجام است، قربان." مدیر ایستگاه، کای ریدون، دستور داده است که ایستگاه تا حداکثر ارتفاعی که می‌تواند به آن برسد، قبل از تمام شدن سوخت، افزایش یابد. آنها همچنین سعی می کنند مدار آن را تغییر دهند تا از عبور از مسکو و سن پترزبورگ جلوگیری کنند، اما این ممکن است بیش از حد طول بکشد.
    
  چه چیز دیگری برای جلوگیری از پرتاب این موشک ها داریم؟ - از رئیس جمهور پرسید.
    
  هیز پاسخ داد: "در غرب روسیه: زیاد نیست، قربان." ما یک زیردریایی موشک کروز هدایت شونده در دریای بالتیک داریم که می تواند به پایگاه های هوایی ضد ماهواره در سن پترزبورگ حمله کند و بس. ما به راحتی می توانیم پایگاه را نابود کنیم، اما این فقط یک پایگاه است، و زیردریایی ما بعداً تبدیل به گوشت سگ برای گشت های ضد زیردریایی روسیه می شود - روس ها قطعا دریای بالتیک را کنترل می کنند. هزینه از دست دادن یک زیردریایی دو برابر از دست دادن یک پایگاه روسی است.
    
  گلنبروک افزود: "به‌علاوه، در صورت کشف این موشک‌های کروز، ما در خطر تبادل هسته‌ای هستیم". ما خوش شانس بودیم که حمله از فضا به همان چیزی منجر نشد."
    
  "پس ما هیچ گزینه ای نداریم؟" رئیس جمهور پرسید. "آیا ایستگاه فضایی تاریخچه ای دارد؟"
    
  گلنبروک گفت: "آقا، ما یک گزینه داریم: حمله به پایگاه های هوایی و سایت های موشک های ضد ماهواره از فضا." این ایستگاه دارای سلاح های دفاعی است، اما می تواند به اهداف زمینی نیز حمله کند، همانطور که در آن سایت موشکی در چین دیدیم. آنها ممکن است همه سایت ها را به دست نیاورند، اما می توانند به اندازه کافی از آنها برای نجات خود استفاده کنند."
    
  "و جنگ جهانی سوم را شروع کنیم؟" - جیمز موریسون، وزیر امور خارجه، در حالی که چشمانش از ترس گشاد شد، مخالفت کرد. "شنیدی گریزلوف، بیل - آن مرد فقط رئیس جمهور ایالات متحده را به جنگ هسته ای تهدید کرد! آیا کسی اینجا فکر می کند که آن مرد به اندازه کافی دیوانه نیست که این کار را انجام دهد؟ اگر او در حال حاضر به سنگر فرماندهی زیرزمینی نمی رفت، تعجب می کردم. آقا، من پیشنهاد می‌کنم فوراً این دانش‌آموزان و همه خدمه غیرضروری را از ایستگاه فضایی نظامی خارج کنیم و به بقیه خدمه اجازه دهیم تا با هر موشکی که وارد می‌شود به بهترین شکل ممکن مبارزه کنند. اگر به نظر می رسد که ایستگاه بیش از حد بارگذاری شده است، بقیه اعضای تیم باید تخلیه شوند."
    
  هیز وزیر دفاع گفت: "من مخالفم، قربان." برای پاسخ به سوال شما، جیم: من فکر می‌کنم گریزلوف دیوانه و پارانوئید است، اما فکر نمی‌کنم او آنقدر دیوانه باشد که بتواند جنگ هسته‌ای را شروع کند، حتی اگر همه پایگاه‌های ضد ماهواره‌اش را از فضا نابود کنیم. گریزلوف جوان است و زندگی طولانی و راحت در پیش دارد. پدرش در یک ضد حمله آمریکایی کشته شد - این باید بر او سنگینی کند. من فکر می کنم که او بیشتر به بقای سیاسی و حفظ ثروت خود اهمیت می دهد تا شروع یک جنگ هسته ای. علاوه بر این، نیروهای هسته ای استراتژیک آن بهتر از ما نیستند."
    
  "املای عمومی؟"
    
  رئیس ستاد مشترک ارتش گفت: "به عنوان بخشی از DEFCON Three، ما همه معدود بمب‌افکن‌ها و جنگنده‌های هسته‌ای خود را در حالت آماده‌باش هسته‌ای قرار می‌دهیم و تا حد امکان زیردریایی‌های بالستیک و موشک‌های کروز را برای گشت‌زنی می‌فرستیم". من یک رایانه لوحی می بینم. یک تا سه روز برای عملیاتی کردن بمب افکن های ما، سه تا هفت روز برای جنگنده ها و یک تا سه هفته طول می کشد تا زیردریایی های موجود عملیاتی شوند. وزیر هیز در مورد اعداد درست می گوید، آقا: نیروهای ایالات متحده و روسیه تقریباً از نظر اندازه برابر هستند. ما کشتی های سطحی و زیردریایی های موشک بالستیک بیشتری داریم. آنها هواپیماها و موشک های بالستیک زمینی بیشتری دارند."
    
  هیز افزود: "پس از تهدید گریزلوف، ما باید فرض کنیم که آنها نیروهای هسته‌ای خود را به سطح بالاتری از آمادگی می‌رسانند. "شاید حتی بیشتر از ما."
    
  رئیس جمهور برای لحظاتی طولانی سکوت کرد و به چهره مشاوران خود نگاه کرد. او در نهایت گفت: "می‌خواهم مستقیماً با ژنرال ریدون صحبت کنم.
    
  چند لحظه بعد، پس از ایجاد یک خط ویدئو کنفرانس امن: "ژنرال ریدون در حال گوش دادن است، آقای رئیس."
    
  اول از همه: وضعیت معاون رئیس جمهور و خدمه هواپیمای فضایی.
    
  کای پاسخ داد: "ما در حال کار روی ورود به داخل ماژول مسافری بودیم، اما من پیاده‌روی فضایی را با پرتاب الکترون‌ها لغو کردم. "هنوز هیچ پاسخی از سوی هیچ یک از آنها دریافت نشده است."
    
  "چقدر اکسیژن دارند؟"
    
  چند ساعت دیگر، اگر لباس فضایی آنها یا سیستم های محیطی هواپیمای فضایی آسیب نبیند. ما به قرائت‌های لباس‌های آنها نگاه کرده‌ایم و فکر می‌کنیم که آنها هنوز از کشتی اکسیژن دریافت می‌کنند، نه فقط از لباس‌های خودشان. اگر معلوم شود که اینطور نیست، زمان زیادی برای آنها باقی نمانده است."
    
  رئیس جمهور با ناراحتی سر تکان داد. ژنرال اینگونه است. سلاح های ماهواره ای در اطراف مسکو و سن پترزبورگ. سوال من این است: آیا می توانید از حمله به ایستگاه فضایی جان سالم به در ببرید؟
    
  کای بلافاصله پاسخ داد: "بله، قربان، ما می توانیم، اما نه برای مدت طولانی. ما شانزده درگیری ASAT و حدود سی درگیری لیزری Hydra COIL داریم. ما همچنین شانزده درگیری با انبارهای تسلیحاتی خود در مدار داریم، اما احتمال اینکه آنها بتوانند از ایستگاه دفاع کنند بسیار زیاد است. پس از اتمام آنها، ما باید به سوخت گیری و تسلیح مجدد تکیه کنیم.
    
  رئیس جمهور گفت: "و سپس گریزلوف می تواند به هواپیماهای تدارکات فضایی و فضاپیماهای تجاری باری ما حمله کند.
    
  کای گفت: "به همین دلیل است که من توصیه می کنم به هر هدف ASAT که می توانیم با موشک های Mjolnir خود حمله کنیم." به علاوه 15 مورد از انبارهای تسلیحات ایستگاه. این امر خسارات زیادی به نیروهای ضد ماهواره گریزلوف وارد می کند."
    
  گریزلوف تهدید کرد که اگر به پایگاه های او در روسیه حمله کنیم، به جنگ هسته ای می پردازیم.
    
  حالت کای ابتدا متعجب، سپس جدی و در نهایت عصبانی شد. او گفت: "آقای رئیس‌جمهور، این موضوع بسیار بالاتر از سطح دستمزد من است، اما اگر کسی آمریکا را به جنگ هسته‌ای تهدید می‌کند، پیشنهاد می‌کنم تمام تلاش خود را به کار بگیریم تا سر او را در یک بشقاب خدمت کنیم."
    
  رئیس جمهور نگاهی دیگر به عبارات صورت مشاوران خود انداخت - آنها از ترس آشکار تا عزم، پوچی و سردرگمی را شامل می شدند. او این تصور را داشت که همه آنها خوشحال بودند که مجبور نیستند تصمیمی بگیرند. رئیس جمهور لحظاتی بعد گفت: "وزیر هیز، ما را به DEFCON Two فرستاد."
    
  وزیر دفاع در حالی که دستش را به سمت تلفن دراز کرد، پاسخ داد: بله قربان.
    
  رئیس جمهور با ناراحتی گفت: "ژنرال ریدون، من به شما اجازه می دهم که به هر گونه تاسیسات ضد ماهواره روسی که تهدیدی برای ایستگاه فضایی آرمسترانگ است حمله کنید و آنها را نابود کنید." شما همچنین از هر سلاح موجود برای دفاع از ایستگاه در برابر حمله استفاده خواهید کرد. ما را بروز نگه دار ".
    
    
  در ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  در همان زمان
    
    
  کای پاسخ داد: بله قربان. او در سراسر ایستگاه مخابره داخل کابین گفت: "همه پرسنل، این مدیر است، رئیس جمهور ایالات متحده به ما اجازه داده است که به هر پایگاه روسیه که تهدیدی برای ما باشد حمله کنیم و از تمام سلاح هایی که در اختیار داریم برای دفاع از ارتش استفاده کنیم. ایستگاه. این دقیقاً همان کاری است که من قصد انجام آن را دارم. من می‌خواهم کیسی هاگینز اکسیژن دریافت کند و تبدیل به یک تک خال شود، و من می‌خواهم حمایت زندگی را به او بیاموزم که چگونه از قایق نجات استفاده کند."
    
  کیسی پاسخ داد: ژنرال، من تقریباً اتصال مجدد Starfire را تمام کرده ام. "یک ساعت، شاید کمتر. اگر متوقف شوم، ممکن است نتوانید آن را به موقع آماده کنید."
    
  کای لحظه ای به آن فکر کرد. سپس، او گفت: "باشه، به کار خوب خود ادامه بده، کیسی." اما من الان تو را با اکسیژن می‌خواهم و به محض اینکه کارت تمام شد، لباس فضایی را بر تنت خواهم کرد."
    
  کیسی اصرار کرد: "من نمی توانم با ماسک اکسیژن کار کنم، قربان." "وقتی کارم تمام شد، لباس فضایی را خواهم پوشید."
    
  کای می‌دانست که خوب نیست، اما واقعاً می‌خواست استارفایر دوباره فعال شود. او گفت: "باشه، کیسی." "به همان سرعتی که شما می توانید."
    
  "بله قربان".
    
  "اردک کور بعدی ما چیست؟" - کای پرسید.
    
  کریستین ریهیل اعلام کرد: سایت آزمایشی S-500 چین در جزیره هاینان. "در محدوده Kingfisher - دو در پنج دقیقه. پایگاه هوایی Yelizovo، پایگاه MiG-31D، S-500 Range در Yelizovo و S-500 Range در پایگاه دریایی Petropavlovsk-Kamchatsky به زودی پس از آن، همچنین برای Kingfisher-Two در محدوده برد قرار خواهند گرفت.
    
  کای گفت: "یک سه در مقابل هر یک از اس-500 و یکی علیه پایگاه هوایی، والری".
    
  والری گفت: بله قربان. "مبارزه، تعیین اهداف زمینی برای..."
    
  کریستینا گفت: "به نظر می رسد فرماندهی، نظارت، اولین هواپیمای فضایی الکترون، بابا وان در حال تغییر مسیر است." "این در حال شتاب است... شبیه یک مانور تغییر مدار است، قربان. به نظر می رسد که در جهت مخالف ما خواهد بود و کمی تغییر می کند - هنوز نمی توانم ارتفاع را تعیین کنم. من انتظار دارم که Papa Two در چند دقیقه به مدار انتقال شتاب دهد. قرار است هواپیمای فضایی الکترون پاپا سه تا پانزده دقیقه دیگر بلند شود. هنوز نمی توانم در مورد چهارم و پنجم بگویم.
    
  بومر، آیا سوخت کافی برای انتقال به ایستگاه فضایی بین‌المللی، اسکله و سپس بازگشت به ما دارید؟ - کای پرسید.
    
  "آماده شدن. بومر پاسخ داد: "من بررسی می کنم." لحظه ای بعد: "بله، ژنرال، وجود دارد، اما به اندازه ای نیست که بعداً بدون سوخت گیری برگردیم. چقدر سوخت و اکسید کننده هنوز در جایگاه است؟
    
  ترور خوانش هایش را بررسی کرد. بیست هزار پوند JP-8 و ده هزار "بمب". "
    
  بومر گفت: "باید کافی باشد مگر اینکه مجبور باشم زیاد مانور بدهم. اگر بتوانیم یک مأموریت تدارکات را سازماندهی کنیم، احساس بهتری دارم.
    
  "پرتاب موشک توسط SBIRS شناسایی شد، قربان!" کریستین از طریق اینترکام فریاد زد. SBIRS یا سیستم نظارت مادون قرمز مبتنی بر فضایی، جدیدترین سیستم ماهواره‌ای مادون قرمز نیروی هوایی ایالات متحده بود که می‌توانست موشک‌ها و حتی هواپیماها را با موتور داغ یا دود اگزوز آنها شناسایی و ردیابی کند. اهداف پاپ آپ بر فراز نووسیبیرسک. دو... سه پرتاب، قطعا در مسیر رهگیری، بدون پرتاب بالستیک. رهگیری در شش دقیقه!"
    
  ترور گفت: "به نظر می رسد که آنها تعدادی میگ 31 را به مرکز روسیه منتقل کرده اند.
    
  والری گفت: "هدف ها را مشخص کنید، پدر-شش، - هفت و هشت، مبارزه کنید."
    
  ما توسط رادار ردیابی هدف شناسایی شده‌ایم... تغییر به رادار هدایت موشک... پرتاب موشک، S-500... چهار رهگیر، هفت دقیقه برای رهگیری! کریستینا گزارش داد. ردیابی موشک‌ها... یک گلوله 4 تایی دیگر، پرتابگر دوم، به نظر می‌رسد... سومین گلوله‌های اس-500 در حال برخاستن، شبیه حلقه‌ای از پرتابگرهای اس-500 در اطراف نووسیبیرسک است! من معتقدم... چهارمین سالوو، شانزده اس-500 از نووسیبیرسک نزدیک می شود! نوزده رهگیر نزدیک می شوند، خدمه!"
    
  ترور گفت: "این بیشتر از چیزی است که ما با ورزش انجام داده‌ایم.
    
  کای پرسید: "وضعیت سلاح های دفاعی ما، والری."
    
  والری پاسخ داد: "همه چیز سبز است، قربان." شانزده برخورد با شاه ماهی روی کیل، به علاوه حدود 30 شلیک به هیدرا.
    
  "ما چقدر بالا هستیم، ترو؟"
    
  ترور پاسخ داد: دویست و پنجاه و هفت. حداکثر برد شلیک اس-500 باید پانصد مایل باشد. نزدیک می شویم."
    
  کریستینا گفت: "چهار دقیقه روی رهگیرهای Wasp".
    
  کای گفت: "باتری های تمام سلاح ها مرده اند، والری."
    
  فهمیدم آقا، باتری ها آزاد می شوند، رزمی، آمادگی برای نبرد مجاز است.
    
  "فهمیده، صرفاً برای..."
    
  "طعمه ها!" هنری لتروپ فریاد زد. کلاهک های موشک های اس-500 به دو قسمت تقسیم می شوند - نه، سه، سه تا!
    
  "آیا می توانی آنها را از هم جدا کنی، هنری؟"
    
  هنری گفت: "هنوز نه - هنوز خیلی دور است." هنگامی که آنها به سیصد مایل رسیدند، ابتدا آنها را با یک سنسور مادون قرمز بررسی می کنم تا ببینم تفاوت دما وجود دارد یا خیر، و سپس با یک سنسور نوری-الکترونیکی برای بررسی اینکه آیا سیگنال بصری وجود دارد یا خیر.
    
  "سه دقیقه روی زنبورها."
    
  هنری لاتروپ اعلام کرد: موشک ها از بین رفته اند. دو ترینیتی در حال ردیابی هستند. راه اندازی بعدی ده و بیست ثانیه دیگر." دقیقاً ده ثانیه بعد: "موشک ها پرواز کردند. بیداری خوب در اولین سالوو - لعنتی، کنترل را روی دومین ترینیتی در نبرد دوم از دست داد، گلوله سوم را در رویکرد دوم شلیک کرد... گلوله چهارم در سومین ورود، دنباله خوب ... دنباله خوبی پس از اولین سالوو، رهگیری خوب به نظر می رسد... هایدرا برای همه مسیرها آماده است، مسیر خوب، آماده باش... ما برای اولین رهگیری بیرون می رویم... الان."
    
  در آن لحظه، تمام نورهای ایستگاه فضایی آرمسترانگ بیش از دو برابر روشنایی معمولی خود شدند، سپس سوسو زدند و خاموش شدند. چندین پایانه کامپیوتر برای لحظه ای تاریک شدند، اما پس از چند ثانیه راه اندازی مجدد خودکار شروع شد. "چی بود؟" - کای فریاد زد. اینترکام مرده بود. "چه اتفاقی افتاده است؟" خدمه آرام ماندند، اما آنها به نمایشگرهای لحظه ای بی فایده و قرائت ابزار، سپس به یکدیگر نگاه کردند - و برخی فاصله تا دریچه کروی قایق نجات را تخمین زدند. "چی داری والری؟"
    
  "من فکر می کنم این یک پالس الکترومغناطیسی بود، قربان!" - والری فریاد زد. "من فکر می کنم که رهگیر Wasp یک کلاهک هسته ای روی آن بود!"
    
  کای نفرین کرد: لعنتی. به تمام مانیتورهای اطرافش نگاه کرد. خوشبختانه، آنها نسوختند - ایستگاه فضایی آرمسترانگ به خوبی در برابر تشعشعات کیهانی محافظت شده بود - اما یک موج برق همه رایانه های آنها را راه اندازی مجدد کرد. "چه زود همه چیز بازسازی می شود؟"
    
  ترور از طریق ماژول فرمان فریاد زد: "بیشتر در نود ثانیه بهبود می یابند، اما رادار دیافراگم مصنوعی ممکن است سه دقیقه یا بیشتر طول بکشد."
    
  "آیا هنوز با ترینیتی در تماس هستید؟"
    
  والری گفت: "من تا زمانی که کامپیوترهایم دوباره راه اندازی نشدند، چیزی دریافت نکردم." "حدود یک دقیقه. امیدواریم EMP رهگیرهای Wasp و همچنین تمام تجهیزات ما را نابود کرده باشد.
    
  این یک انتظار طاقت‌فرسا طولانی بود، اما به زودی با راه‌اندازی مجدد رایانه‌ها و راه‌اندازی مجدد سایر سیستم‌ها، ماژول فرمان دوباره زنده شد. "یک موشک Wasp هنوز در راه است!" زمانی که مانیتور کامپیوترش شروع به نمایش اطلاعات مفید کرد، هنری فریاد زد. همه موشک‌های S-500 هنوز در مسیر هستند، حدود دو دقیقه قبل از رهگیری!
    
  موشک زنبور را بکوب، والری! - کای فریاد زد.
    
  "تثلیث دور!" والری گفت. Hydra هنوز آنلاین نیست - ما نمی توانیم رهگیری با Hydra را در این نبرد تأیید کنیم! ترینیتی پانزده ثانیه دیگر حمله به اس-500 را آغاز خواهد کرد!
    
  تروور از طریق اینترکام گفت: "خدمه، خسارت را به فرماندهی گزارش دهید." "کیسی؟"
    
  کیسی از ماژول Skybolt گفت: "من به تازگی کامپیوتر آزمایشی خود را دوباره راه اندازی کردم." "چهل دقیقه دیگر."
    
  کای گفت: "زمان زیادی است." "کیسی، اکسیژن را روشن کن، لباس فشاری خود را بپوش و به سمت قایق نجاتی که به تو اختصاص داده شده است."
    
  "نه! من می توانم آن را به موقع انجام دهم!" کیسی شوت برگشت. من عجله می کنم. من می توانم آن را انجام دهم!"
    
  کای به هوای جلویش مشت زد. او در نهایت گفت: "عجله کن، کیسی."
    
  هنری گفت: "ما در سومین واسپ را رهگیری خواهیم کرد." "ترینیتی" روی موشک های اس-500 - ما علیه همه چیز روی صفحه پرتاب می کنیم، از جمله چیزی که می تواند یک طعمه باشد. "Wasp" را در سه... دو... یک..." رهگیری می کنیم. چراغ ها و نمایشگرهای ماژول فرمان تاریک شدند...
    
  ... اما این بار همه مانیتورهای کامپیوتر به طور خودکار شروع به راه اندازی مجدد نکردند. هنری به بقیه در ماژول فرماندهی فریاد زد: "کامپیوتر کنترل آتش ترینیتی راه اندازی مجدد نشد." "من باید یک تنظیم مجدد کامل انجام دهم."
    
  کریستینا گفت: "کنترل آتش Starfire در حال راه اندازی مجدد است." "من باید یک ریست کامل در Hydra انجام دهم."
    
  افسر مهندس گزارش داد: "فرماندهی، مهندسی، راه اندازی مجدد کامل کامپیوترهای کنترل محیطی و جهت گیری ایستگاه در حال انجام است." در حال تغییر به کنترل محیطی پشتیبان، اما نمی‌توانم ردیابی کنم که آیا آنها هنوز ظاهر شده‌اند یا خیر. من گزارش را در-"
    
  در این لحظه یک لرزش شدید تمام ایستگاه را فرا گرفت و اعضای خدمه چرخش خفیف منفی را احساس کردند. "ما ضربه خوردیم؟" - کای پرسید.
    
  ترور گفت: "همه قرائت‌ها هنوز خالی هستند. "به ماژول های دیگر پیام بفرستید تا از پنجره ها برای آسیب دیدن نگاه کنند." یک ثانیه بعد، آنها لرزش دیگری را احساس کردند و ایستگاه شروع به چرخش در جهت دیگری کرد. "آیا ما چیزی داریم، والری؟ قطعاً چیزی به ما ضربه می زند."
    
  والری پاسخ داد: "من باید ظرف چند ثانیه کنترل آتش Hydra را پس بگیرم." در این مرحله، بیشتر چراغ‌ها و اینترکام ماژول برگشتند.
    
  آنها از رادیو شنیدند: "...به من، آرمسترانگ." "این سایه است، چگونه می توانی صدای من را بشنوی؟ پایان."
    
  کای گفت: "اکنون بلند و واضح، بومر. "ادامه هید".
    
  بومر گفت: "آرایه خورشیدی شماره هفت و خرپا که مستقیماً روی آرایه خورشیدی شماره دو قرار داشت آسیب دیدند. "ایستگاه یک شیب منفی خفیف آغاز کرد. آیا سیستم های موقعیت یابی شما کار می کنند؟
    
  ترور گفت: "ما در حال انجام یک تنظیم مجدد کامل هستیم. "ما هنوز وضعیت را نمی دانیم."
    
  کریستینا گزارش داد: "رادار دوباره کار می کند. "هدف روشن است. هیچ مخاطبی وجود ندارد. ما سه نبرد با Kingfishers در مزرعه داریم."
    
  هنری گفت: "من نشانه دیگری از نقص در Hydra دریافت کردم." "من یک تنظیم مجدد کامل دیگر انجام می دهم." کای به تروور و والری نگاه کرد، عبارات آنها در سکوت همان پیام را می‌رساند: سلاح‌های دفاعی ما در حال تمام شدن بود و به مرگبارترین قسمت مدار نرسیده بودیم.
    
  "گونزو؟ چگونه می شنوید؟
    
  گونزو در حالی که صدایش تقریباً عادی به نظر می رسید، پاسخ داد: "بلند و واضح، ژنرال. ما در حال دریافت اکسیژن و داده از ایستگاه بودیم، اما اکنون خاموش است.
    
  کای گفت: "ما در اسرع وقت آن را به شما پس خواهیم داد، گونزو." "خمیده بمان. این حملات اندکی ایستگاه را فلج کرده است و سیستم‌های نگرش ما در حال حاضر از کار افتاده است، اما ما به زودی آنها را برمی‌گردانیم."
    
  "بله قربان".
    
  آیا خبری از این هواپیماهای فضایی هست؟
    
  کریستینا گزارش داد: "الکترون اول در همان مدار ماست، حدود هزار مایل دورتر." مدار با مدار ما متفاوت است. آنها تا یک ساعت دیگر به ما نزدیک خواهند شد..." او رو به کای کرد و افزود: "حدود پنج دقیقه قبل از پرواز بر فراز DB-One."
    
  والری گفت: "روس‌ها زمان پرتاب این هواپیماهای فضایی را تا نانوثانیه تعیین کردند.
    
  کای گفت: "شاید ما خوش شانس باشیم و آنها هواپیماهای فضایی خود را ساقط کنند." روی تلفن داخلی گفت: "توی ایستگاه. من از همه پرسنل خارج از وظیفه می خواهم که لباس فضایی بپوشند. روش های تخلیه قایق نجات را تمرین کنید و مطمئن شوید که به محض اینکه من هشدار دادم آماده سوار شدن به قایق های نجات هستید. ما فقط چند درگیری با سلاح های دفاعی خود داریم و هایدرا هنوز برنگشته است. کیسی، زمان تمام شده است. می خواهم فورا لباس فضایی خود را بپوشی. یکی از حمایت های زندگی، به او کمک کند."
    
  کریستینا گزارش داد: "سی دقیقه مانده به DB-One.
    
  "وضعیت هیدرا؟" - کای پرسید.
    
  هنری گفت: "هنوز آنجاست." من یک تنظیم مجدد کامل دیگر انجام خواهم داد. کنترل آتش ترینیتی بازیابی شده است، اما چرخش ایستگاه ممکن است مشکلاتی را در پرتاب رهگیرها ایجاد کند."
    
  چند دقیقه بعد این تماس به گوش رسید: "فرمان کن، این جسوپ از بخش پشتیبانی است.
    
  ترور پاسخ داد: "به راهت ادامه بده، لری.
    
  من نمی‌توانم دریچه ماژول Skybolt را باز کنم. انگار از داخل قفل شده است."
    
  چشمان کای از تعجب برق زد. "کیسی، چه کار می کنی؟" روی اینترکام رونق گرفت.
    
  "من می توانم این را درست کنم!" کیسی رادیو زد. "من تقریباً قبل از آخرین تعطیلی کار را انجام داده بودم! فقط چند دقیقه دیگر!"
    
  "منفی! همین الان از این ماژول خارج شوید! "
    
  "من می توانم این را درست کنم، قربان! تقریباً آماده است! کمی بیشتر-"
    
  کریستین حرفش را قطع کرد: "تماس رادار، سفینه فضایی". "ارتفاع یکسان، مدار متفاوت، برد چهارصد و پنجاه مایل! در فاصله پنجاه مایلی پرواز خواهد کرد!"
    
  "وضعیت ترینیتی و هیدرا؟" - کای پرسید.
    
  هنری گفت: "به نظر می رسد که هایدرا در شرف ظهور است. حدود ده دقیقه قبل از آماده شدن آنها. ترینیتی آماده است، اما به دلیل چرخش ایستگاه، ممکن است مجبور شوند سوخت اضافی برای نصب یک رهگیری مصرف کنند. .
    
  کریستینا گزارش داد: "دومین تماس راداری، سفینه فضایی". "مدار متقاطع، چهارصد و هشتاد مایل برد، حدود سی مایل طی کنید!"
    
  کای دستور داد: "مراسم آغاز تثلیث را شروع کن، والری."
    
  والری گفت: "ترینیتی آماده است، تأیید پرتاب نشان داده می‌شود. رایانه‌ها باید پرتاب را برای چرخش ایستگاه تنظیم کنند."
    
  سیصد مایل در اولین سفینه فضایی.
    
  هنری گفت: "ترینیتی یک در دور... ترینیتی دو در راه." لحظه ای بعد: "ترینیتی از مسیر خارج شده است... صبر کنید، من در حال برقراری مجدد دوره هستم... دارم به مسیر برمی گردم، مسیر خوب... ترینیتی سه و چهار فاصله زیادی دارند... خوب است. tr-" و ناگهان صدای BANG بلند شد! ایستگاه لرزید و چندین آلارم به صدا درآمد. هنری فریاد زد: "ترینیتی چهار با یک صفحه خورشیدی برخورد کرد!" "ترینیتی پنج در راه است!"
    
  آلیس همیلتون از ماژول مهندسی گفت: "باتری ها به طور کامل شارژ نمی شوند. نرخ تخلیه کم است، اما سایر پنل های خورشیدی نمی توانند این را جبران کنند.
    
  کای گفت: "تجهیزات غیر ضروری را خاموش کنید. کیسی، حالا از این ماژول خارج شو! من آن را خاموش می کنم!"
    
  "هیدرا از آمادگی خبر می دهد!" هنری گفت.
    
  "تماس رادار با سفینه فضایی!" کریستینا گفت. "همان مدار، چهارصد مایل و به آرامی نزدیک می شود."
    
  هنری فریاد زد: "ارتباط با ترینیتی اول و دوم از بین رفته است!" "شاید او با لیزری از آن الکترون ساقط شده است!"
    
  "دویست مایل و نزدیک شدن به هواپیمای فضایی یک."
    
  کای دستور داد: "هیدرا را درگیر کن".
    
  "می فهمم، فرمانده گردان، ما آماده جنگ با هیدرا هستیم!" - گفت والری.
    
  هنری گفت: "نسخه های رزمی". "هیدرا در حال تیراندازی است!"
    
  کریستینا گزارش داد: "پرتاب موشک شناسایی شد! "چند S-500 از یک پایگاه هوایی در منطقه Chkalovsky پرتاب شد!"
    
  "ضربه مستقیم در هواپیمای فضایی یک!" هنری گزارش داد. او را میخکوب کرد! من مسیر را به هدف شماره دو تغییر می دهم!"
    
  تکنسین گفت: "تیم، مهندسی، قدرت باتری به هفتاد و پنج درصد کاهش می یابد." شما می توانید دو، شاید سه گلوله دیگر به هایدرا شلیک کنید! پنل‌های خورشیدی ما باتری‌ها را فقط تا نیمه شارژ می‌کنند - ساعت‌ها طول می‌کشد تا کاملاً آنها را شارژ کنند، حتی اگر دوباره اسلحه را شلیک نکنید!"
    
  کای سریع فکر کرد. سپس: "دومین هواپیمای فضایی را با Hydra دریافت کنید و از تمام ترینیتی که ما در هواپیمای فضایی سوم باقی مانده است استفاده کنید."
    
  درست در همان لحظه صدای فریاد کیسی را شنیدند: "همه چیز آماده است! همه چیز آماده است!"
    
  "کیسی؟ من به شما گفتم که از این ماژول خارج شوید!"
    
  "همه چیز آماده است!" - او تکرار کرد. "امتحان کن!"
    
  هیدرا به دومین هواپیمای فضایی حمله می کند! هنری گزارش داد. این بار نور در ماژول فرمان به میزان قابل توجهی کم شد.
    
  "Hydra غیرفعال است!" والری گفت. "باتری ها را زیر چهل درصد خالی کرد و خاموش شد!"
    
  دومین هواپیمای فضایی هنوز در حال رسیدن است.
    
  "آن را امتحان کنید، ژنرال!" کیسی از طریق اینترکام گفت.
    
  "والری؟"
    
  والری گفت: "Starfire تداوم کامل دارد." به کای نگاه کرد که بارقه‌ای از امید در چشمانش بود. "اجازه دهید MHD را روشن کنم، ژنرال."
    
  کای گفت: برو. از طریق اینترکام، او گفت: "مهندس، تیم، من اجازه استقرار MHD را می دهم."
    
  آلیس تایید کرد: "نسخه های مهندسی". لحظه ای بعد نور دوباره کم شد. باتری ها به بیست و پنج درصد کاهش یافته است.
    
  کای گفت: حیف است که ما نمی توانیم ژنراتور MHD را به ایستگاه وصل کنیم. ما تمام انرژی مورد نیاز خود را خواهیم داشت."
    
  ترور گفت: دفعه بعد این کار را انجام خواهیم داد.
    
  آلیس گفت: "MGD در بیست و پنج درصد است.
    
  کریستینا گفت: هواپیمای فضایی دو به صد مایلی نزدیک می شود. من رادار ردیابی هدف را از آن هواپیمای فضایی تشخیص می‌دهم - به نوعی روی ما ثابت شده است. هواپیمای فضایی شماره سه به دویست مایل نزدیک می شود. چندین موشک S-500 هنوز در حال نزدیک شدن هستند.
    
  آلیس گزارش داد: "هشدار در مورد دمای بالای قاب ماژول Galaxy!" "دما همچنان در حال افزایش است!"
    
  "همه در ماژول Galaxy، وارد قایق های نجات خود شوید!" - کای فریاد زد. "حرکت! مهندس، مطمئن شوید که ماژول Galaxy ...
    
  "دمای مورد در حد مجاز است!" آلیس حدود سی ثانیه بعد گزارش داد.
    
  ترور گزارش داد: "قایق نجات شماره یک مهر و موم شده است.
    
  قایق نجات دوم، اکنون آن را مهر و موم کنید! قایق نجات دوم، تو...
    
  ناگهان آلارم در سراسر ماژول فرمان به صدا درآمد. آلیس گفت: "بدنه ماژول کهکشانی آسیب دیده است." کای به ترور نگاه کرد که سرش را تکان داد - قایق نجات دوم هنوز مهر و موم نشده بود. "فشار در ماژول به صفر رسیده است."
    
  کریستینا گفت: هواپیمای فضایی دو در حال دور شدن از ما است. هواپیمای فضایی شماره سه به صد مایل نزدیک می شود.
    
  سرهنگ گالتین به پست فرماندهی خود گزارش داد: "هابنیل هدف است. من برای شرکت در جنگ اجازه می‌خواهم."
    
  اعزام کننده گفت: مجوز دریافت شده است. الکترون دوم یک حمله موفقیت آمیز داشت. موفق باشید."
    
  گالتین فکر کرد من نیازی به شانس ندارم - من یک الکترون و یک میخ دارم. یک ثانیه بعد، رادار نزدیک شدن را گزارش کرد و گالتین دکمه را فشار داد تا لیزر هابنیل روشن شود.
    
  آلیس فریاد زد: "توجه، دمای کیس در ماژول فرمان در حال افزایش است!" "این در بیست ثانیه به حد خود می رسد!"
    
  کای فریاد زد: "قایق های نجات!" "حرکت!" اما هیچکس حرکت نکرد. همه روی صندلی‌های خود ماندند... چون کای خود را از صندلیش باز نکرده بود، آنها هم نمی‌رفتند.
    
  "MGD صد در صد!" آلیس گزارش داد.
    
  "والری، برو!"
    
  "بجنگ، استارفایر، وارد شو! شلیک!"
    
  اولین نشانه ای که نشان می دهد مشکلی وجود دارد، بوی ترش سوختن وسایل الکترونیکی بود، حتی اگر گالتین در کت و شلوارش مهر و موم شده بود. صحنه دوم، صحنه حیرت انگیز داشبوردش بود که در یک چشم به هم زدن برق می زد، قوس می خورد و در نهایت آتش می گرفت. سومین صدای بوق هشدار در هدفون او بود که نشان دهنده خرابی کامل سیستم بود، اگرچه او دیگر نمی توانست وضعیت هیچ یک از سیستم های خود را ببیند. آخرین چیزی که با آن روبرو شد این بود که لباس فضایی اش پر از دود شد، سپس برای مدت کوتاهی احساس کرد اکسیژن در لباسش منفجر شد...
    
  ... چند ثانیه قبل از اینکه هواپیمای فضایی الکترون او به یک میلیارد قطعه منفجر شود و مانند نیزه ای آتشین در فضا پراکنده شود. سپس اکسید کننده تمام شد و آتش به خودی خود خاموش شد.
    
  کریستینا گفت: سومین هواپیمای فضایی منهدم شد. هنوز چندین موشک اس-500 نزدیک شصت ثانیه وجود دارد."
    
  آلیس گزارش داد: دمای بدن در حال تثبیت است. MGD و Starfire در منطقه سبز هستند. باتری ها ده درصد دشارژ شده اند. وقتی به پنج درصد رسید، ایستگاه خاموش می‌شود تا نیروی باتری باقی‌مانده بتواند مکانیسم‌های پرتاب قایق نجات، پمپ‌های هوا، چراغ‌های خطر و آلارم‌ها و فانوس‌های نجات را کار کند.
    
  آیا می‌توانیم بقیه اس-500‌ها را با قدرتی که داریم به دست آوریم؟" - ترور پرسید.
    
  والری گفت: "ما چاره ای جز تلاش نداریم."
    
  کای گفت: "نه، موشک نیست، رادار S-500 و کامیون کنترلی". شاید این باعث از کار انداختن موشک‌ها شود."
    
  والری به سرعت با آخرین محل نصب اس-500 در پایگاه هوایی چکالوفسکی در شمال شرق مسکو تماس گرفت و از رادار قدرتمند ایستگاه فضایی آرمسترانگ و حسگرهای الکترواپتیکی برای اسکن منطقه استفاده کرد. پرتابگرهای حمل و نصب اس-500 در سه نقطه تیراندازی که در فاصله زیادی از یکدیگر قرار داشتند به سمت جنوب فرودگاه منتقل شدند، اما کامیون رادار، خودروی فرماندهی و کامیون انرژی و هیدرولیک در همان مکان قبلی قرار داشتند. فهرست شده کامیون ها بر روی یک بخش واضح از یک رمپ بزرگ پارکینگ هواپیما قرار داشتند، جایی که ردیف های طولانی هواپیماهای حمل و نقل Antonov-72، Ilyushin-76 و -86 قرار داشتند. در امتداد سطح شیب دار، پنج فروند هواپیمای پرتاب موشک ضد ماهواره MiG-31D در دو ردیف پارک شده بودند که هر کدام حاوی یک موشک ضد ماهواره 9K720 بود که منتظر بارگیری در هواپیما بود. "هدف محقق شد!" کریستینا فریاد زد.
    
  "بجنگ، تیراندازی!" - والری دستور داد.
    
  "Starfire مشغول است!" هنری جیغ زد...
    
  ... و تنها چند ثانیه بعد تمام برق ماژول فرمان به طور کامل قطع شد و فقط چراغ های خروج اضطراری باقی ماند. کای دکمه ای را روی کنسولش فشار داد و زنگ خطر همراه با کلمات کامپیوتری به صدا درآمد: "همه پرسنل فوراً به قایق های نجات بروید! همه پرسنل فورا به قایق های نجات گزارش دهند!"
    
  پرتو میزر از ایستگاه فضایی آرمسترانگ در کمتر از دو ثانیه شلیک شد... اما با سرعت پنج مایل در ثانیه، پرتو توانست تقریباً تمام طول پایگاه نیروی هوایی چکالوفسکی را قبل از خروج از آن جارو کند.
    
  واحدهای فرماندهی، نیرو و رادار S-500 با عبور پرتو از آنها جرقه زدند و لحظه ای بعد مخازن سوخت آنها منفجر شد و همه آنها را به آتش کشید. بعدی هواپیماهای ترابری بودند که یکی یکی مانند خربزه های رسیده می ترکیدند و بلافاصله صدها هزار گالن سوخت جت را به قارچ های آتشین بزرگ تبدیل می کردند. سرنوشت مشابهی در انتظار جنگنده‌های MiG-31D بود که با ده تقویت‌کننده موشک جامد 9K720 در حال انفجار، موشک‌های متعددی را پرتاب کردند که مایل‌ها در آسمان پخش شدند - و مواد رادیواکتیو را از کلاهک‌های ریزهسته‌ای دو موشک پخش کردند. پرتو ساختمان عملیات پایگاه را از کار انداخت، چندین هواپیمای دیگر پارک شده و تاکسی را از بین برد و سپس چندین هواپیما را در آشیانه های تعمیر و نگهداری منفجر کرد و هر آشیانه را در یک گلوله آتشین تماشایی از بین برد.
    
  کیسی زنگ هشدار را شنید و به سرعت شروع به باز کردن سگک خود از صندلی خود در ماژول Skybolt کرد. هیچ قایق نجاتی در ماژول Skybolt وجود نداشت، اما او می‌دانست که نزدیک‌ترین قایق در ماژول مهندسی قرار دارد، دقیقاً "بالای" او. او ماسک اکسیژن اضطراری خود را گذاشت، سپس به بالا نگاه کرد تا لری جسوپ، مرد پشتیبانی زندگی را ببیند که از پنجره دریچه نگاه می کند و منتظر اوست. لبخندی زد و می خواست دریچه را باز کند...
    
  ... هنگامی که یک انفجار قوی ایستگاه را لرزاند. انهدام تاسيسات فرماندهي و كنترل اس-500 در چكالوفسكي، هدايت تمام موشك هاي 9K720 را باطل كرد... به جز چهار موشك اول كه توسط ايستگاه فضايي آرمسترانگ با استفاده از حسگرهاي هدايت ترمينال خود پرتاب و شناسايي شدند. هر چهار مورد اصابت مستقیم دریافت کردند و موشک چهارم مستقیماً به ماژول Skybolt اصابت کرد.
    
  کیسی برگشت و چیزی جز سیاره زمین زیر خود را از طریق سوراخ درخشان و درخشانی که چند ثانیه قبل حفره مایکروویو Starfire و Skybolt بود، ندید. لبخندی زد و فکر کرد این زیباترین چیزی است که در عمرش دیده است. همانطور که او تماشا می کرد، رنگ آبی و سفید چشمگیر سیاره در حال چرخش زیر پایش به آرامی محو شد و سایه های خاکستری جایگزین آن شد. مثل قبل زیبا نبود، اما او هنوز هم سیاره خانه اش را همانجا تحسین می کرد - حتی فکر می کرد می تواند خانه اش را ببیند، و لبخند می زد و به دفعه بعدی فکر می کرد که به خانه برود و پدر و مادر، برادران و خواهرانش را ببیند. از این ماجراجویی باورنکردنی به آنها بگویید. او لبخند زد، صورت های مادر و پدرش به او لبخند زد و احساس خوشحالی و سرخوشی کرد تا اینکه لحظه ای بعد با خروج آخرین اکسیژن از بدنش، دیدش سیاه شد.
    
  موشک های S-500S به ایستگاه فضایی آرمسترانگ برخورد کردند. بومر و برد با وحشت کامل تماشا کردند که وقتی ایستگاه شروع به چرخش در فضا کرد، ماژول ها یا ساقط شدند یا پاره شدند. بومر با رادیو گفت: "نیمه شب، این سایه است." صبر کنید، بچه ها. من یک دقیقه دیگر آنجا خواهم بود. ما شما را از داخل کابین خلبان و از سوراخ بدنه عبور خواهیم داد."
    
  برای چند لحظه طولانی هیچ پاسخی نبود. آن پیج، معاون رئیس‌جمهور گفت: "فکر نمی‌کنم... حتی... خلبان بزرگ هواپیمای فضایی... هانتر "بومر" نوبل می‌تواند... بتواند با این نمایش سازگار باشد. . در مصرف سوخت صرفه جویی کنید. قایق های نجات را بالا ببرید. من... هیپوکسیک هستم، نمی توانم ببینم... هیچ چراغی روی لباس گونزو نمی بینم... در سوخت صرفه جویی کن و... و قایق های نجات را بگیر، بومر. این یک دستور است."
    
  بومر گفت: "من در سلسله فرماندهی شما نیستم، خانم معاون رئیس جمهور." "صبر کن. با من بمان".
    
  "براد؟" - آنها شنیدند. "براد، می توانی... صدای من را می شنوی؟"
    
  برد فریاد زد: "ساندرا!" "ما به ملاقات شما می رویم! صبر کن!"
    
  برای مدت طولانی سکوت برقرار شد و دهان براد به سرعت خشک شد. سپس صدای کوچکی شنیدند: "براد؟"
    
  برد گفت: "ساندرا، نگران نباش. "ما در اسرع وقت آنجا خواهیم بود!"
    
  "براد؟ من... متاسفم. من..."
    
  "ساندرا!" براد جیغ زد. "صبر کن! ما شما را نجات خواهیم داد! صبر کن!" اما با تماشای دور شدن ایستگاه فضایی آسیب دیده، می‌دانستند که نجات آن غیرممکن است.
    
    
  صحرای صخره های سیاه
  شمال رنو، نوادا
  یک هفته بعد
    
    
  در سرپیچی از دستورات فدرال، هزاران وسیله نقلیه از انواع مختلف در لبه صحرای بلک راک در شمال غربی نوادا در پایانه بزرگراه 447 پارک شده بودند تا شاهد چیزی باشند که هیچ کس باور نمی کرد در طول زندگی خود هرگز ببینند. صحرای صخره سیاه خانه فستیوال مشهور جهانی Burning Man بود، جایی که هزاران هنرمند، ماجراجو و ارواح آزاده ضد فرهنگ هر تابستان گرد هم می آمدند تا آزادی و زندگی را جشن بگیرند... اما این روز در پلایا مظهر مرگ خواهد بود.
    
  برد مک‌لاناهان گفت: "من فکر می‌کنم این یک بازگشت به خانه است. او روی یک صندلی روی پشت بام یک ون اجاره ای نشسته بود. در کنار او از یک طرف جودی کاوندیش، در طرف دیگر بومر نوبل، و پشت سر آنها که به وضوح خود را از بقیه جدا می کرد، کیم جونگ بائه قرار داشت. آنها به تازگی یک سری مصاحبه مطبوعاتی را با ده ها خبرگزاری که برای شاهد این اتفاق باورنکردنی آمده بودند به پایان رسانده بودند، اما حالا دقایقی قبل از موعد مقرر از خبرنگاران جدا شدند تا تنها باشند.
    
  جودی به سمت جونگ بائه برگشت و دستش را روی پای او گذاشت. او گفت: "اشکالی ندارد، جری." یونگ بائه سرش را پایین انداخت. او از زمانی که به ساحل رسیدند گریه می کرد و حاضر به صحبت با کسی نبود. "تقصیر تو نیست".
    
  یونگ بائه گفت: "تقصیر من است." "من مسئول این هستم." و برای میلیونمین بار پس از شلیک آزمایشی، گفت: "بچه ها، خیلی متاسفم. خیلی متاسفم ".
    
  برد در مورد اتفاقات هفته گذشته منعکس کرد. او و بومر که متوجه شدند نمی توانند افرادی را که در هواپیمای فضایی نیمه شب گرفتار شده بودند نجات دهند، به منطقه ای بازگشتند که سه قایق نجات قبل از اصابت موشک های اس-500 روسی به ایستگاه رها شده بود. بومر از کابین خلبان خارج شد، لباس فضایی خود را پوشید، به محفظه بار رفت و چند قطعه باقی مانده از محموله را به داخل دریا پرتاب کرد. با براد در کنترل هواپیمای فضایی Shadow، او آنها را به سمت هر یک از قایق های نجات مانور داد و بومر آنها را به سمت محفظه بار هدایت کرد. پس از اتصال کابل‌های اکسیژن، برق و ارتباطات، مدار انتقال را تکمیل کردند و وارد مدار ایستگاه فضایی بین‌المللی شدند.
    
  تقریباً دو روز طول کشید، اما آنها در نهایت با ISS ملاقات کردند. Skymasters دو تکنسین ایستگاه را با فضاپیمای تجاری به پرواز درآوردند تا ایستگاه را نیرومند کنند و تدارکات را تحویل دهند، و آنها از بازوهای روباتیک برای اتصال قایق های نجات به بندرگاه ها استفاده کردند. همه خدمه آرمسترانگ مجبور بودند شب را در یک قفل هوا تحت فشار اکسیژن خالص بگذرانند تا از نارکوز نیتروژن جلوگیری کنند، اما همه آنها برای پرواز مناسب اعلام شدند و روز بعد به زمین بازگشتند.
    
  گوشی هوشمند براد یک هشدار صادر کرد. او گفت: زمان آن فرا رسیده است.
    
  تماشا کردند و منتظر ماندند. آنها به زودی توانستند ستاره‌ای را ببینند که در آسمان بدون ابر نوادا درخشان‌تر و درخشان‌تر می‌شد. روشن‌تر و روشن‌تر می‌شد و همه کسانی که روی پلایا پارک می‌شدند فکر می‌کردند که واقعاً می‌توانند گرمای جسم را احساس کنند... و ناگهان صدای کر وحشتناکی شنیده شد، انگار هزاران اسلحه در آن واحد شلیک می‌کنند. شیشه‌های جلوی ماشین ترک خورد و ماشین‌ها روی چرخ‌هایشان تکان خوردند - براد فکر می‌کرد قرار است او را درست از سقف ون هل دهند.
    
  ستاره تبدیل به یک گلوله آتشین تماشایی شد که رشد کرد و رشد کرد و ردی از آتش را به مدت صد مایل باقی گذاشت تا اینکه توپ شروع به از هم پاشیدن کرد. چند ثانیه بعد، صدای انفجار قوی دیگری شنیده شد و در بیست مایلی شمال تماشاگران یک گلوله آتشین عظیم را دیدند که حداقل پنج مایل قطر داشت و به دنبال آن ابر قارچی آتش، شن و آوار به سرعت در حال رشد بود. آنها دیوار عظیمی از شن و دود را دیدند که هزاران پا به سمت آنها هجوم می آورد، اما درست زمانی که فکر کردند باید داخل وسایل نقلیه خود عقب نشینی کنند، دیوار شروع به متلاشی شدن کرد و خوشبختانه مدت ها قبل از اینکه به آنها رسیدم ناپدید شد.
    
  بومر گفت: "خداحافظ، برج نقره ای." یونگ بی آشکارا و با صدای بلند پشت سر آنها هق هق می‌کشید و از فکر دوستش کیسی هاگینز در آن گرداب از درد غیرقابل تحمل گریه می‌کرد. "پرواز با تو لذت بخش بود، پیرمرد."
    
    
  فرودگاه منطقه ای سان لوئیس اوبیسپو
  عصر بعد
    
    
  پس از تماشای آخرین پرواز ایستگاه فضایی آرمسترانگ، براد مک‌لاناهان و جودی کاوندیش چندین مصاحبه رسانه‌ای دیگر در رنو و سانفرانسیسکو انجام دادند، سپس توربین P210 Silver Eagle را به سن لوئیس اوبیسپو بردند. شب از قبل افتاده است. آنها به تازگی هواپیما را به آشیانه منتقل کرده بودند و در حال تخلیه چند چمدان بودند که کریس وول در درب آشیانه ظاهر شد. جودی در حالی که دستش را دراز کرد، گفت: "شما باید گروهبان ستاد باشید. بعد از یک لحظه، کریس آن را گرفت. براد در مورد تو خیلی به من گفت.
    
  کریس نگاهی پرسشگرانه به براد انداخت. برد گفت: "آره، خیلی.
    
  کریس گفت: برای دوستانت متاسفم. "خوشحالم که برگشتی، برد. آیا برای مدتی سفر فضایی به اندازه کافی داشته اید؟"
    
  برد اعتراف کرد: در حال حاضر. اما من برمی گردم. قطعا."
    
  "آیا شما هم برای مدتی با همه چیزهای رسانه ای تمام شده اید؟"
    
  جودی گفت: "قطعا دیگر نه. من نمی توانم صبر کنم تا زندگی ما به حالت عادی بازگردد. جهنم، من حتی نمی توانم به یاد بیاورم که چه چیزی طبیعی است."
    
  "آیا هر کدام از شما به چیزی نیاز دارید؟" کریس پرسید. "تیم صبح برمی گردد. وقتی احساس کردید، می توانید تمرین را شروع کنید."
    
  جودی گفت: "او به فعالیت های عادی خود بازگشته است. "شاید از این به بعد به او ملحق شوم."
    
  کریس گفت: "این عالی خواهد بود." "آماده ای برای بازگشت به آپارتمان؟"
    
  برد گفت: "ما بار را تخلیه می کنیم و سپس آن را می بندم." "فردا پاکش میکنم."
    
  کریس گفت: "من شما را به پلی کنیون برمی گردم و سپس به هتل می روم." "صبح میبینمت. من حدس می‌زنم در آن زمان علامت تماس شما را به‌روزرسانی خواهیم کرد." نیم لبخندی به برد و جودی زد که با استانداردهای وول پهن بود و بعد در مقابل سرمای فزاینده دست هایش را در جیبش فرو کرد و روی پاشنه پا چرخید و...
    
  ... مستقیماً وارد چاقویی شد که ایوت کورچکووا در دست داشت و در عمق شکم او فرو رفت. او قدرت و ابزار کافی برای ضربه سر به مهاجمش قبل از افتادن روی آسفالت داشت و شکمش را چنگ می زد.
    
  کورچکووا در حالی که پیشانی خون آلودش را گرفته بود قسم خورد: "حرامزاده لعنتی". "حرامزاده لعنتی." برد جودی را پشت سرش هل داد. ما دوباره ملاقات می کنیم، آقای مک لانهان. بسیار سپاسگزارم که به دنیا اجازه دادید بدانید کجا خواهید بود. ردیابی شما یک بازی بچه گانه بود."
    
  برد جودی را به پشت آشیانه کشاند، سپس به سمت جعبه ابزار رفت و یک آچار هلالی شکل پیدا کرد. او به او گفت: "با 911 تماس بگیرید." رو به کورچکوف کرد و گفت: "اگر اسمت هر چه باشد، اگر نمی‌خواهی گرفتار شوی، بهتر است بروی. دوربین‌های امنیتی در این مکان وجود دارد و نیروهای ول هر لحظه اینجا خواهند بود."
    
  کورچکوف گفت: "من می دانم که همه گروهبانان دستیار کجا هستند، براد." "آنها ساعت ها دور هستند و من خیلی قبل از رسیدن پلیس رفته ام. اما ماموریت من تکمیل خواهد شد."
    
  "چه ماموریتی؟ چرا شما من را دنبال می کنی؟"
    
  کورچکوف گفت: "چون پدرت در گنادی گریزلوف دشمنی وحشتناک ایجاد کرده است." او دستور داد تمام دارایی های پدرت را از بین ببرند و تو در راس لیست هستی. و باید بگویم که پس از ویرانی که هفته گذشته در نزدیکی مسکو ایجاد کردید، او میل شدیدتری برای دیدن مرده شما خواهد داشت.
    
  جودی فریاد زد: "پلیس در راه است.
    
  کورچکوف گفت: "آنها خیلی دیر خواهند شد."
    
  برد و دستش را برای او تکان داد گفت: "خب، پس بیا و مرا بیاور، عوضی." "آیا دوست دارید آن را از نزدیک و شخصی نگه دارید؟ بعد منو بغل کن عوضی."
    
  کورچکوا علیرغم زخم روی پیشانی اش مانند یوزپلنگ حرکت کرد و براد دیر کرد. او تا حدی چاقو را با آچار منحرف کرد، اما تیغه سمت چپ گردن او را برید. جودی با دیدن چکه‌ای از خون بین انگشتان براد در حالی که سعی می‌کرد جلوی خونریزی را بگیرد، فریاد زد. وقتی اتاق شروع به چرخیدن کرد، آچار از دستش افتاد.
    
  کورچکوف لبخندی زد. او گفت: "اینجا من یک مسافر فضایی خوش تیپ هستم." "اکنون کلمات سخت شما کجا هستند؟ احتمالاً در سفرهای فضایی‌تان کمی ضعیف شده‌اید، نه؟" او چاقو را بالا آورد تا برد بتواند آن را ببیند. "من را در آغوش بگیر خداحافظ."
    
  صدایی از پشت سر او گفت: "اینم بغلت، عوضی" و کریس وول با جارو به سر کورچکوا زد. او برگشت و می خواست دوباره به او ضربه بزند، اما کریس روی زمین افتاد و یخ کرد.
    
  کورچکوف گفت: "خونریزی را متوقف کن و بمیر، پیرمرد."
    
  براد درست قبل از اینکه آچار پشت سر کورچکوف خرد شود، گفت: "این یک پیرمرد نیست، او یک گروهبان است. او افتاد. برد آچار را محکم به دستی که چاقو در دست داشت کوبید، تیغه را کنار زد، سپس با آچار به صورتش زد تا اینکه دیگر آن را نشناخت. زمانی که جودی به طرف او دوید، او را از کورچکوف دور کرد و انگشتانش را روی زخم عمیق گردنش فشار داد، روی بدن کتک خورده‌اش افتاد.
    
  برد چشمانش را با صدای آژیرهای بیرون آشیانه باز کرد و جودی را دید که هنوز روی او خمیده بود و دستانش را روی گردنش که در حال خونریزی بود فشار داده بود. "براد؟" - او پرسید. "اوه خدای من..."
    
  گفت: سلام. لبخند ضعیفی به او زد. "چه کسی می گوید من نمی توانم با دوست دخترم اوقات خوبی داشته باشم؟" و او خوشبختانه دوباره به حالت ناخودآگاه افتاد.
    
    
  اپیلوگ
    
    
  هر خانه ای یک اسکلت دارد.
    
  - ضرب المثل ایتالیایی
    
    
    
  SCION AVIATION مقر بین المللی
  سنت جورج، UT
  چند روز بعد
    
    
  در حالی که تسمه ها به آرامی به سمت سقف جمع می شوند، براد در راس یک جوخه پیاده نظام سایبرنتیک ایستاد و لحظه ای بعد پاتریک مک لاناهان از روبات دور شد. بدنش مثل یک ملحفه رنگ پریده بود، و لاغرتر از آن چیزی بود که براد می توانست به خاطر بسپارد، اما آنطور که می ترسید استخوانی نبود - به نظر می رسید کینه توز، با تن ماهیچه ای خوب زیر پوست سفید برفی اش. سر او توسط بالشی که به تسمه های خودش وصل شده بود تکیه می کرد. پزشکان و پرستاران به سمت او هجوم آوردند و داروها را تجویز کردند و حسگرهایی را در سراسر بدنش وصل کردند. آنها یک ماسک اکسیژن با یک میکروفون داخل آن روی دهان و بینی او قرار دادند.
    
  پاتریک برگشت و چشمانش را باز کرد و به براد نگاه کرد و او لبخند زد. گفت: سلام پسرم. "خوشحالم که شما را شخصا می بینم، نه از طریق یک سنسور نوری-الکترونیکی."
    
  برد گفت: سلام بابا. کمی به سمت راست چرخید. "می‌خواهم جودی کاوندیش، دوستم و یکی از رهبران تیم استارفایر را به شما معرفی کنم. جودی، لطفا پدرم، ژنرال پاتریک اس. مک‌لاناهان را ملاقات کن."
    
  پاتریک پلک هایش را بست و حتی سرش را کمی خم کرد. او گفت: "از آشنایی با شما خوشحالم، خانم کاوندیش. "من چیزهای زیادی در مورد شما شنیده ام."
    
  جودی گفت: "آقا، آشنایی با شما باعث افتخار است.
    
  پاتریک گفت: "من برای کیسی هاگینز و استارفایر متاسفم." "شما کار شگفت انگیزی انجام دادید."
    
  "ممنونم آقا."
    
  پاتریک به براد نگاه کرد. او گفت: "پس شما به مدرسه برگردید. "من مطمئن نیستم که بتوانید با این همه تبلیغاتی که در اطراف شما انجام می شود کاری انجام دهید."
    
  برد گفت: "ما به چرخه های سریع اخبار و حافظه کوتاه تکیه می کنیم. "کال پلی مکانی عالی است. این ما هستیم که ایستگاه فضایی را از دست دادیم. ما قهرمان نیستیم."
    
  پاتریک گفت: "از نظر من، شما همین هستید.
    
  طولی نکشید. با تعلیق پاتریک در بالا، CID قدیمی کنار گذاشته شد و یک چرخ‌دار جدید به جای او وارد شد. بدن پاتریک به داخل پایین آمد، تسمه ها آزاد شدند و دریچه عقب بسته شد. جودی در حالی که TIE برخاست، دست‌ها و پاهایش را طوری حرکت داد که انگار از خواب بیدار شده بود، و سپس دستش را به سمت او دراز کرد. پاتریک با صدای ترکیبی الکترونیکی خود گفت: "از آشنایی با شما خوشحال شدم، خانم کاوندیش." "من مشتاقانه منتظر دیدار دوباره شما هستم."
    
  برد گفت: "آخر هفته آینده می آییم تا اتاق شما را تزئین کنیم." "من یک دسته از وسایل نیروی هوایی شما را از انبار بیرون آوردم. ما این مکان را شبیه خانه خود خواهیم کرد."
    
  پاتریک گفت: "من نمی‌توانم تضمین کنم که اینجا خواهم بود، برد، اما تو می‌توانی هر کاری که بخواهی انجام دهی. من می خواهم که." برد پدرش را در آغوش گرفت و او و جودی رفتند.
    
  چند دقیقه پس از خروج آنها، زمانی که بخش تحقیقات جنایی به شبکه های برق، تغذیه، محیط زیست و داده متصل شد، رئیس جمهور سابق کوین مارتیندیل وارد اتاق شد. او خاطرنشان کرد: "شما به خانم کاوندیش اجازه دادید به ما سر بزند." "من شگفت زده هستم".
    
  پاتریک گفت: "او قول داده که این راز نگه دارد." "من او را باور دارم."
    
  مارتیندیل گفت: "مایه تاسف است که فینیکس در انتخابات به باربو باخت. این می تواند پایان بسیاری از قراردادهای دولتی باشد."
    
  پاتریک گفت: "مشتریان بسیار بیشتری وجود دارند. ما پروژه های زیادی برای راه اندازی داریم."
    
  مارتیندیل انگشتش را برای پاتریک تکان داد. او گفت: "باید بگویم، شما بسیار باهوش هستید." با توجه به مقالات و داده های خبری براد در مورد نیروگاه های خورشیدی مداری و لیزرهای مایکروویو. تو واقعاً باعث شدی پسرت باور کند که Starfire ایده او بوده است."
    
  پاتریک گفت: "من ایده‌هایی را بیرون انداختم و او مجبور شد با آنها بدود.
    
  مارتیندیل گفت: "درست، درست است. اما زمانی که این ایده محقق شد، بسیار هوشمندانه بود که مخفیانه و مخفیانه کارشناسان را نزد او بفرستید، او را به کاوندیش، کیم، هاگینز و ایگان نشان دهید و از Sky Masters دعوت کنید تا با این کمک مالی از او حمایت کند.
    
  پاتریک گفت: "پسر من یک رهبر واقعی است. او ممکن است یک دانشجوی وحشتناک مهندسی هوافضا باشد، اما یک خلبان خوب و یک رهبر عالی است. تنها کاری که من انجام دادم این بود که منابع را در اختیار او گذاشتم - او باید آنها را کنار هم می گذاشت و می ساخت. او کار خوبی انجام داد."
    
  مارتیندیل گفت: "اما شما از پسرتان برای ساخت سلاح‌های فضایی انرژی هدایت‌شده غیرقانونی استفاده کردید که قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند". "خیلی خیلی باهوش. کار کرد. متأسفانه توسط روس ها نابود شد، اما ارزش لیزرهای مایکروویو را ثابت کرد. کار خوب، ژنرال." مارتیندیل لبخندی زد و پرسید: "پس، چه چیز دیگری برای بردلی جوان در نظر گرفته‌ای، می‌توانم بپرسم؟"
    
  پاتریک گفت: "در حال حاضر باید با رئیس جمهور استیسی آن باربو سروکار داشته باشیم. او بدون شک ابتکار عمل فضایی را کنار خواهد گذاشت. اما خوبی این است که می خواهد بمب افکن، ناو هواپیمابر، کشتی های زرادخانه، سلاح های مافوق صوت و همه چیز بدون سرنشین بسازد. من مطمئن هستم که برد می تواند بیشتر این چیزها را طراحی و آزمایش کند. من فوراً روی آن کار خواهم کرد."
    
  مارتیندیل با لبخندی شیطانی گفت: "مطمئنم که این کار را می کنی، ژنرال مک لاناهان." "من مطمئن هستم که این اتفاق خواهد افتاد."
    
    
  قدردانی
    
    
  اطلاعات در مورد Cane-Ja از کتاب "ترفندهای خیابانی" اثر Mark Shuey Sr. و Mark Shuey Jr.، No Canemasters.com گرفته شده است.
    
  P210 Silver Eagle، Cessna P21ўCenturion اصلاح شده با یک نیروگاه توربوپراپ (منهای بسیاری از ویژگی های با تکنولوژی بالا که به آن اضافه کردم)، محصول O&N Aircraft، Factoryville، PA، www.onaircraft.com است.
    
  Angel Flight West یک موسسه خیریه واقعی است که دریافت کنندگان نیازمند کمک های پزشکی یا بشردوستانه را با خلبانانی که هواپیمای خود را اهدا می کنند، هزینه سوخت و مهارت های آنها برای پرواز آنها به جایی که به دلایل پزشکی یا پشتیبانی نیاز دارند، بدون هیچ هزینه ای برای مسافران مطابقت می دهد. . من چهار سال برای Angel Flight West پرواز کردم و فکر می‌کنم این احتمالاً دلیل اصلی خلبان شدنم بود: استفاده از مهارت‌هایم برای کمک به دیگران. در www.angelflightwest.org اطلاعات بیشتری کسب کنید.
    
    
  درباره نویسنده
    
    
  دیل براون نویسنده کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز است که با پرواز سگ پیر در سال 1987 شروع شد و اخیراً پنجه ببر. او که کاپیتان سابق نیروی هوایی ایالات متحده بود، اغلب در حال پرواز با هواپیمای خود در آسمان نوادا بود.
    
  برای اطلاعات انحصاری در مورد نویسندگان HarperCollins مورد علاقه خود از www.AuthorTracker.com دیدن کنید.
    
    
    
    
    
    
    
    
    
  دیل براون
  تیم سایه
    
    
  وقف
    
    
  این رمان تقدیم به همه کسانی است که تصمیم اغلب دشوار را برای انجام یک کار ساده می گیرند: جرات. وقتی می بینید این اتفاق می افتد، هیجان انگیزتر از پرتاب فضایی و دو برابر قدرتمندتر است.
    
    
  شخصیت ها
    
    
    
  آمریکایی ها:
    
    
  جوزف گاردنر، رئیس جمهور ایالات متحده
    
  KEN T. PHOENIX، معاون رئیس جمهور
    
  CONRAD F. CARLISLE، مشاور امنیت ملی رئیس جمهور
    
  میلر اچ ترنر، وزیر دفاع
    
  جرالد ویستا، مدیر اطلاعات ملی
    
  والتر کوردوس، رئیس کارکنان کاخ سفید
    
  استیسی آن باربیو، سناتور ارشد ایالات متحده از لوئیزیانا و رهبر اکثریت سنا؛ کالین مورنا، دستیار او
    
  ژنرال تیلور جی بین، USMC، رئیس ستاد مشترک ارتش
    
  ژنرال چارلز ا. هافمن، رئیس ستاد نیروی هوایی
    
  ژنرال برادفورد کانن نیروی هوایی، فرمانده، فرماندهی استراتژیک ایالات متحده (STRATCOM)
    
  ژنرال ارتش، کنت لپرز، فرمانده، فرماندهی مرکزی ایالات متحده (CENTCOM)
    
  سرلشکر هارولد بکمن، فرمانده ژنرال، چهاردهم نیروی هوایی؛ همچنین فرماندهی-فضای اجزای عملکردی مشترک (JFCC-S)، فرماندهی استراتژیک ایالات متحده
    
  ستوان ژنرال پاتریک مکلاناهان، فرمانده مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته (HAWC)، الیوت AFB، نوادا
    
  سرتیپ دیوید لوگر، معاون فرمانده HAWC
    
  سرهنگ مارتین تهما، فرمانده جدید HAWC
    
  سرلشکر REBECCA FURNESS، فرمانده، اولین عملیات هوایی، پایگاه ذخیره هوایی کوهستان نبرد (ARB)، نوادا
    
  سرتیپ دارن میز، افسر عملیات نیروی هوایی، فرمانده بال بمب 111 و فرمانده ماموریت EB-1C
    
  سرگرد وین مکومبر، معاون فرمانده ژنرال (عملیات زمینی)، اولین نیروی هوایی رزمی، پایگاه ذخیره هوایی نبرد کوهستان، نوادا
    
  سرگروهبان، نیروی دریایی کریس وال، گروهبان، نیروی هوایی اول
    
  کاپیتان چارلی تورلاک، گارد ملی ارتش ایالات متحده، خلبان CID
    
  کاپیتان هانتر "بومر" نوبل، فرمانده، نریان سیاه XR-A9، پایگاه نیروی هوایی الیوت، گروم لیک
    
  فرمانده نیروی دریایی ایالات متحده، لیست "فرنچی" مولین، فرمانده XR-A9
    
  سرگرد تفنگداران دریایی ایالات متحده جیم ترانووا، فرمانده مأموریت XR-A9
    
  ANN PAGE، Ph.D.، سناتور سابق ایالات متحده، فضانورد و مهندس تسلیحات فضایی
    
  فرمانده نیروی هوایی، والری "فیندر" لوکاس، اپراتور حسگر ایستگاه فضایی آرمسترانگ
    
    
  ایرانی ها:
    
    
  ژنرال حصارک الکان بوجزی، رهبر کودتای نظامی ایران
    
  AZAR ASIA KAGEV، وارث احتمالی تاج و تخت طاووس ایران
    
  سرهنگ دوم پرویز نجار و سرگرد مره سعیدی، آجودان آذر کاگف
    
  سرهنگ مصطفی رحمتی فرمانده تیپ چهارم پیاده تهران - فرودگاه مهرآباد
    
  سرگرد کولوم حداد، رئیس گروه امنیت شخصی بوزازی
    
  مسعودنوشار، صدراعظم خاندان سلطنتی کاگهوا و مارشال شورای نظامی دربار
    
  آیت الله حسن محتاز، رهبر جمهوری اسلامی ایران در تبعید
    
    
  روس ها:
    
    
  لئونید زویتین، رئیس جمهور فدراسیون روسیه
    
  پیتر اورلو، رئیس دفتر ریاست جمهوری
    
  الکساندرا خدروف، وزیر امور خارجه
    
  ایگور تروزنف، رئیس اداره امنیت فدرال
    
  آناتولی ولاسوف، دبیر شورای امنیت روسیه
    
  میخائیل اوستنکوف، وزیر دفاع ملی
    
  ژنرال کوزما فورزینکو، رئیس ستاد کل روسیه
    
  ژنرال نیکولای اوستانکو، رئیس ستاد ارتش روسیه
    
  ژنرال آندری دارزوف، رئیس ستاد نیروی هوایی روسیه
    
  WOLFGANG ZYPRIES، مهندس لیزر آلمانی که با نیروی هوایی روسیه کار می کند
    
    
  اسلحه و مخففات
    
    
  9K89 - یک موشک زمین به زمین کوچک روسی
    
  ARB - پایگاه ذخیره نیروی هوایی
    
  ATO - روشی برای تنظیم وظایف در هوا
    
  BDU-58 Meteor یک وسیله نقلیه با هدایت دقیق است که برای محافظت از محموله ها از گرما در هنگام ورود مجدد طراحی شده است. می تواند تقریباً 4000 پوند را حمل کند.
    
  CIC - مرکز اطلاعات رزمی
    
  kunass - فردی از قومیت Cajun
    
  E-4B - مرکز ملی عملیات هوابرد
    
  E-6B Mercury - هواپیماهای ارتباطات هوایی و فرماندهی نیروی دریایی ایالات متحده
    
  بمب افکن EB-1D - B-1 Lancer، تغییر یافته به یک هواپیمای تهاجمی مافوق صوت دوربرد بدون سرنشین
    
  ETE - زمان تخمینی سفر
    
  FAA قسمت 91 - قوانین حاکم بر خلبانان خصوصی و هواپیما
    
  FSB - دفتر امنیت فدرال روسیه، جانشین KGB
    
  HAWC - مرکز تسلیحات هوافضا با فناوری پیشرفته
    
  ICD - دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت
    
  ایلیوشین - هواپیمای نفتکش روسی در حال پرواز
    
  میگ - میکویان-گوریویچ، سازنده روسی هواپیماهای نظامی
    
  OSO - افسر سیستم های تهاجمی
    
  RQ-4 Global Hawk - هواپیمای شناسایی بدون سرنشین دوربرد و ارتفاع بالا
    
  SAR - رادار دیافراگم مصنوعی؛ همچنین جستجو و نجات
    
  Skybolt - لیزر برای دفاع موشکی فضایی
    
  SPEAR یک سیستم حفاظت از نفوذ شبکه الکترونیکی با پاسخ انعطاف پذیر به دفاع شخصی است
    
  خورشید همزمان - یک مدار زمین که در آن یک ماهواره از یک مکان در همان زمان از روز عبور می کند.
    
  توپولف - بمب افکن جت دو موتوره روسی
    
  USAFE - نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا
    
  VFR - قوانین بصری پرواز
    
  Vomit Comet هواپیمایی است که برای انجام پروازهای سهموی برای شبیه سازی بی وزنی استفاده می شود.
    
  XAGM-279A SkySTREAK (حمله تاکتیکی سریع یا "آسمان") یک موشک تهاجمی مافوق صوت با وزن 4000 پوند، 12 فوت طول و قطر 24 اینچ است. از یک موتور موشک جامد برای شتاب دادن به موشک تا 3 ماخ استفاده می کند، سپس به موتور جت JP-7 با استفاده از سوخت جت و اکسیژن فشرده اتمسفر برای پرواز با سرعت 10 ماخ سوئیچ می کند. ناوبری GPS اینرسی و با دقت بالا. اپراتور پیوند داده های ماهواره ای در نیمه راه دوباره برنامه ریزی شده است. حداکثر برد پرواز در امتداد مشخصات بالستیک 600 مایل است. پس از شتاب تا 10 ماخ، یک کلاهک با دقت بالا با رادار موج میلی متری و یک پایانه هدف گیری مادون قرمز با شناسایی خودکار هدف یا انتخاب هدف توسط اپراتور از راه دور انتقال داده های ماهواره ای را پرتاب می کند. بدون کلاهک؛ دو نفر را می توان در یک بمب افکن EB-1C Vampire در قسمت عقب بمب حمل کرد. چهار بار داخل یا چهار بار خارج از مگافورتر EB-52. چهار نفر در داخل یک بمب افکن رادارگریز B-2 حمل می شوند
    
  XR-A9 - فضاپیمای تک مرحله ای "نریان سیاه" به مدار پرتاب شد
    
    
  گزیده ای از اخبار دنیای واقعی
    
    
    
  گزارش اطلاعات صبح استراتفور، 18 ژانویه 2007، ساعت 12:16 GMT - چین، ایالات متحده
    
  - سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده بر این باورند که چین ماهواره هواشناسی قدیمی فنگ یون 1C را در مدار قطبی در طی یک آزمایش موفقیت آمیز سلاح ضد ماهواره (ASAT) منهدم کرده است. در 11 ژانویه، چاینا دیلی در 18 ژانویه با استناد به مقاله ای که در شماره 22 ژانویه هفته نامه هوانوردی و فناوری فضایی منتشر شد، گزارش داد. سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده همچنان در تلاش برای راستی‌آزمایی نتایج آزمایش ASAT هستند که نشان می‌دهد چین دارای یک توانایی نظامی جدید بزرگ است.
    
  ... ابر جدیدی از زباله که به دور زمین می چرخد به این نکته اشاره می کند که اگر دو قدرت فضاپیما در درگیری با هم برخورد کنند چه اتفاقی می افتد. به ویژه در مورد ایالات متحده، دارایی‌های فضایی به ابزاری عملیاتی بسیار مهم تبدیل شده‌اند که همچنان در زمان جنگ نادیده گرفته می‌شوند.
    
    
    
  گزارش اطلاعات روزانه استراتفور، 3 آوریل 2007 - آمریکا/ایران:
    
  ژنرال جی یوری بالووسکی، رئیس ستاد کل ارتش روسیه گفت: حملات آمریکا علیه ایران منجر به شکست نظامی قاطع برای تهران نخواهد شد و یک اشتباه سیاسی خواهد بود. وی افزود که ایالات متحده می‌تواند به ارتش ایران آسیب برساند، بدون اینکه در مناقشه پیروز شود.
    
    
    
  گزارش استراتفور اطلاعات، 7 سپتامبر 2007
    
  ویکتور شلیاختین معاون اول مدیرکل سرویس امنیت فدرال و سرویس مرزی روسیه گفت: همکاری سرویس امنیت فدرال روسیه و وزارت کشور ایران امنیت مرزهای ایران را افزایش می دهد. شلیاختین برای بازدید از پروژه های ایران و روسیه در مناطقی از استان سیستان و بلوچستان ایران که با افغانستان و پاکستان هم مرز است، در ایران به سر می برد.
    
    
    
  اکتبر سرخ: روسیه، ایران و عراق
    
  - STRATFOR
    
  گزارش اطلاعات ژئوپلیتیک، 17 سپتامبر 2007 - حق چاپ بدون پیش بینی استراتژیک.
    
  آمریکایی‌ها به روس‌ها نیاز دارند که جت‌های جنگنده، سیستم‌های فرماندهی و کنترل پیشرفته یا هر سیستم نظامی دیگری که روس‌ها توسعه داده‌اند ارائه ندهند." اول از همه، آنها از روس ها می خواهند که هیچ فناوری تسلیحات هسته ای در اختیار ایرانی ها قرار ندهند.
    
  بنابراین تصادفی نیست که ایرانی ها در آخر هفته گفتند که روس ها به آنها گفته اند که این کار را انجام خواهند داد.
    
  ... [ولادیمیر رئیس جمهور روسیه] پوتین می تواند به ایرانی ها بپیوندد و ایالات متحده را در شرایط بسیار دشوارتر از آنچه در غیر این صورت بود قرار دهد. او می‌تواند با حمایت از سوریه، مسلح کردن شبه‌نظامیان در لبنان، یا حتی ایجاد مشکلات مهم در افغانستان، جایی که روسیه تا حدی در شمال نفوذ دارد، به این هدف دست یابد.
    
    
    
  STRATFOR INTELLIGENCE SUMMARY، 25 اکتبر 2007، شماره STRATFOR INC.
    
  یک منبع حزب‌الله به استراتفور گفت: در جریان سفر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به تهران در 16 اکتبر، آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران، از او خواست کارشناسان روسی را برای کمک به ایران بفرستد تا بفهمد اسرائیل چگونه رادارهای سوریه را قبل از حمله هوایی 6 سپتامبر مسدود کرده است. این منبع افزود: ایران می خواهد نقص رادار سوریه را برطرف کند زیرا ایران از تجهیزات مشابهی استفاده می کند.
    
    
    
  روسیه، ایران: گام بعدی در تانگوی دیپلماتیک
    
  - STRATFOR
    
  خلاصه اطلاعات جهانی، 30 اکتبر 2007، شماره 2007 Stratfor, Inc. - ...روسیه یک استراتژی تثبیت شده برای استفاده از منافع متحدان خاورمیانه ای خود برای اهداف سیاسی خود دارد. ایران کاندیدای ایده آل است. این یک دولت اسلامی قدرتمند است که درگیر رویارویی با ایالات متحده بر سر برنامه هسته ای خود و عراق است. اگرچه واشنگتن و تهران دائماً در عرصه عمومی با لفاظی های جنگی مبارزه می کنند، اما به خاطر منافع استراتژیک خود باید با یکدیگر برخورد کنند.
    
  در همین حال، روسیه در حال جنگ با ایالات متحده است که شامل تعدادی از مسائل مهم از جمله دفاع موشکی ملی، مذاکره مجدد معاهدات جنگ سرد و مداخله غرب در پیرامون روسیه است. روسیه با نشان دادن اینکه مسکو تا حدی نفوذ واقعی بر ایرانی ها دارد، در مذاکرات با ایالات متحده به یک ابزار چانه زنی مفید دست می یابد...
    
    
    
  دایرکتوری لیزر نوری آلتای، 28 دسامبر 2007
    
  - موسسه تحقیقات ابزار دقیق [فدراسیون روسیه] یک شعبه ردیابی ماهواره ای به نام مرکز لیزر نوری آلتای (AOLS) در نزدیکی شهر کوچک ساووشکا در سیبری ایجاد کرده است. این مرکز از دو تأسیسات تشکیل شده است که یکی از آنها در حال حاضر به بهره برداری رسیده و دیگری قرار است در سال 1389 یا پس از آن تاریخ به بهره برداری برسد.
    
  در محل فعلی، فاصله یاب لیزری برای تعیین دقیق مدار نصب شده است و برای اولین بار در روسیه تلسکوپی با دیافراگم 60 سانتی متر به سیستم اپتیک تطبیقی برای به دست آوردن تصاویر با وضوح بالا از ماهواره ها مجهز شده است. سایت دوم مجهز به تلسکوپ تصویربرداری ماهواره ای 3.12 متری خواهد بود که تقریباً مشابه تلسکوپ مورد استفاده ایالات متحده در هاوایی است.
    
  ... اجرای موفقیت آمیز سیستم 3.12 متری AOLS به تصاویر ماهواره ای با وضوح 25 سانتی متر [9.8 اینچ] یا بالاتر در فاصله 1000 کیلومتری [621 مایل] اجازه می دهد.
    
    
    
  مقدمه
    
    
  در اعمال خود خیلی ترسو و دقیق نباشید. همه زندگی یک تجربه است. هرچه آزمایش های بیشتری انجام دهید، بهتر است.
    
  - رالف والدو امرسون
    
    
    
  بر فراز سیبری شرقی
  فوریه 2009
    
    
  کنترلر زمینی با رادیو گفت: "آماده باش... آماده... آماده... حالا صعود را شروع کن."
    
  خلبان رهگیر دوربرد روسی Mikoyan-Gurevich-31BM فدراسیون روسیه پاسخ داد: "پذیرفته شده است". چوب کنترل را به آرامی پایین آورد و شروع به اعمال قدرت کرد. موتورهای دوقلوی Tumanski R15-BD-300، قوی‌ترین موتورهایی که تا به حال به یک جت جنگنده نصب شده‌اند، یک بار با مشتعل شدن پس‌سوخت‌ها غرش کردند، سپس به سرعت زنده شدند، زیرا توربوپمپ‌های سوخت موتورها جریان‌های هوای قدرتمندی را که هجوم می‌آوردند و هوا و سوخت را تبدیل می‌کردند، زنده شدند. به قدرت و شتاب خام.
    
  چشمان خلبان از نشانگرهای قدرت به سمت نمایشگر به جلو و عقب می چرخید که دو فلش متقاطع با دایره ای در وسط شبیه به سیستم فرود ابزاری را نشان می داد. او کنترل‌های ملایم و تقریباً نامحسوسی ایجاد کرد تا سوزن‌های ضربدری را در مرکز دایره نگه دارد. کمک‌های آن باید بسیار اندک بود، زیرا کوچک‌ترین لغزش در حال حاضر، با دماغه‌اش تقریباً چهل درجه بالاتر از افق و بالا رفتن، می‌تواند جریان یکنواخت هوا را به درگاه‌های ورودی موتور مختل کند و باعث شود کمپرسور منفجر یا متوقف شود. Mig-31، که در غرب با نام فاکس‌هاوند شناخته می‌شود، یک ماشین بخشنده نبود - معمولاً اعضای شلخته یا بی‌توجه خدمه را می‌کشت. که برای سرعت ساخته شده بود، نیاز به کنترل دقیق در مرزهای بیرونی عملکرد چشمگیر خود داشت.
    
  خلبان با صدای بلند گفت: "از ده هزار متر می گذریم... دو دهم ماخ... پانزده هزار... چهل درجه در مسیر... سرعت هوا کمی کاهش می یابد. میگ 31 یکی از معدود هواپیماهایی بود که می توانست در یک صعود شیب دار شتاب بگیرد، اما برای این پرواز آزمایشی قرار بود آن را بالای سقف سرویس 20 هزار متری به پرواز درآورند و سپس عملکرد آن به میزان قابل توجهی کاهش یافت. ما بیست کیلومتر در حال حرکت هستیم، سرعت هوا زیر دو ماخ است... ما داریم بیست و دو کیلومتر حرکت می کنیم... آماده باش... به سرعت و ارتفاع اولیه نزدیک می شویم...
    
  شخصی که روی صندلی عقب میگا نشسته بود، گفت: "یوری، او را در مرکز نگه دارید." سوزن ها کمی به سمت لبه دایره حرکت کردند. امشب، دایره نشان دهنده هدف آنها بود که نه توسط رادار آرایه فازی قدرتمند MiG-31، بلکه توسط شبکه رادارهای ردیاب فضایی در اطراف فدراسیون روسیه، که توسط یک هواپیمای رله داده در نزدیکی به آنها ارسال شده بود، به آنها منتقل شد. آنها هرگز هدف خود را نخواهند دید و احتمالا هرگز نخواهند فهمید که آیا ماموریت آنها موفقیت آمیز بوده است یا شکست.
    
  خلبان نفس می‌کشد: "واکنش کمتر می‌شود... تعمیر کردن آن سخت‌تر است". هر دو خدمه لباس‌های تحت فشار و کلاه‌های تحت فشار استفاده می‌کردند که تمام صورت را می‌پوشاند، مانند فضانوردان، و با افزایش ارتفاع کابین، فشار در لباس برای جبران افزایش می‌یابد و حرکت و تنفس را دشوارتر می‌کرد. "تا کی...... بیشتر؟"
    
  "ده ثانیه... نه... هشت..."
    
  خلبان غر زد: "بیا، خوک پیر، ارتفاع بگیر."
    
  "پنج ثانیه... موشک آماده است... درخت، دو، آدین... پاجار! راه اندازی کن!"
    
  Mig-31 در ارتفاع بیست و پنج هزار متری زمین بود، با سرعت هزار کیلومتر در ساعت پرواز می کرد، دماغه در ارتفاع پنجاه درجه بالاتر از افق بود، زمانی که کامپیوتر کشتی فرمان پرتاب را صادر کرد. و یک موشک بزرگ به دور از جنگنده شلیک شد. چند ثانیه پس از پرتاب، موتور موشک مرحله اول موشک مشتعل شد، ستون عظیمی از آتش از نازل ها فوران کرد و موشک در یک چشم به هم زدن از دید ناپدید شد.
    
  خلبان به خود یادآوری کرد: حالا وقت آن است که برای خودت پرواز کنی، نه برای مأموریت. گازها را به آرامی و با احتیاط برگرداند و در همان حال غلتشی خفیف به سمت چپ شروع کرد. رول به کاهش بلند کردن و کاهش سرعت بیش از حد کمک می کند، و همچنین به پایین آمدن دماغه بدون قرار دادن خدمه در معرض نیروهای منفی G کمک می کند. فشار شروع به کاهش کرد و نفس کشیدن کمی آسان تر شد - یا فقط به این دلیل بود که بخشی از ماموریت آنها...؟
    
  خلبان فقط برای یک ثانیه تمرکز خود را از دست داد، اما همین کافی بود. لحظه ای که اجازه لغزش یک درجه به طرفین را داد، جنگنده از میان هوای مافوق صوت مختل شده ایجاد شده توسط دم اگزوز موشک بزرگ عبور کرد و جریان هوا از طریق موتور سمت چپ تقریباً قطع شد. یکی از موتورها سرفه کرد، غرغر کرد و سپس شروع به جیغ زدن کرد، زیرا سوخت همچنان به مخازن مشعل می ریخت، اما گازهای داغ اگزوز دیگر بیرون رانده نمی شدند.
    
  با یک موتور روشن و موتور دیگر در آتش و با هوای ناکافی برای راه اندازی مجدد موتور متوقف شده، هواپیمای MiG-31 محکوم به فنا بود. اما موشکی که او شلیک کرد بی عیب و نقص عمل کرد.
    
  پانزده ثانیه پس از شلیک موتور مرحله اول، از موشک جدا شد و موتور مرحله دوم شلیک شد. سرعت و ارتفاع به سرعت افزایش یافت. به زودی موشک پانصد مایل بالاتر از زمین قرار گرفت و با سرعت بیش از سه هزار مایل در ساعت حرکت کرد و موتور مرحله دوم جدا شد. حالا مرحله سوم باقی مانده است. بالاتر از اتمسفر، برای مانور دادن به هیچ سطح کنترلی نیاز نداشت، در عوض برای مانور دادن به موتورهای کوچک نیتروژن گازی متکی بود. رادار در دماغه مرحله سوم فعال شد و شروع به نگاه کردن به نقطه ای دقیق در فضا کرد و یک ثانیه بعد هدف خود را به صفر رساند.
    
  این موشک سرعت کافی برای شروع مدار خود به دور زمین را نداشت، بنابراین به محض جدا شدن مرحله دوم، سقوط طولانی خود را آغاز کرد، اما نیازی به وارد شدن به مدار نبود: مانند یک موشک ضد تانک جوی، در امتداد سقوط کرد. یک مسیر بالستیک به یک نقطه محاسبه شده در فضا، جایی که طعمه او در عرض چند ثانیه خواهد بود. مسیر پیش‌بینی‌شده، که مدت‌ها قبل از پرتاب توسط کنترل‌کننده‌های زمینی برنامه‌ریزی شده بود، به زودی توسط رایانه‌های هدایتی روی هواپیما تأیید شد: مدار هدف تغییر نکرده بود. رهگیری دقیقا طبق برنامه پیش رفت.
    
  بیست ثانیه قبل از برخورد، مرحله سوم یک شبکه کامپوزیتی دایره ای به عرض پنجاه یارد مستقر کرد - بسیار بالای جو، تور تحت تأثیر فشار هوا قرار نگرفت و با وجود سرعت چند هزار مایل در ساعت، گرد و محکم باقی ماند. نت بیمه در برابر شانس نزدیک بود... اما این بار نیازی به آن نبود. از آنجایی که مرحله سوم به طور ایمن روی هدف قفل شده بود و به دلیل دقت پرتاب و مسیر پرواز نیاز به مانور کمی یا بدون مانور سخت داشت، مرحله سوم یک ضربه مستقیم به هدف مورد نظر داشت.
    
    
  * * *
    
    
  تکنسین گزارش داد: "برخورد، آقا." "تله متری از محصول تحت آزمایش دریافت نشد."
    
  ژنرال فرمانده، رئیس ستاد نیروی هوایی روسیه، آندری درزوف، سر تکان داد. اما در مورد مسیر پرواز چطور؟ آیا پارامترهای راه‌اندازی نادرست روی این موضوع تأثیر گذاشته است؟"
    
  تکنسین گیج به نظر می رسید. او گفت: "اوه... نه قربان، من اینطور فکر نمی کنم." "به نظر می رسید پرتاب کاملاً انجام شده است."
    
  درزوف گفت: "من موافق نیستم، گروهبان." رو به تکنسین کرد و نگاهی عصبانی به او انداخت. نگاه خشمگین به اندازه کافی بد بود، اما درزوف سر خود را تراشید تا جراحات و سوختگی های گسترده در نبرد را در سر و بدنش بهتر نشان دهد و حتی ترسناک تر به نظر می رسید. این موشک به طور قابل توجهی از مسیر خارج شده بود و ممکن است به اشتباه ماهواره خارج از مسیر را هدف قرار داده و به آن حمله کرده باشد.
    
  "آقا؟" - تکنسین گیج پرسید. "هدف... اوه، ماهواره Pathfinder مستقر در فضای آمریکا است؟ بود-"
    
  "آیا این همان چیزی است که ما وارد آن شدیم، گروهبان؟" - درزوف پرسید. چرا، این اصلاً در برنامه آزمایش پرواز گنجانده نشده است. اشتباه وحشتناکی رخ داده است و من مطمئن خواهم شد که به طور کامل بررسی شود." ظاهرش نرم شد، لبخند زد، سپس شانه تکنسین را فشرد. "حتماً در گزارش خود بنویسید که موشک به دلیل لغزش طرف در دستگاه پرتاب از مسیر منحرف شده است - من بقیه موارد را انجام خواهم داد. و هدف، SBSS آمریکایی نبود، بلکه فضاپیمای هدف ما سایوز بود که ماه گذشته به مدار زمین پرتاب شد. این واضح است، گروهبان؟"
    
    
  فصل اول
    
    
  اگر خشونت در دل ماست، ظالم باشیم بهتر از پوشیدن ردای خشونت پرهیز برای سرپوش گذاشتن بر ناتوانی.
    
  - مهاتما گاندی
    
    
    
  ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  در همان زمان
    
    
  کاپیتان هانتر "بومر" نوبل زمزمه کرد: "خوب، بچه ها، بیا و سرت را بیرون بیاور - فقط کمی." "نترس - به هیچ وجه صدمه نمی بیند." دومین روز گشت زنی جدیدشان بود و تا اینجای کار به جز سردرد همیشگی ساعت ها تماشای مانیتورهای لمسی، چیزی به دست نیاوردند.
    
  لوکاس با خوشحالی گفت: "آنجا بمانید، قربان. "شما در حال پیش بینی هستید، و این انرژی منفی فقط سر آنها را پایین نگه می دارد."
    
  بومر در حالی که چشمانش را مالید گفت: "این انرژی منفی نیست، سالک، هر چه که باشد." "این تصویر تلویزیونی است - مرا می کشد." هانتر چشمانش را مالید. آنها به تصویری با وضوح بالا از قسمتی از حومه جنوب شرقی تهران نگاه کردند، جایی که قبلا جمهوری اسلامی ایران نامیده می شد اما اکنون توسط بسیاری در سراسر جهان جمهوری دموکراتیک ایران نامیده می شود. تصویری که توسط یک دوربین تلسکوپی الکترواپتیکی نصب شده بر روی هواپیمای شناسایی بدون سرنشین RQ-4 گلوبال هاوک نیروی هوایی ایالات متحده که در مدار شصت هزار پا بالاتر از شهر در حال چرخش است، نسبتاً پایدار بود، اما هر لرزش، صرف نظر از اینکه چقدر تصادفی باشد، مانند لرزش دیگری بود. بومر، یک مشت شن در چشم ها پرتاب می شود.
    
  این دو روی یک کنسول در یک مرکز کنترل معمولی نبرد زمین نشسته نبودند، بلکه در ماژول کنترل جنگی اصلی ایستگاه فضایی آرمسترانگ، واقع در دویست و هفتاد و پنج مایلی بالای زمین در مداری با انحراف چهل و هفت درجه به سمت شرق قرار داشتند. . نوبل و لوکاس از جمله چهار پرسنل اضافی بودند که برای مأموریت نظارت و فرماندهی نیروهای رزمی هوایی نیروی هوایی ایالات متحده بر فراز جمهوری دموکراتیک ایران به کشتی آورده شدند. اگرچه بومر یک کهنه سرباز فضایی با چندین ده پرواز مداری و حتی پیاده روی فضایی به اعتبار خود بود، شناور شدن در جاذبه صفر در حالی که به یک مانیتور خیره شده بود چیزی نبود که او به نیروی هوایی پیوست. "چقدر در ایستگاه هستیم؟"
    
  لوکاس لبخندی زد و سرش را با ناباوری ساختگی تکان داد، در حالی که نوبل از پاسخ او ناله می کرد، گفت: "فقط پنج ساعت دیگر قربان". سیکر یک کهنه سرباز هجده ساله نیروی هوایی ایالات متحده بود، اما هنوز به سختی از روزی که در ژانویه 1991 سربازی شد، پیرتر به نظر می رسید، زمانی که عملیات طوفان صحرا آغاز شد، و حرفه خود را مانند آن زمان دوست داشت. تصاویر بمب‌های هدایت‌شونده لیزری و تلویزیونی که از میان پنجره‌ها و داخل چاهک‌های تهویه پرواز می‌کردند، او را مجذوب و هیجان‌زده کرد و او دو روز پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، آموزش‌های اولیه را آغاز کرد. او در هر مدرسه با فناوری پیشرفته و دوره های سنجش نوری-الکترونیکی که می توانست بیابد، شرکت کرد و به سرعت به یک متخصص کاملاً جامع در سنجش از دور و سیستم های هدایت تبدیل شد. علاوه بر پیشرانه، سیستم‌های محیطی و الکترونیکی، مهم‌ترین سیستم‌های هوش راهبردی، صبر و قنداق فولادی است.
    
  بومر با عصبانیت گفت: "ترجیح می‌دهم خودم پرواز کنم. او کمی بلندتر از یک فضانورد معمولی آمریکایی بود، که ظاهراً اکثر ابزارهای ایستگاه فضایی برای او طراحی شده بودند، بنابراین او متوجه شد که تقریباً همه چیز در ایستگاه به اندازه کافی اندازه، قد یا جهت گیری نامناسبی دارد که او را آزار می دهد. اگرچه خلبان آزمایشی، مهندس و فضانورد بیست و پنج ساله یک کهنه سرباز فضایی بود، اما بیشتر وقت خود را در فضا صرف کرد و به جای شناور شدن در گرانش صفر، در ایمنی راحت یک هواپیمای فضایی در کنترلرها قرار گرفت. "همه این چیزهای کنترل از راه دور برای پرندگان است."
    
  "آیا مرا "پرنده" صدا می کنی، قربان؟" او با مخالفت ظاهری پرسید.
    
  بومر گفت: "من از چیزی دفاع نمی کنم، استاد گروهبان - من نظر شخصی خود را در مورد این روش خاص بیان می کنم." به صفحه نمایش اشاره کرد. "تصویر واقعاً خوب است، اما این چیز که با رادار هدایت می‌شود مرا دیوانه می‌کند."
    
  سیکر گفت: "این یک شبکه SAR است، قربان." "این توسط رادار دیافراگم مصنوعی هدایت می شود و هر وسیله نقلیه یا وسیله بزرگی را که به میدان دید سنسور می آید و با پارامترهای جستجوی ما مطابقت دارد برجسته می کند. اگر آن را نداشتیم، باید به صورت دستی همه ماشین‌های شهر را اسکن می‌کردیم - واقعاً شما را دیوانه می‌کرد."
    
  بومر گفت: "می‌دانم چیست، استاد گروهبان، اما نمی‌توانی از کوبیدن و بال زدن و تکان دادن آن در سراسر صفحه دست بردارید؟" مانیتور یک جعبه مستطیل شکل را نمایش می داد که اغلب در صحنه ظاهر می شد و ناپدید می شد. هنگامی که ظاهر می شد، جعبه دور خودرو را احاطه می کرد، اندازه آن را متناسب با وسیله نقلیه تنظیم می کرد، و سپس اگر پارامترهای اندازه برنامه ریزی شده را برآورده می کرد، یک بوق به صدا در می آمد و دوربین بزرگنمایی می کرد تا مردم بتوانند آنچه را که رایانه ها شناسایی کرده اند ببینند. اما قبل از راه‌اندازی مجدد یک اسکن کامل، فقط به مدت پنج ثانیه روی یک وسیله نقلیه متمرکز می‌شد، بنابراین Boomer و Seeker مجبور بودند تقریباً دائماً صفحه را تماشا کنند و آماده فشار دادن دکمه HOLD برای مطالعه تصویر قبل از خاموش شدن مجدد رایانه باشند. "این به من سردرد لعنتی می دهد."
    
  سالک گفت: "فکر می‌کنم باورنکردنی است که او کاری را که انجام می‌دهد، قربان، و اگر به ما کمک کند تا بیابیم، من بیشتر از آن حاضرم تا کمی تردید تحمل کنم..." و در آن لحظه کامپیوتر ماشین دیگری را شناسایی کرد. که به تازگی در یک پارکینگ در کنار یک گروه از ساختمان های آپارتمانی ظاهر شد. یک ثانیه بعد، جستجوگر دکمه نگه داشتن را فشار داد. "هی، ما یکی را گرفتیم!" - او داد زد. این کاتیوشا است...اما فکر کنم موشک رعد است! ما آنها را مجبور کردیم که حمله کنند!"
    
  بومر، بلافاصله سردرد فرضی خود را فراموش کرد، گفت: "شما مال من هستید، مکنده ها." او نگاهی به مانیتور انداخت، اما از قبل مشغول بررسی این بود که مختصات هدف دریافت شده توسط گلوبال هاوک به درستی بارگذاری شده باشد. تصویر زنده با جزئیات باورنکردنی بود. آن‌ها دیدند که چهار مرد یک موشک بزرگ به شکل یک گلوله توپخانه بزرگ با باله‌ها را از گاراژ بیرون می‌آورند و روی پشت یک وانت تویوتا حمل می‌کنند - باید بسیار سنگین بوده باشد، زیرا به نظر می‌رسید که حمل آن برایشان سخت بوده است. . این پیکاپ دارای یک پایه فریم فولادی بزرگ بود که در قاب پیکاپ نصب شده بود و یک پایه گرد در بالای آن قرار داشت. مردها موشک را در پشت کامیون گذاشتند، سپس دو نفر از آنها پریدند و شروع به تقلا کردند تا موشک را به سمت پرتابگر بلند کنند.
    
  سالک گفت: بچه ها آن را رها نکنید. "تو نمی خواهی تفریح ما را خراب کنی، نه؟" به بومر برگشت. "چند وقت دیگر قربان؟"
    
  بومر گفت: "مختصات هدف بارگیری شد. "شمارش معکوس اکنون آغاز می شود. ما چقدر زمان داریم؟"
    
  هنگامی که آن را در پرتابگر قرار می دهند، می توان آن را در کمتر از یک دقیقه پرتاب کرد.
    
  بومر چشمانش را بلند کرد و به مانیتور نگاه کرد. چند کودک برای تماشای کار تروریست ها به سمت کامیون دویدند - ابتدا آنها را تعقیب کردند، اما پس از چند لحظه به آنها اجازه داده شد تا از نزدیک نگاه کنند. او با ناراحتی گفت: "به نظر می رسد در تهران "روز شغلی" است.
    
  سالک زمزمه کرد: بچه ها از آنجا خارج شوید. "آنجا برای شما امن نیست."
    
  بومر با خونسردی گفت: "نه به خاطر ما. دکمه فرستنده کنسولش را فشار داد. "چک‌دهنده پیدایش را صدا می‌زند".
    
  ژنرال پاتریک مک‌لاناهان، روی دیوار پشت بومر ایستاده و از بالای شانه‌اش نگاه می‌کند. این کهنه سرباز بیست و یک ساله و ژنرال سه ستاره نیروی هوایی، فرمانده پایگاه نیروی هوایی الیوت، گروم لیک، نوادا، محل مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته یا HAWC بود. HAWC هواپیمای فضایی XR-A9 Black Stallion را به همراه تسلیحات هوایی و هواپیماهای بی‌شماری دیگر توسعه داد، اما این رهبرانی مانند پاتریک مک‌لاناهان بودند که پتانسیل این دستگاه‌های آزمایشی را دیدند و آن‌ها را در شرایط بحرانی مستقر کردند که در غیر این صورت آمریکا یا متحدانش متضرر می‌شدند. ضررهای بزرگ یا حتی شکست خوردن. پاتریک مک لاناهان قد کوتاه، قوی بدون حجیم بودن، با چشمان آبی خلع سلاح و لبخندی سریع، هیچ شباهتی به کارشناس بمباران هوایی پرانرژی، مصمم، جسور، و تاکتیک دان چیره دستی که شهرت او به تصویر کشیده بود، نداشت. مانند بومر و سیکر، مک‌لانهان در حال تبدیل شدن به یک فضانورد کهنه‌کار بود - سومین سفر او به ایستگاه فضایی آرمسترانگ در همین چند ماه.
    
  بومر با تکان دادن سر به مانیتورش گفت: "یک گزینه خوب داریم قربان." "این بار هم نه یک کسام یا کاتیوشا خانگی کوچک." بومر چهره ژنرال سه ستاره جوان نیروی هوایی را مطالعه کرد و متوجه شد که چشمانش در مانیتور به جلو و عقب می چرخد - بومر فکر می کرد که او نه تنها به موشک، بلکه به کودکانی که دور یک سلاح وحشت دست ساز جمع شده بودند نگاه می کند. پرتاب کننده "استاد گروهبان فکر می کند این یک موشک رعد است."
    
  پاتریک به نظر نمی رسید او را بشنود، اما چند لحظه بعد سرش را با هیجان تکان داد. او گفت: "من موافقم، سالک." سلاح حزب الله بر اساس موشک رزمی در سطح گردان روسی. کلاهک دویست پوندی، فیوز فشارسنجی ساده اما معمولاً مؤثر، انفجار در هوا با انفجار ضربه ای پشتیبان، شعاع انفجار صد یارد یا بیشتر، معمولاً مملو از شیشه، یاتاقان های توپ و قطعات فلزی، و همچنین مواد منفجره قوی برای افزایش تعداد تلفات یک سلاح واقعی وحشت." او سرش را تکان داد. اما غیرنظامیان زیادی در اطراف هستند. گزارش ما حاکی از آن است که تلفات غیرنظامی نداشته و خسارات جانبی کم بوده است. هدف دیگری را انتخاب کنید، Boomer، هدفی که در آن افراد غریبه کمتری وجود داشته باشد. فرصت های زیادی خواهیم داشت..."
    
  سیکر گفت: "آقا، ما موشک های رعد زیادی نمی بینیم." "این یک موشک دست ساز نیست، بلکه یک موشک بالستیک جنگی کوتاه برد است."
    
  "می دانم، استاد گروهبان، اما دستورات ما مشخص است و -" در این مرحله، شورشیان دوباره بچه ها را دور زدند، این بار با قدرت بیشتری، در حالی که شورشی دیگری سیم های اشتعال را به دم موشک وصل کرد و مقدمات نهایی را انجام داد. راه اندازی. پاتریک پارس کرد: حالا. "آن را بردارید."
    
  بومر مشتاقانه پاسخ داد: "بله، قربان." او دستورات را در رایانه خود وارد کرد، پاسخ های رایانه را بررسی کرد، سپس سر تکان داد. "بیا برویم... شمارش معکوس موشک به پایان می رسد... درها باز می شوند... آماده... آماده... حالا موشک را پرتاب کن." تایمر شمارش معکوس را چک کرد. "اجازه ندهید کسی پلک بزند، زیرا این کار زیاد طول نمی کشد."
    
  بر فراز دریای خزر، دویست و بیست مایلی شمال تهران، یک بمب افکن بدون سرنشین EB-1D Vampire درهای ترکیبی قسمت جلو و مرکز بمب خود را باز کرد و یک موشک بزرگ شلیک کرد. Vampire مدل D یک بمب افکن استراتژیک B-1B نیروی هوایی ایالات متحده بود که توسط مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته به یک نبرد ناو پرنده بدون سرنشین دوربرد تبدیل شد. این هواپیما می‌توانست با استفاده از یک برنامه پروازی قابل برنامه‌ریزی مجدد، خود را از برخاستن تا فرود نهایی به طور مستقل هدایت کند، یا می‌توان آن را از طریق کنترل از راه دور ماهواره‌ای، مانند یک بازی ویدیویی بزرگ چند میلیون دلاری، از یک رایانه لپ‌تاپ که تقریباً در هر مکانی قرار داشت، اداره کرد.
    
  موشکی که Vampire به تازگی شلیک کرده بود، یک سلاح پیشرفته تر بود که توسط مهندسان HAWC ساخته شد. نام طبقه بندی نشده آن XAGM-279A "SKYSTRICK" بود، اما هر کسی که چیزی در مورد این موشک می دانست - و تنها چند نفر در کل کره زمین بودند - آن را "سوئیفت" نامیدند. این شبیه تلاقی بین یک گلوله و یک پرتو مانتا بود، با دماغه فیبر کربنی نوک تیز و قسمت جلویی گلوله‌ای شکل که به بدنه نازک و صاف و دم نوک تیز منتهی می‌شد. پس از تثبیت در اتمسفر، چهار موتور موشک جامد شلیک کردند و سلاح را تنها در چند ثانیه به ارتفاعی بیش از 3 ماخ و صد هزار پا رساندند.
    
  در عرض هشت ثانیه، موتورها سوختند و یک ورودی هوای بیضی شکل پهن و صاف زیر موشک باز شد. هوای مافوق صوت جذب شده و به شکل محفظه‌های موتور موشک که اکنون خالی است، فشرده شده و با سوخت جت مخلوط شده و توسط پالس‌های پرانرژی لیزر مشتعل می‌شود. انرژی حاصله موشک را تنها در چند ثانیه به بیش از ده برابر سرعت صوت می رساند و موشک فاصله بین نقطه پرتاب و هدف را در یک چشم به هم زدن پوشش می دهد و با کاهش برد دویست هزار پا بالا می رود. این موشک تنها در چند ثانیه تمام سوخت جت خود را سوزاند، به سرعت فرود آمد و شروع به فرود برگشت در جو کرد. هنگامی که دمای سطح بیرونی در محدوده ایمن قرار گرفت، بخش جلویی گلوله ای شکل از بخش پیشرانه صرف شده جدا شد که لحظه ای بعد به طور خودکار به قطعات منفجر شد.
    
  تثبیت کننده های کوچک از جلو گسترش یافت و به یک فرودگر مافوق صوت تبدیل شد که توسط یک کامپیوتر ناوبری روی برد که توسط سیگنال های سیستم موقعیت یابی جهانی تقویت شده بود به سمت هدف هدایت می شد. پانزده ثانیه قبل از برخورد، درپوش مهار جدا شد و ترکیبی از رادار موج میلی متری و اسکنر مادون قرمز را نشان داد و کلاهک شروع به انتقال سیگنال های ویدئویی از طریق ماهواره به بومر و جستجوگر در سرزمین رویا کرد. چراغ راهنما در تصویر ویدئویی چندین یارد دورتر بود، اما جستجوگر از گوی ردیابی استفاده کرد و مستطیل چرخش را روی پیکاپ به عقب برگرداند، که سیگنال‌های اصلاح چرخش را به کلاهک ارسال کرد.
    
  تصویر ویدیویی از کلاهک تا ضربه کاملا واضح بود. پاتریک نگاهی اجمالی به مرد جوانی انداخت، که بیش از پانزده یا شانزده سال سن نداشت، ماسکی بر چهره داشت و یک AK-47 که تقریباً به اندازه خودش به نظر می رسید، حمل می کرد، که چند میلی ثانیه قبل از ناپدید شدن تصویر مستقیماً به سلاح نزدیک نگاه می کرد. پاتریک می‌دانست که کلاهک به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده بود که یک دهم ثانیه قبل از برخورد منفجر شود و کلاهک را به هزاران قطعه کوچک و پرسرعت تقسیم کند و شعاع انفجار سلاح را تقریباً به چهل تا پنجاه یارد افزایش دهد.
    
  "ضربه مستقیم!" بومر با خوشحالی فریاد زد. به مانیتور کنترل نگاه کرد و دستش را زد. زمان کل از تشخیص تا ضربه: چهل و هشت نقطه نه ثانیه. کمتر از یک دقیقه مونده!"
    
  این بیشتر شبیه یک موشک ماوریک است - یا یک گلوله تک تیرانداز - اما از دویست مایل دورتر شلیک شده است! - بانگ زد سالک. او به تصویر گلوبال هاوک از منطقه مورد نظر برگشت و برای مشاهده دقیق محل برخورد کلاهک سوئیفت، زوم کرد. "افکت‌های اسلحه شهری بسیار زیبا آقا، همان چیزی که انتظارش را داشتید. این یک سوراخ واقعاً مناسب است، حدود پانزده تا بیست فوت قطر دارد - به نظر می رسد مرکز از سقف بتنی گاراژ در طبقه زیر سوراخ شده است - اما من هیچ آسیبی به ساختمان های اطراف نمی بینم به جز یک چند پنجره شکسته حتی یک بمب دویست و پنجاه پوندی با قطر کم می تواند به دیوارهای ساختمان رو به محل انفجار نفوذ کند.
    
  بومر گفت: "از آنجایی که سوئیفت کلاهک انفجاری ندارد، هیچ چیزی وجود ندارد که بتواند آسیب جانبی ایجاد کند. "ما به اندازه‌ای از مواد منفجره را در کلاهک قرار دادیم که آن را چند میلی‌ثانیه قبل از برخورد منفجر کنیم تا هم اثر سلاح را کمی تقویت کنیم و هم تا حد امکان شواهد را از بین ببریم. تنها چیزی که باید پیدا کنند تکه های ریز است-"
    
  سالک نفس کشید: "اوه... خدای من". او کوچک‌نمایی کرد تا اطرافش را کمی بیشتر کشف کند. درست در خارج از مجتمع آپارتمانی، دسته‌هایی از مردم، شاید دوجین نفر، در پیاده‌رو و خیابان دراز کشیده بودند، در حالی که دیگران با صدا زدن دیوانه‌وار به آنها کمک می‌کردند. "اینجا چه اتفاقی افتاده؟ این مردم از کجا آمده اند و چرا اینگونه روی زمین افتاده اند؟ اهل مجتمع آپارتمانی هستند...؟"
    
  بومر گفت: "سوئیفت وان باید کلاهک موشک رعد را فعال کرده باشد." همه آنها تصویر را با دقت مطالعه کردند در حالی که جستجوگر به صورت دستی دوربین را کار می کرد و بزرگنمایی می کرد. "اما چه خبر است؟ این افراد در آنجا حتی نزدیک محل انفجار هم نبودند، اما چنان متحیر می شوند که انگار مورد اصابت قرار گرفته اند. آیا این ترکش از کلاهک رعد بود؟ سوئیفت هیچ ماده منفجره ای ندارد - تمام آن انرژی جنبشی است. آیا ارتش پارس نزدیک می شود؟ چه خبر است...؟"
    
  پاتریک گفت: "ابر سلاح های شیمیایی.
    
  "چی...؟"
    
  پاتریک گفت: "به نظر می‌رسد که نوعی ابر تسلیحات شیمیایی از منطقه هدف پخش می‌شود. به مانیتور اشاره کرد. "بیش از سی فوت با ما فاصله ندارد. اینجا قسمت کوچکی از ابر است... ببینید، مثل ابر در اثر انفجار یا دمای بالا بالا نمی‌آید، بلکه به‌صورت افقی حرکت می‌کند و توسط جریان‌های هوا دمیده می‌شود." نگاه دقیق تری انداخت. تکان نمی خورد... گفتنش سخت است، اما به نظر می رسد که چشم ها و صورتش را می مالید و در تنفس مشکل دارد. شرط می بندم این ماده ای است که باعث تاول می شود... لویزیت یا فسژن. گازهای خردل بیشتر طول می کشد تا کسی را ناتوان کند، حتی در غلظت های بالا... ببینید، حالا یک نفر در آن طرف خیابان می افتد. خدایا حتماً چند لیتر CW در کلاهک بوده است."
    
  سالک نفس نفس زد: "وای خدای من". من تقریباً بیست سال است که با سنسورهای از راه دور سر و کار دارم و هرگز ندیده‌ام که کسی در اثر حمله سلاح شیمیایی بمیرد."
    
  پاتریک گفت: "احساس می‌کنم که قدرت‌ها این را دوست ندارند."
    
  "آیا باید خون آشام را به خاطر بیاوریم، قربان؟"
    
  پاتریک گفت: جهنم نه. ما هنوز سه سوئیفت دیگر در کشتی داریم و یک خون آشام دیگر بارگیری شده و منتظر اعزام به موصل هستیم. به جستجوی شورشیان بیشتر ادامه دهید. تبریک میگم بومر sky break کاملاً کار کرد. چند شورشی دیگر را برای ما بکش".
    
  بومر با خوشحالی گفت: "تو فهمیدی قربان."
    
    
  ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  کمی بعد
    
    
  متأسفانه معلوم شد که پاتریک کاملاً درست می گوید. تصاویر گلوبال هاوک در چندین مکان زمینی و همچنین برج نقره ای از جمله مرکز عملیات ستاد مشترک در واشنگتن پخش شد و از آنجا بود که او اولین تماس خود را لحظاتی بعد دریافت کرد: "پیدایش، این روک است." از طرف افسر وظیفه در مرکز عملیات JCS بود. "لطفا آماده شوید." لحظه ای بعد، ژنرال چارلز ای. هافمن، رئیس ستاد نیروی هوایی، در فید کنفرانس ویدیویی ظاهر شد، در حالی که خودش کمی رنگ پریده به نظر می رسید اما همچنان بسیار عصبانی به نظر می رسید.
    
  هافمن، قد بلند، تیره و بسیار جوان با ویژگی‌های ناهموار و ورزشی - بومر فکر می‌کرد که بیشتر شبیه یک مدافع خط است تا یک عقب دونده - نمونه‌ای از نسل جدید رهبران ارتش آمریکا بود. در پنج سال پس از اصابت موشک‌های کروز هسته‌ای روسیه به قاره آمریکا، معروف به "هولوکاست آمریکایی"، که منجر به کشته شدن چندین هزار نفر، زخمی شدن صدها هزار نفر، تخریب چندین پایگاه هوایی و نابودی تقریباً تمام بمب‌افکن‌های آمریکا شد. سلاح‌ها نابود شدند، درجات نظامی با مردان و زنان جوان پرانرژی که مایل به دفاع از کشور خود بودند، مملو شد، و بسیاری از افسران سال‌ها قبل از این‌که این امکان فراهم شود، بسیار پایین‌تر از مناطق اصلی خود ارتقا یافتند و در پست‌های فرماندهی مهم منصوب شدند. علاوه بر این، از آنجایی که رهبران ارشد با تجربه رزمی گسترده همچنان مسئول واحدهای تاکتیکی یا فرماندهی اصلی باقی می‌ماندند، اغلب افسرانی که تجربه رزمی مستقیم کمتری داشتند در موقعیت‌های اداری و آموزشی بیشتری قرار می‌گرفتند - و چون رئیس ستاد در درجه اول به تجهیز و آموزش آن می‌پرداخت. نیروها به جای اینکه آنها را به نبرد هدایت کنند، مسابقه خوبی به نظر می رسید.
    
  همین امر در مورد هافمن نیز صادق بود: پاتریک می‌دانست که او از یک پیشینه تدارکات، یک خلبان فرماندهی، یک فرمانده بال و پلاک نیروی هوایی، و یک فرمانده سابق فرماندهی مواد نیروی هوایی با بیش از پانزده هزار ساعت زمان پرواز در محموله‌های مختلف آمده است. ، هواپیماهای حمل و نقل و هواپیماهای ارتباطی در دو درگیری، و دارای تجربه گسترده در لجستیک، مدیریت منابع، تست و ارزیابی است. هافمن به عنوان رئیس سابق فرماندهی ماتریل، رهبر عملیاتی در مرکز تسلیحات پیشرفته هوافضای فوق سری در پایگاه نیروی هوایی الیوت بود، اگرچه این رابطه عمدتاً اداری و لجستیکی بود - فرماندهان HAWC به رئیس مشترک گزارش دادند. روسای ستاد ارتش یا وزیر دفاع در پنتاگون، مشاور امنیت ملی رئیس جمهور در کاخ سفید، یا - حداقل در زمان رئیس جمهور سابق کوین مارتیندیل - مستقیماً به شخص رئیس جمهور.
    
  پاتریک هرگز در تدارکات کار نکرده بود، اما می دانست که افسران تدارکات دوست دارند دنیایشان تا حد امکان مرتب، منظم و منظم باشد. اگرچه آنها یاد گرفتند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشند، اما به شدت ترجیح دادند که غیرمنتظره ها را پیش بینی، پیش بینی و مدیریت کنند و بنابراین از هر چیز غیرمنتظره ای استقبال نمی شد. با این حال، او هافمن را می‌شناخت و می‌دانست که هافمن اینطور دوست دارد: جای تعجب نیست. "مک لاناهان، لعنتی آنجا چه اتفاقی افتاد؟"
    
  پاتریک گفت: "در حال تماس با جنسیس، لطفاً تکرار کنید."
    
  هافمن با صدای بلند گفت: "ما اینجا امن هستیم، مک‌لاناهان". "چه اتفاقی می افتد؟ چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  ما یک موشک انداز شورشیان را ساقط کردیم و ظاهراً کلاهک سلاح شیمیایی آن را منفجر کردیم، آقا.
    
  "با چی بهش زدی؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "XAGM-279 با کلاهک جنبشی، قربان،" با استفاده از شماره مدل آزمایشی Skystreak به جای نام آن برای گیج کردن هر شنود کننده ای. تقریباً هیچ ماده منفجره ای در آن وجود ندارد - فقط به اندازه کافی برای شکستن کلاهک.
    
  "XAGM-279 چیست؟ موشک هدایت دقیق آزمایشی؟
    
  پاتریک در حالی که سرش را تکان می دهد فکر کرد تا امنیت ارتباطات بسیار زیاد باشد. پنج سال از هولوکاست آمریکا و هفت سال از 11 سپتامبر می گذرد و بسیاری از مردم تدابیر امنیتی سختگیرانه ای را که پس از آن دو حمله ویرانگر به اجرا گذاشته شده بود، فراموش کرده یا رها کرده اند. پاتریک تمام گفت: بله قربان.
    
  "از آن B-1 بدون سرنشین پرتاب شد؟"
    
  "بله قربان." هرکسی که به این مکالمه گوش داد - و پاتریک خودش را مسخره نکرد که تعدادی از آژانس‌ها یا بخش‌ها در سراسر جهان می‌توانند این کار را به این راحتی انجام دهند - می‌توانستند تا کنون کل عملیات خود را جمع و جور کنند. دو روز پیش به کارکنان در مورد این عملیات اطلاع دادم.
    
  لعنتی، مک‌لاناهان، شما در مورد حداقل خسارت جانبی هشدار دادید، نه ده‌ها زن و کودک مرده در خیابان! هافمن گریه کرد. این تنها راهی بود که توانستیم ایده شما را به رئیس جمهور بفروشیم."
    
  "آقا، این سلاح عملاً هیچ آسیب جانبی وارد نکرد. علت تمام این تلفات غیرنظامیان، کلاهک شیمیایی روی موشک شورشیان بود".
    
  "آیا باور می‌کنی که کسی به آن اهمیت می‌دهد؟" هافمن گفت. این یک اشتباه بزرگ است، مک‌لاناهان. مطبوعات روز خوبی را برای صحبت در این مورد خواهند داشت." پاتریک ساکت ماند. "خوب؟"
    
  پاتریک گفت: "من فکر نمی‌کنم این وظیفه یا مسئولیت من باشد که نگران این باشم که سلاح‌های دشمن با غیرنظامیان چه می‌کنند، آقا. کار ما این است که شورشیان را که به مناطق پرجمعیت تهران راکت شلیک می کنند، تعقیب و آنها را نابود کنیم."
    
  هافمن گفت: "ما توسط اعضای کاگهوا در شبکه شورشیان ترکمن و جاسوسان بوجازی در سرویس امنیتی مختاز مطلع شده ایم که شورشیان می توانند در هر زمانی از سلاح های کشتار جمعی استفاده کنند، مک لاناهان. پاتریک آه خشمگین دیگری را سرکوب کرد: هافمن به تازگی دو منبع اطلاعاتی بسیار محرمانه را فاش کرده بود - اگر کسی گوش می داد، آن منابع فقط برای چند روز، شاید چند ساعت مرده بودند. "شما باید تاکتیک های خود را بر این اساس تنظیم می کردید."
    
  پاتریک پاسخ داد: "تاکتیک ها تنظیم شده است، قربان - به من دستور داده شده است که تعداد بمب افکن های ایستگاه را از سه به یک کاهش دهم." - توسط تو به خودش اضافه کرد. اما ما اطلاعات کافی در مورد شهر نداریم تا به طور موثر با تعداد پرتابگرهای ثبت شده مقابله کنیم. من توصیه می‌کنم دو بمب‌افکن دیگر پرتاب کنیم تا بتوانیم قبل از اینکه شورشیان عملاً شهر را با کلاهک‌های شیمیایی بمباران کنند، پرتابگرهای بیشتری را تعقیب کنیم."
    
  "مک لانهان دیوانه شدی؟" هافمن پاسخ داد. رئیس جمهور احتمالاً به این دلیل دستور خواهد داد که کل برنامه تعطیل شود! آخرین کاری که او انجام خواهد داد این است که بمب افکن های بیشتری را به آنجا بفرستد. صرف نظر از این، ما یک هفته را به دفاع از خود در برابر اتهامات مربوط به انتشار این کلاهک های شیمیایی سپری خواهیم کرد. فوراً هواپیمای خود را فرا خواهید خواند، سپس آماده بازجویی از مدیر عامل و احتمالاً همه پرسنل امنیت ملی می شوید. من یک ساعت دیگر گزارش کامل حادثه را روی میزم می خواهم. واضح است؟"
    
  "بله قربان."
    
  هافمن گفت: "و پس از پایان جلسه، از ایستگاه فضایی لعنتی خارج شوید. "نمی‌دانم چرا سلف من به شما اجازه داد به آنجا بروید، اما شما این حق را ندارید که هر بار که دلتان می‌خواهد خود را به آن انبوه لوله‌های شناور بکشید. من در اینجا به شما نیاز دارم - اگر فقط به خاطر یک اشتباه دیگر در قضاوت شخصاً به فرماندهی ملی پاسخ دهید.
    
  پاتریک پاسخ داد: "بله، قربان." او تماس ویدئویی کنفرانس را متوقف کرد، لحظه ای فکر کرد، سپس گفت: "مک لاناهان دارد میس را صدا می کند."
    
  در گوشه پایین مقابل صفحه نمایش بزرگ چند منظوره بومر، پنجره دیگری باز شد و او تصویر سرتیپ دارن میس، افسر عملیات و معاون فرمانده بال حمله نیروی هوایی در پایگاه ذخیره هوایی بتل مونتین در شمال نوادا را دید. بال هوایی در کوه نبرد پایگاه اصلی و نقطه کنترل مرکزی بمب افکن های بدون سرنشین دوربرد بود، اگرچه فرماندهان HAWC نیز می توانستند دستورالعمل هایی را برای بمب افکن ها صادر کنند.
    
  "بله ژنرال؟" میس پاسخ داد. دارن میس که فقط چند سال از پاتریک بزرگتر بود، یک بمب افکن استراتژیک B-1B Lancer OSO یا افسر سیستم های تهاجمی و فرمانده بال بمب افکن بود. تخصص او در سیستم‌ها و قابلیت‌های حمله B-1 منجر به انتخاب او برای رهبری ناوگان حمله مافوق صوت دوربرد نیروی هوایی شد.
    
  پاتریک بی رنگ دستور داد: "خون آشام های لعنتی را به یاد بیاورید.
    
  بومر مداخله کرد: "اما قربان، ما هنوز سه سوئیفتی دیگر سوار بر خون آشام داریم، و او حداقل دو ساعت دیگر فرصت دارد تا به پایگاه هوایی بتمن در ترکیه بازگردد. "اطلاعات به ما اطلاع دادند که -"
    
  پاتریک در حالی که شقیقه‌هایش را می‌مالید گفت: "آزمایش عملیاتی موفقیت‌آمیز بود، بومر همان چیزی است که ما باید پیدا می‌کردیم. سرش را با اعتراض تکان داد. او به آرامی، سرش را پایین انداخت و صدایش کاملاً خسته به نظر می رسید: "هم اکنون خون آشام را به یاد بیاور، ژنرال میس".
    
  ناوبر باتجربه بمب افکن پاسخ داد: بله قربان. او دستورالعمل ها را در صفحه کلید کنسول کامپیوترش تایپ کرد. "خون آشام" در راه بازگشت به پایگاه هوایی بتمن در ترکیه، قربان، ظرف چهل و پنج دقیقه. ماموریت های بعدی چطور؟
    
  پاتریک پاسخ داد: "آنها را در آشیانه ها نگه دارید تا زمانی که من فرمان بدهم.
    
  "سایه ما چطور، قربان؟" - دارن پرسید.
    
  پاتریک به مانیتور دیگر نگاه کرد. بله، هنوز آنجا بود: یک جنگنده روسی میگ-29 فولکروم، یکی از چندین جنگنده که از زمان شروع گشت زنی در کنار بمب افکن معلق مانده بود، همیشه در فاصله یک یا دو مایلی خون آشام، بدون هیچ گونه اقدامی. هیچ حرکت تهدیدآمیزی، اما مطمئناً قادر به حمله در هر ثانیه است. او مطمئناً یک صندلی در ردیف جلو برای ارائه SkySTREAK داشت. بمب افکن خون آشام چندین عکس از این جنگنده با دوربین دیجیتالی با وضوح بالا گرفت، به طوری که آنها می توانند نام خلبان را که در قسمت جلویی لباس پرواز او نوشته شده بود، بخوانند.
    
  پاتریک گفت: "اگر او یک خون آشام را هدف قرار داد، فورا او را ساقط کنید." "در غیر این صورت ما این اجازه را خواهیم داد -"
    
  و در آن لحظه صدایی از رایانه شنیدند که اعلام کرد: "توجه، توجه، پرتاب موشک! سیستم SPEAR فعال شد!
    
  پاتریک سرش را تکان داد و آه بلندی کشید. او گفت: "بازی، تیم." "نبرد امروز آغاز می شود و ربطی به ایران ندارد." او به سمت صفحه کامپیوتر مرکز فرماندهی کوه نبرد برگشت. پاتریک با رادیو گفت: "آن حرامزاده را بپوش، دارن".
    
  دارن گفت: "او صدمه دیده است، قربان."
    
    
  * * *
    
    
  به محض اینکه بمب افکن خون آشام پرتاب موشک را شناسایی کرد، جدیدترین و قدرتمندترین سیستم دفاع شخصی آن فعال شد: ALQ-293 SPEAR یا سیستم الکترونیکی واکنش سریع دفاع از خود. بخش های بزرگی از پوسته کامپوزیت EB-1D Vampire به گونه ای طراحی شد که به عنوان یک آنتن مقیاس پذیر الکترونیکی عمل کند که می تواند سیگنال های الکترومغناطیسی مختلف از جمله رادار، لیزر، رادیو و حتی کد داده های کامپیوتری را ارسال و دریافت کند.
    
  هنگامی که رادار Mig شناسایی شد، SPEAR بلافاصله رادار را طبقه بندی کرد، نرم افزار آن را مطالعه کرد و روشی را توسعه داد که نه تنها فرکانس آن را مختل می کند، بلکه با کنترل دیجیتال خود رادار نیز ارتباط برقرار می کند. هنگامی که پرتاب موشک شناسایی شد، SPEAR دستوراتی را به سیستم کنترل آتش MiG ارسال کرد تا به موشک دستور دهد تا فوراً به حالت فروسرخ فرو رود، سپس لینک هدایت دیجیتالی جنگنده را غیرفعال کرد. موشک‌ها به‌طور خودکار رادارهای داخلی خود را خاموش کردند و سیستم فروسرخ خود را فعال کردند، اما از بمب‌افکن خون‌آشام خیلی دور بودند که توسط حسگر جستجوگر گرما شناسایی نمی‌شدند و موشک‌ها بدون اینکه هدف خود را شناسایی کنند، بدون آسیب به دریای خزر سقوط کردند.
    
  اما SPEAR آماده نبود. پس از اصابت موشک ها، SPEAR دستورالعمل های دیجیتالی را از طریق سیستم کنترل آتش برای MiG-29 ارسال کرد تا شروع به خاموش کردن سیستم های کنترل کامپیوتری هواپیما کند. یکی یکی، ناوبری، کنترل موتور، کنترل پرواز و ارتباطات خود به خود خاموش می شوند.
    
  خلبان در یک لحظه متوجه شد که در یک گلایدر کاملاً ساکت و تاریک نشسته است، گویی روی یک رمپ در پایگاه اصلی خود نشسته است.
    
  به اعتبار او، خلبان کهنه کار وحشت نکرد و از کنترل خارج نشد، او هنوز از کنترل خارج نشد، اما فقط... خوب، از هوش رفت. تنها یک کار باقی مانده بود: خاموش کردن همه سوئیچ ها برای راه اندازی مجدد رایانه ها، سپس همه چیز را دوباره روشن کنید و امیدوار باشید که او بتواند هواپیمای فلج شده خود را قبل از سقوط در دریای خزر دوباره راه اندازی کند. او چک لیست خود را به صفحات قبل از روشن کردن برق تغییر داد و شروع به خاموش کردن تمام سیستم های هواپیما کرد. آخرین تصویر او از پنجره، تماشای یک بمب افکن بزرگ آمریکایی B-1 بود که به سمت چپ منحرف شد، گویی بال خود را با روس خداحافظی می کند، و به سمت شمال غربی پرواز می کند، به سرعت سرعت خود را افزایش می دهد و از دید ناپدید می شود.
    
  هیچ کس در نیروی هوایی روسیه تا به حال یک سری چک لیست را سریعتر از او تکمیل نکرده است. او قبل از اینکه بتواند جت خود را خاموش کند، دوباره روشن کند و موتورها را دوباره روشن کند، از دریای خزر از چهل و دو هزار پا به چهار هزار پا سقوط کرد. خوشبختانه، هر چه ارواح شیطانی میگ 29 او را تصاحب کرده بودند، دیگر آنجا نبود.
    
  خلبان روسی میگا برای لحظه‌ای کوتاه به تعقیب بمب‌افکن آمریکایی کاملاً بی‌صدا در مقابل رادار و کاشت رگبار گلوله‌های توپ در دم آن فکر کرد - او همچنان به دلیل نزدیک به سقوط هواپیمای خود سرزنش می‌شود، پس چرا با شهرت شعله‌ور از بین نرود؟ - اما پس از یک لحظه فکر کردن، او به این نتیجه رسید که این یک ایده احمقانه است. او نمی دانست چه چیزی باعث این خاموشی مرموز شد - آیا این یک سلاح آمریکایی بود یا نقص در هواپیمای خودش؟ علاوه بر این، بمب افکن آمریکایی دیگر هیچ موشکی را که ممکن است به عنوان حمله علیه آن "اشتباه" شود، پرتاب نکرد. این جنگ بین آمریکایی ها و روس ها نبود...
    
  ... اگرچه او احساس می کرد که مطمئناً هر لحظه می تواند تبدیل به یکی شود.
    
    
  * * *
    
    
  پاتریک پس از اطمینان از اینکه بمب افکن EB-1C Vampire سالم به Batman AFB در ترکیه بازمی گردد، گفت: "بیایید حساب کنیم و سپس برای بازگشت به HAWC، Boomer آماده شویم. صدایش خیلی خسته به نظر می رسید و حالتش خسته تر به نظر می رسید. "کارت عالی بود. به نظر می رسد سیستم به خوبی کار می کند. ما ثابت کرده ایم که می توانیم پهپادها را از برج نقره ای کنترل کنیم. این باید حداقل برای یک سال دیگر بودجه پایداری را برای ما فراهم کند."
    
  هانتر نوبل در حالی که با نگرانی به استاد گروهبان لوکاس نگاه می کرد، پاسخ داد: ژنرال، این تقصیر شما نیست که شورشیان لعنتی در هنگام حمله اسکای استریک یکسری بچه داشتند، یا آن موشک رعد را با گاز سمی پر کردند.
    
  پاتریک گفت: "می‌دانم، بومر، اما تماشای این‌طور مردن مردان، زنان و کودکان بی‌گناه آسان‌تر نمی‌شود."
    
  بومر گفت: "آقا، ما اینجا هستیم، خون‌آشام بارگیری شده است، Skystreaks به خوبی کار می‌کند، و بدون شک هنوز هم آن رادهایی با کلاهک‌های گاز سمی در جایی وجود دارند." "من فکر می کنم ما باید بمانیم و -"
    
  پاتریک گفت: "من صدای شما را می شنوم، بومر، اما ما سیستم را بررسی کردیم - این هدف از ماموریت بود."
    
  بومر به او یادآور شد: "هدف دیگر ما تلاش برای کنترل برخی بمب‌افکن‌ها و برخی عملیات‌های جنگی بود. ما به اندازه کافی برای دریافت تاییدیه و بودجه برای این ماموریت مشکل داشتیم - گرفتن تاییدیه برای ماموریت دیگری برای انجام کاری که می‌توانیم در این پرواز انجام دهیم، حتی دشوارتر خواهد بود.
    
  پاتریک با خستگی گفت: می دانم، می دانم. "من می پرسم، بومر، اما من روی آن حساب نمی کنم. باید داده ها را تجزیه و تحلیل کنیم، گزارش مختصری تهیه کنیم و به رئیس اطلاع دهیم. بیایید به آن برسیم."
    
  "اما قربان..."
    
  پاتریک در نهایت گفت: "در ده دیگر اینجا با من ملاقات کن، بومر."
    
  بعد از اینکه ژنرال ماژول کنترل را ترک کرد، سیکر گفت: "به نظر می‌رسید که او این کار را سخت می‌گرفت. بومر جوابی نداد. "این به نوعی من را نیز شوکه کرد. آیا سلامت عمومی شما خوب است؟"
    
  بومر گفت: "او در اینجا سواری سختی داشت. هر ورود به مدار برای او دشوار بود، اما او به پرواز در اینجا ادامه می دهد. فکر می کنم فشار آخر خیلی از او گرفت. او احتمالاً دیگر نباید این سفرها را انجام دهد."
    
  سیکر گفت: "می‌توانست شاهد کشته شدن این افراد باشد. من بارها اثرات یک حمله موشکی هدایت شونده را دیده ام، اما به نوعی حمله با سلاح بیوشیمیایی متفاوت است، می دانید؟ خشن تر." او با کنجکاوی به بومر نگاه کرد و قادر به خواندن حالت نسبتاً بی‌معنی او نبود. "آیا این تو را هم شوکه کرد، بومر؟"
    
  "خب..." و سپس سرش را تکان داد و افزود: "نه، این درست نیست، سالک. تنها کاری که اکنون می خواهم انجام دهم این است که افراد بد بیشتری را شکار کنم. من نمی فهمم چرا ژنرال می خواست اینقدر سریع به این موضوع پایان دهد."
    
  سالک گفت: آقا، رئیس را شنیدید. ژنرال می خواست دو بمب افکن دیگر بفرستد.
    
  "میدونم میدونم". بومر ماژول را بررسی کرد. "کاری که ما می توانیم در این ایستگاه انجام دهیم شگفت انگیز است، گروهبان، واقعا شگفت انگیز است - ما باید اجازه داشته باشیم این کار را انجام دهیم. ما باید قدرت‌ها را متقاعد کنیم که می‌توانیم نیروی هوایی را در گوش آنها قرار دهیم. اگر یک کودک کوچک ده هزار مایلی دورتر در تیراندازی متقابل گرفتار شود، نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم. من نمی توانم باور کنم که چشمان ژنرال اینطور ابری شد."
    
  استاد گروهبان لوکاس به شدت به بومر نگاه کرد. "اگه من چیزی بگم آقا اشکالی نداره؟" - بالاخره پرسید.
    
  "مستقیم برو، جستجوگر... یا الان "استاد گروهبان" است؟"
    
  لوکاس با نادیده گرفتن این اظهارات کنایه آمیز گفت: "من مدت زیادی با HAWC نبوده ام، نه به اندازه شما، و من ژنرال مک لاناهان را به خوبی نمی شناسم، اما آن مرد در کتاب من قهرمان لعنتی است. او تقریباً بیست سال را صرف خطر کردن الاغ خود در نبردهای سراسر جهان کرد. او دو بار از نیروی هوایی اخراج شد، اما به دلیل فداکاری به کشور و خدمتش بازگشت.
    
  "هی، من قصد بدگویی به آن مرد ندارم..."
    
  لوکاس به شدت حرفش را قطع کرد: "آقا، ژنرال سه ستاره نیروی هوایی ایالات متحده است و فرماندهی بزرگترین و طبقه بندی شده ترین مرکز تحقیقات هوافضای ارتش آمریکا را بر عهده دارد." ژنرال مک لاناهان چیزی کمتر از یک افسانه نیست." او مورد اصابت گلوله قرار گرفت، گلوله خورد، منفجر شد، ضرب و شتم شد، مورد تمسخر قرار گرفت، دستگیر شد، تنزل رتبه و نام هر کتابی را نام برد. او همسر، یک دوست نزدیک و ده ها خدمه تحت فرمانش را از دست داد. شما آقا از طرف دیگر قبلاً در پلیس هستید ... هفت سال؟ هشت؟ شما یک مهندس با استعداد، یک خلبان ماهر و فضانورد هستید-"
    
  "ولی؟" - من پرسیدم.
    
  لوکاس ادامه داد: "اما شما در لیگ ژنرال ها نیستید، قربان - خیلی خیلی دور از آن." "شما تجربه ندارید و تعهدی مشابه ژنرال نشان نداده اید. شما صلاحیت کافی برای قضاوت درباره ژنرال را ندارید - در واقع، به نظر من، آقا، شما این حق را به دست نیاورده‌اید که از او به این شکل صحبت کنید."
    
  "مثل اینکه الان داری با من حرف میزنی؟"
    
  لوکاس با قاطعیت گفت: "اگر می خواهید در مورد من بنویسید، قربان، اما من دوست ندارم اینطور ژنرال را بیش از حد ارزیابی کنید." او از کنسول خود خارج شد و با تکان های خشمگین و غرشی بلند از قسمت دیوار جدا شد! ساخته شده از نوار چسب. "من به شما کمک می‌کنم داده‌های حسگر را دانلود کنید و گزارشی برای ژنرال تهیه کنید، و سپس خوشحال خواهم شد که به شما کمک کنم تا نریان سیاه را برای باز کردن اسکله آماده کنید... تا بتوانید در اسرع وقت به خانه بروید، قربان." او کلمه "آقا" را گفت که بیشتر شبیه "مختلط" بود و ضربه از بومر فرار نکرد.
    
  با کمک های آزرده و عصبانی Seker - ناگفته نماند که آنها در حین کار ارتباط چندانی با هم نداشتند - بومر در واقع به سرعت انجام شد. او داده ها و یافته های خود را برای ژنرال آپلود کرد. مک‌لانهان از طریق رادیو پاسخ داد: "متشکرم، بومر". ما قصد داریم در حدود نود دقیقه یک کنفرانس ویدئویی داشته باشیم. مطلع شدم که قرار است رئیس ستاد مشترک ارتش و مشاور امنیت ملی شرکت کنند. کمی استراحت کن و کمی استراحت کن."
    
  بومر پاسخ داد: "من خوبم، قربان." "من در Skybolt پنهان می شوم، ایمیلم را دریافت می کنم و دوست دخترم را بررسی می کنم."
    
  "دوست دختر... جمع؟"
    
  بومر گفت: "نمی‌دانم، خواهیم دید که ایمیل‌ها چه می‌گویند. هیچ یک از آنها دوست ندارند من برای روزها و هفته ها در یک زمان ناپدید شوم، و من مطمئنا نمی توانم به آنها بگویم که تروریست ها را از فضا به جهنم می کشم."
    
  "اگر به آنها بگویید احتمالا شما را باور نمی کنند."
    
  بومر اعتراف کرد: خانم هایی که با آنها معاشرت می کنم، ایستگاه فضایی را از پمپ بنزین نمی شناسند - و من آن را دوست دارم. "آنها نمی دانند یا برایشان مهم نیست که من چه کار می کنم. تنها چیزی که آنها می خواهند توجه و گذراندن اوقات خوشی در شهر است و اگر به آن نرسیدند، راه خود را می روند."
    
  "به نظر تنهایی."
    
  بومر گفت: "به همین دلیل است که من همیشه ترجیح می دهم بیش از یک مورد در قلاب داشته باشم، آقا."
    
  "ممکن است در صورت برخورد با یکدیگر آتش بازی رخ دهد، نه؟"
    
  بومر گفت: "ما همیشه وصل هستیم، قربان." "بدون فخر فروشی، فقط یک واقعیت است. همانطور که گفتم، تنها چیزی که آنها می خواهند توجه است، و اگر مردم آنها را در کنار همدیگر ببینند، بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. علاوه بر این، اگر تا به حال صحبتی انجام شود..."
    
  پاتریک با خنده گفت: "صبر کن، صبر کن، من می دانم، بومر: "اگر مکالمه ای در جریان است، لازم نیست درگیر شوی." به من بگو چند نفر از آنها منتظر تو هستند."
    
  بومر پاسخ داد: بله قربان. قبل از اینکه مک لاناهان بیهوش شود، پرسید: "اوه، ژنرال؟"
    
  "ادامه هید".
    
  "متاسفم اگر زودتر از خط خارج شدم."
    
  پاتریک گفت: "من از شما انتظار دارم که در هر زمانی نظر و دیدگاه حرفه ای خود را با من در میان بگذارید، بومر، به خصوص در یک ماموریت." "اگر شما خارج از خط بودید، دریغ نمی‌کردم که به شما اطلاع دهم."
    
  "از تماشای آن حرامزاده‌ها که موشکی با کلاهک شیمیایی لعنتی روی آن نصب می‌کردند، خیلی عصبانی شدم. تنها کاری که می‌خواستم انجام دهم این بود که تعدادی دیگر را منفجر کنم."
    
  "من تو را می شنوم. اما راه اندازی این برنامه بسیار مهمتر است. هر دوی ما می دانیم که باید به خاطر آنچه در تهران اتفاق افتاد با انتقاد روبرو شویم - پرتاب موشک های بیشتر کمکی به ما نمی کرد.
    
  شاید نابودی چند تروریست دیگر آنها را مجبور کند که سر خود را پایین نگه دارند و چند روز دیگر در سوراخ های خود پنهان شوند."
    
  پاتریک با حوصله گفت: "ما سلاح های باورنکردنی در اختیار داریم، بومر - اجازه ندهیم قدرت به سرمان برود." این یک آزمایش عملیاتی بود، نه یک ماموریت واقعی. می دانم که بازی زئوس با چند موشک SkySTREAK وسوسه انگیز است، اما این چیزی نیست که ما اینجا هستیم. من را در شصت اینجا ملاقات کن."
    
  او پاسخ داد: بله قربان. درست قبل از اینکه ژنرال از سیستم خارج شود، بومر با خود یادآور شد که ژنرال از زمان شروع این حمله ایستگاه فضایی بیش از هر زمان دیگری خسته به نظر می رسید - شاید ترکیبی از تماشای انتشار سلاح های شیمیایی و پروازهای فضایی ماهانه اعصاب او را به هم ریخته باشد. بومر نیمی از سن خود را داشت، و گاهی اوقات استرس ناشی از سفر، مخصوصاً چرخش های سریع اخیر، رویکردهای High-G و ماموریت های رزمی متعددی که انجام می دادند، به سرعت او را خسته می کرد.
    
  بومر به سمت قسمت خدمه شنا کرد، هدفون های بی سیم و چشم های ویدئویی خود را برداشت و به سمت ماژول لیزر Skybolt در "پایین" ایستگاه شنا کرد. Skybolt قدرتمندترین و در نتیجه بحث برانگیزترین نمونه از فناوری ایستگاه بود، یک لیزر الکترون آزاد چند گیگاواتی که به اندازه کافی قدرتمند بود تا جو زمین را سوراخ کند و فولاد را در عرض چند ثانیه ذوب کند. Skybolt که به رادارهای برج نقره‌ای و سایر حسگرها متصل است، می‌تواند اهدافی به اندازه اتومبیل‌ها را مورد اصابت قرار دهد و زره بالایی همه تانک‌ها به جز پیشرفته‌ترین تانک‌های جنگی را بسوزاند. سازمان ملل که توسط همه دشمنان آمریکا به عنوان "سلاح کشتار جمعی" طبقه بندی شده است، سال ها خواستار غیرفعال کردن این سلاح شده است و تنها وتوی شورای امنیت آمریکا آن را زنده نگه داشته است.
    
  آن پیج، توسعه‌دهنده، اپراتور و مدافع اصلی Skybolt، روی زمین آماده می‌شد تا به کنگره شهادت دهد که چرا بودجه تسلیحات باید ادامه یابد، و بومر می‌دانست که تعداد بسیار کمی از افراد دیگر در ایستگاه تا به حال به این موضوع نزدیک شده‌اند. یک ژنراتور MHDG یا مگنتوهیدرودینامیکی که از دو راکتور هسته‌ای کوچک برای ارسال سریع جریانی از فلز مذاب از طریق میدان مغناطیسی به عقب و جلو برای تولید انرژی عظیم مورد نیاز لیزر استفاده می‌کند و هیچ مقدار محافظ یا اطمینانی از آن وجود ندارد. می‌تواند ترس‌ها یا ترس‌های هر کسی را از بین ببرد - به این معنی که او اغلب به ماژول می‌رفت تا کمی آرام شود. اندازه ماژول Skybolt تقریباً یک چهارم ماژول‌های اصلی ایستگاه بود، بنابراین داخل آن نسبتاً تنگ بود و با لوله‌ها، سیم‌ها و انواع رایانه‌ها و اجزای دیگر مملو بود، اما صدای زمزمه نرم پمپ‌های گردش درایو MHDG و رایانه‌های عالی بود. و تجهیزات ارتباطی آن را به مکان مورد علاقه بومر برای معاشرت تبدیل کرد.او می توانست برای مدتی از دیگران کناره گیری کند.
    
  بومر هدفون و چشم های ویدیویی خود را به رایانه های ماژول متصل کرد، وارد سیستم شد و شروع به دانلود ایمیل کرد. در حالی که هدفون و عینک ایمنی مشکل بود، حریم خصوصی بسیار کمی در برج نقره ای وجود داشت، حتی در غلاف های بزرگ، بنابراین تنها شباهت حریم خصوصی به فضای بین گوش ها محدود می شد. همه تصور می کردند که اگر پرسنل مرکز تسلیحات هوافضای فوق محرمانه و با فناوری پیشرفته در ایستگاه فضایی حضور داشته باشند، تمام ارسال های ورودی و خروجی از هر نوع ضبط و نظارت می شود، بنابراین "محرمانه بودن" در بهترین حالت یک ایده پوچ بود.
    
  این چیز خوبی است که او زحمت پوشاندن این دنده را به خود داد، زیرا ایمیل های ویدیویی دوست دخترش قطعاً برای مشاهده عمومی نبودند. ویدیوی کلویی معمولی بود: "بومر، لعنتی کجایی؟" ماجرا از آنجایی شروع شد که کلویی جلوی تلفن ویدیویش نشست و از خودش عکس گرفت. "دارم از اینکه اینطور ناپدید میشی خسته میشم. هیچ کس در واحد شما چیزی به من نمی گوید. اون گروهبانی که تلفن رو جواب میده باید از نیرو اخراج بشه. کلویی هر مردی را که فوراً او را کتک نمی‌زند، "پهلو" خطاب می‌کرد، و معتقد بود که همجنس‌گرا بودن تنها دلیلی است که هیچ مرد عادی نمی‌خواهد فوراً او را به لعنت بفرستد.
    
  او لحظه ای مکث کرد، چهره هایش کمی نرم شد، و بومر می دانست که نمایش در شرف شروع است، "بهتر است با آن عوضی بلوند مو سیخ، تامی یا ترزا، یا هر چه اسمش باشد، نباشی." شما در خانه او هستید، نه، یا شما دو نفر به مکزیک یا هاوایی پرواز کردید، درست است؟ شما دو نفر فقط لعنتی کردید و دارید ایمیلتان را چک می‌کنید، درست است؟" کلویی تلفن تصویری را روی میز گذاشت، دکمه های بلوزش را باز کرد و سینه های بزرگ و محکمش را از زیر سوتین بیرون آورد. "اجازه دهید فقط به شما یادآوری کنم، بومر، آنچه را که اینجا از دست می دهید." انگشتش را به صورت حسی در دهانش گذاشت، سپس با آن دور نوک سینه هایش را حلقه کرد. "الاغت را به اینجا برگردان و با آن فاحشه های بلوند بطری متعفن معاشرت نکن." لبخند فریبنده ای زد و سپس گوشی را قطع کرد.
    
  بومر در حالی که پیغام‌هایش را مرور می‌کرد، زمزمه کرد: "عزیه‌ی دیوانه، اما مصمم بود به محض بازگشت او را پیدا کند. پس از پیش نمایش پیام های اضافی، متوقف شد و بلافاصله کد دسترسی به سرور اینترنت ماهواره ای را وارد کرد. یکی دیگر از مزایای ابتکار جدید فضایی آمریکا، با محوریت ایستگاه فضایی آرمسترانگ، دسترسی قریب الوقوع دسترسی به اینترنت تقریباً جهانی از طریق مجموعه ای متشکل از بیش از صد ماهواره در مدار پایین بود که دسترسی به اینترنت با سرعت پایین جهانی را به علاوه ده زمین ثابت فراهم می کرد. ماهواره هایی که دسترسی پهن باند پرسرعت به اینترنت را در سراسر نیمکره شمالی فراهم می کردند.
    
  پاسخ جان مسترز، لحظاتی پس از برقراری ارتباط تلفن تصویری با آدرس امن مشخص شده، "بدون آدرس IP، بدون برنامه های افزودنی، بدون شناسه سرور فعال عمومی - باید از فضا تماس گرفته شود." جان مسترز معاون Sky Masters Inc.، یک شرکت کوچک تحقیق و توسعه با فناوری پیشرفته بود که بسیاری از فناوری‌های نوظهور هوافضا، از ریزماهواره‌ها گرفته تا شتاب‌دهنده‌های فضایی را توسعه داده و مجوز داد. مسترز، دانشمند و مهندس با چندین دکترا و یکی از مبتکرترین طراحان و متفکران هوافضا در جهان محسوب می شود، شرکت خود را در سن بیست و پنج سالگی تأسیس کرد و هنوز هم مانند یک آدم گیک، عجیب و غریب و آسان به نظر می رسید و رفتار می کرد. اعجوبه رفتن "از اینکه به من زنگ زدی متشکرم، بومر."
    
  "مشکلی نیست، جان."
    
  "اوضاع بالا چطور است؟"
    
  "عالی. خوب."
    
  من می دانم که شما نمی توانید در مورد این موضوع در سرور ماهواره ای صحبت کنید، حتی اگر رمزگذاری شده باشد. فقط می خواستم مطمئن شوم که حالت خوب است."
    
  "متشکرم. من خوبم ".
    
  مکث کوتاهی بود. سپس: "تو کمی افسرده به نظر میرسی، دوست من."
    
  "نه".
    
  "خوب". مکثی دیگر "بنابراین. نظر شما در مورد پیشنهاد من چیست؟
    
  بومر گفت: "این بسیار سخاوتمندانه است، جان. مطمئن نیستم که لیاقت این را دارم یا نه.
    
  "اگر فکر نمی کردم شما موافق باشید، من این را پیشنهاد نمی کنم."
    
  "و من می توانم روی هر چیزی که می خواهم کار کنم؟"
    
  مسترز گفت: "خب، امیدواریم بتوانیم از شما در پروژه‌های دیگر کمک کنید، اما من از شما می‌خواهم بهترین کاری را که انجام می‌دهید انجام دهید: خارج از چارچوب فکر کنید و پروژه‌هایی را ایجاد کنید که تازه، نوآورانه و شگفت‌انگیز باشند." من سعی نمی کنم بازار هوافضا را بازی کنم یا پیشی بگیرم، بومر - من سعی می کنم آن را شکل دهم. این کاری است که من از شما می خواهم انجام دهید. شما به هیچ کس جز من پاسخ نخواهید داد، و می توانید تیم، پروتکل های خود، رویکرد طراحی و ضرب الاجل خود را انتخاب کنید - البته در حد منطق. تو با ایده هایت مرا از پارک بیرون می کنی و من تا آخر از تو حمایت خواهم کرد."
    
  "و این رقم تقریبی بودجه برای آزمایشگاه من است...؟"
    
  "آره؟" - من پرسیدم.
    
  "آیا این واقعی است، جان؟"
    
  مسترز خندید: "این فقط یک نقطه شروع است، بومر حداقل است. "شما آن را به صورت مکتوب می خواهید، فقط آن را بگویید، اما من به شما تضمین می کنم که بودجه سخاوتمندانه ای برای ایجاد تیمی برای تحقیق و ارزیابی پروژه های خود خواهید داشت."
    
  با این حال، برای کل واحد کافی نیست. نیاز خواهم داشت-"
    
  مسترز با هیجان حرفش را قطع کرد: "تو نمی فهمی، بومر. این پول فقط برای شما و تیم شما است و بین همه افراد در بخش، پروژه‌های موجود، یا برنامه‌ها یا فناوری‌های مورد تأیید شرکت توزیع نمی‌شود."
    
  "شوخی می کنی!"
    
  مسترز گفت: "برادر من به عنوان یک حمله قلبی جدی هستم." "و این به دلیل مواردی مانند هزینه های کل شرکت، الزامات مطابقت یا امنیت نیست، بلکه به دلیل هزینه های مرتبط با تیم شما و پروژه است. من معتقدم که به بهترین مهندسانمان ابزارهایی را بدهم که برای انجام کارهایشان نیاز دارند."
    
  "من نمی توانم این را باور کنم. من هرگز نشنیده ام که شرکت کوچکی مانند این سرمایه گذاری کند."
    
  مسترز گفت: "باور کن، بومر. ما ممکن است کوچک باشیم، اما سرمایه‌گذاران و هیئت مدیره‌ای داریم که بزرگ فکر می‌کنند و انتظار دارند اتفاقات بزرگ بیفتد."
    
  "سرمایه گذاران؟ هيئت مدیره...؟"
    
  مسترز گفت: "همه ما به کسی پاسخ می دهیم، بومر." من شرکتم را به تنهایی با هیئت مدیره ای که با دقت انتخاب شده بود اداره کردم و همه چیز خوب بود تا اینکه پروژه ها کوچکتر شدند و پول کم شد. سرمایه‌گذاران زیادی بودند که می‌خواستند بخشی از کاری باشند که ما اینجا انجام می‌دادیم، اما هیچ‌کس نمی‌خواهد صدها میلیون دلار برای نمایش یک نفره بگذارد. ما عمومی هستیم و من دیگر رئیس جمهور نیستم، اما همه می دانند که من معجزه می کنم."
    
  "من نمی دانم..."
    
  "نگران هیئت مدیره نباش، بومر. شما به من گزارش دهید به خاطر داشته باشید، من شما را مجبور می کنم برای هر سنت کار کنید. من از شما انتظار چیزهای بزرگی خواهم داشت و در مورد چیزهایی که در مورد درخواست های دولت برای پیشنهادات می دانم یا کشف می کنم اشکالاتی را در گوش شما قرار خواهم داد، اما همانطور که گفتم، نمی خواهم منتظر کمی سوسیس باشید. در پنتاگون به ما خواهد گفت که چه چیزی ممکن است بخواهند - من از ما می خواهم به آنها بگوییم که آنها چه می خواهند. پس چی میگی؟ شما داخل هستید؟
    
  "من در مورد آن فکر می کنم، جان."
    
  "خوب. مشکلی نیست می دانم تعهد شما به نیروی هوایی هشت ماه دیگر به پایان می رسد، درست است؟" بومر حدس می زد که جان مسترز تا روزی که تعهد آموزشی او به آموزش خلبانی نیروی هوایی به پایان رسید، این را می دانست. تضمین می‌کنم که قبل از آن، کمیسیون‌های منظم به همراه یک جایزه بزرگ به شما پیشنهاد می‌دهند. آنها ممکن است سعی کنند با گفتن اینکه شما تخصص انتقادی دارید مانع شما شوند، اما در صورت لزوم با آن برخورد خواهیم کرد. من به اندازه کافی با نیروی هوایی قرارداد دارم و به اندازه کافی دوستان در پنتاگون دارم که به آنها فشار بیاورم تا به تصمیمات شما احترام بگذارند. در پایان روز، شما قرار نیست برای یک شرکت هواپیمایی کار کنید یا مشاور یا لابیست باشید، بلکه برای شرکتی کار خواهید کرد که نسل بعدی تجهیزات را برای آنها ایجاد می کند.
    
  "وسوسه انگیز است."
    
  جان مسترز گفت: "شرط می بندم که این کار را بکن، بومر." "نگران هیچ چیز نباش. یه چیز دیگه رفیق می‌دانم که از تو بزرگ‌تر هستم، احتمالاً به اندازه‌ای بزرگ هستم که اگر خیلی زود شروع کنم، بتوانم پدرت باشم، بنابراین می‌توانم به شما هشدار کوچکی بدهم."
    
  "این چیه جان؟"
    
  می‌دانم که تلاش برای اینکه به شما بگویم راحت باشید، ایمن بازی کنید و شاید به دفعات در مأموریت‌ها پرواز نکنید، مانند این است که بخواهم به گلدن رتریور خود بگویم از دریاچه دوری کند، اما من نمی‌خواهم یک معاون آینده شرکت داشته باشم. تحقیق و توسعه تبدیل به یک ستاره در حال تیراندازی شده است، پس آرام باشید، باشه؟"
    
  "معاون رئيس جمهور؟"
    
  "اوه، من این را با صدای بلند گفتم؟" استادان آشفته نیستند. تو قرار نبود این را بشنوی. فراموش کن که گفتم فراموش کنید که هیئت مدیره آن را در نظر گرفت اما نخواست من آن را فاش کنم. وقت آن است که قبل از اینکه در مورد چیز دیگری که هیئت مدیره در حال انجام است به شما بگویم... اوه، تقریباً دوباره این کار را انجام دادم. بعداً، بومر."
    
    
  دفتر رئیس جمهور، کرملین، مسکو، فدراسیون روسیه
  کمی بعد
    
    
  هنگامی که رئیس جمهور فدراسیون روسیه لئونید زویتین به سرعت وارد اتاق کنفرانس شد، سالن با صدای بلند مورد توجه قرار گرفت و رئیس دفتر خود پیتر اورلف و دبیر شورای امنیت آناتولی ولاسوف همراهی شد. الکساندرا خدروف وزیر امور خارجه؛ و رئیس اداره امنیت فدرال ایگور تروزنف. زویتین و افسرانی که قبلاً در اتاق بودند - ژنرال کوزما فورزینکو، رئیس ستاد، دستور داد: "در صندلی های خود بنشینید." ژنرال نیکولای اوستانکو، رئیس ستاد نیروی زمینی؛ و ژنرال آندری درزوف، رئیس ستاد نیروی هوایی، به سمت صندلی های خود حرکت کردند. "بنابراین. من به جنگنده ما دستور دادم در صورت شلیک موشک به بمب افکن آمریکایی بدون سرنشین حمله کند و از آنجایی که ما به سرعت در حال ملاقات هستیم، فکر می کنم این کار انجام شد و ما هم انجام دادیم. چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  ژنرال درزوف در پاسخ گفت: یک بمب افکن B-1 آمریکا با موفقیت موشکی را از آن سوی دریای خزر پرتاب کرد که طبق گزارش ها یک واحد حزب الله که برای پرتاب موشک از یک مجتمع مسکونی در جنوب شرق تهران آماده بود، منهدم شد. "موشک مستقیماً به تیم پرتاب اصابت کرد و کل خدمه را کشت..." او مکث کرد و سپس افزود: "از جمله مشاور نیروهای ویژه ما. سپس بمب افکن -"
    
  زویتین با بی حوصلگی گفت: "صبر کن ژنرال، یک لحظه صبر کن." "از فراز دریای خزر موشک پرتاب کردند؟ منظورتان موشک کروز است، نه بمب هدایت شونده با لیزر یا موشک هدایت شونده با تلویزیون؟" بسیاری از کسانی که دور میز بودند، چشمانشان را ریز کردند، نه به این دلیل که از لحن یا سوال زویتین خوششان نمی آمد، بلکه به این دلیل که در یک جلسه مخفیانه در کرملین به فردی با چنین لهجه مشخص غربی عادت نداشتند.
    
  لئونید زویتین، یکی از جوانترین رهبران روسیه از زمان سقوط تزارها، در خارج از سن پترزبورگ به دنیا آمد، اما تحصیل کرد و بیشتر عمر خود را در اروپا و ایالات متحده گذراند، و به همین دلیل تقریباً هیچ لهجه روسی نداشت مگر اینکه بخواهد یا نخواست. برای مثال، هنگام صحبت با شهروندان روسیه در یک گردهمایی سیاسی به آن نیاز دارید. زویتین که اغلب در سرتاسر جهان با ستاره‌ها و خانواده‌های سلطنتی ظاهر می‌شد، از دنیای بانکداری و مالی بین‌المللی بود تا سیاست یا ارتش. پس از چندین دهه حضور روسای سیاسی قدیمی و خسته کننده یا سرسپردگان بوروکراتیک به عنوان رئیس جمهور، انتخاب لئونید زویتین توسط اکثر روس ها به عنوان یک نفس تازه تلقی می شد.
    
  اما در پشت دیوارهای مخفی کرملین، او چیزی کاملاً متفاوت از فقط کت و شلوارهای ابریشمی گران قیمت، مدل موی بی عیب و نقص، سبک جت ستر و لبخند میلیون دلاری بود - او در سنت بزرگ قدیمی روسیه عروسک گردانی بود، به همان اندازه که سرد، حسابگر و حسابگر بود. فاقد ویژگی های شخصیتی گرم یا گرم، مانند بدترین ویژگی های پیشینیان خود. از آنجایی که او هیچ تجربه سیاسی، اداری، نظامی یا اطلاعاتی نداشت، هیچ کس نمی دانست که زویتین چگونه فکر می کند، چه می خواهد، یا متحدان یا کاپیتان های او در دولت چه کسانی هستند - عوامل او می توانند هر کسی و در هر کجا باشند. این امر بسیاری از کرملین را غافلگیر، مشکوک، ساکت و حداقل آشکارا وفادار کرد.
    
  "نه، قربان - موشک سریعتر از چهار ماخ پرواز کرد که حداکثر سرعتی است که رادار جنگنده ما می تواند هدف را ردیابی کند. من آن را به عنوان یک موشک هدایت شونده با سرعت بالا توصیف می کنم.
    
  "پس فرض می‌کنم شما زمان پرتاب و زمان نوردهی را مقایسه کردید و به عددی رسیدید؟"
    
  "بله قربان." دردی در چشمانش موج می زد - هیچ کس نمی توانست بگوید به این دلیل بود که ژنرال می ترسید خبر بدی را به رئیس جمهور بگوید، یا به این دلیل که این پسر جوان با لهجه خارجی سخنرانی می کرد.
    
  زویتین برای رئیس ستاد نیروی هوایی گفت: "اما شما عددی را که محاسبه کردید باور نمی کنید. بدیهی است که این سلاح چیزی بود که ما انتظارش را نداشتیم. سرعت چند بود ژنرال؟"
    
  "سرعت متوسط، پنج امتیاز هفت ماخ."
    
  "تقریبا شش برابر سرعت صوت؟ این خبر باعث شد هر افسر امنیتی روی صندلی خود بنشیند. و این یک سرعت متوسط بود، یعنی حداکثر سرعت... ده ماخ بود؟ آمریکایی ها موشک تهاجمی دارند که می تواند با ده ماخ پرواز کند؟ چرا ما از این خبر نداشتیم؟"
    
  ژنرال فورزینکو گفت: "حالا می دانیم قربان." آمریکایی‌ها اشتباه کردند که از اسباب‌بازی جدید خود با یکی از جنگنده‌های ما در نوک بال استفاده کردند."
    
  زویتین پیشنهاد کرد: "ظاهراً آنها به اندازه کافی نگران جنگنده ما نبودند که گشت یا حمله خود را لغو کنند.
    
  ژنرال آندری دارزوف، رئیس ستاد نیروی هوایی گفت: "این چیزی بود که آمریکایی‌ها آن را "بررسی عملیاتی" می‌نامند، آقا. درزوف، خلبان کوتاه قد و زخمی بمب افکن نیروی هوایی، ترجیح داد سرش را تاس بتراشد زیرا می دانست که این کار برای بسیاری از مردم، به ویژه سیاستمداران و بوروکرات ها چقدر ترسناک است. او زخم‌های سوختگی قابل‌توجهی در سمت چپ گردن و دست چپ داشت و همچنین انگشت چهارم و پنجم دست چپ خود را از دست داده بود که همگی در نتیجه جراحات وارده در جریان بمباران پایگاه هوایی انگلس، بمب‌افکن اصلی روسیه بود. پایگاه، چندین سال قبل از آن زمانی که او به عنوان فرمانده یک بخش هوانوردی دوربرد خدمت می کرد.
    
  درزوف چیزی جز تلافی خونین برای ویرانی کاملی که در حمله غافلگیرانه به انگلس به مقر او وارد شد، نمی خواست و قول انتقام از فرمانده نیروی هوایی ایالات متحده که آن را طراحی و اجرا کرد... ژنرال پاتریک مک لاناهان.
    
  در زمان رئیس سابق ستاد ارتش تبدیل به رئیس جمهور آناتولی گریزلوف، که به اندازه دارزوف خواهان انتقام از ایالات متحده بود، به زودی فرصت خود را بدست آورد. درست یک سال بعد، آندری دارزوف معمار طرحی برای اصلاح بمب‌افکن‌های دوربرد Tu-95 Bear، Tu-26 Backfire و Tu-160 Blackjack با کاوشگرهای سوخت‌گیری در هوا بود تا به آنها بردی برای حمله به ایالات متحده بدهد. . این یک طرح جسورانه و جاه طلبانه بود که اکثر بمب افکن های دوربرد ایالات متحده و مراکز کنترل بیش از نیمی از موشک های بالستیک قاره پیمای با کلاهک هسته ای مستقر در زمین را نابود می کرد. این حمله ویرانگر بیش از سی هزار نفر را کشت، هزاران نفر را مجروح یا بیمار کرد و خیلی زود به "هولوکاست آمریکایی" معروف شد.
    
  اما درزوف تا آخر به حرف دشمن قسم خورده خود پاتریک مک لانهان گوش نکرد. هنگامی که ضدحمله مک‌لاناهان تقریباً معادل تعداد قوی‌ترین موشک‌های بالستیک قاره‌پیما سیلد و متحرک روسیه را منهدم کرد، کسی مجبور شد مقصر باشد - به جز ژنرال گریزلوف، رئیس‌جمهور وقت روسیه، که در جریان حمله هوایی آمریکا به مرکز فرماندهی زیرزمینی ریازان او کشته شد. درزوف بود. او متهم شد که تصمیم گرفته است تمام هواپیماهای سوخت‌رسان ایلیوشین 78 و توپولف 16 را در یکی از پایگاه‌های هوایی منزوی در سیبری، یاکوتسک مستقر کند، و به این دلیل که امنیت کافی در آنجا را فراهم نکرده است و به مک‌لاناهان و نیروهای نیروی هوایی‌اش اجازه داده است پایگاه را تصرف کنند و از مقدار زیادی استفاده کنند. سوخت ذخیره شده در آنجا، که توسط بمب افکن های مک لاناهان برای شکار و نابودی نیروهای بازدارنده هسته ای مستقر در روسیه استفاده می شد.
    
  دارزوف به ژنرال تک ستاره تنزل یافت و به یاکوتسک فرستاده شد تا بر پاکسازی و در نهایت بسته شدن این پایگاه زمانی حیاتی سیبری نظارت کند - زیرا در تلاش برای نابودی بمب افکن های مک لاناهان در زمین، گریزلوف دستور حمله به یاکوتسک با عملکرد کم را صادر کرد. سلاح های هسته ای. اگرچه تنها چهار کلاهک از ده‌ها کلاهک هسته‌ای به سپر موشکی مک‌لاناهان در اطراف پایگاه نفوذ کرد و همه از ارتفاع بالا برای به حداقل رساندن ریزش رادیواکتیو شلیک شدند، بیشتر پایگاه به شدت آسیب دید و قلب آن هموار و غیرقابل سکونت شد. گمانه زنی های زیادی وجود داشت مبنی بر این که ستاد کل امیدوار بود که درزوف به دلیل رادیواکتیویته طولانی مدت بیمار شود تا آنها از مشقت های حذف ژنرال جوان محبوب و باهوش در امان بمانند. یک افسر
    
  اما درزوف نه تنها نمرده، بلکه مدت زیادی در تبعید مجازی در سیبری باقی نماند. در جبهه بهداشت، دارزوف و کارکنان ارشد وفادارش با استفاده از تجهیزات ضدعفونی کننده رادیواکتیو که توسط آمریکایی ها به جا مانده بود، هنگام تخلیه پرسنل خود از یاکوتسک جان سالم به در بردند. از نظر شغلی و اعتباری، او بدون تسلیم شدن در برابر ناامیدی زنده ماند، در حالی که به نظر می رسید همه جهان علیه او هستند.
    
  با حمایت مالی و معنوی یک بانکدار جوان سرمایه گذاری به نام لئونید زویتین، دارزوف این پایگاه را بازسازی کرد و خیلی زود آن را به جای آماده شدن برای تخریب و رها کردن، دوباره به کار گرفت. این اقدام صنعت نفت و گاز روسیه را در سیبری احیا کرد، که بر پایه پشتیبانی و تدارکات بسیار مورد نیاز متکی بود و دولت درآمدهای کلانی از نفت سیبری به دست آورد که بیشتر آن از طریق خطوط لوله جدید به ژاپن و چین فروخته شد. فرمانده جوان پایگاه توجه و قدردانی ثروتمندترین و موفق ترین بانک سرمایه گذاری روسیه، لئونید زویتین را به خود جلب کرد. به لطف حمایت زویتین، دارزوف به مسکو بازگردانده شد، به ژنرال چهار ستاره ارتقا یافت و در نهایت توسط رئیس جمهور تازه منتخب زویتین به عنوان رئیس ستاد نیروی هوایی منصوب شد.
    
  فورزنکو گفت: "آمریکایی ها ابتکار عمل را به دست گرفتند و یک سلاح هوا به زمین مافوق صوت جدید به نمایش گذاشتند." این نشان می دهد که آنها چقدر به خود اعتماد دارند و این نقطه ضعف آنها خواهد بود. میلیون دلار، انهدام یک کامیون و یک موشک دست ساز به ارزش چندین دلار.
    
  ژنرال من فکر می کنم آنها کاملاً حق دارند که مطمئن باشند - آنها می توانند به راحتی و به راحتی هر هدفی را از فاصله دویست مایلی به سرعت و با دقت از بین ببرند، همانطور که کودکی که با تفنگ .22 از فاصله بیست متری به یک قوطی حلبی شلیک می کند. زویتین گفت. بسیاری از ژنرال ها هم به دلیل سردرگمی در برخی اصطلاحات غربی زویتین و هم در تلاش برای درک زبان روسی با لهجه شدید او، ابروهای خود را در هم فرو کردند. علاوه بر این، آنها این کار را درست جلوی چشم ما انجام دادند، زیرا می دانستند که ما کارایی سلاح را مشاهده و ارزیابی خواهیم کرد. این یک تظاهرات به نفع ما و همچنین یک سلاح بسیار مؤثر ترور علیه اسلام‌گرایان بود." زویتین رو به درزوف کرد. "آندری، جنگنده ای که بمب افکن B-1 را دنبال می کرد، چه اتفاقی افتاد؟"
    
  رئیس ستاد نیروی هوایی پاسخ داد: "خلبان به سلامت فرود آمد، اما بیشتر تجهیزات الکترونیکی هواپیمایش کاملاً از کار افتاده بود.
    
  "چطور؟ دوباره سلاح های تراهرتز آنها؟
    
  درزوف پاسخ داد: "شاید، اما سلاح آمریکایی به اصطلاح T-ray یک سلاح زیر اتمی با طیف گسترده است که مدارهای الکترونیکی را در بردهای بیش از ششصد کیلومتر نابود می کند. هیچ ایستگاه دیگری هیچ گونه اختلالی را گزارش نکرد. خلبان گزارش داد که به محض شلیک موشک‌هایش، جنگنده‌اش به سادگی خاموش می‌شود."
    
  "منظور شما این است که موشک خود به خود خاموش شد."
    
  "نه آقا. تمام هواپیما خود به خود خاموش شد، انگار خلبان همه چیز را به یکباره خاموش کرده است.
    
  "چه طور ممکنه؟"
    
  دارزوف گفت: "شاید سلاح های تراهرتز قادر به انجام این کار باشند. تا زمانی که به گزارش خطاهای کامپیوتری جنگنده نگاه نکنیم، متوجه نخواهیم شد. اما حدس من این است که مک‌لاناهان سیستم "نتروژن" خود را بر روی بمب‌افکن‌های Dreamland و احتمالاً روی همه هواپیماها و فضاپیماهای خود مستقر کرده است."
    
  "Nontruzia"؟ این چیه؟"
    
  دارزوف توضیح داد: "توانایی "هک" سیستم های کامپیوتری دشمن از طریق هر سنسور یا آنتنی که سیگنال های دیجیتال را دریافت می کند. ما به طور کامل این فرآیند را درک نمی کنیم، اما بمب افکن ها می توانند سیگنالی را ارسال کنند که مانند هر دستورالعمل یا پیام دیجیتال دیگری دریافت و پردازش می شود. سیگنال دشمن می‌تواند فریب‌های رادار، پیام‌های رمزگذاری شده گیج‌کننده، ورودی‌های کنترل پرواز یا حتی دستورات الکترونیکی به سیستم‌های هواپیما باشد..."
    
  زویتین گفت: "به عنوان مثال، دستور توقف کار. او سرش را تکان داد. ظاهراً او می توانست به میگ دستور دهد که مستقیماً به پایین یا در یک دایره پرواز کند - خوشبختانه او فقط دستور توقف آن را داد. باید آنقدر ثروتمند بودن خوب باشد که بتوانید چنین اسباب بازی های شگفت انگیزی برای بارگیری در هواپیماهای خود بسازید. سرش را تکان داد. "به نظر می رسد دوست قدیمی شما هنوز در بازی است، ژنرال؟"
    
  درزوف گفت: بله قربان. "پاتریک مک لانهان." او لبخند زد. من از فرصتی برای مبارزه مجدد با او استقبال می‌کنم و به خاطر زندانی کردن مردان و زنانم، تسخیر پایگاه من و دزدیدن سوختم به او پاسخ می‌دهم. با این حال، از آنجایی که من متوجه شدم، او ممکن است خیلی بیشتر اینجا نباشد. دولت جدید اصلاً او را دوست ندارد."
    
  زویتین گفت: "اگر مک‌لاناهان اطلاعات سیاسی داشت، در لحظه ادای سوگند ریاست جمهوری جدید استعفا می‌داد. "بدیهی است که این اتفاق نیفتاد. یا مک‌لاناهان فداکارتر یا احمق‌تر از آن چیزی است که ما فکر می‌کردیم، یا گاردنر او را اخراج نمی‌کند، به این معنی که او ممکن است آن بوفونی نباشد که ما فکر می‌کنیم." به ژنرال های اطرافش نگاه کرد. مک‌لاناهان و اسباب‌بازی‌های پیشرفته‌اش را که هرگز ساخته نمی‌شوند فراموش کنید - او بهترین است، اما او تنها یک مرد است و به جای اینکه در کاخ سفید باشد در این پایگاه وحشتناک در صحرای نوادا حبس شده است. اکنون، به این معنی که هیچ کس دیگری فرصت گوش دادن به او را ندارد." او رو به تروزنیف، رئیس اداره امنیت فدرال، سازمان جانشین KGB، پرسید: "مشاور" شما در ایران چطور؟ آیا او را از آنجا بیرون آوردی؟"
    
  رئیس اف‌اس‌بی پاسخ داد: "آره قربان، چه چیزی از او باقی مانده است".
    
  "خوب. آخرین چیزی که ما به آن نیاز داریم این است که یک بازپرس آمریکایی یا ایرانی مبتکر لباس یا سلاح روسی را بیابد که با انبوهی از اعضای بدن ایرانی مخلوط شده است.
    
  تروزنف گفت: "او با یک مامور دیگر جایگزین شد." او با عصبانیت رو به الکساندرا خدروف، وزیر امور خارجه کرد. "دادن سلاح‌هایی مانند 9K89 به این حرامزاده‌های حزب‌الله اتلاف وقت و پول است و در درازمدت به ما آسیب می‌زند. ما باید از دادن چنین موشک های پیشرفته به آنها دست برداریم و اجازه دهیم آنها به شلیک کاتیوشاها و خمپاره های دست ساز به سوی همدستان ایرانی برگردند.
    
  زویتین خاطرنشان کرد: شما با توصیه ژنرال فورزینکو مبنی بر ارسال موشک هورنت به ایران موافقت کردید.
    
  تروزنیف گفت: "من موافقت کردم که از موشک هورنت برای حمله به پایگاه‌های ارتش و نیروی هوایی ایران با کلاهک‌های انفجاری قوی و کلاهک‌های مین‌گذار استفاده شود، نه اینکه آنها را بی‌رویه به سمت شهر شلیک کند. نقطه پرتاب در لبه حداکثر برد موشک برای اصابت به پایگاه هوایی دوشان تپه بود که به ما گفتند هدفی بود که قرار بود بزنند. طبق گزارش‌ها، خدمه حزب‌الله پاهای خود را روی پرتاب موشک کشاندند و حتی به کودکان اجازه دادند که بیایند و پرتاب را تماشا کنند. این موضوع بارها گزارش شده است."
    
  ژنرال دارزوف گفت: "ما بدیهی است که باید به شورشیان دستور دهیم که تاکتیک های خود را اکنون که در مورد این سلاح های جدید آمریکایی می دانیم، تنظیم کنند.
    
  آیا به آنها دستور می دهید که دم کرده سمی خود را به کلاهک اضافه نکنند؟ - تروزنف پرسید.
    
  "در مورد چی صحبت می کنی کارگردان؟"
    
  رئیس FSB با عصبانیت گفت: "مبارزان حزب‌الله در کلاهک موشک هورنت نوعی مخلوط از سلاح‌های شیمیایی مشابه گاز خردل، اما بسیار مؤثرتر، پر کردند. این گاز باعث کشته شدن ده ها نفر در خیابان و زخمی شدن ده ها نفر دیگر شد.
    
  آیا آنها گاز خردل خود را ساخته اند؟
    
  تروزنف گفت: "نمی دانم آنها آن را از کجا آورده اند، قربان - ایران مهمات شیمیایی زیادی دارد، بنابراین شاید آنها را دزدیده اند یا مخفیانه ذخیره کرده اند." این ماده با اصابت موشک آمریکایی منفجر شد. اما نکته اینجاست که آنها دستورات ما را زیر پا گذاشتند و با کلاهک غیرمجاز به یک هدف غیرمجاز حمله کردند. تنها چند موشک پرتاب از کامیون‌ها وجود دارند که فیوزهای مورد نیاز برای انجام حمله شیمیایی را دارند - آمریکایی‌ها در کشف اینکه ما موشک‌های هورنت را به ایرانی‌ها رسانده‌ایم مشکلی ندارند.
    
  زویتین دستور داد: "حالا مختاز را به تلفن وصل کنید. رئیس ستاد اورلف بلافاصله با تلفن تماس گرفت.
    
  تروزنیف گفت: "اکنون که پاسداران جنگجویان خارجی را از سراسر جهان برای پیوستن به این جهاد لعنتی علیه کودتای بوجازی جذب کرده است، فکر نمی کنم روحانیون کنترل شدیدی بر نیروهای خود داشته باشند." آیت الله حسن محتاز، سابق رایزن ملی دفاع از ایران - و عالی‌ترین عضو حکومت سابق ایران برای زنده ماندن از پاکسازی خونین اسلام‌گرایان در بوجازی - در تبعید به عنوان رئیس‌جمهور معرفی شد و از همه مسلمانان جهان خواست به ایران بیایند و علیه نظام جدید مبارزه کنند. حکومت نظامی-سلطنتی قیام ضد ایرانیان به سرعت رشد کرد و ده ها هزار مبارز مسلمان شیعه از سراسر جهان به فتوای علیه بوجازی پاسخ دادند. بسیاری از شورشیان توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران آموزش دیده بودند، بنابراین اثربخشی رزمی آنها حتی بیشتر بود. چند روز پس از فراخوان مختاز، بیشتر شهرهای ایران جدید درگیر نبردهای شدیدی بودند.
    
  اما بخشی از هرج و مرج در ایران ناشی از این واقعیت بود که رهبر کودتا، ژنرال حصارک الکان بوجازی، به طور غیرقابل توضیحی از تشکیل دولت جدید خودداری کرد. بوجازی، رئیس سابق ستاد و فرمانده سابق نیروی دفاع داخلی شبه نظامی که با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می جنگید، یک کودتای موفقیت آمیز خیره کننده را رهبری کرد و اکثر حاکمان مذهبی ایران را کشت و بقیه را برای فرار به ترکمنستان همسایه فرستاد. فرض بر این بود که بوجازی به همراه حسین یاسینی رئیس سابق ستاد ارتش، افسران نیروهای مسلح عادی و حامیان یکی از خانواده‌های سلطنتی سابق ایران، کاگف‌ها، کنترل پایتخت تهران را به دست گرفته و دولت تشکیل می‌دهند. حتی نامی انتخاب شد - جمهوری دموکراتیک ایران که نشان دهنده جهت روشنی است که مردم می خواستند در پیش بگیرند - و این کشور اکنون به جای نام "ایران" با نام تاریخی "پرشیا" خوانده می شد. در سال 1935 توسط رضاشاه پهلوی استفاده شود، فقط حامیان حکومت دینی هنوز از نام "ایران" استفاده می‌کردند.
    
  ژنرال درزوف گفت: "اما من فکر نمی‌کنم که ما نباید تسلیح شورشیان را متوقف کنیم. هر حمله موفقیت آمیزی به ایرانیان آنها را تضعیف خواهد کرد. ما به صبر نیاز داریم."
    
  الکساندرا خدروف، وزیر امور خارجه، گفت: "و هر بار که جهادی‌ها موشک دیگری را به داخل شهر پرتاب می‌کنند و زنان و کودکان بی‌گناه را می‌کشند، شورشیان به همان سرنوشت دچار می‌شوند - آنها نیز مانند روسیه، ژنرال، ضعیف می‌شوند". الکساندرا خدروف قد بلند، تیره و به همان اندازه اغواکننده بود که هر زن در بالاترین رده های حکومت روسیه می توانست باشد، بالاترین رتبه زنی بود که تا به حال در کرملین خدمت کرده بود. او مانند زویتین در امور مالی بین‌المللی کار می‌کرد، اما به‌عنوان مقیم مادام العمر مسکو و مادر متاهل دو فرزند، شهرت رئیسش را نداشت. خدروف جدی و باهوش، بدون ارتباطات سیاسی گسترده، مغزهای پشت سر ریاست جمهوری به شمار می رفت. اگر دیده شویم که از قاتلان کودکان حمایت می کنیم، حتی بدتر به نظر می رسیم."
    
  رو به زویتین کرد. "محتاز باید راهی برای آرام کردن جهادی‌ها بیابد، آقای رئیس‌جمهور، بدون اعمال فشار بر بوزازی و کاگف برای تسلیم شدن و تخلیه کشور. ما را نمی توان به عنوان حامی قتل عام و بی ثباتی در نظر گرفت - این باعث می شود که خودمان بی ثبات به نظر برسیم. اگر محتاز به این راه ادامه دهد، تنها انتخاب ما حمایت از بوجازی است.
    
  زویتین گیج شده پرسید: "بوجازی؟" چرا از بوجازی حمایت می‌کنید؟ او به کمک آمریکایی‌ها روی آورد.
    
  خدروف توضیح داد: "این تقصیر ما بود - او از روی ناامیدی عمل کرد و وقتی او به ما نیاز داشت ما در کنار او نبودیم، بنابراین او به مک‌لاناهان روی آورد." اما واشنگتن به طور غیرقابل توضیحی از بوجازی حمایت نکرد و این فرصتی را برای روسیه ایجاد می کند. ما به طور مخفیانه از مختاز حمایت می کنیم زیرا روسیه از بی ثباتی در منطقه با قیمت نفت بالاتر و فروش تسلیحات به شدت افزایش یافته است. اما اگر در نهایت از بازنده حمایت کنیم، باید مسیر خود را تغییر دهیم و از کسی که معتقدم در نهایت برنده خواهد بود حمایت کنیم: بوجازی.
    
  درزوف گفت: "من موافق نیستم، وزیر." بوجازی آنقدر قوی نیست که محتاز را نابود کند.
    
  خدروف گفت: "سپس من به شما پیشنهاد می‌کنم هواپیماها و آزمایشگاه‌هایتان را رها کنید و به جهان آن‌طور که واقعاً هست نگاه کنید." سوال اصلی اینجاست آقای رئیس جمهور: چه کسی را می خواهید برنده شوید، بوجازی یا محتز؟" این همان کسی است که ما باید از محتز حمایت کنیم. اما آیا ایران تئوکراتیک بهترین گزینه برای روسیه است؟ ما بوجازی را می شناسیم. من و شما هر دو با او آشنا شدیم؛ سال ها، قبل، حین و پس از برکناری او از ریاست ستاد کل نیروهای مسلح از او حمایت کردیم. ما هنوز همدیگر را تامین می کنیم. با اطلاعات اطلاعاتی، اگرچه او به دقت از اطلاعات حضور آمریکا در ایران محافظت می کند، که به دست آوردن آن هزینه بیشتری دارد، شاید زمان آن رسیده است که سطح تماس با او را افزایش دهیم."
    
  گوشی کنار اورلف لرزید، گیرنده را برداشت و بعد از چند لحظه آن را در حالت استندبای قرار داد. محتاز در خط است قربان.
    
  "او کجاست؟" - من پرسیدم.
    
  اورلف با پیش بینی این سوال پاسخ داد: سفارت ایران در عشق آباد ترکمنستان.
    
  "خوب". زمانی که آیت الله مختاز و مشاورانش از ایران گریختند، به طور غیرمنتظره ای در سفارت روسیه در عشق آباد ماندند و از نیروهای بوجازی و جوخه های مرگ به اصطلاح سلطنت طلب حمایت کردند. این موضوع کنجکاوی و سؤالات بسیاری را در بسیاری از نقاط جهان برانگیخته است. همه می دانستند که مسکو متحد ایران است، اما آیا آنها برای محافظت از رژیم قدیمی تا این حد پیش می روند؟ اگر انتخابات برگزار می شد و تئوکرات ها رد می شدند چه؟ آیا روحانیون و اسلام گرایان تبدیل به آلباتروس بر گردن روسیه خواهند شد؟
    
  زویتین به عنوان امتیازی به بقیه جهان، مختاز را مجبور به ترک سفارت کرد، اما به طور ضمنی امنیت او را با واحدهای FSB روسیه مستقر در داخل و اطراف محوطه ایران تضمین کرد. او ابتدا فکر می‌کرد که اسلام‌گرا سفارت را ترک نمی‌کند - یا بدتر از آن، تهدید می‌کند که در صورت بیرون راندن او، دخالت روسیه در ایران را فاش می‌کند - اما خوشبختانه به این نتیجه نرسید. او می‌دانست که محتاز همیشه می‌تواند این کارت را در آینده نشان دهد و باید تصمیم می‌گرفت که اگر بخواهد آن را بازی کند، چه کند.
    
  زویتین گوشیش را برداشت. "رئیس جمهور مختاز، این لئونید زویتین است."
    
  صدایی با لهجه قوی فارسی به روسی گفت: "لطفا برای جناب عالی آماده باشید، قربان. زویتین با بی حوصلگی چشمانش را گرد کرد. او فکر می‌کرد که همیشه یک بازی با افراد ضعیفی مانند محتاز بود - همیشه تلاش برای به دست آوردن کوچکترین مزیت با منتظر نگه داشتن طرف مقابل، حتی برای چیزی به سادگی یک تماس تلفنی، بسیار مهم بود.
    
  چند لحظه بعد صدای مترجم جوانی گفت: "امام مختاز در خط است. لطفا خودتان را معرفی کنید."
    
  "آقای رئیس جمهور، این لئونید زویتین است که تماس می گیرد. امیدوارم حال شما خوب باشد ".
    
  "خداوند را به خاطر رحمتش ستایش کن که چنین است."
    
  زویتین خاطرنشان کرد که هیچ تلاشی برای جبران لطف وجود نداشت - باز هم نمونه ای از مختاز. می‌خواستم درباره حمله هوایی اخیر آمریکا در تهران به سایت مشکوک موشکی حزب‌الله بحث کنم.
    
  "من چیزی در این مورد نمی دانم."
    
  زویتین گفت: "آقای رئیس جمهور، من به شما هشدار دادم که اجازه ندهید شورشیان موشک ها را به سلاح های کشتار جمعی مجهز کنند." ما به طور خاص موشک هورنت را انتخاب کردیم زیرا در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد و ردیابی آن در روسیه دشوارتر خواهد بود. تنها نیروی موشکی که از فناوری نصب کلاهک‌های شیمیایی بر روی آنها برخوردار است، روسیه بود.
    
  این مترجم گفت: "من از جزئیات آنچه که مبارزان آزادی در مبارزه با صلیبیون، کافران و صهیونیست ها انجام می دهند، اطلاعی ندارم. تنها چیزی که می دانم این است که خداوند به همه کسانی که دعوت انتقام مقدس را اجابت کنند پاداش خواهد داد. آنها جایگاهی را در دست راست او به دست خواهند آورد."
    
  زویتین گفت: "آقای رئیس جمهور، من از شما می خواهم که نیروهای خود را تحت کنترل داشته باشید." "مقاومت مسلحانه در برابر اشغال خارجی برای همه ملت‌ها قابل قبول است، حتی استفاده از موشک‌های هدایت‌نشده علیه هواداران مورد قبول، اما استفاده از گازهای سمی نیست. قیام شما ممکن است باعث واکنش منفی مردم شود اگر -"
    
  زویتین حتی قبل از اینکه مترجم حرفش را تمام کند می‌توانست فریاد مختاز را در پس‌زمینه بشنود، و سپس مرد جوان آشفته مجبور شد برای عقب نماندن از غوغای ناگهانی روحانی ایرانی تلاش کند: "این یک شورش نیست، لعنت به چشمانت." با صدایی آرام تر از محتاز. ایرانیان سرافراز و برادرانشان در حال بازپس گیری ملتی هستند که غیرقانونی و غیراخلاقی از ما گرفته شده است. این یک شورش نیست - این یک جنگ مقدس برای آزادی در برابر ظلم است. و در چنین مبارزه‌ای، هر سلاح و هر حربه‌ای در نظر خدا موجه است." و ارتباط قطع شد.
    
  زویتین، تا دیر نشده بود که آن را به انگلیسی گفته بود، قسم خورد: "حرامزاده لعنتی،" و تلفن را به هم کوبید.
    
  "چرا در مورد این متعصب دیوانه زحمت بکشید، قربان؟" - از خدروف وزیر امور خارجه پرسید. "این مرد دیوانه است. او به هیچ چیز دیگری جز پس گرفتن قدرت اهمیتی نمی دهد - برایش مهم نیست که چند انسان بی گناه را برای انجام این کار باید بکشد. او جهادگران خارجی را از سرتاسر جهان جذب می کند و بیشتر آنها دیوانه تر از او هستند."
    
  آقای وزیر، به نظر شما من به محتاز یا هر کس دیگری در این کشور لعنتی اهمیت می دهم؟ زویتین به شدت پرسید. در این مرحله برای روسیه بهتر است که مختاز زنده است و اسلام گرایان را تحریک می کند و از آنها می خواهد که به ایران بروند و بجنگند. امیدوارم کشور از هم بپاشد که در صورت افزایش شورش تقریباً قطعی است."
    
  خدروف گفت: "ای کاش بوجازی به جای مک‌لاناهان به ما روی می‌آورد که برای شورشش حمایت می‌کرد - محتاز و آن عوضی سلطنت طلب کاگف اکنون مرده بودند و بوجازی با ما در کنار او کاملاً کنترل می‌شد." نگاهی ناپسند به رئیس اداره امنیت فدرال، تروزنف. ما باید او را از لحظه حضورش در شبه نظامیان ایرانی به خدمت می گرفتیم."
    
  تروزنیف با تحقیر گفت: "بوزازی به طور کامل از صفحه رادار ما ناپدید شده است، وزیر. او رسوا شد و عملاً به اعدام محکوم شد. ایران وارد حوزه نفوذ چین شده است...
    
  ما به آنها سلاح های زیادی فروختیم."
    
  تروزنف گفت: "بعد از اینکه قیمت نفت بالا رفت، بله، آنها از چینی‌های مزخرف خریدند زیرا ارزان‌تر بود. اما ما به سرعت متوجه شدیم که بسیاری از این سلاح‌ها به دست جدایی‌طلبان چچنی و قاچاقچیان مواد مخدر در داخل مرزهای ما رسیده است. چین مدت ها پیش حمایت خود از ایران را متوقف کرد زیرا آنها از اسلام گرایان در سین کیانگ و ترکستان شرقی حمایت می کنند - شورشیان اسلامی چین با سلاح های لعنتی خود با نیروهای دولتی جنگیدند! تئوکرات ها در ایران کاملاً از کنترل خارج شده اند. آنها لایق حمایت ما نیستند."
    
  زویتین خسته و با دست دادن با مشاورانش گفت: "باشه، باشه." "این بحث های بی پایان ما را به جایی نمی رساند." او رو به تروزنف کرد و گفت: "ایگور، تمام داده‌های این موشک مافوق صوت آمریکایی را که می‌توانی دریافت کنی، به من بده و سریع آن را دریافت کن. من هنوز نیازی به دانستن نحوه مقابله با آن ندارم. من به اطلاعات کافی نیاز دارم تا بتوانم به گاردنر باور کنم که همه چیز را در این مورد می دانم. من می‌خواهم ثابت کنم که این تهدیدی برای صلح جهانی، ثبات منطقه‌ای، تعادل سلاح‌ها است. در مورد ایستگاه فضایی لعنتی آنها آرمسترانگ هم همینطور. و من یک به روز رسانی در مورد تمام فن آوری جدید نظامی آمریکا می خواهم. بعد از اینکه آن را در این زمینه تجربه کردیم از شنیدن آن خسته شدم."
    
  "در حال بحث با آمریکایی ها، آقای رئیس جمهور؟" - رئیس ستاد کل Furzienko با طعنه پرسید. شاید بتوانیم به شورای امنیت برویم و بگوییم که نور خورشید که از آرایه‌های رادار آنها منعکس می‌شود، ما را در شب بیدار نگه می‌دارد."
    
  زویتین با تحقیرآمیز گفت: "امروز نیازی به اظهارات توهین آمیز شما ندارم، ژنرال - من به نتیجه نیاز دارم." "آمریکایی‌ها خود را در عراق تثبیت کرده‌اند و اگر بوجازی و کاگف با موفقیت دولت دوست غرب را تشکیل دهند، ممکن است در ایران جای پایی داشته باشند. ایران در کنار پایگاه های آمریکایی در آسیای مرکزی، بالتیک و اروپای شرقی، بخش دیگری از حصار را که ما را احاطه کرده است، اضافه می کند. حالا این ایستگاه فضایی لعنتی را دارند که روزی ده بار بر فراز روسیه پرواز می کند! روسیه در واقع محاصره شده است - و با آن، زویتین کف دستش را روی میز کوبید. - و این کاملا غیر قابل قبول است! او به چشمان هر یک از مشاورانش نگاه کرد، نگاهش برای مدت کوتاهی به تروزنف و درزوف نشست و سپس به صندلی خود تکیه داد و دستی را با عصبانیت روی پیشانی‌اش کشید.
    
  تروزنف گفت: "این موشک مافوق صوت همه ما را غافلگیر کرد، آقا.
    
  زویتین پاسخ داد: "چرند." آنها باید این مورد را آزمایش کنند، اینطور نیست؟ آنها نمی توانند این کار را در آزمایشگاه زیرزمینی انجام دهند. چرا ما نمی توانیم آزمایش های موشکی آنها را تماشا کنیم؟ ما دقیقاً می دانیم که سایت های آزمایشی پرسرعت آنها با ابزارهایی برای توسعه موشک های مافوق صوت کجا هستند - ما باید در همه این سایت ها حضور داشته باشیم.
    
  آقای رئیس جمهور گفت: "جاسوسی خوب هزینه دارد. چرا برای روس‌ها جاسوسی می‌کنند، وقتی اسرائیلی‌ها و چینی‌ها می‌توانند ده برابر قیمت ارائه دهند؟"
    
  زویتین با تعجب گفت: "پس شاید زمان آن رسیده باشد که برخی از حقوق و مزایای بازنشستگی پرهزینه رهبران به اصطلاح خود را کاهش دهیم و پول را برای تولید اطلاعات با کیفیت برگردانیم. زمانی که نفت روسیه تنها چند دلار در هر بشکه بود، روسیه صدها جاسوس در اعماق هر گوشه و شکافی از توسعه تسلیحات آمریکایی داشت - زمانی ما تقریباً بدون محدودیت به سرزمین رویاها، محرمانه ترین تأسیسات آنها دسترسی داشتیم. و هر جا که خودمان به آن نفوذ نکردیم، می‌توانستیم از صدها نفر دیگر، از جمله آمریکایی‌ها، اطلاعات بخریم. وظیفه FSB و اطلاعات نظامی بدست آوردن این اطلاعات است، و از زمان دولت گریزلوف، ما هیچ کار لعنتی انجام نداده‌ایم، فقط از محاصره شدن و احتمال حمله مجدد توسط آمریکایی‌ها ناله می‌کردیم." دوباره مکث کرد و بعد به رئیس ستاد کل نیروهای مسلح نگاه کرد. ژنرال فورزینکو به ما گزارشی از وضعیت فانار بدهید.
    
  رئیس ستاد پاسخ داد: "یک واحد در آمادگی کامل رزمی است، قربان. سامانه لیزری سیار ضد ماهواره در سرنگونی یکی از هواپیماهای فضایی آمریکایی بر فراز ایران بسیار موفق بود.
    
  "چی؟" رئیس ستاد اورلو فریاد زد. پس آنچه آمریکایی ها گفتند درست بود؟ آیا یکی از هواپیماهای فضایی آنها توسط ما سرنگون شده است؟"
    
  زویتین در حالی که او سیگاری را از کشوی میزش بیرون می‌آورد و روشن می‌کرد، به او سر تکان داد و بی‌صدا به او اجازه توضیح داد. رئیس ستاد ارتش توضیح داد: "پروژه فانار یک سیستم لیزری ضد ماهواره سیار فوق سری است، آقای اورلف." این سیستم لیزری ضد ماهواره ای کاوزنیا است که در دهه 1980 توسعه یافت، اما به طور قابل توجهی اصلاح، بهبود و بهبود یافت.
    
  اورلف خاطرنشان کرد: "کاوازنیا یک سازه عظیم بود که از یک رآکتور هسته‌ای نیرو می‌گرفت، اگر درست یادم باشد". او تا زمانی که در دبیرستان بود در مورد آن چیزی یاد نگرفت - در آن زمان، دولت گفت یک حادثه رخ داده است و کارخانه برای بهبود ایمنی تعطیل شد. تنها زمانی که پست خود را به عنوان رئیس ستاد آغاز کرد، متوجه شد که کاوزنیا در واقع توسط یک بمب افکن آمریکایی B-52 Stratofortress بمباران شده است. بیش از پاتریک مک‌لاناهان، که در آن زمان فقط یک کاپیتان نیروی هوایی و خدمه بمب‌افکن بود، نام مک‌لاناهان در ارتباط با ده‌ها رویداد در سراسر جهان در دو دهه پس از آن حمله بارها مطرح شده است، تا جایی که به نظر می‌رسید درزوف و حتی زویتین نسبت به مرد، ماشین‌های پیشرفته و مدارهای آن وسواس داشته باشید. "چگونه چنین سیستمی می‌تواند متحرک باشد؟"
    
  زویتین گفت: "بیست سال تحقیق و توسعه، میلیاردها روبل و جاسوسی بسیار - جاسوسی خوب، نه مثل امروز. "ادامه بده ژنرال."
    
  فورزینکو گفت: بله قربان. "طراحی Phanar بر اساس برنامه لیزر پرانرژی تاکتیکی اسرائیل و برنامه لیزر هوابرد آمریکا است که لیزر شیمیایی را بر روی هواپیماهای بزرگ مانند بمب افکن بوئینگ 747 یا B-52 نصب می کند. این موشک قادر است یک موشک بالستیک را تا برد پانصد کیلومتری منهدم کند. به اندازه کاوازنیا قدرتمند نیست، اما قابل حمل است، حمل و نقل و نگهداری آن آسان است، بادوام و قابل اعتماد است، بسیار دقیق است و اگر به اندازه کافی روی هدف قرار بگیرد، می تواند حتی یک فضاپیمای محافظت شده را صدها کیلومتر نابود کند. دور در فضا... مانند هواپیمای فضایی جدید آمریکایی Black Stallion."
    
  فک اورلف افتاد. "پس شایعات درست هستند؟" زویتین لبخندی زد، سرش را تکان داد، سپس کشش عمیق دیگری روی سیگارش کشید. اما ما انکار کردیم که با از دست دادن هواپیمای فضایی آمریکایی ارتباطی داشته‌ایم! آمریکایی ها باید بفهمند که ما چنین سلاح هایی داریم!"
    
  زویتین در حالی که لبخند می زند و آخرین سیگارش را تمام می کند، گفت: "بازی شروع می شود. ته سیگار را در زیرسیگاری له کرد، گویی قصد داشت با هرکسی که جرأت مخالفت با او را داشته باشد، چه کند. ما خواهیم دید که چه کسی می خواهد بازی کند و چه کسی نمی خواهد. ادامه بده ژنرال."
    
  "بله قربان. این سیستم را می توان به عنوان یک تراکتور-تریلر استاندارد دوازده متری مبدل کرد و می تواند تقریباً در هر نقطه ای رانده شود و در ترافیک تجاری عادی ترکیب شود. می‌توان آن را در کمتر از یک ساعت راه‌اندازی و آماده شلیک کرد، بسته به مدت زمانی که لیزر به یک هدف شلیک می‌کند، می‌تواند حدود ۱۲ انفجار در هر پر کردن شلیک کند، و مهم‌تر از همه، می‌تواند در عرض چند دقیقه از هم جدا شود و جابجا شود. دقایقی پس از تیراندازی.
    
  "فقط ده خط؟ به نظر زیاد دعوا نیست."
    
  فورزینکو گفت: "البته می‌توانیم سوخت بیشتری با خود ببریم، اما Phanar هرگز برای مقابله با تعداد زیادی فضاپیما یا هواپیما طراحی نشده است. به دلیل گرمای بیش از حد، سیستم نمی تواند بیش از 30 ثانیه در یک زمان کار کند و یک بار سوخت به لیزر اجازه می دهد در مجموع حدود 60 ثانیه کار کند. گلوله بعدی را می توان سی تا چهل دقیقه پس از سوخت گیری، بسته به اینکه سوخت از یک موتور آتش نشانی یا یک وسیله نقلیه پشتیبانی جداگانه تهیه شود، شلیک کرد. بیشتر فضاپیماها در مدار پایین زمین قبل از شروع بمباران دیگر بسیار پایین تر از افق خواهند بود، بنابراین ما تصمیم گرفتیم که بهتر است همزمان بمباران های زیادی انجام ندهیم.
    
  "علاوه بر این، هر چیز دیگری در یک کاروان نیز در حال افزایش است - امنیت، تجهیزات، قطعات یدکی، ژنراتورهای برق - بنابراین ما تصمیم گرفتیم سوخت لیزر اضافی را به یک کامیون محدود کنیم. با یک وسیله نقلیه فرماندهی و آتش نشانی، یک وسیله نقلیه قدرت و کنترل، یک خودروی سوخت رسانی و تامین کننده، و یک وسیله نقلیه پشتیبانی و خدمه، همچنان می تواند به طور ناشناس در جاده های باز در هر نقطه ای بدون جلب توجه حرکت کند. ما آن را برای آزمایش‌ها و به‌روزرسانی‌های بیشتر به مسکو آوردیم. تکمیل این کار مدتی طول خواهد کشید."
    
  زویتین گفت: "فکر می کنم به اندازه کافی وقت داشتی، ژنرال." "آمریکایی ها باید ببینند که ایستگاه فضایی و هواپیماهای فضایی ارزشمند آنها چقدر می تواند آسیب پذیر باشد. من می خواهم این سیستم از هم اکنون شروع شود.
    
  فورزینکو گفت: "اگر من مهندسان بیشتر و پول بیشتری داشتم، آقا، می‌توانستم سه پروژه در دست ساخت را در عرض یک سال تمام کنم." نگاهی به ژنرال درزوف انداخت. اما به نظر می رسد توجه زیادی به پروژه لایتنینگ ژنرال درزوف شده است و من می ترسم که منابع ما به هدر برود.
    
  زویتین گفت: "دارزوف چندین استدلال قانع کننده به نفع مولنیا، ژنرال فورزینکو ارائه کرد."
    
  الکساندرا خدروف گفت: "می ترسم که رعد و برق چیست، آقای رئیس جمهور." "من حدس می‌زنم که این یک سازنده ساعت خیلی خوب نیست. آیا این یک برنامه تسلیحات مخفی جدید است؟"
    
  زویتین سر به آندری درزوف تکان داد و او بلند شد و شروع کرد: "خانم وزیر، رعد و برق یک سلاح ضد ماهواره است که از هوا پرتاب می شود. این فقط یک نمونه اولیه سلاح، ترکیبی از موشک کروز مافوق صوت Kh-90 است که برای پرواز در ارتفاعات شدید برنامه ریزی شده است، با ترکیبی از موتور رم جت و پیشرانه جت که به آن اجازه می دهد تا ارتفاع پانصد کیلومتری از زمین پرواز کند. . این سیستم برای اولین بار توسط آمریکایی ها در دهه 1980 توسعه یافت. ما یک سیستم مشابه داشتیم، اما سالها پیش لغو شد. این فناوری از آن زمان به‌طور قابل توجهی بهبود یافته است."
    
  فورزینکو گفت: رعد و برق یک گام بزرگ به عقب است. "سیستم لیزر ارزش خود را ثابت کرده است. سلاح‌های ضد ماهواره‌ای که از هوا پرتاب می‌شدند سال‌ها پیش رد شدند، زیرا غیرقابل اعتماد بودند و تشخیص آنها بسیار آسان بود.
    
  درزوف گفت: "با تمام احترام، قربان، من مخالفم." فورزینکو برگشت و به زیردستانش خیره شد، اما نگاه کردن به زخم‌های نسبتاً نگران‌کننده مرد دشوار بود و او مجبور شد نگاهش را برگرداند. مشکل تسلیحات ثابت ASAT، همانطور که با لیزر Kavaznya ASAT کشف شد، این است که حمله به آنها بسیار آسان است، حتی با وجود سیستم های تسلیحات ضد هوایی متعدد و پیشرفته که از آنها محافظت می کنند. حتی سیستم لیزر متحرکی که ما توسعه داده‌ایم در برابر حمله آسیب‌پذیر است، زیرا به پشتیبانی زیادی نیاز دارد و راه‌اندازی، سوخت و هدف‌گیری زمان زیادی می‌برد. دیدیم که آمریکایی‌ها با چه سرعتی توانستند به یک سایت لیزری در ایران حمله کنند - خوشبختانه ما زمان داشتیم تا سیستم واقعی را جابجا کنیم و به جای آن یک طعمه بسازیم. صاعقه را می توان به بسیاری از پایگاه های هوایی در طول مسیر هدف برد و از زوایای مختلف حمله کرد.
    
  درزوف ادامه داد: یک جنگنده میگ-29 یا بمب افکن سبک توپولف-16 یک موشک مولنیا را به هوا بلند می کند یا دو موشک را می توان با بمب افکن سنگین توپولف-95 یا توپولف-160 حمل کرد. مولنیا از یک موتور موشک جامد برای شتاب گرفتن به سرعت مافوق صوت استفاده می کند و سپس از موتور رم جت برای شتاب هشت برابر سرعت صوت و صعود به ارتفاع مشخص استفاده می کند. هنگامی که در محدوده هدف قرار گرفت، از حسگرهای داخلی خود برای ردیابی هدف استفاده می کند و موتور موشک مرحله سوم را برای شروع رهگیری شلیک می کند. از رانشگرهای دقیق برای رسیدن به محدوده شلیک استفاده می کند، سپس یک کلاهک انفجاری قوی شلیک می کند. ما همچنین می توانیم یک موشک را نصب کنیم. کلاهک لیزری هسته ای یا اشعه ایکس بر روی سلاح بسته به اندازه هدف.
    
  لیزر اشعه ایکس؟ چیست؟"
    
  درزوف گفت: "لیزر اشعه ایکس دستگاهی است که پرتوهای ایکس را از یک انفجار هسته‌ای کوچک جمع‌آوری و متمرکز می‌کند و پرتوهای انرژی بسیار قدرتمند و دوربرد تولید می‌کند که می‌تواند حتی تا دویست کیلومتری یک فضاپیمای با محافظ سنگین نفوذ کند". این به گونه ای طراحی شده است که یک فضاپیما را با به هم زدن سیستم های الکترونیکی و هدایت آن از کار بیاندازد.
    
  ژنرال خدروف خاطرنشان کرد: استفاده از سلاح هسته ای در فضا مشکلاتی را در جامعه بین المللی ایجاد خواهد کرد.
    
  زویتین با تلخی گفت: "آمریکایی‌ها یک رآکتور هسته‌ای داشتند که دهه‌ها بر فراز روسیه پرواز می‌کرد و به نظر نمی‌رسید کسی متوجه شود، الکساندرا". لیزر اشعه ایکس تنها یک گزینه است - ما فقط در صورتی از آن استفاده خواهیم کرد که کاملا ضروری تشخیص داده شود.
    
  آقای خدروف خاطرنشان کرد: راکتور هسته ای در ایستگاه فضایی آمریکا فقط برای تولید انرژی در نظر گرفته شده است. بله، لیزر به عنوان یک سلاح تهاجمی مورد استفاده قرار گرفت، اما به راکتور متفاوت نگاه می شود...
    
  زویتین استدلال کرد: "این هنوز یک وسیله هسته‌ای است، که صراحتاً توسط معاهده ممنوع است - معاهده‌ای که آمریکایی‌ها بی‌دقت آن را نادیده می‌گیرند!"
    
  خدروف گفت: "من با شما موافقم، آقا، اما پس از حملات هوایی علیه ایالات متحده با سلاح های هسته ای توسط رئیس جمهور گریزلوف ..."
    
  زویتین گفت: "بله، بله، می دانم... آمریکا مجوز دریافت می کند، و جهان با ترس منتظر است تا ببیند روسیه در مرحله بعدی چه خواهد کرد." "من از استانداردهای دوگانه خسته شده ام." سرش را تکان داد و سپس به سمت ژنرال درزوف برگشت. جنرال، برنامه موشکی ضد ماهواره در چه وضعیتی است؟ آیا می‌توانیم سیستم را مستقر کنیم یا نه؟"
    
  درزوف ادامه داد: آزمایش‌های زیرزمینی اضافی نمونه اولیه نصب مولنیا بسیار موفقیت‌آمیز بود. "تکنسین‌ها و مهندسان می‌خواهند آزمایش‌های بیشتری انجام دهند، اما من معتقدم که او اکنون برای نبرد آماده است، قربان. ما می‌توانیم سال‌ها برای بهبود و اصلاح آن وقت بگذاریم و آن را بهبود ببخشیم، اما فکر می‌کنم همانطور که هست آماده است و توصیه می‌کنم فوراً مستقر شود."
    
  فورزینکو با سردرگمی به اوستنکوف وزیر دفاع ملی مداخله کرد: "ببخشید قربان، اما ژنرال دارزوف مسئول مولنیا نیست. این یک پروژه مخفی است که هنوز توسط دفتر تحقیق و توسعه من کنترل می شود.
    
  زویتین گفت: "دیگر نه، ژنرال. من به ژنرال درزوف دستور دادم تا استراتژی هایی را برای مبارزه با ایستگاه فضایی و هواپیماهای فضایی آمریکا ایجاد کند. او مستقیماً به من و وزیر اوستنکوف گزارش خواهد داد."
    
  دهان فورزینکو با گیجی باز و بسته شد، سپس در عصبانیت آشکار سفت شد. "این افتضاح است، قربان!" - او غمگین شد. "این توهین است! سازماندهی، آموزش و تجهیز نیروهای مسلح به عهده رئیس ستاد است و من باید از این موضوع مطلع می شدم!".
    
  زویتین گفت: "آنها اکنون به شما می گویند، ژنرال." "فانار و صاعقه متعلق به درزوف است. او مرا از اقدامات خود در جریان می‌گذارد و به اداره امنیت ملی توصیه می‌کند، اما فقط از من دستور می‌گیرد. هر چه او از زنجیره فرماندهی شما دورتر عمل کند، بهتر است." زویتین لبخندی زد و با درک سر تکان داد. درس کوچکی که از دوستمان ژنرال پاتریک شین مک‌لاناهان در طول سال‌ها آموخته‌ایم، نه؟
    
  درزوف گفت: "من معتقدم این مرد وسواسی، اجباری، پارانوئید و احتمالاً اسکیزوفرنی است، قربان، "اما او همچنین شجاع و باهوش است - دو ویژگی که من آن را تحسین می کنم. واحد او بسیار مؤثر است زیرا با تعداد کمی از نیروهای بسیار با انگیزه و پرانرژی که بر آخرین نوآوری های فناوری تسلط دارند، به سرعت و شجاعانه عمل می کند. همچنین به نظر می‌رسد مک‌لانهان اکثر قوانین، قراردادهای عادی و زنجیره‌های فرمان را کاملاً نادیده می‌گیرد و بی‌احتیاطی، شاید حتی بی‌ملاحظه عمل می‌کند. برخی می گویند او دیوانه است. تنها چیزی که می دانم این است که او کارش را انجام می دهد."
    
  زویتین هشدار داد: "تا زمانی که دیوانه نشوید."
    
  اوستنکوف وزیر دفاع ملی گفت: "متاسفانه من با وزیر خدروف موافقم، آقا: جامعه جهانی سلاح‌های هسته‌ای در فضا را به عنوان سلاح‌های دفاعی در نظر نخواهد گرفت".
    
  زویتین گفت: "جامعه جهانی به سمت دیگری نگاه می‌کند و چشم‌ها و گوش‌های خود را می‌بندد، در حالی که آمریکایی‌ها یک رآکتور هسته‌ای را بالای سرشان در مدار قرار می‌دهند و آسمان را پر از ماهواره‌ها و سیارات فضایی می‌کنند - من واقعاً به نظر آنها فکر نمی‌کنم." با عصبانیت گفت "آمریکایی‌ها نمی‌توانند آزادانه هر طور که می‌خواهند وارد فضا شوند و از آن خارج شوند. لیزر زمینی متحرک ما یک هواپیمای فضایی آنها را نابود کرد و تقریباً یکی دیگر از هواپیماهای فضایی آنها را نابود کرد - ما تقریباً کل ناوگان عملیاتی آنها را نابود کردیم. اگر بتوانیم هر چیزی را که آنها باقی مانده است نابود کنیم، می توانیم برنامه فضایی نظامی آنها را تضعیف کنیم و شاید به ما فرصتی بدهیم که دوباره به عقب برسیم. او به شدت به اوستنکوف نگاه کرد. "وظیفه شما حمایت از توسعه و اجرای Phanar و Lightning است، Ostenkov، نه اینکه به من بگویید فکر می کنید جهان چه خواهد گفت. واضح است؟"
    
  اوستنکوف گفت: بله قربان. موشک ضد ماهواره برای آزمایش عملیاتی آماده است. این ممکن است خطرناک ترین سلاح در زرادخانه ما از زمان موشک کروز مافوق صوت Kh-90 باشد که گریزلوف با موفقیت از آن برای حمله به ایالات متحده استفاده کرد. این می تواند به سرعت و به راحتی در هر نقطه از جهان مستقر شود، سریعتر از یک فضاپیما که می تواند پرتاب شود یا به مدار منتقل شود. ما می‌توانیم رعد و برق را به هر جایی منتقل کنیم و تا زمانی که رعد و برق شلیک نمی‌شود، فقط با خطر کمی شناسایی مواجه می‌شویم."
    
  "و پس از آن چه؟" - از اورلو پرسید. "آمریکایی ها با هر آنچه که دارند، پاسخ خواهند داد. می دانید که آنها فضا را بخشی از قلمرو مستقل خود می دانند."
    
  زویتین گفت: "به همین دلیل است که ما باید از Phanar و Lightning با دقت استفاده کنیم - بسیار بسیار دقیق." سودمندی آنها به عنوان سلاح بیشتر به تخریب بی سر و صدا دارایی های فضایی آمریکایی ها بستگی دارد تا تلاش برای نابودی کامل آنها. اگر بتوان اینطور به نظر برسد که ایستگاه فضایی، هواپیماها و ماهواره‌هایشان غیرقابل اعتماد یا هدر می‌دهند، آمریکایی‌ها خودشان آنها را تعطیل می‌کنند. این یک برنامه حمله یا یک بازی موش و گربه نیست - این یک بازی عصبانیت، تخریب آرام و عدم اطمینان فزاینده است. من می‌خواهم این مزخرفات آمریکایی‌ها را شکست دهم."
    
  "یک حشره را در جهنم قرار دهید، قربان؟" - از اورلو پرسید. "چه مفهومی داره؟"
    
  زویتین، این بار به زبان روسی، گفت: "این به معنای حمله به آمریکایی‌ها با نیش پشه است، نه با شمشیر". "آمریکایی ها شکست را تحمل نمی کنند. اگر کار نکرد، آن را دور می اندازند و با چیز بهتری جایگزین می کنند، حتی اگر خرابی تقصیر آنها نباشد. آنها نه تنها از چیزی که جواب نمی دهد دست می کشند، بلکه دیگران را به خاطر شکست سرزنش می کنند، میلیاردها دلار را صرف سرزنش دیگران برای مقصر دانستن آن می کنند، و سپس میلیاردها دلار دیگر را برای یافتن راه حلی خرج می کنند که اغلب پایین تر است. به اولی." او لبخندی زد و سپس افزود: "و کلید این کار رئیس جمهور جوزف گاردنر است."
    
  اورلف با شرمساری خاطرنشان کرد: "طبیعاً قربان، او رئیس جمهور ایالات متحده است.
    
  زویتین گفت: "من در مورد دفتر صحبت نمی کنم، بلکه در مورد خود شخص صحبت می کنم." او ممکن است فرمانده کل قدرتمندترین نیروی نظامی جهان باشد، اما چیزی که او فرماندهی نمی‌کند مهم‌ترین مسیر موفقیت است: کنترل خود. او به مشاوران اطرافش نگاه کرد و بیشتر عبارات خالی را دید. او با تحقیر گفت: "از همه شما متشکرم، متشکرم، فقط برای امروز است."
    
  اورلف رئیس ستاد ارتش و خدروف وزیر امور خارجه پشت سر گذاشته شدند. اورلف حتی سعی نکرد به خدروف پیشنهاد دهد که او و رئیس جمهور اجازه صحبت خصوصی داشته باشند. اورلف با اشاره گفت: "آقا، من این تصور را دارم که با آن موافقم، کارکنان از نیت شما گیج شده اند." نیمی از آنها شما را در حال واگذاری قدرت به آمریکایی ها می بینند. دیگران فکر می کنند که شما آماده شروع جنگ با آنها هستید.
    
  زویتین گفت: "بسیار خوب... خوب است." "اگر مشاوران من با حدس زدن دفتر من را ترک کنند - به ویژه در جهت های مخالف - آنها فرصتی برای تدوین یک استراتژی متقابل نخواهند داشت. علاوه بر این، اگر آنها گیج می‌شوند، قطعاً آمریکایی‌ها هم باید گیج شوند." اورلف نگران به نظر می‌رسید. پیتر، ما هنوز نمی توانیم آمریکایی ها را در یک رویارویی نظامی شکست دهیم - اگر تلاش کنیم این کشور را ورشکست می کنیم. اما ما فرصت های زیادی برای مقابله با آنها و محروم کردن آنها از پیروزی داریم. گاردنر حلقه ضعیف است. شما باید از او ایراد بگیرید. برای خشم او کافی است و حتی به مشاوران و هموطنان وفادار خود نیز پشت خواهد کرد." زویتین لحظه ای فکر کرد، سپس افزود: "او باید همین الان عصبانی باشد. به جنگنده ما حمله کن... او باید بداند که ما چقدر عصبانی هستیم که جنگنده ما را با یک دستگاه هسته ای کم بازده سرنگون کردند."
    
  اورلو به او یادآوری کرد: "اما... جنگنده سرنگون نشد، و ژنرال گفت که این سلاح یک سلاح هسته‌ای T-ray نیست، بلکه..."
    
  زویتین با عصبانیت در صدای خود، اما با لبخندی بر لب گفت: "به خاطر خدا، پیتر، ما به آمریکایی ها نه آنچه می دانیم، بلکه آنچه را باور داریم، می گوییم." "گزارش‌های من می‌گوید که آنها بدون تحریک جنگنده ما را با دستگاه هسته‌ای T-Ray سرنگون کردند. این یک عمل جنگی است. فوراً گاردنر را روی تلفن بگذارید."
    
  آیا وزیر خدروف باید تماس بگیرد و...؟
    
  زویتین گفت: "نه، من مستقیماً به گاردنر اعتراض خواهم کرد. اورلف سری تکان داد و گوشی را از روی میز زویتین برداشت. این یک تلفن معمولی نیست، پیتر. از خط تلفن استفاده کنید. هم صدا و هم داده همزمان." خط تلفن اضطراری بین واشنگتن و مسکو پس از درگیری‌های سال 2004 برای ارائه ارتباطات صوتی، داده‌ای و تصویری بین دو پایتخت و همچنین ارتباطات تله‌تایپی و فکس ارتقا یافت و امکان ارتباط ماهواره‌ای بیشتر را فراهم کرد و ارتباط رهبران با یکدیگر را آسان‌تر کرد. . وزیر خدروف، شما شکایت رسمی خود را به شورای امنیت سازمان ملل متحد و همچنین وزارت خارجه ایالات متحده ارائه خواهید کرد. و من از همه رسانه‌های روی کره زمین می‌خواهم که فورا گزارشی درباره این حادثه منتشر کنند."
    
  اورلف ابتدا با وزارت خارجه تماس گرفت، سپس با افسر رابط کرملین تماس گرفت تا خط تلفنی را برای رئیس جمهور باز کند. اورلف در انتظار ارتباط هشدار داد: "آقا، این می تواند عواقب ناخوشایندی داشته باشد." خلبان ما بدون شک با شلیک به بمب افکن آمریکایی حمله را آغاز کرد.
    
  زویتین گفت: "اما تنها زمانی که بمب افکن موشک مافوق صوت خود را پرتاب کرد. این موشک می توانست به هر جایی برود. آمریکایی ها آشکارا متجاوز بودند. خلبان در شلیک موشک های خود کاملاً موجه بود. معلوم شد حق با او بود، زیرا موشکی که آمریکایی ها به تهران شلیک کردند، کلاهک شیمیایی داشت.
    
  "ولی-"
    
  زویتین گفت: "گزارش‌های اولیه ممکن است نادرست باشد، پیتر، اما این بدان معنا نیست که اکنون نمی‌توانیم به این حادثه اعتراض کنیم. من معتقدم گاردنر ابتدا اقدام خواهد کرد و سپس حقایق را بررسی خواهد کرد. صبر کن و ببین."
    
  الکساندرا خدروف برای مدت طولانی ساکت به زویتین نگاه کرد. سپس: "همه اینها به چه معنی است، لئونید؟" آیا فقط می خواهید گاردنر را آزار دهید؟ برای چه؟ او ارزش چنین تلاشی را ندارد. او به احتمال زیاد بدون شما دائماً خود ویران می شود ... همانطور که شما گفتید "نق زدن" به او. و البته شما نمی توانید بخواهید که روسیه از ایرانی ها حمایت کند. همانطور که قبلاً گفتم، آنها به همان اندازه احتمال دارد که پس از پس گرفتن کشورشان به ما پشت کنند."
    
  زویتین گفت: "این مطلقاً هیچ ربطی به ایران، الکساندرا و همه چیز به روسیه ندارد. روسیه دیگر محاصره و منزوی نخواهد بود. گریزلو، البته، از توهمات عظمت رنج می برد، اما به دلیل ایده های دیوانه وار او، دوباره ترس از روسیه شروع شد. اما در ترس و تاسف مطلق خود، جهان شروع به دادن هر آنچه که می خواست به ایالات متحده داد و آن محاصره و تلاش برای درهم شکستن دوباره روسیه بود. من نمی گذارم این اتفاق بیفتد."
    
  اما چگونه استقرار این تسلیحات ضد فضایی به این امر دست خواهد یافت؟
    
  زویتین توضیح داد: "تو نمی‌فهمی، الکساندرا، تهدید به جنگ علیه آمریکایی‌ها تنها عزم آنها را تقویت می‌کند. "حتی آدم بی‌خیلی مثل گاردنر، اگر پشتش به دیوار باشد، می‌جنگد - حداقل او سگ آشغال‌سازش مک‌لاناهان را روی ما آزاد می‌کند، مهم نیست چقدر از قدرت و اراده‌اش ناراحت باشد.
    
  زویتین ادامه داد: نه، ما باید کاری کنیم که خود آمریکایی‌ها باور کنند که ضعیف هستند و باید با روسیه همکاری و مذاکره کنند تا از جنگ و فاجعه جلوگیری کنند. "نفرت و ترس گاردنر از مک‌لاناهان کلید اصلی است. برای اینکه شبیه رهبر شجاعی شود که هرگز نمی تواند باشد، امیدوارم گاردنر بزرگترین ژنرال خود را قربانی کند، پیشرفته ترین سیستم های تسلیحاتی خود را از بین ببرد، و اتحادهای مهم و تعهدات دفاعی را کنار بگذارد، همه اینها در قربانگاه همکاری بین المللی و صلح جهانی است."
    
  "اما چرا؟ آقای رئیس جمهور به چه منظور؟ چرا چنین خطری برای جنگ با آمریکایی ها وجود دارد؟"
    
  زویتین به تندی گفت: "چون من محاصره روسیه را تحمل نمی کنم. "فقط به نقشه لعنتی نگاه کنید، وزیر! هر کشور سابق پیمان ورشو یکی از اعضای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی است. تقریباً هر جمهوری شوروی سابق نوعی پایگاه ناتو یا آمریکا دارد.
    
  زویتین رفت تا سیگار دیگری روشن کند، اما با عصبانیت کور آن را روی میز پرت کرد. او گفت: "ما فراتر از رویاهای پدرمان ثروتمند هستیم، الکساندرا، و با این حال نمی‌توانیم بدون شکایت، اندازه‌گیری، تجزیه و تحلیل یا رهگیری آمریکایی‌ها آب دهان خود را به دهان بیندازیم. "اگر از خواب بیدار شوم و ببینم این ایستگاه فضایی لعنتی با عجله در آسمان حرکت می کند - آسمان روسیه من! -یه بار دیگه جیغ میزنم! و اگر نوجوان دیگری را در خیابان‌های مسکو ببینم که یک برنامه تلویزیونی آمریکایی را تماشا می‌کند یا به موسیقی غربی گوش می‌دهد، زیرا به واسطه سازمان آمریکایی Space Dominance دسترسی رایگان به اینترنت دارد، یک نفر را خواهم کشت! کافی! کافی! روسیه محاصره نخواهد شد و ما مجبور نخواهیم شد تسلیم اسباب بازی های فضایی آنها شویم!
    
  من می‌خواهم آسمان روسیه از فضاپیماهای آمریکایی پاک شود، و می‌خواهم امواج ما از پخش‌های آمریکایی پاک شود، و برایم مهم نیست که باید در ایران، ترکمنستان، اروپا یا در فضا جنگی را آغاز کنم. این کار را بکن!"
    
    
  در ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  کمی بعد
    
    
  استاد گروهبان لوکاس گزارش داد: "Stallion Zero-Seven آماده پرواز است، قربان."
    
  پاتریک مک‌لانهان پاسخ داد: "ممنونم، استاد گروهبان. او یک سوئیچ را روی کنسولش زد، "سفر امنی به خانه داشته باش، بومر". به من اطلاع دهید که آزمایش‌های انتشار ماژول و روش جدید ورود مجدد چگونه کار می‌کنند."
    
  هانتر نوبل پاسخ داد: "این کار انجام خواهد شد، قربان." "عجیب است که شما در هواپیمای جت نیستید."
    
  "حداقل می توانید این بار آن را خلبانی کنید، درست است؟"
    
  بومر گفت: "من مجبور شدم برای آن کشتی فرنچ را مسلح کنم و نزدیک بود - اما بله، برنده شدم." او در دوربین خلبان عقب، ستوان فرمانده نیروی دریایی ایالات متحده، لیست "فرنچی" مولین، یک خلبان جنگی با تجربه F/A-18 هورنت و فرمانده و خلبان شاتل فضایی ناسا، نگاه آزرده‌ای را به تصویر کشید. او اخیراً به عنوان فرمانده سفینه ستاره ای XR-A9 Black Stallion واجد شرایط بود و همیشه به دنبال فرصتی دیگر برای خلبانی برد بود، اما هیچ یک از استدلال های او این بار روی Boomer جواب نداد. هنگامی که پاتریک به ایستگاه پرواز می کرد و از آن بر می گشت - که اخیراً اغلب اوقات انجام می شد - معمولاً بومر را در صندلی عقب انتخاب می کرد.
    
  چند دقیقه بعد، نریان سیاه از محل اتصال ایستگاه فضایی آرمسترانگ جدا شد و بومر با احتیاط کشتی را از ایستگاه دور کرد. وقتی آنها به اندازه کافی دور شدند، او در موقعیتی مانور داد تا رله را شلیک کند و ابتدا دم پرواز کرد. او از طریق اینترکام اعلام کرد: "چک لیست‌های شمارش معکوس کامل شده‌اند، ما به سمت توقف نهایی شمارش معکوس خودکار حرکت می‌کنیم. "تا فرود آمدن ما حدود ششصد مایل راه است. آیا برای این آماده ای، فرانسوی؟"
    
  مولن پاسخ داد: "من قبلاً گزارش داده ام که چک لیست های من کامل است، کاپیتان."
    
  بومر با عصبانیت ساختگی چشمانش را چرخاند. فرنچ، وقتی به خانه می‌رسیم، باید در یک بار خوب در جایی در استریپ بنشینیم، شامپاین گران‌قیمت بنوشیم و در مورد نگرشت صحبت کنیم - نسبت به من، خدمات، زندگی.
    
  مولن با همان صدای یکنواخت خشمگینی که بومر از آن متنفر بود گفت: "کاپیتان، شما خوب می دانید که من نامزد هستم، مشروب نمی خوریم، و کار و زندگی ام را دوست دارم." همچنین می‌توانم اضافه کنم، اگر تا به حال متوجه نشده‌اید، که من از این علامت تماس متنفرم، و به‌خصوص شما را دوست ندارم، بنابراین حتی اگر آزاد بودم، الکل می‌نوشیدم، و شما آخرین مرد روی زمین بودید. با یک دیک بزرگ و زبان دراز در این طرف وگاس، من را در یک بار یا هیچ کجا با شما مرده دیده نمی‌شوند."
    
  "اوه فرنچي. ظالمانه است".
    
  او افزود: "فکر می‌کنم شما یک فرمانده، مهندس و خلبان آزمایشی ماهر هستید، اما من شما را مایه شرمساری برای یونیفرم می‌دانم و اغلب تعجب می‌کنم که چرا هنوز در سرزمین رویاها هستید و هنوز عضو نیروی هوایی ایالات متحده هستید. فکر می‌کنم مهارت شما به‌عنوان یک مهندس، مهمانی‌ها، پاتوق‌های کازینو، و جریان دائمی زنان در داخل و خارج از زندگی‌تان را تحت الشعاع قرار می‌دهد - عمدتاً خارج از شرکت - و صادقانه بگویم، من از آن ناراحت هستم."
    
  "درنگ نکن، فرمانده. به من بگو واقعا چه احساسی داری."
    
  "اکنون، وقتی "چک لیست کامل" را گزارش می‌دهم، کاپیتان، همانطور که می‌دانید، این نشان می‌دهد که ایستگاه من مرتب است، که من همه چیز را که در ایستگاه شما و بقیه کشتی می‌توانم مطالعه و بررسی کرده‌ام و آن را بهینه یافتم. و اینکه من برای تکامل بعدی آماده هستم."
    
  "اوه. وقتی به لهجه دریایی صحبت می کنی دوست دارم. "مربع دور" و "تکامل" بسیار دریایی به نظر می رسند. همچنین وقتی از یک زن می آید کمی عجیب است."
    
  می‌دانی، کاپیتان، من مزخرفات تو را تحمل می‌کنم، زیرا تو از نیروی هوایی هستی، و این یکی از شاخه‌های نیروی هوایی است، و می‌دانم که افسران نیروی هوایی همیشه با یکدیگر رفتار غیرعادی دارند، حتی اگر این موضوع وجود داشته باشد. مولن خاطرنشان کرد: تفاوت زیادی در رتبه بین آنها وجود دارد. "شما همچنین فرمانده سفینه فضایی هستید، که شما را مسئول می کند حتی اگر من از شما بالاتر باشم. بنابراین من اظهارات جنسیت را در طول این ماموریت نادیده خواهم گرفت. اما این مطمئناً نظر من را در مورد شما به عنوان یک فرد و به عنوان یک افسر نیروی هوایی تغییر نمی‌دهد - در واقع، آن را تأیید می‌کند."
    
  "متاسف. من همه اینها را نشنیدم مشغول گذاشتن مداد در گوشم بودم تا به حرف تو گوش نکنم."
    
  "آیا می‌توانیم برنامه پرواز آزمایشی را دنبال کنیم و فقط این کار را انجام دهیم، کاپیتان، بدون این همه مزخرفات مردانه؟
    
  بومر گفت: "باشه، باشه، فرنسی." من فقط سعی می کردم طوری رفتار کنم که انگار بخشی از یک تیم هستیم و در عرشه های جداگانه یک کشتی نیروی دریایی قرن نوزدهم خدمت نمی کنیم. مرا ببخش که تلاش کردم." دکمه کنترل روی چوب کنترل پروازش را فشار داد. "من را از این ماجرا بیرون کن، هفتمین اسب نر. نزول برقی را شروع کنید."
    
  "شروع فرود با موتور، توقف فرود با موتور..." هنگامی که رایانه دستور لغو دریافت نکرد، شروع کرد: "شروع ضبط از مدار در سه، دو، یک، اکنون." موتورهای سیستم موشکی انفجار پالس لیزری یا LPDRS "پلنگ" تلفظ شد، فعال شد و به قدرت کامل رسید. چهار موتور LPDRS Black Stallion با سوزاندن سوخت جت JP-7 و اکسید کننده پراکسید هیدروژن با سایر مواد شیمیایی و پالس‌های لیزری فوق‌گرم شده برای افزایش تکانه‌های خاص، دو برابر تمام موتورهای مدارگرد شاتل فضایی رانش را تولید کردند.
    
  با کاهش سرعت فضاپیما، شروع به فرود کرد. به طور معمول، در یک سرعت معین، بومر موتورهای اصلی را خاموش می‌کند، سپس فضاپیما را در موقعیتی به سمت بالا برای پرواز رو به جلو حرکت می‌دهد و برای "واسط ورودی" آماده می‌شود، یا ابتدا با جو مواجه می‌شود، و سپس از ترمز هوا استفاده می‌کند. از قسمت زیرین محافظت شده با جو - برای کاهش سرعت قبل از فرود. با این حال، این بار Boomer ابتدا به پرواز در دم ادامه داد، با موتورهای LPDRS که با قدرت کامل کار می کردند.
    
  بیشتر فضاپیماها به دلیل نداشتن سوخت کافی نمی‌توانستند این کار را برای مدت طولانی انجام دهند، اما هواپیمای فضایی نریان سیاه متفاوت بود: چون هنگام پرواز در ایستگاه فضایی آرمسترانگ سوخت‌گیری می‌شد، به همان اندازه سوخت داشت که اگر می‌داشت. به مدار رفت، که به این معنی بود که موتورهای آن می توانستند در طول بازگشت بسیار طولانی تر کار کنند. اگرچه ترمز هوا بسیار مقرون به صرفه تر بود، اما مجموعه ای از خطرات خاص خود را داشت، یعنی دمای اصطکاک بالا که در قسمت زیرین فضاپیما جمع می شد، بنابراین خدمه روش بازیابی متفاوتی را امتحان کردند.
    
  همانطور که نریان سیاه حتی بیشتر کند می شد، زاویه فرود تندتر می شد تا زمانی که به نظر می رسید که آنها مستقیماً به سمت بالا اشاره می کنند. کامپیوترهای کنترل پرواز و موتور، قدرت را تنظیم کردند تا نیروی ترمز 3G ثابتی داشته باشند. بومر در حالی که نیروهای g بدن او را به صندلی خود فشار می‌دادند غر زد: "من از پرسیدن متنفرم. ؟" هنوز بهینه؟"
    
  فرانسی پاسخ داد: "سبز، کاپیتان" و خود را مجبور کرد از طریق ماهیچه های منقبض گلویش نفس بکشد تا عضلات شکم او را منقبض نگه دارد، که باعث افزایش فشار خون در سر او شد. "همه سیستم ها به رنگ سبز، بررسی ایستگاه تکمیل شد."
    
  بومر گفت: "گزارش بسیار مفصل، متشکرم، مسیو مولن. "در اینجا من نیز بهینه هستم."
    
  بومر با سرعت 5 ماخ یا پنج برابر سرعت صوت و درست قبل از ورود مجدد به جو در ارتفاع تقریبی شصت مایلی، گفت: "آماده شروع جداسازی محموله." صدای او در حال حاضر بسیار جدی تر به نظر می رسید زیرا این مرحله بسیار حساس تری از ماموریت بود.
    
  مولن پاسخ داد: "می‌دانم، محموله در حال تقسیم شدن است... برنامه در حال اجرا است. درهای محفظه بار در بالای بدنه نریان سیاه باز شد و موتورهای قدرتمند کانتینر BDU-58 را به بیرون راندند. کانتینر BDU-58 "Meteor" برای محافظت از چهار هزار پوند محموله در هنگام فرود جوی طراحی شده است. شهاب پس از عبور از جو، می تواند تا سیصد مایل به محل فرود خود پرواز کند یا محموله خود را قبل از برخورد با زمین پرتاب کند.
    
  این ماموریت برای نشان دادن اینکه هواپیماهای فضایی Black Stallion می توانند به سرعت و با دقت یک هواپیمای شناسایی دوربرد را در هر نقطه از سیاره زمین فرود بیاورند طراحی شده است. Meteor یک هواپیمای جاسوسی بدون سرنشین AQ-11 Night Owl را در ارتفاع تقریباً سی هزار پایی نزدیک مرز ایران و افغانستان به فضا پرتاب خواهد کرد. در ماه آینده، نایت اول منطقه را با استفاده از رادار امواج مادون قرمز و میلیمتری برای یافتن نشانه‌هایی از عبور شورشیان مسلمان از مرز یا کاروان‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یا نیروی قدس در حال قاچاق اسلحه یا تدارکات از کشورهای همسایه زیر نظر خواهد گرفت.
    
  پس از برداشتن محفظه حاوی شهاب سنگ، بومر و فرنچی به فرود نیروگاهی خود ادامه دادند. اتمسفر باعث شد هواپیمای فضایی بسیار سریعتر از سرعت خود بکاهد و به زودی موتورهای LPDRS کاهش سرعت خود را کاهش دادند تا حداکثر کاهش سرعت 3G را حفظ کنند. "من قطعاً این فرودهای کنترل شده را دوست دارم."
    
  بومر با نیروهای g برخورد کرد، دستش را دراز کرد و بالای داشبورد دست زد. او با مهربانی نعره زد: "سفینه فضایی خوب، سفینه فضایی خوب." او از آن مسابقات سراشیبی هم خوشش می‌آید - این همه گرمای شکم خیلی خوشایند نیست، عزیزم؟ آیا من به شما گفتم، فرنچ، که موتورهای لئوپارد ایده من بود؟
    
  "فقط حدود یک میلیون بار، کاپیتان."
    
  "اوه آره".
    
  مولین گزارش داد: "فشار هوا روی سطح به رنگ سبز افزایش یافته است... رایانه‌ها ایمنی سیستم کنترل واکنش را تضمین می‌کنند. سطوح کنترلی که با ماموریت تطبیق داده شده اند در حالت آزمایشی هستند... آزمایشات تکمیل شده است و سیستم MAW به دستورات رایانه پاسخ می دهد. سیستم MAW یا Mission Adaptive Wing مجموعه‌ای از محرک‌های کوچک روی بدنه بود که اساساً کل بدنه هواپیمای فضایی را به یک دستگاه بالابر تبدیل می‌کرد - رایانه‌ها پوست را در صورت نیاز برای مانور، صعود یا فرود شکل می‌دادند که به هواپیما لغزنده‌تر می‌شد. یا کاهش سریع حتی در هنگام پرواز به عقب، سیستم MAW امکان کنترل کامل هواپیمای فضایی را فراهم کرد. بومر با کنترل فعال اتمسفر، کنترل نریان سیاه را به دست گرفت، به گونه ای چرخید که آنها مانند یک هواپیمای معمولی به جلو پرواز کردند، سپس به صورت دستی هواپیما را از طریق یک سری پیچ های محکم و با زاویه حمله بالا هدایت کرد تا سرعت را در عین حفظ سرعت افزایش دهد. نزول و دمای بدن تحت کنترل است.
    
  در همان زمان، او مانور داد تا موقعیت فرود را بگیرد. این فرود وعده داده بود که کمی دشوارتر از بسیاری از آنها باشد زیرا محل فرود آنها در جنوب شرقی ترکیه در پایگاه نظامی مشترک ترکیه و ناتو در شهری به نام بتمن بود. بتمن AFB پایگاه گروه ویژه عملیات ویژه مشترک در طول جنگ خلیج فارس در سال 1991 بود، زمانی که نیروهای ویژه ارتش ایالات متحده و نیروهای امداد و نجات نیروی هوایی ماموریت های مخفی را در سراسر عراق انجام دادند. پس از جنگ به کنترل غیرنظامی ترکیه بازگردانده شد. ترکیه در تلاش برای افزایش همکاری و بهبود روابط با برادران مسلمان خود در خاورمیانه، عملیات نظامی تهاجمی ناتو را از بتمن ممنوع کرد، اما آمریکا ترک‌ها را متقاعد کرد که به هواپیماهای شناسایی و چند تهاجمی اجازه دهند از بتمن برای تعقیب و نابودی شورشیان پرواز کنند. ایران. اکنون یکی از مهم ترین پایگاه های هوایی پیشروی نیروهای آمریکایی و ناتو در خاورمیانه، اروپای شرقی و آسیای مرکزی بود.
    
  مولن گزارش داد: "شصت هزار پا، فشار اتمسفر در منطقه سبز، آماده رهگیری پلنگ ها است. بومر پوزخندی زد - ایمن کردن پلنگ ها و تغییر حالت توربوجت هوا به طور خودکار انجام شد، مانند اکثر عملیات ها در هواپیما، اما مولن همیشه سعی می کرد از قبل حدس بزند که کامپیوتر چه زمانی این روش را شروع می کند. البته کامپیوتر به او اطلاع داد که موتورهای LPDRS محافظت شده اند. مولن به او یادآوری کرد: "ما هنوز در حالت "دستی" هستیم، کاپیتان. "سیستم موتورها را به طور خودکار راه اندازی مجدد نمی کند."
    
  "تو واقعاً در این کار خوب هستی، نه، فرنچ؟" بومر کنایه زد.
    
  "این کار من است، کاپیتان."
    
  "تو هرگز قرار نیست مرا "بومر" صدا کنی، درست است؟
    
  "بعید است، کاپیتان."
    
  "تو نمی‌دانی چه چیزی را از دست می‌دهی، فرانسوی."
    
  "من زنده خواهم ماند. آماده راه اندازی مجدد."
    
  بخشی از جذابیت آن قطعا تعقیب و گریز بود. شاید او در رختخواب بسیار کاسبکار بود - اما باید صبر کرد تا آنها پشت سر هم بنشینند. "من موتورها را خاموش می کنم، موتورهای توربوجت زنده می شوند." اکنون اکسیژن کافی در جو وجود داشت تا استفاده از پراکسید هیدروژن برای سوزاندن سوخت جت متوقف شود، بنابراین بومر دوباره زبانه های متحرک ورودی های موتور را باز کرد و دنباله شروع موتور را آغاز کرد. لحظاتی بعد، موتورهای توربوجت در بیکار و آماده پرواز بودند. مسیر پرواز آنها آنها را بر فراز اروپای مرکزی و اوکراین برده بود و اکنون بر فراز دریای سیاه بودند و به سمت جنوب شرقی به سمت ترکیه می رفتند. در کنار پایین نگه داشتن دمای بدنه، مراحل فرود تسریع شده به آنها اجازه می‌دهد تا خیلی سریع‌تر از مدار خارج شوند - آنها می‌توانند از ارتفاع دویست مایلی به موقعیت اولیه نزدیک به نام "دروازه بلند" در کمتر از هزار مایل فرود آیند، در حالی که یک فرود معمولی است. با ترمز هوا تقریباً پنج هزار مایل طول می کشد.
    
  آنها زیر شصت هزار پا در فضای هوایی کنترل مثبت کلاس A بودند، بنابراین اکنون آنها باید تمام مراحل عادی کنترل ترافیک هوایی را دنبال می کردند. رایانه قبلاً فرکانس مناسب را به رادیو مایکروویو شماره یک وارد کرده است: "مرکز آنکارا، این گله هفتم است، توجه لازم را داشته باشید، در صد و بیست مایلی شمال غربی آنکارا، با عبور از سطح پرواز پنج تا چهار صفر، درخواست فعال سازی برنامه پرواز ما ما با شورون Four-One به مریخ تبدیل خواهیم شد.
    
  گروه هفتم، مرکز آنکارا، خارج از منطقه شناسایی پدافند هوایی ترکیه بمانید تا زمانی که توسط رادار شناسایی شود، علامت یک چهار و یک هفت عادی باشد. بومر همه دستورالعمل ها را دوباره بخوانید.
    
  در آن لحظه، از طریق رادیو رمزگذاری شده ثانویه خود، شنیدند: "نریان هفت، شورون چهار-یک روی آبی دو".
    
  بومر از فرنچي خواست كه به فركانس كنترل ترافيك هوايي گوش دهد، سپس به ايستگاه راديويي كمكي رفت: "چهار و يك، اين هفتمين نريان است." آنها با وجود اینکه در یک کانال رمزگذاری شده بودند، کدهای چالش و پاسخ را برای تأیید هویت یکدیگر رد و بدل کردند. ما از بتمن بلند شدیم زیرا از ATC آنکارا شنیدیم که آنها به هیچ هواپیمایی اجازه عبور از پدافند هوایی خود را نمی دهند، حتی آنهایی که برنامه های پرواز ثابت دارند. ما نمی دانیم چه خبر است، اما معمولاً به این دلیل است که یک هواپیما یا کشتی ناشناس به حریم هوایی یا آب های آنها حمله کرده است، یا برخی از کردها چند خمپاره در آن سوی مرز شلیک کرده اند، و آنها همه چیز را می بندند تا زمانی که آن را مرتب کنند. به نقطه قرار ملاقات فیش دم نزدیک می شویم. پیشنهاد می‌کنم به موازات نقطه آنجا راه بروید، سپس به سمت MK حرکت کنید."
    
  بومر که در صدایش تسکین پیدا می‌کرد، گفت: "متشکرم که در بالای همه چیز ماندید، Four-One. استفاده از پروفیل فرود بهبودیافته ذخایر سوخت آنها را به شدت کاهش داده بود - در حال حاضر تقریباً سوخت آنها تمام شده بود، و زمانی که آنها به نقطه نزدیک شدن اولیه خود در بتمن AFB رسیدند، در ذخایر سوخت اضطراری قرار داشتند و سوختشان تمام می شد تا پرواز کنند. یک جای دیگر. نزدیکترین نقطه فرود جایگزین آنها فرودگاه میخائیل کوگنیسیانو در نزدیکی کنستانتا، رومانی، یا به طور خلاصه "MK" بود، اولین پایگاه نظامی ایالات متحده که در یک کشور سابق پیمان ورشو تاسیس شد.
    
  هنگامی که این دو هواپیما از طریق یک فرستنده و گیرنده ایمن به یکدیگر متصل شدند، نمایشگرهای چند منظوره آنها موقعیت یکدیگر، مسیری را که تا نقطه قرار ملاقات طی می کردند و نقاط عطفی که برای قرار گرفتن در موقعیت خود نیاز دارند را به آنها نشان می داد. نریان سیاه پانزده دقیقه زودتر به نقطه اولیه سوخت‌گیری در هوا رسیده بود، در چهارصد گره دریایی و ارتفاع سی هزار پایی، بنابراین بومر یک سری چرخش‌های فشرده را آغاز کرد تا از سرعت هوایی مازاد بریزد. من آن را دوست دارم - سوراخ کردن در آسمان، پرواز با سریع ترین هواپیمای سرنشین دار روی این سیاره.
    
  بومر از فرستنده ماهواره ای رمزگذاری شده خود شنید: "یکی هفتمین اسب نر را صدا می کند."
    
  او با کنایه گفت: "خدا روی WATCHMEN است. "به جلو، یک."
    
  پاتریک مک لاناهان از ایستگاه فضایی آرمسترانگ گفت: "شما اجازه دارید به MK بروید." او پیشرفت هواپیمای فضایی را از ماژول فرماندهی زیر نظر داشت. خدمه آماده هستند تا ایمنی نریان سیاه را تضمین کنند.
    
  "آیا از این به بعد کسی در خانه باید بالای شانه من نگاه کند؟" - او درخواست کرد.
    
  پاتریک پاسخ داد: "من این را تأیید می کنم، بومر." "به آن عادت کن."
    
  "فهمیده."
    
  آیا می دانید که چرا آنکارا به کسی اجازه ورود نداد، قربان؟
    
  "این پیدایش است. هنوز منفی است،" در دیوید لوگر به صدا درآمد. "ما هنوز در حال بررسی هستیم."
    
  سرانجام Black Stallion توانست سرعت خود را کاهش دهد و پایین بیاید تا موقعیت مناسبی را در پانصد فوت پایین تر و نیم مایل پشت تانکر بگیرد. بومر گزارش داد: "مرحله هفت ایجاد شد، چک لیست کامل شد، شما در معرض دید هستید، آماده هستید.
    
  توپچی پشت تانکر پاسخ داد: "راجر تو، هفت، این شورون فور وان است. "من شما را با صدای بلند و واضح خواندم، درست مثل خودم."
    
  "بلند و واضح."
    
  "من تو را درک میکنم. من هم تو را می بینم." او از طریق اینترکام گفت: "بوم به موقعیت تماس، خدمه پایین می آید" و تانکر را در موقعیت خود مانور داد، بال های کنترل شده با سیم خود آن را در جریان تانکر بزرگ تثبیت می کرد. دوباره در رادیو: "Seven برای رفتن به موقعیت پیش از تماس پاک شد، Four-One آماده است."
    
  بومر گفت: "هفتم در حال افزایش است. او درهای کشویی بالای بدنه در پشت کابین خلبان را باز کرد، سپس هواپیمای فضایی را به آرامی در موقعیت پیش از تماس قرار داد: همراستا با خط مرکزی تانکر، بالای شیشه جلو در امتداد درز مرکزی پانل کنترل روشنایی. شکم بزرگ یک بوئینگ 777 تبدیل شده شیشه جلو را پر کرده بود. او گفت: "سون در موقعیت پیش تماس، تثبیت شده و آماده است، این بار فقط JP-7".
    
  اپراتور بوم گفت: "کپی کردن تماس اولیه و آماده، فقط JP-7، برای ورود به موقعیت تماس پاک شد، چهار یک آماده است." او نازل را گسترش داد و نشانگر "مانور" چشمک زن را روشن کرد - سیگنالی برای حرکت گیرنده به موقعیت مورد نظر. بومر به سختی مجبور بود کنترل‌ها را جابجا کند، زیرا هواپیما بسیار سبک بود - تقریباً انگار فقط با یک فکر، نریان سیاه را با دقت به جلو و بالا هدایت کرد. هنگامی که نشانگر مانور ثابت شد، بومر موقعیت خود را حفظ کرد، دوباره گویی با نیروی فکر محض، و اپراتور بوم نازل را در سوکت آن قرار داد. "تماس، چهار و یک."
    
  بومر تأیید کرد: "هفتم تماس گرفته است و مصرف سوخت را نشان می دهد." "بسیار خوشحالم که شما پسرها را می بینم."
    
  خلبان نفتکش گفت: "آقا ما خدمه کابرنه هستیم."
    
  KC-77 ده دقیقه طول کشید تا سی هزار پوند سوخت جت را به نریان سیاه منتقل کند. بومر گفت: "بیایید حرکت به سمت غرب را آغاز کنیم، Four-One." ما در حال نزدیک شدن به کراسنودار هستیم. یک پایگاه هوایی بزرگ روسیه در کراسنودار در سواحل شرقی دریای سیاه وجود داشت، و اگرچه آنها به خوبی خارج از حریم هوایی خود یا هر کس دیگری بودند، بهترین کار این بود که بدون هشدار به چنین مناطقی پرواز نکنند. کراسنودار همراه با رادار بزرگ دفاع هوایی و باتری‌های متعدد موشک‌های دوربرد زمین به هوا، یکی از بزرگترین پایگاه‌های جنگنده در کل جهان بود که کمتر از سه بال جنگنده کامل پدافند هوایی در آنجا مستقر بود، از جمله یکی با میگ 29 میکویان گورویچ "فولکروم" یکی از بهترین رهگیرهای جهان به حساب می آید.
    
  حتی چهار سال پس از حملات تلافی جویانه آمریکا در روسیه، اعصاب در سرتاسر منطقه همچنان به هم ریخته بود و اپراتورها مایل بودند برای وارد کردن جنگنده ها به هوا و فعال کردن سیستم های دفاع هوایی دست به هر کاری بزنند. خوشبختانه هیچ نشانه ای از فعالیت پدافند هوایی پشت سر آنها دیده نمی شد. "بهترین کار این است که به راست بپیچید."
    
  خلبان نفتکش گزارش داد: "ما مستقیماً به دو و هفت صفر می رویم. بومر به طرز ماهرانه‌ای پشت بوئینگ 777 اصلاح‌شده در حالی که آن‌ها شروع به چرخش به سمت جنوب می‌کردند پشت سر گذاشت و تماس را از طریق پیچ حفظ کرد.
    
  آنها تازه راهی مسیر جدیدی شده بودند که تفنگچی نفتکش گفت: "خب بچه ها، به نظر می رسد که ما یک بازدیدکننده داریم. ساعت هفت، ساعت سه شما، لعنتی نزدیک است."
    
  "چی شده، فرنچ؟" بومر با تمرکز روی ماندن در منطقه سوخت‌گیری پرسید.
    
  مولن با عصبانیت گفت: "اوه لعنتی... این یک میگ 29 روسی است."
    
  بومر گفت: "ببینید که او یک بالمن دارد یا خیر. روس‌ها اغلب با کشتی‌های انفرادی پرواز نمی‌کنند."
    
  مولن آسمان را اسکن کرد، سعی کرد آرام بماند و سعی کرد تا حد امکان به عقب نگاه کند. چند لحظه بعد گفت: "او را گرفتار کردم. "ساعت هفت، حدود یک مایل دورتر." ساعت سه نزدیکتر شد و توجه او را به خود جلب کرد. در دوران پانزده ساله‌اش در نیروی دریایی، او هرگز MiG-29 را ندیده بود، مگر آنهایی که در خدمت آلمان بودند، و سپس فقط روی صفحه نمایش ثابت، نه در حال پرواز. این می تواند شبیه سازی از جنگنده اف-14 تامکت نیروی دریایی، با بال های پهن، بدنه عظیم و دماغه ای بزرگ برای رادار کنترل آتش بزرگش باشد. این یکی دارای استتار راه راه سبز، آبی روشن و خاکستری بود، با یک پرچم بزرگ سفید، آبی و قرمز روسیه بر روی تثبیت کننده عمودی - و او به وضوح می توانست یک موشک دوربرد و دو موشک هوا به هوای کوتاه برد را ببیند. بال چپ یک لحظه او با عصبانیت گفت: "این خرس بار است، مطمئناً." "چه کاری میخواهیم انجام دهیم؟"
    
  بومر گفت: "من سوخت‌گیری را تمام می‌کنم، و سپس سوار شدن به MK را آغاز می‌کنیم." این حریم هوایی بین المللی است. گشت و گذار مجاز است. بگذارید جنسیس و اودین بفهمند آنجا چه خبر است."
    
  بومر شنید که فرنچ در واکی تاکی شماره دو با کسی صحبت می کرد، اما لحظه ای بعد متوقف شد: "آن احمق ساعت سه می آید."
    
  "حال ما با بنزین چگونه است؟"
    
  "سه ربع پر است."
    
  آیا ما ذخایر کافی برای رسیدن به MK داریم؟
    
  "بسیاری از".
    
  "من می خواهم آنها را در هر صورت اضافه کنم. میگ الان چقدر نزدیکه؟
    
  فرانسی گفت: "او درست در نوک جناح راست ما قرار دارد. "آیا از هوش می روی، کاپیتان؟"
    
  "نه. من به او نشان می دهم که چگونه این کار انجام می شود. بدون شک او همچنین می خواهد به آینده نگاه کند." اما این بازی کوچک به همین جا ختم نشد. Mig-29 به نزدیک شدن ادامه داد تا اینکه به زودی بومر صدای غرش موتور و ارتعاشات بیرون از کابین را شنید. "خوب، حالا او شروع به عصبانی کردن من کرده است. وضع ما با بنزین چگونه است؟"
    
  "تقریبا پر."
    
  وینگمن کجاست؟
    
  مولن در صندلی خود شروع به جابجایی کرد تا دوباره کاملاً به چپ بپیچد... اما به زودی متوجه شد که این کار ضروری نیست، زیرا میگ دوم به داخل بسته شده بود و اکنون مستقیماً در پنجره سمت چپ کابین خلبان تانکر قرار داشت. دود اگزوز موتور و جت های آب بال چپ تانکر را می لرزاند، در ابتدا به سختی قابل توجه بود، اما به زودی با نزدیک شدن میگ با قدرت بیشتر و بیشتر.
    
  "هفتم، این چهار و یک است. تحت کنترل نگه داشتن آن روز به روز دشوارتر می شود. شما به آن چه می گویی؟"
    
  بومر زمزمه کرد: "حرامزاده." "زمان تمام کردن است." در رادیو او پاسخ داد: "چهار-یک، بیایید خاموش شویم و..."
    
  اما در آن لحظه، دومین میگ در سمت چپ کابین تانکر، پس سوز را روشن کرد، گازهای خروجی آن تنها چند یارد از لبه جلویی بال چپ نفتکش فاصله داشت، در نتیجه بال ابتدا به شدت به سمت پایین تکان خورد. سپس به سمت بالا، باعث می شود تانکر به سمت راست لیست شود. "گریز، جدایی، جدایی!" اپراتور مانع از طریق رادیو فریاد زد. بومر بلافاصله سرعتش را کم کرد، دکمه فرمان صوتی را فشار داد و گفت: "سرعت ترمز هفتاد!" سیستم Mission Adaptive Wing بلافاصله حداکثر کشش را تنظیم می کند، هزاران ترمز پرسرعت را در سراسر سطح هواپیما ایجاد می کند و به آن اجازه می دهد سریع شیرجه بزند.
    
  ... و خیلی سریع اتفاق نیفتاد، زیرا خلبان تانکر در حال مبارزه با کنترل هواپیمای خود و در عین حال فشار کامل قدرت رزمی و زاویه سی درجه صعود، با شنیدن صدای "بلند کردن" سیگنال، بیش از حد تنظیم شده بود و اکنون با عصبانیت به سمت چپ سقوط کرده بود، در چنگال قطعی کامل برق و در آستانه یک چرخش دم قرار داشت. بومر قسم خورد که می خواست با اپراتور بوم روبرو شود که دم نفتکش را دید که پایین و پایین تر به سمت او می رود. "بیا شورون، ریکاوری کن، لعنتی، بهبودی...!"
    
  تانکر KC-77 به نظر می رسید که در انتهای دوره رونق سوخت گیری هنوز طولانی در حال چرخیدن است، به چپ و راست نگاه می کند، گویی آسمان را برای حمایت در دست گرفته است، بال هایش مانند یک ماهی گیر غول پیکر در حال بالا رفتن بال می زند، با این تفاوت که نفتکش در حال افزایش ارتفاع نبود. ، و در حال آماده شدن برای غلتیدن و خارج شدن از کنترل در هر ثانیه بود. درست زمانی که بومر فکر کرد که می خواهد به پشت بغلتد و به طور غیرقابل کنترلی در دریای سیاه شیرجه بزند، بال چپش پایین ماند و بینی اش شروع به خزش به سمت افق کرد. با پایین آمدن دماغه هواپیما به زیر افق، بال راست به آرامی و دردناک شروع به پایین آمدن کرد. وقتی تانکر از دید ناپدید شد، تقریباً با بال‌ها همسطح بود، با دماغه‌اش به شدت پایین آمده بود، اما به سرعت سرعت هوایی از دست رفته خود را به دست آورد.
    
  "شورون، بچه ها خوب هستید؟" بومر رادیو شد.
    
  چند لحظه بعد صدای بلند، جیغ و خشن مردانه ای را شنید که می گفت: "من فهمیدم، فهمیدم، لعنتی، فهمیدم... هفت، این چهار وان است، ما خوب هستیم. لعنتی، لعنتی، فکر می کردم ما تمام شده ایم. ما دوازده هزار پا بالا هستیم. ما خوبیم. یک موتور سوخت، اما اکنون در حال راه اندازی مجدد هستیم.
    
  بومر آسمان را اسکن کرد و دو میگ 29 را دید که در بالای سر او به سمت شرق در حرکت بودند. تقریباً می توانست صدای خنده آنها را از طریق رادیوهایشان بشنود که چگونه آمریکایی ها را می ترسانند. "شما حرامزاده!" - او در گیر اکسیژن خود فریاد زد و دریچه گاز را به سمت حداکثر پس سوز حرکت داد.
    
  "نجیب! چه کار می کنی؟" مولن در حالی که نفسش پس از یک تکان ناگهانی به سینه اش از بار اضافی برگشت، فریاد زد. اما به زودی مشخص شد که او چه کار می کند - او درست در وسط سازند میگ پرواز می کرد. تا زمانی که او توانست فریاد بزند، آنها از کنار دو میگ عبور کرده بودند و کمتر از صد یارد بالاتر از آنها، با سرعت بیش از هفتصد مایل در ساعت پرواز می کردند! "اوه خدای من، نجیب، آیا تو دیوانه ای؟"
    
  بومر در حالی که به شتاب ادامه می داد، نریان سیاه را به سمت یک صعود شیب دار شصت درجه هدایت کرد. او گفت: "ما می‌خواهیم ببینیم که آیا آنها دوست دارند با گربه‌های دیگر در فضای باز تلاقی کنند یا فقط به دنبال گربه‌های چاق هستند. گیرنده هشدار تهدید غرش کرد - میگ‌ها هنوز بدون رادار کار می‌کردند، به همین دلیل بود که می‌توانستند به راحتی به سازند خود نفوذ کنند، اما اکنون رادار بزرگ N-019 را روشن کرده بودند و در حال جستجو بودند. بومر در ارتفاع چهل هزار پایی خود را تراز کرد، کنترل‌ها را به قدرت جنگی بازگرداند و نمایشگر چند منظوره خود را به تصویر تهدید تغییر داد که بهترین دید را از موقعیت به او می‌داد. "مراقب سوخت من باشید و وقتی به سوخت بینگو در MK، Frenchie نزدیک شدیم به من اطلاع دهید."
    
  پاتریک مک‌لاناهان از ایستگاه فضایی آرمسترانگ با رادیو گفت: "استالیون، این اودین است". ما به تازگی هشداری در مورد تهدید دریافت کردیم. شما دو میگ پشت سرتان دارید! کجا میری؟"
    
  بومر گفت: "من این افراد را تا آنجا که ممکن است به شرق می کشم تا آنها را از نفتکش دور نگه دارم."
    
  "میفهمی چیکار میکنی بومر؟" - پاتریک پرسید.
    
  بومر گفت: "امیدوارم این افراد به من شلیک کنند، ژنرال، و سپس من واقعاً اشک در چشمان آنها جاری خواهم شد. آیا سوال دیگری دارید قربان؟"
    
  مکث کوتاهی وجود داشت که در طی آن مولن مطمئن بود که ژنرال سوگند می خورد تا زمانی که از سقف ماژول فرماندهی بیفتد و با خشم خالص از شیطنت های نوجوانان نوبل به معنای واقعی کلمه از سقف ماژول فرماندهی جهش کند. او در کمال تعجب شنید که مک‌لانهان پاسخ داد: "منفی، بومر. فقط سعی کنید رنگ را خراش ندهید."
    
  مولن گزارش داد: "پانزده دقیقه تا سوخت گیری با این سرعت و حرکت فضاپیما باقی مانده است." "این مزخرفات را متوقف کنید و ما را برگردانید!"
    
  بومر گفت: "پنج دقیقه دیگر و ما برمی‌گردیم، فرنچ،" و بعد غر زد: "بیا، حرامزاده‌های ترسو، شلیک کن. ما دقیقاً در دید شما هستیم و هیچ دخالتی ایجاد نمی کنیم - قبول کنید - "
    
  در این لحظه، دو علامت "batwing" روی صفحه هشدار تهدید که نشان دهنده رادارهای جستجوی Mig بود شروع به چشمک زدن کردند. "توجه، توجه، هشدار موشک، شش ساعت، بیست و سه مایل، MiG-29K..." این لحظه به دنبال آن بود: "توجه، توجه، پرتاب موشک، پرتاب موشک، AA-12!"
    
  بومر گفت: "بیا برویم، فرنسی، گل های خود را نگه دار." دریچه گاز را روی حداکثر پس سوز گذاشت، سپس گفت: پلنگ ها در تماس هستند.
    
  کامپیوتر پاسخ داد: "پلنگ ها در تماس هستند، پلنگ ها را متوقف کنید... پلنگ ها فعال شدند"، و هر دو خدمه به صندلی های خود پرتاب شدند، زیرا موتورهای سیستم انفجار لیزر پالس به حالت توربوجت کامل شلیک کردند - در حالی که دریچه گاز از قبل با پس سوز کامل کار می کرد. ، به جای افزایش تدریجی آنها، تقریباً در عرض چند ثانیه قدرت کامل توربوجت را دریافت کردند. سرعت هوا از زیر 1 ماخ به 2 و سپس 3 و سپس 4 در یک چشم به هم زدن پرید. او سپس یک صعود شیب دار را آغاز کرد، سپس ورودی زمین را تا زمانی که مستقیماً به سمت بالا حرکت کردند، حفظ کرد، پنجاه و سپس شصت هزار پا.
    
  مولن بعد از تقریباً هفت گلوله غرغر کرد: "موشک‌ها... هنوز... ردیابی می‌کنند". "هنوز... در حال بسته شدن..."
    
  بومر با غرولند پاسخ داد: "من تقریبا... کارم با این احمق ها تمام شده است، فرنسی." او قدرت را به 4 ماخ برگرداند و به فشار دادن چوب کنترل ادامه داد تا زمانی که آنها واژگون شوند. او به صورت عمودی غلتید، دماغش اکنون تقریباً عمودی به سمت پایین است، سپس به نمایشگر تهدید نگاه کرد. همانطور که او امیدوار بود، دو میگ همچنان انرژی راداری را مخابره می‌کردند و در جستجوی او بودند - موشک AA-12، کپی موشک هوا به هوای پیشرفته میان‌برد آمریکایی AIM-120، با استفاده از هواپیمای خود مورد هدف قرار گرفت. رادار
    
  "من تعجب می کنم که من کجا رفتم، بچه ها؟ در یک ثانیه متوجه خواهید شد." بومر نریان سیاه را به نقطه‌ای در فضا هدایت کرد که فکر می‌کرد میگ‌ها یک یا دو ضربان قلب خواهند داشت - با سرعت نسبی او، به نظر می‌رسید که میگ‌ها در فضا معلق هستند، اگرچه نمایشگر تهدید نشان می‌داد که آنها تقریباً دو برابر سرعت بیشتری دارند. از صدا به محض اینکه نگاهی اجمالی به نقاط سیاه زیر خود گرفت، به سمت چپ غلتید تا اینکه مستقیماً بین دو هواپیمای روسی قرار گرفت. او نمی دانست که آیا حرکت را به درستی محاسبه کرده است یا خیر، اما حالا دیگر برای نگرانی خیلی دیر شده بود...
    
  پلک زدن‌ها کمی بیشتر از تاری‌های نامحسوس بودند که او مستقیماً بین آن‌ها پرواز می‌کرد و نزدیک‌ترین نقطه را تنها در پنجاه یاردی از دست می‌داد. وقتی از کنار آنها رد شد، دریچه‌های گاز را در حالت دور آرام قرار داد، موتورهای LPDRS را خاموش کرد تا در مصرف سوخت صرفه‌جویی کند، از سیستم MAW برای کمک به سطح هواپیما بدون تکه تکه شدن استفاده کرد - با سرعت فعلی‌شان، آنها می‌توانستند به دریای سیاه رسیده باشند. فقط هشت ثانیه بدون فناوری Mission Adaptive Wing - و در صورتی که موشک‌های AA-12 هنوز ردیابی می‌کردند، یک چرخش تند به چپ را آغاز کرد.
    
  ... اما او نگران موشک ها نبود، زیرا لحظه ای بعد آنها یک فلش نور بزرگ را بالای سرشان دیدند، سپس یک نور دیگر. او راست شد، اجازه داد نیروهای g فروکش کنند و آسمان را اسکن کرد. تنها چیزی که آنها می توانستند ببینند دو ابر سیاه بالای سرشان بود. "بازپرداخت یک عوضی است، درست است، رفقا؟" بومر در حالی که دوباره به سمت غرب می رفت گفت.
    
  آنها مجبور شدند دوباره به تانکر برسند و سوخت گیری کنند زیرا تنها در چند دقیقه با موتورهای LPDRS به حالت اضطراری رسیده بودند. خدمه تانکر خوشحال بودند، اما مولن حتی آرام تر و کارآمدتر از همیشه بود - او چیزی بیش از فریادهای اجباری نگفت. "بچه ها حالت خوبه، چهار و یک؟" - بومر پرسید.
    
  خلبان نفتکش گفت: پروتزهای ما بسیار لق هستند، اما بهتر از جایگزین است. متشکرم، استود."
    
  شما می توانید با دادن کمی بنزین بیشتر از ما تشکر کنید تا بتوانیم به MK برسیم.
    
  خلبان نفتکش گفت: "تا زمانی که سوخت کافی برای رساندن ما به نزدیکترین باند داشته باشیم، می‌توانید بقیه را ببرید. و حتی به خرید نوشیدنی برای پمپ بنزین دیگری در هر کجای کره زمین فکر نکنید - ما دیگر به پول شما نیاز نداریم. باز هم متشکرم، هفتمین اسب نر."
    
  کمتر از یک ساعت بعد، دو هواپیما با هم دیدار کردند و در فرودگاه کنستانتا میخائیل کوگ گالنیچانو در رومانی به زمین نشستند. فرودگاه پانزده مایلی از کنستانتا و نه مایل از ساحل معروف شهر Mamaia در دریای سیاه فاصله داشت، بنابراین به ندرت در معرض مه یخبندان که در زمستان شهر ساحلی را پوشانده بود قرار داشت. نیروی هوایی ایالات متحده یک رمپ پارکینگ هواپیما، آشیانه ها و تأسیسات نگهداری و امنیتی در ضلع شمال شرقی فرودگاه ساخت و برج کنترل فرودگاه، امکانات رادار و ارتباطات و ترمینال فرودگاه غیرنظامی را ارتقا داد. همراه با عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا، سرمایه گذاری های انجام شده توسط ایالات متحده در رومانی به سرعت این منطقه را که قبلاً فقط به دلیل بندر شلوغ و مکان های تاریخی اش شناخته می شد، به یک مقصد تجاری، فناوری و گردشگری بین المللی تبدیل کرده است.
    
  این دو هواپیما در یک کاروان کوچک از هاموی های زرهی به منطقه امنیتی آورده شدند و با هم در بزرگترین آشیانه پارک شدند. خدمه اغلب در حین پیاده شدن در آغوش می گرفتند و دست می دادند. آنها در مورد مأموریت خود با هم و سپس جداگانه صحبت کردند و قول دادند که بعداً در کنستانتا برای شام و نوشیدنی ملاقات کنند.
    
  بازنگری نوبل و مولن به طور قابل توجهی بیشتر از خدمه نفتکش طول کشید. نه ساعت طاقت فرسا برای گزارش به خدمه تعمیر و نگهداری و شناسایی، پاتریک مک لاناهان در ایستگاه فضایی آرمسترانگ، دیو لوگر در سرزمین دریم، و انجام معاینات پزشکی معمول پس از پرواز طول کشید. هنگامی که آنها سرانجام آزاد شدند، گمرک رومانیایی را در یک فرودگاه غیرنظامی ترخیص کردند، سپس با اتوبوس شاتل به هتل Best Western Savoy در کنستانتا، جایی که ارتش ایالات متحده برای اقامت موقت قرارداد بسته بود، سوار شدند.
    
  ساحل دریای سیاه در زمستان اصلا شلوغ نبود، بنابراین به استثنای چند خدمه هواپیمایی از رومانی، آلمان و اتریش و چند تاجر متعجب که به مهمانی های زیاد در قسطنطنیه در زمستان عادت نداشتند، آمریکایی ها به حال خود رها شدند. دستگاه های خود خدمه تانکر قبلاً سرگرم خوشگذرانی بودند و برای همه بال پوشان، به خصوص مهمانداران زن خارجی، نوشیدنی می خریدند. بومر نیز آماده بود، اما در کمال تعجب، لیست را دید که به سمت آسانسور به سمت اتاقش می رود. از آغوش دو مهماندار بلوند زیبا کنار کشید و قول داد که به زودی برمی گردد و با عجله به دنبال او رفت.
    
  او به سختی از کنار درهای بسته شدن آسانسور گذشت. "هی فرنچ، به این زودی می‌خوابی؟ مهمانی تازه شروع شده است و ما هنوز شام نخورده ایم."
    
  "من شکست خورده ام. من برای امروز تمام کردم."
    
  با نگرانی به او نگاه کرد. او گفت: "از زمان درگیری کوچک ما با روس‌ها چیز زیادی نگفتید. "من کوچولو هستم"
    
  ناگهان مولن به سمت او برگشت و با مشت راست گره کرده اش به فک او ضربه زد. این ضربه آنقدر قوی نبود، اما هنوز یک مشت بود - به او صدمه زد، اما عمدتاً از تعجب. "هی، چرا این کار را کردی؟"
    
  "ای حرامزاده! تو یک احمقی! - او جیغ زد. "به خاطر تو، هر دوی ما ممکن است امروز آنجا کشته شویم!"
    
  بومر چانه‌اش را مالید و همچنان با نگرانی به او نگاه می‌کرد. سپس سر تکان داد و گفت: "بله، می‌توانم. اما هیچ کس در نزدیکی تانکر من حرکت نمی کند. او لبخندی زد و سپس اضافه کرد: "به علاوه، باید اعتراف کنی فرنچ، این یک سفر جهنمی بوده است."
    
  مولن به نظر می رسید که قرار است دوباره او را بزند، و او مصمم بود که به او اجازه دهد اگر احساس بهتری داشت این کار را انجام دهد... اما در کمال تعجب، در آسانسور جلو رفت، دستانش را دور گردنش حلقه کرد و خفه شد. او را بوسید و به سمت خود فشار داد و به دیوار چسباند.
    
  او نفس کشید: "درست می گویی، بومر، این یک سفر جهنمی بود." من در دو جنگ با هواپیما از ناوهای هواپیمابر پرواز کرده‌ام و ده‌ها بار به سمت آنها شلیک کرده‌ام، و هرگز به اندازه امروز هیجان‌زده نبودم!
    
  "اوه خدای من، مولن..."
    
  "فرانسوی. مرا فرنسی صدا کن، لعنتی،" او دستور داد و سپس با یک بوسه دیگر او را ساکت کرد. برای مدت طولانی اجازه نداد که او نفسی بکشد.
    
  بومر در حالی که مولن شروع به بوسیدن گردن او کرد، گفت: "تو در راه بازگشت و در حین بررسی، خیلی ساکت بودی، من می ترسیدم که به نوعی از حالت فوگ شوکه شده بروی، فرنسی." "شما یک روش واقعا خنده دار برای نشان دادن هیجان خود دارید."
    
  مولن در بین بوسه ها گفت: "من آنقدر هیجان زده بودم، خیلی هیجان زده بودم، آنقدر شاخ لعنتی که از نشان دادن آن خجالت می کشیدم. منظورم این است که دو خلبان جنگنده جان باختند، اما من آنقدر سرحال بودم که فکر می‌کردم با لباس پرواز لعنتی خود را نشان خواهم داد!"
    
  "فرنسی لعنتی، این یکی از جنبه های عجیب توست که من هرگز..."
    
  در حالی که آسانسور روی طبقه آنها سرعتش کم می شد، گفت: "خفه شو، بومر، فقط ساکت شو." تا آن زمان تقریباً زیپ و دکمه‌های او را باز کرده بود. "فقط مرا به اتاقم ببر و مغزم را ول کن."
    
  "اما نامزدت و تو چطور؟"
    
  وقتی درهای آسانسور باز شد، مولن گفت: "بومر، گفتم ببند و مرا لعنت کن و تا صبح توقف نکن." "من این را برای... آن... اوه لعنتی، هر چه اسمش باشد، صبح، توضیح می دهم. به یاد داشته باش، کاپیتان، من از شما بالاتر هستم، پس این یک دستور است، آقا!" واضح بود که دستور دادن برای او به اندازه خلبانی یک هواپیمای فضایی مافوق صوت هیجان انگیز بود.
    
    
  فصل دوم
    
    
  مردم زمانی که در یک محاصره وحشتناک شکست درهم شکسته می شوند، آنها را بسیار دوست دارند تا زمانی که پیروز می شوند.
    
  -ویرجینیا وولف
    
    
    
  ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  در صبح روز بعد
    
    
  ماژول فرماندهی مرکز فعالیت در ایستگاه فضایی آرمسترانگ بود، و در اینجا بود که پاتریک مک‌لاناهان در یک کنفرانس ویدئویی با اعضای منتخب ستاد امنیت ملی پرزیدنت گاردنر شرکت کرد: کنراد اف. کارلایل، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور. جرالد ویستا، مدیر اطلاعات مرکزی، که از دولت مارتیندیل در سمت خود باقی ماند. ژنرال تفنگداران دریایی تیلور جی. بین، رئیس ستاد مشترک ارتش. چارلز ای. هافمن، رئیس ستاد نیروی هوایی؛ و ژنرال نیروی هوایی بردفورد کانن، فرمانده ارتش آمریکا. فرماندهی استراتژیک و - تا زمانی که کنگره و پنتاگون جزئیات را بررسی کنند - فرمانده تمام عملیات فضایی ایالات متحده در تئاتر و مسئول آموزش، تجهیز و هدایت کلیه مأموریت های جنگی فضایی. هانتر نوبل - که به دلیل کم خوابی، هم به دلیل اختلاف ساعت و هم به دلیل لیزا مولین کمی گیج شده بود - از طریق ماهواره از پست فرماندهی پایگاه نیروی هوایی Constant به کنفرانس تلفنی متصل شد.
    
  پاتریک و استاد گروهبان والری لوکاس جلوی یک مانیتور کنفرانس تلفنی با وضوح بالا با صفحه عریض معلق ماندند و با کفش‌های کتانی به قسمت اصلی ماژول فرمان چسبیدند. پاتریک موهایش را کوتاه کرده بود، اما موهای بلندتر لوکاس در دو طرف نوار ضربدری هدفون او آویزان بود و ظاهر عجیب وغری به او می داد. پاتریک اعلام کرد: "ایستگاه فضایی آرمسترانگ آنلاین و امن است، قربان." "این سپهبد پاتریک مک لاناهان، فرمانده مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته، پایگاه نیروی هوایی الیوت، نوادا است. ایالات متحده آمریکا با من است. فرمانده نیروی هوایی، گروهبان والری لوکاس، درجه دار مسئول ایستگاه و اپراتور حسگر در حین حمله در تهران. از طریق ماهواره از کنستانتا، رومانی، کاپیتان نیروی هوایی، هانتر نوبل، رئیس بخش پروازهای فضایی سرنشین دار و سلاح های مافوق صوت در مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته به ما می پیوندد. او افسر حمله به تهران و طراح موشک SKYSTREak مورد استفاده در این حمله بود. او دیروز پس از انجام ماموریت فرود هواپیمای شناسایی بر فراز شرق ایران به زمین بازگشت که بعداً به شما اطلاع خواهیم داد.
    
  ژنرال تیلور بین از اتاق طلایی که به عنوان "تانک" نیز شناخته می شود، مرکز کنفرانس رئیس ستاد مشترک در طبقه دوم پنتاگون، گفت: "متشکرم، ژنرال." همانطور که در مورد اکثر افسران در ایالات متحده پس از هولوکاست بود، بن برای یک افسر دریایی چهار ستاره جوان بود، با موهای قهوه ای تیره کوتاه شده "بالا و تنگ"، لبخندی آماده و چشمان خاکستری گرم که اعتماد و صمیمیت مصمم را پرتو می کرد. . "همگی خوش آمدید. من فرض می کنم شما همه اینجا را می شناسید. کنراد کارلایل مشاور امنیت ملی از کاخ سفید به ما ملحق شده و جرالد ویستا مدیر اطلاعات از لنگلی به ما ملحق شده است.
    
  "ابتدا، می‌خواهم بگویم که از صحبت با شما، ژنرال مک‌لاناهان، در تأسیساتی که همین چند سال پیش در بهترین حالت به عنوان یادگاری از جنگ سرد در نظر گرفته می‌شد، خوشحالم و صراحتاً، بیش از کمی شگفت‌زده هستم. در بدترین حالت، یک گودال پول شناور. اما ما اکنون به دنبال اختصاص صدها میلیارد دلار در پنج بودجه بعدی برای ایجاد یک نیروی فضایی بر اساس همان سیستم تسلیحاتی هستیم. من معتقدم که ما شاهد آغاز یک جهت و آینده جدید برای ارتش آمریکا هستیم. کاپیتان نوبل، من در مورد حادثه دیروز شما اطلاعاتی دریافت کردم و در حالی که باید در مورد مهارت های قضاوت شما صحبت کنیم، من از نحوه برخورد شما با خود، خدمه، همتایان هوایی و کشتی خود تحت تأثیر قرار گرفتم. من معتقدم که این نمونه دیگری از قابلیت های شگفت انگیز در حال توسعه بود و مسیر آینده ای که در آن قرار داریم واقعاً باورنکردنی به نظر می رسد. اما تا آغاز این سفر راه درازی در پیش داریم و اتفاقات چند روز اخیر حیاتی خواهد بود.
    
  ابتدا، ما می‌خواهیم گزارشی از ژنرال مک‌لاناهان درباره ایستگاه فضایی آرمسترانگ و آزمایش‌های عملیاتی اخیر آن و همچنین حادثه کاپیتان نوبل بر فراز دریای سیاه بشنویم. ما چندین موضوع دیگر را مورد بحث قرار خواهیم داد و سپس کارکنان من توصیه های ما را برای مقامات وزارت دفاع و امنیت داخلی آماده خواهند کرد. من مطمئن هستم که این یک نبرد سخت طولانی خواهد بود، هم در پنتاگون و هم در کاپیتول هیل. اما مهم نیست که چه اتفاقی می‌افتد، پاتریک، من می‌خواهم به شما و خلبان‌های دیگرتان بگویم "کارتان به خوبی انجام شد" - یا باید بگویم "فضانوردان". لطفا ادامه بدهید ".
    
  پاتریک شروع کرد: بله قربان. از طرف همه ساکنان ایستگاه فضایی آرمسترانگ و خدمه پشتیبانی ما در پایگاه ذخیره نیروی هوایی بتل مونتین، پایگاه نیروی هوایی الیوت و پایگاه نیروی هوایی پیترسون در کلرادو، از شما برای سخنان محبت آمیز و حمایت مستمر شما سپاسگزاریم.
    
  پاتریک دکمه‌ای را فشار داد که عکس‌ها و نقاشی‌ها را در پنجره‌ای جداگانه به مخاطبان کنفرانس ویدئویی ارائه می‌کرد و ادامه داد: "ابتدا، یک مرور سریع: ایستگاه فضایی آرمسترانگ در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 ساخته شد. این یک نسخه نظامی از ایستگاه فضایی بسیار کوچکتر ناسا اسکای لب است که از مخازن سوخت مصرف شده موشک های Saturn I و Saturn IV ساخته شده است که بر روی یک ساختار باله مرکزی به یکدیگر متصل شده اند. چهار مخزن از این قبیل که هر کدام بیش از سی هزار فوت مکعب فضای خالی در داخل دارند، قسمت اصلی ایستگاه را تشکیل می دهند. در طول سال‌ها، ماژول‌های دیگری برای مأموریت‌ها یا آزمایش‌های تخصصی به همراه پنل‌های خورشیدی بزرگ‌تر برای افزایش تولید برق برای ایستگاه در حال توسعه به باله متصل شده‌اند. ما می‌توانیم تا بیست و پنج فضانورد را به مدت یک ماه بدون تامین مجدد در این مرکز نگهداری کنیم.
    
  این ایستگاه چندین سیستم نظامی پیشرفته ایالات متحده را در خود جای داده است، از جمله اولین رادار با وضوح فوق‌العاده مستقر در فضا، حسگرهای پیشرفته مادون قرمز جهانی مبتنی بر فضا، ارتباطات جهانی پیشرفته مبتنی بر فضا و شبکه‌های کامپیوتری پرسرعت، و اولین رادار مبتنی بر فضایی. سامانه دفاع موشکی لیزری با اسم رمز "اسکای‌بولت" برای ساقط کردن موشک‌های بالستیک قاره‌پیما از فضا طراحی شده است. رادار فضایی ایستگاه یک سیستم راداری پیچیده است که کل سیاره را یک بار در روز اسکن می کند و می تواند اشیایی به اندازه یک موتورسیکلت را حتی در زیر زمین یا زیر آب شناسایی و شناسایی کند.
    
  وی افزود: انهدام سامانه‌های فرماندهی و کنترل استراتژیک و تأسیسات دفاع موشکی ما در نتیجه حملات هوایی فدراسیون روسیه به ایالات متحده، بر نیاز به یک پایگاه عملیاتی قوی و مدرن برای انجام طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های حیاتی دفاعی تأکید می‌کند. پاتریک ادامه داد: ایستگاه فضایی آرمسترانگ چنین امکاناتی است. این ایستگاه در حال حاضر مرکز جمع‌آوری و انتشار داده‌ها برای شبکه‌ای از ماهواره‌های مدار بالا و پایین زمین است که به یکدیگر متصل شده و به یک سیستم اطلاعاتی و ارتباطی جهانی متصل شده‌اند که به طور مداوم طیف گسترده‌ای از اطلاعات را به کاربران نظامی و دولتی در سراسر جهان ارسال می‌کند. به موقع. این ایستگاه و ماهواره‌های شناسایی پشتیبان آن می‌توانند اهداف را در سطح، آسمان، روی یا زیر آب، زیرزمین یا در فضا ردیابی و شناسایی کنند و می‌توانند مدافعان سرنشین‌دار و بدون سرنشین را در برابر آن‌ها هدایت کنند، شبیه به فرماندهی نبرد چند منظوره مبتنی بر فضا. سیستم.
    
  پاتریک ادامه داد: "سیستم‌های پیشرفته روی ایستگاه فضایی آرمسترانگ قابلیت‌های مهم دیگری را در اختیار آن قرار می‌دهند که عملکرد نظامی اولیه آن را تکمیل می‌کنند. در صورت وقوع جنگ یا بلایای طبیعی، این ایستگاه می‌تواند به عنوان یک مرکز عملیات نظامی جایگزین ملی، مشابه پایگاه‌های فرماندهی هوابرد نیروی هوایی E-4B یا نیروی دریایی E-6B مرکوری عمل کند و می‌تواند با زیردریایی‌های موشک بالستیک حتی در زمانی که در شیرجه عمیق. می تواند به کانال های رادیویی و تلویزیونی و اینترنت در سراسر جهان متصل شود تا اطلاعات را برای عموم پخش کند. به عنوان یک مرکز کنترل سراسری برای ترافیک هوایی، دریایی یا زمینی عمل کند. یا به عنوان مرکز هماهنگی مرکزی برای آژانس مدیریت اضطراری فدرال خدمت کند. این ایستگاه از ایستگاه فضایی بین‌المللی پشتیبانی می‌کند، به عنوان یک سرویس نجات و تعمیر فضایی عمل می‌کند، از برنامه‌های تحقیقاتی علمی و آموزشی متعددی پشتیبانی می‌کند و به اعتقاد من، الهام‌بخشی برای بیداری عمومی جوانان در سراسر جهان برای اکتشاف فضایی است.
    
  "ایستگاه فضایی آرمسترانگ در حال حاضر دوازده اپراتور سیستم، تکنسین و افسر را در خود جای داده است که ساختاری شبیه به تیم رزمی در پست فرماندهی هوابرد یا اپراتورهای حسگر هواپیمای رادار دارند. خدمه اضافی در صورت نیاز برای ماموریت‌های تخصصی وارد هواپیما می‌شوند - ایستگاه دارای محل‌هایی برای ده‌ها پرسنل دیگر است و می‌توان آن را به سرعت و به راحتی با ماژول‌های اضافی که توسط شاتل، SR-79 Black Stallion، خدمه Orion یا وسایل پرتاب سرنشین‌دار از راه دور ارائه می‌شود، گسترش داد. "
    
  کارلایل مشاور امنیت ملی مداخله کرد: "ببخشید ژنرال، اما چگونه می توان ماژول های اضافی را با هواپیمای فضایی یا وسایل نقلیه هدایت شونده از راه دور به ایستگاه تحویل داد؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "سریعترین و ساده ترین راه استفاده از بادکنک است، آقای کارلایل".
    
  "بادی؟ یعنی مثل بادکنک سخت نیست؟"
    
  مانند یک بالون هوای گرم، فقط یک بالون هوای گرم بسیار پیشرفته. این فناوری مبتنی بر آزمایش‌های "Transhab" ناسا در یک دهه پیش است که ماژول‌های بادی را برای ایستگاه فضایی بین‌المللی پیشنهاد کرده بود. دیوارهای مدل‌های ما عمدتاً از یک ماده واکنش‌دهنده الکتریکی ساخته شده‌اند که مانند پارچه انعطاف‌پذیر است تا زمانی که جریانی وارد شود و به آن وارد شود، زمانی که سخت شود و به ماده‌ای تبدیل شود که هزار بار بهتر از فولاد یا کولار در برابر ضربه مقاومت می‌کند. این ماده توسط سایر مواد غیر واکنش‌الکتریک که هنوز چندین برابر فولاد یا کولار قوی‌تر هستند، تقویت می‌شود. سازه های بادی به اندازه کافی انرژی حاصل از ضربه را بدون آسیب جذب می کنند - شما نمی توانید از دیواره های این چیزها بشکنید.
    
  این ماده سبک وزن است و به راحتی برای پرتاب بسته بندی می شود، سپس به راحتی و از راه دور تنها در چند ساعت باد می شود. ما قبلاً ماژول‌های کوچک بادی را روی هواپیماهای فضایی و Orion نصب کرده‌ایم و فناوری قابل اعتماد است. ما هنوز ماژول را با خدمه کامل بلند نکرده ایم، اما در حال توسعه است. ایستگاه‌های فضایی آینده و شاید حتی ماژول‌های سکونت در ماه یا مریخ به احتمال زیاد قابل باد کردن خواهند بود." کارلایل مانند چندین شرکت کننده دیگر اصلاً متقاعد به نظر نمی رسید، اما هیچ نظر دیگری نداد.
    
  پاتریک جرعه ای آب از یک بطری که روی دیوار چسبیده بود نوشید و از دیدن یک خط عرق عصبی روی لب بالایی خود متعجب شد. او تعجب کرد که در بیش از دو دهه خدمت سربازی چند جلسه توجیهی ارائه کرده است؟ نه یکی، قبلاً از فضا به خودش یادآوری کرد! اطلاع رسانی به ژنرال های چهار ستاره به اندازه کافی اعصاب خردکن بود، اما انجام آن در حالی که با سرعت بیش از هفده هزار مایل در ساعت و بیش از دویست مایل بالاتر از زمین پرواز می کردید، آن را چالش برانگیزتر کرد.
    
  پاتریک ادامه داد: "ایستگاه فضایی آرمسترانگ بیان نهایی برای گرفتن ارتفاعات است و به اعتقاد من، در هدف اعلام شده آمریکا برای حفظ دسترسی و کنترل فضا نقش اساسی دارد. این هواپیما و هواپیماهای فضایی بلک استالیون اساس آنچه را که من فرماندهی دفاع فضایی ایالات متحده می نامم تشکیل می دهند، یک فرماندهی خدمات مشترک یکپارچه که تمام قابلیت های تهاجمی و دفاعی فضایی را مدیریت می کند و از دستورات تئاتر زمینی با ارتباطات قابل اعتماد و پرسرعت، شناسایی و حمله پشتیبانی می کند. و خدمات حمل و نقل از فضا. . ماموریت ما این خواهد بود که -"
    
  کارلایل مشاور امنیت ملی با حالتی کنایه آمیز و نسبتاً متحیر در صورتش گفت: "این بسیار جالب است، ژنرال مک لاناهان، و به همان اندازه که ایده زمانی که شما برای اولین بار آن را در سال گذشته پیشنهاد دادید، جالب بود، این نوع سازمان هنوز هم یک فاصله زیادی با ایجاد شدن دارد. ژنرال بان می‌توانیم درباره عملیات در ایران بحث کنیم؟"
    
  "البته آقای مشاور. ژنرال مک لاناهان؟"
    
  پاتریک بدون هیچ تعبیری گفت: "بله، قربان." او عادت داشت هر زمان که ایده خود را در مورد فرماندهی دفاع فضایی ایالات متحده بیان می کرد به او گوش داده نمی شد، حرفش را قطع می کردند و نادیده می گرفتند. وی افزود: "در کنار تمامی قابلیت‌های فناوری پیشرفته دیگر این ایستگاه، کارکنان من اخیراً یک مورد دیگر را نیز اضافه کردند: توانایی کنترل هواپیماهای تاکتیکی خلبانی از راه دور و سلاح‌های آنها از فضا. ما توانایی کنترل یک بمب افکن مافوق صوت بدون سرنشین EB-1C Vampire را به طور کامل از این ایستگاه در طول تمام مراحل پرواز، از جمله سوخت‌گیری‌های متعدد در هوا و استقرار سلاح‌های دقیق مافوق صوت، در زمان واقعی و با استفاده از نیروی انسانی کامل نشان داده‌ایم. کنترل حلقه قابلیت‌های ارتباطی و شبکه‌ای ما به‌طور کامل و سریع مقیاس‌پذیر و در حال گسترش است، و من توانایی کنترل کل نیروهای هوایی صدها هواپیمای بدون سرنشین جنگی، از پهپادهای کوچک شناسایی کوچک گرفته تا تراکتورهای موشک‌های کروز غول‌پیکر، مستقیماً از آرمسترانگ - به صورت ایمن و ایمن را در نظر دارم. عملاً غیر قابل دسترس است."
    
  پاتریک یادداشت های توجیهی خود را به دیوار ضمیمه کرد. وی گفت: امیدوارم همه شما گزارش پیگیری من در مورد استفاده از موشک کروز هدایت دقیق مافوق صوت XAGM-279 SkySTREAK در تهران را دریافت کرده باشید. "حمله یک موفقیت کامل بود. آزمایش عملیاتی به دلیل خسارات ناخواسته و ناگوار ناشی از انفجار کلاهک مشکوک به سلاح شیمیایی بر روی موشک هدف رها شد. این خسارات ناشی از انفجار غیرمنتظره کلاهک سلاح شیمیایی بر روی موشک مهاجم شورشیان بوده است نه موشک SKYSTREak و بنابراین...
    
  ژنرال چارلز هافمن، رئیس ستاد نیروی هوایی ارتش آمریکا، با اشاره به گزارش مک‌لاناهان، گفت: "من معتقدم که SKYSTREAKE یک سلاح نامناسب برای استفاده است و می‌تواند بر تلاش‌های ما برای کاهش تنش در منطقه تأثیر منفی بگذارد. ایران و دستیابی به حل و فصل از طریق مذاکره بین طرف های متخاصم. ایران مکان اشتباهی برای آزمایش این سلاح بود و به نظر من ژنرال مک لاناهان پیشنهاد خود و اثرات احتمالی این سلاح را برای نمایشی کردن سیستم خود به اشتباه معرفی کرد. تیراندازی به Skystreak در محدوده محدود آن در نوادا، عامل شگفت انگیزی برای برخورد با یک پیکاپ Rebel نخواهد بود. متأسفانه نمایش جادویی او منجر به کشته شدن ده ها غیرنظامی بی گناه از جمله زنان و کودکان بر اثر گاز سمی شد.
    
  رئیس ستاد مشترک، بن سرش را تکان داد، سپس مستقیماً به دوربین کنفرانس ویدئویی نگاه کرد. "ژنرال مک لاناهان؟" وقتی به تصویر پاتریک روی صفحه ویدئو کنفرانس نگاه می کرد، ابروهایش درهم رفت: پاتریک داشت یک تکه بلند دیگر از بطری فشار می آورد و به نظر می رسید که در چسباندن بطری به قسمت دیواری با مشکل مواجه است. "آیا زحمت جواب دادن را به خودت می دهی؟"
    
  پاتریک سری تکان داد و دستش را به سمت دهانش برد تا یک قطره آب سرگردان را بگیرد. "متاسفم قربان. حتی کارهای ساده ای مانند آب آشامیدنی در اینجا نیاز به کمی تمرکز بیشتر دارد. تقریباً همه چیز نیازمند تلاش آگاهانه است."
    
  فهمیدم، پاتریک. من چند بار سوار دنباله‌دار استفراغ شده‌ام، بنابراین می‌دانم گرانش صفر می‌تواند با یک انسان چه کند، اما چیزی شبیه به زندگی در آن تجربه ۲۴ ساعته نیست." Vomit Comet یک هواپیمای باری تغییر یافته C-135 بود که در مسیری شبیه به ترن هوایی پرواز می کرد و به مسافران اجازه می داد در طول فرود شیب دار خود چندین ثانیه بی وزنی را تجربه کنند. آیا نظری در مورد گزارش ژنرال هافمن دارید؟
    
  پاتریک گفت: "فکر نمی‌کردم لازم باشد که با یک پاسخ منفی قاطع پاسخ دهم، قربان، اما کاملاً واضح است: تحلیل ژنرال هافمن کاملاً اشتباه است. من یک آزمایش عملیاتی SkySTREAK را دقیقاً همانطور که در دستور مأموریت هوایی عمومی توضیح داده شده است جمع آوری کردم: یک نیروی حمله هوایی دقیق برای پشتیبانی از عملیات ضد شورش ایرانی با حداقل ضرر و زیان جانبی. ما یک ذره از خط ATO منحرف نشده ایم.
    
  "من می خواهم به چند نکته دیگر نیز اشاره کنم، اگر ممکن است، قربان." او منتظر اجازه ادامه نماند: "SKYSTRICK به همراه هشت گروه ضربت و یگان دیگر که بر فراز تهران و سایر شهرهای ایران آزاد فعالیت می کنند، مورد تایید ستاد عملیاتی ژنرال قرار گرفته است. تا کنون، SKYSTREEK تنها واحدی بوده است که با موفقیت درگیر هر شورشی بوده است، اگرچه همه واحدهای دیگر به تصاویر حسگر Global Hawk، سیستم نظارت خودکار ایستگاه فضایی آرمسترانگ و حتی لینک‌های اسکای استریک دسترسی دارند. خلاصه، آقا، SKYSTRICK کار می کند."
    
  "در مورد تلفات غیرنظامیان چطور؟"
    
  نتیجه انفجار سرجنگی شورشیان، قربان - ناشی از انفجار در آسمان نبود."
    
  هافمن مداخله کرد: "مک لاناهان، موشک تو باعث شد. به شما در مورد امکان استفاده شورشیان از سلاح‌های کشتار جمعی در تهران توصیه شده است و به شما دستور داده شده که از انجام این کار خودداری کنید و قبل از درگیر شدن در جنگ درخواست تجزیه و تحلیل هدف پیشرفته کنید. شما موفق به انجام این کار نشدید و منجر به تلفات غیر نظامی غیر ضروری شد."
    
  آقای من درک می کنم که قبل از اینکه شورشیان فرصتی برای پرتاب آن داشته باشند، با انهدام موشک رعد تعداد تلفات را محدود کردیم.
    
  هافمن گفت: "به هر حال مک‌لانهان، تو از دستورات من پیروی نکردی." "تکنولوژی ربطی به آن ندارد. اما به دلیل اشتباه شما در قضاوت، کل برنامه ممکن است خاتمه یابد.
    
  ژنرال بان گفت: "من هنوز کاملاً آماده نیستم که چیزی را ببندم، چارلی." من و کارکنانم گزارش ارائه شده توسط ژنرال مک‌لاناهان و پاسخ شما را با توجه خاص به موضوع تلفات غیرنظامی جانبی بررسی کرده‌ایم. آژانس اطلاعاتی من تمام فیلم‌های نظارتی گلوبال هاوک و شبکه حسگر ایستگاه فضایی را بررسی کرده است. اجماع عمومی بر این بود که می‌توان با قطعیت مشخص کرد که موشک واقعاً حامل کلاهک شیمیایی بوده است و در صورت اصابت موشک و منفجر شدن و فعال شدن کلاهک، غیرنظامیان بی‌گناه مجاور در خطر خواهند بود." هافمن لبخندی زد و با اطمینان سری تکون داد...
    
  ... تا اینکه بین به رئیس ستاد نیروی هوایی نگاه کرد، دستش را بالا برد و ادامه داد: "... اگر ژنرال مک‌لاناهان وقت داشت که تصاویر ثابت با وضوح بالا را برای حداقل نود ثانیه در حالی که پشت میزش در پایگاه‌های نیروی هوایی نشسته بود، مطالعه کند. لنگلی، بیل، یا لاکلند، به جای پرواز در اطراف سیاره زمین با سرعت هفده هزار و پانصد مایل در ساعت، یا اگر وقت گذاشته بود تا با تحلیلگران متخصص در زمین مشورت کند. و مگر اینکه او یک ژنرال سه ستاره و یک افسر تاکتیکی نیروی هوایی و متخصص تسلیحات هوایی بود، از او انتظار نمی رفت که چنین تصمیمات فرماندهی بگیرد. با این حال، اگر او وقت می‌گرفت و درخواست می‌کرد یا تصمیم می‌گرفت که حمله نکند، ما معتقدیم اگر موشک محموله مرگبار خود را آنطور که در نظر گرفته شده بود پراکنده می‌کرد، تلفات جانی بسیار بیشتر می‌شد.
    
  "مرگ غیرنظامیان مایه تاسف است و ما می خواهیم به هر قیمتی از آن جلوگیری کنیم، اما در این مورد معتقدیم که ژنرال مک لاناهان تصمیم درستی را مطابق با قوانین درگیری خود گرفته است و مسئولیتی در قبال تلفات جانی ندارد. در نتیجه ستاد فرماندهی تا زمانی که مدارک دیگری ارائه نشود، کمیسیون تحقیق در این خصوص را تشکیل نمی دهد و موضوع را مختومه نمی داند. ژنرال مک‌لاناهان ممکن است به گشت‌زنی‌های خود بر فراز ایران طبق دستور و طبق برنامه‌ریزی اولیه ادامه دهد و گشت‌های اضافی به بسته اضافه شود و ستاد مشترک توصیه می‌کند که فرماندهی ملی به او اجازه انجام این کار را بدهد.
    
  بین افزود: "در یک یادداشت شخصی، من می خواهم از ژنرال مک لاناهان و خدمه او به دلیل انجام کار خوب تشکر کنم." من نمی‌دانم چالش‌های کار و زندگی در فضا چگونه ممکن است باشد، اما تصور می‌کنم سطح استرس بسیار زیاد و شرایط عملیاتی، حداقل، چالش‌برانگیز است. شما و مردمتان در شرایط سخت کار بزرگی انجام می دهید."
    
  "ممنونم آقا."
    
  "این قسمت من از ویدئو کنفرانس را به پایان می رساند. آقای کارلایل، نظر یا سوالی دارید؟ پاتریک به تصویر مشاور امنیت ملی نگاه کرد، اما او مشغول صحبت با تلفن بود. "خب، به نظر می رسد که آقای کارلایل در حال حاضر مشغول کار دیگری است، بنابراین ما از سیستم خارج می شویم. از همتون سپاسگذارم-"
    
  کنراد کارلایل مداخله کرد: "یک دقیقه صبر کن ژنرال بان. "آماده شدن." کارلایل صندلی خود را به کناری حرکت داد، دوربین به عقب برگشت و دید را تا سه صندلی در اطراف میز کنفرانس کاخ سفید گسترش داد... و لحظه ای بعد، جوزف گاردنر، رئیس جمهور ایالات متحده، جای خود را در کنار کارلایل به همراه وایت گرفت. والتر کوردوس، رئیس ستاد مجلس، مردی قد بلند اما نسبتاً لاغر که به نظر می رسید مدام اخم می کرد.
    
  جوزف گاردنر دوربین‌ها را دوست داشت - هر نوع دوربینی، حتی دوربین‌های نسبتاً ارزان برای ویدئو کنفرانس. او با موهای تیره، لاغر، آرواره چهارگوش، ظاهری عجیب و تقریباً عرفانی داشت که با هر گونه تلاشی برای طبقه بندی او بر اساس قومیت مخالفت می کرد - در عین حال او ایتالیایی، ایبریایی، سیاه ایرلندی، لاتین تبار و حتی چشم گرد به نظر می رسید. آسیایی - و به همین دلیل است که همه آنها او را دوست داشتند. او اعتماد به نفس عظیمی را از هر منافذ بیرون می زد و به نظر می رسید که چشمان سبز تیره اش مانند پرتوهای لیزر قدرتی را ساطع می کند. تنها چند سال از دو دوره او در ایالات متحده می گذرد. سنا، همه می دانستند که مقدر آن چیزهای بزرگتر و بهتری است.
    
  گاردنر به عنوان یک بومی فلوریدا و از صف طولانی کهنه سربازان نیروی دریایی، همیشه از طرفداران بزرگ یک نیروی دریایی قوی بوده است. گاردنر که توسط رئیس جمهور وقت کوین مارتیندیل برای خدمت به عنوان وزیر نیروی دریایی در اولین دوره خود منصوب شد، به طور مداوم برای توسعه گسترده نیروی دریایی، نه تنها در وظایف دریایی سنتی آن، بلکه در بسیاری از موارد غیر سنتی، مانند هسته ای، تلاش کرد. جنگی، فضایی، هوانوردی تاکتیکی و دفاع موشکی. او استدلال کرد که همانطور که ارتش سرویس اولیه نیروی زمینی آمریکا و نیروی تفنگداران دریایی خدمات پشتیبانی است، نیروی دریایی نیز باید در جنگ دریایی و نیروی هوایی تاکتیکی رهبر باشد و نیروی هوایی پشتیبانی خدماتی. ایده های نسبتاً افراطی "خارج از جعبه" او شک و تردیدهای زیادی را برانگیخت، اما با این وجود توجه و حمایت مطلوب کنگره و مردم آمریکا را به خود جلب کرد.
    
  ... حتی قبل از ویرانی کامل هولوکاست آمریکایی، که در آن بمب افکن های دوربرد روسی مجهز به موشک های کروز با کلاهک هسته ای، همه موشک های بالستیک قاره پیما و بمب افکن های راهبردی دوربرد با قابلیت حمل اتمی را به جز تعداد انگشت شماری از بین بردند. تنها در عرض چند ساعت، نیروی دریایی ایالات متحده به طور ناگهانی به تنها سرویسی تبدیل شد که قادر به نمایش قدرت نظامی آمریکا در سراسر جهان بود و در عین حال، عملاً تنها متولی بازدارندگی هسته‌ای آمریکا شد که برای بقای خود کاملاً حیاتی تلقی می‌شد. ایالات متحده آمریکا در وضعیت ضعیف خود.
    
  جوزف گاردنر، "مهندس نیروی دریایی آمریکا در قرن بیست و یکم"، ناگهان به عنوان یک رویاپرداز و ناجی واقعی ملت شناخته شد. در دوره دوم مارتیندیل، گاردنر به عنوان وزیر دفاع نامزد شد و به اتفاق آرا تایید شد، و او به عنوان معاون عملی رئیس جمهور و مشاور امنیت ملی پذیرفته شد. محبوبیت او افزایش یافت و تعداد کمی در سراسر جهان شک داشتند که او رئیس جمهور بعدی ایالات متحده شود.
    
  گاردنر گفت: "سلام، آقایان. "فکر کردم که نگاهی به گپ کوچک شما بیندازم."
    
  تیلور بین، رئیس ستاد مشترک ارتش، گفت: "خوش آمدید، آقای رئیس. او به وضوح از چنین وقفه غیرمنتظره ای در جلسه خود نگران بود، اما تمام تلاش خود را کرد تا آن را نشان ندهد. "خوشحال می شویم که جلسه توجیهی را دوباره شروع کنیم، قربان."
    
  رئیس جمهور گفت: "این ضروری نیست. من اطلاعاتی مرتبط با هدف این جلسه دارم و فکر می‌کنم بهترین و سریع‌ترین راه برای انتقال آن به شما این است که به سادگی وارد شوید."
    
  بان گفت: "هر وقت خواستید، آقا. "لطفا ادامه بدهید. کلمه مال توست."
    
  رئیس جمهور گفت: "متشکرم، تیلور. من به تازگی با زویتین رئیس جمهور روسیه تلفنی صحبت کردم. ژنرال مک لاناهان؟"
    
  "بله قربان."
    
  او مدعی است که شما در حریم هوایی بین‌المللی به یکی از هواپیماهای جاسوسی او موشک شلیک کرده‌اید و زمانی که موشک از دست داد، با پرتوهای رادیواکتیو قوی به نام امواج T یا چیزی شبیه به آن به هواپیما آسیب جدی وارد کردید. او همچنین مدعی است که موشکی که توسط یکی از هواپیماهای شما شلیک شد، ده ها غیرنظامی بی گناه از جمله زنان و کودکان را در تهران کشته است. می‌خواهی توضیح بدهی؟"
    
  مک‌لانهان بلافاصله پاسخ داد: "او دروغ می‌گوید، قربان". "هیچ یک از اینها درست نیست."
    
  "درست است؟" یک تکه کاغذ برداشت. من یک نسخه از گزارش رئیس ستاد هوایی در مورد این حادثه را دارم که به نظر می‌رسد تقریباً همین را می‌گوید. بنابراین، رئیس جمهور روسیه و رئیس ستاد کل ارتش دروغ می گویند، اما شما حقیقت را به من می گویید ژنرال؟ آیا این همان چیزی است که می‌خواهید باور کنم؟"
    
  باین گفت: "ما همین الان درباره حادثه و مسائل مطرح شده توسط ژنرال هافمن صحبت کردیم، آقا، و من به این نتیجه رسیدم که مک‌لاناهان به درستی و طبق دستورالعمل‌ها عمل کرده و مسئول مرگ غیرنظامیان نیست."
    
  مک‌لاناهان مداخله کرد: "در مورد زویتین یا هرکس دیگری در کرملین، قربان، من حتی یک کلمه را باور نمی‌کنم."
    
  رئیس جمهور در پاسخ گفت: ژنرال مک‌لاناهان، ده‌ها ایرانی بی‌گناه بر اثر سلاح‌های شیمیایی کشته شده‌اند و یک خلبان جاسوسی روسی نیز بر اثر پرتوهای پرتوهای یکی از بمب‌افکن‌های شما به‌سمت وی به شدت مجروح شده است. جهان فکر می کند که شما در حال آغاز جنگ دیگری با روسیه در خاورمیانه هستید و خواستار پاسخ و پاسخگویی هستید. اکنون زمان نگرش متعصبانه شما نیست." پاتریک سرش را تکان داد و برگشت و دستش را به بطری آب برد و چشمان رئیس جمهور از عصبانیت گرد شد. "آیا چیز دیگری هست که بخواهید به من بگویید، ژنرال؟" پاتریک به سمت دوربین برگشت، سپس با گیجی به دست دراز شده اش نگاه کرد، گویی فراموش کرده بود که چرا آن را دراز کرده است. "مک لانهان چیزی با تو مشکل دارد؟"
    
  پاتریک با صدایی خاموش پاسخ داد: "ن-نه، قربان..." او بطری آب را از دست داد، به دنبال آن رفت، آن را گرفت، سپس با استفاده از نیروی زیادی آن را از پایه Velcro جدا کرد و آن را به دور ماژول چرخاند.
    
  "چی؟ صداتو نمی شنوم. چشمان گاردنر با گیج شدن به تماشای بطری آب افتاد. "آنجا چه خبر است؟ جنرال کجایی؟ چرا اینطوری حرکت می کنی؟"
    
  ژنرال بان گفت: "او در ایستگاه فضایی آرمسترانگ است، قربان."
    
  "در یک ایستگاه فضایی؟ آیا او در مدار است؟ شوخی میکنی؟ اون بالا چیکار میکنی؟"
    
  بن توضیح داد: "به عنوان فرمانده گروه عملیاتی خود که از فضا کار می کند، من به ژنرال مک لاناهان اجازه داده ام که از ایستگاه فضایی بر عملیات نظارت کند، همانطور که هر افسر فرماندهی فرماندهی نیروهای خود را از یک کشتی فرماندهی جلو بر عهده می گیرد یا ..."
    
  روی پل یا CIC یک ناوشکن، بله، اما نه در یک ایستگاه فضایی لعنتی! رئیس جمهور گاردنر پاسخ داد. "من می خواهم که او اکنون از این کار کنار بیاید! به خاطر خدا، او یک ژنرال سه ستاره است، نه باک راجرز!"
    
  "آقا، اگر اجازه داشته باشم، می‌توانیم در مورد حمله هوایی به یک موشک‌انداز شورشیان و اقدام علیه هواپیمای روسی صحبت کنیم؟" ژنرال بن در حالی که با نگرانی تماشا می کرد که والری لوکاس در حال بررسی پاتریک بود گفت. ما اطلاعات را بررسی کرده ایم و مشخص کرده ایم که...
    
  رئیس جمهور گفت: "اگر حادثه همین چند ساعت پیش اتفاق افتاده باشد، ژنرال، این نمی تواند یک بررسی خیلی کامل باشد." رو کرد به مشاور امنیت ملی که کنارش نشسته بود. "کنراد؟" - من پرسیدم.
    
  کارلایل پاسخ داد: "این پیش نمایشی از همان داده های حسگر از پهپاد گلوبال هاوک و رادارهای ایستگاه فضایی است که ژنرال مک لاناهان و تیمش قبل از حمله دیدند، آقا." ژنرال بین و کارشناسانش در پنتاگون تصاویر را به گونه‌ای بررسی کردند که گویی قبل از حمله از آن‌ها سؤال شده بود که آیا هدف بر اساس قوانین تعاملی که تحت فرمان حمله ایجاد کرده‌ایم قانونی است یا خیر، همانطور که لازم است در مورد ایمنی غیرقانونی‌ها تردید وجود داشته باشد. - رزمندگان به دلیل قرار گرفتن در معرض سلاح یا آسیب های جانبی. این ویدئو کنفرانس به عنوان بررسی اولیه این حادثه برگزار شد تا مشخص شود که آیا تحقیقات دقیق تری لازم است یا خیر.
    
  "و چی؟" - من پرسیدم.
    
  ژنرال بین حکم داد که با وجود اینکه ژنرال مک‌لاناهان می‌توانست تلفات غیرنظامیان را پیش‌بینی کند، دستور او برای درگیری بر اساس اطلاعات موجود، خطر مرگ بیشتر غیرنظامیان به دست شورشیان و اختیارات او بر اساس طرح حمله موجه و مناسب بود. - پاسخ داد کارلایل. او به وزیر دفاع و به شما توصیه می‌کند که نیازی به تحقیقات بیشتر نیست و مک‌لاناهان اجازه دارد عملیات را طبق برنامه‌ریزی‌شده با یک مکمل کامل به‌جای یک ناو موشک‌بر ادامه دهد."
    
  "درست است؟" رئیس جمهور کمی مکث کرد و سپس سرش را تکان داد. ژنرال بین، شما به من می گویید که فکر می کنید درست است که مک لاناهان به هدفی حمله کند، زیرا می داند که تعداد زیادی غیرنظامی غیرنظامی در این نزدیکی وجود دارد و چنین حمله ای با متن و روح فرمان اجرایی من مطابقت دارد. شکار شورشیان در ایران؟ او مخالفت کرد. "فکر می‌کنم شما دستورات من را به شدت اشتباه تفسیر کرده‌اید. فکر می‌کردم خیلی واضح و مشخص هستم: من هیچ تلفات غیرنظامی نمی‌خواهم. ژنرال بان این برای شما واضح نبود؟
    
  بان در حالی که فک‌هایش تنیده بود و چشم‌هایش به نشانه توبیخ ریز شده بود، گفت: "این بود، قربان، اما با اطلاعاتی که ژنرال مک‌لاناهان در آن زمان داشت، و با تهدیدی که توسط آن موشک‌های شورشی ایجاد می‌شد، احساس کردم که او کاملاً موجه است. در تصمیم گیری -"
    
  رئیس جمهور گفت: "اجازه دهید این را همین جا و اکنون روشن کنیم، ژنرال بان: من فرمانده عالی هستم و تصمیم گیری می کنم." "وظیفه شما اجرای دستورات من است و دستورات من این بود که به غیرنظامیان تلفات وارد نشود. تنها دستور صحیح در این مورد این بود که به دلیل تعداد زیاد غیرنظامیان در اطراف این پرتابگر، خودداری کنید. حتی اگر به آنها دستور داده شده بود که منطقه فوری را ترک کنند، باید پیش بینی می کردید که آنها به اندازه کافی نزدیک باشند که در اثر انفجار مجروح یا کشته شوند. آنها-"
    
  بان اعتراض کرد: "آقا، هیچ انفجاری رخ نداده است، حداقل انفجاری توسط ما ایجاد نشده است." موشک SKYSTREAKE یک سلاح صرفاً انرژی جنبشی است و برای...
    
  "برای من مهم نیست که برای چه چیزی طراحی شده است، ژنرال مک‌لاناهان می‌دانست که غیرنظامیان در منطقه نزدیک وجود دارند، و به گفته ژنرال هافمن، شما مطلع شده‌اید که برخی از موشک‌ها ممکن است دارای تسلیحات شیمیایی باشند، بنابراین او بدیهی است که باید رای ممتنع داده اند. پایان بحث. پس ماجرای شلیک موشک مک لاناهان به سمت یک جت جنگنده روسی چیست؟ آیا بمب افکن های مک لاناهان موشک های هوا به هوا حمل می کنند؟
    
  "آقا، اینها سلاح های دفاعی استاندارد برای خون آشام EB-1D هستند، اما مک لاناهان چنین نیست."
    
  "پس چرا به سمت هواپیمای جاسوسی روسی، ژنرال مک‌لاناهان آتش گشودی؟"
    
  مک‌لاناهان با تکان دادن سر به لوکاس که حالش خوب است، پاسخ داد: "ما هیچ موشکی شلیک نکردیم، قربان، این یک جنگنده تاکتیکی میگ 29 بود."
    
  "مک لانهان اون بالا چیکار میکرد؟"
    
  ردیابی بمب افکن ما بر فراز دریای خزر، قربان.
    
  "من میفهمم. سایه...همانطور که در داخل، آیا در حال انجام شناسایی هستید؟ آیا من این را درست تفسیر می کنم، ژنرال؟" پاتریک چشمانش را مالید و به سختی آب دهانش را قورت داد و لب های خشکش را لیسید. "ما شما را بازداشت نمی کنیم، ژنرال؟"
    
  "نه آقا."
    
  "پس هواپیمای روسی در نهایت فقط شناسایی انجام می داد، درست است؟"
    
  "به نظر من، نه، قربان. بود-"
    
  بنابراین شما یک موشک به سمت او شلیک کردید و او پاسخ داد و سپس با نوعی پرتو رادیواکتیو به او اصابت کردید، درست است؟
    
  "نه آقا." اما چیزی اشتباه بود. پاتریک به دوربین نگاه کرد اما به نظر می رسید در فوکوس مشکل دارد. "این... ما نداریم..."
    
  "پس چه اتفاقی افتاد؟"
    
  بومر مداخله کرد: "آقای رئیس جمهور، میگ ابتدا به سمت ما شلیک کرد." خون آشام فقط از خودش دفاع می کرد، نه بیشتر."
    
  "این چه کسی است؟" رئیس جمهور از مشاور امنیت ملی پرسید. در حالی که چشمانش از عصبانیت برآمده بود به سمت دوربین برگشت. "شما کی هستید؟ خودتان را شناسایی کنید!"
    
  بومر در حالی که از جایش بلند شد و با تعجب به تصویر کمک لوکاس به پاتریک خیره شد، گفت: "من کاپیتان هانتر نوبل هستم." ما فقط داریم کارمان را می کنیم!"
    
  "چی به من گفتی؟" رعد و برق رئیس جمهور. "تو کی هستی که اینطور با من حرف میزنی؟ ژنرال بان، من می خواهم او را اخراج کنند! من می خواهم او اخراج شود!"
    
  "استاد گروهبان، چه خبر است؟" بان بدون توجه به رئیس جمهور فریاد زد. "در مورد پاتریک چه خبر است؟"
    
  "او در تنفس مشکل دارد، قربان." او نزدیکترین سوئیچ اینترکام را پیدا کرد: "تیم پزشکی به ماژول فرمان! اضطراری!" و سپس کنفرانس ویدئویی را با فشار دادن یک کلید روی صفحه کلید کنترل ارتباطات به پایان رساند.
    
    
  * * *
    
    
  "آیا مک‌لانهان دچار حمله قلبی شده است؟" رئیس جمهور پس از قطع تصاویر ویدئویی از ایستگاه فضایی فریاد زد. "من می دانستم که او نباید در آن کار باشد! ژنرال بان، چه نوع امکانات پزشکی در آنجا دارند؟"
    
  اساساً آقا: فقط تکنسین های آموزش دیده پزشکی و تجهیزات کمک های اولیه. ما هرگز در یک فضاپیمای نظامی ایالات متحده سکته قلبی نکرده ایم."
    
  "عالی. فقط عالیه لعنتی." رئیس جمهور با ناامیدی آشکار دستش را لای موهایش کشید. "آیا می‌توانید فوراً یک پزشک و مقداری دارو و تجهیزات تهیه کنید؟"
    
  "بله قربان. هواپیمای فضایی Black Stallion می‌تواند در عرض چند ساعت با ایستگاه فضایی ملاقات کند."
    
  "دریافت با آن. و این پروازهای بمباران بر فراز ایران را متوقف کنید. دیگر خبری از شلیک موشک کروز نیست تا زمانی که مطمئن شوم چه اتفاقی افتاده است."
    
  "بله قربان." ارتباط ویدئو کنفرانس با Bane قطع شده است.
    
  رئیس جمهور به صندلی تکیه داد، کراواتش را شل کرد و سیگاری روشن کرد. او نفس نفس زد: "چه خوشه ای، لعنتی." ما با یک موشک مافوق صوت پرتاب شده از یک بمب افکن بدون سرنشین که از ایستگاه فضایی نظامی کنترل می شود، تعدادی غیرنظامی بی گناه را در تهران می کشیم. روسیه از ما عصبانی است. و حالا قهرمان هولوکاست آمریکا در فضا دچار حمله قلبی لعنتی شده است! بعدش چی؟"
    
  رئیس ستاد والتر کوردوس گفت: "وضعیت مک‌لاناهان ممکن است یک برکت در ظاهر باشد، جو". او و کارلایل جوزف گاردنر را از دوران کالج می شناختند و کوردوس یکی از معدود افرادی بود که اجازه داشت رئیس جمهور را با نام کوچکش خطاب کند. ما به دنبال راه هایی برای کاهش بودجه برای ایستگاه فضایی بوده ایم، علیرغم محبوبیت آن در پنتاگون و کاپیتول هیل، و ممکن است همین باشد."
    
  اما باید با حساسیت این کار را انجام داد - مک‌لاناهان آنقدر در بین مردم محبوب است که نمی‌توان از آن به‌عنوان بهانه‌ای برای تعطیل کردن برنامه محبوبش استفاده کرد، به‌ویژه که او آن را در سرتاسر جهان به‌عنوان چیز بزرگ بعدی، قلعه‌ای غیرقابل نفوذ، نهایی تبلیغ می‌کند. رئیس جمهور گفت: برج دیده بانی، بلا بلا بله. ما باید از برخی از اعضای کنگره بخواهیم که موضوع ایمنی این ایستگاه فضایی را مطرح کنند و اینکه آیا در وهله اول نیاز به حفظ آن است یا خیر. ما باید اطلاعات مربوط به این حادثه را به سناتور باربو، کمیته نیروهای مسلح و چندین نفر دیگر "درز" دهیم."
    
  کوردوس گفت: "این کار دشواری نخواهد بود. باربو می‌داند که چگونه بدون ضربه زدن به مک‌لانهان، اوضاع را به هم بزند."
    
  "خوب. پس از انتشار این خبر، می‌خواهم با باربو به طور خصوصی ملاقات کنم تا درباره استراتژی صحبت کنیم." کوردوس تمام تلاش خود را کرد تا ناراحتی خود را از این دستور پنهان کند. رئیس جمهور متوجه تنش هشداردهنده دوست و مشاور ارشد سیاسی خود شد و سریعاً اضافه کرد: "همه دست خود را برای پول دراز می‌کنند، زمانی که ایده تخریب این ایستگاه فضایی را شروع کنیم و من می‌خواهم التماس، ناله و ناله را کنترل کنم. بازو چرخان."
    
  کوردوس که از توضیحات عجولانه رئیس جمهور متقاعد نشده بود، اما نمی خواست موضوع را تحت فشار قرار دهد، گفت: "خوب، جو". "من همه چیز را تنظیم خواهم کرد."
    
  "تو این کار را خواهی کرد." سیگارش را بیرون کشید، له کرد، سپس اضافه کرد: "و ما باید اردک‌هایمان را پشت سر هم بیاوریم، در صورتی که مک‌لاناهان عصبانی شود و کنگره برنامه‌اش را بکشد قبل از اینکه بتوانیم بودجه‌اش را تقسیم کنیم."
    
    
  فصل سه
    
    
  انسان آنچه را که هست انجام می دهد. او همان کاری می شود که انجام می دهد.
    
  -رابرت فون موزیل
    
    
    
  تهران، جمهوری دموکراتیک فارس، خارج از فرودگاه بین المللی مهرآباد، میدان آزادی
  چند روز بعد
    
    
  "نه نان، نه صلح! نه نان، نه صلح!" معترضان بارها و بارها شعار می دادند. جمعیتی که اکنون به دویست یا سیصد نفر می‌رسیدند، به نظر می‌رسید که لحظه به لحظه بزرگ‌تر و به‌طور تصاعدی بلندتر می‌شدند.
    
  "اگر نان ندارند، از کجا اینقدر انرژی می‌گیرند که اینجا بایستند و اعتراض کنند؟" سرهنگ مصطفی رحمتی، فرمانده تیپ چهارم پیاده، در حالی که موانع امنیتی را اسکن می کرد و نزدیک تر شدن جمعیت را تماشا می کرد، زمزمه کرد. درست دو هفته قبل از آن، رحمتی، مردی کوتاه قد و نسبتا گرد با موهای تیره ضخیم که به نظر می رسید تمام اینچ از بدنش را به جز بالای سرش می پوشاند، افسر اجرایی گردان حمل و نقل بود، اما با فرماندهان - احتمالاً توسط کشته شده اند. شورشیان - ناپدید شدند، اگرچه هیچ کس نمی توانست فرار از خدمت را رد کند، ارتقاء در ارتش جمهوری دموکراتیک فرضی ایران به سرعت و فوری اتفاق افتاد.
    
  یکی از گشت‌ها به رحمتی گفت: "دود بیشتر". "گاز اشک آور، نه انفجار." چند ثانیه بعد صدای بلندی شنیدند! آنقدر قوی بود که شیشه های ساختمان اداری فرودگاه را که او و کارکنان ارشدش در آن مستقر بودند، شکست. نگهبان با خجالت به فرمانده اش نگاه کرد. "انفجار جزئی، قربان."
    
  رحمتی گفت: می فهمم. او نمی خواست هیچ ناراحتی یا عصبانیت را نشان دهد - دو هفته پیش او نمی توانست تفاوت بین انفجار نارنجک و گوز بلند را تشخیص دهد. "با دقت به خطوط نگاه کنید - ممکن است شاه ماهی قرمز باشد."
    
  رحمتی و کارکنانش در طبقه آخر یک ساختمان اداری بودند که زمانی متعلق به وزارت حمل و نقل ایران در فرودگاه بین المللی مهرآباد بود. پس از کودتای نظامی و وقوع شورش اسلام گرایان علیه حکومت نظامی در ایران، رهبران کودتا تصمیم به تصرف فرودگاه مهرآباد گرفتند و یک محیط امنیتی شدید در سراسر منطقه ایجاد کردند. اگرچه بیشتر شهر شرق دانشگاه تهران به شورشیان سپرده شد، اما تصرف فرودگاه تصمیم عاقلانه ای بود. فرودگاه از قبل بسیار امن بود. گشت زنی و دفاع از فضاهای باز اطراف زمین آسان بود. و فرودگاه می تواند برای دریافت و ارسال محموله های هوایی باز بماند.
    
  علاوه بر این، اغلب اشاره شده است که اگر شورشیان دست برتر را به دست آورند - که هر روز ممکن است اتفاق بیفتد - خارج کردن جهنم از کشور بسیار آسان تر خواهد بود.
    
  پنجره‌ها دوباره به صدا در آمدند و سرها در امتداد خیابان معراج، شمال شرقی به سمت میدان آزادی، حدود دو کیلومتر دورتر، به سمت جنوب شرقی چرخیدند، جایی که ستون دیگری از دود ناگهان بلند شد، این بار با تاجی از شعله‌های نارنجی رنگ. انفجارها، آتش‌سوزی، تصادف‌های عمدی، هرج‌ومرج و بمب‌گذاری‌های انتحاری مکرر در تهران رایج بود و هیچ‌یک به‌اندازه منطقه بین فرودگاه مهرآباد، میدان آزادی و برج معروف آزادی، "دروازه ایران" سابق، رایج نبود. برج آزادی که اولین بار به افتخار دوهزار و پانصدمین سالگرد شاهنشاهی ایران، برج شهیاد یا برج سلطنتی نامیده شد، در سال 1971 توسط شاه رضا پهلوی به عنوان نمادی از ایران جدید و مدرن ساخته شد. این برج پس از انقلاب اسلامی تغییر نام داد و مانند سفارت آمریکا بیشتر به عنوان نمادی از سلطنت رو به زوال و هشداری به مردم برای عدم پذیرش دشمنان غربی اسلام تلقی شد. این میدان به مکانی محبوب برای تظاهرات و سخنرانی‌های ضدغربی تبدیل شد و در نتیجه به نماد انقلاب اسلامی تبدیل شد، احتمالاً به همین دلیل است که بنای مرمر پوش آخرین سلطنت ایران هرگز تخریب نشد.
    
  از آنجایی که کل منطقه به شدت مستحکم بود و توسط ارتش به شدت تحت نظارت بود، تجارت شروع به احیاء کرد و حتی برخی از اقلام لوکس مانند رستوران ها، کافه ها و سینماها بازگشایی شدند. متأسفانه آنها اغلب هدف شورشیان اسلامگرا قرار گرفته اند. چند تن از حامیان شجاع حکومت دینی هر از گاهی در میدان آزادی تجمع می کردند. به اعتبار آنها، ارتش این تجمعات را سرکوب نکرد و حتی برای محافظت از آنها در برابر معترضان متقابل که تهدید به خشونت بیش از حد می کردند، اقداماتی انجام داد. بوجازی و اکثر افسرانش می دانستند که باید هر کاری که ممکن است انجام دهند تا به مردم ایران و جهان نشان دهند که قرار نیست یک نوع ظلم را با نوع دیگر جایگزین کنند.
    
  "آنجا چه خبر است؟" - من پرسیدم. - رحمتی در ادامه بررسی خیابان در جستجوی نشانه های جدیدی از حمله سازمان یافته شورشیان پرسید. قبل از هر حمله شورشی در خاطرات اخیر، حمله ای کوچکتر و بی خطر در همان نزدیکی رخ داده است که توجه گشت زنی های پلیس و نظامی را به اندازه کافی معطوف کرده است تا به شورشیان اجازه دهد هرج و مرج بیشتری در جاهای دیگر ایجاد کنند.
    
  مواظب گزارش داد: "به نظر می رسد که پمپ بنزین جدید ExxonMobil در نزدیکی بزرگراه سای دی، روبروی پارک مدا آزادی، قربان". "جمعیت زیادی به سمت خیابان آزادی می دوند. دود غلیظ تر می شود - شاید مخازن زیرزمینی در حال سوختن هستند.
    
  رحمتی فحش داد: "لعنتی، فکر کردم امنیت کافی در آنجا داریم. این ایستگاه اولین آزمایش دولت در اجازه سرمایه گذاری خارجی و مالکیت جزئی کارخانه ها در ایران بود. با دارا بودن چهارمین ذخایر بزرگ نفت جهان، شرکت‌های نفتی در سرتاسر جهان به دنبال نقل مکان به کشور تازه آزاد شده و بهره‌برداری از ثروت آن بوده‌اند که برای دهه‌ها پس از تحمیل تحریم‌های غرب علیه دولت تئوکراتیک ایران پس از تسلط بر این کشور در سال 1979، عمدتاً دست نخورده بود. سفارت آمریکا این بسیار بسیار بیشتر از یک پمپ بنزین ساده بود - این نمادی از یک ایران دوباره متولد شده برای قرن بیست و یکم بود.
    
  همه این را فهمیدند، حتی سربازانی مثل رحمتی که هدف اصلی زندگی شان مراقبت از خودش بود. او از خانواده‌ای ممتاز بود و پس از آن که معلوم شد برای دکتر، وکیل یا مهندس شدن به اندازه کافی باهوش نیست، برای اعتبار و مزایای آن به ارتش پیوست. پس از انقلاب آیت‌الله روح‌الله خمینی، او با بیعت با دین‌سالاران، محکوم کردن افسران و دوستانش در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، و صرف نظر از بسیاری از ثروت‌های خانواده‌اش که به سختی به دست آورده بود، با رشوه، پوست خود را نجات داد. و ادای احترام. . اگرچه او از حکومت دینی برای گرفتن همه چیزش متنفر بود، اما تا زمانی که آشکار شد که کودتا موفق خواهد شد، به کودتا نپیوست. وی ادامه داد: من می‌خواهم یک جوخه ذخیره با آتش‌نشان‌ها برای اطفای این آتش‌ها همراه شود و اگر معترضان نزدیک شدند، باید آنها را به سمت شمال خیابان آزادی و شمال غربی میدان هل دهند، حتی اگر مجبور به شکستن شوند. چندین جمجمه من نمی خواهم -"
    
  صدایی از پشت سرش شنید: "اگر می‌خواستی بگویی، من نمی‌خواهم این از کنترل خارج شود، سرهنگ، شکستن جمجمه راه حل آن نیست." رحمتی برگشت، سپس به تندی برگشت. و هنگامی که رهبر کودتای نظامی ژنرال حصارک الکان بوجازی وارد اتاق شد، حاضران را فراخواند.
    
  مبارزه برای رهایی کشورش از حکومت دین سالاران و اسلام گرایان، بوجازی را خیلی بیشتر از شصت و دو سال عمرش پیر کرده است. او که قد بلند و همیشه لاغر بود، اکنون در میان وظایف بیست ساعته‌اش، وعده‌های غذایی نادر و ناچیز، و نیاز به حرکت دائمی برای گیج کردن دشمنانش - هر دو در تیمش - برای حفظ وزن مناسب تلاش می‌کرد تا به اندازه کافی غذا بخورد تا وزن سالمی داشته باشد. و بیرون - که خستگی ناپذیر او را شکار کردند. او هنوز ریش و سبیل کوتاهی داشت، اما سرش را تراشیده بود تا وقتش را برای حفظ قفل های خاکستری روان سابقش در شرایط خوب تلف نکند. اگرچه او لباس نظامی خود را با یک کت و شلوار و پیراهن گتسبی به سبک فرانسوی مبادله کرده بود، اما یک کت نظامی بدون تزئین و چکمه های چترباز صیقلی زیر شلوارش پوشیده بود و یک تپانچه خودکار نه میلی متری PC9 را با بند شانه ای زیر ژاکت حمل می کرد. او دستور داد: "همانطور که بودی." بقیه در اتاق استراحت کردند. "گزارش کن سرهنگ."
    
  "بله قربان". رحمتی به سرعت جدی ترین اتفاقات چند ساعت اخیر را برشمرد. سپس: "بابت آن طغیان متاسفم، قربان. فقط کمی ناراحتم، همین. من افراد اضافی را در این ایستگاه قرار دادم تا از این اتفاق جلوگیری کنم."
    
  بوجازی گفت: "ناامیدی شما به نظر دستور انتقام از معترضان ضد دولتی است، جناب سرهنگ، و این کمکی به وضعیت نخواهد کرد". ما با جنایتکاران برخورد سختی خواهیم کرد، نه با معترضان. واضح است؟"
    
  "بله قربان."
    
  بوجازی با دقت به فرمانده تیپ خود نگاه کرد. مصطفی به نظر می رسد به استراحت نیاز داری.
    
  "من خوبم قربان."
    
  بوجازی سری تکان داد، سپس به اطراف اتاق نگاه کرد. "خب، شما نمی توانید خدمه خود را همیشه از اینجا اداره کنید، می توانید؟ برویم ببینیم آنجا چه اتفاقی افتاده است." رحمتی آب دهانش را قورت داد، سپس سرش را تکان داد و با اکراه ژنرال را تا در تعقیب کرد و آرزو کرد که ای کاش می پذیرفت که چرت بزند. گشت و گذار در خیابان های تهران - حتی در روز روشن، در قسمت تحت کنترل بوجازی از شهر و همراهی با یک دسته کامل از نیروهای امنیتی سرسخت نبرد - هرگز یک حرکت امن و قابل توصیه نبود.
    
  هر بلوک از دو کیلومتری فرودگاه تا پارک مدآ آذری، پیچ و خم از خیابان های سیمانی و فولادی بود که برای کاهش سرعت سنگین ترین وسایل نقلیه طراحی شده بود. هر سه بلوک یک ایست بازرسی جدید وجود داشت و حتی موکب بوجازی باید هر بار متوقف و جستجو می شد. بوجازی به نظر اصلاً بدش نیامد و از فرصت استفاده کرد و به سربازانش و چند نفر از مردم شهر بیرون سلام کرد. رحمتی نمی‌خواست آنقدر به کسی نزدیک شود و ترجیح داد تفنگ AK-74 خود را آماده نگه دارد. وقتی به پارک نزدیک می‌شدند و جمعیت بیشتر می‌شد، بوجازی با قدم‌هایی در خیابان قدم زد، با کسانی که دستشان را تقدیم می‌کردند، برای دیگران دست تکان داد و چند کلمه تشویق کننده فریاد زد. محافظان او مجبور بودند برای همگام شدن با او سرعت خود را افزایش دهند.
    
  رحمتی باید به مرد اعتبار می داد: اسب جنگی پیر می دانست چگونه جمعیت را کنترل کند. او بدون ترس وارد جمعیت شد، با کسانی که احتمالاً یک تپانچه یا ماشه یک جلیقه ضد گلوله در دست داشتند، دست داد، با خبرنگاران صحبت کرد و در مقابل دوربین های تلویزیون شهادت داد، با غیرنظامیان و پرسنل نظامی عکس گرفت. نوزادان و زنان مسن بی دندان را می بوسید و حتی در زمانی که ماشین های آتش نشانی تلاش می کردند وارد منطقه شوند، به عنوان مامور راهنمایی و رانندگی عمل می کردند، جمعیت را متفرق می کردند و رانندگان گیج را دور می کردند. اما حالا فقط چند بلوک با آتش سوزی پمپ بنزین فاصله داشتند و جمعیت غلیظ تر و بی قرارتر می شد. رحمتی با اشاره به اینکه اینجا جای خوبی برای انجام این کار است، گفت: "آقا، من پیشنهاد می‌کنم با گشت‌های امنیتی مصاحبه کنیم و ببینیم آیا شاهدان چه اتفاقی افتاده یا دوربین‌های امنیتی کار می‌کنند یا خیر.
    
  بوجازی انگار صدای او را نشنید. به جای توقف، به راه رفتن ادامه داد و مستقیم به سمت بزرگترین و پر سر و صداترین جمعیت مردم در سمت شمال غربی پارک حرکت کرد. رحمتی چاره ای نداشت جز اینکه با تفنگ آماده با او بماند.
    
  بوجازی برنگردید، اما به نظر می رسید نگرانی فرمانده تیپ را احساس می کرد. بوجازی گفت: مصطفی سلاحت را بگذار کنار.
    
  "اما قربان..."
    
  بوجازی گفت: "اگر می‌خواستند به من شلیک کنند، می‌توانستند دو بلوک پیش، قبل از اینکه به چشمان هم نگاه کنیم، این کار را انجام دهند. به نگهبان‌ها بگویید که سلاح‌هایشان را هم آماده کنند." رهبر تیم، یک سرگرد فوق‌العاده جوان نیروی هوایی به نام حداد، حتماً او را شنیده است، زیرا تا زمانی که رحمتی برای ارسال فرمان برگشت، سلاح‌های محافظان ناپدید شده بودند.
    
  با نزدیک شدن بوجازی و محافظانش، جمعیت به وضوح متشنج شد و جمعیت اندکی از مردان، زنان و حتی چند کودک به سرعت افزایش یافت. رحمتی افسر پلیس یا متخصص روانشناسی جمعیت نبود، اما متوجه شد که هر چه بیشتر تماشاگران برای دیدن اتفاقات نزدیک‌تر می‌شدند، بقیه بیشتر و بیشتر به سمت منبع خطر رانده می‌شدند و باعث می‌شد آنها احساس کنند که در دام افتاده‌اند و از شما می‌ترسند. زندگی به محض شروع وحشت، جمعیت به سرعت و ناگهان به یک اوباش تبدیل شد. و هنگامی که هر سرباز یا فرد مسلح احساس می کرد که جانش در خطر است، تیراندازی شروع می شد و تعداد قربانیان به سرعت افزایش می یافت.
    
  اما بوجازی از چیزهای بدیهی غافل به نظر می رسید: او به حرکت رو به جلو ادامه داد - نه تهدیدآمیز، اما نه با جسارت دروغین یا دوستانه. همه کاسبکارند، اما نه مثل یک سرباز متخاصم یا مثل یک سیاستمدار شاد. فکر می کرد پیش دوستانش برود و مشکلات روز را مطرح کند یا به تماشای یک مسابقه فوتبال بنشیند؟ یا فکر می کرد آسیب ناپذیر است؟ حال روحی اش هر چه بود، این جمعیت را اشتباه فهمید. رحمتی به این فکر کرد که چطور می‌خواهد به تفنگش برسد... و در عین حال سعی می‌کرد تصمیم بگیرد که اگر این وضعیت کاملاً به جهنم برود، از کدام راه می‌تواند بدود.
    
  بوجازی در حالی که حدود ده قدم با جمعیت رو به رشد فاصله داشت، گفت: "سلام علیکم" و دست راستش را به نشانه سلام و همچنین نشان دادن بی سلاح بودنش بلند کرد. "آیا کسی اینجا مجروح شده است؟"
    
  جوانی که هفده هجده سال بیشتر نداشت، جلو رفت و انگشتش را به سمت ژنرال گرفت. "یک سرباز لعنتی چه اهمیتی دارد که کسی ...؟" و سپس ایستاد، انگشتش همچنان دراز بود. "شما، خسارک بوزازی، امپراتور جدید ایران! تناسخ خود کوروش و اسکندر! آیا باید در برابر تو زانو بزنیم یا یک تعظیم ساده کافی است، سرورم؟"
    
  پرسیدم کسی هست...؟
    
  ژنرال الان درباره امپراتوری خود چه فکر می‌کنید؟ مرد جوان با اشاره به ابرهای دود تند که در آن نزدیکی می چرخد، پرسید. "یا الان "امپراتور" بوجازی است؟"
    
  بوجازی گفت: "اگر کسی به کمک نیاز ندارد، من به داوطلبانی نیاز دارم تا دیگران را از انفجار دور نگه دارند، شاهدان را بیابند و مدارک جمع آوری کنند تا زمانی که پلیس برسد." او پیرترین مرد را در میان جمعیت پیدا کرد. "شما، آقا. من به شما نیاز دارم که برای داوطلبان تماس بگیرید و این صحنه جنایت را ایمن کنید. سپس من نیاز دارم -"
    
  "چرا باید به شما کمک کنیم، آقا و سرور، آقا؟" - فریاد زد مرد جوان اول. "تو بودی که این خشونت را بر سر ما آوردی! ایران کشوری آرام و امن بود تا اینکه شما آمدید، همه کسانی را که با عقاید توتالیتر شما موافق نبودند سلاخی کردید و قدرت را به دست گرفتید. چرا باید با شما همکاری کنیم؟"
    
  بوجازی که نمی‌توانست از کشیده شدن به مناظره‌ای که می‌دانست به پیروزی منتهی نخواهد شد، گفت: "آرامش‌آمیز و امن، بله - زیر شست روحانیون، اسلام‌گراها و دیوانگانی که هرکسی را که از احکام آنها اطاعت نمی‌کرد، کشتند یا زندانی کردند. آنها به مردم خیانت کردند، همانطور که به من و همه افراد ارتش خیانت کردند. آنها-"
    
  "پس موضوع همین است، اینطور نیست، آقای امپراتور: شما؟" - مرد گفت. شما دوست ندارید دوستان سابقتان، روحانیون، با شما رفتار کردند، بنابراین آنها را کشتید و قدرت را به دست گرفتید. چرا الان به حرف شما اهمیت می دهیم؟ شما همه چیز را به ما خواهید گفت تا زمانی که تجاوز به کشور را تمام کنید در قدرت بمانید، و سپس مستقیماً از مقر جدید خود در فرودگاه مهرآباد که در موقعیت مناسبی قرار دارد پرواز خواهید کرد."
    
  بوجازی چند لحظه سکوت کرد و بعد سرش را تکان داد و همه اطرافیان را شگفت زده کرد. "حق با شماست، مرد جوان. از مرگ سربازانم عصبانی بودم که برای خلاصی از شر رادیکال‌ها و روانی‌های بسیجی زحمت کشیدند و از خودشان، واحدشان و جانشان چیزی به دست آوردند." پس از اینکه بوجازی چندین سال قبل در پی حملات بمب افکن های رادارگریز آمریکایی به ناو هواپیمابر ساخت روسیه آنها از سمت ریاست ستاد برکنار شد، وی به فرماندهی بسیج مستضعفین یا بسیج مستضعفین، گروهی از داوطلبان غیرنظامی تنزل یافت. که از همسایه ها گزارش می داد، به عنوان ناظر و جاسوس عمل می کرد و در خیابان ها پرسه می زد و دیگران را وحشت زده می کرد تا با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هماهنگی و همکاری کنند.
    
  بوجازی بسیج را از وجود راهزنان و غوغاگران پاکسازی کرد و کسانی را که باقی مانده بودند به نیروهای دفاع داخلی تبدیل کرد، یک نیروی ذخیره واقعی نظامی. اما موفقیت آنها سلطه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به چالش کشید و آنها تلاش کردند تا نیروهای نوپای گارد ملی بوجازی را بدنام کنند - یا ترجیحاً نابود کنند. "وقتی فهمیدم این پاسداران بودند که حمله به اولین واحد ذخیره عملیاتی من را سازماندهی کردند و آن را به عنوان حمله شورشیان کرد، صرفاً برای آسیب رساندن و بدنام کردن نیروهای دفاع داخلی سازماندهی کردند، عصبانی شدم و شلاق زدم.
    
  بوجازی ادامه داد: "اما اسلام‌گرایان و تروریست‌هایی که روحانیون وارد کشور ما کردند پسرم مشکل اصلی هستند نه پاسدار". آنها ذهن این ملت را ویران کرده، عقل و نجابت را از آنها سلب کرده و جز ترس و تحقیر و اطاعت کورکورانه آنها را پر نکرده اند.
    
  پس فرق تو با روحانیون چیه بوزازی؟ - فریاد زد یک جوان دیگر. رحمتی می‌دید که جمعیت جسورتر، بلندتر می‌شوند و نمی‌ترسند یک ثانیه نزدیک‌تر شوند. "شما روحانیون را می کشید و حکومت را سرنگون می کنید - حکومت ما، همانی که ما انتخاب کردیم! - و آن را با حکومت نظامی خود جایگزین کنید. ما می بینیم که سربازان شما هر روز درها را می شکنند، ساختمان ها را آتش می زنند، دزدی می کنند و تجاوز می کنند!"
    
  جمعیت با صدای بلند موافقت خود را اعلام کردند و بوجازی مجبور شد دست‌هایش را بلند کند و بگوید: "اول از همه به شما قول می‌دهم، اگر مدارکی دزدی یا تجاوز جنسی توسط هر سرباز تحت فرمان من را به من نشان دهید، من شخصاً یک قبضه می‌کنم. گلوله در سرش." فریاد زد. "بدون دادگاه، محاکمه مخفی، بدون استماع - برای من مدرک بیاور، متقاعدم کن، و من مجرم را نزد شما خواهم آورد و او را با دستان خود اعدام خواهم کرد.
    
  ثانیاً من در ایران حکومت تشکیل نمی‌دهم و رئیس‌جمهور و امپراطور نیستم - من فرمانده نیروهای مقاومت هستم که به طور موقت در زمین برای فرونشاندن خشونت و برقراری نظم حضور دارند. من به اندازه کافی در قدرت خواهم ماند تا شورشیان و تروریست ها را ریشه کن کنم و بر تشکیل نوعی حکومت نظارت کنم که قانون اساسی ایجاد کند و قوانینی برای اداره مردم وضع کند و سپس کناره گیری خواهم کرد. به همین دلیل است که من دفتر مرکزی خود را در مهرآباد باز کردم - نه برای یک فرار سریع، بلکه برای اینکه نشان دهم که قصد ندارم در مناصب قانونی دولتی بنشینم و خود را رئیس جمهور بنامم.
    
  این مرد جوان گفت: "این همان چیزی است که مشرف، کاسترو، چاوز و صدها دیکتاتور و مستبد دیگر زمانی که کودتا کردند و حکومت را به دست گرفتند، گفتند. "آنها گفتند برای مردم جنگیدند و به محض برقراری نظم می‌روند و قبل از اینکه بدانی مادام العمر بر سر کار آمدند، دوستان و اراذل خود را در مناصب قدرت نشاندند، قانون اساسی را تعلیق کردند، بانک‌ها را تصرف کردند، همه را ملی کردند. کسب و کارها، زمین و ثروت را از ثروتمندان گرفتند و تمام رسانه هایی که علیه آنها صحبت می کردند را تعطیل کردند. در ایران هم همین کار را خواهید کرد."
    
  بوجازی لحظه ای جوان را مورد بررسی قرار داد و سپس اطرافیان را به دقت بررسی کرد. او خاطرنشان کرد که نکات بسیار خوبی وجود دارد - این مرد بسیار باهوش بود و نسبت به سنش خوب خوانده بود، و او مشکوک بود که بیشتر بقیه هم همینطور باشند. او اینجا در بین بچه های خیابانی معمولی نبود.
    
  بوجازی گفت: "من یک مرد را از روی کردارش قضاوت می‌کنم، نه از روی گفتارش - چه دوست و چه دشمن. من می‌توانم مثل هر سیاستمداری به شما قول آرامش، خوشبختی، امنیت و رفاه بدهم یا می‌توانم مثل روحانیون به شما قول جایی در بهشت بدهم، اما این کار را نمی‌کنم. تنها چیزی که می توانم قول بدهم این است که با چنگ و دندان می جنگم تا جلوی شورشیان را بگیرم که کشور ما را از هم بپاشند، قبل از اینکه فرصتی برای تشکیل یک دولت مردمی، هر حکومتی که باشد، داشته باشیم. من از تمام مهارت‌ها، آموزش‌ها و تجربه‌ام برای تامین امنیت این کشور استفاده می‌کنم تا زمانی که دولت مردم روی پای خود بازگردد."
    
  "برای من این کلمات مانند کلمات زیبایی به نظر می رسد، آقای امپراطور، همان هایی که قول داده بودید استفاده نکنید."
    
  بوجازی لبخندی زد و سرش را تکان داد و مستقیماً به چشمان کسانی که عصبانی یا بی اعتماد به نظر می رسیدند نگاه کرد. "من می بینم که بسیاری از شما دوربین های تلفن همراه دارید، بنابراین برای آنچه من می گویم مدرک ویدئویی دارید. اگر من همان دیکتاتوری بودم که فکر می‌کنید، همه این تلفن‌ها را مصادره می‌کردم و شما را به زندان می‌فرستم."
    
  شما می توانید این کار را امشب انجام دهید، بعد از اینکه به خانه های ما نفوذ کردید و ما را از تخت بیرون کشیدید.
    
  بوجازی گفت: "اما نمی‌کنم. "شما می توانید آزادانه یک ویدئو را برای هر کسی در این سیاره بفرستید، آن را در یوتیوب پست کنید، آن را به رسانه ها بفروشید. این ویدئو قول من به شما را مستند می کند، اما اقدامات من مدرک نهایی خواهد بود.
    
  زن جوان پرسید: "چگونه می‌توانیم فیلم بفرستیم، پیرمرد، وقتی برق فقط سه ساعت در روز روشن است؟ اگر تلفن ها هر روز چند دقیقه کار کنند، خوش شانس خواهیم بود."
    
  بوجازی گفت: "من نشریات می خوانم، در اینترنت گشت و گذار می کنم و مانند شما در وبلاگ ها پنهان می شوم. "سیستم اینترنت بی‌سیم جهانی ماهواره‌ای آمریکایی حتی در ایران نیز به خوبی کار می‌کند - اجازه دهید یادآوری کنم که توسط روحانیون مسدود شد تا از دریافت اخبار مخالف از جهان خارج جلوگیری کنند - و من می‌دانم که بسیاری از شما جوانان فعال ژنراتورهایی با پدال برای شارژ لپ‌تاپ‌های شما در صورت قطع برق ساخته‌اند. من ممکن است یک پیرمرد، خانم جوان باشم، اما کاملاً از واقعیت دور نیستم." او از دیدن چندین لبخند روی صورت اطرافیانش خوشحال شد - بالاخره فکر کرد که شروع به صحبت کردن به زبان آنها کرده است.
    
  وی ادامه داد: "اما یادآوری می‌کنم که به دلیل حملات شورشیان به ژنراتورهای برق و شبکه‌های توزیع برق، برق قطع می‌شود." "در جایی بیرون دشمنی وجود دارد که به مردم ایران اهمیتی نمی‌دهد - تنها چیزی که آنها می‌خواهند این است که قدرت را پس بگیرند و به هر شکلی که فکرش را بکنند این کار را انجام می‌دهند، حتی اگر به شهروندان بیگناه آسیب بزند یا بکشد. من قدرت آنها را گرفتم و به شهروندان این کشور اجازه دادم دوباره با دنیای خارج ارتباط برقرار کنند. اجازه دادم سرمایه‌گذاری و کمک‌های خارجی به ایران برگردد در حالی که روحانیون بیش از سی سال خود را از بقیه جهان بسته بودند و ثروت و قدرت این ملت را احتکار کردند. دوستان من در مورد آن صحبت می کنم. مطلقاً چیزی نمی توانم بگویم، و این اعمال بلندتر از هزاران صدای رعد و برق است."
    
  "پس چه زمانی حملات متوقف خواهند شد، ژنرال؟" - از نفر اول پرسید. بیرون راندن شورشیان چقدر طول می کشد؟
    
  بوجازی گفت: "من مدتها بعد از مرگ و دفنم فکر می کنم." بنابراین همه چیز به شما بستگی خواهد داشت. چقدر می خواهی طول بکشد پسرم؟"
    
  "هی، تو این جنگ را شروع کردی، نه من!" - مرد رعد و برق زد و مشتش را تکان داد. "این را زیر پای من نگذار! شما می گویید خیلی قبل از تمام شدن این ماجرا می میرید - خوب، چرا الان به جهنم نمی روید و زمان زیادی را برای همه ما ذخیره نمی کنید! چند نفر در جمعیت با طغیان مرد پلک زدند، اما چیزی نگفتند یا نکردند. "و من پسر تو نیستم، پیرمرد. پدرم در خیابان بیرون مغازه‌ای که خانواده‌ام برای سه نسل در اختیار داشتند، در جریان آتش‌سوزی بین نیروهای شما و پاسداران، درست جلوی چشمان من، مادرم و خواهر کوچکم کشته شد."
    
  بوجازی سری تکان داد. "من پشیمانم. بعد اسمت را بگو."
    
  جوان با تلخی گفت: "نمی‌خواهم نامم را به تو بگویم، پیرمرد، زیرا می‌بینم که تو و نیروهایت همانقدر توانایی دستگیری من یا شلیک به سرم را دارید که شایعه پاسداران است. بودن."
    
  "طبق اطلاعات؟" آیا شما شک دارید که پاسداران هرکسی را که با روحانیون مخالفت می کند می کشند؟"
    
  مرد جوان ادامه داد: در تیراندازی که پدرم در آن کشته شد، خشونت و خونخواهی زیادی از هر دو طرف دیدم و تفاوت بسیار کمی بین شما و روحانیون می بینم، جز شاید در لباسی که می پوشید. آیا شما درست می گویید یا فقط به این دلیل که آمریکایی ها وارد عمل شدند و به شما کمک کردند تا پاسداران را موقتاً از پایتخت بیرون کنید، اقدامات شما موجه است؟ آیا وقتی بیرون رانده شدید، به شورشیان جدیدی تبدیل خواهید شد؟ آیا به این دلیل که فکر می‌کنید حق با شماست، جنگی را با بی‌گناهان آغاز خواهید کرد؟"
    
  بوجازی گفت: "اگر واقعاً باور دارید که من بهتر یا بدتر از سپاه پاسداران نیستم، هیچ قدر حرف شما را در غیر این صورت متقاعد نمی‌کند و هر هدف مناسبی را مقصر مرگ پدرتان می‌دانید. برای از دست دادنت متاسفم." برگشت و به بقیه اطرافش نگاه کرد. من چهره های خشمگین زیادی را اینجا در خیابان می بینم، اما صداهای بسیار هوشمندانه ای را نیز می شنوم. سوال من از شما: اگر شما خیلی باهوش هستید، اینجا چه کار می کنید، فقط ایستاده اید و هیچ کاری انجام نمی دهید؟ همشهریان شما می میرند و شما هیچ کاری نمی کنید، از حمله ای به حمله دیگر حرکت می کنید، مشت های خود را به سمت سربازان من تکان می دهید در حالی که شورشیان به سمت هدف بعدی حرکت می کنند.
    
  "چیکار کنیم پیرمرد؟" - از مرد دیگری پرسید.
    
  بوجازی گفت: دنبال سرت برو، دلت را دنبال کن و اقدام کن. "اگر واقعاً معتقدید که روحانیون بهترین منافع ملت را در دل دارند، به شورشیان بپیوندید و برای بیرون راندن من و مردمم از کشور مبارزه کنید. اگر به سلطنت طلبان اعتقاد دارید، به آنها بپیوندید و شورش خود را به نام کاگوا ایجاد کنید، هم با اسلام گرایان و هم با سربازان من بجنگید و سلطنت را به قدرت برگردانید. اگر فکر می‌کنی در گفتار و کردار من معنایی وجود دارد، لباست را بپوش، تفنگت را بگیر و به من بپیوند. اگر نمی خواهید به کسی بپیوندید، حداقل چشمان لعنتی خود را باز نگه دارید و وقتی می بینید که خانواده یا همسایگان خود مورد حمله قرار می گیرند، اقدام ... هر اقدامی را انجام دهید. بجنگید، اطلاع دهید، کمک کنید، محافظت کنید - به جای اینکه فقط در اطراف بایستید و در مورد آن شکایت کنید، کاری را انجام دهید."
    
  او یک بار دیگر صورت آنها را اسکن کرد و به آنها اجازه داد مستقیماً به چشمان او و او به چشمان آنها نگاه کنند. اکثر آنها همین کار را کردند. او قدرت واقعی را در این گروه دید و او را امیدوار کرد. او تصمیم گرفت که ارزش جنگیدن برای آنها را داشتند. فرقی نمی‌کند کدام طرف را انتخاب کنند، آینده این سرزمین بودند. این کشور شماست، لعنتی...این کشور ماست. اگر ارزش جنگیدن را ندارد، قبل از اینکه قربانی دیگری شوید، به جای دیگری بروید." مکثی کرد و اجازه داد که کلماتش غرق شوند. سپس: "اکنون برای ایمن کردن این صحنه جرم به کمک شما نیاز دارم. سربازان من یک محیط اطراف ایجاد می کنند و منطقه را ایمن می کنند، اما من به تعدادی از شما نیاز دارم تا به امدادگران کمک کنید تا قربانیان را پیدا کنند و پلیس مدارک جمع آوری کند و با شاهدان مصاحبه کند. چه کسی کمک خواهد کرد؟
    
  جمعیت مکث کردند و منتظر کسی بودند که اولین حرکت را انجام دهد. آنگاه جوان اول جلو آمد و به بوزازی گفت: برای تو نیست، قیصر. آیا فکر می کنید با شورشیانی که در خیابان ها پرسه می زنند تفاوتی دارید؟ تو بدتر تو فقط یک پیرمرد پرمدعا با اسلحه هستی. این شما را درست نمی کند." و برگشت و رفت و به دنبال بقیه رفت.
    
  بوجازی به سرهنگ رحمتی گفت: لعنتی، فکر کردم به آنها رسیدم.
    
  فرمانده تیپ گفت: "آقا، آنها فقط یک مشت بازنده هستند." "شما پرسیدید که آنها اینجا در خیابان چه می کنند؟ آنها مشکل ایجاد می کنند، فقط همین. تا آنجا که ما می دانیم، آنها کسانی بودند که آن پمپ بنزین را منفجر کردند. از کجا بفهمیم که آنها شورشی نیستند؟"
    
  بوجازی گفت: "آنها شورشی هستند، مصطفی.
    
  رحمتی مات و مبهوت به نظر می رسید. "آن ها هستند؟ از کجا میدونی...یعنی همین الان باید همشون رو دستگیر کنیم!"
    
  بوجازی گفت: "آنها شورشی هستند، اما اسلام گرا نیستند. "اگر انتخابی داشتم که چه کسی را می‌خواهم به خیابان بیاورم، قطعاً آن‌ها بودند. من هنوز فکر می کنم که آنها کمک خواهند کرد، اما نه آنطور که انتظار داشتم." او به سمت پمپ بنزینی که هنوز در حال سوختن بود، نگاهی انداخت به بقایای یک کامیون تحویل در حال سوختن که ده ها متر در آن طرف خیابان منفجر شده بود. "اینجا بمان و اسلحه‌هایت را از دید دور نگه دار. یک محیط تنظیم کنید. من می‌خواهم در هر تقاطع دو سرباز بیشتر نباشند و آنها باید در گوشه‌های مخالف مستقر شوند، نه در کنار هم."
    
  "چرا آقا؟"
    
  بوجازی گفت: "زیرا اگر تعداد آنها بیشتر باشد، خبرچین ها به آنها نزدیک نمی شوند - و ما به اطلاعات نیاز داریم و به سرعت." به سمت کامیون سیگاری رفت. رحمتی دنبالش آمد و نمی خواست ترسیده تر از قبل جلوه کند، اما بوجازی برگشت و غر زد: "گفتم اینجا بمان و محیطی درست کن." رحمتی خیلی خوشحال بود که این را رعایت کند.
    
  یک ماشین آتش نشانی به سمت لاشه در حال سوختن حرکت کرد و دو آتش نشان بسیار جوان - احتمالاً فرزندان آتش نشانان واقعی کشته یا مجروح شده بودند که در این بخش از جهان رایج است - شروع به خاموش کردن آتش با استفاده از جریان ملایم آب کردند. یک ماشین آتش نشانی قدیمی که در انبار مانده بود. باید کار طولانی و پر زحمتی بود. بوجازی دور ماشین آتش نشانی به اندازه کافی دور از دود رفت که خفه نمی شد، اما بیشتر دور از دید. حالا که کار پاکسازی شروع شده بود، جمعیت شروع به متفرق شدن کردند. یک گروه آتش نشانی بزرگتر به شعله های آتش در خود پمپ بنزین حمله کرد که هنوز بسیار داغ و شدید بود و به سرعت توده های بزرگی از دود سیاه را به آسمان فرستاد. برای بوجازی باورنکردنی بود که شعله های آتش حتی حجم عظیمی از آب را می خورد - آتش چنان شدید بود که به نظر می رسید آتش ...
    
  او صدایی از پشت سرش شنید: "آنجا سخنرانی بدی نیست، ژنرال".
    
  بوجازی سری تکان داد و لبخند زد - درست حدس زد. او برگشت و به طور رسمی به اعلیحضرت آذر آسیا کاگف، وارث احتمالی تاج و تخت طاووس ایران اشاره کرد. نگاهی به پشت زن جوان انداخت و متوجه کاپیتان مارا سعیدی، یکی از محافظان سلطنتی آذر شد که با تحقیر در نزدیکی تیر چراغ برق ایستاده بود و به طرز ماهرانه ای در هرج و مرج اطراف آنها در می آمیخت. دکمه‌های کاپشنش باز شده بود و دست‌هایش جلوی او جمع شده بود و ظاهراً اسلحه‌اش را از چشم‌های کنجکاو محافظت می‌کرد. فکر می‌کردم کاپیتان را آنجا در میان جمعیت دیدم، و می‌دانستم که شما در این نزدیکی خواهید بود. حدس می‌زنم سرگرد با تفنگ تک‌تیرانداز یا آرپی‌جی در همین حوالی است، درست است؟"
    
  آذر، بدون اینکه زحمتی برای اشاره به اینکه رئیس امنیت داخلی او، پرویز نجار، کجا پنهان شده است، گفت: "من معتقدم که او امروز به هر دو سلاح مسلح است - شما می دانید که او چگونه دوست دارد آماده بیاید. یک تله. او نمی توانست به این مرد اعتماد کند - اتحادها در ایران به سرعت در حال تغییر بودند. من نجار را به دلیل شجاعتشان در بیرون بردن من از آمریکا و بازگرداندن من به خانه، به درجه سرهنگی و سعیدی به سرلشکی رساندم.
    
  بوجازی به نشانه تایید سر تکان داد. آذر آسیا کاگف، کوچکترین دختر محمد حسن کاگف، مدعی تاج و تخت طاووس، که از زمان شروع کودتای بوجازی علیه رژیم دینی ایران هنوز مفقود شده بود، تازه هفده ساله شده بود، اما اعتماد به نفس یک فرد بالغ دو برابر او را داشت. به شجاعت، مهارت های رزمی و آینده نگری تاکتیکی یک فرمانده گروهان پیاده. بوجازی نمی‌توانست متوجه نشود که او نیز بسیار زیبا به زنی تبدیل می‌شود، با موهای بلند مشکی براق، منحنی‌های برازنده‌ای که روی اندام باریکش نمایان می‌شود، و چشم‌های تیره و رقصنده و تقریباً شیطنت‌آمیزش. دستها و پاهای او نه با برقع، بلکه با یک بلوز سفید و یک شلوار گرمکن شکلاتی پوشیده شده بود تا از خود در برابر آفتاب محافظت کند. سر او نه با حجاب، بلکه با "پارچه" تیم ملی جام جهانی پوشیده شده بود.
    
  اما نگاه او نیز به طور خودکار به سمت دستان او کشیده شد. هر دومین نسل از مردان سلسله کاگف - احتمالاً زنان نیز، اما احتمالاً در نوزادی دور انداخته شده اند تا با هیچ نقصی بزرگ نشوند - از یک نقص ژنتیکی به نام هیپوپلازی انگشت شست دو طرفه یا عدم وجود انگشت شست پا رنج می بردند. . در کودکی، او جراحی نظرسنجی انجام داد که منجر به عملکرد انگشتان سبابه‌اش مانند شست شد و تنها چهار انگشت در هر دو دست داشت.
    
  اما هازارد به جای تبدیل شدن به یک مانع، بدشکلی او را به منبع قدرت تبدیل کرد و او را از سنین پایین تقویت کرد. او بیش از آن که کمبودهای خود را جبران کرد: شایعه شده بود که او می‌تواند از مردان دو برابر سن خود پیشی بگیرد و پیانیست و رزمی‌کار ماهری بود. گزارش شده است که هازارد به ندرت دستکش می‌پوشید و به دیگران اجازه می‌داد دست‌های او را نماد میراث او و حواس‌پرتی مخالفانش بدانند.
    
  آذر از دو سالگی مخفیانه در ایالات متحده آمریکا زندگی می کرد و تحت حمایت محافظانش نجار و سعیدی که خود را به عنوان پدر و مادرش نشان می دادند، به دلایل امنیتی از والدین واقعی خود که به عنوان مهمان وزارت خارجه آمریکا نیز مخفی شده بودند، جدا شد. . هنگامی که کودتای بوزازی رخ داد، کاگف بلافاصله شورای جنگی خود را تشکیل داد و به ایران بازگشت. پادشاه و ملکه که قرار بود مخفی باشند اما وب سایت را اداره می کردند، مرتباً در رسانه ها در انتقاد از رژیم دینی ایران ظاهر می شدند و علناً قول می دادند که روزی برگردند و کشور را تصرف کنند. سپاه پاسداران یا نیروی تروریستی قدس با کمک روس ها و ترکمن ها. اما آذر با استفاده از هوش، مهارت‌های رهبری طبیعی - و کمک فراوان ارتش ایالات متحده و ارتش کوچک کماندوهای زرهی - به ایران رسید و به شورای نظامی سلطنتی و هزاران تن از پیروان شادمان پیوست.
    
  بوجازی گفت: "متأثر شدم، اعلیحضرت. "من به دنبال تو بودم، اما تو کاملا با جمعیت جور شدی. ظاهراً بقیه نمی دانستند شما کی هستید، زیرا وقتی من نزدیک شدم، هیچ کس سعی نکرد یک سپر محافظ در اطراف شما ایجاد کند. ماهت را خوب پنهان کردی."
    
  آذر گفت: "من در شهر قدم می زدم و سعی می کردم به حرف این جوانان گوش دهم تا بفهمم آنها چه می خواهند و چه انتظاری دارند. لهجه آمریکایی او همچنان قوی بود و درک فارسی او را دشوار می کرد. او هدبند تیم ملی فوتبال ایران را برداشت تا دم اسبی بلند و بلندی که برای قرن‌ها برای خانواده سلطنتی ایرانی به چشم می‌خورد آشکار شود. او موهایش را پرت کرد، خوشحال بود که از بندهای خودخواسته اما سنتی رهایی یافت. سرگرد سعیدی با چهره ای ترسناک به سمت او رفت و در سکوت از او خواست قبل از اینکه کسی در خیابان متوجه شود کیفش را پنهان کند. آذر با عصبانیت تمسخرآمیز چشمانش را چرخاند و دم اسبی اش را دوباره زیر پارچه بست. "آنها من را به عنوان یکی از آواره ها می شناسند، همین - درست مثل آنها."
    
  "به جز صد محافظ مسلح، یک شورای نظامی، یک پایگاه نظامی مخفی بزرگتر از تولید ناخالص ملی بیشتر کشورهای آسیای مرکزی، و چند صد هزار پیرو که با کمال میل جلوی صف مسلسل خواهند ایستاد تا دوباره شما را ببینند. تخت طاووس، تخت طاووس
    
  او گفت: "من همه چیزم را می دهم تا تو و خدمه ات را متقاعد کنم که به من بپیوندند، خسارک." "پیروان من وفادار و فداکار هستند، اما ما هنوز خیلی کم هستیم و پیروان من وفادار هستند، نه مبارز."
    
  "به نظر شما فرق بین یک به اصطلاح وفادار و یک سرباز چیست، اعلیحضرت؟" - از بوزازی پرسید. وقتی کشور شما در خطر است، هیچ تفاوتی وجود ندارد. در زمان جنگ، شهروندان جنگجو یا برده می شوند."
    
  "آنها به یک ژنرال نیاز دارند ... آنها به شما نیاز دارند."
    
  بوجازی گفت: "آنها به رهبر نیاز دارند، اعلیحضرت و آن شخص شما هستید. "اگر نیمی از وفاداران شما به اندازه آن باندی که با آن معاشرت می کردید باهوش، نترس و شجاع باشند، به راحتی می توانند کنترل این کشور را به دست بگیرند."
    
  "آنها دختر را دنبال نمی کنند."
    
  "احتمالا نه... اما آنها از رهبر پیروی خواهند کرد."
    
  "من از شما می خواهم آنها را رهبری کنید."
    
  بوجازی گفت: "من در اینجا جانبداری نمی کنم، اعلیحضرت - من در کار تشکیل دولت نیستم." "من اینجا هستم زیرا پاسداران و شورشی‌هایی که از آنها حمایت می‌کنند هنوز تهدیدی برای این کشور هستند و من آنها را تعقیب خواهم کرد تا آخرین نفرشان بمیرند. اما من رئیس جمهور نمی شوم. جان التون گفت: "قدرت فاسد می کند و قدرت مطلق فاسد مطلق می کند." من می دانم که نیروی من از ارتش من است و نمی خواهم مردم توسط ارتش آنها اداره شوند. باید راه دیگری در اطراف باشد."
    
  آذر گفت: "اگر نمی خواهید رئیس جمهور آنها شوید، ژنرال آنها باشید." ارتش خود را زیر پرچم کاگوا رهبری کنید، وفاداران ما را آموزش دهید، جنگجویان غیرنظامی بیشتری را استخدام کنید و اجازه دهید یک بار دیگر ملت خود را متحد کنیم.
    
  بوجازی با جدیت به زن جوان نگاه کرد. "در مورد پدر و مادرت، اعلیحضرت؟" - او درخواست کرد.
    
  آذر با این سوال غیرمنتظره آب دهانش را قورت داد، اما فولاد به سرعت به چشمانش بازگشت. او با قاطعیت پاسخ داد: "هنوز یک کلمه، ژنرال." "آنها زنده هستند - من این را می دانم."
    
  بوجازی به آرامی گفت: البته جناب عالی. شنیده ام که شورای نظامی شما تا زمانی که به بلوغ نرسیده اید، رهبری نیروهایتان را تایید نمی کند.
    
  آذر خندید و سرش را تکان داد. او تف کرد: "برای قرن ها، سن اکثریت چهارده سال بوده است - اسکندر چهارده ساله بود که اولین ارتش خود را به نبرد هدایت کرد." با پیشرفته‌تر شدن سلاح‌های پرتاب، و ضخیم‌تر و سنگین‌تر شدن سلاح‌ها و زره‌ها، سن بلوغ - این کلمه از سردار، فرمانده هنگ می‌آید - به هجده سال افزایش یافت، زیرا هیچ جوان نمی‌توانست شمشیر بلند کند یا زره بپوشد. این در دنیای مدرن به چه معناست؟ این روزها، یک کودک پنج ساله می تواند از رایانه استفاده کند، نقشه بخواند، در رادیو صحبت کند و الگوها و روندها را درک کند. اما شورای محترم من متشکل از پیرمردانی با پیراهن‌های پشم‌پوش و پیرزن‌های قهقهه‌زن، اجازه رهبری ارتش را به هیچ‌کس زیر هجده سال نمی‌دهد، مخصوصاً ارتشی که زن باشد."
    
  بوجازی هشدار داد: "توصیه می‌کنم یک نفر فرماندهان گردان‌های شما را جمع کند، یک فرمانده تعیین کند، تأییدش را از شورای نظامی شما بگیرد و هر چه زودتر سازماندهی کند." یورش‌های شما کاملاً ناهماهنگ هستند و به نظر می‌رسد هدف دیگری جز قتل تصادفی و ضرب وشتم که مردم را در خطر نگه می‌دارد، ندارند."
    
  آذر شکایت کرد: "من قبلاً این را به هیئت مدیره گفتم، اما آنها به دختر کوچک گوش نمی دهند." من فقط یک چهره هستم، یک نماد. آنها ترجیح می دهند در مورد اینکه چه کسی ارشدیت دارد، چه کسی فالوور بیشتری دارد یا چه کسی می تواند جذب نیرو یا پول نقد بیشتری داشته باشد، بحث کنند. تنها چیزی که از من می خواهند یک وارث مرد است. بدون شاه، شورا هیچ تصمیمی نخواهد گرفت."
    
  "پس ملیکا باش."
    
  هازارد به شدت گفت: "من دوست ندارم که به من "ملکه" خطاب کنند، ژنرال، و مطمئنم که شما این را می دانید. "پدر و مادرم نمرده اند." او این آخرین کلمات را با عصبانیت و سرکشی گفت، گویی می خواهد خودش و همچنین ژنرال را متقاعد کند.
    
  "تقریباً دو سال از ناپدید شدن آنها می گذرد، اعلیحضرت - تا کی می خواهید صبر کنید؟ تا هجده سالگی؟ پانزده ماه دیگر ایران کجا خواهد بود؟ یا تا زمانی که یک سلسله رقیب ادعای تاج و تخت طاووس را نکند، یا تا زمانی که یک مرد قوی زمام امور را در دست بگیرد و همه کاگ ها را فراری دهد؟"
    
  بدیهی است که آذر از قبل تمام این سوالات را از خود پرسیده بود، زیرا از بی پاسخی رنجیده بود. او با صدایی نازک گفت: "می دانم، ژنرال، می دانم." به همین دلیل است که من نیاز دارم که در شورای نظامی حاضر شوید، به ما بپیوندید، فرماندهی وفاداران ما را به دست بگیرید و نیروهای ضد اسلام را علیه محتاز و جهادگران خونخوار او متحد کنید. تو قدرتمندترین مرد ایران هستی. آنها بدون تردید تایید می کنند."
    
  بوجازی گفت: "مطمئن نیستم که آیا حاضرم یک ژنرال فرمانده ارتش سلطنتی باشم، اعلیحضرت. قبل از اینکه از آنها حمایت کنم، باید بدانم کاگویان ها چگونه هستند." با ناراحتی به آذر نگاه کرد. و تا زمانی که پدر و مادرت ظاهر شوند، یا تا زمانی که هجده ساله شوی - شاید حتی آن موقع - شورای نظامی به نام کاگف صحبت می کند...
    
  هازارد با انزجار گفت: "و آنها حتی نمی توانند تصمیم بگیرند که پرچم سلطنتی را قبل یا بعد از نماز صبح به اهتزاز درآورند." آنها به جای تاکتیک ها، استراتژی ها و اهداف، در مورد پروتکل دادگاه، رتبه و رویه های کوچک بحث می کنند.
    
  و می‌خواهید از آنها دستور بگیرم؟ نه، ممنون، اعلیحضرت."
    
  "اما اگر راهی برای متقاعد کردن آنها برای حمایت از شما وجود داشت، اگر اعلام کردید که دولت تشکیل می دهید، حصارک"
    
  بوجازی گفت: "به شما گفتم من در تشکیل دولت دخالتی ندارم. من روحانیون، رهبری فاسد اسلام گرا و اراذل پاسدار را که آنها استخدام کرده بودند، نابود کردم، زیرا آنها موانع واقعی آزادی و قانون در این کشور هستند. اما آیا می توانم به شما یادآوری کنم که ما هنوز مجلس شورای منتخب خود را داریم که ظاهراً از قدرت قانون اساسی برای اعمال کنترل و تشکیل یک دولت نمایندگی برخوردار است؟ آنها کجا هستند؟ مخفی کردن، همین است. آن‌ها می‌ترسند اگر سر کوچکشان را بیرون بیاورند هدف قتل قرار بگیرند، بنابراین ترجیح می‌دهند از ویلاهای راحت خود که توسط محافظان محاصره شده‌اند تماشا کنند، زیرا کشورشان از هم پاشیده شده است."
    
  "به نظر می رسد شما فقط می خواهید کسی از شما بخواهد که به آنها کمک کنید، اینطور نیست، ژنرال؟ آیا خواهان افتخار و احترام یک سیاستمدار یا شاهزاده خانمی هستید که برای کمک التماس می کند؟"
    
  بوجازی با حرارت گفت: "اعلیحضرت آنچه من آرزو دارم این است که مردمی که قرار است این مملکت را اداره کنند، از الاغ فربه خود بیرون بیایند و اداره کنند. تا زمانی که مجلس، شورای به اصطلاح نظامی شما یا هر کس دیگری تصمیم نگیرد که جرات سرکوب قیام اسلام گرایان، به دست گرفتن مسئولیت و تشکیل دولت را دارند، من به بهترین کار خود ادامه خواهم داد - به دنبال آن تعداد زیادی از ایرانیان را شکار و کشتن خواهم کرد. دشمنان تا حد امکان برای نجات جان بیگناهان. حداقل من یک هدف دارم."
    
  "پیروان من دیدگاه شما را به اشتراک می گذارند، ژنرال..."
    
  "پس ثابتش کن. به من کمک کن تا کارم را انجام دهم تا زمانی که بتوانی با شورای جنگ خود استدلال کنی."
    
  آذر می خواست برای مردم و مبارزات آنها و همچنین برای مشروعیت خود استدلال کند، اما می دانست که پاسخ هایش تمام شده است. بوجازی درست می گفت: آنها اراده مقابله با اسلام گرایان را داشتند، اما به سادگی نتوانستند این کار را انجام دهند. سرش را مطیعانه تکان داد. "خوب، ژنرال، من دارم گوش می کنم. چگونه ما میتوانیم به شما کمک کنیم؟"
    
  "به وفادارانت بگو به ارتش من بپیوندند و تعهد بدهند که دستورات مرا دو سال اجرا کنند. آنها را آموزش و تجهیز خواهم کرد. پس از دو سال، آنها می توانند آزادانه با تمام تجهیزات و سلاح هایی که می توانند بر روی پشت خود حمل کنند، به شما بازگردند.
    
  ابروهای آذر با تعجب بالا رفت. "پیشنهاد بسیار سخاوتمندانه."
    
  اما آنها باید در طول خدمت سربازی دو ساله خود سوگند یاد کنند که از دستورات من اطاعت کنند و تا آخر برای من بجنگند و سپس برخی به مجازات اعدام - نه توسط هیچ شورای جنگی، دادگاه یا دادگاهی، بلکه توسط من. اگر آنها در حال انتقال اطلاعات به افراد خارج از رده من، از جمله شما، دستگیر شوند، در ذلت و خواری خواهند مرد."
    
  آذر سر تکان داد. "چه چیز دیگری؟"
    
  اگر آنها به ارتش من نپیوندند، باید موافقت کنند که اطلاعات واضح، به موقع و مفید را به صورت مستمر یا بنا به درخواست به من ارائه دهند و از ارتش من با هر چیزی که می توانند تهیه کنند - غذا، پوشاک، سرپناه، آب، حمایت کنند. بوزازی ادامه داد: پول، لوازم، هر چیزی. من دستور داده‌ام اطلاعات مربوط به نیروی امنیتی خود منتشر شود تا افراد شما بتوانند یادداشت‌ها، عکس‌ها یا سایر اطلاعات را به آن‌ها انتقال دهند و مکاتبات محرمانه و آدرس‌های صوتی و ایمیل امنی را در اختیار شما قرار خواهم داد که می‌توانید از آنها استفاده کنید. اطلاعاتی را در اختیار ما قرار دهید
    
  اما شما باید به ما کمک کنید. وفاداران شما ممکن است مانند شما از کیگز پیروی کنند، اما آنها به من کمک خواهند کرد، یا در حالی که من و مردمم با هم مبارزه می کنیم، کنار می مانند. آنها یا موافقت خواهند کرد که من برای ایران می‌جنگم و مستحق حمایت کامل آنها هستم، یا اسلحه‌های خود را بر زمین می‌گذارند و از خیابان‌ها دور می‌شوند - دیگر نه حمله‌ها و بمب‌گذاری‌ها، نه باندهای سرگردان و نه قتل‌هایی که فقط برای ایجاد رعب و وحشت در خدمت هستند. بی گناه است و پاسداران و اسلام گرایان را تشویق می کند تا حملات خود را به غیرنظامیان افزایش دهند."
    
  هازارد اعتراف کرد: "دشوار خواهد بود. من فقط همه رهبران مقاومت آنجا را نمی شناسم. من صادقانه شک دارم که کسی در شورا همه هسته ها و رهبران آنها را بشناسد."
    
  "شما در جلسات شورای جنگ شرکت می کنید، نه؟"
    
  من مجاز به شرکت در جلسات عمومی شورای نظامی هستم، اما اجازه رای دادن ندارم و از شرکت در جلسات راهبردی منصرف هستم.
    
  بوجازی با عصبانیت سرش را تکان داد. "شما احتمالا باهوش ترین فرد در این جلسه شورا هستید - چرا به شما اجازه شرکت ندادند برای من یک راز لعنتی است. خب این مشکل شماست اعلیحضرت. من به شما می گویم که حامیان شما بخشی از مشکل هستند، نه بخشی از راه حل. نمی‌دانم مردی که اسلحه در آن طرف بلوک دارد، اسلام‌گرا است یا یکی از حامیان شما، بنابراین قبل از اینکه بخواهد همین کار را با من انجام دهد، سرش را از هر طرف منفجر می‌کنم. این طوری نیست که من می خواهم، اما این راهی است که اگر مجبور باشم بازی خواهم کرد."
    
  "من متاسفم که نمی توانم کمک بیشتری کنم، ژنرال."
    
  بوجازی در حالی که کلاه خود را دوباره بر سر گذاشت و بندها را سفت کرد، گفت: "می‌توانید، اعلیحضرت، اگر فقط خود را به قرن بیست و یکم برگردانید، همانطور که می‌دانم می‌توانید."
    
  "چی؟" - من پرسیدم.
    
  بوزازی با عصبانیت گفت: "بفرمایید اعلیحضرت - شما دقیقاً می دانید که من در مورد چه چیزی صحبت می کنم." شما یک زن باهوش و همچنین یک رهبر متولد شده هستید. شما بیشتر عمر خود را در آمریکا زندگی کرده اید و آشکارا آموخته اید که روش های قدیمی دیگر کارساز نیستند. شما هم مثل من می دانید که این دادگاه شما و این به اصطلاح شورای جنگ، مانع شماست. شما داوطلبانه خود را در این قفس ششصد ساله به نام "دادگاه" خود زندانی کردید و قبول کردید که قدرت را به یک مشت ترسو بی ستون فقرات بسپارید که نیمی از آنها حتی الان در این کشور نیستند، درست می گویم؟ از قیافه اش متوجه می شد که هست.
    
  بوجازی سرش را با ناامیدی تکان داد و به سرعت تبدیل به نفرت شد. او با عصبانیت گفت: "من را ببخشید که این را گفتم، اعلیحضرت، اما سر سلطنتی خود را از الاغ کوچک خود بیرون بیاورید و قبل از اینکه همه ما بمیریم و کشور ما به یک گورستان دسته جمعی تبدیل شود، برنامه را ادامه دهید." "تو تنها کسی هستی که اینجا در خیابان هستی، هازارد. ممکن است مشکلاتی را ببینید و به اندازه کافی باهوش باشید که پاسخی را بنویسید، اما نمی خواهید مسئولیتی را به عهده بگیرید. چرا؟ چون نمی خواهی پدر و مادرت فکر کنند که تاج و تختشان را می گیری؟ آذر به خاطر خدا این قرن بیست و یکم است نه چهاردهم. علاوه بر این، پدر و مادرت اگر تقریباً دو سال است که خودشان را ثابت نکرده باشند، یا مرده اند یا خودشان ترسو هستند...
    
  "خفه شو!" هازارد فریاد زد و قبل از اینکه بوجازی واکنشی نشان دهد، چرخید و با پای راست او را محکم به شبکه خورشیدی کوبید و باد را از او بیرون زد. بوجازی تا یک زانو افتاد، از اینکه غافلگیر شد بیشتر از اینکه توهین شد خجالت کشید. مارا سعیدی تا زمانی که از جایش بلند شد و توانست حداقل نیمی از یک نفس عادی بکشد، هازارد را پوشانده بود و یک تپانچه خودکار را به سمت او نشانه رفته بود.
    
  بوجازی در حالی که شکمش را می مالید غرغر کرد: "ضربه عالی، اعلیحضرت". ظاهراً او حدس می زد که یکی از سازگاری های او با نقص دست توانایی او در مبارزه با پاهایش است. "شایعات می‌گفتند که می‌توانی از خودت مراقبت کنی - من می‌بینم که درست است."
    
  او صدای مردی را از پشت سرش شنید: "جلسه تمام شد، ژنرال." بوجازی برگشت و با سر به پرویز نجار اشاره کرد و پرویز نجار در یک چشم به هم زدن از پوشش خارج شد و مسلسل دیگری را به سمت او نشانه رفت. "به سرعت برو."
    
  صدای فریاد دیگری شنیدند: "بعد از اینکه هر دو اسلحه‌هایتان را پایین بیاورید". همه برگشتند و سرگرد کولوم حداد را دیدند که پشت یک کامیون در حال دود پنهان شده بود و یک تفنگ AK-74 به سمت نجار نشانه رفته بود. "من خودم را تکرار نمی کنم!"
    
  بوجازی گفت: "همه، اسلحه هایتان را زمین بگذارید. فکر می‌کنم ما هر دو آنچه را که باید در اینجا می‌گفتیم گفتیم." هیچکس حرکت نکرد "سرگرد، شما و افرادتان، کنار بروید."
    
  "آقا-"
    
  آذر دستور داد: سرهنگ، سروان، شما هم عقب بایستید. نجار و سعیده آهسته و با اکراه اطاعت کردند و چون اسلحه هایشان از دیدشان دور شد حداد او را پایین آورد. "اینجا هیچ دشمنی وجود ندارد."
    
  بوجازی اولین نفس عمیق و کاملش را کشید، لبخند زد، دوباره با احترام سر تکان داد، سپس دستش را دراز کرد. "اعلیحضرت، صحبت کردن با شما لذت بخش بود. امیدوارم بتوانیم با هم کار کنیم، اما به شما اطمینان می دهم که به مبارزه ادامه خواهم داد."
    
  آذر دستش را گرفت و سرش را هم پایین انداخت. ژنرال صحبت کردن با شما هم خوب بود. من چیزهای زیادی برای فکر کردن دارم."
    
  زیاد وقت نگذارید، اعلیحضرت. سلام علیکم." بوجازی برگشت و به سمت افرادش برگشت، در حالی که حداد و دو سرباز دیگر به دقت در آن نزدیکی پنهان شده بودند و پشت او را پوشانده بودند.
    
  آذر پس از او فریاد زد: "سلام بر تو، ژنرال".
    
  بوجازی نیمه برگشت، لبخندی زد و فریاد زد: بعید است اعلیحضرت. اما به هر حال ممنون."
    
    
  WHITE HOUSE RESIDENCE
  در همان زمان
    
    
  رئیس ستاد والتر کوردوس در اتاق نشیمن ریاست جمهوری در طبقه سوم اقامتگاه خانوادگی کاخ سفید را زد. "آقا؟ او اینجاست."
    
  پرزیدنت گاردنر به عینک مطالعه اش نگاه کرد و اسنادی را که در حال بررسی بود گذاشت. او یک تلویزیون صفحه تخت بزرگ روشن داشت و در حال بازی بوکس بود، اما صدا خاموش بود. او یک پیراهن سفید و شلوار تجاری با یک کراوات گشاد پوشیده بود - او به ندرت چیزی جز لباس تجاری در دقایقی قبل از خواب می پوشید. "خوب. جایی که؟"
    
  "شما گفتید که نمی خواهید در وست وینگ ملاقات کنید، بنابراین من او را به اتاق قرمز آوردم - فکر کردم مناسب است."
    
  "جذاب. اما او خواست تا اتاق جلسه را ببیند. او را بیاور اینجا."
    
  کوردوس قدمی به اتاق نشیمن برداشت. "جو، مطمئنی که می‌خواهی این کار را انجام دهی؟ او رئیس کمیته نیروهای مسلح سنا است که احتمالاً قدرتمندترین زن کشور در کنار آنجلینا جولی است. این باید یک تجارت باقی بماند..."
    
  گاردنر گفت: "این یک تجارت است، والت." "من تا چند دقیقه دیگر آنجا خواهم بود. آیا یادداشت هایی را که از شما خواسته بودم دریافت کردید؟"
    
  "آنها در راه هستند."
    
  "خوب". گاردنر به مطالعه مقالاتش بازگشت. رئیس ستاد سرش را تکان داد و رفت.
    
  چند دقیقه بعد، گاردنر در حالی که کت کت و شلوارش را پوشیده بود، در راهروی مرکزی قدم زد و در حین راه رفتن کراواتش را صاف کرد. کوردوس او را قطع کرد و پوشه را به او داد. "درست پس از چاپ. میخوای من...؟"
    
  "نه. فکر می کنم برای امروز تمام شده است. ممنون، والت." با عجله از کنار رئیس ستاد رد شد و وارد اتاق جلسه شد. "سلام سناتور. از اینکه در این ساعت ناخدا با من ملاقات کردید سپاسگزارم."
    
  او در کنار یک میز بزرگ چوب ماهون ساخته شده در یک دفتر کمک هزینه آمریکایی ایستاد و با عشق انگشتان بلند خود را روی عناصر منبت کاری شده گیلاسی رنگ کشید. مهماندار سینی چای را روی میز قهوه در انتهای دیگر اتاق گذاشت. چشمانش گرد شد و با دیدن گاردنر که وارد اتاق شد، آن لبخند مغناطیسی ظاهر شد. سناتور استیسی آن باربو با لهجه ابریشمی معروف خود در لوئیزیانا گفت: "آقای رئیس جمهور، بی شک این یک افتخار و یک افتخار است که امشب در کنار شما هستم." "بسیار از دعوت شما متشکرم." او بلند شد، رئیس جمهور را در آغوش گرفت و بوسه های مودبانه ای بر گونه رد و بدل کرد. باربو یک کت و شلوار تجاری سفید با یقه‌ای فرورفته پوشیده بود که نیم تنه و دکل او را به‌طور ظریف اما به‌طور چشمگیری نشان می‌داد و برای شب با گردن‌بند پلاتین درخشان و گوشواره‌های الماس آویزان برجسته شده بود. موهای قرمزش انگار روی موتور، به موقع با لبخند و ضربات مژه‌هایش پرید و چشمان سبزش از انرژی می‌درخشید. "می دانید که هر زمان که بخواهید می توانید با من تماس بگیرید، قربان."
    
  "از شما متشکرم، سناتور. لطفا. به مبل ویکتوریایی اشاره کرد و در حالی که دستش را گرفت، او را به سمت آن برد، سپس صندلی مزین به سمت راست خود، رو به شومینه را گرفت.
    
  باربو در حالی که روی مبل نشسته بود گفت: "امیدوارم بهترین آرزوهای من را به بانوی اول برسانید." او در دمشق است، اگر اشتباه نکنم، در کنفرانس بین المللی حقوق زنان؟
    
  رئیس جمهور گفت: "دقیقا، سناتور.
    
  باربو گفت: "ای کاش وظایف سنا به من اجازه می داد که در آن شرکت کنم." من کارمند ارشدم کالین را برای شرکت فرستادم و او قطعنامه حمایتی از کل سنا آورد که بانوی اول به نمایندگان ارائه خواهد کرد.
    
  "بسیار متفکر شما، سناتور."
    
  "لطفا قربان، آیا می توانید من را "استیسی" اینجا در خلوت محل اقامت صدا کنید؟" باربو پرسید و یکی از لبخندهای نفس گیرش را به او داد. "من فکر می کنم ما هر دوی ما مستحق این حق هستیم که کمی استراحت کنیم و از تشریفات دفاتر خود رهایی داشته باشیم."
    
  گاردنر گفت: "البته، استیسی. او از او نخواست که او را "جو" صدا بزند، و او آنقدر می دانست که نپرسد. "اما فشار هرگز واقعاً از بین نمی رود، اینطور است؟ در خط کار ما نیست."
    
  باربو گفت: "من هرگز کاری را که انجام می دهم به عنوان "شغل" تلقی نکرده ام، آقای رئیس جمهور. او یک فنجان چای برای او ریخت، سپس به عقب خم شد و پاهایش را روی هم گذاشت و پاهایش را جرعه جرعه جرعه جرعه جرعه می‌نوشید. "البته، همیشه خوشایند نیست، اما مراقبت از تجارت مردم هرگز کار طاقت فرسا نیست. من حدس می‌زنم استرس بخشی از چیزی است که باعث می‌شود انسان احساس زنده بودن کند، موافق نیستی؟"
    
  گاردنر گفت: "همیشه فکر می‌کردم که شما تحت فشار رشد می‌کنید، سناتور. او بعد از نوشیدن یک جرعه از چایش، گریمش را سرکوب کرد. "در واقع، اگر اجازه داشته باشم اینطور بگویم، فکر می کنم از ایجاد آن کمی لذت می برید."
    
  باربو گفت: "مسئولیت‌های من اغلب از من می‌خواهد کارهایی خارج از آنچه که بیشتر مردم "سیاسی" می‌خوانند انجام دهم. "ما هر کاری را که لازم است در راستای منافع رای دهندگان و کشورمان انجام دهیم، درست است، آقای رئیس جمهور؟"
    
  "من را جو صدا کن. لطفا."
    
  چشمان سبز باربو برق زد و سرش را خم کرد، در حالی که نگاهش از نگاهش جدا نمی شد. "خب، متشکرم برای افتخار ... جو."
    
  گاردنر با لبخند گفت: "به هیچ وجه، استیسی. "البته حق با شماست. هیچ کس دوست ندارد آن را بپذیرد، اما هدف اغلب وسیله را توجیه می کند، اگر هدف یک ملت امن تر باشد. گوشی را روی میز مونرو برداشت. "می‌توانید بفرمایید میز غذاخوری را به اتاق جلسه منتقل کنید؟" تلفن را قطع کرد. "ساعت از نه شب گذشته است، استیسی، و من حوصله چای خوردن ندارم. امیدوارم ناراحت نشوید."
    
  "به هیچ وجه، جو." لبخند برگشت، اما درونگراتر و محتاطانه تر بود. "شاید من فقط به شما بپیوندم."
    
  "من می دانم چه چیزی می تواند شما را متقاعد کند." مهماندار یک میز چرخ دار با چند دکان کریستال آورد. گاردنر برای خودش یک لیوان باکاردی تیره با یخ ریخت و برای باربو نوشیدنی ریخت. فکر می‌کردم در مجله People خوانده‌ام که "مامان کریول" را ترجیح می‌دهی، درست است؟ امیدوارم درست متوجه شده باشم... بوربون، مادیرا و پاشیدن گرانادین با گیلاس، درست است؟ متاسفم، ما فقط گیلاس قرمز داریم، نه سبز."
    
  او گفت: "تو واقعاً گاهی مرا غافلگیر می کنی، جو." آنها عینک را لمس کردند، چشمانشان به هم رسید. مزه اش را چشید، چشمانش دوباره برق زد و جرعه دیگری نوشید. "خدای من، آقای رئیس، کمی کار اطلاعاتی، حتی بعد از ساعت کاری، و یک دست خوب در بار. دوباره تحت تاثیر قرار گرفتم."
    
  "متشکرم". گاردنر نیز جرعه ای طولانی از نوشیدنی خود نوشید. "مطمئنم که مانند مامان کریول پیچیده نیست، اما وقتی یک سیاستمدار فلوریدا هستید، بهتر است رام خود را بشناسید. برای سلامتی تو". لیوان هایشان را به هم زدند و یک جرعه دیگر از نوشیدنی هایشان خوردند. "آیا می دانید عینک لمسی از کجا آمده است، استیسی؟"
    
  باربو پاسخ داد: "مطمئنم که نه. من حتی نمی دانستم منشأ آن وجود دارد. پس این فقط یک صداساز کوچک زیبا نیست؟"
    
  "در قرون وسطی، وقتی مخالفان برای بحث در مورد شرایط معاهدات یا اتحادها گرد هم می آمدند، وقتی پس از پایان مذاکرات می نوشیدند، اندکی از محتویات فنجان های خود را در فنجان های یکدیگر می ریختند تا نشان دهند که هیچ کدام مسموم نشده اند. رسم نشانه دوستی و رفاقت شده است."
    
  باربو، جرعه دیگری نوشید و سپس زبانش را روی لب های پرش کشید، گفت: "وای، این هیجان انگیز است." اما من مطمئناً امیدوارم که من را به عنوان یک دشمن نبینی، جو. من اصلا اینطور نیستم من هم مثل پدرم سالهاست طرفدار شما هستم. مهارت‌های سیاسی شما فقط با عقل، جذابیت و تعهد واقعی شما برای خدمت به ملت فراتر می‌رود."
    
  "متشکرم، استیسی." در حالی که باربو جرعه دیگری می نوشید، نگاهی به بدن باربو انداخت. حتی زمانی که به نظر می رسید روی لذت بردن از نوشیدنی خود متمرکز شده بود، متوجه شد که او دوباره به او نگاه می کند... زمانی که با هم در مجلس سنا خدمت می کردیم، پدر شما را می شناختم. او مردی قدرتمند، بسیار با اراده و پرشور در تلاش بود."
    
  باربو گفت: "او شما را یکی از مورد اعتمادترین دوستان خود می‌دانست، حتی اگر شما و او در آن زمان در دو طرف راهروی سیاسی و ایدئولوژیک قرار داشتید." پس از انتخاب من به مجلس سنا، او اغلب به من یادآوری می‌کرد که اگر می‌خواهم یک گفتگوی صریح با طرف مقابل داشته باشم، نباید در آمدن نزد شما تردید کنم." مکث کرد و حالتی متفکرانه به خود گرفت. "کاش الان اینجا بود. می توانستم از قدرت و خرد او استفاده کنم. او را خیلی دوست دارم."
    
  او یک مبارز بود. یک حریف قوی شما می دانستید که او چه توانایی هایی دارد و از گفتن به شما ترسی نداشت. او مرد خوبی بود."
    
  باربو دستش را روی گاردنر گذاشت و آن را تکان داد. "متشکرم، جو. تو مرد شیرینی هستی." چند لحظه به او خیره شد، سپس اجازه داد لب هایش کمی از هم جدا شوند. "تو...خیلی شبیه به خاطره‌اش در سال‌های جوان‌تر و گرم‌ترش هستی، جو. ما یک کافه تریا در شروپورت داشتیم که بسیار شبیه به این کافه تریا بود و ساعت های بی پایانی را با هم سپری کردیم درست مثل این. من می خواستم در مورد سیاست صحبت کنم و او می خواست بداند با چه کسی قرار می گذارم.
    
  "پدرها و دختران همیشه نزدیک هستند، درست است؟"
    
  لبخندی شیطنت آمیز روی صورتش پخش شد، گفت: "او مرا وادار کرد تا عمیق ترین رازهایم را به او بگویم. "نمی‌توانستم چیزی از او رد کنم. او مرا وادار کرد همه چیز را به او بگویم - و من در کودکی دختری بسیار شیطون بودم. من با مردانی از همه سیاستمداران قرار ملاقات کرده ام. من می خواستم همه چیز را در مورد سیاست یاد بگیرم: استراتژی، برنامه ریزی، جمع آوری کمک مالی، نامزدها، مسائل، اتحادها. می خواستند..." مکث کرد و لبخندی حیله گرانه دیگر به او زد و چشمانش را به هم زد. "...خب، شما می دانید که آنها چه می خواستند." گاردنر به سختی آب دهانش را قورت داد و تصور کرد چه چیزی از او گرفتند. "این یک رابطه دوجانبه سودمند بود. گاهی اوقات فکر می‌کنم پدرم مرا در برخی از این قرار ملاقات‌ها قرار می‌دهد تا بتوانم جاسوس او شوم - فکر می‌کنم نسخه سیاسی کاجون تبعید دخترت.
    
  گاردنر پوزخندی زد و ناخودآگاه اجازه داد چشمانش دوباره روی بدنش پرسه بزند، و این بار باربو به خودش اجازه داد نشان دهد که متوجه شده است، خندان و سرخ شده بود - او یکی از آن زنانی بود که می توانست در هر زمان، هر مکان، در هر موقعیتی، سرخ شود. اراده. او به پشتی صندلی خود تکیه داد و می خواست این جلسه را به سرعت آغاز کند تا در صورت مهیا شدن فرصت، بتوانند روی چیزهای دیگر تمرکز کنند. "بنابراین استیسی، ما هر دو مشکلی را که با آن روبرو هستیم می دانیم. موضع کاخ سفید در مورد کمیته نیروهای مسلح چیست؟ آیا ما بر سر بودجه نظامی می جنگیم یا می توانیم به توافق برسیم و یک جبهه متحد ارائه دهیم؟"
    
  باربو پاسخ داد: "متاسفانه، می ترسم، جو، ما بیشتر از همیشه گیج شده ایم." دستش را برداشت و نظاره گر درد ناگهانی از دست دادن صورتش شد. "آیا همه اینها محرمانه است، آقای رئیس؟"
    
  "قطعا". دستش را لمس کرد و چشمانش لرزید. "در هر دو طرف. به شدت محرمانه."
    
  "لب من مهر و موم شده." باربو لبخندی زد، سپس لب‌های قرمزش را به هم فشار داد، با انگشتان بلندش حرکتی انجام داد و کلیدی نامرئی را به دره‌ای وسیع بین سینه‌هایش فرو برد. گاردنر این را به عنوان اجازه آشکار برای نگاه کردن به سینه های او این بار در نظر گرفت و این کار را سخاوتمندانه انجام داد. "کمیته در آشفتگی است، جو. آنها البته نگران سلامتی و رفاه ژنرال مک لاناهان هستند. آیا چیز دیگری در مورد او شنیده اید؟"
    
  "نه خیلی. پزشکان در ابتدا به من گفتند که انتظار نداشته باش چند ماه به خدمت برگردد. شبیه حمله قلبی."
    
  او فکر کرد که این با آنچه منابعش در مرکز پزشکی نظامی ملی والتر رید به او گفته بودند مطابقت داشت - تا اینکه گاردنر به او دروغ گفت. این نشانه خوبی بود. برای اینکه چنین مرد جوان قدرتمندی به طور ناگهانی به آن سقوط کند، استرس زندگی در این ایستگاه فضایی و چندین بار پرواز به جلو و عقب بر روی نریان سیاه باید بسیار زیاد بوده باشد، بسیار بیشتر از آن چیزی که کسی تصورش را بکند.
    
  مک‌لاناهان مرد سرسختی است، اما حق با شماست - اگرچه او پنجاه ساله است و سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارد، اما فوق‌العاده خوب بود. فضانوردان شاتل معمولاً چند روز بین پرواز و بازگشت فاصله دارند-مک‌لاناهان در چهار هفته گذشته پنج سفر رفت و برگشت به ایستگاه فضایی داشته است. این بی سابقه است، اما در چند ماه گذشته عادی بوده است. ما سفر به ایستگاه فضایی را محدود می کنیم و در حال انجام غربالگری کامل پزشکی همه شرکت کنندگان هستیم. ما به پاسخ هایی در مورد آنچه اتفاق افتاده نیاز داریم."
    
  اما این دقیقاً هدف من است، جو. مک لاناهان سخت و قوی است، به خصوص برای یک مرد میانسال، و او یک کهنه سرباز رزمنده و یک چهره نظامی ملی است - خدای من، او یک قهرمان است! - که مطمئنم تحت آزمایشات آمادگی جسمانی منظم قرار می گیرد. با این حال او همچنان ناتوان بود و خدا می داند که چه جراحاتی را متحمل شد. این امر ایمنی و مفید بودن طرح فضایی نظامی پیشنهادی را زیر سوال می برد. به خاطر خدا جو، چرا آدم های خوب را در چنین پروژه ای به خطر می اندازیم؟ من با شما موافقم که مدرن، عجیب و غریب و هیجان انگیز است، اما این یک فناوری است که به سادگی کامل نشده است و احتمالاً تا ده سال دیگر کامل نخواهد شد - بدون ذکر این واقعیت که چهار پنجم هواپیماها و یک هواپیما کمتر است. دهم بار برای همان پول. اگر مرد قوی‌ای مثل ژنرال مک‌لاناهان در حین کار با این هواپیما از هوش برود، آیا برای سایر خدمه امن است؟"
    
  "کمیته چه فکری می کند، استیسی؟"
    
  باربو گفت: "این ساده و منطقی است، جو." "این در مورد تحت تاثیر قرار دادن مردم با دسترسی جهانی به اینترنت یا عکس هایی با وضوح نیم متر از حیاط خلوت همه نیست - بلکه ایجاد ارزش و منفعت برای دفاع از کشور ما است. تا آنجا که من می توانم بگویم، هواپیماهای فضایی تنها به نفع تعداد انگشت شماری از پیمانکاران تعیین شده به پروژه، یعنی Sky Masters و شرکت های پشتیبان آنها هستند. ما ده ها تقویت کننده فضایی مختلف با سابقه اثبات شده داریم که می توانند عملکرد بهتری نسبت به نریان سیاه داشته باشند. چشمانش را گرد کرد. "به خاطر خدا، جو، مک لاناهان با کی دیگری در رختخواب است؟"
    
  گاردنر خندید: "البته، دیگر مورین هرشل نه.
    
  باربو در کمال ناباوری چشمانش را گرد کرد. باربو پاسخ داد: "اوه، آن زن وحشتناک - من هرگز نمی فهمم که چرا رئیس جمهور مارتیندیل، از بین همه مردم، او را به عنوان معاون خود انتخاب کرد." او با کنجکاوی، سپس با بازیگوشی به گاردنر از لبه لیوانش نگاه کرد، سپس پرسید: "یا ماهی سرد یک غذای معمولی برای مصرف عمومی بود، جو؟"
    
  ما دوست صمیمی شدیم به دلیل نیازهای کار، استیسی، فقط تجارت. تمام شایعاتی که در مورد ما منتشر می شود کاملاً نادرست است.
    
  باربو فکر کرد اکنون او دروغ می گوید، اما او انتظاری کمتر از انکار کامل و آشکار نداشت. باربو گفت: "من کاملاً درک می کنم که چگونه محیط کار در واشنگتن دو نفر را به هم نزدیک می کند، به ویژه آنهایی که به نظر می رسد متضاد قطبی هستند." "سیاست قدرت را با یک جنگ قریب‌الوقوع در خاورمیانه و شب‌های طولانی جلسات توجیهی و برنامه‌ریزی ترکیب کنید، جرقه‌ها می‌توانند به پرواز درآیند."
    
  گاردنر افزود: "ناگفته نماند، مک‌لاناهان به وضوح نمی‌توانست از پس امور در خانه برآید. هر دو خندیدند و گاردنر از این فرصت استفاده کرد و دوباره با باربو دست داد. او آنقدر مشغول بازی کردن کادت فضایی بود که نمی توانست به او توجه کند. با نگاهی عمیق و جدی باربو را سوراخ کرد. "ببین، استیسی، بیایید مستقیم به اصل مطلب برسیم، باشه؟ من می دانم چه می خواهی-از زمانی که پا به کمربند گذاشتی به دنبال آن بوده ای. با توجه به اینکه اکثر پایگاه های بمب افکن نیروی هوایی توسط روس ها در جریان حملات هسته ای هولوکاست 04 نابود شدند، پایگاه نیروی هوایی بارکسدیل یک خانه طبیعی برای ناوگان جدیدی از بمب افکن های دوربرد است.
    
  اگر پنتاگون به ریختن پول به آن پایگاه بیابانی غبارآلود در Battle Mountain، برنامه های سیاه در Dreamland، پایگاه دیگری در نوادا که تا حد زیادی خارج از محدوده نظارت کنگره است، ادامه ندهد، ممکن است به ایستگاه فضایی اشاره کنم.
    
  گاردنر گفت: "این راز نیست که سهام مک‌لاناهان از زمان تلاش‌هایش در ضدحمله‌ها علیه روسیه به شدت افزایش یافته است. این چیزی به مارتیندیل داد تا به مردم آمریکا در مورد آنچه که توسعه داده و حمایت کرده بود اشاره کند و به آنها ببالد..."
    
  باربو خاطرنشان کرد: "اگرچه رئیس جمهور توماس تورن کسی بود که اجازه ساخت آنها را داد نه مارتیندیل.
    
  گاردنر گفت: "متاسفانه رئیس جمهور تورن همیشه به عنوان رئیس جمهوری شناخته می شود که به روس ها اجازه داد تا حمله ای پنهانی علیه ایالات متحده انجام دهند که سی هزار مرد، زن و کودک کشته و یک چهارم میلیون زخمی بر جای گذاشت." مهم نیست که او به اندازه مارتیندیل به اسباب‌بازی‌های با فناوری پیشرفته علاقه داشت: تورن همیشه رئیس‌جمهور ضعیف‌تری در نظر گرفته می‌شود.
    
  اما سوال این است که استیسی، فکر می‌کنیم چه چیزی به نفع مردم آمریکا و دفاع ملی است - آن هواپیماهای فضایی شیک که نمی‌توانند به اندازه حومه سرویس مخفی محموله حمل کنند، یا فناوری‌های اثبات شده مانند بمب‌افکن‌های رادارگریز، جنگ‌های بدون سرنشین هواپیما و ناو هواپیمابر؟ مک‌لاناهان مارتیندیل را متقاعد کرد که هواپیماهای فضایی بهتر هستند، اگرچه او تقریباً منحصراً از بمب‌افکن‌های بدون سرنشین در حملات خود به روسیه استفاده می‌کرد.
    
  باربیو افزود: "و همانطور که بارها اشاره کردی، جو، ما نمی توانیم دوباره همه تخم مرغ هایمان را در یک سبد قرار دهیم. حمله روسیه بسیار موفقیت آمیز بود زیرا بمب افکن ها همه در تعداد انگشت شماری از پایگاه های بدون دفاع قرار داشتند و اگر همه آنها در هوا نبودند، در برابر حمله آسیب پذیر بودند. اما گروه‌های جنگی ناوهای حامل که در پایگاه‌های سراسر جهان یا دور از دریا مستقر شده‌اند، برای دفاع از خود به خوبی مجهز هستند و در برابر حملات غافلگیرکننده آسیب‌پذیری کمتری دارند."
    
  گاردنر با خوشحالی سر تکان داد که باربو از ناوهای هواپیمابر نام برده است. این نکته ای است که من در تمام این سال ها سعی کردم به آن اشاره کنم. ما به ترکیبی از نیروها نیاز داریم - نمی‌توانیم تمام پول سیستم‌های تسلیحاتی جدید را صرف یک فناوری اثبات‌نشده کنیم. هزینه یک گروه جنگی ناو بیش از آنچه مک‌لاناهان پیشنهاد می‌کند برای این هواپیماهای فضایی هزینه می‌کند، نیست، اما آنها بسیار متنوع‌تر هستند و خود را در نبرد ثابت کرده‌اند."
    
  باربو، یک بار دیگر بازوی او را نوازش کرد و با دلسوزی به سمت او خم شد و شکاف گسترده او را بیشتر نشان داد، گفت: "کمیته نیروهای مسلح سنا باید این استدلال را از جانب شما و دولتتان بشنود، جو." مک‌لاناهان یک قهرمان جنگی برای انتقام هولوکاست در آمریکا بود، اما این در گذشته بود. بسیاری از سناتورها ممکن است از مخالفت با مک‌لاناهان بترسند، زیرا اگر مردم آمریکا بپرسند که چرا از معروف‌ترین ژنرال آمریکا حمایت نمی‌کنند، واکنش‌های منفی علیه آن‌ها به وجود خواهد آمد. اما با سکوت مک‌لاناهان، اگر حمایت مستقیم از رئیس‌جمهور دریافت کنند، تمایل بیشتری به شکستن رتبه‌ها خواهند داشت. الان وقت عمل است. ما باید کاری انجام دهیم، و این باید الان اتفاق بیفتد، در حالی که مک‌لاناهان... خوب، با تمام احترام، در حالی که ژنرال بیرون است. بدون شک اعتماد کمیته به برنامه هواپیمای فضایی متزلزل شده است. آنها بسیار مایل به سازش هستند."
    
  گاردنر گفت: "فکر می‌کنم ما باید در این مورد دور هم جمع شویم، استیسی. بیایید طرحی تهیه کنیم که هم کمیته و هم پنتاگون از آن حمایت کنند. ما باید یک جبهه متحد ارائه دهیم."
    
  "به نظر عالی است، آقای رئیس، واقعا عالی."
    
  "پس من از حمایت کامل کمیته نیروهای مسلح سنا برخوردار هستم؟" - گاردنر پرسید. من متحدانی در مجلس نمایندگان دارم که می توانم به آنها نیز مراجعه کنم، اما حمایت سنا حیاتی است. با هم، متحد، می‌توانیم در برابر مردم و کنگره آمریکا بایستیم و استدلال قانع‌کننده‌ای داشته باشیم."
    
  "اگر مک‌لاناهان از این وضعیت بیرون بیاید چه؟ او و آن سناتور سابق، فضانورد، دانشمند علمی آن پیج یک تیم قدرتمند تشکیل می دهند.
    
  مک‌لاناهان خارج است - احتمالاً استعفا خواهد داد یا مجبور به استعفا خواهد شد.
    
  "این مرد یک بولداگ است. اگر خوب شود، بازنشسته نخواهد شد."
    
  گاردنر گفت: "اگر او این کار را به نفع خودش انجام ندهد، این کار را انجام می دهد زیرا من به او می گویم این کار را انجام دهد." و اگر او همچنان مقاومت کند، مطمئن خواهم شد که جهان متوجه می شود که این مرد برای چندین سال چقدر خطرناک بوده است. او غیرقابل کنترل است - جهان به سادگی از آن خبر ندارد. به خاطر خدا، این مرد ده ها غیرنظامی بی گناه را در تهران کشت."
    
  "او انجام داد؟" او از این متنفر بود که رهبر اکثریت سنای ایالات متحده چیزی نمی دانست، اما کاری از دستش بر نمی آمد. سورپرایز بود و او از غافلگیری خوشش نمی آمد. آیا گاردنر می تواند او را به سرعت برساند؟ "چه زمانی؟" - من پرسیدم.
    
  گاردنر در پاسخ گفت: "در همان مأموریتی که وقتی او این قسمت را داشت درباره آن صحبت کردیم، یک مأموریت آزمایشی عملیاتی که او از ایستگاه فضایی آرمسترانگ کنترل می‌کرد. او در نزدیکی یک ساختمان مسکونی در تهران موشکی پرتاب کرد که با شلیک تسلیحات شیمیایی، ده‌ها نفر از جمله زنان و کودکان را کشت و سپس با نوعی پرتو مرگ به هواپیمای جاسوسی روسیه حمله کرد - احتمالاً برای سرپوش گذاشتن بر حمله به تهران. "
    
  خدا را شکر که گاردنر سخنگو بود. "من هیچ ایده ای نداشتم...!"
    
  "این نیمی از کاری نیست که این جوکر انجام می دهد، استیسی. من از ده ها تخلف جنایتکارانه مختلف و اعمال مستقیم جنگی که او در طول سال ها مسئول آن بوده است، می شناسم، از جمله حمله ای که احتمالاً گریزلوف، رئیس جمهور روسیه را بر آن داشت تا برای حملات اتمی علیه ایالات متحده برنامه ریزی کند.
    
  "چی؟"
    
  گاردنر با تلخی گفت: "مک لانهان یک توپ شل است، یک کارت وحشی واقعی." او کاملاً بدون اجازه به روسیه حمله کرد. او یک پایگاه بمب افکن روسیه را صرفاً برای انتقام شخصی بمباران کرد. گریزلوف یک خلبان سابق بمب افکن روسی بود - او می دانست که این یک حمله علیه او بود، یک حمله شخصی. باربو فکر کرد: "گاردنر در حال پیشرفت بود - بهتر از سرویس تحقیقاتی کنگره بود. به همین دلیل است که گریزلوف پایگاه های بمب افکن در ایالات متحده را هدف قرار داد - نه به این دلیل که بمب افکن های ما تهدید استراتژیک جدی برای روسیه بودند، بلکه به این دلیل که او در تلاش بود مک لاناهان را به دست آورد.
    
  دهان باربو از شوک باز بود... اما در عین حال متلک می‌کرد، حتی هیجان‌زده. لعنتی، او فکر کرد، مک‌لانهان به نظر یک پیشاهنگ به نظر می‌رسد، چه کسی می‌دانست که او نوعی قهرمان اکشن بدجنس است؟ این او را جذاب تر از همیشه کرد. چه چیز دیگری در زیر این ظاهر فوق العاده آرام و بی ادعا پنهان بود؟ او باید حس و حال ناگهانی خود را از بین می برد. "وای..."
    
  گاردنر ادامه داد: "روس‌ها از او می‌ترسند، مطمئناً. زویتین از من می خواهد که او را دستگیر کنم. او می‌خواهد بداند که چه می‌کرده و قصد دارد با ایستگاه فضایی و این سیارات فضایی چه کند. او دیوانه تر از جهنم است و من او را سرزنش نمی کنم."
    
  زویتین ایستگاه فضایی را یک تهدید می بیند.
    
  "البته که می داند. اما این تنها مزیت لعنتی این چیز است؟ برای ما دو گروه جنگی کامل هزینه دارد که آن چیز را آنجا نگه داریم... برای چه؟ من باید به زویتین اطمینان دهم که مواد فضایی تهدید تهاجمی مستقیمی برای روسیه ایجاد نمی کند و من دقیقاً نمی دانم که این چیز چه کاری می تواند انجام دهد! من حتی نمی‌دانستم که مک‌لانهان در آن چیزی حضور دارد!"
    
  باربو گفت: "اگر این فقط یک سیستم دفاعی است، دلیلی نمی بینم که هر آنچه در مورد ایستگاه فضایی باید بدانیم را به زویتین نگویم، اگر به کاهش تنش بین ما کمک کند." ممکن است وضعیت مک‌لاناهان خود به خود حل شده باشد."
    
  گاردنر غرغر کرد: خدا را شکر. گاردنر ادامه داد: "من مطمئن هستم که برای هر جنایتی که می دانم مک لاناهان مجرم است، ده مورد دیگر وجود دارد که من هنوز از آنها اطلاعی ندارم." او از ده‌ها برنامه تحقیقاتی مختلف سیاه‌پوست سلاح‌هایی در اختیار دارد که من حتی از آنها اطلاع کاملی ندارم و من وزیر دفاع لعنتی بودم!"
    
  او با دقت به گاردنر نگاه کرد. او گفت: "مک لاناهان مطمئناً داوطلبانه استعفا می دهد، یا می توانید او را به دلایل پزشکی بازنشسته کنید." اما در بیرون او می‌تواند برای ما خطرناک‌تر باشد."
    
  "میدونم میدونم. به همین دلیل است که زویتین می‌خواهد زندانی شود."
    
  باربو صمیمانه گفت: "اگر من می توانم به شما کمک کنم تا مک لاناهان را تحت فشار قرار دهید، جو، فقط به من بگویید." من هر کاری که در توانم باشد انجام خواهم داد تا او را تغییر دهم، یا حداقل او را وادار کنم تا به این فکر کند که نظراتش برای دیگران در دولت و در سراسر جهان چه معنایی دارد. به او بفهمانم که این یک امر شخصی است و فقط کاری نیست. اگر پافشاری کند، او را نابود می‌کنم، اما مطمئن هستم که می‌توانم او را متقاعد کنم که این موضوع را به روش ما ببیند."
    
  اگر کسی بتواند او را متقاعد کند، استیسی، این شما هستید.
    
  آنها مدتی طولانی به چشمان یکدیگر نگاه کردند و هر یک در سکوت سؤالاتی را پرسیدند و پاسخ دادند که جرأت بیان آنها را نداشتند. "بنابراین، استیسی، می‌دانم که این اولین باری نیست که در خانه می‌روی. فکر می کنم قبلا اتاق خواب لینکلن را دیده اید؟
    
  لبخند باربو مثل آتش داغ بود و بی شرمانه با نگاهی حریصانه به گاردنر بالا و پایین نگاه کرد، انگار که در یک بار وانت او را اندازه می گرفت. به آرامی از روی صندلی بلند شد. با صدای خشن و آهسته ای گفت: بله، دیدمش. زمانی که پدرم در سنا بود به عنوان یک دختر کوچک در آنجا بازی می کردم. بعدش اتاق بازی بچه ها بود. البته، اکنون معنای کاملاً متفاوتی دارد - هنوز یک اتاق بازی، اما نه برای کودکان.
    
  "این هنوز بهترین رویداد جمع آوری کمک های مالی در شهر است - بیست و پنج هزار در هر شب برای هر نفر نرخ ادامه دارد."
    
  "خیلی بد است که ما به چنین اقدامات بی مزه ای خم شدیم، اینطور نیست؟" - از باربو پرسید. "این حس مکان را خراب می کند."
    
  گاردنر غیبت گفت: "کاخ سفید هنوز یک خانه است. برای من غیرممکن است که این را چیزی بیش از یک محل کار بدانم. من هنوز حتی یک دهم اتاق های اینجا را ندیده ام. به من گفتند سی و پنج حمام وجود دارد - من سه حمام را دیدم. صادقانه بگویم، من تمایل زیادی به کشف این مکان ندارم."
    
  باربو گفت: "اوه، اما تو مجبوری، جو." فکر می‌کنم زمانی که چند ماه اول پرتلاطم ریاست جمهوری را پشت سر بگذارید و فرصتی برای استراحت داشته باشید، متوجه خواهید شد.
    
  "اگر مک‌لاناهان بتواند دست از دامن زدن به مزخرفات بردارد، شاید بتوانم."
    
  او برگشت، دستانش را دراز کرد و به اطراف اتاق نگاه کرد. من از آقای کوردوس پرسیدم که آیا می‌توانیم اینجا در اتاق جلسه همدیگر را ببینیم، زیرا یادم نمی‌آید که تا به حال اینجا بوده‌ام، حتی با وجود اینکه دقیقاً در مجاورت اتاق خواب لینکلن است. اما تاریخچه این مکان آنقدر قوی است که می توانید آن را حس کنید. اتاق جلسات به عنوان اتاق جلسات کابینه، اتاق پذیرایی و انتظار و به عنوان دفتر رئیس جمهور مورد استفاده قرار می گرفت. از نظر تاریخی، اینجا مکانی در کاخ سفید بوده است که در آن امور سیاسی واقعی انجام می‌شود، حتی بیشتر از دفتر بیضی شکل."
    
  من در اینجا چند جلسه غیررسمی داشته‌ام، اما بیشتر کارکنان از آن استفاده می‌کنند."
    
  باربو گفت: "کارکنان معمولاً آنقدر شلوغ هستند که نمی‌توانند از انرژی جاری در این اتاق قدردانی کنند، جو. "شما باید زمانی را برای احساس کردن آن اختصاص دهید." هنوز دستانش را دراز کرده بود و چشمانش را بست. تصور کنید: اولیس اس. گرانت جلسات کابینه خود را در حالت مستی در اینجا برگزار می کند و به دنبال آن بازی های ورق و کشتی بازو با دوستانش برگزار می شود. تدی روزولت پوست حیوانات را به دیوار میخ می کند. کندی پیمان منع آزمایش هسته‌ای را در اینجا امضا می‌کند و چند روز بعد مرلین مونرو را در همان مکان، درست پایین سالنی که همسر و فرزندانش در آنجا می‌خوابیدند، اغوا می‌کند.
    
  گاردنر پشت سرش ایستاد و دستانش را به آرامی روی کمرش گذاشت. "من قبلاً این داستان را نشنیده بودم، استیسی."
    
  بازوهایش را گرفت و دور کمرش حلقه کرد و او را نزدیکتر کرد. او با زمزمه ای گفت: "من فقط به آخرین مورد فکر کردم، جو،" آنقدر آرام که گونه اش را به گونه او فشار داد و او را به سمت خود کشید تا بتواند بشنود. اما من حاضرم شرط ببندم که این اتفاق افتاده است. و چه کسی می داند که مردی مانند کوین مارتیندیل پس از طلاقش اینجا چه کرد - طلاقی که باید حرفه سیاسی او را خراب می کرد اما فقط آن را تقویت می کرد - با همه ستاره های هالیوودی که دائماً در تمام ساعات روز اینجا می آمدند و می رفتند؟ دستانش را گرفت، دور شکمش حلقه زد، سپس انگشتانش را گرفت و به آرامی به سمت سینه هایش برد و دور نوک سینه هایش حلقه زد. او احساس می کرد بدن او متشنج است و عملاً می توانست صدای وزوز ذهنش را بشنود در حالی که او سعی می کرد تصمیم بگیرد که در برابر حمله ناگهانی او چه کند. او احتمالاً هر شب سال اینجا یک عوضی متفاوت داشت."
    
  "استیسی..." نفس گاردنر را روی گردنش حس کرد، دستانش به آرامی سینه هایش را نوازش می کردند و به سختی لمس می کردند...
    
  باربو به سمت او برگشت و او را به سختی هل داد. "مارتیندیل یک احمق بود، جو، اما او دو دوره به عنوان رئیس جمهور و دو دوره به عنوان معاون رئیس جمهور گذراند و تبدیل به یکی از اجزای جدایی ناپذیر کاخ سفید شد - و او موفق شد ستاره های هالیوود را اینجا لعنت کند! برای شکست دادن این چه کار خواهی کرد، جو؟"
    
  گاردنر از شوک یخ کرد. "لعنتی چه بلایی سرت اومده، استیسی؟" او در نهایت موفق شد تار و پود کند.
    
  "چی می‌خواهی آقای رئیس‌جمهور؟" باربو با صدای بلند پرسید. "برنامه بازی شما چیست؟ چرا اینجایی؟"
    
  "چی میگی تو؟"
    
  "شما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا هستید. شما در کاخ سفید زندگی می کنید ... اما فقط از سه حمام استفاده کرده اید؟ نمی دانی در این اتاق، در این خانه، در تاریخ وسیع این مکان چه کرده است؟ شما یک ژنرال سه ستاره را تحت فرمان خود دارید که دوبرابر از شما محبوبیت رای دهندگان دارد، به همان اندازه بیماری قلبی دارد، و او هنوز خوش فرم است؟ یک ایستگاه فضایی وجود دارد که به دور یک سیاره می چرخد که شما به آن نیاز ندارید، و هنوز آنجاست؟ شما یک زن را در آغوش دارید، اما او را مانند یک نوجوان عرق کرده و عاشق در اولین قرار ملاقاتش که سعی دارد به پایگاه دوم برسد، لمس می کنید؟ شاید تمام کاری که واقعاً با مورین هرشل انجام دادید "کسب و کار" بود، درست است؟
    
  گاردنر هیجان زده، سپس عصبانی و سپس عصبانی بود. "ببین سناتور، این یک بازی لعنتی نیست. شما لعنتی گرم هستید، اما من اینجا آمدم تا در مورد تجارت صحبت کنم."
    
  باربیو یک قدم از او دور شد و با چشمان سبزش خیره شد و گفت: "از زمانی که تو را به این جلسه دعوت کردم با من صادق بودی، جو - حالا به من دروغ نگو." تغییر ناگهانی تصویر او، از اغواگر به باراکودا، او را شگفت زده کرد. من مجبور نبودم شما را تهدید کنم که مرا به اقامتگاه دعوت کنید. من تو را از آن راهرو به آن اتاق نکشیدم. ما اینجا بچه نیستیم ما در مورد پیوستن به نیروها برای انجام کارهای مهم صحبت می کنیم، حتی اگر به معنای جانبداری از روس ها و از بین بردن یک حرفه نظامی برجسته باشد. به نظر شما ما باید چه کار کنیم - در این مورد دست بدهیم؟ امضای قرارداد؟ آیا باید از قلب خود عبور کنیم و امیدوار باشیم که بمیریم؟ نه برای زندگیت بنابراین، اگر نمی‌خواهید این کار را انجام دهید، همین حالا به من اطلاع دهید و ما می‌توانیم هر دو به دفتر و مسئولیت‌های خود برگردیم و فراموش کنیم که این ملاقات حتی اتفاق افتاده است."
    
  "این چه نوع مزخرفی است؟"
    
  "و من نیازی ندارم وانمود کنم که یک بی‌گناه هستم، گاردنر. من می دانم که در لوئیزیانا سیاست اینگونه بازی می شود - به من نگویید که هرگز در فلوریدا یا واشنگتن آن را به این شکل بازی نکرده اید. ما این کار را همین‌جا انجام می‌دهیم، یا می‌توانید دم خود را بین پاهایتان قرار دهید و به آپارتمان زیبا، امن و دنج خود در راهرو بازگردید. چه خواهد بود؟" وقتی جواب نداد، آهی کشید، سرش را تکان داد و سعی کرد دورش را بگیرد...
    
  ... اما وقتی دست او را روی سینه و کف دستش را روی سینه اش احساس کرد، متوجه شد که او را در دستانش دارد. او را نزدیک‌تر کرد، با دست دیگرش سرش را گرفت و لب‌هایش را به سمت لب‌هایش کشید و عمیقاً و خشن او را بوسید. به همان سرعت او را بوسید، دستش فاق او را پیدا کرد و بی صبرانه آن را مالش داد. لب هایشان باز شد و او با اعتماد به نفس و با اطمینان به او لبخند زد. او گفت: "این کافی نخواهد بود، آقای رئیس، و شما این را می دانید." به حالت تمسخرآمیز او لبخند زد، این بار با حالتی تاریک و مطمئن، و وقتی متوجه شد منظورش چیست و چه می‌خواهد، دهانش باز ماند. "خوب؟" - من پرسیدم.
    
  به او اخمی کرد، سپس دستانش را به سمت سینه‌هایش و سپس به سمت شانه‌هایش برد و او را به پایین هل داد. او گفت: "بیا توافق کنیم، سناتور."
    
  "پسر خوب. بیا اینجا." زانو زد و به سرعت شروع به باز کردن کمربند و شلوارش کرد. "اوه خدای من، خدای من، ببین ما اینجا چه داریم. آیا مطمئن هستید که کمی قلدر نیستید، آقای رئیس؟" او پاسخی نداد در حالی که او تمرینات شدید و ریتمیک خود را آغاز کرد.
    
    
  فصل چهار
    
    
  مردی که قبل از اقدام باید متقاعد شود که عمل کند، اهل عمل نیست... شما باید همانطور که نفس میکشید عمل کنید.
    
  - جورج کلمنسو
    
    
    
  در ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  صبح بعد به وقت ساحل شرقی
    
    
  مجری برنامه صبحگاهی اخبار کابلی شروع کرد: "مردی که به طور زنده از ایستگاه فضایی آرمسترانگ، که بیش از دویست مایل بالاتر از زمین در حال گردش است، به ما ملحق می شود که نیازی به معرفی ندارد: ژنرال پاتریک مک لانهان نیروی هوایی. ژنرال، از اینکه امروز به ما ملحق شدید متشکرم. البته سوالی که همه می‌خواهند پاسخ داده شود این است: چطوری آقا؟
    
  یک یا دو ثانیه تاخیر به دلیل رله ماهواره بود، اما پاتریک عادت داشت آن چند ثانیه منتظر بماند تا مطمئن شود از طریق مجری صحبت نمی کند. پاتریک پاسخ داد: "از اینکه با شما هستم، مگین." او طبق معمول به کنسول فرمانده ایستگاه چسبیده بود و کت و شلوار مشکی مخصوص پرواز خود را با یک نشان سیاه پوشیده بود. "از اینکه دوباره من را در برنامه داشتید متشکرم. خوبم مرسی. احساس خیلی خوبی دارم."
    
  ژنرال از اینکه شما را روی پای خود می بیند، خوشحال است. آیا آنها مشخص کرده اند که دقیقا چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "طبق گفته کاپیتان نیروی دریایی جورج سامرز در مرکز پزشکی ملی والتر رید، که تمام آزمایشات من را از راه دور از اینجا انجام داد، به آن سندرم QT طولانی، مگین می‌گویند. این یک طولانی شدن نادر فعال سازی الکتریکی و غیرفعال شدن بطن های قلب ناشی از استرس یا شوک است. ظاهراً به غیر از بینایی، این یکی از رایج ترین شرایط رد صلاحیت در سپاه فضانوردان است."
    
  "پس شما دوباره از پرواز محروم شدید؟"
    
  پاتریک گفت: "خب، امیدوارم این کار را نکنم." رسماً، من واقعاً یک فضانورد به معنای متعارف نیستم. امیدوارم با مدارک مشخص شود که ناتوانی ناشی از سندرم QT طولانی به احتمال زیاد در طول سفر فضایی رخ می دهد و من را از انجام تمام ماموریت های دیگر منع نخواهد کرد.
    
  "شما سابقه بیماری قلبی دارید، آیا این درست است؟"
    
  پاتریک با ناراحتی پاسخ داد: "بله، پدرم به دلیل مشکلات قلبی درگذشت. "پدر از چیزی که آنها به آن "تپش قلب" می گفتند رنج می برد و به دلیل اضطراب و استرس تحت درمان قرار می گرفت. QT طولانی در خانواده ها اجرا می شود. ظاهراً در مورد پدرم این اداره پلیس و اداره تجارت خانوادگی بود که منجر به آن شد. در صورتی که این یک پرواز به فضا بود.
    
  "و او تقریباً در همان سنی که شما اکنون هستید درگذشت؟"
    
  ابری برای لحظه ای از روی صورت پاتریک عبور کرد که به وضوح برای میلیون ها بیننده در سراسر جهان قابل مشاهده بود. "بله، چند سال پس از ترک اداره پلیس ساکرامنتو و افتتاح فروشگاه مک‌لاناهان در شهر قدیمی ساکرامنتو."
    
  "پریز بی شرمانه برای میخانه خانوادگی شما، ژنرال؟" - از مالک پرسید و سعی کرد به گفتگو زنده شود.
    
  من اصلا از مک‌لاناهان در شهر قدیمی ساکرامنتو، مگین خجالت نمی‌کشم."
    
  "یک دوشاخه دیگر. خوب. خوب، بس است، ژنرال، کار فوق العاده ای انجام دادی." مجری با خنده گفت. آیا این بیماری قلبی قبلاً در سوابق شما ذکر شده بود، و اگر چنین است، هنگام سفرهای متعدد به ایستگاه فضایی آرمسترانگ چه کردید؟
    
  پاتریک پاسخ داد: "من سابقه خانوادگی را در سوابق پزشکی خود قرار داده‌ام، و دو بار در سال یک پرواز فیزیکی درجه یک نیروی هوایی دریافت می‌کنم، به‌علاوه آزمایش‌های قبل و بعد از پرواز فضایی، و هیچ مشکلی قبلاً پیدا نشده است. با وجود اینکه سندرم QT طولانی یک وضعیت رد صلاحیت رایج در سپاه فضانوردان است، من به طور خاص برای آن آزمایش نشدم زیرا، همانطور که گفتم، از نظر فنی یک فضانورد نیستم - من یک فرمانده واحد و یک مهندس هستم که اتفاقا سوار وسایل نقلیه تحقیقاتی شوید. واحد من زمانی که احساس می کنم لازم است.
    
  "بنابراین، فکر می‌کنید عدم آموزش فضانوردان و غربالگری شما در ایجاد این بیماری نقش داشته است؟"
    
  "مگین، یکی از چیزهایی که ما سعی داریم با برنامه نریان سیاه و ایستگاه فضایی آرمسترانگ ثابت کنیم این است که فضا را برای مردم عادی در دسترس تر کنیم."
    
  و به نظر می رسد که پاسخ ممکن است این باشد، نه، آنها نمی توانند، درست است؟
    
  من همه چیز را در مورد سندرم QT طولانی نمی دانم، Megyn، اما اگر معمولاً فقط در هوانوردان جنگی بالای پنجاه سال که مجبورند مکرراً در فضا پرواز کنند رخ می دهد، شاید بتوانیم آن را آزمایش کنیم و فقط آن را رد کنیم. پاتریک گفت: کسانی که تمایل به این بیماری دارند. من نمی‌دانم چرا این باید همه را رد صلاحیت کند."
    
  "اما آیا این شما را رد صلاحیت می کند؟"
    
  پاتریک با لبخندی مطمئن گفت: "من هنوز آماده تسلیم شدن نیستم." ما فناوری باورنکردنی در اختیار داریم و هر روز فناوری جدید و بهتری در حال توسعه است. اگر بتوانم به پرواز ادامه خواهم داد، باور کن."
    
  "آیا هنوز به اندازه کافی نبردها را ندیده اید و به اندازه کافی به دور زمین نچرخید، ژنرال؟" - مجری با خنده ای شاد گفت. می‌دانم که در چند ماه گذشته به تنهایی چندین بار به ایستگاه رفته‌اید. این بیشتر از این است که یک فضانورد ناسا در تمام دوران کاری خود به فضا می رود، درست است؟ جان گلن تنها دو بار به فضا پرواز کرد.
    
  پاتریک پاسخ داد: "پیشگامانی مانند سناتور جان گلن همیشه الهام بخش فضانوردان آینده ما خواهند بود تا شجاعت و انعطاف لازم برای آماده شدن کامل برای رفتن به فضا را داشته باشند، اما همانطور که گفتم یکی از اهداف برنامه های فضایی نظامی ما - برای دسترسی بیشتر به فضا من اپیزودهایی مثل اپیزود خودم را شکست نمی‌دانم. همه اینها بخشی از فرآیند یادگیری است."
    
  "اما شما باید به فکر خود و خانواده خود نیز باشید، اینطور نیست، ژنرال؟"
    
  پاتریک شجاعانه گفت: "البته، پسرم من را بیشتر در تلویزیون می بیند تا حضوری. "اما هیچ خلبانی دوست ندارد بال هایش را از دست بدهد، مگین - ما از پزشکان، بیمارستان ها، ترازوها، نمودارهای چشمی، فشارسنج ها و هر چیز دیگری که ممکن است مانع پرواز ما شود، بیزاری داریم..."
    
  "باشه ژنرال، تو اینجا منو گیج کردی. اسفیگمو... اسفیگمو... این چیه، یکی از اسلحه های لیزری پیشرفته شما؟"
    
  "فشار سنج."
    
  "در باره".
    
  پاتریک گفت: "این به مدارک پرواز بستگی دارد، اما شما می توانید شرط ببندید که من در تمام راه با رد صلاحیت مبارزه خواهم کرد." صدای بوق در هدست ارتباطی او توجه او را جلب کرد و چرخید و برای مدت کوتاهی مانیتور فرمان خود را فعال کرد و نمایشگر را خواند. "ببخشید مگین، من باید برم. از اینکه امروز صبح مرا همراهی کردید سپاسگزارم." میزبان موفق شد قبل از اینکه پاتریک تماس را قطع کند، یک جمله گیج و متحیر به زبان آورد: "اما ژنرال، ما همه چیز را زنده می‌کنیم!" "چی داری استاد گروهبان؟" - او از طریق ماژول فرمان اینترکام پرسید.
    
  سرگروهبان والری "یاب" لوکاس پاسخ داد: "یک هشدار COMPSCAN در منطقه مورد نظر وجود دارد، قربان، و می گوید که مشکل جدی است، اگرچه ممکن است چیزی جز یک نقص بزرگ در دستان ما نباشد." COMPSCAN یا Comparative Scanning، داده‌های راداری و تصاویر مادون قرمز را در طول اسکن حسگر جمع‌آوری و مقایسه می‌کرد و به خدمه هشدار می‌داد هر زمان که تمرکز قابل توجهی از پرسنل یا تجهیزات در یک منطقه هدف خاص وجود داشت - به لطف قدرت و وضوح رادار فضایی آرمسترانگ و سایر ماهواره‌ها. و هواپیماهای بدون سرنشین، منطقه هدف می تواند به اندازه یک قاره باشد، و تفاوت بین اسکن های مقایسه می تواند به کوچکی چهار یا پنج وسیله نقلیه باشد.
    
  "هدف چیست؟"
    
  "سلطان آباد، فرودگاهی در بزرگراهی در حدود صد مایلی غرب مشهد. تصویری که اخیراً توسط هواپیمای تجسسی بدون سرنشین جدید "Night Owl" که کاپیتان نوبل به تازگی پرتاب کرده است، گرفته شده است. جستجوگر پیش از ادامه، پرونده اطلاعاتی منطقه را مورد بررسی قرار داد: "سال گذشته نیروی هوایی یک بار به یک بمب افکن خون آشام با گلوله هایی که دهانه هایی روی باند فرود آمده بود، حمله کرد، زیرا گمان می رفت از آن برای تحویل سلاح و تدارکات استفاده می شود. . بخش بزرگراه پایگاه توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بازگشایی شد و بنا بر گزارش ها، امکان ارسال کمک های بشردوستانه فراهم شد. ما کل پایگاه را در فهرست نظارت قرار دادیم و نایت جغدها را بر فراز منطقه پرواز دادیم تا مطمئن شویم که آنها رمپ ها و تاکسی وی ها را تعمیر نمی کنند یا تجهیزات نظامی را در آنجا پرواز نمی کنند.
    
  پاتریک گفت: "بیایید ببینیم آنها چه می کنند." چند لحظه بعد، تصویری با جزئیات باورنکردنی از نقطه بالا روی مانیتور او ظاهر شد. این باند به وضوح یک باند چهار لاین با علامت‌گذاری فاصله هواپیما، خطوط تاکسی و علامت‌گذاری منطقه فرود را نشان می‌داد - به نظر می‌رسید که یک باند معمولی نظامی بود، فقط ماشین‌ها و کامیون‌هایی که در امتداد آن حرکت می‌کردند. در دو طرف شمالی و جنوبی بزرگراه/باند، مناطق آسفالت گسترده ای با تاکسی وی هواپیما، پارکینگ های بزرگ هواپیما، و بقایای ساختمان های بمباران شده وجود داشت. بسیاری از ساختمان‌های تخریب شده تخریب و به جای آن‌ها چندین چادر در اندازه‌های مختلف برپا شد که برخی از آن‌ها مهر سازمان کمک‌های بشردوستانه هلال احمر را داشتند. "آیا این چادرها به نظر می رسد که طرف های شما باز است، استاد گروهبان؟" - پاتریک پرسید.
    
  جستجوگر نگاه دقیق تری به تصویر انداخت، سپس آن را بزرگ کرد تا زمانی که وضوح تصویر را از دست داد. او که مطمئن نبود چرا ژنرال پرسیده بود، پاسخ داد: "بله، قربان" - برای او کاملاً واضح بود. بر اساس توافق بین سازمان ملل متحد، نیروهای اشغالگر فارس بوجازی و دولت ایران در تبعید، خیمه های بزرگی که در مناطق جنگی خاص برای خدمت به پناهندگان و یا دیگرانی که در بیابان های ایران تردد می کردند، برپا شده بود، باید در هنگام شناسایی، پهلوهای خود را باز کنند. پروازهایی که به همه اجازه می دهد طرفین بتوانند به داخل نگاه کنند، یا می توان آنها را به عنوان نقاط تیراندازی دشمن شناسایی کرد و مورد حمله قرار داد.
    
  پاتریک گفت: "به نظر یک سایه بزرگ در طرف دیگر، همین است." "این عکس در شب گرفته شده است، درست است؟" لوکاس سری تکان داد. کناره‌ها باز به نظر می‌رسند، اما سایه‌های روی زمین از نورافکن‌های اطراف آن را به نظر می‌رساند... نمی‌دانم، آنها فقط به نظر من درست نیستند، همین. او رمپ های قبلی پارکینگ هواپیما را دوباره بزرگ کرد. هر دو منطقه سنگفرش شده پر از ده ها دهانه بمب بود که عرض آنها از چند یارد تا بیش از صد فوت متغیر بود و تکه های عظیم بتن از لبه ها بلند می شد. "من فکر می کنم او هنوز شکسته به نظر می رسد. این تصویر چند ساله است؟"
    
  "فقط دو ساعت آقا. به هیچ وجه نمی‌توانستند تمام این دهانه‌ها را مهر و موم کرده و هواپیماها را در عرض دو ساعت جابه‌جا کنند."
    
  بیایید ببینیم کامپیوتر چگونه نتایج اسکن را مقایسه می کند. تصویر ابتدا به دو، سپس چهار، سپس شانزده تصویر از همان مکان تقسیم شد که در طی چند روز گرفته شده است. تصاویر یکسان به نظر می رسیدند.
    
  سالک گفت: "به نظر می رسد یک نقص است - یک زنگ هشدار نادرست." "من تصاویر را پایین می کشم و به گزینه های مقایسه برای-"
    
  پاتریک گفت: یک لحظه صبر کن. "کامپیوتر می گوید چه چیزی تغییر کرده است؟" لحظه ای بعد، کامپیوتر مستطیل هایی را در اطراف چندین دهانه رسم کرد. دهانه‌ها دقیقاً یکسان بودند - تنها تفاوت این بود که مستطیل‌ها در همه تصاویر دقیقاً یکسان نبودند. "من هنوز نمی فهمم COMPSCAN چه پرچم هایی را نشان می دهد."
    
  سالک اعتراف کرد: "من هم آقا. "ممکن است این اشتباه در محاسبه زاویه دید باشد."
    
  اما در این قسمت از جهان ما با خورشید همگام هستیم، درست است؟
    
  "بله قربان. ما دقیقاً در همان ساعت - تقریباً ساعت دو بامداد - هر روز بر فراز تهران قرار داریم.
    
  پاتریک گفت: "بنابراین زاویه دید باید یکسان باشد، به جز تغییرات جزئی در موقعیت ایستگاه یا حسگر، که کامپیوتر باید آنها را اصلاح کند.
    
  سیکر در حالی که برای شروع کار در ترمینال خود لنگر انداخته بود، با عذرخواهی گفت: "بدیهی است که مشکلی در روند راه اندازی وجود دارد، قربان." "نگران نباش، من همه چیز را درست می کنم. از این بابت متاسفم قربان این چیزها نیاز به تنظیم مجدد دارند - ظاهراً کمی بیشتر از آنچه فکر می کردم. احتمالاً باید نگاهی به ژیروسکوپ‌های نگرش ایستگاه و قرائت‌های مصرف سوخت بیندازم تا ببینم آیا تغییر عمده‌ای در حال رخ دادن است یا خیر - ممکن است مجبور باشیم یک تنظیم کلی در تراز ایجاد کنیم، یا فقط تمام خوانش‌های کنترل نگرش قدیمی را بیرون بیاوریم و بالا بیایم. با موارد جدید من از شما ببخشید قربان."
    
  پاتریک گفت: "مشکلی نیست، استاد گروهبان." "از این به بعد، ما می دانیم که بیشتر به دنبال چیزهایی مانند این باشیم." اما او همچنان به تصاویر کامپیوتر و پنجره های مقایسه نگاه می کرد. هنگامی که لوکاس داده های مقایسه قدیمی را پاک کرد، پرچم ها ناپدید شدند و تصاویر بسیار واضحی از دهانه های بمب در رمپ ها و تاکسی راه ها به جا گذاشت. او سرش را تکان داد. "تصاویر رادار فضایی شگفت‌انگیز هستند، جستجوگر - مثل این است که می‌توانم ضخامت این بلوک‌های بتنی را که توسط بمب‌ها بلند شده‌اند اندازه‌گیری کنم. حیرت آور. من حتی می توانم رنگ لایه های مختلف بتن و محل استفاده از مش فولادی را ببینم. سرد."
    
  "SBR باورنکردنی است، قربان - سخت است باور کنید که این فناوری تقریباً بیست ساله است."
    
  "شما می توانید به وضوح ببینید که بتن به کجا ختم می شود و پایه جاده شروع می شود. این-" پاتریک با دقت به تصاویر نگاه کرد، سپس عینک مطالعه اش را گذاشت و با دقت بیشتری نگاه کرد. "آیا می توانید این تصویر را برای من بزرگ کنید، جستجوگر؟" او با اشاره به دهانه بزرگی در سمت جنوبی بزرگراه پرسید.
    
  "بله قربان. آماده شدن."
    
  لحظه ای بعد، دهانه مانیتور را پر کرد. "جزئیات فوق العاده، درست است." اما حالا چیزی او را آزار می داد. پسرم "من جاسوسی" و "والدو کجاست" را دوست دارد؟ - شاید روزی او یک تحلیلگر تصویر شود.
    
  "یا او کامپیوترهایی را توسعه خواهد داد که این کار را برای ما انجام دهند."
    
  پاتریک نیشخندی زد، اما هنوز احساس بدی می کرد. "مشکل این تصویر چیست؟ چرا کامپیوتر زنگ خود را به صدا درآورد؟
    
  "من هنوز در حال بررسی هستم، قربان."
    
  پاتریک گفت: "من مدت زمان کوتاهی اما روشنگری را به عنوان فرمانده واحد در آژانس اطلاعات هوایی نیروی هوایی گذراندم، و تنها چیزی که در مورد تفسیر تصاویر چندطیفی بالای سر یاد گرفتم این بود که اجازه ندهم ذهنم جای خالی زیادی را پر کند. "
    
  سالک گفت: "تحلیل 101، آقا: به چیزی که آنجا نیست نگاه نکنید."
    
  پاتریک گفت: "اما هرگز نادیده نگیرید که مشکلی در آنجا وجود دارد، و در محل قرارگیری این دهانه ها مشکلی وجود دارد. آنها با هم فرق دارند... اما چگونه؟" دوباره به آنها نگاه کرد. "من فکر می کنم آنها چرخانده شده اند، و کامپیوتر گفت که آنها حرکت کردند، اما -"
    
  "این برای یک دهانه غیرممکن است."
    
  پاتریک گفت: "نه... مگر اینکه آنها دهانه باشند." دوباره زوم کرد. "شاید من چیزی را می بینم که آنجا نیست، اما این دهانه ها بیش از حد کامل و بیش از حد یکنواخت به نظر می رسند. فکر می کنم اینها طعمه هستند."
    
  دهانه های طعمه؟ من هرگز چنین چیزی نشنیده بودم، قربان."
    
  "من در مورد هر نوع طعمه دیگری شنیده ام - هواپیما، وسایل نقلیه زرهی، نیروها، ساختمان ها، حتی باند فرودگاه - پس چرا نه؟" پاتریک متوجه شد. "این ممکن است توضیح دهد که چرا COMPSCAN آنها را پرچم گذاری می کند - اگر آنها منتقل شوند و دقیقاً در همان مکان قرار نگیرند، COMPSCAN آن را به عنوان یک هدف جدید پرچم گذاری می کند."
    
  "پس فکر می‌کنید آنها این پایگاه را بازسازی کرده‌اند و مخفیانه زیر دماغ ما از آن استفاده می‌کنند؟" لوکاس پرسید، هنوز قانع نشده بود. "اگر این درست است، قربان، پس رادار فضایی و دیگر حسگرهای ما باید نشانه‌های دیگری از فعالیت را شناسایی می‌کردند - وسایل نقلیه، رد تایرها، انبوه انبارها، پرسنل امنیتی در حال گشت‌زنی در منطقه..."
    
  پاتریک گفت: "اگر دقیقاً بدانید که چه زمانی یک ماهواره از بالای سرتان عبور می‌کند، فریب دادن آن نسبتاً آسان است - فقط تجهیزات را با شنل‌های جاذب رادار بپوشانید، ردیابی‌ها را پاک کنید یا آنها را به عنوان اهداف دیگر مبدل کنید. "همه آن چادرها، کامیون ها و اتوبوس ها می توانستند یک گردان کامل و صدها تن آذوقه را در خود جای دهند. تا زمانی که هواپیماها را تخلیه کنند، مردم و وسایل نقلیه را از منطقه خارج کنند و بین دو تا سه ساعت بین پروازهای ما منطقه را پاکسازی کنند، در امان هستند.
    
  بنابراین تمام تجهیزات ما عملاً بی استفاده هستند.
    
  پاتریک گفت: "در برابر هر کسی که این کار را انجام می دهد، بله - و من حاضرم شرط ببندم که این روحانیون اسلامگرا یا حتی بقایای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیستند." "تنها یک راه برای فهمیدن وجود دارد: ما نیاز به چشمان روی زمین داریم. بیایید یک گزارش برای STRATCOM تهیه کنیم و من توصیه های خود را برای اقدام اضافه می کنم ... اما ابتدا می خواهم راسکال برنامه ای ارائه دهد." در حالی که لوکاس شروع به دانلود داده های حسگر و اضافه کردن مشاهدات و رزروهای خود در مورد فعالیت در سلطان آباد کرد، پاتریک یک کانال فرمان را در سیستم ارتباطات ماهواره ای رمزگذاری شده خود انتخاب کرد. "یکی برای رذل."
    
  لحظه ای بعد، تصویری از مردی درشت اندام، بلوند، چشم آبی و با قیافه قوی روی مانیتور پاتریک ظاهر شد: سرگرد نیروی هوایی وین ماکومبر با عصبانیت پاسخ داد: "یک شرور اینجاست، قربان. ماکومبر فرمانده جدید نیروهای رزمی ارتش مستقر در پایگاه نیروی هوایی الیوت در نوادا بود و جایگزین هال بریگز شد که در سال قبل هنگام شکار موشک‌های بالستیک میان‌برد متحرک در ایران کشته شد. مکومبر تنها دومین فردی بود که تا به حال نیروهای جنگی را رهبری کرد. او نیاز به گرفتن پست های بالا داشت و به گفته پاتریک، این هرگز اتفاق نمی افتاد.
    
  ماکومبر اولین انتخاب پاتریک برای فرماندهی "Scoundrel" (که علامت فراخوانی هال بود و اکنون علامت فراخوان جدید طبقه بندی نشده نیروهای مبارز بود) نبود. به بیان ملایم، مکومبر مشکلات جدی با اقتدار داشت. اما او به نوعی توانست از این نقص شخصیتی استفاده کند تا خود را در موقعیت های سخت و فزاینده ای قرار دهد که در نهایت توانست با آن سازگار شود، بر آن غلبه کند و موفق شود.
    
  او به دلیل "ناسازگاری های رفتاری" از یک دبیرستان دولتی در اسپوکین، واشنگتن اخراج شد و به موسسه نظامی نیومکزیکو در رازول فرستاده شد به این امید که نظم و انضباط نظامی 24 ساعته او را اصلاح کند. مطمئناً، پس از یک سال اول دشوار، کار کرد. او از نظر آکادمیک و ورزشی نزدیک به کلاس خود فارغ التحصیل شد و نامزد حضور در آکادمی نیروی هوایی در کلرادو اسپرینگز، کلرادو شد.
    
  اگرچه او یک مدافع خط در تیم ملی فوتبال، شاهین‌ها بود و در آنجا لقب "زیپ" را به خود اختصاص داد، اما به دلیل بازی تهاجمی و "تضاد شخصیتی" با چندین مربی و هم تیمی‌اش از تیم اخراج شد. او از زمان اضافی - و آزمایشی - برای بهبود نمرات خود استفاده کرد و دوباره با ممتاز فارغ التحصیل شد و لیسانس علوم فیزیک و جایگاهی در آموزش خلبانی گرفت. او دوباره بر کلاس آموزش خلبانی دوره لیسانس خود مسلط شد و در بالای کلاس خود فارغ التحصیل شد و یکی از شش جایگاه خلبانی F-15E Strike Eagle را که مستقیماً از مدرسه پرواز اعطا شده بود، برد - که در آن زمان برای یک ستوان اول تقریباً بی سابقه بود.
    
  اما باز هم نمی توانست اراده و اراده خود را کنترل کند. جنگنده برتری هوایی F-15 Eagle یک پرنده کاملا متفاوت با اپراتور سیستم های حمله، رادار بزرگ، مخازن سوخت دوربرد مناسب و ده هزار پوند مهمات روی هواپیما است و به دلایلی وین ماکومبر نمی تواند درک کند که بدن این هواپیما در جهات غیرطبیعی خم می شد، زیرا یک خلبان F-15E Strike Eagle مملو از بمب در تلاش برای جنگیدن با جنگنده دیگر بود. مهم نبود که او تقریباً همیشه برنده بود - او با خم کردن بدنه هواپیماهای گران قیمت به پیروزی‌ها دست یافت و در نهایت... در نهایت... از او خواستند که آنجا را ترک کند.
    
  اما مدت زیادی یتیم نماند. یک سازمان در نیروی هوایی از اقدامات تهاجمی، تفکر خارج از چارچوب و رهبری خطرناک استقبال کرد و حتی آن را تشویق کرد: عملیات ویژه نیروی هوایی. با این حال، در کمال ناامیدی او، واحدی که بیشتر خواهان "اعتصاب" خشن بود، دهمین اسکادران هواشناسی رزمی در میدان هورلبرت، فلوریدا بود: به دلیل پیشینه فیزیکی او، نیروی هوایی به سرعت او را به یک چترباز آب و هوای جنگی تبدیل کرد. او بال‌های چتر نجات برت سبز و کماندوی نیروی هوایی را دریافت کرد، اما همچنان از اینکه او را "آب‌وهواشناس" خطاب می‌کردند ناراحت بود.
    
  اگرچه او و یاران اسکادرانش همیشه توسط سایر یگان‌های کماندویی به دلیل داشتن "پیش‌بینی‌کننده هوای رزمی" یا "مارموت" بودن مورد تمسخر قرار می‌گرفتند، اما ماکومبر خیلی زود عاشق این تخصص شد، نه تنها به این دلیل که علم هواشناسی را دوست داشت، بلکه به این دلیل که چتربازی کرد. با هواپیماها و هلیکوپترهای عالی، سلاح‌ها و مواد منفجره زیادی حمل می‌کردند، یاد گرفتند که چگونه فرودگاه‌ها و پست‌های دیدبانی را در پشت خطوط دشمن برپا کنند و چگونه دشمن را از فاصله نزدیک بکشند. زیپر در طول هشت سال بعد بیش از صد و بیست پرش رزمی انجام داد و به سرعت در رتبه‌های بالاتر رفت و در نهایت فرماندهی اسکادران را بر عهده گرفت.
    
  هنگامی که سرتیپ هال بریگز حمله و اشغال پایگاه هوایی یاکوتسک در سیبری را به عنوان بخشی از پاسخ پاتریک مک لاناهان به روسیه پس از هولوکاست در آمریکا برنامه ریزی کرد، به تنها متخصص شناخته شده ملی در این زمینه برای کمک به برنامه ریزی عملیات در پشت خطوط دشمن روی آورد: وین. مکومبر واک در ابتدا دوست نداشت از مردی هشت سال کوچکتر از خود دستور بگیرد، به خصوص کسی که از او بالاتر بود، اما به سرعت مهارت، هوش و شجاعت بریگز را قدردانی کرد و آنها تیم خوبی را تشکیل دادند. عملیات با موفقیت کامل بود. ماکومبر ستاره نقره‌ای را به خاطر نجات ده‌ها پرسنل نظامی، روس و آمریکایی، با قرار دادن آن‌ها در پناهگاه‌های پسماند قبل از حمله بمب‌افکن‌های گریزلوف رئیس‌جمهور روسیه به یاکوتسک با موشک‌های کروز با کلاهک هسته‌ای دریافت کرد.
    
  پاتریک گفت: "من جدیدترین تصاویر یک پایگاه هوایی در بزرگراهی در شمال شرق ایران را برای شما ارسال می کنم." "فکر می‌کنم مخفیانه در حال تعمیر است، و از شما اجازه می‌خواهم که وارد شوید، آن را بررسی کنید و دوباره خرابش کنم - برای همیشه."
    
  "عملیات زمینی؟ درست به موقع، ماکومبر با صدای خشن پاسخ داد. "تقریباً تمام کاری که از زمانی که مرا به اینجا آورده‌ام، عرق کردن است، چه در تمرینات بدنی یا تلاش برای پوشیدن یکی از آن لباس‌های لعنتی Tinmen".
    
  "و شکایت می کند."
    
  "آیا گروهبان دوباره در مورد من صحبت می کرد؟" گروهبان نیروی دریایی کریس وول افسر درجه دار مسئول راسکال، تیم زمینی نیروی هوایی، و یکی از عالی ترین اعضای یگان بود. اگرچه ماکومبر فرمانده راسکال بود، اما همه می دانستند و درک می کردند که کریس وال مسئولیت را برعهده دارد، از جمله مکومبر، واقعیتی که او را واقعا آزار می داد. "ای کاش آن پسر عوضی همانطور که فکر می کردم بازنشسته می شد، تا بتوانم اولین پیراهنم را انتخاب کنم. او آماده است که به چراگاه منتقل شود."
    
  پاتریک فقط به شوخی گفت: "من فرمانده نیروی جنگ هوایی هستم، وین، و حتی جرأت نمی‌کنم این حرف را به چهره گروهبان ستاد بزنم."
    
  زیپر گفت: "من به شما گفتم، ژنرال، تا زمانی که ول در اطراف است، من باید واحد و چمدان او را با خودم حمل کنم." تنها کاری که او انجام می دهد این است که بریگز را دنبال می کند. پاتریک حتی برای یک لحظه نمی توانست تصور کند که ول موپینگ می کند، اما این را نگفت. "بچه ها در عملیات های ویژه می میرند، حتی با لباس های حلبی مانند رباتی که در آن حضور داشت، بهتر است به آن عادت کند. او را استعفا دهید، یا حداقل او را منتقل کنید، تا بتوانم این واحد را به راه خود اداره کنم. "
    
  پاتریک که از نحوه انجام این گفتگو خوشش نمی آمد گفت: "وین، تو مسئول هستی، پس مسئول باش." "شما و کریس می‌توانید تیم بزرگی بسازید، اگر یاد بگیرید که با هم کار کنید، اما شما همچنان مسئول هستید، چه از او استفاده کنید یا نه. من از شما انتظار دارم که تیم خود را برای پرواز و مبارزه در سریع ترین زمان ممکن آماده کنید. اگر برای عملیات بعدی همه چیز آنطور که می خواهید تنظیم نشده است، Vol را تا زمانی که...
    
  مکومبر با استفاده از اصطلاح شخصی خود به جای نام اختصاری NCOIC نیروی هوایی، یا افسر درجه دار، پاسخ داد: "من مسئول یک واحد هستم، ژنرال، نه یک تنبل".
    
  "پس رهبری کن، وین. هر کاری که برای تکمیل ماموریت نیاز دارید انجام دهید. کریس وال، دستگاه های سایبرنتیک پیاده نظام و زره مرد قلع ممکن است بخشی از مشکل یا بخشی از راه حل باشد، این به شما بستگی دارد. این افراد حرفه ای هستند، اما به یک رهبر نیاز دارند. آنها کریس را می شناسند و او را به جهنم تعقیب خواهند کرد - شما باید ثابت کنید که می توانید آنها را همراه با افسران رهبری کنید.
    
  مکومبر گفت: "من آنها را در صف قرار می دهم، ژنرال، نگران نباش."
    
  "و اگر قبلاً این کار را نکرده‌اید، به شما توصیه می‌کنم که از آن عبارت "بی‌مرغ" در مقابل Vol استفاده نکنید، در غیر این صورت ممکن است شما دو نفر خونین و شکسته جلوی من بایستید. هشدار منصفانه."
    
  حالت چهره ماکومبر مطلقاً هیچ نشانه ای از درک یا موافقت با هشدار مک لاناهان نداشت. این مایه تاسف بود: کریس وول برای اکثر افسران زیر رده پرچم صبر کمی داشت و از به خطر انداختن حرفه و آزادی خود برای برخورد با افسری که احترام لازم را به یک درجه دار کهنه کار نشان نمی داد، نمی ترسید. پاتریک می دانست که اگر اوضاع به درستی حل نشود، این دو به تقابل خواهند رفت. "اگر مجبور نباشم در لباس قلع وودمن تمرین کنم، خیلی راحت تر خواهد بود."
    
  پاتریک گفت: "دنده، همانطور که شما آن را می نامید، به ما اجازه می دهد تا به نقاط داغی برویم که هیچ تیم عملیات ویژه دیگری هرگز به آن فکر نمی کند."
    
  مکومبر با عصبانیت گفت: "ببخشید، ژنرال، اما من نمی توانم به یک نقطه داغ فکر کنم که هرگز به آنجا نروم، و من لباس زیر بلند نپوشیدم."
    
  "به چند مرد نیاز دارید که بروید و فرودگاه را نابود کنید، سرگرد؟"
    
  "ما فرودگاه ها را "تخریب" نمی کنیم، قربان - ما عملیات شناسایی انجام می دهیم یا عملیات هوایی دشمن را مختل می کنیم، یا فرودگاه های خود را می سازیم. اگر بخواهیم حملات هوایی انجام می دهیم -
    
  پاتریک مداخله کرد: "نیروهای جنگی در حال نابودی آنها هستند، سرگرد. "یاکوتسک را به خاطر دارید؟"
    
  ما این فرودگاه را تخریب نکردیم، آقا، ما آن را اشغال کردیم. و ما صد نفر را آوردیم تا به ما در انجام آن کمک کنند."
    
  "نیروی جنگی آماده بود تا این پایگاه را نابود کند، سرگرد - اگر ما نمی توانستیم از آن استفاده کنیم، روس ها هم این کار را نمی کردند."
    
  "فرودگاه را ویران کنیم؟" شک و تردید در صدای مکومبر آشکار بود و پاتریک احساس کرد که گرما زیر یقه کت و شلوار سیاه پروازش بالا می رود. او نمی‌خواست زمان خود را برای بحث با یکی از زیردستان تلف کند، اما مکومبر باید از آنچه از او انتظار می‌رفت آگاه می‌شد، نه اینکه فقط به خاطر یک افسر جوان دستگیر شود. "چگونه یک مشت مرد سبک مسلح می توانند یک فرودگاه را تخریب کنند؟"
    
  پاتریک گفت: "این چیزی است که شما اینجا هستید تا یاد بگیرید، وین." زمانی که ما برای اولین بار در مورد فرماندهی کردن صحبت کردیم، به شما گفتم که نیاز دارم شما خارج از چارچوب فکر کنید، و در این مورد، این بدان معناست که نه تنها یاد بگیرید چگونه از ابزارهایی که در اختیار دارید استفاده کنید، بلکه به این معنی است که فناوری و فناوری را در آغوش بگیرید و گسترش دهید. توسعه راه های جدید برای استفاده از آن حالا من باید سریع مرا بالا بیاوری چون من در ایران فرودگاهی دارم که شاید بخواهم آن را نابود کنم...
    
  "فردا؟ ژنرال چطور ممکن است این اتفاق بیفتد؟ من همین الان از موقعیت هدف مطلع شدم - اگر عجله کنیم، می توانیم تا فردا پایگاه را ترک کنیم، آن هم بدون اطلاعات و بدون تمرین در مورد نحوه حمله به هدف! شما نمی توانید با موفقیت در یک پایگاه نظامی بدون برنامه های اطلاعاتی و آموزشی نفوذ کنید! حداقل یک هفته طول میکشه تا...
    
  پاتریک اصرار کرد: "شما نمی شنوید که من به شما چه می گویم، سرگرد: شما باید در اینجا متفاوت فکر کنید." ما اهداف را تعیین می‌کنیم و به آنها حمله می‌کنیم، دوره‌ای - تمرین کم یا اصلاً، بدون اطلاعات استراتژیک، بدون داده‌های خام به دست آمده در مسیر، بدون بسته‌های پشتیبانی مشترک و واحدهای زمینی کوچک اما متحرک و با فناوری پیشرفته با حداقل پشتیبانی هوایی. همه اینها را وقتی برای اولین بار در مورد راسكال به تو گفتم، وین..."
    
  مکومبر پاسخ داد: "من فرض کردم که شما اطلاعات و ماموریت را از ستاد بالاتر دریافت کرده اید، آقا." منظورتان این است که بدون جمع‌آوری اطلاعات استراتژیک، عملیاتی را شروع می‌کنید؟
    
  پاتریک با اشاره مداخله کرد: "ما از کسی کمک نمی گیریم و هنوز هم کار لعنتی را راه اندازی می کنیم و انجام می دهیم." "بالاخره عکس را گرفتی؟" پاتریک لحظه ای صبر کرد و پاسخی دریافت نکرد - با توجه به ماهیت جیوه آلود و تقریباً دیوانه وار مکومبر، سکوت واقعاً خیره کننده بود. "اکنون می دانم که شما به تاکتیک ها و روش های عملیات ویژه نیروی هوایی عادت کرده اید، و می دانم که شما یک اپراتور و رهبر خوبی هستید، اما باید با برنامه دریاچه راحت باشید. من می دانم که فناوری PT مهم است، اما دانستن تجهیزات و منابعی که در اختیار داریم مهم تر است. این فقط یک شغل نیست، بلکه یک طرز فکر است. فهمیدن؟"
    
  مکومبر گفت: "بله، قربان" - احتمالاً اولین اشاره واقعی به توافق پاتریک از طرف آن مرد بود. "به نظرم می رسد که اگر فردا به ماموریت بروم، همچنان به کمک Vol نیاز دارم؟"
    
  "حالا شما ایده را دریافت کردید، سرگرد."
    
  "چه زمانی می توانم اطلاعاتی که شما دارید را دریافت کنم، قربان؟"
    
  "من اکنون این را پست می کنم. من به یک برنامه اقدام توسعه یافته نیاز دارم که آماده است تا یک ساعت دیگر به مقامات گزارش دهم.
    
  "در یک ساعت...؟"
    
  "آیا مشکلی در این ارتباط وجود دارد، سرگرد؟"
    
  "نه آقا. صدایت را شنیدم یک ساعت. یک سؤال دیگر؟"
    
  "عجله کن".
    
  "در مورد درخواست من برای تغییر علامت تماس واحد، آقا؟"
    
  "دیگر نه، سرگرد..."
    
  "این علامت تماس بریگز بود، قربان، و من باید آن نام را تغییر دهم. نه تنها از آن متنفرم، بلکه به یاد رئیس سابق مرده‌شان می‌افتد و آن‌ها را از مأموریت منحرف می‌کند."
    
  پاتریک گفت: "بیل کازبی یک بار گفت که اگر به او بستگی داشت، هرگز برای فرزندانش نامی انتخاب نمی کرد - او فقط آنها را به خیابان می فرستد و اجازه می داد بچه های محله او را صدا کنند."
    
  "کدام لایحه؟" - من پرسیدم.
    
  "زمانی که زمان تغییر نام واحد فرا می رسد، سرگرد، کل واحد با یک درخواست به من مراجعه می کند."
    
  "این واحد من است، قربان."
    
  پاتریک گفت: "پس ثابت کن." "آنها را فورا آماده راه اندازی کنید، به آنها بیاموزید که چگونه از ابزارهایی که برای به دست آوردن آنها کار کردم استفاده کنند، و طرحی را به من نشان دهید - که به صورت یکپارچه جمع شده است - که کار را انجام می دهد و تأیید فوری را دریافت می کند. دست به کار شو، سرگرد. پیدایش در حال بیرون آمدن است." او با فشار دادن دکمه با چنان قدرتی اتصال را قطع کرد که تقریباً او را از روی صندلی نواری خود بلند کرد. به خاطر خدا، پاتریک فکر کرد، او هرگز نفهمید که چقدر خوش شانس بود که با مردان و زنان تحت فرمانش کار کرد و نه با پریمادونای واقعی مانند ماکومبر. او ممکن بود یکی از بهترین ماموران عملیات ویژه آمریکا باشد، اما مهارت های بین فردی او نیاز به ارزیابی مجدد جدی داشت.
    
  با خوردن جرعه ای از آب تحریک شده از لوله، دوباره اتصال ماهواره را باز کرد: "یکی دارد کندور را صدا می کند."
    
  کنترل کننده ارشد در پایگاه فرماندهی فضایی اجزای عملکردی مشترک (JFCC-Space) در پایگاه نیروی هوایی وندنبرگ، کالیفرنیا، پاسخ داد: "کاندور در تماس، امنیت". "چند وقت پیش شما را در اخبار دیدم. نگاه کردی... خوب آقا. خوشحالم که میبینم حالتون خوبه این مگین یک روباه است، اینطور نیست؟
    
  پاتریک پاسخ داد: "ممنون، کندور، اما متأسفانه من هرگز مجری را ندیده ام، بنابراین باید حرف شما را قبول کنم." "من یک هشدار شناسایی فوری دارم و درخواستی برای گزارش ماموریت های عملیات زمینی به رئیس دارم."
    
  اعزام کننده ارشد پاسخ داد: "فهمیده آقا." "وقتی آماده بودید آماده کپی کردن هستید."
    
  وی افزود: "من به احتمال ایجاد مجدد مخفیانه یک پایگاه هوایی غیرقانونی ایران در جمهوری فارس پی برده‌ام و به تأیید "فقط چشم" و مجوز برای هدف بستن در صورت تأیید نیاز دارم." پاتریک به سرعت آنچه را که در مورد پایگاه هوایی در بزرگراه سلطان آباد می دانست و تصور می کرد، بیان کرد.
    
  "فهمیده آقا. ارسال به فضای JFCC در حال حاضر در حال انجام است. DO یا معاون فرمانده عملیات برای فضای فرماندهی اجزای عملکردی مشترک، پس از ارزیابی درخواست، بررسی در دسترس بودن نیرو، جمع‌آوری اطلاعات و محاسبه زمان‌بندی تخمینی و خسارات مورد انتظار، به فرمانده خود گزارش می‌دهد. این زمان‌بر بود، اما احتمالاً فرمانده را از سیل درخواست‌های پشتیبانی حفظ می‌کرد. اگر DO بخواهد اقدام کند، باید به زودی پاسخ دهیم. چه احساسی دارید قربان؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "بسیار عالی، کندور." پاتریک خاطرنشان کرد: "البته، ای کاش می توانستم درخواست های خود را مستقیماً در STRATCOM یا حتی SECDEF بارگیری کنم."
    
  اعزام کننده گفت: "صدات را می شنوم، قربان." "من فکر می کنم آنها می ترسند که شما آنها را با داده ها دفن کنید. علاوه بر این، هیچ کس نمی‌خواهد پادشاهی خود را رها کند." در ترکیبی گیج‌کننده و نسبتاً ناخوشایند از مسئولیت‌ها، انجام وظایف و هماهنگی مأموریت‌های هوایی شامل ایستگاه فضایی آرمسترانگ و بمب‌افکن‌های بدون سرنشین HAWC B-1 و B-52 که بر فراز ایران پرواز می‌کردند، باید از طریق دو فرماندهی اصلی متفاوت انجام می‌شد که هر دو مستقیماً به آژانس گزارش می‌دادند. رئیس جمهور از طریق کارکنان امنیت ملی: JFCC-Space در کالیفرنیا، که اطلاعات را به ایالات متحده مخابره می کرد. فرماندهی استراتژیک (STRATCOM) در مقر موقت در کلرادو و لوئیزیانا؛ و فرماندهی مرکزی ایالات متحده (CENTCOM) در پایگاه نیروی هوایی مک دیل در فلوریدا، که هدایت کلیه عملیات نظامی در خاورمیانه و آسیای مرکزی را بر عهده داشت. آژانس‌های اطلاعاتی CENTCOM و STRATCOM که در طرح‌ها و عملیات‌ها دخیل هستند، داده‌ها را به‌صورت جداگانه بررسی می‌کنند، توصیه‌های خود را ارائه می‌کنند و آن‌ها را به وزیر دفاع و مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور ارائه می‌کنند، که سپس توصیه‌هایی را به رئیس‌جمهور ارائه خواهند کرد.
    
  پاتریک غرغر کرد: "من حتی نمی‌دانم چرا این گزارش‌ها باید به STRATCOM بروند. "سنتکام فرمانده تئاتر است - آنها باید گزارش‌ها را دریافت کنند، برنامه‌ای برای اقدام تهیه کنند، تاییدیه‌ها را دریافت کنند و سپس دیگران را راهنمایی کنند تا حمایت دریافت کنند."
    
  کنترل کننده ارشد گفت: "نیازی ندارید که من را متقاعد کنید، قربان - اگر از من بپرسید، گزارش های شما باید مستقیماً به وزارت دفاع ارسال شود." مکث کوتاهی بود. سپس: "برای کندور آماده شو، اودین. ژنرال خوشحالم که دوباره با شما صحبت می کنم."
    
  لحظه ای بعد: "کاندور وان در خط، امنیت" صدای فرمانده نیروی هوایی چهاردهم، سرلشکر هارولد بکمن، آمد. چهاردهمین فرمانده نیروی هوایی ایالات متحده، بکمن، یک "کلاه دوتایی" به عنوان بخش فرماندهی و فضایی نیروی مشترک یا JFCC-S، واحدی از فرماندهی استراتژیک ایالات متحده (که در جریان حملات هوایی روسیه علیه ایالات متحده نابود شد و در حال بازسازی بود، بر سر داشت. در نقاط مختلف کشور).
    
  JFCC-S مسئول برنامه ریزی، هماهنگی، تجهیز و اجرای تمامی عملیات نظامی در فضا بود. قبل از مک‌لاناهان، مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته او و هواپیمای فضایی XR-A9 Black Stallion، "عملیات نظامی در فضا" معمولاً به معنای استقرار ماهواره‌ها و نظارت بر فعالیت‌های فضایی کشورهای دیگر بود. بیشتر نه. مک‌لانهان به JFCC-Space قابلیت‌های حرکت جهانی و قابلیت حرکت فوق‌العاده سریع داد، و صادقانه بگویم، او هنوز احساس نمی‌کرد که آن‌ها به وظیفه خود برسند.
    
  پاتریک گفت: "یکی اینجاست، امن است. "حالت چطوره، هارولد؟"
    
  "طبق معمول، تا گردن ما در تجارت، قربان، اما بهتر از شما، فکر می کنم. افسر وظیفه گفت تو را در تلویزیون دیدم، اما تو ناگهان بدون هشدار مصاحبه را تمام کردی. حالت خوبه؟"
    
  "من یک هشدار COMPSCAN دریافت کردم و بلافاصله به آن پاسخ دادم."
    
  "اگر این موضوع باعث ترس یکی از سرپرستان من شود، باعث وحشت رئیسان می شود، شما این را می فهمید، درست است؟"
    
  آنها باید یاد بگیرند که آرام شوند. آیا اطلاعات من را دریافت کرده اید؟
    
  "من در حال حاضر به آن نگاه می کنم، موک. یک ثانیه به من بده." چند لحظه بعد: "رئیس اطلاعات من اکنون به این موضوع نگاه می‌کند، اما برای من شبیه یک پایگاه هوایی بمباران شده در بزرگراه است. قبول دارم، اینطور فکر نمی کنی؟"
    
  "فکر می‌کنم آن دهانه‌ها طعمه‌ای هستند، هارولد، و من دوست دارم چند نفر از بچه‌هایم به آنجا بروند و نگاهی بیندازند."
    
  یک مکث کوتاه دیگر. بکمن گفت: "استان خراسان، فقط در صد مایلی مشهد، این منطقه تحت کنترل محتز و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی او است. "در فاصله واکنش مسلحانه از سبزوار، جایی که احتمالاً بسیاری از پاسداران در آن پنهان شده اند. اگر سلطان آباد واقعاً خالی باشد، اگر بدها شما را ببینند همچنان در چشم طوفان خواهید بود - و اگر فعال باشد، همانطور که گفتید، چرخ گوشت خواهد بود. حدس می‌زنم می‌خواهید فقط با چند ربات به آنجا بروید، درست است؟"
    
  "من تایید میکنم."
    
  "من اینطور فکر کردم. آیا چیزهای شما نمی توانند تصاویر دقیق تری به شما بدهند؟"
    
  تنها گزینه دیگر ما پرواز مستقیم از طریق ماهواره یا هواپیمای بدون سرنشین است و مطمئناً افراد بد را آگاه می کند. من می خواهم قبل از اینکه قصد منفجر کردن مکان را داشته باشم ابتدا نگاهی بیاندازم و یک تیم کوچک سریع ترین و آسان ترین خواهد بود. "
    
  "چقدر سریع؟"
    
  من به هندسه مداری نگاه نکرده‌ام، اما امیدوارم بتوانیم آن‌ها را در چهار پرتاب کنیم، در هفت ساعت روی زمین باشیم، در هشت ساعت به هوا برگردیم، و بعد از دوازده به خانه برگردیم.
    
  "روزها؟"
    
  "تماشا کردن".
    
  بکمن نفرین کرد: "لعنتی." "خیلی باور نکردنی، قربان."
    
  "اگر بچه های من در اینجا مستقر بودند، هارولد، همانطور که من می خواهم انجام دهم، همانطور که به شما و STRATCOM اطلاع دادم، ممکن است بتوانم از آنجا خارج شده و در عرض چهار ساعت به خانه برگردم."
    
  "لعنتی گیج کننده. من همه طرفدار آن هستم، موک، اما فکر می‌کنم این ایده ذهن بسیاری را در اینجا در سیاره قدیمی خوب زمین به خود مشغول می‌کند. می دانید که فرماندهی ملی به ما دستور داده است که تمام پروازهای هواپیماهای فضایی را فقط به تامین مجدد و شرایط اضطراری محدود کنیم، درست است؟
    
  "من این را یک وضعیت اضطراری می دانم، هارولد."
    
  "من می دانم که شما چه می خواهید ... اما آیا واقعاً فوری است؟"
    
  پاتریک شعله‌های خشم را فرو نشاند که به قضاوتش شک می‌کنند، اما عادت کرده بود همه در رتبه‌های دوم و سوم به او شک کنند، حتی کسانی که او را می‌شناختند و دوستش داشتند. من مطمئناً نمی دانم تا زمانی که چند نفر از بچه هایم را آنجا بفرستم."
    
  "من فکر نمی کنم این اجازه داده شود، قربان. آیا هنوز هم می‌خواهید این سؤال را بپرسم؟"
    
  پاتریک بدون تردید پاسخ داد: "بله."
    
  "خوب. آماده شدن." این انتظار اصلاً طولانی نبود: "خوب، موک، برنج STRATCOM می گوید می توانید بچه های خود را به این سمت بفرستید، اما هیچ کس چکمه ها را - یا هر جهنمی که روبات های شما روی پاهای خود می پوشند - روی زمین نمی گذارد. و هیچ کس هواپیما بدون اجازه CENTCOM از هیچ خطی در هیچ نموداری عبور نمی کند.
    
  آیا می توانم چند هواپیمای فضایی Black Stallion را بارگیری کنم و آنها را به مدار پرتاب کنم؟
    
  "چند نفر هستند و با چه چیزهایی پر شده اند؟"
    
  "یک یا دو با اپراتورها، تلوتلو شده و در مدارهای مختلف، تا زمانی که بتوانم زمان را روی ساعت مشخص کنم. یک یا دو هواپیمای پوششی مجهز به سلاح های دقیق؛ شاید یک یا دو طعمه به عنوان ذخیره در مدار استفاده شود. و یک یا دو بمب افکن خون آشام که از عراق به داخل پرواز می کنند، آماده هستند که در صورت کارآمدی پایگاه را نابود کنند.
    
  بسیاری از سفینه‌های فضایی می‌توانند یک چالش باشند و یک سفینه فضایی مسلح می‌تواند یک معامله‌شکنی باشد."
    
  هارولد، هر چه بیشتر بتوانم انتقال دهم و دارایی های پشتیبانی بیشتری را در مدار قرار دهم، همه چیز سریعتر تمام می شود.
    
  بکمن گفت: متوجه شدم. این بار مکث طولانی‌تر بود: "باشه، تایید شد. هیچ کس بدون اجازه از مرزهای سیاسی در جو عبور نمی کند و تا زمانی که چراغ سبز نشان داده نشود، سلاح را برای ورود مجدد رها نکنید. او نیشخندی زد، سپس اضافه کرد: "خدایا، من شبیه فرمانده لعنتی آداما از کشتی جنگی Galactica یا چیزی شبیه به آن هستم. هرگز در زندگی ام فکر نمی کردم که حمله از فضا را تایید کنم."
    
  پاتریک پاسخ داد: "از این به بعد، دوست من، همه چیز باید دقیقاً اینگونه باشد. من ظرف یک ساعت یک برنامه کامل بسته را برای شما ارسال می کنم و دستور ماموریت هوایی برای حرکت فضاپیما زودتر برای شما ارسال می شود. متشکرم، هارولد. یکی بیرون آمد."
    
  تماس ویدیویی بعدی پاتریک با منطقه فرماندهی او در پایگاه نیروی هوایی الیوت بود: معاون او گفت: "ماکومبر به ما اطلاع داد که شما به او یک عملیات زمینی در ایران اختصاص داده‌اید و او زمان کمی برای برنامه‌ریزی دارد، بنابراین ما از قبل به هم متصل شده‌ایم." فرمانده، سرتیپ دیوید لوگر. این دو ناوبر بیش از دو دهه با هم کار کردند، ابتدا به عنوان خدمه در B-52G Stratofortress و سپس به عنوان مهندسان آزمایش پرواز هواپیما و سلاح به مرکز تسلیحات پیشرفته هوافضا منصوب شدند. در ظاهر، بهترین ویژگی لوگر این بود که هر زمان که طرف آتشین، مصمم و رانده پاتریک مک‌لاناهان، تهدید به نابودی عقل سلیم می‌کرد، نقش وجدان پاتریک مک‌لاناهان را داشت. "
    
  پاتریک گفت: "می دانستم که این کار را خواهی کرد، رفیق." "از اخبار زیپر متعجب شدید؟"
    
  "غافلگیر شدن؟ در مورد "رعد و برق" چطور؟ لوگر بی حوصله است. "همه در نیروهای هوابرد تمام تلاش خود را می کنند تا از این مرد دوری کنند. اما وقتی او به کارش می‌پردازد، همه چیز برایش درست می‌شود."
    
  نظری در مورد سلطان آباد دارید؟
    
  لوگر پاسخ داد: "بله، من فکر می‌کنم ما باید از آزمایش‌های اولیه صرف نظر کنیم و به جای اینکه وقت خود را برای آوردن گروهی از نیروهای رزمی تلف کنیم، فقط چند شکاف در آسمان یا شهاب‌ها با مواد منفجره قوی در آنجا بزنیم." اگر ایرانی‌ها چیزی را در آنجا پنهان کنند، بچه‌های ما مستقیماً روی آنها فرود می‌آیند."
    
  پاتریک پاسخ داد: "همانقدر که من عاشق انفجار چیزها هستم، تگزاس، فکر می کنم ابتدا باید نگاهی بیندازیم. اگر این دهانه ها واقعا طعمه هستند، پس بهترین چیزی هستند که من تا به حال دیده ام، یعنی...
    
  لوگر گفت: "آنها احتمالاً ایرانی نیستند. آیا فکر می کنید شاید روس ها هستند؟
    
  پاتریک گفت: "من فکر می کنم مسکو چیزی بهتر از کمک به مختاز برای نابودی ارتش بوجازی و قرار دادن چندین تیپ در آنجا به عنوان پاداش، دوست ندارد."
    
  "فکر می‌کنی این همان کاری است که زویتین می‌خواهد انجام دهد؟"
    
  پاتریک گفت: "یک کشور دوست آمریکا در ایران کاملا غیرقابل قبول است. محتاز مردی است، اما اگر زویتین بتواند او را متقاعد کند که به نیروهای روسی اجازه ورود به ایران را بدهد تا به شکست ارتش بوجازی کمک کنند - یا به هر دلیل دیگری مانند دفاع در برابر تجاوزات آمریکا - زویتین می‌تواند برای مقابله با سلطه آمریکا در منطقه، نیرو بفرستد. حداقل، او می‌تواند رئیس‌جمهور گاردنر را تحت فشار قرار دهد تا از کشورهای بلوک شوروی سابق که در حال حرکت به حوزه نفوذ آمریکا هستند، حمایت کند."
    
  دیو با خستگی ظاهری گفت: "همه این مزخرفات ژئوپلیتیکی باعث سردرد من می شود، موک." پاتریک می توانست ببیند که توجه دیو از دوربین کنفرانس ویدئویی دور شده است. او با وارد کردن دستورالعمل ها در رایانه خود گفت: "اولین پیش نویس طرح را آماده دارم - آن را برای شما آپلود می کنم."
    
  لوگر لحظاتی بعد ادامه داد: "خوب، موک، این گزارش وضعیت اولیه است." ما دو هواپیمای فضایی Black Stallion را در عرض چهار ساعت با تانکرهای اختصاصی و سوخت و منابع کافی برای مأموریت‌های مداری در دسترس داریم، و در صورت لغو چندین پرواز آموزشی، سه هواپیما در هفت ساعت در دسترس داریم. Macomber می‌گوید که می‌تواند به موقع راه‌اندازی شود. چگونه می‌خواهید ترتیب وظایف هوایی را تنظیم کنید؟"
    
  پاتریک محاسبات ذهنی سریعی انجام داد و از لحظه ای که می خواست نریان سیاه از زمین خارج شود و حریم هوایی ایران را ترک کند، لحظه شماری می کرد. وی گفت: قطعاً مایلم برای واک و نیروی زمینی دکوها، پشتیبان‌ها، اطلاعات بیشتر و تمرین‌های بیشتر داشته باشم، اما دغدغه اصلی من بازرسی هر چه سریع‌تر این پایگاه بدون جلب توجه سپاه پاسداران است. من می‌بینم که آیا می‌توانم در حال حاضر اجازه نصب دو گل میخ را بگیرم. اگر در عرض چهار ساعت پرتاب کنیم، نیمه شب تا ساعت 1 بامداد به وقت محلی از بالای هدف خواهیم بود-بیایید آن را ساعت 2 بامداد بنامیم تا در سمت امن باشیم. ما حداکثر برای یک ساعت شناسایی انجام می دهیم، قبل از طلوع آفتاب بلند می شویم، جایی در غرب افغانستان سوخت می گیریم و به خانه می رویم.
    
  لوگر گفت: "افسر وظیفه در حال انجام فرضیات اولیه برای دستور مأموریت هوایی است. "دوتی افسر" یک سیستم کامپیوتری مرکزی مستقر در مرکز تسلیحات پیشرفته هوافضا بود که همه بخش‌ها و آزمایشگاه‌های مختلف در سراسر جهان را به هم مرتبط می‌کرد و هر عضو HAWC در هر کجای دنیا می‌توانست به‌طور امن به آن دسترسی داشته باشد - یا در مورد آرمسترانگ. ایستگاه فضایی، اطراف آن. بزرگترین علامت سوال ما در حال حاضر پشتیبانی از نفتکش KC-77 برای سوخت گیری هوایی است. نزدیکترین تانکر ما که به XR-A9 اختصاص دارد در پایگاه هوایی الظفره در امارات متحده عربی است که تا نزدیکترین نقطه ممکن سوخت گیری بر فراز افغانستان پرواز دو ساعته دارد. اگر همه چیز کاملاً عالی کار می کرد - آنها تانکر را بدون مشکل بارگیری می کردند، تمام مجوزهای دیپلماتیک و ترافیک هوایی را به موقع دریافت می کردند، و غیره - آنها به نقطه ملاقات احتمالی در غرب افغانستان می رسیدند درست زمانی که سوخت نریان سیاه تمام شد.
    
  "و آخرین باری که ماموریت ما کاملاً بی عیب و نقص انجام شد کی بود؟"
    
  لوگر به او اطمینان داد: "من به یاد نمی آورم که چنین اتفاقی افتاده باشد." چندین سایت فرود اضطراری در این منطقه وجود دارد که می‌توانیم از آنها استفاده کنیم، اما آنها بسیار نزدیک به مرز ایران هستند و ما به پشتیبانی زمینی زیادی برای ایمن سازی پایگاه تا رسیدن سوخت نیاز خواهیم داشت. ما می‌توانیم تیم‌های بازیابی را به افغانستان اعزام کنیم تا در صورتی که اسب نر مجبور به فرود اضطراری شود، یا می‌توانیم ماموریت را برای چند روز به تعویق بیندازیم..."
    
  پاتریک گفت: "بیایید با این طرح پیش برویم." "ما آن را همانطور که هست ارائه خواهیم کرد و تا جایی که بتوانیم بودجه اضطراری را مستقر خواهیم کرد - امیدواریم به هیچ یک از آنها نیاز نداشته باشیم."
    
  دیو گفت: "تو متوجه شدی، موک." "من باید... نزدیک باشم، پاتریک... از پزشک پرواز شما در والتر رید با من تماس می گیرد. او می خواهد با شما صحبت کند."
    
  "من را وصل کنید و در خط بمانید."
    
  "من تو را درک میکنم. آماده شو..." لحظه‌ای بعد، تصویر ویدئویی به دو قسمت تقسیم شد، دیو در سمت چپ و تصویر مردی با ظاهری نسبتاً جوان با لباس کار نیروی دریایی، لباس دیجیتال آبی استتاری معمولی برای همه پرسنل نظامی در ایالات متحده ایالات پس از هولوکاست آمریکا "ادامه بده، کاپیتان، ژنرال در خط، امنیت."
    
  "ژنرال مک لاناهان؟"
    
  "چطوری، کاپیتان سامرز؟" - پاتریک پرسید. کاپیتان نیروی دریایی ایالات متحده آلفرد سامرز رئیس جراحی قلب و عروق در مرکز ملی پزشکی نظامی والتر رید و مسئول پرونده پاتریک بود.
    
  جراح با عصبانیت گفت: "امروز صبح مصاحبه شما را دیدم، و با تمام احترام جنرال، من در تعجب بودم که مدرک پزشکی خود را از کجا گرفته‌اید؟"
    
  "فکر می‌کنم با چیزی که به مصاحبه‌گر گفتم مشکلاتی داشتی؟"
    
  سامرز شکایت کرد: "شما به نظر می رسید که سندرم QT طولانی با مصرف چند آسپرین قابل درمان است، قربان." این به این سادگی نیست و من نمی‌خواهم در صورت رد درخواست شما برای حفظ وضعیت پرواز، کارکنانم سرزنش شوند."
    
  "چه کسی مقصر است، کاپیتان؟"
    
  دکتر پاسخ داد: "صادقانه بگویم، قربان، اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی ها شما را یک گنج ملی می دانند که به هیچ دلیلی نباید از آن غفلت کرد. "مطمئنم منظورم را می دانید. به طور خلاصه، قربان، سندرم QT طولانی یک انکار خودکار امتیازات پرواز است - هیچ فرآیند تجدیدنظری وجود ندارد.
    
  "کارمندان من وضعیت را بررسی کردند، کاپیتان، و همچنین سوابق پزشکی چندین فضانورد که از پرواز فضایی محروم شده بودند اما همچنان وضعیت خلبانی خود را حفظ کردند، و آنها به من گفتند که این وضعیت تهدید کننده زندگی نیست و ممکن است آنقدر جدی نباشد که انکار را توجیه کند. از- "
    
  سامرز مداخله کرد: "به عنوان پزشک شما و متخصص برجسته در مورد این بیماری در ایالات متحده، ژنرال، اجازه دهید اگر ممکن است این موضوع را برای شما روشن کنم." این سندرم به احتمال زیاد ناشی از چیزی است که ما آن را کشش میوکارد می نامیم، جایی که اضافه بار شدید عضلات و اعصاب قلب را تحت فشار قرار می دهد و اختلالات الکتریکی ایجاد می کند. ظاهراً این سندروم تمام عمر شما را تا زمانی که به فضا پرواز کردید خفته بود و سپس با قدرت کامل خود را نشان داد. برای من جالب است که شما ظاهراً علائمی را در طول برخی یا شاید همه پروازهای فضایی خود تجربه کردید، اما بعد از آن دوباره از بین رفتند تا اینکه یک رویارویی کنفرانس ویدیویی ساده داشتید - من تصور می کنم به همان شدتی مانند پرواز در فضا بود، یا شاید فقط آنقدر تنش دارد که به عنوان محرکی برای یک قسمت کامل دیگر عمل کند."
    
  پاتریک گفت: "کاخ سفید و پنتاگون می توانند این کار را انجام دهند، دکتر.
    
  سامرز موافقت کرد: "بدون شک، قربان." "اما ژنرال خطری را در این وضعیت نمی‌بینی؟ استرس این قسمت کنفرانس ویدیویی ساده، همراه با ماموریت های مکرر شما در مدار، باعث قطع برق شد که در نهایت به آریتمی منجر شد. آنقدر شدید بود که باعث فیبریلاسیون قلبی یا ضربان قلب نامنظم شد، یک "فلاتر" گرمای واقعی که مانند پمپ کاویتاسیون به این معنی است که حتی اگر قلب متوقف نشده باشد، خون کافی به مغز نمی رسد. آقا، که اکنون هر استرسی می‌تواند باعث ایجاد یک قسمت جدید شود، و بدون نظارت مداوم، ما مطلقاً راهی نداریم که بدانیم چه زمانی یا چقدر شدید خواهد بود. اجازه دادن به شما برای ماندن در وضعیت پرواز، هر مأموریت و هر قطعه تجهیزات تحت کنترل شما را به خطر می‌اندازد. "
    
  "فکر می‌کنم می‌خواستی اضافه کنی، نه به زندگیت، نه، کاپیتان؟" پاتریک اضافه کرد.
    
  سامرز با خشکی گفت: "من معتقدم که همه ما قبل از هر چیز از رفاه شما برخورداریم، قربان - ممکن است در این مورد اشتباه کنم." هر دقیقه ای که در آنجا بگذرانید، زندگی شما در خطر است. من نمی توانم خیلی روی این موضوع تاکید کنم."
    
  پاتریک گفت: "من متوجه شدم، متوجه شدم، دکتر." اکنون اجازه دهید از هشدارهای وحشتناک عبور کنیم. درمان این عارضه چیست؟"
    
  "'رفتار؟' منظورتان غیر از اجتناب از استرس به هر قیمتی است؟ سامرز با عصبانیت آشکار پرسید. آه بلندی کشید. خوب، ما می‌توانیم مسدودکننده‌های بتا و نظارت دقیق را امتحان کنیم تا ببینیم آیا ناهنجاری‌های الکتریکی دوباره ظاهر می‌شوند یا خیر، اما این دوره درمانی فقط برای بیماران بدون سنکوپ توصیه می‌شود - کسانی که قبلاً هرگز هوشیاری خود را از این وضعیت از دست نداده‌اند. در مورد شما، آقا، من قویاً یک دفیبریلاتور کاردیوورتر ICD قابل کاشت را توصیه می کنم.
    
  "منظورت ضربان ساز است؟"
    
  سامرز گفت: "ICDS خیلی بیشتر از یک ضربان ساز است، آقا." در مورد شما، ICD سه عملکرد را انجام می دهد: وضعیت قلب شما را از نزدیک نظارت می کند، در صورت فیبریلاسیون به قلب شما ضربه وارد می کند، و سیگنال های اصلاحی برای بازگرداندن ریتم طبیعی در صورت بروز تاکی کاردی، هیپوکاردی یا آریتمی ارائه می دهد. دستگاه های مدرن کوچکتر، کمتر نفوذی، قابل اعتمادتر هستند و می توانند طیف وسیعی از عملکردهای بدن را نظارت و گزارش دهند. آنها در اصلاح و پیشگیری از ناهنجاری های الکتریکی قلب بسیار موثر هستند.
    
  "پس بر وضعیت پرواز من تأثیر نمی گذارد، درست است؟"
    
  سامرز با ناراحتی چشمانش را گرد کرد، کاملاً ناراحت از اینکه این ژنرال سه ستاره از ایده بازیابی وضعیت پرواز خود دست نکشیده بود. او که به سادگی از این واقعیت متحیر شده بود گفت: "آقا، همانطور که مطمئنم متوجه شدید، نصب ICD یک رد صلاحیت برای همه وظایف پروازی به جز FAA قسمت 91 است، و حتی در آن صورت شما به پروازهای روزانه VFR محدود خواهید شد." هر کسی که اپیزودی مانند این مرد داشته باشد ممکن است حتی به پرواز فکر کند. از این گذشته، این یک ژنراتور و فرستنده الکتریکی است که می تواند به طور لحظه ای باعث آسیب جدی قلبی شود. من نمی توانم به یک خدمه هواپیما، نظامی یا غیرنظامی فکر کنم که پس از دریافت ICD اجازه داشته باشد که وضعیت خلبانی را حفظ کند."
    
  "اما اگر آنها خیلی خوب هستند، مشکل چیست؟" - پاتریک پرسید. "اگر آنها انحرافات را اصلاح کنند، من آماده ترک خواهم بود."
    
  سامرز گفت: "آنها خوب هستند، بسیار بهتر از سال های گذشته، اما قابل اعتماد نیستند، آقا." زمانی که ICD فعال می‌شود، از هر 10 بیمار، یک نفر دوره‌های سنکوپ یا سنکوپ - سرگیجه، خواب‌آلودگی یا از دست دادن هوشیاری را تجربه می‌کند. از هر ده سه نفر آنقدر ناراحتی را تجربه می‌کنند که مجبور می‌شوند کاری را که انجام می‌دهند متوقف کنند-مثلاً رانندگان کامیون احساس ترس یا ناراحتی می‌کنند تا به کنار جاده بروند یا مدیران در جلسات بلند شوند و از خیابان خارج شوند. اتاق شما نمی توانید در یک هواپیما، به خصوص یک هواپیمای فضایی، خود را کنار بزنید. من می دانم که پرواز چقدر برای شما مهم است، اما ارزش آن را ندارد-"
    
  "آیا ارزش به خطر انداختن جانم را ندارد؟" پاتریک حرفش را قطع کرد. "باز هم دکتر، با تمام احترامی که برای شما قائلم، اشتباه می کنید. پرواز برای شغل من ضروری است و همچنین یک مهارت مهم و منبع لذت شخصی است. در موقعیت فعلی‌ام، ناکارآمد خواهم بود."
    
  "آیا ترجیح می دهید مرده باشید، قربان؟"
    
  پاتریک برای لحظه ای نگاهش را برگرداند، اما بعد با قاطعیت سرش را تکان داد. "دکتر، چه جایگزین دیگری دارم؟"
    
  سامرز به سختی گفت: "تو آنها را نداری، ژنرال." ما می‌توانیم شما را روی مسدودکننده‌های بتا و نظارت مداوم قرار دهیم، اما این به اندازه ICD مؤثر نیست و شما همچنان در انجام وظایف پروازی محدود خواهید بود. تقریباً تضمین شده است که در طی شش ماه آینده یک دوره LQT دیگر خواهید داشت و احتمال بیشتری وجود دارد که درجاتی از ناتوانی مشابه یا شاید شدیدتر از آنچه قبلاً تجربه کرده‌اید را تجربه کنید. اگر در فضا یا در کنترل یک هواپیما هستید، در مسیر پرواز و ماموریت خود، خطری فوری برای خود، خدمه و افراد بی گناه خود دارید.
    
  ژنرال مک‌لاناهان، به نظر متخصص من، شغل فعلی شما، یا تقریباً هر موقعیت نظامی که فکرش را می‌کنم، برای کسی که در شرایط شماست بسیار استرس‌زا است، حتی اگر یک ICD نصب کنیم. بیش از هر روش درمانی یا وسیله ای، چیزی که در حال حاضر به آن نیاز دارید استراحت است. سندرم QT طولانی تقریباً همیشه ناشی از استرس فیزیکی، روانی و عاطفی است، مگر اینکه سابقه سوء مصرف مواد مخدر یا تروما وجود داشته باشد. آسیبی که توسط موقعیت، مسئولیت ها و پرواز فضایی به قلب شما وارد می شود تا آخر عمر شما باقی خواهد ماند، و همانطور که دیدیم، استرس تنها یک کنفرانس ویدئویی ساده برای ایجاد یک قسمت سنکوپ کافی بود. به توصیه من توجه کنید: یک ICD بگیرید، بازنشسته شوید و از پسر و خانواده خود لذت ببرید.
    
  پاتریک گفت: "باید گزینه‌های دیگر، درمان‌های دیگری وجود داشته باشد. من آماده استعفا نیستم. من شغل مهمی دارم و حفظ وضعیت پرواز بخش بزرگی از آن است - نه، این بخش بزرگی از شخصیت من است.
    
  سامرز با حالتی خشن و آزرده برای مدتی طولانی به او نگاه کرد. او گفت: "برتراند راسل زمانی نوشت: "یکی از نشانه‌های یک حمله عصبی قریب‌الوقوع این است که باور داشته باشید که کار شما بسیار مهم است، به جز در مورد شما، شما دچار فروپاشی عصبی نخواهید شد - شما مرده‌اید."
    
  "بیایید اینجا خیلی دراماتیک نباشیم، کاپیتان..."
    
  سامرز گفت: "به من با دقت گوش کن، ژنرال مک‌لاناهان: من دراماتیک رفتار نمی‌کنم - تا آنجا که می‌توانم با شما صادق و گشاده رو هستم." "به نظر من در نتیجه پرواز فضایی خود که باعث طولانی شدن QT می شود و باعث آریتمی و تاکی کاردی می شود که منجر به حوادث پیش سنکوپتیک و سنکوپتیک می شود، آسیب ناشناخته اما شدیدی به عضلات قلبی و میوکارد خود وارد کرده اید. آیا این برای شما به اندازه کافی غیر نمایشی است، قربان؟"
    
  "کاپیتان-"
    
  سامرز مداخله کرد: "کارم تمام نشده، قربان." حتی با استراحت و دارو، احتمال این وجود دارد که در شش ماه آینده دچار یک رویداد سنکوپ شدیدتر از قبلی شوید و بدون نظارت و مراقبت فوری پزشکی، شانس زنده ماندن شما در بهترین حالت بیست درصد است. با ICD، شانس شما برای زنده ماندن در شش ماه آینده به هفتاد درصد افزایش می یابد و بعد از شش ماه، نود درصد شانس زنده ماندن دارید.
    
  او مکث کرد و منتظر بحث شد و بعد از چند دقیقه سکوت ادامه داد: "حالا، اگر شما افسر دیگری بودید، یکی که با معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده با همراهی سرویس مخفی ملاقات نکرده بود، من فقط توصیه می‌کردم. به فرماندهتان توصیه می کنم تا شش ماه آینده شما را در بیمارستان بستری کند. من خواهم-"
    
  "شش ماه!"
    
  سامرز ادامه داد: "من همچنان فرمانده شما را اینطور نصیحت خواهم کرد." تصمیم شما این است که آیا نصب ICD را انتخاب می کنید. اما اگر اصرار دارید که ICD نگیرید و نظارت 24 ساعته و هفت روزه ندارید، عملاً هیچ شانسی برای زنده ماندن در شش ماه آینده ندارید. خیر آیا من خودم را برای شما روشن می کنم، قربان؟" پاتریک برای لحظه‌ای شبیه بادکنکی بود که به سرعت باد می‌شود، اما دیو لوگر می‌توانست ببیند که ناامیدی او به سرعت جای خود را به خشم می‌دهد - عصبانیت از چه چیزی، او هنوز کاملاً مطمئن نبود. "به نظر من تصمیم نهایی با شماست. روز خوبی داشته باشی ژنرال." و سامرز از کنفرانس ویدئویی بیرون آمد و سرش را با ناراحتی تکان داد و مطمئن بود که ژنرال سه ستاره هیچ قصدی برای پیروی از دستورات او ندارد.
    
  به محض اینکه سامرز کنفرانس را ترک کرد، پاتریک به پشتی صندلی خود تکیه داد، نفس عمیقی کشید و سپس به میز اتاق کنفرانس خیره شد. او پس از چند لحظه سکوت نفس کشید: "چرند".
    
  "خوبی موک؟" - از دیو لوگر پرسید.
    
  پاتریک در حالی که سرش را با گیجی ساختگی تکان می‌داد، پاسخ داد: "بله، فکر می‌کنم همین‌طور است. همیشه فکر می‌کردم ویل راجرز بود که این جمله را در مورد بیماری روانی گفت، نه برتراند راسل.
    
  دیو خندید؛ این مردی بود که او می‌شناخت و در زمانی که اکثر مردان عاقل در آستانه اشک بودند، جوک می‌گفت. فکر می‌کنم مارک تواین درست می‌گفت: "این چیزی نیست که شما می‌دانید، بلکه چیزی است که می‌دانید درست نیست."
    
  "این مارک تواین نبود، جاش بیلینگز بود."
    
  "سازمان بهداشت جهانی؟" - من پرسیدم.
    
  پاتریک در حالی که دوباره جدی شد گفت: "هر چه باشد." دیو، من باید همه چیز را در مورد سندرم QT طولانی و درمان آریتمی های قلبی یاد بگیرم قبل از اینکه تصمیم بگیرم چه کارهایی را می توانم تحمل کنم و چه کارهایی را نمی توانم. احتمالاً ده ها شرکت در حال تحقیق درباره ICD های مدرن یا هر نسل بعدی این دستگاه ها هستند - قبل از اینکه تصمیم بگیرم هر فناوری قدیمی را نصب کنم، باید در مورد آخرین پیشرفت ها بدانم. جان مسترز احتمالاً یک آزمایشگاه کامل برای درمان بیماری قلبی دارد."
    
  متأسفم که اینطور می گویم، رفیق، اما شما احتمالاً بهترین متخصص قلب در کشور را آماده پاسخگویی به هر سؤالی داشتید، و عملاً او را منفجر کردید.
    
  پاتریک گفت: "او آماده کمک به من نبود - او آنجا ایستاده بود و آماده بود تا بلیط من را برای بازنشستگی پزشکی فشار دهد." "من باید به روش خودم با این موضوع کنار بیایم."
    
  دیو گفت: "من نگرانم که چقدر زمان برای این تصمیم داری، پاتریک." شما این سند را شنیده اید: اکثر بیماران مبتلا به این بیماری یا نظارت مداوم و دارو را شروع می کنند یا بلافاصله ICD دریافت می کنند. بقیه خواهند مرد. نمی‌دانم چه تحقیقات دیگری باید در این مورد انجام دهید."
    
  پاتریک گفت: "من هم نمی دانم، دیو، اما این کاری است که همیشه انجام می دهم: خودم آنها را با استفاده از منابع و روش های خودم بررسی می کنم." تابستان ها ممکن است بهترین متخصص قلب در ارتش باشد، شاید حتی در کشور، اما اگر اینطور باشد، تحقیقات خود من نیز این را به من می گوید. اما این را برایم معما کن، برادر: افرادی مانند سامرز با قربانیان حمله قلبی که در حال انجام وظیفه هستند و هنوز زنده هستند، چه می کنند؟
    
  "البته آنها آنها را بازنشسته می کنند."
    
  پاتریک تکرار کرد: "آنها آنها را بازنشسته می کنند، و سپس توسط اداره کهنه سربازان یا پزشکان خصوصی که تا حدی توسط دولت هزینه می شود، از آنها مراقبت می کنند. سامرز همان کاری را انجام می دهد که همیشه انجام می دهد: افراد بیمار را مرخص می کند و آنها را به VA می فرستد. اکثر بیماران او آنقدر از زنده بودنشان سپاسگزار هستند که هرگز به بازنشستگی فکر نمی کنند.
    
  "خوشحال نیستی که هنوز زنده ای، موک؟"
    
  پاتریک در حالی که به دوست دیرینه‌اش اخم کرد گفت: "البته که هستم، دیو. در این بین، شاید چیزهای بیشتری در مورد شرایط و درمان‌های احتمالی که این اسناد نمی‌دانند، یاد بگیرم، چیزی که به من امکان می‌دهد وضعیت پرواز خود را حفظ کنم. شاید من هستم -"
    
  لوگر صادقانه گفت: "پاتریک، من می دانم که پرواز برای شما مهم است، اما ارزش آن را ندارد که جان خود را به خطر بیندازید..."
    
  پاتریک حرفش را قطع کرد: "دیو، تقریباً هر بار که با هواپیمای جنگی پرواز می کنم، جانم را به خطر می اندازم. من نمی ترسم جانم را به خاطر... از دست بدهم.
    
  دیو گفت: "دشمن... یک دشمن خارجی. "هی پاتریک، من اینجا فقط نقش وکیل شیطان را بازی می کنم - من با تو بحث نمی کنم. تو کاری را انجام میدهی که میخواهی. و من موافقم: ارزش آن را دارد که زندگی خود را با استفاده از مهارت ها، آموزش و غرایز خود برای مبارزه با دشمنی که به دنبال نابودی ایالات متحده آمریکا است، به خطر بیندازید. اما دشمنی که ما در اینجا از آن صحبت می کنیم، شما هستید. شما نمی توانید خود را پیشی بگیرید، پیشی بگیرید یا از خود پیشی بگیرید. شما برای کنترل بدن خود که قصد کشتن شما را دارد، مجهز یا آموزش ندیده اید. شما باید مانند هر نبردی که برای آن آماده شده اید به این نبرد نزدیک شوید..."
    
  پاتریک با قاطعیت گفت: "این دقیقاً همان کاری است که من قصد انجام آن را دارم، دیو." "من قصد دارم آن را مطالعه کنم، تجزیه و تحلیل کنم، با کارشناسان مشورت کنم، اطلاعات جمع آوری کنم و یک استراتژی توسعه دهم."
    
  "عالی. اما در حالی که در آن هستید، خود را از وضعیت خلبانی خود خارج کنید و برای نظارت 24 ساعته به بیمارستان مراجعه کنید. احمق نباش."
    
  آخرین اظهار نظر پاتریک را غافلگیر کرد و او با تعجب پلک زد. "فکر می کنی من دارم احمق می شوم؟"
    
  لوگر گفت: "نمی‌دانم به چه فکر می‌کنی، مرد. او می‌دانست که پاتریک احمق نیست و از گفتن آن پشیمان بود، اما تنها چیزی که دوست دیرینه‌اش به او آموخته بود این بود که آنچه در ذهنش بود را بگوید. پاتریک ترسیده بود، و این پاسخ او به ترس بود، درست همانطور که در خلبان یک بمب افکن استراتژیک در تمام این سال‌ها بود: با ترس مبارزه کنید، روی هدف متمرکز بمانید و هرگز دست از مبارزه برندارید، مهم نیست که وضعیت چقدر وخیم باشد. ممکن است به نظر برسد.
    
  لوگر ادامه داد: "موک، از دیدگاه دکتر به آن نگاه کن. "شنیدم که پزشکان به شما می‌گویند که این چیز مانند یک بمب ساعتی با یک ماشه مو است. ممکن است اصلاً کار نکند، اما به احتمال زیاد ممکن است در ده ثانیه آینده کار کند، در حالی که ما اینجا ایستاده ایم و بحث می کنیم. لعنتی، می ترسم در حالی که من الان با شما بحث می کنم، من را عصبانی کنید، و من از اینجا نمی توانم کاری انجام دهم جز تماشای مرگ شما.
    
  پاتریک گفت: "احتمال من برای مردن اینجا در مدار زمین فقط کمی بهتر از حد متوسط است، زیرا به دلیل این قلب وجود دارد - ممکن است هر لحظه توسط یک قطعه مافوق صوت به اندازه یک نخود به فضا بمکد و ما هرگز نمی‌دانیم." .
    
  اگر در مورد ICD مطمئن نیستید، ادامه دهید و در مورد آن تحقیق کنید. دیو گفت: با جان مسترز یا ده ها پسر باهوش در لیست ما صحبت کنید و در مورد آن فکر کنید. اما این کار را از ایمنی یک اتاق بیمارستان خصوصی که در آن پزشکان می توانند از شما مراقبت کنند، انجام دهید. چشمان و ویژگی های پاتریک مصمم، رواقی و بی احساس باقی ماندند. "بیا، ماک. به بردلی فکر کن اگر بدون ICD به پرواز ادامه دهید، ممکن است بمیرید. اگر استرس نداشته باشید، احتمالاً به زندگی خود ادامه خواهید داد. سوال چیه؟"
    
  "من تسلیم نمی شوم، دیو، و این است . من اینجا هستم تا یک کار مهم را انجام دهم و ...
    
  "کار ؟ موک، آیا حاضری به خاطر شغلت به خودت آسیب بزنی؟ البته این مهم است، اما ده ها مرد جوان و قوی می توانند این کار را انجام دهند. این وظیفه را به بومر، یا ریدون، یا حتی لوکاس - هر کس دیگری بسپارید. هنوز متوجه نشدی، پاتریک؟"
    
  "دریابید چه چیزی؟"
    
  ژنرال مک‌لاناهان، ما قابل مصرف هستیم. همه ما یکبار مصرف هستیم ما چیزی بیش از "سیاست به وسیله ابزارهای دیگر" نیستیم. وقتی کار به میان می‌آید، ما فقط پریمادون‌های نظامی سخت‌گیر نوع A، مردان نظامی گونگ هو با لباس‌های نامناسب میمون هستیم، و هیچ‌کس در واشنگتن برای زنده ماندن یا مردن ما اهمیتی ندارد. اگر فردا کارتان را به هم بزنید، بیست الاغ بد دیگر جای شما را خواهند گرفت - یا، به احتمال زیاد، گاردنر به همین راحتی می تواند به ما دستور دهد که روز بعد از مرگ شما تعطیل کنیم و پول را برای ناوهای هواپیمابر جدید خرج کنیم. اما کسانی از ما هستند که شما به آنها اهمیت می‌دهید، پسرتان در صدر فهرست قرار دارد، اما شما به ما توجه نمی‌کنید زیرا روی کار متمرکز هستید - کاری که یک ذره به شما اهمیت نمی‌دهد.
    
  لوگر نفس عمیقی کشید. "من تو را می شناسم، مرد. شما همیشه می گویید که این کار را انجام می دهید زیرا نمی خواهید به خلبان دیگری بگویید کاری را انجام دهد که خودتان انجام نداده اید، حتی اگر خلبان ها اعضای آموزش دیده تیم آزمایش باشند، بهترین ها. من همیشه می دانستم که این مزخرف است. شما این کار را انجام می دهید زیرا دوستش دارید، زیرا می خواهید کسی باشید که ماشه را برای از بین بردن افراد بد می کشد. درک میکنم. اما من فکر نمی‌کنم دیگر این کار را انجام دهی، موک. شما بی جهت زندگی خود را به خطر می اندازید - نه با خلبانی یک ماشین تقریباً آزمایش نشده، بلکه با قرار دادن خود در معرض استرس هایی که می تواند مدت ها قبل از رسیدن به منطقه مورد نظر شما را بکشد.
    
  پاتریک برای مدت طولانی سکوت کرد. سپس به دوست قدیمی خود نگاه کرد. "من فکر می کنم شما می دانید که مواجهه با مرگ و میر خود چگونه است، نه، دیو؟"
    
  لوگر گفت: متأسفانه بله. دیو لوگر به عنوان یک دریانورد بمباران جوان در یک ماموریت مخفی برای نابودی مجموعه لیزر زمینی اتحاد جماهیر شوروی سابق در کاوازنا، توسط روس ها دستگیر شد، مورد بازجویی، شکنجه و زندانی شدن چندین سال پیش از شستشوی مغزی او به این باور که روسی است. هوافضا مهندس تأثیرات این درمان از نظر عاطفی و روانی بر او تأثیر گذاشت - استرس باعث شد که ناگهان وارد یک حالت فوگی دوردست شود که او را برای دقایق و گاهی ساعت‌ها عملاً از ترس ناتوان می‌کرد - و او سال‌ها پیش داوطلبانه وضعیت پرواز فعال خود را پس گرفت. "این یک سواری جهنمی بود... اما سواری های دیگری هم وجود دارد."
    
  "دلت برای پرواز تنگ نشده است؟" - پاتریک پرسید.
    
  دیو گفت: جهنم نه. "وقتی می‌خواهم پرواز کنم، با یکی از پهپادهای جنگی یا هواپیماهای مدل رادیویی خود پرواز می‌کنم. اما من به اندازه کافی کار دارم که دیگر تمایلی به انجام آن ندارم."
    
  پاتریک صادقانه اعتراف کرد: "من فقط مطمئن نیستم که چگونه بر من تأثیر می گذارد." "فکر می‌کنم خوب باشم - نه، مطمئنم خوب می‌شوم - اما آیا همیشه برای یک پرواز دیگر، یک مأموریت بیشتر فریاد می‌زدم؟"
    
  دیو گفت: "موک، من و تو هر دو می دانیم که هواپیماهای سرنشین دار راه دایناسورها را می روند." "آیا به طور ناگهانی ایده ای عاشقانه در مورد هوانوردی ایجاد کرده اید، یک ایده عجیب از "ریختن روابط عبوس" که به نوعی باعث می شود همه چیزهای دیگر را فراموش کنید؟ از چه زمانی پرواز برای شما چیزی فراتر از "برنامه ریزی پرواز و سپس اجرای نقشه" شده است؟ مرد، اگر شما را نمی شناختم، قسم می خورم که شما بیشتر از بردلی به پرواز اهمیت می دهید. این همان پاتریک شین مک لاناهان نیست. می دانست."
    
  "بیایید آن را به حال خود رها کنیم، باشه؟" پاتریک با عصبانیت پرسید. زمانی که لوگر (یا دوست دختر سابقش، معاون رئیس جمهور مورین هرشل) موضوع پسر دوازده ساله‌اش برادلی را مطرح می‌کرد، متنفر بود و احساس می‌کرد که تلاش برای وادار کردن پاتریک به تغییر نظرش در مورد چیزی، بحثی بیش از حد مورد استفاده قرار گرفته است. "همه نگران قلب من هستند، اما هیچ کس از بحث کردن با من دست نمی کشد." او مطمئن شد که لوگر لبخند می‌زند و اضافه می‌کند: "شاید همه شما در تلاش هستید که من را به هم بریزید. موضوع را عوض کن، لعنتی، تگزاس. در دریاچه چه خبر است؟
    
  دیو گفت: "موک، کارخانه شایعات در حال اجراست. "حدس بزنید چه کسی ممکن است به HAWC بازگردد؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "مارتین تهاما". دیو با تعجب پلک زد؛ او مردی بود که به ندرت از چیزی شگفت زده می شد. من یک آدرس ایمیل عجیب در CC از وزارت دفاع دیدم و بررسی کردم که چه کسی در آن دفتر است. من فکر می کنم او به عنوان فرمانده HAWC بازگردانده خواهد شد.
    
  "با دوستت در کاخ سفید؟ بدون شک." سرهنگ نیروی هوایی مارتین تهاما پس از خروج سرلشکر تریل "دیگر" سامسون، با دور زدن پاتریک مک‌لاناهان، به عنوان فرمانده مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته منصوب شد. یک خلبان آزمایشی و مهندس محترم، Tehama می‌خواست فعالیت‌های "خارج از برنامه" را که HAWC اغلب در آن انجام می‌داد، محدود کند - مانند پرواز با هواپیماهای آزمایشی و سلاح‌ها در "پروازهای آزمایشی عملیاتی" در سراسر جهان - و به تجارت جدی آزمایش پرواز بازگردد. هنگامی که پاتریک سمت خود را به عنوان مشاور کاخ سفید ترک کرد، به او فرماندهی HAWC داده شد و Tehama را جایگزین کرد. او با ارائه مجموعه ای از اطلاعات در مورد ماموریت های مخفی HAWC به اعضای کنگره پاسخ داد. هنگامی که سامرز گزارش کاملی از وضعیت شما ارائه کرد، به محض اعلام بازنشستگی شما دوباره ظاهر می شود و رهبری را به عهده می گیرد - یا رئیس جمهور اعلام می کند که به دلایل پزشکی بازنشسته می شوید.
    
  رئیس‌جمهور و سناتور باربو از قلب من برای لغو برنامه نریان سیاه به دلیل نگرانی‌های بهداشتی استفاده می‌کنند و پسر مأمورشان تهاما بلافاصله ظرف چند ماه آن را تعطیل خواهد کرد.
    
  دیوید گفت: "حتی به این مدت هم نیست، موک. شایعاتی که از سنا به گوش می رسد این است که آنها کاخ سفید را تحت فشار قرار می دهند تا برای تعطیلی ما سریعتر حرکت کند.
    
  "باربو بمب افکن هایش را می خواهد، این مطمئن است."
    
  دیو گفت: "این فقط او نیست، بلکه او بلندترین صدا را دارد." "برای هر سیستم تسلیحاتی که قابل تصور است لابی‌هایی وجود دارد - ناوهای هواپیمابر، زیردریایی‌های موشک‌های بالستیک، عملیات‌های ویژه، هر اسمی که می‌خواهید آن را بگذارید. پرزیدنت گاردنر حداقل چهار گروه جنگی دیگر، شاید شش ناو دیگر را می خواهد، و احتمالاً در صورت لغو برنامه فضایی، آنها را به دست خواهد آورد. هر کسی برنامه های خودش را دارد. لابی هواپیمای فضایی عملا وجود ندارد و آسیب شما به سادگی بر برنامه سایه می اندازد، که لابی های دیگر را بی نهایت خوشحال می کند.
    
  من از این مزخرفات سیاسی متنفرم."
    
  "من هم همینطور. من متعجبم که این مدت طولانی در کاخ سفید کار کردی. مطمئناً برای پوشیدن کت و شلوار، گوش دادن به سخنرانی‌های بی‌معنا، گذراندن هفته‌ها برای شهادت در مقابل کمیته‌ای دیگر کنگره و فریب لابی‌ها و به اصطلاح کارشناسان، بریده نشده‌اید."
    
  پاتریک گفت: پذیرفته شد. "در هر صورت، شدت افزایش یافته است، و Tehama آن را حتی بیشتر خواهد کرد - درست زیر بینی ما. دلیل بیشتری برای تکمیل این ماموریت در سلطان آباد، بازگرداندن خدمه سالم و سلامت و به دست آوردن اطلاعات خوب - همه قبل از صبح فردا. روس‌ها در ایران دست به کار شده‌اند - آنها نمی‌توانند فقط در مسکو یا ترکمنستان بنشینند و ببینند که ایران دمکراتیک می‌شود یا از هم می‌پاشد."
    
  دیو گفت: "این کاری است که من انجام می دهم." دستور ماموریت هوایی تا زمانی که چراغ سبز دریافت کنید آماده خواهد شد. من برنامه بازی مداری و برنامه تمام نیرو را فوراً برای شما ارسال می کنم. پیدایش در حال بیرون آمدن است."
    
    
  فصل پنجم
    
    
  صداقت ستایش می شود، اما از گرسنگی می میرد.
    
  - DECIMUS JUNIUS JUVENALIS
    
    
    
  مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته، پایگاه نیروی هوایی الیوت، نوادا
  کمی بعد
    
    
  وین مکومبر شکایت کرد: "این ده برابر خسته‌کننده‌تر از انجام بازی‌های ویدیویی است، زیرا من حتی نمی‌توانم این کار را انجام دهم."
    
  کاپیتان گارد ملی ارتش، چارلی تورلوک، گفت: "بنگ بسیار عمیقی در راه است." این در حال دور شدن از هدف است، بنابراین در نهایت ما باید خارج شویم. ما باید-"
    
  مکومبر غرغر کرد: "می‌بینم، می‌بینمش". "ول، دوباره این ریل قطار را پاک کن."
    
  سرلشکر کریس وول، گروهبان سپاه تفنگداران دریایی با زمزمه خش دار همیشگی خود پاسخ داد: "معتقدم. لحظه‌ای بعد: "راه‌ها مشخص است، سرگرد. ماهواره گزارش می دهد که قطار بعدی بیست و هفت مایل به سمت شرق است و با سرعت بیست و پنج مایل در ساعت در جهت ما حرکت می کند.
    
  مکومبر پاسخ داد: "پذیرفته شد، اما من همچنان شاهد بازگشت به موقعیت ساعت سه خود هستم، پنج مایل دورتر، جایی درست در مقابل شما. او برای یک ثانیه ظاهر می شود و سپس ناپدید می شود. این دیگه چه کوفتیه؟"
    
  وول با رادیو گفت: "تماس منفی، قربان.
    
  مکومبر زمزمه کرد: "این دیوانه است"، زیرا می دانست که هم تورلاک و هم ول می توانند صدای او را بشنوند، اما او اصلاً اهمیتی نمی داد. برنامه ریزی یک ماموریت را اینگونه تصور نمی کرد... اگرچه باید اعتراف می کرد، خیلی باحال بود.
    
  به همان اندازه که هواپیمای فضایی باورنکردنی بود، حتی ماژول مسافر نیز دستگاهی بسیار منظم بود. این نه تنها برای حمل و نقل مسافران و محموله در داخل نریان سیاه، بلکه به عنوان یک آداپتور اتصال بین هواپیمای فضایی و ایستگاه فضایی نیز خدمت می کرد. در مواقع اضطراری، ماژول حتی می تواند به عنوان یک قایق نجات برای خدمه یک فضاپیما مورد استفاده قرار گیرد: دارای موتورهای مانور دهنده برای تسهیل بلند کردن کشتی تعمیری در مدار و ایستادن آن در هنگام بازگشت. بالهای کوچک برای پایداری در صورت پرتاب شدن آن به اتمسفر. اکسیژن کافی برای شش مسافر برای زنده ماندن تا یک هفته وجود داشت. حفاظت کافی برای زنده ماندن از ورود مجدد در صورتی که ماژول در حین ورود مجدد رها شده باشد. و چتر نجات و کیسه های بالشتک شناور/ضربه که در صورت برخورد با زمین یا آب، ماژول و سرنشینان آن را بالشتک می کنند. متأسفانه، تمام این حفاظت فقط برای مسافران در دسترس بود - خدمه نریان سیاه پس از برخاستن راهی برای ورود به داخل ماژول نداشتند، مگر با رفتن به فضای بیرونی در مدار و استفاده از تونل انتقال.
    
  مکومبر و اکس سیستم زرهی کامل Iron Man را پوشیده بودند، یک لباس سبک وزن ساخته شده از BERP یا مواد فرآیند واکنشی الکترونی بالستیک، که کاملاً منعطف بود، مانند پارچه، اما با سفت شدن فوری به استحکام صد برابر فولاد، از پوشنده محافظت می کرد. بر اثر ضربه این لباس کاملاً مهر و موم شده بود و حتی در شرایط سخت یا خطرناک محافظت عالی را فراهم می کرد و با مجموعه گسترده ای از حسگرهای الکترونیکی و ارتباطات تکمیل می شد که داده ها را از طریق نمایشگرهای روی گیره های کلاه به کاربر منتقل می کرد. سیستم Tin Man توسط یک اسکلت بیرونی میکروهیدرولیک تقویت شد که با تقویت حرکات عضلانی، قدرت، چابکی و سرعت فوق‌العاده به کاربر می‌داد.
    
  چارلی تورلوک - "چارلی" نام واقعی او بود، نه علامت تماس او، زن جوانی که پدرش نامی پسرانه برایش گذاشته بود - نه لباس چوب‌دار حلبی، بلکه فقط یک کت و شلوار پرواز بر روی یک لایه نازک لباس زیر حرارتی پوشیده بود. ; او سوار محموله بار پشت صندلی های آنها شد. او یک کلاه ایمنی استاندارد HAWC به سر داشت که داده های حسی و کامپیوتری را روی یک گیره الکترونیکی مشابه نمایشگرهای پیچیده Tin Man نمایش می داد. تناسب اندام، ورزشکار و کمی بالاتر از میانگین قد، تورلوک در واحدی پر از کماندوهای عضلانی و بزرگ به نظر می رسید نامناسب به نظر می رسید - اما او چیزی از سال های حضور در آزمایشگاه رزمی تحول پیاده نظام آزمایشگاه تحقیقاتی ارتش را با خود آورد که بیش از اندازه کوچکتر او را جبران کرد. اندازه فیزیکی.
    
  این سه نفر انیمیشن رایانه ای از نفوذ برنامه ریزی شده خود به فرودگاه بزرگراه سلطان آباد در فارس را تماشا کردند. این انیمیشن از تصاویر حسگر ماهواره‌ای بی‌درنگ برای ترسیم نمایی فوق‌العاده واقعی از زمین و ویژگی‌های فرهنگی در منطقه مورد نظر استفاده می‌کرد که با پیش‌بینی مواردی مانند حرکت پرسنل و وسایل نقلیه بر اساس اطلاعات گذشته، سطوح نور، پیش‌بینی آب‌وهوا و حتی خاک کامل شد. شرایط سه کماندوی نیروی رزمی حدود پنجاه یارد از هم فاصله داشتند، به اندازه‌ای نزدیک که در صورت لزوم به سرعت از یکدیگر پشتیبانی کنند، اما به اندازه‌ای از هم فاصله داشتند که در صورت کشف یا درگیر شدن توسط یک گشت دشمن، یکدیگر را تسلیم نکنند.
    
  چارلی گزارش داد: "اکنون من دیوار را می بینم، فاصله یک نقطه شش مایل است. "اکنون ما در حال حرکت بر روی حوض هستیم. "غاز" گزارش می دهد که سی دقیقه به پرواز باقی مانده است. "غاز" GUOS یا سیستم نظارت بدون سرنشین نارنجک بود، یک پهپاد کوچک پرنده به اندازه یک پین بولینگ که از یک پرتابگر کوله پشتی پرتاب می شد و تصاویر بصری و مادون قرمز را از طریق یک لینک داده ایمن به کماندوها مخابره می کرد.
    
  مکومبر غرغر کرد: "این یعنی ما عقب هستیم. "بیایید این را کمی تجزیه کنیم."
    
  وول زمزمه کرد: "ما دقیقاً طبق برنامه هستیم، قربان."
    
  مکومبر زمزمه کرد: "گفتم ما عقب هستیم، گروهبان سرگرد. سوخت پهپاد تمام خواهد شد و ما همچنان در مجتمع لعنتی خواهیم بود.
    
  چارلی گفت: "من یک غاز دیگر آماده دارم." "من می توانم این را اجرا کنم -"
    
  "چه زمانی؟ کی آنقدر نزدیک می شویم که ایرانی ها آن را بشنوند؟" مکومبر غرغر کرد. "به هر حال این چیزها چقدر پر سر و صدا هستند؟"
    
  چارلی گفت: "اگر به تظاهرات من آمده بودی، سرگرد، می دانستی."
    
  مکومبر تف کرد: "جرات نکن، کاپیتان. "وقتی از شما سوالی می پرسم، پاسخ من را بدهید."
    
  چارلی گفت: "آنها چیزی فراتر از چند صد یاردی از احتراق موتور نمی شنوند، مگر اینکه حسگرهای صدا داشته باشند."
    
  مکومبر بیشتر غر می‌زند: "اگر قبل از این مأموریت اطلاعات مناسبی داشتیم، می‌دانستیم که آیا ایرانی‌ها حسگرهای صوتی داشتند یا خیر". ما باید برنامه ریزی کنیم که پرتاب پهپاد را تا زمانی که در فاصله دو مایلی پایگاه قرار بگیریم به جای سه مایلی به تعویق بیاندازیم. این را می‌فهمی، تورلوک؟"
    
  چارلی تایید کرد: فهمیدم.
    
  "بعدی که من نیاز دارم..." مکومبر وقتی متوجه شد که نشانگر هدف دوباره در اطراف میدان دید گیر الکترونیکی او ظاهر شده است متوقف شد. "لعنتی، اینجا دوباره می آید. Vol، این را دیدی؟"
    
  آکس پاسخ داد: "آن بار آن را دیدم، اما ناپدید شد." من در حال بررسی این ناحیه هستم... تماس منفی. شاید فقط درخشش کوتاه مدت سنسور.
    
  مکومبر گفت: "جلد، در کتاب من چیزی به نام "جرقه حسگر" وجود ندارد. چیزی پیش روی شما باعث این بازگشت می شود. دست به کار شوید.
    
  وول پاسخ داد: "فهمیدم. "ما از مسیر خود خارج می شویم." او از یک ماوس کوچک با چرخ برای تغییر جهت انیمیشن استفاده کرد و هر چند متر منتظر بود تا کامپیوتر جزئیات موجود را اضافه کند و هشدارهای بیشتری در مورد آنچه در پیش است ارائه کند. این روند به دلیل تمام فعالیت های کامپیوتری بی سیم آهسته بود، اما این تنها وسیله موجود بود که آنها باید عملیات خود را تمرین می کردند و همزمان برای پرواز آماده می شدند.
    
  مکومبر گفت: "ما قرار است کماندو باشیم - چیزی به نام مسیر برای ما وجود ندارد." ما یک هدف و یک میلیون راه مختلف برای رسیدن به آن داریم. باید یک تکه کیک با این همه عکس زیبا در مقابل ما شناور باشد - چرا این باعث سردرد من می شود؟ نه تورلاک و نه ول پاسخی ندادند - آنها قبلاً به شکایات ماکومبر عادت کرده بودند. "چیز دیگری هست، جلد؟"
    
  "آماده شدن."
    
  چارلی گزارش داد: "به نظر می‌رسد که لاستیک‌ها درست بعد از شستشو وجود دارد. یک وسیله نقلیه خیلی عمیق نیست، به اندازه یک هامر.
    
  مکومبر گفت: "این چیز جدیدی است. او تگ های داده منبع را بررسی کرد. "هوش تازه فقط از پانزده دقیقه آخر SAR در ارتفاع پایین دانلود شده است. من حدس می‌زنم گشت محیطی."
    
  "بدون نشانی از وسایل نقلیه."
    
  به همین دلیل است که ما این کار را انجام می دهیم، اینطور نیست، بچه ها؟ شاید ژنرال بالاخره حق داشت." هم برای ول و هم برای تورلوک اینطور به نظر می رسید که مکومبر از اعتراف به اینکه ممکن است ژنرال درست می گوید ناراحت است. "بیایید ادامه دهیم و ببینیم چه ..."
    
  فرمانده ماموریت، سرگرد نیروی دریایی جیم ترانووا، روی دستگاه مخابره داخل کابین مداخله کرد: "خدمه، این ام اس است. چک لیست های قبل از پرواز خود را اجرا کنید و برای گزارش آماده شوید.
    
  مکومبر پاسخ داد: "فهمیده است، اس وان دارد گوش می دهد. بیا بیرون لب هایش
    
  اگر یک چیز وجود داشت که آن بچه ها در مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته و نیروی هوایی واقعاً در آن خوب بودند، مکومبر خیلی زود متوجه آن شد، قطعاً آن مدل سازی کامپیوتری بود. این بچه‌ها همه چیز را شبیه‌سازی می‌کردند - برای هر ساعت پرواز واقعی، این بچه‌ها احتمالاً از قبل بیست ساعت تمرین در شبیه‌ساز رایانه داشتند. این ماشین‌ها از رایانه‌های رومیزی ساده با نمایشگرهای واقع‌گرایانه گرفته تا ماکت‌های تمام‌مقیاس از هواپیما که هر کاری از چکیدن مایع هیدرولیک گرفته تا سیگار کشیدن و آتش گرفتن در صورت انجام اشتباه را انجام می‌دادند. همه این کار را می کردند: خدمه هواپیما، تعمیر و نگهداری، امنیت، پرسنل رزمی، پست فرماندهی، حتی کارکنان اداری و پشتیبانی به طور منظم تمرینات و شبیه سازی ها را انجام می دادند.
    
  درصد قابل توجهی از کل پرسنل در الیوت و AFB کوه نبرد، شاید یک دهم از تقریباً پنج هزار نفر در هر دو مکان، منحصراً به برنامه‌نویسی رایانه‌ای مشغول بودند و سایر مراکز کامپیوتری خصوصی و نظامی مرتبط در سراسر جهان آخرین کدها، رویه‌ها و دستگاه ها؛ و حداقل یک سوم از همه کدهایی که این فوق‌جک‌های فوق سری 24 ساعته نوشتند منحصراً به شبیه‌سازی مربوط می‌شد. این اولین سفر واقعی او به فضا بود، اما شبیه سازی ها آنقدر واقع گرایانه و متعدد بودند که او واقعاً احساس می کرد که قبلاً ده ها بار این کار را انجام داده است ...
    
  ... تا همین الان که فرمانده مأموریت اعلام کرد کمتر از یک ساعت به پرواز باقی مانده است. او به قدری مشغول آماده شدن برای نزدیک شدن و نفوذ به سلطان آباد بود - فقط سه ساعت آمادگی داشت که حداقل به سه روز آموزش در اسکادران هواشناسی رزمی نیاز داشت! - اینکه او کاملاً فراموش کرده است که آنها قرار است به فضا پرواز کنند تا به آنجا برسند!
    
  اما اکنون این واقعیت ترسناک با تمام قدرت به ما ضربه زده است. او فقط قرار نبود تجهیزات خود را برای یک پرواز چند روزه به یک باند هوایی منزوی در میانه ناکجاآباد در یک C-17 Globemaster II یا C-130 Hercules بار کند - او تقریباً صد مایل به فضا پرتاب می شد. سپس در فضاهای هوایی متخاصم پیش از فرود در صحرای شمال شرقی ایران، جایی که کاملاً ممکن بود یک تیپ کامل از رزمندگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ارتش تروریستی نخبه رژیم دینی سابق، منتظر آن باشند، از فضا عبور کنید. آنها
    
  در زمانی که او معمولاً به اولین پایگاه پرش خود در مسیر رسیدن به مقصد می رسد، این ماموریت تکمیل می شود! این واقعیت ساده کاملاً شگفت انگیز و تقریباً باورنکردنی بود. فشرده سازی زمان تقریباً بیش از حد قابل درک بود. و با این حال، او اینجاست که در یک سفینه فضایی واقعی - نه شبیه ساز - نشسته است و ساعت در حال تیک تاک است. زمانی که خورشید دوباره طلوع کرد، این مأموریت تمام می شد و او حساب می کرد. به مدار پایین زمین می‌رفت، نیمی از زمین را می‌پیمید، در ایران فرود می‌آمد، آن را بررسی می‌کرد، دوباره بلند می‌شد، دوباره به مدار پایین زمین می‌رفت و امیدوارم در یک پایگاه دوستانه فرود بیاید...
    
  ... وگرنه مرده بود میلیون‌ها چیز پیش‌بینی‌نشده و غیرقابل شبیه‌سازی وجود داشت که می‌توانست آن‌ها را بکشد، همراه با صدها چیز شبیه‌سازی که هر روز تمرین می‌کردند با آن‌ها برخورد کنند، و حتی وقتی می‌دانستند اتفاق بدی قرار است بیفتد، گاهی اوقات نمی‌توانستند از عهده آن برآیند. یا همه چیز درست می شود، یا آنها مرده اند... یا صد اتفاق دیگر ممکن است بیفتد. هر اتفاقی می افتاد، همه چیز باید الان اتفاق می افتاد.
    
  ماکومبر مطمئناً احساس خطر و عدم اطمینان می کرد... اما، همانطور که اغلب اتفاق می افتاد، سرعت دیوانه وار هر فعالیتی که مک لاناهان و همه افراد حاضر در مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته و نیروی هوایی را درگیر می کرد، به سرعت تمام احساسات دیگر ترس را از ذهنش بیرون کرد. به نظر می‌رسید که ده‌ها صدا - برخی از انسان‌ها، اما اکثراً رایانه‌ای - همزمان با او صحبت می‌کنند، همگی نیاز به تأیید یا اقدام دارند یا سخنرانی به سرعت به "مطمئن‌کننده" تبدیل می‌شود. اگر او به اندازه کافی سریع پاسخ نمی‌دهد، کامپیوتر معمولاً او را گزارش می‌کرد و صدای انسانی را آزار می‌داد - معمولاً فرمانده مأموریت، اما گاهی اوقات سرتیپ دیوید لوگر که خود فرمانده دوم بود، اگر به اندازه کافی مهم بود - این درخواست را تکرار می‌کرد.
    
  او عادت داشت تحت فشار شدید اجرا کند و موفق شود - این وجه مشترک هر کماندویی عملیات ویژه بود - اما این چیزی کاملاً متفاوت بود: زیرا در پایان تمام آموزش های گاه بی نظم، آنها قرار بود الاغ او را به فضا بفرستند! به نظر می‌رسد ترانووا چند لحظه زودتر این اعلامیه را اعلام کرده است زیرا ماکومبر احساس می‌کند که نریان سیاه به حرکت در می‌آید، زیرا چهار موتور سیستم موشکی پالس لیزری یا پلنگ‌ها با قدرت کامل توربوفن، هواپیما را به راحتی به سمت برخاستن پیش می‌برد. باند بستر دریاچه
    
  زیپر از پرواز نمی ترسید، اما تیک آف قطعا ترسناک ترین قسمت پرواز برای او بود - تمام قدرت پشت سر آنها، موتورهایی که با قدرت کامل کار می کنند و تن ها سوخت در دقیقه مصرف می کنند، صداهای ناشنواکننده، لرزش بدترین، اما هواپیما هنوز نسبتا کند حرکت می کند. او تیک آف‌های Black Stallion زیادی را در شبیه‌ساز انجام داده بود و می‌دانست که اعداد عملکرد حتی با فضاپیمای هنوز در جو قابل توجه است، اما او قطعاً در این قسمت روی پین و سوزن بود.
    
  برخاست اولیه از باند خشک دریاچه بستر در پایگاه نیروی هوایی الیوت واقعاً چشمگیر بود - یک فشار قدرتمند در حالی که موتورهای LPDRS توربوفن به نیروی رانش کامل رزمی می‌رفتند، سپس یک صعود سریع و با زاویه بالا با بیش از ده هزار فوت در دقیقه پس از یک دویدن کوتاه. . چند ثانیه اول تیک آف و تیک آف عادی به نظر می رسید... اما همین بود. با قدرت کامل جنگی در حالت توربوجت، چهار موتور LPDRS هر کدام صد هزار پوند نیروی رانش تولید می‌کردند که توسط جرقه‌زن‌های لیزری حالت جامد که سوخت جت را قبل از احتراق فوق‌العاده گرم می‌کردند، بهینه شده بودند.
    
  اما تیک آف های با کارایی بالا برای Whack یا بیشتر کماندوها و دیگرانی که به داخل و خارج از فرودگاه های دشمن پرواز می کردند چیز جدیدی نبود. او چندین هواپیمای ترابری بزرگ C-17 Globemaster II و C-130 Hercules را به پرواز درآورد، جایی که آنها باید با حداکثر سرعت برخاست را انجام می دادند تا از برد موشک های ضد هوایی شانه ای دشمن در نزدیکی باند خارج شوند و این هواپیماها چندین بار بودند. بزرگتر و با تکنولوژی بسیار کمتر از Black Stallion. هیچ چیز ترسناک‌تر از احساس یک هواپیمای باری سی-17 گلوبمستر III که جیغ می‌کشید و به هر قدمی ارتفاع می‌چسبید، وجود نداشت.
    
  چرخ دنده مرد حلبی در واقع به بدن او کمک کرد تا مقداری از بار اضافی را جذب کند و حتی زمانی که احساس کرد ضربان قلب و تنفسش کمی بالا می رود، مقدار کمی اکسیژن خالص به او می دهد. از آنجایی که رانش بسیار قوی و هوا در ارتفاعات کم متراکم بود، جرقه زن های لیزری باید "پالسی" می شدند، یا به سرعت خاموش و روشن می شدند تا از انفجار موتور جلوگیری شود. این یک "رشته مروارید" متمایز در آسمان نوادا ایجاد کرد که نظریه‌پردازان توطئه و "شکارچیان دریاچه" - افرادی که به امید عکاسی از هواپیمای فوق محرمانه برای اولین بار به سایت‌های آزمایش طبقه‌بندی شده نفوذ کردند - با جاسوس مافوق صوت نیروی هوایی مرتبط کردند. هواپیما، شفق قطبی
    
  آنها یک پرواز کوتاه با سرعت بالای مادون صوت بر فراز سواحل اقیانوس آرام به منطقه سوخت‌گیری داشتند و سپس با یک تانکر KC-77 نیروی هوایی می‌رفتند. راز برنامه هواپیمای فضایی نریان سیاه سوختگیری در حین پرواز بود، جایی که آنها درست قبل از ورود به مدار، بار کاملی از سوخت جت و اکسید کننده دریافت کردند - به جای پرتاب از ارتفاع صفر در ضخیم ترین قسمت جو، پرواز خود را به فضا آغاز کردند. از بیست و پنج هزار پا و سیصد گره در هوای بسیار کم تر.
    
  به نظر می‌رسید که سوخت‌گیری در هر هواپیمای تا به حال برای همیشه طول بکشد، به‌ویژه هواپیماهای حمل‌ونقل بین قاره‌ای بزرگ، اما Black Stallion حتی بیشتر طول کشید زیرا آنها در واقع به سه بار سوخت‌گیری متوالی نیاز داشتند: اولین باری که باک‌های سوخت را سوخت‌گیری کرد، زیرا اینطور نبود. بلند شدن با بار کامل و نیاز به سوخت گیری فوری. مورد دوم برای پر کردن ظروف بزرگ با اکسید کننده تتراکسید هیدروژن بور - BOHM، با نام مستعار "بوم" است. و سوم - برای یک بار دیگر سوخت گیری مخازن سوخت درست قبل از فشار در فضا. پر کردن مخازن سوخت موتور جت JP-7 هر بار نسبتاً سریع بود، اما پر کردن مخازن سوخت بزرگتر BOHM بیش از یک ساعت طول کشید زیرا مخلوط بور و پراکسید هیدروژن تقویت شده غلیظ و سوپ بود. احساس سنگین‌تر شدن و کندتر شدن XR-A9 با پر شدن مخازن آسان بود، و در مواقعی خلبان مجبور می‌شد پس سوز موتورهای بزرگتر LPDRS را درگیر کند تا با تانکر همگام شود.
    
  مکومبر زمانی را صرف بررسی به‌روزرسانی‌های اینتل دانلود شده در رایانه‌های داخلی خود در منطقه مورد نظر و مطالعه نقشه‌ها و اطلاعات کرد، اما او شروع به ناامیدی کرد زیرا به نظر می‌رسید داده‌های جدید بسیار کمی وارد می‌شد و کسالت در حال ایجاد بود. خطرناک بود اگرچه آنها قبل از این پرواز نیازی به استنشاق اکسیژن اولیه نداشتند، همانطور که اگر قرار بود لباس فشاری بپوشند، نمی توانستند کلاه خود را در حین عملیات سوخت گیری خارج کنند. و برخلاف ول که می‌توانست در هر مکان و هر زمان چرت بزند، مثل الان، مکومبر نمی‌توانست قبل از ماموریت بخوابد. بنابراین دستش را به کیف شخصی اش که به دیوار چسبیده بود، برد و...
    
  ... در کمال تعجب تورلوک، یک گلوله نخ قرمز و دو سوزن بافندگی را بیرون آورد که مقداری از مواد بافندگی قبلاً روی آن نخ بسته شده بود! دستکاری سوزن‌های دستکش‌های زره‌دار تین وودمن را به‌طور شگفت‌آوری آسان می‌دانست، و به زودی سرعتش را افزایش داد و تقریباً به سرعت کار عادی خود رسید.
    
  تورلوک از طریق اینترکام گفت: "خدمه، این S-Two است، بچه ها این را باور نمی کنید."
    
  "این چیه؟" - از فرمانده سفینه، ستوان فرمانده نیروی دریایی ایالات متحده لیست "فرنچی" مولین پرسید، نگرانی در صدای او شنیده شد. معمولاً در هنگام سوخت‌گیری در هوا مکالمه بسیار کمی صورت می‌گرفت - آنچه که روی دستگاه مخابره داخلی باز کشتی گفته می‌شد معمولاً یک وضعیت اضطراری بود. "آیا ما نیاز به قطع اتصال داریم...؟"
    
  چارلی گفت: "نه، نه، SC، نه یک وضعیت اضطراری. روی صندلیش به جلو خم شد تا بهتر ببیند. ماکومبر روبروی او، در طرف مقابل ماژول مسافر نشسته بود، و او برای دیدن کامل زانوهایش، به مهارهایش فشار آورد. اما قطعاً تکان دهنده است. به نظر می رسد که اصلی ... بافندگی است.
    
  "بازم بگم؟" - از جیم ترانووا پرسید. هواپیمای فضایی Black Stallion برای لحظه‌ای خرخر کرد، گویی فرمانده سفینه فضایی برای لحظه‌ای چنان مبهوت شده بود که تقریباً از منطقه سوخت‌گیری خارج شد. گفتی بافتنی؟ بافندگی... مثل داخل، گلوله نخ، سوزن بافندگی... بافندگی؟"
    
  چارلی گفت: مثبت. کریس وال که در کنار ماکومبر نشسته بود، از خواب بیدار شد و برای چند ثانیه به ماکومبر نگاه کرد، تعجبی که حتی از روی کلاه ایمنی و جلیقه مرد حلبی او نیز قابل مشاهده بود، قبل از اینکه دوباره بخوابد. او سوزن‌هایی دارد، یک گلوله نخ قرمز، "یکی را با دو تا کنید"، کل نمایش. مارتا استوارت لعنتی همین جاست."
    
  "شوخی میکنی؟" ترانووا فریاد زد. "آیا کماندوی بد مار خوار ساکن ما در حال بافتن است؟"
    
  چارلی گفت: "او هم خیلی بامزه به نظر می رسد." صدای او به صدای یک کودک کوچک تبدیل شد: "نمی توانم بگویم که آیا او یک دستمال سفره بامزه درست می کند، یا شاید این یک ژاکت گرم و دنج برای سگ پودل فرانسوی اش باشد، یا شاید..."
    
  در تاری که تورلاک هرگز ندیده بود، مکومبر یک سوزن بافندگی دیگر از کیفش بیرون آورد، به سمت چپ چرخید و آن را به سمت تورلاک پرتاب کرد. سوزن از سمت راست کلاه ایمنی او عبور کرد و سه اینچ به پشتی سر صندلی او فرو رفت.
    
  تورلوک با بیرون کشیدن سوزن فریاد زد: "چرا، حرومزاده...!" مکومبر انگشتان زره پوش خود را به سمت او تکان داد، زیر کلاه خود پوزخند زد، سپس برگشت و به بافتنی خود بازگشت.
    
  مولن با عصبانیت پرسید: "آنجا چه خبر است؟"
    
  زیپر گفت: "فقط فکر کردم که از آنجایی که کاپیتان در صحبت های کودک صحبت می کند، شاید او هم می خواهد بافتنی را امتحان کند. "چیزی دیگه میخوای تورلوک؟"
    
  "این کلاه ایمنی را بردارید و من آن را به شما پس خواهم داد - درست بین چشمان شما!"
    
  مولن دستور داد: "شما احمق ها این کار را متوقف کنید - نظم رادیویی را حفظ کنید." "مهم‌ترین بخش سوخت‌گیری در هواست، و شما احمق‌ها مثل بچه‌های پوزه گوز می‌زنید. مکومبر، آیا واقعاً در حال بافتن هستید؟"
    
  "اگر این من هستم چه؟ به من آرامش می دهد."
    
  "شما از من اجازه نگرفته‌اید که وسایل بافندگی را به کشتی بیاورید. این مزخرفات را بردارید."
    
  "به اینجا برگرد و مرا انجام بده، فرنسی." سکوت حاکم شد. ماکومبر نگاهی به ول انداخت - تنها کسی که در سفینه فضایی بود که اگر بخواهد احتمالا می تواند او را مجبور کند - اما به نظر می رسید که هنوز خواب است. زیپر مطمئن بود که اینطور نیست، اما هیچ حرکتی برای دخالت نکرد.
    
  مولن به طرز شومی گفت: "من و شما وقتی به خانه رسیدیم، کمی صحبت خواهیم کرد، ماکومبر، و من به شما توضیح خواهم داد، با عباراتی که امیدوارم بتوانید درک کنید، اختیارات و مسئولیت‌های یک فرمانده سفینه فضایی - حتی اگر نیاز به یک ضربه سریع به شلوار باشد.
    
  "منتظر آن هستم، فرانسوی."
    
  "خوب. حالا شلوغی را متوقف کنید، تمام تجهیزات غیرمجاز را در ماژول مسافر بردارید و صحبت های اینترکام را متوقف کنید، در غیر این صورت این پرواز متوقف می شود. آیا همه این را فهمیدند؟ جوابی نبود. مکومبر سرش را تکان داد، اما طبق دستور بافتنی اش را کنار گذاشت و با احساس نگاه خشم آلود تورلاک در پشت کلاه خود لبخند زد. بقیه سوخت گیری فقط با تماس ها و پاسخ های معمولی انجام شد.
    
  پس از تکمیل سوخت‌گیری، آن‌ها حدود یک ساعت با سرعت مافوق صوت به سمت شمال در امتداد ساحل رفتند و با KC-77 در حالت شل پرواز کردند - اکنون تانکر به راحتی می‌توانست با نریان سیاه همگام شود زیرا هواپیمای فضایی بسیار سنگین بود. آنها دوباره با نفتکش ارتباط برقرار کردند تا JP-7 را دوباره تامین کنند، که طولی نکشید و سپس نفتکش به پایگاه بازگشت. Terranova گزارش داد: "چک لیست قرار دادن مداری برای نگه داشتن خدمه برنامه ریزی شده است." "وقتی چک لیست شما کامل شد به من اطلاع دهید."
    
  مکومبر غرغر کرد: "اس وان، ویلکو". چک لیست دیگر او یک چک لیست الکترونیکی را روی گیره اطلاعات الکترونیکی کلاه خود آورد و از مکان نما چشمی و دستورات صوتی برای بررسی هر آیتم استفاده کرد که بیشتر مربوط به ایمن کردن اشیاء شل، بررسی پانل اکسیژن، افزایش فشار کابین و بلاه بلاههه بود. این یک کار معمولی بود که کامپیوتر به راحتی می توانست آن را بررسی کند، پس چرا مردم خودشان آن را انجام می دهند؟ احتمالاً یک چیز مهندسی انسانی تاثیرگذار است که باعث می‌شود مسافران احساس کنند چیزی غیر از آن چیزی هستند که در واقع بودند: مسافران. زیپر منتظر ماند تا Turlock و Vol چک لیست های خود را تکمیل کردند، آن را به عنوان کامل علامت گذاری کردند، سپس گفت: "MC، S-One، چک لیست کامل شد."
    
  "پذیرفته شده. چک لیست در اینجا تکمیل می شود. خدمه، برای ورود به مدار آماده شوید."
    
  همه چیز بسیار معمولی و نسبتاً خسته کننده به نظر می رسید، درست مانند جلسات بی پایان شبیه ساز که او را پشت سر می گذاشتند، بنابراین مکومبر دوباره شروع به فکر کردن به منطقه هدف در سلطان آباد کرد. تصاویر ماهواره ای به روز شده دوباره وجود رد تایر وسایل نقلیه سنگین را تایید کرد، اما آنها را نشان نداد - هر کسی که آنجا بود کار بسیار خوبی برای پنهان کردن وسایل نقلیه از دید ماهواره ای انجام داد. پهپادهای Goose در شناسایی اهداف بسیار کوچک خیلی بهتر از شبکه رادار فضایی نبودند، اما شاید آنها باید از باند بزرگراه دور می شدند و ابتدا پهپادهای Goose را به بیرون می فرستادند تا در زمان واقعی نگاهی بیاندازند.
    
  ... و ناگهان موتورهای LPDRS شروع به شلیک کردند، نه در حالت توربوجت، بلکه اکنون در حالت موشک هیبریدی، و ماکومبر ناگهان و با خشونت دوباره به اینجا و اکنون پرتاب شد. هیچ شبیه‌سازی نمی‌توانست شما را برای فشار آماده کند - مثل ضربه زدن به سورتمه تمرینی تکل فوتبال بود، با این تفاوت که کاملا غیرمنتظره بود، سورتمه به جای برعکس به شما برخورد کرد، و نیروی ضربه نه تنها حفظ شد، بلکه افزایش یافت. در هر ثانیه. خیلی زود به نظرش رسید که کل خط حمله به او فشار می آورد که خیلی زود خط دفاعی هم به آن ملحق شد. زیپر می‌دانست که می‌تواند داده‌های مربوط به ارتفاع، سرعت و سطوح نیروی G را جمع‌آوری کند، اما تنها کاری که می‌توانست انجام دهد این بود که فقط روی کنترل تنفس خود تمرکز کند تا با تأثیرات نیروی G مبارزه کند و از هوش نرود.
    
  به نظر می‌رسید که نیروهای G برای یک ساعت دوام بیاورند، اگرچه او می‌دانست که قرار گرفتن در مدار تنها هفت یا هشت دقیقه طول می‌کشد. وقتی فشار در نهایت کاهش یافت، او احساس خستگی کرد، انگار که قبل از شروع فصل فوتبال از پله‌های استادیوم آکادمی بالا رفته یا با یک کوله پشتی صد پوندی در صحرای عراق دویده است.
    
  ظاهراً نفس‌های سخت او به اندازه‌ای بلند بود که از طریق اینترکام شنیده می‌شد، زیرا لحظاتی بعد چارلی تورلاک پرسید: "هنوز هم احساس می‌کنی با سوزن‌های بافندگیت گوز می‌کنی، مکومبر؟"
    
  "مرا گاز بگیر".
    
  چارلی با خوشحالی ادامه داد: "کیف بارفت را آماده کن، سرگرد، چون اگر تو ماژول را هول کنی، بعد از تو تمیز نمی‌کنم. شرط می‌بندم کماندو ماچو هیچ دارویی برای بیماری حرکت مصرف نکرده است."
    
  مولن گفت: "گفتگو را متوقف کنید و چک لیست های "After Insertion Orbital" خود را اجرا کنید.
    
  تنفس ماکومبر به سرعت به حالت عادی بازگشت، بیشتر از سر خجالت تا تلاش از روی اراده. فکر کرد لعنتی، این خیلی ناگهانی و خیلی بیشتر از آنچه انتظار داشت به او ضربه زد. بازگشت به یک روال مطمئناً ذهن او را از حالت تهوع دور می کرد، و نیروی هوایی اگر با چک لیست ها و روتین هدایت نمی شد، چیزی نبود. او با استفاده از سیستم هدف گیری چشمی خود، چک لیست مناسب را با نگاه کردن به نماد کوچک در گوشه سمت چپ بالای گیر الکترونیکی خود و گفتن ...
    
  ... اما به جای دستور دادن، تنها چیزی که می توانست بیرون بیاورد یک توده صفرا در گلویش بود. اسکن گیره الکترونیکی با چشمانش ناگهان بدترین حالت سرگیجه ای را که تا به حال تجربه کرده بود به او داد - او احساس می کرد که با مچ پاهایش از یک طناب، وارونه، صد فوت بالاتر از زمین آویزان شده است. او نمی توانست جلوی احساس چرخش را بگیرد. او تمام حس بالا و پایین رفتن را از دست داده بود. با تشدید چرخش، شکمش به هم خورد، هزار بار بدتر از بدترین چرخیدن و کج شدنی که تا به حال در بدترین مهمانی تمام شب عمرش داشته است...
    
  چارلی گفت: "بهتر است کلاه سرگرد را از سر بردار، فرنسی، زیرا به نظر می‌رسد قصد دارد شام را خراب کند."
    
  مکومبر می خواست بگوید: "لعنت به تو، تورلوک"، اما تمام چیزی که بیرون آمد یک غرغر بود.
    
  مولن گفت: "شما از کلاه ایمنی آزاد هستید، S-One، سطح فشار در ماژول سبز است." "امیدوارم کیسه استفراغ را در دسترس داشته باشید - استفراغ در جاذبه صفر نفرت انگیزترین چیزی است که تا به حال در زندگی خود دیده اید و ممکن است آنقدر مریض باشید که نمی توانید کار خود را انجام دهید."
    
  مکومبر از میان دندان های به هم فشرده گفت: "خیلی متشکرم. او به نوعی توانست کلاه خود را باز کند - او نمی دانست کجا شناور شده است. متأسفانه، اولین کیسه ای که او توانست به آن برسد، کیسه ای برای بیماری حرکت نبود - کیف شخصی او بود که حاوی لوازم بافتنی او بود. در کمال وحشت و وحشت، او به سرعت متوجه شد که استفراغ در گرانش صفر آنطور که انتظار داشت رفتار نمی کند: به جای اینکه ته کیفش را با یک توده منزجر کننده اما کنترل شده پر کند، دوباره به ابری متعفن و متراکم در صورتش خم شد. ، چشم و بینی
    
  "اجازه نده، زیپ!" - صدای فریاد تورلوک را از پشت سرش شنید. ما یک ساعت آینده را صرف تمیز کردن توده‌های استفراغ از ماژول خواهیم کرد. آن تصویر کوچک کمکی به آرام شدن شکمش نکرد، و نه بوی وحشتناک و احساس استفراغ گرم که در داخل کیسه روی صورتش پخش شد.
    
  صدایی شنید که گفت: "آرام باش، پسر بزرگ. تورلوک بود. بند‌ها را باز کرد و شانه‌هایش را گرفت و تشنج‌هایش را آرام کرد و به بستن کیف دور سرش کمک کرد. سعی کرد دست های او را دور کند، اما او مقاومت کرد. گفتم آرام باش، ایمپکت. این برای همه اتفاق می افتد، چه مواد مخدر باشد چه نباشد."
    
  "از من دور شو، عوضی!"
    
  چارلی اصرار کرد: "خفه شو و به من گوش کن، احمق." "به بوی آن اهمیت نده. بو محرک است. از ذهنت بیرون کن این کار را انجام دهید، وگرنه حداقل تا سه ساعت آینده سبزی خواهید بود. من می دانم که شما کماندوهای بدجنس می دانید چگونه حواس، تنفس و حتی عضلات غیرارادی خود را کنترل کنید تا روزهای ناراحتی را در میدان تحمل کنید. هال بریگز پس از شلیک گلوله ایرانی ها برای دقایقی به مبارزه ادامه داد...
    
  "لعنت بریگز، و لعنت به تو هم!"
    
  "مواظب باش، مکومبر. من می دانم که شما می توانید آن را انجام دهید. اکنون زمان آن است که هر چیزی را که دارید روشن کنید. روی بو تمرکز کنید، آن را جدا کنید و آن را از ذهن خود دور کنید."
    
  "شما نمیدونید..."
    
  "فقط انجامش بده، وین. میدونی چی بهت میگم فقط ساکت شو و این کار را انجام بده، وگرنه آنقدر مست خواهی بود که انگار در یک خم سه روزه بودی."
    
  ماکومبر همچنان از دست تورلاک به شدت عصبانی بود که در آن لحظه آسیب‌پذیر در کنار او بود و از او سوء استفاده کرد، اما آنچه او گفت منطقی بود - او آشکارا چیزی در مورد عذابی که او تجربه می‌کرد می‌دانست. بو، درست است؟ او هرگز در مورد حس بویایی خود آنقدر فکر نکرده بود - او آموزش دیده بود که نسبت به بینایی، صدا و حس ششم غیرقابل تعریفی که همیشه در مورد خطر قریب الوقوع هشدار می داد، حساس باشد. بو معمولا عامل گیج کننده ای بود که نمی شد از آن غافل شد. خاموشش کن، باد کن خاموشش کن.
    
  به نوعی کار کرد. او می دانست که نفس کشیدن از طریق دهان حس بویایی او را قطع می کند و وقتی این کار را کرد، بیشتر حالت تهوع از بین رفت. معده‌اش هنوز در گره‌های دردناک و امواج تشنج‌های خشمگین بود، چنان که گویی چاقو به شکمش زده‌اند، اما حالا علت این اسپاسم‌های وحشتناک ناپدید شده بود و دوباره کنترل خود را به دست گرفته بود. این بیماری غیرقابل قبول بود. او تیمی داشت که روی او حساب می کرد، ماموریتی که باید انجام دهد - شکم ضعیف لعنتی او نمی توانست تیمش و ماموریتش را ناامید کند. چندین پوند عضله و انتهای عصبی نتوانست آن را کنترل کند. ذهن استاد است، به خود یادآوری کرد و او استاد ذهن بود.
    
  چند لحظه بعد که معده اش خالی شد و عطرش از ذهنش محو شد، معده اش به سرعت به حالت عادی برگشت. "حالت خوبه؟" چارلی پرسید و دستمالی به او داد.
    
  "آره". دستمال را قبول کرد و شروع کرد به تمیز کردن، اما ایستاد و سر تکان داد. "متشکرم، تورلوک."
    
  "ببخشید بابت مزخرفاتی که در مورد بافندگی به شما گفتم."
    
  "من همیشه آن را دریافت می کنم."
    
  "و معمولاً برای مسخره کردنت سر کسی را می‌شکنی، جز اینکه من بودم و نمی‌خواستی سرم را بشکنی؟"
    
  واک گفت: "اگر بتوانم به تو برسم این کار را انجام می دهم." چارلی فکر کرد جدی است تا اینکه لبخند زد و قهقهه زد. "بافندگی به من آرامش می‌دهد و به من فرصتی می‌دهد تا ببینم چه کسی به دام من افتاده و چه کسی مرا تنها می‌گذارد."
    
  چارلی گفت: "رئیس، اگر بدتان نمی‌آید که من بگویم، به نظر یک سبک زندگی مسخره به نظر می‌رسد. شانه بالا انداخت. اگر خوب هستید، مقداری آب بنوشید و برای مدتی روی اکسیژن خالص بمانید. از یک جاروبرقی برای پاک کردن تکه‌های استفراغی که می‌بینید قبل از بازگشت استفاده کنید، در غیر این صورت هرگز آنها را پیدا نمی‌کنیم و تبدیل به پرتابه می‌شوند. اگر به تجهیزات ما بچسبند، بدها از چند متری آن را بو می کنند."
    
  واک گفت: "درست می گویی، تور چارلی است." همانطور که او به سمت صندلی خود برگشت، او اضافه کرد: "خوبی، تورلوک."
    
  او پاسخ داد: "بله، من هستم، رئیس." او کلاه خود را در جایی در محفظه بار در عقب ماژول مسافری گیر کرده بود و آن را به او پس داد. "فقط آن را فراموش نکن." سپس جاروبرقی را از ایستگاه شارژ جدا کرد و به او نیز داد. "حالا شما واقعا شبیه مارتا استوارت هستید، رئیس."
    
  او غرغر کرد: "وقتت را نگیر، کاپیتان"، اما لبخندی زد و جاروبرقی را برداشت.
    
  "بله قربان." لبخندی زد، سری تکان داد و به صندلی خود بازگشت.
    
    
  رد رئیس جمهور، بولتینو، روسیه
  کمی بعد
    
    
  آنها همیشه برای عشق ورزی اینگونه ملاقات نمی کردند. لئونید زویتین، رئیس جمهور روسیه و الکساندرا خدرو، وزیر امور خارجه روسیه، عاشق فیلم های سیاه و سفید کلاسیک از سراسر جهان، غذاهای ایتالیایی و شراب قرمز غنی بودند، بنابراین پس از یک روز کاری طولانی، به خصوص زمانی که یک سفر طولانی در پیش بود، اغلب در آنجا می ماندند. بعد از اینکه بقیه کارکنان منحل شدند و مدتی را با هم گذراندند. آنها بلافاصله پس از اینکه برای اولین بار در یک کنفرانس بانکی بین المللی در سوئیس تقریباً ده سال پیش با یکدیگر ملاقات کردند، عاشق شدند، و حتی با افزایش مسئولیت و دید عمومی آنها، هنوز هم توانستند زمان و فرصتی برای ملاقات پیدا کنند.
    
  اگر هر یک از آنها از زمزمه های زمزمه رابطه خود آزار می دادند، آن را نشان نمی دادند. فقط روزنامه‌ها و وبلاگ‌های افراد مشهور درباره آن صحبت می‌کردند، و بیشتر روس‌ها توجه چندانی به آن نمی‌کردند - البته هیچ‌کس در کرملین هرگز زبان خود را در مورد چنین چیزها و چنین افراد قدرتمندی بلندتر از یک فکر آرام تکان نمی‌داد. خدروف متاهل و مادر دو فرزند بالغ بود و آنها مدتها پیش متوجه شده بودند که زندگی آنها و همچنین همسر و مادرشان اکنون متعلق به دولت است نه خود آنها.
    
  داچای ریاست جمهوری به همان اندازه که در فدراسیون روسیه انتظار داشتند به امنیت و حریم خصوصی نزدیک بود. بر خلاف اقامتگاه رسمی رئیس جمهور در ساختمان سنا در کرملین، که نسبتاً بی ادعا و سودمند بود، ویلا زویتین در خارج از مسکو مدرن و شیک بود و برای هر مدیر تجاری بین المللی مناسب بود. این مکان مانند خود مرد حول محور کار و تجارت می چرخید، اما در نگاه اول تعریف آن دشوار بود.
    
  پس از پرواز به بولتینو از فرودگاه خصوصی رئیس جمهور واقع در نزدیکی، بازدیدکنندگان با لیموزین به محل اقامت منتقل شدند و از طریق سرسرا بزرگ به اتاق نشیمن و غذاخوری بزرگ، که سه شومینه بزرگ بر آن غالب بود و با مبلمان لوکس چرمی و بلوط مبله شده بود، اسکورت شدند. هنری از سراسر جهان، عکس‌های قاب‌بندی‌شده از رهبران جهان و یادگاری‌های بسیاری از دوستان مشهور او، و پنجره‌های کف تا سقف که مناظر پانورامایی خیره‌کننده از مخزن پیروگوفسکویه را ارائه می‌دهد. از مهمانان ویژه دعوت می شود تا از پلکان منحنی مرمری دوتایی به اتاق خواب های طبقه دوم بالا بروند یا به حمام های بزرگ به سبک رومی، استخر سرپوشیده، سینمای HD سی صندلی و اتاق بازی در طبقه اول پایین بیایند. اما همه اینها هنوز فقط بخشی از مساحت اتاق را تشکیل می داد.
    
  مهمانی که از منظره باشکوه بیرون اتاق بزرگ خیره شده بود، گنبد تاریک و باریک سمت راست سرسرا را که تقریباً شبیه کمد بدون در بود، از دست می‌داد، که روی دیوارهای منحنی آن نقاشی‌های کوچک و بی‌تأثیر آویزان بود که توسط نورافکن‌های LED نسبتاً کم نور روشن می‌شد. اما اگر قرار بود کسی وارد گنبد شود، بلافاصله اما مخفیانه تحت غربالگری الکترونیکی اشعه ایکس برای یافتن سلاح یا وسایل شنود قرار می‌گرفت. ویژگی‌های صورت او اسکن می‌شد و داده‌ها از طریق یک سیستم شناسایی الکترونیکی که قادر به شناسایی و فیلتر کردن افراد مبدل یا کلاهبردار بود، منتقل می‌شد. پس از شناسایی مثبت، درب مخفی داخل گنبد از داخل باز می شود و به شما اجازه ورود به قسمت اصلی ویلا داده می شود.
    
  دفتر زویتین به اندازه اتاق نشیمن و اتاق ناهارخوری بود، به اندازه‌ای بزرگ بود که گروهی از ژنرال‌ها یا وزرا می‌توانستند از یک طرف با یکدیگر گفتگو کنند و از طرف دیگر توسط یک جلسه مشاوران رئیس‌جمهور به اندازه یکسان شنیده نشود. دستگاه های ضبط صوتی و تصویری نصب شده در سراسر قلمرو و همچنین در خیابان ها، محله ها و جاده های حومه اطراف. میز زویتین که با گردو و عاج منبت کاری شده بود، می‌توانست هشت نفر را برای شام با فضای آرنج فراوان بنشیند. نوارهای ویدئویی و گزارش های تلویزیونی از صدها منبع مختلف بر روی ده ها مانیتور با کیفیت بالا در سراسر دفتر پخش می شد، اما هیچ کدام از آنها قابل مشاهده نبود مگر اینکه رئیس جمهور بخواهد آنها را مشاهده کند.
    
  اتاق خواب رئیس جمهور در طبقه بالا برای نمایش مبله بود: اتاق خواب مجاور مجتمع اداری بیشتر اوقات توسط زویتین استفاده می شد. همچنین همان چیزی بود که الکساندرا ترجیح می داد، همان چیزی که احساس می کرد به بهترین شکل خود مرد را منعکس می کرد - هنوز هم بزرگ، اما گرمتر و شاید مجلل تر از بقیه عمارت. او دوست داشت فکر کند که او این کار را فقط برای او انجام داده است، اما این از طرف او به طرز احمقانه‌ای مغرور بود، و اغلب به خود یادآوری می‌کرد که نباید در اطراف این مرد زیاده روی کند.
    
  بعد از شام و سینما زیر ملحفه‌های ابریشمی و لحاف تخت او خزیدند و فقط همدیگر را در آغوش گرفتند، لیوان‌های کوچک براندی می‌نوشیدند و با صدای آهسته و صمیمی درباره همه چیز صحبت می‌کردند، به جز سه چیزی که بیشتر آنها را نگران می‌کرد: دولت، سیاست و امور مالی. تماس های تلفنی، رسمی یا غیر رسمی، اکیداً ممنوع بود. الکساندرا به یاد نمی آورد که یک دستیار یا یک تماس تلفنی او را قطع کرده باشد، گویی زویتین می تواند به نحوی بلافاصله بقیه جهان را در حالی که آنها با هم بودند به کما برساند. آنها هر از گاهی یکدیگر را لمس می کردند، خواسته های خاموش یکدیگر را بررسی می کردند و متقابلاً بدون هیچ کلمه ای تصمیم می گرفتند که امشب برای برقراری ارتباط و آرامش است، نه برای اشتیاق. آنها مدت زیادی بود که یکدیگر را می شناختند و او هرگز به این موضوع فکر نکرده بود که او ممکن است نیازها یا خواسته هایش را برآورده نکند یا ممکن است او را نادیده بگیرد. آنها در آغوش گرفتند، بوسیدند و شب بخیر گفتند و خبری از تنش و ناراحتی نبود. همه چیز همانطور که باید بود بود...
    
  ... بنابراین برای الکساندرا دوچندان تعجب آور بود که از چیزی که قبلاً در این اتاق نشنیده بود بیدار شود: صدای بوق تلفن. صدای بیگانه باعث شد بعد از زنگ دوم یا سوم ناگهان بنشیند. به زودی متوجه شد که لئونید از قبل روی پاهایش ایستاده است، چراغ کنار تخت روشن است، گیرنده روی لب هایش فشرده شده است.
    
  او گفت: "ادامه بده،" سپس گوش داد و به او نگاه کرد. چشمانش خشمگین یا مسخره یا خجالت زده یا ترسیده نبود، مثل اینکه مطمئن بود چشمان او هستند. او به وضوح می دانست که چه کسی تماس می گیرد و قرار است چه بگوید. مانند نمایشنامه نویسی که تمرین آخرین اثرش را تماشا می کند، صبورانه منتظر چیزی بود که از قبل می دانست گفته می شود.
    
  "این چیه؟" فقط با لب هایش پرسید.
    
  در کمال تعجب، زویتین به سمت تلفن دراز کرد، دکمه ای را فشار داد و گوشی را قطع کرد و بلندگو را روشن کرد. او گفت: "آخرین چیز را تکرار کن ژنرال." او نگاه او را گرفت و با نگاهش نگه داشت.
    
  صدای ژنرال آندری درزوف که هر از چند گاهی به دلیل تداخل، ترقه می خورد و محو می شد، انگار که از فاصله دور صحبت می کرد، هنوز به وضوح شنیده می شد: "بله، قربان. پایگاه‌های فرمان کنترل KIK و اندازه‌گیری پرتاب یک هواپیمای فضایی آمریکایی را بر فراز اقیانوس آرام شناسایی کردند. این هواپیما بر فراز مرکز کانادا پرواز کرد و در حالی که بالای یخ های قطب شمال کانادا بود، با خیال راحت در مدار پایین زمین قرار گرفت. اگر در مسیر فعلی خود باقی بماند، قطعا هدفش شرق ایران است."
    
  "چه زمانی؟" - من پرسیدم.
    
  درزوف پاسخ داد: "آقا می توانند بعد از ده دقیقه دوباره وارد شوند." ممکن است سوخت کافی برای رسیدن به همان منطقه مورد نظر پس از ورود مجدد پس از یک مدار کامل داشته باشد، اما این بدون سوخت گیری در هوا بر فراز عراق یا ترکیه مشکوک است.
    
  "فکر می کنی آنها آن را کشف کردند؟" خدروف نمی‌دانست "این" چیست، اما تصور می‌کرد که چون زویتین به او اجازه داده بود مکالمه را استراق سمع کند، به‌زودی متوجه می‌شود.
    
  درزوف گفت: "من فکر می کنم ما باید فرض کنیم که آنها این کار را کردند، آقا،" اگرچه اگر آنها سیستم را به طور مثبت شناسایی می کردند، مطمئن هستم که مک لاناهان بدون تردید به آن حمله می کرد. آنها ممکن است به تازگی فعالیتی را در آنجا کشف کرده باشند و قابلیت های جمع آوری اطلاعات اضافی را برای بررسی به ارمغان بیاورند."
    
  زویتین خاطرنشان کرد: "خب، من متعجبم که این همه طول کشید." سفینه های فضایی آنها تقریباً هر ساعت بر فراز ایران پرواز می کنند.
    
  درزوف گفت: "و اینها تنها مواردی هستند که می‌توانیم آنها را به دقت شناسایی و ردیابی کنیم. آنها ممکن است خیلی بیشتر داشته باشند که ما نتوانیم آنها را شناسایی کنیم، به خصوص هواپیماهای بدون سرنشین.
    
  ژنرال چه زمانی در محدوده حمله ما قرار خواهد گرفت؟
    
  دهان خدروف باز شد، اما زیر نگاه هشدار دهنده زویتین چیزی نگفت. چه فکری پیش خودشون می کردند...؟
    
  "وقتی که هواپیمای فضایی از افق پایگاه عبور کند، آقا، آنها کمتر از پنج دقیقه از فرود خواهند آمد."
    
  زویتین زمزمه کرد: "لعنتی، سرعت این چیز گیج کننده است." "تقریبا غیرممکن است که با سرعت کافی در برابر او حرکت کنیم." سریع فکر کرد؛ سپس: "اما اگر فضاپیما به جای بازگشت در مدار بماند، در موقعیت ایده آلی قرار خواهد گرفت. ما فقط یک شانس خوب داریم."
    
  درزوف گفت: "دقیقاً درست است، قربان.
    
  "فکر می کنم افراد شما برای حمله آماده می شوند، ژنرال؟" زویتین با جدیت پرسید. زیرا اگر هواپیمای فضایی با موفقیت فرود بیاید و نیروهای زمینی تین وودمن خود را - که باید فرض کنیم آنها در هواپیما خواهند بود - مستقر کند.
    
  "بله قربان، ما باید."
    
  "- ما زمانی برای جمع کردن وسایل و خروج از دوج نخواهیم داشت."
    
  درزوف اعتراف کرد: "اگر شما را درست متوجه شده باشم، آقا، بله، ما مطمئناً سیستم را به آنها باختیم." "بازی تمام خواهد شد."
    
  زویتین گفت: می بینم. اما اگر برنگردد و در مدار بماند، چقدر زمان برای استفاده از آن دارید؟
    
  درزوف پاسخ داد: "ما باید به محض عبور از افق، در فاصله حدود هزار و هشتصد کیلومتری یا حدود چهار دقیقه رانندگی، آن را با سنسورهای نظارت نوری-الکترونیکی و مسافت یاب های لیزری شناسایی کنیم. با این حال، برای ردیابی دقیق ما به رادار نیاز داریم و حداکثر برد آن به پانصد کیلومتر است. بنابراین ما حداکثر دو دقیقه در ارتفاع مداری فعلی آن خواهیم داشت.
    
  "دو دقیقه! آیا این زمان کافی است؟"
    
  درزوف گفت: "به سختی. ما ردیابی راداری خواهیم داشت، اما هنوز باید با لیزر هوابرد به هدف ضربه بزنیم، که به محاسبه اصلاحات فوکوس در اپتیک لیزر اصلی کمک می کند. این نباید بیش از شصت ثانیه طول بکشد، مشروط بر اینکه رادار روشن بماند و محاسبات مناسب انجام شود. این به ما حداکثر شصت ثانیه نوردهی می‌دهد."
    
  "آیا این برای خاموش کردن آن کافی است؟"
    
  درزوف پاسخ داد: "این حداقل باید تا حدی بر اساس نبردهای قبلی ما باشد. با این حال، زمان بهینه برای حمله زمانی است که هدف مستقیماً بالای سر باشد. با نزدیک شدن هدف به افق، اتمسفر ضخیم تر و پیچیده تر می شود و اپتیک لیزر نمی تواند این را با سرعت کافی جبران کند. بنابراین-"
    
  زویتین گفت: "پنجره بسیار بسیار کوچک است." "می فهمم ژنرال. خوب، ما باید هر کاری که می توانیم انجام دهیم تا مطمئن شویم که هواپیمای فضایی در آن مدار دوم باقی می ماند."
    
  مکث قابل توجهی وجود داشت. سپس درزوف که مشخصاً کاملاً مطمئن نیست که چه کاری می تواند انجام دهد، گفت: "اگر من می توانم به هر طریقی کمک کنم، آقا، لطفاً در تماس با من تردید نکنید."
    
  زویتین گفت: "من شما را در جریان خواهم گذاشت، ژنرال." اما در حال حاضر، شما می توانید در جنگ شرکت کنید. تکرار می کنم، شما مجاز به مبارزه هستید. مجوز کتبی از طریق ایمیل امن به دفتر مرکزی شما ارسال خواهد شد. اگر چیزی تغییر کرد به من اطلاع دهید. موفق باشید".
    
  "آقا، بخت و اقبال به شجاعت می بخشد. اگر با دشمن نبرد کنیم نمی‌توانیم ببازیم. خروج."
    
  به محض اینکه زویتین تلفن را قطع کرد، خدروف پرسید: "همه اینها چه معنی داشت، لئونید؟ چه اتفاقی می افتد؟ به خاطر فنار بود؟"
    
  زویتین پاسخ داد: "ما می خواهیم در فضا بحران ایجاد کنیم، الکساندرا." به سمت او برگشت، سپس انگشتان هر دو دستش را لای موهایش کشید، انگار که افکارش را کاملاً پاک کرده بود تا دوباره شروع کند. "آمریکایی ها فکر می کنند دسترسی نامحدود به فضا دارند - ما موانعی را به سمت آنها می اندازیم و ببینیم آنها چه می کنند. اگر جوزف گاردنر را بشناسم، و فکر می‌کنم می‌شناسم، فکر می‌کنم او نیروهای کیهانی افتخارآمیز مک‌لاناهان را ترمز می‌کند و به شدت به آنها ضربه می‌زند. او یکی از اعضای خودش را نابود می‌کرد تا مانع از دستیابی شخص دیگری به پیروزی شود که نمی‌توانست برای خودش ادعا کند."
    
  الکساندرا از روی تخت بلند شد و در مقابل او زانو زد. "آیا به این مرد اطمینان داری، لئونید؟"
    
  "مطمئنم که این مرد را فهمیدم."
    
  "در مورد ژنرال هایش چطور؟" - او به آرامی پرسید. "در مورد مک لانهان چطور؟"
    
  زویتین سرش را تکان داد و در سکوت به عدم اطمینان خود در مورد همین عامل اذعان کرد. او گفت: "سگ مهاجم آمریکایی بند بسته است و به نظر می رسد در این مرحله مجروح شده است." من نمی دانم چقدر می توانم انتظار داشته باشم که این افسار دوام بیاورد. ما باید گاردنر را تشویق کنیم که مک‌لاناهان را ناتوان کند... یا خودمان آماده باشیم." گوشی را برداشت. من را فوراً در خط تلفن به رئیس جمهور آمریکا گاردنر وصل کنید."
    
  "تو داری بازی خطرناکی انجام میدی، نه؟" - خدروف پرسید.
    
  زویتین در حالی که منتظر بود انگشتان دست چپش را لای موهایش فرو برد، گفت: "البته، الکساندرا. او احساس کرد که دستانش از سینه تا زیر کمرش می لغزد، به زودی لباس زیرش را کشید و سپس با دستان و دهانش او را نوازش کرد، و اگرچه صدای بوق و کلیک سیستم ارتباطی ماهواره ای را شنید و به سرعت تماس را به خط تلفن در واشنگتن منتقل کرد. ، او را متوقف نکرد. اما خطرات بسیار زیاد است. روسیه نمی تواند اجازه دهد آمریکایی ها ادعای سلطه داشته باشند. ما باید جلوی آنها را بگیریم و این بهترین شانس ما در حال حاضر است."
    
  تلاش‌های الکساندرا هم در ملایمت و هم از نظر فوریت به زودی افزایش یافت و زویتین امیدوار بود که گاردنر آنقدر مشغول باشد که به او اجازه دهد چند دقیقه دیگر را با او بگذراند. او که رئیس جمهور آمریکا را آنگونه که هست می شناخت، به خوبی می دانست که می تواند از این طریق حواسش پرت شود.
    
    
  در هواپیمای ONE بر فراز جنوب شرقی ایالات متحده
  در همان زمان
    
    
  پرزیدنت گاردنر در حالی که روی صندلی میز تازه پوشیده شده خود در مجموعه اجرایی سوار بر اولین هواپیمای نیروی هوایی در مسیر مجتمع ساحلی "کاخ سفید جنوبی" خود در نزدیکی سن پترزبورگ فلوریدا استراحت می کرد، سینه بسیار وسیع و پشت خوش فرم او را مطالعه کرد. یک نیروی هوایی زن. گروهبانی که به تازگی یک قوری قهوه و چند کراکر گندم به دفترش آورده بود. او می‌دانست که او می‌دانست که او را چک می‌کند، زیرا هر از چند گاهی به او نگاه می‌کرد و لبخندی ضعیف به او می‌زد. او یک روزنامه در بغل داشت، اما آنقدر خم شد که بدون توجه به آن نگاه کرد. بله، او فکر کرد، او عجله ای برای کنار گذاشتن وسایلش نداشت. لعنتی چه الاغی...
    
  درست زمانی که می خواست حرکتش را انجام دهد و از او دعوت کند تا آن جوانان و الاغ را روی میز بزرگش بیاورد، تلفن زنگ زد. او وسوسه شد که دکمه DND را فشار دهد، و پس از اتمام آخرین جلسه خود با کارکنان و حل شدن، به خود لعنت فرستاد که این کار را انجام نداده است، اما چیزی به او گفت که باید به این تماس پاسخ دهد. با اکراه گوشی را برداشت. "آره؟" - من پرسیدم.
    
  افسر ارتباطات پاسخ داد: "رئیس جمهور فدراسیون روسیه زویتین با شما در خط تلفن تماس می گیرد، آقا." "او می گوید این فوری است."
    
  دکمه قطع صدای گیرنده را نگه داشت، با صدای بلند ناله کرد، سپس به مهماندار چشمکی زد. "ده دقیقه دیگر با مواد تازه برگرد، باشه، گروهبان؟"
    
  او با اشتیاق پاسخ داد: بله قربان. او جلوی توجه ایستاد و قفسه سینه اش را به او نشاند، قبل از اینکه نگاهی شیطنت آمیز به او انداخت، به آرامی روی پاشنه خود چرخید و رفت.
    
  او می دانست که او را قلاب کرده است، وقتی دکمه را رها کرد با خوشحالی فکر کرد. او در حالی که دستش را به سمت سیگاری دراز کرد، گفت: "یک دقیقه به من سیگنال بدهید.
    
  "بله قربان."
    
  لعنتی گاردنر زیر لب فحش داد حالا زویتین چی میخواد؟ او زنگ را فشار داد تا رئیس ستاد خود، والتر کوردوس را صدا کند. او فکر کرد که می‌خواست سیاستی را که با پاسخ دادن فوری به تماس‌های زویتین برقرار کرده بود، تجدید نظر کند - تقریباً هر روز با او شروع به صحبت کرد. نود و نیم ثانیه بعد، یک سیگار: "او را وصل کن، علامت می‌دهد" و سیگار را خاموش کرد.
    
  "بله، آقای رئیس جمهور." لحظه ای بعد: "رئیس جمهور زویتین در خط، امنیت، آقا."
    
  "متشکرم، سیگنال می دهد. لئونید، این جو گاردنر است. حال شما چطور است؟"
    
  زویتین با لحنی نه چندان دلپذیر پاسخ داد: "من خوبم، جو". "اما من نگران هستم، مرد، واقعاً نگران هستم. من فکر می‌کردم که به توافق رسیده‌ایم."
    
  گاردنر به خود یادآوری کرد که هنگام صحبت با این مرد مراقب باشد - او چنان آمریکایی به نظر می رسید که می توانست با یکی از نمایندگان کنگره کالیفرنیا یا یکی از رهبران اتحادیه در ایندیانا صحبت کند. "در مورد چی حرف میزنی لئونید؟" رئیس ستاد به دفتر رئیس جمهور رفت، تلفن داخلی قطع شده را برداشت تا بتواند گوش دهد و رایانه خود را روشن کرد تا در صورت لزوم یادداشت برداری کند و دستور صادر کند.
    
  زویتین گفت: "فکر می‌کردم توافق کرده‌ایم که هر زمان که شما هواپیماهای فضایی سرنشین‌دار را به‌ویژه به ایران پرواز کنید، به ما اطلاع داده شود. "این واقعا نگران کننده است، جو. من سخت تلاش می کنم تا اوضاع خاورمیانه را خنثی کنم و تندروهای دولت خود را در صف نگه دارم، اما فعالیت های شما با نریان سیاه فقط به این کار کمک می کند:
    
  گاردنر حرف او را قطع کرد: "صبر کن، لئونید، صبر کن." "من نمی دانم در مورد چه چیزی صحبت می کنید. ماموریت های نریان سیاه چیست؟"
    
  "بیا جو، فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم آن را ببینیم؟" به نظر شما نامرئی است؟
    
  "آیا یکی از هواپیماهای فضایی بر فراز گرینلند پرواز می کند؟"
    
  زویتین گفت: "جو، با توجه به سیستم های نظارت و ردیابی فضایی ما، اکنون در جنوب غربی چین است. "بیا، جو، می دانم که نمی توانی در مورد ماموریت های نظامی مخفی فعلی صحبت کنی، اما حدس زدن اینکه آنها قرار است چه کاری انجام دهند، سخت نیست، حتی اگر هواپیمای فضایی نریان سیاه باشد. مکانیک مداری به اندازه طلوع و غروب خورشید قابل پیش بینی است.
    
  "لئونید، من -"
    
  زویتین ادامه داد: "من می دانم که شما نمی توانید چیزی را تأیید یا رد کنید - مجبور نیستید، زیرا ما می دانیم که قرار است چه اتفاقی بیفتد." بدیهی است که در مدار بعدی، حدود نود دقیقه دیگر، مستقیماً بر فراز ایران خواهد بود. ما انتظار داریم که در حدود چهل و پنج دقیقه مانورهای خارج از مدار را آغاز کند، که با فعال شدن موتورهای جوی و کنترل پرواز آن را مستقیماً بر فراز دریای خزر خواهد برد. ظاهرا تو ماموریت ایران هستی جو. من فکر می‌کردم که ما یک توافق داریم: دست از ایران بردارید در حالی که ما به دنبال راه‌حل دیپلماتیک برای کودتای نظامی و ترور مقامات منتخب ایرانی هستیم."
    
  صبر کن، لئونید. یه لحظه." گاردنر دکمه بی صدا را فشار داد. او دستور داد: "کنراد را به اینجا بیاورید"، اما کوردوس قبلاً دکمه تماس با مشاور امنیت ملی را فشار داده بود. گاردنر دکمه بی صدا را آزاد کرد. "لئونید، حق با شماست، من نمی توانم در مورد هیچ عملیات فعلی صحبت کنم. فقط باید..."
    
  "جو، من برای بحث در مورد چیزی زنگ نمی زنم. من به شما اشاره می‌کنم که ما می‌توانیم یکی از هواپیماهای فضایی شما را در حال حاضر به وضوح در مدار ببینیم، و اصلاً نمی‌دانستیم که می‌خواهید آن را پرتاب کنید. بعد از همه چیزهایی که در چند هفته گذشته بحث کردیم، نمی توانم باور کنم که شما این کار را با من انجام دهید. وقتی آنها متوجه این موضوع شوند، کابینه من و دوما فکر می کنند که من فریب خورده ام و از من می خواهند که اقدامی انجام دهم، در غیر این صورت همه حمایت های خود را از تلاش های مشترک و نزدیکی که ماه ها طول کشیده است را از دست خواهم داد. تو فرش را از زیر من بیرون کشیدی، جو.
    
  رئیس جمهور به دروغ گفت: "لئونید، من یک جلسه مهم دارم و باید ابتدا کاری را که انجام می دهم تمام کنم." در جریان. من به شما اطمینان می دهم که ما هیچ اقدامی علیه روسیه در هیچ کجا انجام نمی دهیم.
    
  "علیه روسیه؟" این به نظر می رسد یک کار دوگانه نگران کننده است، جو. چه مفهومی داره؟ آیا شما عملیاتی را علیه شخص دیگری شروع می کنید؟"
    
  "لئونید، اجازه دهید میز کارم را خالی کنم و این جلسه توجیهی را تمام کنم، و من شما را به سرعت در جریان خواهم گذاشت. من خواهم-"
    
  زویتین اصرار داشت: "فکر می‌کردم توافقی داریم، جو: فقط پروازهای ضروری تا زمانی که معاهده‌ای بر پروازهای فضایی نظامی داشته باشیم." تا آنجا که ما می توانیم بگوییم، هواپیمای فضایی قرار نیست به ایستگاه فضایی بپیوندد، بنابراین این یک ماموریت لجستیکی نیست. من می دانم که اوضاع در ایران و عراق بد است، اما به اندازه ای بد است که با پرتاب سیاه نر باعث ترس گسترده ای شود؟ من فکر نمی کنم. این یک فاجعه کامل است، جو. من توسط دوما و ژنرال ها نابود خواهم شد."
    
  نترس، لئونید. یک توضیح منطقی و کاملاً بی ضرر وجود دارد. به محض اینکه بتوانم با شما تماس خواهم گرفت و...
    
  زویتین گفت: "جو، بهتر است با من روراست باشی، در غیر این صورت من نمی توانم رهبران مخالف و برخی از ژنرال های قدرتمندتر را مهار کنم - همه آنها با همان روحیه توضیح و پاسخ قاطع را طلب خواهند کرد." اگر نتوانم پاسخی قابل قبول به آنها بدهم، خودشان شروع به جستجوی آن خواهند کرد. شما می دانید که من در اینجا به یک نخ آویزان هستم. من به همکاری شما نیاز دارم، وگرنه همه چیزهایی که برای آن کار کرده ایم از بین می رود."
    
  گاردنر گفت: "لئونید، فوراً با شما تماس خواهم گرفت. "اما من به شما اطمینان می دهم، به افتخار خود قسم می خورم که هیچ اتفاقی نمی افتد. مطلقا هیچ چیزی ".
    
  بنابراین سفرا و ناظران ما در تهران نباید نگران برخورد یک موشک مافوق صوت دیگر به سقف باشند؟
    
  "حتی در مورد آن شوخی نکن، لئونید. اتفاق نخواهد افتاد. من با شما تماس خواهم گرفت". تلفن را با بی حوصلگی قطع کرد و سپس دانه های عرق لب بالاییش را پاک کرد. "والتر!" - او فریاد زد. "کدوم گوری هستی؟ کنراد کجاست؟"
    
  دو مشاور چند لحظه بعد وارد دفتر اجرایی شدند. کنراد کارلایل، مشاور امنیت ملی، گفت: "متاسفم، آقای رئیس، اما من در حال دانلود آخرین گزارش وضعیت فضاپیما از فرماندهی استراتژیک بودم. "این باید روی رایانه شما باشد." او به رایانه روی میز رئیس جمهور دسترسی پیدا کرد، فضای ذخیره فایل امن را باز کرد و به سرعت محتویات را اسکن کرد. "خوب، همین جاست... بله، ژنرال کانن، فرمانده فرماندهی استراتژیک ایالات متحده، حدود چهار ساعت پیش مجوز پرتاب هواپیمای فضایی را صادر کرد و این مأموریت توسط وزیر ترنر تایید شد."
    
  "چرا در این مورد به من اطلاع داده نشد؟"
    
  کارلایل گفت: "ماموریت به عنوان "روال" توصیف شده است. خدمه دو، سه مسافر، شش گردش به دور زمین و بازگشت به پایگاه هوایی الیوت، کل مدت پرواز ده ساعت.
    
  "این چیه، یه شادی لعنتی؟ این مسافران چه کسانی هستند؟ من فقط ماموریت های اصلی را سفارش دادم! چه خبره لعنتی؟ فکر می کردم همه هواپیماهای فضایی را فرود آورده ام."
    
  کارلایل و کوردوس عبارات متحیرانه ای با هم رد و بدل کردند. کارلایل ضعیف پاسخ داد: "من... من از دستور زمینگیر شدن هواپیمای فضایی آگاه نیستم، قربان." "شما بمب افکن های SKYSTREAKE را از گشت هایشان به یاد آوردید، اما ماموریت فضایی را نه..."
    
  گاردنر گفت: "من با زویتین، کنراد قرارداد داشتم: دیگر هیچ پرتابی از هواپیماهای فضایی بدون اطلاع قبلی او انجام نمی شود." او در مورد پرتاب دیوانه می شود، و من هم همینطور!
    
  پیشانی کارلایل درهم رفت و دهانش با گیجی باز و بسته شد. او در نهایت گفت: "متأسفم، جو، اما من از توافقی که با زویتین بسته‌ایم برای اطلاع دادن به او در مورد هواپیماهای فضایی اطلاعی ندارم." او می‌گوید: "می‌دانم که او این خواسته را داشته است - او در سراسر رسانه‌های جهان در مورد اینکه چگونه هواپیماهای فضایی خطری برای صلح و امنیت جهانی هستند به‌خاطر اینکه ممکن است آنها را با یک ICBM اشتباه بگیرند، فریاد می‌زند و او می‌خواهد قبل از پرتاب یکی از آنها به او اطلاع دهیم. اما هیچ توافق رسمی در مورد -
    
  "آیا من به کانن نگفتم که مطمئن شود این هواپیماهای فضایی و هر سلاح فضایی وارد حریم هوایی مستقل نمی‌شوند، حتی اگر این به معنای رها کردن آنها روی زمین باشد؟" رئیس جمهور رعد و برق زد. آنها باید همیشه خارج از حریم هوایی هر کشوری بمانند. مگر من این دستور را ندادم؟"
    
  کوردوس پاسخ داد: "خب... بله قربان، من معتقدم که شما این کار را کردید." اما هواپیماهای فضایی می توانند به راحتی بر فراز حریم هوایی کشور پرواز کنند. آنها می توانند -"
    
  "چگونه می توانند این کار را انجام دهند؟" - از رئیس جمهور پرسید. ما فضای هوایی از سطح تا بی نهایت محدود داریم. حریم هوایی مستقل، همه حریم هوایی بر فراز یک ملت است."
    
  کارلایل به رئیس جمهور یادآور شد: "آقا، همانطور که قبلاً گفتیم، طبق معاهده فضای ماورای جو، هیچ کشوری نمی‌تواند دسترسی یا سفر به فضا را محدود کند. از نظر قانونی، فضا از صد کیلومتری سطح زمین شروع می شود. یک هواپیمای فضایی می‌تواند به سرعت به فضا برود در حالی که بر فراز کشورهای دوست، اقیانوس باز یا یخ بسته می‌شود، و زمانی که به آنجا رسید، می‌تواند بدون نقض حریم هوایی مستقل کسی پرواز کند. آنها این کار را می کنند -"
    
  "من به آنچه که معاهده چهل ساله منسوخ شده می گوید، فکر نمی کنم!" - رئیس جمهور رعد و برق زد. ما ماه‌هاست که با زویتین و سازمان ملل درگیر بحث‌هایی بوده‌ایم تا راهی برای کاهش نگرانی‌های بسیاری در سراسر جهان در مورد عملکرد هواپیماها و ایستگاه‌های فضایی، بدون محدود کردن دسترسی خود به فضا یا افشاگری ارائه کنیم. اطلاعات طبقه بندی شده. تا زمانی که به چیزی رسیدیم، من به صراحت گفتم که نمی‌خواهم هواپیماهای فضایی در اطراف پرواز کنند و مردم را بی جهت عصبی و در مذاکرات مداخله کنند. فقط مأموریت های مهم، و این به معنای تأمین مجدد و اضطرارهای ملی بود - من باید شخصاً همه مأموریت های دیگر را تأیید می کردم. آیا من اشتباه می کنم یا اخیراً هیچ پرواز فضایی دیگری را تأیید نکرده ام؟
    
  "آقا، ژنرال کانن باید این مهم را به اندازه کافی برای شروع این پرواز بدون..."
    
  "بدون تایید من؟ آیا او فکر می کند که می تواند بدون اجازه کسی به فضا پرواز کند؟ اورژانس کجاست؟ آیا هواپیمای فضایی قرار است به ایستگاه فضایی بپیوندد؟ سه مسافر چه کسانی هستند؟ اصلا میدونی؟"
    
  کارلایل در حالی که تلفن را برمی داشت گفت: "با ژنرال کانن، قربان تماس خواهم گرفت." "من تمام جزئیات را فوراً متوجه خواهم شد."
    
  "این یک کابوس لعنتی است! دارد از کنترل خارج میشود!" - رئیس جمهور رعد و برق زد. من می‌خواهم بدانم چه کسی مسئول این کار است و می‌خواهم الاغش بیرون برود! صدای من را می شنوی؟ مگر اینکه جنگ اعلام شود یا بیگانگان حمله کنند، من می خواهم هر کسی که مسئول این مزخرفات است کنسرو شود! من خودم می خواهم با کانن صحبت کنم!"
    
  کارلایل در حالی که منتظر بود دستش را روی تلفن گذاشت و گفت: "آقا، من پیشنهاد می کنم با ژنرال کانن صحبت کنیم. از این به اندازه کافی بمانید. اگر این فقط یک پرواز آموزشی یا چیزی است، نمی خواهید به عنوان چتربازی در نظر گرفته شوید، به خصوص پس از صحبت با رئیس جمهور روسیه."
    
  رئیس جمهور گفت: "این جدی است، کنراد، و من می خواهم برای ژنرال هایم روشن کنم که می خواهم این هواپیماهای فضایی به شدت کنترل شوند."
    
  "مطمئنی که اینطوری میخوای باهاش رفتار کنی جو؟" کوردوس با صدایی آرام پرسید. "دستیابی به وزیر سابق ترنر برای تحقیر یک ژنرال چهار ستاره، سلیقه ای نیست. اگر می‌خواهید کسی را شکست دهید، ترنر را انتخاب کنید - او آخرین مقام در پرتاب هواپیمای فضایی بود.
    
  رئیس جمهور با عصبانیت گفت: "اوه، من هم نظر خود را به ترنر می گویم، شما می توانید روی آن شرط بندی کنید، اما کانن و آن مرد سه ستاره دیگر -"
    
  "سپهبد بکمن، فرمانده، CENTAF."
    
  "مهم نیست. کانن و بکمن بر سر ایده نیروی دفاع فضایی مک‌لاناهان بیش از حد سخت و طولانی با من جنگیدند، و زمان آن فرا رسیده است که آنها را به مسیر اصلی بازگردانیم - یا بهتر است از شر آنها خلاص شویم. آنها آخرین افراد اعتماد مغز مارتیندیل پنتاگون هستند و به مواد فضایی نیاز دارند زیرا امپراتوری های آنها را تقویت می کند.
    
  کوردوس گفت: "اگر می خواهید آنها بروند، ما از شر آنها خلاص خواهیم شد - همه آنها به رضایت فرمانده کل خدمت می کنند." اما آنها هنوز هم ژنرال های بسیار قدرتمند و محبوبی هستند، به ویژه در میان نمایندگان کنگره که از برنامه فضایی حمایت می کنند. آنها ممکن است در حالی که یونیفورم خود را می پوشند، برنامه ها و برنامه های خود را پیش ببرند، اما به عنوان ژنرال های بازنشسته ننگین و ناراضی، آشکارا و شخصاً به شما حمله خواهند کرد. به آنها دلیل نده."
    
  رئیس جمهور با حرارت گفت: "من می دانم که بازی چگونه انجام می شود، والتر - جهنم، من بیشتر قوانین را رعایت کردم." "من از ژنرال ها نمی ترسم، و لازم نیست نگران نوک پاهای آنها باشم - من فرمانده کل لعنتی هستم. بلافاصله ترنر را به خط وصل کنید. دست دراز کرد و گوشی را از دستان مشاور امنیت ملی ربود. سیگنال‌ها، چه اتفاقی می‌افتد؟ کانن کجاست؟
    
  "آقا آماده باش، او باید هر لحظه در تماس باشد." چند لحظه بعد: "اسلحه اینجاست، امن است."
    
  ژنرال کانن، این رئیس جمهور است. چرا اجازه دادی این هواپیما بدون اجازه من بلند شود؟"
    
  کانن متحیر شروع کرد: "اوه... ظهر بخیر قربان." همانطور که به وزیر دفاع توضیح دادم، آقا، این یک پرواز موقعیت یابی است تنها زمانی که ما منتظر تایید نهایی برای انجام ماموریت در داخل ایران هستیم. با یک فضاپیما در مدار، اگر تاییدیه بگیریم، به راحتی می‌توان خدمه‌ای را وارد کرد، کارشان را انجام داد و دوباره آنها را بیرون برد. اگر این تایید نمی شد، بازگرداندن آنها به پایگاه به همین راحتی بود."
    
  من به طور خاص دستور داده ام که هیچ هواپیمای فضایی بدون اجازه من از مرزهای خارجی عبور نکند."
    
  "آقا، همانطور که می دانید، هنگامی که هواپیمای فضایی از آستانه شصت مایلی بالاتر رفت، ..."
    
  "این مزخرفات را در مورد پیمان فضایی به من ندهید!" رعد و برق رئیس جمهور. "آیا باید آن را برای شما هجی کنم؟ من هواپیماهای فضایی را در مدار نمی‌خواهم مگر اینکه برای پشتیبانی از ایستگاه فضایی باشد یا در شرایط اضطراری باشد، و اگر اضطراری است بهتر است لعنتی جدی باشید! بقیه جهان فکر می کنند ما آماده می شویم تا از فضا حملاتی را انجام دهیم ... که ظاهراً دقیقاً همان چیزی است که شما پشت سر من برنامه ریزی می کنید! "
    
  کانن پاسخ داد: "من چیزی را از کسی پنهان نمی کنم، قربان." "بدون دستور برعکس، من هواپیماهای فضایی را به صلاحدید خودم با دستورات اکید به فضا پرتاب کردم که هیچ کس نباید از هیچ حریم هوایی مستقل عبور کند. این دستور کلی من از وزیر دفاع است. این دستورات به طور کامل رعایت شد."
    
  رئیس جمهور گفت: "خب، من اختیارات شما را لغو می کنم، ژنرال." از این پس، تمام حرکات هر فضاپیما قبل از اعدام به اجازه صریح من نیاز دارد. آیا من خودم را روشن می کنم، ژنرال؟ بهتر است حتی یک موش را بدون اجازه من به فضا نفرستید!"
    
  کانن گفت: "می فهمم قربان، اما من این روش را توصیه نمی کنم."
    
  "در باره؟ چرا که نه؟"
    
  کانن گفت: "آقا، حفظ این سطح از کنترل بر هر دارایی نظامی خطرناک و هدر دهنده است، اما برای سیستم های پرتاب فضایی مهم تر است." یگان‌های نظامی برای اثربخشی به یک فرمانده نیاز دارند و آن فرمانده باید یک فرمانده تئاتر با دسترسی فوری و دائمی به اطلاعات میدانی باشد. هواپیماهای فضایی و همه سیستم‌های پرتاب فضایی ما برای حداکثر سرعت و انعطاف‌پذیری طراحی شده‌اند و در مواقع اضطراری اگر قدرت نهایی در اختیار واشنگتن باقی بماند، هر دو را از دست خواهند داد. من اکیداً توصیه می کنم که فرماندهی عملیاتی این سیستم ها را نپذیرید. اگر از تصمیمات من ناراضی هستید، قربان، پس اجازه دهید به شما یادآوری کنم که می توانید من را اخراج کنید و فرمانده سالن دیگری را برای کنترل هواپیماهای فضایی و سایر سیستم های پرتاب منصوب کنید.
    
  گاردنر گفت: ژنرال من به خوبی از اختیاراتم آگاهم. "تصمیم من پابرجاست."
    
  "بله قربان."
    
  "پس، لعنتی در این هواپیمای فضایی کیست و چرا من در مورد این ماموریت مطلع نشدم؟"
    
  کانن بدون لحن پاسخ داد: "آقا، به همراه دو نفر از خدمه پرواز، سه نفر از بخش عملیات زمینی نیروی هوایی ژنرال مک لاناهان در هواپیمای فضایی هستند."
    
  رئیس جمهور تف کرد: "مک لاناهان؟ باید می دانستم." "این یارو تعریف یک توپ شل است! او چه کار می کرد؟ چرا او می‌خواست آن هواپیمای فضایی را پرتاب کند؟"
    
  آنها از قبل در مدار قرار گرفتند و منتظر تایید یک مأموریت شناسایی و بازدارنده در داخل ایران بودند.
    
  "از پیش تعیین شده"؟ یعنی بدون اجازه من یک هواپیمای فضایی و سه کماندویی را بر فراز ایران فرستادی؟ تنها بر اساس شما؟"
    
  کانن با عصبانیت گفت: "من این اختیار را دارم که در هر نقطه از جهان نیروها را برای پشتیبانی از دستورات ثابت خود و انجام وظایف فرماندهی خود بیان کنم و مستقر کنم." به هواپیماهای فضایی به طور مشخص دستور داده شد که بدون مجوز وارد حریم هوایی خارجی نشوند و آنها به طور کامل این دستور را رعایت کردند. اگر مجوز ادامه طرح خود را دریافت نکنند، دستور بازگشت به پایگاه داده می شود."
    
  ژنرال اینها چه نوع مزخرفی است؟ این همان هواپیمای فضایی است که ما در مورد آن صحبت می‌کنیم-فکر می‌کنم مملو از روبات‌های مسلح مک‌لاناهان، درست است؟"
    
  کانن که در تلاش بود خشم و ناامیدی خود را مهار کند، گفت: "این مزخرف نیست، قربان - این فرمان و تمام دستورات اصلی تئاتر معمولاً اینگونه عمل می کنند." گاردنر به خاطر خدا وزیر سابق نیروی دریایی و دفاع بود - او این را بهتر از هرکسی می دانست...! همانطور که می دانید، قربان، من دستور می دهم هر روز هزاران زن و مرد در سرتاسر جهان، هم برای پشتیبانی از عملیات های روزمره و هم برای آماده شدن برای مأموریت های اضطراری، مقدمه و اعزام شوند. همه آنها در چارچوب دستورات ثابت، دکترین رویه ای و محدودیت های قانونی عمل می کنند. تا زمانی که من دستور اجرا را مستقیم ندهم، یک ذره عقب نشینی نمی کنند و تا زمانی که من از فرماندهی ملی - از شما یا وزیر دفاع - چراغ سبز نگیرم، این دستور داده نخواهد شد. فرقی نمی‌کند در مورد یک هواپیمای فضایی و پنج پرسنل صحبت کنیم یا یک گروه جنگی ناو هواپیمابر با بیست کشتی، هفتاد هواپیما و ده هزار نفر."
    
  رئیس جمهور گفت: "به نظر می رسد شما معتقدید که هواپیماهای فضایی فقط هواپیماهای اسباب بازی کوچک بادگیر هستند که هیچ کس متوجه آنها نمی شود یا به آنها اهمیت نمی دهد." ممکن است فکر کنید فرستادن یک هواپیمای فضایی بر فراز ایران یا یک گروه جنگی ناو هواپیمابر در سواحل کسی امری عادی است، اما من به شما اطمینان می‌دهم که تمام دنیا از آنها می‌ترسند. جنگ ها با نیروهای بسیار کوچکتر آغاز شد. بدیهی است که نگرش شما نسبت به سیستم های تسلیحاتی تحت فرمان شما باید تغییر کند، ژنرال، و منظور من اکنون است. کانن هیچ پاسخی دریافت نکرد. "کدام اعضای نیروی جنگی مک‌لاناهان در کشتی هستند؟"
    
  "دو مرد قلع چوب و یکی از CID، قربان."
    
  اوه خدای من... این تیم شناسایی نیست، این یک تیم ضربه لعنتی است! آنها می توانند کل یک گروهان پیاده نظام را در اختیار بگیرند! به چی فکر می کردی ژنرال؟ آیا واقعا فکر می کردید مک لاناهان قرار است این همه راه را با آن قدرت ها پرواز کند و از آنها استفاده نکند؟ لعنتی قرار بود ربات های مک لاناهان در ایران چه کنند؟
    
  کانن گفت: "سنسورها فعالیت غیرمعمول و مشکوکی را در یک پایگاه هوایی دورافتاده در بزرگراهی در شرق ایران شناسایی کردند که قبلاً توسط سپاه پاسداران ایران استفاده می شد. ژنرال مک‌لاناهان معتقد است که این پایگاه به‌طور مخفیانه توسط ایرانی‌ها یا روس‌ها بازگشایی می‌شود. تصاویر ماهواره‌ای او نمی‌تواند تصاویر دقیقی به او بدهد که بتوان مطمئن شد، بنابراین او درخواست اعزام یک تیم رزمی سه نفره برای بازرسی و در صورت لزوم تخریب پایگاه را داده است."
    
  "پایه را نابود کنم؟" رعد و برق رئیس جمهور، با عصبانیت تلفن را در کف دست باز خود انداخت. خدای من، او به مک‌لاناهان اجازه داد تا یک هواپیمای فضایی مسلح بر فراز ایران بفرستد تا یک پایگاه نظامی را نابود کند و من از آن خبر نداشتم؟ آیا او عاقل است؟ او تلفن را برداشت: "و ژنرال، پس از شروع جنگ جهانی چهارم، چه زمانی می خواهید به دیگران درباره نقشه کوچک مک لاناهان بگویید؟"
    
  کانن در پاسخ گفت: "برنامه مک‌لاناهان اینجا در فرماندهی استراتژیک به ما اطلاع داده شده است، و ستاد عملیات من در حال بررسی آن است و توصیه‌ای به وزیر دفاع خواهد کرد." هر لحظه باید تصمیم بگیریم...
    
  رئیس جمهور گفت: "هم اکنون برای شما تصمیم خواهم گرفت، ژنرال: من می خواهم این هواپیمای فضایی هر چه زودتر در پایگاه اصلی آنها فرود بیاید." "تو منو درک میکنی؟ من نمی‌خواهم این کماندوها مستقر شوند یا این هواپیمای فضایی در جایی به جز نوادا یا هرجایی که جهنمی است فرود بیاید، مگر اینکه یک وضعیت اضطراری مرگ یا زندگی باشد. و من نمی‌خواهم چیزی برای پرتاب کردن، پرتاب کردن یا ترک این فضاپیما که بتوان آن را حمله به کسی تلقی کرد... هیچ چیز. ژنرال کانن، آیا من خودم را کاملاً روشن می کنم؟"
    
  "بله قربان."
    
  "و اگر این هواپیمای فضایی از یک مرز سیاسی در هر نقطه از سیاره زیر آن حد لعنتی شصت مایلی ارتفاع عبور کند، شما ستاره های خود را از دست خواهید داد، ژنرال کانن... همه آنها!" رئیس جمهور با حرارت ادامه داد. ژنرال، شما از اختیارات خود فراتر رفتید، و مطمئناً امیدوارم که مجبور نباشم بقیه دوره اول ریاست جمهوری خود را به توضیح، تصحیح و عذرخواهی برای این شکست بزرگ بگذرانم. حالا دست به کار شو."
    
  رئیس‌جمهور تلفن را قطع کرد، سپس در حالی که از عصبانیت غرق می‌کرد روی صندلی نشست. بعد از چند لحظه غر زدن با خودش، پارس کرد: "می‌خواهم اسلحه خاموش شود."
    
  کارلایل مشاور امنیت ملی گفت: "آقا، از نظر فنی او این اختیار را دارد که دارایی های خود را در حین انجام وظایف معمولی به هر جایی منتقل کند." برای عملیات روزانه نیازی به مجوز دفتر دفاع ملی - از طرف شما یا وزیر دفاع - ندارد.
    
  اما ما معمولا قبل از جابجایی هر گونه سیستم تسلیحاتی که ممکن است با حمله اشتباه گرفته شود، به روس ها می گوییم، درست است؟
    
  کارلایل گفت: "بله، قربان، این همیشه یک اقدام احتیاطی منطقی است." اما اگر فرمانده تئاتر برای آماده شدن برای یک ماموریت واقعی نیاز داشت دارایی های خود را در موقعیت مکانی قرار دهد، ما مجبور نیستیم چیزی به روس ها بگوییم. ما حتی مجبور نیستیم به آنها دروغ بگوییم و به آنها بگوییم که این یک مأموریت آموزشی یا هر چیز دیگری است."
    
  رئیس ستاد کوردوس گفت: "بخشی از مشکل این هواپیماهای فضایی، کنراد، این است که آنها خیلی سریع حرکت می کنند." حتی اگر این یک ماموریت معمولی بود، آنها در یک چشم به هم زدن در سراسر جهان پراکنده شدند. ما باید کنترل های شدیدتری روی این افراد داشته باشیم."
    
  رئیس‌جمهور گفت: "اگر کانن قصد داشت چیزی مهم باشد، باید قبل از پرتاب این هواپیمای فضایی به من یا ترنر می‌گفت. والتر درست می‌گوید: این هواپیماهای فضایی بسیار سریع و خطرناک‌تر از آن هستند که به سادگی آنها را در هر زمانی پرتاب کنند، حتی برای یک مأموریت کاملاً صلح‌آمیز، بی‌ضرر و معمولی - که مطمئناً اینطور نبود. اما فکر کردم برای همه روشن کردم که نمی‌خواهم هواپیماهای فضایی بالا بروند مگر اینکه در شرایط اضطراری یا جنگی باشد. آیا در این مورد اشتباه می کنم؟"
    
  "نه، قربان، اما ظاهراً ژنرال کانن فکر می‌کرد که این یک نشانه بسیار جدی است، زیرا او خیلی سریع عمل کرد. او-"
    
  رئیس جمهور تاکید کرد: "مهم نیست. روس‌ها او را شناسایی کرده‌اند و من مطمئن هستم که ایرانی‌ها، ترکمن‌ها و نیمی از جاسوسان خاورمیانه را با رادیو می‌فرستند تا مراقب نیروهای جنگی باشند. کنسرت شکست خورد. روس‌ها دیوانه می‌شوند و سازمان ملل متحد، متحدان ما، رسانه‌ها و مردم آمریکا نیز با شنیدن این موضوع دیوانه خواهند شد.
    
  کوردوس افزود: "این احتمال وجود دارد که هر لحظه اتفاق بیفتد، زیرا می‌دانیم که زویتین در حال اجراست و اطلاعات خود را در اختیار مطبوعات اروپایی قرار می‌دهد که مشتاق هستند ما را در مورد بی‌اهمیت‌ترین موضوع توبیخ کنند. برای چیزی به این بزرگی، آنها یک روز عالی خواهند داشت. تا یک ماه آینده ما را زنده کباب می کنند."
    
  رئیس‌جمهور در حالی که سیگار دیگری روشن می‌کرد، با خستگی گفت: "درست زمانی که اوضاع شروع به آرام شدن کرد، کانن، بکمن و به‌ویژه مک‌لاناهان توانستند دوباره همه چیز را بهم بریزند."
    
  جو رئیس ستاد کل نیروهای مسلح گفت: "هواپیمای فضایی قبل از اینکه مطبوعات در مورد آن صحبت کنند، روی زمین خواهد بود، و ما به سادگی از تایید یا تکذیب هر یک از ادعاهای روسیه خودداری می کنیم." این چیز به زودی منقرض خواهد شد."
    
  گاردنر گفت: "این بهتر خواهد بود." اما در هر صورت، کنراد، من می‌خواهم هواپیماهای فضایی تا اطلاع ثانوی زمینگیر شوند. من می خواهم همه آنها در جای خود بمانند. نه آموزش، نه ماموریت های به اصطلاح روتین، نه هیچ چیز." او به اطراف اتاق نگاه کرد و در حالی که صدایش را به اندازه ای بلند کرد که عصبانیت خود را نشان دهد و اجازه دهد هر کسی بیرون اتاق بشنود، پرسید: "آیا این به اندازه کافی برای همه واضح است؟ دیگر از ماموریت های غیرمجاز خبری نیست! آنها روی زمین می مانند و تمام!" گروهی از پاسخ‌های خفه‌شده "بله، آقای رئیس‌جمهور" دنبال شد.
    
  رئیس جمهور افزود: "دقیقاً متوجه شوید که این هواپیمای فضایی چه زمانی روی زمین خواهد بود تا من بتوانم قبل از اینکه کسی استیضاح کند یا الاغ او را بکشد، زویتین را مطلع کنم." و از مدارک پرواز دریابید که چه زمانی مک‌لانهان می‌تواند این ایستگاه فضایی را ترک کند و به زمین بازگردد تا من هم بتوانم الاغ او را شلیک کنم." کشش عمیقی از سیگارش بیرون کشید، آن را بیرون کشید، سپس دستش را به سمت لیوان خالی قهوه اش برد. و وقتی رفتی، از آن مهماندار بخواه که چیز داغی برایم بیاورد."
    
    
  فصل ششم
    
    
  غلبه بر احساسات دشوار است و ارضای آنها غیرممکن است.
    
    - مارگریت د لا سابلیره
    
    
    
    بر در هیئت مدیره COSMOPLAN XR-A9 BLACK STALLION
    در همان زمان
    
    
  سرگرد جیم ترانووا اعلام کرد: "دو دقیقه تا آغاز ورود مجدد، خدمه." "شمارش معکوس شروع شده است. اولین شمارش معکوس نگه داشتن خودکار پس از یک دقیقه. وقتی چک لیست شما کامل شد به من اطلاع دهید."
    
  مکومبر پاسخ داد: "S-One، متوجه شدم."
    
  "حالت چطوره، زیپر؟" - از ترانووا پرسید.
    
  مکومبر پاسخ داد: "به لطف مقدار زیادی اکسیژن تمیز، کمی مراقبه ماورایی، کنار گذاشتن چک لیست های الکترونیکی وسواس گونه، و روال خسته کننده انجام چک لیست های لعنتی بیشتر، احساس بسیار خوبی دارم. "کاش این چیز ویندوز داشت."
    
  "من آن را در لیست سطلی قرار خواهم داد، اما به این زودی روی آن حساب نکنید."
    
  فرنسی مولن گفت: "بسیار چشمگیر است، بچه ها. این یازدهمین پرواز من در مدار است و هرگز از آن خسته نمی شوم.
    
  کریس وال غرغر کرد: "بعد از اولین پیچ تقریباً یکسان به نظر می رسد. من سه بار به ایستگاه رفته‌ام و احساس می‌کنم که روی یک برج تلویزیونی واقعاً بلند ایستاده‌ای و به پایین نگاه می‌کنی."
    
  مولن گفت: "فقط یک گروهبان ارشد می تواند چنین منظره ای را به حداقل برساند. "باخ بخواهید چند شب را در ایستگاه بگذرانید. تعداد زیادی کارت داده برای دوربین خود بیاورید. خیلی باحاله متوجه خواهید شد که در تمام ساعات شب از خواب بیدار می‌شوید و برای گرفتن عکس، زمان‌های روز را در پنجره برنامه‌ریزی می‌کنید."
    
  مکومبر با خشکی گفت: "من خیلی به آن شک دارم. او یک بوق اعلان از طریق کلاه خود دریافت کرد. "بچه ها، من در حال دریافت اطلاعات دیگری از NIRTSats هستم." NIRTSats یا Need It Right This Second ماهواره‌های کوچکی بودند که بزرگ‌تر از یک یخچال نبودند و برای انجام یک مأموریت خاص مانند نظارت یا رله ارتباطات از مدار پایین زمین طراحی شدند. از آنجایی که ماهواره های NIRTSAT کوچکتر بودند، پیشرانه کمتری برای موتورهای موقعیت یابی داشتند و به طور قابل ملاحظه ای حفاظت کمتری در برابر تشعشعات خورشیدی داشتند، ماهواره های NIRTSAT برای مدت زمان بسیار کوتاهی، معمولاً کمتر از یک ماه، در مدار باقی ماندند. آنها از هواپیما در بوسترهای مداری پرتاب شدند یا از هواپیماهای فضایی Black Stallion به مدار پرتاب شدند. یک صورت فلکی متشکل از چهار تا شش ماهواره NIRTSAT به مداری غیرعادی پرتاب شده است که برای پوشش حداکثری ایران طراحی شده است و از زمان شروع کودتای نظامی چندین بار بر فراز تهران و پایگاه های نظامی بزرگ در سراسر کشور عبور کرده است. "چک‌لیست‌هایتان را تمام کنید و اجازه دهید قبل از اینکه دوباره له شویم، چیزهای جدیدی را مرور کنیم."
    
  ترانووا گفت: "فکر نمی‌کنم زمانی داشته باشیم مگر اینکه ورود به مدار دیگری را به تأخیر بیندازیم". "بعد از فرود ما باید به داده ها نگاه کنید."
    
  مکومبر گفت: "گوش کن، ما وقت داریم... ما وقت می گذاریم، ام سی." ما قبلاً این مأموریت را بدون هیچ برنامه‌ریزی مناسبی آغاز کرده‌ایم، بنابراین باید فوراً این داده‌های جدید را بررسی کنیم."
    
  مولن با عصبانیت گفت: "این بحث دیگری نیست. "ببین، S-One، فقط چک لیست های خود را اجرا کنید و برای ورود مجدد آماده شوید. می دانید آخرین باری که به پرواز توجه نکردید چه اتفاقی افتاد: شکمتان به شما هشدار کوچکی داد."
    
  مکومبر گفت: "من آماده خواهم بود، اس سی." "خدمه زمینی، چک لیست خود را تکمیل کنید، گزارش تکمیل را گزارش دهید، و بیایید به روگرفت اطلاعات جدید برویم. S-One کامل است. لحظاتی بعد، تورلاک و وال از اتمام کار خبر دادند و مکومبر گزارش داد که مسافران آماده بازگشت هستند. مولن تماس را تایید کرد و درست قبل از مرحله مهم پرواز که از بحث مجدد با زومی خسته شده بود، دیگر چیزی نگفت.
    
  مکومبر با دقت فایل داده های ماهواره ای جدید را با استفاده از دستورات صوتی به جای سیستم هدف گیری چشمی سریع تر اما سرگیجه آورتر باز کرد و به داده ها اجازه داد روی تصاویر قدیمی جریان یابد تا بتواند تغییرات را در ناحیه هدف مشاهده کند. چیزی که او دریافت کرد مجموعه ای گیج کننده از تصاویر بود. او از طریق یک دستگاه مخابره داخلی خصوصی که به او اجازه می‌داد بدون ایجاد مزاحمت برای خدمه پرواز با اعضای خدمه زمینی صحبت کند، گفت: "لعنتی... به نظر می‌رسد که داده‌ها خراب شده‌اند. "هیچ چیز در جای مناسب نیست. آنها باید دوباره فرستاده شوند."
    
  جلد گفت: "تنها صبر کن، قربان." من به قاب‌های کامپیوتر در دو عکس نگاه می‌کنم و مطابقت دارند." تا آنجا که ماکومبر آنها را درک می کرد - یعنی تقریباً هیچ چیز در مورد آنها نمی فهمید - فریم ها علائم کامپیوتری بودند که هر تصویر را با نشانه های مشخص و ثابت تراز می کردند، که تفاوت ها در پرسپکتیو و محور عکس را جبران می کرد و امکان مقایسه دقیق تری از تصاویر را فراهم می کرد. "من توصیه می کنم فعلاً داده های جدید را حذف نکنید، قربان."
    
  "به سرعت انجامش بده. من قفس ستاد را ویران خواهم کرد." مکومبر کلاه خود را نفرین کرد و سپس به شبکه ماهواره ای امن رفت: "شرقی که جنسیس را صدا می کند. جدیدترین تصاویر TacSat را مجددا ارسال کنید. ما اینجا زباله داریم."
    
  "آماده شو، رذل." ماکومبر با خودش گلایه کرد خدایا من واقعا از این علامت تماس متنفرم. چند لحظه بعد: "شرور، این جنسیس است، کد آلفا نه را تنظیم کنید، تکرار می کنم، آلفا نه. من تایید میکنم."
    
  "چی؟ آیا این یک کد وقفه است؟" مکومبر رعد و برق زد. "آیا آنها به ما می گویند که ما وارد نمی شویم؟"
    
  مولن گفت: "خفه شو، S-One، تا زمانی که این موضوع را حل کنیم." "MS، آیا احراز هویت کردید؟"
    
  ترانووا گفت: "تأیید می کنم - من به تازگی آن را دریافت کردم." "ماموریت لغو شده است، خدمه. به ما دستور داده شده است که در مدار فعلی خود باقی بمانیم تا زمانی که تغییر طرح پرواز به مدار انتقال را دریافت کنیم که ما را در اسرع وقت برای سوخت گیری و فرود برمی گرداند. لغو چک لیست روش ورود مجدد... "پلنگ ها" محافظت می شوند، چک لیست لغو می شود.
    
  مکومبر مشتش را به بازویش کوبید و بلافاصله پشیمان شد - انگار به دیوار فولادی مشت زده است. "چه اتفاقی می افتد؟ چرا مجوز نگرفتیم؟ این مزخرف است-"
    
  "شریر، این پیدایش است." این بار خود دیوید لوگر بود که از منطقه کنترل جنگ در HAWC تماس گرفت. تکرار می‌کنم این داده‌ها معتبر بود، شرمنده، معتبر است. ما در حال بررسی آن هستیم، اما به نظر می رسد در منطقه فرود هوا گرم است."
    
  "خب، به همین دلیل است که ما به آنجا می رویم، نه، پیدایش؟" - از ماکومبر پرسید. "بیا برویم داخل و ما کارها را انجام می دهیم."
    
  لوگر گفت: "ماموریت شما توسط کاخ سفید لغو شد، زیپر، نه توسط ما." آنها از شما بچه ها می خواهند که فوراً به خانه بیایید. اکنون در حال محاسبه برنامه بازگشت هستیم. به نظر می رسد باید حداقل یک روز دیگر بیدار بمانی تا بتوانیم-"
    
  "یک روز بیشتر! شما با من شوخی می کنید!"
    
  "آماده شو، رذل، آماده باش..."
    
  لحظه ای مکث و به دنبال آن تعداد زیادی کلیک مرموز و صداهای پچ پچ روی فرکانس وجود داشت. سپس صدای دیگری صدا زد: "حقیر، اسب نر، اودین است." از مک‌لاناهان، از ایستگاه فضایی آرمسترانگ بود. "ماهواره‌های شناسایی سیگنال‌های راداری قوی هند-ژولیت را که از منطقه هدف شما می‌آیند، دریافت می‌کنند. به نظر یک رادار جستجوی دوربرد است. اکنون در حال تجزیه و تحلیل هستیم."
    
  "رادار، ها؟" مکومبر نظر داد. او دوباره شروع به مطالعه تصاویر جدید NIRTSat کرد. مطمئناً همان پایگاه هوایی در بزرگراه سلطان آباد بود... اما حالا همه دهانه ها از بین رفته بودند و چندین نیمه تریلر، کامیون نیرو و تدارکات، هلیکوپتر و یک هواپیمای بال ثابت بزرگ روی رمپ پارک شده بودند. "به نظر می رسد حق با شما بود، اودین. این حرامزاده ها دوباره دردسر درست می کنند."
    
  مک‌لانهان گفت: "به من گوش کنید، بچه‌ها،" و لحن صدای او، حتی از طریق پیوند ماهواره‌ای رمزگذاری‌شده، به وضوح بسیار شوم بود. "من بوی آن را دوست ندارم. اگر از مدار خارج شوید، امن تر خواهید بود، اما به شما دستور داده شده که به پایگاه برگردید، بنابراین ما باید شما را در آنجا نگه داریم."
    
  "مشکل چیست قربان؟" - از مولن پرسید. "چیزی هست که به ما نمی گویید؟"
    
  "شما در یازده دقیقه از افق هدف عبور می کنید. ما در تلاشیم تا بفهمیم آیا زمان کافی داریم تا شما را از مدار خارج کنیم و به جای پرواز بر فراز سلطان آباد در آسیای مرکزی یا قفقاز فرود بیاوریم.
    
  "آسیای مرکزی! میخوای جایی بریم...؟"
    
  "فشارش بده، بنگ!" - مولن فریاد زد. "چه خبر است، اودین؟ به نظرت اون پایین چیه؟"
    
  مکث طولانی بود. مک‌لانهان سپس به سادگی پاسخ داد: "نریان یک و یک".
    
  او نمی توانست پاسخ انفجاری تر از این بدهد. نریان شماره یک، نریان سیاه XR-A9 است که در روزهای اولیه کودتای نظامی، زمانی که نیروی هوایی در حال تعقیب و انهدام موشک‌های بالستیک متحرک میان‌برد و دوربرد ایران بود، بر فراز ایران سرنگون شد. شورشیان ضد تئوکراتیک، بلکه همه همسایگان ایران. هواپیمای فضایی نه با موشک زمین به هوا یا یک جت جنگنده، بلکه توسط یک لیزر بسیار قدرتمند، مشابه لیزر ضد ماهواره ای کاوزنیا که بیش از دو دهه پیش توسط اتحاد جماهیر شوروی ساخته شد، ساقط شد... که به نظر نمی رسید. بر سر روسیه، اما در ایران.
    
  "چیکار کنیم قربان؟" مولن پرسید، ترس در صدایش مشهود بود. "می‌خواهی چه کار کنیم؟"
    
    
  * * *
    
    
  پاتریک از ایستگاه فضایی آرمسترانگ گفت: "ما در حال کار روی آن هستیم. ما در تلاشیم ببینیم که آیا می‌توانیم فرود را از هم‌اکنون شروع کنیم تا دور از خط دید یا حداقل خارج از برد رادار باشیم."
    
  ترانووا گفت: "ما می توانیم همین الان ترجمه کنیم و آماده شویم.
    
  پاتریک بلافاصله گفت: "این کار را انجام بده. سپس او گفت: "افسر وظیفه، مرا فوراً به رئیس جمهور ایالات متحده تحویل دهید."
    
  صدای زنانه "افسر وظیفه" مجازی سرزمین دریم پاسخ داد: "بله، ژنرال مک‌لاناهان". لحظه‌ای بعد: "ژنرال مک‌لاناهان، تماس شما به وزیر دفاع ارسال می‌شود. لطفا آماده شوید"
    
  من می خواهم با رئیس جمهور ایالات متحده صحبت کنم. فوری است ".
    
  "بله، ژنرال مک‌لاناهان. لطفا آماده شوید." یک لحظه طولانی دیگر بعد: "ژنرال مک‌لاناهان، درخواست "فوری" شما به رئیس ستاد رئیس جمهور ارسال شده است. لطفا آماده شوید"
    
  پاتریک فکر کرد احتمالاً این بهترین کاری بود که قرار بود انجام دهد، بنابراین دیگر افسر وظیفه را تغییر نداد. "به رئیس ستاد اطلاع دهید که این یک وضعیت اضطراری است."
    
  جنرال، درخواست "فوری" به درخواست "اضطراری" ارتقا یافته است. لطفا آماده شوید"
    
  پاتریک فکر کرد زمان رو به اتمام است. او به سادگی به خدمه نریان سیاه دستور داد تا وضعیت اضطراری در حین پرواز اعلام کنند - در هر پرواز ده‌ها اشکال وجود داشت که می‌توانست یک وضعیت اضطراری واقعی بدون مزخرف باشد - اما او باید مطمئن می‌شد که استالیون مکانی برای فرود دارد. قبل از دستور خروج از مدار.
    
  "این رئیس ستاد کوردوس است."
    
  آقای کوردوس، این ژنرال مک‌لاناهان است. من هستم-"
    
  "من دوست ندارم که کارکنان کامپیوتری شما با من، ژنرال، و رئیس جمهور تماس بگیرند. اگر می‌خواهید با رئیس‌جمهور صحبت کنید، ادب عمومی را داشته باشید و خودتان این کار را انجام دهید."
    
  "بله قربان. من سوار ایستگاه فضایی آرمسترانگ هستم و...
    
  کوردوس گفت: "من می دانم کجا هستید، ژنرال - کارکنان من با علاقه زیاد پخش زنده را تماشا می کردند تا اینکه شما ناگهان آن را قطع کردید." زمانی که به شما اجازه مصاحبه زنده را می دهیم، انتظار داریم آن را کامل کنید. میشه بگی چرا اینطوری قطعش کردی؟"
    
  من معتقدم روس‌ها نوعی سلاح ضد موشکی، احتمالاً همان لیزری که سال گذشته نریان سیاه را بر فراز ایران شلیک کرد، در یک پایگاه هوایی منزوی در بزرگراهی در ایران قرار داده‌اند که زمانی توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی استفاده می‌شد. "، - پاتریک پاسخ داد. حسگرهای ما فعالیت جدیدی را در پایگاه شناسایی کردند و به ما هشدار دادند. اکنون هواپیماهای نظارتی بدون سرنشین ما سیگنال‌های راداری بسیار قدرتمند را از همان مکان دریافت می‌کنند که با سیستم تشخیص و ردیابی لیزری ضد فضاپیما مطابقت دارد. من معتقدم روس‌ها به فضاپیمای نریان سیاه ما حمله خواهند کرد، اگر در حالی که هنوز در مدار است از روی ما بگذرد، و من به اجازه نیاز دارم تا فضاپیما را از مدار خارج کنم و آن را از منطقه هدف منحرف کنم."
    
  آیا شما شواهد مثبتی دارید که نشان دهد روس ها پشت این موضوع هستند؟ از کجا فهمیدی؟"
    
  ما تصاویر ماهواره‌ای داریم که نشان می‌دهد پایگاه در حال حاضر کاملاً فعال است، با هواپیماها، کامیون‌ها و وسایل نقلیه شبیه به خودروهایی که در ایران پیدا کردیم، جایی که معتقدیم لیزری که نریان سیاه را ساقط کرد از آنجا شلیک شده است." سیگنال های رادار این را تایید می کنند. آقا من برای تغییر مسیر این پرواز فوراً به اجازه نیاز دارم. ما می‌توانیم آن را وادار کنیم تا جایی که ممکن است با استفاده از سوخت اضطراری، از مدار خارج شده و مانور دهیم تا زمانی که به اتمسفر برسد، و سپس می‌توانیم از منطقه هدف دور شویم و به محل فرود جایگزین پرواز کنیم.
    
  رئیس جمهور قبلاً به شما دستور داده است که هواپیمای فضایی را در پایگاه اصلی خود، ژنرال، به ایالات متحده بازگردانید. این دستور را کپی نکردی؟"
    
  "من این کار را کردم، قربان، اما پیروی از این دستور به معنای پرواز هواپیمای فضایی بر فراز پایگاه هدف است و معتقدم اگر این کار را انجام دهیم، مورد حمله قرار خواهد گرفت. تنها راهی که اکنون می توانیم از خدمه محافظت کنیم این است که هواپیمای فضایی را از مدار خارج کنیم تا آن را تا جایی که ممکن است در پایین تر از افق نگه داریم تا زمانی که بتوانیم ...
    
  کوردوس گفت: ژنرال، من یک کلمه از آنچه شما گفتید را متوجه نمی شوم. تنها چیزی که می‌دانم این است که شما احساس شدیدی دارید که هواپیمای فضایی شما در خطر است و از رئیس‌جمهور می‌خواهید دستوری را که به تازگی صادر کرده لغو کند. این درست است؟"
    
  "بله، قربان، اما من باید بر خطر شدید تاکید کنم -"
    
  کوردوس در حالی که در صدایش عصبانیت آشکار بود، گفت: "من آن قسمت را با صدای بلند و واضح شنیدم، ژنرال مک لاناهان." اگر شروع به فرود از هواپیمای فضایی کنید، آیا حریم هوایی کسی را نقض خواهید کرد و اگر چنین است، چه کسی؟
    
  دقیقاً نمی دانم قربان، اما می توانم بگویم که کشورهای اروپای شرقی، خاورمیانه...
    
  "روسیه؟"
    
  "شاید قربان. غرب دور روسیه."
    
  "مسکو؟" - من پرسیدم.
    
  پاتریک مکث کرد و وقتی این کار را انجام داد، شنید که رئیس ستاد زیر لب چیزی گفت. "نمی دانم که آیا زیر حد شصت و شش مایل خواهد بود، قربان، اما بسته به اینکه چقدر سریع و با چه موفقیتی مانور می دهیم-"
    
  من این را یک توافق می دانم. عالی، فقط کامل. هواپیمای فضایی شما که مستقیماً بر فراز پایتخت روسیه از مدار خارج می شود، مطمئناً شبیه یک حمله ICBM خواهد بود، اینطور نیست؟ منتظر جواب نماند. این دقیقا همان سناریوی کابوسی است که رئیس جمهور از آن می ترسید. او گلوی تو را خواهد درید، مک‌لانهان. " او برای یک لحظه متوقف شد؛ سپس: "رئیس جمهور چقدر زمان دارد تا این تصمیم را بگیرد، ژنرال؟"
    
  "حدود پنج دقیقه قربان."
    
  "به خاطر خدا، مک لاناهان! پنج دقیقه؟ همه چیز در بحران است!" - کوردوس فریاد زد. "اما برنامه ریزی ضعیف از طرف شما یک وضعیت اضطراری از طرف ما نیست!"
    
  "آقا جان ممکن است در خطر باشد."
    
  "من به خوبی از این موضوع آگاه هستم، ژنرال!" کوردوس طاقت نیاورد. اما اگر به خود زحمت می دادید که قبل از پرتاب هواپیمای فضایی منتظر بمانید و طرح را به تایید کاخ سفید و پنتاگون برسانید، هیچ کدام از اینها اتفاق نمی افتاد! زیر لب چیز دیگری زمزمه کرد. سپس: "من فوراً این درخواست را به رئیس جمهور ارسال می کنم. در عین حال، در خط بمانید، زیرا باید همه اینها را برای مشاور امنیت ملی توضیح دهید تا او بتواند به درستی به رئیس جمهور مشاوره دهد، زیرا من شک دارم که توانایی توضیح کافی برای او را داشته باشید. او را خوشحال کنید - یا حتی اگر تلاش کنید به شما گوش می دهد. آماده باش ".
    
    
  * * *
    
    
  "تیم، به خاطر داشته باشید، ما در حال انجام ترجمه y برای آماده سازی برای خارج کردن مدار هستیم. آماده شدن." مولین با استفاده از نمایشگر چند منظوره و مهارت های خلبانی خود، از موتورهای هیدرازین نریان سیاه برای چرخاندن هواپیمای فضایی استفاده کرد تا ابتدا در دم پرواز کند. این مانور تقریباً دو دقیقه طول کشید - یک رکورد برای او. اعضای خدمه در ماژول مسافری دقیقاً همین احساس را داشتند و حتی معده ماکومبر هم شکایت نکرد. "مانور کامل شد، پیدایش. از کی شروع به پایین رفتن می کنیم؟ چه زمانی می‌توانیم "پلنگ‌ها" را پرتاب کنیم؟"
    
  دیو لوگر مداخله کرد: "ما باید بفهمیم که اگر همین الان از مدار خارج شوید، می‌توانید به یک باند فرود امن برسید یا خیر. ما همچنین به دنبال نفتکشی هستیم که بتواند به شما سوخت رسانی کند در صورتی که نتوانید به فرودگاه مناسبی برسید و برای فرود شما بر روی مرزهای ملی به اجازه کاخ سفید نیاز داریم.
    
  "چه چیزی نیاز دارید؟" مکومبر مخالفت کرد. فکر می‌کنید روس‌ها می‌خواهند با لیزر لعنتی به ما شلیک کنند و به اجازه نیاز دارید تا ما را از اینجا بیرون کنید؟"
    
  لوگر که عادت به فریاد زدن یک افسر خدمات صحرایی نداشت، به سختی گفت: "ما در حال انجام محاسبات هستیم، سرگرد - وارد این کار شوید و اجازه دهید کارمان را انجام دهیم." با این حال، لحن صدای او نشان می داد که او نیز چندان از شرایط فعلی راضی نیست. "آماده شدن."
    
  مکومبر از طریق اینترکام گفت: "این کار را بکن، فرنسی. "لعنتی ما را از اینجا بیرون کن."
    
  "من نمی توانم بدون مجوز این کار را انجام دهم، S-One."
    
  "لعنتی، نمی توانی. شما فرمانده یک سفینه فضایی هستید - این را برای من خیلی واضح گفتید، یادتان هست؟ برخی از قدرت های خود را نشان دهید و ما را از اینجا بیرون کنید! "
    
  مولن گفت: "نمی‌توانم ما را از آسمان پرتاب کنم بدون اینکه بدانم وقتی دوباره وارد جو می‌شویم به کجا می‌رسیم". من باید بدانم وقتی پرواز اتمسفر را از سر بگیریم، کجا خواهیم بود، بهترین برد ما چقدر خواهد بود، به کدام باند نزدیک خواهیم شد، زمین چگونه است، طول باند چقدر است، وضعیت سیاسی، دیپلماتیک و امنیتی چگونه است. -"
    
  "به خاطر خدا، فرنسی، دیگر سوال نپرسید و دکمه لعنتی را فشار دهید!" مکومبر فریاد زد. منتظر نباشید تا یک سیاستمدار دستش را تکان دهد یا انگشتش را به ما بدهد - فقط این کار را بکنید!
    
  "خفه شو و آماده شو، مکومبر!" - مولن فریاد زد. ما نمی توانیم فقط بایستیم و موتور را خاموش کنیم. فقط زبانت را بگیر، باشه؟"
    
  Terranova گزارش داد: "ما تقریباً دو دقیقه دیگر از افق منطقه مورد نظر عبور خواهیم کرد."
    
  مکومبر تاکید کرد: "ما به چندین پایگاه بازیابی، ذخیره و اضطراری در شرق اروپا، هند و غرب اقیانوس آرام اطلاع داده ایم. ما می دانیم که جایگزین هایی داریم. فقط یک وضعیت اضطراری اعلام کنید و روی یکی از آنها فرود بیایید."
    
  ترانووا گفت: "ما قبلاً از بیشتر پایگاه های اورژانس ایمن عبور کرده ایم. سایت‌های فرود جایگزینی که انتخاب کردیم برای مقابله با خرابی مداری، خرابی موتور ورود مجدد یا مکان‌های فرود جایگزین در صورتی که خارج شدن از مدار را شروع کرده‌ایم اما برای ورود به منطقه هدف پاک نشده‌بودیم طراحی شده‌اند. اکنون این مرحله را پشت سر گذاشته ایم. اگر باز هم از مدار خارج نشدیم، برنامه این بود که بر فراز منطقه هدف پرواز کنیم، اگر سوخت کافی داشتیم، مدار را تغییر دهیم، یا در مدار بمانیم تا زمانی که بتوانیم به سرزمین رویاها برگردیم. ما نمی‌توانیم یک سکه را از طرف دیگر برگردانیم."
    
  تورلوک گفت: "پس ما خراب کردیم. ما باید فوراً بر فراز منطقه هدف پرواز کنیم."
    
  ترانووا گفت: "لزوماً نه، اما هر چه بیشتر برای راه‌اندازی لئوپارد صبر کنیم، گزینه‌های کمتری خواهیم داشت". ما همیشه می‌توانیم انرژی بیشتری صرف کنیم و سریع‌تر در جو فرود بیاییم، سعی کنیم تا حد امکان پایین به سمت افق بمانیم، سپس هنگامی که به جو برگشتیم، می‌توانیم از بقیه سوخت موجود برای پرواز از رادار ردیاب استفاده کنیم. "
    
  "پس انجامش بده!"
    
  مولن گفت: "اگر ما تمام انرژی خود را مصرف کنیم و سوخت کافی برای رسیدن به محل فرود مناسب نداشته باشیم، دچار مشکل شده ایم." این پرنده کمی بهتر از یک آجر لعنتی سر می خورد. اگر برنامه ای نداشته باشیم از همه فرصت هایمان دست نمی کشم! علاوه بر این، ما حتی نمی دانیم که آیا یک لیزر ضد ماهواره روسی در آنجا وجود دارد یا خیر. این همه چیز فقط می تواند یک مورد بد از پارانویا باشد."
    
  "پس گزینه دیگری وجود دارد..."
    
  "به هیچ وجه، ام سی."
    
  "آخرین گزینه چیست؟" - از ماکومبر پرسید.
    
  ترانووا گفت: "ما ماژول مسافر را کنار می گذاریم.
    
  "چی؟"
    
  ماژول مسافربری طوری طراحی شده است که فرودگر و قایق نجات خودش باشد...
    
  مولن اصرار کرد: "من جز در مواقع اضطراری ماژول را رها نمی کنم. "به هیچ وجه".
    
  "هیچ راهی وجود ندارد که ما به تنهایی از بین بریم!" مکومبر گریه می کرد.
    
  ترانووا گفت: "مدل سازی می گوید که این امکان پذیر است، اگرچه ما هرگز آن را واقعاً آزمایش نکرده ایم." ماژول مسافری مجهز به سیستم کنترل واکنش خود، سپرهای حرارتی پیشرفته، بهتر از چترهای گلدار و کیسه های فرود ضربه گیر، سیستم حفاظت از محیط زیست بسیار خوب است -
    
  کریس وال با صدای بلند گفت: "خیلی خوب به اندازه کافی خوب نیست، ام سی - کاپیتان هیچ زرهی به تن ندارد."
    
  "این کار خواهد کرد، استاد گروهبان."
    
  مولن مداخله کرد: "من هیچ چیزی را از دریا پرت نمی‌کنم، و بس. "این تنها آخرین راه حل است. تا زمانی که این همه ترس ایجاد نشود، حتی به آن فکر نمی کنم. حالا همه برای یک دقیقه ساکت شوند." از طریق کانال فرمان: "پیدایش، اودین، چه چیزی برای ما دارید؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "هیچی. من با رئیس دفتر صحبت کردم و او با رئیس جمهور صحبت خواهد کرد. منتظر صحبت با وزیر دفاع یا مشاور امنیت ملی هستم. تو مجبوری-"
    
  "من متوجه شدم!" دیو لوگر ناگهان مداخله کرد. اگر اکنون از مدار خارج شده و از مانورهای max-G برای کاهش ارتفاع استفاده کنیم، باید انرژی کافی برای پرواز به باکو در سواحل دریای خزر آذربایجان داشته باشیم. در غیر این صورت می توانید به نفتچالا که پایگاه گشت های مرزی و ساحلی آذربایجان است برسید. ترکیه و ایالات متحده در حال گسترش باند خود در آنجا هستند و شما ممکن است باند کافی برای انجام آن داشته باشید. گزینه سوم -"
    
  مولن گفت: "ماژول مسافری را در دریای خزر بیندازید، سپس هیرپین را به دریای خزر بیندازید یا قبل از برخورد به آب، بسته به اینکه چقدر از کنترل خارج می‌شویم بیرون بیاندازید".
    
  پاتریک پس از مکثی کوتاه گفت: "آماده شو، گل میخ". "پیدایش، من در حال مطالعه آخرین تصاویر از منطقه آسیب‌دیده هستم و به این نتیجه می‌رسم که کامیون‌ها و نصب در سلطان آباد تقریباً مشابه آنهایی است که در کبودرآهنگ در ایران دیدیم. من معتقدم روس ها لیزر ضد موشکی متحرک خود را در سلطان آباد نصب کرده اند. می توانید تایید کنید؟"
    
  ژنرال، آیا مطمئن هستید که این تهدید روسیه واقعی است؟ اگر این کار را انجام دهیم، دیگر بازگشتی وجود نخواهد داشت."
    
  پاتریک اعتراف کرد: "نه، من در مورد هیچ یک از اینها مطمئن نیستم." اما نشانه ها دقیقاً شبیه اسب نر یک وان هستند. روایت آفرینش در انجیل؟"
    
  دیو لوگر گفت: "دوباره دارم چک می کنم، اودین." "به یاد داشته باشید، آنها در نصب در کبودرآهنگ دستکاری کردند تا نیروی جنگی را تخلیه کنند. آنها می توانند دوباره همین کار را انجام دهند."
    
  ترانووا گفت: "در حدود شصت ثانیه متوجه خواهیم شد، خدمه."
    
  پاتریک در نهایت گفت: "ما نمی توانیم صبر کنیم." نریان، این اودین است، به شما دستور می‌دهم از مدار خارج شوید، مشخصات رابط را با حداکثر سرعت وارد کنید و در باکو یا نفتچالا آذربایجان فرود اضطراری کنید. جنسیس، طرح پرواز را به نریان سیاه دانلود کنید و مطمئن شوید که کامل شده است. میشنوی؟"
    
  "یک، متوجه شدم، اما آیا در این مورد مطمئن هستید؟" - از مولن پرسید. "این هیچ معنایی ندارد."
    
  مکومبر گفت: "فقط این کار را انجام بده، فرنسی. اگر اشتباه می کند و همه چیز خراب می شود، می توانیم در دریای لعنتی آلوده خزر با خاویار شنا کنیم. معامله بزرگ. آنجا بودم، این کار را انجام دادم. اگر راست می گوید ما تا یک ساعت دیگر زنده خواهیم ماند. انجام دهید ".
    
  لوگر گزارش داد: "طرح پرواز بارگیری شد. "در انتظار تکمیل شدن."
    
  "استالیون، وقتی مراحل بیرون زدگی را انجام می دهید به من اطلاع دهید."
    
  "منتظر چی هستی، فرنسی؟" مکومبر فریاد زد. "ما را پایین بیاور! موشک پرتاب کن!"
    
  مولن گفت: من نمی‌خواهم به دریای خزر سقوط کنم. "اگر شکست بخوریم، چاره ای جز تسلیم شدن نخواهیم داشت"
    
  "لعنتی، فرنسی، حالا ما را ناامید کن!" مکومبر فریاد زد. "چه اتفاقی برات افتاده؟"
    
  مولن فریاد زد: "من به ژنرال مک لاناهان اعتماد ندارم، به همین دلیل است!" "من هیچ کدام از اینها را باور نمی کنم!"
    
  پاتریک گفت: "نریان، من مطمئن هستم که این یک تله است." "فکر می‌کنم ما به یک مرکز تسلیحات لیزری ضد موشک روسی در ایران برخورد کرده‌ایم. اگر به هیچ وجه از آنجا خارج نشوید، لیزر آنها از طریق سپر حرارتی شما می سوزد و سفینه فضایی را نابود می کند. من نمی خواهم این ریسک را بپذیرم. سفینه فضایی را از مدار خارج کنید و از آنجا خارج شوید."
    
  ترانووا گفت: "ما اکنون در حال عبور از افق هدف هستیم.
    
  پاتریک گفت: "استالیون، دستور این بود: فضاپیما را از مدار خارج کنید." "اعتراض شما متذکر شد. من مسئولیت کامل را بر عهده می گیرم. حالا انجامش بده."
    
  مولن گفت: "من از شما عذرخواهی می کنم، قربان، اما من دستورات معتبر و تایید شده فرماندهی ملی را برعکس کپی کرده ام: در مدار بمانید تا زمانی که بتوانیم به گروم لیک بازگردیم." "این دستورات جایگزین دستورات شماست. ما می مانیم لیدر، طرح پرواز خارج از مدار را حذف کنید و برنامه قبلی را دوباره بارگیری کنید.
    
  "فرانسوی" -
    
  مولن گفت: "این کار را انجام بده، ام سی. "این یک دستور است. من این جهت گیری را برای صرفه جویی در سوخت موتورها حفظ می کنم، اما ما در مدار باقی می مانیم و این نهایی است.
    
  پس از این، رادیوها و اینترکام ها بسیار ساکت شدند، لوگر و مک لاناهان یک جریان مداوم از هشدارهای تهدید رادار و تصاویر اطلاعاتی به روز شده را به خدمه و یکدیگر مخابره کردند. به نظر می رسید زمان بی انتها می گذشت. سرانجام، مکومبر گفت: "جنسیس، چه اتفاقی می افتد، و تا کی تا زمانی که ما از این مزخرفات خلاص شویم؟"
    
  دیو لوگر پاسخ داد: "چهار دقیقه و ده ثانیه تا زمانی که به منطقه مورد نظر برگردیم."
    
  مولن گفت: "متأسفم، اودین، اما من باید تصمیم می گرفتم. من به دستورات عمل می کنم."
    
  پاتریک پاسخ داد: "امیدوارم اشتباه کرده باشم، SC." "تو کاری را که فکر می کردی درست انجام دادی. بعد از اینکه در خانه امن شدید، در این مورد صحبت خواهیم کرد."
    
  "در سایت فرود باکو، جنسیس، وضعیت ما چگونه است؟" - از ترانووا پرسید.
    
  شما آن را در عرض سی ثانیه از دست خواهید داد. پس از ورود مجدد به جو، قدرت کافی برای پرواز به پایگاه عملیاتی Warrior's Forward در کرکوک، عراق نخواهید داشت - هرات، افغانستان بهترین گزینه شماست، اما همچنان باید بر فراز سلطان آباد پرواز کنید. گزینه دیگر می تواند بیابان های جنوب ترکمنستان باشد - ما می توانیم به سرعت یک تیم نیروهای ویژه از ازبکستان را برای کمک به شما بفرستیم.
    
  "آیا پیشنهاد می کنید در ترکمنستان فرود بیاییم، قربان؟"
    
  "من نگفتم زمین، ام سی."
    
  ترانووا قورت داد. ظاهراً هدف از Luger این بود که به آنها اجازه دهد هواپیما را جت کنند - به آن اجازه دهد در صحرا سقوط کند. "پایه وقفه بعدی چیست؟"
    
  کراچی و حیدرآباد پشت آن هستند.
    
  ترانووا گفت: "ما آماده هستیم تا روی پلنگ ها آتش گشوده باشیم. "چک لیست ده ثانیه نگه دارید. آیا باید ورود مجدد را روی حداکثر کندی تنظیم کنم؟"
    
  مولن گفت: "ما قرار نیست مدار را حذف کنیم. روس ها جرات شلیک به ما را ندارند. لئونید زویتین دیوانه نیست. این مرد به خاطر خدا می تواند برقصد!" رادیوها از خنده های آرام برق زدند. اما او به دوربین خود در کابین عقب نگاه کرد و با سر به ترانووا اشاره کرد و در سکوت به او دستور داد که رایانه ها را برای حداکثر سرعت و کاهش ارتفاع برنامه ریزی کند. منظورم این است که به همه چیز فکر کنید: هیچ مردی که بتواند برقصد به اندازه کافی دیوانه نیست که...
    
  ناگهان شنیدند توجه، توجه، تشخیص لیزر... توجه، توجه، دمای بدنه بالا می رود، ایستگاه های دویست و پنجاه تا دویست و نود... توجه، دمای بدنه به مرزهای عملیاتی نزدیک می شود...!
    
  "لیزر کاوازنیا!" - من سفارش دادم. - پاتریک مک لاناهان فریاد زد. "آنها از برد بسیار زیاد حمله می کنند. اسب نر، حالا از آنجا برو بیرون! "
    
  "روش های خروج از مدار را آغاز کنید!" - مولن فریاد زد. خدمه، برای فرود فوری از مدار آماده شوید! موتورهای لئوپارد سرعت خود را افزایش می دهند!"
    
  "...هشدار افزایش دمای بدن، ایستگاه های دویست و هفتاد تا دویست و نود... توجه، توجه...!"
    
  هنگامی که موتورهای سامانه موشکی پالس لیزری با تمام قدرت شلیک می کردند، خدمه به صندلی های خود پرتاب شدند. قدرت عظیم موتورهای موشک هیبریدی بلافاصله و ناگهانی هواپیمای نریان سیاه را ترمز کرد و به سرعت فرود خود را به سمت زمین آغاز کرد. ماکومبر فریاد زد زیرا بار اضافی به سرعت افزایش یافت، بسیار فراتر از آنچه قبلاً تجربه کرده بود. به زودی او دیگر نمی‌توانست قدرت تولید هیچ صدایی را جمع کند - تمام تمرکز او لازم بود تا هوای کافی به ریه‌هایش وارد شود تا از غش کردن خود جلوگیری کند.
    
  ترانووا در میان پیام‌های هشدار تقریباً مداوم گفت: "ما از بیست و هشت هزار فوت در ثانیه عبور می‌کنیم. "ما از نود مایل ارتفاع عبور می کنیم ... "پلنگ" با قدرت نود درصد، سه نقطه صفر Gs..."
    
  مولن زیر فشار فریاد زد: "به قدرت صد و ده درصدی بروید".
    
  ترانووا گفت: "این بیش از پنج Gs، SC است. "ما باید این را حفظ کنیم"
    
  مولن دستور داد: "این کار را انجام بده، ام سی. خدمه، SC، برای چند دقیقه واقعاً ناراحت خواهند شد. تا جایی که می توانید از رویدادها جلوتر باشید." چند لحظه بعد، با این احساس که قفسه سینه اش نزدیک به دو برابر شدن نیروی جی است، کلمات او قطع شد. گریه های درد و تعجب آشکار بود. دست نگه دارید... خدمه..."
    
  ترانووا نفس کشید: "پنج نقطه سه OB". "عیسی... ما بیست و پنج کیلومتر رانندگی می کنیم، هشتاد مایل رانندگی می کنیم..."
    
  "وای خدا، چند وقت دیگر؟" - یکی زمزمه کرد - نمی توان فهمید که چه کسی صحبت می کند.
    
    
  مرکز کنترل عملیات جایگزین نیروی هوایی راهبردی، پولدوسک، فدراسیون روسیه
  در همان زمان
    
    
  به دنبال انهدام پایگاه هوایی انگلس در نزدیکی ساراتوف و بمباران مرکز فرماندهی زیرزمینی رازان توسط آمریکا، ژنرال آندری درزوف، رئیس ستاد نیروی هوایی، یک پناهگاه قدیمی دفاع مدنی و مرکز بازیابی نیروهای ذخیره در جنوب غربی مسکو به نام پولدوسک را برای استفاده به عنوان تخلیه بازسازی کرد. و پست فرماندهی را رزرو کنید. هیچ پایگاه هوایی یا حتی فضایی برای یک سکوی بزرگ هلی‌کوپتر وجود نداشت، اما خطوط راه‌آهن زیرزمینی در مجاورت تأسیسات وجود داشت، منابع آب شیرین فراوان (به اندازه‌ای که می‌توان در منطقه بزرگ مسکو انتظار داشت)...
    
  ... و - مهمتر از آن، درزوف معتقد بود - به اندازه کافی به تعداد زیادی از ساکنان شهر نزدیک بود که حتی دیوانه ای مانند فرمانده بمب افکن آمریکایی، سپهبد پاتریک مک لاناهان ممکن است دو بار در مورد بمباران محل فکر کند.
    
  عمدتاً به لطف داده‌ها و قابلیت‌های ارتباطی پرسرعت مدرن، پولدوسک امروز هدف دیگری را دنبال می‌کند: به عنوان مرکز نظارت و کنترل موشک‌های ضدفضایی مولنیا و سامانه‌های دفاع ضدفضایی لیزری فنار. درزوف از یک اتاق ساده با چهار کامپیوتر، از طریق اینترنت پرسرعت امن و صدا از طریق IP با نیروهای خود در میدان ارتباط برقرار کرد. مرکز فرماندهی کاملاً متحرک بود، می‌توان آن را در کمتر از یک ساعت مونتاژ کرد و تقریباً در همان زمان در مکان دیگری مستقر کرد و در مواقع اضطراری می‌توان آن را از طریق یک رایانه لپ‌تاپ و یک تلفن همراه یا تلفن ماهواره‌ای امن در هر نقطه از دستگاه کنترل کرد. سیاره.
    
  عصر امروز تمرکز بر سلطان آباد بود. مایه تاسف بود که آمریکایی ها به این سرعت فنار را پیدا کردند - حتماً شانس کور بود یا شاید برخی از اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خائن شدند و آنها را به رهبر کودتای حصارک بوجازی یا آمریکایی ها گزارش دادند. اما او Phanar را دقیقاً به این دلیل در سلطان آباد نصب کرد که بسیاری از فضاپیماهای آمریکایی اغلب بر فراز این منطقه پرواز می کردند. آن‌طور که آمریکایی‌ها می‌گفتند، "محیطی غنی از اهداف" بود.
    
  درزوف با دیدن قرائت های جدید اخم کرد و دکمه TRANSFER را روی صفحه کلید کامپیوتر فشار داد: "به جلو، این دروازه بان است. وضعیت را به من بگویید. حمله نکردی...چرا؟"
    
  ولفگانگ زیپریس، مهندس ارشد و مدیر پروژه در سلطان آباد، پاسخ داد: "ما هدایت نوری-الکترونیکی کامل روی هدف داشتیم و طبق دستور ژنرال آتش گشودیم." اما چند ثانیه پس از شروع حمله، ارتباط ما قطع شد." زیپریس یک مهندس و دانشمند لیزر آلمانی و قبلاً سرهنگ نیروی هوایی آلمان بود. او نمی دانست که دوست دختر دیرینه زیپریس یک جاسوس روسی است که کامپیوتر خانه او را هک کرده و حجم زیادی از مطالب طبقه بندی شده را به مسکو قاچاق کرده است. هنگامی که دوست دخترش به او گفت که او کیست و گروه آلمانی Milit ärischer Abschirmdienst یا گروه ضد جاسوسی سرویس امنیت نظامی در دم او قرار دارد، او اجازه داد به روسیه منتقل شود. درزوف فوراً همه چیزهایی را که می خواست - پول، خانه و تمام زنانی که می توانست از عهده او برآید - در اختیار او قرار داد تا روی بهبود و بسیج سیستم لیزر ضد فضایی کاوزنیا کار کند. پس از بیش از پنج سال کار، او بیش از آن چیزی که حتی درزوف جرات امیدش را داشت، به موفقیت دست یافت.
    
  سیپریس ادامه داد: به نظر می رسد فضاپیما به سرعت در حال فرود است. ما گمان می‌کنیم که وقتی فضاپیما موشک‌های رله‌اش را شلیک کرد، اپتیک ما کور شده بود."
    
  درزوف گفت: "شما به من اطلاع دادید که ممکن است این اتفاق بیفتد، سرهنگ." برای جلوگیری از شناسایی، آنها تصمیم گرفتند از یک سیستم ردیابی و ردیابی الکترواپتیکی تلسکوپی استفاده کنند و رادار ردیابی فضای عمیق خود را در حالت آماده باش نگه دارند. آنها هواپیمای فضایی آمریکایی را چند ثانیه پس از عبور از افق هدف قرار دادند و به راحتی آن را ردیابی کردند. همانطور که آنها امیدوار بودند، فرود خود را در جو آغاز نکرد، اگرچه یک تصویر بسیار بزرگنمایی شده نشان می داد که در واقع در جهت درست چرخیده است تا شروع به کاهش سرعت کند و ابتدا دم پرواز می کند. هنوز در موقعیت ایده آلی قرار داشت و درزوف دستور شروع حمله را داد.
    
  مرحله بعدی قرار گرفتن در معرض لیزر، ضربه زدن به هدف با یک لیزر قوی تر برای اندازه گیری جو و انجام اصلاحاتی در اپتیک لیزر اصلی بود که به آن اجازه می داد قبل از شلیک لیزر شیمیایی اکسیژن-ید اصلی، با دقت بیشتری روی هدف تمرکز کند. دارزوف و زیپریس تصمیم گرفتند، زمانی که فضاپیما در موقعیتی قرار گرفت تا موشک های خود را شلیک کند، از لیزر اصلی برای انجام تنظیمات خود برای شروع سریعتر شلیک استفاده کنند.
    
  سیپریس گفت: "ظاهراً خدمه انتظار حمله داشتند، زیرا آنها موتورهای پیشران خود را چند ثانیه پس از برخورد لیزر ما شلیک کردند. ما توانستیم برای حدود پانزده ثانیه تماس را حفظ کنیم، اما اپتیک هنوز به خوبی متمرکز بود، بنابراین ما احتمالا فقط شصت درصد از قدرت را روی بدن آنها صرف می کردیم. سپس سیستم اپتوالکترونیک اینترلاک را غیرفعال کرد. آنها باید اعضای خدمه خود را مانند حشرات در داخل چیز له کنند - آنها سه برابر سریعتر از حالت عادی سرعت خود را کاهش می دهند. من آنها را با اسکنرهای مادون قرمز ردیابی می کنم، اما این برای لیزر اصلی به اندازه کافی دقیق نیست، بنابراین برای استفاده از رادار اصلی برای قفل مجدد و شکست آنها به اجازه نیاز دارم.
    
  "آیا آنها هنوز در محدوده و به اندازه کافی بالا هستند تا درگیر شوند؟"
    
  آنها در ارتفاع صد و سی کیلومتری هستند، با برد هزار و ششصد کیلومتر، به سرعت به زیر هفت هزار و هشتصد متر در ثانیه سقوط می کنند - آنها مانند یک سنگ می افتند، اما در محدوده لیزر قرار دارند. زیپریس به او اطمینان داد. ساختار این فضاپیما باید بسیار قوی باشد تا بتواند این نوع بار را تحمل کند. آنها به زودی وارد جو می شوند، اما در حال حاضر نمی توانند به اندازه کافی سریع از آن دور شوند. من آن را برای شما می گیرم، ژنرال."
    
  درزوف بلافاصله گفت: "سپس اجازه ادامه حمله دریافت شد، سرهنگ. "شکار خوبی داشته باشید".
    
    
  * * *
    
    
  "پنج نقطه هفت جی... بیست و دو کیلومتر در ثانیه... هفتاد و پنج مایل... پنج نقطه نه جی..." به نظر می رسید که ترانووا برای انجام هر قرائت همیشه طول کشیده است. ما هفتاد مایل سفر می کنیم... شصت و پنج مایل، به رابط ورودی می رسیم، خدمه، "پلنگ ها" از کار افتاده اند." نیروی G ناگهان آرام شد و به دنبال آن صدای ناله و نفرین از سراسر سفینه فضایی به گوش رسید. مکومبر نمی توانست باور کند که برای مدت طولانی از این فشار بیهوش نشده است. او همچنان می‌توانست نیروهای کششی را احساس کند، زیرا هواپیمای فضایی همچنان انرژی خود را از دست می‌داد، اما به بدی زمانی که پلنگ‌ها شلیک می‌کردند، نبود. "خدمه، گزارش دهید."
    
  "بچه ها خوب هستید؟" مکومبر دیگران را در ماژول مسافر خطاب کرد. "بلندتر بخوان."
    
  تورلوک ضعیف گفت: "تی-دو، من خوبم".
    
  وول پاسخ داد: "S-Three، باشه"، طوری که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. مکومبر فکر کرد که حرامزاده دریایی احتمالاً در تمام مدت خواب عمیقی داشته است.
    
  "S-One" هم خوب است. KA، مسافران خوب هستند، تمام صندلی عقب سبز است. سواری عالی بود."
    
  مولن گفت: فهمیدم. به نظر می رسد لیزر در حال حاضر دارای قفل شکسته است. ما مانور را با توجه به موقعیت رابط ورودی آغاز کرده ایم. نریان سیاه دوباره شروع به چرخش دماغه‌ای کرد، سپس برای ورود مجدد به جو تا چهل درجه از افق بالا رفت و سپرهای حرارتی پایین‌تر خود را در معرض اتمسفر در حال پیشروی قرار داد تا از کشتی در برابر گرمای ناشی از اصطکاک محافظت کند. "رهبر، اجازه دهید به طور خلاصه رویکرد را شرح دهیم."
    
  ترانووا گفت: "پذیرفته شد. ما سیلندر نهایی را برای باکو پشت سر گذاشتیم، بنابراین من هرات، افغانستان را به عنوان محل فرودمان برنامه ریزی کردم. ما هنوز در حداكثر نزول هزينه انرژي خود قرار داريم، و هرات خيلي نزديك است - حدود سيزده صد مايل - بنابراين ما قدرت كافي براي رسيدن به پايگاه داريم. در شصت ثانیه، فشار جریان هوا به اندازه‌ای زیاد می‌شود که سطوح تطبیقی روی سنبله تأثیر بگذارند، و سیستم کنترل واکنش را غیرفعال می‌کنیم، به حداکثر نمایه درگ تغییر می‌دهیم و برای دوری از سلطان آباد به سمت شرق ترکمنستان منحرف می‌شویم. وقتی از صد هزار پا گذشتیم، می‌توانیم به پرواز اتمسفری برویم، پلنگ‌ها را خاموش کنیم، موتورهای توربوجت را روشن کنیم و با یک پروفیل رویکرد عادی فرود بیاییم."
    
  "چقدر بنزین داریم، ام سی؟" - از ماکومبر پرسید.
    
  هنگامی که توربوجت ها را شلیک کنیم، کمتر از یک ساعت سوخت باقی خواهد ماند، اما در حدود 5 ماخ در حال فرود خواهیم بود، بنابراین قبل از نیاز به توربوجت، انرژی کافی برای خلاص شدن از شر آن خواهیم داشت. ترانووا پاسخ داد. ما شروع به ایمن‌سازی موتورها می‌کنیم و آماده می‌شویم تا پلنگ‌ها را ایمن کنیم، بنابراین زمانی که...
    
  صدای کامپیوتری گیرنده هشدار تهدید ناگهان بلند شد: "توجه، رادار جستجو، دوازده ساعت، نهصد و شصت مایل، نوار هندوستان-ژولیت". یک ثانیه بعد: "توجه، توجه، رادار ردیابی هدف، دوازده ساعت، نهصد و پنجاه مایل ... توجه، توجه، رادار ردیابی هدف پالس داپلر، دوازده ساعت، نهصد و چهل مایل ... توجه، توجه، لیزر تشخیص داده شد، دوازده ساعت.. .توجه توجه...!"
    
  آنها تقریباً هزار مایل دورتر با رادار به ما ضربه زدند؟ ترانووا تار شد. "این غیر ممکن است!"
    
  پاتریک مک لاناهان گفت: "این رادار کاوزنیا، خدمه است. "محدوده این چیز باورنکردنی است و اکنون موبایل است."
    
  "توجه، هشدار، سیستم خنک کننده اضطراری فعال ... توجه، توجه، دمای بدنه در حال افزایش است، ایستگاه صد و نود..."
    
  "چیکار باید بکنیم، اودین؟" لیزا مولن در رادیو گریه کرد. "باید چکار کنم؟"
    
  پاتریک گفت: "تنها انتخابی که دارید این است که فضاپیما را بچرخانید تا انرژی لیزر برای مدت طولانی روی یک نقطه متمرکز نشود." از کنترل واکنش برای پرتاب استفاده کنید. هنگامی که سیستم تطبیق پرواز شما کار می کند، می توانید از حداکثر زاویه بانکی خود برای دور شدن از لیزر استفاده کنید و مسیر خود را تا حد امکان تغییر دهید تا از برخورد لیزر به شما جلوگیری شود. دیو، من به تو نیاز دارم که خون آشام ها را از پایگاه هوایی بتمن بیرون بیاوری و آن تاسیسات لیزری را نابود کنی! دلم می‌خواهد سلطان آباد تبدیل به دودخانه شود!"
    
  لوگر پاسخ داد: "اودین در راه هستند."
    
  اما با گذشت ثانیه ها، مشخص شد که مولن هیچ کاری نمی تواند انجام دهد، جواب نمی دهد. آنها تقریباً به طور مداوم هشدارهای گرمای بیش از حد را از ده ها مکان روی بدنه دریافت کردند و برخی شروع به گزارش نشت و از دست دادن یکپارچگی سازه کردند. یک روز، مولن به طور تصادفی مستقیماً به پرتو لیزری که از شیشه جلوی کابین خلبان می گذرد نگاه کرد و تا حدی کور شد، هرچند که هر دو گیسوهای تیره خود را پایین آورده بودند.
    
  Terranova سرانجام هشدارهای تهدید را خاموش کرد - آنها دیگر برای آنها مفید نبودند. "فرانسی، حالت خوبه؟"
    
  مولن از طریق یک دستگاه مخابره داخلی "خصوصی" گفت: "من چیزی نمی بینم، جیم" به طوری که خدمه در محفظه مسافر نتوانند بشنوند. من برای چند ثانیه به پرتو لیزر نگاه کردم و تنها چیزی که می بینم سیاهچاله های بزرگ در دید من است. گند زدم. من همه ما را کشتم."
    
  ترانووا گفت: "به تیراندازی ادامه بده، فرنسی. "ما انجامش خواهیم داد".
    
  مولن شروع به حرکت دادن چوب کنترل جانبی به جلو و عقب کرد و با استفاده از رانشگرها فضاپیما را چرخاند. ترانووا وقتی بیش از حد پیش می رفت، یک جریان مداوم از توصیه ها را به او ارائه می کرد. اخطارهای دما تقریبا ثابت بودند، مهم نیست چقدر تلاش می کرد. مولن که هنوز روی دستگاه مخابره داخلی "خصوصی" است، گفت: "ما باید ماژول مسافر را رها کنیم. آنها ممکن است شانسی داشته باشند.
    
  ترانووا گفت: "ما به خوبی از محدودیت‌های نیروی جت و سرعت برای جتیسون فراتر رفته بودیم. ما حتی نمی دانیم که آیا آنها زنده می مانند یا نه حتی اگر به اندازه کافی سرعت خود را کم کنیم یا نه - ما قبلاً هرگز یک ماژول را رها نکرده ایم.
    
  مولن گفت: "تنها یک راه برای کشف وجود دارد." "من قصد دارم یک فرود با موتور را شروع کنم تا سعی کنم آنقدر سرعتمان را کم کنم تا ماژول مسافر را رها کنیم. ما از هر قطره سوختی که باقی می ماند برای کاهش سرعت سقوط خود استفاده می کنیم. من به کمک شما نیاز دارم به من بگو چه زمانی در آستانه فروپاشی هستیم." او بال هایش را به آرامی صاف کرد، سپس از Terranova برای چرخاندن نریان سیاه استفاده کرد تا آنها ابتدا دوباره دم پرواز کنند. او از طریق اینترکام کامل گفت: "خدمه، برای حداکثر شلیک موشک تلافی جویانه، مشخصات فرود با قدرت آماده شوید. "پلنگ ها" در حال تماس هستند."
    
  "چی؟" - من پرسیدم. - از ماکومبر پرسید. آیا دوباره به پلنگ ها شلیک می کنید؟ چی-؟"
    
  وقت نداشت سوالش را تمام کند. مولن موتورهای سیستم انفجار لیزری پالس را فعال کرد و بلافاصله آنها را به حالت فرود و سپس به حداکثر قدرت رساند که بسیار بیش از بارهای معمولی برای مسافران و خدمه بود. سرعت آنها به طور چشمگیری کاهش یافت - آنها هنوز با سرعت بالای 5 ماخ پرواز می کردند، اما بیش از نیمی از سرعتی بود که معمولاً با آن پرواز می کردند. همه افراد در ماژول مسافری چنان شوک شدید و غیرمنتظره ای از بارهای اضافه دریافت کردند که بلافاصله از هوش رفتند. جیم ترانووا هم از حال رفت...
    
  لیزا مولن نیز همینطور بود، اما نه قبل از اینکه درهای محفظه بار را در بالای بدنه نریان سیاه XR-A9 باز کرد، پیچ های نصب نگهدارنده ماژول را در محفظه بار باز کرد، سوئیچ با برچسب قرمز را بلند کرد و فعال کرد. آی تی...
    
  و درست در همان لحظه، وقتی درها کاملاً باز شدند، پیچ‌های نصب باز شدند و موشک‌های پرتاب ماژول رها شدند، نریان سیاه هر پوند سوخت باقی‌مانده در مخازن خود را مصرف کرد و پاره شد. جدا توسط لیزر روسی و منفجر شد.
    
    
  * * *
    
    
  ولفگانگ زیپریس از سلطان آباد گزارش داد: "هدف نابود شد، ژنرال. از دست دادن قابل توجه سرعت، بسیاری از اهداف بزرگ، احتمالاً زباله و از دست دادن سریع رادار و تماس بصری نشان داده شده است. قتل نهایی."
    
  ژنرال آندری درزوف پاسخ داد: "می فهمم." بسیاری از تکنسین ها و افسران حاضر در اتاق مشت های خود را به نشانه پیروزی بالا بردند و فریادهای آرامی به راه انداختند، اما او با نگاهی هشدار دهنده آنها را ساکت کرد. اکنون پیشنهاد می‌کنم هر چه سریع‌تر از آنجا خارج شوید - بدون شک آمریکایی‌ها یک گروه ضربتی برای نابودی این پایگاه فرستاده‌اند. اگر از عراق شروع کنند در کمتر از یک ساعت می توانند آنجا باشند."
    
  سیپریس گفت: "سی دقیقه دیگر از اینجا می‌رویم، ژنرال. "خروج".
    
  درزوف ارتباط را قطع کرد، سپس دیگری را فعال کرد و گفت: "ماموریت انجام شد، آقا."
    
  لئونید زویتین، رئیس جمهور روسیه، پاسخ داد: "خیلی خوب، ژنرال." "فکر می کنید واکنش آنها چه خواهد بود؟"
    
  درزوف گفت: آنها بدون شک بمب افکن های بدون سرنشین B-1 را از پایگاه نیروی هوایی بتمن در ترکیه مجهز به موشک های مافوق صوت برای حمله و تخریب پایگاه در ایران پرتاب می کنند. آنها می‌توانند در کمتر از یک ساعت شلیک کنند - حتی در 30 دقیقه اگر هواپیمای آماده پرتاب داشته باشند. هدف در کمتر از یک دقیقه مورد اصابت قرار می گیرد."
    
  زویتین زمزمه کرد: "اوه خدای من، این باورنکردنی است - ما باید از این فناوری استفاده کنیم." "من حدس می‌زنم که افراد شما از این پایگاه خارج می‌شوند."
    
  آنها باید قبل از حمله آمریکایی ها به اندازه کافی دور باشند - به شما اطمینان می دهم، آنها می توانند آن موشک های مافوق صوت را در پشت سر خود احساس کنند.
    
  "من شرط می بندم انجامش میدی. جنرال، هواپیمای فضایی وقتی سقوط کرد کجا بود؟"
    
  "حدود هزار کیلومتری شمال غربی سلطان آباد."
    
  "پس، تصادفا، این اتفاق روی روسیه می افتد؟"
    
  در حالی که درزوف کارت های کامپیوترش را چک می کرد، مکث کوتاهی وجود داشت. سپس: "بله، قربان، همینطور است. در صد کیلومتری شمال غربی ماچاکالا، مرکز استان داغستان، و سیصد کیلومتری جنوب شرقی پایگاه بمب افکن توپولف-95 در مزدوک".
    
  "در مورد خرابه ها چطور؟" - من پرسیدم.
    
  گفتن غیرممکن است، قربان. احتمالاً در هزاران کیلومتر بین دریای خزر و مرز ایران و افغانستان پراکنده خواهد شد.
    
  "حیف شد. این زباله ها را به دقت زیر نظر داشته باشید و اگر هر کدام از آنها به زمین رسید به من اطلاع دهید. به گروه جستجوی ناوگروه دریای خزر دستور دهید تا فورا جستجو را آغاز کنند. آیا ایستگاه های رادار ما به سیستم های پدافند هوایی ما هشدار داده اند؟"
    
  "نه آقا. سامانه‌های راداری دفاع هوایی متعارف و ترافیک هوایی قادر به ردیابی هدف در آن ارتفاع و حرکت با آن سرعت نیستند. فقط یک سیستم ردیابی فضایی تخصصی می تواند این کار را انجام دهد.
    
  بنابراین، بدون چنین راداری، ما هنوز نمی‌دانستیم که اتفاقی افتاده است، درست است؟
    
  "متاسفانه، نه، قربان."
    
  انتظار دارید چه زمانی لاشه هواپیما توسط یک سیستم رادار معمولی شناسایی شود؟
    
  درزوف توضیح داد: "در حالی که سیستم راداری فنار در سلطان آباد را از بین می‌بریم، دیگر زباله‌ها را ردیابی نمی‌کنیم، اما تصور می‌کنم ظرف چند دقیقه بتوانیم قطعات بزرگ‌تر را با ورود مجدد به جو شروع کنیم. به تأسیسات پدافند هوایی ما در داغستان دستور می دهم که فوراً کشف آوار را گزارش کنند."
    
  زویتین گفت: "خیلی خوب، ژنرال." من نمی خواهم خیلی زود از حمله اخیر آمریکا به روسیه شکایت کنم، درست است؟
    
    
  سوار بر اولین هواپیما
  در همان زمان
    
    
  گروهبان زن ستاد که از زانوهایش بلند شد و شروع به کوبیدن بلوز یونیفرم خود کرد، گفت: "خدای من، آقای رئیس جمهور، شما مطمئناً رأی من را دارید."
    
  رئیس‌جمهور گاردنر، در حالی که او دکمه‌های مگس خود را بسته بود، گفت: "متشکرم، گروهبان. "فکر می کنم در ایالت من فرصتی برای فردی به صلاحیت شما وجود دارد." او با بیان واضح مبهم لبخند زد. "علاقه مند؟"
    
  او با اشتیاق بالا و پایین به فرمانده کل قوا نگاه کرد و گفت: "در واقع، آقا، من منتظر یک جای خالی در مدرسه آموزش افسری بودم. به من گفته شد که ممکن است هجده ماه دیگر شکاف باز نشود. من لیسانسم رو تموم کردم و تازه ترم آخر اپلای کردم. من بسیار مصمم هستم که کمیسیون‌هایم را دریافت کنم."
    
  "مدرک تحصیلت چی بود عزیزم؟"
    
  او پاسخ داد: علوم سیاسی. من می‌خواهم مدرک حقوقم را بگیرم و سپس می‌خواهم وارد سیاست شوم."
    
  رئیس جمهور گفت: "ما مطمئناً می توانیم از کسی با اشتیاق شما در واشنگتن استفاده کنیم، گروهبان ستاد. او متوجه شد که چراغ CALL روی تلفن چشمک می زند - یک تماس فوری، اما نه آنقدر فوری که بتواند دستور DND را لغو کند. اما OTS در آلاباما است؟
    
  "بله قربان."
    
  رئیس جمهور با تظاهر به ناامیدی گفت: "این خیلی بد است عزیزم" - آخرین چیزی که او می خواست این بود که یک نفر در واشنگتن ظاهر شود. پایگاه نیروی هوایی ماکسول در آلاباما ایده آل خواهد بود - به اندازه کافی دور از واشنگتن برای جلوگیری از شایعات، اما به اندازه ای نزدیک به فلوریدا است که می تواند مخفیانه در زمانی که او در املاک خود در فلوریدا بود، به آنجا برود. مطمئناً دوست دارم بیشتر با شما کار کنم، اما تعهد شما به خدمات را تحسین می کنم. من مطمئن هستم که در مورد یک اسلات OTS که در کلاس بعدی باز می شود شنیده ام و فکر می کنم شما کاملاً با آن جا می شوید. ما در دسترس خواهیم بود."
    
  مهماندار در حالی که بقیه موها و یونیفرم خود را صاف می کرد، گفت: "خیلی ممنون آقای رئیس جمهور."
    
  گاردنر فکر کرد که او آنها را اینگونه دوست داشت، جرعه ای آب میل کرد و شروع به مرتب کردن ضربان قلب و افکارش کرد: به اندازه کافی جسور و تهاجمی برای انجام هر کاری که برای برتری نسبت به دیگران لازم است، اما به اندازه کافی عاقل برای بازگشت به کار. و از دخالت عاطفی اجتناب کنید - اینها نیروهای واقعی در واشنگتن بودند. برخی این کار را از طریق استعداد، مغز یا ارتباطات سیاسی انجام دادند - هیچ چیز اشتباه یا غیرعادی در مورد کسانی که این کار را روی زانو انجام می دادند وجود نداشت. به علاوه، او می‌دانست که او چه کرده است، که اگر تلاش کوچکشان تمام شود، هر دوی آنها به پایان می‌رسد، بنابراین به نفع هر دوی آنها بود که آنچه را که دیگری می‌خواهد انجام دهند و مهمتر از آن، دهانشان را بسته نگه دارند. قفل و کلید در این مورد. این یکی قرار بود خیلی جلو برود.
    
  یک ثانیه بعد، ذهن او به سرعت روی رویدادها و مسیر آینده متمرکز شد، او دکمه "مزاحم نشوید" را فشار داد. چند لحظه بعد، رئیس دفتر و مشاور امنیت ملی او در زد، از سوراخ چشمی نگاه کرد تا مطمئن شود رئیس جمهور تنهاست، لحظه ای منتظر ماند و سپس وارد اتاق شد. هر دو گوشی تلفن همراه را روی گوششان فشار داده بودند. ایر فورس وان می‌توانست به‌عنوان ایستگاه پایه تلفن همراه خود عمل کند و برخلاف مسافران هواپیماهای تجاری، هیچ محدودیتی برای استفاده از تلفن همراه در ایر فورس وان وجود نداشت - کاربران می‌توانستند هر تعداد دکل تلفن همراه زمینی را که می‌خواهند روشن کنند. "چه اتفاقی می افتد؟" - از رئیس جمهور پرسید.
    
  رئیس ستاد والتر کوردوس گفت: "یا چیزی نیست... یا چیزی منفجر شد، آقای رئیس جمهور." دفتر مرکزی نیروی هوایی در اروپا از ششمین مرکز عملیات مشترک هوایی در ترکیه تماسی دریافت کرد که خواستار تایید خروج یک بمب افکن EB-1C Vampire با دو پرتابگر اسکرامبل از پایگاه نیروی هوایی بتمن در جنوب ترکیه شد... همان هایی که فرود آمدیم. پس از حمله موشکی به ایران USAF برای تایید با پنتاگون تماس گرفت زیرا هیچ دستور ماموریت هوایی برای هر گونه مأموریت بمباران از سوی بتمن وجود نداشت.
    
  منظورت بمب افکن های مک لاناهان است؟ جواب روی صورت ترسیده کوردوس نوشته شده بود. "مک لانهان دستور داد تا دو بمب افکن خود را بلند کنند... بعد از اینکه من دستور فرود آمدند؟ لعنتی چه خبر است؟"
    
  کوردوس گفت: "من هنوز نمی دانم، قربان." من به نیروی هوایی آمریکا گفتم که هیچ بمب افکنی به هر دلیلی مجاز به پرتاب نیست و به آنها دستور دادم مجوز پرتاب را رد کنند. من با مک‌لاناهان و معاونش لوگر در نوادا تماس می‌گیرم تا بفهمم چه خبر است."
    
  "آیا بمب افکن ها مسلح هستند؟"
    
  "ما هم هنوز این را نمی دانیم، قربان. این مأموریت کاملاً غیرمجاز بود."
    
  "خب، ما باید فرض کنیم که چنین است - با شناخت مک‌لاناهان، او اسلحه‌ها را در هواپیماهایش باقی می‌گذاشت، حتی اگر همه آنها زمین‌گیر شوند، مگر اینکه ما به طور خاص به او بگوییم که این کار را نکند، و حتی در آن صورت ممکن است این کار را انجام داده باشد. فقط آنها را در سراشیبی نگه دارید تا زمانی که بفهمیم چه خبر است. ماجرای هواپیمای فضایی چیست؟ آیا هنوز در مدار است؟"
    
  "به محض اینکه مک لانهان تحویل گرفت، قربان را بررسی می کنم."
    
  رئیس جمهور در حالی که یک جرعه دیگر آب پرتقال می نوشید، گفت: "بهتر است اینطور باشد، وگرنه پوست او را به در حمام خود می کوبم. "درباره "ملاقات و احوالپرسی" در اورلاندو گوش کن..." و سپس صدای نفرین کارلایل را در تلفنش شنید. "چی، کنراد؟" - من پرسیدم.
    
  مشاور امنیت ملی گفت: بمب‌افکن‌های B-1 پرواز کردند. فک رئیس جمهور از تعجب افتاد. "کنترل برج در پایگاه هوایی به خدمه گفت که سر جای خود بمانند، اما این هواپیماها بدون خدمه هستند - آنها از راه دور از پایگاه نیروی هوایی الیوت در نوادا کنترل می شوند."
    
  "مک لانهان."
    
  کارلایل گفت: "مک لاناهان هنوز در ایستگاه فضایی است، بنابراین فرمانده دوم او، سرتیپ لوگر، مسئول بمب افکن های الیوت است." من باید با وزیر دفاع ترنر تماس بگیرم تا به لوگر دستور دهد این بمب افکن ها را به زمین بازگرداند. عیسی...!"
    
  "او از کنترل خارج شده است!" - رئیس جمهور پارس کرد. من می خواهم که او این ایستگاه فضایی را ترک کند و فوراً بازداشت شود! اگر لازم است یک مارشال لعنتی ایالات متحده را به آنجا بفرستید!"
    
  "یک مارشال آمریکایی را به فضا بفرستید؟" کوردوس پرسید. "من نمی دانم که آیا قبلاً این کار انجام شده است یا می توانیم از مارشال بخواهیم که برای انجام این کار داوطلب شود؟"
    
  شوخی نمی کنم، والتر. مک لاناهان باید قبل از شروع جنگ لعنتی دیگری بین ما و روسیه مورد انتقاد قرار گیرد. ببینید چه اتفاقی در حال رخ دادن است و سریع این کار را انجام دهید. زویتین قبل از اینکه بدانیم دوباره با تلفن صحبت خواهد کرد و من می خواهم به او اطمینان دهم که همه چیز تحت کنترل است.
    
    
  منطقه کنترل رزمی، پایگاه هوایی ذخیره کوه نبرد، نوادا
  در همان زمان
    
    
  فرمانده مأموریت گزارش داد: پرواز دو نفره "هدبنگر دو وان" در سطح پرواز سه-یک-o است، توجه لازم را داشته باشید، نقطه پروازی نه و یک، سی دقیقه تا نقطه پرتاب. رویه های کنترل ترافیک هوایی و بدون اسکورت رسمی پرواز یا نظارت بر هوانوردی غیرنظامی پرواز کردند ... زیرا آنها به جنگ می رفتند.
    
  این دو افسر کنار هم در یک بخش جداگانه از "بتمن" یا منطقه کنترل جنگ، در پایگاه ذخیره هوایی بتل مونتین در شمال نوادا، نشسته بودند، در جایی که به نظر می رسید یک ایستگاه کاری کامپیوتری معمولی است که ممکن است توسط یک نگهبان استفاده شود. یا یک معامله گر روزانه اوراق بهادار به جز جوی استیک های سبک جت جنگنده. افسران توسط دو تکنسین استخدام شده با مانیتورهای رایانه شخصی خود در کنار آنها بودند. مردان و زنان حاضر در اتاق با صدایی خاموش با میکروفون صحبت می‌کردند، بدن‌ها به سختی حرکت می‌کردند، چشم‌هایی که از مانیتور به مانیتور می‌چرخند. فقط ضربه زدن گاه به گاه یک انگشت بر روی صفحه کلید یا حرکت دادن مکان نما توسط دست با گوی گوی باعث می شود هر کسی باور کند که واقعاً چیزی در حال رخ دادن است.
    
  این دو افسر دو "نبرد ناو پرنده" بدون سرنشین مافوق صوت EB-1C Vampire را که از پایگاه عملیاتی آنها در شرق ترکیه و از طریق شمال ایران به پرواز درآمدند، هدایت کردند. سه مانیتور با وضوح بالا نماهایی از جلو و کناره های بمب افکن سربی را نشان می دادند، در حالی که سایر مانیتورها عملکرد، سیستم ها و بازخوانی تسلیحات هر دو هواپیما را نشان می دادند. اگرچه دو بمب افکن کاملاً قابلیت پرواز داشتند، اما معمولاً کاملاً توسط رایانه کنترل می شدند و به طور مستقل به دستورات وارد شده قبل از حرکت پاسخ می دادند و به طور مستقل تصمیم می گرفتند که برای تکمیل مأموریت چه کاری انجام دهند. خدمه زمینی پیشرفت پرواز را زیر نظر داشتند، در صورت لزوم تغییراتی در برنامه پرواز ایجاد کردند و در هر زمان می توانستند کنترل را در دست بگیرند، اما همه تصمیمات توسط کامپیوتر گرفته می شد. تکنسین‌ها سیستم‌های هواپیما را زیر نظر گرفتند، طیف الکترومغناطیسی را برای تهدیدات زیر نظر گرفتند و اطلاعات دریافتی را در طول مسیر پرواز که می‌توانست بر ماموریت تأثیر بگذارد، بررسی کردند.
    
  دیوید لوگر پاسخ داد: "پیدایش کپی می کند. او به منطقه ستاد جنگ در پایگاه نیروی هوایی الیوت در جنوب مرکزی نوادا بازگشت و پیشرفت ماموریت را بر روی "تخته های بزرگ" الکترونیکی به اندازه دیوار روبروی خود مشاهده کرد. سایر نمایشگرها تهدیدات دشمن را نشان می‌دهند که توسط تمام هواپیماها و ماهواره‌های مرکز تسلیحات پیشرفته هوافضا و سایر حسگرهای متحد که در منطقه کار می‌کنند شناسایی شده‌اند. اما توجه لوگر به دو نمایشگر دیگر جلب شد: اولی آخرین تصاویر ماهواره ای از منطقه مورد نظر در شرق ایران...
    
  ... و دومی در مورد داده های ردیابی فضای ماهواره ای بود که در حال حاضر خالی بود.
    
  دیو اظهار داشت: "آنها با عجله دارند تجهیزات لیزر را جدا می کنند." آنها باید حدس می زدند که ما بمب افکن ها را می فرستیم تا این پایگاه را به جهنم منفجر کنند. مطمئن نیستم که به موقع به آنجا برسیم، موک."
    
  پاتریک مک‌لانهان گفت: "آنها را بلند کن، دیو". او همچنین این ماموریت را از ماژول فرماندهی در ایستگاه فضایی آرمسترانگ مشاهده کرد. "یک تانکر در هوا بگیرید تا در راه بازگشت با بمب افکن ها روبرو شوید، اما من می خواهم قبل از فرار سوسک های روسی، آن موشک ها در راه باشد."
    
  فهمیدم، منزجر کننده است. آماده شدن. کاتترات، این پیدایش است. یکی می خواهد بمب افکن ها قبل از پراکنده شدن هدف حمله کنند. بمب افکن ها را به هم بزنید و وضعیت تانکرهای پشتیبانی را گزارش دهید."
    
  سرلشکر ربکا فورنس، فرمانده نیروهای رزم هوایی نیروی هوایی بتل مانتین، پاسخ داد: "تانکرها در حالت آماده باش هستند، دیو". "او تا پنج دقیقه دیگر در هوا خواهد بود."
    
  "من تو را درک میکنم. یکی می‌خواهد تا آنجا که ممکن است خون‌آشام وجود داشته باشد."
    
  به محض اینکه تانکر در حداکثر فاصله ایمن قرار گرفت، خون آشام ها را تا یک و دو دهم ماخ شتاب می دهیم - این حداکثر سرعت پرتاب Skystreaks است. بهترین کاری که می توانیم با پارامترهای ماموریت فعلی انجام دهیم."
    
  لوگر گفت: "پیشنهاد می‌کنم ذخایر سوخت یک ساعته تانکر را از بین ببرید و خون‌آشام‌ها را هم اکنون بالا ببرید.
    
  ربکا گفت: "منفی - من این کار را نمی کنم، دیو." ربکا فرنس اولین خلبان زن جنگی در نیروی هوایی ایالات متحده و اولین فرمانده زن یک واحد هوانوردی رزمی تاکتیکی بود. هنگامی که واحد B-1B Lancer رزرو نیروی هوایی ربکا در رنو، نوادا، بسته شد و بمب افکن ها برای تبدیل به "نبرد ناوهای پرنده" سرنشین دار و بدون سرنشین به مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته منتقل شدند، فورنس موافقت کرد. او اکنون فرماندهی پنج اسکادران تاکتیکی را در یک پایگاه ذخیره جدید در کوه نبرد، نوادا، شامل بمب‌افکن‌های سرنشین‌دار و بدون سرنشین B-52 و B-1، هواپیماهای حمله رادارگریز بدون سرنشین QA-45C و تانکرهای هوایی KC-76 را بر عهده داشت. "ما آنها را خواهیم گرفت، نگران نباشید."
    
  لوگر بار دیگر به آخرین تصویر ماهواره ای از پایگاه هوایی بزرگراه در سلطان آباد ایران نگاه کرد. فقط پنج دقیقه پیش بود، اما قبلاً نشان می‌داد که چندین کامیون بزرگ رفته‌اند، و چیزی شبیه یک گردان کامل از کارگران بود که بقیه را از بین می‌بردند. "زمان ما در حال اتمام است، خانم. سوسک ها به سرعت پراکنده می شوند."
    
  ربکا گفت: "می‌دانم دیو، من هم عکس‌ها را می‌بینم، اما خطر از دست دادن بمب‌افکن‌هایم را ندارم."
    
  "مثل اینکه ما نریان را از دست دادیم؟"
    
  ربکا با صدای بلند گفت: "من را مزخرف نکن، دیو، من می‌دانم اینجا چه خبر است، و من هم مثل تو از این موضوع عصبانی هستم. "اما می توانم به شما یادآوری کنم که بمب افکن های ما تنها هواپیمای تهاجمی دوربردی هستند که در حال حاضر داریم و من آنها را در یک ماموریت غیرمجاز به خطر نمی اندازم." این اغراق آمیز نبود و دیو لوگر این را می دانست. از زمان هولوکاست آمریکا، حملات موشکی کروز روسیه به بمب‌افکن‌های آمریکایی و پایگاه‌های موشکی قاره‌پیما، تنها بمب‌افکن‌های دوربرد بازمانده، تعداد انگشت شماری بمب‌افکن در خارج از کشور مستقر شده‌اند و بمب‌افکن‌های B-52 و B-1 تبدیل‌شده مستقر در نبرد. کوهستان.
    
  بمب افکن های Furness به زودی متحمل خسارت های خود شدند. همه بمب افکن های Battle Mountain به یک پایگاه سوخت گیری هوایی روسیه در یاکوتسک، سیبری فرستاده شدند، جایی که پاتریک مک لاناهان حملات به پایگاه های موشک های بالستیک هسته ای در سراسر روسیه را رهبری می کرد. هنگامی که بمب افکن های آمریکایی کشف شدند، ژنرال آناتولی گریزلوف، رئیس جمهور وقت روسیه، با موشک های کروز با کلاهک هسته ای به پایگاه حمله کرد. نیمی از نیروها در این حمله ویرانگر از دست رفتند. بمب افکن های باقی مانده با موفقیت به ده ها پایگاه موشکی روسیه حمله کردند و بخش عمده ای از نیروهای استراتژیک هسته ای آنها را نابود کردند. خود مک‌لاناهان، سوار بر یکی از آخرین کشتی‌های جنگی EB-52 Megafortress، به گریزلوف در پناهگاه زیرزمینی‌اش در جنوب شرقی مسکو در طی یک ماموریت طاقت‌فرسا بیست ساعته که او را به سراسر فدراسیون روسیه برد، حمله کرد و او را کشت.
    
  پس از درگیری، ربکا فرنس فرماندهی چند بمب افکن باقیمانده RAF را به عهده گرفت. بنابراین، هیچ کس بهتر از او نمی دانست که چه مسئولیت باورنکردنی به او سپرده شده است. هواپیماهای بازمانده و چند بمب افکن رادارگریز بدون سرنشین که از زمان هولوکاست آمریکا ساخته شده اند، تنها هواپیمای هوابرد دوربرد باقی مانده در زرادخانه آمریکا بودند - اگر بمب افکنی دوباره ساخته شود، بازسازی نیروهای مسلح تا سطح قابل اعتمادی دهه ها طول خواهد کشید. .
    
  دیو گفت: "خانم، من مطمئن هستم که ماموریت حمله به محض دریافت گزارش ما در مورد اتفاقی که برای هواپیمای فضایی ما افتاده است، مورد تایید قرار خواهد گرفت." این لیزر متحرک کاوزنیا بزرگترین تهدیدی است که کشور ما در حال حاضر با آن مواجه است - نه فقط برای فضاپیمای ما، بلکه شاید برای هر چیزی که پرواز می کند. مکث کرد، سپس اضافه کرد: "و روس‌ها فقط پنج نفر از بهترین ما را کشتند، خانم. وقت آن است که کمی انتقام بگیریم."
    
  ربکا مدت زیادی ساکت بود. سپس در حالی که سرش را تکان می‌داد، با خشکی گفت: "سه خانم از شما در یک مکالمه، ژنرال لوگر-فکر می‌کنم این اولین مورد برای شما باشد." او چند دستورالعمل را در رایانه خود تایپ کرد. "من اجازه تغییر در سی دقیقه کمک هزینه سوخت برای یکنوع بازی شبیه لوتو را می دهم."
    
  پاتریک از ایستگاه فضایی آرمسترانگ مداخله کرد: "یکی با هدبنگر تماس می‌گیرد، من گفتم فشارشان بده، ژنرال فرنس". "آنها را تا Vmax ببرید، سپس سرعت آنها را تا یک نقطه دو کاهش دهید تا سلاح آزاد شود."
    
  "اگر در راه بازگشت به نقطه سوخت گیری میان هوا نرسند، چه می شود، ژنرال؟" - او پرسید. "اگر یک خطای ناوبری وجود داشته باشد چه؟ اگر بار اول نتوانند وصل شوند چه؟ از نظر غافل نشویم -"
    
  "بلندشان کن ژنرال. این یک دستور است."
    
  ربکا آهی کشید. او قانوناً می‌توانست دستورات او را نادیده بگیرد و مطمئن شود که بمب‌گذارانش در امان هستند - این کار او بود - اما مطمئناً فهمید که او چقدر سخت می‌خواهد قصاص شود. او رو به خدمه پرواز خون آشام خود کرد و گفت: "آنها را به یک امتیاز پنج افزایش دهید، یکنوع بازی شبیه لوتو سوخت را در ایستگاه بازرسی سوخت گیری در هوا محاسبه کنید و توصیه کنید."
    
  خدمه اطاعت کردند و لحظه‌ای بعد گزارش دادند: "گروه هدبنگر دو اکنون در سطح پرواز سه-یک-o، حرکت، یک نقطه ماخ پنج، توجه لازم، سبز، بیست دقیقه تا نقطه پرتاب است." یکنوع بازی شبیه لوتو، سوخت ایستگاه ARCP تمام شده است. ده دقیقه سوخت یدکی داریم. پس از دریافت ETE به روز شده نفتکش، چند دقیقه دیگر فرصت داریم تا به عقب برسیم.
    
  "این ده دقیقه بعد از اینکه بمب افکن دوم بوم را حلقه زد، درست است؟" ربکا پرسید. حالت غم‌انگیز و خجالت‌آمیز و "نه" بی‌صدا در چهره تکنسین به او می‌گفت که آنها در یک گنگی عمیق هستند.
    
    
  فصل هفتم
    
    
  هیچ سرباز سالمی در جنگ وجود ندارد.
    
  - خوزه ناروسچی
    
    
    
  در ایستگاه فضایی آرمسترانگ
  چند دقیقه بعد
    
    
  "مک لانهان اینجاست، امان."
    
  جوزف گاردنر با رونق گفت: "مک لاناهان، این رئیس جمهور ایالات متحده است. "فکر می کنی داری چیکار می کنی؟"
    
  "آقا، من -"
    
  این یک دستور مستقیم است، مک‌لاناهان: همین حالا آن بمب‌افکن‌ها را مستقر کن."
    
  "آقا، من می خواهم گزارش خود را قبلاً به شما ارائه دهم -"
    
  "تو هیچ کار لعنتی انجام نمی دهی جز آنچه من به تو می گویم!" - رئیس جمهور پارس کرد. "شما دستور مستقیم فرمانده کل قوا را زیر پا گذاشتید. اگر می خواهید از حبس ابد اجتناب کنید، بهتر است آنچه را که به شما می گویم انجام دهید. و این فضاپیما بهتر است همچنان در مدار باشد، وگرنه به خدا قسم...
    
  پاتریک به سرعت مداخله کرد: "روس‌ها هواپیمای فضایی نریان سیاه را سرنگون کردند. هواپیمای فضایی ناپدید شده و با تمام وجود گم شده در نظر گرفته می شود.
    
  رئیس جمهور برای مدت طولانی سکوت کرد. چجوری اونوقت؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "یک لیزر متحرک، همان لیزری که فکر می کنیم سال گذشته هواپیمای فضایی ما را بر فراز ایران سرنگون کرد. این همان چیزی بود که روس ها در سلطان آباد پنهان کرده بودند: لیزر ضد فضای متحرک آنها. آنها آن را به ایران آوردند و روی یک پایگاه متروکه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نصب کردند که فکر می‌کردیم منهدم شده است - حتی دهانه‌های بمب جعلی را روی آن گذاشتند تا ما را فریب دهند. روس ها یک لیزر را در مکان مناسب برای حمله به فضاپیمای ما که بر فراز ایران پرواز می کند، قرار داده اند. آنها دومین جایزه بزرگ را دریافت کردند: یک هواپیمای فضایی دیگر Black Stallion. این مکان نشان می دهد که هدف واقعی آنها ایستگاه فضایی آرمسترانگ بوده است.
    
  دوباره سکوت در آن طرف خط... اما نه برای مدت طولانی: "مک لانهان، من برای مردم شما بسیار متاسفم..."
    
  "آقا، دو زن نیز در کشتی بودند."
    
  رئیس جمهور ادامه داد: "... و ما به ته این موضوع خواهیم رسید، اما شما دستورات من را زیر پا گذاشتید و بدون اجازه این بمب افکن ها را پرتاب کردید. فوراً آنها را مستقر کنید."
    
  پاتریک نگاهی به زمان باقی مانده انداخت: بیش از هفت دقیقه. آیا او می تواند رئیس جمهور را برای مدت طولانی بازداشت کند؟ او گفت: "آقا، من مجوز پرتاب هواپیمای فضایی به مدار استاندارد را از STRATCOM دریافت کردم." "ما مشکوک بودیم که روس‌ها چه کار می‌کنند، اما منتظر اجازه ورود ماندیم. بدترین ترس های ما تایید شد..."
    
  "من به تو دستور دادم، مک لاناهان."
    
  او گفت: "آقا، روس‌ها در حال جمع‌آوری و انتقال لیزر و رادار خود از سلطان آباد هستند که ما صحبت می‌کنیم. اگر اجازه فرار به آنها داده شود، این لیزر تهدیدی بزرگ برای هر سفینه فضایی، ماهواره و هواپیمای موجود در موجودی ما خواهد شد. فقط چند دقیقه تا راه اندازی باقی مانده است و همه چیز در کمتر از یک دقیقه تمام می شود. فقط چهار موشک با دقت بالا با کلاهک جنبشی - بدون آسیب جانبی. اجزایی که هنوز جابجا نشده اند را حذف می کند. روس‌ها نمی‌توانند از این حمله شکایت کنند، زیرا در این صورت به اعزام نیرو به ایران برای کشتن آمریکایی‌ها اعتراف می‌کنند، بنابراین هیچ واکنش بین‌المللی وجود نخواهد داشت. اگر بتوانیم نیروهای بوجازی را به آنجا برسانیم تا تحقیقات پزشکی قانونی را در اسرع وقت پس از حمله آغاز کنند، ممکن است شواهدی پیدا کنیم که...
    
  رئیس جمهور گفت: "گفتم آن بمب افکن ها را بگردان، مک لاناهان". "این یک دستور است. قرار نیست خودم را تکرار کنم. این گفتگو ضبط و شاهد بوده و در صورت عدم رعایت در دادگاه نظامی علیه شما استفاده خواهد شد."
    
  پاتریک با التماس گفت: "آقا، من درک می کنم، اما از شما می خواهم که تجدید نظر کنید." "پنج فضانورد در هواپیمای فضایی کشته شدند. آنها مرده اند، با آن لیزر پاره شده اند. این یک عمل جنگی بود. تا زمانی که ما شواهد مستقیمی دریافت نکنیم که روسیه اقدام نظامی تهاجمی مستقیم علیه ایالات متحده آمریکا را آغاز کرده است، آنها از قتل نجات خواهند یافت و ما هرگز نمی توانیم انتقام مرگ آنها را بگیریم. و اگر این لیزر را از بین نبریم، آسیب ندهیم یا غیرفعال کنیم، در جای دیگری ظاهر می شود و دوباره می کشد. آقا ما باید ...
    
  رئیس جمهور صحبت هایش را قطع کرد: "شما دستور مستقیم فرمانده کل ارتش، ژنرال مک لاناهان را نقض می کنید. "من آخرین فرصت را به شما می دهم تا رعایت کنید. این کار را انجام دهید و من به شما اجازه می دهم سریع و بی سر و صدا و بدون بررسی عمومی استعفا دهید. امتناع کن و من درجه تو را سلب کرده و با اعمال شاقه مادام العمر به زندان خواهم فرستاد. جنرال منو درک میکنی؟ آخرین فرصت...چه خواهد بود؟-"
    
  شش دقیقه مانده آیا او می تواند به دلیل "رادیو خش خش" از مشکل جلوگیری کند؟ او تصمیم گرفت که اکنون بسیار فراتر از این خط است: او چاره ای نداشت. پاتریک انتقال را قطع کرد. او بدون توجه به عبارات حیرت‌زده روی چهره‌های تکنسین‌های اطرافش، گفت: "مک‌لاناهان دارد لوگر را صدا می‌کند".
    
  دیو از پایگاه نیروی هوایی الیوت از طریق سیستم فرستنده و گیرنده جهانی زیرپوستی آنها گفت: "به تازگی با وزیر دفاع، موک، تماس گرفتم. او دستور داد که خون آشام ها فورا فراخوانی شوند.
    
  پاتریک گفت: "تماس تلفنی من بر تماس شما برتری دارد، رفیق: من فقط یک پیام از رئیس جمهور دریافت کردم." او هم همین را دستور داد. او به من یک بازنشستگی آرام یا یک عمر شکستن صخره‌های بزرگ را به بچه‌های کوچک در لیون‌ورث به من پیشنهاد داد."
    
  "من آنها را تبدیل خواهم کرد -"
    
  پاتریک گفت: "منفی... آنها ادامه می دهند." "این پایگاه را به جهنم بمباران کنید."
    
  دیو لوگر گفت: "موک، می‌دانم به چه فکر می‌کنی، اما ممکن است خیلی دیر باشد. آخرین تصویر ماهواره ای نشان می دهد که حداقل یک چهارم از وسایل نقلیه قبلا ناپدید شده اند و این بیش از ده دقیقه پیش بود. علاوه بر این، ما قبلاً سوخت خون آشام ها را تمام کرده ایم و یک وضعیت اضطراری سوخت وجود دارد - آنها ممکن است قبل از خروج به تانکر نرسند. این یک سناریوی برد-برد است، موک. ارزش به خطر انداختن حرفه و آزادی خود را ندارد. ما این یکی را از دست دادیم. بیایید عقب نشینی کنیم و برای مبارزه بعدی آماده شویم."
    
  پاتریک گفت: "بعدی می‌تواند حمله به یک هواپیمای فضایی دیگر، یک ماهواره، یک هواپیمای جاسوسی بر فراز ایران، یا خود ایستگاه فضایی آرمسترانگ باشد". اکنون باید این کار را متوقف کنیم."
    
  لوگر اصرار کرد: "خیلی دیر شده است. "فکر می کنم ما آن را از دست دادیم."
    
  پاتریک گفت: "سپس اگر بهترین کاری باشد که می‌توانیم انجام دهیم، کارت ویزیت کوچکی را برای آنها در آینه‌های عقبشان می‌گذاریم". "او را فشار دهید."
    
    
  * * *
    
    
  "او به چه چیزی می رود؟"
    
  تنها چند دقیقه پس از قطع ارتباط با ایستگاه فضایی، رئیس جمهور ایالات متحده از طریق خط تلفن از ایر فورس وان گفت: "شنوید من، لئونید." همانطور که قبل از اینکه او بتواند با دیگران صحبت کند، خط به پایان رسید. فکر می‌کنم مک‌لاناهان قصد دارد به مکانی به نام سلطان‌آباد در شمال شرق ایران حمله هوایی کند. او اصرار دارد که شما یک لیزر ضدفضای متحرک در آنجا نصب کرده اید و از آن برای سرنگونی هواپیمای فضایی Black Stallion او استفاده کرده اید.
    
  لئونید زویتین، رئیس‌جمهور روسیه، با عصبانیت دستوراتی را بر روی صفحه‌کلید کامپیوتر به درزوف، رئیس ستاد نیروی هوایی روسیه تایپ کرد و در مورد حمله قریب‌الوقوع به او هشدار داد و به او دستور داد تا با جت‌های جنگنده تلاش کند تا بمب‌افکن‌های آمریکایی را متوقف کند. او با متقاعد کننده ترین، صمیمانه ترین و خشمگین ترین لحن خود گفت: "این باورنکردنی است، جو، فقط باورنکردنی." "سلطان آباد؟ در ایران؟ من هرگز در مورد این مکان نشنیده ام! ما در هیچ کجای ایران نیرویی نداریم جز نیروهای نگهبانی از سفارت موقت ما در مشهد و آن هم چون سفارت ما در تهران تبدیل به جهنم شده است و مشهد به لطف بوجازی اکنون تنها مکان امن در کل کشور است.
    
  گاردنر گفت: "من هم مثل تو مبهوت هستم، لئونید. مک‌لاناهان باید دیوانه باشد. او باید در هنگام حمله تپش قلب دچار نوعی آسیب مغزی شده باشد. او ناپایدار است!
    
  اما چرا یک افسر ناپایدار با بمب افکن های مافوق صوت و موشک های مافوق صوت پرواز می کند، جو؟ ممکن است نتوانید به مک‌لاناهان برسید، اما می‌توانید جلوی او را بگیرید، درست است؟"
    
  "البته که می توانم، لئونید. این در حالی که ما صحبت می کنیم انجام می شود. اما این بمب افکن ها می توانند چندین موشک شلیک کنند. اگر نیروهایی در زمین دارید، پیشنهاد می‌کنم هر چه زودتر آنها را خارج کنید."
    
  "از تماس شما متشکرم، جو، اما ما هیچ نیرویی در ایران نداریم." او متوجه شد که هنوز هیچ پاسخی از درزوف دریافت نشده است - لعنتی، بهتر است آن لیزر را از آنجا بیرون بیاورد وگرنه بازی آنها تمام می شود. و ما مطمئناً ابرلیزر جادویی نداریم که بتواند یک سفینه فضایی را که با سرعت هفده هزار مایل در ساعت به دور زمین می چرخد شلیک کند و سپس مانند دود ناپدید شود. سازمان ملل متحد سال گذشته این گزارش ها را بررسی کرد و چیزی به دست نیاورد، یادتان هست؟
    
  "من حدس می زنم آنها گفتند که نتایج قطعی نبود، زیرا -"
    
  زویتین گفت: "زیرا پرزیدنت مارتیندیل به آنها اجازه مصاحبه با کسی را در سرزمین رویاها نداد و بوجازی و شورشیان دیوانه اش به آنها اجازه دسترسی به لاشه هواپیما یا محل فرضی که لیزر در آنجا نصب شده بود، ندادند. نکته پایانی این است که حتی یک تکه شواهد وجود ندارد که به یک ابرچاله لعنتی اشاره کند. مک‌لاناهان آشکارا در کنگره، رسانه‌ها و مردم آمریکا ترس‌آفرین است تا برنامه‌های مخفی پرهزینه و خطرناک خود را حفظ کند."
    
  گاردنر گفت: "خب، این خیلی سریع متوقف خواهد شد. مک لاناهان تمام شد. این حرامزاده تلفن را قطع کرد و دستور داد حمله ادامه یابد."
    
  "قطع کردن؟" زویتین با خوشحالی فکر کرد عالی بود. قرار بود نه تنها مک لاناهان را حذف کنند، بلکه او را به عنوان یک دیوانه ... فرمانده کل خودش نشان دهند! به هیچ وجه طرفدارانش در ارتش یا کنگره نمی توانستند از او حمایت کنند! خوشحالی اش را فرو نشاند و با صدایی آهسته و شوم ادامه داد: این دیوانگی است! آیا او دیوانه است؟ شما نمی توانید اجازه دهید این ادامه پیدا کند! این مرد بی ثبات و سرکش باید متوقف شود، جو. شما باعث می‌شوید که بسیاری از مردم اینجا واقعاً بترسند. صبر کنید تا دوما و کابینه وزیران درباره حمله موشکی مافوق صوت دیگری به ایران بشنوند. شلوارشان را می‌زنند."
    
  گاردنر گفت: "به آنها بگو نگران نباشند، لئونید." مک‌لاناهان کارش تمام شده است، و نیروی نظامی خصوصی او هم همینطور".
    
  زویتین اصرار کرد: "خاموشش کن، جو. همه چیز را متوقف کنید - ایستگاه فضایی، آن موشک های مافوق صوت، بمب افکن های بدون سرنشین با پرتوهای مرگشان - قبل از اینکه خیلی دیر شود. سپس بیایید دور هم جمع شویم و یک جبهه متحد، مسالمت آمیز و تعاونی به جهان ارائه کنیم. این تنها راهی است که می‌خواهیم تنش را در اینجا کاهش دهیم."
    
  گاردنر اصرار کرد: نگران هیچ چیز نباش. در صورتی که کشتی‌های دریای خزر شما در این نزدیکی هستند، می‌توانید به آنها اطلاع دهید که بمب‌افکن‌ها می‌توانند موشک‌های پرسرعت پرتاب کنند."
    
  زویتین گفت: "جو، من نگران واکنش شدید ایران در صورت اصابت این موشک ها به منطقه هستم." آخرین بار به یاد دارم، این پایگاه توسط هلال احمر برای کمک های بشردوستانه و ناظران سازمان ملل استفاده می شد.
    
  گاردنر ناله کرد: "اوه نه. "این یک کابوس لعنتی است."
    
  اگر مک‌لاناهان این پایگاه را بمباران کند، ده‌ها، شاید صدها غیرنظامی بی‌گناه را خواهد کشت."
    
  گاردنر گفت: لعنتی. "خب، متاسفم، لئونید، اما مک‌لانهان در حال حاضر از کنترل خارج شده است. دیگر کاری نمی توانم انجام دهم."
    
  زویتین گفت: "دوست من یک پیشنهاد رادیکال دارم - امیدوارم فکر نکنید که من دیوانه هستم."
    
  "تو چیست؟" و سپس گاردنر متوقف شد، زیرا به زودی خودش متوجه این موضوع شد. "یعنی شما از من اجازه می گیرید که...؟"
    
  زویتین که تقریباً نمی‌توانست جلوی تعجب خود را از جهتی که این گفتگو در پیش گرفته بود، گفت: "این تنها راه است، جو". "شما آن را می دانید، و من آن را می دانم. من فکر نمی‌کنم حتی یک اسکیزوئید شکنجه‌شده مانند مک‌لاناهان جرات شلیک موشک به یک فرودگاه کمک‌رسانی را داشته باشد، اما نمی‌توانم راه دیگری برای متوقف کردن این جنون فکر کنم؟" پاسخی دریافت نشد، بنابراین زویتین سریع ادامه داد: "به علاوه، جو، بمب افکن ها بدون سرنشین هستند، درست است؟ هیچ کس در پایان شما صدمه نمی بیند و ما زندگی بسیاری را نجات خواهیم داد." مکث بسیار طولانی شد. زویتین افزود: "متاسفم جو، من نباید چنین ایده دیوانه کننده ای می کردم. فراموش کن چی گفتم-"
    
  گاردنر حرف او را قطع کرد: "صبر کن، لئونید. چند لحظه بعد: "لئونید جت در این نزدیکی هست؟" - او شنید که رئیس جمهور ایالات متحده پرسید.
    
  زویتین تقریباً دو برابر شد و گوش هایش را باور نکرد. شوک خود را قورت داد، سریع خود را جمع کرد و سپس گفت: "نمی‌دانم، جو. من باید از رئیس ستاد نیروی هوایی خود بپرسم. البته در حالت عادی ما در این منطقه گشت می زنیم، اما از آنجایی که میگ ما توسط یک بمب افکن مک لاناهان با پرتابگر هسته ای T شکل EMP سرنگون شد، کمی عقب نشینی کرده ایم.
    
  گاردنر گفت: "می فهمم." "به من گوش کن. مشاور امنیت ملی من به من گفت که بمب افکن ها از پایگاه نیروی هوایی بتمن در ترکیه بلند شدند و بدون شک مستقیماً به سمت نقطه پرتاب بر فراز جنوب دریای خزر حرکت کردند. ما نمی‌توانیم بیشتر به شما بگوییم زیرا نمی‌دانیم."
    
  زویتین گفت: "می فهمم." او به سختی می توانست آن را باور کند - گاردنر در واقع به او گفته بود که بمب افکن ها از کجا شروع شده اند و به کجا می روند!
    
  ما همچنین سلاح های آنها را نمی دانیم، اما فرض می کنیم که آنها همان موشک های کروز مافوق صوت را دارند که قبلاً استفاده می کردند، بنابراین نقطه پرتاب چند صد مایلی از سلطان آباد است.
    
  زویتین در حالی که سعی کرد تعجب را در صدایش پنهان کند و آرام و جدی بماند، گفت: "با فرضیات شما موافقم، جو." "ما می توانیم آنها را در جایی که شما به آنها پیشنهاد می دهید جستجو کنیم. اما اگر آنها را پیدا کنیم ... جو ، باید ادامه دهم؟ من فکر می کنم این تنها راه برای جلوگیری از فاجعه است. اما این باید تصمیم شما باشد، آقای رئیس. به من بگو دوست داری چه کار کنم."
    
  مکثی دیگر، اما این بار کوتاهتر: گاردنر، که آشکارا بر خشم شدید غلبه کرده بود، گفت: "بله، لئونید". من از انجام این کار متنفرم، اما مک‌لانهان حرامزاده چاره‌ای برای من باقی نگذاشت."
    
  زویتین گفت: "بله، جو، من می فهمم و موافقم." در مورد سلاح موج T چطور؟ آیا آنها دوباره از آن برای حمله به جنگجویان ما استفاده خواهند کرد؟"
    
  گاردنر گفت: "شما باید فرض کنید که آنها این کار را انجام می دهند و از حداکثر برد حمله می کنند." متاسفم، اما به هیچ وجه نمی‌توانم آن را کنترل کنم."
    
  زویتین با وجود خوشحالی تا جایی که می‌توانست، گفت: "می‌دانم که این کار تو نیست، دوست من". لعنتی، حالا این پسر به او پیشنهاد می داد که چگونه با موفقیت به مردم خودش حمله کند! ما هر کاری که ممکن است برای جلوگیری از یک فاجعه انجام خواهیم داد. من به زودی با شما در ارتباط با به روز رسانی تماس خواهم گرفت.
    
  "بسیار متشکرم دوست من."
    
  "نه، از اطلاع رسانی مسئولانه تشکر می کنم، دوست من. نمی‌دانم می‌توانم به موقع به آن برسم یا نه، اما تمام تلاشم را می‌کنم تا از بدتر کردن وضعیت ناخوشایند جلوگیری کنم. برایم آرزوی موفقیت کن. خداحافظ." زویتین تلفن را قطع کرد... سپس در برابر اصرار برای انجام یک رقص پیروزی کوچک دور میز مقاومت کرد. او دوباره تلفن را گرفت و خواست فوراً او را به درزوف وصل کند. "وضعیت، ژنرال؟"
    
  دارزوف گفت: "ما تا جایی که می توانیم سریع پیش می رویم. ما در ابتدا به اجزای اصلی - رادار، دوربین لیزری و اپتیک تطبیقی - اولویت می دهیم. مخازن سوخت و ژنراتورهای برق باید منتظر بمانند."
    
  ژنرال آیا جنگنده ای دارید که بر فراز دریای خزر گشت زنی کند؟
    
  "البته قربان."
    
  "آیا بمب افکن های B-1 آمریکایی را دنبال می کنید؟"
    
  درزوف گفت: "من یک اسکادران کامل از میگ 29 در هوا دارم تا سعی کنم با آنها همگام شوم. خون‌آشام‌های بدون سرنشین بسیار سریع‌تر از لنسرهای B-1 معمولی هستند، بنابراین ما چندین جنگنده را به موشک‌های مولنیا مجهز کرده‌ایم که برای کار در برد کمتر با استفاده از رادار کنترل آتش MiG-29 سازگار شده‌اند. آنها ممکن است بتوانند موشک های تهاجمی مافوق صوت خود را در صورتی که پرتاب شوند، ساقط کنند.
    
  زویتین با خوشحالی گفت: "من به تازگی از رئیس جمهور ایالات متحده اجازه گرفتم که شما بمب افکن ها را ساقط کنید.
    
  رئیس جمهور ایالات متحده به ما دستور داد بمب افکن های خودش را ساقط کنیم؟
    
  زویتین گفت: "او آنها را بمب افکن های خود نمی داند - از نظر او آنها اکنون بمب افکن های مک لاناهان هستند و ممکن است به مریخ ها حمله کنند." "انجام دهید. آنها را ساقط کنید... اما پس از پرتاب موشک‌هایشان."
    
  درزوف با ناباوری پرسید: "بعد؟" "آقا، اگر ما نتوانیم تجهیزات خود را به موقع حذف کنیم، یا اگر آنها اجزای اصلی Phanar را هدف قرار دهند، ممکن است میلیاردها روبل از تجهیزات گرانبها را از دست بدهیم."
    
  زویتین گفت: "تمام تلاشت را بکن، ژنرال، اما بگذار آن موشک ها پرتاب شوند و پایگاه را مورد اصابت قرار دهند. آیا همانطور که قبلاً در مورد آن صحبت کردیم، ابزارهای محافظ دارید؟"
    
  درزوف پاسخ داد: "بله، آقا، البته." "اما ما هم داریم..."
    
  زویتین با نفس نفس زدن ادامه داد: "اگر به قسمتی از "فانار" اصابت کرد، اولویت اول شما این است که آن را بیرون بیاورید در حالی که به آماده سازی زمین ادامه می دهید. دنیا در مورد آن." . رسانه‌های جهان می‌خواهند خودشان ببینند، و مهم است که فوراً آن را ببینند. ژنرال مرا درک می کنی؟"
    
  درزوف پاسخ داد: بله قربان. "من همانطور که شما بخواهید انجام خواهم داد. اما امیدوارم که مهم‌ترین دارایی‌هایمان را فدای روابط عمومی نکنیم."
    
  زویتین با صدای بلند گفت: "به هر دلیلی که من به نظرم رسید، ژنرال، خواه آن را بفهمی یا نه، کاری را که من به شما می گویم، انجام خواهید داد. "فقط مطمئن شوید که وقتی رسانه‌ها به سلطان‌آباد حمله می‌کنند - و من واقعاً سخت کار می‌کنم تا مطمئن شوم که این اتفاق می‌افتد - آنها چیزی جز ویرانی بی‌مورد نبینند، وگرنه الاغ شما را خواهم پاره. آیا خودم را روشن می کنم؟"
    
    
  * * *
    
    
  "آقا، ما در حال برداشتن سیگنال فانوس یاب هستیم!" - استاد گروهبان لوکاس از پست خود در ماژول فرماندهی ایستگاه فضایی آرمسترانگ فریاد زد. "این از ماژول مسافر است."
    
  پاتریک با نفس نفس زدن گفت: "اوه خدای من، آنها این کار را کردند." "آیا هنوز اطلاعاتی دارید؟"
    
  "هنوز چیزی... بله قربان، بله، ما در حال دریافت اطلاعات مکان و محیط زیست هستیم!" لوکاس گفت. او در امان است! تثبیت کننده ها مستقر شده اند و همه چیز تحت کنترل کامپیوتر است! تله متری گزارش می دهد که ماژول مسافری هنوز تحت فشار است!
    
  پاتریک گفت: "اوه خدای من، این یک معجزه است." مولن و ترانووا باید ماژول را درست قبل از نابودی نریان سیاه بیرون انداخته باشند. ربکا -"
    
  ربکا فرنس گفت: "ما در حال آماده سازی دو خون آشام دیگر برای پرتاب هستیم تا پوشش هوایی برای تخلیه فراهم کنیم." "آنها بیست دقیقه دیگر در هوا خواهند بود."
    
  "دیو-"
    
  دیو لوگر گفت: "ما در حال حاضر با فرماندهی عملیات ویژه در مورد راه اندازی یک ماموریت CSAR از افغانستان، موک، در حال گفتگو هستیم." زمانی که بدانیم آنها کجا می توانند فرود بیایند، پرتاب خواهند شد. ما امیدواریم که آنها در غرب افغانستان فرود بیایند. Pave Hawk در پایگاه هوایی هرات در حالت آماده باش قرار دارد. ما در حال تلاش هستیم تا چند شکارچی و ریپر را برای پرواز بر فراز منطقه دوباره اختصاص دهیم." MQ-1 Predator و MQ-9 Reaper هواپیماهای نظارتی بدون سرنشین بودند که هر کدام برای حمل موشک های تهاجمی هوا به سطح پیکربندی شده بودند. هر دو از طریق ماهواره از ایستگاه های کنترل در ایالات متحده کنترل شدند.
    
  دیو لوگر گزارش داد: "شصت ثانیه تا نقطه پرتاب". سرعت هوا در حال بازگشت به یک و دو دهم ماخ است. او در کنسول فرماندهی در بتمن تنها بود، اما همچنان صدایش را پایین نگه داشت، گویی نمی‌خواست هیچ کس دیگری بشنود و ادامه داد: "ماسک، اکنون زمان خوبی برای اعزام آنهاست."
    
  پاتریک مک‌لانهان پاسخ داد: "برو.
    
  صدای او به همان اندازه مصمم و مطمئن به نظر می رسید که برای اولین بار تصمیم به حمله گرفت - حداقل باعث شد کمی احساس بهتری داشته باشد. اگر پاتریک کوچکترین تردیدی در تصمیم خود نشان می داد، دیو سوگند خورد که بمب افکن ها را بنا به صلاحدید خود مستقر می کرد تا اطمینان حاصل شود که هواپیماها به ایستگاه بازرسی سوخت رسانی می رسند و همچنین زندگی حرفه ای پاتریک را نجات می داد.
    
  چند ثانیه دیگه خیلی دیر میشه...
    
  او در شبکه تیم گفت: "من شما را درک می کنم، اودین، من شما را درک می کنم، ادامه دهید. چهل و پنج ثانیه بدون تهدید، بدون رادار نظارتی. سرعت پرواز در دو ماخ ثابت است. سی ثانیه...بیست...ده، درها روی هدبنگر دو-یک باز می شود... موشک یک می رود... درها روی دو-دو باز می شوند... موشک دو می رود، درها بسته می شوند... موشک یک می رود. دو-دو" ... موشک دو می رود، درها بسته می شوند، پرواز امن است، به سمت غرب به سمت ARIP حرکت می کند.
    
  "دیو، خون‌آشام‌ها با سوخت چطور هستند؟" - پاتریک پرسید.
    
  لوگر پاسخ داد: "ما این کار را به سختی انجام خواهیم داد." اگر اتصال به خوبی پیش برود، Two-One می‌تواند از بوم بالا برود، سوخت اضافی را پر کند، چرخه را خاموش کند، و Two-Two شروع به سوخت‌گیری می‌کند و ده دقیقه فرصت دارد تا باک‌ها را تخلیه کند.
    
  پاتریک به وضوح آسوده نفس کشید: "خوب، کاتتروت". هیچ پاسخی از طرف ربکا فورنس - تمام نشده بود، حداقل به این زودی، و او می دانست که او هنوز از اینکه تصمیمش لغو شده بود عصبانی است.
    
  "سی ثانیه برای ضربه... سرعت به سمت آسمان ده نقطه هفت ماخ است، همه سبز... سوختگی موتور اسکرام جت، سواحل سرجنگی... کنترل های پرواز فعال و پاسخگو، فرمان اوکی... بیست TG، پیوند داده فعال است. " همه آنها شاهد زنده شدن تصاویر ترکیبی از رادار میلیمتری و مادون قرمز بودند که هواپیماها و هلیکوپترهای روسی را در باند فرودگاه نشان می‌دادند، چند ردیف از مردم که جعبه‌ها و بسته‌ها را از قسمت‌های مختلف پایگاه به کامیون‌های منتظر می‌گذرانند، چندین ساختمان بزرگ ناشناس روی تریلرها. ...
    
  ... و چندین چادر بزرگ با آرم های صلیب سرخ و هلال به وضوح قابل مشاهده بر روی پشت بام ها. "عیسی!" دیو لوگر نفس نفس زد. "آنها شبیه چادرهای امدادگران هستند!"
    
  پاتریک فریاد زد: "تریلرهای بزرگ و ساختمان های قابل حمل را هدف بگیرید." "از این چادرها دوری کن!"
    
  ربکا گفت: "ما متوجه شدیم، اودین." او اختیارات فرمانده را نادیده می گرفت و می توانست کنترل هدف گیری را از افسر تسلیحات به دست بگیرد، اما نیازی به این کار نداشت - افسر اسلحه به آرامی مشبک را به سمت چهار تریلر بزرگ نشانه رفت. رادار موج میلی متری SkySTREAK قادر بود پوسته فولادی بیرونی هر کامیون را مشاهده کند و تأیید کرد که تریلرهای زیر مشبک هدف واقعاً متراکم هستند، به جای توخالی یا کمتر محکم بسته بندی شده مانند یک تریلر باری نیمه خالی. در غیر این صورت، همه تریلرها یکسان به نظر می رسیدند و توسط همان تعداد کارگر نگهداری می شدند.
    
  "پنج ثانیه...هدفگیری قفل شد...پرتابگر آغاز شد." تصویر نهایی از موشک‌های SkySTREAK تقریباً اصابت مستقیم به مرکز هر تریلر را نشان می‌داد...همه به جز یک مورد، که از هدف منحرف شده و در منطقه‌ای واضح در نزدیکی تریلر هدف فرود آمدند. ارزیابی رایانه‌ای از ناحیه آسیب‌دیده، تقریباً پنجاه فوت قطر، چیزی جز چند سرباز با تفنگ و جعبه و شاید یک مرد تنها که در آن نزدیکی ایستاده بود، که احتمالاً یک ناظر بود، نشان نداد - آتش به هیچ یک از چادرهای امدادی اصابت نکرد. "به نظر می رسد یکی از دست رفته است، اما در نهایت در فضای خالی در کنار تریلر قرار گرفت."
    
  پاتریک گفت: "شات خوب، کاتتروت." "این تریلرها شبیه به آنهایی بودند که به گله وان وان حمله کردند."
    
  ربکا فرنس، که در صدایش آزاردهنده بود، گفت: "آنها شبیه میلیاردها تریلر دیگر در سراسر جهان بودند - هیچ راهی برای دانستن آنچه ما داریم، وجود ندارد." ما هیچ آرایه راداری یا چیزی شبیه مخازن ذخیره سوخت لیزری یا اپتیک لیزری ندیدیم. ما می توانستیم به هر چیزی ضربه بزنیم یا هیچ چیزی."
    
  پاتریک با نادیده گرفتن اظهارات عصبانی فرنس گفت: "اولین اولویت ما سازماندهی عملیاتی برای نجات ماژول مسافری و جستجوی هر گونه لاشه و بقایای نریان سیاه و خدمه آن است. من می‌خواهم که گروه نیروی رزمی به همراه تمام هواپیماهای پشتیبانی که در اختیار داریم، فوراً به افغانستان اعزام شوند. من می‌خواهم پهپادها و NIRTSat‌ها آماده استقرار فوراً برای جستجوی تمام مسیرهای ممکن برای بازماندگان یا زباله‌ها باشند. تمام منابعی را که برای جستجو در اختیار داریم برداشت کنیم. من یک ساعت به روز رسانی پیشرفت می خواهم. داری گوش میدی، کاتتروت؟"
    
  ربکا در حالی که نگرانی در صدایش آشکار بود پاسخ داد: "آماده باش، اودین". پاتریک فوراً توجه خود را به ناظران وضعیت مأموریت معطوف کرد و بلافاصله تهدید جدیدی را دید: انبوهی از موشک ها که بر روی بمب افکن های خون آشام می بارید. او گفت: "پس از چرخش، ما یک جارو دوربرد LADAR انجام دادیم و آنها را دیدیم. LADAR یا رادار لیزری لیزری، سیستمی از پرتابگرهای لیزری الکترونیکی بود که در سراسر بدنه بمب‌افکن‌های خون آشام ساخته شده بود که فوراً تصویری با وضوح بالا از همه چیز در اطراف هواپیما در فاصله صد مایلی "نقاشی" می‌کرد و سپس تصاویر سه بعدی را مقایسه می‌کرد. تصویر با کاتالوگ تصاویر برای شناسایی فوری. "به سرعت این چیزها نگاه کنید - آنها باید بیش از 7 ماخ حرکت کنند!"
    
  دیو لوگر فریاد زد: "اقدامات متقابل!" "آنها را از آسمان بیرون کن!"
    
  اما خیلی زود مشخص شد که خیلی دیر شده است. موشک‌های روسی که با سرعت بیش از چهارده مایل در ثانیه حرکت می‌کردند، مدت‌ها قبل از اینکه ساطع‌کننده‌های مایکروویو بمب‌افکن‌های خون آشام بتوانند سیستم‌های هدایت خود را فعال، قفل و غیرفعال کنند، مسافت را طی کردند. سه موشک از چهار موشک مافوق صوت مورد اصابت مستقیم قرار گرفتند و به سرعت هر دو بمب افکن را به سمت دریای خزر فرستادند.
    
  دیو نفرین کرد: لعنتی. به نظر می رسد روس ها یک اسباب بازی جدید برای میگ های خود دارند. خوب، حدس می‌زنم که ما نگران نخواهیم بود که آیا بمب‌افکن‌ها به نفتکش‌شان می‌رسند یا نه، ربکا؟"
    
  ربکا فرنس از پایگاه ذخیره هوایی بتل مانتین به صورت رادیویی گفت: "ما فقط یک چهارم بمب افکن های B-1 باقیمانده خود را از دست دادیم، دیو. "این اصلا موضوع خنده داری نیست. ما در حال حاضر فقط دو خون آشام در بتمن داریم."
    
  پاتریک دستور داد: "آنها را به هوا ببرید تا پوشش هوایی برای بچه های CSAR از هرات فراهم کنند، ربکا". از LADAR فعال برای اسکن مزاحمان استفاده کنید. اگر کسی به فاصله صد مایلی هواپیماهای شما آمد، آنها را سرخ کنید."
    
  ربکا گفت: "خوشحالم، موک." "من برای بازپرداخت کمی آماده هستم. حدود پانزده ساعت دیگر آماده تاکسی خواهند بود." اما فقط چند دقیقه بعد او تماس گرفت: "یکی، این هدبنگر است، ما یک مشکل داریم. نیروهای امنیتی در مقابل آشیانه پارک شده اند و مانع از تاکسی شدن خون آشام می شوند. به ما دستور می‌دهند که تعطیل کنیم وگرنه هواپیما را از کار می‌اندازند."
    
  میلر ترنر، وزیر دفاع، گفت: پاتریک فوراً خود را در یک خط ویدئو کنفرانس امن دید، اما قبل از آن یک تماس دریافتی دریافت کرد: "ژنرال مک لاناهان، شما یا دیوانه هستید یا از نوعی اختلال روانی رنج می برید." این دستور مستقیماً از فرمانده کل قوا است: فوراً تمام نیروهای خود را خارج کنید. شما از فرمان راحت می شوید. آیا خودم را روشن می کنم؟"
    
  پاتریک گفت: "آقا، یکی از هواپیماهای فضایی بلک استالیون من توسط لیزر ضد ماهواره روسی مستقر در شرق ایران سرنگون شد." ما نشانه هایی داریم که مسافران ممکن است جان سالم به در ببرند. من پوشش هوا می خواهم..."
    
  ترنر گفت: ژنرال، من همدردی می کنم، اما رئیس جمهور عصبانی است و به هیچ استدلالی گوش نمی دهد. "به خاطر خدا، تلفن را قطع کردی! حالا توقع داری به حرفات گوش کنه؟"
    
  پاتریک گفت: "آقا، ماژول مسافر دست نخورده است و در کمتر از پانزده دقیقه روی زمین خواهد بود."
    
  "چی؟ یعنی کسی که از هواپیمای فضایی به بیرون پرت شده است...؟
    
  پاتریک توضیح داد: ماژول مسافری قابل پرتاب است و برای استفاده به عنوان قایق نجات برای اعضای خدمه ایستگاه فضایی در نظر گرفته شده است. او می‌تواند از ورود مجدد جان سالم به در ببرد، به تنهایی به محل فرود پرواز کند، برای فرود بی خطر سر بخورد و خدمه را نجات دهد. ماژول سالم است، قربان، و ما امیدواریم که خدمه سالم باشند. ما در حال حاضر یک منطقه فرود احتمالی را هدف قرار می دهیم، و هنگامی که محل فرود دقیق را مشخص کردیم، می توانیم بلافاصله یک تیم نجات را به آنجا بفرستیم - این تنها مزیتی است که ما نسبت به دشمن خواهیم داشت. اما حداقل نود دقیقه طول می کشد تا تیم نجات و پوشش هوایی به منطقه بازیابی برسند. ما باید فوراً شروع کنیم."
    
  ترنر گفت: ژنرال، شما قبلاً دستورات مستقیم رئیس جمهور را نقض کرده اید. "تو در حال حاضر در راه زندان هستی، این را می‌فهمی؟ دیگر با بحث کردن اوضاع را بدتر نکنید. آخرین بار: چراغ خاموش. من به ژنرال بکمن دستور می دهم که فرماندهی تمام نیروهای شما را به عهده بگیرد. من به شما می گویم -"
    
  پاتریک حرفش را قطع کرد: "و من به شما می گویم، قربان، که بیشتر خاورمیانه و آسیای مرکزی شاهد سقوط اسب نر سیاه به زمین و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نیروی قدس، همه تروریست هایی بودند که پس از آن بر ایران تسخیر شدند. کودتای نظامی، و روس‌ها احتمالاً به سمت محل سقوط هواپیما می‌روند تا هر چیزی را که پیدا کنند غارت کنند. ما باید هر هواپیما و تیم جستجو و نجات جنگی را که می‌توانیم به هوا ببریم تا قبل از دشمن، بازماندگان را پیدا کنیم."
    
  "فرماندهی مرکزی این را هماهنگ می کند، مک لاناهان، نه شما. به شما دستور عقب نشینی داده شده است. به هیچ وجه اقدام دیگری انجام ندهید. شما هیچ کاری نمی کنید و به کسی نمی گویید. شما از فرماندهی خلاص شده اید و به محض اینکه بتوانید از این پایگاه خارج شوید بازداشت خواهید شد."
    
  برای دومین بار در آن روز، پاتریک تلفن رهبر نظامی غیرنظامی را قطع کرد. تماس بعدی او مستقیماً با ژنرال کنت لپرز، ژنرال چهار ستاره ارتش، مسئول فرماندهی مرکزی ایالات متحده، فرمانده ارشد رزمی که بر تمامی عملیات نظامی در خاورمیانه و آسیای مرکزی نظارت می کند، بود تا سعی کند او را متقاعد کند که به بمب افکن ها اجازه دهد تا در آوردن.
    
  معاون جذامی گفت: "ژنرال مک لاناهان، الاغ شما در حال حاضر در خطر بسیار بزرگی قرار دارد." به ژنرال دستور داده شده که با شما صحبت نکند و این تماس به وزیر دفاع گزارش خواهد شد. من به شما توصیه می کنم قبل از اینکه تمام دنیا شما را تعطیل کنند، این موضوع را با SECDEF حل کنید. و تلفن را قطع کرد.
    
  تماس بعدی پاتریک با ربکا فرنس در پایگاه ذخیره نیروی هوایی بتل مانتین بود. ربکا گفت: "آقا می خواستم با شما تماس بگیرم." "من برای نریان سیاه متاسفم. کاش می توانستیم بیشتر کار کنیم."
    
  "متشکرم، ربکا. من برای خون آشام های شما متاسفم."
    
  "تقصیر شما نیست قربان." او به خود یادآوری کرد: اگر او دستور پرتاب در آن مأموریت غیرمجاز را نمی داد، او هنوز بمب افکن هایش را در اختیار داشت. اما خون‌آشام‌ها بدون سرنشین بودند و نریان سیاه بدون سرنشین، بنابراین او نیازی به مالیدن نمک روی زخم احساس نکرد. "ما مجبور شدیم راهزنان را اسکن کنیم - تصمیم گرفتم کاملاً بی سر و صدا عمل کنم. من نمی‌دانم روس‌ها از کجا و چه زمانی از ورود ما مطلع شدند، اما همه چیز را به طور کامل پس خواهند داد، من این را تضمین می‌کنم."
    
  "آیا هنوز توسط پلیس های آسمان متوقف می شوید؟"
    
  "من تایید میکنم. ما طبق دستور خارج شده ایم و در حال حفظ مواضع خود در داخل آشیانه هستیم."
    
  پاتریک لحظه ای فکر کرد. سپس: "ربکا، من سعی کردم با ژنرال جذامی در سنتکام تماس بگیرم تا از او برای راه اندازی Vampires اجازه بگیرم، اما او با من صحبت نمی کند. تصور می‌کنم اگر بخواهم با STRATCOM تماس بگیرم، همان پاسخ را دریافت می‌کنم."
    
  ربکا اظهار داشت: "کانن پسر خوبی است. "بقیه فکر می کنند شما دنبال کار آنها هستید." یا آجیل، به خودش اضافه کرد.
    
  پاتریک گفت: "اگر ما پوشش هوایی نداشته باشیم، پاسداران بچه‌های ما و احتمالاً نیروهای CSAR را از هم خواهند پاشید". من می خواهم این نیروهای امنیتی را از آشیانه خارج کنم. من از شما می خواهم که به محض خروج آنها آماده باشید. "
    
  "اما شما گفتید جذامی ها با شما صحبت نمی کنند و هنوز با CENTAF صحبت نکرده اید، پس چه کسی می خواهد؟" فرنس لحظه ای ساکت شد، سپس به سادگی گفت: "این دیوانه است. آقا".
    
  "سؤال این است، ربکا: آیا راه اندازی می کنی؟"
    
  مکث بسیار بسیار طولانی بود. درست زمانی که پاتریک می‌خواست حرفش را تکرار کند یا فکر می‌کرد که آیا فرنس در خط دیگر با وزیر دفاع تماس می‌گیرد، او گفت: "آنها را از مسیر کشتی‌های من دور کن، ژنرال، و من پرتاب می‌کنم."
    
  "ممنون ژنرال." پاتریک تلفن را قطع کرد، سپس گفت: "یکی دارد پیدایش را صدا می کند."
    
  دیو لوگر از طریق فرستنده جهانی زیر جلدی آنها پاسخ داد: "به راهت ادامه بده، موک."
    
  "آن افراد امنیتی را از بمب گذاران دور کنید."
    
  "آنها منتقل شده اند، موک. خارج شوید. لوگر به رادیو فرماندهی خود برگشت، "صابر، این پیدایش است."
    
    
  پایگاه هوایی بتمن، جمهوری ترکیه
  در همان زمان
    
    
  ستوان اول نیروی هوایی جیمز "جی دی" پاسخ داد: "صابر در حال کپی برداری است، ادامه دهید، پیدایش." دانیلز، فرمانده تیم عملیات زمینی نیروهای رزمی با نام رمز "سابر" به بتمن فرستاده شد تا امنیت EB-1C را تامین کند. بمب افکن های خون آشام و همچنین به این دلیل که پایگاه یک مکان منزوی و مجهز برای آموزش خلبانان جدید CID در سناریوهای واقعی بود. به عنوان یک گروهبان فنی، پسر قد بلند، چشم قهوه ای و مو قهوه ای سی ساله دامدار آرکانزاس یکی از اولین کماندوهای نیروی رزمی بود که به عنوان خلبان دستگاه سایبرنتیک پیاده نظام آزمایش شد. دانیلز پس از مجروح شدن بر اثر بیماری تشعشع در حین نبرد در پایگاه هوایی یاکوتسک روسیه پس از هولوکاست در آمریکا، از دوران نقاهت خود برای کسب مدرک لیسانس استفاده کرد. سپس در مدرسه افسری تحصیل کرد و کمیسیون خود را به عنوان افسر دریافت کرد.او اکنون یک افسر ارشد در آموزش بود و به استثنای خود چارلی تورلاک، کارشناس مقیم در سیستم تسلیحاتی تحقیقات جنایی.
    
  دیو لوگر گفت: "صابر، من برای تو وظیفه ای دارم، اما ممکن است آن را دوست نداشته باشی." "یکی می خواهد بمب افکن های خون آشام را پرتاب کند."
    
  "بله قربان. یک دقیقه پیش آماده پرواز بودیم، اما بچه های نیروی انتظامی در آشیانه ظاهر شدند و هواپیماها خود به خود بسته شدند. فرمانده پایگاه به ما دستور داده است که به نیروهای امنیتی کمک کرده و از آنها در برابر هرگونه اقدام کنترل شده از راه دور توسط شما در برابر هواپیما محافظت کنیم. ما سفارشات را تایید کردیم. متاسفم قربان. دقیقاً چه چیزی را دوست ندارم؟"
    
  یکی از هواپیماهای فضایی ما در شرق ایران سرنگون شد و بازمانده هایی نیز وجود دارد. برای ماموریت نجات به پوشش هوایی نیاز داریم. NCA همچنان می گوید نه. ما هنوز می خواهیم خون آشام ها را اداره کنیم."
    
  "چرا NCA این ماموریت را تایید نمی کند، آقا؟"
    
  نمی‌دانم چرا، صابر، اما ما معتقدیم که NCA نگران است که اقدامات ما در مورد ایران باعث ایجاد ترس و ارعاب همه در منطقه می‌شود.
    
  "آقا، من دستورات تایید شده برای عقب نشینی، هم برای ما و هم برای خون آشام ها دریافت کرده ام. فرمانده پایگاه به ما دستور داده است که در حفظ امنیت شما کمک کنیم. شما از من می خواهید که از این دستورات سرپیچی کنم."
    
  "می دانم، صابر. من نمی توانم به شما دستور دهم که از دستورات معتبر سرپیچی کنید. اما من به شما می گویم که اگر ما کاری نکنیم، بازماندگان هواپیما دستگیر و دستگیر یا کشته خواهند شد."
    
  "آقا چه کسی هواپیمای فضایی را ساقط کرد؟"
    
  "ما معتقدیم روس ها این کار را کردند، صابر."
    
  دنیلز گفت: بله قربان. همین برایش کافی بود. دنیلز یک سال را در بیمارستان گذراند و در حال نقاهت از مسمومیت با تشعشعات بود که زمانی رخ داد که نیروی هوایی روسیه از سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی برای نابودی پایگاه هوایی یاکوتسک خود استفاده کرد که توسط مک‌لاناهان و نیروی رزم هوایی برای ردیابی و انهدام ICBM‌های سیار روسی استفاده می‌شد. برای حمله هسته ای دوم به ایالات متحده آماده می شدند. او روزها متحمل کم آبی شدید، تهوع، درد باورنکردنی و در نهایت پیوند کبد شد - اما زنده ماند، حق بازگشت به وظیفه را به دست آورد، برای عملیات میدانی دوباره آموزش دید، به نیروی رزمی بازگشت و فرماندهی یک جنایتکار را بر عهده گرفت. تیم تحقیق
    
  او پیروز شد، سپس شکست خورد، سپس هر کاری را که می خواست در زندگی اش انجام دهد، پس گرفت، به جز یک چیز: انتقام کاری را که روس ها با او، رفقا و مردانش در یاکوتسک کرده بودند.
    
  "هنوز اونجا هستی صابر؟"
    
  دنیلز با صدایی یکنواخت عمیق گفت: "ببخشید قربان، اما من دستوراتی دارم. "اگر قرار بود این هواپیماها حرکت کنند، من و تیمم تمام تلاش خود را برای محافظت از نیروهای امنیتی در برابر آسیب انجام می‌دادیم. شب بخیر قربان."
    
    
  * * *
    
    
  "پیدایش" Headbanger را احضار می کند."
    
  ربکا فرنس پاسخ داد: "به راهت ادامه بده، دیو."
    
  "آماده شدن."
    
  "من نمی توانم. خدمه زمینی من می گویند پلیس آسمان همچنان آشیانه و تاکسی وی را مسدود می کند.
    
  "در هر صورت، آماده باش."
    
  "آیا به بچه هایت دستور دادی که پلیس های آسمان را نابود کنند؟"
    
  "نه خانم، من این کار را نکردم. فرمانده پایگاه به تیم نیروی رزمی دستور داده است که به نیروهای امنیتی کمک کنند و از آنها در برابر تحرکات غیرمجاز هواپیما محافظت کنند و این کاری است که انجام خواهند داد.
    
  ربکا برای صدمین بار به خودش گفت این دیوانگی است، کاملاً دیوانه. او به افسر عملیات خود، سرتیپ دارن میس، گفت: "دارن، آنها را راه اندازی کن و خون آشام ها را فوراً به بیرون بفرست." او چشمانش را بست و تصور کرد که در مقابل دادگاه نظامی ایستاده و تا پایان بهترین سال های زندگی اش به زندان محکوم شده است. سپس به فکر همکارهای خلبان خود در ایران بود که توسط پاسداران و شورشیان مسلمان تعقیب می‌شدند، چشمانش را باز کرد و گفت: راهی برای توقف نیست.
    
  میس گفت: بله خانم. او میکروفون را روی هدفونش تنظیم کرد و گفت: "اراذل، آنها را راه اندازی کنید و بدون معطلی راه اندازی کنید. بیهوده توقف کن تکرار می کنم، برای هیچ چیز متوقف نشو."
    
    
  * * *
    
    
  رئیس تیم امنیتی نیروی هوایی به مقر پایگاه ناتو گزارش داد: "من تأیید می کنم که پلنگ و نیروهای مسلح اوکراین، هر دو هواپیما، همچنان در حال عملیات هستند." وقتی APU به خودی خود شروع به کار کرد و متوقف شد به اندازه کافی وحشتناک بود، اما وقتی موتورها همین کار را انجام می دادند ده برابر وحشتناک تر بود. روسای خدمه و دستیاران هر هواپیما بنا به دستور فرمانده پایگاه خارج از آشیانه ها بودند.
    
  "این پلنگ است. فرمانده ارشد خدمه لعنتی را صدا کن،" فرمانده پایگاه، سرهنگ ارتش ترکیه، به انگلیسی بسیار خوب دستور داد.
    
  "آماده شو، پلنگ." افسر SF رادیو خود را به رئیس خدمه، گروهبان فنی نیروی هوایی داد. "این فرمانده پایگاه است و او در آستانه است."
    
  "تکنسین گروهبان بوکر در حال گوش دادن، قربان."
    
  من دستور دادم این هواپیماها بسته شوند و منظورم کاملاً بسته است - نیروهای مسلح اوکراین نیز.
    
  "بله، قربان، می دانم، اما شما به ما دستور دادید که واحدهای برق زمینی را هم وصل نکنیم، و بدون برق، مرکز فرماندهی در کوه نبرد نمی تواند با هواپیما صحبت کند، بنابراین فکر می کنم به همین دلیل APU-"
    
  "گروهبان، من مستقیماً به شما دستور می دهم: می خواهم این هواپیماها بلافاصله متوقف شوند وگرنه شما را دستگیر می کنم!" - فرمانده پایگاه فریاد زد. "برای من مهم نیست که کسی نمی تواند با هواپیما صحبت کند - من نمی خواهم کسی با هواپیما صحبت کند! حالا آن APU ها را غیرفعال کنید و همین الان این کار را انجام دهید! "
    
  بوکر گفت: "بله، قربان،" و رادیو را به افسر SF داد.
    
  "اولین قطعه اینجاست، پلنگ."
    
  فرمانده پایگاه گفت: "من به تکنسین گروهبان دستور دادم که این هواپیماها، از جمله APU ها - واحدهای نیرو در دم را به طور کامل خاموش کند. اگر فوراً رعایت نکردند، همه آنها را بازداشت کنید." مالوری به سختی آب دهانش را قورت داد، سپس به اعضای تیمش اشاره ای کرد، علامتی که روی آن نوشته شده بود: "برای اقدام آماده شوید". "من را درک می کنید، گروه اول؟"
    
  "بله قربان، می دانم."
    
  "این تکنسین گروهبان در حال حاضر چه کار می کند؟"
    
  "او به سمت دیگر روسای خدمه می رود... به هواپیماها اشاره می کند... آنها طوری دستکش می پوشند که انگار برای رفتن به محل کار آماده می شوند."
    
  افسر امنیتی فکر کرد که آنها به وضوح عجله ای نداشتند - اگر سرهنگ به پشت سر خود نظم نمی داد، دچار عجله می شد. مطمئناً، چند لحظه بعد فرمانده پایگاه صدا زد: "اینها چه کار می کنند؟ آیا این هواپیماها از قبل بسته شده اند؟"
    
  "پاسخ منفی است، قربان. مالوری پاسخ داد: آنها همین الان آنجا ایستاده اند و صحبت می کنند، قربان. "یکی از آنها یک دستگاه واکی تاکی و دیگری یک چک لیست دارد. شاید آنها در مورد بستن APU از اینجا بحث می کنند.
    
  "خب، برو ببین چه چیزی آنها را اینقدر طولانی کرده است."
    
  فهمیدم، پلنگ. آماده شدن." رادیو را در جلمه اش گذاشت و به سمت فرماندهان خدمه رفت. سه مرد و یک زن رئیس خدمه او را دیدند که در حال آمدن است... و سپس، بدون اینکه به عقب نگاه کنند، به سمت آشیانه واحد نهایی خود که به عنوان مقر نیروی هوایی خدمت می کرد، حرکت کردند. ای احمق ها، به دستور سرهنگ، به اینجا برگردید و این واحدهای برق را تعطیل کنید. درست در حالی که می خواست دوباره بر سر آنها فریاد بزند، در کمال تعجب آنها شروع به دویدن به سمت آشیانه کردند! فریاد زد: لعنتی کجا میری؟ او رادیو خود را از قفسه اش بیرون آورد. "پلنگ، فرماندهان خدمه در حال فرار به سمت ساختمان مقر خود هستند!"
    
  "آنها چه هستند؟" - فرمانده پایگاه فریاد زد. این پسران عوضی را دستگیر کنید!
    
  "فهمیده آقا. زنگ تفريح. گروه اول برای کنترل، هشدار قرمز، منطقه شتاب آلفا هفت، تکرار، هشدار قرمز، آلفا-" سپس مالوری صدایی را شنید، بسیار بلندتر از APU، و لحظه ای بعد متوجه شد که چیست. دستش میلرزید، رادیو را دوباره بلند کرد: "کنترل، واحد یک، به خاطر داشته باشید، اشیاء در آشیانه های آلفا هفت، موتورها را روشن می کنند، تکرار می کنم، موتورها را روشن می کنند! من درخواست اطلاع رسانی با کد نه و نه، پاسخ کامل، تکرار می کنم، کامل -"
    
  و سپس آنها را دید که از آشیانه بیرون می آیند، جایی که روسای خدمه به تازگی به سمت آن دویده بودند، و مانند پشتیبان های خط از جهنم با عجله می شتابند... و تقریباً با شوک، تعجب و تلاش دیوانه وار برای بیرون آوردن جهنم از آنجا به عقب برمی گشت. البته او قبلاً آنها را دیده بود، اما معمولاً آنها فقط راه می رفتند یا جمع می شدند یا در کنار یک کامیون یا هلیکوپتر مستقر می شدند - و هرگز مستقیم به سمت او دویدند!
    
  "سابرهای چهار و پنج پاسخ می دهند!" - یکی از روبات‌هایی که توسط دستگاه‌های پیاده نظام سایبرنتیک کنترل می‌شود، با صدای بلند و ساخته‌شده توسط کامپیوتر گفت. "وضعیت را به من بگو!" مالوری هنوز روی دست‌ها و زانوهایش بود و از وحشت خم می‌شد که اولین ربات مستقیم به سمت او دوید. هر دو در چند لحظه او را احاطه کردند. آن ها کوله پشتی های بزرگی پوشیده بودند و روی شانه هایشان چیزی شبیه به نارنجک انداز آویزان بود که مستقیماً به سمت او نشانه رفته بود. "فرمانده گروه، تکرار می کنم: وضعیت را گزارش کنید!"
    
  "من... اوه... بمب افکن ها... آنها موتورهایشان را روشن کردند!" مالوری مکث کرد. پوزه نارنجک انداز فقط چند قدم با دماغش فاصله داشت. "این سلاح را از صورت من بردارید!"
    
  ربات دستور را نادیده گرفت. "آیا قبلاً تاکسی کرده‌اند؟" - ربات به او پارس کرد. مالوری نتوانست جواب بدهد. "پنجم، به آلفا سون-دو گزارش دهید، من آلفا هفت وان را تحویل می‌گیرم. از واحدهای نیروی امنیتی محافظت کنید." ربات دوم سر تکان داد و فرار کرد، درست مثل فوتبالیستی که از بین جمعیت بیرون می‌آید، با این تفاوت که او به معنای واقعی کلمه در یک چشم به هم زدن ناپدید شد. "آیا زخمی شده ای، رهبر تیم؟"
    
  مالوری گفت: "من... نه." به سختی روی پاهایش ایستاد. وارد این آشیانه ها شوید و راهی برای غیرفعال کردن این آشیانه ها پیدا کنید...
    
  در آن لحظه، آنها صدای غرش فوق‌العاده بلند موتورهای هواپیما و انفجار هیولایی از گازهای خروجی جت را از پشت باز هر دو پناهگاه اشغالی شنیدند. بمب افکن ها تاکسی می کنند! - گفت ربات. "پنج، بمب افکن ها در حال حرکت هستند! از نیروهای امنیتی محافظت کنید!"
    
  "نه! بمب افکن ها را متوقف کنید! راهی پیدا کن...!" اما روبات قبلاً به سمت ورودی آشیانه رفته بود. خوب، او فکر کرد، بمب‌افکن‌ها به جایی نمی‌رسند، و اگر به دلایلی هاموی‌ها نمی‌توانستند آنها را متوقف کنند، روبات‌ها قطعا می‌توانند. "واحد یک، واحدهای CID در حال حرکت به داخل آشیانه‌ها هستند. در صورت امکان به آنها کمک کنید، اما نظارت کنید و گزارش دهید اگر-"
    
  در آن لحظه، مالوری شیئی را دید که از آشیانه ای نزدیک به بیرون پرواز می کرد. ابتدا فکر کرد ابری از دود یا شاید نوعی انفجار است... و یک ثانیه بعد متوجه شد که یک هاموی داخل آن ایستاده و آشیانه را مسدود کرده است! لحظه ای بعد، ربات از آشیانه بیرون دوید، در حالی که یک افسر امنیتی را در دستانش گرفته بود و او را به راحتی حمل می کرد که کسی می توانست یک حوله ساحلی حمل کند. دقیقاً پشت سر او، یک بمب افکن B-1 از آشیانه برخاست و به سمت تاکسی‌وای اصلی رفت.
    
  "چه اتفاقی می افتد؟" - مالوری فریاد زد. "چه اتفاقی افتاده است؟ تو چی هستی...؟" اما روبات به نزدیک شدن ادامه داد. رهبر تیم نیروی امنیتی را با ضربه ای کوبنده گرفت و در یک چشم به هم زدن او را صد یاردی به پهلوی پرتاب کرد و در نهایت سه افسر گیج شده را در تپه ای در نزدیکی حصار امنیتی اطراف منطقه جوخه انداخت. ربات روی آنها خم شد، انگار از چیزی محافظت می کند. "چه غلطی داری میکنی؟ بزار تو حال خودم باشم!"
    
  ربات گفت: "بمب افکن در حال انتقال سیستم تسلیحات مایکروویو خود است." "من مجبور شدم هاموی را قبل از انفجار از آشیانه بیرون بیاورم و سپس شما را تخلیه کردم. MPW می تواند در فاصله نزدیک کشنده باشد و من مجبور شدم از آنجا فرار کنم وگرنه می تواند وسایل الکترونیکی من را نیز از بین ببرد.
    
  "چی میگی تو؟" مالوری تلاش کرد تا ظاهر بهتری پیدا کند. بمب افکن دوم نیز در حال حرکت است! برای برخاستن تاکسی می‌کنند!" او به دنبال رادیو رفت و متوجه شد که وقتی ربات او را گرفت، آن را رها کرده است. "با امنیت تماس بگیرید!" - به ربات گفت. "به فرمانده پایگاه هشدار دهید! قبل از اینکه این چیزها به موقعیت برخاستن برسند، واحدها را وارد تاکسی‌وی و باند فرودگاه کنید!"
    
  ربات پاسخ داد: فهمیدم. من با او تماس خواهم گرفت و سپس ببینم چه کاری می توانم انجام دهم تا جلوی آنها را بگیرم. و روبات ایستاد و ناپدید شد، با سرعت شگفت انگیز فرار کرد، پوزه نارنجک انداز در جستجوی اهداف به عقب و جلو می چرخید. او حصار دوازده فوتی را که محوطه تیم را احاطه کرده بود پاک کرد - او تازه متوجه شده بود که دروازه در سراسر گردن کاملا باز است - و در عرض چند ثانیه از دید خارج شد.
    
  "لعنتی این کارها چه می کنند؟ چه کسی این چیزها را کنترل می کند - بچه های ده ساله؟ مالوری به سوله اول دوید و رادیو خود را پیدا کرد. "کنترل، جزئیات یک، بمب افکن ها در حال تاکسی هستند. دو واحد تحقیقات جنایی در حال تعقیب ما هستند. آنها گفتند که بمب افکن ها نوعی سلاح مایکروویو را مخابره می کردند.
    
  یکی دیگر از نیروهای امنیتی رادیویی گفت: "کنترل، لبه چاقو در غرب، بمب‌افکن‌هایی که از تاکسی‌راه فاکستروت در مسیر باند یک-نه عبور می‌کنند". ماشینم را در وسط تاکسی‌راه آلفا در تقاطع تاکسی‌وی هتل پارک می‌کنم. من می روم پیاده شوم. آن حرامزاده ها لعنتی سریع به اینجا می آیند!" مالوری و سایر افسران نیروهای امنیتی از راه حلق به تاکسی‌راه اصلی دویدند تا ببینند چه اتفاقی می‌افتد...
    
  ... و درست زمانی که به تاکسی وی آلفا رسیدند، در حالی که بمب‌افکن‌های B-1 از کنارشان غرش می‌کردند، یک هاموی به سمت شمال بلند شد! "لبه چاقو به غرب، لبه چاقو به غرب، می شنوید؟" مالوری در حالی که هاموی تقریباً پنج هزار پوندی را تماشا می‌کرد که به زمین برخورد می‌کرد و مانند اسباب‌بازی بچه‌ها روی آن غلت می‌خورد، رادیو پخش کرد. "چه اتفاقی افتاده است؟ وضعیت را به من بگویید!"
    
  "آن روبات‌ها هامر من را از روی تاکسی پرت کردند!" افسر لحظاتی بعد رادیو زد. "آنها سعی نمی کنند آنها را متوقف کنند - آنها به آنها کمک می کنند تا فرار کنند!"
    
  "آن حرامزاده ها!" مالوری قسم خورد. "می دانستم که اتفاق عجیبی در حال وقوع است! کنترل، جزئیات یک، این روبات ها در حال درگیر شدن با واحدهای امنیتی ما هستند!"
    
  فرمانده پایگاه مداخله کرد: "آیتم شماره یک پلنگ است. برای من مهم نیست که چه کاری باید انجام دهید، اما اجازه ندهید آن بمب افکن ها از زمین خارج شوند! صدای من را می شنوی؟ آن بمب افکن ها را متوقف کنید! سپس کل این گروه اراذل و اوباش را دستگیر کنید! من کمی باسن می خواهم و الان آنها را می خواهم! "
    
  اما همانطور که او گوش می‌داد، مالوری اولین بمب‌افکن بدون سرنشین B-1 را دید که از زمین بلند شد و در آسمان شب رد شد و چهار پس‌سوخت طولانی را پشت سر گذاشت و تنها چند ثانیه بعد یک ثانیه به دنبال آن بود. هنگامی که ترشحات مضاعف پس سوز روی او را فرا گرفت، با صدای بلند فریاد زد: "حرف مقدس." "چه اتفاقی می افتد؟"
    
  تقریباً یک دقیقه طول کشید تا سر و صدا به اندازه کافی فروکش کرد تا او در رادیو صحبت کند: "کنترل، پلنگ، لشکر یک، بمب افکن ها پرتاب شده اند، تکرار می کنم، آنها پرتاب شده اند. تمامی واحدهای گشت و پاسخ موجود، با مهار و حمل و نقل به منطقه نیروهای ویژه آلفا-هفت گزارش دهند. فرماندهی، به بیمارستان پایگاه و تمامی واحدهای فرماندهی اطلاع دهید که عملیات امنیتی ویژه آغاز شده است." گوش‌هایش وزوز می‌کردند و سرش احساس می‌کرد از تنش و ناباوری محض نسبت به اتفاقی که افتاده، می‌خواهد منفجر شود. "به تمام واحدهای پاسخگو اطلاع دهید که دو ربات CID وجود دارد که به بمب افکن ها کمک کرده اند، و آنها مسلح و خطرناک هستند. به واحدهای تحقیقات جنایی مراجعه نکنید، فقط گزارش دهید و مشاهده کنید. میشنوی؟"
    
  این دو بمب افکن فقط نقاط روشنی در آسمان شب بودند و به زودی با خاموش شدن پس سوزها، این سیگنال ها خاموش شدند. مالوری بارها و بارها به خود گفت: باور نکردنی بود. عرق پیشانی اش را پاک کرد، فکر کرد، آن بچه های صابر باید دیوانه یا بالا باشند. بچه های ربات حتما دیوانه بوده اند... یا شاید ربات ها توسط تروریست ها دستگیر شده اند؟ شاید بالاخره آنها نیروی هوایی نبودند، اما تروریست های مسلمان لعنتی، یا شاید تروریست های کرد، یا شاید...؟
    
  و بعد متوجه شد که به همه اینها فکر نکرده است، بلکه فریاد زده است! انگار قرار بود پوستش شعله ور شود و سرش آماده انفجار بود! به نام همه آنچه مقدس است چه اتفاقی می افتاد؟ چرخید...
    
  ... و سپس طرح کلی یکی از روبات ها را در حدود سی یاردی دید که به آرامی به سمت او می رود. رادیو را روی لب های ناگهانی که عرق کرده بود بالا برد: "کنترل واحد شماره یک، یکی از واحدهای تحقیقات جنایی به سمت من می رود و من وارد عمل می شوم. درخواست تقویت، آلفا هفت و تاکسی‌وی آلفا، اکنون در اینجا تقویت شوید. او تپانچه اش را از غلاف بیرون کشید، اما نتوانست قدرت کافی برای بلند کردن آن جمع کند. احساس سوزش شدت گرفت و دید او را به کلی مختل کرد و سردرد شدیدی برایش ایجاد کرد، درد در نهایت باعث شد تا او به زانو بیفتد. "کنترل... کنترل، چگونه کپی می کنی؟"
    
  او صدایی ناآشنا شنید: "متاسفم، گروهبان مالوری، اما در حال حاضر کسی اینجا نیست که بتواند به تماس شما پاسخ دهد." "اما نگران نباش. تو و دوستانت در یک سلول دنج خوب از خواب بیدار می‌شوی و هیچ مراقبتی در دنیا نخواهی داشت." ربات به طرز تهدیدآمیزی به سمت او حرکت کرد، پوزه نارنجک انداز درست بین چشمانش قرار گرفت... اما پس از آن، درست قبل از اینکه دید او توسط ابری از ستارگان کاملاً مبهم شود، ربات را دید که با زره بزرگش برای او خداحافظی می کند. انگشتان فوق العاده پر جنب و جوش "شب بخیر، گروهبان مالوری،" او از رادیو شنید که جایی روی زمین دراز کشیده بود، و سپس همه چیز تاریک شد.
    
    
  * * *
    
    
  ستوان دانیلز چند دقیقه بعد گزارش داد: "یک"، "هدبنگر"، "جنسیس"، این "سابر" است، ما کنترل پایگاه را در دست داریم. حدود 30 یارد." ساطع کننده های غیر کشنده مایکروویو، احساسات شدید گرما، درد، بی نظمی و در نهایت از دست دادن هوشیاری را منتقل می کردند، اما هیچ آسیب واقعی به هدف انسانی وارد نکردند. فرمانده پایگاه بسیار از دست ما عصبانی است، اما او نوار مخفی خود را با مشروب الکلی فاش کرده است، بنابراین مانند گذشته پرحرف نیست.
    
  پاتریک مک لاناهان از ایستگاه فضایی آرمسترانگ پاسخ داد: فهمیدم. "متشکرم، صابر."
    
  دنیلز پاسخ داد: "خوشحالم، قربان." "شاید همه ما بتوانیم با هم سلولی در لیونورث داشته باشیم."
    
  ربکا افزود: "یا اگر ما خیلی خوش شانس نباشیم، سوپرمکس".
    
  لوگر گفت: "ما یک فانوس یاب رمزگذاری شده و یک کمپرس وضعیت را از ماژول مسافری نریان سیاه دریافت کرده ایم. سالم است، چتر نجات و کیسه های ضربه گیر آن مستقر شده اند و در شرق ایران حدود یکصد نفر در حال فرود است. و بیست مایلی شمال غرب هرات افغانستان".
    
  "خدا رحمت کند".
    
  هنوز هیچ نشانه ای وجود ندارد که آیا کسی آن را در داخل ساخته است یا خیر، اما ماژول دست نخورده است و هنوز تحت فشار است. ما یک تیم نیروهای ویژه ارتش در هرات داریم که برای عملیات نجات آماده می شوند."
    
  ربکا فورنس گفت: "بمب‌افکن‌ها ظرف شصت دقیقه در حداکثر موقعیت پرتاب و در نود دقیقه در بالای سر قرار خواهند گرفت، مگر اینکه دوباره توسط جنگنده‌های روسی مورد حمله قرار گیرند." "این بار ما مراقب خواهیم بود."
    
  لوگر افزود: "اگر تیم SWAT مجوز پرتاب را دریافت کند، احتمالاً زمان زیادی طول خواهد کشید تا به هلیکوپتر برسند.
    
  پاتریک گفت: "من خودم با فرمانده صحبت خواهم کرد." من ارتباط زیادی با ارتش ندارم، اما می بینم چه کاری می توانم انجام دهم."
    
  "یک دقیقه صبر کنید، یک دقیقه صبر کنید - بچه ها چیزی را فراموش کرده اید؟" ربکا فرنس مداخله کرد. ما به تازگی یک پایگاه نظامی ترکیه-ناتو را به زور تصرف کردیم و دستورات مستقیم فرمانده کل قوا را نادیده گرفتیم. شما بچه ها طوری رفتار می کنید که انگار چیز مهمی نیست. آنها به دنبال ما می آیند، همه ما - حتی ژنرال، اگرچه در ایستگاه فضایی است - و ما را به زندان خواهند فرستاد. پیشنهاد می‌کنید در این مورد چه کار کنیم؟"
    
  پاتریک بلافاصله گفت: "من پیشنهاد می‌کنم اعضای خدمه‌مان را روی زمین در ایران نجات دهیم، سپس هر قسمت از لیزر ضد فضایی را که روس‌ها به سمت ما شلیک کردند، شکار کنیم." "در این مرحله همه چیز دیگر نویز پس زمینه است."
    
  "صدای زمینه"؟ آیا شما اقدامات دولت های ترکیه و ایالات متحده - شاید ارتش خودمان - را صرفاً "صدای پس زمینه" می نامید؟ اگر فقط یک گردان پیاده بفرستند ما را از اینجا بیرون کنند، خوش شانس خواهیم بود. آیا قصد دارید به نادیده گرفتن دستورات ادامه دهید و هر کسی که سر راه شما قرار می گیرد را نابود کنید، ژنرال؟ آیا الان با مردم خودمان می جنگیم؟"
    
  پاتریک گفت: "ربکا، من به تو دستور نمی دهم که کاری انجام دهی، من از تو می خواهم." ما در ایران خدمه داریم، روس‌ها با لیزر شلیک می‌کنند و رئیس‌جمهور هیچ کاری در این مورد انجام نمی‌دهد جز اینکه به ما دستور می‌دهد از قدرت خارج شویم. حالا، اگر نمی‌خواهید کمک کنید، همین را بگویید، خون‌آشام‌ها را کنار بگذارید و با پنتاگون تماس بگیرید."
    
  "و این را به آنها بگو، پاتریک - که تو مرا وادار کردی این هواپیماها را به فضا پرتاب کنم؟" حرفه من به پایان رسیده است."
    
  پاتریک گفت: "ربکا، تو کاری را انجام دادی که انجام دادی، زیرا ما دوستان و هم رزمانی در ایران داریم و می‌خواستیم در صورت امکان از آنها نجات و محافظت کنیم." "شما این کار را انجام دادید زیرا نیروهایی در کنار شما ایستاده بودند و آماده پاسخگویی بودند. اگر از دستورات پیروی می کردیم، بازماندگان دستگیر، شکنجه و سپس کشته می شدند - شما این را می دانید و من می دانم. تو عمل کردی این بیش از آن چیزی است که بتوانم در مورد پنتاگون و فرمانده کل ما بگویم. اگر قرار است آزادی خود را از دست بدهیم، ترجیح می‌دهم به این دلیل باشد که سعی کرده‌ایم اطمینان حاصل کنیم که همتایانمان آزادی خود را حفظ می‌کنند."
    
  ربکا برای مدتی طولانی سکوت کرد و سپس با ناراحتی سرش را تکان داد. او گفت: "از آن متنفرم وقتی حق با شماست، ژنرال." شاید بتوانم به آنها بگویم که شما مرا تهدید کردید که اگر طبق دستور شما عمل نکنم با Skybolt منفجر خواهید شد.
    
  "شاید آنها آنقدر بخندند که کارهای ما را فراموش کنند."
    
  ربکا گفت: "به یک برنامه نیاز داریم، ژنرال." ترک ها برای بازپس گیری بتمن AFB نیرو می فرستند و اگر این کار را نکنند، یک لشکر هوابرد ایالات متحده در آلمان وجود دارد که ممکن است ظرف نیم روز روی سر ما بیفتد. در بتمن ما فقط سه بخش CID و چهار تن من به اضافه نیروهای امنیتی و نگهداری داریم. و همه ما می دانیم که Battle Mountain و احتمالاً الیوت بعدی خواهند بود."
    
  پاتریک گفت: "ما باید واحدهای نیروی هوایی را به سرزمین رویایی منتقل کنیم. ما می توانیم این پایگاه را خیلی راحت تر از کوه نبرد نگه داریم."
    
  "می شنوی چه می گویی، پاتریک؟" - ربکا با ناباوری پرسید. "شما برای سازماندهی و هدایت ارتش ایالات متحده علیه دستورات فرمانده کل قوا توطئه می کنید، به طور غیرقانونی آن را بدون هیچ گونه اختیاری تحت فرمان خود قرار می دهید و مستقیماً با ارتش ایالات متحده مخالفت می کنید و درگیر نبرد با آنها می شوید. این یک شورش است! این خیانت است! تو به زندان نخواهی رفت، پاتریک - ممکن است اعدام شوی!
    
  پاتریک گفت: "بابت آغازگر قانون متشکرم، ربکا." "امیدوارم به این نتیجه نرسد. هنگامی که بازماندگان نجات می یابند و لیزر ضد فضایی روسیه نابود می شود، یا حداقل کشف می شود، همه چیز تمام خواهد شد. می فهمم اگر نمی خواهی کاری را که من پیشنهاد می کنم انجام دهی، ربکا. اما اگر می خواهید هواپیماهای جنگی را بگیرید و کمک کنید، نمی توانید در کوه نبرد بمانید. آنها ممکن است بیرون بیایند تا شما را در حین صحبت کردن ما بگیرند."
    
  هر شرکت کننده در کنفرانس ویدئویی ایمن می توانست حالت غمگین را در چهره ربکا فرنس ببیند. از بین همه آنها، او احتمالاً بیشترین باخت را در این کار داشت و واضح بود که او این را نمی خواست. اما به معنای واقعی کلمه یک لحظه بعد سرش را تکان داد. "همه چیز خوب است. برای ده سنت، برای یک دلار - از بیست تا زندگی. شاید دادگاه نظامی به من رحم کند چون من یک زن هستم. من هواپیماها را فوراً به راهشان می فرستم، دیو. برای من جا باز کن."
    
  دیو لوگر از پایگاه نیروی هوایی الیوت پاسخ داد: "بله، خانم." سپس: "در مورد پرسنل و تجهیزات در Batman AFB, Mook چطور؟ ترک‌ها و بچه‌های خودمان می‌توانند منتظر باشند تا آنها برگردند... مگر اینکه ترکیه سعی کند آنها را هنگام ورود مجدد به حریم هوایی ترکیه ساقط کند."
    
  پاتریک گفت: "من یک ایده برای آنها دارم، دیو." "این خطرناک خواهد بود، اما این تنها شانس ماست..."
    
    
  اقامتگاه خصوصی لئونید زویتین، بولتینو، روسیه
  در همان زمان
    
    
  لئونید زویتین گفت: "آرام باشید، عالیجناب." او در دفتر خصوصی خود با الکساندرا خدروف، وزیر امور خارجه، تماس‌های تلفنی برقرار می‌کرد و ایمیل‌های امنی را برای واحدهای نظامی و دیپلماتیک در سراسر جهان ارسال می‌کرد و آنها را از رویدادهایی که در سراسر ایران رخ می‌داد آگاه می‌کرد. تماس تلفنی حسن مختاز، رهبر ایران بسیار دیرتر از حد انتظار بود، اما این بدون شک به این دلیل است که احتمالاً برای کسی بسیار خطرناک بود که آن مرد را با خبر بد از خواب بیدار کند.
    
  "خودت را آرام کن؟ ما مورد حمله قرار گرفتیم - و این به خاطر شما بود! محتاز فریاد زد. من به شما اجازه دادم که سلاح های خود را در سرزمین من قرار دهید، زیرا گفتید که از کشور من محافظت می کند. او دقیقا برعکس عمل کرد! چهار بمب یکی از پایگاه‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی من را منهدم کرده است و اکنون نیروهای پدافند هوایی من به من می‌گویند که بمب‌افکن‌های آمریکایی آزادانه در آسمان ما پرواز می‌کنند!"
    
  زویتین گفت: "عالیجناب هیچ بمب افکنی بر فراز ایران وجود ندارد - ما از آن مراقبت کردیم. در مورد پایگاه شما: به یاد داشته باشید که روسیه هزینه بازسازی و استتار این پایگاه را پرداخت کرد تا بتوانیم به طور موقت از آن استفاده کنیم و ما توافق کردیم که پس از اتمام کار به شما تحویل داده شود.
    
  و اکنون کار شما تمام شده است زیرا آمریکایی ها آن را نابود کردند! محتاز گفت. "حالا برای ما یک سوراخ سیگار در زمین می گذاری؟"
    
  "آرام باش آقای رئیس!"
    
  من یک سلاح ضد هوایی می‌خواهم و اکنون آن را می‌خواهم! محتاز فریاد زد. شما به من گفتید که شش واحد اس-300 و ده ها سامانه موشکی Tor-M1 دیگر در ترکمنستان در انتظار راستی آزمایی اولیه هستند. چند وقت پیش بود زویتین؟ هشت، ده هفته؟ چقدر طول می‌کشد تا بسته‌بندی برخی از پرتابگرهای موشک را باز کنید، آنها را روشن کنید و ببینید آیا همه چراغ‌های زیبا روشن می‌شوند؟ کی قراره به قولت عمل کنی؟"
    
  زویتین گفت: "آقای رئیس جمهور، آنها تحویل خواهند شد، نگران نباشید. او تمایلی به تامین موشک‌ها، به‌ویژه سامانه موشکی ضدهوایی راهبردی اس-300 نداشت تا اینکه مطمئن شد در ازای آن نمی‌تواند امتیاز جدیدی از جوزف گاردنر، رئیس‌جمهور آمریکا بگیرد. زویتین کاملاً مایل بود که به محتاز اجازه دهد که غر بزند و هیاهو کند، اگر بتواند آمریکایی‌ها را به عدم اعزام نیرو به لهستان یا جمهوری چک یا موافقت با وتو کردن هر قطعنامه‌ای در سازمان ملل که ممکن است به کوزوو اجازه می‌دهد از صربستان جدا شود را وتو کند. برگشت. این مذاکرات در مرحله حساسی بود و او نمی گذاشت محتاز آنها را خراب کند.
    
  "من آنها را اکنون می خواهم، زویتین، یا می توانی همه هواپیماها، تانک ها و رادارهایت را به روسیه برگردانی!" - گفت مختاز. من می خواهم اس-300 و تور فردا از مشهد دفاع کنند. من می خواهم زمانی که با دولت تبعیدی خود پیروزمندانه برگردم، یک سپر موشکی غیرقابل نفوذ در اطراف این شهر برپا کنم."
    
  این غیرممکن است، عالیجناب. آزمایش صحیح این سیستم های تسلیحاتی پیشرفته قبل از استقرار زمان می برد. من از وزیر اوستنکوف و رئیس ستاد ارتش ژنرال فورزینکو می خواهم که به مشاوران نظامی شما در مورد...
    
  "نه! نه! دیگر خبری از جلسات توجیهی و اتلاف وقت نیست!" محتاز فریاد زد. من می‌خواهم فوراً آنها را مستقر کنند، وگرنه مطمئن خواهم شد که تمام دنیا از دوگانگی شما باخبر می‌شوند! اگر دوستان آمریکایی شما بدانند که با فروش موشک های ضدهوایی، سلاح های شیمیایی و موشک های ضد نفر به ایران موافقت کرده اید، چه می گویند؟
    
  "شما موافقت کرده اید که هیچ اطلاعاتی را به اشتراک نگذارید..."
    
  محتاز مداخله کرد: "و موافقت کردی که موشک های ضد هوایی به من بدهی، زویتین". "بیش از این وعده‌های خود را بشکنید و ما تمام کردیم. پیاده نظام و تانک های شما ممکن است در ترکمنستان بپوسند، برای من مهم نیست. و با آن ارتباط قطع شد.
    
    
  اردوگاه پناهندگان سازمان ملل متحد تربت جام، ایران
  کمی بعد
    
    
  "آسان، دختر، تو صدمه دیده ای. تکون نخور، باشه؟"
    
  کاپیتان چارلی تورلوک چشمانش را باز کرد... و بلافاصله، همان چیزی که داشت در ابری از ستارگان پراکنده شد، زیرا درد از ناحیه کمر، ستون فقرات و مغزش سرازیر شد. نفس نفس زد، درد دو چندان شد و با صدای بلند فریاد زد. احساس کرد دستی خنک به پیشانی اش برخورد کرد. "وای خدای من، خدای من...!"
    
  مرد گفت: "باور کن یا نه، دختر، فریادهای دردناک تو برای گوش من موسیقی است. باور کرد که ستون فقرات شما شکسته است. کجا درد داره دختر؟"
    
  چارلی نفس کشید: "پشتم...کمرم". "احساس می کنم... انگار تمام پشتم در آتش است."
    
  مرد گفت: "در آتش... خنده دار است، دختر." "من اصلا تعجب نمی کنم." چارلی با گیجی به مرد نگاه کرد. حالا می‌توانست گوشی‌پزشکی را ببیند که از گردن او آویزان است. او بسیار جوان بود، مثل یک نوجوان بزرگتر، با موهای کوتاه کوتاه مایل به قرمز، چشمان سبز روشن و لبخندی همیشه حاضر، اما نگرانی عمیقی در چشمانش وجود داشت. تابش خیره کننده تک لامپ طبقه بالا چشمانش را آزار می داد، اما او از اینکه حداقل چشمانش کار می کرد سپاسگزار بود. می‌توان گفت که فرشته‌ای از بهشت هستی یا شاید یک فرشته سقوط کرده؟
    
  "نمی فهمم دکتر... دکتر..."
    
  مایل ها مایلز مک نالتی، مرد پاسخ داد. "من پزشک نیستم، اما همه اینجا معتقدند که من هستم، و در حال حاضر این برای همه ما کافی است."
    
  چارلی سری تکان داد. درد هنوز وجود داشت، اما او کم‌کم داشت به آن عادت می‌کرد و متوجه شد که اگر به آن سمت حرکت کند، حتی کمی فروکش می‌کند. ما کجا هستیم، آقای مک نالتی؟ او پرسید.
    
  مایلز گفت: "اوه بیا دختر، تو با صدا زدن من طوری که انگار مرا پیرمرد صدا می کنند، احساس پیرمردی به من می دهی." "اگر می خواهی مرا مایلز یا ووز صدا کن."
    
  "ووتز؟" - من پرسیدم.
    
  "بعضی از پزشکان پس از رسیدن به اینجا این لقب را به من دادند - فکر می‌کنم با دیدن چیزهای تلخی که در اینجا می‌گذرد کمی گیج می‌شوم: خون، آب گندیده، جراحات، مرگ نوزادان، گرسنگی، لعنتی مایلز گفت: چه کسی می تواند به نام خدا با شخص دیگری کاری کند، و چهره های جوانش برای لحظه ای سفت و خاکستری شد.
    
  چارلی خندید. "متاسف". وقتی لبخندش برگشت خوشحال شد. من تو را مایلز صدا می کنم. من چارلی هستم."
    
  "چارلی؟ من می دانم که مدتی اینجا در بیابان بوده ام، دختر، اما تو برای من شبیه چارلی نیستی."
    
  "داستان بلند. یه روز بهت میگم."
    
  "دوست دارم این را بشنوم، چارلی." بطری را در جیب ژاکتش پیدا کرد و چند قرص را تکان داد. "اینجا. اینها فقط داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بدون نسخه هستند - تمام مسکن هایی که من جرأت می کنم به شما بدهم تا زمانی که آزمایش های بیشتری انجام دهم تا ببینم آیا شما خونریزی داخلی دارید یا چیزی شکسته است.
    
  یک بازوی زرهی بزرگ دراز شد و کاملاً دور بازوی مرد پیچید - چارلی نتوانست سرش را بچرخاند، اما می‌دانست که کیست. او صدای ترکیب شده الکترونیکی کریس وال را شنید که می گوید: "ابتدا به آنها نگاهی می اندازم."
    
  مایلز گفت: "اوه، این می گوید." دستش و قرص ها را پس گرفت. وول کلاه خود را باز کرد و گردنش را دراز کرد. او با تمسخر گفت: "ببخشید که به شما می گویم، رفیق، اما شما با کلاه ایمنی بهتر به نظر می رسیدید." قرص ها را دوباره داخل بطری گذاشت، آن را تکان داد، یکی را بیرون آورد و در دهانش فرو کرد. "من سعی می کنم به خانم کمک کنم، نه اینکه به او صدمه بزنم." گاو به او اجازه داد سه قرص و یک جرعه آب به چارلی بدهد.
    
  "چه احساسی داری؟" - ول پرسید.
    
  او در حالی که در موجی از درد خفه شده بود، گفت: "اگر حرکت نکنم، بد نخواهد بود. "باورم نمی شود که این کار را انجام دادیم." نگاه هشداردهنده ول به او یادآوری کرد که دیگر در مورد آنچه اخیراً تجربه کرده بودند صحبت نکند. "چند وقت است که اینجا هستیم؟"
    
  جلد پاسخ داد: "برای مدت طولانی نیست. "حدود یک ساعت."
    
  "سوم کجاست؟" - من پرسیدم. ول به سمت چپ چارلی اشاره کرد. دهان چارلی بلافاصله خشک شد. او که درد را فراموش کرده بود، نگاه تفنگدار بزرگ در کنارش را دنبال کرد... و مرد حلبی دیگر به نام وین ماکومبر را دید که روی میز دیگری در کنار او دراز کشیده بود، گویی او را روی سکوی تشییع جنازه گذاشته بودند. "اون مرده؟" - او پرسید.
    
  ول گفت: "نه، اما او برای مدتی بیهوش بود.
    
  من از دوست شما پرسیدم که آیا سوئیچ یا ضامن یا بازکن قوطی وجود دارد که آن را باز کند و بررسی کند - من حتی مطمئن نیستم که او باشد یا دستگاه.
    
  وول گفت: "ما باید هر چه سریعتر از اینجا خارج شویم."
    
  مایلز به Vol. گفت: "فکر می‌کنم می‌خواهم نگاهی به لاسی بیاندازم، اگر اشکالی ندارد. "ده دقیقه برای بررسی اول شما، نه؟"
    
  "پنج دقیقه".
    
  "اشکالی ندارد، اشکالی ندارد." با لبخندی مطمئن به سمت چارلی برگشت. من از انجام این کار وقتی صدمه می خورید متنفرم، دختر، اما این به من کمک می کند تا مناطق آسیب دیده را جدا کنم. آماده؟"
    
  "فکر می کنم بله".
    
  "یک دختر از بازی وجود دارد. من سعی می‌کنم خودم خیلی نگرانت نکنم، پس سعی کن تا حد امکان با من حرکت کنی - تو بهترین قاضی در مورد اینکه "زیاد" چیست، درست است؟ ما از سر شروع می کنیم و به سمت پایین حرکت می کنیم. آماده؟ برو." مک نالتی با ملایمت شگفت‌انگیزی سر او را بررسی کرد، آن را با دقت چرخاند و با چراغ قوه تا حد ممکن خم شد تا پشت سر و گردنش را بدون اینکه مجبور کند سرش را بیش از حد بچرخاند نگاه کند.
    
  مایلز بعد از چند دقیقه گفت: "خب، من چیزی نمی بینم که از بین برود." "شما مقداری کبودی و بریدگی خنده دار دارید، اما هنوز هیچ چیز خیلی جدی نیست. من اینجا خیلی بدتر دیده ام."
    
  مایلز اهل کجایی؟
    
  "من از ایوان پشتی خدا هستم: وستپورت، شهرستان مایو." او نیازی به مشخص کردن "ایرلند" نداشت. "و شما؟" - من پرسیدم. چارلی چشمانش را به پهلوی چرخاند و آنها را پایین آورد، و وول موقعیت خود را تغییر داد - نه خیلی، فقط به اندازه ای که همه از حضورش آگاه شوند و از انحراف گفتگو به قلمروی نامطلوب جلوگیری کنند. "آه، اشکالی ندارد، دختر، به هر حال من این را فکر کردم. تنها سفیدپوستان در این بخش‌ها امدادگران و جاسوسان هستند و شما مثل یک پرستار لباس نمی‌پوشید."
    
  "ما کجا هستیم؟"
    
  مایلز گفت: "شما اینجا در تربت جاما هستید، اردوگاه پناهندگان سازمان ملل که ابتدا برای افراد فقیری که از دست طالبان در افغانستان فرار می کردند ایجاد شد و اکنون توسط دیگر افراد فقیر که از شورشیان مسلمان فرار می کنند استفاده می شود. "حدود شش ماه پیش برای کمک به تحویل محموله‌ای از مواد غذایی و لوازم کمک کردم، اما وقتی دستیار دکتر ناپدید شد، در آنجا ماندم. یک داکتر حدود یک ماه پیش مفقود شد - اگر طالبان یا نیروی قدس به داکتر نیاز داشته باشند، پزشک نمی فرستند، پزشک را می گیرند - پس تا پرواز بعدی پر می کنم. هیچ کس نمی گوید این چه زمانی خواهد بود، بنابراین من سند را پخش می کنم و تا جایی که می توانم کمک می کنم. من کمی بیشتر از دکتر ضرر می‌کنم، اما فکر می‌کنم شروع به درک آن کرده‌ام."
    
  "بات جم درست کنم؟"
    
  مایلز گفت: "ایران". "اینجا هنوز آن را "ایران" می‌نامند - شورش هنوز آنقدر پیش نرفت، بنابراین هنوز آن را "فارس" نمی‌خوانند، اگرچه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی قدس در حال زیبا شدن هستند. عصبی، انگار شورشیان به پاشنه‌های خود می‌چپند. نه چندان. ما حدود شصت کیلومتر با مرز فاصله داریم."
    
  "در داخل ایران؟"
    
  مایلز گفت: "می‌ترسم اینطور باشد، دختر. حدود دویست کیلومتری مشهد مرکز استان خراسان.
    
  چارلی ناله کرد: "خدایا، این آخرین جایی است که می خواهیم باشیم." سعی کرد از روی تخته سه لای سختی که روی آن دراز کشیده بود بلند شود و تقریباً از شدت درد که بر هر چیز دیگری که از بیدار شدن از خواب احساس کرده بود غش کرد. او به Vol. "کیف ... کیف من کجاست؟"
    
  ول بدون اینکه مشخص کند واقعاً در مورد کجا یا چه چیزی صحبت می کنند، گفت: "همین جا.
    
  مایلز گفت: "تو در شرایطی نیستی که جایی بروی، دختر، و نه دوستت، حداقل تا آنجا که من می توانم بگویم."
    
  چارلی گفت: "من این کار را خواهم کرد. "ما چقدر از محل سقوط فاصله داریم؟"
    
  مایلز پاسخ داد: "حدود ده کیلومتر. "این چیه اصلاً... ارابه تیر؟ این واقعاً یک هواپیما نیست، درست است - بیشتر شبیه یک قوطی حلبی است که بالن روی آن قرار دارد. او به شدت سوخته بود، اما آسیبی ندید."
    
  "شما چگونه ما را پیدا کردید؟"
    
  "مشکلی نبود، دختر، ما دیدیم که تو در آسمان خط کشیدی و مانند رعد و برق از زئوس به زمین افتادی!" مایلز گفت، چشمانش برق زد و خاطره دیدن آن منظره برگشت. "مثل بزرگترین شهاب سنگی که تا به حال دیده شده است! حتما اگر یک اینچ بود یک دم آتش به طول پنجاه کیلومتر جا گذاشته اید! این معجزه بود که دیدم سه انسان هنوز در لاشه هواپیما به عنوان چنین شناخته شده اند، و حتی شگفت انگیزتر از آن اینکه شما را هنوز زنده یافتم! ما تقریباً شلوارمان را به هم زدیم و تو را تماشا می‌کردیم که مستقیم به سمت ما می‌دوید - فکر می‌کردیم خداوند خوب می‌خواهد همه رنج‌های ما را همین‌جا و هم‌اکنون، در همانجا پایان دهد - اما تو از دست دادی. زنده یافتن تو چیزی جز معجزه نبود."
    
  متأسفانه این بدان معناست که احتمالاً پاسداران نیز ما را دیده اند."
    
  مایلز سری تکان داد. "آنها خیلی وقت ها ظاهر نمی شوند، اما احتمالاً چیزی را در آن جهت استشمام می کنند، مطمئناً. هر چه زودتر شما را از اینجا بیرون کنیم، برای همه ما بهتر است. شما باید به اندازه کافی سالم باشید که پس از اثربخشی داروی ضد درد بتوانید سفر کنید. این آسان نخواهد بود، اما من فکر می کنم شما می توانید آن را انجام دهید. او به سمت مرد چوبی حلبی که کنار او خوابیده بود چرخید. حالا این آقا، من هنوز خیلی مطمئن نیستم. میشه به من بگید چطوری... قفلش رو باز کنم، پیچش رو باز کنم، گیره رو جابجا کنم، هر چی هست، تا بتونم نگاه کنم و چکش کنم؟ "
    
  چارلی گفت: مایلز وقت نداریم. "ما او را حمل خواهیم کرد." با سرکوب درد، توانست روی تختش بنشیند. مایلز الان می‌رویم. من می خواهم از شما برای تمام کارهایی که برای ما انجام داده اید تشکر کنم."
    
  "از دیدن رفتنت ناراحت می شوم، چارلی، اما راستش را بخواهید، ترجیح می دادم زمانی که پاسداران یا اراذل قدس شما را اینجا شکار می کنند، آنجا نباشید." او با دقت به لباس گاو نر و چوب‌دار حلبی نگاه کرد. "فکر می‌کنم اخیراً در مورد این چیزها مطالعه کرده‌ام، اینطور نیست؟ سازمان ضد تروریسم آمریکا". چارلی جوابی نداد. "اوه، می بینم - می توانی به من بگویی، اما پس از آن باید مرا بکشی، درست است؟" او خندید و درد در پشتش موج زد، اما همچنان از این طنز استقبال کرد. "خوب، دیگر سوالی نیست، چارلی. من بیرون می روم و می بینم که آیا ساحل صاف است یا خیر. موفق باشی دختر."
    
  "متشکرم". هنگامی که شروع به بالا کشیدن خود کرد، از درد به خود پیچید، اما دارویی که مک نالتی به او داده بود، احتمالاً شروع به کار کرده بود، زیرا این بار درد ناتوان کننده نبود. بعد از رفتن مک نالتی، چارلی صدایش را پایین آورد و گفت: "یکی، نریان چهارم".
    
  پاتریک مک لاناهان از طریق سیستم فرستنده گیرنده جهانی زیر جلدی پاسخ داد: "صداً صدای شما را با صدای بلند می شنویم." هر یک از اعضای نیروی هوایی یک سیستم ارتباطی و داده‌ای را تا آخر عمر در بدن‌شان کاشته بود، ظاهراً برای موقعیت‌هایی مانند این، اما در واقع به دولت اجازه می‌داد تا محل اختفای هر یک از اعضای خدمات را در طول زندگی خود ردیابی کند. "خدایا شکرت که زنده ای. خواندیم که پنجم با شماست."
    
  چارلی گفت: "من تایید می کنم - او زنده است، اما هنوز بیهوش است." وول شروع به گذاشتن کلاه خود کرد و آماده رفتن شد. "من سوار اسبم می شوم و ما..."
    
  ناگهان مک نالتی به داخل چادر دوید و کاملاً از نفس افتاده بود. او با ناامیدی گفت: "سربازان، درست بیرون اردوگاه. "صدها نفر از آنها وجود دارد."
    
  "تنها، آیا ما هنوز سوار نشده ایم؟" چارلی رادیو زد.
    
  دیو لوگر با صدای بلند گفت: "پسر، این جنسیس است. ما یک تیم CSAR در مسیر هرات داریم، در عرض نود دقیقه. ما در حال پرتاب هواپیماهای پوششی از Batman AFB در ترکیه هستیم، اما آنها تقریباً به همان اندازه زمان خواهند برد. وضعیت شما چیست؟"
    
  چارلی گفت: در حال تنش شدن. "زمانی که در امان باشیم با شما تماس خواهیم گرفت. نریان چهارم حذف شد." چارلی به سمت جعبه بزرگی رفت که روی زمین خاکی قرار داشت. "هر کوله پشتی یا تفنگ، پنج؟"
    
  وول پاسخ داد: "منفی. "متاسف".
    
  چارلی گفت: "اشکالی ندارد، تو کارهای زیادی برای انجام دادن داشتی." "بیا حرکت کنیم."
    
  مایلز به جعبه بزرگی که وول با خود حمل می کرد، هنگام ورود به کمپ اشاره کرد. "اینها اسلحه های تو هستند؟" حالا وقت آن است که آنها را بیرون بکشی، دختر."
    
  چارلی گفت: "نه واقعاً. "CID یک، استقرار."
    
  همانطور که مایلز با تعجب نگاه می کرد، جعبه شروع به حرکت کرد و به سرعت تغییر اندازه و شکل داد، مانند عصای جادوگر که به دسته گل تبدیل می شود. در عرض چند ثانیه، جعبه فلزی بزرگ اما نامشخص به یک ربات 10 فوتی تبدیل شد که تقریباً از چادر خارج شد، با "پوست" سیاه و صاف، سر گلوله‌ای شکل بدون چشم یا گوش و بزرگ. ، بازوها، پاها و انگشتان کاملا مفصل.
    
  چارلی گفت: "CID One، خلبان. ربات یک حالت متمایل به جلو، مانند بلوک استارت دوی سرعت، با یک پا و هر دو دست دراز به عقب در نظر گرفت. چارلی در حالی که از درد می پیچید، دور ربات راه رفت و با استفاده از دستانش به عنوان نرده، از پای دراز شده بالا رفت. او کدی را روی یک صفحه کلید کوچک در جایی پشت سر ربات وارد کرد، دریچه ای در پشت آن باز شد و او به داخل لغزید. دریچه بسته شد...
    
  و لحظه ای بعد، در کمال تعجب مرد ایرلندی، ربات زنده شد و ایستاد و در همه چیز به یک فرد معمولی شباهت داشت به جز ظاهرش - حرکات آن چنان نرم، روان و واقع بینانه بود که مایلز بلافاصله متوجه شد که فراموش کرده است یک ماشین بود!
    
  چارلی وین مکومبر را که هنوز بیهوش بود بلند کرد. او گفت: "زمان بسیار بدی برای رهایی از این وضعیت است، زیپر. او رادار موج میلی متری دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک را فعال کرد و منطقه خارج از چادر را اسکن کرد. او گفت: "به نظر می رسد که آنها سعی می کنند ما را محاصره کنند." سمت جنوبی بهترین راه فرار ما به نظر می رسد - فقط یک کامیون در آنجا پارک شده است.
    
  "در مورد یک انحراف کوچک به شمال و غرب چطور؟" - وول با مطالعه داده های تصویر راداری که از بخش تحقیقات جنایی چارلی به او ارسال شده بود، پرسید. "به نظر می رسد که جوخه مسلسل به سمت شمال مستقر شده است. من می توانم از یکی از اینها استفاده کنم."
    
  "وسوسه انگیز است." او مشتش را دراز کرد و او با مشت خود به آن ضربه زد. همانطور که یک بازیگر خوش تیپ استرالیایی یک بار در یک فیلم گفت: "جهنم را آزاد کنید."
    
  "من در جاده هستم. بهتر است برای او نوعی پوشش فراهم کنید." گاو از جلوی چادر بیرون دوید. چارلی مایلز را به زمین کوبید و او را با خود پوشاند، درست زمانی که تگرگ آتش مسلسل چادر را تکه تکه کرد.
    
  صدای ترکیب شده الکترونیکی چارلی گفت: "مایلز، وارد شو. او هنوز خم شده بود، بدن بی حرکتی را که در بازوهایش داشت به پهلو فشار داد، به اندازه ای که فاصله ای بین بدنش و مرد چوبی حلبی ایجاد کرد. مردد بود، هنوز از آنچه که تازه دیده بود حیرت زده بود. "شما نمی توانید اینجا بمانید. سپاه پاسداران فکر می کند شما یکی از ما هستید."
    
  "می‌توانی هر دوی ما را حمل کنی؟"
    
  مایلز، من می‌توانم بیست تا از هم نوعان تو را حمل کنم. برو." روی بازوهای او دراز کشید و ماکومبر را دوباره روی او غلتید و دستش را محکم کرد و او را محکم نگه داشت. "صبر کن."
    
  اما وقتی او بلند شد، آشکارا چیزی اشتباه بود - مایلز یک لرزش با فرکانس بالا را در داخل ماشین احساس کرد و راه رفتن چارلی ناپایدار بود. "چه اتفاقی افتاده است؟" او فریاد زد.
    
  چارلی گفت: "واحد تحقیقات جنایی آسیب دیده است. "این باید به دلیل تصادف باشد."
    
  وول از طریق رادیو گفت: "می فهمم." چارلی می‌توانست موقعیت مکانی خود را روی محافظ الکترونیکی خود ببیند - او به سرعت در مواضع سپاه پاسداران انقلاب اسلامی حرکت می‌کرد و در هر تجمع نیروها برای مدت کوتاهی توقف می‌کرد. "تا جایی که می توانید فشار دهید. من یک لحظه در کنار شما خواهم بود."
    
  چند دقیقه بعد شکنجه محض بود. گاو برای مدت کوتاهی مقداری از آتش آنها را عقب کشید، اما درست چند لحظه پس از اینکه چارلی از چادر بیرون آمد و ظاهراً آنها را هدف گرفته بود، با قدرت کامل بازگشت. صداها کر کننده بود. آنها غرق در ابرهای دود، گهگاه جرقه های آتش و تیراندازی مداوم بودند. مک نالتی زمانی که گلوله به پای چپش اصابت کرد فریاد زد و دوباره فریاد زد که انفجاری مهیب چارلی را از پا درآورد. چند لحظه بعد دوباره روی پاهایشان ایستادند، اما حالا ریتم آرام دویدنشان با یک لنگی ناجور، مثل ماشینی با لاستیک پنچر شده و رینگ خمیده، جایگزین شده بود.
    
  گاو در کنار چارلی دوید، در دست راستش یک مسلسل چینی نوع 67 داشت، در سمت چپش - یک قوطی فلزی مهمات. "آیا می توانید سفر کنید، کاپیتان؟"
    
  "این برای مدت طولانی نیست".
    
  "چه اتفاقی می افتد؟" - آنها شنیدند.
    
  "اصابت!" خوشبختانه، ماکومبر بیدار بود، اگرچه صدایش کند به نظر می رسید و مواد مخدر به نظر می رسید. "حالت خوبه؟"
    
  مکومبر با صدای خشن گفت: "احساس می کنم سرم شکافته شده است." چارلی به ضربه مغزی مشکوک بود. "آیا من زنده ام؟"
    
  چارلی گفت: "در حال حاضر، امیدوارم همینطور بماند. "میتونی بری؟"
    
  "آیا من هنوز پا دارم؟" من نمی توانم چیزی را آن پایین احساس کنم."
    
  "در جایی که هستید بمانید و سعی کنید حرکت نکنید - مسافر دیگر را له خواهید کرد."
    
  "یک مسافر دیگر؟"
    
  چارلی سعی کرد فرار کند، اما قطعا همه چیز از بد به بدتر می رفت. یک نارنجک راکتی پشت سر او منفجر شد و آنها را دوباره به پرواز درآورد. در حالی که اُکس به آنها کمک می کرد چارلی گفت: "قدرت به چهل درصد کاهش یافته است. "سیستم هیدرولیک اصلی من از کار افتاده است و نمی توانم پای راستم را حرکت دهم."
    
  "می‌توانی به حرکت ادامه دهی؟"
    
  چارلی گفت: "آره، فکر می‌کنم. او با استفاده از پای راستش به عنوان چوب زیر بغل، به جلو لنگان لنگان در حالی که وول با مسلسل خود آتش سرکوب کننده ای را روی زمین می گذاشت، تا زمانی که مهماتش تمام شد، به جلو رفت. او نیمی از چارلی را پشتیبانی می کرد و نیمی دیگر چارلی را حمل می کرد و آنها توانستند سریعتر از یال پایین بالا بروند. آنها به راحتی می توانستند تعقیب کنندگان خود را در زیر ببینند که با پیوستن تعداد بیشتری از واحدها به تعقیب، به آرامی در حال پیشروی بودند.
    
  چارلی ماکومبر و مک نالتی را روی زمین انداخت و سپس از دفتر CID خارج شد. او گفت: "در حال آماده شدن برای تعطیل شدن است. "انجام شد. فقط انرژی کافی برای شروع پاک کردن سیستم عامل باقی مانده است. به محض اینکه دور شویم، به طور خودکار خود ویران می شود."
    
  ول با اسکن صحرای زیر آنها با سیستم دید در شب خود گفت: "به نظر نمی رسد آنها مطمئن باشند که ما کجا هستیم." او روی برخی از جزئیات زوم کرد. بیایید ببینیم... پیاده نظام... پیاده نظام... آره، یک نفر، یک خدمه مسلسل دیگر وجود دارد. من بلافاصله برمی گردم." با سرعت به سمت تاریکی رفت.
    
  مکومبر به سختی روی دست و زانوهایش ایستاد. او گفت: "خوب، من از پایین شروع به گفتن کردم." "مهمان ما کیست؟"
    
  چارلی با توضیح بیشتر پاسخ داد: "مایلز مک‌نالتی، امدادگر سازمان ملل".
    
  چند دقیقه بعد، ول با سلاحی حتی بزرگتر از اولی به دوید. "به نظر می رسد آنها نوعی سلاح ضد هوایی با خود آورده اند - آنها به وضوح منتظر شرکت بودند. چطوری سرگرد؟
    
  مکومبر پاسخ داد: "عالی، گروهبان سرگرد." به مک نالتی نگاه کرد. چارلی مشغول گره زدن تکه پارچه ای که از یونیفرم او پاره شده بود به دور پایش می بست. "مسافر مجروح شده است. سواره نظام کجاست؟
    
  "حداقل شصت میکروفون بیرون آمده است."
    
  "کجا داریم میریم؟"
    
  چارلی گفت: "از شرق تا مرز افغانستان. "حدود سی مایل از اینجا. منطقه تپه ای و نسبتاً باز. هیچ شهر یا روستایی در اطراف پنجاه مایلی وجود ندارد."
    
  "سرگروه اول با غذا چطور پیش می‌روی؟" - از ماکومبر پرسید.
    
  "به سی درصد کاهش یافت."
    
  "اینجا - من هنوز نمی توانم از آن استفاده کنم." او یکی از باتری‌های سکه‌ای خود را از کمربندش باز کرد و آن را با یکی از باتری‌های ضعیف‌تر Vol جایگزین کرد. "آیا می توانیم از واحد CID برای شارژ باتری های خود استفاده کنیم؟"
    
  چارلی گفت: "نه وقتی که در حالت خاموشی است، باه.
    
  "آیا نمی توانیم به منبع برق یا تیر تلفن وصل شویم؟" - از ماکومبر پرسید. چارلی با تعجب به او نگاه کرد. "هی، من این چیزها را مطالعه کرده ام - ممکن است آن را دوست نداشته باشم، اما کتابچه های راهنما را خوانده ام. قرار نیست بزرگراه را دنبال کنیم، اما اگر یک جعبه شکن یا تقاطع کنترلی پیدا کنیم، فکر می‌کنم بتوانم یک جامپر نصب کنم. بیا شروع کنیم-"
    
  وول گفت: "من هلیکوپترها را می شنوم. او از دید در شب و سیستم‌های شنوایی پیشرفته‌اش برای جست‌وجوی آسمان استفاده کرد و مکان هواپیمای نزدیک را مشخص کرد. او با مسلسل DShK خود گفت: "دو هلیکوپتر شناسایی سبک، در حدود سه مایل از اینجا".
    
  مکومبر گفت: "بیایید پهن شویم. اما او به زودی متوجه شد که این تقریباً غیرممکن است: چارلی هنوز از جراحاتش درد می‌کشید و مک‌نالتی به شدت مجروح و در شوک بود، بنابراین مجبور شد هر دو را حمل کند، اگرچه هنوز صد در صد خودش نبود. به آرامی حرکت می کند وول حدود ده یارد از آنها فاصله گرفت، به اندازه ای نزدیک که در صورت حمله از آنها حمایت کند، اما نه آنقدر نزدیک که یک گلوله انفجاری شلیک شده از یک هلیکوپتر بتواند همه آنها را یکباره نابود کند.
    
  آنها فقط چند صد یاردی در امتداد خط الراس پیش رفته بودند که ول فریاد زد: "پوشان بگیر!" مکومبر بزرگترین تکه سنگ را در همان نزدیکی پیدا کرد و تیرهایش را پشت آن پنهان کرد و سپس خودش را بین هلیکوپترها و بقیه ایستاد تا با بدن زرهی خود تا حد امکان از آنها محافظت کند. سیستم زره مرد قلع دارای یک ماده الکترونیکی بود که انعطاف‌پذیر باقی می‌ماند اما در هنگام برخورد با سپر محافظ، صد برابر قوی‌تر از ورق فولادی، فوراً سخت می‌شد.
    
  مکومبر می‌توانست هلیکوپترهای نزدیک را از طریق سیستم شنوایی پیشرفته‌اش بشنود، اما چشمانش نمی‌توانست روی نمایشگرهای الکترونیکی متمرکز شود. "من نمی توانم آنها را ببینم، جلد."
    
  "همانجا که هستی بمان." لحظه ای بعد او با مسلسل DShK خود تیراندازی کرد، فلاش توپ بزرگ 12.7 میلی متری یک منطقه ده یاردی اطراف او را روشن کرد. هنگامی که چندین گلوله به موتور توربین هلیکوپتر نفوذ کرد و آن را محکم گرفت، صدای خراش فلزی بلندی شنیدند، سپس با از هم پاشیدگی موتور، انفجاری رخ داد. چند ثانیه بعد، هنگامی که هلیکوپتر شناسایی دوم به سمت ول شلیک کرد، صدای انفجارهای بیشتری را شنیدند. او توانست به موقع از سر راه بپرد تا از شلیک موشک 40 میلی متری ایران به شدت جلوگیری کند.
    
  وول به سمت هلیکوپتر دوم شلیک کرد، اما آتش به زودی متوقف شد. گیر کرده است... لعنتی، کارتریج در محفظه گیر کرده است... تخلیه نمی شود. او تعجب کرد که اسلحه به همان اندازه شلیک کرد - به نظر می رسید که پنجاه سال از عمرش گذشته است و نیمی از آن مدت تمیز نشده بود. او اسلحه خود را دور انداخت و منطقه را برای یافتن واحدهای پاسداران دیگر در آن نزدیکی اسکن کرد تا بتواند مسلسل دیگری بگیرد، اما سه یگان باقی مانده پشت سر ماندند و کورکورانه با شلیک تفنگ و خمپاره بر روی یال کوبیدند و راضی بودند تا هلیکوپتر پیشاهنگ کمی کار کند. مبارزه برای آنها
    
  وول گزارش داد: "یگان‌های پیاده نظام در حال عقب‌نشینی هستند و هنوز یک هلیکوپتر بالای سر است. "من حاضرم سنگ پرتاب کنم." او شوخی نمی کرد - اسکلت بیرونی با نیروی میکرو هیدرولیک در سیستم جنگی Tin Woodman به او قدرت کافی برای پرتاب یک صخره 5 پوندی نزدیک به دویست یاردی با نیروی کافی برای ایجاد آسیب می داد، که می توانست او را در محدوده ای از برد قرار دهد. هلیکوپتر پیشاهنگ اگر می توانست به سمت آن بشتابد، بپرید و پرتاب خود را کاملاً زمان بندی کنید. او سنگی به اندازه یک سافت بال پیدا کرد و برای انجام این کار آماده شد...
    
  اما بعد حسگرهایش هلیکوپتر دیگری را برداشتند و این بار یک هلیکوپتر شناسایی کوچک نبود. او این شبح را در هر جایی تشخیص می‌داد: وول گفت: "ما هنوز مشکلاتی داریم، خانم. "به نظر می رسد یک هلیکوپتر Mi-24 Hind در حال نزدیک شدن است." Mi-24 ساخت روسیه با نام رمز ناتو "Hind" یک هلیکوپتر تهاجمی بزرگ بود که می توانست تا هشت سرباز کاملاً مجهز را نیز داخل آن حمل کند. سلاح ...
    
  ... که اولی یک ثانیه بعد از فاصله بیش از سه مایلی تیراندازی کرد. ول بلافاصله از بقیه تیمش دور شد، سپس متوقف شد تا مطمئن شود موشک هدایت شونده ضد تانک هنوز او را ردیابی می کند. بود و متوجه شد که خود هلیکوپتر نیز او را تعقیب می کند، به این معنی که خدمه هلیکوپتر باید او را در معرض دید قرار دهند تا موشکی به سمت او شلیک نکنند. خوب. این باید یک موشک هدایت شونده قدیمی تر باشد، احتمالاً یک موشک شلیک مستقیم با رادیو کنترل AT-6.
    
  گاو منتظر ضربان قلب دیگری بود، سپس با حداکثر سرعت به سمت نزدیکترین گروه تعقیب‌کننده‌های زمینی پاسداران حرکت کرد. او دیگر نمی‌توانست موشک را ببیند، اما به یاد داشت که زمان پرواز AT-6 حدود ده ثانیه در حداکثر برد بود. این بدان معنی بود که او فقط چند ثانیه فرصت داشت تا این کار را انجام دهد. این یگان پاسداران یک خودروی زرهی بود که در بالای آن یک مسلسل سنگین قرار داشت که با نزدیک شدن به آن آتش گشود. چند گلوله به هدف اصابت کرد، اما برای کاهش سرعت او کافی نبود. حالا او بین نفربر زرهی و هلیکوپتر بود - البته، وول فکر می کرد، توپچی هندی باید موشک را به کنار می برد. کرونومتر ذهنی او روی صفر ایستاد...
    
  ...همانطور که یک موشک ضد زره مارپیچ AT-6 به یک نفربر زرهی پاسداران برخورد کرد و آن را به یک گلوله آتش دیدنی تبدیل کرد. گاو از شوک به بالا پرتاب شد. تیرانداز لعنتی پاسدار آنقدر روی هدفش ثابت شده بود که صف می کشید و بچه های خودش را می زد!
    
  ول با لرزش روی پاهایش بلند شد، زنده و بیشتر آسیبی ندیده بود به جز این که چشم ها و گلویش با دود روغنی مسدود شده بود. تمام سمت چپ کلاه ایمنی او به همراه بیشتر حسگرها و ارتباطاتش در اثر انفجار آسیب دید. چاره ای جز برداشتن کلاه ایمنی نداشت. انفجار به شنوایی او نیز آسیب زد و دود تند چشم و گلویش را سوزاند. او یک هدف آسان بود. اولین سفارش او دور شدن از ماشین های در حال سوختن پشت سرش بود که ممکن بود او را روشن کنند...
    
  ... اما قبل از اینکه بتواند حرکت کند، تیراندازی مسلسل زمین را در مقابل او شکست و یک هلیکوپتر تهاجمی بزرگ Mi-24 Hind در مقابل او پرواز کرد و متوقف شد، توپ 30 میلی متری نصب شده روی چانه مستقیماً به سمت او نشانه رفت. زره او از بدنش محافظت می کرد، اما بدون سر برای او بی فایده بود. وول نمی‌دانست تسلیم می‌شوند یا نه، اما اگر حواسشان به اندازه کافی پرت می‌شد، ممکن بود به بقیه فرصت فرار بدهد، بنابراین دست‌هایش را بالا برد. Mi-24 فرود خود را برای فرود آغاز کرد و او می‌توانست ببیند که درهای تاشو از دو طرف باز می‌شوند و سربازان آماده پیاده شدن به محض فرود هلیکوپتر بزرگ هستند...
    
  و در آن لحظه در سمت راست هلیکوپتر تهاجمی جرقه‌ای به صدا درآمد و به دنبال آن ستون بزرگی از دود، آتش بیشتر، انفجار و ساییدن فلز و سپس هلیکوپتر بزرگ به سمت چپ چرخید و به زمین خورد درست زمانی که هلیکوپتر در نتیجه چندین انفجار قوی دیگر از هم پاشید، گاو هجوم برد. او می خواست نزد بقیه برگردد که دید چند خودرو از جمله یک نفربر زرهی در حال نزدیک شدن هستند. خودروی سرب، یک وانت با یک مسلسل در پشت، پرچمی در اهتزاز داشت، اما او هنوز نتوانست آن را ببیند. به فکر فرار از جایی بود که آخرین بار تورلوک، مکومبر و ایرلندی را ترک کرده بود... تا اینکه دید ماشین ها به سمت چپ او به سمت پناهگاه می چرخیدند.
    
  گاو نر با حداکثر سرعت به سمت ماشین هجوم آورد که در دم ستونی متشکل از شش وسیله نقلیه قرار داشت که مسلسل آن پشت آرایش را پوشانده بود. سایر وسایل نقلیه به سمت وسایل نقلیه خود شلیک نمی کنند، و امیدواریم که او بتواند به مسلسل برسد، او را از کار بیاندازد و قبل از اینکه بتواند شلیک کند، اسلحه را بگیرد. فقط صد یاردی مانده به راه...
    
  و سپس تورلوک را دید که با دستانش از مخفیگاهش بیرون آمد. آیا او تسلیم شد؟ به هر حال شاید زمان خوبی بوده است - اگر آنها روی آنها تمرکز می کردند، شانس بیشتری برای رسیدن به آخرین پیکاپ و...
    
  ... اما بعد که نزدیکتر شد، آکس متوجه شد که تورلوک دستانش را به نشانه تسلیم بالا نمی برد، بلکه برای او دست تکان می داد و به او اشاره می کرد که برگردد! چرا او این کار را کرد؟ حالا داشت به ماشین سربی اشاره می کرد، همانی که پرچم داشت...
    
  ... و ول بالاخره فهمید که می خواست به او چه بگوید. پرچم حمل شده توسط خودرو دارای نوارهای سبز، سفید و قرمز جمهوری اسلامی ایران بود، اما نماد مرکزی آن کلمه لاله قرمز تلطیف شده "الله" نبود، بلکه نیمرخ شیری با شمشیر و برخاسته بود. خورشید پشت آن - پرچمی که نمایانگر دوران پیش از انقلاب و مخالفت با اسلام گرایان است.
    
  کریس به سمت تورلاک و مکومبر دوید و مراقب بود که هیچ یک از تیراندازان سلاح های خود را به سمت او نشانه نگیرند. "به تماس‌ها پاسخ نمی‌دهی، گروهبان سرگرد؟" تورلاک پرسید و به گوش او اشاره کرد که نشان دهنده سیستم فرستنده و گیرنده زیر جلدی او بود.
    
  ول گفت: "زنگ من آنجا به صدا درآمد. سرش را به سمت تازه واردها تکان داد. "این بچه ها چه کسانی هستند؟"
    
  چارلی گفت: "اینها مردم بوجازی هستند. ژنرال مک لاناهان در واقع با بوجازی تماس گرفت و درخواست کمک کرد.
    
  "آنها به موقع رسیدند. چه خوب که موشک های استینگر را با خود آوردند".
    
  "آنها هند را سرنگون نکردند، گروهبان." چارلی به آسمان اشاره کرد و آن ها ردپای یک هواپیمای بسیار بزرگ را در بالای سرشان دیدند. "تبریک از ژنرال. دو ساعت دیگر در ایستگاه خواهند بود."
    
  " برجسته این باید به ما زمان کافی برای عبور از مرز بدهد."
    
  چارلی گفت: "ژنرال پیشنهاد می کند که با این بچه ها به تهران برگردیم. آنها یک هلیکوپتر می فرستند تا ما را سوار کند و خون آشام ها ما را پوشش خواهند داد.
    
  "من فکر نمی کنم این ایده آنقدر داغ باشد، خانم."
    
  "توضیح خواهم داد". او این کار را کرد... و وول نمی‌توانست آنچه را که شنیده بود باور کند.
    
    
  فصل هشتم
    
    
  شما با نگهبانی خود را در دنیا نگه نمی دارید، بلکه با حمله کردن و گرفتن یک ضرب و شتم خوب خودتان را نگه می دارید.
    
  - جرج برنارد شاو
    
    
    
  کاپیتول هیل، واشنگتن، دی سی.
  کمی بعد
    
    
  استیسی آن باربو، رهبر اکثریت سنا، گفت: "صادقانه بگویم، بریتانیا، من اهمیتی نمی‌دهم که روس‌ها چه می‌گویند. او در طبقه دوم مجلس سنا بود که معمولاً توسط خبرنگاران برای "دنبال کردن" سناتورها برای اظهار نظر در راه سخنرانی یا بین جلسات کمیته استفاده می‌شد. آنها ماه هاست که انواع و اقسام ادعاها را مطرح کرده اند و هیچ یک از آنها ثابت نشده است. در حالی که من لئونید زویتین را یک رهبر توانا و صریح می دانم، اظهارات الکساندرا خدروف، وزیر امور خارجه وی، هر بار که او را در اخبار می بینیم، به طور فزاینده ای خشن و وحشتناک به نظر می رسد. پرزیدنت زویتین مطمئناً اصلاً اینطور نیست، که طبیعتاً من را به این سؤال بدیهی می رساند: چه کسی این روزها در کرملین حقیقت را می گوید و چه کسی و برای چه هدفی دروغ می گوید؟"
    
  خبرنگار اصرار داشت: "اما فردا یک رای کلیدی در سنا در مورد تأمین مالی ارتش ایالات متحده برگزار خواهد شد. بسیار خوشحالم که هشدار را درباره رویارویی دیگر در آینده به صدا درآورم. آیا این دو عمل به هم مرتبط هستند و اگر چنین است، برای چه هدفی؟"
    
  باربو می‌گوید: "مطمئنم نمی‌دانم در ذهن یک روسی، حتی آن‌هایی که غرب‌گرا، دنیادار و جذاب مانند لئونید زویتین هستند، چه می‌گذرد. من فکر می‌کنم که آنها می‌خواهند در حالی که ما در کنگره در تلاش برای تعیین مسیر درست برای بزرگترین نیروی نظامی در جهان هستیم، از ضربات شمشیر پرهیز کنند."
    
  گزارشگر ادامه داد: "اما این چیزی بیش از صدای تند تیز است، سناتور." "قطعاً چیزی در آنجا در جریان است، سناتور، و من فقط در مورد آشفتگی در ایران صحبت نمی کنم، بلکه در مورد فعالیت نظامی آمریکا نیز صحبت می کنم، درست است؟ به عبارت ساده، خانم: به نظر نمی رسد که ما از مسیر خود خارج شویم. جنگ داخلی ایران تهدیدی برای تبدیل کل خاورمیانه به جهنم است، و با این حال، ما تقریباً هیچ کاری جز ارسال هواپیماهای جاسوسی بدون سرنشین بر فراز منطقه انجام نمی دهیم. قیمت نفت به سرعت در حال افزایش است؛ اقتصاد مانند سنگ در حال غرق شدن است. روسیه هر روز ما را به کشتن غیرنظامیان، بمباران پایگاه امدادرسانی غیرنظامی در ایران و ایجاد ناآرامی و هرج و مرج در سراسر جهان، به ویژه با ایستگاه فضایی آرمسترانگ و هواپیماهای فضایی ما متهم می کند. برنامه فضایی یک روز قابل اعتماد و ضروری به نظر می رسد و روز بعد کاملاً بی اثر است. ما حتی یک ژنرال سه ستاره مشهور و محبوب آمریکایی داریم که اساساً قهرمان هولوکاست آمریکایی است که در فضا سرگردان شده است زیرا هیچ کس نمی تواند به ما بگوید که آیا او آنقدر سالم است که به خانه بازگردد یا خیر. سوال من خانم: در دنیا چه می گذرد که کاخ سفید و پنتاگون به کنگره گفته اند و شما در این مورد چه خواهید کرد؟
    
  باربیو جذاب‌ترین و شگفت‌انگیزترین لبخندش را به او نشان داد و یک بار دیگر عبارت "عشق‌کردن در مقابل دوربین" را برای میلیون‌ها بیننده تعریف کرد و در پاسخ گفت: "اوه، آقا، چه تصویر وحشتناکی از عذاب و تاریکی امروز صبح اینجا می‌کشید! اجازه دهید به شما و همه مخاطبانتان در سراسر جهان اطمینان دهم که کنگره ایالات متحده از نزدیک با رئیس‌جمهور و مقامات وزارتخانه‌اش همکاری می‌کند تا نه تنها با بحران‌های فعلی و آینده که سر زشت خود را بالا می‌برند، مقابله کند، بلکه مسیری را نیز ترسیم کند. برای ارتش آمریکا که بی نظیر، آینده نگر، سازگار، مقیاس پذیر و مقرون به صرفه است. کمتر از پنج سال از هولوکاست آمریکا می گذرد، و سه دولت مختلف مجبور شده اند با جهان آن گونه که پس از آن حملات هولناک به سرزمین ما شد، برخورد کنند. ما در حال پیشرفت هستیم، اما زمان می برد."
    
  "بنابراین به ما بگویید که مناظره چگونه پیش خواهد رفت، سناتور. روی میز ما چیه؟
    
  مهم‌ترین سؤال برای ما در حال حاضر این است: چه نیروهایی برای جایگزینی بمب‌افکن‌های راهبردی دوربرد مستقر در زمین و موشک‌های بالستیک قاره‌پیما که در جریان هولوکاست منهدم شدند، مناسب‌تر هستند؟" باربو پاسخ داد، با وجود حالت خشن، نگران و مصمم صورتش همچنان می درخشید. پرزیدنت تورن از نیروهای هوایی تاکتیکی زمینی و دریایی، اعم از سرنشین دار و بدون سرنشین، همراه با سامانه های دفاع موشکی حمایت کرده است. پرزیدنت مارتیندیل نیز از همین موضوع حمایت می کرد، اما همانطور که مشاور ویژه او، ژنرال پاتریک مک لاناهان، از آن دفاع می کرد، همچنین به دنبال آن بود که "از یک نسل بگذرد"، همانطور که او گفت، و ناوگانی از هواپیماهای فضایی ایجاد کرد که می تواند به هر هدفی، در هر نقطه از جهان، ضربه بزند. سرعت شگفت‌آور، ماهواره‌ها را در صورت نیاز به مدار پرتاب کنید و ظرف چند ساعت نیروها و تجهیزات را به هر نقطه از کره زمین تحویل دهید.
    
  باربو ادامه داد: "جوزف گاردنر به عنوان وزیر دفاع سابق از این ایده ها حمایت کرد و توسعه ایستگاه فضایی آرمسترانگ، کل قابلیت فضایی و هواپیمای فضایی نریان سیاه را تشویق کرد." مزایای عظیم برای جهان - جهانی دسترسی به اینترنت ارائه شده توسط برنامه فضایی ما، بدون شک، واقعاً زندگی ما را تغییر داده و جهان ما را متحد کرده است - اما همچنین متحمل چندین شکست بزرگ شده است. جوزف گاردنر به عنوان رئیس جمهور، عاقلانه تشخیص داد که شاید نیروهای دفاعی فضایی که توسط پاتریک مک‌لانهان تجسم شده است، هنوز به اندازه کافی برای خدمت به آمریکا بالغ نشده‌اند."
    
  "پس این ما را کجا رها می کند، سناتور؟" - از مجری پرسید.
    
  باربو گفت: "رئیس‌جمهور گاردنر با رهبری ملاقات کرد و ترکیبی مطمئن‌تر، آشناتر و اثبات‌شده‌تر از سیستم‌های تسلیحاتی را پیشنهاد کرد. او می‌خواهد از بهترین مفاهیم پیشنهادی دولت‌های قبلی استفاده کند و آنها را در یک برنامه جامع ترکیب کند تا به سرعت نیرویی معتبر برای رفع نیازهای کشور ایجاد کند."
    
  "و این مفاهیم چیست، سناتور؟"
    
  باربو با شیرینی گفت: "من نمی توانم جزئیاتی را به شما بدهم، بریت، وگرنه خیلی زود آقایان بسیار عصبانی را در پاشنه پا خواهم داشت." "اما به طور خلاصه، ما خدمات فردی داریم که بهترین خدمات را انجام می دهد، که در سه نسل گذشته به خوبی به کشور و جهان خدمت کرده است، اما همچنین تغییرات در فناوری و چشم انداز ما برای آینده را در نظر می گیرد: کاملاً تأمین مالی و حمایت از ارتش و تفنگداران دریایی توسعه یافته و تقویت شده به عنوان نیروهای زمینی و عملیات ویژه غالب؛ حمایت کامل از نیروی دریایی به عنوان نیروی دریایی و هوایی غالب؛ و نیروی هوایی به عنوان پشتیبان غالب جهانی و نیروی دفاع فضایی.
    
  آیا نیروی هوایی نیروی هوایی غالب در زرادخانه ایالات متحده نخواهد بود؟ این درست به نظر نمی رسد."
    
  باربو شروع کرد: "جزئیات هنوز باید بررسی شوند، و البته من مطمئن هستم که ما شرایط را در صورت لزوم تنظیم و دوباره تنظیم خواهیم کرد تا بهترین نیروی مطلق را که می توانیم ایجاد کنیم،" اما به نظر رئیس جمهور گاردنر و به ما می رسد. در رهبری کنگره که بین نیروی هوایی و نیروی دریایی در مورد نیروی هوایی تاکتیکی تکراری بیهوده و پرهزینه وجود دارد. همه چیز به این ایده اصلی برمی گردد، بریت، که هواپیماهای نیروی دریایی می توانند هر کاری که هواپیماهای نیروی هوایی می توانند انجام دهند، اما هواپیماهای نیروی هوایی نمی توانند هر کاری که هواپیماهای نیروی دریایی می توانند انجام دهند، یعنی برخاستن و فرود آمدن روی یک ناو هواپیمابر، که، همه به آسانی اعتراف می کنند، این تعریف غیرقابل انکار فرافکنی قدرت در دنیای مدرن است.
    
  و همانطور که همه ما می دانیم رئیس جمهور یکی از حامیان بزرگ نیروی دریایی است و وزیر سابق نیروی دریایی است.
    
  باربو گفت: "این دوگانگی نیروها است، آشکار و ساده، و اکنون زمان آن است که اگر بخواهیم یک نیروی جنگنده معتبر و بالغ قرن بیست و یکم داشته باشیم، به آن رسیدگی کنیم." ما سعی می کنیم از قبل فکر کنیم. نیروی هوایی متخصص شناخته شده در حمله راهبردی دوربرد و تدارک مجدد سریع است و نیروی دریایی چنین توانایی های مشابهی ندارد - انتقال این ماموریت به نیروی هوایی منطقی است و نیروی دریایی برای آموزش و تجهیز جنگنده های تاکتیکی برای تئاتر منطقی است. فرماندهان در سراسر جهان."
    
  "آیا رای دهندگان شما در لوئیزیانا با این طرح مخالفت می کنند، سناتور؟"
    
  باربو گفت: "من نماینده بهترین، میهن پرست ترین و طرفدارترین مردم کشور، بریتانیا هستم: مردم خوب پایگاه نیروی هوایی بارکسدیل در نزدیکی شهر بوسیر، لوئیزیانا - شهر بمب افکن، ایالات متحده." اما حتی حامیان سرسخت بمب‌افکن مانند من سال‌ها شاهد تغییری بوده‌اند: دور شدن از بمب‌افکن‌های زمینی جنگ جهانی دوم به اهمیت دسترسی جهانی، تحرک سریع، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین، فناوری فضایی و مهم‌تر از همه، جنگ اطلاعاتی نیروی هوایی در این زمینه ها پیشرو بوده و خواهد بود. ما سال‌ها این را پیش‌بینی کرده‌ایم، و رئیس‌جمهور گاردنر و من معتقدیم که زمان آن فرا رسیده است که نیروهای قرن بیست و یکم خود را برای انعکاس این واقعیت جدید شکل دهیم."
    
  "اما نبردها تازه شروع شده اند، اینطور نیست، سناتور؟"
    
  "با رهبری قدرتمند رئیس جمهور گاردنر و قول تزلزل ناپذیر او برای همکاری نزدیک با کنگره، من فکر می کنم که نبردها به حداقل ممکن خواهد رسید. با هم به پیروزی خواهیم رسید. جایگزین بسیار وحشتناکی است که نمی توان در نظر گرفت."
    
  "آیا این بدان معنی است که ما شاهد پایان هواپیماهای فضایی نریان سیاه و ایستگاه های فضایی نظامی خواهیم بود که ما را 24/7 تماشا می کنند؟"
    
  باربو در حالی که ابراز نگرانی جدی برای لحظه ای تیره شدن ویژگی هایش کرد، گفت: "نریان سیاه مطمئناً یک دستاورد فناوری قابل توجه است، اما همانطور که در مورد مردی مانند ژنرال مک لاناهان دیده ایم، خطرات خود را دارد. وقتی از بیماری ژنرال مک‌لاناهان مطلع شدم و ما هر کاری از دستمان بر می‌آید انجام می‌دهیم تا او را سالم به خانه برگردانیم. اما این چیزی است که من را نگران می‌کند، بریتانیا: پاتریک... ژنرال مک‌لاناهان... مرد قدرتمندی است. و من بریتانیایی..."
    
  "آنهایی که سران کشورها و ژنرال‌های بازدیدکننده از مک‌لاناهان می‌خواهند دفترچه تلفن پایتخت‌هایشان را نصف کند؟" - خبرنگار با خنده اضافه کرد. من فکر کردم اینها شایعاتی از دفتر مطبوعاتی کاخ سفید است.
    
  "اینها شایعه نیستند، من به شما اطمینان می دهم!" - فریاد زد باربو. من آن را با چشمان خودم دیده‌ام - پاتریک می‌تواند دفترچه تلفن DC را به آسانی به راحتی شما یا من یک صفحه از دفترچه کوچک شما را پاره کند. و با این حال او هنوز با چیزی سخت برای تشخیص، تشخیص یا درمان مواجه بود، چیزی به قدری ناتوان کننده که می تواند جان هر یک از اعضای خدمه فضایی ما را به خطر بیندازد. نگرانی زیادی وجود دارد که مصدومیت بیش از قلب او را تحت تأثیر قرار داده است."
    
  دهان خبرنگار از تعجب باز ماند. من چیزی در مورد آن نشنیده ام، سناتور. میشه لطفا توضیح بدید دقیقا منظورت چیست؟"
    
  باربو با تحقیر گفت: "مطمئنم که همه اینها فقط یک حدس و گمان و مزخرف است." با رفتاری که گویی چیزی کاملاً ناخواسته گفته است، اما با نگاه کردن مستقیم به دوربین برای لحظه ای کوتاه توجه هر بیننده ای را به خود جلب کرد. اما ما واقعاً باید به طور کامل بفهمیم که چه اتفاقی برای او افتاده است. ما مدیون او هستیم زیرا او واقعاً یک گنجینه ملی است، یک قهرمان به تمام معنا.
    
  اما یک سوال اساسی باقی می‌ماند: آیا ما می‌توانیم آینده نظامی کشورمان را در حالی که این فاجعه وحشتناک را مطالعه می‌کنیم به حالت تعلیق در بیاوریم؟ باربو با قاطعیت پرسید، ابتدا به خبرنگار نگاه کرد و سپس مستقیماً وارد دوربین شد، مستقیماً در قلب مخاطبان. به عنوان مباشران مسئول ارتش خود، سوگند خورده‌ایم که بهترین نیروی ممکن را برای دفاع از میهن و سبک زندگی خود بسازیم، پاسخ ساده و واضح است: نیروی دفاع فضایی آماده نیست و بنابراین باید به سیستم‌های اثبات‌شده‌ای که می‌دانیم روی آوریم. کار خواهد کرد. این وظیفه امروز ماست و با همکاری رئیس جمهور و مجلس نمایندگان قرار است آن را به سرانجام برسانیم. مردم آمریکا کمتر از ما توقع ندارند."
    
  استیسی آن باربو سوالات بیشتری را از انبوه خبرنگاران مطرح کرد تا اینکه سرانجام کارکنان گالری مطبوعاتی سنا و یکی از دستیاران باربو آنها را دور زدند و او را آزاد کردند. جو گاردنر، رئیس جمهور جو گاردنر، در راه رفتن به یک جلسه شبانه در اتاق کنفرانس کمیته، با تلفن همراهش تماسی دریافت کرد: "من فکر می کردم که شما بیش از حد مک لاناهان را تحسین می کنید، استیسی آن". "الاغ او به زودی در اینجا تبدیل به علف می شود."
    
  باربو در حالی که در حال راه رفتن و گپ زدن به هواداران و همکارانش سلام می کرد، گفت: "علت بیشتر برای ستایش او، آقای رئیس جمهور". آقای رئیس جمهور به شما توصیه می کنم همین کار را بکنید: بگذارید وزیر دفاع، کارشناسان، روس ها و رسانه های ضدجنگ او را بدگویی کنند، نه ما را.
    
  سناتور، وقتی می شنوید چه اتفاقی افتاده، این را نخواهید گفت.
    
  دهان باربو بلافاصله خشک شد. "چی شده آقای رئیس؟" او پرسید و با حالتی متحیرانه به سمت دستیارش کولین مورنی چرخید. وقتی به اتاق کنفرانس رسیدند، مورنا بلافاصله بقیه را بیرون کرد تا باربیو بتواند در خلوت صحبت کند.
    
  گاردنر گفت: "مک لاناهان شکست خورد، و منظورم کاملاً است. او در صدای او نشانه‌ای از پیروزی یافت، انگار بالاخره چیزی را که باربو نداشت به دست آورده بود و انتظار داشت برای به اشتراک گذاشتن آن با او، نوعی پول دریافت کند. افراد وی یک پایگاه هوایی ترکیه را زیر پا گذاشتند، فرمانده پایگاه و اکثر پرسنل را با روبات های کنترل شده خود اسیر کردند و سپس یک ماموریت هوایی دیگر را بر فراز ایران انجام دادند.
    
  باربو یخ کرد و دهانش در شوک کامل باز ماند، قبل از اینکه فریاد بزند: "چی!" حالت صورتش آنقدر نگران کننده بود که دستیارش کولین مورنا فکر کرد که او دچار حمله قلبی شده است. "من... من این را باور نمی کنم..."
    
  "در مورد شوالیه خود در زره درخشان اکنون چه می گویید، استیسی؟" - از رئیس جمهور پرسید. اما شما بهترین قسمت را نشنیدید. هنگامی که مقامات مافوق چندین واحد امنیتی را از پایگاه هوایی اینجرلیک برای دستگیری افراد مک لاناهان فرستادند، آنها ناپدید شدند. هواپیماها و بیشتر وسایلشان از بین رفته بود. ما نمی دانیم آنها کجا هستند."
    
  "آنها... باید در راه بازگشت به ایالات متحده باشند، آقای رئیس..."
    
  گاردنر گفت: "نه اینکه کسی بداند، استیسی." مک‌لاناهان حدود چهار طوفان‌گر آزمایشی را دزدید و آنها را به جایی منتقل کرد. ما امیدواریم که آنها در راه بازگشت به سرزمین دریم، پایگاه خانه خود در جنوب مرکزی نوادا در شمال وگاس باشند. اگر چنین باشد، مک‌لانهان می‌تواند به توطئه و تحریک قیام علیه دولت ایالات متحده متهم شود. آن سیب ها چطور؟ قهرمان شما الان چه شکلی است؟"
    
  باربو با نفس نفس زد: "من... باورم نمی شود، آقای رئیس. لعنتی، بعد از حرفی که به رسانه ها زد، این همه چیزهای خوب در مورد مک لاناهان... خدایا، این می تواند ویرانی او باشد! آقای رئیس جمهور گفت: "ما باید فوراً در این مورد ملاقات و گفتگو کنیم. ما باید یک موضع واحد، هم برای کنگره و هم برای مطبوعات ایجاد کنیم."
    
  رئیس جمهور گفت: "ما تمام اطلاعاتی را که می توانیم دریافت می کنیم و یک جلسه توجیهی برای رهبری خواهیم داشت که اول صبح ارائه خواهیم کرد." به شما قول می‌دهم مک‌لاناهان می‌میرد، مثل کل تیمش. بعد از اینکه مردم بفهمند او چه کار کرده است، او چندان محبوب نخواهد بود. ما دیگر مجبور نیستیم به نظر برسید که داریم یک قهرمان ملی را از بین می‌بریم - او خودش را نابود می‌کند."
    
  باربو در حالی که ذهنش برای فهمیدن اخبار انفجاری به سرعت در حال افزایش است، گفت: "ما ابتدا به همه حقایق نیاز داریم، آقای رئیس. چرا او دقیقاً این بمب افکن ها را پرتاب کرد؟ مک لاناهان هیچ کاری را بدون دلیل انجام نمی دهد.
    
  گاردنر گفت: "برای من یک ذره مهم نیست، استیسی." او از دستورات سرپیچی کرد، اقتدار من را نادیده گرفت و اکنون حملات نظامی را در خارج از کشور انجام داده، دارایی های نظامی را ربوده، نیروهای نظامی را بدون اختیار حرکت داده و رهبری کرده است، و با ارتش خود و متحدان ما مخالفت کرده است. همانطور که می دانیم، او می تواند در حال برنامه ریزی یک کودتای نظامی علیه دولت یا حتی آماده سازی یک حمله نظامی علیه واشنگتن باشد. او باید متوقف شود!"
    
  باربو تکرار کرد: "هر چه پاسخ ما باشد، آقای رئیس، من پیشنهاد می‌کنم که ابتدا هر چیزی را که می‌توانیم پیدا کنیم، درباره آن به طور کامل بحث کنیم، برنامه‌ای تدوین کنیم و با هم اجرا کنیم". من می‌دانم که مسئولیت ارتش شما بر عهده قوه مجریه است، اما اگر از قبل روی آن توافق کرده باشیم، انجام کاری که باید انجام دهیم آسان‌تر خواهد بود."
    
  رئیس جمهور گفت: موافقم. سناتور، ما باید پس از ارائه یافته های خود با هم ملاقات کرده و درباره استراتژی بحث کنیم. امشب. جلسه خصوصی در دفتر بیضی شکل.
    
  باربو با ناراحتی چشمانش را گرد کرد. بزرگترین ژنرال این مرد به تازگی چند بمب افکن را ربوده بود و یک پایگاه هوایی ترکیه را تصرف کرده بود، و تنها چیزی که مرد می توانست به آن فکر کند این بود که با رهبر اکثریت سنا راحت باشد. اما او به طور ناگهانی در حالت تدافعی قرار گرفت، به ویژه پس از اظهاراتش در مطبوعات، و رئیس جمهور دست برتر را به دست آورد. اگر او می‌خواست فرصتی برای حفظ موقعیت خود در مذاکرات بر سر دارایی‌های نیروی فضایی که بدون شک به زودی منتشر می‌شد، داشته باشد، باید فعلاً بازی او را انجام می‌داد. باربو در حالی که تلفن را بست، گفت: "آقای رئیس جمهور، سنا برنامه شلوغی دارد، اما من مطمئن هستم که می‌توانم شما را درگیر کنم."
    
  "چه اتفاقی افتاد؟" از دستیارش کولین مورنا پرسید. "تو مثل یک روح رنگ پریده به نظر میرسی."
    
  او گفت: "این می تواند بدترین چیزی باشد که می توان تصور کرد... یا می تواند بهترین باشد." بعد از آخرین جلسه در دستور کار عصر امروز با رئیس جمهور وقت ملاقات بگیرید.
    
  "امشب؟ الان ساعت پنج است، و شما در ساعت هفت با یک شرکت حقوقی که نماینده لابی صنعت دفاع و فناوری است، جلسه ای دارید. قرار بود تا نه ادامه داشته باشد. رئیس جمهور چه می خواهد؟ چه اتفاقی می افتد؟"
    
  همه ما می دانیم که در ذهن رئیس جمهور چه می گذرد. تنظیمش کن."
    
  "این اواخر یک شب دیگر خواهد بود، و با برگزاری جلسات استماع کمیته نیروهای مسلح از فردا، شما به کار خود ادامه خواهید داد. چه اهمیتی دارد که رئیس جمهور می خواهد اینقدر دیر ملاقات کند؟ آیا او هنوز هم می‌خواهد مک‌لاناهان را به محوطه‌ی جنگلی ببرد؟"
    
  باربو گفت: "نه فقط در محوطه جنگلی، او می خواهد تمام تبر لعنتی را در سینه اش بگذارد." او به سرعت او را به سرعت آورد، و به زودی حالت مورنا حتی بیشتر از خودش مبهوت شد. من دقیقا نمی دانم چه اتفاقی افتاده است، اما فکر می کنم مک لانهان را می شناسم: او مظهر اخلاق خوب است. اگر در ایران به چیزی حمله می کرد، احتمالاً هوش داشت که اتفاق بدی در حال رخ دادن است و برای رفع آن چراغ سبز نمی گرفت، بنابراین خودش این کار را کرد. گاردنر باید آن را تشویق کند، نه اینکه آن را به عهده بگیرد. اما رئیس‌جمهور می‌خواهد نشان دهد که هنوز در راس و کنترل است، بنابراین او مک‌لاناهان را نابود می‌کند." او برای لحظه ای فکر کرد؛ سپس: "ما باید دقیقاً بفهمیم چه اتفاقی افتاده است، اما نه از دیدگاه گاردنر. ما در این مورد به اطلاعات خودمان نیاز داریم. مک لاناهان دیوانه نیست. اگر به کمک او بیاییم، شاید در نهایت پیروز بیرون بیاییم."
    
  "حالا می‌خواهی مک‌لاناهان برنده شود، استیسی؟" مورنا پرسید.
    
  "البته من می خواهم او برنده شود، کالین، اما می خواهم او برای من برنده شود، نه فقط برای خودش یا حتی برای کشور!" باربو گفت. او یک قهرمان واقعی است، به قول گاردنر یک شوالیه در زره درخشان. غرور گاردنر جریحه دار شده است و او به وضوح فکر نمی کند. من باید بفهمم که در ذهن او چه می گذرد، حتی اگر به این معنی باشد که هر بار که بانوی اول در جاده است، کارهای زشتی با او انجام دهیم، اما بعد باید بفهمیم واقعاً چه اتفاقی افتاده و استراتژی خود را برنامه ریزی کنیم. من باید چشمم را به جایزه نگاه کنم، عزیزم، و این برای دوستانم در لوئیزیانا قراردادها و مزایا می‌گیرد."
    
  "اگه واقعا دیوونه بشه چی؟"
    
  باربو گفت: "ما باید بفهمیم چه اتفاقی برای مک‌لاناهان افتاده است و او در ایران چه می‌کرد. من نمی‌خواهم کورکورانه طرف رئیس‌جمهور را بگیرم و به مصاف مک‌لاناهان بروم، مگر اینکه آن مرد واقعاً دیوانه باشد، که من به شدت به آن شک دارم. زنگ هشدار را بزنید و همه چیز را در مورد آنچه اتفاق افتاده است، پیدا کنید. آیا هنوز با رفیق بازی‌باز فضایی‌اش در ارتباط هستید... اسمش چیست؟"
    
  "شکارچی نجیب"
    
  "اوه بله، کاپیتان نوبل جذاب، گاوچران فضایی جوان. شما باید اطلاعات را از او بیرون بیاورید، اما وانمود نکنید که چنین است. آیا هنوز او را لعنت می‌کنی؟"
    
  "من یکی از صف بسیار طویل احمق های نجیب شکارچی ساحل شرقی هستم."
    
  باربو در حالی که به پشت و سپس به آرامی روی باسنش زد، گفت: "می‌توانی چیزی بهتر از این بیاوری، بچه. "فقط یک همراه دیگر نباشید - بالدار او باشید، معتمد او. به او بگویید که کمیته نیروهای مسلح سنا به بررسی آنچه در سرزمین رویاها می گذرد می پردازد و شما می خواهید کمک کنید. به او هشدار دهید. شاید او اطلاعات مفیدی را به اشتراک بگذارد."
    
  اگر پسری در فضا پرواز کند، در این پایگاه در بیابان گیر کرده باشد یا در زندان باشد، ملاقات با او سخت خواهد بود.
    
  شاید مجبور شویم به زودی یک سفر مطالعاتی به وگاس برنامه ریزی کنیم تا بتوانید واقعاً او را تحت فشار قرار دهید. شاید من هم بتونم بپیوندم." مکث کرد و از فکر یک سه نفری با "بازی‌بوی نیروی هوایی" لذت برد. به او بگویید که اگر همکاری کند، می‌توانیم الاغ جوانش را از زندان دور نگه داریم." او لبخندی زد و افزود: "و اگر او همکاری نکرد، کمی خاک بر سر پسر بیاور که بتوانم علیه او استفاده کنم. اگر خودش رفتار نکند، از او برای از بین بردن مک‌لاناهان و بقیه شخصیت‌های سرزمین رویاها استفاده می‌کنیم."
    
    
  تهران، فرودگاه مهرآباد تهران، جمهوری دموکراتیک فارس
  اوایل عصر همان روز به وقت تهران
    
    
  کاروانی از مرسدس بنزهای زرهی و لیموزین ها در امتداد خیابان معراج به سمت فرودگاه بین المللی مهرآباد حرکت کردند و با هیچ مانعی در جاده ها برخورد نکردند. در سرتاسر مسیر کاروان، ژنرال بوجازی به نیروهای خود دستور داد که ایست های بازرسی و سنگرها را بلافاصله قبل از رسیدن کاروان خراب کنند، اجازه دهند عبور کنند، سپس با عجله آنها را به عقب برگردانند. حضور تعداد زیادی از نیروها در سراسر غرب تهران در آن شب، شهروندان و شورشیان را از معابر اصلی دور نگه داشت، بنابراین تعداد کمی از آنها قادر به دیدن اقدامات اضطراری بودند.
    
  کاروان از ترمینال اصلی که بوجازی مقر خود را در آنجا مستقر کرده بود عبور کرد و در عوض به سرعت در امتداد یک تاکسی به سمت ردیفی از آشیانه های ایران ایر حرکت کرد. در اینجا امنیت معمولی و تقریباً نامرئی به نظر می رسید - مگر اینکه عینک دید در شب و نقشه ای داشته باشید که مکان ده ها واحد تک تیرانداز و پیاده نظام را نشان دهد که در اطراف فرودگاه پراکنده شده اند.
    
  یک بوئینگ 727 سفید تنها، بدون علامت، جلوی یکی از آشیانه ها نشسته بود و سطح شیب دار آن توسط دو افسر امنیتی با کت و شلوار و کراوات محافظت می شد. سدان سربی درست در پای راه پله هوا توقف کرد و چهار مرد با کت و شلوارهای تجاری تیره، کلاه های تیره مانند کلاه راننده، پیراهن سفید، کراوات تیره، شلوار و چکمه تیره، با مسلسل در دست، پیاده شدند و جای خود را گرفتند. اطراف پله ها و در دماغه هواپیما. یکی یکی دو لیموزین بلند تا پای رمپ بالا آمدند و هشت مامور امنیتی دیگر با لباس مشابه و مسلح دیگر از سدان های دیگر پیاده شدند تا از دم و سمت راست هواپیما محافظت کنند. از هر لیموزین چند نفر بیرون می آمدند، از جمله یک مرد مسن با لباس نظامی، یک زن جوان در محاصره محافظان، و مردان و زنانی که کت و شلوارهای تجاری به سبک غربی و ژاکت های یقه بلند ایرانی به تن داشتند.
    
  چند لحظه بعد، همه مردم از رمپ بالا دویدند و به داخل هواپیما رفتند. نیروهای امنیتی تا زمانی که هواپیما موتورهای خود را روشن کرد در مواضع خود ماندند و سپس به خودروهای سدان خود بازگشتند. وسایل نقلیه زرهی بزرگ هنگام عبور از تاکسی‌وی خالی به باند اصلی حباب در همه طرف‌های هواپیما تشکیل می‌دادند و در عرض چند دقیقه هواپیمای مسافربری در هوا پرواز می‌کرد. لیموزین ها به یک منطقه محصور شده امن در پشت آشیانه های ایران ایر عقب نشینی کردند و در خارج از یک گاراژ تعمیر و نگهداری که به ظاهر کهنه پارک شدند. سدان های مرسدس گشت زنی سریعی در اطراف رمپ و آشیانه انجام دادند، سپس در همان محوطه حصارکشی شده با لیموزین ها پارک شدند. دقایقی پس از پیاده شدن رانندگان و پرسنل امنیتی و قفل کردن خودروهایشان، کارگران بیرون آمدند و خاک خودروها را با حوله پاک کردند و روی هر یک از آنها را با روکش های نایلونی با کف کشی پوشاندند. چراغ‌ها خاموش شدند و به زودی سکوتی تنش‌آمیز در فرودگاه حکمفرما شد، همان‌طور که از آغاز شورش وجود داشت.
    
  گروهی از ماموران امنیتی از سطح شیب دار پارکینگ به سمت ساختمان ترمینال اصلی رفتند، اسلحه ها را روی شانه هایشان انداخته بودند، اکثر آنها سیگار می کشیدند و همگی کم صحبت می کردند. نگهبان در ورودی ترمینال شناسنامه آنها را بررسی کرد و اجازه ورود به آنها داده شد. آن‌ها از داخل محوطه مسافران به سمت دری که فقط اعضای خدمه را مشخص کرده بود، رفتند، دوباره شناسنامه‌هایشان بررسی شد و پذیرفته شدند. دیگر ماموران داخل اسلحه‌هایشان را برداشتند، تخلیه و تمیز کردند و گروه از راهروی کم‌نور داخل به سمت اتاق کنفرانس رفتند.
    
  ژنرال حصارک الکان بوجازی، اولین "نگهبان" گفت: "فکر می کنم همه نقش خود را به خوبی ایفا کردند، صدراعظم؟"
    
  مسعود نوشار، صدراعظم خاندان سلطنتی کاگهوا، خشمگین گفت: "من آن را ناخوشایند، غیرقابل قبول، غیر ضروری دیدم، و اگر این موتورهای هواپیما به شنوایی من آسیب رساند، من شخصاً شما را مسئول می دانم، ژنرال بوجازی. او قد بلند و لاغر، حدودا چهل ساله، با موهای خاکستری بلند و کمی مجعد، بزی رگه‌های خاکستری و انگشتان بلند و برازنده بود. نوشار گرچه جوان بود و سالم به نظر می رسید، اما ظاهراً به فعالیت بدنی زیاد عادت نداشت و از راه رفتن سریع و پله ها به جای استفاده از آسانسور، نفسش بند می آمد. ژاکت و کلاهش را درآورد و کراواتش را برداشت، انگار که پوستش را با اسید می سوزانند، سپس انگشتانش را به سمت یکی از مردانی که کت و شلوارهای تیره پوشیده بودند، یکی از نگهبانان واقعی او، که رفت تا خز بلندش را بگیرد، کوبید. و کت چرمی "این چیزی بیش از یک بازی کوچک در سالن نبود که هیچ کس را فریب نمی داد."
    
  پرنسس آذر آسیا کاگف، یکی دیگر از "نگهبانان" گفت: "بهتر است امیدوار باشیم که کارساز باشد، لرد صدراعظم." او به جای اینکه اسلحه اش را به نگهبان بدهد، خودش آن را تخلیه و تمیز کرد، سپس شروع به جدا کردن اسلحه در میدان برای بازرسی و تمیز کردن کرد. شورشیان هر روز عمیق‌تر و عمیق‌تر به شبکه ما نفوذ می‌کنند."
    
  نوشار به او یادآوری کرد: "و ما نیز هر روز تعداد بیشتری از آنها را می گیریم و می کشیم، اعلیحضرت. "خدا و زمان در کنار ما هستند، شاهزاده خانم، نترس." در نهایت توجه او به خنثی کردن اسلحه در مقابل او جلب شد. "چه کار لعنتی می کنی، اعلیحضرت؟" - این چیه؟ نوشار با تعجب پرسید در حالی که انگشتان تغییر شکل اما آشکارا ماهر آذر اهرم ها و پین های به ظاهر پنهان اسلحه را دستکاری می کردند. او با نامطمئنی به شاهزاده خانمی که با مسلسل کار می کرد نگاه کرد و با سر به محافظ اشاره کرد که به سمت شاهزاده خانم رفت و با ادب از کمر خم شد و سپس دستش را دراز کرد تا قطعات تپانچه را از دستان او بگیرد. قیافه ای سخت به او داد و سرش را تکان داد و او دوباره تعظیم کرد و عقب رفت. چند ثانیه بعد مسلسل از هم جدا شده روی میز جلویش دراز کشیده بود.
    
  آذر گفت: "نباید سلاح های ناشناخته را به جنگ ببرید، لرد صدراعظم." "از کجا می‌دانی که وقتی می‌خواهی این چیز کار کند؟ اگر حوصله بررسی آن را نداشته باشید، چگونه می‌دانید که دانلود شده است؟"
    
  نوشار گفت: "ما این لباس‌ها را برای نمایش می‌پوشیدیم تا هر شورشی را که ممکن بود ما را تماشا می‌کردند فریب دهیم. "برای من مهم نیست که در چه شکلی است. به همین دلیل ما نیروهای امنیتی آموزش دیده با خود داریم. شاهزاده خانم ها قرار نیست سلاح های خطرناک را کنترل کنند."
    
  آزار گفت: "الان خطرناک نیست، لرد صدراعظم - به نظر من در وضعیت خوبی هستم." او شروع به جمع آوری اسلحه کرد. در کمتر از سی ثانیه دوباره مونتاژ، بارگیری، خمیده و خمیده شد و او آن را روی شانه‌اش آویزان کرد. "من خودآگاهانه اسلحه حمل نمی کنم."
    
  نوشار در حالی که تعجب خود را در پشت حالتی بی حوصله و بی تاثیر پنهان می کرد، گفت: "بسیار تاثیرگذار، اعلیحضرت." رو به بوجازی کرد. ما اینجا داریم وقت تلف می کنیم. ژنرال، اکنون که ما بازی شما را انجام دادیم - که شاهزاده ها را در معرض خطر جدی قرار داده ایم، اصرار می کنم - آیا باید دست به کار شویم؟
    
  بوجازی با همان لحن باشگاهی مستکبرانه نوشار پاسخ داد: برویم. من از شما خواستم که به اینجا بیایید تا در مورد هماهنگی تلاش های ما علیه محتز و شورشیان خارجی اش صحبت کنیم. تیراندازی دیروز با تیم ترور شما هرگز نباید تکرار شود. ما باید کار را با هم شروع کنیم."
    
  نوشار گفت: "تقصیر تماماً به گردن شما بود، ژنرال. "نیروهای شما اجازه ندادند مبارزان آزادی ما خود را معرفی کنند. آنها به تازگی از یک حمله موفقیت آمیز به مخفیگاه شورشیان بازگشته بودند که افراد شما تیراندازی کردند. مردان من بیش از سه دوجین وسیله انفجاری آماده برای استفاده در خیابان ها پیدا کردند، از جمله ده ها جلیقه انتحاری و مواد منفجره که از تلفن گرفته تا کالسکه بچه پنهان شده بودند."
    
  بوجازی گفت: "نوشهر، چند روزی است که یک کارخانه بمب گذاری را تحت نظر دارم. ما منتظر بودیم که سازنده اصلی بمب بیاید تا این بمب ها را بارگیری کند. کشتن تعداد زیادی زنبور کارگر سطح پایین و بی‌خبر و فرار به سازنده بمب چه فایده‌ای دارد؟ اکنون یک ماه دیگر یا بیشتر طول می کشد تا یک کارخانه جدید پیدا کنیم و تا آن زمان آنها سه ده یا بیشتر بمب دیگر را برای استفاده علیه ما ساخته اند."
    
  نوشار گفت: "بزخازی، موضوع را عوض نکن. "حمله غافلگیرانه یگان شما به قیمت جان شش تن از بهترین ماموران ما تمام شد. ما خواستار غرامت هستیم و از شما می خواهیم که نیروهای خود را از محله ها و کوچه ها خارج کنید و فعالیت های خود را محدود به خیابان ها، بزرگراه ها و فرودگاه کنید. یا بهتر از آن، خود و نیروهای خود را تحت فرمان شورای نظامی، که دولت قانونی ایران است، قرار دهید و ما تضمین خواهیم کرد که دیگر در ماموریت های ضد تروریستی ما دخالت نکنید."
    
  آزار گفت: "ما به همان اندازه مسئول مرگ آنها هستیم، لرد صدراعظم."
    
  "لازم نیست از اشتباهات شورای نظامی عذرخواهی کنی، آذر..."
    
  "بزخازی، اعلیحضرت را به درستی خطاب خواهید کرد!" -نوشار دستور داد. "شما جرات نمی کنید با شاهزاده خانم مثل یک عامی صحبت کنید!"
    
  بوجازی گفت: "او شاهزاده خانم نوشهری من نیست و از ژنرال‌های خیالی و وزرای دفاع مثل شما هم دستور نمی‌گیرم!"
    
  "چطور جرات داری! شهدخت وارث برحق تخت طاووس ایران است و شما او را چنین خطاب خواهید کرد و به او احترام می گذارید! و به شما یادآوری می کنم که من به عنوان صدراعظم دربار کاگوا، وزیر سلطنتی جنگ و مارشال شورای جنگ هستم! برای دفتر کمی احترام قائل باشید، حتی اگر به خودتان احترام نگذارید!"
    
  بوجازی گفت: "نوشار، یک سال پیش در کازینو موناکو در حال ساختن داستان هایی درباره رهبران مبارزان آزادی علیه پاسداران بودی و سعی می کردی زنان مسن پولدار را به خاطر پولشان به هم بزنی. "در همین حال، وفاداران شما دستگیر و شکنجه شدند، زیرا نمی توانستید دهان مست خود را در مورد هویت و محل نگهداری آنها ببندید-"
    
  "این پوچ است!" نوشار زمزمه کرد.
    
  جاسوسان پاسداران در موناکو، سنگاپور و لاس وگاس جریان دائمی اطلاعات در مورد شبکه شما را فقط با نشستن در کنار شما در کازینوها، کافه‌ها و فاحشه‌خانه‌هایی که رفت‌وآمد می‌کردید، دریافت می‌کردند و به شما گوش می‌دادند که داستان‌های وحشی خود را درباره آزادی ایران به تنهایی تعریف می‌کردید.
    
  "ای دهقان! ای توله سگ گستاخ! چطور جرات میکنی با من اینطوری حرف بزنی!" نوشار فریاد زد. من به پادشاه و ملکه او خدمت می کنم، بیست میلیون وفادار را در سراسر جهان رهبری کرده ام، یک نیروی جنگی متشکل از نیم میلیون نفر را تجهیز و سازماندهی کرده ام و امنیت خزانه سلطنتی را در بیست سال گذشته تضمین کرده ام! شما چیزی بیش از یک دزد و قاتل هستید که به مدت دو دهه با گفتار و کردار خود رسوا شده اید، توسط دولتی که به آن خدمت کرده اید تنزل رتبه و تحقیر شده اید و سپس به آن خیانت کرده اید. شما توسط هموطنان خود طرد شده اید و چیزی جز ترس از جنایت خونین بعدی که به آن متوسل خواهید شد، مانند قتل عام فجیع در قم، شما را هدایت نمی کند. جرات می کنی خودت را پارسی بنام!"
    
  "من خودم را آنطور که خودت می‌گویی، نمی‌نامم، نوشار!" - بوزازی فریاد زد. با چشمانش برق می زد سمت آذر. "تا زمانی که او در قدرت است، من کاری با شما یا به اصطلاح دربار شما، شاهزاده خانم، نخواهم داشت. من حوصله بازی کردن با لباس، پادشاهان و قلعه ها را ندارم."
    
  "عمومی-"
    
  بوجازی با عصبانیت گفت: "ببخشید، شاهزاده خانم، اما این اتلاف وقت من است." "من جنگی برای جنگیدن دارم. این احمق که خود را مارشال و وزیر جنگ می‌داند، نمی‌داند کدام سر تفنگ را به سمت دشمن نشانه بگیرد. من به جنگجو نیاز دارم نه طوطی. کار دارم."
    
  "ژنرال، لطفا بمان."
    
  "من ترک می کنم. برای تو و شوخی‌های بامزه دربارت موفق باشی، شاهزاده خانم."
    
  ژنرال، گفتم بمان! - آذر فریاد زد. او کلاه تیره اش را پاره کرد و به یونیفرم بلندش اجازه داد به هوا پرواز کند. ایرانی‌های حاضر در اتاق از ظهور ناگهانی نمادی از سلطنت در میان خود متحیر شدند... همه به جز بوجازی، که در عوض از لحن فرمانده زن جوان متحیر شده بود: بخشی گروهبان مته، بخشی نارضایتی مادر، بخشی مزرعه. عمومی.
    
  نوشار با لکنت گفت: شهدخت... والاحضرت... خانمم... نگاهش به فرهای براق تیره و روان چسبیده بود، انگار عصای طلایی جلوی چشمانش ظاهر شده باشد: "فکر کنم وقت رفتن فرا رسیده است. -"
    
  "شما می مانید و دهان خود را می بندید، صدراعظم!" هازارد ضربه خورد "ما یک موضوع مهم برای بحث داریم."
    
  ما نمی توانیم با این... این تروریست معامله کنیم!" - نوشار گفت. "او فقط یک احمق حیرت‌انگیز پیر با توهمات عظمت است-"
    
  آذر گفت: "من گفتم باید موضوع را با ژنرال در میان بگذاریم. این بار، کلمه "ما" که از لبان او می آمد معنای دیگری داشت: دیگر به او اشاره نمی کرد، بلکه به وضوح نشان دهنده "ما" امپراتوری بود، به معنای تنها او. "خفه شو، صدراعظم."
    
  "ساکت باش...؟" نوشار غرغر کرد و دهانش با عصبانیت باز و بسته شد. شهدخت مرا ببخش، اما من اعظم خاندان سلطنتی، نماینده شاه در غیاب او هستم. من حق کامل و انحصاری مذاکره و عقد قراردادها و اتحادها را با نیروهای دوست و متحد دارم."
    
  آذر با قاطعیت گفت: "دیگر نه، صدراعظم. "یک سال است که کسی پادشاه و ملکه را نشنیده یا ندیده است. این در حالی است که دادگاه توسط خادمین منصوبی اداره می شود که اگرچه وفادار هستند، اما منافع مردم را در نظر نمی گیرند."
    
  "از تو طلب بخشش می کنم شهدخت -!"
    
  آذر گفت: "این درست است، صدراعظم، و شما آن را می دانید." "هدف اصلی شما سازماندهی، تأمین امنیت و استقرار دربار به منظور آمادگی برای اداره دولت پس از بازگشت پادشاه و ملکه بود. شما با این کار عالی انجام دادید، صدراعظم. دادگاه امن، امن، به خوبی اداره می شود، بودجه خوبی نیز تامین می شود و آماده اداره این کشور در زمان مناسب است. اما در حال حاضر مردم یک مدیر نمی‌خواهند، بلکه یک رهبر و یک ژنرال می‌خواهند."
    
  نوشار اصرار کرد: "شاهدخت تا زمانی که شاه برگردد من رهبر حق هستم. و به عنوان وزیر جنگ و مارشال شورای جنگ، من فرمانده کل نیروهای مسلح ما هستم. دیگران مجاز نیستند."
    
  آذر گفت: "اشتباه می‌کنید صدراعظم... من هستم.
    
  "شما؟ نوشار گفت: اما این خیلی نامنظم است، شهدخت. "هنوز اعلامی در مورد مرگ یا کناره گیری از سلطنت اعلام نشده است. شورایی متشکل از من، رهبران مذهبی و نمایندگان یازده خاندان سلطنتی باید تشکیل شود تا محل احتمالی پادشاه و ملکه را بررسی کنند و تصمیم بگیرند که چه اقدامی انجام دهند. انجام این کار در زمان جنگ غیرممکن و ناامن است!"
    
  هازارد گفت: "سپس، به عنوان وارث ظاهری، خودم بیانیه ای خواهم داد.
    
  "شما!" نوشار تکرار کرد. "تو... یعنی... شهدخت مرا به خاطر چنین سخنانی ببخش، اما این توهینی است به یاد پدر و مادر مبارکت، شاه و ملکه عزیزمان. آنها ممکن است هنوز در اختفا باشند، یا ممکن است زخمی و در حال بهبودی باشند، یا حتی اسیر شوند. دشمنان ما ممکن است منتظر باشند تا شما چنین کاری را انجام دهید و سپس نشان دهند که هنوز زنده هستند، به این امید که در میان ما آشفتگی ایجاد کنند و شورشی علیه دربار و خانواده سلطنتی برانگیزند. نمیتونی...یعنی نباید اینکارو بکنی شهدخت...
    
  آذر گفت: من دیگر شهدخت نیستم، صدراعظم. "از این به بعد مرا ملیکا صدا می کنی."
    
  نوشار آب دهانش را قورت داد و چشمانش برآمده بود. او نگاهی پنهانی به محافظانش انداخت، سپس به آذر برگشت، او را به دقت مطالعه کرد و سعی کرد تصمیم بگیرد که آیا منظور او چیزی است که او گفته است و آیا در صورت مواجهه با او عقب نشینی می کند یا سازش می کند. او در نهایت جرات خود را جمع کرد و گفت: "من... می ترسم نتوانم اجازه دهم این اتفاق بیفتد، شاهزاده خانم." من در برابر پادشاه و ملکه مسئول حفاظت از دربار هستم. در غیاب آنها و بدون دستور شورای خانه های سلطنتی، می ترسم نتوانم آنطور که شما می خواهید انجام دهم."
    
  آذر چشمانش را پایین انداخت، سر تکان داد و به نظر می رسید که حتی آهی کشید. "خیلی خوب، صدراعظم. من دیدگاه شما را درک می کنم."
    
  نوشار احساس آرامش کرد. او مطمئناً باید با این جوان تازه‌کار آمریکایی‌شده کنار بیاید، و به زودی - واضح است که او آرزوهایی بسیار فراتر از سال‌های عمرش داشت، و این قابل تحمل نخواهد بود. اما او مایل بود به عنوان یک عموی حامی و محافظ عمل کند، همه اینها برای اینکه بهتر مراقب او باشد در حالی که او ...
    
  هازارد گفت: "من می بینم که زمان بازپس گیری تاج و تخت فرا رسیده است." او در یک حرکت تار ناگهان یک مسلسل هکلر و کوخ HK-54 ساخت آلمان را برداشت و به باسنش بست... مستقیماً به سمت سینه مسعود نوشار نشانه رفت. "شما در بازداشت هستید، صدراعظم، به دلیل نافرمانی از اختیارات من." او رو به محافظان ایرانی پشت نوشار کرد. "نگهبانان، صدراعظم را بازداشت کنید."
    
  "این پوچ است!" نوشار بیشتر از شوک و تعجب فریاد زد تا عصبانیت. "چطور جرات کردی؟"
    
  آذر با اطمینان گفت: "من جرأت می‌کنم زیرا من ملکه، صدراعظم هستم، و تاج و تخت به اندازه کافی خالی بوده است." نگاهی از کنار نوشار به محافظانی انداخت که هنوز اسلحه‌هایشان روی شانه‌هایشان آویزان بود. "نگهبانان، صدراعظم را بازداشت کنید. او از هرگونه تماس با جهان خارج منع شده است."
    
  نوشار گفت: "آذر آسیه دنبالت نمی‌آیند". "آنها به من و پادشاه و ملکه، حاکمان برحق ایران وفادارند. آنها از آمریکا پیروی نمی کنند."
    
  آذر نگاهی به اتاق کنفرانس انداخت و خاطرنشان کرد که نه سرهنگ نجار و نه سرگرد سعیدی، دستیاران دیرینه‌اش، اسلحه‌های خود را بالا نبرده‌اند - آنها از روی شانه‌شان بلند شده‌اند، اما همچنان با دستگیره ایمنی رو به زمین نشانه رفته‌اند. خسارک بوجازی و محافظش سرگرد حداد و فرمانده تیپ پیاده مستقر در فرودگاه مهرآباد سرهنگ مصطفی رحمتی که هر دو آنها را در این ماموریت خرابکارانه همراهی می کردند همینطور. او تنها کسی بود که سلاح بلند کرده بود.
    
  آذر دستور داد: "من دستور داده ام، استاد گروهبان: صدراعظم را دستگیر کنید." "به هیچ گونه ارتباط خارجی اجازه ندهید. اگر مقاومت کرد، او را ببندید و دهانش را ببندید." هنوز کسی حرکت نکرد.
    
  آذر گفت: "استاد گروهبان... برای همه شما، وقت تصمیم گیری است." شما می توانید از نوشار صدراعظم پیروی کنید و این به اصطلاح انقلاب را مانند سال گذشته ادامه دهید یا می توانید با من و تخت طاووس بیعت کنید و در تبدیل این کشور به جمهوری آزاد پارسی از من پیروی کنید.
    
  "دنبال شما؟" نوشار پوزخندی زد. "تو فقط یک دختر هستی. شما ممکن است یک شاهزاده خانم باشید، اما شما یک ملکه نیستید - و مطمئناً یک ژنرال نیستید. وفاداران دختر را در نبرد دنبال نمی کنند. اگر کسی نخواهد شما را به عنوان ملکه بشناسد، چه خواهید کرد؟"
    
  هازارد در کمال تعجب همه پاسخ داد: "سپس از عنوان خود صرف نظر خواهم کرد و به نیروهای ژنرال بوجازی خواهم پیوست. "زمان پیوستن به نیروها و مبارزه به عنوان یک ملت فرا رسیده است و اگر این کار در زیر پرچم کاگوا انجام نشود، زیر پرچم ژنرال انجام خواهد شد. ژنرال، اگر حاضرید من و پیروانم را ببرید، ما آماده‌ایم به شما بپیوندیم."
    
  حصارک بوجازی گفت: "لازم نیست..." و در کمال تعجب همگان، مسلسل خود را از روی شانه‌اش برداشت و با دست‌های دراز در مقابل خود گرفت و روی یک زانو زانو زد. جلوی هازارد زیرا من فرماندهی نیروهای خود را واگذار می کنم و با ملیکا ازهر آسیا کاگف، ملکه برحق ایران و معشوقه تخت طاووس بیعت می کنم.
    
  آذر لبخندی زد و بی صدا دعا کرد که از تعجب فرو نریزد یا اشک نریزد، سپس سر تکان داد. از پذیرفتن سوگند شما حصارک الکان بوزازی خرسندیم. پیشانی او را بوسید و سپس دستانش را روی شانه هایش گذاشت. "برخیزید، قربان، اسلحه خود را بردارید و مسئولیت وزارت جنگ و شورای نظامی خاندان سلطنتی کاگهوا و فرماندهی نیروهای ترکیبی جمهوری دموکراتیک ایران را بر عهده بگیرید... مارشال بوزازی."
    
  بوزازی گفت: "مرسی، ملیکا. رو به نوشار کرد. اولین اقدام رسمی من پیشنهاد انتصاب مسعود نوشار به عنوان معاون وزیر جنگ، معاون ارتش و نماینده من در دادگاه خواهد بود. قبول میکنی؟
    
  "میخوای زیر نظرت خدمت کنم؟" نوشار حتی شوکه تر از قبل پرسید. "تو موقعیت من را می گیری و بعد می خواهی من برگردم؟ چرا؟"
    
  بوجازی گفت: ملکه قاضی خوب و زیرک مردم است، نوشهر. اگر او بگوید که شما به عنوان صدراعظم به خوبی به دادگاه خدمت کرده اید و آنها را برای رهبری کشور در زمان مناسب آماده کرده اید، من او را باور می کنم. من از شما می خواهم که به کار خود ادامه دهید، کاری که در آن بهترین هستید. دادگاه را برای حکمرانی تحت یک سلطنت مشروطه آماده کنید و اطمینان حاصل کنید که نیروهای من تامین می شوند. من به کسی نیاز دارم که نماینده من در تهران باشد، زیرا برای سرکوب این قیام و بازگرداندن امنیت به کشور در خیابان خواهم بود. این چیزی است که من در آن خوب هستم. و به عنوان معاون مارشال، شما به من گزارش خواهید داد. خراب کن باید با من کنار بیای قبول میکنی؟
    
  بوجازی لحظه ای فکر کرد که نوشار می خواهد حرف بی ادبانه یا توهین آمیزی بزند. در عوض، او کاری کرد که بوجازی هرگز فکر نمی کرد انجام دهد: سلام کرد. "بله قربان، قبول دارم."
    
  "خیلی خوب، معاون مارشال. من می‌خواهم جلسه شورای جنگ فوراً تعیین شود." رو به آذر کرد. ملک، با اجازه شما، ستوان نجار را به عنوان رئیس ستاد ارتش منصوب و به درجه سرهنگی منصوب می کنم. سرگرد سعیدی آجودان شما باقی خواهد ماند."
    
  آذر گفت: اجازه داده شد، مارشال.
    
  "مرسی، ملیکا. سرهنگ، با معاون مارشال نوشار برای سازماندهی جلسه شورای نظامی همکاری کنید. سرگرد حداد بدین وسیله به درجه سرهنگی نائل می شود و مسئولیت امنیت را بر عهده می گیرد. وی رو به آذر کرد و گفت: ملکا، دوست دارم در جلسه شورای نظامی شرکت کنید و به منابع و نیروهایی که می‌توانیم از خیابان‌های تهران و شهرها و روستاهای اطراف جذب کنیم، کمک کنید. ما برای انجام این کار به همه کمکی که می توانیم پیدا کنیم نیاز داریم."
    
  آذر گفت: با کمال میل مارشال.
    
  بوزازی گفت: "مرسی، ملیکا. "اگر اجازه داشته باشم، ملیکا، معاون مارشال نوشار، می‌خواهم قبل از ادامه کاری، چیزی را به شما نشان دهم که ممکن است بر برنامه‌ریزی ما تأثیر بگذارد. سرهنگ نجار، فرماندهی کن."
    
  هازارد در کنار بوجازی از طریق ترمینال فرودگاه به سمت خروجی رفت. او گفت: "شما یک حرکت بسیار دراماتیک آنجا انجام دادید، مارشال." هرگز فکر نمی‌کردم تو را جلوی کسی روی زانو ببینم، چه رسد به من."
    
  بوجازی گفت: "باید کاری می کردم که ژست بزرگ شما را بالاتر ببرم، اعلیحضرت. "علاوه بر این، اگر همه این چیزهای فانتزی در دادگاه همان چیزی است که مردم شما می دانند و انتظار دارند، حدس می زنم که من باید با آن بازی می کردم. آیا واقعاً می‌خواستید تاج و تخت خود را رها کنید و به گروه راهزنان من ملحق شوید؟"
    
  منظورت از تسلیم نیروهایت به من و بیعت کردنت بود؟ با هم لبخند زدند و جواب همدیگر را دانستند. "فکر می کنی ما بتوانیم این کار را انجام دهیم، حصارک؟" - او پرسید.
    
  بوجازی صادقانه گفت: "خب، تا به امروز من بیش از یک در ده شانس برد را به ما ندادم." "از آن زمان اوضاع به طور قابل توجهی بهبود یافته است. در حال حاضر شاید یک در پنج فرصت به ما می دهم."
    
  "واقعا؟ صد در صد بهبود به این سرعت؟ ما هنوز کاری انجام نداده‌ایم، جز اینکه شاید صندلی‌های آفتاب‌گیر کشتی در حال غرق شدن را دوباره بچینیم! ما همان نقاط قوت قبلی، همان منابع را داریم - شاید سازماندهی بهتر و کمی انگیزه اضافی. چه چیز دیگری غیر از نام، القاب و بیعت ما تغییر کرده است؟"
    
  آنها به بیرون رفتند و توسط نگهبانان به آشیانه ایران ایر در همان حوالی اسکورت شدند. پس از تایید هویت آنها، بوجازی کنار رفت تا اجازه عبور هازارد را بدهد. "چه چیز دیگری تغییر کرده است؟" با لبخند پرسید بیایید بگوییم که چیزی از بالا به دامان ما افتاد.
    
  "چی...؟" آذر وارد آشیانه ...... شد و بلافاصله با یک ربات انسان نمای ده فوتی مواجه شد که چیزی شبیه توپ به شانه هایش آویزان بود. ربات با سرعت و چابکی شگفت‌انگیزی به او نزدیک شد، لحظه‌ای به همه آنها نگاه کرد، سپس به دقت ایستاد و با صدای بلند رایانه‌ای فریاد زد: "توجه، ده کلبه!" و دوباره آن را به فارسی تکرار کرد. کنار رفت...
    
  ... نشان می دهد که آشیانه دارای دو بمب افکن آمریکایی براق، سیاه و سفید و عظیم الجثه است. آذر آنها را به عنوان بمب افکن های B-1 نیروی هوایی تشخیص داد، با این تفاوت که پنجره های کابین خلبان کاملاً مهر و موم شده بود. کف آشیانه مملو از وسایل نقلیه، کانتینرهای بار با هر اندازه و توصیفی بود، و شاید دویست نفر از هوانوردان آمریکایی با یونیفورم خدمات عمومی که در معرض توجه بودند.
    
  هازارد گفت: "همانطور که تو بودی. آمریکایی ها، اعم از زن و مرد، آرامش داشتند. خیلی ها به تازه واردها نزدیک شدند و با سلام و احوالپرسی خودشان را معرفی کردند.
    
  چند لحظه بعد، مردی قد بلند که زره کامل بدن خاکستری تیره رنگی به تن داشت که بوجازی آن را به عنوان سیستم جنگی آمریکایی تین وودمن تشخیص داد، بدون کلاه ایمنی، رفت و در مقابل کاگف و بوجازی ایستاد و سلام کرد. ژنرال بوجازی؟ - او از طریق مترجم الکترونیکی داخلی کت و شلوار تین وودمن خود گفت. "سرگرد وین مکومبر، نیروی هوایی ارتش، فرمانده واحد."
    
  بوجازی جواب سلامش را داد و بعد با او دست داد. "متشکرم، سرگرد. اجازه بدهید اعلیحضرت آذر آسیا کاگف را معرفی کنم..." او به طور مؤثر مکثی کرد و چشمکی به او زد و سرش را تکان داد و سپس اضافه کرد: "ملکه ایران".
    
  چشمان مکومبر از تعجب گشاد شد، اما او به سرعت بهبود یافت، دوباره توجهش را جلب کرد و سلام کرد. "از آشنایی با شما خوشحالم، اعلیحضرت." دستش را دراز کرد و او آن را تکان داد، در حالی که دست زره پوشش از دست او کوتوله شده بود. "قبلاً ملکه را ندیده بودم."
    
  آزار با چنان انگلیسی عالی و آمریکایی گفت: "من قبلاً با مرد چوب‌دار حلبی ملاقات کرده‌ام، و اینکه بدانم شما اینجا هستید، بسیار خوشحالم و به من آرامش می‌دهد." "به ایران خوش آمدید، سرگرد."
    
  "متشکرم". دستش را چرخاند و به دست او نگاه کرد. "شست هیپوپلاستیک. کار عالی در تعمیر خواهر کوچیک من هم داره دو طرفه؟"
    
  آذر به طرز عجیبی پاسخ داد: "بله، سرگرد." "شما مرا غافلگیر کردید. اکثر افرادی که سلام می کنم به دست من نگاه می کنند و سپس به سمت من نگاه می کنند و وانمود می کنند که متوجه نمی شوند.
    
  مکومبر گفت: "نادانی، همین است، خانم. "خوب است که آن را پنهان نمی کنی. خواهرم هم این را پنهان نمی کند. او مردم را عصبانی می کند، اما این برنامه اوست. او هنوز یک بک هند وحشتناک تنیس دارد."
    
  "تو باید من را در میدان تیر می دیدی، سرگرد."
    
  کماندوی بزرگ لبخندی زد و سری تکان داد، نوبت او بود که غافلگیر شود. "منتظر آن هستم، خانم."
    
  "من هم، سرگرد." او به کماندوی دیگر در رویکرد سیستمی به زره رزمی Tin Woodman نگاه کرد. او دستش را دراز کرد: "سلام، گروهبان سرگرد وول". "خوشحالم دوباره می بینمت."
    
  وول گفت: "متشکرم، اعلیحضرت. "من هم از دیدن شما خوشحالم." به بوجازی نگاه کرد. "امیدوارم عنوان جدید شما به معنای خبر بد در مورد والدینتان نباشد."
    
  آذر گفت: "من نیز امیدوارم، گروهبان، اما این وضعیت باعث شد که من ترفیع بگیرم، و ما ادامه می دهیم." ول به نشانه تایید سر تکان داد، اما همچنان به بوزازی نگاهی هشدار داد.
    
  ربات ده پا به آنها نزدیک شد. مکومبر به او اشاره کرد و گفت: "خانم، می‌خواهم شما را با فرمانده دومم، کاپیتان ذخیره ارتش ایالات متحده، چارلی تورلوک، که خلبان سیستم رزمی پیاده نظام روباتیک سایبرنتیکی است که به توسعه آن کمک کرد، معرفی کنم. او در حال حاضر در گشت زنی است، بنابراین نمی تواند به درستی از شما استقبال کند. کاپیتان، با ملکه ایرانی آذر کاگف آشنا شوید.
    
  آذر با فشردن دست غول زن که از لمس ملایم او علیرغم اندازه بازوی مکانیکی شگفت زده شده بود، گفت: "از دیدار شما نیز خوشحالم، کاپیتان." وزیر جنگ و فرمانده نیروهای مسلح من، مارشال خسارک بوجازی.
    
  چارلی از دپارتمان تحقیقات جنایی گفت: از آشنایی با شما خوشحالم، اعلیحضرت مارشال. چشمان مکومبر با عنوان جدید بوجازی گرد شد. "همه گشت‌ها امنیت را گزارش می‌دهند، قربان. ببخشید، اما من به کارم ادامه می دهم." ربات سلام کرد و با عجله رفت.
    
  هازارد گفت: "باورنکردنی، کاملاً باورنکردنی." از شما برای کار برجسته ای که در ردیابی موشک های متحرک پاسداران انجام دادید بسیار متشکرم. اما الان گیج شدم. مارشال بوجازی از شما خواست که به تهران بیایید؟
    
  ماکومبر توضیح داد: "می‌توان گفت، ما با استقرارمان در ترکیه مشکل کمی داشتیم. افسر فرمانده من، سپهبد پاتریک مک‌لاناهان، با ژنرال مارشال بوجازی تماس گرفت و او به ما پیشنهاد کرد تا زمانی که وضعیت خود را حل کنیم، به ما پناه بدهیم.
    
  "مک لاناهان؟ ژنرال در ایستگاه فضایی؟
    
  "بیا بریم جایی و صحبت کنیم، باشه؟" ماکومبر پیشنهاد داد. آن‌ها در آشیانه قدم زدند و با هواداران بیشتری احوالپرسی کردند و قبل از ورود به دفتری در طبقه اصلی آشیانه، یک تور سریع از بمب‌افکن‌های EB-1 Vampire انجام دادند. مکومبر طوری صحبت می کرد که انگار در پوچی بود. لحظه ای بعد تلفن درست کنارش زنگ خورد. گوشی را برداشت و به هازارد داد. "این برای شما است، اعلیحضرت."
    
  آذر گوشی را برداشت و سعی کرد طوری رفتار کند که گویی تماس های تلفنی ناگهانی و مرموز برای او کاملا عادی است. او به انگلیسی گفت: "این ملکه آذر آسیا کاگف ایران است. "این کیه لطفا؟"
    
  والاحضرت، این سپهبد پاتریک مک‌لاناهان است. امشب چطوری؟"
    
  او پاسخ داد: "من خوب هستم، ژنرال"، او سعی می کرد حتی زمانی که حواسش گیج شده بودند، رسمی و منسجم به نظر برسد، و سعی می کرد با تکنولوژی شگفت انگیز دنیای ماورایی که در اینجا با سرعتی سرسام آور روبرو می شد، همگام شود. "ما فقط در مورد شما صحبت می کردیم."
    
  پاتریک گفت: "داشتم گوش می‌دادم، امیدوارم برایت مهم نباشد. ما نیروهای خود را در سراسر جهان از نزدیک زیر نظر داریم."
    
  هازارد گفت: "می فهمم." "امیدوارم از جراحات خود در پرواز فضایی بهبود یافته باشید. شما در فارس هستید؟
    
  پاتریک گفت: "نه، در حال حاضر من در جنوب شیلی، روی ایستگاه فضایی آرمسترانگ هستم. "اعلیحضرت، من کمی به مشکل خوردم و از ارتشبد بوجازی کمک خواستم. از اینکه اول به شما اطلاع ندادم عذرخواهی می کنم، اما زمان رو به اتمام بود."
    
  آذر گفت: جنرال شما و نیروهایتان همیشه در ایران خوش آمدید. تو قهرمان و قهرمان همه ایرانیان آزاده هستی و ما تو را برادر اسلحه خود می دانیم. اما شاید بتوانید توضیح دهید که چه اتفاقی در حال رخ دادن است."
    
  ما معتقدیم که روسیه نیروهای نظامی را وارد ایران کرده است و با رژیم تئوکراتیک برای اعمال نفوذ در منطقه همکاری می کند.
    
  آذر طوری گفت: "خب، البته آنها دارند، ژنرال." "به من نگو که این برای تو سورپرایز است؟" مکث نسبتاً شرم آور او تمام پاسخی را که لازم داشت به او داد. روس‌ها سال‌ها قول کمک‌های نظامی و اقتصادی قابل توجهی به رژیم دین‌سالار داده‌اند در ازای حضور و فشار بر آنها برای توقف حمایت از جنبش‌های جدایی‌طلب ضد روسیه در داخل فدراسیون روسیه و خارج از کشور نزدیک آن، مانند کوزوو، آلبانی و رومانی. روسیه برای چندین دهه از وضعیت MFN خود برخوردار بوده است.
    
  پاتریک گفت: "ما می‌دانستیم که روسیه از ایران، همراه با مناقشه عراق، برای منحرف کردن تمرکز ایالات متحده از سایر فعالیت‌هایش در پیرامون استفاده می‌کند، اما نمی‌دانستیم که دخالت آنها تا این حد شناخته شده و پذیرفته شده است."
    
  آذر گفت: کمک‌هایی که ایران از روس‌ها دریافت کرده است بیشتر از کمک‌هایی است که ایالات متحده به هر کشور دیگری در منطقه به استثنای اسرائیل ارائه می‌کند. این نه تنها برای حفظ تئوکرات ها در قدرت، بلکه برای حمایت از مردم ایران بسیار مهم بود. متأسفانه بخش اعظمی از این کمک ها به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و تقویت نظامی چشمگیر آنها رسید که برای سرکوب هر گونه مخالفت در کشور ما از آن استفاده کردند. اما آیا اخیراً چیز دیگری تغییر کرده است؟ آیا روسیه بازی متفاوتی انجام می دهد؟"
    
  پاتریک گفت: "ما معتقدیم روس‌ها یک سلاح جدید، یک لیزر متحرک قدرتمند ضد فضایی، به ایران آوردند و از آن برای نابودی یکی از فضاپیماهای ما استفاده کردند." سرگرد مکومبر، کاپیتان تورلاک و گروهبان سرگرد ول از چنین حمله ای جان سالم به در بردند.
    
  "یعنی یکی از هواپیماهای فضایی که من خیلی در موردش شنیده ام؟" - از آذر پرسید. "آنها در یکی از اینها در فضا پرواز می کردند که توسط لیزر مورد اصابت قرار گرفت؟"
    
  "بله قربان. من برای ردیابی این سلاح های روسی و خنثی کردن آنها کمک می خواهم."
    
  هازارد گفت: "فکر نمی‌کنم کار سختی باشد. تلفن را به بوجازی داد و او آن را روی بلندگو گذاشت و از سرگرد حداد خواست که برایش ترجمه کند.
    
  "مارشال بوجازی؟"
    
  بوجازی از طریق حداد گفت: "سلام، ژنرال مک‌لاناهان".
    
  "سلام مارشال. می بینم که ترفیع گرفتی."
    
  بوجازی گفت: "و من از تماس غیرمنتظره شما، ظاهر شدن ناگهانی چنین نیروی بزرگی در آستان من و فقدان نگران کننده اطلاعات ارتش یا وزارت خارجه شما قضاوت می کنم که شغل شما موفقیت مشابهی نداشته است. "اما تو زمانی که در حال فرار بودم به من کمک کردی و امیدوارم روزی همین کار را برای تو انجام دهم. بنابراین. آیا روس ها هواپیمای فضایی شما را ساقط کردند؟
    
  بوزازی می‌توانی به ما کمک کنی این لیزر را پیدا کنیم؟
    
  "قطعا. من مطمئن هستم که اگر افراد من از قبل نمی دانند کجاست، می توانیم آن را به سرعت پیدا کنیم.
    
  "به نظر شما کاملاً مطمئن هستید."
    
  بوجازی گفت: "ژنرال، ما به‌طور خودکار به روس‌ها مانند شما بی‌اعتماد نیستیم - در واقع، ما دلایل بیشتری برای بی‌اعتمادی به آمریکایی‌ها داریم". ما همسایگان روسیه هستیم و مرزهای ما برای چندین دهه امن بوده است. ما سلاح های زیادی خریدیم و کمک های نظامی، اقتصادی، صنعتی و تجاری قابل توجهی از روسیه دریافت کردیم که در تمام سال های تحریم تجاری با غرب برای ما بسیار مهم بود. ما حتی هنوز یک معاهده دفاعی متقابل داریم که به قوت خود باقی است."
    
  پاتریک با تعجب پرسید: "پس می‌گویید با روس‌ها کار می‌کردید، مارشال، از جمله اطلاعاتی در مورد فعالیت‌های ما در ایران به آنها می‌دادید؟"
    
  بوجازی گفت: ژنرال مک‌لاناهان، گاهی اوقات عمق ساده لوحی آمریکا مرا شگفت‌زده می‌کند. ما باید اینجا زندگی کنیم. شما صرفاً بر روی رویدادهایی که در اینجا در راستای منافع ملی آمریکا اتفاق می‌افتد، تأثیر می‌گذارید، گاهی اوقات از راحتی نسبی اتاق پرسنل رزمی - یا ایستگاه فضایی. مطمئناً ما به روسیه اطلاعات می‌دهیم، همانطور که اطلاعاتی درباره فعالیت‌های روسیه به شما می‌دهیم و به شما کمک می‌کنیم وقتی با مشکلات سیاسی داخلی مواجه می‌شوید؟" و باز هم هیچ پاسخی از طرف پاتریک.
    
  بوجازی ادامه داد: همه ما نیازها، فعالیت ها و برنامه های خود را داریم. ما امیدواریم که چنین همکاری هایی برای همه ما غنی باشد و برای هر دو طرف سودمند باشد، اما در نهایت، اهداف خودمان باید در اولویت باشند، درست است؟ بازم سکوت ژنرال مک‌لاناهان؟ هنوز آنجا هستی؟"
    
  "من هنوز اینجام."
    
  بوجازی گفت: "متاسفم که شما را ناراحت یا ناامید کردم، ژنرال. شما جان مرا نجات دادید و به من کمک کردید که پاسداران را در قم و تهران شکست دهم و برای این کار تا آخرین روزهایم به شما کمک خواهم کرد. تنها کاری که باید می کردی این بود که بپرسی. اما نباید اینقدر تعجب کنید که بدانید من همین ادب را به هر کشور دیگری که به آرمان من کمک می کند، از جمله مخالفان شما، می کنم. بنابراین. آیا می خواهید این سیستم لیزر سیار روسی را پیدا کنید؟ خیلی خوب. به محض اینکه مکان دقیق او را بدانم، بلافاصله از طریق سرگرد مکومبر با شما تماس خواهم گرفت. قابل قبول است؟"
    
  پاتریک گفت: "بله، درست است، مارشال." "متشکرم. مردم من آنجا در تهران چطور؟"
    
  بوجازی رو به هازارد کرد و چند لحظه با صدای آهسته صحبت کرد. سپس: "ملکه مایل است تمام کمک و آسایش ممکن را به شما و مردمتان ارائه دهد. به نوبه خود، او امیدوار است که شما در زمان مناسب به ما کمک کنید."
    
  "پس آیا من باید نگران حمله روس ها به این مکان باشم، بوزازی؟" - پاتریک پرسید.
    
  بوجازی از طریق مترجمش گفت: "پاتریک، فکر می کنم به اندازه کافی خودم را برای شما روشن کردم." "امیدوارم شما از آن ایده آلیست هایی نباشید که معتقدند ما به هم کمک می کنیم زیرا فکر می کنیم درست است، یا به این دلیل که یک طرف ذاتا خوب است و طرف دیگر شر است. شما به دلایلی که هنوز کاملاً برای من روشن نیست، نیروهای خود را به تهران فرستادید، اما می دانم که ما شما را دعوت نکردیم. به یاری خدا به زودی همه چیز را خواهیم فهمید. تا آن زمان من به خاطر ملت و بقای خود آنچه را که باید انجام دهم. شما آنچه را که باید به خاطر مردم، تجارت و خودتان انجام دهید. امیدوارم همه این چیزها برای دو طرف سودمند باشد." و حتی بدون خداحافظی تلفن را قطع کرد.
    
  "آیا همه چیز خوب است، قربان؟" مکومبر پس از عذرخواهی از بوجازی و هازارد از طریق فرستنده زیرپوستی خود پرسید.
    
  پاتریک اذعان کرد: "سرگرد، من فکر می کنم ما باید به بوجازی اعتماد کنیم، اما نمی توانم خودم را مجبور به انجام آن کنم." او ممکن است یک میهن پرست باشد، اما قبل از هر چیز می داند چگونه زنده بماند. زمانی که او رئیس ستاد و فرمانده پاسداران بود، کاملاً آماده بود تا یک ناو هواپیمابر آمریکایی را غرق کند و هزاران ملوان را بکشد، فقط برای اینکه ثابت کند چقدر فکر می کرد سخت است. فکر می‌کنم او می‌خواهد از شر حکومت دینی و پاسداران خلاص شود، اما فکر می‌کنم برای زنده ماندن هر کاری که باید انجام دهد، از جمله لعنت به ما. باید تماس بگیری."
    
  مکومبر گفت: بله قربان. "به شما خبر می دهم".
    
  "خب سرگرد؟" - بوزازی از طریق مترجم الکترونیکی پرسید که کی برگشت مکومبر؟ "فرمانده شما چه می گوید؟ آیا او هنوز به من اعتماد دارد؟"
    
  مکومبر گفت: "نه، قربان، او این کار را نمی کند."
    
  "بنابراین. چه کنیم؟"
    
  مکومبر لحظه ای فکر کرد. سپس: "ما برای کمی سواری می رویم، مارشال."
    
    
  فصل نهم
    
    
  هرگز با کسی که چیزی برای از دست دادن ندارد بحث نکنید.
    
  - بالثار گراچیان
    
    
    
  در نوادای جنوبی مرکزی
  اوایل صبح روز بعد
    
    
  رهبر تیم SEAL، ستوان مایک هاردن، گفت: "بچه ها، این آخرین اخبار است، پس گوش کنید." پانزده عضو جوخه SEAL او که همگی تازه نفس اکسیژن در محفظه بار هواپیمای باربری C-130 هرکول خود داشتند، دیگر به نقشه ها نگاه نکردند و توجه خود را به او معطوف کردند. پسر ما در داخل به ما می گوید که این مکان عملاً متروک است. مجموعاً بیست پرسنل نیروهای امنیتی دارد که اکثراً در مرکز اصلی رایانه در کنار ساختمان ستاد متمرکز هستند. منطقه ستاد جنگ خلوت است و تنها یک نیروی امنیتی اسکلت متشکل از حدود 6 مرد در آنجا مستقر هستند. آشیانه ها برای چند روز تعطیل بود. این از طریق نظارت خود ما تأیید می شود. بنابراین، هدف ما چهار دفتر اصلی در ساختمان ستاد است: یک بخش در هر یک از آنها به مرکز عملیات امنیتی، منطقه کنترل رزم، مرکز ارتباطات و مرکز کنترل ماموریت فرستاده می شود. واحد براوو درست پشت سر ما است و بچه‌هایش آشیانه‌ها و محل ذخیره سلاح را تصاحب خواهند کرد.
    
  پسر ما در داخل می گوید که او فقط یکی از آن واحدهای روبات کنترل شده توسط CID را دیده است که در آشیانه ها و محل نگهداری سلاح ها گشت می زند. می دانیم که در مجموع شش پرستار داشتند. یکی به ایران، دو نفر به ترکیه فرستاده شد و یکی در هنگام حمله رنجرز به کوهستان نبرد تسلیم شد، بنابراین دو نفر باقی می‌مانند، و باید فرض کنیم که هر دو در الیوت هستند. حدود دوازده واحد تین وودمن نیز به عنوان مفقود اعلام شده است.
    
  "به یاد داشته باشید، فقط از مهمات معمولی علیه بچه های نیروی امنیتی استفاده کنید، اگر آنها به سمت شما آتش گشودند - مهمات را روی دانه ها یا واحدهای چوب قلع هدر ندهید." او یک نارنجک انداز 40 میلی متری را بالا برد. این بهترین امید ما برای از بین بردن این چیزها است: ژنراتورهای پالس مایکروویو که شبیه برخورد مستقیم رعد و برق لعنتی هستند. آنها به ما می گویند که این باید بلافاصله تمام سیستم های آنها را خاموش کند. احتمالاً برای مرد درونی کشنده است، اما اگر تصمیم به مبارزه بگیرد، این مشکل اوست. این افراد سریع هستند، بنابراین هوشیار باشید و آتش خود را متمرکز کنید. سوالی دارید؟" هیچکدام نبودند "همه چیز خوب است. حدود پنج دقیقه فرصت داریم. خود را آماده کنید تا کمی زومی کنید." صدای خفه‌ای "وای!" از اطراف شنیده شد. پوشیدن ماسک اکسیژن
    
  چیزی که به نظر می رسید تنها یک دقیقه گذشته بود که خدمه کابین به هاردن اطلاع دادند که منطقه پرش دو دقیقه فاصله دارد. SEAL ها به سرعت از سیستم اکسیژن هواپیما جدا شدند، به مخازن اکسیژن قابل حمل متصل شدند، ایستادند و با پایین آمدن سطح شیب دار بار عقب، ایستادند و محکم روی نرده ها نگه داشتند. به محض پایین آمدن سطح شیب دار، چراغ قرمز سبز شد و هاردن جوخه خود را به داخل تاریکی یخی هدایت کرد. کمتر از بیست ثانیه پس از پرش هاردن، هر شانزده مرد چترهای خود را به کار گرفتند. هاردن چتر نجات و اکسیژن خود را بررسی کرد، مطمئن شد که چراغ نشانگر مادون قرمزش کار می کند تا دیگران بتوانند در تاریکی او را دنبال کنند، سپس با استفاده از یک دستگاه GPS مچ دست، شروع به نظارت بر ورودی های فرمان کرد.
    
  این یک HAHO یا پرش ارتفاع - اولین پرش بود. از ارتفاع بیست و هفت هزار پایی، تیم می‌توانست حدود سی مایل از نقطه پرش تا هدف خود حرکت کند: پایگاه نیروی هوایی الیوت، ملقب به سرزمین رویایی. طبق دستور رئیس جمهور ایالات متحده، به دو واحد SEAL دستور داده شد تا به پایگاه حمله کنند، دستگاه های سایبرنتیک پیاده نظام و واحدهای تین من را که در حال گشت زنی در پایگاه بودند، خنثی کنند، همه پرسنل پایگاه را دستگیر کنند، و هواپیما، سلاح، مرکز کامپیوتر را ایمن کنند. و آزمایشگاه ها
    
  باد کمی متغیر بود، قطعاً با پیش بینی متفاوت بود، که احتمالاً پرش عجولانه را توضیح می داد. هاردن متوجه شد که سایبان خود را از طریق مانورهای بسیار رادیکال هدایت می کند تا به مسیر برسد. هر پیچ سرعت افقی را افزایش می داد، به این معنی که وقتی روی زمین قرار می گرفتند باید کمی بیشتر حرکت کنند. آنها باید حدود ده دقیقه پرواز می کردند.
    
  وقتی هاردن سرانجام مسیر خود را تعیین کرد، با استفاده از عینک دید در شب دوچشمی خود شروع به جستجوی نقاط دیدنی کرد. او به سرعت متوجه شد که همه چیز آنطور که برنامه ریزی شده بود نیست. اولین هدف بصری Groom Lake بود، یک بستر دریاچه خشک بزرگ در جنوب پایگاه که بیشتر باند بیست هزار فوتی الیوت در آن ساخته شده بود. به زودی مشخص شد که آنها خیلی به غرب رفته اند - آنها خیلی زود پریده بودند. GPS گفت که آنها درست در مسیر حرکت کرده اند، اما نشانه ها دروغ نمی گویند. آنها برای این حادثه برنامه ریزی کرده بودند، اما هاردن می خواست خدمه پرواز را با ضرب و شتم خوبی در زمانی که ماموریت به پایان رسید، برساند. او کل منطقه اطراف را در طول کاوش قبل از پرش خود در مورد هدف مطالعه کرده بود و مطمئن بود که می تواند مکان خوبی برای فرود بیابد، حتی اگر در ته دریاچه خشک باشد.
    
  او نتوانست به طور کامل به بستر دریاچه خشک برسد، اما توانست منطقه ای هموار در حدود پنجاه یارد شمال جاده خاکی پیدا کند. فرود بسیار دشوارتر از آن چیزی بود که او انتظار داشت - مجدداً، GPS در مورد جهت باد دروغ گفت و او با باد فرود آمد تا بر خلاف آن، سرعت زمین و نیروی فرود او را افزایش داد. خوشبختانه، آنها از تجهیزات پرش طول HAHO در هوای سرد استفاده می کردند و نیروی ضربه اضافی بیشتر جذب می شد. او تیمی را در کمتر از سه دقیقه جمع آوری کرد و کمتر از پنج نفر طول کشید تا چتر نجات ها، مهارها و تجهیزات اضافی در هوای سرد را بیرون بیاورند و نصب کنند و سلاح ها، ارتباطات و سیستم های دید در شب را بررسی و آماده کنند.
    
  هاردن جی پی اس خود را بررسی کرد و به سمتی که آنها می رفتند اشاره کرد، اما افسر اول که یک جی پی اس پشتیبان داشت، دستش را تکان داد و به سمت دیگری اشاره کرد. آنها گیرنده های GPS خود را در کنار یکدیگر قرار دادند و مطمئناً خوانش آنها کاملاً متفاوت بود ... در واقع آنها حدود سه مایل خاموش بودند!
    
  این توضیح داد که آنها از مسیر منحرف شده و بر اساس بادهای GPS در جهت اشتباه فرود آمده اند: گیرنده های GPS آنها دستکاری شده بود. هاردن می‌دانست که مسدودکننده‌های جی‌پی‌اس در حال توسعه هستند، اما یک گیرنده جی‌پی‌اس مسدود شده را می‌توان نادیده گرفت و بلافاصله از روش‌های ناوبری جایگزین استفاده کرد تا اینکه خطاهای قابل توجهی رخ داد. از سوی دیگر، به نظر می رسد گیرنده جعلی GPS به درستی کار می کند. حتی گیرنده های GPS C-130 نیز دستکاری شده بودند. او باید به خاطر می‌آورد که آنها در برابر واحدی بودند که در حال توسعه و آزمایش انواع سلاح‌های نسل بعدی بود، مواد فوق محرمانه که احتمالاً بقیه جهان تا سال‌ها آن‌ها را نمی‌دید، اما این امر باعث تحول در شیوه جنگ می‌شد. زمانی که به خیابان ها آمد دعوا کرد.
    
  فرمانده دسته یک قطب نما عدسی شکل را بیرون آورد و آماده بود چند مناظر روی زمین ببیند و موقعیت آنها را روی نقشه خود دوباره بررسی کند، اما او باید در هنگام فرود سریع از بین رفته باشد، زیرا صفحه قطب نما به گونه ای می چرخد که گویی متصل است. به یک موتور الکتریکی هاردن تعجب نمی‌کند اگر تخم‌مرغ‌های اینجا هم راهی برای مربا کردن یا دستکاری قطب‌نما اختراع کنند! او تصمیم گرفت که از آنجایی که آنها در غرب لبه بستر دریاچه خشک فرود آمده اند، به سادگی به سمت شرق حرکت کنند تا دریاچه را پیدا کنند، سپس به سمت شمال حرکت کنند تا حصار محیطی داخلی را پیدا کنند. او دوباره جهت حرکت آنها را نشان داد، بدون توجه به تمام درخواست ها، و یواشکی دور شد.
    
  آنها وسایل هوای سرد خود را درآوردند و چترهایشان را روی دست گذاشتند که بار آنها را بسیار سبکتر کرد، اما هاردن خیلی زود متوجه شد که عرق چشمانش را پاک می کند. خدایا فکر کرد اینجا تو صحرای مرتفع حتما زیر صفر بوده ولی عرق میریخت! اما نادیده گرفت و ادامه داد...
    
  او در هدفون خود شنید: "بالای باد". روی شکم افتاد و محل را اسکن کرد. این یک کلمه رمز برای یکی از اعضای تیم در مشکل بود. او در جهت حرکت خود به عقب خزید و متوجه شد که رهبر دسته به پشت دراز کشیده و AOIC او را بررسی می کند. "چه اتفاقی افتاد؟" او زمزمه کرد.
    
  دستیار افسر مسئول گفت: "او فقط هوشیاری خود را از دست داد." عرق صورتش را پاک کرد. "من هم خیلی خوب نیستم، ستوان. آیا آنها از گاز اعصاب روی ما استفاده می کنند؟"
    
  شخصی از طریق رادیو تاکتیکی FM محافظت شده گفت: "بمان.
    
  هاردن به صف مهرهای پراکنده در بیابان نگاه کرد. "رادیوها قفل هستند!" - زمزمه کرد. AOIC پیام را به دیگران بازگرداند. او دستور داد که در این مأموریت فقط از کلمات رمزی در رادیوها استفاده شود، مگر اینکه آنها در یک آتش سوزی باشند و کل تیم به خطر بیفتد.
    
  فرمانده دسته نشست. "آیا احساس خوبی دارید، رئیس؟" - هاردن پرسید. رئیس به او اشاره کرد که آماده است و آنها دوباره آماده حرکت شدند. اما این بار هاردن احساس سرگیجه کرد - در دقیقه ای که از جایش بلند شد، گرمای گرم و خشکی او را فرا گرفت، گویی تازه در اجاق داغی را باز کرده است. وقتی زانو زد این حس فروکش کرد. چه لعنتی...؟
    
  و بعد متوجه شد که این چیست. آنها از حادثه ای در ترکیه مطلع شدند که در آن پسران سرزمین رویاها از یک اسلحه مایکروویو غیر کشنده برای بیرون انداختن پرسنل امنیتی پایگاه استفاده کردند - آنها گزارش دادند که احساس گرمای شدید می کرد، گویی پوستشان در حال سوختن است، و به زودی مغز آنها بسیار در هم ریخته شد. تا اینکه آنها هوشیاری خود را از دست داده بودند. هاردن در زمزمه خود گفت: "تمساح، تمساح"، کلمه رمزی برای "دشمن نزدیک".
    
  همه آنها در هدفون خود شنیدند: "فقط همان جایی که هستید بمانید و حرکت نکنید."
    
  جهنم، بچه های نیروی هوایی فرکانس FM خود را پیدا کردند، روش رمزگذاری را رمزگشایی کردند و در کانال زمزمه مانند خود صحبت می کردند! چرخید و با دست علامت داد تا به فرکانس ثانویه سوئیچ کند و کلمه به بقیه منتقل شد. در همین حین، هاردن تلفن ماهواره‌اش را بیرون آورد و به کانال امن واحد دیگر SEAL وصل شد: "نقره، این اوپوس، تمساح است."
    
  او گفت: "آیا می‌دانستید که در هدفون خود در کانال جدید، "آیا می‌دانستید که هیچ کلمه‌ای وجود ندارد که مانند "نارنج" با "نقره" و "اپوس" قافیه شود؟ ....
    
  هاردن عرق چشمانش را پاک کرد. نظم و انضباط ارتباطی کاملاً فراموش شده بود، او با عصبانیت برگشت و زمزمه کرد: "این جهنم کیست؟"
    
  صدا دوباره گفت: "آه، آه، آه، ستوان، مهره زدن، مهره زدن،" صدا با استفاده از کلمه رمز قدیمی برای هشدار در مورد ارسال های رادیویی نامناسب گفت. بچه ها گوش کنید، تمرین تمام شده است. ما قبلاً واحد دیگری را بیرون آورده بودیم که به سمت خط پرواز و منطقه ذخیره سازی اسلحه می رفت - شما بچه ها کار بسیار بهتری از آنها انجام دادید. ما چندین اتاق راحت و زیبا را برای شما آماده کرده ایم. با دستانتان بایستید و ما سواری کوتاه را به پایگاه برمی‌گردانیم. ما یک کامیون در راه داریم که بیایم شما را ببریم."
    
  "لعنت بهت!" هاردن فریاد زد. او خم شد و منطقه را اسکن کرد، بدون توجه به درد فزاینده ای که در بدنش پخش می شد... و سپس آن را دید، یک ربات بزرگ، کمتر از بیست متر جلوتر از او. تفنگ را بلند کرد، ایمنی را رها کرد و نارنجک را رها کرد. فلش وحشتناکی شنیده شد، هوا پر از بوی برق فشار قوی شد، و او احساس کرد که میلیون ها مورچه در بدنش خزیده اند... اما احساس گرما ناپدید شد و سرمای استخوان گیر به جای یونیفرم خیس از عرق او جایگزین شد. به سرعت گرمای بدن را در هوای سرد شب از دست داد.
    
  او به سوی مردمش دوید. "همه چیز خوب است؟" او زمزمه کرد. همه آنها علامت دادند که حالشان خوب است. جی پی اس خود را چک کرد - کاملاً مرده بود، اما قطب نما رهبر دسته دوباره درست کار می کرد و او به سرعت مکان آنها را روی نقشه خود ترسیم کرد، مسیرهای مقصد را دریافت کرد و به راه افتاد.
    
  در راه از کنار روباتی گذشتند. به نظر می رسید که اندام، نیم تنه و گردن او همزمان در جهات مختلف و بسیار غیرطبیعی پیچ خورده بودند و بوی مته برقی با اتصال کوتاه و سوخته می داد. هاردن در ابتدا برای مردی که در داخل بود متاسف شد - بالاخره او یک آمریکایی و یک سرباز بود - اما قرار نبود او را بررسی کند تا مبهوت شود.
    
  وقتی به حصار محیطی داخلی نزدیک می‌شدند، یک حصار زنجیره‌ای دولایه به ارتفاع پانزده فوت که بالای آن سیم خاردار بود، تاریک بود. هاردن می‌دانست که کمبود چراغ در اطراف حصار به معنای سگ‌ها یا حسگرهای مادون قرمز است. او به تیم دستور داد تا به بخش‌هایی تقسیم شود و حمله به...
    
  ... و در همان لحظه صدای قیچی مانند پنکه ای با سرعت بالا شنید و سرش را بلند کرد. او از طریق عینک دید در شب، شیئی به اندازه یک سطل زباله در آسمان حدود بیست فوت و تنها سی یا چهل یارد دورتر، با یک محفظه گرد پهن در پایین، پاهای بلند و دو بازوی فلزی که حاوی پرچم های سفید بود، دید. و به طرز باورنکردنی، یک صفحه نمایش LED نورانی در بالای آن داشت که روی آن نوشته شده بود: "شات نکن، فقط حرف بزن، ما گوش می دهیم".
    
  "این دیگه چه کوفتیه؟" - هاردن پرسید. او منتظر ماند تا ربات پرنده حدود ده یارد دورتر شود، سپس با یک انفجار از مسلسل MP5 خود آن را ساقط کرد. او مطمئن بود که او را زده است، اما او توانست کم و بیش کنترل شده به پایین پرواز کند و به طرز ناخوشایندی در چند متری او فرود آمد، و همچنان پیام LED در حال حرکت را می دید. صدای زمزمه اش را روی لبانش برد. "این چه کسی است؟" - من پرسیدم.
    
  صدای آن طرف خط پاسخ داد: "این سرتیپ دیوید لوگر است." "شما میدانید من کیستم. این باید پایان یابد، ستوان هاردن، قبل از اینکه کسی آسیب ببیند یا کشته شود."
    
  هاردن گفت: "من دستور دارم شما را بازداشت کنم و از این پایگاه محافظت کنم، آقا." تا زمانی که ماموریتم کامل نشود، آنجا را ترک نمی کنم. من از طرف رئیس جمهور ایالات متحده به شما دستور می دهم که تمام دفاعیات پایگاه خود را غیرفعال کنید و فورا تسلیم شوید.
    
  لوگر گفت: "استوان، ده ها پهپاد دیگر در حال حاضر با نارنجک های فلش بنگ بر فراز سر پرواز می کنند." "ما می‌توانیم تو و هر پانزده رفیقت را ببینیم و هر کدام را با نارنجک فلش‌بنگ بزنیم. با دقت نگاه کن. روبروی شما، درست کنار حصار." لحظه ای بعد صدای متالیک ضعیفی شنید! صدا تقریباً مستقیماً بالای سر بود ... و یک ثانیه بعد یک فلش نور شگفت انگیز وجود داشت که یک لحظه بعد با یک تصادف فوق العاده بلند همراه شد! یک صدا و سپس یک دیوار فشار مانند باد طوفانی که یک ثانیه طول می کشد.
    
  لوگر گفت: "حدود صد یاردی با ما فاصله داشت، ستوان." صدای زنگ در گوش هاردن آنقدر بلند بود که به سختی می توانست آن را از طریق رادیو بشنود. "تصور کنید که فقط پنج یارد دورتر چگونه خواهد بود."
    
  هاردن گفت: "آقا، شما باید من و همه مردانم را بیرون بیاورید، زیرا ما به جایی نمی رویم." اگر نمی‌خواهید مسئول مجروح کردن یا کشتن هموطنان آمریکایی باشید، از شما می‌خواهم که به دستورات من عمل کنید و تسلیم شوید."
    
  یک مکث طولانی در خط وجود داشت. سپس لوگر با صدایی صمیمانه و پدرانه گفت: "من واقعا شما را تحسین می کنم، ستوان. وقتی گفتیم شما از سایر واحدهای SEAL دورتر هستید، صادق بودیم. آنها اولین باری که با مایکروویو به آنها ضربه زدیم تسلیم شدند و حتی وقتی آنها را گرفتیم هویت شما را به ما گفتند - اینگونه می دانستیم که شما کی هستید. بچه ها کار خوبی کردید می دانم که نمی خواستی گروهبان هنری را بکشی. او یک گروهبان بود که CID را هدایت می کرد."
    
  هاردن گفت: "از شما متشکرم، قربان، و نه، من قصد کشتن کسی را نداشتم، قربان." ما از این سلاح های مایکروویو که روبات های شما حمل می کنند مطلع شدیم و می دانستیم که باید آنها را خلع سلاح کنیم.
    
  لوگر گفت: "ما نارنجک مخرب مایکروویو را توسعه دادیم زیرا می‌ترسیدیم فناوری CID به دست روس‌ها بیفتد. فکر نمی‌کردم خودمان علیه خودمان از آن استفاده کنیم."
    
  "من متاسفم، قربان، و من بر عهده خودم هستم که شخصاً به نزدیکان او اطلاع دهم." باید تا جایی که می توانست حرفش را ادامه می داد. نیروی اشغالگر اصلی، یک شرکت امنیتی تفنگداران دریایی از کمپ پندلتون، قرار بود در کمتر از 30 دقیقه وارد شود، و اگر این مرد لوگر نظر خود را در مورد حمله به تفنگداران بیشتر تغییر می‌داد، شاید آنقدر تأخیر می‌کرد تا بقیه برسند. "آیا باید برگردم و به گروهبان ستاد کمک کنم؟"
    
  "نه، ستوان. ما با آن برخورد خواهیم کرد.
    
  "بله قربان. می توانید توضیح دهید که چگونه -؟
    
  "زمانی برای توضیح نیست، ستوان."
    
  "بله قربان." زمان رو به اتمام بود. "ببین قربان، هیچ کس این را نمی خواهد. بهترین شرط شما این است که دست از دعوا بردارید، یک وکیل استخدام کنید و این کار را به روش درست انجام دهید. دیگر نباید حملاتی صورت گیرد. این کسی نیست که ما باید بجنگیم. بیایید همین الان همه اینها را متوقف کنیم. شما فرمانده یگان اینجا هستید. شما مسئول هستید. دستور بده، مردانت اسلحه هایشان را زمین بگذارند و اجازه بدهند وارد شویم. ما به کسی آسیب نخواهیم رساند ما همه آمریکایی هستیم قربان. ما در یک طرف هستیم خواهش می کنم آقا، این کار را متوقف کنید."
    
  مکث طولانی دیگری دنبال شد. هاردن واقعاً معتقد بود که لوگر عقب نشینی خواهد کرد. فکر کرد این همه دیوانگی بود. شجاعت داشته باش و آن را متوقف کن، لوگر! او فکر کرد. تظاهر به یک قهرمان نکنید. اینو بس کن یا...
    
  سپس صدای چرخشی را از بالای سرش شنید - روبات های لاشخور کوچک در حال بازگشت بودند - و سپس لوگر گفت: "درد این بار بدتر خواهد شد، اما خیلی طول نخواهد کشید. بهترین ها، ستوان."
    
  هاردن از جا پرید و فریاد زد: "همه جوخه‌ها، برای تأثیر بیشتر، به نارنجک شلیک می‌کنند و به سمت حصار فرار می‌کنند، جلو، جلو، جلو!" او MP5 خود را برداشت، یک نارنجک انفجاری را در کتف نارنجک انداز پر کرد، آن را در جای خود قرار داد و سلاح را بالا برد تا...
    
  ... و به نظرش رسید که تمام بدنش فوراً در آتش سوخت. او فریاد زد ... و سپس همه چیز به سرعت، خوشبختانه، در تاریکی فرو رفت.
    
    
  دفتر خانه سفید، واشنگتن، دی سی.
  بعد از آن صبح
    
    
  "من نمی توانم آن را باور کنم ... من نمی توانم آن را باور کنم لعنتی!" رئیس جمهور جوزف گاردنر ناله کرد. وزیر دفاع میلر ترنر به او و تعدادی از رهبران سنا و کنگره در مورد تلاش های آنها برای دستگیری اعضای نیروی هوایی و تامین امنیت سلاح های آنها توضیح داد و اطلاعات خوب نبود. آنها دو تیم Navy SEAL را در Dreamland شکست دادند و اسیر کردند؟ من نمی توانم این را باور کنم! در مورد مکان های دیگر چطور؟"
    
  ترنر گفت: "تیم SEAL که به کوهستان نبرد فرستاده شد با مقاومت سبک مواجه شد و موفق شد یکی از روبات‌های سرنشین‌دار خود را دستگیر کند، اما ظاهراً ربات یا خراب شده یا آسیب دیده و رها شده است." هواپیما و بیشتر پرسنل ناپدید شده اند. SEAL ها حدود صد نفر را بدون مقاومت اسیر کردند. FAA به دلیل تداخل شدید یا ناکارآمدی قادر به ردیابی هیچ یک از هواپیماها نبود و بنابراین ما نمی دانیم آنها کجا رفتند.
    
  "معلول'؟ این دیگه چه کوفتیه؟"
    
  ظاهراً، هواپیماهای نسل بعدی مستقر در Dreamland و Battle Mountain فقط با رادارهای دشمن پارازیت نمی‌کنند، بلکه در واقع از رادارها و سیستم‌های الکترونیکی دیجیتال مرتبط برای تزریق چیزهایی به الکترونیک رادار مانند ویروس‌ها، دستورات نادرست یا متناقض، فریب‌ها و حتی کد استفاده می‌کنند. کنراد کارلایل، مشاور امنیت ملی، پاسخ داد. آنها به آن می گویند "نتترودینگ" - نفوذ در شبکه."
    
  "چرا من در این مورد مطلع نشدم؟"
    
  کارلایل گفت: "این اولین بار در هواپیماهای مک‌لاناهان مستقر در خاورمیانه استفاده شد. او با دستور خاموش کردن جنگنده روسی، آن را از کار انداخت. اکثر سیستم‌های رادار دیجیتالی که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند، به‌ویژه سیستم‌های غیرنظامی، هیچ راهی برای مسدود کردن این نفوذها ندارند. می تواند این کار را با استفاده از انواع سیستم ها مانند ارتباطات، اینترنت، شبکه های بی سیم، حتی رادار آب و هوا انجام دهد. علاوه بر این، از آنجایی که بسیاری از شبکه‌های غیرنظامی به سیستم‌های نظامی متصل هستند، می‌توانند بدون حمله مستقیم به سیستم نظامی، کدهای مخرب را به یک شبکه نظامی تزریق کنند.
    
  فکر می‌کردم او به یک جنگنده موشک شلیک کرده است!"
    
  کارلایل توضیح داد: "روس‌ها ادعا کردند که او موشک را شلیک کرده است، اما او از این سیستم جدید "نتروژن" برای وادار کردن میگ برای خاموش کردن استفاده کرد. مک‌لاناهان قبل از اینکه بتواند اتفاقات رخ داده را توضیح دهد، مشکلات قلبی داشت و پس از آن ما حرف روس‌ها را در مورد این حادثه قبول کردیم.
    
  چگونه می تواند ویروس را از طریق رادار ارسال کند؟
    
  کارلایل گفت: "رادار صرفاً انرژی رادیویی زمان‌بندی شده، رمزگشایی، دیجیتالی و نمایش داده می‌شود." هنگامی که فرکانس یک سیگنال رادیویی مشخص شد، هر نوع سیگنالی از جمله سیگنال حاوی یک کد دیجیتال می تواند به گیرنده ارسال شود. امروزه، انرژی رادیویی بیشتر به صورت دیجیتالی نمایش و توزیع می‌شود، بنابراین کد دیجیتال وارد سیستم می‌شود و مانند هر دستور رایانه‌ای دیگر پردازش می‌شود - می‌توان آن را پردازش، ذخیره، پخش، ارسال از طریق شبکه و هر چیزی را انجام داد. "
    
  گاردنر نفسش را بیرون داد: "جیسوس..." "یعنی شما ممکن است قبلاً سیستم های ارتباطی و ردیابی ما را آلوده کرده باشند؟"
    
  میلر گفت: "زمانی که مک‌لاناهان تصمیم گرفت وارد این درگیری شود، می‌توانست دستور حملات را بدهد. هر قطعه از تجهیزات الکترونیکی دیجیتال در حال استفاده که داده‌ها را از امواج رادیویی دریافت می‌کند یا به سیستم دیگری متصل می‌شود، تقریباً فوراً آلوده می‌شود."
    
  "اینها همه سیستم های الکترونیکی هستند که من آنها را می شناسم!" رئیس جمهور فریاد زد. لعنتی، دستگاه جیبی دخترم به اینترنت متصل است! چطور ممکن است این اتفاق بیفتد؟"
    
  ژنرال تیلور بین، رئیس ستاد مشترک ارتش، پاسخ داد: "چون به او گفتیم که راهی برای انجام این کار پیدا کند، آقا." این یک ضرب‌کننده نیروی باورنکردنی است، که زمانی مهم بود که تقریباً تمام هواپیماهای تهاجمی دوربرد موجود در زرادخانه ما نابود شدند. هر ماهواره و هر هواپیما، از جمله هواپیمای بدون سرنشین آن و ایستگاه فضایی آرمسترانگ، قادر به عدم نفوذ الکترونیکی هستند. این می تواند کامپیوترهای روسیه را از فضا یا به سادگی از طریق پهپادی که در محدوده رادار روسیه پرواز می کند آلوده کند. او می‌تواند از وقوع جنگ جلوگیری کند، زیرا دشمن یا هرگز نمی‌داند که او می‌آید یا در پاسخگویی ناتوان خواهد بود."
    
  "مشکل این است که او اکنون می تواند این کار را با ما انجام دهد!" - رئیس جمهور فریاد زد. "شما باید راهی برای محافظت از سیستم های ما در برابر این نوع حملات پیدا کنید."
    
  کارلایل گفت: "آقای رئیس جمهور در دست اقدام است. فایروال و نرم‌افزار آنتی ویروس می‌توانند از رایانه‌هایی که قبلاً آن را نصب کرده‌اند محافظت کنند، اما ما در حال توسعه راه‌هایی برای رفع شکاف‌های امنیتی در سیستم‌هایی هستیم که معمولاً در برابر حملات شبکه آسیب‌پذیر نیستند، مانند رادار، نظارت الکترونیکی مانند دوربین‌های الکترواپتیکال یا غیرفعال. حسگرهای الکترونیکی."
    
  باین افزود: "مشکل دیگر این است که به عنوان بخشی که سیستم‌های نتروژن را توسعه داده و طراحی می‌کند، مرکز تسلیحات هوافضای پیشرفته در خط مقدم توسعه اقدامات متقابل برای آنها بوده است."
    
  رئیس جمهور با انزجار گفت: "بنابراین افرادی که از این چیز استفاده می کنند، کسانی هستند که می دانند چگونه آن را شکست دهند. "عالی. آن کمک می کند." سرش را با عصبانیت تکان داد و سعی کرد افکارش را جمع کند. سرانجام به دو نماینده کنگره در دفتر بیضی روی آورد. "سناتور، نماینده، من شما را به اینجا دعوت کردم زیرا این موضوع به یک موضوع بسیار جدی تبدیل شده است و من به مشاوره و حمایت رهبری نیاز دارم. بسیاری از ما در این اتاق فکر می کنیم که مک لاناهان از عمق خود خارج شده است. سناتور، به نظر می رسد که شما متفاوت فکر می کنید.
    
  سناتور استیسی آن باربو گفت: "من معتقدم، آقای رئیس جمهور." "بگذار سعی کنم با او صحبت کنم. او می داند که من از برنامه فضایی او حمایت می کنم و از او حمایت می کنم.
    
  رئیس جمهور گفت: "این خیلی خطرناک است، سناتور." یک نفر توسط مک لاناهان و سلاحش کشته و چند نفر دیگر زخمی شدند.
    
  باربو گفت: "حمله جبهه ای با نیروهای مسلح کارساز نخواهد بود، مگر اینکه شما در روز D حمله کنید، آقای رئیس جمهور، و ما نمی توانیم او را به سرزمین رویاها ببریم، زمانی که او هواپیماهای فضایی، هواپیماهای بدون سرنشین و بمب افکن دارد." در هزاران مایل مربع بیابان پرسه می زنند و توسط دستگاه هایی که هیچ کس تا به حال نام آن را نشنیده بود گشت می زد. او منتظر من نخواهد ماند علاوه بر این، فکر می کنم ممکن است افرادی را در درون خود داشته باشم که کمک کنند. آنها هم مثل من نگران سلامت ژنرال هستند."
    
  هیچ نظر دیگری ارائه نشد - هیچ کس پیشنهاد دیگری نداشت، و مطمئناً هیچ کس دیگری حاضر نبود سر خود را مانند SEAL ها در دهان ببر فرو کند. رئیس جمهور گفت: "پس تصمیم گرفته می شود. "از شما برای این تلاش متشکرم، سناتور. من به همه شما اطمینان می دهم که ما تمام تلاش خود را برای اطمینان از امنیت شما انجام خواهیم داد. من می خواهم یک لحظه با سناتور خصوصی صحبت کنم. با تشکر از همه شما ". رئیس کارکنان کاخ سفید همه آنها را به بیرون از دفتر کابینه اسکورت کرد و گاردنر و باربو به دفتر خصوصی رئیس جمهور در مجاورت دفتر بیضی نقل مکان کردند.
    
  قبل از بسته شدن در، بازوان گاردنر دور کمرش حلقه شد و خودش را به گردنش فشار داد. او گفت: "تو یه عوضی ماچو هستی." "این چه نوع ایده دیوانه کننده ای است؟ چرا می خواهید به سرزمین رویایی بروید؟ و این مردی که می گویید در درون خود دارید کیست؟"
    
  باربو گفت: "به زودی متوجه خواهید شد، جو." شما SEAL ها را فرستادید و آنها این کار را نکردند - آخرین کاری که می خواهید انجام دهید این است که جنگ را در آنجا شروع کنید. تعداد نظرسنجی شما حتی بیشتر کاهش می یابد. اجازه دهید اول آن را به روش خودم امتحان کنم."
    
  گاردنر گفت: "باشه، عزیزم، متوجه شدی." اجازه داد او در آغوشش بچرخد، سپس شروع کرد به کشیدن دست هایش روی سینه هایش. اما اگر موفق شوید - و من شک ندارم که موفق خواهید شد - در ازای آن چه می خواهید؟
    
  باربو در حالی که نوک سینه هایش را با دستانش محکم تر فشرد، گفت: "ما از قبل برنامه ریزی های زیادی داریم، آقای رئیس. اما من به یک چیز علاقه مند هستم که کارلایل در مورد آن صحبت کرد: ایده نتروژن.
    
  "در مورد این چی؟"
    
  باربو گفت: "من آن را می خواهم." "ماموریت جنگ شبکه ای به Barksdale می رود - نه نیروی دریایی، نه STRATCOM."
    
  "آیا همه این چیزها را می فهمی؟"
    
  باربو با اطمینان گفت: "نه همه چیز، اما در مدت زمان کوتاهی این کار را انجام خواهم داد." "اما من می دانم که Furness in Battle Mountain دارای تمام بمب افکن ها و هواپیماهای جنگی بدون سرنشین است که از فناوری نتروژن استفاده می کنند - من آنها را در Barksdale به همراه تمام تجهیزات برای جنگ شبکه می خواهم. همه اینها اگر می خواهید تعداد B-52 را کاهش دهید یا حتی B-52 را حذف کنید، اما Barksdale در حال جنگ آنلاین با همه چیزهایی است که پرواز می کنند - هواپیماهای بدون سرنشین، B-2، ماهواره ها، رادارهای فضایی و همه چیز.
    
  انگشتان باربو روی نوک سینه هایش محکم شد. "در مورد نجات ایستگاه فضایی صحبت نمی کنید؟" - گاردنر پرسید. من می خواهم این پنج میلیارد را برای دو ناو هواپیمابر خرج کنم.
    
  باربو گفت: "ایستگاه فضایی می‌تواند برای همه چیزهایی که من اهمیت می‌دهم سرخ کند-من فناوری پشت آن، به ویژه رادار فضایی را می‌خواهم". به هر حال ایستگاه فضایی مرده است - مردم آن را گورستان مداری مک‌لاناهان می‌دانند، و من نمی‌خواهم با آن ارتباط داشته باشم. اما مهره ها و پیچ های پشت ایستگاه همان چیزی است که من می خواهم. من می دانم که STRATCOM و فرماندهی فضایی نیروی هوایی مایل به استفاده از نتروژن در هواپیماهای شناسایی، پست های فرماندهی هوابرد و فضاپیما هستند، اما شما باید با آن موافقت کنید. من از هشتمین نیروی هوایی در بارکسدیل می خواهم که غیرقابل نفوذ را کنترل کند."
    
  دستان رئیس جمهور دوباره خدمت خود را آغاز کردند و او متوجه شد که او را در دستان خود دارد. گاردنر با غیبت گفت: "هر چه بگویی، استیسی. "از نظر من، این یک مزخرف کامل است - چیزی که افراد بد در سراسر جهان درک می کنند، یک گروه جنگی لعنتی از ناوهای هواپیمابر است که در خط ساحلی آنها پارک شده اند، در صورت آنها، نه حملات شبکه و جادوی رایانه ای. اگر ویروس لعنتی کامپیوتر را می خواهید، خوش آمدید. فقط از کنگره بخواهید که با توقف کمک مالی به ایستگاه فضایی موافقت کند و حداقل دو ناو هواپیمابر من را به من بدهد و می‌توانید کارهای جنگ سایبری خود را انجام دهید."
    
  به سمت او برگشت و اجازه داد سینه هایش محکم روی سینه اش فشار بیاورد. او در حالی که عمیقاً او را بوسید گفت: متشکرم عزیزم. دستش را روی فاق او گذاشت و احساس کرد که با لمس او می پرد. من معامله خود را به روش عادی انجام می دهم، اما یک هواپیما برای گرفتن در وگاس دارم. من تا فردا شب مک‌لاناهان را در زندان خواهم داشت... یا چنان وحشیانه او را به عنوان یک دیوانه خشمگین افشا خواهم کرد که مردم آمریکا از شما بخواهند که او را دستگیر کنید.
    
  گاردنر گفت: "من می خواهم یک هدیه بزرگ برای فراق به تو بدهم، عزیزم،" گاردنر با بازیگوشی دستی به لب باربو زد و قبل از اینکه پشت میزش بنشیند و سیگاری روشن کند، "اما زویتین تا چند دقیقه دیگر تماس می گیرد، و من باید به او توضیح دهید که من هنوز کنترل این آشفتگی مک‌لاناهان را در دست دارم."
    
  باربو گفت: "لعنت به زویتین." "من گمان می کنم هر آنچه مک لاناهان در مورد کاشت سوپرلیزر در ایران توسط روس ها و شلیک یک هواپیمای فضایی گفته است درست باشد، جو. مک‌لانهان ممکن است با نادیده گرفتن دستورات شما، حمله بدون اجازه، و سپس مبارزه با مهر و موم بیش از حد پیش برود، اما زویتین در اینجا به دنبال چیزی است. مک‌لاناهان فقط از روی دسته پرواز نمی‌کند."
    
  گاردنر گفت: "نگران هیچ چیز نباش، استیسی." ما ارتباط خوبی با مسکو داریم. تنها چیزی که آنها می خواهند تضمینی است که ما سعی نمی کنیم آنها را قفل کنیم. مک لاناهان تمام دنیا را عصبی می کند، نه فقط روس ها، و این برای تجارت بد است.
    
  "اما برای گرفتن رای در کنگره برای گروه های جنگی جدید حامل ها خوب است، عزیزم."
    
  اگر یک ژنرال سرکش در دست داشته باشیم، نه، استیسی. مک لاناهان را حذف کنید، اما این کار را بی سر و صدا انجام دهید. او می تواند همه چیز را برای ما خراب کند."
    
  باربو در حالی که به او چشمکی زد و موهایش را پرت کرد، گفت: "نگران هیچ چیز نباش، آقای رئیس جمهور. "او می افتد... به هر طریقی."
    
  باربیو، رئیس کارکنانش، کولین مورنا، در بیرون از هتل سوئیت های اجرایی ملاقات کرد و آنها به سرعت به سمت ماشین انتظار او رفتند. مورنا در حالی که به دفترش در کاپیتول هیل بازگشتند گفت: "سفر تمام شد، سناتور." من کدهای صورتحساب کل سفر را از کاخ سفید دارم، و آنها حتی به ما مجوز C-37 - Gulfstream Five را دادند. این بدان معناست که ما می توانیم هشت مهمان را با خود به وگاس ببریم.
    
  "کامل. من یک توافق شفاهی از گاردنر برای انتقال و متمرکز کردن تمام واحدهای جنگی شبکه وزارت دفاع در بارکسدیل دریافت کردم. دریابید که چه پیمانکاران و لابی‌هایی را باید سازماندهی کنیم تا این اتفاق بیفتد و آنها را با ما به وگاس دعوت کنید. این باید اشک را در چشمان آنها بیاورد."
    
  "درست متوجه شدید، سناتور."
    
  "خوب. خب، در مورد پسر خوش ذوق شما، هانتر نوبل؟ او کلید این سفر به لاس وگاس است در حالی که مک‌لانهان در این ایستگاه فضایی است. به او چه گرفتی؟"
    
  کالین گفت: "شما از روز اول او را در چشمان خود داشتید، سناتور." "به نظر می رسد کاپیتان نوبل ما در دبیرستان گیر کرده است. برای شروع، در دبیرستان او زنی شش سال بزرگتر از خود - فکر می کنم پرستار مدرسه - باردار شد.
    
  "جایی که من از آنجا آمده ام، این اتفاق هر سال می افتد، عزیزم. تنها باکره شهر من یک دختر زشت دوازده ساله بود."
    
  کالین ادامه داد: "او اخراج شد، اما مهم نبود، زیرا او قبلاً اعتبار کافی برای فارغ‌التحصیل شدن از دبیرستان و ورود به دانشکده مهندسی داشت. "ظاهراً راه او برای جشن گرفتن فارغ التحصیلی این بود که زن را باردار کند، زیرا او این کار را هم در کالج و هم در مقطع کارشناسی ارشد تکرار کرد. او با سومی ازدواج کرد، اما با کشف رابطه دیگری، این ازدواج باطل شد.
    
  باربو گفت: "مک لاناهان، او قطعا اینطور نیست."
    
  مورنا ادامه داد: "او یک خلبان و مهندس برجسته است، اما به نظر می رسد که با اقتدار مشکلات واقعی دارد." او در گزارش‌های عملکردش برای عملکرد شغلی نمره‌های بالایی می‌گیرد، اما برای رهبری و مسئولیت‌های نظامی نمرات وحشتناکی دریافت می‌کند."
    
  باربو با ناراحتی گفت: "این کمکی نمی کند - حالا او دوباره شبیه مک لاناهان می شود." "آبدارترینش چطور؟"
    
  مورنا گفت: "این کافی است." او در اتاق لیسانس افسران در پایگاه نیروی هوایی نلیس زندگی می کند - فقط ششصد فوت مربع فضای زندگی - و امنیت پایگاه بارها به او در مورد مهمانی های پر سر و صدا و رفت و آمد بازدیدکنندگان در تمام ساعات شبانه روز هشدار داده است. او به طور منظم در باشگاه افسران در Nellis است و برگه نوار بسیار مناسبی کسب می کند. او یک موتورسیکلت هارلی نایت راد سوار می‌شود و بارها به دلیل سرعت زیاد و رانندگی نمایشی مورد اشاره قرار گرفته است. گواهینامه اخیراً پس از سه ماه رد صلاحیت به دلیل رانندگی ناایمن بازگردانده شد - ظاهراً او تصمیم گرفت یک هواپیمای آموزشی T-6A نیروی هوایی را در باند فرودگاه رانندگی کند.
    
  "این خوب است، اما من به چیزهای آبدار واقعی نیاز دارم، عزیزم."
    
  "من بهترین را برای آخر ذخیره کردم، سناتور. لیست بازدیدکنندگان مجاز به بازدید از پایگاه به اندازه بازوی من است. چند نفر - همسران مردان متاهل، یک زوج دوجنسه معروف، چندین فاحشه - و یکی همسر یک ژنرال نیروی هوایی بود. با این حال، به نظر می رسد که بازدید از پایگاه در سال گذشته اندکی کاهش یافته است ... عمدتاً به این دلیل که او دارای اختیارات امضای اعتبار در سه کازینو بسیار بزرگ در وگاس است که مجموعاً یکصد هزار دلار است.
    
  "چی؟"
    
  کالین گفت: "سناتور، این مرد بیش از دو سال است که برای یک اتاق هتل در وگاس پولی پرداخت نکرده است - او با مدیران، دربان‌ها و دربان‌ها در سرتاسر شهر رابطه دوستانه دارد و تقریباً هر هفته از اتاق و غذای رایگان استفاده می‌کند. او از بلک جک و پوکر لذت می‌برد و اغلب در پشت صحنه دعوت می‌شود تا با رقصندگان، بوکسورها و هدرلاین‌ها شرکت کند. معمولاً حداقل یک و اغلب دو یا سه خانم در کنار هم هستند."
    
  "یکصد هزار!" به باربو توجه کرد. او هر قانونگذار نوادا را که من می شناسم شکست می دهد!
    
  کالین در پایان گفت: "در پایان، سناتور: او سخت کار می کند و سخت بازی می کند." او کم حرف است، اما مرتکب اعمال ناشایست بسیار بزرگی شده است که به نظر می رسد به دلیل کاری که برای دولت انجام می دهد، ساکت مانده است. پیمانکاران دفاعی که می‌خواهند او را استخدام کنند مرتب با او تماس می‌گیرند، برخی حقوق‌های باورنکردنی را پیشنهاد می‌کنند، به طوری که احتمالاً او را بیش از حد مطمئن می‌کند و به نگرش او کمک می‌کند که مجبور نیست در بازی‌های نیروی هوایی بازی کند."
    
  باربو گفت: "آنها شبیه مردی هستند که در لبه زندگی می کنند، این دقیقا همان چیزی است که من در مورد آنها دوست دارم." "من فکر می کنم وقت آن رسیده است که کاپیتان نوبل را - در زیستگاه بومی خود - ملاقات کنیم."
    
    
  فصل دهم
    
    
  شاهکار همه چیز است، شکوه چیزی نیست.
    
  - یوهان ولفگانگ فون گوته
    
    
    
  مشهد، جمهوری اسلامی ایران
  آن شب
    
    
  شهر مشهد - به انگلیسی شهر شهدا - در شمال شرق ایران دومین شهر بزرگ ایران بود و از آنجایی که حرم امام هشتم رضا را در خود جای داده بود، دومین شهر مقدس شیعیان جهان، دومین شهر بزرگ ایران بود. اهمیت فقط برای قم . سالانه بیش از بیست میلیون زائر به زیارت حرم امام رضا (ع) مشرف می‌شوند و آن را به اندازه زیارت حاجی به مکه قابل توجه و معنوی می‌کنند. این منطقه که در دره ای بین رشته کوه کوه مایونی و اژدر کوه واقع شده است، زمستان های سردی را تجربه می کند، اما در بیشتر ایام سال دلپذیر بوده است.
    
  مشهد که در داخل ایران قرار داشت، تا زمانی که رژیم طالبان در دهه 1980 در افغانستان به قدرت رسید، اهمیت نظامی یا استراتژیک نسبتا کمی داشت. از ترس اینکه طالبان تلاش کنند اسلام خود را به غرب صادر کنند، مشهد به یک پایگاه ضد شورش تبدیل شد و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی چندین نیروی ضربتی، یگان های شناسایی، جنگنده بمب افکن ها و یگان های حمله هلیکوپتری امام رضا (ع) را عملیاتی کرد. فرودگاه بین المللی.
    
  با وقوع کودتای نظامی حصارک بوجازی، اهمیت مشهد به سرعت بیشتر شد. بازماندگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از تهران تا مشهد تحت تعقیب بودند. با این حال، بوجازی به سختی منابع کافی برای حفظ کنترل ضعیف خود بر پایتخت را در اختیار داشت، بنابراین چاره ای جز این نداشت که به بازماندگان اجازه دهد بدون تلاش قاطع برای از بین بردن فرماندهان فرار کنند. با وجود فرماندهان بازمانده سپاه پاسداران که آزادانه در سطح شهر حرکت می‌کردند و هجوم بسیار زیادی از زائران شیعه که حتی در طول خشونت‌های فزاینده نیز نشانه‌ای از کاهش نشان نمی‌دادند، پاسداران نیروهای زیادی در مشهد داشتند. از مساجد، از بازارها و مراکز خرید، و از هر گوشه خیابان، ندای جهاد علیه بوجازی و شیادان کاگهوا به گوشه و کنار کشیده شد و به سرعت پخش شد.
    
  رئیس جمهور موقت، رئیس شورای نگهبان و عضو ارشد مجلس خبرگان رهبری، آیت الله حسن مختاز، با الهام از هاله معنوی قدرتمند شهر و قدرت تقویت شده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، جرأت کرد از تبعید در ترکمنستان بازگردد. تحت حمایت دولت روسیه زندگی می کرد. در ابتدا صحبت از جدا شدن تمام استان های شرقی ایران از سایر نقاط کشور و تبدیل شدن مشهد به پایتخت جدید بود، اما بی ثباتی کودتا و شکست بوجازی ها و کاگف ها در تشکیل حکومت، این بحث ها را به تاخیر انداخت. شاید تنها کاری که مختاز می‌بایست انجام می‌داد این بود که مؤمنان را به جهاد دعوت می‌کرد، به جمع‌آوری پول برای تأمین مالی شورش‌اش ادامه می‌داد و منتظر می‌ماند- شاید به زودی تهران دوباره به تنهایی در دست او قرار گیرد.
    
  سه لشکر کامل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به بیش از صد هزار نفر، تقریباً کل ترکیب بازمانده نیروهای زبده جبهه، در مشهد و اطراف آن مستقر بودند. اکثر نیروهای پاسدار، دو لشکر، پیاده بودند، از جمله دو تیپ پیاده مکانیزه. یک تیپ هوانوردی با هواپیماهای ضد شورش، هلیکوپترهای تهاجمی، ترابری و گردان های پدافند هوایی وجود داشت. یک تیپ زرهی با تانک های سبک، توپخانه و گردان های خمپاره ای؛ و یک تیپ عملیات ویژه و اطلاعاتی که براندازی، ترور، جاسوسی، مراقبت، بازجویی و مأموریت های ارتباطی تخصصی مانند پخش برنامه های تبلیغاتی را انجام می داد. علاوه بر این، سی هزار نیروی شبه نظامی قدس دیگر در خود شهر مستقر شدند و به عنوان جاسوس و مخبر پاسداران و حکومت دینی در تبعید عمل می کردند.
    
  مقر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و مرکز ثقل استراتژیک فرودگاه بین المللی امام رضا (ع) بود که در پنج مایلی جنوب حرم امام رضا (ع) قرار داشت. با این حال، تمام واحدهای نظامی تاکتیکی در فرودگاه مجدداً مستقر شده اند تا راه را برای ورود جدید ایجاد کنند: هنگ دفاع هوایی مورد علاقه S-300OMU1 از فدراسیون روسیه.
    
  سامانه پدافند هوایی راهبردی اس-300 یکی از بهترین های جهان به حساب می آمد که برابر با سامانه موشکی آمریکایی PAC-3 پاتریوت بود. باتری S-300 شامل یک رادار اکتساب اسکن سه بعدی دوربرد، یک رادار درگیری هدف و هدایت موشک، و دوازده تریلر بود که هر کدام با چهار موشک بارگذاری شده بودند، همچنین تعمیر و نگهداری، پشتیبانی خدمه و وسایل نقلیه امنیتی. یکی از این باتری ها در فرودگاه، دیگری در شمال غربی و سومی در غرب شهر نصب شد. موشک اس-300 در برابر اهدافی که تا 30 فوت از سطح زمین، در ارتفاعات تا صد هزار پا، با سرعت 3 ماخ، در بردهای تا صد و بیست مایل و کشنده تا حتی پایین پرواز می کردند، مؤثر بود. موشک های کروز پرنده و موشک های بالستیک تئاتر.
    
  S-300 توسط سامانه پدافند هوایی Tor-M1 تکمیل شد، که خودروهای زرهی ردیابی شده بودند که 8 موشک ضد هوایی پرسرعت، کوتاه برد و هدایت شونده با رادار را از لوله های پرتاب عمودی شلیک می کردند. Tor-M1 برای محافظت از خودروهای فرماندهی متحرک، مناطق مونتاژ وسایل نقلیه، مناطق سوخت‌گیری و انبارهای مهمات در برابر هلیکوپترهای تهاجمی، هواپیماهای بدون سرنشین و بمب‌افکن‌های تاکتیکی مادون صوت کم‌پرواز طراحی شده است. اگرچه Tor-M1 دارای سه خدمه بود، اما به عنوان یک سیستم "تنظیم و فراموشش کن" طراحی شده بود که امکان نبرد کاملا خودمختار را فراهم می کرد یا می توان آن را به سیستم کنترل آتش S-300 متصل کرد تا یک دفاع هوایی یکپارچه تشکیل دهد. سیستم. آنها با هم سپر تقریبا غیر قابل نفوذی را در اطراف مشهد تشکیل دادند.
    
  در آن روز مشهد یکی از شدیدترین شهرهای سیاره زمین بود که به شدت دفاع می شد و در شرف آزمایش بود.
    
  حدود دو ساعت قبل از سحر، اولین هشدار رادار پدافند هوایی دوربرد دومین باطری اس-300 واقع در سی مایلی شمال غرب مشهد اعلام شد: "دزدگیر، آلارم، آلارم، این باتری سیور است، یک باطری پرسرعت. هدف در ارتفاع پایین نزدیک است، آزیموت دو و هشت صفر، برد صد و پنجاه، سرعت نه و شش و پنج، ارتفاع نه و صفر.
    
  افسر عملیات تاکتیکی، کاپیتان سوکولوف، پاسخ داد: "سیویر، این مرکز است، پذیرفته شده است." نمایش تاکتیکی آن سه هدف پرسرعت و کم ارتفاع را نشان می داد که به سمت مشهد حرکت می کردند. به فرمانده هنگ گزارش داد: "آقا، تماس بگیرید. "به نظر می رسد بمبی در سراسر منطقه در حال اجرا است، همان جایی که فکر می کردید باشد."
    
  سرهنگ کوندرین، فرمانده هنگ پدافند هوایی، با اطمینان گفت: "کاملا قابل پیش بینی است." گویی احساس می کرد که ممکن است آن روز صبح اتفاقی بیفتد، چند ساعت قبل لباس پوشیده بود و در جایگاه خود در مرکز فرماندهی پدافند هوایی هنگ در طبقه بالای ساختمان اداری بین المللی رضا قرار داشت. هواپیماها ممکن است در طول سال ها تغییر کنند، اما تاکتیک ها ثابت می ماند. ما این باتری را در یک موقعیت ایده آل قرار دادیم - بمب افکن سعی می کند خود را در زمین در دره استتار کند، اما کوه ها دقیقاً به جایی که این باتری را قرار داده ایم، شیب دارند. یک نقص مهلک در برنامه ریزی ماموریت آنها. او نمی تواند مستقیم به راهش ادامه دهد و اگر از پشت برجستگی ها بیرون بپرد، خود را بیشتر نشان می دهد."
    
  سوکولوف پیشنهاد کرد: "برای یک بمب افکن رادارگریز B-2 خیلی سریع و خیلی کم است - باید یک بمب افکن B-1 باشد." و آنها همچنین موشک های کروز مافوق صوت خود را پرتاب نکردند."
    
  کوندرین گفت: "فکر نمی‌کنم بعد از اینکه رئیس‌جمهور گریزلوف و ژنرال دارزوف پایگاه‌هایشان را به طرز ماهرانه‌ای بمباران کردند و احمق‌های روی زمین را غافلگیر کردند، هیچ بمب‌افکن رادارگریز باقی نماند." "علاوه بر این، ما با نیروی هوایی ایالات متحده سر و کار نداریم - بلکه فقط مک لانهان است، ژنرالی که در فضا دیوانه شد. او احتمالاً قبلاً همه موشک های خود را شلیک کرده است. از Syeveers بخواهید در برد بهینه آتش باز کند و حتماً مراقب هواپیمای در حال حرکت باشید. اگر او بیش از یک بمب افکن داشته باشد، یا یک مسیر نزدیک را دنبال می کند یا از جهت دیگری حمله می کند. من نمی‌خواهم کسی وارد شود."
    
  سوکولوف دستور داد. "دستور نامزدی تایید شد، آقا، پانزده ثانیه باقی مانده است... یکم صبر کنید! آقا، باتری زاپات، نزدیک شدن هدف جدید دشمن، تحمل دو تا پنج صفر، برد صد، ارتفاع صد، سرعت هشتصد و هفتاد و افزایش را گزارش می‌دهد!" ساپات غربی ترین باطری بود که در پنجاه مایلی غرب مشهد قرار داشت.
    
  "من میدونستم! کوندرین با خوشحالی گفت: قابل پیش بینی، همه چیز بیش از حد قابل پیش بینی است. "به نظر می رسد که ما این باتری شماره سه را نیز در یک مکان ایده آل قرار داده ایم - خط الراس بینالود در غرب شهر را پوشش می دهد. اگر قصد حمله به فرودگاهی را داشتم، زمین را در امتداد خط الراس در آغوش می گرفتم، سپس در انتهای خط الراس قدم می زدم و موشک ها را در حین استقرار شلیک می کردم. این دقیقاً همان کاری است که مک‌لانهان انجام داد - و ما دقیقاً در مکان مناسبی برای سنجاق کردن او بودیم! محفظه های بمب آن باز خواهد بود و امضای رادار آن بسیار زیاد خواهد بود! به زاپاتا بگو وقتی آماده شد بجنگد!"
    
  هر باتری دارای سه تریلر موشک بود که چندین مایل از هم جدا شده بودند، اما با اتصال داده مایکروویو به یکدیگر متصل بودند، که هر کدام چهار موشک رهگیر پرتاب عمودی 48N6 را حمل می کرد که قبلاً به موقعیت پرتاب بلند شده بودند. هنگامی که دستور حمله داده شد و حالت مناسب حمله ایجاد شد - پرتاب از برد بهینه - نبرد تقریباً خودکار بود. هنگامی که هدف در محدوده برد قرار گرفت، یک منجنیق نیتروژنی موشک را از لوله پرتاب تا ارتفاع حدود 30 فوتی به بیرون پرتاب کرد و موتور موشک مشتعل شد و سرعت موشک را در کمتر از 12 ثانیه به بیش از یک مایل در ثانیه رساند. سه ثانیه بعد، موشک دوم به طور خودکار شلیک شد و شکست را تضمین کرد. موشک‌های اس-300 تنها به ارتفاع بیست هزار پا رسیدند و به سمت نقطه رهگیری پیش‌بینی‌شده حرکت کردند.
    
  "وضعیت؟" از فرمانده هنگ پرسید.
    
  سوکولوف گزارش داد: "باتری ها به اهدافی برخورد می کنند، چهار موشک در هوا هستند. اهداف فقط حداقل مانورهای فراری را انجام می دهند و تداخل کمی ایجاد می کنند. تثبیت مطمئن."
    
  کوندرین گفت: "عمل نهایی اعتماد بیش از حد. در هر صورت، آنها جایی برای مانور ندارند. حیف که اینها هواپیماهای بدون سرنشین هستند، کاپیتان؟
    
  "بله قربان. من نگران این امواج T یا هر چیز دیگری هستم که به جنگنده ما برخورد می کند."
    
  "در یک لحظه خواهیم دید، نه؟"
    
  موشک‌ها کاملاً ردیابی می‌کنند...هدف‌ها مانورهای تهاجمی‌تری انجام می‌دهند... کانال در حال دور شدن از تداخل است، هنوز در...سه...دو...یک...حالا ثابت شده است.
    
  گزارش دیگری از افسر تاکتیکی وجود نداشت که باعث سردرگمی فرمانده هنگ شد. "TAO، گزارش دهید!"
    
  آقا... آقا هر دو موشک از تماس با زمین خبر می دهند! سوکولوف با صدایی آهسته و خجالت زده گفت. "انفجار منفی کلاهک. یک خانم کامل!"
    
  "باتری ها را خالی کنید و دوباره شروع کنید!" - کوندرین فریاد زد. "فاصله و تحمل هدف؟"
    
  سوکولوف گفت: "در حال پردازش دومین گلوله... موشک سوم پرتاب شد... موشک چهارم پرتاب شد." "فاصله تا هدف نه صفر است، بلبرینگ در دو و هشت صفر پایدار است."
    
  "در مورد باتری سوم چطور؟ وضعیت؟"
    
  "سومین باطری وارد جنگ شد..." و بعد صدایش با نفس شدید قطع شد.
    
  کوندرین از روی صندلی بلند شد و به صفحه نمایش خیره شد. باورنکردنی بود... "آیا آنها از دست دادند؟" - فریاد زد. "یک ضربه دیگر به زمین؟"
    
  باتری سوم دوباره درگیر می شود... موشک سوم پرتاب شد... موشک چهار...
    
  فاصله و تحمل تا هدف سومین باتری را به من بگویید؟
    
  "فاصله هشت-صفر، ثابت دو-پنج-صفر."
    
  کوندرین گفت: "این... این منطقی نیست. مختصات هر دو هدف با وجود اینکه مورد حمله قرار گرفته اند تغییر نکرده است؟ مشکلی وجود دارد..."
    
  آقا، موشک های باتری دوم و سوم اصابت دوم هم اصابت به زمین را نشان می دهد! سوکولوف گفت. "همه نبردها از دست رفته اند! باتری دوم دوباره روشن می شود. باتری سوم-"
    
  "پاسخ منفی است! همه باتری ها سر جای خود هستند!" کوندرین فریاد زد. "روشن شدن خودکار را ممنوع کنید!"
    
  "آیا آخرین مورد را تکرار کنم، قربان؟"
    
  من گفتم همه باتری ها شارژ هستند، روشن شدن خودکار را غیرفعال کنید! - کوندرین فریاد زد. "ما در مکون هستیم!"
    
  "آیا به من هشدار داده شده است؟ یعنی قربان گیر کرده؟"
    
  کوندرین گفت: "آنها طعمه ها را روی نمایشگرهای ما پخش می کنند و ما را مجبور می کنند به سمت ارواح شلیک کنیم.
    
  سوکولوف گفت: "اما ما اقدامات متقابل و الگوریتم های ضد پارگی کامل داریم، آقا." "سیستم های ما در شرایط کار عالی هستند."
    
  کوندرین گفت: "لعنتی، ما گیر نمی کنیم." "چیزی در سیستم ما وجود دارد. رایانه‌های ما فکر می‌کنند که در حال پردازش اهداف واقعی هستند."
    
  تلفن شبکه فرمان زنگ خورد. فقط فرمانده هنگ می توانست جواب بدهد. "مرکز".
    
  "این رایت است." این خود ژنرال آندری درزوف بود که از مسکو تماس می گرفت. ما اعلان حمله تلافی جویانه شما را کپی کردیم، اما اکنون می بینیم که شما همه وظایف را لغو کرده اید. چرا؟"
    
  کوندرین گفت: "آقا، من فکر می‌کنم که ما هدایت می‌شویم - ما به طعمه‌های تولید شده توسط حسگرهای خودمان پاسخ می‌دهیم. "من پاسخ های خودکار را تا زمانی که..." مسدود کرده ام.
    
  "آقا، دو باتری S-300 و Thor در حال دریافت دستورات خودکار برای درگیری هستند و آماده پرتاب می شوند." - سوکولوف فریاد زد.
    
  "من چنین دستوری ندادم!" - کوندرین فریاد زد. "این دستورات را لغو کنید! همه باتری ها سر جای خود هستند!"
    
  "مرکز، مطمئنی که اینها طعمه هستند؟" - درزوف پرسید.
    
  کوندرین گفت: "هر موشکی که تاکنون پرتاب شده است به زمین اصابت کرده است. هیچ یک از واحدهای ما تماس بصری، الکترواپتیکی یا نویز را گزارش نکردند، حتی اگر اهداف در ارتفاع بسیار پایین قرار دارند.
    
  دومین باتری S-300 به سمت اهداف پرسرعت جدید پرتاب می شود! سوکولوف گزارش داد. او دوید و افسر مخابرات را از راه بیرون کرد و هدفونش را به او کوبید. باتری های سیور و زاپات، این مرکز TAO است، باتری ها سر جای خود هستند، تکرار می کنم، باتری ها سر جای خود هستند! خواندن رایانه را نادیده بگیرید!" او با عجله کد تاریخ و زمان را برای احراز هویت وارد کرد - اما در حالی که این کار را انجام می داد، شاهد پرتاب موشک های S-300 و Tor-M1 بیشتر بود. "همه واحدها، این مرکز TAO است، راه اندازی را متوقف کنید! تکرار می کنم، پرتاب را متوقف کنید!"
    
  "اکنون راه اندازی این دستگاه های لعنتی را متوقف کنید، کاپیتان!" - کوندرین فریاد زد. اکنون اهداف بیشتری روی صفحه نمایش ظاهر می شوند - آنها دقیقاً همان مسیرها، سرعت، ارتفاع و آزیموت را به عنوان اولین مجموعه اهداف پرواز می کردند! به زودی اولین باتری، یک شرکت اس-300 در فرودگاه بین المللی رضا، شروع به شلیک موشک کرد. "رایت، اینجا مرکز است، ما اهداف جدید دشمن را شناسایی می کنیم که نزدیک می شوند، اما آنها دقیقاً با همان سرعت، ارتفاع و مسیر حرکت دشمنان اول پرواز می کنند! توصیه می کنیم تمام پاسخ ها را متوقف کنید و برای همه سنسورها به حالت آماده به کار بروید. من مطمئن هستم که فریب می‌خوریم."
    
  یک مکث طولانی وجود داشت که در طی آن شبکه فرمان به دلیل تغییر رویه‌های رمزگشایی رمزگذاری، ترک خورد و بیرون آمد. سپس: "مرکز، این Raietka است، Phanar را گسترش دهید. تکرار می کنم، ما فنار را مستقر می کنیم. برای تأیید اعتبار کار آماده شوید."
    
  "آیا نکته آخر را تکرار کنم، رایتکا؟" - از کوندرین پرسید. به خاطر خدا فرمانده هنگ با خودش گریه می کرد، من فقط به پسره توصیه کردم که همه چیز را تعطیل کنیم - حالا درزو می خواهد بزرگترین اسلحه و بزرگترین سنسوری را که داشتند آزاد کند! "تکرار، رایت؟"
    
  دستور پاسخ آمده است: "گفتم، Phanar را باز کنید و هنگام تکمیل مأموریت برای احراز هویت آماده شوید". به دنبال آن یک کد احراز هویت دنبال شد.
    
  "می فهمم، رایتکا، من دارم فانار را به موقعیت تیراندازی می برم و برای بررسی صحت ورود به نبرد آماده می شوم." کوندرین فکر کرد درزوف باید در حال ناامیدی باشد. Phanar، یک لیزر ضد سفینه فضایی، احتمالا آخرین فرصت آنها بود. یگان های توپخانه ضدهوایی که در سراسر مشهد پراکنده بودند هیچ شانسی در برابر بمب افکن های سریع و کم پرواز نداشتند. او گیرنده تلفن شبکه فرماندهی هنگ خود را برداشت: "سرویس امنیتی، اینجا مرکز است، فنار را به موقعیت تیراندازی ببرید و به خدمه اطلاع دهید تا برای برخورد با هواپیمای دشمن آماده شوند." او یک کد شناسایی برای جابجایی کامیون ها به فرمانده امنیتی داد.
    
  سوکولوف گفت: "آقا، ما موفق شدیم همه واحدها را وادار کنیم تا به دستور محدود کردن سلاح‌ها پاسخ دهند. ما فقط بیست درصد مهمات اولیه خود را داریم."
    
  "بیست درصد!" لعنتی، هشتاد درصد موشک هایشان را برای ارواح هدر دادند! "بهتر است آنها دوباره شارژ شوند، لعنتی!"
    
  سوکولوف ادامه داد: "ما اکنون در فرآیند شارژ مجدد هستیم، قربان." واحدهای Tor-M1 ظرف 15 دقیقه و واحدهای S-300 ظرف یک ساعت آماده خواهند شد.
    
  "دریافت با آن. یک حمله واقعی در هر لحظه ممکن است رخ دهد. و مطمئن شوید که آنها به هیچ هدف دیگری پاسخ نمی‌دهند مگر اینکه تأیید نوری-الکترونیکی داشته باشند!" کوندرین با عجله به سمت خروجی، از راهرو، از طریق خروجی اضطراری و بالای پشت بام ساختمان اداری رفت. از آنجا با دوربین های دید در شب می توانست پیشرفت یگان های امنیتی را رصد کند.
    
  چهار کامیون فنار تازه از مخفیگاه خود بیرون می آمدند. آنها در تونلی پنهان شده بودند که زیر باند فرودگاه می چرخید و به وسایل نقلیه اجازه می داد از یک سمت فرودگاه به سمت دیگر حرکت کنند بدون اینکه نیازی به دور زدن باند باشد. آنها به سمت یک منطقه آموزشی آتش نشانی در ضلع شمالی باند فرودگاه حرکت می کردند، که دارای چندین مخزن سوخت قدیمی بود که شبیه هواپیمای مسافربری بود که می توانست با سوخت مصرف شده جت پر شود و برای شبیه سازی سقوط هواپیما به آتش کشیده شود. خودروی فرماندهی در حال استقرار یک آنتن راداری اسکن شده الکترونیکی و دکل دیتا لینک بود که به رادار اجازه می داد به شبکه کنترل آتش S-300 متصل شود.
    
  رادیوی قابل حمل محافظت شده کوندرین زنده شد: درزوف گفت: "مرکز، این رایتکا است". "وضعیت".
    
  کوندرین پاسخ داد: "استقرار فانار در حال انجام است، قربان.
    
  سوکولوف از رادیو پخش می شود، "مرکز" "DAO" است.
    
  کوندرین گفت: "آماده شو، تائو. "من با رایتکا صحبت می کنم."
    
  "آیا همانطور که نشان داده شده در سایت جنوب شرقی مستقر می شوند؟" - درزوف پرسید.
    
  سایت جنوب شرقی؟ در ضلع جنوب شرقی منطقه هشدار جنگنده وجود داشت، اما همچنان توسط بالگردهای تهاجمی تاکتیکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و به عنوان پارکینگ حفاظت شده برای ترابری روسی استفاده می شد. هرگز به آنها دستور داده نشد که از آن برای استفاده از لیزر علیه فضاپیما استفاده کنند. "پاسخ خیر است قربان، ما طبق دستور از سایت شمالی برای آموزش آتش نشانی استفاده می کنیم."
    
  درزوف گفت: "پذیرفته شد." "ادامه هید."
    
  لحظه‌ای بعد، TAO از دریچه‌ای که روی پشت بام بود، منفجر شد. "بس کن قربان!" - او فریاد زد.
    
  "چه اتفاقی می افتد، سوکولوف؟ اینجا چیکار میکنی؟"
    
  "تأیید هویت از رایتکا - نامعتبر بود!" سوکولوف گفت. "دستور استقرار فنار نامعتبر بود!"
    
  "چی؟" سرمای کسل کننده ای در سر کوندرین جاری شد. او فرض کرد که از آنجایی که شخص در رادیو از نام رمز صحیح استفاده می‌کند و روی فرکانس رمزگذاری شده صحیح قرار دارد، او همان کسی است که می‌گوید و دستور معتبری داده است - او منتظر نشد تا ببیند آیا کد احراز هویت تأیید شده است یا خیر. ..
    
  و متوجه شد که محل دقیق فنار را به هر کسی که آن طرف کانال است گفته است!"
    
  او دیوانه وار رادیو را روی لبانش برد: "امنیت، اینجا مرکز است، اعزام را لغو کن، این کامیون ها را به پناهگاه برگردان!" - او فریاد زد. "تکرار می‌کنم، آنها را به آنجا ببرید!"
    
  اما در همان لحظه یک فلش نور، و یک میلی ثانیه بعد یک انفجار فوق‌العاده کر و به دنبال آن چندین انفجار دیگر متوالی به وقوع پیوست. شوک اول، کوندرین و سوکولوف را از پا درآورد و با برخورد امواج کوبنده گرمای مرطوب، ناامیدانه دور شدند. در حالی که انفجارها یکی پس از دیگری ادامه می یافت، آنها نمی توانستند کاری بکنند جز اینکه به شکل توپ های محافظ حلقه شوند و گوش های خود را بپوشانند.
    
  به نظر می رسید که یک ساعت طول بکشد، اما در واقع در کمتر از بیست ثانیه تمام شد. کوندرین و سوکولوف، در حالی که گوش هایشان از سر و صدای کر کننده زنگ می زد، به سمت نمای ویران شده ساختمان اداری خزیدند و به باند فرودگاه ها نگاه کردند. کل منطقه شمال باند فرودگاه در شعله های آتش سوخت که مرکز آن منطقه آموزشی آتش نشانی بود. آتش روی خود پانل - ظاهراً از مواد شیمیایی سوزاننده استفاده شده توسط لیزر - آنقدر داغ و شدید به نظر می رسید که رادیواکتیو بود. منطقه پارکینگ هواپیماهای آلرت در جنوب شرقی نیز مورد اصابت قرار گرفت و هر هلیکوپتر و خودرو در آتش سوخت.
    
  سپس آنها را شنیدند، و در درخشش روشن آتش آنها نیز به زودی آنها را دیدند، به وضوح مانند روز: یک جفت بمب افکن آمریکایی B-1 که مستقیماً در باند پرواز می کردند. آنها ظاهراً می دانستند که به همه یگان های پدافند هوایی دستور داده شده است که سیستم های خود را خاموش کنند و شلیک نکنند. اولی در حالی که از کنار ساختمان اداری عبور می کرد بال های خود را تکان داد و دومی در واقع بال های خود را به کار برد و کمتر از دویست فوت بالاتر از سطح زمین پرواز کرد. پس از پایان نمایش هوایی کوچک خود، پس سوز را روشن کردند، به آسمان شب پرواز کردند و به زودی از دید خارج شدند.
    
    
  لاس وگاس، نوادا
  در همان زمان
    
    
  استیسی آن باربو عاشق کازینو بود و زمان زیادی را در آنها در کنار رودخانه می سی سی پی در لوئیزیانا و در ساحل خلیج در می سی سی پی همسایه سپری کرد. اما این اولین بار در سال‌ها بود که او به یک کازینو بزرگ لاس وگاس رفته بود و تحت تأثیر قرار گرفت. حالا این خیلی بیشتر از سالن‌های قمار بود - این مکان‌های هیجان‌انگیزی بودند، بمباران حسی نه تنها از نورها، رنگ‌ها و صداها، بلکه از مناظر، محوطه‌سازی، معماری و هنری که واقعاً خیره‌کننده بود. آخرین باری که او اینجا بود، تزئینات شیک و تقریباً دیزنی به نظر می رسید. بیشتر نه. این قطعا یک لاس وگاس زیبا بود - پر زرق و برق، کمی زرق و برق دار، پر سر و صدا و عجیب، اما به هر حال شیک.
    
  باربو در حالی که از آسانسورهای هتل از راهروی وسیع و وسیع خارج می شدند و در امتداد رنگ قرمز مجلل قدم می زدند به دستیارش کولین مورنا گفت: "تو می دانی که من چه چیزهایی را در این مکان ها بیشتر دوست دارم، عزیزم، تو می توانی کاملاً ناشناس باشی، حتی آنچنان لباس بپوشی". فرش یک کازینو بسیار بزرگ با تم ایتالیایی در لاس وگاس استریپ. او یک لباس کوکتل نقره ای، گوشواره و گردن بند الماسی پوشیده بود و یک دزد راسو به همراه داشت، اما به غیر از نگاه های مکرر و قدردانانه، احساس می کرد که او فقط بخشی دیگر از منظره است. "پس "Playgirl" کجاست؟"
    
  مورنا گفت: "اتاق پوکر خصوصی در پشت. او چیزی را که شبیه سنجاق بزرگی بود که با یاقوت های سرخ پوشانده شده بود بیرون آورد و به لباس باربو چسباند. "این تمام چیزی است که برای ورود به آن نیاز دارید."
    
  "زشته. آیا باید این را بپوشم؟"
    
  "آره. مورنا گفت: این یک فرستنده شناسایی و ردیابی - RFID یا برچسب شناسایی فرکانس رادیویی است. "از زمانی که نیم ساعت پیش در حالی که شما لباس می پوشیدید او را بلند کردم، ما را تماشا می کردند. آنها تمام حرکات شما را دنبال می کنند. آنها اطلاعاتی را برای همه صندوقداران، فروشندگان، مدیران، امنیت، کارکنان هتل و حتی ماشین های بازی ارسال می کنند که شما چه کسی هستید، چه بازی می کنید یا انجام می دهید، و - مطمئن هستم که برای آنها مهم تر است - چقدر پول است. در حساب شما باقی مانده است. کارکنان امنیتی با استفاده از دوربین های خود شما را تحت نظر دارند و به طور خودکار توضیحات شما را با پایگاه داده خود مقایسه می کنند تا زمانی که در ملک هستید، شما را زیر نظر داشته باشند. فکر می‌کنم اگر بیش از یک یا دو پیچ اشتباه در اطراف این مکان می‌پیچید، چند نفر از هتل‌داران را به دنبال شما می‌فرستند تا شما را در مسیر درست راهنمایی کنند."
    
  باربو گفت: "من از صدای آن خوشم می‌آید، بچه‌های مهمان‌نواز." اگرچه من واقعاً از این ایده که مثل خرس قهوه‌ای در جنگل برچسب زده شوم خوشم نمی‌آید.
    
  "بسیار خوب، این را همراه خود داشته باشید زیرا کلید اتاق شما است، دسترسی به خط اعتباری شما، کارت شارژ و بلیط ورودی شما برای همه نمایش ها و سالن های VIP - باز هم، شما نیازی به دانستن چیزی ندارید زیرا این افراد شما را همراهی می کنند. هر کجا که می خواهید بروید هر جا ."
    
  "اما آنها نمی دانند من کی هستم، نه؟"
    
  مورنا گفت: "فکر می‌کنم آنها دقیقاً می‌دانند شما چه کسی هستید، سناتور، اما اینجا وگاس است - شما همانی هستید که می‌خواهید باشید. امشب تو رابین گیلیام از مونتگمری، در مخابرات و تولید نفت، متاهل اما اینجا تنها هستی."
    
  "اوه، آیا من باید اهل آلاباما باشم؟" - با خونسردی پرسید. مورنا چشمانش را گرد کرد. "مهم نیست. پس چگونه وارد این اتاق پوکر خصوصی شدم اگر آن چیزی که می‌گویم نیستم؟"
    
  مورنا گفت: "خط اعتباری پنجاه هزار دلاری بهترین راه برای شروع است.
    
  "آیا از کدهای پرداخت کاخ سفید برای این سفر برای دریافت خط اعتباری در کازینو استفاده کردید؟ دختر باهوش."
    
  مورنا گفت: "این فقط برای این است که ما را از در بیرون ببریم، سناتور - در واقع از هیچ یک از اینها استفاده نکنید وگرنه گروهبان در اسلحه شما را به صلیب می کشد."
    
  باربو گفت: "اوه، به جهنم او - او یک کدنویس قدیمی است."
    
  مورنا چشم‌هایش را گرد کرد، بی‌صدا امیدوار بود شوخی کند. مشاغل در واشنگتن خیلی کمتر به پایان می رسید. "همه چیز آماده است. مدیریت به همان اندازه که با احتیاط است. آنها به خوبی از شما مراقبت خواهند کرد. اگر به من نیاز داشته باشید، من در اتاق مجاور شما خواهم بود، و یک کارمند کازینویی خریداری شده و پولی دارم که همیشه به من می گوید دقیقا کجا هستید.
    
  باربو با صدای قاتل خود گفت: "متشکرم، اما فکر نمی کنم امروز به یک بالمن نیاز داشته باشم، عزیزم." "کاپیتان هانتر "بومر" نوبل به آسانی فرو می‌رود که گربه‌ماهی را در بشکه صید کنید."
    
  "در نظر دارید چه کار کنید، سناتور؟"
    
  او با اطمینان گفت: "من قصد دارم به کاپیتان نوبل بهترین راه برای پیشرفت در نیروی هوایی ایالات متحده را نشان دهم، که بسیار ساده است: با یک سناتور ایالات متحده مخالفت نکنید." قفسه سینه اش را بیرون آورد و سوراخ را به کناری برد. "من به او چند مزیت را نشان خواهم داد که به جای مخالفت با من، راضی کردن من است. مطمئنی او اینجاست؟
    
  مورنا گفت: "او دیشب ثبت نام کرد و تمام روز پوکر بازی می کرد." "او هم خوب کار می کند - او کمی جلوتر رفته است."
    
  باربو گفت: "اوه، مطمئن می شوم که او بلند می شود، همه چیز اوکی است." "به من اعتماد کن".
    
  مورنا ادامه داد: "من می‌دانم آپارتمان او کجاست - دقیقاً پایین راهروی ماست - و اگر شما را به آنجا ببرد، دوست پسرم به من خواهد گفت."
    
  "خانم های دیگری با او بودند؟"
    
  فقط چند نفری که برای مدت کوتاهی کنار میز ایستادند - او هیچ یک از آنها را به اتاقش دعوت نکرد.
    
  "ما به این نگاه خواهیم کرد، اینطور نیست؟" باربو گفت. "منتظر من نباش عزیزم."
    
  درست همانطور که کالین گفت، کارکنان کازینو می دانستند که او بدون هیچ حرفی می آید. هنگامی که باربو از طبقه اصلی کازینو خارج شد و به سمت ورودی طلای پرآذین اتاق پوکر خصوصی حرکت کرد، مردی با لباس تاکسیدو با یک گوشی ارتباطی در یک گوش، لبخند زد، سر تکان داد و گفت: "خوش آمدید خانم گیلیام". .
    
  وقتی به درها نزدیک شد، مردی قد بلند و خوش تیپ با لباس مجلسی و زنی با لباس مجلسی و دامن که سینی نوشیدنی را حمل می کرد، از او استقبال کردند. مرد گفت: "خوش آمدید، خانم گیلیام." "اسم من مارتین است و این جسی است که تا آخر شب اسکورت شما خواهد بود."
    
  باربو با بهترین لهجه جنوبی خود گفت: "خب، متشکرم، مارتین." "من کاملاً مجذوب این سطح فوق العاده توجه هستم."
    
  مارتین گفت: "هدف ما این است که از هر طریق ممکن به شما کمک کنیم تا بهترین شب را به عنوان مهمان هتل داشته باشید." "شعار ما "هر چیزی که شما بخواهید" است و من اینجا خواهم بود تا مطمئن شوم امشب تمام آرزوهای شما محقق می شود." پیشخدمت لیوانی به او داد. "حدس می زنم آسایش و آهک جنوبی؟"
    
  دقیقاً درست است، مارتین. مرسی جسی."
    
  "وظیفه من این است که شما را راحت کنم، هر شامی را که دوست دارید رزرو کنم، هر میز بازی را که ترجیح می دهید برایتان بنشینم، و زمانی که در اتاق خصوصی هستید شما را به یکدیگر معرفی کنم. اگر چیزی هست که دوست دارید - هر چیزی - لطفاً در گفتن به جسی یا من تردید نکنید.
    
  باربو گفت: "متشکرم، مارتین، اما فکر می‌کنم که می‌خواهم... می‌دانی، کمی در اطراف پرسه بزنم تا به آن سر بزنم. همه چیز اوکی است، اینطور نیست؟"
    
  "قطعا. هر زمان که به چیزی نیاز داشتید، فقط با ما تماس بگیرید. لازم نیست شما به دنبال ما باشید - ما مراقب شما هستیم.
    
  باربو فکر کرد که این احساس بسیار امنی بود، زیرا می دانست که هر ثانیه او را زیر نظر دارند. نوشابه اش را گرفت و شروع به قدم زدن در اتاق کرد. شیک و آراسته بود بدون اینکه بیش از حد زیاد باشد. فقط کمی دود سیگار وجود داشت، نه خیلی بد، تقریباً دلپذیر و اطمینان بخش. در اتاق پشتی، مانیتورهای تخت عریض بزرگ، چندین بازی ورزشی را با زنانی نمایش می‌دادند که مطمئناً شبیه همسرانی نبودند که روی شانه‌های تماشاگران زن و مرد آویزان شده بودند.
    
  استیسی در حالی که جرعه ای از نوشیدنی خود را می نوشید، فکر کرد که در این مکان چه اتفاقی می افتد، قطعا در این مکان خواهد ماند.
    
  پس از یک شکار کوتاه، سرانجام او را پشت میز کارت پیدا کرد: هانتر نوبل، با تی شرت و شلوار جین، با یک زنجیر طلایی ضخیم به دور گردنش، یک دستبند فلزی سبک قدیمی در یک مچ دست، و یک بند نایلونی مشکی روی مچ دست دیگر با دریچه محافظ ساعت بسته. پشته قابل توجهی از تراشه در مقابل او بود، و تنها دو بازیکن و فروشنده روی میز با او بودند - و بازیکنان دیگر قطعا نگران به نظر می رسیدند، پشته های تراشه های آنها بسیار پایین تر از او بود، گویی ناامید شده بودند. که آنها توسط این پانک جوان کتک خورده اند. یکی از بازیکنان دیگر سیگاری در زیرسیگاری کنار خود داشت. نوبل هم کنارش زیرسیگاری داشت اما تمیز و خالی بود.
    
  حالا که او را در "زیستگاه بومی" خود دیده بود، از آنچه می دید خوشش آمد. او تلاقی کاملی بین لاغر و عضلانی بود - بدنی کاملاً طبیعی بدون نیاز به بلند کردن وزنه های سنگین، بر خلاف عضله چاق مک لاناهان. موهای او کوتاه و به طور طبیعی حالت داده شده بود، بدون نیاز به موس، که باید غیرمردانه ترین چیزی بود که استیسی در زندگی خود دیده بود. حرکات او آهسته و آسان بود، اگرچه وقتی کارت ها و تراشه ها روی میز جلوی او پرواز می کردند، متوجه نگاه سریع او شد. او قطعا چیز زیادی را از دست نداده است ...
    
  ... و در آن لحظه نگاهش روی او نشست ... و او نیز چیزی را از دست نداد. او با آن لبخند شیطنت آمیز پسرانه لبخند زد، و برقی در چشمان سریع او بود، و او بلافاصله احساس کرد که دوباره از نظر بصری لباس در می آورد - سپس، به همان سرعت، توجه او به بازی برگشت.
    
  بلافاصله پس از آن، باربو مارتین را دید که در حال شمردن برنده های نوبل کروپیر را تماشا می کرد. او را دید که از مارتین سوالی می پرسد، مجری پاسخ داد و به زودی با یک نوشیدنی و سیگاری در دست، آرام به میز او نزدیک شد. او خیلی رسمی اما با همان لبخند شیطنت آمیز گفت: "ببخشید، خانم گیلیام، اما من این خود را پذیرفتم که از مارتین بپرسم که شما کی هستید و فکر کردم باید خودم را معرفی کنم. نام من هانتر نوبل است. امیدوارم مزاحم شما نشده باشم."
    
  باربو جرعه ای از نوشیدنی او را خورد، اما از لبه لیوان به او نگاه کرد و او را مجبور کرد تا او را معاینه کند. او فقط با صبر و حوصله در حالی که لبخند پسرانه‌اش روی صورتش بود، در مقابل او ایستاده بود، بی‌احتیاط و در عین حال سرکشی ایستاده بود، انگار شک نداشت که او را به نشستن دعوت می‌کند. خوب، لعنتی، او فکر کرد، این مرد با پرواز هواپیماهای فضایی مافوق صوت زندگی خود را می گذراند - یک زن ساده او را نمی ترساند. "البته که نه، آقای نوبل. می‌توانی بشینی؟" باربو به همان اندازه رسمی پاسخ داد و از غریبه بودن لذت می برد.
    
  "متشکرم، من خیلی دوست دارم." روی صندلی کنارش نشست و نوشابه اش را گذاشت و بعد به طرفش خم شد. "سناتور باربو؟ تو هستی؟"
    
  او در پاسخ گفت: "کاپیتان هانتر "بومر" نوبل. "از آشنایی با شما در اینجا خوشحالم، قربان."
    
  هیچ چیز خاصی نیست، سناتور. اینجا مرا ردیابی کردی؟"
    
  باربو گفت: "منظور شما را متوجه نمی شوم، کاپیتان." اتفاقاً دستیار مدیر هتل اینجا یکی از دوستان من است و وقتی به شهر رسیدم مرا به این اتاق فوق العاده VIP دعوت کرد." دوباره به او بالا و پایین نگاه کرد. "تگ RFID شما کجاست، کاپیتان؟"
    
  "من این چیزها را نمی پوشم - دوست دارم پول نقد انعام بدهم و می توانم خودم بدون "برادر بزرگ" در اتاقم را باز کنم."
    
  "من فکر می کنم که تحت نظر بودن مداوم خنده دار است. این به من احساس امنیت کامل می‌دهد."
    
  او با ناراحتی گفت: "از این کار خسته خواهید شد." "شما اینجا هستید تا Dreamland را ببندید، نه، سناتور؟"
    
  او پاسخ داد: "من اینجا هستم تا با SEAL هایی که سعی در حمله به این مکان داشتند صحبت کنم، با ژنرال لوگر در مورد اقدامات او صحبت کنم و به رئیس جمهور گزارش دهم."
    
  "پس چرا شما اینجا هستید؟ از من جاسوسی می کنی؟"
    
  باربو گفت: "خب، کاپیتان نوبل، تو شبیه مردی هستی که چیزی برای پنهان کردن دارد." اما من صراحتاً از یافتن یک کاپیتان نیروی هوایی جوان که کمتر از هفتاد هزار دلار در سال قبل از کسر مالیات در اینجا در یک اتاق بازی VIP که در آن قیمت پذیرش معمولاً یک خط اعتباری کازینویی پنجاه هزار دلاری است، کمتر از هفتاد هزار دلار در سال پیدا می‌کند متعجب هستم. پشته بزرگ تراشه در مقابل او."
    
  سناتور، "بازی پوکر برای پول برخلاف مقررات نیروی هوایی نیست. هیچکدام از آنها بخش قابل توجهی از دستمزد لیسانس من را صرف ورق بازی نمی کنند. آیا در حال تحقیق در مورد افرادی هستید که این قدر خرج ماشین یا دوربین می کنند؟"
    
  باربیو گفت: "من کسی را نمی شناسم که به دلیل خرید تجهیزات دوربین توسط بنگاهداران یا کوسه های قرضی مورد باج گیری قرار گرفته باشد." "قمارباز مشتاق بودن قطعاً به نظر می رسد... چگونه باید بگویم، ناشایست؟ برای کسی که در چنین شغل سختی مانند شماست، اینقدر طرفدار قمار باشد - یا شاید حتی یک معتاد به قمار؟ این ممکن است برای برخی بسیار مشکوک به نظر برسد.
    
  بومر در حالت دفاعی گفت: "من به قمار معتاد نیستم. چشمان سناتور برق زد - او می دانست که به اعصابش ضربه زده است. اما چرا این مسخره، سناتور؟ چرا این کمپین برای از بین بردن برنامه؟ شما در مقابل نریان سیاه و ایستگاه فضایی قرار دارید، عالی است. چرا مخالفان سیاسی را اینقدر شخصی می‌گیرید؟"
    
  باربو در حالی که نوشیدنی خود را می خورد گفت: "من مخالف پروژه XR-A9 نیستم، کاپیتان." "من فکر می کنم این یک فناوری فوق العاده است. اما ایستگاه فضایی مخالفان بسیار قوی زیادی دارد."
    
  "مثل گاردنر."
    
  باربو تکرار کرد: مخالفان زیادی وجود دارد. اما برخی از فناوری‌هایی که استفاده می‌کنید برای من بسیار جالب هستند، از جمله نریان سیاه.
    
  ناگفته نماند که با مردم در کاخ سفید و ده ها پیمانکار دفاعی چند امتیاز به دست آورد.
    
  باربو گفت: "سعی نکن با من سیاست بازی کنی، کاپیتان - خانواده من بازی را اختراع کردند و من از بهترین ها یاد گرفتم."
    
  "می بینمش. شما بیش از این مایلید که شغل نظامی را برای منافع سیاسی خود از بین ببرید."
    
  منظورت ژنرال مک‌لاناهان است؟ نمونه‌ای عالی از یک مرد باهوش و رانده که در آب‌های سیاسی که فراتر از درک او بود، سرازیر می‌شد. او سرانجام شروع به احساس آرامش کرد، غوطه ور در فضایی که در آن بسیار راحت بود...اما نه فقط راحت: جوی که در آن کنترل داشت. مک‌لانهان خودش را نابود کرد و از آنجایی که هانتر نوبل به او اهمیت می‌داد، بعد از آن سقوط می‌کرد.
    
  کاپیتان هانتر نوبل بامزه بود، و آشکارا باهوش و با استعداد بود، اما این یک تجارت بود، و او فقط یکی دیگر از قربانیان او می شد... بعد از اینکه او کمی با او سرگرم شد!
    
  باربو با بی حوصلگی ادامه داد: "او خوب خواهد بود - تا زمانی که عقب نشینی کند و به من اجازه دهد به کاخ سفید بگویم چه چیزی برای نیروی هوایی بهترین است." "مک لانهان یک قهرمان جنگ است، به خاطر خدا، همه این را می دانند. تعداد بسیار کمی از مردم می دانند که در سرزمین رویایی و ترکیه چه اتفاقی افتاده است. انگشتانش را تکان داد و مچ دستش را تکان داد. "اینجوری میشه زیر فرش جارو کرد. با کمک من و همکاری حداکثری او از دادگاه عمومی نظامی و از دست دادن حقوق بازنشستگی خود خلاص خواهد شد. اما پس از آن او می تواند به زندگی خود ادامه دهد."
    
  در غیر این صورت اجازه می دهید در زندان بپوسد.
    
  استیسی آن باربو به جلو خم شد و به سینه‌هایش زیر یقه نقره‌ای رنگش نگاه کرد. او گفت: "من اینجا نیستم که کسی را ناراضی کنم، کاپیتان، مهمتر از همه شما." "حقیقت این است که من از شما کمک می خواهم."
    
  "کمک من؟"
    
  او گفت: "در کنار مک‌لاناهان، شما تأثیرگذارترین فرد مرتبط با پروژه فضایی هستید. اگر کاری که در سرزمین رویاها و ترکیه انجام داد فاش شود، ژنرال تمام شده است. فکر نمی کنم با من همکاری کند. تو را ترک می کند."
    
  "این چیست، تهدید؟ آیا می‌خواهی من را هم نابود کنی؟"
    
  او با صدای آهسته ای گفت: "من نمی خواهم به شما حمله کنم، کاپیتان." مستقیم در چشمان او نگاه کرد. "راستش را بخواهید، شما کاملاً من را مجذوب خود کردید." او شگفتی را در چهره او دید و متوجه شد که او را در کنار توپ ها نگه داشته است. "از اولین باری که تو را در دفتر بیضی دیدم جذب تو شده ام و وقتی تو را اینجا دیدم طوری به من نگاه می کنی که انگار..."
    
  او با حالت تدافعی، نه چندان قانع کننده، گفت: "من به تو نگاه نمی کردم."
    
  "اوه بله تو بودی، هانتر. من آن را احساس کردم. تو هم این کار را کردی." آب دهانش را قورت داد اما چیزی نگفت. "چیزی که می‌خواهم بگویم، هانتر، این است که اگر به من اجازه بدهی، می‌توانم حرفه‌ات را به مسیری کاملاً جدید ببرم. تنها کاری که باید انجام دهید این است که اجازه دهید به شما نشان دهم چه کاری می توانم برای شما انجام دهم."
    
  حرفه من فوق العاده است.
    
  "در نیروی هوایی؟ برای تخم مرغ ها و نئاندرتال ها خوب است، اما برای شما نه. شما باهوش هستید، اما باهوش و در کنترل هستید. اینها ویژگی های خاصی هستند. در ارتش، آنها غرق در لایه‌هایی از مزخرفات قدیمی و بوروکراسی بی‌پایان و بی‌چهره خواهند شد - نه اینکه به احتمال مرگ در جنگ یا خلبانی هواپیمای ساخته شده در فضا با کمترین هزینه اشاره کنیم.
    
  باربو با صدایی آهسته ادامه داد و تا آنجا که می‌توانست صمیمیت به خرج داد: "پیشنهاد می‌کنم از این وجود جهنمی به نام مزرعه‌داری بیرون بیایی، شکارچی". به نظر شما چگونه مردان و زنان دیگر از حد متوسط پنتاگون بالاتر می روند و آینده خود را بهبود می بخشند؟
    
  ژنرال این کار را با فداکاری به ماموریت و هم تیمی هایش انجام داد.
    
  باربو قاطعانه گفت: "مک لانهان این کار را به عنوان پسر شلاق کوین مارتیندیل انجام داد. "اگر او در هر یک از مأموریت‌هایی که او را به آن فرستاده می‌مرد، مارتیندیل به سادگی ربات بی‌ذهن دیگری را برای فعال کردن پیدا می‌کرد. این همان چیزی است که میخواهی؟ آیا فقط می‌خواهی بره قربانی مک‌لاناهان باشی؟" بار دیگر، بومر پاسخی نداد - می‌توانست چرخ‌های شک را که در سرش می‌چرخند ببیند. "پس چه کسی به دنبال تو است، هانتر؟ مک لاناهان نمی تواند این کار را انجام دهد. حتی اگر او به زندان نرود، سابقه او شامل محکومیت فدرال و اخراج کمتر از شرافت خواهد بود. اگر کورکورانه از ایده آلیست هایی مانند مک لاناهان پیروی کنید، شما نیز در آنجا پژمرده خواهید شد.
    
  او آن را نگفت، اما او می دانست که او از خودش چه می پرسد: چگونه از این وضعیت خلاص شوم؟ او در دستان او بتونه بود، آماده برای مرحله بعدی. او گفت: "با من بیا، هانتر." من به شما نشان خواهم داد که چگونه از باتلاقی که مک لاناهان شما را به آن کشانده است بالا بروید. من دنیای واقعی را به شما نشان خواهم داد، دنیایی فراتر از هواپیماهای فضایی و ماموریت های مرموز. با کمک من می توانید بر دنیای واقعی مسلط شوید. فقط بگذار راه را به تو نشان دهم."
    
  "پس من باید چه کار کنم؟"
    
  عمیق به چشمان او نگاه کرد، نفس عمیقی کشید و سپس دستش را به آرامی روی ران چپش گذاشت. او گفت: "فقط به من اعتماد کن." "خودت را در دستان من بگذار. آنچه را که به شما می گویم انجام دهید و من شما را به جاهایی می برم، قدرتمندترین افراد را به شما معرفی می کنم که واقعاً می خواهند حرف های شما را بشنوند، و شما را در راهروهای واقعی قدرت راهنمایی می کنم. این همان چیزی است که شما می خواهید، اینطور نیست؟ او احساس کرد که آن ران های سخت سنگی زیر لمسش جهش می کنند و نمی توانست صبر کند تا آن پاهای بلند او را سوار کنند. او عملاً مثل یک دونده ماراتن در پایان یک مسابقه نفس نفس می زد. "برو".
    
  او ایستاد و او لبخند زد و دست او را گرفت و او به او کمک کرد تا بایستد. فکر کرد او مال من است... مال من.
    
  وقتی از جایش بلند شد کمی سرگیجه داشت - یک لیوان ویسکی بعد از اینکه نصف روز برای آماده شدن برای این سفر ناشتا بود، کارش را تمام کرد. بعد از اینکه با هانتر نوبل برخورد کرد، قول داد که خودش و کالین را با یک شام دیرهنگام در اتاقش پذیرایی کند و برای موفقیت او نان تست کند. اول گاردنر، بعد مک لاناهان و حالا این فضانورد نظامی عضلانی با بدنی قوی.
    
  "آیا می توانم در هر کاری به شما کمک کنم، خانم گیلیام؟" - جسی، پیشخدمت، از او پرسید که انگار از هیچ جا ظاهر شده بود. دستش را دراز کرد انگار می خواهد به او کمک کند بایستد.
    
  باربو گفت: "نه ممنون، جسی، من خوبم." او نگاه کرد که مارتین بالا می رود و به نظر می رسد که او می خواهد نوبل را که با احتیاط دنبالش می کرد مهار کند، اما او دستش را بالا برد. او گفت: "من و آقای نوبل با هم به پیاده روی می رویم." "متشکرم، مارتین."
    
  مارتین گفت: "اگر به چیزی نیاز دارید، خانم گیلیام، فقط تلفن را بردارید یا علامت بدهید و ما همانجا خواهیم بود."
    
  "بسیار از شما متشکرم. باربو با خوشحالی گفت: به من خوش می گذرد. پنجاه دلار به او انعام داد، سپس به سمت در رفت. شکارچی در را برای او باز کرد. مارتین در را از او گرفت و او متوجه شد که او به نوبل نگاه هشدار دهنده ای می کند... و او هم به او انعام نداد. خوب، او فکر کرد، شاید شهرت Playgirl در اینجا کمی خدشه دار شده باشد.
    
  آنها بدون صحبت با هم راه رفتند تا اینکه به آسانسور رسیدند و سپس او از کمر نازک او گرفت و او را نزدیکتر کرد و عمیقاً بوسید. او را محکم در آغوش گرفت و گفت: "از اولین باری که تو را دیدم می‌خواستم این کار را انجام دهم. او چیزی را زمزمه کرد، اما موسیقی در آسانسور کمی بلند به نظر می رسید و او نمی توانست صدای او را بشنود.
    
  آنها در طبقه خود توسط متصدی طبقه ملاقات شدند. او با خوشحالی گفت: "خوش آمدید، آقای نوبل، خانم گیلیام." "آیا کاری هست که بتوانم امشب برایت انجام دهم؟ هر چیزی؟"
    
  باربو شنید که گفت: "نه، من خودم از همه چیز مراقبت کردم." "اما اگر دوست داری کمی دیرتر به ما بپیوندی، عزیزم، فوق العاده خواهد بود، کاملاً فوق العاده." و بعد صدای خنده خودش را شنید. آیا او فقط قهقهه زد؟ این آسایش جنوبی بیش از آنچه فکر می کرد بر او تأثیر گذاشت. او به خود یادآوری کرد: هرگز با شکم خالی جشن نگیرید.
    
  در حالی که از کنار اتاق کالین رد می شد، وانمود کرد که کمی لنگ می زند و در خانه اش را زد تا به او هشدار دهد که دارد برمی گردد، و سپس آنها دم در اتاق بودند. او گفت: "تو راحت باش و اجازه بده من فعلا رانندگی کنم، پسر بزرگ." "من به شما نشان خواهم داد که چگونه دوست داریم در ساحل رودخانه خوش بگذرانیم."
    
    
  اقامتگاه خصوصی رئیس جمهور، بولتینو، روسیه
  چند ساعت بعد
    
    
  "چرا به تماس های من جواب ندادی گاردنر؟" رئیس جمهور لئونید زویتین رعد و برق زد. "من ساعت ها در حال تلاش هستم."
    
  رئیس جمهور جوزف گاردنر گفت: "من مشکلاتم را دارم، لئونیداس." "مثل اینکه شما متوجه نشده بودید، من باید با کمی شورش در اینجا مقابله کنم."
    
  "گاردنر، مک‌لاناهان مشهد، ایران را بمباران کردند!" زویتین گریه کرد. او چندین ترابری روسی را نابود کرد و صدها مرد و زن را کشت! گفتی او را به زور تحت کنترل خواهند گرفت! چرا هنوز با او برخورد نکردی؟"
    
  گاردنر گفت: "من از حمله مطلع شدم. "همچنین در مورد هدف - یک لیزر ضد فضایی که ظاهراً برای سرنگون کردن یکی از هواپیماهای فضایی ما استفاده شده بود - اطلاعاتی دریافت کردم. شما اتفاقاً چیزی در این مورد نمی دانید، لئونید؟ این همه پرسنل و خودروهای روسی در مشهد چه می‌کردند؟"
    
  "موضوع را عوض نکن!" - زویتین فریاد زد. دوما به زودی تشکیل جلسه می دهد و آنها تغییر دائمی در وضعیت نظامی از جمله فراخوانی نیروهای ذخیره آماده، بسیج نیروهای زمینی و نیروی هوایی استراتژیک و پراکندگی موشک های بالستیک متحرک و نیروهای زیردریایی را توصیه خواهند کرد. گاردنر، آیا این نقشه تو تمام مدت بود که مک‌لاناهان را مجبور کنی مانند یک دیوانه عمل کند، به اهدافی در سرتاسر سیاره حمله کند و ما را مجبور کند طوری واکنش نشان دهیم که انگار قرار است در یک جنگ جهانی بجنگیم؟ چون این دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد!"
    
  "فکر می‌کنی من با مک‌لانهان درگیرم؟ این مرد دیوانه است! او کاملاً از کنترل خارج شده است! او به ارتش آمریکا حمله کرد، یک پایگاه نظامی فوق سری را تصرف کرد و چندین هواپیما و سلاح بسیار طبقه بندی شده را به سرقت برد. تقریباً نیمی از روز هیچ کس با او تماس نمی گیرد - ما فکر می کنیم او ممکن است در ایستگاه فضایی خودکشی کرده باشد.
    
  خوب، زویتین فکر کرد، این بهترین خبری بود که او در مدت طولانی شنیده بود. او به گاردنر گفت: "هیچ‌کس هیچ‌یک از این‌ها را باور نخواهد کرد. "تو باید چیزی به من بدهی تا به کابینه و رهبران دوما بگویم، جو، وگرنه ممکن است این موضوع از کنترل خارج شود. او چگونه آن حمله را به مشهد انجام داد، جو؟
    
  گاردنر گفت: "لئونیداس، لئونیداس، این چیزی است که آن‌ها به آن‌ها بی‌اعتبار می‌گویند. چشمان زویتین از تعجب گرد شد - رئیس جمهور آمریکا واقعاً می خواست به او بگوید! برخی از هواپیماها و فضاپیماهای مک‌لاناهان مجهز به سیستمی هستند که در آن نه تنها می‌توانند رادار و ارتباطات را مختل کنند، بلکه در واقع کدها و سیگنال‌های جعلی را به سیستم دشمن تزریق می‌کنند. آنها می توانند کامپیوترها را مجددا برنامه ریزی کنند، غیرفعال یا کنترل کنند، به شبکه ها حمله کنند، ویروس ها را معرفی کنند، تمام این مزخرفات تخم مرغی.
    
  "این شگفت انگیز است!" - زویتین فریاد زد. بله، شگفت انگیز است که شما همه اینها را به من می گویید! "آیا بمب افکن ها بر فراز مشهد اینگونه پرواز کردند؟"
    
  گاردنر گفت: "آنها پدافند هوایی اطراف شهر را وادار کردند که در برابر طعمه ها واکنش نشان دهند. بچه‌های پدافند هوایی ظاهراً سیستم‌های موشکی خود را خاموش کردند تا به چیزی که در آنجا نبود شلیک نکنند، و این به بمب‌افکن‌ها اجازه می‌دهد مخفیانه وارد شوند. مک‌لانهان همچنین مخابره‌های رادیویی رمزگذاری‌شده آن‌ها را هک کرد و به آن‌ها دستورات نادرست داد، که به بمب‌افکن‌ها اجازه داد تا نصب لیزر را شناسایی کرده و به آن حمله کنند."
    
  زویتین گفت: "اگر همه اینها درست است، جو، پس باید برای به اشتراک گذاشتن این فناوری قراردادی ببندیم، یا حداقل قول بدهیم که از آن استفاده نکنیم مگر در زمان جنگ اعلام شده. آیا می توانید تصور کنید که اگر این فناوری به دست اشتباه بیفتد؟ این می تواند اقتصاد ما را ویران کند! ممکن است در یک لحظه به عصر حجر برگردیم!"
    
  گاردنر گفت: "این همه احمق‌های مک‌لاناهان در Dreamland بودند که به این چیزها دست یافتند. "من می خواهم Dreamland را ببندم و به مک لانهان حرامزاده شلیک کنم. فکر می کنم او ایستگاه فضایی را ترک کرد و به سرزمین رویاها بازگشت. او برای مدت طولانی دستورات من را نادیده گرفته و هر طور که می خواهد عمل می کند. من یک دوست دارم، یک سناتور قدرتمند، که سعی می کند مک لاناهان را افشا کند و وقتی این کار را کرد، من الاغ او را به دیوار فشار خواهم داد."
    
  "سناتور کیست، جو؟"
    
  "من حاضر نیستم نام را فاش کنم."
    
  "این به استدلال های من در مقابل دوما اعتبار می بخشد، جو."
    
  مکث کوتاهی بود. سپس: "سناتور استیسی آن باربو، رهبر اکثریت. او به سرزمین رویا رفت تا با مک‌لاناهان یا لوگر ملاقات کند تا این وضعیت را خنثی کند."
    
  آیا رهبر اکثریت سنا برای او جاسوسی می کند؟ بهتر از این نمی شد. ذهن زویتین به جلو رفت. آیا جرات دارد پیشنهادش را بدهد...؟ او با دقت گفت: "تو نمی خواهی این کار را انجام دهی، جو." "شما نمی خواهید خود یا باربو را بیشتر از این افشا کنید. مک لاناهان در کشور شما یک فرد بسیار محبوب است، اینطور نیست؟
    
  "بله، متاسفانه همینطور است."
    
  "پس اجازه بده این ایده را مطرح کنم، جو: هم بر سر دریای سیاه و هم در ایران، اجازه بده این کار را برای تو انجام دهیم."
    
  "چی؟" - من پرسیدم.
    
  "شما به ما گفتید که این بمب افکن ها کجا و کی خواهند بود و ما از آنها برای شما مراقبت کردیم. شما در مورد هواپیمای فضایی به ما گفتید و آنها را به موقعیتی رساندید که از آنجا بتوانیم ضربه بزنیم-"
    
  "چی؟ با هواپیمای فضایی چه کردی...؟"
    
  زویتین که تقریباً خفه شده بود ادامه داد: "مک لانهان را به آب تمیز بیاورید". "اجازه دهید سناتور باربو به ما بگوید کجاست. من تیمی را برای تنبیه او می فرستم."
    
  "یعنی یک گروه مزدور روسی؟"
    
  زویتین گفت: "تو نمی خواهی خون مک لاناهان روی دستانت بیاید، جو". "شما می خواهید او را از سر راه بردارید زیرا او چیزی بیش از یک مزاحمت برای شما است - او یک خطر برای کل جهان است. او باید متوقف شود. اگر شخصی در داخل دارید، از او بخواهید با ما تماس بگیرد. به ما بگویید او کجاست. ما بقیه کارها را انجام می دهیم و شما لازم نیست چیزی در مورد آن بدانید."
    
  "نمی دانم می توانم این کار را انجام دهم یا نه..."
    
  اگر شما به طور جدی به کشتن او شخصاً فکر می کردید، پس در مورد خطری که او نه تنها برای صلح جهانی، بلکه برای امنیت و موجودیت ایالات متحده آمریکا ایجاد می کند، جدی هستید. این مرد در خالص ترین شکل خود یک تهدید است. او یک سگ وحشی است که باید زمین گیر شود."
    
  "این دقیقا همان چیزی است که من گفتم، لئونید!" گاردنر گفت. مک‌لاناهان نه تنها از خط عبور کرد، بلکه فکر می‌کنم کاملاً غیرقابل کنترل شد! او مردمش را شستشوی مغزی داد تا به سربازان آمریکایی حمله کنند... یا شاید از این مزخرفات "نتروزیون" برای شستشوی مغزی آنها استفاده کرد. او باید قبل از اینکه کل کشور را نابود کند متوقف شود!"
    
  زویتین گفت: "پس ما به اتفاق آرا هستیم، جو. من یک شماره برای تماس به شما می‌دهم، یک تنظیم مجدد امن و محتاطانه، یا می‌توانید پیامی را از طریق "خط تماس" رمزگذاری کنید. شما مجبور نیستید کاری انجام دهید جز اینکه به ما بگویید کجاست. نیازی نیست چیزی بدانید این به طور کامل رد خواهد شد."
    
  یک مکث طولانی در خط وجود داشت. سپس: "باشه، لئونید. مردم خود را متقاعد کنید که آمریکا خواهان جنگ نیست و هیچ برنامه ای علیه روسیه ندارد و ما با هم برای متوقف کردن مک لاناهان کار خواهیم کرد. و تلفن را قطع کرد.
    
  خیلی خوب بود که واقعیت داشت! زویتین با خود فریاد زد. دو سیاستمدار برجسته در ایالات متحده قصد داشتند به او کمک کنند تا پاتریک مک لانهان را بکشد! اما این پروژه را به چه کسی واگذار کنیم؟ نه دفتر اطلاعات خودش - اتحادهای متزلزل بسیار، ناشناخته های بسیار برای این نوع کار. تنها کسی که می توانست به او اعتماد کند الکساندرا خدروف بود. مطمئناً مأمورانی در وزارت او بودند که می توانستند این کار را انجام دهند.
    
  او به اتاق خواب خود در مجاورت دفتر اداری خود رفت. الکساندرا تنها در تاریکی روی تخت نشست. بلندگو روشن بود. او امیدوار بود که او گوش کند و مایل باشد به او توصیه کند. او یک مشاور ارزشمند و فردی بود که بیش از هر کسی در کل کرملین به او اعتماد داشت. زویتین گفت: "پس، عشق من، نظرت چیست؟ گاردنر و باربو قرار است به ما بگویند مک‌لاناهان کجاست! من به شما نیاز دارم که یک تیم جمع کنید، آنها را به نوادا بفرستید و آماده ضربه زدن باشید. او ساکت بود. زانوهایش تا سینه‌اش کشیده شده بود، سرش پایین بود و زانوهایش را لمس می‌کرد، دست‌هایش دور پاهایش حلقه شده بود. "می دانم، عشق من، این یک چیز منزجر کننده است. اما این فرصتی است که ما نمی توانیم از دست بدهیم! موافق نیستی؟" او بی حرکت ماند. "گران...؟" زویتین کلید چراغ را زد و دید که بیهوش است! "الکساندرا! چه اتفاقی افتاده است؟ حال شما خوب است؟"
    
  "من می توانم در این مورد به شما کمک کنم، آقای رئیس." زویتین برگشت... و در کمد خود، پنهان شده در تاریکی، چهره ای با لباس خاکستری تیره را دید که ترکیبی از لباس پرواز و زره بدن بود... یک سیستم زرهی جنگی تین وودمن، متوجه شد. در دستان او یک سلاح بزرگ، ترکیبی از یک تفنگ تک تیرانداز و یک توپ بود. "دست ها بالا".
    
  همانطور که به او گفته شد عمل کرد. "شما کی هستید؟" - زویتین پرسید. او یک قدم به عقب رفت...سوی کلید چراغ، که اگر می توانست سریع آن را خاموش و دوباره روشن کند، یک سیگنال اضطراری به تیم امنیتی اش می فرستاد. "شما یکی از قلع وودمن های مک لاناهان هستید، اینطور نیست؟"
    
  مرد با صدایی که به صورت الکترونیکی ساخته شده بود گفت: بله.
    
  "مک لاناهان تو را فرستاد تا مرا بکشی؟"
    
  زویتین صدایی را شنید که گفت: "نه. او برگشت... و آنجا، با لباسی متفاوت از زره جنگی تین وودمن اما بدون کلاه، خود پاتریک مک‌لاناهان بود. "من فکر کردم که خودم این کار را انجام دهم، آقای رئیس."
    
  زویتین برگشت، مک‌لاناهان را کنار زد، با عجله به سمت کلید چراغ رفت و توانست آن را خاموش و دوباره روشن کند. مک‌لانهان با بی‌حوصلگی نگاه کرد که زویتین با عصبانیت سوئیچ را بالا و پایین می‌برد. زویتین گفت: "این یک شاهکار بسیار چشمگیر است که از پشت سر امنیت خود به محل اقامت شخصی و اتاق خوابم بگذرم." اما اکنون باید از میان صدها کماندو آموزش دیده مبارزه کنید. شما هرگز موفق نخواهید شد."
    
  دست چپ زرهی مک لاناهان به بیرون شلیک کرد، دور مچ زویتین بسته شد و فشار آورد. زویتین احساس کرد که دستش کاملاً از بازویش جدا شده است و از درد به زانوهایش افتاد و از شدت درد فریاد می زد. مک لاناهان گفت: "حدود شصت و دو نگهبان آنجا بودند و ما در راه اینجا از همه آنها مراقبت کردیم. ما همچنین ارتباط بین سیستم امنیتی شما و پایگاه نظامی در زاگورسک را دور زدیم - آنها فکر می کنند همه چیز خوب است.
    
  "عدم نفوذ"، فکر می کنم شما آن را صدا می کنید؟
    
  "آره".
    
  " درخشان تا فردا تمام دنیا از آن مطلع خواهند شد و به زودی با مهندسی معکوس این فناوری به بقیه جهان در مورد آن خواهیم گفت.
    
  دست راست مک لاناهان به سمت بالا رفت و دور گردن زویتین بسته شد. چهره‌اش کاملاً بی‌تفاوت و عاری از احساسات بود. او گفت: "من اینطور فکر نمی کنم، آقای رئیس جمهور."
    
  "بنابراین. الان قاتل شدی؟ ژنرال بزرگ هوایی پاتریک شین مک لانهان به یک قاتل معمولی تبدیل شد. خیانت به سوگند و سرپیچی از فرمانده کل برای شما کافی نبود، درست است؟ حالا می‌خواهی مرتکب گناه کبیره شوی و زندگی کسی را فقط به خاطر انتقام‌جویی شخصی ویران کنی؟"
    
  مک‌لانهان همان‌جا ایستاده بود، بی‌حال و مستقیم به چهره خندان زویتین نگاه می‌کرد. سپس سرش را تکان داد و به سادگی پاسخ داد: "بله آقای رئیس‌جمهور،" و انگشتانش را بدون زحمت به هم فشار داد تا جایی که بدن در دستانش کاملاً سست و بی‌جان شد. دو آمریکایی برای یک دقیقه آنجا ایستادند و تماشا کردند که خون کف چوبی صیقلی را لکه‌دار می‌کند و بدن چندین بار تکان می‌خورد تا اینکه بالاخره مک‌لاناهان جسد را از دستش رها کرد.
    
  سرگرد وین مکومبر با صدای الکترونیکی خود گفت: "من برای یک لحظه فکر نمی کردم که شما این کار را انجام دهید، رئیس."
    
  پاتریک داخل کمد رفت و کلاه ایمنی و تفنگ ریلی الکترومغناطیسی اش را بیرون آورد. او گفت: مدت زیادی است که به هیچ چیز دیگری فکر نکرده ام، زیپر. کلاه خود را به سر کرد و تفنگ ریلی خود را بالا آورد. "برو خانه".
    
    
  جعبه اصلی، پایگاه پشتیبانی نیروی دریایی تورمونت (کمپ دیوید)، مریلند
  در همان زمان
    
    
  رئیس جمهور جوزف گاردنر به خود گفت که همه اینها به جهنم می رود. اما تقصیر من نیست. مک لاناهان باید هر چه زودتر برود. اگر برای انجام این کار مجبور بود با شیطان معامله کند.
    
  او از دفتر شخصی خود به اتاق خواب اقامتگاه ریاست جمهوری در کمپ دیوید برگشت، جایی که میهمانش - گروهبانی که سوار بر اولین هواپیمای نیروی هوایی بود - در بار در انتهای اتاق ایستاده بود و فقط لباس پوشید. یک غلتک تقریباً شفاف که تا ته آن باز است و دستانش به طرز اغواکننده‌ای پشت سرش بسته شده است. لعنتی، فکر کرد، این یکی از داغ ترین افسران آینده در نیروی هوایی است! "هی عزیزم، ببخشید طولانی شد، اما نمی‌توانست صبر کند. برای ما نوشیدنی بیاور، باشه؟"
    
  او شنید: "خودت درستش کن، حرومزاده لعنتی،" پس برو و آن را بالا بکش. گاردنر تند چرخید...
    
  ... و متوجه شد که ایستادن در مقابل او کسی نیست جز سناتور استیسی آن باربو! "استیسی!" او تار گفت. "چطور لعنتی به اینجا رسیدی؟"
    
  او شنید: "تبریک از ژنرال مک لاناهان." او به سمت دیگر چرخید و چهره‌ای را دید که در نوعی زره بدن و کلاه ایمنی آینده‌نگرانه به دیوار ایستاده بود. صدایی از پشت سرش شنید و چهره دیگری را دید که زره سر تا پا و کلاه ایمنی به تن داشت و تفنگ بزرگی در دست داشت وارد اتاق شد.
    
  "تو کی هستی؟" - رئیس جمهور فریاد زد. "چطور اینجا اومدی؟" بالاخره فهمید که آنها چه کسانی هستند. شما مردان چوبی مک‌لاناهان! آیا او تو را برای کشتن من فرستاد؟"
    
  "به آنها اهمیت نده، جو!" باربو گریه کرد. "معنی اینها چیست؟ آیا با زویتین معامله کردی که ماموران روسی مک‌لاناهان را بکشند؟"
    
  استیسی، فکر نمی‌کنی، این یک ایده خوب به نظر می‌رسد؟ - گاردنر پرسید. "این دقیقاً همان چیزی است که من از آن می ترسیدم - مک لاناهان همه دشمنان خود را می کشد و دولت را به دست می گیرد."
    
  بنابراین، برای برنامه ریزی استراتژی برای خروج از بحران، جوجه ای را به کمپ دیوید می آورید، مدتی با او خوش می گذرانید و سپس با رئیس جمهور روسیه برای کشتن یک ژنرال آمریکایی معامله می کنید؟
    
  گاردنر به تندی چرخید. "کمک! کمکم کنید!" - او فریاد زد. من در اتاق هستم و افراد مسلح اینجا هستند! بیا اینجا! کمک! "
    
  یکی از زره پوش ها به سمت گاردنر رفت، دستی روی گردن او گذاشت و فشار داد. دید گاردنر از درد شدید ناگهانی به ابری از ستاره منفجر شد. تمام قدرتش بلافاصله از بدنش خارج شد و به زانو افتاد. این چهره زره پوش گفت: "در حال حاضر همه آنها ناتوان هستند، آقای رئیس جمهور." "هیچ کس نمی تواند صدای شما را بشنود."
    
  "از من دور شو!" گاردنر گریه کرد. "منو نکش!"
    
  "من خودم باید تو را بکشم، لقمه!" - فریاد زد باربو. می‌خواستم مک‌لاناهان را از سر راه بردارم، شاید اگر همکاری نمی‌کرد شرمنده یا خجالت‌کشش کنم، اما قرار نبود او را بکشم، ای احمق! و من مطمئناً قرار نبود با روس‌ها برای این کار معامله کنم!"
    
  گاردنر گفت: "تقصیر مک‌لاناهان است. "او دیوانه است. من می بایست انجام می دادم."
    
  چهره ای که گردن گاردنر را گرفته بود رها کرد. گاردنر در حالی که زره پوش بالای سر او ایستاده بود روی زمین افتاد. چهره با صدای کامپیوتری عجیبی گفت: "آقای رئیس جمهور با دقت به من گوش کن. ما سندی داریم که از شما اعتراف می‌کنید که با روس‌ها برای سرنگونی بمب‌افکن‌های آمریکایی و هواپیمای فضایی بلک استالیون و توطئه با رئیس‌جمهور روسیه برای نفوذ به مأموران روسیه به داخل کشور برای کشتن یک ژنرال آمریکایی توطئه کرده‌اید."
    
  "تو نمیتونی منو بکشی!" گاردنر گریه کرد. "من رئیس جمهور ایالات متحده هستم!"
    
  این شخصیت مشت زرهی خود را درست در کنار سر رئیس جمهور کوبید، سپس دو اینچ پایین آمد، کف افرا و پایه سیمانی اتاق خواب را با مشت کوبید. گاردنر دوباره فریاد زد و سعی کرد فرار کند، اما این شخصیت گلوی او را گرفت و صورت کلاه‌خودش را تا روی صورت رئیس‌جمهور رساند. این چهره گفت: "من به راحتی می توانم شما را بکشم، آقای رئیس جمهور." ما نیروی دریایی SEAL را متوقف کردیم، سرویس مخفی را متوقف کردیم، و نیروی هوایی روسیه را متوقف کردیم - مطمئناً می توانیم شما را متوقف کنیم. اما ما تو را نمی کشیم."
    
  "پس چی میخوای؟"
    
  این رقم گفت: "عفو". "آزادی کامل از تعقیب یا تحقیقات برای هر کسی که در اقدامات علیه ایالات متحده یا متحدانش از سرزمین دریم، کوه نبرد، بتمن، تهران و کنستانتا دخیل است. برکناری کامل و شرافتمندانه برای همه کسانی که مایل نیستند به عنوان فرمانده کل قوا زیر نظر شما خدمت کنند."
    
  "چه چیز دیگری؟"
    
  چهره دیگر گفت: "همین است. اما برای اطمینان از انجام آنچه ما می گوییم، چوب داران حلبی و واحدهای تحقیقات جنایی ناپدید خواهند شد. اگر از مسیر ما عبور کنید یا برای هر کدام از ما اتفاقی بیفتد، برمی گردیم و کار را تمام می کنیم."
    
  اولین تین وودمن گفت: "شما نمی توانید ما را متوقف کنید." ما شما را هر جا که بخواهید پنهان شوید، پیدا خواهیم کرد. شما نمی‌توانید ما را ردیابی یا شناسایی کنید زیرا ما می‌توانیم حسگرها، شبکه‌های کامپیوتری و ارتباطات شما را به هر شکلی که انتخاب کنیم دستکاری کنیم. ما تمام مکالمات، ایمیل ها، حرکات شما را ردیابی می کنیم. اگر به ما خیانت کنی، تو را پیدا می کنیم و به سادگی ناپدید می شوی. متوجه شدید آقای رئیس جمهور؟" به دو زن داخل اتاق نگاه کرد. "این برای شما دو نفر نیز صدق می کند. ما وجود نداریم، اما مراقب شما خواهیم بود. همه شما."
    
    
  اپیلوگ
    
    
  کسی که خودش می افتد هرگز گریه نمی کند.
    
  - ضرب المثل ترکی
    
    
    
  دریاچه موهاو، نوادا
  چند هفته بعد
    
    
  پسر یک نخ ماهیگیری را از روی سکوی خود در بالای صخره ای در کنار یک رمپ قایق طولانی و عریض به دریاچه موهاو انداخت. دریاچه موهاو در واقع یک دریاچه نبود، فقط بخش وسیعی از رودخانه کلرادو در جنوب لاس وگاس بود. این یک پاتوق زمستانی محبوب برای ساکنان فصلی بود، اما حتی الان، در اوایل بهار، گرمای تابستان را احساس می کردند و یک حس هیجانی در مورد مکان وجود داشت که مردم صبر نمی کردند تا آنجا را ترک کنند. نه چندان دور از پسر، پدرش ایستاده بود، با شلوارک، عینک آفتابی، صندل های نایلونی و پیراهن تامی باهاما، و در سایه محوطه سرپوشیده پیک نیک روی لپ تاپ تایپ می کرد. پشت سر او، در یک پارک RV، پرنده های برفی در حال شکستن اردوگاه خود بودند و آماده می شدند تا تریلرها، کمپینگ ها و خودروهای شاسی بلند خود را به آب و هوای معتدل منتقل کنند. به زودی، تنها مشتاق ترین عاشقان بیابان باقی خواهند ماند تا از تابستان گرم وحشیانه در جنوب نوادا جان سالم به در ببرند.
    
  در میان شلوغی محل کمپینگ، مرد صدای یک وسیله نقلیه سنگین تر از حد معمول را شنید. بدون اینکه برگردد یا نشان دهد که متوجه شده است، از برنامه فعلی خود خارج شد و برنامه دیگری را فراخواند. با فشار دادن یک کلید، دوربین شبکه بی سیم از راه دور روی قطب تلفن فعال شد و به طور خودکار شروع به ردیابی تازه وارد کرد. دوربین بر روی پلاک خودرو متمرکز شد و در عرض چند ثانیه حروف و اعداد را ثبت کرد و صاحب خودرو را شناسایی کرد. در همان لحظه، یک حسگر RFID بی‌سیم که به همراه دوربین قرار دارد، سیگنال شناسایی رمزگذاری‌شده ارسال شده از خودرو را می‌خواند و هویت آن را تأیید می‌کند.
    
  ماشین، یک H3 Hummer تیره با شیشه های رنگی دور تا دور به جز شیشه جلو، در زمین سنگریزه سفید بین رستوران مارینا و رمپ پرتاب پارک شد و سه مرد پیاده شدند. همه شلوار جین، عینک آفتابی و چکمه پوشیده بودند. مردی که یک جلیقه قهوه ای به سبک سافاری به تن داشت، در کنار ماشین ماند و شروع به بررسی منطقه کرد. مرد دوم یک پیراهن باز تجاری سفید با یقه باز و آستین های بالا زده بود، در حالی که مرد سوم نیز یک جلیقه قهوه ای باز به سبک سافاری پوشیده بود.
    
  مرد پشت میز پیک نیک یک بوق کوچک روی هدست بلوتوث بی سیم خود دریافت کرد و به او گفت که یک حسگر موج میلی متری کوچک نصب شده در پارک، یکی از مردان را در حال حمل یک جسم فلزی بزرگ تشخیص داده است - و آن هم جعبه دنده نبود. مرد دوم با جلیقه حدود دوازده قدم از منطقه پیک نیک کنار سطح شیب دار تا رمپ پرتاب کنار سطل زباله ایستاد و شروع به بررسی منطقه کرد، همانطور که اولی انجام داد. مرد سوم پشت میز پیک نیک به مرد نزدیک شد. "آیا اینجا برای شما به اندازه کافی گرم است؟" - او درخواست کرد.
    
  مرد پشت میز پیک نیک گفت: "این مزخرف است." لپ تاپش را زمین گذاشت، از جایش بلند شد، به طرف تازه وارد برگشت و عینک آفتابی اش را برداشت. آنها می گویند تا ماه مه به صد و ده خواهد رسید و در ژوئن، جولای و آگوست بالای صد و ده خواهد ماند.
    
  تازه وارد گفت: "عالی. "تعداد بازدید کنندگان را کاهش می دهد، نه؟" از کنار مرد به پسری که در نزدیکی رمپ قایق ماهیگیری می کرد نگاه کرد. "لعنتی، من نمی توانم باور کنم که بردلی چقدر قد می کشد."
    
  "حالا او هر روز از پیرمرد بلندتر خواهد بود."
    
  "بدون شک". تازه وارد دستش را دراز کرد. "چطوری لعنتی، پاتریک؟"
    
  پاتریک مک‌لانهان گفت: "بسیار عالی، آقای رئیس‌جمهور. "شما؟" - من پرسیدم.
    
  "عالی. حوصله سر بر. کوین مارتیندیل، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده پاسخ داد: نه، من از این موضوع خسته و خسته هستم. به اطراف نگاه کرد. "تو اینجا جای کاملا تاریکی داری، موک. اینجا سن دیگو نیست. حتی وگاس هم نیست."
    
  پاتریک گفت: "بیابان نفس گیر است، به خصوص اگر در اواخر زمستان به اینجا بیایید و تغییرات تدریجی دما را تجربه کنید."
    
  "آیا قصد ماندن دارید؟"
    
  پاتریک گفت: "نمی دانم قربان." من یک خانه و یک آشیانه فرودگاه از سرچ لایت خریدم. نمی دانم هنوز برای مونتاژ آماده هستم یا نه. مکان در حال رشد است. من اکنون در خانه برادلی درس می خوانم، اما آنها می گویند که مدارس اینجا بهتر می شوند زیرا افراد بیشتری به منطقه نقل مکان می کنند.
    
  "و جان مسترز درست نزدیک بزرگراه 95 است."
    
  پاتریک اذعان کرد: "بله، و او تقریباً هر روز مرا آزار می‌دهد تا برای او کار کنم، اما مطمئن نیستم.
    
  این فضانورد ناامید هانتر نوبل با او ثبت نام کرد. من شنیدم که او قبلاً معاون رئیس جمهور است. اما مطمئنم اگر این چیزی باشد که می‌خواهی جایی برایت پیدا می‌کنند."
    
  "آنجا بودم، این کار را کردم."
    
  مارتیندیل گفت: "یک کار دیگر هم وجود دارد که هر دو قبلا انجام داده ایم، پاتریک."
    
  "من فکر کردم که دیر یا زود شما در مورد این موضوع صحبت خواهید کرد."
    
  "شما چوب قلع و کراوات دارید، اینطور نیست؟"
    
  "چی؟" - من پرسیدم.
    
  مارتیندیل با خنده گفت: "تو یک دروغگوی وحشتناکی."
    
  "آیا تلاش برای دروغ گفتن فایده ای دارد؟ مطمئنم شبکه اطلاعاتی شما خوب است..."
    
  "به همان خوبی که بنا به گزارش شما ایجاد کردید؟ من شک دارم. من بسیار شک دارم." رئیس جمهور سابق گفت. "گوش کن، دوست من، تو هنوز مورد نیاز هستی. کشور به شما نیاز دارد. من به تو نياز دارم. علاوه بر این، آنچه شما پنهان کرده اید، دارایی دولت است. شما نمی توانید این را نگه دارید." پاتریک یک نگاه مستقیم به او انداخت - فقط یک نگاه زودگذر، اما معنی آن بلند و واضح بود. "خوب، احتمالاً می‌توانید آن را نگه دارید، اما نباید فقط آن را در قفسه بگذارید. کارهای خوبی با آن می توان انجام داد." پاتریک چیزی نگفت. مارتیندیل عینک آفتابی اش را در آورد و با آستین پیراهنش پاک کرد. "آیا جدیدترین اخبار ایران را شنیده اید؟"
    
  درباره کشته شدن رئیس جمهور جدید؟
    
  "وقتی این خبر منتشر شود، کل خاورمیانه دوباره دیوانه خواهد شد و محتاز بار دیگر از زیر صخره‌ای که هنگام خروج روس‌ها در زیر آن پنهان شده بود بیرون می‌آید و دوباره مدعی ریاست جمهوری می‌شود. مردم از ملکه ازهر می خواهند که تا زمان برگزاری انتخابات جدید کنترل دولت را در دست بگیرد، اما او اصرار دارد که نوشار نخست وزیر این مسئولیت را به عهده بگیرد.
    
  "آن خانم صحیح می گویند".
    
  "نوشار بوروکرات است، لوبیا شمار. او نمی تواند کشور را اداره کند. هازارد یا بوجازی باید تحت اختیارات اضطراری تا زمان برگزاری انتخابات مسئولیت را بر عهده بگیرند.
    
  "او خوب خواهد شد، قربان. اگر اینطور نباشد آذر به مجلس می رود و شخص دیگری را توصیه می کند. بوجازی مطلقاً این کار را نخواهد کرد."
    
  آیا فکر می‌کنید او از ساکز، معاون نخست‌وزیر بپرسد؟"
    
  "امیدوارم اینطور نباشه. او سفرهای زیادی به مسکو انجام داد که برای من مناسب نبود."
    
  مارتیندیل به نشانه درک سر تکان داد. او گفت: "می‌دانستم که این مطالب را دنبال می‌کنید. "به هر حال، در مورد مسکو - نظر شما در مورد این جایگزینی برای زویتین، ایگور تروزنف، رئیس سابق FSB چیست؟"
    
  پاتریک گفت: "او یک اراذل تشنه به خون است." او در حال تمیز کردن کمی آرام آنجاست. آنها می گویند که فرد بعدی که به سیبری "تجدید" می شود خدروف است.
    
  مارتیندیل لبخندی زد و سری تکان داد. "حتی من هنوز این را نشنیده ام، پاتریک!" - با هیجان گفت. "بخاطر این مشورت ممنون. من به تو مدیونم".
    
  "به آن اشاره نکنید، قربان."
    
  "در مورد زویتین خیلی بد، ها؟" مارتیندیل نظر داد. گفتند: تصادف اسکی. شنیدم که این درخت از ناکجاآباد بیرون آمد و تقریباً سرش را از سرش برداشت. بیچاره حرومزاده آیا چیز دیگری در این مورد شنیده‌اید؟" پاتریک نظری نداشت. نکته خنده دار این است که این اتفاق در همان زمانی رخ می دهد که بوجازی به مشهد حمله می کند و شما ناگهان از آرمسترانگ برمی گردید. من حدس می‌زنم واقعاً چیزهای عجیب و غریب در سه نفر اتفاق می‌افتد، نه؟"
    
  "بله قربان."
    
  "آره. البته که دارند." مارتیندیل دستش را دور شانه های پاتریک گذاشت. او گفت: "می بینی دوست من، نمی توانی تجارت را پشت سر بگذاری." "این در خون شماست. من می توانم چند صد نقطه داغ در جهان را نام ببرم و شما در مورد هر یک از آنها چیز جالبی به من خواهید گفت."
    
  "آقا، من علاقه ای ندارم..."
    
  مارتیندیل مداخله کرد: "مغولستان". وقتی دید که چشمان پاتریک برق می زند لبخند زد. "آره، شما چیزی می دانید. این چیه؟"
    
  پاتریک گفت: "شنیده‌ام که ژنرال دورجین به‌عنوان رئیس ستاد ارتش جایگزین خواهد شد، زیرا او بیش از حد با ایالات متحده دوست است.
    
  "پس اکنون او می تواند برای ریاست جمهوری نامزد شود، درست است؟"
    
  پاتریک گفت: "نه، زیرا او در مغولستان داخلی - چین - به دنیا آمد و به عنوان یک افسر جوان وفاداری خود را به پکن اعلام کرد." "اما پسرش خواهد رفت."
    
  مارتیندیل دست هایش را زد. لعنتی، میرن دورجین را فراموش کردم...!
    
  "مورن."
    
  "مورن. درست. او دو سال پیش با مدرک فوق لیسانس از برکلی فارغ التحصیل شد، درست است؟
    
  دکتری دوبل. اقتصاد و دولت."
    
  مارتیندیل از اینکه پاتریک در دو آزمون کوچکی که به او داد با موفقیت گذراند، سرش را تکان داد. "دیدن؟ من می دانستم که شما از همه اینها آگاه هستید!" مارتیندیل با خوشحالی فریاد زد. "برگرد، پاتریک. بیایید دوباره به نیروها بپیوندیم. ما این دنیا را به آتش خواهیم کشید."
    
  پاتریک لبخندی زد، سپس به پسرش که در حال ماهیگیری بود نگاه کرد و گفت: "آقای رئیس جمهور می بینمت،" و بیرون رفت تا در صبح گرم بهاری به پسرش بپیوندد.
    
    
  تاییدیه ها
    
    
  از نویسنده همکار دبی مکومبر و همسرش وین برای سخاوتشان تشکر می کنیم.
    
    
  یادداشت نویسنده
    
    
  نظرات شما خوش آمدید! برای من به آدرس readermail@airbattleforce.com ایمیل بزنید یا از www.AirBattleForce.com دیدن کنید تا مقالات و نظرات من را بخوانید و آخرین به‌روزرسانی‌ها را در مورد پروژه‌های جدید، برنامه‌های تور و موارد دیگر دریافت کنید!
    
    
  درباره نویسنده
    
    
  دیل براون نویسنده کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز است که با "دویدن سگ قدیمی" در سال 1987 شروع شد. کاپیتان سابق نیروی هوایی ایالات متحده را اغلب می توان در حال پرواز با هواپیمای خود در آسمان نوادا یافت.
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
  دیل براون
  نیروهای نامقدس
    
    
  شخصیت ها
    
    
    
  آمریکایی ها
    
    
  پاتریک اس. مکلاناهان، سپهبد نیروی هوایی ایالات متحده (متقاضی)، شریک و رئیس، Scion Aviation International
    
  کوین مارتیندل، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، مالک مخفی Scion Aviation International
    
  جاناتان کالین مسترز، دکترا، مدیر عملیات، شرکت Sky Masters.
    
  هانتر نوبل، معاون توسعه، شرکت Sky Masters.
    
  جوزف گاردنر، رئیس جمهور ایالات متحده
    
  KENNETH T. PHOENIX، معاون رئیس جمهور
    
  CONRAD F. CARLISLE، مشاور امنیت ملی
    
  میلر اچ ترنر، وزیر دفاع
    
  والتر کوردوس، رئیس کارکنان کاخ سفید
    
  استیسی آن باربو، وزیر امور خارجه
    
  USMC ژنرال تیلور جی. بین، رئیس، رئیس ستاد مشترک
    
  سرلشکر ارتش ایالات متحده چارلز کانولی، فرمانده لشکر در شمال عراق
    
  سرهنگ ارتش ایالات متحده، جک تی ویلهلم، افسر اجرایی بال دوم، پایگاه هوایی نخله متفقین، عراق
    
  سرهنگ دوم ارتش، مارک واتدرلی، افسر اجرایی هنگ
    
  سرگرد ارتش، کنت برونو، افسر عملیات هنگ
    
  سرهنگ جیا "باکسر" کازوتو، فرمانده نیروی هوایی ایالات متحده، اسکادران هفتم اعزامی هوایی
    
  کریس تامپسون، رئیس و مدیر عامل تامپسون سکیوریتی، یک شرکت امنیتی خصوصی در پایگاه هوایی متحد نخلا، عراق.
    
  فرانک بکسار، افسر اطلاعات خصوصی
    
  کاپیتان کلوین کوتر، USAF، معاون افسر کنترل ترافیک هوایی هنگ
    
  مارگارت هریسون، مدیر وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین، قرارداد خصوصی
    
  ریس فلیپین، افسر قراردادی خصوصی هواشناسی
    
    
  ترک ها
    
    
  کرزات هیرسیز، رئیس جمهور ترکیه
    
  آیسه آکاش، نخست وزیر جمهوری ترکیه
    
  حسن چیچک، وزیر دفاع ملی جمهوری ترکیه
    
  ژنرال اورهان شاهین، دبیرکل شورای امنیت ملی ترکیه
    
  مصطفی حمارات وزیر امور خارجه ترکیه
    
  FEVSI GUKLU، رئیس سازمان اطلاعات ملی
    
  ژنرال عبدالله گوزلف، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری ترکیه
    
  ژنرال ایدین دِد، معاون رئیس ستاد نظامی
    
  سرگرد آیدین صباستی، افسر رابط، هنگ دوم ایالات متحده، پایگاه هوایی نخله، عراق.
    
  سرگرد حمید جبوری، معاون افسر رابط
    
  ژنرال بسیر اوزک، فرمانده ژاندارما (نیروهای امنیت داخلی ترکیه)
    
  سپهبد GUVEN ILGAZ، معاون فرمانده، ژاندارما
    
  سپهبد مصطفی علی فرمانده شیفت ژاندارما
    
    
  عراق
    
    
  علی لطیف رشید، رئیس جمهوری عراق
    
  سرهنگ یوسف جعفر، فرمانده پایگاه هوایی نخله متفقین، قائف بلند، عراق
    
  سرگرد جعفر عثمان، گروهان مقبره (قبر) عراق، فرمانده تیپ هفتم
    
  سرهنگ نوری مولود، افسر رابط هنگ دوم
    
  زیلار "باز" (شاهین) عزاوی، رهبر شورشیان پ.ک.ک عراق
    
  سعدون صالح، دستیار تیم عزاوی
    
    
  اسلحه و مخففات
    
    
    
  اختصارات و اصطلاحات
    
    
  AMARG - Aerospace Maintenance and Regeneration Group ("Boneyard")، یک تاسیسات نیروی هوایی ایالات متحده در نزدیکی توسان، آریزونا که قطعات هواپیماهای ناتوان را ذخیره، برچیده و نوسازی می کند.
    
  AOR - حوزه مسئولیت
    
  القاعده در عراق، شاخه عراقی سازمان تروریستی اسامه بن لادن
    
  "جنگ جنگی" - تجهیزات شخصی لازم برای عملیات جنگی
    
  bullseye - نقطه تعیین شده ای است که از آنجا اطلاعات مربوط به برد و باربری به یک هدف را می توان در فرکانس های باز بدون فاش کردن مکان خود مخابره کرد.
    
  C4I - فرماندهی، کنترل، ارتباطات، کامپیوتر و اطلاعات
    
  چانکایا مقر دولت جمهوری ترکیه است
    
  CHU - واحد مسکونی کانتینر، یک فضای زندگی متحرک شبیه یک کانتینر باری که توسط سربازان آمریکایی در عراق استفاده می شود.
    
  Chuville منطقه ای با تعداد زیادی از قبل از میلاد است
    
  DFAC - غذاخوری
    
  ECM - اقدامات متقابل الکترونیکی
    
  EO - حسگرهای الکترواپتیکی که می توانند تصاویر نوری را به صورت الکترونیکی منتشر یا تقویت کنند
    
  FAA - اداره هوانوردی فدرال، آژانس نظارتی هوانوردی ایالات متحده
    
  FOB - پایگاه عملیاتی پیشرو، یک پایگاه نظامی در نزدیکی یا در قلمرو دشمن
    
  Fobbits - عامیانه برای کارکنان و کارکنان پشتیبانی
    
  Fobbitville - عامیانه برای ساختمان مقر
    
  FPCON - شرایط حفاظت از نیرو، ارزیابی سطح تهدید خصمانه یا تروریستی برای یک تأسیسات نظامی (THREATCON سابق)
    
  GP - هدف اولیه (بمب گرانشی یا وسیله نقلیه)
    
  IA - ارتش عراق
    
  IED - دستگاه انفجاری دست ساز
    
  IIR - حسگر تصویر مادون قرمز، یک حسگر حرارتی با وضوح کافی برای تصویربرداری
    
  ILS - Instrument Landing System، یک سیستم پرتو رادیویی که می تواند هواپیماها را برای فرود در شرایط آب و هوایی سخت هدایت کند
    
  IM - پیام رسانی فوری، انتقال پیام های متنی بین رایانه ها
    
  IR - مادون قرمز
    
  کلیک - کیلومتر
    
  حکومت اقلیم کردستان، حکومت اقلیم کردستان، یک سازمان سیاسی حاکم بر اقلیم کردستان خودمختار در شمال عراق است.
    
  LLTV - تلویزیون کم نور
    
  LRU-واحدهای تعویض خط، اجزای سیستم های هواپیما که در صورت بروز نقص به راحتی می توان آنها را جدا کرد و در خط پرواز جایگزین کرد.
    
  مهدی یک اصطلاح عامیانه برای هر جنگجوی خارجی است
    
  فناوری ماموریت تطبیقی - به طور خودکار سطوح هواپیما را شکل می دهد تا قابلیت های کنترل پرواز را افزایش دهد
    
  حالت ها و کدها - تنظیمات رادیوهای فرستنده شناسایی هواپیماهای مختلف
    
  MTI - Moving Target Indicator، راداری که وسایل نقلیه متحرک روی زمین را از فاصله دور ردیابی می کند.
    
  عدم نفوذ - انتقال داده های نادرست یا برنامه نویسی به شبکه کامپیوتری دشمن با استفاده از ارتباطات دیجیتال، پیوندهای داده یا حسگرها.
    
  NOFORN - بدون خارجی. طبقه بندی امنیتی که دسترسی شهروندان خارجی به داده ها را محدود می کند
    
  PAG - کنگره برای آزادی و دموکراسی، نام جایگزین برای حزب کارگران کردستان
    
  پ.ک.ک-حزب کارکر در کردستان، حزب کارگران کردستان، یک سازمان جدایی طلب کرد که به دنبال ایجاد یک ملت مجزا از مناطق کردستانی ترکیه، ایران، سوریه و عراق است. توسط چندین کشور و سازمان به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته شده است
    
  ROE - قوانین درگیری، رویه ها و محدودیت های یک عملیات رزمی
    
  سام - موشک زمین به هوا
    
  SEAD - سرکوب پدافند هوایی دشمن با استفاده از قابلیت های پارازیت و تسلیحات برای از بین بردن پدافند هوایی، رادارها یا امکانات فرماندهی و کنترل دشمن.
    
  triple-A - توپخانه ضد هوایی
    
    
  سلاح
    
    
  AGM-177 Wolverine - موشک کروز تهاجمی خودگردان از هوا یا زمین
    
  مهمات ترکیبی CBU-87 یک سلاح پرتاب هوایی است که مین های ضد نفر و ضد خودرو را در منطقه وسیعی پراکنده می کند.
    
  سلاح فیوز سنسور CBU-97 یک سلاح پرتاب شده با هوا است که می تواند چندین وسیله نقلیه زرهی را به طور همزمان در یک منطقه وسیع شناسایی و نابود کند.
    
  CID - Cybernetic Infantry Device، یک ربات کنترل‌شده با دوام، زره، حسگرها و قابلیت‌های رزمی پیشرفته
    
  هلیکوپتر تهاجمی کبرا یک هلیکوپتر سبک و نسل دوم ارتش ایالات متحده است که به سلاح مجهز شده است.
    
  CV-22 Osprey یک هواپیمای ترابری متوسط است که می تواند مانند یک هلیکوپتر بلند شود و فرود بیاید، اما می تواند روتورهای خود را بچرخاند و مانند یک هواپیمای بال ثابت پرواز کند.
    
  JDAM - Joint Direct Damage Munition، کیتی برای اتصال بمب های گرانشی که با استفاده از اطلاعات ناوبری سیستم موقعیت یاب جهانی، هدف گیری تقریباً دقیقی را برای آنها فراهم می کند.
    
  KC-135R جدیدترین مدل هواپیمای سوخت‌رسان خانواده بوئینگ 707 است
    
  کیووا یک هلیکوپتر سبک مجهز به حسگرهای پیشرفته است که برای شناسایی اهداف توسط هلیکوپترهای تهاجمی استفاده می شود
    
  MIM-104 Patriot - سیستم موشکی ضد هوایی زمینی ساخت آمریکا
    
  SA-14 یک موشک ضد هوایی نسل دوم ساخت روسیه با پرتاب دستی است.
    
  SA-7 - موشک ضد هوایی نسل اول ساخت روسیه با پرتاب دستی
    
  Slingshot - یک سیستم دفاع لیزری قدرتمند برای هواپیما
    
  استرایکر یک نفربر زرهی چند منظوره هشت چرخ ارتش ایالات متحده است.
    
  مرد حلبی یک سرباز مجهز به زره بدن پیشرفته، حسگرها و سیستم های تقویت نیرو برای افزایش توانایی های رزمی خود است.
    
  XC-57 "بازنده" یک هواپیمای بال پرنده است که در اصل برای بمب افکن نسل بعدی نیروی هوایی ایالات متحده توسعه یافته بود، اما زمانی که پروژه در یک رقابت قرارداد شکست خورد به یک هواپیمای ترابری چند منظوره تبدیل شد.
    
    
  گزیده ای از اخبار دنیای واقعی
    
    
    
  بی بی سی نیوز آنلاین، 30 اکتبر 2007:
    
  ... تنش‌ها بین ترکیه و اقلیم کردستان عراق در ماه‌های منتهی به بحران کنونی ناشی از حملات پ‌ک‌ک که منجر به کشته شدن حدود چهل سرباز ترکیه در هفته‌های اخیر شده است، به‌طور پیوسته افزایش یافته است.
    
  ...در ماه می، زمانی که یک نیروی چند ملیتی به رهبری ایالات متحده کنترل امنیتی سه استان کردستان عراق را به دست گرفت و به سرعت پرچم کردستان را به جای پرچم عراق به اهتزاز درآورد، ترکیه خشمگین شد.
    
  یک سیاستمدار ارشد کرد عراقی گفت: "شما برای تصاحب مواضع خود به 100000 نیروی [ترکیه] نیاز ندارید". آنچه که آنها به وضوح در حال برنامه ریزی برای انجام آن هستند این است که یک تهاجم بزرگ را آغاز کرده و مسیرهای زمینی اصلی در داخل کردستان عراق را که به کوه های مرزی در سمت عراق منتهی می شود، در دست بگیرند.
    
  ... در محافل کردی شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه ترک ها ممکن است دو فرودگاه کردستان عراق در اربیل و سلیمانیه را نیز بمباران یا خنثی کنند که آنکارا ادعا می کند به شبه نظامیان پ.ک.ک اجازه پناهندگی داده است.
    
  ... "ترک ها می توانند مانند گذشته آنها را نابود یا بمباران کنند. آنچه آنها ارائه می دهند بیش از این است. آنها در مورد یک تهاجم نظامی در مقیاس بزرگ صحبت می کنند که مردم را به شدت، به شدت عصبی و مضطرب می کند. بسیاری از مردم نگرانند که جاه طلبی های ترکیه فراتر از نابودی پ.ک.ک باشد..."
    
    
    
  بی بی سی نیوز آنلاین، 18 ژانویه 2008:
    
  ...ترکیه از زمانی که شورشیان حملات خود را به نیروهای ترکیه تشدید کردند، تهدید به اقدام نظامی علیه پ.ک.ک کرد و فشار عمومی عظیمی بر دولت اینجا وارد کرد تا با زور پاسخ دهد. ماه گذشته، دولت به ارتش اجازه داد تا در صورت لزوم عملیات برون مرزی [در عراق] علیه پ ک ک را انجام دهد.
    
  حملات هوایی یکشنبه شب اولین نشانه اصلی این امر بود.
    
  ... آنکارا می گوید که بر اساس توافقی که ماه گذشته توسط رجب طیب اردوغان نخست وزیر و رئیس جمهور جورج دبلیو بوش در واشنگتن به دست آمد، موافقت ضمنی ایالات متحده برای عملیات خود دارد.
    
  لونت بیلمان، سخنگوی وزارت خارجه ترکیه به بی‌بی‌سی گفت: "من معتقدم که ایالات متحده اطلاعات قابل‌ملاحظه‌ای ارائه کرد و ارتش ترکیه وارد عمل شد".
    
    
    
  "نیروهای ترکیه 11 شورش را در جنوب شرقی ترکیه در نزدیکی مرز عراق منهدم کردند-ASSOCIATED PRESS، 12 مارس 2007-آنکارا، ترکیه:
    
  یک خبرگزاری خصوصی روز چهارشنبه گزارش داد که نیروهای ترکیه 11 شورشی کرد را در جریان درگیری ها در جنوب شرقی ترکیه در نزدیکی مرز با عراق کشتند. این جنگ دو هفته پس از تهاجم هشت روزه ترکیه به شمال عراق برای بیرون راندن شورشیان حزب کارگران کردستان که از سال 1984 با دولت ترکیه می جنگند، رخ می دهد.
    
  ...برخی از ملی گرایان ترک می ترسند که گسترش حقوق فرهنگی منجر به انشعاب در این کشور بر اساس خطوط قومی شود. آنها نگران هستند که کردهای ترکیه ممکن است توسط اقلیم کردستان مورد حمایت ایالات متحده در شمال عراق که دولت و شبه نظامیان خاص خود را دارد جسورتر شوند.
    
    
    
  پیش بینی برای سه ماهه دوم 2008، بدون STRATFOR.COM، 4 آوریل 2008:
    
  روند منطقه ای: ترکیه به عنوان یک قدرت منطقه ای بزرگ در حال ظهور است و در سال 2008 در سراسر مناطق پیرامونی خود به ویژه در شمال عراق اعمال نفوذ خواهد کرد.
    
  ترکیه نه تنها در شمال عراق، بلکه در نزدیکی بالکان و قفقاز نیز احساس قدرت می کند، جایی که می خواهد کوزوو تازه استقلال یافته و آذربایجان تازه نفت خیز را راهنمایی کند.
    
    
    
  "مرد آهنی چهره جدید پیمانکاران نظامی است"، جرمی سو، SPACE.COM، 6 مه 2008:
    
  وقتی ابرقهرمان تونی استارک زره مرد آهنین را برای سرنگونی شخص شرور به تن نمی کند، ابزارهای جدیدی را به ارتش ایالات متحده برای کمک به مبارزه با تروریسم ارائه می دهد.
    
  ... ممکن است افراد و شرکت ها به اندازه هواپیماهای بدون سرنشین در آسمان افغانستان و عراق قابل مشاهده نباشند، اما نقش آنها با این وجود طی درگیری های اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است.
    
  ... هیچ کس این واقعیت را زیر سوال نمی برد که ایالات متحده اکنون نمی تواند بدون استفاده از پیمانکاران نظامی وارد جنگ شود... این بدان معناست که پیمانکاران نظامی نیز از فروش صرف تجهیزات نظامی فراتر رفته اند. آنها اکنون خطوط تدارکات را مدیریت می کنند، به سربازان غذا می دهند، کمپ های پایه می سازند، در مورد استراتژی مشاوره می دهند و حتی به عنوان نیروهای امنیتی خصوصی می جنگند...
    
    
    
  "ایران: معامله عراق و عراق، عراقی‌ها را به بردگی می‌کشد - رفسنجانی،" STRATFOR.COM 4 ژوئن 2008:
    
  به گزارش آسوشیتدپرس، اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، در 4 ژوئن گفت که جهان اسلام تلاش خواهد کرد تا از توافقنامه امنیتی بلندمدت بین عراق و ایالات متحده جلوگیری کند و گفت که مفاد این توافق، عراقی‌ها را به بردگی می‌کشد. رفسنجانی گفت: توافق آمریکا و عراق به اشغال دائمی عراق می انجامد و چنین اشغالی برای همه کشورهای منطقه خطرناک است.
    
    
    
  چشم انداز سه ماهه سوم، STRATFOR.COM، 8 ژوئیه 2008:
    
  ... روند منطقه ای: ترکیه به عنوان یک قدرت منطقه ای بزرگ در حال ظهور است و در سال 2008 شروع به اعمال نفوذ در سراسر پیرامون خود، به ویژه در شمال عراق خواهد کرد... ترکیه در صحنه بین المللی جسورتر می شود: اعزام نیرو به شمال عراق، میانجیگری در مذاکرات صلح اسرائیل و سوریه، ترویج پروژه های انرژی در قفقاز و آسیای مرکزی و با نفوذ خود در بالکان حضور خود را احساس می کند...
    
    
    
  "پارلمان عراق نشستی را در مورد کرکوک تشکیل داد"، ASSOCIATED PRESS، 30 ژوئیه 2008:
    
  ... تنش ها روز دوشنبه در پی یک بمب گذاری انتحاری در کرکوک در جریان تظاهرات کردها علیه قوانین انتخاباتی که منجر به کشته شدن 25 نفر و زخمی شدن بیش از 180 نفر شد، تشدید شد.
    
  کرکوک محل زندگی کردها، ترکمن‌ها، عرب‌ها و سایر اقلیت‌ها است. پس از بمب گذاری در کرکوک، ده ها کرد خشمگین به دفاتر یک حزب سیاسی ترکمن که مخالف ادعاهای کردها در کرکوک است، یورش بردند و در میان اتهاماتی مبنی بر مقصر بودن رقبای خود، اقدام به تیراندازی و آتش زدن خودروها کردند. گزارش شده است که 9 ترکمن یا ترک تبار زخمی شده اند.
    
  دفتر رئیس جمهور عراق اعلام کرد، رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه که از حقوق ترکمن ها دفاع می کند، از مقامات عراقی خواست تا نسبت به حوادث کرکوک ابراز نگرانی کنند و پیشنهاد ارسال هواپیما برای انتقال مجروحان به ترکیه برای مداوا را داد. .
    
    
    
  "ترکیه نگران شهر کرکوک است"، ASSOCIATED PRESS، 2 آگوست 2008:
    
  بغداد- یک مقام عراقی می گوید که دولت ترکیه در مورد شهر کرکوک عراق، جایی که ترک های قومی درگیر اختلافات ارضی هستند، ابراز نگرانی کرده است.
    
  خبرگزاری کویت روز شنبه گزارش داد که یک مقام ناشناس وزارت خارجه عراق گفت که علی بابیجان وزیر امور خارجه ترکیه با هوشیار زیباری وزیر امور خارجه عراق در مورد وضعیت شهر تماس گرفته است.
    
  استان کرکوک خواستار تبدیل شدن این شهر به کردستان عراق شد، در حالی که ترکیه به شدت با چنین اقدامی مخالفت کرد.
    
  با وجود اینکه این شهر بیشترین تمرکز قومیت ترک در عراق را دارد، سعید زیباری، سخنگوی این شهر گفت که هرگونه تلاش برای حل و فصل اختلافات تنها توسط عراق انجام خواهد شد.
    
  زیباری گفت که عراق از هرگونه تلاش خارجی برای مداخله در این مناقشه استقبال نخواهد کرد.
    
    
    
  "اولین شلیک گلوله لیزری"، سیمی، اتاق خطر، 13 آگوست 2008:
    
  بوئینگ امروز اولین آزمایش یک تفنگ پرتوی واقعی را اعلام کرد که می‌تواند راهی برای انجام حملات مخفیانه با "قابل انکار" در اختیار نیروهای ویژه آمریکا قرار دهد.
    
  در آزمایش اوایل این ماه در پایگاه نیروی هوایی کرتلند، نیومکزیکو، لیزر تاکتیکی پیشرفته بوئینگ - یک هواپیمای C-130H اصلاح شده - "لیزر شیمیایی پرانرژی خود را از طریق یک سیستم کنترل پرتو شلیک کرد. سیستم کنترل پرتو هدف زمینی را شناسایی کرد و پرتو لیزر را طبق دستور سیستم کنترل رزمی ATL به سمت هدف هدایت کرد...
    
    
    
  "تعداد رکورددار پیمانکاران آمریکایی در عراق"، مانیتور علوم مسیحی، پیتر گریر، 18 آگوست 2008:
    
  واشنگتن- ارتش آمریکا از زمانی که "ساتلرها" کاغذ، بیکن، شکر و سایر کالاهای تجملاتی را به نیروهای ارتش قاره در طول جنگ انقلاب فروختند، به پیمانکاران خصوصی وابسته است.
    
  اما بر اساس گزارش جدید کنگره که ممکن است جزئی ترین گزارش رسمی از این عمل باشد، مقیاس استفاده از پیمانکاران در عراق در تاریخ ایالات متحده بی سابقه است. بر اساس گزارش دفتر بودجه کنگره (CBO)، تا اوایل سال 2008، حداقل 190000 کارمند خصوصی بر روی پروژه هایی با بودجه ایالات متحده در تئاتر عراق کار می کردند. این بدان معناست که برای هر عضو یونیفرم پوش ارتش ایالات متحده در منطقه، یک سرباز قراردادی نیز وجود دارد - نسبت 1 به 1.
    
  ... منتقدان برون سپاری نظامی می گویند مشکل واقعی انعطاف پذیری و فرماندهی و کنترل بر کارگران خصوصی است...
    
    
    
    C - 300 CURIOSITY ANKARA ، STRATEGIC FORECASTING Inc.، 26 آگوست 2008:
    
    روزنامه تودی زمان ترکیه در 25 آگوست گزارش داد که ترکیه در حال دستیابی به چندین نوع از سامانه دفاع هوایی اس-300 روسیه است.
    
  اگر ترکیه در این خرید موفق شود، پیگیری آنکارا مستلزم دو رویکرد مهم است. اولین مورد مهندسی معکوس است که در آن اجزای کلیدی جدا شده و عملکرد داخلی آنها به دقت بررسی می شود. دوم آموزش جنگ الکترونیک علیه سیستم های واقعی...
    
    
    
  "ارتش ترکیه به دنبال گسترش قدرت است"، ASSOCIATED PRESS، آنکارا، ترکیه - 10 اکتبر 2008:
    
  رهبران ترکیه روز پنجشنبه برای بحث درباره افزایش اختیارات ارتش برای مبارزه با شورشیان کرد پس از افزایش حملات، که برخی از آنها از پایگاه‌های شورشیان در شمال عراق سرچشمه می‌گرفت، دیدار کردند.
    
  پارلمان ترکیه روز چهارشنبه به تمدید مأموریت ارتش برای انجام عملیات علیه شورشیان کرد در شمال عراق، از جمله عملیات زمینی برون مرزی، رأی داد.
    
  اما ارتش خواستار اختیارات بیشتر برای مبارزه با شورشیان حزب کارگران کردستان یا پ.ک.ک شده است. نشست روز پنجشنبه بر روی گسترش قابلیت های در دسترس ارتش و پلیس متمرکز بود...
    
    
    
  مقدمه
    
    
    
  خارج از العمدیه، استان دهوک، جمهوری عراق
  بهار 2010
    
    
  دیلوک یا جشن عروسی سنتی چند ساعتی بود که ادامه داشت، اما هیچ کس کمترین خسته به نظر نمی رسید. مردان روی دفاهای بزرگ یا درام‌های قاب می‌رقصیدند و با موسیقی محلی که با زورنا و تیمبوراهای پیشرفته اجرا می‌شد، می‌رقصیدند، در حالی که مهمانان دیگر آنها را تشویق می‌کردند.
    
  بیرون یک عصر گرم، خشک و صاف بود. گروه‌هایی از مردان دسته‌جمعی اینجا و آنجا ایستاده بودند و از فنجان‌های کوچک قهوه غلیظ سیگار می‌کشیدند و می‌نوشیدند. زنان و دختران مسن‌تر با لباس‌ها و روسری‌های رنگارنگ سینی‌های غذا را به همراه پسران یا برادران کوچک‌تر با فانوس برای خود حمل می‌کردند.
    
  زن پس از خدمت به مردان در خارج از مراسم عروسی، سینی را به سمت جاده آن سوی چراغ راهنمایی برد، در حالی که پسر ده ساله اش جلوتر می رفت، به سمت دو پیکاپ تویوتا که در کنار درختان نیمه پنهان شده بودند، یکی در هر طرف جاده. منتهی به مزرعه پسر چراغ قوه اش را به وانت سمت چپش، مستقیماً به چشمان برادر بزرگترش تابید. "خداوند شما را برکت دهد و درود بر شما باد! دوباره خوابت رو گرفتم!" - او فریاد زد.
    
  "من نبودم!" - برادر خیلی بلندتر از آنچه قصد داشت اعتراض کرد.
    
  هانی، این کار را نکن. حالا برادرت برای مدتی در تاریکی نمی‌تواند ببیند." مادر پسر به او سرزنش کرد. برو از برادرت یه غذای خوشمزه بخور و بهش بگو متاسفم. بیا بریم مازن، به شوهرش گفت، من برایت قهوه بیشتری دارم.
    
  شوهر AK-47 خود را بر روی سپر جلوی کامیون قرار داد و با سپاس پذیری آن را پذیرفت. او برای جشن لباس پوشیده بود، نه برای وظیفه نگهبانی. مرد گفت: تو زن خوبی هستی، زیلار. اما دفعه بعد، برادر تنبل خود را به اینجا بفرستید تا کار را برای شما انجام دهد. این ایده او بود که نگهبانان را در ورودی قرار دهد." او می توانست حالت دردناک او را احساس کند. "من میفهمم. او دوباره مشغول استخدام است، نه؟ عروسی دختر خودش و نمیتونه جلوش رو بگیره؟
    
  "او احساس بسیار قوی دارد -"
    
  شوهر حرفش را قطع کرد و به آرامی دستش را روی گونه همسرش گذاشت تا او را آرام کند. او یک ناسیونالیست کرد میهن پرست و متعهد است. برای او خوب است. اما او می‌داند که شبه‌نظامیان، پلیس و ارتش چنین رویدادهایی را زیر نظر دارند، با هواپیماهای بدون سرنشین عکس می‌گیرند، از میکروفون‌های حساس استفاده می‌کنند و تلفن‌ها را شنود می‌کنند. چرا او ادامه می دهد؟ او خیلی ریسک می کند."
    
  همسرش در حالی که دستش را از روی صورتش برداشت و آن را بوسید، گفت: "با این حال، باز هم از شما تشکر می‌کنم که موافقت کردید به دلایل ایمنی در اینجا نگهبانی دهید." این به او احساس بهتری می دهد."
    
  "من سال‌هاست که از شبه‌نظامیان پیشمرگه در کرکوک تفنگ به دست نگرفته‌ام. می بینم که هر سه ثانیه یک بار فیوز را چک می کنم."
    
  "اوه، آیا این واقعا شما هستید، شوهر من؟" زن با تکیه دادن به سپر به سمت AK-47 رفت و آن را با انگشتانش بررسی کرد.
    
  "آه، لس آنجلس، به من بگو که من نیستم..."
    
  "تو انجام دادی". او اهرم ایمنی را به موقعیت امن برگرداند.
    
  شوهرش گفت: "خوشحالم که برادرانت در اطراف نیستند تا ببینند شما این کار را انجام می دهید." "شاید من به درس های بیشتری از کمون عالی فرماندهان زن سابق نیاز داشته باشم."
    
  من خانواده ای برای بزرگ کردن و خانه ای دارم که باید از آن مراقبت کنم - وقتم را وقف جنبش استقلال کردستان کردم. بگذارید زنان جوان برای تغییر کمی کشتی بگیرند."
    
  "شما می توانید هر زن جوانی را در میدان تیراندازی و در رختخواب رسوا کنید."
    
  "اوه، و از کجا در مورد مهارت های زنان جوان می دانید؟" او با بازیگوشی پرسید. اسلحه را پشت سر گذاشت و به سمت شوهرش رفت و باسنش را اغواکننده تکان داد. "من درس های زیادی دارم که ترجیح می دهم به تو بیاموزم، شوهر." او را بوسید. "پس تا کی دیگه میخوای پسر بزرگم رو اینجا نگه داری؟"
    
  "نه برای زمانی طولانی. شاید یک ساعت دیگر." سرش را به سمت پسرش تکان داد، پسری که مشغول تکان دادن برادر کوچکش از چند باقلوای باقی مانده در سینی بود. "اینجا با نیاز بودن خیلی خوب است. او این وظیفه را بسیار جدی می گیرد. او-" مرد ایستاد چون فکر کرد صدای نزدیک شدن یک دوچرخه یا اسکوتر کوچک را شنیده است، چیزی شبیه صدای خرخر پایین که نشان دهنده سرعت است اما نه قدرت. هیچ چراغی در جاده یا بزرگراه آن طرف نبود. اخمی کرد و بعد فنجان قهوه اش را در دست همسرش گذاشت. "عسل را به مرکز اجتماع برگردان."
    
  "این چیه؟"
    
  "احتمالا هیچی." او دوباره به جاده خاکی نگاه کرد و هیچ نشانه ای از حرکت ندید - نه پرنده ای، نه درختی که خش خش می کرد. "به برادرت بگو من می خواهم کمی در اطراف پرسه بزنم. به بقیه میگم." او گونه همسرش را بوسید، سپس رفت تا AK-47 خود را بردارد. "پس از دریافت آماده ورود خواهم بود..."
    
  از گوشه چشمش، در بالا در غرب، متوجه آن شد: فلاش کوتاهی از نور زرد، نه متراکم مانند نورافکن، اما مانند یک مشعل سوسو می‌زند. چرا این کار را کرد، مطمئن نبود، اما همسرش را کنار زد، به سمت درختان کنار دروازه. "بیا پایین!" - او فریاد زد. "دروغ! اقامت کردن-"
    
  ناگهان زمین شروع به ارتعاش کرد، گویی هزار اسب درست در کنار آنها پیچ شده بودند. صورت و چشم ها و گلوی شوهر پر از ابرهای غبار و خاک بود که از ناکجاآباد ظاهر می شد و به هر طرف سنگ پرتاب می شد. زن وقتی دید شوهرش به معنای واقعی کلمه به تکه های گوشت انسان متلاشی شده است، فریاد زد. وانت بار به همین ترتیب قبل از پاره شدن مخزن گاز پاره شد و یک گلوله آتش بزرگ را به آسمان فرستاد.
    
  سپس او آن را شنید - صدایی وحشتناک، فوق العاده بلند، که تنها یک ثانیه طول می کشد. مثل یک حیوان غول پیکر بود که مثل اره برقی به اندازه یک خانه بالای سرش ایستاده بود. این صدا لحظاتی بعد با سوت بلند یک جت که بر فراز سرش پرواز می کرد دنبال شد، به طوری که او فکر کرد ممکن است در جاده ای خاکی فرود بیاید.
    
  تنها در چند ضربان قلب، شوهر و دو پسرش در مقابل چشمانش مرده بودند. زن به نحوی از جای خود بلند شد و به سمت محل برگزاری مراسم عروسی دوید و به هیچ چیز دیگری جز هشدار دادن به سایر اعضای خانواده اش فکر نمی کرد که برای جان خود فرار کنند.
    
  خلبان اصلی بمب افکن سه کشتی A-10 Thunderbolt II با رادیو گفت: "مزیت واضح است." او به شدت ترمز کرد تا مطمئن شود که به اندازه کافی از هواپیمای دیگر و زمین فاصله دارد. "دو، در تعقیب و گریز آزاد شدند."
    
  خلبان دومين A-10 Thunderbolt با راديو گفت: "رويکرد خوب، رهبر". "دوم در حال عمل است." او نمایشگر ویدئویی مادون قرمز موشک AGM-65G ماوریک را بررسی کرد که به وضوح دو خودروی پیکاپ را در انتهای جاده نشان داد که یکی در آتش و دیگری سالم بود و با فشار ملایم میله کنترل خود را در کنار آن قرار داد. وانت دوم A-10 او با یک ماژول حسگر مادون قرمز اختصاصی اصلاح نشده بود، اما ویدئوی "فلیر انسان فقیر" از موشک ماوریک کار را به خوبی انجام داد.
    
  شلیک اسلحه در شب معمولاً توصیه نمی شود، به خصوص در چنین زمین های تپه ای، اما چه خلبانی برای شانس شلیک توپ باورنکردنی GAU-8A Avenger، یک تفنگ سی میلی متری گاتلینگ که گلوله های اورانیوم ضعیف شده عظیمی را به سمت یک توپ شلیک می کند، خطر نمی کند. نرخ نزدیک به چهار هزار دور در دقیقه؟ علاوه بر این، از آنجایی که هدف اول به خوبی می‌سوخت، اکنون به راحتی می‌توان هدف بعدی را دید.
    
  هنگامی که مشبک ماوریک سی درجه سقوط کرد، خلبان دماغه هواپیما را پایین آورد، تنظیمات نهایی را انجام داد و از طریق رادیو اعلام کرد: "تفنگ، تفنگ، تفنگ!" و ماشه را کشید. غرش آن تفنگ بزرگ که بین پاهایش شلیک می‌کرد، باورنکردنی‌ترین احساس بود. در یک انفجار سه ثانیه ای، تقریباً دویست گلوله عظیم به هدف خود رسیدند. خلبان در ثانیه اول بر روی وانت متمرکز شد و پنجاه گلوله به سمت آن شلیک کرد و انفجاری تماشایی دیگر ایجاد کرد و سپس دماغه A-10 را بالا برد تا صد و سی گلوله باقیمانده بتواند مسیری را به سمت هدف تروریستی در حال فرار منفجر کند.
    
  مواظب بود که خیلی روی هدف ثابت نشود و با آگاهی از زمین اطراف، به شدت ترمز کرد و جهت دستیابی به ارتفاع هدف را به سمت راست تغییر داد. قدرت مانور A-10 ساخت آمریکا حیرت‌انگیز بود - این هواپیما شایسته نام مستعار غیررسمی آن، "Warthog" نبود. "دو تا واضح. سه، پوست کنده داغ."
    
  خلبان سومین A-10 در تشکیلات پاسخ داد: "سومین در اعتصاب". او کم‌تجربه‌ترین خلبان در ترکیب چهار کشتی بود، بنابراین قصد نداشت توپ‌زنی کند... اما باید به همان اندازه هیجان‌انگیز می‌بود.
    
  او هدف را - یک گاراژ بزرگ در کنار خانه - روی صفحه هدایت موشک ماوریک متمرکز کرد، دکمه "قفل" را روی دریچه گاز فشار داد، در رادیو گفت: "Rifle one"، سرش را به سمت راست چرخاند تا از تابش خیره کننده جلوگیری کند. موتور موشک را فشار داد و دکمه "لانچ" را روی چوب کنترل فشار داد. موشک AGM-65G ماوریک راهنمای پرتاب را در بال چپ رها کرد و به سرعت از دید ناپدید شد. او موشک دوم را انتخاب کرد و رتیکل را به هدف دوم برد - خود خانه - و ماوریک را از جناح راست شلیک کرد. چند ثانیه بعد او با دو انفجار درخشان پاداش گرفت.
    
  "مجری یک تصویر بصری از آنچه به نظر می رسد دو ضربه مستقیم است."
    
  با افزایش ارتفاع و چرخش به سمت نقطه قرار ملاقات برنامه ریزی شده، با رادیو گفت: "سومین رایگان است". "چهار، در تعقیب و گریز آزاد شدند."
    
  چهارمین خلبان A-10 تأیید کرد: "چهار نمونه، پرواز سریع". ممکن است این هواپیما کمترین مشخصات حمله هیجان انگیز را داشته باشد و معمولاً حتی توسط A-10 انجام نمی شد، اما A-10 ها اعضای جدید ناوگان بودند و توانایی های کامل آنها هنوز کشف نشده بود.
    
  این روش بسیار ساده تر از بالمردان بود: کلیدهای کنترل نصب شده در ایستگاه های چهار و هشت را حفظ کنید. دستورالعمل های ناوبری GPS را تا نقطه باز کردن قفل دنبال کنید. سوئیچ مسلح اصلی در موقعیت "بازو" قرار دارد. و دکمه رهاسازی روی دسته کنترل را در نقطه آزادسازی از پیش برنامه ریزی شده فشار دهید. دو بمب هزار پوندی GBU-32 هدایت شونده جی پی اس در آسمان شب پرتاب می شود. خلبان مجبور نبود چیزی را تعمیر کند یا خطر شیرجه زدن در زمین را داشته باشد: کیت های هدف گیری این سلاح از سیگنال های ناوبری ماهواره ای GPS برای هدایت بمب ها به سمت هدف استفاده می کردند، ساختمان بزرگی در کنار مزرعه ای که به عنوان "مرکز اجتماعی" تبلیغ می شد. منابع اطلاعاتی می گویند محل اصلی تجمع و محل جذب تروریست های پ.ک.ک بوده است.
    
  خب دیگه نه دو ضربه مستقیم ساختمان را ویران کرد و دهانه ای عظیم به قطر بیش از 50 فوت ایجاد کرد. حتی با پرواز پانزده هزار فوتی از سطح زمین، A-10 توسط دو انفجار تکان خورد. "چهارمی رایگان است. پنل سلاح سالم و سالم است."
    
  خلبان اصلی با رادیو گفت: "دو نفوذ خوب". او هیچ انفجار ثانویه ای ندید، اما تروریست ها ممکن است انبار بزرگی از سلاح ها و مواد منفجره را که بنا بر گزارش ها در ساختمان ذخیره شده بود، جابه جا کرده باشند. "مهتسم! کار عالی، رعد و برق. اطمینان حاصل کنید که سوئیچ‌های مسلح کننده ایمن هستند، و فراموش نکنید که ECM را خاموش کنید و فرستنده‌ها را در مرز روشن کنید، در غیر این صورت شما را تکه تکه می‌کنیم، مانند آن‌ها با تفاله‌های PKK در آنجا. شما را در میعادگاه لنگر می بینم."
    
  در عرض چند دقیقه، هر چهار A-10 Thunderbolt، هواپیمای جنگی تازه به دست‌آمده نیروی هوایی ترکیه، به سلامت به آن سوی مرز بازگشتند. یکی دیگر از عملیات موفق ضد تروریسم علیه شورشیان پنهان شده در عراق.
    
  این زن، زیلار عزاوی، زمانی که مدتی بعد از خواب بیدار شد، از شدت درد ناله کرد. دست چپش درد وحشتناکی داشت، انگار انگشتش را در اثر زمین خوردن شکسته باشد... و بعد با شوک متوجه شد که دست چپش دیگر آنجا نیست و تا وسط ساعدش کنده شده بود. هر چیزی که شوهر و پسرانش را کشت و کامیون را نابود کرد تقریباً موفق شد او را بکشد. آموزش کماندویی پ‌ک‌ک او شروع شد و او موفق شد برای جلوگیری از خونریزی، نوار پارچه‌ای را از لباسش به دور بازویش ببندد.
    
  تمام اطراف او در شعله های آتش بود، و او چاره ای نداشت جز اینکه در همان جایی که بود، در کنار جاده بماند تا بتواند یاتاقانش را بگیرد. همه چیز اطرافش، به جز این بخش کوچک از جاده خاکی، در حال سوختن بود و او آنقدر خون از دست داده بود که فکر نمی کرد حتی اگر بداند از کدام طرف باید برود، می تواند دور بماند.
    
  همه چیز و همه ناپدید شدند، به کلی ویران شدند - ساختمان ها، جشن عروسی، همه مهمان ها، بچه ها... خدای من، بچه ها، بچه هایش...!
    
  عزاوی اکنون درمانده شده بود، به امید اینکه فقط زنده بماند...
    
  او با صدای بلند در حالی که صدای مرگ و ویرانی در اطرافش شنیده می شد، گفت: "ولی خدایا، اگر اجازه دهی زنده بمانم، من مسئولین این حمله را پیدا خواهم کرد و از تمام توان خود برای جمع آوری ارتش و نابودی استفاده خواهم کرد. آنها زندگی قبلی من به پایان رسیده است - آنها با بی تفاوتی بی رحمانه خانواده ام را از من گرفتند. به برکت تو، خدایا، زندگی جدید من همین الان آغاز خواهد شد و من انتقام تمام کسانی را که امشب در اینجا مرده اند، خواهم گرفت."
    
    
  نزدیک شدن به پایگاه نظم عمومی جاندارما، دیاربکر، جمهوری ترکیه
  تابستان 2010
    
    
  کانک دو هفت، برج دیاربکر، باد سه صفر صفر با هشت گره، سقف هزار کیلومتر در ساعت، دید پنج در باران خفیف، باند سه تا پنج، پاکسازی برای رویکرد ILS رده معمولی، وضعیت امنیتی سبز است.
    
  خلبان یک هواپیمای تانکر/باری KC-135R ساخت ایالات متحده این تماس را تایید کرد، سپس سیستم هدف گیری مسافر را فشار داد. ما به زودی فرود خواهیم آمد. لطفاً به صندلی‌های خود بازگردید، مطمئن شوید که کمربندهای ایمنی‌تان را محکم بسته‌اید، میزهای سینی‌تان را خالی کنید، و تمام چمدان‌های دستی را کنار بگذارید. Tesekkur ederim. متشکرم ". سپس رو به اپراتور کنترل بوم/مهندس پرواز کرد که پشت کمک خلبان نشسته بود و در سراسر کابین فریاد زد: "برو ببین می‌خواهد برای فرود بیاید، استاد گروهبان". مهندس سرش را تکان داد، هدفونش را در آورد و از عقب به سمت محفظه بار رفت.
    
  اگرچه KC-135R اساساً یک هواپیمای سوخت‌رسان هوایی بود، اما اغلب برای حمل بار و مسافر استفاده می‌شد. محموله در جلوی فضای داخلی غار قرار داشت - در این مورد، چهار پالت پر از جعبه‌هایی که با مش نایلونی محکم شده بودند. پشت سینی ها دو سینی برای صندلی های مسافری کلاس اکونومی دوازده نفره تعبیه شده بود که به زمین پیچ شده بودند تا مسافران رو به عقب بنشینند. پرواز پر سر و صدا، بدبو، تاریک و ناراحت کننده بود، اما هواپیماهای با ارزش افزایش قدرت مانند این به ندرت اجازه داشتند بدون بار کامل پرواز کنند.
    
  مهندس خدمه محموله را فشرد و به مسافر چرت زدنی که در انتهای ردیف اول در سمت بندر نشسته بود، نزدیک شد. این مرد موهای بلند و نسبتاً ژولیده داشت، لبه‌هایی که در طی چند روز رشد کرده بودند، و لباس‌های خیابانی نسبتاً معمولی می‌پوشید، اگرچه هرکسی که با هواپیمای نظامی سفر می‌کرد باید یونیفرم یا کت و شلوار تجاری بپوشد. مهندس جلوی مرد ایستاد و به آرامی شانه او را لمس کرد. وقتی مرد از خواب بیدار شد، استاد گروهبان به او اشاره کرد و او ایستاد و به دنبال استاد گروهبان به فضای بین پالت ها رفت. اپراتور بوم پس از اینکه مسافر گوش‌گیرهای فوم نرم زرد رنگی را که همه برای محافظت از شنوایی خود در برابر سر و صدا استفاده می‌کردند، درآورد، گفت: "ببخشید که مزاحم شما شدم، اما خلبان از شما خواست ببیند آیا می‌خواهید در کابین خلبان بنشینید یا خیر. نزدیک شدن." فرود.
    
  "آیا این روند طبیعی است، استاد گروهبان؟" - از مسافر، ژنرال بسیر اوزک پرسید. اوزک فرمانده ژاندارما ژنل کوموتانلیگی یا نیروهای شبه نظامی ملی ترکیه بود که ترکیبی از پلیس ملی، گشت مرزی و گارد ملی بود. اوزک به عنوان یک کماندوی آموزش دیده و همچنین فرمانده یک واحد شبه نظامی مسئول امنیت داخلی، اجازه داشت موهای بلندتر و ساق پا بپوشد تا بهتر از نقش یک مامور مخفی خارج و داخل شود و دیگران را با ظرافت بیشتری مشاهده کند.
    
  اپراتور مانع پاسخ داد: "نه، قربان." هیچکس به جز خدمه پرواز اجازه ورود به کابین خلبان را ندارد. ولی..."
    
  "من درخواست کردم که در این پرواز از من جدا نشود، استاد گروهبان. من فکر می کردم که این برای همه اعضای تیم واضح است. من می‌خواهم در این سفر تا حد امکان نامحسوس باقی بمانم. به همین دلیل تصمیم گرفتم با سایر مسافران عقب بنشینم."
    
  اپراتور مانع گفت: "ببخشید قربان.
    
  اوزک پالت‌های محموله را بررسی کرد و متوجه شد که چند مسافر برای دیدن آنچه اتفاق می‌افتد به اطراف برگشتند. "خب، حدس می‌زنم الان خیلی دیر است، اینطور نیست؟" - او گفت. "برو". اپراتور توپچی سر تکان داد و ژنرال را وارد کابین خلبان کرد، از اینکه مجبور نیست به فرمانده هواپیما توضیح دهد که چرا ژنرال دعوت او را نپذیرفته است.
    
  از زمانی که اوزک داخل یک هواپیمای تانکر KC-135R Stratotanker بود، سال‌ها می‌گذشت، و کابین آن بسیار تنگ‌تر، پر سر و صداتر و بدبوتر از آن چیزی بود که او به یاد می‌آورد. اوزک یک کهنه سرباز پیاده نظام بود و نمی خواست بفهمد چه چیزی مردان را به هوانوردی جذب می کند. زندگی خلبان تابع نیروها و قوانینی بود که هیچ کس آنها را نمی دید یا به طور کامل آنها را درک نمی کرد و آن طور که او هرگز می خواست زندگی نمی کرد. KC-135R ارتقا یافته هواپیمای خوبی بود، اما بدنه هواپیما بیش از پنجاه سال در خدمت بود - این هواپیما نسبتاً جوان بود، فقط چهل و پنج سال سن داشت - و شروع به نشان دادن سن خود کرده بود.
    
  با این حال، هوانوردی به نظر می رسید که این روزها در جمهوری ترکیه همه چیز را فرا گرفته است. کشور او به تازگی ده ها جنگنده و بمب افکن تاکتیکی مازاد از ایالات متحده به دست آورده است: جنگنده بمب افکن محبوب F-16 Fighting Falcon که همچنین تحت مجوز در ترکیه ساخته شده است. هواپیمای پشتیبانی هوای نزدیک A-10 Thunderbolt که به دلیل ظاهر بزرگ و سودمندش به "Warthog" ملقب شده است. هلیکوپتر تهاجمی AH-1 کبرا; و جت جنگنده F-15 Eagle برای برتری هوایی. ترکیه در راه تبدیل شدن به یک قدرت نظامی منطقه‌ای در کلاس جهانی بود، به لطف تمایل ایالات متحده برای کنار گذاشتن تجهیزات آزمایش شده اما قدیمی.
    
  اپراتور رگبار یک هدست به ژنرال داد و به صندلی مربی بین دو خلبان اشاره کرد. خلبان از طریق اینترکام گفت: "می‌دانم که نمی‌خواستی مزاحم شوی، ژنرال، اما صندلی باز بود و فکر کردم ممکن است منظره را دوست داشته باشی."
    
  اوزک به سادگی پاسخ داد: "البته" و یادداشتی ذهنی برای برکناری خلبان از وظیفه هنگام بازگشت به مقر انجام داد. مردان و زنان زیادی در نیروی هوایی ترکیه بودند که می دانستند چگونه از دستورات منتظر تانکرهای خلبان پیروی کنند. "وضعیت امنیتی در فرودگاه چگونه است؟"
    
  خلبان گزارش داد: "سبز، آقا." "بیش از یک ماه تغییر نکرده است."
    
  اوزک با عصبانیت گفت: "آخرین فعالیت پ ک ک در این منطقه فقط بیست و چهار روز پیش بود، کاپیتان." پ.ک.ک یا حزب کارکر در کردستان یا حزب کارگران کردستان، یک سازمان نظامی مارکسیستی ممنوعه بود که به دنبال تشکیل یک دولت مجزا از کردستان بود که از بخش هایی از جنوب شرقی ترکیه، شمال عراق، شمال شرق سوریه و شمال غرب ایران تشکیل شده بود. که اکثریت قومی کرد. پ‌ک‌ک از تروریسم و خشونت استفاده کرده است، حتی علیه پایگاه‌های نظامی بزرگ و مکان‌های کاملاً دفاع شده مانند فرودگاه‌های غیرنظامی، تا سعی کند خود را در معرض دید عموم نگه دارد و دولت‌ها را برای دستیابی به راه‌حل تحت فشار قرار دهد. ما باید همیشه هوشیار باشیم."
    
  خلبان با صدایی خفه تایید کرد: بله قربان.
    
  "آیا شما رویکرد حداکثری را اجرا نمی کنید، کاپیتان؟"
    
  خلبان پاسخ داد: "اوه... نه، قربان." "وضعیت ایمنی سبز است، سقف و دید کم است و برج توصیه کرده است که ما را برای یک رویکرد طبقه بندی معمولی آزاد کنیم." آب دهانش را قورت داد و سپس اضافه کرد: "و من نمی‌خواستم با پایین آمدن با حداکثر کارایی شما یا سایر مسافران را ناراحت کنم."
    
  اوزک می‌توانست خلبان جوان احمق را سرزنش کند، اما آنها از قبل رویکرد ابزار خود را آغاز کرده بودند و به زودی بسیار شلوغ می‌شد. حداکثر عملکرد برخاست و رویکردها برای به حداقل رساندن زمان در برد کشنده اسلحه های ضد هوایی شانه ای طراحی شده است. پ ک ک گهگاه از موشک های SA-7 و SA-14 ساخت روسیه علیه هواپیماهای دولتی ترکیه استفاده کرده است.
    
  با این حال، احتمال چنین حمله ای امروز اندک بود. سقف و دید بسیار کم بود و زمان حمله تیرانداز را محدود می کرد. علاوه بر این، بیشتر حملات علیه هلیکوپترهای بزرگ یا هواپیماهای بال ثابت در مرحله برخاستن انجام می‌شد، زیرا نشانه حرارتی که موشک‌ها هدف قرار می‌دادند بسیار روشن‌تر بود - در حین نزدیک شدن، موتورها با تنظیمات قدرت پایین‌تر کار می‌کردند و نسبتاً خنک بودند، که به معنای موشک‌ها بود. قفل کردن سخت‌تر بود و می‌توانست راحت‌تر گیر کرده یا به دام بیفتد.
    
  خلبان از فرصتی استفاده می کرد که اوزک دوست نداشت - به خصوص که او این کار را فقط برای تحت تأثیر قرار دادن افسر ارشد انجام می داد - اما اکنون آنها در تنگنا قرار داشتند و در این نقطه نزدیک به کوه ها به حالت بدی برخورد کردند. آب و هوا، انتخاب ایده آلی نبود. اوزک به پشتی صندلی تکیه داد و دستانش را روی سینه‌اش رد کرد و خشم خود را نشان داد. او به سادگی گفت: "ادامه بده، کاپیتان.
    
  خلبان با خیال راحت پاسخ داد: بله قربان. کمک خلبان لطفا قبل از انجام چک لیست رهگیری در مسیر سرخوردن. اوزک فکر می کرد که به اعتبار خلبان، او خلبان خوبی بود. او می‌تواند برای برخی از خدمه خطوط هوایی اضافه شود، زیرا قرار نبود برای مدت طولانی در نیروی هوایی ترکیه بماند.
    
  متأسفانه این روزها با تشدید درگیری بین دولت ترکیه و کردها، این نگرش بی‌علاقه در ارتش رایج‌تر شده بود. حزب کارگران کردستان یا پ.ک.ک نام خود را به PAG یا کنگره برای آزادی و دموکراسی تغییر داد و از به کار بردن اصطلاح "کردستان" در ادبیات و سخنرانی های خود اجتناب کرد تا بتواند مخاطبان بیشتری را جذب کند. در این روزها، آنها به جای حمایت از مبارزه مسلحانه صرفاً برای ایجاد یک کشور کردی جداگانه، تجمعاتی برگزار کردند و اسنادی را منتشر کردند که در آن از تصویب قوانین جدید حقوق بشر برای کاهش درد و رنج همه مردم ستمدیده در جهان حمایت می کردند.
    
  اما این یک ترفند بود. پ‌ک‌ک قوی‌تر، ثروتمندتر و تهاجمی‌تر از همیشه بود. به دلیل تهاجم و نابودی آمریکا به رژیم صدام حسین در عراق و همچنین جنگ داخلی ایران، شورشیان کرد بی‌هراس از اردوگاه‌های امن متعدد حملات فرامرزی را به ترکیه، عراق، ایران و سوریه آغاز کردند، به این امید که از هرج و مرج و هرج و مرج استفاده کنند. سردرگمی و ایجاد یک پایگاه قوی در هر کشور. هر بار که سربازان ترکیه پاسخ می دادند، آنها را به نسل کشی متهم می کردند و سیاستمداران در آنکارا به ارتش دستور می دادند که آزار و شکنجه را متوقف کند.
    
  این فقط پ ک ک را جسور کرد. جدیدترین تصویر: ظهور یک رهبر تروریست زن. هیچ کس نام واقعی او را نمی دانست. او به دلیل توانایی اش در ضربات سریع و غیرمنتظره به باز یا در زبان عربی "شاهین" شناخته می شد، اما ظاهراً به راحتی پرواز می کرد و از تعقیب کنندگان خود فرار می کرد. ظهور آن به عنوان نیروی اصلی که برای استقلال کردستان فشار می آورد و پاسخ آرام دولت های ترکیه و عراق به دعوت آن برای جنگ خونین، ژنرال ژاندارما را نگران کرد.
    
  کمک خلبان گفت: "ما در حال ورود به رهگیری مسیر سر خوردن هستیم."
    
  خلبان گفت: آهسته حرکت کن.
    
  کمک خلبان پاسخ داد: "اینجاست،" و درست بالای زانوی راست خلبان رسید و سوئیچ چرخ دنده را به سمت پایین حرکت داد. "انتقال در حال انجام است... چراغ چک پمپ دکمه‌ای سه سبز، بدون زرد، روشن، گیربکس خاموش و قفل است."
    
  خلبان به اندازه کافی چشمانش را از نشانگر موقعیت افقی گرفت تا نشانگرهای تعویض دنده را بررسی کند و برای بررسی نشانگر "gear hyd" را فشار دهد. "بررسی کنید، انتقال خاموش و مسدود شده است."
    
  کمک خلبان گفت: "البته، در مسیر سر خوردن. "دو هزار پا تا ارتفاع تصمیم گیری." کمک خلبان دستش را دراز کرد و با احتیاط به نشانگر سرعت هوا ضربه زد و بی صدا به خلبان هشدار داد که سرعت هوایی او اندکی کاهش یافته است - در حالی که ژنرال در کابین خلبان بود، او نمی خواست حتی کوچکترین اشتباهی را برجسته کند. سرعت آنها فقط 5 گره کاهش یافته بود، اما خطاهای کوچک به نظر می رسید که در نزدیکی ابزار به گلوله برف می افتند، و بهتر بود آنها را شناسایی کرده و فورا تصحیح کنید تا اینکه اجازه دهید بعداً مشکلات بزرگی ایجاد کنند.
    
  خلبان با اعتراف به صید پاسخ داد: "Tesekkur eder". یک جمله ساده "تو را گرفتم" به این معنی بود که خلبان اشتباه خود را کشف کرده بود، اما قدردانی به این معنی بود که کمک خلبان رویکرد خوبی داشته است. "هزار تا مونده."
    
  نور خورشید فیلتر شده شروع به عبور از پنجره های کابین کرد و لحظاتی بعد نور خورشید از میان ابرهای پراکنده عبور کرد. اوزک به بیرون نگاه کرد و دید که آنها دقیقاً در مرکز باند فرودگاه هستند و چراغ های نزدیک بصری نشان می داد که آنها در مسیر سر خوردن هستند. کمک خلبان اعلام کرد: "باند در معرض دید". سوزن های ILS کمی شروع به رقصیدن کردند، به این معنی که خلبان به جای تماشای نشانگر موقعیت افقی، از پنجره به باند فرودگاه نگاه می کرد. "به نزدیک تر شدن ادامه بده."
    
  "متشکرم". یک صید خوب دیگر پانصد تا ارتفاع تصمیم. چک لیست "پیش از فرود" را دنبال کنید و..."
    
  اوزک، با تمرکز بر پنجره به جای ابزار، ابتدا آن را دید: یک خط دود پیچ‌دار سفید که از تقاطع خیابان‌های جلو و سمت چپ، داخل حصار محیطی فرودگاه می‌آمد، مستقیم به سمت آنها می‌رفت! "فلش!" اوزک با استفاده از نام مستعار روسی "Zvezda" برای موشک شانه پرتاب SA-7 فریاد زد: "اکنون به راست بپیچ!"
    
  به اعتبار او، خلبان دقیقاً همان کاری را انجام داد که اوزک دستور داد: او بلافاصله چرخ کنترل را به شدت به سمت راست چرخاند و هر چهار دریچه گاز را روی قدرت جنگی کامل قرار داد. اما خیلی خیلی دیر کرده بود. اوزک می دانست که اکنون آنها فقط یک شانس دارند: اینکه واقعاً موشک SA-7 بود و نه SA-14 جدیدتر، زیرا موشک قدیمی برای هدایت آن به یک نقطه داغ روشن نیاز داشت، در حالی که SA-14 می توانست هر منبع گرمایی را ردیابی کند. ، حتی نور خورشید منعکس شده از چراغ قوه.
    
  در یک چشم به هم زدن، موشک ناپدید شد - چند متر از بال چپ پرواز کرد. اما مشکل دیگری وجود داشت. صدای بوق در کابین خلبان به صدا درآمد. خلبان ناامیدانه سعی کرد KC-135 را به سمت چپ بچرخاند تا آن را تسطیح کند و شاید حتی دوباره آن را در باند تسطیح کند، اما هواپیما واکنشی نشان نداد - بال چپ هنوز در آسمان بود و قدرت هواپیمای کافی وجود نداشت. برای پایین آوردن آن حتی با وجود اینکه موتورها با قدرت کامل کار می‌کردند، آنها کاملاً متوقف می‌شدند و هر لحظه تهدید می‌کردند که دچار مشکل شوند.
    
  "چیکار میکنی کاپیتان؟" اوزک فریاد زد. بینی خود را پایین بیاورید و بال های خود را صاف کنید!
    
  "نمیتونم بچرخم!" - خلبان فریاد زد.
    
  "ما نمی توانیم به باند فرودگاه برسیم - بال ها را تراز کنید و مکانی برای فرود اضطراری پیدا کنید!" اوزک گفت. از پنجره کمک خلبان به بیرون نگاه کرد و یک زمین فوتبال را دید. "اینجا! زمین فوتبال! اینجا محل فرود شماست!"
    
  "من می توانم آن را کنترل کنم! من میتونم انجامش بدم...!"
    
  "نه، شما نمی توانید - خیلی دیر است!" اوزک فریاد زد. دماغت را پایین بیاور و به سمت زمین فوتبال برو وگرنه همه می میریم!
    
  بقیه در کمتر از پنج ثانیه اتفاق افتاد، اما اوزک آن را به صورت آهسته تماشا کرد. خلبان به جای تلاش برای بلند کردن تانکر متوقف شده به آسمان، فشار برگشتی را روی اهرم های کنترل آزاد کرد. هنگامی که او این کار را انجام داد و موتورها در حالت کامل قرار گرفتند، هواپیماها بلافاصله پاسخ دادند و خلبان توانست بال های هواپیما را تراز کند. با پایین بودن دماغه، سرعت هوا به سرعت افزایش یافت و شوک برای خلبان کافی بود تا دماغه را تقریباً به موقعیت فرود برساند. او دریچه‌های گاز را در حالت بیکار قرار داد، سپس چند لحظه قبل از اینکه تانکر بزرگ به زمین رسید، گاز را قطع کرد.
    
  اوزک تقریباً به سمت کنسول میانی پرتاب شد، اما کمربندهای شانه و پاهایش بالا رفت و با تأسف فکر کرد که قبلاً فرودهای سخت تری را تجربه کرده است ... و سپس دنده دماغه با غرش فرود آمد و ژنرال ترک احساس کرد انگار کاملا از وسط شکسته شده بود. گیربکس جلو شکست و خاک و چمن مانند موجی از شیشه جلو ریخت. آنها از طریق یک تیر دروازه فوتبال تصادف کردند، سپس از طریق یک حصار و چندین گاراژ و ساختمان ذخیره سازی قبل از توقف در ورزشگاه پایه برخورد کردند.
    
    
  فصل اول
    
    
    
  برد موشک شن سفید، مکزیکو جدید
  در صبح روز بعد
    
    
  "استاد دو-دو، این وایت سندز است." رادیو قابل حمل زنده شد و هوای آرام صبح را در هم ریخت. تیک آف پاک شد، باند یک صفر، باد آرام، ارتفاع سنج دو-نه-نه-هفت. وضعیت تهدید قرمز است، تکرار می‌کنم، قرمز، دوباره بخوانید."
    
  فهمیدم، Masters Two-Two نسخه، تیک آف پاک شد، باند یک صفر، وضعیت تهدید قرمز است.
    
  هواپیمای بزرگ با ظاهر نسبتاً عجیب موتورهای خود را روشن کرد و آماده رفتن به باند فرودگاه فعال شد. این بمب افکن تا حدودی یادآور بمب افکن رادارگریز "بال پرنده" B-2 Spirit بود، اما به طور قابل توجهی از بمب افکن بین قاره ای پیازدارتر بود که به معنای ظرفیت بارگیری بسیار بیشتر بود. به جای موتورهای تعبیه شده در بدنه هواپیما، هواپیما دارای سه موتور بود که در پشت بدنه روی دکل های کوتاه نصب شده بودند.
    
  در حالی که هواپیمای عجیب و غریب گوپی بالدار از طریق خط نگهدارنده به سمت باند فرودگاه فعال حرکت می کرد، حدود یک مایل به سمت غرب، مردی با کلاه پارچه ای، کلاه، ژاکت محافظ ضخیم سبز و دستکش های سنگین، یک MANPADS یا ضدهوایی قابل حمل انسان را بلند کرد. موشک، پرتاب کننده بر روی شانه راست او. مجتمع. او ابتدا دستگاهی به اندازه یک قوطی سبزیجات را در پایین پرتابگر قرار داد که گاز آرگون خنک کننده را برای یاب فروسرخ فراهم می کرد و باتری دستگاه را تغذیه می کرد.
    
  مرد با صدایی آرام گفت: "الله اکبر، الله اکبر". سپس روی پاهایش بلند شد و اسلحه را به سمت شرق به سمت صدای افزایش تدریجی موتورهای هواپیما که برای برخاستن دور می‌شوند، نشانه گرفت. هنوز نور کافی برای دیدن هواپیما از آن فاصله وجود نداشت، بنابراین مرد موشکی عینک دید در شب خود را روی چشمانش پایین آورد و موقعیت سر خود را به دقت تنظیم کرد تا همچنان بتواند MANPADS را از طریق مناظر آهنی آن نشانه بگیرد. او با فشار دادن و رها کردن اهرم ایمنی و درایو تعبیه شده، سلاح را فعال کرد. او می‌توانست صدای چرخان ژیروسکوپ را در جایگاه هدایت موشک بشنود، حتی در سر و صدای رعد و برق هواپیمای مسافربری بر فراز صحرا.
    
  همانطور که او بر روی تصویر سبز و سفید جت لاینر در حال عقب نشینی تمرکز می کرد، صدای غرغر آرامی را در هدفون خود شنید که نشان می داد سنسور مادون قرمز MANPADS به تازگی اگزوز موتور جت لاینر را گرفته است. سپس او اهرم "باز کردن قفس" را فشار داد و نگه داشت و سیگنال اکتساب بلندتر شد و به او گفت که موشک هدف خوبی را دنبال می‌کند.
    
  او منتظر ماند تا هواپیما به هوا منتقل شود زیرا اگر در حالی که هنوز روی زمین بود آن را ساقط می کرد، احتمالاً خدمه می توانستند هواپیما را به سلامت روی باند فرودگاه متوقف کنند و به سرعت آتش را خاموش کنند و تلفات را به حداقل برسانند. آسیب پذیرترین لحظه پنج ثانیه پس از برخاستن بود، زیرا هواپیما به کندی شتاب می گرفت و ارابه فرود آن در حرکت بود. اگر موتور آن از کار بیفتد، خدمه باید سریع و دقیق واکنش نشان دهند تا از فاجعه جلوگیری کنند.
    
  حالا زمانش فرا رسیده. او یکی دیگر از "الله اکبر" را زمزمه کرد، پرتابگر را طوری بالا برد که هدف در گوشه پایین سمت چپ دید آهنی قرار گیرد، نفسش را حبس کرد تا اگزوز موشک را استنشاق نکند، سپس ماشه را کشید.
    
  یک موتور پرتاب کننده کوچک موشکی را از لوله خود در حدود سی فوت به هوا پرتاب کرد. همانطور که موشک شروع به سقوط کرد، موتور موشک جامد مرحله اول آن شلیک شد و موشک به سمت هدف خود حرکت کرد و حسگر به طور ایمن در جای خود قفل شد. مرد موشکی سپس فلپ های حفاظتی خود را پایین آورد و نبرد را از طریق عینک دید در شب با شادی تماشا کرد و لحظاتی بعد موشک را دید که در ابری از آتش منفجر شد. زمزمه کرد: لعنتش کند اکبر. "باحال بود" .
    
  اما هنوز ضد حمله تمام نشده بود. به محض اینکه صدای انفجار یک ثانیه بعد به او رسید، مرد موشکی ناگهان سوزش شدیدی را در سراسر بدن خود احساس کرد. او پرتابگر استفاده شده را گیج و سرگردان به زمین پرتاب کرد. به نظرش رسید که ناگهان تمام بدنش در آتش سوخت. او به امید اینکه بتواند با غلت زدن شعله های آتش را خاموش کند، روی زمین افتاد، اما گرما هر ثانیه بیشتر می شد. او هیچ کاری نمی توانست بکند جز حلقه زدن به یک توپ محافظ و پوشاندن چشمانش، به این امید که کور نشود یا زنده زنده سوزانده نشود. او با گسترش شعله های آتش فریاد زد و او را فرو برد...
    
  "وای رئیس، چه اتفاقی افتاده است؟" صدایی را در هدفونش شنید. "حالت خوبه؟ ما در راه هستیم صبر کن!"
    
  مرد متوجه شد که قفسه سینه‌اش می‌تپد و قلبش از جهش ناگهانی آدرنالین در خونش می‌تپد، و برای چند لحظه به سختی صحبت می‌کرد... اما احساس سوزش شدید ناگهان متوقف شد. بالاخره بلند شد و گرد و غبارش را پاک کرد. هیچ مدرکی دال بر اتفاقی برای او وجود نداشت، جز خاطرات وحشتناک آن درد شدید. دکتر جاناتان کالین مسترز، دانشمند موشکی، با تردید پاسخ داد: "خب، شاید... خب، بله." "شاید کمی".
    
  جان مسترز به تازگی پنجاه ساله شده بود، اما او هنوز به نظر می رسد، و احتمالا همیشه، مانند یک نوجوان با ویژگی های ظریف، گوش های بزرگ، حرکات بدن ناهنجار، پوزخند کج و موهای قهوه ای به طور طبیعی ژولیده زیر هدفون خود به نظر می رسد. او افسر ارشد عملیات Sky Masters Inc.، یک شرکت تحقیقاتی و توسعه دفاعی کوچکی بود که او تأسیس کرد، که در بیست سال گذشته هواپیماهای کاملاً پیشرفته، ماهواره‌ها، سلاح‌ها، حسگرها و فناوری‌های مواد پیشرفته را برای ایالات متحده توسعه داده است.
    
  اگرچه او دیگر مالک شرکتی نبود که هنوز نامش را بر عهده داشت - امور شرکت اکنون توسط هیئت مدیره ای به ریاست همسر سابق و شریک تجاری او، هلن کودیری، و رئیس جوان شرکت، دکتر کلسی دافیلد، اداره می شد. آنقدر ثروتمند بود که بتواند به دنیا سفر کند، جان اگر بخواهد تا آخر عمرش دوست داشت یا در آزمایشگاه وقت بگذراند، ابزارهای جدید بسازد یا آنها را در میدان آزمایش کند. هیچ کس واقعاً نمی دانست که آیا هیئت مدیره به او اجازه داده است کارهایی مانند شلیک موشک های زنده از MANPADS را انجام دهد یا در طول آزمایش خارج از برد موشک بماند تا او را مسخره کند یا به این دلیل که امیدوار بودند او توسط خودش به خاک تبدیل شود. اختراعاتی که در طول این سال ها تقریباً بارها اتفاق افتاده است.
    
  چندین هاموی و خودروهای پشتیبانی، از جمله یک آمبولانس، فقط برای هر موردی، وارد شدند که چراغ‌های جلو و نورافکن به جان جان می‌تابید. مردی از اولین هاموی در صحنه بیرون پرید و به سمت او دوید. "خوبی جان؟" از هانتر "بومر" نوبل پرسید. بومر یک معاون بیست و پنج ساله بود که مسئول توسعه تسلیحات هوابرد شرکت Sky Masters بود. بومر که خلبان آزمایشی، مهندس و فضانورد سابق نیروی هوایی ایالات متحده بود، زمانی کار غبطه‌انگیز طراحی سیستم‌های هواپیمای عجیب و غریب و سپس قادر به پرواز با محصول نهایی را داشت. بومر با پرواز هواپیمای فضایی تک مرحله‌ای انقلابی سیاه نریان XR-A9 که توسط نریان سیاه به مدار حرکت می‌کند، در دو سال گذشته بیشتر از مجموع سایر فضانوردان ایالات متحده در ده سال گذشته در مدار بوده است. "خدایا تو ما را آنجا ترساندی!"
    
  جان از اینکه صدایش مثل چند دقیقه قبل لرزان نبود، گفت: "بهت گفتم خوبم." "فکر می‌کنم با قدرت امیتر کمی زیاده‌روی کردیم، هو بومر؟"
    
  بومر گفت: "من آن را روی کمترین توان تنظیم کردم، رئیس، و آن را بررسی و دوباره بررسی کردم." "شاید خیلی نزدیک بودی. برد لیزر پنجاه مایل است - وقتی ضربه خوردید کمتر از دو بودید. رئیس، احتمالاً این ایده خوبی نیست که آزمایشات خود را انجام دهید. "
    
  جان با این امید که هیچ کس متوجه لرزش دستان او نشود، به آرامی پاسخ داد: "ممنون از راهنمایی، بومر." "کار عالی، بومر. من می‌توانم بگویم که آزمایش سلاح ضد موشک خودکار Slingshot با موفقیت کامل بود."
    
  صدای دیگری پشت سر او گفت: "من هم همین کار را می کنم، بومر." دو مرد از یک هامر دیگر به ما نزدیک شدند، کت و شلوارهای تجاری، کت های بلند تیره و دستکش پوشیده بودند تا از سرمای صبحگاهی ما محافظت کنند. دو مرد دیگر که لباس های مشابهی پوشیده بودند، دنبال شدند، اما کت هایشان باز بود... به آنها امکان دسترسی آسان تر به سلاح های خودکار آویزان شده از تسمه هایشان در زیر می داد. مردی با موهای نمکی و فلفلی بلند و بزی انگشتش را به سمت جان تکان داد و ادامه داد: "نزدیک بود خودت را بکشی، جان... دوباره."
    
  جان پاسخ داد: "نه... دقیقا طبق برنامه پیش رفت، آقای رئیس.
    
  این مرد، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، کوین مارتیندیل، با ناباوری چشمانش را گرد کرد. مارتیندیل که برای دهه‌ها چهره‌ای در واشنگتن بود، شش دوره در کنگره، دو دوره معاون رئیس‌جمهور و یک دوره رئیس‌جمهور پیش از برکناری از سمت خود خدمت کرد. پس از آن او تنها دومین فردی در تاریخ ایالات متحده شد که دوباره به او رای داده شد.
    
  او همچنین وجه تمایز این بود که اولین معاون رئیس‌جمهوری بود که در دوران ریاست‌جمهوری طلاق گرفته بود، و او هنوز یک لیسانس تایید شده بود که اغلب در جمع بازیگران زن و ورزشکاران جوان دیده می‌شد. علیرغم این واقعیت که مارتیندیل بیش از شصت سال داشت، با موهای بزی و مواج بلندش که با دو قفل نقره ای مجعد از "رویای عکاس" معروف که به طور خودکار روی او ظاهر می شد، هنوز به طرز ناهمواری خوش تیپ، با اعتماد به نفس و ظاهری تقریباً شیطانی بود. هر وقت عصبانی یا هیجانی بود پیشانی اش
    
  ژنرال بازنشسته پاتریک مک‌لاناهان، مردی که در کنارش بود، گفت: "آقای رئیس‌جمهور، او هنوز دوست دارد چالش‌های خودش را انجام دهد - هر چه ظالمانه‌تر، بهتر". مک‌لانهان کوتاه‌تر از مارتیندیل، اما به‌طور قابل‌توجهی قوی‌تر ساخته شده بود، به‌جز در دنیای تاریک نبرد هوایی استراتژیک، مک‌لانهان به اندازه مارتیندیل یک افسانه بود. او به مدت پنج سال به عنوان ناوبر و بمب افکن برای B-52G Stratofortress در ایالات متحده خدمت کرد. نیروی هوایی قبل از انتخاب شدن برای پیوستن به یک واحد تحقیق و توسعه فوق محرمانه موسوم به مرکز سلاح‌های هوافضای فناوری پیشرفته یا HAWC، مستقر در یک پایگاه هوایی ناشناخته در صحرای نوادا به نام سرزمین رویاها.
    
  HAWC به رهبری فرمانده اول گستاخ و کمی خارج از کنترل خود، سپهبد بردلی جیمز الیوت، توسط کاخ سفید مأموریت یافت تا ماموریت های مخفیانه را در سراسر جهان انجام دهد تا از تبدیل دشمن به درگیری به یک درگیری تمام عیار جلوگیری کند. جنگ، با استفاده از فناوری های آزمایشی پیشرفته که توسط هیچ نیروی نظامی دیگری استفاده نمی شود.
    
  تخصص HAWC اصلاح هواپیماهای قدیمی با سیستم‌ها و فناوری‌های جدید بود تا آنها را برخلاف هر چیزی که تا به حال دیده‌اند عمل کند، و سپس استفاده از سلاح‌های ارائه شده توسط HAWC برای برنامه‌های آزمایشی مخفی در دنیای واقعی برای سرکوب سریع و بی‌صدا دشمن احتمالی. اکثر مأموریت های HAWC هرگز برای عموم شناخته شده نیستند. خلبانانی که برای آزمایش یک هواپیمای کاملاً جدید انتخاب می شوند هرگز نمی دانند که نه تنها اولین نفری نبودند که با آن پرواز کردند، بلکه این هواپیما قبلاً در جنگ مورد استفاده قرار گرفته بود. خانواده‌های ده‌ها هوانورد و مهندس کشته شده، نظامی و غیرنظامی، هرگز نمی‌دانند واقعاً چه بر سر عزیزانشان آمده است.
    
  با توجه به عزم یکجانبه الیوت برای تسلط، و همچنین توانایی های باورنکردنی HAWC، که بسیار فراتر از انتظارات هر فرمانده غیرنظامی یا نظامی بود، این واحد اغلب بدون اطلاع کامل یا اجازه کسی، پاسخ به تهدیدات جدید را آغاز می کرد. این در نهایت منجر به بی اعتمادی و در نهایت محکومیت آشکار واشنگتن و نهاد پنتاگون شد که به دنبال منزوی کردن و حتی تضعیف فعالیت های HAWC بود.
    
  مک‌لاناهان، باتجربه‌ترین و اثبات‌شده‌ترین خلبان و اپراتور سیستم، در طول چهارده سال حضورش در HAWC، به تناوب مورد ستایش، تنبیه، ترفیع، اخراج، پاداش و رسوایی قرار گرفت. اگرچه به عقیده بسیاری از زمان نورمن شوارتسکف قهرمان‌ترین ژنرال آمریکا بود، اما مک‌لانهان بدون هیاهو، ستایش یا قدردانی از سوی هیچ‌کس، نیروی هوایی را به آرامی و بی‌صدا ترک کرد.
    
  کوین مارتیندیل، هم معاون و هم رئیس، سرسخت‌ترین حامی HAWC بود و برای سال‌ها می‌دانست که می‌تواند برای انجام کار به پاتریک مک‌لاناهان تکیه کند، مهم نیست که چقدر احتمالات غیرممکن باشد. اکنون که هر دوی آنها از زندگی عمومی بازنشسته شده اند، برای جان مسترز تعجبی نداشت که ببیند آنها در بیابان های نیومکزیکو، در یک سایت آزمایشی اسلحه مخفی، کنار هم ایستاده اند.
    
  مارتیندیل گفت: "دوباره تبریک می گویم، دکتر مستر. "من فکر می کنم شما می توانید این سیستم دفاع شخصی لیزری Slingshot را در هر هواپیمایی بسازید؟"
    
  بومر گفت: بله قربان، ما می توانیم. تنها چیزی که نیاز دارد یک منبع انرژی و یک پانل دسترسی باز دوازده اینچی از طریق مخزن فشار هواپیما است تا حسگر مادون قرمز بتواند پرتو را شناسایی و هدایت کند. ما می توانیم ظرف چند روز دستگاه را نصب و کالیبره کنیم.
    
  آیا این یک پیله محافظ در اطراف کل هواپیما تشکیل می دهد یا فقط پرتو را به سمت موشک هدایت می کند؟
    
  جان توضیح داد: "ما پرتو را روی موشک دشمن متمرکز می‌کنیم تا در انرژی صرفه‌جویی کنیم و تأثیر مخرب پرتو لیزر را به حداکثر برسانیم". هنگامی که یاب مادون قرمز پرتاب موشک را شناسایی می کند، پرتویی از انرژی لیزر متمرکز و پرقدرت را در امتداد همان محور در عرض میلی ثانیه می فرستد. سپس، اگر سیستم بتواند نقطه پرتاب تقریبی را مشخص کند، به طور خودکار به سایت پرتاب دشمن حمله می کند تا بتواند مرد بد را از پای درآورد.
    
  "پرتو لیزر چه حسی داشت، جان؟" - پاتریک پرسید.
    
  جان با لبخندی ضعیف پاسخ داد: "مثل غوطه ور شدن در روغن آشپزی در حال جوش است. "و این در پایین ترین سطح قدرت بود."
    
  "این لیزر چه کار دیگری می تواند انجام دهد، جان؟" - مارتیندیل پرسید. من می دانم که HAWC در گذشته سیستم های لیزری تهاجمی را مستقر کرده است. آیا تیرکمان یکسان است؟"
    
  جان با کنایه پاسخ داد: "خب، آقا، البته لیزر فقط برای دفاع از خود است."
    
  درست مثل XC-57 که دیگر بمب افکن نیست، درست است جان؟
    
  "بله قربان. دولت ایالات متحده موافق توسعه تسلیحات تهاجمی توسط پیمانکاران دفاعی خود و استفاده از فناوری به گونه‌ای نیست که می‌تواند به روابط با سایر کشورها آسیب برساند یا هر گونه قانونی را نقض کند. بنابراین، سیستم لیزری از نظر برد و قابلیت کاملاً محدود است - در درجه اول برای استفاده علیه سیستم های ضد هوایی تاکتیکی و اپراتورهای آنها.
    
  پاتریک خاطرنشان کرد: "این چیزهای زیادی را برای تفسیر باز می گذارد. "اما شما می توانید دستگیره را بچرخانید و قدرت را کمی افزایش دهید، درست است؟"
    
  جان گفت: "تا آنجا که می‌دانی، موک، پاسخ منفی است.
    
  رئیس جمهور سابق در جهت هواپیمای در حال عقب نشینی به آسمان اشاره کرد که درست در آن لحظه در حال ورود به حالت باد باد بود و به سمت زمین نزدیک می شد. "این کاملاً خطرناک است که از یکی از هواپیماهای بزرگ جدید خود برای آزمایش سیستم استفاده کنید، اینطور نیست، دکتر؟" - از مارتیندیل پرسید. "این یک موشک استینگر واقعی بود که به هواپیمای خودت شلیک کردی، قبول دارم؟" سهامداران شما نمی توانند از ریسک کردن یک هواپیمای چند میلیون دلاری مانند این خوشحال باشند."
    
  جان پاسخ داد: "مطمئناً می‌خواستم اشک شما را دربیاورم، آقای رئیس‌جمهور. "آنچه مدیران و سهامداران نمی دانند به آنها آسیب نمی رساند. به علاوه، این XC-57 'بازنده' بدون سرنشین است.
    
  "بازنده"، ها؟ پاتریک مک لانهان نظر داد. "جالب ترین اسمی نیست که به ذهنت رسید، جان."
    
  "چرا لعنتی بهش میگی؟" - مارتیندیل پرسید.
    
  جان توضیح داد: "چون او در رقابت نسل بعدی بمب افکن شکست خورد. آنها به هواپیمای بدون سرنشین نیاز نداشتند. آنها می خواستند که مخفیانه تر و سریعتر باشد. من روی محموله و برد متمرکز بودم و می‌دانستم که می‌توانم آن را با یک سلاح مافوق صوت مسلح کنم، بنابراین نیازی به مخفی کاری نداشتیم.
    
  همچنین، من سال‌هاست که در حال طراحی و ساخت هواپیماهای بدون سرنشین بوده‌ام - فقط به این دلیل که آنها آن را دوست نداشتند به این معنی نیست که نمی‌توان آن را در نظر گرفت. آیا بمب افکن نسل بعدی نباید نسل بعدی باشد؟ طراحی حتی در نظر گرفته نشد. از دست دادن آنها. پس از آن، به‌علاوه، ده سال از ساختن هواپیما منع شدم."
    
  اما به هر حال تو آن را ساختی؟
    
  جان گفت: "این یک بمب افکن نیست، آقای رئیس جمهور، این یک حمل و نقل چند منظوره است." این برای رها کردن چیزی طراحی نشده است. قرار است چیزی در آن بگذارد."
    
  مارتیندیل با ناراحتی سرش را تکان داد. "رقص زدن حول قانون... چه کسی دیگری دوست دارد این کار را انجام دهد؟" پاتریک چیزی نگفت. بنابراین شما از یک هواپیمای بدون سرنشین استفاده می‌کنید - که بمب‌افکن نیست - برای آزمایش لیزری که یک سلاح تهاجمی نیست، اما سپس خود را در خط آتش قرار می‌دهید تا اثرات آن را روی انسان‌ها آزمایش کنید؟ مارتیندیل با خشکی گفت: برای من منطقی است. "اما تو، البته، اشک در چشمان من جمع شد."
    
  "ممنونم آقا."
    
  "جان، الان چند بازنده داری که پرواز میکنی؟" - پاتریک پرسید.
    
  جان پاسخ داد: "فقط دو نفر دیگر وجود دارند - ما سه مورد را برای مسابقه NGB ساختیم، اما وقتی طرح ما رد شد، کار روی دوم و سوم متوقف شد." "این هنوز یک برنامه تحقیق و توسعه است، بنابراین اولویت پایینی داشت... تا زمانی که آقای رئیس جمهور تماس گرفتید. ما در حال بررسی نصب سیستم خود بر روی هواپیماهای تجاری و همچنین بدنه هواپیماهای پیشرفته هستیم.
    
  مارتیندیل گفت: "بیایید نگاهی دقیق تر به این بیندازیم، جان."
    
  "بله قربان. از او می‌خواهم به آرامی پرواز کند تا بتوانیم نگاهی بیندازیم، سپس او را به زمین می‌آورم. به این فاصله نگاه کنید - باور نمی کنید. او واکی تاکی خود را برداشت و سعی کرد با مرکز کنترل خود تماس بگیرد، اما پرتو لیزر آن را سرخ کرد. او با ناراحتی گفت: "یادم رفت قبل از امتحان این را از جیبم بیرون بیاورم." او به خنده های خاموش دیگران لبخند زد. بنابراین من گوشی های بیشتری را از دست می دهم. بومر...؟"
    
  بومر گفت: "من متوجه شدم، رئیس." "کم و آرام؟" جان سرش را تکان داد و بومر چشمکی زد و رادیو RV را صدا کرد.
    
  لحظاتی بعد، XC-57 در نزدیکی نهایی ظاهر شد. فقط پنجاه فوت بالاتر از سطح زمین قرار گرفت و برای چنین پرنده بزرگی به طرز شگفت انگیزی آهسته پرواز می کرد، گویی یک مدل چوب بالسا بزرگ است که به آرامی در یک نسیم ملایم حرکت می کرد.
    
  مارتیندیل اظهار داشت: "مثل یک بمب افکن رادارگریز باردار با موتورهای بیرونی." "به نظر می رسد هر لحظه ممکن است از آسمان بیفتد. چگونه آن را انجام دهید؟"
    
  مسترز گفت: "این هواپیما از هیچ گونه کنترل پرواز معمولی یا دستگاه های بالابر استفاده نمی کند، بلکه با استفاده از فناوری تطبیق دهنده ماموریت پرواز می کند." تقریباً هر اینچ مربع از بدنه و بال‌ها می‌تواند آسانسور یا ترمز باشد. می تواند سرنشین دار یا بدون سرنشین باشد. حدود شصت و پنج هزار پوند محموله، و می تواند تا چهار پالت بار استاندارد را ببرد.
    
  مسترز ادامه داد: "اما سیستم منحصر به فرد بازنده یک سیستم حمل بار کاملاً یکپارچه است، از جمله توانایی جابجایی کانتینرها به داخل در طول پرواز." زمانی که بومر وارد هواپیما شد، این اولین ایده بود و ما برای تبدیل تمام هواپیماهای تولیدی به آن تلاش کردیم. بومر؟
    
  بومر گفت: "خب، مشکلی که من همیشه در مورد هواپیماهای باری دیده‌ام این است که وقتی محموله در داخل است، نمی‌توان کاری با هواپیما، فضا یا محموله انجام داد. "همه آن پس از بارگیری در کشتی تلف می شود."
    
  "این محموله در یک هواپیمای باری است، بومر. دیگر با آن چه کار خواهی کرد؟" - مارتیندیل پرسید.
    
  بومر پاسخ داد: "شاید این یک هواپیمای باری در یک پیکربندی باشد، آقا،" اما محموله را حرکت دهید و یک ظرف مدولار را از سوراخ شکم وارد کنید، و اکنون هواپیمای باری تبدیل به یک تانکر یا سکوی نظارتی می شود. این کشتی بر اساس همان مفهوم کشتی جنگی ساحلی نیروی دریایی است که در حال حاضر بسیار خشمگین است - یک کشتی که بسته به ماژول های سخت افزاری که روی آن قرار می دهید می تواند ماموریت های مختلفی را انجام دهد.
    
  "وصل و بازی؟ خیلی ساده؟"
    
  بومر اذعان داشت: "ادغام وزن و تعادل، سیستم سوخت و سیستم های الکتریکی آسان نبود، اما ما فکر می کنیم که اشکالات را درست برطرف کرده ایم." ما سوخت را بین مخازن مختلف برای حفظ تعادل انتقال می دهیم. فکر نمی‌کنم بدون سیستم انطباق ماموریت، این کار اصلاً ممکن نبود. بازنده می‌تواند محموله یا ماژول‌های ماموریت را از طریق دریچه بار یا دریچه پایینی بلند کند.
    
  "دریچه در شکم؟" مارتیندیل با چشمکی حرفش را قطع کرد. "منظورت خلیج بمب است؟"
    
  جان پاسخ داد: "این یک محل بمب نیست، آقا، یک دریچه بار است." "قبلاً یک محفظه بمب در آن وجود داشت، و من فکر نمی کردم درست باشد که فقط آن را مهر و موم کنم-"
    
  رئیس جمهور پیشین گفت: "بنابراین این یک "دریچه بار" شد. فهمیدم، دکتر.
    
  جان گفت: "بله، قربان. "سیستم بومر به طور خودکار ماژول ها را در صورت نیاز برای تکمیل ماموریت مرتب می کند، آنها را به هم متصل می کند و آنها را روشن می کند، همه از طریق کنترل از راه دور. او می تواند در هنگام پرواز همین کار را انجام دهد. هنگامی که به یک ماژول نیاز است یا یکی از آنها تمام می شود، سیستم حمل بار می تواند آن را با دیگری جایگزین کند.
    
  "چه ماژول هایی در دسترس داری، جان؟" - مارتیندیل پرسید.
    
  جان با افتخار گفت: "ما هر ماه موارد جدیدی ایجاد می کنیم، قربان." "در حال حاضر ما مدول های سوخت گیری هوا به همراه آویزهای شلنگ نوک بال داریم که روی زمین نصب می شوند و می توانند هواپیماهای مجهز به کاوشگر را سوخت گیری کنند. ما همچنین ماژول های رادار لیزری برای نظارت هوایی و زمینی با پیوند داده های ماهواره ای داریم. ماژول های نظارت مادون قرمز و الکترواپتیکال؛ و یک ماژول دفاع شخصی فعال ما تقریباً به ایجاد ماژول نتروژن و سیستم کنترل Flighthawk نزدیک شده ایم - راه اندازی، هدایت و شاید حتی سوخت گیری و مسلح کردن FlightHawks از افراد ضعیف.
    
  بومر اضافه کرد: "البته، ما همچنین می‌خواهیم ماژول‌های حمله را در صورتی که بتوانیم از کاخ سفید اجازه بگیریم، ایجاد کنیم. ما با فناوری‌های مایکروویو پرقدرت و انرژی هدایت‌شونده لیزری به خوبی کار می‌کنیم، بنابراین اگر بتوانیم کاخ سفید را متقاعد کنیم که به ما اجازه دهد این کار را زودتر انجام دهیم."
    
  جان افزود: "بومر، حداقل، بسیار با انگیزه است. او تا زمانی که بازنده را به فضا نفرستد خوشحال نخواهد شد.
    
  مارتیندیل و مک لاناهان به یکدیگر نگاه کردند و هر یک فوراً افکار دیگری را خواند. سپس به منظره اخروی یک هواپیمای شکست خورده عظیم که با حرکت آهسته بشقاب پرنده از باند فرودگاه سر می زد، نگاه کردند.
    
  رئیس مارتیندیل شروع کرد: "دکتر مسترز، آقای نوبل..." درست در آن زمان، XC-57 Loser ناگهان با غرش قوی موتورهایش شتاب گرفت و در یک زاویه فوق العاده شیب بالا رفت و در چند لحظه از دید ناپدید شد. مارتیندیل سرش را تکان داد و دوباره شگفت زده شد. "پسرا کجا برویم و صحبت کنیم؟"
    
    
  فصل دوم
    
    
  سفر به جهنم آسان است.
    
  -BION، 325-255 قبل از میلاد مسیح.
    
    
    
  دفتر رئیس جمهور، CANKAYA، آنکارا، ترکیه
  در صبح روز بعد
    
    
  کرزات هیرسیز، رئیس جمهوری ترکیه، قبل از اینکه دستمالش را کنار بگذارد، گفت: "در لعنتی را ببندید، قبل از اینکه مثل یک بچه لعنتی شروع به زوزه کشیدن کنم. او سرش را تکان داد. یکی از کشته شدگان دو ساله بود. کاملا بی گناه احتمالاً حتی قادر به تلفظ "RPK" نیست."
    
  هیرسیز لاغر، چهره بیضی شکل و قد بلند، وکیل، دانشمند و کارشناس اقتصاد کلان و همچنین مدیر اجرایی جمهوری ترکیه بود. او سال‌ها به‌عنوان مدیر اجرایی بانک جهانی خدمت کرد و پیش از منصوب شدن به نخست‌وزیر، در سراسر جهان درباره راه‌حل‌های اقتصادی برای کشورهای در حال توسعه سخنرانی کرد. او که در سراسر جهان و همچنین در داخل کشور محبوب بود، بیشترین درصد آرای اعضای مجلس بزرگ ملی را در تاریخ کشور به دست آورد که به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.
    
  هیرسیز و مشاوران ارشدش به تازگی از یک کنفرانس مطبوعاتی در چانکایا، مقر ریاست جمهوری در آنکارا، بازگشته بودند. او فهرستی از اسامی کشته شدگان را که دقایقی قبل از کنفرانس تلویزیونی در اختیار او قرار گرفت، خواند و سپس به چند سوال پاسخ داد. وقتی خبرنگار به او گفت که یکی از کشته شدگان نوزاد است، ناگهان شکسته شد، آشکارا گریه کرد و ناگهان فشارش را متوقف کرد. من به نام، شماره تلفن و برخی جزئیات درباره همه قربانیان نیاز دارم. من شخصاً بعد از این جلسه با آنها تماس خواهم گرفت." دستیار هیرسیز تلفن را برداشت تا دستور بدهد. من همچنین در خدمات هر یک از خانواده ها حضور خواهم داشت.
    
  Ayşe Akas، نخست وزیر، گفت: "وقتی اینطور عصبانی می شوی، خجالت نکش، کورزات. چشمان او نیز قرمز بود، اگرچه او در ترکیه به دلیل صلابت شخصی و سیاسی اش شناخته شده بود، همانطور که دو شوهر سابقش بدون شک تأیید می کنند. "این نشان می دهد که شما انسان هستید."
    
  هیرجیز گفت: "من فقط می توانم حرامزاده های پ ک ک را بشنوم که با دیدن من که در مقابل اتاقی پر از خبرنگاران گریه می کنم، می خندند." آنها دو بار پیروز می شوند. آنها از هر دو ضعف در رویه های امنیتی و نقص در کنترل ها استفاده می کنند.
    
  ژنرال اورهان شاهین، دبیرکل شورای امنیت ملی ترکیه مداخله کرد: "این به سادگی آنچه را که ما برای تقریباً سه دهه به جهان می گوییم تأیید می کند - PKK همیشه یک لجن کشنده نیست و خواهد بود." شاهین، یک ژنرال ارتش، همه فعالیت های نظامی و اطلاعاتی را بین چانکایا، ستاد نظامی در باسکانلیگی و شش سازمان اطلاعاتی اصلی ترکیه هماهنگ کرد. وی افزود: "این مخرب ترین و نفرت انگیزترین حمله پ.ک.ک در سال های متمادی پس از حملات فرامرزی در سال 2007 و با اختلاف بسیار جسورانه ترین حمله است. پانزده کشته، از جمله شش نفر روی زمین؛ پنجاه و یک مجروح - از جمله خود فرمانده ژاندارما، ژنرال اوزک - و هواپیمای نفتکش کاملاً از بین رفت.
    
  رئیس جمهور به پشت میز خود بازگشت، کراواتش را شل کرد و سیگاری روشن کرد، که علامتی بود برای همه افراد حاضر در دفتر که همین کار را انجام دهند. "وضعیت تحقیقات چگونه است، ژنرال؟" هیرسیز پرسید.
    
  شاهین گفت: "آقای رئیس جمهور با سرعت پیش رو. "گزارش های اولیه نگران کننده است. یکی از معاونان امنیتی فرودگاه به دستور بازگشت به پست خود پاسخی نداد و پیدا نشد. من امیدوارم که او فقط در تعطیلات باشد و به زودی پس از شنیدن این خبر بررسی شود، اما می ترسم متوجه شویم که این یک کار داخلی بوده است.
    
  هیرسیز زمزمه کرد: "اوه خدای من. پ‌ک‌ک هر روز عمیق‌تر و عمیق‌تر به واحدها و دفاتر ما نفوذ می‌کند.
    
  شاهین گفت: "من فکر می‌کنم احتمال بسیار زیادی وجود دارد که عوامل پ‌ک‌ک به دفتر ژاندارما، سازمانی که وظیفه حفاظت از کشور در برابر این حرامزاده‌های تشنه به خون را دارد، نفوذ کرده باشند. حدس من این است که برنامه‌های سفر اوزک فاش شده و پ‌ک‌ک این هواپیما را به طور خاص هدف قرار داده تا او را بکشد.
    
  اما تو به من گفتی که اوزک برای بازرسی غافلگیرانه به دیاربکر می رفت! هیرسیز فریاد زد. آیا ممکن است آنها آنقدر عمیقاً نفوذ کرده باشند و به خوبی سازماندهی شده باشند که بتوانند به این سرعت یک جوخه کشتار را با یک موشک ضد هوایی شانه ای به بیرون بفرستند؟
    
  این باید یک کار درونی باشد، نه فقط یک نفر - آن پایگاه باید با شورشیان در پوشش عمیق، در مواضع با اعتماد بالا پر شود، آماده فعال شدن و استقرار در عرض چند ساعت با اهداف حمله خاص."
    
  ژنرال عبدالله گوزلف، رئیس ستاد نیروهای مسلح ترکیه، گفت: "این سطح پیچیدگی است که ما از آن می ترسیدیم اما انتظار داشتیم، آقا." "زمان آن رسیده است که ما به صورت مشابه پاسخ دهیم. آقا ما نمی توانیم فقط به بازی دفاعی بسنده کنیم. ما باید علیه رهبری پ ک ک برویم و یک بار برای همیشه آنها را نابود کنیم."
    
  در عراق و ایران، فکر می کنم ژنرال؟ از نخست وزیر آکاس پرسید.
    
  گوزلف گفت: "خانم نخست وزیر، مثل ترسوهایی که هستند، آنجا پنهان می شوند. ما اطلاعات به‌روز را از ماموران مخفی خود دریافت می‌کنیم، لانه‌هایی را می‌یابیم که تا حد امکان حاوی حرامزاده‌های تشنه به خون هستند و آنها را نابود می‌کنیم."
    
  مصطفی حمارات، وزیر امور خارجه، پرسید: "ژنرال، این دقیقاً چه دستاوردی جز خشم بیشتر همسایگان، جامعه بین‌المللی و حامیان ما در ایالات متحده و اروپا دارد؟"
    
  گوزلف با عصبانیت گفت: "ببخشید وزیر، اما من واقعاً اهمیتی نمی‌دهم که کسی در یک قاره دیگر در حالی که مردان، زنان و کودکان بی‌گناه کشته می‌شوند چه فکری می‌کند."
    
  گوزلف با یک تماس تلفنی قطع شد که بلافاصله توسط رئیس اداره ریاست جمهوری پاسخ داده شد. دستیار وقتی تلفن را قطع کرد مات و مبهوت به نظر می رسید. "آقا، ژنرال اوزک در محل پذیرش شما است و می خواهد با پرسنل امنیت ملی صحبت کند!"
    
  اوزک! فکر می کردم حالش وخیم است!" هیرسیز فریاد زد. "بله، بله، فوراً او را به اینجا بیاورید و یک مأمور بیاورید که همیشه او را زیر نظر داشته باشد."
    
  نگاه کردن به مرد در حالی که وارد دفتر می شد تقریباً دردناک بود. شانه راست و سمت راست سرش محکم بانداژ شده بود، چندین انگشت هر دو دستش به هم چسبیده بود، با لنگی راه می رفت، چشمانش متورم بود و قسمت های قابل مشاهده صورت و گردنش با بریدگی، سوختگی و کبودی پوشیده شده بود. ، اما او راست ایستاد و از هر گونه کمکی از جانب پیرمردی که برای او آمده بود امتناع کرد. اوزک جلوی در ایستاد و سلام کرد. او در حالی که صدایش از نفس کشیدن سوخت هواپیما و آلومینیوم در حال سوختن بود، گفت: "اجازه دهید من با رئیس جمهور صحبت کنم، قربان.
    
  "البته، البته ژنرال. پاهایت را بردارید و بنشینید، رفیق!" هیرسیز فریاد زد.
    
  رئیس جمهور اوزک را به سمت مبل برد، اما فرمانده ژاندارما دستش را بالا برد. "ببخشید قربان، اما من باید بلند شوم. اوزک گفت: می ترسم نتوانم دوباره بلند شوم.
    
  ژنرال اینجا چیکار میکنی؟ از نخست وزیر آکاس پرسید.
    
  اوزک گفت: "احساس کردم لازم است به مردم ترکیه نشان دهم که زنده هستم و وظایفم را انجام می دهم، و می خواستم مقامات امنیت ملی بدانند که من طرحی برای انتقام از رهبری پ ک ک تهیه کرده ام. الان وقت عمل است. ما نباید تردید کنیم."
    
  نخست وزیر گفت: "من تحت تأثیر فداکاری شما به کشور و مأموریت شما هستم، ژنرال، اما ابتدا باید...
    
  من یک تیپ کامل اوزل تیم مجهز و آماده برای اعزام فوری دارم." اوزل تیم، یا فرماندهی ویژه، یک واحد جنگی غیر متعارف اداره اطلاعات ژاندارما بود که به ویژه برای عملیات در نزدیکی یا در بسیاری موارد در داخل شهرها و روستاهای کردی برای شناسایی و خنثی کردن رهبران شورشی آموزش دیده بود. آنها برخی از بهترین کماندوهای آموزش دیده در جهان بودند - و به همان اندازه شهرت وحشیانه ای داشتند.
    
  هیرسیز گفت: "خیلی خب ژنرال، اما آیا فهمیدی چه کسی پشت این حمله است؟ رهبر کیست؟ چه کسی ماشه را کشید؟ چه کسی دستور این حمله را داده است؟"
    
  اوزک در حالی که چشمانش از تعجب گشاد شده بود که مجبور بود به چنین سوالی پاسخ دهد، گفت: "آقا، این به سختی مهم است." نگاه شدید و ویژگی‌های نسبتاً وحشی او، همراه با زخم‌هایش، ظاهری مضطرب و هیجان‌انگیز و تقریباً وحشی به او می‌داد، به ویژه در مقایسه با سایر سیاستمداران اطرافش. ما فهرست بلندبالایی از ستیزه جویان، سازندگان بمب، قاچاقچیان، تامین کنندگان مالی، استخدام کنندگان و هواداران پ ک ک را داریم. امنیت داخلی و دفاع مرزی می‌توانند مظنونان معمولی را بازداشت و بازجویی کنند - اجازه دهید من و تیم رازبان سرکرده‌ها را اداره کنیم."
    
  رئیس جمهور هیرسیز نگاهش را از ژنرال تندخو گرفت. او در حالی که سرش را تکان می داد گفت: "یک حمله دیگر در داخل عراق... نمی دانم ژنرال". این موضوعی است که باید با دولت های آمریکا و عراق مورد بحث قرار گیرد. آنها مجبورند -"
    
  ژنرال اوزک با عصبانیت گفت: "من را ببخشید که این را گفتم، آقا، اما هر دو دولت ناکارآمد هستند و به امنیت ترکیه اهمیت نمی دهند." بغداد کاملاً مایل است تا زمانی که درآمدهای نفتی به سمت جنوب جریان دارد، کردها را هر کاری که دوست دارند انجام دهند. آمریکایی ها در سریع ترین زمان ممکن نیروهای خود را از عراق خارج می کنند. علاوه بر این، آنها برای جلوگیری از پ.ک.ک انگشتی بلند نکردند. با وجود اینکه آنها به جنگ جهانی علیه تروریسم ادامه می دهند و پ.ک.ک را یک سازمان تروریستی می نامند، به غیر از اینکه هر از چند گاهی چند عکس یا شنود تلفنی برای ما می اندازند، هیچ کاری برای کمک به ما انجام نداده اند."
    
  هیرسیز ساکت شد و با نگرانی به سیگارش پک زد. گوزلف، رئیس ستاد ارتش، گفت: "بصیر درست می‌گوید، قربان. "این زمانی است که ما مدتها منتظرش بودیم. بغداد برای دست نخورده نگه داشتن دولت خود با تمام قوا معطل مانده است. آنها قدرت تامین سرمایه خود را ندارند، چه رسد به مرز کردستان. آمریکا جایگزینی تیپ های رزمی در عراق را متوقف کرده است. تنها سه تیپ در شمال عراق وجود دارد که مرکز آن در اربیل و موصل است - تقریباً هیچ کس در مرز وجود ندارد.
    
  گوزلف مکثی کرد و اشاره کرد که هیچ کس با نظرات او مخالفت نکرد، سپس افزود: "اما من بیش از مشارکت گروه های ویژه را پیشنهاد می کنم، قربان." او به حسن چیژک وزیر دفاع و شاهین دبیرکل شورای امنیت ملی نگاه کرد. من پیشنهاد حمله تمام عیار به شمال عراق را می دهم.
    
  "چی؟" رئیس جمهور هیرسیز فریاد زد. "شوخی میکنی ژنرال؟"
    
  نخست وزیر آکاس فوراً اضافه کرد: "این موضوع قابل بحث نیست، ژنرال." ما توسط دوستانمان و تمام جهان محکوم خواهیم شد!
    
  "برای چه هدفی ژنرال؟" وزیر خارجه حمارت پرسید. آیا ما هزاران سرباز را برای ریشه کن کردن چندین هزار شورشی پ ک ک می فرستیم؟ آیا شما پیشنهاد می کنید که خاک عراق را اشغال کنیم؟"
    
  گوزلف گفت: "من پیشنهاد می کنم یک منطقه حائل ایجاد شود، آقا." آمریکایی ها به اسرائیل کمک کردند تا یک منطقه حائل در جنوب لبنان ایجاد کند که در مهار شبه نظامیان حزب الله در داخل اسرائیل موثر بود. ما باید همین کار را بکنیم."
    
  هیرسیز در سکوت به امید شنیدن صدای مخالف دیگری به وزیر دفاع خود نگاه کرد. "حسن؟"
    
  وزیر دفاع گفت: "این امکان وجود دارد، آقای رئیس جمهور، اما این امر یک راز نخواهد بود و بسیار گران تمام خواهد شد. این عملیات به یک چهارم کل نیروهای مسلح ما نیاز دارد، شاید تا یک سوم، و این قطعاً مستلزم فراخوانی نیروهای ذخیره است. ماه ها طول می کشد. اقدامات ما مورد توجه همه قرار می گیرد - در درجه اول توسط آمریکایی ها. اینکه آیا ما موفق می شویم بستگی به واکنش آمریکایی ها دارد.
    
  "ژنرال شاهین؟"
    
  دبیرکل شورای امنیت ملی ترکیه گفت: آمریکایی ها در حال کاهش گسترده نیروها در سراسر عراق هستند. "از آنجایی که اوضاع نسبتاً آرام است و حکومت خودمختار کردستان بهتر از دولت مرکزی بغداد سازماندهی شده است، هنوز شاید بیست هزار نیروی آمریکایی در شمال عراق برای محافظت از خطوط لوله و تأسیسات نفتی حضور داشته باشند. برنامه ریزی شده است که ظرف یک سال قدرت آنها به تنها دو تیپ رزمی کاهش یابد.
    
  "دو تیپ رزمی برای تمام شمال عراق؟ واقع بینانه به نظر نمی رسد."
    
  شاهین هشدار داد: "تیپ های استرایکر سیستم های تسلیحاتی بسیار قدرتمندی هستند، آقا، بسیار سریع و قابل مانور - آنها را نباید دست کم گرفت." با این حال، آقا، ما از آمریکایی ها انتظار داریم که پیمانکاران خصوصی را برای ارائه اکثر خدمات نظارتی، امنیتی و پشتیبانی استخدام کنند. این با سیاست جدید پرزیدنت جوزف گاردنر برای استراحت و بازیابی نیروهای ارتش در حالی که اندازه و قدرت نیروی دریایی خود را افزایش می دهد، مطابقت دارد.
    
  ژیژک وزیر دفاع گفت: "پس این امکان وجود دارد، قربان. "نیروهای پیشمرگه کرد عراقی معادل دو لشکر پیاده و یک لشکر مکانیزه متمرکز در موصل، اربیل و میادین نفتی کرکوک - یک سوم وسعت نیروهای ما که در فاصله راهپیمایی از مرز هستند، دارند. حتی اگر پ.ک.ک معادل یک لشکر پیاده نظام تمام عیار داشته باشد و ایالات متحده تمام نیروهای زمینی خود را به سمت ما پرتاب کند، ما همچنان برابری داریم - و همانطور که سونزو نوشت، اگر نیروهای شما از نظر تعداد مساوی هستند: حمله کنید. ما می توانیم این کار را انجام دهیم، آقای رئیس."
    
  ژنرال اوزک افزود: "ما می‌توانیم ظرف سه ماه نیروهای خود را بسیج کنیم، زمانی که اوزک تیم مواضع دشمن را شناسایی کرده و برای ایجاد اختلال در پیمانکاران خصوصی که نظارت در منطقه مرزی را انجام می‌دهند، آماده می‌شود". مزدوران استخدام شده توسط آمریکایی ها فقط برای کسب درآمد وجود دارند. اگر دعوا شروع شود، آنها برای پوشش می دوند و پشت نیروهای نظامی عادی پنهان می شوند."
    
  اگر آمریکایی‌ها برای کمک به کردها بایستند و بجنگند چه می‌شود؟"
    
  اوزک گفت: "ما به سمت جنوب حرکت می‌کنیم و اردوگاه‌های شورشیان و نیروهای مخالف کرد را تا زمانی که آمریکایی‌ها تهدید به اقدام کنند، درهم می‌کوبیم، سپس تماس را قطع می‌کنیم و منطقه حائل خود را ایجاد می‌کنیم". ما هیچ تمایلی به جنگ با آمریکایی ها نداریم، اما به آنها اجازه نمی دهیم شرایط حاکمیت و امنیت ما را دیکته کنند." به وزیر امور خارجه حمارات مراجعه کرد. ما آنها را متقاعد می کنیم که یک منطقه حائل پرواز ممنوع تحت نظارت سازمان ملل امنیت را برای همه طرف ها بهبود می بخشد. گاردنر خواهان جنگ زمینی نیست و مطمئناً به کردها اهمیت نمی دهد. او با هر چیزی موافقت خواهد کرد تا زمانی که جنگ متوقف شود."
    
  هامارات گفت: "این ممکن است درست باشد، اما گاردنر هرگز آن را علناً اعتراف نخواهد کرد. او آشکارا ما را محکوم خواهد کرد و خواستار خروج کامل نیروها از عراق خواهد شد."
    
  اوزک گفت: "سپس وقت می‌گذاریم تا تمام لانه‌های موش پ‌ک‌ک را ریشه‌کن کنیم و منطقه مرزی را خراب کنیم." وی گفت: "با شش لشکر در شمال عراق، می‌توانیم این مکان را ظرف چند ماه پاکسازی کنیم، در حالی که متعهد به ترک آن هستیم. ما می‌توانیم پ‌ک‌ک را آنقدر نابود کنیم که برای یک نسل بی‌اثر بمانند."
    
  "و ما شبیه قصاب هستیم."
    
  وزیر دفاع جیزاخ با تلخی گفت: "تا زمانی که نگران کشته شدن پسران یا دختران بیگناهم در زمین بازی لعنتی توسط هواپیمای پ‌ک‌ک نباشم، اهمیتی نمی‌دهم که دیگران مرا چه صدا کنند." "زمان عمل است."
    
  گوزلف، رئیس ستاد ارتش، افزود: "ما نه تنها باید با پ‌ک‌ک، بلکه با وضعیت امنیتی خط لوله کرکوک-جیهان نیز برخورد کنیم". "پیشمرگه‌های عراقی هنوز به‌اندازه کافی آموزش‌دیده یا تجهیز نشده‌اند تا از خط لوله در آن سوی مرز محافظت کنند. ما میلیاردها لیره در این خط لوله سرمایه گذاری کرده ایم و عراقی ها هنوز نمی توانند به اندازه کافی از سهم خود محافظت کنند و به هیچ نیروی خارجی غیر از آمریکایی ها اجازه کمک نمی دهند. اگر بتوانیم تولیدکنندگان نفت در شمال عراق، از جمله شرکت‌های خودمان را متقاعد کنیم که تولید خود را افزایش دهند، می‌توانیم سه برابر هزینه‌های حمل‌ونقل به دست آوریم، اما این کار را نمی‌کنند زیرا خط لوله برای حمله بسیار آسیب‌پذیر است."
    
  پرزیدنت هیرسیز سیگارش را در زیرسیگاری تزئین شده روی میزش خاموش کرد، سپس به صندلی خود بازگشت. او برای چند لحظه طولانی سکوت کرد و در افکارش غرق شد. به ندرت مقامات امنیت ملی تا این حد تقسیم شده اند، به خصوص وقتی صحبت از پ.ک.ک و حملات وحشیانه شورشیان به میان می آید. حضور غافلگیرکننده بسیر اوزک در دفترش تنها چند ساعت پس از فاجعه باید عزم آنها را برای پایان دادن به پ.ک.ک یکبار برای همیشه متحد می کرد.
    
  اما کارکنان امنیت ملی - و خود هیرسیز باید اعتراف می کرد - درگیری و اختلاف داشتند و رهبری نظامی غیرنظامی خواهان یک راه حل صلح آمیز و دیپلماتیک بود، برخلاف درخواست برای اقدام مستقیم از سوی فرماندهان یونیفرم پوش. رویارویی افکار عمومی آمریکا و جهان با شورایی دوپاره اقدامی نابخردانه بود.
    
  کرزات هیرسیز دوباره به پاهایش برخاست و صاف ایستاد و تقریباً توجهش را جلب کرد. او به طور رسمی گفت: "ژنرال اوزک، از اینکه به اینجا آمدید و به من و پرسنل امنیت ملی خطاب کردید متشکرم." ما این گزینه ها را با دقت مورد بحث قرار خواهیم داد."
    
  "آقا..." اوزک با شوک به جلو حرکت کرد و زخم هایش را فراموش کرد و در حالی که سعی می کرد تعادلش را حفظ کند از شدت درد به خود می پیچید. "آقا، با کمال احترام، باید سریع و قاطعانه عمل کنید. پ ک ک - نه، دنیا - باید بداند که این دولت این حملات را جدی می گیرد. هر لحظه تأخیر نشان می دهد که به امنیت داخلی خود پایبند نیستیم."
    
  هیرسیز گفت: "من موافقم، ژنرال، اما ما باید متفکرانه و با دقت و با مشورت نزدیک با متحدان بین المللی خود عمل کنیم. من به ژنرال شاهین دستور خواهم داد تا طرحی برای تیم های ویژه برای شکار و دستگیری یا کشتن شبه نظامیان پ.ک.ک که ممکن است این حمله را طراحی و رهبری کرده باشند، تهیه کند و به طور تهاجمی احتمال جاسوسی در ژاندارما را بررسی کند.
    
  من همچنین به وزیر امور خارجه حمارات دستور خواهم داد تا با همتایان آمریکایی، ناتو و اروپایی خود مشورت کند و آنها را از خشم شورای امنیت از این حمله و تقاضای همکاری و کمک برای دستگیری عاملان آگاه کنم. او در درون از حالت ناباورانه صورت ژنرال اوزک که فقط بر ضعف او و عدم اطمینان موقعیت او تأکید می کرد، متعجب شد. هیرسیز به سرعت افزود: "ما عمل خواهیم کرد، ژنرال، اما ما این کار را عاقلانه و به عنوان عضوی از جامعه جهانی انجام خواهیم داد. این باعث انزوا و به حاشیه راندن بیشتر PKK خواهد شد. اگر عجولانه عمل کنیم، بهتر از تروریست ها دیده نمی شویم."
    
  "... جامعه جهانی؟" اوزک با تلخی زمزمه کرد.
    
  "چی گفتی ژنرال؟" هیرسیز اعصاب خود را از دست داد. "آیا چیزی دارید که دوست دارید به من بگویید؟"
    
  افسر مجروح ژاندارما برای مدت کوتاهی اما آشکارا به رئیس جمهوری ترکیه اخم کرد، اما به سرعت تا جایی که می‌توانست خود را صاف کرد و حالتی خشن اما خنثی به خود گرفت و گفت: "نه قربان".
    
  هیرجیز در حالی که لحن تند خود مطمئناً با سخنانش مطابقت ندارد گفت: "سپس جنرال، با تشکر صمیمانه شورای امنیت ملی و مردم ترکیه و آسودگی از زنده بودن شما پس از این حمله خائنانه و بزدلانه، از کار برکنار می شوید."
    
  گوزلف، رئیس ستاد نیروهای مسلح گفت: "اجازه دهید جنرال را به محل موقت اسکورت کنم، آقا."
    
  هیرسیز با پرسشگری به رئیس ستاد ارتش خود نگاه کرد و پاسخی نیافت. او نگاهی به اوزک انداخت، دوباره از درون به زخم‌های وحشتناکش می‌پیچید، اما متوجه شد که بهترین زمان برای رها کردن گاو وحشی و عصبانی مقابلش چه زمانی خواهد بود. هر چه زودتر بهتر، اما نه قبل از اینکه او از مزایای تبلیغاتی بقای باورنکردنی خود نهایت استفاده را ببرد.
    
  رئیس جمهور با احتیاط گفت: "ما مقامات امنیت ملی را در بیست دقیقه دیگر در مرکز کنفرانس شورای وزیران تشکیل خواهیم داد تا پاسخی را ارائه دهیم، ژنرال گوزلف". "لطفاً به آن زمان برگرد. منحل شد."
    
  گوزلف گفت: بله قربان. او و اوزک برای لحظه ای در معرض توجه ایستادند، سپس به سمت در رفتند و گوزلف با احتیاط بازوی کمتر آسیب دیده اوزک را برای حمایت نگه داشت.
    
  چه چیزی باعث شد که اوزک بعد از اینکه به سختی از یک سانحه هوایی جان سالم به در برده بود تا آنکارا بیاید؟ - وزیر خارجه حمارت با ناباوری پرسید. "اوه خدای من، درد باید غیر قابل تحمل باشد! من یک بار یک شکستگی کوچک در بال خود داشتم و بعد از آن هفته ها بیمار بودم! این مرد همین چند ساعت پیش از لاشه هواپیمای سرنگون شده بیرون کشیده شد!"
    
  نخست وزیر آکاس گفت: "مصطفی، او عصبانی و تشنه خون است. او به هیرسیز نزدیک شد، که به نظر می رسید هنوز هم توجهش را نشان می دهد، انگار اوزک او را در آغوش خود گرفته است. او با زمزمه ای اضافه کرد: "به گوزلف و اوزک توجه نکنید." "آنها برای خون بیرون هستند. ما قبلاً بارها در مورد تهاجم صحبت کرده‌ایم و هر بار آن را رد کرده‌ایم."
    
  هیرسیز در پاسخ زمزمه کرد: "شاید زمان مناسبی باشد، آیسی. گوزلف، ژیژک، اوزک و حتی شاهین برای این کار هستند.
    
  "شما به طور جدی به این موضوع فکر نمی کنید، آقای رئیس جمهور؟" آکاس با صدای خش خش ناباوری جواب داد. "ایالات متحده هرگز موافقت نخواهد کرد. ما در چشم جهانیان بدخواه بودیم..."
    
  هیرسیز گفت: "من شروع به بی توجهی کردم که دنیا در مورد ما چه فکری می کند، آیس¸e. قبل از اینکه دنیا به ما اجازه دهد در مورد کردهای شورشی آنجا کاری انجام دهیم، در چند مراسم تشییع جنازه دیگر باید شرکت کنیم؟
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، قایف بلند، نزدیک موصل، عراق
  دو روز بعد
    
    
  "برج نالا، Scion One-Seven، نه مایلی از هدف، درخواست نزدیک شدن بصری به باند دو و نه."
    
  ناظر ارتش عراق به انگلیسی بسیار خوب، اما با لهجه قوی پاسخ داد: "Scion One-Seven, Nakhla Tower، شما شماره یک هستید، فرود آمدن پاک شده است. "من به نالا روال ورود پیشرفته شماره سه را توصیه می کنم، پایگاه در حالت حفاظت نیرو قرار دارد براوو، تایید می کنم که رویه ورود پیشرفته شماره سه را پذیرفته است."
    
  نگاتیو، نالا، سایون وان-سون برای دو-نین اجازه مشاهده می‌خواهد.
    
  سرپرست عادت نداشت که کسی دقیقاً دستورالعمل‌های او را دنبال نکند، و دکمه‌ای را روی میکروفونش فشار داد و پاسخ داد: "Heir One-Seven، Nala Tower، رویکرد بصری تحت FPCON Bravo مجاز نیست." تحت FPCON یا شرایط حفاظت نیرو (که قبلاً به آن شرایط تهدید یا THREATCON گفته می شد)، براوو سومین سطح بالاتر بود که نشان می دهد اطلاعات عملیاتی در مورد احتمال حمله دریافت شده است. "شما روش سوم را انجام خواهید داد. می فهمی؟ من قبول می کنم."
    
  تلفن در پس زمینه زنگ خورد و معاون برج پاسخ داد. لحظه ای بعد تلفن را به مامور تحویل داد: "آقا؟ جانشین فرمانده پایگاه برای شما."
    
  ناظر که از قطع شدن حین کار در پرواز ورودی بیشتر عصبانی شده بود، تلفن را از دست معاونش ربود. "کاپیتان سعد. من یک پرواز ورودی دارم، آقا، می توانم با شما تماس بگیرم؟"
    
  او صدای آشنای یک سرهنگ آمریکایی را شنید: "کاپیتان، اجازه دهید این هواپیمای نزدیک یک الگوی بصری ایجاد کند." ظاهراً جانشین فرمانده پایگاه در انتظار این پرواز به فرکانس برج گوش می داد. "این مراسم تشییع اوست."
    
  "بله، سرهنگ." اینکه چرا هواپیمای مأموریت ویژه آمریکایی بدون پیروی از روش‌های ورود بسیار کارآمد، در معرض آتش قرار می‌گیرد، مشخص نیست، اما دستورات دستور هستند. تلفن را به معاونش داد، آهی کشید و دوباره دکمه میکروفون را لمس کرد: "وارث یک هفت، برج نالا، شما برای یک رویکرد بصری و مسیر پرواز به باند دو و نه، باد دو و هفت صفر در بیست و پنج پاک شده‌اید. گره." با رگبار تا چهل، RVR چهار هزار، FPCON Bravo در واقع، فرود مجاز است.
    
  "Scion One-Seven برای بررسی پاک شد و سربار دو تا نه برای رویکرد پاک شد."
    
  افسر وظیفه تلفن اورژانس را برداشت: به عربی گفت: ایستگاه یک، این برج است. من هواپیما را در نزدیکی نهایی دارم و آن را برای رویکرد و الگوی بصری پاک کرده‌ام.
    
  "دوباره بگو؟" - از اعزام کننده در ایستگاه آتش نشانی فرودگاه پرسید. "اما ما در FPCON Bravo هستیم."
    
  دستور از سرهنگ آمریکایی. من می خواستم به شما بچه ها اطلاع دهم."
    
  "ممنون از اینکه تماس گرفتید. کاپیتان احتمالا ما را به "نقاط داغ" ما در تاکسی وی دلتا می فرستد."
    
  "شما مجاز به استفاده از حرف اضافه در دلتا هستید." رئیس تلفن را قطع کرد. او سپس تماس مشابهی با امنیت پایگاه و بیمارستان برقرار کرد. اگر حمله قریب الوقوع بود - و این فرصت ایده آل برای یک نفر بود - هرچه بیشتر هشدار دهد، بهتر است.
    
  ناظری از برج از طریق دوربین دوچشمی به دنبال هواپیما می گشت. او می‌توانست آن را روی نمایشگر رادار برج خود ببیند، اما هنوز از نظر بصری نه. حدود شش مایل از هدفش فاصله داشت، مستقیم به سمت غرب نزدیک می شد، اما به سمت غرب منحرف می شد، به نظر می رسید که در مسیر باد باند 29 صف کشیده است - و به طرز مضحکی کند بود، گویی قرار بود چند دقیقه دیگر به زمین بنشیند. آیا این مرد نوعی آرزوی مرگ داشت؟ او موقعیت هواپیما را به نیروهای امنیتی و اورژانس گزارش کرد تا آنها بتوانند به موقعیت بهتری حرکت کنند...
    
  ... یا در صورت وقوع بدترین اتفاق، از مسیر سقوط خارج شوید.
    
  سرانجام، سه مایلی دورتر، آن را دید - یا بهتر است بگوییم، بخشی از آن را دید. بدنه آن پهن و پیازی بود، اما او نمی توانست بال ها یا دم را ببیند. هیچ پنجره مسافر قابل مشاهده و رنگ عجیبی نداشت - چیزی شبیه خاکستری مایل به آبی متوسط، اما به نظر می رسید که سایه ها بسته به ابرهای پس زمینه و سطوح نور تغییر می کنند. حفظ مشاهدات بصری این امر به طور غیرعادی دشوار بود.
    
  او نمایشگر رادار برج BRITE، رله رادار کنترل نزدیک موصل محلی را بررسی کرد و مطمئن بود که هواپیما فقط با نود و هشت گره پروازی پرواز می‌کرد - حدود پنجاه گره کندتر از سرعت نزدیک شدن معمولی! خلبان نه تنها خود را هدف آسانی برای تک تیراندازها قرار می داد، بلکه می خواست هواپیما را متوقف کند و سقوط کند. با چنین بادهایی، یک وزش ناگهانی باد می تواند به سرعت این مرد را وارونه کند.
    
  "وارث یک هفت، برج نالا، آیا مشکلاتی را تجربه می کنید؟"
    
  خلبان پاسخ داد: "برج، یک-هفت، منفی".
    
  "پذیرفته شده. شما برای سوار شدن آزاد شده اید. ما در FPCON Bravo شرکت می کنیم. من قبول می کنم."
    
  "Heir One-Seven FPCON Bravo را کپی می کند و اجازه فرود می دهد."
    
  احمق، فقط احمقانه ناظر با شگفتی نظاره گر این بود که هواپیمای عجیب در سمت غربی باند فرودگاه به سمت چپ به سمت باد می چرخد. این هواپیما شبیه بمب افکن رادارگریز آمریکایی بود، با این تفاوت که موتورهای آن در بدنه عقب قرار داشتند و بسیار بزرگتر به نظر می رسید. او انتظار داشت هر لحظه موشک‌های آرپی‌جی یا استینگر را ببیند که بر فراز آسمان پرواز می‌کنند. هواپیما چند بار در بادهای تند جهش کرد، اما در اکثر موارد با وجود سرعت فوق‌العاده کم، مسیر پروازی بسیار پایداری را حفظ کرد - به جای یک هواپیمای دویست هزار پوندی، مانند تماشای یک سسنا کوچک در نمودار بود. .
    
  هواپیما به نحوی توانست الگوی مستطیل شکل را بدون سقوط یا شلیک از آسمان به طور کامل دور بزند. ناظر برج نتوانست هیچ فلپ مستقر شده را ببیند. او این سرعت هوایی مضحک پایین را در تمام طول مسیر تا پایان کوتاه حفظ کرد، زمانی که دقیقاً به نود گره کاهش یافت و سپس به آرامی مانند یک پر روی اعداد سقوط کرد. او به راحتی اولین تاکسی راه را خاموش کرد. او هرگز ندیده بود که هواپیمای بال ثابت در این فاصله کوتاه فرود آید.
    
  خلبان گزارش داد: "برج، وارث وان-سون، فاقد برج های فعال است."
    
  نگهبان باید از شوک خلاص می شد. فهمیدم، One-Seven، در این فرکانس بمانید، وسایل نقلیه امنیتی را که مستقیماً در جلو قابل مشاهده هستند گزارش دهید، آنها شما را به پارکینگ هدایت می کنند. مراقب خودروهای آتش نشانی و خودروهای ایمنی در تاکسی وی باشید. به نالا خوش آمدید."
    
  خلبان پاسخ داد: "راجر تو، برج یک هفت، وسایل نقلیه امنیتی در جلوی چشم است". چندین هاموی مسلح با مسلسل‌ها در برجک‌های مجهز به مسلسل‌های کالیبر 50 یا نارنجک‌اندازهای سریع چهل میلی‌متری هواپیما را محاصره کردند و از جلو یک Suburban آبی با چراغ‌های آبی چشمک زن و علامت بزرگ زرد رنگ "دنبالم کن" را هدایت کردند. "روز خوبی داشته باشید".
    
  کاروان هواپیما را تا پناهگاه بزرگ هواپیما در شمال برج مراقبت اسکورت کرد. هاموی در حالی که سابربن به داخل پناه می‌رفت دور پناهگاه چرخید و کنترلر هواپیما را متوقف کرد. مجموعه ای از سرسره های هوایی به سمت هواپیما کشیده شد، اما قبل از نصب در محل، دریچه ای در زیر کابین خلبان در پشت دنده دماغه باز شد و پرسنل شروع به پایین آمدن از نردبان کردند.
    
  در همان زمان، چند نفر از هاموی پیاده شدند و در نوک بال چپ هواپیما ایستادند که یکی از آنها به وضوح ناراحت بود. "رفیق، آنها شوخی نمی کردند - اینجا گرم است!" جان مسترز فریاد زد. به اطراف پناهگاه هواپیما نگاه کرد. "هی، در این آشیانه تهویه هوا وجود دارد - بیا آن را روشن کنیم!"
    
  مرد دوم، پاتریک مک‌لاناهان، پیشنهاد کرد: "بیایید ابتدا با فرمانده پایگاه تماس بگیریم، جان". سرش را به سمت هاموی زیرشان تکان داد. "فکر می کنم سرهنگ جعفر است و تماس ما همین جاست."
    
  "جعفر عصبانی به نظر می رسد. این بار چه کردیم؟"
    
  پاتریک گفت: "بیا برویم و بفهمیم. به سرهنگ عراقی نزدیک شد و کمی تعظیم کرد و دستش را دراز کرد. "سرهنگ جعفر؟ من پاتریک مک لاناهان هستم."
    
  جعفر کمی بلندتر از پاتریک بود، اما چانه‌اش را بالا آورد، سینه‌اش را پف کرد و روی نوک پاهایش بلند شد تا بلندتر و مهم‌تر به نظر برسد. وقتی مطمئن شد تازه واردها حواسشون هست، آهسته دست راستش رو به سمت ابروی راستش به نشانه سلام بالا برد. "ژنرال مک لاناهان. او به انگلیسی بسیار خوب، اما با لهجه قوی گفت: "به پایگاه هوایی نالا خوش آمدید. پاتریک جواب سلام داد و دوباره دستش را دراز کرد. جعفر به آرامی آن را گرفت، لبخند کمرنگی زد و سپس سعی کرد دست پاتریک را در دست خود بفشارد. وقتی متوجه شد که کار نمی کند، لبخند ناپدید شد.
    
  "سرهنگ، اجازه دهید دکتر جاناتان کالین مسترز را معرفی کنم. دکتر مستر، سرهنگ یوسف جعفر، فرمانده نیروی هوایی عراق، پایگاه هوایی نخله متفقین." جعفر سر تکان داد اما با جون دست نداد. پاتریک با ناراحتی کمی سرش را تکان داد، سپس نام مرد جوانی را که کنار و پشت جعفر ایستاده بود خواند. "آقای تامپسون؟ من پاتریک هستم-"
    
  ژنرال پاتریک مک‌لاناهان. من می دانم که شما کی هستید، همه ما می دانیم که شما کی هستید. افسر قد بلند و فوق العاده جوان پشت جعفر جلو رفت و گوش به گوش پوزخند زد. "از ملاقات با شما خوشوقتم قربان. کریس تامپسون، رئیس، تامپسون بین المللی، مشاوران امنیتی. دست پاتریک را با هر دو دستش فشرد و با هیجان آن را تکان داد و سرش را با ناباوری تکان داد. "من نمی توانم آن را باور کنم ... ژنرال پاتریک مک لانهان. من در واقع دارم با پاتریک مک‌لانهان دست می‌دهم."
    
  "متشکرم، کریس. این دکتر جان مسترز است. او-"
    
  تامپسون بدون اینکه به دور نگاه کند یا دست پاتریک مک‌لاناهان را رها کند، گفت: "هی، دکتر. "خوش آمدید آقا. دیدار با شما و استقبال از شما در عراق واقعاً باعث افتخار است. من خواهم-"
    
  جعفر با بی حوصلگی گفت: "لطفاً صحبت هایت را متوقف کن، تامپسون، و بیا دست به کار شویم." ژنرال، قطعاً شهرت شما بر شما مقدم است، اما باید به شما یادآوری کنم که شما یک پیمانکار غیرنظامی هستید و باید از قوانین و مقررات من و همچنین جمهوری عراق پیروی کنید. دولت شما از من خواسته است که تمام ادب و کمک ممکن را به شما ارائه دهم، و من به عنوان یک افسر، با افتخار این کار را انجام می دهم، اما شما باید درک کنید که قانون عراق - که در این مورد، قانون من است - باید رعایت شود. در همه حال قابل احترام است روشن است قربان؟"
    
  پاتریک گفت: بله، سرهنگ، همه چیز روشن است.
    
  "پس چرا از دستورات من در مورد ورود و نزدیک شدن به نالا اطاعت نکردی؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "ما فکر می کردیم که باید خودمان وضعیت تهدید را ارزیابی کنیم، سرهنگ." "رسیدن به اوج عملکرد چیزی به ما نمی گوید. تصمیم گرفتیم ریسک کنیم و یک رویکرد بصری و چیدمان ایجاد کنیم."
    
  جنرال جعفر با عصبانیت گفت: من و کارکنانم هر ساعت از روز وضعیت تهدید را در این پایگاه ارزیابی می کنیم. من دستوراتی را می دهم که بر همه پرسنل و عملیات در این پایگاه حاکم است تا ایمنی همه را تضمین کنم. به هیچ دلیلی نباید از آنها غافل شد. شما به هر دلیلی نمی توانید ریسک کنید، آقا: مسئولیت همیشه با من است و این غیر قابل تعرض است. دوباره قانون من را زیر پا بگذارید و از شما خواسته می شود که وظایف خود را در پایگاه دیگری انجام دهید. روشن است قربان؟"
    
  "بله، سرهنگ، این واضح است."
    
  "خیلی خوب". جعفر دستانش را پشت سرش گذاشت و دوباره سینه اش را بیرون آورد. من فکر می کنم شما بسیار خوش شانس هستید که زیر آتش دشمن قرار نگرفتید. من و نیروهای امنیتی ام کل شعاع ده کیلومتری خارج از پایگاه را برای تهدید بررسی کردیم. من به شما اطمینان می دهم که در خطر کمی بودید. اما این بدان معنا نیست که شما می توانید-"
    
  جان مسترز مداخله کرد: "متاسفم، سرهنگ مورد حمله قرار گرفتیم.
    
  چشمان جعفر از وقفه برق زد، سپس دهانش با گیجی باز و بسته شد، سپس از عصبانیت سخت شد. "چی گفتی مرد جوان؟" - غرغر کرد.
    
  جان گفت: "در مجموع صد و هفتاد و نه بار در حالی که ده مایلی از پایگاه فاصله داشتیم، مورد اصابت آتش زمینی قرار گرفتیم." و چهل و یک گلوله از داخل پایگاه شلیک شد.
    
  "این غیر ممکن است! این مسخرست! چطور تونستی اینو بدونی؟
    
  پاتریک گفت: "کار ما اینجاست، سرهنگ: ارزیابی وضعیت تهدید در این پایگاه هوایی و سایر پایگاه های هوایی متحدانش در شمال عراق." هواپیماهای ما مجهز به ابزارهایی هستند که به ما امکان می‌دهند منشاء حملات را شناسایی، ردیابی، شناسایی و مشخص کنیم. ما می‌توانیم تیراندازی را از سلاح‌هایی با کالیبر تا 9 میلی‌متر بومی‌سازی، شناسایی و ردیابی کنیم." دستش را دراز کرد و جان یک پوشه داخل آن گذاشت. در اینجا نقشه ای از منشاء تمام عکس هایی که ما پیدا کردیم است. همانطور که می بینید، سرهنگ، یکی از قوی ترین گلوله ها - انفجار شش گلوله از یک توپ 12.7 میلی متری - از این پایگاه شلیک شد. به طور دقیق، از یک زمین آموزشی نیروهای امنیتی." قدمی به سمت جعفر برداشت، چشمان آبی اش به عراقی خسته کننده بود. "به من بگو، سرهنگ: چه کسی اکنون در آن زمین تمرین است؟ اینجا در نالا چه سلاح ضد هوایی با کالیبر دارید؟ دهان جعفر دوباره با گیجی حرکت کرد. هر کسی که این کار را انجام داد، من انتظار دارم که دستگیر شوند و متهم به هدف قرار دادن عمدی هواپیماهای متفقین شوند.
    
  جعفر در حالی که عرق روی پیشانی اش جمع شده بود، گفت: "من... شخصاً با این کار برخورد خواهم کرد، آقا. در حالی که عقب رفت کمی خم شد. "من فوراً از آن مراقبت خواهم کرد، قربان." او در عجله خود برای فرار تقریباً با تامپسون برخورد کرد.
    
  جان گفت: "چه احمقانه." "امیدوارم مجبور نباشیم هر روز مزخرفات او را اینجا تحمل کنیم."
    
  تامپسون گفت: "او در واقع یکی از شایسته ترین فرماندهان در شمال عراق است، دکتر." او توقع زیادی برای بوسیدن و زانو زدن دارد. اما او یکی از کسانی نیست که کارها را انجام می دهد - او به سادگی وقتی یکی از زیردستانش در انجام کار شکست می خورد سرش را می شکند. بنابراین، آیا این درست است که شما حملات علیه هواپیمای خود را شناسایی و ردیابی می کنید؟
    
  جان پاسخ داد: "مطمئناً. و ما می‌توانیم کارهای بیشتری نیز انجام دهیم."
    
  پاتریک گفت: "به محض اینکه مجوز امنیتی شما را دریافت کنیم، جزئیات را به شما اطلاع خواهیم داد." "چشمات را آب می کند، به من اعتماد کن."
    
  تامپسون گفت: "باحال. "سرهنگ ممکن است مانند یک طاووس پیشرو عمل کند، اما وقتی جوکرهایی را که به شما تیراندازی کرده اند را بیابد، مطمئناً چکش را روی آنها خواهد زد."
    
  جان گفت: "متاسفانه، فقط برخی احمق ها در زمین تمرین نبودند - ما چندین مکان دیگر را هم در داخل پایگاه و هم خارج از محیط پیدا کردیم." "سرهنگ ممکن است بهترین در منطقه باشد، اما این کافی نیست. او در داخل حصار سنگ شکن دارد."
    
  تامپسون گفت: "همانطور که وقتی به من گفتید که می‌آیید قربان، برای شما نوشتم، من معتقدم که FPCON در اینجا باید دلتا باشد-فعال و دائماً با تروریست‌ها در تماس است. جعفر در نگاه بغداد بد به نظر می رسد زیرا او بالاتر از براوو است. اما بچه های من و نیروهای امنیتی ارتش طوری رفتار می کنند که انگار دلتا است. پس اگر دنبال من بیای قربان، اتاق ها و دفاتر شما را نشان می دهم و کمی پایگاه را به شما معرفی می کنم."
    
  پاتریک گفت: "اگر مشکلی ندارید، کریس، ما می خواهیم منطقه مسئولیت خود را مشخص کنیم و اولین دور پروازهای خود را برنامه ریزی کنیم." "من می خواهم اولین کار را امشب کامل کنم. کارکنان پشتیبانی، محل ما را آماده خواهند کرد."
    
  "امشب؟ اما شما تازه به اینجا رسیدید قربان. باید شکست بخوری."
    
  پاتریک گفت: "صد و هفتاد ضربه در هواپیمای ما، یک چهارم آنها از این پایگاه - ما باید دست به کار شویم."
    
  تامپسون گفت: "سپس باید به بخش عملیات برویم و سرهنگ جک ویلهلم را ببینیم." او رسماً در زمان جعفر فرمانده دوم است، اما همه می‌دانند که واقعاً چه کسی مسئول است و این اوست. او معمولاً در مرکز فرماندهی دریای سه گانه قرار دارد."
    
  همه آنها در سابربان سفید زرهی دیگری با تامپسون پشت فرمان انباشته شدند. او در حال رانندگی در امتداد خط خروج گفت: "نخله، که در زبان عربی به معنای زنبور عسل است، قبلاً حرف پایگاه تدارکاتی نیروی هوایی آمریکا بود. آن‌ها ردیف‌هایی از هواپیماهای باری در اندازه‌های مختلف، از C-5 Galaxy گرفته تا Bizjets را دیدند. در زمان صدام، این پایگاه برای سرکوب جمعیت قومی کرد ایجاد شد و به یکی از بزرگترین پایگاه های نظامی عراق در کشور تبدیل شد. آنها می گویند که این پایگاهی بود که در آن سلاح های شیمیایی که صدام علیه کردها استفاده کرد در آنجا ذخیره می شد و بنابراین هدف اصلی شورشیان کرد است که ما هر از گاهی همراه با القاعده در عراق با آنها برخورد می کنیم. شورشیان شیعه و جهادگران خارجی.
    
  اوایل سال جاری، نخله رسما از کنترل آمریکا به ارتش عراق منتقل شد. با این حال، عراقی ها هنوز نیروی هوایی زیادی ندارند، بنابراین آنها آن را پایگاه هوایی "متفقین" نامیدند. ایالات متحده، ناتو و سازمان ملل این تاسیسات و باند هوایی را از عراقی ها اجاره می کنند.
    
  جان اظهار داشت: "ما آن را ایجاد می کنیم و سپس برای استفاده از آن پول دریافت می کنیم." "شگفت آور".
    
  تامپسون توضیح داد: "اگر ما برای استفاده از آن هزینه نمی‌کردیم، همچنان یک "نیروی اشغالگر" در عراق محسوب می‌شدیم. این سیاست خروج نیروها از عراق است.
    
  تامپسون ادامه داد: "واحد اصلی جنگی اینجا در نالا، تیپ دوم است که به نام چکش جنگی شناخته می‌شود. "تیپ دوم یک تیپ رزمی ضربتی از سپاه I، بخش دوم، خارج از فورت لوئیس، واشنگتن است. این یکی از آخرین واحدهایی است که تحت یک چرخش پانزده ماهه قرار می گیرد - تمام واحدهای دیگر دوازده ماه خدمت می کنند. آنها با اطلاعات، اطلاعات و آموزش از ارتش عراق حمایت می کنند. آنها قرار است ظرف سه ماه پس از آن که عراقی ها کنترل کامل امنیت شمال عراق را به دست گیرند، عقب نشینی کنند.
    
  کریس، آیا ما واقعاً نیمی از وسایل نقلیه آمریکایی را در جایی در خاورمیانه داریم؟ - پاتریک پرسید.
    
  تامپسون گفت: "من می توانم بگویم که نیمی از وسایل نقلیه نیروی هوایی یا روی زمین در تئاتر هستند یا در حال پرواز به جلو و عقب هستند، و تعداد واقعی احتمالاً نزدیک به سه چهارم است." "و این شامل مقررات ذخایر غیرنظامی و قرارداد نمی شود."
    
  اما هنوز یک سال طول می کشد تا نیروهایمان را خارج کنیم؟ جان پرسید. "این درست به نظر نمی رسد. آنقدر طول نکشید که بعد از جنگ اول خلیج فارس وسایلمان را از عراق خارج کنیم، اینطور نیست؟"
    
  تامپسون گفت: "طرح متفاوتی، دکتر." طرح این است که همه چیز را از عراق خارج کنیم به جز اموال در دو پایگاه هوایی و محوطه سفارت در بغداد. پس از جنگ اول خلیج فارس، ما در کویت، عربستان، بحرین، قطر و امارات خیلی چیزها را رها کردیم و تدابیر امنیتی را افزایش دادیم تا بتوانیم بدون مانع حرکت کنیم. زمانی که ایالات متحده درخواست کرد کشور را ترک کند و ما آن را در بزرگراه به کویت رساندیم، بیش از یک سال طول کشید تا همه وسایلمان را از عربستان سعودی خارج کنیم. در اینجا ما تمام دارایی های خود را به خانه یا به پایگاه های جدید در رومانی، لهستان، جمهوری چک و جیبوتی ارسال می کنیم.
    
  "با این حال، بیرون آمدن آنقدر طول نمی کشد، نه؟"
    
  تامپسون اعتراف کرد: ما تقریباً یک سال شبانه روز روی این بی وقفه کار کردیم و یک سال دیگر واقعاً خوش بینانه بود. این امر عمدتاً به وضعیت امنیتی بستگی دارد. کودتا در ایران به مدت یک سال خلیج فارس را به طور کامل بسته و چندین خط قطار و بزرگراه در داخل و خارج از کشور ناامن بود، بنابراین باید منتظر شرایط مساعدتری بود. چیزهایی که فوراً در جاهای دیگر مورد نیاز هستند می‌توانند به پرواز درآیند، اما گرفتن کل C-5 Galaxy یا C-17 Globemaster فقط برای بیرون آوردن یک یا دو تانک جنگی M1A2 منطقی نبود. و قرار نیست بیش از دو هزار خودروی زرهی اینجا بگذاریم." به پاتریک نگاه کرد. "به همین دلیل است که شما اینجا هستید، اینطور نیست، قربان؟ بهبود وضعیت امنیتی؟"
    
  پاتریک گفت: "ما تلاش خواهیم کرد." واضح است که عراقی‌ها نمی‌توانند وضعیت امنیتی را مدیریت کنند و از نظر سیاسی درست نیست که نیروهای آمریکایی که به هر حال در کشور به آنها نیازی نیست، امنیت را تامین کنند، بنابراین آنها قراردادهایی را به شرکت‌های خصوصی برای انجام این کار پیشنهاد می‌کنند.
    
  تامپسون گفت: "خب، شما مطمئنا تنها نیستید، قربان." "این روزها پیمانکاران تقریباً همه کارها را اینجا انجام می دهند. ما هنوز یک یگان تفنگداران دریایی اینجا در نخله داریم که برای پشتیبانی از ماموریت های عراقی پرواز می کند، و هر از چند گاهی یک واحد نیروی ویژه یا تیم SEAL به داخل و خارج پرواز می کند، اما به غیر از این، نیروها در اینجا کار دیگری جز جمع شدن انجام نمی دهند. تجهیزات و منتظر بردن به خانه بخش اعظم آموزش و امنیت، اطلاعات، پذیرایی، حمل و نقل، ارتباطات، ساخت و ساز، تخریب، تفریح همگی توسط پیمانکاران آمریکایی اداره می شود.
    
  پاتریک گفت: "بعد از هولوکاست در آمریکا، جذب و بازآموزی کهنه‌سربازان آسان‌تر و سریع‌تر از آموزش نیروهای جدید بود". اگر می‌خواهید کارهای بیشتری با کمتر انجام دهید، باید عملکردهای پشتیبانی را برون‌سپاری کنید و به سربازان فعال اجازه دهید مأموریت‌های تخصصی را انجام دهند."
    
  تامپسون خاطرنشان کرد: "تا زمانی که ارتش اعلام کرد که شما به اینجا می‌آیید، نام سایون را نشنیده بودم. "بچه ها شما کجا مستقر هستید؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "لاس وگاس". اساساً، این گروهی از سرمایه گذاران هستند که چندین هواپیمای پیشرفته اما مازاد را از شرکت های مختلف خریداری کرده و خدمات خود را به پنتاگون ارائه می دهند. بعد از بازنشستگی به من پیشنهاد کار داده شد."
    
  کریس گفت: "به نظر می رسد که این همان معامله با شرکت من است." ما گروهی از تکنسین ها و مهندسان آموزش فیزیکی، ارتباطات و امنیت داده های نظامی سابق و بازنشسته هستیم. ما هنوز می خواستیم بعد از ترک خدمت کنیم، بنابراین یک شرکت تشکیل دادیم.
    
  "تا حالا چی دوست داری؟"
    
  کریس اذعان کرد: "راستش را بخواهید، من این تجارت را شروع کردم زیرا فکر می‌کردم پول خوب خواهد بود - همه این داستان‌ها درباره شرکت‌هایی مانند بلک واتر در سراسر جهان که این قراردادهای بزرگ را به دست آورده‌اند، واقعاً جذاب بودند. "اما این یک تجارت است. قراردادها ممکن است وسوسه انگیز به نظر برسند، اما ما پول خود را با به دست آوردن بهترین کارکنان و تجهیزاتی که می توانیم پیدا کنیم و ارائه راه حل موثر با کمترین هزینه خرج می کنیم. می توانم به شما بگویم که من یک پنی سود از این تجارت ندیده ام جز آنچه برای زنده ماندن من هزینه دارد. اگر سودی وجود داشته باشد، مستقیماً به تجارت باز می گردد و به ما امکان می دهد خدمات بیشتری ارائه دهیم یا خدماتی را با هزینه کمتر ارائه دهیم."
    
  جان مسترز گفت: "درست برعکس ارتش. ارتش هر پنی از بودجه خود را خرج می کند تا اطمینان حاصل کند که بودجه سال آینده کاهش نمی یابد. شرکت‌های خصوصی هر پنی را پس‌انداز یا سرمایه‌گذاری می‌کنند."
    
  "پس شما با این شرکت های دیگر مشکلی ندارید، درست است؟" - پاتریک پرسید.
    
  تامپسون گفت: "من تعدادی از این افراد سابق نیروهای ویژه مارخوار را می بینم که در اطراف پایگاه پرسه می زنند، و همه آنها لباس های بیرونی درجه یک، سلاح های کاملاً جدید، جدیدترین وسایل و خالکوبی ها پوشیده اند. به ذهن آنها بسیاری از این افراد فقط می خواهند باحال به نظر برسند، بنابراین مقدار زیادی از پول خود را صرف جدیدترین و بهترین ها می کنند. شرکت من در درجه اول از متخصصان کامپیوتر، افسران سابق مجری قانون، بازرسان خصوصی و نگهبانان تشکیل شده است. آنها تا حد زیادی ما را نادیده می گیرند. ما هر از گاهی که بچه‌هایم دسترسی آنها را رد می‌کنند، دچار مشکل می‌شویم، اما در نهایت آن را حل می‌کنیم."
    
  "به نظر می رسد این راه خوبی برای جنگ نیست، کریس."
    
  تامپسون خندید. او گفت: "امیدوارم این یک جنگ نباشد. "جنگ باید به حرفه ای ها سپرده شود. من به همان اندازه خوشحال خواهم شد که از حرفه ای ها حمایت کنم."
    
  این پایگاه بسیار بزرگ بود و بسیار شبیه یک پست ارتش کوچک در ایالات متحده بود. جان مسترز اظهار داشت: "این مکان خیلی بد به نظر نمی رسد." من قبلاً از اینکه شما بچه ها اینقدر دور فرستاده شده اید متأسف بودم، اما من در ایالات متحده مشاغل ارتش بدتری را دیده ام."
    
  تامپسون گفت: "ما هرگز یک برگر کینگ یا مک‌دونالد معمولی مانند برخی از ابرپایگاه‌ها نداشتیم، و اگر داشتیم، احتمالاً عراقی‌ها پس از تسلط بر آن‌ها، آنها را تعطیل می‌کردند. اکثر سربازان اینجا هنوز در ChUS می‌خوابند، زیرا ما هرگز نتوانستیم واحدهای مسکونی معمولی بسازیم. البته، اینجا هیچ خانواده ای وجود ندارد، بنابراین هرگز با هیچ پایگاه معمولی خارج از کشور مانند آلمان یا انگلیس مقایسه نخواهد شد. اما هوا کمی بهتر است و مردم محلی کمتر خصومت می‌کنند... حداقل کمی کمتر."
    
  "چوس؟"
    
  "واحدهای مسکونی کانتینری. آنها کمی بزرگتر از یک تریلر کامیون تجاری هستند. اگر به فضا نیاز داشته باشیم می توانیم آنها را در خود جای دهیم، اما با رشد ارتش فضای بیشتری داریم، بنابراین در حال حاضر همه آنها در طبقه همکف هستند. اینجا جایی است که ما بچه های شما را پنهان می کنیم. آنها از آنچه به نظر می رسند زیباتر هستند، به من اعتماد کنید - کف مشمع کف اتاق، کاملا عایق بندی شده، تهویه مطبوع، Wi-Fi، تلویزیون های صفحه تخت. دو CU یک "CU مرطوب" مشترک دارند - یک توالت. خیلی بهتر از توالت."
    
  چند دقیقه بعد، آنها به حصاری به ارتفاع دوازده فوت رسیدند که از دیوارهای بتنی جرسی ساخته شده بود و ورقه های فلزی راه راه تقویت شده با کلاف هایی از سیم خاردار. چند قدمی آنسوتر از آن دیوار حصار زنجیری 12 فوتی بود که بالای آن سیم خاردار بود، با افسران امنیتی K-9 غیرنظامی به شدت مسلح که بین نرده ها پرسه می زدند. پنجاه فوت فضا پشت حصار حلقه زنجیر وجود داشت. همه اینها با یک ساختمان سه طبقه ساده و مربعی با سقفی شیبدار، چندین دیش ماهواره و آنتن در بالا و مطلقاً بدون پنجره احاطه شده بود. برج های امنیتی به ارتفاع 30 متر در گوشه و کنار ساختمان قرار داشتند. اینجا ساختمان ستاد است یا زندان؟ جان پرسید.
    
  تامپسون گفت: "مرکز فرماندهی و کنترل یا Triple C". برخی از مردم آن را Fobbitville می نامند - خانه "فوبیت ها"، بچه هایی که هرگز FOB یا پایگاه عملیاتی پیشرو را ترک نمی کنند - اما ما این روزها کمتر و کمتر ماموریت های خارج از شبکه را انجام می دهیم، بنابراین بسیاری از ما را می توان فوبیت ها در نظر گرفت. . تقریباً در مرکز جغرافیایی پایگاه - افراد بد به یک خمپاره نسبتاً بزرگ نیاز دارند تا از بیرون پایگاه به آن برسند، اگرچه آنها خوش شانس خواهند بود و هر چند هفته یکبار یک موشک وانت دست ساز پرتاب می کنند.
    
  "هر دو هفته یکبار؟"
    
  تامپسون گفت: "می ترسم اینطور باشد، دکتر." سپس با شیطنت به جان لبخند زد و افزود: "اما این چیزی است که شما اینجا هستید تا تصمیم بگیرید... درست است؟"
    
  امنیت در ورودی Triple-C شدید بود، اما هنوز بسیار کمتر از آن چیزی بود که مک‌لاناهان و مسترز سال‌ها در سرزمین رویاها تحمل می‌کردند. اصلاً هیچ افسر امنیتی نظامی آنجا نبود. پیمانکاران غیرنظامی تامپسون نمایش را اجرا کردند. آنها پس از بررسی مدارک پاتریک کمی احترام بیشتری به پاتریک نشان دادند - بیشتر آنها نظامی سابق یا بازنشسته بودند. و ژنرال های سه ستاره، حتی ژنرال های بازنشسته، احترام خود را به دست آوردند - اما همچنان به نظر می رسید که جستجوهای سریع و گاه وحشیانه ای را با شور و شوقی در حد سادیسم انجام می دادند. جان در حالی که از آخرین ایستگاه بازرسی عبور می‌کردند گفت: "خدایا، فکر می‌کنم باید به حمام بروم تا ببینم آیا این بچه‌ها قطعات مهمی را پاره کرده‌اند یا خیر".
    
  تامپسون می‌گوید: "با همه یکسان رفتار می‌شود، به همین دلیل است که بسیاری از بچه‌ها به جای برگشتن به دوستانشان، به جای برگشتن به دوستانشان، به اینجا می‌روند." "فکر می کنم آنها آن را کمی ضخیم تر کردند زیرا رئیس اینجا بود. برای آن متاسفم." آنها وارد یک گذرگاه عریض شدند و تامپسون به راهرو به سمت چپ اشاره کرد. کریدور غربی مسیر واحدهای مختلفی است که Troika-S را تشکیل می دهند - کنترل ترافیک هوایی عملیاتی، ارتباطات، داده ها، حمل و نقل، امنیت، اطلاعات، روابط بین بخشی و خارجی و غیره. بالاتر از آنها دفاتر فرماندهان و اتاق های ملاقات قرار دارد. راهرو شرقی DFAC، اتاق های استراحت و دفاتر اداری است. بالای آنها سکوهای اضطراری، اتاق های دو طبقه، حمام، دوش و غیره وجود دارد. راهروهای شمالی شامل رایانه، ارتباطات، ژنراتورهای برق پشتیبان و نیروگاه فیزیکی است. در مرکز همه چیز، خود مرکز فرماندهی قرار دارد که ما آن را "تانک" می نامیم. بیا دنبالم ". شناسنامه آنها بررسی شد و دوباره در ورودی تانک - این بار توسط یک گروهبان ارتش که اولین برخورد آنها با یک افسر امنیتی نظامی بود - مورد بازرسی قرار گرفتند و اجازه ورود پیدا کردند.
    
  این تانک در واقع شبیه مرکز کنترل رزمی در پایگاه نیروی هوایی الیوت در نوادا بود. این یک اتاق بزرگ شبیه به سالن بود با دوازده صفحه مسطح بزرگ با وضوح بالا که یک صفحه حتی بزرگتر در پشت اتاق را احاطه کرده بود، با یک صحنه باریک برای بلندگوهای انسانی. در دو طرف صحنه، ردیف‌هایی از کنسول‌ها برای بخش‌های مختلف قرار داشت که داده‌ها را به نمایشگرها و فرماندهان منتقل می‌کردند. در بالای آنها یک منطقه مشاهده بسته برای افراد VIP و متخصص وجود داشت. در وسط اتاق یک ردیف نیم دایره ای از کنسول ها برای روسای ادارات قرار داشت و در وسط نیم دایره صندلی ها و ویترین هایی برای فرمانده تیپ عراقی که خالی بود و معاونش سرهنگ جک ویلهلم قرار داشت.
    
  ویلهلم مردی درشت اندام و خرس مانند بود که شبیه نسخه بسیار جوان تر و با موهای تیره ژنرال بازنشسته ارتش نورمن شوارتسکف بود. به نظر می رسید که او سیگار را می جود، اما در واقع میکروفون هدستش بود که خیلی نزدیک لب هایش قرار داشت. ویلهلم روی کنسول خود به جلو خم شد و دستورات و دستورالعمل هایی را در مورد آنچه که می خواست روی صفحه نمایش داده شود، می داد.
    
  تامپسون خود را روی خط دید ویلهلم مانور داد و وقتی ویلهلم متوجه افسر امنیتی شد، اخم پرسشگرانه ای به او نشان داد و گوشی را از گوشش جدا کرد. "چی؟"
    
  تامپسون گفت: "افراد از Scion Aviation اینجا هستند، سرهنگ."
    
  ویلهلم در حالی که چشمانش را گرد کرد و گوشی را در جای خود قرار داد گفت: "آنها را در چوویل بگذارید و به آنها بگویید که صبح آنها را می بینم.
    
  "آنها می خواهند از امشب شروع کنند، قربان."
    
  ویلهلم دوباره با عصبانیت گوشی را حرکت داد. "چی؟"
    
  تامپسون تکرار کرد: "آنها می خواهند امشب شروع کنند، قربان."
    
  "چه چیزی را شروع کنم؟"
    
  "شروع به مشاهده کنید. آن‌ها می‌گویند همین الان آماده پرواز هستند و می‌خواهند برنامه پروازی پیشنهادی خود را به شما اطلاع دهند."
    
  "آنها دارند، اینطور نیست؟" ویلهلم تف کرد. "به آنها بگویید ما برای فردا صبح در ساعت صفر هفتصد جلسه توجیهی برنامه ریزی شده ایم، تامپسون. آنها را بخوابانید و...
    
  پاتریک با نزدیک شدن به تامپسون گفت: "اگر چند دقیقه فرصت دارید، سرهنگ، ما می خواهیم اکنون شما را پر کنیم و به راهتان برسانیم."
    
  ویلهلم در صندلی خود چرخید و از تازه واردها و دخالت آنها اخم کرد... و سپس با شناخت پاتریک مک لاناهان کمی رنگ پرید. او به آرامی روی پاهایش بلند شد و چشمانش به پاتریک خیره شد که گویی او را برای دعوا تعیین کرده بود. او کمی به سمت تکنسینی که کنارش نشسته بود چرخید، اما چشمانش هرگز پاتریک را ترک نکرد. او گفت: "ویدرلی را به اینجا برسانید، و از او بخواهید گزارش پرواز را زیر نظر داشته باشد و به گشت شناسایی توضیح دهد. من تا چند دقیقه دیگر برمی گردم." هدفونش را در آورد و بعد دستش را دراز کرد. "ژنرال مک‌لاناهان، جک ویلهلم. از ملاقات شما خوشبختم ".
    
  پاتریک دستش را تکان داد. "همین چیز، سرهنگ."
    
  ژنرال من نمی‌دانستم در آن پرواز خواهید بود، وگرنه هرگز اجازه طرح VFR را نمی‌دادم.
    
  "این مهم بود که ما این کار را انجام دادیم، سرهنگ - خیلی چیزها به ما گفت. آیا می‌توانیم شما و کارکنانتان را از اولین مأموریت خود مطلع کنیم؟"
    
  ویلهلم گفت: "فرض می‌کردم که می‌خواهی بقیه روز و شب را استراحت کنی و خودت را سر و سامان بدهی." "می‌خواستم اطراف پایگاه را به شما نشان دهم، Triple-C و مرکز عملیات اینجا را به شما نشان دهم، با کارکنان ملاقات کنم، غذای خوب بخورید-"
    
  پاتریک گفت: "تا زمانی که اینجا هستیم، زمان زیادی برای انجام این کار خواهیم داشت،" پاتریک، "اما در طول مسیر زیر آتش دشمن قرار گرفتیم، و فکر می کنم هر چه زودتر شروع کنیم، بهتر است."
    
  "آتش دشمن؟" ویلهلم به تامپسون نگاه کرد. او در مورد چه چیزی صحبت می کند، تامپسون؟ من در جریان نبودم."
    
  پاتریک گفت: "ما همین الان آماده ایم که این موضوع را به شما اطلاع دهیم، سرهنگ." و سپس می‌خواهم یک پرواز جهت‌یابی و کالیبراسیون را برای امشب برنامه‌ریزی کنم تا جستجوی منشأ این آتش زمینی را آغاز کنم."
    
  ویلهلم گفت: "ببخشید ژنرال، اما عملیات شما باید به طور کامل توسط ستاد بررسی شود و سپس درگیری‌ها با همه بخش‌های اینجا در تریپل سی حل شود." این خیلی بیشتر از چند ساعت طول می‌کشد.
    
  ما یک هفته پیش برنامه عملیاتی خود و یک نسخه از قرارداد را از آژانس توسعه غیرنظامی نیروی هوایی برای شما فرستادیم، سرهنگ. کارکنان شما باید زمان کافی برای بررسی این موضوع داشته باشند."
    
  ویلهلم گفت: "مطمئنم که دارند، ژنرال، اما قرار است جلسه توجیهی من با ستاد برای ساعت 5 و 33 فردا صبح باشد." "قرار بود من و شما در صفر و هفتصد با هم ملاقات کنیم تا در این مورد بحث کنیم. فکر می‌کردم این برنامه بود."
    
  این برنامه بود، سرهنگ، اما اکنون می‌خواهم اولین مأموریت خود را امشب، قبل از رسیدن هواپیماهای دیگرمان آغاز کنیم."
    
  "طرح های دیگر؟ فکر می‌کردم ما همین الان یکی داریم."
    
  پاتریک گفت: "هنگامی که در مسیر خود به اینجا زیر آتش دشمن قرار گرفتیم، از شرکت خود درخواست کردم و اجازه گرفتم که یک هواپیمای عملیاتی دوم را با محموله و تجهیزات تخصصی تر وارد کنم. "این یک هواپیمای بازنده دیگر خواهد بود"
    
  "یوناس"؟
    
  "متاسف. نام مستعار برای هواپیمای ما من برای این کار به یک آشیانه و برای بیست و پنج پرسنل دیگر نیاز دارم. حدود بیست ساعت دیگر اینجا خواهند بود. وقتی رسید من نیاز خواهم داشت-"
    
  ویلهلم حرفش را قطع کرد: "ببخشید قربان. "آیا می توانم چند کلمه با شما صحبت کنم؟" او به گوشه جلوی تانک اشاره کرد و به پاتریک اشاره کرد که او را دنبال کند. ستوان جوان نیروی هوایی هنگامی که نگاه هشدار دهنده سرهنگ را در حین نزدیک شدن دید، کنسول نزدیک خود را عاقلانه ترک کرد.
    
  هنگامی که آنها برای صحبت خصوصی به کنسول نزدیک شدند، پاتریک انگشت خود را بالا برد، سپس دستش را دراز کرد تا دکمه کوچک روی گوشی تقریبا نامرئی کانال گوش چپش را لمس کند. چشمان ویلهلم از تعجب گرد شد. "آیا این یک هدفون بی سیم برای تلفن همراه است؟" او درخواست کرد.
    
  پاتریک سری تکان داد. "آیا تلفن همراه اینجا ممنوع است، سرهنگ؟ من می توانم آن را بیرون ببرم -"
    
  آنها... باید ساکت شوند تا کسی نتواند با آنها تماس بگیرد یا تماس بگیرد - محافظت در برابر دستگاه های انفجاری از راه دور دست ساز. و نزدیکترین برج سلولی شش مایلی دورتر است."
    
  پاتریک گفت: "این یک واحد اختصاصی است - رمزگذاری شده، ایمن، مقاوم در برابر پارازیت، و نسبت به اندازه آن بسیار قدرتمند است." ما به ارتقای دستگاه‌های پارازیت یا جایگزینی آن‌ها با حسگرهای جهتی که مکان هر دو طرف مکالمه را مشخص می‌کنند، نگاه خواهیم کرد." ویلهلم با گیجی پلک زد. "پس اشکالی نداره اگه اینو بگیرم؟" ویلهلم آنقدر مبهوت بود که نمی توانست جواب بدهد، بنابراین پاتریک به نشانه قدردانی سری تکان داد و دکمه "تماس" را فشار داد. گفت: سلام دیو. "بله... بله، بگذارید تماس بگیرد. تو درست میگفتی. متشکرم." برای پایان دادن به تماس، دوباره گوشی را لمس کرد. "با عرض پوزش برای وقفه، سرهنگ. آیا از من سؤالی دارید؟"
    
  ویلهلم به سرعت گیجی را از ذهنش بیرون کرد، سپس مشت هایش را روی باسنش گذاشت و به سمت پاتریک خم شد. "بله، قربان، من می دانم: فکر می کنید چه کسی هستید؟" ویلهلم با صدایی آهسته و خفه گفت: او بر فراز مک‌لاناهان بلند شد و چانه‌اش را بیرون آورد، انگار هر کسی را که می‌خواست به او ضربه بزند به چالش می‌کشید و با نگاهی مستقیم و خشن او را سوراخ می‌کرد. "این مرکز فرماندهی من است. اینجا هیچ کس به من دستور نمی دهد، حتی حاجی که قرار است فرماندهی این پایگاه لعنتی را داشته باشد. و هیچ چیز در فاصله صد مایلی ما بدون دریافت تاییدیه و مجوز من نیست، حتی یک سه ستاره بازنشسته. حالا که اینجا هستی، می‌توانی بمانی، اما من تضمین می‌کنم که پسر عوضی بعدی که اجازه ورود به من را نمی‌گیرد، آنقدر سریع و سخت از این پایگاه بیرون رانده می‌شود که دنبال الاغش می‌گردد. در خلیج فارس می شنوی ژنرال؟
    
  پاتریک گفت: بله، سرهنگ، می دانم. نگاهش را برنمی‌گرداند و دو مرد چشم‌هایشان را قفل کردند. "تموم شدی سرهنگ؟"
    
  ویلهلم گفت: "تو لازم نیست با من کاری داشته باشی، مک‌لاناهان. "من قرارداد شما را خوانده‌ام و با هزاران نفر از شما غیرنظامیان اضافی، یا پیمانکاران، و یا هر جهنمی که اکنون خود را نام می‌برید، برخورد کرده‌ام. شما ممکن است یک مرد با فناوری پیشرفته باشید، اما تا آنجا که به من مربوط می شود، شما هنوز هم تنها یکی از آشپزها و بطری شویی های اینجا هستید.
    
  "با تمام احترام، ژنرال، این یک هشدار است: وقتی در بخش من هستید، از من اطاعت می کنید. تو از خط خارج شوی، من به تو جهنم می دهم. تو از دستورات من سرپیچی می کنی و من شخصاً توپ هایت را به گلویت خواهم زد." چند لحظه مکث کرد و بعد پرسید: "آیا الان چیزی هست که بخواهید به من بگویید قربان؟"
    
  "بله، سرهنگ." پاتریک لبخندی به ویلهلم زد که تقریباً سرهنگ ارتش را عصبانی کرد، سپس ادامه داد: "شما منتظر تماس تلفنی از ستاد لشکر هستید. من به شما پیشنهاد می کنم این را بگیرید." ویلهلم برگشت و افسر شیفت را دید که به سمت او می رود.
    
  به لبخند مک‌لاناهان نگاه کرد، نگاه خیره‌ای به او انداخت، سپس به سمت نزدیک‌ترین کنسول رفت، هدفون‌هایش را گذاشت و وارد شد. "ویلهلم. چی؟"
    
  تکنسین ارتباطات گفت: "آقا، برای تقسیم آماده شوید." ویلهلم با تعجب به مک لانهن نگاه کرد. لحظه ای بعد: "جک؟ کانولی در حال گوش دادن است." چارلز کانولی یک ژنرال دو ستاره ارتش مستقر در فورت لوئیس، واشنگتن بود که فرماندهی لشکر اعزامی به شمال عراق را بر عهده داشت.
    
  "بله قربان؟"
    
  کانولی گفت: "متأسفم، جک، اما من خودم همین چند دقیقه پیش در مورد این موضوع شنیدم و فکر کردم بهتر است خودم با شما تماس بگیرم." "این پیمانکار مأمور شده است تا در بخش شما مأموریت های نظارت هوایی در مرز عراق و ترکیه انجام دهد؟ یک VIP در هواپیما وجود دارد: پاتریک مک‌لانهان.
    
  ویلهلم گفت: "در حال حاضر با او صحبت می کنم، قربان."
    
  "آیا او قبلاً آنجاست؟ چرندیات. متاسفم، جک، اما این مرد به این شهرت دارد که فقط ظاهر می شود و هر کاری که می خواهد انجام می دهد.
    
  "این اینجا اتفاق نمی افتد، قربان."
    
  کانولی گفت: "ببین، جک، این پسر را با دستکش های بچه گانه نگه دار تا بفهمیم که او دقیقاً چقدر اسب بخار قدرت دارد." او یک غیرنظامی و یک پیمانکار است، بله، اما سپاه به من گفت که او برای افراد سرسختی کار می‌کند که می‌توانند به سرعت چند تماس تلفنی که شغلشان را تغییر می‌دهند، برقرار کنند، اگر بدانید من در چه کاری هستم.
    
  او فقط به من گفت که یک هواپیمای دیگر را به اینجا خواهد آورد. بیست و پنج پرسنل دیگر! من سعی می کنم این پایگاه را نابود کنم، قربان، نه این که غیرنظامیان بیشتری را اینجا جمع کنم."
    
  کانولی در حالی که لحن عبوسش نشان می داد که او بیشتر از افسر ارشد هنگ آگاه نیست، گفت: "بله، به من هم گفته شد." "ببین، جک، اگر او یکی از دستورات تو را جدی زیر پا بگذارد، اگر می‌خواهی او را از پایگاهت بیرون کند و از تو دور شود، صددرصد از تو حمایت خواهم کرد. اما او پاتریک لعنتی به مک‌لاناهان است، و او یک بازنشسته سه ساله است. سپاه می گوید به اندازه کافی طناب به او بدهید و او در نهایت خود را حلق آویز می کند - او قبلاً این کار را انجام داده است، به همین دلیل است که او دیگر در فرم نیست.
    
  "من هنوز آن را دوست ندارم، قربان."
    
  فرمانده لشکر گفت: "خب، هر طور که می خواهی با آن رفتار کن، "اما توصیه من این است: فعلاً با این مرد مدارا کن، با او مهربان باش و او را دیوانه نکن. اگر این کار را نکنی و معلوم شود که قدرت زیادی پشت این پسر است، هر دوی ما به هم می خوریم.
    
  کانولی ادامه داد: "فقط روی کار تمرکز کن، جک." "وظیفه ما این است که این صحنه عملیات نظامی را به یک عملیات حفظ صلح غیرنظامی تبدیل کنیم. پیمانکارانی مانند مک‌لاناهان کسانی هستند که به خطر می‌افتند. وظیفه شما این است که سربازانتان را سالم و با افتخار به خانه برگردانید - و البته در این راه، من را خوب جلوه دهید."
    
  ویلهلم فکر کرد با توجه به لحن صدایش، او کاملا شوخی نکرده است. "فهمیده آقا."
    
  "چیز دیگری برای من؟"
    
  "جواب منفی است، قربان."
    
  "خیلی خوب. ادامه هید. خودت را جدا کن."
    
  ویلهلم ارتباط را قطع کرد، سپس دوباره به مک لانهان که با تلفن همراهش صحبت می کرد نگاه کرد. اگر او فناوری غیرفعال کردن همه دستگاه‌های پارازیت‌کننده تلفن همراهشان را داشت - دستگاه‌هایی که برای غیرفعال کردن بمب‌های دست‌ساز کنترل‌شده از راه دور نصب شده‌اند - حتماً مهندسان درجه یک و پول پشت سرش بود.
    
  ویلهلم روی کنسول صحبت کرد: "افسر وظیفه، ستاد عملیات را همین الان در اتاق جلسه اصلی جمع کنید تا در مورد طرح نظارت بر وارث بحث کنید."
    
  "بله قربان".
    
  مک‌لاناهان وقتی که ویلهلم هدفون‌هایش را درآورد و به او نزدیک شد، مک‌لانه‌اش را پایان داد. "از کجا می دانستی که اداره قرار است با من تماس بگیرد، مک لاناهان؟"
    
  "حدس شانس."
    
  ویلهلم با شنیدن این پاسخ اخم کرد. او در حالی که سرش را به نشانه ی تحقیر تکان می دهد گفت: البته. "مهم نیست. کارکنان بلافاصله ما را به روز می کنند. بیا دنبالم". ویلهلم پاتریک و جان را از مخزن بیرون آورد و آنها را به طبقه بالا به اتاق جلسه اصلی هدایت کرد، یک اتاق جلسه محصور در شیشه و عایق صدا که مشرف به کنسول ها و صفحه نمایش کامپیوتر مرکزی در مخزن بود. یکی پس از دیگری، افسران کارکنان با یادداشت های مختصر و درایوهای فلش حاوی پاورپوینت های خود وارد شدند. آنها وقت را برای احوالپرسی با دو افسری که قبلاً در اتاق بودند تلف نکردند.
    
  ویلهلم یک بطری آب از یخچال کوچک گوشه ای برداشت، سپس روی صندلی جلوی پنجره های مشرف به تانک نشست. او در حالی که منتظر رسیدن بقیه و آماده شدن بودند، گفت: "پس ژنرال، درباره این سازمان بین‌المللی که در آن کار می‌کنید، یعنی Scion Aviation، به من بگویید.
    
  پاتریک گفت: چیز زیادی برای گفتن وجود ندارد. یک بطری آب برای جان و خودش گرفت، اما ننشست. "کمی بیش از یک سال پیش تحصیل کرده ام-"
    
  "تقریباً همان زمانی که به دلیل تبلیغات استعفا دادید؟" ویلهلم پرسید. پاتریک جوابی نداد. "چطوری با این کار داری؟"
    
  "شگفت انگیز".
    
  شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه رئیس جمهور گاردنر می خواهد شما را به خاطر برخی از اتفاقات رخ داده در ایران استیضاح کند.
    
  "من چیزی در مورد آن نمی دانم."
    
  "درست. شما می‌دانستید که من قرار است تماس ماهواره‌ای امنی را از مقر خود در ده هزار مایل دورتر دریافت کنم، اما نمی‌دانستید که آیا موضوع تحقیقات کاخ سفید و وزارت دادگستری است یا خیر. پاتریک چیزی نگفت. "و شما چیزی در مورد شایعاتی که در مورد مرگ لئونید زویتین دخیل هستید، نمی دانید که این یک تصادف اسکی نبوده است؟"
    
  "من اینجا نیستم تا به شایعات دیوانه کننده پاسخ دهم."
    
  ویلهلم با عصبانیت لبخند زد: "البته که نه. "بنابراین. پول باید برای نگه داشتن شما در بازی در حین سفر به دور دنیا با ناراحتی قلبی لعنتی خوب باشد. اکثر پسرها در فلوریدا کنار استخر می نشینند و پول بازنشستگی خود را جمع می کنند و طلاق می گیرند.
    
  "تا زمانی که در فضا سفر نکنم قلبم خوب است."
    
  "درست. بنابراین، اوضاع با پول در این تجارت شما چگونه پیش می رود؟ من درک می کنم که تجارت مزدور در حال رونق است." ویلهلم وانمود به وحشت کرد، گویی می ترسید که ژنرال سه ستاره بازنشسته را آزرده کند. "اوه خدا، متاسفم ژنرال. آیا ترجیح می دهید اسم آن را یک شرکت نظامی خصوصی بگذارید یا یک مشاور امنیتی یا چه؟
    
  پاتریک گفت: "من اصلاً نمی‌خواهم اسمش را بگذاری، سرهنگ. چند افسر میدانی که برای جلسه توجیهی آماده می شدند، نگاهی به رئیس خود انداختند، برخی با طنز در چهره و برخی دیگر با ترس.
    
  ویلهلم کمی لبخند زد، خوشحال بود که از بازدیدکننده VIP خود ترفیع کسب کرده است. "یا این فقط نام دیگری برای "شب‌بازان" است؟ این نام سازمانی است که چند سال پیش شایعه شده بود که عضو آن هستید، درست است؟ من چیزی در مورد آن حملات لیبی به یاد دارم، درست می گویم؟ اولین باری که از نیروی هوایی اخراج شدید کی بود؟" پاتریک جوابی نداد که باعث شد ویلیام دوباره لبخند بزند. خب، من شخصا فکر می‌کنم "Scion" خیلی بهتر از "Night Stalkers" به نظر می‌رسد. بیشتر شبیه لباس یک مشاور امنیتی واقعی است تا یک نمایش ابرقهرمانی کارتونی کودکانه احمق." بدون پاسخ. "خب، جنرال پول چطور پیش میره؟"
    
  پاتریک گفت: "فکر می کنم شما دقیقاً می دانید مبلغ قرارداد چقدر است، سرهنگ." "این طبقه بندی نشده است."
    
  ویلهلم تأیید کرد: "بله، بله، حالا یادم آمد: یک سال، با یک گزینه برای سه سال دیگر، برای نود و چهار میلیون دلار در سال!" من معتقدم این بزرگترین قرارداد در تئاتر است مگر اینکه نام شما Kellogg، Brand & Root، Halliburton یا Blackwater باشد. اما منظورم جنرال، سهم تو چیست؟ اگر در چند سال آینده ستاره نگیرم، احتمالاً کارم را متوقف خواهم کرد، و اگر پول خوب باشد، شاید بتوانید از یک خصوصی مانند من در Scion Aviation International استفاده کنید. جنرال آقا چطور؟"
    
  پاتریک بدون هیچ بیانی گفت: "نمی دانم، سرهنگ." "منظورم این است که تو اینجا به جز اینکه مثل یک درامر لعنتی بزرگ عمل می کنی، چه کار می کنی؟"
    
  صورت ویلهلم به ماسکی از خشم تبدیل شد و او از جا پرید و تقریباً از عصبانیت بطری آب را در مشتش شکست. او دوباره چهره به چهره در چند اینچ پاتریک قدم گذاشت. وقتی پاتریک سعی نکرد او را کنار بزند یا عقب نشینی کند، حالت ویلهلم از خشم به لبخندی تمساح تبدیل شد.
    
  او با تکان دادن سر گفت: "فکر خوبی است، ژنرال." صدایش را پایین آورد. ژنرال، کاری که من از این به بعد انجام خواهم داد این است که اطمینان حاصل کنم که آنچه را که قرار دادید انجام دهید - نه بیشتر، نه کمتر. اشتباهی خواهی کرد که ارزشش فقط به اندازه یک موی بیدمشک قرمز است و من مطمئن خواهم شد که قراردادت با عوضی پولدار ناز فسخ می شود. من احساس می کنم شما مدت زیادی اینجا نخواهید بود. و اگر یکی از مردم مرا در معرض خطر قرار دهی، مشکل کوچک قلبت را با کندن آن از سینه‌ات و انداختن آن به گلویت حل خواهم کرد." نیم نگاهی به بقیه داخل اتاق کرد. "آیا جلسه توجیهی لعنتی من هنوز آماده است، ودرلی؟"
    
  یکی از افسران بلافاصله پاسخ داد: "آقا آماده هستیم." ویلهلم یک تمسخر دیگر به پاتریک زد و سپس به سمت صندلی خود در ردیف جلو رفت. چند افسر میدانی و گروهان در یک طرف صف کشیده بودند و آماده حرکت بودند. "عصر بخیر، خانم ها و آقایان. نام من سرهنگ دوم مارک وترلی است و من افسر اجرایی هنگ هستم. این جلسه توجیهی طبقه بندی شده است، اسرار، منابع و روش های محرمانه درگیر نیست، اماکن امن هستند. این جلسه توجیهی بر نتایج مطالعه ستاد هنگ در مورد طرح نظارتی ارائه شده به Scion Aviation International برای- تمرکز خواهد کرد.
    
  ویلهلم حرفش را قطع کرد: "بله، بله، ودرلی، ما اینجا جوان‌تر نمی‌شویم. یک ژنرال خوب در اینجا به این همه روال کالج جنگ هوایی سگ و اسبی نیاز ندارد. بریم سر اصل مطلب."
    
  افسر عملیات گفت: بله قربان. او به سرعت اسلاید پاورپوینت مورد نظر را آورد. "نتیجه، قربان، این است که ما به اندازه کافی با فناوری استفاده شده از Scion آشنا نیستیم تا بدانیم چقدر موثر خواهد بود."
    
  ودرلی آن را کاملاً واضح بیان کردند، اینطور نیست؟
    
  ودرلی در حالی که عصبی به مک‌لاناهان نگاه می‌کرد، گفت: "بله، قربان، اما... راستش، آقا، ما این را باور نمی‌کنیم. "یک هواپیما برای گشت زنی در بیش از دوازده هزار مایل مربع زمین و بیش از صد هزار مایل مکعب از فضای هوایی؟ این به دو شاهین جهانی نیاز دارد - و شاهین های جهانی نمی توانند آسمان را اسکن کنند، حداقل هنوز. و این در گسترده ترین حالت مشاهده MTI است. Scion پیشنهاد می کند همیشه وضوح تصویر نیم متر در کل منطقه گشت داشته باشد ... با یک هواپیما؟ نمی شود این کار را کرد."
    
  "عمومی؟" ویلهلم با پوزخندی خفیف پرسید. "آیا زحمت جواب دادن را به خودت می دهی؟" رو به افسران ستادش شد و حرفش را قطع کرد و گفت: "اوه، خانم‌ها و آقایان ببخشید، این ژنرال بازنشسته پاتریک مک‌لاناهان، معاون رئيس هوانوردی سایون است. شاید نام او را شنیده باشید؟ عبارات حیرت‌زده و آرواره‌های سست دیگران در اتاق نشان می‌داد که قطعاً این کار را می‌کنند. امروز تصمیم گرفت ما را با حضور باشکوه خود غافلگیر کند. ژنرال، ستاد عملیاتی من. کلمه مال توست."
    
  پاتریک از جای خود بلند شد و نگاهی آزرده به ویلهلم انداخت. "من مشتاقانه منتظر همکاری با شما بچه ها در این پروژه هستم. من می توانم در مورد فناوری توسعه یافته توسط دکتر جاناتان مسترز برای بهبود وضوح و برد سنسورهای نظارتی زمینی و هوابرد صحبت کنم، اما فکر می کنم بهتر است به شما نشان دهم. امشب فضای هوایی را برای ما پاک کنید و ما به شما نشان خواهیم داد که چه توانایی هایی داریم."
    
  ژنرال، به دلیل عملیاتی که امروز عصر از آن مطلع شدیم، فکر نمی‌کنم این امکان پذیر باشد. ویلهلم رو به کاپیتان بسیار جوان و بسیار عصبی کرد. "کوتر؟"
    
  کاپیتان با احتیاط قدمی به جلو برداشت. "کاپیتان کالوین کوتر، آقا، مدیر مدیریت ترافیک هوایی. ما تازه از یک عملیات برنامه ریزی شده عراق مطلع شدیم که برای آن درخواست کمک کرده اند، قربان. آنها به روستایی در شمال زهوک می روند تا به تأسیسات مشکوک ساخت بمب و قاچاق زیرزمینی کردها حمله کنند - ظاهراً یک مجموعه تونلی نسبتاً بزرگ که چندین روستا را به هم متصل می کند و از زیر مرز عبور می کند. آنها درخواست پشتیبانی تجسسی مستمر داشتند: گلوبال هاوکس اختصاصی، ریپر، شکارچی، استرایکر، آثار و پشتیبانی نزدیک هوایی و توپخانه از نیروی هوایی، تفنگداران دریایی و ارتش. طیف اشباع شده است. ما... ببخشید قربان، اما نمی دانیم حسگرهای شما چگونه با بقیه تعامل خواهند داشت."
    
  جان مسترز گفت: "سپس تمام پهپادهای دیگر را خارج کنید و اجازه دهید ما همه پشتیبانی را انجام دهیم.
    
  "چی؟" ویلهلم رعد و برق زد.
    
  جان گفت: "من گفتم این همه گاز و زمان پرواز را برای همه این پهپادها هدر ندهید و بگذارید همه پشتیبانی نظارتی را انجام دهیم. ما سه برابر وضوح تصویر گلوبال هاوک، پنج برابر حسگر الکترواپتیکال داریم و می‌توانیم فرمان هوایی بهتر و سریع‌تری را برای پشتیبانی زمینی به شما ارائه دهیم. ما می توانیم ارتباطات را رله کنیم، به عنوان یک روتر LAN برای هزاران ترمینال عمل کنیم...
    
  "هزار پایانه؟" - یک نفر فریاد زد.
    
  جان گفت: "بیش از سه برابر سریعتر از لینک شانزدهم، که به هر حال شکست دادن آن چندان سخت نیست." "بچه ها گوش کنید، من نمی خواهم شما را ناراحت کنم، اما شما تقریباً از روز اول از آخرین نسل مواد در اینجا استفاده می کنید. ده شاهین جهانی را مسدود کنید؟ برخی از شما احتمالاً زمانی که شروع به استفاده از این دایناسورها کردند، حتی در ارتش نبوده‌اید! درنده؟ آیا هنوز از تلویزیون با نور کم استفاده می کنید؟ چه کسی از LLTV بیشتر استفاده می کند ... فرد فلینت استون؟
    
  چگونه پیشنهاد می کنید تا امروز این همه هواپیمای مختلف را به شبکه ارتباطی و تانک خود متصل کنید؟ ویلهلم پرسید. "پیوند و تأیید یک منبع چند روز طول می‌کشد."
    
  جان پاسخ داد: "گفتم، سرهنگ، شما از فناوری قدیمی استفاده می کنید - البته، محصولاتی که ده سال پیش ساخته شده اند یا بیشتر طول می کشد." "امروزه در بقیه جامعه متمدن همه چیز در حال اجراست. شما به سادگی هواپیمای خود را روشن می کنید، آنها را در محدوده هواپیمای ما قرار می دهید، تجهیزات را روشن می کنید و کار تمام می شود. ما می‌توانیم این کار را روی زمین انجام دهیم، یا اگر هواپیما در محل مشترک قرار نگیرد، می‌توانیم آن را در پرواز انجام دهیم."
    
  ویلهلم گفت: "بچه ها متاسفم، اما قبل از اینکه باور کنم باید آن را ببینم." رو به افسر دیگر کرد. "هریسون؟ آیا چیزی در مورد آنچه آنها صحبت می کنند می دانید؟"
    
  زنی با موهای قرمز جذاب جلو آمد و کوتر را کنار زد و او با عجله عقب نشینی کرد. "بله، سرهنگ، من در مورد پهنای باند پرسرعت فوری برای هواپیماهای هدایت شونده از راه دور و حسگرهای آنها خوانده ام، اما هرگز این کار را ندیده ام." او به پاتریک نگاه کرد، سپس به سرعت از سکو خارج شد و دستش را دراز کرد. پاتریک از جا برخاست و اجازه داد دستش را مشتاقانه تکان دهند. مارگارت هریسون، آقا، افسر سابق اسکادران عملیات ویژه نیروی هوایی سوم. من پیمانکاری هستم که عملیات هواپیماهای بدون سرنشین را اینجا در نالا اجرا می کنم. از آشنایی با شما خوشحالم، آقا، واقعاً خوشحالم. شما دلیل پیوستن من به نیروی هوایی هستید، قربان. تو واقعی هستی-"
    
  ویلهلم حرفش را قطع کرد: "بگذار این مرد برود و این جلسه لعنتی را تمام کنیم، هریسون." لبخند زن محو شد و سریع به جای خود روی سکو برگشت. ژنرال، من با استفاده از فناوری ناشناخته و آزمایش نشده، خطر قربانی کردن ماموریت را نمی‌پذیرم.
    
  "سرهنگ -"
    
  ویلیام در پاسخ گفت: ژنرال، AOR من کل استان دهوک به اضافه نیمی از استان های نینوا و اربیل است. من همچنین وظیفه پشتیبانی از عملیات در سراسر شمال عراق را دارم. عملیات زهوک تنها یکی از حدود هشت عملیات تهاجمی است که من باید به صورت هفتگی نظارت کنم، به اضافه شش عملیات جزئی دیگر و ده ها حادثه که روزانه رخ می دهد. شما می خواهید جان هزاران سرباز عراقی و آمریکایی و ده ها هواپیما و تجهیزات زمینی را به خطر بیندازید تا به قرارداد غنی خود عمل کنید و من این اجازه را نمی دهم. کوتر، پنجره بعدی کی باز است؟"
    
  پنجره پشتیبانی هوایی برای حمله زهوک دوازده ساعت دیگر یعنی ساعت سه بعد از ظهر به وقت محلی به پایان می رسد.
    
  ویلهلم گفت: "سپس می‌توانی آزمایشت را انجام دهی، ژنرال". "شما می توانید تمام شب بخوابید. هریسون، چه نوع پهپادی را می توانی به ژنرال اجازه بازی با آنها را بدهی؟"
    
  "عملیات زهوک با استفاده از گلوبال هاوک های اختصاص داده شده توسط لشکر ما و همه ریپرها و شکارچیان هنگ، قربان، به جز یکی از آنها، خارج از خدمت خواهند بود و حداقل تا دوازده ساعت پس از فرود آماده پرواز خواهند بود. من می توانم یک گلوبال هاوک را از جنوب در دسترس قرار دهم."
    
  "مراقبش باش. كوتر، حريم هوايي را تا زماني كه نياز به راه‌اندازي دارند، رزرو كنيد." ویلهلم به پیمانکار امنیتی روی آورد. تامپسون، ژنرال و گروهش را به حمایت ببرید و آنها را بخوابانید.
    
  "بله، سرهنگ."
    
  ویلهلم روی پاهایش بلند شد و به سمت مک لانهان برگشت. ژنرال، می‌توانید از کارکنان اینجا در مورد هر چیز دیگری که نیاز دارید بپرسید. درخواست های تعمیر و نگهداری هواپیما خود را در اسرع وقت برای بچه های خط پرواز ارسال کنید. امشب سر شام می بینمت." به سمت در رفت.
    
  پاتریک گفت: "متاسفم، سرهنگ، اما می ترسم مشغول باشیم." اما ممنون از دعوتت.
    
  ویلهلم ایستاد و برگشت. او با قاطعیت گفت: "شما "مشاوران" بسیار سخت کوش هستید، ژنرال. "مطمئنم دلت تنگ خواهد شد." هنگامی که ویلیام از در بیرون رفت توجه وترلی را جلب کرد.
    
  گویی از زنجیرهای نامرئی رها شده بودند، همه کارمندان به سمت پاتریک هجوم آوردند تا خود را معرفی کنند یا دوباره خود را معرفی کنند. ودرلی پس از دست دادن گفت: "باورمان نمی‌شود که شما اینجا هستید، از همه جا، قربان.
    
  کوتر گفت: "همه ما تصور می‌کردیم وقتی ناگهان از ایستگاه فضایی آرمسترانگ ناپدید شدی، مردی یا سکته کردی یا چیزی دیگر. هریسون گفت: "نه من - فکر می کردم رئیس جمهور گاردنر مخفیانه یک تیم دستگیری FBI را به شاتل فضایی فرستاد تا کار شما را تمام کند."
    
  "واقعا عالی، لیوان ها."
    
  هریسون با لبخند گفت: "این مارگارت است، شوید." باز هم خطاب به مک‌لاناهان: "آیا درست است قربان، آیا واقعاً دستور رئیس‌جمهور ایالات متحده برای بمباران پایگاه روسیه در ایران را نادیده گرفتید؟"
    
  پاتریک گفت: "من نمی توانم در مورد آن صحبت کنم."
    
  "اما شما پس از هولوکاست آمریکا، پایگاه روسی در سیبری را در اختیار گرفتید و از آن برای حمله به سایت های موشکی روسیه استفاده کردید، درست است؟" از ریس فلیپین، یک پیمانکار خصوصی فوق‌العاده لاغر، با ظاهری باورنکردنی جوان با لهجه ضخیم جنوبی و دندان‌های برجسته پرسید. و روس‌ها به این پایگاه موشک‌های هسته‌ای شلیک کردند و شما در آنجا زنده ماندید؟ لعنتی...!" و در حالی که دیگران می خندیدند، لهجه به طور کامل ناپدید شد، حتی دندان ها به نظر می رسید که به حالت عادی خود باز می گردند، و فلیپین اضافه کرد: "منظورم فوق العاده است، آقا، کاملاً برجسته." صدای خنده بلندتر شد.
    
  پاتریک متوجه زن جوانی شد که لباس پرواز خاکستری بیابانی و چکمه های پرواز خاکستری داشت که لپ تاپ و یادداشت هایش را جمع کرده بود، جدا از دیگران ایستاده بود اما با علاقه تماشا می کرد. موهای تیره کوتاه، چشمان قهوه ای تیره و گودی شیطونی داشت که می آمد و می رفت. او تا حدودی آشنا به نظر می رسید، همانطور که بسیاری از افسران نیروی هوایی و هوانوردان پاتریک می دانستند. ویلهلم او را معرفی نکرد. او به دیگرانی که دور او جمع شده بودند گفت: "متاسفم"، اما ناگهان اهمیتی نداد. "ما ملاقات نکرده ایم. من هستم-"
    
  زن گفت: "همه ژنرال پاتریک مک‌لاناهان را می‌شناسند. پاتریک با تعجب متوجه شد که او یک سرهنگ دوم بود و بال‌های خلبان فرماندهی می‌پوشید، اما هیچ تکه یا نام واحد دیگری در لباس پرواز او وجود نداشت، فقط مربع‌های خالی نوار چسب. دستش را دراز کرد. "جیا کازتو. و در واقع با هم آشنا شدیم."
    
  "ما داریم؟" ای احمق، خودش را نصیحت کرد، چطور تونستی فراموشش کنی؟ "ببخشید، یادم نیست."
    
  من در اسکادران مهندس 111 بودم.
    
  "اوه" تمام چیزی بود که پاتریک می توانست بگوید. اسکادران بمب 111 یک واحد بمب افکن سنگین B-1B Lancer گارد ملی نوادا بود که پاتریک آن را غیرفعال کرد و سپس به عنوان اولین بال رزمی در پایگاه نیروی هوایی رزرو کوه نبرد در نوادا دوباره تأسیس کرد - و از آنجایی که پاتریک آن را به خاطر نداشت، او هر عضو نیروی هوایی را با دست انتخاب کرد، به سرعت برای او آشکار شد که او این برش را انجام نداده است. کجا رفتی بعد... بعد...
    
  "بعد از اینکه بخش امنیتی را تعطیل کردید؟ آقای کازتو گفت: اشکالی ندارد. "من واقعاً خوب عمل کردم - شاید بسته شدن واحد یک برکت در مبدل بود. من به مدرسه برگشتم، مدرک کارشناسی ارشد در مهندسی گرفتم، سپس در کارخانه چهل و دو، خلبانی خون آشام هایی که به سمت کوه نبرد می رفتند، موقعیتی گرفتم.
    
  پاتریک گفت: "خب، از این بابت متشکرم. ما بدون تو نمی توانستیم این کار را انجام دهیم. کارخانه 42 نیروی هوایی یکی از چندین تأسیسات تولیدی بود که تحت مالکیت فدرال بود اما توسط پیمانکاران اشغال شد. کارخانه 42 واقع در پالمدیل، کالیفرنیا، به دلیل تولید هواپیماهایی مانند بمب افکن لاکهید B-1، بمب افکن رادارگریز نورثروپ B-2 روح، جنگنده های رادارگریز Lockheed SR-71 و F-117 Nighthawk و شاتل فضایی شناخته شده بود.
    
  پس از تعطیلی خطوط تولید، کارخانه ها اغلب کارهای اصلاحی بر روی بدنه هواپیماهای موجود و همچنین کار تحقیق و توسعه روی پروژه های جدید انجام می دادند. بمب‌افکن B-1 نیروی هوایی، با طراحی مجدد EB-1C Vampire، یکی از پیچیده‌ترین پروژه‌های مدرنیزه‌سازی بود که تاکنون در کارخانه 42 انجام شده است و فناوری تطبیقی با مأموریت، موتورهای قوی‌تر، رادار لیزری، رایانه‌های پیشرفته و سیستم‌های هدایت را نیز به آن اضافه می‌کند. به عنوان توانایی استفاده از طیف گسترده ای از تسلیحات، از جمله موشک های ضد موشکی و ضد ماهواره ای. در نهایت این یک هواپیمای بدون سرنشین با عملکرد بهتر بود.
    
  "و شما هنوز با B-1 پرواز می کنید، سرهنگ؟" - پاتریک پرسید.
    
  جیا پاسخ داد: بله قربان. پس از هولوکاست آمریکایی، آنها ده ها استخوان را از AMARC خارج کردند و ما آنها را تعمیر کردیم. AMARC یا مرکز نگهداری و بازسازی هواپیما، که برای همه به عنوان "قبرستان استخوان" شناخته می شود، مجموعه ای عظیم در پایگاه نیروی هوایی دیویسمونتان در نزدیکی توسان، آریزونا بود که هزاران هواپیما در آنجا به انبار برده و برای قطعات برچیده شدند. "آنها دقیقا خون آشام نیستند، اما می توانند بسیاری از کارهایی که شما انجام دادید را انجام دهند."
    
  "از نالا پرواز می کنی، سرهنگ؟" - پاتریک پرسید. من نمی دانستم که آنها B-1 در اینجا دارند.
    
  کریس تامپسون توضیح داد: "باکسر فرمانده اسکادران هفتم اعزامی هوایی است." آنها در مکان‌های مختلف - بحرین، امارات متحده عربی، کویت، دیگو گارسیا - مستقر هستند و آماده انجام مأموریت‌هایی هستند که نیروهای ائتلاف به آنها نیاز دارند. او به خاطر عملیات امروز در عراق اینجاست - ما B-1 او را در هر صورت آماده نگه می داریم."
    
  پاتریک سری تکان داد و سپس لبخند زد. "بوکسور"؟ علامت تماس شما چیست؟"
    
  جیا توضیح داد: "پدربزرگ من به ایالات متحده به جزیره الیس آمد." "کازوتو نام واقعی او نبود - اینتوریگاردیا بود - چه چیزی در آن سخت است؟ - اما مقامات مهاجرت نتوانستند آن را بیان کنند. اما شنیدند که بچه‌های دیگر او را cazzotto می‌خوانند که به معنای ضربه سخت است و این نام را برای او گذاشتند. ما نمی دانیم که آیا او مدام مورد ضرب و شتم قرار گرفته است یا اینکه خود او این ضربات را وارد کرده است."
    
  او را روی کیسه بوکس در ورزشگاه دیدم. کریس گفت: او سزاوار آن علامت تماس است.
    
  پاتریک در حالی که به جیا لبخند می‌زند، گفت: "می‌بینم. او لبخندی زد، چشمانشان به هم رسید...
    
  ... که به دیگران فرصت عمل می داد. "آقا ما کی می توانیم این هواپیمای شما را ببینیم؟" - از هریسون پرسید.
    
  "آیا او واقعاً می تواند هر کاری را که شما گفتید انجام دهد...؟"
    
  "آیا شما فرماندهی تمام واحدهای نظامی در عراق را بر عهده می گیرید...؟"
    
  کریس تامپسون با صدای بلند گفت: "بسیار، دختران و پسران، خوب، ما کار داریم." "بعدا وقت خواهید داشت که ژنرال را آزار دهید." همه آنها تکان خوردند تا یک بار دیگر با پاتریک دست بدهند، سپس فلش مموری و اسناد خود را جمع کردند و اتاق توجیهی را ترک کردند.
    
  جیا آخرین نفری بود که رفت. او دست پاتریک را فشرد و برای لحظه ای بیشتر در دستش نگه داشت. او گفت: "خیلی خوشحالم که با شما آشنا شدم، قربان."
    
  "اینجا هم همینطور است، سرهنگ."
    
  "من جیا را ترجیح می دهم."
    
  "باشه، جیا." وقتی این را گفت، هنوز داشت دست او را فشار می داد، و گرمای فوری را در او احساس کرد - یا دست خودش بود که ناگهان عرق کرد؟ "بوکسر نیست؟"
    
  "شما نمی توانید علائم تماس خود را انتخاب کنید، می توانید، قربان؟"
    
  "من را پاتریک صدا کن. و بچه‌های تخریب وقتی من در آنجا بودم علائم تماس نداشتند."
    
  او گفت: "به یاد دارم که افسر عملیات سابقم در صد و یازده نام‌های مختلفی داشت که می‌توانی از بین آنها انتخاب کنی،" و سپس لبخندی زد و رفت.
    
  کریس تامپسون به پاتریک پوزخند زد. "او ناز است، به روش مورفی براون، نه؟"
    
  "آره. و آن پوزخند را از صورتت پاک کن."
    
  "البته اگر باعث ناراحتی شما شود." به پوزخند ادامه داد. ما چیز زیادی در مورد او نمی دانیم. ما هر از گاهی آن را از رادیو می شنویم، بنابراین هنوز در حال پرواز است. او هر از گاهی برای انجام ماموریت ها، مانند امشب، وارد می شود و سپس به مرکز فرماندهی دیگری برمی گردد. او به ندرت بیشتر از یک روز می ماند."
    
  پاتریک ناگهان احساس ناامیدی کرد، سپس به سرعت این احساس ناخوشایند را کنار زد. این از کجا آمد...؟ او گفت: "B-1 هواپیماهای بزرگی هستند. "امیدوارم آنها بیشتر از AMARC زنده شوند."
    
  "پیاده نظام عاشق استخوان هستند. آنها می توانند به سرعت جنگنده ها وارد نبرد شوند. برای مدت طولانی مانند یک شکارچی یا یک هاوک جهانی، حتی بدون سوخت گیری در هوا، پرسه می زنید. آنها حسگرها و اپتیک های بهبود یافته ای دارند و می توانند داده های زیادی را به ما و سایر هواپیماها منتقل کنند. و آنها به اندازه هواپیمای F/A-18 دارای بار دقیق هستند. تامپسون متوجه حالت آرام و کمی متفکر صورت پاتریک شد و تصمیم گرفت موضوع را تغییر دهد. او گفت: "شما یک الهام واقعی برای این افراد هستید، ژنرال." "اینها هیجان زده ترین افرادی هستند که از زمانی که اینجا هستم دیده ام."
    
  "متشکرم. این مسری است - من همچنین یک موج انرژی را احساس می کنم. و مرا پاتریک صدا کن، باشه؟"
    
  "من نمی توانم تضمین کنم که همیشه این کار را انجام خواهم داد، پاتریک، اما سعی می کنم. و من کریس هستم. بیا تو را حل کنیم."
    
  "من نمی توانم. من و جان، قبل از پرواز آزمایشی فردا بعدازظهر، کارهای زیادی باید انجام دهیم. کارکنان کابین‌ها را برای ما آماده می‌کنند، اما من احتمالاً در هواپیما چرت می‌زنم."
    
  جان افزود: اینجا هم همینطور. "البته این اولین بار نخواهد بود."
    
  سپس از خدمات مشتریان می‌خواهیم که در هواپیما غذا بیاورند."
    
  "خوب. کریس، من می‌خواهم وقتی عملیات ضحوک شروع می‌شود، ترخیص در مخزن باشد."
    
  کریس گفت: "سرهنگ معمولاً در طول عملیات به پرسنل خارج از وظیفه اجازه ورود به تانک را نمی‌دهد، به خصوص تانک به این بزرگی، اما من مطمئن هستم که او به شما اجازه می‌دهد از اینجا گوش کنید."
    
  "این فوق العاده خواهد بود".
    
  جان گفت: "به هر حال، مطمئن نیستم که می‌خواهم به ویلهلم نزدیک‌تر باشم یا نه". "مطمئن بودم که او می خواهد چراغ های تو را خاموش کند، موک... دو بار."
    
  پاتریک گفت: "اما او این کار را نکرد، به این معنی که او کمی عقل سلیم دارد." شاید بتوانم با او کار کنم. اجازه بدید ببینم".
    
    
  فصل سه
    
    
  در یک دست او سنگی است و در دست دیگر نان را نشان می دهد.
    
  - TITUS MACCIUS PLAUTIUS، 254-184 قبل از میلاد
    
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
    
    
  تامپسون پاتریک و جان را به آشیانه ای که سران خدمه و خدمه پشتیبانی در حال تخلیه چمدان ها و خدمات رسانی به بازنده بودند، هدایت کرد. این به تامپسون فرصت داد تا هواپیما را از نزدیک بررسی کند. او خاطرنشان کرد: این چیز زیباست. "به نظر می رسد یک بمب افکن رادارگریز است. من فکر می‌کردم که شما فقط می‌خواهید یک شناسایی انجام دهید."
    
  پاتریک گفت: "این کاری است که ما برای انجام آن استخدام شده ایم."
    
  اما آیا این یک بمب افکن است؟
    
  او یک بمب افکن بود.
    
  تامپسون تکنسین‌هایی را که زیر شکم هواپیما کار می‌کردند دید و یک سوراخ بزرگ دید. "این چیست، یک خلیج بمب؟ آیا این چیز هنوز جای بمب دارد؟ "
    
  جان مسترز گفت: "این دریچه دسترسی به ماژول است." "ما هیچ یک از اینها را حذف نمی کنیم - ماژول ها را از طریق آنها بارگیری و تخلیه می کنیم."
    
  پاتریک توضیح داد: "بازنده دو جایگاه بمب مشابه بمب افکن رادارگریز B-2 داشت که بسیار بزرگتر بود." ما این دو جایگاه را در یک محفظه بزرگ ترکیب کردیم، اما هر دو درهای پایینی را نگه داشتیم. سپس محفظه را به دو عرشه تقسیم کردیم. ما می‌توانیم ماژول‌های مأموریت را روی و بین عرشه‌ها حرکت دهیم و هر ماژول را از طریق دریچه‌های ماژول به بالا یا پایین مانور دهیم، همه از طریق کنترل از راه دور.
    
  یک هواپیمای شناسایی بال پرنده؟
    
  جان مسترز گفت: "طراحی بال پرنده برای استفاده به عنوان یک هواپیمای دوربرد و چند منظوره مناسب است. "هواپیماهای آینده بال پرواز خواهند داشت."
    
  هواپیماهای Scion به عنوان سکوهای چند منظوره طراحی شده اند. پاتریک گفت: ما ماژول های مختلف ماموریت را برای انجام وظایف مختلف به هم وصل می کنیم. این هواپیما می تواند یک تانکر، یک هواپیمای باری، جنگ الکترونیک، شناسایی عکس، رله ارتباطی، فرماندهی و کنترل - حتی چندین مورد از این عملکردها به طور همزمان باشد.
    
  پاتریک ادامه داد: "در حال حاضر ما برای نشان دادن هدف متحرک زمینی، شناسایی و ردیابی هدف زمینی، نظارت هوایی، ارتباطات داده و فرماندهی و کنترل پیکربندی شده ایم." اما اگر ماژول‌های مختلفی را بیاوریم، می‌توانیم آن‌ها را بارگذاری کنیم و مأموریت‌های مختلفی را انجام دهیم. فردا تابش های نظارت هوایی را در بالا نصب خواهیم کرد."
    
  سپس پا به زیر هواپیما گذاشت و سوراخ بزرگی را در شکم تامپسون نشان داد. ما در اینجا ماژول تابشگر هدف زمینی را برای شناسایی و ردیابی هدف زمینی متوقف می کنیم. همه ماژول‌ها از طریق مجموعه ارتباطات دیجیتالی کشتی که داده‌ها را از طریق ماهواره به کاربران نهایی ارسال می‌کند، "وصل و بازی" هستند. ماژول‌های دیگری که ما نصب کرده‌ایم برای شبکه‌های بسیار بزرگ، شناسایی و پاسخ تهدید و دفاع شخصی طراحی شده‌اند.
    
  "پاسخ به تهدید"؟ منظورت حمله است؟ "
    
  پاتریک گفت: "من واقعاً نمی توانم وارد این سیستم شوم زیرا بخشی از قرارداد نیست و هنوز آزمایشی است." "
    
  پاتریک کریس را در رده های بالاتر برد و او را به یک بازنده تبدیل کرد. کابین خلبان جادار و راحت به نظر می رسید. پانل ابزار شامل پنج نمایشگر عریض با چند گیج معمولی "بخار" بود که تقریباً دور از دید پنهان شده بودند.
    
  پاتریک گفت: "فرمانده هواپیما و فرمانده ماموریت طبق معمول جلوتر هستند." دستش را روی صندلی کناری پشت صندلی کمک خلبان گذاشت. ما در اینجا یک مهندس پرواز داریم که تمام سیستم‌های کشتی و ماژول‌های ماموریت را نظارت می‌کند."
    
  کریس به پیشخوان پشت رمپ سوار شدن اشاره کرد. "شما حتی یک گالری اینجا دارید!"
    
  "شستن سر خود را نیز; این در چنین پروازهای طولانی مفید خواهد بود.
    
  آنها از دریچه کوچکی در پشت کابین عبور کردند، از یک گذرگاه کوتاه و باریک عبور کردند و وارد اتاقی شدند که پر از کانتینرهای بار در اندازه‌های مختلف بود و تنها گذرگاه‌های باریکی برای خزیدن در اطراف باقی گذاشتند. کریس با کنایه گفت: "من فکر می کردم شما پیمانکاران هواپیماهایی با اتاق خواب و شیرهای آبکاری شده با طلا پرواز می کنید."
    
  پاتریک گفت: "من حتی یک جرثقیل طلا ندیده ام، چه برسد به اینکه با آنها در هواپیما باشم." "نه، هر فوت مربع و هر پوند باید حساب شود." او به نیمی از ماژول بار اشاره کرد، نازک ترین مدول که کریس می توانست در هواپیما نصب شده ببیند. "این یک ظرف برای چمدان ها و وسایل شخصی ما است. هر یک از بیست و پنج نفری که در این پرواز با خود بردیم، بیست پوند چمدان بیشتر نداشتند، از جمله لپ‌تاپ‌هایشان. ناگفته نماند که در طول این استقرار مکرراً از کمیساریای شما بازدید خواهیم کرد."
    
  آنها مجبور بودند در اطراف یک شی بزرگ خاکستری اژدر شکل که بیشتر قسمت وسط هواپیما را اشغال می کرد، مانور دهند. "حدس می زنم این باید آنتنی باشد که از بالا بیرون بیاید؟" - کریس پرسید.
    
  پاتریک گفت: "همین است. این یک ماژول رادار لیزری است. محدوده طبقه بندی شده است، اما ما می توانیم فضا را به خوبی ببینیم، و آنقدر قدرتمند است که حتی زیر آب را هم ببینیم. ساطع کننده های لیزری اسکن شده الکترونیکی، تصاویری از هر چیزی را که میلیون ها بار در ثانیه می بینند، با وضوح سه برابر بهتر از گلوبال هاوک، نقاشی می کنند. یکی دیگر در زیر وجود دارد که برای جستجوی اهداف زمینی پیکربندی شده است.
    
  کریس گفت: "به نظر می رسد یک موشک است." و آن حفره در آن پایین هنوز برای من مانند یک محل بمب به نظر می رسد. با حالتی کنجکاو به پاتریک نگاه کرد. "پاسخ به تهدید"، درست است؟ ژنرال شاید از تجارت بمب افکن استراتژیک دور نشده ای؟
    
  قرارداد ما شامل نظارت و گزارش است. همانطور که سرهنگ گفت: نه بیشتر، نه کمتر.
    
  کریس با کنایه گفت: "بله، درست است، ژنرال - و وقتی یک کیسه چیپس را باز می کنم، فقط می توانم یکی را بخورم." به اطراف نگاه کرد. "من هیچ صندلی مسافری در این مورد نمی بینم. آیا قبلاً آنها را نابود کرده اید؟
    
  پاتریک گفت: "اگر می خواهید ما را به دلیل نداشتن صندلی و کمربند ایمنی مورد تایید برای هر مسافر به FAA گزارش دهید، بله، کریس، ما قبلا آنها را کشیده ایم."
    
  کریس در حالی که سرش را تکان می داد گفت: "خدایا، شما واقعاً تصویر پیمانکاران هواپیمایی خود را خراب می کنید، قربان." "من همیشه فکر می کردم که شما بچه ها بزرگ زندگی می کنید."
    
  "متاسفم که حباب شما را ترکاندم. دو اسکله اضافی در کابین خلبان و چند اسکله مهندسی در برخی از ماژول‌های عرشه بالا و پایین وجود دارد که بسته به اینکه چه کسی به استراحت واقعی نیاز دارد آنها را تقسیم می‌کنیم، اما هر کسی کیسه‌خواب و تشک فوم می‌آورد و هر کجا که بخواهد دراز می‌کند. من شخصاً باربری را ترجیح می‌دهم - آرام و بسیار خوب.
    
  کریس گفت: "من فکر می کنم امکانات کانتینری ما در مقایسه با این لوکس به نظر می رسد." "شما هیچ اپراتور راداری در هواپیما ندارید؟"
    
  پاتریک گفت: "تنها راهی که می‌توانیم همه اینها را در داخل هواپیما قرار دهیم این است که اپراتورهای رادار، کنترل‌کننده‌های سلاح و افسران ستاد رزمی را روی زمین داشته باشیم و اطلاعات را از طریق یک پیوند داده به آنها بدهیم." اما این بخش آسان است. ما می‌توانیم خیلی سریع به هر شبکه‌ای متصل شویم و می‌توانیم با استفاده از روش‌های مختلف، داده‌ها را برای تقریباً هر کسی در جهان - از کاخ سفید گرفته تا کماندوها در یک سوراخ عنکبوت - ارسال کنیم. امشب در اتاق توجیهی به شما نشان خواهم داد."
    
  در حالی که تکنسین ها مانند مورچه ها در اطراف هواپیما ازدحام می کردند، تامپسون به زودی احساس کرد که در راه است. او گفت: "من به مخزن برمی گردم، پاتریک." "اگر چیزی نیاز داشتی با من تماس بگیر."
    
  او پاتریک را تا ساعت نه شب آن روز دیگر ندید. تامپسون او و جان مسترز را در یک اتاق کنفرانس مشرف به تانک پیدا کرد که در مقابل دو لپ‌تاپ بزرگ با صفحه‌نمایش عریض نشسته بودند. صفحه‌ها به پنجره‌های مختلفی تقسیم می‌شدند که بیشتر آن‌ها تاریک بودند، اما برخی تصاویر ویدیویی را نمایش می‌دادند. او نگاهی دقیق‌تر انداخت و از دیدن چیزی که به نظر می‌رسید یک ویدئوی ویدئویی از یک سکوی هوایی بود، متعجب شد. "آقا این تصویر از کجا می آید؟" - او درخواست کرد.
    
  پاتریک پاسخ داد: "این کلی دو-دو است، درو در راه ضحوک."
    
  تامپسون به لپ‌تاپ‌ها نگاه کرد و متوجه شد که هیچ اتصال داده‌ای وصل نشده‌اند - تنها سیم‌هایی که به آن‌ها متصل می‌شد از آداپتورهای برق متناوب بود. "چگونه کانال را دریافت کردید؟ شما به جریان داده ما متصل نیستید، درست است؟"
    
  جان گفت: "ما بازنده را راه اندازی کرده ایم و در حال اسکن کانال های داده هستیم." "وقتی پیوند داده را قطع می کند، به پیوند داده متصل می شود."
    
  "نقطه اتصال Wi-Fi شما، درست است؟"
    
  "دقیقا".
    
  "و آیا شما اینجا اتصال بی سیم دارید؟"
    
  "آره."
    
  "چطور؟ ما شبکه های بی سیم را در داخل Triple-C ممنوع می کنیم و مخزن باید محافظت شود.
    
  جان به پاتریک نگاه کرد که سرش را برای توضیح تکان داد. جان گفت: "با رویارویی با یک طرف، می‌توانید از سپر برای مسدود کردن همه چیز استفاده کنید. "آن را به سمت دیگر بچرخانید و سپر می تواند برای جمع آوری اشیا استفاده شود."
    
  "آ؟"
    
  جان گفت: "این مشکل است و همیشه قابل اطمینان نیست، اما ما معمولاً می‌توانیم به بیشتر سپرهای فلزی نفوذ کنیم. گاهی اوقات حتی می‌توانیم محافظ را به عنوان یک آنتن برای خودمان عمل کنیم. نفوذ سپرهای الکترومغناطیسی فعال دشوارتر است، اما برای محافظت از Triple-C به دیوارهای مخزن فلزی، بتن مسلح و فاصله فیزیکی متکی هستید. همه اینها به نفع ما کار می کند."
    
  "شما باید به دوستان امنیتی فیزیکی من توضیح دهید که چگونه این کار را انجام دادید."
    
  "قطعا. ما نیز می توانیم به شما کمک کنیم تا آن را درست کنید."
    
  "سیستم ما را هک کنید و سپس از ما بخواهید نشت را برطرف کنیم، ژنرال؟" تامپسون فقط تا حدی به طعنه پرسید. "راهی جهنمی برای امرار معاش."
    
  پاتریک با چشمکی گفت: "پسر من هر شش ماه یکبار از کفش‌هایش بیرون می‌آید، کریس".
    
  تامپسون گفت: "من آن را ارائه خواهم کرد." او احساس راحتی نمی کرد که بداند ظاهراً دسترسی به پیوندهای داده آنها بسیار آسان است. "به چه کسی دیگری متصل هستید؟"
    
  جان دوباره به پاتریک نگاه کرد که به نشانه موافقت سرش را تکان داد. جان گفت: "تقریباً کل عملیات. ما کل شبکه فرماندهی رادیوهای VHF و مایکروویو و ارتباطات اینترکام را در Triple-C داریم که به شبکه جهانی ایجاد شده توسط تیم مبارزه‌ای استرایکر متصل است و پیام‌های فوری بین اقدامات گروه تاکتیکی، تیپ و کنترل‌کننده تئاتر دریافت می‌کنیم.
    
  "IMS؟"
    
  پاتریک گفت: "پیام‌های فوری". ساده ترین راه برای کنترلرها برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات، مانند مختصات هدف یا تجزیه و تحلیل تصویر، با سایر کاربرانی که در همان شبکه هستند اما نمی توانند پیوندهایی به داده ها را به اشتراک بگذارند، از طریق پیام های فوری معمولی است.
    
  "مثل اینکه دخترم با رایانه یا تلفن همراهش به دوستانش پیامک می‌دهد؟"
    
  پاتریک گفت: "دقیقاً. او پنجره را گسترش داد و تامپسون جریانی از پیام‌های چت را دید - کنترل‌کننده‌های رزمی که منطقه هدف را توصیف می‌کردند، مختصات جغرافیایی را ارسال می‌کردند، و حتی جوک‌ها و تفسیرهایی را درباره بازی توپ پخش می‌کردند. "گاهی اوقات ساده ترین روش ها بهترین هستند."
    
  "سرد". وقتی پنجره پیام‌رسانی فوری جابه‌جا شد تا کریس بتواند آن را ببیند، پنجره دیگری در زیر آن باز شد و او متعجب شد... وقتی دید که روی شانه‌های پاتریک نگاه می‌کند! "سلام!" - فریاد زد. آیا به سیستم دوربین مداربسته من وصل شده اید؟
    
  جان با پوزخند گفت: "ما سعی نکردیم این کار را انجام دهیم - این اتفاق افتاد." تامپسون متعجب به نظر نمی رسید. "این یک شوخی نیست، کریس. سیستم ما تمام شبکه‌های راه دور را برای اتصال به آن جستجو می‌کند و این شبکه را نیز پیدا کرد. این فقط یک سیستم ویدیویی است، اگرچه ما با برخی شبکه‌های مرتبط امنیتی دیگر مواجه شده‌ایم و از دسترسی خودداری کرده‌ایم."
    
  تامپسون با صدای بلند گفت: "ممنون می‌شوم اگر دسترسی به همه آنها را رد کنید، ژنرال." پاتریک سرش را به جان تکان داد و او چند دستورالعمل را تایپ کرد. جریان ویدیو ناپدید شده است. عاقلانه بود، ژنرال. اگر بعد از این مسائل امنیتی پیش بیاید، باید شما را به عنوان منبع احتمالی هک در نظر بگیرم."
    
  پاتریک گفت: فهمیدم. برگشت و به رئیس حراست نگاه کرد. اما بدیهی است که نوعی شکاف وجود دارد زیرا فردی در پایگاه هوایی نالا به هواپیماهای دوستانه شلیک می کند. از آنجایی که ما برای افزایش امنیت در سراسر این بخش استخدام شده‌ایم، می‌توانم ادعا کنم که می‌توانم به طور قانونی به چیزی مانند جریان‌های ویدئویی دسترسی داشته باشم."
    
  تامپسون با دهانش یخ زده با نگرانی به مک‌لاناهان نگاه کرد. بعد از چند لحظه نسبتاً سرد، او گفت: "سرهنگ گفت تو از آن جورهایی هستی که ترجیح می دهی طلب بخشش کنی تا اجازه."
    
  پاتریک به طور واقعی گفت: "پس من به چیزهای بیشتری دست پیدا می کنم، کریس." اما لحظه ای بعد از جایش بلند شد و با تامپسون روبرو شد. او گفت: "برای آن عذرخواهی می کنم، کریس. من نمی خواستم در مورد امنیت اینقدر بی توجه به نظر برسم. این وظیفه و مسئولیت شماست. دفعه بعد که دوباره با چنین چیزی مواجه شدیم به شما اطلاع خواهم داد و قبل از دسترسی به آن اجازه خواهم گرفت."
    
  تامپسون متوجه شد که اگر پاتریک یک بار سیستم امنیتی را خراب کرده باشد، به همین راحتی می‌تواند با یا بدون اجازه او این کار را انجام دهد. "از شما متشکرم، آقا، اما صادقانه بگویم، من آن را باور نمی کنم."
    
  "من جدی می گویم، کریس. شما به من بگویید آن را ببندم و تمام شد... نقطه."
    
  اگه خاموشش نکنه چی؟ تامپسون از خود پرسید. چه دفاعی در مقابل پیمانکار خصوصی داشت؟ او قول داد که بلافاصله پاسخ این سوال را بیابد. کریس گفت: "من در مورد آن بحث نمی کنم، قربان." "اما شما اینجا هستید تا به من کمک کنید تا این بخش را ایمن کنم، بنابراین اگر فکر می کنید برای کار شما مهم است، می توانید برگردید. فقط به من بگو وقتی برگشتی چرا و چه چیزی پیدا کردی."
    
  "ساخته شده. متشکرم ".
    
  "شما توانستید به چه مناطق مرتبط با امنیت دیگری دسترسی داشته باشید؟"
    
  "شبکه امنیت داخلی سرهنگ جعفر".
    
  عرق سرد زیر یقه کریس ریخت. "امنیت داخلی؟ هیچ پرسنل امنیت داخلی ندارد. منظورتان محافظ شخصی اوست؟"
    
  جان گفت: "ممکن است این همان چیزی باشد که شما فکر می کنید، کریس، اما به نظرم می رسد که او یک ستاد کل سایه J دارد - عملیات، اطلاعات، تدارکات، پرسنل، آموزش و امنیت." "آنها همه کارها را به زبان عربی انجام می دهند و ما خارجی ها را در آن نمی بینیم."
    
  پاتریک نتیجه گرفت: "این بدان معناست که او افراد خودش را مسئول تمام واحدهای هنگ و ساختار فرماندهی دارد، بنابراین او از هر کاری که شما انجام می‌دهید آگاه است، به‌علاوه او یک ستاد کل J را در پس‌زمینه دارد." طرحی موازی با وظایف ستاد هنگ." او رو به کریس کرد و افزود: "پس اگر مثلاً برای تریپل سی اتفاقی بیفتد..."
    
  کریس گفت: "او می‌توانست فوراً کنترل را در دست بگیرد و به تنهایی به عملیات ادامه دهد. "لعنتی ترسناکه."
    
  جان گفت: "این می تواند مشکوک باشد، یا ممکن است از او هوشمندانه باشد." او حتی ممکن است استدلال کند که توافق شما با وضعیت نیروها به او اجازه می دهد تا ساختار فرماندهی جداگانه خود را داشته باشد.
    
  پاتریک افزود: "علاوه بر این، شما بچه ها سعی می کنید عملیات نظامی در عراق را خاتمه دهید و آنها را به مردم محلی تحویل دهید. ممکن است فقط به آن کمک کند. هیچ دلیلی وجود ندارد که به طور خودکار فکر کنیم که اتفاق بدی در حال وقوع است."
    
  کریس گفت: "من آنقدر در امنیت بودم که بدانم اگر چراغ "اوه تلخ" شروع به تکان دادن کند، اتفاق بدی در حال رخ دادن است." "آیا می توانید دوباره به شبکه جعفر وصل شوید و اگر چیز غیرعادی دیدید، آقا به من اطلاع دهید؟"
    
  پاتریک گفت: "مطمئنم که می‌توانیم این موضوع را دوباره به هم نزدیک کنیم، کریس. "ما به شما اطلاع خواهیم داد."
    
  من از اینکه شما را به هک کردن سیستم های امنیتی ما متهم کردم و سپس از شما خواستم برای من جاسوسی کنید، احساس ناراحتی می کنم.
    
  "مشکلی نیست. قرار است مدتی با هم کار کنیم، و من تمایل دارم ابتدا اقدام کنم و بعداً سؤال بپرسم.
    
  چند دقیقه بعد جلسه توجیهی ماموریت آغاز شد. این بسیار شبیه به جلسات توجیهی ماموریتی بود که پاتریک در نیروی هوایی ارائه کرد: زمان، بررسی کلی، آب و هوا، اطلاعات فعلی، وضعیت همه واحدهای درگیر، و سپس توضیحاتی از هر واحد و بخش در مورد آنچه که قرار بود انجام دهند. همه شرکت‌کنندگان در پست‌های خود می‌نشستند و در حالی که پاورپوینت یا اسلایدهای رایانه‌ای را بر روی صفحه‌های پشت مخزن و روی نمایشگرهای جداگانه نمایش می‌دادند، از طریق سیستم اینترکام به یکدیگر اطلاع رسانی می‌کردند. پاتریک Gia Cazzotto را در یکی از کنسول‌هایی که دورتر از پلتفرم قرار داشت، دید که یادداشت‌برداری می‌کرد و بسیار جدی به نظر می‌رسید.
    
  "سرگرد رزمی کنت برونو" شروع کرد: "این خلاصه ای از عملیات ارتش عراق است، آقا." "تیپ هفتم عراق کل گروهان پیاده سنگین مقبره، حدود سیصد تفنگدار را به همراه خود سرگرد جعفر عثمان به عنوان بخشی از یگان ستاد اعزام می کند. گروهان مقبر احتمالاً تنها واحد پیاده نظام در تیپ هفتم است - بقیه روی امنیت، پلیس و امور ملکی متمرکز هستند - بنابراین ما می دانیم که این یک کار بزرگ است.
    
  "هدف، که ما آن را تأسیسات شناسایی طوطی می نامیم، یک مجموعه تونل مخفی مشکوک در شمال روستای کوچک زهوک است. زمان تماس سیصد صفر صفر ساعت به وقت محلی است. عثمان دو دسته از نیروهای عراقی را برای تامین امنیت اطراف شهر در شرق و غرب مستقر خواهد کرد، در حالی که دو جوخه از جنوب وارد شبکه تونل می شوند و آن را پاکسازی می کنند.
    
  "برونو، شمال چطور؟" ویلهلم پرسید.
    
  "من فکر می کنم آنها امیدوارند که به شمال فرار کنند تا ترک ها از آنها مراقبت کنند."
    
  آیا ترک ها اصلاً در این موضوع دخالت دارند؟
    
  "جواب منفی است، قربان."
    
  آیا کسی به آنها گفته که IAD قرار است در نزدیکی مرز فعالیت کند؟
    
  آقا این کار عراقی هاست.
    
  نه زمانی که ما بچه‌هایی در میدان داریم."
    
  تامپسون گفت: "آقا، ما از تماس با ترک ها در مورد عملیات عراق بدون اجازه بغداد منع شده ایم." "این یک نقض امنیتی محسوب می شود."
    
  ویلهلم تف کرد: "ما به این مزخرفات نگاه خواهیم کرد. "ارتباطات، بخش را وصل کنید - من می خواهم مستقیماً با ژنرال صحبت کنم. تامپسون، اگر در ترکیه تماسی با پشت پرده دارید، با آنها تماس بگیرید و به طور غیررسمی پیشنهاد دهید که ممکن است امشب در زاهوک اتفاقی بیفتد.
    
  "من از آن مراقبت خواهم کرد، سرهنگ."
    
  ویلهلم با صدای بلند گفت: "آن را انجام بده. "ترک ها باید بعد از اتفاقی که برای آنها رخ داده عصبی باشند. خوب، وارهمر چطور؟"
    
  برونو ادامه داد: ماموریت Warhammer حمایت از ارتش عراق است. اسکادران عملیات ویژه سه دو MQ-9 Reaper را به پرواز در خواهد آورد که هر کدام به یک حسگر تصویر مادون قرمز، یک نشانگر لیزری، دو مخزن سوخت خارجی 160 گالن و شش موشک هدایت شونده لیزری AGM-114 Hellfire مجهز هستند. بر روی زمین، وارهمر دسته دومی به نام شرکت براوو را برای دیده بانی در پشت خطوط عراق می فرستد. آنها در جنوب، شرق و غرب گروهان مقبر مستقر خواهند شد و نظاره گر خواهند بود. وظیفه اصلی مهاجمان پر کردن تصویر فضای نبرد و ارائه کمک در صورت لزوم است. این واحد گلوبال هاوک خود را برای نظارت بر کل فضای نبرد می فرستد.
    
  ویلهلم مداخله کرد: "کلمه کلیدی اینجا ساعت است، بچه ها." می‌دانی: "سلاح‌ها در این عملیات محکم خواهند بود، می‌دانی؟ اگر مورد آتش قرار گرفتید، تحت پوشش قرار بگیرید، شناسایی کنید، گزارش دهید و منتظر دستور باشید. من نمی خواهم متهم به فیلمبرداری دوستانه شوم حتی اگر IA برگردد و به سمت ما شلیک کند. ادامه هید."
    
  برونو گفت: "در نالا، وارهمر دو هلیکوپتر آپاچی از هنگ چهارم هوایی، مسلح، سوخت‌دار و آماده پرواز، مملو از موشک و آتش جهنم دارد. ما همچنین هفتمین اسکادران اعزامی هوایی، یک بمب‌افکن لنسر B-1B را داریم. "مدار گشتی فاکستروت. سرهنگ کازوتو به عنوان کنترل کننده نبرد هوایی عمل می کند."
    
  ویلهلم غرغر کرد: "باغی واقعی، خیلی خب. "این تمام چیزی است که ما برای فریاد زدن ایر فارس و شروع به انداختن JDAM روی IAS نیاز داریم - آنها می توانند Strykers ما را در حالی که دم خود را بین پاهای خود فرو کرده و فرار می کنند زیر پا بگذارند." پاتریک منتظر واکنش جیا بود، اما او سرش را پایین انداخت و به یادداشت برداری ادامه داد. "خوب: ایمنی. وضعیت در پایگاه چگونه است، تامپسون؟
    
  کریس در حالی که گوشی را روی گوشش فشار داد، پاسخ داد: "براوو فعلاً، سرهنگ، اما یک ساعت قبل از اینکه درها را باز کنیم و بچرخیم، به طور خودکار به سمت دلتا حرکت خواهیم کرد."
    
  "به اندازه کافی خوب نیست. حالا برو به دلتا."
    
  "سرهنگ جعفر مایل است قبل از هرگونه تغییر در سطح THREATCON به او اطلاع داده شود."
    
  ویلهلم به ایستگاه تامپسون نگاه کرد و وقتی دید که او آنجا نیست، دهانش سفت شد. رو به معاونش کرد. او گفت: "پیامی به جعفر بفرست و به او بگو توصیه می‌کنم THREATCON را هم‌اکنون شروع کند، پس این کار را انجام بده، تامپسون. منتظر تاییدش نباش." وترلی مستقیماً به سر اصل مطلب رفت. آنها ویلهلم را در حال بازرسی تانک دیدند. "لعنتی کجایی، تامپسون؟"
    
  "در طبقه بالا، روی عرشه دیدبانی، دارم بررسی می کنم که ژنرال کجاست."
    
  "الاغ خود را به اینجا که به آن تعلق دارید برسانید، ما را به THREATCON Delta بفرستید، سپس شخصی را برای مراقبت از پیمانکاران تعیین کنید. من در پست لعنتی به تو نیاز دارم."
    
  "بله، سرهنگ."
    
  ژنرال، هواپیمای شما و بچه هایتان کجا هستند؟ ویلهلم پرسید و به عرشه دیدبانی نگاه کرد. "بهتر است آنها را حذف کنید."
    
  پاتریک پاسخ داد: هواپیما و تمام تجهیزات من در آشیانه است. او از دیدن اینکه جیا نیز به او نگاه کرد خوشحال شد. این هواپیما دارای نیروی خارجی و در ارتباط کامل است.
    
  ویلهلم با نگاهی خیره به مک‌لاناهان گفت: "معنی هر جهنمی باشد. من فقط می‌خواهم مطمئن شوم که شما و وسایلتان زمانی که ما از هم جدا می‌شویم، از سر راه من خارج می‌شوند."
    
  "ما همه در آشیانه هستیم، طبق درخواست، سرهنگ."
    
  ویلهلم گفت: "من در اینجا چیزی نمی‌خواهم، ژنرال: من دستور می‌دهم و انجام شد. آنها تا صفر تا سیصد در جای خود می مانند مگر اینکه من خلاف آن را بگویم.
    
  "فهمیده شد".
    
  "سرویس اطلاعات. چه کسی در آنجا بیشترین نگرانی را ایجاد می کند - به جز متحدان حاجی ما، بکسار؟
    
  فرانک بکسار، افسر اطلاعاتی قراردادی خصوصی هنگ، پاسخ داد: "بزرگترین تهدید در بخش ما همچنان گروهی است که خود را دولت اسلامی عراق می نامد، مستقر در موصل و به رهبری ابوالعبادی اردنی." عراقی‌ها فکر می‌کنند که شبکه تونل‌های نزدیک زهوک سنگر آنهاست و به همین دلیل است که نیروهای بزرگی را می‌فرستند. اما ما خودمان اطلاعات قابل اعتمادی نداریم که العبادی آنجاست."
    
  ویلهلم غرغر کرد: "حاجی باید اطلاعات خیلی خوبی داشته باشد، بکسار. "چرا این کار را نمی کنی؟"
    
  بکسار پاسخ داد: "عراقی‌ها می‌گویند که او آنجاست و می‌خواهند او مرده یا زنده باشد، قربان". اما زهوک و حومه شهر توسط کردها کنترل می شود و القاعده در شهرهایی مانند موصل قوی ترین است. من نمی توانم باور کنم که العبادی اجازه داشته باشد در این منطقه یک "سنگر" داشته باشد."
    
  ویلهلم گفت: "خب، بدیهی است که او این کار را می کند، بکسار. "شما باید تماس های خود را تقویت کنید و با حاجی ها تعامل داشته باشید تا از نظر هوشی مدام ما را مک نزنیم. چیز دیگری مد نظر دارید؟"
    
  بکسار عصبی پاسخ داد: بله قربان. وی افزود: "بزرگترین تهدید دیگر برای نیروهای ائتلاف، درگیری بین ترکیه و چریک‌های کردی است که در AOR ما فعالیت می‌کنند. آنها به عبور از مرز برای حمله به اهدافی در ترکیه ادامه می دهند و سپس به سمت عراق عقب نشینی می کنند. اگرچه شورشیان کرد تهدید مستقیمی برای ما نیستند، حملات تلافی جویانه دوره ای ترکیه در سراسر مرز علیه مخفیگاه های شورشیان پ.ک.ک در عراق گاهی اوقات نیروهای ما را در معرض خطر قرار داده است.
    
  ترک ها به ما گفتند که حدود پنج هزار نیرو در امتداد مرز ترکیه و عراق در مجاورت AOR ما مستقر کرده اند. این با مشاهدات خود ما سازگار است. ژاندارما در هجده ساعت گذشته چند حمله تلافی جویانه انجام داده بود، اما هیچ چیز خیلی بزرگی نبود - چندین واحد ضربتی کماندویی آنها در جستجوی انتقام آزاد شده بودند. آخرین اطلاعات آنها نشان می دهد که یک رهبر شورشی که آنها را باز یا هاوک می نامند، یک کرد عراقی، احتمالاً یک زن، در حال سازماندهی حملات متهورانه به تأسیسات نظامی ترکیه است که احتمالاً از جمله سقوط یک نفتکش ترکیه در دیاربکر می باشد.
    
  "زن، ها؟ می‌دانستم زنان اینجا زشت هستند، اما خشن هم هستند؟" ویلهلم با خنده گفت. آیا ما اطلاعات فعلی را از ترکیه در مورد تحرکات نیروهای نظامی و عملیات ضد تروریسم دریافت می کنیم؟
    
  بکسار گفت: "وزارتخانه‌های دفاع و کشور ترکیه در ارائه اطلاعات مستقیم در مورد فعالیت‌های خود بسیار خوب هستند. ما حتی با برخی از حملات هوایی آنها تلفنی تماس گرفتیم تا حریم هوایی را ایمن کنیم."
    
  ویلهلم گفت: "حداقل با ترک‌ها معامله کردی، بهار. پیمانکار اطلاعات به سختی آب دهانش را قورت داد و جلسه توجیهی خود را به سرعت هرچه تمام کرد.
    
  پس از پایان جلسه توجیهی نهایی، ویلهلم بلند شد، هدفون خود را در آورد و به سمت ستاد جنگ خود برگشت. او با تندی شروع کرد: "خب بچه ها، با دقت گوش کنید." کارمندان به طور خودنمایی هدفون خود را برای شنیدن درآوردند. "این نمایش IA است، نه مال ما، بنابراین من هیچ قهرمانی نمی‌خواهم، و مطمئناً هیچ‌گونه خرابکاری نمی‌خواهم. این یک عملیات بزرگ برای عراقی ها است، اما برای ما عادی است، پس آن را خوب، روان و با کتاب انجام دهید. چشم ها و گوش های خود را باز و دهان خود را بسته نگه دارید. گزارش‌های فعالیت صوتی را فقط به موارد فوری محدود کنید. وقتی از شما می خواهم چیزی را تماشا کنید، بهتر است یک نانوثانیه بعد آن را روی صفحه نمایش من بگذارید، وگرنه من می آیم و صبحانه را از سوراخ بینی به شما می خورم. با ما همراه باشید و اجازه دهید IA نمایش خوبی ارائه دهیم. به آن برس."
    
  جان مسترز با کنایه گفت: "عمر بردلی واقعی". "یک سرباز واقعی از سربازان."
    
  پاتریک گفت: "او در لشکر و سپاه بسیار مورد توجه است و احتمالاً به زودی ستاره ای دریافت خواهد کرد." او سرسخت است، اما به نظر می رسد که کشتی را به خوبی اداره می کند و کار را انجام می دهد.
    
  "فقط امیدوارم او به ما اجازه دهد کاری را که انجام می دهیم انجام دهیم."
    
  پاتریک گفت: "ما این کار را با او یا علیه او انجام خواهیم داد." "خوب، دکتر جاناتان کالین مسترز، برای من تصویری از این جمعیت بکش و من را گیج کن."
    
  مهندس جوان دستانش را مانند جراح مغز و اعصاب که مغزی را که می‌خواست عمل کند را بررسی می‌کرد بالا برد، یک اسکالپل خیالی را برداشت و سپس شروع به تایپ کردن روی صفحه‌کلید کامپیوترش کرد. دوست من برای شگفت زده شدن آماده شوید. برای شکست آماده شوید."
    
    
  نزدیک به طوطی هدف هوشمند، نزدیک زهق، عراق
  چند ساعت بعد
    
    
  ستوان اول ارتش تد اوکلند، فرمانده یک جوخه متشکل از چهار خودروی جنگی پیاده نظام استرایکر، غر زد: "من منتظر ایستگاه بزرگ مرکزی یا تورا بورا بودم، نه هابیت هاوس. او میدان دید را حدود یک مایل جلوتر با سیستم تصویربرداری حرارتی شبانه خود که تکرار کننده مناظر توپچی بود اسکن کرد. ورودی جنوبی به اصطلاح ارگ تونلی القاعده یک کلبه خشتی کوچک بود که یک استرایکر بیست تنی به راحتی می توانست از آن عبور کند. این کاملاً با اطلاعاتی که آنها از ساکنان محلی و همکاران عراقی آنها دریافت کرده بودند، مطابقت نداشت، آنها آن را به عنوان یک "قلعه" و "ارگ" توصیف کردند.
    
  اوکلند از یک تصویر حرارتی به عکسی از بالای سر که توسط پهپاد مسلح MQ-9 Reaper گردان گرفته شده بود، تغییر کرد که در ارتفاع هشت هزار فوتی بالای سر پرواز می کرد. تصویر به خوبی موقعیت نیروهای عراقی را در اطراف کلبه نشان می دهد. این منطقه شامل مجموعه‌ای از کلبه‌ها و همچنین ساختمان‌های بیرونی و آغل‌خانه‌های کوچک بود. حداقل هشت دسته از نیروهای منظم عراقی به آرامی به سمت منطقه پیشروی کردند.
    
  تفنگچی گفت: "آقا، آنجا خیلی خلوت است."
    
  اوکلند گفت: "برای سنگر اصلی افراد بد، من موافقم." اما راهی که عراقی ها در حال عبور از آن هستند، جای تعجب است که کل استان هنوز فرار نکرده است."
    
  در واقع، حضور جوخه شناسایی استرایکر احتمالاً بیش از عراقی‌ها به افراد شرور هشدار داده بود. جوخه متشکل از چهار نفربر زرهی پیاده نظام استرایکر بود. این خودروهای بیست تنی دارای هشت چرخ و یک موتور توربودیزل با قدرت 350 اسب بخار بودند. آنها به مسلسل‌های کالیبر 50 یا نارنجک‌اندازهای شلیک سریع چهل میلی‌متری مسلح بودند که از راه دور از داخل خودروها کنترل می‌شدند. از آنجایی که استرایکرها برای تحرک و نه نیروی کشنده طراحی شده بودند، زره پوش سبکی داشتند و به سختی می توانستند در برابر آتش مسلسل های معمولی در سطح جوخه مقاومت کنند. با این حال، از بیرون، این وسایل نقلیه با زره‌های صفحه‌ای پوشیده شده بودند - لوله‌های فولادی قفس‌مانند که برای جذب بیشتر انرژی ناشی از انفجار نارنجک‌های راکتی طراحی شده بودند و آنها را فوق‌سنگین نشان می‌داد.
    
  Strykers با وجود ظاهر نامناسب و اندازه چرخ‌های با تکنولوژی پایین، قابلیت واقعی قرن بیست و یکم را به میدان جنگ آورد: شبکه‌سازی. Strykers می‌تواند یک گره در یک شبکه کامپیوتری بی‌سیم جهانی برای مایل‌ها در اطراف ایجاد کند، به طوری که همه از یک وسیله نقلیه شخصی گرفته تا رئیس‌جمهور ایالات متحده می‌توانند موقعیت و وضعیت خود را ردیابی کنند، هر چیزی را که خدمه می‌توانند ببینند ببینند، و اطلاعات هدف را به همه منتقل کنند. شبکه های دیگر در منطقه. آنها سطح بی سابقه ای از آگاهی موقعیتی را برای هر ماموریت به ارمغان آوردند.
    
  استرایکرها همراه با فرمانده، راننده و توپچی، شش سرباز پیاده شده را حمل می‌کردند - یک رهبر جوخه یا دستیار فرمانده، دو سرباز امنیتی و سه پیاده‌نظام شناسایی. اوکلند به آنها دستور داد که پیاده شوند تا منطقه جلوتر را با پای پیاده بررسی کنند. در حالی که تیم های امنیتی یک محیط اطراف هر خودرو ایجاد کردند و منطقه را از طریق عینک دید در شب تحت نظر داشتند، رهبر گروه و سربازان پیشاهنگ با دقت در مسیر مورد نظر به جلو حرکت کردند و تله های انفجاری، پوشش یا هر نشانه ای از دشمن را بررسی کردند.
    
  اگرچه آنها پشت سر عراقی‌ها راهپیمایی می‌کردند و نباید با هم تماس می‌گرفتند، اوکلند سوار را در آنجا پیاده نگه داشت، زیرا سربازان عراقی اغلب کارهایی انجام می‌دادند که اصلاً معنی نداشت. آنها سربازان عراقی "گمشده" را یافتند - مردانی که در جهت اشتباه راه می‌رفتند، عمدتاً از خطوط دشمن دور می‌شدند - یا سربازانی که استراحت می‌کردند، غذا می‌خوردند، نماز می‌خواندند یا از واحدهایشان راحت می‌شدند. اوکلند اغلب پیشنهاد می کرد که وظیفه اصلی جوخه او در پشت نیروی اصلی هدایت عراقی ها در مسیر درست است.
    
  اما امروز به نظر می رسید که عراقی ها پیشرفت خوبی داشتند. اوکلند مطمئن بود که این امر به این دلیل است که عملیات نسبتاً گسترده ای بود، زیرا گروهان مقبر در راس آن قرار داشت، و سرگرد عثمان به جای پنهان شدن در زیر عبای هر زمان که عملیات شروع می شد، در میدان جنگ حضور داشت.
    
  اوکلند به شبکه امن جوخه گفت: "حدود پانزده میکروفون قبل از تماس". "به گوش باش." هنوز هیچ نشانه ای از کشف آنها وجود ندارد. اوکلند فکر می‌کرد که این یا نسبتاً خوب پیش می‌رفت، یا به طور تصادفی به یک کمین برخورد کردند. دقایقی دیگر مشخص خواهد شد...
    
    
  مرکز فرماندهی و کنترل، پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  در همان زمان
    
    
  پاتریک مک لاناهان گفت: "من تحت تاثیر قرار گرفتم، جان، واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم." "مکانیسم همانطور که تبلیغ می شود کار می کند."
    
  آیا انتظار کمتری داشتید؟ جان مسترز با خودپسندی پاسخ داد. او شانه هایش را بالا انداخت، سپس اضافه کرد: "در واقع، من خودم تعجب کردم. اتصال تجهیزات هنگ به شبکه مانعی بزرگتر از اتصال حسگرهای خودمان بود و همه چیز کاملاً هموار پیش رفت."
    
  پاتریک خاطرنشان کرد: "این می تواند بد باشد: اتصال شبکه هنگ نباید به این راحتی باشد."
    
  جان با اطمینان گفت: "هک کردن هنگ‌های ما تقریباً به آسانی هنگ‌ها نیست. "برای شکستن کد ما به ارتشی از ساندرا بولاکس نیاز است." به یکی از پنجره های خالی مانیتور لپ تاپش اشاره کرد. "گلوبال دیویژن هاک تنها بازیکنی است که هنوز وارد بازی نشده است."
    
  پاتریک اعتراف کرد: "ممکن است من مسئول این کار بوده باشم. "من به دیو گفتم که ما آماده هستیم تا امشب نظارت را آغاز کنیم، و او احتمالاً آن را به رئیس جمهور مارتیندیل، که احتمالاً آن را به ستاد فرماندهی سپاه منتقل کرده است. این وزارتخانه ممکن است "Global Hawk" را مجدداً منصوب کرده باشد.
    
  جان گفت: "تقصیر تو نیست، تقصیر ویلیام است." "اگر او به ما اجازه پرواز دهد، مانند بوی گند بر روی او خواهیم بود. خب، آن‌ها همان‌طور که هست، چشم‌های زیادی دارند."
    
  پاتریک سری تکان داد، اما همچنان نگران به نظر می رسید. او گفت: "من نگران قسمت شمالی این تونل‌ها هستم. اگر هر یک از AQI ها فرار کنند، باید مراقب آنها باشیم تا بتوانیم ترک ها را برای دستگیری آنها بفرستیم یا از Reaper برای مقابله با آنها استفاده کنیم. پنجره لپ تاپ جان را روی نمایشگرش آورد، لحظه ای آن را مطالعه کرد، چند دستور را روی صفحه کلید وارد کرد و صحبت کرد. "خانم هریسون؟"
    
  "هریسون. این چه کسی است؟"
    
  "ژنرال مک لاناهان."
    
  او می توانست پیمانکار هواپیمای بدون سرنشین را ببیند که با سردرگمی به اطراف نگاه می کند. جنرال کجایی؟
    
  "در طبقه بالا، در عرشه مشاهده."
    
  او به بالا نگاه کرد و او را از لابه لای شیشه های بزرگ پنجره کج دید. "اوه، سلام آقا. من نمی دانستم که شما در این شبکه هستید."
    
  من رسماً یکی نیستم، اما کریس گفت اشکالی ندارد. باید ازتون یه چیزی بپرسم ".
    
  "بله قربان؟"
    
  "شما کلی دو-تو را در بخش جنوبی عملیات در حال انجام وظیفه دارید و کلی دو-سیکس را آماده انجام کار به عنوان پوشش دارید. آیا می توانید دو-دو را به سمت شمال حرکت دهید تا ورودی تونل شمالی را بپوشانید و دو-سیکس را برای پوشاندن ورودی جنوبی حرکت دهید؟
    
  "چرا آقا؟"
    
  گلوبال هاوک در ایستگاه نیست، بنابراین ما هیچ پوششی در شمال نداریم."
    
  من باید ریپر را در محدوده حداکثر برد موشک از مرز ترکیه به پرواز درآورم و این به مجوز سپاه و احتمالاً وزارت امور خارجه نیاز دارد. ما می‌توانیم یک سلاح از Two-Six بارگیری کنیم و آن را بالا بفرستیم."
    
  "احتمالاً تا آن زمان همه چیز تمام خواهد شد، ستوان."
    
  "درست است، قربان."
    
  پاتریک گفت: "اگر بتوانیم به این موضوع توجه کنیم، کمی راحت تر می شوم." "چطور می شود دو-دو را به برد شدید بفرستیم تا زمانی که با سپاه تماس بگیرم؟"
    
  هریسون گفت: "من باید Two-Six را بیرون بیاورم تا او بتواند بلند شود." "آماده شدن." پاتریک به تصویر راداری از نزدیک شدن پایگاه هوایی نالا روی آورد و آن را نسبتاً خالی از ترافیک دید، بدون شک به دلیل اینکه حریم هوایی در نتیجه عملیات به سمت شمال بسته شده بود. لحظه ای بعد: "فضای هوایی می گوید وقتی آماده شدیم می توانیم بلند شویم، قربان. اجازه بدهید از سرگرد رزمی اجازه بگیرم."
    
  "این ایده من بود، ستوان، بنابراین خوشحال می شوم با او تماس بگیرم و منظورم را توضیح دهم."
    
  هریسون در حالی که به پاتریک نگاه می کرد و می خندید گفت: "شما نباید در این شبکه باشید، قربان." "همچنین، اگر مشکلی ندارید، من می خواهم اعتبار ایده شما را بدانم."
    
  "اگر سردرگمی وجود داشته باشد، من مقصر هستم، ستوان."
    
  "مشکلی نیست قربان. آماده باش." او ارتباط را قطع کرد، اما پاتریک توانست مکالمه او با سرگرد برونو و مکالمه برونو و سرهنگ دوم ودرلی درباره پرتاب را بشنود. همه آنها موافق بودند که حرکت Reaper تا زمانی که هیچ توافق بین المللی را نقض نمی کند ایده خوبی است و به زودی کلی دو-سیکس هوابرد بود و دو-تو به سمت شمال حرکت می کند تا یک مدار گشت زنی در نزدیکی مرز ترکیه داشته باشد.
    
  ویلهلم از طریق شبکه تانک گفت: "این فکر چه کسی بود که ریپر را به شمال منتقل کنیم... وای.
    
  ودرلی گفت: "ایده هریسون، قربان."
    
  "آیا من یک "وای" عالی برای یک پیمانکار خرج کردم؟" ویلهلم با تظاهر به انزجار گفت. اوه، خوب، من می دانم که ما باید هر از چند گاهی یک استخوان به مزدوران بیندازیم. من از قبل به شما هشدار می دهم، هریسون.
    
  "از شما متشکرم، سرهنگ."
    
  "آیا این روش او برای ستایش است؟" جان پرسید. "چه پسر خوبی."
    
  تصویر عملیات زمانی که Reaper وارد مدار گشت زنی در نزدیکی مرز ترکیه شد، بسیار بهتر به نظر می رسید، اگرچه هنوز برای پر کردن کامل تصویر بسیار دور از جنوب بود. هریسون به پاتریک گفت: "ایده خوبی بود، قربان، اما محدودیت‌های ROE هنوز نمی‌توانند به ما ایده بدهند که ظاهراً کجا تونل خارج می‌شود. من گلوبال هاوک را بررسی خواهم کرد."
    
  جان گفت: "ما می‌توانستیم کل این منطقه را در هفت راه در روز یکشنبه با افراد ضعیف تعطیل کنیم. صبر کنید تا این بچه ها ما را در عمل ببینند."
    
  "من واقعاً از شما می خواهم که این نام را تغییر دهید، جان."
    
  جان با خوشحالی گفت: "من این کار را می کنم، اما ابتدا می خواهم صورت نیروی هوایی را برای مدتی به آن بمالم." "نمی توانم صبر کنم".
    
    
  هدف هوش - طوطی
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  تفنگچی سوار بر استرایکر ستوان اوکلند که تصویر ورودی تونل را از طریق مناظر مادون قرمز خود مطالعه می کرد، گفت: "آنها آمدند، قربان." چند فلش نور بر روی صفحه می‌تابید و ثانیه‌ای بعد صدای انفجار در آن‌ها طنین‌انداز شد. "به نظر می رسد جوخه های پیشرو در حال حرکت هستند."
    
  اوکلند به ساعتش نگاه کرد. و درست به موقع. من تحت تاثیر قرار گرفته ام. برای ما دشوار است که عملیاتی به این بزرگی را به موقع انجام دهیم." او یک سوئیچ را روی مانیتورش زد و نواحی اطراف هر یک از Stryker های خود را که در اطراف آن منطقه مستقر شده بودند بررسی کرد، سپس میکروفون خود را روشن کرد. او با بی سیم به جوخه خود گفت: "بچه ها، سلاح ها آماده و هوشیار باشید. "OVR در حرکت." رهبر هر بخش بله را فشار داد.
    
  هنگامی که همه آنها بررسی شدند، اوکلند یک پیام فوری برای تانک در نالا ارسال کرد و حرکت نیروهای دوست را گزارش کرد. او برای مدت کوتاهی به شبکه رادیویی فرماندهی گروهان مقبر رفت و با صدای هولناک و کاملاً نامفهومی از فریادهای هیجان‌انگیز به زبان عربی مواجه شد. سریع خاموشش کرد. زیر لب گفت: بچه ها نظم رادیویی خوبی دارید.
    
  توپچی استرایکر گفت: "آقا وارد می شوند." او و اوکلند تماشا کردند که یک جوخه متشکل از هشت سرباز عراقی به ساختمان نزدیک شدند. دو سرباز از نارنجک انداز برای باز کردن در استفاده کردند و به دلیل نزدیک شدن بیش از حد، خود را با تکه های چوب و سنگ باران کردند.
    
  بچه ها بیایید، تیم ورودی شما کجاست؟ اوکلند با صدای بلند گفت. "باید بدانید که بچه هایی که در را منفجر کردند نمی توانند بدون مانع وارد شوند. یک جوخه در را می شکند در حالی که گروه دیگر که از نور و شوک محافظت می شود، داخل می شود. بچه هفت ساله من این را می داند." اما خیلی زود دید که گروهبان تیم نفوذی خود را سازماندهی کرد و تیم نفوذی را از مسیر خارج کرد، به طوری که پس از یک لکنت کوتاه به نظر می رسید که عملیات رو به جلو است.
    
  در بازگشت به تانک، پاتریک و جان از طریق استرایکر و فیدهای پهپادها این اقدام را تماشا کردند... با این تفاوت که پاتریک در حال تماشای حمله به ورودی فرضی تونل نبود، بلکه بیشتر در شمال در امتداد مرز عراق و ترکیه بود. نمای اسکنر تصویربرداری مادون قرمز MQ-9 Reaper تپه‌های غلتشی را نشان می‌دهد که با صخره‌های مرتفع و صخره‌ای و دره‌های عمیق و جنگلی پراکنده شده‌اند.
    
  مارگارت هریسون، افسر رابط Reaper هنگ، از طریق اینترکام به او گفت: "ببخشید قربان، اما از این زاویه دید کنتراست یا جزئیات زیادی دریافت نمی کنید." دروها طوری طراحی شده‌اند که به‌جای افق، در زاویه‌ای نسبتاً شیب دار به پایین نگاه کنند."
    
  پاتریک پاسخ داد: "پذیرفته شد." "فقط چند ثانیه دیگر." کلید دیگری را روی صفحه کلیدش زد و گفت: آقای بکسار؟
    
  یک افسر اطلاعاتی استخدام شده خصوصی پاسخ داد: "بکسار دارد گوش می دهد."
    
  "این مک لاناهان است."
    
  "خوبی ژنرال؟ آیا الان حق دارید آنلاین باشید؟"
    
  آقای تامپسون گفت همه چیز خوب است. من یک سوال دارم."
    
  بکسار گفت: "من شخصاً مجوز امنیتی شما را نمی دانم، ژنرال." "من فرض می‌کنم که شما به عنوان فوق سری طبقه‌بندی می‌شوید، در غیر این صورت نمی‌توانید در جلسه توجیهی شرکت کنید، اما تا زمانی که من تأیید کنم، باید از پاسخ دادن به هر سؤالی که ممکن است امنیت عملیاتی را به خطر بیندازم، خودداری کنم."
    
  "فهمیده است. آیا به شما اطلاع داده اند که ترک ها پنج هزار نیرو در منطقه ای که بلافاصله در مجاورت منطقه مسئولیت هنگ است، دارند؟
    
  "بله قربان. معادل دو تیپ پیاده مکانیزه، هر یک در استان های سیرناک و حکاری، به اضافه سه گردان ژاندارما".
    
  "این خیلی است، اینطور نیست؟"
    
  بکسار گفت: "با توجه به رویدادهای اخیر، فکر نمی کنم. در طی دو سال گذشته، آنها تلاش کرده اند تا سطح نظامیان آمریکایی و عراقی را تقریباً تکرار کنند. در گذشته، ژاندارم بسته به سطح فعالیت پ‌ک‌ک، نیروی بسیار بیشتری در جنوب شرقی ترکیه داشت. مشکل این است که ما همیشه به‌روزرسانی منظم در مورد تحرکات یگان‌های ژاندارما دریافت نمی‌کنیم."
    
  "چرا این هست؟"
    
  وزارت کشور ترکیه کاملا محتاط است - توافق با ناتو آنها را مجبور به اشتراک گذاری اطلاعات نمی کند، همانطور که وزارت دفاع انجام می دهد.
    
  اما حرکت پیاده نظام مکانیزه در این منطقه یک پیشرفت نسبتاً جدید است؟
    
  "آره".
    
  "جالب هست. اما سوال من این است که آقای بکسار کجا هستند؟
    
  "کی کجاست؟"
    
  این همه نیروهای ترکیه کجا هستند؟ پنهان کردن یک تیپ پیاده مکانیزه بسیار دشوار است.
    
  "خب، حدس می‌زنم..." ظاهراً این سؤال افسر اطلاعات را غافلگیر کرد. "آنها... می توانند هر جا باشند، ژنرال. من فرض می کنم آنها در مراکز استان ها پادگان هستند. در مورد ژاندارم ها، آنها به راحتی می توانند از مشاهده ما در این منطقه فرار کنند."
    
  پاتریک گفت: "کلی دو-تو در چند دقیقه اخیر مرز را جستجو کرده است و من اصلاً هیچ نشانی از هیچ وسیله نقلیه ای ندیده ام." و طبق نقشه‌های من، Two-Two مستقیماً به شهر اولودره نگاه می‌کند، درست است؟
    
  "آماده شدن." لحظه‌ای بعد، پس از بررسی قرائت‌های تله‌متری از سنسور تصویر مادون قرمز ریپر: "بله ژنرال، درست می‌گویی".
    
  ما به شهر نگاه می کنیم، اما هیچ چراغی یا حتی نشانه ای از زندگی در آنجا نمی بینم. آیا من چیزی را از دست داده ام؟
    
  مکث کوتاهی بود. سپس: "ژنرال، چرا در مورد ترکیه می پرسی؟" ترک ها در این عملیات شرکت نمی کنند.
    
  بله، پاتریک فکر کرد، چرا من به ترکیه نگاه می کنم؟ او در نهایت پاسخ داد: "فقط کنجکاو، حدس می زنم." "من به شما اجازه می دهم به سر کار برگردید. معذرت میخوام برای-"
    
  "هریسون، دو-دو به چه چیزی نگاه می کند؟" ویلهلم از طریق اینترکام پرسید. "او پانزده مایل در جهت لعنتی اشتباه نگاه می کند. طرح نظارت زمینی خود را بررسی کنید."
    
  پاتریک می‌دانست که باید خودش مداخله کند - ایده هریسون این نبود که از مرز به ترکیه نگاه کند. "من فقط می خواستم به آن سوی مرز نگاه کنم، سرهنگ."
    
  "این چه کسی است؟"
    
  "مک لانهان."
    
  "در شبکه من چه کار می کنی ژنرال؟" ویلهلم رعد و برق زد. من گفتم می‌توانید تماشا کنید و استراق سمع کنید، نه صحبت، و مطمئنم که به شما اجازه نظارت بر اپراتورهای حسگر من را ندادم!
    
  "متاسفم، سرهنگ، اما من در مورد چیزی احساس عجیبی داشتم و باید آن را بررسی می کردم."
    
  "بهتر است بخشش بخواهی تا اجازه بگیری، ژنرال؟" ویلهلم خندید. "من این را در مورد شما شنیدم. من به "احساسات عجیب" تو اهمیتی نمی دهم، مک لاناهان. هریسون، این درو را برای پوشاندن ببر..."
    
  "حتی نمی‌خواهی بپرسی چه می‌خواستم ببینم، سرهنگ؟"
    
  من اینطور نیستم زیرا در حال حاضر هیچ چیز در ترکیه برایم جالب نیست. اگر فراموش کردی ژنرال، من یک جوخه شناسایی در میدان دارم که در عراق و نه ترکیه فعالیت می کند. اما از وقتی مطرح کردی، کی بودی...
    
  "پرتاب موشک!" - کسی مداخله کرد. در مانیتوری که تصاویر ارسال شده از کلی دو-دو را نشان می‌دهد، ده‌ها رگه‌های روشن از آتش در آسمان شب - از آن سوی مرز در ترکیه!
    
  "این دیگه چه کوفتیه؟" ویلهلم عصبانی شد. "از کجا می رود؟"
    
  "این یک موشک از ترکیه است! پاتریک فریاد زد. "مردم را از آنجا بیرون کن، سرهنگ!"
    
  "لعنتی خفه شو مک لاناهان!" ویلهلم فریاد زد. اما او با وحشت از روی صندلی خود پرید، چند لحظه تصویر را مطالعه کرد، سپس دکمه شبکه هنگ را فشار داد و فریاد زد: "به همه بازیکنان Warhammer، به همه بازیکنان Warhammer، این Warhammer است، توپخانه از شمال به شما نزدیک می شود. در جهت مخالف، حالا از طوطی دور شوید!
    
  "تکرار؟" - یکی از بخش های شناسایی پاسخ داد. "دوباره بگو، چکش جنگ!"
    
  "تکرار می کنم، همه بازیکنان وارهمر، این وارهمر است، شما بیست ثانیه فرصت دارید تا از هدف طوطی تغییر جهت دهید، و سپس پنج ثانیه برای پوشش دادن!" ویلهلم فریاد زد. "توپخانه از شمال نزدیک می شود! حرکت! حرکت!" روی تلفن مخزن تانک فریاد زد: "یکی ارتش لعنتی ترکیه را به خط بکشد و به آنها بگوید آتش بس کنید، ما نیرو در زمین داریم!" هلیکوپترهای آمبولانس را به هم بزنید و فوراً نیروهای کمکی را به آنجا بیاورید!"
    
  "یک B-1 را از مرز به این نقاط پرتاب بفرست، سرهنگ!" پاتریک گفت. "اگر پرتابگرهای بیشتری وجود داشته باشد، آنها قادر خواهند بود..."
    
  من گفتم ساکت شو و از شبکه من برو، مک‌لانهان! ویلهلم عصبانی شد.
    
  گشت‌های شناسایی استرایکر به سرعت حرکت کردند، اما نه به سرعت موشک‌های وارده. تنها ده ثانیه طول کشید تا دو دوجین موشک 30 مایل را طی کنند و منطقه مجموعه تونل زهوک را با هزاران مین ضدنفر و ضد وسیله نقلیه با انفجار قوی پر کنند. برخی از مین ها چندین یارد بالای سر منفجر شدند و منطقه زیر را با گلوله های تنگستن سفید داغ پر کردند. سایر مین‌های منفجر شده در تماس با زمین، ساختمان‌ها یا وسایل نقلیه دارای کلاهک انفجاری شدید. و با این حال دیگران روی زمین بودند، جایی که در صورت اختلال یا به طور خودکار پس از مدت زمان معینی منفجر شدند.
    
  بمباران دوم درست لحظاتی بعد اتفاق افتاد که چندین صد یارد به سمت غرب، شرق و جنوب منطقه هدف اول هدف قرار گرفت، که برای دستگیری هر کسی که ممکن بود از اولین بمباران فرار کند طراحی شده بود. این حمله ای بود که اکثر اعضای در حال عقب نشینی جوخه شناسایی آمریکایی را گرفتار کرد. مین ها از بالا به زره فوقانی سبک استرایکرها نفوذ کردند و آنها را پاره کردند و آنها را در برابر سایر مهمات انفجاری قوی باز گذاشتند. بسیاری از کسانی که پیاده شدند و از قتل عام داخل وسایل نقلیه خود فرار کردند، در حالی که تلاش می کردند برای جان خود فرار کنند، توسط گلوله های فرعی که بالای سر یا زیر پای آنها منفجر شد، کشته شدند.
    
  سی ثانیه بعد همه چیز تمام شد. کارمندان مات و مبهوت همه آن را با وحشت مطلق تماشا کردند که به صورت زنده توسط پهپادهای Reaper و Predator در بالا پخش شد.
    
    
  وایت هاوس، واشنگتن، دی سی.
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  پرزیدنت جوزف گاردنر در حال خروج از کامپیوترش در یک دفتر خصوصی در مجاورت دفتر بیضی بود و فقط دستش را به کتش می‌برد تا یک روز با آن تماس بگیرد و به داخل خانه برود که تلفن زنگ زد. این مشاور امنیت ملی، دوست دیرینه و دستیار سابق وزیر نیروی دریایی، کنراد کارلایل بود. او دکمه بلندگو را فشار داد: "تازه داشتم حرفم را تمام می کردم، کنراد. میتواند صبر کند؟"
    
  کارلایل روی یک تلفن همراه امن، احتمالاً در ماشینش، گفت: "ای کاش می توانستم، قربان." دوستش به ندرت او را "آقا" صدا می‌زد، مگر اینکه یک مورد اضطراری بود، و این بلافاصله توجه رئیس‌جمهور را به خود جلب کرد. "من در راه به سمت کاخ سفید هستم، قربان. گزارش ها از حمله مرزی ترکیه به عراق.
    
  ضربان قلب گاردنر چندین درصد کاهش یافت. نه ترکیه و نه به ویژه عراق در حال حاضر تهدیدی راهبردی برای او محسوب نمی‌شوند - حتی آنچه در عراق اتفاق می‌افتد به ندرت باعث بی‌خوابی طولانی می‌شود. "آیا هیچ یک از بچه های ما در این کار دخالت دارند؟"
    
  "پشته."
    
  ضربان قلب دوباره برگشت. چه اتفاقی افتاد؟ "اه لعنتی". او تقریباً می‌توانست آن لیوان رام با یخ را که در محل اقامت به آن فکر می‌کرد، بچشد. "آیا آنها قبلاً در اتاق موقعیت برای من ایجاد شده اند؟"
    
  "نه آقا."
    
  "چقدر اطلاعات داری؟"
    
  "خیلی کوچک".
    
  وقت آن است که یک نوشیدنی بنوشید قبل از اینکه عمل واقعاً بخار شود. من در دفتر بیضی خواهم بود. بیا و مرا بگیر."
    
  "بله قربان".
    
  گاردنر چند تکه یخ را در یک فنجان قهوه اولد نیروی دریایی گذاشت، مقداری رام رون کانکا در آن ریخت و آن را به دفتر بیضی برد. در جایی بحرانی در راه بود، و برای بینندگان در سراسر جهان مهم بود که از پنجره‌های خود به بیرون نگاه کنند و رئیس‌جمهور ایالات متحده را سخت در حال کار ببینند - اما این بدان معنا نیست که او باید خود را از آن محروم کند.
    
  او تلویزیون را در دفتر بیضی به CNN تغییر داد، اما هنوز چیزی در مورد حادثه ای در ترکیه روی آن وجود نداشت. او می‌توانست از اتاق وضعیت در دفترش فید دریافت کند، اما نمی‌خواست دفتر بیضی شکل را ترک کند تا زمانی که وضعیت اضطراری در سراسر جهان پخش شود و همه ببینند که او قبلاً آن را تماشا می‌کرد.
    
  همه چیز در مورد تصویر بود و جو گاردنر در ارائه یک تصویر خاص و با دقت ساخته شده بود. همیشه به جز موقع خواب، پیراهن و کراوات یقه می پوشید و اگر کاپشن نمی پوشید، آستین هایش را بالا می زدند و کراواتش را کمی گشاد می کردند تا این تصور ایجاد شود که سخت کار می کند. او اغلب از بلندگو استفاده می‌کرد، اما وقتی دیگران می‌توانستند او را ببینند، همیشه از گوشی استفاده می‌کرد تا همه بتوانند او را ببینند که مشغول صحبت کردن است. او همچنین هرگز از فنجان های چینی خوب استفاده نمی کرد و لیوان های قهوه سنگین، ضخیم و آبی تیره را برای تمام نوشیدنی هایش ترجیح می داد، زیرا فکر می کرد این لیوان ها او را مردانه تر نشان می دهند.
    
  علاوه بر این، مانند جکی گلیسون در تلویزیون با فنجان پر از مشروب الکلی، همه تصور می‌کنند که او قهوه می‌نوشد.
    
  والتر کوردوس، رئیس کارکنان کاخ سفید، در اتاق بیضی شکل را زد، چند ثانیه لازم را منتظر ماند تا نشانه ای از اعتراض وجود داشته باشد، سپس خودش وارد شد. کوردوس گفت: "کنراد به من زنگ زد، جو. شلوار جین، گرمکن و کفش قایق پوشیده بود. یکی دیگر از دوستان و متحد دیرینه گاردنر، او همیشه در یک لحظه در دسترس بود و احتمالاً به جای اینکه در خانه با همسر و مجموعه چشمگیر فرزندانش باشد، در جایی در وست وینگ پنهان شده بود. به تلویزیون صفحه تخت پنهان شده در کمد نگاه کرد. "آیا قبلا چیزی وجود دارد؟"
    
  "نه". گاردنر لیوانش را بالا آورد. "چیزی برای نوشیدن داشته باشید. من تقریباً یک نفر جلوتر از شما هستم." رئیس ستاد مطیعانه یک لیوان رم برای خودش ریخت، اما طبق معمول یک قطره هم ننوشید.
    
  تا زمانی که کارلایل از درهای دفتر بیضی شکل بیرون رفت، در حالی که یک فایل توجیهی در دست داشت، چیزی در CNN ظاهر شد، و آن فقط اشاره ای بود در طوماری در پایین صفحه درباره یک "حادثه تیراندازی" در شمال عراق. . کارلایل گفت: "قربان، این یک حادثه آتش سوزی دوستانه به نظر می رسد." یک جوخه ارتش در حال پشتیبانی از یک شرکت پیاده عراقی در پاکسازی ورودی تونل مشکوک القاعده در عراق بود که منطقه مورد حمله راکت‌های میان‌برد ترکیه قرار گرفت.
    
  رئیس جمهور زمزمه کرد: "لعنتی." "استیسی آن را بیاور اینجا."
    
  کارلایل گفت: "او در راه است، میلر نیز همینطور." استیسی آن باربو، سناتور سابق ایالات متحده از لوئیزیانا که به همان اندازه جاه طلب و پر زرق و برق بود، اخیراً به عنوان وزیر امور خارجه جدید تایید شد. میلر ترنر، یکی دیگر از دوستان قدیمی و معتمد گاردنر، وزیر دفاع بود.
    
  "تلفات؟"
    
  یازده کشته، شانزده زخمی، حال ده نفر وخیم است.
    
  "آره".
    
  در ده دقیقه بعد، مشاوران یا معاونان رئیس جمهور یکی یکی وارد دفتر بیضی شدند. آخرین باری که وارد شد، باربو بود، به نظر می رسید برای یک شب در شهر آماده است. او که مستقیماً به سمت سینی قهوه می رود، گفت: "کارمندان من با سفارت ترکیه و وزارت امور خارجه ترکیه در تماس هستند. "من انتظار دارم به زودی از هر یک از آنها تماس بگیرد."
    
  ترنر پس از دریافت تماس فرمانده سپاه ارتش گفت: "تعداد تلفات به سیزده نفر افزایش یافته است و انتظار می رود افزایش یابد، قربان." آنها نمی توانند بگویند که خود جوخه هدف بوده است، اما به نظر می رسد عراقی ها و ترک ها همین هدف را دنبال می کردند.
    
  "پس اگر بچه‌های ما از عراقی‌ها حمایت می‌کردند، چگونه مورد حمله قرار گرفتند؟"
    
  پیمانکاران ارزیابی اولیه می‌گویند که هدف دور دوم موشک‌ها برای دستگیری بازماندگانی بود که از منطقه هدف فرار می‌کردند."
    
  "پیمانکاران؟"
    
  کارلایل مشاور امنیت ملی گفت: "همانطور که می‌دانید، قربان، ما توانسته‌ایم نیروهای نظامی یونیفرم پوش خود را در عراق، افغانستان و بسیاری از نقاط دیگر در سرتاسر جهان کاهش دهیم و آنها را با پیمانکاران غیرنظامی جایگزین کنیم. تقریباً تمام وظایف نظامی که مستلزم اقدام مستقیم نیستند - امنیتی، شناسایی، تعمیر و نگهداری، ارتباطات، این لیست ادامه دارد - این روزها توسط پیمانکاران انجام می شود.
    
  رئیس جمهور سری تکان داد و در حال حاضر به سراغ جزئیات دیگر رفته است. من به اسامی قربانیان نیاز دارم تا بتوانم با خانواده ها تماس بگیرم.
    
  "بله قربان".
    
  "آیا هیچ یک از این پیمانکاران صدمه دیده اند؟"
    
  "نه آقا."
    
  رئیس جمهور با تنبلی گفت: "ارقام".
    
  تلفن روی میز رئیس جمهور زنگ خورد و رئیس ستاد والتر کوردوس آن را برداشت، گوش داد و سپس به باربو داد. خود آکاش، نخست وزیر ترکیه، استیسی، از طرف دولت درگیر شد.
    
  باربو گفت: "این نشانه خوبی است. او مترجم را در رایانه رئیس جمهور فعال کرد. او گفت: "صبح بخیر، خانم نخست وزیر. "این باربو وزیر امور خارجه است."
    
  در همان لحظه تلفن دیگری زنگ خورد. آقای هیرسیز رئیس جمهور ترکیه برای شما در خط است.
    
  گاردنر در حالی که گوشی را برمی داشت گفت: "بهتر است توضیحی بدهد. "آقای رئیس جمهور، این جوزف گاردنر است."
    
  کرزات هیرسیز به انگلیسی بسیار خوب با صدایی که از نگرانی می لرزید، گفت: "رئیس جمهور گاردنر، عصر بخیر. همه مردم ترکیه می‌خواستم فوراً تماس بگیرم و ناراحتی، تأسف و اندوه خود را با خانواده‌های مردانی که در این حادثه وحشتناک جان باختند، ابراز کنم."
    
  گاردنر گفت: "از شما متشکرم، آقای رئیس. "خب، چه اتفاقی افتاد؟"
    
  هیرسیز گفت: "یک اشتباه نابخشودنی از سوی نیروهای امنیتی داخلی ما. آنها اطلاعاتی دریافت کردند مبنی بر اینکه شورشیان کرد و تروریست های پ.ک.ک در یک مجتمع تونلی در عراق جمع شده اند و قصد دارند حمله دیگری به فرودگاه یا فرودگاه نظامی ترکیه، بزرگتر و مخرب تر از حمله اخیر در دیرالزور داشته باشند. این اطلاعات از منابع بسیار موثق به دست آمده است.
    
  آنها گفتند که تعداد جنگجویان پ‌ک‌ک در مجموعه تونل صدها نفر است که بسیار گسترده است و از مرز عراق در محدوده وسیعی عبور می‌کند. مشخص شد که زمان کافی برای جمع آوری نیروهای کافی برای انهدام چنین گروه بزرگی در چنین منطقه خطرناکی نداریم، بنابراین تصمیم گرفته شد با استفاده از شلیک موشک حمله کنیم. من شخصاً دستور حمله را دادم و بنابراین این اشتباه و مسئولیت من است."
    
  "به خاطر خدا، آقای رئیس جمهور، چرا اول به ما نگفتید؟" - گاردنر پرسید. "ما متحد و دوست هستیم، یادتان هست؟ شما می دانید که ما نیروهایی در منطقه داریم که شبانه روز برای تامین امنیت منطقه مرزی و تعقیب شورشیان از جمله پ ک ک عملیات می کنند. یک تماس تلفنی سریع که به ما هشدار می‌دهد و می‌توانیم نیروهای خود را بدون هشدار دادن به تروریست‌ها خارج کنیم."
    
  هیرسیز گفت: "بله، بله، این را می دانم، آقای رئیس جمهور. اما خبرچین ما به ما گفت که تروریست ها به زودی در حرکت خواهند بود و ما باید به سرعت وارد عمل می شویم. وقت نبود-"
    
  "وقت نداری؟ سیزده آمریکایی مرده که فقط نقش مکمل داشتند، آقای رئیس جمهور! و ما هنوز شماری از تلفات عراقی نداریم! باید زمان پیدا می کردی!"
    
  هیرسیز، این بار با عصبانیت واضح در صدایش گفت: "بله، بله، موافقم، آقای رئیس جمهور، و این یک حذف وحشتناک بود که من عمیقاً از آن متاسفم و شخصاً از آن عذرخواهی می کنم." مکث کوتاهی بود. سپس: "اما اجازه بدهید به شما یادآوری کنم، آقا، ما از عملیات عراق نه از سوی شما و نه از سوی دولت عراق مطلع نشدیم. چنین اطلاعیه ای از این حادثه نیز جلوگیری می کرد."
    
  گاردنر گفت: "الان شروع به سرزنش نکنید، آقای رئیس جمهور. سیزده آمریکایی به خاطر شلیک توپخانه شما که به خاک عراق بود، نه خاک ترکیه، کشته شدند! این نابخشودنی است!"
    
  هیرسیز با صدای بلند گفت: "من موافقم، موافقم، قربان." من این را رد نمی کنم و به دنبال سرزنش در جایی که نباید باشد، نیستم. اما مجموعه تونل زیر مرز عراق و ترکیه بود، تروریست ها در عراق جمع می شدند و ما می دانیم که شورشیان در عراق و ایران زندگی می کنند، نقشه می کشند، و سلاح ها و تدارکات را جمع آوری می کنند. این یک هدف مشروع بود، مهم نیست کدام طرف مرز. ما می دانیم که کردها در عراق به پ.ک.ک پناه داده و از آنها حمایت می کنند و دولت عراق برای متوقف کردن آنها کم کاری می کند. ما باید اقدام کنیم زیرا عراقی ها این کار را نمی کنند."
    
  گاردنر با عصبانیت گفت: "رئیس جمهور هیرسیز، من قصد ندارم با شما در مورد آنچه که دولت عراق با پ ک ک انجام می دهد یا نمی کند وارد بحث و مناقشه شوم." من توضیح کاملی در مورد آنچه اتفاق افتاده می‌خواهم، و از شما می‌خواهم که هر کاری در توان دارید انجام دهید تا از تکرار آن جلوگیری کنید. ما متحدیم قربان از چنین بلاهایی می توان و باید اجتناب کرد و به نظر می رسد اگر به وظیفه خود به عنوان متحد و همسایه دوست عراق عمل می کردید و بهتر با ما ارتباط برقرار می کردید، ممکن بود...
    
  "بير سانيه! از شما ببخشيد قربان؟" هیرسیز گفت. یک مکث طولانی در آن طرف خط وجود داشت و گاردنر شنید که کسی در پس‌زمینه کلمه سیک را گفت که به گفته مترجم رایانه به معنای "سر آلت تناسلی" است. "من را ببخش، آقای رئیس، اما همانطور که برای شما توضیح دادم، ما فکر می‌کردیم داریم به تروریست‌های پ‌ک‌ک حمله می‌کنیم که اخیراً نزدیک به دوجین مرد، زن و کودک بی‌گناه را در یکی از شهرهای بزرگ ترکیه کشتند. حادثه زاهوک یک اشتباه وحشتناک بود که من مسئولیت کامل و خالصانه آن را بر عهده می‌گیرم. از شما، خانواده‌های قربانیان و مردم آمریکا عذرخواهی می‌کنم، اما این به شما این حق را نمی‌دهد که از این دولت چیزی بخواهید."
    
  گاردنر چنان آشفته و عصبانی گفت: "هیچ دلیلی برای فحاشی وجود ندارد، رئیس جمهور هیرسیز". او خاطرنشان کرد که هیرسیز این ادعا را رد یا رد نکرد و یا از اینکه گاردنر از آن اطلاع داشت شگفت زده شد. ما تحقیقات کاملی در مورد این حمله انجام خواهیم داد و من مشتاقانه منتظر حداکثر همکاری شما هستم. من از شما اطمینان کامل می خواهم که در آینده بهتر با ما و شرکای ناتو خود ارتباط برقرار خواهید کرد تا حملات مشابهی تکرار نشود."
    
  هیرسیز گفت: "این حمله علیه نیروهای شما یا عراقی‌ها نبود، بلکه علیه شورشیان و تروریست‌های پ‌ک‌ک بود، قربان". آقای رئیس جمهور، لطفاً کلمات خود را با دقت بیشتری انتخاب کنید. این یک تصادف بود، یک اشتباه غم انگیز که هنگام دفاع از میهن جمهوری ترکیه رخ داد. من مسئولیت تصادف وحشتناک را می پذیرم، آقا، نه حمله.
    
  گاردنر گفت: "خوب، آقای رئیس، همه چیز درست است." به زودی در خصوص ورود بازرسان قضایی، نظامی و جنایی با شما تماس خواهیم گرفت. شب بخیر قربان."
    
  من yi akşamlar هستم. شب بخیر آقای رئیس جمهور."
    
  گاردنر تلفن را قطع کرد. "لعنتی، شما فکر می کنید که او سیزده نفر را از دست داده است!" - او گفت. "استیسی؟"
    
  باربو گفت: "من کمی از مکالمه شما متوجه شدم، آقای رئیس." "نخست وزیر تقریباً بیش از حد عذرخواهی کرد. من احساس می کردم که او صادق است، اگرچه او به وضوح این را به عنوان یک تصادف می بیند که آنها فقط مسئولیت آن را تقسیم می کنند."
    
  "آره؟ و اگر این حمله موشکی آمریکا بود و نیروهای ترکیه کشته می‌شدند، ما نه تنها توسط ترکیه، بلکه توسط کل جهان به صلیب کشیده می‌شدیم - همه تقصیرها را متوجه ما می‌شدیم و سپس برخی را. به پشتی صندلی تکیه داد و با عصبانیت دستش را روی صورتش کشید. "باشه، باشه، فعلاً ترک ها را خراب کن. یکی اینجا را خراب کرد و من می خواهم بدانم چه کسی، و من چند الاغ می خواهم - ترک، عراقی، پ.ک.ک یا آمریکایی. به وزیر دفاع رفت. میلر، من رئیسی را برای هدایت تحقیقات منصوب می کنم. من می خواهم آن را عمومی، درست در چهره شما، خشن، سخت و مستقیم. این بالاترین آمار تلفات در عراق از زمان حضور من است و من قصد ندارم اجازه بدهم این دولت در عراق گرفتار شود." نگاهی کوتاه به استیسی باربو انداخت که با چشمانش حرکتی بسیار ضعیف انجام داد. گاردنر بلافاصله متوجه این موضوع شد و به سراغ معاون رئیس جمهور کنت تی فینیکس رفت. "کن، در مورد این چطور؟ شما قطعا تجربه دارید."
    
  او بدون تردید پاسخ داد: "مطمئناً آقا. کنت فینیکس تنها با چهل و شش سالگی می‌توانست به یکی از سریع‌ترین ستاره‌های سیاسی آمریکا تبدیل شود - فقط اگر اینقدر سخت کار نمی‌کرد. J.D از UCLA، چهار سال به عنوان وکیل قاضی در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده، چهار سال در دفتر دادستانی ایالات متحده در ناحیه کلمبیا، سپس دفاتر مختلف در وزارت دادگستری قبل از منصوب شدن به عنوان دادستان کل.
    
  در سال‌های پس از وحشت هولوکاست آمریکایی، فینیکس خستگی‌ناپذیر تلاش کرد تا به مردم آمریکا و جهان اطمینان دهد که ایالات متحده به حکومت نظامی نمی‌لغزد. او در برابر قانون شکنان بی رحم بود و هر کسی را که به دنبال سود بردن از قربانیان حملات روسیه بود، صرف نظر از وابستگی سیاسی یا ثروت، تحت تعقیب قرار داد. او در برخورد با کنگره و حتی کاخ سفید به همان اندازه بی‌رحم بود تا تضمین کند که حقوق فردی نقض نمی‌شود، زیرا دولت کار بازسازی کشور و احیای مرزهای آن را آغاز کرد.
    
  او در میان مردم آمریکا به قدری محبوب بود که صحبت از نامزدی او برای ریاست جمهوری ایالات متحده در برابر مرد بسیار محبوب دیگری، وزیر دفاع وقت جوزف گاردنر بود. گاردنر به دلیل اختلافاتش با دولت مارتیندیل، وابستگی های حزبی را تغییر داد، حرکتی که به شانس او برای برنده شدن لطمه زد. اما جوزف گاردنر در یک نبوغ سیاسی، از فینیکس خواست که معاون او شود، حتی اگر آنها اعضای یک حزب نبودند. استراتژی کار کرد. رای دهندگان این حرکت را نشانه ای قوی از وحدت و خرد تلقی کردند و به پیروزی قاطع دست یافتند.
    
  آقای رئیس‌جمهور، آیا فکر می‌کنید که آیا فرستادن معاون رئیس‌جمهور به عراق و ترکیه ایده خوبی است؟ - از رئیس ستاد پرسید. "هنوز آنجا بسیار خطرناک است."
    
  فینیکس گفت: "من وضعیت امنیتی در عراق را زیر نظر داشتم و فکر می‌کنم که برای من به اندازه کافی امن است.
    
  رئیس جمهور گفت: "آنچه او گفت منطقی است، کن. "من به صلاحیت ها و تجربه شما فکر می کردم، نه امنیت شما. متاسفم."
    
  فینیکس گفت: "نیازی نیست، قربان. "من آن را انجام خواهم داد. این مهم است که نشان دهیم چقدر این حمله را جدی می‌گیریم - به همه بازیکنان خاورمیانه، نه فقط ترک‌ها."
    
  "من نمی دانم..."
    
  فینیکس گفت: "سرم را پایین می اندازم، آقا، نگران نباشید." من تیمی از پنتاگون، وزارت دادگستری و سرویس اطلاعات ملی را جمع خواهم کرد و امشب را ترک خواهم کرد."
    
  "امروز ؟" گاردنر سری تکان داد و لبخند زد. "می دانستم که مرد مناسبی را انتخاب کردم. باشه، کن، ممنون، تو وارد شدی. استیسی تمام مجوزهای مورد نیاز شما را در بغداد، آنکارا و هر کجا که تحقیقات شما را به شما برساند، دریافت خواهد کرد. اگر به شما نیاز داریم که به سنا برگردید تا تساوی را قطع کنید، شاید هواپیمای فضایی نریان سیاه را به دنبال شما بفرستم.
    
  "من دوست دارم یکی از اینها را سوار کنم، قربان. یکی برای من بفرست تا آن را بگیرم."
    
  "مواظب باشید چه آرزویی دارید، آقای معاون." گاردنر روی پاهایش بلند شد و شروع به قدم زدن کرد. می‌دانم که گفتم می‌خواهم نیروهایمان را ظرف 16 ماه از عراق خارج کنم، اما بیشتر از آنچه فکر می‌کردم طول کشید. این حادثه خطراتی را که نیروهای ما هر روز در آنجا با آن روبرو هستند، حتی در زمانی که ما در تماس مستقیم با دشمن نباشیم، برجسته می کند. زمان آن فرا رسیده است که درباره عقب نشینی سریعتر نیروهایمان و عقب نشینی بیشتر آنها صحبت کنیم. اندیشه ها؟"
    
  وزیر باربو گفت: "مردم آمریکا قطعاً موافقت خواهند کرد، آقای رئیس جمهور، به ویژه پس از انتشار اخبار این فاجعه در صبح".
    
  کارلایل مشاور امنیت ملی گفت: "بارها درباره این احتمال صحبت کرده ایم، قربان. "یک تیپ پیاده مکانیزه در بغداد در چرخش دوازده ماهه. یک هنگ آموزشی در یک چرخش شش ماهه؛ و ما اغلب تمرینات مشترکی را با واحدهای مستقر از ایالات متحده برای حداکثر یک یا دو ماه در سراسر کشور انجام می دهیم. امنیت و نظارت روزانه توسط پیمانکاران خصوصی با مأموریت‌های عملیات ویژه نادر در سرتاسر منطقه در صورت لزوم ارائه می‌شود."
    
  رئیس جمهور گفت: "به نظر من خوب است. "یک سرباز کشته شد و این اخبار صفحه اول است، اما حداقل شش پیمانکار لازم است قبل از اینکه کسی متوجه شود بمیرد. بیایید جزئیات را بررسی کنیم و بدون معطلی برنامه ریزی کنیم." او رو به دیگر مشاورانش کرد و گفت: "بسیار خوب، من می‌خواهم درباره حمله در عراق در جلسه توجیهی ستاد در ساعت هفت صبح امروز به‌روزرسانی شود. با تشکر از همه شما ". در حالی که گروه از دفتر بیضی شکل خارج شد، رئیس جمهور پرسید: "وزیر باربو، می توانم چند کلمه با شما در دفتر صحبت کنم؟"
    
  پس از بسته شدن در، رئیس جمهور به سناتور سابق لوئیزیانا مقداری بوربون و آب ریخت. آنها همدیگر را نان تست کردند، سپس او به آرامی لبهای او را بوسید، مراقب بود که زیاد رژ لب روی او نریزد - بالاخره بانوی اول در طبقه بالای اقامتگاه بود. گاردنر گفت: "بابت توصیه فونیکس، استیسی، متشکرم. "انتخاب خوب - این او را از اینجا برای تغییر بیرون خواهد برد. او همیشه مانع می شود."
    
  باربو گفت: "موافقم - گاهی اوقات او بیش از حد فضول است." لب پایینش را دم کرد. "اما من دوست دارم ابتدا با من مشورت کنید. من می توانم ده ها فرد واجد شرایط دیگر از حزب ما را نام ببرم که می توانند تیم را رهبری کنند."
    
  گاردنر گفت: "والتر به من اطلاع داد که شایعاتی در واشنگتن وجود دارد مبنی بر اینکه فینیکس بیش از حد به پس‌زمینه سوق داده شده و آینده سیاسی او را تضعیف می‌کند.
    
  خب، این چیزی است که معمولاً برای معاونان رئیس جمهور اتفاق می افتد.
    
  گاردنر با ریختن یک لیوان دیگر برای خود گفت: "می‌دانم، اما باید وقتی برای انتخاب مجدد نامزد می‌شوم، او را در بلیط نگه دارم، و نمی‌خواهم روسای حزب عصبانی او را تشویق به کناره‌گیری کنند تا بتواند برای خودش نامزد شود." Puerto. رام ریکا با یخ. او گفت: "این یک مأموریت پرمخاطب خوب است که حامیان او را خشنود خواهد کرد، اما در خارج از کشور است که رسانه های زیادی وجود ندارد. این نشان می دهد که من در مورد تحقیق در مورد حادثه جدی هستم، اما هیچ نتیجه ای حاصل نمی شود، بنابراین اگر کسی صدمه ببیند، او خواهد بود. اما مهمتر از آن، این موضوعی است که به سرعت از توجه عمومی محو خواهد شد زیرا مربوط به سربازان کشته شده آمریکایی است. اسامی کارشناسان خود را برای فونیکس بفرستید تا ببینیم آیا او یکی از آنها را می پذیرد یا خیر.
    
  باربو در حالی که چشمانش از فتنه برق می زد، گفت: "شاید معاون رئیس جمهور فراموش کند که جلیقه ضد گلوله بپوشد، و درست مثل آن، ما به یک معاون جدید نیاز خواهیم داشت."
    
  گاردنر نفسش را تکان داد: "عیسی، استیسی، با این مزخرفات حتی شوخی نکن. چشمانش با تعجب از سخنان او بالا رفت. او منتظر بود تا ببیند آیا او لبخند می زند و می خندد و افکار تاریک را از بین می برد، اما از دیدن این که او این کار را نکرد شوکه نشد.
    
  او گفت: "من هرگز برای کنت تیموتی فینیکس شیرین و سختکوش آرزوی ضرر نمی کنم." "اما او در خطر است و شما باید به این فکر کنید که اگر بدترین اتفاق بیفتد چه خواهیم کرد."
    
  "البته، من باید یک جانشین برای او تعیین کنم. من یک لیست دارم."
    
  باربو بوربن را روی میز گذاشت و آهسته و با تمسخر به رئیس جمهور نزدیک شد. "آیا من در لیست شما هستم، آقای رئیس؟" - با صدای آهسته و پرشور پرسید، انگشتانش را زیر یقه ی کاپشنش فرو برد و سینه اش را نوازش کرد.
    
  "اوه، تو در لیست های زیادی هستی عزیزم." اما پس از آن من باید یک طعم دهنده محلی استخدام کنم، اینطور نیست؟ "
    
  او متوقف نشد - و او متوجه شد، شوخی او را هم انکار نکرد. او با صدای آهسته و نسبتاً آوازخوانی گفت: "من نمی خواهم موقعیتی را به ارث ببرم، جو - می دانم که خودم می توانم آن را به دست بیاورم." با چشمان سبز زیبایش به او نگاه کرد... و گاردنر چیزی جز تهدید در آنها ندید. دوباره به آرامی روی لب های او را بوسید، چشمانش باز شد و مستقیم به لب هایش نگاه کرد، و بعد از بوسه اضافه کرد: "اما هر طور که بتوانم آن را تحمل می کنم."
    
  رئیس جمهور لبخندی زد و سرش را با ناراحتی تکان داد که او به سمت در می رفت. نمی‌دانم چه کسی بیشتر در خطر است، خانم وزیر: معاون رئیس‌جمهور در عراق... یا هر کسی که در اینجا در واشنگتن سر راه شما قرار بگیرد."
    
    
  اقامتگاه رئیس جمهور ترکیه
  در همان زمان
    
    
  "چطور جرات میکنه؟" حسن چیژک، وزیر دفاع ملی ترکیه وقتی رئیس جمهور هیرسیز تلفن را برداشت، عصبانی شد. "این توهین است! گاردنر باید از شما عذرخواهی کند و فوراً این کار را انجام دهد! "
    
  نخست وزیر آیسه آکاس گفت: "آرام باش، وزیر. هیرسیز و چیژک همگی پرسنل امنیت ملی بودند: ژنرال اورهان شاهین دبیر کل شورای امنیت ملی ترکیه، مصطفی حمارات وزیر امور خارجه، ژنرال عبدالله گوزلف رئیس ستاد کل نیروهای مسلح و فوسی گوچلو، رئیس سازمان اطلاعات ملی. که کلیه عملیات اطلاعاتی داخلی و خارجی را انجام می داد. گاردنر ناراحت بود و در فکر کردن مشکل داشت. و این فحاشی را شنید. دیوانه ای؟"
    
  مصطفی حمارات وزیر امور خارجه گفت: "برای این لخ مست معذرت خواهی نکن، نخست وزیر. رئیس‌جمهور ایالات متحده نباید به یک رئیس دولت و یکی از متحدانش حمله کند - برای من مهم نیست که او چقدر خسته یا ناراحت است. او در طول بحران سر خود را از دست داد و این اشتباه بود.
    
  رئیس جمهور کورزات هیرسیز که دستانش را به گونه ای که در حال تسلیم شدن بالا می برد، گفت: "همه، آرام باشید. "به من برنخورد. تماس لازم را گرفتیم و عذرخواهی کردیم -
    
  خزیدن بیشتر شبیه آن است! جیزک تف کرد.
    
  "موشک های ما ده ها آمریکایی و احتمالاً ده ها عراقی را کشتند، حسن. شاید کمی غر زدن در اینجا ضروری باشد." هیرسیز با اخم به وزیر دفاع ملی نگاه کرد. "آنچه که او می‌گوید یا انجام می‌دهد، نشان خواهد داد." به دبیرکل شورای امنیت ملی مراجعه کرد. ژنرال، آیا کاملاً مطمئن هستید که اطلاعات شما دقیق، قابل اجرا بوده و نیاز به پاسخ فوری دارد؟
    
  او صدایی را شنید که گفت: "مطمئنم قربان." او برگشت تا ژنرال بسیر اوزک، فرمانده ژاندارما را دید که در درب دفترش ایستاده بود و یک دستیار ترسیده پشت سرش ایستاده بود. اوزک تمام بانداژها را از صورت، گردن و بازوهایش برداشت و این منظره واقعاً نفرت انگیز بود.
    
  "ژنرال اوزک!" هیرسیز به سرعت از حضور ژنرال شوکه شد و بعد از ظاهر او مریض شد. آب دهانش را به سختی قورت داد و از انزجاری که احساس کرد چشمانش را ریز کرد و بعد از اینکه اجازه نداد دیگران آن را ببینند شرمنده شد. "من به شما زنگ نزدم، قربان. شما احساس خوبی ندارید تو باید در بیمارستان باشی."
    
  اوزک ادامه داد: "ما همچنین وقت نداشتیم به آمریکایی‌ها اطلاع دهیم - و اگر داشتیم، اطلاعات به هواداران پ‌ک‌ک درز می‌کرد و فرصت از دست می‌رفت."
    
  هیرسیز سرش را تکان داد و از زخم های وحشتناک اوزک دور شد. "متشکرم ژنرال. تو اخراجی".
    
  اوزک گفت: "اگر من آزادانه صحبت کنم، قربان، قلبم از شنیده هایم می شکند."
    
  "عمومی؟"
    
  چند بار شنیده‌ام که رئیس‌جمهور ترکیه مانند پسر بچه‌ای که در حال غذا دادن به ماهی قرمز به گربه‌ای گرفتار شده است، عذرخواهی می‌کند، حالم را بد می‌کند. با تمام احترام، آقای رئیس جمهور، منزجر کننده بود."
    
  نخست وزیر آکاس گفت: "این کافی است ژنرال. "احترام بگذار."
    
  اوزک با عصبانیت گفت: "ما کاری جز دفاع از ملت خود انجام ندادیم. "چیزی برای عذرخواهی نداریم، قربان."
    
  "آمریکایی های بی گناه مردند ژنرال..."
    
  اوزک پاسخ داد: "آنها فکر می کردند که به دنبال تروریست های القاعده در عراق هستند، نه پ.ک.ک. اگر عراقی‌ها مغز داشتند، به خوبی ما می‌دانستند که مجتمع تونل پناهگاه پ‌ک‌ک است، نه القاعده."
    
  "در این مورد مطمئنی ژنرال؟"
    
  اوزک اصرار کرد: "مثبت آقا." شورشیان القاعده در شهرها پنهان می شوند و عمل می کنند، نه در مناطق روستایی مانند PKK. اگر آمریکایی‌ها به خود زحمت می‌دادند از این موضوع مطلع شوند یا عراقی‌ها اهمیت می‌دادند، این حادثه رخ نمی‌داد."
    
  رئیس جمهور هیرسیز ساکت شد و روی برگرداند - تا فکر کند و همچنین به زخم های وحشتناک اوزک نگاه نکند. او لحظاتی بعد گفت: "اما جنرال، این حادثه خشم و خشم واشنگتن را برانگیخته است و ما باید آشتی جو، عذرخواهی و همکاری کنیم". آنها بازرسان می فرستند و ما باید به آنها کمک کنیم تا تحقیق کنند."
    
  اوزک فریاد زد: "آقا، ما نمی توانیم اجازه دهیم این اتفاق بیفتد." ما نمی توانیم اجازه دهیم آمریکایی ها یا جامعه بین المللی ما را از دفاع از این ملت باز دارند. شما به خوبی من می دانید که تمرکز هر تحقیقی اشتباهات و سیاست های ما خواهد بود، نه پ ک ک یا حملات آنها. الان باید اقدام کنیم یه کاری بکن آقا!"
    
  چشمان نخست وزیر از عصبانیت برق زد. "همچنین تو ژنرال اوزک!" - او داد زد. چشمان افسر جانباز ژاندارما برق زد و ظاهر او را وحشتناک تر کرد. نخست وزیر انگشت خود را به سوی او بلند کرد تا اظهارات مورد انتظار او را ساکت کند. ژنرال دیگر نگو، وگرنه به وزیر جیژک دستور می دهم که تو را از سمت خود برکنار کند و شخصاً این درجه را از یونیفرم تو حذف کند.
    
  اوزک گفت: "اگر هر کسی را که ضربه می‌زنیم، تروریست پ‌ک‌ک باشد، افراد کمی در خارج از کشور ما اهمیت نمی‌دهند. مردم ما این را همان طور که واقعاً بود می دیدند: یک پیروزی بزرگ بر PKK، نه نمونه ای از بی کفایتی نظامی یا نژادپرستی."
    
  آکاس گفت: "وزیر ژیژک، شما ژنرال اوزک را از فرماندهی خلع می کنید."
    
  جیژک زمزمه کرد: "توصیه می‌کنم آرام بمانید، خانم نخست‌وزیر...". "بله، یک تصادف وحشتناک رخ داد، اما ما فقط وظیفه خود را برای محافظت از کشورمان انجام می دادیم..."
    
  من گفتم، می خواهم اوزک اخراج شود! - فریاد زد نخست وزیر. "اکنون انجامش بده!"
    
  "خفه شو!" رئیس جمهور هیرسیز تقریباً در حال التماس فریاد زد. "همه لطفا ساکت شوید!" رئیس جمهور به نظر می رسید که گویی مبارزه داخلی او آماده است تا او را از هم بپاشد. او به مشاوران خود نگاه کرد و به نظر می رسید که هیچ پاسخی ندارد. به اوزک برگشت و با صدای آهسته ای گفت: "امشب بسیاری از آمریکایی ها و عراقی های بی گناه کشته شدند، ژنرال."
    
  اوزک گفت: "متاسفم قربان. "من مسئولیت کامل را بر عهده می‌گیرم. اما آیا هرگز خواهیم فهمید که امشب چند تروریست پ ک ک را کشتیم؟ و اگر آمریکایی‌ها یا عراقی‌ها که این تحقیقات به اصطلاح را هدایت می‌کنند، به ما بگویند که چند تروریست کشته شده‌اند، آیا ما فرصتی خواهیم داشت که به دنیا بگوییم آنها با ترک‌های بی‌گناه چه کردند؟" هیرسیز جوابی نداد، فقط به نقطه ای روی دیوار خیره شد، بنابراین اوزک توجهش را جلب کرد و برگشت تا برود.
    
  هیرسیز گفت: "صبر کن ژنرال.
    
  "تو قرار نیست این ایده را در نظر بگیری، کورزات!" نخست وزیر آکاس در حالی که دهانش از تعجب باز مانده بود گفت.
    
  هیرسیز گفت: "ژنرال درست می گوید، آیسی. این یک حادثه دیگر است که ترکیه به خاطر آن فحاشی خواهد شد..." و با این سخنان خم شد، صندلی خود را با دو دست گرفت و با یک فشار سریع آن را به زمین زد: "و این حالم را بد می کند! قرار نیست در چشم مردان و زنان ترک نگاه کنم و قول و بهانه جدیدی بیاورم! من می خواهم این پایان یابد. من می‌خواهم پ‌ک‌ک از این دولت بترسد... نه، من می‌خواهم آمریکایی‌ها، عراقی‌ها، همه دنیا از ما بترسند! خسته شدم از اینکه قربانی همه باشم! وزیر جیژک!"
    
  "آقا!"
    
  هیرسیز گفت: "من می‌خواهم در اسرع وقت یک برنامه عملیاتی را روی میز خود ببینم که عملیات نابودی کمپ‌ها و تأسیسات آموزشی پ‌ک‌ک در عراق را مشخص می‌کند. من می‌خواهم تلفات غیرنظامیان را به حداقل برسانم و می‌خواهم سریع، مؤثر و کامل باشد. ما می دانیم که تمام دنیا بر سر ما خواهد آمد و تقریباً از روز اول فشار برای خروج نیروها وجود خواهد داشت، بنابراین عملیات باید سریع، مؤثر و گسترده باشد."
    
  جیزک گفت: بله قربان. "با کمال میل".
    
  هیرسیز به سمت اوزک رفت و دستانش را روی شانه های ژنرال گذاشت و این بار از نگاه کردن به صورت بشدت زخمی او ترسی نداشت. او گفت: "سوگند می‌خورم، هرگز اجازه ندهم یکی از ژنرال‌هایم مسئولیت عملیاتی را که من اجازه داده‌ام، به عهده بگیرد. من فرمانده کل قوا هستم. وقتی این عملیات شروع شد، ژنرال، اگر برای آن آماده هستید، از شما می خواهم نیرویی را رهبری کنید که به قلب پ.ک.ک ضربه می زند. اگر آنقدر قوی هستید که از هواپیمای سقوط کرده خارج شوید و سپس برای مقابله با من به آنکارا بیایید، آنقدر قوی هستید که پ.ک.ک را درهم بشکنید."
    
  اوزک گفت: "از شما متشکرم، قربان."
    
  هیرسیز رو به مشاوران دیگر اتاق کرد. اوزک تنها کسی بود که نظر خود را به رئیس جمهور بیان کرد - این کسی است که من می خواهم از امروز به عنوان مشاور خود ببینم. برنامه ای برای شکست پ ک ک یک بار برای همیشه تهیه کنید."
    
    
  فصل چهار
    
    
  نه دلیل و نه دوستی برای مشاجره لازم نیست.
    
  - ایبیکوس، 580 ق.م
    
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  دو روز بعد
    
    
  صداها در تانک بسیار خفه تر از قبل بود. هیچ کس جز برای اطلاع یا اظهار نظر صحبت نکرد. اگر کار دیگری انجام نمی‌دادند، روسای بخش، اپراتورها و متخصصان مستقیم روی صندلی‌های خود می‌نشستند و مستقیم به جلو نگاه می‌کردند - نه با رفقای خود صحبت می‌کردند، نه کشش می‌دادند، نه نشانه‌ای از بیکاری.
    
  سرهنگ ویلهلم وارد اتاق نبرد شد، جای خود را در کنسول جلو گرفت و هدفون خود را گذاشت. او بدون اینکه رو به مقر خود برگردد، از طریق تلفن مخابره داخل ساختمان صحبت کرد: "به ما دستور داده شده که همه عملیات‌ها را به جز لجستیک، اطلاعات و اطلاعات متوقف کنیم. تا اطلاع ثانوی هیچ پشتیبانی رزمی IA وجود ندارد."
    
  یکی از تلفن داخل دستگاه گفت: "اما همه اینها توسط پیمانکاران انجام می شود، قربان." "چه کاری میخواهیم انجام دهیم؟"
    
  ویلهلم پاسخ داد: "در صورتی که اوضاع در ترکیه خراب شود، تمرین خواهیم کرد.
    
  "آیا ما با ترکیه در جنگ هستیم، قربان؟" - از افسر ارشد هنگ، مارک وتربی پرسید.
    
  ویلهلم بی رنگ پاسخ داد: "منفی."
    
  "پس چرا ما عقب نشینی می کنیم، قربان؟" افسر عملیات هنگ کنت برونو پرسید. "ما خراب نکردیم. ما باید ترک ها را به جهنم شکست دهیم...
    
  ویلهلم حرفش را قطع کرد: "من همان سؤالات را پرسیدم و همان نظرات را دادم، و پنتاگون نیز به من گفت که ساکت باشم، بنابراین اکنون به شما می گویم: ساکت باشید. گوش کنید و این کلمه را به سربازان خود منتقل کنید:
    
  ما دائماً در حالت حفاظت نیروی دلتا هستیم. اگر تو را در آفتاب بدون جغجغه کامل نبردت ببینم و هنوز نمرده ای، خودم تو را خواهم کشت. این پایه محکم تر از دفع زباله های کک بسته می شود. وای بر هر کسی که بدون شناسایی دیده شود و در مکان مناسب نمایش داده شود و این شامل پرسنل ارشد و به ویژه غیرنظامیان می شود.
    
  ویلهلم ادامه داد: "از این لحظه به بعد، این پایگاه تحت حکومت نظامی قرار می گیرد - اگر ما اجازه نداشته باشیم از ارتش عراق که با ما زندگی و کار می کند دفاع کنیم، لعنتی به خوبی از خود دفاع خواهیم کرد." ما با انگشت شست خود عقب نخواهیم نشست - تا زمانی که اجازه داشته باشیم تا زمانی که راحت شویم به تمرین ادامه خواهیم داد. در مرحله بعد، Triple-C به محض اینکه به IA منتقل می شود.
    
  "چی؟" - یک نفر فریاد زد.
    
  ویلهلم گفت: "گفتم ساکت شو. "پیام رسمی پنتاگون: ما تسکین نخواهیم گرفت. ما فروشگاه را می بندیم و Triple-C را به امور داخلی تحویل می دهیم. همه نیروهای رزمی زودتر از موعد مقرر از عراق خارج می شوند. امنیت داخلی تسلط پیدا می کند." روزی بود که خیلی ها در آن اتاق دعا کرده بودند، روزی که قرار بود برای همیشه عراق را ترک کنند، اما عجیب اینکه هیچکس جشن نمی گرفت. "خوب؟" ویلهلم پرسید و به اطراف تانک نگاه کرد. "موکس خوشحال نیستی؟"
    
  سکوتی طولانی در پی داشت؛ سپس مارک ودرلی گفت: "این باعث می شود به نظر برسیم که داریم می دویم، قربان."
    
  شخص دیگری با صدای بلند گفت: "این باعث می شود به نظر برسیم که نمی توانیم ضربه ای بخوریم."
    
  ویلهلم گفت: "می دانم که اینطور است." "اما ما چیز دیگری می دانیم." این به نظر نمی رسید کسی را متقاعد کند - سکوت محسوس بود. ما تمام مواد طبقه بندی شده را حذف خواهیم کرد، تا جایی که من متوجه شدم، در غیاب دستورالعمل های دقیق، اکثر تجهیزات ما را تشکیل می دهد، اما بقیه به ارتش عراق منتقل می شود. ما همچنان برای آموزش و کمک به IA اینجا خواهیم بود، اما نه در عملیات های جنگی. مشخص نیست که آیا ایده آنها از "عملیات امنیتی" با ما مطابقت دارد یا خیر، بنابراین ممکن است همچنان شاهد اقداماتی باشیم، اما من روی آن شرط نمی‌بندم. مک‌لاناهان کجاست؟
    
  پاتریک از طریق شبکه فرماندهی پاسخ داد: "من آماده هستم، سرهنگ." "من در آشیانه هستم."
    
  ویلهلم با صدای بسیار سرد و بی‌علاقه‌ای گفت: "وظیفه اصلی هنگ اکنون حمایت از سربازان قراردادی است، زیرا تمام نظارت و امنیت توسط آنها انجام خواهد شد. ارتش اکنون تنها نیروگاهی است که قبل از اتحاد در کره بودیم، و احتمالاً به تعداد کمتری نسبت به قبل از ترک کامل کره کاهش خواهیم یافت. ژنرال مک لاناهان، با کاپیتان کوتر ملاقات کنید و هماهنگی فضای هوایی را با پروازهای لجستیکی، پهپادها و هواپیماهای نظارتی خود تنظیم کنید.
    
  "بله، سرهنگ."
    
  مک‌لاناهان، من را در پنج ساعت در آشیانه ملاقات کن. هر کس دیگری، مدیر اجرایی با شما ملاقات خواهد کرد تا در مورد حذف تجهیزات طبقه بندی شده و شروع یک برنامه آموزشی صحبت کنید. اوه، یک چیز دیگر: مراسم یادبود دسته دوم امشب است. فردا صبح با هواپیما به آلمان اعزام می شوند. همین ". هدفونش را روی میز انداخت و بدون اینکه به کسی نگاه کند بیرون رفت.
    
  XC-57 به یک چادر بزرگ در فضای باز منتقل شد تا از آشیانه تهویه مطبوع برای آماده سازی اعضای سقوط کرده دسته دوم برای خروج از عراق استفاده شود. یک هواپیمای ترابری C-130 هرکول کیس های انتقال آلومینیوم را از کویت تحویل داد و برای بارگیری از بسته بندی خارج شدند. میزهای بقایای سربازان در کیسه‌های اجساد ردیف شده بود و پرسنل پزشکی، سردخانه‌ها و داوطلبان ثبت‌نام و سربازان دیگر برای کمک، دعا کردن یا خداحافظی در صف‌ها بالا و پایین می‌رفتند. یک کامیون یخچال دار در همان نزدیکی برای نگهداری بقایای سربازانی که به شدت مجروح شده بودند نصب شد.
    
  ویلهلم متوجه شد که پاتریک در کنار یکی از کیسه های بدن ایستاده بود در حالی که یک داوطلب منتظر بود تا زیپ کیف را ببندد. وقتی پاتریک متوجه فرمانده هنگ شد که روبروی او ایستاده بود، گفت: "متخصص گامالیل دیشب قبل از مأموریت آمد. او گفت که می خواهد بداند پرواز با بمب افکن های سنگین و هواپیماهای فضایی چگونه است. او به من گفت که همیشه می خواست پرواز کند و به پیوستن به نیروی هوایی فکر می کرد تا بتواند به فضا برود. حدود پانزده دقیقه با هم صحبت کردیم و او رفت تا دوباره به جوخه‌اش ملحق شود."
    
  ویلهلم به جسد مثله شده و خون آلود نگاه کرد، سرباز بی صدا تشکر کرد، سپس با صدای بلند گفت: "باید صحبت کنیم، ژنرال." او سر به سربازان منتظر تکان داد که با احترام بستن زیپ کیف بدن را به پایان رساندند. او پاتریک را در امتداد ردیفی از کیسه های بدن دنبال کرد و سپس وارد قسمتی جدا شده از آشیانه شد. او گفت: "ما افراد VIP را بعداً امروز با یک CV-22 Osprey خواهیم داشت."
    
  "معاون رئیس جمهور فینیکس. میدانم".
    
  "چطور لعنتی همه اینها را به این سرعت می دانی، مک لانهان؟"
    
  پاتریک گفت: "او با دومین XC-57 ما پرواز می کند، نه Osprey." آنها می ترسند که Osprey یک هدف بسیار بزرگ باشد.
    
  "شما بچه ها باید خیلی محکم با کاخ سفید در ارتباط باشید تا این کار را انجام دهید." پاتریک چیزی نگفت. "آیا شما با تصمیم برای توقف جنگ کاری داشتید؟"
    
  پاتریک گفت: "می دانستی که عملیات رزمی را خاتمه می دهی، سرهنگ." "حادثه در زاخو فقط وقایع را تسریع کرد. در مورد اینکه چگونه برخی چیزها را می دانم... وظیفه من دانستن یا یادگیری چیزی است. من از هر ابزاری که در اختیار دارم برای جمع‌آوری هرچه بیشتر اطلاعات استفاده می‌کنم."
    
  ویلهلم قدمی به سمت پاتریک برداشت... اما این بار تهدید آمیز نبود. انگار یک سوال جدی، مستقیم و فوری داشت که نمی خواست دیگران بشنوند، در صورتی که ممکن بود ترس یا سردرگمی خودش را آشکار کند. "بچه ها شما کی هستید؟" با صدای آهسته و تقریباً زمزمه ای پرسید. "اینجا چه خبره؟"
    
  برای اولین بار، پاتریک نظر خود را در مورد فرمانده هنگ ملایم کرد. او مطمئناً می دانست که از دست دادن مردان در نبرد و از دست دادن کنترل موقعیت چگونه است و احساس ویلهلم را درک می کرد. اما او هنوز پاسخ یا توضیحی به دست نیاورده است.
    
  پاتریک گفت: "من برای از دست دادن شما متاسفم، سرهنگ." حالا اگر مرا ببخشید، من یک هواپیما دارم می‌آید."
    
  دومین هواپیمای شکست خورده XC-57 در ساعت هشت شب به وقت محلی در پایگاه هوایی نالا متفقین فرود آمد. قبل از این یک هواپیمای ترابری سی وی-22 اوسپری با روتور شیبدار، که به مطبوعات و مقامات محلی گفته شده بود معاون رئیس جمهور را حمل می کند. CV-22 یک ورود استاندارد "با عملکرد بالا" را انجام داد - یک چرخش با سرعت بالا به سمت پایگاه از ارتفاع بالا، به دنبال آن یک دایره شیب دار بر روی پایه برای کاهش سرعت و ارتفاع - و با هیچ مشکلی مواجه نشد. تا زمانی که نیروهای امنیتی Osprey را به آشیانه اسکورت کردند، XC-57 قبلاً فرود آمده بود و با خیال راحت به قسمت دیگری از پایگاه می رسید.
    
  جک ویلهلم، پاتریک مک‌لاناهان، جان مسترز، کریس تامپسون و مارک ودرلی، همه لباس‌های غیرنظامی یکسانی پوشیده بودند - شلوار جین آبی، چکمه، پیراهن ساده، عینک آفتابی و جلیقه قهوه‌ای بسیار شبیه به آنچه که معمولاً نیروهای امنیتی کریس تامپسون می‌پوشیدند. XC-57 در حالی که معاون رئیس جمهور از سطح شیب دار پایین می رفت.
    
  تنها فردی که یونیفورم به تن داشت، سرهنگ یوسف جعفر، فرمانده عراقی پایگاه هوایی نخله متفقین بود. او در یونیفورم رزمی خاکستری همیشگی خود در صحرا بود، اما این بار کلاه سبزی به تن داشت که مدال‌های زیادی به بلوزش چسبانده شده بود، چکمه‌های اسکوت مشکی، چکمه‌های بسیار صیقلی، یک جلد تپانچه و یک تپانچه خودکار کالیبر ۴۵. او به جز دستیارش به هیچ کس چیزی نگفت، اما انگار داشت پاتریک را تماشا می کرد، انگار می خواست با او صحبت کند.
    
  وقتی معاون رئیس جمهور کنت فینیکس روی زمین قدم گذاشت، هیچکس به جز جعفر سلام نکرد. فینیکس تقریباً مانند سایر آمریکایی ها لباس پوشیده بود - به نظر می رسید که یک گروه از نگهبانان غیرنظامی بودند. چند مرد و زن دیگر که لباس مشابهی پوشیده بودند بیرون آمدند.
    
  فینیکس به اطراف نگاه کرد و با دیدن این منظره پوزخند زد تا سرانجام چشمانش به چهره ای آشنا افتاد. "خدا را شکر که یک نفر را می شناسم. احساس کردم خواب عجیبی می بینم." به سمت پاتریک رفت و دستش را دراز کرد. "از دیدن شما خوشحالم، ژنرال."
    
  آقای معاون رئیس جمهور، من هم از دیدن شما خوشحالم. به عراق خوش آمدید."
    
  "کاش در شرایط شادتر اتفاق می افتاد. بنابراین اکنون شما برای "سمت تاریک" کار می کنید: پیمانکاران دفاع شیطانی." پاتریک جوابی نداد. "من را به همه معرفی کنید."
    
  "بله قربان. سرهنگ یوسف جعفر، فرمانده پایگاه هوایی نالا متفقین.
    
  جعفر سلام خود را نگه داشت تا معرفی شد و سپس در مقابل او ایستاد تا فینیکس دستش را دراز کرد. "از آشنایی با شما خوشحالم، سرهنگ."
    
  جعفر همانطور که از جایش بلند شد دستش را محکم تکان داد. او با صدای بلند گفت: "من افتخار می کنم که شما از پایگاه من و کشور من بازدید کرده اید، آقا." "اسلام علیکم. به جمهوری عراق و پایگاه هوایی متفقین نخله خوش آمدید.
    
  فینیکس با لهجه عربی شگفت انگیزی گفت: "اسلام علیکم". "من برای از دست دادن شما متاسفم، قربان."
    
  جعفر گفت: مردان من با افتخار خدمت کردند و در راه خدمت به کشورشان شهید شدند. "آنها در دست راست خدا نشسته اند. و اما کسانی که این کار را کردند، گران خواهند داد." او توجه خود را جلب کرد و از فینیکس دور شد و به گفتگوی آنها پایان داد.
    
  "آقای معاون رئیس جمهور، سرهنگ جک ویلهلم، فرمانده هنگ."
    
  فینیکس دستش را دراز کرد و ویلهلم آن را گرفت. او گفت: "من برای از دست دادن شما بسیار متاسفم، سرهنگ." "اگر به چیزی نیاز دارید، مستقیماً پیش من بیایید."
    
  "در حال حاضر تنها خواهش من این است که شما در مراسم دسته دوم شرکت کنید. تا یکی دو ساعت دیگر می شود."
    
  "البته، سرهنگ. آنجا خواهم بود ". ویلیام بقیه فرماندهی خود را معرفی کرد و معاون رئیس جمهور بقیه را که با او آمده بودند معرفی کرد. کریس تامپسون سپس آنها را به سمت خودروهای زرهی در انتظار هدایت کرد.
    
  قبل از اینکه پاتریک وارد حومه زرهی شود، دستیار جعفر به او نزدیک شد و به او سلام کرد. دستیار به زبان انگلیسی بسیار خوب گفت: "بابت وقفه آقا عذرخواهی می کنم. "سرهنگ می خواهد با شما صحبت کند."
    
  پاتریک به جعفر نگاه کرد که تا حدی از او دور شده بود. "آیا می توان صبر کرد تا جلسه توجیهی ما با معاون رئیس جمهور به پایان برسد؟"
    
  "سرهنگ در جلسه توجیهی حضور نخواهد داشت، قربان. لطفا؟" پاتریک سری تکان داد و به راننده اشاره کرد که دور شود.
    
  وقتی پاتریک به او نزدیک شد، عراقی توجهش را جلب کرد و سلام کرد. پاتریک سلامش را پاسخ داد. "ژنرال مک لاناهان. من بابت وقفه عذرخواهی می کنم."
    
  "شما در جلسه توجیهی با معاون رئیس جمهور شرکت نخواهید کرد، سرهنگ؟"
    
  جعفر توضیح داد: "اگر من قبل از آنها در چنین جلسه ای شرکت کنم، توهین به فرمانده من و رئیس ستاد ارتش عراق است. این پروتکل ها باید رعایت شود." او به مک‌لاناهان خیره شد و سپس افزود: "فکر می‌کنم فرماندهان و دیپلمات‌های شما در بغداد از این طریق آزرده شوند."
    
  این تصمیم معاون رئیس جمهور است نه ما."
    
  معاون رئیس جمهور به چنین پروتکل هایی اهمیت چندانی نمی دهد؟
    
  او اینجاست تا بفهمد چه اتفاقی افتاده است و دولت ما چگونه می‌تواند به حل مشکلات کمک کند، نه اینکه از پروتکل‌ها پیروی کند."
    
  جعفر سر تکان داد. "من میفهمم".
    
  او ممکن است فکر کند که غیبت شما در جلسه توجیهی نقض پروتکل است، سرهنگ. در پایان روز، او اینجاست تا به عراق و ارتش عراق کمک کند."
    
  "اینطور است ژنرال؟" جعفر با صدای تیغی پرسید. او بدون دعوت به کشور ما می آید و انتظار دارد من در یک جلسه توجیهی شرکت کنم که رئیس جمهور ما هنوز نشنیده است؟ وانمود کرد که نظرش را در نظر گرفته، سپس سرش را تکان داد. "لطفا عذرخواهی من را به معاون رئیس جمهور برسانید."
    
  "قطعا. در صورت تمایل می‌توانم بعداً شما را تکمیل کنم."
    
  جعفر گفت: "این قابل قبول است، ژنرال. "آقا، آیا می توانم اجازه داشته باشم که هواپیمای شناسایی شما را در اولین فرصت بازرسی کنم؟"
    
  پاتریک کمی تعجب کرد: جعفر در مدت کوتاهی که آنجا بود، اصلاً علاقه ای به فعالیت های آنها نشان نداده بود. "برخی سیستم ها و دستگاه هایی هستند که طبقه بندی شده اند و من نمی توانم-"
    
  "می فهمم قربان. من فکر می کنم شما آن را NOFORN می نامید - بدون اتباع خارجی. من کاملا درک می کنم."
    
  پاتریک گفت: "پس خوشحال می شوم که آن را به شما نشان دهم." من می‌توانم شما را در مورد پرواز شناسایی امروز توضیح دهم، قبل از بازرسی قبل از پرواز، اطراف هواپیما را به شما نشان دهم، و داده‌های طبقه‌بندی‌نشده را هنگام دریافت آن‌ها بررسی کنیم تا قابلیت‌های خود را به شما نشان دهیم. من باید از سرهنگ ویلهلم و گروهم اجازه بگیرم، اما فکر نمی‌کنم این مشکلی باشد. هزار و نهصد ساعت در دفتر شما؟"
    
  جعفر گفت: "این قابل قبول است، ژنرال مک لاناهان." پاتریک سری تکان داد و دستش را دراز کرد، اما جعفر توجهش را جلب کرد، سلام کرد، روی پاشنه خود چرخید و به سرعت به سمت ماشین انتظار رفت و به دنبال دستیارش رفت. پاتریک با سردرگمی سرش را تکان داد، سپس به داخل هامر در انتظار پرید و او را به سمت پست فرماندهی برد.
    
  ویلهلم در اتاق کنفرانس مشرف به مخزن منتظر او بود. Mark Weatherly معاون وزیر را به برخی از کارمندان معرفی کرد و چیدمان Triple-C و مخزن را توضیح داد. جعفر کجاست؟ ویلهلم با صدای آهسته ای پرسید.
    
  او به جلسه توجیهی نمی آید. گفت اگر ابتدا با معاون رئیس جمهور صحبت کند، فرماندهانش را آزار می دهد.
    
  ویلهلم گفت: "حاجی لعنتی - این باید به نفع خودش باشد." "لعنتی چرا خودش به من نگفت؟" پاتریک جوابی نداد. "شما دوتا در مورد چی صحبت می کردید؟"
    
  او می‌خواهد به تور بازنده برود، درباره توانایی‌های ما اطلاعاتی کسب کند و ماموریت شناسایی بعدی را ببیند."
    
  "از چه زمانی او به همه اینها علاقه دارد؟" ویلهلم غرغر کرد. امروز بود، در تمام روزها، درست بعد از اینکه ما لگد زدیم و واشنگتن پشت سرمان بالا و پایین خزید."
    
  من به او گفتم که ابتدا به اجازه شما نیاز دارم.
    
  ویلهلم می خواست نه بگوید، اما به سادگی سرش را تکان داد و زیر لب چیزی زمزمه کرد. او حق دارد در تمام عملیات ها در تانک باشد - به خاطر خدا، ما صندلی فرمانده را برای او باز می گذاریم، اگرچه او هرگز آنجا نبوده است - بنابراین حدس می زنم چاره ای نداشته باشم. اما او نمی تواند مطالب NOFORN را ببیند.
    
  من هم همین را به او گفتم و او می‌فهمد. او حتی این اصطلاح را می دانست."
    
  او احتمالاً آن را در یک فیلم دیده است و دوست دارد در هر فرصتی آن را تکرار کند. شرط می بندم در گلویش گیر کرده است." ویلهلم دوباره سرش را تکان داد، انگار تمام مکالمه را از ذهنش پاک کرد. آیا هنوز هم قرار است نظریه خود را به معاون رئیس جمهور بگویید؟
    
  "آره".
    
  "فقط شما می توانید دو و دو را کنار هم بگذارید و پنج بگیرید. این مراسم تشییع جنازه شماست خوب، بیایید این را تمام کنیم." ویلهلم سرش را به ودرلی تکان داد و او صحبتش را قطع کرد و به معاون رئیس جمهور اشاره کرد که در اتاق انتظار بنشیند.
    
  ویلهلم در حالی که همه روی صندلی‌های خود نشسته بودند، به طرز ناخوشایندی روی میز ایستاده بود. او شروع کرد: "آقای معاون رئیس جمهور، مهمانان محترم، از شما برای این بازدید تشکر می کنم. "حضور شما خیلی زود پس از فاجعه دیشب پیام روشن و مهمی را نه تنها به هنگ، بلکه برای همه افراد درگیر در این درگیری ارسال می کند. من و کارکنانم آماده هستیم تا در تحقیقات شما به شما کمک کنیم.
    
  من می دانم که افراد مهم زیادی وجود دارند - نخست وزیر عراق، سفیر، فرمانده نیروهای ائتلاف در عراق - که منتظر سلام و احوالپرسی با شما هستند، از اینکه بدانند شما به جای رفتن به اینجا آمده اید، بسیار عصبانی خواهند شد. ویلهلم ادامه داد: ستاد فرماندهی پایگاه، برای ملاقات با آنها، اما ژنرال مک‌لاناهان و من فکر کردیم که شما باید ابتدا صدای ما را بشنوید. متأسفانه فرمانده قرارگاه سرهنگ جعفر اینجا نخواهد بود."
    
  گفت چرا که نه، سرهنگ؟ - از معاون رئیس جمهور پرسید.
    
  پاتریک پاسخ داد: "او به من گفت که صحبت کردن با شما قبل از این که افسران مافوقش صحبت کنند، خلاف پروتکل است." "او پشیمانی خود را می فرستد."
    
  "این افراد او بودند که کشته شدند و به وطن او حمله شد. چه فرقی می کند که چه کسی اول از ما می شنود؟"
    
  "آیا می خواهید آن را به اینجا برگردانم، قربان؟"
    
  فینیکس گفت: "نه، بیایید ادامه دهیم." "در حال حاضر، من واقعا نگران پا گذاشتن روی انگشتانم نیستم، به جز کسانی که مسئول کشتن سربازان ما هستند، و سپس مطمئن خواهم شد که حرامزاده از بین می رود.
    
  "بسیار خوب، آقایان، من می‌خواستم این گزارش را از شما دریافت کنم، زیرا می‌دانم که عراقی‌ها، کردها و ترک‌ها می‌خواهند به زودی به من اطلاعات بدهند، و می‌دانم که آنها این کار را به روش خود انجام خواهند داد. می خواستم اولین کلمه شما را بشنوم. ترک ها می گویند کاری جز دفاع از میهن خود در برابر پ.ک.ک انجام نمی دهند و بمباران یک اشتباه غم انگیز اما ساده بود. بیایید نظر شما را بشنویم."
    
  "فهمیده آقا." نمایشگر الکترونیکی پشت ویلهلم زنده شد و نقشه ای از منطقه مرزی بین شمال عراق و جنوب شرقی ترکیه را نشان می داد. "در حدود یک سال گذشته، آنها نیروهای مرزی خود را در ژاندارما، از جمله گردان‌های نیروهای ویژه، و همچنین چندین واحد هوایی دیگر، برای کمک به مقابله با تهاجمات فرامرزی پ‌ک‌ک افزایش داده‌اند. آنها همچنین چندین واحد ارتش منظم را به جنوب غربی فرستادند، شاید یک یا دو تیپ.
    
  "فکر می کنم خیلی بیشتر از استقرارهای معمولی است؟" معاون رئیس جمهور پرسید.
    
  ویلهلم پاسخ داد: "بسیار بیشتر، آقا، حتی با توجه به حملات تروریستی اخیر پ‌ک‌ک در دیاربکر.
    
  "و ما در این طرف چه داریم؟"
    
  ویلهلم پاسخ داد: قربان یک سوم نیروهایشان و بخش کوچکی از نیروی هوایی همراه با عراقی ها. بزرگترین تهدید نیروی هوایی تاکتیکی آنها در منطقه است. دیاربکر محل استقرار دومین فرماندهی نیروی هوایی تاکتیکی است که وظیفه دفاع از مناطق مرزی سوریه، عراق و ایران را بر عهده دارد. آنها دارای دو بال جنگنده بمب افکن F-16 و یک بال جنگنده بمب افکن F-4E فانتوم، به علاوه یک بال جدید از دو هواپیمای پشتیبانی نزدیک A-10 Thunderbolt و یک بال جنگنده F-15E Strike Eagle هستند. بمب افکن هایی که اخیراً به عنوان تجهیزات مازاد از ایالات متحده خریداری شده اند.
    
  معاون رئیس جمهور در حالی که سرش را تکان می داد گفت: "اف-15 مازاد دیوانه ترین چیزی است که تا به حال شنیده ام." "آیا آنها هنوز در جنگ شکست نخورده اند؟"
    
  ویلیام گفت: "من این را باور دارم، قربان." اما با کاهش اخیر جنگنده های نیروی هوایی ایالات متحده به نفع جنگنده های تاکتیکی مبتنی بر ناوهای نیروی دریایی و تفنگداران دریایی، سلاح های آمریکایی خوب زیادی در بازار صادرات وجود دارد.
    
  فینیکس گفت: "می‌دانم، می‌دانم-من سخت مبارزه کردم تا جلوی خروج چنین مواد پیشرفته‌ای را بگیرم". اما پرزیدنت گاردنر یک متخصص واقعی نظامی و همچنین حامی بزرگ نیروی دریایی است و کنگره قویاً از برنامه‌های تحول و نوسازی او حمایت کرده است. نیروی هوایی شلنگ زده شده است و کشورهایی مانند ترکیه از مزایای آن بهره می برند. اگر ما نتوانیم F-22 را برای عملیات حامل تبدیل کنیم، احتمالا ترکیه نیز رپتورها را دریافت خواهد کرد. خوب، جعبه صابون تمام شده است. لطفا ادامه بدید جناب سرهنگ با چه تهدیدهای دیگری روبرو هستید؟"
    
  ویلهلم ادامه داد: سامانه‌های ضدهوایی بزرگ‌تر آن‌ها مانند موشک‌های پاتریوت، موشک‌های سه‌گانه A هدایت‌شونده رادار کالیبر بزرگ و موشک‌های زمین به هوای بریتانیایی راپیر، ایران و سوریه را هدف قرار داده‌اند. ما می‌توانیم از آنها انتظار داشته باشیم که برخی از سامانه‌ها را به سمت غرب حرکت دهند، اما البته عراق یک تهدید هوایی نیست، بنابراین فکر می‌کنم آنها سامانه‌های SAM خود را علیه ایران و سوریه مستقر خواهند کرد. توپ های کوچک و موشک های استینگر را می توان در هر جایی یافت و به طور گسترده توسط گردان های زرهی استفاده می شود.
    
  نیروهای شبه نظامی ژاندارمای ترکیه در حال استقرار چندین گردان عملیات ویژه هستند که عمدتاً برای شکار و انهدام واحدهای شورشی و تروریستی پ.ک.ک هستند. آنها بسیار آموزش دیده اند و ما آنها را معادل یک واحد شناسایی تفنگداران دریایی می دانیم - سبک، سریع، متحرک و کشنده.
    
  پاتریک افزود: "فرمانده آنها، ژنرال بصیر اوزک، در جریان آخرین حمله بزرگ پ‌ک‌ک در دیاربکر به شدت مجروح شد، اما به نظر می‌رسد که او نیروهای خود را در عملیات جستجو و انهدام در مناطق مرزی رهبری می‌کند. او بدون شک حمله موشکی به زاخو را انجام داد."
    
  معاون رئیس جمهور گفت: "حتما باید با او صحبت کنم. "خب، جناب سرهنگ، توضیح شما برای این همه فعالیت چیست؟"
    
  ویلهلم گفت: "تحلیل کار من نیست، قربان، اما آنها در حال آماده شدن برای حمله به PKK هستند. آنها با نیروهای مسلح منظم در نمایش قدرت از ژاندارما حمایت می کنند. پ ک ک متفرق خواهد شد و سر خود را پایین نگه خواهد داشت. ترک ها چند پایگاه را می زنند و بعد همه چیز به حالت عادی برمی گردد. پ‌ک‌ک بیش از سی سال است که این کار را می‌کند و ترکیه نمی‌تواند جلوی آنها را بگیرد."
    
  فینیکس خاطرنشان کرد: "ارسال نیروهای نظامی منظم کاری است که قبلاً انجام نداده‌اند". نگاهی به پاتریک انداخت. ژنرال، ناگهان ساکت شدی. برگشت به ویلهلم نگاه کرد. "به نظر می رسد در اینجا اختلاف نظر وجود دارد. سرهنگ؟
    
  آقا، ژنرال مک‌لاناهان بر این عقیده است که این تجمع نیروهای ترکیه در این منطقه مقدمه‌ای برای تهاجم تمام عیار به عراق است.
    
  فینیکس فریاد زد: حمله به عراق؟ من می دانم که آنها در طول سال ها حملات برون مرزی زیادی انجام داده اند، اما چرا یک تهاجم کامل، ژنرال؟
    
  "آقا، دقیقاً به این دلیل است که آنها حملات زیادی را انجام داده اند و در متوقف کردن یا حتی کاهش تعداد حملات پ.ک.ک شکست خورده اند، این امر آنها را وادار می کند تا یک حمله همه جانبه علیه پ.ک.ک در عراق انجام دهند - نه تنها در سنگرها، بلکه آموزش. پایگاه ها و انبارهای تدارکاتی در امتداد مرز، بلکه بر روی خود رهبری کردها. فکر می‌کنم آنها می‌خواهند با یک ضربه برق آسا مشکل پ‌ک‌ک را حل کنند و قبل از اینکه فشار آمریکا و بین‌المللی آنها را مجبور به ترک کند، تا آنجا که ممکن است مردم را بکشند."
    
  "سرهنگ؟"
    
  ویلهلم گفت: "ترکها به سادگی نیروی انسانی ندارند، قربان." ما در مورد عملیاتی شبیه به طوفان صحرا صحبت می کنیم - حداقل دویست و پنجاه هزار سرباز. در مجموع حدود چهارصد هزار نفر در ارتش ترکیه وجود دارد که اکثراً سربازان وظیفه هستند. آنها باید یک سوم نیروهای نظامی عادی خود را به اضافه نیمی دیگر از ذخیره خود را برای این عملیات اختصاص دهند. این کار ماه ها و میلیاردها دلار طول می کشد. ارتش ترکیه به سادگی یک نیروی اعزامی نیست - برای عملیات ضد شورش و دفاع از خود طراحی شده است، نه برای حمله به کشورهای دیگر.
    
  "عمومی؟"
    
  پاتریک گفت: "ترک ها در خاک خود می جنگند و برای حفظ خود و غرور ملی می جنگند. اگر آنها نیمی از نیروهای عادی و ذخیره خود را مستقر می کردند، حدود نیم میلیون نیرو در اختیار خواهند داشت، و آنها دارای استخر بسیار بزرگی از کهنه سربازان آموزش دیده هستند. من دلیلی نمی بینم که آنها دستور بسیج کامل همه نیروها را ندهند تا فرصتی برای نابودی پ ک ک یک بار برای همیشه داشته باشند.
    
  پاتریک ادامه داد: "اما تغییر دهنده بازی جدید در اینجا نیروی هوایی ترکیه است. "در سال‌های گذشته، ارتش ترکیه در درجه اول یک نیروی ضد شورش داخلی با نقش ثانویه به‌عنوان یک شبکه ناتو علیه اتحاد جماهیر شوروی بود. نیروی دریایی آن خوب است، اما مأموریت آن عمدتاً دفاع از تنگه بسفر و داردانل و گشت زنی در دریای اژه است. نیروی هوایی نسبتاً کوچک بود زیرا به پشتیبانی نیروی هوایی ایالات متحده متکی بود.
    
  اما تنها در دو سال گذشته وضعیت تغییر کرده است و ترکیه اکنون بزرگترین نیروی هوایی اروپا را دارد، به استثنای روسیه. آنها خیلی بیشتر از F-15 های مازاد خریدند، قربان - آنها انواع هواپیماهای تهاجمی مازاد را خریداری کردند که مختص ناو نبودند، از جمله بمب افکن های تاکتیکی A-10 Thunderbolt، AC-130 Spectre و هلیکوپترهای تهاجمی آپاچی، همراه با سلاح هایی مانند موشک. موشک های پاتریوت زمین به هوا، موشک های هوا به هوا AMRAAM و موشک های هوا به سطح دقیق ماوریک و هلفایر. آنها جنگنده های F-16 را تحت لیسانس در ترکیه می سازند. آنها به اندازه ما در طوفان صحرا اسکادران F-16 برای عملیات در دسترس دارند و همه آنها در خانه خواهند جنگید. و من دفاع هوایی آنها را به این راحتی کاهش نمی‌دهم: آنها به راحتی می‌توانند از پاتریوت‌ها و راپیرهای خود برای مقابله با هر کاری که ما انجام می‌دهیم استفاده کنند."
    
  معاون رئیس جمهور فینیکس لحظه ای فکر کرد و سپس سر برای هر دو نفر تکان داد. او گفت: "هر دو شما استدلال های قانع کننده ای ارائه می کنید، اما من تمایل دارم با سرهنگ ویلهلم موافق باشم." فینیکس با احتیاط به پاتریک نگاه کرد، انگار منتظر اعتراض بود، اما پاتریک ساکت ماند. برای من خیلی سخت است که باور کنم -
    
  در آن لحظه تلفن زنگ خورد، و انگار یک کلاکسون خاموش شده بود - همه می دانستند که در این جلسه توجیهی هیچ تماس تلفنی مجاز نیست مگر اینکه بسیار فوری باشد. وترلی گوشی را برداشت... و لحظه ای بعد، قیافه اش همه را در اتاق متوجه کرد.
    
  ودرلی به سمت مانیتور کامپیوتری که در آن نزدیکی بود رفت، نامه را در سکوت با لبانی لرزان خواند، سپس گفت: "پیام فوری از بخش، قربان. وزارت امور خارجه به ما اطلاع داده است که رئیس جمهور ترکیه ممکن است وضعیت فوق العاده اعلام کند.
    
  فینیکس گفت: "لعنتی، می ترسیدم چنین اتفاقی بیفتد." ما ممکن است نتوانیم با ترک ها برای بررسی گلوله باران ملاقات کنیم. سرهنگ، من باید با کاخ سفید صحبت کنم.
    
  "من می توانم آن را همین الان نصب کنم، قربان." ویلهلم سری به ودرلی تکان داد که بلافاصله با افسر ارتباطات تماس گرفت.
    
  من از سفیر، عراقی ها و ترک ها اطلاعات خواهم گرفت، اما توصیه من به رئیس جمهور تشدید کنترل مرزها خواهد بود. معاون رئیس جمهور رو به پاتریک کرد. او گفت: "هنوز نمی توانم باور کنم که ترکیه با سه هزار نیروی آمریکایی در راه به عراق حمله کرده است، اما بدیهی است که وضعیت به سرعت در حال تغییر است و ما باید به آن توجه کنیم. من حدس می زنم که بمب افکن رادارگریز باردار شما برای همین است، ژنرال؟
    
  "بله قربان".
    
  فینیکس در حالی که ویلهلم به او اشاره کرد که ارتباطش با کاخ سفید آماده است، گفت: "پس من آن را آماده خواهم کرد، زیرا فکر می‌کنم به زودی به آن نیاز خواهیم داشت. خیلی زود". ودرلی به او اشاره کرد که دستگاه ارتباطی اش آماده است و او و معاون رئیس جمهور آنجا را ترک کردند.
    
  پاتریک پشت ویلهلم ماند و بقیه از اتاق کنفرانس خارج شدند. "خب، ژنرال منظورت چیست؟" ویلهلم پرسید. "آیا قصد دارید این بار بمب افکن رادارگریز باردار خود را بر فراز ترکیه بفرستید، نه فقط در بخش ما؟ این واقعاً اعصاب همه را در اینجا آرام می کند."
    
  پاتریک گفت: "من یک بازنده را از طریق ترکیه نمی فرستم، سرهنگ، اما به ترک ها نیز اجازه نمی دهم آرامش داشته باشند." می‌خواهم ببینم ترک‌ها در صورت نزدیک شدن بیش از حد به مرز، چه چیزی در ذهن دارند. ما می دانیم که آنها در برابر هرگونه تهاجم زمینی پ.ک.ک به شدت پاسخ خواهند داد. اگر به نظر برسد که ایالات متحده بیش از حد در آن طرف مرز پرواز می کند، آنها چه خواهند کرد؟"
    
  "فکر می کنی این کار باهوشی است، مک لاناهان؟ این می تواند تنش را در اینجا بیش از پیش افزایش دهد."
    
  پاتریک به او یادآوری کرد: "ما در آشیانه شما سربازان زیادی داریم، سرهنگ." من می‌خواهم مطمئن شوم که ترک‌ها می‌دانند که ما در حال حاضر بسیار بسیار از دست آنها عصبانی هستیم."
    
    
  بر فراز جنوب شرقی ترکیه
  عصر بعد
    
    
  "تماس، براوو هدف را علامت بزنید!" افسر کنترل تاکتیکی MIM-104 پاتریوت به ترکی فریاد زد. من فکر می کنم این همان چیزی است که در بین ما ظاهر شد و ناپدید شد. سامانه راداری AN/MPQ-53 پاتریوت ارتش ترکیه هواپیما را شناسایی و هدف را به اپراتورهای سیستم مدیریت رزمی پاتریوت نشان داد. افسر کنترل تاکتیکی به سرعت تشخیص داد که هدف مستقیماً در مرز بین عراق و ترکیه بوده است، اما از آنجایی که با کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی ترکیه در تماس نبوده و هیچ کد چراغ فرستنده را مخابره نمی‌کند، نقض سی مایلی محسوب می‌شود. منطقه حائل دفاع هوایی ترکیه؛ او برای نزدیک شدن به هیچ فرودگاهی در منطقه بسیار پایین بود و از مسیرهای هوایی غیرنظامی به دور بود. "آقا، من توصیه می کنم که هدف "براوو" را به عنوان دشمن تعیین کنید.
    
  مدیر تاکتیکی صفحه رادار را بررسی کرد - بدون شک. گفت: موافقم. هدف براوو را به‌عنوان خصمانه طراحی کنید، پیام‌های هشداردهنده را در تمام فرکانس‌های واکنش اضطراری غیرنظامی و نظامی و کنترل ترافیک هوایی ارسال کنید و برای درگیری آماده شوید." مدیر تاکتیک یک تلفن امن را که از طریق مایکروویو مستقیماً به فرمانده بخش دفاع هوایی هنگ چهارم دفاع مرزی در دیاربکر متصل شده بود، برداشت. کامیان، کامیان، این استورا است، من هدف براوو را متخاصم و آماده شناسایی کرده‌ام.
    
  "استورا، آیا این همان هدف پاپ آپی است که در دو ساعت گذشته تماشا کرده اید؟" - از فرمانده بخش پرسید.
    
  مدیر تاکتیکی گفت: "ما اینطور فکر می کنیم، قربان." با قضاوت بر اساس سرعت و مسیر پرواز، تقریباً مطمئناً این یک پهپاد در مدار شناسایی است. پیش از این نمی‌توانستیم ارتفاع دقیقی به دست بیاوریم، اما به نظر می‌رسد که برای مشاهده بهتر شمال به ارتفاع بالاتری صعود کرده است."
    
  "حمل و نقل مدنی؟"
    
  ما هر بار که هدفی ظاهر می‌شود، پیام‌های هشدار پخش می‌کنیم و اکنون در تمام فرکانس‌های واکنش اضطراری غیرنظامی و نظامی و کنترل ترافیک هوایی پخش می‌شویم. اصلا جواب نمیده اگر خلبان رادیوهای خود را به طور کامل خاموش نکرده باشد، او دشمن است."
    
  فرمانده پدافند هوایی گفت: موافقم. او می‌دانست که برخی از بخش‌های پدافند هوایی در مناطق شلوغ‌تر از لیزرهای رنگارنگ برای هشدار بصری خلبانان هنگام خروج از حریم هوایی محدود استفاده می‌کنند، اما چنین ادبی نداشت و واقعاً نمی‌خواست از آن استفاده کند حتی اگر آن را داشت. هر خلبان بی گناهی که به اندازه کافی احمق باشد که در طول این موج خصومت ها در این منطقه پرواز کند، مستحق تیرباران است. "آماده باش". او به افسر رابط خود دستور داد: مرا با هنگ دوم در نخله و آنکارا وصل کن.
    
  "هنگ دوم در خط، آقا، سرگرد صباستی."
    
  فرمانده بخش فکر کرد این سریع بود - معمولاً تماس‌های مستقیم با مرکز فرماندهی و کنترل آمریکا چندین بار قبل از اتصال فیلتر و تغییر مسیر داده می‌شد و این چند دقیقه طول کشید. "صبستی، این کامیان است. ما هیچ ماموریت هوایی ایالات متحده در منطقه حائل را که برای امشب برنامه ریزی شده است نشان نمی دهیم. آیا می‌توانید پرواز آمریکایی در امتداد مرز را تأیید کنید؟"
    
  افسر رابط پاسخ داد: "من اکنون به نقشه بخش نگاه می کنم، آقا، و تنها هواپیما در منطقه حائل از قبل با شما توافق شده است، شماره مجوز کیلو-ژولیت-دو-سه-دو-یک، در منطقه پینیر فعالیت می کند."
    
  ما در حال تماشای یک هواپیمای در ارتفاع کم هستیم که خارج از محدوده رادار بالا و پایین ظاهر می شود. آیا این هواپیمای آمریکایی یا عراقی نیست؟"
    
  من سه فروند هواپیمای شناسایی آمریکایی و یک عراقی را در هوا نشان می‌دهم، اما فقط یکی در منطقه حائل است."
    
  "این چیه؟"
    
  علامت تماس او Guppy Two-Two است، یک هواپیمای جاسوسی آمریکایی که توسط پیمانکاران امنیتی خصوصی اداره می شود. او مختصات هواپیما و مکان جعبه مداری آن را خواند - همه چیز دقیقاً همانطور که قبلاً در مورد آن توافق شده بود، در داخل منطقه حائل پینیر بود، اما چهل مایل از هدف پاپ آپ فاصله داشت.
    
  "این چه نوع هواپیما است، سرگرد؟"
    
  "متاسفم، قربان، اما شما می دانید که من نمی توانم این را به شما بگویم. من این را به چشم خودم دیدم و می دانم که این یک هواپیمای جاسوسی غیرمسلح است."
    
  فرمانده بخش گفت: "خب، سرگرد، شاید بتوانید به من بگویید چه چیزی نیست."
    
  "آقا..."
    
  "برای چه کسی کار می کنی، سرگرد - آمریکایی ها یا ترکیه؟"
    
  صدایی مداخله کرد: "آقا ببخشید. این یک مترجم آمریکایی است. من برای آقای کریس تامپسون، سرویس امنیتی تامپسون، هنگ دوم، پایگاه هوایی نخله متفقین، عراق کار می کنم.
    
  فرمانده بخش گفت: "من می دانم تو کی هستی و کجا هستی." "آیا پیام های رادیویی من را زیر نظر دارید؟"
    
  این مترجم گفت: "آقای تامپسون می گوید که وضعیت توافق نیروها بین ایالات متحده، عراق و ترکیه امکان نظارت بر ترافیک رادیویی معمول و اضطراری بین واحدهای نظامی شرکت کننده در توافق را فراهم می کند." او می گوید در صورت لزوم می توانید این موضوع را با وزارت خارجه خود بررسی کنید.
    
  من به خوبی از توافق با خبر هستم."
    
  "بله قربان. آقای تامپسون از من می‌خواهد به شما بگویم که اطلاعات خاص مربوط به سیستم‌های درگیر در عملیات‌های داخل عراق تنها طبق توافقنامه وضعیت نیروها مجاز است. این توافق به ناظر اجازه می‌دهد تا هواپیمای مورد استفاده را ببیند و آن را در طول ماموریت دنبال کند، اما او نمی‌تواند جزئیات دیگری را فاش کند."
    
  فرمانده بخش گفت: "تامپسون، من قصد دارم یک هواپیمای ناشناس را که منطقه حائل حریم هوایی ترکیه را نقض می کند، ساقط کنم." می‌خواستم اطلاعات بیشتری کسب کنم تا مطمئن شوم به هواپیمای آمریکایی یا عراقی حمله نکرده‌ام. اگر می‌خواهید به جای کمک به من در تأیید هویت این هدف، بازی‌های لفظی انجام دهید یا توافق‌نامه وضعیت قدرت را در چهره من تضعیف کنید، پس همینطور باشد. سرگرد ساباستی."
    
  "آقا!"
    
  فرمانده بخش به زبان ترکی گفت: به آمریکایی ها اطلاع دهید که در حال ردیابی یک هواپیمای ناشناس در منطقه حائل هستیم و آن را متخاصم می دانیم. من به آنها توصیه می کنم که همه هواپیماهای متفقین و گشت های زمینی در فاصله کافی باقی بمانند و هواپیماهای شناسایی ممکن است بخواهند منطقه گشت زنی را پاکسازی کنند.
    
  "من بلافاصله پیام را منتقل خواهم کرد، قربان."
    
  "خیلی خوب". فرمانده بخش با یک ضربه خشمگین چاقو ارتباط را قطع کرد. آیا آنکارا در حال حاضر در خط است؟ رعد و برق زد
    
  "آماده آقا."
    
  صدا پاسخ داد: "این مت است." فرمانده بخش می‌دانست که مت که در زبان ترکی به معنی مات چک است، افسر عملیات رئیس ستاد کل نیروهای مسلح است. ما در حال ردیابی تماس رادار شما هستیم و افسر رابط در نهلا به ما اطلاع داده است که شما برای هماهنگی و شناسایی با آنها تماس گرفته اید و می گویند یکی از آنها نیست. توصیه؟"
    
  "فوراً نامزد کن، قربان."
    
  "آماده باش". این دو کلمه لعنتی وحشتناک... اما لحظه ای بعد: "ما موافقیم کامن. طبق دستور عمل کنید. بیرون."
    
  "کامیان کپی می‌کند، مطابق دستورالعمل. کامن بیرون." فرمانده بخش به کانال تاکتیکی خود رفت: "استورا، این کامیان است، طبق دستور عمل کنید."
    
  اوستورا کپی می کند، طبق دستور در نبرد شرکت کنید. اوستورا می رود." مدیر تاکتیک تلفن را قطع کرد. وی اعلام کرد: "به ما دستور داده شده که طبق دستور وارد نبرد شویم. آیا تغییراتی در مسیر یا ارتفاع هدف وجود دارد؟ آیا پاسخی برای پخش ما وجود دارد؟"
    
  "نه آقا."
    
  "خیلی خوب. به مبارزه بپیوندید."
    
  فهمیدم که وارد دعوا شو. افسر کنترل تاکتیکی دستش را دراز کرد، درب قرمز را برداشت و دکمه قرمز بزرگ را فشار داد، که زنگ هشدار را برای هر چهار باتری خط پاتریوت که در جنوب شرقی ترکیه پراکنده بودند، فعال کرد. هر باتری خطی شامل چهار جوخه پاتریوت بود که هر کدام دارای یک پرتابگر قابلیت پیشرفته پاتریوت-3 (PAC-3) با شانزده موشک، به علاوه شانزده موشک دیگر آماده بارگیری بود. "به مبارزه بپیوندید."
    
  دستیار کنترل تاکتیکی تکرار کرد: "من درک می کنم "درگیر در نبرد شوید." او محل هدف را با باتری های مستقر شده گردان پاتریوت بررسی کرد، نزدیک ترین را به دشمن انتخاب کرد و دکمه ارتباط با آن باتری را فشار داد. دو، Ustura Two، این است Ustura، عمل، عمل، عمل.
    
  "دو نسخه "کار". مکث کوتاهی انجام شد و سپس گزارش وضعیت باتری شلیک دوم از حالت آماده به کار به روشن تغییر کرد که به این معنی بود که موشک‌های باتری آماده شلیک بودند. "
    
  "پذیرفته شده". افسر کنترل تاکتیکی همچنان به فشار دادن سیگنال هشدار ادامه داد و در حال تماشای خواندن کامپیوتر خود بود. از آن نقطه به بعد، کل حمله تحت کنترل کامپیوتری بود - اگر مردم بخواهند هیچ کاری نمی توانستند انجام دهند جز اینکه آن را خاموش کنند. چند لحظه بعد، کامپیوتر مدیریت نبرد گزارش داد که یکی از جوخه‌های واقع در غرب شهر کوهستانی بیت‌وسباب را مأمور کرده است تا وارد نبرد شود. "گروه پنجم فعال شد... اولین راکت شلیک شد." چهار ثانیه بعد: "موشک دوم حذف شد. رادار فعال است."
    
  موشک های پاتریوت با سرعت بیش از سه هزار مایل در ساعت کمتر از شش ثانیه طول کشید تا به قربانیان خود رسید. دستیار کنترل تاکتیکی گزارش داد: "یک موشک مستقیم قربان". لحظه ای بعد: "موشک دوم به هدف دوم اصابت کرد، آقا!"
    
  "گل دوم؟"
    
  "بله قربان. همان ارتفاع، سرعت هوایی به سرعت در حال کاهش است... ضربه مستقیم به دشمن دوم آقا!"
    
  "آیا دو هواپیما وجود داشت؟" مدیر تاکتیکی با صدای بلند فکر کرد. "آیا آنها می توانستند در ترکیب پرواز کنند؟"
    
  افسر کنترل تاکتیکی پاسخ داد: "شاید قربان." "اما چرا؟"
    
  مدیر تاکتیکی سرش را تکان داد. منطقی نیست، اما هر چه که هستند، ما آنها را گرفتیم. می‌توانست از همان ضربه اول خرده‌ای باشد."
    
  "بسیار بزرگ به نظر می رسید، قربان، مانند هواپیمای دوم."
    
  "خب، هر چه که باشد، ما هنوز هم مردی داریم. کار همه خوبه این دو هدف در جنوب مرز بودند، اما در یک حایل امنیتی، درست است؟"
    
  "در واقع، آقا، برای یک لحظه کوتاه در حریم هوایی ترکیه بود، چند مایلی بیشتر نبود، اما قطعاً در شمال مرز."
    
  "پس یک کشتن خوب." مدیر تاکتیک تلفن دیگری را که به مقر ژاندارما در دیاربکر متصل بود، برداشت، جایی که قرار بود فردی مسئول سازماندهی یک گروه جستجو برای آوار، قربانیان و شواهد باشد. "کوروک، این استورا است، ما وارد نبرد شدیم و هواپیمای دشمن را منهدم کردیم. اکنون من مختصات رهگیری هدف را مخابره می کنم."
    
  جان مسترز گفت: "مطمئناً طولی نکشید. او در اتاق رصد تانک در طبقه دوم بود و نبرد را با لپ تاپ خود تماشا می کرد. دو دقیقه از لحظه ای که ما ارتفاع هدف را به سقوط تغییر دادیم. سریع است."
    
  پاتریک مک‌لاناهان گفت: "ممکن است ما به اندازه کافی سریع شیله را سرنگون نکرده باشیم... آنها حتی پس از اولین "اصابت" پاتریوت می‌توانند هدف را ببینند.
    
  جان گفت: "من سعی کردم با حفظ تصویر برای چند ثانیه بیشتر، لاشه هواپیما را شبیه سازی کنم." "من خیلی سرعتش را کم کردم."
    
  پاتریک گفت: "امیدواریم که آنها فکر کنند که هر دوی آنها را زده اند." خوب، پس ما می دانیم که ترک ها میهن پرستان خود را به مرز عراق نزدیک کرده اند و می دانیم که منظور آنها تجارت است - آنها در تیراندازی حتی روی چیزی به کوچکی یک درنده یا شاهین تردید نخواهند کرد.
    
  جان مسترز با خوشحالی گفت: "یا نتتروژن طعمه". ما به راحتی توانستیم سیستم مدیریت نبرد سیستم پاتریوت را هک کنیم و هدفی به اندازه یک پهپاد را در سیستم آنها نصب کنیم. هنگامی که ما ارتفاع طعمه را به اندازه کافی بالا بردیم، آنها طوری واکنش نشان دادند که گویی یک دشمن واقعی است."
    
  پاتریک گفت: "وقتی آنها به آنجا می روند و هیچ زباله ای پیدا نمی کنند، دفعه بعد کنجکاو و مراقب خواهند بود." چه چیز دیگری از این نبرد می دانیم؟
    
  جان گفت: "ما همچنین می‌دانیم که آنها می‌توانند تا هزار پا بالاتر از زمین را ببینند و درگیر شوند. "در زمین های بسیار ناهموار بسیار خوب است. آنها ممکن است رادار پاتریوت را برای بهبود قابلیت‌های حذف آشفتگی و شناسایی در ارتفاع پایین اصلاح کرده باشند."
    
  پاتریک گفت: "امیدواریم همه کاری که انجام دادند همین باشد. دکمه اینترکام را لمس کرد: "سرهنگ نبرد را دیدی؟"
    
  ویلهلم پاسخ داد: "تأیید می کنم." بنابراین ترکها واقعاً میهن پرستان خود را به غرب فرستادند. به واحد اطلاع خواهم داد اما هنوز فکر نمی کنم ترکیه به عراق حمله کند. ما باید تمام اطلاعاتی را که در مورد تحرکات پ.ک.ک داریم به آنها منتقل کنیم، به آنها اطمینان دهیم که نیروهای ما و عراقی ها قصد تلافی ندارند و اجازه دهیم سطح بحران کاهش یابد."
    
    
  شمال بیتوسباپ، جمهوری ترکیه
  عصر بعد
    
    
  یک جوخه متشکل از هشت چریک کرد عراقی از تاکتیک‌های تیم تک تیرانداز - خودآموز، خواندن کتاب، استفاده از اینترنت و مطالعه اطلاعاتی که جانبازان به آنها منتقل می‌کردند - برای رسیدن به هدف خود استفاده کردند: ده‌ها مایل خزیدن، گاهی اوقات یک اینچ در یک زمان، بدون اینکه به هر دلیلی از بالای زانو بلند شوید. تغییر استتار روی لباس هر بار که زمین تغییر می کند. در حالی که کوله پشتی های سنگین و بشکه های نارنجک راکت را پشت سر می گذاشتند، هر گونه نشانه ای از حضورشان را پاک می کردند.
    
  یکی از ستیزه جویان، افسر سابق پلیس اربیل به نام سعدون صالح، تکه ای از آب نبات انجیر را شکست، به کفش مردی که در مقابلش ایستاده بود ضربه زد و آن را به او داد. او زمزمه کرد: "آخرین جزئیات، فرمانده. آن شخص در پاسخ به او یک حرکت "آرام" انجام داد - نه با دست چپش، بلکه با وسیله ای شبیه خرچنگ که به مچ دستش وصل شده بود، جایی که دستش در حالت عادی قرار داشت. سپس چنگک با کف دست باز منحرف شد و جنگنده آب نبات را به سمت او پرتاب کرد. سرش را به نشانه قدردانی تکان داد و به راه رفتن ادامه داد.
    
  برای این گشت شناسایی فقط به مدت 5 روز غذا و آب آوردند، اما با همه فعالیت هایی که در منطقه داشت تصمیم گرفت عقب بماند. غذایی که آورده بودند سه روز پیش تمام شد. جیره‌های روزانه‌شان را به حدی بی‌معنی کاهش دادند و با غذاهایی که در مزارع پیدا می‌کردند، زندگی می‌کردند - توت‌ها، ریشه‌ها و حشرات، گاهی اوقات از کشاورز یا چوپانی دلسوز که جرأت می‌کردند به آنها کمک می‌کردند، دستمزد دریافت می‌کردند - و جرعه جرعه جرعه آب رودخانه‌ای که از میان روسری‌های کثیف فیلتر شده بود، می‌نوشیدند.
    
  اما اکنون متوجه شد که تمام فعالیت های نظامی در مورد چیست، و این بسیار بیشتر از حمله نیروهای اراذل و اوباش ژاندارما به روستاهای کردی بود که به دنبال انتقام حمله در دیاربکر بودند: ارتش ترکیه در حال ساخت این پایگاه های کوچک آتش در حومه شهر بود. آیا ترکیه برای تقویت ژاندارما نیروهای مسلح منظم وارد کرده است؟
    
  آنها به دلیل پرتاب دو موشک تماشایی که شب گذشته مشاهده کرده بودند، نقشه گشت زنی خود را تغییر داده بودند. آنها به دیدن حملات توپخانه و هوایی از سوی ترکیه به روستاهای کرد و اردوگاه های آموزشی پ.ک.ک عادت داشتند، اما اینها گلوله های توپخانه ای نبودند - اینها موشک های هدایت شونده و بسیار مؤثری بودند که در حین صعود، به جای مسیر پرواز بالستیک، مانور می دادند و منفجر شدند. بالا در آسمان ترک‌ها سلاح‌های جدیدی روی زمین داشتند و مشخصاً با تمام این فعالیت‌های پایگاه‌سازی در امتداد مرز ترکیه و عراق ارتباط داشتند. آزمایش آن بر عهده او و نیروهایش بود.
    
  در کنار آب و استتار مهمترین کمک به رزمندگان حفظ دید در شب بود. همه جنگنده ها از عینک هایی با لنزهای قرمز استفاده می کردند و هر چه به هدف نزدیکتر می شدند، مجبور می شدند بیشتر از آن استفاده کنند تا دید در شب خود را خراب نکنند، زیرا محیط هدف آنها با ردیف های قابل حمل رو به بیرون روشن می شد. نورافکن هایی که کمپ را فراتر از آن در تاریکی مطلق فرو می برد. تاکتیک جالبی بود، رهبر گروه فکر کرد: ارتش ترکیه مطمئناً فناوری دید در شب داشت، اما آنها در اینجا از آن استفاده نکردند.
    
  شاید یک تله بود، اما قطعا فرصتی بود که نمی توانستند از دست بدهند.
    
  رهبر گروه، زیلار عزاوی، به تفنگدارانش اشاره کرد که به جلو حرکت کنند. همانطور که آنها گسترش یافتند و شروع به مستقر شدن کردند، او محیط اطراف را با دوربین دوچشمی خود اسکن کرد. بین هر نورافکن قابل حمل یک لانه آتش نشانی از کیسه های شن نصب شده بود که حدود بیست یارد از هم جدا شده بودند. هفتاد یاردی سمت راست او ورودی کامیونی بود که از کیسه‌های شن و تخته‌ها ساخته شده بود، که توسط یک کامیون حمل نیرو مسدود شده بود، سمت راست آن با دیواری محکم از صفحات تخته سه لا سبز پوشیده شده بود که یک دروازه متحرک ساده را تشکیل می‌داد. بین محل قرارگیری کیسه های شن یک لایه حصار فلزی نازک به ارتفاع پنج فوت قرار داشت که توسط پایه های سبک وزن پشتیبانی می شد. قطعاً اردوگاه دائمی نبود، حداقل هنوز.
    
  اگر قرار بود از آن استفاده کنند، الان وقتش بود.
    
  عزاوی صبر کرد تا تیمش آماده شود، سپس یک رادیو مسافرتی ساده ساخت کره را بیرون آورد و یک بار دکمه میکروفون را فشار داد، سپس آن را دو بار فشار داد. چند لحظه بعد او دو کلیک در پاسخ دریافت کرد و سپس سه کلیک دریافت کرد. او سه بار رادیوی خود را کلیک کرد، آن را کنار گذاشت، سپس با علامتی آرام دستان دو مرد را در دو طرف خود لمس کرد تا "آماده شوید".
    
  سرش را پایین انداخت، چشمانش را بست، سپس با صدایی آرام و آرام گفت: "مال اش - هیچ چیز مهم نیست". او برای چند ضربان دیگر مکث کرد و به شوهر و پسران مرده‌اش فکر کرد - و همانطور که او این کار را انجام داد، خشم درونش انرژی جت را به بدنش فرستاد و او به آرامی و به راحتی ایستاد، نارنجک انداز RPG-7 را بالا برد و به سمت او شلیک کرد. اسلحه از کیسه های شن روبروی او سوار شد. به محض اصابت گلوله او، سایر اعضای جوخه او به سمت سایر مکان ها تیراندازی کردند و در عرض چند ثانیه کل منطقه کاملاً باز شد. در این مرحله، دو جوخه دیگر به فرماندهی عزاوی در دو طرف قرارگاه نیز با نارنجک انداز آتش گشودند.
    
  اکنون نورهایی که مهاجمان را از دیدن منطقه پایگاه باز می داشت به آنها مزیتی می داد زیرا می توانستند بازماندگان و سایر سربازان ترکیه را ببینند که برای دفع حمله آماده می شدند. تیم‌های تک تیرانداز عزاوی شروع به برداشتن آن‌ها یکی یکی کردند و ترک‌ها را مجبور به عقب‌نشینی بیشتر از محیط در تاریکی اردوگاه خود کردند. عزاوی نارنجک انداز را به کناری پرتاب کرد، واکی تاکی خود را بیرون آورد و فریاد زد: "آلا تَل!" حرکت!" او تفنگ AK-47 خود را بلند کرد و فریاد زد: "الهون ای! بیا دنبالم!" - و به سمت پایه دوید و از لگن شلیک کرد.
    
  چاره‌ای جز هجوم به زمین روشن‌شده هیچ‌کس به سمت پایگاه وجود نداشت - آنها هدف آسانی برای هر کسی در داخل بودند. اما بدون کوله پشتی و پرتاب کننده RPG، و با هجوم آدرنالین آمیخته با ترس در بدنش، دویدن پنجاه یارد آسان به نظر می رسید. اما در کمال تعجب او مقاومت کمی وجود داشت.
    
  چندین جسد در لانه‌های اسلحه‌های تخریب شده وجود داشت، اما او هیچ اثری از اقلامی مانند فیوز مین، سلاح‌های ضد تانک، مسلسل‌های سنگین یا نارنجک‌انداز ندید، فقط سلاح‌های سبک پیاده نظام. ظاهراً آنها انتظار دردسر زیادی نداشتند یا وقت کافی برای آماده شدن نداشتند. این فرض لحظاتی بعد زمانی تقویت شد که او تجهیزات ساختمانی، بتن، الوار قالب و ابزار را در انبوه های اطراف پیدا کرد.
    
  در کمتر از پنج دقیقه درگیری پراکنده، سه جوخه عزاوی به هم رسیدند. هر سه با سهولت نسبی جلو رفتند. او با دست دادن و لمس مادرانه به هر یک از رزمندگانش تبریک گفت و سپس گفت: گزارش تلفات.
    
  فرمانده گروه اول گفت: "یک کشته، سه زخمی داریم. "هفده زندانی، از جمله یک افسر." یکی دیگر از رهبران تیم نیز همین موضوع را گزارش کرد.
    
  صالح، دستیار فرمانده جوخه عزاوی گفت: "ما چهار مجروح و هشت اسیر داریم. "این کجاست فرمانده؟ خیلی راحت بود."
    
  عزاوی گفت: "اول، سدون. "در صورت بازگشت گشت‌هایشان، یک نگهبان در اطراف نصب کنید." صالح فرار کرد. او به فرمانده گروه دوم گفت: "افسر را پیش من بیاور" و روسری دور صورتش پیچید.
    
  این زندانی سروان ارتش ترکیه بود. دست چپش را روی زخم شکاف دوسر بازوی راستش فشار داد و خون آزادانه از آن جاری شد. عزاوی به زبان عربی دستور داد: "کمک های اولیه را اینجا بیاور". او به زبان ترکی پرسید: "نام یگان و هدف را اینجا، کاپیتان و به سرعت."
    
  "شما حرامزاده ها نزدیک بود بازوی لعنتی من را شلیک کنید!" - او فریاد زد.
    
  عزاوی دست چپش را بالا آورد و اجازه داد آستین حجابش پایین بیاید و پروتز دست سازش را نمایان کرد. او گفت: "من دقیقا می دانم که چگونه است، کاپیتان." ببینید نیروی هوایی ترکیه با من چه کرد. حتی در نیمه تاریکی می توانست ببیند که چشمان سرباز از تعجب گشاد شده است. "و این خیلی بهتر از کاری است که با شوهر و پسرانم کردی."
    
  "تو... تو باز!" - افسر نفسش را بیرون داد. "شایعات درست است...!"
    
  عزاوی روسری را از روی صورتش برداشت و ویژگی های کثیف، اما مغرور و زیبایش را آشکار کرد. او گفت: "من نام، واحد و مأموریت را گفتم، کاپیتان." تفنگش را بالا گرفت. کاپیتان، باید بفهمی که من هیچ تمایل یا توانایی برای اسیر کردن ندارم، پس به تو قول می‌دهم که اگر جوابم را ندهی همین‌جا و همین الان تو را خواهم کشت." افسر سرش را پایین انداخت و شروع به لرزیدن کرد. "آخرین شانس: عنوان، واحد و ماموریت." او اسلحه را به باسنش برد و با یک کلیک بلند آن را از محل امن رها کرد: "خیلی خوب." درود بر شما، کاپیتان -"
    
  "خوب خوب!" - افسر فریاد زد. واضح بود که او یک عامل آموزش دیده یا باتجربه نیست - احتمالاً یک سوارکار روی صندلی یا یک موش آزمایشگاهی که در آخرین لحظه به وظیفه فراخوانده شده است. "اسم من احمد یاکیس است، شرکت سیگنال بیست و سوم، جوخه دلتا. ماموریت من ایجاد یک ارتباط بود، فقط همین."
    
  "وسایل ارتباطی؟" اگر این سایت صرفاً یک سایت رله ارتباطی بود، ممکن است امنیت ضعیف و آمادگی ضعیف را توضیح دهد. "برای چی؟"
    
  درست در آن لحظه، عزاوی سدون صالح، دستیار رهبر تیم دوید. او با نفس نفس زدن گفت: "فرمانده، باید این را ببینید. او دستور داد زندانی را پانسمان کنند و از امنیت او اطمینان حاصل کرد، سپس فرار کرد. او مجبور شد از روی بسیاری از کابل‌هایی که در سراسر کمپ بسته شده بودند بپرد و کامیون بزرگی را دید که شبیه یک کانتینر بزرگ فولادی بود که بیشتر کابل‌ها به آن متصل بودند. آن‌ها دسته‌ای از کابل‌ها را به سمت حصار بزرگی که با شبکه‌های استتاری پوشانده شده بود، دنبال کردند.
    
  در داخل محفظه، عزاوی یک کامیون حمل و نقل بزرگ با بدنه فولادی چمباتمه‌دار و مربعی بر روی یک پلت فرم، و همچنین دو دکل آنتن را پیدا کرد که روی عرشه کامیون پایین آمده و به شکل یک راهپیمایی جاده تا شده بود. عزاوی گفت: "خب، اینجا آنتن‌های ارتباطی است که کاپیتان گفت در حال نصب است. "فکر می کنم او حقیقت را می گفت."
    
  صالح گفت: "در واقع نه، فرمانده. من این تجهیزات را می شناسم زیرا در خانه از کاروان آمریکایی که اقلام مشابهی را حمل می کرد محافظت می کردم که برای دفاع در برابر حمله ایران به عراق آماده شده بود. این آرایه ای از دکل های آنتن نامیده می شود که سیگنال های فرمان مایکروویو را از رادار به سایت های پرتاب موشک منتقل می کند. یک ژنراتور الکتریکی در پشت آن کامیون وجود دارد... برای باتری موشک ضد هوایی پاتریوت."
    
  "باتری موشک پاتریوت؟" - عزاوی فریاد زد.
    
  صالح گفت: "آنها باید تیم پیشروی باشند که یک ایستگاه پایه برای باتری موشک پاتریوت ایجاد می کنند. آنها یک رادار و ایستگاه کنترل بزرگ صفحه تخت خواهند آورد و می توانند پرتابگرهای متعددی را که در فاصله مایل ها پخش شده اند، کنترل کنند. این همه بسیار قابل حمل است. آنها می توانند در هر جایی فعالیت کنند."
    
  اما چرا ترک ها اینجا یک سیستم موشکی ضد هوایی نصب می کنند؟ - از عزاوی پرسید. اگر دولت کردستان عراق به نحوی نیروی هوایی ایجاد نکرده است، در مقابل چه کسی دفاع می کنند؟
    
  صالح گفت: "نمی‌دانم. اما هر کس که بود، آنها باید بر فراز خاک ترکیه پرواز می کردند و ترک ها دیشب به سمت آنها شلیک کردند. تعجب می کنم که کی بود؟"
    
  عزاوی گفت: "من واقعاً برایم مهم نیست که آنها چه کسی هستند - اگر آنها با ترک ها می جنگند، برای من کافی است." بیایید این وسایل نقلیه را به خانه ببریم. نمی دانم چه ارزشی دارند، اما کاملاً جدید به نظر می رسند و شاید بتوانیم از آنها استفاده کنیم. حداقل برای رسیدن به خانه مجبور نیستیم آنقدر راه برویم. امروز کار خوبیه سادون."
    
  "متشکرم، فرمانده. من خوشحالم که تحت چنین رهبر قدرتمندی خدمت می کنم. ای کاش اینقدر به ترک ها آسیب می رساندیم، هرچند..."
    
  زیلار گفت: "هر بریدگی کوچک آنها را کمی بیشتر ضعیف می کند." "تعداد ما کم است، اما اگر به این کاهش های کوچک ادامه دهیم، در نهایت موفق خواهیم شد."
    
    
  ÇANKAYA K Ö ŞK Ü، آنکارا، جمهوری ترکیه
  بعد از آن روز
    
    
  ژنرال اورهان شاهین، دبیرکل شورای امنیت ملی ترکیه در حالی که دستی به موهای شنی تیره خود می‌کشد، گفت: "گزارش‌های اولیه درست بود، قربان". تروریست‌های پ‌ک‌ک چندین بخش از باتری موشک‌های پاتریوت مانند یک گروه دکل آنتن، یک ژنراتور برق و کابل‌ها را به سرقت بردند.
    
  رئیس جمهور کورزات هیرسیز زمزمه کرد: "باورنکردنی، به سادگی باورنکردنی". او شورای امنیت ملی خود را برای به روز رسانی برنامه ریزی برای عملیات عراق تشکیل داد، اما به نظر می رسید که وضعیت روز به روز بدتر می شود و تهدید می کند که از کنترل خارج می شود. "چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  شاهین گفت: "شب گذشته در اوایل صبح، یک جوخه پ‌ک‌ک به رهبری یک کماندوی تروریستی که آنها را هاک می‌نامند، به یک مقر تفنگ پاتریوت که در نزدیکی شهر بیت‌ساباپ در حال ایجاد بود، حمله کردند. تروریست ها پنج نفر را کشتند، دوازده نفر را زخمی کردند و بقیه را بستند. همه سربازان و تجهیزات ما به حساب می آیند - آنها هیچ اسیر نگرفتند، به این معنی که این احتمالا فقط یک گروه دیده بانی یا گشت بوده است، نه یک نیروی ضربتی. آنها با اجزای اصلی یک باتری موشک پاتریوت، که برای سهولت استقرار بر روی کامیون نصب شده بود، فرار کردند، قطعاتی که به ستاد اجازه می دهد با سایت های پرتاب از راه دور ارتباط برقرار کند. خوشبختانه خود خودروی کارکنان و ناوهای پرتاب موشک آنجا نبودند."
    
  "آیا باید از این بابت احساس آرامش کنم؟" هیرسیز فریاد زد. "امنیت کجا بود؟ چطور ممکن است این اتفاق بیفتد؟"
    
  شاهین گفت: "پایگاه هنوز به طور کامل مجهز نشده بود، بنابراین هیچ حصار یا مانعی در اطراف وجود نداشت. "فقط نیروهای امنیتی آزمایشی در صحنه حضور داشتند - بقیه برای کمک به جستجوی آوارهای حاصل از برخورد شب گذشته اعزام شده بودند."
    
  هیرسیز نفس نفس زد: "اوه خدای من. او به نخست وزیر آکاس روی آورد. او به او گفت: "ما باید این کار را انجام دهیم، آیسی، و اکنون باید این کار را انجام دهیم." ما باید عملیات در عراق را تسریع کنیم. من می خواهم وضعیت اضطراری ملی اعلام کنم. شما باید مجلس بزرگ ملی را متقاعد کنید که به حزب کارگران کردستان و همه گروه های وابسته در سراسر منطقه همسایه ترکیه اعلام جنگ کند و دستور به خدمت سربازی ذخیره را صادر کند.
    
  آکاس گفت: "این دیوانگی است، کورزات." هیچ دلیلی برای اعلام وضعیت اضطراری وجود ندارد. هر کس این شایعه را منتشر کند باید به زندان انداخته شود. و چگونه می توان به یک قوم اعلام جنگ کرد؟ آیا این آلمان نازی است؟"
    
  حسن جیزک وزیر دفاع ملی گفت: "اگر نمی‌خواهید شرکت کنید، نخست وزیر، باید استعفا دهید. بقیه اعضای کابینه در کنار رئیس جمهور هستند. شما در راه انجام کامل این عملیات هستید. ما به همکاری مجلس ملی و مردم ترکیه نیاز داریم.
    
  آکاس گفت: "من با این طرح موافق نیستم و قانون‌گذارانی که پشت درهای بسته با آنها صحبت کردم نیز موافق نیستند. ما همه از حملات پ.ک.ک منزجر و ناامید هستیم، اما حمله به عراق راهی برای حل مشکل نیست. و اگر کسی باید استعفا دهد، وزیر، شما هستید. پ‌ک‌ک به جاندارما نفوذ کرده، سلاح‌های باارزش را دزدیده و در سراسر کشور بیداد می‌کند. من قرار نیست استعفا بدهم. به نظر می رسد من تنها صدای عقل اینجا هستم."
    
  "علت؟" جیژک گریه می کرد. "شما آنجا ایستاده‌اید و در حالی که ترک‌ها کشته می‌شوند، دعوت به ملاقات و مذاکره می‌کنید. دلیل این کار کجاست؟ رو به هیرسیز کرد. او غرغر کرد: "اینجا داریم وقت تلف می‌کنیم، قربان. او هرگز رعایت نمی کند. من به شما گفتم که او یک احمق ایدئولوژیک بی مغز است. او ترجیح می دهد مقاومت کند تا اینکه کار درست را برای نجات جمهوری انجام دهد."
    
  "چطور جرات داری، ژیژک؟" آکاس که از حرف هایش مات و مبهوت شده بود فریاد زد. من نخست وزیر ترکیه هستم!
    
  هیرسیز گفت: "به من گوش کن، آیسی. "من بدون تو نمی توانم این کار را انجام دهم. ما سالها در آنکارا، در مجلس ملی و در چانکایا با هم بودیم. کشور ما در محاصره است. ما دیگر نمی توانیم فقط صحبت کنیم."
    
  آکاس گفت: "به شما قول می‌دهم، آقای رئیس‌جمهور، تمام تلاشم را انجام خواهم داد تا به جهان بفهمانم که ما برای متوقف کردن پ‌ک‌ک به کمک نیاز داریم". "اجازه ندهید نفرت و ناامیدی شما را به تصمیمات بد یا اقدامات عجولانه سوق دهد." او به هیرسیز نزدیک شد. "جمهوری روی ما حساب می کند، کورزات."
    
  هیرسیز شبیه مردی بود که روزها کتک خورده و شکنجه شده بود. سرش را تکان داد. او گفت: "راست می گویی، آیسی." جمهوری روی ما حساب می کند. او رو به رئیس ستاد ارتش، ژنرال عبدالله گوزلف کرد: "آن را انجام بده، ژنرال."
    
  گوزلف گفت: بله قربان، به سمت میز رئیس جمهور رفت و تلفن را برداشت.
    
  "چه کار باید بکنیم، کورزات؟" آکاس پرسید.
    
  هیرسیز گفت: "من اعزام نیروهای نظامی را تسریع می کنم. ما آماده خواهیم بود تا چند روز دیگر عملیات را آغاز کنیم."
    
  آکاس گفت: "شما نمی توانید بدون اعلان جنگ از سوی مجلس ملی، حمله نظامی را آغاز کنید. من به شما اطمینان می دهم، ما هنوز رای نداریم. به من زمان بیشتری بده من مطمئن هستم که می توانم متقاعد کنم -"
    
  هیرسیز گفت: "ما به رای نیاز نخواهیم داشت، آیس، زیرا من وضعیت اضطراری اعلام می‌کنم و مجلس ملی را منحل می‌کنم."
    
  چشمان آکاس در شوک کامل از حدقه بیرون زد. "تو چی هستی...؟"
    
  "ما چاره ای نداریم، یخ."
    
  "ما؟ منظورتان مشاوران نظامی شماست؟ ژنرال اوزک؟ آیا الان مشاور شما هستند؟"
    
  هیرسیز گفت: "وضعیت نیاز به اقدام دارد، هی، نه صحبت. "من امیدوار بودم که شما به ما کمک کنید، اما من آماده هستم بدون شما اقدام کنم."
    
  آکاس گفت: "این کار را نکن، کورزات. می دانم که وضعیت جدی است، اما هیچ تصمیمی عجولانه نگیرید. اجازه دهید از حمایت آمریکایی ها و سازمان ملل متحد استفاده کنم. آنها با ما همدردی می کنند. معاون رئیس جمهور آمریکا گوش خواهد داد. اما اگر این کار را انجام دهید، ما حمایت همه را از دست خواهیم داد."
    
  هیرسیز گفت: "متاسفم، یخی. "انجام شد. در صورت تمایل می توانید به شورای ملی و ستره محکمه اطلاع دهید یا من می خواهم."
    
  آکاس گفت: "نه، این مسئولیت من است. من در مورد عذابی که به دلیل کشته شدن تعداد زیادی از شهروندان ترکیه به دست پ‌ک‌ک می‌کشید، به آنها خواهم گفت."
    
  "متشکرم".
    
  آکاس گفت: "من همچنین به آنها خواهم گفت که عصبانیت و ناامیدی شما شما را دیوانه و مست شما کرده است." من به آنها خواهم گفت که مشاوران نظامی شما دقیقاً به شما می گویند که به جای آنچه شما باید بشنوید، آنچه می خواهند بشنوید. به آنها می گویم که در حال حاضر خودت نیستی."
    
  هیرسیز گفت: "این کار را نکن، آیسی. این اقدام به من و ترکیه بی وفایی خواهد بود. من این کار را انجام می دهم زیرا باید انجام شود و مسئولیت من است."
    
  "آیا این، همانطور که می گویند، آغاز دیوانگی نیست، کورزات: اصرار بر اینکه شما مسئولیت دارید؟" آکاس پرسید. "آیا این چیزی است که همه دیکتاتورها و مردان قوی می گویند؟ این چیزی است که Evren در سال 1980 یا Tagma ç گفت قبل از او زمانی که مجلس شورای ملی را منحل کردند و در یک کودتای نظامی حکومت را به دست گرفتند؟ برو به جهنم ".
    
    
  فصل پنجم
    
    
  منتظر نمانید تا نور در انتهای تونل ظاهر شود - از آنجا بیرون بروید و خودتان آن لعنتی را روشن کنید.
    
  -دارا هندرسون، نویسنده
    
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  روز بعد
    
    
  استیسی آن باربو، وزیر امور خارجه از دفتر خود در واشنگتن از طریق کنفرانس ویدئویی ماهواره ای امن گفت: "آقای معاون رئیس جمهور، در آنکارا آشفتگی و سردرگمی است." همچنین کن فینیکس معاون رئیس جمهور برای دیدار با رهبران عراق و سفیر ایالات متحده در بغداد حضور داشت. و سرهنگ جک ویلهلم، فرمانده نیروهای آمریکایی در شمال عراق در پایگاه هوایی نیروهای متفقین نخله در نزدیکی شهر شمالی موصل. نخست‌وزیر ترکیه خود سفیر ما را به دلیل تجاوز به حریم هوایی توسط هواپیمای آمریکایی به فرش فراخواند، اما اکنون به دلیل سر و صدای امنیتی، در محل پذیرش نشسته و تحت تدابیر شدید امنیتی منتظر می‌ماند.
    
  "استیسی در سفارت چه می گویند؟" فینیکس پرسید. آیا آنها با سفیر در تماس هستند؟
    
  آقای باربو گفت: "سرویس تلفن همراه در حال حاضر قطع است، اما قطعی ها برای چندین روز به دلیل شایعات وضعیت اضطراری عادی شده است." "رادیو و تلویزیون دولتی تظاهرات های متعددی را هم به نفع و هم علیه دولت هیرسیز توصیف کرد، اما این تظاهرات عمدتاً مسالمت آمیز بود و پلیس با آن مقابله می کرد. نظامیان آرام رفتار کردند. تیراندازی در کاخ صورتی رخ داد، اما گارد ریاست‌جمهوری می‌گوید رئیس‌جمهور در امان است و بعداً امروز به مردم سخنرانی خواهد کرد.
    
  فینیکس گفت: "این تقریباً همان چیزی است که در سفارت اینجا در بغداد به من گفته شد. بغداد نگران اخبار گیج کننده است اما سطح هشدار خود را افزایش نداده است.
    
  باربو گفت: "من نیاز به توضیح درباره آنچه در مرز عراق و ترکیه رخ داد، سرهنگ ویلهلم دارم. ترک ها ادعا می کنند که یک هواپیمای جاسوسی آمریکایی را بر فراز قلمرو خود ساقط کرده اند و دارند دیوانه می شوند.
    
  ویلهلم گفت: "می‌توانم به همه اطمینان دهم که همه هواپیماهای آمریکایی، بدون سرنشین یا غیر سرنشین، به حساب می‌آیند، خانم، و ما حتی یک هواپیما را هم از دست نداده‌ایم."
    
  "آیا این شامل پیمانکاران شما می شود، سرهنگ؟" باربو با اشاره پرسید.
    
  "درست است، خانم."
    
  چه کسی هواپیماهای شناسایی را که در امتداد مرز فعالیت می کنند کنترل می کند؟ آیا این سازمان بین المللی Scion Aviation است؟"
    
  "بله خانم. آنها با دو هواپیمای نظارتی دوربرد بزرگ و نسبتاً پیشرفته پرواز می کنند و پهپادهای کوچکتر را برای تکمیل فعالیت های خود جذب می کنند.
    
  من می خواهم همین الان با یک نماینده صحبت کنم.
    
  او آماده است، خانم. عمومی؟
    
  "'عمومی'؟"
    
  "مرد Scion یک ژنرال بازنشسته نیروی هوایی است، خانم." چشمان باربو با گیجی پلک زد؛ معلوم بود که او این اطلاعات را نداشت. "بیشتر پیمانکاران ما بازنشسته یا نظامی سابق هستند."
    
  "خب، او کجاست؟ او آنجا با شما کار نمی کند، سرهنگ؟"
    
  ویلهلم توضیح داد: "او معمولاً نه از مرکز فرماندهی و کنترل، بلکه در خط پرواز عمل می کند. او هواپیمای خود را به شبکه Triple-C و به تعداد اندک دارایی های باقیمانده ما متصل کرد."
    
  باربو شکایت کرد: "نمی‌دانم چه چیزی گفتی، سرهنگ، و امیدوارم پسر پیوندک بتواند آن را بررسی کند و به ما پاسخ دهد. اکنون آن را به خط وصل کنید."
    
  درست در همان لحظه، پنجره جدیدی روی صفحه ویدئو کنفرانس باز شد و پاتریک مک لاناهان، با پوشیدن جلیقه خاکستری روشن روی یک پیراهن یقه سفید، سری به دوربین تکان داد. "پاتریک مک‌لاناهان، Scion Aviation International، امن است".
    
  "مک لاناهان؟" استیسی باربو منفجر شد و تا حدی از روی صندلی خود بلند شد. "آیا پاتریک مک‌لاناهان یک پیمانکار دفاعی در عراق است؟"
    
  پاتریک گفت: "از دیدن شما هم خوشحالم، خانم وزیر. "من فرض کردم وزیر ترنر شما را در مورد مدیریت سایون توضیح داده است."
    
  در حالی که شاهد تلاش باربیو برای کنترل حواس و ماهیچه های ارادی خود بود، لبخندش را فرو نشاند. آخرین باری که او او را دید کمتر از دو سال پیش بود، زمانی که او هنوز سناتور ارشد لوئیزیانا و رئیس کمیته نیروهای مسلح سنا بود. پاتریک، که مخفیانه از ایستگاه فضایی آرمسترانگ، جایی که در حبس خانگی مجازی به سر می‌برد، بازگشته بود، بر بارگیری باربیو در هواپیمای فضایی XR-A9 Black Stallion نظارت داشت تا او را از پایگاه نیروی هوایی الیوت در نوادا به ایستگاه هوایی نیروی دریایی، رودخانه پاتوکسنت در آمریکا برساند. مریلند - پروازی که کمتر از دو ساعت طول کشید.
    
  البته، باربو هیچ‌یک از اینها را به خاطر نمی‌آورد، زیرا پاتریک برای آماده‌سازی برای پرواز کوتاهش به فضا، شکارچی "بومر" نوبل را اغوا کرده و سپس او را در یک سوئیت هتل-کازینوی مجلل در لاس وگاس مواد مخدر داد.
    
  چوب‌بران زره‌دار قلعی پاتریک و پیاده‌نظام سایبری کماندوهای دستگاه، او را به اقامتگاه ریاست‌جمهوری در کمپ دیوید قاچاق کردند، سرویس مخفی و نیروهای امنیتی نیروی دریایی ایالات متحده را تحت کنترل درآوردند و بین او و رئیس‌جمهور جوزف گاردنر بر سر آینده مردان و زنان درگیری ایجاد کردند. که نیروی دفاع فضایی آمریکا را تشکیل می‌داد. در ازای فاش نشدن معاملات مخفیانه گاردنر با روس ها، رئیس جمهور موافقت کرد که به هر زیردستان مک لاناهان که نمی خواست زیر نظر گاردنر خدمت کند، اجازه دهد به طور افتخاری از خدمت سربازی اخراج شود.
    
  و پاتریک از ادامه همکاری رئیس جمهور اطمینان حاصل کرد و کل نیروی باقیمانده از شش مرد قلع و دو سیستم رزمی پیاده نظام سایبرنتیک و همچنین قطعات یدکی، کیت های سلاح و برنامه هایی برای تولید آنها را با خود برد. سیستم های پیشرفته زرهی پیاده نظام پیش از این ثابت کرده بودند که می توانند ارتش های روسیه و ایران و همچنین نیروی دریایی ایالات متحده را شکست دهند و به محافظت شده ترین اقامتگاه های ریاست جمهوری در جهان نفوذ کنند - پاتریک می دانست که اگر رئیس جمهور تلاش کند از حمایت قابل اعتماد برخوردار باشد. از شر مشکلش با مک لاناهان خلاص شد.
    
  "آیا اینجا مشکلی وجود دارد، خانم وزیر؟" معاون رئیس جمهور فینیکس پرسید. من می دانم که شما قبلا با ژنرال مک لاناهان ملاقات کرده اید.
    
  پاتریک گفت: "به شما اطمینان می‌دهم، ما همه اعلان‌ها و برنامه‌های کاربردی مناسب را آماده کرده‌ایم - من خودم آنها را از طریق آژانس پشتیبانی مدنی نیروی هوایی انجام دادم. "هیچ تضادی با..."
    
  "آیا می توانیم لطفاً این موضوع را به پایان برسانیم؟" استیسی آن باربو ناگهان با عصبانیت بلند شد. پاتریک با خودش لبخند زد؛ او می‌دانست که یک حرفه‌ای باتجربه سیاسی مانند باربو می‌داند چگونه در اینجا و اکنون بماند، مهم نیست چقدر شوکه شده باشد. ژنرال، خوشحالم که شما را سالم و سرحال می بینم. من باید می دانستم که بازنشستگی هرگز به معنای یک صندلی گهواره ای در ایوان برای شخصی مثل شما نیست."
    
  "من فکر می کنم شما من را خیلی خوب می شناسید، خانم وزیر."
    
  باربو صراحتاً ادامه داد: "و من همچنین می‌دانم که شما خجالت نمی‌کشید که درست در مرزها قدم بگذارید، و گاهی اوقات یک یا دو پا از آن‌ها عبور کنید تا کار را انجام دهید." ما شکایت هایی از ترک ها در مورد هواپیماهای رادارگریز، احتمالاً بدون سرنشین، دریافت کرده ایم که بر فراز حریم هوایی ترکیه بدون مجوز پرواز می کنند. ببخشید که این را گفتم آقا، اما اثر انگشت شما همه چیز را فرا گرفته است. دقیقا چه کاری انجام دادی؟"
    
  پاتریک گفت: "قرارداد Scion ارائه خدمات نظارت یکپارچه، جمع آوری اطلاعات، شناسایی و انتقال داده ها در امتداد مرز عراق و ترکیه است." پلت فرم اصلی ما برای این عملکرد، هواپیمای حمل و نقل چند منظوره XC-57 است که یک هواپیمای سرنشین دار یا بدون سرنشین با موتور توربوفن است که می تواند به ماژول های مختلف برای اصلاح عملکرد خود مجهز شود. ما همچنین از پهپادهای کوچکتری استفاده می کنیم که ...
    
  باربو گفت: "برو سر اصل مطلب، ژنرال. از مرز عراق و ترکیه عبور کردی یا نه؟
    
  "نه، خانم، ما این کار را نکردیم - حداقل با هیچ یک از هواپیماهایمان."
    
  "آن لعنتی چه معنی میده؟"
    
  او گفت: "ترک ها به یک طعمه شلیک کردند که ما از طریق رادار آرایه فازی آنها به رایانه های شناسایی و ردیابی پاتریوت آنها وارد کردیم.
    
  "من میدونستم! شما واقعا ترک ها را تحریک کردید که موشک هایشان را پرتاب کنند!"
    
  پاتریک توضیح داد: "بخشی از ماموریت اطلاعاتی قرارداد ما تجزیه و تحلیل و طبقه بندی تمام تهدیدات در این زمینه مسئولیت است." پس از حمله به هنگ دوم در زاخو، ارتش و مرزبانان ترکیه را یک تهدید می دانم.
    
  باربو با شور و اشتیاق گفت: "نیازی نیست ژنرال به شما یادآوری کنم که ترکیه یک متحد مهم در ناتو و در کل منطقه است - آنها دشمن نیستند." برای همه روشن بود که او واقعاً دشمن را کیست. متفقین جایگزین رادارهای یکدیگر نمی شوند، آنها را مجبور نمی کنند موشک های دو میلیون دلاری را برای تعقیب ارواح هدر دهند و ترس و بی اعتمادی را در منطقه ای که در حال حاضر سطوح بحرانی ترس را تجربه می کند، گسترش می دهند. من به شما اجازه نمی‌دهم که تلاش‌های دیپلماتیک ما را از مسیر خود خارج کنید تا بتوانید دستگاه جدیدی را آزمایش کنید یا برای سرمایه‌گذاران خود پولی به دست آورید."
    
  پاتریک گفت: "خانم وزیر، ترک‌ها باتری‌های پاتریوت خود را برای مقابله با عراق و نه فقط با ایران، به سمت غرب برده‌اند. آیا ترک ها در این مورد به ما گفته اند؟
    
  ژنرال من اینجا نیستم تا به سوالات شما پاسخ دهم. شما اینجا هستید تا به سوالات من پاسخ دهید...!"
    
  پاتریک ادامه داد: "خانم وزیر، ما همچنین می‌دانیم که ترک‌ها سامانه‌های توپخانه‌ای دوربرد دارند، مشابه آنچه که برای حمله به هنگ دوم در زاخو استفاده کردند. می خواهم ببینم ترک ها چه برنامه ای دارند. تغییر در فرماندهی عالی نظامی آنها و اکنون قطع ارتباط از سفارت، به من می گوید که چیزی در حال وقوع است، شاید یک چیز جدی. من به ما توصیه می کنم -"
    
  وزیر امور خارجه باربو مداخله کرد: "من را ببخش، ژنرال، اما من هم برای گوش دادن به توصیه های شما اینجا نیستم." "شما یک پیمانکار هستید، نه یک کابینه یا کارمند. حالا به من گوش کن، ژنرال: من تمام داده های ردیابی شما، تصاویر رادار و هر چیز دیگری را که از زمان امضای قرارداد توسط شرکتتان جمع آوری کرده اید، می خواهم. من می خواهم-"
    
  پاتریک گفت: "ببخشید، خانم، اما نمی توانم آن را به شما بدهم."
    
  "چی به من گفتی؟"
    
  پاتریک تکرار کرد: "گفتم، خانم وزیر، من نمی‌توانم هیچ یک از اینها را به شما بدهم. "داده ها متعلق به فرماندهی مرکزی ایالات متحده است - شما باید آن را از آنها بخواهید."
    
  مک‌لاناهان با من بازی نکن. من باید توضیح بدهم که با آنکارا چه کردید. به نظر می رسد این مورد دیگری از فراتر رفتن پیمانکاران از مرزهای خود و عمل بیش از حد مستقل باشد. هر هزینه‌ای که ترک‌ها برای اقدامات شما متحمل شوند از جیب شما می‌آیند، نه خزانه‌داری آمریکا".
    
  پاتریک گفت: "این توسط دادگاه تصمیم گیری خواهد شد." در ضمن، اطلاعاتی که ما جمع‌آوری می‌کنیم متعلق به فرماندهی مرکزی یا هر کسی است که آنها برای دریافت آن تعیین می‌کنند، مانند هنگ دوم. فقط آنها می توانند تصمیم بگیرند که چه کسی آن را دریافت کند. هر گونه اطلاعات یا منابع دیگری که تحت پوشش قرارداد با دولت قرار نگرفته متعلق به Scion Aviation International است و من نمی‌توانم آن را بدون قرارداد یا حکم دادگاه برای کسی فاش کنم."
    
  باربو گفت: "شما می خواهید بازی های سختی با من انجام دهید، آقا، خوب." من از شما و شرکتتان شکایت خواهم کرد آنقدر سریع که سرتان می چرخد. در ضمن، من به وزیر خارجه ترنر توصیه می کنم که قرارداد شما را فسخ کند تا بتوانیم به دولت ترکیه ثابت کنیم که این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد." پاتریک چیزی نگفت. سرهنگ ویلهلم، من به پنتاگون توصیه می کنم که عملیات امنیتی در امتداد منطقه مرزی را از سر بگیرید تا زمانی که بتوانیم پیمانکار دیگری را برای جایگزینی ما استخدام کنیم. منتظر دستورات بیشتر در این زمینه باشید."
    
  "بله خانم." باربو پشت دستش را روی دوربینش کشید و تصویرش ناپدید شد. ویلهلم با عصبانیت گفت: متشکرم ژنرال. "من اینجا در بن بست هستم. هفته‌ها طول می‌کشد تا جایگزین‌ها را بفرستم، تجهیزات را بازگردانم و بسته‌بندی کنم، و گشت‌زنی‌ها را دوباره سازماندهی کنم."
    
  پاتریک گفت: "ما هفته نداریم، سرهنگ، ما روز داریم." "آقای معاون رئیس جمهور، من از درگیری دیپلماتیکی که ایجاد کردم متاسفم، اما ما چیزهای زیادی یاد گرفته ایم. ترکیه برای چیزی آماده می شود. ما باید برای این کار آماده باشیم."
    
  "مانند آنچه که؟ تئوری شما در مورد حمله به عراق چیست؟
    
  "بله قربان".
    
  "چه اتفاقی افتاد که باعث شد فکر کنی این تهاجم قریب الوقوع است؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "خیلی اتفاق افتاده، قربان. تحلیل خود سایون نشان می‌دهد که ترک‌ها اکنون بیست و پنج هزار نیروی شبه‌نظامی ژاندارما در راهپیمایی سه روزه موصل و اربیل دارند و سه لشکر دیگر - صد هزار پیاده نظام منظم، زرهی و توپخانه - ظرف یک هفته راهپیمایی دارند.
    
  "سه بخش؟"
    
  پاتریک گفت: "بله، قربان، این تقریباً به اندازه تعداد نیروهای ایالات متحده در عراق در اوج عملیات آزادی عراق است، به جز اینکه ترک ها در شمال متمرکز شده اند." این نیروهای زمینی توسط بزرگترین و پیشرفته ترین نیروهای هوایی بین روسیه و آلمان پشتیبانی می شوند. وارث معتقد است که آماده ضربه زدن هستند. استعفای اخیر رهبری نظامی ترکیه و این سردرگمی اخیر و قطع ارتباط با سفارت در آنکارا، ترس من را تایید می کند.
    
  یک مکث طولانی در خط وجود داشت. پاتریک معاون رئیس‌جمهور را دید که به صندلی تکیه داده و صورت و چشم‌هایش را می‌مالد - با سردرگمی، ترس، تردید، ناباوری یا هر چهار مورد، نمی‌توانست بگوید. فینیکس گفت: "ژنرال، زمانی که در کاخ سفید کار می‌کردید، شما را به خوبی نمی‌شناختم". "بیشتر چیزی که من می‌دانم همان چیزی است که در دفتر بیضی شکل و اتاق کابینه شنیدم، معمولاً در هنگام تندخویی عصبانی کسی که به سمت شما می‌رفت. شما به دو چیز شهرت دارید: عصبانی کردن بسیاری از مردم... و ارائه تجزیه و تحلیل به موقع و درست.
    
  وی ادامه داد: "من قصد دارم با رئیس جمهور صحبت کنم و توصیه کنم که وزیر باربو و من برای دیدار با رئیس جمهور هیرسیز و نخست وزیر آکاش به ترکیه سفر کنیم." استیسی ممکن است مسئول عذرخواهی باشد. من می خواهم از رئیس جمهور هیرسیز بپرسم که چه خبر است، او چه فکر می کند، وضعیت او از نظر سیاسی و امنیتی چیست و ایالات متحده چه کمکی می تواند انجام دهد. اوضاع به وضوح در حال خارج شدن از کنترل است و تنها اعلام کردن پ ک ک به عنوان یک سازمان تروریستی کافی نیست. ما باید برای کمک به جمهوری ترکیه بیشتر تلاش کنیم.
    
  فینیکس ادامه داد: ژنرال من همچنین به شما اجازه می‌دهم به عملیات نظارتی خود در امتداد مرز عراق و ترکیه ادامه دهید. فکر نمی‌کنم او آن را بخرد، اما اگر سرهنگ ویلهلم بگوید هفته‌ها طول می‌کشد تا به موقعیت خود بازگردیم، ما انتخاب زیادی نداریم. بدیهی است که بدون مجوز ویژه از پنتاگون یا کاخ سفید دیگر اقدامی علیه ترک ها انجام نخواهد شد. روشن؟"
    
  "بله قربان".
    
  "خوب. سرهنگ ویلهلم، وزیر امور خارجه باربو در سلسله فرماندهی شما نیست، و من نیز چنین نیستم. شما باید آخرین مجموعه سفارشات خود را تکمیل کنید. اما توصیه می کنم در صورت تحقق نظریه ژنرال، موضع دفاعی بگیرید و برای هر چیزی آماده باشید. من نمی دانم چند اخطار دریافت خواهید کرد. برای سردرگمی متاسفم، اما گاهی اوقات اینطوری می شود."
    
  ویلهلم گفت: "این چیزی است که بیشتر اوقات اتفاق می افتد، قربان." "پیام فهمیده شد."
    
  "من در دسترس خواهم بود. متشکرم آقایان." معاون رئیس جمهور به فردی که خارج از دوربین بود سر تکان داد و حالت نگران و متناقض او ناپدید شد.
    
    
  دفتر بیضی شکل، خانه سفید، واشنگتن، دی سی.
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  پاتریک مک‌لاناهان در عراق! - وزیر امور خارجه استیسی آن باربو هنگام ورود به اتاق بیضی شکل جیغ کشید. من فقط در یک کنفرانس تلفنی با فونیکس و ارتش با او صحبت کردم. مک لاناهان مسئول شناسایی هوایی در سراسر شمال عراق است! لعنتی چطور ممکن است این مرد در عراق ظاهر شود بدون اینکه ما از آن خبر داشته باشیم؟"
    
  رئیس جمهور جوزف گاردنر گفت: "آرام باش، استیسی آن، آرام باش." لبخندی زد، کراواتش را شل کرد و به پشتی صندلی تکیه داد. "وقتی عصبانی هستید زیباتر به نظر می رسید."
    
  "با مک‌لاناهان چه کار خواهی کرد، جو؟ فکر می‌کردم او ناپدید می‌شود، به آپارتمانی در وگاس نقل مکان می‌کند، با بچه‌اش بازی می‌کند، برای ماهیگیری پرواز می‌کند یا چیزی دیگر. او نه تنها ناپدید نشده، بلکه اکنون آب بین عراق و ترکیه را گل آلود می کند.
    
  "میدانم. من یک گزارش توجیهی از کنراد دریافت کردم. این کاری است که این مرد استیسی انجام می دهد. نگران او نباش دیر یا زود او دوباره زیاده روی خواهد کرد و سپس ما می توانیم او را به دست عدالت بسپاریم. این کشور دیگر نیروی هوایی با فناوری پیشرفته خود را ندارد که برای آن بجنگد."
    
  "شنیدی به من چه گفت؟ او حاضر نیست اطلاعات ماموریت خود را به وزارت خارجه تحویل دهد! من می خواهم او را به زندان بیندازند، جو!
    
  گاردنر گفت: "من گفتم، استراحت کن، استیسی." من قصد ندارم کاری انجام دهم که نام مک‌لاناهان را دوباره به مطبوعات بازگرداند. همه او را فراموش کردند و من این راه را ترجیح می دهم. ما سعی خواهیم کرد او را به دلیل ارسال برخی تصاویر جعلی رادار برای فریب ترک ها به دادگاه فدرال بکشانیم و دوباره او را به یک قهرمان رسانه ای تبدیل خواهیم کرد. ما منتظر می مانیم تا او کار بسیار بدی انجام دهد و سپس او را کنار می گذاریم."
    
  باربو گفت: "این مرد خبر بدی است، جو. او هر دوی ما را تحقیر کرد، به ما لعنتی زد و بینی ما را در آن مالید. حالا او یک قرارداد بزرگ دولتی بسته است و در حال پرواز در شمال عراق است." او لحظه ای مکث کرد، سپس پرسید: "آیا او هنوز آن ربات هایی را دارد که...؟"
    
  رئیس جمهور گفت: "بله، تا آنجا که من می دانم، او هنوز آنها را دارد." "من آنها را فراموش نکرده ام. من یک کارگروه در FBI دارم که گزارش های پلیس در سراسر جهان را به دنبال شاهدان بررسی می کند. اکنون که می دانیم او در عراق کار می کند، جستجوی خود را در آنجا گسترش خواهیم داد. آنها را می گیریم."
    
  من نمی فهمم چگونه می توانید به او اجازه دهید این چیزها را نگه دارد. آنها متعلق به دولت آمریکا هستند نه مک‌لانهان."
    
  گاردنر با عصبانیت گفت: "خوب می‌دانی چرا، استیسی. مک لاناهان آنقدر خاک بر سر هر دوی ما دارد که در یک چشم به هم زدن به حرفه خود پایان دهیم. ربات ها بهای ناچیزی برای سکوت او هستند. اگر آن مرد با آنها شهرها را ویران می کرد یا بانک ها را سرقت می کرد، من پیدا کردن آنها را در اولویت قرار می دادم، اما کارگروه اف بی آی هیچ مشاهده ای را گزارش نکرد یا هیچ راهنمایی در مورد آنها دریافت نکرد. مک لاناهان باهوش است و این چیزها را مخفی نگه می دارد."
    
  من نمی توانم باور کنم که او سلاح هایی به قدرت این روبات ها و زره ها یا هر چیز دیگری دارد و از آنها استفاده نکرده است.
    
  همانطور که گفتم، او باهوش است. اما اولین باری که او این چیزها را افشا می کند، گروه ضربت من به او حمله خواهد کرد."
    
  "چرا اینقدر طول می کشند؟ این روبات ها ده فوت قد و مانند تانک قوی بودند! او از آنها برای ترور رئیس جمهور روسیه در اقامتگاه شخصی اش استفاده کرد و سپس از آنها برای نفوذ به کمپ دیوید استفاده کرد!
    
  رئیس جمهور گفت: "تنها تعداد کمی از آنها وجود دارد، و طبق آنچه به من گفته شد، آنها جمع می شوند و به راحتی پنهان می شوند. اما من فکر می‌کنم دلیل اصلی این کار این است که مک‌لانهان دوستان قدرتمندی دارد که به گمراه کردن بازرسان کمک می‌کنند.
    
  "مثل کی؟"
    
  گاردنر گفت: "نمی‌دانم... هنوز. فردی با نفوذ سیاسی، به اندازه کافی قدرتمند که بتواند سرمایه گذاران را وادار به خرید ابزارهای پیشرفته مانند این هواپیمای جاسوسی کند و به اندازه کافی در کنگره و پنتاگون باهوش باشد تا بتواند قراردادهای دولتی را به دست آورد و قوانین صادرات فناوری را دور بزند.
    
  من فکر می کنم باید قراردادهای او را فسخ کنید و او را بفرستید تا چمدانش را جمع کند. این مرد خطرناک است."
    
  گاردنر گفت: "او ما را متوقف نمی‌کند، او در عراق کارهایی انجام می‌دهد که به من امکان می‌دهد سربازان را سریع‌تر از آنجا بیرون کنم - و من نمی‌خواهم یک روز صبح از خواب بیدار شوم و یکی از این روبات‌ها را در اتاق خوابم ببینم که بالای سرم ایستاده است". مک‌لاناهان را فراموش کنید. در نهایت او خراب می‌کند و سپس می‌توانیم او را بی‌صدا بیرون بیاوریم."
    
    
  دفتر مرکزی در استان گاندارما، وان، جمهوری ترکیه
  اوایل صبح روز بعد
    
    
  ستاد منطقه ای شرقی نیروهای امنیتی داخلی ترکیه، کاندارما، در نزدیکی فرودگاه وان، در جنوب شرقی شهر و نزدیک به دریاچه وان قرار داشت. مجموعه اصلی ستاد متشکل از چهار ساختمان سه طبقه بود که مربعی با حیاط بزرگ، کافه تریا و فضای نشیمن در مرکز تشکیل می داد. سرتاسر پارکینگ در شمال شرقی یک ساختمان چهارطبقه چهار طبقه قرار داشت که محل بازداشتگاه بود. در جنوب شرقی مقر، پادگان، آموزشگاه، زمین های ورزشی و تیراندازی وجود داشت.
    
  ساختمان ستاد درست در خیابان ایپک گولو، گذرگاه اصلی که شهر را به فرودگاه متصل می کند، قرار داشت. از آنجا که مقر در معرض حملات متعدد افرادی قرار گرفته بود که از آنجا عبور می کردند - معمولاً سنگ یا آوار به سمت ساختمان پرتاب می شد، اما گاهی اوقات یک تپانچه یا کوکتل مولوتف از پنجره شلیک می شد - طرفین مجتمع رو به خیابان شمال غربی، خیابان سامربانک جنوب شرقی غربی. و خیابان ایاک در شمال شرقی با دیواری بتونی آرمه ده فوتی احاطه شده بود که با نقاشی ها و موزاییک ها و همچنین مقداری گرافیت در مقابل ژاندارما تزئین شده بود. تمام پنجره های آن طرف از شیشه ضد گلوله ساخته شده بودند.
    
  چنین دیوارهای دفاعی در سمت جنوب شرقی وجود نداشت. صدای شلیک گلوله در محدوده شبانه روز، حضور مستمر پلیس و کارآموزان ژاندارما، و فاصله زیاد بین ساختمان و ساختمان های اصلی به این معنی بود که محیط اطراف آن فقط یک حصار زنجیری روشن دوازده فوتی بود که بالای آن خاردار بود. سیم، گشت زنی توسط دوربین ها و گشت های کروز در کامیون های وانت. اطراف مجتمع صنعتی سبک بود. نزدیکترین منطقه مسکونی یک مجتمع مسکونی در چهار بلوک بود که عمدتاً توسط افسران ژاندارما و کارکنان آکادمی و مربیان اشغال شده بود.
    
  آکادمی افسران اجرای قانون را از سراسر ترکیه آموزش داده است. فارغ التحصیلان به ادارات پلیس شهر یا استان منصوب می شدند، یا برای آموزش بیشتر برای تبدیل شدن به افسران ژاندارما، دوره های پیشرفته در کنترل شورش، سلاح ها و تاکتیک های ویژه، خنثی سازی بمب، عملیات ضد تروریستی، اطلاعات، جلوگیری از مواد مخدر و ده ها مورد دیگر را گذرانده بودند. تخصص ها . . آکادمی صد کارمند و معلم داشت و تعداد شاگردان مقیم حدود هزار نفر بود.
    
  همراه با شلیک گلوله از میدان های اسلحه، یکی دیگر از افراد ثابت در مجتمع ژاندارما در وان معترضان بودند. این بازداشتگاه حدود پانصد زندانی را در خود جای داده بود که اکثراً مظنون به شورشیان کرد، قاچاقچیان و خارجیانی بودند که در مناطق مرزی اسیر شده بودند. این مرکز یک زندان نبود و برای حبس طولانی مدت طراحی نشده بود، اما حداقل یک پنجم از زندانیان بیش از یک سال در آنجا ماندند و در انتظار محاکمه یا تبعید بودند. اکثر اعتراضات کوچک بودند - مادران یا همسران تابلوهایی با عکس های عزیزانشان در دست داشتند و خواستار عدالت بودند - اما برخی بزرگتر بودند و برخی به خشونت تبدیل شدند.
    
  تظاهراتی که آن روز صبح آغاز شد، بزرگ شروع شد و به سرعت رشد کرد. شایعه ای منتشر شد مبنی بر اینکه ژاندارم زیلار عزاوی، رهبر تروریست های بدنام کرد معروف به هاوک را دستگیر کرده و برای کسب اطلاعات او را شکنجه می کند.
    
  معترضان خیابان ایپک گولو را مسدود کردند و تمامی ورودی های اصلی دفتر ژاندارما را مسدود کردند. ژاندارما به سرعت و با قدرت واکنش نشان داد. آکادمی همه دانشجویان را با تجهیزات ضد شورش پوشاند و دو ساختمان اصلی را محاصره کرد و در صورتی که گروهی می خواستند به داخل ساختمان نفوذ کنند و عزاوی و سایر زندانیان را آزاد کنند، تمرکز خود را بر بازداشتگاه متمرکز کردند. برای جلوگیری از بسته شدن کامل ترافیک به فرودگاه وان، ترافیک در اطراف محل اعتراض در امتداد خیابان های سومربانک و ایاک به بزرگراه های دیگر منحرف شد.
    
  وضعیت آشفته و انحراف دانشجویان، اساتید، کارکنان و اکثر نیروهای امنیتی به خیابان اصلی که معترضان در آن مستقر بودند، ورود به ساختمان از سمت جنوب شرقی را بسیار آسان کرد.
    
  تخلیه کننده به راحتی از دروازه های سرویس بیرونی و داخلی خیابان سامربانک عبور کرد، سپس با سرعت از محدوده سلاح عبور کرد و از زمین های ورزشی عبور کرد. تعدادی از نگهبانان تعقیب کردند و با سلاح های خودکار آتش گشودند، اما هیچ چیز نتوانست جلوی آن را بگیرد. کامیون مستقیماً وارد ساختمان پادگان آکادمی شد...
    
  ...جایی که سه هزار پوند مواد منفجره قوی بسته بندی شده در یک محفظه زباله منفجر شد و پادگان سه طبقه دانشجویی را ویران کرد و به ساختمان اصلی دانشگاهی در آن نزدیکی آسیب جدی وارد کرد.
    
    
  مرکز ارتباطات عمومی، CANKAYA، آنکارا، ترکیه
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  کرزات هیرجیز رئیس جمهور ترکیه گفت: امروز با تأسف اعلام می کنم که در جمهوری ترکیه وضعیت فوق العاده اعلام می کنم. او بیانیه خود را از مرکز ارتباطات دولتی در چانکایا با صدایی بی‌حرم و چوبی خواند، بدون اینکه حتی از روزنامه‌اش بلند شود. "حمله نفرت انگیز پ ک ک صبح امروز به مقر منطقه ای ژاندارما در وان که حداقل بیست کشته و ده ها زخمی برجای گذاشت، مرا وادار می کند که فوراً واکنش نشان دهم.
    
  وی ادامه داد: "با فوریت اجرایی، آژانس‌های محلی و استانی مجری قانون با پرسنل نظامی عادی و ذخیره تکمیل خواهند شد." آنها فقط برای کمک به عملیات امنیتی وجود دارند. این به پلیس محلی و استانی اجازه می دهد تا دستگیری و تحقیق در مورد جنایات را انجام دهد.
    
  "باید گزارش کنم که چندین تهدید از سوی پ‌ک‌ک از طریق پیام‌های رادیویی، آگهی‌های روزنامه‌های رمزگذاری‌شده و پست‌های اینترنتی دریافت شده است که از پیروان و هواداران در سراسر جهان خواسته شده است تا قیام کنند و به جمهوری ترکیه حمله کنند. تحلیلگران ما به این نتیجه رسیده‌اند که هدف از این پیام‌ها فعال کردن سلول‌های خوابیده در سراسر منطقه برای انجام حملات متمرکز به اهداف دولتی در سراسر کشور است.
    
  پس از حادثه وان، من مجبورم این تهدیدها را جدی بگیرم و با قدرت پاسخ دهم. بنابراین، من دستور تعطیلی موقت تمام ادارات دولتی در ترکیه، منع رفت و آمد شدید از غروب تا سحر در همه شهرها و بازرسی 100٪ اجباری بدن و خودرو توسط پرسنل امنیتی را صادر می کنم.
    
  "اقدامات زیر که من دستور داده ام مستلزم کمک و همکاری عموم مردم است. با توجه به خطر انتشار ناآگاهانه دستورالعمل های تروریستی، من از همه روزنامه ها، مجلات، رادیو، تلویزیون و کلیه رسانه های خصوصی درخواست می کنم که به طور داوطلبانه انتشار هرگونه آگهی، مقاله یا اطلاعیه ارسالی توسط هرکسی را که گزارشگر یا سردبیر نشریه نیست، متوقف کنند. اگر منبع اطلاعات تایید یا شخصاً شناخته نشده باشد. قصد من این است که از تعطیلی کامل رسانه ها جلوگیری کنم. ضروری است که انتقال پیام های رمزگذاری شده به سلول های خواب به طور کامل متوقف شود و دولت من با همه کانال ها تماس خواهد گرفت تا اطمینان حاصل شود که آنها اهمیت همکاری سریع و کامل آنها را درک می کنند.
    
  در نهایت، من از همه ارائه دهندگان اینترنت در جمهوری ترکیه و ارائه دهندگان خدمات به ترکیه درخواست می کنم که به طور داوطلبانه فیلترها و تغییر مسیرها را نصب و به روز کنند تا دسترسی به وب سایت ها و سرورهای تروریستی شناخته شده و مشکوک را مسدود کنند. این نباید منجر به شکست گسترده خدمات اینترنتی در ترکیه شود. ایمیل، تجارت و دسترسی به وب‌سایت‌ها و خدمات معمولی باید به طور عادی ادامه یابد - فقط سرورهایی که میزبان سایت‌های تروریستی یا ضد دولتی هستند بسته خواهند شد. ما به دقت تمام ارائه دهندگان اینترنت در دسترس مردم ترکیه را زیر نظر خواهیم گرفت تا اطمینان حاصل کنیم که دسترسی به سایت های قانونی تحت تأثیر قرار نمی گیرد."
    
  هیرسیز با عصبانیت از لیوان بیرون دوربین جرعه ای آب نوشید، دستش به وضوح می لرزید و چشمانش به دوربین نگاه نمی کرد. وی پس از مکثی طولانی و ناراحت کننده ادامه داد: صمیمانه از مردم ترکیه به دلیل انجام این اقدامات عذرخواهی می کنم، اما احساس می کنم چاره ای ندارم و از شما دعای خیر، صبر و همکاری می خواهم. دولت من خستگی ناپذیر برای متوقف کردن تروریست ها، بازگرداندن امنیت و نظم و بازگرداندن ملت ما به حالت عادی تلاش خواهد کرد. من از شهروندان ترکیه می خواهم که هوشیار باشند، به مقامات دولتی و سازمان های مجری قانون کمک کنند و قوی و شجاع باشند. ملت ما قبلاً این را پشت سر گذاشته است و ما همیشه قوی تر و عاقل تر بوده ایم. ما آن را دوباره انجام می دهیم. متشکرم ".
    
  هیرسیز هنگامی که نخست وزیر آیس آکاس به او نزدیک شد، صفحات بیانیه خود را دور انداخت. هیرسیز گفت: "این سخت ترین سخنرانی من است.
    
  او گفت: "امیدوار بودم نظرت را عوض کنی، کورزات." "حتی الان هم دیر نیست."
    
  هیرسیز گفت: "من باید این کار را انجام دهم، آیسی. اکنون برای تغییر مسیر خیلی دیر است."
    
  "نه، این درست نیست. اجازه دهید در انجام این کار به شما کمک کنم. لطفا." دستیار یادداشت را به آکاس داد. "شاید این کمک کند: سفارت آمریکا درخواست یک نشست عالی رتبه در اربیل را دارد. معاون رئیس جمهور فینیکس در بغداد است و می خواهد در کنار وزیر امور خارجه حضور داشته باشد.
    
  هیرسیز گفت: "غیرممکن است. ما اکنون نمی‌توانیم جلوی این را بگیریم." او لحظه ای درنگ کرد. ما نمی توانیم با آنها ملاقات کنیم: وضعیت فوق العاده در کشور اعلام شده است. ما نمی توانیم امنیت رئیس جمهور یا وزرای خود را در عراق تضمین کنیم."
    
  آکاس گفت: "اما اگر شما واقعاً حضور داشتید، مطمئن هستم که در صورت ملاقات با ما کمک نظامی، فنی و اقتصادی قابل توجهی ارائه می‌کردند - آنها به ندرت دست خالی می‌آیند". سفیر آمریکا پیش از این پیامی به وزارت امور خارجه درباره پرداخت غرامت پرتاب موشک پاتریوت ارسال کرده است.
    
  "جبران خسارت؟ برای چی؟ آنها چه گفتند؟"
    
  سفیر به نمایندگی از وزیر باربو، گفت که یک هواپیمای تجسسی غیرمسلح که توسط یک شرکت خصوصی قراردادی برای نظارت بر منطقه مرزی شمال عراق به پرواز در می‌آید، به‌طور ناخواسته آنچه را "تداخل الکترونیکی تصادفی" می‌نامیدند منتشر کرد که باعث شد ما آن موشک‌ها را پرتاب کنیم. میهن پرست سفیر بسیار عذرخواهی کرد و گفت که مجاز به ارائه غرامت یا جایگزینی قابل توجه موشک‌ها است و همچنین برای ارائه اطلاعات در مورد خودروها یا افراد ناشناس که از مرز ترکیه عبور می‌کنند، کمک می‌کند. هیرسیز سر تکان داد. "این یک فرصت عالی است، کورزات. می توانید جلسه ای برگزار کنید و پس از توافق معاون رئیس جمهور آمریکا وضعیت فوق العاده را لغو کنید. شما چهره را حفظ می کنید و جنگی در کار نخواهد بود."
    
  "باز هم توسط آمریکایی ها نجات پیدا کردی، ها، یخ؟" هیرسیز با بی مهری گفت. "آیا مطمئن هستید که آنها می خواهند کمک کنند؟" او به دستیار اشاره کرد و او یک تلفن همراه امن به او داد. او پس از گرفتن سریع شماره گفت: "زمان بندی تغییر کرده است، ژنرال." اکنون نیروهای خود را حرکت دهید و هواپیماهای خود را به هوا برسانید!
    
    
  مرکز فرماندهی و کنترل، پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  آن عصر
    
    
  به نظر می‌رسد که چرخ‌ها در ترکیه آماده جدا شدن هستند، اینطور نیست؟ کریس تامپسون گفت. او پشت کنسول مدیر امنیتی در تانک نشسته بود و در یکی از صفحه های بزرگ جلوی تانک که همیشه روی یک کانال خبری آمریکایی تنظیم می شد، گزارش های خبری از اقدامات امنیتی در جمهوری ترکیه را تماشا می کرد. گزارش ها حاکی از درگیری نیروهای پلیس و ارتش با معترضان در خیابان های استانبول و آنکارا بود. هیرسیز دیوانه است. حالت اضطراری؟ به نظر من یک کودتای نظامی است. من نمی دانم که آیا او هنوز در قدرت است؟ "
    
  جک ویلهلم که در نزدیکی کنسولش نشسته بود، گفت: "صدات را پایین بیاور، تامپسون." همه ما می توانیم ببینیم چه اتفاقی دارد می افتد. سنسور هشتم را جلو بیاورید و ده X زوم کنید. او تصویر سه کامیون حمل و نقل را که در جاده رانندگی می کردند، مطالعه کرد، بخش های بار به طور قابل توجهی در حال چرخش بودند. "آنها خیلی سریع حرکت می کنند، نمی گویید؟ تصویر را پانزده بار بزرگ کنید، توضیحات را دریافت کنید، آن را به IA ارسال کنید. چه کسانی در این منطقه دارند، سرگرد جبوری؟" افسر رابط ترک نقشه ها و دفترچه های خود را گذاشت و سپس تلفن را برداشت. "بیا، سرگرد، ما تمام روز را در پیش نداریم."
    
  سرگرد حمید جبوری، معاون افسر رابط ارتش ترکیه، پس از تأخیر طولانی، پاسخ داد: "یگان مرزبانی در جهت مخالف، حدود ده مایلی از اینجا، قربان، در حال حرکت است. "آنها از بررسی خودرو مطلع شدند. آنها از ما خواستند که به نظارت ادامه دهیم و در صورت تماس با ما گزارش دهیم."
    
  "مطمئنا - به جز خدمت به IA چه کار دیگری باید اینجا انجام دهیم؟" ویلهلم غرغر کرد. "یک میمون می تواند کار را انجام دهد." در این لحظه پاتریک مک لاناهان به فرمانده تیپ نزدیک شد. "در مورد شیطان صحبت کن. باید اعتراف کنم، ژنرال، بمب افکن رادارگریز حامله شما یک قاتل است. ما در سرتاسر بخش با یک چهارم گلایدرها نماهای مساوی داریم. ما در پهنای باند، سوخت و پرسنل شبکه صرفه جویی می کنیم. و رمپ و حریم هوایی شلوغ کمتری دارند."
    
  "از شما متشکرم، سرهنگ. من این را به جان و مهندسانش خواهم داد."
    
  "تو این کار را خواهی کرد". ویلهلم به مانیتور تلویزیون اشاره کرد. "پس، آیا با معاون رئیس جمهور در مورد این چیزهایی که در ترکیه در حال وقوع است صحبت کرده اید؟"
    
  پاتریک گفت: "او برای دیدار با رهبران عراق، کرد و احتمالاً ترکیه به اربیل می رود. او گفت که وقتی فرود آمد از ما به‌روزرسانی دریافت خواهد کرد."
    
  "هنوز فکر می کنید که ترکیه حمله خواهد کرد؟"
    
  "آره. حالا بیشتر از همیشه اگر هیرسیز از جنگ حمایت نکند، تنها راه قانونی که می‌تواند آن را آغاز کند، انحلال مجلس ملی و دستور شخصاً به آن است."
    
  ویلهلم گفت: "من فکر می کنم این دیوانگی است، ژنرال." "حمله در زاخو یک اشتباه بزرگ بود، همین. ارتش درگیر است زیرا ژنرال‌ها می‌خواهند نشان دهند چه کسی مسئول است و کردها، عراقی‌ها و آمریکایی‌ها را به پای میز مذاکره وادار کنند."
    
  پاتریک گفت: "امیدوارم حق با شما باشد، سرهنگ." اما آنها نیروهای بزرگی در آنجا دارند و هر ساعت بر تعدادشان افزوده می‌شود."
    
  ویلهلم اصرار کرد: "این یک نمایش قدرت است، همین.
    
  "اجازه بدید ببینم".
    
  بیایید بگوییم که آنها حمله می کنند. فکر می‌کنید تا کجا پیش خواهند رفت؟"
    
  پاتریک گفت: "امیدوارم که آنها بتوانند استان دهوک را تصرف کنند و سپس متوقف شوند." اما با هجوم این نیروها به سمت مرز، آنها می توانند فرودگاه بین المللی اربیل را تصرف کنند، شهر و نیمی از استان اربیل را محاصره کنند و دولت کردستان را مجبور به فرار کنند. پس از آن می توانند تا کرکوک راهپیمایی کنند. آنها ممکن است بگویند که این برای محافظت از خط لوله CPC در برابر شورشیان کرد است."
    
  ویلهلم در حالی که نیشخند می زد و سرش را تکان می داد، گفت: "محاصره" - ژنرال من به حرف شما گوش می دهم.
    
  "آیا تا به حال در مورد مکانی به نام یاکوتسک شنیده اید، سرهنگ؟" - پاتریک پرسید.
    
  آرواره ویلهلم، ابتدا در شوک - از خودش - و سپس از شرم افتاد. او به آرامی گفت: "اوه... لعنتی، ژنرال، متاسفم." او قطعا نام یاکوتسک، سومین شهر بزرگ سیبری روسیه را شنیده بود...
    
  ... و محل یک پایگاه هوایی بزرگ که به عنوان پایگاه تانکرهای پیشرو برای سوخت رسانی به بمب افکن های دوربرد روسیه درگیر در هولوکاست آمریکایی استفاده می شد - حمله هسته ای به ایالات متحده که سی هزار نفر را کشت و تقریباً صد هزار زخمی کرد. و تقریباً همه بمب افکن های سرنشین دار دوربرد آمریکایی و موشک های بالستیک قاره پیمای زمین پرتاب را تنها شش سال قبل از بین برد.
    
  پاتریک مک‌لاناهان طرحی برای تلافی موشک‌های هسته‌ای روسی با فرود تیم Tin Woodman و Cybernetic Infantry در یاکوتسک، تصرف پایگاه و سپس استفاده از آن برای انجام حملات هوایی دقیق توسط بمب‌افکن‌های آمریکایی به روسیه طراحی کرد. آناتولی گریزلوف، رئیس جمهور روسیه، با موشک های کروز با کلاهک هسته ای، پایگاه هوایی خود را تلافی کرد. اگرچه دفاع پاتریک بیشتر موشک‌های کروز را متوقف کرد و به بیشتر بمب‌افکن‌ها و نفتکش‌های پاتریک اجازه فرار داد، هزاران روس و همه خدمه زمینی آمریکایی به جز تعداد انگشت شماری در آتش سوختند.
    
  "از چه زمانی این عادت را پیدا کردید که اول صحبت کنید و بعد فکر کنید، سرهنگ؟" - پاتریک پرسید. "آیا فقط در عراق هستید یا مدت زیادی است که روی این فناوری کار می کنید؟"
    
  ویلهلم با عصبانیت گفت: "من گفتم متاسفم ژنرال." و دوباره مستقیماً با خودش صحبت کرد. "فراموش می کنم با چه کسی صحبت می کنم. و من می‌توانم آن را به خاطر این واقعیت سرزنش کنم که تقریباً هجده ماه را در این سوراخ گذراندم - ممکن است هر کسی را به هیستریک یا بدتر از آن سوق دهد. این سومین اعزام من به عراق است و هرگز کار خوبی انجام نداده ام. به هر حال هر دو ماه یکبار عوضش می کنند: ما اینجاییم که بمانیم، می رویم، می مانیم، می رویم. ما با خارجی ها می جنگیم، با سنی ها می جنگیم، با شیعیان می جنگیم، با القاعده می جنگیم. حالا ممکن است با ترک ها بجنگیم." مکثی کرد، با عذرخواهی به پاتریک نگاه کرد، سپس اضافه کرد: "اما من هیچ چیز را به جز یک احمق بودن سرزنش نمی کنم. یک بار دیگر آقا عذرخواهی می کنم. فراموش کن که این را گفتم."
    
  "فراموش شده است، سرهنگ." پاتریک به نقشه خلاصه بخش و سپس به پوشش خبری ناآرامی در ترکیه نگاه کرد. و شما به حرف خود اشاره کردید: اگر ترک ها به سمت اربیل و کرکوک حرکت کنند، آنها را محاصره نمی کنند - آنها را با خاک یکسان کرده و صدها هزار نفر را در این روند خواهند کشت.
    
  ویلهلم گفت: فهمیدم قربان. "راه حل نهایی برای مشکل کرد آنها." سیگنال اینترکام به صدا درآمد و ویلهلم دکمه میکروفون را لمس کرد: "برو... فهمیدم... راجر، به او می گویم." Warhammer خارج شده است. خانم ها و آقایان با دقت گوش کنید. این واحد به ما اطلاع داد که معاون رئیس جمهور حدود یک ساعت دیگر به اربیل سفر می کند تا صبح با اعضای دولت اقلیم کردستان دیدار کند. این هواپیما قبل از تحویل به اربیل از طریق بخش ما پرواز خواهد کرد، اما بغداد پرواز را کنترل خواهد کرد و آنها از رویه های عادی پروازهای VIP و دیپلماتیک پیروی خواهند کرد. ژنرال، به من دستور دادند -
    
  پاتریک مداخله کرد: "من می‌توانم مسیر پرواز معاون رئیس‌جمهور را از نزدیک برای هر گونه نشانه‌ای از حرکت زیر نظر بگیرم. "فقط نقاط راه را به من بدهید و من همه چیز را تنظیم می کنم."
    
  "آیا می توانید این کار را انجام دهید و بخش ما را زیر نظر داشته باشید؟" ویلهلم پرسید.
    
  پاتریک گفت: "اگر دو بازنده دیگر در اینجا داشتم، سرهنگ، می‌توانستم تمام عراق، جنوب شرقی ترکیه و شمال غرب ایران را به صورت 24 ساعته و 7 روز هفته تماشا کنم و هنوز یک نیروی زمینی ذخیره داشتم." او گوشی محافظت شده اش را لمس کرد. "بومر، آخرین چیز را فهمیدی؟"
    
  هانتر نوبل پاسخ داد: "در حال حاضر آن را تنظیم کرده ام، قربان." "بازنده ای که ما در حال حاضر در هوا داریم می تواند پرواز خود را در داخل استان اربیل ردیابی کند، اما من حدس می زنم که شما می خواهید معاون رئیس جمهور را در تمام مسیر از بغداد ردیابی کنید، نه؟"
    
  "شرکت الف"
    
  "من اینطور فکر کردم. ما بازنده شماره دو را در ایستگاه خواهیم داشت... تا چهل دقیقه دیگر."
    
  "در اسرع وقت، بومر. اولین بازنده را به سمت جنوب ببرید تا پرواز معاون رئیس جمهور را ردیابی کند، سپس دومین بازنده را هنگام بلند شدن در مسیر نظارتی به سمت شمال قرار دهید."
    
  "فهمیده."
    
  "پس ما می توانیم پرواز او از بغداد تا اربیل را تماشا کنیم؟" ویلهلم پرسید.
    
  پاتریک گفت: "نه - ما قادر خواهیم بود هر هواپیما و هر وسیله نقلیه‌ای را که در هفت استان عراق، از رمادی تا کربلا و در هر نقطه‌ای بین آن‌ها حرکت می‌کند، در زمان واقعی ردیابی و شناسایی کنیم. ما قادر خواهیم بود هر وسیله نقلیه ای را که قبل از پرواز به هواپیمای معاون رئیس جمهور نزدیک می شود، ردیابی و شناسایی کنیم. ما قادر خواهیم بود تاکسی هواپیمای او را تماشا کنیم و همه هواپیماها و وسایل نقلیه دیگر را در مجاورت او زیر نظر داشته باشیم. اگر قبل از خروج یا رسیدن او به اربیل فعالیت مشکوکی وجود داشته باشد، می‌توانیم به او و امنیتش هشدار دهیم."
    
  "با دو هواپیما؟"
    
  پاتریک گفت: "ما تقریباً می توانیم این کار را با یکی انجام دهیم، اما برای دقت مورد نیاز، بهتر است پوشش را تقسیم کنیم و از بالاترین وضوح ممکن استفاده کنیم."
    
  ویلهلم در حالی که سرش را تکان می داد گفت: "خیلی باحاله. "کاش شما بچه ها چند ماه پیش بودید، من سال گذشته برای فارغ التحصیلی دختر کوچکم از دبیرستان تنگ شده بودم. این دومین بار است که چنین چیزی را از دست می دهم."
    
  پاتریک گفت: "من پسری دارم که برای رفتن به دبیرستان آماده می‌شود و نمی‌توانم آخرین باری را که او را در یک بازی مدرسه یا فوتبال دیدم، به یاد بیاورم. "میدونم چه حسی داری".
    
  سرگرد جبوری، افسر رابط ترک، در داخل تلفن داخل تلفن مداخله کرد: "ببخشید، سرهنگ". به من اطلاع داده شده است که گروه حمل و نقل هوایی نیروی هوایی ترکیه پنج هواپیمای ترابری VIP Gulfstream را از آنکارا به اربیل برای شرکت در مذاکرات مشترک بین ایالات متحده، عراق و کشورم که فردا آغاز می شود، می فرستد. این هواپیما هوابرد است و تقریباً شصت دقیقه دیگر در محدوده ما قرار خواهد گرفت."
    
  ویلهلم گفت: "خیلی خوب. "کاپیتان کوتر، وقتی نقشه پرواز را دریافت کردید به من اطلاع دهید."
    
  کاتر، افسر کنترل ترافیک هوایی هنگ، لحظاتی بعد پاسخ داد: "الان فهمیدم، قربان." منشاء تأیید شد. من با وزیر خارجه عراق تماس خواهم گرفت و مسیر او را روشن خواهم کرد."
    
  "ابتدا آن را روی تخته بزرگ بگذارید، سپس تماس بگیرید." یک خط آبی در سراسر صفحه نمایش اصلی مانیتور، مستقیماً از آنکارا به سمت فرودگاه بین المللی شمال غربی اربیل، حدود هشتاد مایل به سمت شرق، حرکت می کرد و درست از شرق پایگاه هوایی متفقین در نالا می گذشت. اگرچه مسیر پرواز به جای مستقیم منحنی بود، مسیر ششصد مایلی "دایره بزرگ" مستقیم ترین مسیر پرواز از یک نقطه به نقطه دیگر بود. ویلهلم گفت: "به نظر خوب است. سرگرد جبوری، مطمئن شوید که IAD نیز برنامه پروازی دارد، و مطمئن شوید که سرهنگ جعفر آگاه است.
    
  "بله، سرهنگ."
    
  "خب، حداقل طرفین با یکدیگر صحبت می کنند. شاید این همه چیز در نهایت حل شود."
    
  در طول بیست دقیقه بعد همه چیز به طور قابل توجهی آرام شد تا اینکه: "گوپی دو-چهار در هوا"، پاتریک گزارش داد. پانزده دقیقه دیگر در ایستگاه خواهد بود.
    
  ویلهلم خاطرنشان کرد: "سریع بود. "بچه ها، شما زحمت این چیزها را در هوا ندارید، ژنرال؟"
    
  این بدون سرنشین است، از قبل بارگیری شده و سوخت رسانی شده است. ما فقط برنامه‌های پرواز و سنسورها را وارد می‌کنیم و آن را رها می‌کنیم." پاتریک گفت.
    
  "بدون دستشویی برای خالی کردن، ناهار بسته بندی شده برای تعمیر، چتر نجات برای نصب، درست است؟"
    
  "دقیقا".
    
  ویلهلم با تعجب فقط سرش را تکان داد.
    
  آنها پیشرفت هواپیمای VIP ترکیه را در حالی که به سمت مرز عراق می رفت، تماشا کردند. هیچ چیز غیرعادی در مورد پرواز وجود ندارد: پرواز در ارتفاع سی و یک هزار پا، سرعت معمولی هوا، کدهای فرستنده معمولی. حدود دوازده دقیقه مانده به عبور هواپیما از مرز، ویلهلم دستور داد: "سرگرد جبوری، دوباره بررسی کنید که نیروهای پدافند هوایی عراق از نزدیک شدن پرواز از ترکیه مطلع باشند و سلاح نداشته باشند."
    
  ودرلی گفت: "جبوری از شبکه خارج است، قربان."
    
  ویلهلم پارس کرد: "الاغش را پیدا کنید و او را به اینجا بازگردانید." سپس ویلهلم کانال فرماندهی خود را تغییر داد: "همه واحدهای وارهمر، این آلفا است، یک هواپیمای VIP ترکیه تا ده دقیقه دیگر می‌رسد، همه ایستگاه‌های پدافند هوایی در دسترس بودن سلاح را مستقیماً به من."
    
  Weatherly یکی از مانیتورها را به نقشه ای از موقعیت و وضعیت همه یگان های پدافند هوایی در امتداد منطقه مرزی تغییر داد. این واحدها متشکل از خودروهای دفاع هوایی متحرک Avenger بودند که هاموی مجهز به یک برجک قابل هدایت حاوی دو غلاف قابل بارگیری مجدد حاوی چهار موشک ضد هوایی استینگر گرما یاب و یک مسلسل سنگین کالیبر 50 به همراه حسگرهای الکترواپتیکی و یک مجرا بود. انتقال داده ها، امکان اتصال برج به رادارهای پدافند هوایی هنگ دوم را فراهم می کند. انتقام جویان را یک هاموی محموله حامل نیروهای نگهداری و امنیتی، قطعات یدکی و مهمات، آذوقه و دو جایگاه انتقال موشک همراهی می کرد.
    
  ودرلی گفت: "همه دپارتمان های تبلیغاتی Warhammer کمبود سلاح را گزارش می کنند، قربان.
    
  ویلهلم مانیتور را بررسی کرد، که تمام واحدهای انتقام جو را با نمادهای قرمز ثابت نشان می داد که نشان می داد عملکردی دارند اما آماده حمله نیستند. ژنرال بازنده دومت کجاست؟ او درخواست کرد.
    
  "سه دقیقه تا محل گشت." پاتریک نماد XC-57 را روی نمایشگر تاکتیکی آورد تا ویلهلم بتواند آن را در میان همه نشانگرهای دیگر ببیند. ما از سطح پرواز سه - پنج - صفر عبور می کنیم، به چهار-یک-صفر صعود می کنیم، بسیار دور از پرواز ترکیه که وارد می شود. به زودی اسکن منطقه را آغاز خواهیم کرد."
    
  "پرواز معاون رئیس جمهور را به من نشان بده."
    
  نماد دیگری، این بار در سمت جنوب، بر فراز بغداد شروع به چشمک زدن کرد. کاتر گزارش داد: "آقا، حدود سی دقیقه زودتر پرواز کرد. خوانش داده‌های پرواز افزایش بسیار سریع ارتفاع و سرعت نسبتاً پایین زمین را نشان داد که نشان‌دهنده حداکثر صعود از بین‌المللی بغداد است. وی افزود: "به نظر می‌رسد که این هواپیما بر روی یک روتور شیبدار CV-22 قرار دارد، بنابراین در هنگام ورود به طور قابل‌توجهی در پشت جریان خلیج ترکیه قرار خواهد گرفت". "زمان ورود، چهل و پنج دقیقه."
    
  "فهمیده."
    
  به نظر می رسید همه چیز طبق معمول پیش می رود، که همیشه پاتریک مک لانهان را آزار می داد. او تمام مانیتورها و قرائت‌های ابزار را اسکن کرد و به دنبال سرنخی برای اینکه چرا ممکن است مشکلی وجود داشته باشد، می‌گشت. هنوز هیچی. دومین هواپیمای شناسایی XC-57 به منطقه گشت خود رسید و یک گشت استاندارد بیضی شکل را آغاز کرد. همه چیز به نظر می رسید ...
    
  سپس آن را دید و دکمه اینترکام را فشار داد: هواپیمای ترکیه در حال کاهش سرعت است.
    
  "چی؟ تکرار کن ژنرال؟
    
  "جریان خلیج. سرعت به سیصد و پنجاه گره کاهش یافت."
    
  "آیا او برای فرود آمدن آماده می شود؟"
    
  "خیلی دور از اربیل؟" - پاتریک پرسید. اگر رویکرد عادی داشت، ممکن بود منطقی باشد، اما کدام هواپیمای ترکیه ای با رویکرد عادی به قلب خاک کردستان پرواز می کرد؟ او این رویکرد را با حداکثر کارایی انجام داد - او فرود را تا سی مایل شروع نکرد، شاید کمتر. حالا او حدود صد نفر است. او البته به سمت جنوب نیز حرکت می کند. اما ارتفاعش -
    
  "راهزنان! راهزنان! این هانتر نوبل بود که داده های دومین XC-57 را زیر نظر داشت. "چند هواپیمای سریع السیر در حال نزدیک شدن از ترکیه، به سمت جنوب در ارتفاع پایین، پنجاه و هفت مایل، سرعت ماخ یک نقطه صد و پنج! "نمایش تاکتیکی چندین مسیر از اهداف هوایی در حال حرکت در جنوب ترکیه را نشان داد. "وسایل نقلیه سنگین زیادی نیز در A36 پیدا شده است" و صدای او ناگهان در غرش تند ساکن قطع شد...
    
  ... نمایش تاکتیکی هم همینطور بود. کل صفحه ناگهان پر از پیکسل های رنگی درخشان، نمادهای ناخواسته و امواج ایستا شد. "بازم بگم؟" ویلهلم فریاد زد. "این وسایل نقلیه کجا هستند؟ و چه اتفاقی برای تخته من افتاد؟"
    
  پاتریک گفت: "ارتباط با بازنده قطع شد." او شروع به تایپ دستورالعمل روی صفحه کلید کرد. "بومر...!"
    
  بومر گفت: "من اکنون در حال تغییر هستم، رئیس، اما پیوند داده تقریباً به طور کامل قطع شده است، و من سرعت را به شصت کیلومتر در ساعت کاهش داده ام."
    
  "آیا به طور خودکار تغییر می کند؟"
    
  "اگر حذف لینک داده را تشخیص دهد، این کار را انجام می دهد، اما اگر تداخل پردازنده های سیگنال را مسدود کند، ممکن است این کار انجام نشود."
    
  "چه اتفاقی می افتد، مک لاناهان؟" ویلهلم فریاد زد و از جا پرید. "چه اتفاقی برای عکس من افتاد؟"
    
  پاتریک گفت: "ما در همه فرکانس ها - UHF، VHF، LF، X، Ku- و Ka-باند و مایکروویو پارازیت داریم." "و فوق العاده قدرتمند. ما تلاش می کنیم-" او ساکت شد، سپس به فرمانده هنگ نگاه کرد. "جریان خلیج ترکیه. این یک هواپیمای VIP نیست - باید یک هواپیمای پارازیت باشد.
    
  "چی؟"
    
  پاتریک گفت: "پارچه الکترونیکی و کل شبکه را خاموش کرد. ما اجازه دادیم که درست بالای سر ما پرواز کند، و قدرتمند است، بنابراین نمی توانیم از تداخل عبور کنیم. پرش فرکانس کمکی نمی کند - در تمام فرکانس ها می سوزد.
    
  "خدایا ما اینجا کوریم." ویلهلم به کانال فرماندهی هنگ تغییر مسیر داد: "برای همه واحدهای وارهمر، به همه واحدهای وارهمر، این ...!" اما صدای او با صدای جیغ بلندی که از تمام هدفون‌هایی که نمی‌توانستند خاموش شوند، خفه شد. ویلهلم قبل از اینکه صدا پرده گوشش را پاره کند، هدفون‌هایش را پرت کرد و همه افراد حاضر در تانک مجبور به انجام همین کار شدند. "لعنتی، من نمی توانم به انتقام جویان برسم."
    
  پاتریک تلفن همراه امن خود را فعال کرد. "بومر..." اما به دلیل سر و صدا مجبور شد به سرعت گوشی را از گوشش بیرون بیاورد. پاتریک گفت: "آماده شو، سرهنگ. نوبل سیستم اطلاعاتی را تعطیل خواهد کرد.
    
  "داری این را می بندی؟ چرا؟"
    
  پاتریک گفت: "تداخل به حدی قوی است که ارتباط داده بین ما و XC-57 کاملاً از کار افتاده است." تنها راهی که می‌توانیم این کار را دوباره ادامه دهیم، بستن است."
    
  "این چه فایده ای خواهد داشت؟"
    
  پاتریک گفت: "ایمن برای همه بازنده‌ها تغییر حالت ارتباطات لیزری ایمن است و تا آنجا که می‌دانیم، هیچ‌کس توانایی ایجاد اختلال در ارتباطات لیزری ما را ندارد. "به محض اینکه برق را بازیابی کنیم، سیستم بلافاصله به یک کانال ارتباطی شفاف تر و ایمن تر تبدیل می شود. لیزر خط دید است و از ماهواره مخابره نمی‌شود، بنابراین ما بسیاری از قابلیت‌ها را از دست خواهیم داد، اما حداقل تصویر را برمی‌گردانیم... حداقل باید."
    
  راه اندازی مجدد سیستم کمتر از ده دقیقه طول کشید، اما انتظار به طرز طاقت فرسایی طولانی بود. هنگامی که تصویر در نهایت بازگشت، آنها تنها بخش کوچکی از آنچه که به دیدن عادت داشتند را دیدند - اما هنوز کاملاً وحشتناک بود: "من سه گروه هواپیما دارم که هر کدام به سمت موصل، اربیل، و سومی، فکر می کنم نزدیک می شوند. هانتر نوبل گفت، به سمت کرکوک می رود. هواپیماهای پرسرعت زیادی در پیش رو و تعداد زیادی هواپیمای کم سرعت در پشت سر آنها وجود دارد.
    
  پاتریک گفت: "این یک حمله هوایی است. هوانوردی دریایی برای از بین بردن رادارها و ارتباطات، سپس بمب‌افکن‌های تاکتیکی برای تخریب فرودگاه‌ها و پست‌های فرماندهی، پشتیبانی نزدیک هوایی برای نگهبانی، و سپس چتربازان و هواپیماهای باری برای حمله به زمین.
    
  "در مورد نالا چطور؟" - ودرلی پرسید.
    
  "خوشه غربی به سمت غرب ما می گذرد - من فرض می کنم که آنها به جای ما موصل را هدف قرار خواهند داد."
    
  ویلهلم گفت: "منفی - فرض کنیم نفر بعدی هستیم." از نظر آب و هوا، تیمی را سازماندهی کنید و از آنها بخواهید به همه دستور دهند که به دنبال سرپناه باشند. هر طور که می توانید این کار را انجام دهید - از مگافون، بوق ماشین استفاده کنید یا دیوانه وار فریاد بزنید، اما هنگ را برای پوشاندن ببرید. رادیو با اونجرز تماس بگیرید تا...
    
  "من نمی توانم، قربان. هواپیمای شناسایی Scion به هوا بازگشته است، اما ارتباطات ما همچنان مسدود است."
    
  ویلهلم نفرین کرد: لعنتی. خوب، امیدواریم انتقام‌جویان مکان‌های خوبی برای پنهان شدن پیدا کنند، زیرا نمی‌توانیم به آنها هشدار دهیم. شروع به اقدام کنید." Weatherly با عجله رفت. مک‌لاناهان، معاون رئیس‌جمهور چطور؟
    
  پاتریک گفت: "ما هیچ راهی برای تماس با هواپیمای او در زمانی که سرگردان هستیم نداریم." "امیدوارم وقتی او به فرکانس ما تغییر می کند، تداخل را می شنود و تصمیم می گیرد به بغداد برگردد."
    
  آیا راهی وجود دارد که بتوانید آن گلف استریم یا هر چیز دیگری را که در آن بالا وجود دارد ساقط کنید؟ ویلهلم پرسید.
    
  پاتریک لحظه ای فکر کرد و سپس به سمت در خروجی رفت. او گفت: "من به سمت خط عزیمت می روم" و افزود: "با شما تماس خواهم گرفت." پاتریک با عجله به بیرون رفت، به داخل یکی از هاموی هایی که به تیمش اختصاص داده شده بود، پرید و به سرعت رفت.
    
  او خط عزیمت را در هرج و مرج کامل یافت. سربازان روی هاموی ایستاده بودند و هشدار می دادند. برخی بلندگو داشتند. دیگران به سادگی بوق می زدند. نیمی از تکنسین های Scion Aviation International ایستاده بودند و مطمئن نبودند که ترک کنند یا نه.
    
  "فعلا وارد پوشش شو!" - پاتریک بعد از اینکه در بیرون آشیانه ایستاد، فریاد زد، بیرون پرید و به سمت مرکز فرماندهی دوید. او متوجه شد که جان مسترز و هانتر نوبل هنوز پشت کنسول‌هایشان نشسته‌اند و تلاش می‌کنند تا در برابر تداخل خشمگین مقاومت کنند. "بچه ها دیوانه شده اید؟" پاتریک در حالی که شروع به گرفتن لپ تاپ ها کرد گفت. "گورتو از اینجا گم کن!"
    
  جان گفت: "آنها ما را بمباران نمی کنند، موک." ما آمریکایی هستیم و این یک پایگاه هوایی عراق است، نه یک پایگاه شورشیان. آنها می آیند برای -"
    
  در آن لحظه، بوم‌های صوتی سه‌گانه‌ای که مستقیماً بالای سرش می‌چرخید، قطع شد. انگار آشیانه یک بالن غول پیکر بود که در یک لحظه پر از هوا شد. مانیتورهای کامپیوتر، لامپ‌ها و قفسه‌ها از روی میزها و دیوارها منفجر شدند، لامپ‌ها شکستند، دیوارها شکستند، و هوا ناگهان مه‌آلود شد زیرا هر ذره گرد و غبار در کل اتاق در اثر فشار اضافی آزاد شد. "سلام خدایا...!"
    
  "امیدوارم این یک هشدار بود. سعی نکنید هیچ هواپیمایی را پرتاب کنید، در غیر این صورت دور بعدی پرتاب یک بمب خواهد بود. زیر میزی که یکی از لپ‌تاپ‌ها تصویر رادار لیزری XC-57 را نشان می‌داد، چند لحظه آن را مطالعه کرد، سپس گفت: "جان، من می‌خواهم آن هواپیمای ترکیه سرنگون شود".
    
  "با استفاده از چه؟ تف کردن؟ ما هیچ سلاح ضد هوایی نداریم."
    
  "بازنده این کار را می کند. تیرکمان بچه گانه."
    
  " تیرکمان بچه گانه؟" چشمان جان از سردرگمی ریز شد، سپس فهمیدن، پس از آن محاسبه، و در نهایت توافق. ما باید نزدیک‌تر شویم، شاید تا سه مایلی."
    
  و اگر ترکها بازنده را بگیرند، حتما او را ساقط خواهند کرد و سپس به دنبال ما خواهند آمد.
    
  پاتریک گفت: "امیدوارم که آنها نخواهند با ما درگیر شوند - آنها به دنبال شورشیان کرد هستند." اگر آنها می خواستند ما را بمباران کنند، قبلاً این کار را می کردند. این حتی برای او هم چندان قانع کننده به نظر نمی رسید. اما بعد از یک لحظه تأمل دیگر سرش را تکان داد. "انجام دهید".
    
  جان بند انگشتانش را شکست و شروع به پارس کردن کرد، مسیر پرواز برنامه ریزی شده XC-57 را تغییر داد تا وارد محوطه پارک هواپیمای ترکیه شود، سپس آن را به تنهایی در پشت و زیر آن پرواز کرد و با استفاده از رادارهای لیزری آن را در کنترل دقیق ثابت نگه داشت. بومر با مطالعه یک تصویر رادار لیزری فوق جزئی از منطقه اطراف هواپیمای ترکیه در حین نزدیک شدن XC-57 گفت: "من هیچ اسکورتی نمی بینم." "این یک کشتی است. خیلی مغرور هستند، اینطور نیست؟
    
  "این چه نوع هواپیما است؟" - پاتریک پرسید.
    
  من هنوز نمی توانم آن را ببینم - اگرچه کوچکتر از گلف استریم است.
    
  "کمتر؟" آن احساس عذاب قریب الوقوع بازگشت، و در ستون فقرات پاتریک بالا و پایین خزید. برای هواپیماهای کوچکتر از گلف استریم قدرت زیادی دارد.
    
  جان گفت: "در شعاع ده مایلی. من او را از پنج مایلی دورتر خواهم زد. هنوز در تلاش برای جدا کردن ناسل های موتور است. XC-57 به سرعت فاصله را بست.
    
  پاتریک گفت: "من هیچ گوندولا نمی بینم - این یک هواپیمای مسافربری نیست." وقتی نزدیکتر می شد، می توانست جزئیات بیشتری را ببیند: یک بیزجت کوچک دو موتوره، اما با سه محفظه زیر هر بال و یک محفظه زیر شکم. او گفت: "قطعاً غیرنظامیان نیستند. "جان، هر چیزی را که می توانی بردارید، و هر چه زودتر شلیک کنید..."
    
  قبل از اینکه بتواند کارش را تمام کند، هواپیمای ترکیه ای ناگهان به شدت به سمت چپ چرخید و یک صعود سریع را آغاز کرد - و سرعت چرخش آن با یک جت مسافربری بزرگ مانند گلف استریم یکسان نبود. از همین نزدیک، با نمایش مشخصات کامل او بر روی تصویر رادار لیزری، هویت او غیرقابل انکار بود: "اوه چرند، این یک جنگنده فانتوم F-4 است! بومر فریاد زد. F-4 با قابلیت پارازیت؟ جای تعجب نیست که آنها هیچ اسکورتی را با خود نبردند - او احتمالاً می تواند خودش را همراهی کند."
    
  پاتریک فریاد زد: "بزن، جان، و بازنده را از آنجا بیرون کن!" فانتوم باید سلاح های دفاعی داشته باشد!
    
  "هیت، بومر!" جان در حالی که دیوانه وار دستورات احضار XC-57 را تایپ می کرد گفت.
    
  "Slingshot فعال شد!" بومر گفت. "قدرت کامل. برد شش مایل... کافی نخواهد بود."
    
  پاتریک به طرز شومی گفت: "نگران نباش - او این فاصله را خیلی سریع خواهد بست." فرود سریع را شروع کن جان - F-4 ممکن است نخواهد فرود بیاید. آن را روی عرشه بگذار."
    
  "ما پایین می رویم!" جان مسترز گفت. XC-57 با استفاده از فناوری "بال تطبیقی" XC-57، که تقریباً تمام سطوح هواپیما را به یک وسیله بالابر تبدیل می کرد، با سرعت بیش از ده هزار پا در دقیقه فرود آمد و تنها ساختار ترکیبی آن از فروپاشی آن جلوگیری می کرد.
    
  تکنسین گزارش داد: "اتصال دوباره برقرار شده است. "تمام تداخل خاموش است."
    
  بومر گفت: "او در حال کند شدن است." "سه مایل... او باید گرما را در مورد... احساس کند." و در آن لحظه، تصویر رادار لیزری نشان داد که دو موشک از هر بال F-4E ترکیه خارج شده اند. "سایدوندرز!" او فریاد زد. اما چند ثانیه پس از شروع پرواز، موشک های سایدوایندر منفجر شدند. بومر می‌گوید: "تیرکشان هر دو را به پایان رساند. لیزر به فانتوم هدایت می شود. با وجود اینکه در حال کاهش است، هنوز هم کند می شود."
    
  جان گفت: "فکر می‌کنم ما به چیزی حیاتی برخورد کردیم. تصویر بزرگ‌شده رادار لیزری به وضوح دودی را نشان می‌داد که از موتور سمت راست جنگنده می‌آمد. او باید آن را قطع کند. پنج هزار پا بالاتر از سطح زمین است - هواپیماهای جنگنده پرواز در نزدیکی خاک را دوست ندارند.
    
  بومر گفت: "دو مایل و هنوز در راه است. "بیا، آپتال، بازی تمام شد."
    
  "آپتال؟"
    
  بومر گفت: "این در زبان ترکی به معنای "احمق" است. فکر کردم اگر قرار است با ترک ها روبرو شویم، بهتر است کمی ترکی یاد بگیرم.
    
  جان گفت: "این را به شما واگذار می کنم که ابتدا کلمات بد را یاد بگیرید. او به تعقیب و گریز در لپ تاپ خود بازگشت. "بیا رفیق، تمام شد، تمام شد..." این زمانی بود که یکسری پیام های هشدار دهنده روی لپ تاپ جان ظاهر شد. لعنتی موتورهای یک و دو خاموش می شوند... سیستم هیدرولیک و برق خراب است! چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  پاتریک گفت: "او به محدوده تیراندازی رسید. در نور روز، با آسمان صاف... XC-57 محکوم به فنا بود و همه آن را می دانستند.
    
  جان به ساخته‌اش اصرار کرد: "بیا عزیزم، تو خوب می‌شوی، فقط ادامه بده..."
    
  و همانطور که تماشا می کردند، ابری از دود را دیدند که از جلوی یک F-4 فانتوم ترکیه می آمد، سایبان به عقب جمع شد و صندلی عقب به سمت آسمان پرواز کرد. آنها منتظر ماندند تا صندلی جلو برود... اما همانطور که تماشا می کردند، اعداد ارتفاع همچنان کاهش می یافت و در نهایت صفر ثانیه بعد نشان داده شد. بومر به آرامی، بدون هیچ اثری از شادی یا پیروزی گفت: "دریافتش کردم" - تماشای مرگ هیچ خلبان، حتی یک دشمن، هرگز دلیلی برای جشن نبود. وقتی تیرکمان با تمام قدرت به سمت صورتش نشانه رفت، باید واقعاً به او آسیب می رساند، اما او نمی خواست به بازنده اجازه فرار دهد."
    
  "می‌توانی او را پس بدهی، جان؟" - پاتریک پرسید.
    
  جان گفت: نمی دانم. آرایه لیزر پایینی رادار جمع نمی شود - مقاومت زیادی دارد و فقط یک موتور باقی مانده است. بنزین را هم از دست می دهیم. تنها سی مایل مانده به آن، نزدیک خواهد بود."
    
  انگشتان متقابل زیادی وجود داشت، اما XC-57 بازگشت. پاتریک از هامر خود که در انتهای باند فرودگاه پارک شده بود، در حالی که با دوربین دوچشمی خود به هواپیما نگاه می کرد، گفت: "خوب، جان." او و جان در حالی که بازنده آماده می‌شود مستقیماً وارد شود، تماشا کردند. یک دنباله تاریک طولانی از دود پشت پرنده فلج شده بود، اما مسیر پرواز آن نسبتاً ثابت بود. "فکر نمی کردم او زنده بماند."
    
  جان اعتراف کرد: "من هم". این فرود خوشایند نخواهد بود. مطمئن شوید که برای همه روشن است - من نمی دانم چه نوع ترمز یا کنترل جهتی باقی مانده است و می تواند..."
    
  "Scion، این سوم است!" - بومر از کانال فرمان رادیویی فریاد زد. هواپیمای ورودی از جنوب، ارتفاع بسیار کم! پاتریک برگشت و به آسمان نگاه کرد...
    
  ... و در آن لحظه جان فریاد زد: "لعنت مقدس!" دو ابر عظیم آتش بر جلوی XC-57 فوران کردند. به نظر می رسید که هواپیما برای چند لحظه در هوا معلق بود. سپس یک انفجار دیگر، و هواپیما بر روی دماغه خود واژگون شد و مستقیماً در زمین شیرجه زد. سوخت کافی در مخازن برای ایجاد آتش سوزی بزرگ وجود نداشت.
    
  چشمان جان مسترز با سردرگمی عملاً از حدقه بیرون زد. "چه اتفاقی برای من افتاد -"
    
  "پايين جان!" پاتریک فریاد زد و او را روی زمین کوبید. دو فروند جنگنده بمب افکن F-15E Eagle ساخت آمریکا در ارتفاع کم از بالای سر خود به سمت شمال به سمت ترکیه حرکت کردند.
    
  جان سعی کرد روی پاهایش بلند شود. "آن حرامزاده ها مرا زدند..."
    
  "گفتم اردک!" پاتریک فریاد زد. لحظه ای بعد، یک سری از هشت انفجار قوی درست در مرکز باند فرود آمد که نزدیکترین آنها تنها چند صد یارد دورتر بود. هر دو مرد احساس می کردند که هامر آنها بالای سرشان غلتیده است. آنها با آوار و دود غرق شده بودند، جیغ می زدند و دستان خود را به گوش هایشان می بستند در حالی که لرزش وحشتناک هوا را از ریه های آنها می زد. تکه های بتن مانند گلوله از کنار آنها عبور کرد و سپس بر آنها بارید. " سوار هامر شو، جان! عجله کن!" هر دو مرد درست زمانی که تکه‌های بتن بزرگ‌تر و بزرگ‌تر از بالا روی آن‌ها می‌بارید، به داخل بالا رفتند. آنها چاره ای نداشتند جز اینکه تا آنجا که می توانستند در امتداد زمین بخزند و امیدوار باشند که سقف نگه دارد. شیشه ها شکست و هامر بزرگ قبل از اینکه آنها منفجر شوند روی چرخ هایش تکان می خورد.
    
  چند دقیقه بعد، جان همچنان روی زمین هامر می پیچید و گوش هایش را پوشانده بود و با صدای بلند فحش می داد. پاتریک می توانست قطره کوچکی از خون را ببیند که بین انگشتان گوش چپ جان را پوشانده بود. پاتریک رادیوی قابل حمل خود را روشن کرد تا کمک بخواهد، اما چیزی نمی شنید و فقط می توانست امیدوار باشد که پیامش به پایان برسد. او برای بررسی آسیب به سقف هاموی بالا رفت.
    
  او فکر کرد بمباران بسیار خوبی است. او هشت علامت انفجار را دید، احتمالاً هزاران پوند، که هر کدام بیش از پنج یارد از خط مرکزی باند فاصله نداشت. خوشبختانه آن‌ها از بمب‌های سوراخ‌کننده باند فرودگاه استفاده نکردند، فقط از بمب‌های همه منظوره با قابلیت انفجار قوی استفاده نکردند، و آسیب خیلی بد نبود - انفجارها سوراخ‌هایی ایجاد کردند، اما تکه‌های بزرگی از تقویت‌کننده‌های فولادی را ایجاد نکردند. رفع این مشکل نسبتاً آسان بود.
    
  "خاک؟" جان به سختی از هامر خارج شد. "چه اتفاقی افتاده است؟" جیغ زد چون سرش آنقدر زنگ می زد که صدایش را نمی شنید.
    
  پاتریک گفت: "کمی بازپرداخت. او از هامر پیاده شد و به جان کمک کرد تا در حالی که سرش را از نظر جراحات دیگر معاینه می کرد، بنشیند. "به نظر می رسد پرده گوش شما ترکیده است و بریدگی های بسیار خوبی داشته اید."
    
  "چه لعنتی به ما زدند؟"
    
  پاتریک گفت: "F-15E Strike Eagles گلوله‌های جی‌پی‌اس پرانفجار را پرتاب می‌کند، یک مازاد نظامی دیگر که از ایالات خوب قدیمی آمریکا خریداری شده است". F-15E ها علیرغم اینکه یکی از بهترین جنگنده بمب افکن های جهان بودند و قادر به بمباران و برتری هوایی در یک ماموریت واحد بودند، قادر به فرود بر روی یک ناو هواپیمابر نبودند و به همین دلیل به صورت مازاد به متحدان آمریکا فروخته شدند. آنها باند فرودگاه را به خوبی مشخص کرده اند، اما می توان آن را تعمیر کرد. به نظر نمی رسد که آنها به Triple-C، آشیانه ها یا هر ساختمان دیگری برخورد کنند.
    
  "احمق های لعنتی" در ترکی به چه معناست؟ جان مسترز پرسید و با عصبانیت آشکار دستش را روی هامر کوبید. فکر می‌کنم کتاب عبارات بومر را قرض بگیرم و چند کلمه لعنتی ترکی را بیاموزم.
    
  چند دقیقه بعد، هانتر نوبل سوار آمبولانس هاموی شد. "بچه ها خوب هستید؟" او در حالی که امدادگران به پاتریک و جان مراجعه کردند، پرسید. "فکر کردم گم شدی."
    
  پاتریک گفت: "نکته خوب این است که آن تیم ها خوب بودند. "یک ربع ثانیه طولانی تر و یک ربع درجه خطای عنوان و ما باید دقیقاً زیر آن آخرین خطا قرار می گرفتیم."
    
  بومر گفت: "فکر نمی کنم این پایان کار باشد." ما در حال ردیابی چندین راب در سراسر منطقه هستیم. نزدیکترین آنها بیست مایلی به سمت شرق است و به اینجا می رود."
    
  پاتریک با ناراحتی گفت: "بیایید به آشیانه برگردیم و ببینیم چه چیزی باقی مانده است." ما باید در مورد بازنده سوم و ماژول‌های ماموریتی که می‌توانیم استفاده کنیم، به‌روزرسانی دریافت کنیم." همه آنها سوار هاموی خود شدند و با سرعت به سمت خط حرکت حرکت کردند.
    
  زمانی که آنها در تیمارستان توقف کردند تا جان را پیاده کنند و سپس به آشیانه رسیدند، صدای زنگ در گوش پاتریک به قدری فروکش کرده بود که او می توانست به طور طبیعی کار کند. هنگامی که تداخل متوقف شد، آنها به حالت شناسایی کامل بازگشتند و با اولین XC-57 که به مدار گشت زنی جدید در جنوب شرقی پایگاه هوایی متفقین نالا، در محدوده رادار لیزری سه شهر بزرگ شمال عراق - موصل، بازگشته بود، ارتباط برقرار کردند. اربیل و کرکوک که مورد حمله قرار گرفتند.
    
  پاتریک در حالی که نمایشگر اطلاعاتی را مطالعه می کرد، دستی لرزان روی صورتش کشید. آدرنالینی که در رگ‌هایش جریان داشت شروع به فروکش کرد و او را خسته و عصبی کرد. "خوبید قربان؟" هانتر نوبل پرسید.
    
  "من کمی نگران جان هستم. او خیلی بد به نظر می رسید."
    
  "شما برای پوشیدن هم خیلی بدتر به نظر می رسید، قربان."
    
  "خوب می شوم". با حالت نگران بومر لبخند زد. "فراموش کردم که تحت چنین بمباران چه حالی دارد. واقعاً شما را می ترساند."
    
  "شاید باید کمی استراحت کنی."
    
  پاتریک تکرار کرد: "خوب خواهم شد، بومر." سرش را برای خلبان و فضانورد جوان تکان داد. "ممنون که اینقدر نگران هستید."
    
  بومر گفت: "من از امور قلبی شما اطلاع دارم، قربان." "تنها چیزی که بدتر از بازگشت از فضا است، تقریباً نابود شدن توسط یک رشته بمب هزار پوندی است. شاید شما نباید به شانس خود فشار بیاورید."
    
  بیایید معاون رئیس‌جمهور را سالم و سلامت ببریم و تصویر واضحی از آنچه در حال رخ دادن است به دست آوریم، سپس من می‌روم چرت بزنم. این یک ذره نگرانی بومر را کاهش نداد و در چهره او نمایان شد، اما پاتریک آن را نادیده گرفت. "آیا جت ها بازنده را آزار می دهند؟"
    
  بومر فکر کرد که بحث کردن با آن پسر فایده ای ندارد - او تا زمانی که او را رها کرد، سرکار می رفت، ساده و ساده. او پاسخ داد: "نه. هر جنگنده در شعاع پنجاه مایلی آن را آتش زد، اما هیچ کس حمله نکرد. آنها همچنین پهپادهای ما را اذیت نمی کنند."
    
  پاتریک پیشنهاد کرد: "آنها می‌دانند که بیشتر هواپیماهایی که در اینجا پرواز می‌کنند، هواپیماهای شناسایی غیرمسلح هستند و مهمات را هدر نمی‌دهند". "لعنتی منضبط آنها می دانند که مقاومت بسیار کمی در برابر کاری که در حال حاضر انجام می دهند وجود دارد."
    
  بومر گفت: "وسایل نقلیه آهسته زیادی در حال نزدیک شدن هستند و چندین کاروان از وسایل نقلیه به سمت ما حرکت می کنند." آنها ده ها هواپیمای کم سرعت را که بیشتر در نزدیکی کرکوک و اربیل در حال چرخش بودند، از نزدیک تماشا کردند. با این حال، یک هواپیما مستقیماً به سمت غرب به سمت نالا حرکت می کرد. آیا حالت یا کدی برای این کار وجود دارد؟ - پاتریک پرسید.
    
  بومر پاسخ داد: "نه." او بسیار پایین و سریع است. هنوز ارتباطی وجود ندارد. تصویر رادار لیزری آن را به صورت یک توربوپراپ دو سرنشین C-130 نشان می‌دهد، اما هر از گاهی سرعت آن را تغییر می‌دهد، کندتر از حد انتظار برای یک هواپیمای تاکتیکی. ممکن است مشکلات مکانیکی داشته باشد."
    
  "آیا ما با انتقام جویان تماس داریم؟"
    
  "من فکر می کنم آنها دوباره با سرهنگ ویلهلم در تانک صحبت می کنند."
    
  پاتریک یک کانال فرمان باز کرد: "Scion Odin در حال تماس با Warhammer".
    
  ویلهلم از کنسول فرماندهی خود در تانک گفت: "خوشحال است که می بینم هنوز با ما هستی، Scion." شما هنوز در میکروفون فریاد می زنید. ممکن است زنگ شما در آنجا به صدا درآید؟"
    
  "من به شما توصیه می کنم قبل از ورود به نبرد، از انتقام جویان خود بخواهید که از صحت شناسایی بصری اطمینان حاصل کنند."
    
  "ترک‌ها به تازگی از فرودگاه من، سایون، جهنم را بمباران کردند و ماشین‌هایشان به این سمت می‌رود. ما گزارش هایی از سه ستون جداگانه خودروهای زرهی دریافت کرده ایم. من نمی‌خواهم به آنها اجازه دهم بدون کشتن چند نفر به این پایگاه وارد شوند. "
    
  "کسی که از شرق نزدیک می شود ممکن است ترک نباشد."
    
  "پس فکر می کنی کیه؟"
    
  "خارج از کانال باز، Warhammer."
    
  ویلهلم برای چند لحظه ساکت شد. سپس: "من متوجه شدم پسرم." او نمی‌دانست مک‌لاناهان به چه کسی یا به چه چیزی فکر می‌کند، اما آن مرد در حال غرق شدن بود. بهتر است به او کمک کنید تا خط خود را حفظ کند. "درهم شکستن. همه واحدهای Warhammer، این آلفا است، به خاطر داشته باشید که ما هیچ هواپیمایی برای نزدیک شدن به پایگاه نداریم و نمی‌توانیم آنها را اینجا فرود بیاوریم، اما من می‌خواهم شناسه‌های بصری مثبت برای همه هواپیماهای ورودی دریافت کنم. . تکرار می کنم، من به یک EO مثبت یا شناسه بصری مستقیم نیاز دارم. IR و بدون حالت ها و کدها، تکرار می کنم، به اندازه کافی خوب نیستند. او لحظه ای مکث کرد و به سفارش بعدی خود فکر کرد، سپس ادامه داد: "اگر شناسایی مثبت ندارید، جهت، سرعت، ارتفاع و نوع را گزارش دهید، اما آن را نادیده بگیرید. اگر معلوم نیست فریاد بزنید اما اسلحه خود را محکم بگیرید، اگر شناسنامه مثبت ندارید راهزن است. وارهمر بیرون است."
    
  طولی نکشید که اولین گزارش منتشر شد: "وارهمر، این پاینی وان-دو است" شرقی ترین واحد انتقام جویان آمد. "من تماس بصری با یک کشتی مترسک، یک بولسی یک - پنج صفر درجه، به سمت غرب، صد و هشتاد گره، ارتفاع پایه منهای یک و هشت، حالت ها و کدهای منفی دارم." ارتفاع "پایه" دو هزار پا بود، که به این معنی بود که هواپیما دویست پا بالاتر از سطح زمین بود. "به نظر می رسد برنده دو-دو."
    
  ویلهلم زیر لب زمزمه کرد: "اوه، خدایا شکرت. بعد از تمام شدن همه چیز به چند نوشیدنی و شام جهنمی مدیون مک‌لانهان خواهم بود...؟ فهمیدم، یکی دو تا. به گشت زنی ادامه دهید، سلاح ها آماده هستند. همه واحدهای Warhammer، این آلفا هستند، هواپیماهای ورودی، سلاح‌های آماده تا زمانی که به زمین برخورد کنند، سپس به FPCON Delta بازگردند. از نظر آب و هوا، اینجا فرماندهی کنید. به سمت خط خروج می روم. تامپسون، پسران خود را به آنجا بفرست تا این پیام دریافتی را رهگیری کنند، و من امنیت را به اندازه الاغ پشه می خواهم. سرویس هوایی، اجازه دهید این پسر وارد شود و مطمئن شوید که دمی روی او نیست. تامپسون، او را به امنیت آلفا بسپار. هدفونش را انداخت و با عجله به سمت در رفت.
    
  او مک‌لاناهان و کریس تامپسون را در یک پارکینگ امن هواپیما پیدا کرد، بخشی از پیش‌بند هواپیما که با موانع اگزوز در مقابل آشیانه‌ای بزرگ احاطه شده بود. تامپسون نیروهای امنیتی خود را در امتداد تاکسی‌راه جنوبی و رمپ منتهی از تاکسی‌وی به پیش‌بند مستقر کرد. چشم های ویلهلم با دیدن مک لاناهان ریز شد. سر و پشت دستان ژنرال بازنشسته از جراحات ناشی از پرتاب ترکش پوشیده شده بود. او گفت: "تو باید در بیمارستان باشی، ژنرال."
    
  مک لاناهان داشت صورت، سر و دست‌هایش را با یک حوله بزرگ سفید مرطوب خشک می‌کرد که از زمان خروجش کثیف شده بود. او گفت: "می تواند صبر کند."
    
  "چه مدت؟ تا زمانی که بیهوش شوی؟"
    
  "جان را نزد پزشک گذاشتم و از آنها خواستم مرا معاینه کنند."
    
  ویلهلم فکر کرد مزخرف است، اما آن را با صدای بلند نگفت. سرش را با ناراحتی تکان داد، نمی خواست با آن مرد بحث کند، سپس سرش را به سمت شرق تکان داد. "چرا او به اینجا می آید؟"
    
  "من نمی دانم".
    
  اگر از من بپرسید خیلی باهوش نیست. ویلهلم یک دستگاه واکی تاکی بیرون آورد. دومی آلفا است. نزدیکترین کاروان وسایل نقلیه کجاست؟
    
  "بیست کیلومتری شمال، هنوز نزدیک است."
    
  "من تو را درک میکنم. به نظارت ادامه دهید، وقتی آنها در ده کیلومتری هستند به من اطلاع دهید." هنوز در تیررس موشک های شانه ای قرار نگرفته است، اما هواپیمای نزدیک شده در صورت مشاهده توسط هواپیماهای جنگی ترکیه در معرض خطر مرگبار قرار داشت.
    
  چند دقیقه بعد آنها صدای متمایز پرسرعت بوم-بوم-بوم یک روتورکرافت بزرگ را شنیدند. چرخنده شیب دار CV-22 Osprey با ارتفاع کم و سریع بر روی پایه پرواز کرد، در حین انتقال به پرواز عمودی یک چرخش شدید به سمت چپ انجام داد، سپس در امتداد خطی از وسایل نقلیه امنیتی در امتداد سطح شیب دار روی پیش بند شناور شد و فرود آمد. او را به داخل پارکینگ امن هدایت کردند، جایی که خودش را قفل کرد.
    
  نیروهای امنیتی تامپسون در سراسر منطقه پارکینگ هواپیما مستقر شدند در حالی که ویلهلم، مک‌لاناهان و تامپسون در Osprey بسته بودند. سطح شیب دار باری عقب باز شد و سه مامور سرویس مخفی ایالات متحده با زره بدن و مسلح به مسلسل بیرون آمدند و به دنبال آن معاون رئیس جمهور کنت فینیکس.
    
  معاون رئیس جمهور کلاه ایمنی کولار، عینک، دستکش و زره بدن بر سر داشت. ویلهلم به او نزدیک شد، اما سلام نکرد - او قبلاً به اندازه کافی متمایز شده بود. فینیکس شروع به برداشتن تجهیزات محافظ خود کرد، اما ویلهلم برای او دست تکان داد تا بایستد. او از صدای غرش پروانه‌های دوقلوی بالای سر فریاد زد: "در هر صورت این دستگاه را روشن نگه دارید، قربان. او معاون رئیس جمهور را تا یک هاموی زرهی منتظر همراهی کرد و همه آنها داخل آن انباشته شدند و به سمت اتاق کنفرانس در طبقه بالای تانک حرکت کردند.
    
  هنگامی که آنها در داخل امن بودند و از آنها محافظت می کردند، ماموران سرویس مخفی به فینیکس کمک کردند تا تجهیزات محافظ خود را بردارد. "چه اتفاقی افتاده است؟" فینیکس پرسید. او به چهره عبوس ویلهلم و سپس به مک لانهان نگاه کرد. به من نگو، بگذار حدس بزنم: Türkiye.
    
  ویلهلم گفت: "ما حمله هوایی را شناسایی کردیم، اما آنها یک هواپیمای پارازیت فرستادند که چشم و گوش ما را گرفت." لعنت به هماهنگی خوب؛ آنها به وضوح آماده حمله بودند و فقط منتظر فرصت مناسب بودند."
    
  فینیکس گفت: "من می خواستم با همه در اربیل ملاقات کنم. "فکر نمی‌کردم پوشش آنها برای تهاجم باشم."
    
  پاتریک گفت: "اگر شما نبودید، قربان، شخص دیگری بود - یا ممکن بود چیزی را به نمایش بگذارند، مثل من معتقدم که آنها آن حمله را در وان ترتیب دادند."
    
  "به نظر شما این یک تنظیم بود؟" کریس تامپسون پرسید. "چرا؟ این PKK کلاسیک بود.
    
  پاتریک گفت: "پ‌ک‌ک کلاسیک بود - خیلی کلاسیک". "آنچه مرا تحت تأثیر قرار داد زمان بندی بود. چرا حمله در طول روز، نه کمتر از صبح، زمانی که همه پرسنل و نیروهای امنیتی بیدار و آماده باش هستند؟ چرا در شب حمله نمی کنید؟ آنها شانس بیشتری برای موفقیت و باخت بیشتری خواهند داشت."
    
  "من فکر می کردم آنها بسیار موفق بودند."
    
  پاتریک گفت: "من معتقدم که این یک راه اندازی بود تا اطمینان حاصل شود که تعداد دانش آموزان کافی در پادگان وجود ندارد." آنها مطمئن شدند که تعداد واقعی کشته‌شدگان کم است و به سادگی این رقم را برای رسانه‌ها افزایش دادند - برای اعلام وضعیت اضطراری رئیس جمهور کافی است."
    
  فینیکس گفت: اگر ترکیه رئیس جمهور داشته باشد. در پیام سفیر ما در آنکارا آمده است که رئیس جمهور با مشاوران سیاسی و نظامی خود گفتگو کرده است. وزارت امور خارجه بیشتر از این چیزی نخواهد گفت و هیچکس به تماس رئیس جمهور با نخست وزیر و رئیس جمهور ترکیه پاسخ نداد. در تلویزیون او مانند یک ربات به نظر می رسید. او ممکن است تحت فشار قرار گرفته باشد، حتی مواد مخدر مصرف کرده باشد."
    
  ویلهلم گفت: "آقا، قبل از اینکه وقت بیشتری برای کشف اینکه ترک‌ها قرار است چه کاری انجام دهند، تلف کنیم، اولویت اول ما این است که شما را از اینجا خارج کنیم و به بغداد برگردیم - ترجیحاً به ایالات متحده. "سرویس مخفی شما ممکن است گزینه های بهتری داشته باشد، اما من توصیه می کنم-"
    
  فینیکس گفت: "من هنوز برای رفتن آماده نیستم، سرهنگ."
    
  "آقا ببخشید؟" ویلهلم با ناباوری پرسید. "ما در وسط یک آتش سوزی هستیم، قربان. تازه این پایگاه را بمباران کردند! من نمی‌توانم امنیت شما را تضمین کنم - فکر نمی‌کنم کسی در حال حاضر بتواند."
    
  فینیکس گفت: "سرهنگ، من به اینجا آمدم تا با عراقی‌ها، ترک‌ها، کردها و آمریکایی‌ها ملاقات کنم و سعی کنم وضعیت با پ‌ک‌ک را حل کنم و تا زمانی که رئیسم به من دستور ندهد، آنجا را ترک نمی‌کنم". ویلهلم می خواست چیزی بگوید، اما فینیکس با دستی بالا او را متوقف کرد. "این کافی است، سرهنگ. من برای تماس با واشنگتن به یک تلفن یا رادیو نیاز دارم و باید ...
    
  در آن لحظه زنگ به صدا درآمد و ویلهلم با عجله به سمت تلفن رفت. "برو."
    
  مارک ودرلی گزارش داد: "چند هواپیمای ارتفاع بالا از شمال در حال نزدیک شدن هستند، قربان." سرعت پایین تر، احتمالاً موتورهای توربوپراپ. ما گمان می کنیم اینها وسایل نقلیه ای هستند که احتمالاً چتربازان را پیاده می کنند. ارتش عراق نیز از تداخل ارتباطی جدیدی خبر می دهد. ما هنوز آن را نگرفتیم."
    
  ویلهلم گفت: "به نظارت و مشاوره ادامه دهید." او برای لحظه‌ای فکر کرد و سپس افزود: "به همه واحدهای وارهمر توصیه کنید که سلاح‌های خود را آماده نگه دارند، فقط برای دفاع از خود، و انتقام‌جویان را به پایگاه بازگردانند."
    
  "آقا؟ دوباره بگو -"
    
  ویلیام حرفش را قطع کرد: "ما با ترک‌های لعنتی نمی‌جنگیم، ودرلی". "هوش ما می‌گوید که تعداد ما از ده به یک بیشتر است، بنابراین اگر به اندازه کافی عصبانی شوند، ممکن است از روی ما رانندگی کنند. من به آنها توضیح خواهم داد که هر چه بخواهند می توانند در عراق غوغا کنند، اما قرار نیست این پایگاه را بگیرند. انتقام جویان و تمام واحدهای Warhammer دیگر را که دور از چشم هستند به یاد بیاورید. به محض بازگشت آنها به حصار، ما در موقعیت دفاعی کامل حرکت می کنیم و آماده دفع همه مهاجمان هستیم. گرفتش؟"
    
  "فهمیده آقا."
    
  ویلهلم گفت: "به جعفر نصیحت کنید و به او بگویید که می‌خواهم با او و فرماندهان گروهانش ملاقات کنم که در صورت حمله ترک‌ها چه باید کرد". آنها ممکن است بخواهند بجنگند، اما ما اینجا نیستیم که وارد یک جنگ تیراندازی شویم." به معاون رئیس جمهور نگاه کرد. "هنوز می خواهید اینجا بمانید، قربان؟ این می تواند خطرناک شود."
    
  فینیکس گفت: همانطور که گفتم، سرهنگ، من در یک ماموریت دیپلماتیک هستم. شاید وقتی ترک‌ها متوجه شوند که من اینجا هستم، کمتر شروع به تیراندازی کنند. من حتی ممکن است بتوانم از اینجا مذاکره برای آتش بس را آغاز کنم."
    
  ویلهلم گفت: "اگر شما حداقل در بغداد بودید، آقای ویلهلم، احساس بهتری داشتم، اما شما صدای خوب و مثبتی دارید، و من می‌توانم همین الان از برخی حالات مثبت اینجا استفاده کنم."
    
  تلفن دوباره زنگ خورد و ویلهلم آن را برداشت.
    
  "آب اینجا خوب است، آقا. ما یک مشکل داریم: من با دفتر جعفر تماس گرفتم - او اینجا نیست. هیچ‌کس از تیم مدیریت OVR به تماس‌های تلفنی پاسخ نمی‌دهد."
    
  از مولود یا جبوری بپرس کجا رفتند؟
    
  اونا هم اینجا نیستن، قربان. سعی کردم با رادیو با جبوری تماس بگیرم: کسی جواب نمی دهد. او حتی قبل از شروع حملات از تانک دور شد."
    
  ویلهلم از پنجره اتاق کنفرانس به طبقه اصلی تانک نگاه کرد. البته کنسول افسر رابط ترکیه خالی بود. "یک حاجی مسئول پیدا کن و به او بگو به ترتیب بیا اینجا، وترلی." تلفن را قطع کرد. تامپسون؟
    
  "من بررسی می کنم، سرهنگ." کریس تامپسون قبلا رادیوی قابل حمل خود را روشن کرده بود. وی لحظاتی بعد گفت: "گزارش‌های امنیتی حاکی از آن است که کاروانی از اتوبوس‌ها و کامیون‌های نظامی حدود یک ساعت پیش پایگاه را ترک کردند، جناب سرهنگ". آنها افراد و تجهیزات، مجوزهای مناسب، با امضای جعفر داشتند.
    
  "هیچ کس فکر نمی کرد در این مورد به من اطلاع دهد؟"
    
  "نگهبانان دروازه گفتند که این امر عادی به نظر می رسد و آنها دستور داده اند که این کار را انجام دهند."
    
  "آیا کسی از بچه های شما سرباز عراقی را در جایی دیده است؟" ویلهلم رعد و برق زد.
    
  "من بررسی می کنم، سرهنگ." اما همه با تماشای حالت ناباورانه صورت تامپسون می‌توانستند بفهمند که پاسخ چه بود: "سرهنگ، مقر IA واضح است."
    
  "خالی؟"
    
  تامپسون گفت: "فقط چند سرباز مشغول حذف دیسک‌های سخت و تراشه‌های حافظه از رایانه‌ها هستند. "به نظر می رسد آنها خاموش شده اند. آیا می‌خواهید جلوی این بچه‌ها را بگیرم و از آنها بازجویی کنم؟"
    
  ویلهلم دستش را روی صورتش کشید و سرش را تکان داد. او با خستگی گفت: منفی است. این پایگاه و مواد آنهاست. عکس و بیانیه بگیرید، سپس آنها را به حال خود رها کنید." او عملا گوشی را دوباره روی گهواره انداخت. زمزمه کرد: "لعنتی غیر قابل باور است." یک تیپ کامل از ارتش عراق سوار می شود و می رود؟
    
  تامپسون افزود: "و درست قبل از حمله. "آیا ممکن است آنها از این موضوع باخبر شوند؟"
    
  ویلهلم گفت: "مهم نیست، آنها رفته اند." اما من می توانم یک چیز را به شما بگویم: آنها به این پایگاه باز نمی گردند، مگر اینکه من ابتدا در مورد آن بدانم، این کاملاً مطمئن است. این را به پسران خود بگویید."
    
  "این کار انجام خواهد شد، سرهنگ."
    
  ویلهلم به سمت معاون رئیس جمهور برگشت. "آقا، آیا دلیل دیگری برای بازگشت به بغداد نیاز دارید؟"
    
  در این لحظه زنگ خطر به صدا درآمد. ویلهلم گوشی را برداشت و به سمت نمایشگرهای جلوی تانک چرخید. "حالا چی، وترلی؟"
    
  ودرلی گفت: "نزدیک ترین ستون زرهی ترکیه که از شمال به آن نزدیک می شود، ده کیلومتر فاصله دارد. "آنها پینی دو-سه را دیده اند و در موقعیت خود هستند."
    
  ویلهلم با حداکثر سرعتی که می توانست به طبقه پایین به سمت کنسول خود دوید و بقیه پشت سر او دنبال کردند. فیلم‌های ویدئویی از یک واحد ضد هوایی Avenger یک خودروی زرهی سبز تیره را نشان می‌دهد که پرچم قرمز بزرگی با هلال سفید در اهتزاز دارد. مسلسل هایش بلند شد. تصویر رادار لیزری XC-57 خودروهای دیگری را نشان می‌دهد که پشت آن صف کشیده‌اند. دوم یا سوم، این آلفا است، سلاح‌ها آماده هستند، موقعیتی برای راهپیمایی در جاده."
    
  فرمانده خودروی انتقامجو با اطمینان از سالم بودن سلاح‌هایش و لوله‌های موشک‌های استینگر و تفنگ بیست میلی‌متری گاتلینگ به سمت آسمان و نه به سمت ترک‌ها، پاسخ داد: "اعتراف، وارهمر، ما در حال حاضر در راهپیمایی هستیم."
    
  "آیا می توانید عقب نشینی کنید یا بچرخید؟"
    
  "من هر دو را تایید می کنم."
    
  ویلهلم دستور داد: "خیلی آهسته، عقب برگردید، بچرخید و سپس با سرعت عادی به پایگاه برگردید. بشکه های خود را دور از آنها نگه دارید. من فکر نمی کنم آنها شما را اذیت کنند."
    
  "امیدوارم حق با شما باشد، آلفا. فقط دو یا سه نسخه در حال حرکت."
    
  چند دقیقه پر تنش بود. از آنجایی که دوربین روی انتقام‌جو فقط رو به جلو بود، آن‌ها فید ویدیویی را از دست دادند، بنابراین نمی‌توانستند ببینند که آیا خدمه نفربر زرهی ترکیه سلاح‌های ضد تانک آماده می‌کنند یا خیر. اما تصویر XC-57 نشان داد که وسایل نقلیه ترکیه هنگام چرخش انتقام جو در موقعیت خود قرار گرفتند و سپس آن را از حدود صد یارد دورتر دنبال کردند و به سمت پایگاه برگشتند.
    
  ویلهلم، هدفون‌هایش را درآورد و روی میز جلویش انداخت. آقای معاون رئیس جمهور، به خطر بیان موارد بدیهی، شما در آینده نزدیک مهمان ما خواهید بود، با حسن نیت از جمهوری ترکیه.
    
  کن فینیکس گفت: "آفرین، سرهنگ. ترک‌ها می‌دانند که می‌توانند ما را منفجر کنند، اما جلوی خود را می‌گیرند. اگر ما پاسخ می‌دادیم، حتماً حمله می‌کردند."
    
  "ما متحد هستیم، درست است؟" ویلهلم با کنایه گفت: "به نحوی تقریباً آن را فراموش کردم. به‌علاوه، اگر چیزی برای تلافی ندارید، به راحتی نمی‌توان آن را پاسخ داد." به سمت کریس تامپسون برگشت. تامپسون، دستور خروج را لغو کن، اما پایگاه را ببند، همه را بلند کن و دروازه‌ها و محیط را محکم کن. من یک حضور قوی اما حداقل سلاح های قابل مشاهده می خواهم. هیچ کس شلیک نمی کند مگر اینکه به او شلیک کنند. از نظر آب و هوا، مراقب سایر انتقام جویان در حال ورود باشید، به آنها بگویید که ما مهمان داریم و اسلحه آماده است. فکر می‌کنم ترک‌ها به آنها اجازه عبور خواهند داد."
    
  در کمتر از یک ساعت، گروهی متشکل از دو نفربر زرهی ترکیه در هر ورودی اصلی پایگاه هوایی نخله متفقین پارک شدند. آنها در حالی که اسلحه‌هایشان را بالا برده بودند بسیار غیردوستانه به نظر می‌رسیدند و پیاده‌ها با تفنگ بر دوش نزدیک ماشین‌هایشان می‌ماندند... اما اجازه نزدیک شدن به کسی را نمی‌دادند. پایگاه قطعا بسته بود.
    
    
  فصل ششم
    
    
  عدم شناخت فرصت ها خطرناک ترین و رایج ترین اشتباهی است که می توانید مرتکب شوید.
    
  -ما جمیسون، فضانورد
    
    
    
  دفتر رئیس جمهور، CANKAYA، آنکارا، ترکیه
  اوایل صبح روز بعد
    
    
  دستیار تلفن را قطع کرد و گفت: "آقا، این سومین تماس از واشنگتن است. این بار خود وزیر امور خارجه است. صدای او عصبانی به نظر می رسید."
    
  رئیس جمهور کرزات هیرسیز به یکی از دستیاران دست تکان داد تا ساکت شود، سپس در تلفن گفت: "به گزارش خود ادامه دهید، ژنرال."
    
  ژنرال عبدالله گوزلف از طریق یک تلفن ماهواره ای امن گفت: بله قربان. لشکر یکم تا تلعفر در شمال غربی موصل پیشروی کرد. آنها پایگاه هوایی نظامی را محاصره کردند و خط لوله و ایستگاه پمپاژ در آوگان را تصرف کردند. عراقی‌ها هنوز می‌توانند جریان میدان‌های بابا گورگور به شرق را مسدود کنند و نفت را از میادین جنوبی انتقال دهند، اما نفت میدان کواله امن است.
    
  هیرسیز فکر کرد شگفت انگیز است. حمله به عراق بهتر از حد انتظار انجام شد. ارتش عراق خط لوله یا ایستگاه پمپاژ را ایمن نکرد؟ او درخواست کرد.
    
  "نه آقا. فقط شرکت های امنیتی خصوصی، و آنها مقاومت نکردند."
    
  این واقعاً یک خبر عالی بود. او انتظار داشت که عراقی ها به شدت از خط لوله و زیرساخت ها دفاع کنند. نفتی که از خط لوله کرکوک-جیهان عبور می کند، 40 درصد از درآمد نفتی عراق را تشکیل می دهد. در واقع، تحول جالبی از رویدادها... "خیلی خوب، ژنرال. پیشرفت شما شگفت انگیز بوده است. آفرین. ادامه هید."
    
  گوزلف ادامه داد: "از شما متشکرم، آقا." لشکر 2 تا موصل پیشروی کرد و فرودگاه جنوبی قیاره را تصرف کرد. نیروی هوایی ما فرودگاه نخله، یک پایگاه هوایی عراق در شمال شهر، نزدیک تل قیفه را بمباران کرد و ما فرودگاه را محاصره کردیم. در حال حاضر در حال فرود هواپیماهای ترابری و گشت مسلح در فرودگاه قیار جنوبی هستیم.
    
  آیا مقاومتی از جانب عراقی ها یا آمریکایی ها در نخله وجود داشت؟
    
  آمریکایی ها مقاومت نمی کنند. با این حال، ما با هیچ یک از نیروهای عراقی مستقر در آنجا ارتباط برقرار نمی کنیم.
    
  "در تماس نیستید؟"
    
  گوزلف گفت: "به نظر می‌رسد که آنها پایگاه را ترک کردند و به موصل یا کرکوک عقب‌نشینی کردند. ما مراقب هستیم که ناگهان ظاهر شوند، اما معتقدیم که آنها به سادگی لباس های خود را درآورده اند و در میان مردم پنهان شده اند.
    
  این ممکن است بعداً به یک مشکل تبدیل شود، اما امیدواریم که آنها برای مدتی پنهان بمانند. نیروهای ژنرال اوزک چطور؟"
    
  گوزلف پاسخ داد: "دو لشکر ژاندارم که در شرق عمل می‌کردند با مقاومت قوی‌تری نسبت به دو لشکر دیگر روبرو شدند، که عمدتاً با چریک‌های پیشمرگه روبرو بودند، اما آنها فرودگاه شمال غربی اربیل را محاصره کردند."
    
  هیرسیز گفت: "ما از پیشمرگه انتظار مقاومت داشتیم - به همین دلیل تصمیم گرفتیم دو لشکر ژاندارم را به شرق بفرستیم و سه لشکر باقیمانده در صورت لزوم آماده حرکت باشند. پیشمرگه که در زبان کردی به معنای "آنهایی که به مرگ خیره می شوند" به عنوان مبارزان آزادی کرد آغاز شد که با ارتش صدام حسین علیه تلاش های وحشیانه او برای بیرون راندن اقلیت کرد از مناطق نفت خیز شمال شرق عراق که کردها آن را به عنوان آن می بینند جنگیدند. بخشی از آینده، ایالت کردستان. پس از حمله آمریکا به عراق، پیشمرگه ها در کنار آمریکا با ارتش صدام جنگیدند. استحکام - قدرت. به لطف سال‌ها آموزش و کمک آمریکا، پیشمرگه‌ها به یک نیروی رزمی مؤثر و محافظ دولت اقلیم کردستان تبدیل شده‌اند.
    
  گوزلف ادامه داد: "اگر آنچه اطلاعات ما می گوید قدرت کامل پیشمرگه باشد، ما هنوز در اقلیت هستیم. ما باید دو لشکر ژاندارم را به سمت جنوب حرکت دهیم تا خطوط تدارکات را تقویت کنیم و آخرین مورد را در ذخیره نگه داریم. اگر نیروهای ژنرال اوزک بتوانند بزرگراه های سه و چهار منتهی به اربیل و خارج از آن را محکم نگه دارند و کنترل کنند، به علاوه نزدیکی های فرودگاه را پاکسازی کنند، ما یک خط دفاعی قوی از اربیل تا تلعفر خواهیم داشت و قادر خواهیم بود آن را پیش ببریم. پیشمرگه ها وارد کوه های شرق اربیل شدند."
    
  هیرسیز گفت: "سپس من دستور خواهم داد. در همین حال، من با عراقی‌ها، کردها و آمریکایی‌ها درباره آتش‌بس مذاکره خواهم کرد. ما در نهایت به نوعی توافق بر سر یک منطقه حائل از جمله گشت‌های چندملیتی و نظارت خواهیم رسید و در نهایت آن را ترک خواهیم کرد."
    
  گوزلف گفت: "و زمانی که ما عقب نشینی کنیم، آخرین پایگاه آموزشی پ‌ک‌ک را که متعفن می‌شویم، نابود خواهیم کرد".
    
  هیرسیز گفت: "مطمئناً. "آیا گزارش مصدومیت دارید؟"
    
  گوزلوف گفت: "تلفات کم بوده است، قربان، با این تفاوت که ژنرال اوزک دو درصد تلفات را در حین حرکت در مناطق عمدتا کردنشین گزارش می دهد." با لشکرهای ژاندارما که هر کدام حدود بیست هزار نفر بودند، از دست دادن چهارصد نفر در یک روز یک مشکل جدی بود. به این سه لشکر ذخیره ژاندارما نیاز فوری بود. ما هیچ مشکلی برای انتقال کشته ها و مجروحان به ترکیه نداریم. تلفات هوانوردی نیز حداقل بود. بدترین اتفاق، از دست دادن یک هواپیمای ترابری بود که از اربیل خارج می شد تا تدارکات بیشتری بیاورد - ممکن است توسط آتش دشمن سرنگون شده باشد، ما هنوز مطمئن نیستیم. یک هلیکوپتر ترابری سنگین به دلیل مشکلات مکانیکی مفقود شد و یک فروند هواپیمای پارازیت الکترونیکی RF-4E توسط یک هواپیمای شناسایی آمریکایی سرنگون شد.
    
  هواپیمای شناسایی آمریکایی؟ چگونه یک هواپیمای جاسوسی می تواند یکی از هواپیماهای ما را ساقط کند؟"
    
  "ناشناس قربان. افسر سیستم های اطلاعاتی گزارش داد که آنها مورد حمله قرار گرفته اند که او آن را به عنوان سطوح بالای تشعشع توصیف کرد.
    
  "تابش - تشعشع؟"
    
  این چیزی است که او لحظاتی قبل از قطع ارتباط با خلبان گفت. خلبان و هواپیما گم شدند."
    
  لعنتی چرا آمریکایی ها با سلاح های پرتو به ما شلیک می کنند؟ هیرسیز رعد و برق زد.
    
  گوزلف گفت: "ما مراقب بودیم که تلفات نظامی و غیرنظامی از هر دو طرف را به حداقل برسانیم." فرماندهان لشکر تحت دستور شدید قرار دارند تا به افراد خود بگویند که تنها در صورتی می‌توانند شلیک کنند، به جز تروریست‌های شناخته شده یا مشکوک پ‌ک‌ک که آنها را شناسایی کنند."
    
  ژنرال با چه نیروهایی روبرو هستید؟ با چه واحدهایی درگیر هستید؟"
    
  گوزلف گزارش داد: "آقا، ما در سرتاسر منطقه با مقاومت سبک روبرو هستیم." "آمریکایی‌ها ما را وارد جنگ نکردند. آن‌ها در داخل پایگاه‌های خود مواضع دفاعی قوی گرفته‌اند و به شناسایی هوایی بدون سرنشین ادامه می‌دهند، اما حمله نمی‌کنند و ما هم از آنها انتظار نداریم که این کار را انجام دهند."
    
  هیرسیز هشدار داد: "درست است، ژنرال - مطمئن شوید که واحدهای شما این را به خاطر دارند." ما هیچ نشانه ای نداریم که آمریکایی ها به ما حمله کنند تا زمانی که به آنها حمله نکنیم. به آنها دلیلی برای بیرون رفتن و جنگیدن ندهید."
    
  "من هر ساعت به ژنرال هایم گزارش می دهم، قربان. آنها می دانند." گوزلف اعتراف کرد. به نظر می رسد ارتش عراق ناپدید شده است، احتمالاً به سمت بغداد فرار کرده یا به سادگی یونیفورم های خود را درآورده، سلاح های خود را مخفی کرده و منتظر خارج شدن آن ها مانند زمانی که آمریکایی ها در سال 2003 حمله کردند، هستند.
    
  ژنرال من انتظار ندارم که آنها هم بجنگند. آنها پ ک ک را بیشتر از ما دوست ندارند. بگذار پنهان شوند."
    
  گوزلف ادامه داد: تروریست‌های پ‌ک‌ک در حال فرار هستند و سعی می‌کنند به شهرهای بزرگ‌تر برسند. وی گفت: "حفظ آنها به کار سختی نیاز دارد، اما ما این کار را انجام خواهیم داد. ما امیدواریم که آنها را در روستاها نگه داریم تا به اربیل یا کرکوک فرار نکنند و با جمعیت مخلوط نشوند. پیشمرگه ها همچنان یک تهدید مهم هستند، اما آنها هنوز با ما درگیر نیستند - آنها مدافعان سرسخت شهرهای خود هستند، اما به ما حمله نمی کنند. این ممکن است تغییر کند."
    
  هیرسیز گفت: "راه حل دیپلماتیک با دولت اقلیم کردستان برای یافتن راهی که به ما امکان می دهد بدون نیاز به جنگ با پیشمرگه به دنبال تروریست های پ ک ک بگردیم، نیاز است. "واشنگتن تمام شب تماس گرفت و خواستار توضیح شد. فکر می کنم الان وقت آن است که با آنها صحبت کنم. ادامه بده ژنرال به مردم خود بگویید: کار به خوبی انجام شده است. موفق باشید و شکار مبارک."
    
  ژنرال اورهان زهین، دبیرکل شورای امنیت ملی ترکیه گفت: "واقعا خبر بسیار خوبی است، آقا. "بیش ار حد انتظار. هیچ کس به جز چند پیشمرگه و تروریست های پ ک ک با ما مخالف نیست." هیرسیز سری تکان داد اما چیزی نگفت؛ به نظر می رسید در فکر فرو رفته بود. "موافق نیستید قربان؟"
    
  هیرسیز گفت: "البته. ما انتظار داشتیم در کوه‌ها گرفتار شویم، اما بدون مخالفت سازمان‌یافته، شمال عراق کاملاً باز است... به‌ویژه اربیل، پایتخت اقلیم کردستان، که از سرکوب پ‌ک‌ک خودداری می‌کند."
    
  "چی میخوای بگی قربان؟"
    
  هیرسیز گفت: "من می گویم که اگر اربیل را فشار دهیم، می توانیم حکومت اقلیم کردستان را وادار کنیم تا به ما در تعقیب تروریست های پ.ک.ک کمک کند. "همه می‌دانند که شرکت‌های متعلق به کابینه و رهبری ارشد حکومت اقلیم کردستان پول را به دولت اقلیم کردستان ارسال می‌کنند. شاید وقت آن رسیده است که آنها را مجبور به پرداخت هزینه کنیم. این مشاغل را نابود کنید، خط لوله CPC را ببندید، گذرگاه‌های مرزی و حریم هوایی را به روی هر چیزی یا هر کسی که با حکومت اقلیم کردستان مرتبط است ببندید و آنها التماس خواهند کرد که به ما کمک کنند." او به وزیر دفاع جیزک مراجعه کرد. فهرستی از اهداف در اربیل دریافت کنید که به طور خاص دارایی های حکومت اقلیم کردستان را هدف قرار می دهند و با ژنرال گوزلف همکاری کنید تا آنها را به لیست هدف خود اضافه کنید.
    
  جیژک گفت: "ما باید مراقب خزش ماموریت باشیم، قربان." هدف ما ایجاد یک منطقه حائل در شمال عراق و پاکسازی آن از وجود پ ک ک است. حمله به اربیل بسیار فراتر از این هدف است.
    
  هیرسیز گفت: "این راه دیگری برای از بین بردن پ.ک.ک است - کمک گرفتن از عراقی ها". اگر آنها بخواهند به حملات و اشغال ما پایان دهند، به ما کمک خواهند کرد تا پ‌ک‌ک را نابود کنیم، همانطور که سال‌ها پیش باید می‌کردند." جیژک همچنان نگران به نظر می رسید، اما سر تکان داد و برای خود یادداشت کرد. "خیلی خوب. حالا می‌روم با جوزف گاردنر صحبت می‌کنم و ببینم آیا او حاضر است به ما کمک کند یا خیر."
    
    
  دفتر بیضی شکل، خانه سفید، واشنگتن، دی سی.
  مدتی بعد، اوایل عصر
    
    
  تلفن کنار آرنج رئیس ستاد والتر کوردوس بوق زد و او بلافاصله گوشی را برداشت. او گفت: "از آنکارا تماس می‌گیرم، قربان. سیگنال‌ها می‌گویند از شخص رئیس‌جمهور است."
    
  رئیس جمهور جوزف گاردنر گفت: "سرانجام. او به همراه مشاور امنیت ملی خود، کنراد کارلایل، وزیر دفاع، میلر ترنر، و رئیس ستاد مشترک ارتش، ژنرال تیلور جی. بین، رئیس ستاد مشترک ارتش، به تماشای پوشش خبری کابلی حمله به عراق نشست. کنت فینیکس، معاون رئیس‌جمهور از پایگاه هوایی النخلا در عراق و استیسی باربو، وزیر امور خارجه از پایگاه هوایی آویانو در ایتالیا، که به جای ادامه سفر به عراق از واشنگتن، از طریق ویدئو کنفرانس حضور داشتند. "وصلش کن." کمی فکر کرد و بعد دستش را فشرد. "نه، صبر کن، من او را وادار می کنم منتظر بماند و ببینم که او چگونه آن را دوست دارد. به او بگویید منتظر من باشد و من یک دقیقه دیگر با او صحبت خواهم کرد.
    
  گاردنر به دیگران در دفتر بیضی روی آورد. "خوب، ما تمام روز پرواز این آشغال را تماشا کرده ایم. چه می دانیم؟ به آن طرف تلفن چه بگوییم؟"
    
  کنراد کارلایل مشاور امنیت ملی گفت: واضح است که ترک‌ها مخفیگاه‌ها و اردوگاه‌های آموزشی پ‌ک‌ک را هدف قرار می‌دهند و بسیار مراقب هستند که تلفاتی به عراقی‌ها یا آمریکایی‌ها وارد نشود. "اگر واقعاً اینطور است، ما به بچه‌هایمان می‌گوییم که دراز بکشند و از آن دوری کنند. سپس به ترک ها می گوییم که در صورت بروز عواقب غیرقابل پیش بینی عقب نشینی کنند.
    
  گاردنر گفت: "به نظر من منطقی است. آنها در حال حرکت به سمت عمق عراق هستند، آیا خیلی فراتر از حملات مرزی معمول خود نیستند؟ همه در دفتر بیضی شکل و در کنفرانس ویدئویی مانیتور سر تکان می دهند. "پس سوال این است که آیا آنها می مانند؟"
    
  استیسی آن باربو، وزیر امور خارجه، در خط ویدئو کنفرانس امن خود از ایتالیا گفت: "آنها به اندازه کافی اینجا خواهند بود تا شورشیان پ ک ک را که پیدا کنند بکشند، و سپس مطمئن هستم که آنها را ترک خواهند کرد." ما باید از سازمان ملل بخواهیم که در صورت عدم کنترل کرزات هیرجیز و تمایل ارتش ترکیه به ناآرامی، در اسرع وقت نظارت کند.
    
  گاردنر گفت: "آنها این کار را با ساعت من انجام نمی دهند، استیسی." من حمام خون را تا زمانی که سربازان آمریکایی آنجا هستند و عراقی ها به اندازه کافی قوی نیستند که از مردم خود محافظت کنند، تحمل نمی کنم. آنها اگر بخواهند می توانند با شورشیان کرد خودشان در کشور خودشان برخورد کنند، اما قرار نیست جلوی سربازان آمریکایی نسل کشی کنند."
    
  استیسی آن باربو، وزیر امور خارجه، گفت: "من فکر می کنم آنها با ناظران بین المللی موافقت خواهند کرد، آقای رئیس، اما آنها می خواهند یک منطقه حائل در شمال عراق با نظارت بین المللی 24 ساعته به دنبال فعالیت پ ک ک ایجاد کنند."
    
  گاردنر گفت: "من هم می توانم با آن زندگی کنم." "باشه، والتر، هیرسیز را وصل کن."
    
  چند لحظه بعد: "آقای رئیس جمهور، ظهر بخیر، این رئیس جمهور هیرسیز است. ممنون که با من صحبت کردی، قربان."
    
  گاردنر گفت: "من واقعاً خوشحالم که می بینم شما خوب هستید." ما از زمان اعلام وضعیت فوق العاده در کشور چیزی از شما نشنیده ایم. شما به هیچ یک از تماس های ما پاسخ نداده اید."
    
  "متاسفم، قربان، اما همانطور که می بینید، همه چیز در اینجا بسیار جدی است و من تقریباً به طور مداوم مشغول بوده ام. من فرض می‌کنم این تماس مربوط به عملیات ضد تروریسم ما در عراق است؟"
    
  چشمان گاردنر با ناباوری از چیزی که همین الان شنیده بود گرد شد. نه آقا، من در مورد حمله شما به عراق صحبت می کنم! گاردنر منفجر شد. زیرا اگر این فقط یک عملیات ضد تروریسم بود، مطمئنم شما به ما می‌گفتید کی، کجا و چگونه آن را شروع می‌کردید، آیا اینطور نبود؟
    
  هیرسیز گفت: "آقای رئیس جمهور، با تمام احترام، چنین لحنی ضروری نیست. اگر بخواهم به شما یادآوری کنم، این بی احترامی است که در وهله اول باعث این خصومت بین کشورهای ما شده است.
    
  گاردنر پاسخ داد: "و می‌توانم به شما یادآوری کنم، آقای رئیس‌جمهور، که هواپیماهای جنگی ترکیه در حال بمباران پایگاه‌ها و تأسیسات آمریکایی هستند؟ آیا می توانم به شما یادآوری کنم که من معاون رئیس جمهور فینیکس و وزیر باربو را برای دیدار با همتایان خود به یک مأموریت دیپلماتیک به عراق فرستادم و ترکیه از این نشست به عنوان پرده دود برای حمله به مواضع داخل عراق استفاده کرد و معاون رئیس جمهور را در معرض خطر مرگبار قرار داد؟ معاون رئیس جمهور فرستاده ایالات متحده آمریکا و نماینده شخصی من است. تو حق نداری دست به خصومت بزنی و در عین حال..."
    
  "من نیازی به یادآوری شما ندارم، قربان!" هیرسیز حرفش را قطع کرد. من نیازی به سخنرانی در مورد اینکه چه زمانی ترکیه می تواند علیه تروریست هایی که مردم ما را تهدید می کنند، اقدام نظامی کند، ندارم! جمهوری ترکیه هر کاری که لازم باشد برای حفاظت از سرزمین و مردم ما انجام خواهد داد! این آمریکا و عراق هستند که باید به ما کمک کنند تا تروریست ها را شکست دهیم! اگر کاری انجام ندهی، پس باید به تنهایی پیش برویم."
    
  گاردنر در حالی که عصبانیت خود را کنترل می کرد، گفت: "من سعی نمی کنم به کسی سخنرانی کنم، قربان، و من موافقم که ترکیه یا هر کشور دیگری می تواند هر اقدامی را که لازم است برای حفاظت از منافع شخصی خود، حتی اقدام نظامی پیشگیرانه انجام دهد." تنها چیزی که من می خواهم، آقا، این است که ابتدا واشنگتن در جریان باشد و از او مشاوره و کمک بخواهد. این کاری است که متحدان انجام می دهند، درست است؟"
    
  هیرسیز گفت: "آقای رئیس جمهور، ما تمام تلاش خود را داشتیم که اگر زمان اجازه دهد، قبل از شروع درگیری ها به شما اطلاع دهیم. گاردنر با ناباوری چشمانش را گرد کرد، اما چیزی نگفت. "ولی آن اتفاق نیفتاد".
    
  رئیس جمهور مداخله کرد: "این همان چیزی است که شما قبل از حمله به مرز که منجر به کشته شدن بیش از ده ها آمریکایی شد، گفتید. بدیهی است که شما نیازی به مشورت به موقع با واشنگتن احساس نمی کنید.
    
  هیرسیز گفت: "متاسفم، آقای رئیس جمهور، اما آنچه به شما می گویم درست است - فشار زیادی بر ما وارد می شود تا قبل از وقوع مرگ دیگری اقدام کنیم. اما این بار برای به حداقل رساندن تلفات غیرنظامیان بسیار احتیاط کردیم. من به وزیر دفاع خود دستور داده ام که به فرماندهان لشکر ما اطلاع دهد و مدام یادآوری کند که فقط تروریست های پ.ک.ک باید هدف قرار گیرند. ما اقدامات خارق العاده ای برای به حداقل رساندن تلفات غیرنظامیان برداشته ایم."
    
  گاردنر گفت: "و من این تلاش ها را می شناسم." تا آنجا که من می دانم، حتی یک آمریکایی یا عراقی کشته نشده است. اما جراحات و تلفات و خسارات قابل توجهی به تجهیزات و سازه ها وارد شد. اگر خصومت ها ادامه یابد، ممکن است خونریزی رخ دهد."
    
  با این حال، طبق اطلاعات من، قربان، قبلاً تلفات قابل توجه، عمدی و فاحش ترکیه ای رخ داده است - و حداقل یک مورد مرگ ناشی از نیروهای آمریکایی بوده است.
    
  "چی؟ آمریکایی ها؟ گاردنر با تعجب به مشاور امنیت ملی و وزیر دفاع خود خیره شد. به من اطمینان داده شد که هیچ یک از یگان های رزمی ما با هیچ کس وارد نبرد نشده اند، چه رسد به نیروهای ترکیه. حتما اشتباهی رخ داده است."
    
  پس شما انکار می کنید که یک هواپیمای شناسایی فلایینگ وینگ آمریکا با دستور استفاده از سلاح های پرتو برای سرنگونی یک هواپیمای پشتیبانی رزمی ترکیه در مدار شمال عراق بوده است؟
    
  "بال پرواز... هواپیمای جاسوسی... سلاح پرتو...؟"
    
  هیرسیز گفت: "آقا ما چندین روز است که این هواپیما را در حال پرواز در نزدیکی مرز ترکیه تماشا می کنیم. اگرچه این هواپیما شبیه یک بمب افکن رادارگریز آمریکایی است، اما تحلیلگران اطلاعاتی ما به دولت ما اطمینان دادند که این یک هواپیمای جاسوسی غیرمسلح است که متعلق به یک پیمانکار خصوصی ارتش ایالات متحده است. اتچ هوا &# 233; در سفارت آمریکا در آنکارا اعتراف کرد که این درست است.
    
  هیرسیز ادامه داد: بدیهی است که تحلیلگران ما در اشتباه بودند و سفیر شما به ما دروغ گفت زیرا خدمه هواپیمای پشتیبانی رزمی گزارش دادند که توسط همان هواپیما مورد حمله قرار گرفته اند. "عضو بازمانده خدمه گزارش داد که هواپیمای به اصطلاح شناسایی در واقع همان چیزی را شلیک می کرد که او آن را سلاح پرتو می نامید. او گزارش داد که گرمای شدیدی احساس می کند، به اندازه ای قوی که باعث کشته شدن خلبان و نابودی هواپیما شده است. آیا جناب رئیس جمهور منکر این هستید که چنین هواپیمایی در عملیات ما بر فراز عراق عمل کرده است؟"
    
  رئیس جمهور با گیجی سرش را تکان داد. او گفت: "آقای رئیس جمهور، من چیزی در مورد چنین هواپیماهایی نمی دانم و مطمئناً به هیچ هواپیمای آمریکایی دستور حمله به کسی را ندادم، چه برسد به هواپیماهای متفقین." "من متوجه خواهم شد که چه کسی بوده و مطمئن خواهم شد که چنین چیزی دیگر تکرار نمی شود."
    
  آقا این برای خانواده خلبانی که در این حمله جان باخت تسلیت کمی دارد.
    
  گاردنر گفت: "آقای رئیس جمهور، من مسئولین را پیدا خواهم کرد و اگر این یک حمله عمدی بود، آنها را مجازات خواهند کرد." "آقا، ترکیه در عراق چه قصدی دارد؟ چه زمانی می خواهید خروج نیروها را شروع کنید؟"
    
  "عقب نشینی؟ آقا گفتید عقب نشینی؟" هیرسیز با صدایی بلند و ناباورانه پرسید. "ترکیه نیروهایش را خارج نمی کند، قربان. ما تا زمانی که تک تک تروریست های پ.ک.ک کشته یا اسیر نشوند، آنجا را ترک نخواهیم کرد. ما این عملیات را شروع نکردیم و هزاران جان و میلیاردها تجهیزات با ارزش را به خطر انداختیم تا قبل از انجام کار دور بزنیم."
    
  گاردنر گفت: "آقا، ترکیه یک عمل تجاوز مسلحانه علیه یک کشور صلح آمیز مرتکب شده است." "شما ممکن است تروریست ها را شکار کنید، قربان، اما این کار را در خاک خارجی انجام می دهید، غیرنظامیان بی گناه را وحشت زده می کنید و به اموال یک ملت مستقل آسیب می رسانید. این را نمی توان مجاز دانست."
    
  جناب رئیس جمهور، اقدامات ما با حمله آمریکا به عراق چه تفاوتی دارد؟ هیرسیز پرسید. این دکترین شماست، اینطور نیست که تروریست ها را در هر کجا که هستند، در هر زمانی که خودتان انتخاب کنید، شکار و نابود کنید؟ ما هم همین کار را می کنیم."
    
  جوزف گاردنر تردید کرد. فکر کرد حق با حرامزاده بود. چگونه می توانم به حمله ترکیه به عراق اعتراض کنم در حالی که این دقیقاً همان کاری است که ایالات متحده در سال 2003 انجام داد؟ "ام...آقا. رئیس جمهور، شما می دانید که این یک چیز نیست..."
    
  "آقا همین‌طور است. ما حق داریم از خودمان دفاع کنیم، درست مانند آمریکا".
    
  خوشبختانه برای رئیس جمهور، والتر کوردوس کارت پستالی در دست داشت که روی آن حروف "UN" نوشته شده بود. گاردنر با خیال راحت سری تکان داد، سپس صحبت کرد: "تفاوت، قربان، این است که ایالات متحده مجوز حمله به عراق را از شورای امنیت سازمان ملل دریافت کرده است. تو به دنبال چنین تاییدی نبودی."
    
  هیرسیز گفت: "ما سال‌هاست که به دنبال این تایید بوده‌ایم، آقا، اما همیشه از ما رد شده است. بهترین کاری که شما یا سازمان ملل می توانید انجام دهید این است که پ ک ک را یک سازمان تروریستی اعلام کنید. ما مجاز بودیم آنها را نام ببریم، اما آنها می توانند ترک ها را بدون مجازات بکشند. ما تصمیم گرفتیم که اوضاع را به دست خودمان بگیریم."
    
  گاردنر گفت: "بسیاری از کشورهای دیگر به آمریکا در تلاش برای تعقیب تروریست‌ها و جهادی‌های القاعده کمک کرده‌اند. این حمله غافلگیرکننده بیشتر شبیه یک تهاجم به نظر می رسد تا یک عملیات ضد تروریستی."
    
  "آیا شما پیشنهاد کمک می کنید، آقای رئیس؟" هیرسیز پرسید. این قطعاً پیشرفت ما را تسریع می‌کند و عقب‌نشینی سریع‌تر را تضمین می‌کند."
    
  گاردنر گفت: "آقای رئیس جمهور، ایالات متحده در گذشته در موارد متعددی برای تعقیب تروریست های پ.ک.ک پیشنهاد کمک کرده است. ما سال ها است که اطلاعات، سلاح و منابع مالی فراهم کرده ایم. اما هدف این بود که از جنگ علنی و نقض مرزهای حاکمیتی جلوگیری شود - برای جلوگیری از دقیقاً آنچه اتفاق افتاد، و اگر خصومت‌ها متوقف نشود، چه فجایع دیگری ممکن است رخ دهد."
    
  هیرسیز گفت: "آقا از کمک شما سپاسگزاریم. ترکیه همیشه سپاسگزار خواهد بود. اما این به سادگی برای توقف حمله تروریستی کافی نبود. تقصیر آمریکا نیست پ‌ک‌ک بی‌رحم ما را مجبور به اقدام کرد. هر کمکی که در آینده بتوانید ارائه دهید، البته بسیار مفید و قابل قدردانی خواهد بود."
    
  گاردنر گفت: "خوشحال می‌شویم که به شما در تعقیب تروریست‌ها کمک کنیم، آقای رئیس‌جمهور، اما به نشانه حسن نیت، می‌خواهیم بپرسیم که آیا یک نیروی حافظ صلح سازمان ملل می‌تواند جایگزین نیروهای زمینی ترکیه شود و آیا شما می تواند به ناظران بین المللی و کارکنان سازمان های مجری قانون اجازه دهد تا در مرز ترکیه و عراق گشت زنی کنند.
    
  هیرسیز گفت: "متاسفم آقای رئیس جمهور، اما این اصلا مناسب نیست. ما متقاعد شده‌ایم که سازمان ملل متحد نیرویی ناکارآمد است و هیچ پیشرفتی در هیچ منطقه‌ای از جهان که نیروهای حافظ صلح آن مستقر هستند، نداشته است. در واقع، ما بر این باوریم که چنین نیروهایی علیه ترکیه و به نفع اقلیت کرد مغرضانه خواهند بود و شکار تروریست های پ.ک.ک به عقب برمی گردد. نه قربان، ترکیه در حال حاضر نیروهای حافظ صلح را نمی پذیرد.
    
  "امیدوارم شما و نخست وزیر آکاس مایل به گفتگو در مورد این موضوع باشید، قربان؟ اتفاقاً انتظار داشتم از نخست وزیر بشنوم. او خوب است؟ ما او را ندیده ایم و از او چیزی نشنیده ایم."
    
  هیرسیز بدون توجه به سوالات گاردنر با صراحت گفت: "من فکر می کنم متوجه خواهید شد که نخست وزیر در این موضوع به اندازه من قاطع است، آقای رئیس جمهور." ناظران بین‌المللی تنها وضعیت امنیتی، تنش‌های فرهنگی، قومی و مذهبی در منطقه را پیچیده خواهند کرد. می ترسم در حال حاضر جایی برای سازش وجود نداشته باشد."
    
  "من میفهمم. گاردنر ادامه داد: من همچنین می خواهم در مورد معاون رئیس جمهور فینیکس صحبت کنم. او در حالی که برای مذاکرات برنامه ریزی شده ما به اربیل پرواز می کرد، مجبور شد از هواپیماهای جنگی و نیروهای زمینی ترکیه فرار کند.
    
  "این یک حادثه ناگوار است، قربان. من به شما اطمینان می دهم که اصلاً تلاشی برای حمله به هیچ هواپیمای صورت نگرفت. تا جایی که می دانیم پ.ک.ک نیروی هوایی ندارد. آقا معاون رئیس جمهور الان کجاست؟"
    
  گاردنر با بررسی دقیق اینکه آیا باید این اطلاعات را فاش کند، گفت: "معاون رئیس‌جمهور عملاً اسیر ارتش و نیروی هوایی ترکیه در پایگاه هوایی عراق در تل قیفه در شمال موصل است. این منطقه توسط نیروهای ترکیه محاصره شده است و بارها توسط هواپیماهای جنگی ترکیه مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. او قطعا از امنیت خود می ترسد. من از تمامی نیروهای ترکیه می خواهم که منطقه را تخلیه کنند و به معاون رئیس جمهور اجازه دهند پایگاه را ترک کرده و به مقصد بعدی خود ادامه دهند.
    
  "مقصد بعدی او؟"
    
  گاردنر گفت: "مقصد اصلی او: اربیل است. معاون رئیس جمهور هنوز ماموریت دارد: مذاکره برای حل و فصل بین عراق، آمریکا، دولت اقلیم کردستان و ترکیه برای سرکوب پ ک ک و بازگرداندن صلح، امنیت و نظم در منطقه مرزی.
    
  هیرسیز با تحقیر گفت: "یعنی اهداف عالی. مکث قابل توجهی در آن سوی خط وجود داشت. سپس: "آقای رئیس جمهور، متاسفم، اما وضعیت امنیتی در سراسر شمال عراق و جنوب ترکیه کاملاً ناپایدار و نامشخص است. هیچ‌کس نمی‌تواند امنیت معاون رئیس‌جمهور را در شهرها تضمین کند، به‌ویژه شهرهایی که تحت کنترل کردها هستند و به پ‌ک‌ک آلوده شده‌اند."
    
  پس شما معاون رئیس جمهور را در زندان عراق نگه خواهید داشت؟ این چیزی است که می خواهید به من بگویید، قربان؟"
    
  هیرسیز پاسخ داد: "البته که نه، قربان. من فقط به امنیت معاون رئیس جمهور فکر می کنم، نه چیز دیگری. مکث طولانی دیگری وجود داشت. سپس: "به افتخار خود سوگند یاد می‌کنم که با همکاری کامل سرویس امنیتی مخفی شما، معاون رئیس‌جمهور را به سلامت تا مرز ترکیه تحت تدابیر امنیتی شدید اسکورت می‌کنم و از آنجا می‌توان او را به پایگاه هوایی آمریکا در پایگاه هوایی آمریکا اسکورت کرد. اینجرلیک برای بازگشتش به ایالات متحده. همچنین قول می دهم که اگر معاون رئیس جمهور تصمیم بگیرد به بغداد برود، نیروهای ترکیه کوچکترین دخالتی نخواهند کرد. اما از آنجایی که نیروهای ترکیه بیشتر از موصل به سمت جنوب پیشروی نکرده اند، نمی توانم امنیت آن را تضمین کنم. من می ترسم که در حال حاضر سفر به سادگی توصیه نمی شود.
    
  "اجازه دهید من این را واضح بگویم، آقای هیرسیس - آیا به من می گویید که شرایط، مسیرها و رویه هایی را که معاون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا می تواند در کشور مستقلی که مال شما نیست، سفر کند را دیکته کنید؟ " گاردنر با ناباوری پرسید. آقا اجازه بدهید نصیحتتان کنم: من معاون رئیس جمهور یا هر کس دیگری را هر زمان که بخواهم به هر جایی به عراق یا هر کشور دوست دیگری می فرستم و به خدا قسم اگر نشانه ای ببینم یا دریافت کنم هر کسی با کوچکترین فکر آسیبی در جهت او حرکت کند، من مراقب خواهم بود که او را ده فوت به زمین هل دهند. آیا من خودم را روشن می کنم، آقا؟"
    
  هیرسیز با لحنی کاملاً خنثی گفت: "مثل همیشه گستاخ و پر سر و صدا، اما می فهمم.
    
  رئیس جمهور گاردنر گفت: "حتما این کار را انجام دهید، قربان." و چه زمانی می توانم انتظار داشته باشم که گفتگوی مستقیمی با نخست وزیر در مورد وضعیت اضطراری داشته باشم و گفتگو را برای حل مسئله خروج نیروها از عراق آغاز کنم؟
    
  "نخست وزیر آکاس کاملاً مشغله زیادی دارد، آقا، اما من درخواست شما را فوراً به او خواهم رساند. از شما ممنونم که با من صحبت کردید قربان. لطفا ما را در دعای خود نگه دارید تا زمانی که دوباره صحبت کنیم-"
    
  گاردنر حرفش را قطع کرد: "به من بگویید آقای هیرسیز، آیا نخست وزیر آکاس هنوز زنده است و اگر چنین است، آیا او هنوز در قدرت است؟" آیا ژنرال ها اکنون در ترکیه فرماندهی می کنند و آیا شما فقط به نام رئیس جمهور هستید؟
    
  مکث طولانی دیگر؛ سپس هیرسیز گفت: "آقا من از کنایه های شما آزرده شدم. "من دیگر چیزی برای گفتن به شما ندارم. روز خوبی داشته باشید". و ارتباط قطع شد.
    
  گاردنر نفسش را قطع کرد و گفت: "حرامزاده. "فکر می کند با چه کسی صحبت می کند؟" او مکث کرد و با شدت قرمز شلیک کرد، سپس تقریبا فریاد زد: "این چه لعنتی بود که یک بمب افکن رادارگریز با یک تفنگ پرتوی لعنتی بر فراز ترکیه پرواز می کرد؟ چی بود؟"
    
  میلر ترنر، وزیر دفاع، گفت: "تنها یک واحد وجود دارد که با هواپیمای تجسسی مانند آنچه هیرسیز توصیف کرد پرواز می کند: Scion Aviation International".
    
  "منظورت... سازمان مک لاناهان؟" گاردنر با ناباوری پرسید. "آیا او سلاح های پرتو به عراق آورده است؟"
    
  من چیزی در مورد سلاح های تشعشعی نمی دانم. ترنر گفت که او مطمئناً مجاز به آوردن هیچ گونه سلاح تهاجمی به عراق یا هر جای دیگری نبود. اما اگر کسی چنین تسلیحات پیشرفته ای داشته باشد، مک لاناهان است.
    
  "من به اندازه کافی غذا خوردم - او را از اینجا بیرون کنید و امروز این کار را انجام دهید." گاردنر انگشتش را مانند خنجر به سمت وزیر دفاعش گرفت. الاغ او را از عراق خارج کنید و او را به ایالات متحده بیاورید. من می خواهم قراردادهای او لغو شود و تمام وجوه بدهی به او و شرکتش مسدود شود تا زمانی که عدالت درباره او و فعالیت هایش تحقیق کند." ترنر سری تکان داد و گوشی را برداشت. شاید اگر تحقیقاتی در مورد مک‌لاناهان آغاز کنیم، همکاری بیشتری از ترک‌ها دریافت کنیم."
    
  معاون رئیس جمهور فینیکس از پایگاه هوایی نالا گفت: "مک لاناهان به من در مورد آنچه اتفاق افتاد توضیح داد، آقای رئیس." ترک ها به طور کامل پایگاه را مسدود کردند - آنها تمام ارتباطات و کانال های انتقال داده را از حسگرها قطع کردند. مک لاناهان از لیزر دفاعی در هواپیمای بدون سرنشین خود استفاده کرد تا...
    
  لیزر دفاعی؟ این دیگه چه کوفتیه؟ با لیزر به هواپیمای ترکیه شلیک کرد...؟"
    
  فینیکس گفت: "فقط برای اینکه هواپیمای ترکیه ای پارازیت را خاموش کند." او نمی دانست که قرار است خلبان را بکشد. ترک ها در نهایت هواپیمای جاسوسی را ساقط کردند.
    
  رئیس جمهور گفت: "درست به او خدمت می کنم. او باید می دانست که لیزر به خلبان آسیب می رساند. او این چیز را آزمایش می کرد، نه؟ او همچنان مسئول مرگ خلبان است. من می‌خواهم که او بازداشت و متهم شود."
    
  فینیکس گفت: "اگر او این پارازیت را خاموش نمی کرد، می توانستم درست به مرکز حمله ترکیه پرواز کنم. او در برابر یک حمله ناشناخته در تئاتر مسئولانه عمل کرد و دقیقاً همان کاری را انجام داد که قرار بود انجام دهد."
    
  رئیس جمهور گفت: "او خود را برای کشتن مردم اجیر نکرد، کن." هیچ آمریکایی مسئول کشتن کسی در عراق نیست، چه رسد به یک متحد. ما باید برای کمک و آموزش حضور داشته باشیم، نه اینکه با لیزر به مردم شلیک کنیم. مک‌لانهان کاری را انجام داد که همیشه انجام می‌دهد: او از هر نیرویی که دستور می‌دهد برای حل یک مشکل استفاده می‌کند، مهم نیست که چه اتفاقی می‌افتد یا در حین انجام آن چه کسی را می‌کشد یا مجروح می‌کند. کن اگر می خواهی از طرف او شهادت بدهی، مهمان من باش، اما او پاسخگوی کاری است که کرده است." فونیکس هیچ پاسخی دریافت نکرد. "میلر، چقدر زود می‌توانی مک‌لاناهان را به ایالات متحده برسانی؟"
    
  بسته به کاری که ترک‌ها انجام می‌دهند، ممکن است امشب از بغداد هواپیما بفرستم و او را بگیرم.
    
  "انجام دهید".
    
  ترنر سری تکان داد.
    
  معاون رئیس جمهور فینیکس گفت: "آقای رئیس جمهور، سرهنگ ویلهلم اینجا در نالا است و تمام نیروهای خود را در پایگاه نگه می دارد." "اینجا، خارج از پایگاه، یک گروه از ترک‌ها به‌اندازه یک گروه وجود دارد، اما همه تلاش می‌کنند تا نام خود را پایین نگه دارند. حتی به ترک ها آب و غذا دادیم."
    
  رئیس جمهور گفت: "این فقط به من نشان می دهد که ترک ها خواهان جنگ نیستند، مگر اینکه شما یکی از اعضای پ.ک.ک باشید". ارتش عراق چه می کند؟ امیدوارم آنها هم جلو نگیرند؟"
    
  آقای رئیس جمهور بسیار پایین است - در واقع، آنها پایگاه را تخلیه کردند و هیچ جا پیدا نشدند.
    
  "چی؟"
    
  فینیکس گفت: "آنها فقط بلند شدند و پایگاه را ترک کردند. همه رفتند و هر چیزی را که نمی توانستند حمل کنند، نابود کردند."
    
  "چرا؟ چرا آنها این کار را می کنند؟" - رئیس جمهور رعد و برق زد. "چرا وقتی با اولین نشانه مشکل از زمین بلند می شوند و فرار می کنند به آنها کمک می کنیم؟"
    
  معاون رئیس جمهور فینیکس گفت: "آقای رئیس جمهور، من می خواهم به بغداد بروم و با رئیس جمهور و نخست وزیر عراق صحبت کنم." "من می خواهم بفهمم چه خبر است."
    
  "جیز، کن، آیا مدتی است که به اندازه کافی اقدام نکردی؟"
    
  فینیکس با لبخند گفت: "من فکر نمی‌کنم، آقای رئیس‌جمهور. "همچنین، من عاشق پرواز با این ابزار شیب روتور هستم. تفنگداران دریایی آهسته و آرام پرواز نمی کنند مگر اینکه واقعا مجبور باشند."
    
  رئیس جمهور گفت: "اگر قصد رفتن را جدی داری، کن، با فرمانده ارتش و کارکنان سرویس مخفی خود ملاقات کن و امن ترین راه را برای رساندن خود به بغداد بیاب. من این ایده را دوست ندارم که شما در میانه تهاجم باشید، اما حضور شما در آن کشور ممکن است به مسائل کمک کند. من تا آنجا که می توانم به ترک ها اعتماد ندارم، بنابراین به بچه های خودمان تکیه می کنیم تا شما را سالم به پایتخت برسانیم. فقط امیدوارم عراقی ها ما را پشت سر نگذارند، وگرنه آنجا می تواند بد باشد. مرا در جریان بگذارید و مراقب باشید."
    
  "بله، آقای رئیس جمهور."
    
  رئیس جمهور گفت: "استیسی، من می خواهم شما را در اسرع وقت به آنکارا یا استانبول برسانم، اما ممکن است باید منتظر بمانیم تا اوضاع آرام شود." در مورد دیدار با نمایندگان ائتلاف ناتو در بروکسل چطور می‌توان گفت که با هم می‌توانیم فشار کافی بر ترکیه وارد کنیم تا آنها را مجبور به خروج نیروهایش کنیم."
    
  باربو گفت: "فکر خوبی است، آقای رئیس. "من همین الان به آن خواهم رسید."
    
  "خوب. به نخست وزیر ترکیه بگویید که مظنون سرنگونی هواپیمای جاسوسی آنها تا چند ساعت دیگر در بازداشت ما خواهد بود. باید آنها را کمی لذت بخش تر کند."
    
  باربو گفت: "بله، آقای رئیس،" و تلفن را قطع کرد.
    
  رئیس‌جمهور گفت: "میلر، وقتی مک‌لاناهان در راه بازگشت به ایالات متحده است به من اطلاع بده تا بتوانم آنکارا را مطلع کنم". من می‌خواهم قبل از شروع به پرتاب کردن آچار، چند هویج به آنها پیشنهاد کنم، و مک‌لانهان باید هویج خوبی باشد. با تشکر از همه."
    
    
  مرکز فرماندهی و کنترل، پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  جک ویلهلم با عصبانیت گفت: "گفتم، این خیلی خطرناک است، استادان." او در کنسول خود در Reservoir بود و در حال مطالعه اطلاعات کمی بود که به او می رسید. "ترک ها همه شناسایی های هوایی را متوقف کردند و تحرکات نیروها را در داخل و اطراف پایگاه محدود کردند. الان همه چیز خیلی متشنج است. اگر بخواهیم به بیرون به محل سقوط بریم، ممکن است بترسند. علاوه بر این، شما هنوز به بهترین شکل خود به نظر نمی رسید.
    
  جان مسترز ادعا کرد: "سرهنگ، تجهیزاتی به ارزش یک چهارم میلیارد دلار در آنجا انباشته شده است، کمتر از دو مایلی از حصار." "شما نمی توانید اجازه دهید که ترک ها و مردم محلی فقط با این موضوع کنار بیایند. برخی از این موارد طبقه بندی شده است."
    
  استادان، این محل سقوط است. نابود شد -"
    
  "سرهنگ، هواپیماهای من از آلومینیوم شل و ول ساخته نشده اند - آنها ترکیبی هستند. آنها صد برابر قوی تر از فولاد هستند. بازنده به آرامی پرواز می کرد و به زمین نزدیک می شد. احتمال زیادی وجود دارد که برخی از سیستم ها و سیستم های اویونیک از این ضربه جان سالم به در ببرند. من باید به آنجا بروم تا آنچه را که قبلاً می توانم بازیابی کنم-"
    
  ویلهلم اصرار کرد: "استادان، من دستوراتی دارم: هیچکس از پایگاه خارج نمی شود، از جمله شما." ارتش ترکیه کنترل اوضاع را در آنجا در دست دارد و من خطر رویارویی با آنها را ندارم. آنها اجازه می دهند غذا، آب و آذوقه وارد و خارج شوند - همین الان برای من کافی است. ما سعی می کنیم با ترک ها در مورد دسترسی به لاشه هواپیما مذاکره کنیم، اما آنها عصبانی هستند زیرا شما از آن برای سرنگونی یکی از هواپیماهای آنها استفاده کردید. پس از اذیت کردن من دست بردارید تا زمانی که آنها سرد شوند و شروع به صحبت با ما کنند، باشه؟"
    
  "هر جعبه ای که از محل سقوط برمی دارند برای من هزینه دارد، سرهنگ."
    
  ویلهلم گفت: "من برای پول شما متاسفم، دکتر، اما من واقعاً در حال حاضر به لعنتی نمی پردازم." می دانم که با سرنگونی آن هواپیمای جاسوسی به من کمک کردی، اما در حال حاضر چاره ای نداریم.
    
  سپس من به آنجا خواهم رفت و شانس خود را با ترک ها امتحان خواهم کرد.
    
  ویلهلم گفت: "دکتر، من مطمئن هستم که ترک‌ها خوشحال می‌شوند که در حال حاضر کمی با شما گفتگو کنند. او می‌گوید: "آنها لیزرهای شما، تمام جعبه‌های سیاه فوق‌مخفی، شخصی که همه آنها را طراحی و ساخته بودند و کسی که از آنها برای سرنگون کردن یکی از هواپیماهایشان و کشتن یکی از سربازانشان استفاده می‌کرد، در اختیار داشتند. اگر طعم سرم حقیقت را دوست ندارید یا دوست ندارید ناخن هایتان را با انبردست بکشند، فکر می کنم پشت میله های زندان امن تر هستید." این باعث شد جان مسترز آب دهانش را ببلعد، سفیدتر از آنچه قبلاً به نظر می‌رسید تبدیل شود و ساکت شود. "فکر کردم نه. من فکر می کنم ما خیلی خوش شانس هستیم که آنها نمی خواهند شما را در حال حاضر به آنها تحویل دهیم. من بابت مطالبت متاسفم، دکتر، اما تو بمان. او به جان نگاه کرد که رویش را برمی‌گرداند و نمی‌توانست کمی برای او ترحم کند.
    
  پاتریک مک‌لاناهان گفت: "فکر می‌کنم شما او را ترساندید، سرهنگ. او با مدیر امنیتی کریس تامپسون در کنار کنسول ویلهلم ایستاد. واقعا فکر می کنی ترک ها او را شکنجه می کنند؟
    
  "من از کجا می دانم ژنرال؟" ویلهلم غرغر کرد. من فقط می‌خواستم تا زمانی که این موضوع را حل نکرده‌ام و تا زمانی که کسی در واشنگتن یا آنکارا به من نگفت دست از این کار بردار، دست از اذیت کردن من بردارد. اما نابودی این "فانتوم" ترک ها را خوشحال نمی کند. او یکی از صفحات داده را با اطلاعات ترافیک هوایی به روز مطالعه کرد. "آیا هنوز هم یکی از هواپیماهایتان را امشب می آورید؟ آیا قبلاً هواپیماهای کافی را گم نکرده‌اید؟"
    
  پاتریک گفت: "این XC-57 نیست، یک کشتی باری معمولی 767 است. این قبلاً توسط ترکها تطهیر و آشکار شده است.
    
  "چرا زحمت؟ میدونی قراردادت فسخ میشه، درسته؟ شلیک این فانتوم - با لیزر، نه کمتر - شما را در آب داغ فرو می برد. اگر ترک ها او را رهگیری نکنند و او را مجبور به فرود در ترکیه نکنند، خوش شانس خواهید بود."
    
  "پس من هنوز به یک کشتی باری نیاز دارم تا اکنون که آنها "بازنده" را سرنگون کرده اند، وسایلم را به خارج از کشور منتقل کنم."
    
  ویلهلم در حالی که سرش را تکان می داد گفت: "تصمیم شماست، ژنرال." من فکر می‌کنم ترک‌ها این پرواز را فقط برای رهگیری، اجبار آن به فرود در ترکیه، مصادره هر چیزی که به عراق می‌آوری، و محموله و هواپیمای خود را تا زمانی که غرامت فانتوم را پرداخت نکنی، به گروگان نگه دارند، تایید کردند. به اتهام قتل محاکمه شوند اما این انتخاب شماست." مارک ودرلی به سمت ویلهلم رفت و یادداشتی به او داد. او آن را خواند، با خستگی سرش را تکان داد، سپس آن را پس داد. "خبر بد ژنرال. به من دستور داده شده است که شما را در کابینتان نگه دارم تا زمانی که بتوانید به ایالات متحده پرواز کنید. قرارداد شما توسط پنتاگون لغو شده است و بلافاصله اجرایی می شود.
    
  "حادثه فانتوم؟"
    
  ویلهلم گفت: "او نمی‌گوید، اما من مطمئن هستم که به همین دلیل است. با توجه به آنچه ما دیده ایم، ترک ها بسیار مراقب هستند که به ما یا عراقی های غیر پ ک ک حمله نکنند. این سکوت ممکن است اکنون که آنها هواپیما و خلبان را از دست داده اند ضعیف شود و واشنگتن باید کاری کند که نشان دهد ما نمی خواهیم با ترک ها وارد جنگ شویم."
    
  "و من آن مرد هستم."
    
  "فرمانده رده بالای بمب افکن بازنشسته مزدور شد. من از گفتن آن متنفرم، ژنرال، اما تو بچه پوستری برای انتقام هستی."
    
  جان مسترز افزود: "مطمئنم که رئیس جمهور گاردنر از اینکه شما را نیز ملزم کند، بسیار خوشحال بود، موک."
    
  "ببخشید ژنرال." ویلهلم رو به کریس تامپسون کرد. تامپسون، آیا می‌خواهی ژنرال را به بخشش ببری؟ حتی نمی‌دانم قبلاً در آن خوابیده‌ای یا نه - من همیشه تو را در آشیانه پیدا کرده‌ام یا در هواپیما - اما اینجاست که باید الان تو را نگه دارم."
    
  "آیا برایت مهم نیست که من با او بروم، سرهنگ؟" جان پرسید.
    
  ویلهلم او را تکان داد و به سمت کنسول خود برگشت و گروه به سمت اتاق نشیمن رفتند.
    
  منطقه مسکونی - Chuvil - تقریباً متروک به نظر می رسید. در حالی که در ردیف ظروف فولادی قدم می زدند، هیچ کس چیزی نگفت تا زمانی که ظرفی را که برای پاتریک رزرو شده بود، پیدا کردند. کریس گفت: "من چیزهای شما را به اینجا خواهم آورد، قربان." در را باز کرد، چراغ را روشن کرد و به اطراف اتاق نگاه کرد. یک اتاق داخلی برای جلوگیری از شن و ماسه و گرد و غبار وجود داشت. در داخل یک گالری کوچک، میز و صندلی، صندلی برای مهمانان، یک کمد، قفسه های ذخیره سازی و یک مبل تختخواب شو قرار داشت. "ما فضای کافی داریم، بنابراین شما هم یک چو و هم یک دام-چو در وسط دارید. ما اتاق کنترل دوم را به عنوان اتاق کنفرانس برای شما و بچه هایتان تجهیز کرده ایم. این سمت فضای شخصی شماست. شما دسترسی کامل به اینترنت، تلفن، تلویزیون، هر آنچه که نیاز دارید دارید. اگر به چیز دیگری نیاز دارید، یا اگر می‌خواهید صندلی دیگری نزدیک‌تر به خط خروجی داشته باشید، فقط تماس بگیرید."
    
  "متشکرم، کریس. همه چیز خوب خواهد شد."
    
  کریس گفت: "باز هم، پاتریک، متاسفم که اوضاع به این شکل پیش رفت." "شما سعی داشتید ارتباطات و پیوندهای داده ما را بازگردانید، نه اینکه آن مرد را بکشید."
    
  پاتریک گفت: "این سیاست وارد بازی می شود، کریس." "ترک‌ها در کاری که انجام می‌دهند کاملاً توجیه می‌شوند و نمی‌دانند یا اهمیتی نمی‌دهند که چرا ما به هواپیمای آنها شلیک کردیم. کاخ سفید نمی‌خواهد اوضاع از کنترل خارج شود."
    
  جان مسترز افزود: "ناگفته نماند، رئیس جمهور دوست دارد شما را آزار دهد، موک.
    
  پاتریک گفت: "در اینجا هیچ کاری نمی توانیم در مورد آن انجام دهیم." من به محض اینکه به ایالت ها برسم مبارزه خواهم کرد. نگران من نباش ".
    
  تامپسون سری تکان داد. هیچ کس نگفت از کاری که انجام دادی متشکرم، اما من خواهم گفت. متشکرم قربان." او گفت و بعد رفت.
    
  بعد از اینکه تامپسون CHU را ترک کرد، جان مسترز گفت: "عالی، فقط عالی." ترک‌ها از لاشه‌های یک بازنده عبور می‌کنند و شما در اینجا در حبس خانگی گیر افتاده‌اید و رئیس‌جمهور ایالات متحده آماده است تا شما را به عنوان یک جنگ‌افروز دیوانه به ترک‌ها بسپارد. متورم می شوند. چه کنیم در حال حاضر؟"
    
  پاتریک گفت: "من هیچ نظری ندارم." "من با رئیس تماس خواهم گرفت و به او اطلاع خواهم داد که چه اتفاقی در حال رخ دادن است - اگر او قبلاً نمی داند."
    
  پاتریک ناگهان دستش را بالا برد که جان را مبهوت کرد. "چی؟" جان پرسید. "چرا شما...؟" پاتریک انگشتش را روی لب هایش گذاشت و به سمت اتاق اشاره کرد. جان با گیجی ابروهایش را در هم انداخت. پاتریک از عصبانیت چشمانش را گرد کرد و یک مداد و کاغذ در میزش پیدا کرد و نوشت: فکر می کنم CHU اشکال دارد.
    
  "چی؟" جان فریاد زد.
    
  پاتریک دوباره چشمانش را گرد کرد و نوشت: خبری از رئیس جمهور نیست. فقط گفتگوهای معمولی
    
  جان گفت: "بسیار خوب." او نوشت، آیا خطا برطرف شده است؟
    
  فقط ویدیو، اگر آن را داشته باشند، پاتریک کتبا پاسخ داد. جان سر تکان داد. پاتریک نوشت: به زیپر و چارلی در کشتی باری و بقیه خدمه در لاس وگاس بگویید چه اتفاقی برای من و بازنده افتاد.
    
  جان سر تکان داد، نگاهی غمگین به پاتریک انداخت، سپس گفت: "باشه، موک، من به آشیانه برمی گردم، پیام می فرستم، اولین بازنده را بررسی می کنم و سپس به رختخواب می روم. واقعا روز بدی بود. اگر چیزی نیاز داشتی با من تماس بگیر."
    
  "متشکرم. بعدا میبینمت ".
    
  جک ویلهلم دکمه ای را روی کنسولش فشار داد و هدفونش را درآورد و چند دقیقه پس از بازگشت کریس تامپسون از چویل به صدای ضبط شده گوش داد. او گفت: "تقریبا چیزی نشنیده‌ام، تامپسون.
    
  کریس تامپسون پاسخ داد: "آنها شروع کردند به بسیار مراقب صحبت های خود، سرهنگ." "من فکر می کنم آنها مشکوک هستند که مورد سوء استفاده قرار می گیرند."
    
  ویلهلم گفت: "آن مرد باهوش است، مطمئناً. آیا می‌توانیم کاغذی را که روی آن پیام می‌نویسند، قبل از اینکه آنها را نابود کنند مصادره کنیم؟"
    
  "البته، اگر بخواهیم آنها متوجه شوند که مورد سوء استفاده قرار می گیرند."
    
  حیف است که یک باگ ویدیو را به جای فقط صدا در آنجا قرار ندادید. تجهیزات با تکنولوژی بسیار بالا وجود دارد و شما نمی توانید یک دوربین تخت ساده نصب کنید؟ تامپسون چیزی نگفت - او به راحتی می‌توانست باگ ویدیو را برطرف کند، اما با رفع اشکال صوتی در اتاق کنترل ژنرال احساس راحتی نمی‌کرد. خطای ویدیو خیلی بزرگ بود. ویلهلم اظهار داشت: "او به "رئیس" اشاره کرد، و سپس مسترز آن را طوری گفت که گویی می‌خواهد بگوید "رئیس‌جمهور". "رئیس جمهور از چه؟"
    
  تامپسون گفت: "من حدس می‌زنم که شرکت. مکثی کرد، سپس با ناهنجاری اضافه کرد: "من فکر نمی‌کنم حق دارم مرکز فرماندهی ژنرال را ایراد بگیرم، سرهنگ."
    
  ویلهلم می‌گوید: "من مستقیماً از رئیس ستاد ارتش، که از طریق دادستان کل و وزیر دفاع آنها را دریافت کرد، برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد فعالیت‌های مک‌لاناهان، از جمله استراق سمع و شنود، تا زمانی که اف‌بی‌آی و وزارت امور خارجه مسئولیت را به دست گرفتند، دستور دریافت کردم". گفت. آنها به دنبال این مرد هستند، مطمئناً. رئیس جمهور می خواهد سرش روی یک بشقاب باشد. آنها دستور دادند که کشتی باری او را مورد بازرسی قرار دهند و تمام تجهیزات موجود در کشتی را با مانیفست رسمی بررسی کنند. اگر او مواد غیرمجاز را وارد می کند، آنها می خواهند در مورد آن بدانند. من فکر نمی‌کنم ترک‌ها به او اجازه دهند اینجا فرود بیاید، اما اگر اجازه دهند، واشنگتن می‌خواهد برای یافتن سلاح‌های غیرمجاز جستجو شود."
    
  "چه نوع سلاحی؟"
    
  "از کجا باید بدانم، تامپسون؟ شما یک اظهارنامه دارید - اگر آنجا نیست، پس قاچاق است. مصادره کن."
    
  آیا اصلاً کسی اینجا از مک‌لاناهان حمایت نمی‌کند؟ پسر فقط سعی می کند کارش را انجام دهد. او در حین حمله پوست ما را نجات داد و احتمالاً پوست معاون رئیس جمهور را نیز نجات داد."
    
  ویلهلم گفت: "مک لانهان خوب خواهد شد، تامپسون، نگران او نباش." "علاوه بر این، ما دستوراتی داریم، و آنها از بالا می آیند. اجازه نمی دهم افرادی مانند مک لاناهان حرفه ام را خراب کنند. سوابق را در اسرع وقت به بخش ارسال کنید."
    
  "هی مرد بزرگ."
    
  "بابا؟" پاتریک فکر کرد هیچ چیز با صدای پسرت که می‌گوید "پدر" قابل مقایسه نیست. همیشه او را در هیبت رها می کرد. "شما کجا هستید؟"
    
  "هنوز در عراق است."
    
  "در باره". پاتریک حدس می‌زد بردلی جیمز مک‌لاناهان، که به تازگی سیزده ساله شده بود، هنوز بچه‌ای کم‌کلمه بود - مثل پیرمردش. "کی میای خونه؟"
    
  من به طور قطع نمی دانم، اما فکر می کنم به زودی این اتفاق خواهد افتاد. ببین، می‌دانم که برای مدرسه آماده می‌شوی، اما من می‌خواستم..."
    
  "آیا می توانم امسال برای فوتبال امتحان کنم؟"
    
  "فوتبال؟" پاتریک فکر کرد این چیز جدیدی بود. بردلی فوتبال و تنیس بازی می‌کرد و می‌توانست اسکی روی آب کند، اما هرگز علاقه‌ای به ورزش‌های تماسی نشان نداده بود. "البته، اگر بخواهید، به شرطی که نمرات خوبی داشته باشید."
    
  "پس باید به عمه مریم بگی. او می‌گوید این به من صدمه می‌زند و مغزم به گل می‌آید."
    
  اگر به صحبت های مربی گوش دهید، نه.
    
  "بهش میگی؟ اینجا." قبل از اینکه پاتریک بتواند چیزی بگوید، خواهر کوچکش مری در خط بود. "پاتریک؟"
    
  "سلام مار. چطور هستید-"
    
  "شما به او اجازه نمی دهید فوتبال بازی کند، نه؟"
    
  "چرا نه، اگر او هم نمراتش را می خواهد -"
    
  خواهرش گفت: "نمرات او خوب است، اما اگر او خیال پردازی و روزنامه نگاری و ترسیم سفینه های فضایی و جت های جنگنده را متوقف کند، می تواند بهتر باشد." مری یک داروساز بود با نمرات خوب، به اندازه کافی برای دانشکده پزشکی خوب بود اگر بین تربیت بردلی و دو نفر از خودش فاصله داشت. آیا تا به حال بازی فوتبال دبیرستانی را دیده اید؟
    
  "نه".
    
  این بازیکنان هر سال بزرگ‌تر می‌شوند، هورمون‌هایشان بیداد می‌کند و قدرت بدنی بیشتری نسبت به مهارت‌های خودکنترلی دارند. بردلی بیشتر اهل کتاب است تا یک ورزشکار. علاوه بر این، او فقط می خواهد این کار را انجام دهد، زیرا دوستانش قرار است امتحان کنند و برخی از دختران کلاس او برای تشویق کردن امتحان می کنند.
    
  این همیشه به من انگیزه می داد. گوش کن، باید باهاش حرف بزنم..."
    
  اوه، امروز صبح ایمیلی دریافت کردم که می گفت واریز خودکار شرکت شما از هفته گذشته لغو شده است. بدون هیچ توضیحی. من دارم زیاد خرج میکنم پاتریک این برای من پنجاه دلار به همراه هر جریمه دیگری از هر کسی که چک را برایش نوشتم هزینه داشت. آیا می‌توانید این کار را انجام دهید تا من با چک برگشتی گیر ندهم؟"
    
  "این یک شرکت جدید است، مری، و حقوق ممکن است یک مشکل باشد." تمام حقوق او از Scion به خواهرش می رفت تا در هزینه ها کمک کند. تمام دوران بازنشستگی او در نیروی هوایی به صندوق امانی بردلی رفت. خواهرش آن را دوست نداشت زیرا پرداخت‌های Scion بسته به اینکه آیا شرکت قرارداد دارد یا نه و آیا پول لازم برای پرداخت به مدیران ارشد را دارد یا خیر، نامنظم بود، اما پاتریک اصرار داشت. این باعث شد که بردلی بیشتر از آنچه که می‌خواست یک آدم ضعیف باشد، اما این بهترین معامله‌ای بود که در حال حاضر می‌توانست انجام دهد. "یک هفته یا بیشتر بهش فرصت بده، باشه؟ من تمام اتهامات را از بین خواهم برد."
    
  "به زودی به خانه می آیی؟ استیو می‌خواهد ماه آینده به بازی در کاسپر برود."
    
  پاتریک فکر کرد و در تریلری که در چنین سفرهایی با خود می بردند، جایی برای فرزند سوم وجود نداشت. "آره، فکر می کنم تا آن زمان به خانه خواهم آمد و شما بچه ها می توانید بیرون بروید. بذار باهاش حرف بزنم..."
    
  او می دود تا اتوبوس را بگیرد. او همیشه در حال ابله زدن یا ابله زدن یا نوشتن در دفترش است و من باید ده ها بار به او بگویم حرکت کند وگرنه اتوبوس را از دست می دهد. همه چیز خوب است؟"
    
  "آره، من خوبم، اما اخیراً یک اتفاق کوچک رخ داد و من می خواستم قبلاً در مورد آن به برادلی و شما بگویم-"
    
  "خوب. اخیراً اخبار زیادی در مورد عراق و ترکیه منتشر شده است و ما هر شب هنگام تماشای اخبار به شما فکر می کنیم.
    
  "من همیشه به شما فکر می کنم. اما امروز صبح زود-"
    
  "این ناز است. من باید فرار کنم، پاتریک. امروز صبح دارم با چند تکنسین داروخانه مصاحبه می کنم. استیو و بچه ها عشقشان را می فرستند. خداحافظ". و ارتباط قطع شد.
    
  وقتی تلفن را قطع کرد فکر کرد اکثر مکالمات تلفنی آنها اینگونه پیش می رفت: یک مکالمه بسیار کوتاه با پسرش، یک شکایت و یک درخواست از خواهر یا برادر شوهرش - معمولاً یک درخواست برای وقت خانوادگی که انجام نمی شود. برادلی را درگیر کنید - پس از آن یک خداحافظی عجولانه. خوب، او چه انتظاری داشت؟ او یک پسر نوجوان داشت که بیشتر عمرش را یا در سراسر کشور کشانده و یا با اقوام ترک کرد. او اغلب پدرش را نمی‌دید، فقط در روزنامه‌ها یا تلویزیون درباره او می‌خواند، که معمولاً با انتقادات تند درباره مشارکت مشکوک او در یک فاجعه جهانی تقریباً فاجعه‌بار همراه بود. بستگان او مطمئناً از بردلی مراقبت می کردند، اما آنها زندگی خود را داشتند و اغلب شیطنت های پاتریک را وسیله ای برای فرار از زندگی روزمره خانوادگی در خانه می دانستند.
    
  او چندین تماس با دفتر مرکزی Scion در لاس وگاس در مورد حقوق خود برقرار کرد. آنها به او اطمینان دادند که "چک از طریق پست بود"، حتی اگر همیشه به صورت الکترونیکی منتقل می شد. سپس با کوین مارتیندیل، رئیس جمهور سابق ایالات متحده و مالک خاموش Scion Aviation International در تماس قرار گرفت.
    
  "سلام پاتریک. شنیدم روز بدی گذروندی."
    
  پاتریک گفت: "خشن مانند کاغذ سنباده، آقا." یکی از کلمات رمزی که به کارمندان Scion Aviation International آموزش داده شد، کاغذ سنباده بود - اگر در هر مکالمه یا مکاتبه ای استفاده می شد، به این معنی بود که آنها تحت فشار یا اشکال هستند.
    
  "فهمیده است. از فسخ قرارداد پشیمانم من سعی می‌کنم از اینجا آن را حل کنم، اما خوب به نظر نمی‌رسد."
    
  می دانی که قرار است من را دستگیر کنند؟
    
  "فردا یا پس فردا یک روز. من ضمانت نامه را ندیده ام، اما انتظار دارم به زودی ارائه شود."
    
  "ترک ها ما را از بین بردند. مجبور شدیم هواپیما را متوقف کنیم."
    
  "نگران نباش، فقط آنچه را که به تو می‌گویند انجام بده و سکوت کن. شما باید هواپیمای باری خود را به مکان دیگری بفرستید. در عراق امن نخواهد بود."
    
  "ما برای شروع بسته بندی به این نیاز داریم."
    
  "خطرناک است. ترک ها این را می خواهند. آنها ممکن است سعی کنند آن را در حالی که در حریم هوایی آنها پرواز می کند، بگیرند."
    
  "میدانم".
    
  "این انتخاب تو است. چیز دیگری برای من وجود دارد؟"
    
  " نوعی سردرگمی با حقوق. سپرده ای که چند روز پیش واریز شده بود، برداشت شده است."
    
  مارتیندیل گفت: "هیچ سردرگمی وجود ندارد. "حساب‌های ما به‌طور امن مسدود شد. من هم روی آن کار می‌کنم، اما اکنون چندین بخش و کاخ سفید روی آن کار می‌کنند، بنابراین بیشتر طول می‌کشد. سعی کن نگرانش نباشی."
    
  "بله قربان". و تماس ناگهان قطع شد. پاتریک فکر کرد، خوب، اکنون خوابیدن غیرممکن خواهد بود، بنابراین لپ تاپ خود را روشن کرد. درست زمانی که شروع به آنلاین شدن و خواندن اخبار دنیای بیرون کرد، با او تماس گرفت. "مک لانهان در حال گوش دادن است."
    
  "پاتریک؟ تازه شنیدم! خدا را شکر که حالت خوب است."
    
  به نظر می رسید که خواهرش مری دوباره او را صدا می کند، اما او مطمئن نبود. "مريم؟"
    
  صدای سرهنگ دوم کازوتو، فرمانده اسکادران هفتم اعزامی هوایی، با خنده گفت: "این جیا کازتو است، احمق... منظورم، احمق، قربان." "مریم کیست؟ یک مهندس جوان با کت آزمایشگاهی و عینک بزرگ که وقتی یک سنجاق از موهایش می‌کشد به مرلین مونرو تبدیل می‌شود؟"
    
  خنده پاتریک بسیار اجباری و بلندتر از آن چیزی بود که او قصد داشت. او با خجالت از خشک شدن ناگهانی دهانش گفت: نه، نه، نه. "مریم خواهر من است. در ساکرامنتو زندگی می کند. من فقط با او صحبت کردم. فکر می‌کردم که او دوباره تماس می‌گیرد."
    
  جیا گفت: "البته، البته، البته، قبلاً این را شنیده بودم. "گوش کن، پاتریک، من تازه در مورد حمله به نالا شنیدم و می خواستم مطمئن شوم که حالت خوب است."
    
  "من و جان چند زنگ زدیم، اما ما خوب هستیم، متشکرم."
    
  او گفت: "من در حال حاضر در دبی هستم، اما به من اجازه داده شد که به محض اینکه به کارکنان اجازه دهند به شمال بیایند، بیایم." "من می خواهم شما را ببینم و بفهمم چه اتفاقی افتاده است."
    
  پاتریک گفت: "بسیار عالی است، باکسر، واقعا عالی است، اما ممکن است به زودی ترک کنم."
    
  "آیا ما می رویم؟"
    
  ما به واشنگتن برمی گردیم. داستان بلند."
    
  "من زمان زیادی دارم، پاتریک. آن را روی من بگذار."
    
  "نه "طولانی" مثل زمان، بلکه "طولانی" مثل... خیلی چیزها که نمی توانم درباره آنها صحبت کنم."
    
  "گوچا." مکث کمی ناخوشایند وجود داشت. سپس: "هی، هفتمین هواپیمای ما امروز به اینجا در امارات متحده عربی رسید و ما هشتمین هواپیمای خود را امروز در پالمدیل دریافت کردیم. این یکی انواع چیزهای عجیب و غریب در قسمت جلوی بمب دارد، و من فکر کردم که باید یکی از شما باشد. "
    
  "این را به قبرستان بردی؟"
    
  "نه، در انبار پرواز در تنوپه بود." Tonopah Proving Ground یک پایگاه هوایی در جنوب نوادا بود که برای آزمایش تسلیحات مخفی قبل از فرستادن هواپیما به وظیفه استفاده می شد. همه انواع خطوط سوخت این جا و آنجا از میان محل‌های بمب عبور می‌کنند، و چیزی شبیه یک ربات مونتاژکننده ماشین با بازوها و پنجه‌ها در همه جا است.
    
  ما بمب افکن های B-1 داشتیم که می توانستند موشک های کروز فلایت هاوک را در حین پرواز بازیابی، تسلیح مجدد، سوخت گیری و پرتاب مجدد کنند. این باید یکی از آنها باشد."
    
  "هیچی! این عالی است. شاید بتوانیم این سیستم را دوباره کنار هم قرار دهیم."
    
  من مطمئن هستم که می توانم از جان مسترز از شرکت Sky Masters بپرسم. نمودارها را برای شما ارسال کنید.
    
  "عالی. هر چیز جالب دیگری مانند این، لطفا آنها را نیز ارسال کنید. من دیگر افسران نیروی هوایی و کارمندان دولتی را ندارم که وقتی تماس می‌گیرم در مورد گرفتن پول برای چیزهایی بپرسم، تلفن را قطع کنند - به نظر می‌رسد این روزها آنها واقعاً به ساخت بمب‌افکن علاقه دارند."
    
  احتمالاً به این دلیل که آنها همه چیز دیگری را به جز تانکرها و ترابری از نیروی هوایی می گیرند."
    
  "من مطمئن هستم". چند لحظه دیگر سکوت برقرار شد. سپس جیا گفت: "امیدوارم برایت مهم نباشد که من زنگ بزنم."
    
  "خوشحالم که این کار را کردی، جیا."
    
  "همچنین امیدوارم برای شما مهم نباشد که شما را پاتریک صدا کنم."
    
  "خوشحالم که این کار را کردی. علاوه بر این، این نام من است."
    
  "مرا اذیت نکن...مگر اینکه واقعاً بخواهی."
    
  صدای جیغ بلندی در گوش پاتریک شنیده شد و او احساس کرد که صورتش سرخ شده است، گویی در حضور مادربزرگ مقدسش کلمه نفرینی به زبان آورده است. اون چه کوفتی بود؟ فقط سرخ شد...؟ "نه نه..."
    
  "نمی خواهی مرا اذیت کنی؟"
    
  "نه... یعنی من واقعاً می خواهم..."
    
  "واقعاً می‌خواهی مرا اذیت کنی؟ اوه، آفرین."
    
  "نه... خدایا، بوکسور، تو مرا احمق می کنی."
    
  من همچنین دوست دارم گاهی اوقات کمی لاس زدن داشته باشم، اما به جای معاشقه، مسخره کردن را ترجیح می دهم.
    
  "خوب، سرهنگ، باشه، بس است."
    
  "الان داری مرا ارتقا می دهی ژنرال؟"
    
  پاتریک گفت: اگر مجبور باشم. خنده ای مثل خرهای خفه شده فرار کرد.
    
  "سلام، پاتریک".
    
  "آره؟"
    
  "من واقعاً می خواهم شما را ببینم. تو چطور؟ می خوای منو ببینی؟"
    
  پاتریک احساس کرد که رژ گونه‌هایش تبدیل به نقطه‌ای گرم در سینه‌اش شد و آن را نفس کشید و اجازه داد تمام بدنش را پر کند. "من واقعاً دوست دارم، جیا."
    
  "آیا مری واقعا خواهر شماست و نه خانم مک لانهان؟"
    
  "در واقع خواهر من. همسرم، وندی، چندین سال پیش درگذشت. این فقط در صورتی درست بود که فکر می‌کردید نزدیک به سر بریدن توسط یک تروریست زن دیوانه روسی در لیبی به‌عنوان یک "گذر" به حساب می‌آید، اما او هنوز قصد نداشت در این مورد با جیا صحبت کند.
    
  "متاسفم که این را می شنوم. من نمیتونم برم اون بالا؟"
    
  پاتریک گفت: "من... نمی دانم تا کی اینجا خواهم بود."
    
  "اما شما نمی توانید به من بگویید چه چیزی یا چرا؟"
    
  "در تلفن نیست." یک مکث ناخوشایند در خط بود و پاتریک با عجله گفت: "تا فردا عصر متوجه می شوم، جیا، و بعد با هم موافقت می کنیم." مکث کرد، سپس پرسید: "آه، آقای کازتو اینجا نیست، نه؟"
    
  جیا با صدای خوشحالی در صدایش گفت: "می‌خواستم بپرسی. "بیشتر پسرهایی که با آنها روبرو می شوم، در مورد همسرشان می پرسم."
    
  "سپس؟"
    
  او خندید. "اگر می خواهی آن را با جزئیات برایت تعریف کنم، گاوچران، خودت را راحت کن."
    
  "عکس را دریافت کردم."
    
  "به هر حال، قبل از اینکه من از این کار خارج شوم: من شوهر داشتم، اما نه از زمانی که به نیروی هوایی بازگشتم و به کارخانه چهل و دوم منصوب شدم. او هنوز در منطقه خلیج با نوجوانان ما، یک پسر و یک دختر است. بچه داری؟"
    
  پسری که به تازگی سیزده ساله شده است.
    
  "پس میدونی دور بودن چقدر سخته."
    
  "آره". مکث دیگری وجود داشت، گویی آنها در سکوت به ارتباط جدید بین خود اذعان می کردند. سپس پاتریک گفت: "من به شما اطلاع می دهم که چه خبر است و وقتی یکدیگر را دیدیم همه چیز را به شما می گویم."
    
  "منتظر خواهم بود که از شما بشنوم."
    
  "یک سؤال دیگر؟"
    
  "من تمام شب را برای تو دارم."
    
  "شماره موبایل من را از کجا آوردی؟ منتشر نشده است."
    
  "اوه، شماره مخفی؟ خوب پس من احساس امتیاز می کنم. من با Scion Aviation تماس گرفتم و دوستت دیوید لوگر این را به من داد. فکر می‌کردی برایت مهم نیست."
    
  "من بدهکار او هستم."
    
  از راه خوب، امیدوارم."
    
  "به روشی بسیار خوب."
    
  "کامل. شب بخیر، پاتریک." و او تلفن را قطع کرد.
    
  خوب، پاتریک همانطور که تلفن را قطع کرد فکر کرد، این روز به یک روز بسیار عجیب تبدیل شده است - شگفتی های زیادی، هم خوب و هم بد. وقت آن است که دوباره فکر کنیم و ببینیم فردا چه چیزی در انتظار شماست-
    
  درست در این لحظه در می زند. "پاتریک؟ این من هستم،" او شنید که جان مسترز می گوید. من گزارشی از بازنده شماره یک آوردم که می‌خواستید ببینید."
    
  پاتریک گفت: "بیا داخل، جان." نخواست هیچ گزارشی ببینه...چی شده؟ صدای باز و بسته شدن در بیرونی و سپس باز شدن در داخلی را شنید. "می‌توانست تا فردا صبح صبر کند، جان، اما فعلا تو..."
    
  او به در نگاه کرد و کسی جز سرهنگ عراقی یوسف جعفر، فرمانده پایگاه هوایی نالا متفقین را ندید!
    
  پاتریک انگشتش را روی لبانش گذاشت و جعفر سر تکان داد که فهمید. یک فنجان قهوه چطور، جان؟ فورا اتفاق می افتد، اما چیز مهمی نیست." دفترچه ای را بیرون آورد و نوشت: ????
    
  جان گفت: "مطمئنا، موک، من تلاش می کنم." روی کاغذی که نوشت، مشتری جدید. چشمان پاتریک از تعجب گشاد شد و به جعفر خیره شد که به سادگی در در ایستاده بود و دستانش را پشت سر داشت و بی حوصله به نظر می رسید. او گفت: این گزارش است. "بازنده شماره یک کد یک است. تعداد زیادی قطعات یدکی در کشتی باری وجود دارد که ما در حال حاضر به آنها نیاز نداریم - برای شروع به حمل وسایل خود به فضا نیاز داریم. بازنده می تواند مقدار زیادی از آن را بگیرد، اما ما به فضای بیشتری نیاز خواهیم داشت.
    
  پاتریک گفت: "زمانی که کشتی باری برسد، نگران آن خواهیم بود. نوشت: یه پسر استخدام کن؟جان سر تکون داد. پاتریک نوشت: کی؟ چرا؟
    
  جان نوشت: امشب. از عراق در برابر ترکیه دفاع کنید.
    
  چگونه؟ پاتریک نوشت.
    
  جان نوشت نخلا را بگیر.
    
  پاتریک گفت من نمی دانم چگونه.
    
  چشمان جعفر از انتظار گشاد شد. مداد را از دستان جان ربود و نوشت: پایگاه من، کشورم، خانه من. کمک کن یا برو بیرون تصميم گرفتن. اکنون.
    
    
  بر فراز جنوب ترکیه
  چند ساعت بعد
    
    
  مرکز آنکارا، وارث هفت-هفت، سطح، پرواز در سطح سه تا سه صفر بر فراز نقطه کنترل افسین، برآورد نقطه کنترل سیماک در بیست و شش دقیقه.
    
  "وارث هفت و هفت، کپی‌هایی از مرکز آنکارا، عصر بخیر. انتظار داشته باشید که انتقال به موصل پنج دقیقه قبل از سیمک برسد.
    
  "Seventh Scion - Seven Spears."
    
  رادیوها برای چند دقیقه ساکت شدند تا اینکه به صدا درآمد: "وارث هفت-سون، به فرکانس نزدیک شدن به دیاربکر VHF یک تا سه و پنج نقطه صفر نقطه پنج تغییر دهید."
    
  این یک درخواست نسبتاً غیرمعمول بود - آنها بسیار بالاتر از حریم هوایی برج کنترل رویکرد محلی بودند - اما خلبان بحث نکرد: "فهمیده است، آنکارا، Scion Seven-Sven در حال حرکت به سمت دیاربکر است." فرکانس را تغییر داد، سپس: "نزدیک به دیاربکر، وارث هفت-هفت، سطح، سطح پرواز سه تا سه صفر".
    
  صدایی با لهجه قوی ترکی به انگلیسی پاسخ داد: "وارث هفت-سون، این نزدیک شدن به دیاربکر است، پایین آمدن و حفظ ارتفاع صد و هفت هزار پا، به چپ بپیچید، به سمت سه-چهار-پنج، بردارها به تقاطع ایرگانی، خواندن ارتفاع سنج دو نه نه هشت."
    
  خلبان از آن طرف کابین خلبان گفت: "بیا برویم." او دکمه اینترکام را فشار داد: "آقا ما را به یک مسیر ILS به دیاربکر راهنمایی کردند."
    
  دیوید لوگر از طریق یک پیوند ماهواره ای رمزگذاری شده از مقر Scion در لاس وگاس گفت: "آن را زیر سوال ببرید، اما یک برداری را انتخاب کنید. "ما آماده ایم".
    
  "فهمیده." در رادیو خلبان گفت: "اوه، دیاربکر، هفت-هفت، چرا بردار؟ ما یک پرواز بین المللی اولویت دار را طبق برنامه، مقصد تال کایف انجام می دهیم.
    
  کنترل کننده نزدیک گفت: "گذر شما از حریم هوایی ترکیه توسط وزارت دفاع و امنیت مرزی ترکیه، سون-سون لغو شده است." به شما دستور داده شده است که بردارهای من را برای نزدیک شدن و فرود در دیاربکر دنبال کنید. هنگامی که هواپیما، خدمه و محموله شما بررسی شد، برای ادامه به مقصد از شما ترخیص خواهید شد.
    
  خلبان اعتراض کرد: "این اشتباه است، برای فرود وارد شوید." "پرواز ما در ترکیه شروع یا به پایان نرسید و ما یک برنامه پروازی ارائه کردیم. ما در حالی که فقط بر فراز حریم هوایی شما پرواز می کنیم، تحت بازرسی قرار نمی گیریم. در صورت تمایل می توانیم حریم هوایی شما را ترک کنیم."
    
  کنترل کننده گفت: "به شما دستور داده شده است که بردارهای نزدیک شدن من به دیاربکر را دنبال کنید وگرنه هواپیمای دشمن در نظر گرفته می شوید و ما مطابق آن پاسخ خواهیم داد." "سربازانی آماده هستند که در صورت عدم رعایت شما را رهگیری کرده و تا دیاربکر اسکورت خواهند کرد. من قبول می کنم."
    
  خلبان پاسخ داد: با نزدیک شدن به مسیر شما و پایین آمدن، اما من به مقر خود گزارش خواهم داد و تهدید شما را به آنها اطلاع خواهم داد. ما در اعتراض تسلیم خواهیم شد."
    
  کنترل کننده پس از مکثی طولانی گفت: "به من توصیه شده است که به شما اطلاع دهم که کنسولگری آمریکا از اقدامات ما مطلع شده است و برای بازرسی و مصاحبه با شما در دیاربکر ملاقات خواهد کرد." آنها در تمام مدتی که شما در زمین هستید با شما خواهند ماند و بر تمامی فعالیت های اجرایی ما نظارت خواهند کرد.
    
  خلبان ادامه داد: "این هنوز اشتباه است، برای فرود وارد شوید." شما نمی توانید اینطور حواس ما را پرت کنید. غیرقانونیه ". خلبان از طریق اینترکام پرسید: "آیا می‌خواهید فرود را ادامه دهیم، قربان؟"
    
  دیو لوگر گفت: "فقط یک دقیقه دیگر. هواپیمای باری بوئینگ 767 در واقع یک هواپیمای آزمایشی برای سنسورها و فرستنده های پیشرفته نصب شده بر روی XC-57 بود. بسیاری از این موارد هنوز برقرار بودند، از جمله توانایی نفوذ به شبکه یا "غیرفعال کردن" - ارسال دستورالعمل های دیجیتال به رایانه یا شبکه دشمن با درج یک کد در سیگنال برگشتی گیرنده دیجیتال. هنگامی که فرکانس دیجیتال مناسب کشف شد، لوگر می‌توانست دستورالعمل‌های رایانه‌ای را از راه دور به شبکه دشمن ارسال کند، که در صورت عدم شناسایی و محافظت توسط فایروال، می‌توان آن را در سراسر شبکه رایانه‌ای دشمن در سراسر جهان مانند سایر داده‌های مشترک توزیع کرد.
    
  لوگر ادامه داد: "رادار دیاربکر دیجیتال نیست، بنابراین ما باید آن را به روش قدیمی انجام دهیم. نتروژن فقط با سیستم‌های دیجیتال کار می‌کرد - اگر دشمن سیستم‌های رادار آنالوگ قدیمی‌تری داشت، کار نمی‌کرد. "بچه ها، کمی محکم تر ببندید، این می تواند یک مشکل باشد." هم خلبان و هم کمک خلبان کمربند ایمنی و بند شانه‌شان را تا حد ممکن محکم می‌کنند و همچنان می‌توانند به همه کنترل‌ها برسند.
    
  ناگهان فرکانس رادیویی به یک آبشار رعد و برق از جیغ، پاپ و هیس منفجر شد. صدای اعزام کننده ترک شنیده شد اما کاملا نامفهوم بود. لوگر گفت: "بسیار خوب بچه ها، رادار گیر کرده است." شما برای نالا استرایت آزاد هستید، به آرامی تا هفده هزار پا فرود آمدید، سرعت خود را حفظ کنید. ما گیرنده هشدار تهدید شما را زیر نظر داریم." خلبان به سختی آب دهانش را قورت داد، چرخشی را انجام داد، قدرت را کم کرد و دماغه را چرخاند تا زمانی که سرعت هوا به سرعت مجاز آرایشگر رسید. آنها با سرعت و سرعت فرود معین، شانزده هزار پا را در کمتر از شش دقیقه از دست دادند.
    
  دیو پس از اینکه آنها با هم مساوی شدند رادیو گفت: "بسیار بچه ها، وضعیت اینجاست." آنها به تازگی چند فروند F-16 را از دیاربکر پرتاب کردند - این خبر بدی است. من می توانم رادار نزدیک را مسدود کنم، اما فکر نمی کنم بتوانم رادارهای کنترل آتش در هواپیماها را مسدود کنم - این واقعاً خبر بدی است. ما فکر می کنیم F-16 داشتن حسگرهای مادون قرمز برای تعیین موقعیت مکانی شما واقعاً خبر بدی است. آن‌ها همچنین تعدادی باتری موشک پاتریوت را به منطقه‌ای که می‌خواهید در آن پرواز کنید منتقل کرده‌اند - واقعاً، واقعاً - خوب، شما تصویر را دریافت می‌کنید."
    
  "بله قربان. برنامه چیه؟
    
  لوگر گفت: "ما سعی خواهیم کرد تا کمی استتار در سطح پایین زمین انجام دهیم، در حالی که من سعی می کنم به سیستم نظارت پاتریوت متصل شوم." اف-16های ترکیه در خط مقدم دارای رادارهای دیجیتال و پیوندهای داده هستند و فکر می کنم بتوانم وارد آن شوم، اما باید منتظر بمانم تا پیوند داده فعال شود و ممکن است کمی طول بکشد تا پاتریوت ببیند. شما."
    
  "آه، آقا؟ بیرون تاریک است و ما نمی‌توانیم چیزی بیرون را ببینیم."
    
  لوگر گفت: "شاید بهترین باشد." کمک خلبان با عصبانیت نقشه های مسیر هوایی خود را برای منطقه ای که در آن پرواز می کردند بیرون آورد و آنها را روی صفحه محافظ گذاشت. من فکر می‌کنم F-16‌ها سعی می‌کنند رادارهای کنترل آتش پاتریوت را به سمت شما منتقل کنند تا زمانی که بتوانند آن‌ها را با رادار یا فروسرخ خود انتخاب کنند."
    
  "پذیرفته شده". خلبان روی دستگاه مخابره داخل کشتی گفت: "آقای مکومبر؟ خانم تورلاک؟ لطفا وارد کابین می شوید؟"
    
  لحظاتی بعد، افسر بازنشسته عملیات ویژه نیروی هوایی ایالات متحده، وین "زیپر" ماکومبر و مهندس بازنشسته گارد ملی ارتش، چارلی تورلاک از در عبور کردند و روی صندلی های خود نشستند. مکومبر، ستاره سابق فوتبال آکادمی نیروی هوایی و هواشناس عملیات ویژه نیروی هوایی، در فشار دادن بدن بزرگ و عضلانی خود به صندلی پرش بندر کمی مشکل داشت. از سوی دیگر، چارلی - نام واقعی او، نه لقبی که پدرش به او داده بود و فکر می کرد پسری دارد - به راحتی می توانست بدن لاغر، خوش اندام و ورزشی خود را در صندلی پرش تاشو بین خلبانان جا دهد. هر دو تازه وارد هدفون گذاشتند.
    
  "چه اتفاقی می افتد، گاس؟" وین پرسید.
    
  وضعیتی که آقای لوگر به ما اطلاع داد؟ اتفاق می افتد. ترک‌ها می‌خواهند ما در دیاربکر فرود بیاییم و احتمالاً جنگنده‌هایی را به دنبال ما خواهند فرستاد."
    
  "آیا لوگر-"
    
  خلبان گفت: تلاش برای نفوذ به سیستم های دفاع هوایی و انتقال داده آنها. ما رادار کنترل نزدیک را مسدود کردیم و شروع به فرار از آنها کردیم، اما آقای لوگر نمی تواند سیستم های آنالوگ آنها را غیرفعال کند. باید منتظر باشد تا سیگنال پردازش دیجیتالی برسد."
    
  مکومبر غرغر کرد: "وقتی لوگر برای اولین بار آن را گفت، آن را متوجه نشدم، و اکنون هم آن را نمی فهمم. "فقط اجازه ندهید تصادف کنیم یا ضربه بخوریم، باشه؟"
    
  "بله قربان. فکر کردم شاید بخواهید بدانید. کمی محکم‌تر ببندید - خوشایند نخواهد بود."
    
  "آیا همه مسافران شما کمانیده اند؟" - از دیوید لوگر پرسید.
    
  زیپر با رادیو گفت: "شما فقط آن رادارهای ترکیه را خاموش کنید، وگرنه من برمی گردم و تا ابد شما را تعقیب خواهم کرد."
    
  "سلام، زیپ. تمام تلاشم را می کنم. آیا چارلی هم کمربند ایمنی بسته است؟"
    
  چارلی پاسخ داد: "من آماده پرواز هستم، دیوید."
    
  "عالی، چارلی."
    
  حتی زمانی که چارلی با سفر خطرناکی که پیش رو داشت روبه‌رو شد، برگشت تا پوزخند خوشحال‌کننده‌ای را روی صورت مکومبر ببیند. او تقلید کرد: "عالی، چارلی." "آماده پرواز، دیوید." ژنرال می خواهد مطمئن شود که معشوقش به سلامت پنهان شده است. چقدر زیبا."
    
  او گفت: "مرا گاز بگیر، مشت بزن"، اما نتوانست لبخندی نزد.
    
  "بچه ها آماده اید؟"
    
  خلبان گفت: "همانطور که همیشه آماده خواهیم بود.
    
  "خوب. اکنون تا یازده هزار پا فرود بیایید و در مسیر یک و پنج و صفر پرواز کنید.
    
  خلبان یوغ را به جلو هل داد تا فرود خود را آغاز کند، اما کمک خلبان دست خود را دراز کرد تا او را متوقف کند. حداقل ارتفاع فرود در این منطقه سیزده و چهار است.
    
  "ارتفاع در بخش شما دوازده ساعت و بیست و دو مایل است. شما بالاتر از هر چیز دیگری خواهید بود... خوب، تقریباً از هر چیز دیگری. من شما را در اطراف زمین بالاتر راهنمایی می کنم تا زمانی که نقشه متحرک شما شروع به نشان دادن زمین کند. خلبان دوباره آب دهانش را قورت داد، اما کنترل ها را به جلو فشار داد تا فرود خود را آغاز کند. لحظه ای که آنها به ارتفاع چهارده هزار پایی فرود آمدند، صدای زن کامپیوتری در سیستم هشدار و مشاوره زمین غرید: "ارتفاعات، بلند شو، بالا بکش!" و صفحه نمایش نقشه متحرک GPS در کابین خلبان شروع به چشمک زدن زرد رنگ کرد، ابتدا جلوتر از آنها و سپس در سمت چپ آنها جایی که زمین در بالاترین حد قرار داشت.
    
  لوگر با رادیو گفت: "عالی، بچه ها." "در نقشه متحرک خود باید دره را در موقعیت خود در ساعت مشاهده کنید. طبقه نهم و هفتم. این دره را تصرف کنید. در حال حاضر، در یازده هزار بمانید." خلبانان نوار بسیار باریکی از تاریکی را دیدند که با مستطیل های زرد و قرمز چشمک زن احاطه شده بود که قرمز نشان دهنده زمینی است که بالاتر از ارتفاع آنها بود.
    
  عرض چقدر است آقا؟
    
  برای شما به اندازه کافی پهن است. فقط تلاطم را تماشا کن." در همان لحظه، خدمه توسط موجی از موجی از تلاطم از کمربندهای خود پرتاب شدند. خلبان برای حفظ سمت و ارتفاع تلاش کرد. خلبان غر زد: "این... داره... بدتر میشه." "نمی‌دانم می‌توانم این را نگه دارم یا نه".
    
  لوگر با رادیو گفت: "این دره باید خوب باشد تا زمانی که حدود هجده دقیقه دیگر به مرز برسید."
    
  "هجده دقیقه! نمی توانم این را نگه دارم..."
    
  "بلند شو!" لوگر حرفش را قطع کرد. "با قدرت کامل، صعود شدید به سیزده، به سمت دو به سه صفر، اکنون!"
    
  خلبان گازها را روی قدرت کامل قرار داد و تا جایی که می توانست کنترل ها را عقب کشید. "من نمی توانم بچرخم! زمین-"
    
  "حالا بچرخ! عجله کن!" خلبان ها چاره ای نداشتند جز اینکه بچرخند، کنترل ها را بکشند تا زمانی که هواپیما در لبه یک غرفه معلق بماند... و دعا کنند. بلوک های قرمز چشمک زن بر روی صفحه نمایش هشدار زمین، نوک نماد هواپیما را لمس می کردند... آنها چند ثانیه با فاجعه فاصله داشتند...
    
  و سپس در آن لحظه رنگ قرمز به زرد تغییر کرد، به این معنی که آنها در پانصد فوتی زمین بودند. "اوه عیسی، ای خدا، ما این کار را کردیم..."
    
  و در آن لحظه، جرقه‌ای آتش از کنار پنجره‌های کابین، کمتر از صد متری جلوی آن‌ها رد شد. یک فلاش زرد رنگ وهم‌آور کابین را پر کرد، گویی بزرگ‌ترین فلاش عکس جهان درست در مقابل آنها خاموش شده بود و خلبانان حتی هجوم گرما و فشار را احساس کردند. "چی بود؟" - کمک خلبان فریاد زد.
    
  لوگر گزارش داد: "کورس دو تا سه صفر، یازده هزار پا". "همه چیز خوب است؟ من قبول می کنم."
    
  "چی بود؟"
    
  لوگر گفت: "ببخشید بچه ها، اما مجبور شدم این کار را انجام دهم."
    
  "چیکار کنم؟"
    
  "من شما را به برد باتری موشک پاتریوت رساندم."
    
  "چی؟"
    
  لوگر گفت: "این تنها راهی است که می‌توانم فرکانس داده‌ها را برای پاتریوت و بین پاتریوت و F-16 به دست بیاورم".
    
  "حرف مقدس... نزدیک بود با موشک پاتریوت اصابت کنیم...؟"
    
  دیو گفت: "بله، اما یک چیز این است که آنها باید سعی کنند موشک ها را نجات دهند." آنها ممکن است آن را به عنوان یک هشدار پرتاب کرده باشند، یا ممکن است یک موشک فریبنده باشد."
    
  "آقا، دفعه بعد که ما را زیر اسلحه نگه داشتید، کمی هشدار می دهید؟" مکومبر اعصاب خود را از دست داد.
    
  "زمانی برای حرف زدن نیست، زیپ. من فرکانس دیتالینک پاتریوت را مسدود کرده ام و منتظر هستم تا شروع به صحبت با F-16 کنند. وقتی آنها این کار را انجام دادند، می توانم هر دو را خاموش کنم. اما من به شما نیاز دارم که در بهترین حالت خود باشید، درست در لبه تعهد پاتریوت. اگر شما را خیلی پایین نگه دارم، ممکن است F-16 به سنسور مادون قرمز خود تغییر کند و از رادار پاتریوت استفاده نکند. این به این معنی است که من باید به او نگاه خوبی به شما بیندازم. در مسیر یک و نه صفر پرواز کنید و به ارتفاع دوازده هزار صعود کنید. پانزده دقیقه مانده به مرز عراق."
    
  خلبان 767 در حالی که گره های دست و انگشتانش را خم می کرد زمزمه کرد: "این دیوانه است. او یک صعود ملایم را آغاز کرد و به سمت
    
  دیو لحظاتی بعد گفت: "بسیار بچه ها، پاتریوت برگشت و شما را در هفت ساعت و بیست و نه مایل گرفتار کرد." "هنوز در حالت اسکن بخش... حالا در حالت ردیابی هدف است... بیایید بچه ها، منتظر چه چیزی هستید...؟"
    
  "اگر او به صورت شفاهی حرکت F-16 را کنترل کند، می تواند بدون استفاده از پیوند داده به محدوده سنسور IR خود برسد، درست است؟" - از خلبان کشتی باری پرسید.
    
  لوگر گفت: "امیدوار بودم که به آن فکر نکنی." "خوشبختانه، اکثر تکنسین های رادار پاتریوت، کنترل کننده ترافیک هوایی نیستند. وظیفه آنها این است که سیستم را وادار کنند کار خود را انجام دهد. خوب، تا یازده هزار پایین بیایید، و امیدواریم که با پایین آمدن آنها..." لحظه‌ای بعد: "فهمیدم! پیوند داده فعال است. فقط چند ثانیه دیگر... بیا عزیزم، بیا... فهمیدم. سریع به دوره یک-شش-پنج برگردید، تا یازده هزار ادامه دهید. F-16 در موقعیت ساعت شش شما پانزده مایل و نزدیک است، اما باید به سمت راست شما بچرخد. ساعت یازده، حدود سیزده دقیقه در مرز عراق خواهید بود."
    
  عکس بهتر و بهتر به نظر می رسید. چند دقیقه بعد لوگر گفت: "بسیار خوب بچه ها، F-16 ها در فاصله 6 مایلی هستند، اما او در سمت راست شما است." او در حال تعقیب هدفی است که توسط باتری پاتریوت برای او فرستاده شده است. تا ده هزار پایین بیا."
    
  "وقتی او به محدوده سنسور IR خود می رسد و ما آنجا نیستیم چه اتفاقی می افتد؟" - از خلبان کشتی باری پرسید.
    
  "امیدوارم او فکر کند سنسورش معیوب است."
    
  آنها در فرکانس امنیتی اضطراری UHF شنیدند: "وارث هفت-سون، این جنگنده های رهگیر دفاع هوایی نیروی هوایی جمهوری ترکیه سطح دوم یوکاری یک-یک-سه است." ما در موقعیت ساعت شش شما هستیم و با شما در تماس راداری هستیم. به شما دستور داده شده که تا هفده هزار پا بالا بروید، ارابه فرود را پایین بیاورید و در مسیر دو و نه صفر به راست بپیچید، مستقیم به سمت دیاربکر.
    
  دیو گفت: "برو و جوابش را بده. "در مسیر بمان. پرتاب شما در رادار دستورات او را دنبال خواهد کرد."
    
  خلبان کشتی باری با بی سیم گفت: "یوکاری، این وارث هفت-سون است، ما در حال چرخش هستیم و ارتفاع می گیریم." "مراقب سلاح های خود باشید. ما غیرمسلح هستیم."
    
  خلبان F-16 رادیویی گفت: "جوخه وارث، رهبر یوکاری یک-یک-سه، در سمت چپ به شما خواهد پیوست." وینگمن من ساعت شش در موقعیت شما باقی خواهد ماند. چراغ کنترل ما را خواهید دید. نگران نباشید به نوبت خود ادامه دهید و طبق دستور بالا بروید."
    
  دیو گفت: "او شش مایل از هدف ارواح فاصله دارد." "بمانید، بچه ها. هشت دقیقه مانده به مرز."
    
  شصت ثانیه دیگر بدون ترافیک رادیویی گذشت تا اینکه: "پرواز وارث، ارتفاعت چقدر است؟"
    
  دیو لوگر گفت: "صد و چهار هزار."
    
  خلبان کشتی باری پاسخ داد: "Scion of Seven-Seven صد و چهار هزار در ازای صد و هفت هزار می دهد."
    
  تمام چراغ های بیرونی خود را فوراً روشن کنید! - به خلبان جنگنده ترکیه دستور داد. "چراغ ها را همه روشن کنید!"
    
  "چراغ های ما می سوزند، پرواز یوکاری."
    
  دیو لوگر گفت: "او دو مایل با طعمه فاصله دارد." او احتمالا چراغ هشدار خود را روشن کرده است و فقط به ...
    
  خلبانان کشتی باری منتظر ماندند، اما چیزی نشنیدند. "پایگاه وارث، این هفت و هفت است، همانطور که فهمیدید؟" بدون پاسخ. "پایگاه وارث، هفت-هفت، چه می شنوید؟"
    
  دهان کمک خلبان از شوک باز ماند. او نفس نفس زد: "اوه، لعنتی، ما لینک پایین ستاد را از دست دادیم." "ما گوشت مرده هستیم."
    
  "عالی. زمان مناسبی برای وارد شدن به این تجهیزات با فناوری پیشرفته است." زیپر شکایت کرد. "ما را از اینجا بیرون کن گاس!"
    
  خلبان با فشار دادن گاز به جلو گفت: "ما مستقیماً به سمت نالا می رویم. "امیدوارم اگر از مرز رد شدیم این افراد به سمت ما شلیک نکنند."
    
  کمک خلبان پیشنهاد کرد: "بیایید این چیز استتار زمین را دوباره امتحان کنیم." زمین نشان داده شده در صفحه نمایش نقشه متحرک در کابین خلبان هنوز تپه هایی را نشان می دهد، اما با حرکت به سمت جنوب، به سرعت هموار شد. ما می‌توانیم در چند مایلی به نه و هفت برویم، و در بیست مایلی می‌توانیم تمام راه را طی کنیم."
    
  در آن لحظه، کابین خلبان پر شد از نور سفید شدیدی که از سمت چپ می آمد، داغ و روشن مثل ظهر. آنها سعی کردند ببینند کیست، اما نتوانستند به جایی در آن سمت نگاه کنند. "لعنت مقدس!" - خلبان فریاد زد. "من توسط فلاش کور شده ام، نمی توانم ببینم-"
    
  "راست شو، گاس!"
    
  خلبان گفت: "من گفتم نمی توانم کنترل کنم، نمی توانم چیزی را ببینم." "بن، پشت فرمان بنشین...!"
    
  خلبان جنگنده ترک با رادیو گفت: "Scion of Seven-Seven، این یوکاری یک-یک-سه، دومین پرواز است، شما در دید ما هستید." فوراً ارابه فرود را جمع می‌کنید و در مسیر دو و نه صفر به راست می‌پیچید. شما توسط باتری های موشکی زمین به هوای ترکیه ردیابی می شوید. فورا ارسال کنید. استفاده از نیروی مرگبار مجاز بود."
    
  "نور شما خلبان را کور کرد!" - خلبان دوم رادیو زد. این را در کابین خلبان فلش نکنید! آن چیز را خاموش کن!"
    
  لحظه ای بعد چراغ خاموش شد... و ثانیه ای بعد دومین انفجار توپ از توپ دماغه بیست میلی متری اف 16 ترکیه دنبال شد. فلاش پوزه تقریباً به روشنی نورافکن بازرسی بود، و آنها می‌توانستند پرتابه‌های مافوق صوت ضخیم را در هوای اطراف خود احساس کنند، امواج ضربه‌ای که از پنجره‌های کابین خلبان 767 تنها چند ده یارد دورتر می‌پرداختند. خلبان ترک گفت: "این آخرین شلیک هشدار بود، Scion of Seven-Seven." "دستورالعمل های من را دنبال کنید وگرنه بدون هشدار بیشتر سرنگون خواهید شد!"
    
  "الان چه کنیم لعنتی؟" - از زیپ پرسید. "ما غرق شدیم."
    
  کمک خلبان گفت: ما چاره ای نداریم. "من می چرخم..."
    
  چارلی گفت: "نه، به سمت نالا حرکت کن. او دستش را برد و سوئیچ گیربکس چرخشی خود را از "اینترکام" به "UHF-2" تغییر داد. او با رادیو گفت: "پرواز یوکاری یک-یک-سه، این چارلی تورلاک است، یکی از مسافران Scion Seven-Seven."
    
  چارلی داری چیکار میکنی لعنتی؟ - از ماکومبر پرسید.
    
  چارلی از کابین خلبان گفت: "در حال بازی کردن ورق های جنسیتی و دوست داشتنی، ضربه بزنید - آنها تنها کسانی هستند که برای ما باقی مانده اند." او از طریق رادیو ادامه داد: "پرواز یوکاری، ما یک هواپیمای باری آمریکایی هستیم که در یک پرواز مسالمت آمیز و مجاز به عراق هستیم. ما یک هواپیمای جنگی نیستیم، ما مسلح نیستیم و هیچ نیت خصمانه ای علیه متحدانمان، مردم ترکیه نداریم. در این پرواز 19 روح از جمله شش زن وجود دارد. اجازه دهید در آرامش به پرواز خود ادامه دهیم."
    
  "شما باید فورا اطاعت کنید. این آخرین سفارش ماست."
    
  چارلی گفت: "ما قرار نیست برگردیم. ما تقریباً در مرز عراق هستیم و البته ارسال‌های ما در کانال اضطراری بین‌المللی از طریق پست‌های شنود از سوریه به ایران رصد می‌شود. ما یک هواپیمای باربری غیرمسلح آمریکایی هستیم که در پرواز مجاز بر فراز ترکیه هستیم. در کشتی نوزده روح وجود دارد. اگر اکنون ما را ساقط کنید، اجساد و آوارها در عراق فرو می ریزند و جهان می داند که شما چه کرده اید. ممکن است فکر کنید که دستورات معتبر یا دلیل موجهی برای اخراج دارید، اما شما مسئول قضاوت خود خواهید بود. اگر به رهبران خود اعتقاد دارید و می خواهید از دستورات آنها برای کشتن همه ما پیروی کنید، خوب است، اما باید ماشه را بکشید. اکنون زندگی ما در دستان شماست."
    
  لحظه‌ای بعد، آن‌ها دیدند و سپس احساس کردند که زبانه‌ای از شعله‌های داغ سفید از کنار پنجره‌های سمت چپ کابین خلبان می‌گذرد - تنها ستون پس‌سوزی از جنگنده F-16. کمک خلبان گفت: "او در حال دور زدن است و پشت سر ما مانور می دهد." "چرندیات؛ اه لعنتی ...!" آنها می‌توانستند حضور جت‌ها را در پشت سر خود احساس کنند، عملاً آدرنالین و عرق خارج شده از بدن خلبانان ترک را در حالی که برای کشتن روی می‌آوردند، احساس می‌کردند. ثانیه ها گذشت...
    
  ... سپس چند ثانیه، سپس یک دقیقه. هیچ کس تا ابد نفس نکشید. سپس شنیدند: "وارث هفت-سون، این کنترل رویکرد موصل در فرکانس SECURITY است، ما گذرگاه مرزی برنامه ریزی شده شما را به شما نشان می دهیم. اگر صدای نزدیک شدن به موصل را شنیدید، حالت سه و سی معمولی را روشن کنید و با تلفن دو-چهار-سه نقطه هفت با من تماس بگیرید. فوراً تأیید کنید."
    
  کمک خلبان با تردید پاسخ داد و دیگران آهی جمعی از آسودگی کشیدند. مکومبر گفت: "مرد، فکر کردم کارمان تمام شده است. دستش را دراز کرد و دستی به شانه چارلی زد. "تو انجامش دادی عزیزم. شما ما را از این موضوع خلاص کردید. آفرین ".
    
  چارلی رو به ماکومبر کرد، لبخند زد، سرش را به نشانه قدردانی تکان داد... و بی درنگ روی کف کابین مقابل او استفراغ کرد.
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  "آیا تو کله تخم مرغی، دیوانه؟" سرهنگ جک ویلهلم هنگامی که وین مکومبر و چارلی تورلاک دیگر مسافران و خدمه هواپیمای باربری بوئینگ 767 را که در پایگاه پارک شده بود همراهی می کردند منفجر شد. "نمی فهمی آنجا چه خبر است؟"
    
  مکومبر که به پایین پلکان هوایی رسید، گفت: "تو باید سرهنگ ویلهلم باشی." از استقبال گرم شما در عراق متشکرم."
    
  "شما کی هستید؟"
    
  وین پاسخ داد: "وین مکومبر، رئیس امنیت بین‌المللی هوانوردی Scion". او دست خود را به ویلهلم نزد، که باعث عصبانیت بیشتر فرمانده هنگ شد. دو مرد تقریباً قد و وزن یکسانی داشتند و بلافاصله شروع به اندازه گیری اندازه یکدیگر کردند. "این چارلی تورلاک است، دستیار من." چارلی چشمانش را گرد کرد اما چیزی نگفت. من می خواهم اژدها را تخلیه کنم - و شاید بعد از این پرواز لباس زیرم را عوض کنم - و سپس باید با ژنرال و رئیس Egghead جان مسترز صحبت کنم.
    
  ویلهلم گفت: "اول از همه، تا زمانی که مدارک و محموله شما را بررسی نکنیم، جایی نمی‌روید. "حتی قرار نیست قبل از اینکه گمرک شما را چک کند از هواپیمای لعنتی پیاده شوید."
    
  "گمرک؟ این یک هواپیمای آمریکایی است که در یک پایگاه آمریکایی فرود می آید. ما با گمرک کار نداریم."
    
  "شما یک جت شخصی هستید که در یک پایگاه عراقی قرار دارد، بنابراین باید از گمرک ترخیص شوید."
    
  مکومبر به ویلیام نگاه کرد. من هیچ عراقی را اینجا نمی بینم، سرهنگ، فقط امنیت خصوصی... و شما." پوشه را از دست خلبان گرفت. اسناد ما اینجاست و خلبان اینجاست. او تمام کارهای گمرکی را با شما انجام می دهد و عراقی ها می خواهند با خود ببرند. وقت گمرک نداریم بیایید کار خود را انجام دهیم. شما از ما دوری کنید و ما از شما دور خواهیم بود."
    
  ویلهلم گفت: "به من دستور داده شده که این هواپیما را بازرسی کنم، ماکومبر، و این کاری است که ما انجام خواهیم داد." خدمه تا پایان بازرسی در هواپیما خواهند ماند. تامپسون و افرادش بازرسی را انجام خواهند داد و شما بهتر است با آنها همکاری کنید وگرنه همه شما را به سرتیپ می فرستم. روشن؟"
    
  مکومبر طوری به نظر می‌رسید که می‌خواهد مخالفت کند، اما سرش را کمی به ویلهلم تکان داد، لبخند زد و کیف مدارک را به خلبان برگرداند. "بن، با گاس برو." ویلهلم قصد داشت مخالفت کند، اما مکومبر گفت: "خلبان در حین پرواز مجروح شد. او به کمک نیاز دارد. بچه ها سریع کار کنید." و به بقیه اشاره کرد که به دنبال او از پله های هوایی بالا بروند. دو تن از افسران امنیتی تامپسون و یک چوپان ژرمن با یک افسار چرمی تعقیب شدند. تیم محافظان امنیتی تامپسون شروع به باز کردن درهای بار و دریچه های محفظه چمدان کردند تا بازرسی خود را آغاز کنند.
    
  در داخل هواپیما، یک افسر امنیتی شروع به جستجو در کابین خلبان کرد و دیگری مکومبر و سایر مسافران را روی صندلی‌هایشان نشاند و داخل هواپیما را بازرسی کرد. در قسمت جلوی هواپیمای باری بوئینگ 767، پشت عرشه پرواز، در یک طرف یک گالری و توالت قابل جابجایی و در طرف دیگر، در کنار درب ورودی، دو کانتینر فایبر گلاس با برچسب "LIFE RAFTS" با تقویت شده وجود داشت. مهر و موم نوار دور آنها پیچیده شده است. کتیبه DEPT OF DEFENSE. پشت آنها یک سینی صندلی مسافری قابل جابجایی رو به جلو با صندلی برای هجده مسافر قرار داشت. پشت آن ها هشت کانتینر بار نیمه دایره، چهار کانتینر در هر طرف هواپیما، با گذرگاه های باریک بین آنها، و پشت آن ها سینی چمدانی بود که با مش نایلونی پوشانده شده بود و با تسمه های نایلونی محکم شده بود.
    
  افسر امنیتی دوم رادیوی خود را روی لبانش گذاشت: "هجده خدمه و مسافر، دو کانتینر قایق نجات، یک گالری و توالت و هشت کانتینر بار A1N را شمردم. مهر و موم های بازرسی غریق به طور ایمن وصل شده اند.
    
  "می فهمم" جواب آمد. "تعداد مسافران در حال بررسی است. اما مانیفست فقط شش A1N را فهرست می‌کند. افسر مشکوک به مسافران نگاه کرد.
    
  مکومبر گفت: "جای تعجب نیست که رسیدن به اینجا خیلی طول کشید - ما غرق شدیم. چه کسی ظروف اضافی آورده است؟ این همه آرایشت هست، چارلی؟"
    
  تورلوک پاسخ داد: "فکر کردم بافتنی توست، زیپ".
    
  افسر امنیتی گفت: "من با یک K-9 از راهرو می روم. هیچ حرکت ناگهانی انجام ندهید.
    
  "آیا می توانم اول ادرار کنم؟" - از ماکومبر پرسید.
    
  افسر پاسخ داد: "پس از جستجوی کمد و عبور K-9 از داخل کابین.
    
  "تا کی ادامه خواهد داشت؟"
    
  "فقط همکاری کنید." نگهبان شروع به راه‌اندازی سگ در راهرو کرد، جیب‌های صندلی را لمس کرد و با اشاره زیر و بین صندلی‌ها اشاره کرد که می‌خواهد سگ کجا بو بکشد.
    
  وقتی سگ به او نزدیک شد وین گفت: "سگ خوبی."
    
  افسر گفت: "با K-9 صحبت نمی شود." مکومبر لبخندی زد و سپس اخم کرد.
    
  اولین افسر امنیتی گفت: کابین روشن است. او شروع به نگاه کردن به اطراف آشپزخانه و دستشویی کرد و در عرض چند دقیقه تمام شد.
    
  "بیا مرد، من اینجا منفجر می شوم."
    
  افسر دوم گفت: "حرف نیست." سه دقیقه دیگر طول کشید تا K-9 کامل شود. افسر دوم اعلام کرد: "می‌توانید بلند شوید و هواپیما را ترک کنید". "شما باید مستقیماً نزد افسر خارج بروید که پاسپورت و مدارک شناسایی شما را بررسی می کند. تمام وسایل خود را در هواپیما بگذارید."
    
  "آیا می توانم ابتدا از شیشه استفاده کنم؟"
    
  نگهبان دوم به نظر می رسید که می خواهد نه بگوید، اما نگهبان اول دستش را تکان داد. او گفت: "من او را زیر نظر خواهم داشت." ماکومبر با عجله به سمت توالت رفت در حالی که بقیه در حال رفتن بودند. افسر دوم به جستجوی خود در عقب کابین در میان کانتینرهای بار ادامه داد.
    
  بیرون هواپیما کنترل شده بود. افسران امنیتی از لیفتراک‌ها برای تخلیه کانتینرها از محفظه‌های بار در زیر هواپیما استفاده کردند که توسط K-9 استشمام شد. خدمه توانستند K-9 را ببینند که جلوی برخی از کانتینرها ایستاده بودند. آنها برچسب گذاری شدند و به منطقه جداگانه ای از آشیانه مجاور منتقل شدند. افسر دیگری هر پاسپورت را در مقابل دارنده آن بررسی کرد، سپس هر فرد را با دیگران در همان نزدیکی، زیر نظر یک افسر امنیتی مسلح، منتظر گذاشت.
    
  کریس تامپسون کمی دیرتر رسید و به گروه مسافران نگاه کرد. "ماکومبر کجاست؟"
    
  چارلی تورلوک پاسخ داد: "هنوز در توالت هستم. او یک خلبان خیلی قوی نیست."
    
  تامپسون به راه پله های مطبوع نگاه کرد. "دور انداختن؟ اون بالا چه خبره؟
    
  اولین افسر امنیتی که منتظر مکومبر بود، پاسخ داد: "خیلی ناله و ناله و ابرهای قهوه ای."
    
  "به او عجله کن." تامپسون به سمت چارلی برگشت. "خانم می توانید در اظهارنامه به من کمک کنید؟" او درخواست کرد. "چند تناقض وجود دارد که امیدوارم بتوانید آنها را برای من برطرف کنید."
    
  "قطعا. من با همه چیز در کشتی آشنا هستم." او تامپسون را به دنبال انبوه ظروف مختلف دنبال کرد.
    
  در کابین، اولین افسر امنیتی گفت: "بریم رفیق."
    
  "تقریبا انجام شده". افسر صدای گرگرفتگی را شنید، سپس آب جاری شد و قفل در توالت باز شد. حتی قبل از باز شدن کامل در، بوی غیر قابل تحمل داخل باعث خفگی افسر شد. "عزیز، رفیق، لعنتی روی این چه خوردی..."
    
  ماکومبر یک بار با مشت راستش به شقیقه سمت چپ او ضربه زد و بدون صدا او را بیهوش کرد. او به سرعت افسر را جلو کشید، کف کابین خواباند، در را بست، سپس به داخل کابین بازگشت و نوار محافظ دور اولین کانتینر قایق نجات را پاره کرد.
    
  در خارج از هواپیما، تامپسون به انبوهی از کانتینرها اشاره کرد. او به چارلی گفت: "آنها واضح و با بیانیه سازگار هستند، اما این موارد اینجا یکسان نیستند." او به انبوهی از کانتینرها در سراسر تاکسی‌راه در آشیانه اشاره کرد که اکنون تحت نگهبانان مسلح است. سگ‌ها نسبت به مواد مخدر یا مواد منفجره در آنها هشدار دادند و همچنین به این اعلامیه عمل نکردند. در این بیانیه اشاره ای نشده است که شما مواد منفجره وارد می کنید."
    
  چارلی گفت: "خب، مطمئناً این مواد مخدر نیست. "توضیحات عالی برای همه این کانتینرهای بدون سند وجود دارد."
    
  "خوب".
    
  چارلی به ظروف مربعی اشاره کرد. او توضیح داد: "اینها بسته های باتری CID هستند." هر کیس دارای چهار جفت بسته باتری است. هر جفت به فرورفتگی های پشت باسن متصل می شود. این ظروف دیگر نیز دارای بسته باتری هستند، اما برای دستگاه های Tin Man طراحی شده اند. آنها به صورت جفت روی کمربند پوشیده می شوند.
    
  "تحقیق جنایی؟ قلع وودمن؟ این چیه؟"
    
  چارلی به طور واقعی گفت: "CID مخفف Cybernetic Infantry Device است." CID یک ربات جنگی سرنشین دار است. مرد حلبی نام مستعار کماندویی است که زرهی به نام BERP یا فرآیند واکنشی الکترونی بالستیک می پوشد. این لباس دارای یک اسکلت بیرونی است که به کماندوها قدرت بیشتری می دهد، و مواد BERP آن را در برابر هر سلاح پیاده نظام و جوخه و حتی توپخانه سبک غیرقابل نفوذ می کند. این چیزها در آنجا بسته های ماموریتی برای واحدهای تحقیقات جنایی هستند که برخی از آنها حاوی نارنجک انداز و پرتابگر پهپاد هستند. او با بیان شوکه تامپسون لبخند زد. "آیا همه اینها را می فهمی؟"
    
  "داری... شوخی میکنی خانم؟" تامپسون مکث کرد. "اینم جوکه؟"
    
  چارلی گفت: "این یک شوخی نیست. "نگاه کن. بهت نشون میدم." او به یک دستگاه بزرگ با شکل نامنظم به اندازه یک یخچال برگشت و گفت: "CID One، فعال کن." در حالی که تامپسون با ناباوری تماشا می کرد، دستگاه تکه تکه شروع به باز شدن کرد تا اینکه چند ثانیه بعد روباتی با قد ده فوتی در مقابل او ظاهر شد. "این یک تحقیق جنایی است." برگشت و به بالای راه پله هوا اشاره کرد. تامپسون نگاه کرد و مردی را دید که از سر تا پا لباس‌های براق خاکستری تیره پوشیده بود، او کلاه ایمنی چند وجهی بدون چشم‌هایی به شکل گلوله به سر داشت، کمربند با دو وسیله گرد وصل شده بود. برای آن، چکمه های ضخیم تا زانو و دستکش هایی با دستکش های ضخیم که تا آرنج می رسد.
    
  او گفت: "CID One، خلبان. ربات خم شد، پا و هر دو دست خود را به عقب دراز کرد و دریچه ای در پشت آن باز شد. چارلی گفت: "روز خوبی داشته باشی. دریچه بسته شد و پس از چند ثانیه ربات زنده شد و درست مانند یک انسان با سیالیت و انیمیشن باورنکردنی حرکت می کرد.
    
  ربات با صدای مردانه از طریق یک بلندگوی مخفی با صدایی ضعیف و ترکیبی الکترونیکی گفت: "حالا قربان، به افراد خود دستور دهید که با من یا مرد چوب‌دار حلبی تداخل نکنند. ما قصد نداریم به شما آسیب برسانیم. ما می خواهیم-"
    
  در همین لحظه، شخصی در داخل هواپیما فریاد زد: "بس کن، وگرنه سگم را می فرستم!" وودمن قلع به داخل محفظه بار چرخید و بلافاصله صدای تیراندازی شنیده شد. تامپسون دید که تین وودمن در حال تکان خوردن است، اما سقوط نکرد.
    
  زن داخل ربات CID گفت: "اوه خدا، این ایده خوبی نبود." زیپر واقعا از این که به او شلیک شود متنفر است.
    
  مرد حلبی هیچ سلاحی بلند نکرد، اما تامپسون دید که یک فلش نور درخشان به طور مختصر محفظه بار هواپیما را روشن کرد. دیگر صدای تیراندازی شنیده نشد. مرد چوب‌دار حلبی از هواپیما به همان راحتی که از حاشیه خارج شده بود به باند فرودگاه پرید. او یکی از نگهبانان را صدا کرد و انگشتش را به سمت هواپیما گرفت. تری، لباس بپوش. خوزه، سوار شو." او جستجوی الکترونیکی را در فهرست فرکانس‌های رادیویی خود که در رایانه داخلی ذخیره شده بود انجام داد. "عمومی؟ سلام."
    
  پاتریک پاسخ داد: "سلام، زیپر." "به عراق خوش آمدید."
    
  "ما trou را رها کردیم و مطمئناً این چیزها به زودی به طرفداران ضربه می زند. اگر نمی‌خواهید مجبور به دعوا شوید، کاری کنید که غرغروها را ساکت کنید."
    
  من در راه به سمت سطح شیب دار هستم. من از استادان، نوبل و بقیه بچه های Scion می خواهم به شما کمک کنند. من مطمئن هستم که به زودی در آنجا با سرهنگ ویلهلم ملاقات خواهیم کرد."
    
  "بدون شک. ما با..."
    
  "ایستادن!" - افسر امنیتی که از مسافران محافظت می کرد فریاد زد و مسلسل MP5 خود را بالا برد.
    
  مکومبر با رادیو گفت: "ببخشید، فقط یک ثانیه، ژنرال. بار دیگر، مرد چوب‌دار قلع تکان نخورد و حتی به افسر نگاه نکرد، اما تامپسون دید که رعد و برق آبی از شانه راست مرد چوب‌دار شلیک می‌کند و به مربع افسر امنیتی در قفسه سینه برخورد می‌کند و بلافاصله او را بیهوش می‌کند.
    
  مرد قلع به تامپسون نزدیک شد. دیگر افسران امنیتی اطراف آنها از تعجب یخ کردند. برخی عقب نشینی کردند و برای هشدار دادن به دیگران دویدند. هیچ یک از آنها حتی جرأت نداشتند دست به سلاح خود بزنند. مرد حلبی از ژاکت تامپسون را گرفت و او را از روی زمین بلند کرد و سر زره پوش او را درست روی صورت تامپسون فرو برد. چارلی از تو خواست که به مردمت بگو تا زمانی که ما را به حال خود رها کنی، ما در اینجا به کسی آسیب نخواهیم رساند؟ تامپسون آنقدر مبهوت شده بود که نمی توانست پاسخ دهد. "پیشنهاد می‌کنم سرت را از ته دلت بیرون بیاوری، به رادیو برو و به مردم و ارتشی‌هایت بگو که در پادگان‌هایشان بمانند و ما را تنها بگذارند وگرنه ممکن است به کسی صدمه بزنیم. و آنها بهتر است هیچ یک از وسایل ما را، به روشی که با آن لیفتراک ها کار می کنند، نشکنند." او تامپسون را رها کرد و اجازه داد فرار کند.
    
  مکومبر به صورت الکترونیکی فرکانس‌های رادیویی شناسایی شده توسط حسگرهایش را که در بخش تحقیقات جنایی ساخته شده بود اسکن کرد و آنها را با فهرستی که توسط گروه بین‌المللی هوانوردی Scion در نالا آپلود شده بود مقایسه کرد، یکی را انتخاب کرد، سپس گفت: "سرهنگ ویلهلم، این وین مکومبر است. صدای من را می شنوی؟"
    
  "این چه کسی است؟" ویلهلم لحظه ای بعد پاسخ داد.
    
  "شما ناشنوا هستید یا فقط احمق؟" - از ماکومبر پرسید. "فقط گوش کن. من و مردانم تجهیزاتمان را روی سطح شیب دار تخلیه می کنیم و برای پرواز آماده می شویم. من نمی‌خواهم هیچ‌کدام از افراد تو را در هیچ کجای چشم ببینم، وگرنه می‌خواهیم یک نفر جدید را پاره کنیم. تو منو درک میکنی؟"
    
  "چه لعنتی گفتی؟" ویلهلم رعد و برق زد. "این چه کسی است؟ چطور به این فرکانس رسیدی؟"
    
  چارلی در همان فرکانس حرفش را قطع کرد: "سرهنگ، این چارلی تورلاک است." "از قیافه آقای مکومبر ببخشید، اما او روز طولانی را سپری کرده است. منظور او این بود که ما اینجا در رمپ هستیم و عملیات قرارداد جدید خود را شروع می کنیم و اگر افراد شما اینجا حاضر نشوند، قدردانی خواهیم کرد. اشکالی ندارد؟" جوابی نبود. چارلی با رادیو گفت: "عالی است، زیپ". حالا او عصبانی است و تمام هنگ را می آورد."
    
  وین گفت: "اگر باهوش باشد، نه. اما او می دانست که این دقیقاً همان کاری است که انجام خواهد داد. "شما و خوزه، کوله پشتی خود را بپوشید و آماده باشید. تری، بیایید اسلحه های ریلی را جمع کنیم و آماده سروصدا شویم."
    
  چارلی با عجله به آشیانه ای رفت که کوله پشتی های اسلحه در آن چیده شده بود و به زودی واحد CID دیگری به دنبال آن رفت و آنها وسایل بزرگی شبیه کوله پشتی را انتخاب کردند و به یکدیگر متصل کردند. این کوله‌ها حاوی نارنجک‌اندازهای 40 میلی‌متری بود که هر کدام دارای لوله‌های متحرک دوقلو بودند که می‌توانستند تقریباً به هر جهتی شلیک کنند، صرفنظر از اینکه به کدام سمت می‌رفتند و می‌توانستند انواع مهمات از جمله مواد منفجره قوی، ضد تانک و ضد نفر را شلیک کنند. . زیپر و مرد قلع دیگری سلاح های خود را کشف و مونتاژ کردند - ریل های ریل الکترومغناطیسی عظیم که هر کدام از آنها یک پوسته 30 میلی متری اورانیوم ضعیف شده را با سرعت هزاران فوت در ثانیه سریعتر از یک گلوله شلیک می کردند.
    
  طولی نکشید که ویلهلم به هاموی رسید. به داخل پارکینگ رفت، آنقدر دورتر که صحنه را خوب ببیند. در حالی که او با ناباوری مات و مبهوت منطقه را اسکن می کرد، سه سرباز با M-16 از هاموی بیرون پریدند، یکی پشت هاموی پنهان شد و دو نفر دیگر با هواکش بیرون آمدند و پشت ساختمان های مجاور پناه گرفتند.
    
  ویلهلم با رادیو از چکش گفت: "وارهمر، این آلفا است، این بچه های پیوندک دستگیر نشده اند." آنها در حال تخلیه هواپیماهای خود هستند. اصلا امنیت نداره آنها واحدهای ربات مانند ناشناس را با سلاح های قابل مشاهده مستقر کردند. گردان اول را بیاور اینجا تا دو برابر شود. من می خواهم-"
    
  مکومبر فرکانس فرمان را شکست. "ما نمی خواهیم با شما دعوا کنیم. فراخواندن نیروها و شروع یک درگیری فقط باعث خشم ترک‌های بیرون می‌شود."
    
  "وارهمر به دلتا می رود."
    
  اما در مورد کانال ثانویه، مکومبر ادامه داد: "شما می توانید در طول روز کانال را تغییر دهید، سرهنگ، اما ما هنوز آن را پیدا خواهیم کرد. ببین، سرهنگ، ما مزاحمت نمی‌شویم، پس ما را اذیت نکن، باشه؟"
    
  "آقا، یک ماشین نزدیک است، ساعت پنج!" - یکی از سربازها فریاد زد. یک هامر به موقعیت مکومبر نزدیک شد.
    
  ماکومبر با رادیو گفت: "تیراندازی نکن، سرهنگ، احتمالا مک لاناهان است."
    
  ویلهلم در حالی که یک تپانچه کالیبر 45 را از غلاف خود بیرون می‌آورد، با رادیو گفت: "لعنتی خفه شو، هر که هستی".
    
  تازه کار ایستاد و پاتریک مک لانهان با دستانش بیرون رفت. او گفت: "آرام باش، سرهنگ، ما اینجا همه در یک طرف هستیم."
    
  ویلهلم فریاد زد: "جهنم! "گروهبان، مک‌لانهان را بازداشت کنید و او را در تریپل سی تحت مراقبت قرار دهید."
    
  "با دقت!" - یکی از سربازها فریاد زد. ویلهلم فقط از گوشه چشمش تاری حرکت کرد - و به طور جادویی، چهره ای با کت و شلوار خاکستری که نزدیک آشیانه بود از آسمان درست در کنار سرباز نزدیک به مک لاناهان ظاهر شد. او در یک لحظه اسلحه ام 16 را از دستان هراسان سرباز ربود و آن را از وسط خم کرد و به او پس داد.
    
  مکومبر فریاد زد: "حالا دست از این مزخرفات بردارید، وگرنه من M-16 بعدی را به سر کسی خواهم زد."
    
  سربازان مسلح دیگر سلاح های خود را بلند کردند و به سمت ماکومبر نشانه رفتند، اما ویلیام دست هایش را بالا برد و فریاد زد: "اسلحه قوی، سلاح قوی، آنها را زمین بگذارید." تنها پس از آن متوجه شد که یکی از ربات های بزرگ درست در کنار او ظاهر شده است و با سرعت و مخفی کاری باورنکردنی از بیست یا سی یاردی که آنها را از هم جدا می کرد عبور می کند. "خداوند...!" - متعجب نفس نفس زد.
    
  چارلی با صدای الکترونیکی خود گفت: "سلام، سرهنگ. "تماس خوب. بیا چت کنیم، باشه؟"
    
  "مک لانهان!" - ویلهلم فریاد زد. "اینجا چه خبره؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "تغییر ماموریت، سرهنگ."
    
  "چه ماموریتی؟ ماموریت کیست؟ ماموریت شما تمام شد قرارداد شما لغو شده است. شما تحت صلاحیت من هستید تا زمانی که یکی از شما را به واشنگتن بازگرداند."
    
  من یک قرارداد جدید دارم، سرهنگ، و در حال حاضر آن را آغاز می کنیم.
    
  قرارداد جدید؟ با کی؟"
    
  صدا گفت: "با من، سرهنگ،" و در کمال تعجب ویلهلم، سرهنگ عراقی یوسف جعفر از صندلی عقب پاتریک هامر بیرون آمد و پس از آن، کن فینیکس، معاون رئیس جمهور و دو مأمور سرویس مخفی.
    
  "جعفر...یعنی سرهنگ جعفر...چی شده؟ چه اتفاقی می افتد؟"
    
  جعفر گفت: "شرکت ژنرال مک‌لاناهان توسط دولت جمهوری عراق استخدام شد تا خدماتی را ارائه دهد. آنها اینجا در نالا، تحت نظارت من مستقر خواهند شد."
    
  اما این پایگاه من است...!
    
  "اشتباه می‌کنید قربان. جعفر گفت: این یک پایگاه هوایی عراق است، نه آمریکایی. "شما اینجا مهمان هستید، نه صاحب خانه."
    
  مک لاناهان نمی تواند برای شما کار کند! او آمریکایی است".
    
  پاتریک گفت: "Scion Aviation International تأییدیه وزارت امور خارجه را برای فعالیت در سه ده کشور در سراسر جهان از جمله عراق دریافت کرده است. "قرارداد اولیه یک توافقنامه همکاری مشترک با فرماندهی مرکزی ایالات متحده و جمهوری عراق بود - من همین الان به شما گزارش دادم. اکنون به سرهنگ جعفر گزارش می دهم."
    
  ویلهلم مخالفت کرد: "اما تو بازداشتی، مک‌لاناهان". "تو هنوز تحت حمایت من هستی."
    
  جعفر گفت: تا زمانی که ژنرال در کشور من و در پایگاه من است، تابع قوانین من است نه شما. وقتی او رفت، می‌توانی هر طور که می‌خواهی با او رفتار کنی، اما حالا او مال من است."
    
  ویلهلم دهانش را باز کرد، سپس آن را بست و دوباره با گیجی کامل باز کرد. او در نهایت گفت: "این دیوانه است." "فکر می کنی می خواهی چه کار کنی، مک لاناهان؟"
    
  پاتریک گفت: "بغداد می خواهد به متقاعد کردن ترک ها برای ترک عراق کمک کند." آنها فکر می کنند ترک ها شروع به ویران کردن کشور می کنند، سعی می کنند پ ک ک را ریشه کن کنند و سپس یک منطقه حائل در امتداد مرز ایجاد می کنند تا بازگشت پ.ک.ک را دشوارتر کند.
    
  ویلهلم گفت: "تمام آنچه ما به دست خواهیم آورد خشم ترک ها و گسترش درگیری است. "شما دیوانه هستید اگر فکر می کنید رئیس جمهور گاردنر به شما اجازه این کار را می دهد."
    
  جعفر گفت: رئیس جمهور گاردنر رئیس جمهور من نیست و عراق نیست. رئیس جمهور رشید این کار را می کند زیرا آمریکایی ها به ما کمک نمی کنند.
    
  "کمک می کنی؟ آیا می توانم در هر کاری به شما کمک کنم، سرهنگ؟" - ویلهلم تقریباً با التماس پرسید. می‌خواهید جنگی را با ترکیه آغاز کنیم؟ جناب سرهنگ میدونی که این تهاجمات ترکیه چطور کار میکنه. آنها می آیند، به اردوگاه ها و پناهگاه های منزوی حمله می کنند و به خانه باز می گردند. این بار کمی عمیق تر رفتند. پس چی؟ آنها علاقه ای به تصاحب هیچ زمینی ندارند."
    
  جعفر گفت: "و ژنرال مک‌لاناهان اینجا خواهد بود تا مطمئن شود که این اتفاق نمی‌افتد". "آمریکا در این امر دخالت نخواهد کرد."
    
  "آیا می خواهید هنگ من را با مک لانهان و هواپیماهای روباتی و روباتش جایگزین کنید... اینها هر چه که هستند؟" ویلهلم پرسید. گروه کوچک او در برابر حداقل چهار لشکر پیاده نظام ترکیه؟
    
  جعفر گفت: "آنها می گویند که آمریکایی ها ایمان کمی دارند - آنها فقط به چیزی که زیر دماغشان است اعتقاد دارند. "من دیدم که این برای شما صادق است، سرهنگ ویلهلم. اما من به هواپیماها و سلاح های شگفت انگیز ژنرال مک لاناهان نگاه می کنم و تنها چیزی که می بینم فرصت است. شاید به قول شما ترک ها سرزمین ما را تصرف نکنند و عراقی های بی گناه را نکشند و ما به سلاح ژنرال نیازی نداشته باشیم. اما این بزرگترین گروهی است که تا به حال وارد عراق شده است و می ترسم آنها در تخریب چند اردوگاه متوقف نشوند.
    
  جعفر به سمت ویلهم رفت و درست روبروی او ایستاد. او گفت: "شما سرباز و فرمانده خوبی هستید، سرهنگ، و واحد شما شجاع است و برای مردم و کشور من فداکاری زیادی کرده است. اما رئیس جمهور شما عراق را ترک می کند".
    
  ویلهلم گفت: "این درست نیست، سرهنگ."
    
  جعفر گفت: "معاون رئیس جمهور فینیکس به من گفت که به او دستور داده شده که به بغداد برود و درباره تهاجم ترکیه با دولت من صحبت کند، از جمله ایجاد یک منطقه حائل امنیتی در عراق. گاردنر نه تنها از این تهاجم چشم پوشی می کند، بلکه مایل است خاک عراق را برای دلجویی از ترک ها تسلیم کند. این غیر قابل قبول است. من به شما و نیروهای شما اینجا در پایگاهم نگاه می کنم و فقط سختی برای مردمم می بینم."
    
  او به سمت پاتریک رفت و به مرد حلبی و واحد CID آنجا روی سطح شیب دار نگاه کرد. اما من به ژنرال مک‌لاناهان و سلاح‌هایش نگاه می‌کنم و امید می‌بینم. او آماده مبارزه است. ممکن است به پول مربوط باشد، اما حداقل او مایل است افرادش را به نبرد در عراق هدایت کند."
    
  بیان ویلهلم از عصبانیت به تعجب و سردرگمی آشکار تغییر کرد. او گفت: "من آنچه را که می شنوم باور نمی کنم." "من اینجا یک تیپ کامل دارم... و در میانه تهاجم ترکیه باید کاری انجام دهم؟ من باید بنشینم و تماشا کنم در حالی که شما وظایف را کامل می کنید و این ... این اسباب بازی های حلبی را می فرستید؟ آیا بغداد وارد جنگ با ترک ها می شود؟ پنج سال پیش شما ارتش سازمان یافته ای نداشتید! دو سال پیش، واحد شما حتی وجود نداشت."
    
  معاون رئیس جمهور فینیکس گفت: "ببخشید، سرهنگ، اما فکر نمی کنم شما در اینجا به خودتان کمک کنید." به سرهنگ ارتش نزدیک شد. بیایید به مرکز فرماندهی شما برویم، اجازه دهید واشنگتن را از آنچه در حال رخ دادن است مطلع کنم و از او دستورالعمل بخواهم.
    
  "شما این مزخرفات را نمی خرید، آقا؟"
    
  فینیکس گفت: "در حال حاضر انتخاب زیادی نداریم، سرهنگ." دستش را روی شانه های ویلهلم گذاشت و او را به سمت هاموی خود برد. "مثل اینکه دخترت را ببینی که به دانشگاه می رود، درست است؟ آنها برای یک زندگی جدید آماده هستند، اما شما آماده نیستید آنها را کنار بگذارید."
    
  یوسف جعفر پس از رفتن ویلیام و افرادش گفت: "پس ژنرال مک‌لاناهان، همانطور که شما آمریکایی‌ها می‌گویید، اکنون توپ در زمین شماست. شما خواسته های بغداد را می دانید. حالا چی کار می خوای بکنی؟
    
  پاتریک گفت: "من فکر می‌کنم زمان آن رسیده که نیت واقعی ترک‌ها را بررسی کنیم. "همه تا کنون بسیار همکاری کرده‌اند، که خوب است، اما آنها هنوز با تعداد زیادی نیرو و نیروی هوایی در کشور شما هستند. ببینیم وقتی شما اصرار می کنید چه می کنند."
    
    
  فصل هفتم
    
    
  شجاعت بهایی است که زندگی برای دادن آرامش می پردازد.
    
  -آملیا ارهارت
    
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  در صبح روز بعد
    
    
  "ترافیک در دروازه اصلی، آقا!" - کاپیتان ترکیه ای نیروهای احاطه کننده پایگاه هوایی نخله از رادیو قابل حمل خود شنید. "خودروهای جنگی برای خروج صف کشیده اند!"
    
  "بمب!" - کاپیتان قسم خورد. "چه اتفاقی می افتد؟" قهوه اش را از پنجره بیرون انداخت و از نفربر زرهی اش بیرون آمد. یک هاموی با پرچم آمریکا و یک تریلر وارد منطقه ضبط شد و یک هاموی دیگر با یک تریلر بیرون منتظر بود. هر وسیله نقلیه دارای مسلسل و نارنجک انداز در برجک های اسلحه نصب شده بود، اما آنها هنوز روکش های بوم داشتند، در موقعیت انبار قفل بودند، و موقعیت های توپچی مجهز نبود.
    
  "فکر می‌کنند به کجا می‌روند؟" از کاپیتان پیاده نظام ترکیه پرسید.
    
  "آیا باید جلوی آنها را بگیریم؟" - گروهبان اول از او پرسید.
    
  کاپیتان گفت: "ما هیچ دستوری برای دخالت در اقدامات آنها نداریم، مگر اینکه آنها به ما حمله کنند." غیر از این، ما فقط مشاهده می کنیم و گزارش می دهیم.
    
  ترک ها در حال بیرون آمدن هاموی اول را تماشا کردند، سپس از دروازه اصلی دور شدند و ایستادند تا منتظر دومی باشند. کاپیتان ترک به صندلی سرنشین جلوی خودروی سربی نزدیک شد. گفت: "صبح بخیر قربان." دید که یک غیرنظامی است. او می‌دانست که آمریکایی‌ها غیرنظامیان زیادی را برای کار در پایگاه‌های نظامی خود استخدام کرده‌اند، اما دیدن یکی از آنها در اینجا بسیار عجیب بود.
    
  مرد به ترکی ناهنجار اما قابل فهم گفت: "بخیر...خوب یعنی جیونایدین." "چطور هستید؟"
    
  کاپیتان با صدای آهسته ای گفت: "خیلی خوب آقا." آمریکایی به سادگی لبخند زد و سری تکان داد. ترک از فرصت استفاده کرد و به داخل هامر نگاه کرد. دو غیرنظامی در صندلی‌های عقب نشسته بودند و در همان صندلی عقب، وسایل زیادی زیر یک برزنت سبز وجود داشت. به نظر می رسد یکی از مسافران غیرنظامی نظامی بود و تجهیزات عجیبی به تن داشت که شبیه لباس غواصی غواصی بود که با یک ژاکت پوشانده شده بود. مستقیم به جلو نگاه کرد و به نگاه ترک پاسخی نداد. تریلر بیست فوتی تخت خالی بود.
    
  آمریکایی دست راستش را دراز کرد. "جان مستر"
    
  کاپیتان ترکیه اخمی کرد اما دستش را گرفت و تکان داد. "کاپیتان اورن."
    
  جان گفت: از آشنایی با شما خوشحالم. به اطراف نگاه کرد. "بچه ها اینجا خوبید؟ آیا چیزی هست که بتوانیم به شما پیشنهاد کنیم؟"
    
  اورن گفت: نه، افندیم. او منتظر توضیحی بود، اما به نظر می‌رسید که مرد علاقه‌ای به ارائه چیزی غیر از پچ پچ نداشت. "میتونم بپرسم کجا میری قربان؟"
    
  "فقط در اطراف رانندگی کنید."
    
  اورن به گله هاموی نگاه کرد، سپس با حالتی خشن به جان برگشت. "در این ساعت و با تریلر؟"
    
  "چرا که نه؟ من چند هفته ای است که اینجا در عراق هستم و در روستاها چیزی ندیده ام. فکر کردم بهتر است این کار را در حالی انجام دهیم که همه چیز رو به جلو است."
    
  اورن نیمی از حرف های آن مرد را متوجه نشد و داشت از لبخند احمقانه اش خسته می شد. "می‌توانم بپرسم کجا می‌روید، قربان، و قصد دارید با تریلرها چه کار کنید؟" او با اصرار بیشتر تکرار کرد.
    
  "خیلی نزدیک." جان با انگشتش دایره ای کشید. "دور و بر. یه جایی اینجا."
    
  اورن شروع به عصبانی شدن از پسر کرده بود، اما او هیچ اختیاری برای بازداشت او نداشت. او گفت: "لطفا از سایر خودروهای نظامی آگاه باشید، قربان." "برخی از وسایل نقلیه بزرگتر ما دید راننده محدودی دارند. برخورد با یک تانک اصلی برای شما ناگوار خواهد بود."
    
  به نظر می رسید این تهدید پنهان هیچ تاثیری بر آمریکایی ها نداشته است. با تنبلی گفت: "به بقیه می گویم." "بخاطر این مشورت ممنون. و حالا خداحافظ." و کاروان راه افتاد.
    
  "چیکار کنیم قربان؟" - از گروهبان اول پرسید.
    
  اورن گفت: "از پست‌های بازرسی بخواهید مکانشان را در حین رفتن به من بگویند، سپس یک نفر را بفرستید تا آنها را دنبال کند." گروهبان اول با عجله رفت.
    
  کاروان هاموی از سمت شمال در امتداد بزرگراه عمومی در اطراف پایگاه راند. آنها از یک ایست بازرسی ارتش ترکیه در یک تقاطع عبور کردند که در آنجا متوقف شدند تا سربازان بتوانند داخل خودروها را نگاه کنند، اما متوقف یا بازرسی نشدند. آنها چند مایل بیشتر به سمت شمال رانندگی کردند، سپس از بزرگراه خارج شدند و از میان یک میدان باز گل آلود به سمت شمال رانندگی کردند. در جلوی آن‌ها، چوب‌هایی را دیدند که با نوار زرد رنگ "احتیاط" و "عدم تجاوز" بین آنها کشیده شده بود و چند صد یارد پشت آن‌ها لاشه یک هواپیمای بازنده Scion Aviation International XC-57 قرار داشت. ظاهراً موشک‌های ترکیه مستقیماً هواپیما را از دست دادند. اما فیوزهای مجاورت، کلاهک های نزدیک موتورهای نصب شده روی بدنه را منفجر کردند، دو تا از آنها را بریدند و هواپیما را به زمین فرستادند، در سمت چپ فرود آمد و قسمت اعظم بال چپ و قسمت چپ دماغه را له کرد و در آنجا فرود آمد. آتش سوزی بود، اما بقیه هواپیما متحمل آسیبی شد که می توان آن را به عنوان آسیب متوسط توصیف کرد؛ بیشتر قسمت سمت راست هواپیما نسبتاً آسیب ندیده بود.
    
  یک خودروی مهندسی روسی IMR تنها در مرز لنتا پارک شده بود و دو سرباز ترک در حال نگهبانی بودند. IMR یک جرثقیل در عقب و یک تیغه در جلو نصب شده بود که یادآور بولدوزر بود. سربازان سیگار و قهوه را کنار گذاشتند و با دیدن کاروان در حال نزدیک شدن، واکی تاکی خود را روشن کردند. "خیر، خیر!" - یکی از آنها با دستانش فریاد زد. "دورون! گیدین!"
    
  جان مسترز از هاموی خارج شد و از میان گل و لای به سمت سربازان رفت. "صبح بخیر! گونایدین!" - او فریاد زد. "چطور هستید؟ آیا کسی از شما انگلیسی صحبت می کند؟"
    
  "اینجا نیا! نمان!" - سرباز فریاد زد. "تهلیکلی! اینجا خطرناکه! یاساکتیر! ممنوع!"
    
  جان گفت: "نه، اصلاً خطرناک نیست. "می بینی، این هواپیمای من است." دستی به سینه اش زد. "من. متعلق به من است. من اینجا هستم تا چند قطعه را بردارم و بررسی کنم."
    
  سرباز اول دستانش را جلوی صورتش به صورت ضربدری تکان داد، در حالی که دومی تفنگ خود را بالا آورد، نه آن را نشان داد، بلکه آن را برای همه دید. نفر اول با سختی گفت: "ورود ممنوع." "ممنوعه".
    
  جان گفت: "شما نمی توانید من را از کاوش هواپیمای خود منع کنید." من از دولت عراق اجازه دارم. شما بچه ها حتی عراقی نیستید. به چه حقی جلوی من را می گیری؟"
    
  اولین سرباز گفت: ورود ممنوع. "ترک کردن. برگرد." در حالی که سرباز دوم تفنگ خود را با یک حرکت تهدیدآمیز آشکار به سمت بندر بلند کرد، وی واکی تاکی خود را بیرون آورد و شروع به صحبت کرد. هنگامی که اولین سرباز گزارش رادیویی خود را به پایان رساند، دستانش را به گونه ای تکان داد که انگار می خواهد نوجوان را فراری دهد و فریاد زد: "حالا برو بیرون. سیکتیر گیت! رو به جلو!"
    
  جان گفت: "من بدون نگاه کردن به هواپیمای خود نمی روم... کاری که شما بچه ها با هواپیمای من کردید." او به سرعت از کنار هر دو سرباز گذشت، سپس به سمت هواپیما برگشت. سربازان او را تعقیب کردند و به زبان ترکی فریاد می زدند که گیج و عصبانی تر شده بود. جان دستانش را بالا برد و سریعتر برگشت. "بچه ها، من زیاد نمی مانم، اما می خواهم به هواپیمای خود نگاهی بیندازم. بزار تو حال خودم باشم!" جان به سمت هواپیما دوید.
    
  "دور! متوقف کردن!" مرد عریض دوم تفنگ خود را تا موقعیت شلیک بالا برد، اما به جان هدف نگرفت، ظاهراً برای شلیک یک تیر اخطار. "بس کن یا من -"
    
  ناگهان در یک چشم به هم زدن تفنگ از دستانش ربوده شد. سرباز برگشت... و مردی را دید که از سر تا پا با کت و شلوار خاکستری تیره پوشیده بود، کلاه ایمنی بدون چشمی که مستقیماً از یک کتاب مصور علمی تخیلی بیرون آمده بود، قاب لوله های نازک انعطاف پذیر روی پوستش، دستکش ها و چکمه های ضخیم. "امان اللهم...!"
    
  این رقم به ترکی ترکیبی الکترونیکی گفت: "بی ادب نباشید". او با سرعتی باورنکردنی دستش را دراز کرد و فرستنده قابل حمل را از سرباز دوم گرفت: "بدون سلاح، و بدون واکی تاکی. فقط در صورتی آنها را برمی گردانم که به من نشان دهید که می توانید خودتان رفتار کنید." ترک ها عقب نشینی کردند، سپس وقتی متوجه شدند که قرار نیست اسیر شوند، شروع به فرار کردند.
    
  جان در حالی که به سمت XC-57 آسیب دیده می رفت گفت: "بچه ها، بیایید برویم." "ببین، من بهت گفتم که اینقدر بد نیست."
    
  پاتریک مک لاناهان به وین مکمبر از طریق رادیو گفت: "شرور شماره یک، این جنسیس است. "یک دو ماشین در راه شما هستند، حدود ده دقیقه دورتر." پاتریک یک هواپیمای تهاجمی بدون سرنشین کوچک به نام AGM-177 Wolverine را پرتاب کرد که توسط یک کشتی باری 767 حمل می شد. این هواپیما شبیه موشک کروز و تخته موج سواری بود. معمولاً از هوا پرتاب می شد، اما قابلیت پرتاب از منجنیق سوار بر کامیون را داشت. Wolverine دارای حسگرهای تصویربرداری و هدف‌گیری امواج فروسرخ و میلی‌متری بود تا بتواند به طور مستقل اهدافی را که برای آن برنامه‌ریزی شده‌اند، پیدا کند، حمله کند و دوباره حمله کند. این هواپیما دارای سه جایگاه داخلی اسلحه برای حمله به انواع مختلف اهداف بود و همچنین می توانست با پرواز در سبک کامیکازه به هدف چهارم حمله کند. وی افزود: رادار هلیکوپتر را حدود ده دقیقه به سمت شرق گرفت. ما نمی دانیم که آیا به این سمت می رود یا فقط در حال گشت زنی است، اما نزدیک است.
    
  مکومبر پاسخ داد: "تصویر، پیدایش. دست تکان داد تا هاموی بیاید. او دستور داد: "بیا، ما شرکت داریم، برو آنجا و به تخم مرغ کمک کن." "من می خواهم هر چه زودتر از اینجا بروم." هاموی ها بلند شدند و تکنسین ها شروع به تخلیه ابزارهای برقی کردند تا شروع به باز کردن هواپیما کنند.
    
  جان مسترز در رادیو گفت: "حداقل تمام روز، احتمالاً تا دو روز آینده، اینجا خواهم بود.
    
  مکومبر از طریق رادیو پاسخ داد: "استادان، من اینجا نیستم تا کل هواپیما را به پایگاه برگردانم." "تمام مواد طبقه بندی شده و فقط جعبه های سیاه ضروری را که دست نخورده باقی مانده اند، بردارید، و بیایید از اینجا برویم. ما آشکارا در حال عملیات هستیم و سیصد سرباز ترک پشت سر خود و پنجاه هزار سرباز دیگر در منطقه هستند. به نظر می رسید که این یادآوری باعث شد همه کمی سریعتر کار کنند.
    
  پاتریک رادیویی گفت: "این هلیکوپتر قطعاً به سمت شما می رود. "در حدود هفت دقیقه. تعداد نیروهای زمینی افزایش یافته است - به نظر می رسد اکنون شش وسیله نقلیه، چهار نفربر زرهی و دو خودروی زرهی وجود دارد. هواپیما چه شکلی است؟"
    
  زیپر گفت: "استادها می گویند که به نظر بد نیست." فکر می‌کنم اگر این چیزی بیش از یک سوراخ دود در زمین نبود، می‌گفت."
    
  در مورد آن حق با شماست. خوب، آنها در شمال و جنوب بزرگراه راه‌بندي مي‌كنند و هر شش ماشين در حال حركت هستند."
    
  "پذیرفته شده".
    
  "بدون دعوا مگر اینکه کاملا ضروری باشد، شرور. ما هنوز با هم دوست هستیم، یادت باشد."
    
  "میدانم. من تا کنون بسیار صمیمی و شیرین بوده ام."
    
  "آنها باید اکنون در بزرگراه دیده شوند."
    
  وین برگشت و دید که در مجموع حدود بیست سرباز با تفنگ از کامیون ها تخلیه می شدند، نفربرهای زرهی که در کنار کامیون ها نگهبانی می دادند و تجهیزات خود را تخلیه می کردند و همان کاپیتان اورن جان که در دروازه اصلی با او صحبت کرده بود. با دوربین دوچشمی آنها را بررسی می کرد. "بینش، بصیرت، درون بینی. من تا الان فقط سلاح های پیاده نظام را می بینم. رذل، این یکی است، ما یک سگ خونگی داریم، آماده شو." چند دقیقه بعد، زیپر چند سرباز و کاپیتان اورن را دید که سوار نفربرهای زرهی خود شدند و به آرامی به سمت آنها حرکت کردند. "اینجا آنها می آیند."
    
  APC اورن حدود سی یارد جلوی زیپ توقف کرد، و پنج سرباز پیاده شدند، حدود شش یاردی از هم فاصله گرفتند و با تفنگ هایشان بالا رفته روی زمین دراز کشیدند. زیپر متوجه شد که مردی در برجک توپچی روی سقف نفربر زرهی وجود دارد و لوله یک مسلسل 12.5 میلی متری مستقیماً به سمت او نشانه رفته است. یک موشک ضد تانک AT-3 Sagger ساخت روسیه بر روی راهنمای پرتاب نصب شد که یکی از هاموی ها را هدف قرار داد. نفربر دوم زرهی دور شد و به شدت به سمت XC-57 چرخید.
    
  "شما!" اورن به انگلیسی فریاد زد. "دست هایت را بلند کن و بچرخ!"
    
  زیپر از طریق مترجم الکترونیکی خود به ترکی پاسخ داد: "حایر". "نه. ما را تنها بگذارید."
    
  اجازه ورود به هواپیما را ندارید.
    
  واک گفت: "ما از دولت عراق و صاحب هواپیما اجازه داریم. "این یک عملیات نجات مشروع است. ما را تنها بگذارید."
    
  "تکرار می‌کنم، دست‌هایتان را بالا ببرید و بچرخید، وگرنه آتش می‌زنیم".
    
  من یک آمریکایی هستم، من غیرمسلح هستم و از دولت عراق اجازه دارم. شما یک سرباز ترک هستید. من از دستورات شما سرپیچی می کنم."
    
  حالا اورن گیج به نظر می رسید. فرستنده قابل حمل خود را بیرون آورد و با آن صحبت کرد. واک در شبکه فرماندهی گفت: "او بدیهی است که به مرز قوانین درگیری خود رسیده است. "این جایی است که شروع به جالب شدن می کند. مراقب نفربر دوم زرهی باشید. او کنار من را می پوشاند و به سمت تو می رود."
    
  چارلی تورلوک در پاسخ گفت: "اول در معرض دید قرار گرفتم.
    
  پاتریک گفت: "بالگرد حدوداً پنج دقیقه با شما فاصله دارد."
    
  "پذیرفته شده. امیدواریم فقط اخبار تلویزیون باشد." زیپ لحظه ای فکر کرد. او گفت: "بچه ها، من در مورد این مسلسل و موشک ساگر روی این نفربر زرهی دارم عصبی می شوم." همه، دور از هاموی پوششی پیدا کنید. او از طریق مترجمش گفت: فوراً اسلحه هایت را کنار بگذار!
    
  شما فورا تسلیم خواهید شد وگرنه ما آتش خواهیم گشود! اورن جواب داد.
    
  زیپر گفت: "من به شما هشدار می‌دهم، اسلحه‌هایتان را کنار بگذارید و ما را به حال خود رها کنید، وگرنه با شما برخورد خواهم کرد". "من به این مزخرفات متحدان ناتو اهمیتی نمی دهم - اسلحه های خود را زمین بگذارید و دور شوید، وگرنه همه در بیمارستان از خواب بیدار خواهید شد."
    
  واک از طریق میکروفون های حساسی که در کت و شلوار تین وودمن تعبیه شده بود، شنید که اورن کلمه ates را گفت. یک تفنگ سه گلوله ای شلیک شد و هر سه گلوله به ران چپ ماکومبر اصابت کرد. مکومبر غرغر کرد: "خدا بیامرزد. "این مرد به پای من شلیک کرد."
    
  چارلی گفت: "او فقط سعی داشت به تو صدمه بزند. "آرام باش، زیپ."
    
  اورن به وضوح از دیدن این که این فیگور هنوز پابرجاست، مبهوت شد، هرچند که به وضوح می‌دید که همه گلوله‌ها اصابت کرده‌اند. زیپر به ترکی فریاد زد: "یک هشدار دیگر، رفیق". "اگر اسلحه خود را رها نکنی، من با مشت هایم روی جمجمه ات آهنگ می نوازم."
    
  او شنید که اورن گفت: "On ekey, bebe, sikak!" که به معنای: "دوازده و عزیزم، برو جلو" و زیپر با بی سیم گفت: "برای پوشاندن، نفربرهای زرهی را ناک اوت کن!" درست در لحظه ای که مسلسل 12.5 میلی متری شلیک کرد.
    
  با پرتاب یک جریان هوای فوق فشرده، زیپر به هوا پرواز کرد و روی یک نفربر زرهی فرود آمد. توپچی سعی کرد او را تعقیب کند که او به سمت او شنا کرد و تقریباً خودش را از گنبد بیرون زد. پس از فرود زیپر لوله مسلسل را خم کرد تا سلاح از فشار گازهای رها نشده منفجر شد. اما او آنقدر سریع نبود که AT-3 را متوقف کند. موشک هدایت سیمی از ریل خارج شد و به یکی از هاموی ها برخورد کرد و آن را در ابری از آتش به پرواز درآورد. "همه چیز خوب است؟" رادیو زد
    
  جان مسترز گفت: "این برای همه روشن بود. "ممنون از هشدار".
    
  "آیا می توانم اکنون چند سر را بشکنم، ژنرال؟" - از ماکومبر پرسید.
    
  پاتریک گفت: "من نمی‌خواهم کسی صدمه ببیند، شرمنده، مگر اینکه به جان و تکنسین‌ها حمله کنند." فقط اسلحه هایشان را بردارید."
    
  کی قرار است به این روال "کامبایا" پایان دهیم، قربان؟ - مکومبر با صدای آهسته ای پرسید. "رذل دو، می توانی دوازده نقطه پنج و ساگر را بدون آسیب رساندن بیرون بیاوری..." اما در آن لحظه انفجار کوچکی در سقف نفربر دوم زرهی رخ داد و توپچی از گنبد بیرون پرید و ضربه زد. جرقه ها و یک شعله کوچک را از لباس خود خارج کنید. "متشکرم".
    
  چارلی گفت: "به آن اشاره نکن.
    
  ترک ها در حالی که زیپر از روی APC پرید و به اورن نزدیک شد، با تفنگ های مداوم آتش گشودند. آنها دست از تیراندازی برنداشتند تا اینکه زیپر اورن را از ژاکت گرفت و او را از روی زمین بلند کرد. زیپر گفت: مودبانه از شما خواستم که ما را تنها بگذارید. "حالا من کمتر خوب خواهم بود، آرکاداس." ایمپکت به آسانی پرتاب توپ تنیس، اورن را صد یاردی در هوا پرواز کرد، تقریباً تمام راه را تا بزرگراه. او سپس دوید و همین کار را با دیگر سربازان ترک اطرافش که فرار نکردند، کرد. "آیا این طبیعی است، جنسیس؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "از تو متشکرم، شرور."
    
  مکومبر روی یک APC دیگر پرید، اما سربازان ترکیه قبلاً فرار کرده بودند... زیرا چارلی تورلاک را سوار بر یک دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک دیدند که از طرف دیگر محل سقوط محافظت می کرد. او تفنگ ریلی الکترومغناطیسی خود و یک کوله پشتی با یک راکت انداز چهل میلی متری، که حاوی هشت موشک پرتاب عمودی با تکه تکه شدن انفجار شدید، بمب های ضد نفر و کلاهک های دود، به علاوه یک کوله پشتی برای بارگیری مجدد در هاموی بود. "آیا همه چیز خوب است، دوم؟"
    
  چارلی پاسخ داد: "همه چیز برای من روشن است. به سمت شرق اشاره کرد. "این هلیکوپتر در معرض دید است. به نظر می رسد یک Huey استاندارد است. من تیرانداز در را می بینم، اما هیچ سلاح دیگری وجود ندارد."
    
  "اگر او اسلحه را در نزدیکی بچه های ما نشانه گرفت، آن را بگیرید."
    
  من قبلاً به او شلیک کردم. انگار یک فیلمبردار پشت در همراهش بود. لبخند بزنید - از شما در دوربین مخفی فیلم گرفته می شود.
    
  "فقط فوق العاده است. صاحبان...؟"
    
  جان گفت: "من هنوز تمام درهای دسترسی را باز نکرده ام، وین." "حداقل یک ساعت طول می‌کشد تا بفهمم چه چیزی چیست. حذف اجزای اصلی و LRU نباید زمان زیادی ببرد - حداکثر سه ساعت. اما من می خواهم حداقل هشت ساعت ...
    
  زیپر گفت: "نمی‌دانم هشت دقیقه یا حتی هشت ساعت فرصت دارید یا نه، اما حرکت کنید و تا جایی که می‌توانیم آن‌ها را متوقف می‌کنیم".
    
  جان پیشنهاد کرد: "شاید اگر به ما کمک می‌کردی، سریع‌تر تمام می‌شدیم".
    
  زیپ داخل زرهش آه کشید. او گفت: "می‌ترسیدم این را بگویید. چارلی، تو امنیت داری. قرار است مدتی مکانیک شوم."
    
  "من تو را درک میکنم. این هلیکوپتر وارد مدار ما می شود. انگار دارن عکس میگیرن تیرانداز درب چیزی را روی زمین ردیابی نمی کند."
    
  "اگر به نظر می رسد که او می خواهد دعوا کند، او را شناسایی کنید."
    
  "با کمال میل".
    
  جان او را تصحیح کرد: "ما مهندس هستیم، نه مکانیک. اما تو یک بمب افکن خواهی بود.
    
  زیپر گفت: "خب، این بیشتر شبیه حقیقت است.
    
    
  دفتر بیضی شکل، خانه سفید، واشنگتن، دی سی.
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  رئیس جمهور گوشی را برداشت. "سلام رئیس جمهور هیرسیز. این رئیس جمهور گاردنر است. امروز برای شما چکار میتوانم بکنم؟"
    
  کورزات هیرجیز از آنکارا گفت: "شما می توانید سگ های رزمی خود را برای یک بار عقب بکشید، آقا، مگر اینکه به دنبال جنگ باشید."
    
  منظورتان حادثه محل سقوط هواپیما در شمال موصل است؟ - گاردنر پرسید. تا آنجا که من متوجه شدم، سه سرباز شما مجروح شدند و دو خودروی زرهی آسیب دیدند. مطمئنا همینطوره؟"
    
  "آیا توضیحی برای این حمله عمدی دارید؟"
    
  شما باید با دولت عراق صحبت کنید. دولت ایالات متحده هیچ ربطی به این موضوع نداشت."
    
  "این درست نیست. اینها... این چیزها سیستم های تسلیحاتی آمریکایی هستند. همه دنیا آن را می دانند."
    
  گاردنر با استفاده از داستانی گفت: "روبات و کماندوی زرهی طرح‌های آزمایشی بودند و هرگز مستقیماً توسط دولت ایالات متحده استفاده نشدند." آنها متعلق به یک شرکت خصوصی هستند که ارتش آمریکا برای تامین امنیت نیروهایش در عراق قرارداد دارد.
    
  بنابراین آنها واقعا برای دولت آمریکا کار می کنند!
    
  گاردنر گفت: "نه، زیرا پس از حادثه هواپیمای جاسوسی شما، قرارداد آنها با دولت من بلافاصله فسخ شد." این شرکت سپس قراردادی را از دولت عراق دریافت کرد. آنها برای عراقی ها کار می کردند که این حادثه رخ داد. صادقانه بگویم، من حتی نمی دانم چرا سربازان شما در محل سقوط سقوط کردند. آنها هواپیما را دزدی نکردند، مگر نه؟
    
  هیرسیز گفت: "من از چنین تلقینی خشمگین هستم، قربان. سربازان ترکیه جنایتکار نیستند. این هواپیما در سرنگونی هواپیمای ترکیه و کشته شدن خلبان ترکیه نقش داشته است. سربازان به سادگی از هواپیما محافظت می کردند تا زمانی که تحقیقات رسمی آغاز شود.
    
  "من میفهمم. شما باید مقاصد خود را بهتر به عراقی ها و ما می رساندید. اما این در میانه تهاجم دشوار خواهد بود، اینطور نیست؟
    
  "بنابراین، آقای گاردنر، آیا اکنون این برنامه شماست: اجازه دهید عراقی ها مسئولیت اقدامات آمریکا را بپذیرند؟"
    
  آقای رئیس جمهور، نیروهای شما در خاک عراق هستند و روستاهای عراق را بمباران می کنند و غیرنظامیان عراقی را می کشند.
    
  ما فقط تروریست های پ.ک.ک را هدف می گیریم، قربان، تروریست هایی که ترک های بی گناه را می کشند!
    
  "من درک می کنم، قربان، و موافقم که باید کاری در مورد پ ک ک انجام شود، و ایالات متحده برای این کار به ترکیه قول کمک بیشتری داده است. اما ما حمله زمینی تمام عیار به عراق را تایید نمی کنیم. من به شما در مورد عواقب ناخواسته هشدار دادم.
    
  در مورد پیمانکاران نخله: آنها برای عراقی ها کار می کنند و تحت کنترل مستقیم ما نیستند، اما ما هنوز متحدان عراق هستیم و می توانیم از شما دفاع کنیم. ایالات متحده خوشحال خواهد شد که با ترکیه، دولت اقلیم کردستان و عراق برای تسهیل آتش‌بس فوری توسط همه طرف‌ها، از جمله پیمانکاران، بنشیند. برنامه خروج نیروها؛ و اقدامات امنیتی جامع تر در مرز عراق و ترکیه از جمله ناظران بین المللی برای جلوگیری از عبور تروریست های پ ک ک از مرز. اما تا زمانی که نیروهای ترکیه درگیر عملیات جنگی در داخل عراق هستند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
    
  هیرسیز با عصبانیت گفت: "پس این یک توطئه است: آمریکا از این روبات‌ها علیه نیروهای ترکیه استفاده می‌کند، وانمود می‌کند که آنها درگیر نیستند، اما پس از آن پیشنهاد می‌کند تا زمانی که آتش‌بس وجود دارد، در مذاکرات میانجیگری کند". بار دیگر ترکیه یک قربانی است، مجبور به تسلیم شدن در همه چیز، کنار رانده شده و نادیده گرفته شده است. آن وقت هیچ کس متوجه نمی شود که هواپیمای ترکیه ای دیگر سرنگون می شود یا ایستگاه پلیس دیگری در هم شکسته می شود.
    
  گاردنر گفت: "باور کنید، آقای رئیس جمهور، ما می خواهیم به ترکیه کمک کنیم." ترکیه یکی از مهم ترین دوستان و متحدان آمریکاست. من عصبانیت شما را درک می کنم. ما می توانیم ناظران، فناوری و حتی پرسنل را برای گشت زنی در مرز بفرستیم. اما تا زمانی که جنگ ادامه داشته باشد، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. آنها باید فورا متوقف شوند و نیروهای ترکیه باید عراق را ترک کنند. راه دیگری وجود ندارد."
    
  هیرسیز گفت: "فقط یک راه وجود دارد که ما با ناظران بین المللی در امتداد مرز خود موافقت کنیم، آقای گاردنر: دولت اقلیم کردستان باید پ.ک.ک و همه برنامه های تشکیل یک کشور مستقل کردستان را رد کند." دولت اقلیم کردستان باید پرچم خود را از همه مکان‌های عمومی بردارد، رهبران پ‌ک‌ک را دستگیر کند و برای محاکمه به ما تحویل دهد، همه پایگاه‌های آموزشی پ‌ک‌ک را منحل کند و همه شرکت‌هایی را که از پ‌ک‌ک حمایت می‌کنند، ببندد.
    
  رئیس جمهور گاردنر پس از لحظه ای سردرگمی گفت: "آقای رئیس جمهور، آنچه شما می خواهید غیرممکن است." حکومت اقلیم کردستان بر منطقه کردستان شمال عراق که طبق قانون اساسی مجاز است، اداره می شود. تا آنجا که من می دانم، آنها هرگز از پ ک ک حمایت نکردند."
    
  هیرسیز گفت: "تا زمانی که حکومت اقلیم کردستان وجود دارد و تلاش می کند قلمرو خود را از بقیه عراق جدا کند، پ ک ک از تروریسم برای دستیابی به این هدف استفاده خواهد کرد". شما به خوبی من می دانید که برخی از اعضای رهبری اقلیم کردستان تجارتی دارند که مخفیانه پولشویی می کنند و اسلحه و تدارکات را از عراق و خارج از کشور به ترکیه حمل می کنند. بسیاری، نه تنها ترکیه، پ ک ک عراق را شاخه نظامی مخفی حکومت اقلیم کردستان می دانند.
    
  گاردنر اصرار کرد: "این مزخرف است، آقای رئیس جمهور." هیچ رابطه ای بین اقلیم کردستان و پ ک ک وجود ندارد.
    
  هیرسیز با عصبانیت گفت: "هر دو خواهان کردستان مستقلی هستند که به استان‌های ترکیه، عراق، فارس و سوریه تقسیم شده است. دولت اقلیم کردستان ظاهراً نمی‌خواهد علناً یک گروه تروریستی مانند پ‌ک‌ک را به رسمیت بشناسد، بنابراین آنها به طور مخفیانه از آنها حمایت می‌کنند و با هر گونه تلاش برای تعطیل کردن آنها مخالفت می‌کنند. این بلافاصله متوقف می شود! حکومت اقلیم کردستان می تواند بر سه استان دهوک، اربیل و سلیمانیه عراق حکومت کند، اما آنها باید این کار را بدون حمایت از کردستان مستقل یا تلاش برای گسترش به استان های غربی با اکثریت ترکمن انجام دهند. در غیر این صورت، پیشروی ما ادامه دارد."
    
  جوزف گاردنر با ناامیدی دستش را روی صورتش کشید. پس آقای رئیس جمهور با مذاکره موافقت می کنید؟
    
  هیرسیز گفت: "تا زمانی که اقلیم کردستان موافقت نکند که حمایت از یک کشور مستقل کردستان را متوقف کند و با محکوم کردن پ‌ک‌ک و محاکمه رهبران آن به جرم جنایت علیه بشریت موافقت نکند، هیچ مذاکره‌ای انجام نمی‌شود". اگر بغداد و اربیل نتوانند پ‌ک‌ک را در عراق کنترل کنند و آنها را مجبور به توقف کشتار ترک‌های بی‌گناه کنند، ما کار را انجام خواهیم داد. ظهر بخیر قربان." و تلفن را قطع کرد.
    
  رئیس جمهور تلفن را قطع کرد. او زمزمه کرد: "نباید به مردم اجازه داد تا این اندازه سرگرم شوند. او مشاوران خود را در دفتر بیضی خطاب کرد. آیا باید به دولت اقلیم کردستان بگویم که تمام برنامه های استقلال را متوقف کند؟ انگشتانش را به هم زد. "البته که ما می توانیم این کار را انجام دهیم. تنها بخشی از عراق که همه چیز در آن خوب است و هیرسیز می خواهد آن را بسته شود. شگفت آور".
    
  رئیس ستاد والتر کوردوس گفت: "اما او در را برای مذاکره باز کرد، آقا." "همیشه ارتفاع را انتخاب کنید و امیدوار باشید که همه در جایی در میانه ملاقات کنند." رئیس جمهور از پهلو به او نگاه کرد. حداقل این شروع مذاکرات است.
    
  رئیس جمهور گفت: "من حدس می زنم که شما می توانید آن را اینگونه بنامید." "این همه را شنیدی کن؟ استیسی؟
    
  کن فینیکس از پایگاه هوایی نالا گفت: بله، آقای رئیس جمهور. نیروی هوایی ترکیه در حال انجام حملاتی در استان های شمال شرقی عراق به ویژه در استان های اربیل و دهوک است. من شک دارم که دولت اقلیم کردستان یا بغداد در حالی که ترک ها به شهرها و روستاهای آنها حمله می کنند، مذاکره کنند.
    
  استیسی آن باربو، وزیر امور خارجه آمریکا از بروکسل، بلژیک، مقر سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، گفت: "ناتو بعداً امروز برای بحث در مورد قطعنامه‌ای که به ترکیه دستور آتش‌بس می‌دهد، تشکیل جلسه خواهد داد." اما قطعنامه قبلاً به درخواست برای آتش بس تقلیل یافته است. ترک‌ها از حمایت قابل توجهی در شورا در اینجا برخوردارند - آنها با تداوم حملات پ‌ک‌ک موافق هستند، علی‌رغم تلاش‌های ترکیه برای ارائه کمک‌های بیشتر به کردهای ترکیه، صدای قوی‌تر در دولت و محدودیت‌های فرهنگی و مذهبی کمتر. من فکر نمی کنم ترکیه با فشار زیادی از سوی ناتو یا اتحادیه اروپا مواجه شود.
    
  رئیس جمهور گفت: "آنها نیز چیز زیادی از کنگره دریافت نمی کنند. "بیشتر کل مسئله کردستان را درک نمی کنند، اما تروریسم را درک می کنند و در حال حاضر پ ک ک را یک مشکل می بینند. ترکیه در نهایت در عراق خواهد ماند و افکار عمومی تغییر خواهد کرد، به خصوص اگر آنها تلاش کنند درگیری را گسترش دهند.
    
  باربو با تعجب گفت: "و آخرین چیزی که آنها نیاز دارند، بهانه ای برای تشدید درگیری است... که من را به مک لاناهان بازمی گرداند." "آقای معاون رئیس‌جمهور او آنجا چه می‌کند؟"
    
  فینیکس پاسخ داد: "ظاهراً او به عراقی‌ها کمک می‌کند تا در برابر ترک‌ها دفاع کنند. این ماموریت به هواپیمای سقوط کرده او آزمایشی بود تا ببینیم ارتش ترکیه چه خواهد کرد. به نظر نمی رسید تا زمانی که به محل سقوط هواپیما رفتند کاری انجام ندادند. ترک ها برای جابجایی یا برچیدن هواپیما آماده می شدند و سعی می کردند آنها را دور کنند.
    
  و مک لاناهان حمله کرد.
    
  فینیکس گفت: "من تصاویری را که از هواپیمای بدون سرنشین بر فراز صحنه می‌آمد تماشا می‌کردم، و همان‌طور که اتفاق می‌افتاد داشتم به صدا گوش می‌دادم. نیروهای مک‌لاناهان تا زمانی که ترک‌ها حمله نکردند، حمله نکردند و حتی پس از شلیک یک سرباز به کماندوی تین وودمن، به آنها هشدار دوم دادند. بعد از اینکه مشخص شد ترک ها قصد حمله به کارگران را دارند، مرد حلبی و واحد تحقیقات جنایی دست به کار شدند.
    
  "پس حالا چه اتفاقی می افتد؟"
    
  فینیکس گفت: "برخی از ترک‌هایی که پایگاه هوایی نخلا را در اینجا احاطه کرده‌اند، در نزدیکی محل سقوط هواپیما مستقر شدند. دکتر مسترز و کارکنانش هنوز در صحنه فاجعه هستند و جعبه‌های سیاه و تجهیزات حساس را بازیابی می‌کنند. پهپادهای مک‌لاناهان چندین واحد زمینی ترکیه را در مسیر شناسایی کرده‌اند، اما می‌ترسند که نیروی هوایی ترکیه حمله کند. ترک ها هلیکوپترها را در نزدیکی سایت پایین آورده و چندین خمپاره به سمت آنها شلیک کردند و سعی کردند آنها را بترسانند تا عقب نشینی کنند.
    
  گاردنر گفت: "می دانید، من در حال حاضر برای مک لاناهان همدردی زیادی ندارم." او تصمیم گرفت دم ببر را بین پاهایش بگذارد و حالا ممکن است الاغش را گاز بگیرد. ما سعی می‌کنیم راه‌هایی برای کاهش تنش پیدا کنیم و او فقط می‌رود و راه‌های جدیدی برای تشدید آن پیدا می‌کند."
    
  فینیکس گفت: "وقتی مسترها شروع به بازگشت به اینجا به نالا کنند، بعداً متوجه خواهیم شد که چه اتفاقی می افتد. حدود صد سرباز و شش خودروی زرهی در بزرگراه منتظر او هستند و شرط می بندم که عصبانی هستند.
    
  رئیس جمهور دستور داد: "من از بچه های ما می خواهم که از این موضوع دوری کنند." آمریکایی ها نباید دخالت کنند. این مبارزه مک لاناهان است. اگر افرادش به خاطر او صدمه ببینند یا کشته شوند، تقصیر اوست."
    
  فینیکس گفت: "باید با نخست وزیر ترکیه تماس بگیریم و از خودداری کنیم، آقا." تعداد بچه های مک لاناهان بیشتر است. حتی با وجود قلع وودمن و SID، هیچ راهی برای عبور از ارتش ترکیه وجود ندارد. ترک‌ها می‌خواهند کمی انتقام بگیرند."
    
  رئیس جمهور گفت: "امیدوارم مک لاناهان آنقدر باهوش باشد که سعی در رویارویی با ترک ها نداشته باشد." استیسی، دوباره با دفتر آکاس تماس بگیرید، وضعیت را توضیح دهید و از او بخواهید با وزارت دفاع تماس بگیرد تا ارتش خود را مهار کند.
    
  "بله، آقای رئیس جمهور."
    
  رئیس جمهور گفت: "مک لاناهان در زمان بزرگی قدم برداشت. متأسفانه، این بچه‌های او هستند که از این بابت رنج خواهند برد."
    
    
  در نزدیکی پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  "آنها می آیند!" چارلی تورلوک فریاد زد. "اصابت...؟"
    
  وین مکومبر پاسخ داد: "می فهمم." او تفنگ ریلی الکترومغناطیسی خود را از زمانی که اولین گلوله خمپاره حدود یک ساعت پیش به سمت آنها شلیک شده بود، آماده نگه داشته بود. سیستم راداری موج میلی متری چارلی تورلاک که در ربات CID او تعبیه شده بود، آسمان های اطراف آنها را برای مایل ها اسکن کرد و به او اجازه داد پرتابه ها را شناسایی کند و اطلاعات ردیابی و هدف گیری را فوراً به رایانه های هدف گیری وین منتقل کند.
    
  چارلی تورلوک نیز اسلحه ریلی الکترومغناطیسی خود را حمل می کرد، اما تمام گلوله های آن قبلاً برای از بین بردن خمپاره ها سپری شده بود و زمانی که ساگر اولین هاموی را منهدم کرد، بارگیری مجدد آن منفجر شد. راکت‌های چهل میلی‌متری موجود در بسته او ممکن بود به اندازه کافی سریع نباشند که گلوله‌های خمپاره را رهگیری کنند، اما تفنگ ریلی ماکومبر بیش از حد توانایی داشت. او به سادگی تفنگ خود را بالا برد و از اسکلت بیرونی نیرومند لباسش به عنوان سکویی برای هدف گیری دقیق استفاده کرد و اطلاعات ردیابی را که از CID ارسال می شد را دنبال کرد. او مجبور نبود مقدار زیادی از خمپاره را هدایت کند - گلوله های اسلحه ریل الکترومغناطیسی ده ها بار سریعتر از گلوله یک تفنگ تک تیرانداز پرواز می کردند و به راحتی پوسته را از بین می بردند.
    
  "سالوو!" چارلی جیغ زد. "چهار مورد دیگر نزدیک است!"
    
  زیپر زمزمه کرد: "حرامزاده ها." این اولین باری بود که آنها بیش از یک بار شلیک کردند. او به راحتی هر چهار نفر را زد اما حالا مشکلاتی پیش آمد. او گفت: "تعداد گلوله‌هایم کم می‌شود - به آخرین مجله‌ام رسیدم، شش گلوله دیگر باقی مانده است." من همچنین به باتری های تازه برای تفنگ و برای خودم نیاز خواهم داشت.
    
  یکی از تکنسین ها به سمت هاموی باقی مانده دوید، چند لحظه آن را جستجو کرد و سپس به سمت مکومبر دوید. او گفت: "هیچ باتری تازه ای باقی نمانده است. "ما باید شما را وصل کنیم."
    
  زیپر گفت: "عالی. تکنسین سیم برق را از محفظه ذخیره سازی پشت لباس مکومبر جدا کرد، آن را به هاموی برگرداند و آن را به پریز برق وصل کرد. چارلی، باید سعی کنی چند گلوله دیگر را رهگیری کنی. قبل از اینکه شروع کنیم به بیرون رفتن، سطح قدرتم را افزایش خواهم داد. من فقط آنقدر شارژ در اسلحه ام دارم که بتوانم آخرین گلوله های باقی مانده را شلیک کنم."
    
  چارلی پاسخ داد: فهمیدم. من هیچ یک از این گلوله ها را ندیدم که منفجر شوند و مسیر پیش بینی شده نشان می دهد که آنها دلتنگ ما شده اند. شاید مهمات جنگی نباشد. آنها را می اندازند تا ببینند ما چه خواهیم کرد."
    
  زیپر گفت: "خوشحالم که به آنها سرگرمی می دهیم." "آیا می توانید محل حمله را بفهمید؟"
    
  "قبلا انجام داده اند. او را تکان ندادند. اگر بخواهی می‌توانم آنها را نابود کنم یا موشک گازی بر سرشان بیاندازم."
    
  زیپر گفت: "من نمی‌خواهم این افراد هنوز عصبانیت خود را از دست بدهند، و ما باید مهمات خود را حفظ کنیم.
    
  پاتریک مک‌لاناهان رادیویی گفت: "بچه‌ها، یک هلیکوپتر دیگر در راه است. این بار از ترکیه، سرعت بالاتر است. شاید این یک کشتی جنگی باشد. در حدود ده دقیقه."
    
  وین ماکومبر پاسخ داد: "تصدیق شد. "باشه، دکتر، زمان آماده شدن است."
    
  پاتریک گفت ده دقیقه؟ من میگیرمش ".
    
  زیپر گفت: "نه، زیرا تا ده دقیقه دیگر ما در برد موشک‌هایی خواهیم بود که هلیکوپتر می‌تواند حمل کند، و بعد از آن خیلی دیر خواهد شد".
    
  جان با ناراحتی گفت: باشه. ما یک رادار لیزری و واحدهای ارتباطی ماهواره ای دریافت کردیم. من فکر می کنم این باید کافی باشد. چیزهای زیادی برای یک هاموی. ما باید همه را در یک تریلر قرار دهیم."
    
  طولی نکشید که گروه وسایل خود را جمع کردند. زیپ جلو رفت و تفنگ ریلی خود را بالا گرفته بود تا همه سربازان ترک او را ببینند. چارلی کوله پشتی یدکی خود را در دست چپ زرهی خود و تفنگ ریلی الکترومغناطیسی خالی خود را در سمت راست خود حمل می کرد، به این امید که تنها دیدن آن ممکن است برخی از ترک ها را بترساند. همه مهندسان در هاموی بازمانده جمع شده بودند و تمام ابزار، تجهیزات و جعبه های بازیابی شده آنها در تریلر بود.
    
  "چه زود کمک ما خواهد رسید، ژنرال؟" - زیپر از کانال فرمان امن خود پرسید.
    
  پاتریک پرسید: "به نظر می‌رسد که در حال تغییر شکل هستند، زیپر". "سعی کنید تا جایی که ممکن است توقف کنید."
    
  "در مورد آن هلیکوپتر چطور؟"
    
  "یک دو دقیقه دیگر."
    
  زیپر با ناراحتی گفت: "این اعداد با هم مطابقت ندارند، ژنرال." از طریق کانال فرماندهی ترکیه که پیدا کرد، گفت: "گوش کن، سروان اورن. ما میریم بیرون. ما نمی خواهیم با شما دعوا کنیم. ما قرار است وسایلمان را به حالت اولیه برگردانیم. راه باز کن."
    
  اورن لحظه‌ای بعد پاسخ داد: "نه، آمریکایی‌ها." در حالی که صدایش تعجب نشان می‌داد که کانال رادیویی او توسط روبات‌ها استفاده می‌شود. شما بازداشت خواهید شد و این تجهیزات مصادره خواهد شد. شما به اعضای واحد من و من حمله کردید. برای این شما باید مجازات شوید."
    
  ضربه کاروان را متوقف کرد. او گفت: "کاپیتان، با دقت به من گوش دهید." "شما می دانید که ما چه کاری می توانیم انجام دهیم. چیزی که ممکن است ندانید این است که یک هواپیمای بدون سرنشین در بالای سرتان در حال چرخش است. اگر باور نمی‌کنی، به بالا نگاه کن." در این مرحله، پاتریک موتور AGM-177 Wolverine را که در مدار بر فراز منطقه نگه می‌داشت، خاموش کرد و دوباره راه‌اندازی کرد و باعث شد یک دنباله دود قهوه‌ای برای چند ثانیه قابل مشاهده باشد. این یک پهپاد تهاجمی است و می‌تواند تمام زره‌ها و افراد شما را با بمب‌های هدایت شونده نابود کند. قبل از اینکه به آنجا حرکت کنیم، یک پل هوایی بر فراز موقعیت‌های شما سفارش می‌دهم، و وقتی این کار انجام شد، از هر کسی که هنوز ایستاده است مراقبت می‌کنیم. حالا کنار برو."
    
  اورن گفت: "من دستوراتی دارم، آمریکایی." شما سلاح‌هایتان را زمین می‌گذارید، برق ربات و پهپاد را قطع می‌کنید و تسلیم می‌شوید. اگر این کار را نکنید، ما حمله خواهیم کرد."
    
  چارلی گفت: "یک شناسه برای این هلیکوپتر ورودی، Zipper وجود دارد. "ناو جنگی "کبرا". مازاد بیشتر در ایالات متحده من اسلحه او را نمی بینم، اما شرط می بندم که برای خرس پر شده است.
    
  زیپر گفت: آخرین فرصت، کاپیتان. در غیر این صورت ما شروع به تیراندازی خواهیم کرد. برو کنار ".
    
  "نخواهم کرد. تسلیم شوید یا کشته شوید. اگر متوجه نشده اید، ما پشتیبانی هوایی خود را داریم. این به اندازه پهپاد شما پیشرفته نیست، اما من به شما اطمینان می دهم که کشنده است. پس از حمله، چیزی از شما باقی نخواهد ماند که ما به قول شما باید از آن مراقبت کنیم."
    
  زیپر گفت: "من باید اول این کبرا را نابود کنم، چارلی." "مواظب پشت من باش - آنها قطعاً وقتی آتش خواهند گشود -"
    
  ناگهان چارلی فریاد زد: "پرتاب موشک!"
    
  "از کجا، چارلی؟"
    
  "پشت سر ما!" درست در همان لحظه صدای BANG را شنیدند! زیپر و چارلی به موقع برگشتند و دیدند که یک مارپیچ از دود سفید بلند شده و به کبرا برخورد می کند. هلیکوپتر شروع به غلتیدن شدید به سمت راست کرد، به نظر می رسید که می لرزد، سپس چرخش خود را به سمت پایین شروع کرد تا اینکه در یک تصادف سخت اما قابل زنده ماندن به زمین سقوط کرد.
    
  "تیراندازی را متوقف کن! آتش باز نکن!" فریاد زیپر از کانال فرماندهی ترکیه شنیده شد. در کانال جداگانه آنها، او با رادیو گفت: "امیدوارم شما بودید جعفر."
    
  سرهنگ یوسف جعفر در یک کانال فرماندهی جداگانه پاسخ داد: "بله، مکومبر". گردان شمالی او یک فروند جنگنده کبرا را با موشک استینگر سرنگون کرد. "ببخشید دیر شدیم، اما حدس می‌زنم زود آمدی. مهم نیست ما همه اینجا هستیم و آماده جنگ با ترک ها هستیم."
    
  زیپر گفت: "امیدوارم هیچ کس در اینجا به کسی حمله نکند." فرکانس شرکت ترکیه ای را به جعفر داد و سپس در این کانال گفت: کشتی کبرا توسط موشک ضدهوایی عراق به نام کاپیتان اورن ساقط شد. تیپ نخله عراق در حال پیشروی در این موقعیت است. در این لحظه او می توانست ببیند که چگونه سربازان ترک در سمت راست شروع به بی قراری و خش خش کردند. آنها ظاهراً یک نمایش بصری از شمالی ترین گردان به دست آوردند. "کاپیتان اورن؟"
    
  پس از مکثی طولانی و ناراحت کننده: "بله، آمریکایی."
    
  واک گفت: "من فرمانده ارتش عراق نیستم و شما به کشور آنها حمله کردید، اما نیروهای من حمله نمی کنند مگر اینکه ابتدا به ما حمله شود." از سرهنگ جعفر می خواهم که حمله هم نکند. داره شنود میکنه او تیم من را به پایگاه هوایی نالا اسکورت می کند. از همه می‌خواهم که آرام باشند و ماشه را نکشند. کاپیتان، اگر می خواهید تیمی را برای بازرسی کبرای سقوط کرده بفرستید، می توانید این کار را انجام دهید. سرهنگ جعفر، آیا این قابل قبول است؟"
    
  جعفر پاسخ داد: "این قابل قبول است.
    
  "خوب. کاپیتان، ما داریم بیرون می رویم. راه را باز کنید و همه آرام بمانند."
    
  این یک منظره کاملاً تأثیرگذار بود. وقتی از بزرگراه اصلی شمال نالا خارج شد، مرد حلبی و ربات پزشکی قانونی، که اکنون اسلحه های ریلی را بر روی شانه های خود حمل می کنند، هاموی را با یدک کشی یک تریلر پر از قطعات و ابزار، در یک میدان باز راندند. جوخه های ترک در دو طرف بزرگراه در مقابل آنها صف آرایی کرده بودند. یک گردان کامل پیاده عراقی از شمال غرب و یک گردان عراقی دیگر در بزرگراه شمال شرق پایگاه در حال پیشروی بودند. همه آنها در تقاطع دو بزرگراه به هم رسیدند.
    
  وین کاپیتان اورن را در کنار بزرگراه پیدا کرد، ایستاد و به او سلام کرد. کاپیتان جواب سلام داد، اما چشمش به واحد ده فوتی CID که به سمت او گام برمی داشت، نگاه داشت و همچنین سلام می کرد. "خدای من...!"
    
  چارلی گفت: "چارلی تورلاک، کاپیتان اورن،" پس از پایین آوردن سلام، دست زرهی بزرگی را دراز کرد. "چطور هستید؟ ممنون که شلیک نکردی."
    
  اورن از انعطاف پذیری و حرکات واقع گرایانه ربات شگفت زده شد. چند لحظه طولانی و سرگرم کننده طول کشید تا دست ربات را بگیرد و آن را تکان دهد. "این ... یک ماشین است ، اما مانند یک شخص حرکت می کند ...!"
    
  چارلی گفت: "زن، اگر اشکالی ندارد.
    
  دقایقی بعد سرهنگ جعفر رسید. اورن سلام کرد اما جعفر جواب نداد. "پس، تو فرمانده این شرکت هستی، ترک؟"
    
  "بله قربان. کاپیتان اورن، شرکت سایا، بخش 41 امنیت -
    
  جعفر گفت: برای من مهم نیست که تو کی هستی یا در چه واحدی هستی. تنها چیزی که برای من مهم است این است که شما به خانه بیایید و کشور من را تنها بگذارید.
    
  بستگی به این دارد که عراق چه زمانی از قاتلان کرد که با کامیون های بمب گذاری شده به ساختمان های پلیس می رانند و ترک های بی گناه را می کشند، دست بردارد، قربان!
    
  "من اینجا نیستم که به سخنان سیاسی شما گوش دهم، ترک! من باید بدانم چه زمانی اراذل و اوباش خود را از کشور من بیرون خواهید کرد!"
    
  زیپر به چارلی نگاه کرد. او نیازی به حرکت چندانی نداشت، اما یک ربات ده فوتی که فقط بازوهای زرهی خود را به نشانه تسلیم بالا می برد کافی بود تا توجه همه را به خود جلب کند. "آیا نمی توانیم همه با هم کنار بیاییم؟" - او گفت. دست هایش را روی گونه هایش فشار داد. "عزیزم لطفا؟" دیدن یک ربات جنگی بزرگ که مانند یک دختر مدرسه ای خجالتی عمل می کند، حتی سرهنگ جعفر خشن را نیز به خنده واداشت و صدها سرباز اعم از ترک و عراقی به خنده پیوستند.
    
  زیپر گفت: "بچه ها، این زمان یا مکان برای بحث نیست. "چرا ما این را به پایگاه برنگردانیم؟ اگر اشتباه نکنم نزدیک ناهار است. چرا همه نمی‌نشینیم، یک میان وعده بخوریم و بار را برداریم؟"
    
    
  اربیل، عراق
  در همان زمان
    
    
  "هوای لعنتی من کجاست؟" ژنرال بصیر اوزک فریاد زد. "آنها ده دقیقه دیر کردند!" میکروفون را از دست افسر مخابرات ربود. "رزیم، این یکی سیکانسکی است. اسکادران شما بهتر است چنگ بزند وگرنه من به آنجا برمی گردم تا لگد شما را بزنم!"
    
  اوزک در کابین یک خودروی پست فرماندهی ACV-300 بود که بخشی از ستاد فرماندهی لشکر سوم بود که شرق عراق را شکست داد. به نیروهای اوزک دستور داده شد تا فقط تا فرودگاه شمال غربی اربیل پیشروی کنند، آن را به تصرف خود درآورند و تجارت با پایتخت کردستان را قطع کنند و نگه دارند، اما او دستور داد تا یک گردان پیاده نظام مکانیزه تا حومه شهر پیشروی کند.
    
  این گردان یک محیط امنیتی را در منطقه وسیعی که از ساختمان های قدیمی پاکسازی شده بود، ایجاد کرد تا راه را برای ساخت خانه های مرتفع جدید در شمال غربی شهر درست کند. او به وضوح می‌توانست نشانه‌هایی از ضدحمله پیشمرگه، پ‌ک‌ک، نیروهای عادی عراق یا آمریکایی‌ها را در اطراف خود ببیند. تاکنون هیچ یک از این سازمان های جنگی ارتش او را واقعا تهدید نکرده بودند، اما بهتر بود که در امان باشید تا متاسف باشید. پیشمرگه ها بزرگترین تهدید بودند. گزارش ها در مورد اندازه پیشمرگه ها متفاوت بود، اما حتی خوش بینانه ترین تخمین ها آنها را دو برابر اندازه چهار لشکر تحت فرماندهی اوزک می دانستند و آنها همچنین خودروهای زرهی کمی داشتند.
    
  و گزارش هایی از افزایش مقاومت در عراق وجود داشت. پ‌ک‌ک مانند موش‌های مطیع، البته عمیقاً پنهان بود، اما آمریکایی‌ها شروع به بی‌قراری کردند و واحدهای عراقی که به‌طور مرموزی درست قبل از تهاجم ناپدید شده بودند، ظاهر شدند. اوزک چندین گزارش از تماس با نیروهای آمریکایی و عراقی در نزدیکی موصل شنیده است، اما هنوز از تلفات احتمالی این حادثه خبری منتشر نشده است.
    
  اوزک این منطقه را به دلایل دیگری انتخاب کرد: این منطقه در شمال پارک سامی عبدالرحمن، پارک یادبود یک مقام مقتول دولت اقلیم کردستان و حامی پ‌ک‌ک بود. او همچنین در محدوده خمپاره ساختمان پارلمان حکومت اقلیم کردستان بود، بنابراین سیاستمداران کرد باید بتوانند به خوبی ارتش او را که به سمت شهرشان پیشروی می کند، ببینند.
    
  اوزک از ماشین پست فرماندهی پیاده شد و فریاد زد: "سرگرد!" یک سرگرد بسیار جوان پیاده نظام به سرعت به او نزدیک شد. "پخش ما دیر است، بنابراین باید چند دقیقه دیگر بمانید."
    
  فرمانده گردان گفت: "آقا به هر هدفی که در لیست بود زدیم. "ما دوباره به ده نفر برتر لیست حمله کردیم."
    
  اوزک یک تکه کاغذ از کتش بیرون آورد. "من یک لیست جدید تهیه کردم. وزارت دفاع در مورد حمله به کسب و کارهایی در اربیل که از پ ک ک حمایت می کنند صحبت می کرد... خوب تا مجوز رسمی به من بدهند، من خودم یک سری از آنها را پیدا کردم. اینم آدرسشون آنها را روی نقشه پیدا کنید و پرتاب کنید."
    
  سرگرد لیست را مطالعه کرد و چشمانش از تعجب گرد شد. "آه، آقا، این آدرس داخل ارگ است."
    
  اوزک گفت: "من این را می دانم. "این بازاری است که مغازه‌هایی دارد که متعلق به همان افرادی است که ما قبلاً هدف قرار داده‌ایم. چرا باید کنار گذاشته شوند؟"
    
  سرگرد تکرار کرد: "اما این داخل ارگ است، آقا." ارگ اربیل یک دیوار سنگی باستانی در مرکز شهر بود که ویرانه‌های باستان‌شناسی شهر اصلی را احاطه کرده بود که قدمت آن به 2300 سال قبل از میلاد برمی‌گردد. اگرچه این شهر در طول قرن ها توسط مردمان زیادی اشغال شده بود، اما ارگ برای همه آنها مکان مقدسی به شمار می رفت و برخی از بخش های آن هزار سال قدمت داشتند. "اگر به سایت های باستان شناسی ضربه بزنیم چه؟"
    
  اوزک گفت: "من نگران چند کلبه خشتی و مسیرهای گاری نیستم." من می توانم به بیرون نگاه کنم و پرچم کردستان را ببینم که از داخل این مکان به اهتزاز درآمده است، بنابراین می دانم که پ.ک.ک در آنجا پنهان شده است. من می خواهم این فروشگاه ها ویران شوند. انجام دهید ".
    
  سرگرد گفت: "با تمام احترام، آقا، مأموریت ما ریشه کن کردن پ ک ک است. آنها ممکن است فرار کنند و در شهرها پنهان شوند، اما در اربیل زندگی نمی کنند. واحدهای اطلاعاتی و ضد جاسوسی ما به ما می گویند که پیشمرگه ها ما را تعقیب می کردند، اما جرأت نداشتند تماس بگیرند. ما نباید به آنها دلیلی برای این کار بدهیم. ما قبلاً به اهدافی در شهر شلیک کرده ایم. بمباران ارگ شاید آخرین نی باشد."
    
  اوزک گفت: "می فهمم که شما از پیشمرگه می ترسید، سرگرد. "در طول کارم بیش از یک بار در مناطق مرزی با آنها برخورد کرده‌ام. آنها در کوهستان و در پشت سر هم خوب هستند، اما آنها چیزی بیش از پارتیزان های تجلیل شده نیستند. آنها قصد ندارند به یک یگان ارتش عادی در یک حمله جبهه ای حمله کنند. آنها هرگز مانند کسی جز مجریان قبیله نجنگیدند. آنها هم به همان اندازه احتمال دارد که با هم دعوا کنند. در واقع، من از این شانس استقبال می‌کنم که چند گردان آنها را مجبور به جنگ با ما کنیم - تعدادی از واحدهای شجاع‌تر آنها را نابود کنیم، و کل گروه کردستان می‌توانند یک بار برای همیشه گرد هم آیند."
    
  سرگرد گفت: "بله، قربان، اما آیا می توانم توصیه کنم که فقط دود را به داخل ارگ رها کنیم؟" می دانید که چگونه برخی از مردم به این مکان احترام می گذارند، به خصوص در منطقه کردستان. آنها-"
    
  اوزک گفت: "من نیازی به درس تاریخ از شما ندارم، سرگرد." فوراً شروع به تهیه این لیست کنید. همان روش‌های قبلی: دود برای متفرق کردن ساکنان و علامت‌گذاری برای دقت، مواد منفجره برای پایین آوردن سقف‌ها، و فسفر سفید برای سوزاندن محل تا زمین. دریافت با آن."
    
  به محض اینکه فرمانده توپخانه را با تکان دست از کار برکنار کرد، سربازی به سمت او دوید و سلام کرد. "کشتی تفنگدار در حال حرکت به موقعیت است، قربان."
    
  "در لعنتی ترین زمان." به سمت ماشین پست فرماندهی برگشت و میکروفون رادیو را گرفت. "تغییر یک هشت، این سیکان وان است، شما چگونه می خوانید؟"
    
  خلبان هلیکوپتر تهاجمی AC-130H Spectre گزارش داد: "بلند و واضح، سیکان". "یک دقیقه تا رسیدن به ایستگاه."
    
  اوزک گفت: "تانگو شماره یک را به من نشان بده. مانیتور تلویزیون زنده شد و تصاویر حسگر ارسال شده از کشتی را نشان داد. منظره ای وسیع از جنوب اربیل، در حدود هشتصد یارد جنوب ارگ را نشان می داد. اپراتور حسگر به میدان دید باریک تغییر مکان داد و از بالا روی بازار اربیل زوم کرد. او گذرگاه اصلی را به سمت جنوب در امتداد لبه بازار دنبال کرد تا اینکه از خیابان اصلی عبور کرد، سپس در حالی که به سمت جنوب ادامه می‌داد شروع به شمارش ساختمان‌ها کرد. اوزک با رادیو گفت: "جنوب نانوایی، شمال ساختمان آپارتمان... این یکی است." اپراتور حسگر دفتر مرکزی بانک ماساری کردستان، یکی از بزرگترین بانک ها در شمال عراق را به تصرف خود درآورد.
    
  خلبان گزارش داد: "سیکان قفل شده و آماده است". AC-130 وارد مدار چپ در اطراف هدف شد، با یک نمایشگر اطلاعاتی نصب شده در کنار و فلش های کنترلی شبیه به سیستم فرود ابزاری که خلبان را دقیقاً در کجای هواپیما قرار دهد.
    
  اوزک گفت: "ادامه دهید،" سپس از ماشین فرمان پیاده شد و به جنوب شرقی نگاه کرد. این اولین باری بود که او یک حمله AC-130 را شخصا می دید...
    
  ... و او کمی ناامید شد. اکثر حملات AC-130 در تاریکی رخ می‌دهند، زمانی که فلاش توپ 40 میلی‌متری و هویتزر 105 میلی‌متری هواپیما شب را مانند هیچ چیز دیگری روشن می‌کرد. او قبل از اینکه صدای اتاق را بشنود یک گلوله هویتزر اصابت کرد و یک ستون دود به آسمان بلند شد! در مورد اسلحه و انفجار روی زمین، و پشیمان شد که برای تماشای ضربه روی صفحه نماند - باید منتظر پخش مجدد ویدیو بود.
    
  او به خودروی فرماندهی بازگشت و به تصویر حسگر نگاه کرد. دود همچنان بیشتر منظره را پنهان می کرد، اما ساختمان بانک و همچنین بخش هایی از نانوایی و ساختمان آپارتمانی روبروی بانک ویران شده به نظر می رسید. دقت این کشتی جنگی شگفت انگیز بود - شلیک از ارتفاع بیش از بیست هزار پا!
    
  اوزک با رادیو گفت: "به نظر شات خوبی است، رسیم". هیچ نشانه ای از واکنش ضد هوایی وجود ندارد. اگر برای رفتن آماده هستید، ما چندین هدف در لیست داریم. ما چندین گلوله خمپاره از موقعیت خود به سمت شمال شهر شلیک خواهیم کرد. آنها نباید برای شما مهم باشند بیایید نگاهی به تانگو دو بیندازیم."
    
    
  دفتر ریاست جمهوری، کاخ صورتی، آنکارا، جمهوری ترکیه
  بعد از آن شب
    
    
  حسن چیژک وزیر دفاع ملی هنگام ورود به دفتر رئیس جمهور کرزات هیرسیز گفت: "این اولین درگیری با یک واحد نظامی عراقی است. "گزارش از تل قیفا در شمال موصل. تیپ مستقر در نالا دوباره ظاهر شد و پایگاه آنها را دوباره اشغال کرد.
    
  آیا تماسی با نیروهای ما وجود داشته است؟" هیرسیز پرسید.
    
  "بله قربان. خلبان و خدمه هلیکوپتر بر اثر اصابت موشک ضدهوایی قابل حمل عراقی به هواپیمای وی مجروح شدند.
    
  هیرسیز منتظر ماند، اما این تنها چیزی بود که جیزک می توانست بگوید. "و این همه؟ آیا قربانیان دیگری نیز وجود دارد؟ عراقی ها چطور؟"
    
  "بدون تلفات، قربان."
    
  "آنها چه کار می کردند، بالن های آب را به طرف یکدیگر پرتاب می کردند؟ منظورتان این است که تلفات جانی نداشته است؟"
    
  جیژک گفت: "آقا دعوا نکردند." یگان ما به عراقی ها و مهندسان آمریکایی که در هواپیمای شناسایی خود بودند، اجازه بازگشت به پایگاه هوایی نخله را داد.
    
  "آیا اجازه دادند که برگردند؟ آمریکایی ها هم؟ من دستور دادم این هواپیما را برچیده و به ترکیه برگردانند! آیا آمریکایی ها اجازه داشتند با قطعاتی از هواپیما به پایگاه برگردند؟"
    
  فرمانده یگان می خواست آنها را متوقف کند، اما کماندوی زرهی و ربات تهدید کردند که با سلاح های خود و از یک پهپاد در حال چرخش تلافی خواهند کرد. سپس تیپ عراقی ها رسید. فرمانده یگان دید که تعداد او بیشتر است و تصمیم گرفت که درگیر نشود. عراقی ها و آمریکایی ها نیز وارد جنگ نشدند. آنها وارد پایگاه شدند و یگان امنیتی به مواضع خود بازگشتند."
    
  خشم هیرسیز از نادیده گرفتن دستوراتش به سرعت فروکش کرد و سر تکان داد. او گفت: "احتمالاً این تصمیم خوبی از سوی فرمانده بود. "به واحد والدینش "آفرین" بفرست."
    
  جیزک گفت: "واحد ما در آنجا گزارش می دهد که آمریکایی ها یک هواپیمای جنگی بدون سرنشین را برای پشتیبانی از بازرسی دقیق آنها از هواپیما به فضا پرتاب کرده اند. رئیس سرویس امنیت خصوصی آمریکا، مک‌لاناهان، توضیح داد که این یک هواپیمای دوربرد است که می‌تواند چندین نوع مهمات دقیق و منطقه‌ای را شلیک کند. ظاهراً با آن هواپیمای باربری بوئینگ 767 تحویل داده شده است که از رهگیرهای ما طفره رفته است."
    
  "مک لاناهان. بله، "جیزک گفت. "او کارت وحشی در همه اینها است. به یاد داشته باشید، او فرماندهی یک واحد بمب افکن بسیار پیشرفته در نیروی هوایی ایالات متحده را بر عهده داشت، و او به خاطر برخی عملیات های بسیار جسورانه و موفق شناخته شده بود - اگر بتوانیم کارشناسان رسانه ای ایالات متحده را باور کنیم، ظاهراً بسیاری از آنها بدون مجوز رسمی انجام شده اند. حالا ظاهراً برای عراقی ها کار می کند. من فرض می کنم که اگر او بگوید که یک موشک کروز دارد، احتمالاً بیش از یک موشک دارد. سوال این است که آیا او اکنون به عنوان ابزار عراقی ها از آن علیه ما استفاده می کند؟
    
  جیژک گفت: "امیدوارم هرگز متوجه نشویم." با این حال، من می خواهم نگاهی به این هواپیمای شناسایی بیندازم. وزیر خارجه آمریکا گفت که هواپیمای ما با سیستم دفاع شخصی لیزری از کار افتاده است و نه با سلاح پرتویی. این باید یک لیزر قوی باشد. اگر می‌توانستیم به این سیستم نگاه کنیم و آن را بازسازی کنیم، ده‌ها سال از بیشتر ارتش‌های اروپایی و خاورمیانه جلوتر خواهیم بود."
    
  هیرسیز گفت: "من موافقم." دوباره سعی کنید این هواپیما را به ترکیه برگردانید. تا آنجا که ممکن است با هلیکوپتر امشب نیرو تحویل دهید. در صورت لزوم کل بخش اول را ارسال کنید. به نظر نمی رسد آنها در حوزه مسئولیت خود مشکلی داشته باشند. من نگران مناطق کردنشین هستم نه مناطق عربی.
    
  اما در مورد تیپ نخله عراق چطور؟
    
  هیرسیز گفت: "بیایید ببینیم که آیا آنها می خواهند خطر درگیری بر سر یک هواپیمای آمریکایی را داشته باشند یا خیر. "من فکر می کنم آنها ممکن است دو بار فکر کنند. شاید مجبور باشیم با یک ربات آمریکایی و یک کماندوی زرهی سر و کار داشته باشیم، اما آنها چقدر از این چیزها را می توانند داشته باشند؟ بیایید دریابیم. من فکر می کنم هواپیما و فناوری آن ارزشش را دارد."
    
  ما اطلاعات بیشتری در مورد ربات و کماندوی زرهی داریم. ما به اندازه واحد کوچکتر خود غافلگیر نخواهیم شد و هواپیماهای حمله بدون سرنشین فرضی آنها را زیر نظر خواهیم داشت." دستیار با عجله پیام را داد و به او داد. او در حین خواندن گفت: "من توانستم جزئیاتی در مورد هواپیما، XC-57 به دست بیاورم. "این هواپیما وارد رقابت نسل بعدی بمب افکن شد اما انتخاب نشد، بنابراین دوباره به ... lanet olsun تبدیل شد!" - قسم خورد.
    
  "چی؟"
    
  جیزک متحیر گفت: "تیپ 3 اربیل را گلوله باران کرد. هیرسیز واکنشی نشان نداد. وی ادامه داد: ژنرال اوزک شخصاً فرماندهی گردان خمپاره‌انداز را به سمت حومه اربیل در کمتر از یک مایلی ساختمان پارلمان کردستان حرکت کرد و شروع به گلوله باران شهر با خمپاره کرد. او حتی به سمت ارگ، مرکز باستانی شهر شلیک کرد. برای اهدافی که با خمپاره نمی توانست به آنها برسد، یک فروند AC-130 را فراخواند و با شلیک توپ سنگین از بالا، اهداف متعددی را در جنوب شهر منهدم کرد!"
    
  هیرسیز به جای عصبانیت یا تعجب لبخندی زد و به پشتی صندلی تکیه داد. او گفت: "خب، به نظر می‌رسد که دیوانه اسکلت‌گون ما تصمیم گرفته برای ما به اربیل حمله کند.
    
  جیژک با نگرانی از روی صورتش مکث کرد: "اما چطور..." "لیست پیشنهادی اهدافی که اداره اطلاعات تهیه کرده است...؟"
    
  هیرسیز گفت: "من آن را به اوزک دادم. دقیقاً همان کاری را انجام داد که من امیدوار بودم." ابراز نگرانی در چهره جیژک جای خود را به یکی از ناباوری آشکار داد. شورای امنیت تصمیم نگرفت که آیا ما باید با حمله به پایتخت اقلیم کردستان، درگیری را تشدید کنیم. اوزک این کار را برای ما انجام داد."
    
  جیزک گفت: "این یک موضوع جدی است، قربان." اربیل شهری با یک میلیون نفر جمعیت است. حتی هنگام استفاده از قدرت آتش دقیق، که خمپاره‌ها قطعاً چنین نیستند، غیرنظامیان بی گناه آسیب خواهند دید. و هویتزر بزرگ روی آن AC-130 می تواند کل ساختمان را با یک شلیک ویران کند!"
    
  هیرسیز گفت: "تلفات چند غیرنظامی فقط به ما کمک خواهد کرد. این نبرد خیلی آسان و بی‌ثمر بود. پ‌ک‌ک و ارتش عراق در حال فرار و پنهان شدن هستند، پیشمرگه‌ها دور از دسترس هستند، آمریکایی‌ها دروازه‌های پایگاه‌های خود را قفل کرده‌اند، و مردم عراق تلویزیون‌های خود را روشن می‌کنند و ما را در خیابان‌هایشان تماشا می‌کنند. این یک جنگ نیست، این یک رژه است... تا به حال." سپس حالتی نگران در چهره اش نمایان شد. اوزک به هیچ مدرسه یا بیمارستانی حمله نکرد، درست است؟
    
  ژیژک لیست دقیق تری از اهداف مورد نظر را درخواست کرد و چند دقیقه بعد آنها را دریافت کرد. "یک بانک کردی... یک مرکز خرید کوچک... چند مغازه داخل ارگ... یک پارک یادبود... حتی یک خمپاره در کنار ساختمان مجلس در پارکینگ فرود آمد، آنقدر نزدیک که چندین شیشه شکسته شود. "
    
  هیرسیز گفت: "این در لیست بود - یک جای پارک برای یک سیاستمدار طرفدار پ ک ک." او لیست را تا آخرین حرف دنبال کرد. به ارگ ضربه بزنید... این ایده او بود، اما او این ایده را از آن فهرست به عاریت گرفت. من مطمئن هستم که این فروشگاه متعلق به همان تاجری بود که مالک سایر فروشگاه های موجود در شهر در لیست بود. اوزک ترسناک و کمی دیوانه است، اما به سرعت یاد می گیرد.
    
  جیزک گفت: "شورای امنیت درباره حمله به اربیل تصمیم نگرفت زیرا ما می خواستیم ابتدا واکنش جهان را به این عملیات ببینیم. "تاکنون واکنش بسیار آرام بوده است... به طرز شگفت انگیزی آرام است. برخی از خشم، عمدتا از سوی گروه های مسلمان ستیزه جو و سازمان های حقوق بشری به گوش رسید. این تایید ضمنی کاری بود که ما انجام می دادیم. اما اکنون ما مستقیماً به مردم عراق یعنی کردها حمله کرده ایم. قبل از دادن چنین دستوری باید تایید شورای امنیت را می گرفتی، کورزات!
    
  هیرسیز گفت: "من چیزی سفارش ندادم، حسن. وزیر دفاع ملی قانع نشد. اگر می خواهید باور نکنید، اما من به اوزک دستور ندادم که اربیل را گلوله باران کند. لیست را به او دادم، همین. اما می‌دانستم که ناامید نخواهد شد." او به ساعتش نگاه کرد. فکر می‌کنم باید با واشنگتن تماس بگیرم و همه چیز را برایشان توضیح دهم."
    
  "آیا می خواهید به آنها بگویید که این حملات توسط یک ژنرال دزد انجام شده است؟"
    
  من دقیقاً به آنها می گویم که چه اتفاقی افتاده است: ما در مورد حمله به شرکت ها و سازمان هایی که دوست پ.ک.ک هستند بحث کردیم و یکی از فرماندهان لشگر ما این کار را به عهده گرفت. هیرسیز دستش را روی حالت ناباورانه جیژک تکان داد و سیگاری روشن کرد. "علاوه بر این، شما و بقیه اعضای شورا اکنون این فرصت را دارید که همه چیز را انکار کنید. اگر این امر آمریکایی‌ها و عراقی‌ها را مجبور نمی‌کند به کمک ما بیایند، می‌توانید من و اوزک را مقصر بدانید." دوباره جدی شد. مطمئن شوید که اوزک به فرودگاه بازمی گردد. اگر او را بیش از حد تشویق کنیم، احتمالاً سعی خواهد کرد تمام شهر را تصاحب کند."
    
  جیزک گفت: بله قربان. و ما یک لشکر دوم را روی این هواپیماهای آمریکایی می فرستیم.
    
  "خیلی خوب". هیرسیز گوشی را برداشت. من با گاردنر تماس می‌گیرم و صحنه را با او آماده می‌کنم و از او می‌خواهم در مورد حمله به اربیل صحبت کند."
    
    
  مرکز فرماندهی و کنترل، پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  بعد از آن شب
    
    
  معاون رئیس جمهور کن فینیکس هنگام ورود به مخزن گفت: "همین الان با رئیس جمهور تماس گرفتم. سرهنگ جک ویلهلم پشت میزش در جلوی اتاق کارمندان ارشد نشست، اما در کنار او، روی صندلی فرماندهی واقعی، سرهنگ یوسف جعفر قرار داشت. تانک خیلی شلوغ بود، چون هم یک آمریکایی و هم یک عراقی حالا پشت هر کنسول کنترل نبرد در اتاق نشسته بودند. همچنین پاتریک مک لاناهان، وین مکومبر و جان مسترز در اتاق حضور داشتند. او با هیرسیز رئیس جمهور ترکیه و راشد رئیس جمهور عراق صحبت کرد.
    
  او می‌گوید: "اول از همه، او از من می‌خواست که شما را به خاطر "کار خوبی که انجام داده‌اید" به خاطر اعمال امروزتان تحسین کنم. او گفت در حالی که فکر نمی‌کند این ریسک ارزشش را دارد، از همه شما به خاطر خویشتن‌داری و شجاعت تشکر می‌کند. این یک موقعیت انفجاری بود و شما به خوبی با آن کنار آمدید."
    
  جعفر گفت: "من همچنین با رئیس جمهور رشید صحبت کردم و او از من خواست که افکار مشابه را به همه منتقل کنم."
    
  "از شما متشکرم، سرهنگ. با این حال، ما هنوز یک وضعیت داریم. ترکیه خواهان دسترسی به لاشه هواپیمای XC-57 برای جمع آوری شواهد برای محاکمه جنایی علیه Scion Aviation International است. آنها از کارشناسان اجازه می خواهند هواپیما را بررسی کنند، از جمله آنچه را که شما از هواپیما حذف کردید، دکتر مسترز".
    
  جان گفت: "این مطالب طبقه بندی شده و اختصاصی است، آقای معاون رئیس جمهور." "اجازه دادن به ترکها برای مطالعه آن به آنها فرصتی می دهد که آن را مهندسی معکوس کنند. به همین دلیل است که ما زندگی خود را به خطر انداختیم تا این چیزها را از آنجا خارج کنیم! آنها به دعوای قضایی اهمیتی نمی دهند - آنها فقط فناوری من را می خواهند. به هیچ وجه نمی‌توانم به ترک‌ها اجازه بدهم که پنجه‌های کثیف خود را در این مورد بگیرند!"
    
  فینیکس گفت: "شاید چاره ای نداشته باشید، دکتر مستر." "در زمان حمله، سایون یک پیمانکار دولت ایالات متحده بود. دولت ممکن است این حق را داشته باشد که به شما دستور دهد تجهیزات را برگردانید."
    
  جان گفت: "من یک وکیل نیستم، قربان، و به خصوص آنها را دوست ندارم، اما من یک ارتش کامل از آنها را می شناسم." "من به آنها اجازه می دهم که آن را اداره کنند."
    
  پاتریک گفت: "من بیشتر نگران این هستم که ترک ها چه خواهند کرد، آقای معاون رئیس جمهور."
    
  "من مطمئن هستم که آنها به دادگاه جهانی یا ناتو، شاید دادگاه بین المللی دریاسالاری، پرونده جنایی خواهند برد و سعی می کنند شما را مجبور کنند."
    
  "نه قربان، منظورم محاکمه نیست. منظورم این است که ارتش ترکیه چه خواهد کرد؟
    
  "منظورت چیه؟"
    
  "آقا، آیا انتظار دارید ارتش ترکیه همه آنچه را که امروز در اینجا اتفاق افتاده فراموش کند؟" پاتریک پاسخ داد. "آنها بیست هزار سرباز بین مرز و موصل پراکنده دارند و پنجاه هزار سرباز در راهپیمایی یک روزه از اینجا. این اولین شکستی است که آنها در عملیات عراق متحمل شدند. فکر می‌کنم جان درست می‌گوید: آنها سیستم‌های این هواپیما را می‌خواهند، و فکر می‌کنم آنها برمی‌گردند و آن را می‌گیرند."
    
  "آنها جرات نمی کنند!" - جعفر فریاد زد. این کشور آنها نیست، این کشور من است. آن‌طور که می‌خواهند انجام نمی‌دهند!"
    
  معاون رئیس جمهور فینیکس گفت: "ما در تلاش هستیم تا از تشدید این درگیری جلوگیری کنیم، سرهنگ." "راستش را بخواهید، فکر می کنم امروز خوش شانس بودیم. ما ترک ها را به همراه واحدهای تین وودمن و CID غافلگیر کردیم. اما اگر تیپ جعفر در آن زمان ظاهر نمی‌شد، یا اگر ترک‌ها تصمیم می‌گرفتند به‌جای اینکه منتظر دستور باشند، فوراً حمله کنند، نتایج می‌توانست بسیار بدتر باشد."
    
  وین مکومبر گفت: "ما می توانیم به خوبی با آنها کنار بیاییم، قربان."
    
  فینیکس گفت: "خوشحالم که اینطور فکر می کنید، آقای مکومبر، اما من مخالفم." "خودت به من گفتی که مهمات و انرژیت کم است. من از عامل ترس مرتبط با مرد حلبی و CID قدردانی می کنم، اما این سربازان ترکیه تقریباً دویست مایل به سمت عراق حرکت کردند. آنها قصد فرار نداشتند." زیپ چشمانش را پایین انداخت و در جواب چیزی نگفت. او می دانست که معاون رئیس جمهور درست می گوید.
    
  جعفر گفت: "آقای معاون رئیس جمهور، من فکر می کنم ژنرال مک لاناهان ممکن است درست باشد." من در مورد این چیزهای مخفی که دکتر مسترز در مورد آنها صحبت می کند نمی دانم، اما ژنرال های روی زمین را می شناسم و آنها به خوبی شکست را نمی پذیرند. امروز یک واحد امنیتی کوچک را دور زدیم و آنها را مجبور به عقب نشینی کردیم، اما در اینجا تعداد آنها از ما بیشتر است.
    
  جعفر ادامه داد: ترک ها دو تیپ دارند که موصل را احاطه کرده و در جنوب ما مستقر شده اند. "ارتش عراق واحدهای کافی در پناهگاه دارد تا در صورت لزوم آنها را مهار کند. اما تیپ من تنها نیروی قابل توجهی است که با دو تیپ ترکیه در شمال ما مخالف است. آنجاست که من نیروهایم را متمرکز کرده و برای هرگونه اقدام ترک ها آماده خواهم شد." بلند شد و کلاه خود را به سر کرد. ژنرال مک‌لاناهان، شما هواپیماهای شناسایی و تیم‌های زمینی خود را در بخش‌های نزدیک به شمال، تا آنجا که ممکن است بدون تماس، قرار می‌دهید و در مورد هرگونه پیشروی ترکیه هشدار می‌دهید.
    
  پاتریک گفت: بله، سرهنگ. من همچنین نگران نیروی هوایی ترکیه، به ویژه هلیکوپترهای تهاجمی F-15E، A-10 و AC-130 دومین نیروی هوایی تاکتیکی مستقر در دیاربکر هستم. اگر آنها تصمیم بگیرند که آنها را وارد کنند، می توانند نیروهای ما را نابود کنند."
    
  "چه پیشنهادی داری پاتریک؟" معاون رئیس جمهور فینیکس پرسید.
    
  "آقا، شما باید رئیس جمهور گاردنر را متقاعد کنید که اگر ترک ها حمله گسترده ای را علیه ما انجام دهند، ما به نظارت بر دیاربکر و طرح واکنش نیاز داریم." پاتریک یک کارت حافظه دیجیتال امن را در یک جعبه پلاستیکی بیرون آورد. این برنامه شناسایی و طرح حمله پیشنهادی من است. سکوی شناسایی اولیه ما مجموعه ای از ریزماهواره ها است که Sky Masters Incorporated می تواند به مدار زمین پرتاب کند تا پوشش مستمر ترکیه را فراهم کند. آنها می توانند در عرض چند ساعت راه اندازی شوند. طرح حمله مبتنی بر استفاده از ماژول‌های تخصصی در هواپیمای XC-57 ما است که می‌تواند تأسیسات فرماندهی و کنترل در دیاربکر را مختل و نابود کند."
    
  فینیکس با لبخندی آگاهانه گفت: "من فکر می کردم XC-57 فقط یک هواپیمای ترابری و شناسایی است، پاتریک."
    
  پاتریک گفت: "تا زمانی که ما به دیاربکر حمله نکنیم، آقا، این همه چیز است." "این حمله، نفوذ شبکه - نفوذ به شبکه - را برای گیج کردن و بارگذاری بیش از حد شبکه ها و به دنبال آن یک سلاح مایکروویو پرقدرت برای از بین بردن وسایل الکترونیکی در هر هواپیما یا تاسیسات عملیاتی ترکیب می کند. در صورت لزوم می‌توانیم به حملات بمباران ادامه دهیم."
    
  "حملات بمب افکن؟"
    
  پاتریک گفت: "اسکادران 7 اعزامی هوایی". این یک واحد کوچک از بمب افکن های B-1B Lancer است که توسط یک گروه مهندسی در پالمدیل، کالیفرنیا تشکیل شده است که هواپیما را در انبار پرواز قرار می دهد و آنها را به آمادگی رزمی باز می گرداند. آنها در حال حاضر هفت بمب افکن مستقر در امارات متحده عربی دارند. از آنها برای انجام ماموریت های پشتیبانی اضطراری برای هنگ دوم و سایر واحدهای ارتش در عراق استفاده شد.
    
  "این یک واحد نیروی هوایی است، پاتریک؟"
    
  پاتریک پاسخ داد: "آنها نام نیروی هوایی را دارند، من معتقدم که آنها تحت فرماندهی نیروی هوایی سازماندهی شده اند، و توسط یک سرهنگ نیروی هوایی فرماندهی می شوند، اما بیشتر اعضا غیرنظامی هستند."
    
  "آیا کل ارتش توسط پیمانکاران تصاحب شده است، پاتریک؟" - فینیکس لبخند کجی زد. سرشو با تاسف تکون داد. من ایده بمباران ترکیه را دوست ندارم حتی اگر مستقیماً به ما ضربه بزنند، اما اگر این گزینه نهایی باشد، به نظر می رسد آنقدر کوچک و قدرتمند است که کار را بدون ایجاد جنگ جهانی بین متحدان ناتو انجام دهد.
    
  "افکار من دقیقاً مشابه است، قربان."
    
  فینیکس گفت: "من طرح شما را به واشنگتن ارائه خواهم کرد، پاتریک، اما بیایید امیدوار باشیم که به این سطح از تشدید نخواهیم رسید." رو به فرمانده عراقی کرد. سرهنگ جعفر، من می دانم که اینجا کشور و ارتش شماست، اما از شما می خواهم همان خویشتنداری را که امروز نشان دادید، نشان دهید. ما نمی خواهیم با ترک ها وارد جنگ شویم. این چیز با جعبه های مخفی آن خرابه مهم نیست که جان افراد در خطر باشد."
    
  جعفر گفت: "با کمال احترام، آقا، شما از دو جهت در اشتباه هستید. همانطور که گفتم، من در مورد جعبه سیاه اطلاعی ندارم و برایم مهم نیست. اما ما در مورد جعبه های سیاه صحبت نمی کنیم - ما در مورد حمله ارتش خارجی به خانه من صحبت می کنیم. و امروز در برابر ترکان خویشتن داری نکردم. ما از آنها بیشتر بودیم. هیچ دلیلی برای جنگیدن وجود نداشت مگر اینکه آنها بخواهند. آنها بودند که خویشتن داری کردند نه من. اما اگر ترک ها برگردند تعداد زیادی می آیند و بعد ما می جنگیم. ژنرال مک‌لاناهان، من انتظار دارم در یک ساعت آینده درباره برنامه استقرار شما توضیحاتی ارائه شود."
    
  پاتریک گفت: "من آماده خواهم بود، سرهنگ."
    
  جعفر با تعظیم به معاون رئیس جمهور فینیکس گفت: "ببخشید قربان، اما من باید نیروهایم را برای نبرد آماده کنم. سرهنگ ویلهلم، باید از شما برای اطمینان از امنیت نالا در غیاب من تشکر کنم. آیا می توانم همانطور که قبلاً انجام داده اید، به شما و مردان شما برای حفظ امنیت نالا در طول اعزام خود تکیه کنم؟ "
    
  ویلهلم گفت: البته. "و من می خواهم در جلسات توجیهی استقرار شما در صورت امکان شرکت کنم."
    
  شما همیشه خوش آمدید، سرهنگ. به شما اطلاع داده خواهد شد. شب بخیر." و جعفر رفت و پاتریک و وین و جان به دنبالش آمدند.
    
  "آیا هنوز فکر می کنید این ایده خوبی است، ژنرال؟" ویلهلم قبل از رفتن آنها پرسید. جعفر برای کشورش می جنگد. الان برای چی میجنگی؟ پول؟"
    
  جعفر یخ کرد و او را دیدند که مشت هایش را گره کرده و باز می کند و پشتش را با عصبانیت صاف می کند، اما او کاری نکرد و چیزی نگفت. اما پاتریک ایستاد و رو به ویلیام کرد. "میدونی چیه سرهنگ؟" پاتریک با لبخندی خفیف گفت: عراقی ها یک سنت به من پرداخت نکردند. نه یک سنت." و او رفت.
    
    
  فصل هشتم
    
    
  هیچ انسان بزرگی در این دنیا وجود ندارد، فقط چالش های بزرگی وجود دارد که مردم عادی با آن روبرو هستند.
    
  - دریاسالار ویلیام فردریک هالسی جونیور (1882-1959)
    
    
    
  در نزدیکی پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  اوایل صبح روز بعد
    
    
  دو تیم هشت نفره از تکاوران نیروهای ویژه ترکیه به نام های بوردو برلیلر یا "بوردو برلیلر" یا "برت های بورگاندی" حوالی ساعت سه بامداد به ایستگاه رسیدند. آنها یک چتربازی کامل HALO یا پرتاب هوایی در ارتفاع بالا و با دهانه کم را در منطقه ای در حدود پنج مایلی شمال قیفای بلند انجام دادند. آنها پس از فرود آمدن و انبار کردن چترهای خود، مکان خود را تأیید کردند، پرسنل، سلاح ها و تجهیزات را بررسی کردند و به سمت جنوب حرکت کردند. هنگامی که در نزدیکی یک ایست بازرسی تقریباً دو مایلی از محل سقوط XC-57 قرار گرفتند، آنها به تیم های شناسایی دو نفره تقسیم شدند و به سمت اهداف فردی خود حرکت کردند.
    
  کمتر از 30 دقیقه طول کشید تا برت های بورگاندی مشخص کنند که تمام اطلاعاتی که از یگان کاپیتان اورن مستقر در خارج از پایگاه هوایی متفقین نالا دریافت کرده بودند درست است: عراقی ها چهار جوخه پیاده را در اطراف محل سقوط XC-57 مستقر کرده بودند و در حال راه اندازی بودند. مسلسل از کیسه های لوبیا با شن لانه می کند تا از آن محافظت کند. بقیه تیپ هیچ جا دیده نمی شد. اورن همچنین گفت که آمریکایی ها هنوز در پایگاه هستند و تحت آموزش و آماده سازی هستند، اما همچنین بسیار محتاطانه عمل می کنند.
    
  رهبر دسته تکاور فکر کرد که عراقی ها آشکارا انتظار داشتند که اتفاقی بیفتد، اما آنها چیزی بیش از یک دفاع نمادین انجام ندادند. واضح است که آنها به دنبال دعوا بر سر یک هواپیمای جاسوسی نبودند. اگر عراقی ها نیروهای بیشتری در منطقه مستقر می کردند، تکاوران می توانستند عملیات خود را متوقف کنند، اما این کار را نکردند. عملیات همچنان ادامه داشت.
    
  برنامه خیلی کم بود، اما همه آن را عالی اجرا کردند. عناصر هوانوردی لشکرهای اول و دوم، اسکادران های پیاده نظام سبک را با بالگردهای کم پرواز UH-60 بلک هاوک و CH-47F شینوک از شش جهت مختلف اعزام کردند که همگی در منطقه نالا تحت حفاظت بالگردهای تهاجمی AH-1 کبرا جمع شدند. . هلیکوپترها در زیر پوششی از تداخل در سراسر طیف الکترومغناطیسی فرود آمدند که همه رادارها و ارتباطات غیر از باندهایی را که می خواستند استفاده کنند از کار انداختند. در همان زمان نیروهای زمینی برای تقویت آنها شتافتند. در کمتر از سی دقیقه - در یک چشم به هم زدن، حتی در یک میدان نبرد مدرن - چهار جوخه عراقی که محل سقوط XC-57 را احاطه کرده بودند، محاصره شدند و از تعداد آنها بیشتر بود.
    
  مدافعان عراقی با استفاده از عینک دید در شب، خطوط قرمز نشانگرهای لیزری ترکیه را در حال عبور از میدان مقابل خود دیدند و پشت لانه‌های مسلسل ساخته شده از کیسه‌های شن و آوار XC-57 چمباتمه زدند. حمله می تواند هر لحظه شروع شود.
    
  آنها به زبان عربی از بلندگوی سوار بر خودروی زرهی پیاده نظام ترکیه شنیدند: "توجه، سربازان عراقی". "این سرتیپ اوزک، فرمانده این گروه ضربت است. شما محاصره شده‌اید، و من در حین صحبت، نیروهای کمکی بیشتری می‌آورم. من به شما دستور می دهم -"
    
  و در آن لحظه، یکی از هلیکوپترهای شینوک، که به تازگی برای تخلیه سربازان به زمین نشسته بود، در یک گلوله آتش بزرگ ناپدید شد، به دنبال آن یک بالگرد کبرا، که چند صد یارد از پاترول فاصله داشت، و یک هلیکوپتر بلک هاوک، که به تازگی بلند شد. . کل افق شمال و شمال شرق محل سقوط XC-57 ناگهان در آتش سوخت.
    
  "کارسی، کارسی، این کووت است، ما زیر آتش سنگین هستیم، مسیر نامعلوم است!" - فرمانده گروه عملیاتی لشکر دوم بی سیم. "بگو. پایان!" بدون پاسخ. ژنرال نیم نگاهی از شانه چپ خود به بزرگراه 3 انداخت، که در امتداد آن گردان شرقی او برای غلبه بر عراقی ها به رقابت می پرداخت...
    
  ... و از طریق عینک دید در شب، درخشش وهم انگیزی را در افق در حدود سه مایلی پشت سر خود دید - و سوسو زدن برخی اجسام بسیار بزرگ که در حال سوختن و انفجار بودند. "کارسی، این کووت است، اسمت را بگو!"
    
  پاتریک مک‌لانهان گفت: "شات خوب، بومر". اولین موشک تهاجمی AGM-177 Wolverine یک مهمات فیوز حسگر CBU-97 را به سمت خودروهای سرب شرقی ترین گردان در حال حرکت به سمت جنوب به عنوان بخشی از عملیات نالا شلیک کرد. دیسپنسر CBU-97 که از ارتفاع پانزده هزار پایی رها شد، ده گلوله فرعی را آزاد کرد که هر کدام از چهار اسکیت و جستجوگرهای لیزری و مادون قرمز استفاده می کردند. هنگامی که مهمات فرعی به سمت ستون خودروها می افتند، شروع به چرخش کردند و با انجام این کار، همه خودروهای زیر را شناسایی و طبقه بندی کردند. در ارتفاع مورد نظر، هر نعلبکی بالای وسیله نقلیه منفجر شد و یک قطره مذاب مس بر قربانی خود بارید. قطرات مس فوق گرم به راحتی به زره فوقانی معمولاً نازک تر خودروهای ترکیه نفوذ کرد و هر وسیله نقلیه در جاده را در شعاع یک چهارم مایلی نابود کرد.
    
  هانتر نوبل گفت: فهمیدم ژنرال. "ولورین" برای پاس دوم GBU-97 به سمت ستون غربی مانور می دهد، سپس با هشتاد و هفتم به نیروهای نزدیک به نالا حمله می کند. مهمات اقدام ترکیبی CBU-87 یک وسیله انفجاری مین بود که می توانست بیش از دویست بمب را در یک منطقه مستطیل شکل سه هزار فوت مربع حمل کند و در برابر سربازان و وسایل نقلیه سبک موثر باشد. "وولورین دوم" در مدار پارکینگ به سمت جنوب در عراقی‌ها با تیپ‌های موصل مشکل خواهند داشت."
    
  پاتریک گفت: "امیدوارم به آن نیاز نداشته باشیم." "به من بگو اگر-"
    
  بومر مداخله کرد: "مشکل، پاتریک - فکر می کنم ما اولین ولورین را از دست دادیم." "تماس از دست رفت. اگر هنگام حمله در رادار شناسایی می شد، می توانست سرنگون شود."
    
  پاتریک دستور داد: "دومین ولورین را به گردان غربی بفرستید.
    
  "آنها در حال حرکت هستند. اما پسران جعفر ممکن است قبل از آمدن او با او تماس بگیرند.
    
  ستون شرقی خودروهای پیاده نظام ترکیه در ابتدا با اولین حمله ولورین متوقف شد، اما بازماندگان به زودی شروع به حرکت کردند. هنگامی که آنها برای دیدار با گردان مرکز به جلو می رفتند، چند تیم ضد تانک عراقی که در سوراخ های عنکبوت در امتداد بزرگراه پنهان شده بودند، آتش گشودند و پنج هاموی و یک نفربر زرهی M113 را منهدم کردند. اما عراقی ها به زودی زیر آتش شدید نیروهای ترکیه ای دیگر قرار گرفتند و در "چاله های عنکبوت" خود گیر افتادند. خطی متشکل از سه هاموی سه سوراخ عنکبوت را کشف کردند و به سرعت اولین آنها را با شلیک نارنجک‌اندازهای خودکار چهل میلی‌متری منهدم کردند.
    
  "همسر حنا! وایف حنا! متوقف کردن!" - ترک ها به زبان عربی فریاد زدند. آنها از هاموی های خود خارج شدند، سلاح ها بالا رفتند. "همین حالا برو بیرون، دست به کار...!"
    
  ناگهان صدای تصادف شدیدی شنیدند! و یکی از هاموی ها در یک چشم به هم زدن منفجر شد. قبل از خاموش شدن انفجار، صدای انفجار دیگری را شنیدند! و دومین هاموی منفجر شد و به دنبال آن سومی منفجر شد. ترک ها روی شکم دراز کشیده بودند و به دنبال دشمنی می گشتند که خودروهایشان را منفجر کرده بود...
    
  ... و چند لحظه بعد دیدند که کیست: یک ربات آمریکایی ده فوتی با یک تفنگ تک تیرانداز فوق العاده بزرگ و یک کوله پشتی بزرگ. روبات به زبان ترکی الکترونیکی گفت: "زمان گم شدن فرا رسیده است". تفنگ بزرگی را نشانه گرفت و دستور داد: اسلحه خود را بینداز. ترکها به قول آنها عمل کردند و برگشتند و به دنبال رفقای خود دویدند. عراقی‌ها از سوراخ‌های عنکبوت بیرون آمدند، سلاح‌های ترک‌ها و موشک‌های ضدتانک باقی‌مانده‌شان را برداشتند و به دنبال اهداف جدید رفتند.
    
  چارلی تورلوک گفت: "بچه های جعفر در سمت شرق خیلی خوب عمل می کنند. من فکر می کنم بقیه این گردان به لطف ولورین شکست خورده اند. اوضاع در غرب چطور است، زیپر؟"
    
  وین مکومبر گفت: "خیلی خوب نیست. او تانک های خود را به سمت هر خودروی زرهی بزرگی که در محدوده تیراندازی قرار می گرفت شلیک کرد، اما ستون خودروهای ترکیه که به آنها نزدیک می شد بی پایان به نظر می رسید.
    
  "کمک لازم است؟"
    
  "عمومی؟"
    
  پاتریک گفت: "دومین ولورین در پنج دقیقه." اولین نفر یونیفرم تانگو پوشیده بود. اما ما هنوز دو شرکت در شرق داریم که می‌خواهم ابتدا آنها را مستقر کنم. ما باید امیدوار باشیم که عراقی ها مقاومت کنند."
    
  سرهنگ جعفر؟
    
  جعفر در میان صدای بلند موتور و بسیاری از مردمی که نفس نفس می زد، با رادیو گفت: "متاسفم که نیروی کمی را پشت هواپیمای شناسایی گذاشتم. برخی از خودروهای ما نیز خراب شدند.
    
  پاتریک می‌توانست ببیند که گردان جعفر در رابطه با چهار جوخه محافظ XC-57 کجاست و مانند ولورین دوم، قبل از حمله ترک‌ها قصد انجام این کار را نداشت. چارلی تورلوک با رادیو گفت: "ژنرال، من نزدیک ترم." من و زیپر با هم ممکن است برای معطل کردن ترک ها برای مدت طولانی کافی باشد.
    
  "نه، شما جناح شرقی دارید، چارلی. ما نمی‌خواهیم کسی از آن جهت معطل شود،" پاتریک گفت. مارتینز، من به تو نیاز دارم که از بچه های جعفر جلو بزنی و درگیر شوی.
    
  آنجل مارتینز، فرمانده واحد تحقیقات جنایی که گردان یوسف جعفر را همراهی می کرد، پاسخ داد: "با کمال میل، ژنرال." مارتینز در Scion Aviation International یکی از حرفه‌ها بود: او آموزش پلیس داشت. او کامیون ها و تجهیزات ساختمانی را تعمیر و رانندگی می کرد. حتی آشپزی هم بلد بود. وقتی به دنبال داوطلب برای رفتن به عراق بودند، اولین کسی بود که دستش را بلند کرد. در طول پرواز طولانی، وین و چارلی به او دروس مدرسه زمینی در مورد نحوه کار با یک دستگاه پیاده نظام سایبرنتیک دادند. وقتی وین ماکومبر پس از رسیدن به نالا به او دستور داد تا روی زین بنشیند و می خواستند نیروهای امنیتی محلی را نابود کنند، این اولین باری بود که او واقعاً CID را هدایت می کرد.
    
  حالا این فقط دومین بار او بود - و نزدیک بود با یک گردان کامل از ارتش ترکیه روبرو شود.
    
  چارلی با رادیو گفت: "اینجا گوش کن، فرشته. زره و اسلحه ریلی عالی هستند، اما سلاح های اصلی شما روی یک CID سرعت، تحرک و آگاهی از موقعیت هستند. نقاط ضعف اصلی شما سلاح های دسته جمعی یا گروهی هستند زیرا می توانند به سرعت قدرت شما را تخلیه کنند. شما باید طوری حرکت کنید که سلاح های سنگین نتوانند آتش را روی شما متمرکز کنند. شلیک کنید، حرکت کنید، اسکن کنید، حرکت کنید، عکس بگیرید، حرکت کنید."
    
  مارتینز گفت: "چارلی، تو این مانترا را برای مدت طولانی به من آموختی که من آن را در خواب تکرار می کنم." او با سرعتی خیره کننده، بیش از پنجاه مایل در ساعت در میدان باز، جلوتر از گردان جعفر می‌دوید. "هدف در دید."
    
  زیپر گفت: "ترک ها روی جوخه های جلو تمرکز می کنند، اما لحظه ای که شما آتش می زنید، آنها ..."
    
  مارتینز گفت: "پرتابه دور." او خود را در حالت مستعمل بر روی زمین انداخت و یک نفربر زرهی ترکیه را در دید خود انتخاب کرد و شلیک کرد. نفربر زرهی هنگام اصابت گلوله آلیاژ فولاد تنگستن منفجر نشد و حتی متوقف نشد، زیرا گلوله ای به اندازه سوسیس درست از آن عبور کرد که گویی هرگز وجود نداشته است - اما هر فردی که داخل خودرو بود توسط قطعات زره پوش تکه تکه شد. بدنه نازک فولادی نفربر که به طور غیرقابل کنترلی در داخل خودرو پرواز می کند. مارتینز گفت: "لعنتی، باید از دست داده باشم."
    
  زیپر گفت: "نه، اما باید به خاطر داشته باشید که به قسمت موتور، گیربکس، مجله یا مسیرها توجه کنید، نه فقط محفظه خدمه. "پرتابه ها به راحتی از فولاد نازک یا آلومینیوم عبور می کنند. هر پیاده نظام ممکن است مرده باشد، اما اگر راننده یا فرمانده زنده بماند، وسیله نقلیه همچنان می تواند بجنگد.
    
  مارتینز گفت: فهمیدم، زیپ. به محض ایستادن به سمت او شلیک کردند که شامل نارنجک انداز خودکار چهل میلی متری بود. صد یاردی به پهلوی هجوم آورد و به دنبال منبع این گلوله ها گشت. او به زودی آن را پیدا کرد - نه یک، بلکه دو نفربر زرهی.
    
  "فرشته، به حرکت ادامه بده!" چارلی جیغ زد. "این دو نفربر زرهی شما را به صف کردند!"
    
  مارتینز پاسخ داد: "برای مدت طولانی نیست." او هدف گرفت و مستقیماً از جلوی یک نفربر زرهی شلیک کرد. بلافاصله لرزید و متوقف شد و به زودی آتش سوزی در محفظه موتور رخ داد. اما مارتینز نتوانست از این منظره لذت ببرد زیرا دو نفربر زرهی دیگر او را هدف قرار می دادند. او بلافاصله مکان آنها را در حافظه رایانه مورد نظر خود دانلود کرد، هدف گرفت و شلیک کرد. اما آنها به سرعت حرکت کردند و او فقط توانست یکی را قبل از اینکه مجبور به دویدن شود بگیرد، زیرا توسط دیگری شلیک می شد. او گفت: "بچه ها، من احساس می کنم که آنها انتظار داشتند ما را اینجا پیدا کنند." "آنها مرا کتک می زنند."
    
  زیپر گفت: "هنگامی که می دوید، هدف بگیرید و زمانی که می ایستید تا جایی که می توانید شلیک کنید." "تا زمانی که متوقف نشدی، هدف نگیر."
    
  چارلی گفت: "به نظر می رسد آنها احتمالاً دنبال ما هستند." او چهار موشک بالستیک را از کوله پشتی خود شلیک کرد که حاوی رادارهای مادون قرمز و امواج میلیمتری بود که آنها را به سمت گروهی از چهار نفربر زرهی ترکیه که از ناکجاآباد از شرق ظاهر می شدند، هدف قرار دادند. حداقل این به سربازان جعفر فرصت می دهد.
    
  هلیکوپترها در حال نزدیک شدن به شمال غرب، پنج مایلی! - پاتریک فریاد زد. "آنها شبیه کشتی های جنگی هستند که توسط یک پیشاهنگ همراهی می شود! خیلی پایین تر از آن است که بتوان بیشتر به آنها توجه کرد!" قبل از اینکه مارتینز بتواند جستجو برای تازه واردان را آغاز کند، ناو جنگی کبرا ترکیه یک موشک هدایت شونده لیزری هلفایر شلیک کرد.
    
  "فرار حرکت می کند، فرشته!" زیپ جیغ زد. اکنون که هلیکوپتر Kiowa Scout دارای مجوز ایالات متحده اما ساخت ترکیه باید لیزر خود را روی مارتینز نگه می داشت، به هدف آسانی برای تفنگ ریلی مکومبر تبدیل شد و او یک ثانیه بعد صفحه لمسی روی دکل هلیکوپتر را منفجر کرد... اما نه قبل از آن. یک موشک هلفایر به قفسه سینه چپ مارتینز اصابت کرد.
    
  "فرشته شکست خورده است! فرشته شکست خورده است!" زیپ جیغ زد. او سعی کرد به سمت او بدود، اما آتش پیاپی گردان مقابل دسته های امنیتی جعفر، او را به زمین چسباند. او گفت: "نمی‌توانم به او برسم. من مطمئن نیستم که تا کی می توانیم این افراد را نگه داریم. من پنجاه درصد انرژی و مهمات دارم."
    
  پاتریک گفت: "ولورین در عرض یک دقیقه بالای سر خواهد بود. هلیکوپترهای بیشتری در راهند!"
    
  زیپر گفت: "من سعی می کنم به مارتینز برسم."
    
  پاتریک گفت: "ترک ها خیلی نزدیک هستند، وین."
    
  ممکن است مجبور به عقب نشینی شویم، اما من بدون مارتینز آنجا را ترک نمی کنم. زیپر چند بار دیگر شلیک کرد، منتظر ماند تا آتش برگشت خاموش شود، سپس گفت: "اینجا هستم..."
    
  در آن لحظه چند ده بار نور از سمت غرب درخشید و چند لحظه بعد خودروهای زرهی ترکیه مانند ترقه شروع به انفجار کردند. یوسف جعفر با رادیو گفت: "ببخشید دوباره دیر کردم، آقایان، اما من هنوز به سرعت شما عادت نکرده ام. فکر می‌کنم می‌توانی همسرت، مکومبر را به دست بیاوری."
    
  "در راه!" زیپر موتورها را روی چکمه‌های زره مرد قلعی خود روشن کرد و در سه جهش در کنار مارتینز قرار گرفت. در آن لحظه، زمین روبروی او شروع به خس خس كردن كرد و مانند آب پاشیده شده در ماهیتابه داغ، در حالی كه ولورین شروع به پرتاب بمب و مین روی سربازان ترك كرد. هوا غلیظ شد از دود و فریاد ترکان گرفتار. "آنجا حالت خوب است، فرشته؟" زیپر از پیوند داده های بیومتریک خود می دانست که مارتینز زنده است، اما قسمت اعظم سمت چپ ربات از بین رفته بود و او قادر به حرکت یا برقراری ارتباط نبود. زیپ ربات را برداشت. صبر کن، مارتینز. وقتی فرود می آیی ممکن است کمی درد داشته باشد."
    
  درست زمانی که موتورها را روشن می کرد، موشک هلفایر شلیک شده از ناو کبرا ترکیه در نقطه ای که او به تازگی ترک کرده بود منفجر شد و زیپر و مارتینز مانند کبوترهای سفالی که با شلیک گلوله پرنده سرنگون شده اند از آسمان پرت شدند.
    
  زره BERP از زیپر در برابر انفجار محافظت کرد، اما پس از فرود او متوجه شد که تمام سیستم های کلاه خود تاریک شده و ساکت هستند. چاره ای جز برداشتن کلاه ایمنی نداشت. او که توسط آتش اتومبیل های در حال سوختن اطراف روشن شده بود، می توانست مارتینز را ببیند که حدود پنجاه یارد دورتر دراز کشیده بود و به سمت او دوید. اما به محض اینکه به بیست یارد رسید، زمین با گلوله‌های کالیبر بزرگ منفجر شد و اطراف ربات را پر از خاک کرد. ناو کبرا به محدوده شلیک نزدیک شد و با گلوله های بیست میلی متری آن را پاشید. زیپر می دانست که او نفر بعدی است. بدون قدرت، زره BERP او از او محافظت نمی کند.
    
  به اطراف نگاه کرد تا جایی برای پنهان شدن پیدا کند. نزدیکترین لانه مسلسل عراقی که XC-57 را احاطه کرده بود حدود صد یارد دورتر بود. او نمی خواست مارتینز را ترک کند، اما راهی برای حمل او وجود نداشت، بنابراین دوید. لعنتی، با ناراحتی فکر کرد، شاید فرار کردن باعث شد تا خلبان کبرا کمی سخت‌تر شود او را بکشد. او صدای تیراندازی مسلسل را شنید و سعی کرد مانند یک بازیکن فوتبال در آکادمی نیروی هوایی کمی رد شود و طفره برود. چه کسی می داند که این توپچیان ترک چقدر خوب هستند، فکر می کرد منتظرند تا گلوله ها در او منفجر شود. شاید-
    
  و سپس صدای انفجار مهیبی را شنید، آنقدر قوی و نزدیک که او را از پا در آورد. او به موقع برگشت و به بالا نگاه کرد و دید که یک کشتی جنگی کبرا به زمینی در چند ده یارد سقوط می کند. در حالی که صدا و احساس سوختن فلز او را فرا گرفت، از جا پرید و دوید. گرما و دود خفه کننده او را مجبور کرد در حالی که می دوید اردک بزند و می توانست موشک ها و مهمات هلیکوپتری در حال سوختن را که پشت سرش پخش می شد بشنود و حس کند. فکر کرد، آیا بد نیست که با هلیکوپتر تهاجمی کبرا تبدیل به پنیر سوئیسی نشود و فقط مهمات مصرف شده هلیکوپتر به او برسد؟ او فکر کرد البته، این شانس من است، من باید اینگونه باشم.
    
  ناگهان به نظرش رسید که با سر به یک سنگر فولادی دویده است. صدای الکترونیکی یک افسر تحقیقات جنایی را شنید: "هی، هی، آهسته تر، آقای خرگوش". این چارلی بود که از موقعیت خود به شرق گریخت. "همه چیز با شما روشن است. یک لحظه وقت بگذارید. سرت را گم کرده ای؟"
    
  زیپر گفت: "همه چیز را از دست دادم... لباس مرده است. برو و مارتینز را بیاور. چارلی چند لحظه صبر کرد و با زرهش از زیپر محافظت کرد تا اینکه انفجارها روی کبرای سرنگون شده متوقف شد، سپس به اطراف لاشه در حال سوختن دوید. او چند دقیقه بعد با یک واحد CID دیگر برگشت. سپس با یک دست مارتینز را کشید و با دست دیگر ماکامبر را به پست امنیتی نزدیک XC-57 برد.
    
  چارلی، تفنگ ریلی خود را بالا برد و آسمان را با حسگرهای CID اسکن کرد. بیشتر دنبال تیپ جعفر هستند، اما یک زوج دنبال ما هستند. او لحظه ای مکث کرد و تصاویر الکترونیکی میدان جنگ را مطالعه کرد. او گفت: "من حواس آنها را پرت می کنم." سپس به سمت شرق حرکت کرد.
    
  زیپ از پشت پناهگاه کیسه شن به بیرون نگاه کرد... و همانطور که به آسمان نگاه کرد، برق غیرقابل انکار موتور موشکی را دید که مشتعل می شود، از جا پرید و با سرعت هر چه تمامتر از پناهگاه فرار کرد-
    
  هنگامی که موشک فقط چند یارد پشت سر او فرود آمد، فوراً سرنگون شد، کور شد، ناشنوا شد، نیمه سرخ شد و با ترکش های مافوق صوت پرتاب شد. متأسفانه برای او، او بیهوش نشد، بنابراین تنها کاری که او می توانست انجام دهد این بود که از درد روی زمین دراز بکشد، در حالی که تمام سرش مانند یک بریکت زغال سنگ است. اما چند ثانیه بعد او را از روی زمین بلند کردند. "سی چارلی...؟"
    
  چارلی در حالی که می دوید گفت: "تفنگ ریلی من DOA است." او ناگهان ایستاد، چرخید و خم شد و واک را از انفجار کر کننده آتش توپ کبرا محافظت کرد. او گفت: "من تو را دراز می کشم و این چیز را می گیرم." خلبان کبرا دوباره شلیک کرد: "او تو را نمی‌خواهد، او می‌خواهد". زیپر احساس کرد که گلوله‌های کالیبر بزرگ او و چارلی را طوری هل می‌دهند که انگار پشتشان به یک طوفان است. او پس از پایان آخرین گلوله باران گفت: "من... دارم قدرت را از دست می دهم." "آخرین انفجار به چیزی برخورد کرد... فکر می‌کنم باتری بود. فکر نمی کنم بتوانم حرکت کنم." کبری دوباره شلیک کرد...
    
  در همین لحظه صدای انفجاری را از پشت سرشان شنیدند، شلیک توپ قطع شد و صدای سقوط هلیکوپتر دیگری را شنیدند. هیچکدام حرکت نکردند تا اینکه نزدیک شدن ماشین ها را شنیدند. "چارلی؟"
    
  او گفت: "من می توانم حرکت کنم، اما بسیار کند است." "حالت خوبه؟"
    
  "من خوبم". زیپ به طرز دردناکی از دستان مکانیکی واحد تحقیقات جنایی بیرون آمد و به دنبال ترک ها به اطراف نگاه کرد. "همانجایی که هستی بمان. ما شرکت داریم." ماشین ها تقریباً روی آنها بودند. او نه سلاحی داشت و نه چیزی که بتواند با آن بجنگد. هیچ چیز نمی توانست -
    
  او صدایی را شنید که گفت... صدای آمریکایی. زیپ همانطور که به او گفته شد عمل کرد. او دید که این وسیله نقلیه یک واحد دفاع هوایی متحرک Avenger است. یک گروهبان ارتش با عینک دید در شب به او نزدیک شد و او آن را بلند کرد. "شما باید یک جفت بچه پیوندک باشید زیرا من قبلاً چیزی شبیه شما دو نفر ندیده ام."
    
  زیپر گفت: "ماکومبر، این تورلاک است." "من یک پسر دیگر آنجا دارم." گروهبان سوت زد و دست تکان داد و چند لحظه بعد یک هامر با پشت باز بلند شد. زیپ به بارگیری چارلی در هامر کمک کرد. وقتی او را به نالا برگرداندند، او یک هاموی دیگر گرفت، برگشت و مارتینز را پیدا کرد، به چند سرباز دستور داد تا او را بار کنند و همچنین او را به پایگاه بازگرداند.
    
  مارتینز بیهوش بود، چندین استخوان شکسته و خونریزی داخلی جزئی داشت و برای جراحی اورژانسی به بیمارستان منتقل شد. چارلی و زیپر معاینه شدند و حالشان خوب بود، زیپ چندین بریدگی، سوختگی و کبودی داشت. او و زیپر به یک پست امنیتی در انتهای باند منتقل شدند، جایی که دو هاموی، یک پست فرماندهی زرهی چرخدار استرایکر و یک واحد انتقام جو توسط سازه های نوری در انتهای باند و فرستنده سیستم فرود ابزار پنهان شده بودند. ساختمان. پاتریک مک‌لاناهان، هانتر نوبل، جان مسترز، کاپیتان کالوین کوتر، افسر کنترل ترافیک هوایی، و معاون رئیس‌جمهور کنت فینیکس و تیم سرویس مخفی او، بیرون استرایکر ایستاده بودند و نبرد را با دوربین‌های دوچشمی تقویت‌شده تماشا می‌کردند.
    
  پاتریک گفت: "خوشحالم که حال شما خوب است." او میله های آب و انرژی را توزیع کرد. "نزدیک بود."
    
  "بچه ها چرا اینجا هستید؟" - از ماکومبر پرسید.
    
  کوتر گفت: "تداخل همه رادارها و بیشتر ارتباطات ما را از بین برد. "در تریپل سی تاریکی کمی وجود دارد. من می توانم از اینجا ارتباط لیزری خط دید داشته باشم."
    
  ژنرال این کلمه چیست؟ وین پرسید. "چقدر آسیب دیدیم؟"
    
  پاتریک گفت: "آنها می گویند همه چیز در شرف پایان است." وین با ناراحتی سرش را آویزان کرد... تا اینکه پاتریک اضافه کرد: "تقریبا تمام شده است و به نظر می رسد که ما برنده شده ایم."
    
  "چیز لعنتی نیست؟"
    
  پاتریک گفت: "با کمک CIDS، شما و ولورینز، ما تقریباً به طور کامل ترک ها را متوقف کردیم. ترک ها انتظار نداشتند عراقی ها به این سختی بجنگند و پسران جعفر با خشم به آنها حمله کردند. سپس، وقتی ویلیام به آنها ملحق شد، ترک‌ها برگشتند و به سمت شمال حرکت کردند."
    
  زیپر گفت: "من احساس می‌کردم که ویلهلم قرار نیست در حالی که جعفر عقب و جلو می‌رفت، تنها بنشیند.
    
  معاون رئیس جمهور فینیکس گفت: "این چهار تیپ به دو بود، به علاوه شما بچه ها و موشک های کروز، اما برای ترک ها کافی بود." "من احساس می کنم که قلب آنها واقعا در آن نبود. آنها به عراق آمدند تا پ.ک.ک را شکار کنند، نه برای جنگ با عراقی ها و آمریکایی ها. سپس شروع به مبارزه با روبات‌ها و سربازان زره‌دار کردند که با تفنگ‌های ریلی Buzz Lightyear شلیک می‌کردند و از هم جدا شدند."
    
  پاتریک گفت: "امیدوارم قربان." "اما من ذره‌ای به هیرسیز اعتماد ندارم. پ.ک.ک قبلاً او را از مرز هل داده است و اکنون ما او را شکست داده ایم. او احتمالاً هجوم خواهد آورد. من فکر نمی‌کنم که او به بمباران برخی تجارت‌های ظاهراً دوستانه پ‌ک‌ک در اربیل بسنده کند."
    
  کوتر در حالی که از استرایکر خارج شد و با دوربین دوچشمی خود ناحیه شمال موقعیت آنها را اسکن کرد، گفت: "به نظر می‌رسد که جعفر گردان‌های پیشرو خود را تقویت می‌کند و شروع به بازگرداندن تلفات خود به پایگاه خواهد کرد". سرهنگ ویلهلم و سرگرد ودرلی گردان های خود را در خط نگه می دارند در صورت... بله! کوتر فریاد زد در حالی که فلش نور سفید فوق‌العاده درخشان آسمان شب را، دقیقاً همان جایی که او نگاه می‌کرد، نفوذ کرد.
    
  اولین فلاش صدها فلاش دیگر را دنبال کرد که هر کدام از اولی پرنورتر بودند و سپس صدای انفجارهای قوی و غرش هوای فوق گرم به گوش رسید. ابرهای آتش صدها پا به آسمان برخاستند، و به زودی احساس کردند که گرما بر آنها شسته می شود، مانند امواج اقیانوسی که به ساحل برخورد می کنند.
    
  "اون چه کوفتی بود؟" فینیکس گریه می کرد. او و جان مسترز به کوتر که بر اثر جرقه نابینا شده بود کمک کردند تا روی زمین برود و آب روی صورتش ریخت.
    
  مکومبر گفت: "بوی ناپالم یا بمب های ترموباریک می دهد. او دوربین دوچشمی کوتر را گرفت، مدارهای نوری-الکترونیکی را دوباره تنظیم کرد تا فلاش ها او را هم کور نکنند و منطقه را بررسی کرد. "عیسی..."
    
  "چه کسی ضربه خورد، وین؟" - پاتریک پرسید.
    
  زیپر به آرامی گفت: "به نظر می رسد دو گردان جلوی جعفر است. "خدایا، جهنم باید اینطور باشد." او منطقه اطراف منطقه انفجار را اسکن کرد. "من بچه هایمان را نمی بینم. من سعی خواهم کرد با ویلهلم تماس بگیرم و...
    
  درست در همان لحظه، دو فلش درخشان شدید رخ داد و لحظاتی بعد دو انفجار قوی... این بار در پشت آنها، در داخل پایگاه رخ داد. لرزه های کوبنده همه را به زمین انداخت و برای هر ایمنی که می توانستند خزیده بودند. دو ابر قارچی آتشین عظیم به آسمان بلند شدند. پاتریک بر سر هرج و مرج طوفان مانند فریاد زد: "پناه بگیر! "زیر Stryker پایین بیا!" ماموران سرویس مخفی فینیکس را به داخل هامر او کشیدند و همه افراد دیگر در زیر استرایکر خزیدند، درست زمانی که قطعات عظیمی از آوار در حال سقوط به آنها برخورد کرد.
    
  زمان زیادی طول کشید تا این زباله های مرگبار از ریزش خودداری کنند، قبل از اینکه کسی بتواند به اندازه کافی از میان ابرهای خفه کننده غبار و دود نفس بکشد، و حتی بیشتر طول کشید تا کسی شهامت ایستادن و بررسی منطقه را پیدا کند. جایی در مرکز پایگاه آتش سوزی شدیدی بود.
    
  من قبلاً دوبار به انفجار بمب نزدیک شده بودم!" جان مسترز فریاد زد. "به من نگو - بمب افکن های ترکیه دوباره هستند، درست است؟"
    
  پاتریک گفت: "این حدس من است." "آنها با چه چیزی تصادف کردند؟"
    
  یکی از خدمه استرایکر از وسیله نقلیه خود خارج شد و وقتی دیگران دیدند که چشمان او گشاد شده و فک او افتاده است، لرزه ای از ترس بر ستون فقرات آنها جاری شد. او نفس می‌کشد: "حذف مقدس، فکر می‌کنم تریپل سی را گرفتند."
    
    
  کاخ صورتی، کانکایا، آنکارا، جمهوری ترکیه
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  "منظورت چیست که آنها عقب نشینی کردند؟" رئیس جمهور کرزات هیرسیز پرسید. "چرا عقب نشینی کردند؟ آنها از عراقی ها پنج بر یک بیشتر بودند!"
    
  حسن ژیژک وزیر دفاع گفت: "آقای رئیس جمهور، من آن را می دانم. اما آنها فقط با عراقی ها نمی جنگیدند. ارتش آمریکا به آنها کمک کرد."
    
  هیرسیز گفت: "خدایا... پس ما نیز با آمریکایی ها جنگیدیم. او سرش را تکان داد. این به اندازه کافی بد بود که ما تصمیم گرفتیم عراقی ها را درگیر جنگ کنیم. من هرگز انتظار نداشتم که آمریکایی ها نیز واکنش نشان دهند."
    
  جیژک افزود: "و همچنین دو ربات آمریکایی و یکی از کماندوهای زرهی ... سربازان تین وودمن. آنها همچنین دو موشک کروز داشتند که با بمب و مین های ضد نفر حمله می کردند."
    
  "چی؟" هیرسیز منفجر شد. "چقدر آسیب دیدیم؟"
    
  جیزک گفت: "خیلی بد، قربان. "شاید بیست درصد یا بیشتر."
    
  "بیست درصد ... در یک نبرد؟" صدایی فریاد زد این نخست وزیر آیس آکاس بود. او از زمان اعلام وضعیت فوق العاده و انحلال مجلس شورای ملی در انظار عمومی ظاهر نشده است، اما بیشتر وقت خود را صرف دیدار با نمایندگان مجلس کرده است. "آقای رئیس جمهور، فکر می کنید چه کار می کنید؟"
    
  هیرسیز گفت: "من شما را اینجا صدا نکردم، نخست وزیر. ما همچنین با عراقی‌ها بدتر عمل کردیم. چه چیزی می خواهید؟ امیدوارم استعفا بدهم."
    
  آکاس درخواست کرد: "کورزات، لطفاً قبل از اینکه به جنگی تمام عیار با عراق و ایالات متحده تبدیل شود، جلوی این جنون را بگیرید." "آن را تمام کن. اعلام پیروزی کنید و نیروها را به خانه ببرید."
    
  هیرسیز گفت: "تا زمانی که PKK نابود نشود، آس.
    
  "پس چرا به کایف عالی حمله می کنی؟" آکاس پرسید. در این منطقه تعداد کمی از PKK وجود دارد.
    
  هیرسیز گفت: "وضعیتی در این پایگاه هوایی وجود داشت که باید حل می شد.
    
  آکاس گفت: "من در مورد هواپیمای جاسوسی آمریکایی می دانم - شما همچنان به من اجازه می دهید تلویزیون تماشا کنم، حتی اگر تلفن و گذرنامه ام را گرفتید و مرا تحت مراقبت 24 ساعته قرار دادید." اما چرا جان ترک ها را برای یک قطعه فلز سوخته تلف می کنید؟ به جیزک نگاه کرد. "یا ژنرال ها الان مسئول هستند؟"
    
  هیرسیز گفت: "من هنوز هم در اینجا مسئول هستم، نخست وزیر، شما می توانید از این موضوع مطمئن باشید.
    
  پس شما دستور بمباران اربیل را دادید؟
    
  چه می خواهید، نخست وزیر؟ هیرسیز با عصبانیت پرسید و دنبال سیگار می گشت.
    
  فکر می کنم باید به من اجازه دهید با معاون رئیس جمهور فینیکس در اربیل یا بغداد ملاقات کنم.
    
  هیرسیز گفت: "بهت گفتم نه. در شرایط اضطراری، رئیس جمهور باید درباره همه اقدامات تصمیم گیری کند و من تا زمانی که بحران حل نشود، زمانی برای ملاقات با فینیکس یا شخص دیگری ندارم. علاوه بر این، فینیکس هنوز در نالا است و سفر کردن برای او بسیار خطرناک است.
    
  آکاش گفت: "من به عنوان مخالف جنگ نمی روم، بلکه به عنوان نخست وزیر ترکیه که همانطور که شما گفتید، در زمان جنگ که مجلس ملی منحل می شود و شورای نظامی جایگزین کابینه می شود، قدرت کمی دارد." ایستاد و با ناباوری پلک زد. گفتی فینیکس هنوز در نالا است؟ آیا او در پایگاه هوایی نالا است؟ آیا این جایی نیست که جنگ در آنجا جریان دارد، جایی که همه این افراد کشته شده اند؟" او دید که هیرسیز و جیزک به یکدیگر نگاه کردند. "چیز دیگری هست؟ چی؟"
    
  هیرسیز تردید داشت که به او بگوید، سپس شانه هایش را بالا انداخت و با سر به جیژک اشاره کرد. "به هر حال، به زودی در اخبار منتشر خواهد شد."
    
  ژیژک گفت: "ما پایگاه هوایی نالا را بمباران کردیم. فک آکاس از تعجب افتاد. ما ساختمان ستاد ارتش عراق و آمریکا را هدف قرار دادیم.
    
  "چه کار می کنی؟ آیا مقر آنها بمباران شد؟" آکاس جیغ زد. "شما دیوانه هستید، هر دوی شما. آیا فینیکس مرده است؟
    
  هیرسیز گفت: "نه، او در آن زمان در ساختمان نبود.
    
  "تو خوش شانس هستی!"
    
  من شروع به تیراندازی به سمت عراقی ها و آمریکایی ها نکردم تا اینکه آنها شروع به تیراندازی به سمت ترک ها کردند! هیرسیز فریاد زد. "من این جنگ را شروع نکردم! پ.ک.ک مردان، زنان و کودکان بی گناه را می کشد و هیچ کس یک کلمه به ما نمی گوید. خوب حالا با ما صحبت می کنند، اینطور نیست؟ آنها جیغ می زنند، شکایت می کنند و مرا تهدید می کنند! برایم مهم نیست ! تا زمانی که عراق پناه دادن به پ ک ک را متوقف نکند و قول کمک به ریشه کن کردن آنها را ندهد، متوقف نمی شوم. شاید پس از چند کشته آمریکایی در عراق به دست ما، آنها درباره نابودی پ‌ک‌ک با ما صحبت کنند."
    
  آکاس طوری به هیرسیز نگاه می کرد که انگار در حال مطالعه یک نقاشی رنگ روغن یا حیوانی در باغ وحش است و سعی می کند درک یا معنایی پنهان در آنچه می بیند بیابد. تنها چیزی که او می توانست تشخیص دهد نفرت بود. حتی پشت سرش را هم نگاه نکرد. آقای وزیر چند آمریکایی در پایگاه کشته شدند؟
    
  "بیست یا بیست و پنج، یادم نیست. ژیژک پاسخ داد حدود صد زخمی.
    
  "خدای من..."
    
  سیژک گفت: "هی، شاید این ایده خوبی باشد که با فونیکس ملاقات کنی و با گاردنر صحبت کنی." هیرسیز برگشت، چشمانش از تعجب گشاد شد و آرواره اش از عصبانیت به هم فشرده شد. جیزک دستش را بلند کرد. کرزات، من می ترسم که آمریکایی ها حمله کنند - شاید نه نظامی، نه فورا، بلکه با همه ابزارهای دیگر که در اختیار دارند. اگر با آنها مذاکره نکنیم، به احتمال زیاد پاسخ خواهند داد. آتش بس اعلام کنید، به نیروهای ما دستور دهید که مواضع خود را حفظ کنند و اجازه دهید آیس به سمت بغداد برود. در این میان، ما نیروهای خود را تکمیل خواهیم کرد، مجروحان و کشته شدگان خود را بازگردانیم و شروع به جمع آوری اطلاعات در مورد محل اختفای پ.ک.ک و حامیان آنها خواهیم کرد. ما باید مطمئن شویم که حمایت متحدان خود را از دست نمی دهیم، اما مجبور نیستیم از همه چیزهایی که به دست آورده ایم دست بکشیم."
    
  حالت هیرسیز آمیزه ای از خشم و سردرگمی بود و سرش به سمت دو مشاورش برگشت که انگار از کنترل خارج شده بود. "پایان؟ الان تمومش کن؟ آیا ما از پنج هزار عمر پیش به نابودی پ ک ک نزدیکتر هستیم؟ اگر این را کامل نکنیم، پنج هزار سربازی که جان خود را از دست دادند بیهوده خواهند مرد."
    
  آکاس گفت: "من فکر می کنم ما بحران خود را به جهان نشان دادیم، کورزات." شما همچنین به جهان و به ویژه پ‌ک‌ک و حامیان کرد آن‌ها نشان دادید که ترکیه می‌تواند برای حفاظت از مردم و منافع خود اقدام کند و خواهد کرد. اما اگر اجازه دهید همه چیز از کنترل خارج شود، دنیا فکر خواهد کرد که شما دیوانه هستید. شما نمی خواهید این اتفاق بیفتد."
    
  هیرسیز هر دو مشاور خود را مطالعه کرد. آکاس می‌توانست ببیند که رئیس‌جمهور هر لحظه تنهاتر به نظر می‌رسد. به سمت میزش برگشت و به شدت نشست و به پنجره بزرگ عکس خیره شد. آکاس فکر کرد که خورشید تازه طلوع می‌کرد و به نظر می‌رسید که روز سرد و بارانی خواهد بود، که مطمئناً باعث می‌شود هیرسیز بیشتر احساس تنهایی کند.
    
  او به آرامی گفت: "تمام تلاش من این بود که از مردم ترکیه محافظت کنم. تنها کاری که می‌خواستم انجام دهم این بود که قتل را متوقف کنم."
    
  آکاس گفت: "ما این کار را انجام خواهیم داد، کورزات." ما این کار را با هم انجام خواهیم داد - کابینه شما، ارتش، آمریکایی ها و عراقی ها. ما همه را درگیر خواهیم کرد. شما مجبور نیستید این کار را به تنهایی انجام دهید."
    
  هیرسیز چشمانش را بست و بعد سر تکان داد. او گفت: "حسن آتش بس فوری اعلام کن. ما قبلاً یک طرح خروج مرحله‌ای را تنظیم کرده‌ایم: فاز اول و دوم را تکمیل کنید."
    
  فک وزیر دفاع ملی از تعجب افتاد. "فاز دو؟" او درخواست کرد. "اما قربان، این نیروها را به سمت مرز می کشاند. آیا مطمئن هستید که می خواهید اینقدر عقب نشینی کنید؟ من به ما توصیه می کنم -"
    
  هیرسیز ادامه داد: "ایس، می‌توانید به وزیر امور خارجه اطلاع دهید که ما می‌خواهیم فوراً با آمریکایی‌ها و عراقی‌ها دیدار کنیم تا درباره بازرسان بین‌المللی و حافظان صلح برای نظارت بر مرز مذاکره کنیم". همچنین می‌توانید به رئیس مجلس ملی اطلاع دهید که در انتظار خروج مسالمت‌آمیز و موفقیت‌آمیز از عراق، وضعیت فوق‌العاده را لغو می‌کنم و پارلمان را دوباره تشکیل می‌دهم."
    
  یخ آکاس به هیرسیز نزدیک شد و او را در آغوش گرفت. او گفت: "انتخاب درستی کردی، کورزات." "من فوراً دست به کار خواهم شد." او به جیزک لبخند زد و با عجله از دفتر رئیس جمهور خارج شد.
    
  هیرسیز برای مدت طولانی پشت میزش ایستاد و از پنجره به بیرون نگاه کرد. سپس برگشت و از دیدن وزیر دفاع ملی خود که هنوز در دفترش بود، متعجب شد. "حسن؟"
    
  "چیکار میکنی کورزات؟" - از جیزک پرسید. "آتش بس: عالی.
    
  این به ما زمان می‌دهد تا دوباره مسلح شویم، تقویت شویم و دوباره گروه‌بندی کنیم. اما قبل از اینکه فرصتی برای ایجاد یک منطقه حائل و نابودی پ‌ک‌ک داشته باشیم، تا مرز عقب‌نشینی کنیم؟"
    
  هیرسیز با خستگی گفت: "خسته ام، حسن. "ما افراد زیادی را از دست داده ایم..."
    
  آقای رئیس جمهور، سربازان در دفاع از کشورشان جان باختند! جیزک گفت. "اگر قبل از اتمام عملیات عقب نشینی کنید، بیهوده خواهند مرد! خودت گفتی!"
    
  ما فرصت های دیگری خواهیم داشت، حسن. اکنون ما توجه تمام دنیا را داریم. آنها متوجه خواهند شد که ما در مورد مبارزه با PKK جدی هستیم. حالا دستورات را بده."
    
  جیزک به نظر می‌رسید که می‌خواهد به بحث ادامه دهد، اما در عوض سرش را تکان داد و بیرون رفت.
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  سرهنگ جک ویلهلم گفت: "من معتقدم که می توانست برای ما خیلی بدتر باشد." او دوباره در سردخانه موقت آنها در آشیانه هواپیمای بزرگ ایستاد و بر آماده سازی بقایای سربازان کشته شده در نبرد شب گذشته نظارت کرد. بیست و یک سرباز در تریپل سی کشته شدند، از جمله افسر عملیات من، به اضافه سی و دو سرباز دیگر در عملیات علیه ترکها، و همچنین بیش از دویست نفر مجروح شدند که حال 22 نفر وخیم است. او به پاتریک مک‌لاناهان روی آورد. برای مارتینز متاسفم، ژنرال. شنیدم چند وقت پیش مرده است."
    
  "آره. متشکرم ".
    
  جنرال، بچه های شما و دستگاه های شما کار بزرگی انجام دادند. شما واقعاً از آن عبور کردید."
    
  پاتریک گفت: "متاسفانه، برای مشتری ما نیست. عراقی ها بیش از دویست و پنجاه نفر را از دست دادند.
    
  ویلهلم گفت: "اما جعفر و مردانش مانند گربه‌های وحشی جنگیدند. من همیشه فکر می‌کردم که این مرد تماماً بلوف و غمگین است. معلوم شد که او یک فرمانده میدانی خوب و یک جنگجوی سرسخت است." صدای واکی تاکی او بوق می‌زد و از طریق گوشیش گوش می‌داد، جواب داد و تلفن را قطع کرد. وی گفت: نخست وزیر ترکیه آتش بس را اعلام کرد و گفت که نیروهای ترکیه در حال عقب نشینی به سمت مرز هستند. "به نظر می رسد همه چیز تمام شده است. ترک ها چه فکری می کردند؟ چرا این کار را شروع کردند؟"
    
  پاتریک گفت: "ناامیدی، خشم، انتقام: ده‌ها دلیل. ترکیه یکی از آن کشورهایی است که به سادگی هیچ احترامی برای آن قائل نیست. آنها اروپایی، آسیایی، قفقازی و خاورمیانه ای نیستند. آنها مسلمان اما سکولار هستند. آنها مسیرهای اصلی زمینی و دریایی را کنترل می کنند، یکی از بزرگترین اقتصادها و ارتش های جهان را دارند، به اندازه کافی قدرتمند هستند که بتوانند در شورای امنیت سازمان ملل متحد داشته باشند، اما هنوز اجازه ورود به اتحادیه اروپا را ندارند و با آنها به عنوان قرمز رفتار می شود. پسرخوانده مو فکر می کنم من هم ناامید خواهم شد."
    
  ویلهلم گفت: "آنها ممکن است مستحق احترام باشند، اما همچنین سزاوار این هستند که به الاغشان لگد بزنند. بنابراین، من حدس می‌زنم قرارداد شما به پایان رسیده است یا اینطور است؟ شاید عراقی‌ها اکنون بیش از هر زمان دیگری به شما نیاز دارند؟"
    
  پاتریک گفت: فعلا می مانیم. من توصیه می کنم که آتش بس ترکیه و خروج نیروها را زیر نظر داشته باشیم و احتمالاً برای مدتی در اینجا خواهیم بود تا زمانی که عراقی ها نیروی نظارتی خود را ایجاد کنند. آنها ناوگان کوچکی از کاروان‌های سسنا دارند که برای نظارت زمینی و رله ارتباطی اصلاح شده‌اند و صحبت از اجاره چند پهپاد است.
    
  "پس ممکن است به زودی بیکار شوید؟"
    
  "فکر می کنم بله". پاتریک نفس عمیقی کشید، چنان عمیق که ویلهلم متوجه شد. "این یک کار خوب و یک گروه خوب از پسران و دختران است، اما من مدت زیادی از خانه دور بودم."
    
  ویلهلم گفت: "راستش را بگویم، بیرون آمدن از تانک و هدایت مجدد گروهی از نیروها به نبرد بسیار خوب بود. من مدت زیادی است که این کار را روی صفحه‌های ویدئویی و مانیتور کامپیوتر تماشا می‌کنم. او کمی به مک لانهان لبخند زد. "اما این بازی یک مرد جوان است، درست است، ژنرال؟"
    
  "من نگفتم که." پاتریک سری تکان داد به سمت میزهای کیسه های بدن که دوباره در آشیانه ردیف شده بودند. "اما من مدت زیادی است که با این موضوع سروکار دارم."
    
  ویلهلم گفت: "شما خلبانان جنگ را کاملا متفاوت از سربازان روی زمین می بینید." برای شما، نبرد مربوط به رایانه‌ها، ماهواره‌ها و هواپیماهای بدون سرنشین است."
    
  "نه، این درست نیست."
    
  ویلهلم ادامه داد: "من می دانم که شما کارهای زیادی انجام داده اید و دیده اید، ژنرال، اما این متفاوت است." "شما سیستم‌ها، حسگرها و ماشین‌ها را کنترل می‌کنید. ما جنگنده ها را کنترل می کنیم. ژنرال، من مرد و زن مرده را اینجا نمی بینم، سربازانی را می بینم که یونیفورم خود را پوشیده اند، تفنگ های خود را برداشته اند، دنبال من می آیند و در جنگ سقوط می کنند. من برای آنها ناراحت نیستم. من برای خانواده ها و عزیزان آنها ناراحتم، اما به آنها افتخار می کنم."
    
    
  کاخ صورتی، کانکایا، آنکارا، جمهوری ترکیه
  آن عصر
    
    
  تلفن روی میز رئیس جمهور زنگ خورد. "آه...آقا. دستیار رئیس جمهور با لکنت زمزمه کرد: "رئیس جمهور، وزیر ژیژک و ژنرال گوزلف اینجا هستند تا شما را ببینند."
    
  پرزیدنت کرزات هیرسیز به ساعت خود و سپس به تقویم رایانه خود نگاه کرد. "آیا ما یک جلسه برنامه ریزی کرده بودیم، ناظم؟"
    
  "نه آقا. آنها...می گویند فوری است. بسیار ضروری بسیار فوری بسیار مبرم اضطراری."
    
  هیرسیز آهی کشید. "خیلی خوب. به همسرم بگو کمی دیر می‌رسم." او شروع به مرتب کردن کاغذهای روی میزش کرد و وظایفش را برای روز بعد اولویت بندی کرد، وقتی شنید که در دفترش باز شد. او غیبت کرد و به کارش ادامه داد: "آقایان وارد شوید، اما آیا می‌توانیم این کار را سریع انجام دهیم؟ به همسرم قول دادم که...
    
  وقتی سرش را بلند کرد، وزیر دفاع ملی، حسن چیژک، و رئیس ستاد نظامی، ژنرال عبدالله گوزلف را دید که در وسط دفتر ایستاده بودند و صبورانه منتظر او بودند - و هر دو نفر لباس رزم استتار سبز پوشیده بودند. و چکمه های براق چترباز، و هر دو تپانچه M1911 ساخت آمریکا را حمل می کردند.
    
  "اینجا چه خبره؟" هیرسیز با ناباوری پرسید. "چرا تو یونیفورم نظامی هستی حسن و چرا در قصر صورتی اسلحه حمل می کنی؟"
    
  ژیژک گفت: "عصر بخیر، کورزات. او دستش را روی شانه راستش تکان داد و چند تن از اعضای گارد ریاست جمهوری به همراه هیرسیز، مسئول پذیرش، با دستبندهای پلاستیکی، وارد شدند. نگهبانان هیرسیز را گرفتند و مچ دست او را نیز با دستبندهای پلاستیکی بستند.
    
  "این دیگه چه کوفتیه؟" هیرسیز فریاد زد. "چه کار می کنی؟ من رئیس جمهور ترکیه هستم!"
    
  ژیژک گفت: "تو دیگر رئیس جمهور ترکیه نیستی، کورزات. من با ژنرال گوزلف، روسای ستاد و وزارت امور داخله ملاقات کردم و تصمیم گرفتیم که شما دیگر صلاحیت صدور دستور را ندارید. خودت گفتی کورزات: خسته ای. خب، خستگی شما برای مردان و زنان دلیر در زمین که جان خود را به قول رئیس جمهور به خطر می اندازند، خطری ایجاد می کند. ما معتقدیم که نمی توان به شما برای صدور دستورات دیگر در شرایط اضطراری اعتماد کرد. نخست وزیر آکاس البته در بهترین حالت نیست. بنابراین، ما تصمیم گرفتیم به جای شما کنترل را در دست بگیریم."
    
  "چی؟ چی میگی تو؟ چه غلطی داری میکنی؟"
    
  جیژک گفت: "می‌دانی اینجا چه خبر است، هیرسیز. "تنها سوال این است که چه خواهید کرد؟ آیا شما نقش یک رئیس جمهور سردرگم و درگیر را بازی خواهید کرد یا مسئولیت شکست های خود را بر عهده خواهید گرفت و مسئولانه عمل خواهید کرد؟"
    
  "در مورد چه لعنتی صحبت می کنی؟ آیا داری کودتا می کنی؟"
    
  جیژک گفت: "این کار ضروری نخواهد بود. در شرایط اضطراری، شما می توانید هر فردی را به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح منصوب کنید. من را منصوب می‌کنی و چند سال استراحت می‌کنی تا آن‌قدر خوب شوی که بتوانی وظایفت را از سر بگیری. من دستور مرحله دوم عقب نشینی را لغو می کنم و در حال تحکیم دستاوردهای خود در عراق هستیم.
    
  "این دیوانگی است! من اطاعت نمی کنم! من هرگز پست خود را ترک نمی کنم! من رئیس جمهور ترکیه هستم! من از سوی مجلس شورای ملی انتخاب شده ام...!"
    
  ژیژک فریاد زد: "شما سوگند یاد کردید که از مردم ترکیه محافظت کنید، اما در عوض کنار می‌ایستید و کاری جز ناله و زاری نمی‌کنید در حالی که عراقی‌ها و آمریکایی‌ها هزاران سرباز را می‌کشند". من دیگر این را تحمل نخواهم کرد. تنها پاسخ مناسب نظامی است، نه سیاسی، و بنابراین ارتش باید برای پایان دادن به این بحران آزاد باشد. شما می ترسید ارتش و ژاندارما را آزاد کنید: من نیستم. آقای رئیس جمهور چه خواهد شد؟ دستورات من را اطاعت کنید و شما و خانواده تان اجازه خواهید داشت در یک اقامتگاه بسیار راحت در تارسوس یا شاید حتی در دیپکارپاز، تحت مراقبت و حفظ حریم خصوصی بسیار نزدیک بمانید.
    
  "به عنوان عروسک شما؟"
    
  جیژک گفت: "به عنوان رئیس جمهور جمهوری، هیرسیز، شما از مشاوران نظامی خود برای پایان دادن به حملات به کشورمان توصیه های عاجل دریافت می کنید. اگر با این کار موافقت نکنید، دچار حمله قلبی وحشتناک می شوید و شما و خانواده تان را برای همیشه از آنکارا بیرون خواهیم کرد."
    
  "شما نمی توانید این کار را انجام دهید!" هیرسیز اعتراض کرد. "من کار اشتباهی نکردم! تو هیچ اختیاری نداری...!"
    
  جیژک فریاد زد: "من سوگند یاد کردم که از این کشور محافظت کنم، هیرسیز، و بیکار نخواهم نشست تا شما تمام دستاوردهایی را که سربازان شجاع ما برای این کشور به دست آورده اند، خنثی کنید. تو هیچ گزینه ای برای من باقی نمی گذاری!"
    
  هیرسیز دوباره تردید کرد و گوزلف 45/0 خود را بیرون کشید و به سمت رئیس جمهور گرفت. "بهت گفتم که اینکارو نمیکنه حسن...!" - او گفت.
    
  چشمان هیرسیز برآمده شد، بازوها و شانه هایش سست شدند و زانوهایش لرزیدند - انگار تمام مایعات بدنش را ترک کرده بودند. او ناله کرد: "نه، لطفا". "من نمی خواهم بمیرم. به من بگو چه کار کنم."
    
  ژیژک چند کاغذ روی میز انداخت: "تصمیم خوب هیرسیز". "این اوراق را امضا کنید." هیرسیز آنها را بدون خواندن یا حتی نگاه کردن به بالا امضا کرد، مگر اینکه خط امضا را پیدا کند. ما شما را تا مرکز ارتباطات ملی همراهی خواهیم کرد، جایی که شما شخصاً با مردم جمهوری صحبت خواهید کرد. در دستانش یک دسته کاغذ بود. "این چیزی است که شما می گویید. برای شما مهم است که در اسرع وقت با مردم ترکیه تماس بگیرید."
    
  "چه زمانی می توانم همسرم، خانواده ام را ببینم؟"
    
  جیژک گفت: "ابتدا کسب و کار، هیرسیز". با سر به افسر گارد ریاست جمهوری اشاره کرد. "او را بردارید." هنگامی که او و دستیارش تحت گارد نظامی سنگین از دفتر خارج شدند، هیرسیز چیزی زمزمه کرد.
    
  گوزلف با حرکتی تحریک‌آمیز، کالیبر 45 خود را داخل جلمه‌اش گذاشت. او نفرین کرد: "لعنتی، فکر کردم باید به آن حرامزاده لعنتی، جیژک شلیک کنم." "او در تلویزیون مانند احمق به نظر می رسد."
    
  جیژک گفت: "خیلی بهتر. "اگر او نتواند یا نخواهد این کار را انجام دهد، من خودم آن را می خوانم." به سمت گوزلف قدم برداشت. دستور عقب نشینی فازهای یک و دو را لغو کنید و برای راهپیمایی به اربیل آماده شوید. اگر یک پیشمرگه، سرباز عراقی یا آمریکایی - به ویژه آن روبات ها و چوب بران حلبی - سرش را حتی یک اینچ بیرون بیاورد، من یک اسکادران از جت ها می خواهم تا همه آنها را مستقیماً به جهنم بفرستند. او یک لحظه فکر کرد، سپس گفت: "نه، من منتظر نمی‌مانم تا آن ربات‌ها و چوب‌زنان حلبی برای ما بیایند. من می خواهم پایگاه هوایی نالا بسته شود. آیا فکر می کنند می توانند هزار ترک را بکشند و فقط بروند؟ من می خواهم این مکان با خاک یکسان شود، مرا درک می کنی؟ هم راستا!"
    
  گوزلف گفت: "با کمال میل، حسن... منظورم آقای رئیس جمهور است." "با کمال میل".
    
    
  پایگاه هوایی متفقین نخله، عراق
  در صبح روز بعد
    
    
  پس از مراسم یادبود سربازان کشته شده هنگ دوم، پاتریک مک‌لاناهان، جک ویلهلم، جان مسترز و رئیس امنیت کریس تامپسون، معاون رئیس‌جمهور کن فینیکس را تا خط خروج همراهی کردند، جایی که یک هواپیمای بال چرخشی CV-22 Osprey به تازگی وارد شده بود. منتظر بردن او به بحرین.
    
  معاون رئیس جمهور با ویلهلم دست داد. فینیکس گفت: "شب دیشب کار فوق العاده ای انجام دادی، سرهنگ." "من برای از دست دادن شما متاسفم."
    
  ویلیام گفت: از شما متشکرم، قربان. من نمی‌خواهم ببینم که ما به این شکل تنظیم شده‌ایم، اما خوشحالم که ترک‌ها تصمیم گرفتند آتش‌بس اعلام کنند، عقب‌نشینی کنند و مذاکرات را آغاز کنند. این به ما فرصتی می دهد تا پسرانمان را به خانه برگردانیم."
    
  فینیکس گفت: "وقتی همه شما در خانه باشید، احساس بهتری خواهم داشت." "از شما برای رهبری این مردان و زنان متشکرم."
    
  ویلیام با سلام دادن گفت: "ممنونم آقا.
    
  فینیکس سلام را پاسخ داد. فینیکس گفت: "من در سلسله فرماندهی شما نیستم، سرهنگ." "من قدردان سلام نیستم."
    
  ویلهلم گفت: "شما با سربازان من ایستادید، آتش دشمن را گرفتید، و گریه نکردید، ناله نکردید، به ما فرمان ندادید و مانع راه ما نشدید. "شما لیاقتش را دارید قربان. اگر بخواهم بگویم، شما بسیار... ریاست جمهوری به نظر می رسیدید."
    
  فینیکس گفت: "خب، متشکرم، سرهنگ. "از طرف شما، این ستایش بزرگی است. سیاست زشت، اما نمرات بالا."
    
  ویلهلم گفت: "خوب است که من در سیاست دخالت نمی کنم، قربان." "سفر خوبی داشته باشی."
    
  "از شما متشکرم، سرهنگ." فینیکس رو به پاتریک کرد و با او دست داد. او گفت: "نمی‌دانم کی دوباره تو را می‌بینم، پاتریک، اما فکر می‌کردم تو و تیمت دیشب کار خارق‌العاده‌ای انجام دادی."
    
  متشکرم قربان." پاتریک گفت. متأسفانه، من هنوز فکر نمی‌کنم این پایان کار باشد، اما آتش‌بس و خروج نیروها قطعا خبر خوبی است."
    
  فینیکس گفت: "من طرح اقدام شما را علیه دیاربکر خواندم. فکر نمی‌کنم رئیس‌جمهور این موضوع را تأیید کند، به‌ویژه وقتی متوجه شود که این موضوع از جانب شماست. اما من در مورد آن با او صحبت خواهم کرد."
    
  ما می‌توانیم این را در کمتر از یک روز راه‌اندازی کنیم و حداقل نشان دهد که جدی هستیم."
    
  فینیکس موافقت کرد: "این درست است. من همچنین می‌خواهم درباره این شرکت شما و سیستم‌های تسلیحاتی باورنکردنی‌تان مانند CID، مرد حلبی و آن تفنگ‌های ریلی الکترومغناطیسی با شما صحبت کنم. من نمی دانم چرا هزاران نفر از آنها را افشا نمی کنیم. او با حالتی متحیرانه به پاتریک نگاه کرد، سپس افزود: "و من می خواهم بدانم چرا شما آنها را دارید و نه ارتش ایالات متحده."
    
  پاتریک گفت: "من همه چیز را توضیح خواهم داد، قربان."
    
  فینیکس با لبخندی ترسناک گفت: "من شک دارم، اما هنوز هم می‌خواهم در مورد آنها با شما صحبت کنم. خداحافظ ژنرال."
    
  "سفر خوبی داشته باشید قربان." معاون رئیس جمهور سری تکان داد، سوار CV-22 شد و در عرض چند لحظه ملخ های بزرگ دوقلو شروع به چرخش کردند.
    
  در ابتدا برای پاتریک سخت بود که چیزی را از صدای غرش پروانه های دوقلوی Osprey با قدرت کامل VTOL بشنود، اما او شنید و رادیو را باز کرد. ویلهلم در همان لحظه همین کار را می کرد. او گفت: "برو، بومر.
    
  "راهزنان!" شکارچی نجیب فریاد زد. در آن لحظه آژیر حمله هوایی به صدا درآمد. دو سازند از ده بمب افکن مافوق صوت به تازگی از مرز ترکیه و عراق عبور کرده اند و در عرض پنج دقیقه به اینجا می روند!
    
  "اسپری را از اینجا بیرون کن!" پاتریک فریاد زد. او برای جان مسترز و کریس تامپسون دست تکان داد تا او را دنبال کنند. "او را از پایگاه دور کن!"
    
  ویلهلم همچنین در رادیو خود فریاد زد: "پناهگاه، پناهگاه، پناهگاه!" - او فریاد زد. "همه به پناهگاه های بمب، اکنون!"
    
  همانطور که آنها به بیرون می دویدند، همچنان می توانستند CV-22 را هنگام بلند شدن و حرکت به سمت جنوب ببینند. در ابتدا، مسیر پرواز آن کاملاً عادی به نظر می رسید - یک صعود استاندارد، شتاب تدریجی، یک انتقال صاف از پرواز عمودی به توربوپراپ. اما لحظه ای بعد Osprey به شدت به سمت چپ انحراف داشت و به سمت زمین حرکت کرد و صدای ناله موتورها در اعتراض را شنیدند زیرا حمل و نقل بزرگ از حالت توربوپراپ به حالت هلیکوپتر تغییر می کرد. او از چپ و راست طفره رفت و به امید اینکه در شلوغی رادار پنهان شود، به سمت گروهی از ساختمان ها در High Kaif حرکت کرد.
    
  اما خیلی دیر شده بود - موشک های ترکیه از قبل در هوا بودند. F-15 های ترکیه قبلاً CV-22 را در بیش از صد مایلی مسدود کرده بودند و دو موشک AIM-54 اصلاح شده ترکیه را که به طعنه "فنیکس" نامیده می شدند به سمت Osprey شلیک کرده بودند. AIM-54 که قبلاً در نیروی دریایی ایالات متحده برای ارائه دفاع دوربرد برای گروه های جنگی ناوهای جنگی خدمت می کرد، ستون فقرات بال های هوایی نیروی دریایی ایالات متحده بود که قادر بود سازندهای بزرگی از بمب افکن های روسی را قبل از اینکه بتوانند در محدوده ضد حمله قرار گیرند منهدم کند. -موشک های کروز کشتی پس از این که در سال 2004 از رده خارج شد، انبار موشک های هوا به هوای ارتش اس. با طولانی ترین برد و بیشترین کشتار به حراج گذاشته شد و نیروی هوایی ترکیه آنها را ربود.
    
  موشک های فونیکس پس از پرتاب، با نزدیک به پنج برابر سرعت صوت تا ارتفاع هشتاد هزار پایی بالا رفتند و سپس با هدایت رادار قدرتمند F-15E ترکیه شروع به شیرجه به سمت منطقه هدف کردند. در عرض چند ثانیه پس از برخورد، AIM-54 رادار هدف گیری خود را فعال کرد تا برای انهدام نزدیک شود. یکی از موشک‌ها دچار اختلال شد و خود تخریب شد، اما موشک دوم با مانور هواپیما برای فرود در پارکینگ به دیسک روتور سمت راست CV-22 Osprey برخورد کرد. موتور سمت راست منفجر شد و هواپیما را برای چند ثانیه به چرخش شدید در سمت چپ فرستاد و سپس به زمین برخورد کرد و سپس از شدت انفجار وارونه شد.
    
  آنجا، در نالا، هرج و مرج کامل حاکم شد. از آنجایی که مقر فرماندهی قبلاً منهدم شده بود، اهداف اصلی بمب افکن های ترکیه، فرودگاه و پادگان بود. هر آشیانه، از جمله آشیانه ذخیره سازی XC-57 Loser و سردخانه موقتی که بقایای سربازان کشته شده آمریکایی و عراقی را در خود جای داده بود، توسط حداقل یک بمب دو هزار پوندی حمله مستقیم مشترک، یک سیستم هدایت ماهواره ای پیشرفته بر روی یک سیستم معمولی مورد اصابت قرار گرفت. رادار تحویل بمب گرانشی این بار رمپ‌های پارکینگ و تاکسی‌وی‌ها آسیب دیدند که قبلاً در حمله اولیه ترک‌ها مورد حمله قرار نگرفته بودند.
    
  سربازان در نالا پس از نبرد شب گذشته، آماده هر چیزی بودند، بنابراین وقتی آژیر حمله هوایی به صدا درآمد، مردان بلافاصله از درهای پادگان خارج شدند و به سمت پناهگاه ها رفتند. چندین سرباز برای جمع آوری سلاح یا وسایل شخصی بیش از حد معطل ماندند و در اثر بمب کشته شدند و چند سرباز دیگر که به مجروحان کمک می کردند تا ساختمان را تخلیه کنند در فضای باز گرفتار شدند. به طور کلی، ضرر و زیان ناچیز بود.
    
  اما ویرانی کامل بود. در عرض چند دقیقه، بیشتر پایگاه هوایی متفقین در نالا منهدم شد.
    
    
  مرکز موقعیت، وایت هاوس، واشنگتن، دی سی.
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  پرزیدنت گاردنر با عجله به اتاق موقعیت، یک اتاق کنفرانس با فناوری پیشرفته در بال غربی که برای جلسات سطح بالای امنیت ملی استفاده می شد، رفت و روی صندلی خود نشست. او گفت: در صندلی های خود بنشینید. "یکی در حال حاضر با من صحبت کند. چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  کنراد کارلایل، مشاور امنیت ملی، گفت: "ترکیه حکومت نظامی اعلام کرد و یک سری حملات هوایی در شمال عراق انجام داد. ژیژک وزیر دفاع ترکیه می گوید که مسئولیت ارتش را بر عهده گرفته و به او دستور داده شده تا یک حمله تمام عیار علیه پ ک ک و حامیان آن در عراق و ترکیه انجام دهد. نقشه الکترونیکی شمال عراق بر روی یک مانیتور کامپیوتری به اندازه دیوار در جلوی اتاق نمایش داده شد. بیست شهر و شهرک از جمله کرکوک، اربیل، دهوک و موصل مورد حمله جنگنده بمب افکن ها قرار گرفتند. حملاتی به سه پایگاه نظامی مشترک عراق و آمریکا در اربیل، کرکوک و نزدیک موصل انجام شد. در حال حاضر گزارش هایی از تلفات این حادثه منتشر شده است. پایگاه ها فقط چند دقیقه اخطار داشتند." او به اندازه کافی مکث کرد تا توجه کامل رئیس جمهور را به خود جلب کند، سپس افزود: "و هواپیمای معاون رئیس جمهور ناپدید شد."
    
  "گم شده؟" - رئیس جمهور فریاد زد.
    
  کارلایل گفت: "معاون رئیس جمهور دقایقی قبل از وقوع حمله به بغداد پرواز کرد. خلبان در حال انجام مانورهای فراری بود و به دنبال فرود اضطراری بود که تماس آنها قطع شد. فرمانده پایگاه هوایی متفقین در نالا یک تیم جستجو و نجات را سازماندهی کرد، اما پایگاه به شدت آسیب دید و تقریباً ویران شد. پیش از این نیز شب گذشته مورد حمله هوایی ترکیه قرار گرفته بود. یک تیم جستجو و نجات نیروی هوایی از سامرا در حال اعزام است، اما رسیدن به آنجا چندین ساعت طول می کشد.
    
  رئیس جمهور با نفس نفس زدن گفت: "خدایا! با هیرسیز یا چیژک یا هر کسی که واقعاً در آنکارا مسئول است تماس بگیرید. من نمی خواهم هواپیماهای ترکیه ای دیگر بر فراز عراق پرواز کنند - نه یکی! حاملان کجا هستند؟ چه چیزی می توانیم آن بالا بیاوریم؟"
    
  ژنرال تیلور بین، رئیس ستاد مشترک ارتش، پاسخ داد: ما گروه نبرد ناو آبراهام لینکلن را در خلیج فارس داریم. به دلیل مسافت این کار آسان نخواهد بود، اما ما می‌توانیم با هواپیماهای رادار E-2 Hawkeye که C4I پرواز می‌کنند و جفت جنگنده F/A-18 Hornet در مدارهای گشتی، گشت‌زنی هوایی بر فراز عراق را آغاز کنیم."
    
  رئیس جمهور دستور داد: "این کار را انجام دهید". آنها را بالای عراق نگه دارید تا زمانی که به آنها حمله شود." وزیر دفاع میلر ترنر تلفن را برداشت تا دستور بدهد.
    
  کارلایل خاطرنشان کرد: "ترکیه دارای نیروی هوایی بسیار بزرگ با هواپیماهای جنگی و تسلیحات آمریکایی بسیار زیاد است. برخی از آنها، مانند F-15 Eagles، می توانند با هورنتس برابری کنند.
    
  گاردنر با عصبانیت گفت: "اگر ترکیه بخواهد با ایالات متحده درگیر شود، من حاضرم بازی کنم. در مورد سلاح های حمله زمینی چطور؟ تاماهاوکس؟
    
  بین گفت: موشک‌های کروز معمولی که از دریا پرتاب می‌شوند در خلیج فارس خارج از برد هستند. ما باید کشتی‌ها و زیردریایی‌ها را در دریای مدیترانه نزدیک‌تر کنیم تا در محدوده پایگاه‌های هوایی شرق ترکیه قرار بگیرند."
    
  آیا کشتی یا زیردریایی در دریای سیاه وجود دارد؟
    
  بین افزود: "طبق معاهده هیچ زیردریایی وجود ندارد. ما تنها گروه رزمی سطحی را داریم که در دریای سیاه گشت زنی می کند، همچنین تحت این معاهده، و آنها T-LAM دارند، اما در حال حاضر آسیب پذیرترین کشتی ها نیز هستند. ما باید فرض کنیم که اگر ترک ها می خواستند بجنگند، ابتدا به این گروه حمله می کردند.
    
  "دیگر چه داریم؟"
    
  باین گفت: "ما چندین هواپیمای تاکتیکی مستقر در مکان‌های مختلف در اروپا داریم - یونان، رومانی، ایتالیا، آلمان و بریتانیا - اما اینها گزینه‌های حمله سریع نخواهند بود. تنها گزینه دیگر ما بمب‌افکن‌های رادارگریز B-2 Spirit هستند که از دیگو گارسیا پرتاب می‌شوند. ما شش هواپیمای زنده آماده پرواز داریم."
    
  رئیس جمهور گفت: "آنها را مسلح کنید و آماده کنید". "این تمام چیزی است که ما داریم؟ شش؟"
    
  بان گفت: "می ترسم آقای رئیس جمهور. ما دو هواپیمای فضایی XR-A9 Black Stallion داریم که می‌توانند سلاح‌های دقیق را پرتاب کنند و می‌توان آنها را مسلح کرد و در عرض چند ساعت اهداف را مورد اصابت قرار داد و همچنین چندین ICBM مسلح معمولی داریم که می‌توانند به سرعت اهداف را در ترکیه هدف قرار دهند.
    
  گاردنر گفت: "به آنها آموزش دهید و آنها را نیز آماده کنید." من نمی‌دانم آنکارا چه چیزی در ذهن دارد یا اینکه آنها چیزی در ذهن دارند، اما اگر بخواهند به ما حمله کنند، می‌خواهم همه چیز آماده باشد."
    
  تلفن کنار والتر کوردوس رئیس کارکنان کاخ سفید چشمک زد و او آن را برداشت. "نخست وزیر ترکیه به شما سلام می کند، آقا."
    
  رئیس جمهور بلافاصله تلفن را برداشت. "نخست وزیر آکاس، این رئیس جمهور گاردنر است. اونجا چه خبره دوازده ساعت پیش شما اعلام آتش بس کردید. حالا شما به سه پایگاه نظامی آمریکا حمله کرده اید! دیوانه ای؟
    
  او گفت: "می ترسم که وزیر دفاع ملی ژیژک و ژنرال عبدالله گوزلف، آقای رئیس جمهور باشند. "شب گذشته آنها رئیس جمهور هیرسیز را دستگیر کردند، کودتای نظامی انجام دادند و کاخ ریاست جمهوری را تصرف کردند. آنها از تصمیم رئیس جمهور برای عقب نشینی به مرز قبل از نابودی پ ک ک و حامیان آن ناراضی بودند.
    
  "پس چرا به پایگاه های آمریکایی حمله کنید؟"
    
  آکاس گفت: "تلافی شکست در نزدیکی تل کایف". در آن نبرد دو هزار ترک کشته یا زخمی شدند. ژیژک و ژنرال ها عقب نشینی به سمت مرز را پس از چنین تلفاتی بزدلانه می دانستند.
    
  خانم آکاس هنوز نخست وزیر هستید؟
    
  آکاس گفت: "نه، من اینطور نیستم. من اجازه دارم از تلفن همراهم استفاده کنم که مطمئنم از آن شنود می شود، اما نمی توانم آزادانه سفر کنم یا از دفترم دیدن کنم. در شرایط اضطراری، مجلس شورای ملی منحل شد. ژیژک و ژنرال ها مسئول هستند."
    
  گاردنر گفت: "من می خواهم فوراً با آنها صحبت کنم." اگر می‌توانید به جیزک پیامی دریافت کنید، به او بگویید که ایالات متحده در حال ایجاد منطقه پرواز ممنوع در شمال عراق است و من به آنها هشدار می‌دهم که این منطقه را نقض نکنند یا سعی در حمله به هواپیماهای ما نداشته باشند، در غیر این صورت در نظر خواهیم گرفت. این یک عمل جنگی است و بیایید فوراً حمله کنیم. ما تمام امکانات نظامی خود را آماده می کنیم و با هر آنچه در اختیار داریم پاسخ خواهیم داد. واضح است؟"
    
  آکاس گفت: "برای من واضح است، آقای رئیس، اما نمی‌دانم آیا جیزک آن را چیزی فراتر از تهدید آشکار حمله قریب‌الوقوع می‌داند. آیا مطمئن هستید که می خواهید من این پیام را برسانم، قربان؟"
    
  گاردنر گفت: "من هیچ قصدی برای حمله به ترکیه ندارم، مگر اینکه آنها دوباره حریم هوایی عراق را نقض کنند. "همه پاسخ های دیگر ما از راه های دیگر خواهد بود. اما اگر ترکیه قصد جنگ داشته باشد، ما با آنها مبارزه خواهیم کرد. و تلفن را قطع کرد.
    
    
  خارج از قایفه بلند، عراق
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  دو هاموی با عجله به محل سقوط CV-22 رفتند و بلافاصله منطقه را با نیروهای امنیتی محاصره کردند در حالی که کریس تامپسون و یک پزشک به سرعت به سمت هواپیمای شیب دار رفتند. خوشبختانه سیستم اطفاء حریق Osprey آتش اصلی را متوقف کرد و غیرنظامیان عراقی بقیه را خاموش کردند. آنها متوجه شدند که معاون رئیس جمهور، خدمه پرواز و یک مامور سرویس مخفی توسط یک پزشک محلی تحت درمان هستند، در حالی که یکی دیگر از ماموران سرویس مخفی با یک فرش پوشیده شده بود. کریس گفت: "خدا را شکر که زنده ای قربان."
    
  کن فینیکس گفت: "از این افراد متشکرم. "اگر آنها کمک نمی کردند، احتمالاً همه ما در آتش می مردیم. چه اتفاقی افتاده است؟"
    
  کریس گفت: "ترک ها دوباره پایگاه را بمباران کردند. "این بار همه چیز عملاً نابود شد. چندین قربانی؛ ما هشدار کافی دریافت کرده ایم. ترک ها در سراسر شمال عراق بمباران می کنند.
    
  فینیکس گفت: "این برای آتش‌بس است، اگر زمانی وجود داشته باشد".
    
  کریس گفت: "ما در حال ایجاد یک مرکز تخلیه اینجا در شهر هستیم. سرهنگ قصد دارد به نیروهای دوست در موصل بپیوندد. من تو را از اینجا بیرون می‌آورم و سپس راهی برای رساندن تو به بغداد پیدا می‌کنیم."
    
  ده دقیقه بعد آنها با برخی از بازماندگان نالا از جمله پاتریک مک‌لاناهان، هانتر نوبل، جان مسترز و تعدادی پیمانکار و سرباز ملاقات کردند که بیشتر آنها مجروح شدند. پاتریک گفت: "خوشحالم که آمدی، آقای معاون.
    
  "سرهنگ کجاست؟"
    
  پاتریک گفت: "در حال تماشای تخلیه. او ما را به موصل می فرستد و منتظر خروج کاروان می ماند. تقریباً هر ساختمانی که بعد از دیشب همچنان پابرجا بود، دیگر پابرجا نیست."
    
  "هواپیما شما، XC-57؟"
    
  آنها تمام آشیانه‌ها را تصرف کردند، حتی سوله‌ای که ما از آن به عنوان سردخانه استفاده می‌کردیم."
    
  کن فینیکس به پاتریک اشاره کرد که با او بیاید و آنها از دیگران دور شدند. فینیکس دستش را در جیبش برد و یک کیف حمل پلاستیکی حاوی کارت دیجیتال امنی که پاتریک به او داده بود را بیرون آورد. "در مورد این چی؟" - او درخواست کرد. "آیا هنوز هم می توانیم این کار را انجام دهیم؟"
    
  چشمان پاتریک گشاد شد. سریع فکر کرد و سرش شروع به تکان دادن کرد. او گفت: "ما سیستم‌های نتروژن در حال اجرا نخواهیم داشت، و من باید وضعیت لنسرها را در امارات بررسی کنم."
    
  فینیکس گفت: "تلفن را پیدا کنید و این کار را انجام دهید. من می خواهم با رئیس جمهور صحبت کنم.
    
    
  کاخ ریاست جمهوری، CANKAYA، آنکارا، ترکیه
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  "چی گفت؟" حسن ژیژک فریاد زد. آیا گاردنر تهدید به جنگ با ترکیه است؟
    
  "انتظار داشتی از او چه بشنوی، حسن؟" از آیس آکاش، نخست وزیر ترکیه پرسید. ژنرال عبدالله گوزلف، رئیس سابق ستاد کل ارتش ترکیه نیز همراه آنها بود. امروز پس از اعلام آتش‌بس ترکیه، آمریکایی‌های زیادی را کشتید! آیا انتظار داشتید او بگوید "می فهمم" یا "نگران نباش"؟
    
  کاری که من انجام دادم تلافی کاری بود که او، روبات‌هایش و اراذل عراقی‌اش با سربازانم کردند!" جیژک گریه می کرد. آنها هزاران نفر را کشتند!
    
  آکاس گفت: آرام باش حسن. رئیس جمهور گفت که در شمال عراق منطقه پرواز ممنوع ایجاد خواهد کرد و نمی خواهد شما از آن عبور کنید. اگر تلاش کنید، او آن را یک اقدام جنگی تلقی خواهد کرد."
    
  آیا او با ترکیه تهدید به جنگ می کند؟ آیا او دیوانه است یا فقط یک مرد بزرگ؟ او در این بخش از جهان نیروی کافی برای حمله به ترکیه را ندارد!"
    
  آیا او قصد دارد از سلاح هسته ای علیه ما استفاده کند؟ - از گوزلف پرسید.
    
  آکاس گفت: حسن، ساکت شو و فکر کن. ما در مورد ایالات متحده آمریکا صحبت می کنیم. آنها ممکن است به دلیل جنگ در عراق و افغانستان از قدرت کمتری برخوردار باشند، اما همچنان قدرتمندترین ماشین نظامی در جهان هستند. شما می توانید با حمله به دو یا سه پایگاه در عراق فرار کنید، اما نمی توانید با تمام قدرت نظامی آنها مقابله کنید. آنها می توانستند در یک چشم به هم زدن این ساختمان را به صد روش مختلف با خاک یکسان کنند. خودت میدونی. چرا انکار می کنی؟"
    
  ژیژک گفت: "من آن را انکار نمی‌کنم، اما تا زمانی که مأموریتم کامل نشود، از آن عقب‌نشینی نمی‌کنم. ایالات متحده باید از قدرت نظامی افتخارآمیز خود برای متوقف کردن من استفاده کند." او لحظه ای مکث کرد تا فکر کند، سپس به گوزلف گفت: "سریعترین راهی که او می تواند منطقه پرواز ممنوع در شمال عراق ایجاد کند، پرواز هواپیماهای ناو از خلیج فارس است."
    
  گوزلف گفت: بله. دریای مدیترانه و پایگاه‌های اروپا خیلی دور هستند."
    
  "چه مدت؟"
    
  گوزلف گفت: "جنگنده‌ها، تانکرها، هواپیماهای دارای رادار - چند ساعت طول می‌کشد تا به آنها اطلاع داده شود و آماده استقرار شوند، شاید بیشتر، سپس حداقل یک یا دو ساعت برای پرواز به شمال عراق".
    
  "این بدان معناست که ما فقط چند ساعت، شاید پنج یا شش، فرصت داریم تا اقدام کنیم. آیا می توانیم این کار را انجام دهیم؟
    
  گوزلف در حالی که به ساعت خود نگاه می کند، گفت: "حدود نیمی از نیروها در دیاربکر و مالاتیا در حال بازسازی هستند. نیمی دیگر مسلح است. اگر تأخیر یا تصادفی پیش نیاید... بله، فکر می‌کنم می‌توانیم آنها را در عرض پنج یا شش ساعت به هوا برگردانیم."
    
  "چی کار می خوای بکنی؟" آکاس پرسید.
    
  من هیچ قصدی برای نقض منطقه پرواز ممنوع آمریکا ندارم. من فقط مطمئن می‌شوم که کارهایم قبل از نصب آن کامل شده‌اند،" Jizek گفت. خطاب به گوزلف: "من می‌خواهم تمام هواپیماهای موجود برای حمله به اهداف نهایی در اربیل، کرکوک و موصل بارگیری و پرتاب شوند. هر پایگاه شناخته شده یا مشکوک پ.ک.ک و پیشمرگه، هر حامی شناخته شده پ.ک.ک و هر پایگاه نظامی عراقی و آمریکایی که بتواند اشغالگری ترکیه در عراق را تهدید کند، در سریع ترین زمان ممکن نابود خواهد شد.
    
    
  بر فراز اقیانوس آرام، سیصد مایل غرب لس آنجلس، کالیفرنیا
  پس از مدت کوتاهی
    
    
  فرمانده مأموریت گفت: برای رهایی آماده شوید. او در اسکای مسترز شرکت داشت. هواپیمای ناو بوئینگ DC-10 در ارتفاعات بالای اقیانوس آرام. "بیایید آن را خوب کنیم و من دور اول را خواهم خرید."
    
  این هواپیما که در اصل توسط هواپیمای مک دانل داگلاس ساخته شده بود، قبل از اینکه این شرکت توسط بوئینگ خریداری شود، به شدت برای اهداف بسیاری، از جمله سوخت‌گیری در هوا و آزمایش ابزار، اصلاح شده است، اما اصلاح اصلی آن به آن توانایی پرتاب تقویت‌کننده‌های ماهواره‌ای به فضا را داد. این وسیله پرتاب که ALARM یا موشک واکنش هشدار پرتاب هوایی نامیده می شود، شبیه یک موشک کروز بزرگ بود. این موشک دارای سه موتور موشک جامد و بال‌های تاشو بود تا آن را در جو بالا ببرد. ALARM اساساً از DC-10 به عنوان موتور مرحله اول خود استفاده کرد.
    
  تقویت کننده های سیگنال چهار ماهواره را داخل خود حمل می کردند. این ماهواره ها که NIRTSats یا Need It Right This Second Satellites نامیده می شوند، ماهواره های شناسایی چند ماموریتی به اندازه یک ماشین لباسشویی بودند که برای ماندن در مدار کمتر از یک ماه طراحی شده بودند. آنها پیشران بسیار کمی برای مانور داشتند و مجبور بودند در یک مدار ثابت باقی بمانند، تنها با چند تغییر مداری جزئی یا هم ترازی مجدد مجاز. این ماهواره ها برای خدمت به جنگ سالاران در افغانستان در مدار قرار گرفتند.
    
  فرمانده مأموریت، سرگرد نیروی هوایی ایالات متحده از بال فضایی سی ام در پایگاه نیروی هوایی وندنبرگ در کالیفرنیا، گفت: "بسیار شگفت انگیز است." "کمتر از دوازده ساعت پیش دستور پرتاب این صورت فلکی را دریافت کردم. ما در حال حاضر این کار را انجام می دهیم. معمولاً برای انجام چنین کاری به نیروی هوایی یک هفته زمان نیاز است."
    
  خلبان فرمانده، غیرنظامی شاغل در شرکت Sky Masters با افتخار گفت: "به همین دلیل است که از این به بعد فقط باید با ما تماس بگیرید.
    
  "آره، اما شما بچه ها خیلی گران هستید."
    
  خلبان گفت: "شما می خواهید کار به سرعت و به درستی انجام شود، باید برای بهترین هزینه پرداخت کنید." علاوه بر این، این پول شما نیست، پول نیروی هوایی است.
    
  فرمانده مأموریت گفت: "خب بچه ها، مهم نیست که چگونه این کار را انجام دهید و هر چقدر هم به شما پول بدهیم، ارزشش را دارد."
    
  خلبان گفت: "ما تلاش می کنیم تا راضی کنیم." او صفحه نمایشگر چندکاره خود را با دریافت یک پیام اعلامیه چشمک زن ورق زد، پیام ماهواره دریافتی را خواند، آن را به صفحه اصلی ناوبری برگرداند، اینترکام خود را به "خصوصی" تغییر داد و صحبت کرد.
    
  "چی بود؟" - از فرمانده مأموریت پرسید.
    
  خلبان گفت: "هیچی، فقط یک درخواست سریع از خدمه برای رهاسازی." سرگرد نیروی هوایی متوجه او نشد، اما مهندس پروازی که پشت سر او نشسته بود، ناگهان نقشه‌ها را بیرون آورد و شروع به تایپ کردن در رایانه برنامه‌ریزی پرواز خود کرد. "چقدر تا فارغ التحصیلی؟" - از خلبان پرسید.
    
  فرمانده مأموریت گفت: "شصت ثانیه... حالا. او نمایشگر چند منظوره خودش را که داده های ماموریت را نمایش می داد، بررسی کرد. آنها به مکان و مسیر دقیقی پرواز کردند که زنگ خطر را در مسیر ایده آل برای استقرار موفقیت آمیز قرار می داد. از آنجایی که NIRTS ها سوخت بسیار کمی داشتند، هرچه بتوانند پرتابگر را به مدار ایده آل نزدیکتر کنند، بهتر است.
    
  خلبان گفت: خدمه پرواز آماده شوید. "تکمیل چک لیست ها را به تسهیل کننده گزارش دهید."
    
  مهندس پرواز گفت: عرشه پرواز آماده و آماده حرکت است.
    
  غیرنظامی مسئول کابین پس از اینکه همکار نیروی هوایی خود هنگام تماشای انتشار، به او اشاره کرد، گفت: "عرشه کابین آماده است، ام سی." کابین خلبان DC-10 اصلاح شده به دو بخش تحت فشار و بدون فشار تقسیم شد. در محفظه مهر و موم شده، دومین تقویت کننده ALARM وجود داشت که روی طناب های باری معلق بود. این محفظه می‌تواند دو آلارم به علاوه یک آلارم را در یک محفظه بدون فشار در خود جای دهد.
    
  اولین تقویت کننده اضطراری قبلاً در محل پرتاب بدون فشار بارگذاری شده بود و از آنجا به جریان لغزشی زیر DC-10 پرتاب می شد. پس از رها شدن، اولین موتور موشک جامد آن شلیک می‌کند و از زیر، سپس در مقابل DC-10 پرواز می‌کند، سپس صعود تند را آغاز می‌کند. موتورهای مرحله دوم و سوم به طور متناوب شلیک می کنند تا زمانی که وسیله پرتاب به سرعت مداری برسد و در ارتفاع مورد نظر در فضا قرار گیرد - در این مورد، هشتاد و هشت مایل بالاتر از زمین - و سپس شروع به رهاسازی ماهواره های NIRTSAT خواهد کرد.
    
  مجری گفت: آماده باش. "پنج... چهار... سه... دو... یک... پرتاب." او منتظر ماند تا افت لحظه ای زمین ناشی از تقویت کننده سیگنال اضطراری DC-10 قبل از اینکه سیستم های سوخت و تریم قادر به بازگرداندن تعادل هواپیما باشند. این همیشه سخت ترین بخش این نسخه ها بوده است. اگر هواپیما تعادل خود را به دست نیاورد و حرکات سریع زمین را آغاز کرد، و اگر تقویت کننده HARNER در جریان لغزش مختل گرفتار شود، ممکن است از مسیر خود خارج شود یا از کنترل خارج شود. این یک مورد نادر بود، اما ...
    
  سپس مجری متوجه شد که حرکت سرویس را احساس نمی کند. به نمایشگر چندکاره اش نگاه کرد... دید که آمپلی فایر ALARM کار نکرده است! "هی، چی شد؟" نشانگرهایش را چک کرد و دید که خلبان پرتاب را غیرفعال کرده است. "هی، تو پرتاب را متوقف کردی! شما انتشار را لغو کردید! چه اتفاقی می افتد؟"
    
  خلبان گفت: "ما دستورات دریافت کرده‌ایم. ما می‌خواهیم سوخت‌گیری کنیم و سپس به یک محور پرتاب دیگر حرکت می‌کنیم."
    
  "سفارشات؟ راه اندازی دیگر؟ شما نمی توانید این کار را انجام دهید! این یک ماموریت نیروی هوایی است! چه کسی به شما گفته این کار را انجام دهید؟"
    
  "رئیس".
    
  "چه رئیسی؟ سازمان بهداشت جهانی؟ مالکان؟ او نمی تواند این ماموریت را تغییر دهد! من به پست فرماندهی خود گزارش خواهم داد."
    
  "شما می توانید به آنها بگویید که ما پس از راه اندازی این شتاب دهنده چه کردیم."
    
  "این وسیله پرتاب، این مأموریت متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده است! من به شما اجازه نمی دهم موشک نیروی هوایی را ربوده باشید."
    
  خلبان با مهربانی گفت: "متاسفم که این را از شما شنیدم، سرگرد.
    
  جیم تا کی بیرون خواهد ماند؟ - از خلبان پرسید.
    
  "فکر می کنم یکی دو ساعت."
    
  خلبان گفت: به اندازه کافی طولانی است. روی آیفون کلیک کرد: "باشه جان، بفرستش طبقه بالا." لحظاتی بعد تکنسین نیروی هوایی که مأمور نظارت بر پرتاب شده بود وارد عرشه پرواز شد و او نیز توسط مهندس پرواز بیهوش شد. "خوب، در حالی که NIRTSats توسط دفتر مرکزی وگاس از طریق ماهواره دوباره برنامه ریزی می شوند، قبل از ملاقات با نفتکش نیاز به استراحت دارم. طرح راه اندازی جدید خود را دوباره بررسی کنید. کار همه خوبه ممنون که روی پای خود فکر می کنید. پس از این، همه ما مستحق افزایش حقوق خواهیم بود، مگر اینکه در نهایت به زندان برسیم."
    
  "وظیفه جدید کجاست؟" - از تکنسین عرشه پرتاب پرسید.
    
  خلبان گفت: ترکیه. "به نظر می رسد که چیزهای زیادی آنجا در جریان است."
    
    
  استان ماردین، جنوب شرقی ترکیه
  اوایل عصر همان روز
    
    
  "تماس با رادار! تماس رادار!" یک افسر فرماندهی تاکتیکی یا TAO از هنگ موشکی ضد هوایی پاتریوت مستقر در منطقه فریاد زد. تماس های ورودی متعدد، ارتفاع متوسط، مادون صوت متوسط، مستقیم به سمت ما حرکت می کنند. سه دقیقه دیگر وارد حریم هوایی سوریه می شود.
    
  مدیر تاکتیکی یا TD نمایشگر رادار پاتریوت را مطالعه کرد. او گفت: "سرعت متوسط، بدون مانور، ارتفاع متوسط - احتمالا پهپادهای شناسایی." "چند نفر هستند؟"
    
  "هشت. آنها مستقیماً به سمت ایستگاه‌های رادار ما می‌روند."
    
  او گفت: "من نمی‌خواهم موشک‌ها را روی هواپیماهای بدون سرنشین هدر دهم، اما باید این بخش را ببندیم." او لحظه ای فکر کرد، سپس گفت: "اگر آنها ارتفاع را تغییر دادند، درگیر شوید. در غیر این صورت سعی می کنیم آنها را با توپ های ضد هوایی هدف قرار دهیم."
    
  "اگر آنها روی رادار ما شیرجه بزنند، چه می شود؟" - TAO پرسید.
    
  مدیر تاکتیکی گفت: من از هیچ موشک کروزی که در ارتفاعات آسیب پذیر پرتاب می شود و سپس به سمت اهداف خود شیرجه می زند، اطلاعی ندارم. "موشک‌های ضربتی بسیار پایین یا بسیار بالا پرواز خواهند کرد. این دقیقا همان چیزی است که برای توپخانه ضد هوایی لازم است. هک، حتی توپخانه های شرور سوری نیز ممکن است فرصتی برای شناسایی آنها داشته باشند. فعلا تماشاشون کن اگر آنها شروع به افزایش یا کاهش سرعت کنند، ما...
    
  "آقا، بخش چهار هم از نزدیک شدن چند مترسک خبر می دهد!" - افسر ارتباطات فریاد زد. این بخش همان بخش بود که آنها را در شرق مجاور می کرد. "هشت مترسک دیگر، با ارتفاع متوسط، با سرعت متوسط مادون صوت نیز به سمت نقاط رادار ما حرکت کردند."
    
  شانزده هواپیمای بدون سرنشین شناسایی که همگی همزمان به ترکیه پرواز می کنند... و از کجا؟ - مدیر تاکتیکی با صدای بلند گفت. ترکیه صبح امروز به تمام پایگاه های آمریکایی حمله کرد. هیچ راهی وجود نداشت که بتوانند این همه پهپاد را به این سرعت پرتاب کنند. آنها باید از هوا پرتاب شوند."
    
  TAO گفت: "یا ممکن است مانند دفعه قبل که پرتاب کردیم، طعمه هایی باشند.
    
  شانزده هدف...این به معنای سی و دو پاتریوت بود، زیرا پاتریوت همیشه دو موشک به هر هدف شلیک می کرد تا از شکست اطمینان حاصل کند. سی و دو پاتریوت نماینده هر پرتابگر در هنگ بودند. اگر آنها تمام موشک‌های خود را به سمت پهپادها یا فریب‌ها شلیک کنند، اتلاف عظیمی از موشک‌ها بوده و آنها را تا زمان بارگیری مجدد آسیب‌پذیر می‌کند که حدود سی دقیقه طول می‌کشد.
    
  مدیر تاکتیک تلفن را برداشت و تمام اطلاعات را به هماهنگ کننده بخش دفاع هوایی در دیاربکر منتقل کرد. هماهنگ کننده بخش گفت: "آنها را زمین بزنید." "آنها در نمایه حمله هستند. سیستم های خود را برای هرگونه نشانه ای از دستکاری بررسی کنید.
    
  مدیر تاکتیکی گفت: قبول شد. "TAO، آماده باش برای..."
    
  TAO فریاد زد: "آقا، آنها به مدار می روند." آنها درست در امتداد مرز هستند، برخی در سوریه. به نظر می رسد آنها در حال چرخش هستند."
    
  تی دی با خیال راحت گفت: "پهپادهای شناسایی". "به تماشا کردن ادامه دهید. در مورد مترسک های بخش چهارم چطور؟
    
  TAO گفت: "ما همچنین در حال ورود به مدار هستیم، قربان."
    
  "خیلی خوب". TD به یک سیگار نیاز داشت، اما او می‌دانست که تا زمانی که این موجودات از منطقه او خارج نشوند این غیرممکن است. "مراقب این چیزها باش و..."
    
  "راهزنان!" - DAO ناگهان فریاد زد. "چهار هدف در حال نزدیک شدن، زیر صوت، ارتفاع بسیار کم، برد چهل مایل!"
    
  "به مبارزه بپیوندید!" - DAO بلافاصله گفت. "باتری ها تمام شده اند! تمام باتری ها...!"
    
  پهپادها مدار خود را ترک می کنند، شتاب می گیرند و پایین می آیند!
    
  مدیر تاکتیک فکر کرد لعنتی، آنها فقط در یک چشم به هم زدن از حالت آماده باش به حمله می روند. او گفت: "راهزنان پرسرعت را در اولویت قرار دهید.
    
  اما پهپادها می آیند! - گفت DAO. "پاتریوت اولویت را به هواپیماهای بدون سرنشین می دهد!"
    
  تی دی گفت: "من موشک ها را روی هواپیماهای بدون سرنشین هدر نمی دهم. "افراد سریع یک تهدید واقعی هستند. اولویت های خود را تغییر دهید و به مبارزه بپیوندید!"
    
  اما ظاهراً این تصمیم پابرجا نبود، زیرا به زودی مشخص شد که پهپادها مستقیماً به سمت رادارهای آرایه فازی پاتریوت می روند. "آیا باید اولویت هایم را تغییر دهم، قربان..."
    
  "انجام دهید! انجام دهید! "- گفت TD.
    
  TAO با عصبانیت دستورات را وارد رایانه هدف‌گیری خود کرد و به پاتریوت دستور داد به اهداف نزدیک‌تر و کندتر حمله کند. "میهن پرست وارد نبرد می شود!" - او گزارش داد. "کشتی های تندرو به سرعت مافوق صوت می شتابند... قربان. بخش چهارم گزارش می دهد که هواپیماهای بدون سرنشین مدار خود را ترک کرده اند، در حال فرود، شتاب و حرکت به سمت بخش ما هستند!
    
  "آیا آنها می توانند مبارزه کنند؟" اما او از قبل پاسخ را می دانست: یکی از رادارهای پاتریوت به دلیل تداخل نمی توانست دیگری را مورد اصابت قرار دهد، که باعث ایجاد طعمه هایی می شد که رایانه رزمی می توانست روی آن شلیک کند. فقط یک رادار می توانست با این نبرد کنار بیاید. باتری آنها باید تمام بیست و دو هدف را می زد ...
    
  ...یعنی تا رسیدن تندروها موشک هایشان تمام می شود! "کامپیوتر رزمی را دوباره برنامه ریزی کنید تا فقط یک موشک پرتاب کند!" - دستور داد مدیر تاکتیکی.
    
  "اما ما زمان کافی نداریم!" - گفت افسر عملیات تاکتیکی. من باید این توافق را فسخ کنم و...
    
  "مذاجره نکن، فقط انجامش بده!" DAO هرگز به سرعت او تایپ نمی کرد. او موفق شد کامپیوتر رزمی را دوباره برنامه ریزی کند و باتری ها را دوباره وصل کند...
    
  ... اما او نتوانست این کار را با سرعت کافی انجام دهد و یک رادار با موشک های کروز سرنگون شد. این موشک‌ها که AGM-158A JASSM یا موشک‌های هوا به سطح مشترک بودند، موشک‌های کروز پرتاب‌کننده هوا با پیشرانه توربوجت با کلاهک‌های تکه تکه‌شدگی قوی انفجاری هزار پوندی و برد بیش از دویست مایل بودند.
    
  حالا یک رادار باید کل نبرد را کنترل می کرد. رادارهای پاتریوت مانند رادارهای اسکن مکانیکی معمولی اسکن نمی‌کردند و نیازی به کنترل نداشتند، اما منطقه خاصی از آسمان را برای جلوگیری از مشکلات تداخل به آن‌ها اختصاص می‌دادند. رادار باقیمانده که در پایگاه نیروی هوایی بتمن در شصت مایلی شرق دیاربکر قرار داشت، وظیفه داشت به جای غرب به سمت دیاربکر، جنوب عراق را نگاه کند. آنها در ادامه مسیر فعلی خود - اساساً ردیابی سوریه - در لبه منتهی الیه حریم هوایی رادار قرار داشتند.
    
  مدیر تاکتیکی دستور داد: "به رادار بتمن دستور دهید به سمت غرب به جنوب غربی بچرخد تا این مسیر پرواز را متوقف کند. DAO سفارش را ارسال کرد. سیستم راداری AN/MPQ-53 معمولاً بر روی تریلر نصب می‌شد، و اگرچه جابه‌جایی آن برای پوشش دادن یک منطقه جدید از آسمان نسبتاً آسان بود، این کار معمولاً هرگز انجام نمی‌شد، به‌ویژه زمانی که مورد حمله قرار می‌گرفت. با این حال، مکان بتمن متفاوت بود: حتی اگر پاتریوت برای متحرک بودن طراحی شده بود، مکان بتمن به صورت نیمه دائمی نصب شده بود، به این معنی که آرایه رادار آن می‌توانست به راحتی در صورت نیاز جابجا شود.
    
  TAO چند دقیقه بعد گزارش داد: "تنظیم مجدد رادار، مسیر خوبی برای موتورهای سریع". "میهن پرست وارد نبرد می شود" -
    
  اما در آن لحظه تمام خوانش های رادار خاموش شد. "چی شد؟" - فریاد زد مدیر تاکتیکی.
    
  TAO گزارش داد: "رادار بتمن خاموش است. "با موشک کروز ساقط شد." لحظاتی بعد: "ناظران روی زمین از پرواز دو هواپیمای سریع السیر در ارتفاع پایین از شرق خبر می دهند." اکنون مشخص بود که چه اتفاقی افتاده است: تغییر رادار به سمت غرب منجر به کاهش پوشش در شرق شد. دو جت به سادگی از شکاف پوشش رادار بین بتمن و وان عبور کردند و به رادار حمله کردند.
    
  اکنون دیاربکر کاملاً باز شده بود.
    
    
  در هیئت مدیره "FRACTURE ONE-Nine"
  در همان زمان
    
    
  سرهنگ دوم جیا "باکسر" کازوتو به بقیه اسکادران کوچک خود از بمب افکن های B-1B Lancer گفت: "پرواز فساد، این 109 است، شما دم واضحی دارید." "بیا آنها را بگیریم، چه می گویی؟"
    
  پاتریک مک‌لانهان از طریق فرستنده امن خود به صورت رادیویی گفت: "شکستگی یک-نه، این جنسیس است". "آیا آخرین بارگیری ها را دریافت می کنید؟"
    
  "باکی؟"
    
  افسر سیستم های تهاجمی یا OSO پاسخ داد: "فهمیدم، آنها را گرفتم". "تصاویر عالی هستند - حتی بهتر از رادار." او در حال تماشای تصاویر راداری با وضوح فوق العاده بالا از پایگاه هوایی دیاربکر ترکیه بود که چند لحظه قبل توسط ماهواره های شناسایی NIRTSat گرفته شده بود. تصاویر دانلود شده از ماهواره ها را می توان توسط سیستم بمباران AN/APQ-164 B-1 به گونه ای پردازش کرد که گویی تصویر توسط رادار خود بمب افکن گرفته شده است. آنها بیش از چهل مایل از هدف فاصله داشتند، بسیار فراتر از برد رادار در ارتفاع پایین، اما OSO می‌توانست مختصات هدف را مدت‌ها قبل از پرواز بر فراز هدف ببیند و محاسبه کند.
    
  OSOها شروع به جمع‌آوری مختصات هدف و بارگیری آن‌ها در هشت موشک تهاجمی JASSM باقی‌مانده خود کردند و هنگامی که همه موشک‌ها اهداف را بارگیری کردند، پرتاب‌ها را در زمان و آزیموت هماهنگ کردند و آنها را به پرواز رها کردند. این بار، موشک‌های کروز مجهز به توربوجت با استفاده از ناوبری اینرسی با به‌روزرسانی‌های سیستم موقعیت‌یابی جهانی، با اجتناب از موانع شناخته‌شده، در ارتفاع پایین پرواز کردند. شش بمب افکن B-1 هر کدام هشت فروند JASSM شلیک کردند و آسمان را با چهل و هشت موشک کروز رادارگریز پر کردند.
    
  زمانی برای انتخاب کلاهک‌های مختلف برای موشک‌ها وجود نداشت، بنابراین همه آن‌ها به همان کلاهک‌های تکه‌شکن هزار پوندی مجهز بودند، اما برخی از آنها برای انفجار در هنگام برخورد بارگذاری می‌شدند، در حالی که برخی دیگر قرار بود با رسیدن به مختصات هدف خود در هوا منفجر شوند. . موشک‌های انفجاری هوایی بر فراز جایگاه‌های هواپیما شلیک می‌شدند، جایی که انفجارهای قوی همه چیز و همه چیز را به مدت دویست یارد در همه جهات ویران می‌کرد، در حالی که موشک‌های اصابت‌کننده ساختمان‌ها، مناطق ذخیره سلاح، انبارهای سوخت و آشیانه‌ها را هدف قرار می‌دادند. OSO ها می توانستند هدف موشک را با استفاده از یک پیوند داده مادون قرمز در زمان واقعی اصلاح کنند، که به خدمه تصویری از هدف می داد و به آنها اجازه می داد موشک را به طور دقیق به سمت هدف هدایت کنند.
    
  کازتو با رادیو گفت: "پیدایش"، این یک نقطه عطف است، یک حرکت پاک.
    
  پاتریک پاسخ داد: "ما آپلودهای بعدی NIRTSat را تا یک ساعت دیگر دریافت خواهیم کرد، اما با قضاوت بر اساس تصاویری که من از JASSM دریافت کردم، شما کار بسیار خوبی انجام دادید. همه رادارهای پاتریوت غیرفعال هستند. من به شما نشان می دهم که صعود و RTB رایگان است. باریکلا."
    
  جیا گفت: "می بینمت...خب، روزی، جنسیس."
    
  پاتریک گفت: مشتاقانه منتظرش هستم، شکستگی. و واقعا منظورش این بود.
    
    
  اپیلوگ
    
    
  دیوانه شو سپس با آن مقابله کنید.
    
  -کالین پاول
    
    
    
  دفتر بیضی شکل، خانه سفید، واشنگتن، دی سی.
  در صبح روز بعد
    
    
  وقتی می گویید دیشب آمریکا به ترکیه حمله کرد، منظورتان چیست؟ - رئیس جمهور جوزف گاردنر فریاد زد. در دفتر بیضی با او رئیس دفترش، والتر کوردوس بود. کنراد کارلایل، مشاور امنیت ملی؛ و وزیر دفاع میلر ترنر. "من دستور حمله ندادم! سازمان بهداشت جهانی؟ جایی که...؟"
    
  ترنر گفت: "هدف دیاربکر بود، پایگاه هوایی اصلی که ترکیه از آن برای انجام حملات هوایی علیه عراق استفاده کرد. شش فروند بمب افکن B-1B لنسر از امارات متحده عربی پرتاب شدند-
    
  "به اختیار چه کسی؟" رئیس جمهور رعد و برق زد. "چه کسی به آنها دستور داد؟"
    
  "ما مطمئن نیستیم، قربان..."
    
  "مطمئن نیستم ؟ شش بمب افکن سنگین مافوق صوت مملو از بمب از پایگاهی در خاورمیانه بلند می شوند و یک پایگاه هوایی در ترکیه را بمباران می کنند و هیچ کس نمی داند چه کسی مجوز آن را داده است؟ فرمانده کی بود؟
    
  "اسم او کازتو است."
    
  "او؟ یک فرمانده زن بمب افکن؟"
    
  ترنر گفت: "ظاهراً این یک اسکادران مهندسی است، قربان." آنها در حال بیرون آوردن هواپیماها از گلوله های خفن هستند و دوباره آنها را عملیاتی می کنند. آنها موظف به ارائه پشتیبانی هوایی برای عملیات در افغانستان و عراق بودند.
    
  و آنها فقط بلند شدند و ترکیه را بمباران کردند؟ اصلا این چطور ممکن است؟ چه کسی به آنها دستور داده است که این کار را انجام دهند؟
    
  ترنر گفت: "سرهنگ کازتو از صحبت کردن خودداری می کند جز اینکه بگوید فردی که ماموریت را تسریع کرده است با او تماس خواهد گرفت."
    
  رئیس جمهور گفت: "این غیرقابل قبول است، میلر. "این مرد را پیدا کنید و به زندان بیندازید! این دیوانگی است! من به شش بمب افکن B-1 اجازه نمی دهم هر بار که کسی می خواهد چند ساختمان را ویران کند، در اطراف پرواز کنند." او یادداشت کوردوس را پذیرفت، آن را خواند، سپس آن را مچاله کرد و روی میزش انداخت. "پس آنها با چه چیزی تصادف کردند؟"
    
  ترنر گفت: "در طول مسیر، آنها دو سایت رادار پاتریوت را منهدم کردند، سپس به اهداف نظامی مختلف در دیاربکر، از جمله هواپیماهای پارک شده و تاکسی، آشیانه ها، انبارهای سوخت و مراکز فرماندهی و کنترل حمله کردند. انتخاب هدف بسیار موثر آنها از موشک‌های Joint Air to Surface استفاده کردند که موشک‌های کروز زیر صوت هدایت‌شونده دقیق هستند. همه هواپیماها سالم برگشتند."
    
  "امیدوارم یک جوراب درست کنید!"
    
  "بله قربان. به نظر می رسد که ترک ها برای یک حمله هوایی بزرگ به عراق آماده می شدند. آنها بیش از صد فروند هواپیمای تاکتیکی آماده پرواز به دیاربکر داشتند. به نظر می رسد که آنها سعی می کردند قبل از ایجاد منطقه پرواز ممنوع در شمال عراق کمی خود را بمکند.
    
  این امر خشم رئیس جمهور را تا حدودی کاهش داد، اما او سرش را تکان داد. "من به چند پاسخ نیاز دارم، میلر، و من کمی الاغ می خواهم!" - او فریاد زد. کوردوس به تماس تلفنی چشمک زن پاسخ داد، به رئیس جمهور نگاه کرد تا اینکه نگاهش را برگرداند، سپس با سر به سمت در دفتر خصوصی رئیس جمهور در مجاورت دفتر بیضی شکل تکان داد. "عیسی، همان چیزی که من در هنگام شروع کار به آن نیاز دارم - یک بازدید کننده VIP."
    
  "این چه کسی است؟" - کارلایل پرسید.
    
  "رئیس جمهور کوین مارتیندیل."
    
  "مارتیندل؟ او چه میخواهد؟
    
  گاردنر گفت: "این که او یک ساعت صبر کرد، من را شگفت زده کرد. "من از شر او خلاص خواهم شد. به چند سوال من جواب بده، میلر! وارد دفتر شخصی اش شد و در را بست. او گفت: "متاسفم آقای رئیس جمهور. "یک اتفاق فوری افتاده است."
    
  کوین مارتیندیل در حالی که با وزیر دفاع سابق خود ایستاده و دست می دهد، گفت: "آقای رئیس جمهور، این در این تجارت زیاد اتفاق می افتد. "من به خاطر بازدید غافلگیرانه عذرخواهی می کنم، اما چیزی وجود دارد که باید به شما بگویم."
    
  "میشه تا ناهار صبر کرد کوین؟" - گاردنر پرسید. می دانید، کل این ترکیه تهدید می کند که از لولاهای خود بیفتد.
    
  مارتیندیل گفت: "این به ترکیه مربوط می شود.
    
  "در باره؟ در مورد این چی؟"
    
  حمله هوایی دیشب به دیاربکر.
    
  چشمان گاردنر از شوک گشاد شد. "حمله هوایی...اوه خدای من، کوین، دو دقیقه پیش متوجه این موضوع شدم! از کجا در این مورد می دانید؟
    
  مارتیندیل گفت: "چون من به برنامه ریزی آن کمک کردم. چشمان گاردنر بیشتر برآمده شد. ژنرال عمیر، فرمانده پایگاه هوایی منهاد در امارات متحده عربی را متقاعد کردم که بمب افکن ها را آزاد کند. او بدهکار من بود." گاردنر کاملاً مات و مبهوت بود. مارتیندیل ادامه داد: "گوش کن، جو، باید به من قول بدهی که این کار را نکنم." "در مورد کازتو، عمیر یا هر کس دیگری تحقیق نکنید."
    
  "تحقیق نکن؟ گروهی متشکل از شش بمب افکن مافوق صوت آمریکایی به یک پایگاه هوایی در ترکیه حمله کردند، آیا من نباید تحقیق کنم؟
    
  مارتیندیل گفت: "بهتر بود اگر این کار را نمی کردی، جو. علاوه بر این، حمله هوایی احتمالاً جنگ بین ما و ترکیه را متوقف کرد. طبق آنچه به من گفته شد، ما در همان حمله یک چهارم نیروی هوایی تاکتیکی ترکیه را نابود کردیم. آنها در حال آماده شدن برای حمله مجدد به عراق بودند و احتمالاً بسیاری از اربیل و کرکوک را ویران می کردند.
    
  "کوین... لعنتی از کجا همه اینها را می دانی؟" - گاردنر پرسید. "چه کار کردین؟"
    
  مارتیندیل لحظه ای به گاردنر نگاه کرد، سپس لبخندی زد و به آرامی گفت: "من سایون اویشن اینترنشنال هستم، جو. آیا درباره آن ها شنیده ای؟
    
  حالت برآمده و ناباورانه برگشت. "هواپیمایی نوادگان؟ Scion... یعنی سازمان مک لاناهان؟ "
    
  "لباس من، جو."
    
  "تو... تو ربات داری... تین وودمن...؟"
    
  مارتیندیل گفت: "به لطف هیرسیز و ژیژک کمتر از قبل داشتیم، اما ما هنوز بقیه را داریم." او به گاردنر نگاه کرد و ساکت ماند تا اینکه رئیس جمهور به او نگاه کرد. می دانم به چه فکر می کنی، جو: مک لاناهان را در عراق دستگیر می کنی و او را مجبور می کنی که مکان ربات های دیگر را فاش کند و سپس او را تا آخر عمر به ازبکستان تحویل می دهی. آن را انجام نده ".
    
  "چرا من نباید جهنم؟" گاردنر گفت. "این دقیقاً همان چیزی است که او لیاقتش را دارد!"
    
  مارتیندیل گفت: "جو، تو باید کاری را که من انجام دادم انجام دهی: مبارزه با آن مرد را متوقف کن و یاد بگیر که با او کار کنی." "این مرد به آنجا رفت، یک حمله هوایی علیه یکی از قدرتمندترین کشورهای آن منطقه از جهان برنامه ریزی کرد، هواپیما، سلاح و پشتیبانی ماهواره ای را که لازم داشت جمع آوری کرد و موفق شد. آیا این مردی نیست که می خواهید برای شما کار کند؟"
    
  این مرد دو نفر از این مردان حلبی را به دنبال من به کمپ دیوید فرستاد و یکی از آنها گردنم را گرفت...!
    
  مارتیندیل گفت: "و من می دانم چرا، جو." "من تمام شواهد را برای هر موردی جمع کرده ام. اکنون فقط مک‌لانهان نیست که باید آن را حذف کنید: حالا این من و گروه کوچکی از وکلا هستیم که می‌دانیم تمام کپی‌های این همه شواهد در کجا پنهان شده است." دستش را روی شانه گاردنر گذاشت. او ادامه داد: "اما من اینجا نیستم که شما را تهدید کنم، جو." من به شما می گویم، مک لاناهان نمی خواهد با شما بجنگد، او می خواهد برای شما، برای آمریکا بجنگد. او یک هدیه دارد، مرد. مشکلی را می بیند و آسمان و زمین را برای رفع آن حرکت می دهد. چرا او را در کنار خود نمی‌خواهی؟"
    
  دستی به شانه گاردنر زد و کتش را برداشت. "درباره آن فکر کن، جو، باشه؟" گفت و آماده رفتن شد. "و تحقیقات را متوقف کنید، یا ثبت کنید، یا طبقه بندی کنید، هر کاری انجام دهید. اگر این امر ترک ها را مجبور به عقب نشینی کند، همه چیز خوب است. حتی می توانید برای آن اعتبار قائل شوید. من شما را زیر نظر خواهم داشت، آقای رئیس جمهور."
    
    
  پالم جمیرا، دبی، امارات متحده عربی
  چند روز بعد
    
    
  پاتریک مک‌لاناهان و جیا کازتو از رستوران روی پشت بام هتل و برج بین‌المللی ترامپ در دبی، توانستند تنه‌ها، تاج‌ها، شاخه‌ها و موج شکن‌های باورنکردنی نخل جمیرا، یکی از سه جزیره نخل، جزایر مصنوعی و... را ببینند. صخره هایی که یکی از خارق العاده ترین و تنها مجتمع های مسکونی و تفریحی در نوع خود در جهان را تشکیل می دهند. این درخت که به شکل یک شاخه بزرگ نخل است، بیش از سیصد مایل به سواحل خلیج‌فارس امارات متحده عربی می‌افزاید.
    
  جیا لیوان شامپاین خود را به سمت پاتریک بلند کرد و او لیوان خود را به لیوان خود لمس کرد. او پرسید: "پس به من بگو ژنرال، چگونه توانستی برای خود، من و کل تیمت هتلی در منحصر به فردترین هتل جهان پیدا کنی که قابل رزرو نباشد؟"
    
  پاتریک گفت: "رئیس بسیار سپاسگزار.
    
  "اوه، بسیار مرموز. او کیست؟ یا نمی توانید بگویید؟ آیا او مانند شخصیت چارلز تاونسند، ثروتمند و قدرتمند است اما ترجیح می دهد در سایه بماند؟"
    
  "یه چیزی شبیه اون".
    
  آنها ایستادند و چند لحظه منظره را تحسین کردند. سپس او پرسید: "چه زمانی به ایالات متحده باز می گردی؟"
    
  "فردا صبح".
    
  "دیگه نمی تونی بمونی؟"
    
  "نه". او به او نگاه کرد، سپس پرسید: "کی به پالمدیل برمی گردی؟"
    
  "پس فردا. فکر می کردم به فورت لیونورث می روم، اما ناگهان همه چیز ناپدید شد. با دقت به او نگاه کرد. شما نمی دانید چرا همه آن بازرسان وزارت امور خارجه و آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا ناگهان ناپدید شدند، می دانید؟
    
  "نه".
    
  "شاید چارلی شما فرشته نگهبان من شده باشد؟" پاتریک چیزی نگفت. با تمسخر اخم کرد. "شما زیاد صحبت نمی کنید، آقا؟" - او پرسید.
    
  من از شما خواستم که مرا "آقا" یا "ژنرال" صدا نکنید."
    
  "ببخشید، من نمی توانم کمکی کنم." او یک جرعه شامپاین نوشید، سپس انگشتانش را با انگشتانش در هم تنید. "اما شاید اگر شما کاری کمتر کلی انجام می دادید، من با آن راحت تر می شدم." پاتریک لبخندی زد، به جلو خم شد و به آرامی لب های او را بوسید.
    
  "این دقیقاً همان چیزی است که من در مورد آن صحبت می کنم، پاتریک." او لبخند شیطنت آمیزی به او زد، او را نزدیکتر کرد، سپس قبل از اینکه دوباره او را ببوسد، گفت: "اما این تمام حرف من نیست."
    
    
  گذرگاه مرزی اوکرکا، استان هاکاری، جمهوری ترکیه
  همان عصر
    
    
  در مسیر عبور از گذرگاه مرزی اوکورچا در مرز ترکیه و عراق، جمعیت کوچکی از خیرخواهان گرد هم آمدند و پرچم های ترکیه را به اهتزاز درآوردند و هنگام بازگشت خودروهای پیشرو نیروهای ژاندارمای ترکیه به وطن خود، تشویق کردند. نگهبانان مرزی آنها را عقب نگه داشتند در حالی که سگ های گشت در طول خط به عقب و جلو هدایت می شدند.
    
  ژنرال بزیر اوزک در حالی که به محض عبور از مرز از ماشین زرهی خود خارج می شد، فکر می کرد که سفری طولانی، طاقت فرسا و تحقیرآمیز به خانه گذشته بود، اما این باعث شد که کل شکست شرم آور تا حدودی ارزشش را داشته باشد. فرمانده پاسگاه مرزی سلام کرد و ارکستر تشریفاتی کوچک شروع به نواختن سرود ملی ترکیه کرد. فرمانده گفت: "به خانه خوش آمدی ژنرال.
    
  اوزک گفت: "از شما متشکرم، سرگرد، و از این استقبال متشکرم."
    
  سرگرد گفت: از من تشکر نکنید، از مردم تشکر کنید. آنها شنیدند که شما به خانه بازمی‌گردید و می‌خواستند از شما و مردمتان در بازگشت از مبارزات پیروزمندانه علیه پ‌ک‌ک استقبال کنند."
    
  اوزک بدون اینکه بگوید واقعاً چه فکری می کند سر تکان داد: کمپین او شکست خورده بود که توسط حسن جیزک ترسو قطع شد. پس از حمله هوایی آمریکا به دیاربکر، سیژک به طور کامل ناپدید شد و دولت را کاملا باز گذاشت. کرزات هیرسیز استعفا داد و قدرت را به آیس آکاس سپرد و مبارزات برای شکست پ ک ک پایان یافت. او هفته گذشته را صرف مبارزه با کمین های چریک های پ.ک.ک و پیشمرگه در بازگشت به خانه کرده است.
    
  سرگرد گفت: "لطفا بیایید و با خیرخواهان خود ملاقات کنید." او به سمت اوزک خم شد و گفت: "همه اقدامات احتیاطی انجام شده است، قربان."
    
  اوزک گفت: متشکرم سرگرد. رو به جمعیت کرد و دست تکان داد و جمعیت به شدت بلند شد. خوب، او فکر کرد، این به اندازه کافی واقعی به نظر می رسد. شروع کرد به دست دادن. مردان و زنان با چشمان گوگل به او نگاه می کردند که انگار او نوعی ستاره راک است. صدها دست به سوی او دراز شد.
    
  او تقریباً در انتهای جمعیت بود که متوجه شد زنی با دست راستش برای او دست تکان می دهد و کودکی را در دست چپ خود نگه داشته است. او بسیار جذاب بود، که با این واقعیت که او به نوزادش شیر می داد و تنها یک پتوی روشن و شفاف سینه های برهنه او را پوشانده بود، بر آن تاکید بیشتری داشت. دست آزادش را گرفت. او گفت: "ممنون عزیزم، از این استقبال متشکرم."
    
  زن با خوشحالی گفت: نه، متشکرم ژنرال. "از شما برای نبردهای سخت شما متشکرم."
    
  من تمام تلاشم را برای خدمت به مردم ترکیه و به ویژه زنان فوق‌العاده مانند شما انجام می‌دهم." دستش را گرفت و بوسید. "این شغلی است که من برای آن ارزش قائلم، همانطور که دیدار با شما را ارزشمند می دانم."
    
  "خب، متشکرم ژنرال." پتوی نازک کمی جابجا شد و اوزک در حالی که به سینه های او نگاه می کرد پوزخندی زد. فکر کرد لعنتی، او خیلی وقت است که در میدان بوده است. او در حالی که چشمانش را به او پلک می‌زند، گفت: "من هم کاری برای انجام دادن دارم."
    
  پتوی نازک افتاد تا یک سینه زیبا، سفت و جذاب را نمایان کند... و یک شانه چپ به طرز وحشتناکی درهم ریخته، نیمی از بازوی چپ... و یک چوب چوبی با انتهایی شبیه سرطان که به کنده چسبیده بود. ژنرال، کار من برای انتقام از مردم العمادیه به پایان می رسد و شما هم همینطور... با تشکر از پایگاه.
    
  و با آن، زیلار عزاوی ماشه مرد مرده را روی چاشنی های متصل به بیست پوند مواد منفجره پنهان شده در عروسکی که او مانند یک نوزاد حمل می کرد، کشید و همه را در شعاع بیست فوتی کشت.
    
    
  درباره نویسنده
    
    
  دیل براون نویسنده کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز از جمله Edge of Battle و Shadow Command است. کاپیتان سابق نیروی هوایی ایالات متحده را اغلب می توان در حال پرواز با هواپیمای شخصی خود در آسمان ایالات متحده یافت.
    
    
  با تشکر از شما برای دانلود کتاب از کتابخانه الکترونیکی رایگان Royallib.com
    
  نظر خود را در مورد کتاب بنویسید
    
  تمام کتاب های نویسنده
    
    
  با تشکر از شما برای دانلود کتاب از کتابخانه الکترونیکی رایگان Royallib.com
    
  تمام کتاب های نویسنده
    
  همین کتاب در قالب های دیگر
    
    
  از خواندن لذت ببرید!
    
    
    
    
  دیل براون
  نیروهای نامقدس
    
    
  شخصیت ها
    
    
    
  آمریکایی ها
    
    
  پاتریک اس. مکلاناهان، سپهبد نیروی هوایی ایالات متحده (متقاضی)، شریک و رئیس، Scion Aviation International
    
  کوین مارتیندل، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، مالک مخفی Scion Aviation International
    
  جاناتان کالین مسترز، دکترا، مدیر عملیات، شرکت Sky Masters.
    
  هانتر نوبل، معاون توسعه، شرکت Sky Masters.
    
  جوزف گاردنر، رئیس جمهور ایالات متحده
    
  KENNETH T. PHOENIX، معاون رئیس جمهور
    
  CONRAD F. CARLISLE، مشاور امنیت ملی
    
  میلر اچ ترنر، وزیر دفاع
    
  والتر کوردوس، رئیس کارکنان کاخ سفید
    
  استیسی آن باربو، وزیر امور خارجه
    
  USMC ژنرال تیلور جی. بین، رئیس، رئیس ستاد مشترک
    
  سرلشکر ارتش ایالات متحده چارلز کانولی، فرمانده لشکر در شمال عراق
    
  سرهنگ ارتش ایالات متحده، جک تی ویلهلم، افسر اجرایی بال دوم، پایگاه هوایی نخله متفقین، عراق
    
  سرهنگ دوم ارتش، مارک واتدرلی، افسر اجرایی هنگ
    
  سرگرد ارتش، کنت برونو، افسر عملیات هنگ
    
  سرهنگ جیا "باکسر" کازوتو، فرمانده نیروی هوایی ایالات متحده، اسکادران هفتم اعزامی هوایی
    
  کریس تامپسون، رئیس و مدیر عامل تامپسون سکیوریتی، یک شرکت امنیتی خصوصی در پایگاه هوایی متحد نخلا، عراق.
    
  فرانک بکسار، افسر اطلاعات خصوصی
    
  کاپیتان کلوین کوتر، USAF، معاون افسر کنترل ترافیک هوایی هنگ
    
  مارگارت هریسون، مدیر وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین، قرارداد خصوصی
    
  ریس فلیپین، افسر قراردادی خصوصی هواشناسی
    
    
  ترک ها
    
    
  کرزات هیرسیز، رئیس جمهور ترکیه
    
  آیسه آکاش، نخست وزیر جمهوری ترکیه
    
  حسن چیچک، وزیر دفاع ملی جمهوری ترکیه
    
  ژنرال اورهان شاهین، دبیرکل شورای امنیت ملی ترکیه
    
  مصطفی حمارات وزیر امور خارجه ترکیه
    
  FEVSI GUKLU، رئیس سازمان اطلاعات ملی
    
  ژنرال عبدالله گوزلف، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری ترکیه
    
  ژنرال ایدین دِد، معاون رئیس ستاد نظامی
    
  سرگرد آیدین صباستی، افسر رابط، هنگ دوم ایالات متحده، پایگاه هوایی نخله، عراق.
    
  سرگرد حمید جبوری، معاون افسر رابط
    
  ژنرال بسیر اوزک، فرمانده ژاندارما (نیروهای امنیت داخلی ترکیه)
    
  سپهبد GUVEN ILGAZ، معاون فرمانده، ژاندارما
    
  سپهبد مصطفی علی فرمانده شیفت ژاندارما
    
    
  عراق
    
    
  علی لطیف رشید، رئیس جمهوری عراق
    
  سرهنگ یوسف جعفر، فرمانده پایگاه هوایی نخله متفقین، قائف بلند، عراق
    
  سرگرد جعفر عثمان، گروهان مقبره (قبر) عراق، فرمانده تیپ هفتم
    
  سرهنگ نوری مولود، افسر رابط هنگ دوم
    
  زیلار "باز" (شاهین) عزاوی، رهبر شورشیان پ.ک.ک عراق
    
  سعدون صالح، دستیار تیم عزاوی
    
    
  اسلحه و مخففات
    
    
    
  اختصارات و اصطلاحات
    
    
  AMARG - Aerospace Maintenance and Regeneration Group ("Boneyard")، یک تاسیسات نیروی هوایی ایالات متحده در نزدیکی توسان، آریزونا که قطعات هواپیماهای ناتوان را ذخیره، برچیده و نوسازی می کند.
    
  AOR - حوزه مسئولیت
    
  القاعده در عراق، شاخه عراقی سازمان تروریستی اسامه بن لادن
    
  "جنگ جنگی" - تجهیزات شخصی لازم برای عملیات جنگی
    
  bullseye - نقطه تعیین شده ای است که از آنجا اطلاعات مربوط به برد و باربری به یک هدف را می توان در فرکانس های باز بدون فاش کردن مکان خود مخابره کرد.
    
  C4I - فرماندهی، کنترل، ارتباطات، کامپیوتر و اطلاعات
    
  چانکایا مقر دولت جمهوری ترکیه است
    
  CHU - واحد مسکونی کانتینر، یک فضای زندگی متحرک شبیه یک کانتینر باری که توسط سربازان آمریکایی در عراق استفاده می شود.
    
  Chuville منطقه ای با تعداد زیادی از قبل از میلاد است
    
  DFAC - غذاخوری
    
  ECM - اقدامات متقابل الکترونیکی
    
  EO - حسگرهای الکترواپتیکی که می توانند تصاویر نوری را به صورت الکترونیکی منتشر یا تقویت کنند
    
  FAA - اداره هوانوردی فدرال، آژانس نظارتی هوانوردی ایالات متحده
    
  FOB - پایگاه عملیاتی پیشرو، یک پایگاه نظامی در نزدیکی یا در قلمرو دشمن
    
  Fobbits - عامیانه برای کارکنان و کارکنان پشتیبانی
    
  Fobbitville - عامیانه برای ساختمان مقر
    
  FPCON - شرایط حفاظت از نیرو، ارزیابی سطح تهدید خصمانه یا تروریستی برای یک تأسیسات نظامی (THREATCON سابق)
    
  GP - هدف اولیه (بمب گرانشی یا وسیله نقلیه)
    
  IA - ارتش عراق
    
  IED - دستگاه انفجاری دست ساز
    
  IIR - حسگر تصویر مادون قرمز، یک حسگر حرارتی با وضوح کافی برای تصویربرداری
    
  ILS - Instrument Landing System، یک سیستم پرتو رادیویی که می تواند هواپیماها را برای فرود در شرایط آب و هوایی سخت هدایت کند
    
  IM - پیام رسانی فوری، انتقال پیام های متنی بین رایانه ها
    
  IR - مادون قرمز
    
  کلیک - کیلومتر
    
  حکومت اقلیم کردستان، حکومت اقلیم کردستان، یک سازمان سیاسی حاکم بر اقلیم کردستان خودمختار در شمال عراق است.
    
  LLTV - تلویزیون کم نور
    
  LRU-واحدهای تعویض خط، اجزای سیستم های هواپیما که در صورت بروز نقص به راحتی می توان آنها را جدا کرد و در خط پرواز جایگزین کرد.
    
  مهدی یک اصطلاح عامیانه برای هر جنگجوی خارجی است
    
  فناوری ماموریت تطبیقی - به طور خودکار سطوح هواپیما را شکل می دهد تا قابلیت های کنترل پرواز را افزایش دهد
    
  حالت ها و کدها - تنظیمات رادیوهای فرستنده شناسایی هواپیماهای مختلف
    
  MTI - Moving Target Indicator، راداری که وسایل نقلیه متحرک روی زمین را از فاصله دور ردیابی می کند.
    
  عدم نفوذ - انتقال داده های نادرست یا برنامه نویسی به شبکه کامپیوتری دشمن با استفاده از ارتباطات دیجیتال، پیوندهای داده یا حسگرها.
    
  NOFORN - بدون خارجی. طبقه بندی امنیتی که دسترسی شهروندان خارجی به داده ها را محدود می کند
    
  PAG - کنگره برای آزادی و دموکراسی، نام جایگزین برای حزب کارگران کردستان
    
  پ.ک.ک-حزب کارکر در کردستان، حزب کارگران کردستان، یک سازمان جدایی طلب کرد که به دنبال ایجاد یک ملت مجزا از مناطق کردستانی ترکیه، ایران، سوریه و عراق است. توسط چندین کشور و سازمان به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته شده است
    
  ROE - قوانین درگیری، رویه ها و محدودیت های یک عملیات رزمی
    
  سام - موشک زمین به هوا
    
  SEAD - سرکوب پدافند هوایی دشمن با استفاده از قابلیت های پارازیت و تسلیحات برای از بین بردن پدافند هوایی، رادارها یا امکانات فرماندهی و کنترل دشمن.
    
  triple-A - توپخانه ضد هوایی
    
    
  سلاح
    
    
  AGM-177 Wolverine - موشک کروز تهاجمی خودگردان از هوا یا زمین
    
  مهمات ترکیبی CBU-87 یک سلاح پرتاب هوایی است که مین های ضد نفر و ضد خودرو را در منطقه وسیعی پراکنده می کند.
    
  سلاح فیوز سنسور CBU-97 یک سلاح پرتاب شده با هوا است که می تواند چندین وسیله نقلیه زرهی را به طور همزمان در یک منطقه وسیع شناسایی و نابود کند.
    
  CID - Cybernetic Infantry Device، یک ربات کنترل‌شده با دوام، زره، حسگرها و قابلیت‌های رزمی پیشرفته
    
  هلیکوپتر تهاجمی کبرا یک هلیکوپتر سبک و نسل دوم ارتش ایالات متحده است که به سلاح مجهز شده است.
    
  CV-22 Osprey یک هواپیمای ترابری متوسط است که می تواند مانند یک هلیکوپتر بلند شود و فرود بیاید، اما می تواند روتورهای خود را بچرخاند و مانند یک هواپیمای بال ثابت پرواز کند.
    
  JDAM - Joint Direct Damage Munition، کیتی برای اتصال بمب های گرانشی که با استفاده از اطلاعات ناوبری سیستم موقعیت یاب جهانی، هدف گیری تقریباً دقیقی را برای آنها فراهم می کند.
    
  KC-135R جدیدترین مدل هواپیمای سوخت‌رسان خانواده بوئینگ 707 است
    
  کیووا یک هلیکوپتر سبک مجهز به حسگرهای پیشرفته است که برای شناسایی اهداف توسط هلیکوپترهای تهاجمی استفاده می شود
    
  MIM-104 Patriot - سیستم موشکی ضد هوایی زمینی ساخت آمریکا
    
  SA-14 یک موشک ضد هوایی نسل دوم ساخت روسیه با پرتاب دستی است.
    
  SA-7 - موشک ضد هوایی نسل اول ساخت روسیه با پرتاب دستی
    
  Slingshot - یک سیستم دفاع لیزری قدرتمند برای هواپیما
    
  استرایکر یک نفربر زرهی چند منظوره هشت چرخ ارتش ایالات متحده است.
    
  مرد حلبی یک سرباز مجهز به زره بدن پیشرفته، حسگرها و سیستم های تقویت نیرو برای افزایش توانایی های رزمی خود است.
    
  XC-57 "بازنده" یک هواپیمای بال پرنده است که در اصل برای بمب افکن نسل بعدی نیروی هوایی ایالات متحده توسعه یافته بود، اما زمانی که پروژه در یک رقابت قرارداد شکست خورد به یک هواپیمای ترابری چند منظوره تبدیل شد.
    
    
  گزیده ای از اخبار دنیای واقعی
    
    
    
  بی بی سی نیوز آنلاین، 30 اکتبر 2007:
    
  ... تنش‌ها بین ترکیه و اقلیم کردستان عراق در ماه‌های منتهی به بحران کنونی ناشی از حملات پ‌ک‌ک که منجر به کشته شدن حدود چهل سرباز ترکیه در هفته‌های اخیر شده است، به‌طور پیوسته افزایش یافته است.
    
  ...در ماه می، زمانی که یک نیروی چند ملیتی به رهبری ایالات متحده کنترل امنیتی سه استان کردستان عراق را به دست گرفت و به سرعت پرچم کردستان را به جای پرچم عراق به اهتزاز درآورد، ترکیه خشمگین شد.
    
  یک سیاستمدار ارشد کرد عراقی گفت: "شما برای تصاحب مواضع خود به 100000 نیروی [ترکیه] نیاز ندارید". آنچه که آنها به وضوح در حال برنامه ریزی برای انجام آن هستند این است که یک تهاجم بزرگ را آغاز کرده و مسیرهای زمینی اصلی در داخل کردستان عراق را که به کوه های مرزی در سمت عراق منتهی می شود، در دست بگیرند.
    
  ... در محافل کردی شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه ترک ها ممکن است دو فرودگاه کردستان عراق در اربیل و سلیمانیه را نیز بمباران یا خنثی کنند که آنکارا ادعا می کند به شبه نظامیان پ.ک.ک اجازه پناهندگی داده است.
    
  ... "ترک ها می توانند مانند گذشته آنها را نابود یا بمباران کنند. آنچه آنها ارائه می دهند بیش از این است. آنها در مورد یک تهاجم نظامی در مقیاس بزرگ صحبت می کنند که مردم را به شدت، به شدت عصبی و مضطرب می کند. بسیاری از مردم نگرانند که جاه طلبی های ترکیه فراتر از نابودی پ.ک.ک باشد..."
    
    
    
  بی بی سی نیوز آنلاین، 18 ژانویه 2008:
    
  ...ترکیه از زمانی که شورشیان حملات خود را به نیروهای ترکیه تشدید کردند، تهدید به اقدام نظامی علیه پ.ک.ک کرد و فشار عمومی عظیمی بر دولت اینجا وارد کرد تا با زور پاسخ دهد. ماه گذشته، دولت به ارتش اجازه داد تا در صورت لزوم عملیات برون مرزی [در عراق] علیه پ ک ک را انجام دهد.
    
  حملات هوایی یکشنبه شب اولین نشانه اصلی این امر بود.
    
  ... آنکارا می گوید که بر اساس توافقی که ماه گذشته توسط رجب طیب اردوغان نخست وزیر و رئیس جمهور جورج دبلیو بوش در واشنگتن به دست آمد، موافقت ضمنی ایالات متحده برای عملیات خود دارد.
    
  لونت بیلمان، سخنگوی وزارت خارجه ترکیه به بی‌بی‌سی گفت: "من معتقدم که ایالات متحده اطلاعات قابل‌ملاحظه‌ای ارائه کرد و ارتش ترکیه وارد عمل شد".
    
    
    
  "نیروهای ترکیه 11 شورش را در جنوب شرقی ترکیه در نزدیکی مرز عراق منهدم کردند-ASSOCIATED PRESS، 12 مارس 2007-آنکارا، ترکیه:
    
  یک خبرگزاری خصوصی روز چهارشنبه گزارش داد که نیروهای ترکیه 11 شورشی کرد را در جریان درگیری ها در جنوب شرقی ترکیه در نزدیکی مرز با عراق کشتند. این جنگ دو هفته پس از تهاجم هشت روزه ترکیه به شمال عراق برای بیرون راندن شورشیان حزب کارگران کردستان که از سال 1984 با دولت ترکیه می جنگند، رخ می دهد.
    
  ...برخی از ملی گرایان ترک می ترسند که گسترش حقوق فرهنگی منجر به انشعاب در این کشور بر اساس خطوط قومی شود. آنها نگران هستند که کردهای ترکیه ممکن است توسط اقلیم کردستان مورد حمایت ایالات متحده در شمال عراق که دولت و شبه نظامیان خاص خود را دارد جسورتر شوند.
    
    
    
  پیش بینی برای سه ماهه دوم 2008، بدون STRATFOR.COM، 4 آوریل 2008:
    
  روند منطقه ای: ترکیه به عنوان یک قدرت منطقه ای بزرگ در حال ظهور است و در سال 2008 در سراسر مناطق پیرامونی خود به ویژه در شمال عراق اعمال نفوذ خواهد کرد.
    
  ترکیه نه تنها در شمال عراق، بلکه در نزدیکی بالکان و قفقاز نیز احساس قدرت می کند، جایی که می خواهد کوزوو تازه استقلال یافته و آذربایجان تازه نفت خیز را راهنمایی کند.
    
    
    
  "مرد آهنی چهره جدید پیمانکاران نظامی است"، جرمی سو، SPACE.COM، 6 مه 2008:
    
  وقتی ابرقهرمان تونی استارک زره مرد آهنین را برای سرنگونی شخص شرور به تن نمی کند، ابزارهای جدیدی را به ارتش ایالات متحده برای کمک به مبارزه با تروریسم ارائه می دهد.
    
  ... ممکن است افراد و شرکت ها به اندازه هواپیماهای بدون سرنشین در آسمان افغانستان و عراق قابل مشاهده نباشند، اما نقش آنها با این وجود طی درگیری های اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است.
    
  ... هیچ کس این واقعیت را زیر سوال نمی برد که ایالات متحده اکنون نمی تواند بدون استفاده از پیمانکاران نظامی وارد جنگ شود... این بدان معناست که پیمانکاران نظامی نیز از فروش صرف تجهیزات نظامی فراتر رفته اند. آنها اکنون خطوط تدارکات را مدیریت می کنند، به سربازان غذا می دهند، کمپ های پایه می سازند، در مورد استراتژی مشاوره می دهند و حتی به عنوان نیروهای امنیتی خصوصی می جنگند...
    
    
    
  "ایران: معامله عراق و عراق، عراقی‌ها را به بردگی می‌کشد - رفسنجانی،" STRATFOR.COM 4 ژوئن 2008:
    
  به گزارش آسوشیتدپرس، اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، در 4 ژوئن گفت که جهان اسلام تلاش خواهد کرد تا از توافقنامه امنیتی بلندمدت بین عراق و ایالات متحده جلوگیری کند و گفت که مفاد این توافق، عراقی‌ها را به بردگی می‌کشد. رفسنجانی گفت: توافق آمریکا و عراق به اشغال دائمی عراق می انجامد و چنین اشغالی برای همه کشورهای منطقه خطرناک است.
    
    
    
  چشم انداز سه ماهه سوم، STRATFOR.COM، 8 ژوئیه 2008:
    
  ... روند منطقه ای: ترکیه به عنوان یک قدرت منطقه ای بزرگ در حال ظهور است و در سال 2008 شروع به اعمال نفوذ در سراسر پیرامون خود، به ویژه در شمال عراق خواهد کرد... ترکیه در صحنه بین المللی جسورتر می شود: اعزام نیرو به شمال عراق، میانجیگری در مذاکرات صلح اسرائیل و سوریه، ترویج پروژه های انرژی در قفقاز و آسیای مرکزی و با نفوذ خود در بالکان حضور خود را احساس می کند...
    
    
    
  "پارلمان عراق نشستی را در مورد کرکوک تشکیل داد"، ASSOCIATED PRESS، 30 ژوئیه 2008:
    
  ... تنش ها روز دوشنبه در پی یک بمب گذاری انتحاری در کرکوک در جریان تظاهرات کردها علیه قوانین انتخاباتی که منجر به کشته شدن 25 نفر و زخمی شدن بیش از 180 نفر شد، تشدید شد.
    
  کرکوک محل زندگی کردها، ترکمن‌ها، عرب‌ها و سایر اقلیت‌ها است. پس از بمب گذاری در کرکوک، ده ها کرد خشمگین به دفاتر یک حزب سیاسی ترکمن که مخالف ادعاهای کردها در کرکوک است، یورش بردند و در میان اتهاماتی مبنی بر مقصر بودن رقبای خود، اقدام به تیراندازی و آتش زدن خودروها کردند. گزارش شده است که 9 ترکمن یا ترک تبار زخمی شده اند.
    
  دفتر رئیس جمهور عراق اعلام کرد، رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه که از حقوق ترکمن ها دفاع می کند، از مقامات عراقی خواست تا نسبت به حوادث کرکوک ابراز نگرانی کنند و پیشنهاد ارسال هواپیما برای انتقال مجروحان به ترکیه برای مداوا را داد. .
    
    
    
  "ترکیه نگران شهر کرکوک است"، ASSOCIATED PRESS، 2 آگوست 2008:
    
  بغداد- یک مقام عراقی می گوید که دولت ترکیه در مورد شهر کرکوک عراق، جایی که ترک های قومی درگیر اختلافات ارضی هستند، ابراز نگرانی کرده است.
    
  خبرگزاری کویت روز شنبه گزارش داد که یک مقام ناشناس وزارت خارجه عراق گفت که علی بابیجان وزیر امور خارجه ترکیه با هوشیار زیباری وزیر امور خارجه عراق در مورد وضعیت شهر تماس گرفته است.
    
  استان کرکوک خواستار تبدیل شدن این شهر به کردستان عراق شد، در حالی که ترکیه به شدت با چنین اقدامی مخالفت کرد.
    
  با وجود اینکه این شهر بیشترین تمرکز قومیت ترک در عراق را دارد، سعید زیباری، سخنگوی این شهر گفت که هرگونه تلاش برای حل و فصل اختلافات تنها توسط عراق انجام خواهد شد.
    
  زیباری گفت که عراق از هرگونه تلاش خارجی برای مداخله در این مناقشه استقبال نخواهد کرد.
    
    
    
  "اولین شلیک گلوله لیزری"، سیمی، اتاق خطر، 13 آگوست 2008:
    
  بوئینگ امروز اولین آزمایش یک تفنگ پرتوی واقعی را اعلام کرد که می‌تواند راهی برای انجام حملات مخفیانه با "قابل انکار" در اختیار نیروهای ویژه آمریکا قرار دهد.
    
  در آزمایش اوایل این ماه در پایگاه نیروی هوایی کرتلند، نیومکزیکو، لیزر تاکتیکی پیشرفته بوئینگ - یک هواپیمای C-130H اصلاح شده - "لیزر شیمیایی پرانرژی خود را از طریق یک سیستم کنترل پرتو شلیک کرد. سیستم کنترل پرتو هدف زمینی را شناسایی کرد و پرتو لیزر را طبق دستور سیستم کنترل رزمی ATL به سمت هدف هدایت کرد...
    
    
    
  "تعداد رکورددار پیمانکاران آمریکایی در عراق"، مانیتور علوم مسیحی، پیتر گریر، 18 آگوست 2008:
    
  واشنگتن- ارتش آمریکا از زمانی که "ساتلرها" کاغذ، بیکن، شکر و سایر کالاهای تجملاتی را به نیروهای ارتش قاره در طول جنگ انقلاب فروختند، به پیمانکاران خصوصی وابسته است.
    
  اما بر اساس گزارش جدید کنگره که ممکن است جزئی ترین گزارش رسمی از این عمل باشد، مقیاس استفاده از پیمانکاران در عراق در تاریخ ایالات متحده بی سابقه است. بر اساس گزارش دفتر بودجه کنگره (CBO)، تا اوایل سال 2008، حداقل 190000 کارمند خصوصی بر روی پروژه هایی با بودجه ایالات متحده در تئاتر عراق کار می کردند. این بدان معناست که برای هر عضو یونیفرم پوش ارتش ایالات متحده در منطقه، یک سرباز قراردادی نیز وجود دارد - نسبت 1 به 1.
    
  ... منتقدان برون سپاری نظامی می گویند مشکل واقعی انعطاف پذیری و فرماندهی و کنترل بر کارگران خصوصی است...
    
    
    
    C - 300 CURIOSITY ANKARA ، STRATEGIC FORECASTING Inc.، 26 آگوست 2008:
    
    روزنامه تودی زمان ترکیه در 25 آگوست گزارش داد که ترکیه در حال دستیابی به چندین نوع از سامانه دفاع هوایی اس-300 روسیه است.
    
  اگر ترکیه در این خرید موفق شود، پیگیری آنکارا مستلزم دو رویکرد مهم است. اولین مورد مهندسی معکوس است که در آن اجزای کلیدی جدا شده و عملکرد داخلی آنها به دقت بررسی می شود. دوم آموزش جنگ الکترونیک علیه سیستم های واقعی...
    
    
    
  "ارتش ترکیه به دنبال گسترش قدرت است"، ASSOCIATED PRESS، آنکارا، ترکیه - 10 اکتبر 2008:
    
  رهبران ترکیه روز پنجشنبه برای بحث درباره افزایش اختیارات ارتش برای مبارزه با شورشیان کرد پس از افزایش حملات، که برخی از آنها از پایگاه‌های شورشیان در شمال عراق سرچشمه می‌گرفت، دیدار کردند.
    
  پارلمان ترکیه روز چهارشنبه به تمدید مأموریت ارتش برای انجام عملیات علیه شورشیان کرد در شمال عراق، از جمله عملیات زمینی برون مرزی، رأی داد.
    
  اما ارتش خواستار اختیارات بیشتر برای مبارزه با شورشیان حزب کارگران کردستان یا پ.ک.ک شده است. نشست روز پنجشنبه بر روی گسترش قابلیت های در دسترس ارتش و پلیس متمرکز بود...
    
    
    
  مقدمه
    
    
    
  خارج از العمدیه، استان دهوک، جمهوری عراق
  بهار 2010
    
    
  دیلوک یا جشن عروسی سنتی چند ساعتی بود که ادامه داشت، اما هیچ کس کمترین خسته به نظر نمی رسید. مردان روی دفاهای بزرگ یا درام‌های قاب می‌رقصیدند و با موسیقی محلی که با زورنا و تیمبوراهای پیشرفته اجرا می‌شد، می‌رقصیدند، در حالی که مهمانان دیگر آنها را تشویق می‌کردند.
    
  بیرون یک عصر گرم، خشک و صاف بود. گروه‌هایی از مردان دسته‌جمعی اینجا و آنجا ایستاده بودند و از فنجان‌های کوچک قهوه غلیظ سیگار می‌کشیدند و می‌نوشیدند. زنان و دختران مسن‌تر با لباس‌ها و روسری‌های رنگارنگ سینی‌های غذا را به همراه پسران یا برادران کوچک‌تر با فانوس برای خود حمل می‌کردند.
    
  زن پس از خدمت به مردان در خارج از مراسم عروسی، سینی را به سمت جاده آن سوی چراغ راهنمایی برد، در حالی که پسر ده ساله اش جلوتر می رفت، به سمت دو پیکاپ تویوتا که در کنار درختان نیمه پنهان شده بودند، یکی در هر طرف جاده. منتهی به مزرعه پسر چراغ قوه اش را به وانت سمت چپش، مستقیماً به چشمان برادر بزرگترش تابید. "خداوند شما را برکت دهد و درود بر شما باد! دوباره خوابت رو گرفتم!" - او فریاد زد.
    
  "من نبودم!" - برادر خیلی بلندتر از آنچه قصد داشت اعتراض کرد.
    
  هانی، این کار را نکن. حالا برادرت برای مدتی در تاریکی نمی‌تواند ببیند." مادر پسر به او سرزنش کرد. برو از برادرت یه غذای خوشمزه بخور و بهش بگو متاسفم. بیا بریم مازن، به شوهرش گفت، من برایت قهوه بیشتری دارم.
    
  شوهر AK-47 خود را بر روی سپر جلوی کامیون قرار داد و با سپاس پذیری آن را پذیرفت. او برای جشن لباس پوشیده بود، نه برای وظیفه نگهبانی. مرد گفت: تو زن خوبی هستی، زیلار. اما دفعه بعد، برادر تنبل خود را به اینجا بفرستید تا کار را برای شما انجام دهد. این ایده او بود که نگهبانان را در ورودی قرار دهد." او می توانست حالت دردناک او را احساس کند. "من میفهمم. او دوباره مشغول استخدام است، نه؟ عروسی دختر خودش و نمیتونه جلوش رو بگیره؟
    
  "او احساس بسیار قوی دارد -"
    
  شوهر حرفش را قطع کرد و به آرامی دستش را روی گونه همسرش گذاشت تا او را آرام کند. او یک ناسیونالیست کرد میهن پرست و متعهد است. برای او خوب است. اما او می‌داند که شبه‌نظامیان، پلیس و ارتش چنین رویدادهایی را زیر نظر دارند، با هواپیماهای بدون سرنشین عکس می‌گیرند، از میکروفون‌های حساس استفاده می‌کنند و تلفن‌ها را شنود می‌کنند. چرا او ادامه می دهد؟ او خیلی ریسک می کند."
    
  همسرش در حالی که دستش را از روی صورتش برداشت و آن را بوسید، گفت: "با این حال، باز هم از شما تشکر می‌کنم که موافقت کردید به دلایل ایمنی در اینجا نگهبانی دهید." این به او احساس بهتری می دهد."
    
  "من سال‌هاست که از شبه‌نظامیان پیشمرگه در کرکوک تفنگ به دست نگرفته‌ام. می بینم که هر سه ثانیه یک بار فیوز را چک می کنم."
    
  "اوه، آیا این واقعا شما هستید، شوهر من؟" زن با تکیه دادن به سپر به سمت AK-47 رفت و آن را با انگشتانش بررسی کرد.
    
  "آه، لس آنجلس، به من بگو که من نیستم..."
    
  "تو انجام دادی". او اهرم ایمنی را به موقعیت امن برگرداند.
    
  شوهرش گفت: "خوشحالم که برادرانت در اطراف نیستند تا ببینند شما این کار را انجام می دهید." "شاید من به درس های بیشتری از کمون عالی فرماندهان زن سابق نیاز داشته باشم."
    
  من خانواده ای برای بزرگ کردن و خانه ای دارم که باید از آن مراقبت کنم - وقتم را وقف جنبش استقلال کردستان کردم. بگذارید زنان جوان برای تغییر کمی کشتی بگیرند."
    
  "شما می توانید هر زن جوانی را در میدان تیراندازی و در رختخواب رسوا کنید."
    
  "اوه، و از کجا در مورد مهارت های زنان جوان می دانید؟" او با بازیگوشی پرسید. اسلحه را پشت سر گذاشت و به سمت شوهرش رفت و باسنش را اغواکننده تکان داد. "من درس های زیادی دارم که ترجیح می دهم به تو بیاموزم، شوهر." او را بوسید. "پس تا کی دیگه میخوای پسر بزرگم رو اینجا نگه داری؟"
    
  "نه برای زمانی طولانی. شاید یک ساعت دیگر." سرش را به سمت پسرش تکان داد، پسری که مشغول تکان دادن برادر کوچکش از چند باقلوای باقی مانده در سینی بود. "اینجا با نیاز بودن خیلی خوب است. او این وظیفه را بسیار جدی می گیرد. او-" مرد ایستاد چون فکر کرد صدای نزدیک شدن یک دوچرخه یا اسکوتر کوچک را شنیده است، چیزی شبیه صدای خرخر پایین که نشان دهنده سرعت است اما نه قدرت. هیچ چراغی در جاده یا بزرگراه آن طرف نبود. اخمی کرد و بعد فنجان قهوه اش را در دست همسرش گذاشت. "عسل را به مرکز اجتماع برگردان."
    
  "این چیه؟"
    
  "احتمالا هیچی." او دوباره به جاده خاکی نگاه کرد و هیچ نشانه ای از حرکت ندید - نه پرنده ای، نه درختی که خش خش می کرد. "به برادرت بگو من می خواهم کمی در اطراف پرسه بزنم. به بقیه میگم." او گونه همسرش را بوسید، سپس رفت تا AK-47 خود را بردارد. "پس از دریافت آماده ورود خواهم بود..."
    
  از گوشه چشمش، در بالا در غرب، متوجه آن شد: فلاش کوتاهی از نور زرد، نه متراکم مانند نورافکن، اما مانند یک مشعل سوسو می‌زند. چرا این کار را کرد، مطمئن نبود، اما همسرش را کنار زد، به سمت درختان کنار دروازه. "بیا پایین!" - او فریاد زد. "دروغ! اقامت کردن-"
    
  ناگهان زمین شروع به ارتعاش کرد، گویی هزار اسب درست در کنار آنها پیچ شده بودند. صورت و چشم ها و گلوی شوهر پر از ابرهای غبار و خاک بود که از ناکجاآباد ظاهر می شد و به هر طرف سنگ پرتاب می شد. زن وقتی دید شوهرش به معنای واقعی کلمه به تکه های گوشت انسان متلاشی شده است، فریاد زد. وانت بار به همین ترتیب قبل از پاره شدن مخزن گاز پاره شد و یک گلوله آتش بزرگ را به آسمان فرستاد.
    
  سپس او آن را شنید - صدایی وحشتناک، فوق العاده بلند، که تنها یک ثانیه طول می کشد. مثل یک حیوان غول پیکر بود که مثل اره برقی به اندازه یک خانه بالای سرش ایستاده بود. این صدا لحظاتی بعد با سوت بلند یک جت که بر فراز سرش پرواز می کرد دنبال شد، به طوری که او فکر کرد ممکن است در جاده ای خاکی فرود بیاید.
    
  تنها در چند ضربان قلب، شوهر و دو پسرش در مقابل چشمانش مرده بودند. زن به نحوی از جای خود بلند شد و به سمت محل برگزاری مراسم عروسی دوید و به هیچ چیز دیگری جز هشدار دادن به سایر اعضای خانواده اش فکر نمی کرد که برای جان خود فرار کنند.
    
  خلبان اصلی بمب افکن سه کشتی A-10 Thunderbolt II با رادیو گفت: "مزیت واضح است." او به شدت ترمز کرد تا مطمئن شود که به اندازه کافی از هواپیمای دیگر و زمین فاصله دارد. "دو، در تعقیب و گریز آزاد شدند."
    
  خلبان دومين A-10 Thunderbolt با راديو گفت: "رويکرد خوب، رهبر". "دوم در حال عمل است." او نمایشگر ویدئویی مادون قرمز موشک AGM-65G ماوریک را بررسی کرد که به وضوح دو خودروی پیکاپ را در انتهای جاده نشان داد که یکی در آتش و دیگری سالم بود و با فشار ملایم میله کنترل خود را در کنار آن قرار داد. وانت دوم A-10 او با یک ماژول حسگر مادون قرمز اختصاصی اصلاح نشده بود، اما ویدئوی "فلیر انسان فقیر" از موشک ماوریک کار را به خوبی انجام داد.
    
  شلیک اسلحه در شب معمولاً توصیه نمی شود، به خصوص در چنین زمین های تپه ای، اما چه خلبانی برای شانس شلیک توپ باورنکردنی GAU-8A Avenger، یک تفنگ سی میلی متری گاتلینگ که گلوله های اورانیوم ضعیف شده عظیمی را به سمت یک توپ شلیک می کند، خطر نمی کند. نرخ نزدیک به چهار هزار دور در دقیقه؟ علاوه بر این، از آنجایی که هدف اول به خوبی می‌سوخت، اکنون به راحتی می‌توان هدف بعدی را دید.
    
  هنگامی که مشبک ماوریک سی درجه سقوط کرد، خلبان دماغه هواپیما را پایین آورد، تنظیمات نهایی را انجام داد و از طریق رادیو اعلام کرد: "تفنگ، تفنگ، تفنگ!" و ماشه را کشید. غرش آن تفنگ بزرگ که بین پاهایش شلیک می‌کرد، باورنکردنی‌ترین احساس بود. در یک انفجار سه ثانیه ای، تقریباً دویست گلوله عظیم به هدف خود رسیدند. خلبان در ثانیه اول بر روی وانت متمرکز شد و پنجاه گلوله به سمت آن شلیک کرد و انفجاری تماشایی دیگر ایجاد کرد و سپس دماغه A-10 را بالا برد تا صد و سی گلوله باقیمانده بتواند مسیری را به سمت هدف تروریستی در حال فرار منفجر کند.
    
  مواظب بود که خیلی روی هدف ثابت نشود و با آگاهی از زمین اطراف، به شدت ترمز کرد و جهت دستیابی به ارتفاع هدف را به سمت راست تغییر داد. قدرت مانور A-10 ساخت آمریکا حیرت‌انگیز بود - این هواپیما شایسته نام مستعار غیررسمی آن، "Warthog" نبود. "دو تا واضح. سه، پوست کنده داغ."
    
  خلبان سومین A-10 در تشکیلات پاسخ داد: "سومین در اعتصاب". او کم‌تجربه‌ترین خلبان در ترکیب چهار کشتی بود، بنابراین قصد نداشت توپ‌زنی کند... اما باید به همان اندازه هیجان‌انگیز می‌بود.
    
  او هدف را - یک گاراژ بزرگ در کنار خانه - روی صفحه هدایت موشک ماوریک متمرکز کرد، دکمه "قفل" را روی دریچه گاز فشار داد، در رادیو گفت: "Rifle one"، سرش را به سمت راست چرخاند تا از تابش خیره کننده جلوگیری کند. موتور موشک را فشار داد و دکمه "لانچ" را روی چوب کنترل فشار داد. موشک AGM-65G ماوریک راهنمای پرتاب را در بال چپ رها کرد و به سرعت از دید ناپدید شد. او موشک دوم را انتخاب کرد و رتیکل را به هدف دوم برد - خود خانه - و ماوریک را از جناح راست شلیک کرد. چند ثانیه بعد او با دو انفجار درخشان پاداش گرفت.
    
  "مجری یک تصویر بصری از آنچه به نظر می رسد دو ضربه مستقیم است."
    
  با افزایش ارتفاع و چرخش به سمت نقطه قرار ملاقات برنامه ریزی شده، با رادیو گفت: "سومین رایگان است". "چهار، در تعقیب و گریز آزاد شدند."
    
  چهارمین خلبان A-10 تأیید کرد: "چهار نمونه، پرواز سریع". ممکن است این هواپیما کمترین مشخصات حمله هیجان انگیز را داشته باشد و معمولاً حتی توسط A-10 انجام نمی شد، اما A-10 ها اعضای جدید ناوگان بودند و توانایی های کامل آنها هنوز کشف نشده بود.
    
  این روش بسیار ساده تر از بالمردان بود: کلیدهای کنترل نصب شده در ایستگاه های چهار و هشت را حفظ کنید. دستورالعمل های ناوبری GPS را تا نقطه باز کردن قفل دنبال کنید. سوئیچ مسلح اصلی در موقعیت "بازو" قرار دارد. و دکمه رهاسازی روی دسته کنترل را در نقطه آزادسازی از پیش برنامه ریزی شده فشار دهید. دو بمب هزار پوندی GBU-32 هدایت شونده جی پی اس در آسمان شب پرتاب می شود. خلبان مجبور نبود چیزی را تعمیر کند یا خطر شیرجه زدن در زمین را داشته باشد: کیت های هدف گیری این سلاح از سیگنال های ناوبری ماهواره ای GPS برای هدایت بمب ها به سمت هدف استفاده می کردند، ساختمان بزرگی در کنار مزرعه ای که به عنوان "مرکز اجتماعی" تبلیغ می شد. منابع اطلاعاتی می گویند محل اصلی تجمع و محل جذب تروریست های پ.ک.ک بوده است.
    
  خب دیگه نه دو ضربه مستقیم ساختمان را ویران کرد و دهانه ای عظیم به قطر بیش از 50 فوت ایجاد کرد. حتی با پرواز پانزده هزار فوتی از سطح زمین، A-10 توسط دو انفجار تکان خورد. "چهارمی رایگان است. پنل سلاح سالم و سالم است."
    
  خلبان اصلی با رادیو گفت: "دو نفوذ خوب". او هیچ انفجار ثانویه ای ندید، اما تروریست ها ممکن است انبار بزرگی از سلاح ها و مواد منفجره را که بنا بر گزارش ها در ساختمان ذخیره شده بود، جابه جا کرده باشند. "مهتسم! کار عالی، رعد و برق. اطمینان حاصل کنید که سوئیچ‌های مسلح کننده ایمن هستند، و فراموش نکنید که ECM را خاموش کنید و فرستنده‌ها را در مرز روشن کنید، در غیر این صورت شما را تکه تکه می‌کنیم، مانند آن‌ها با تفاله‌های PKK در آنجا. شما را در میعادگاه لنگر می بینم."
    
  در عرض چند دقیقه، هر چهار A-10 Thunderbolt، هواپیمای جنگی تازه به دست‌آمده نیروی هوایی ترکیه، به سلامت به آن سوی مرز بازگشتند. یکی دیگر از عملیات موفق ضد تروریسم علیه شورشیان پنهان شده در عراق.
    
  این زن، زیلار عزاوی، زمانی که مدتی بعد از خواب بیدار شد، از شدت درد ناله کرد. دست چپش درد وحشتناکی داشت، انگار انگشتش را در اثر زمین خوردن شکسته باشد... و بعد با شوک متوجه شد که دست چپش دیگر آنجا نیست و تا وسط ساعدش کنده شده بود. هر چیزی که شوهر و پسرانش را کشت و کامیون را نابود کرد تقریباً موفق شد او را بکشد. آموزش کماندویی پ‌ک‌ک او شروع شد و او موفق شد برای جلوگیری از خونریزی، نوار پارچه‌ای را از لباسش به دور بازویش ببندد.
    
  تمام اطراف او در شعله های آتش بود، و او چاره ای نداشت جز اینکه در همان جایی که بود، در کنار جاده بماند تا بتواند یاتاقانش را بگیرد. همه چیز اطرافش، به جز این بخش کوچک از جاده خاکی، در حال سوختن بود و او آنقدر خون از دست داده بود که فکر نمی کرد حتی اگر بداند از کدام طرف باید برود، می تواند دور بماند.
    
  همه چیز و همه ناپدید شدند، به کلی ویران شدند - ساختمان ها، جشن عروسی، همه مهمان ها، بچه ها... خدای من، بچه ها، بچه هایش...!
    
  عزاوی اکنون درمانده شده بود، به امید اینکه فقط زنده بماند...
    
  او با صدای بلند در حالی که صدای مرگ و ویرانی در اطرافش شنیده می شد، گفت: "ولی خدایا، اگر اجازه دهی زنده بمانم، من مسئولین این حمله را پیدا خواهم کرد و از تمام توان خود برای جمع آوری ارتش و نابودی استفاده خواهم کرد. آنها زندگی قبلی من به پایان رسیده است - آنها با بی تفاوتی بی رحمانه خانواده ام را از من گرفتند. به برکت تو، خدایا، زندگی جدید من همین الان آغاز خواهد شد و من انتقام تمام کسانی را که امشب در اینجا مرده اند، خواهم گرفت."
    
    
  نزدیک شدن به پایگاه نظم عمومی جاندارما، دیاربکر، جمهوری ترکیه
  تابستان 2010
    
    
  کانک دو هفت، برج دیاربکر، باد سه صفر صفر با هشت گره، سقف هزار کیلومتر در ساعت، دید پنج در باران خفیف، باند سه تا پنج، پاکسازی برای رویکرد ILS رده معمولی، وضعیت امنیتی سبز است.
    
  خلبان یک هواپیمای تانکر/باری KC-135R ساخت ایالات متحده این تماس را تایید کرد، سپس سیستم هدف گیری مسافر را فشار داد. ما به زودی فرود خواهیم آمد. لطفاً به صندلی‌های خود بازگردید، مطمئن شوید که کمربندهای ایمنی‌تان را محکم بسته‌اید، میزهای سینی‌تان را خالی کنید، و تمام چمدان‌های دستی را کنار بگذارید. Tesekkur ederim. متشکرم ". سپس رو به اپراتور کنترل بوم/مهندس پرواز کرد که پشت کمک خلبان نشسته بود و در سراسر کابین فریاد زد: "برو ببین می‌خواهد برای فرود بیاید، استاد گروهبان". مهندس سرش را تکان داد، هدفونش را در آورد و از عقب به سمت محفظه بار رفت.
    
  اگرچه KC-135R اساساً یک هواپیمای سوخت‌رسان هوایی بود، اما اغلب برای حمل بار و مسافر استفاده می‌شد. محموله در جلوی فضای داخلی غار قرار داشت - در این مورد، چهار پالت پر از جعبه‌هایی که با مش نایلونی محکم شده بودند. پشت سینی ها دو سینی برای صندلی های مسافری کلاس اکونومی دوازده نفره تعبیه شده بود که به زمین پیچ شده بودند تا مسافران رو به عقب بنشینند. پرواز پر سر و صدا، بدبو، تاریک و ناراحت کننده بود، اما هواپیماهای با ارزش افزایش قدرت مانند این به ندرت اجازه داشتند بدون بار کامل پرواز کنند.
    
  مهندس خدمه محموله را فشرد و به مسافر چرت زدنی که در انتهای ردیف اول در سمت بندر نشسته بود، نزدیک شد. این مرد موهای بلند و نسبتاً ژولیده داشت، لبه‌هایی که در طی چند روز رشد کرده بودند، و لباس‌های خیابانی نسبتاً معمولی می‌پوشید، اگرچه هرکسی که با هواپیمای نظامی سفر می‌کرد باید یونیفرم یا کت و شلوار تجاری بپوشد. مهندس جلوی مرد ایستاد و به آرامی شانه او را لمس کرد. وقتی مرد از خواب بیدار شد، استاد گروهبان به او اشاره کرد و او ایستاد و به دنبال استاد گروهبان به فضای بین پالت ها رفت. اپراتور بوم پس از اینکه مسافر گوش‌گیرهای فوم نرم زرد رنگی را که همه برای محافظت از شنوایی خود در برابر سر و صدا استفاده می‌کردند، درآورد، گفت: "ببخشید که مزاحم شما شدم، اما خلبان از شما خواست ببیند آیا می‌خواهید در کابین خلبان بنشینید یا خیر. نزدیک شدن." فرود.
    
  "آیا این روند طبیعی است، استاد گروهبان؟" - از مسافر، ژنرال بسیر اوزک پرسید. اوزک فرمانده ژاندارما ژنل کوموتانلیگی یا نیروهای شبه نظامی ملی ترکیه بود که ترکیبی از پلیس ملی، گشت مرزی و گارد ملی بود. اوزک به عنوان یک کماندوی آموزش دیده و همچنین فرمانده یک واحد شبه نظامی مسئول امنیت داخلی، اجازه داشت موهای بلندتر و ساق پا بپوشد تا بهتر از نقش یک مامور مخفی خارج و داخل شود و دیگران را با ظرافت بیشتری مشاهده کند.
    
  اپراتور مانع پاسخ داد: "نه، قربان." هیچکس به جز خدمه پرواز اجازه ورود به کابین خلبان را ندارد. ولی..."
    
  "من درخواست کردم که در این پرواز از من جدا نشود، استاد گروهبان. من فکر می کردم که این برای همه اعضای تیم واضح است. من می‌خواهم در این سفر تا حد امکان نامحسوس باقی بمانم. به همین دلیل تصمیم گرفتم با سایر مسافران عقب بنشینم."
    
  اپراتور مانع گفت: "ببخشید قربان.
    
  اوزک پالت‌های محموله را بررسی کرد و متوجه شد که چند مسافر برای دیدن آنچه اتفاق می‌افتد به اطراف برگشتند. "خب، حدس می‌زنم الان خیلی دیر است، اینطور نیست؟" - او گفت. "برو". اپراتور توپچی سر تکان داد و ژنرال را وارد کابین خلبان کرد، از اینکه مجبور نیست به فرمانده هواپیما توضیح دهد که چرا ژنرال دعوت او را نپذیرفته است.
    
  از زمانی که اوزک داخل یک هواپیمای تانکر KC-135R Stratotanker بود، سال‌ها می‌گذشت، و کابین آن بسیار تنگ‌تر، پر سر و صداتر و بدبوتر از آن چیزی بود که او به یاد می‌آورد. اوزک یک کهنه سرباز پیاده نظام بود و نمی خواست بفهمد چه چیزی مردان را به هوانوردی جذب می کند. زندگی خلبان تابع نیروها و قوانینی بود که هیچ کس آنها را نمی دید یا به طور کامل آنها را درک نمی کرد و آن طور که او هرگز می خواست زندگی نمی کرد. KC-135R ارتقا یافته هواپیمای خوبی بود، اما بدنه هواپیما بیش از پنجاه سال در خدمت بود - این هواپیما نسبتاً جوان بود، فقط چهل و پنج سال سن داشت - و شروع به نشان دادن سن خود کرده بود.
    
  با این حال، هوانوردی به نظر می رسید که این روزها در جمهوری ترکیه همه چیز را فرا گرفته است. کشور او به تازگی ده ها جنگنده و بمب افکن تاکتیکی مازاد از ایالات متحده به دست آورده است: جنگنده بمب افکن محبوب F-16 Fighting Falcon که همچنین تحت مجوز در ترکیه ساخته شده است. هواپیمای پشتیبانی هوای نزدیک A-10 Thunderbolt که به دلیل ظاهر بزرگ و سودمندش به "Warthog" ملقب شده است. هلیکوپتر تهاجمی AH-1 کبرا; و جت جنگنده F-15 Eagle برای برتری هوایی. ترکیه در راه تبدیل شدن به یک قدرت نظامی منطقه‌ای در کلاس جهانی بود، به لطف تمایل ایالات متحده برای کنار گذاشتن تجهیزات آزمایش شده اما قدیمی.
    
  اپراتور رگبار یک هدست به ژنرال داد و به صندلی مربی بین دو خلبان اشاره کرد. خلبان از طریق اینترکام گفت: "می‌دانم که نمی‌خواستی مزاحم شوی، ژنرال، اما صندلی باز بود و فکر کردم ممکن است منظره را دوست داشته باشی."
    
  اوزک به سادگی پاسخ داد: "البته" و یادداشتی ذهنی برای برکناری خلبان از وظیفه هنگام بازگشت به مقر انجام داد. مردان و زنان زیادی در نیروی هوایی ترکیه بودند که می دانستند چگونه از دستورات منتظر تانکرهای خلبان پیروی کنند. "وضعیت امنیتی در فرودگاه چگونه است؟"
    
  خلبان گزارش داد: "سبز، آقا." "بیش از یک ماه تغییر نکرده است."
    
  اوزک با عصبانیت گفت: "آخرین فعالیت پ ک ک در این منطقه فقط بیست و چهار روز پیش بود، کاپیتان." پ.ک.ک یا حزب کارکر در کردستان یا حزب کارگران کردستان، یک سازمان نظامی مارکسیستی ممنوعه بود که به دنبال تشکیل یک دولت مجزا از کردستان بود که از بخش هایی از جنوب شرقی ترکیه، شمال عراق، شمال شرق سوریه و شمال غرب ایران تشکیل شده بود. که اکثریت قومی کرد. پ‌ک‌ک از تروریسم و خشونت استفاده کرده است، حتی علیه پایگاه‌های نظامی بزرگ و مکان‌های کاملاً دفاع شده مانند فرودگاه‌های غیرنظامی، تا سعی کند خود را در معرض دید عموم نگه دارد و دولت‌ها را برای دستیابی به راه‌حل تحت فشار قرار دهد. ما باید همیشه هوشیار باشیم."
    
  خلبان با صدایی خفه تایید کرد: بله قربان.
    
  "آیا شما رویکرد حداکثری را اجرا نمی کنید، کاپیتان؟"
    
  خلبان پاسخ داد: "اوه... نه، قربان." "وضعیت ایمنی سبز است، سقف و دید کم است و برج توصیه کرده است که ما را برای یک رویکرد طبقه بندی معمولی آزاد کنیم." آب دهانش را قورت داد و سپس اضافه کرد: "و من نمی‌خواستم با پایین آمدن با حداکثر کارایی شما یا سایر مسافران را ناراحت کنم."
    
  اوزک می‌توانست خلبان جوان احمق را سرزنش کند، اما آنها از قبل رویکرد ابزار خود را آغاز کرده بودند و به زودی بسیار شلوغ می‌شد. حداکثر عملکرد برخاست و رویکردها برای به حداقل رساندن زمان در برد کشنده اسلحه های ضد هوایی شانه ای طراحی شده است. پ ک ک گهگاه از موشک های SA-7 و SA-14 ساخت روسیه علیه هواپیماهای دولتی ترکیه استفاده کرده است.
    
  با این حال، احتمال چنین حمله ای امروز اندک بود. سقف و دید بسیار کم بود و زمان حمله تیرانداز را محدود می کرد. علاوه بر این، بیشتر حملات علیه هلیکوپترهای بزرگ یا هواپیماهای بال ثابت در مرحله برخاستن انجام می‌شد، زیرا نشانه حرارتی که موشک‌ها هدف قرار می‌دادند بسیار روشن‌تر بود - در حین نزدیک شدن، موتورها با تنظیمات قدرت پایین‌تر کار می‌کردند و نسبتاً خنک بودند، که به معنای موشک‌ها بود. قفل کردن سخت‌تر بود و می‌توانست راحت‌تر گیر کرده یا به دام بیفتد.
    
  خلبان از فرصتی استفاده می کرد که اوزک دوست نداشت - به خصوص که او این کار را فقط برای تحت تأثیر قرار دادن افسر ارشد انجام می داد - اما اکنون آنها در تنگنا قرار داشتند و در این نقطه نزدیک به کوه ها به حالت بدی برخورد کردند. آب و هوا، انتخاب ایده آلی نبود. اوزک به پشتی صندلی تکیه داد و دستانش را روی سینه‌اش رد کرد و خشم خود را نشان داد. او به سادگی گفت: "ادامه بده، کاپیتان.
    
  خلبان با خیال راحت پاسخ داد: بله قربان. کمک خلبان لطفا قبل از انجام چک لیست رهگیری در مسیر سرخوردن. اوزک فکر می کرد که به اعتبار خلبان، او خلبان خوبی بود. او می‌تواند برای برخی از خدمه خطوط هوایی اضافه شود، زیرا قرار نبود برای مدت طولانی در نیروی هوایی ترکیه بماند.
    
  متأسفانه این روزها با تشدید درگیری بین دولت ترکیه و کردها، این نگرش بی‌علاقه در ارتش رایج‌تر شده بود. حزب کارگران کردستان یا پ.ک.ک نام خود را به PAG یا کنگره برای آزادی و دموکراسی تغییر داد و از به کار بردن اصطلاح "کردستان" در ادبیات و سخنرانی های خود اجتناب کرد تا بتواند مخاطبان بیشتری را جذب کند. در این روزها، آنها به جای حمایت از مبارزه مسلحانه صرفاً برای ایجاد یک کشور کردی جداگانه، تجمعاتی برگزار کردند و اسنادی را منتشر کردند که در آن از تصویب قوانین جدید حقوق بشر برای کاهش درد و رنج همه مردم ستمدیده در جهان حمایت می کردند.
    
  اما این یک ترفند بود. پ‌ک‌ک قوی‌تر، ثروتمندتر و تهاجمی‌تر از همیشه بود. به دلیل تهاجم و نابودی آمریکا به رژیم صدام حسین در عراق و همچنین جنگ داخلی ایران، شورشیان کرد بی‌هراس از اردوگاه‌های امن متعدد حملات فرامرزی را به ترکیه، عراق، ایران و سوریه آغاز کردند، به این امید که از هرج و مرج و هرج و مرج استفاده کنند. سردرگمی و ایجاد یک پایگاه قوی در هر کشور. هر بار که سربازان ترکیه پاسخ می دادند، آنها را به نسل کشی متهم می کردند و سیاستمداران در آنکارا به ارتش دستور می دادند که آزار و شکنجه را متوقف کند.
    
  این فقط پ ک ک را جسور کرد. جدیدترین تصویر: ظهور یک رهبر تروریست زن. هیچ کس نام واقعی او را نمی دانست. او به دلیل توانایی اش در ضربات سریع و غیرمنتظره به باز یا در زبان عربی "شاهین" شناخته می شد، اما ظاهراً به راحتی پرواز می کرد و از تعقیب کنندگان خود فرار می کرد. ظهور آن به عنوان نیروی اصلی که برای استقلال کردستان فشار می آورد و پاسخ آرام دولت های ترکیه و عراق به دعوت آن برای جنگ خونین، ژنرال ژاندارما را نگران کرد.
    
  کمک خلبان گفت: "ما در حال ورود به رهگیری مسیر سر خوردن هستیم."
    
  خلبان گفت: آهسته حرکت کن.
    
  کمک خلبان پاسخ داد: "اینجاست،" و درست بالای زانوی راست خلبان رسید و سوئیچ چرخ دنده را به سمت پایین حرکت داد. "انتقال در حال انجام است... چراغ چک پمپ دکمه‌ای سه سبز، بدون زرد، روشن، گیربکس خاموش و قفل است."
    
  خلبان به اندازه کافی چشمانش را از نشانگر موقعیت افقی گرفت تا نشانگرهای تعویض دنده را بررسی کند و برای بررسی نشانگر "gear hyd" را فشار دهد. "بررسی کنید، انتقال خاموش و مسدود شده است."
    
  کمک خلبان گفت: "البته، در مسیر سر خوردن. "دو هزار پا تا ارتفاع تصمیم گیری." کمک خلبان دستش را دراز کرد و با احتیاط به نشانگر سرعت هوا ضربه زد و بی صدا به خلبان هشدار داد که سرعت هوایی او اندکی کاهش یافته است - در حالی که ژنرال در کابین خلبان بود، او نمی خواست حتی کوچکترین اشتباهی را برجسته کند. سرعت آنها فقط 5 گره کاهش یافته بود، اما خطاهای کوچک به نظر می رسید که در نزدیکی ابزار به گلوله برف می افتند، و بهتر بود آنها را شناسایی کرده و فورا تصحیح کنید تا اینکه اجازه دهید بعداً مشکلات بزرگی ایجاد کنند.
    
  خلبان با اعتراف به صید پاسخ داد: "Tesekkur eder". یک جمله ساده "تو را گرفتم" به این معنی بود که خلبان اشتباه خود را کشف کرده بود، اما قدردانی به این معنی بود که کمک خلبان رویکرد خوبی داشته است. "هزار تا مونده."
    
  نور خورشید فیلتر شده شروع به عبور از پنجره های کابین کرد و لحظاتی بعد نور خورشید از میان ابرهای پراکنده عبور کرد. اوزک به بیرون نگاه کرد و دید که آنها دقیقاً در مرکز باند فرودگاه هستند و چراغ های نزدیک بصری نشان می داد که آنها در مسیر سر خوردن هستند. کمک خلبان اعلام کرد: "باند در معرض دید". سوزن های ILS کمی شروع به رقصیدن کردند، به این معنی که خلبان به جای تماشای نشانگر موقعیت افقی، از پنجره به باند فرودگاه نگاه می کرد. "به نزدیک تر شدن ادامه بده."
    
  "متشکرم". یک صید خوب دیگر پانصد تا ارتفاع تصمیم. چک لیست "پیش از فرود" را دنبال کنید و..."
    
  اوزک، با تمرکز بر پنجره به جای ابزار، ابتدا آن را دید: یک خط دود پیچ‌دار سفید که از تقاطع خیابان‌های جلو و سمت چپ، داخل حصار محیطی فرودگاه می‌آمد، مستقیم به سمت آنها می‌رفت! "فلش!" اوزک با استفاده از نام مستعار روسی "Zvezda" برای موشک شانه پرتاب SA-7 فریاد زد: "اکنون به راست بپیچ!"
    
  به اعتبار او، خلبان دقیقاً همان کاری را انجام داد که اوزک دستور داد: او بلافاصله چرخ کنترل را به شدت به سمت راست چرخاند و هر چهار دریچه گاز را روی قدرت جنگی کامل قرار داد. اما خیلی خیلی دیر کرده بود. اوزک می دانست که اکنون آنها فقط یک شانس دارند: اینکه واقعاً موشک SA-7 بود و نه SA-14 جدیدتر، زیرا موشک قدیمی برای هدایت آن به یک نقطه داغ روشن نیاز داشت، در حالی که SA-14 می توانست هر منبع گرمایی را ردیابی کند. ، حتی نور خورشید منعکس شده از چراغ قوه.
    
  در یک چشم به هم زدن، موشک ناپدید شد - چند متر از بال چپ پرواز کرد. اما مشکل دیگری وجود داشت. صدای بوق در کابین خلبان به صدا درآمد. خلبان ناامیدانه سعی کرد KC-135 را به سمت چپ بچرخاند تا آن را تسطیح کند و شاید حتی دوباره آن را در باند تسطیح کند، اما هواپیما واکنشی نشان نداد - بال چپ هنوز در آسمان بود و قدرت هواپیمای کافی وجود نداشت. برای پایین آوردن آن حتی با وجود اینکه موتورها با قدرت کامل کار می‌کردند، آنها کاملاً متوقف می‌شدند و هر لحظه تهدید می‌کردند که دچار مشکل شوند.
    
  "چیکار میکنی کاپیتان؟" اوزک فریاد زد. بینی خود را پایین بیاورید و بال های خود را صاف کنید!
    
  "نمیتونم بچرخم!" - خلبان فریاد زد.
    
  "ما نمی توانیم به باند فرودگاه برسیم - بال ها را تراز کنید و مکانی برای فرود اضطراری پیدا کنید!" اوزک گفت. از پنجره کمک خلبان به بیرون نگاه کرد و یک زمین فوتبال را دید. "اینجا! زمین فوتبال! اینجا محل فرود شماست!"
    
  "من می توانم آن را کنترل کنم! من میتونم انجامش بدم...!"
    
  "نه، شما نمی توانید - خیلی دیر است!" اوزک فریاد زد. دماغت را پایین بیاور و به سمت زمین فوتبال برو وگرنه همه می میریم!
    
  بقیه در کمتر از پنج ثانیه اتفاق افتاد، اما اوزک آن را به صورت آهسته تماشا کرد. خلبان به جای تلاش برای بلند کردن تانکر متوقف شده به آسمان، فشار برگشتی را روی اهرم های کنترل آزاد کرد. هنگامی که او این کار را انجام داد و موتورها در حالت کامل قرار گرفتند، هواپیماها بلافاصله پاسخ دادند و خلبان توانست بال های هواپیما را تراز کند. با پایین بودن دماغه، سرعت هوا به سرعت افزایش یافت و شوک برای خلبان کافی بود تا دماغه را تقریباً به موقعیت فرود برساند. او دریچه‌های گاز را در حالت بیکار قرار داد، سپس چند لحظه قبل از اینکه تانکر بزرگ به زمین رسید، گاز را قطع کرد.
    
  اوزک تقریباً به سمت کنسول میانی پرتاب شد، اما کمربندهای شانه و پاهایش بالا رفت و با تأسف فکر کرد که قبلاً فرودهای سخت تری را تجربه کرده است ... و سپس دنده دماغه با غرش فرود آمد و ژنرال ترک احساس کرد انگار کاملا از وسط شکسته شده بود. گیربکس جلو شکست و خاک و چمن مانند موجی از شیشه جلو ریخت. آنها از طریق یک تیر دروازه فوتبال تصادف کردند، سپس از طریق یک حصار و چندین گاراژ و ساختمان ذخیره سازی قبل از توقف در ورزشگاه پایه برخورد کردند.
 Ваша оценка:
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"