Ðûáà÷åíêî Îëåã Ïàâëîâè÷ : äðóãèå ïðîèçâåäåíèÿ.

Preventive War Of Stalin-12

Ñàìèçäàò: [Ðåãèñòðàöèÿ] [Íàéòè] [Ðåéòèíãè] [Îáñóæäåíèÿ] [Íîâèíêè] [Îáçîðû] [Ïîìîùü|Òåõâîïðîñû]
Ññûëêè:
 Âàøà îöåíêà:
  • Àííîòàöèÿ:
    Ngayon ay Nobyembre 1942 na. Nagsimula nang umulan ng niyebe. Lumipat ang kolonyal na pwersa ng Britain sa Gitnang Asya. Ngunit kapansin-pansing pinabagal ng mga Nazi ang kanilang pag-atake sa Moscow. Sa kabila ng niyebe, nakikipaglaban pa rin ang mga batang babae ng Komsomol na nakayapak at naka-bikini, at kahit na ang mga pioneer na lalaki ay nagpapakita ng kanilang mga hubad na takong, pula sa lamig.
  PREVENTIVE WAR OF STALIN-12
  ANNOTASYON
  Ngayon ay Nobyembre 1942 na. Nagsimula nang umulan ng niyebe. Lumipat ang kolonyal na pwersa ng Britain sa Gitnang Asya. Ngunit kapansin-pansing pinabagal ng mga Nazi ang kanilang pag-atake sa Moscow. Sa kabila ng niyebe, nakikipaglaban pa rin ang mga batang babae ng Komsomol na nakayapak at naka-bikini, at kahit na ang mga pioneer na lalaki ay nagpapakita ng kanilang mga hubad na takong, pula sa lamig.
  . KABANATA Blg. 1
  Ngayon ay Nobyembre 1942 na. Bahagyang bumagal ang labanan. Naging malamig at nagsimulang bumagsak ang niyebe. Talagang naging nakakatakot makipaglaban, lalo na sa mga koalisyon.
  At ang pangunahing opensiba ng mga kapangyarihan ng Axis ay inilipat sa Gitnang Asya, kung saan medyo mainit ang panahon kahit sa oras na ito. Well, siyempre, maaari mong gamitin ang iyong mga kolonyal na yunit nang napakabisa.
  Ang mga batang babae ng Komsomol ay gumawa ng maliliit, partisan na mga foray. Ito ang kanilang taktika. At nagkaroon ito ng kaunting epekto.
  Nakibahagi din si Natasha sa mga laban. Narito ang isang kawan sa kanila na naka-bikini lamang na umaatake sa mga tropang Aleman.
  Ang mga batang babae ay naghagis ng mga granada gamit ang kanilang mga hubad na daliri. At nagmadali silang tumakbo palayo, kumikislap ang kanilang mga hubad na takong, kulay rosas mula sa hamog na nagyelo.
  Masigasig pa ngang kumanta si Natasha para pasayahin ang mga dilag na nalulungkot dahil sa hindi masyadong matagumpay na takbo ng digmaan;
  Nang sumali sa Komsomol, nanumpa sila,
  Upang parangalan ang sagradong bandila ng Sobyet...
  Ang mga miyembro ng Komsomol ay nasa oras para sa pag-aani,
  Dahil ang Amang Bayan ay ating ina!
  
  Ang mga sangkawan ng Wehrmacht ay sumalakay sa amin,
  Isang malaki, nagliliwanag na bansa...
  At pinaghalo ng mga Kraut ang lugaw sa dugo,
  Ipinatawag si Satanas sa isang alyansa gamit ang mga sungay!
  
  Ngunit nais ng mga batang babae na labanan ang kaaway,
  At kasama nila ang isang maningning na kerubin...
  Hindi tayo ikinahihiya ng maningning na apoy,
  Sakupin natin ang kalawakan ng uniberso!
  
  Kami ay mga kabalyero, bagaman kami ay mga babae pa rin,
  Ang ganda ng red blonde...
  At ang munting tinig ay napakalinaw,
  Ipagdiwang natin ang tagumpay ng kosmiko!
  
  Para sa kaluwalhatian ng komunismo, matalinong Lenin,
  Nilagyan niya tayo ng banal na selyo...
  Sa kasamaang palad, maraming henerasyon ang lilipas,
  Kapag bumuo tayo ng mundo ng komunismo!
  
  Inutusan kami ni Stalin na labanan ang sangkawan,
  Upang talunin ang mga pasista sa isang matinding labanan...
  Dala ko ang machine gun kasama ang aking backpack,
  Nag-aral ako sa institute lamang ng limang taon!
  
  Ngayon walang sapin ang mga batang babae sa lamig,
  Tumatawa at ngumingiti, ang mapagmataas na tumakbo...
  Kumakagat, bigyan mo ako ng rosas, kagandahan,
  Magkaroon ng ginhawa sa sansinukob!
  
  Kami ay nakikipaglaban nang walang sapin malapit sa Moscow,
  Bakit kailangan ng magagandang babae ang mga bota?
  At ang langit ay asul...
  Isang fucking fascist ang sinipa sa kanyang mga paa!
  
  Kami ay mga batang babae na walang kapantay na kagandahan,
  Mayroon kaming apoy, isang maaliwalas na panaginip...
  Ang pag-ibig ay maaaring kakaiba minsan
  Kapag may kasama kang lalaking parang forever!
  
  Hinahalikan ko nang maganda, inaatake ko,
  Naghagis ng granada - pinasabog ang Tigre...
  Ang malamig mong hubad na paa,
  Pinainit ang apoy, kahit saglit lang!
  
  At napakahirap ng Krauts,
  Mula sa mga batang babae na may maapoy na karit...
  Tapusin na natin ang paniniwala sa komunismo nang milya-milya,
  Gamit ang hubad mong paa ng babae!
  
  Lumaban ako nang buong tapang, hindi ko iniligtas ang aking buhay,
  Siya ay gumawa ng gayong mga himala...
  At walang kahihiyang tinalo niya ang kalaban,
  Nawa'y dumating ang isang matagumpay na tagsibol!
  
  Ang hindi sinasadyang nakalimutan ni Fuhrer sa amin,
  Gusto kong makakuha ng lupa, simpleng alipin...
  Ngunit ang Fritz ay nagkamali, alam mo nang labis,
  Isinasaalang-alang ang mga Ruso bilang mga brute!
  
  Bilang tugon, lumilipad ang mga granada sa isang arko,
  Ano ang ibinabato ng isang batang babae gamit ang kanyang hubad na paa...
  At tumpak na pumutok ang mga machine gun,
  Ikaw ang Fuhrer nang wala, takpan mo siya!
  
  Kami ay mga cool na batang babae ng Komsomol,
  Hahawakan namin ang Moscow, alam mo na tiyak...
  At tatawid tayo sa linya nang walang paghahanda,
  Magtayo pa tayo ng paraiso ng komunismo!
  
  Magkakaroon ng mabuti sa banal na bansang Sobyet,
  Lilitaw ang nagniningning na komunismo...
  At si Hitler ay tatanggap ng kabayaran gamit ang isang bayonet,
  Ibagsak natin ang masugid na pasismo!
  
  Kami ay mga babaeng makabayan,
  Hindi mo kami mahahanap na mas cool, mas malakas...
  Habang kami ay nakayapak, ngunit naghihintay ang mga sneaker,
  Tutal, wala pang bente!
  
  Ang gayong kabataan, at ito ay matamis,
  Malalaman at makikita natin ang mga usok sa kanya...
  Naghihintay sa atin ang tsokolate sa lalong madaling panahon,
  At isang nakakabaliw na regalo mula sa Diyos!
  
  Mahalin si Kristo, sambahin ang Diyos,
  Pagdating niya kaagad na may dalang mga regalo...
  Para sa Pasko ng Pagkabuhay magkakaroon ng mga cake at itlog ng Pasko ng Pagkabuhay,
  Lahat ng nabuhay na mag-uli - kaluwalhatian at karangalan!
  
  Kaya girls, punasan mo ang iyong mga luha,
  Hindi kayo dapat magdalamhati...
  Maniwala ka sa akin, ang matinding frost ay lilipas,
  At maniwala ka sa akin, tayo ay magiging mas malusog!
  
  Kapag ang Berlin ay may mga babae sa ilalim namin,
  Maglalakad kami ng walang sapin sa mga lansangan...
  Ngayon kami ay mga hari at hukom para sa mga pasista,
  At sa mga parang ang flax ay mahinog na may ginto!
  Ito ay kung paano kumanta ang mga maliksi na batang babae na cool at maganda, ang kanilang mga dibdib at hita ay halos hindi natatakpan ng malamig na panahon na may makitid na piraso ng tissue.
  Buweno, ang mga batang babae ay hindi sumusuko at hindi sumuko. Ang mga ito ay tunay na nakasulat na mga dilag.
  At ang gayong mga kaaya-aya ay nag-iiwan ng mga bakas ng kanilang masarap at mapang-akit na mga binti.
  Ang mga mandirigma ay kaakit-akit. At mga super class beauty lang.
  Ang tindi ng bakbakan ay nasa timog na ngayon. Halos napalibutan ng mga tropang koalisyon ang Ashgabat. At matitinding labanan ang ginagawa para sa lungsod na ito.
  Ang mga Turkmen pioneer boys at Russian ay lumalaban dito.
  Akmal at Oleg - ang una ay may itim na buhok at maitim mula sa isang kayumanggi, ang pangalawa ay may mapusyaw na buhok, at kahit na pagkatapos ay halos itim bilang negatibo. Parehong nakayapak ang mga batang lalaki, naka-shorts, at nakatali sa leeg ang pulang kurbata.
  Lumalaban sila nang may matinding galit at matinding tiyaga. Ipinakita nila ang kanilang kabayanihang bata at sabay-sabay na umaawit;
  Isa akong nakayapak na pioneer boy,
  Mahal ko ang Russia, ang banal na Inang-bayan...
  Kami ay naging isang halimbawa sa ating Ama,
  Nagliliyab ng simbuyo ng damdamin, kahit hindi makalupa!
  
  Gamit ang isang granada, susugod ako nang galit sa tangke,
  Huwag matakot sa agos ng putok ng machine gun...
  Ang Fuhrer ay makakatanggap ng isang nickel mula sa akin -
  Hayaang magkaroon ng mabilis na trabaho sa lalong madaling panahon!
  
  Ako ay isang Soviet pioneer para sa mga tao,
  Ang matalinong si Stalin ay personal na nagbigay sa amin ng utos...
  At si Hitler ay isang pambihira,
  Hayaan ang aming mga ugat ay gawa sa bakal!
  
  Naniniwala ako na matatalo natin ang mga pasista,
  Mas tiyak, ito ay totoo, alam ko ito para sigurado...
  Sa itaas natin ay may isang kerubin ni Hesus,
  Ipapakita sa iyo ang paraan upang mabilis na makamit ang langit!
  
  Para sa ikaluluwalhati ng ating banal na Inang bayan,
  Lalaban ang mga nakayapak na babae...
  At alam mong cool ang pioneer warrior,
  At medyo malinaw ang boses ng mga lalaki!
  
  Aabot tayo sa cosmic heights,
  Kung walang katamaran at katamaran...
  Para sa amin, si Stalin mismo ay parang Diyos,
  At si Lenin ay nagliliwanag nang walang pagkakamali!
  
  Ako ay isang pioneer, maniwala ka sa akin, pupunta ako sa Berlin,
  Ang mga babae at ako ay magkakaroon ng isang napakabilis na pagtakbo...
  At ang Fuhrer ay iihaw sa impiyerno,
  Mukhang halatang lasing sa beer ang burgher!
  
  Luwalhatiin natin ang Rus' sa Orthodoxy,
  Kahit minsan ang mga pari, aba, corrupt...
  Ngunit ipaglaban mo siya at huwag matakot,
  Isa kang matapang na pioneer boy, maniwala ka sa akin!
  
  Malapit ako sa Moscow, bata pa lang,
  Sampung taong gulang pa lang ako noon...
  Ngunit ipinakita rin niya sa Krauts ang isang gawa,
  Sinabonan niya ng mahigpit ang nguso ng kalaban!
  
  At ang Stalingrad ay parang isang bangungot para sa mga Aleman,
  Ang mga libingan ay lumaki doon para sa mga Nazi...
  Tinamaan namin ang Wehrmacht,
  Ang mga kerubin ay nagsusuot ng mga pakpak na bakal!
  
  Ngunit ang babae at ako ay nakayapak,
  At tumakbo sila sa mga snowdrift na may hubad na takong...
  Pinainit pagkatapos ng kumukulong tubig,
  Sa imahinasyon ng komunismo na ibinigay nila!
  
  Binaril ko ang mga Kraut gamit ang isang simpleng baril,
  At, maniwala ka sa akin, tama ang tama niya...
  Pagkatapos ng lahat, para sa akin ay perpekto si Suvorov,
  At si Hitler ay malapit nang nasa isang malakas na hawla!
  Pahihirapan ko siya at babarilin,
  At mabubusog kayo magpakailanman, mga bata!
  Ito ay kung paano kumanta ang mga pioneer na may mahusay na pakiramdam at pagpapahayag. At ang kanilang kanta ay literal na nakakaantig sa puso at nagpapanginig! Ito ay talagang isang bagay na hindi maihahambing.
  At ang mga bata ay bumaril mula sa mga machine gun. Ang mga itim, pula, at blond na ulo ay kumikislap, ang mga batang lalaki at babae ay nag-aaway nang buong kabayanihan. At mukhang sobrang cool.
  Ang koalisyon ay patuloy na sumusulong, ngunit natitisod sa simpleng hindi kapani-paniwala at kamangha-manghang katatagan ng mga pioneer na bayani.
  Ang mga bata dito ay nagdadala ng mga shell sa mga kanyon, at mga sinturon sa mga machine gun. At sila mismo ang nagpaputok. Ang kanilang mga hubad na takong, bahagyang kulay abo na may alikabok, ay kumikislap lamang. Ang mga taong ito ay talagang kailangan natin.
  Ang mga batang mandirigma ay lumalaban nang may matinding bangis.
  Naghagis si Oleg ng granada sa isang Arabo sa hukbo ng Britanya at kumanta:
  Nakikita mo, ang mga haligi ay binuo mula sa mga aklat,
  Ang mga bayani ay lumabas at naging mga bayani...
  Ipinadala ni Stalin ang mga pioneer sa pag-aaksaya -
  Magbubukas kami ng isang panalong account!
  Magbubukas kami ng isang panalong account!
  Tumango si Akmal at, naghagis ng granada gamit ang kanyang hubad, bata na paa, sumigaw:
  - Sa ngalan ng walang kamatayang ideya ng komunismo,
  Nakikita natin ang kinabukasan ng ating bansa...
  At ang pulang bandila, maliwanag na amang bayan,
  Lagi tayong magiging tapat nang walang pag-iimbot!
  Kaya't ang dalawang batang lalaki ay nag-away nang may mahusay na epekto at labis na sigasig, tulad ng ibang mga bata.
  Kasabay nito, ang mga miyembro ng Komsomol ay nakikipaglaban, na nagpapakita ng kanilang natitirang aerobatics at hindi matibay na kalooban.
  Pareho silang matapang at magaling. At ang mga mandirigma ay sobrang cool at kakaiba. Ano ang maihahambing sa mga katulad nila? Kung ang isang bagay ay talagang katumbas ng mga taong katulad nila?
  Pinutol ng mga batang babae ang mga sumusulong na hanay ng mga kalaban at kumakanta;
  Ako ay isang miyembro ng Komsomol, ang aking kanta ay tumutunog,
  Ipinagmamalaki ko na ipinanganak ako noong siglo ng Oktubre...
  Ang mga mabagyong batis ay tumatakbo sa tagsibol,
  Hindi tayo mabubuhay para sa Amang Bayan nang walang kabuluhan!
  
  Nang lumipat ang mga Nazi sa Rus',
  Tumunog ang nakakatakot na trumpeta...
  At ikaw babae, maging matapang, huwag maging duwag,
  Ang mamatay sa labanan ay kalokohan!
  
  At ngayon ay mabangis akong nakikipaglaban sa kalaban,
  Saktong bumaril ako mula sa isang machine gun...
  Sa lamig, isang batang babae na naka palda, nakayapak,
  Siya ay isang ibon ng matapang na paglipad!
  
  Hindi, hindi tayo susuko sa mga pasista, alam mo iyan
  Para sa amin, ikaw lang, Inang Russia...
  Bumuo tayo ng isang magandang paraiso sa planeta,
  Darating ang Panginoon, ang Kataas-taasang Diyos na Mesiyas!
  
  At si Lenin ay makakasama natin magpakailanman,
  Gumagawa kami ng kalooban na mas malakas kaysa sa bakal ng militar...
  Ang mga miyembro ng Komsomol ay nasa kanilang kabataan,
  At ang aming ama ay kasamang matalinong si Stalin!
  
  At mahal ko ang nakayapak sa niyebe,
  Tumakbo, kumikislap ang iyong mga takong sa mga snowdrift...
  Puputulin ko ang ulo ng pasistang bastard,
  Kaparusahan ang naghihintay kay Hitler freaks!
  
  Talunin natin itong masugid na pasismo,
  At malapit ka na sa Berlin...
  Kaya't ang malupit na paghihiganti ay hindi dumating,
  Kapag nagsisinungaling ang Fuhrer, sa mga kilos ng isang payaso!
  
  Pagmamahal kay Kristo sa pamamagitan ng pagsali sa Komsomol,
  Mga babae, lalaki - nangako silang magkasama...
  Ang pasismo ay ganap na matatalo
  At makikita natin ang komunismo sa malayo!
  
  Pagdating namin sa Berlin kumanta,
  At itataas natin ang pulang bandila sa lungsod...
  Buong tapang tayong aawit ng isang awit tungkol kay Kristo,
  Sino ang makakasama natin ngayon!
  
  At Lenin, Stalin - ikaw ay nasa aming mga puso,
  Naglalakad kami sa pagbuo ng mga batang babae ng Komsomol...
  Bubuhayin natin itong komunismo sa mga panaginip,
  At ito ay magiging isang bagong Eden para sa mga tao!
  Napakaganda at sa pakiramdam ng isang kagandahan ay kinuha nila ito at kinanta. At ito ay napaka-cool.
  Buweno, ang mga batang babae ng Komsomol - ikaw ay simpleng mga superwomen. Ang iyong klase ang pinakamataas. At lalo na kung naghahagis sila ng mga granada gamit ang kanilang mga paa at binasag ang mga sasakyan ng Nazi.
  Ngunit sa parehong oras, may mga mandirigma sa panig ng Aleman.
  Dito nagtatrabaho si Gerda kasama ang kanyang mga tauhan sa tangke ng Panther, na nagpapaputok ng tumpak na mga bala sa kaaway. At ang tatlumpu't apat ay binaril.
  Tinatak ni Gerda ang kanyang mga hubad na paa at sumisigaw:
  - Kaluwalhatian sa Ama - kaluwalhatian,
  Panther rod pasulong...
  Mga dibisyon na may pulang bandila -
  Pagbati sa mga taong Ruso!
  At kukunin at kalugin ng mandirigma ang kanyang abs gamit ang kanyang mga chocolate bar.
  Nagpaputok din si Charlotte, binasag ang kanyon ng Sobyet at sinabi:
  - Ibabad ito, ibabad ito,
  Si Stalin ang degenerate
  Ibabad ito, ibabad ito,
  Sosyalista at demokratiko!
  
  Hatiin natin ang mundo
  Isang masugid na bampira ang kasama natin...
  Mamilipit siya sa impyerno
  At tumambay sa asong babae!
  Pagkatapos ay nagpaputok si Christina mula sa bariles ng Panther. Ang shell ay lumipad din nang malakas at tumama sa mortar ng Sobyet, na ikinamatay ng mga tagapaglingkod.
  Ang mga batang babae ay agad na tumalon sa tangke at magsisigaw. Ito ay mukhang napaka-cool.
  At saka si Magda ang huling bumaril. Kinuha niya ito at sinira ang mga bunker ng Sobyet, pinatay ang mga infantrymen at tumili:
  Ang pangunahing bagay, mga babae, ay hindi tumanda sa iyong puso,
  Kahit na gawin mo, pagkatapos ay umasa!
  Ito ay kung paano ibinigay ito ng kahanga-hangang kagandahan. At siya ay huni, na nagpapakita ng kanyang mga ngipin.
  Buweno, ang koponan ay nagtipon dito - isang labanan, maaaring sabihin ng isa.
  Well, the girls are the coolest.
  Ngunit pinahirapan nila ang payunir. Kinuha nila ang bata at sinimulang itunaw ng buhay sa asido. Ito ay talagang malupit. Ganyan ang hindi maiisip at nakamamatay na epekto.
  Ang galing talaga ng mga babae dito. Ang mga babaeng ito ay puro bedlam at magagalit na hindi sila titigil.
  At ang pagtunaw ng isang batang lalaki na may asido ay isang malaking kalupitan.
  At kaya sinimulan nilang sunugin ng apoy ang pioneer, at sinunog pa ang kanyang buhok. Ito ay mga asong babae.
  At sa ibang lugar, inusisa ng mga berdugong Aleman ang isang nakunan na miyembro ng Komsomol. Magandang dalaga, nakahubad hanggang panty. Itinali nila ang aking mga kamay sa likod ko at inakay akong nakayapak sa snow. At ang pulis ay pumunta sa likod niya at hinampas siya ng mga latigo.
  Iniwan ng batang babae ang kanyang matikas, walang sapin ang mga bakas ng maganda, pait, pambabae na paa.
  At mukhang napaka-cool at cool. Talagang babae ito. At ang kanyang mga hubad na paa sa niyebe ay naging pula tulad ng mga paa ng gansa, at ito ay napakaganda.
  At ang nakayapak na batang babae, sa ilalim ng mga suntok ng mga latigo, buong pagmamalaki na itinutuwid ang kanyang pigura at idiniin ang kanyang dibdib, kumanta;
  Binigyan tayo ng Ama ng isang sinag ng kalayaan,
  Walang katapusang karagatan ng pag-ibig...
  Magkaisa ang mga mamamayan
  Pagkatapos ng lahat, wala silang ibang paraan...
  Pagkatapos ng lahat, wala silang ibang paraan...
  
  Ang Rus' ay isang unibersal na tanglaw para sa buong planeta,
  Inang Bayan: dakilang pag-ibig...
  Kahit na ang mga bata ay tumatawa sa kaligayahan dito,
  Kahit minsan ang dugo ay umaagos na parang agos,
  Kahit minsan dumadaloy ang dugo!
  
  Nagkaroon ng pasismo, pinalabas gamit ang bayoneta,
  Matapang naming tinalo ang Wehrmacht...
  Naging tahimik ang planeta,
  Ang batis ng kuyog ng bakal ay durog,
  Nadurog na ang agos ng kuyog ng bakal!
  
  Ngunit muling kumikislap ang mga bagyo,
  Isang buhawi ang rumaragasang, isang masamang bagyo...
  Sa isang lugar pagkatapos ay lumuha ang mga bata,
  Ang karagatan ay dumadaing, ang karagatan ay dumadaing,
  At kumukulo ang karagatan na parang bulkan!
  
  Binuksan namin ang planeta sa mga bansa,
  Ang landas patungo sa makalangit na mundo magpakailanman...
  Ang mga gawa ng kabayanihan ay inaawit,
  Si Stalin ay isang walang hanggang bituin...
  Si Stalin ay isang walang hanggang bituin!
  
  Magkakaroon ng kapayapaan magpakailanman, maniwala sa isa,
  Ang sagradong komunismo ang magbubuklod sa atin!
  At ang mga kerubin ay pumailanglang sa itaas natin,
  Dinurog nila ang pasismo magpakailanman,
  Wasakin ang pasismo magpakailanman!
  
  At sa Russia ang bandila ng komunismo,
  Mananatili sa itaas ng planeta magpakailanman...
  Hindi darating ang kawan ng kapitalismo,
  Ang bansa ay pininturahan ng pula,
  Ang bansa ay pininturahan ng pula!
  Ang batang babae ng Komsomol ay kumanta nang may labis na sigasig at kasidhian. At ito ay mukhang napakaganda at cool. Ito talaga ang mandirigma na kailangan mo.
  At syempre patuloy pa rin ang pagpapahirap sa kanya. Dinala nila ako sa kubo at itinali sa isang poste.
  At sinimulan nilang lagyan ng sinindihang sigarilyo ang kanyang hubad na dibdib.
  Napaungol ang dalaga sa sakit, ngunit hindi kumibo. Tiniis niyang inihaw sa apoy.
  Pagkatapos ay sinimulan nilang ilabas ang kanilang mga sigarilyo sa hubad na talampakan ng kanilang mga paa. At pinili mo ang pinakasensitibong mga punto sa paa. Ang mga batang babae ay umuungol sa sakit, at ang kanyang tuyo at basag na mga labi ay bumulong:
  - Di ko sasabihin! Di ko sasabihin! Di ko sasabihin!
  Oo, siya ay isang hindi nababasag na kagandahan. At parami nang parami ang mga bagong pwersa sa labanan. Ang sitwasyon ay patuloy na lumalaki. Ang sitwasyon ay naging lubhang nakakaalarma at nagbabanta.
  Sabi ni Natasha sa galit:
  - Hayaang mamatay ang kalbong Fuhrer na ito!
  Sumang-ayon si Zoya:
  - Walang lugar para sa rain dragon sa Earth!
  Ganito gumanap ang mga babae. At kumilos sila nang napaka-agresibo at sa napakalaking sukat.
  At kung magsisimula sila, walang makakapigil sa kanila.
  Tinanong ng pioneer boy na si Gulliver ang mga babae:
  - Lalaban ba siya?
  Sabay-sabay silang sumagot:
  Dapat, dapat, dapat tayong maniwala sa mga himala,
  Sa halip na gagawin ko o hindi,
  Will! Will! Will!
  At kinuha ito ng mga batang babae at pinagpag ang kanilang hubad, pinait na mga binti. At ang kanilang mga titig ay lubhang nagbabanta.
  Ang pioneer boy na si Gulliver ay naikuyom ang kanyang mga kamao at nagsimulang kumanta;
  Upang ipaglaban ang Inang Bayan hanggang wakas,
  Gaya ng iniutos sa amin ng nagniningning na si Stalin...
  Gawin nating sabay-sabay ang tibok ng ating mga puso,
  Hayaang maging mas malakas ang ating mga kalamnan kaysa bakal!
  
  Ang kabayanihang kapalaran ng amang bayan,
  Upang ipaglaban ang aking banal na Ina...
  Marami tayong mahahalagang bagay na dapat gawin,
  Pagkatapos ng lahat, ang mga Ruso ay palaging alam kung paano lumaban!
  
  Kahit pioneer boy lang,
  Ngunit ako ay magbibigay ng isang pagpupugay sa aking Ama...
  At ako ang magiging mas bata, alamin ang halimbawa,
  Naniniwala ako sa Russia na mamuhay sa ilalim ng komunismo!
  
  Tayo ay bubuo, maniwala sa akin, isang maluwalhating mundo,
  Kung saan, maniwala ka sa akin, walang kahirapan...
  Nagdiwang kami ng isang kapistahan doon nang libre,
  At ang mga tao ay mananatiling masaya magpakailanman!
  
  Kung magkagayon ay tutuparin ng pangarap ang pangako nito,
  Para sa kaluwalhatian ng nagniningning na henerasyon...
  Si Stalin mismo ay nasusunog bilang isang maliwanag na bituin,
  At ang aming proletaryong guro na si Lenin!
  
  At naniniwala din kami sa Diyos, maniwala ka sa amin,
  Manalangin kay Kristo nang walang pagdadalawang isip...
  Hayaan ang hayop sa ilalim ng mundo ng impiyerno
  Sasalubungin kami ng magandang imahe mula sa mga icon!
  
  Lumapit tayo kay Kristo sa ilalim ng bandila ng partido,
  Bubuo tayo ng sosyalismo at komunismo...
  Naniniwala ako sa liwanag, bibigyan ko ito ng pag-asa,
  Upang ang lahat ay maging isang seryosong bayani!
  
  ALYANSA NG CIA MOSADA AT NG RUSSIAN MAFIA
  ANNOTASYON
  Ang pagkauhaw sa magkasanib na tubo ay nagtutulak sa mga opisyal ng intelligence, iba't ibang uri ng adventurer, at miyembro ng mga sindikato na gumawa ng mga krimen. At ang Russian mafia ay nagkakalat ng mga galamay nito at lumilikha ng mga sangay halos sa buong mundo. At mayroong isang matinding pakikibaka para sa muling pamamahagi ng mga saklaw ng impluwensya.
  
  PROLOGUE
    
    
  Ang paghihiganti ay isang uri ng ligaw na hustisya.
    
  - SIR FRANCIS BACON
    
    
    
  SACRAMENTO, CALIFORNIA
  ABRIL 2016
    
    
  "Mga binibini at mga ginoo," ang sabi ng flight attendant sa sistema ng pampublikong address ng airliner, "hayaan kong ako ang unang mag-welcome sa inyo sa Patrick S. McLanahan International Airport sa Sacramento, kung saan alas-otso singko ng gabi lokal na oras." Ipinagpatuloy niya ang karaniwang mga babala tungkol sa pananatiling nakaupo nang may mga seat belt at binabantayan ang mga maluluwag na bagay sa mga overhead bin habang ang eroplano ay pumara sa itinalagang gate.
    
  Isa sa mga first class na pasahero, nakasuot ng business suit at puting Oxford shirt na walang kurbata, ay tumingala mula sa kanyang magazine nang may pagtataka. "Pinangalanan nila ang Sacramento International pagkatapos ng Heneral Patrick McLanahan?" - tanong niya sa kasamang nakaupo sa tabi niya. Nagsalita siya sa isang bahagyang European accent, na nagpapahirap na sabihin kung saang bansa siya mula sa iba pang mga pasaherong nakaupo sa paligid nila. Siya ay matangkad, kalbo, ngunit may maitim, maayos na goatee, at masungit na guwapo, tulad ng isang retiradong propesyonal na atleta.
    
  Gulat na napatingin sa kanya ang babae. "Hindi mo alam iyon?" - tanong niya. Pareho ang accent niya-talagang European, ngunit ang ibang mga pasahero na nadinig ay nahihirapang makilala ito. Gaya ng kanyang kasama, siya ay matangkad, maganda, ngunit hindi sexy, may mahabang blonde na buhok na naka-pin, matipunong pigura at matataas na cheekbones. Nakasuot siya ng business suit, na idinisenyo upang magmukhang hindi negosyo, para sa paglalakbay. Tiyak na mukhang power couple sila.
    
  "Hindi. Nagpa-reserve ka na ng table, huwag mong kalimutan. Gayundin, ang code ng paliparan sa tiket ay nagbabasa pa rin ng 'SMF' noong ito ay Sacramento Metropolitan Field.
    
  "Buweno, ito ang Sacramento-McLanahan Field ngayon," sabi ng babae. "Perfect fit kung tatanungin mo ako. Sa tingin ko ito ay isang malaking karangalan. Si Patrick McLanahan ay isang tunay na bayani." Ang mga pasahero sa kabilang pasilyo mula sa mag-asawa, bagama't nagkukunwaring hindi nakikinig, ay tumango bilang pagsang-ayon.
    
  "Sa palagay ko ay hindi natin alam ang kalahati ng ginawa ng taong ito sa kanyang karera-lahat ito ay mauuri nang hindi bababa sa susunod na limampung taon," sabi ng lalaki.
    
  "Well, kung ano ang alam namin ay higit pa sa sapat para sa kanyang pangalan na nakalista sa paliparan sa lungsod kung saan siya ipinanganak," sabi ng babae. "Karapat-dapat siya sa kanyang sariling monumento sa Arlington National Cemetery." Higit pang mga tango ng pagsang-ayon ng mga nakapaligid sa mag-asawa.
    
  Nagpatuloy ang pagpupugay kay Patrick McLanahan sa terminal building pagkalabas nila ng eroplano. Sa gitna ng pangunahing terminal ay nakatayo ang isang sampung talampakang tansong estatwa ni Patrick sa isang anim na talampakan na pedestal, na may hawak na high-tech na flight helmet sa isang kamay at isang PDA sa kabilang kamay. Ang daliri ng kanang sapatos ng rebulto ay kumikinang habang hinahaplos ito ng mga dumadaan para sa suwerte. Ang mga dingding ay natatakpan ng mga larawan ni Patrick, na naglalarawan ng mga kaganapan sa buong kanyang karera sa militar at industriya. Sa mga display panel, pininturahan ng mga bata ang mga larawan ng EB-52 Megafortress at EB-1C Vampire bombers na may mga salitang "BOMBS AWAY, GENERAL!" at SALAMAT SA PAG-IWALAY MO SA AMIN, PATRICK!
    
  Habang naghihintay sa baggage carousel para sa kanilang mga bagahe, tumango ang lalaki patungo sa isang electronic billboard. "Mayroong advertisement para sa tour na ito ng McLanahan family bar and house at ang columbarium nito," sabi niya. "Gusto kong makita ito bago tayo umalis."
    
  "Wala tayong oras," sabi ng babae. "Ang nag-iisang flight mula New York papuntang Sacramento ay huli at kailangan naming nasa San Francisco ng alas diyes ng umaga, ang Graveyard ay hindi bubukas hanggang alas nuwebe, at ang bar ay hindi bubukas hanggang alas onse."
    
  "Mga daga," sabi ng lalaki. "Baka pumunta tayo ng maaga at tingnan kung may magbubukas nito para sa atin." Umiwas ng tingin ang babae at tumango.
    
  Hindi nagtagal ay kinuha nila ang kanilang mga bagahe at tumungo sa car rental counter sa tabi ng mga carousel ng bagahe. Sa daan, pumasok ang lalaki sa isang tindahan ng regalo at makalipas ang ilang minuto ay lumabas na may dalang malaking shopping bag. "Ano ang nakuha mo?" tanong ng babae sa kanya.
    
  "Mga modelong eroplano," sagot ng lalaki. "Ang isa ay mula sa isang EB-52 Megafortress, ang isa na ginamit ni Heneral McLanahan noong una niyang pag-atake sa Russia, at ang isa ay mula sa isang EB-1C Vampire, isa sa mga bombero na ginamit niya laban sa bunker ng Pangulo ng Russia pagkatapos ng Holocaust sa AMERICA." Ang napakalaking pag-atake ng mga subatomic cruise missiles sa American air defense base, intercontinental ballistic missiles at long-range bombers ay kilala sa buong mundo bilang American Holocaust, kung saan mahigit labinlimang libong Amerikano ang namatay. Pinangunahan ni Patrick McLanahan ang isang counterattack laban sa mga site ng pag-install ng mobile ICBM ng Russia at sa huli laban sa underground command bunker ni Russian President Anatoly Gryzlov, na pinatay si Gryzlov at natapos ang salungatan.
    
  "Akala ko mayroon ka nang mga modelo ng lahat ng pang-eksperimentong sasakyang panghimpapawid ng McLanahan," ang sabi ng babae.
    
  "Gusto ko," sabi ng lalaki, nakangiting parang batang lalaki noong umaga ng Pasko, "ngunit hindi ganoon kalaki!" Ang pinakamalaki sa aking mga modelo ay 148 scale, ngunit ang mga bad boy na ito ay 124 scale! Doble pa kaysa sa iba ko!"
    
  Umiling ang babae sa pakunwaring hindi makapaniwala. "Buweno, kailangan mong buhatin ang mga ito," ang tanging nasabi niya, at pumila sila para sa paupahang kotse para makarating sa kanilang hotel sa downtown Sacramento.
    
  Kinaumagahan ay maaga silang dalawa nagising. Nagbihis sila, nag-almusal sa dining room ng hotel, bumalik sa kanilang kuwarto para mag-impake ng kanilang mga gamit, nag-check out, at umalis ng hotel sakay ng kanilang rental car nang alas-siyete y media. Ang mga kalye sa downtown ng kabisera ng California ay tahimik nitong umaga ng katapusan ng linggo, kung saan kakaunti lang ang mga taong nagjo-jogging at namimili.
    
  Ang unang pinuntahan ng mag-asawa ay ang Mclanahan's, isang maliit na bar at restaurant na naging tanyag sa mga opisyal ng pagpapatupad ng batas mula nang magbukas ito sa pagpasok ng ikadalawampu siglo. Binili ng isang kamag-anak ang ari-arian mula sa mga kapatid na babae ni Patrick McLanahan, ang tanging natitirang miyembro ng pamilya maliban sa anak ni Patrick, si Bradley, at ginawang maliit na museo ng Patrick McLanahan ang apartment sa itaas. Mayroon pa ring bar at restaurant sa ground floor, ngunit ang may-ari ay may daan-daang naka-frame na mga larawan at mga clipping ng pahayagan na naglalarawan ng mga kaganapan sa buhay ni Patrick McLanahan, pati na rin ang buhay ng mga nagsilbi sa United States Air Force noong Cold. digmaan. "Sarado," sabi ng babae. "Hindi nagbubukas hanggang alas-onse ng umaga, Kailangang nasa San Francisco na tayo ng alas-diyes."
    
  "Alam ko, alam ko," sabi ng kanyang kasama. "Subukan natin ito sa columbarium."
    
  Ang pasukan sa bagong ayos na bahagi ng Old City Cemetery ng Sacramento ay may access passage na may "SARADO" na karatula sa itaas nito, ngunit nakita ng mag-asawa na nakabukas ang gate at isang matandang lalaki na nagpupunas ng mesa sa tabi ng isang X-ray machine. Ngumiti at tumango ang lalaki habang papalapit ang mag-asawa. "Good morning, guys," masayang bati niya sa kanila. "Paumanhin, ngunit hindi kami magbubukas nang isang oras o higit pa."
    
  Hindi sinubukan ng European na itago ang kanyang pagkabigo. "Kailangan nasa San Francisco na tayo sa mahalagang negosyo pagsapit ng sampu, at wala nang paraan para makabalik tayo. Gusto kong makita ang crypt ng heneral."
    
  Tumango ang caretaker, may bakas ng pagsisisi sa kanyang mga mata, pagkatapos ay nagtanong, "Saan ka galing, ginoo?"
    
  "Ako ay mula sa Vilnius, Lithuania, ginoo," sabi ng lalaki. "Ang aking ama ay isang koronel sa Lithuanian Air Force sa ilalim ng General Palsikas nang ideklara ng aking bansa ang kalayaan nito mula sa Unyong Sobyet, at nasaksihan niya mismo ang mga kaganapan nang sumalakay ang mga Ruso bilang tugon. Nagkuwento siya ng maraming kuwento tungkol sa hindi kapani-paniwalang mga labanang pinaglabanan nina Patrick McLanahan, Bradley Elliott at ng magigiting na kalalakihan ng lihim na task force na pinangalanang "Madcap Wizard" sa ngalan ng aking bansa. Madalas niyang kausapin si Patrick kaya akala ko magkamag-anak kami." Napangiti ang caretaker dito. "At ngayon narito ako, nakatayo sa tabi ng kanyang libingan, sinusubukang magpaalam sa tunay na bayani ng aming pamilya, at hindi ko magawa." Nalungkot ang mukha niya. "Well, have a nice day, sir," at tumalikod na siya para umalis.
    
  "Wait," sabi ng caretaker. Lumingon ang Lithuanian, lumiwanag ang kanyang mukha. "Docent ako dito sa memorial." Nag-isip siya sandali, pagkatapos ay sinabi, "Maaari kitang dalhin upang makita ang silid. Slip silip lang para hindi tayo dumagsa ng gustong pumasok, walang litrato bilang paggalang-"
    
  "Iyan ay magiging mahusay, ginoo!" - bulalas ng Lithuanian. "Honey, narinig mo ba yun?" Mukhang natuwa naman ang babae sa kanyang kasama. "Isang sulyap lang, walang hawakan, walang litrato. Binuo mo ang araw ko, sir!" Pinapasok ng caretaker ang mag-asawa at isinara ang gate sa likod nila.
    
  "Kailangan kong tingnan ang iyong bag," sabi ng caretaker. Ang Lithuanian ay nagdala sa kanya ng isang malaking bag na may mga modelo ng eroplano. "Ang aming X-ray machine ay naka-off at ito ay magtatagal upang mapainit ito-"
    
  "Syempre, siyempre," sabi ng lalaki. Kinuha niya ang isa sa malalaking kahon. "Modelo EB-52 Megafortress. Meron na akong-"
    
  "A few, you mean," nakangiting sambit ng babae.
    
  "Oo, marami, ngunit hindi isa sa ganitong laki!" Ibinaba niya ang kahon sa kanyang bag at kinuha ang pangalawang kahon. "Bampirang EB-1. Hindi ako makapaghintay na pagsamahin sila."
    
  Ngumiti at tumango ang caretaker. "Here, guys," sabi niya. Agad niyang sinimulan ang kanyang kabisadong guided tour: "Ang Old City Cemetery ay itinatag noong 1849, sa simula ng California Gold Rush, at ito ang huling pahingahan ng higit sa dalawampu't limang libong kaluluwa," simula niya. "Ang mga McLanahan ay bahagi ng isang malaking stream ng mga mangangaso ng kapalaran at mga adventurer mula sa Ireland. Ngunit nakita nila ang kanilang maliit na bayan ng kanlungan na mabilis na lumalaki at nagiging mailap, kaya't sila ay tumigil sa pangangaso para sa ginto at pilak at bumaling sa pagpapatupad ng batas upang tumulong sa pagpapanatili ng batas at kaayusan. Mahigit sa limang daang McLanahan ang mga opisyal ng pulisya ng Sacramento City, kabilang ang siyam na hepe ng pulisya.
    
  "Ang bahaging ito ng sementeryo, na sumasaklaw ng higit sa isang ektarya, ay naglalaman ng mga labi ng pitong henerasyon ng mga McLanahan, kabilang ang apat na mayor ng lungsod, dalawang obispo ng Romano Katoliko, isang gobernador ng estado, tatlong Kongresista ng Estados Unidos, ilang heneral at daan-daang kalalakihan at kababaihan na nagsilbi sa ating bansa hanggang sa Digmaang Sibil. . Ang ama at ina ni Patrick ang huling inilibing dito dahil naubusan na ng espasyo, at pagkatapos ay nagtayo ang pamilya at ang General Patrick McLanahan Memorial Foundation ng columbarium para sa heneral at sa natitirang mga miyembro ng kanyang pamilya."
    
  Dumating sila sa isang silid na may dalawang hanay ng marmol na dingding. Sa dingding sa kaliwa ay may mga crypt na labingwalong pulgadang parisukat, ang ilan ay pinalamutian na ng mga marker; sa dingding sa kanan ay isang malaking mural na nakaukit sa marmol na may watawat ng Amerika, ilang malalaking Amerikanong jet bomber na lumilipad patungo sa manonood mula sa direksyon ng gitnang kalbo na agila, at ang mga salita ng soneto ni John Gillespie Magee Jr. Mataas" na nakasulat sa ilalim ng mga eroplano. "Mapapansin mo na ang bawat pader ay labing walong talampakan ang taas, labingwalong pulgada ang kapal, at ang mga dingding ay labingwalong talampakan ang pagitan," sabi ng docent, "labing-walo ang bilang ng mga taon na nagsilbi ang heneral sa Air Force."
    
  Itinuro ng caretaker ang dingding sa kaliwa, na nasa gilid ng isang bandila ng Amerika at sa tabi nito ay isa pang asul na bandila na may tatlong pilak na bituin. "Ito ang huling pahingahan ng Heneral McLanahan," sabi niya. Nagtinginan ang mga bisita nang may dilat na mga mata at pagkamangha. Sa gitna ng tuktok ng marmol na dingding ay isang simpleng asul na metal na plaka sa isang pilak na kuwadro na may tatlong pilak na bituin. Ang crypt ng kanyang asawang si Wendy ay nasa tabi ng kanyang libingan sa kanan, ngunit walang laman ang kanyang urn dahil nagkalat ang kanyang abo sa dagat. Sa utos ni Pangulong Kenneth Phoenix, sa unang taon pagkatapos ng paghirang ng heneral, ang columbarium ay minsang binantayan ng militar 24 oras bawat araw - gusto ng pangulo ng isang espesyal na lugar para sa heneral sa Arlington National Cemetery sa Washington, ngunit ang pamilya ay hindi. Gusto ito. Nang matapos ang paghihiwalay ng McLanahan Columbarium sa natitirang bahagi ng sementeryo, tinanggal ang mga bantay. Sa mga espesyal na okasyon tulad ng kaarawan ni Patrick, ang mga anibersaryo ng ilan sa kanyang mga laban, o mga okasyon tulad ng Veterans Day, mayroon kaming mga boluntaryong sentry dito upang parangalan ang Heneral at Amerika.
    
  "Sa kaliwa ng Heneral ay ang crypt ng kapatid ni Patrick, si Paul, na isang opisyal ng Sacramento Police Department, nasugatan sa linya ng tungkulin, at pagkatapos ay naibalik ng Sky Masters Inc. na may mga high-tech na limbs at sensors, at pagkatapos ay naging miyembro ng isang lihim na anti-terrorist task force na tinatawag na 'Night Stalkers,'" patuloy ng caretaker. "Siya ay pinatay sa isang lihim na operasyon para sa isang kontrata ng gobyerno sa Libya; maraming mga katotohanan ng operasyon na iyon ay naiuri pa rin. Ang iba pang mga crypts sa itaas na hilera ay nakalaan para sa dalawang kapatid na babae ng Heneral at para sa ilang malalapit na kaibigan ng Heneral at ng kanyang mga aides-de-camp, kabilang si Major General David Luger, na kamakailan ay nagretiro mula sa aktibong serbisyo, at Brigadier General Hal Briggs, na pinatay sa aksyon, kung saan plaka na may isang solong pilak na bituin. Ang espasyo sa ibaba mismo ng bahay nina Patrick at Wendy ay nakalaan para sa anak ni Patrick, si Bradley, na kasalukuyang nag-aaral ng aerospace engineering sa Cal Poly San Luis Obispo."
    
  Lumingon ang assistant professor at itinuro ang katapat na marble wall. "Ang heneral ay may napakalaking pamilya, kaya ang pader na ito ay itinayo upang paglagyan ang mga labi ng sinumang iba pang miyembro ng pamilya, mga kaibigan ng heneral o mga kapwa heneral na nais na mailibing dito," patuloy niya. "May mga crypts din dito, ngunit hanggang sa ang unang pader ay napuno, ang magandang inukit na limestone diorama ay tumatakip sa mukha. Ang diorama ay buwagin at ililipat kapag..." Noon lang napansin ng tagapag-alaga na inilagay ng Lithuanian ang kanyang bag sa upuan sa pagitan ng mga dingding ng marmol at naglabas ng mga kahon ng mga modelo ng eroplano. "Anong ginagawa mo diyan, sir? Tandaan mo, walang pictures."
    
  "Hindi kami narito upang kumuha ng litrato, aking kaibigan," sabi ng babae sa likod ng tagapag-alaga. Makalipas ang ilang segundo, isang basahan ang idiniin sa bibig at ilong ng caretaker. Pinilit niyang palayain ang sarili, ngunit nakakagulat na malakas ang babae. Napabuntong-hininga ang caretaker nang makalanghap siya ng lungfuls ng napakasangsang kemikal na amoy mothballs. Pagkaraan ng ilang segundo, naramdaman niyang parang umiikot ang columbarium, at lumabo ang kanyang paningin, lumipat mula sa kulay sa itim at puti, at pagkatapos ay nagsimulang sumabog sa mga kislap ng kulay. Makalipas ang tatlumpung segundo, bumigay ang mga paa ng lalaki at bumagsak siya sa lupa.
    
  Nanatiling gising siya nang sapat upang makita ang Lithuanian na kumukuha ng tila mga kasangkapang metal mula sa mga modelong kahon ng eroplano!
    
  "Ang bagay na ito ay mahusay na gumagana," ang sabi ng lalaki sa Russian. "Ang bagay na ito ay mahusay na gumagana."
    
  "Ako ay medyo nahihilo sa aking sarili," sabi ng babae, na nasa Russian din. Gumamit siya ng wet wipe para punasan ang anumang natitirang nerve agent sa kanyang mga daliri. "Medyo nahihilo ako sa sarili ko dahil sa dimethyltryptamine."
    
  Sa loob ng ilang segundo, nag-assemble ang lalaki ng dalawang crowbars at isang parang wrench na tool mula sa mga bahagi sa mga kahon. Habang nag-iipon siya ng kanyang mga gamit, umalis ang babae sa columbarium at bumalik pagkaraan ng ilang sandali, pinagulong ang isang malaking dekorasyon na konkretong planter. Ang lalaki ay umakyat sa seeder, ang babae ay nag-abot sa kanya ng isang crowbar at sinimulan niya ang pagtanggal sa nakaukit na marmol na bato na tumatakip sa crypt ni Lt. Gen. Patrick Shane McLanahan.
    
  "Papunta na ang mga security camera," sabi ng babae. "Ang mga security camera ay nasa lahat ng dako."
    
  "Hindi mahalaga," sabi ng lalaki. Matapos maputol ang ilang piraso ng manipis na bato, sa wakas ay naalis niya ang nakaukit na bato mula sa crypt, na nagpapakita ng isang panel na bakal na may dalawang napakalaking bolts na naka-secure dito sa marmol. Gamit ang isang wrench, sinimulan niyang tanggalin ang mga bolts. "Ipaalam sa mga sleeper team na malapit na tayong pumunta." Tumawag ang babae mula sa isang burner na mobile phone.
    
  Hindi nagtagal at binuksan ang crypt. Sa loob ay natagpuan nila ang isang simpleng cylindrical aluminum urn, pati na rin ang ilang mga titik na nakatatak sa malinaw, airtight na mga lalagyan at ilang mga parangal sa militar. Kinuha ng lalaki ang isa sa kanila. "Isang sumpa!" nagsumpa siya. "Hindi ko alam na natanggap ng bastard ang Air Force Cross kasama ang Silver Star!" Ang ibig sabihin ng bituin ay makatanggap ng Air Force Cross, ang pinakamataas na parangal ng Air Force maliban sa Medal of Honor, limang beses. "Ang isa sa kanila ay dapat para sa pagpatay kay Pangulong Gryzlov. Sa palagay ko hindi sila nagbibigay ng medalya ng karangalan sa mga kriminal."
    
  "Umalis na tayo dito," sabi ng babae. "Ang network ay inilagay sa alerto."
    
  Ilang saglit lang ay natapos na ang lahat. Ang mga nilalaman ng crypt ay inilagay sa isang shopping bag, at ang dalawang Ruso ay umalis sa sementeryo, mabilis na naglalakad pabalik sa kanilang rental car, ngunit hindi tumatakbo, upang hindi makaakit ng pansin. Nagmaneho sila ng ilang bloke, papunta sa isang lugar na kilala na sa walang mga sistema ng seguridad o traffic camera sa malapit, at lumipat sa isa pang kotse na minamaneho ng isang binata. Sa paglipas ng panahon at pag-iwas sa anumang mga traffic light o stop sign, nagmaneho sila palabas ng lungsod sa ibabaw ng Tower Bridge patungo sa West Sacramento. Tatlong beses pa silang nagpalit ng sasakyan sa iba't ibang bahagi ng lungsod bago tumira sa isang desyerto na paradahan ng graba na may mga prutas sa kanluran ng Davis, California, kung saan malamang na walang mga security camera. Lumapit ang lalaki sa isang malaking madilim na sedan na may mga diplomatikong plaka. Bumaba ang bintana; dinala ng lalaki ang mga pakete sa bintana at bumalik sa kanyang sasakyan. Bumaba ang itim na sedan sa driveway hanggang umabot ito sa isang exit na nagdala sa kanila sa Interstate 80, patungo sa kanluran patungo sa San Francisco.
    
  "Ikaw ay isang ganap na tanga, Koronel," sabi ng matandang lalaki sa harapang upuan. Siya ay may mahabang puting buhok na maingat na naka-istilo sa alon, isang makapal na leeg, nakasuot siya ng isang maitim na mamahaling suit at naka-design na salaming pang-araw, at nagsalita siya nang hindi lumilingon upang harapin ang mga tao sa likurang upuan. "Ikaw ay isang ganap na tanga, Ilyanov," sabi ng isang lalaking nagngangalang Boris Chirkov. Si Chirkov ang envoy na namamahala sa konsulado ng Russia sa San Francisco, na nag-uugnay sa lahat ng usapin sa kalakalan sa pagitan ng Russian Ministry of Foreign Affairs, ng US State Department at mga negosyo sa kanlurang Estados Unidos. "Masyado kang nakikipagsapalaran."
    
  "Sinusunod ko ang utos mismo ni Pangulong Gryzlov, Your Excellency," sabi ng lalaking nasa likurang upuan, si Bruno Ilyanov. Si Ilyanov ay isang koronel sa Russian Air Force at, opisyal, isang deputy air attaché na nakatalaga sa embahada ng Russia sa Washington. Nakaupo sa tabi niya ang isang babaeng may jet-black hair, high cheekbones at athletic build, dark eyes na nakatago sa likod ng sunglasses. "Ngunit masaya akong sundin ang mga utos na ito. Ang mga Amerikanong ito, lalo na ang mga mula sa kanyang bayan, ay tinatrato si McLanahan na parang diyos. Ito ay isang insulto sa lahat ng mga Ruso. Ang taong sadyang pumatay sa ama ni Pangulong Gryzlov at binomba ang ating kabisera ay hindi karapat-dapat purihin."
    
  "Ikaw - o mas mahusay na sabihin, bago mo hinawakan ang mga bag na ito - ang opisyal na kinatawan ng militar ng Russian Federation, Ilyanov," sabi ni Chirkov. "At ikaw," lumingon siya sa babae, "ay isang mataas na opisyal ng seguridad na may diplomatikong mga pribilehiyo, Korchkova. Pareho kayong mawawalan ng diplomatikong kredensyal at mapipilitang umalis sa bansang ito nang permanente, at pagbabawalan kayong makapasok sa lahat ng North Atlantic Treaty Organization at NATO na mga bansa. Wala pang anim na buwan sa United States, sa iyong unang major Kremlin post sa ibang bansa, at isa ka na ngayong karaniwang magnanakaw at vandal. Ang iyong karera ba ay napakaliit para sa iyo?
    
  "Sigurado sa akin ng Pangulo na magiging ligtas ang aking kinabukasan, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Kahit na ako ay arestuhin, ang magagawa lamang ng mga Amerikano ay itapon ako, na malugod kong makikita, para lamang makaalis sa tiwaling at huwarang bansang ito."
    
  Si Ilyanov ay isang tulala, naisip ni Chirkov - itinatapon ni Gennady Gryzlov ang mga tao tulad ng mga gamit na napkin, at ginagawa ito nang ilang dekada. Ngunit ang pandaigdigang geopolitical na sitwasyon ay mas seryoso kaysa sa walang utak na mga aksyon ni Ilyanov. Maaari nitong ganap na sirain ang relasyon ng US-Russian, naisip ni Chirkov, bagaman, sa katotohanan, ang mga relasyon na ito ay medyo masama. Alam niya na ang ama ni Gennady Gryzlov, si Anatoly Gryzlov, ay nagbigay ng mga utos na nagresulta sa pagkamatay ng sampu-sampung libong mga Amerikano at kahit na daan-daang mga kababayan sa lupain ng Russia, at wala siyang pag-aalinlangan na ang kanyang anak ay may kakayahang gumawa ng mga karumal-dumal na gawain. Bagama't si Chirkov ang pang-apat na pinakanakatatanda na miyembro ng delegasyon ng diplomatikong Ruso sa Estados Unidos, ang pamilya ni Gryzlov ay mas mayaman at mas maimpluwensyang pampulitika kaysa sa kanya. Anuman ang nasa isip ni Gryzlov, maliban sa matinding pagnanakaw, malamang na hindi siya mapipigilan ni Chirkov. Ngunit kailangan niyang subukang pigilan siya kahit papaano.
    
  Lumingon ang kalahati ni Chirkov sa kanyang upuan. "Ano pa ang pinaplano nina Pangulong Gryzlov at Ilyanov?" tanong niya. "Ang paglapastangan at pagnanakaw ng isang silid ay sapat na masama."
    
  "Nang ang crypt na ito ay naglalaman ng mga labi ng pinaka-uhaw sa dugo na aggressor ng Mother Russia mula noong panahon ni Adolf Hitler, natutuwa akong makilahok dito," sabi ni Ilyanov. "Si McLanahan ay isang kriminal na pumatay sa pangulo ng aking bansa. Hindi niya deserve ang ganoong karangalan."
    
  "Matagal nang nangyari ang pag-atakeng ito, at noong panahon ng digmaan."
    
  "Ang digmaang sinimulan ni McLanahan, sir, ay ganap na hindi sinanction at ilegal," sabi ni Ilyanov. Si Chirkov ay nakaupo nang hindi gumagalaw, pinipigilan ang pagnanasang iling ang kanyang ulo. Ang dating Pangulo ng Russia na si Anatoly Gryzlov ay naghiganti sa pag-atake na pinamunuan ni Patrick McLanahan sa pamamagitan ng pagpapaputok ng mga alon ng supersonic nuclear-tipped cruise missiles at halos pagsira sa buong ground-based nuclear deterrent ng America-kasama ang ilang libong Amerikano-sa tinatawag na "American holocaust." "Ang kasunod na non-nuclear attack ni McLanahan sa Russia gamit ang huling natitirang American long-range bombers ay isang tugon na nag-iwan sa parehong bansa ng halos pantay na bilang ng mga nuclear warheads. Ang huling pag-atake, na pinamunuan mismo ni Patrick MacLanahan, ay nakadirekta laban sa kahaliling underground command ni Gryzlov post sa Ryazan, isang target na welga na pumatay sa pangulo ng Russia.
    
  Kung sino man ang may pananagutan sa pagsisimula ng digmaang bomber na humantong sa American Holocaust at ang pag-atake sa Ryazan, McLanahan o Gryzlov ay mapagtatalunan at malamang na walang kabuluhan, ngunit tiyak na hindi isang inosenteng tagamasid si Gryzlov. Isang dating heneral sa command ng long-range bomber force ng Russia, tumugon siya sa halos maliit na pag-atake sa mga site ng air defense ng Russia sa pamamagitan ng paglulunsad ng mga nuclear warhead at pagpatay sa libu-libong Amerikano sa isang sorpresang pag-atake. Hindi ito mga aksyon ng isang matino na tao. Nang makuha ng McLanahan ang isang base ng panghimpapawid ng Russia sa Siberia at ginamit ito upang maglunsad ng mga pag-atake sa mga site ng mobile ballistic missile ng Russia, nag-utos si Gryzlov ng isa pang nuclear cruise missile strike... ngunit sa pagkakataong ito ay tina-target ang kanyang sariling Russian air base! Ang kanyang pagkahumaling sa pagpatay kay McLanahan ay humantong sa pagkamatay ng daan-daang mga Ruso sa Yakutsk, ngunit si McLanahan ay nakatakas at pinatay si Gryzlov pagkaraan ng ilang oras sa pamamagitan ng pagpapasabog sa backup ni Gryzlov at diumano'y sikretong command post.
    
  "Ibigay mo sa akin ang urn at iba pang mga bagay, Koronel," giit ni Chirkov. "Ibabalik ko ang mga ito sa angkop na oras at ipapaliwanag na kumilos ka sa ilalim ng impluwensya ng matinding emosyon at ipinadala pabalik sa Moscow para sa pagpapayo sa kalungkutan o iba pang bagay na sana ay makakuha ka ng ilang simpatiya."
    
  "Sa lahat ng nararapat na paggalang, ginoo, hindi ko gagawin," sabi ni Ilyanov sa isang walang kulay na boses.
    
  Ipinikit ni Chirkov ang kanyang mga mata at umiling. Si Ilyanov ay isang walang utak na alipores ni Gennady Gryzlov at malamang na mamatay kaysa isuko ang mga bagay na kanyang ninakaw. "Ano ang gagawin ng Pangulo sa kanila, Koronel?" - pagod na tanong niya.
    
  "Sinabi niya na gusto niyang ilagay ang urn sa kanyang mesa at gamitin ito bilang isang ashtray," sabi ni Ilyanov, "at maaaring i-pin ang mga medalya ng McLanahan sa kanyang aparador tuwing siya ay umihi." Siya ay karapat-dapat lamang sa kanyang nararapat na lugar ng karangalan."
    
  "Ikaw ay kumikilos tulad ng isang bata, Koronel," sabi ni Chirkov. "Hinihikayat kita na muling isaalang-alang ang iyong mga aksyon."
    
  "Napilitang tumugon ang Unang Pangulong Gryzlov sa pagsalakay ni McLanahan o harapin ang mga bagong pag-atake at mga bagong pagpatay," sabi ni Ilyanov. "Ang mga aksyon ni McLanahan ay maaaring pinahintulutan o hindi, ngunit ang mga ito ay tiyak na pinahintulutan ni Pangulong Thomas Thorne at ng kanyang mga heneral. Ito ay isang maliit na halimbawa lamang ng kung ano ang gustong gawin ni Pangulong Gryzlov upang maibalik ang karangalan at kadakilaan ng mga mamamayang Ruso.
    
  "Ano pa ang balak mong gawin, Koronel?" ulit ni Chirkov. "Sinisiguro ko sa iyo, sapat na ang iyong nagawa."
    
  "Ang kampanya ng pampanguluhan laban sa alaala ni Heneral Patrick McLanahan ay nagsimula pa lang, Your Excellency," sabi ni Ilyanov. "Layon niyang sirain ang bawat institusyon na may kinalaman sa McLanahan. Sa halip na ipagdiwang at alalahanin ang buhay ni Patrick McLanahan, malapit nang isumpa ng Amerika ang kanyang pangalan."
    
  Nagbeep ang naka-encrypt na cell phone ni Chirkov at sinagot niya ito nang walang sinasabi, pagkatapos ay tinapos ang tawag ilang sandali pa. "Inabisuhan ng Federal Bureau of Investigation ang Kalihim ng Estado ng US tungkol sa pagnanakaw sa Sacramento," sabi niya sa walang tono na tono. "Maaaring maaresto ang iyong mga alipores sa loob ng isang oras. Sa wakas, mag-uusap din sila." Muli siyang lumingon sa kanyang upuan. "Alam mo na kung ang American FBI ay nakatanggap ng warrant mula sa isang pederal na hukom, maaari silang pumasok sa iyong lugar sa Washington, at dahil ang iyong mga aktibidad ay hindi isang opisyal na aksyon, maaari kang arestuhin at kasuhan. Hindi nalalapat ang diplomatic immunity."
    
  "Alam ko, Your Excellency," sabi ni Ilyanov. "Hindi ko talaga akalain na ganoon kabilis mag-react ang mga Amerikano, pero pinagplanuhan ko ito kung sakaling matuklasan ako. Nakaayos na ako para sa isang pribadong jet na maghahatid sa akin mula Woodland, California patungong Mexicali at mula doon pauwi sa Mexico City, Havana, Morocco at Damascus. Ang mga diplomatikong pwersang panseguridad ay magagamit upang tumulong sa mga lokal na kaugalian." Inabot niya sa consul ang isang business card. "Eto ang address ng airport; malapit ito sa motorway. I-drop kami at maaari kang magpatuloy sa konsulado sa San Francisco at pupunta na kami. Maaari mong tanggihan ang anumang pagkakasangkot sa bagay na ito."
    
  "Ano pa ang pinaplano mo sa escapade mo, Colonel?" - tanong ni Chirkov pagkatapos niyang ibigay ang card sa driver, na ipinasok ang address sa GPS navigator ng kotse. "Pakiramdam ko ito ay mas seryoso kaysa sa pagnanakaw."
    
  "Hindi ko ilalagay sa panganib ang iyong diplomatikong katayuan o karera sa pamamagitan ng pagsali sa iyo sa karagdagang mga aktibidad ng pangulo, Kamahalan," sabi ni Ilyanov. "Pero mauunawaan mo ito kapag narinig mo ang tungkol sa mga pangyayari, sir... I guarantee it." Hinugot niya ang isang aluminum urn mula sa kanyang malaking grocery bag, pinasadahan ng kanyang mga daliri ang tatlong pilak na bituin sa gilid at ang U.S. Space Defense Force shield sa takip. "Anong biro," ungol niya. "Ang Russia ay nagkaroon ng isang tunay na puwersa ng pagtatanggol sa kalawakan sa loob ng halos isang dekada, habang ang yunit ay hindi kailanman na-deploy maliban sa baluktot na utak ng McLanahan. Bakit ba tayo natatakot sa lalaking ito? Siya ay walang iba kundi isang gawang kathang-isip, kapwa buhay at patay." Pansamantala niyang kinuha ang urn, at lumitaw sa mukha niya ang naguguluhang ekspresyon. "Alam mo, wala pa akong nakitang cremated human remains..."
    
  "Mangyaring huwag lapastanganin ang mga labi ng taong ito," sabi ni Chirkov. "Pabayaan mo sila. At muling isaalang-alang ang pag-iwan sa kanila sa akin. Makakagawa ako ng ilang kuwento kung saan hindi ka kasali, at ang galit ng Pangulo ay sa akin at hindi sa iyo. Ginawa ng mga magnanakaw at hooligan ng Russia ang kanilang trabaho, ngunit nang sinubukan nilang ibenta ang mga ito sa black market, nahuli namin sila at hinuhuli sila sa konsulado. Ang isang taos-pusong paghingi ng tawad, ang pagbabalik ng mga artifact, ay nangangako na uusigin ang mga responsable, at isang alok na magbayad para ayusin ang pinsala at ibalik ang columbarium ay dapat na sapat upang masiyahan ang mga Amerikano.
    
  "Ayaw ko nang isali ka, Kamahalan," ulit ni Ilyanov, "at wala akong pagnanais na ibalik ang mga bagay na ito o ibalik ang monumento sa bastard na ito mismo. Sana, ang hindi wastong pagtatapon ng mga bagay na ito ay magreresulta sa kaluluwa ni McLanahan na gumagala sa uniberso magpakailanman."
    
  Ito, naisip ni Chirkov, ang eksaktong kinatatakutan niya.
    
  Itinaas muli ni Ilyanov ang urn. "Mas madali ito kaysa sa naisip ko," bulong niya, pagkatapos ay tinanggal ang takip. "Tingnan natin kung ano ang hitsura ng dakilang Heneral na si Patrick Shane McLanahan pagkatapos niyang maligo sa isang sauna sa temperatura na isang libong degrees Celsius."
    
  Si Chirkov ay hindi lumingon upang tumingin, ngunit diretsong tumingin sa harapan at sinubukang itago ang kanyang pagkasuklam. Ngunit sa lalong madaling panahon, pagkatapos ng ilang mahabang sandali ng katahimikan, siya ay nalito at lumingon sa kanyang balikat...
    
  ... upang makita ang mukha ng isang Russian Air Force colonel, na kasing puti ng tablecloth sa dining table ng konsulado, nakabuka ang kanyang bibig na parang may gustong sabihin. "Ilyanov...?" Ang Koronel ay tumingala, ang kanyang mga mata ay bilog at malaki tulad ng mga platito, at ngayon ay nakita ni Chirkov ang mukha ni Korchkov na may parehong gulat na ekspresyon - napaka, napaka hindi pangkaraniwan para sa isang lubos na sinanay na opisyal ng seguridad at assassin. "Ano ito?"
    
  Natigilan si Ilyanov sa katahimikan, nakabuka pa rin ang kanyang bibig. Umiling-iling sa ganap na pagkalito, dahan-dahan niyang ikiling ang bukas na kahon ng balota patungo kay Chirkov...
    
  ... at pagkatapos ay nakita ng Russian ambassador na walang laman ang ballot box.
    
    
  ISA
    
    
  Pumunta sa gilid ng bangin at tumalon dito. Buuin ang iyong mga pakpak sa daan pababa.
    
  - RAY BRADBURY
    
    
    
  MCLANAHAN INDUSTRIAL AIRPORT, BATTLE MOUNTAIN, NEVADA
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  "Boomer, natutulog ba ang lalaking ito?" ang flight surgeon na sinusubaybayan ang physiological data transmission system ng crew ay nag-radio. "Medyo hindi nagbago ang tibok ng puso niya simula nang ilagay namin siya sa monitor. Patay na ba siya? Tingnan mo siya, okay?"
    
  "Naiintindihan," sagot ni Hunter "Boomer" Noble, ang piloto sa command ng flight. Tumayo siya mula sa kanyang upuan, umakyat pabalik sa pagitan ng dalawang katabing upuan sa sabungan, lumakad sa airlock sa pagitan ng sabungan at ng sabungan at pumasok sa maliit na kompartimento ng pasahero, na dinisenyo para sa apat na tao. Hindi tulad ng mas karaniwang kulay kahel na full-pressure suit na isinusuot ng dalawang pasahero ng flight, ang matangkad, matangkad, at matipunong katawan ni Noble ay nakasuot ng isang form-fitting suit na tinatawag na EEAS, o Electronic Elastomeric Sports Suit, na gumaganap ng parehong mga function bilang isang tradisyunal na spacesuit. . suit, maliban kung gumamit ito ng mga hibla na kinokontrol ng elektroniko upang i-compress ang balat sa halip na may pressure na oxygen, na ginagawang mas madali para sa kanya na lumipat sa paligid ng cabin kaysa sa iba.
    
  Noble, ang kanyang mission commander at co-pilot, ang retiradong U.S. Marine Corps pilot na si Lt. Col. Jessica "Gonzo" Faulkner, at dalawang pasahero ay sakay ng Midnight S-19 spaceplane, ang pangalawa sa tatlong bersyon ng American single-stage orbital plane na binago ang paglalakbay sa kalawakan nang ang una, ang S-9 Black Stallion, ay pumasok sa serbisyo noong 2008. Tatlong S-19 lamang ang ginawa, pabor sa mas malalaking eksperimental na XS-29 Shadow spaceplanes. Ang lahat ng mga bersyon ng spaceplane ay maaaring lumipad at lumapag sa mga runway na ginawa para sa mga komersyal na airliner, ngunit ang bawat isa ay may nakatalagang tatlong-hybrid na makina na maaaring magbago mula sa air-powered na supersonic turbofan engine tungo sa hypersonic ramjet engine tungo sa purong rocket engine na may kakayahang ilunsad ang sasakyan sa mababang -Orbit ng Earth.
    
  Lumapit si Boomer sa unang pasahero at tiningnan siyang mabuti bago nagsalita. Sa visor ng kanyang space helmet, nakita niyang nakapikit ang mga mata ng pasahero at nakahalukipkip ang mga kamay sa kanyang kandungan. Ang dalawang pasahero ay nakasuot ng orange na Advanced Crew Escape Suits, o ACES, na mga naka-pressure na suit na idinisenyo upang makaligtas sa pagkawala ng pressure sa passenger cabin o kahit na sa kalawakan.
    
  Oo, naisip ni Boomer, ito ay isang cool na pipino - ang kanyang unang paglipad sa kalawakan, at siya ay natutulog o nasa gilid nito, na para bang siya ay nasa isang wide-body airliner na naghahanda upang magbakasyon sa Hawaii. Ang kanyang kasama, sa kabilang banda, ay mukhang normal para sa isang unang pasahero sa kalawakan - ang kanyang noo ay kumikinang sa pawis, ang kanyang mga kamay ay nakakuyom, ang kanyang paghinga ay mabilis, at ang kanyang mga mata ay lumiko kay Boomer, pagkatapos ay sa labas ng bintana, pagkatapos ay sa kanyang kasama. Nag-thumbs up si Boomer at tumanggap ng isa bilang kapalit, ngunit mukhang kinakabahan pa rin ang lalaki.
    
  Bumalik si Boomer sa unang pasahero. "Sir?" - tanong niya sa intercom.
    
  "Oo, Dr. Noble?" Ang unang lalaki ay sumagot sa isang mahina, nakakarelaks, halos inaantok na boses.
    
  "Sir, sinusuri ka lang. Ang dokumento ng paglipad ay nagsasabi na ikaw ay masyadong nakakarelaks. Sigurado ka bang ito ang unang pagkakataon mo sa orbit?"
    
  "Naririnig ko ang sinasabi nila. At sa palagay ko hindi ko makakalimutan ang aking unang pagkakataon, Dr. Noble."
    
  "Tawagin mo akong Boomer, sir."
    
  "Salamat, gagawin ko." Napatingin ang lalaki sa kasama, nakasimangot sa halatang kaba ng lalaki. "Nababahala ba ang ground control sa vital signs ng kasama ko?"
    
  "Siya ay normal para sa isang matabang lalaki," sabi ni Boomer.
    
  "Ano"?"
    
  "Si Paddy ay isang baguhang astronaut," paliwanag ni Boomer. "Pinangalanang Don Puddy, ang taong NASA na dating nagbibigay sa mga kandidato ng shuttle astronaut ng magandang balita na sila ay tinanggap sa programa ng pagsasanay ng astronaut. Ang pagiging hyper-nervous ay natural kahit para sa mga beteranong astronaut at fighter athlete - kung masasabi ko, sir, medyo nakakatakot na makita ang isang taong nakakarelaks na gaya mo."
    
  "Kukunin ko iyon bilang isang papuri, Boomer," sabi ng lalaki. "Gaano katagal bago mag-takeoff?"
    
  "Ang pangunahing window ay magbubukas sa halos tatlumpung minuto," sagot ni Boomer. "Kukumpletuhin natin ang pre-takeoff check, at pagkatapos ay hihilingin ko sa iyo na pumunta sa flight deck at umupo sa iyong upuan para sa paglipad. Si Colonel Faulkner ay uupo sa jump seat sa pagitan namin. Hihilingin namin sa iyo na bumalik sa iyong upuan dito bago tayo pumunta sa hypersonic, ngunit kapag narating na natin ang orbit, maaari kang bumalik sa iyong upuan kung gusto mo."
    
  "Lubos akong masaya na manatili dito, Boomer."
    
  "Gusto kong makuha mo ang buong epekto ng iyong mararanasan, at ang sabungan ang pinakamagandang lugar para gawin iyon, ginoo," sabi ni Boomer. "Ngunit ang g-force ay medyo mataas kapag nag-hypersonic kami, at ang jump seat ay hindi na-load para sa hypersonic flight. Ngunit kapag inalis mo ang iyong sarili pabalik sa sabungan, ginoo, ito ay isang sandali na hindi mo malilimutan."
    
  "Kami ay nasa oxygen nang napakatagal, Boomer," tanong ng pasahero. "Kahit ilang oras. Kailangan ba nating manatili sa istasyon nang walang oxygen?"
    
  "Hindi, sir," sagot ni Boomer. "Ang atmospheric pressure ng istasyon ay bahagyang mas mababa kaysa sa sea level pressure sa Earth o ang pressure sa isang spaceplane cabin-madarama mo na parang nasa walong libong talampakan ka, katulad ng presyon sa isang airliner cabin. Ang paglanghap ng purong oxygen ay makakatulong sa pag-alis ng mga hindi gumagalaw na gas mula sa iyong katawan upang ang mga bula ng gas ay hindi makapasok sa iyong mga daluyan ng dugo, kalamnan, utak o mga kasukasuan."
    
  "Mga kurba"? Paano ito makukuha ng mga scuba at deep sea divers?"
    
  "Tama, sir," sabi ni Boomer. "Kapag nakarating na tayo sa istasyon, maaari mong alisin ito. Para sa amin na pumunta sa mga spacewalk, bumalik kami sa pre-breathing sa loob ng ilang oras dahil mas mababa ang pressure sa mga spacesuit. Minsan natutulog pa kami sa isang selyadong airlock na may purong oxygen para matiyak na nakakakuha kami ng magandang supply ng nitrogen."
    
  Ang takeoff ay naganap pagkaraan ng tatlumpung minuto, at hindi nagtagal ay lumilipad na sila pahilaga sa ibabaw ng kanlurang Idaho. "Bilis ng isa, sir," tugon ni Boomer sa intercom. "Ito ba ang iyong unang pagkakataon na lumipad ng supersonic?"
    
  "Oo," sabi ng pasahero. "Wala akong naramdamang abnormal."
    
  "Paano ang isang pangalawang swing?"
    
  "Duble lang ba natin ang bilis ng tunog? Sobrang bilis?"
    
  "Yes, sir," sabi ni Boomer, halata sa boses niya ang pananabik. "Gusto kong i-nerf ang mga leopardo sa simula ng bawat misyon-ayokong malaman sa mach ten o fifteen na maaaring may mga problema."
    
  "'Leopards'?"
    
  "Ang aking palayaw para sa turbofan-scramjet-laser pulse detonation hybrid engine, sir," paliwanag ni Boomer.
    
  "Ang iyong imbensyon, sa palagay ko?"
    
  "Ako ang nangungunang inhinyero sa isang napakalaking pangkat ng mga inhinyero at siyentipiko ng Air Force," sabi ni Boomer. "I swear to God, para kaming maliliit na bata sa isang tindahan ng kendi, kahit na tumama ang tae sa pamaypay-tinuring namin ang napakalaking pagsabog ng 'leopards' na parang naghagis kami ng paputok sa banyo ng mga babae noong high school. Ngunit oo, ang aking koponan ay bumuo ng 'leopards'. Isang makina, tatlong magkakaibang gawain. Makikita mo".
    
  Binawasan ni Boomer ang midnight spaceplane sa mid-supersonic speed at hindi nagtagal ay lumiko sa timog sa ibabaw ng Nevada, at bumalik si Jessica Faulkner upang tulungan ang pasahero sa upuan ng mission commander sa kanang bahagi ng cabin, buckle up at isaksak ang umbilical cord ng kanyang suit sa outlet, at pagkatapos ay binuksan niya ang maliit na upuan sa pagitan ng dalawang upuan sa cabin at sinigurado. "Naririnig mo ba ako, ginoo?" - tanong ni Faulkner.
    
  "Malakas at malinaw, Jessica," tugon ng pasahero.
    
  "Kaya, ito ang 'unang yugto' ng aming tatlong yugto ng orbital insertion, sir," paliwanag ni Boomer sa intercom. "Thirty-five thousand feet na tayo, sa troposphere. Ang walumpung porsyento ng kapaligiran ng Earth ay nasa ibaba natin, na ginagawang mas madaling bumilis pagdating ng oras na pumasok sa orbit. Ngunit ang aming tanker ay may conventional air-powered turbofan engine at medyo overloaded sa lahat ng aming gasolina at oxidizer, kaya kailangan naming manatiling medyo mababa. Magkikita tayo in about fifteen minutes."
    
  Gaya ng ipinangako, nakita ang isang binagong Boeing 767 airliner na may mga salitang SKY MASTERS AEROSPACE INC sa mga gilid at minaniobra ni Boomer ang midnight spaceplane sa likod ng buntot at pinihit ang switch para buksan ang mga slipway door sa itaas. "Masters Seven-Six, Midnight Zero-One, pre-contact position, handa, mangyaring bombahin muna," inihayag ni Boomer sa tactical frequency.
    
  "Naiintindihan, Hatinggabi, ang Seven-Six ay nagpapatatag ng pre-contact, handa na kami para sa "bomba", lumipat kami sa posisyon ng contact, Seven-Six ay handa na," sagot ng computerized female voice.
    
  "Ito ay kapansin-pansin-dalawang eroplano na lumilipad nang mahigit tatlong daang milya bawat oras, ilang talampakan lang ang pagitan," sabi ng isang pasahero sa upuan ng kumander ng misyon.
    
  "Gusto mong malaman kung ano ang mas kapansin-pansin, ginoo?" - tanong ni Boomer. "Ang tanker na ito ay walang tao."
    
  "Ano?"
    
  "Ang Sky Masters ay nagbibigay ng iba't ibang mga serbisyo ng kontrata sa mga militar sa buong mundo, at ang karamihan sa kanilang mga sasakyang panghimpapawid, sasakyan at sasakyang-dagat ay walang tao o opsyonal na pinapatakbo ng tao," paliwanag ni Boomer. "May isang piloto ng tao at isang boom operator sa silid sa Battle Mountain na nanonood sa amin sa pamamagitan ng satellite video at audio feed, ngunit kahit na wala silang ginagawa maliban kung kailangan nila-ginagawa ng mga computer ang lahat ng trabaho at ang mga tao ay nanonood lang. Ang tanker mismo ay walang sinuman kundi isang computer - pinapakain nila ang flight plan sa computer, at ito ay nagpapatupad nito mula sa unang taxi hanggang sa huling hintuan nang walang mga piloto ng tao, tulad ng isang Global Hawk spy plane. Maaaring baguhin ang plan ng flight kung kinakailangan, at marami itong fail-safe na system kung sakaling magkaroon ng maraming pagkabigo, ngunit kinokontrol ng computer ang bagay na ito mula sa paglulunsad ng taxi hanggang sa pagsara ng makina sa home base.
    
  "Kamangha-manghang," sabi ng pasahero. "Natatakot na balang-araw ay mailipat sa computer ang iyong trabaho, Dr. Noble?"
    
  "Uy, tutulungan ko silang magdisenyo ng bagay na ito, ginoo," sabi ni Boomer. "Sa katunayan, ang mga Ruso ay nagpapadala ng mga Soyuz cargo ship at unmanned Progress sa International Space Station sa loob ng maraming taon, at mayroon pa silang kopya ng Buran space shuttle na lumipad sa isang buong misyon sa kalawakan na walang tao. Sa palagay ko mas gugustuhin kong magkaroon ng isang flight crew kung ako ay lumilipad sa orbit sa isang Russian spacecraft, ngunit sa loob ng ilang taon ang teknolohiya ay magiging napaka-advance na malamang na hindi mapapansin ng mga pasahero."
    
  Habang ang pasahero ay nakamamanghang nanonood, ang spaceplane ay dumulas sa ilalim ng buntot ng tanker, at isang mahabang boom, na kontrolado ng maliliit na pakpak, ay bumaba mula sa ilalim ng buntot pababa patungo sa spaceplane. Ginagabayan ng mga berdeng kumikislap na ilaw at ang dilaw na linya na ipininta sa ilalim ng tiyan ng tanker, si Boomer ay sumulong sa ilalim ng buntot hanggang sa mamatay ang berdeng ilaw at dalawang pulang ilaw.
    
  "Paano mo malalaman kung nasa tamang posisyon ka, Boomer?" tanong ng pasahero.
    
  "May isang tiyak na 'pattern' sa pagitan ng ilalim ng tanker at ng frame ng windshield na matututunan mong kilalanin," sagot ni Boomer. "Hindi ito masyadong siyentipiko, ngunit gumagana ito sa bawat oras. Mararamdaman mo ito at malalaman kung sobrang lapit mo o sobrang layo." kahit gabi na ".
    
  "Ginagawa mo ba ito sa gabi?"
    
  "Siyempre," sabi ni Boomer nang walang katotohanan. "Ang ilang mga misyon ay nangangailangan ng mga operasyon sa gabi, at siyempre, kung saan tayo pupunta, ito ay palaging gabi." Habang nagsasalita siya, pinutol ni Boomer ang isang maliit na bahagi ng kapangyarihan at ang lahat ng pasulong na paggalaw ay tumigil. "Midnight Zero One, na-stabilize sa contact position, ready for contact," ang radio niya.
    
  "Naiintindihan, zero one," sagot ng computer na may boses babae. Isang nozzle ang naka-extend mula sa dulo ng arrow at ilang sandali pa ay nakarinig sila at nakaramdam ng bahagyang CLICK! kapag ang nozzle ng tanker ay dumulas sa slipway at tumira sa tangke para sa paglalagay ng gasolina. "Nagpapakita ng contact," sabi ng boses ng computer.
    
  "Nakumpirma ang contact," sabi ni Boomer. Sa intercom, sinabi niya, "Ang ginagawa ko lang ngayon ay panoorin ang mga turn signal at manatili sa gitnang linya ng tanker."
    
  "Kung ang tanker ay ganap na nakakompyuter, hindi ba't ang tumatanggap na sasakyang panghimpapawid ay maaari ding makipagkita gamit ang isang computer?" - tanong ng pasahero.
    
  "Posible - mas gusto ko lang na magmaneho ng bagay na ito sa aking sarili," sabi ni Boomer.
    
  "Pinahanga ang mga VIP na nakasakay, tama ba?"
    
  "Pagkatapos ng nakikita mo ngayon, ginoo," sabi ni Boomer, "ako at ang aking kaunting kasanayan sa paglipad ay ang hindi gaanong kahanga-hangang bagay na makikita mo sa paglipad na ito."
    
  "Sinabi mo 'bomba', hindi 'gasolina' " - sabi ng pasahero. "Hindi tayo kumukuha ng gasolina?"
    
  "Una kaming gumagamit ng isang espesyal na likidong oxidizer na tinatawag na BOHM, o boron hydrogen metaoxide, ang 'bomba' - mahalagang purified hydrogen peroxide," sabi ni Boomer. "Ang aming mga makina ay gumagamit ng BOHM sa halip na likidong oxygen, kapag pumupunta kami sa purong rocket engine - imposible hindi bababa sa kasalukuyang teknolohiya, ang supercool na likidong oxygen mula sa isang tanker na sasakyang panghimpapawid. Ang 'bomba' ay hindi kasing ganda ng cryogenic oxygen, ngunit ito ay mas madaling hawakan at mas mura. Hindi kami kumukuha ng anumang 'bomba' bago lumipad, para makatipid ng timbang; tumagal kami ng jet fuel para magkaroon kami ng maximum para makumpleto ang misyon."
    
  Ang pag-load ng makapal na oxidizer ay tumagal ng mahigit labinlimang minuto, at ilang minuto pa ang kailangan para maalis ang feed system ng lahat ng bakas ng Bohm oxidizer bago lumipat sa JP-8 jet fuel feed. Habang nagsimulang dumaloy ang jet fuel sa Midnight Spaceplane, kapansin-pansing gumaan ang pakiramdam ni Boomer. "Maniwala ka man o hindi, ginoo, ito marahil ang pinaka-delikadong bahagi ng paglipad," sabi niya.
    
  "Anong nangyari? Ikaw ba ang naghahatid kay Boma?" - tanong ng pasahero.
    
  "Hindi - lumipat mula sa BOHM sa jet fuel sa tanker refueling system," pag-amin ni Boomer. "Pina-flush nila ng helium ang boom at pagtutubero para ma-flush ang lahat ng 'bomba' bago pa ito madaanan ng jet fuel. Ang mga additives ng boron sa oxidizer ay nakakatulong na lumikha ng mas mataas na tiyak na impulse kaysa sa conventional military jet fuel, ngunit ang paghahalo ng BOM at jet fuel, kahit na sa maliit na dami, ay palaging mapanganib. Karaniwan, ang isang laser ay kinakailangan upang mag-apoy sa dalawang pinaghalong, ngunit ang anumang pinagmumulan ng init, spark, o kahit na vibration ng isang tiyak na dalas ay maaaring mag-trigger sa kanila. Ang mga eksperimento na ginawa namin sa mga pasilidad ng pagsubok ng Sky Masters at Air Force ay nagresulta sa ilang kahanga-hangang pagsabog, ngunit marami kaming natutunan."
    
  "Ganyan mo ba nakuha ang iyong palayaw na 'Boomer'?"
    
  "Opo, ginoo. Ang pagiging perpekto ay nangangailangan ng mga pagkakamali. Nagluto ako ng isang tonelada ng mga ito."
    
  "Kaya paano mo ito makokontrol sa mga makina?"
    
  "Ang mga laser igniter ay gumagana sa mga pulso, kahit saan mula sa ilang microseconds hanggang ilang nanoseconds, upang makontrol ang pagsabog," paliwanag ni Boomer. "Gumagana ang mga bagay, maniwala ka sa akin, at ito ay makapangyarihan, ngunit ang tiyak na impulse ay tumatagal lamang ng ilang sandali, para makontrol natin ang kapangyarihan..." Huminto siya nang matagal para ilingon ng pasahero ang kanyang naka-helmet na ulo patungo sa kanya, pagkatapos ay idinagdag, " .. . halos bahagi ng oras".
    
  Nararamdaman nila ang pangalawang pasahero sa likurang upuan na kinakabahan, ngunit ang pasahero sa harap na upuan ay ngumisi lang. "Sana," sabi niya, "na wala akong mararamdaman kung may mangyaring masama, Dr. Noble?"
    
  "Sir, napakalakas ng walang pigil na pagsabog ng mga leopardo," sabi ni Boomer, "na wala kang mararamdaman... kahit sa susunod mong buhay." Walang sinabi ang pasahero, bagkus ay tumango lang siya ng isang malaking, kinakabahan na "SILP."
    
  Ang paglipat sa JP-8 ay mas mabilis, at hindi nagtagal ay tinulungan na ni Koronel Faulkner ang upuan sa harap na mabaluktot ang pasahero sa likurang upuan sa tabi ng isang malinaw na kinakabahan na kapwa pasahero. Hindi nagtagal ay nakaupo na ang lahat at handa na ang koponan para sa susunod na ebolusyon. "Umalis ang aming tanker," sabi ni Boomer, "at gaya ng binalak, ibinaba kami nito sa timog-kanlurang Arizona. Liliko tayo sa silangan at magsisimulang bumilis. Ang ilan sa mga sound boom na nilikha namin ay maaaring umabot sa lupa at marinig sa ibaba, ngunit sinusubukan naming gawin ito sa isang malaking lugar na hindi nakatira hangga't maaari upang hindi makairita sa mga kapitbahay. Sinusubaybayan namin ang mga onboard na computer habang pinupunan nila ang lahat ng checklist at papunta na kami."
    
  "Gaano ito katagal?" - tanong ng unang pasahero.
    
  "Hindi rin nagtagal, ginoo," sagot ni Boomer. "Tulad ng sinabi namin sa lupa, kailangan mong harapin ang mga positibong g-force sa loob ng halos siyam na minuto, ngunit iyon ay higit pa sa kung ano ang mararamdaman mo kung ikaw ay aalis sakay ng isang high-speed bizjet, na nakatali sa isang dragster, o nakasakay sa isang talagang cool na roller coaster. - maliban na madarama mo ang mga ito sa mas mahabang panahon. Ang iyong suit at ang disenyo ng iyong upuan ay makakatulong sa iyong manatiling may kamalayan - sa katunayan, maaari kang "mamula" ng kaunti dahil ang upuan ay idinisenyo upang payagan ang dugo na dumaloy sa iyong utak sa halip na mabunot dahil sa g-forces, at ang mas mataas ang presyon, mas maraming dugo ang mananatili."
    
  "Gaano katagal tayo dapat manatili sa orbit bago natin mahabol ang istasyon ng kalawakan?" tanong ng pasahero. "Narinig ko na kung minsan ay tumatagal ng ilang araw upang makapagtatag ng isang koneksyon."
    
  "Hindi ngayon, ginoo," sabi ni Boomer. "Ang kagandahan ng spaceplane ay hindi tayo nakatali sa isang launch pad na matatagpuan sa isang partikular na lugar sa Earth. Maaari tayong lumikha ng sarili nating window ng paglulunsad sa pamamagitan ng pagsasaayos hindi lamang sa oras ng paglulunsad, kundi pati na rin sa pagbabago ng anggulo ng diskarte at posisyon na nauugnay sa ating target na spacecraft. Kung kailangan namin, maaari kaming lumipad sa buong kontinente sa loob lamang ng ilang oras, muling maggasolina, at pumila sa direktang pagtatagpo ng orbit. Ngunit dahil matagal na naming pinlano ang flight na ito, maaari naming bawasan ang oras ng flight, mag-refuel at lumipad palayo, at makatipid ng gasolina, sa pamamagitan lamang ng pagpaplano kung kailan lilipat, kailan at saan mag-refuel, at nasa tamang lugar at patungo sa orbit. tama. Sa oras na makumpleto natin ang ating orbital launch at makapasok sa ating orbit, dapat ay nasa tabi na tayo ng Armstrong space station, kaya hindi na kailangang habulin ito o gumamit ng hiwalay na Hohmann transfer orbit. Humanda kayong lahat, magsisimula na tayo."
    
  Bahagya itong naramdaman ng mga pasahero, ngunit ang S-19 Hatinggabi ay mabilis na lumiko sa silangan, at hindi nagtagal ay naramdaman nila ang patuloy na pagpindot sa kanilang mga dibdib. Gaya ng itinuro, naupo sila na nakapatong ang kanilang mga braso at binti sa mga upuan, nang hindi pinagkrus ang kanilang mga daliri o paa. Ang unang pasahero ay tumingin sa kanyang kasama at nakita na ang kanyang dibdib sa bahagyang pressure suit ay tumataas at bumababa sa isang nakababahala na bilis. "Subukan mong magpahinga, Charlie," sabi niya. "Kontrolin mo ang iyong paghinga. Subukan mong i-enjoy ang biyahe."
    
  "Kamusta po siya, sir?" - tanong ni Gonzo sa intercom.
    
  "Medyo mabilis na paghinga, sa tingin ko." Ilang saglit pa, habang patuloy na tumataas ang overload, napansin niyang naging normal na ang paghinga ng kanyang kasama. "Mukhang mas maganda siya," ulat niya.
    
  "Iyon ay dahil iniulat ng home base na wala siyang malay," sabi ni Boomer. "Huwag kang mag-alala - binabantayan siya ng mga ito. Kakailanganin natin siyang bantayan paggising niya, ngunit kung nakuha niya ang pagkakasakit ng paggalaw gaya ng itinuro, dapat ay maayos siya. Hindi ko gugustuhin na ibuhos niya ang mga tipak sa kanyang oxygen helmet."
    
  "Kaya ko nang wala ang huling detalyeng iyon, Boomer," nakangiting ngumisi ang matapat na pasahero.
    
  "Paumanhin, ginoo, ngunit ito ang kailangan nating paghandaan," sabi ni Boomer. Namangha siya na tila hindi nahihirapang huminga ang pasahero dahil sa g-forces, na ngayon ay lumampas na sa dalawang G at unti-unting tumataas habang bumibilis - ang kanyang boses ay parang normal na gaya ng nangyari noon sa Earth. "Maaaring ayusin ng Battle Mountain ang kanyang mga antas ng oxygen upang mapanatili siyang tulog hanggang sa dumating ang mga paramedic."
    
  "Hindi magugustuhan ito ng aking home base," itinuro ng pasahero.
    
  "Ito ay para sa kanyang sariling kapakanan, maniwala ka sa akin, ginoo," sabi ni Boomer. "So ayun, malapit na tayo sa three fifty thousand feet and the Leopards are starting to switch from turbofan engines to supersonic ramjet engines, or scramjets. Tinatawag namin itong 'splash' dahil ang surge sa bawat makina ay umuusad at nagbubuga ng supersonic na hangin sa paligid ng mga turbine fan sa mga duct kung saan ang hangin ay naka-compress at nahahalo sa jet fuel at pagkatapos ay nagniningas. Dahil ang scramjet engine ay walang umiikot na bahagi tulad ng turbofan engine, ang pinakamataas na bilis na maaari nating makamit ay halos labinlimang beses ang bilis ng tunog, o mga sampung libong milya kada oras. Magsisimula nang gumana ang mga jet engine sa lalong madaling panahon. Pinapatigil namin ang gasolina sa mga tangke ng gasolina na may helium upang maiwasan ang hindi nagamit na gas na pumasok sa mga tangke ng gasolina. Manatiling nangunguna sa GS."
    
  Sa pagkakataong ito, nakarinig si Boomer ng ilang ungol at malalim na buntong-hininga sa intercom nang ilang sandali pa ay napunta sa full scramjet mode ang mga makina at mabilis na bumilis ang Midnight Spaceplane. "Limang indayog mamaya... Anim na indayog," anunsyo ni Boomer. "Mukhang maganda ang lahat. Kamusta po kayo diyan, sir?"
    
  "Okay... okay, Boomer," sagot ng pasahero, ngunit ngayon ay halatang nilalabanan niya ang labis na karga, pinipiga ang kanyang mga kalamnan sa tiyan at binti at humihila ng mas maraming hangin sa kanyang dibdib, na dapat magpabagal sa pagdaloy ng dugo sa ibabang bahagi ng kanyang katawan at tumulong na hawakan ito sa kanyang dibdib at utak, na tinutulungan siyang manatiling may kamalayan. Napatingin ang pasahero sa kanyang kasama. Awtomatikong na-reclined ang kanyang upuan nang humigit-kumulang apatnapu't limang degree, na tumulong na panatilihin ang kanyang dugo sa kanyang ulo dahil hindi siya makapag-G-crunches habang walang malay. "Paano... gaano katagal... mas matagal?"
    
  "Ayaw kong ibali ito sa iyo, ginoo, ngunit hindi pa kami nakakarating sa masayang bahagi," sabi ni Boomer. "Ang mga makina ng Scramjet ay magbibigay sa amin ng pinakamataas na bilis at altitude habang gumagamit pa rin ng atmospheric oxygen upang magsunog ng gasolina. Gusto naming panatilihin ang aming BOHM oxidizer hangga't maaari. Ngunit sa humigit-kumulang animnapung milya-tatlong daan at animnapung libong talampakan-ang hangin ay nagiging masyadong manipis upang ilunsad ang mga scramjet, at lumipat tayo sa purong rocket mode. Mararamdaman mo... tapos konting push. Hindi ito magtatagal, ngunit ito ay magiging... kapansin-pansin. Humanda ka, ginoo. Isa pang siyamnapung segundo." Pagkaraan ng ilang sandali, iniulat ni Boomer, "Leopard dive...dive complete, scramjets reporting complete shutdown and safety. Maghanda para lumipat sa rocket, crew... Suportahan ako sa turbo pump temperature at pressure readings, Gonzo... dagdagan ang kapangyarihan, kaagad... magandang ignition, rockets accelerating to sixty-five percent, fuel green, throttles rises... " Akala ng pasahero ay handa na siya para dito, ngunit ang hininga ay umalis sa kanyang mga baga na may isang matalim na "BAARK"! sa sandaling iyon... "Good initial ignition, rated turbo pump pressure, normal lahat ng indicators, humanda sa 100% power, tara na... ready... ready na... now."
    
  Parang aksidente sa sasakyan. Naramdaman ng pasahero na itinulak pabalik sa upuan ang kanyang katawan - buti na lang, na-anticipate ito ng computer-controlled seat sa pamamagitan ng sabay-sabay na pagsandal, pag-aayos ng cushioning at pag-iwas sa bigat ng kanyang katawan mula sa biglaang puwersa. Ang busog ng hatinggabi ay tila nakaturo nang diretso, ngunit ang sensasyong ito ay tumagal lamang ng ilang sandali, at sa lalong madaling panahon ay wala siyang ideya ng pataas o pababa, kaliwa o kanan, pasulong o paatras. Sa isang sandali ay hiniling niya na sana ay mawalan na siya ng malay tulad ng kanyang kasama, na walang kamalay-malay sa lahat ng kakaibang puwersang ito ng dayuhan na dumadaloy sa kanyang katawan.
    
  "One-six... one-seven... one-eight," anunsyo ni Boomer. Ang pasahero ay hindi lubos na sigurado kung ano ang ibig sabihin ng lahat. "Nakapasa tayo sa four-zero... five-zero... six-zero..."
    
  "We...do...okay lang ang lahat, Boomer?" - tanong ng pasahero, na pilit na pinipigilan ang lumalalang dilim sa kanyang mga mata, na nagpapahiwatig ng simula ng pagkawala ng malay. Nagkunwari siyang bodybuilder, pinapaigting ang bawat kalamnan ng kanyang katawan, umaasang makakuha ng sapat na dugo sa kanyang ulo upang maiwasan ang kanyang sarili na mahulog.
    
  "Nasa... green zone kami, sir," sagot ni Boomer. Sa kauna-unahang pagkakataon sa buong mapahamak na flight na ito, naisip ng pasahero, nakakakita siya ng pahiwatig ng pressure o strain sa boses ni Hunter Noble. Nasusukat pa rin ang kanyang tono, maikli pa rin at kahit pormal, ngunit tiyak na may bahid ng pag-aalala sa loob nito na nangangahulugan, kahit sa isang baguhang manlalakbay sa kalawakan, na ang pinakamasama ay darating pa.
    
  Damn, naisip ng pasahero, kung si Hunter Noble-marahil ang pinakamadalas na bumibiyaheng astronaut ng America, na may dose-dosenang mga misyon at libu-libong orbit sa ilalim ng kanyang sinturon-ay nagkakaroon ng mga problema, anong pagkakataon ang mayroon ako? Pagod na pagod na ako, naisip niya, sinusubukang labanan ang labis na karga. Ayos lang ako kung magrelax lang ako at hahayaan ang dugo sa utak ko diba? Hindi ako sasaktan nito. Medyo naduduwal na ako dahil sa pressure, at alang-alang sa Diyos ay ayaw kong sumuka sa helmet ko. Relax lang ako, relax...
    
  Pagkatapos, ilang sandali pa, sa kanyang lubos na pagkagulat, huminto ang pagpindot, na para bang ang mga turnilyo sa isang bisyong nakadiin sa kanyang buong katawan ay nawala lamang pagkaraan ng ilang minuto. Pagkatapos ay narinig niya ang isang nakakagulat, ganap na hindi inaasahang tanong: "Okay ka lang ba diyan sa napakagandang umaga na ito, ginoo?"
    
  Ang pasahero kahit papaano ay nakasagot nang maikli at ganap na kaswal: "Umaga na ba, Dr. Noble?"
    
  "Umaga na po, sir," sabi ni Boomer. "Mayroon kaming bagong umaga sa istasyon tuwing siyamnapung minuto."
    
  "Kamusta tayo? ayos lang tayo? nagawa natin?"
    
  "Tingnan ang iyong mga detalye, ginoo," sabi ni Boomer. Lumingon ang pasahero at nakita niya ang mga kamay ng lalaki na lumulutang nang humigit-kumulang anim na pulgada sa itaas ng kanyang wala pang malay na katawan, na tila natutulog, nakalutang sa kanyang likod sa karagatan.
    
  "Tayo ba...wala na ba tayong timbang ngayon?"
    
  "Sa teknikal na paraan, ang acceleration ng gravity patungo sa Earth ay katumbas ng aming bilis ng pasulong, kaya talagang nahulog kami, ngunit hindi kami tumama sa lupa. Tumatakbo tayo patungo sa Earth, ngunit ang Earth ay patuloy na lumilipat patagilid bago natin ito matamaan, kaya ang epekto ay parang walang timbang, "sabi ni Boomer.
    
  "Anong sasabihin?"
    
  Ngumisi si Boomer. "Sorry," sabi niya. "Gusto kong sabihin yan kay Paddy. Yes sir, we are weightless."
    
  "Salamat".
    
  "Kami ay kasalukuyang lumilipad sa higit sa Mach dalawampu't lima at umakyat sa isang altitude na isang daan at dalawampu't walong milya sa aming huling altitude na dalawang daan at sampung milya," patuloy ni Boomer. "Ang mga pagsasaayos ng rate ay nominal. Kapag huminto tayo sa paggalaw sa bilis ng orbital, dapat nasa loob tayo ng sampung milya ng Armstrong sa naaangkop na bilis, altitude at azimuth. Ito ay mukhang napaka-cool sir, napaka-cool. Maligayang pagdating sa outer space. Opisyal kang isang American astronaut."
    
  Ilang sandali pa, bumalik si Jessica Faulkner sa passenger compartment, ang kanyang mga mata ay nakakabighani pa rin sa likod ng saradong visor ng kanyang space suit helmet. Ang pasahero ay nakakita ng maraming mga astronaut na lumulutang sa zero gravity sa TV at sa mga pelikula, ngunit para bang nakita niya ito nang personal sa unang pagkakataon-ito ay simple, ganap na hindi totoo. Napansin niyang banayad at sinadya ang mga galaw nito, na para bang lahat ng mahawakan o hahawakan niya ay marupok. Tila wala siyang hinahawakan, ngunit gumamit siya ng ilang daliri upang bahagyang hawakan ang mga bulkhead, kisame, o kubyerta upang maniobra.
    
  Sinuri muna ni Faulkner ang kondisyon ni Spellman sa pamamagitan ng pagsuri sa maliit na electronic panel sa harap ng kanyang suit, na nagpapakita ng mga kondisyon sa suit at mga vital sign ng nagsusuot. "Mukhang maayos siya at ligtas ang kanyang suit," sabi niya. "Hangga't ang kanyang gyros ay hindi tumunog kapag siya ay nagising, sa tingin ko ay magiging maayos siya." Lumapit siya sa unang pasahero at binigyan siya ng napakatamis na ngiti. "Maligayang pagdating sa orbit, ginoo. Anong pakiramdam mo?"
    
  "Medyo mahirap noong inilunsad ang mga rocket-akala ko hihimatayin na ako," sagot niya na may mahinang ngiti. "Pero okay na ako ngayon."
    
  "Sige. I-unstrap ka natin at pagkatapos ay maaari mong samahan si Boomer sa sabungan para sa diskarte. Baka hayaan ka pa niyang i-dock ito."
    
  I-dock ang spaceplane? Sa space station? ako? hindi ako makakalipad! Halos walong taon na akong hindi nagmaneho ng kotse!"
    
  Kakalain ni Faulkner ang pasahero mula sa kanilang upuan, gamit ang Velcro upang hindi nakalawit ang mga strap sa harap nila. "Naglalaro ka ba ng video games, sir?" - tanong niya.
    
  "Minsan. Kasama ang anak ko."
    
  "Ito ay isang video game lamang-ang mga kontrol ay halos magkapareho sa mga controllers ng laro na umiikot sa loob ng maraming taon," sabi niya. "Actually, ang taong nagdisenyo sa kanila, si John Masters, ay malamang na sinasadya - siya ay nahuhumaling sa mga video game. Bukod, si Boomer ay isang mahusay na tagapagturo.
    
  "Kaya ang sikreto sa pagmamaniobra sa zero gravity ay ang tandaan na kahit na wala kang mga epekto ng gravity, mayroon ka pa ring masa at acceleration, at kailangan nilang labanan nang maingat, kung hindi, mapupunta ka sa labas ng pader," sabi ni Faulkner. "Alalahanin na hindi ito ang pakiramdam ng kawalan ng timbang na nararanasan mo kapag lumulutang sa karagatan, kung saan maaari kang gumalaw sa pamamagitan ng mga sagwan - dito ang anumang direktang paggalaw ay maaaring kontrahin lamang sa pamamagitan ng pagsalungat sa acceleration ng masa na may kabaligtaran at pantay na puwersa.
    
  "Kapag nasa istasyon na kami, gumagamit kami ng mga Velcro na sapatos at mga patch sa aming mga damit upang panatilihing ligtas ang aming sarili, ngunit wala pa kami nito, kaya kailangan mong matuto sa mahirap na paraan," patuloy niya. "Napakagaan, banayad na paggalaw. Gusto kong mag-isip na lang munang lumipat. Kung hindi mo sinasadyang mag-isip tungkol sa isang kilusan bago ito gawin, tatama ka sa kisame kapag ang iyong mga pangunahing kalamnan ay nakikibahagi. Kung iisipin mo lang na tumayo, gagamit ka ng mas maliliit na kalamnan. Kailangan mong pagtagumpayan ang iyong masa upang magsimulang gumalaw, ngunit tandaan na ang gravity ay hindi makakatulong sa iyo na baguhin ang direksyon. Subukan mo".
    
  Ginawa ng pasahero ang kanyang iminungkahi. Sa halip na gamitin ang kanyang mga binti at braso para itulak ang kanyang sarili sa upuan, naisipan na lang niyang tumayo sa pamamagitan ng bahagyang pagdampi ng ilang daliri ng isang kamay sa riles o armrest ng upuan... at sa kanyang pagtataka, nagsimula siyang dahan-dahang iangat. kanyang sarili sa upuan. "Hoy! Gumana ito!" - bulalas niya.
    
  "Napakahusay, ginoo," sabi ni Faulkner. "Okay na ba ang pakiramdam mo? Ang unang pagkakataon sa zero gravity ay nakakasakit sa tiyan ng marami."
    
  "Okay lang ako, Jessica."
    
  "Ang mga balanseng organo sa iyong mga tainga ay malapit nang wala nang 'pataas' o 'pababa' na direksyon at magsisimulang magpadala ng mga signal sa iyong utak na hindi tumutugma sa iyong nakikita o nararamdaman," paliwanag ni Faulkner. Ang mga pasahero ay binilinan tungkol sa lahat ng ito sa bahay, ngunit hindi sila sumailalim sa anumang iba pang pagsasanay sa astronaut, tulad ng pagtulad sa zero-gravity na operasyon sa ilalim ng tubig. "Medyo mas malala kapag nakarating ka sa istasyon. Ang kaunting pagduduwal ay normal. lagpasan mo ito."
    
  "Okay lang ako, Jessica," ulit ng pasahero. Nanlaki ang mga mata niya, parang bata sa umaga ng Pasko. "Oh Diyos ko, ito ay isang hindi kapani-paniwalang pakiramdam - at sa parehong oras ay hindi kapani-paniwalang kakaiba."
    
  "Ang galing mo, sir. Ngayon ang gagawin ko ay tumabi at hayaan kang magmaniobra patungo sa flight deck. Maaari kong subukang dalhin ka sa iyong upuan, ngunit kung hindi ako perpektong nakahanay at ilapat ang tamang dami at direksyon ng puwersa, itatapon kita sa kawalan, kaya mas mabuti kung magagawa mo iyon. Muli, isipin mo na lang ang paglipat. Huwag magmadali."
    
  Ang kanyang mga mungkahi ay gumana. Ang pasahero ay lubusang niluwagan ang kanyang katawan at humarap sa hatch na nagdudugtong sa sabungan sa kompartamento ng pasahero, at, halos wala nang hinawakan, nagsimula siyang lumipad patungo sa hatch, at pinanood ni Boomer ang kanyang mabagal na pag-usad sa kanyang kanang balikat, isang nasisiyahang ngiti na makikita sa pamamagitan ng ang kanyang visor oxygen helmet. Sa isang kisap-mata, diretsong lumutang ang pasahero sa hatch ng sabungan.
    
  "Natural ka dito, ginoo," sabi ni Boomer. "Ngayon ay tatanggalin ni Gonzo ang iyong pusod mula sa upuan ng pasahero at ibibigay ito sa akin, at ikokonekta ko ito sa saksakan sa upuan ng kumander ng misyon. Kailangan mong maingat na kumapit sa hatch habang ikinokonekta ka namin muli. Muli, huwag sipain o itulak ang anumang bagay - banayad na pagpindot." Narinig at naramdaman ng pasahero ang maliliit na putok ng air conditioned sa kanyang partial pressure suit na naputol, at may lumabas na connecting hose. Inabot ni Boomer ang buong cabin at sinaksak ito. "Naririnig mo ba ako, sir? Pakiramdam mo ba ay okay ang aircon?"
    
  "Oo at oo ulit."
    
  "Sige. Ang pinakamahirap na pasukin ay ang upuan dahil medyo masikip. Ang pamamaraan ay dahan-dahan, maingat na yumuko sa baywang at hilahin ang iyong mga balakang patungo sa iyong dibdib, na parang gumagawa ka ng isang kahabaan ng tiyan. Ihahagis ka namin ni Gonzo sa center console papunta sa upuan mo. Huwag mo kaming subukang tulungan. Okay, sige." Ginawa ng pasahero ang eksaktong sinabi sa kanya, bahagyang yumuko, at sa ilang hindi inaasahang pag-ikot at pagliko ay nasa ibabaw na siya ng napakalawak na center console sa upuan, at ikinabit ni Faulkner ang kanyang mga tuhod at mga strap sa balikat sa likod niya.
    
  "Sigurado ka bang hindi tayo nagkasalubong sa mga pasilyo sa pagsasanay ng astronaut ng NASA sa Houston, sir?" - tanong ni Boomer, kitang-kita ang kanyang ngiti sa visor ng kanyang oxygen helmet. "Kilala ko ang mga beteranong astronaut na naiinitan, pinagpapawisan at naiirita sa ginawa mo. Napakahusay. Ito ang iyong gantimpala para sa lahat ng gawaing ito." At tinuro niya ang labas ng cabin...
    
  ... at sa unang pagkakataon ay nakita ito ng pasahero: ang planetang Earth ay kumalat sa kanyang harapan. Kahit na sa pamamagitan ng medyo makitid na bintana ng sabungan, ito ay kahanga-hangang tingnan. "This... this is incredible... beautiful... Oh my God," huminga siya. "Nakita ko na ang lahat ng litrato ng Earth na kinunan mula sa kalawakan, ngunit hindi sila kumpara sa nakita ko mismo. Ang galing!"
    
  "Sulit ang lahat ng mga hoop na kailangan mong tumalon para makarating dito, ginoo?" - tanong ni Gonzo.
    
  "Gagawin ko ito ng isang daang beses para lang magkaroon ng pagkakataon," sabi ng pasahero. "Ito ay hindi kapani-paniwala! Damn, nauubusan na ako ng adjectives!"
    
  "Pagkatapos ay oras na upang bumalik sa trabaho," sabi ni Boomer, "dahil medyo nagiging abala dito. Tingnan mo."
    
  Tumingin ang pasahero... at nakita ang kanilang destinasyon sa kahanga-hangang karilagan. Ito ay halos tatlumpung taong gulang, higit sa lahat ay ginawa gamit ang 1970s na teknolohiya, at kahit na sa hindi sinanay na mata ay nagsisimula itong magpakita ng mga palatandaan ng edad, sa kabila ng mga menor de edad ngunit medyo pare-parehong pag-upgrade, ngunit ito ay mukhang napakaganda.
    
  "Ang Armstrong Space Station, na pinangalanan sa huli na si Neil Armstrong, siyempre, ang unang tao na lumakad sa buwan, ngunit lahat ng nakakaalam tungkol dito ay tinatawag itong Silver Tower," sabi ni Boomer. "Nagsimula ito bilang isang semi-secret na programa ng Air Force upang pagsamahin at pagbutihin ang Skylab space station project at ang Space Station Freedom Project ni President Ronald Reagan. Sa kalaunan ay naging kontribusyon ng Amerika ang Liberty sa International Space Station, at ang Skylab ay inabandona at pinahintulutang bumalik at masunog sa kapaligiran ng Earth, ngunit ang programa ng istasyon ng espasyo na pinondohan ng militar ay nagpatuloy sa relatibong lihim-bilang lihim na maaari mong panatilihin ang isang katulad na halaga ng halimaw. tatlong bilyong dolyar na umiikot sa Earth. Ito ay mahalagang apat na Skylabs na pinagsama-sama at naka-attach sa isang central truss, na may mas malalaking solar panel at pinahusay na docking device, mga sensor at mga maneuvering system na idinisenyo para sa paggamit ng militar kaysa sa siyentipikong pananaliksik."
    
  "Mukhang marupok ito-medyo magulo, tulad ng mga module na ito ay maaaring mahulog anumang segundo."
    
  "Siya ay kasing lakas ng kailangan niya dito sa free fall," sabi ni Boomer. "Tiyak na hindi ito kasing lakas ng isang gusali na ganito kalaki sa Earth, ngunit muli, hindi ito kailangang maging. Ang lahat ng mga module ay nilagyan ng maliliit na motor na kinokontrol ng computer na nagkokonekta sa lahat ng mga bahagi nang magkasama dahil ang istasyon ay umiikot sa axis nito upang panatilihing nakatutok ang mga antenna sa Earth."
    
  "Ang silver coating ba ay dapat na talagang nagpoprotekta laban sa mga terrestrial lasers?" tanong ng pasahero. "Natamaan na ba siya ng laser? Narinig ko na hinahampas siya ng Russia ng mga laser sa tuwing magkakaroon sila ng pagkakataon."
    
  "Natatamaan ito sa lahat ng oras, at hindi lamang mula sa Russia," sabi ni Boomer. "Sa ngayon ay parang wala pang pinsala; Sinasabi ng mga Ruso na gumagamit lamang sila ng mga laser upang subaybayan ang orbit ng istasyon. Lumalabas na ang pilak na materyal, isang sputter-deposited aluminized polyimide, ay isang mahusay na kalasag laban sa micrometeorites, solar wind at cosmic particle, pati na rin ang mga laser, at ito ay isang mahusay na insulator. Ngunit ang pinakamagandang bagay para sa akin ay ang makita ang istasyon mula sa Earth kapag ang araw ay direktang tumama dito - ito ang pinakamaliwanag na bagay sa kalangitan maliban sa araw at buwan, at kung minsan ay makikita sa araw, at maaari pang mag-cast. mga anino sa gabi."
    
  "Bakit mo ito tinatawag na 'ang istasyon' sa halip na 'ang istasyon'?" tanong ng pasahero. "Marami na akong narinig na ganyan sa inyo."
    
  Nagkibit-balikat si Boomer sa mga seat belt. "Hindi ko alam-may nagsimulang magsabi ng ganoon sa mga unang buwan ng Skylab, at natigil ito," sabi niya. "Alam ko na karamihan sa atin ay iniisip ito bilang higit pa sa isang koleksyon ng mga module o kahit isang lugar ng trabaho - ito ay mas katulad ng isang mahalaga o paboritong destinasyon. Parang masasabi kong, 'Pupunta ako sa Tahoe.' 'Pupunta ako sa istasyon' o 'Pupunta ako sa Armstrong' tunog lang... tama."
    
  Habang papalapit sila sa istasyon, tinuro ng pasahero ang istasyon. "Ano ang mga bilog na bagay sa bawat module?" tanong niya.
    
  "Mga lifeboat," sagot ni Boomer. "Mga simpleng aluminum sphere na maaaring selyuhan at itapon sa dagat palayo sa istasyon kung sakaling magkaroon ng aksidente. Ang bawat isa ay may upuan ng limang tao at may sapat na hangin at tubig upang tumagal ng halos isang linggo. Hindi sila maaaring muling pumasok sa atmospera, ngunit idinisenyo ang mga ito upang magkasya sa cargo bay ng anumang spaceplane, o maaari silang hilahin sa International Space Station at ibigay sa mga nakaligtas. Ang bawat module ay may isa; Ang Galaxy module, na isang kumbinasyon ng galley, gym, entertainment room at medical clinic, ay naglalaman ng dalawang lifeboat.
    
  Itinuro niya ang pinakamababang gitnang module, na mas maliit kaysa sa iba at nakakabit sa "ibaba" ng lower central module, na tumuturo patungo sa Earth. "So ito ang likha ni Vice President Page, ha?"
    
  "Heto na po, sir: XSL-5 'Skybolt',   - sabi ni Boomer. "Isang libreng electron laser na may klystron, o electronic amplifier, na pinapagana ng magnetohydrodynamic generator."
    
  "Ano"?"
    
  "Ang kapangyarihan para sa istasyon ay pangunahing nabuo sa pamamagitan ng mga solar panel o hydrogen fuel cell," paliwanag ni Boomer, "wala sa alinman ang gumagawa ng sapat na kapangyarihan para sa isang multi-megawatt class laser. Ang isang nuclear reactor sa Earth ay gumagamit ng init mula sa fission reaction upang makabuo ng singaw upang paikutin ang isang turbine generator, na imposible sa isang space station dahil ang turbine ay kumikilos tulad ng isang gyroscope at makagambala sa mga control system ng istasyon-maging ang mga flywheel sa aming mga exercise bike ay ginagawa. ito. Ang MHD ay katulad ng turbine-style power generator, ngunit sa halip na umiikot ang mga magnet na lumilikha ng daloy ng mga electron, ang MHD ay gumagamit ng plasma spinning sa isang magnetic field. Ang kapangyarihang nabuo ng MHD generator ay napakalaki, at ang MHD generator ay walang gumagalaw o umiikot na mga bahagi na maaaring makaapekto sa orbit ng istasyon."
    
  "Ngunit ang huli ay...?"
    
  "Ang paglikha ng plasma ay nangangailangan ng pag-init ng mga sangkap na gumagawa ng ion sa mataas na temperatura, mas mataas kaysa sa singaw," sabi ni Boomer. "Sa kalawakan ay may isang paraan lamang upang makagawa ng ganitong antas ng init, at iyon ay sa isang maliit na nuclear reactor. Naturally, maraming tao ang nag-iingat sa anumang bagay na nuklear, at doble iyon kung ito ay lumilipad sa itaas."
    
  "Ngunit ang mga nuclear reactor ay umiikot sa Earth sa loob ng mga dekada, tama ba?"
    
  "Ang MHD generator ay ang unang American nuclear reactor sa kalawakan sa loob ng dalawampung taon, at ito ay mas malakas kaysa sa anumang bagay dito," sagot ni Boomer. "Ngunit ang SOVIET ay naglunsad ng halos tatlong dosenang satellite na gumamit ng maliliit na nuclear reactor upang makabuo ng kuryente gamit ang mga thermocouples hanggang sa mabangkarote ang USSR. Hindi sila kailanman sumigaw tungkol sa kanilang mga nuclear reactor, ngunit nang maglunsad ang US ng isang MHD generator pagkatapos kanselahin ng USSR ang kanilang programa, sila ay nagngangalit. Karaniwan. At sumisigaw pa rin sila kahit na matagal na nating hindi pinapaalis ang Skybolt."
    
  Pinag-aralan sandali ng pasahero ang Skybolt module, pagkatapos ay sinabi: "Idinisenyo ni Ann Page ang buong bagay na ito."
    
  "Oo, sir," sabi ni Boomer. "Siya ay isang batang upstart na engineer at physicist nang gumawa siya ng mga plano para sa Skybolt. Walang nagseryoso sa kanya. Ngunit nais ni Pangulong Reagan na bumuo ng isang Star Wars missile defense shield, at gumastos siya ng maraming pera, at ang Washington ay galit na galit na naghahanap ng mga programang ilulunsad upang magastos nila ang lahat ng pera bago ito mapunta sa ibang programa. Ang mga plano ni Dr. Page ay nahulog sa tamang mga kamay sa tamang panahon; nakuha niya ang pera at itinayo nila ang Skybolt at inilagay ito sa Armstrong sa rekord ng oras. Si Skybolt ay anak ni Dr. Page. Kinausap pa niya siya na magsagawa ng bahagyang pagsasanay sa astronaut para makasakay siya sa shuttle para pangasiwaan ang pag-install. Sinasabi nila na nabawasan siya ng tatlumpung libra ng 'executive spread' para mapili para sa pagsasanay sa astronaut, at hindi na niya ito ibinalik. Nang sabihin ng kanyang anak ang kanyang unang mga salita, nagulat ang mundo."
    
  "At halos tatlumpung taon na ang nakalipas. Kamangha-manghang."
    
  "Isa pa rin itong makabagong device, ngunit kung mayroon tayong paraan, malamang na mapapabuti natin ang kahusayan at katumpakan nito nang malaki."
    
  "Ngunit maaari nating muling buhayin ang Skybolt ngayon, hindi ba?" - tanong ng pasahero. "Pagbutihin ito, i-modernize ito, oo, ngunit punan ito ng gasolina at ilunsad ito ngayon o sa medyo maikling panahon?"
    
  Lumingon si Boomer at saglit na tumingin sa kanyang pasahero na may pagkagulat. "Seryoso ka sa lahat ng ito, di ba, sir?" - tanong niya sa wakas.
    
  "I bet you do, Dr. Noble," sagot ng pasahero. "I bet you do."
    
  Pagkalipas ng ilang minuto, lumipat sila sa loob ng ilang daang yarda mula sa istasyon ng kalawakan ng Armstrong. Napansin ni Boomer na lalong nanlaki ang mga mata ng pasahero habang papalapit sila. "Parang ikaw ay nasa isang maliit na bangka papalapit sa isang sasakyang panghimpapawid, hindi ba?"
    
  "Ganyan talaga ang tunog, Boomer."
    
  Kinuha ni Boomer ang isang wireless device na talagang kamukha ng isang pamilyar na controller ng console game at inilagay ito sa harap ng pasahero. "Handa ka bang gumawa ng higit pa sa pagiging isang pasahero, sir?" - tanong niya.
    
  "Seryoso ka? Gusto mong dalhin ko ang bagay na ito sa space station?"
    
  "Maaari namin itong awtomatikong patakbuhin, at ang mga computer ay mahusay sa gayon, ngunit ano ang kasiyahan doon?" Inilipat niya ang controller sa harap ng pasahero. "Nararamdaman kong magtatagumpay ka."
    
  Naglagay siya ng mga command sa keypad sa center console at may lumabas na target sa windshield sa harap ng pasahero. "Ang wastong kontrol ay nagpapakilos sa spaceplane pasulong, paatras at gilid sa gilid-hindi kami gumulong na parang eroplano, kumikilos kami patagilid," patuloy ni Boomer. "Ang kaliwang kontrol ay medyo naiiba: sa pamamagitan ng pagpihit ng knob, ang spacecraft ay umiikot sa gitna nito, upang maituro mo ang ilong sa ibang direksyon kaysa sa spaceplane; at maaari mong ayusin ang patayong posisyon ng spaceplane sa pamamagitan ng paghila sa hawakan upang magsimulang patayo pataas o itulak pababa upang ilipat pababa. Ang pagmamanipula sa mga kontrol ay nagpapagana sa mga thruster-maliliit na rocket engine na matatagpuan sa buong spaceplane. Karaniwan naming binibigyang pansin kung gaano karaming gasolina ang natupok ng mga docking engine - isa pang dahilan kung bakit mas gusto ng mga kapangyarihan na gumamit kami ng computer para sa pag-dock, dahil ito ay mas mahusay at mas matipid sa docking kaysa sa aming mga mortal lamang, - ngunit para dito flight ay nag-load kami ng maraming dagdag na gasolina sa istasyon upang mapunan muli ang mga tangke bago umalis, at lahat ay nasa ayos.
    
  "Kaya, sir, ang trabaho mo ay manipulahin ang mga kontrol para hawakan ang target na reticle na nakikita mo bago ka tumuon sa docking target sa istasyon, na malaking 'zero' na nakikita mo sa docking module. Habang papalapit ka, kikislap ang mga ilaw ng direktor at makakakita ka ng higit pang mga pahiwatig kung ano ang gagawin. Mahalagang paalala dito: Tandaan na ang istasyon ay umiikot sa mahabang axis nito isang beses bawat siyamnapung minuto, kaya ang mga antenna at bintana ay palaging nakaturo patungo sa Earth habang ito ay nag-o-orbit, ngunit hangga't sinusunod mo ang mga senyas ng direktor ay mabayaran ito. Tandaan din na hindi mo lang kailangan na ituon ang sibat sa target, ngunit ihanay din ang spaceplane ayon sa direksyon ng mga searchlight, at kontrolin din ang bilis ng pasulong upang hindi ma-ram ang space station at makagambala sa Hatinggabi, na magiging masama. para sa lahat ng kasangkot. "
    
  "Susubukan kong huwag gawin iyon," mahinang sabi ng pasahero.
    
  "Salamat sir. Tulad ng itinuro sa iyo ni Jessica kapag gumagalaw sa zero gravity, ang mga magaspang na paggalaw ay masama, ngunit ang mga maliliit na paggalaw at pagsasaayos ay mabuti. Nalaman namin na ang pag-iisip tungkol sa paggalaw ay kadalasang sapat upang maisaaktibo ang isang nasusukat, tamang tugon sa maliliit na kalamnan. Mukhang naintindihan mo ang konseptong ito nang maupo ka sa iyong upuan kaninang umaga, kaya buong tiwala ako na magagawa mo rin ito kapag minamaniobra ang aming spaceplane para sa docking." Isang napaka-kapansin-pansing nerbiyos na paglunok ang tugon ng pasahero.
    
  "Ang mga tagapagpahiwatig ng iyong direktor ay nagsasabi sa iyo na ikaw ay papalapit sa labindalawang pulgada bawat segundo, ikaw ay tatlumpung yarda sa ibaba, sampung yarda sa kanan, isang distansya na isang daan at tatlumpu't tatlong yarda, at patungo sa labing anim na digri sa kaliwa upang mapapantay, " patuloy ni Boomer. "Habang nakarating tayo sa loob ng limampung yarda, unti-unti nating babawasan ang ating bilis ng pagsasara, upang sa limang yarda ay mas mababa tayo sa tatlong pulgada kada segundo. Kailangan mong humiyaw ng mas mababa sa isang degree, eksakto sa kurso at altitude, at sa bilis na mas mababa sa isang pulgada bawat segundo upang tamaan ang bull's-eye, o i-abort namin ang diskarte at subukang muli."
    
  "Gusto mo bang alertuhan ang istasyon, Boomer?" - tanong ni Faulkner sa intercom. Nakaupo na siya ngayon sa jump seat sa pagitan ni Boomer at ng pasahero.
    
  "Sa tingin ko magiging maayos tayo, Gonzo," sagot ni Boomer.
    
  Nakita ni Boomer na lumunok ang pasahero, kahit na sa pamamagitan ng kanyang suit at helmet. "Siguro mas mabuting huwag na lang..." sabi niya.
    
  "Sa tingin ko ay magagawa mo ito, ginoo," ulit ni Boomer. "May touch ka."
    
  Napansin ni Boomer na umayos na ang pasahero at mas hinigpitan pa ang pagkakahawak sa control panel kaysa kanina at inilagay ang kamay sa kaliwang braso. "Wait, sir," sabi niya. "Teka. Maghintay lang. Huminga ng malalim, pagkatapos ay huminga nang dahan-dahan. Seryoso. Huminga ka ng malalim, ginoo. Naghintay si Boomer hanggang sa narinig niyang huminga ng malalim ang pasahero, saka ito pinakawalan. "Napakagaling. Ang susi sa maniobra na ito ay visualization. I-visualize ang diskarte bago mo man lang hawakan ang mga kontrol. Isipin kung ano ang gagawin ng mga kontrol kapag hinawakan mo ang mga ito at i-activate ang mga ito. Maiisip mo ba kung ano ang gagawin ng bawat kontrol at input? , kung hindi mo kaya, huwag i-activate ito. Matagal bago ka gumawa ng isang hakbang, maging malinaw na kung ano ang iyong isasaalang-alang ay kung ano ang talagang gusto mong gawin. I-mapa ito sa iyong isip bago mo pindutin ang anumang switch. Huwag kailanman mabigla sa kung ano ang mangyayari kapag pinindot mo ang isang switch. Asahan na ang lahat ng mangyayari kapag pinindot mo ang switch ay eksakto kung ano ang iyong nilayon; at kung hindi, agad na tukuyin kung bakit hindi ito nangyari sa paraang gusto mo at ayusin ito. Ngunit huwag mag-overreact. Ang lahat ng mga reaksyon at kontra-reaksyon ay dapat na pinag-isipan, nasusukat at sinadya. Kailangan mong malaman kung bakit mo ginagalaw ang makina, hindi lang kung saan at magkano. Gawin natin, sir."
    
  Tumugon ang pasahero...nang walang ginawa, na inisip ni Boomer ang pinakamagandang bagay na maaaring gawin. Ang hatinggabi ay papalapit na sa isang malapit na perpektong punto ng pagtatagpo, at alam na alam ng pasahero na ang teknolohiyang nagbigay-daan sa kanya na makarating dito ay malamang na higit pa sa sarili niyang kakaunting kakayahan, kaya matalino siyang nagpasya na hayaan ang automated na maniobra na kumpletuhin ang ebolusyon nito, alamin kung ano pa ang kailangan gawin - kung mayroon man - at pagkatapos ay kumpletuhin ito kung kaya niya.
    
  Ang Armstrong Space Station ay unti-unting lumalapit sa Midnight spaceplane, na pinupuno ang maliit, makitid na windshield ng kahanga-hangang bulto nito at pinawi ang lahat ng iba pang visual na data...maliban sa mahalagang isa, na ang mga imaheng binuo ng computer sa multi-function. ipakita tulad ng sa harap ng kapitan ng sasakyang panghimpapawid, at sa harap ng pasahero. Ang tamang pagpoposisyon sa dock sa istasyon ng kalawakan ay kitang-kita - nangangailangan ito ng ilang pagsasaalang-alang kung aling mga kontrol ang hahawakan at ayusin upang itama ang mga paggalaw ng spaceplane.
    
  "I can't start the lateral movement of the spaceplane," ungol ng pasahero, narinig ang pagkabigo sa kanyang boses. "Patuloy kong pinindot ang switch, ngunit walang nangyayari."
    
  "Ang pag-aayos na inilapat mo ay naroroon-kailangan mo lamang na hayaan itong mangyari, ginoo," sabi ni Boomer. Ang kanyang boses ay nagsimulang hindi gaanong parang pandigma at mas katulad ng sa isang shaman o espirituwal na gabay. "Kaaya-aya, magaan, banayad, makinis na mga input. Tandaan, isang mahinang pagtulak lamang ng iyong hinlalaki sa mga kontrol ng vernier ay bumubuo ng daan-daang pounds ng rocket thrust na nagbabago sa orbit ng isang spacecraft na tumitimbang ng daan-daang libong pounds, na gumagalaw sa dalawampu't limang beses ng bilis ng tunog, daan-daang milya sa itaas ng Lupa. I-visualize ang galaw ng spacecraft at i-visualize ang mga corrective action na kailangan para itama ang flight path, pagkatapos ay ilapat ang mga kinakailangang control input. Ang pagre-react nang hindi nag-iisip ay masama. Mag-utos ka."
    
  Inalis ng pasahero ang kanyang mga kamay mula sa mga kontrol, hinayaan ang controller na lumutang sa harap niya sa isang tether, ipinikit ang kanyang mga mata at huminga ng malalim. Nang buksan niya ang mga ito, natuklasan niya na ang lahat ng data na ipinasok niya ay talagang nagsimulang ma-log. "Paano ito?" - ungol niya. "Hindi ako ganap na tanga."
    
  "Ang galing mo, ginoo," sabi ni Boomer. "Tandaan na walang kapaligiran o ibabaw ng kalsada upang lumikha ng alitan, at ang gravity ay kukuha ng ilang dosenang pagliko upang magkabisa, kaya ang anumang mga pagsasaayos na gagawin mo ay dapat na alisin. Ipinapakita ng data na ito dito kung gaano karaming pagwawasto ang inilapat mo at sa anong direksyon, iyon ay, kung gaano karaming kailangan mong alisin. Tandaan din kung gaano katagal bago ilapat ang iyong mga input, kaya magbibigay ito sa iyo ng tumpak na ideya kung kailan gagamitin ang mga ito."
    
  Ngayon ang pasahero ay tiyak na nasa zone. Gamit ang controller sa kanyang kandungan, na naka-orient sa parehong paraan tulad ng spaceplane mismo, halos hindi niya mahawakan ang mga hawakan gamit ang kanyang mga daliri. Habang papalapit sila sa bull's eye, ang bilis ng pasulong ay bahagyang nabawasan, kaya sa oras na ang mga crosshair ay tumama sa bull's eye, ang bilis ng pasulong ay halos zero pulgada bawat segundo.
    
  "Makipag-ugnay," anunsyo ni Boomer. Halatang nakaluwag ang mga balikat ng pasahero at nabitawan niya ang controller mula sa kanyang mga kamay. "Sigurado ang mga trangka. Ang spaceplane ay naka-moored. Congratulations sir."
    
  "Huwag mo nang gawin ito sa akin muli, ayaw mo ba, Dr. Noble?" tanong ng pasahero, tumingala at nakahinga ng ilang maluwag na hangin, saka pinakawalan ang hand controller na parang radioactive weapon. "Ang naiisip ko lang ay ang sakuna at kung paano kaming lahat ay natigil sa orbit."
    
  Kinuha ni Boomer ang isa pang controller, na kapareho ng una. "I had your back, sir," nakangiting sabi niya. "Ngunit ginawa mo ang isang mahusay na trabaho-wala akong ginalaw kahit ano. Hindi ko ito sinabi sa iyo, ngunit karaniwang kailangan namin ng bilis ng pasulong na hindi bababa sa zero point tatlong talampakan bawat segundo upang makuha ang mekanismo ng pag-dock na mag-latch-nag-latch sila para sa iyo sa mas mabagal na bilis."
    
  "Hindi ito magpapagaan ng kaba ko, Boomer."
    
  "Tulad ng sinabi ko, sir, mayroon kang talento," sabi ni Boomer. "Ihahanda na tayo ni Gonzo para lumipat sa istasyon. Ihahanda muna niya ang iyong kasama, at ililipat muna siya ng ilang tripulante mula sa istasyon, at pagkatapos ay aalis na kami. Karaniwan naming isinasara ang airlock mula sa flight deck habang kami ay nagse-set up ng transfer tunnel, kung sakaling may tumagas o nasira, ngunit lahat ay nasa suit, kaya kahit na may aksidente o malfunction, magiging maayos kami."
    
  Lumingon si Boomer at ang pasahero at pinanood si Faulkner na naglabas ng checklist, inilagay ito sa bulkhead na may Velcro, at nagsimulang magtrabaho. "Ang Midnight spaceplane ay may maliit na cargo bay, mas malaki kaysa sa S-9 Black Stallion ngunit hindi kasinglaki ng Space shuttle, ngunit hindi talaga ito nilayon na magdaong o magdala ng mga kargamento o mga pasahero - hindi talaga ito ay isang pagpapakita lamang ng teknolohiya. ," paliwanag ni Boomer. "Paglaon, ginawa namin itong workhorse. Mayroong airlock sa harap ng module ng pasahero na nagpapahintulot sa amin na dumaong kasama ang Armstrong o ang International Space Station at maghatid ng mga tauhan o kargamento pabalik-balik nang hindi pumupunta sa outer space."
    
  "Pumunta sa kalawakan?" - ulit ng pasahero. Tinuro niya ang mga bintana ng cabin. "Ibig mong sabihin kailangan mong pumunta doon para makarating sa istasyon?"
    
  "Ito ang tanging paraan upang makapunta sa istasyon ng espasyo sa S-9 Black Stallion at sa unang bahagi ng S-19 Midnight," sabi ni Boomer. "Ang Sky Masters ay nagdisenyo ng airlock sa pagitan ng sabungan at ng cargo bay na may isang pressurized na sistema ng tunnel, na ginagawang mas madaling makarating mula sa spaceplane patungo sa istasyon. Ang S-9 ay masyadong maliit para sa isang airlock, kaya ang paglipat ay nangangahulugan ng isang spacewalk. Ito ay isang maikli at matamis na spacewalk. Ito ay malapit, ngunit tiyak na kahanga-hanga.
    
  "Ang mga pintuan ng cargo bay ay nagbubukas," iniulat ni Gonzo. Nakarinig sila ng tahimik na ugong sa kahabaan ng katawan ng spaceplane. "Ang mga pinto ay ganap na nakabukas."
    
  "Mukhang bukas na bukas ang mga pinto ng cargo bay mo, Boomer," sabi ng isang boses sa intercom. "Maligayang pagdating sa Armstrong."
    
  "Salamat, sir," sagot ni Boomer. Sa pagharap sa pasahero, sinabi niya: "Ito si Trevor Sheil, ang station manager. Ang lahat ng mga tauhan sa Armstrong space station sa ngayon ay mga kontratista, bagaman halos lahat ay mga dating tauhan ng militar, na may malawak na karanasan sa pagpapatakbo sa kalawakan, at halos kalahati ay nagtrabaho sa istasyon sa nakaraan. Binubuksan namin ang mga pintuan ng cargo bay upang palabasin ang sobrang init mula sa spaceplane." Sa intercom ay sinabi niya, "Medyo magandang diskarte, sa tingin mo ba, sir?"
    
  "Huwag mong gawing cramp ang iyong sarili sa pamamagitan ng pagtapik sa iyong likod, Boomer," ang radyo ni Shale.
    
  "Hindi ako o si Gonzo: ito ang aming pasahero."
    
  Isang mahaba, medyo mahirap na paghinto ang sumunod; Pagkatapos ay tumugon si Sheil ng isang kahoy na "Nakuha mo."
    
  "Parang hindi siya masaya," sabi ng pasahero.
    
  "Hindi nagustuhan ni Trevor ang ideya na magdaong ka sa Hatinggabi, ginoo," pag-amin ni Boomer. "Inaprubahan ng direktor ng istasyon, si retired Air Force General Kai Rydon, ang ideya; ipinaubaya nila ito sa akin."
    
  "Sa tingin ko ay isang masamang ideya na tanggihan ang iyong stationmaster, Boomer."
    
  "Sir, sa tingin ko alam ko at naiintindihan ko ang dahilan kung bakit mo ginagawa ang lahat ng ito," sabi ni Boomer habang pinapanood niya ang pag-usad ng paglalagay ng transfer tunnel sa airlock. "Nandito ka para magbigay ng mahalagang punto, at lahat ako para dito. Ito ay isang malaking panganib, ngunit sa tingin ko ito ay isang panganib na nagkakahalaga ng pagkuha. Kung handa kang gawin ito, handa akong gawin ang lahat sa aking makakaya upang basagin ang iyong mga mata at sa gayon ay basain ang mga mata ng buong mundo. Kung masasabi ko, ginoo, kailangan ko lang na magkaroon ka ng lakas ng loob na sabihin sa mundo kung ano ang ginawa mo sa paglalakbay na ito at kung ano ang iyong nakita, paulit-ulit, sa bawat posibleng lugar, sa buong mundo. Ang iyong mga salita ay magtutulak sa mundo na maging mas nasasabik tungkol sa paglalakbay sa kalawakan kaysa sa aking magagawa." Sandaling nag-isip ang pasahero, saka tumango.
    
  "Ang transmission tunnel ay konektado at secure," iniulat ni Gonzo. "Pagtatatak ng airlock."
    
  "Kaya si Gonzo ay nag-iisa sa airlock, nakahiwalay sa sabungan at module ng pasahero?" tanong ng pasahero. "Bakit mo ginagawa?"
    
  "Upang hindi namin ma-depress ang buong spaceplane kung sakaling mabigo ang tunnel o hindi na-seal nang maayos," sagot ni Boomer.
    
  "Pero pagkatapos Gonzo...?"
    
  "Siya ay nasa isang bahagyang pressure suit at malamang na makaligtas sa pagkawala ng presyon," sabi ni Boomer, "ngunit siya at si Mr. Spellman ay kailangang gumawa ng spacewalk upang makarating sa istasyon, na ginawa niya ng maraming beses sa pagsasanay, ngunit siyempre , Kinailangan sana ni Mr. Spellman na magtiis mag-isa. Delikado, pero nagawa na niya ito dati. Si Mr. Spellman ay malamang na makaligtas dito nang maayos - siya ay isang medyo malusog na dude..."
    
  "Oh my God," sabi ng pasahero. "Nakakagulat kung gaano karaming mga bagay ang maaaring magkamali."
    
  "Ginagawa namin ito at patuloy na gumagawa ng mga pagpapabuti at pagsasanay at pagsasanay at pagsasanay at pagkatapos ay nagsasanay pa," sabi ni Boomer. "Ngunit kailangan mo lang tanggapin ang katotohanan na tayo ay naglalaro ng isang mapanganib na laro."
    
  "Handa na ang lahat para buksan ang istasyon," sabi ni Sheil.
    
  "Naiintindihan kita. Armstrong, "Handa na ang hatinggabi na buksan mula sa gilid ng istasyon," sabi ni Boomer. Itinuro niya ang multi-function na display sa panel ng instrumento, na nagpapakita ng presyon ng hangin sa spaceplane, sa docking module ng istasyon, at ngayon ay nasa loob ng tunnel na nag-uugnay sa kanila. Ang presyon sa lagusan ay nagpakita ng zero. .. At sa sandaling iyon, ang presyon sa loob ng lagusan ay nagsimulang dahan-dahang tumaas. Halos sampung minuto ang lumipas bago ang lagusan ay ganap na tumaas sa presyon. Lahat ay nagbabantay sa anumang mga palatandaan ng pagbaba ng presyon, na nagpapahiwatig ng pagtagas, ngunit nanatili itong matatag.
    
  "Ang presyon ay nasa, Boomer," ulat ni Sheil.
    
  "Sumasang-ayon ako," sabi ni Boomer. "Handa na ba ang lahat sa kahit na ang iskor?"
    
  "Okay lang ako, Boomer," sagot ni Gonzo. "Ang pangalawang pasahero din."
    
  "Malinaw na buksan ito, Gonzo."
    
  Nakaramdam sila ng bahagyang presyon sa kanilang mga tainga habang ang mas mataas na presyon sa cabin ng spaceplane ay katumbas ng bahagyang mas mababang presyon sa istasyon, ngunit hindi ito masakit at tumagal lamang ng ilang sandali. Pagkaraan ng ilang sandali: "Bukas ang mga passage hatches, papunta na ang pangalawang pasahero."
    
  "Nakuha ko, Gonzo," sabi ni Boomer. Sinimulan niyang alisin ang pagkakabukod sa kanyang upuan. "Aalisin ko muna ang iyong mga seat belt, sir," ang sabi niya sa kanyang pasahero, "at pagkatapos ay papasok ako sa airlock habang kinakalas mo ang iyong mga seat belt, at ilalabas kita at pataas." Tumango ang pasahero ngunit walang sinabi; Napansin ni Boomer ang medyo malayong ekspresyon sa mukha ng unang pasahero at nagtaka kung ano ang pinag-iisipan niya nang husto. Ang pinakamahirap na bahagi ay tapos na - ang kailangan lang niyang gawin ngayon ay mag-hover sa malaking istasyon, tumingin sa paligid at maging isang turista sa kalawakan hanggang sa oras na para umuwi.
    
  Ngunit matapos tanggalin ni Boomer ang seat belt sa kanyang tuhod at balikat at tatayo na sana sa kanyang upuan, hinawakan siya sa braso ng isang pasahero. "Gusto kong gawin ito, Boomer," sabi niya.
    
  "Ano ang dapat kong gawin, ginoo?"
    
  Tumingin ang pasahero kay Boomer, saka tumango sa kanang bahagi ng cabin. "Ayan. doon."
    
  Nakita ng pasahero ang mga mata ni Boomer na kumikislap sa kanyang helmet na hindi makapaniwala, kahit na alarma, ngunit hindi nagtagal ay isang nasisiyahang ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito, sir?" - hindi makapaniwalang tanong niya.
    
  "Boomer, gumagawa ako ng ilang mga hindi kapani-paniwalang kamangha-manghang mga bagay ngayon," sabi ng pasahero, "ngunit alam kong magagalit ako sa sarili ko kung babalik ako sa Earth nang sumuko na ako." Sapat na ang oxygen natin, hindi ba? Walang panganib na magkaroon ng 'kinks', di ba?"
    
  "Sir, ang isang kaso ng decompression sickness ay maaaring ang hindi bababa sa mapanganib na aspeto ng isang spacewalk," sabi ni Boomer, na tumatakbo sa isip sa checklist sa kanyang ulo upang makita kung ano ang nagbabawal dito. "Ngunit upang sagutin ang iyong tanong: oo, humihinga kami ng purong oxygen sa loob ng higit sa apat na oras ngayon, kaya dapat ay maayos kami." Nag-click ito, binuksan ang intercom ng ship-to-station. "Heneral Raydon? Gusto niyang gawin ito. Ngayon na. Mula sa sabungan at sa pamamagitan ng airlock ng istasyon, hindi sa pamamagitan ng isang lagusan."
    
  "Humanda ka, Boomer," sagot ng isa pang boses.
    
  "Ito ang pangalawang tao sa istasyon na mukhang naiinis sa pakikipag-usap sa iyo, Boomer," nakangiting sabi muli ng pasahero.
    
  "Maniwala ka man o hindi, ginoo, napag-usapan din namin ito," sabi ni Boomer. "Gusto talaga naming magkaroon ka ng buong karanasan. Iyon ang dahilan kung bakit inilalagay ka namin sa isang buong ACES advanced crew escape system suit sa halip na isang mas kumportableng partial pressure suit - ito ay idinisenyo para sa maikling spacewalk o extravehicular na aktibidad. Sigurado ka bang magugustuhan ng mga kasama mo sa home base ang gagawin mo?"
    
  "Maaaring hindi nila ito gusto, Boomer," sabi ng pasahero, "ngunit sila ay nasa ibaba, at ako ay narito. Gawin natin yan ". Para bang nagpapahiwatig ng kasunduan, ilang sandali pa ay lumabas ang isang mekanikal na braso mula sa isang hatch sa kabilang panig ng docking module, na may bitbit na parang elevator chair at dalawang cable sa isang mechanical claw.
    
  Si Boomer ay pumitik ng ilang switch, pagkatapos ay tiningnan ang kagamitan at instrumento ng kanyang pasahero bago tinapik siya sa balikat at kumpiyansang tumango bilang pagsang-ayon. "Gusto ko ang hugis ng iyong jib, ginoo," sabi niya. "Pumunta ka". Pinindot ni Boomer ang panghuling switch, at sa ilang malalakas, mabibigat na pag-click at isang malakas na pag-alingawngaw mula sa mga makina, ang mga canopy sa magkabilang gilid ng sabungan ng midnight S-19 spaceplane ay bumukas nang husto.
    
  Bago pa man ito mapagtanto ng pasahero, tumayo si Boomer mula sa kanyang upuan, ganap na wala sa spaceplane na may isang manipis na strap lamang na humahawak nito sa anumang bagay, na mukhang isang hindi makamundong Peter Pan sa kanyang skintight space suit at oxygen helmet. Kinuha niya ang isa sa mga cable sa kanyang remote control arm at ikinabit ito sa kanyang suit. "Bumalik ako sa aking mga paa," sabi niya. "Handa nang bumaba." Ibinaba ng robotic arm ang Boomer sa parehong antas ng labas ng cabin sa passenger side. "Idi-disconnect kita sa barko, ikonekta ka sa akin at sa elevator, at ikonekta ka sa pusod na ito, sir," sabi ni Boomer. Sa isang kisap mata ay natapos na ito. "Handa na ang lahat. Paano mo naririnig?
    
  "Malakas at malinaw, Boomer," tugon ng pasahero.
    
  "Mabuti". Tinulungan ni Boomer ang pasahero na makaalis sa kanyang upuan, na mas madaling makapasok dahil nakabukas na ito. "Hindi kami maaaring manatili sa labas nang matagal dahil hindi kami masyadong protektado mula sa micrometeorite, cosmic radiation, matinding temperatura at lahat ng iba pang kasama ng espasyo, ngunit ito ay magiging isang masayang biyahe habang tumatagal. Malinaw ang pusod, Armstrong. Handa nang bumangon." Ang kamay ng robot ay nagsimulang dahan-dahang iangat ang mga ito at ilayo sila sa spaceplane, at pagkatapos ay natagpuan ng pasahero ang kanyang sarili na malayang lumulutang sa kalawakan sa itaas ng docking module...
    
  ... at sa ilang saglit ay nakalatag sa harapan nila ang buong istraktura ng istasyon ng kalawakan ni Armstrong, na kumikinang sa sinag ng araw. Nakikita nila ang buong haba ng istraktura, nakikita ang malaking laboratoryo, living, mechanical at storage modules sa itaas at ibaba ng farm, at walang katapusang kalawakan ng mga solar panel sa magkabilang dulo ng farm na tila umuunat nang walang hanggan - nakikita pa niya. pinapanood sila ng mga tao sa pamamagitan ng malalaking viewing window sa ilang module. "Oh... my... God," napabuntong-hininga ang pasahero. "Ito ay kahanga-hanga!"
    
  "Totoo iyan, ngunit hindi ito katarantaduhan," sabi ni Boomer. Hinawakan niya ang spacesuit ng pasahero mula sa likod at hinila ito para tumalikod ito...
    
  ... at nakita ng pasahero ang planetang Earth sa ibaba nila sa unang pagkakataon. Naririnig nilang lahat ang kanyang paghinga sa labis na pagkamangha. "Mabuting Diyos!" - bulalas niya. "Ito ay hindi kapani-paniwala! ang galing! Nakikita ko ang halos buong kontinente ng South America sa ibaba! Diyos ko! Ibang-iba ang hitsura nito kaysa sa mga bintana ng sabungan - ngayon ay nararamdaman ko na talaga ang taas."
    
  "Sa tingin ko gusto niya ito, Heneral Raydon," sabi ni Boomer. Pinahintulutan niya ang pasahero na humanga sa planetang Earth nang halos isang minuto, malayang lumulutang sa hangin; pagkatapos ay sinabi: "Hindi na kami nangahas na manatili pa rito, ginoo. Ipasok mo kami dito, Armstrong." Habang ang pasahero ay nakaharap pa rin sa Earth, ang braso ng robot ay nagsimulang umatras pabalik patungo sa space station, na hinila ang dalawang lalaki kasama nito. Iniangat ni Boomer ang pasahero sa isang patayong posisyon bago lumapit sa malaking hatch. Lumangoy siya sa hatch, binuksan at binuksan ito, lumangoy sa bukana, isinukbit ang sarili sa loob ng airlock, ikinabit ang isa pang strap sa pasahero at maingat na ginabayan siya sa silid ng airlock ng istasyon. Pareho silang tinanggal ni Boomer sa pusod, pinalabas ang mga ito, pagkatapos ay isinara at pinalo ang hatch. Ikinonekta niya ang kanyang sarili at ang pasahero sa umbilical cords sa airlock, naghihintay na mapantayan ang pressure, ngunit ang pasahero ay ganap na natulala at hindi umimik, kahit na binuksan ang panloob na airlock na pinto. Tinulungan ng mga technician ang pasahero na tanggalin ang kanyang spacesuit, at itinuro ni Boomer ang labasan mula sa airlock.
    
  Sa sandaling lumabas ang pasahero sa airlock, si Kai Raydon, isang trim, matipunong lalaki na may silver crew-cut hair, chiseled features at expressive light blue eyes, tumayo sa atensyon, itinaas ang mikropono ng isang wireless headset sa kanyang mga labi at nagsalita: " Pansin sa Station Armstrong, ito ang direktor, para sa paunawa ng lahat ng mga tauhan, ang Pangulo ng Estados Unidos ng Amerika, si Kenneth Phoenix, ay nakasakay sa istasyon." Reydon, manager ng istasyon na si Trevor Sheil, Jessica Faulkner at ilang iba pang istasyon ng kalawakan ang mga empleyado ay nakatayo sa atensyon sa abot ng kanilang makakaya, ang kanilang mga daliri sa paa ay nakakabit. sa likod ng binti ay nagpapahinga habang ang mga frills at yumayabong at pagkatapos ay ang "Mabuhay ang Hepe" ay tumunog sa public address system ng istasyon.
    
    
  DALAWA
    
    
  Ang takot sa kamatayan ay dapat katakutan nang higit kaysa kamatayan mismo.
    
  - PUBLILIUS SYRUS
    
    
    
  ARMSTRONG SPACE STATION
    
    
  "Gayundin kayo, mga binibini at mga ginoo," sabi ni Pangulong Kenneth Phoenix nang matapos ang musika. "Hahalikan ko ang deck kung alam ko kung saang direksyon iyon." Nagtawanan, nagpalakpakan, at nagpalakpakan ang mga nagtitipon na tauhan ng istasyon sa loob ng ilang mahabang sandali.
    
  "I'm Kai Rhydon, station director, Mr. President," pakilala ni Kai, lumulutang papalapit kay Phoenix at nakipagkamay. "Maligayang pagdating sa Armstrong Space Station at binabati kita sa pagkakaroon ng lakas ng loob na maging ang unang nakaupong pinuno ng estado na lumipad sa Earth orbit, at ngayon ang unang nakaupong pinuno ng estado na lumakad sa kalawakan. Kamusta ang pakiramdam mo, sir?"
    
  "Ako ay lubos na nabigla, Heneral Raydon," sabi ni Phoenix. "Nakita ko at nagawa ko ang tanging pinangarap ko, salamat sa iyo at sa iyong mga tao. Salamat sa pagbibigay mo sa akin ng hindi kapani-paniwalang pagkakataong ito."
    
  "Binigyan ka namin ng pagkakataon, tulad ng bawat presidente mula noong Kevin Martindale, ngunit pinili mong kunin ito," sabi ni Kai. "Maraming tao ang nagsasabi na lahat ito ay pampulitikang stunt, ngunit ang katapangan na ipinakita mo ngayon ay malinaw na nagsasabi sa akin na ito ay higit pa sa pulitika." Lumingon siya sa mga katabi niya. "Hayaan akong ipakilala ang Station Manager Trevor Sheil, Chief of Operations Valerie Lucas at, siyempre, kilala mo si Jessica Faulkner, ang aming Direktor ng Flight Operations." Nakipagkamay ang Pangulo sa kanila, ngunit kasabay nito ay natuklasan na hindi ito madaling gawin sa zero gravity - isang simpleng kilos ang nagbabantang ihagis siya sa kisame.
    
  "Si Dr. Noble at Colonel Faulkner ay mahusay na gumawa sa akin dito, Heneral Raydon," sabi ng Pangulo. "Isang kapana-panabik na paglalakbay. Nasaan si Dr. Noble?
    
  "Mayroon siyang ilang mission planning na gagawin para sa iyong pagbabalik, sir, at siya rin ang nangangasiwa sa pag-refueling at pagpapanatili ng spaceplane," sabi ni Raydon. "Si Boomer ang direktor ng pagpapaunlad ng aerospace sa Sky Masters Aerospace, na siyang pangunahing kontratista para sa Armstrong space station, at malamang na mayroon din siyang trabaho para sa kanila. Siya rin ang punong piloto ng spaceplane ng kumpanya at may anim na apprentice sa kanyang training program. Busy siyang bata."
    
  "Kilala siya, Mr. President, malamang ay nagpasya siyang umidlip," nakangiting pagsingit ni Jessica. "Gusto niyang ipakita ang kanyang sarili bilang cool space jock, ngunit gumugol siya ng isang linggo sa pagpaplano ng mga flight at pagsubok sa spacecraft para sa pagbisitang ito."
    
  "Buweno, ang kanyang trabaho ay nagbunga," sabi ng pangulo. "Salamat sa lahat para sa isang kamangha-manghang paglalakbay."
    
  "Mayroon kaming halos isang oras bago ang iyong broadcast, kaya mayroon kaming oras para sa paglilibot at ilang magagaan na pampalamig kung gusto mo."
    
  "Magiging mahusay ang isang paglilibot, Heneral Raydon," sabi ni Phoenix. "Pero gusto ko munang tingnan si Agent Spellman, ang aking Secret Service associate."
    
  "Trev?" - tanong ni Reidon.
    
  "Got it," sabi ni Sheil, itinaas ang wireless microphone sa kanyang mga labi. Pagkaraan ng ilang sandali: "May malay si Agent Spellman sa sick bay, sir," tugon ni Sheil. "Sa kasamaang palad, hindi nito mahawakan nang maayos ang mga hindi pangkaraniwang Gs. Sa pisikal, siya ang pinaka-kwalipikadong miyembro ng iyong koponan na nagboluntaryong sumama sa iyo sa misyong ito, Ginoong Pangulo, ngunit walang direktang ugnayan sa pagitan ng kakayahan sa atleta at ng iyong kakayahang magtrabaho nang may abnormal na presyon at kinesthetic na mga sensasyon sa iyong katawan. Kakailanganin nating kumunsulta sa aerospace medicine team para malaman ang pinakamahusay na paraan para maibalik siya sa Earth. Hindi ako naniniwala na nagdala kami ng isang walang malay na tao sa pamamagitan ng muling pagpasok noon."
    
  "Siya ay isang tunay na tanda ng katapangan sa misyong ito," sabi ni Phoenix. "Ang pagboboluntaryo para dito ay higit pa sa tawag ng tungkulin, at marami itong sinasabi para sa Lihim na Serbisyo. Bibisitahin ko muna siya at saka mag-tour kung may oras."
    
  Pinangunahan kami ni Rhydon sa connecting tunnel patungo sa unang module. "Sigurado akong detalyadong ipinaliwanag sa iyo nina Boomer at Jessica ang zero-gravity travel, sir," sabi ni Raydon. "Makikita mo ang ilan sa mga mas may karanasan na mga tripulante na lumilipad sa mas malalaking pod tulad ng Superman, ngunit nalaman ko na para sa mga nagsisimula ay pinakamahusay na gumamit ng isa o dalawang daliri upang gumalaw gamit ang mga handrail at foot rest, at gawin itong maingat at dahan dahan".
    
  "Sigurado akong magkakaroon ako ng ilang mga pasa na ipapakita pag-uwi ko," sabi ni Phoenix.
    
  Lumabas sila mula sa nag-uugnay na lagusan patungo sa tila pabilog na dingding ng mga cabinet, na may pabilog na daanan sa gitna. "Ito ay isang data storage at processing module," paliwanag ni Reidon. "Sundan mo ako". Malumanay siyang lumutang sa gitnang pasilyo, ipinatong ang kanyang mga kamay sa mga gilid ng mga cabinet, habang sinusundan ng Pangulo at ng iba pa. Di-nagtagal, natuklasan ng Pangulo ang isang dosenang pabilog na hanay ng mga cabinet na nakaayos sa buong module tulad ng mga hiwa ng pinya sa isang garapon, na may malalaking puwang sa pagitan ng mga ito. "Ang mga suplay ay dinadala sa pamamagitan ng mga airlock sa itaas at ibabang dulo, kinokolekta o pinoproseso kung kinakailangan, at iniimbak dito. Ang infirmary ay nasa module sa itaas natin."
    
  "Nagsisimula na akong mahilo mula sa lahat ng mga sanggunian sa 'pataas' at 'sa itaas,'" inamin ng pangulo. "Wala rin akong pakiramdam."
    
  "  Ang 'pataas' at 'pababa' ay tumutukoy sa direksyon na gusto mong puntahan," sabi ni Faulkner. "Maaari kang magkaroon ng dalawang tripulante na magkatabi, ngunit ang isa ay nakaturo sa isang paraan at ang isa sa isa, kaya lahat ng ito ay kamag-anak. Ginagamit namin ang bawat ibabaw ng mga module upang gumana, kaya makikita mo ang mga astronaut na 'nakabitin' mula sa mga kisame habang ang iba ay nagtatrabaho sa 'sa sahig,' bagaman ang 'kisame' at 'sahig' ay, siyempre, mga kamag-anak na termino."
    
  "Hindi mo tinutulungan ang pagkahilo ko, Gonzo."
    
  "Ipaalam sa amin kung ang iyong pagkahilo ay nagsimulang magpakita mismo sa pisikal, ginoo," sabi ni Jessica. "Sa kasamaang palad, ito ay isang bagay na nangangailangan ng oras upang masanay at hindi ka magtatagal dito. Gaya ng sinabi namin, hindi karaniwan na magsimulang makaranas ng ilang pagduduwal sa ilang sandali pagkatapos lumipat sa zero gravity."
    
  "Okay lang ako, Jessica," sabi ng presidente, ngunit sa pagkakataong ito ay iniisip niya kung gaano ito katagal.
    
  Sa pagpunta sa Galaxy, isang kumbinasyong galera, module ng pagsasanay, opisina, klinika at module ng entertainment, huminto ang Pangulo ng ilang beses upang makipagkamay sa mga tauhan ng istasyon, at ang paghinto at pagsisimula muli ay lubos na nagpabuti sa kanyang mga kasanayan sa pagmamaniobra. Bagama't inihayag ni Raydon na sakay ang Pangulo, karamihan sa mga technician na nakilala niya ay tila gulat na gulat nang makita siya. "Bakit parang nagulat ang ilang lalaki at babae na nakasakay sa istasyon nang makita ako, Heneral?" tanong ni Phoenix sa wakas.
    
  "Dahil napagpasyahan kong huwag ipaalam sa mga tripulante hangga't hindi ko ito gagawin kapag naka-airlock ka na, sir," sagot ni Raydon. "Ako lang, si Trevor, ang Secret Service, ang ilang opisyal sa Sky Masters Aerospace, at ang Midnight spaceplane crew at ground crew ang nakakaalam. Naramdaman kong pinakamahalaga ang kaligtasan para sa kaganapang ito at napakadali para sa mga tauhan ng istasyon na makipag-ugnayan sa Earth. Inaasahan ko na ang bilang ng mga mensahe sa pamilya at mga kaibigan ay tataas sa lalong madaling panahon, ngunit sa oras na lumabas ang balita ay mapapanood ka sa TV sa buong mundo."
    
  "At ang tiyempo ng iyong pananalita ay pinili upang kapag nagpalabas ka, wala ka sa saklaw ng anumang kilalang Russian o Chinese na anti-satellite na armas para sa ilang mga orbit," sabi ni Trevor Sheil.
    
  Nanlaki ang mga mata ng Pangulo sa gulat - tiyak na nakatawag ng pansin ang paghahayag na ito. "Anti-satellite weapon?" nagtatakang tanong niya.
    
  "Alam namin ang hindi bababa sa kalahating dosenang mga site sa hilagang-kanluran at silangang Russia at tatlong mga site sa China, sir," sabi ni Raydon. "Ang istasyong ito ay may mga sandata sa pagtatanggol sa sarili - mga chemical laser at short-range missiles - ngunit ang anti-missile at anti-satellite system ng Kingfisher sa Earth orbit ay hindi pa ganap na gumagana, kaya walang proteksyon ang spaceplane at ayaw naming makipagsapalaran. ."
    
  "Bakit hindi nila sinabi sa akin ang tungkol dito!" - bulalas ng pangulo.
    
  "Ito ang hamon ko, sir," sabi ni Raydon. "Sa totoo lang, sa palagay ko, ang banta mula sa mga anti-satellite na armas ay nasa listahan ng mga panganib na nagbabanta sa buhay na kinakaharap mo sa misyong ito-ayaw kong bigyan ka pa ng higit na pag-iisip." May sinubukang sabihin ang Presidente, ngunit tahimik lang na bumuka ang kanyang bibig. "Sa oras na umalis ka, nasa loob ka lang ng isang bagay," patuloy ni Raydon, "at pinaplano ni Boomer ang deorbital trajectory ng eroplano upang maiwasan ang karamihan sa iba pa. Mapoprotektahan ka mula sa mga anti-satellite na armas gaya ng pagpoprotekta namin sa iyo."
    
  "Ang ibig mong sabihin ay pinlano mo ang paglalakbay na ito sa ilalim ng pag-aakalang susubukan ng ilang dayuhang pamahalaan na salakayin ang isang space plane o space station habang nakasakay ako?" Ang katahimikan nina Trevor at Raydon at ang mga ekspresyon ng kanilang mga mukha ay nagpapahiwatig kay Phoenix sa kanyang sagot. Walang ibang nagawa ang Presidente kundi ang umiling ng ilang saglit, tinitigan ang isang lugar sa bulkhead, ngunit pagkatapos ay tumingin siya kay Raydon na may pilit na ngiti. "Mayroon pa bang iba pang banta na hindi sinabi sa akin, Heneral Raydon?" tanong niya.
    
  "Yes, sir, mas mahaba ang listahan kaysa sa braso ko," diretsong sabi ni Raydon. "Ngunit naabisuhan ako na gustong bisitahin ng Pangulo ng Estados Unidos ang Armstrong space station, at inutusan akong isagawa ito, at nagtagumpay kami. Kung ang aking mga utos ay susubukan na pigilan ka sa pagpunta rito, sa palagay ko ay makakapagbigay ako ng napakahabang listahan ng mga tunay na banta sa iyong pamilya, sa iyong administrasyon at mga miyembro ng Kongreso, na magreresulta sa pagkansela rin ng misyong ito." Tinuro niya ang dulo ng connecting tunnel. "Sa ganitong paraan, Mr. President."
    
  Hindi tulad ng data storage at processing module at ang maliit na spaceplane cabin at passenger module, ang Galaxy module ay magaan, mainit at mahangin. Kasama sa mga dingding ng module ang iba't ibang mga pub-style na mesa at nightstand na may lahat ng mga footrests, iba't ibang computer monitor at laptop, exercise bike, at kahit isang dart board. Ngunit karamihan sa mga tauhan ng istasyon ay nakasiksik sa paligid ng tatlong-by-five-foot na panoramic na bintana, kumukuha ng mga larawan at nakaturo sa Earth. Isang malaking monitor ng computer ang nagpakita kung aling bahagi ng Earth ang dinaraanan ng space station, at ang isa pang screen ay nagpakita ng isang listahan ng mga pangalan na nagreserba ng upuan sa bintana para i-film ang kanilang bayan o ilang iba pang landmark sa Earth.
    
  "Mga lubos na sinanay na astronaut na kailangang yumuko upang makarating dito - at ang kanilang pangunahing anyo ng libangan ay nakatingin sa labas ng bintana?" - ang sabi ng pangulo.
    
  "Iyon, at pagpapadala ng mga email at video chat sa mga lalaki sa bahay," sabi ni Raydon. "Nagho-host kami ng maraming video chat session sa mga paaralan, kolehiyo, akademya, Scouts, ROTs at Civil Air Patrol units, pati na rin ang media, pamilya at mga kaibigan."
    
  "Ito ay dapat na isang napakahusay na tool sa pagre-recruit."
    
  "Oo, ito ay, kapwa para sa militar at para sa pagkuha ng mga bata na mag-aral ng agham at engineering," sumang-ayon si Reidon.
    
  "Kaya sa ilang mga paraan, ang pagpunta ko dito ay maaaring isang masamang ideya," sabi ng pangulo. "Kung malaman ng mga bata na ang sinumang malusog na tao ay maaaring lumipad sa istasyon ng kalawakan-na hindi nila kailangang mag-aral ng advanced na agham upang gawin ito-marahil ang mga batang ito ay magiging mga turista sa kalawakan."
    
  "Walang mali sa turismo sa kalawakan, Ginoong Pangulo," sabi ni Sheil. "Ngunit inaasahan namin na ang mga bata ay nais na bumuo at gumamit ng mas bago at mas advanced na mga paraan upang pumunta sa kalawakan at marahil ay lumipad ito sa Buwan o sa mga planeta ng ating solar system. Hindi namin alam kung ano ang magpapasiklab sa batang imahinasyon."
    
  "Huwag kang mag-alala, Ginoong Presidente," sabi ni Raydon. "Sa tingin ko ang iyong presensya dito ay magkakaroon ng napakalalim na epekto sa mga tao sa buong mundo sa mahabang panahon."
    
  "Tiyak; sasabihin ng mga bata, 'Kung kaya ng matandang umutot na 'yan, kaya ko, 'eh, General?" walang gulo ang pangulo.
    
  "Kung ano man ang kailangan, Mr. President," sabi ni Valerie Lucas. "Kahit anong mangyari."
    
  Nagulat ang Pangulo nang matagpuan si Agent Charles Spellman sa isang kakaibang cocoon na linen na parang sleeping bag, naka-velcro na patayo sa bulkhead - ito ay parang isang uri ng malaking insekto o marsupial na nakasabit sa isang puno. "Mr. President, welcome," sabi ng isang napaka-kaakit-akit na maitim ang buhok, madilim ang mata na babae na nakasuot ng puting jumpsuit, magaling na lumalangoy palapit sa kanya at iniabot ang kanyang kamay. "Ako si Dr. Miriam Roth, direktor ng medikal. Maligayang pagdating sa Armstrong Space Station."
    
  Kinamayan siya ng Pangulo, natutuwa na ang kontrol ng kanyang katawan ay patuloy na bumubuti sa zero gravity. "Napakasaya kong makilala ka, Doktor," sabi ni Phoenix. Tinanong niya ang ahente ng Secret Service, "Kumusta ang pakiramdam mo, Charlie?"
    
  "Mr. President, I'm so sorry about this," sabi ni Spellman, hindi itinatago ng kanyang malalim na tonong boses ang lalim ng kanyang pagkabalisa. Ang kanyang mukha ay sobrang namamaga, na para bang siya ay nasa isang away sa kalye, at ang pinakamahinang amoy ng suka sa malapit ay hindi mapag-aalinlanganan. "Hindi pa ako nagkaroon ng seasikness sa buong buhay ko, motion sickness sa hangin o sa isang kotse - wala pa akong barado na ilong sa loob ng maraming taon. Ngunit habang tinatamaan ako ng pressure na iyon, nahihilo ako, at bago ko namalayan, namatay ang mga ilaw. Hindi na mauulit, sir."
    
  "Huwag kang mag-alala, Charlie-nasabi na sa akin na pagdating sa motion sickness, may mga mayroon at mayroon," sabi ng pangulo. Bumaling kay Roth, tinanong niya, "Ang tanong, makakabalik ba siya sa Earth nang hindi nakakakuha ng isa pang episode?"
    
  "Sa tingin ko ay papayag siya, Mr. President," sabi ni Miriam. "Siya ay tiyak na malusog, madaling maihambing sa sinuman sa istasyong ito. Binigyan ko siya ng isang maliit na shot ng Phenergan, isang matagal nang ginagamit na karaniwang paggamot para sa mga pag-atake ng pagduduwal, at gusto kong makita kung paano niya ito pinangangasiwaan. Sa humigit-kumulang labinlimang minuto o higit pa, hahayaan ko siyang lumabas sa kanyang bahay at subukang lumipat sa istasyon." Binigyan niya si Spellman ng mapanuksong simangot. "Naniniwala ako na hindi ininom ni Agent Spellman ang mga gamot na inireseta ko bago ang pag-alis bilang inirerekomenda."
    
  "Ayoko ng putok ng baril," paos na sabi ni Spellman. "At saka, hindi ako nakakainom ng gamot habang nasa duty, at hindi ako nagkakasakit."
    
  "Hindi ka pa nakapunta sa kalawakan, Agent Spellman," sabi ni Miriam.
    
  "Handa na po ako, Doc. Lumipas na ang pagkahilo. Handa na akong bumalik sa aking tungkulin, Mr. President."
    
  "Mas mabuting gawin mo ang sinasabi ng doktor, Charlie," sabi ng pangulo. "Mayroon kaming pabalik na flight sa loob lamang ng ilang oras, at gusto kong italaga mo ito sa isang daang porsyento." Si Spellman ay mukhang labis na bigo, ngunit tumango siya nang walang sinasabi.
    
  Lumakad sila sa isa pang connecting tunnel, sa pagkakataong ito ay mas mahaba, at pumasok sa ikatlong module na puno ng mga computer console at high-definition na widescreen na monitor. "Ito ang command module, Mr. President, ang upper central module sa istasyon," sabi ni Raydon. Lumutang siya sa isang malaking hilera ng mga console na pinamamahalaan ng anim na technician. Ang mga technician ay nag-hover sa harap ng kanilang mga console sa isang nakatayong posisyon, ang kanilang mga binti ay naka-secure sa lugar sa pamamagitan ng leg support; Ang mga checklist, notepad at mga lalagyan ng inumin na may mga nakalabas na straw ay ligtas na naka-velcro sa malapit. "Ito ay isang sensor fusion center. Mula rito, kinokolekta namin ang data ng sensor mula sa libu-libong radar ng sibilyan at militar, satellite, barko, sasakyang panghimpapawid at lupa at isinasama ito sa isang estratehiko at taktikal na larawan ng pandaigdigang banta ng militar. Ang Armstrong space station ay may sarili nitong radar, optical at infrared na mga sensor na magagamit namin upang dalhin ang mga target sa kalawakan at sa Earth sa loob ng saklaw, ngunit karamihan ay kumokonekta kami sa iba pang mga sensor sa buong mundo upang lumikha ng malaking larawan." .
    
  Lumutang siya sa module patungo sa apat na maliliit na unmanned console sa likod ng dalawang set ng tatlong console at mga screen ng computer, na hindi rin pinapatakbo. "Ito ay isang tactical operations center kung saan gumagamit kami ng space-based na mga armas," patuloy ni Raydon. Ipinatong niya ang kamay sa balikat ng technician at lumingon ang lalaki at ngumiti ng malapad sa Presidente. "Mr. President, gusto kong ipakilala sa iyo si Henry Lathrop, ang aming Aerospace Weapons Officer." Nakipagkamay ang dalawang lalaki, kasama si Lathrop na nakangiti mula tenga hanggang tenga. Si Lathrop ay nasa late thirties, maikli, napakapayat, nakasuot ng makapal na salamin at naka-ahit na ulo. "Henry, ipaliwanag mo ang ginagawa mo dito."
    
  Napaawang ang bibig ni Lathrop, na para bang hindi niya inaasahan na may sasabihin siya sa Pangulo-na hindi niya ginawa-ngunit nang malapit nang mag-alala si Raydon, hinila ng batang inhinyero ang sarili: "Y-yes, sir. Maligayang pagdating sa istasyon, Ginoong Pangulo. Ako ay isang aerospace weapons officer. Kinokontrol ko ang mga armas ng istasyon, na idinisenyo upang gumana sa kalawakan at sa kapaligiran ng Earth. Mayroon kaming ilang kinetic na armas na magagamit, ngunit ang Skybolt laser ay hindi aktibo sa utos ng Pangulo, kaya ang tanging sandata ko ay ang coil, o chlorine-oxygen-iodine laser."
    
  "Ano ang maaari mong gawin tungkol dito?" - tanong ng presidente.
    
  Napalunok si Lathrop, ang gulat ay lumitaw sa kanyang mga mata ngayong kailangan niyang sagutin ang isang direktang tanong mula sa Pangulo ng Estados Unidos. Ngunit siya ay nasa kanyang elemento at nakabawi nang mas mabilis kaysa sa dati: "Maaari naming ipagtanggol laban sa mga labi ng kalawakan sa halos limampung milya," sabi ni Lathrop. "Ginagamit din namin ito upang masira ang mas malalaking mga labi-mas maliit ang mga labi, mas mababa ang panganib na idinudulot nito sa ibang spacecraft."
    
  "At maaari mong gamitin ang laser upang protektahan ang istasyon mula sa iba pang mga sasakyang pangkalawakan?"
    
  "Yes, sir," sabi ni Lathrop. "Mayroon kaming mga radar at infrared sensor na nakakakita ng paparating na spacecraft o mga labi mula sa humigit-kumulang limang daang milya ang layo, at maaari kaming kumonekta sa iba pang mga sensor ng espasyo ng militar o sibilyan." Tinuro niya ang monitor ng computer. "Ang sistema ay tumatakbo na ngayon sa awtomatikong mode, na nangangahulugan na ang COIL ay awtomatikong mawawala kung ang mga sensor ay nakakita ng isang banta na nakakatugon sa ilang mga parameter. Siyempre, itinakda namin ito sa manual pagdating mo."
    
  "Salamat para dito, Mr. Lathrop," sabi ng pangulo. "Kaya ang isang laser ay maaaring maprotektahan ang istasyon at masira ang mga labi ng espasyo, ngunit iyon lang? Hindi ba nagkaroon ka ng kakayahang umatake ng mga target sa Earth?"
    
  "Oo, ginoo, ginawa namin ito," sabi ni Lathrop. "Ang Skybolt laser ay sapat na malakas upang sirain ang mga light target tulad ng mga sasakyan at sasakyang panghimpapawid, at hindi paganahin o pinsalain ang mas mabibigat na target tulad ng mga barko. Ang mga workshop ng armas ng Kingfisher ay nag-imbak ng mga guided kinetic charge na maaaring magsagawa ng mga spaceship o ballistic missiles, pati na rin ang mga precision guided missiles na maaaring bumalik sa kapaligiran ng Earth upang tumama ng mga target sa lupa o sa dagat."
    
  "Mayroon pa ba tayong mga Kingfisher na garage? Alam kong hindi sila inaprubahan ni President Gardner-mas ginamit niya ang mga ito bilang bargaining chip sa mga Russian at Chinese."
    
  "Pinahintulutan ni Pangulong Gardner ang pitong garahe na muling pumasok sa kapaligiran ng Earth at masunog," sabi ni Lathrop. "Ang isa pang labintatlong garahe ay nakuhang muli at iniimbak sa station farm. Sampung garahe ay nasa orbit pa rin, ngunit hindi aktibo. Pana-panahong kinukuha ang mga ito ng mga spaceplane, pinapagana ang mga ito, pinapanatili ang mga ito, at ibinalik ang mga ito sa orbit upang mapag-aralan natin ang kanilang pangmatagalang pagganap at gumawa ng mga pagbabago sa disenyo, ngunit hindi sila aktibo sa kasalukuyan.
    
  "Iba ba ang coil laser sa laser ng VP Page?" - tanong ni Phoenix.
    
  "Oo, sir, ito ay. Ipinagbabawal kaming gumamit ng anumang sandata na may saklaw na higit sa animnapung milya, at ang Skybolt, isang libreng electron laser, ay maaaring tumama sa mga target sa atmospera at ibabaw ng Earth sa layo na humigit-kumulang limang daang milya, kaya ito ay kasalukuyang hindi aktibo."
    
  "Hindi aktibo?"
    
  "Hindi aktibo, ngunit maaaring i-activate kung kinakailangan," sabi ni Raydon.
    
  "Sa medyo maikling panahon?" tanong ng presidente.
    
  "Henry?" - tanong ni Kai.
    
  "Kailangan namin ng ilang kadalubhasaan mula sa Sky Masters o iba pang mga kontratista," sabi ni Lathrop, "at ilang araw upang mapatakbo ang MHD reactor."
    
  "And the order is from you, sir," dagdag ni Raydon. "Ang kontrobersya ng Skybolt ay halos gastos sa aming buong programa sa espasyo ng militar."
    
  "Naaalala ko nang mabuti," sabi ni Phoenix. "Naka-commit ako na ayusin ito. Mangyaring magpatuloy, Mr. Lathrop."
    
  "Ang coil ay gumagamit ng pinaghalong mga kemikal upang makagawa ng laser light, na pagkatapos ay pinalakas at nakatuon," patuloy ni Lathrop. "Gumagamit kami ng iba't ibang mga optika kaysa sa Skybolt free electron laser upang ituon at idirekta ang laser beam, ngunit ang proseso ay halos kapareho. Gumagamit kami ng mga sensor ng radar at infrared upang patuloy na mag-scan sa paligid ng istasyon para sa mga bagay na maaaring magdulot ng banta - maaari naming makita at maakit ang mga bagay na kasing laki ng bola ng golf. Ang normal na maximum na saklaw ng coil ay tatlong daang milya, ngunit binago namin ang setting ng laser sa pamamagitan ng pag-aalis ng ilan sa mga reflector na nagpapataas ng lakas ng laser, kaya nasa katanggap-tanggap na limitasyon kami. "
    
  "Maaari mo bang ipakita sa akin kung paano gumagana ang mga sensor?" - tanong ng presidente. "Marahil ay nagsasagawa ng simulate na pag-atake sa isang target sa Earth?"
    
  Mukhang nataranta na naman si Lathrop at nilingon niya si Raydon na tumango. "Ipakita sa Pangulo kung paano ito ginawa, Henry," sabi niya.
    
  "Yes, sir," sabi ni Lathrop, mabilis na lumitaw sa kanyang mukha ang pananabik. Lumipad ang mga daliri niya sa keyboard sa console. "Paminsan-minsan ay nagsasagawa kami ng mga pagsasanay upang atakehin ang ilang mga target na patuloy na sinusubaybayan at binibigyang-priyoridad." Ang pinakamalaking monitor ng computer ay nabuhay. Nagpakita ito ng malaking lugar ng Earth na may trajectory at posisyon ng istasyon ng kalawakan na papalapit sa North Pole mula sa silangang Siberia. Nagkaroon ng isang serye ng mga bilog sa paligid ng ilang mga punto sa Russia.
    
  "Ano ang mga bilog na ito, Mr. Lathrop?" - tanong ng presidente.
    
  "Tinatawag namin silang Delta Bravos, o duck blinds," sagot ni Lathrop. "Mga lokasyon ng mga kilalang anti-satellite na armas. Ang mga bilog ay ang tinatayang hanay ng mga armas doon."
    
  "Malapit na tayo dito, di ba?"
    
  "Kami ay lumilipad sa marami sa kanila sa isang araw, na matatagpuan sa Russia, China at ilang mga bansa na katabi ng mga ito," sabi ni Lathrop. "Ito, sa partikular, ang Yelizovo airport, ang base ng MiG-31D fighters, na, tulad ng alam natin, ay nilagyan ng mga anti-satellite na armas na maaari nilang ilunsad mula sa himpapawid. Regular silang nagpapatrol mula roon at nagsasanay pa nga ng pag-atake."
    
  "Ginagawa nila?" - hindi makapaniwalang tanong ng presidente. "Paano mo malalaman kung ito ay isang tunay na pag-atake o hindi?"
    
  "Kami ay ini-scan ang missile," paliwanag ni Kai. "Nakikita namin ang misayl at wala pang dalawang minuto para ilunsad ang mga nagtatanggol na armas o tamaan ito ng mga laser. Ini-scan namin ang mga ito at sinusuri ang anumang signal na ipinadala nila, at maaari naming pag-aralan ang mga ito gamit ang radar at optoelectronics upang malaman kung naghahanda silang gumawa ng isang bagay. Halos palagi nila kaming sinusubaybayan gamit ang long-range radar, ngunit paminsan-minsan ay tatamaan nila kami ng target tracking at missile guidance radar."
    
  "Bakit?"
    
  "Subukang takutin kami, subukang ipatamaan namin sila ng Skybolt o Earth assault weapons para mapatunayan nila kung gaano kami kasama," sabi ni Trevor. "Ito ay lahat ng Cold War cat-and-mouse katarantaduhan. Karaniwan naming binabalewala ito."
    
  "Gayunpaman, pinapanatili nito ang aming mga paa," dagdag ni Valerie. "Utos, ang target na simulation ng labanan na ito, na itinalagang Golf Seven, ay nasa hanay sa loob ng tatlong minuto."
    
  "Maghanda para sa isang simulate na pakikipag-ugnayan sa isang Skybolt," sabi ni Raydon. "Atensyon sa istasyon, simulate target na pakikipag-ugnayan sa loob ng tatlong minuto. Command module operations. Lahat ng mga tripulante ay pumunta sa mga istasyon ng labanan at mag-ulat. I-secure ang lahat ng mga pantalan at hatch. Mga tauhan, hindi on duty, mag-ulat sa damage control station, mag-don suit at magsimulang huminga. Gayahin ang midnight undocking."
    
  "Ano ang ibig sabihin nito, Heneral?" - tanong ng presidente.
    
  "Ang mga off-duty na tauhan ay may mga responsibilidad sa pagkontrol sa pinsala," sabi ni Kai. "Sa itaas, maaaring mangahulugan iyon ng isang spacewalk upang kunin ang kagamitan o...mga tauhan na nawala sa kalawakan. Ang pre-breathing pure oxygen hangga't maaari ay nagpapahintulot sa kanila na magsuot ng ACES suit at gawin ang kanilang mga tungkulin sa pagsagip, kahit na nangangahulugan ito ng pagpunta sa outer space. Maaaring kailanganin nilang magsagawa ng maraming pag-aayos at pagpapanumbalik ng mga operasyon sa outer space. Sa parehong dahilan, inaalis din namin ang anumang mga sasakyang pangkalawakan na mayroon kami sa istasyon upang magamit ang mga ito bilang mga lifeboat kung sakaling magkaroon ng problema - gagamitin namin ang mga lifeboat sphere at maghihintay ng pagsagip sa pamamagitan ng spaceplane o komersyal na transportasyon. Napalunok ng husto ang Presidente sa mga madilim na kaisipang ito.
    
  "Command, ito ang Operations, humihiling ng pahintulot na gayahin ang spin-up ng MHD," sabi ni Valerie Lucas mula sa kanyang lugar sa bulkhead, na pinapanood ang simulate na epekto.
    
  "Natanggap ang pahintulot, gayahin ang paglulunsad ng MHD, gawin ang lahat ng paghahanda upang maabot ang simulate na target sa lupa." Binanggit ng Pangulo na ito ay tulad ng pag-eensayo ng isang dula sa dulang: lahat ay nagsasabi ng kanilang mga bahagi, ngunit walang sinuman ang aktwal na gumagalaw o gumagawa ng anuman.
    
  "Naiintindihan kita. Engineering department, ito ang operations department, gayahin ang MHD launch, report activation at power level sa fifty percent."
    
  "Operations, Engineering, nakuha mo, simulated MHD spin-up," iniulat ng Engineer Officer Alice Hamilton. Pagkalipas ng ilang sandali: "Operations, Engineering, MHD simulated active, power level sa labindalawang porsyento at tumataas."
    
  "Ang command ay isang operasyon, ang MHD ay simulate online."
    
  "Tinanggap na ang utos. Fight, ano ang conditional goal natin?"
    
  "Ang simulate na Golf Seven ground target ay isang na-deactivate na radar sa linya ng ROSA sa kanlurang Greenland," sabi ni Lathrop. "Ang raw data mula sa mga sensor ay magmumula sa SBR. Maghanda para sa isang pangalawang mapagkukunan ng sensor na lumitaw." Lumipad muli ang mga daliri niya sa keyboard. "Ang simulate secondary sensor source ay ang USA-234, isang radar imaging satellite na nasa ibabaw ng Golf Seven horizon sa loob ng animnapung segundo at nasa loob ng target range sa loob ng tatlong punto dalawang minuto."
    
  "Ano ang ibig sabihin ng lahat ng ito, Heneral?" tanong ni President Phoenix.
    
  "Maaari naming i-shoot ang Skybolt nang tumpak gamit ang aming sariling mga sensor," paliwanag ni Kai. "SBR, o spaceborne radar, ang aming pangunahing sensor. Ang istasyon ay nilagyan ng dalawang X-band synthetic aperture radar upang makakuha ng mga larawan ng Earth. Maaari naming i-scan ang malalaking lugar ng Earth sa 'stripmap' mode o gumamit ng 'spotlight' mode upang i-target ang isang target at makakuha ng mga tumpak na larawan at mga sukat hanggang sa ilang pulgada ng resolution.
    
  "Ngunit dahil nag-shoot kami mula sa napakalayo na distansya, na sumasaklaw sa daan-daang milya bawat minuto, maaari kaming kumonekta sa anumang iba pang mga sensor na nangyayari sa lugar nang sabay-sabay para sa mas higit na katumpakan," patuloy ni Kai. "Ang USA-234 ay isang US Air Force radar imaging satellite na kumukuha ng mga larawan ng radar at ipinapadala ang mga ito sa National Reconnaissance Office sa Washington. Kami ay sapat na mapalad na maging isang gumagamit ng imahe, kaya maaari naming hilingin na tumuon ang satellite sa partikular na target na iyon. Maaari naming pagsamahin ang satellite imagery sa aming sarili upang makakuha ng mas tumpak na view ng target."
    
  Ang Lathrop ay nagpasok ng ilang higit pang mga utos at isang larawan ng kunwa na target ang lumitaw sa malaking monitor sa kaliwa ng pangunahing monitor, isang remote na istasyon ng radar na may malaking radome sa gitna, ilang mga sistema ng komunikasyon na tumuturo sa iba't ibang direksyon, at ilang mahaba, mabababang gusali na nakapalibot sa radome. "Ito ang hitsura sa isang kamakailang larawan mula sa itaas," sabi niya. Makalipas ang ilang sandali, nawala ang larawan at napalitan ng isa pang larawan, ang isang ito ay nagpapakita ng isang tuldok na napapalibutan ng hugis H na parihaba sa halos itim na background. "Ito ay isang radar na imahe mula sa isang reconnaissance satellite. Ang background ay itim dahil ang snow ay hindi nagpapakita ng enerhiya ng radar nang mahusay, ngunit ang mga gusali ay malinaw na nakikita."
    
  "Operations, engineering, MHD sa simulate fifty percent level," iniulat ni Alice.
    
  "Naiintindihan, engineer," sabi ni Valerie. "Combat, ito ay isang operasyon, kami ay nasa limampung porsyento, na ginagaya ang bukas na mga contour ng Skybolt, mga sandata na handa, maghanda para sa labanan."
    
  "Nakuha ko, Operation, ginagaya ko ang pagbubukas ng mga activation circuit ng Skybolt, handa na ang mga sandata."
    
  Ilang saglit pa, muling nagbago ang imahe at halos kamukha ito sa larawang nakita nila, na may random na ulap na lumulutang sa buong imahe. Gumamit si Lathrop ng trackball para tumpak na isentro ang larawan sa screen. "At ito ay salamat sa teleskopiko na mga electro-optical sensor ng istasyon na idinagdag sa imahe ng radar," sabi niya. "Operasyon, ito ay labanan, positibong pagkakakilanlan ng simulate na target na Golf Seven, naitatag ang pagsubaybay, kami ay naka-lock at handa na."
    
  "Nakuha mo, anak," sabi ni Valerie. "Command, operations, nakatutok tayo. Estado ng MHD?"
    
  "MHD sa isang daang porsyento sa sampung segundo."
    
  "Got it," pagkumpirma ni Valerie. "Humihiling ako ng pahintulot na gayahin ang paglipat ng Skybolt sa isang posisyon ng labanan at pumasok sa labanan."
    
  "This is Command," sabi ni Raydon. "Maaari mong ilipat ang Skybolt control sa combat mode at gayahin ang pagpindot sa isang target. Attention station, ito ang direktor, tinutulad namin ang pagtama ng ground target sa tulong ng isang "Skybolt."
    
  "Naiintindihan, utos, kinumpirma ng Operations Department na pinapayagan tayong gayahin ang pagtama sa target. Ang labanan, mga operasyon, ang "Skybolt" ay pinapayagang gayahin ang pagpasok sa labanan, ang armas ay ginagaya ang pagpapaputok."
    
  "Naiintindihan, mga operatiba, ang imitasyon na armas ay inilabas na." Pinindot ni Lathrop ang isang key sa kanyang keyboard, saka tumingala. "Iyon na, Mr. Presidente," sabi niya. "Maghihintay ang system para sa pinakamainam na oras upang magpaputok, at pagkatapos ay magpapatuloy sa pagpapaputok hanggang sa makita nito na ang target ay nawasak, o hanggang sa bumaba tayo sa ibaba ng target na abot-tanaw. Sa katunayan, bilang karagdagan sa pangunahing laser, dalawang laser ang kasangkot: ang una ay sumusukat sa kapaligiran at gumagawa ng mga pagsasaayos sa salamin upang itama ang mga kondisyon ng atmospera na maaaring magpababa sa kalidad ng laser beam; at ang pangalawa ay sinusubaybayan ang target habang lumilipas ang istasyon, at tumutulong na tumuon at tumpak na idirekta ang pangunahing sinag. "
    
  "Salamat, Henry," sabi ni Kai. Si Lathrop ay mukhang labis na nasiyahan nang bumalik siya sa kanyang console matapos ang kabadong pakikipagkamay sa Pangulo. "As you can see, Mr. President, isang tactical crew station lang ang staff dahil hindi pa na-restore ang ating Kingfisher weapons workshops. Ngunit kung iyon ang kaso, ang mga sensor fusion operator ay nakakakita, nagsusuri at nag-uuri ng anumang mga banta na kanilang nakikita, at ang mga banta na iyon ay ipinapakita sa apat na monitor na ito na ginagamit ko; Valerie, ang aking pinuno ng mga operasyong pangkombat; isang aerospace tactical weapons officer at isang ground weapons officer. Pagkatapos ay maaari tayong tumugon gamit ang sarili nating mga sandata na nakabatay sa kalawakan o magdirekta ng pagtugon sa lupa, dagat o nakabatay sa himpapawid."
    
  "Ano ang mga pagawaan ng armas ng Kingfisher na ito?" tanong ng presidente. "Naaalala ko na hindi sila nagustuhan ni Pangulong Gardner."
    
  "Ang sistema ng armas ng Kingfisher ay isang serye ng spacecraft na tinatawag naming 'mga garage' sa mababang orbit ng Earth," sabi ni Cai. "Ang mga garahe ay kinokontrol mula dito at maaari ding kontrolin mula sa punong-tanggapan ng US Space Command sa Earth. Ang mga garahe ay nilagyan ng sarili nilang mga sensor, motor at control system, at maaaring i-program upang mag-dock sa isang istasyon para sa pag-refueling at rearming. Ang bawat garahe ay nilagyan ng tatlong anti-satellite o anti-missile na armas at tatlong precision ground attack na armas."
    
  "Naaalala ko na talagang kinasusuklaman ni Gardner ang mga bagay na ito," sabi ng pangulo. "Nang makaligtaan ang pag-atake na iyon at nawasak ang pabrika, naisip ko na papatayin niya ang isang tao."
    
  "Buweno, hindi kinansela ni Pangulong Gardner ang programa, pinabulaanan lang niya ito," sabi ni Kai. "Ang buong konstelasyon ng Kingfisher ay may tatlumpu't anim na Trinity na mga garage sa orbit, upang sa anumang oras, ang bawat bahagi ng Earth ay may hindi bababa sa tatlong mga garage sa itaas, katulad ng isang GPS navigation system. Ang lahat ng ito ay kontrolado dito mismo o mula sa US Strategic Command headquarters."
    
  "General Rhydon, ito ang bahagi ng Space Defense Force na hindi ko naintindihan: bakit lahat ng ito ay umiikot sa Earth?" tanong ni President Phoenix. "Ito ay halos kapareho sa mga command center na umiiral na sa Earth, at sa katunayan ito ay mukhang magkapareho sa onboard radar na sistema ng babala at kontrol ng sasakyang panghimpapawid. Bakit ilagay ang parehong bagay sa espasyo?"
    
  "Dahil mas ligtas tayo dito sa kalawakan, na ginagawa itong isang perpektong lokasyon para sa anumang command center, sir," sagot ni Raydon.
    
  "Kahit na may listahan ng mga panganib hangga't ang iyong braso, gaya ng sinabi mo, Heneral?"
    
  "Oo, ginoo, kahit na sa lahat ng mga panganib ng paglalakbay sa kalawakan," sabi ni Raydon. "Ang isang kalaban ay mas malamang na ganap na mabulag ang Estados Unidos sa isang orbital command center. Maaaring sirain ng kaaway ang isang base, barko, o sasakyang panghimpapawid na may AWACS radar at mawawala ang sensor na iyon, ngunit makakakuha tayo ng data ng sensor mula sa kahit saan o gumamit ng sarili nating mga sensor at mabilis na punan ang puwang. Bukod pa rito, dahil umiikot tayo sa Earth, mas malamang na hindi tayo matagumpay na maatake. Ang aming orbit ay kilala, siyempre, na nagpapadali sa paghahanap, pagsubaybay at pag-target, ngunit, hindi bababa sa maikling panahon, ang pag-atake sa istasyong ito ay mas mahirap kaysa sa pag-atake sa isang ground, ship o air command center. Alam ng mga masasamang tao kung nasaan tayo at kung saan tayo pupunta, ngunit sa parehong oras alam natin nang eksakto kung kailan ang kanilang mga kilalang base ng ASAT ay magiging posibleng banta kung maglunsad ng pag-atake. Patuloy naming sinusubaybayan ang mga sikat na site na ito. Sinusuri din namin ang hindi kilalang mga base ng pag-atake at naghahanda na tumugon sa kanila."
    
  "Sa palagay ko sa mas malawak na kahulugan, ginoo," sabi ni Trevor Sheil, "na ang pagtatrabaho sa istasyon at ginagawa itong aktibong post ng command ng militar, sa halip na isang koleksyon lamang ng mga sensor o laboratoryo, ay mahalaga sa hinaharap ng presensya ng Amerika sa kalawakan. "
    
  "Paano, Mr. Sheil?"
    
  "Inihalintulad ko ito sa pakanlurang pagpapalawak ng Estados Unidos, ginoo," paliwanag ni Trevor. "Noong una, ang maliliit na grupo ng mga explorer ay umalis at natuklasan ang mga kapatagan, Rocky Mountains, disyerto at Karagatang Pasipiko. Ang ilang mga settler ay nakipagsapalaran sa kanila, na naakit sa pangako ng lupa at mga mapagkukunan. Ngunit ito ay hindi hanggang sa ang U.S. Army ay ipinadala at nagtatag ng mga kampo, mga outpost, at mga kuta na ang mga pamayanan at kalaunan ay maaaring maitayo ang mga nayon at bayan at nagsimula ang tunay na pagpapalawak ng bansa.
    
  "Buweno, ang Armstrong space station ay hindi lamang isang outpost sa Earth orbit, ngunit isang tunay na pag-install ng militar," patuloy ni Sheil. "Kami ay higit pa sa mga computer at console - mayroon kaming labindalawang lalaki at babae na sakay na sumusubaybay at maaaring kontrolin ang mga operasyong militar sa buong mundo. Sa palagay ko ito ay maghihikayat ng higit pang mga adventurer, siyentipiko at explorer na makipagsapalaran sa kalawakan, tulad ng pagkakaroon ng kuta ng US Army ay isang malaking kaaliwan sa mga naninirahan.
    
  "Mas malaki ang space kaysa sa Midwest, Mr. Sheil."
    
  "Para sa amin sa ikadalawampu't isang siglo, oo, ginoo," sabi ni Trevor. "Ngunit sa ikalabing walong siglong explorer na unang nakakita sa Great Plains o Rocky Mountains, naramdaman kong parang nakatayo siya sa pinakadulo ng uniberso."
    
  Nag-isip sandali ang Presidente, saka ngumiti at tumango. "Pagkatapos sa tingin ko ay oras na para dalhin ito sa susunod na antas," sabi niya. "Gusto kong makipag-usap sa aking asawa at Bise Presidente Page, at pagkatapos ay maghanda para sa aking talumpati."
    
  "Yes, sir," sabi ni Raydon. "Ilalagay ka namin sa upuan ng direktor." Maingat na lumipat ang Pangulo sa console ni Raydon at isinabit ang kanyang mga paa sa stirrups sa ilalim, nakatayo sa harap ng console ngunit pakiramdam niya ay parang lumulutang siya sa kanyang likod sa karagatan. Nabuhayan ang malaking monitor sa harap niya at may nakita siyang maliit na puting ilaw sa ilalim ng maliit na lens sa taas ng monitor at alam niyang online siya.
    
  "Sa wakas ay tumigil ka sa pagtingin sa paligid at nagpasya na tawagan kami, ha, Mr. President?" - tanong ni Vice President Anne Page, kitang-kita ang mukha niya sa built-in na window sa monitor. Siya ay nasa ikaanimnapung taon, payat at masigla, na may mahabang buhok na walang kahihiyang pinapayagang manatiling natural na kulay abo, na nakatali sa kanyang kwelyo. Hanggang kamakailan, kasama ang lahat ng pagbawas sa badyet ng US, si Anne ay gumawa ng maraming gawain sa White House kasama ang kanyang mga responsibilidad sa bise presidente: chief of staff, press secretary, national security adviser at chief policy adviser; sa kalaunan ay ipinagkatiwala niya ang karamihan sa mga karagdagang responsibilidad na ito sa iba, ngunit nagpatuloy na maglingkod bilang pinakamalapit na tagapayo at pinagkakatiwalaan ni Ken Phoenix, gayundin bilang Chief of Staff ng White House. "Nagsimula akong mag-alala."
    
  "Ann, ito ay isang ganap na hindi kapani-paniwalang karanasan," sabi ni Ken Phoenix. "Ito ang lahat ng naisip ko at marami pang iba."
    
  "Ipaalam na mayroon akong isang mahistrado ng Korte Suprema na nasa kamay 24/7 upang mangasiwa ng panunumpa sa tungkulin kung sakaling mali ang isa sa libu-libong bagay na maaaring magkamali," sabi ni Anne. "Patuloy kong igigiit ito pagkatapos mong bumalik."
    
  "Isang napakatalinong desisyon," sabi ng pangulo. "Ngunit ayos lang ako, ang paglipad ay hindi kapani-paniwala at kung ako ay mapapahamak na maging isang meteorite sa aking pagbabalik, at least alam ko na ang bansa ay nasa mabuting kamay."
    
  "Salamat sir."
    
  "Ito ay ganap na kamangha-manghang, Anne," patuloy ng pangulo. "Dr. Noble, hayaan mo akong i-dock ang spaceplane."
    
  Nagulat si Vice President. "Ginawa mo? Maswerte. Hindi ko pa ito nagawa, at ilang beses na akong nagpalipad ng mga eroplano sa kalawakan! Paano ito?"
    
  "Tulad ng karamihan sa lahat ng iba pa sa kalawakan: mag-isip lamang ng isang bagay at ito ay mangyayari. Mahirap paniwalaan na lumilipad kami sa limang milya bawat segundo, ngunit pinag-uusapan namin ang paglipat ng spaceplane nang ilang pulgada lamang bawat segundo. Wala talaga akong pakiramdam sa taas o bilis hanggang sa pumunta kami sa outer space at nakita ko ang Earth sa ilalim...
    
  "Ano?" - tanong ko.Bulalas ni Ann na nanlalaki ang mata sa gulat. "Anong ginawa mo?"
    
  "Ann, ikaw ang unang nagsabi sa akin kung paano ka nakarating sa istasyon mula sa unang mga eroplano sa kalawakan," sabi ng pangulo. "Muling binanggit sa akin ni Doctor Noble nang makarating kami, at nagpasya akong gawin iyon. Tumagal lang ito ng ilang minuto."
    
  Napaawang ang bibig ng Bise Presidente sa gulat, at kinailangan niyang pisikal na iling ang sarili mula sa kanyang nakatulala na katahimikan. "Ako... hindi ako naniniwala," she finally said. "Ire-report mo ba ito sa press? Pipitik nila... mas higit pa sa pitik-pitik na nila."
    
  "Marahil ang parehong reaksyon kapag ang isang nakaupong pangulo ay nagsagawa ng kanyang unang paglalakbay sa isang barko ng karagatan, o ang kanyang unang pagsakay sa isang lokomotiko, o isang sasakyan, o isang eroplano," sabi ng pangulo. "Kami ay lumilipad sa kalawakan sa loob ng mga dekada-bakit napakahirap isipin na ang Pangulo ng Estados Unidos ay naglalakbay sa kalawakan o nagpapatuloy sa isang spacewalk?"
    
  Saglit na bumalik si Bise Presidente Paige sa kanyang halos catatonic na estado ng kumpletong kawalang-paniwala, ngunit umiling siya bilang pagbibitiw. "Well, natutuwa akong okay ka, sir," sabi ni Anne. "I'm glad you are enjoying the trip, and the view, and"-napalunok ulit siya ng hindi makapaniwala bago nagpatuloy-"...the spacewalk, sir, because I think we're in for a real shit storm when you bumalik ka." Tahasan na hinimok ng Pangulo si Anne na sabihin ang kanyang isip sa publiko at pribado, at sinamantala niya ang bawat pagkakataon na gawin iyon. "Ang pusa ay naibunyag na - ang mga tao mula sa istasyon ay maaaring tumawag na sa bahay upang ipaalam sa iba na ikaw ay dumating, at ang mga alingawngaw ay kumakalat na parang apoy. Sigurado ako na ang presser ay talagang kahanga-hanga." Tulad ng lahat ng mga astronaut, tinukoy ni Anne ang Armstrong space station bilang "ang istasyon." "Sana handa ka na para dito."
    
  "Ako, Anne," sabi ng Pangulo.
    
  "Anong pakiramdam mo?"
    
  "Napakabuti".
    
  "Any hilo?"
    
  "Kaunti lang," pag-amin ng pangulo. "Noong bata pa ako, nagkaroon ako ng mahinang kaso ng anoblephobia - ang takot na tumingala - at ito ay tungkol sa kung ano ang tunog, ngunit mabilis itong nawala."
    
  "Pagduduwal? Nasusuka?"
    
  "Hindi," sabi ng pangulo. Mukhang nagulat si Anne at tumango ng humahanga. "Parang barado ang sinus ko, pero yun lang. Sa tingin ko ito ay dahil ang mga likido ay hindi umaagos tulad ng karaniwan nilang ginagawa." Tumango si Anne - siya at ang asawa ni Phoenix, isang doktor, ay nag-usap nang detalyado tungkol sa ilan sa mga kondisyong pisyolohikal na maaaring makaharap niya kahit na sa maikling pamamalagi sa istasyon. Iniwasan niyang pag-usapan ang ilan sa mga problemang sikolohikal na kinakaharap ng ilang mga astronaut. "Nakakainis, pero hindi naman masama. Masarap ang pakiramdam ko. Hindi ko masasabi ang pareho tungkol kay Charlie Spellman."
    
  "Your Secret Service man na nagboluntaryong sumama sa iyo sa itaas? Nasaan na siya?"
    
  "Infirmary."
    
  "Oh, God," bulong ni Anne, umiling-iling. "Maghintay, malalaman ng press na nandoon ka nang wala ang iyong mga detalye."
    
  "Mas maganda siya. Sa tingin ko ay magiging maayos siya para sa pabalik na flight. At saka, hindi ko akalain na may makapasok na assassin dito."
    
  "Tama na," sabi ni Anne. "Good luck sa press conference. Kami ay manonood."
    
  Ang Pangulo ay ipinares sa kanyang asawang si Alexa. "Oh my God, good to see you, Ken," sabi niya. Si Alexa Phoenix ay sampung taon na mas bata kaysa sa kanyang asawa, isang pediatrician na umalis sa kanyang pribadong pagsasanay, nang hindi inaasahang pinili ni Pangulong Joseph Gardner ang kanyang asawa bilang kanyang running mate. Ang kanyang olive complexion, dark hair at dark eyes made her look Southern European, ngunit siya ay isang South Florida surfer sa buong panahon. "Nakatanggap ako ng tawag mula sa Sky Masters Aerospace at sinabing nakarating ka na sa istasyon. Kamusta ka? Anong pakiramdam mo?"
    
  "Okay, honey," sagot ng presidente. "Medyo masikip, ngunit hindi malaking bagay."
    
  "Nakikita ko ang isang maliit na pamamaga sa iyong mukha-nagsisimula kang makakuha ng space moon na mukha," sabi ni Alexa, na binabalangkas ang kanyang mukha gamit ang kanyang mga kamay sa isang bilog.
    
  "Napapansin na ba ito?" - tanong ng presidente.
    
  "Nagbibiro ako," sabi ng kanyang asawa. "Maganda ka. Alinmang paraan, ito ay isang badge ng karangalan. Magiging okay ka ba pagkatapos ng pagpisil?"
    
  "Mabuti ang pakiramdam ko," sabi ng pangulo. "Swertehin mo ako".
    
  "Binabati kita ng swerte bawat oras ng bawat araw simula noong pumayag ako sa kabaliwan mong maliit na paglalakbay na ito," sabi ni Alexa na may bakas ng inis sa boses. "Ngunit sa palagay ko ay magaling ka. Pabagsakin mo sila."
    
  "Opo ma'am. See you in Andrews. Mahal kita".
    
  "Pupunta ako diyan. Mahal kita". At naputol ang koneksyon.
    
  Makalipas ang mga labinlimang minuto, habang nakatayo sa tabi niya sina Kai Raydon, Jessica Faulkner, at Trevor Sheil, ang mundo ay tinatrato sa pinakakahanga-hangang tanawin na nakita ng karamihan sa kanila: ang imahe ng Pangulo ng Estados Unidos sa kalawakan. "Magandang umaga, mga kapwa ko Amerikano, mga kababaihan at mga ginoo na nanonood ng broadcast na ito sa buong mundo. Ibino-broadcast ko ang press conference na ito mula sa Armstrong space station, na umiikot ng dalawang daang milya sa itaas ng Earth."
    
  Isang maliit na bintana sa monitor ang nagpakita sa White House press room... at ang lugar ay naging ganap na bedlam. Maraming mga reporter ang tumalon sa kanilang mga paa sa ganap na pagkamangha, ibinaba ang kanilang mga clipboard at camera; ilang babae at kahit ilang lalaki ay napabuntong-hininga sa takot, hawak ang kanilang mga ulo sa hindi makapaniwala o kinakagat ang mga buko na kanilang inilagay sa kanilang mga bibig upang pigilan ang kanilang mga hiyawan. Sa wakas, kinausap ng isa sa mga tauhan ang mga mamamahayag at sinenyasan silang bumalik sa kanilang mga upuan upang magpatuloy ang pangulo.
    
  "Lumipad ako dito ilang minuto lang ang nakalipas sakay ng Midnight Spaceplane, isang spacecraft na mas maliit kaysa sa Space Shuttle ngunit may kakayahang lumipad at lumapag tulad ng isang eroplano, at pagkatapos ay ilunsad ang sarili sa orbit at docking kasama ang Armstrong o ang International Space Station." ", patuloy ng pangulo. "Hindi na kailangang sabihin, ito ay isang kamangha-manghang paglalakbay. Sinasabi na ang planetang Daigdig ay walang iba kundi ang mismong sasakyang pangkalawakan, kasama ang lahat ng mga yaman nito noon pa man at mayroon pa, na ikinarga na ng Diyos sa barko, at ang tanawin ng ating planeta mula sa kalawakan laban sa backdrop ng bilyun-bilyong Ang mga bituin ay tunay na nagpapaunawa sa iyo kung gaano kahalaga ang ating pangako sa pagprotekta sa ating spaceship na tinatawag na Earth.
    
  "Nagpapasalamat ako sa mga tauhan na sakay ng Armstrong at sa mga tao sa Sky Masters Aerospace para maging matagumpay, ligtas at kahanga-hanga ang aking paglalakbay," sabi ng pangulo. "Kasama ko ang station director, retired Air Force General at space veteran Kai Reidon; station manager at shuttle mission veteran Trevor Sheil; at ang pinuno ng mga operasyon ng paglipad at co-pilot na sakay ng spaceplane, ang retiradong Marine Colonel na si Jessica Faulkner. Ang piloto ng spaceplane, si Dr. Hunter Noble, ay abala sa pagpaplano ng aming pagbabalik, ngunit nagpapasalamat ako sa kanya sa pagbibigay sa akin ng kakaiba at kahanga-hangang tanawin, pati na rin ang maraming pagkakataon na maranasan ang mga hamon ng paglipad at pagtatrabaho sa kalawakan. Wala saanman sa mundo na makakahanap ka ng mas propesyonal at dedikadong grupo ng mga kalalakihan at kababaihan kaysa sa mga nagpapatakbo ng establisimiyento na ito. Halos tatlumpung taon na ang nakalipas mula nang magsimulang gumana ang istasyong ito, ngunit bagama't nagsisimula na itong magmukhang katandaan at nangangailangan ng kaunting modernisasyon, nasa orbit pa rin ito, gumagana pa rin, nakakatulong pa rin sa depensa ng ating bansa at nagmamalasakit pa rin sa kanyang mga tauhan.
    
  "Dapat kong aminin na ang aking mga tauhan at ako ay sadyang nililinlang ang White House press corps nitong mga nakaraang araw: Gusto kong magsagawa ng isang press conference, ngunit hindi ko sinabi kung saan ito pupunta," bahagyang sinabi ng pangulo. ngumiti. "Alam kong may mga tsismis na lihim akong pupunta sa Guam para makipagkita sa mga residente at tauhan ng militar at inspeksyunin ang mga pagsasaayos na ginagawa sa Andersen Air Force Base kasunod ng pag-atake ng People's Republic of China noong nakaraang taon. Ngunit nagkaroon ako ng pagkakataong gawin ang kahanga-hangang paglalakbay na ito, at sa konsultasyon sa aking asawang si Alexa at sa aking mga anak, gayundin kay Vice President Paige, na, tulad ng alam mo, ay isang bihasang astronaut mismo, ang aking mga tauhan at ang Gabinete, mga pinuno ng kongreso at aking mga doktor, nagpasya akong kunin ang panganib at gawin ito. Babalik na ako sa Washington sa loob lamang ng ilang oras sakay ng Midnight. Nagpapasalamat ako sa mga nakonsulta ko para sa kanilang mga payo at panalangin at sa paglihim ng aking paglalakbay.
    
  "Ang layunin ng paglalakbay na ito ay simple: Gusto kong bumalik ang Amerika sa kalawakan," patuloy ng pangulo. "Ang aming trabaho sa International Space Station at Armstrong ay napakahusay sa mga nakaraang taon, ngunit nais kong palawakin ito. Inihambing ni G. Sheil ang mga outpost sa kalawakan sa mga kuta na itinayo sa hangganan ng Amerika upang tulungan ang mga settler na lumipat sa kanluran, at sa tingin ko iyon ay isang mahusay na paghahambing. Ang hinaharap ng America ay nasa kalawakan, tulad ng pagpapalawak ng militar sa kanluran sa buong North America ay ang susi sa hinaharap ng America sa ikalabing walong siglo, at gusto kong magsimula ang hinaharap na iyon ngayon. Nandito ako, nakikipag-usap sa iyo mula sa kalawakan, upang patunayan na ang isang ordinaryong tao na may kaunting tapang at puso, at medyo trim na baywang at mahusay na genetika, ay maaaring pumunta sa kalawakan.
    
  "Ang Armstrong Space Station ay isang military outpost at kailangan itong palitan, ngunit gusto kong ang pagbabalik natin sa kalawakan ay higit pa sa militar-nais kong isama rin sa ating pagbabalik ang higit pang siyentipikong paggalugad at industriyalisasyon," - patuloy ni Pangulong Phoenix. "Nabigyan ako ng briefing at sinuri ang mga plano para sa mga kamangha-manghang sistema at industriya na patuloy na tumatakbo sa Earth orbit at higit pa, at hinihimok ko ang Kongreso at ang pederal na pamahalaan na suportahan at tulungan ang pribadong industriya na ipatupad at isulong ang mga hindi kapani-paniwalang pagbabagong ito.
    
  "Halimbawa, tulad ng alam mo, ang mga labi ng kalawakan ay isang malaking problema para sa mga satellite, spacecraft at mga astronaut-kahit isang maliit na butil na naglalakbay sa higit sa labimpitong libong milya kada oras ay maaaring makapilayan ng spacecraft o pumatay ng isang astronaut. Nakakita ako ng mga patented na plano ng mga kumpanyang Amerikano na pumunta sa mga debris field at gumamit ng mga robot para kunin ang malalaking piraso ng debris na nagdudulot ng pinsala. Nakakita pa ako ng mga plano para sa isang programa sa pag-recycle ng mga basura sa kalawakan: maaaring mabawi ang mga nagastos o nabigo na mga satellite at mga na-jettison na booster, maalis ang hindi nagamit na gasolina, mabawi at ayusin ang mga solar panel at electronics, at ma-recharge at magamit muli ang mga baterya. Pinag-uusapan pa nga nila ang pagkakaroon ng space facility sa orbit na maaaring mag-repair ng spacecraft at ibalik ang mga ito sa serbisyo - hindi na kailangang mag-aksaya ng oras, enerhiya, lakas-tao at dolyar upang maibalik ang satellite sa Earth kapag may crew sa space station na handang gawin. kaya. trabaho.
    
  "Ito ay dalawa lamang sa maraming mga proyekto na nakita ko, at kailangan kong sabihin sa iyo: pagkatapos ng mga briefing, at lalo na pagkatapos kong pumunta dito at maglakbay sa kalawakan, pakiramdam ko ay nakatayo ako sa panimulang linya ng mahusay na martsa patungo sa ang kanluran, namumuno Ang pamahalaan ay nasa aking mga kamay, at ang aking pamilya, mga kaibigan at mga kapitbahay ay nasa tabi ko, handang magsimula ng bagong buhay at umasa sa hinaharap. Alam kong may mga panganib, kabiguan, kabiguan, pagkalugi, pinsala at kamatayan. Magkakahalaga ito ng malaking pera, parehong pribado at pampubliko, at kakanselahin, antalahin, o puputulin ko ang maraming iba pang mga programa upang gawing available ang mga mapagkukunan para sa mga system na sa tingin ko ay magdadala sa atin sa ikadalawampu't dalawang siglo. Ngunit pagkatapos na pumunta dito, makita kung ano ang ginagawa, at malaman kung ano ang maaaring gawin, alam kong kritikal-hindi, mahalaga-na magsimula tayo kaagad.
    
  "Kaya ang aking flight pabalik sa Washington ay aalis sa loob ng ilang oras. Gusto kong mag-check in sa Espesyal na Ahente na si Spellman, tingnan kung kumusta siya, kumain ng tanghalian kasama ang dedikadong kawani na sakay ng pasilidad na ito, galugarin pa ang lugar para magawa ko ang aking zero-gravity freefall technique, at pagkatapos ay bumalik ako sa Earth, ngunit ako ay magiging masaya na sagutin ang ilang mga katanungan mula sa White House Press Office sa White House Press Briefing Room sa Washington." Napatingin siya sa monitor na nasa harapan niya, sa mga malalambot na panga, sa mga natulala na ekspresyon ng mga correspondent, at kailangan niyang pigilan ang ngiti. "Jeffrey Connors mula sa ABC, bakit hindi ka magsimula sa amin?" Unsteadily bumangon ang correspondent sa kanyang mga paa. Tiningnan niya ang kanyang mga tala at napagtanto na wala siyang isinulat maliban sa mga tanong na inaakala niyang itatanong niya tungkol sa Guam. "Jeff?"
    
  "Uh... Mister... Mr. President... how... how are you feeling?" sa wakas ay bumulong ang reporter, "Any... any adverse effects from the launch and zero gravity?"
    
  "Tinanong ako ng tanong na ito tungkol sa isang daang beses sa huling dalawang oras," tugon ng pangulo. "Every now and then medyo nahihilo ako, para akong nasa isang mataas na building, nakatingin sa labas ng bintana at biglang parang nahuhulog ako, pero mabilis itong nawala. Masarap ang pakiramdam ko. Sa tingin ko ang ibang mga baguhan sa free fall-zero gravity-ay hindi rin ginagawa. Ang unit ko ng Secret Service, Special Agent Spellman, ay nasa infirmary."
    
  "Excuse me, sir?" - tanong ni Connors. Ang gulat at nalilitong mga ekspresyon ng iba pang mga kasulatan ay agad na naglaho nang makaamoy sila ng sariwang dugo sa tubig. "May kasama bang ahente ng Secret Service diyan?"
    
  "Oo," pagkumpirma ng pangulo. "Siyempre ito ay kinakailangan, at ang orbit ng Earth ay hindi naiiba. Nagboluntaryo ang Espesyal na Ahente na si Charles Spellman na samahan ako sa paglalakbay na ito. Ito ay malayo, higit sa tawag ng tungkulin."
    
  "Pero masama ba siya?"
    
  "Kung maaari, Mr. President?" Pumagitna si Kai Rhydon. Tumango ang Presidente at itinuro ang camera. "Ako ay retiradong Brigadier General Kai Rydon, dating ng US Space Defense Force, at kasalukuyang empleyado ng Sky Masters Aerospace at Station Director. Iba ang epekto ng mga stress ng spaceflight sa mga tao. Ang ilang mga tao, tulad ng Presidente, ay kayang hawakan ang g-forces at kawalan ng timbang nang napakahusay; iba - hindi. Ang Espesyal na Ahente na si Spellman ay nasa mahusay na pisikal na kondisyon, na katumbas ng sinumang naglakbay bago si Armstrong, ngunit ang kanyang katawan ay pansamantalang naging hindi nagpaparaya sa mga puwersa at sensasyong naranasan niya. Gaya ng sabi ng pangulo, gumagaling na siya."
    
  "Makakayanan ba niya ang stress ng pagbabalik sa Earth?" tanong ng isa pang reporter.
    
  "Kailangan kong sumangguni sa aming direktor ng medikal, si Dr. Miriam Roth," sabi ni Kai, "ngunit mukhang maganda sa akin ang Espesyal na Ahente na si Spellman. Sa palagay ko ay magiging maayos siya sa kanyang pagbabalik pagkatapos ng ilang pahinga at gamot para sa kanyang sakit."
    
  "Bibigyan ba siya ng gamot?" - sagot ng isa pang kasulatan. "Paano niya gagawin ang kanyang mga tungkulin kung siya ay nakadroga?"
    
  "Ito ay isang karaniwang gamot na ginagamit ng halos lahat ng mga tauhan ng istasyon na nakakaranas ng mga sintomas ng space sickness," sabi ni Kai. Malinaw na hindi siya komportable na maging target ng lahat ng mabilis na sunog na ito, sa halip ay nag-aakusa. "Ang mga indibidwal na kumukuha ng Phenergan ay maaaring magpatuloy na gawin ang lahat ng kanilang mga normal na aktibidad sa napakaikling panahon."
    
  Ngayon ang mga correspondent ay mabilis na nag-tap sa kanilang mga tablet o mabilis na nagsusulat ng isang bagay sa kanilang mga notepad. Nakita ni President Phoenix ang lumalalang iritasyon sa mukha ni Kai at mabilis na namagitan. "Salamat, Heneral Raydon. Kumusta naman si Margaret Hastings mula sa NBC?" - tanong ng presidente.
    
  Bumangon ang kilalang at matagal nang pinuno ng White House correspondent, nanliit ang kanyang mga mata kaya nakilala siya ng milyun-milyong American television viewers bilang isang beteranong reporter na handang isubsob ang kanyang mga kuko sa kanya. "Mr. President, I must say, I am still in a state of absolute shock," sabi niya sa natatanging Boston accent na hindi niya kailanman nawala sa kabila ng mga taon na ginugol sa New York at Washington. "Hindi ko lang maintindihan ang pambihirang antas ng panganib sa bansa na kinuha mo sa pamamagitan ng pagpunta sa istasyon ng kalawakan. Nalilito lang ako, wala akong masabi."
    
  "Miss Hastings, life comes with risks," sabi ng pangulo. "Tulad ng binanggit ko kay Vice President Page, sigurado akong maraming tao ang nakadama na ang isang nakaupong presidente ay hindi dapat sumakay sa kanyang unang biyahe sa isang barko, lokomotiko, kotse o eroplano - na ito ay sadyang masyadong mapanganib at ang teknolohiya ay napakabago kaya ito ay hindi katumbas ng panganib. ang buhay ng pangulo ay nasa hindi kinakailangang panganib. Ngunit ngayon ang lahat ng ito ay naging nakagawian. Si Theodore Roosevelt ang unang presidente na lumipad sa isang eroplano, wala pang sampung taon pagkatapos ng Kitty Hawk. Ang mga Amerikano ay lumilipad sa kalawakan sa loob ng halos animnapung taon.
    
  "Ngunit ito ay ganap na naiiba, Mr. Presidente!" - bulalas ni Hastings. "Ang kalawakan ay higit na mapanganib kaysa sa paglipad ng eroplano...!"
    
  "Maaari mong sabihin na ngayon, Miss Hastings, sa ikalawang dekada ng ikadalawampu't isang siglo, kapag ang mga eroplano ay nasa loob ng higit sa isang daang taon," ang interjected ng pangulo. "Ngunit sa simula ng ikadalawampu siglo, sigurado akong marami ang nakaalam na ang paglipad ay mas mapanganib kaysa sa pagsakay sa isang karwahe o pagsakay sa kabayo, at tiyak na masyadong mapanganib para ipagsapalaran ang buhay ng Pangulo kung saan madali niyang nakasakay sa isang karwahe o tren, o barko. Ngunit alam ko na ang paglalakbay sa kalawakan ay sumulong sa punto na kailangan nating gamitin ito upang tulungan ang ating bansa at sangkatauhan na umunlad, at ang paraan na pinili kong gawin ito ay sa pamamagitan ng pagpunta sa paglalakbay na ito.
    
  "Ngunit hindi iyon ang iyong trabaho, Ginoong Pangulo," galit na sabi ni Hastings, na para bang nagtuturo siya sa isang batang lalaki. "Ang iyong trabaho ay pamunuan ang executive branch ng United States of America at maging pinuno ng malayang mundo. Ang lokasyon ng napakahalagang gawaing ito ay nasa Washington, DC, ginoo, hindi sa kalawakan!"
    
  "Miss Hastings, matagal na kitang pinapanood sa telebisyon," tugon ng pangulo. "Nakita ko ang iyong mga ulat mula sa magulong, nawasak na mga larangan ng digmaan sa lunsod, mula sa mga eksena ng krimen na puno ng dugo, mula sa mga lugar ng sakuna kung saan tumatakbo ang mga mandarambong sa mga lansangan, na nagbabanta sa iyo at sa iyong koponan. Sinasabi mo ba na ang pag-uulat mula sa mata ng bagyo ay kailangan para sa iyong trabaho? Lumabas ka sa isang daan at dalawampung milya kada oras na hangin o nagsuot ng vest at helmet at lumabas sa gitna ng isang labanan para sa isang dahilan, at sa palagay ko ang dahilan ay upang maabot ang mensahe na gusto mong iparating sa iyong madla.
    
  "Well, ginagawa ko ang parehong bagay pagdating dito," patuloy ni Phoenix. "Naniniwala ako na ang hinaharap ng America ay nasa kalawakan, at nais kong i-highlight iyon sa pamamagitan ng pagtanggap sa imbitasyon na pumunta dito at gawin ito. Gusto kong maranasan kung ano ang pakiramdam ng pagsusuot ng spacesuit, lumipad sa kalawakan, pakiramdam ang g-forces, tingnan ang Earth mula sa dalawang daang milya pataas, pumunta sa kalawakan, tingnan ang kahanga-hangang ito..."
    
  Muling sumabog ang gulat at bedlam sa White House press room, at ang mga miyembro ng press corps na nakaupo ay tumalon sa kanilang mga paa na parang hinila sila ng mga string ng isang puppeteer. "Maglakad sa outer space?" bulalas nilang lahat na parang sabay-sabay. "Nakagawa ka na ba ng spacewalk...?"
    
  "Ito ay tumagal ng dalawa, marahil dalawa at kalahating minuto," sabi ng pangulo. "Umalis ako sa cabin ng spaceplane, binuhat nila ako sa bubong-"
    
  "Nasa cockpit ka ba ng spaceplane?" sigaw ni Hastings.
    
  "Nagkaroon ako ng pagkakataon na maupo sa sabungan sa panahon ng docking, at sinamantala ko ito," sabi ng pangulo. Agad siyang nagpasya na huwag sabihin sa kanila na siya ang gumawa ng docking. "Sinabi sa akin ni Vice President Page na ang paraan ng una nilang paglipat sa istasyon mula sa mga unang modelo ng spaceplane ay sa pamamagitan ng isang spacewalk. Kami ay handa para dito, at wala nang panganib dito kaysa sa anumang iba pang karanasan sa astronaut."
    
  "Ngunit hindi ka isang astronaut, Mr. President!" sigaw ulit ni Hastings. "Ikaw ang Pangulo ng Estados Unidos! Hindi ka binabayaran para kumuha ng mga ganitong panganib! With all due respect, Mr. President...Nababaliw ka na ba? "
    
  "Hindi siya baliw, Hastings," sagot ni Kai Rhydon, nagalit sa kanyang hindi propesyonal na pagsabog. "At ngayon na mayroon na siyang lakas ng loob na pumunta sa orbit, siyempre, siya ay isang astronaut-isang magaling na astronaut, kung tutuusin. Pinatunayan niya na ang sinumang malusog, masasanay, mahusay na inaayos na tao ay maaaring maging isang astronaut kung gugustuhin niya, nang walang mga taon ng pisikal na pagsasanay o pang-agham o engineering na pagsasanay."
    
  Tila humupa na ang bedlam, na para bang si Raydon ay isang guro sa high school na nagsasabi sa kanyang klase na huminahon at magtrabaho, ngunit nakikita ng Presidente ang grupo ng mga reporter na medyo naiirita at handa siyang tawagan ito ng isang araw. "May iba pa bang tanong?" tanong niya.
    
  Isa pang sikat na TV presenter, nakaupo sa front row, ay tumayo. "Mr. President, ang mga panukala sa industriya ng kalawakan ay mukhang kawili-wili, ngunit mukhang mahal din sila, dahil sigurado ako na lahat ng bagay na may kaugnayan sa espasyo ay maaaring mukhang. Mahigit isang taon kang nangangampanya para sa pananagutan sa pananalapi at nagbabayad para sa bawat bagong programa ng pamahalaan. Paano mo imumungkahi na bayaran ang lahat ng ito? Sinabi mo na kakanselahin mo, ipagpapaliban o puputulin ang iba pang mga programa. Alin ba talaga?"
    
  "Plano kong i-target ang mga programa na pinaniniwalaan kong magastos, hindi kailangan, namamaga, lipas na at aksaya, Mr. Wells," sabi ng pangulo. "Mahabang listahan ako ng mga panukala na ihaharap ko sa pamunuan ng Kongreso. Ang tatlong kategorya na bumubuo sa walumpung porsyento ng pambansang badyet-mga benepisyo, depensa, at discretionary na paggasta-lahat ay nangangailangan ng pagsasaalang-alang. Ang paggawa ng makabago sa depensa ng ating bansa at paghahanda para sa mga hamon ng dalawampu't dalawang siglo ang aking lubos na priyoridad."
    
  "Kaya gagawa ka ng mga sandata sa espasyo habang pinuputol ang Social Security, Medicare, Medicaid at ang Affordable Care Act?" - tanong ng reporter.
    
  "Nais kong ihinto ang pagdaragdag ng mga bagong programa ng karapatan ng gobyerno, at gusto kong makita ang mga tunay na reporma sa lahat ng mga programang may karapatan upang makaligtas sila sa siglo," tugon ng pangulo. "Sa palagay ko ay makakamit natin ang pagtitipid sa gastos kapag gumawa tayo ng mga tunay na reporma na magagamit natin upang gawing makabago ang depensa. Ang parehong ay maaaring sinabi tungkol sa militar mismo. Ang isang halimbawa ay isang makabuluhang pagbawas sa mga sandatang nuklear sa arsenal ng US." Nakikita niya ang panibagong pagkagulo ng pagpindot at pagsusulat habang papalapit ang mga digital recorder sa mga speaker na naka-set sa press briefing room. "Imumungkahi ko na bawasan natin ang bilang ng mga nuclear warhead na nakaalerto mula sa kasalukuyang antas na humigit-kumulang pitong daan patungo sa humigit-kumulang tatlong daan."
    
  Nagsimula na namang tumaas ang level ng excitement sa press briefing room. "Ngunit, Ginoong Pangulo, hindi mo ba naisip na sa nangyari sa South China Sea at sa Kanlurang Pasipiko - ang China ay nagpasabog ng nuclear depth charge, nagpaputok ng baril sa mga barko, binaril ang aming eroplano at inatake ang Guam, hindi banggitin ang Russia's militar na muling pagkabuhay, ngayon ba ay ganap na maling panahon upang bawasan ang ating nuclear deterrent?"
    
  "Sinagot mo ang sarili mong tanong, Mr. Wells," sabi ng Pangulo. "Sa kasalukuyan ay mayroon tayong humigit-kumulang pitong daang nuclear warhead na handang hampasin sa loob ng ilang oras, ngunit ano nga ba ang napigilan ng mga ito? Ang Russia, China at iba pang mga bansa ay tumugon sa pamamagitan ng pagiging mas malakas at matapang. At nang kami ay bumangon, anong mga sandata ang ginamit namin para pigilan sila? High-precision non-nuclear weapons na inilunsad mula sa aircraft at spacecraft.
    
  "Nararamdaman ko na ang nuclear deterrence ay hindi na nauugnay at dapat na radikal na bawasan," ulit ng pangulo. "Inalagaan ng mga Ruso ang marami sa mga pagbawas sa panahon ng American Holocaust, na may, siyempre, isang kakila-kilabot na pagkawala ng buhay ng mga Amerikano. Ngunit nagkaroon ng maraming usapan tungkol sa pagpapalit ng bomber at ICBM fleet, at hindi ko iyon susuportahan. Iminumungkahi ko na ang strategic nuclear submarine fleet ang tanging puwersa sa permanenteng nuclear alert, at ito ay mababawasan upang apat na estratehikong nuclear ballistic missile submarine lamang ang nakaalerto, dalawa sa Pacific at dalawa sa Atlantic, at apat pa ang handa. upang pumunta sa dagat nang madalian. Abiso. Maraming mga taktikal na puwersang panghimpapawid na itinalaga sa lupa at dagat ang handang dalhin ang puwersa sa estado ng pagiging handa sa nuklear sa loob ng ilang araw kung kinakailangan.
    
  Ang gulat at hindi makapaniwalang mga ekspresyon ay muling lumitaw sa mga mukha ng mga kasulatan - ang mga mamamahayag na hindi tumutugon sa kanilang mga editor sa mga handheld device ay gumawa ng mga nabigla na komento sa kanilang mga kasamahan, ang antas ng ingay ay mabilis na tumaas. Alam ng Pangulo na malapit nang matapos ang press conference na ito, ngunit mayroon pa siyang ilang scoops na dapat sirain: "Hindi lahat ng mga pagbawas ay may kaugnayan sa depensa, ngunit karamihan ay magiging," patuloy niya. "Iminumungkahi kong bawasan ang mga tauhan ng Army at Marine Corps at mga sistema ng armas tulad ng mga tanke at artilerya, bawasan ang bilang ng mga carrier battle group sa walo, at kanselahin ang mga hinaharap na pagbili ng mga barko tulad ng Littoral Combat Ship at sasakyang panghimpapawid tulad ng F-fighter. -bomber. 35 Kidlat."
    
  "Ngunit, Ginoong Pangulo, nararamdaman mo ba na pinapahina mo ang militar sa panahong dapat nating ihanda ang militar upang harapin ang mga kalaban tulad ng China at Russia, na parehong paulit-ulit na umatake sa atin sa mga nakaraang taon?" - tanong ng correspondent. "Papalitan mo ba ang mga kinanselang sistema ng armas na ito ng iba?"
    
  "Oo, sa dalawang pangunahing pangangailangan ng pambansang seguridad sa ikadalawampu't isa at dalawampu't dalawang siglo: espasyo at cyberspace," tugon ng pangulo. "Imumungkahi ko na ang karamihan sa mga long-range na opensibong sistema ng militar ng America ay i-deploy mula sa kalawakan o Earth orbit, at ang karamihan sa ating mga depensibong sistema ng militar ay i-deploy mula sa cyberspace. Ang Estados Unidos ay dapat mangibabaw sa parehong mga lugar, at sisiguraduhin kong gagawin iyon ng Amerika. Kung hindi natin ito hahawakan, mabilis at hindi maiiwasang matalo tayo, at hindi ito mangyayari habang naka-duty ako. Mangibabaw ang America sa kalawakan at cyberspace, tulad ng dati nating pagdomina sa mga karagatan sa mundo. Ito ang aking misyon, at aasahan kong susuportahan ako ng Kongreso at ng mga mamamayang Amerikano. May iba pa bang tanong para sa akin?"
    
  "Oo, sir, marami ako," sabi ni Margaret Hastings. "Ano nga ba ang ibig mong sabihin sa 'dominance' sa kalawakan at cyberspace? Paano mo sila madomina?"
    
  "Una: hindi na pinahihintulutan ang mga aksyon na nangyayari sa nakalipas na ilang taon at halos itinuturing na bahagi ng gastos ng paggawa ng negosyo," sabi ni Phoenix. "Halimbawa, sinabihan ako na ang mga kumpanyang Amerikano, ahensya ng gobyerno at mga computer ng militar ay nakakakita ng mga panghihimasok at direktang pag-atake mula sa mga gobyerno sa buong mundo araw-araw, alinman sa inisponsor ng isang organisasyon ng gobyerno o direktang isinasagawa ng gobyerno. Hindi na ito matitiis. Ang isang pag-atake sa computer ay ituturing tulad ng anumang iba pang pag-atake. Ang Estados Unidos ay tutugon nang naaangkop sa anumang cyberattack.
    
  "Sinabi rin sa akin na ang mga reconnaissance satellite ng US ay tinatarget ng mga laser upang bulagin o sirain ang optika; na ang mga jammer satellite ay inilalagay sa orbit malapit sa aming mga satellite upang guluhin ang kanilang mga operasyon; at ang mga signal ng American GPS ay regular na naka-jam. Sinabi sa akin na ilang bansa ang nagta-target sa mismong istasyong ito araw-araw gamit ang mga laser, microwave at iba pang electromagnetic na anyo ng enerhiya upang subukang makapinsala o makagambala sa trabaho dito. Hindi na ito matitiis. Anumang naturang pag-atake ay haharapin nang naaayon. Mahigpit naming susubaybayan ang orbit ng Earth para sa anumang senyales ng posibleng panghihimasok o pag-atake ng anumang bansa o organisasyon. Ang isang American satellite sa orbit, gayundin ang orbit mismo, ay sovereign American territory, at poprotektahan namin ito tulad ng iba pang mapagkukunan ng Amerika."
    
  "Paumanhin, ginoo," sabi ni Hastings, "ngunit sinabi mo lang ba na itinuturing mong pag-aari ng Amerika ang low-Earth orbit? Sinasabi mo ba na walang ibang bansa ang maaaring maglagay ng spacecraft sa orbit kung ang Estados Unidos ay mayroon nang satellite sa orbit na iyon?"
    
  "Iyan ang eksaktong sinasabi ko, Miss Hastings," sabi ni Phoenix. "Ang karaniwang pamamaraan para sa pag-atake sa mga asset ng kalawakan ng US ay ang paglunsad ng isang anti-satellite na armas sa parehong orbit, ituloy ito at sirain ito sa loob ng saklaw. Iyon ay kung paano sinira ng mga Ruso ang aming Kingfisher weapons garage, hindi pinagana ito gamit ang mga nakadirekta na armas na enerhiya, na nagresulta sa pagkamatay ng isang Amerikanong astronaut. Anumang spacecraft na inilunsad sa parehong orbit bilang isang satellite ng US ay ituturing na isang pagalit na pagkilos at ituturing na ganoon."
    
  Ang bedlam na lumalago at nagbabantang mawalan ng kontrol sa White House press briefing room ay hindi pa rin humina sa oras na ito, at alam ng Pangulo na malamang na hindi ito mangyayari sa mahabang panahon. "Salamat, mga binibini at mga ginoo, salamat," sabi ng pangulo, hindi pinansin ang mga nakataas na kamay at sumigaw ng mga tanong. "Palagay ko oras na para makisalo sa mga astronaut na sakay ng istasyon..." Nilingon niya si Raydon, ngumiti at idinagdag, "... ang mga kapwa ko astronaut, at maghanda na bumalik sa Washington. Magandang gabi mula sa Space Station Armstrong, at pagpalain nawa ng Diyos ang Estados Unidos ng Amerika." Nakita niya ang napakaraming ingay sa monitor kaya nag-alinlangan siya kung may nakarinig sa kanyang malinaw na signal.
    
  "Magandang pananalita at magandang sagot sa mga tanong, Ginoong Pangulo," sabi ni Vice President Anne Page ilang sandali matapos muling lumitaw ang kanyang imahe sa monitor ng istasyon ng direktor sa command module. "Maraming beteranong astronaut ang nahihirapang magsagawa ng mga press conference sa Earth, hindi banggitin ilang minuto lamang pagkatapos ng kanilang unang paglipad sa kalawakan. Hindi ako nag-leak ng anumang mga detalye ng reorganisasyon ng militar gaya ng hiniling mo, kaya lahat ng tao sa mundo ay nakuha nang sabay-sabay. Kahit ngayon ay walang humpay na tumutunog ang mga telepono. Sasagutin mo ba ang anumang mga tawag sa istasyon?"
    
  Napaisip si Phoenix saglit, saka umiling. "Tatawagan ko si Alexa, at pagkatapos ay makikipagkita ako sa mga crew ng space station, subukan ang kanilang pagkain, tingnan ang kawawang Charlie Spellman, galugarin ang istasyon nang kaunti pa, at maghanda para sa paglipad pabalik. Napag-usapan namin ang tungkol sa pagsagot sa ilang mga katanungan na inaasahan naming itatanong ng mga reporter at pinuno ng estado, at hahayaan ko kayong hawakan ang mga iyon hanggang sa bumalik ako at suriin ang mga dokumento. Ang huling bagay na gusto kong gawin ay gumugol ng huling dalawang oras sa istasyon ng pakikipag-usap sa telepono.
    
  "Naririnig kita, ginoo," sabi ni Anne. "Sasagot ako ng mga tawag mula sa mga pinuno ng estado, pagkatapos ay ang mainstream media. Gusto mo diyan sa taas. Wala nang spacewalk, okay sir? Dumaan sa docking tunnel tulad ng iba sa amin, mga simpleng manlalakbay sa kalawakan."
    
  "Kung pipilitin mo, Miss Vice President," nakangiting sabi ni President Phoenix. "Kung pipilitin mo."
    
    
  TATLO
    
    
  Ang premonisyon lamang ng paparating na kasamaan ay naglagay sa marami sa isang sitwasyon ng matinding panganib.
    
  - MARCUS ANNEAS LUCANUS
    
    
    
  WATERGATE HOTEL
  WASHINGTON DC
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Syempre nakita ko!" bulalas ng dating Senador ng Estados Unidos, Senate Majority Leader at Kalihim ng Estado na si Stacy Ann Barbeau sa telepono, na tulalang nakatitig sa malaking high-definition na telebisyon sa kanyang silid sa hotel. "Dalhin mo ang senior staff dito ngayon!"
    
  Bagama't siya ay nasa unang bahagi ng mga ikaanimnapung taon, si Stacy Ann Barbeau ay isang maganda, masigla, ambisyosong babae at isang beterano ng pulitika. Ngunit alam ng mga nakakaalam na si Barbeau ay hindi matamis na Louisiana magnolia-siya ay isang Venus flytrap, gamit ang kanyang kagandahan at mga anting-anting sa timog upang mag-alis ng sandata sa mga kalalakihan at kababaihan, na pinipilit silang ibaba ang kanilang mga depensa at sumuko sa kanyang mga pagnanasa, kusang-loob na nasa pagitan ng kanyang rubi - pulang mga labi. Nalaman ng buong mundo sa loob ng isang dekada na mayroon siyang mga ambisyon sa pagkapangulo, at ngayon ang mga ambisyong iyon ay isinalin sa isang malakas, mahusay na pinondohan na kampanya na nagpapanatili ng maliit ngunit pare-parehong pangunguna sa karera laban sa kasalukuyang Presidente Kenneth Phoenix...
    
  ...isang karera na nayanig lang sa hindi inaasahang press conference na ito mula sa outer space.
    
  Ang punong tanggapan ng kampanya ng Barbeau sa Washington ay sumasakop sa isang buong palapag ng Watergate Hotel at gusali ng opisina. Kababalik lang niya sa kanyang silid sa hotel mula sa isang hapunan sa pangangalap ng pondo at binuksan ang balita para panoorin ang press conference, puno ng lakas at pananabik sa isa pang matagumpay na pagtatanghal. Ngayon siya ay nakatayo sa ganap na pagkabigla, nakikinig sa mga natulala na komentarista na sinusubukang unawain ang kanilang nakita: ang Pangulo ng Estados Unidos na humaharap sa mundo mula sa orbit ng Earth.
    
  Si Luke Cohen, ang campaign manager at nangungunang tagapayo ng Barbeau, ang unang pumasok sa kanyang silid sa hotel. "Kailangan itong pekein o CGI'd," sabi niya na humihingal. Si Cohen, isang matangkad, payat, at magandang taga-New York, ay pinuno ng kawani ng Barbeau sa mga taon niya bilang pinuno ng mayorya ng Senado at kalihim ng estado. "Walang Presidente ng Estados Unidos ang magiging hangal na pumunta sa kalawakan, lalo na anim na buwan bago ang isang halalan!"
    
  "Tahimik, nakikinig ako," sabi ni Barbeau. Lumingon si Cohen upang sagutin ang kanyang cell phone habang nakikinig siya sa komento.
    
  "CNN," sabi ni Cohen sa susunod na paghinto. "Gusto nila ng limang minuto."
    
  "Maaari silang kumuha ng dalawa," sabi ni Barbeau. Ang katulong, na ang tanging trabaho ay isulat ang bawat salitang lumalabas sa bibig ni Barbeau, ay pumasok sa silid na may nakahanda nang tablet computer. "Ito ang pinaka walanghiya, kahindik-hindik, mapanganib at iresponsableng stunt sa taon ng halalan na nakita ko sa loob ng tatlumpung taon ng pagtatrabaho sa Washington," siya ay sinipi bilang sinasabi. "Inilalagay ni Pangulong Phoenix sa panganib ang kaligtasan ng buong bansa at ng malayang mundo sa kanyang walang ingat na mga aksyon. Seryoso kong kinukuwestiyon ang kanyang paghatol, gaya ng lahat ng mga Amerikano. Para sa ikabubuti ng bansa, sa sandaling bumalik siya, dapat siyang sumailalim sa isang serye ng mga medikal at sikolohikal na pagsusuri upang matiyak na hindi siya nakaranas ng anumang negatibong epekto mula sa paglalakbay sa kalawakan, at kung mayroon man ay natagpuan, dapat siyang magbitiw kaagad pagkatapos. ng kanyang post." Pinindot ng assistant ang isang button at ang mga salita ay ipinadala sa punong tagapagsalita ng Barbeau, na maghahanda ng mga punto ng pag-uusap para sa kanya at sa kampanya sa loob ng ilang minuto.
    
  "Luke, magtalaga ng isang mananaliksik upang alamin ang mga sintomas ng bawat kilalang sakit o kapighatian na maaaring maranasan ng mga astronaut," patuloy ni Barbeau, "at pagkatapos ay gusto kong subaybayan niya ang bawat segundo ng bawat pampublikong pagpapakita ng Phoenix upang makita kung nagpapakita siya ng alinman sa ang mga sintomas na ito." Agad na kinuha ni Cohen ang kanyang cellphone at nagbigay ng mga tagubilin. "So, ano sa tingin mo ang magiging feedback?"
    
  "Sumasang-ayon ako sa iyong mga punto, Ms. Kalihim," sabi ni Cohen. "Sa una, sa palagay ko karamihan sa mga botante ay mag-iisip na cool at kapana-panabik na ang pangulo ay pumunta sa kalawakan at gumawa ng spacewalk at pag-usapan ang kanyang katapangan at iba pa. Ngunit sa lalong madaling panahon pagkatapos nito, marahil sa oras na ang mga palabas sa pag-uusap sa umaga ay nagsimulang talakayin ito at ang mga tao ay nagsimulang matuto nang higit pa tungkol sa mga panganib at panganib, maaari nilang kuwestiyunin ang kanyang paghatol at ang kanyang kakayahang manungkulan. Ang pressure na magbitiw ay maaaring maging matindi."
    
  "Kung sa palagay niya ay sisimulan na niyang gugulin ang militar upang bayaran ang kanyang magarbong mga sandata sa kalawakan at cyberwarfare, lubos siyang nagkakamali," sabi ni Barbeau. "Alisin ang dalawang carrier battle group? Sa ibabaw lang ng bangkay ko. Gusto kong lumikha ng higit pang carrier battle group, hindi sirain ang mga ito! Gusto kong bumisita sa mga shipyards, naval group, air base at mga grupo ng mga beterano at pag-usapan kung ano ang magiging epekto ng pag-aalis ng dalawang carrier battle groups sa ekonomiya gayundin sa pambansang depensa. Bawasan ng kalahati ang nuclear deterrent power? Putulin ang mga tangke at mandirigma? Marahil ay nagdurusa na siya sa isang uri ng sakit sa kalawakan. Nagpakamatay lang siya sa pulitika. Sisiguraduhin kong babayaran niya ang halaga para sa trick na ito."
    
  "Hindi ako makapaniwala na nagsimula siyang magsalita tungkol sa reporma sa karapatan," sabi ni Cohen. "Mabuti na gawin ito bago ang convention kung nasa primary race ka, pero nakuha na niya ang nominasyon. Walang humahamon sa kanya."
    
  "Pagsisisihan din niya ito," sabi ni Barbeau. "Alamin kung magkano ang halaga ng isa sa mga spaceplane na ito at ang istasyon ng kalawakan na ito, at pagkatapos ay alamin kung gaano karaming mga tao ang magiging disadvantages kung ang lahat ay mawawalan ng kahit sampung porsyento ng kanilang mga benepisyo upang magbayad para sa isang spaceplane na siyamnapu't siyam na ikasampu ng isang porsyento ng mga Amerikano ay hinding-hindi makikita, hindi banggitin ang paglipad. Alamin kung magkano ang halaga upang lumipad pabalik-balik, at pagkatapos ay kalkulahin kung gaano karaming edukasyon, imprastraktura at medikal na pananaliksik ang maaari nating gawin kung hindi para sa paglalakbay sa kasiyahan ng Pangulo."
    
  Naglakad si Stacy Ann Barbeau sa malaking salamin sa kanyang silid at pinagmasdan ang kanyang makeup. "Sa tingin mo ba ay gumawa ka ng kasaysayan ngayon, Mr. President?" - sabi niya. "Sa tingin mo isa kang malaking bayani ng astronaut? Nakagawa ka ng pinakamalaking pagkakamali sa iyong karera sa pulitika, buster, at malaki ang aabutin nito. Ako na ang bahala." Tiningnan niya si Cohen sa salamin. "Luke, siguraduhin na ang isa sa mga taong pampaganda ay handa na para sa akin at ang aking TV studio ay handa na para sa pag-broadcast, at sabihin sa CNN na handa na ako sa lima."
    
    
  KREMLIN, MOSCOW
  PEDERASYON NG RUSSIA
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Galit talaga ang lalaking 'to! Baliw talaga 'tong lalaking 'to!" Ang Pangulo ng Russia na si Gennady Gryzlov ay nagboom sa harap ng TV sa kanyang opisina sa Kremlin. "Sa tingin ni Phoenix, kokontrolin niya ang lahat ng outer space? Malapit na niyang matanto kung gaano siya mali!"
    
  Si Gennady Gryzlov ay apatnapung taong gulang lamang, ang anak ng dating Pangulong Anatoly Gryzlov, at ang kanyang karera ay higit na kahanay ng kanyang ama. Si Gennady Gryzlov ay nagtapos mula sa Yuri Gagarin Air Force Academy at nagtapos ng basic flight training sa Baronovsky Air Base sa Armavir at bomber flight training sa Engels Air Base sa timog-kanluran ng Russia bago napiling pumasok sa command school sa Moscow makalipas lamang ang dalawang taon. Wala siyang ibang gusto kundi ang sundan ang yapak ng kanyang pinakamamahal na ama, at determinado siyang gawin ito nang walang malawak na koneksyon ng gobyerno at industriya ng petrochemical ng kanyang pamilya.
    
  Ngunit di-nagtagal pagkatapos ng pagtatapos mula sa command school sa Moscow, ngunit bago siya bumalik sa Engels Air Base upang manguna sa 121st Guards Heavy Bomber Regiment, isang yunit ng Tupolev-160 Blackjack supersonic bombers, isang kaganapan ang naganap na magpapabago sa kanyang buhay magpakailanman: Engels Ang Air Force Base ay inatake ng isang American EB-1C Vampire unmanned stealth bomber, isang mabigat na binagong B-1 Lancer supersonic bomber na sumira sa dose-dosenang Russian bombers na naghihintay ng utos na lumipad at sirain ang isang pugad ng mga terorista sa Turkmenistan. Daan-daan ang napatay sa air raid, kabilang ang marami sa mga malalapit na kaibigan at kapwa aviator ni Gryzlov. Ang mag-ama ay nalungkot at gumugol ng higit sa isang buwan sa pagdalo sa mga libing at serbisyo sa pag-alaala at pagpaplano kung paano muling itayo ang base at bomber force.
    
  Ito ay hindi kailanman opisyal na ibinunyag, ngunit sinabi ng nakatatandang Gryzlov sa kanyang anak na pinaniniwalaan niyang nagpaplano ng air raid: isang heneral ng US Air Force na nagngangalang Patrick McLanahan, na kumikilos nang walang utos o awtoridad mula sa US White House o Pentagon. Parehong binago ng dalawang lalaki ang kanilang kalungkutan sa pagkawasak sa isang mainit na pagnanais na maghiganti laban sa McLanahan.
    
  Sa pagkawasak ng Engels Air Base, inilipat ni Gennady ang kanyang atensyon mula sa paglipad ng bomber at, sa tulong ng kanyang ama, pumasok sa Alexander Mozhaisky Military Space Academy sa St. Petersburg, kung saan nakalaan na ang isang lugar para sa kanya sa Cosmonaut Training Center sa Star City. Ngunit ang kanyang pag-aaral doon ay naputol din. Inatake ng isang yunit ng mga Amerikanong bombero ang isang depensibong baterya ng anti-aircraft ng Russia sa Turkmenistan...
    
  ...at, sa lalong madaling panahon ay naging malinaw, ang pagsalakay ay binalak at iniutos ni Major General Patrick McLanahan, muli nang walang tamang awtoridad mula sa kanyang nakatataas na mga opisyal.
    
  Alam ni Gennady na ang pagsalakay na ito ang nagtulak sa kanyang ama sa gilid. Pina-recall ni Pangulong Gryzlov ang lahat ng miyembro ng crew ng bomber at ipinadala sila sa Belaya Air Base sa Siberia para sa pagsasanay. Nagamit ni Gennady ang impluwensya ng kanyang ama upang manatili sa Mozhaisk, ngunit mahigpit niyang sinusubaybayan ang mga aktibidad ng isang malaking bilang ng mga long-range na sasakyang panghimpapawid sa Belaya at iba pang mga base tulad ng Irkutsk, Aginskoye at Yakutsk, kabilang ang makinis na Tu-22 Backfires, ang maaasahang turboprop Bears "Tu-95, supersonic Tu-160 Blackjacks at Ilyushin-62 air tanker." Alam ni Gennady na may malaking mangyayari.
    
  Sa pagtatapos ng tag-araw ng 2004 nangyari ito. Inatake ng mga alon ng Russian long-range bombers ang mga site ng pagtatanggol ng hangin sa US at mga early warning radar sa Alaska at Canada gamit ang mga AS-17 Krypton anti-radar missiles at AS-16 Otkat supersonic attack missiles, pagkatapos ay inilunsad ang AS-17 long-range hypersonic cruise missiles. X-19 Koala na may mga low-yield na nuclear warhead sa mga intercontinental ballistic missile launch control center, bomber base at command and control base sa United States. Nawala ng Estados Unidos ang halos buong land-based ballistic missile production force nito, isang malaking bahagi ng kanyang strategic bomber fleet, at libu-libong tauhan ng militar, miyembro ng pamilya, at sibilyan sa isang kisap-mata.
    
  Hindi nagtagal ay nakilala ito bilang "American Holocaust."
    
  Masaya at nasiyahan si Gennady sa katapangan ng kanyang mga kapwa mabibigat na tripulante ng bomber, na marami sa kanila ang namatay sa Estados Unidos at Canada, at ipinagmamalaki ang kanyang ama para sa wakas ay naghatid ng mapagpasyang suntok laban sa mga Amerikano. Inaasahan niyang si McLanahan ay nasa ilalim ng isa sa mga nuclear warhead na iyon. Samantala, kinansela ang lahat ng pagsasanay sa Mozhaisk at inutusan si Gennady na mag-ulat sa Aginskoye Air Base sa katimugang Russia upang bumuo ng bagong bomber regiment, kung saan ang mga bagong Tu-160 Blackjack bombers, na sumasailalim sa pag-aayos at pagbabalik sa serbisyo, ay magiging ipinadala. Nagsisimula nang lumipat ang Russia sa batas militar, at masaya si Gennady na hindi na niya kailangang tumambay sa paaralan habang ang iba pang magigiting na Russian aviator ay nakikipaglaban nang harapan sa mga Amerikano.
    
  Ang mga paghahanda para sa digmaan sa Estados Unidos ay halos hindi nagsimula nang mangyari ang hindi maisip. Ang Yakutsk air base sa Siberia ay nasakop ng isang maliit na puwersa ng American commandos, at ang Estados Unidos ay nagsimulang magpalipad ng mga long-range bombers at aerial tanker mula sa base. Sa loob ng maraming araw, ang mga Amerikanong bombero ay tumawid sa karamihan ng Russia mula sa Yakutsk, nanghuhuli at sinisira ang mga mobile ICBM launcher ng Russia at mga underground launch control center na may mga ground-penetrating precision cruise missiles at bomba.
    
  Hindi nagulat si Gennady nang malaman na ang puwersa ng bomber ay pinamunuan ng walang iba kundi si Patrick McLanahan.
    
  Napilitan si Pangulong Anatoly Gryzlov na gumawa ng isang nakamamatay na desisyon: wasakin ang Yakutsk bago masira ng US Navy ang mobile ballistic missile force, ang gulugod ng estratehikong pagpigil ng Russia. Inutusan niya ang mga bombero na maglunsad ng mga nuclear-tipped na AS-X-19 Koala cruise missiles sa base na sinakop ng mga Amerikano, nang walang paunang babala na ang mga Ruso ay gaganapin pa rin doon. Bagama't ang karamihan sa mga cruise missiles ay binaril ng mga air-to-air missiles ng Amerika at ang sopistikadong airborne laser system na dala ng ilang B-52 bombers, ang ilan ay nagawang tumama sa base, na ikinamatay ng daan-daan, parehong mga Ruso at Amerikano na hindi pinalad na maabot. ang pinatibay na silungan sa ilalim ng lupa
    
  Naawa si Gennady sa kanyang ama, na napilitang gumawa ng isang kakila-kilabot na desisyon at patayin ang mga Ruso upang maiwasan ang malakihang pagkawasak ng arsenal ng ICBM ng bansa. Gusto niyang makasama ang kanyang ama at mabigyan siya ng moral na suporta, ngunit walang alinlangang ligtas ang nakatatandang Gryzlov sa isa sa higit sa isang dosenang mga alternatibong command center sa kanluran at gitnang Russia. Ang pinakamahalagang pag-aalala ngayon ni Gennady ay ang kanyang base at ang kanyang rehimyento, at inutusan niya ang lahat ng hindi mahahalagang tauhan na magtago sa takot sa isang kontra-atakeng Amerikano at pagpapabilis ng paghahanda para sa mga bombero ng Blackjack na inaasahan na malapit nang dumating.
    
  Si Gennady ay nahuhulog sa pag-aayos ng kanyang regiment at pagpaplano ng kanilang mga aksyon nang kinaumagahan ay nakatanggap siya ng mapangwasak na balita: isang American bomber task force, na binubuo ng binagong B-1 at B-52 na mga bombero, ay nakalusot sa kumplikadong air defense network sa kanlurang Russia at inatake ang Reserve Military command center ng Ryazan, 120 milya timog-silangan ng Moscow. Kumpleto na ang pagkawasak... at ang ama ni Gennady, ang sentro ng kanyang uniberso, ang taong pinakagusto niyang tularan, ay naging alabok. Agad siyang nag-ayos na bumalik sa Moscow upang makasama ang kanyang ina at pamilya, ngunit bago umalis sa Aginskoye nalaman niya na ang kanyang ina, nang marinig ang balita tungkol sa kanyang asawa, ay nagpakamatay dahil sa labis na dosis ng mga tabletas sa pagtulog...
    
  ... at, muli, nalaman niya na ang kumander ng task force ng bombero na pumatay sa kanyang ama, at samakatuwid ang kanyang ina, ay si Heneral Patrick McLanahan. Ang American Rogue pilot ay na-promote bilang Tenyente Heneral sa ilang sandali matapos ang pag-atake at hinirang na Espesyal na Tagapayo sa bago/dating Pangulo ng Estados Unidos, si Kevin Martindale, na inatasan sa muling pagtatayo ng Long Range Strike Force.
    
  Pagkatapos ng araw na iyon, naging ibang tao si Gennady Gryzlov. Nagbitiw siya at umalis sa militar. Siya ay palaging may mataas na antas ng enerhiya, ngunit ngayon ang kanyang pagkatao ay naging higit na katulad ng isang umiikot na dervish. Kinuha niya ang kontrol sa mga kumpanya ng langis, gas at petrochemical ng kanyang pamilya at naiposisyon ang mga ito nang maayos nang magsimulang tumaas ang presyo ng langis sa pagtatapos ng unang dekada ng ikadalawampu't isang siglo, at naging isa siya sa pinakamayamang tao sa Kanlurang Hemispero. Nanatili siyang bachelor at naging isa sa pinakasikat at nakikilalang playboy sa mundo, na hinahabol saanman ng mayayamang babae at lalaki. Ginawa niyang kapital sa pulitika ang kanyang kayamanan, katanyagan at magandang hitsura at mabilis na hinirang na Ministro ng Enerhiya at Industriya at Deputy Prime Minister ng Russia, at pagkatapos ay nahalal na Punong Ministro ng Duma, bagama't hindi siya kailanman nagsilbi sa lehislatura, naghahangad sa mas mataas na katungkulan. Pagkatapos ay tumakbo siya bilang pangulo at nahalal sa tungkulin ng higit sa 80 porsiyento ng mga botante noong 2014 na halalan.
    
  Ngunit ngayon ang mukha ng matangkad, guwapong binata, walang alinlangan na ang pinakanakuhaan ng larawan na mukha ng lalaki sa planetang Earth, ay nabaluktot ng magkahalong kawalang-paniwala, galit at determinasyon. Si Sergei Tarzarov, ang pinuno ng administrasyong pampanguluhan, ay tumakbo sa opisina ni Gryzlov nang marinig niya ang mga sigaw ng pangulo. "Dalhin sina Sokolov at Khristenko dito para sa isang double call," sigaw ni Gryzlov sa kanyang chief of staff, ang kanyang mahabang maitim na buhok ay umaagos sa kanyang ulo habang siya ay naglalakad sa kanyang opisina. "Gusto ko ng ilang sagot, at gusto ko sila ngayon!"
    
  "Yes, sir," sabi ni Tarzarov at kinuha ang telepono sa opisina ng presidente. Si Tarzarov ay halos isang henerasyon na mas matanda kay Gryzlov, isang payat at hindi kapansin-pansing tao na nakasuot ng simpleng brown na suit, ngunit alam ng lahat sa Kremlin na ang dating intelligence officer at interior minister ang puwersa sa likod ng pagkapangulo, at ganoon na rin simula nang maupo ang kanyang ama sa kapangyarihan. Gennady. "Nakita nila ang broadcast at papunta na sila, sir," ulat niya makalipas ang ilang sandali.
    
  "Siyempre, ang hambog, nagpapakatanga, walang pinag-aralan na bastard na ito - ipapakita ko sa kanya kung paano gumawa ng pahayag sa mundo," putol ni Gryzlov. "Ito ay hindi hihigit sa isang stunt sa taon ng halalan. Sana sumabog sa mukha niya! Sana mapatay siya ng bolang apoy sa kanyang pagbabalik. Kung gayon ang gobyerno ng Amerika ay magiging ganap na kaguluhan!"
    
  "Nakakatanggap ako ng data mula sa Ministry of Defense," iniulat ni Tarzarov pagkatapos suriin ang kanyang tablet computer. "Iniutos ni Ministro Sokolov ang pag-renew ng ating mga pwersang opensiba at depensiba sa kalawakan, gayundin ang mga puwersa ng lupa, hangin at hukbong-dagat na sumusuporta sa mga operasyon sa kalawakan. Siya at si Heneral Khristenko ay magsasabi sa iyo sa sandaling dumating sila."
    
  "Bakit hindi namin alam na pupunta si Phoenix sa space station na iyon?" - sigaw ni Gryzlov. "Alam namin kung ano ang ginagawa ng bastard bago niya ito alam, at mayroon kaming mga pag-install, mga kagamitan sa pakikinig, mga camera at mga impormante sa buong Washington. Anyayahan din dito si Kazyanov. Hindi, tipunin ang buong security council dito." Si Tarzarov ay gumawa ng isa pang tawag sa telepono at iniulat na si Viktor Kazyanov, Ministro ng Seguridad ng Estado, ang nangungunang serbisyo ng espiya at counterintelligence ng Russia, ay papunta na rin sa opisina ng pangulo.
    
  "Mr. Presidente, dapat ay ganap na baliw ang Phoenix upang gawin ang gayong pagkabansot," sabi ni Defense Minister Gregor Sokolov, mabilis na pumasok sa opisina ng Pangulo makalipas ang ilang minuto. "Kung hindi siya napinsala bago siya lumipad, tiyak na makakarating sa kanya ang cosmic radiation at kakulangan ng oxygen-kung talagang ginawa niya ang lahat ng sinasabi niyang gagawin, at hindi lahat ito ay isang detalyadong panlilinlang sa taon ng halalan-kung gayon ang Amerikano Ang programa sa kalawakan ay magiging mas patay kaysa sa kanya pagkatapos ng pag-crash ng Challenger space shuttle."
    
  "Tumahimik ka, Sokolov," sabi ni Gryzlov. "Ang katotohanan ay ginawa niya ito at gusto kong malaman kung paano, gusto kong malaman kung bakit hindi ko alam ang tungkol dito, at gusto kong malaman kung ano ang maaari naming gawin kung sinimulan niyang gawin ang lahat ng crap na sinabi niya na ginawa niya." gagawin niya - at gusto kong malaman ito ngayon din!"
    
  Lumapit si Tarzarov kay Gryzlov, tumalikod sa iba pa sa silid at sinabi sa malumanay na boses: "Normal lang na mag-rant kapag wala ako o sinuman sa silid, Gennady, ngunit pagdating ng mga tauhan ng pambansang seguridad, ikaw. need to keep your cool." mga kamay." Lumingon ang ulo ni Gryzlov sa punong tauhan at kumislap ang kanyang mga mata, ngunit nang ang kanyang galit na mukha ay sumalubong sa matibay na tingin ni Tarzarov, nagbabala, siya ay nakahinga at tumango. "At huwag mong gawing personal ang iyong mga komento. Kailangan mo ang suporta ng iyong gabinete, hindi ang kanilang galit."
    
  "Gusto ko ng mga sagot, Sergei," sabi ni Gryzlov, binabaan ang kanyang boses, ngunit bahagya lamang. "Gusto ko ang mga sagot na dapat ay nakuha ko noong nakalipas na mga araw!" Ngunit tumalikod siya kay Tarzarov, bahagyang yumuko kay Sokolov bilang paghingi ng tawad, pagkatapos ay bumalik sa kanyang mesa at nagkunwaring tumingin sa ilang mga dispatch sa kanyang tablet computer.
    
  Ang pagpupulong ng mga tagapayo ng pambansang seguridad ni Gryzlov ay nagsimula makalipas ang ilang minuto nang sumama si Foreign Minister Daria Titeneva kay Gryzlov at iba pa sa isang conference room na katabi ng opisina ng pangulo. Unang nagsalita ang Chief of the General Staff General Mikhail Khristenko, gamit ang isang tablet computer para wireless na magpakita ng mga litrato at data slide sa isang malaking flat-screen na monitor ng computer: "Kung mapatawad mo ako, ginoo: Na-double check ko ang mga rekord, at sa katunayan ang US Strategic Command, na kumokontrol sa lahat ng military-space operations, ang aming embahada sa Washington ay nagpaalam sa pamamagitan ng opisina ng air attaché na ilulunsad nila ang midnight S-19 spaceplane sa Armstrong space station."
    
  Mukhang sasabog na naman si Gryzlov, ngunit unang nagsalita si Tarzarov: "Minister Titenev?"
    
  "Hindi ako na-inform," sagot ni Titeneva, isang beterano sa foreign affairs na may maitim na buhok at mga mata at mabilog ngunit kaakit-akit na katawan. "Ang mga mensaheng pang-emergency ay ipinapadala kaagad sa aking opisina, ngunit ang mga regular na mensahe ay ipinapadala sa aking punong-tanggapan na namamahala sa gayong mga bagay, at ang mga ito ay kasama sa dalawang buod na ulat na natatanggap ko araw-araw. Ang spaceplane ay ipinadala sa mga istasyon ng kalawakan o sa orbit ng maraming beses sa isang buwan - ang mga naturang flight ay itinuturing na nakagawian."
    
  "Marahil ang iyong opisina ay dapat na maabisuhan sa tuwing may ganoong paglipad," iminungkahi ni Tarzarov.
    
  "Maaaring magandang ideya ito para sa militar, Mr. Tarzarov, ngunit wala akong nakikitang dahilan kung bakit dapat iulat ito ng Foreign Office maliban kung naniniwala ang militar o pambansang seguridad na ang paglipad ay maaaring magdulot ng banta sa Homeland o sa ating mga kaalyado," - ani Titeneva, malinaw na nasaktan na ang chief of staff ay lumaban sa kanya sa isang pulong ng buong Security Council. "Ang pangunahing dahilan kung bakit hinihiling namin sa Estados Unidos na ipaalam sa amin ang lahat ng mga flight ay ang paglulunsad nito sa orbit ay maaaring maging katulad ng paglulunsad ng isang intercontinental ballistic missile. Siyempre, wala silang obligasyon na magbigay sa amin ng listahan ng pasahero."
    
  "Iuutos mo sa iyong opisina na abisuhan ka sa tuwing ang isa sa mga spaceplane na ito ay malapit nang ilunsad, Ministro," galit na sabi ni Gryzlov. "Pagkatapos ay aabisuhan mo ako kaagad na may mga detalye ng mga petsa at oras ng pag-alis at pagbabalik, destinasyon at destinasyon. Hindi ko hahayaang lumipad ang mga bagay na ito at wala akong alam tungkol dito!" Bumaling siya sa Ministro ng Seguridad ng Estado. "Kazyanov, hindi mo ba sinusubaybayan ang kinaroroonan ng Pangulo ng Estados Unidos?" tanong niya. "Paano ang Presidente ng Estados Unidos ay mag-broadcast ng telebisyon mula sa kalawakan at tila walang sinuman sa buong sumpain na lungsod na ito ang nakakaalam ng anuman tungkol dito?"
    
  "Ginagawa namin ang aming makakaya upang subaybayan ang Pangulo ng Estados Unidos, mga matataas na opisyal at matataas na opisyal ng Army, ginoo," sagot ni Victor Kazyanov, isang matangkad, kalbo at mukhang commanding na dating Army colonel. Tulad ng Direktor ng National Intelligence sa United States, isasama ng bagong likhang Department of State Security ang domestic, international, at military intelligence, presidential at embassy protection, at mga aktibidad sa seguridad sa hangganan sa ilalim ng isang opisyal sa antas ng gabinete na direktang nag-ulat sa seguridad. konseho. .
    
  Gayunpaman, ang mga ahensya ng paniktik ay labis na nag-aatubili na magbahagi ng impormasyon at nawalan ng access sa opisina ng pangulo. Kilalang-kilala na ang mga direktor ng Federal Security Service (dating kilala bilang Committee for State Security, o KGB), Foreign Intelligence Service, Presidential Security Service, at ang Main Intelligence Directorate ng General Staff (ang Main Intelligence Directorate , o GRU) ay direktang nag-ulat sa pangulo sa pamamagitan ng pinuno ng kawani. : madalas na si Kazyanov ang huling natutunan ang isang bagay. "Ngunit hindi namin alam nang eksakto kung nasaan ang presidente ng Amerika bawat minuto ng bawat araw," sabi ni Kazyanov. "Naniniwala ang buong American press na pupunta siya sa Guam para sa press conference na ito, at doon namin siya hinihintay. Kung aalis siya sandali sa kabisera, alam namin ang tungkol dito.
    
  "Well, sasabihin ko na umalis siya sa kabisera, hindi ba?" Mapanuksong sagot ni Gryzlov. "Hindi mo ba pinapanood ang White House at ang Kapitolyo sa lahat ng oras?"
    
  "Anumang kilusan ng Pangulo, Bise Presidente, mga opisyal ng Gabinete at kanilang mga kinatawan, pati na rin ang mga matataas na opisyal ng militar at mga kinatawan ng Ministri ng Depensa ay nagbabala mula sa amin, ginoo," sabi ni Kazyanov. "Ang Pangulo at sinumang opisyal na naglalakbay na may malaking contingent, o anumang impormasyon na natatanggap namin tungkol sa mga plano sa paglalakbay, ay nakakaalarma. Kung hindi, maaaring hindi natin alam ang kanilang mga galaw. Malinaw, ang paglalakbay na ito ay pinananatili sa pinakamahigpit na kumpiyansa, na may kaunting mga protocol ng seguridad sa lugar upang hindi makaakit ng pansin.
    
  "Napakahalaga na bumuo ka ng paraan ng pagtukoy kung kailan lilipad ang isa sa mga spaceplane na ito at kung sino at ano ang sakay nito, Kazyanov," sabi ni Gryzlov. "Kung regular silang lumilipad, marahil ang kanilang mga pamamaraan sa kaligtasan ay nagsisimulang mabigo. Dapat mo ring isipin ang tungkol sa mga paraan upang alertuhan ang mga pangunahing opisyal ng US sa mga galaw nila, na lampas sa laki ng kanilang entourage. Maging handa na ipaalam sa konseho ang iyong mga panukala sa kanilang regular na pagpupulong sa susunod na linggo." Halata sa ekspresyon ng kanyang mukha na hindi gusto ni Kazyanov na tahol siya, maging ng pangulo, ngunit tumango siya bilang pagsang-ayon. Bumalik si Gryzlov kay Heneral Khristenko. "Magpatuloy, Heneral."
    
  "Yes, sir," sabi ng Chief of General Staff. Nagpatawag siya ng silent replay ng press conference ni President Phoenix. "Nirepaso ng aking staff ang video ng Phoenix press conference at ilang mga video na kinunan pagkatapos ng Phoenix press conference kung saan siya ay naghapunan kasama ang ilang mga astronaut, at batay sa mga paunang larawang ito, naniniwala ang aking mga tauhan na ito nga ay si Presidente Phoenix at siya ay nakasakay. isang spacecraft sa Earth orbit, na nakakaranas ng tunay na kawalan ng timbang, at mukhang napakalusog at hindi nagdurusa sa alinman sa mga negatibong epekto ng spaceflight o kawalan ng timbang. Ang ibang mga indibidwal sa video ay kinilala bilang retiradong Brigadier General Kai Raydon, engineer at astronaut na si Trevor Sheil, at retired US Marine Corps Lt. Col. at astronaut Jessica Faulkner, isang space plane pilot.
    
  "Malamang, talagang pumunta siya sa low-Earth orbit sa spacecraft na iniulat ng US Strategic Command sa aming embahada, sa S-19 spaceplane, na may palayaw na 'Midnight,'" patuloy ni Khristenko, na inilipat ang mga slide sa isang larawan ng spaceplane. "Naglulan ito ng isang crew ng dalawang tao at hanggang limang libong kilo ng kargamento. Ito ay tila may pressure na module sa cargo compartment, na may puwang para sa kasing dami ng apat na pasahero."
    
  "Wala akong pakialam sa kapasidad nito, Heneral," sabi ni Gryzlov. "Ano ang banta ng spaceship na ito sa Russia?"
    
  "Ito ay kumakatawan sa teknolohiya na ilang taon pa nating nalalayo: ang kakayahang lumipad mula sa halos anumang komersyal na runway sa mundo, lumipad sa mababang orbit ng Earth, dumaong sa mga istasyon ng kalawakan o magsagawa ng iba't ibang aktibidad sa kalawakan, pumasok sa kapaligiran ng Earth at muling dumaong sa anumang runway - at gawin itong muli sa loob lamang ng ilang oras," sabi ni Khristenko. "Ito ay may isang kumplikadong sistema ng pagpapaandar gamit ang madaling magagamit na jet fuel at isang hydrogen peroxide oxidizer. Maaari itong dumaong sa istasyon ng kalawakan at maghatid ng mga supply o tauhan nang halos on demand. Kung mananatili ito sa atmospera, maaari itong lumipad mula sa base nito sa kanlurang Estados Unidos patungong Moscow sa loob ng wala pang tatlong oras."
    
  "Tatlong oras!" bulalas ni Gryzlov. "At pagkatapos ay ihulog ang mga sandatang nuklear sa aming mga ulo!"
    
  "Sa pagkakaalam namin, ginoo, ang mga spaceplane ay gumamit lamang ng mga di-nuklear na armas sa kalawakan," sabi ni Kazyanov, "ngunit ang isang ganoong sandata, ang tinatawag na "Thor's Hammer," ay matagumpay na nakapasok sa kapaligiran ng Earth at nawasak ang isang target sa lupa."
    
  "Noon kami ay nagsalita pabor sa pagsasabatas ng Outer Space Conservation Treaty, sir," sabi ni Foreign Minister Titeneva. "Ipinagbabawal ng kasunduan ang anumang sandata na nakabase sa kalawakan na maaaring tumama sa mga target sa Earth. Ang Russia, China at lahat ng iba pang bansang may kakayahan sa kalawakan ay niratipikahan ang kasunduan, maliban sa Estados Unidos, bagama't lumilitaw na sila ay sumusunod dito."
    
  "Damn it, Daria, gusto kong ipagbawal ang mga armas na ganito... sapat lang ang tagal para tayo mismo ang gumawa nito!" Sabi ni Gryzlov. Pinasadahan niya ng kamay ang makapal niyang buhok. "At wala kaming teknolohiya tulad ng spaceplane na ito?"
    
  "Bumuo kami ng reusable spacecraft maraming taon bago itayo ng mga Amerikano ang kanilang Space shuttle," sabi ni Defense Minister Sokolov. "Ang Elektron spaceplane ay inilunsad sa orbit ng isang SL-16 launch vehicle at maaaring lumapag sa isang runway - ito ay armado pa ng mga guided missiles. Nakagawa kami ng ilang spacecraft, ngunit hindi alam ang kanilang operational status. Ang spaceplane ng Buran ay halos kapareho sa American Space Shuttle. Binuo namin ang lima sa kanila at gumawa ng isang matagumpay na paglipad bago bumagsak ang imperyo. Tatlo pang Buran ang nasa iba't ibang yugto ng pagkumpleto; isa pang natapos na spacecraft ang nawasak sa isang aksidente sa lupa."
    
  "At tingnan kung ano ang nangyari: pinahintulutan namin ang mga Amerikano na makakuha ng isang kalamangan sa amin sa kalawakan," sabi ni Gryzlov. "Kaya ibalik sila sa serbisyo at lumipad kaagad, at kung itinayo natin sila nang isang beses, maaari nating itayo muli ang mga ito. I want as many of them as possible na mapunta agad sa production."
    
  "Ang Phoenix ay isang hangal kung talagang plano niyang pababain ang kanyang hukbo at hukbong-dagat pabor sa mga sandata sa kalawakan," sabi ni Sokolov. "At maaari niyang gawin ang lahat ng cyber weapon na gusto niya habang sinasakop ng ating mga tropa ang kanyang mga lungsod."
    
  "Tila sa akin na ang Phoenix ay hindi susunod sa anumang kasunduan sa espasyo nang matagal," sabi ni Gryzlov. "Kung gusto niyang gawing industriyalisado ang espasyo, gugustuhin niyang protektahan ito. Kung hindi natin siya mapapayag na huwag gawing militar ang espasyo, at nanalo siya sa muling halalan at nagpatuloy sa planong ito, ano ang kailangan nating labanan ang mga ganitong hakbang? Ano ang maaari nating gamitin sa pag-atake sa kanyang spaceship?"
    
  "Ang aming pinakamakapangyarihang anti-satellite na armas na kasalukuyang naka-deploy ay ang S-500 Autocrat surface-to-air missile system, sir," sabi ni Khristenko. "Ang pinakamataas na target na altitude nito na limang daang kilometro at maximum na hanay na pitong daang kilometro ay naglalagay nito sa loob ng hanay ng istasyon ng militar ng US sa espasyo. Ang system ay mobile, madaling ilipat at i-configure, kaya maaari itong ma-fire at pagkatapos ay ilipat upang maiwasan ang isang counterattack o mabilis na ilagay sa orbit ng isang target. Ang S-500 ay napaka-epektibo rin laban sa hypersonic strike missiles, stealth aircraft, low-flying aircraft o cruise missiles at ballistic missiles. Ito ang pinakamalakas na surface-to-air missile system sa mundo."
    
  "Sa wakas, ilang magandang balita," sabi ni Gryzlov.
    
  "Ang tanging problema sa S-500 ay ang nakagawa kami ng napakakaunting mga ito sa ngayon, sir," sabi ni Sokolov. "Mayroon lamang labindalawang baterya sa serbisyo, na matatagpuan sa paligid ng Moscow, St. Petersburg at Vladivostok upang maprotektahan laban sa stealth aircraft at cruise missiles."
    
  "Labindalawa?" Malakas na tumutol si Gryzlov. "Dapat ay mayroon tayong labindalawang libo sa kanila! Makakatanggap ka ng pondo para magtayo ng sampu kada buwan, at gusto kong ilan sa kanila ang nakatalaga sa bawat base militar ng Russia sa mundo! Gusto kong ang space station na ito at lahat ng Western spaceship ay nasa crosshair ng Russia 24/7! Ipagpatuloy".
    
  "Ang susunod na mabubuhay na anti-satellite system, at ang pinaka-flexible, ay ang MiG-31D anti-satellite missile carrier," sabi ni Khristenko, binago muli ang slide. Itinampok sa slide ang isang larawan ng isang malaking, twin-tailed, maskulado na mukhang fighter jet. "Ang pinakamataas na bilis nito ay halos tatlong beses ang bilis ng tunog, at ang pinakamataas na taas nito ay lumampas sa tatlumpung libong metro. Ginagamit nito ang 9K720 Osa missile, na parehong missile na ginamit sa Iskander theater ballistic missile. Ang MiG-31 ay ginagabayan sa target nito ng ground radar at inilulunsad ang misayl kapag umabot ito sa taas na dalawampung libong metro. Ang Osa rocket ay hindi kinakailangang magdala ng micronuclear warhead, kaya ang isang rocket ay malamang na sapat na upang itumba ang US space station mula sa kalangitan. Ang Osa missile, na kinokontrol ng MiG-31 radar, ay may kakayahang tumama sa iba pang mga target sa hangin.
    
  "Ito ay mabuti," sabi ni Gryzlov. "Ilang aktibo ang mayroon tayo ngayon, Heneral?"
    
  "Sa ngayon mayroon lamang tatlumpung anti-satellite missile carrier ang nasa serbisyo, sir," sagot ni Khristenko. "Dalawang iskwadron sa kanluran at isa sa dulong silangan."
    
  "Kailan tayo tumigil sa paggawa ng mga kagamitang militar?" Napaungol si Gryzlov. "Ano pa?"
    
  "Ang MiG-31 ay unang lumabas sa ere higit sa apatnapung taon na ang nakalilipas," sabi ni Khristenko. "Ang radar nito ay na-update, ngunit hindi sa loob ng ilang taon na pabor sa mga mas bagong ikalimang henerasyong mandirigma. Sa papel na anti-satellite nito, ang saklaw ng paglipad ng MiG-31 ay limitado lamang sa halos walong daang kilometro. Ngunit ang 9K720 missile ay may saklaw na apat na raang kilometro, sapat upang sirain ang anumang American spacecraft sa mababang orbit ng Earth."
    
  "Maaari ba tayong bumuo ng higit pa?"
    
  "Sa kasalukuyan ay mayroon kaming halos dalawang daan at limampung MiG-31s sa serbisyo, ginoo," sabi ni Khristenko. "Mga isang daan sa kanila ang aktibo."
    
  "Higit sa kalahati ng imbentaryo ay hindi aktibo?" reklamo ulit ni Gryzlov. "Kung ang ating bansa ay lumalangoy sa pera ng langis, bakit natin hahayaan ang kalahati ng ating mga eroplano na maupo?" Hindi sumagot si Khristenko. "Pagkatapos ay i-convert ang lahat ng pagpapatakbo ng MiG-31 sa mga anti-satellite missile carrier," sabi ni Gryzlov. "Ipagpalagay ko na mayroon kang iba pang mga mandirigma na maaaring pumalit sa papel ng interceptor mula sa MiG-31?"
    
  "Siyempre ginoo."
    
  "Gusto ko ng isang buong ulat sa conversion, at gusto ko ng isang pagtatantya kung gaano katagal aabutin upang makabuo ng higit pang mga S-500," utos ni Gryzlov. "Paano ang mga asset sa kalawakan?"
    
  "Mayroon kaming human-powered Soyuz cargo spacecraft at isang unmanned Progress cargo spacecraft, sir, kasama ang medium-lift na Proton at heavy-lift na Angara rockets," sagot ni Khristenko. "Marami kaming karanasan." sa resupply missions to ang International Space Station."
    
  "At lahat yun? Mga misyon ng supply? "
    
  "Sir, ang Russia ay naging isang makabuluhang tagasuporta ng International Space Station, lalo na dahil ang mga Amerikano ay tumigil sa paglipad ng kanilang mga shuttle," sabi ni Sokolov. "Hindi namin kailangan ang anumang iba pang outpost sa Earth orbit, dahil mayroon kaming walang limitasyong pag-access sa Russian orbital section ng ISS para sa mga siyentipikong eksperimento."
    
  "Ngunit hindi ito isang istasyon ng espasyo ng Russia," sabi ni Gryzlov. "Mayroon ba tayong anumang mga plano na magtayo ng sarili nating istasyon ng kalawakan ng militar? Ano ang nangyari sa sarili nating mga proyekto sa istasyon ng kalawakan? Nagkaroon tayo ng ilan at ngayon wala na?"
    
  "Yes, sir," sagot ni Khristenko. "Ang proyekto ay tinatawag na Orbital Manned Assembly at Experimental Complex. Bago i-decommission ang International Space Station at payagang pumasok muli sa atmospera, tatanggalin ng Russia ang mga module ng Russian orbital section nito at i-install ang mga ito sa isang central truss na may mga solar panel at mounting engine. Gagamitin ang istasyon upang mag-assemble ng spacecraft para sa mga flight sa Buwan o Mars, magsagawa ng mga eksperimento at...
    
  "Kailan ito dapat mangyari?"
    
  "Sa mga limang taon, ginoo," sagot ni Sokolov.
    
  "Limang taon? Hindi ito katanggap-tanggap, Sokolov!" - sigaw ni Gryzlov. "Gusto kong makitang bumuti ang mga plano para sa istasyong ito. Gusto kong mangyari ito sa lalong madaling panahon!"
    
  "Ngunit mayroon kaming mga kasunduan sa siyam na bansa upang gamitin ang mga module na ito sa International Space Station, ginoo," sabi ni Foreign Minister Titeneva. Nagliwanag ang mga mata ni Gryzlov sa pagkagambalang ito. "Nabayaran na ng partnership ang Russia para sa kanilang paggamit at suporta sa ISS. Hindi natin pwedeng gawin-"
    
  "Maliban na lang kung binabaligtad ng Estados Unidos ang napakalaking planong ito upang gawing militarisado at gawing industriyalisado ang orbit ng Earth, lahat ng pakikipagsosyo at kasunduan na may kaugnayan sa kalawakan ay walang bisa," sabi ni Gryzlov. "Naiintindihan mo ako? Kung ang Phoenix ay magpapatuloy sa mapangahas na planong ito, ang Russia ay tatalikuran. Mas naiintindihan ng lahat dito: Hindi papayagan ng Russia ang alinmang bansa na mangibabaw sa kalawakan. Ang bastos na si Kenneth Phoenix ay naglabas lang ng hamon: Tinatanggap ito ng Russia, at tutugon kami... simula ngayon!"
    
  Isinara ni Gryzlov ang pagpupulong gamit ang isang alon ng kanyang kamay, at sa lalong madaling panahon siya at si Tarzarov ay naiwan nang mag-isa. "Pagod na ako sa patuloy na pagsindi ng apoy sa ilalim ng mga asno ng mga careerist na burukrata na ito," sabi ni Gryzlov, na nagsisindi ng tabako. "Maaaring kailangan nating i-update muli ang listahan ng mga alternatibong ministro. Ang pangalan ni Titenov ay nasa tuktok ng listahan na papalitan. How dare she challenge my wishes? Wala akong pakialam kung ano ang mga protocol-gusto ko kung ano ang gusto ko, at trabaho niya na makuha ito para sa akin."
    
  "Ngayong ibinigay mo na sa kanila ang kanilang mga order, tingnan natin kung ano ang kanilang reaksyon," iminungkahi ni Tarzarov. "Kung nabigo silang makakuha ng pera mula sa Duma at magsimula ng mga proyekto sa pagtatayo ng militar, mayroon kang magandang dahilan upang palitan ang mga ito. Gaya ng sinabi ko, Gennady, huwag mong isapuso ito."
    
  "Oo, oo," sabi ni Gryzlov na walang kwenta.
    
  Sinuri ni Tarzarov ang kanyang smartphone para sa mga mensahe. "Nandito na si Ilyanov."
    
  "Sige. Dalhin mo siya dito," sabi ni Gryzlov. Pagkaraan ng ilang sandali, si Tarzarov, na may dalang isang kahon ng mga bagay, ay sinamahan sina Bruno Ilyanov at Ivetta Korchkova sa opisina ng pangulo, pagkatapos ay inilagay ang kahon sa mesa ng pangulo. "Narinig ko na matagumpay ka, Koronel, kahit na ang iyong mga manggagawa ay naaresto," sabi niya, tumayo mula sa mesa upang batiin sila. Si Ilyanov ay nakasuot ng uniporme ng Russian Air Force. Nang walang pagtatangkang maging maingat, inilibot ni Gryzlov ang kanyang mga mata sa katawan ni Korchkova habang papalapit ito. Nakasuot siya ng isang maitim na business suit, na iniakma upang i-highlight ang kanyang mga kurba at dibdib, ngunit nagsuot siya ng mga spiked na matataas na takong na mas angkop para sa isang cocktail party kaysa sa isang pagbisita sa negosyo sa opisina ng Russian President. Tumugon si Korchkov sa mapanuring tingin ni Gryzlov nang walang anumang ekspresyon. Ibinalik niya ang atensyon kay Ilyanov at inilahad ang kamay. Kinuha ito ng koronel ng Russia, at hinawakan ni Gryzlov ang kanyang kamay, pinananatiling malapit sa kanya si Ilyanov. "Nakakalungkot ang paghuli sa iyong mga tao, Koronel," sabi niya. "Sana kaya nilang pigilan ang kanilang mga dila."
    
  "Hindi mahalaga, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Makukumpirma ang aming kuwento. Ito ang mga sikat na tulisan at nasyonalistang Ruso na gustong maghiganti kay Heneral Patrick McLanahan. Ibinigay nila ang mga bagay sa iba pang hindi kilalang expatriates. Kung kakausapin nila ako at akusahan, itatanggi ko ang lahat. Maaari mong suportahan ang kanilang mga damdamin, ngunit magsimula ng isang pagsisiyasat, tanggalin ako at mag-alok na magbayad para sa pag-aayos. Ang katawa-tawa na mabilis na ikot ng balita ng American media at pangkalahatang kamangmangan sa lahat maliban sa sex at karahasan ay mabilis na wawakasan ang buong episode."
    
  "Mas mabuti kung ganoon, Koronel," babala ni Gryzlov. Bumalik siya sa kanyang mesa, itinapon ang mga bagay mula sa kahon sa takip nito, kinuha ang urn, tinimbang ito, pagkatapos ay tumingin kay Ilyanov. "Walang laman?"
    
  "Eksakto, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Ano ang ibig sabihin nito?"
    
  "Nangangahulugan ito na may nag-flush na nito," sabi ni Gryzlov, "nag-aalis sa akin ng pagkakataong gawin iyon." Tiningnan niya ang natitirang mga gamit. "So. Ito na lang ang natitira sa dakilang Patrick Shane McLanahan, ang air killer," aniya.
    
  "Hindi lahat, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Immediate family niya. Dalawang kapatid na babae at isang anak na lalaki."
    
  "Hindi ako nagbigay ng utos na patayin ang mga babae, Koronel," sabi ni Gryzlov, tumingin muli kay Korchkov. Alam niya na ang kagandahang Ruso ay isang lubos na sinanay na Vympel Special Forces commando, na dalubhasa sa malalapit na pagpatay... malapit na malapit. "Ngunit ang lahat ng natitirang ari-arian ng McLanahan ay napupunta sa akin. Nahanap mo na ba ang iyong anak?
    
  "Hindi siya nagtatangkang itago ang kanyang lokasyon, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Regular siyang nagpo-post sa mga social network - alam ng buong planeta kung nasaan siya at kung ano ang kanyang ginagawa. Wala pa kaming nakitang anumang senyales ng seguridad sa paligid nito."
    
  "Dahil hindi siya nag-post ng anumang bagay tungkol sa serbisyo ng seguridad sa Facebook ay hindi nangangahulugan na hindi ito umiiral," sabi ni Gryzlov. "Sana pumili ka ng mas maaasahang mga tao para sa gawaing ito."
    
  "Walang kakulangan ng mga taong handang magsagawa ng mga operasyong ito, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Pinili namin ang pinakamahusay. Nasa posisyon na sila ngayon at handang mag-aklas. Ipaparinig ng aking mga tao na parang nagpakamatay ang anak ko sa pamamagitan ng pag-inom ng cocaine, at sisiguraduhin kong lalabas ang mga detalye sa bawat pahayagan at palabas sa telebisyon sa mundo. Lilinawin ko rin na ang anak ay nalulong sa droga at alak dahil sa kapabayaan ng kanyang ama, at ang ama ay nagkaroon ng katulad na pagkagumon at emosyonal na mga problema."
    
  "Napakahusay," sabi ni Gryzlov. Malalim niyang hinila ang kanyang tabako, sinamantala ang paghinto upang muling tingnan si Korchkov pataas at pababa. "Bakit hindi ipadala si Captain Korchkov?" tanong niya. "Sigurado ako na ang batang McLanahan ay magkakaroon ng magandang malaking ngiti sa kanyang mukha... ilang sandali bago ang kanyang buhay ay pinutol." Si Kortchkova ay nanatiling ganap na walang kibo, ang kanyang mga braso ay nakatiklop sa harap ng kanyang katawan, ang kanyang mga paa ay halos magkabalikat na magkahiwalay sa isang napakahanda at matipunong tindig.
    
  "Ang mga taong pinili ko ay hindi mahihirapan, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Ang pagpapadala ng kapitan pabalik sa Estados Unidos para sa McLanahan ay magiging tulad ng paggamit ng sledgehammer upang pumutok ng itlog."
    
  "Siguraduhin lamang na ito ay tapos na, Koronel," sabi ni Gryzlov. "Matagal na akong naghintay para makaganti ako kay Patrick McLanahan. Gusto kong mamatay at masira ang lahat ng pag-aari niya. Ang natitira na lang sa kanya ay ang kanyang anak at ang kanyang reputasyon, at gusto kong pareho silang masira."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Iuulat ko ang tagumpay ng aking koponan bukas."
    
  "Mas mabuti kung maayos ang lahat, Koronel," sabi ni Gryzlov. "Gusto kong madungisan ang pangalan ng McLanahan nang hindi na maayos." Muli niyang sinulyapan si Korchkova, iniisip kung sasabihin sa kanya na manatili o makipag-ugnayan sa kanya mamaya, pagkatapos ay iwinagayway ang kanyang kamay. "May utos ka, Koronel. Gawin ang mga ito." Si Ilyanov at Korchkov ay tumalikod at umalis nang walang sinasabi.
    
  "Hindi ito ang negosyo ng Pangulo ng Russian Federation, ginoo," sabi ni Tarzarov pagkatapos umalis ang dalawa.
    
  "Marahil hindi, Sergei," sabi ni Gryzlov, ang kanyang mukha ay matigas at masama sa ulap ng usok ng tabako, "ngunit ito ay tiyak na gawain ng anak ni Anatoly Gryzlov. Sa sandaling maalis ang anak ni McLanahan, maaari akong ganap na tumuon sa muling pagtatayo ng ating bansa at ibalik ito sa landas tungo sa kadakilaan. Matagal na kaming kumikita ng pera mula sa mga likas na yaman at inilalagay ito sa ilalim ng kutson, Sergei - oras na para simulan itong gastusin at kunin ang nararapat na lugar sa mundo bilang isang tunay na superpower."
    
    
  CALIFORNIA POLYTECHNIC UNIVERSITY
  SAN LUIS OBISPO, CALIFORNIA
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Napakaganda ba noon?" - bulalas ni Bradley McLanahan. Siya at ang apat na iba pang estudyante ay nasa opisina ng kanilang propesor sa Reinhold Aerospace Engineering Building sa malawak na campus ng California Polytechnic University sa San Luis Obispo, na kilala lamang bilang Cal Poly, malapit sa gitnang baybayin ng California, nanonood ng telebisyon sa isa sa mga computer ng opisina. . "Ang Pangulo ng Estados Unidos ay umiikot sa Armstrong space station! Kung kaya niya, sigurado akong kaya niya!" Tumango naman ang ibang estudyante bilang pagsang-ayon.
    
  Si Brad McLanahan ay malapit nang matapos ang kanyang unang taon bilang isang aerospace engineering student sa Cal Poly. Ang lahat ng bagay sa kanyang buhay, mula sa kanyang katawan hanggang sa kanyang pag-aaral at mga karanasan, ay tila higit sa karaniwan lamang. Siya ay medyo matangkad, mas mabigat, at mas cute kaysa karaniwan, na may asul na mga mata at blond na buhok na medyo mas mahaba kaysa sa karamihan ng mga estudyante ng engineering sa campus. Ang kanyang mga marka ay malamang na bahagyang mas mataas sa average, sapat lamang upang matanggap siya sa kolehiyo ng engineering ng UC Poly, na tumanggap ng wala pang isang katlo ng lahat ng mga aplikante. Salamat sa mapagbigay na pagtitiwala at sa mga benepisyo ng malaking mga patakaran sa seguro sa buhay ng kanyang yumaong mga magulang, si Brad ay nasa mas magandang posisyon sa pananalapi kaysa sa karamihan ng iba pang mga mag-aaral habang nag-aaral sa kolehiyo: sumakay siya ng magandang bisikleta papunta sa paaralan mula sa kanyang tahanan sa labas ng campus sa San Luis Obispo at kahit paminsan-minsan ay lumilipad sa turbine ng kanyang ama na Cessna P210 Silver Eagle na eroplano mula sa isang kalapit na paliparan, habang alam niyang hindi siya magkakaroon ng matrikula sa kolehiyo o mga bayarin sa pautang ng mag-aaral dahil sa kanyang undergraduate o graduate na pag-aaral. edukasyon.
    
  "Hindi kami maaaring dumating sa isang mas mahusay na oras para dito, Brad," sabi ni Lane Egan. Ang labinlimang taong gulang na si Lane ay mula sa Roseburg, Oregon, nagtapos sa homeschool high school pagkatapos lamang ng dalawang taon na may GPA sa stratosphere, at tinanggap sa Cal Poly na may apat na taong scholarship. Maliit, medyo mabilog, may makapal na salamin-para siyang klasikong Hollywood version ng isang nerd-Tiningnan ni Lane si Brad bilang isang nakatatandang kapatid. Si Lane ay isang freshman sa College of Electrical Engineering, majoring sa computer at microchip design at programming. "Sana magustuhan ni Professor Nukage ang proposal namin."
    
  "Iniisip ko pa rin na dapat tayong pumunta sa space junk idea, Bradley," sabi ni Kim Jong-bae. Si Jung Bae-tinawag siya ng lahat na "Jerry" dahil nagustuhan niya ang mga pelikulang Jerry Lewis, isang palayaw na ginamit niya nang buong pagmamalaki-ay mula sa Seoul, United Korea, na, pagkatapos ng dalawang taon ng pag-aaral sa Pohang University of Science and Technology, ay lumipat sa pag-aaral sa Estados Unidos. Matangkad at payat, gumugol siya ng maraming oras sa basketball court gaya ng ginawa niya sa engineering lab. Si Jerry ay isang mechanical engineering student na dalubhasa sa robotics at energy storage technology. "Alam mo Nukaga: hindi siya gaanong interesado sa mga usaping militar."
    
  "Ang Starfire ay hindi isang programang militar, Jerry," sabi ni Casey Huggins. Si Casey ay tumanggap din ng apat na taong iskolarship sa kanyang freshman year sa Cal Poly. Ang isang aksidente sa water skiing noong siya ay isang maliit na babae ay nagdulot sa kanya na paralisado mula sa baywang pababa, kaya ang paaralan ay naging isang mahalagang bahagi ng kanyang buhay. Nakipaglaban siya upang mapanatili ang kanyang timbang sa pamamagitan ng paggamit ng manu-manong wheelchair sa paligid ng napakalaking, anim na libong ektaryang campus ng UCSC at pagsali sa adaptive sports tulad ng wheelchair basketball at archery. Si Casey ay isang estudyante ng electrical engineering na nag-specialize sa mga direktang proyekto ng enerhiya. "Gumagamit kami ng ilang kagamitan sa militar, ngunit hindi ito isang programang militar." Nagkibit-balikat si Jung Bae, hindi lubos na kumbinsido, ngunit ayaw mag-provoke ng isa pang argumento.
    
  "Gusto ko rin ang space junk na ideya ni Jerry, ngunit lalo na pagkatapos ng munting talumpati ni Pangulong Phoenix, sa palagay ko ay dapat tayong sumunod sa ating panukala, mga kamag-anak," sabi ni Jodie Cavendish, inalis ang kanyang mahabang blonde na buhok sa kanyang mga balikat at pagkatapos ay kinakabahang iniikot ito sa kanyang dibdib. . Si Jodie ay mula sa Brisbane, Australia, at bagama't siya ay mukhang isang matangkad, fit, asul ang mata na surf girl mula sa Southern California, nakatira malapit sa karagatan sa bahay at mahilig sa paglalayag, surfing at kayaking, higit sa anumang bagay na gusto niyang matuto at mag-eksperimento. , at maaaring matagpuan sa laboratoryo o sa library sa computer. Malapit na niyang tapusin ang kanyang dalawang taong student exchange scholarship program sa pagitan ng Cal Poly at Queensland University of Technology, nag-aaral ng mechanical engineering na may major sa advanced na materyales at nanotechnology. "At saka, masyado kaming nag-eensayo ng aming satsat."
    
  "Tulad ng sinabi ni Jodi, bukas ako sa anumang ideya, at maaari rin tayong magkaroon ng ideya sa space junk-handa na tayo," sabi ni Brad. "Ngunit ngayon, sa talumpati na ito at hamon na ito, sa tingin ko ang Starfire ang mananalo."
    
  "Nandiyan ka ba ngayon, Mr. McLanahan?" - narinig nila ang boses ng isang lalaki, at si Toshuniko Nukaga, Ph.D., propesor ng aerospace engineering sa California Polytechnic University, ay tumakbo sa opisina. Ipinanganak, lumaki at nag-aral sa Berkeley, California, Nukaga, na kilala sa mga akademikong grupo gayundin sa kanyang malalapit na kaibigan bilang si "Toby," walang ginawang dahan-dahan, ito man ay karera ng mga bisikleta, pagtuturo, o pagsulat at paglalahad ng susunod na papel sa susunod pambihirang tagumpay.sa mundo ng agham ng aerospace. Ang animnapung taong gulang na si Nukaga, nagretiro mula sa industriya ng aerospace, ay isa sa mga pinaka hinahangad na eksperto sa disenyo ng bagong sasakyang panghimpapawid at spacecraft. Nagkaroon siya ng pagpipilian sa pagitan ng paglilingkod sa lupon ng mga direktor o pamumuno sa daan-daang kumpanya at unibersidad sa buong mundo, ngunit pinili niyang gugulin ang kanyang natitirang mga taon bago magretiro sa Central Valley ng California, na ipinapasa ang kanyang kaalaman at hilig sa paggalugad at pagtatanong sa kumbensyonal na karunungan sa isang bagong henerasyon ng mga inhinyero at palaisip.
    
  "Magandang hapon, Dr. Nukaga," sabi ni Brad. "Salamat sa paghatid sa amin nang huli sa araw."
    
  Sa oras na matapos magsalita si Brad, tiningnan ni Nukaga ang kanyang email sa kanyang desktop computer, kinuha ang kanyang tablet computer sa kanyang backpack, at inilagay ito sa charge. Tumango siya, tinanggap ang pasasalamat ng binata, saka sumandal sa upuan, tinapik-tapik ang mga daliri niya para hindi gumalaw sa kabila ng pagkakaupo niya. "Walang anuman. Pakinggan natin ang iyong 'nagwagi', Mr. McLanahan."
    
  "Yes, sir," sabi ni Brad. "Nalaman ko kamakailan na ang Sky Masters Aerospace sa Nevada ay naglabas ng kahilingan para sa mga panukala para sa mga unibersidad at kumpanya sa susunod na henerasyong mga proyekto sa kalawakan. Lumilitaw na ang mga kumpanya tulad ng Sky Masters ay nakikipagtulungan sa administrasyong Phoenix dahil ang Pangulo ay nagmungkahi lamang ng parehong bagay sa kanyang address mula sa Armstrong Space Station. Gusto ng Lords of the Sky-"
    
  "Sinabi mo na ang Pangulo ay nagsalita sa bansa mula sa isang istasyon ng kalawakan ng militar?" - hindi makapaniwalang tanong ni Nukaga. "Nasa orbit ba ito ngayon?"
    
  "Yes, sir," sagot ni Brad. "Kakatapos lang din niya ng press conference. Medyo maganda ang pakiramdam niya, walang timbang at lahat. I guess hindi maganda ang ginawa ng Secret Service guy niya."
    
  "Ano ang ginagawa ng Pangulo ng Estados Unidos sa isang istasyon ng kalawakan ng militar?" Medyo mapait na sabi ni Nukaga. "Parang sobrang iresponsable sa akin. Isang libong insidente ang maaaring mangyari at maaari siyang magkaroon ng isang daang sakit, na ang ilan ay maaaring makaapekto sa kanyang isip, at siya ang commander-in-chief ng isang nuclear-armadong militar. Ito ay kabaliwan". Natahimik siya saglit, saka nagwagayway ng kamay, binura sa isip niya ang paksa. "Pakituloy, Mr. McLanahan."
    
  "Humihiling kami ng computer, mechanical at aerospace lab space at mga mapagkukunan para sa labindalawang linggo ngayong tag-init para sa isang proyekto na inaasahan naming mailunsad sa orbit at masuri bago ang katapusan ng taon," sabi ni Brad. "Tinatawag namin itong Project Starfire."
    
  Tumaas ang kilay ni Nukagi sa gulat. "Akala ko ba Mr. McLanahan ang pangalan mo?"
    
  "Akin na, sir," pagmamalaki ni Lane Egan.
    
  "Siyempre, Mr. Egan," sabi ni Nukaga, itinago ang isang maliit na ngiti sa likod ng dalawang daliri na tinapik ang kanyang mga labi. Noong una ay hindi niya pinagkakatiwalaan ang binata-isang batang lalaki, sa totoo lang-dahil ang kanyang mga magulang ay parehong may maraming mga doctorate at napakayaman, agresibo, mapilit na mga siyentipiko sa pananaliksik, at naniniwala siya na ang tagumpay ni Egan ay higit sa lahat ay dahil sa malakas, nagtutulak na impluwensya ng magulang niya. Ngunit tiyak na hindi ito nangyari. Bagama't ang batang si Egan ay madaling bumalik sa kanyang pagiging malabata paminsan-minsan, siya ay talagang isang matalinong binata na walang alinlangan sa lalong madaling panahon ay makakakuha ng kanyang sariling koleksyon ng mga doctorate, na mas maliit ang mga kahanga-hangang tagumpay ng kanyang mga magulang.
    
  Pinalis ng propesor ang lahat ng pahiwatig ng isang ngiti, naging bato muli, pagkatapos ay sinabi: "Talaga. Kaya bakit hindi mo ituloy ang iyong presentasyon, Mr. Egan?"
    
  "Yes, sir," walang pinalampas na sagot ni Lane. Kaya lang, umalis ang bagets, pinalitan ng isang seryosong young future scientist. "Tulad ng alam mo, ginoo, ang ideya ng pag-aani ng kapangyarihan mula sa Araw mula sa isang spacecraft sa Earth orbit at pagpapadala ng kapangyarihan pabalik sa Earth ay iminungkahi sa loob ng maraming taon, ngunit sa palagay namin ay nalampasan namin ang mga teknikal na hadlang at maaaring magdisenyo. isang commercially feasible space-based solar power plant."
    
  Napatingin si Nukaga kina Casey at Jody. "Dahil mayroon kang Miss Huggins sa iyong koponan, ipinapalagay ko na ang iyong sasakyang pangkalawakan ay gumagamit ng ilang uri ng direktang enerhiya, tulad ng mga microwave," sabi niya. "Miss Huggins?"
    
  "Hindi po, sir," sabi ni Casey. "Karamihan sa mga pananaliksik sa pagbuo ng solar power sa kalawakan ay gumamit ng mga microwave o laser upang magpadala ng koryente na nakolekta mula sa araw patungo sa Earth. Ang mga laser ay may ilang mga hadlang sa politika. Ang mga microwave oven ay napakahusay at maaaring maglipat ng maraming enerhiya nang napakabilis. Ngunit ang mga microwave ay nangangailangan ng isang malaking rectenna, o transmitting antenna, hindi bababa sa isang square kilometers sa lugar, at isang mas malaking rectenna, o receiving antenna, marahil sampung beses na mas malaki kaysa sa transmitting antenna. Ang aming mga kasosyo sa buong mundo at kami dito sa Cal Poly ay nakabuo ng isang maser: isang microwave laser. Nagagawa naming ilipat at i-collimate ang beam sa microwave spectrum upang maraming enerhiya ang maipit sa isang mas maliit, mas nakatutok na beam. Mayroon itong ilan sa pinakamahusay na pagganap ng microwave at nakikitang light laser, gumagamit ng mas maliliit na antenna, at mas mahusay. Bilang karagdagan, ang mga maser rectifier, na nagpapalit ng enerhiya ng microwave sa kuryente, ay mas maliit, medyo portable at maaaring i-install halos kahit saan."
    
  "Sa karagdagan, sir, ang mga pangunahing bahagi at kagamitan para sa pagbuo ng kuryente ay naka-install na sa Armstrong space station," sabi ni Brad. Tumingin si Nukaga kay Brad at pinikit ang kanyang mga mata bilang hindi pagsang-ayon sa pagkagambala, ngunit pinayagan siyang magpatuloy. "Ang Skybolt laser ay isang libreng electron laser na nabomba ng isang klystron na hinimok ng isang magnetohydrodynamic generator. Maaari tayong bumuo ng microwave cavity sa mismong laser at gamitin ang nakolektang kuryente mula sa Starfire para paandarin ang laser, kaya hindi na natin kailangang gumamit ng MHD. Magagamit pa natin ang mga sistema ng paggabay at kontrol ng Skybolt."
    
  "Ang halimaw na ito ay dapat na tinanggal mula sa orbit taon na ang nakalilipas at pinapayagang masunog sa muling pagpasok," sabi ni Nukaga. Muli niyang sinimangot si Brad, na para bang sa kanya ang space-based laser. "Nakikita mo ba ang anumang problema sa pagpapaputok ng mga maser beam mula sa kalawakan, Miss Huggins?" tanong niya.
    
  "Maraming potensyal na hadlang sa pulitika, ginoo," tugon ni Casey. "Ang 2006 Outer Space Conservation Treaty ay naglalayong alisin ang lahat ng mga nakakasakit na sandata sa kalawakan. Sa partikular, binanggit nito ang mga direktang sistema ng enerhiya na may kakayahang gumawa ng higit sa isang megajoule ng enerhiya sa layong higit sa isang daang kilometro. Ang Skybolt laser sa Armstrong space station ay tumama sa mga target sa kalawakan, atmospera, at maging sa Earth sa mga saklaw na higit sa isang daang kilometro, na may higit na mas malaking enerhiya." Si Nukaga ay may napakaasim na ekspresyon sa kanyang mukha-malinaw na alam niya kung ano ang ang laser ay nakabatay sa espasyo, at labis na hindi nasisiyahan dito.
    
  "Sa muling pag-activate ng Skybolt missile defense laser sakay ng Armstrong Space Station at ang pag-deploy ng Kingfisher space-based interceptors, ang kasunduan ay muling ipinakilala at pinagtibay ng United Nations General Assembly noong 2010," patuloy ni Casey. "Ang Security Council ay naghangad na i-code ang kasunduan; Ang Estados Unidos, sa ilalim ng administrasyong Gardner, ay piniling umiwas sa halip na i-veto ito, at ang kasunduan ay ipinasa. Bagama't hindi pa ito naratipikahan ng Senado ng U.S., pinili ng Estados Unidos-kahit ngayon-na sumunod dito. Samakatuwid, kung ang konsepto ng paglipat ng enerhiya ng maser ay itinuturing ng United Nations bilang isang potensyal na sandata sa kalawakan, hindi ito magagamit maliban kung hindi pinansin ng Estados Unidos ang kasunduan."
    
  "Na ako ay taos-pusong umaasa na hindi tapos," dagdag ni Nukaga. "Ano pang mga hamon ang nalampasan mo sa proyektong ito? Miss Cavendish, dahil advanced placement student ka, bakit hindi mo ituloy?" Alam nilang lahat na hinding-hindi papayagan ni Nukaga ang isang miyembro ng koponan na gumawa ng ganoong presentasyon, kaya kailangan nilang lahat na maging pamilyar sa panukala at handang gawin ito anumang oras.
    
  "Yes, sir," sabi ni Jodie. "Ang bigat ng karaniwang silicon photovoltaic cells ay isang deal-killer lang-kailangan nito ng daan-daang shuttle-sized spacecraft, na wala tayo, maliban sa ilang Russian spacecraft na malamang na hindi natin magagamit, o magastos. heavy-lift launch vehicles, para mag-install ng sapat na photovoltaic panels sa spacecraft para magawa ang trabaho. Ngunit kami at ang aming mga kasosyo ay nakabuo ng isang solar cell capture technology gamit ang multi-latitude nanotubes na idineposito sa isang flexible conductive substrate na maaaring magbigay-daan sa isang milyang haba ng photovoltaic cell na mabuo para sa parehong halaga ng startup bilang isang solong foldable silicon solar cell na idinisenyo upang magkasya sa loob ng shuttle, na may ilang beses na mas maraming power generation capacity."
    
  Sa kauna-unahang pagkakataon sa pulong, tumigil saglit si Nukaga, at ang pagbabago ay agad na napansin ng lahat ng mga estudyante, maging ang batang si Lane. "Interesting," komento ng propesor, na patuloy na tinapik ang kanyang daliri. "Isang organic na carbon nanotube na mas mahusay kaysa sa isang silicon cell?"
    
  "Hindi ito carbon nanotube, sir," sabi ni Jodi. Ngumiti siya, yumuko paharap, pagkatapos ay sinabi sa isang mababang, pinagsasabwatan na boses: "Ito ay isang optical antenna na may hindi organikong istraktura ng titanium dioxide na may iba't ibang lapad, na binubuo ng mga nanotube."
    
  Nagsalubong ang kilay ni Nukagi, saglit lang, pero para sa mga estudyanteng nakapaligid sa kanya ay parang may pumutok na paputok sa kwarto. "Kawili-wili," ulit niya, kahit na ang lahat ng mga estudyante ay maaaring makakita ng bahagyang paghinga sa kanyang boses. "Optical antenna".
    
  "Yes, sir," sabi ni Jodie. "Gamit ang mga inorganic na nanotube, nakagawa kami ng paraan para gawing kuryente ang sikat ng araw na may kahusayan na libu-libong beses na mas mataas kaysa sa mga solar cell ng silicon. Kahit na mas mabuti, ang mga istruktura ay daan-daang beses na mas magaan at mas malakas kaysa sa silicon solar cells.
    
  Pilit niyang itinago ang kanyang pagkagulat, ngunit si Toshuniko Nukagi ay mukhang lalabas na sa kanyang upuan. "Kawili-wili," nagawa niyang ulitin, ngunit ang kanyang pag-tap sa daliri ay tumigil nang tuluyan. "Ginawa mo ba ang gayong istraktura?"
    
  "Hindi ko pa nagagawa, ginoo," sabi ni Jodie, "ngunit nakipag-usap at nakipag-ugnayan na ako sa mga mananaliksik sa Cambridge at Palo Alto, at magagawa natin ito dito sa sarili nating mga laboratoryo, na may tamang suporta. At, salamat sa aming team leader na si Brad, mayroon kaming access sa mga researcher sa buong mundo."
    
  "At ano ang mga pakinabang ng hindi organikong istraktura ng nanotube na ito, Mr. Kim?" Mukhang medyo nahihirapan si Jerry sa pagsagot sa isang tanong tungkol sa isang larangan ng engineering na hindi niya pamilyar gaya ng iba, kaya nilingon ni Nukaga si Brad. "Baka maaari mong tulungan si Mr. Kim, Mr. McLanahan?"
    
  "Ang produksyon ng enerhiya ay higit na malaki kaysa sa silicon solar cells, ngunit sa mas mababang timbang," tugon ni Brad. "Dagdag pa, ang mga solar panel ay nag-aayos ng kanilang sarili."
    
  "Paano nila ito ginagawa?"
    
  "Dahil ang substrate kung saan itinayo ang mga nanotubes ay hindi isang metal, ngunit isang nababaluktot na materyal na sol-gel na hindi lamang nagpapahintulot sa mga electron na dumaloy mula sa nanostructure patungo sa sistema ng koleksyon nang mas mahusay, ngunit kumikilos din bilang isang shock absorber," sabi ni Brad. . "Kung ang isang solar cell ay tinamaan ng orbital debris, ang pagkalagot ay kinukumpuni sa electrochemically, tulad ng nasirang balat. Ito ay bumubuo ng isang uri ng scar tissue na katulad ng balat ng tao, na hindi kasing photovoltaic gaya ng orihinal, ngunit hindi bababa sa ang matrix ay gumagana pa rin. Bukod pa rito, ang mga defense laser na nakasakay sa Armstrong space station ay maaaring gamitin upang ilihis ang mga labi na maaaring seryosong makapinsala sa mga array ng nantenna."
    
  "Mga nagtatanggol na laser? I don"t think so," sabi ni Nukaga. "Magpatuloy".
    
  "Ang titanium dioxide nanotubes ay hindi tinatablan ng cosmic radiation at solar wind, at ang sol-gel substrate ay maaaring makatiis ng malalaking pagbabago sa temperatura na may kaunti at lumilipas na pagbabago sa conductivity," sabi ni Brad. "Ang mga istruktura na maaari nating pagsamahin ay maaaring napakalaki, marahil ay umaabot ng ilang kilometro. Magbibigay-daan ito sa amin na magpaputok ng maraming energy shot sa iba't ibang lokasyon sa buong mundo sa iisang orbit."
    
  Malinaw na hindi humanga si Nukaga sa sagot ni Brad-ito ay isang napakalaking pagpapasimple ng isang napakakomplikadong proseso na kailangang gawin ng team bago hilingin sa unibersidad na gumawa ng libu-libo o kahit milyon-milyong dolyar para sa pananaliksik. "At paano gagana ang pag-deploy ng Starfire?" - tanong ni Nukaga. Nilingon niya si Jerry. "Simulan mo, Mr. Kim."
    
  Kumunot ang noo ni Jung Bae, naiisip, ngunit nagpatuloy sa bahagyang pagkaantala. "Ang isa sa aming mga kinakailangan sa proyektong ito ay isang limitasyon sa laki, ginoo," sabi ni Jerry. "Ang Midnight S-19, ang aming ginustong sasakyan sa paghahatid para sa space-based na mga bahagi, ay maaaring magdala ng isang payload na humigit-kumulang siyam na libong pounds sa cargo bay nito sa isang medyo maliit na bakas ng paa. Ito ay isang problema noong una. Kahit na ang paggamit ng mga gastusin na booster kasama ng mga spaceplane, aabutin ng maraming taon, marahil kahit na mga dekada, upang makabuo ng Starfire."
    
  "At paano mo napagdesisyunan ito? Ang siyam na libong pounds ay tila napakarami, ngunit hindi kapag kailangan mong bumuo ng isang buong sasakyang pangkalawakan mula sa simula."
    
  "Hindi ito mula sa simula, ginoo," sabi ni Jerry. "Ang aming panukala ay tumutukoy sa paggamit ng Armstrong Space Station, ang International Space Station, o ang Intsik... Intsik..." Muli, nahirapan siyang makuha ang kanyang memorya.
    
  Tumingin si Nukaga kay Brad, tahimik na pinahintulutan siyang tumulong. "China Tiangong-2 space laboratory, sir," sabi niya.
    
  "Para saan ang mga spaceship na ito? Mr. Egan?
    
  "Dahil maliban kay Tiangong, ang natitira ay laos na at handa nang palitan ng mga unmanned platform, sir," sabi ni Lane. "Si Armstrong ay halos tatlumpung taong gulang at sampung taon na ang nakalipas sa buhay ng disenyo nito. Dalawampung taong gulang na ang ISS at papalapit na sa limitasyon ng disenyo nito-naka-iskedyul ang nakaplanong deorbit nito sa loob ng limang taon."
    
  "At Tiangong-2?"
    
  "Ang mga Intsik ay inaasahang maglulunsad ng Tiangong-3 sa loob lamang ng ilang linggo, ginoo," sabi ni Lane. "Sa tingin namin ay hindi nila tututol na gamitin ang kanilang lab para sa proyektong ito. Kung gumagana ang Starfire ayon sa plano, makakapag-supply tayo ng kuryente sa pinakamalayong rehiyon ng China - kahit sa mga taluktok ng Himalayas!"
    
  "Ano pang problema ang naghihintay? Miss Cavendish?
    
  "Ito ay isang bagay ng pagkuha ng nanotennas, capacitors, control equipment, microwave resonator, maser generators at mga kaugnay na kagamitan sa istasyon," sabi ni Jodi. "Tinatantya namin na maaari naming dalhin ang lahat ng mga panel sa orbit sa loob lamang ng sampung mga flight sa spaceplane, o apat kung gagamit kami ng mga gastusin na rocket."
    
  "Mukhang hindi kapani-paniwala," sabi ni Nukaga. "Paano mo na-rate iyon, Miss Huggins?"
    
  "Base ito sa tantiya ni Jody sa kapal ng nanten at sa laki ng cargo bay ng midnight spaceplane S-19, sir," sagot ni Casey. "Kinakalkula namin na ang isang pinagsama-samang hanay ng nantenna, limang daang metro ang haba at tatlumpung metro ang lapad, ay maaaring magkasya sa kargamento ng Midnight, na nasa loob ng mga limitasyon ng timbang dahil ang istraktura ng nanotube ay magiging napakagaan. Ang aming orihinal na disenyo ay nagbibigay ng kabuuang walong ganoong mga panel. Kakailanganin namin ang dalawa pang flight para dalhin ang karagdagang kagamitan."
    
  "Mukhang hindi makatotohanan iyon, Miss Huggins. Mr. McLanahan?"
    
  "Iminumungkahi naming gamitin ang karamihan sa mga kagamitan na nakasakay na sa Armstrong space station para sa proyektong ito, ginoo," sabi ni Brad. "Ang Armstrong ay partikular na angkop sa aming proyekto dahil mayroon na itong maraming kagamitan sa pagpipiloto ng beam, mga capacitor at mga sistema ng pagpuntirya na kailangan namin para sa maser. Nandiyan na ang lahat - hindi na natin kailangang patakbuhin ito, i-update lang ang software at ilang hardware. Ito ay mas mahusay kaysa sa masunog ang lahat pagkatapos umalis sa orbit."
    
  "Mukhang maraming nakasalalay kung papayagan ka ng gobyerno na gamitin ang kanilang istasyon ng espasyo para sa iyong proyekto," sabi ni Nukaga.
    
  "Nakipag-ugnayan ako sa mga lalaki sa Sky Masters Aerospace, na mga tagapangalaga ng Armstrong space station hanggang sa magpasya sila kung ano ang gagawin dito," sabi ni Brad. "Open sila sa Starfire project. Gusto nilang makita ang aming data at mga resulta bago gumawa ng pangako, ngunit gusto nila ang ideya ng pagbili ng isang istasyon ng espasyo para sa kanilang sarili, pagsasapribado nito at pagpapatakbo nito."
    
  "Sa tingin ko ang Sky Masters Aerospace ay isang harapan para sa Central Intelligence Agency o kahit isang lihim na yunit ng espiya ng pamahalaan," sabi ni Nukaga. "Nakakaamoy ako sa bibig ko tuwing naririnig ko ang pangalang iyon." Gayunpaman, tumango siya, halos hindi mahahalata, ngunit para sa mga estudyante ito ay isang napakagandang senyales. "Sabihin mo sa akin ang tungkol sa bahagi ng lupa ng iyong proyekto, Mr. Kim," sabi ni Nukaga. "Marami akong narinig tungkol sa mga bahagi sa orbit, ngunit napakakaunti tungkol sa mga ground system at ang mga problemang pinagtatrabahuhan mo."
    
  Si Kim ay tila nawalan ng sagot muli, ngunit pagkaraan ng ilang sandali ay sumagot siya, "Sir, ang ground data acquisition system ay may kasamang 200-meter steerable rectifier antenna, alternating current generators, positioning controls, environmental system, at isang paraan para sa alinman sa pag-iimbak ng direktang kasalukuyang nabuo ng rectifier tube." , o pagsasama ng output sa lokal na de-koryenteng network."
    
  "Isang dalawang-daang metrong tuwid na tubo?" Napansin ni Nukaga. "Hindi masyadong angkop para sa Himalayas, hindi ba, Mr. Egan?"
    
  "Ang laki ng forward antenna ay batay sa beam steering system na kasalukuyang nakasakay sa Armstrong space station, sir," sabi ni Lane. "Ito ay isang apatnapung taong gulang na teknolohiya, maaaring ilang beses na itong na-update, ngunit hindi sa modernong mga pamantayan. Hindi ko pa nakikita ang kanilang code, ngunit sigurado akong mapapabuti ko ang software upang gawing mas tumpak ang pagturo at pagtutok, at pagkatapos ay makakagawa tayo ng mas maliit na tuwid na antenna. Ang maser beam ay hindi lumalawak na kasing dami ng microwave beam, at ang propagation sa mga side lobe ay mas mababa at tunable."
    
  "Kahit na, ginoo, ang mga sistema ng lupa ay mas maliit kaysa sa anumang iba pang uri ng planta ng kuryente," interjected Brad. "Wala kaming ginagamit na likas na yaman maliban sa sikat ng araw, at ang isang araw ng sikat ng araw ay maaaring makagawa ng mas maraming kuryente kaysa sa buong mundo na ginagawa sa isang buong taon."
    
  "Magiging maganda ang hitsura nito sa website, Mr. McLanahan, ngunit hindi ako interesado sa kampanya sa advertising sa ngayon," medyo naiinis na sabi ni Nukaga, na ngayon ay lantarang nagpapakita ng kanyang sama ng loob sa pakikialam ni Brad. Tumigil siya, nag-iisip, pagkatapos ay ipinagpatuloy ang pag-tap sa kanyang daliri. "At anong pag-unlad ang nagawa mo sa ngayon?" - tanong niya pagkaraan ng ilang sandali.
    
  "Si Jodie at Casey ay nakabuo ng mga plano para sa nantenna at maser at maaaring magsimulang gumawa sa sandaling matanggap namin ang pag-apruba at pagpopondo ng laser at mga materyales sa lab," tugon ni Brad. "Mayroon din silang mga plano na i-miniaturize ito upang mailagay ito sa isang spacecraft, ngunit nakatuon kami sa pagpapakita na ang isang hindi organikong nanotube nanotene ay teknikal na magagawa. Tiwala sila na magagawa nila ito sa pagtatapos ng tag-araw.
    
  "Katapusan ng tag-init?" bulalas ni Nukaga. "Paglikha ng mga kumplikadong istruktura mula sa nanotubes sa loob lamang ng ilang buwan ng trabaho?"
    
  "Mahigit apat na taon na akong nagtatrabaho sa mga di-organikong nanotube, ginoo," sabi ni Jodie, "ngunit karamihan ay nag-iisa doon sa Australia. Hinanap ako ni Brad batay sa aking mga presentasyon sa mga nakaraang taon. Pinagsama-sama niya ang aming koponan at naghahanap pa rin siya ng mga eksperto at siyentipiko mula sa buong mundo upang tumulong. Mabilis ang lahat."
    
  Bahagyang tumango si Nukaga, saka sinenyasan si Brad na magpatuloy. "May mga plano kami ni Jerry na pagsamahin ang kontrol, kapangyarihan, kapaligiran, komunikasyon at mga sensor system, ngunit wala kaming spacecraft, kaya nagkakalat pa rin kami," sabi ni Brad. "Ang Lane ay mayroon nang software na isinulat para sa spacecraft control system at rectenna ground control system, at handang simulan ang pag-debug at pagsunog ng mga chips sa sandaling makakuha kami ng pahintulot. Mayroon na siyang software design sketch para sa Armstrong beam control units, ngunit ang Sky Masters ay hindi pa naglalabas ng kanilang software sa amin, kaya ito ay isang paunang sketch lamang."
    
  "At ginawa mo ang lahat ng ito sa iyong libreng oras, sa pagitan ng mga klase at iba pang mga responsibilidad?" Napansin ni Nakuga. "At, maliban kay Mr. Kim, lahat kayo ay first-years, tama?"
    
  "Si Jodie ay isang third-year student, sir," sagot ni Brad. "Lane, kami ni Casey ay mga freshmen."
    
  Bahagyang tumango si Nakuga, halatang humanga. "Saan mo balak kunin ang spaceship, Mr. McLanahan?"
    
  "Sky Masters Aerospace sa Battle Mountain, Nevada, sir," sagot ni Brad. "Natukoy ko na ang Trinity module at ipinahiram ko ito, at sa sandaling mayroon kaming espasyo para sa laboratoryo, maaari ko itong ipadala sa amin. 't lumipad, ngunit ito ay isang tunay na sasakyang pangkalawakan, hindi lamang isang mock-up o scale na modelo."
    
  "Trinity?"
    
  "Ito ay isa sa maraming iba't ibang bersyon ng autonomous orbital maneuver na sasakyan ng Sky Masters Aerospace na ginamit ng Space Defense Force ilang taon na ang nakararaan," paliwanag ni Brad. "Inilunsad siya sa orbit ng midnight spaceplane. Mayroon itong sariling mga sensor sa pag-target, o maaari itong makatanggap ng data sa pag-target mula sa Kingfisher armory o sa Armstrong space station; maaari itong autonomously refueled mula sa isang Armstrong o iba pang unmanned service module; kaya niyang ...
    
  " 'Pagta-target'? 'Weapons garage?'" putol ni Nukaga. Lahat ba ng mga ito ay mga sandata sa kalawakan?"
    
  "Buweno, ang Trinity ay isang multi-mission orbital module, ngunit oo, ginoo, ginagamit ito sa iba't ibang uri ng mga armas na nakabatay sa espasyo," sabi ni Brad. Inaasahan niyang hindi sasabihin kay Nukuga na ang Trinity ay isang sandata sa kalawakan-ang propesor ay isang kilalang tao at katamtamang aktibista na anti-digmaan-ngunit sa kanyang kasabikan tungkol sa pagtatanghal ng proyekto at pagkuha ng espasyo sa lab, sinabi niya ang mga salita na sana ay ' t patayin ang proyekto.
    
  Nagsimulang kumurap si Nukaga sa ilang pagkalito. "Hindi ko alam na gumagawa ka ng mga sandata sa kalawakan, Mr. McLanahan," sabi niya.
    
  "Hindi kami pupunta, sir," sabi ni Brad, ang kanyang kumpiyansa ay mabilis na kumukupas, tulad ng isang mabagal na pagtulo ng gulong ng bisikleta. "Ang Starfire ay isang orbital power plant batay sa Armstrong space station. Nadama namin na kailangan naming hindi lamang idisenyo ang mga bahagi ng sistema ng pagpapaandar, ngunit maghanap din ng mga paraan upang ligtas at mahusay na maihatid ang lahat ng mga bahagi sa orbit gamit ang modernong teknolohiya. Maipakikita natin iyon kung tayo-"
    
  "Hindi ako komportable na magtrabaho sa isang kumpanya na gumagawa ng mga sandata sa espasyo," sabi ni Nukaga nang may tense, tinitingnan si Brad nang may pag-akusa. "Kung ang kumpanyang ito ay makakakuha ng impormasyon tungkol sa iyong Starfire at pagkatapos ay magpasya na gamitin ang teknolohiya upang bumuo ng higit pang mga sandata sa espasyo, ang unibersidad na ito ay magiging kasabwat sa karera ng armas sa kalawakan. Ang teknolohiya na maaaring magdirekta ng enerhiya ng maser sa isang direktang antenna sa Earth ay tiyak na magagamit upang hindi paganahin ang isang spacecraft o kahit na sirain ang mga target sa lupa.
    
  "Nag-aalok ang Sky Masters Aerospace ng limampung milyong dolyar na grant para sa bagong teknolohiya ng orbital spacecraft, Dr. Nukaga," sabi ni Brad. "Sa tingin ko kahit na ang ilan lamang dito ay magiging lubhang kapaki-pakinabang sa unibersidad. Umaasa kami na ang pagbibigay ng espasyo at oras sa laboratoryo sa mga nakadirekta na laboratoryo ng enerhiya at mga computer lab ay magpapakita ng pangako ng unibersidad sa proyekto at makakatulong sa pag-secure ng isang bahagi ng mga pondong ito ng grant.
    
  "Hindi lang pera ang konsiderasyon dito, Mr. McLanahan," galit na sagot ni Nukaga... ngunit umiwas siya sandali, tahimik na kinikilala ang katotohanan na ang pagtanggap ng malaking bahagi ng multimillion-dollar grant ay tiyak na makikinabang sa paaralan-at ang kanyang sariling prestihiyo, siyempre. "Paano mo nalaman itong Trinity module, Mr. McLanahan?" - tanong niya.
    
  "Ang tatay ko ang dating chief operating officer ng kumpanya, sir," sabi ni Brad. "I worked there for a short time and I still have friends there. Patuloy akong nakikipag-ugnayan sa mga lalaki sa engineering at flight test department at umaasa na makapagtrabaho doon balang araw."
    
  "'Nauna pa ba'? retired na ba ang tatay mo?"
    
  Napalunok ng mariin si Brad, at nang bumuka ang kanyang bibig, walang lumalabas na ingay.
    
  "Napatay ang kanyang ama, ginoo," sabi ni Lane sa mahinang boses. Napatingin si Nukaga sa binata, saka bumalik sa blankong ekspresyon ni Brad, nalilito pa rin.
    
  "Dr. Nukaga, ang ama ni Brad ay si Heneral Patrick McLanahan," sabi ni Casey, ang tono ng kanyang boses ay malinaw na hindi siya makapaniwalang hindi niya alam-si Bradley McLanahan, anak ng mahusay na mandirigmang aerospace na si Heneral Patrick McLanahan, ay bagay ng isang menor de edad na celebrity sa campus.
    
  Sa wakas ay napagtanto ni Nukaga ang nangyari, ngunit saglit lang ang gulat at pagkalito sa kanyang mukha. "I...my sorry, Mr. McLanahan," sa wakas ay sinabi niya, umayos sa kanyang upuan at tumingin sa balikat ni Brad sa isang lugar sa dingding. "Hindi ko alam yan". Nakatingin pa rin sa malayo, tumikhim siya, saka itinuro ang folder sa kamay ni Brad. "Ire-review ko ang iyong proyekto, ipapakita ito sa komite ng proyekto at i-update kita sa lalong madaling panahon," sabi niya habang iniabot sa kanya ni Brad ang folder. "Salamat sa lahat". Nagsi-shuffle ang mga estudyante at umalis. "Ginoong Kim. Pakiusap ng ilang salita."
    
  "Sa Starbucks tayo sa palengke, Jerry," bulong ni Casey kay Jung Bae habang papalabas sila. Tumango si Jerry, saka bumalik sa kanyang upuan.
    
  Naghintay ng ilang saglit si Nukaga hanggang sa matiyak niyang walang tao sa waiting room; pagkatapos: "Sa palagay ko ay hindi ka naghanda nang husto para sa pagtatanghal na ito, Mr. Kim," sabi niya. "Tuwing tagsibol, nakakatanggap ako ng ilang dosenang mga kahilingan para sa naka-sponsor na espasyo sa lab ng tag-init na may tatlong puwang lamang. Ang mga koponan na iniimbitahan kong magbigay ng one-on-one na pagtatanghal ay gumugol ng daan-daang oras sa paghahanda at lahat sila ay nasa tuktok ng kanilang mga laro. Pero parang hindi ka naman ganyan kaninang hapon. Maaari mo bang sabihin sa akin kung bakit, Mr. Kim?"
    
  "Natatakot akong hindi ko kaya, ginoo," sabi ni Jerry. "Siguro medyo stage fright."
    
  "Hindi sa tingin ko, Mr. Kim," sabi ni Nukaga. "Kung ipagkakaloob ang pag-apruba, ito ang iyong ikatlong naka-sponsor na lab na proyekto sa loob ng dalawang taon sa isang paaralan kung saan ikatlong bahagi lamang ng mga mag-aaral sa engineering ang nakakakuha ng kahit isa. Ikaw ang pinakamahusay na mag-aaral sa engineering sa South Korea at isa sa mga makinang na isipan sa mundo. Natutuwa akong pinili mo ang Cal Poly, ngunit kabilang ka sa MIT o Stanford."
    
  Saglit na umiwas ng tingin si Jerry, saka tumingin kay Nukaga. "Actually, sir... ikaw ang dahilan kung bakit ako nandito," sabi niya. "Sinundan ko ang iyong karera sa loob ng maraming taon."
    
  "Kung gayon bakit wala ka sa aerospace engineering, anak?" - tanong ni Nukaga. "Pwede tayong magkatabi kung wala ka sa engineering side ng campus. Sa lahat ng taon na nandito ka, kakaunti lang ang naging klase ko sa iyo."
    
  "Ang mechanical engineering ay pinili para sa akin ng aking corporate at government sponsors sa bahay, sir," sabi ni Jerry. "Bilang paggalang sa kanila, hindi ko binago ang aking specialty. Ang pangalawa kong major ay pinili ng aking mga magulang, at ang aking menor de edad ay dapat ay nasa isang larangan ng agham, kaya pinili ko ang negosyo. Ngunit kapag nakapagtapos na ako at natanggap ko na ang aking mga kredensyal sa bahay, malaya na akong magpatuloy sa iba pang mga major, at balak kong bumalik dito para sa aking Master's at Doctorate degrees sa ilalim ng iyong gabay."
    
  "Iyan ay kahanga-hanga, Jung Bae," sabi ni Nukaga. "Halos masisiguro ko ang pagtanggap mo. I'd even consider transfer to Stanford if you want to get a PhD there instead - they've been trying to get me to join their faculty for years at baka maging dean pa ng college of engineering." Nanlaki ang mga mata ni Jerry sa gulat at napawi ang isang napakasayang ngiti.
    
  "Pero balikan natin itong tinatawag na Starfire project, anak," patuloy ni Nukaga. "Nalilito ako. Graduate ka na, pero nakikipag-hang out ka sa isang grupo ng mga underclassmen. Si Mr. Egan ay halos bata pa para maging anak mo. Wala sa mga batang ito ang nasa antas ng iyong intelektwal. Ano ang nagbibigay? Kahit na nagustuhan mo ang proyekto-na sa tingin ko ay hindi mo gusto-bakit hindi mo man lang pinangunahan ito? Mayroon kang isang baguhan na nagpapatakbo nito, at hindi siya ang pinakamatalino sa koponan." Nagkibit balikat si Jerry at umiwas ng tingin. Huminto si Nukaga, pagkatapos ay kumindat kay Jerry nang bumalik ang tingin sa kanya ng estudyante. "Si Miss Cavendish ba ito, Jung Bae? Siguradong cute siya. Magboluntaryo pa nga akong buhatin si Miss Huggins sa loob at labas ng kanyang wheelchair, kung alam mo kung ano ang ibig kong sabihin."
    
  Hindi tumugon si Kim sa mga personal na pahayag tungkol sa kanyang mga kapwa estudyante. Muli siyang nagkibit-balikat, isang parang bata na kilos na sinisimulan nang mainis ni Nukaga para sa isang magaling na estudyante. "I... I respect Mr. McLanahan, sir," sa wakas ay sagot niya.
    
  "McLanahan? Respeto, ano ang mali dito? Isa pa lang siyang first-year aerospace engineering student na may maganda ngunit hindi kapansin-pansing mga marka. Hindi ko alam na anak siya ni Patrick McLanahan, ngunit hindi iyon mahalaga sa akin - sa katunayan, binabawasan siya nito sa aking pag-aalala. Ang kanyang ama ay isang buhong na piloto na tila laging umiiwas sa pagbabawas ng posisyon, kung hindi man sa bilangguan, pagkatapos na magdulot ng lahat ng uri ng karumal-dumal na mga insidente sa internasyonal nang walang tamang utos. Ako mismo ay nagtitiwala na ang kanyang mga aksyon ang nagpasimula ng pag-atake ng hangin ng Russia sa Estados Unidos, na pumatay ng libu-libo."
    
  "Maaaring hindi si Mr. McLanahan ang pinakamahusay na mag-aaral sa engineering sa Cal Poly, sir, ngunit... marunong siyang bumuo ng mga koponan," sabi ni Kim. "Hindi lang siya nakaisip ng ideya para sa Starfire, ngunit nag-assemble siya ng isang hindi kapani-paniwalang koponan, dinala kami sa apat na yugto ng pag-unlad ng grupo ni Tuckman-pagbuo, pag-storming, pag-norm, at pagganap-at tinuruan kami sa pamamagitan ng aming presentasyon sa iyo. Kung hindi niya naiintindihan ang isang bagay o nahaharap sa isang problema, hahanap siya ng isang tao na magpaliwanag sa kanya ng agham at palagi silang sumasali sa kanyang koponan. Tulad ng makikita mo kapag binasa mo ang pagtatanghal, ginoo, si Mr. McLanahan ay nakabuo ng isang makabuluhan at napakakahanga-hangang listahan ng mga mag-aaral, guro, siyentipiko at inhinyero mula sa buong mundo na handang mag-ambag sa proyekto."
    
  "Ito ay isang engineering college, Jung Bae, hindi isang fraternity," sabi ni Nukaga. "Mr. McLanahan ay matalino na payuhan siya na magtrabaho nang kaunti sa kanyang mga marka at magsaya sa kanyang sarili nang kaunti." Kumunot ang noo niya, pagkatapos ay nagpatuloy: "At labis akong nag-iingat sa koneksyon sa pagitan ni G. McLanahan at nitong kumpanyang nagtatanggol sa militar sa Nevada. Hindi ko hahayaan na ang kolehiyo ng inhinyero ng Cal Poly ay maging duyan ng ilang bagong teknolohiya ng kamatayan at pagkawasak - wala akong pakialam kung bigyan nila tayong lahat ng limampung milyong dolyar." Siyempre, hindi ito totoo, ngunit nananatili si Nukaga sa prinsipyo at hindi political reality ng unibersidad. Nag-isip siya saglit, saka madiin na tumango. "Rebyuhin ko ang panukala at ihaharap ito sa komite," sabi niya, "ngunit irerekomenda ko rin ang pag-apruba sa anumang mapagkukunan na kailangan mo."
    
  "Maraming salamat, sir," sabi ni Jerry.
    
  Muling tumango si Nukaga, senyales na tapos na ang meeting. Tumayo si Jerry, gayundin si Nukaga. Inabot niya ang kamay niya at tinabig ito ni Jerry. "Sasabihin ko sa iyo na ang pangunahing dahilan kung bakit ko inirerekomenda ang proyektong ito ay dahil kasangkot ka dito, Jung Bae," sabi ng propesor. "Sana ang pangalan mo ay nasa tuktok ng listahan ng mga pinuno ng proyekto, ngunit sa ngayon ay sapat ka na sa koponan ng McLanahan. Sa palagay ko ang iyong pakikilahok sa proyekto ay titiyakin na makakatanggap kami ng malaking bahagi ng panimulang kapital mula sa kontratista sa pagtatanggol sa Nevada na ito."
    
  "Salamat ulit, sir," nakayukong sabi ni Jerry.
    
  "Ngunit gagawa din ako ng malakas na alok sa iyo, Jong Bae: kung lumabas na ang Sky Masters aerospace division ay gustong gamitin ang iyong teknolohiya bilang sandata sa anumang paraan, mariing hinihimok kitang umalis sa koponan at mag-ulat sa akin, " sabi ni Nukaga. "Pera o walang pera, hindi ako papayag na maging pabrika ng teknolohiya ng armas ang unibersidad na ito. Mayroong sapat na mga unibersidad sa bansang ito na handang magpatutot para sa kaunting pera, ngunit hindi ko hahayaang maging isa sa kanila ang Cal Poly." Huminto siya sandali, pagkatapos ay nagtanong, "Sabihin mo sa akin, Jung Bae: mayroon ka bang alternatibo proyekto na maaaring maganda bang ipakilala sa akin ang bagay na ito sa Starfire sa halip?"
    
  "Yes sir, nagawa ko na."
    
  Nanlaki ang mga mata ni Nukagi sa interes at sinenyasan niya itong bumalik sa kanyang opisina. "Bigyan mo ako ng isa pang labinlimang minuto ng iyong oras, Mr. Kim," sabi niya. "Gusto kong malaman ang lahat tungkol dito."
    
    
  FOOD INDUSTRY AT CAMPUS MARKET BUILDING
  CAL POLY
  Ilang sandali pa
    
    
  "Nasira ko ito, guys," sabi ni Brad. Siya at ang kanyang mga kasamahan sa Starfire ay nakaupo sa isang mesa sa patio ng Starbucks sa Campus Market. Ang Food Processing Building ay isang hindi kaakit-akit na istrakturang tulad ng bodega, ngunit ang timog-silangan na bahagi nito ay kaakit-akit na na-renovate para maging isang coffee shop at tindahan kung saan makakabili ang mga mag-aaral ng bagong handa na pagkain at malawak na seleksyon ng iba pang mga item, pati na rin ang isang malaki at maaraw na upuan sa labas. lugar na kinagigiliwan ng mga mag-aaral at guro. "Hindi ko dapat binanggit ang mga detalye tungkol sa Trinity module. Ngayon iniisip ni Nukaga na gagawa tayo ng death ray. Sorry."
    
  "Malalaman niya sa huli kapag nabasa niya ang aming proposal, Brad," sabi ni Jodi. "Huwag kang mag-alala. Ito ay mansanas."
    
  "Alam mo, napansin ko na halos mawala na ang accent at slang mo kapag nakikipag-usap ka sa mga propesor tulad ni Nukaga," sabi ni Casey. "Paano mo ito gagawin, Jody?"
    
  "Marami akong accent o wala talaga," sabi ni Jodi. Lumipat siya sa makapal na Ruso. "Paano mo nagustuhan ito? Paano mo nagustuhan ito?"
    
  "Nakakatuwa naman yata ang Australian accent at slang mo, Jody," sabi ni Lane, humahagikgik.
    
  "Nakakatuwa ako, how - you mean funny, parang clown ako, pinapasaya ba kita? Pinapatawa ba kita?" " Sinabi ni Jodie sa kanyang pinakamahusay na Brooklyn accent, na gumagawa ng isang nakakumbinsi na impresyon sa karakter ni Joe Pesci, si Tommy DeVito, sa pelikulang Good Boys, at sinisikap na huwag gumamit ng apat na titik na mga salita. " 'Nandito ba ako para pasayahin ka?' " Muling tumawa si Lane, umalis ang scientist, at pumalit sa kanya ang isang batang mag-aaral. Lumipat si Jodie sa kanyang pinakamakapal na Australian accent at idinagdag: "Damn, friends, but I could eat a horse and chase a jockey." Nagkatinginan ang iba. , pagkatapos kay Jody: "Ibig sabihin, 'Nagugutom ako.' Kumuha tayo ng makakain."
    
  "Pupunta ako sa library," sabi ni Lane, biglang bumangon at kinuha ang kanyang laptop backpack. Sa isang kisap-mata, nawala ang schoolboy, napalitan ng seryosong scientist. "Magkita tayo mamaya, guys."
    
  "Samahan mo kaming kumain, Lane," sabi ni Casey. "Hihintayin na lang natin kung lalabas si Jerry."
    
  "Hindi, salamat," sabi ni Lane. "Darating ang nanay at tatay ko at susunduin ako doon. At saka, kailangan kong tapusin ang history paper ko." Napakurap si Brad sa huling pahayag na iyon, ngunit walang sinabi.
    
  "Kailan ito dapat mangyari?" tanong ni Casey.
    
  "Ilang linggo," sabi ni Lane, "ngunit kinasusuklaman ko ito kapag may mga hindi natapos na proyekto sa paligid." Inilagay niya ang kanyang pinakamahusay na Australian accent at sinabing, "Magandang hapon, mga kaibigan. Hindi ba kayo bulok ngayon, tama?"
    
  Nilukot ni Jodie ang napkin at ibinato sa kanya. "Damn bojik, Doug!"
    
  Nagtungo si Lane sa University Avenue, patungo sa Robert E. Kennedy Library, ilang bloke lang ang layo. Ilang sandali pa ay naabutan siya ni Brad. "Sasamahan kita, Lane," sabi ni Brad, nakasabit sa balikat niya ang sarili niyang laptop backpack.
    
  "Hindi mo kailangang sumama sa akin, Brad," sabi ni Lane. "Hindi ako bata".
    
  "Labinlima ka na," sabi ni Brad. "Tsaka, pinag-usapan namin yung buddy system. Laging humanap ng security officer o kakilala mong makakasama mo."
    
  "Nakikita ko ang mga bata na naglalakad sa paligid ng lungsod nang mag-isa sa lahat ng oras."
    
  "Alam ko, at hindi ito matalino," sabi ni Brad. "Maghanap ka ng kaibigan. Tawagan mo ako kung wala kang mahanap na campus volunteer o security guard." Tumingala siya at nakita si Lane na nakangiti, halatang natutuwa na kasama niya si Brad at tinuturuan siya tungkol sa personal na kaligtasan. "Ano ang lahat ng kalokohang ito tungkol sa pagkuha ng pagsusulit sa kasaysayan? Alam kong natapos mo ang lahat ng iyong coursework para sa lahat ng iyong mga klase para sa buong taon ilang buwan na ang nakalipas, at isa kang straight A student to boot."
    
  "Alam ko," pag-amin ni Lane pagkaraan ng ilang sandali. "Ako lang..."
    
  "Ano lang?"
    
  "Wala".
    
  "Ilabas mo, Lane."
    
  "Kaya lang... Sa tingin ko mas makakabuti kayo sa Market kung wala ako doon," sabi ni Lane. "I... I have a feeling that you guys can't... you know, magsaya ka kasi 'yung bata' kasama mo."
    
  "Kalokohan iyan, Lane," sabi ni Brad. "Magkaibigan tayong lahat. Ginagawa namin ang gusto naming gawin. Ang mga babae ay umalis at ginagawa ang kanilang ginagawa sa lahat ng oras. Kung gusto nilang makipag-hang out sa amin, ginagawa nila." Naglakad sila nang tahimik nang halos isang minuto, at pagkatapos ay idinagdag ni Brad, "Ngunit tiyak na mahirap maging labinlimang taong gulang na napapaligiran ng mga matatanda."
    
  "Hindi. Sanay na ako," sabi ni Lane. "Hindi ko naaalala na tinatrato ako ng aking nanay at tatay na parang isang maliit na bata o tinedyer sa paraan ng pakikitungo nila sa aking mga kaibigan o iba pang mga bata. Pakiramdam ko ay mas matanda ako kaysa sa akin, at naging ganoon na ako mula noong umalis ako sa elementarya. Ngunit nakita ko na kayo sa Starbucks o sa downtown noong hindi ko kayo kasama, at mukhang napakasaya ninyo. Kapag kasama kita, lahat kayo... hindi ko alam, reserbado, pinipigilan, sinisigurado na hindi mo sasabihin o gagawin ang anumang bagay na maaaring makagalit o makakasira sa bata."
    
  "Tingnan mo, lahat tayo ay magkaibigan," sabi ni Brad. "Kami..." At biglang, nang makarating sila sa mga puno sa University Avenue na nakapalibot sa parking lot sa tapat ng library, napatalon siya dahil may naghukay ng kanilang mga kuko sa kanyang tadyang at sumigaw ng "BOO!" sa likod niya. Lumingon si Brad at nakita si Jodie Cavendish na naghi-hysterical, at hindi nagtagal ay sumama sa kanya si Lane. "Oh my God, Jody, muntik na akong masira ng pantalon ko!"
    
  "Kailangan mong matutong maging mas aware sa iyong paligid, buddy," sabi ni Jodi. "Ang mundo ay isang mahirap na lugar, kahit maliit na California Poly. Naisipan kong sumama sa iyo sa paglalakad." Sinabi niya kay Lane, "Alam ko ang lahat tungkol sa patakaran ng kaibigan ni Brad, at naisip ko na hindi siya dapat mag-isa sa mga kalye ng UCLA."
    
  "Ang Friend Policy ay para kay Lane," sabi ni Brad, ngunit nang ngumiti si Jodi sa kanya at kumindat, idinagdag niya, "Pero magandang samahan. Paano si Casey?
    
  "Sumuko na kami kay Jerry-sigurado akong nasa basketball court siya," sabi ni Jodie. "Nakatanggap si Casey ng tawag mula sa kanyang boyfriend du jour at babalik na siya sa dorm for God knows why. Siguro kung ano ang gusto ni Dr. Nukaga kay Jerry?"
    
  "Sa tingin ni Jerry ay cool si Dr. Nukaga," sabi ni Lane.
    
  "Gayundin ang kalahati ng mundo ng engineering, Lane," sabi ni Brad. "Alam kong nagagalit si Jerry na hindi namin pinili ang kanyang ideya para sa paglilinis ng mga labi ng kalawakan gamit ang isang ion accelerator para iharap kay Dr. Nukage. Marahil ay inihaharap niya ito sa kanya ngayon."
    
  "Maaari ka bang gumawa ng dalawang naka-sponsor na proyekto sa lab nang sabay?" tanong ni Jodie.
    
  "Kung may makagagawa nito, si Jerry iyon," sabi ni Brad.
    
  Tinawid nila ang Northern Perimeter Street, pumasok sa library at nagtungo sa Café é sa ground floor. "Tandaan, huwag kang gumala sa campus nang mag-isa, Lane," sabi ni Brad. "Tawagan ang iyong mga magulang para sunduin ka o tawagan ako."
    
  "Oo, Tiyo Brad," angal ni Lane, ngunit nakipagkamay siya kay Brad at ngumiti, natutuwa na may naghahanap sa kanya, at tumakbo siya sa paborito niyang computer terminal.
    
  "Pwede ba kitang bilhan ng isang tasa ng kape, Jody?" - tanong ni Brad matapos mawala si Lane.
    
  "Bakit hindi kita i-treat sa isang baso ng alak sa aking lugar?" - sumagot siya. "Nag-park ako sa tapat ng Reinhold."
    
  "Ako rin. Sounds good," sagot ni Brad.
    
  Ito ay isang maikling dalawang bloke na paglalakad patungo sa parking lot. Sumakay sila sa maliit na sedan ni Jody at nagtungo sa hilagang-kanluran sa kahabaan ng Village Drive patungo sa apartment complex ng Poly Canyon Village. Nagpark siya sa malaking parking lot sa hilagang bahagi at nilakad nila ang maikling distansya sa kanyang apartment. Ang complex ay kahawig ng isang maliit na town square na may ilang limang palapag na residential building, ang ilan ay may mga retail store sa ground floor, na nakapalibot sa isang malaking common area na may mga bangko, upuan at picnic area. Hindi gumana ang elevator, kaya kailangan nilang umakyat sa hagdan patungo sa apartment ni Jodie sa ikatlong palapag.
    
  "Come in, buddy," she said, opening the door wide for him, then set her laptop on the table and turned it on to charge. Sa loob, nakakita si Brad ng isang maliit ngunit kumportableng one-bedroom apartment, isang bar na nakapalibot sa isang maliit ngunit functional na kusina, at isang pinagsamang sala/breakfast nook/dining area. Ang sala ay nagsilbing opisina at computer room ni Jodie; Hindi nagulat si Brad na wala siyang TV. Ang isang maliit na patio na tinatanaw ang karaniwang lugar ay makikita sa pamamagitan ng sliding glass door, at makikita mo pa ang lungsod ng San Luis Obispo sa di kalayuan.
    
  "Napakaganda ng mga apartment na ito," komento ni Brad.
    
  "Maliban kapag ang kanlurang simoy ng hangin ay umihip at naamoy mo ang mga bodega ng unibersidad," sabi ni Jodi. "Marami tayong magagawang engineering dito, ngunit palagi mong masasabi kung ano ang pinagmulan ng UC Poly: agrikultura at paghahayupan." Nagsalin siya ng dalawang baso ng Chardonnay mula sa bote sa kanyang refrigerator at inalok ang isa sa kanya. "Hindi mo ba naisip na lumipat dito next year? Maraming mga estudyante sa engineering ang nananatili sa Poly Canyon."
    
  "Mayroon akong aplikasyon para dito at sa Cerro Vista, ngunit lahat ay gustong makarating dito, kaya malamang na ako ay nasa ilalim ng listahan, at ang pagsakay sa bisikleta ay mas magtatagal," sabi ni Brad. "Wala akong narinig sa alinman."
    
  "May balak ka bang bumili ng kotse sa lalong madaling panahon?"
    
  "Masyado akong abala para isipin ito," sabi ni Brad. "At sa bisikleta nakakakuha ako ng kaunting ehersisyo araw-araw."
    
  "Saan ka nakatira?" tanong niya. "Nakakatawa; Ilang buwan na kaming nagtutulungan, pero sa campus lang kami nagkikita."
    
  "Malapit. Pababa sa paanan, sa kabila ng Highway 1, lampas sa Foothill Plaza."
    
  "Sa tingin ko malayo pa ito," sabi ni Jodi. "Paano mo ito nagustuhan?"
    
  Nagkibit balikat si Brad. "Hindi ito masama. Ito ay isang maliit na rantso, mga isang ektarya, na nabakuran mula sa natitirang bahagi ng lugar. Ang mga nakapalibot na kapitbahayan ay minsan ay medyo ligaw. Pag-aari ito ng kaibigan ng aking ama. I think he retired from the Marine Corps, but he's always on the road, so I stay at his house and take care of him. Hindi ko pa nakilala ang taong ito - nag-email lang kami sa isa't isa. Tahimik lang madalas, hindi ko nakikita ang may-ari, at maayos ang lahat."
    
  "So ito ay isang bohemian na lugar para sa isang bachelor party?" Nakangiting tanong ni Jodi.
    
  "Hindi ko kilala ang may-ari, pero alam kong dati siyang drill instructor o kung ano," sabi ni Brad. "Hindi ako nagpapa-party sa bahay niya. Maswerte lang ako na pumasok siya sa bayan sa isang party at sinipa ang aking asno. Hindi naman ako party person. Hindi ko alam kung paano nagagawa ng sinuman sa mga freshmen na ito ang lahat ng mga nakakabaliw na partido, lalo na sa isang linggo. Hindi na ako magkakaroon ng oras para gumawa ng kahit ano."
    
  "Nasa Cal Poly ka, buddy," sabi ni Jodi. "Kami ay isang party school kumpara sa mga UC o USC."
    
  "Paano ang mga unibersidad sa Australia?"
    
  "Walang duda na kayo ay mga party animal kumpara sa aming pinaka-prestihiyosong paaralan," sagot ni Jodie. "Kaming mga Australyano ay pinipilit ang aming mga utak upang makapasok sa pinakamahusay na mga paaralan na may pinakamahusay na mga iskolar, at pagkatapos ay walang ginawa kundi magalit sa sandaling umalis kami sa bahay at tumungo sa unibersidad."
    
  "So naging party girl ka rin?"
    
  "Hindi ako, pare," sabi ni Jodie. "Nag-aral talaga ako sa unibersidad. Kinailangan kong umalis doon at mag-aral sa isang regular na paaralan sa Amerika para makapagtrabaho ako nang kaunti."
    
  "Pero babalik ka kaagad, hindi ba?"
    
  "Right before Christmas," sagot ni Jodie sabay buntong-hininga at humigop ng alak. "Ang aming unang semestre sa bahay ay magsisimula sa Pebrero."
    
  "Ito ay napakasama. Dapat lang umiinit ang Starfire kung susulong ang project natin."
    
  "Alam ko," sabi ni Jodi. "Tutulong pa rin ako sa pamamagitan ng Internet, at gusto kong naroroon kapag pinitik namin ang switch at ipinadala ang unang watts sa Earth, ngunit gusto ko talagang manatili upang makita ang paglulunsad ng proyekto. Nag-apply ako para sa mga grant at scholarship para mag-renew, ngunit wala pa ring pumapasok."
    
  "Kailangan mo bang magbayad ng sarili mong tuition, kwarto, board at mga libro?" - tanong ni Brad.
    
  "Oo, at ang mga unibersidad sa Amerika ay malalaking biker kumpara sa mga paaralan sa Australia, lalo na para sa mga bisita," sabi ni Jodie. "Ang aking mga magulang ay palaban, ngunit mayroon akong limang kapatid na lalaki at babae, lahat ay mas bata sa akin. Dapat ay nakakuha na ako ng scholarship o hindi na pumasok sa unibersidad."
    
  "Baka makakatulong ako," sabi ni Brad.
    
  Tinitigan ni Jodie si Brad sa gilid ng salamin niya. "Bakit, Mr. McLanahan, tinatawanan mo ba ako?" - tanong niya, humigop.
    
  "Ano?"
    
  "Huwag kang mag-alala, Brad," sagot ni Jodie. "Hinding-hindi ako manghihiram ng pera sa sinuman, lalo na sa isang cobber. Wala lang sa nature ko." Naningkit ang mga mata ni Brad nang halos ika-labing-anim na milyong beses. "Mula sa kaibigan, tanga. Hindi ako manghihiram ng pera sa isang kaibigan."
    
  "TUNGKOL". Siya ay nag-alinlangan sandali; pagkatapos: "Ngunit kung ito ay upang manatili ka dito hanggang sa matapos ang Starfire, kung gayon ito ay magiging isang pamumuhunan sa proyekto, hindi isang pautang, di ba?"
    
  Muli siyang ngumiti sa kanya, sinusubukang alamin ang anumang nakatagong layunin sa kanyang mga salita, ngunit sa huli ay umiling siya. "Tingnan natin kung ano ang mangyayari sa lahat ng aking mga aplikasyon at proyekto, buddy," sabi ni Jodie. "Ngunit ikaw ang kendi na ihahandog. Marami pang alak?
    
  "Sandali lang, at pagkatapos ay kailangan kong bumalik sa Reinhold, kunin ang aking bisikleta at umuwi."
    
  "Bakit hindi ka tumuloy at ipagluluto kita?" tanong ni Jodie. "O maaari tayong pumunta sa palengke at bumili ng isang bagay." Naglakad siya palapit kay Brad, ibinaba ang kanyang baso, sumandal at nagtanim ng masuyong halik sa labi nito. "O maaari nating laktawan ang tsaa at magsaya ng kaunti."
    
  Bahagyang hinalikan siya ni Brad, pagkatapos ay sinabing, "Sa palagay ko ay hindi ko kailangan ng Aussie slang dictionary para maintindihan ito." Ngunit, sa labis na pagkabigo niya, umiwas siya ng tingin. "Ngunit mayroon akong kasintahan sa Nevada," sabi niya.
    
  "Mayroon akong isa o dalawang lalaki sa bahay, pare," sabi ni Jodi. "Hindi ako nagsasalita tungkol sa relasyon. Dalawa tayong magkaibigan sa bahay, Brad - medyo malayo lang ako sa bahay kaysa sa iyo. I think you are brave and I have seen how you pervert me-"
    
  "Ano! Hindi, hindi ko... ano?"
    
  "Ibig kong sabihin, ang hot mo, at nakita ko ang paraan ng pagtingin mo sa akin," nakangiting sabi ni Jodie. "Hindi ko sinasabing ikakasal na tayo, buddy, at hindi kita ipagnanakaw sa iyong significant other... kahit hindi kaagad at hindi forever... siguro. " Inabot niya ang kamay nito, mabilis na sumulyap sa pasilyo patungo sa kanyang kwarto. "Gusto ko lang...anong tawag niyo sa Yankees, 'get laid'?" Napakurap-kurap si Brad sa gulat at hindi-hindi-makapagsabi ng anuman. Nabasa niya ang pag-aalinlangan sa mukha at wika ng katawan nito at tumango. "Ayos lang, buddy. Huwag mong sisihin si Sheila kung sumubok ka... o sumubok ulit, mamaya."
    
  "Sa tingin ko ay mainit ka, Jodie, at gusto ko ang iyong mga mata, buhok at katawan," sabi ni Brad, "ngunit wala lang ako sa mood na makipagtipan, at gusto kong makita kung kaya kong gumawa ng mahabang- trabaho sa relasyong malayo. At saka, ikaw at ako ay nagtutulungan at ayokong may makasira doon."
    
  "Okay lang, Brad," sabi niya. "Sa tingin ko pareho na tayong nasa hustong gulang upang magpatuloy sa pagtatrabaho kahit na mayroon tayong ilang malikot na sandali, ngunit iginagalang ko ang iyong damdamin." Nakita niya ang seryosong mukha ni Brad na napangiti, pagkatapos ay tumawa. "Tigilan mo na ang pagpapatawa sa accent at slang ko, tanga ka!"
    
  Tumawa siya ng malakas sa bagong balbal na salita. "Akala ko narinig ko na lahat ng mga salitang balbal sa Australia, Jodie! Ngayon lang ako nakarinig ng sampung bagong kanta!"
    
  "Pinagtatawanan mo na naman ba ang accent ko, Mr. McLanahan?"
    
  "Sorry".
    
  Itinuro ni Jodie ang kanyang ilong, pagkatapos ay sinabi sa napakababang boses, "Huwag kang humingi ng tawad: ito ay tanda ng kahinaan."
    
  "Hoy! Gawin mo rin si John Wayne! Van ng militar, tama ba?" Pumalakpak siya.
    
  "Salamat po, sir," nakayukong sabi ni Jody, "maliban sa nakasuot siya ng dilaw na laso. Ngayon umalis na tayo dito bago ko pa sagapin ang mga buto mo, drongo!"
    
  Sa oras na bumalik sila sa parking lot sa harap ng Reinhold Aerospace Engineering building, nagsisimula pa lang magdilim. "Masaya akong ihatid ka pauwi at susunduin ka ulit sa umaga, Brad," sabi ni Jodi nang bumaba si Brad sa kanyang sasakyan, kinuha ang kanyang backpack at naglakad patungo sa bintana ng driver's side. "Ang kailangan mo lang gawin ay bumili ng brekkie."
    
  "Sa tingin ko, almusal ang ibig sabihin nito," nakangiting sabi ni Brad. Pinaikot niya ang kanyang mga mata sa kunwaring iritasyon. "Baka kunin kita sa alok mo kapag masama ang panahon, pero ayos lang ako. Hindi pa masyadong madilim."
    
  "Kahit kailan, buddy," sabi ni Jodie. Nagulat siya nang sumandal si Brad sa kanya sa bukas na bintana at hinalikan siya ng bahagya sa labi. "Kahit kailan, Brad," nakangiting dagdag niya. "'Gabi". Pinaandar na niya ang sasakyan at pinaandar ito.
    
  "Ako ba ang pinakamaswerteng anak ng isang BITCH sa planeta?" tanong niya sa sarili sa mahinang boses. Kinuha niya ang mga susi sa kanyang maong, inalis ang mga kandado sa kanyang Trek CrossRip hybrid road/cross-country bike, binuksan ang mga headlight at ang pula at puti na kumikislap na LED na mga ilaw sa kaligtasan na inilagay niya sa buong bike, isinukbit ang kanyang helmet at umikot. sa mga ilaw, kinuha ang kanyang backpack gamit ang hip belt, at umalis. sa kanyang dalawang milyang biyahe pauwi.
    
  Napakaraming trapiko sa mga pangunahing daanan, ngunit ang San Luis Obispo ay isang lungsod na napaka-friendly sa bisikleta, at kailangan lang niyang umiwas sa mga motoristang hindi nag-iingat nang isang beses o dalawang beses sa kanyang labinlimang minutong biyahe bago umuwi. Ang isang palapag, tatlong silid-tulugan, isa-at-kalahating-banyo na bahay ay matatagpuan sa gitna ng isang ektaryang lote na may nakahiwalay na dalawang-kotse na garahe sa tabi nito; ang site ay napapaligiran ng isang luma ngunit maayos na kahoy na bakod. Sa abala at medyo masikip na lugar na ito, ito ay isang maliit na paalala ng malalawak na farming estates at maraming maliliit na ranso na nangingibabaw sa lugar bago ang unibersidad ay lumaki ang populasyon.
    
  Dinala ni Brad ang kanyang bisikleta sa loob ng bahay - maraming beses nang nasira ang garahe, kaya walang halaga dito - at kahit sa loob ng bahay ay ni-lock niya ito ng isang malaki, pangit na mukhang chain at isang malaking padlock. Walang krimen sa lugar, ngunit ang mga bata ay patuloy na tumatalon sa mga bakod, tumitingin sa mga bintana, at kung minsan ay sinusubukang buksan ang mga pinto na naghahanap ng isang bagay na madali nilang nakawin, at umaasa si Brad na kung makakita sila ng nakakadena na bisikleta, sila ay magpapatuloy sa mas madali. biktima. Sa parehong dahilan, itinago niya ang kanyang backpack na hindi nakikita ang kanyang laptop sa aparador at hindi iniwan ang laptop sa mesa o mesa sa kusina, kahit na siya ay nasa bakuran o pupunta sa tindahan ilang bloke ang layo.
    
  Hinalungkat niya ang refrigerator para sa mga natira. Malabo niyang naalala ang kanyang ama, isang nag-iisang ama pagkatapos ng pagpatay sa kanyang ina, na madalas na gumagawa ng macaroni at keso at hiniwang hotdog para sa kanyang anak kapag siya ay nasa bahay, at ito ay palaging nagpapasaya kay Brad, kaya palagi siyang may kalahating garapon. nito.sa refrigerator.
    
  Damn, masarap din ang pakiramdam ni Jodie, sabi niya sa sarili. Sino ang nakakaalam na ang isang palakaibigan ngunit karaniwang tahimik na geek ng agham ng Australia ay gusto ng isang bagay tulad ng isang "hookup"? Palagi siyang seryoso sa klase o sa lab. Sino pa ba, sa isip niya, ang ganyan? Si Casey Huggins ay medyo mas maingay, ngunit siya rin ay medyo seryoso sa halos lahat ng oras. Sinimulan niyang suriin ang listahan ng ilang mga babaeng kilala niya, inihambing sila kay Jodie...
    
  ...at pagkatapos ay inilabas niya ang kanyang cell phone, napagtanto na ang pangunahing dahilan kung bakit hindi niya natulog si Jodi o kung sino pa man ay marahil ay dahil hinihintay niya itong tumawag. Mabilis niyang dinial ang numero nito.
    
  "Hi, this is Sondra," simula ng mensahe. "Malamang lumilipad ako, kaya gawin mo ang iyong bagay kapag narinig mo ang beep."
    
  "Hi Sondra. Brad," wika niya pagkatapos tumunog ang signal. "Halos alas otso na. Gusto ko lang kumustahin. Ngayon ay naghanda kami ng isang pagtatanghal para sa Starfire. Wish us luck. Mamaya."
    
  Magkamukha pala sina Sondra Eddington at Jodie Cavendish, napagtanto ni Brad nang makakita siya ng isang garapon ng pasta. Parehong maputi ang buhok at asul ang mata; Si Sondra ay medyo matangkad, hindi kasing payat, at mas matanda ng ilang taon. Bagama't si Jodi ay isang estudyante, at nakuha na ni Sondra ang kanyang bachelor's at master's degree sa negosyo, pati na rin ang ilang pilot certificate, pareho silang mga propesyonal sa kanilang larangan: Si Jodi ay isang master sa laboratoryo, habang si Sondra ay ganap na komportable at mahusay sa paglipad. isang eroplano - at malapit nang maging isang spaceplane, sa sandaling matapos niya ang kanyang pagsasanay sa sabungan sa mga bundok.
    
  At higit sa lahat, pareho silang walang pag-aalinlangan sa pagsasalita ng kanilang isipan at sabihin sa iyo kung ano mismo ang gusto nila, maging propesyonal man ito o personal, at tiyak sa lahat ng antas ng personal. Paano ako makakaakit ng mga babaeng tulad nito? Tanong ni Brad sa sarili. Tiyak na sadyang swerte lang iyon, dahil siyempre hindi niya...
    
  ... at sa sandaling iyon narinig niya ang langitngit ng isang bota sa sahig na gawa sa kusina at naramdaman, sa halip na makita, ang isang presensya sa kanyang likuran. Ibinagsak ni Brad ang kaldero sa sahig at tumalikod upang makita ang dalawang lalaki na nakatayo sa harapan niya! Ang isa sa kanila ay may hawak na backpack, at ang isa ay mayroon din, kasama ang isang basahan sa kanyang kanang kamay. Si Brad ay kalahating natapilok, kalahati ay tumalon pabalik sa refrigerator sa gulat.
    
  "Awkward convenience," ang ungol ng unang lalaki sa isa sa kung ano ang kinuha ni Brad bilang Russian. "Bumbling idiot." Kaswal niyang hinugot ang isang automatic pistol na may nakakabit na silencer sa bariles mula sa baywang ng kanyang pantalon, hinawakan ito sa antas ng baywang, at itinutok kay Brad. "Huwag kang gumalaw o sumigaw, Mr. McLanahan, kung hindi, mamamatay ka," sabi niya sa mahusay na Ingles.
    
  "Anong ginagawa mo sa bahay ko?" Sabi ni Brad sa nanginginig at basag na boses. "Ninanakawan mo ba ako? Wala akong kahit ano!"
    
  "Bitiwan mo, tanga," sabi ng unang lalaki sa mahinang boses. "Hayaan mo siya, at gawin mo ito ng tama sa pagkakataong ito."
    
  Gumagalaw nang may kamangha-manghang bilis, ang pangalawang lalaki ay kumuha ng isang bagay mula sa kanyang sinturon at ibinaba ito. Nagkislap ang mga bituin sa harap ni Brad, at hindi niya naalala kung paano siya tinamaan ng isang bagay sa templo o kung paano bumagsak ang kanyang katawan sa sahig na parang isang bag ng beans.
    
    
  APAT
    
    
  Maging tulad ng fox na nag-iiwan ng higit pang mga track kaysa kinakailangan, ang ilan ay nasa maling direksyon. Magsanay ng muling pagkabuhay.
    
  - WENDELL BERRY
    
    
    
  SAN LUIS OBISPO, CALIFORNIA
    
    
  "Sa wakas, nagawa mo ang isang bagay na tama," sabi ng unang lalaki sa Russian. "Ngayon, tingnan mo ang pinto sa likod." Ibinalik ng pangalawang lalaki ang baton sa kanyang pantalon, inilabas ang isang nakatahimik na pistola, at pumwesto kung saan maaari niyang panoorin ang likod-bahay sa pamamagitan ng mga kurtina sa bintana ng kusina.
    
  Ang unang lalaki ay nagsimulang maglatag ng mga gamit mula sa kanyang backpack sa hapag-kainan: maliliit na bag na naglalaman ng puting piraso ng pulbos na kasing laki ng gisantes, mga kutsarang natatakpan ng uling, mga lighter ng butane, mga daang dolyar na perang papel, mga kandilang pang-alaala, isang bote ng 151 proof rum. , mga hypodermic na karayom at mga hiringgilya. . Matapos mailagay ang mga ito sa mesa sa paraang maaaring ilatag ng isang adik sa droga ang kanyang mga gawa, hinila ng unang lalaki si Brad papunta sa mesa, hinubad ang kanyang kaliwang pang-atleta na sapatos at medyas, at sinimulang itusok siya sa pagitan ng kanyang mga daliri ng paa gamit ang isang hypodermic na karayom. , kumukuha ng dugo. Umungol si Brad, ngunit hindi nagising.
    
  Narinig niya ang mga paa sa sahig sa likuran niya. "Tumahimik ka, sumpain ka," sabi ng unang umaatake sa Russian sa pamamagitan ng nakagisnang mga ngipin. "Manahimik ka, tanga. Itaas mo ang mga paa mo." Pagkatapos ay sinimulan niyang buhusan ng rum ang mukha at bibig ni Brad, gayundin ang harap ng kanyang kamiseta. Si Brad ay umubo, umungol, at nagluwa ng malakas na likido. "Damn, halos gising na siya," sabi niya. Naglabas siya ng lighter at nilagay ang daliri niya sa igniter. "Linisin ang daan at umalis na tayo sa-"
    
  Biglang naramdaman ng lalaki ang pag-angat ng kanyang katawan sa sahig, para siyang sinipsip ng buhawi. Nasulyapan niya ang kanyang katulong, gusot at duguan sa sahig sa likod ng pinto, bago niya naramdaman ang kanyang sarili na nakatalikod... hanggang sa matagpuan niya ang kanyang sarili na kaharap ang isa sa pinaka nakakatakot, baluktot, masamang anyo ng tao na mayroon siya. kailanman nakita sa kanyang dalawampung taon ng paggawa ng mga pagpatay para sa Federal Security Bureau ng gobyerno ng Russia, na dating kilala bilang KGB, o Committee for State Security, ang security bureau ng Union of Soviet Socialist Republics. Ngunit saglit lang niyang nakita ang mukha bago lumabas ang napakalaking kamao at tumama sa mukha niya sa pagitan ng mga mata, at wala na siyang maalala pagkatapos noon.
    
  Hinayaan ng bagong pagdating ang walang malay na Ruso na bumagsak ng apat na talampakan sa sahig, pagkatapos ay yumuko upang tingnan si Brad. "Jesus, anak, gumising ka," sabi niya, tinitingnan kung nakaharang ang mga daanan ng hangin ni Brad at kung ang kanyang mga mag-aaral ay nagpapahiwatig ng concussion. "Hindi ko hihilahin ang mataba mong pwet." Kinuha niya ang kanyang cellphone at mabilis na dinial ang numero. "Ako ito," wika niya. "Naglilinis ng ranso. Idiskonekta." Nang matapos ang usapan, sinimulan niyang suntukin si Brad sa mukha. "Gumising ka, McLanahan."
    
  "I'm sorry, ano...?" Sa wakas ay bumukas ang mga mata ni Brad... at saka sila napadilat sa ganap na pagkagulat nang makita niya ang mukha ng bagong dating. Napaatras siya sa gulat at sinubukang kumawala sa pagkakahawak ng lalaki, ngunit masyado itong malakas. "Kalokohan! Sino ka?"
    
  "Nakakatakot," sabi ng lalaki, naalarma. "Nasaan ang mga gamit mo sa paaralan?"
    
  "My... my what...?"
    
  "Halika, McLanahan, hilahin mo ang iyong sarili," sabi ng lalaki. Nilingon niya ang silid-kainan at pasilyo at napansin niya ang isang pinto ng aparador na nakaawang na may isang backpack sa istante. "Pumunta ka". Kinaladkad niya si Brad sa harap ng pintuan, kinuha ang kanyang backpack mula sa istante bago nagmamadaling lumabas ng pinto.
    
  Isang malaking itim na SUV ang nakaparada sa kalye malapit sa entrance gate. Si Brad ay idiniin sa kanya at napahawak sa puwesto sa pamamagitan ng paglalagay ng kamay sa kanyang dibdib nang buksan ng lalaki ang kanang likurang pinto ng pasahero, pagkatapos ay hinawakan siya sa kamiseta at inihagis sa loob. May iba pang humila sa kanya papasok nang may isang nakakatakot na lalaki na dumausdos sa loob, sumara ang pinto, at ang SUV ay kumaripas ng takbo.
    
  "Ano ba ang nangyayari?" - sigaw ni Brad. Naipit siya ng mahigpit sa pagitan ng dalawang napakalalaking lalaki, at tila sinadya ang pagpisil. "WHO-"
    
  "Shut the hell up, McLanahan!" utos ng lalaki sa mahina at nagbabantang boses na tila nagpaalog sa mga upuan at bintana. "Nasa downtown pa tayo. Maririnig ka ng mga dumadaan." Ngunit hindi nagtagal ay nakarating sila sa Highway 101, patungo sa hilaga.
    
  Ang pangalawang lalaki sa likurang upuan ay lumipat pabalik sa ikatlong hanay, kaya si Brad ay nasa pangalawang hanay kasama ang malaking estranghero. Wala ni isa sa kanila ang nagsalita hanggang sa sila ay nasa labas ng lungsod. Sa wakas: "Saan tayo pupunta?"
    
  "Sa isang lugar na ligtas," sabi ng estranghero.
    
  "Hindi ako makaalis. May trabaho pa akong gagawin."
    
  "Gusto mo bang mabuhay, McLanahan? Kung gagawin mo iyon, hindi ka na makakabalik doon."
    
  "Kailangan ko," giit ni Brad. "Mayroon akong isang proyekto na maaaring magkaroon ng isang orbital solar power plant na nagpapatakbo sa loob ng isang taon." Tiningnan siya ng estranghero ngunit walang sinabi, pagkatapos ay nagsimulang magtrabaho sa kanyang smartphone. Napatingin si Brad sa lalaki habang tinatamaan ng liwanag mula sa kanyang smartphone ang kanyang mukha. Ang ningning ay nag-iwan ng malalim na mga uka sa mukha ng lalaki, na tila sanhi ng ilang uri ng pinsala o karamdaman, marahil ay sunog o paso ng kemikal. "Mukhang pamilyar ka," sabi niya. Walang sinabi ang lalaki. "Anong pangalan mo?"
    
  "Ox," sabi ng lalaki. "Chris Wohl."
    
  Ilang sandali pa, ngunit sa wakas ay lumiwanag ang mukha ni Brad. "Naaalala kita," sabi niya. "Ang Marine Corps Sgt. Kaibigan ka ng tatay ko."
    
  "Hindi ako naging kaibigan ng iyong ama," sabi ni Wohl sa mahinang boses, halos pabulong. "Siya ang kumander ko. Iyon lang."
    
  "Ikaw ba ang may-ari ng bahay na tinutuluyan ko?" Walang sinabi si Wohl. "Anong nangyayari, Sarhento?"
    
  "Senior Sergeant," sabi ni Vol. "Nag-resign." Natapos niya ang kanyang ginagawa sa smartphone, at ang kanyang mukha na may peklat ay bumalik sa kadiliman.
    
  "Paano mo nalaman na nasa bahay ang mga lalaking ito?"
    
  "Obserbasyon," sabi ni Vol.
    
  "Nagmamasid ka ba sa bahay o pinapanood mo ako?" Walang sinabi si Wohl. Natahimik si Brad ng ilang saglit, pagkatapos ay sinabing, "Mukhang Russian ang mga lalaking ito."
    
  "Ito ay totoo".
    
  "Sino sila?"
    
  "Mga dating ahente ng Federal Security Bureau na nagtatrabaho para sa isang lalaki na nagngangalang Bruno Ilyanov," sabi ni Wohl. "Si Ilyanov ay isang intelligence officer na opisyal na humahawak sa posisyon ng deputy air attaché & # 233; sa Washington na may diplomatikong kapangyarihan. Direkta siyang nag-uulat kay Gennady Gryzlov. Si Ilyanov ay nasa West Coast kamakailan."
    
  "Gryzlov? Ang ibig mo bang sabihin ay Pangulo ng Russia na si Gryzlov? May kaugnayan sa dating pangulo ng Russia?"
    
  "Ang kanyang panganay na anak".
    
  "Ano ang gusto nila sa akin?"
    
  "Hindi kami sigurado," sabi ni Wohl, "ngunit siya ay kasangkot sa ilang uri ng kampanya laban sa mga McLanahan. Pinasok ng kanyang mga ahente ang silid ng iyong ama at ninakaw ang kanyang urn at iba pang gamit sa loob."
    
  "Ano? Kailan nangyari ito?"
    
  "Noong Sabado ng umaga."
    
  "Noong Sabado! Bakit walang nagsabi sa akin?" Hindi sumagot si Wohl. "Paano ang mga tita ko? Nasabihan na ba sila?
    
  "Hindi. Pinananatili din namin sila sa ilalim ng pagbabantay. Sa tingin namin ay ligtas sila."
    
  "Sa kaligtasan? Ligtas ako? May mga baril ang mga iyon at pinasok nila ang bahay. Papatayin daw nila ako."
    
  "Sinubukan nilang gawin itong parang isang aksidente, isang labis na dosis ng droga," sabi ni Wohl. "Sila ay palpak. Natuklasan namin ang mga ito ilang araw ang nakalipas. Wala kaming nakitang malapit sa mga kapatid mo. Maaaring hindi nila alam ang mga ito, o maaaring hindi sila mga target."
    
  "Sino tayo'? Taga pulis ka ba? FBI? CIA?
    
  "Hindi".
    
  Naghintay si Brad ng ilang sandali para sa ilang paglilinaw, ngunit hindi nakatanggap ng anuman. "Kanino ka nagtatrabaho, Sergeant Major?"
    
  Huminga ng malalim si Vol at dahan-dahan itong pinakawalan. "Ang iyong ama ay kabilang sa ilang... pribadong organisasyon bago niya kinuha ang Sky Masters," sabi niya. "Ang mga organisasyong ito ay nagsagawa ng kontrata para sa gobyerno at iba pang mga organisasyon gamit ang ilan sa mga bagong teknolohiya at sistema ng armas na binuo para sa militar."
    
  "Nakontrol ng Tin Woodman armor at cybernetic infantry device ang mga robot," sabi ni Brad nang walang katotohanan. Umangat ang ulo ni Vol sa gulat, at naramdaman ni Brad sa halip na makitang mabagal at huminto ang paghinga ng malaking lalaki. "Alam ko ang tungkol sa kanila. Sinanay pa ako sa CID. Na-pilot ko ang isa sa mga ito sa Battle Mountain. Sinubukan ng ilang Ruso na patayin ang aking ama. Dinurog ko sila sa kotse."
    
  "Damn," bulong ni Vol sa ilalim ng kanyang hininga. "Pilot mo ba ang CID?"
    
  "Siyempre ginawa ko," sabi ni Brad na may malaking ngiti.
    
  Umiling si Wohl. "Nagustuhan mo, hindi ba?"
    
  "Kinuha nila ang bahay ko para hanapin ang tatay ko," medyo defensive na sabi ni Brad. "Gagawin ko ulit kung kailangan ko." Natahimik siya ng ilang sandali, pagkatapos ay idinagdag: "Pero oo, ginawa ko. CID ay isang impiyerno ng isang piraso ng kagamitan. Dapat tayong bumuo ng libu-libo nito."
    
  "Ang kapangyarihan ay tumagos sa iyo," sabi ng Vol. "Nalasing ang kaibigan ng iyong ama-at ang kaibigan ko-Heneral Hal Briggs at pinatay siya nito. Inutusan ako ng iyong ama na gawin... mga misyon kasama ang CID at Tin Woodman squads, at nagtagumpay kami, ngunit nakikita ko kung paano nakakaapekto sa akin ang kapangyarihan, kaya huminto ako."
    
  "Ang aking ama ay hindi namatay sa isang robot ng pagsisiyasat ng krimen."
    
  "Alam ko nang eksakto kung ano ang nangyari sa Guam," sabi ni Wohl. "Ibinalewala niya ang kaligtasan ng kanyang yunit at maging ang kanyang sariling anak na bumaling sa mga Intsik. Bakit? Dahil mayroon siyang isang bombero at mga armas, at nagpasya siyang gamitin ang mga ito sa kanyang sarili. Pinprick lang yun..."
    
  "Ang mga Intsik ay sumuko kaagad pagkatapos ng welga, hindi ba?"
    
  "Ang ilang mga pinuno ng militar at sibilyang Tsino ay nag-organisa ng isang kontra-underground sa mga araw pagkatapos ng pag-atake," sabi ni Wohl. "Wala itong kinalaman sa pag-atake mo. Nagkataon lang."
    
  "Sa tingin ko isa kang eksperto," sabi ni Brad. Umiling si Vol, ngunit walang sinabi. "Kanino ka nagtatrabaho, Sergeant Major?" - ulit ni Brad.
    
  "Wala ako dito para sagutin ang maraming tanong, McLanahan," putol ni Vol. "Ang utos ko ay harangin ang strike team at tiyakin ang iyong kaligtasan. Iyon lang."
    
  "Hindi ako aalis ng campus, Sergeant Major," sabi ni Brad. "Marami akong trabahong gagawin."
    
  "I don't give a damn," sabi ni Vol. "Inutusan akong protektahan ka."
    
  "Utos? Kaninong utos?" Walang sagot. "Kung hindi ka sasagot, kakausapin ko ang amo mo. Pero hindi ako pwedeng huminto sa pag-aaral. Nagsimula lang ako." Patuloy na nanahimik si Vol. Pagkaraan ng ilang minuto, inulit ni Brad: "Gaano ka na katagal nagtrabaho para sa aking ama?"
    
  "Saglit," sabi ni Wohl pagkaraan ng ilang sandali. "At hindi ako nagtrabaho para sa kanya: ako ay nasa ilalim ng kanyang utos, ang kanyang tauhan na sarhento."
    
  "Mukhang hindi ka masaya dito."
    
  Tumingin si Wohl sa direksyon ni Brad, pagkatapos ay lumingon at tumingin sa labas ng bintana, at natahimik ng ilang mahabang sandali; pagkatapos ay sa wakas: "Pagkatapos ... pagkatapos na patayin ang iyong ina, ang iyong ama ... nagbago," sabi ni Vol sa isang tahimik na boses. "Sa lahat ng mga taon na nakilala ko siya, siya ang palaging nasa isang misyon, matiyaga at matigas, ngunit..." Huminga muli siya ng malalim bago nagpatuloy, "Ngunit pagkatapos na patayin ang iyong ina, siya ay naging mas masama at nakamamatay. Ito ay hindi na tungkol sa pagprotekta sa bansa o pagwawagi sa isang labanan, ngunit tungkol sa... pagpatay, kahit na pagpatay o pagbabanta sa mga Amerikano, sinumang humadlang sa tagumpay. Ang kapangyarihang natamo niya ay tila napunta sa kanyang ulo, kahit na siya ay umalis sa Scion Aviation International at kumuha ng corporate na trabaho sa Sky Masters. Tiniis ko ito nang ilang sandali hanggang sa naisip ko na ito ay nawawalan ng kontrol, at pagkatapos ay huminto ako.
    
  "Mag-quit? Bakit hindi mo siya sinubukang tulungan?"
    
  "Siya ang aking kumander," sagot ni Vol na may kahoy. "Hindi ko pinapayuhan ang mga senior officer maliban kung hihilingin nila ito."
    
  "Kalokohan iyan, Vol," sabi ni Brad. "Kung nakita mong nasaktan ang tatay ko, dapat tumulong ka, at kalokohan ang matandang opisyal na iyon. At hindi ko pa nakita ang iba pang bagay na ito. Ang aking ama ay isang mabuting ama, isang boluntaryo at isang dedikadong pinuno na mahal ang kanyang pamilya, kanyang komunidad, kanyang bansa at kanyang kumpanya. Hindi siya mamamatay-tao."
    
  "Hindi mo nakita ito dahil pinoprotektahan ka nito mula sa lahat ng ito," sabi ni Vol. "Ibang klase siyang lalaki sa tabi mo. At saka, isa kang tipikal na bata-kadalasan, nakataas ang ulo mo at nakabaon sa iyong puwetan."
    
  "Masigasig ka, Sarhento Major," sabi ni Brad. Nasulyapan niya muli ang kulubot na mukha ni Vol sa mga headlight ng paparating na trak. "Anong nangyari sa mukha mo?"
    
  "None of your business," reklamo ni Vol.
    
  "Naniniktik ka sa akin dahil alam ng Diyos kung gaano katagal at hindi ako makapagtanong sa iyo ng isang masamang personal na tanong?" - tanong ni Brad. "Sa tingin ko ay matagal ka na sa Marines."
    
  Lumingon si Vol kalahati kay Brad, na parang makikipagtalo sa kanya, ngunit hindi niya ginawa at bumalik sa bintana. Makalipas ang ilang saglit, huminga siya ng malalim at dahan-dahang pinakawalan. "Ang American Holocaust," sabi niya sa wakas. "Sa palagay ko narinig mo na ito?"
    
  "Sarcasm, Sarhento Major? Hindi ito nababagay sa iyo at hindi nararapat. Sampu-sampung libo ang napatay."
    
  "Ang iyong ama ay nagplano at nagsagawa ng kontra-atakeng Amerikano," sabi ni Vol, hindi pinansin ang sinabi ni Brad. "Ang mga alon ng mga bombero ay kumalat sa halos lahat ng kanluran at gitnang Russia, na humahabol sa mga mobile intercontinental ballistic missiles. Ako ang kanyang junior officer na namamahala sa Yakutsk, ang Siberian airbase na kanyang pinamunuan."
    
  Tumagal ito ng ilang segundo, ngunit nakilala ni Brad ang pangalan ng air base at nalaglag ang kanyang panga sa gulat. "Oh, crap," bumuntong hininga siya. "Ibig mong sabihin... ang base na tinamaan ng mga nuclear cruise missiles ng Russia?"
    
  Hindi nag-react si Vol, ngunit tumahimik muli ng ilang sandali. "Malinaw na hindi ako nakatanggap ng nakamamatay na dosis ng radiation-nakasuot ako ng battle armor ng Tin Man-ngunit nalantad ako sa pinakamaraming radiation ng sinuman maliban kay General Briggs," sa wakas ay sinabi niya. "Apatnapu't pitong nakaligtas mula sa Russian underground shelter ay namatay mula sa mga sakit na nauugnay sa radiation sa mga nakaraang taon. Medyo natatagalan lang ako."
    
  "Oh Diyos ko, Sarhento Major, pasensya na," sabi ni Brad. "Ang sakit ay dapat na kakila-kilabot." Napatingin si Wohl kay Brad, medyo nagulat nang marinig ang simpatiya na nagmumula sa binata, ngunit hindi ito umimik. "Maaaring ito ang pumatay kay Heneral Briggs. Marahil ay pinilit siya ng radiation na makipagsapalaran. Siguro alam niyang namamatay na siya at nagpasya siyang lumabas at lumaban."
    
  "Ngayon tingnan kung sino ang aming eksperto," bulong ni Vol.
    
  Sinundan nila ang Highway 101 hilaga, paminsan-minsan ay tumabi sa mga kalsada at pabalik-balik, binabantayan ang anumang senyales ng pagsubaybay. Bawat ilang minuto, kapag nakakita sila ng overpass ng highway, humihinto sila at lalabas ang isa sa mga lalaking sakay ng SUV, bitbit ang tila napakalaking multi-lens binocular. "Anong ginagawa niya, Sergeant Major?" - tanong ni Brad.
    
  "Naghahanap ako ng mga humahabol sa hangin," sagot ni Wohl. "Alam namin na ang mga Ruso ay gumagamit ng mga drone upang maniktik sa mga base militar at iba pang sensitibong mga site sa Estados Unidos, at si Gryzlov ay isang opisyal ng Russian Air Force. Tiyak na magkakaroon siya ng ganoong kagamitan. Gumagamit ito ng mga infrared na binocular na maaaring makakita ng mga pinagmumulan ng init sa hangin o sa lupa mula sa ilang milya ang layo. Makalipas ang ilang minuto, bumalik ang lalaki sa SUV at nagpatuloy sila sa kanilang paglalakad.
    
  Humigit-kumulang isang oras pagkaalis ng San Luis Obispo, lumiko sila sa kalsada patungo sa airport sa labas ng Paso Robles. Naglagay ng code ang driver sa electronic lock, at bumukas ang matataas na mesh gate, pinayagan silang makapasok sa bakuran ng paliparan. Nagmaneho sila sa tahimik at madilim na mga taxiway, na naiilawan lamang ng maliliit na asul na ilaw sa mga gilid, hanggang sa makarating sila sa isang malaking airplane hangar, na napapaligiran sa tatlong panig ng isa pang chain-link na bakod, na tanging ang entrance at taxiway lang ang bukas. Sa pagkakataong ito, sa halip na isang code, idiniin ng driver ang kanyang hinlalaki sa optical reader, at bumukas ang lock nang may tahimik na ugong.
    
  Ang loob ng napakalaking hangar ay pinangungunahan ng isang kulay abong General Atomics MQ-1B Predator na malayong piloto ng sasakyang panghimpapawid na naka-park sa kaliwang bahagi ng hangar. Nakapinta sa harapan ng eroplano ang mga salitang "CUSTOMS AND BORDER PROTECTION" at ang kalasag ng ahensya, ngunit tiyak na hindi ito mukhang ahensya ng gobyerno. Lumapit si Brad para tingnan ito, ngunit isang lalaking naka-jeans at isang itim na T-shirt na may machine gun na nakasukbit mula sa isang quick-release belt sa kanyang mga balikat ay pumagitna sa kanya at sa Predator at naka-cross arms sa kanyang harapan, tahimik at malinaw na nagbabala sa kanya na lumayo.
    
  Bumalik si Brad kay Chris Wohl, na nakikipag-usap sa mga lalaking nakasakay sa kanyang SUV at ilang iba pa. Sa madilim na liwanag ng hangar, mas nakita niya ang malalalim na gasgas sa mukha ni Vol, at nakita rin niya ang pinsala sa balat sa kanyang leeg at sa magkabilang braso. "Ano ang lugar na ito, Sergeant Major?" - tanong niya.
    
  "Sa isang lugar na ligtas, sa ngayon," tugon ni Vol.
    
  "Sino ang mga ito-"
    
  "Hindi ko sasagutin ang anumang mga katanungan sa ngayon," paos na sabi ni Vol. "Kung may kailangan ka pang malaman, sasabihin nila sa iyo." Itinuro niya ang isang cabinet sa tabi ng isa sa mga dingding sa tabi ng Predator. "May kape at tubig kung gusto mo. Huwag ka na ulit lalapit sa eroplano." Tinalikuran niya si Brad at muling nagsalita sa iba.
    
  Umiling si Brad at nagpasyang puntahan kung may makakain sila, nanghihinayang na hindi niya tinanggap ang alinman sa mga alok nito - pagkain o kung hindi man. May nakita siyang bote ng malamig na tubig sa ref, ngunit sa halip na inumin ay inilapat niya ito sa gilid ng kanyang ulo upang mapahina ang impact kung saan hinampas siya ng Russian ng kanyang batuta. Makalipas ang ilang minuto ay may narinig siyang eroplano sa labas ng hangar na papalapit sa lugar, mula sa tunog nito ay parang napakabilis ng takbo nito. Tumigil sa pag-uusap si Wohl at ang iba pang mga lalaki at lumingon sa pintuan ng hangar nang medyo tumahimik ang tunog ng eroplano sa labas habang naka-idle ang mga makina. Nang malapit nang bumalik si Brad sa Vol at tanungin siya kung ano ang nangyayari, mas lalong lumabo ang mga ilaw at nagsimulang bumukas ang dobleng pinto ng hangar.
    
  Matapos ganap na mabuksan ang pinto, isang maliit na twin-tailed C-23C Sherpa cargo plane ang nag-taxi sa loob. Mayroon itong watawat ng Amerika at isang sibilyang N na numero sa kanyang buntot, ngunit walang ibang markang militar, at pininturahan ng jet black sa halip na ang karaniwang kulay abo. Dumiretso ito ng taxi papunta sa hangar, pinaikot ang malalaking turboprops nito, at napilitang umatras sina Brad, Vol, at ang iba pa habang nagmamaneho ang eroplano hanggang sa loob. Kinokontrol ng isang linesman na may machine gun sa kanyang balikat, nag-taxi siya pasulong hanggang sa bigyan siya ng signal na huminto, at pagkatapos ay huminto ang mga makina. Ang malalaking double door ng hangar ay nagsimulang magsara ng motor habang ang mga makina ay nagsimulang tumigil. Malakas ang amoy ng jet engine exhaust.
    
  Ilang sandali pa, bumukas ang pinto ng pasahero sa kaliwang bahagi ng eroplano, sa labas ng mga bintana ng sabungan, at lumabas ang isang malaking lalaki na mukhang sundalo, nakasuot ng suit at kurbata - at may kapansin-pansing umbok ng sandata sa ilalim ng kanyang kamay. jacket - na agad na sinundan ng isang mas maikling lalaki, nakasuot ng suit, ngunit walang kurbata, na may medyo mahabang kulay-abo na buhok at isang maayos na pinutol na kulay-abo na balbas; kasabay nito, nagsimulang bumukas ang cargo hatch/ramp sa likuran ng sasakyang panghimpapawid gamit ang makina. Lumapit si Wohl at ang ibang mga lalaki sa pangalawang bagong dating at nakipagkamay silang lahat. Nag-usap sila ng ilang sandali, at pagkatapos ay tumango si Wohl sa direksyon ni Brad at ang pangalawang bagong dating ay lumapit sa kanya, inaalis ang butones ng kanyang jacket.
    
  "Mr. Bradley James McLanahan," sabi ng bagong dating sa isang malakas, dramatiko, napaka-political-tunog na boses habang siya ay ilang hakbang pa ang layo sa amin. "Maraming oras na ang lumipas. Malamang hindi mo ako naaalala. Siguradong hindi kita makikilala."
    
  "Hindi kita maalala, ginoo, ngunit sigurado akong nakikilala kita: ikaw si Pangulong Kevin Martindale," sabi ni Brad, hindi nagtangkang itago ang kanyang pagkagulat at pagkalito. Malawak na ngumiti si Martindale at mukhang natuwa na nakilala siya ni Brad, at iniabot niya ang kanyang kamay habang papalapit. Napailing si Brad. "Ikinagagalak kong makilala ka, ginoo, ngunit ngayon ay mas nalilito ako."
    
  "Hindi kita sinisisi kahit kaunti, anak," sabi ng dating pangulo. "Ang lahat ay mabilis na nangyayari at ang mga tao ay nagpupumilit na makasabay. Pagkatapos ang insidenteng ito sa iyo sa San Luis Obispo ay dumating at kailangan naming tumugon." Sinulyapan niya ang pasa sa gilid ng ulo ni Brad. "Kamusta ang ulo mo, anak? Napakasama ng pasa mo diyan."
    
  "Ayos na ang lahat, ginoo."
    
  "Sige. Ako, siyempre, nagtanong sa sarhento major kung ano ang dapat naming gawin kapag natuklasan namin ang paglusot, at sinabi niyang i-extract ka, sabi ko, oo, at ginawa niya. Siya ay napaka-epektibo sa mga bagay na tulad nito.
    
  "Hindi ko nakita kung ano ang ginawa niya, ngunit narito ako, kaya sa palagay ko siya ay dapat," sabi ni Brad. "Kung nagtatrabaho sa iyo ang sarhento, ginoo, maaari mo bang sabihin sa akin kung ano ang nangyayari? Wala siyang sinabi sa akin."
    
  "Wala siyang sasabihin sa iyo kung mayroon siyang baterya ng kotse na konektado sa kanyang mga testicle, anak," sabi ni Martindale. "Tulad ng sinuman sa mga tao sa hangar na ito. Ako yata ang boss ng organisasyong ito, pero hindi ko talaga ito pinapatakbo. Ginagawa niya."
    
  "Siya? Siya na?"
    
  "Siya," sabi ni Martindale at itinuro ang cargo ramp ng eroplano nang lumitaw ito. Ito ay isang cybernetic infantry device-isang manned robot na idinisenyo para sa US Army bilang kapalit ng battlefield para sa isang standard infantry platoon, kabilang ang mobility, versatility, at lahat ng firepower nito-ngunit hindi ito katulad ng anumang CID na natatandaan ni Brad . Ang isang ito sa paanuman ay tila mas makinis, mas magaan, mas matangkad at mas pino kaysa sa na-pilot ni Brad ilang taon na ang nakararaan. Ang robot na may taas na labindalawang-plus-foot ay may malaking katawan na dumadaloy mula sa malalawak na balikat hanggang sa bahagyang mas payat na baywang, mas payat na balakang, at medyo manipis na mga braso at binti na nakakabit sa katawan. Ang mga sensor ay tila naka-install sa lahat ng dako - sa mga balikat, baywang at mga braso. Ang ulo ay isang hexagonal na kahon na may mga beveled na gilid at walang mga mata, pindutin lamang ang mga pad sa bawat gilid. Tila mas matangkad ito ng kaunti kaysa sa pinapa-pilot ni Brad.
    
  Ang pakiramdam ng pag-pilot ng isang cybernetic infantry device ay hindi katulad ng anumang naranasan ni Brad noon. Una, kumuha siya ng digital na mapa ng kanyang nervous system at ni-load ito sa computerized control interface ng robot. Pagkatapos ay umakyat siya sa robot sa likod, humiga na naka-spread-eagled sa medyo malamig, gelatinous conductive mat, at idinikit ang kanyang ulo sa helmet at oxygen mask. Ang hatch ay nagsara sa likod niya, at ang lahat ay nahulog sa kadiliman, na mabilis na nagdulot ng bahagyang claustrophobia. Ngunit pagkaraan ng ilang sandali ay muli siyang nakakakita... kasama ang mga bundok ng data na natanggap mula sa robot, ang mga sensor ay ipinakita sa kanya nang biswal at ipinasok sa sensory system ng kanyang katawan, upang hindi lamang siya nagbabasa ng impormasyon mula sa mga screen, ngunit ang mga imahe at datos ay lumitaw sa kanyang isipan bilang memorya o aktwal na input mula sa pagpindot, paningin at pandinig. Nang magsimula siyang gumalaw, natuklasan niya na kaya niyang tumakbo nang may kamangha-manghang bilis at liksi, tumalon ng dose-dosenang mga paa, basagin ang mga pader, at ibagsak ang mga nakabaluti na sasakyan. Ang robot ay may kahanga-hangang hanay ng mga armas na nakakabit dito, at makokontrol nito ang lahat ng ito nang may makapigil-hiningang bilis at matinding katumpakan.
    
  "Criminal Investigation," sabi ni Brad. "Mukhang bago. Bagong design din."
    
  "Ito ang unang pagkakataon ng bagong modelo ng puwersa ng CID na pinaplano naming i-deploy," sabi ni Martindale.
    
  "Cool," sabi ni Brad. Kumaway siya sa robot. "Sino ang piloto? Charlie Turlock? Tinuruan niya ako kung paano lumipad ng isa ilang taon na ang nakalilipas. Sa CID, sinabi niya, "Hoy Charlie, kumusta ka na? Papasakayin mo ba ako?"
    
  Lumapit si TIE kina Martindale at Bradley, ang kanyang mga galaw ay parang tao sa kabila ng kanyang laki at robotic na mga paa, at sinabi sa isang elektronikong humanoid na boses, "Hi, anak."
    
  Ilang saglit lang bago napagtanto ni Brad na totoo ang narinig niya, at bumagsak ang realisasyon, ngunit sa wakas ay nanlaki ang mga mata ni Brad sa gulat at gulat at napasigaw siya, "Tatay?" Inabot niya ang CID, hindi sigurado kung saan ito hahawakan. "Oh my God, dad, ikaw ba yan? Ikaw ay buhay? Ikaw ay buhay! "
    
  "Oo, anak," sabi ni Patrick McLanahan. Hindi pa rin malaman ni Brad kung saan niya hahawakan ang robot, kaya't kinailangan niyang magpakatatag sa paghawak sa sarili niyang tiyan. Nagsimula siyang humikbi. "Okay lang, Bradley," sa wakas ay sinabi ni Patrick, na inabot at niyakap ang kanyang anak. "Oh Diyos ko, napakasaya na makita kang muli."
    
  "Pero hindi ko maintindihan, Itay," sabi ni Brad pagkaraan ng ilang mahabang sandali sa yakap ng kanyang ama. "They... they told me that you... died from your injuries..."
    
  "Patay na talaga ako, anak," sabi ni Patrick sa isang electronic na synthesized na boses. "Nang hinila nila ako palabas ng B-1 bomber sa Guam pagkatapos mong mapunta ang B-1, patay na ako sa klinika at alam ito ng lahat at ang salita ay lumabas doon. Ngunit pagkatapos na ikaw at ang iba pang mga tripulante ay lumikas sa Hawaii, isinakay nila ako sa isang ambulansya at nagsimulang mag-resuscitation, at bumalik ako."
    
  "Sila... hindi nila ako papayagang manatili sa inyo, Tatay," sabi ni Brad sa pagitan ng mga hikbi. "Sinubukan kong manatili sa iyo, ngunit hindi nila ako pinayagan. Sorry dad, I'm so sorry, I should have demanded-"
    
  "Ayos lang, anak," sabi ni Patrick. "Ang lahat ng mga biktima ay kailangang maghintay upang masuri at masuri, at isa lang akong biktima sa daan-daang araw na iyon. Ang mga lokal na doktor at boluntaryo ang nag-aalaga sa mga biktima, habang ang militar at mga kontratista ay dinala. Binuhay nila ako sa loob ng isang araw at kalahati sa isang maliit na klinika sa labas ng base, na nakaparada malayo sa lahat. Ang mga unang taong dumating upang tumulong ay mga lokal na residente, at hindi nila alam kung sino ako. Dinala nila ako sa isa pang maliit na klinika sa Agana at pinananatiling buhay."
    
  "Pero paano...?"
    
  "Natagpuan ako ni Pangulong Martindale ilang araw pagkatapos ng pag-atake," sabi ni Patrick. "Nagawa pa rin akong subaybayan ng Celestial Masters sa pamamagitan ng subcutaneous data link. Sinusubaybayan ni Martindale ang lahat ng aktibidad ng Sky Masters Inc. sa rehiyon ng South China Sea at ipinadala ang sasakyang panghimpapawid sa Andersen Air Force Base upang mangolekta ng katalinuhan at data tungkol sa pag-atake. Sa kalaunan ay natagpuan nila ako at ipinuslit ako sa States."
    
  "Pero bakit CID, dad?"
    
  "Ideya iyon ni Jason Richter," sabi ni Martindale. "Naniniwala akong nakilala mo si Colonel Richter sa Battle Mountain?"
    
  "Opo, ginoo. Tinulungan niya ako sa programming para masubukan ko ang sarili ko sa CID piloting. Siya na ngayon ang pinuno ng mga operasyon sa Sky Masters Aerospace.
    
  "Ang iyong ama ay nasa kritikal na kondisyon at hindi inaasahang makakaligtas sa paglipad pabalik sa Hawaii," sabi ni Martindale. Ang aking eroplano na nag-evacuate sa kanya ay may napakakaunting mga medikal na tauhan at walang surgical o trauma care equipment...ngunit may infantry cybernetic device na nakasakay na tumulong sa pagsagip sa Guam. Sinabi ni Jason na maaaring tulungan ng CID ang isang biktima na huminga at makontrol ang iba pang mga function ng katawan hanggang sa makarating siya sa ospital. Hindi alam ni Richter na ang biktima ay iyong ama."
    
  "Kung ganoon... okay ka lang ba, Dad?" - tanong ni Brad na masaya sa una. Ngunit mabilis niyang napagtanto na ang kanyang ama ay malayo, malayo sa pagiging okay, kung hindi, hindi pa rin siya makakasakay sa CID kasama ang kanyang kaisa-isang anak na lalaki na nakatayo sa kanyang harapan. "Tatay...?"
    
  "Natatakot akong hindi, anak," sabi ni Patrick. "Hindi ako makaligtas sa labas ng pagsisiyasat ng kriminal."
    
  "Ano?"
    
  "Maaaring nakaligtas ako, Brad, ngunit tiyak na nasa ventilator ako at isang tibok ng puso at marahil sa isang vegetative state," sabi ni Patrick. Napuno ng luha ang mga mata ni Brad at napaawang ang kanyang bibig sa gulat. Ang magkabilang kamay ng robot ay naabot at nakapatong sa mga balikat ni Brad-ang kanyang paghawak ay magaan, kahit banayad, sa kabila ng kanyang laki. "Hindi ko sinasadya, Brad. Ayokong maging pabigat sa pamilya ko sa loob ng maraming taon, siguro mga dekada, hanggang sa magkaroon sila ng teknolohiya para pagalingin ako o hanggang sa mamatay ako. Sa loob ng CID ako ay gising, gumagana, bumangon at gumagalaw. Sa labas, na-coma sana ako, sa life support. Noong nasa loob na ako ng CID at dumating sa, nagkaroon ako ng pagpipilian na manatili sa life support, hilahin ang plug, o manatili sa CID. Napagpasyahan ko na mas gugustuhin kong manatili sa loob kung saan maaari akong maging kapaki-pakinabang.
    
  "Ikaw ba... mananatili ka ba sa loob... forever...? "
    
  "Natatakot ako, anak," sabi ni Patrick, "hanggang sa magkaroon tayo ng pagkakataong pagalingin ang lahat ng pinsalang natamo ko." Lalong bumagsak ang mga luha sa mukha ni Brad. "Brad, okay lang," sabi ni Patrick, kitang-kita ang kanyang malambot at nakakapanatag na tono kahit sa elektronikong boses ng robot. "Patay na sana ako, anak-patay na ako. Binigyan ako ng hindi pangkaraniwang regalo. Maaaring hindi ito mukhang buhay, ngunit ito ay. Gusto kong maging masaya ka para sa akin."
    
  "Pero hindi ko kaya... hindi kita nakikita?" Inabot ni Brad at hinawakan ang mukha ng robot. "Hindi kita mahawakan... sa totoo lang?"
    
  "Magtiwala ka sa akin, anak, nararamdaman ko ang iyong paghipo," sabi ni Patrick. "Ikinalulungkot ko na hindi mo maramdaman ang akin maliban sa malamig na mga komposisyon. Ngunit ang mga alternatibo ay hindi katanggap-tanggap sa akin. Hindi pa ako handang mamatay, Brad. Maaaring mukhang hindi natural at hindi banal, ngunit buhay pa rin ako at sa palagay ko ay makakagawa ako ng pagbabago."
    
  "Paano ang memorial service... Ang urn... Ang death certificate...?"
    
  "Ginagawa ko ito, Brad," sabi ni Pangulong Martindale. "Tulad ng sinabi ng iyong ama, siya ay namatay sa maikling panahon, nasa kritikal na kondisyon, at hindi inaasahang mabubuhay. Walang sinuman maliban kay Richter ang nag-isip na ang paglalagay ng isang sugatang lalaki sa departamento ng pagsisiyasat ng krimen ay tatagal ng ilang araw. Nang makabalik na kami sa States, ilang beses naming sinubukan na ilabas siya sa CID para maipadala namin siya sa operasyon. Sa tuwing susubukan namin, inaaresto niya. Parang... parang ayaw umalis ng katawan niya."
    
  "Medyo nabigla rin ako, Brad," sabi ni Patrick. "Nakita ko ang mga litrato. Wala na masyadong natitira sa akin."
    
  "So anong gusto mong sabihin? Pinapagaling ka ba ng CID? Paano ito gagana?
    
  "Hindi gumaling, ngunit sa halip... suportado, Brad," sabi ni Patrick. "Maaaring subaybayan ng CID ang aking katawan at utak, maghatid ng oxygen, tubig at nutrients, magproseso ng basura at makontrol ang panloob na kapaligiran. Hindi nito ako maaayos. Marahil ay gagaling ako sa paglipas ng panahon, ngunit walang nakakaalam. Ngunit hindi ko kailangan ng malusog na katawan para piloto ang CID o gamitin ang mga armas nito."
    
  Naunawaan ni Brad ang pinag-uusapan ng kanyang ama, at ginawa nitong gumapang ang kanyang balat at namula ang kanyang mukha sa hindi makapaniwala, sa kabila ng kagalakan na nadama niya sa muling pakikipag-usap sa kanyang ama. "Ibig mong sabihin... ang ibig mong sabihin ay utak ka lang... ang utak na kumokontrol sa makina... ?"
    
  "Buhay ako, Brad," sabi ni Patrick. "Hindi lang utak ang nagpapatakbo ng makina." Tinapik niya ang kanyang armored chest gamit ang isang compound finger. "Ako dito. Ito ang iyong ama. Ang gulo ng katawan, pero ako pa rin. Minamaneho ko ang kotseng ito tulad ng ginawa mo noon sa Battle Mountain. Ang pinagkaiba nga lang ay hindi ako basta basta makakababa kung kailan ko gusto. Hindi ako maaaring lumabas at maging isang regular na ama. Ang bahaging ito ng aking buhay ay nawasak ng mga bala mula sa kanyon ng mandirigmang Intsik na iyon. Pero ako pa rin. Ayokong mamatay. Gusto kong patuloy na magtrabaho para protektahan ang ating bansa. Kung kailangan kong gawin ito mula sa loob ng bagay na ito, gagawin ko. Kung hindi ako mahawakan ng anak ko, hindi na makita ang mukha ko, iyon ang parusa na nakukuha ko sa pagtanggap ng buhay. Isa itong regalo at parusa na malugod kong tinatanggap."
    
  Ang isipan ni Brad ay tumatakbo, ngunit unti-unti niyang naiintindihan. "Sa tingin ko naiintindihan ko, Tatay," sabi niya pagkatapos ng mahabang katahimikan. "Masaya akong buhay ka." Humarap siya kay Martindale. "Hindi kita maintindihan, Martindale. Paano mo hindi sasabihin sa akin na buhay siya kahit na nasa CID siya?"
    
  "Nagpapatakbo ako ng isang pribadong organisasyon na nagsasagawa ng high-tech na intelligence, counterintelligence, surveillance at iba pang mga operasyong may mataas na peligro, Brad," sabi ni Martindale. Napansin niya si Chris Wall na kumikilos patungo kay Brad at umiling, nagbabala sa kanya na lumayo. "Palagi akong naghahanap ng mga tauhan, kagamitan at armas upang mas mahusay na gawin ang aming trabaho."
    
  "Tungkol sa tatay ko ang pinag-uusapan mo, hindi isang bagay na hardware, ginoo," putol ni Brad. Napaawang ang bibig ni Martindale dahil sa gulat sa linya ni Brad, at mukhang galit si Vol kaya kinagat niya ang isang piraso ng propeller ng cargo plane. Napansin ni Brad ang isang bagay na hindi niya napansin noon: dalawang hibla ng kulay-abo na buhok ang nakakulot sa itaas ng noo ni Martindale sa bawat mata, na kahawig ng mga nakabaligtad na sungay ng demonyo. "Nagsisimula ka nang magmukhang isang baliw na siyentipiko na si Dr. Frankenstein."
    
  "Paumanhin, Brad," sabi ni Martindale. "Tulad ng sabi ko, hindi inaasahan ng lahat ng mga doktor na nakausap namin na mabubuhay pa ang tatay mo. Hindi ko talaga alam kung ano ang sasabihin ko sa White House, sa iyo, sa iyong mga tiyahin... hell, kung ano ang sasabihin sa buong mundo. Kaya, gumawa ako ng panukala kay Pangulong Phoenix: Hindi namin sinasabi sa sinuman na ang iyong ama ay buhay pa sa CID. Nagkaroon kami ng memorial service sa Sacramento. Nang pumanaw ang iyong ama, dahil talagang naniniwala kaming hindi maiiwasan, talagang ibinalik namin ang kanyang mga labi at ang alamat ni Patrick McLanahan ay sa wakas ay matatapos na." Napatingin si Martindale sa infantry cybernetic device sa tabi niya. "Ngunit, tulad ng nakikita mo ngayon, hindi siya namatay. Muli ay nagawa niyang mabigla at mabigla ang impiyerno sa amin. Ngunit ano ang magagawa natin? Inilibing na namin siya. Mayroon kaming pagpipilian: sabihin sa mundo na siya ay buhay ngunit nakatira sa loob ng CID, o huwag sabihin sa sinuman. Pinili namin ang huli."
    
  "So bakit mo sasabihin sa akin ngayon?" Tanong ni Brad na umiikot pa rin ang ulo. "Naniniwala akong patay na ang aking ama. Maaari mong iwan siyang patay at naaalala ko siya noong siya ay bago ang pag-atake."
    
  "Maraming dahilan," sabi ni Martindale. "Una, ninakaw ng mga Ruso ang urn ng cremation ng iyong ama at dapat nating ipagpalagay na binuksan nila ito at nakitang walang laman - hindi namin pinangarap na kahit sino ay magnakaw nito at naisip namin na hindi magtatagal bago ito kailanganin, kaya sa kasamaang-palad ay ginawa namin. 'wag maglagay ng labi ng sinuman dito. Naisip namin na maaaring gamitin ng mga Ruso ang katotohanang ito upang bigyan ng presyon si Pangulong Phoenix o kahit na isapubliko ang katotohanang ito, at pagkatapos ay mapipilitan siyang mag-react."
    
  "Alam mo kung ano ang sinasabi nila tungkol sa pagpapalagay," maasim na sabi ni Brad.
    
  Inilagay ni Patrick ang isang nakabaluti na kamay sa balikat ni Brad. "Kumalma ka, anak," mahinang sabi ng elektronikong boses. "Alam kong marami itong dapat tanggapin, ngunit kailangan mo pa ring magpakita ng kaunting paggalang."
    
  "Susubukan ko, Tatay, pero medyo mahirap ngayon," mapait na sabi ni Brad. "At pangalawa?"
    
  "Ang mga Ruso ay darating para sa iyo," sabi ni Patrick. "Iyon ang huling straw para sa akin. Nasa Utah site ako nang mangyari ang lahat ng ito at hiniling kong makasama ka."
    
  "Isang bagay?"
    
  "Vault," sabi ni Patrick.
    
  "Imbakan?"
    
  "Maaari tayong mag-usap nang higit pa sa eroplano pabalik sa St. George," sabi ni Kevin Martindale. "Mag-load tayo at-"
    
  "Hindi ako makaalis dito, ginoo," sabi ni Brad. "Tinatapos ko na ang aking unang taon sa Cal Poly at nagbigay lang ako ng presentasyon para sa isang summer lab project na maaaring makakuha ng major grant mula sa Sky Masters Aerospace sa engineering department. Hindi ako pwedeng umalis na lang. Pinamunuan ko ang isang malaking pangkat ng mga mananaliksik at developer, at lahat sila ay umaasa sa akin."
    
  "Naiintindihan ko, Brad, ngunit kung babalik ka sa San Luis Obispo at Cal Poly, masyado kang malalantad," sabi ni Martindale. "Hindi namin maaaring ipagsapalaran ang iyong kaligtasan."
    
  "Nalulugod ako sa staff sarhento na pinaalis ako doon, ginoo," sabi ni Brad, "ngunit-"
    
  "Hiniling kong mabunot ako, anak," putol ni Patrick. "Alam kong ito ay ganap na masisira sa iyong buhay, ngunit hindi namin alam kung gaano karaming mga ahente ng Russia ang o maaaring maging kasangkot. Si Gryzlov ay kasing baliw ng kanyang ama, at maaari siyang magpadala ng dose-dosenang mga grupo ng welga. Ako ay humihingi ng paumanhin. Ilalagay ka namin sa ilalim ng proteksyong kustodiya, gagawa ng bagong pagkakakilanlan para sa iyo, ipapadala ka sa isang lugar upang tapusin ang iyong pag-aaral, at...
    
  "Hindi pwede, Dad," sabi ni Brad. "Kailangan nating gumawa ng ibang paraan. Kung hindi mo ako itali at itapon sa likurang upuan ng iyong cool na cargo plane, babalik ako kahit kailangan kong sumakay."
    
  "Natatakot ako na imposible iyon, Brad," sabi ni Patrick. "Hindi ako papayag dito. Masyadong delikado. Kailangan kita para-"
    
  "Matanda na ako ngayon, Tatay," putol ni Brad, na medyo nakakatawang makipagtalo sa isang robot na may labindalawang talampakan. "Maliban na lang kung aalisin mo ang aking mga karapatan sa konstitusyon sa pamamagitan ng puwersa, malaya akong gawin ang anumang gusto ko. Tsaka hindi naman ako natatakot. Ngayong alam ko na kung ano ang nangyayari-kahit kaunti pa kaysa sa nalaman ko ilang oras lang ang nakalipas-magiging mas maingat ako."
    
  Humarap si Kevin Martindale kay Patrick at sinabing, "Sa tingin ko parang si McLanahan siya, tama," nakangiting komento niya. "Ano na ang gagawin mo ngayon, Heneral? Lumilitaw na ang isang nakatigil na bagay ay bumangga sa isang hindi mapaglabanan na puwersa."
    
  Nanatiling tahimik si Patrick ng ilang mahabang sandali. Panghuli: "Senior Sergeant?"
    
  "Sir?" Agad namang sumagot si Vol.
    
  "Makipagkita kay Bradley at sa iyong koponan at makabuo ng solusyon sa problemang ito," sabi ni Patrick. "Gusto kong malaman ang mga panganib at ang iyong pagtatasa kung paano bawasan o pagaanin ang mga panganib na iyon sa personalidad ni Bradley kung babalik siya sa kampus na ito. Magsumbong sa akin sa lalong madaling panahon."
    
  "Yes, sir," sagot ni Vol, kinuha ang kanyang cell phone at pumasok sa trabaho.
    
  "Brad, hindi ka babalik sa paaralan hangga't hindi ito naaayos sa aking kasiyahan, at kung kinakailangan, upang matiyak ang iyong pagsunod, itali kita at itatapon sa kompartimento ng bagahe - at hindi ito ang bay ng eroplanong iyon. , but a much smaller one." - pagpapatuloy ni Patrick. "Sorry, anak, pero magiging ganoon. Mukhang mananatili kami dito para sa inaasahang hinaharap." Huminto siya, tahimik na ini-scan ang mga display sa kanyang on-board computer. "May motel at restaurant hindi kalayuan dito, Sergeant Major," sabi niya. "Maraming bakante ang ipinapakita nila. Hihilingin ko kay Kylie na magrenta ng mga silid para sa iyo at magpadala sa iyo ng impormasyon. Manatili doon nang magdamag at gagawa kami ng game plan sa umaga. Kunin ang isa sa mga lalaki na magdala ng pagkain para kay Bradley, pakiusap."
    
  "Yes, sir," sagot ni Wohl, tumalikod at umalis.
    
  "Pero ano ang gagawin mo, dad?" - tanong ni Brad. "Hindi ka makakapag-check in sa isang motel."
    
  "Magiging ligtas ako dito," sabi ni Patrick. "Hindi ko na kailangan ng mga kama sa hotel o mga restawran, sigurado iyon."
    
  "Kung gayon mananatili ako dito sa iyo," sabi ni Brad. Ang TIE ay hindi gumagalaw at tahimik. "Mananatili ako rito sa iyo," giit ni Brad.
    
  "Ang mga McLanahan ay muling nakikilala," sabi ni Martindale. "Kaibig-ibig." Inilabas niya ang kanyang smartphone at binasa ang display. "Landing na ang eroplano ko. Sa sandaling pumasok siya, babalik ako sa St. George at matutulog sa sarili kong kama para sa pagbabago. Maaari mong gawin ang mga detalye kung paano haharapin ang nakababatang McLanahan, Heneral. Tumigil siya at tumahimik ang lahat at siguradong naririnig nila ang tunog ng paparating na jet sa labas ng hangar. "Dumating na ang sasakyan ko. Nais ko sa inyo mga ginoo ang lahat ng pinakamahusay. I-post mo ako, Heneral."
    
  "Yes, sir," tugon ng electronically synthesized voice ni Patrick.
    
  "Magandang gabi, sa lahat," sabi ni Martindale, tumalikod at umalis, na sinundan ng kanyang mga bantay.
    
  Sinabi ni Patrick sa hangin sa pamamagitan ng malawak na sistema ng komunikasyon ng CID, "Kylie?"
    
  Ilang sandali pa: "Yes, sir?" sumagot ng "Kylie," isang awtomatikong voice recognition digital personal assistant na binigyan ng parehong pangalan bilang real-life assistant ni Patrick sa Sky Masters Inc.
    
  "Kailangan namin ng dalawang motel o hotel na malapit para sa gabi at marahil tatlo pa para bukas at sa susunod na araw para sa pangkat ng sarhento," sabi ni Patrick. "Dito ako mananatili ngayong gabi; Ang 'pulis' ay pabalik na sa punong-tanggapan." "Cop" ang code name ni Pangulong Martindale.
    
  "Yes, sir," sagot ni Kylie. "Natanggap ko na ang updated na 'Cop' route. Ipapasa ko kaagad ang impormasyon ng deployment sa Sergeant Major."
    
  "Salamat," sabi ni Patrick. "Labas." Sinabi niya kay Brad, "Hilahin ang isang upuan, anak. Hindi ako makapaghintay na ma-hook." Nakahanap si Brad ng mga bote ng tubig sa maliit na refrigerator. Hinugot ng pulis ang isang makapal na extension cord mula sa isang bulsa sa kanyang sinturon, isinaksak ito sa isang 220-volt na saksakan, tumayo nang tuwid, pagkatapos ay nagyelo sa kinauupuan. Nagdala si Brad ng upuan at tubig sa CID. Sa loob ng robot, hindi mapigilan ni Patrick ang mapangiti sa ekspresyon ng mukha ng anak. "Medyo kakaiba, hindi ba, Brad?" - sinabi niya.
    
  "Ang 'Weird' ay hindi man lang ilarawan ito, Itay," sabi ni Brad, umiling-iling, pagkatapos ay idiniin ang malamig na bote sa namumuong pasa sa kanyang ulo. Maingat niyang pinag-aralan ang criminal investigation department. "Nakatulog ka ba ng mahimbing diyan?"
    
  "Kadalasan natutulog ako. Hindi ko kailangan ng maraming tulog. Ganun din sa pagkain." Inabot niya ang isa pang armored compartment sa kanyang sinturon at inilabas ang isang hubog na lalagyan na tila isang malaking prasko. "Concentrated nutrients ang ibinubuhos sa akin. Sinusuri ng Criminal Investigation Department ang aking dugo at inaayos ang nutritional composition." Nakaupo lang si Brad, bahagyang umiling. "Sige, tanungin mo ako ng kahit ano, Brad," sa wakas ay sinabi ni Patrick.
    
  "Anong ginawa mo?" Tanong ni Brad pagkaraan ng ilang saglit para maalis ang lumulutang na isip. "Ibig kong sabihin, ano ang itinuturo sa iyo ni Pangulong Martindale na gawin?"
    
  "Ginugugol ko ang karamihan sa aking oras sa pagsasanay kasama si Chris Wall at iba pang direktang aksyon na mga koponan gamit ang iba't ibang mga armas at gadget," sabi ni Patrick. "Ginagamit din nila ang aking mga computer at sensor para magplano ng mga posibleng misyon at magsagawa ng pagsubaybay." Huminto siya saglit, pagkatapos ay sinabi sa napakalinaw na tono, "Ngunit karamihan ay nakatayo ako sa isang vault, konektado sa kuryente, gamot, pagtatapon ng basura at data, pag-scan sa mga feed ng sensor at sa internet, nakikipag-ugnayan sa mundo.. . medyo. Digitally."
    
  "Nakatira ka ba sa storage room?"
    
  "Wala akong gaanong dahilan para lumabas dito maliban kung nasa isang pagsasanay o misyon tayo," sabi ni Patrick. "Natatakot ko na ang mga tao, sa tingin ko."
    
  "Walang kumakausap sayo?"
    
  "Sa panahon ng pagsasanay o operasyon, siyempre," sabi ni Patrick. "Kinakolekta ko ang mga ulat ng aking nakikita at ipinapadala ang mga ito sa Martindale at maaari naming pag-usapan ang mga ito. Maaari akong instant message at teleconference sa halos kahit sino."
    
  "Hindi, ang ibig kong sabihin... kausapin ka lang gaya ng ginagawa natin ngayon," sabi ni Brad. "Ikaw pa rin. Ikaw si Patrick McLanahan."
    
  Isa pang paghinto; pagkatapos: "Hindi ako naging madaldal, anak," sabi niya sa wakas. Hindi nagustuhan ni Brad ang sagot na ito, ngunit walang sinabi. "At saka, ayokong may makaalam na ako iyon mula sa criminal investigation department. Iniisip nila na siya ay walang trabaho kapag siya ay nasa bodega at may isang grupo ng mga piloto na nagpapakita upang magsanay kasama niya. Hindi nila alam na abala siya dalawampu't apat na oras sa isang araw / pitong minuto." Nakita niya ang matinding kalungkutan sa mukha ng anak at gustong-gusto siyang yakapin.
    
  "Hindi ba nagiging... alam mo ba kung ano ang ranggo?" - tanong ni Brad.
    
  "Kung mayroon, hindi ko ito ma-detect," sabi ni Patrick. "Ngunit pana-panahong inililipat nila ako sa isa pang departamento ng pagsisiyasat ng kriminal."
    
  "Ginagawa nila? Kaya maaari kang umiral sa labas ng CID?"
    
  "Para sa napakaikling panahon, oo," sabi ni Patrick. "Pinapalitan nila ang mga bendahe, binibigyan ako ng mga gamot kung kailangan ko ang mga ito, tingnan ang mga bagay tulad ng tono ng kalamnan at density ng buto, pagkatapos ay ibaba ako sa isang malinis na robot."
    
  "Para makita ulit kita!"
    
  "Brad, parang ayaw mo akong makita," sabi ni Patrick. "Medyo napagod ako sa pag-upo sa hangin mula sa nahulog na B-1 bomber na iyon nang napakatagal. Oo nga pala, salamat sa pagbabalik sa amin nang ligtas at maayos."
    
  "Walang anuman. Pero gusto pa rin kitang makita."
    
  "Pag-uusapan natin ito pagdating ng panahon," sabi ni Patrick. "Binibigyan nila ako ng ilang araw na paunawa. Naka-life support ako habang nasa labas ako."
    
  Mas lalo pang nanlumo si Brad kaysa kanina. "Para saan ang lahat ng ito, dad?" - tanong niya pagkatapos ng mahabang katahimikan. "Magiging isang high-tech na killing machine ka ba tulad ng sinabi ng Sergeant Major?"
    
  "Ang sarhento mayor ay maaaring maging isang drama queen kung minsan," sabi ni Patrick. "Brad, na-realize ko ang kahalagahan ng regalo ng buhay dahil muntik na itong maalis sa akin. Alam ko kung gaano kahalaga ang buhay ngayon. Ngunit gusto ko ring protektahan ang ating bansa, at mayroon na akong pambihirang kakayahan na gawin iyon."
    
  "At saka ano?"
    
  Saglit na naisip ni Brad na nakita niya ang kanyang ama na ikinibit ang kanyang malaking armored na balikat. "Sa totoo lang, hindi ko alam," sabi ni Patrick. "Ngunit si Pangulong Martindale ay kasangkot sa paglikha ng maraming mga lihim na organisasyon na nagpoprotekta at nagtataguyod ng patakarang panlabas at militar ng Amerika sa loob ng mga dekada."
    
  "May masasabi ka ba sa akin?" - tanong ni Brad.
    
  Nag-isip sandali si Patrick, saka tumango. "Nakita mo na ang Predator na may kalasag sa Customs and Border Protection, pero sa palagay ko napansin mo na ang mga guwardiya at iba pang tauhan dito ay hindi CBP. Ito ay isang paraan upang magsagawa ng pagsubaybay sa loob ng Estados Unidos ngunit mananatiling ganap na pagtanggi. Nagbibigay ito sa White House at sa Pentagon ng maraming puwang upang maniobrahin.
    
  "Mukhang labag sa batas, Tatay."
    
  "Maaaring totoo iyan, ngunit marami rin kaming mahusay na gawain na sa tingin ko ay nag-iwas sa mundo mula sa digmaan nang maraming beses," sabi ni Patrick. "Kami ni Pangulong Martindale ay kasangkot sa isang kumpanyang nagkontrata ng depensa na tinatawag na Scion Aviation International, na nagbibigay ng mga serbisyo ng kontrata para sa aerial surveillance at, sa huli, mga operasyon ng pag-atake laban sa militar ng US. Nang sumali ako sa Sky Masters, nawala sa isip ko kung ano ang ginagawa ni Scion, ngunit ngayon alam kong ipinagpatuloy niya ang mga bagay. Gumagawa siya ng maraming gawain sa pagsubaybay sa kontra-terorismo sa buong mundo sa ilalim ng kontrata sa gobyerno ng US.
    
  "Si Martindale ay nagsisimula nang magalit sa akin, Tatay," sabi ni Brad. "Siya ay isang krus sa pagitan ng isang mamantika na pulitiko at isang generalissimo."
    
  "Siya ang uri ng tao na nag-iisip nang labas sa kahon at nagagawa ang trabaho-palagi niyang ginagawang katwiran ang mga layunin," sabi ni Patrick. "Bilang Bise Presidente ng Estados Unidos, si Martindale ang nagtutulak sa paggamit ng pang-eksperimentong high-tech na sasakyang panghimpapawid at mga armas na binuo sa mga lihim na lugar ng pagsubok sa Dreamland at sa ibang lugar sa tinatawag niyang "operational test flights," at bilang Pangulo ng United States, nilikha niya ang Agency intelligence support na lihim na sumuporta sa CIA at iba pang ahensya sa mga operasyon sa buong mundo, kasama na sa loob ng United States."
    
  "Muli, Tatay, iyan ay ganap na labag sa batas."
    
  "Sa mga araw na ito, marahil," sagot ni Patrick. "Noong Cold War, ang mga pulitiko at komandante ay naghanap ng mga paraan upang maisakatuparan ang misyon nang hindi nilalabag ang batas o ang Konstitusyon. Ipinagbabawal ng batas ang CIA na mag-operate sa lupa ng US, ngunit ang mga sibilyan na surveillance at intelligence support group ay hindi ilegal. Ang kanilang kahulugan, pagkakakilanlan at layunin ay sadyang malabo."
    
  "So ano ang gusto mong gawin, dad?" - tanong ni Brad.
    
  "Binigyan ako ng isang bagay na hindi ko kailanman mababayaran: ang regalo ng buhay," sabi ni Patrick. "May utang ako kay Pangulong Martindale sa pagbibigay sa akin ng regalong ito. Hindi ko sinasabing magiging mersenaryo na ako mula ngayon, ngunit handa akong sundan ang landas na ito para makita kung saan ako dadalhin nito." Bakas sa mukha ni Brad ang labis na pag-aalala. "Magpalit tayo ng tema. Isa sa mga bagay na binabantayan ko araw-araw ay ikaw, kahit ang iyong digital na buhay, na medyo malawak sa mga araw na ito. Maa-access ko ang iyong mga social media site at maa-access ko ang ilang security camera sa campus pati na rin ang mga security camera sa iyong tahanan at sa airport sa airplane hangar. Hindi ko inalis ang tingin ko sayo. Wala kang masyadong ginawang paglipad o anumang bagay maliban sa gawain sa paaralan. Nakikita kong abala ka sa Starfire project."
    
  "Sinabi namin kay Dr. Nukaga ang tungkol dito kaninang hapon," sabi ni Brad. Ang sarap makitang lumiwanag siya nang magsimula siyang magsalita tungkol sa paaralan, naisip ni Patrick. "As long as I don't put it into his head na this is a secret military project, which is hindi, I think we have a good chance. Ang isa sa aming mga pinuno ng koponan, si Jung Bae Kim, ay talagang nakakasama ni Nukaga. Baka siya ang ating alas sa butas."
    
  "Ang iyong buong koponan ay medyo kamangha-manghang," sabi ni Patrick. "Ang mga magulang ni Lane Egan ay mga world-class na mananaliksik, at siya ay malamang na mas matalino kaysa sa kanilang pagsasama-sama. Si Jodie Cavendish ay isang superstar na nag-aaral ng science sa high school sa Australia. Nakatanggap siya ng isang dosenang patent bago matapos ang kanyang unang taon sa kolehiyo."
    
  Muling bumagsak ang mukha ni Brad. "Sa tingin ko marami kang oras upang mag-surf sa Internet, hindi ba, Tatay?" - sabi niya sa tahimik at malungkot na tono.
    
  Sa pagkakataong ito, inalis ni Patrick ang saksakan at lumapit sa kanyang anak, ipinulupot ang kanyang nakabaluti na mga braso sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. "Ayokong maawa ka sa akin, Brad," sabi niya pagkatapos ng ilang mahabang sandali. - "Ayokong maawa ka sa akin." Bumalik siya sa kanyang upuan, nakakonekta sa network, pagkatapos ay umayos at nanlamig. "Huwag po. Tulad ng sinabi ko, nararamdaman ko ang isang malakas na koneksyon sa iyo dahil maaari kitang panoorin at suriin ka online. Nag-tweet pa ako ng ilang beses."
    
  Parang may photographic flash, lumiwanag ang mukha ni Brad sa pagkamangha. "Meron ka bang? Sino ka? Ano ang pangalan mo sa Twitter?"
    
  "Wala ako. Invisible ako."
    
  "Invisible?"
    
  "Hindi nakikita ng user o ng iba pang bisita." Mukhang nagdududa si Brad. "May kakayahan akong i-stalk ang mga social media account ng isang tao nang hindi 'kaibiganin' sila, Brad. Maraming ahensya ng gobyerno at maging mga kumpanya ang may ganitong kakayahan. Naghahanap ako ng mga mensahe gamit ang mga keyword at nag-iiwan ng mga mensahe para sa iyo. Minsan 'like' lang o isa o dalawang salita. Gusto lang kitang panoorin. Kuntento na akong manood at magbasa lang."
    
  Sa kabila ng unang pag-aalala ng kanyang anak sa pag-iisip ng hindi kilalang mga indibidwal, kumpanya o ahensya ng gobyerno na may access sa kanyang mga post sa social media, naisip ni Patrick na ito ang pinakamasayang nakita ni Brad mula nang umalis sa Sherpa. "Alam mo ba, dad? Palagi akong may pakiramdam, hindi masyadong malakas, ngunit sa isang lugar sa kaibuturan ng aking kaluluwa, na pinapanood mo ako. Akala ko ito ay isang bagay na relihiyoso o espirituwal, tulad ng ito ay iyong multo o ikaw ay nasa langit o isang bagay. Ganun din ang iniisip ko tungkol sa nanay ko."
    
  "Tama ka. I've been watching you... even talking to you digitally. At sa tingin ko, inaalagaan din tayo ni mama."
    
  "Kalokohan. Trust your feelings, I guess," sabi ni Brad, nanginginig ang ulo sa hindi makapaniwala.
    
  "Pag-usapan natin ang Cal Poly."
    
  "Kailangan kong bumalik, Tatay," sabi ni Brad. "Babalik ako. Masyadong big deal ang Starfire. Kung pinapansin mo ako, alam mo kung gaano ito kahalaga."
    
  "Alam kong pinaghirapan mo ito," sabi ni Patrick. "Pero hindi kita hahayaang bumalik hangga't hindi ako nakakasigurong ligtas ka. Ang bahay na kinaroroonan mo ay nagsasara - ito ay masyadong nakahiwalay."
    
  "Pagkatapos ay titira ako sa mga dorm at kakain sa mga cafeteria," sabi ni Brad. "Medyo masikip sila. Hindi ko alam kung gaano karaming trabaho ang maaari kong gawin doon, ngunit mayroon akong 24/7 na access sa gusali ng Reinhold Aerospace Engineering-maaari akong magtrabaho doon."
    
  "Kung may makakaisip ng paraan para maibalik ka doon nang ligtas at maayos, si Chris Wohl iyon," sabi ni Patrick. "So paano mo napili ang Cal Poly?"
    
  "Ang pinakamahusay na paaralan ng aerospace engineering sa West Coast na maaari kong makuha sa aking mga marka," sabi ni Brad. "Sa tingin ko ang sobrang football, civil air patrol at Angel Flight West charity flight sa high school ay talagang nakaapekto sa aking mga marka." Tumigil siya sandali, pagkatapos ay nagtanong, "Kaya hindi nagkataon na available si Rancherita noong naghahanap ako ng matitirhan?" Pag-aari ba talaga ito ng Sergeant Major?"
    
  "Ito ay kabilang sa Scion Aviation," sabi ni Patrick. "Naramdaman kong mas madaling bantayan ka doon kaysa sa mga dorm. So gusto mo ba talaga si Cal Poly?"
    
  "Ang Cal Poly ay isang mahusay na paaralan, gusto ko ang karamihan sa aking mga propesor, at ito ay nasa loob ng driving distance para sa P210, kaya maaari akong lumipad sa Battle Mountain upang bisitahin si Sondra Eddington tuwing magagawa ko."
    
  "Nagkasundo kayong dalawa, 'di ba?"
    
  "Oo, pero mahirap sumulong," sabi ni Brad. "Palagi siyang wala at halos wala akong libreng oras."
    
  "Gusto mo pa bang maging test pilot?"
    
  "I bet I do, Dad," sabi ni Brad. "Palagi akong nakikipag-ugnayan kay Boomer, Gonzo, Dr. Richter at Dr. Kaddiri mula sa Sky Masters at Colonel Hoffman mula sa Warbirds. Marahil ay makukuha nila ako ng internship sa Test Pilot School sa Nevada sa pagitan ng aking junior at senior years kung pananatilihin ko ang aking mga marka, at baka i-sponsor pa ako ng Sky Masters para sa isang puwesto sa klase tulad ng ginagawa ng mga Warbird na Magpakailanman sa pagsasanay ni Sondra sa paglipad. spaceplanes in Sky Masters."Warbirds Forever" ay isang maintenance center ng sasakyang panghimpapawid sa Steed Airport sa Reno, Nevada, na nagsanay din ng mga sibilyang piloto sa iba't ibang uri ng sasakyang panghimpapawid, mula sa mga lumang klasikong biplane, multi-milyong dolyar na bizjet at sasakyang panghimpapawid ng militar hanggang sa nagretiro; Si Sondra Eddington ay isa sa kanilang mga flight instructor. "Isang milyon at kalahating dolyar para sa master's degree at test pilot accreditation. Sa kalaunan ay gusto ko ring magpalipad ng mga spaceplane sa orbit. Baka si Sondra ang magiging instructor ko."
    
  "Congratulations. Sa tingin ko nasa tamang landas ka."
    
  "Salamat Ama". Huminto si Brad, tinitingnan ang CID pataas at pababa, at ngumiti. "Nakakatuwa na makausap ka ulit, Tatay," sa wakas ay sinabi niya. "Sa palagay ko ay nagsisimula na akong masanay sa katotohanan na nakakandado ka sa loob ng isang kotse."
    
  "Alam kong mahihirapan ka sa una, at baka mamaya din," sabi ni Patrick. "Iniisip ko na huwag iwan ang Sherpa o sabihin sa iyo na ako iyon, para lang maiwasan mo ang sakit na dulot nito. Napag-usapan namin ito ni Pangulong Martindale, at sinabi niyang tutugtugin niya ito sa paraang gusto ko. Natutuwa akong sinabi ko sa iyo, at natutuwa akong nagsisimula ka nang masanay."
    
  "Feeling ko wala ka talaga doon," sabi ni Brad. "Sinasabi mo na ikaw ang aking ama, ngunit paano ko malalaman iyon?"
    
  "Gusto mo bang subukan ako?" - tanong ni Patrick. "Magpatuloy".
    
  "OK. Palagi kang nagluluto para sa akin para sa hapunan na madali para sa iyo at malusog para sa akin."
    
  "Macaroni at keso at hiniwang piniritong mainit na aso," agad na sabi ni Patrick. "Nagustuhan mo lalo na ang bersyon ng MRE."
    
  "Ina?"
    
  "Isinabog mo ang kanyang abo sa dagat malapit sa Coronado," sabi ni Patrick. "Ito ay kamangha-mangha: ang mga abo ay kumikinang na parang pilak, at tila hindi pa ito nakadikit sa tubig. Nagmamadali silang umakyat, hindi bumaba."
    
  "Naaalala ko ang araw na iyon," sabi ni Brad. "Ang mga kasama namin ay malungkot, ngunit hindi ka mukhang malungkot."
    
  "Alam ko," sabi ni Patrick. "Naniniwala ako na bilang isang kumander ay hindi ako dapat magpakita ng kalungkutan, takot, kahinaan o kalungkutan, kahit sa sarili kong asawa. Ito ay mali. I always thought hindi mo napapansin. Malinaw na ginawa mo." Pagkaraan ng ilang sandali ng pag-aalinlangan, idinagdag niya, "I'm sorry, anak. Ang iyong ina ay isang pambihirang babae. I never told you the stories of what she did. Pinagsisisihan ko rin yun. Ako na ang magbabayad sa iyo."
    
  "Magiging cool iyon, Dad." Itinuro ni Brad sa kanyang balikat ang C-23C Sherpa. "Ito ba ang iyong eroplano?"
    
  "Isa sa marami sa koleksyon ni Pangulong Martindale," sabi ni Patrick. "Surplus US Air Force sa Europe. Ito ang pinakamaliit na cargo plane na kasya ako. Mayroon siyang Boeing 737-800 cargo plane para sa paglalakbay sa ibang bansa. Pininturahan niya silang lahat ng itim, sa kabila ng kung gaano ito mapanganib at labag sa batas, at kung gaano ito nagkakagulo sa mga sistema ng kontrol sa kapaligiran ng sasakyang panghimpapawid. Ganito na siya simula nang makilala ko siya: ang lahat ay paraan ng kontrol at pananakot, maging ang kulay ng pintura sa isang eroplano, at walang pakialam sa mekanikal, panlipunan o politikal na mga kahihinatnan."
    
  "Sasabihin mo ba kina Tita Nancy at Tita Margaret?" - tanong ni Brad.
    
  "Hinding-hindi ko sasabihin, Brad, ngunit sa ngayon gusto kong maging sikreto ang buhay ko," sabi ni Patrick. "Hindi mo rin masasabi kahit kanino. Tanging sina President Martindale, President Phoenix, Chris Wall at ilang iba pa ang nakakaalam. Kahit na sina Dr. Kaddiri at Dr. Richter mula sa Sky Masters ay hindi alam, at ang kanilang kumpanya ay ang pangunahing kontratista para sa paglikha ng mga cybernetic device para sa infantry. Sa lahat, call sign lang ako."
    
  "Ano ito?"
    
  Nagkaroon ng maikling paghinto, pagkatapos ay sumagot si Patrick: "'Pagkabuhay-muli.' "
    
  "Sa tingin namin ay magagawa ito, ginoo," sabi ni Chris Wall habang siya at ang kanyang mga tauhan ay pumasok sa hangar nang maaga kinaumagahan. Inilagay niya ang bag ng breakfast sandwich sa mesa sa conference room kung saan natutulog si Brad.
    
  Agad na nagising si Brad at sinundan si Vol at ang kanyang mga tauhan sa main hangar kung saan matatagpuan ang criminal investigation department. "Nakagawa ka ba ng plano nang napakabilis?" napansin niya. "Wala pang alas sais ng umaga."
    
  "Sabi ng heneral sa lalong madaling panahon," sabi ni Vol na parang walang nangyari. "Nagtrabaho kami buong gabi." Sa pakikipag-usap kay Patrick mula sa CID, sinabi niya, "Sir, nag-download kami ng mga mapa ng campus at nakapaligid na lugar at nakatanggap ng impormasyon tungkol sa Campus Security Police Unit, City Police, San Luis Obispo County Sheriff's Department, California Highway Patrol, at pederal na batas. mga ahensya ng pagpapatupad na nakabase sa loob at paligid ng lungsod ng San Luis Obispo. Ang lahat ng mga ahensya ay napakahusay na kawani at sinanay. Ang campus police ay may malawak na video surveillance system-halos bawat pinto at pasilyo sa mga gusaling pang-akademiko at pang-administratibo, halos lahat ng sulok ng kalye, at bawat panlabas na pintuan sa bawat iba pang gusali ng campus ay nilagyan ng camera at naitala. Ang mga malalaking krimen sa campus ay mukhang hindi isang malaking problema.
    
  "May humigit-kumulang labinsiyam na libong estudyante sa campus," patuloy niya. "Ang mga estudyante ay pangunahing mula sa California, karamihan ay puti, Hispanic at Asian; dalawang porsyento lamang ng mga estudyante ang mula sa ibang mga bansa, at labinlimang porsyento lamang ng mga internasyonal na estudyante ang mula sa Silangang Europa. Ang county ay rural at maburol at mukhang walang malaking presensya ng gang, bagama't maraming mga ulat ng mga meth lab at mga sakahan ng marijuana sa mga rural na lugar na mabilis na binubuwag ng mga ahensya ng county, estado at pederal na mukhang malapit na nagtutulungan. . kasama ang kaibigan.
    
  "Mga Hamon: Ang pag-access sa campus at karamihan sa mga gusali ay karaniwang walang kontrol, bagama't ang mga gusali ng campus, laboratoryo, at silid-aralan ay maaaring malayuang mai-lock gamit ang electronic campus security; at ang mga pang-emerhensiyang komunikasyon sa pamamagitan ng text messaging ay napakahusay," patuloy ni Wohl. "Gayunpaman, dahil ang pag-access ay hindi kontrolado, magiging madali para sa aking koponan na makapasok sa campus kung kinakailangan. Ang pagtukoy ng nanghihimasok o pagmamatyag sa lahat ng mga mag-aaral ay magiging mahirap, at ang pagsasanay sa mga kontra-surveillance na taktika ay dapat na sapilitan upang matukoy ni Bradley ang anino. Ang mga baril ay hindi pinapayagan sa campus, at ang mga nakatagong handgun permit ay halos imposibleng makuha sa county na ito, o sa buong estado para sa bagay na iyon, ngunit nagkaroon ng malaking bilang ng mga ulat ng mga armadong estudyante. Ang isang 'pulis' ay maaaring makatulong sa iyo na makakuha ng permiso upang magdala ng isang nakatagong baril. Ang kulungan ng county ay wala pang dalawang milya sa timog, at ang California Men's Colony, isang minimum at medium-security na bilangguan ng estado, ay wala pang tatlong milya hilagang-kanluran. Ang San Luis Obispo Regional Airport ay apat na punto dalawang milya sa timog.
    
  "Ang aking rekomendasyon, ginoo, batay sa aming paunang pagsusuri, ay ang iyong anak na lalaki ay bumalik sa campus sa lalong madaling panahon, ngunit hindi sa mga pampublikong residence hall," pagtatapos ni Vol. "Irerekomenda namin na lumipat siya sa isang apartment complex na kilala bilang Poly Canyon. Ito ay parang apartment complex, mas kaunti ang mga estudyante, mas malayo ito sa main campus, bawat gusali ay may sariling full-time manager at full-time na security team, at may mga umiikot na student assistant sa bawat palapag- mga residente, napakaraming tila nakabukas ang kanilang mga mata sa buong orasan. pito. Tinatantya namin na mayroon siyang katamtaman hanggang magandang pagkakataon na mabuhay kung nakatanggap siya ng wastong pagsasanay sa countersurveillance, self-defense at kasanayan sa armas at may dalang baril."
    
  "Gusto kong gawin ang lahat!" - bulalas ni Brad. "Kailan ako magsisimula?"
    
  Nanatiling hindi gumagalaw si TIE sa loob ng ilang mahabang sandali, ngunit sa wakas ay inilipat ang kanyang ulo. "Mahusay na ulat, Sergeant Major," sabi ni Patrick. "Salamat".
    
  "Bahala ka, sir."
    
  "Mag-set up ng iskedyul ng pag-eehersisyo para kay Bradley sa isang lokal na gym o katulad na pasilidad," sabi ni Patrick. "Naniniwala ako na nasa lugar pa rin si Chief Ratel. Magsimula sa lalong madaling panahon. Makikipag-ugnayan ako sa "The Cop" at hihilingin sa kanya na magtrabaho sa isang legal na lihim na permit sa pagdala at pagpasok sa Poly Canyon. Sanayin si Brad kung paano gumamit ng baril at dalhin ito sa lahat ng oras hanggang sa makakuha kami ng legal na walang limitasyong nakatagong permit sa pagdala."
    
  "Yes, sir," sagot ni Wohl, tumalikod at naglakad papunta sa conference room kasama ang kanyang mga kasamahan sa koponan.
    
  "Kylie." Nagsalita si Patrick sa kanyang comm system.
    
  "Opo, ginoo?" sagot ng computerized assistant.
    
  "Agad kong kailangan ng summer at year-round residency sa Poly Canyon student residence sa Cal Poly San Luis Obispo Campus para kay Bradley McLanahan," sabi niya. "Kailangan ko rin ng nationwide concealed carry permit para sa Bradley, kasama ang permit to carry on college campuses. Iulat ang kahilingang ito sa punong-tanggapan at sa 'Pulis' - maaaring kailanganin niya ng tulong sa pagdaig sa anumang mga hadlang sa burukrasya o pampulitika."
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Hindi pa rin ako lubos na kumportable dito, Brad," sabi ni Patrick, na humiwalay sa kanyang elektronikong katulong, "ngunit kung madadala ka namin sa Poly Canyon at sanayin ka ng Staff Sergeant, gaganda ang pakiramdam ko. Sana ay huwag kang abalahin ng mga Ruso o sa iyong mga tiyahin pagkatapos makipagkita kay Sergeant Major Wohl, ngunit ipinapalagay namin na babalik sila at susubukan muli pagkatapos nilang magsama-sama at manghuli sa iyo, kaya gagawin namin ang aming makakaya upang mapanatili kang ligtas at manatili sa paaralan. Sigurado akong magpapadala si Gryzlov ng mas maraming team pagkatapos mo sa sandaling dumating ka, kaya kaunti lang ang oras namin para sanayin ka, at hindi palaging available si Chris at ang kanyang team para bantayan ka, kaya mahalagang magsanay kaagad hangga't maaari "
    
  "Salamat, Tatay," sabi ni Brad. Naglakad siya papunta sa CID at niyakap siya, iniisip ang malaking robot habang ang kanyang ama ay nagiging mas madali sa isang minuto. "Ito ay magiging mahusay. Sisikapin ko ito nang husto, pangako. Isa sa mga pinuno ng team ko ay nakatira sa Poly Canyon, at kung hindi pa nakauwi si Sondra, talagang gusto ko siyang makasama."
    
  "Tandaan lamang na panatilihing bukas ang iyong mga mata at tainga at pakinggan ang maliit na boses na iyon sa likod ng iyong ulo na nagsabi sa iyo na binabantayan ka ng iyong ama," sabi ni Patrick. "Ito ay magpapaalala sa iyo sa panganib."
    
  "Gagawin ko, dad."
    
  "Sige. Makipag-usap sa Sergeant Major at ayusin na dalhin ka niya sa isang hotel sa bayan hanggang sa mahanap ka namin ng isang silid sa campus. Marahil ay kailangan mo ring linawin ang iyong kuwento at makipag-usap sa pulisya tungkol sa nangyari sa ranso. Babalik ako sa St. George mamayang gabi."
    
  "Bumalik sa vault?"
    
  "Kung saan maaari kong subukan ang aking mga layunin at mahuli muli," sabi ni Patrick. "Makikipag-ugnayan ako, Brad. Mahal kita anak."
    
  "Mahal din kita, Tatay," sabi ni Brad. Muli niyang niyakap si CID, pagkatapos ay pumasok sa conference room at nakita si Chris Wall. "Salamat sa pagkumpleto ng ulat na ito nang napakabilis, Sergeant Major," sabi niya. "Hindi ko namalayan na napakaligtas ng campus."
    
  "Hindi ganoon," sabi ni Vol, "kahit hindi para sa iyo laban sa mga mamamatay-tao na Ruso."
    
  Nawala ang ngiti ni Brad. "Anong sasabihin?" tanong niya na may pagtataka sa mukha.
    
  "Isipin mo ito, McLanahan: Labinsiyam na libong mag-aaral, marahil isa pang limang libong guro at kawani ng suporta, ay nagsisiksikan sa isang lugar na mas mababa sa tatlong milya kuwadrado," sabi ni Wohl. "Kahit sino ay maaaring pumunta at pumunta 24 oras sa isang araw kahit saan sa campus na gusto nila. Mayroon lamang isang sinumpaang pulis ng kampus para sa bawat libong estudyante sa shift, at wala silang mabibigat na armas o pagsasanay sa SWAT. Nakumpleto mo na ang lahat ng iyong mga kurso sa freshman, kaya mas maliit ang laki ng iyong klase mula ngayon, ngunit dadalo ka pa rin sa mga klase at lab na may dose-dosenang mga bata."
    
  "Kung ganoon, bakit mo sinabing bumalik ako?"
    
  "Dahil sa tingin ko ang iyong ama ay labis na nagmamalasakit sa iyo-malulugod siyang ikulong ka lamang, ilagay ka sa isang maganda at ligtas na kahon tulad niya, at bigyan ka ng access sa mundo sa pamamagitan ng Internet," sabi ni Wohl. "Wala siyang pakialam kung gaano ka kalungkot, dahil sa isip niya, ligtas ka sa mapanganib na mundong ginagalawan niya at nakipaglaban sa halos buong buhay niya."
    
  "Kaya bakit mo pakialam kung ano ang gustong gawin sa akin ng aking ama, Sarhento Major?" - tanong ni Brad. "Hindi kita kilala at hindi mo rin ako kilala. Sabi mo hindi ka kaibigan ng tatay ko. Bakit ka nag aalala?"
    
  Hindi pinansin ni Vol ang tanong. "Ang impormasyon na ibinigay ko ay tumpak: ito ay isang medyo ligtas na campus at lungsod," sabi niya sa halip. "Sa ilang paghahanda, ang panganib ay maaaring pamahalaan, marahil kahit na mabawasan." Ngumiti siya ng malawak kay Brad, na mukhang galit pa rin, at idinagdag, "Bukod dito, ako at ang aking mga tao ay mayroon ka na, at binigyan kami ng go-ahead na bumuo ng isang programa sa pagsasanay upang maging maayos ang iyong asno at magturo. ikaw ang tamang paraan upang tingnan ang mundo. Araw-araw, isang oras sa isang araw."
    
  "Araw-araw? Hindi ako makapagtraining araw-araw. Meron akong..."
    
  "Araw-araw, McLanahan," sabi ni Vol. "Magsasanay ka araw-araw, umulan man o umaraw, may sakit o malusog, mga pagsusulit o mga petsa, o ibabalik kita sa iyong ama at malugod niyang ikulong ka sa pulang bato ng southern Utah. Magsasagawa ka ng weights at cardio training para sa physical fitness; cane-Jah at Krav Maga para sa pagtatanggol sa sarili; at magsagawa ng mga klase at demonstrasyon sa surveillance, counter-surveillance, imbestigasyon, pagmamasid at mga diskarte sa pagkilala." Muli niyang nilagay ang masamang ngiti na iyon, at idinagdag, "Akala mo ba cool ang Second Beast sa Air Force Academy? Wala ka pang nakikita, Bubba. Nawala ang ngiti ni Vol at bumungad sa mukha niya ang nag-aalalang ekspresyon. "Ang unang bagay na kailangan naming gawin ay ibigay sa iyo ang iyong call sign," sabi niya.
    
  "Call sign? Bakit kailangan ko ng call sign?"
    
  "Dahil pagod na akong tawagin kang 'McLanahan' - masyadong maraming pantig," sabi ni Vol. "At saka, tiyak na tatay mo si MacLanahan hanggang sa mawala ang galit niya, at sa tingin ko ay hindi ito mangyayari sa mahabang panahon. " Napatingin siya sa mga teammates niya na kasama niya sa conference room, silang tatlo ay matangkad, square-jawed and heavily muscled, ang Hollywood version ng Navy SEAL na akala ni Brad ay malamang na sila noon. "Ano sa tingin niyo guys. ?"
    
  "Pussy," sabi ng isa. Siya ang pinakamalaki sa tatlo, nakatayo na mahigit anim na talampakan ang taas at tumitimbang ng mahigit dalawang daang libra, na may makapal na leeg, malalapad na balikat na patulis hanggang manipis na baywang, lumawak muli hanggang sa makapal na hita at mga binti, pagkatapos ay patulis muli hanggang manipis na bukung-bukong. Mukha siyang propesyonal na bodybuilder, naisip ni Brad. "Mabuti pa, ibigay mo na lang kay boss. Siya ay ngumunguya at iluluwa, ipapadala siya ng Heneral sa St. George, at pagkatapos ay hindi na natin siya haharapin."
    
  "Flex, may gagawin tayo," sabi ni Vol. "Itago ang iyong mga opinyon sa iyong sarili. Dais?"
    
  "Kolobok"
    
  "Weirdo," sabi ng pangatlo.
    
  "Maging mabait ka sa binata," sabi ni Vol, na muling naglagay ng nakakalokong ngiti. "Nagkaroon siya ng isang napaka-traumatiko na karanasan at isa ring masipag na mag-aaral sa engineering."
    
  "Matalino na lalaki, ha?" - tanong ng tinatawag na Dice. "Ang aking anak ay nanonood noon ng isang walang utak na cartoon sa TV na tinatawag na Dexter's Laboratory kung saan ang talagang matalinong batang ito ay patuloy na binubugbog ng kanyang tangang kapatid. Tawagin natin siyang 'Dexter'. "
    
  "Mas gusto ko pa rin ang 'Doughboy'," sabi ng pangatlo.
    
  "Ito si Dexter," anunsyo ni Vol.
    
  "Ito ay isang pangit na call sign," sabi ni Brad. "Ako ang pipiliin ko."
    
  "Dexter, ang mga call letter ay nakuha at pinipili ng iyong mga kasamahan sa koponan, hindi ng iyong sarili," sabi ni Vol. "Wala ka pang kinikita. Ngunit ang mga palatandaan ng tawag ay maaaring magbago, kapwa para sa mas masahol at para sa mas mahusay. Magsumikap ka at baka may maibigay kami sa iyo na mas maganda."
    
  "Anong call sign mo?"
    
  "Para sa iyo, iyon ay 'sir' o 'staff sarhento,'" sabi ni Vol, na nakatingin kay Bradley nang may seryosong banta. "Mas mabuting ayusin mo muna ito." Sa turn, sinabi niya sa kanyang mga tauhan, "Dice, hanapin mo kami ng isang ligtas na hotel na matutuluyan sa San Luis Obispo, malapit sa campus. Flex, makipag-ugnayan kay Chief Ratel at tanungin kung maaari siyang mag-set up ng martial arts, countersurveillance, at firearms training program para sa amin sa lalong madaling panahon." Kay Brad, sinabi niya: " Tingnan natin kung paano ka mag-shoot."
    
  "Pagbaril ng kamay? Wala akong shooting arm."
    
  "Kung ganoon, saang kamay mo pinipisil ang iyong ilong, Dexter? Halika, wala tayong buong araw sa unahan." Hinawakan ni Ox ang kanang pulso ni Brad at binitawan ni Brad ang kanyang kamay. "Oh my god, maliliit na kamay, katulad ng sa tatay mo. Iyon marahil ang dahilan kung bakit siya sumali sa Air Force - wala siyang sapat na mga kamay upang hawakan ang baril ng sumpain na babae." Itinaas niya ang kanyang kamay upang makita ng ikatlong miyembro ng koponan ang kamay ni Brad. "Rattlesnake"?
    
  "Smith & Wesson M at .40 cal," sabi ng ikatlong miyembro ng koponan sa malalim at umuungol na boses. "O isang baril na baril."
    
  "Ito ay apatnapung-calometer," sabi ng Vol. "Makakuha dito." Inilabas ng tatlong miyembro ng team ang kanilang mga cell phone at nagsimulang magtrabaho. "Isang huling bagay, Dexter."
    
  "Naiinis na ako sa call sign na ito," sabi ni Brad.
    
  "I already hate this call sign, sir," pagtatama ni Vol sa kanya. "Sinabi ko sa iyo: gumawa ng isang bagay na karapat-dapat para sa koponan at para sa iyong sarili, at baka makakuha ka ng mas magandang call sign. At simulan ang pagpapakita ng ilang paggalang sa iyong mga nakatataas dito. Dapat ay sinipa ko ang iyong asno sa hangar para sa paraan ng pakikipag-usap mo kay President Martindale kahapon. Gagawin ko ito sa susunod, pangako ko sa iyo." Tumango si Brad at matalinong nanatiling tahimik.
    
  "Maaari kaming gumawa ng ilang bagay ngayon upang matulungan kang matukoy at maprotektahan ang iyong sarili mula sa panganib, ngunit wala kaming magagawa para sa iyong mga kaibigan," patuloy ni Vol. "Napansin namin na hindi ka talaga nakikipag-interact sa kahit kanino maliban sa research group of nerds mo sa Starfire project na ito, maganda naman, pero gusto kong limitahan mo ang iyong oras sa publiko sa sinuman. Kung sisimulan ng capture team ang pag-atake sa iyong mga kaibigan para puntahan ka, maaari itong maging totoong problema para sa lahat na hindi namin mapipigil. Intindihin?"
    
  "Oo," sabi ni Brad. Naramdaman niya ang galit sa mukha ni Vol. "Yes, sir," inayos niya ang sarili.
    
  "Sige. Mag-almusal, mag-impake ng mga gamit at maghanda sa paglabas sa loob ng sampung minuto."
    
  "Yes, sir," sabi ni Brad. Bumalik siya sa conference room at napansin niyang wala na ang lahat ng breakfast sandwich. "Ito ang simula ng isang talagang nakakainis na araw," bulong niya. Ngunit tumingin siya sa kabilang dulo ng hangar at nakita niya ang criminal investigation department kasama ang kanyang ama sa loob, at ngumiti siya. "Pero buhay ang tatay ko. Hindi ako makapaniwala. Nabubuhay ako sa panaginip... Pero wala akong pakialam dahil buhay ang tatay ko!"
    
    
  REINHOLD AEROSPACE ENGINEERING BUILDING
  CAL POLY
  SA KINABUKASAN
    
    
  "Brad! What the hell happened to you?" bulalas ni Lane Egan nang pumasok si Brad sa kwarto. Ang iba ay napatalon at napanganga sa takot nang makita ang mahaba at pangit na pasa sa gilid ng ulo at mukha ni Brad - hindi pa ito maitatago ng kahit na anong yelo, bagama't lumiit nang husto ang pamamaga.
    
  "Hey guys," sabi ni Brad. Lumapit silang lahat sa kanya at lalo siyang natuwa sa mga haplos ni Jodie. "Ayos lang ako, ayos lang ako."
    
  "Anong nangyari sa'yo?" - Tanong ni Kim Jong-bae. "Saan ka nanggaling? Nasa ospital? Labis kaming nag-alala sa iyo!"
    
  "Hindi ka maniniwala dito, Jerry: Nasangkot ako sa isang pagsalakay sa bahay kagabi pagkatapos naming gawin ang aming presentasyon," pagsisinungaling ni Brad. Namumungay ang mga mata mula sa kanilang mga socket at bumuka ang mga bibig sa ganap na pagkagulat. "Dalawang lalaki ang pumasok sa bahay at hinampas ako sa gilid ng ulo ng baton o baseball bat o kung ano pa man."
    
  "Hindi isang sumpain bagay?" bulalas nilang lahat. "Anong nangyari?"
    
  "Walang ideya," pagsisinungaling ni Brad. "Nagising ako at may mga pulis kung saan-saan. Sinuri ako ng mga paramedic, nagsumite ako ng isang ulat, at iyon nga. Nakakita sila ng droga sa mesa sa kusina at naisip nila na baka may mga adik sa droga na gustong tumaas sa isang lugar."
    
  "Oh my God, Brad," napabuntong-hininga si Casey, "salamat sa Diyos okay ka na."
    
  "Okay lang ako, okay lang ako, Casey," paniniguro ni Brad sa kanila. "Ang aking mga gyros ay medyo nababaluktot paminsan-minsan, ngunit maaari pa rin akong sumakay ng bisikleta."
    
  "Saan ka tumigil?" Tanong ni Jodi, at naisip ni Brad na nakita niya ang isang kislap sa kanyang mga mata at isang pahiwatig ng isang sabik na ngiti. "Hindi ka na babalik sa bahay na iyon, di ba, buddy?"
    
  "Hell no," sabi ni Brad. "Nagkaroon ng seizure ang may-ari ng bahay. May mga manggagawa siyang naglilipat ng mga kasangkapan na hindi pa nasira, at sasakay siya sa lugar. Hindi ako sigurado kung ano ang gagawin niya pagkatapos nito. Nakatira ako sa isa sa mga luxury hotel sa Monterey Street. Maaari akong manatili doon hanggang matapos ang semestre hanggang sa umalis ang mga estudyante sa bayan. Mag-a-apply ako sa Cerro Vista at Poly Canyon at susubukan kong iwasan ang mga summer hostel hangga't maaari."
    
  "Good luck sa ganyan, buddy," sabi ni Jodie. "Ang Cerro Vista apps ay dapat na lumabas dalawang buwan na ang nakakaraan, at ang Poly Canyon apps ay dapat na lumabas noong nakaraang taon. Maaaring kailanganin mong tumira muli sa labas ng campus kung ayaw mong tumira sa mga dorm."
    
  "Okay, lahat ng ito ay inaayos na, kaya mag-negosyo muna tayo bago tayo maligaw," sabi ni Brad, at nagsimula ang kanilang pagkikita. Tumagal lang ito ng ilang minuto, sapat na ang tagal para ma-update ng lahat ang status ng kanilang team, sumang-ayon sa mga iskedyul ng lab, at magpadala ng mga kahilingan kay Brad para sa mga supply o impormasyon para sa darating na linggo, at pagkatapos ay nagmamadali silang pumunta sa klase.
    
  Naglakad si Jodi sa tabi ni Brad. "Sigurado ka bang okay ka lang, buddy?" - tanong niya. "Sa tingin ko ito ang pinakamasamang pasa na nakita ko."
    
  "Okay lang ako, Jody, salamat," sabi ni Brad. "Gusto ko sanang sabihin, 'Dapat kang tumingin sa ibang lalaki,' ngunit wala akong malay."
    
  "Bakit hindi mo ako tinawagan, Brad?"
    
  "Wala lang akong oras, Jody," pagsisinungaling ni Brad. "Ako ay itim na parang apoy at pagkatapos ay kailangan kong harapin ang mga pulis, ang mga paramedic at pagkatapos ang may-ari ng bahay."
    
  "Kung gayon nasaan kayong lahat kahapon?"
    
  "Nakaupo na may kasamang mga ice pack sa aking ulo, nakikinig sa mga utos ng aking may-ari ng bahay at nagbubulong-bulungan tungkol sa mga adik sa droga at krimen at sa pagkasira ng lipunan," muling pagsisinungaling ni Brad. "Tapos tinulungan niya akong maghanap ng hotel. Sobrang sakit ng ulo ko kaya natumba na lang ako pagkatapos nun."
    
  "Bakit hindi mo ako nakikita pagkatapos ng klase?" tanong niya. "Hindi mo naman gustong pumunta sa isang hotel na mag-isa, di ba, nang walang nagbabantay sa iyo?" Sa pagkakataong ito ay hindi na kailangang hulaan ni Brad ang kanyang intensyon-inabot niya at hinawakan ang braso nito. "Anong sabi mo, buddy?"
    
  Medyo nahihilo siya sa lahat ng nangyari sa kanya nitong mga nakaraang araw, kaya medyo nag-alinlangan ang sagot niya, at napawi ang ngiti ni Jodie. "Sounds great, Jodie," sabi niya, at bumalik ang ngiti nito. "Pero may appointment muna ako pagkatapos ng lab natin."
    
  "Para magpatingin sa doktor?"
    
  Nagpasya si Brad na hindi siya magsisinungaling sa babaeng ito tungkol sa lahat kung maiiwasan niya ito. "Actually, dating Marine ang landlord ko, I think I told you, he's put together a training program for me. Pisikal na pagsasanay at pagtatanggol sa sarili." Hindi niya sasabihin kay Jody ang tungkol sa counterintelligence at iba pang pagsasanay sa espiya, o pagsasanay sa armas-hey, naisip niya, ang hindi pagsasabi ng isang bagay ay iba sa pagsisinungaling, tama ba? "Sa palagay niya ay napakalambot ko at kailangan kong gumawa ng higit pa upang matulungan ang aking sarili sa mga sitwasyon tulad ng pagsalakay sa bahay."
    
  "Wow," sabi ni Jodie, kumurap-kurap sa gulat. "Tama ka ba diyan?"
    
  "Siyempre," sabi ni Brad. "Masyadong maraming oras ang ginugugol ko sa aking puwit - ang kaunting pisikal na pagsasanay ay makakabuti sa akin. Isang oras sa isang araw. Makakasama kita mga alas-siyete."
    
  "Great, Brad," sabi ni Jodi, ang nag-aalala at naguguluhan niyang ekspresyon ay mabilis na nawala. "Magluluto ako ng hapunan natin. Maaari kitang sunduin at ihatid sa iyong mga appointment kung hindi ka sapat upang sumakay ng bisikleta."
    
  "Mabuti naman ang lagay ko sa ngayon, Jody," sabi ni Brad. Talagang nagustuhan niya ang ideya, ngunit hindi niya alam kung ano ang magiging hitsura ng gym, at gusto niyang makakuha ng ideya mula kay Vol at kung sino ang kanyang tagapagsanay bago magdala ng iba. "Pero salamat." Niyakap siya nito at isang halik sa pisngi ang iginanti nito. "Magkita tayo mga alas siyete."
    
  "See you, cum," sabi ni Jodie at nagmamadaling pumunta sa susunod niyang klase.
    
  Nagulat siya at nabigla pa nga ang mga ekspresyon nang makita ng mga estudyante sa campus ang kanyang malaki, pangit na pasa, at pinag-isipan ni Brad na bumili ng pampaganda hanggang sa ito ay gumaling, ngunit ang mga bata sa campus ay medyo bukas-isip at mapagparaya - at sigurado siya. ayoko , para mahuli siya ni Chris Wall o ng mga miyembro ng kanyang team na naka-makeup! - kaya itinulak niya ang pag-iisip sa kanyang ulo at sinubukang huwag pansinin ang mga tingin. Sa kabutihang-palad, hindi niya kailangan ng mga gamot upang manhid ang sakit, kaya't nakumpleto niya ang kanyang mga klase at ang Starfire engineering lab session nang walang kahirap-hirap, paminsan-minsan lamang ay nakakaranas ng sakit ng ulo na nawawala kapag hindi na niya iniisip ito at nakatuon sa isang bagay... tapos isa pa. Pagkatapos, ni-lock niya ang kanyang computer backpack sa isang locker, inilabas ang kanyang gym bag, pagkatapos ay sumakay sa kanyang bisikleta at lumabas sa kanyang unang pisikal na sesyon ng pagsasanay.
    
  Ang pangalan ng pagtatatag ay Chong Jeontu Jib, na nakasulat sa parehong Korean at Romanong mga titik, sa katimugang bahagi ng lungsod, malapit sa paliparan. Isa itong simpleng dalawang palapag na frame building, luma ngunit nasa napakagandang kondisyon, na may chain-link na nabakuran na bakuran na naglalaman ng ilang makina at pabigat sa isang maliit na lugar ng pag-eehersisyo. Sa kabila ng bakod sa likuran ay isang linya ng pagpapaputok na nakalagay laban sa isang malaking pabilog na pader na lupa na dating nakapalibot sa mga tangke ng langis na may hawak na gasolina noong World War II na mga bomber training flight. Ang harap na bintana ay natatakpan sa loob ng mga watawat ng United States Korean at AMERICAN, at ang salamin sa harap na pinto ay natatakpan ng isang malaking bandila ng US Air Force. Sa loob ay may nakita siyang counter, at sa likod nito ay isang malaking gym na may sahig na natatakpan ng asul na gymnastics mat. Ang mga dingding ay natatakpan ng lahat ng uri ng mga parangal, tropeo, litrato at mga sandata ng martial arts.
    
  Isang maikli at payat na lalaki na may ahit na ulo at kulay abong goatee ang lumapit mula sa silid sa likod. "Dexter?" tumawag siya. "Dito". Naglakad-lakad si Brad sa counter at hinawakan lang ang banig nang sumigaw ang lalaki, "Huwag hawakan ang banig nang may sapatos, at may paggalang lamang." Tumalon si Brad mula sa banig papunta sa linoleum walkway. Ang pangalawang silid ay bahagyang mas maliit kaysa sa una, na may isa pang asul na gymnastics mat sa sahig, ngunit sa halip na mga dekorasyon at parangal, naglalaman ito ng isang weight machine, isang treadmill, isang punching bag para sa mabilis na pagtakbo, isang punching bag, at mga poster na may mga arrow. Itinuro ang iba't ibang lugar sa katawan ng tao. Kumpiyansa si Brad na malalaman niya ang lahat ng kailangan niyang malaman tungkol sa mga bagay na ito. Sa tapat ng kanto ay may emergency exit at parang locker room.
    
  "You're late," sabi ng lalaki. "Ngayon ay hahayaan kitang magpahinga dahil ito ang unang pagkakataon mo dito, ngunit ngayon ay alam mo na kung saan ang lugar na ito, kaya't huwag kang magpahuli muli."
    
  "Ayoko."
    
  "Ayoko, ginoo," sabi ng lalaki. "Sinabi sa akin ng Sergeant Major na nagsilbi ka sa Civil Air Patrol at saglit na dumalo sa Air Force Academy, kaya alam mo ang isa o dalawang bagay tungkol sa kagandahang-loob ng militar. Gamitin ito kapag nakikitungo sa akin o sinuman sa koponan. Malalaman mo kung kailan ka maaaring makipag-ugnayan sa amin sa anumang iba pang paraan. Naiintindihan?"
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Sa susunod ay humanda ka sa pagsasanay. Ayokong mag-aksaya ng oras sa paghihintay na magbago ka. Hindi ito ang iyong pribadong resort club kung saan maaari kang pumunta at pumunta kung gusto mo."
    
  "Opo, ginoo".
    
  Tumango ang lalaki patungo sa pintuan ng locker room. "Mayroon kang tatlumpung segundo para magbago." Nagmamadaling tumawid si Brad sa blue carpet papunta sa locker room. "Tumigil ka!" Natigilan si Brad. "Bumalik ka rito." Bumalik na si Brad. "Bumaba ka sa banig." Humakbang si Brad mula sa asul na alpombra papunta sa linoleum. "Dexter, nasa Korean dojang ka," sabi ng lalaki sa mahina at sinusukat na boses. "Ang sentro ng dojang, ang banig, ay ki, na nangangahulugang 'espiritu.' Magsanay ka upang matutong yakapin ang diwa ng martial arts, ang pagsasanib ng panloob na kapayapaan at panlabas na karahasan kapag tumuntong ka sa banig, na nangangahulugang dapat mong igalang ang espiritung naghahari dito. Nangangahulugan ito na hindi mo kailanman hinawakan ang banig nang nakasuot ang iyong sapatos, handa ka para sa pagsasanay at huwag magsuot ng mga damit sa kalye maliban kung kinakailangan ng klase, binigyan ka ng pahintulot ng master na pumasok at lumabas sa banig, at yumuko ka mula sa baywang na nakaharap. ang gitna ng banig bago mo ito tapakan at bago ka bumaba. Kung hindi, i-bypass ito. Alalahanin mo ito".
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Ngayon magsimulang gumalaw." Tumakbo si Brad sa banig at nakabalik sa kanyang uniporme sa pagsasanay sa rekord ng oras.
    
  "Ang pangalan ko ay James Ratel," sabi ng lalaki nang bumalik si Brad, "ngunit hindi mo kailangang mag-alala tungkol sa mga tunay na pangalan o mga call sign, dahil para sa iyo ako ay "Sir" o "Chief." Ako ay isang retiradong United States Air Force Chief Master Sergeant, isang tatlumpu't tatlong taong beterano, pinakahuling nagsilbi bilang Chief Master Sergeant ng Seventh Air Force sa Osan Air Base, United Korea. Ako ay isang bihasang paratrooper na may higit sa dalawang daang combat jump sa Panama, Iraq, Korea at Afghanistan, pati na rin sa dose-dosenang mga classified na lokasyon, isang nagtapos sa Army Ranger School, at mayroon akong dalawang Purple Hearts at isang Bronze Star. Isa rin akong fifth degree black belt at master instructor sa Kane Ja, isang fifth degree expert black belt sa Krav Maga, at isang nationally certified firearms and baton instructor. Dito ako nagtuturo ng pribadong pagtatanggol sa sarili at mga aralin sa armas, pangunahin sa mga retiradong tauhan ng militar. Isang daan at sampung porsyento ang binibilang ko sa bawat segundong nasa dojang ko. Magpakita ng paggalang at matatanggap mo ito bilang kapalit; magpahinga at ang oras mo sa akin ay magiging isang buhay na impiyerno."
    
  Inilabas ni Ratel ang isang maliit na device na may strap sa leeg at inihagis kay Brad. "Ang pag-aaral ng pagtatanggol sa sarili ay tumatagal ng mga buwan, minsan taon, at ang panganib na iyong kinakaharap ay kitang-kita," sabi niya. "Kaya binibigyan ka nila ng device na ito. Isuot mo ito palagi. Gumagana ito halos kahit saan sa bansa na may cellular signal. Kung nagkakaproblema ka, pindutin ang isang button at ako, o sinumang miyembro ng team na maaaring nasa malapit, ay mahahanap at matutulungan ka. Malamang, sa mga kalaban na haharapin mo, makakatulong ito sa amin na mas mabilis na mahanap ang katawan mo, pero baka suwertehin tayo." Napatingin si Brad kay Ratel, natigilan.
    
  "Kaya, dahil unang araw mo ngayon, malamang masakit pa rin ang ulo mo dahil sa paghampas ng batuta sa ulo, at huli kang pumasok, humihingi ako ng paumanhin, gagawa lang kami ng fitness assessment ngayon," Ratel patuloy. "Gusto kong makita ang iyong maximum na bilang ng mga pull-up, crunches, bend-overs, at push-ups hanggang sa muscle failure, na hindi hihigit sa siyamnapung segundong pahinga sa pagitan, at ang iyong pinakamahusay na oras sa isang dalawang milyang pagtakbo sa treadmill ." Itinuro niya ang kabilang bahagi ng silid, kung saan naghihintay ang treadmill at iba pang kagamitan sa pag-eehersisyo. "Simulan ang paglipat."
    
  Tumakbo si Brad sa lugar ng pagsasanay sa kabilang bahagi ng silid. Nagpapasalamat siya sa sobrang pagbibisikleta niya, kaya inisip niya na maganda ang ayos niya, pero matagal na siyang nag-gym, at kahit kailan ay hindi niya nagustuhan ang mga pull-up. Nagsimula siya sa kanila at nakagawa ng anim bago mabigong bumangon muli. Madali lang ang mga push-up-nakaya niyang gawin ang walumpu't dalawa sa mga ito bago siya tumigil. Ang mga kabiguan ay bago sa kanya. Tumayo siya sa pagitan ng isang hilera ng pahalang na parallel railings, hinawakan ang mga ito, iniunat ang kanyang mga braso, itinaas ang kanyang mga paa mula sa linoleum, sumandal sa abot ng kanyang makakaya, pagkatapos ay muling iniunat ang kanyang mga braso. Tatlo lang ang kinaya niya, at ang pangatlo ay pilit na nanginginig para matapos.
    
  Ngayon ay talagang nakikipag-usap sa kanya ang kanyang mga kamay, kaya nagpasya si Brad na sumunod sa pagsusulit sa pagtakbo, at wala siyang natanggap na reklamo mula kay Ratel, na nanonood at kumukuha ng mga tala mula sa kabilang silid. Ngayon siya ay higit na nasa kanyang elemento. Pinaandar niya ang gilingang pinepedalan hanggang siyam na minutong milya ang bilis at nalaman niyang medyo madali ito. Ginamit niya ang oras na ito upang ipahinga ang kanyang pagod na mga kalamnan sa braso para sa mga push-up, na sa tingin niya ay madali rin. Pagkatapos ng dalawang milyang pagtakbo, medyo maganda ang pakiramdam ng kanyang mga braso at nag-squat siya para mag-push-up, ngunit nalaman niyang dalawampu't walo lang ang kaya niyang gawin bago bumigay ang kanyang mga braso.
    
  "Dexter, hindi ka makakapagtapos sa Air Force Basic Training gamit ang mga numerong iyon, lalo na ang Air Force Academy," sabi ni Ratel sa kanya pagkatapos niyang maglakad-lakad sa asul na banig para tumayo sa harapan niya. "Ang lakas ng iyong itaas na katawan ay bale-wala. Akala ko isa kang manlalaro ng football sa high school - dapat ay naging isang place kicker ka. Sa katunayan, si Brad ay hindi lamang isang manlalaro ng football sa high school, ngunit isang punter at kayang sumipa ng football nang dalawampung yarda. "Magagawa natin ito. Ngunit Ang pinakanakakainis sa akin sa ginawa mo ay ang mabaho mong 'don't give a damn' attitude."
    
  "Sir?"
    
  "Nagsasanay ka nang husto sa treadmill, Dexter," sabi ni Ratel. "Naiintindihan ko na ikaw ay isang siklista at nasa medyo magandang aerobic na hugis, ngunit para sa akin ay parang nagpapahinga ka lang sa treadmill. Nagtakda ka ng isang pangit na siyam na minutong bilis ng milya-hindi man 'average' sa iyong baseng pagsasanay. Sinabi ko na gusto kong patakbuhin mo ang iyong pinakamahusay na oras sa dalawang milyang pagtakbo, hindi isang tamad na oras. Anong palusot mo?
    
  "Kailangan kong ipahinga ang aking mga braso bago matapos ang mga pagsusulit," sabi ni Brad. "Akala ko ang siyam na minutong milya ay isang magandang lugar upang magsimula." Sa bawat salitang binibigkas, lalong nagagalit at nagagalit ang maliliit na mata ng munting lalaki, hanggang sa parang lalabas na sa kanyang ulo. Alam ni Brad na isa lang ang katanggap-tanggap na tugon: "Paumanhin, Chief. Walang mga palusot."
    
  "Tama ka, Dexter, walang dahilan," ungol ni Ratel. "Sinabi ko sa iyo ang tungkol sa paggalang. Walang kagalang-galang sa paggawa ng mga bagay sa kalahati. Hindi ka nagpapakita sa akin ng paggalang, at tiyak na hindi mo ito ipinapakita sa iyong sarili. It's your first day here and you haven't show me a damn thing na kaya kitang respetuhin. Huli ka, hindi ka pa handa para sa pagsasanay at pinadali mo ang iyong sarili. Hindi ka nagpapakita sa akin ng squats, Dexter. Isang session pa na ganito at baka kanselahin na rin natin ang event na ito. Iayos mo na ang mga gamit mo at umalis ka sa paningin ko." Kinuha ni Brad ang kanyang duffel bag sa banyo at sa oras na bumalik siya, wala na si Ratel.
    
  Pakiramdam ni Brad ay parang dumi habang sumakay siya sa kanyang bisikleta at nagpedal pabalik sa Cal Poly, at nasa malungkot pa rin siya habang patungo siya sa Poly Canyon at sa apartment ni Jodie Cavendish. Niyakap siya nito ng mahigpit sa pintuan, na hindi na siya bumalik. "Ooh, may makulit," she remarked. "Pumasok ka, uminom ka ng isang baso ng alak at kausapin mo ako."
    
  "Salamat, Jody," sabi ni Brad. "Sorry, amoy paa ko. Hindi ako naligo o nagpalit pagkatapos lumabas ng gym."
    
  "Maaari mong gamitin ang shower dito kung gusto mo, buddy," sabi ni Jodie sabay kindat. Hindi napansin ni Brad ang halatang alok. Lumapit siya sa isa sa mga bar stool sa counter na nakapalibot sa kusina at nagsalin siya ng isang baso ng Chardonnay at inilagay ito sa harapan niya. "Pero hindi naman ako nakakaabala. Gusto ko ang mga lalaking amoy lalaki, hindi parang lolly." Naghintay siya ng ilang segundo, ngunit walang sinabi si Brad. "Hindi mo man lang itatanong kung ano yun? Wow, dapat ay talagang bastos ka ngayon. Sabihin mo sa akin ang tungkol dito, mahal ko."
    
  "Hindi naman ganoon kalaki ang deal," sabi ni Brad. "Medyo na-late ako sa training na ito, pero sabi niya, forgivable daw ang first time. Ang instruktor ay isang retiradong Chief Master Sergeant na may malakas na karakter. Pinakuha niya ako ng aptitude test. Akala ko okay na ako, pero pinarurusahan niya ako dahil sa pagpipigil at katamaran ko. Akala ko nalaman ko na ang lahat. Hindi ko yata ginawa."
    
  "Buweno, laging may susunod na pagkakataon," sabi ni Jodi. "Ang mga fitness instructor ay sinanay na mabigla at humanga sa kanilang mga estudyante, at sa tingin ko ay inilagay niya ang Claytonian sa iyo. Huwag kang mag-alala, Brad-alam nating dalawa na nasa mabuting kalagayan ka, maliban sa pasa sa iyong ulo. Anong pakiramdam mo? Mukhang dumudugo pa ang pasa mo. 'Siguro dapat mong laktawan ang mga ehersisyong ito hanggang sa mawala ito.'
    
  Nagkibit balikat si Brad. "Sinabi ko sa kanila na gagawin ko ito, kaya sa palagay ko ay magpapatuloy ako hanggang sa mahimatay ako o sumabog ang aking ulo," sabi niya. Ang huling bagay na gusto niyang gawin ay ang galit ni Vol sa pag-alis niya kaagad pagkatapos ng unang araw. Sumandal siya sa upuan at tumingin ng diretso kay Jody sa unang pagkakataon. "Pasensya na, Jodi. Sapat na tungkol sa aking bagong fitness instructor. Kamusta ang araw mo?"
    
  "Mansanas, buddy," sagot ni Jody. Lumapit siya sa kanya sa tapat ng kitchen counter at sinabi sa karaniwang bulong ng conspiratorial na ginagamit niya kapag gusto niyang sabihin ang isang bagay na hindi inaasahan, "Ginawa ko, Brad."
    
  "Ginawa kung ano?" - tanong ni Brad. Pagkatapos, habang pinag-aaralan niya ang mukha at wika ng katawan nito, naiintindihan niya. "Istruktura ng mga di-organikong nanotube...?"
    
  "Synthesized," sabi ni Jodi sa mahinang boses, halos pabulong, ngunit sobrang excited. "Sa sarili naming laboratoryo sa Cal Poly. Hindi lamang ilang nanotubes, ngunit milyon-milyon. Nagawa pa nga namin ang unang nantenna."
    
  "Ano?" bulalas ni Brad. "Nakarating na?"
    
  "Dude, halos kumonekta ang mga nanotubes sa kanilang sarili," sabi ni Jodi. "Hindi pa sila naka-mount sa isang substrate ng sol-gel, hindi pa namin ikinonekta ang mga ito sa isang kolektor o kahit na dinala ang mga ito sa labas, ngunit ang unang optical nanotenna, na binuo mula sa inorganic nanotubes, ay nasa isang laboratoryo sa kabilang panig ng mismong ito. campus ... sa aking work table! Ito ay mas manipis at mas malakas kaysa sa aming inaasahan. Nakatanggap ako ng mga email mula sa mga siyentipiko sa buong mundo na gustong lumahok. Ito ay lumalabas na ito ay isa sa pinakamalaking pag-unlad sa nanotechnology sa mga nakaraang taon!
    
  "Ito ay hindi kapani-paniwala!" - bulalas ni Brad. Hinawakan niya ang mga kamay nito at nagsalo sila ng halik sa counter ng kusina. "Congratulations Jodi! Bakit hindi mo ako tinawagan?"
    
  "Nasa practice ka na at ayokong istorbohin ka," sabi niya. "At saka, gusto kong sabihin sa iyo nang personal, hindi sa telepono."
    
  "Ito ay magandang balita! Kami ay nakatuon sa pagkuha ng lab space at pagpopondo ngayon!"
    
  "Sana nga," sabi ni Jodi. "Maaaring maging kwalipikado pa ako para sa isang iskolarsip ng Cal Poly - hindi nila gugustuhing bumalik ako sa Australia na may ganoong tagumpay, hindi ba?"
    
  "Talagang makakakuha ka ng scholarship, alam ko iyon," sabi ni Brad. "Lumabas tayo at magdiwang. Sa isang lugar na hindi masyadong magarbong, amoy gym pa rin ako."
    
  Sumilay ang isang nakakalokong ngiti sa kanyang mukha at saglit niyang sinulyapan ang pasilyo patungo sa kanyang kwarto, halatang ipinapakita kung gaano niya kagustong magdiwang. "Nagluto na ako ng hapunan," sabi ni Jodi. "Hindi ito magiging handa para sa isa pang labinlimang minuto." Hinawakan niya ulit ang kamay niya at ngumiti ng nakakaloko. "Siguro pwede tayong magsabon sa likod ng isa't isa sa shower?"
    
  Malawak na ngumiti si Brad at tumingin sa kanyang mga mata, ngunit umiling. "Jodie..."
    
  "Alam ko, alam ko," sabi niya. "Sinabi ko sa iyo na susubukan kong muli, at malamang na paulit-ulit. Ang swerte niya sa iyo, buddy." Pumunta siya sa ref, naglabas ng bote ng Chardonnay at nilagyan muli ang baso nito.
    
  Narinig ni Brad ang pagvibrate ng kanyang smartphone sa kanyang gym bag, kinuha ito at binasa ang text message. "Well, paano ito?" - sabi niya. "Ito ay nagtatapos sa pagiging isang napakahusay na araw."
    
  "Anong problema, mahal?"
    
  "Nagrenta ako ng isang silid sa Poly Canyon," sabi niya. Bakas sa mukha ni Jodie ang pagkagulat. "Ikalimang palapag sa Aliso. Maaari akong lumipat bukas, at maaari akong manatili para sa tag-araw kung makakakuha tayo ng isang summer lab grant, at maaari akong manatili para sa aking sophomore at junior years.
    
  "Ano?" bulalas ni Jodi.
    
  "Mabuti ito?"
    
  "Ang Aliso ang pinaka-hinahangad na gusali ng tirahan sa UC!" Paliwanag ni Jodie. "Pinakamalapit sila sa mga tindahan at paradahan. At ang mga nasa itaas na palapag ay laging nauuna dahil sila ang may pinakamagandang tanawin ng campus at ng lungsod! At hindi nila kailanman pinapayagan ang mga mag-aaral na manatili sa Poly Canyon para sa tag-araw, at kailangan mong mag-aplay muli bawat taon at umaasa kang panatilihin ang iyong silid. Paano mo nagawa iyon, buddy?"
    
  "Wala akong ideya," pagsisinungaling ni Brad - natitiyak niya na ang kanyang ama at malamang na si Pangulong Martindale ay nagsagawa ng ilang mga string at ginawa ito. "Malamang may naawa sa akin."
    
  "Magaling, pare," sabi ni Jodie. "Ang iyong ulo ay umiikot dito." Napansin niyang nakangiti na naman si Brad sa Aussie slang niya, kaya kumuha siya ng tuwalya, ibinato sa kanya, saka lumapit at hinalikan siya ng mahina sa labi. "Tigilan mo na ako sa lahat ng kapritso mong bata, buddy, o baka kaladkarin kita sa isang bunkhouse at makalimutan mo kung ano ang pangalan nito sa Nevada."
    
    
  LIMA
    
    
  Wala pang ina na nagturo sa kanyang anak na maging hindi mananampalataya.
    
  - HENRY W. SHAW
    
    
    
  MCLANAHAN INDUSTRIAL AIRPORT
  BATTLE MOUNTAIN, NEVADA
  SA KINABUKASAN
    
    
  "Masters Zero-Seven, McLanahan Range, ikaw ay clear na para lumipad Romeo apat walo isa tatlo Alpha at Bravo at Romeo apat walo isa anim Nobyembre, sa lahat ng altitude, mag-ulat ng mga nakatalagang code, mag-ulat sa Auckland Center kapag umaalis sa mga lugar, makipag-ugnayan sa tower, matagumpay paglipad".
    
  "Naiintindihan, Earth," tugon ni Sondra Eddington sa numero uno ng VHF radio. Binasa niyang muli ang buong clearance, pagkatapos ay lumipat sa frequency ng tore. "McLanahan Tower, Master Zero-Seven, number one, runway three-zero, ready for takeoff."
    
  "Master Zero-seven, McLanahan Tower, mahinahong hangin, runway three-zero, airspeed na limitado sa dalawang zero-zero knots, habang nasa Charlie class airspace, lumipad ang pag-alis."
    
  "Handa na si Master Zero-Seven para sa runway na three-zero," sagot ni Sondra. Ini-taxi niya ang jumbo jet papunta sa runway, inihanay ang sarili sa gitnang linya, hinawakan ang preno, dahan-dahan at maayos na inilapat ang mga throttle, nakaramdam ng pag-alog habang umiikot ang mga makina. sa zone one afterburner, pinakawalan ang preno, maayos na inilipat ang mga throttle sa zone five, at umakyat lamang ng limang libong talampakan. bilis hanggang sa umalis sila sa airspace ng McLanahan Industrial Airport, na hindi naman nagtatagal.
    
  "Nice takeoff, Sondra," sabi ni Hunter Noble, instructor ni Sondra sa training flight. Nasa likurang upuan siya ng MiG-25UKS ng Sky Masters Aerospace, isang Mikoyan-Gurevich tandem supersonic fighter na walang kagamitang panlaban, na binago upang lumipad sa matinding bilis at mataas na altitude. Ang orihinal na Russian MiG-25RU ay ang pinakamabilis na combat jet fighter na umiiral, na may kakayahang halos tatlong beses ang bilis ng tunog at isang altitude na animnapung libong talampakan, ngunit pagkatapos ng pagbabago ng Sky Masters Aerospace ang jet ay may kakayahang halos limang beses ang bilis ng tunog at taas isang daang libong talampakan. "Magandang timing ng braking at power. Ang unang zone na may preno ay maayos, ngunit anuman pagkatapos nito ay magiging sanhi ng pagbagsak ng preno."
    
  "Boomer, nakuha na kita," sabi ni Sondra. Sa fighter pilot parlance, ang "Tinanggap" pagkatapos ng pagpuna ng isang instruktor ay nangangahulugang alam na ng estudyante at natukoy na ang pagkakaiba. "Salamat" ay karaniwang nangangahulugan na hindi ito pinansin ng mag-aaral at kinikilala ang magandang huli ng instruktor. "Nakuha ko."
    
  "Ipinapakita ko na kami ay malinaw sa Charlie class airspace," sabi ni Boomer. "Ang kursong two-zero-zero ay magdadala sa atin sa restricted area."
    
  "Naiintindihan," sabi ni Sondra. Wala pang dalawang minuto ay nasa R-4813A at B sila, dalawang saradong lugar ng pagsubok sa militar sa Fallon Naval Air Station complex sa north-central Nevada, na inupahan ng Sky Masters Aerospace at nakipag-ugnayan sa FAA Air Traffic Control Center sa Oakland upang subukan mataas na pagganap ng mga eroplano. "Kasalukuyan akong gumagawa ng mga checklist bago lumipad sa mataas na lugar. Iulat muli kapag natapos na."
    
  "Magagawa," sabi ni Boomer. Inihanda ng checklist ang mga tripulante upang gumana sa napakataas na altitude na hindi karaniwang naaabot ng maginoo na fighter aircraft. Ilang minuto lang ang tinagal. "Kumpleto na ang checklist. Ipinakita ko sa amin ang loob ng R-4813A. Nililinis kapag handa na."
    
  "Nakuha ko, Boomer," sabi ni Sondra. "Maghanda." Inilapat ni Sondra ang buong kapangyarihan, dahan-dahan at maayos na isulong ang mga throttle sa MiG-25 hanggang sa maabot nila ang zone five afterburner, at pagkatapos ay sa Mach 1 ay itinaas niya ang ilong hanggang sa tumaas ang mga ito sa animnapung degrees at bumibilis pa rin. Habang tumataas ang bilis, tumaas ang pwersa ng gravity, at hindi nagtagal ay pareho silang umuungol dahil sa g-force na dumidiin sa kanilang mga katawan, sinusubukang pigilan ang pagtagas ng dugo mula sa kanilang mga baga at utak. Parehong nakasuot ang mga piloto ng partial pressure suit at space helmet, kasama ang mga high-tech na electronic pressurized na suit na nakatakip sa kanilang mga binti at ibabang bahagi ng tiyan ng nakasisikip na tela upang maiwasan ang pagdaloy ng dugo sa kanilang mga binti dahil sa G-forces-ngunit kailangan pa rin ng trabaho upang labanan ang mga epekto ng labis na karga. Hindi nagtagal ay nasa taas na sila ng animnapung libong talampakan at lumilipad sa apat na beses na bilis ng tunog, na may pitong beses na puwersa ng grabidad na dumidiin pababa sa kanilang mga katawan.
    
  "Kausapin mo ako, Sondra," sabi ni Boomer. "Are... are you okay?"
    
  "I"m... fine... Boo... Boomer," sabi ni Sondra, ngunit halatang nahihirapan siyang makayanan ang stress sa kanyang katawan. Biglang tumagilid nang husto ang MiG-25 sa kaliwa at sumugod pababa.
    
  "Sondra?" Walang sagot. Ang ilong ng manlalaban ay nakatutok sa Earth. Bago pa siya magkokontrol, naramdaman at narinig ni Boomer ang mga throttle na lumipat sa idle habang siya ay bumababa at ang mga pakpak ay pantay-pantay.
    
  "Okay ka lang, Sondra?" ulit ni Boomer.
    
  "Oo". Naririnig niya sa intercom na medyo nahihirapan ang paghinga nito, pero parang normal lang. "Ayos lang ako".
    
  Pinagmasdan ng mabuti ni Boomer ang altimeter at airspeed, tinitiyak na si Sondra ay may ganap na kontrol sa eroplano. Sa likurang sabungan, maaari niyang ganap na kontrolin ang sasakyang panghimpapawid kung kinakailangan, ngunit ang pagpindot sa mga kontrol ay magiging isang pagkabigo para sa pilot-in-command, at hindi niya nais na gawin iyon maliban kung ito ay talagang kinakailangan. Matapos mawala ang sampung libong talampakan lamang, nagsimulang ilong si Sondra pabalik sa abot-tanaw, at nang pumantay ang eroplano at bumaba ang bilis ng hangin sa subsonic, nagdagdag siya ng kapangyarihan upang mapanatiling stable ang altitude at airspeed. "Kamusta ka, Sondra?" - tanong ni Boomer.
    
  "Okay lang ako, Boomer," sagot ni Sondra, na tila normal at may kontrol. "Babalik ako sa tatlumpung libong talampakan at susubukan nating muli."
    
  "Wala kaming sapat na gasolina para sa isa pang high-altitude, high-G demonstration," sabi ni Boomer. "Maaari kaming gumawa ng ilang mga high-speed approach na walang flaps at pagkatapos ay tawagan ito ng isang araw."
    
  "Mayroon kaming sapat na gasolina, Boomer," protesta ni Sondra.
    
  "Hindi sa tingin ko, baby," sabi ni Boomer. "Gumawa tayo ng diskarte sa ILS altitude sa Battle Mountain at gumawa ng no-flaps approach, gumawa ng miss sa decision altitude, pagkatapos ay gumawa ng isa pang diskarte sa full stop. Maliwanag na?"
    
  "Kahit anong sabihin mo, Boomer," sagot ni Sondra, halata sa boses niya ang kawalan ng pag-asa.
    
  Ang mga diskarte sa high-speed na instrumento ay ginagaya ang mga landing ng Black Stallion o Midnight spaceplanes. Ang MiG-25 ay isang mahalagang hakbang para sa mga naghahangad na mga piloto ng spaceplane dahil ito ang tanging sasakyang panghimpapawid na maaaring madaling gayahin ang napakataas na g-force na naranasan ng mga piloto sa kanilang pag-akyat. Ang Sky Masters Aerospace centrifuge ay maaaring makabuo ng G-forces ng siyam na beses na normal na gravity sa lupa, ngunit ang MiG-25 ay isang mas mahusay na platform dahil ang piloto ay kailangang lumipad sa sasakyang panghimpapawid habang nakalantad sa mga G-force. Nagsagawa si Sondra ng mga instrument approach na may tipikal na katumpakan, at ang landing ay napunta sa iskedyul.
    
  Ipinarada nila ang jumbo jet, pumunta sa tindahan ng life support para ihulog ang mga spacesuit at electronic sealant, kinapanayam ang mga maintenance technician, mabilis na nagpa-check-up sa doktor, pagkatapos ay bumalik sa klase para pag-usapan ang tungkol sa flight. Si Sondra ay nakasuot ng asul na flight suit, na iniakma upang i-highlight ang kanyang mga kurba, at ang kanyang flight boots ay nagpapataas sa kanyang hitsura. Hinayaan niyang nakalugay ang kanyang tuwid na blonde na buhok habang nagbubuhos ng isang tasa ng kape; Si Boomer, na nakasuot ng Air Force olive drab flight suit, ay kinuha na ang kanyang bote ng iced water.
    
  "Pre-flight, take-off, departure, approaches, landing at post-flight preparation ay nasa ayos na lahat," sabi ni Boomer, tinitingnan ang kanyang notebook. "Sabihin mo sa akin ang tungkol sa pag-akyat."
    
  "Ayos lang ako-sa palagay ko ay umalis ako kaagad," sabi ni Sondra. "Lagi mong sinasabi na mas mabuting ihinto ang mga high-g run nang mas maaga kaysa sa huli. Marahil ay medyo kinakabahan ako. Maayos naman ako."
    
  "Hindi ka sumasagot noong tumawag ako."
    
  "I heard you perfectly, Boomer," sabi ni Sondra. "Marami akong gagawin. Ang huling bagay na gusto kong gawin ay itigil ang compressor o iikot." Tumingin si Boomer kay Sondra, na tumalikod, humigop ng kanyang kape, at nagpasyang tanggapin ang kanyang sagot. Ang natitirang bahagi ng debriefing ay hindi tumagal ng maraming oras. Napag-usapan nila ang mga plano sa klase sa susunod na araw at mga gawain sa pagsasanay sa paglipad, pagkatapos ay pumunta si Sondra sa telepono upang tingnan ang mga mensahe at pumunta si Boomer sa kanyang opisina upang ayusin ang mga mensahe at dokumento at tingnan ang maraming mga lab at disenyo ng opisina na kanyang pinangangasiwaan.
    
  Nagsimula ang hapon sa isang pulong ng management team ng kumpanya, na halos hindi matiis ni Boomer, ngunit bahagi ito ng kanyang bagong trabaho bilang pinuno ng mga operasyon ng aerospace. Ang pulong ay pinamunuan ng bagong bise presidente ng mga operasyon ng kumpanya, si Jason Richter, isang retiradong tenyente koronel at robotics engineer sa U.S. Army na kinuha upang palitan ang yumaong si Patrick McLanahan. Si Jason ay matangkad, fit at matipuno, na may magandang morenong hitsura. Siya ay tinanggap ng Sky Masters Aerospace para sa kanyang background sa engineering, partikular sa robotics, ngunit napag-alamang pantay na sanay sa pamamahala, kaya na-promote siya bilang pinuno ng pananaliksik at pag-unlad para sa kumpanya. Bagama't siya ay nasa bahay sa isang laboratoryo o opisina ng disenyo, nasiyahan siya sa kapangyarihan at prestihiyo ng pamumuno sa napakaraming pinakamahuhusay at pinakamaliwanag na isipan sa mundo.
    
  "Magsimula na tayo," sabi ni Richter, na sinimulan ang pulong sa eksaktong ala-una, gaya ng dati. "Magsimula tayo sa aerospace division. Hunter, binabati kita sa matagumpay na paghahatid ng Pangulo sa Armstrong space station at ligtas na nakabalik. Isang tunay na tagumpay." Ang iba pa sa karamihan ay nagbigay kay Boomer ng ilang mahinang palakpakan-Hunter "Boomer" Noble ay itinuturing na isang sira-sira na karakter sa executive boardroom ng kumpanya, hindi seryoso, at samakatuwid ay tinatrato nang malumanay. "Ang Pangulo ay hindi lumilitaw na dumaranas ng anumang negatibong kahihinatnan. Mga obserbasyon?
    
  "Ang tao ay gumawa ng isang kamangha-manghang trabaho," sabi ni Boomer, tahimik na kinikilala ang positibong feedback mula sa kanyang mga kapwa miyembro ng board ngunit napansin din ang mga negatibong reaksyon. "Nanatiling kalmado siya at hindi nababagabag sa buong byahe. Hindi ako masyadong nagulat nang pumayag siyang gawin ang docking, ngunit hindi ako makapaniwala noong gusto niyang mag-spacewalk sa airlock. Siya ay kumilos na parang siya ay nasa pagsasanay ng astronaut sa loob ng maraming taon. Pambihira ang ganitong uri ng tapang."
    
  "Nakakakuha na kami ng mga kahilingan para sa mga flight ng spaceplane, at pinag-uusapan ang pagpopondo ng higit pang mga S-19 at XS-29," sabi ni Jason.
    
  "Lahat ako para dito," sabi ni Boomer, "ngunit sa palagay ko kailangan nating makaakit ng mga mapagkukunan upang simulan ang seryosong gawain sa susunod na serye ng mga istasyon ng kalawakan. Si Armstrong ay nakabitin doon, ngunit ang kanyang mga araw ay bilang, at kung ang Starfire na proyekto ni Brad McLanahan ay sumulong, gaya ng taya ko, maaaring makaalis si Armstrong sa negosyo ng mga sandata sa espasyo ng militar. Mayroon akong dalawang tao, sina Harry Felt at Samantha Yee, na nagtatrabaho sa mga materyales sa istasyon ng kalawakan, pangunahin ang pagbuo ng mga sistema para sa pag-upgrade ng Armstrong. Gusto kong ilagay sila sa pamamahala ng isang bagong pangkat ng disenyo ng tatlo o apat na tao sa simula, na gumagawa ng mga disenyo para sa mga bagong istasyon ng militar at industriya alinsunod sa mga panukala ni Pangulong Phoenix. Kailangan din naming ipadala ka kaagad at si Dr. Qaddiri sa Washington upang makipagkita sa aming mga tagalobi at alamin kung sino ang may pananagutan sa bagong tagumpay na ito sa kalawakan." Saglit siyang nag-alinlangan, pagkatapos ay idinagdag, "Siguro ikaw o si Helen ay dapat magboluntaryo na gawin ito, Jason."
    
  "Ako?" - tanong ni Jason. "Sa Washington? Mas gugustuhin ko pang ilibing hanggang leeg sa disyerto. Ngunit gusto ko ang iyong mga ideya. Ipadala agad sa akin ang proposal at budget at ipapasa ko ito kay Helen."
    
  Gumawa ng ilang pag-tap si Boomer sa kanyang tablet computer. "Nasa iyong mailbox, Comandante."
    
  "Salamat. Alam kong may naisip ka na. Sisiguraduhin kong makukuha ito ni Helen ngayon."
    
  Sa sandaling iyon, ang presidente at punong ehekutibong opisyal ng kumpanya, si Dr. Helen Cuddiri, ay pumasok sa silid ng pagpupulong. Bumangon ang lahat nang ang isang matangkad, maitim ang mata na babae na limampu't dalawang taong gulang na may napakahabang maitim na buhok na nakatali sa masalimuot na buhol sa likod ng kanyang ulo, na nakasuot ng dark gray na business suit, ay lumitaw sa pintuan. Si Helen Qaddiri ay ipinanganak sa India ngunit pangunahing pinag-aralan sa Estados Unidos, na nakakuha ng maraming degree sa negosyo at engineering. Nagtrabaho siya sa Sky Masters sa loob ng mga dekada, nakipagtulungan kay Jonathan Masters sa pagkuha ng unang bangkarota na kumpanya ng aerospace kung saan sila nagtrabaho at itinayo ito sa isa sa mga nangungunang high-tech na kumpanya sa disenyo at pagpapaunlad sa mundo. "Lahat, mangyaring umupo sa iyong mga upuan," sabi niya sa isang magaan, malambing na boses. "Paumanhin sa paggambala, Jason."
    
  "Hindi naman, Helen," sabi ni Jason. "Mayroon ka ba para sa amin?"
    
  "Announcement," sabi niya. Pumunta siya sa harap ng kwarto at tumabi kay Jason. "Pumili ang Lupon ng mga Direktor ng tatlong proyekto para sa mga gawad ngayong taon, lahat ng mga ito sa mga unibersidad: ang State University of New York sa Buffalo para sa proyekto ng swarm satellite; Allegheny College of Pennsylvania para sa isang sistema ng komunikasyon sa laser; at ang karamihan ng parangal, dalawampu't limang milyong dolyar, ay mapupunta sa Cal Poly San Luis Obispo para sa isang napaka-kahanga-hangang proyekto ng solar power sa orbit." Isa pang putok ng palakpakan mula sa mga direktor ng sangay sa bulwagan.
    
  "Nangunguna si Brad McLanahan sa proyektong ito," sabi ni Boomer. "Kahanga-hanga ang lalaking ito. Tinatanong ko ang lalaki tungkol sa ilang bahagi ng proyekto at sinabi niyang hindi niya alam at tatawagan niya ako, at ang susunod na alam ko ay isang tawag sa telepono mula sa ilang nanalo ng Nobel Prize sa Germany na may sagot. Mayroon siyang listahan ng mga eksperto at siyentipiko sa kanyang koponan na magpapaluha sa iyong mga mata."
    
  "Namumuhunan na kami nang malaki sa kanilang proyekto," sabi ni Jason. "Nakapagbigay na kami sa kanila ng Trinity module, na ginagamit nila para sa mga sukat at interfacing testing. Kapag nagsimula silang gumawa ng mga subsystem, gugustuhin nilang iangat ang mga bahagi ng space system sa Armstrong space station sa Midnight and Black Stallion, kaya humingi sila ng mga parameter tulad ng mga sukat ng cargo bay, system, kapangyarihan, kapaligiran, temperatura, vibration, at kaya naman.. Hiniling din nila na makita ang computer code para sa Skybolt guidance system - gusto nilang gamitin ito para magpadala ng maser energy sa isang direktang antenna sa Earth, at sa tingin ng pinuno ng kanilang computer group ay mapapabuti nito ang katumpakan."
    
  "Magkasama silang naglalaro, sigurado iyon," dagdag ni Boomer.
    
  "Sasabihin ko sa mga unibersidad ang magandang balita," sabi ni Helen. "Yun lang. Kahit ano para sa akin?"
    
  "May magandang ideya si Boomer: makipagkita kay President Phoenix at kung sino man ang namumuno sa bagong space initiative, magbahagi ng ilang ideya sa kanila at tingnan kung ano ang interesado nilang gawin," sabi ni Jason. "Nais din niyang bumuo ng isang koponan upang simulan ang pagdidisenyo ng mga istasyon ng kalawakan, militar at pang-industriya. Nasa tablet ko ang proposal at budget niya."
    
  "Magandang ideya, Boomer," sabi ni Helen. "Ipadala ang kanyang panukala sa akin sa aking opisina kaagad pagkatapos ng pulong."
    
  "Gagawin," sabi ni Jason.
    
  "Iminungkahi ko rin na ikaw o si Jason ay magboluntaryo na pamunuan ang inisyatiba ng gobyerno sa kalawakan, kung wala pang pinangalanan," sabi ni Boomer.
    
  "Mayroon akong trabaho, maraming salamat, at si Jason ay hindi pupunta kahit saan - dinala ko lang siya dito pagkatapos ng maraming panghihikayat at panghihikayat," nakangiting sabi ni Helen. "Ngunit ang pagpunta sa Washington ay mukhang mabuti sa amin." Sinagot niya ang ilan pang mga tanong at komento, pagkatapos ay umalis. Ipinagpatuloy ni Jason ang pamumuno sa pulong, naglalakad sa mesa at tumatanggap ng mga ulat mula sa lahat ng mga operating director, at natapos ito makalipas ang halos isang oras.
    
  Umakyat si Jason sa opisina ni Helen makalipas ang ilang minuto at kumatok sa doorframe ng nakabukas na pinto ng opisina. "I have this report for you," sabi niya sa may pintuan, hawak ang kanyang tablet computer sa kanyang mga kamay.
    
  "Come in, Jason," sabi ni Helen, habang ginagawa ang laptop niya sa desk niya. "Isara mo ang pinto". Ginawa ni Jason ang kanyang iniutos, pagkatapos ay pumunta sa kanyang mesa at nagsimulang maglipat ng file mula sa kanyang tablet patungo sa kanyang laptop.
    
  "Ito ay medyo mahabang file," sabi niya. "Kilala mo si Boomer-bakit magsasabi ng isang bagay sa dalawang salita lang kung makakaisip siya ng dalawampu?"
    
  "Ito ay kahanga-hanga," sabi niya. "Ano ang dapat nating gawin habang naghihintay?"
    
  "Mayroon akong ilang mga ideya," sabi ni Jason, na nakangiti habang yumuyuko at hinalikan siya nang malalim, kung saan siya ay tumugon nang may parehong sigasig. Naghalikan sila ng ilang mahaba at matamlay na sandali. "Sana'y maaari kong tanggalin ang iyong buhok ngayon," sabi niya sa isang malalim at tahimik na boses. "I love watching your hair cascade after you pin it up... Especially if it falls on my bare chest." Tinugon niya ito sa pamamagitan ng paghila sa kanya palapit at pagbibigay sa kanya ng isa pang malalim na halik. "Libre ka ba ngayong gabi? Ilang araw na kitang hindi nakakasama."
    
  "Jason, hindi natin dapat ginawa ito," bulong ni Helen. "Ako ang boss mo, at mas matanda ako sa iyo ng higit sa sampung taon."
    
  "Wala akong pakialam kung ilang taon ka na ayon sa pagkakasunod-sunod," sabi ni Jason. "Ikaw ang pinaka-exotic, pinaka-seductive na babae na nakasama ko. Ang kasarian ay nagmumula sa iyo tulad ng isang laser. At maaaring mas matanda ka sa akin, ngunit halos hindi kita makasabay sa kama."
    
  "Tumigil ka, malibog ka," nakangiting sabi ni Helen, ngunit binigyan siya ng isa pang malalim at matagal na halik bilang tanda ng pasasalamat. Hinawakan niya ang mukha nito at mapaglarong niyugyog. "Huwag kalimutan, mayroon akong talumpati sa Lander County Chamber of Commerce meeting ngayong gabi, at ang tagapamahala ng lungsod, tagapangulo ng komisyon sa pagpaplano at punong pulis ay gustong makipag-usap pagkatapos. Sa tingin ko ito ay tungkol sa pagpapalawak ng mga utilidad upang magtayo ng mga karagdagang unit malapit sa paliparan at pagrerebisa ng liham ng kasunduan sa seguridad ng paliparan, county at kumpanya ng seguridad. Gusto kong tiyakin na ang pabahay ay nasa labas ng maingay na lugar ng paliparan, at hindi ko nais na ang ating mga opisyal ng seguridad ay matali ng mga sheriff sa mga kasunduan sa seguridad ng pederal at estado. Si Charles Gordon mula sa opisina ng gobernador ay naroroon din, at gusto kong makipag-usap sa kanya tungkol sa pagkuha ng ilang seed money para sa pagpapalawak ng paliparan."
    
  "Kalokohan".
    
  "Bakit hindi ka sumama sa akin? Kilala ka ng lahat bilang ang taong nagdisenyo at nagtayo ng cybernetic infantry device na nagligtas sa lungsod mula kay Judah Andorsen at sa Knights of the True Republic - sigurado akong gusto ka nilang makilala."
    
  "Hindi ako gumagawa ng pulitika," sabi ni Jason. "Gusto kita. Hindi ko akalain na maaalis ko ang mga kamay ko sa iyo."
    
  "Oh, sa palagay ko mayroon kang higit na kontrol sa salpok, Jason," sabi niya. "Sa karagdagan, sigurado akong gusto nilang makilala ang hinaharap na Pangulo at CEO ng Sky Masters Aerospace."
    
  "Kailangan nating pag-usapan ito nang kaunti, Helen," sabi ni Jason. Umupo siya sa tapat niya. "Parang hindi ako nababagay na maging CEO. Kinailangan mo akong kumbinsihin na pumalit bilang Chief of Operations pagkatapos mapatay si Patrick McLanahan-"
    
  "At ang galing mo," sabi ni Helen. "Ang iyong koponan ay ang pinakamahusay sa negosyo. Ilang buwan ka pa lang sa ganitong posisyon. Ito ay magiging pangalawang kalikasan bago mo ito mapagtanto. Kailangan mo ng kaunti pang edukasyon sa negosyo, marahil isang MBA sa itaas ng lahat ng iba pang mga degree na mayroon ka, ngunit malinaw na ikaw ay isang pinuno.
    
  "Mas nasa bahay ako sa lab kaysa sa aking desk."
    
  "Walang nagsasabi na kailangan mong manatili sa mesa," sabi ni Helen. "Nagagawa ng mga pinuno ang mga bagay sa iba't ibang paraan. Alam mo kung paano magtalaga, magtalaga, at mag-organisa-na nagbibigay sa iyo ng oras at pagkakataon na gumugol ng mas maraming oras sa iyong mga inhinyero at gawin ang lahat ng bagay na kailangang gawin ng mga pinuno ng kumpanya." Tumayo siya mula sa kanyang mesa at lumapit sa kanya, idiniin ang kanyang mga suso sa kanya sa paraang alam niyang gusto niya. "Samahan mo ako ngayong gabi. Kung hindi pa huli ang lahat, gusto kitang imbitahan na bumisita."
    
  "Akala ko sinabi mo na hindi natin dapat gawin ito."
    
  "Naku, hindi dapat," nakangiting sabi ni Helen. Tumayo si Jason at nagsalo sila ng isa pang malalim at mapusok na halik. "Maaari akong mawalan ng trabaho kung malaman ng board na natulog ako sa isa sa aking mga vice president, kahit na ako ay isang co-founder ng kumpanya." Isa pang halik. "Talagang matatanggal ka sa trabaho at malamang na mademanda ka para sa iyong bonus sa pagpirma." Isa pang halik.
    
  "Pakiusap, Miss President, tumigil ka na sa pagsasalita," sabi ni Jason.
    
  "Yes, Mr. Vice President," sabi ni Helen, at muli silang naghalikan, at mas tumagal ang halik na ito kaysa sa iba.
    
  Malapit nang lumubog ang araw nang umalis si Boomer sa Sky Masters Aerospace Center at umuwi. Ang dating inaantok, nakahiwalay na maliit na komunidad ng pagmimina ng Battle Mountain sa hilagang-gitnang Nevada ay sumailalim sa isang hindi kapani-paniwalang pagbabago sa loob lamang ng tatlong taon mula noong Sky Masters Aerospace Inc. lumipat doon mula sa Las Vegas: mahigit triple ang populasyon, lahat ng uri ng mga proyekto sa pagtatayo ay nasa lahat ng dako, at isang hindi pinagsamang paninirahan-napanatili nito ang pagkakakilanlan nito bilang isang kampo ng pagmimina at hintuan ng riles mula noong ito ay itinatag noong 1840s, kahit na ito ang upuan ng Lander County-sa wakas ay naging pinakabagong lungsod ng Nevada at isa sa pinakamabilis na paglaki sa bansa. Nagrenta si Boomer ng bahay sa isa sa mga bagong kapitbahayan na matatagpuan sa pagitan ng paliparan at bagong downtown, sapat na malapit upang bisitahin ang mga bagong casino at mga highscale na restaurant kung kailan niya gusto, ngunit sapat na maginhawa upang mag-commute papunta sa trabaho, lalo na ngayong umaga ay nag-commute sa interstate 80 sa paliparan ay tila naging mas abala araw-araw, salamat sa dose-dosenang mga negosyo na umusbong sa lugar mula noong pinalawak ng Sky Masters Aerospace ang mga operasyon nito.
    
  Ipinarada ni Boomer ang kanyang Lincoln MKT sa garahe, inaabangan ang isang magandang nakakarelaks na gabi. Regular na siya sa ilang bagong casino sa bayan, at hindi na kailangang magbayad para sa pagkain o inumin sa loob ng mahigit isang taon-natitiyak niyang binigyan niya ang mga casino ng sapat na pera sa mga table table para kumita ng higit pa. para sa kanyang mga pagkatalo-ngunit ang gabing ito ay magiging isang masamang gabi. Siguro kaunting alak, marahil isang pelikula, marahil-
    
  "Sakto ka namang umuwi," sabi ng isang boses mula sa kusina. Si Sondra Eddington iyon, na nakasuot lamang ng isa sa mga T-shirt ng Sky Masters Aerospace Inc. ng Boomer, ang kanyang mahabang blonde na buhok ay perpektong nakalugay sa kanyang dibdib, na para bang siya mismo ang nag-istilo nito - na, naisip ni Boomer, malamang na mayroon ito. "Magsisimula ako nang wala ka."
    
  "Hindi ko alam na darating ka," sabi ni Boomer.
    
  "Medyo balisa ako pagkatapos lumipad kaninang umaga," sabi ni Sondra sa medyo pagod, kalahating panunukso na tono. "Sinubukan kong tumakbo at mag-ehersisyo nang husto sa gym, ngunit... medyo nasa gilid pa rin ako." Lumapit ito at hinalikan siya sa labi. "Kaya nagpasya akong mag-pop in at magtanong kung alam mo ang anumang mga paraan na maaari akong magsunog ng enerhiya?"
    
  Sinubukan ni Boomer ngunit hindi niya napigilan ang sarili, ang kanyang mga mata ay gumagala sa kanyang katawan na nagpangiti sa kanya. "Nasaan ang iyong sasakyan?" - tanong niya.
    
  "Ipinarada ko ito sa convenience store sa ibaba ng bloke," sabi ni Sondra. "Nakakita ako ng masyadong maraming tao mula sa Sky Masters sa iyong lugar at ayokong makita nila ang kotse ko na nakaparada sa harap ng bahay mo."
    
  Mukhang isang magandang ideya, naisip ni Boomer. Hinawakan siya nito sa haba ng braso at tinignan siya ng diretso sa mga mata. "O maaari nating gawin ang tama, tulad ng napagkasunduan natin, at hindi na matulog sa isa't isa."
    
  "Oh, alam kong napag-usapan natin ito," sabi ni Sondra na bahagyang ngumisi, ipinatong ang mga kamay sa balikat nito at pinulupot ang mga kamay sa leeg nito, "ngunit hindi ko mapigilan. Mayroon kang napakainit na masikip na katawan at mayroon kang masungit na ngiti at ang demonyong may malasakit na ugali na nagpapabaliw sa akin. Not to mention, isa kang tigre sa kama."
    
  "Salamat," sabi ni Boomer. "Medyo hot ka rin."
    
  "Salamat".
    
  "Pero ang boyfriend mo, Brad, ay nagiging kaibigan ko, at kung malaman niya ang tungkol sa atin, mahihirapan tayong makatrabaho siya in the near future. Ang kanyang Starfire project ay nakatanggap lamang ng pag-apruba sa pagpopondo."
    
  "Pagkatapos ay makikipaghiwalay ako sa kanya."
    
  Nagulat si Boomer. "Ganun ba kasimple?"
    
  "Kapag dumating ang oras na iwan ka, magiging ganoon kabilis," sabi ni Sondra. "Gusto ko si Brad, at matigas siya gaya mo, pero mas bata siya sa akin, at malayo siya sa kolehiyo, at naging abala siya para bisitahin ako nitong mga nakaraang araw, at malungkot akong wala sa bahay. Tsaka ayoko ng nakatali. Gusto ko ang gusto ko, kung kailan ko gusto, at ngayon gusto kita."
    
  "At kapag nandito na si Brad, gusto mo rin ba siya?"
    
  Nagkibit balikat si Sondra. "Baka naman. Sa palagay ko ay hindi niya ako babalikan pagkatapos ng breakup - medyo immature siya tungkol sa mga babae at relasyon at sa palagay ko ay hindi niya kakayanin ang pagiging kaibigan o kaswal na kasosyo sa sex." Hinila siya nito palapit. "Paano naman, boy? Simulan mo na ang mga makina mo at pasakayin mo ako?"
    
  Ngumiti si Boomer ngunit umiling. "Sa tingin ko ay hindi, Sondra," sabi niya.
    
  Napaatras siya ng isang hakbang at sinuklay ang kanyang mga kamay sa kanyang blonde na buhok, na tumapon sa kanyang dibdib. "Hindi mo na ako kailangan? Sabi ko makikipaghiwalay na ako kay Brad."
    
  "Nakipag-sex kami minsan at napag-usapan namin ito mamaya at pareho kaming nagpasya na mali ito," sabi ni Boomer. "Magte-train kami nang magkasama para sa isa pang labindalawang buwan. Ako ang iyong tagapagturo. Hindi magandang ideya ang matulog nang magkasama."
    
  "If you say so," sabi ni Sondra sa malambing na boses. Pagkatapos, dahan-dahan at mapang-akit, hinubad niya ang kanyang T-shirt, inilantad ang kanyang makapigil-hiningang katawan, matigas na suso at patag na tiyan. Inabot niya ang T-shirt, sinisiguradong hindi ito nakaharang sa pagtingin ni Boomer sa kanyang masarap na katawan. "Gusto mo bang ibalik ang iyong T-shirt, Dr. Noble?"
    
  Inabot ni Boomer at kinuha ang T-shirt sa kanya... saka ibinato sa balikat niya. "Damn, I'm going to hell anyway," sabi niya, niyakap si Sondra at hinalikan siya ng malalim.
    
    
  IKA-LABINGAPAT NA BUILDING, KREMLIN, MOSCOW
  PEDERASYON NG RUSSIA
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  Ang mga pangunahing opisyal na opisina ni Pangulong Gennady Gryzlov sa complex ng gobyerno ng Kremlin ay nasa gusali ng Senado, na kilala rin bilang Unang Gusali, ngunit mas pinili niya ang mas nakahiwalay na backup na tanggapan ng pangulo na kilala bilang Ika-labing-apat na Gusali. Kamakailan lang ay ganap niyang inayos ang gusali, ginawa itong isang high-tech na replika ng mga opisina ng kanyang kumpanya ng langis sa St. Petersburg, na may maraming layer ng seguridad, sopistikadong surveillance at counter-surveillance system, at mga ultra-secure na komunikasyon, na lahat ay kalaban. at sa maraming paraan ay nalampasan ang pinakamahusay na teknolohiyang Ruso; mayroon ding underground railroad para sa emergency evacuation na maaaring maghatid sa kanya sa Chkalovsky Airport, labingwalong milya hilagang-silangan ng Moscow, na kung saan ay ang kanyang cosmonaut training airfield na nagsisilbi sa Star City at ngayon ay may isang contingent ng military transport aircraft na maaaring ligtas na alisin siya kung kinakailangan.
    
  Determinado siyang hindi makulong sa isang underground command post sa panahon ng air raid, gaya ng nangyari sa kanyang ama: sa unang babala ng anumang panganib, maaaring umalis si Gryzlov sa Building Fourteen nang wala pang isang minuto, umalis sa lungsod nang wala pang limang , at sumakay sa isang jet. , handang ihatid ito saanman sa Europe nang wala pang tatlumpu.
    
  Si Gryzlov ay bihirang magdaos ng mga pagpupulong sa Ika-labing-apat na Gusali, na mas pinipili na ang lahat ng opisyal na mataas na antas ng mga pulong ng gabinete ay maganap sa kanyang tanggapan sa Unang Gusali, ngunit ipinatawag niya ang Ministrong Panlabas na si Daria Titeneva sa kanyang tanggapan sa Ika-labing-apat na Gusali sa madaling araw. Siya ay sinamahan sa opisina ng pinuno ng administrasyon, si Sergei Tarzarov, na pagkatapos ay kinuha ang kanyang posisyon na "wala sa paningin, wala sa isip" sa administrasyong pampanguluhan, ngunit pinaputok sa isang sulyap mula kay Gryzlov. "Hello, Daria," sabi ni Gryzlov mula sa likod ng kanyang malaking mesa. "Maligayang pagdating. tsaa? kape?"
    
  "Hindi, salamat, Ginoong Presidente," sabi ni Titeneva. Saglit siyang tumingin sa paligid ng opisina. Ang desk ni Gryzlov ay may mga floor-to-ceiling na bintana na may nakamamanghang panoramic view ng Kremlin at Moscow, at sa mga dingding sa harap ng desk ay may mga high-definition na widescreen na monitor na nagpapakita ng iba't ibang impormasyon, mula sa internasyonal na balita hanggang sa mga feed ng mga ulat ng gobyerno hanggang sa stock. mga panipi at dami ng stock mula sa buong mundo. Nasa kaliwa ng presidente ang isang dalawampu't tao na conference table, at isang komportableng labindalawang tao na seating area na nakapalibot sa isang coffee table ay nasa kanan. "Hindi ko pa nakikita ang iyong personal na opisina dito mula nang matapos mo ang pagsasaayos nito. Napaka businesslike. Gusto ko, Mr. President."
    
  "Hindi ako makakagawa ng maraming trabaho sa gusali ng Senado kapag galit ang mga kawani," sabi ni Gryzlov. "Pumunta ako sa First Building para makinig sa kumakatok ng mga manok, pagkatapos ay babalik ako dito at gumawa ng mga desisyon."
    
  "Sana hindi ako isa sa mga manok na sinasabi mo, Mr. President," ani Titeneva.
    
  "Siyempre hindi," sabi ni Gryzlov, naglalakad sa paligid ng kanyang mesa, lumapit kay Titeneva at bahagyang hinalikan siya sa pisngi, pagkatapos ay tumanggap ng isang magalang na halik bilang kapalit. "Ikaw ay isang maaasahang kaibigan. Nagtrabaho ka sa aking ama sa loob ng maraming taon, mula nang magkasama kayo sa Air Force.
    
  "Ang iyong ama ay isang mahusay na tao," sabi ni Titeneva. "Ako ay may pribilehiyong paglingkuran siya."
    
  "Kinaladkad ka niya kasama siya, hindi ba?" Sabi ni Gryzlov. "Pareho kayong tumaas sa ranggo ng Air Force, at pagkatapos ay dinala ka niya sa hanay ng gobyerno, oo?"
    
  "Alam ng iyong ama kung gaano kahalaga ang magtiwala sa mga tao sa paligid mo, kapwa sa hukbo at sa labas nito," sabi ni Titeneva. "Siya rin ay tiniyak na natuto ako mula sa pinakamahusay na mga eksperto sa Kremlin."
    
  "Ikaw ang kanyang punong kawani sa maikling panahon, bago ang taksil na si Nikolai Stepashin, kung tama ang pagkakaalala ko," sabi ni Gryzlov. "Nagtataka ako: bakit mo siya iniwan at sumali sa diplomatikong serbisyo? Sa ngayon maaari ka nang maging punong ministro o maging presidente."
    
  "Pareho kaming naisip na ang aking mga talento ay maaaring magamit nang mas mahusay sa Washington at New York," sabi ni Titeneva. "Sa oras na iyon, ang mga kababaihan ay hindi sumasakop sa pinaka matataas na posisyon sa Kremlin."
    
  "Nakikita ko," sabi ni Gryzlov. Diretso itong lumingon sa kanya. "Kaya ang mga alingawngaw na narinig ko tungkol sa isang pangmatagalang sekswal na relasyon sa aking ama ay hindi totoo?" Walang sinabi si Titeneva. Lumapit si Gryzlov sa kanya at hinalikan siya sa labi. "Ang aking ama ay isang masayang tao. Baka ganoon din ang swerte ko."
    
  "I'm almost old enough to be your mother, Mr. President," sabi niya, ngunit yumuko si Gryzlov para halikan siya muli at hindi siya humiwalay. Ngumiti si Gryzlov sa kanya, hinayaan ang kanyang mga mata na gumala pataas at pababa sa kanyang katawan, pagkatapos ay bumalik sa kanyang mesa at kumuha ng tabako sa kanyang desk drawer. "Inimbitahan mo ako sa iyong pribadong opisina para halikan ako, Mr. President?"
    
  "Wala akong maisip na mas magandang dahilan, Daria," sabi niya, nagsindi ng tabako at humihip ng malaking ulap ng mabangong usok patungo sa kisame. "Bakit hindi mo ako binibisita ng mas madalas?"
    
  "Ang aking asawa, halimbawa."
    
  "Ang iyong asawang si Yuri ay isang mabuting tao at isang kilalang beterano, at sigurado ako na ang ginagawa niya kapag malayo ka sa Moscow ay wala sa iyong negosyo hangga't hindi niya nalalagay sa alanganin ang iyong posisyon sa gobyerno," sabi ni Gryzlov. Walang sinabi si Titeneva. Nang hindi lumingon sa kanya, itinutok niya ang tabako sa upuan sa harap ng kanyang mesa, at kinuha niya ito. "Nakatanggap ka ba ng mga ulat sa mga flight ng mga American spaceplane?"
    
  "Yes, Mr. President," sabi ni Titeneva. "Ang bilang ng mga flight sa istasyon ng militar sa espasyo ay bahagyang tumaas, mula tatlo bawat buwan hanggang apat."
    
  "Ito ay isang pagtaas ng tatlumpung porsyento, Madam Foreign Minister - sasabihin ko na ito ay makabuluhan, hindi maliit," sabi ni Gryzlov. "Ang kanilang kargamento?"
    
  "Iminumungkahi ng mga ulat ng katalinuhan na ang istasyon ay sumailalim sa ilang makabuluhang pagpapabuti, posibleng sa kontrol ng laser beam at mga sistema ng pamamahagi ng kuryente," sabi ni Titeneva. "Ang mga optical sensor ay maaaring makakita ng napakakaunting pagbabago sa labas ng istasyon."
    
  "Ikaw ay personal at opisyal na interesado sa mga nilalaman ng mga spaceplane na ito, oo?"
    
  "Siyempre, Ginoong Pangulo, sa sandaling makatanggap ako ng abiso na ang paglulunsad ay malapit na," sagot ni Titeneva. "Ang karaniwang mga sagot mula sa mga Amerikano ay 'tauhan', 'supply' at 'classified'. Hindi sila nagbibigay ng anumang mga detalye."
    
  "At hindi opisyal?"
    
  "Napakahigpit pa rin ng seguridad, ginoo," sabi niya. "Ang mga flight ng Spaceplane at karamihan sa mga operasyon sakay ng Armstrong Space Station ay ginagawa ng mga sibilyang kontratista, at ang kanilang seguridad ay napakasalimuot at multi-layered. Wala sa aking mga contact sa Washington ang nakakaalam ng anumang bagay tungkol sa mga kontratista, maliban na, tulad ng nakita natin, marami sa kanila ay mga dating opisyal ng militar at mga technician. Natatakot ako na napakahirap para sa akin na makakuha ng maraming impormasyon tungkol sa contractor space program. Maaaring may karagdagang impormasyon si Minister Kazyanov."
    
  "Nakikita ko," sabi ni Gryzlov. Tumahimik siya ng ilang sandali; pagkatapos: "Binigyan ka ng pahintulot na magsalita sa harap ng Security Council bago ang pagboto sa aming resolusyon sa mapangahas na inisyatiba sa espasyo ng America, tama ba?"
    
  "Oo, Mr. Presidente."
    
  Nagbuga si Gryzlov ng ulap ng usok sa hangin sa itaas ng kanyang mesa, pagkatapos ay inilagay ang kanyang tabako sa ashtray at tumayo mula sa kanyang upuan, at, bilang kinakailangan ng protocol, agad ding tumayo si Titeneva. "Iniwan mo ang aking ama, si Daria, dahil hindi mo makayanan ang antas ng responsibilidad at inisyatiba na nais ibigay sa iyo ng aking ama," sabi ni Gryzlov, papalapit sa kanya at tinusok ang babae ng isang malamig, direktang tingin. "Hindi ka naging matigas para makasama siya, kahit bilang kanyang maybahay. Iniwan mo ang Moscow para sa mga sosyal na partido sa New York at Washington, sa halip na tulungan siyang lumaban sa mga gutter sa pulitika ng Kremlin."
    
  "Sino ang nagsabi sa iyo ng kasinungalingang ito, Mr. President?" Tanong ni Titeneva, nanlilisik ang mga mata sa galit. "Yung matandang kambing na si Tarzar?"
    
  Sa isang malabong paggalaw na hindi inaasahan ni Titeneva, sinaktan siya ni Gryzlov sa mukha gamit ang kanyang nakabukas na kanang kamay. Natigilan siya mula sa suntok, nanginginig ang mga bituin mula sa kanyang ulo, ngunit napansin ni Gryzlov na hindi siya umatras o sumigaw, ngunit pagkaraan ng ilang sandali ay itinuwid ang kanyang likod at tumayo nang tuwid sa harap niya hanggang sa kanyang buong taas. At muli, sa isang kisap-mata, siya ay nasa ibabaw niya, ang kanyang mga labi ay naka-lock sa kanya, hinila ang kanyang ulo patungo sa kanya gamit ang kanyang kanang kamay habang ang kanyang kaliwa ay gumagala sa kanyang dibdib. Pagkatapos, pagkatapos ng isang mahabang, magaspang na halik, itinulak niya ito palayo sa kanya. Pinunasan niya ang pisngi, pagkatapos ang labi, gamit ang likod ng kamay, pero tumayo ulit ng diretso sa harapan niya, ayaw umatras.
    
  "Pumunta ka sa New York at magsalita sa United Nations Security Council," sabi ni Gryzlov, nakatingin sa kanya ng diretso sa mga mata, "ngunit hindi ka na magiging ganito ka-mature, matalino, iginagalang, reserved diplomat, naiintindihan mo ba ako? Ikaw ang magiging tigress na gusto at sinanay ng aking ama, ngunit hindi kailanman. Nakikita ko ang tigress sa iyong mga mata, Daria, ngunit ikaw ay nakakulong sa isang komportableng buhay sa Ministri ng Ugnayang Panlabas kasama ang iyong asawang bayani sa digmaan, na nagtitiis sa kanyang maliit na gawain dahil gusto mong panatilihin ang iyong malambot na trabaho. Well, hindi na.
    
  "Pupunta ka sa Security Council, at makukuha ng Russia ang lahat ng hinihiling ko, o wala na tayong kinalaman sa United Nations," sabi ni Gryzlov. "Mapapasa mo ang resolusyong ito, o pasabugin mo ang lugar na ito. Ipapakita mo ang aking sama ng loob at galit nang walang kaunting pag-aalinlangan sa isipan ng sinuman, o huwag mag-abala na bumalik mula sa New York."
    
  "Ibe-veto ng Estados Unidos ang resolusyon, Gennady," putol ni Titeneva. Napansin ni Gryzlov ang pagbabago sa tono ng kanyang boses at ngumiti - tulad ng isang kampeon na thoroughbred racehorse, mahusay siyang tumugon sa isang maliit na disiplina, naisip niya. "Alam mo rin ito gaya ko."
    
  "Pagkatapos ay sirain ang lugar na ito," sabi ni Gryzlov. "Ang Bahay na ito at ang buong mundo ng fucking ay dapat na napakalinaw tungkol sa kung gaano ako magagalit kung ang resolusyon na ito ay hindi pumasa." Hinawakan niya ang buhok sa likod ng ulo niya, hinila siya palapit sa kanya at binigyan siya ng isa pang malalim na halik, pagkatapos ay hinila siya palayo sa kanya. "Kung magpasya kang maging isang kuneho at hindi isang tigre, at maglakas-loob kang bumalik sa Kremlin, pagkatapos ay sisiguraduhin kong ikaw ay magiging maliit na kuneho ng isang tao. Baka pati yung akin. At sinisigurado kong hindi mo ito magugustuhan. Umalis ka na rito."
    
  Pumasok si Sergei Tarzarov sa opisina ng pangulo ilang minuto matapos umalis si Titeneva. "Hindi ang iyong karaniwang pulong ng kawani, sa palagay ko, sir?" - sabi nya sabay hawak sa labi nya as a signal.
    
  "Kaunting motivational speech lang bago siya magpunta sa New York," namamaos na sabi ni Gryzlov, na pinunasan ang lipstick sa kanyang bibig gamit ang likod ng kanyang kamay. "Nasaan si Ilyanov?"
    
  "Sa pamamagitan ng isang secure na telepono mula sa Washington, channel three," sabi ni Tarzarov.
    
  Kinuha ni Gryzlov ang telepono, pinindot ang switch ng channel at naiinip na naghintay para sa decryption circuit na magkaroon ng koneksyon. "Kolonel?"
    
  "Kaligtasan, ginoo," sagot ni Ilyanov.
    
  "Anong nangyari doon?"
    
  "Ito ay ganap na hindi inaasahan, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Mukhang may seguridad ang McLanahan dahil sinira nila ang aking koponan, kinuha ang McLanahan at ni-lock ang bahay bago sumikat ang araw."
    
  "Nasaan ang iyong koponan?"
    
  "Hindi kilala, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Wala sila sa kustodiya ng lokal na tagapagpatupad ng batas ng sibilyan, iyon lang ang alam ko."
    
  "Damn," sumpa ni Gryzlov. "Alinman sa FBI o pribadong seguridad. Sila ay aawit tulad ng mga ibon sa talaan ng oras, lalo na kung sila ay mapupunta sa mga kamay ng mga sibilyang kontra-intelligence operatives. Sinabi ko sa iyo, Koronel, huwag kang mag-assume ng anuman. Nasaan si McLanahan ngayon?"
    
  "Kakalabas lang niya, sir," sabi ni Ilyanov. "Nagrehistro siya bilang residente ng isa sa mga campus housing complex. Nasugatan siya noong invasion ng team ko, pero mukhang okay na siya ngayon. Pinag-aaralan namin ang kanyang mga galaw, ang sistema ng seguridad ng apartment complex, at hinahanap ang presensya ng kanyang mga personal na pwersang panseguridad. Hindi na tayo magtataka. Sa ngayon ay wala pa kaming nahanap. Lumilitaw na ipinagpatuloy ni McLanahan ang kanyang mga normal na paggalaw bago pa man ang pagsalakay. Hindi namin matukoy ang anumang seguridad sa paligid nito."
    
  "Kung gayon, tingnan mong mabuti, Koronel, sumpain ka!" Natigilan si Gryzlov. "Gusto kong sirain. Wala akong pakialam kung kailangan mong magpadala sa kanya ng isang buong platun - gusto ko siyang sirain. Ituloy mo yan!"
    
    
  NORWEGIAN ROOM, UNITED NATIONS SECURITY COUNCIL ROOM
  NEW YORK
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  "Ang iligal, mapanganib at mapanuksong paghahangad na ito sa pangingibabaw ng Amerika sa kalawakan ay dapat na itigil kaagad," sigaw ng Russian Foreign Minister na si Daria Titeneva. Nagsalita siya sa isang pulong ng United Nations Security Council sa New York, na nakaupo sa upuan ng ambassador sa tabi ng Russian ambassador sa UN, Andrei Naryshkin. "Ang Russia ay nagtala ng tatlumpung porsyentong pagtaas sa bilang ng mga flight ng spaceplane at unmanned aerial vehicle patungo sa istasyon ng militar ng US mula nang ipahayag ni Pangulong Phoenix ang tungkol sa kontrol ng Amerika sa kalawakan. May katibayan ang Russia na muling ina-activate ng United States ang konstelasyon nito ng mga satelayt ng mga sandata sa kalawakan na tinatawag na Kingfishers, at ina-reactivate din ang isang space-based na libreng electron laser na tinatawag na Skybolt na may pinahusay na mga sistema ng paggabay at pinataas na kapangyarihan, na ginagawa itong may kakayahang sirain ang mga target saanman sa Earth. Ang lahat ng ito ay tila walang iba kundi isang pagpapakita ng puwersa sa isang taon ng halalan, ngunit si Pangulong Phoenix ay naglalaro ng isang napaka-mapanganib na laro, na nagbabanta sa kapayapaan at katatagan ng buong mundo upang makakuha lamang ng ilang boto.
    
  "Ang gobyerno ng Russia ay naghanda ng isang draft na resolusyon para sa pagsasaalang-alang ng Security Council na humihiling na kanselahin ng Estados Unidos ang mga plano na muling buhayin ang lahat ng mga sandata sa kalawakan at sirain ang mga nasa orbit na ng Earth, at pag-uutos kay Pangulong Kenneth Phoenix na baligtarin ang kanyang nakasaad na posisyon na anumang Ang orbit na inookupahan ng isang American spacecraft ay soberanong teritoryo ng Amerika na maaaring ipagtanggol ng puwersang militar. Ang kalawakan ay hindi at hindi kailanman dapat na dominado ng alinmang bansa o alyansa. Hinihiling ko ang pahintulot ng Konseho na isumite ang resolusyon ng Russia sa Komite ng Pamamaraan at pagkatapos ay sa Security Council para sa isang pagboto, na sinusundan ng agarang pagpapatupad kasunod ng pagboto ng "oo". Salamat, Mr. President." Matapos matapos ni Titeneva ang kanyang talumpati, nagkaroon ng mahinang palakpakan - hindi eksaktong isang malakas na tanda ng pag-apruba, ngunit isang medyo nagbabala na senyales ng mga paghihirap para sa mga Amerikano.
    
  "Salamat, Madam Foreign Minister," sabi ni Sofyan Apriyanto ng Indonesia, umiikot na presidente ng United Nations Security Council. "Inimbitahan ng Chairman si Ambassador Ells sa loob ng sampung minuto para sa rebuttal."
    
  "Salamat, Ginoong Pangulo," tugon ni Paula Ells, US Ambassador sa United Nations. "Hindi ako kukuha ng sampung minuto upang pabulaanan ang mga pahayag ng Russian Foreign Minister. Ang kanyang mga pahayag at akusasyon ay ganap na walang batayan at ang kanyang mga katotohanan ay hindi tumpak sa pinakamahusay at tahasang kasinungalingan sa pinakamasama."
    
  "Ang lakas ng loob mo, Ambassador!" Napasigaw si Titeneva nang marinig ang pagsasalin. "How dare you call me a sinungaling! Ang ebidensya ay malinaw sa buong mundo! Ikaw at ang buong administrasyon ng Phoenix ang mga sinungaling at pasimuno dito!"
    
  Nagulat si Ambassador Paula Ells. Maraming beses na niyang nakilala at ginugol ang oras kasama ang beteranong burukrata ng Kremlin sa panahon ng kanyang karera at kilala siya bilang isang kalmado, matalino, lubusang propesyonal na tao, ngunit mula nang dumating siya sa New York ay halos hindi na siya makilala. Nagbigay siya ng ilang panayam sa press sa mundo, pinupuna si Pangulong Phoenix at ang kanyang inisyatiba sa kalawakan, gamit ang mga salitang hindi pa narinig ni Ells na ginamit niya noon. Ang saloobing ito ay nagpatuloy dito, na may mas matinding kalungkutan. "Ang tanging katotohanan na sinabi mo na totoo ay ang pagtaas ng spaceplane at unmanned rocket flight," sabi ni Ells, "ngunit gaya ng dati, nagpapakita ka lamang ng mga kalahating katotohanan at gumagawa ng mga ligaw na akusasyon na hindi sinusuportahan ng mga katotohanan:
    
  "Ang bilang ng mga flight ng aming spacecraft ay tumaas, ito ay totoo, ngunit dahil lamang sa Russia, sa hindi kilalang dahilan, ay nabawasan ang bilang ng mga Soyuz at Progress na mga flight sa International Space Station, at ang Estados Unidos ay nagpasya na tumindi at dagdagan. ang aming mga misyon upang punan ang puwang na nalikha," patuloy ni Ells. "Ang aming mga spaceplane at komersyal na misyon ay nakadirekta hindi lamang sa Armstrong Space Station, gaya ng inaangkin ng Foreign Secretary, kundi pati na rin sa International Space Station. Kung iniisip ng Russia na maimpluwensyahan nila ang mga internasyonal na gawain sa pamamagitan ng pagpapaliban at pagkansela ng mga kritikal na resupply mission - mga misyon na nabili at nabayaran na, maaari kong idagdag - sila ay ganap na nagkakamali.
    
  "Tungkol sa draft na resolusyong ito, Ginoong Pangulo, ang wika ay napakalawak at malabo na ito ay maaaring mas mahusay na isinulat ng isang ikapitong baitang," patuloy ni Ells. Tinapik ni Titeneva ang palad niya sa mesa at may sinabi kay Naryshkin, galit na itinuro muna niya ang daliri kay Ells, pagkatapos ay sa kanya. "Kung maipapasa ang resolusyong ito, maaaring i-disable ng United Nations para sa lahat ng praktikal na layunin ang US global positioning system, dahil ito ay isang mahalagang bahagi ng space weapons system, ngunit hindi nito binanggit ang Russian GLONASS satellite navigation system, na mayroong parehong mga kakayahan.
    
  "Bukod pa rito, ang resolusyon ay naglalayong ipagbawal ang anumang sistema ng armas na may anumang bagay, kahit na malayo, na may kinalaman sa spacecraft na naglalakbay sa itaas ng atmospera, na nangangahulugang maaaring ipagbawal ng United Nations ang lahat ng mabibigat na sasakyang panghimpapawid ng Amerika dahil balang araw ay sumusubok sila ng mga ballistic missiles mula sa mga eroplano, o lupa. -based na mga cargo ship dahil minsan silang nagdala ng mga bahagi para sa mga sandata sa kalawakan," patuloy ni Ells. "Ang resolusyon ay walang kinalaman sa kapayapaan at seguridad at lahat ng bagay na may kinalaman sa paglalahad ng resolusyon sa Security Council na nag-veto sa Estados Unidos upang ang Russian Federation ay makapagturo ng katakutan sa Amerika at sabihin sa mundo na ang Estados Unidos ay naglalayong mangibabaw. kalawakan . Umaasa ang Estados Unidos na makikita ng ibang mga miyembro ng Konseho ang mga taktika na ito kung ano sila: isang murang pakana sa pulitika gamit ang gawa-gawang ebidensya, baluktot na data at pangangalap ng takot. Hinihimok ko ang Konseho na tanggihan na isumite ang resolusyong ito sa komite at huwag na itong bigyan ng karagdagang konsiderasyon."
    
  Direktang hinarap ni Ells si Titeneva. "Miss Foreign Minister... Daria, maupo tayo sa negotiating table kasama ang Secretary of State Morrison at gumawa ng kompromiso," pakiusap niya, itinaas ang kanyang mga kamay na parang sumusuko. "Ang inisyatiba ni Pangulong Phoenix ay hindi ang rearmament ng espasyo. Ang Estados Unidos ay handang gawin ang anumang naisin ng internasyonal na komunidad upang subukan ang ating mga intensyon at ari-arian sa kalawakan. Kailangan natin-"
    
  "Huwag mo akong tratuhin na parang magkapatid tayo, Ambassador Ells!" Nawala ang galit ni Titeneva. "Magpakita ng paggalang. At ang oras para sa pag-verify ay lumipas na, matagal na ang nakalipas - dapat naisip ito ng Estados Unidos bago ang anunsyo ng Phoenix mula sa istasyon ng kalawakan ng militar! Ang Estados Unidos ay mayroon lamang isang pagpipilian upang ipakita ang kanyang katapatan, pagiging bukas at tunay na pagnanais para sa kapayapaan: agad na lansagin ang buong imprastraktura ng mga sandata sa kalawakan!"
    
  Bumagsak ang balikat ni Ells nang mapansin ang namumuong galit ni Titeneva. Imposibleng makipag-usap sa kanya. Para siyang naging isang mabangis na halimaw sa kasuotan ni Daria Titeneva. Bumaling si Ells sa Chairman ng Security Council at sinabi: "Wala na akong maidaragdag, Ginoong Presidente. Salamat ".
    
  "Salamat, Ambassador Ells," sabi ni Pangulong Sofyan Apriyanto. "Mayroon bang iba pang mga komento sa panukala na ipakilala ang resolusyon ng Russia sa komite?" Mayroong ilang iba pang maikling talumpati, kapwa pabor at laban. "Salamat. Kung wala nang karagdagang komento, isasaalang-alang ko ang isang mosyon para ipasa ang resolusyon sa komite."
    
  "Na-touch ako, Mr. President," sabi ni Russian Ambassador Andrei Naryshkin.
    
  "Sinusuportahan ko," agad na sinabi ng ambassador ng People's Republic of China, na tila naghanda nang maaga para sa pormal na pagsuporta ng China sa panukala.
    
  "Ang resolusyon ay inilipat at suportado," sabi ni Apriyanto. "Nagbibigay ako ng isa pang pagkakataon upang makipag-usap sa iyong mga pamahalaan o magmungkahi ng anumang mga pagbabago." Walang mga kumukuha, at ang Kalihim Heneral ay mabilis na bumaba sa negosyo: "Napakahusay. Kung walang pagtutol, nananawagan ako ng boto. Lahat ng pabor, mangyaring ipahiwatig ito sa pamamagitan ng pagtataas ng iyong kamay, at mangyaring panatilihing nakataas ang iyong kamay upang makagawa ng tumpak na bilang."
    
  Nagtaas ang lahat ng kamay, kabilang ang mula sa Britain at France...maliban sa isa, kay Ambassador Paula Ells ng United States. "Ang sinumang laban dito, mangyaring ipahiwatig ito sa pamamagitan ng pagtataas ng iyong mga kamay." Bumagsak lahat ng kamay maliban kay Paula Ells. "Kinikilala ng Tagapangulo ang boto ng Estados Unidos ng Amerika na "hindi," sabi ni Apriyanto, "at dahil dito, ang resolusyon ay hindi ipinatupad."
    
  "Ito ay kabalbalan!" sigaw ni Russian Foreign Minister Titeneva. "Ang Russian Federation ay nagprotesta sa pinakamalakas na posibleng mga termino laban sa boto na ito! Lahat maliban sa isang bansa ay bumoto para sa resolusyon! Lahat ay bumoto ng oo, maliban sa isa! Hindi ito matutuloy!"
    
  "Madam Foreign Minister, with all due respect, hindi ka nakilala ng chairman," sabi ni Pangulong Apriyanto. "Binigyan ka ng Security Council ng pribilehiyong magsalita sa harap ng mga miyembro nito tungkol sa bagay na ito kapalit ng iyong Ambassador, ngunit hindi ka binigyan ng karapatang magbigay ng anumang komento tungkol sa mga resulta ng anumang boto. Gaya ng alam mo, ang Estados Unidos ng Amerika, gayundin ang Russian Federation at iba pang permanenteng miyembro ng Konseho, ay ginagamit ang kanilang pribilehiyo ng mahusay na kapangyarihan na pagkakaisa kapag bumoto sila ng "hindi." Ang Russian Federation at ang Unyon ng mga Sosyalistang Republika ng Sobyet bago ito ay nagtamasa ng gayong pribilehiyo nang maraming beses sa nakaraan. Salamat. Maaari ko bang makuha ang atensyon ng Konseho sa sumusunod na punto-"
    
  "Huwag mo akong tanggihan na parang bata!" sigaw ni Titeneva. "Mr. President, hindi na mauulit ito! Malapit nang sakupin ni Pangulong Kenneth Phoenix ang kumpleto at walang limitasyong kontrol sa espasyo at walang gagawin ang Security Council para pigilan siya? Ito ay kabaliwan!"
    
  Kumuha si Apriyanto ng isang maliit na martilyo at bahagyang tinapik ang sound unit gamit ang hawakan nito, sinusubukang pakalmahin ang Russian Foreign Minister nang hindi siya tinatawag na patahimikin... o mas malala pa. "Madam Foreign Minister, iniistorbo mo ang utos. pakiusap-"
    
  "Hindi, wala sa ayos ang Konsehong ito! Wala sa ayos ang buong gusaling ito!" sigaw ni Titeneva. "Hindi ito kukunsintihin ng Russia!"
    
  "Madam Foreign Minister, pakiusap-"
    
  "Mr. Presidente, ang pahayag ni Pangulong Phoenix ay isang malinaw na paglabag sa Ikapitong Kabanata ng Charter ng United Nations, na nagbabawal sa mga Member States sa pagbabanta sa kapayapaan o paggawa ng mga aksyon ng agresyon," malakas na sabi ni Titeneva. "Ang ikapitong kabanata ay nagbibigay ng kapangyarihan sa Security Council na kumilos upang mapanatili ang kapayapaan at itigil ang pagsalakay."
    
  "Ang Estados Unidos ay hindi isang banta sa sinuman, Madam Foreign Secretary," sabi ni Ells. "Ang programa ni Pangulong Phoenix ay isang laboratoryo ng teknolohiya upang isulong ang mapayapang pag-access sa espasyo. Hindi namin ina-activate ang anumang mga sandata sa kalawakan. Gusto namin-"
    
  "Maaari mong sabihin ang lahat ng gusto mo, Ells, ngunit ang iyong mga salita ay hindi ginagawa ito," sabi ni Titeneva. "G. Presidente, ang kapangyarihang pag-veto ay hindi nalalapat sa bagay na ito dahil ang Estados Unidos ay direktang kasangkot sa resolusyon, at ang isang estado na isang permanenteng miyembro ng Security Council ay hindi maaaring mag-veto ng isang resolusyon na nakadirekta laban sa sarili nito. Dapat silang umiwas at samakatuwid ang resolusyon ay naipasa."
    
  "Ang komite ng parlyamentaryo ay nagpasiya na ang resolusyon, bagama't malinaw na nakadirekta laban sa kamakailang inihayag na programa sa kalawakan ng Estados Unidos, ay naaangkop sa anumang bansang may kalawakan at samakatuwid ay napapailalim sa veto," sabi ni Apriyanto. "Madam Foreign Minister, iniistorbo mo ang utos. Maaari kang magsampa ng protesta sa Pangkalahatang Kalihim at umapela sa Pangkalahatang Asembleya, ngunit hindi pinagtibay ang resolusyon at sarado na ang usapin. Maaari mong patuloy na panoorin ang aming mga aksyon, ngunit...
    
  "Hindi ako magpapatuloy sa pag-upo at panoorin ang komedya na ito," sabi ni Titeneva, tumalon sa kanyang mga paa at inihagis ang translation earpiece sa mesa sa kanyang harapan. "Makinig kang mabuti sa akin. Kung hindi kikilos ang Security Council, gagawin ng Russia. Ang Russia ay hindi makikipagtulungan sa anumang bansa na sumasalungat sa aming pangako sa seguridad hinggil sa American military space program, at kung matuklasan ng Russia na ang Estados Unidos ay militarisasyon sa anumang aspeto ng kanyang space equipment, ituturing ito ng Russia na isang pagkilos ng digmaan at tutugon nang naaayon .
    
  "Pinahintulutan ako ng Pangulo ng Russia na si Gryzlov na ipaalam sa iyo na hindi na susuportahan ng Russia ang mga manned o unmanned missions upang maghatid ng mga kargamento sa International Space Station," sabi ni Titeneva. "Sa karagdagan, hinihiling ng Russia na ang mga module sa International Space Station na pag-aari ng Russia ay ihiwalay at ihanda para sa agarang transportasyon sa kanilang sariling mga orbit. Ang mga module ng Russia sa pamamagitan nito ay itinuturing na soberanya na teritoryo ng Russia at dapat na ilabas at ilipat sa kontrol ng Russia.
    
  "Dapat ba nating idiskonekta ang mga module ng Russia?" Tumutol si Paula Ells. "Hindi ito laruan ng Lego sa itaas, Daria. Ang mga module ay kontribusyon ng Russia sa mga internasyonal na pakikipagsosyo. Nagbabayad ang partnership na ito para sa pagpapanatili ng mga module, at binabayaran ng partnership ang Russia para sa paggamit ng mga module at para sa mga misyon ng suporta sa Soyuz. Hindi mo basta-basta kukunin ang iyong paniki at bola at umuwi - pinag-uusapan natin ang tungkol sa dalawampu't toneladang module na naglalakbay sa libu-libong milya bawat oras sa mga orbit na daan-daang...
    
  "Ayaw kong makinig sa iyong nakakapagod na mga aphorism sa Amerika, Ells," sabi ni Titeneva, "at sinabi ko sa iyo na huwag mo akong tawagin sa aking pangalan dito o sa anumang lugar! Hindi papayagan ng Russia ang tinatawag na partnership na gumamit ng mga module na nilikha ng mga Ruso maliban kung may gagawin ang internasyonal na komunidad para isulong ang pambansang seguridad ng Russia, at tiyak na ayaw naming malayang gamitin ng anumang bansang lumalaban sa Russia ang aming mga module. Kaagad mo silang pakakawalan at ibibigay sa Russia, o gagawa kami ng aksyon." At kasama nito, tumalikod si Titeneva at umalis sa bulwagan, sinundan siya ni Naryshkin.
    
    
  SAN LUIS OBISPO, CALIFORNIA
  MAKALIPAS ANG ISANG LINGGO
    
    
  Naglakad si James Ratel sa likod na silid ng kanyang dojang sa timog ng San Luis Obispo upang makita si Brad McLanahan na gumagawa na ng mga push-up sa linoleum. "Well, well, five minutes earlier... Much better," sabi ni Chief Ratelle. "At handa kang magsanay. Baka sanayin ka pa."
    
  "Oo, Chief," sagot ni Brad, tumalon sa kanyang mga paa at halos nakatutok sa gilid ng asul na banig.
    
  "Napainit ka ba?"
    
  "Oo, boss."
    
  "Okay," sabi ni Ratel. "So far we have been concentrating on strength training and I can see progress. Mula ngayon, ipagpapatuloy mo ang mga pagsasanay na ito sa iyong sarili, sa iyong libreng oras. Hindi mo kailangang pumunta sa gym para makapag-ehersisyo. Push-ups, crunches, bends at pull-ups - lahat sa pagkabigo, na may pahinga ng hindi hihigit sa siyamnapung segundo. Bawat linggo ay susubukin kita muli, at bawat linggo ay inaasahan kong makakita ng mga pagpapabuti.
    
  "Yes, Chief," sagot ni Brad.
    
  "Ngayon ang iyong unang aralin sa pagtatanggol sa sarili," patuloy ni Ratel. Inabot niya kay Brad ang pakete. "Mula ngayon, magsusuot ka na ng beol, o training suit, na tinatawag na gi sa wikang Hapon. Kapag sinimulan na namin ang mga sesyon ng pagsasanay, gagawin namin ito sa mga damit sa kalye upang matuto kang maging mas makatotohanan, ngunit sa ngayon ay isusuot mo ito. Mayroon kang tatlumpung segundo upang magbago." Wala pang kinse ang kailangan ni Brad. Ipinakita sa kanya ni Ratel kung paano itali ng tama ang puting sinturon, at pagkatapos ay handa na sila.
    
  "Magsisimula muna tayo sa pinakapangunahing tool sa pagtatanggol sa sarili." Si Ratel ay kumuha ng isang simpleng kahoy na tungkod para sa paglalakad na may matulis na knob at dalawang ukit na hawakan na inukit sa kahoy, ang isa ay malapit sa knob at ang isa ay nasa ibaba ng baras. "Maraming taon na ang nakalilipas, pagkatapos ng Unang Digmaang Koreano, isang master ng South Korea ang nagturo sa isang paaralan ng pagtatanggol sa sarili na tinatawag na 'Joseon', kung saan gumamit siya ng mga tungkod at kagamitan sa bukid para sa pagtatanggol sa sarili. Itinuro ang istilong ito dahil noong panahon ng pananakop ng mga Hapones sa Korea noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig at Sa panahon ng pananakop ng Hilagang Korea, ang mga mamamayan ng Timog Korea ay hindi pinahintulutang magdala ng mga kutsilyo o baril, ngunit ang mga tungkod, tungkod, at mga kagamitan sa bukid tulad ng kalaykay, lagari, at martilyo ay napakakaraniwan. na gumamit ng mga tungkod ang mga lokal bilang napakaepektibong sandata sa pagtatanggol sa sarili, at bumuo siya ng paraan ng pagtuturo sa iba kung paano gumamit ng tungkod para sa pagtatanggol sa sarili. Nakilala ito bilang Kane-Ja, o disiplina sa tungkod. Sa susunod na ilang linggo, ikaw ay lumakad na may tungkod at dalhin ito sa lahat ng oras, kahit na naglalakbay ka sa pamamagitan ng bangka. sa isang eroplano o naglalakad sa isang paaralan o courthouse. Kapag na-master mo na ang pagbaril ng tungkod, lilipat ka sa iba pang mas marahas na anyo ng pagtatanggol sa sarili, kung saan ang isang tungkod ay maaaring hindi kailangan o maaaring gamitin kung mawala o mabali mo ito."
    
  "Tungkod? Ibig sabihin parang matandang lalaki?" protesta ni Brad. "Dapat ba akong kumilos tulad ng isang matandang pilay at maglakad-lakad gamit ang isang hangal na tungkod, Chief?"
    
  "Hindi ka dapat kumilos tulad ng isang matanda," sabi ni Ratel. "Huwag subukan na maging isang bagay na hindi ikaw - karamihan sa mga tao ay nabigo, karamihan sa iba ay mapapansin ito at ikaw ay makaakit ng pansin. Magpatuloy gaya ng dati. Hindi mo kailangang lumakad nang malata, magpasan ng anumang bigat dito, o kahit na ang dulo ng tungkod ay dumampi sa lupa sa lahat ng oras, ngunit dapat mong dalhin ito kasama mo, panatilihin itong handa, at huwag kailanman ilagay ito. Itapon ito sa iyong kamay o sinturon, ngunit huwag mo itong ibaba dahil malilimutan mo ito. Maaari mong i-clip ito sa mga strap ng iyong backpack kung ito ay abot-kamay. At huwag itong tawaging sandata o isang bagay na kailangan para sa pagtatanggol sa sarili. Isa itong tungkod sa paglalakad-natuto ka lang kung paano gamitin ito sa ibang paraan."
    
  "Ito ay hangal, ginoo," sabi ni Brad. "Kailangan ko bang magdala ng patpat kahit saan? Sa bisikleta? Sa klase?"
    
  "Kahit saan," sabi ni Ratel. "Lahat ng tao sa paligid mo ay dapat iugnay ka sa tungkod, at sa tungkod sa iyo. Ito dapat ang palagi mong kasama. Makikita ng mga tao ang pasa sa iyong ulo at mukha, makikita nila ang tungkod at dagdagan ng isa, at mananatili ang relasyong ito nang matagal pagkatapos gumaling ang pinsala. Ang mga agresor, sa kabilang banda, ay makikita sa inyong dalawa at iisipin na kayo ay mahina at mahina, at ito ay nagbibigay sa inyo ng isang kalamangan.
    
  Itinaas ni Ratel ang kanyang tungkod. "Tandaan na ang tungkod ay may isang bilog na hawakan na nakatutok sa dulo at ang mga hawakan ay pinutol sa baras sa dalawang lugar at isang hawakan na pinuputol sa hawakan," sabi niya. "May tagaytay din sa likod ng tambo. Isasaayos namin itong tungkod sa iyong taas, ngunit naisip ko na ang isang ito ay dapat magkasya nang maayos. Binigay niya kay Brad. "Tulad ng anumang tungkod, ito ay dapat na sapat ang haba upang suportahan ang iyong katawan kapag sumandal ka dito, ngunit hindi masyadong maikli upang mabawasan ang epekto nito o maging sanhi ng iyong mahinang paninindigan. Ilapit mo ito sa iyong katawan." Ginawa ni Brad ang sinabi sa kanya. "Sige. Ang iyong braso ay hindi masyadong tuwid. Gusto lang naming ibaluktot nang bahagya ang iyong siko. Kung talagang sinandal mo ito, dapat itong magmukhang natural, na para bang maaari mo itong bigyan ng kaunting timbang."
    
  Kinuha ni Ratel ang kanyang sariling tungkod, isang pagod na bersyon ng Brad's, para sa demonstrasyon. "Kadalasan ay inilalagay mo ang isa o parehong mga kamay sa bar at bumubuo ng isang tatsulok gamit ang iyong mga binti, tulad nito," sabi niya, kaswal na huminto sa harap ni Brad. "Ito ay isang 'relax' na pose. Hindi ka talaga nagre-relax, ngunit ang ideya ay ang magmukhang relaks at kalmado, ngunit pinapayagan pa rin ang isang potensyal na umaatake, na natukoy mo sa pamamagitan ng iyong mga obserbasyon o instinct, na makitang mayroon kang tungkod, na maaaring matakot sa kanya o palakasin ang loob niya. Malinaw, sa uri ng pag-atake na pinaghahandaan namin, hindi sila mapipigilan ng makakita ng tungkod, ngunit baka isipin nilang mahina ka. Kung kailangan mo ang iyong mga kamay, maaari mong i-clip ang tungkod sa iyong baywang, ngunit bumalik sa posisyong 'relax' kapag kaya mo. Ito ang unang posisyon ng babala para sa umaatake, berdeng ilaw."
    
  Pinadausdos niya ang kanyang kamay mula sa hilt pababa sa baras hanggang sa pinakamataas na hanay ng mga grip lug, upang ang nakabukas na dulo ng hilt ay nakaturo pababa. "Ngayon ang iyong attacker ay papunta sa iyo at nakita mo siya, kaya kunin mo itong posisyon na tinatawag naming 'interception', yellow light. Ang hawakan ng tungkod ay nasa harap mo at gumamit ka ng overhand grip. Nakaharap pababa ang crossbar. Ito ang pangalawang babala. Para sa kaswal na tagamasid o kalaban, ito ay maaaring mukhang isang hindi nagbabala na posisyon.
    
  "Mula doon, maraming bagay ang maaari mong gawin," patuloy ni Ratel. "Ang pinakamadaling paraan, siyempre, ay ang paggamit ng isang tungkod upang itaboy ang isang tao sa pamamagitan lamang ng pagtusok sa kanila." Pinalo niya ng ilang suntok ang isang dummy na nakatayo sa malapit. "Ito, kasama ang mga pasalitang babala, ay kadalasang sapat na epektibo upang hadlangan ang isang agresibong panhandler o isang batang magnanakaw. Malinaw, sa mga kalaban na pinaghahandaan natin, malamang na hindi ito sapat. Mamaya tuturuan kita kung paano lumaban sa taong umaagaw ng tungkod mo.
    
  "Mula sa posisyon ng pagharang, kung ikaw ay inatake ng mga kamao o isang kutsilyo, i-uugoy mo ang tungkod mula sa labas, hinahampas ang mga braso ng umaatake sa pagitan ng pulso at siko nang kasing lakas ng iyong makakaya. Inilalayo nito ang kanyang katawan sa iyo at mayroon kang kalamangan. Maaari mong tamaan ang kanyang tuhod, hita, o singit ng isang baluktot na hampas. Magkaroon ng kamalayan, ang isang suntok sa ulo gamit ang hawakan ng isang tungkod ay malamang na pumatay o malubhang makapinsala. Ang pagpatay sa pagtatanggol sa sarili ay katanggap-tanggap, ngunit kung ano ang eksaktong bumubuo ng "pagtatanggol sa sarili" ay kontrobersyal sa korte. Ipagtanggol ang iyong sarili sa lahat ng oras, ngunit laging tandaan na ang iyong mga aksyon ay may mga kahihinatnan."
    
  Pinapraktis ni Ratel si Brad sa kanyang mga galaw laban sa dummy, na ginagawa ang bawat galaw gaya ng iniutos ni Ratel, na pinabilis ang kanyang paglakad. Maya-maya ay may namumuong pawis sa noo ni Brad. Pagkatapos lamang ng ilang segundo ng pagsasanay, siguradong nagsisimula nang mapagod ang mga braso ni Brad. "Break," sa wakas ay sinabi ni Ratel. "Kapag nakuha na namin ang mga braso at balikat na iyon, magagawa mong parehong mapabilis at mapataas ang iyong lakas sa pagsuntok."
    
  "Pero matagal ko namang hindi tatamaan ang kalaban ko, 'di ba, Chief?" - tanong ni Brad.
    
  "Ang aming layunin ay upang bumuo ng memorya ng kalamnan upang ang iyong mga paggalaw ay maging pangalawang kalikasan," sabi ni Ratel. "Kakailanganin ito ng oras at pagsasanay." Hinila niya si Brad palayo sa mannequin, pagkatapos ay nagpose ng berdeng ilaw, hawak ang hook gamit ang dalawang kamay. Pagkatapos ay pumuwesto siya sa isang dilaw at pagkatapos ay isang pulang ilaw, malakas na nag-uutos ng "Stop!" na ang tungkod ay direktang nakatutok sa dummy. Sa susunod na saglit, ang tungkod ay naging bahagyang malabo ng paggalaw habang hinampas ni Ratel ang dummy mula sa tila lahat ng posibleng direksyon, humampas ng isang buong minuto bago lumipat sa lahat ng tatlong posisyon hanggang sa nakakarelaks na posisyong "green light".
    
  "Holy crap," bulalas ni Brad. "Hindi kapani-paniwala!"
    
  "Mayroon pa ring mga shot at technique na matututunan natin," sabi ni Ratel. "Hanggang doon, ang iyong pangunahing gawain ay ang simpleng masanay sa pagsusuot ng tungkod. Ito ang pinakamahirap na gawain para sa mga bagong estudyante ng Cane-Ja. Dapat mong malaman ang pinakamagandang lugar upang iimbak ito kapag hindi ginagamit, tandaan na ilabas ito pagkatapos ilagay sa upuan ng bus o kotse, at panatilihin ito sa iyo sa lahat ng oras. Ginagarantiya ko na mawawala ang iyong tungkod nang higit sa isang beses. Subukan mong huwag gawin iyon."
    
  "Oo, Chief," sabi ni Brad. Pinapraktis ni Ratel si Brad sa pag-indayog at pag-strike ng mga paggalaw sa isang dummy hanggang sa matapos ang kanilang sesyon; Pagkatapos ay nagpalit muli si Brad ng kanyang damit pang-ehersisyo, iniwan ang beol sa isang maliit na storage box sa dojang, at bumalik sa Cal Poly.
    
  Malapit na ang finals week, kaya pagkatapos ng mabilisang pagligo at pagpapalit ng damit, pumunta si Brad sa Kennedy Library para mag-aral. Nakahanap siya ng desk, nakasaksak sa kanyang laptop, at sinimulang tingnan ang mga lecture notes at PowerPoint slide na ibinigay sa kanya ng kanyang mga propesor. Halos isang oras na niya itong ginagawa nang lapitan siya ni Jodie Cavendish. "Hey, buddy," bati nito sa kanya. "Well, well, tingnan mo ang lababo. Akala ko hahanapin kita dito. Handa nang manigarilyo?"
    
  "Hindi ko alam kung ano ang itinawag mo sa akin," sabi ni Brad, "pero sana ay maganda ito."
    
  "Masipag ka lang dude at sa tingin ko ay oras na para mag-coffee break."
    
  "Kung gayon ay papasok na ako." Ni-lock ni Brad ang kanyang computer sa isang maliit na cabinet sa tabi ng kanyang desk at tumayo para sundan si Jodie.
    
  "Kailangan mo bang sagutin ito?" tanong niya sabay turo pabalik sa mesa.
    
  Lumingon si Brad at nakita niyang naiwan niya ang kanyang tungkod sa mesa. "Oh... yes," sabi niya, at tumungo sila sa hagdan. "Alam kong makakalimutan ko ito."
    
  Habang pababa sila, napansin ni Jodie na hindi talaga gumagamit ng tungkod si Brad sa paglalakad. "Ano ang kailangan mo ng tungkod, pare?" - tanong niya. "Sa tingin ko mukhang maganda ang galaw mo."
    
  "Medyo nahihilo pa rin ako minsan, kaya naisipan kong dalhin ito," pagsisinungaling ni Brad.
    
  "Ngunit nagbibisikleta ka pa rin at nag-jogging, hindi ba?"
    
  "Oo," sabi ni Brad. "Hindi sa lahat ng oras kailangan ko. Sa katunayan, ang pinaka kailangan ko ay tumayo lang siya."
    
  "Sana ay maayos ang iyong ulo, buddy," sabi ni Jodie. "Ang pasa ay nawala na, ngunit ang epekto ay maaaring makaapekto pa rin sa iyo."
    
  "Nagkaroon ako ng MRI at wala silang nakitang anuman," sabi ni Brad. Tinapik niya ang kanyang sarili sa ulo at idinagdag, "Sa katunayan, wala silang nakitang literal." Natawa si Jodie sa biro at iniba ang usapan na ikinatuwa naman ni Brad. Siguro oras na para isuko ang tungkod, naisip niya. Sinabi ni Chief Ratel na malapit na niyang simulan ang pagsasanay ng walang armas na martial arts, at kapag naging kasing galing niya ito gaya ni Kane-Ja, marahil ay hindi na kailangang kasama siya ni Kane sa lahat ng oras.
    
  Ang coffee shop sa ground floor ay halos kasing sikip sa araw, at kailangan nilang uminom ng kanilang kape sa labas. Sa kabutihang palad ay perpekto ang panahon sa unang bahagi ng gabi. "Kamusta ang pag-aaral mo?" Tanong ni Brad habang nakahanap sila ng bench.
    
  "Ito ay mga mansanas," sabi ni Jodie. "I can't believe I used to study for final exams without a laptop and all my professors' PowerPoint slides - then I really relied on my own notes to pass the exams! Kabaliwan!"
    
  "Same thing for me," pag-amin ni Brad. "Kumuha ako ng mga masasamang tala." Nagbeep ang cellphone niya, senyales na may message siya, at tiningnan niya ang numero. "Someone from the administration, pero hindi ko siya kilala. Nagtataka ako kung ano ang nangyayari?
    
  "Bakit late na silang tumatawag?" Napaisip si Jodie. "Mas mabuting tumawag ulit."
    
  Dinial ni Brad ang numero sa kanyang smartphone at naghintay. "Hello, ito si Brad McLanahan, sumasagot sa isang tawag na dumating ilang minuto ang nakalipas. Nakatanggap lang ako ng message... sino? Pangulong Harris? Ibig mong sabihin ang presidente ng unibersidad? Oo, siyempre, hihintayin ko siya."
    
  "Ano?" tanong ni Jodie. "Gusto ka bang makausap ni Pangulong Harris?"
    
  "Siguro ito na ang hinihintay natin, Jody," sabi ni Brad. "Yes... yes, it is him... Yes sir, in fact, I am here with one of the team leaders... yes sir, thank you." Tinapik niya ang screen at inilagay ang tawag sa speakerphone. "Narito ako kasama si Jodie Cavendish, sir."
    
  "Magandang gabi sa inyong dalawa," sabi ng Pangulo ng unibersidad na si Marcus Harris. "Ako ay may mabuting balita. Ang balita ay talagang lumabas mga isang linggo na ang nakalipas, ngunit tinapos lang namin ang kasunduan at pinirmahan ang mga dokumento. Ang iyong proyektong Starfire ay isa sa tatlong proyektong pinili para sa pagpopondo sa pananaliksik at pagpapaunlad ng Sky Masters Aerospace. Congratulations." Napatayo sina Jodie at Brad, napaiyak si Jodie sa tuwa, at niyakap nila ni Brad ang isa't isa. Hinayaan sila ni Harris na magdiwang ng ilang sandali, pagkatapos ay sinabing, "Ngunit hindi lang iyon."
    
  Umupo ang mga estudyante. "Sir?"
    
  "Ikinagagalak ko ring ipaalam sa iyo na ang iyong proyekto ay nakatanggap ng kalahati ng Sky Masters aerospace grant funding - dalawampu't limang milyong dolyar," patuloy ni Harris. "Ginawa nitong ang Starfire ang pinakamataas na iginawad na proyekto sa pananaliksik sa aerospace engineering sa kasaysayan ng UC."
    
  "Twenty-five million dollars?" bulalas ni Jodie. "Hindi ako makapaniwala!"
    
  "Congratulations sa inyong dalawa," sabi ni Harris. "Brad, humanap ka ng oras kung kailan makakasama ang buong team mo sa lalong madaling panahon, tumawag ka sa opisina ko at mag-set up ng oras para sa isang press conference. Alam kong malapit na tayo sa pagtatapos at ayaw kong mag-aksaya ng maraming oras sa iyo, ngunit gusto naming gumawa ng malaking splash tungkol dito bago umalis ang lahat para sa tag-araw."
    
  "Opo, ginoo!" sabi ni Brad. "Makikipag-ugnayan ako sa lahat ngayong gabi. Kadalasan ay may team meeting kami araw-araw sa alas onse ng umaga, kaya siguro bukas ay mas magandang oras."
    
  "Mahusay," sabi ni Harris, na tila mas nasasabik sa pangalawa. "Kukunin ko ang iyong mga iskedyul at magpapadala ako ng mga email sa iyong mga guro na nagpapaalam na mahuhuli ka sa klase dahil sigurado akong magtatagal ang press conference at photo shoot. Pupunta kami sa internasyonal sa proyektong ito, guys, at umaasa kaming masira ang higit pang mga rekord sa pananalapi dito. Magsuot ng maganda. Congratulations ulit. Oh, isa pa habang nasa linya si Miss Cavendish."
    
  "Sir?"
    
  "Si Miss Cavendish ay iginawad ng isang buong iskolarsip sa Cal Poly upang ituloy ang kanyang undergraduate degree, kabilang ang matrikula, mga libro, bayad at pabahay," sabi ni Harris. "Hindi naman natin pwedeng hayaang umalis ang isa sa pinakamagaling nating undergraduate na estudyante noong naging instrumento siya sa pagkuha ng ganoong kalaking grant, hindi ba? Sana ay tanggapin mo, Miss Cavendish."
    
  "Syempre gagawin ko, sir!" Napaiyak si Jodie sa sobrang saya. "Syempre tinatanggap ko!"
    
  "Magaling," sabi ni Harris. "Congratulations sa buong Starfire team. Mahusay na trabaho. Magandang gabi, mga mustang." At naputol ang koneksyon.
    
  "Hindi ako naniniwala dito!" - bulalas ni Brad, binaba ang tawag. "Dalawampu't limang milyong dolyar ang nahulog sa aming mga kandungan!" Niyakap niya ng mahigpit si Jody. "Ito ay hindi kapani-paniwala! At nakuha mo ang scholarship na hinahanap mo! Binabati kita!"
    
  "Lahat ng ito ay dahil sa iyo, buddy," sabi ni Jodi. "Isa kang jackaroo. Ikaw ang tanga ko." At ipinatong ni Jodie ang mga kamay sa mukha ni Brad at hinalikan ito ng mariin sa labi.
    
  Nasiyahan si Brad sa bawat sandali ng halik na iyon, humiwalay, at pagkatapos ay binigyan siya ng isa bilang ganti. Nang maghiwalay sila pagkatapos ng halik, ang mga mata ni Brad ay nagsasabi kay Jodie ng isang bagay, isang bagay na malakas at hindi kapani-paniwalang personal, at ang kanyang mga mata ay agad na nag-oo. Ngunit sa kanyang takot, narinig niyang sinabi ni Brad, "Mas mabuting makipag-ugnayan ako sa iba. Bukas ay isang malaking araw."
    
  "Oo," sabi ni Jodie. Kuntento na siya, kahit sa ngayon, na yakapin si Brad at humigop ng kape habang nagte-text ito sa kanyang telepono.
    
  Nakipag-ugnayan si Brad sa lahat ng pamunuan ng koponan sa pamamagitan ng mga text message, pagkatapos ay isinama ang mga inhinyero, propesor, at estudyante ng Cal Poly na tumutulong sa proyekto, pagkatapos ay nagpasya na isama ang lahat ng tumulong sa proyekto na nasa loob ng ilang oras na biyahe ng ang unibersidad, hanggang sa Stanford at American University-determinado siyang punan ang press conference room na iyon ng mga tagasuporta ng Starfire. Nang matapos niya iyon, nagpasya siyang sumulat sa lahat ng sumuporta sa proyekto, hindi alintana kung makadalo sila sa press conference o hindi - lahat ng nauugnay sa proyekto ay dapat magkaroon ng kamalayan sa press conference at sa paparating na pandaigdigang publisidad, naisip niya. Siya. Hindi dapat marinig ng sinumang nauugnay sa proyektong ito ang tungkol sa grant mula sa sinuman maliban sa pinuno ng pangkat.
    
  Binasa niya lahat maliban sa isa sa mga kumpirmasyon sa text ni Jodi. Ito ang tanging code ng bansa sa Central Asia sa lahat ng mga mensaheng natanggap niya, at ito ay mula sa Kazakhstan, na walang mga may-akda sa Starfire. Mababasa lang ang mensahe: Congratulations. D.
    
  Nang ilagay ni Brad ang mga titik sa keypad ng telepono sa tapat ng mga numerong lumabas sa screen ng mensahe, binabaybay ang pangalan ng nagpadala ng Resurrection.
    
  Lumipas ang ilang araw at ang lagay ng panahon, na naging maganda sa halos buong Abril, ay hindi pa rin lubos na natitinag sa taglamig, kaya medyo malamig ang mga araw nila na may mamasa-masa na fog at ulan. Sa nakalipas na tatlong araw, si Brad ay nakasakay sa bus sa halip na sumakay sa kanyang bisikleta. Ito ay isang maganda at nakakarelaks na paglalakad patungo sa dojang sa timog ng bayan: isang madaling pag-jog mula sa Poly Canyon hanggang sa Route 6B bus stop malapit sa Kennedy Library; isang madaling pitong minutong biyahe sa bus papunta sa downtown transit center; paglipat sa ruta ng bus line 3; mas mahabang dalawampung minutong biyahe sa bus papuntang Marigold Shopping Centre; at pagkatapos ay isa pang madaling pagtakbo mula doon sa kahabaan ng Tank Farm Road hanggang sa dojang na nasa hilaga ng paliparan. Marami siyang oras para magbasa o makinig sa mga audiobook o mga naka-record na lecture sa kanyang tablet computer. Nais ni Brad na makasakay siya sa bus sa lahat ng oras-libre ito para sa mga mag-aaral sa UC-ngunit gusto niyang mag-ehersisyo, kaya sumakay siya sa tuwing magkakasama ang panahon.
    
  Nagsimula ang linggo, kasama ang ulan, na may pagpapakilala sa Krav Maga. "Ang Krav Maga ay binuo sa Israel para sa militar," nagsimula si James Ratel noong Lunes ng hapon. "Hindi ito isang disiplina tulad ng karate o judo; ito ay hindi isang isport at hindi kailanman magiging sa Olympics o sa telebisyon. Ang Krav Maga ay may tatlong pangunahing layunin: upang i-neutralize ang isang pag-atake sa pamamagitan ng pagharang at pagharang gamit ang iyong mga kamay, habang maingat na protektahan ang iyong sarili; lumipat mula sa depensa patungo sa pag-atake sa lalong madaling panahon; at mabilis na neutralisahin ang umaatake sa pamamagitan ng pagmamanipula ng mga kasukasuan at pag-atake sa mga mahihinang bahagi ng katawan, gamit ang anumang mga tool na maaaring nasa kamay. Sa palagay namin nabali o naiwala mo ang iyong tungkod, kaya ngayon ay kailangan mong ipagtanggol ang iyong sarili nang walang armas at malamang laban sa isang galit na galit na umaatake.
    
  "Sinasabi ng ilang guro sa kanilang mga mag-aaral na ang halaga ng puwersa na kailangan upang ma-neutralize ang isang umaatake ay dapat na proporsyonal sa lakas ng pag-atake, na nangangahulugang, halimbawa, na mas kaunting puwersa ang gagamitin mo sa isang umaatake na gumagamit ng kanyang kamao kaysa sa isang umaatake na gumagamit. paniki o kutsilyo." - patuloy ni Ratel. "Hindi ako naniniwala diyan. Ang iyong layunin ay ibagsak ang iyong umaatake upang makatakas ka. Sa pagsasanay, maghahagis ka ng tatlong suntok upang ipakita na kaya mo silang ihagis, ngunit sa kalye ay patuloy kang umaatake hanggang sa bumaba ang iyong umaatake. Kalimutan ang bawat pelikulang Bruce Lee na napanood mo na: hindi ito isang parry, isang suntok, at pagkatapos ay hayaang bumangon ang lalaki para atakihin ka muli. Kapag na-block mo na ang isang umaatake, patuloy mong tinatamaan ang kanyang malalambot na mahinang mga bahagi at mga kasukasuan hanggang sa siya ay bumagsak, at pagkatapos ay tumakbo ka nang mas mabilis hangga't maaari at makaalis sa sitwasyon nang mabilis hangga't maaari. Intindihin?"
    
  "Oo, Chief," sabi ni Brad.
    
  Itinuro ni Ratel ang isang folder na nakapatong sa counter sa labas. "Ito ang iyong takdang-aralin," sabi niya. "Magsasanay tayo sa pag-atake ng mga mahihinang lugar sa katawan gamit ang mga numero, simula ulo hanggang paa. Tandaan ang mga lugar at numero. Matututuhan mo rin ang tungkol sa lahat ng dalawang daan at tatlumpung kasukasuan ng katawan ng tao at, lalo na, kung paano sila nagsasalita upang maatake mo sila. Maging handa na ipakita ang mga ito sa akin sa susunod na Miyerkules."
    
  "Oo, boss."
    
  "Napakagaling. Sipain ang mga sapatos at medyas na iyon, pagkatapos ay sa banig." Hinubad ni Brad ang kanyang sneakers at medyas, yumuko sa gitna ng asul na alpombra at naglakad papunta sa gitna, sinundan siya ni Ratel. Si Brad ay nakasuot ng kanyang beol na uniporme sa pagsasanay, ngayon ay may pula at itim na sinturon sa halip na isang puti, na may mga marka sa antas ng isang poom rank na nagsasaad na nakumpleto niya ang kanyang unang round ng pangunahing pagsasanay.
    
  "Nagsisimula kami sa mga pangunahing kaalaman, at sa Krav Maga ito ay parrying," nagsimula si Ratel. "Pansinin na hindi ko sinabing 'block'. Ang pag-block ay nagmumungkahi na maaari mong makuha ang ilan sa enerhiya na ginagamit ng umaatake laban sa iyo, tulad ng dalawang manlalaro ng football sa linya na nag-crash sa isa't isa. Sa halip ay ginagamit namin ang terminong 'parry', na nangangahulugang inililihis mo ang karamihan o lahat ng enerhiya ng pag-atake sa isang ligtas na direksyon."
    
  "Kapareho ng basic cane movements, sir?" Napatingin si Brad.
    
  "Eksakto," sabi ni Ratel. "Ang susi sa isang paunang parry sa Krav Maga ay pag-asa, at nangangahulugan iyon ng pagiging kamalayan sa iyong kapaligiran. Kung ang isang potensyal na umaatake na papalapit sa iyo ay may kanang kamay sa kanyang bulsa, ang sandata ay malamang na nasa kanyang kanang kamay, kaya ang iyong mental na plano ng aksyon ay maghanda upang magdepensa laban sa isang umaatake na kanang kamay." Kinuha ni Ratel ang isang rubber knife sa istante sa likod niya at inihagis kay Brad. "Subukan mo".
    
  Inilagay ni Brad ang kanyang kanang kamay na may hawak na kutsilyo sa kanyang likuran at lumapit kay Ratel, pagkatapos ay iwinagayway ang kanyang kamay sa kanyang direksyon. Bumaril ang kaliwang kamay ni Ratel, itinulak ang kutsilyo sa kanyang dibdib at kalahating pag-ikot sa katawan ni Brad. "Una sa lahat, ang kutsilyo ay hindi malapit sa iyong katawan, at kung ang umatake ay may isa pang armas sa kanyang kaliwang kamay, hindi niya ito magagamit sa ngayon dahil tinalikuran ko ito. Tulad ng tungkod, nakikita mo na ngayon ang mga nakalantad na bahagi ng katawan." Binato ni Ratel ng mga suntok ang katawan at ulo ni Brad. "O maaari kong saluhin ang kanang kamay gamit ang aking kanang kamay at harangin ito, pinapanatili ang kutsilyo sa isang ligtas na distansya mula sa akin, at sa pamamagitan ng pagpapanatiling naka-lock ang aking kamay, nakokontrol ko ang umaatake." Hinawakan ni Ratel ang kanang braso ni Brad mula sa ibaba, ipinatong ang palad sa triceps ni Brad at itinulak. Kahit na may kaunting pressure lang, pakiramdam ko ay mapuputol ang braso sa dalawa at hindi na makagalaw si Brad kahit saan maliban sa lupa.
    
  Iyon ang unang araw ng pagsasanay, at pagkatapos tapusin ang pangatlo, nagsimulang mag-isip si Brad kung kakayanin pa ba niya ang alinman sa mga hakbang na ito ng Krav Maga, lalo pa ang paggamit ng mga ito. Ngunit pinaalalahanan niya ang kanyang sarili na naisip niya ang parehong bagay tungkol kay Kane-Ja, at nagpasya na siya ay medyo magaling dito. Naglakad siya palabas ng dojang, hinila ang hood ng kanyang berde at gintong windbreaker na Cal Poly Mustangs, at tumakbo sa silangan sa Tankfarm Road patungo sa Broad Street at sa hintuan ng bus. Bagama't hindi pa masyadong lumulubog ang araw, umuulan, malamig, mabilis na dumidilim, at gusto niyang bumaba sa walang ilaw na kalsadang ito patungo sa pangunahing highway sa lalong madaling panahon at sumakay sa bus.
    
  Nasa kalagitnaan na siya ng Broad Street, sa pinakamadilim na bahagi ng kalsada, nang huminto ang isang sasakyan sa kanluran. Bumaba si Brad sa bangketa at pumunta sa magaspang na graba na "daanan ng babala," ngunit patuloy na tumatakbo. Ang kotse ay lumipat ng kaunti sa kaliwa at tumayo sa gitnang linya, at tila ito ay dadaan sa kanya ng maraming silid...
    
  ... nang bigla siyang lumiko sa kaliwa, pagkatapos ay nagsimulang mag-swipe pakanan sa madulas na kalsada, ang sasakyan ay patayo na ngayon sa kalsada, humirit ang preno at gulong - at dumiretso kay Brad! Halos wala na siyang oras para mag-react sa biglaang paggalaw. Bahagyang bumagal ang kotse, ngunit nang tumama ito, ito ay sampung beses na mas malakas kaysa sa anumang tama na natamo niya sa high school football.
    
  "Oh god, sorry about that, Mr. Bradley McLanahan," sabi ng lalaki pagkaraan ng ilang sandali sa ulap sa isip ni Brad. Nakahiga si Brad sa gilid ng kalsada, natulala at nalilito, ang kanang balakang at braso ay parang masakit. Pagkatapos, sa wikang Ruso, sinabi ng lalaki: "Paumanhin. Ako ay humihingi ng paumanhin. Basang kalsada, medyo mabilis siguro ang pagmamaneho ko, tumakbo ang isang coyote sa harapan ko at halos hindi kita makita sa pagbuhos ng ulan, blah blah blah. Hindi bababa sa iyon ang kuwento na sasabihin ko sa mga kinatawan kung mahanap nila ako."
    
  "I... I think I'm okay," sabi ni Brad, humihingal.
    
  "V samom dele? Talaga? Well, aking kaibigan, maaari nating ayusin ito." At biglang naglabas ng itim na plastic garden bag ang lalaki sa kanyang bulsa, idiniin ito sa mukha ni Brad at pinindot. Hindi pa rin makahinga si Brad dahil natanggal na ang hangin sa kanya, ngunit ang takot ay tumataas mula sa kanyang dibdib sa nakakatakot na alon. Sinubukan niyang itulak ang kanyang umaatake palayo, ngunit hindi niya magawang gumana nang maayos ang anumang bahagi ng kanyang katawan.
    
  "Relax ka lang. Relax ka lang, my young friend," sabi ng lalaki, pinaghalo ang English at Russian na para bang isa siyang expat o dayuhang pinsan mula sa lumang England na nagkukuwento bago matulog. "Matatapos din ito ng hindi mo alam."
    
  Si Brad ay walang lakas na tanggalin ang plastik sa kanyang mukha, at naisip niyang sumuko sa dagundong sa kanyang mga tainga at sa nakakapanghinang sakit sa kanyang dibdib... ngunit kahit papaano ay naalala niya kung ano ang kailangan niyang gawin, at sa halip. ng pakikipaglaban gamit ang kanyang mga kamay na nakahawak sa plastik sa kanyang mukha o sinusubukang hanapin ang kanyang tungkod, inabot niya at pinindot ang isang pindutan sa aparato na nakasabit sa kanyang leeg.
    
  Nakita ng umaatake ang kanyang ginawa at saglit na inilabas ang presyon sa mukha ni Brad, natagpuan ang aparato, pinunit ito mula sa leeg ni Brad at itinapon ito. Huminga ng malalim si Brad. "Nice try, asshole," sabi ng attacker. Idiniin niya ang plastik sa mukha ni Brad bago makahinga ng tatlong malalim si Brad. "Matagal ka nang patay bago dumating ang iyong mapagbantay na mga nars."
    
  Hindi ito makita ni Brad, ngunit ilang sandali pa ay lumapit na ang mga headlight. "Ilayo mo sila," sabi ng lalaki sa kanyang balikat sa wikang Ruso sa pangalawang umaatake, na hindi pa nakita ni Brad. "Ilayo mo sila. Hayaan silang tumawag sa 911 o isang bagay, ngunit ilayo sila. Sabihin mo sa kanila na nag-CPR ako."
    
  "Ilalayo ko sila, kasama," pag-amin ng katulong. "Ilalayo ko sila, ginoo."
    
  Kinailangan ng unang umatake na ihinto ang pagpindot ng plastic bag sa bibig at ilong ni Brad hanggang sa umalis ang mga bagong dating, ngunit tumabi siya kay Brad na parang mouth-to-mouth resuscitation, ngunit tinakpan din ang kanyang bibig upang hindi makasigaw si Brad. Ilang saglit pa ay narinig niya: "Ayan. Lahat ay tapos na ".
    
  "Pareho . Same here," sabi ng unang umatake... at pagkatapos ay sumabog ang kanyang paningin sa dagat ng mga bituin at kadiliman habang ang hawakan ng tungkod ay humampas sa kanyang kaliwang templo, na agad siyang nawalan ng malay.
    
  "Jesus, Dexter, ikaw ay asul bilang isang fucking Smurf," sabi ni James Ratel, nagniningning ng isang maliit na flashlight sa mukha ni Brad. Hinila niya si Brad at inilagay sa front seat ng kanyang Ford pickup. Pagkatapos ay isinakay niya ang dalawang Russian hitmen sa cargo area ng isang pickup truck at bumalik sa Tankfarm Road patungo sa dojang. Naglagay siya ng mga plastic na posas sa pulso, bukung-bukong at bibig ng dalawang Ruso at nagpadala ng text message sa kanyang telepono. Noon, nagsimula nang pumunta si Brad sa passenger seat ng pickup truck. "Dexter!" sigaw ni Ratel. "Ayos ka lang ba?"
    
  "A-ano...?" - ungol ni Brad.
    
  "McLanahan... Brad, Brad MacLanahan, sagutin mo ako," sigaw ni Ratel. "Gising na. ayos ka lang ba?"
    
  "Ako... ano... anong nangyari...?"
    
  "Kailangan kitang magising, McLanahan, ngayon din," sigaw ni Ratel. "Maaari tayong atakihin anumang oras, at hindi kita mapoprotektahan hangga't hindi ka nagising at mapoprotektahan mo ang iyong sarili. Gisingin mo na ang bastos ngayon. Kumpirmahin kaagad ang aking order, piloto."
    
  Nagtagal ito ng ilang mahabang sandali, ngunit sa wakas ay umiling si Brad, inalis ito, at nasabi, "Chief? O-oo, gising na ako... ako... ok lang ako, chief. A-anong dapat kong gawin? Anong nangyayari?"
    
  "Makinig ka sa akin," sabi ni Ratel. "Wala kaming masyadong oras. Sa palagay ko ay aatakehin tayo ng backup strike force anumang segundo ngayon. Kami ay ganap na nag-iisa at nasa matinding panganib. Kailangan ko kayong mapagbantay at tumutugon. Naririnig mo ba ang sinasabi ko, McLanahan?"
    
  "Y-yes, chief," narinig ni Brad ang sarili niyang sagot. Hindi pa rin siya sigurado kung nasaan siya o kung ano ang nangyayari, pero at least nakasagot siya kay Chief Ratel. "Sabihin mo sa akin kung ano ang gagawin."
    
  "Pumasok ka sa loob at kumuha ng mga banig at pabigat para takpan ang mga taong ito," sabi ni Ratelle. Pumasok na silang dalawa sa loob. Nakahanap si Brad ng mga training mat at barbell. Binuksan ni Ratel ang isang mukhang normal na trophy display sa harap ng dojang; Ilang pistol, shotgun at kutsilyo ang nakatago sa isang secret drawer sa ilalim ng display case.
    
  "Nasakupan ko sila, Chief," sabi ni Brad.
    
  Inilagay ni Ratel ang shotgun at ibinigay kay Brad, pagkatapos ay ganoon din ang ginawa sa dalawang pistola. "Ilagay ang iyong mga pistola sa iyong sinturon." Armado siya ng dalawang pistola, isang AR-15 rifle at ilang magazine ng mga bala. "Susubukan naming makarating sa hangar sa Paso Robles - mas madaling ipagtanggol."
    
  "Hindi ba tayo dapat tumawag ng pulis?"
    
  "Gusto kong iwasan ito, ngunit maaaring wala tayong pagpipilian," sabi ni Ratel. "Pumunta ka".
    
  Nakarating sila sa Highway 101 northbound. Bumagsak ang kadiliman at patuloy na bumuhos ang ulan, na makabuluhang binawasan ang visibility. Wala pang limang minutong nasa highway sila nang sabihin ni Ratel, "Sinusundan kami. Isang kotse ang nananatili sa amin mga isang daang yarda sa likod."
    
  "Ano ang dapat nating gawin?"
    
  Walang sinabi si Ratel. Pagkalipas ng ilang milya, sa labasan ng Santa Margarita, hinila niya ang freeway, at sa dulo ng labasan ay nag-armas sila at naghintay. Wala ni isang sasakyan ang umalis dahil sa kanila. "Baka hindi nila tayo sinusundan," sabi ni Brad.
    
  "Marahil ay mayroon silang GPS tracking device sa isang lugar sa aking trak, kaya hindi nila kailangang manood nang mabuti-Wala akong oras upang suriin," sabi ni Ratel. "Malamang meron silang more than one pursuit team. Ang unang koponan ay magpapatuloy, pagkatapos ay hihinto sa isang lugar, at ang pangalawang koponan na humahabol ang hahabulin. Pupunta tayo sa airport sa likod ng pinto."
    
  Nagmaneho sila sa mga kalsada ng county nang isa pang oras hanggang sa tuluyang makarating sa paliparan ng Paso Robles. Matapos dumaan sa gate ng seguridad, tumungo sila sa hangar ng team, ngunit huminto halos isang-kapat ng isang milya ang layo. "Masyadong abala pa rin sa paliparan upang kaladkarin ang mga taong ito sa loob," sabi ni Ratel, inilagay ang isang AR-15 rifle sa kanyang kandungan. "Maghihintay kami hanggang sa tumahimik na." Naghintay sila, alerto sa anumang paglapit sa kanila. Makalipas ang humigit-kumulang isang oras, isang maliit na twin-engine na eroplano ang pumarada nang palapit at ang piloto ay pumarada ng ilang hangar ang layo. Inabot ng halos isang oras ang piloto upang mailabas ang kanyang sasakyan sa hangar, iparada ang eroplano sa loob, pagkatapos ay iimpake ang kanyang mga gamit at umalis, at muling tumahimik ang paliparan.
    
  Makalipas ang tatlumpung minuto, nang wala nang mga palatandaan ng aktibidad, sa wakas ay hindi na makapaghintay si Ratel. Nagmaneho siya hanggang sa hangar, at kinaladkad nila ni Brad ang mga umaatake sa loob. Pagkatapos ay pinaandar ni Ratel ang pickup truck mga isang-kapat na milya at ipinarada ito, pagkatapos ay tumakbo pabalik sa hangar.
    
  "Nagtrabaho ito," sabi ni Ratel, pinunasan ang ulan mula sa kanyang ulo at sa kanyang AR-15. "Susubaybayan ng mga support team ang paghahatid at pagkatapos ay susubaybayan kami dito. Pagkatapos ay malamang na maghihintay sila ng ilang oras bago umatake."
    
  "Paano nila tayo masusubaybayan dito?"
    
  "Nakaisip ako ng isang dosenang paraan," sabi ni Ratel. "Kung magaling sila, nandito sila. Sana lang ay dumating ang tulong bago iyon."
    
  Wala pang isang oras, sa gitna ng walang humpay na pag-ulan at paminsan-minsang pagbugso ng hangin, narinig nila ang tunog ng pag-scrape ng metal sa metal sa labas ng main entrance door. "Sumunod ka sa akin," bulong ni Ratel, at sila ni Brad ay umatras sa hangar. Sa loob ay isang maliit na jet ng negosyo, ang itim na kulay nito ay nagpapahiwatig na ito ay kabilang sa internasyonal na organisasyon ng Scion Aviation ni Kevin Martindale. Nakakita si Ratel ng isang malaking gulong na toolbox na kasinglaki ng closet sa dingding ng hangar, hinila ito palayo sa dingding, at pareho silang tumayo sa likod nito. "Okay, ang trabaho mo ay bantayan ang walk-through na pinto doon," sabi ni Ratel, itinuro ang malaking pintuan ng hangar ng sasakyang panghimpapawid. "Babantayan ko ang pinto sa main office. Mga single shot lang. Bilangin mo sila."
    
  Pagkalipas ng ilang minuto ay nakarinig sila ng isa pang tunog ng metal na pinapasok, at ilang minuto pagkatapos nito ay nakarinig sila ng higit pang mga tunog ng metal sa metal na nagmumula sa walk-through na pinto ng hangar, isang senyales na ang pinto ay sapilitang binuksan. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at nakita ni Brad ang isang lalaking nakasuot ng night vision goggles na nakayuko at naglalakad sa pintuan, na may hawak na submachine gun. Itinago ito ngayon ni Bizjet. Ang pangalawang umaatake ay pumasok sa pinto, isinara ito, at nanatili doon, tinakpan siya. Kasabay nito, nakita ni Ratel ang dalawa pang umaatake na pumasok sa pinto ng opisina, nakasuot din ng night vision goggles at may dalang machine gun.
    
  "Shit," bulong niya. "Apat na lalaki. Nauubusan na tayo ng oras." Inilabas niya ang kanyang cell phone, nag-dial sa 911, iniwan ito, hininaan ang volume, at inilagay ito sa ilalim ng kanyang toolbox. "Gamitin mo ang baril. Ilabas mo ang lalaki sa pinto. Ang ibang tao ay malamang na magtatago sa likod ng kanang timon ng eroplano." Sumilip si Brad mula sa likod ng isang toolbox at tinutukan ang lalaki sa harap ng pinto, na bahagyang naliwanagan ng kumikinang na emergency exit sign. Huminga ng malalim si Ratel, saka bumulong, "Now."
    
  Halos magkasabay na nagpaputok sina Brad at Ratel. Dumapo ang suntok ni Ratel at nahulog ang isang attacker. Walang ideya si Brad kung saan tumama ang kanyang putok, ngunit alam niyang wala itong tumama maliban sa pader ng hangar. Ang lalaki sa pinto ay sumugod sa pader ng hangar patungo sa conference room, yumuko nang mababa. Gaya ng hula ni Ratel, ang isa pang lalaki ay nagtago sa likod ng gulong ng eroplano... at pagkatapos ay sumabog ang hangar na may putok ng machine gun na tila nagmumula sa lahat ng direksyon nang sabay-sabay. Nakayuko sina Ratel at Brad sa likod ng isang toolbox.
    
  "Magpaputok kapag huminto ang pagbaril!" sigaw ni Ratel. Ang toolbox ay puno ng mga bala, ngunit ang mga kasangkapan sa loob ay tila hinihigop ang mga bala. Pagkaraan ng ilang sandali, nagkaroon ng panandaliang paghina sa pagbaril, at tumingin si Brad mula sa likod ng kanyang toolbox, nakita ang paggalaw malapit sa gulong ng eroplano, at nagpaputok. Tinamaan ng bala ang gulong na agad namang sumabog na nagdulot ng shock wave sa mukha ng salarin. Napasigaw siya, napahawak sa mukha niya sa sakit. Tila babagsak na ang bizjet sa kanan, ngunit bahagya itong pinigilan ng wheel hub na tuluyang tumagilid.
    
  Ngayon ang pagbaril ay nagbabago ng direksyon - mas maraming mga bala ang tumama sa gilid ng toolbox, kaysa sa harap. "Tumingin ka sa paligid!" sigaw ni Ratel. "Susubukan nila... ahhh! Crap! Tumingin si Brad at nakita niya si Ratel na nakahawak sa kanang kamay niya, na parang napunit nang husto ng bala. Sumabog ang dugo kung saan-saan. "Kunin ang riple at huwag hayaan silang lumapit!" Napasigaw si Ratel, hinawakan ang kanyang sugatang braso, sinusubukang pigilan ang pagdurugo.
    
  Sinubukan ni Brad na sumilip mula sa likod ng toolbox, ngunit sa sandaling gumalaw siya, nagsimulang lumipad ang mga bala, at ngayon ay nararamdaman niya ang mga ito na papalapit nang palapit, tulad ng isang pulutong ng mga paniki na naghuhumindig sa itaas. Sinubukan niyang itutok ang riple sa toolbox at putok, ngunit hindi napigilang tumalbog ang nguso ng riple. Binalot ni Ratel ng basahan ang kanyang kanang kamay at pinaputok ang baril gamit ang kanyang kaliwa, ngunit hindi talaga matatag ang nguso at mukhang mamamatay siya anumang oras. Narinig ni Brad ang papalapit na mga yabag at boses sa Russian. Ito na, naisip niya. Ang susunod na shot na narinig niya ay ang huling sa kanyang buhay, sigurado siya na...
    
    
  ANIM
    
    
  Ang kasinungalingan ay hindi nabubuhay hanggang sa pagtanda.
    
  -SOPHOCLES
    
    
    
  PASO ROBLES, CALIFORNIA
    
    
  Biglang nagkaroon ng kakila-kilabot na pagsabog sa likod ng hangar. Ang hangin ay agad na napuno ng alikabok at mga labi. Ang mga tinig ay sumigaw sa wikang Ruso... At sa lalong madaling panahon ang mga hiyawan ay nagbigay daan sa mga hiyawan, at ilang sandali pa ang mga hiyawan ay tumahimik.
    
  "Malinaw ang lahat, Brad," dumating ang isang electronic na synthesized na boses. Tumingala si Brad at nakita ang isang infantry cybernetic device sa likod ng bizjet.
    
  "Tatay?" - tanong niya.
    
  "Ayos ka lang ba?" - Tanong ni Patrick McLanahan.
    
  "Chief Ratel," sabi ni Brad, sa itaas ng tugtog sa kanyang mga tainga mula sa lahat ng pagbaril sa saradong hangar. "Nasugatan siya." Ilang sandali pa, nagmadali ang dalawang lalaki at binuhat si Ratel palabas. Tumakbo si Brad papunta sa robot. Nakita niya kung saan ang kanyang ama ay sumabog sa pintuan, na winasak ang halos lahat ng pader sa paligid ng pinto sa pagitan ng hangar at ng pangunahing opisina. Lahat ng anim na umaatake, ang apat na umatake sa hangar at ang dalawang umatake kay Brad sa Tankfarm Road, ay naalis na.
    
  "Okay ka lang, Brad?" - tanong ni Patrick.
    
  "Oo. Hindi ko masyadong marinig ang lahat ng shooting, pero bukod doon ay ayos lang ako."
    
  "Sige. Umalis na tayo dito. Mga limang minuto ang layo ng highway patrol at sheriff." Binuhat ni Patrick ang kanyang anak at dinala siya sa isang malawak na open field patungo sa isang parking area sa timog na dulo ng runway, kung saan naghihintay ang isang itim na Sherpa cargo plane, ang mga turboprops nito ay umiikot nang walang ginagawa. Ibinaba ni Patrick si Brad sa lupa, gumapang papasok sa cargo ramp sa likuran, at umupo sa cargo deck, kasama si Brad na sumakay kaagad sa kanya. Pinaupo ng crew member si Brad sa cargo net seat, tinulungan siyang bumangon, at binigyan siya ng headphones. Ilang sandali pa ay nasa ere na sila.
    
  "Paano si Chief Ratel?" Tanong ni Brad, sa pag-aakalang naririnig siya ng kanyang ama sa pamamagitan ng intercom.
    
  "Ililikas siya at gagamutin," sagot ni Patrick.
    
  "Ano ang gagawin ng mga pulis kapag nakita nila itong hangar? Parang war zone. Ito ay isang lugar ng digmaan."
    
  "Hahawakan ito ni Pangulong Martindale," sagot ni Patrick.
    
  "Paano ka nakarating dito ng napakabilis, dad?"
    
  "Nasa St. George ako nang tumunog ang alarm mo sa San Luis Obispo," sabi ni Patrick. "Wala pang dalawang oras ang layo ng Sherpa. Salamat sa Diyos, nakarating sa iyo si Chief Ratel sa tamang oras at nakaalis ka sa bayan."
    
  "St. George? Dito ba tayo pupunta ngayon?"
    
  "Oo, Brad," sabi ni Patrick. Lumingon si CID kay Brad at itinaas ang isang nakabaluti na kamay, inaasahan ang mga protesta ni Brad. "Alam kong gusto mong bumalik sa Cal Poly, Brad," sabi ni Patrick, "at ngayong nakatanggap ka ng grant mula sa Sky Masters, mas nagiging mahalaga ang iyong trabaho. Gusto ko ring makita kang ipagpatuloy ang iyong pag-aaral. Kaya, itatalaga ko ang pangkat ni Sergeant Major Vol upang hanapin at hulihin ang anumang iba pang mga hukbong pang-atake na susunod sa iyo. Mas malapit sila sa campus, kaya hindi mo na kailangang maglakbay sa timog na bahagi ng bayan para sa pagsasanay. Sila ang kukuha sa iyong pagsasanay hanggang sa maging maayos si Chief Ratel para gawin iyon."
    
  "Ibig mong sabihin, magiging bodyguard ko sila o ano?"
    
  "Bagama't tiwala akong kakayanin nila ang mga ito, ang mga koponan ng Wohl ay hindi binuo para sa personal na gawaing panseguridad," sabi ni Patrick. "Nagsasanay sila para sa counterintelligence at direktang aksyon na mga misyon. Ngunit ngayon ay nahaharap tayo sa apat na dalawang-taong koponan ng mga mamamatay na Ruso. Hindi ko pahihintulutan ang anumang puwersa ng welga na gumala sa Estados Unidos nang kusa, lalo na ang nagta-target sa aking anak. Kaya kailangan nating bumuo ng isang plano ng aksyon. Itatanong namin ang mga baguhan, magsasaliksik, at gagawa kami ng plano."
    
  "Kaya ako ay magiging parang pain, na umaakit sa mga masasamang tao upang mailabas sila ng Sarhento Major?" Napansin ni Brad. Tumango siya at ngumiti. "Astig basta makabalik ako sa Cal Poly. Maaari akong bumalik sa Cal Poly, tama ba, Tatay?"
    
  "Laban sa aking mas mahusay na paghatol, oo," sabi ni Patrick. "Pero hindi ngayon. Ipa-interrogate sa Staff Sergeant at sa kanyang mga team ang mga bagong bilanggo, mangalap ng ilang impormasyon, at libutin ang campus at lungsod. Aabutin lang ng isang araw o dalawa. Alam kong ginagawa mo ang karamihan sa iyong paghahanda sa panghuling pagsusulit online, at halos tapos na ang iyong mga klase upang makapagtrabaho ka sa aming punong tanggapan. Bago mag-ikot ang finals week, dapat ay makabalik ka na sa campus."
    
  "Kailangan ko lang magkaroon ng dahilan para sabihin ito sa Team Starfire," sabi ni Brad. "Mabilis ang pag-develop ng project, dad. Ang unibersidad ay tumatanggap ng pera at suporta mula sa buong mundo."
    
  "Alam ko, anak," sabi ni Patrick. "Sa kredito ng unibersidad, mahigpit nilang pinapanatili ang Starfire sa saklaw ng undergraduate na proyekto ng Cal Poly-ang ibang mga unibersidad, kumpanya, at maging ang mga gobyerno ay nag-alok na pumalit. Mukhang mananatili ka sa pamamahala sa ngayon. Intindihin lang na ang pressure na ibigay ang proyekto sa ibang tao bilang isang komersyal na operasyon ay tiyak na tataas - Malamang na tataya ako sa Sky Masters Aerospace, ngayong marami na silang namuhunan dito - at ang unibersidad ay maaaring hilig sa ituro na ang malaking pera ay magpapahintulot sa ilang kumpanya na kunin ito. Wag ka lang masaktan kung mangyari man. Ang mga unibersidad ay tumatakbo sa pera."
    
  "Hindi ako masasaktan."
    
  "Mabuti". Ibinaling ni TIE ang kanyang napakalaking nakabaluti na ulo patungo kay Brad. "Proud ako sa iyo, anak," sabi ni Patrick. "Nakita ko na ito sa daan-daang email mula sa buong mundo: ang mga tao ay humanga sa iyong pamumuno sa pagpapasulong ng proyektong ito, pagbuo ng isang nangungunang koponan, at pagkuha ng teknikal na suporta. Walang makapaniwala na freshman ka."
    
  "Salamat, Tatay," sabi ni Brad. "Sana makamit ko kahit isang maliit na bahagi ng tagumpay na natamo mo sa Air Force."
    
  "Sa tingin ko ang iyong landas ay ganap na naiiba mula sa akin," sabi ni Patrick. Tumalikod siya, nakaharap sa likod ng eroplano. "Palagi kong nais na magkaroon ng mga kasanayan sa pamumuno tulad mo. Ang aking buhay ay maaaring ganap na naiiba kung mayroon ako ng iyong mga kasanayan at natutunan kong gamitin ang mga ito. Malinaw na natutunan mo ang mga ito mula sa isang tao maliban sa iyong ama, o marahil sa Civil Air Patrol."
    
  "Pero ikaw ay... I mean, isa kang three-star general, Dad."
    
  "Oo, ngunit ang aking mga pag-promote ay dahil sa kung ano ang ginawa ko, hindi dahil sa aking mga katangian ng pamumuno," sabi ni Patrick, ang pagiging maalalahanin sa kanyang boses ay kitang-kita pa rin sa kabila ng CID electronic voice synthesizer. "Mayroon akong ilang posisyon sa command sa paglipas ng mga taon, ngunit hindi pa ako kumilos bilang isang tunay na kumander - kumilos ako gaya ng lagi kong ginagawa: operator, piloto, crew member, hindi isang pinuno. Nakita ko ang isang trabaho na kailangang gawin at lumabas ako at ginawa ito. Bilang isang field officer o heneral, dapat ay bumuo ako ng isang team para magawa ang trabaho sa halip na umalis at gawin ito sa aking sarili. Hindi ko talaga naiintindihan kung ano ang ibig sabihin ng mamuno."
    
  "Sa tingin ko rin, ang pagkumpleto ng trabaho ay ang pinakamahalagang bagay, Tatay," sabi ni Brad. "Ako ay isang aerospace engineering student, ngunit halos hindi ko maintindihan ang karamihan sa mga agham na inaasahan kong matutunan. Ginagawa ko ang aking paraan sa pamamagitan nito, naghahanap ng isang tao na magpaliwanag sa akin. Pero ang gusto ko lang talaga ay lumipad. Alam kong kailangan kong makakuha ng degree para makapunta ako sa pagsubok ng pilot school at magpalipad ng mga hot jet, ngunit wala akong pakialam sa degree. Gusto ko lang lumipad."
    
  "Well, it works for you, son," sabi ni Patrick. "Manatiling nakatutok sa layunin. Kaya mo yan ".
    
  Dumaong si Sherpa mga dalawang oras pagkaraan sa General Dick Stout Airfield, labing-apat na milya hilagang-silangan ng katimugang bayan ng St. George sa Utah. Ang paliparan ay pinalawak nang malaki sa nakalipas na ilang taon habang ang populasyon ng St. George ay lumaki, at habang ang Stout Field ay isang walang tore na paliparan, ang kanlurang bahagi nito ay namumulaklak bilang isang industriyal at komersyal na aviation hub. Nag-taxi ang itim na Sherpa patungo sa isang napakalaking hangar sa timog na bahagi ng industriyal na bahagi ng paliparan at hinila sa loob ng hangar bago pinayagang bumaba ang sinuman. Ang malaking hangar ay naglalaman ng isang Challenger-5 business jet, isang Reaper drone na may under-wing weapons mounts, at isang mas maliit na bersyon ng V-22 Osprey tilt-rotor aircraft, lahat ay pininturahan ng itim, siyempre.
    
  Dinala ni Patrick ang kanyang anak sa malapit na gusali. Kaagad na napansin ni Brad na ang kisame ay mas mataas, at ang lahat ng mga pinto at pasilyo ay mas malawak at mas mataas kaysa karaniwan, lahat ay malinaw na idinisenyo upang ma-accommodate ang Cybernetic Infantry Device na dumaan sa kanila. Narinig ni Brad na awtomatikong bumukas ang lock habang papalapit sila sa pinto, at pumasok sila sa isang silid sa gitna ng gusali. "Ito ang aking tahanan," sabi ni Patrick. Ito ay walang iba kundi isang hubad, walang bintanang silid na may lamang mesa na may ilang mga nutrient canisters sa ibabaw nito, isang lugar kung saan nakasaksak si Patrick para mag-recharge...
    
  ... at, sa dulong sulok, isa pang bagong modelo ng isang cybernetic robotic infantryman. "Nakikita ko na mayroon akong kapalit," sabi ni Patrick sa isang kahoy na boses. "Karaniwan kaming nangangailangan ng isa pang araw o higit pa upang magpatakbo ng isang buong hanay ng mga diagnostic sa bagong CID bago sila gumawa ng paglipat."
    
  "Kung gayon makikita na kita, tatay."
    
  "Anak, kung sigurado kang ito ang gusto mong gawin, papayag ako," sabi ni Patrick. "Ngunit hindi ito maganda."
    
  Tumingin si Brad sa kwarto. "Damn, hindi ka man lang nila pinapayagang magsabit ng mga larawan sa dingding?"
    
  "Maaari kong i-play ang lahat ng mga larawan na gusto ko, anumang oras na gusto ko, sa aking isip," sabi ni Patrick. "Hindi ko kailangan ang mga ito na nakasabit sa dingding." Pinalitan niya ang mga lalagyan ng nutrient sa kanyang chassis ng mga bago sa mesa, pagkatapos ay tumayo sa itinalagang lokasyon sa gitna ng silid, at ang mga power, data, hygiene, nutrient, at diagnostic cable ay awtomatikong bumaba mula sa kisame at nakakonekta sa mga tamang lokasyon sa CID. Natigilan si Patrick sa kinauupuan, nakatayong tuwid, na parang ang robot na walang tao sa sulok. "Darating ang sarhento sa loob ng ilang oras upang ipaalam sa iyo at kausapin ka tungkol sa nangyari, at pagkatapos ay dadalhin ka niya sa iyong hotel," sabi niya. "Ibabalik ka niya sa umaga at ipapaayos ka namin para makapag-ehersisyo ka."
    
  Tahimik na pinag-isipan ni Brad ang kanyang sasabihin saglit; pagkatapos: "Tay, sinabi mo sa akin na sa loob ng robot na ito ikaw pa rin ang iyong sarili."
    
  "Oo".
    
  "Buweno, ang 'ikaw' na natatandaan ko ay may mga parangal at mga plake at mga litrato sa dingding," sabi ni Brad. "Kahit sa maliit na anim na talampakan ang lapad na trailer sa Battle Mountain, mayroon kang mga lumang helmet sa paglipad, mga display case ng mga memorabilia, modelo ng mga eroplano, at lahat ng uri ng maliliit na bagay na hindi ko alam kung ano ang mga iyon, ngunit ang mga ito' re obviously a lot meant to you. Bakit wala ka rito?"
    
  Ang robot ay nanatiling hindi gumagalaw at tahimik sa loob ng ilang mahabang sandali; pagkatapos, "Sa palagay ko hindi ko talaga naisip ang tungkol dito, Brad," sa wakas ay sinabi ni Patrick. "Noong una, akala ko ay dahil ayaw kong may makaalam na ako ang nandito, ngunit ngayon ay alam na ng lahat ng taong nakakasalamuha ko sa gusaling ito na ako iyon, kaya mas hindi ito naaangkop ".
    
  "Buweno, ang isang robot ay walang anumang bagay sa dingding," sabi ni Brad, "ngunit ang aking ama ay magkakaroon." Walang sinabi si Patrick. "Siguro kapag tumahimik na ang lahat at bumalik sa normal-o malapit na sa normal na mangyayari-maaari akong lumipad dito at mag-ayos ng ilang bagay. Gawin itong parang kwarto mo at hindi parang closet."
    
  "Gusto ko iyan, anak," sabi ni Patrick. "Magugustuhan ko yan."
    
    
  TANGGAPAN NG PANGULO
  IKA-LABING-APAT NA BUILDING, KREMLIN
  MOSCOW
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  "Tiyak na may mga palatandaan ng pagtaas ng aktibidad sa istasyon ng espasyo ng militar ng Amerika," sabi ng Ministro ng Seguridad ng Estado na si Viktor Kazyanov sa pamamagitan ng link ng video mula sa kanyang intelligence center patungo sa opisina ng pangulo. Nagpakita siya ng mga larawan bago at pagkatapos ng Armstrong space station. "Nagkaroon ng isang paglulunsad ng isang heavy-lift rocket na naghatid ng mga mahahabang istrukturang ito kasama ng maraming mas maliliit na lalagyan, parehong may presyon at walang presyon. Hindi pa namin sigurado kung ano ang nasa mga selyadong lalagyan, ngunit itong iba pang hindi selyadong mga bagay ay kahawig ng mga bateryang naka-install na sa bukid, kaya ipinapalagay namin na ang mga ito ay mga baterya rin."
    
  "Ayaw ko ng anumang pagpapalagay mula sa iyo, Kazyanov," sabi ng Pangulo ng Russia na si Gennady Gryzlov, na itinuro ang kanyang tabako sa imahe ni Kazyanov sa kanyang computer monitor. "Hanapin mo ako ng impormasyon. Gawin mo ang iyong masasamang trabaho."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Kazyanov. Huminga siya ng malalim, pagkatapos ay nagpatuloy: "Nagkaroon din ng malaking pagtaas sa bilang ng mga flight sa spaceplane, minsan tatlo hanggang apat bawat buwan, sir." Pinalitan niya ang mga slide. "Ang pinakabagong modelo ng kanilang single-stage orbital spaceplane, ang S-29 Shadow, ay nakakumpleto na ngayon ng operational testing at nakakumpleto ng isang flight papunta sa istasyon. Sa laki at kapasidad ng pagdadala, ito ay katulad ng aming Elektron spaceplane, ngunit, siyempre, hindi nito kailangan ng rocket upang ilunsad sa kalawakan."
    
  "Siyempre hindi," sabi ni Pangulong Gennady Gryzlov nang maingat. "So. Ngayon ay mayroon na silang isang shadow spaceplane, na katulad ng laki sa ating Electron. Ilang electron ang mayroon tayo, Sokolov?"
    
  "Na-reactivate namin ang pitong Elektron spaceplanes," tugon ni Defense Minister Gregor Sokolov. "Ang isa sa kanila ay handa na para sa paglulunsad sa Plesetsk, at ang iba pang spaceplane-rocket na pares ay dumating doon at maaaring i-mated at ilunsad sa posisyon ng paglulunsad sa loob ng isang linggo. " meron kami..."
    
  "Isang linggo?" Dumagundong si Gryzlov. "Minister, sinabi ko sa iyo, gusto kong punan ang orbit ng Earth ng mga eroplano at sandata ng kalawakan ng Russia. Gusto kong makapaglunsad ng dalawang spaceplanes nang sabay-sabay."
    
  "Sir, isang launch pad lang sa Plesetsk ang na-load para sa Angara-5 launch vehicle," sabi ni Sokolov. "Ang mga pondo na inilaan para sa pagtatayo ng isa pang site doon ay na-redirect sa pagtatayo ng Vostochny cosmodrome at ang extension ng pag-upa ng Baikonur. Kailangan natin-"
    
  "Minister Sokolov, nararamdaman ko ang isang pattern dito: nagbibigay ako ng mga order, at binibigyan mo ako ng mga dahilan sa halip na mga resulta," sabi ni Gryzlov. "Mayroon bang launch pad sa Vostochny na angkop para sa Angara-5 launch vehicle o hindi?"
    
  "Ang Vostochny Cosmodrome ay hindi makukumpleto sa loob ng susunod na dalawang taon, ginoo," sabi ni Sokolov. Inis na inilibot ni Gryzlov ang kanyang mga mata sa ika-100 beses sa teleconference. "Ang Baikonur ay ang tanging iba pang launch site na magagamit upang i-host ang Angara 5 sa ngayon."
    
  "Kaya bakit walang Elektron spaceplane sa Baikonur, Sokolov?"
    
  "Sir, sa pagkakaintindi ko, hindi mo na gusto ang anumang paglulunsad ng militar mula sa Baikonur, mga komersyal na paglulunsad lamang," sabi ni Sokolov.
    
  Halos hindi mapigilan ni Gryzlov ang kanyang galit. "Sinabi ko na gusto ko, Sokolov, na maghatid ng maraming mga spaceplanes sa mga launch pad sa lalong madaling panahon upang magkaroon tayo ng pagkakataon na hamunin ang mga Amerikano," sabi niya. "Nagbabayad kami ng magandang pera para magamit ang pasilidad na ito - sisimulan namin itong gamitin. Ano pa?"
    
  "Sir, patuloy naming ginagawang moderno ang Plesetsk, Vostochny at Znamensk cosmodromes," patuloy ni Sokolov, "ngunit ang trabaho ay bumagal dahil sa malamig na panahon at dapat na ganap na ihinto sa halos isang buwan, kung hindi, ang kalidad ng mga kongkretong castings ay lumala. "
    
  "Kaya mayroon lamang kaming dalawang lugar ng paglulunsad para sa aming mga spaceplane, at ang isa ay wala kahit sa aming sariling bansa?" Naiinis na sabi ni Gryzlov. "Perpekto".
    
  "May isa pang paraan na maaari naming gawin, Ginoong Pangulo: upang ilunsad ang Elektron space planes mula sa China," ang Ministrong Panlabas na si Daria Titeneva ay namagitan. "Salamat sa mga aksyon ng Amerika laban sa ating mga bansa, ang ating relasyon sa China ay hindi naging mas mahusay. Sinaliksik ko ang posibilidad na ito sa Chinese Foreign Minister, at nakipag-usap ako sa kanyang military adviser, na nagmungkahi ng base sa dulong kanluran ng China: Xichang. Sa pagbubukas ng bagong Wenchang Satellite Launch Center sa Hainan Island, lahat ng mabibigat na operasyon ng paglulunsad ng rocket ay inilipat doon mula sa Xichang, na ginagawang bukas ang base, naa-access at nilagyan ng pinakabagong teknolohiya. Mayroon silang dalawang launch pad na nakatuon sa aming Angara-5 rockets pati na rin sa aming Proton series. Maraming alalahanin na ang isang pagkabigo sa paglulunsad ay maaaring magresulta sa mga debris na nahuhulog sa mga kalapit na bayan at pabrika na may mas mababang saklaw, ngunit sa palagay ko ang kaunting pansin sa mga lokal at panlalawigang pulitiko ay maaaring maibsan ang kanilang mga alalahanin."
    
  "Great job, Daria," sabi ni Gryzlov, nakangiti sa unang pagkakataon sa pulong. "Tingnan mo, Sokolov? Narito kung paano ito ginawa. Nag-iisip sa labas ng kahon."
    
  "Tutol ka sa paglulunsad mula sa Baikonur, ngunit isinasaalang-alang mo ba na ipadala ang aming mga rocket at spaceplanes sa China, sir?" Tutol si Sokolov. "Natitiyak kong nais ng militar ng China na tingnang mabuti ang Electron at Angara-5.
    
  "Nag-order ako ng mga Russian space plane sa launch pad, Sokolov!" Ungol ni Gryzlov, itinuro ang kanyang tabako sa imahe ng Ministro ng Depensa sa kanyang monitor. "Kung hindi ko mailunsad ang mga ito mula sa mga pasilidad ng Russia, gagawin ko ito mula sa ibang lugar." Bumalik siya kay Titeneva. "Ipagpatuloy ang paghahanda, Daria," sabi niya. "Ano pa ang pinag-uusapan ng mga Intsik?"
    
  "Nag-uusap sila tungkol sa pakikipagpalitan para sa paggamit ng Xichang, sir, kasama ang pera, siyempre," sabi ni Titeneva. "Nagbanggit sila ng ilang bagay, ilang mga punto ng patakaran, tulad ng suporta para sa kanilang mga pag-angkin sa Senkaku Islands at South China Sea, at marahil ay pagpapatuloy ng mga negosasyon sa mga pipeline ng langis at natural gas sa China mula sa Siberia, ngunit higit sa lahat sila ay interesado. sa mobile class missiles surface-to-air S-500, ang pinakabagong modelo na may kakayahang umatake sa mga satellite."
    
  "Talaga?" Sabi ni Gryzlov na masiglang tumango. "Palitan ang mga launcher para sa S-500 missiles, na gusto ko pa ring ilagay sa lahat ng Russian cosmodromes at military installations sa buong mundo. Mahusay na ideya. Sang-ayon ako".
    
  "Sir, ang S-500 ay ang pinaka-advanced na air defense weapon sa mundo," sabi ni Sokolov, ang kanyang mukha ay naging isang nakatulala na maskara na nagsasabi sa lahat na hindi siya makapaniwala sa sinabi ng pangulo. "Ito ay hindi bababa sa isang henerasyon na nangunguna sa anumang mayroon ang mga Intsik o maging ang mga Amerikano. Ang mga electronic, sensor at propulsion na teknolohiya na ginagamit sa S-500 ay ang pinakamahusay sa Russia... hindi, ang pinakamahusay sa mundo! Ibibigay natin sa kanila ang ilang dekada na nilang sinusubukang nakawin sa atin!"
    
  "Sokolov, gusto kong ang mga Electron at Buran ay nasa launch pad," tahol ni Gryzlov. "Kung magagawa ito ng mga Intsik, at gusto nila ang S-500, makukuha nila ang S-500." Napakunot ang noo niya nang makita ang gulat na ekspresyon sa mukha ni Sokolov. "Kumusta naman ang iba nating rearmament programs? Tinaasan ng Duma ang aming mga paglalaan sa depensa ng tatlumpung porsyento - dapat itong humantong sa daan-daang S-500s, MiG-31D anti-satellite system at higit pa sa limang spaceplane."
    
  "Kailangan ng oras upang i-restart ang mga programa ng armas na nakansela maraming taon na ang nakalilipas, ginoo," sabi ni Sokolov. "Ang S-500 ay pumasok na sa produksyon, kaya maaari nating asahan ang isa hanggang dalawang sistema bawat buwan sa susunod na-"
    
  "Hindi, Sokolov!" Putol ni Gryzlov. "Ito ay hindi katanggap-tanggap! Gusto ko kahit sampu sa isang buwan!"
    
  "Sampu?" Tutol si Sokolov. "Sir, we can eventually reach the target of ten units per month, but accelerating production to that level will take time. Hindi sapat na magkaroon lamang ng pera - kailangan namin ng mga sinanay na manggagawa, espasyo sa linya ng pagpupulong, isang pare-pareho at maaasahang daloy ng mga ekstrang bahagi, mga sentro ng pagsubok - "
    
  "Kung ang S-500 ay nasa produksyon na, bakit hindi pa nasa lugar ang lahat ng ito?" Dumagundong si Gryzlov. "Plano mo bang magtayo ng isa hanggang dalawa lang kada buwan? Ang pinaka-advanced na air defense system sa mundo, o sinasabi mo, ngunit hindi kami gumagawa ng higit pa sa mga ito?"
    
  "Sir, ang paggasta sa pagtatanggol ay inilipat sa iba pang mga priyoridad tulad ng mga anti-ship missiles, aircraft carrier at fighter jet," sabi ni Sokolov. "Ang S-500 ay pangunahing sandata ng air defense, na idinisenyo para gamitin laban sa mga cruise missiles at stealth aircraft, at kalaunan ay inangkop bilang isang 'S' model na anti-satellite at anti-missile na armas. Matapos maglunsad ng mga pag-atake ang ating mga bombero at cruise missiles sa Estados Unidos na halos sumira sa mga bombero at ICBM nito, hindi gaanong binigyang-halaga ang air defense dahil halos nawala na ang banta. Ngayong mas priority na ang space at napatunayang matagumpay ang S-500, pwede na tayong magsimulang magtayo ng higit pa, pero tulad ng sinabi ko sir, it takes time to...
    
  "Dahil marami pang dahilan!" Sigaw ni Gryzlov sa mikropono ng video conference. "Ang gusto ko lang marinig mula sa iyo, Sokolov, ay 'oo, ginoo,' at ang gusto ko lang makita ay mga resulta, o may iba akong gagawa ng aking pag-uutos. Ngayon, magtrabaho ka na!" At pinindot niya ang isang pindutan na pumutol sa komunikasyon sa kanyang ministro ng depensa.
    
  Sa puntong iyon, nagpadala si Tarzarov sa pangulo ng isang pribadong text message na nag-scroll sa ibaba ng screen ng video conference: ito ay nakasulat: Purihin sa publiko, punahin nang pribado. Sasagot sana si Gryzlov ng "Fuck you," ngunit nagbago ang isip niya. "Daria, good job," sabi niya sa teleconference network. "Ipaalam sa akin kung ano ang kailangan mong gawin ko para tumulong."
    
  "Yes, sir," sagot ni Titeneva na may kumpiyansang ngiti at ibinaba ang tawag. Ngumisi si Gryzlov. Tiyak na nagbago si Daria Titeneva sa nakalipas na ilang linggo: agresibo, malikhain, demanding, kahit bulgar kung minsan... sa loob at labas ng kama. Ipinagpatuloy ni Gryzlov ang video conference kasama ang iba pang mga ministro sa kanyang gabinete ng ilang minuto, pagkatapos ay nadiskonekta.
    
  "Ang iyong galit at init ng ulo ay mapapabuti sa iyo, Gennady," sabi ni Tarzarov, sa sandaling ang lahat ng relasyon sa mga ministro ng pangulo ay ligtas na nagambala. "Mukhang hindi nakakatulong ang patuloy na pagbibigay ng babala sa iyo tungkol dito."
    
  "Mahigit sa sampung taon na ang lumipas mula nang masira ang armada ng mga bombero ng Amerika at mga intercontinental ballistic missiles, Sergei," reklamo ni Gryzlov, na muling binabalewala ang payo ni Tarzarov. "Binago ng mga Amerikano ang kanilang istasyon ng militar sa kalawakan at lumipat sa mga sandata na nakabase sa kalawakan sa halip na muling itayo ang kanilang mga sandatang bomber at missile, at hindi nila ito inilihim. Ano ang ginagawa nina Zevitin at Truznev sa lahat ng mga taon na ito-paglalaro sa kanilang sarili?"
    
  "Para sa karamihan ng oras na iyon, ang mga dating pangulo ay may mga problema sa institusyonal, pampulitika at badyet, Gennady," sabi ni Tarzarov, "pati na rin ang pangangailangan na ibalik ang mga armas na winasak ng mga Amerikano sa panahon ng mga counterattacks. Walang silbi ang pagturo ng mga daliri sa mga nakaraang presidente. Napakakaunting mga pinuno ng estado, kasama ka, ang may ganap na kontrol sa kapalaran ng kanilang bansa." Tiningnan niya ang kanyang smartphone, saka umiling sa galit. "Si Ilyanov at Korchkov ay naghihintay sa labas. Tapos ka na ba sa project na ito sir? Si Ilyanov ay isa lamang thug sa isang air force uniform, at si Kortchkova ay isang walang isip na machine gun na pumapatay dahil gusto niya ito."
    
  "Tatapusin ko ang dalawang ito kapag natapos na ang kanilang gawain," sabi ni Gryzlov. "Pero sa ngayon sila ang tamang tao para sa trabaho. Dalhin mo sila dito." Inihatid ni Tarzarov ang opisyal ng Russia at ang kanyang katulong sa opisina ng pangulo, pagkatapos ay kinuha ang kanyang "hindi mahalata na lugar" sa opisina at epektibong pinaghalo sa sitwasyon. Sina Ilyanov at Korchkov ay naka-uniporme ng militar, si Ilyanov sa isang uniporme ng air force, at si Korchkov sa isang simpleng itim na tunika at pantalon, nang walang mga order o medalya, tanging ang insignia sa mga epaulettes na katangian ng mga piling tao na espesyal na grupo na "Vympel" commandos. Napansin ni Gryzlov na nakasuot din siya ng kutsilyo sa isang itim na kaluban sa kanyang sinturon. "Inaasahan kong marinig mula sa iyo ilang araw na ang nakalipas, Koronel," sabi niya. "Wala rin akong narinig na anuman sa balita tungkol sa pagkamatay ng anak ni McLanahan, kaya sa tingin ko ay nabigo ang iyong squad."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Ang unang grupo ay nag-ulat sa Alpha Command na mayroon silang McLanahan, at pagkatapos ay nawala ang pakikipag-ugnayan sa kanila ng Alpha. Kinuha ng ikalawa at pangatlong koponan si McLanahan at ang isang lalaking kasama ni McLanahan na gumagawa ng self-defense at conditioning training habang nasa labas ng bayan."
    
  "Sino ang lalaking ito?" - Tanong ni Gryzlov.
    
  "Isang retiradong non-commissioned officer na nagngangalang Ratel, ngayon ay isang tagapagturo ng pagtatanggol sa sarili at mga baril," sabi ni Ilyanov. "Paminsan-minsan ay nakikipag-ugnayan siya sa ilang tao na tila dating militar din - nasa proseso na kami ng pagkilala sa kanila. Isang lalaki ang mukhang nasunog sa mga kemikal o radiation. Siya daw ang may hawak ng ex-military."
    
  "Ito ay nagiging mas kawili-wili," sabi ni Gryzlov. "Mga bodyguard ni McLanahan? Ilang uri ng pribadong paramilitar na grupo? Ang McLanahan Sr. ay napaulat na kabilang sa mga naturang grupo, sa loob at labas ng militar."
    
  "Ang aming mga iniisip ay eksaktong pareho, ginoo," sabi ni Ilyanov. "Kinailangang tanggalin ng pangalawang koponan ang kanyang buntot dahil akala niya ay natuklasan na siya, ngunit ang mga koponan ay gumagamit ng electronic beacon sa sasakyan ni Ratel, kaya inutusan silang tanggalin ang buntot at hintayin na huminto ang beacon. Nakarating siya sa isang maliit na paliparan sa gitnang California. Natagpuan ng mga koponan ang inabandunang sasakyan, ngunit natukoy nila kung saang airport building ang Ratel at McLanahan nagtatago, isang malaking hangar ng sasakyang panghimpapawid. Inutusan ng Command ang Team Two at Three na hintayin ang aktibidad sa airport na tumigil at pagkatapos ay sumalakay mula sa iba't ibang direksyon, na ginawa nila."
    
  "At malinaw na nabigo," sabi ni Gryzlov. "Hayaan akong hulaan ang iba: Ang mga miyembro ng lahat ng tatlong koponan ay nawawala, wala sa kustodiya ng pulisya, at ang McLanahan ay wala kahit saan. Sino ang may-ari ng hangar, Koronel?" Nagtaas siya ng kamay. "Teka lang, hulaan ko ulit: ilang run-of-the-mill aviation company na may mga hindi kapansin-pansing opisyal at ilang empleyado na hindi pa masyadong nakakapunta sa lugar." Ang ekspresyon sa mukha ni Ilyanov ay nagsabi sa pangulo na siya ay nahulaan nang tama. "Marahil ang hangar ay ang punong-tanggapan ng grupong ito, o noon. Sila ay walang alinlangan na lilipad sa lahat ng apat na direksyon. Nagawa bang hanapin ng team mo ang hangar?"
    
  "Ang command group ay hindi nakapasok dahil sa pulis, at pagkatapos ay dahil sa isang mabigat na armadong pribadong security guard," sabi ni Ilyanov. "Ngunit naobserbahan ng pinuno ng pangkat ang maraming kalalakihan at kababaihan na nag-aalis ng mga file at kagamitan sa mga trak, at isang business jet na nasa hangar noong operasyon ay nag-taxi at umalis nang gabi pagkatapos ng operasyon. Ang business jet ay pininturahan ng ganap na itim."
    
  "Akala ko labag sa batas sa karamihan ng mga bansa na magpinta ng itim na eroplano maliban kung ito ay isang sasakyang panghimpapawid ng gobyerno o militar," sabi ni Gryzlov. "Agare, very interesting. Maaaring natisod mo ang ilang mahiwagang paramilitar na organisasyon, Koronel. Ano pa?"
    
  "Napansin ng pinuno ng koponan na ang pangunahing pasukan sa hangar ng sasakyang panghimpapawid ay hinipan papasok, posibleng sa pamamagitan ng isang sasakyan na dumiretso sa pangunahing opisina at bumagsak sa mismong hangar," sabi ni Ilyanov. "Gayunpaman, walang palatandaan ng isang nasirang sasakyan saanman sa labas ng hangar."
    
  Nag-isip sandali si Gryzlov, tumango, saka ngumiti. "Kaya ang mga kaibigang paramilitar ni McLanahan ay nagliligtas sa mga tao sa pamamagitan ng pagbangga ng kotse sa harap ng pintuan? Parang hindi masyadong professional. Pero nagawa nila ang trabaho." Bumangon siya mula sa kanyang desk. "Kolonel, ang sampung lalaki na ipinadala mo doon ay pinatay o nahuli, marahil sa pamamagitan ng counter-surveillance o counterintelligence unit na ito sa paligid ng McLanahan. Kahit na sino ang iyong i-recruit sa loob ng Estados Unidos, sila ay halos walang silbi. Ikaw ay umatras at naghihintay kami upang payagan ang mga kondisyon doon na bumalik sa normal. Malinaw, walang intensyon si McLanahan na umalis sa paaralang ito, kaya madali siyang kunin muli."
    
  Sinuri ni Gryzlov ang katawan ni Korchkov mula ulo hanggang paa. "At kapag dumating ang sandali, sa palagay ko oras na para ipadala si Kapitan Korchkov - nag-iisa," dagdag niya. "Ang iyong dalawang-taong koponan ay mga idiot o walang kakayahan o pareho, at ngayon ang paramilitary team na ito ay binigyan ng babala. Sigurado akong gagawin ni kapitan ang trabaho. Maaaring kailanganin niyang alisin muna ang ilan sa mga dating militar na ito bago siya makarating sa McLanahan." Walang sinabi si Korchkova, ngunit may bakas ng ngiti sa kanyang mukha, na para bang nag-eenjoy na siya sa posibilidad ng mas maraming pagpatay. "Ngunit hindi kaagad. Hayaang isipin ni McLanahan at ng kanyang mga bodyguard na sumuko na kami sa paghahanap. Gumugol ng ilang oras upang ilagay ang kapitan sa perpektong pabalat, malapit sa McLanahan at sapat na malapit upang makitang mabuti ang paramilitar na pangkat na ito. Huwag gamitin ang kanyang diplomatic powers - I'm sure all embassy and consulate staff will be under scrutiny for some time."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Ilyanov.
    
  Lumapit si Gryzlov kay Korchkova at tinitigan ang hindi kumukurap na mga mata nito. Tumingin siya sa likod niya gamit ang maliit na ngiti. "Pinapasok ka nila dito gamit ang isang kutsilyo, Korchkov?"
    
  "Hindi ka nila makukuha mula sa akin, ginoo," sabi ni Korchkov, at ito ang mga unang salita na, sa alaala ni Gryzlov, ang kagandahan ay narinig kailanman. "Hindi sila naglakas-loob na ilayo ito sa akin. Sir."
    
  "Nakikita ko," sabi ni Gryzlov. Muli niyang sinuri ang katawan nito mula ulo hanggang paa, pagkatapos ay sinabing, "Hinding-hindi ako makakaabala, Kapitan, kung magpasya kang pahirapan ng kaunti si McLanahan bago siya patayin. Pagkatapos ay maaari kang bumalik sa akin at ilarawan ang lahat ng ito nang detalyado."
    
  "Sa kasiyahan, ginoo," sabi ni Korchkov, "Na may kasiyahan, ginoo."
    
    
  SA MALAPIT NA ORBIT
  OKTUBRE 2016
    
    
  "Wow, tingnan ang lahat ng bagong bling," sabi ni Sondra Eddington. Siya at si Boomer Noble ay sakay ng midnight spaceplane S-19, patungo sa docking bay ng Armstrong space station, na halos isang milya ang layo. Ito ang kanyang ika-apat na paglipad sa spaceplane, ang kanyang pangalawa sa S-19 spaceplane-ang iba ay nasa mas maliit na S-9 Black Stallion-ngunit ang kanyang unang pagkakataon sa orbit at ang kanyang unang docking sa Armstrong space station. Parehong siya at si Boomer ay nagsuot ng masikip na electronic elastomeric na tracksuit at helmet para makahinga muna ng oxygen sakaling magkaroon ng hindi makontrol na depressurization.
    
  "Bahagi ng Starfire solar power project," sabi ni Boomer. Nakita niyang bahagyang umiling si Sondra nang sabihin ang salitang Starfire. Tinutukoy nila ang dalawang karagdagang set ng solar collectors na naka-install sa mga tower sa pagitan ng "itaas" na mga module ng istasyon, na nakatutok sa araw. "Mahirap paniwalaan, ngunit ang mga bagong photovoltaic collector na ito ay gumagawa ng mas maraming kuryente kaysa sa lahat ng pinagsama-samang silicon solar cells ng planta, bagama't mas mababa ang mga ito sa isang quarter ng laki."
    
  "Oh, naniniwala ako," sabi ni Sondra. "Halos maipaliwanag ko sa iyo kung paano itinayo ang mga ito at iguhit sa iyo ang molecular structure ng nanotubes."
    
  "Naniniwala ako na sinabi sa iyo ni Brad ang tungkol sa kanila nang higit sa isang beses."
    
  "Hanggang sa tumunog ito sa aking mga tainga," pagod na sabi ni Sondra.
    
  Ang bahaging ito ng pagsasanay sa spaceplane ni Sondra ay ganap na kinokontrol ng computer, kaya ang parehong mga tripulante ay umupo at pinanood ang mga computer na ginagawa ang kanilang mga bagay. Nagtanong si Boomer tungkol sa mga posibleng problema at kanyang mga aksyon, itinuro ang ilang mga palatandaan at pinag-usapan kung ano ang aasahan. Hindi nagtagal ay isang module na lamang ng istasyon ang kanilang nakikita, at sa lalong madaling panahon ang tanging nakikita lamang nila ay ang docking site, at ilang minuto ang lumipas ang midnight spaceplane ay tumigil. "Ang mga trangka ay na-secure, ang docking ay matagumpay," iniulat ni Boomer. "Medyo boring kapag computer ang gumagawa nito."
    
  Natapos ni Sondra ang pagsubaybay sa computer nang makumpleto nito ang post-docking checklist. "Kumpleto na ang checklist ng postdock," sabi niya habang kinukumpleto ng computer ang lahat ng hakbang. "Wala akong gusto kaysa sa isang nakakainip na flight - nangangahulugan ito na naging maayos ang lahat at gumana ang lahat. Sapat na para sa akin."
    
  "Gusto kong i-hand secure ito," sabi ni Boomer. "Kung may extra fuel tayo para sa Armstrong or Midnight, gagawin ko. Kung hindi, ang computer ay mas matipid sa gasolina, ayaw kong aminin ito."
    
  "Nagpapakita ka lang," sabi ni Sondra. "Confident gaya ng dati."
    
  "Ako ito". Natahimik siya sandali, pagkatapos ay nagtanong, "Ano ang pakiramdam ng pagbangon? Feeling ko medyo nahihirapan ka pa sa positive Gs."
    
  "Maaari akong manatili sa unahan nila nang maayos, Boomer," sabi ni Sondra.
    
  "Mukhang nag-concentrate ka talaga sa pananatili sa tuktok."
    
  "Kahit ano ang trabaho, tama?"
    
  "Medyo nag-aalala ako tungkol sa pagbaba," sabi ni Boomer. "Mas mabigat at mas matagal ang G-forces. Dalawa o tatlong G lang ang makukuha mo sa pag-akyat, ngunit apat o lima sa pagbaba."
    
  "Alam ko, Boomer," sabi ni Sondra. "Magiging okay din ako. Naipasa ko ang lahat ng flight sa MiG-25, at nagawa ko nang maayos sa S-9 at iba pang mga flight ng S-19."
    
  "Lahat sila ay suborbital-maiiwasan natin ang Gs nang mas madali dahil hindi natin kailangang magdahan-dahan," sabi ni Boomer. "Ngunit ngayon ay bababa tayo mula sa Mach twenty-five. Upang bawasan ang Gs, maaari kong bawasan ng kaunti ang anggulo ng deorbit, ngunit pagkatapos ay kailangan mong sumalungat sa Gs sa mas mahabang panahon."
    
  "Narinig ko na ang lecture dati, Boomer," medyo naiinis na sabi ni Sondra. "Magiging maayos ako kahit saang anggulo ng paglapag ang piliin mo. Sinasanay ko ang aking M-maneuvers." Ang mga M-maneuvers ay isang paraan ng paghigpit ng mga kalamnan ng tiyan, pagpapalaki ng mga baga, at pagkatapos ay ungol mula sa presyon sa dibdib upang pilitin ang dugo na manatili sa dibdib at utak. "Gayundin, malaki ang naitutulong ng EEAS."
    
  "Okay," sabi ni Boomer. "Ito ba ay tulad ng pagsasanay ng iyong Kegel exercises?"
    
  "Isang bagay na gusto mong maramdaman ng personal?"
    
  Hindi pinansin ni Boomer ang matalik na komento at itinuro ang mga display sa dashboard. "Ito ay nagpapahiwatig na ang computer ay handa na upang simulan ang 'Pair Tunnel Bago Transmission' checklist," sabi niya. "I will go ahead and initiate this. Dahil ang transfer tunnel ay ikokonekta ng isang makina-kaya naman nagsusuot kami ng mga spacesuits-kung sakaling ang tunnel ay hindi ligtas kapag gusto naming lumabas, maaari kaming ligtas na pumunta sa kalawakan upang muling ikonekta ito o makarating sa istasyon."
    
  "Bakit hindi na lang tayo mag-spacewalk para makarating sa istasyon tulad ng ginawa ni Pangulong Phoenix noong tagsibol?" tanong ni Sondra. "Mukhang masaya."
    
  "Gagawin namin ito sa susunod na ebolusyon," sabi ni Boomer. "Ang iyong gawain sa ebolusyon na ito ay matutong kontrolin ang barko at istasyon mula sa sabungan, upang makilala ang mga anomalya at kumilos."
    
  "Gaano katagal bago maghatid ng kargamento?"
    
  "Depende. Walang masyadong cargo module sa flight na ito. Hindi naman siguro magtatagal."
    
  Habang ang transfer tunnel ay nakalagay sa lugar sa ibabaw ng transfer chamber sa pagitan ng flight deck at ng cargo bay, pinanood ni Boomer ang mga mekanikal na armas mula sa Armstrong space station na nag-alis ng mga naka-pressure na module mula sa open cargo bay at inihatid ang mga ito sa kanilang destinasyon. Ang mas maliliit na module ay para sa mga personal na gamit ng tripulante-tubig, pagkain, ekstrang bahagi, at iba pang kailangan-ngunit ang pinakamalaking module ay ang huli. Ito ang isa sa mga huling bahagi ng Project Starfire na ihahatid sa Armstrong space station: isang microwave generator na ikakabit sa loob ng naka-install nang libreng electron laser ng istasyon upang makagawa ng maser energy mula sa na-ani na elektrikal na enerhiya na nabuo ng Araw.
    
  Isang beep ang tumunog sa mga helmet ng mga astronaut at hinawakan ni Boomer ang button ng mikropono. "Battle Mountain, ito ang Third Stallion, magpatuloy," sabi niya.
    
  "Sondra, Boomer, ito ay Brad!" Excited na sabi ni Brad McLanahan. "Nais kong batiin ka ng aking mga miyembro ng koponan sa paglabas ng pinakabagong pangunahing bahagi ng Starfire."
    
  "Salamat, buddy," sabi ni Boomer. "Iparating ang aming pagbati sa iyong koponan. Ang lahat sa Armstrong at Sky Masters ay nasasabik na simulan ang pag-install ng huling piraso ng proyektong ito at paghahanda para sa isang pagsubok na tumakbo sa lalong madaling panahon.
    
  "Same here, Brad," simpleng sabi ni Sondra.
    
  "Kamusta, Sondra? Kumusta ang iyong unang paglipad sa orbit?"
    
  "Mas parang yaya ako dito: ang lahat ay automated na wala akong ginagawa, panoorin lang ang mga computer na ginagawa ang lahat ng gawain."
    
  "Buweno, ang pag-alis ay hindi kapani-paniwala, napanood namin ang pag-alis mo mula sa kontrol ng misyon at ang pagpupulong ay perpekto," sabi ni Brad. "Nakikita natin silang naglo-load ng microwave cavity sa Skybolt module ngayon, sumpain ito. At ginawa mo ang iyong unang paglipad sa orbit. Kahanga-hanga! Binabati kita!"
    
  "Mukhang bata ka, Brad," sabi ni Boomer.
    
  "Ang koponan at ako ay hindi maaaring maging mas nasasabik, Boomer," sabi ni Brad. "Hindi ako makatulog kagabi-impiyerno, hindi para sa nakaraang linggo!"
    
  "So kailan natin ilalabas itong bad boy, Brad?" - tanong ni Boomer.
    
  "Napakahusay ng mga bagay, Boomer, marahil sa isang linggo o higit pa," sagot ni Brad. "Ang konstruksyon ng unang rectenna ay kumpleto na at habang nagsasalita kami ay sumasailalim ito sa pagsubok at paghahanda upang subukan ang sunog sa White Sands Missile Range. Ang mga computer chips at bagong target na control software ay online at nasubok. Nakaranas kami ng ilang aberya na ang mga lithium-ion capacitor sa Skybolt laser ay ganap na nauubos, ngunit mayroon kaming hukbo ng mga taong nagtatrabaho sa kanila at nagdaragdag kami ng higit pang mga eksperto at technician sa proyekto araw-araw. Sinusubukan ko pa ring hikayatin si Dr. Kaddiri at hinikayat ako ni Dr. Richter na lumipad sa istasyon. Magbigay ka ng magandang salita para sa akin, okay?"
    
  "Siyempre, Brad," sabi ni Boomer.
    
  "Sondra, kailan ka babalik?" - tanong ni Brad.
    
  "I can't tell you that, Brad, not over an unsecured transmission," naiinis na sagot ni Sondra. "Alam kong mayroon akong ilang mga klase at pagsasanay na gagawin dito sa istasyon, at sa palagay ko ay hindi tayo babalik sa Battle Mountain."
    
  "Kailangan kong bumalik sa Cal Poly bukas ng umaga," sabi ni Brad na may halatang kawalan ng pag-asa sa kanyang boses. "Marami na akong na-miss na klase."
    
  "Sa susunod, Brad," sabi ni Sondra.
    
  "Well, hahayaan ko kayong bumalik sa trabaho," sabi ni Brad. "Makikipag-usap kami sa mga technician ng Armstrong tungkol sa pagsisimulang isama ang microwave cavity sa Skybolt, at pagkatapos ay ang koponan ay papunta sa bayan upang ipagdiwang ang pagkumpleto ng Starfire. Sana kasama ka namin. Salamat muli para sa isang kapana-panabik at matagumpay na paglipad."
    
  "Nahulaan mo ito, buddy," sabi ni Boomer. "At makikipag-usap ako sa mga awtoridad tungkol sa pagdadala sa iyo at sa iba pa mong koponan sa isang space plane patungong Armstrong. Dapat nandito ka kapag kinuha mo ang iyong unang shot."
    
  "Cool, Boomer," sabi ni Brad. "Salamat muli. Mag-usap kayo kaagad."
    
  "Libre ang hatinggabi." Pinutol ni Boomer ang koneksyon. "Tao, masarap marinig ang isang lalaki na sobrang nasasabik tungkol sa isang bagay," sabi niya sa intercom. "At gusto kong marinig ang 'team this' at 'team that'. Siya ang manager ng isang proyekto na may halos isang daang tao at may budget, sa huling bilang, mahigit dalawang daang milyong dolyar, ngunit ito ay tungkol pa rin sa koponan. Napaka cool." Walang sinabi si Sondra. Tumingin si Boomer sa kanya, ngunit wala siyang mabasa sa mukha niya sa pamamagitan ng oxygen helmet. "Tama ba ako?" tanong niya.
    
  "Talagang".
    
  Hinayaan ng Boomer na mahaba ang katahimikan nang ilang mahabang sandali; tapos: "Hindi ka pa rin nakikipaghiwalay sa kanya, di ba?"
    
  "I don"t need to," iritadong sabi ni Sondra. "Tatlong weekend ko lang nakita ang lalaking ito sa loob ng anim na buwan, at kapag nagkita kami, ang pinag-uusapan lang niya ay Starfire ito o Cal Poly iyon at ang ginagawa niya ay mga gawain sa paaralan at mga bagay na may kaugnayan sa Starfire , at pagkatapos ay nagbibisikleta siya o gumagawa ng daan-daang push-up at sit-up para mag-ehersisyo. Araw-araw niya itong ginagawa kapag bumibisita ako."
    
  "Nagsasanay ba siya araw-araw?"
    
  "Hindi bababa sa siyamnapung minuto sa isang araw, hindi binibilang ang oras na ginugol sa pagsakay sa iyong bisikleta papunta sa klase o sa gym," sabi ni Sondra. "Nagbago na talaga siya at medyo nakakatakot. Apat o limang oras lang ang tulog niya sa isang gabi, palagi siyang nasa telepono o computer-o pareho-at kumakain siya na parang ibon. Umuwi ako mula sa pagbisita sa kanya at gusto kong mag-order ng isang buong malaking pizza na may keso at pepperoni para lang sa akin."
    
  "Kailangan kong aminin, napakaganda niya nang makita ko siya bago mag-takeoff ngayon, mas mahusay kaysa sa huling pagkakataon na nakita ko siya noong nasa paligid ang kanyang ama," sabi ni Boomer. "Napayat siya nang husto at mukhang may baril siya ngayon."
    
  "Hindi naman sa kailangan kong barilin ang sinuman sa kanila," malungkot na sabi ni Sondra.
    
  Hindi siya hiniling ni Boomer na magpaliwanag.
    
    
  DOWNTOWN BATTLE MOUNTAIN, NEVADA
  PAGKALIPAS NG ILANG ORAS
    
    
  "Ang huling fragment ng Starfire sa orbit!" - sigaw ni Brad sa mga miyembro ng team na nakapaligid sa kanya. "Perpekto!" Inulit ng lahat ng miyembro ng koponan ang kanilang bagong nahanap na motto, na Latin para sa "mas mataas pa."
    
  "Nagpareserba ako para sa amin sa Harrah's Battle Mountain Steakhouse," sabi ni Casey Huggins habang tinatapos niya ang trabaho sa kanyang smartphone. "Hihintayin nila tayo sa alas-sais."
    
  "Salamat, Casey," sabi ni Brad. "Pupunta ako para sa isang maliit na run. Magkita-kita tayo sa casino concierge desk."
    
  "Aalis ka ba para mag-jogging?" - Tanong ni Lane Egan. "Ngayon? Ang microwave nina Casey at Jerry ay naihatid lamang sa istasyon ng kalawakan at mai-install sa loob ng ilang araw, pagkatapos nito ay magiging handa na ang Starfire para sa paglulunsad. Dapat magsaya ka, Brad. Halos handa na ang Starfire para sa pagsubok na paglulunsad nito! Nararapat ka."
    
  "Magiging masaya ako, guys, magtiwala ka sa akin," sabi ni Brad. "Pero kung hindi ako makatakbo, magagalit ako. Magkita-kita tayo sa isang oras sa concierge desk sa Harrah's." Tumakas siya bago pa makatutol ang iba.
    
  Tumakbo si Brad pabalik sa kanyang silid, nagpalit ng kanyang damit na pang-ehersisyo, gumawa ng dalawang daang squats at push-up, pagkatapos ay hinawakan ang kanyang tungkod, bumaba at lumabas. Noong unang bahagi ng Oktubre, ang hilagang-gitnang Nevada ay nagkaroon ng halos perpektong panahon, hindi kasing init, na may pahiwatig ng taglamig sa hangin, at nakita ni Brad na perpekto ang mga kondisyon. Sa loob ng tatlumpung minuto, tumakbo siya ng halos apat na milya sa RV park ng hotel, na hindi gaanong masikip kaysa sa parking lot, pagkatapos ay bumalik sa kanyang silid upang maligo at magpalit.
    
  Nagsisimula pa lang siyang maghubad nang may narinig siyang ingay sa kabilang pinto. Kinuha niya ang kanyang tungkod, tumingin sa peephole sa pinto, saka binuksan. Nadatnan niya si Jodi sa labas, nagti-type ng note sa kanyang smartphone. "TUNGKOL! Bumalik ka," gulat niyang sabi. Tumabi si Brad at pumasok siya sa loob. "Mag-iiwan lang sana ako ng mensahe na humihiling sa iyo na makipagkita sa amin sa Silver Miner - mayroon silang magandang jazz band na tumutugtog ngayon." Naglakbay ang mga mata nito sa dibdib at balikat nito at napadilat sa pagkagulat. "Damn it, buddy, anong ginagawa mo sa sarili mo?"
    
  "Ano?"
    
  "Ito na, buddy," sabi ni Jodie at pinasadahan ng mga daliri ang kanyang biceps at deltoids. "Naka-steroid ka ba o ano?"
    
  "Hell no. Hinding-hindi ako magda-drugs."
    
  "Kung gayon, saan nanggaling ang mga palo na ito, Brad?" Tanong ni Jodi habang tumatakbo ang mga daliri sa ibabaw ng dibdib nito. "Alam kong nagsasanay ka na, pero holy Dooley! Mayroon ka ring masarap na butt cheeks doon." Pinasadahan niya ng kamay ang tiyan nito. "At iyon ang six-pack na nakikita ko, pare?"
    
  "Ang aking mga coach ay medyo energetic guys," sabi ni Brad. "Nagbubuhat kami ng mga timbang tatlong beses sa isang linggo, sa pagitan ng paggawa ng cardio. Nagdagdag sila ng speed bag at kahit ilang calisthenics para lang mapaghalo ang mga bagay-bagay." Hindi pa rin niya sinabi sa kanya ang tungkol sa tungkod, Krav Maga, at pagsasanay sa pistol, ngunit alam niyang kailangan niyang gawin iyon sa lalong madaling panahon. Hindi sila opisyal na mag-asawa at hindi talaga nagde-date, mas madalas lang silang nagkikita sa labas ng paaralan. Sumakay sila ng ilang flight sa turbine na P210, ngunit lahat sila ay mga maikling day trip para manood ng baseball game sa San Francisco o bumili ng seafood sa Monterey.
    
  "Well, it works for you, big boy," nakangiting sabi ni Jodi. Pinasadahan niya ang kanyang kuko sa harap ng dibdib nito, ngunit nang hindi ito tumugon sa paraang inaasahan niya, humiwalay siya. "Ngunit hindi ko maintindihan kung bakit kailangan mo ang tungkod na ito. Sinabi mong naisip mo na kailangan mo ito paminsan-minsan pagkatapos ng pag-atakeng iyon noong nakaraang tagsibol, para lamang matulungan kang huminahon. Kinikilig ka pa ba? Tumatakbo ka at nagbibisikleta sa lahat ng oras."
    
  "Oo, medyo mahihilo ako paminsan-minsan," pagsisinungaling ni Brad. "Hindi sapat para pigilan ako sa pagtakbo o pagbibisikleta. Nakasanayan ko lang na kasama ko siya."
    
  "Well, you look very dapper in it," sabi ni Jodie. "At bet ko na hahayaan ka ng mga tao na mauna sila sa linya sa super din."
    
  "Hindi ko hahayaang umabot ng ganoon maliban kung talagang nagmamadali ako," sabi ni Brad.
    
  Lumapit siya at kinuha ang tungkod nito, tinapik ang hawakan sa kamay niya. "Mukhang kasuklam-suklam, tulad ng pusang umihi, buddy," sabi niya, pinatakbo ang kanyang daliri sa matulis na dulo ng hilt at kasama ang mga inukit na hawakan sa kahabaan ng baras. Ang isang ito ay medyo mas pandekorasyon kaysa sa mga una niyang nakita sa kanya; mayroon itong higit pang mga projection sa kabuuan nito at tatlong channel na tumatakbo sa buong haba nito. "Hindi ito tungkod ng lolo ko, sigurado iyon."
    
  "Nalaman ko ito kay Chief Ratel nang mapansin niyang medyo nahihilo ako," muling pagsisinungaling ni Brad, gamit ang mga palusot at kwentong ginawa niya at inensayo nitong mga nakaraang buwan. "Hindi na lang ako nakabili ng isa pa, tulad ng mga nakatayong mag-isa, at hindi na niya ito hiniling pabalik."
    
  Sa hitsura ng kanyang mukha, hindi matukoy ni Brad kung naniniwala si Jodi sa alinman dito o hindi, ngunit isinandal niya ang kanyang tungkod sa kama, muling tiningnan ang katawan nito nang matagal, at ngumiti. "See you down at the club, brave one," sabi niya at umalis.
    
  Nag-host ang mga miyembro ng team ng isang pambihirang gala dinner. Matapos siyang dalhin ng mga magulang ni Lane Egan sa airport para sumakay sa kanyang flight pabalik sa California, nagpasya sina Brad, Jodie, Casey at ilang iba pang miyembro ng team na tingnan ang isang bagong casino sa Route 50 na mayroong magandang comedy club. Madilim at lumalamig, ngunit sapat pa rin itong kumportable para sa paglalakad. Isinara ang normal na tawiran dahil sa pagtatayo ng bangketa, kaya kinailangan nilang maglakad sa silangan nang humigit-kumulang kalahating bloke patungo sa ikalawang pasukan sa paradahan ng casino, na hindi gaanong naiilawan gaya ng pangunahing pasukan.
    
  Nang magsimula na silang maglakad pabalik sa casino, may lumitaw na dalawang lalaki mula sa dilim at humarang sa kanilang dinadaanan. "Bigyan mo ako ng limang bucks," sabi ng isa sa mga lalaki.
    
  "Sorry," sabi ni Brad. "Hindi kita matutulungan."
    
  "Hindi ako humingi ng tulong sa iyo," sabi ng lalaki. "Ngayon aabutin ka ng sampu."
    
  "Maligaw ka, asshole," sabi ni Casey.
    
  Hinampas ng pangalawang lalaki, sinipa ang wheelchair ni Casey kaya napatagilid siya. "Hold low, asshole," sabi niya. Si Brad, na tumulong na itulak si Casey noong kailangan niya ito, ay inabot upang kunin ang wheelchair. Inakala ng pangalawang lalaki na sinusundan niya siya, kaya't naglabas siya ng kutsilyo at iniwagayway ito, napunit ang t-shirt ni Brad sa kanyang kanang bisig at gumuhit ng dugo.
    
  "Brad!" sigaw ni Jody. "May tumulong sa amin!"
    
  "Shut up, bitch," ungol ng lalaking may hawak ng kutsilyo. "Ngayon ihagis mo ang iyong mga wallet sa lupa ngayon, sumpain ito, habang ako-"
    
  Ang paggalaw ay walang iba kundi isang blur. Hinawakan ni Brad ang hawakan ng kanyang tungkod gamit ang kanyang kaliwang kamay at pinilipit ito, ibinagsak ito sa buko ng kanyang umaatake na may tunog ng pagkabasag ng kahoy, na naging dahilan upang malaglag niya ang kutsilyo sa sigaw sa sakit. Agad na hinawakan ni Brad ang dulo ng tungkod gamit ang kanyang kanang kamay at inindayog ito, na tinamaan ang unang lalaki sa gilid ng ulo. Nahulog ang magnanakaw, ngunit naputol ang tungkod ni Brad sa dalawa.
    
  "Bastos ka!" sigaw ng pangalawang umatake. Binawi niya ang kanyang kutsilyo at sa pagkakataong ito ay hinawakan niya ito sa kaliwang kamay. "Sasaktan kita na parang baboy!"
    
  Itinaas ni Brad ang kanyang mga kamay, nakalahad ang mga palad. "Hindi, hindi, hindi, hindi, mangyaring huwag mo na akong saktan muli," sabi niya, ngunit ang tono ng kanyang boses ay parang sumusuko - para siyang naglalaro ng kalokohan sa umaatake na ito, na tinutukso siya ng mapanukso. smile.in a tone as if he is actually encouraging the guy with the knife to attack! "Please, asshole," sabi ni Brad, "wag mo akong patayin." At pagkatapos, sa sorpresa ng lahat, inilipat niya ang kanyang mga daliri patungo sa umaatake, na parang kinukutya siya, pagkatapos ay sinabi: "Halika at sunggaban mo ako, malaking tao. Subukan mong kunin ako."
    
  "Mamatay, tanga!" Dalawang hakbang pasulong ang umaatake, at itinutok ng kutsilyo ang tiyan ni Brad...
    
  ...ngunit sa isa pang malabong paggalaw, hinarang ni Brad ang braso ng umaatake gamit ang kanyang kanang kamay, inilagay ang kanyang kamay sa ilalim ng braso ng umaatake at ini-lock ito ng diretso, pinaluhod ang umaatake sa tiyan ng ilang beses - walang sinumang nanonood sa laban na ito ang mabibilang kung ilang beses ginawa niya ito, - hanggang sa malaglag ng umatake ang kutsilyo at halos mabaluktot sa kalahati. Pagkatapos ay pinaikot niya ang kaliwang braso ng umatake pataas hanggang sa makarinig sila ng ilang malalakas na PALAP habang naghihiwalay ang mga litid ng balikat at ligament. Ang salarin ay bumagsak sa simento, sumisigaw ng baliw, ang kanyang kaliwang braso ay yumuko paatras sa isang hindi natural na anggulo.
    
  Sa sandaling iyon, dalawang armadong security guard ng casino ang tumakbo papunta sa bangketa, bawat isa ay humawak sa braso ni Brad. Walang pagtutol si Brad. "Kamusta!" sigaw ni Casey. "Wala siyang ginawa! Sinubukan tayong pagnakawan ng mga lalaking ito!" Ngunit si Brad ay itinapon sa bangketa, nakatalikod at nakaposas.
    
  "Damn it, cops, hindi mo ba nakikita na naputol siya?" Umiyak si Jodie matapos palayain ng mga guwardiya si Brad. Nilagyan niya ng direktang pressure ang sugat. "Bigyan mo ng paunang lunas dito, ngayon na!" Isa sa mga guwardiya ang naglabas ng walkie-talkie, tumawag ng pulis at ambulansya.
    
  "Mukhang nabaliw kaagad ang braso ng lalaking ito," sabi ng pangalawang security guard pagkatapos dumating ang mga paramedic upang suriin ang sumisigaw na lalaki sa bangketa. Sinuri niya ang unang magnanakaw. "Walang malay ang lalaking ito. Nakita ko na ang lalaking ito na nagmamakaawa, ngunit hindi siya nagnakaw kahit kanino." Sinindihan niya ng flashlight ang mga piraso ng sirang tungkod, saka tumingin kay Brad. "Ano ang ginagawa ninyong mga lasing at pulubi, nagmamaneho kasama ng mga bata upang mapabilib ang inyong mga kasintahan?"
    
  "Sinubukan nila tayong pagnakawan!" halos magkasabay na sigaw nina Jodie, Casey at ng iba pa.
    
  Umabot ng mahigit isang oras, kung saan nakaupo si Brad na nakacuff ang mga kamay sa likod sa pintuan ng sasakyan ng pulis matapos malagyan ng benda ang sugat sa kanang kamay, ngunit sa wakas ay ipinakita ng surveillance video mula sa dalawang magkaibang casino at isang parking garage camera kung ano nangyari , at pinalaya siya. Lahat sila ay nagbigay ng mga pahayag para sa mga ulat ng pulisya at ang grupo ay bumalik sa kanilang hotel.
    
  Habang ang iba ay pumunta sa kanilang mga silid, sina Brad, Jody at Casey ay nakahanap ng isang tahimik na bar sa casino at bumili ng mga inumin. "Sigurado ka bang okay ka lang, Brad?" tanong ni Casey. "Ang bastos na iyon ang nagpahirap sa iyo."
    
  "I"m fine," sagot ni Brad, hinawakan ang mga benda. "Ito ay hindi masyadong malalim na hiwa. Sinabi ng mga paramedic na malamang na hindi ko kailangan ng mga tahi."
    
  "Kaya paano mo natutunan ang buong bagay na ito, Brad?" tanong ni Casey. "Ito ba ang mga diskarte sa pagtatanggol sa sarili na iyong ginagawa mula noong pagsalakay sa bahay noong Abril?"
    
  "Oo," sabi ni Brad. "Nagtuturo si Chief Ratel at ang iba niyang instructor ng Korean self-defense at Cane-Ja, self-defense gamit ang tungkod, pati na rin ang physical fitness. Ito ay dumating sa madaling gamiting.
    
  "Sasabihin ko sa iyo," sabi ni Casey. "Masaya pa rin ang gabing iyon. Maglalaro ako ng ilang mga slot machine, siguro tingnan kung narito pa rin ang lalaking nakilala ko sa club, at tawagan ito ng isang araw. Magkita tayo sa umaga." Inubos niya ang kanyang baso ng alak at gumulong.
    
  Humigop si Brad ng scotch niya, saka bumaling kay Jody. "Napakatahimik mo pagkatapos ng laban, Jody," sabi niya. "Ayos ka lang ba?"
    
  Halo-halong pagkalito, pag-aalala, takot ang mukha ni Jodie... at, nang napagtanto ni Brad, hindi makapaniwala. "Argument?" sa wakas ay sinabi niya, pagkatapos ng mahaba, medyo masakit na sandali. "Tinatawag mo itong 'pag-aaway'?"
    
  "Jodie...?"
    
  "Oh Diyos ko, Brad, muntik mo nang mapatay ang isang lalaki at muntik mo nang mapunit ang braso ng isa pang lalaki!" bulalas ni Jodie sa mahinang boses. "Nabali mo ang iyong tungkod sa bungo ng isang lalaki!"
    
  "Tama ang ginawa ko!" Gumanti naman ng putok si Brad. "Ang lalaking ito ay pinutol ang aking kamay! Ano ang dapat kong gawin?
    
  "Una sa lahat, buddy, ang taong sumaksak sa iyo ay hindi ang taong natamaan mo sa ulo," sabi ni Jodi. "Ang ginawa lang niya ay humingi ng pera. Kung ibinigay mo sa kanya ang hinihiling niya, hindi mangyayari ang lahat ng ito."
    
  "Sinaatake tayo, Jody," sabi ni Brad. "Bumunot ng kutsilyo ang lalaking ito at nilaslas ako. Maaari niyang gawin ito sa iyo o kay Casey, o mas masahol pa. Ano ang dapat kong gawin?
    
  "Ano ang ibig mong sabihin na dapat mong ginawa?" - hindi makapaniwalang tanong ni Jody. "Pare-pareho kayong mga Yankee. May nakabangga sa iyo sa kalye at sa tingin mo ay dapat kang tumalon tulad ni Batman at sipain ang ilang asno. Ikaw ba ay isang drongo? Hindi ganoon ang trabaho, Brad. May umaatake sa iyo ng ganito, binibigyan mo sila ng gusto nila, umalis sila, at ligtas ang lahat. Dapat ay naihulog na natin ang ating mga wallet, umatras at tumawag ng pulis. Kami ang pinakatanga sa mga pumunta sa madilim na lugar imbes na dumikit sa may ilaw at protektadong lugar. Kung susubukan nilang ipasok ako sa kanilang sasakyan, lalaban ako, ngunit ang lima, sampu, o isang milyong masasamang pera ay hindi katumbas ng buhay ng sinuman. Hindi ito katumbas ng halaga ng hiwa sa iyong kamay. At pagkatapos, pagkatapos mong baliin ang iyong tungkod sa ulo ng unang lalaki, inatake mo ang lalaki gamit ang isang kutsilyo, at hindi ka armado. Baliw ka ba? Parang tinutukso mo pa yung lalaki para atakihin ka! Anong klaseng kalokohan ito?"
    
  Wow, naisip ni Brad, talagang naiinis siya tungkol dito-ito ay isang reaksyon na hindi niya inaasahan. Ang pakikipagtalo sa kanya ay hindi makakatulong kahit kaunti. "Ako... parang hindi ko lang naisip," sabi niya. "Nag-react lang ako."
    
  "At mukhang sinusubukan mong patayin ang dalawang lalaki!" Patuloy ang pagboom ni Jodi, sapat na ang pagtaas ng boses niya para maakit ang atensyon ng mga nasa paligid niya. "Nabugbog mo yung ibang lalaki na akala ko masusuka, tapos muntik mo pang mapilipit ang braso niya! What the hell was that?"
    
  "Ang mga klase sa pagtatanggol sa sarili na kinukuha ko..."
    
  "Oh, yun lang, ha?" Sabi ni Jodie. "Tinuturuan ka ng bago mong kaibigan na si Chief Ratel kung paano pumatay ng tao? Sa tingin ko kung mas malayo ka sa taong ito, mas mabuti. Pinipigilan ka niya sa pag-iisip na hindi ka magagapi, na maaari mong labanan ang isang lalaki gamit ang isang kutsilyo at pukpok ang kanyang ulo gamit ang isang tungkod." Nanlaki ang mata niya sa realisasyon. "Kaya pala dala mo yang nakakatakot na tungkod na iyon? Tinuruan ka ba ni Chief Ratel kung paano atakehin ang mga tao gamit ito?"
    
  "Hindi ako umaatake ng sinuman!" protesta ni Brad. "Ako ay-"
    
  "Pinaghati mo ang ulo ng kawawang ito gamit ang tungkod na iyon," sabi ni Jodi. "Wala siyang ginawa sayo. Ang ibang lalaki ay may kutsilyo, kaya ito ay pagtatanggol sa sarili-"
    
  "Salamat!"
    
  "-pero mukhang sinusubukan mong patayin ang lalaki!" Nagpatuloy si Jodie. "Bakit mo siya patuloy na binugbog ng ganoon, at bakit mo pinilipit ang kanyang braso pabalik?"
    
  "Jodie, may kutsilyo ang lalaki," sabi ni Brad, halos nagmamakaawa sa kanya na unawain. "Ang isang umaatake na may kutsilyo ay isa sa mga pinaka-mapanganib na sitwasyon na makikita mo ang iyong sarili, lalo na sa gabi at laban sa isang lalaki na marunong gumamit nito. Nakita mo siyang lumapit sa amin gamit ang kanyang kaliwang kamay pagkatapos kong maalis ang kutsilyo sa kanyang kanang kamay - halatang marunong siyang lumaban gamit ang isang kutsilyo, at kailangan ko siyang patumbahin. ako-"
    
  "Dapat ko bang tanggalin ito?" Napansin ng mga tao sa kalapit na mga mesa ang pagtaas ng tono sa boses ni Jodie. "So sinubukan mo siyang patayin?"
    
  "Ang Krav Maga ay nagtuturo ng mga counter, control at counterattacks, sa pangkalahatan-"
    
  "Narinig ko na ang Krav Maga," sabi ni Jodi. "Kaya ikaw ba ay kasalukuyang nagsasanay upang maging isang Israeli commando assassin?"
    
  "Ang Krav Maga ay isang paraan ng pagtatanggol sa sarili," sabi ni Brad sa mas malambot na tono, umaasa na si Jodi ay susunod. "Ito ay idinisenyo upang mawalan ng kakayahan ang mga hindi armadong umaatake. Ito ay dapat na mabilis at brutal para ang tagapagtanggol ay hindi-"
    
  "Hindi na kita kilala, Brad," sabi ni Jodie, na tumayo. "Sa palagay ko ang pag-atake na ito sa iyong tahanan sa San Luis Obispo ay malamang na nagpabagsak sa iyo ng kaunti - o nagsinungaling ka ba sa akin at sa iba tungkol dito?"
    
  "Hindi!"
    
  "Simula noon, naging obsessive kang Type A guy, isang whirling dervish, ang ganap na kabaligtaran ng lalaking nakilala ko sa simula ng school year. Hindi ka kumakain, hindi ka natutulog, at hindi ka na tumatambay sa iyong mga kaibigan o nakikihalubilo sa campus. Ikaw ay naging ito... ang makinang ito, na bumubuo at nag-aaral ng mga taktika para patayin ang mga Israeli commando at paggamit ng tungkod para basagin ang ilang mga bungo. Nagsinungaling ka sa akin tungkol sa tungkod. Ano pa ang pinagsinungalingan mo sa akin?"
    
  "Wala," agad na tugon ni Brad-marahil masyadong mabilis, dahil nakita niyang kumislap muli ang mga mata ni Jody at pagkatapos ay pumikit na may kahina-hinala. "Jodie, hindi ako makina." Alam ko ang isa, naisip ni Brad, ngunit hindi ako nag-iisa. "Ako ang parehong lalaki. Siguro ang home invasion na ito ay talagang nawalan ako ng balanse. Pero ako-"
    
  "Makinig, Brad, kailangan kong mag-isip tungkol sa atin," sabi ni Jodi. "Akala ko talaga we could be more than friends, but that was with Brad, who I met a long time ago. Nakakatakot ang bagong ito. Mukhang na-absorb mo lahat ng pinapakain sa iyo ni Chief Ratel, at naging halimaw ka na."
    
  "Halimaw! Hindi ko-"
    
  "Iminumungkahi ko para sa iyong sariling kapakanan na sabihin mo sa taong ito, Chief Ratel, na manligaw at baka magpatingin sa isang psychologist bago ka tuluyang mabaliw at magsimulang gumala sa mga lansangan na naka-maskara at kapa na naghahanap ng mga lalaki na maaari mong bugbugin ako, " sabi ni Jodie sabay turo ng daliri kay Brad. "Samantala, sa tingin ko mas mabuti para sa akin na lumayo sa iyo hanggang sa maramdaman kong ligtas akong muli." At nagmadali siyang umalis.
    
    
  MARICOPA, CALIFORNIA
  MAMAYA NG GABI
    
    
  Isang babaeng may mahabang maitim na buhok, nakasuot ng leather jacket, dark pants at pink na salaming pang-araw, ay pinupuno ang kanyang inuupahang kotse sa isang inabandunang gasolinahan nang huminto ang isang bagong-bagong van na walang bintana sa isang madilim na parking space sa tabi ng opisina ng istasyon. Isang matangkad, guwapong lalaki na naka-jeans at nakabukas na flannel shirt ang lumabas sa van, tumingin nang matagal at humahanga sa babae sa gasolinahan, at pumasok sa loob para bumili. Pagkalabas niya makalipas ang ilang minuto ay lumapit siya sa babae at ngumiti. "Magandang gabi, mahal na ginang," sabi niya.
    
  "Magandang gabi," sabi ng babae.
    
  "Magandang gabi, di ba?"
    
  "Medyo malamig, pero maganda."
    
  "Ang pangalan ko ay Tom," sabi ng lalaki, na inilahad ang kanyang kamay.
    
  "Melissa," sabi ng babae, nakipagkamay sa kanya. "Ikinagagalak kong makilala ka".
    
  "Same thing, Melissa," sabi ng lalaki. "Magandang pangalan".
    
  "Salamat, Tom."
    
  Nag-alinlangan ang lalaki, ngunit saglit lang, bago lumapit ng kaunti sa babae at sinabing, "May ideya ako, Melissa. Mayroon akong isang bote ng bourbon sa van, ilang magagandang leather na upuan sa likod, at isang daang dolyar na nasusunog sa aking bulsa. Ano ang masasabi mong medyo masaya tayong magkasama bago tayo muling bumangon sa kalsada?"
    
  Tiningnan ng babae si Tom nang diretso sa mata, pagkatapos ay binigyan siya ng isang pahiwatig ng isang ngiti. "Dalawang daan," sabi niya.
    
  "Nagawa na natin ito dati, hindi ba?" sabi ni Tom. "Iyan ay medyo matarik para sa kalahati ng aking van." Hinubad ng babae ang kanyang salaming pang-araw, na nagpakita ng maitim, mapang-akit na mga mata at mahahabang pilikmata, pagkatapos ay hinubad ang kanyang leather jacket, na nagpakita ng pulang blusa na may mababang neckline at sexy na cleavage. Kuntentong dinilaan ni Tom ang kanyang mga labi, tumingin sa paligid. "Park sa tabi ko."
    
  Ipinarada ng babae ang kanyang rental car sa tabi ng van at pinagbuksan siya ni Tom ng side door. Ang interior ng van ay napakahusay na nilagyan ng leather sofa sa likod, leather na upuan ng kapitan sa likod ng driver's seat, isang TV na may satellite receiver at DVD player, at isang basang bar. Kinuha ni Melissa ang isa sa mga upuan ng kapitan habang nagbuhos si Tom ng dalawang baso ng bourbon. Inabot nito ang isa sa kanya, saka itinagilid ang baso sa kanya. "Magandang gabi, Melissa."
    
  "Kaya ay magiging," sabi niya. "Pero una?"
    
  "Siyempre," sabi ni Tom. Dumukot siya sa bulsa ng jeans niya, naglabas ng money clip, at naglabas ng dalawang daang dolyar na perang papel.
    
  "Salamat, Tom," sabi ni Melissa, humigop ng bourbon.
    
  Ikinaway ni Tom ang kamay sa likod niya, at saka lang napansin ng babae ang sports camera sa sulok, na nakatutok sa kanya. "Wala kang pakialam kung buksan ko ang aking maliit na camera, hindi ba, Melissa?" - tanong niya. "Gusto kong magtago ng koleksyon ng mga souvenir."
    
  Saglit na nag-alinlangan ang babae, may bahagyang pagkalito sa kanyang mga mata, pagkatapos ay binigyan siya ng kanyang mahinang ngiti. "Hindi, sige," sabi niya. "Gusto kong nasa harap ng mga camera."
    
  "I bet you do, Melissa," sabi ni Tom. Tumalikod siya, lumapit sa camera mula sa likod, at pinindot ang isang button para i-on ito. "Mayroon akong isa pang down payment na gusto ko ring makuha." Umikot sya...
    
  ... at natagpuan ang kanyang sarili nang harap-harapan si Melissa, nakatingin sa kanyang madilim, nakaka-hypnotizing na mga mata. Napangiti siya, hinahangaan ang matataas na cheekbones at mapupulang labi. "Hoy baby, hindi na rin ako makapaghintay, pero hayaan mo na..."
    
  ... at sa sandaling iyon ay tinusok ng kutsilyo ang kanyang tiyan, dumaan sa diaphragm, baga at umabot sa kanyang puso. Tinakpan ng isang kamay ang kanyang bibig, ngunit hindi siya sumigaw-patay siya bago siya tumama sa karpet.
    
  Inalis ng babae ang sports rear view camera mula sa mount nito, kinuha ang money clip, binuksan ang side door, nakitang walang mga estranghero, mabilis na bumaba ng van, sumakay sa kanyang sasakyan at umalis. Sa oras na matagpuan nila ang bangkay, daan-daang milya na ang layo nito.
    
    
  ANG PUTING BAHAY
  WASHINGTON DC
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  "Well, iyon lang," sabi ni Vice President Anne Page. Siya ay nasa White House Situation Room kasama si President Kenneth Phoenix; National Security Advisor William Glenbrook; Harold Lee, Under Secretary of Defense for Space; at Air Force Gen. George Sandstein, commander ng Air Force Space Command, nanood ng live na video feed mula sa kalawakan sa isang high-definition na wall monitor sa situation room. Nagmamasid sila sa pagkabigla nang humiwalay ang isang malaking bahagi ng International Space Station mula sa natitirang istraktura at nagsimulang lumayo sa ISS. "Sa unang pagkakataon sa halos dalawampung taon, ang International Space Station ay libre," huminga si Ann, "at sa unang pagkakataon sa lahat ng oras na iyon ay walang mga bahaging Ruso dito."
    
  "Ano ang inaalis sa atin, Anne?" - tanong ng presidente.
    
  "Tinatawag itong Russian Orbital Segment, o ROS, sir," tugon ng vice president, na hindi na nangangailangan ng karagdagang komento-bilang isang dating astronaut at aerospace at electronics engineer, siya ay isang dalubhasa sa lahat ng mga istasyon ng kalawakan ng America, simula sa Skylab. . "Mayroong tatlong docking at airlock modules, isang docking at storage module, isang laboratoryo, isang module ng tirahan, isang module ng serbisyo, apat na solar panel at dalawang heat sink."
    
  "May mga kritikal bang module na tinanggal? Kung nagpadala tayo ng mga crew doon, may panganib ba para sa kanila?"
    
  "Ang pinakamahalagang Russian module ay ang Zvezda, o "star," service module," sagot ni Ann. Ang Zvezda ay isang malaking module na ganap na matatagpuan sa "likod" ng paglipad ng istasyon, at dahil dito ay nagbibigay ng saloobin at kontrol sa nabigasyon at ginagamit upang itulak ang istasyon sa mas mataas na orbit kung kinakailangan. Sa maraming iba pang mahahalagang function, gumagawa din ito ng kapangyarihan , oxygen at tubig."
    
  "At ngayon?"
    
  "Ang Zvezda ay mapapalitan sa kalaunan ng dalawang American module, ang ISS propulsion module at ang pansamantalang control module," paliwanag ni Ann. "Ang dalawang module na ito ay itinayo mga dalawampung taon na ang nakakaraan, nang ang pagtatayo ng Zvezda ay naantala, at nilayon na gamitin bilang backup control at propulsion system kung sakaling mabigo o masira ang Zvezda; Ang propulsion module ay idinisenyo din para i-deorbit ang ISS pagdating ng oras."
    
  "Maaaring dumating ang oras na iyon nang mas maaga kaysa sa inaasahan namin," komento ni National Security Adviser William Glenbrook.
    
  "Ang parehong mga module ay nasa imbakan sa Naval Research Laboratory," patuloy ng bise presidente. "Nang mag-anunsyo ang mga Ruso na aalisin nila ang ROS sa ISS, sinimulan ng NRL ang mga functional test ng dalawang module. Ito ay katatapos lamang at ngayon ay hinihintay na lamang natin ang mga module na maikonekta sa accelerator at maipadala sa ISS. Ang problema ay ang dalawang module ay itinayo upang maihatid sa ISS sakay ng space shuttle, kaya ang ilang re-engineering ay kinakailangan upang mai-install ang mga ito sa rocket. Maaaring tumagal pa ito ng ilang linggo."
    
  "Kaya iyon ang dahilan kung bakit kailangang iwanan ang istasyon?" tanong ng presidente. "Hindi sila makagawa ng kuryente, tubig o oxygen, o patakbuhin ang istasyon?"
    
  "Ang Harmony module sa ISS ay maaaring gumawa ng mga consumable, ngunit para lamang sa dalawang astronaut, hindi anim," sabi ni Anne. "Maaaring i-supply muli ng unmanned at manned spacecraft ang ISS at dock sa ISS upang kontrolin at pabilisin ito nang mas mataas kung kinakailangan, kaya hindi dapat maging problema ang pamamahala at mga probisyon ng istasyon. For safety reasons, it was decided to evacuate the ISS until the Russian dismantling procedure-" Biglang tumigil si Anne at napatitig sa high-definition monitor. "Oh aking Panginoon! Well, well, ang ating mga kaibigang Ruso ay tiyak na tila napaka-busy sa nakalipas na ilang buwan, hindi ba?"
    
  "Ano ito?" - tanong ni Phoenix.
    
  "Ito," sabi ni Anne, tumayo mula sa kanyang upuan, lumakad papunta sa screen sa harap ng Situation Room at itinuro ang isang maliit na hugis tatsulok na bagay sa screen. "I-freeze ito," utos niya, at tumugon ang computer sa pamamagitan ng pag-pause sa live feed. "Ito, Mr. President, kung hindi ako nagkakamali, ay ang Soviet-era Elektron spaceplane."
    
  "Mayroon bang spaceplane ang mga Russian tulad ng sinakyan ko?" hindi makapaniwalang tanong ni President Phoenix.
    
  "Ito ay mas katulad ng isang maliit na space shuttle, sir," paliwanag ni Anne, "sa diwa na ito ay dinadala sa isang booster at pagkatapos ay bumalik sa atmospera at glides nang walang kapangyarihan sa runway. Kahit na ito ay mas maliit kaysa sa shuttle at nagdadala lamang ng isang astronaut, ang kargamento nito ay halos doble kaysa sa aming mga S-19 na spaceplane, mga labinlimang libong pounds. Ang mga ito ay armado ng mga guided missiles na partikular na idinisenyo upang subaybayan at sirain ang mga satellite ng Amerika at ang Silver Tower. Ang eroplano ay hindi na nakita mula nang bumagsak ang Unyong Sobyet. Sinabi ng mga Sobyet na magtatayo sila ng daan-daang mga ito. Siguro ginawa nila." Huminto si Anne, ginulo ng masasakit na alaala ng nakalipas na mga dekada. "Nakasakay ako sa Armstrong space station nang sumalakay ang mga Sobyet kasama ang tatlo sa mga bastard na iyon. Muntik na nila tayong sirain."
    
  "Alam ba natin na maglulunsad sila ng spaceplane, General?" - tanong ng presidente.
    
  "Hindi talaga, sir," tugon ni Air Force Gen. George Sandstein, commander ng Air Force Space Command at deputy commander para sa space sa U.S. Strategic Command. "Mga tatlong araw na ang nakalipas, nakatanggap kami ng abiso ng paglulunsad mula sa Plesetsk Cosmodrome, Launch Pad 41, ng isang Soyuz-U rocket na may dalang unmanned Progress payload para mapadali ang proseso ng pag-dismantling ng ROS, sir. Walang nabanggit tungkol sa spaceplane. Sinusubaybayan namin ang kargamento at natukoy na papasok nga ito sa orbit at patungo na sa ISS, kaya inuri namin ito bilang isang normal na misyon."
    
  "Hindi ba karaniwan para sa mga Ruso na gumamit ng Plesetsk sa halip na Baikonur, Heneral?" tanong ni Anne.
    
  "Oo, ginang-Halos inabandona ang Plesetsk pagkatapos makipagkasundo ang mga Ruso sa Kazakhstan para ipagpatuloy ang paggamit ng Baikonur," tugon ni Sandstein. "Plesetsk ay pangunahing ginamit para sa pagsubok ng intercontinental ballistic missiles at iba pang magaan at katamtamang mga proyektong militar-" Huminto si Sandstein, nanlaki ang kanyang mga mata sa gulat, pagkatapos ay sinabi niya, "Kabilang ang Elektron spaceplane at ang BOR-5 Buran test item."
    
  "Buran"? - tanong ng presidente.
    
  "Soviet replica ng space shuttle, sir," sabi ni Anne. "Buran ay binuo mula pa sa simula bilang isang programa ng militar, kaya ang mga pagsubok na paglulunsad ng mga mas maliliit na produkto ng pagsubok ay isinagawa mula sa Plesetsk, na matatagpuan sa Russia, hindi sa Kazakhstan. Ang Buran spaceplane mismo ay gumawa lamang ng isang paglulunsad mula sa Baikonur Cosmodrome bago ang pagbagsak ng Unyong Sobyet, ngunit ang misyon ay lubos na matagumpay-isang ganap na autonomous, walang tauhan na paglulunsad, orbit, pagbabalik, at paglapag. Limang Buran ang itinayo; isa ang nawasak at tatlo ay nasa iba't ibang yugto ng pagkumpleto."
    
  "Kung ang mga Ruso ay lilipad muli ng mga spaceplanes, maaaring ito ang simula ng isang bagong inisyatiba ng Russia upang bumalik sa kalawakan," sabi ni Glenbrook. "Mayroon silang ROS at hindi na ito itali sa Western Space Station, kaya nagagawa nila ang gusto nila nang walang malapit na pagbabantay. Kung nagsimula silang lumipad sa mga electron, maaari silang maghanda sa maraming iba pang mga lugar, na lahat ay may kinalaman sa pagbuo ng kanilang sariling mga kakayahan pati na rin ang pagkontra sa atin."
    
  "Isang karera ng armas sa kalawakan," sabi ng pangulo. "Ang kailangan lang natin ngayon. Hindi ba natin kailangang ipaalam sa mga Ruso kung maglulunsad tayo ng spaceplane sa orbit?"
    
  "Oo, ginoo, at ginagawa namin ito sa bawat oras," sagot ni Sandstein. "Petsa at oras ng paglunsad, paunang orbital na landas, patutunguhan, target, payload, at petsa at oras ng pagbabalik."
    
  "Ibibigay ba natin sa kanila ang lahat ng ito?"
    
  "Ang aming mga spaceplane ay higit pa sa orbital spacecraft, sir," paliwanag ni Sandstein. "Ang kanilang mga landas sa paglipad ay higit na nababaluktot kaysa kapag inilunsad mula sa isang makalupang launch pad, gaya ng naranasan mo mismo. Upang maiwasan ang salungatan, sumang-ayon kaming magbigay sa kanila ng impormasyon sa bawat flight upang masubaybayan nila ang paglipad at tumugon sa anumang hindi maipaliwanag na mga paglihis.
    
  "Kaya alam ng mga Ruso na lumilipad ako sa isang spaceplane?"
    
  "Hindi namin sila binibigyan ng ganoon karaming detalye, ginoo," sabi ni Sandstein na may pahiwatig ng isang ngiti.
    
  "Kaya dapat tayong makatanggap ng parehong impormasyon tungkol sa mga spaceplane ng Russia, tama ba?"
    
  "Kung gusto naming ipakita na alam namin ang tungkol dito, ginoo," sabi ni Anne. "Siguro mas maganda kung hindi natin ibunyag ang alam natin tungkol sa Elektron sa ngayon. Maaari nating ipagpalagay na alam nila, ngunit hindi tayo obligadong ibunyag ang lahat ng nalalaman natin tungkol sa kanilang mga aktibidad. Ang katahimikan ay ginto."
    
  Tumango si Pangulong Phoenix - ngayong nagsimula na ang talakayan mula sa militar patungo sa geopolitical arena, kailangan niya ng ibang hanay ng mga tagapayo. "Ano ang magagawa ng mga Ruso sa seksyong ito ng istasyon ng kalawakan?"
    
  "Ang ROS mismo ay isa nang ganap na gumaganang istasyon ng espasyo para sa dalawa o tatlong tao," sabi ni Anne. "Marahil ay maaari silang gumamit ng ilan pang solar panel para paganahin ito, at wala silang kaparehong kumplikadong space at ground sensor system o komunikasyon gaya ng ISS, ngunit maaari nilang ikonekta ang iba pang spacecraft dito upang muling mag-supply; maaari itong magmaniobra, bumilis kung kinakailangan, gumawa ng enerhiya, tubig at oxygen, lahat."
    
  "At inalis nila ito dahil lang sa galit sa akin si Gryzlov?" - ang sabi ng pangulo. "Hindi kapani-paniwala."
    
  "Sa kasamaang palad, maaaring gumana ang kanyang mga taktika, ginoo," sabi ni National Security Adviser Glenbrook. "Marahil mas gugustuhin ng European Space Agency na i-undock ang Columbus research module nito kaysa sa panganib na mairita ang mga Ruso - mayroon silang mga plano na makipagtulungan sa Russia upang mabuo ang kanilang presensya sa kalawakan bago sila nagpasya na makipagtulungan sa ISS. Kung gagawin nila ito, o kung ang mga ekstrang module na pinaplano naming ipadala ay wala sa gawain, maaaring idiskonekta ng mga Hapones ang kanilang mga cyber module at abandunahin din ang proyekto. Ang Canada ay mayroon pa ring malalayong armas sa istasyon, ngunit hindi kami sigurado kung itatago nila ang mga ito sa ISS kung aalis ang mga Ruso, ESA at Japan."
    
  "Kaya kung umalis ang lahat ng iba pang mga kasosyo sa ISS, ano ang natitira sa atin?"
    
  "Ang ISS ay isang napakahalagang bahagi pa rin ng American scientific exploration, kahit na walang cyberspace, Columbus o ROS, sir," sabi ni Anne Page. "Mayroon na tayong malaking pamumuhunan sa IT, at nakakakuha tayo ng maraming kaalaman at karanasan sa pamumuhay at pagtatrabaho sa kalawakan. Kung gusto nating bumalik sa Buwan o magpadala ng mga astronaut sa Mars at higit pa, ang ISS ang pinakamagandang lugar para gawin ito. Ang mga Hapones sa partikular ay may napakalawak na programa sa pagsasaliksik sa ISS, kaya sa tingin ko gusto nilang panatilihin ang ISS sa hangin hangga't maaari hanggang sa maglunsad sila ng sarili nilang istasyon o kasosyo sa ibang tao. Parehong ang ISS at ang Armstrong Space Station ang magiging pinakamahusay na mga platform upang ipatupad ang iyong inihayag na inisyatiba sa industriyalisasyon sa espasyo."
    
  "Okay," sabi ng presidente. "Gusto kong makipag-usap sa Punong Ministro ng Japan at sa mga punong ministro ng mga bansa sa European Space Agency, at nais kong tiyakin sa kanila na nakatuon kami sa pangangalaga sa ISS at ipagpatuloy ang lahat ng gawaing ginagawa namin, sa kabila ng pangangati na nararamdaman ng mga Ruso."
    
  "Yes, Mr. President," sabi ni Anne.
    
  "Bill, kung talagang naghahanda ang mga Ruso na bumalik sa kalawakan," sinabi ng pangulo sa kanyang tagapayo sa pambansang seguridad, "Kailangan kong malaman kung ano pa ang kanilang ginagawa at kung magkano-militar, industriyal, siyentipiko, lahat." Ayokong mabigla na biglang lalabas ang mga bagong spaceplane sa paligid ng ating mga space station. Gusto kong makatanggap ng updated na impormasyon sa lahat ng Russian at Chinese spaceports. Ang mga Ruso ay nakipagtulungan sa mga Tsino dati, sa Indian Ocean at South China Sea - maaaring naghahanda silang gawin ito muli."
    
  "Yes, sir," sagot ni Glenbrook.
    
  "Pangkalahatan, kailangan ko ng mabilis na pangkalahatang-ideya ng lahat ng mga asset na mayroon tayo upang suportahan ang ISS at ang Armstrong Space Station sa liwanag ng proseso ng pagtatanggal-tanggal na ito at ang posibleng pagpasok ng Russia sa kalawakan, at kung ano ang maaaring kailanganin natin at kung gaano kabilis," sabi ng pangulo kay Sandstein. . "Kung may karera ng armas sa kalawakan, gusto kong manalo."
    
  "Talaga, sir," sabi ni Sandstein. Kinamayan ng Pangulo ang four-star general at pinaalis siya.
    
  "Sa pagsasalita tungkol sa inisyatiba sa industriyalisasyon sa kalawakan," ang patuloy ng pangulo pagkaalis ng heneral, "ano ang nangyayari sa istasyon ng kalawakan ng Armstrong at sa iba pang mga proyekto sa kalawakan?"
    
  "Sa tamang landas, Ginoong Pangulo," buong pagmamalaki ni Deputy Secretary Lee. "Batay sa iyong mga sketch, sir, mayroon kaming tatlong programa na sinusuportahan namin: matagumpay na pagsubok sa paglipad ng XS-29 Shadow spaceplane, isang mas malaking bersyon ng spaceplane na iyong pinalipad; suporta para sa mas malalaking komersyal na rocket booster upang maghatid ng mas malalaking kargamento sa kalawakan, kabilang ang ilang magagamit muli na teknolohiya; at ang unang programang pang-industriya: pag-install ng solar power plant sa board ng Armstrong space station.
    
  "Solar power plant?"
    
  "Kukunin nito ang sikat ng araw, i-convert ito sa kuryente at iimbak ito," paliwanag ni Li. "Kapag ito ay nasa saklaw ng isang ground-based collector na tinatawag na rectenna, ito ay nagko-convert ng kuryente sa isang anyo ng electromagnetic energy na tinatawag na maser-isang kumbinasyon ng microwave at laser-at nagpapadala ng enerhiya sa Earth sa isang rectenna, na nagko-convert sa maser bumalik ang enerhiya sa kuryente, pagkatapos ay iimbak ang enerhiya sa mga higanteng baterya o ipapakain ito sa electrical grid. Kung magkatotoo ang kanilang pinaplano, sa isang apat na minutong pagbaril-ang pinakamataas na oras na kailangan ng istasyon ng kalawakan upang lumipad mula sa abot-tanaw hanggang sa abot-tanaw-maaari silang magpadala ng sapat na kapangyarihan upang mapaandar ang isang malayong sentro ng pananaliksik o nayon sa loob ng isang linggo o higit pa."
    
  "Hindi kapani-paniwala," ang sabi ng pangulo. "Mahusay na trabaho."
    
  "At gaya ng itinuro mo, ginoo," patuloy ni Lee, "ang pederal na pamahalaan ay nagbibigay lamang ng suporta sa anyo ng paggamit ng mga pederal na pasilidad, tulad ng mga pambansang laboratoryo, launch pad, at mga network ng kompyuter-mga bagay na ginagamit na para sa iba pang mga proyekto. Hindi namin binibigyang "Ang mga kumpanya at unibersidad na kasangkot sa mga programang ito ay dapat mamuhunan nang malaki, at ginagawa nila. Kung matagumpay, umaasa silang mabayaran sa anyo ng mga kontrata ng gobyerno upang patakbuhin ang mga sistemang kanilang binuo."
    
  "Magaling," sabi ng pangulo. "Mangyaring ipaalam sa akin, Mr. Deputy Minister." Tumayo siya, nakipagkamay kay Lee at pinakawalan din siya, at maya-maya lang ay umalis na si Glenbrook. Pagkaalis ng dalawa, sinabi ng Pangulo kay Ann Page, "Sa sandaling magkaroon ng video ng Russian section ng ISS na naghihiwalay sa istasyon, Ann, gagawa tayo ng isang impiyerno ng media splash sa halalan sa ilalim ng isang buwan. malayo."
    
  "Medyo mas optimistic ako, Ken," sabi ni Ann. Alam niyang oras na para tanggalin ang sumbrero ng kanyang bise presidente at isuot ang sumbrero ng punong pampulitikang tagapayo na si Ken Phoenix, isang bagay na dati niyang kinagigiliwang gawin. "Binasa ni Secretary Barbeau ang iyong space initiative bilang higit pa sa katangahan ni Reagan sa Star Wars. Kapag nakita ng publiko na nagsisimula nang umatras ang mga Ruso sa kalawakan, malalaman nila na nasa maling bahagi ng isyu si Barbeau.
    
  "Sana nga," sabi ni Phoenix, "ngunit ilang buwan na ang lumipas mula nang ipahayag ko ang inisyatiba sakay ng istasyon ng kalawakan, at sa ngayon ay ang mga Ruso lamang ang tumupad sa kanilang pangako na alisin ang kanilang mga module mula sa ISS. Magagamit ba natin ang alinman sa mga programang ito sa kalawakan para magamit sa kampanya?"
    
  "Talaga, Ken," sabi ni Ann. "Nakumpleto na ng XS-29 spaceplane ang una nitong paglipad sa orbital test at nakumpleto na ang mga misyon sa ISS at Armstrong Space Station. Ang proyekto ng solar power ay maaaring online bago ang halalan, at maaari naming ilarawan ito bilang isa pang proyekto na hindi sinusuportahan ni Barbeau, hindi pinondohan ng mga nagbabayad ng buwis, at magiging isang halimbawa ng isang bagay na malalanta at mamamatay maliban kung ikaw ay muling mahalal. . Ang mga bagong advanced na rocket boosters ay hindi ganoon kalayo, ngunit maaari tayong maglibot sa mga gusali ng Assembly at ipaalala sa mga botante kung gaano kahalaga ang mga bagay na ito.
    
  "Saan tayo sa solar power plant?"
    
  "Ang lahat ng ito ay pinagsama-sama-nagsusubok lamang sila sa huling minuto," sabi ni Anne. "Mga isang dosenang spaceplane flight at isang heavy-lift na rocket, lahat ay pinagsama sa pamamagitan ng remote control sa dalawa o tatlong spacewalk. Ito ay nilayon mula pa sa simula ng isang pangkat ng mga mag-aaral sa kolehiyo na may suporta ng mga siyentipiko at mga inhinyero mula sa buong mundo... na pinamunuan, nga pala, ng isang Bradley James McLanahan."
    
  "Brad McLanahan?" bulalas ng Pangulo. "Nagbibiro ka ba! Anak ni Patrick McLanahan? Naawa ako sa kanya nang huminto siya sa Air Force Academy at nang mapatay ang kanyang ama - sa tingin ko ay bumangon siya. Magaling." Huminto siya, nag-iisip nang mabuti, pagkatapos ay nagsabi, "Iyan ang tunog, Anne: dalhin natin si Brad McLanahan at marahil isa o dalawa pa sa kanyang mga tauhan sa Armstrong space station."
    
  "Hanggang sa sabihin mo sa akin na gusto mong umakyat ulit doon, ginoo."
    
  "Sa palagay ko ay mayroon akong bahagi ng mga alalahanin sa buong buhay ko," sabi ng pangulo. "Ito ba ay gagawing Brad ang unang binatilyo sa kalawakan?"
    
  "Maliban sa mga aso at chimpanzee na naipadala na, oo," sabi ni Anne. "Narinig ko na matagal nang hinihiling ni Brad na pumunta sa istasyon." Naging seryoso ang ekspresyon niya. "Initial considerations, sir: risky. Kung mabibigo ang paglipad, ang anak ng isang napakasikat at makabuluhang pigura ay mamamatay, at ang iyong inisyatiba sa kalawakan ay maaaring masira, tulad ng pagkatapos ng Challenger at Columbia. Hindi maganda."
    
  "Ngunit kung ito ay magtagumpay, ito ay maaaring maging kahanga-hanga, tama?"
    
  "Oo, tiyak na maaaring mangyari iyon, ginoo," sabi ni Anne Page.
    
  "Kung gayon, gawin natin ito," sabi ng pangulo. "Magpapadala kami ng McLanahan at marahil isang babaeng miyembro ng kanyang koponan upang gamitin ang bagay na ito sa unang pagkakataon." Umiling siya. "Naaalala ko ang unang pagkakataon na dinala ni Patrick si Brad sa White House. Tumingin siya sa paligid at sinabing, 'Diyos, Tatay, siguradong nagtatrabaho ka sa lumang lugar.' "Naging seryoso ang ekspresyon ng Presidente. "Speaking of Brad McLanahan..."
    
  "Opo, ginoo?"
    
  "Hindi ko ito sinabi sa iyo dahil naisip ko na mas kaunting tao ang nakakaalam, ngunit nalaman ni Brad McLanahan noong nakaraang tagsibol, kaya sa palagay ko dapat mo rin."
    
  "Ano ang nalaman mo?"
    
  Huminga ng malalim si Phoenix, pagkatapos ay sinabi, "Noong nakaraang taon, kaagad pagkatapos ng pag-atake ng mga Tsino sa Guam, isang pribadong pangkat ng counterintelligence na pinamumunuan ni dating Pangulong Martindale ang pumunta sa Guam upang mangalap ng impormasyon tungkol sa mga na-hack na utility at tingnan kung may iba pang ebidensya ng presensya ng mga Tsino. . katalinuhan sa Guam."
    
  "Ang aviation ay isang brat," sabi ni Anne. "Naaalala ko. Ano ang kinalaman nito kay Brad McLanahan?"
    
  "Isa sa mga Scion team ang naglagay kay Brad sa ilalim ng surveillance pagkatapos ng break-in na iyon sa Patrick McLanahan Columbarium sa Sacramento," sabi ng pangulo. "Nais nilang tiyakin na ang parehong mga ahente ng Russia na pumasok sa crypt ay hindi target si Brad. Siya pala ang pinuntirya nila at talagang inatake siya ng tatlong beses. Iniligtas siya ng mga tauhan ni Scion."
    
  "Mabuti naman," sabi ni Anne, "pero naguguluhan pa rin ako. Bakit sinusubaybayan ng Scion Aviation International si Brad McLanahan? Hindi ba trabaho iyon para sa FBI? Kung siya ang target ng isang dayuhang direktang grupo ng aksyon, dapat siya ay nasa ilalim ng buong proteksyon ng counterintelligence ng FBI."
    
  "Dahil ito sa isa sa mga miyembro ng Scion," sabi ng pangulo. Tiningnan niya nang diretso sa mga mata ang bise presidente at sinabing, "Patrick McLanahan."
    
  Ilang kisap-mata lang ang nakikitang reaksyon ni Anne. "Imposible, Ken," sabi niya sa walang kulay na boses. "Nakatanggap ka ng ilang maling impormasyon. Namatay si Patrick dahil sa China. Alam mo rin ito gaya ko."
    
  "Hindi, hindi niya ginawa," sabi ng pangulo. "Natagpuan at binuhay siya ni Martindale, ngunit siya ay nasa masamang kalagayan. Para mapanatili siyang buhay, inilagay nila siya sa isang cybernetic infantry device, isa sa malalaking robot na iyon." Nagsimulang maging maskara ang mukha ni Anne ng hindi makapaniwala. "Buhay pa siya, Anne. Ngunit hindi siya mabubuhay sa labas ng robot. Kung hindi nila siya mapagaling, mananatili siya doon sa natitirang bahagi ng kanyang buhay."
    
  Nanlaki ang mga mata ni Ann at nagmula ang bibig niya ng nagtatakang O. "Ako... hindi ako makapaniwala," napabuntong-hininga siya. "At kaya niyang kontrolin ang robot? Maaari ba siyang lumipat, makipag-usap, lahat?"
    
  "Mayroon siyang ilang hindi kapani-paniwalang kakayahan," sabi ni Phoenix. "Kinokontrol niya ang mga sensor at lahat ng kakayahan ng robot at maaaring makipag-usap sa sinuman sa mundo - hindi ako magtataka kung nakikinig siya sa amin ngayon. Patrick McLanahan at ang robot ay isang one-man Army platoon, marahil isang buong Army battalion at Air Force division na pinagsama." Bumuntong hininga si Phoenix at umiwas ng tingin. "Ngunit hinding-hindi niya magagawang iwan ang fucking car na ito. Para siyang nakulong sa Twilight Zone."
    
  "Nakakamangha. Simply amazing," sabi ni Anne. "At inilagay siya ni Martindale sa pamamahala ng mga operasyon ng Scion?"
    
  "Tiwala ako na lumalakad siya sa pinakadulo ng batas, gaya ng lagi niyang ginagawa," sabi ni Phoenix.
    
  "Ken, bakit mo sinabi sa akin ito?" tanong ni Anne. "Baka hindi ko alam."
    
  "Alam kong magkaibigan kayo ni Patrick," sabi ng presidente. "Ngunit ang pangunahing dahilan ay nakaramdam ako ng pagkakasala sa hindi pagkilala sa iyo dito mula sa simula. Ikaw ang aking pinakamalapit na political advisor at ang aking pinakamalapit na kaibigan, maliban sa aking asawang si Alexa. Ang buong bagay na ito ni Brad McLanahan ay nagpapaalala sa akin ng pagkakamaling nagawa ko noong hindi ako nagtiwala sa iyo sa aking desisyon na buhayin si Patrick at huwag sabihin kahit kanino. Nais kong itama ang pagkakamaling ito."
    
  "Well, salamat dito, Ken," sabi ni Ann. Umiling siya, hindi pa rin makapaniwala. "Anong bagay ang dapat itago sa sarili mo. Walang ibang nakakaalam maliban kay Brad? Pati pamilya niya?"
    
  "Brad lang at ilang Martindale guys," sabi ni Phoenix.
    
  "Natutuwa kang natanggal ito sa iyong dibdib, hindi ba, ginoo?"
    
  "I bet you do," sabi ng presidente. "Ngayon, bumalik tayo sa isa pang hindi totoong mundo: pulitika at halalan. Gusto ko talagang itulak ang space initiative pasulong sa mga huling araw ng kampanya. Gusto kong makipag-usap sa mga teenager sa kalawakan, madalas at magbigay ng mga talumpati sa hypersonic spaceplanes at rocket boosters, at tumulong na i-on ang space-generated na kuryente. Maaaring wala tayo sa botohan ngayon, Anne, ngunit magiging maayos tayo-nararamdaman ko ito!"
    
    
  PITO
    
    
  Hindi siya karapat-dapat sa pulot-pukyutan. Sino ang umiiwas sa mga pantal dahil nanunuot ang mga bubuyog.
    
  - WILLIAM SHAKESPEARE
    
    
    
  REINHOLD AEROSPACE ENGINEERING BUILDING
  CAL POLY
  KINABUKASAN
    
    
  "Ito ang aming mission control room, kung hindi man ay kilala bilang isa sa aming mga electronics lab," sabi ni Brad McLanahan. Tumayo siya sa harap ng isang grupo ng mga dayuhang mamamahayag, blogger, photographer at kanilang mga tagapagsalin, na naglilibot sa proyekto ng Starfire sa Cal Poly sa ikalabing pagkakataon. Kasama niya sina Jodie Cavendish, Kim Jong-bae, Casey Huggins at Lane Egan. Ang silid ay napuno ng isang dosenang laptop computer, control at communications equipment, at network interface box na may daan-daang talampakan ng mga CAT5 cable na tumatakbo sa mga dingding at sa ilalim ng mga sahig na kinokontrol ng klima. "Hindi ito kasing laki o kahanga-hanga gaya ng mission control center ng NASA, ngunit ang mga function ay halos magkapareho: kinokontrol namin ang mga pangunahing bahagi ng Starfire tulad ng microwave generator, nantenna at rectenna steering, power control at beam control, bukod sa marami pang iba. Bagama't ang mga astronaut na sakay ng Armstrong space station ay nasa kumpletong kontrol, maaari tayong mag-isyu ng ilang mga utos mula rito, ibig sabihin, maaari nating isara ang network kung may mali."
    
  "Nag-aani ka ba ng solar energy ngayon, Mr. McLanahan?" tanong ng isang reporter.
    
  "Kami ay nangongolekta at nag-iimbak ng solar energy sa loob ng halos tatlong linggo na ngayon," tugon ni Brad. "Ang solar energy harvesting at storage system ang unang na-install sa Armstrong space station." Itinuro niya ang malaking modelo ng istasyon na itinakda ng team para sa press. "Ito ay mga nantenna, o nanotube solar light collectors, na binuo ni Jodie Cavendish sa tulong ni Kim Jong-bae, na tinatawag nating Jerry dito. Ang mga ito ay may dalawang panig, kaya maaari silang mangolekta ng sikat ng araw nang direkta mula sa araw o sumasalamin sa Earth. Dito sa bukid ay may sampung dalawang-daang kilo na lithium-ion capacitor, bawat isa ay may kakayahang mag-imbak ng tatlong daang kilowatts, na dinisenyo ni Jerry Kim. Hindi namin sila i-populate para sa pagsubok na ito, ngunit makikita mo na may kakayahan kaming mag-imbak ng tatlong megawatts ng kuryente sa isang planta, gamit lamang ang maliit na pilot system na ito."
    
  "Gaano karaming enerhiya ang gagamitin mo para sa pagsusulit na ito?"
    
  "Plano naming gumawa ng kabuuang isa at ikalimang megawatts," sabi ni Brad. "Ang istasyon ay nasa hanay ng rectenna sa loob ng halos tatlong minuto, kaya makikita mo na magpapadala kami ng maraming enerhiya sa Earth sa napakaikling panahon." Itinuro niya ang isang malaking poster-sized na larawan na nagpapakita ng isang bilog na bagay na nakatayo sa isang tanawin ng disyerto. "Ito ay isang rectenna, o receiving antenna, na mangongolekta ng maser energy, na idinisenyo ni Jodie Cavendish kasama si Casey Huggins," sabi niya. "Ito ay dalawang daang metro ang lapad, na naka-install sa White Sands Missile Range dahil ito ay isang malaki, ligtas na lugar na madaling maalis sa sasakyang panghimpapawid. Gaya ng makikita mo sa larawang ito, mayroon lang kaming rectifier, ilang direksyong kontrol, at kagamitan sa pagsubaybay ng data - susukatin namin kung gaano karaming kuryente ang pumapasok, ngunit hindi kami mag-iimbak o magpapakain ng anumang kuryente sa grid sa unang pagsubok na ito. Sinulat ni Lane Egan ang software at na-program ang mga computer dito sa Earth at sa Armstrong para bigyan kami ng katumpakan na kailangan para maabot ang medyo maliit na target na ito mula dalawa hanggang limang daang milya ang layo."
    
  "Bakit isagawa ang pagsubok sa isang malaking liblib na lugar, Mr. McLanahan?" - tanong ng reporter. "Ano ang mangyayari kung ang maser energy mula sa space station ay tumama sa isang sasakyang panghimpapawid o isang bagay sa lupa, tulad ng isang bahay o isang tao?"
    
  "Ito ay tulad ng paglalagay ng isang metal na kagamitan sa isang microwave," sabi ni Brad. "Ang maser beam ay pangunahing binubuo ng microwave energy, na idinisenyo at ginawa nina Casey Huggins at Jerry Kim, ngunit nakipag-collimate sa Armstrong free electron laser subsystems upang palakasin at tulungang idirekta ang enerhiya."
    
  "Pupunta ka ba sa pagbaril ng Skybolt laser?"
    
  "Hindi, hindi naman," sagot ni Brad. "Ang Skybolt laser system ay gumagamit ng isang serye ng mga solenoid valve upang idirekta, palakasin at ihanay ang libreng electron laser beam. Pinatay namin ang libreng electron laser at nag-install ng Casey Huggins microwave generator na pinapagana ng nakaimbak na solar energy. Gagamitin namin ang mga subsystem ng Skybolt upang gawin ang parehong bagay sa enerhiya ng microwave: palakasin, i-collimate at ituon ito, at pagkatapos ay gamitin ang mga subsystem sa pagta-target ng Skybolt, salamat kay Jerry Kim, upang ipadala ang enerhiya pababa sa lupa.
    
  "Ngunit upang sagutin ang iyong tanong, hindi namin talaga alam kung ano ang eksaktong mangyayari, kaya ayaw namin ng sinuman na malapit sa sinag kapag pinaputok namin ito," patuloy ni Brad. "Magsasara kami ng maraming airspace bago namin ilunsad ang Starfire. Malinaw, ang Starfire ay mas angkop sa pagpapagana ng mga nakahiwalay na lugar, spaceship, o kahit na ang Buwan, kaya ang paglulunsad ng isang maser sa mga populated na lugar ay hindi palaging magiging problema, ngunit gagawin namin ang kontrol sa pag-target at paglaganap ng sinag nang mas mahusay at mas mahusay habang kami ay nagpapatuloy. , upang ang direktang antenna ay maaaring maging mas maliit at ang mga panganib ay lubos na mabawasan."
    
  Nagtanong pa si Brad ng ilang tanong, ngunit ang huli ay hangal: "Mr. McLanahan," panimula ng isang napaka-kaakit-akit na babaeng reporter na nakatayo sa harap, na may mahabang itim na buhok, maitim na mga mata, buong pulang labi, isang napakagandang pigura at napaka bahagyang European accent, "ikaw Napakagandang magbigay ng kredito sa iba pang miyembro ng iyong koponan para sa lahat ng ginawa nila para mag-ambag sa proyektong ito... ngunit ano ang ginawa mo? Anong mga bahagi ang iyong nilikha? Ano ang kinalaman mo sa proyektong ito kung tatanungin ko?"
    
  "Upang sabihin sa iyo ang totoo, hindi ako lumikha ng anumang mga bahagi," inamin ni Brad pagkatapos ng maraming pag-iisip. "Itinuturing ko ang aking sarili na isang pulubi, tulad ng karakter ni Flight Lieutenant Hendley sa pelikulang The Great Escape." Napakurap-kurap ang babae sa pagkalito, halatang hindi niya alam kung sino ang ibig niyang sabihin, ngunit gumawa ng tala para malaman. "Nakaisip ako ng isang ideya, natagpuan ang pinakamahusay na mga mag-aaral, siyentipiko at inhinyero na mahahanap ko at hiniling sa kanila na ipaliwanag ang agham sa akin, nag-ambag ng ilang mga ideya sa aking sarili, ilagay ang mga ito sa trabaho at ulitin ang proseso. Ibinibigay ko sa koponan ang lahat ng kailangan nila para sa kanilang yugto ng proyekto: pera, tulong, oras ng computer o lab, kagamitan, bahagi, software, anuman. Pinamunuan ko rin ang mga pagpupulong sa pag-unlad at tumulong na ihanda ang koponan para sa aming presentasyon sa paaralan para sa espasyo ng lab sa tag-init bago ang aming proyekto ay tumanggap ng pondo mula sa Sky Masters Aerospace."
    
  "Kaya ikaw ay mas katulad ng isang coach o isang tagapamahala ng proyekto," sabi ng babae. "Hindi ka talaga quarterback: hindi ka talaga nagpapasa ng bola, ngunit ikaw ang nagtuturo sa koponan, nakukuha mo ang kagamitan at pinamamahalaan mo ang coaching staff." Hindi siya naghintay ng sagot, at si Brad ay walang sagot na maibibigay sa kanya. "Pero first-year engineering student ka, hindi ba?"
    
  "Second year aerospace engineering student, oo."
    
  "Marahil ay dapat mong isaalang-alang ang ibang larangan ng pag-aaral?" sabi nung babae. "Marahil negosyo o pamamahala?"
    
  "Gusto kong maging test pilot," sabi ni Brad. "Karamihan sa pinakamahuhusay na test pilot school sa United States ay nangangailangan ng degree sa hard science field gaya ng engineering, computer, mathematics o physics. Pinili ko ang aerospace engineering."
    
  "At magaling ka, Mr. McLanahan?"
    
  Medyo nagulat si Brad nang makitang tinanong ang kanyang sarili ng napakaraming personal na tanong-naghahanda siyang sagutin ang mga teknikal na tanong mula sa mga dayuhang mamamahayag at blogger sa agham at espasyo, sa halip na sagutin ang mga tanong tungkol sa kanyang sarili. "Nagawa kong tapusin ang unang kurso at simulan ang pangalawa," sabi niya. "Katamtaman yata ang grades ko. Kung kailangan ko ng tulong, at kailangan ko, hinihiling ko ito. Kung hindi ko maintindihan ang isang bagay, maghahanap ako ng magpaliwanag sa akin. Tumingin siya sa paligid ng lab para sa kung ano pang nakataas na mga kamay, pagkatapos ay lumingon sa babae at nakita niya itong nakatingin ng diretso sa kanya na may maliit na ngiti, at binigyan niya ito ng isa bilang ganti. "Kung iyon lang, guys, salamat sa-"
    
  "Mayroon akong isa pang sorpresang anunsyo na nais kong ibahagi sa inyong lahat," sabi ni UC Poly President Dr. Marcus Harris mula sa likod ng silid. Naglakad siya papunta sa lectern sa tabi ni Brad. "Ang pinuno ng istasyon ng Armstrong Space Station, ang retiradong Air Force General na si Kai Radon, ay nakipag-usap kamakailan sa White House at nakatanggap ng pahintulot mula sa Pangulo ng Estados Unidos na lumipad ng dalawang Starfire team leader sa Armstrong Space Station upang obserbahan ang Starfire test shot. ." Nagpalakpakan ang mga mamamahayag.
    
  Inilagay ni Harris ang kanyang braso sa mga balikat ni Lane. "Paumanhin Lane, ngunit napakabata mo, ngunit ito ay mangyayari sa lalong madaling panahon. Ang flight ay magaganap sa loob lamang ng isang linggo, at sila ay sakay ng Armstrong space station nang humigit-kumulang tatlong araw. Para naman kina Brad, Jodi at Casey, kung tatanggapin nila ang alok, sila ang magiging unang mga bagets sa kalawakan, at kung tatanggapin ni Jung Bae, siya lang ang pangalawang Korean na lumipad sa kalawakan, at sa ngayon ang pinakabata." Mas maraming palakpakan, pagkatapos ay nilalagnat na pagsulat.
    
  "Sinabi ng White House na mas gusto nila ang mga pinuno ng koponan ng lalaki at babae," patuloy ni Harris, "ngunit nasa pangkat ng Starfire na magpasya. Ang mga piling kandidato ay kailangang sumailalim sa isang komprehensibong medikal na pagsusuri, ngunit tulad ng nakita natin noong nakaraang tagsibol kasama si President Phoenix, tila kailangan mo lang maging isang malusog at matapang na tao upang lumipad sa kalawakan - at ipinagmamalaki kong sabihin na iyon ang kaso para sa Si Casey rin si Huggins, na, kung tatanggapin niya, ay hindi lamang magiging unang teenager na babae sa kalawakan, kundi pati na rin ang unang quadriplegic sa kalawakan. Sa pagkakataong ito ay mas malakas at mas mahaba ang palakpakan.
    
  "Hahayaan ko ang koponan na mag-usap sa pagitan nila at ng kanilang mga magulang, at pagkatapos ay gusto kong makipagkita sa kanila mismo," sabi ni Harris. "Ngunit ito ay isang pambihirang pagkakataon at isang pambihirang karangalan para sa aming mga Mustang, at hindi namin maipagmamalaki." Mas maraming palakpakan, sa pangunguna ni Harris, at natapos ang press conference.
    
  "Banal na tae!" - bulalas ni Brad nang maiwang mag-isa ang Starfire team sa laboratoryo. "Anong pagkakataon! Paano natin ito dapat lutasin? Sorry, Lane."
    
  "Walang problema," sabi ni Lane. "Nasusuka pa rin ako sa hangin."
    
  "Sino ang gustong pumunta?"
    
  "Kailangan mo nang umalis, Brad," sabi ni Lane. "Ikaw ang project manager. Hindi namin ito magagawa kung wala ka."
    
  "Tama," sabi ni Casey.
    
  "At saka, tulad ng iyong bagong kaibigan-ang cute na babaeng reporter sa harapan na nanliligaw sa iyo-ang nagsabi, "Anong ginagawa mo pa rito?" Nagbiro si Jodie, at pinagtawanan ito ng lahat. Binigyan ni Jodie si Brad ng isang paratang at matanong-at baka nagseselos? Naisip ni Brad-ngunit hindi na nagsalita pa. "At saan nanggaling ang Great Escape na ito?" She then changed her voice to that of James Garner, who plays Hendley's character in the film: "'Gusto mong pag-usapan ang tungkol sa panganib? Pag-usapan natin ang tungkol sa panganib. Pag-usapan natin ang tungkol sa iyo. Ikaw ang pinakamalaking panganib na mayroon tayo." " Isa pang bugso ng tawa.
    
  "Okay, okay, sobrang nakakatawa," sabi ni Brad. "Tignan natin kung ano ang mangyayari. Papunta na rin ako sa kalawakan sa lalong madaling panahon, masisiguro ko sa iyo iyon, kaya kung may iba pang gustong samantalahin ang pagkakataong ito, pigilin ko. Jody?
    
  "Hindi ako, pare," sabi ni Jodie. "Gustung-gusto ko ang buhangin, ang surf at ang antas ng dagat-kahit ang California Poly ay halos napakataas sa ibabaw ng dagat at napakalayo sa beach para sa akin. At saka, ayokong nasa ibang lugar kundi dito sa lab na ito, nanonood ng mga monitor kapag bumitaw ang Starfire."
    
  "Jerry?"
    
  Ang pag-iisip ng pagpunta sa kalawakan ay tila hindi angkop kay Jung Bae. "I don"t know," nag-aalala niyang sabi. "Gusto kong magdisenyo at subukan ang isang spacecraft balang araw, ngunit hanggang sa paglipad sa orbit sa isa... Sa tingin ko ay papasa ako. Gayundin, gusto kong maging sa White Sands para subaybayan ang output ng forward antenna at maser. Mayroon pa rin kaming mga problema sa mga capacitor ng lithium-ion. Nag-iimbak kami ng sapat na enerhiya, ngunit kung minsan nagkakaroon kami ng mga problema sa paglilipat ng enerhiya sa cavity ng microwave."
    
  "Hihilingin ko ang ilang mga eksperto na tulungan ka dito, Jerry," sabi ni Brad. Nilingon niya si Casey. "Kung ganoon ikaw lang at ako, Casey. Ano ang sasabihin mo? Iyong maser-dapat doon ka sa taas."
    
  Magkahalong pangamba at pagkalito ang mukha ni Casey. "Hindi sa tingin ko, Brad," sabi niya. "Ayoko kapag tinititigan ako ng mga tao sa mga airport o department store-paralisado sa gitna ng isang dosenang astronaut sa isang space station? hindi ko alam..."
    
  "Well, isipin mo na lang, Casey-ang huling bagay na kailangan mo sa kalawakan ay mga binti, di ba?" sabi ni Brad. "Magiging katulad ka rin ng iba diyan. Walang mga wheelchair sa kalawakan, ginang."
    
  Tumingin siya sa kanyang wheelchair nang mahabang panahon, umiwas ng tingin... At pagkatapos ay umangat ang kanyang ulo at mga braso, at siya ay sumigaw: "Ako ay lumilipad sa kalawakan!"
    
  Ang koponan ay dumaan sa isang dry run ng mga pagsubok na pamamaraan ng pagpapaputok hanggang sa hatinggabi, pagkatapos ay nakipagkita sa presidente ng unibersidad na si Harris at ipinadala ang balita kung sino ang lilipad sa Armstrong space station. Agad na nag-iskedyul si Harris ng in-flight medical examination para sa susunod na umaga, pagkatapos nito ay nakatakda siyang mag-anunsyo sa media. Kinagabihan pa lang ay nakauwi na sila. Kararating lang ni Brad sa kanyang apartment building sa Pauley Canyon at bitbitin na sana ang kanyang bisikleta at backpack paakyat sa hagdan nang marinig niya ang, "Hello, stranger."
    
  Lumingon siya at nakita niya si Jody na may hawak na laptop backpack. "Hello sa iyo," sabi niya. "Hindi kami strangers. Araw-araw kitang nakikita."
    
  "Alam ko, pero sa school lang. We live in the same complex, pero hindi kita nakikita dito." Tumango siya patungo sa bike ni Brad. "Ano, buddy, kakaladkarin mo lang ba ang iyong bike at i-backpack ang limang hagdanan?"
    
  "Palagi kong ginagawa ito."
    
  "Wow. Magaling, onya." Tumingin siya sa kanya. "Napansin kong wala ka nang dalang tungkod."
    
  "Hindi ko lang pinalitan."
    
  "Hindi ba magagalit sa iyo si Chief Ratel?"
    
  "Noong tagsibol siya ay nasugatan, isinara ang tindahan at lumipat sa Florida, sa tingin ko," sabi ni Brad. Totoo ito - sa takot na hindi lamang si Brad ang i-target ng mga Ruso, kundi siya rin, kinumbinsi siya ni Kevin Martindale na kunin ang kanyang asawa at umalis sa bayan, na atubili niyang ginawa. "Dapat sinabi ko sa iyo ang tungkol dito, ngunit... alam mo kung paano iyon."
    
  "Wow. Sa tingin ko, matagal na tayong hindi nag-catch up," kuwento ni Jodi. "So hindi ka na nag-gym?"
    
  "Kukuha ako ng klase sa pagtatanggol sa sarili paminsan-minsan sa isang gym sa downtown," sabi ni Brad. Ito ay halos totoo, ngunit ito ay lingguhang sparring sa isang miyembro ng pangkat ni Chris Wall, at mayroon siyang refresher na pagsasanay sa mga baril bawat dalawang linggo. Si Brad ay may permit na nagpapahintulot sa kanya na magdala ng baril sa campus-hindi niya sinabi kay Jody o sinuman sa Team Starfire ang tungkol dito. "Ginugugol ko ang karamihan ng aking oras sa paglilibang sa aking sala, pagsakay sa aking bisikleta o paggawa ng mga bagay tulad ng pagdadala ng aking bisikleta sa aking apartment."
    
  "Malaki". Sila ay nakatayo sa katahimikan para sa ilang mahabang sandali; pagkatapos, "Hoy, gusto mo bang kumuha ng isang tasa ng kape bago sila magsara?" Ang aking sigaw."
    
  "Talagang". Pumunta sila sa isang maliit na coffee shop sa ground floor ng susunod na apartment building at uminom ng kape sa kalye. Noong huling bahagi ng Oktubre, perpekto pa rin ang panahon sa Central Coast ng California, bagama't tiyak na taglagas. "Tao, napakahabang araw na," sabi ni Brad pagkatapos ng ilang minutong katahimikan. "Okay ka lang ba sa mga klase mo?"
    
  "Karamihan," sabi ni Jodie. "Pinapapahinga ako ng mga propesor hanggang sa matapos ang shooting test."
    
  "Same thing for me," sabi ni Brad.
    
  Natahimik ulit sila ng ilang minuto, at pagkatapos ay ibinaba ni Jodie ang kanyang kape, tumingin ng diretso kay Brad sa mga mata at sinabing, "I apologize for my rant at the Battle Mountain hotel, buddy. Nagulat yata ako at inilabas ko ito sa iyo. Pinrotektahan mo talaga kami mula sa taong may kutsilyo."
    
  "Kalimutan mo na, Jody," sabi ni Brad.
    
  Tumingin si Jodie sa kanyang kape, pagkatapos ay sa tabletop. "Ang pagpunta sa istasyon ng kalawakan sa loob lamang ng ilang araw," sabi niya sa mahina at basag na boses, "napagtanto ko na... I mean, kung... kung may nangyaring mali, I... I would I Hindi na kita makikita at hindi na ako magkakaroon ng pagkakataon na humingi ng tawad."
    
  Lumapit si Brad at hinawakan ang mga kamay niya. "Okay lang, Jody," sabi niya. "Walang mangyayari. Ito ay magiging isang matagumpay na paglipad at pagsubok sa pagpapaputok, at lilipad ako pabalik. Ito ay magiging isang pakikipagsapalaran. Isa na itong tunay na pakikipagsapalaran. Gusto kong sumama ka sa akin."
    
  "Brad..." Pinisil niya ang kanyang mga kamay at ibinaba ang kanyang ulo, at nang itinaas niya ito muli, nakita ni Brad ang kislap sa kanyang mga mata, kahit na sa liwanag ng mga ilaw ng kalye. "Ako... natatakot ako, buddy," sabi niya na may bahagyang panginginig sa boses. "Alam ko kung gaano mo gustong pumunta sa kalawakan, at natutuwa akong nakakuha ka ng pagkakataon, ngunit natatakot pa rin ako."
    
  Lumapit si Brad sa upuan sa gilid ng mesa ni Jody, inakbayan siya nito at niyakap siya ng mahigpit. Nang maghiwalay sila ay bahagya niyang hinawakan ang mukha nito at hinalikan. "Jodi... Jodi, gusto ko-"
    
  "Come with me," bulong niya nang matapos ang halik. Nanlaki ang mga mata nito at tinitigan siya, tahimik na nagmamakaawa. "Dude, huwag mo na akong iwan ulit. Bahala ka, Brad. Kunin mo ako bago mo ako iwan."
    
  Sa pagkakataong ito, sa susunod nilang malalim na halikan, walang pag-aalinlangan sa pag-iisip ni Brad McLanahan.
    
    
  PUTING BAHAY SITUATION ROOM
  WASHINGTON DC
  SA KINABUKASAN
    
    
  "Buti naman at nagpasya kang tingnan ko ang iba pang mga launch site at spaceports, Mr. President," sabi ni National Security Advisor William Glenbrook pagkatapos pumasok sina President Ken Phoenix at Vice President Anne Page sa Situation Room at umupo sa kanilang mga upuan. "Talagang abala ang mga Ruso."
    
  "Ano ang nahanap mo, Bill?" - tanong ni Phoenix, inilapag ang kanyang coffee mug, sa pangalawa ng umaga. Tiyak na tumaas ang kanyang konsumo ng kape habang papalapit ang Araw ng Halalan.
    
  "May isang napakalaking at mabilis na programa ng rearmament sa espasyo ng Russia na isinasagawa, sir," sabi ni Glenbrook. Pinindot niya ang isang button at lumabas ang unang litrato sa screen sa harap ng Situation Room, na nagpapakita ng missile na may pakpak na lift body sa pinakatuktok na pinapalitan ang nose cone ng missile. "Ito ang Plesetsk cosmodrome sa hilagang-kanluran ng Russia. Ang spaceplane na naobserbahan namin habang ang ROS ay na-undock mula sa ISS ay nakumpirma na ang Elektron spaceplane, malamang na inilunsad mula sa Plesetsk.
    
  "Mayroon nang isa pang spaceplane doon sa launch pad," patuloy ni Glenbrook, na nagbabasa ng mga tala sa kanyang tablet computer, "at naniniwala kami na ang mga container na ito at ang malaking storage facility na ito sa tabi ng launch pad ay isa pang Electron at ang rocket nito- Proton carrier. Sa tingin namin ito ay isang Proton sa halip na isang Angara 5 launch vehicle dahil sa kakulangan ng cryogenic oxygen storage sa malapit. Ang Angara-5 ay gumagamit ng likidong oxygen at RP-1 na kerosene, habang ang Proton ay gumagamit ng mga hypergolic na likido: dimethylhydrazine at nitrogen tetroxide, dalawang nakakalason na kemikal na nasusunog kapag pinaghalo nang hindi nangangailangan ng pinagmumulan ng ignition. Ang Angara 5 launch vehicle ay mas malakas, ngunit ang likidong oxygen nito ay dapat na mapunan kapag ito ay nakasakay sa launch vehicle dahil ito ay kumukulo; Ang Proton ay may sapat na gasolina upang tumagal nang halos walang katiyakan, kaya maaari itong manatili sa launch pad nang hindi nangangailangan ng pagpapanatili."
    
  Ang mga larawan ay nagbago. "Ito ang Baikonur Cosmodrome sa Kazakhstan," patuloy ni Glenbrook, "at tulad ng nakikita mo, tila may isa pang Electron sa launch pad, sa pagkakataong ito sa Angara-5 launch vehicle." Ang mga ito ay dalawang na maaaring maging up at tumatakbo sa medyo maikling pagkakasunud-sunod, marahil sa loob ng mga araw o kahit na oras. Ang electron, na inilunsad na nang mag-undock ang ROS mula sa ISS, ay bumagsak sa shuttle runway sa Baikonur kahapon. Kaya nagbilang kami ng apat na electron. Naniniwala kami na mayroong lima sa imbentaryo, bagama't maaaring marami pa. Kaya, hinanap namin ang ikalimang spaceplane ng Russia. Hindi mo ito makikita saanman sa Russia..."
    
  Binago ni Glenbrook ang mga larawan at lumitaw ang isa pang larawan ng Electron spaceplane sa ibabaw ng isang malaking Russian rocket. "Natagpuan namin ito - hindi sa Russia, ngunit sa People's Republic of China," sabi niya. "Ito ang Xichang spaceport sa kanlurang Tsina. Ginamit ang Xichang para sa pinakamalaki, pinakamakapangyarihan at maaasahang paglulunsad ng Long March rockets ng China, ngunit lahat ng mga misyon na ito ay inilipat sa Wenchang Satellite Launch Center sa Hainan Island, kaya hindi gaanong nagamit ang Xichang."
    
  "Kaya, pinapayagan ng mga Tsino ang mga spaceplane ng Russia na ilunsad mula sa mga launch pad ng Chinese?" Napansin ni Ann.
    
  "Opo, ma'am," sabi ni Glenbrook. Pinalaki niya ang litrato. "Hindi lamang iyon, ngunit ang mga gusaling ito ay magkapareho sa mga gusali sa Plesetsk. Posible na ang mga gusaling ito ay maaaring bahay o nilayon na maglagay ng pangalawang sistema ng paglulunsad ng Electron spaceplane, at kung gayon, nangangahulugan iyon na posibleng may anim na Electron doon, at marahil higit pa. Sinusubaybayan namin ang lahat ng pasilidad na ito para sa mga paglulunsad at pagbawi sa hinaharap, ngunit batay sa aming katalinuhan noong unang na-deploy ang mga device na ito, maaaring muling ilunsad ng mga Russian ang spaceplane tuwing sampu hanggang labing-apat na araw pagkatapos ng pagbawi. Ito ay pambihirang mabilis. Ngayon ay maaaring mas mabilis."
    
  Nanatili siya sa larawang Intsik ngunit pinalaki ang ibang lugar. "Narito ang isa pang kawili-wiling pag-unlad." Ni-highlight niya ang ilang bagay gamit ang laser pen. "Ang mga Ruso ay karaniwang nag-i-install ng mga modernong S-400 Triumph surface-to-air missiles sa lahat ng kanilang spaceport at pangunahing base militar," sabi niya, "ngunit dito ay tinitingnan natin ang S-500, ang pinaka-advanced na missile ng klase sa mundo. ." surface-to-air", ilang beses na mas may kakayahan at makapangyarihan kaysa sa S-400 o maging sa sarili nating PAC-3 Patriot. Ang S-500 ay mas katulad ng isang medium-range ballistic missile kaysa sa isang conventional surface-to-air missile, na idinisenyo para sa air at space strike sa napakahabang hanay. Ito ang unang deployment ng S-500 sa labas ng Russian Federation, at ang katotohanan na ito ay nasa base militar ng China ay kamangha-mangha - ipinapalagay namin na maaari na ngayong ma-access ng mga Tsino ang teknikal na impormasyon tungkol sa pinakamahusay na air defense system na nilikha kailanman.
    
  "Ipinapahiwatig ng modelong 'S' na ito ay idinisenyo upang epektibong makipag-ugnayan sa mga target sa kalawakan-partikular, ang mga istasyon ng kalawakan ng US, spacecraft at mga depot ng armas sa mababang orbit ng Earth, pati na rin ang mga ballistic missiles, low-flying cruise missiles at stealth aircraft," - Glenbrook patuloy. "Kami ay naghanap ng mga kilalang S-500 na lugar ng paglulunsad sa paligid ng Moscow at sa ibang lugar, at ang aming mga hinala ay nakumpirma: sila ay gumagalaw ng ilang S-500s, karaniwang naka-istasyon sa paligid ng ilan sa kanilang mga lungsod, at nagpapakalat sa kanila sa mga spaceport. Pinag-aaralan din namin ang mga pasilidad ng produksyon ng Almaz-Antni malapit sa Moscow at St. Petersburg. Petersburg upang makita kung mayroong anumang katibayan na ang mga Ruso ay pinapataas ang produksyon ng S-500. Inaasahan namin na sa malapit na hinaharap ay mapaparami nila ang produksyon ng S-500 at magkakaroon ng hindi bababa sa isang S-500 na baterya na nakatalaga sa bawat base militar ng Russia sa buong mundo."
    
  "Tila sa akin ay naghahanda sila hindi lamang para sa mga operasyon sa kalawakan, kundi pati na rin para sa pagtataboy ng isa pang pag-atake sa kanilang mga nakahiwalay na base," sabi ni Anne. Siya at si Phoenix ay nagpalitan ng alam na mga sulyap-ang huling pag-atake ng hangin ng Amerika sa isang dayuhang base militar ay isang B-1B Lancer bomber raid sa mga instalasyong militar sa People's Republic of China, na pinamumunuan ni Patrick McLanahan, na malawak na ipinapalagay na patay sa pag-atake.
    
  "Kaya naisip ng mga intelligence guys na habang tinitingnan namin ang iba pang mga anti-missile weapons na ini-deploy ng mga Ruso o Chinese, titingnan nila ang mga anti-missile missile na inilunsad ng manlalaban," sabi ni Glenbrook. "Mayroong tatlong kilalang base para sa Mikoyan-Gurevich 31D aircraft, na nagdadala ng mga anti-aircraft at anti-satellite missiles sa harap ng Russia. Nagbilang kami nang bahagya kaysa sa karaniwang naobserbahang numero, at nagbilang din kami ng higit pang mga tanker ng eroplano ng Il-76 sa bawat base. Ang lahat ng mga base ay aktibo at ang mga Ruso ay nagpapatrol sa buong orasan - na may hindi bababa sa dalawang anti-satellite flight sa himpapawid dalawampu't apat na oras sa isang araw. /pito. Partikular na aktibo ang mga base sa Petropavlovsk-Kamchatsky, Yelizovo Air Base sa Russian Far East, Bolshoye Savino Airport sa kanluran-gitnang Russia, at Chkalovsky Air Base malapit sa Moscow. Nagsasagawa sila ng mga patrol at maraming practice test run, halos patayo na dinadala ang mga manlalaban sa napakataas na lugar.
    
  "Ang MiG-31 ay wala sa produksyon sa loob ng halos apatnapung taon, ngunit mayroon itong ilang mga pagpapabuti," patuloy ni Glenbrook. "Ang eroplano mismo ay isa sa pinakamabilis sa mundo. Ang pagdadala ng rocket ng ASAT ay nagiging isang malaking baboy, ngunit gumagana pa rin ang sistema. Nagpaputok ito ng isang binagong 9K720 missile, kapareho ng pinakabagong Iskander theater ballistic missile, ngunit may millimeter radar-guided high explosive warhead para sa mga operasyon sa kalawakan. Mayroong humigit-kumulang isang daang D-modelo na nasa serbisyo - marahil higit pa kung iko-convert nila ang iba pang mga modelo sa mga anti-dimensional o lalabas ng ilan sa storage." Isinara niya ang takip ng kanyang tablet, indikasyon na tapos na ang kanyang briefing.
    
  "Kaya lumilitaw na ang mga Ruso ay tumutugon sa aking inisyatiba sa kalawakan sa pamamagitan ng paghahanda ng kanilang puwersa sa kalawakan, at tinutulungan sila ng mga Tsino na may kahit man lang na launch pad at suporta," pagtatapos ni Pangulong Phoenix. "Iniisip?"
    
  "Walang hindi inaasahan," sabi ni Anne. "Nakita namin ang lahat ng ito sa pagkilos sa nakalipas na ilang taon, maliban sa mga spaceplane."
    
  "Kailangan nating ipagpalagay na aarmasan nila ang mga Electron spaceplanes na ito sa parehong paraan na ginawa nila labing-apat na taon na ang nakakaraan," sabi ni Glenbrook. "Nagdala sila ng sampung ultra-high-speed laser-guided missiles. Walang warhead, ngunit hindi kailangan ng warhead - kung ang isang bagay ay tumama sa isang istasyon o satellite na gumagalaw sa ilang milya bawat segundo, tiyak na masisira ito at malamang na sirain ito. At ang mga missile na inilunsad sa lupa ay maaari ding magdala ng isang micronuclear warhead, ang parehong ginamit sa mga pag-atake ng mga Amerikano sa Holocaust, na, kung pasabog sa loob ng isang milya ng istasyon, ay maaaring ipadala ito nang diretso sa limot. Kahit na siya ay nakaligtaan ng higit pa riyan, ang radiation at electromagnetic pulse ay malamang na malubhang napinsala ang istasyon.
    
  "Ang aming spacecraft ay medyo mahusay na protektado mula sa radiation, Bill, lalo na ang aming pinapatakbo ng spacecraft - nagpapatakbo sila sa space radiation sa loob ng maraming taon, kung minsan ay mga dekada," sabi ni Anne. "Ngunit ang anumang kinetic weapon na nakadirekta laban sa istasyon ay nagdudulot ng malubhang panganib."
    
  "Ang istasyon ay may mga defensive weapon na magagamit nito, tama ba?" tanong ng presidente. "Nakakuha ako ng paglilibot sa command center sa Armstrong. Sinabi nila na magagawa nilang i-activate ang malaking Skybolt laser sa loob ng ilang araw, at pinag-uusapan nila ang tungkol sa isang mas maliit na kemikal na laser na magagamit nila, ngunit ang mga orbital weapons depot ay hindi aktibo."
    
  "Tama, sir, pagkatapos maalis ang pang-eksperimentong materyal na Starfire," sabi ni Anne. "Marahil ay dapat nating i-activate ang mga workshop ng mga armas ng Kingfisher at ibalik ang mga hindi aktibo sa orbit."
    
  "Hindi pa ako handang gawin ito, Anne," sabi ni Phoenix, "ngunit gusto kong maging handa kung sakaling makakita tayo ng anumang paggalaw sa direksyon ng ating mga space asset, lalo na ang Armstrong. Ang mga missile at air base na may mga anti-satellite na MiG na ito ay maaaring i-target laban sa mga ballistic o cruise missiles na inilunsad sa dagat, tama ba?"
    
  "Oo, sir," sagot ni Glenbrook, "ngunit kakailanganin ng oras upang ilipat ang submarino sa posisyon, at isang pag-atake ng Russia sa Armstrong space station ay maaaring mangyari nang napakabilis. Kung kaya ng Russia na madaig ang mga depensa ng istasyon, maaari nilang patumbahin ito sa langit. Ang kumbinasyon ng Electron spaceplane attack, air-launched missiles, at ground-launched anti-satellite missiles na sabay-sabay na umaatake ay maaaring gawin iyon."
    
  Tumango ang Pangulo, ngunit nanatiling tahimik ng ilang mahabang sandali; pagkatapos: "Bigyan natin ng pagkakataon ang diplomasya at mas malalamig na mga ulo bago tayo gumamit ng higit pang mga sandata sa kalawakan," sa wakas ay sinabi niya. "Ang pagpapatumba kay Armstrong ay parang pag-atake sa isang carrier ng sasakyang panghimpapawid o base militar: isang pagkilos ng digmaan. Hindi ganoon kabaliw si Gryzlov."
    
  "Ginawa na ng Russia ang dalawa sa nakaraan, ginoo," paalala ni Anne sa pangulo. "Ang ama ni Gennady ay isang dalubhasa sa palihim na pag-atake sa Estados Unidos sa panahon ng American Holocaust, na pumatay ng halos sampung beses na mas maraming tao kaysa sa Pearl Harbor."
    
  "Alam ko iyon, Anne, ngunit hindi pa rin ako handa na palakihin ang sitwasyong ito kung maiiwasan ko ito," sabi ni Phoenix. "Pinapahintulutan ko ang paggamit ng lahat ng nagtatanggol na armas na kasalukuyang ginagamit, kabilang ang kemikal na laser, ngunit walang mga nakakasakit na armas."
    
  "Maaari ko bang imungkahi na i-activate ang magnetohydrodynamic generator sakay ng Armstrong space station, sir?" tanong ni Anne. Si Anne Page ay ang taga-disenyo ng hindi lamang ng Skybolt missile defense system, kundi isa rin sa maraming high-tech na feature nito: ang MHD, o magnetohydrodynamic generator, isang nuclear-powered device na nakabuo ng daan-daang megawatts ng kapangyarihan para sa Skybolt free electron laser. nang hindi nakakaabala sa kontrol ng system ng oryentasyon ng istasyon ng kalawakan ng Armstrong o landas ng paglipad sa orbit. "Ito ay halos na-mothball sa loob ng ilang taon at aabutin ng isa o dalawang araw para ma-on at masuri ito. Kung talagang masira ang mga bagay, mabuti kung magagamit ang Skybolt sa lalong madaling panahon."
    
  "Ang pinag-uusapan mo ba ay ang generator na nagpapagana sa malaking Skybolt laser?" - tanong ni Phoenix. Tumango si Anne. "Alam kong hindi namin kailanman pinagtibay ang kasunduan sa pagbabawal ng mga sandata sa kalawakan, ngunit kumilos kami na parang may bisa ang kasunduan. Masisira ba nito ang kasunduan?"
    
  Nag-isip sandali si Anne, saka nagkibit-balikat. "Hindi ako arms control expert o abogado, sir, pero para sa akin ang power generator ay hindi armas, kahit na ito ay nilagyan ng nuclear reactor. "Ang Skybolt ay isang sandata, at ang ilan sa mga bahagi nito ay ginagamit ng mga mag-aaral ng Cal Poly upang magpadala ng kuryente sa Earth." Nag-alinlangan siya, pagkatapos ay idinagdag, "Maaari silang magbigay sa amin ng ilang diplomatikong seguridad kung kinakailangan, ginoo."
    
  "Hindi naman sila gagamit ng malaking generator, di ba? Hindi ako nagbigay ng permiso para dito."
    
  "Ang microwave laser beam ng Starfire ay pinalakas ng enerhiya na kinokolekta ng mga solar panel ng mga mag-aaral," paliwanag ni Anne. "Ang generator ng MHD ay pisikal na konektado sa Skybolt, ngunit ang libreng electron laser ay hindi maaaring paandarin nang hindi dinidiskonekta ang mga bahagi ng Starfire at ikinonekta ang mga bahagi ng Skybolt sa lugar. Wala akong ideya kung gaano katagal ito, ngunit ang mga mag-aaral ay nakuha ang Starfire sa lugar na medyo mabilis, kaya kung kinakailangan, sa palagay ko ay maibabalik natin ang Skybolt at mabilis na tumakbo."
    
  Pinag-isipan ito ng Pangulo ng ilang sandali, saka tumango bilang pagsang-ayon. "Hangga't ang malaking laser na sumisira sa barko ay hindi gumagana nang wala ang aking mga order, pinahihintulutan ko ang generator na i-activate at masuri," sabi niya. "Sa palagay ko maghihintay kami upang ipaalam sa mga Ruso na sinusubukan namin ang isang malaking generator hanggang sa isang punto sa malapit na hinaharap."
    
  "Sumasang-ayon ako," sabi ni Anne. "Ngunit kung gusto mong makitungo sa mga Ruso, maaaring kailanganin mong muling isaalang-alang ang iyong patakaran sa espasyo at mga pagbawas ng militar. Halimbawa, ang pagwawakas sa deklarasyon ng mga orbit na sinakop bilang mga pag-aari ng soberanong Amerikano-parang inis na inis si Gryzlov dito."
    
  "Gagawin ko ito kung kinakailangan, sana hindi bago ang halalan," sabi ng pangulo. "Iyan ay mas maraming bala para sa Barbeau."
    
  "Maaari naming i-leak ang impormasyon na ipinaalam sa amin ni Bill," sabi ni Anne. "Kung ipapakita namin sa Russia na nagtatayo ng mga sandata sa kalawakan, ang iyong patakaran sa espasyo ay magmumukhang isang lehitimong pambansang kinakailangan sa pagtatanggol."
    
  "Ngunit masasabi ni Barbeau na ang Russia ay tumutugon lamang sa aking inisyatiba sa kalawakan," sabi ng pangulo. "Mas gugustuhin kong hindi pumunta sa landas na ito. Isasaalang-alang kong i-relax ang aking mga patakaran, lalo na tungkol sa proteksyon ng aming mga asset at orbit sa kalawakan - tama ka, sa palagay ko iyon ang bahaging nagpainit at nakakaabala kay Gryzlov. Sana makapaghintay ito hanggang matapos ang halalan." Bumaling siya sa kanyang national security adviser. "Bill, kailangan kong malaman nang eksakto kung gaano katagal bago mapatakbo ang mga pagawaan ng armas ng Kingfisher, at gusto kong i-target ang pinakamaraming spaceplane booster hangga't maaari. Hindi ko gustong maglipat ng anumang pwersa, ngunit gusto kong malaman kung gaano katagal bago sirain ang lahat ng bagay na nagbabanta sa ating mga mapagkukunan sa kalawakan. Naaalala ko na minsan ay mayroon tayong isang buong bungkos ng mga armas para sa paglulunsad sa kalawakan - gusto kong malaman kung ano ang ginawa ni Joe Gardner sa kanila."
    
  "Yes, sir," sabi ni Glenbrook at umalis.
    
  Pagkaalis niya, ibinuhos ng Pangulo ang kanyang sarili sa kanyang ikatlong tasa ng kape noong umagang iyon - na, sa kanyang palagay, ay hindi magandang senyales. "Ayaw kong dalhin ang pulitika sa mga desisyong ito, Anne," sabi niya. "Hindi ito ang paraan na dapat gawin."
    
  "Siguro hindi, pero iyan ang buhay sa totoong mundo, Ken," sabi ni Anne. "Ang Pangulo ng Estados Unidos ay malamang na hindi kailanman magagawang ihiwalay ang kanyang sarili sa politika, lalo na sa panahon ng halalan. Ganyan lang talaga."
    
  "Pagkatapos ay bumalik tayo sa kampanya, Anne," sabi ni Phoenix. "Ano ang nasa agenda natin ngayon?"
    
  "Mayroon kang isang araw na walang pasok, at iminumungkahi kong gugulin mo ito kasama ang iyong pamilya dahil halos araw-araw ka sa kampanya hanggang sa Araw ng Halalan," sabi ng pangalawang pangulo. "Ang huling karera sa West Coast ay magsisimula bukas ng umaga. Mayroon kaming Phoenix, San Diego at Los Angeles na naka-book, ngunit ang kampanya ay nagmungkahi din ng ilang paghinto sa hilaga at gitnang California. Gabi na - mas gusto ng FAA na magkaroon ng higit sa dalawang araw na abiso upang isara ang airspace sa paligid ng mga paliparan na iyong paglipad para sa Air Force One, ngunit kung aabisuhan namin sila ngayong umaga, magiging maayos kami.
    
  "Iminumungkahi ko na gumawa tayo ng tatlong hinto bago tayo makarating sa Portland at Seattle," patuloy ni Anne, na nagbabasa mula sa kanyang tablet computer. "Una, ang Ames Research Center ng NASA malapit sa San Jose, na nagsasagawa ng wind tunnel testing ng iba't ibang teknolohiya sa kalawakan; ang planta ng Aerojet Rocketdyne sa silangan ng Sacramento, na gumagawa ng mga makina para sa isang bagong klase ng mga heavy-lift na sasakyang panglunsad; at San Luis Obispo na dumalo sa test launch ng Starfire solar orbital power plant. Mayroong isang pulong sa bawat lungsod at isang hapunan sa pangangalap ng pondo sa San Jose. Pagkatapos nito, tumungo siya sa Portland at Seattle, sa isang serbisyong pang-alaala sa dating Fairchild Air Force Base malapit sa Spokane upang markahan ang anibersaryo ng Amerika ng Holocaust, at pagkatapos ay sa Boise upang tapusin ang paglalakbay sa West Coast. Pagkatapos ay lakad ka sa silangan. Tatlong lungsod sa isang araw bago ang Araw ng Halalan. Hihinto ako ng ilang sandali sa silangang baybayin at pagkatapos ay tutungo sa kanluran habang patungo ka sa silangan."
    
  "Phew," sabi ng presidente. "Natutuwa akong ito na ang huli kong kampanya - nakakatuwang makilala ang mga lalaki, ngunit tiyak na makakaapekto ito sa iyong pagtitimpi." Isinaalang-alang niya ang pagbabago ng mga plano, ngunit hindi nagtagal: "Sige at magdagdag ng mga hintuan sa Northern California, Ann. Magpapahinga ako kapag namatay ako."
    
  "Yes, sir," sabi ng bise presidente, kinuha ang telepono at inalertuhan ang kanyang mga tauhan na gawin ang kinakailangang aksyon. Nang matapos siya, tinanong niya, "Bago namin alertuhan ang FAA, sir, may tanong ako: Gusto mo bang ipagpaliban ang trial run ng orbital solar power plant at ang biyahe papunta sa istasyon para kina Brad McLanahan at Casey Huggins, mga estudyante sa kolehiyo mula sa California?" Ang Sitwasyon ng Problema sa Kalawakan "Nagsisimula na itong uminit, at ang pagsubok na pagpapaputok na ito ay nakakakuha ng maraming atensyon sa buong mundo. Maraming tao, kabilang ang mga Ruso at isang grupo ng mga anti-digmaan at mga grupong pangkalikasan, ang gusto nito kanselahin ang pagsubok at ang istasyon ng kalawakan ay papayagang masunog sa atmospera." .
    
  "Nabasa ko ang tungkol sa mga protestang ito," sabi ng pangulo, nanginginig ang kanyang ulo. "Mukhang ito ay tungkol sa parehong bagay na naririnig natin mula sa malayong kaliwang liberal sa loob ng mga dekada: ang pag-unlad ng teknolohiya ay masama lamang para sa mga tao, hayop, kapayapaan sa mundo, mahihirap at planeta. Si Armstrong ay lalo na nakakakuha ng maraming masamang press, karamihan sa tingin ko dahil ito ay nakikita sa kalangitan at ang kaliwa ay nag-iisip na kami ay nag-e-espiya sa lahat ng tao sa Earth at handang gumamit ng death ray para barilin ang sinuman. Wala silang ideya kung ano ang ginagawa nila sa Armstrong space station. Maaari akong makipag-usap hanggang sa maging bughaw ako sa mukha tungkol sa aking mga karanasan at teknolohiya na naging posible, ngunit mag-aaksaya ako ng aking oras."
    
  Napaisip si Ken Phoenix saglit, saka umiling. "Ann, hindi ko itinitigil ang aking inisyatiba sa teknolohiya sa espasyo at industriyalisasyon dahil iniisip ng mga Ruso o ilang makakaliwang nutcase na ito ang simula ng katapusan ng planeta," sabi niya. "Subukan nating asahan at paghandaan kung ano ang maaaring gawin ng mga grupong ito o maging ng mga Ruso pagkatapos ng mga pagsubok na pagpapaputok na ito, ngunit hindi ko sila kakanselahin. Ito ay isang insulto sa pagsusumikap ng mga mag-aaral na ito sa proyektong ito. Ito ay isang mapayapang proyekto: pagpapadala ng enerhiya sa sinumang nangangailangan nito, halos kahit saan sa mundo. Ito ay isang magandang bagay. Maaaring sabihin ng kaliwa ang anumang gusto nila tungkol dito, ngunit ganoon talaga. Hindi, sumusulong kami."
    
    
  SAN LUIS OBISPO REGIONAL AIRPORT
  NOONG GABING IYON
    
    
  Nakaupo si Brad sa isang mesa sa isang hangar ng sasakyang panghimpapawid sa San Luis Obispo Regional Airport, pinapanood ang progreso sa kanyang computer habang ang pinakabagong nabigasyon, mga mapa, terrain at mga balakid ay ipinadala sa pamamagitan ng satellite nang direkta sa Cessna P210 Silver Eagle na sasakyang panghimpapawid ng kanyang ama na nakaparada sa likuran niya. Ang Silver Eagle ay isang maliit ngunit napakalakas na Cessna P210 na binago ng isang 450-horsepower turbine engine at isang mahabang listahan ng mga high-tech na avionics at iba pang mga system, na ginagawang ang tatlumpung taong gulang na sasakyang panghimpapawid ay isa sa mga pinaka-advanced sa mundo.
    
  Nag-beep ang kanyang cell phone at tiningnan niya ang caller ID, hindi siya nagulat na hindi niya ito nakilala-napakaraming tanong niya sa media kaya sinagot lang niya nang hindi tumitingin, "Hi. Ito si Brad, Project Starfire."
    
  "Mr. McLanahan? Ang pangalan ko ay Yvette Annikki, Senior Researcher sa European Space Daily. Nag-usap kami saglit sa press conference mo sa lab mo ilang araw na ang nakalipas."
    
  Hindi niya nakilala ang pangalan, ngunit tiyak na nakilala niya ang maalinsangan na accent. "Sa palagay ko hindi ko nakuha ang iyong pangalan sa press conference," sabi ni Brad, "ngunit natatandaan kong nakita ko ito sa listahan ng media. Kumusta ka ngayong gabi?"
    
  "Napakagaling, salamat, Mr. McLanahan."
    
  "Brad, pakiusap."
    
  "Salamat, Brad," sabi ni Yvette. "Kakabalik ko lang sa San Luis Obispo para dumalo sa iyong welcome party ngayong gabi at panoorin ang test run ng Starfire, at mayroon akong ilang karagdagang tanong para sa iyo. Nasa bayan ka pa ba?"
    
  "Oo. Pero maaga akong aalis papuntang Battle Mountain."
    
  "Oh, siyempre, lumilipad sa Armstrong space station sakay ng midnight spaceplane. Congratulations."
    
  "Salamat". Damn, nakakabilib ang boses na iyon, naisip ni Brad.
    
  "Ayokong abalahin ka, ngunit kung malaya ka, gusto ko talagang magtanong ng ilang mga katanungan at makuha ang iyong opinyon tungkol sa pagpunta sa istasyon ng kalawakan," sabi ni Yvette. "Maaari na akong nasa campus sa loob ng ilang minuto."
    
  "Wala ako sa campus," sabi ni Brad. "Gumagawa ako ng paghahanda bago ang paglipad sa aking eroplano bilang paghahanda sa paglipad patungong Battle Mountain."
    
  "Mayroon ka bang sariling eroplano, Brad?"
    
  "Pag-aari ito ng aking ama. Pinalipad ko ito tuwing may pagkakataon ako."
    
  "Nakakakilig! Gustung-gusto ko ang kalayaan sa paglipad. Napakasarap na makasakay sa sarili mong eroplano at lumipad sa isang lugar sa isang sandali."
    
  "Sigurado iyan," sabi ni Brad. "Pilot ka ba?"
    
  "Mayroon lang akong European light sport na pilot license," sabi ni Yvette. "Hindi ako makakalipad mula San Luis Obispo hanggang Battle Mountain. Naniniwala ako na napakadaling paglalakbay sa iyong eroplano."
    
  "Ang biyahe ay tumatagal ng halos siyam na oras," sabi ni Brad. "Magagawa ko ito sa loob ng higit sa dalawa."
    
  "Nakakamangha. Ito ay dapat na isang napakagandang eroplano."
    
  "Gusto mo bang makita ito?"
    
  "Ayaw kong ipilit ka, Brad," sabi ni Yvette. "Mayroon kang ilang napakahalagang araw sa unahan mo, at may ilang tanong lang ako."
    
  "Hindi problema," sabi ni Brad. "Pumunta sa timog sa Broad Street, kumanan sa Airport Road at huminto sa exit na may markang 'General Aviation' sa kaliwa. Lalabas ako at bubuksan kita."
    
  "Well... I would love to see your plane, but I don"t want to bother you."
    
  "Hindi talaga. Hinihintay ko na lang na mag-update ang eroplano. Magiging maganda ang kumpanya."
    
  "Well, kung ganoon, ikalulugod kong samahan ka," sabi ni Yvette. "Maaari akong makarating doon sa loob ng halos sampung minuto. Nagmamaneho ako ng nirentahang puting Volvo."
    
  Eksaktong sampung minuto, isang puting Volvo sedan ang huminto sa terminal building. Lumakad si Brad sa drive-through gate at ini-swipe ang kanyang access card sa reader, at nagsimulang bumukas ang drive-through gate. Tumalon siya sa kanyang bisikleta at bumalik sa kanyang hangar, ang Volvo sa hindi kalayuan.
    
  Iniwan ni Brad na nakabukas ang dobleng pinto ng hangar at nakabukas ang mga ilaw sa loob upang makita ni Yvette ang Silver Eagle habang humihinto siya. "Nice to see you again, Brad," sabi niya nang bumaba siya ng sasakyan. Nakipagkamay siya sa kanya, saka inabot sa kanya ang isang business card. "Umaasa ako sa iyo na alalahanin mo ako?"
    
  "Oo, siyempre gusto ko," sabi ni Brad. Damn, he noted to himself, she's even sexier than last time. Lumingon siya at tinuro ang eroplano. "Eto na siya."
    
  "Ito ay kahanga-hanga!" Napansin ni Yvette. "Mukhang pinapanatili mo ito sa malinis na kondisyon."
    
  "Iniisip ko pa rin na ito ay eroplano ng aking ama, kaya ginagawa ko ito sa bawat pagkakataon at nililinis ko ito pagkatapos ng bawat paglipad," sabi ni Brad.
    
  "Ang iyong ama ay napakahusay na tao," sabi ni Yvette. "I'm so sorry sa pagkawala mo."
    
  Laging dapat tandaan ni Brad na paglalaruan ang mga damdaming ito na palaging iminumungkahi sa kanya ng media - mahirap, ngunit siya ay nagiging mas mahusay at mas mahusay sa pagpapanggap na ang kanyang ama ay talagang patay na. "Salamat," sagot niya.
    
  Pumasok si Yvette sa hangar at nagsimulang humanga sa eroplano. "So. Sabihin mo sa akin ang tungkol sa iyong sexy na eroplano, Brad McLanahan."
    
  "Ito ay tinatawag na Silver Eagle, isang Cessna P21¢ Centurion na ang 310-horsepower piston gasoline engine ay pinalitan ng isang 450-horsepower na jet-fueled turboprop engine," sabi ni Brad. "Ito ay mayroon ding isang bungkos ng iba pang mga pagbabago. Ang bilis ng cruising ay humigit-kumulang dalawang daan at limampung milya kada oras, saklaw ng isang libong milya, kisame dalawampu't tatlong libong talampakan."
    
  "Ooo". Binigyan niya si Brad ng isang pilyong ngiti at sinabing, "Iyon ay gagawin siyang karapat-dapat para sa Four Miles High Club, hindi lang sa Miles High Club, tama ba?" Sinubukan ni Brad na pagtawanan ang kanyang barb, ngunit lumabas lamang ito bilang isang bastos na singhot habang siya ay nagambala, na nagtataka kung paano siya nakasali sa club na iyon sa Silver Eagle booth. "At sinabi mo na ang eroplano ay nag-update mismo?"
    
  "Ang mga update ay ibino-broadcast sa pamamagitan ng satellite," sabi ni Brad, na pinapawi ang kanyang sarili sa kanyang mga pantasya. "Kapag kailangan ko ang mga ito, isaksak ko lang ang eroplano sa isang panlabas na pinagmumulan ng kuryente, i-on ito at maghintay."
    
  "Hindi ito tulad ng karaniwang paraan ng pag-update ng mga avionics at database."
    
  "Ang sasakyang panghimpapawid na ito ay may ilang mga pagpapahusay na hindi pa magagamit sa iba pang komunidad ng pangkalahatang aviation," sabi ni Brad. "Ginamit ng aking ama ang kanyang eroplano bilang isang test bed para sa maraming mga high-tech na bagay." Itinuro niya ang isang maliit na bola na naka-mount sa gitna ng ibabang kanang pakpak. "Ginamit niya ang sasakyang panghimpapawid na ito para sa mga misyon sa pagsubaybay kasama ang Civil Air Patrol maraming taon na ang nakalilipas, kaya inilagay niya ang mga sensor na ito sa mga pakpak. Ang mga ito ay kasing laki ng mga bola ng tennis, ngunit maaari silang mag-scan ng dalawampung ektarya bawat segundo, araw o gabi, mula sa magkabilang panig ng sasakyang panghimpapawid na may anim na pulgadang resolusyon. Ang mga imahe ay ipinapadala sa mga ground receiver o maaaring ipakita sa mga multi-function na display sa sabungan na may naka-overlay na impormasyon sa paglipad o nabigasyon sa mga ito. Nakagawa ako ng ilang landing sa matinding dilim na walang ilaw gamit ang sensor na ito."
    
  "Hindi ko pa narinig ito bago na may tulad na maliit na sensor," sabi ni Yvette.
    
  "Maaari akong gumawa ng mga bagay sa eroplanong ito na hindi magagamit sa pangkalahatang publiko sa loob ng hindi bababa sa limang taon, marahil sampu," sabi ni Brad. "Ganap na automated clearances, air traffic control rekomendasyon, awtomatikong pagpaplano ng flight at rerouting, voice-controlled avionics, ang marami."
    
  "Maaari ko bang isulat ang tungkol dito, Brad?" tanong ni Yvette. "Maaari ko bang sabihin sa aking mga mambabasa ang tungkol dito?"
    
  Nag-isip sandali si Brad, saka nagkibit-balikat. "Hindi ko makita kung bakit hindi," sabi niya. "Hindi ito nauuri bilang 'top secret' o anumang katulad nito - hindi pa ito magagamit sa pangkalahatang aviation. Ang lahat ng ito ay inaprubahan ng fed, ngunit hindi pa nagagawa o inaalok para ibenta."
    
  "Ngunit ito ay kumakatawan sa hinaharap ng pangkalahatang aviation," sabi ni Yvette. "Sigurado akong gustong basahin ng aking mga mambabasa ang tungkol dito. Maaari ba akong makakuha ng mga kopya ng karagdagang uri ng mga sertipiko at pag-apruba para sa mga magagandang sistemang ito?"
    
  "Siyempre, ito ay lahat ng pampublikong impormasyon," sabi ni Brad. "Pagkabalik ko, maaari kong kolektahin ang lahat ng ito para sa iyo."
    
  "Maraming salamat," sabi ni Yvette. "Nakikita ko na kailangan kong bumisita muli sa San Luis Obispo pagkatapos mong bumalik..." Tumingin siya sa mga mata nito at bahagyang ngumiti ng pilyo. "Hindi lamang para masabi mo sa akin ang tungkol sa iyong paglipad sa kalawakan, ngunit para din masabi mo sa akin ang higit pa tungkol sa iyong kamangha-manghang sasakyang panghimpapawid. Maaari ko bang tingnan ang loob ng apat na milyang mataas na himpilan ng club?"
    
  "Siyempre," sabi ni Brad. Binuksan niya ang pintuan para sa kanya, pagkatapos ay sinulyapan ang kanyang business card habang hinahangaan niya ang loob-at oo, hinahangaan ang kanyang masarap na pwet, na kumikislap sa harap ng kanyang mga mata habang nakatingin siya sa loob ng eroplano. "Sa San Francisco ka ba nakatira? Ito rin ay isang madaling paglipad. Baka pwede kitang sunduin sa San Carlos at pwede tayong sumakay ng test flight at baka mag-lunch sa Half Moon Bay?"
    
  "Maganda iyan, Brad," sabi ni Yvette.
    
  "Yvette. It"s a beautiful name," dagdag ni Brad.
    
  "Salamat. Ang aking ina ay Pranses at ang aking ama ay Swedish." Lumingon siya sa kanya. "Napaka-generous mo sa iyong- Oh!" Lumingon si Brad kung saan siya nakatingin at nagulat siya nang makita si Chris Wall na nakatayo ilang dipa lang ang layo sa kanya, ang mga kamay nito ay nasa bulsa ng kanyang jacket. "Hello, sir. Matutulungan ka ba namin?"
    
  "Kaibigan ko siya," sabi ni Brad. "Yvette, kilalanin mo si Chris. Chris, Yvette, reporter mula sa European Space Daily." Nagkatinginan ng diretso ang dalawa. "Anong nangyayari, Chris?"
    
  Nanatiling tahimik si Vol ng ilang mahabang sandali, nakatingin kay Yvette; pagkatapos: "May ilang mga kinakailangang bagay na dapat nating talakayin bago ka umalis, kung mayroon kang sandali."
    
  "Of course," sabi ni Brad, kumurap-kurap sa pagkagulat. May nangyayari dito - bakit hindi ito natuklasan ni Brad...? "Yvette, pwede bang-"
    
  "Sapat na ang oras mo, Brad," sabi ni Yvette. "Maaari kong i-email sa iyo ang mga tanong ko. Kung mayroon kang oras bago lumipad, mangyaring tumugon; kung hindi, maaari silang maghintay hanggang sa muli tayong magkita pagkatapos ng iyong flight." Inabot niya ang kamay niya at kinamayan ito ni Brad, at pagkatapos ay sumandal si Yvette at hinalikan siya sa pisngi. "Good luck sa iyong flight at test firing. Umaasa ako na mayroon kang ligtas na paglalakbay at mahusay na tagumpay. Tapos inabot niya ang kamay niya kay Ox. "Nice to meet you, Chris," sabi niya. Pagkatapos ng ilang medyo awkward na tibok ng puso, dahan-dahang kinuha ni Vol ang kanang kamay mula sa kanyang bulsa at nakipagkamay sa kanya, hindi inaalis ang tingin sa kanya. Ngumiti si Yvette at tumango, binigyan si Brad ng isa pang mainit na ngiti, sumakay sa kanyang sasakyan at umalis.
    
  Nang mawala siya sa paningin, nilingon ni Brad ang Vol. "Anong nangyayari, Sergeant Major? Ibinigay mo ang pariralang code ng babala na 'mga kinakailangang item'. Anong nangyayari?"
    
  "Sino siya?" tanong ni Vol sa mahina at nagbabantang boses.
    
  "Reporter para sa European Space Daily, isang aerospace blog na nakabase sa Austria." Ibinigay ni Brad sa kanya ang business card ni Yvette. "Nakausap ko siya kanina, sa press conference."
    
  "Tinuri mo ba siya bago mo siya inimbitahan dito para makipagkita sa iyo nang one-on-one?"
    
  "Hindi, ngunit siya ay nasuri ng unibersidad at binigyan ng mga kredensyal ng press at pag-access sa campus," sagot ni Brad, na sinusuri si Vol, na mukhang tunay na nag-aalala tungkol sa engkwentro.
    
  "Maaaring makakuha ang chimp ng mga kredensyal sa press at access sa campus na may sapat na saging, Trigger," sabi ni Wohl, gamit ang bagong call sign ni Brad, na ibinigay sa kanya pagkatapos ng pamamaril sa Paso Robles-hindi niya alam kung tinutukoy nito ang pagbaril o ang katotohanang iyon siya ay isang asno ng kabayo. "Hindi mo siya sinuri, ngunit inimbitahan mo siya sa iyong hangar, sa gabi, mag-isa?"
    
  "Si Tatay ay sinusuri ako," sabi ni Brad. Nakalimutan niya na maaaring ma-access ng kanyang ama ang mga security camera sa hangar at masubaybayan ang kanyang mga tawag sa cell phone, at napagtanto na walang alinlangan na tinawagan ni Patrick ang sinumang pinakamalapit upang agad na pumunta sa airport at tingnan ang reporter.
    
  "Marahil na-save ang iyong asno, Trigger," sabi ni Vol.
    
  "Okay, okay, nilabag ko ang karaniwang pamamaraan ng seguridad at counter-surveillance," sabi ni Brad. "Ikaw at ang iyong koponan ay nasa lungsod sa loob ng maraming buwan nang walang alarma, nang walang babala. Ngayon, bakit ang biglaang passphrase ng babala? Paano mo nalaman na threat siya?"
    
  "Hindi ko alam kung sigurado-pa-ngunit mayroon akong napakalakas na hinala, at iyon lang ang kailangan ko," sabi ni Wohl. Sa unang pagkakataon mula nang makatrabaho ni Brad si Chris Wall, nakita niyang nag-alinlangan ang malaking retiradong sarhento na parang... nahihiya? Si Chris Wohl, isang retiradong US Marine Corps Sergeant Major na nagmamalasakit sa kung ano ang iniisip ng sinuman sa kanya...?
    
  "Ano ba, Sergeant Major?" sabi ni Brad.
    
  "Nakukuha ko ang pamantayan at... inaasahang reaksyon mula sa mga tao noong una kong makaharap sila, lalo na... lalo na ang mga babae," sabi ni Wohl.
    
  "Hayaan mo akong hulaan: sila ay umuurong sa sikmura na nakakatakot nang makita lamang ang iyong radiation burn," mahinahong sabi ni Brad. "Ganyan din ang reaksyon ko noong una kitang makita."
    
  "Sa lahat ng nararapat na paggalang, Trigger, sirain ka," sabi ni Vol. Ito, naisip ni Brad, ang totoong Chris Wall na kilala niya. "Hindi mo naman napansin ito sa kaibigan mong si Yvette diba? Naging pabaya ka sa iyong counterintelligence tactics, hindi ba?"
    
  "Anong kalokohan ang sinasabi mo, Sergeant Major?"
    
  "Nakita mo ba ang reaksyon ng kaibigan mong si Yvette nang makita niya ako?" - tanong ni Vol.
    
  "Oo. Siya ay nabigla. Medyo." Ngunit naalala ni Brad at binago ang kanyang sagot. "At kaaya-aya."
    
  "Sa tingin mo, Trigger?" - tanong ni Vol.
    
  "Ako..." Huminto si Brad. God, naisip niya, I've completely missed something that worries the big ex-Marine, maybe even... nakakatakot sa kanya? Nag-isip siya ng malalim, saka sinabing, "Actually, she was very collected. Totoo, hindi siya nag-react sa iyo nang may pagkabigla o pagtataka, gaya ng nakita kong ginagawa ng mga matatandang lalaki. Pero magalang siya."
    
  "Magalang, oo," sabi ng Vol. "Ano pa? Ano ba talaga ang sinisikap niyang makamit sa pagiging mabait sa isang pangit, kakaibang mukhang estranghero na biglang sumulpot sa likuran niya, bagay na hindi niya inaasahan? Ano pa ang naiisip niya, Trigger?"
    
  "Siya..." Ang isip ni Brad ay tumatakbo, sinusubukang abutin ang malinaw na nakita ni Chris Wall nang mas maaga, kung ano ang dapat na makilala niya mismo kung hindi siya ginulo ng panlabas - iyon ay, sekswal - mga kadahilanan. "Siya... sinisikap niyang malaman kung paano niya... haharapin ka," sa wakas ay sinabi ni Brad.
    
  "'Nakikitungo' sa akin?"
    
  Muling nag-alinlangan si Brad, ngunit ang sagot ay halata: "Tanggalin ka," itinutuwid niya ang kanyang sarili. Banal na crap, naisip ni Brad, nanlaki ang mga mata at umiling sa hindi makapaniwala. "Siya ay hinahabol ang aking asno, ngunit ikaw ay nagpakita at nahuli mo siya, at hindi niya alam kung ano ang gagawin," sabi niya. "Kailangan niyang gumawa ng huling-segundong desisyon kung aatake o aatras, at nagpasya siyang umatras. Ay shit... !"
    
  "Sa wakas, nag-iisip ka ng taktikal," sabi ni Vol. "Sa tingin mo ba kung pupunta ka ng ilang buwan na walang nangyayari, ligtas ka? Hindi ka maaaring magkamali. Laging pinapaboran ng oras ang matiyagang mangangaso. Nagbibigay ito ng mas maraming oras sa kaaway upang mag-obserba, magplano, muling magplano at magsagawa. Sa tingin mo ba dahil hindi umaatake ang mga masasamang tao sa loob ng anim na buwan ay sumuko na sila? mali. At saka, hindi mo na kayang magkamali pa." Kumunot ang noo ni Vol dahilan para lumalim ang mga kulubot sa mukha niya. "Sabihin mo sa akin, Trigger: makikita mo ba muli ang iyong kaibigan?"
    
  "Siyempre, kapag tapos na siya sa pag-stalk sa akin at pumasok para sa pagpatay," sabi ni Brad. "Pero bilang reporter? Hindi kailanman. Siya ay sumisid sa ilalim ng lupa."
    
  "Eksakto," sabi ni Vol. "Hindi pa siya tapos sa pangangaso, ngunit hindi mo na makikita ang kanyang pakikipanayam sa sinuman, kahit na hindi sa North America." Tumingin siya sa paligid sa lumalalang kadiliman. "Nagkaroon siya ng ilang pagkakataon na kunan ka dito sa airport, mula sa malayo, nang hindi napapansin ng mga security o camera, at hindi niya sinamantala ang mga ito. Ano ang sinasabi nito sa iyo, Trigger?"
    
  "Na ayaw niyang gawin ito mula sa malayo," sabi ni Brad. "Mas gusto niyang gawin ito nang malapitan."
    
  "Ano pa?"
    
  Nag-isip sandali si Brad; tapos: "Hindi siya natatakot kunan ng litrato. Naniniwala siya na makakatakas siya, o may lambat siya sa likod niya na siguradong makakalabas siya."
    
  "O pareho," sabi ni Vol. Tiningnan niya ang business card. "Sväy. Sa Swedish ito ay nangangahulugang 'espada'. I bet pinili niya ang pangalang iyon para sa cover para sa isang dahilan." Napalunok si Brad sa mga salitang iyon. "Medyo bastos siya, sigurado iyon: pumili siya ng isang pabalat na nagpapakita sa kanya sa mga silid na may maraming mga camera at mikropono, at hindi siya natatakot na manamit sa paraang nakakakuha ng pansin sa kanyang sarili - eksaktong kabaligtaran ng itinuro sa kanya. She's either really stupid or a very talented killer. Talagang classy siyang pipino. I bet maraming pictures niya doon. Sisimulan ko na ang team na subaybayan siya." Napaisip siya sandali. "Nasa Battle Mountain na si Huggins, tama ba?"
    
  "Kinailangan ni Casey na umalis nang maaga para magkasya sila sa kanyang suit," sabi ni Brad.
    
  "Ano ang lagay ng panahon sa pagitan dito at Battle Mountain ngayong gabi?"
    
  "Mga ulap sa ibabaw ng Sierra, marahil isang maliit na kaguluhan sa itaas, ngunit kung hindi man ay maayos."
    
  "May pinaplano ka sa campus ngayong gabi, tama?"
    
  "Ang College of Engineering ay magsasagawa ng isang maliit na party para sa Team Starfire."
    
  "May nangyari at kinailangan mong mag-ulat nang maaga sa Battle Mountain upang maghanda para sa paglipad sa istasyon ng kalawakan," sabi ni Wohl. "Hihingi ka ng tawad mamaya. Inimbitahan ang bago mong kaibigan na si Yvette sa party na iyon, di ba?" Hindi kumibo si Brad, pero halata sa mukha niya ang realization. "Kung nagkaroon ako ng lakas ng loob na sumubok muli noong araw ding iyon, doon na sana ako naghintay. Hindi ka na babalik sa campus na iyon." Wala siyang natanggap na sagot mula kay Brad-na alam kung gaano siya kalapit na maging susunod na biktima ng babae, kung siya talaga ang inaakala nila. "Gawin ang iyong paghahanda bago ang paglipad, pagkatapos ay pumunta sa kalsada sa lalong madaling panahon. Maghihintay ako dito hanggang sa makaalis ka."
    
  Tumango si Brad at pumasok sa hangar. Ngunit bago niya simulan ang kanyang paghahanda bago ang paglipad, lumingon siya sa security camera sa sulok at sinabing, "Salamat, Tatay."
    
  Makalipas ang ilang segundo ay nakatanggap siya ng mensahe sa kanyang smartphone. Sabi nito: Payag ka, anak. Lumipad nang ligtas.
    
    
  OVER CENTRAL NEW MEXICO
  KINABUKASAN
    
    
  "Pressure cut," inihayag ni Boomer. Pinutol ni Brad McLanahan ang ilan sa kapangyarihan at pinahintulutan ang S-19 Midnight spaceplane na bumalik sa isang pre-contact na posisyon sa likod at sa ilalim ng Sky Masters Aerospace B-767 aerial tanker. Ang boom ng refueling ay umatras pabalik sa ilalim ng buntot ng tanker.
    
  "Malinaw na ang lahat, Seventh Midnight," sabi ng computerized female voice ng robotic barrier operator. "May magagawa pa ba kami para sa iyo, Seven?"
    
  "Masarap magkaroon ng isang tasa ng kape," sabi ni Boomer, "ngunit kung mabigo iyon, sasabihin namin ang adios."
    
  Ang Tanker 767 ay nagsimulang lumiko sa kaliwa. "Malinaw ang Master Three-One, Seven," sabi ng boses. "Magkaroon ka ng magandang araw".
    
  Itinaas ni Boomer ang oxygen visor ng kanyang electronic elastomeric suit, pinanood ang mga computer ng Midnight Spaceplane na pinapatakbo ang mga checklist na "After Refueling" at "Before Hypersonic Flight", pagkatapos ay tumingin kay Brad sa upuan ng mission commander. Si Brad ay nakasuot ng orange na partial ACES pressure suit at helmet; ang kanyang mga kamay na may guwantes ay nakapatong sa mga side control at throttle sa center console, at komportable siyang umupo, nakatingin sa harapan, na parang nanonood ng TV sa sopa. Itinaas ni Brad ang visor ng kanyang helmet nang mapansin niyang ginawa iyon ni Boomer.
    
  "Alam mo, Brad, ikaw ang pangalawang sunod na pasahero na nakapagpatubig ng aking mga mata."
    
  "Sasabihin ko pa ba?" sabi ni Brad.
    
  "Unang Presidente Phoenix, at ngayon ikaw: pareho kayong kumilos na parang mga astronaut sa loob ng maraming taon," sabi ni Boomer. "Palipad ka sa spaceplane na parang pro. Tumingin ka sa bahay."
    
  "Ito ay talagang hindi na naiiba mula sa B-1B bomber, Boomer," sabi ni Brad. Ang Sky Masters Aerospace, sa ilalim ng direksyon ni Patrick McLanahan, ay nag-refurbished ng ilang decommissioned na B-1B Lancer bombers at ibinalik ang mga ito sa serbisyo, at si Brad ay sinanay na maghatid ng sasakyang panghimpapawid mula Battle Mountain patungong Guam upang kontrahin ang mga agresibong aksyon ng People's Republic of China laban sa kanilang kapitbahay sa South China.dagat. "Ito ay higit na mapagmaniobra sa mas mataas na bilis ng hangin, ngunit sa subsonic ay humahawak ito ng napaka-buto, at ang larawan ng paningin sa contact point sa ilalim ng tanker ay halos kapareho ng B-1."
    
  "Buweno, ako ay humanga," sabi ni Boomer. "Kinokontrol mo ito sa pamamagitan ng kamay para sa karamihan ng paglipad, mula sa kanang upuan, at nakasuot ka ng spacesuit at malalaking guwantes na spacesuit para mag-boot. Handa ka na ba sa susunod na hakbang?"
    
  "I bet you do, Boomer," sabi ni Brad.
    
  "Handa lang akong tumaya," sabi ni Boomer. "So, so far ang pinakamasamang G-force na naranasan mo ay mga dalawa, pero ngayon ay magiging mas matindi. Gagamit kami ng maximum na halos apat na G, ngunit mararamdaman mo ang mga ito sa mas mahabang panahon. Hahayaan kitang paliparin ito nang manu-mano, ngunit kung sumobra ang g-forces, ipaalam sa akin at hahayaan kong i-autopilot ito ni George. Tandaan na ang iyong mga daliri ay tumitimbang ng halos isang libra bawat isa. Huwag subukang pigilan - magsabi ng isang bagay at pupunta ako sa autopilot."
    
  "Gagawin ko, Boomer."
    
  "Sige. Casey?
    
  "Oo, Boomer?" Sagot ni Casey Huggins. Siya ay nasa passenger module ng spaceplane sa cargo bay kasama si Jessica "Gonzo" Faulkner. Si Casey ay nakasuot ng partial pressure suit na may saradong visor; Si Gonzo ay nakasuot ng masikip na EEAS.
    
  "Tandaan ang sinabi namin sa iyo tungkol sa labis na karga," sabi ni Boomer. "Kung nakasakay ka sa roller coaster dati, naramdaman mo na rin ang pressure sa mararamdaman mo ngayon, pero mas magtatagal pa. Ang iyong upuan ay makakatulong sa iyo na maiwasan ang pagiging pressured. handa na?"
    
  "Handa na ako, Boomer."
    
  "Gonzo?"
    
  "Handa".
    
  "Brad?"
    
  "Handa na ako".
    
  "Pagkatapos ay maghanda upang magsaya, Mission Commander," sabi ni Boomer kay Brad. "Nasa harap mo ang flight director mo. Hinawakan kita sa mga throttles. Panatilihing nakasentro ang direktor ng flight, tulad ng gagawin mo kung nagpapalipad ka ng signal ng landing system ng instrumento. Magsisimula tayo nang humigit-kumulang labindalawang digri nang nakataas ang ilong, ngunit tataas ito habang tumataas ang bilis. Tulad ng sinabi mo, ang S-19 ay gustong pumunta ng mabilis, kaya ang pagpipiloto ay magiging mas madali kapag mas mabilis itong tumataas, hanggang sa kami ay nasa itaas ng kapaligiran at ang control stick ay lumipat sa reaction control mode, at pagkatapos ay medyo gross. Ngayon ay ipinapakita ko sa amin ang insert window. Kumpleto na ang mga checklist. Pumunta ka."
    
  Dahan-dahang isinulong ni Boomer ang mga throttle. Pinilit ni Brad ang kanyang sarili na manatiling kalmado habang naramdaman niya ang pagbilis at pagsisimula ng mga puwersa ng G. Nakita niyang umangat ang mga pakpak ng flight director at hinila niya ng napakalakas ang control stick at bumaba ang mga pakpak, ibig sabihin ay masyadong mataas ang kanilang ilong. "Tumahimik ka, Brad. Madulas siya. Mga light touch control." Niluwagan ni Brad ang pagkakahawak niya sa mga kontrol at marahang ginabayan ang mga pakpak ng flight director patungo sa pyramid. "Iyon na," sabi ni Boomer. "Huwag mo nang hulaan. Magandang simpleng input."
    
  Mabilis na bumaba ang mga numero ng Mach at napunta sila mula sa turbojet mode patungo sa scramjet mode nang mas mabilis kaysa sa naisip ni Brad. "Animnapu't dalawang milya ang taas, Brad at Casey-congratulations, mga American astronaut kayo," sabi ni Boomer. "Kumusta ang lahat?"
    
  "Maganda... mabuti," sabi ni Casey, malinaw na pilit na pinipigilan. "Gaano pa katagal?"
    
  "Ilang minuto na lang at lilipat na tayo sa missile mode," sabi ni Boomer. "Ang labis na karga ay tataas mula tatlo hanggang apat - mas mataas ng kaunti, ngunit hindi ito magtatagal." Tumingin siya kay Brad, na halos hindi gumagalaw habang bumibilis. "Okay ka lang ba diyan, mission commander?"
    
  "Okay lang ako, Boomer."
    
  "Ayos ang ginagawa mo. May kompetisyon ka rito, Gonzo."
    
  "Matagal na akong walang bakasyon-maaaring kunin ni Brad ang mga shift ko," sabi ni Gonzo.
    
  Pagkalipas ng ilang minuto, ang mga scramjet engine ay nasa buong lakas at inilagay ni Boomer ang Leopards sa full rocket mode. Napansin niya ang ilang pagkakatagilid pa sa upuan ng flight director, bagama't si Brad ay naka-upo pa rin at tila hindi gumagalaw ng kalamnan. "Okay na ba ang lahat, Brad?"
    
  "I... I think so..."
    
  "Maglakad-lakad sa parke," sabi ni Boomer. "Huwag mo na lang isipin ang katotohanan na kung madulas ka ng higit sa dalawang degree, maaari mo kaming ipadala sa labas ng atmospera ng dalawang libong milya hanggang sa bumagsak kami at bumagsak pabalik sa Earth sa maliliit na nagniningas na piraso."
    
  "Salamat... salamat, buddy," pagmamaktol ni Brad.
    
  "Nakikita kong inalis mo ang iyong isip sa GS," sabi ni Boomer, "at ang iyong kurso ay tumaas nang husto." At sa sandaling iyon ang mga "leopards" ay namatay, at ang labis na karga ay tumigil. "Nakita mo? Walang problema at tama kami sa kurso. I-on ko si George para makapagpahinga ka sandali at makahinga muli ng normal." Sa unang pagkakataon sa loob ng ilang oras, tinanggal ni Brad ang kanyang kamay sa mga kontrol at nag-throttle. "Aabutin kami ng halos kalahating oras bago makarating sa istasyon."
    
  Pakiramdam ni Brad ay gumugol lang siya ng dalawang oras para bugbugin ni Chris Wall at ng kanyang strike team sa gym. "Pwede ba nating itaas ang visor?" tanong niya.
    
  Sinuri ni Boomer ang mga pagbabasa sa kapaligiran. "Oo, kaya mo," sabi niya. "Ang presyon ng cabin ay berde, malinaw upang itaas ang visor. Bibigyan namin si Brad ng isang minuto upang magpahinga - siya ay nagkaroon ng isang magandang maliit na pag-eehersisyo, manu-manong pag-pilot sa spaceplane mula zero hanggang mach twenty-five. Sa loob ng ilang minuto, hihilingin ko sa kanya na bumalik sa module ng pasahero at hilingin kay Casey na umakyat para sa docking. Ang lahat ay kumportable at kumportableng gumagalaw sa paligid ng cabin."
    
  Itinaas ni Brad ang kanyang visor, pagkatapos ay hinanap ang kanyang bote ng tubig at binigyan ito ng malalim na batis, sinisiguradong mahigpit na hawakan ng kanyang mga labi ang tubo at pumulandit ang tubig nang malalim sa kanyang bibig upang madala ito ng kanyang mga kalamnan sa lalamunan sa kanyang tiyan-hindi na kaya ng gravity. gawin mo para sa kanya. Nakatulong ito na pakalmahin ang kanyang tiyan, ngunit kaunti lang. Itinabi niya ang bote ng tubig, pagkatapos ay sinabing, "Okay, Casey, handa na ako."
    
  Kinailangan ito ng maraming ungol, daing, kalabog at paghampas ng helmet, ngunit sa wakas ay nakabangon si Brad mula sa kanyang upuan at lumakad patungo sa airlock. "Hindi masama sa unang pagkakataon, Brad," sabi ni Boomer, "ngunit mas magaling si Pangulong Phoenix."
    
  "Salamat ulit, buddy," sabi ni Brad. Parang kakaiba talaga ang Zero Gs - halos mas gusto niya ang mga positive G, naisip niya, kahit na mga crush. Binuksan niya ang airlock door, pumasok sa loob at isinara ang cockpit hatch. "Ang hatch ay sarado," sabi niya.
    
  "Ang lahat ay angkop dito," pagkumpirma ni Boomer.
    
  Bumukas ang pinto ng passenger module at si Casey ay nasa kabilang gilid, lumulutang pahalang na parang isang engkanto na nakasuot ng orange na may malaking ngiti sa kanyang mukha. "Hindi ba ito kahanga-hanga, Brad?" - sabi niya. "Tingnan mo ako! Para akong ulap!"
    
  "Ang ganda mo, Casey," sabi ni Brad. Sana ganoon din ang nararamdaman ko, naisip niya. Siya stepped back mula sa hatch upang hayaan Casey sa pamamagitan ng, at ay gagantimpalaan ng isang suntok sa bulkhead, ilang suntok sa deck at kisame bilang siya struggled upang manatili sa kanyang mga paa, at isa pang suntok sa kanyang ulo.
    
  "Nice, easy moves, Brad," sabi ni Gonzo sa kanya. "Tandaan..."
    
  "Alam ko, alam ko: walang gaanong gravity ang makakapigil sa akin," sabi ni Brad.
    
  "Panoorin mo si Casey at matututo ka," nakangiting sabi ni Gonzo.
    
  "See you, Brad," masayang sabi ni Casey. Dahil halos hindi nahawakan ang bulkhead, dumausdos siya na parang multo sa airlock.
    
  "Magpakitang-tao," ungol ni Brad habang tinutulungan niyang isara ang airlock hatch. Hindi na siya makapaghintay na umupo sa kanyang upuan, ikabit ang kanyang mga seat belt at shoulder harness, at higpitan ang mga strap na iyon nang mahigpit hangga't kaya niya.
    
    
  WALO
    
    
  Ang tagumpay ay may maraming madilim na panig.
    
  - ANITA RODDICK
    
    
    
  PLESETSK COSMODROME
  ARKHANGELSK REGION, NORTHWEST NG RUSSIAN FEDERATION
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Tatlo... dalawa... isa... ilunsad..." anunsyo ng punong controller ng launch center. Ang spaceplane ay nanginginig, pagkatapos ay nanginginig, pagkatapos ay dumagundong na parang ito ay malapit nang masira, ngunit pagkatapos ay naramdaman ng astronaut na ang mga holding tower ay naghiwalay. Huminto ang dagundong, at sa lalong madaling panahon ay nagsimulang mag-build up ang g-forces habang ang Angara-A7P launch vehicle ay nagsimulang umakyat.
    
  "Ang mga pangunahing makina ay nasa isang daang porsyento na kapangyarihan, lahat ng mga sistema ay normal," ang ulat ng nag-iisang astronaut. Si Colonel Mikhail Galtin ang numero unong aktibong kosmonaut sa Russian Federation at kumander ng astronaut training unit sa Star City malapit sa Moscow. Siya ay dalawampu't dalawang taong beterano ng Soviet at Russian Space Corps, na nakumpleto ang apat na pampublikong paglipad sa kalawakan, kabilang ang unang paglipat mula sa isang istasyon ng espasyo patungo sa isa pa. Gumawa rin siya ng ilang paglipad papunta sa kalawakan sa mga lihim na proyekto, kabilang ang dalawang istasyon ng kalawakan ng militar batay sa Salyut 7 at Mir. Ngunit siya ay kilala sa mga lupon ng astronaut bilang isang miyembro ng koponan ng disenyo, isa sa mga unang pilot ng spaceplane, at ngayon ang pinaka-karanasang piloto ng Electron spaceplane, ang tanging spacecraft na partikular na idinisenyo bilang isang attack aircraft - isang space fighter.
    
  Si Galtin ay isang protégé ng pinakamagaling at bihasang kosmonaut ng Unyong Sobyet mula kay Yuri Gagarin: Tenyente Heneral Alesandr Govorov, Koronel Andrei Kozhedub at Koronel Yuri Livy. Si Govorov ay isang tunay na pioneer, ang ama ng Space Defense Force ng Unyong Sobyet, ang kauna-unahang yunit ng militar sa buong mundo na nakatuon sa mga operasyong kalawakan ng tao sa pagtatanggol sa tinubuang-bayan. Wala ni isang military cosmonaut ang nakasakay sa anumang spacecraft maliban kung si Govorov ang unang gumawa nito, kahit na isa lang itong kopya ng Electron o Salyut. Ang Kozhedub at Libya ay ang "Red Barons" ng Soviet Union's Space Defense Forces, mga wingmen ni Govorov sa mga strike mission at mga mapanganib na kalaban sa kalawakan o sa Earth. Si Galtin ay isang batang trainee pa lamang nang ang mga higanteng ito sa kalawakan ay humarap sa Estados Unidos at sa Armstrong space station sa labanan.
    
  Inokupahan ng Electron spacecraft ang itaas na yugto ng Angara launch vehicle, na naka-mount patayo sa ibabaw ng launch vehicle na nakatiklop ang buntot at mga pakpak nito, sa loob ng protective casing na magbubukas pagkatapos makarating sa orbit at hahayaan ang spaceplane na malayang lumipad. Bagama't may mga plano si Galtin para sa isang two-seat na bersyon ng Elektron, lahat ng spaceplane na kasalukuyang lumilipad ay single-seat, at sila lang ang spacecraft sa mundo na nagdadala lamang ng isang pasahero papunta sa kalawakan.
    
  Wala pang sampung minuto, nasa orbit na si Galtin. Nagsagawa siya ng ilang functional check sa kanyang Electron spaceplane at sa payload nito habang hinihintay niyang makarating sa range ang kanyang target.
    
  "Electron One, ito ang control," ang mission controller ay nag-radio pagkalipas ng dalawang oras. "Ang distansya sa Cosmos-714 ay hindi lalampas sa isang daang kilometro."
    
  "Tinanggap," sabi ni Galtin. In-activate niya ang radar ng Electron at sa loob ng ilang segundo ay nakita niya ang kanyang target. Nakipag-ugnayan ang "Electron One" sa radar." Ang Kosmos 714 ay isang electronic eavesdropping satellite na nabigo at nasa isang nabubulok na orbit sa loob ng ilang taon - ito ay magiging isang perpektong target. Ito ay nasa ibang orbit mula sa Galtin; ang kanilang mga orbit nag-intersect nang humigit-kumulang limang kilometro ang layo sa kanilang pinakamalapit na punto.
    
  Tulad ng anumang manlalaban na piloto, kinakailangan na magsanay ng kaunting pagsasanay sa pagbaril paminsan-minsan.
    
  Ipinasok ni Galtin ang mga utos na nagbukas ng mga pinto ng cargo bay sa tuktok ng fuselage at naglabas ng isang malaking canister na tinatawag na Nail o "Nail Pull" mula sa nakatago at naka-lock na posisyon nito. Sa layo na limampung kilometro, ipinasok niya ang mga utos sa kanyang autopilot, na siyang magkokontrol sa mga attitude thruster ng Electron at iikot ang spacecraft upang subaybayan ang satellite habang ito ay dumaan. Papalapit na ang dalawang spaceship sa bilis na mahigit tatlumpung libong kilometro bawat oras, ngunit hindi ito mahalaga sa sandata na ito.
    
  Sa layong tatlumpung kilometro, pinaandar niya ang sandata. Walang makikita sa labas ng Electron, ngunit sa screen ng radar, napansin ni Galtin ang malabo at nanginginig na trajectory ng target satellite sa radar, at pagkaraan ng ilang segundo, napansin niya na maraming bagay ang lumitaw ngayon sa radar - ang satellite ay napunit. magkahiwalay.
    
  Ang Hobnail ay isang daang kilowatt na coaxial carbon dioxide laser na may electrical discharge. Ang maximum na saklaw ng laser ay higit sa limampung kilometro, ngunit kahit na sa ganoong distansya ang laser ay maaaring sumunog sa isang sentimetro ng matibay na bakal sa loob ng ilang segundo - ang shell sa Cosmos-714 ay mas manipis. Ang mga baterya para sa laser ay pinayagan itong magpaputok ng maximum na humigit-kumulang tatlumpung segundo, hindi hihigit sa limang segundo bawat pagsabog, na katumbas ng humigit-kumulang anim hanggang pitong pagsabog depende sa kung gaano katagal na-activate ang laser. Ito ay halos kalahati ng laki ng kasalukuyang sandata ng Electron, ang hyper-velocity Scimitar missiles, ngunit ang Hobnail ay may mas malawak na saklaw at katumpakan at maaaring tumama sa mga target sa anumang direksyon, kahit na ang mga target na tumatawid sa napakataas na bilis. Ito ang unang matagumpay na pagsubok ng Hobnail sa kalawakan, kahit na ang laser ay matagumpay na ginamit sa laboratoryo sa loob ng maraming taon. Ang bawat Elektron spaceplane ay makakatanggap ng isa, gayundin ang Russian Orbital Section, isang Russian-built na segment ng International Space Station na kamakailan ay nahiwalay sa ISS.
    
  Nagpasok si Galtin ng mga utos sa kanyang computer upang ilipat ang Nail pabalik sa cargo bay at i-disable ang attack radar nito. Hindi nito sisimulan ang pagbaba nito mula sa orbit sa susunod na pitong oras, ngunit mayroon pa itong isa pang gawain na dapat tapusin.
    
  Pagkaraan ng tatlong oras, ibinalik niya ang radar, at nandoon, eksakto kung saan ito dapat, tatlumpung kilometro lamang ang layo, sa loob ng saklaw ni Hobnail: Armstrong, ang istasyon ng kalawakan ng militar ng Amerika. Ito ay nasa isang mas mataas na altitude at sa isang ganap na naiibang orbit - walang anumang panganib ng banggaan - ngunit siyempre ang mga Amerikano ay gumawa ng pagkabahala tungkol sa isang sinadya na flyby.
    
  Napakasama, masayang naisip ni Galtin. Ang kalawakan ay hindi pag-aari ng Estados Unidos. At, kung kinakailangan, muli itong magiging isang larangan ng digmaan.
    
    
  ARMSTRONG SPACE STATION
  KINABUKASAN
    
    
  "Oh my God, hindi ako makapaniwala sa nakikita ko!" - bulalas ni Jodie Cavendish nang mabuhay ang monitor. Sa likod niya ay ang palakpakan ng mga manonood na pinahintulutan ng American Secret Service na panoorin ang test firing - hinihintay nila ang pagdating ng Pangulo ng Estados Unidos sa loob ng ilang oras. Ang nakita nila ay sina Brad McLanahan at Casey Huggins, parehong nakasuot ng asul na flight suit na may Armstrong Space Station at Project Starfire patch, na lumulutang sa libreng pagkahulog sa likod ng isang console. Sa likod nila ay sina Kai Raydon at Valerie Lucas. "Nagawa mo! Nagawa mo!"
    
  "Hi Jodi; hi Jerry; Hi Lane," sabi ni Brad. "Pagbati mula sa Armstrong Space Station!"
    
  "Hindi lang ako makapaniwala sa nakikita ko," sabi ni Jodie, na tumutulo ang luha sa kanyang mga pisngi. "Hindi ako naniniwala na mangyayari ito, mga kaibigan."
    
  "Ang galing niyo," sabi ni Lane. "Kumusta ang paglalakbay sa spaceplane?"
    
  "Nakakamangha, Lane," sagot ni Brad. "Ang sobrang karga ay hindi kasing sakit ng inaasahan ko."
    
  "Magsalita para sa iyong sarili, buster," sabi ni Casey. Napaka kakaibang makita ang isang batang babae na lumulutang sa zero gravity na ang kanyang mga paa ay nakasukbit sa ilalim niya, tulad ng ibang astronaut - halos kakaiba na hindi siya makita sa isang wheelchair. "Akala ko lalabas na ako."
    
  "Okay na ba ang pakiramdam ninyo?"
    
  "Hindi masama," sabi ni Brad.
    
  "Siya ay nagsusuka ng kanyang lakas ng loob," sabi ni Casey na natatawa.
    
  "Dalawang beses lang," sabi ni Brad. "Nakuha ko ang iniksyon at maganda ang pakiramdam ko ngayon."
    
  "Nahihilo ako paminsan-minsan, ngunit maganda ang pakiramdam ko, Lane," sabi ni Casey. "Kahit na dala ko pa rin ang barf bag ko."
    
  "Narinig namin na nakapag-pilot ka ng spaceplane at kahit na naka-dock ito sa istasyon," sabi ni Lane. "Ang galing! Paano ito?"
    
  "Mayroon akong ilang hindi tiyak na sandali, ngunit naging maganda ang lahat," sabi ni Brad. "Sana nandito si pilot Boomer, ngunit kailangan niyang dalhin ang spaceplane sa International Space Station - dahil isinara ng mga Russian ang kanilang service module, hindi na sila makakapagproduce ng tubig at oxygen gaya ng dati, kaya ang ilan sa mga technician kailangang umalis. Ano ang hitsura mula doon, Jody?"
    
  "Mansanas, Brad," sagot ni Jodie. "Gayunpaman, nakakakuha pa rin kami ng mga pasulput-sulpot na pagkabigo sa output relay ng lithium-ion capacitor, ang parehong ginagawa namin sa loob ng ilang linggo ngayon."
    
  "Kasama natin si Jerry sa channel?"
    
  "Nakikipagpulong siya sa kanyang koponan sa isang video conference upang subukang makahanap ng solusyon," sabi ni Jodi. "Sa tingin niya ito ay isang problema sa temperatura - sabi niya kapag ang istasyon ay nasa sikat ng araw ang relay ay gumagana nang maayos, ngunit pagkatapos ay kapag sila ay lumipat sa lilim ang problema kung minsan ay lumalabas."
    
  "Sa kasamaang-palad, nangangahulugan ito ng pagpunta sa outer space upang palitan ang relay o ang temperature control unit nito," sabi ni Kai Rydon. "Maaaring tumagal ng isang araw o dalawa."
    
  "Hindi ito makakaapekto sa aming rectenna positioning, hindi ba, sir?" - tanong ni Brad.
    
  "Ang pagkaantala ay magpapalala ng pagsubok, depende sa kung ilang araw ang kinakailangan upang maitama," sabi ni Kai. "Para sa pagsubok na ito, inilagay namin si Armstrong sa tinatawag na sun-synchronous orbit, na nangangahulugang dumadaan kami sa parehong lugar sa Earth-ang rectenna site sa White Sand Missile Range-sa parehong mean solar time araw-araw. . Ngunit dahil ang aming altitude ay mas mababa, lumilipat kami ng ilang degree ang layo mula sa perpektong lokasyon araw-araw, kaya ang aming oras sa paningin ng direktang antenna ay magiging mas maikli at mas maikli, pababa sa mas mababa sa isang minuto. Sa kalaunan ay nabaligtad ang sitwasyon, ngunit tumatagal ng dalawampu't apat na araw upang bumalik sa perpektong sitwasyon. Sa ngayon tayo ay nasa perpektong oras, na may pinakamataas na pagkakalantad na magagamit sa target na latitude. Kailangan lang nating umasa na gagana ang relay pagdating ng oras ng pagputok."
    
  "Diyos ko, mas mabuti na iyon," sabi ni Jodie, tinapik ang kanyang laptop. "Halika na baby, kaya mo yan."
    
  "Maaaring medyo awkward kung hindi ito gagana dahil kailangang pangasiwaan ng pangulo ang pagsusulit," sabi ni Brad. "May iba pa ba tayong pwedeng subukan?" Tumingin siya sa paligid ng command center at napansin ang walang laman na Skybolt laser control console. "Paano ang Skybolt?" tanong niya.
    
  "Ang Skybolt ay isang libreng electron laser, Brad," sabi ni Kai. "Naka-off ito para mai-install namin ang iyong microwave."
    
  "Paano ang pinagmumulan ng kapangyarihan ng Skybolt, ang magnetohydrodynamic generator?" - tanong ni Brad.
    
  "Ibig mong sabihin, gumamit ng enerhiya mula sa MHD sa halip na ang solar energy na iyong nakolekta?" Tanong ni Valerie Lucas na may halong ngiti. "Hindi ba't iyon ay parang panloloko?"
    
  "Nakakuha kami ng enerhiya gamit ang mga antenna at nag-imbak ng kuryente sa mga capacitor, Sarhento, kaya alam naming gumagana ang lahat," sabi ni Brad, "at nagsagawa kami ng mga pagsusuri sa paglabas sa isang microwave cavity, para malaman namin na makakagawa kami ng maser energy. Ang kailangan lang nating gawin ngayon upang mapatunayan ang disenyo ay pindutin ang direktang antenna gamit ang isang maser at gawin itong makabuo ng kuryente sa lupa. Siguro magagawa natin ito sa MHD sa halip na ang enerhiya sa mga capacitor na hindi natin maabot."
    
  Nilingon ni Valerie si Kai at nagkibit balikat. "Nakatanggap kami ng pahintulot na i-activate ang MHD at subukan ito," sabi niya. "Nakagawa kami ng ilang mga pagsubok sa buong kapasidad." Bumaling kay Casey, tinanong niya, "Anong uri ng kapangyarihan ang kailangan mo, Casey?"
    
  "Plano naming magpasa ng limang daang kilowatts kada minuto sa pamamagitan ng microwave cavity," sagot ni Casey.
    
  Nagkibit balikat ulit si Valerie. "Nakagawa kami ng sampung beses na higit pa, ngunit sa mas maikling panahon," sabi niya. "Pero wala akong duda na kaya ng MHD. Kakailanganin naming subaybayan ang mga antas ng pag-init sa iyong microwave generator at sa mga magnetic reflector, collimator at Skybolt electrical assemblies, ngunit natukoy na namin na ang mga subsystem ng Skybolt ay kayang hawakan ang enerhiya na nagmumula sa mga lithium-ion capacitor - tiwala ako na sila kayang hawakan ang parehong antas ng kapangyarihan at tagal ng discharge gaya ng MHD generator."
    
  "Kung gayon may isang huling bagay na dapat gawin: humingi ng pahintulot mula sa lalaki mismo," sabi ni Kai.
    
  Hindi na nila kailangang maghintay ng matagal. Makalipas ang halos siyamnapung minuto, pumasok si Pangulong Kenneth Phoenix sa lab at binati ang lahat ng naroon, na nagtapos kina Lane at Jody. Ipinakilala ni UC President Marcus Harris ang mga kalahok. Kinamayan muna ni Phoenix si Jodie. "Kumusta ka, Miss Cavendish?"
    
  "Kahanga-hanga, Ginoong Pangulo. Ako ang pinuno ng grupong nanotechnology. Si Lane Egan ang Computers and Software Team Leader."
    
  Kinamayan ng Pangulo si Lane. "Kumusta ka ngayon, binata?"
    
  "Magaling, Mr. President," sabi ni Lane. Inabot niya sa Pangulo ang isang silver ink marker, pagkatapos ay gumuhit ng blangkong espasyo sa harap ng kanyang asul at pulang Project Starfire nylon windbreaker. "Pakiusap, Mr. President?" Ngumiti si Phoenix at nag-autograph sa harap ng jacket ni Lane sa malalaking cursive letter.
    
  "Maaari ba kitang ipakilala sa iba pang mga pinuno ng Starfire Project team, Mr. President?" Sabi ni Jodie. Tinuro niya ang malaking monitor sa dingding. "Ang nakalagay sa itaas na kaliwang sulok ay si Jerry Kim, pinuno ng grupo para sa mga power at control system, na konektado sa pamamagitan ng satellite mula sa White Sand Missile Range kung saan matatagpuan ang receiving antenna; at sa pangunahing window sakay ng Armstrong space station - Casey Huggins, ang direktor ng directed energy group, at ang aming pangkalahatang pinuno ng team -"
    
  "Brad McLanahan, alam ko," naputol ang presidente. Halos lahat sa lab ay kumurap sa gulat - kilala ba ni Brad McLanahan ang Pangulo ng Estados Unidos? "Maraming beses tayong nagkita, bagama't bata ka pa at marahil ay hindi mo naaalala."
    
  "Hindi, sir, naaalala ko," sabi ni Brad. "Ikinagagalak na makita kang muli, ginoo."
    
  "Nagsasaya ba kayo diyan?" tanong ng presidente. "Alam kong ang paglalakbay ko doon ay isang karanasang hindi ko malilimutan."
    
  "Kami ay tumba-out, Mr. Presidente," sabi ni Casey. "Maraming salamat sa pagbibigay sa amin ng napakagandang pagkakataong ito."
    
  "Kaya, kasama ng mga utak, alam ng buong mundo na mayroon kayong hindi kapani-paniwalang lakas ng loob," sabi ng pangulo. "Ang unang lalaki at babaeng binatilyo at ang unang quadriplegic sa kalawakan, at sila ay Amerikano. Binabati kita. Ipinagmamalaki ka ng buong bansa, at sigurado akong hanga ang buong mundo. Saan tayo magte-test firing, Brad?"
    
  "Nakaranas kami ng isang potensyal na problema na inaasahan naming matutulungan mong lutasin, ginoo," sabi ni Brad.
    
  "ako? Paano?"
    
  "Nakakolekta kami ng enerhiya na gusto naming ipadala sa Earth," paliwanag ni Brad, "ngunit natatakot kami na hindi namin ito makuha mula sa mga storage device papunta sa microwave chamber para ipadala ito sa Earth."
    
  "Napakasama nito, guys," sabi ng pangulo. "Sana ay madali itong ayusin para sa iyo."
    
  "Lahat ng iba ay gumagana, ginoo, at napatunayan namin na maaari kaming bumuo ng isang maser beam," sabi ni Brad. "Ang tanging bagay na hindi namin napatunayan ay ang sinag ay tumama sa Earth at na-convert sa kuryente."
    
  Tiningnan ng Pangulo ang kanyang campaign manager at ang nangungunang Secret Service unit, tahimik na sumenyas sa kanila na magsimulang maghanda upang bumuo at ilipat ang kanyang convoy, pagkatapos ay tumingin sa kanyang relo. "Ikinalulungkot ko talaga tungkol dito, guys," sabi niya, "ngunit hindi ko alam kung paano ako makakatulong, at mayroon kaming iskedyul upang-"
    
  "Mr. President, sa tingin namin mayroon kaming workaround," sabi ni Kai Rydon.
    
  "Ano ito, Heneral?"
    
  "Sa halip na gamitin ang enerhiya na nakaimbak sa mga capacitor ng Starfire, nais namin ang iyong pahintulot na gamitin ang Skybolt magnetohydrodynamic generator," sabi ni Kai. "Ang MHD ay konektado pa rin sa Skybolt, ngunit ang libreng electron laser ay hindi pinagana, kaya ang microwave generator ng mga mag-aaral ay maaaring gumamit ng mga subsystem ng Skybolt. Maaari naming i-ruta ang kapangyarihan mula sa MHD patungo sa Starfire sa eksaktong kaparehong halaga ng mga capacitor. Ang tanging bagay na nagbago mula sa orihinal na plano ng mga mag-aaral ay ang pinagmumulan ng kuryente. Binigyan mo na kami ng pahintulot na subukan ang MHD generator, at ito ay ganap na gumagana. Gusto namin ng pahintulot na gamitin ito para bigyan ng kapangyarihan ang Starfire."
    
  Dumilim ang mukha ng Presidente at inilibot niya ang tingin sa lahat ng mukha sa laboratoryo at sa monitor. "Heneral, sigurado ka ba na ang malaking laser ay nakadiskonekta at hindi magpapaputok?" tanong niya, mahina ang boses na may matinding pag-aalala.
    
  "Oo sir, sigurado ako."
    
  "Walang isang watt ng laser radiation?"
    
  "Wala po, sir," paniniguro ni Kai sa kanya. "Matagal bago maibalik ang Skybolt online. Hindi sir, hindi magpapaputok ang Skybolt. Talagang sigurado ako dito."
    
  Muli siyang tumingin sa paligid, saka inilabas ang secure niyang cell phone. "Kailangan kong kumunsulta sa ilang tao," sabi niya. "Natatakot akong maniwala ang ilan na ang iyong maser ay talagang isang Skybolt laser. Gusto ko ng legal na opinyon bago-"
    
  "Paumanhin, sir," sabi ni Jody, "ngunit kailangan nating gumawa ng desisyon nang medyo mabilis-ang istasyon ay tumaas sa itaas ng target na abot-tanaw sa loob ng halos sampung minuto." Tumingin siya sa malaking teleconference monitor. "Serhento Lucas, maaari mo bang sabihin sa akin kung gaano katagal bago ikonekta ang MHD sa Starfire?"
    
  Lumingon si Valerie sa computer console at nagpasok ng mga utos. "Nandoon na ang wired connection," she said. "Ang pagsubok sa circuit ay dapat tumagal lamang ng ilang minuto kung wala kaming makitang mga problema. Walang mga garantiya, ngunit sa palagay ko ay magagawa natin ito sa tamang oras."
    
  Nilingon ni Jodi ang Presidente. "Sir?"
    
  Si Phoenix ay mukhang mas malungkot kaysa dati, ngunit pagkatapos ng ilang sandali, tumango siya at sinabing, "Gawin mo. Good luck."
    
  "Salamat, sir," sabi ni Jodi. Lumipad ang kanyang mga kamay sa keyboard ng laptop, at si Lane ay mahalagang nagta-type ng mga tagubilin sa dalawang laptop nang sabay. "Serhento Lucas, mayroon kang programa sa pagkontrol ng kapangyarihan ng lukab sa pahina ng listahan dalawa hanggang labindalawa, bravo."
    
  "Got it," sabi ni Valerie. "Departamento ng engineering, ito ang departamento ng Operasyon, i-on ang MHD, lumipat sa pahina dalawa hanggang labindalawang "bravo", i-on ang ikalabinpitong pulang sistema at ang MHD power management subsystem at i-double check."
    
  "In touch," ang sagot ni Alice Hamilton mula sa engineering module, naghihintay ng kumpirmasyon mula sa station commander.
    
  "Engineer, ito ang utos," sabi ni Kai sa intercom. "Awtorisadong simulan ang MHD at ikonekta ito sa Starfire. Ipaalam sa akin kapag handa ka na." Pinindot niya ang intercom button para sa lahat ng istasyon. "Attention station, ito ang direktor. I-activate namin ang MHD generator at gagamitin namin ito para magpadala ng Project Starfire maser energy sa Earth sa pamamagitan ng Skybolt subsystems. Dahil ina-activate natin ang MHD anumang oras, gusto kong ma-pressure ang lahat ng module, makatanggap ng oxygen ang mga naka-duty na tripulante, at maipadala ang mga tripulante na wala sa tungkulin upang masira ang mga control station at suit. Mag-ulat sa mga departamento kapag handa ka na."
    
  "Tinanggap, utos," pagkumpirma ni Alice. "Operations, bumibilis ang MHD. Maghanda."
    
  "Got it," sabi ni Valerie. Nag-type siya ng mga command sa kanyang keyboard. "Henry, Christina, humanda ka na sa gagawin mo."
    
  "Oo, ginang!" Sabi ni Henry Lathrop. Siya at ang ground weapons officer na si Christine Reyhill ay nasa kanilang mga post na nakasuot ng oxygen mask, na pinupunan ang mga checklist. Pagkalipas ng ilang minuto, lumipat ang command monitor mula sa isang overhead still satellite image ng rectenna patungo sa real-time na imahe mula sa Armstrong space station, na malinaw na nagpakita ng isang malaki, madilim, bilog na device na nag-iisa sa disyerto ng New Mexico. "Ang laban ay nasa target," sabi ni Rayhill. "Walang iba pang mga karagdagang sensor na magagamit maliban sa mga camera ng Starfire Project."
    
  "Gusto namin na tamaan ito, Christine," sabi ni Valerie. "Gamitin ang lahat ng mayroon ka."
    
  Napakalapit noon. Matapos matuklasan at maitama ang ilang mga aberya, at humigit-kumulang tatlumpung segundo matapos na dumaan ang istasyon sa abot-tanaw ng rectenna, narinig nila: "Ang mga operasyon, inhinyero, mga komunikasyon ay naitatag at nasubok. Mayroon kang kapangyarihan at ang mga antas ng feed ay naka-program. Inilipat ng mga inhinyero ang kontrol ng MHD sa Operations mode at handa na sila."
    
  "Got it," sabi ni Valerie. "Team, pinahihintulutan kitang ilipat ang kontrol ng Starfire sa labanan."
    
  "Siguraduhin mong malamig ang Skybolt, Valerie," utos ni Kai.
    
  Pagkaraan ng ilang sandali, sumagot si Valerie, "Confirmed, sir. "Malamig ang Skybolt."
    
  "Ilipat ang kontrol ng apoy ng Starfire upang labanan, Valerie," sabi ni Kai. Tumingin siya kina Brad at Casey. "Pinapayagan ang pagpapalaya. Good luck guys," dagdag pa niya.
    
  "Boy, may kontrol ka," sabi ni Valerie pagkatapos ipasok ang mga tagubilin sa kanyang computer.
    
  "Naiintindihan ko, lahat ay kontrolado sa labanan. Starfire, ano ang hitsura nito?"
    
  "Lahat ay maayos, Armstrong, maliban sa capacitor discharge subsystem, at iyon ay na-deactivate," sabi ni Jodi, kinakabahang kinakalikot ang kanyang mahabang blonde na buhok. "Handa na ang Starfire."
    
  "Naiintindihan mo, Starfire. Good luck." Pumasok si Rayhill sa utos. "Buhay ang Starfire, guys."
    
  Ganap na walang nagbago alinman sa Armstrong space station o sa laboratoryo sa Unibersidad ng California para sa ilang mahaba, panahunan sandali. Ang tanging senyales na may nangyayari ay ang biglang nag-aalalang mukha ni Jerry Kim habang sinusuri ang kanyang mga nabasa: "Rectenna receiving power, control!" sumigaw siya. "Point two... point four... point five... it works, guys, it works!" Ang control center sa Cal Poly ay sumabog sa mga tagay at palakpakan, at sina Brad at Casey ay halos pumasok sa hindi mapigilan na pag-ikot, sinusubukang yakapin ang isa't isa.
    
  "Ang microwave ay nagiging mainit, ngunit sa oras na patayin natin ito, ang temperatura ay dapat pa rin sa loob ng normal na hanay," sabi ni Jodie. "Ang mga reflector, collimator at beam control parameter ay naging mas mataas, ngunit nasa green zone pa rin. Engineering?"
    
  "Lahat ay berde, Starfire," sabi ni Alice. "Maaabot natin ang dilaw na hanay ng temperatura sa loob ng halos tatlong minuto."
    
  "Isang megawatt!" sigaw ni Jerry makalipas ang ilang minuto. Nagtatalon siya sa tuwa sa harap ng camera kaya hindi nila makita ang mukha niya. "Nakatanggap lang kami ng isang megawatt ng kuryente mula sa Starfire! Ang mga curve ng temperatura ng rectenna ay eksaktong nasa target - dapat nilang maabot ang dilaw na linya sa loob ng apat na minuto. Jodi, nagawa mo! Ang rate ng conversion ay higit na lumampas sa aming hinulaang! Marahil ay makakakuha tayo ng dalawang megawatts bago natin maabot ang limitasyon ng temperatura! Baka pati tayo-"
    
  "Nakatanggap ako ng alerto mula sa White Sands Range Authority, guys," anunsyo ni Valerie. "Hindi awtorisadong pagpasok ng isang sasakyang panghimpapawid sa lugar ng pagsasanay. Patayin ang Starfire, lumaban. Engineering Department, tiyakin ang kaligtasan ng MHD at ng reaktor."
    
  "Got it," sabi ni Henry. Ang kanyang daliri ay nasa "kill button" at agad niyang pinasok ang utos. "Ang koponan ay may malamig na ilong."
    
  "Naka-off ang Starfire," sabi ni Alice. "Ang MHD ay umiikot. Ang reactor ay ligtas. Lahat ay pininturahan ng berde."
    
  "Congratulations, guys," sabi ni Kai, tinanggal ang kanyang oxygen mask. "Nahawakan mo. Nagpadala ka ng elektrikal na enerhiya mula sa kalawakan patungo sa Earth." Over the intercom, he said: "Sa lahat ng personnel, ito ang director, you can connect to the MHD stations. Mangyaring samahan ako sa paghahatid ng pagbati sa buong Starfire team sa isang matagumpay na pagsubok na apoy." Sumambulat sa palakpakan ang command module.
    
  "Hindi namin magagawa ito kung wala ka at lahat ng tao sa istasyon, sir," sabi ni Brad, tinanggal ang kanyang oxygen mask. Muli niyang niyakap si Casey. "Tama, Casey. Namatay ang microwave generator mo!"
    
  "Ang aming microwave generator," sabi ni Casey. "Ang ating star fire! Gumana ito! Gumana ito!" At para magdiwang pa, inilabas niya ang kanyang barf bag at isinuka ito.
    
  Sa kabila ng biglaang pagsasara, nagpatuloy ang mga pagdiriwang sa lab ng Cal Poly, kung saan masigasig na pumalakpak si Pangulong Phoenix gaya ng iba. "Congratulations, Miss Cavendish, Mr. Egan," sabi niya. Itinuro sa kanya ng naglalakbay na campaign manager kung saan siya tatayo at haharap, at dalawang lider ng koponan ang nasa kanyang tabi, na may malaking monitor na nagpapakita sa iba sa kanyang balikat habang nagsimulang gumulong ang mga camera.
    
  "Nagkaroon ako ng pribilehiyo na makadalo at masaksihan ang isang kamangha-manghang kaganapan dito sa Cal Poly: ang unang matagumpay na paghahatid ng elektrikal na enerhiya mula sa kalawakan patungo sa Earth," sabi niya. Naghanda ang kanyang staff ng ilang set ng mga tala para sa kanya, kabilang ang isang talumpati kung sakaling hindi gumana ang Starfire, nawala ang spaceplane, o nawasak ng device ang space station. Tuwang-tuwa siya-at gumaan ang loob niya-na ipakita ang bersyong ito. "Bagaman ito ay nasa simula pa lamang, ito ay isang kahanga-hangang tagumpay, na ginawang hindi gaanong kapansin-pansin sa katotohanan na ang isang pangkat ng mga mag-aaral sa kolehiyo ay nagdisenyo, nagtayo, nag-install at nagpatakbo nito. Ipinagmamalaki ko ang mga kabataang ito para sa kanilang mga tagumpay at perpektong ipinapakita nito kung ano ang maaaring makamit ng pamumuhunan sa edukasyon, teknolohiya at agham sa espasyo. Congratulations, Jody, Brad, Casey and Jerry, at ang buong Starfire team." Nag-stay pa ng ilang minuto ang Presidente para kumuha ng litrato, saka umalis.
    
    
  WHITE SANDS MISSILE TESTING RANGE
  ALAMOGORDO, BAGONG MEXICO
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Gaano ba tayo kalayo sa antenna na ito, pare?" - tanong ng piloto ng Cessna 172 Skyhawk, na inalis ang mga hilera ng chestnut dreadlocks sa kanyang mga mata. "Mukhang pareho ang lahat dito."
    
  "Isa pang sampung minuto," sabi ng lalaki sa tamang upuan. Gumamit siya ng mapping app sa kanyang smartphone para mag-navigate sa maliit na eroplano. Gaya ng piloto, mahaba, hanggang balikat, marumi ang buhok, balbas, bigote at makapal na salamin. Ang piloto ay nakasuot ng Hawaiian shirt, hanggang tuhod na Bermuda shorts at sneakers; Naka-T-shirt, cut-off jeans at sandals ang nakaupo sa kanan. "Manatili sa kurso."
    
  "Okay, okay," sabi ng piloto. Lumipad sila mula sa Alamogordo-White Sands Regional Airport mga kalahating oras ang nakalipas at tumungo sa hilagang-kanluran, papasok sa Holloman Air Force Base Class D airspace nang hindi nakikipag-usap sa sinuman sa radyo. "Sigurado ka bang nasa tamang lugar ka, pare?" - tanong ng piloto.
    
  "Ang mga ulat ng balita tungkol sa paglilitis ay nagpahayag nito nang malinaw," sabi ng isa pang lalaki. "Dapat nating makita ito kapag malapit na tayo - ito ay medyo malaki."
    
  "Tao, ito ay baliw," sabi ng piloto. "Sinabi ng balita na walang mga eroplano ang papayagang lumipad malapit sa antenna."
    
  "Anong gagawin nila, barilin tayo?" - tanong ng navigator.
    
  "Ayokong mabaril, tao, hindi ng militar, hindi ng ganito... phaser beam, laser beam, kung ano man iyon."
    
  "Ayokong lumipad sa antenna, malapit lang para makansela nila ang pagsubok," sabi ng navigator. "Ito ay isang ilegal na pagsubok sa mga sandata sa kalawakan, at kung hindi ito pipigilan ng pederal na pamahalaan o ng estado ng New Mexico, kakailanganin natin."
    
  "Gaya ng sinasabi mo," sabi ng piloto. Pilit siyang tumingin sa labas ng bintana. "Nakukuha na natin... holy shit! "Doon, sa kanilang kaliwa, hindi hihigit sa isang daang talampakan ang layo, ay isang berdeng militar na Black Hawk helicopter na may USAF sa malalaking itim na letra sa gilid, na lumilipad sa pormasyon. Nakabukas ang kanang sliding door ng helicopter, na tumambad sa isang crew member na nakasuot ng green flight suit, helmet at dark visor pababa. "May kumpanya tayo, pare."
    
  Ang helicopter crew member sa nakabukas na pinto ay kinuha ang parang isang malaking flashlight at nagsimulang mag-flash ng light signal sa Cessna pilot. "Isa... dalawa... isa... lima," sabi ng piloto. "Ito ang emergency distress signal frequency." Inilipat niya ang kanyang numero unong radyo sa dalas na iyon.
    
  "Single-engine high-wing Cessna aircraft, tail number N-3437T, ito ang United States Air Force sa iyong kaliwang pakpak, nagpapadala ng 'alerto,'" narinig nila, na tinutukoy ang universal emergency VHF frequency. "Pumasok ka sa isang restricted area." military airspace na kasalukuyang active. Magpalit ka agad ng course. Active ang area at nasa malaking panganib ka. Uulitin ko, change course kaagad."
    
  "Mayroon kaming karapatan na narito, tao," ang piloto sa radyo. "Wala naman kaming ginagawa. Umalis".
    
  "Nobyembre 3437T, ito ang United States Air Force, inilalagay mo ang iyong sarili sa malaking panganib," sabi ng co-pilot ng helicopter. "Magpalit ka agad ng kurso. Awtorisado akong gumawa ng anumang aksyon na kinakailangan para pigilan ka sa pagpunta sa restricted airspace."
    
  "Anong gagawin mo pare, barilin mo kami?" - tanong ng piloto ng Cessna. Sa ilong ng helicopter ay mayroon talagang mahabang tubo na parang kanyon - hindi niya alam na probe lang pala ito para sa mid-air refueling. "Look, we just want to stop the Starfire test tapos uuwi na tayo. Umalis".
    
  Sa mga salitang ito, ang Black Hawk ay biglang bumilis at gumawa ng isang matalim na pakanan, dumaan sa harap ng Cessna sa layo na hindi hihigit sa isang daang talampakan, ang propeller disc nito ay tumatakip sa windshield ng Cessna. Ang nagulat na piloto ay sumigaw at hinila ang control lever pabalik at pakaliwa, pagkatapos ay kailangang lumaban upang mabawi ang kontrol habang ang maliit na eroplano ay halos tumigil. Naririnig nila ang mga rotor ng helicopter na tumatama sa fuselage ng Cessna habang umiikot ito sa kanilang paligid.
    
  Ang Black Hawk ay lumitaw mula sa kanyang kaliwang pakpak makalipas ang isang segundo, mas malapit sa pagkakataong ito, ang tunog ng mga rotor blades ay nagiging nakakabingi, na parang isang higanteng hindi nakikitang kamao ang tumama sa gilid ng kanilang maliit na eroplano. "N-3437T, magpalit ka agad ng kurso! utos yan! Isumite kaagad!"
    
  "Baliw ba ang lalaking ito, lalaki?" - sabi ng piloto. "Muntik na akong masira ang pantalon ko!"
    
  "Nakita ko! Nakikita ko, nakikita ko ang antenna!" - sabi nung nakaupo sa kanan. "Medyo sa kanan, sa abot-tanaw! Malaking bilog na pasusuhin!"
    
  Sinundan ng piloto ang hintuturo ng kanyang pasahero. "Wala akong nakikita, tao, hindi ko- Teka, nakuha ko, nakuha ko," sabi niya. "Yung malaking bilog na bagay sa disyerto? Pupunta ako sa kanya." Ipinadala niya ang maliit na Cessna sa isang matalas na kanang bangko...
    
  ... at sa sandaling gawin niya ito, ang Black Hawk helicopter ay gumawa ng matalim na kaliwa, na tumama sa Cessna ng isang malakas na suntok mula sa rotor. Ang aksyon na ito ay ganap na nakabukas sa ulo ni Cessna. Pumasok ito sa isang baligtad na flat spin at bumagsak sa disyerto ng New Mexico makalipas ang ilang segundo.
    
    
  SEATTLE, WA
  PAGKALIPAS NG ILANG ORAS
    
    
  "Binabati kita, Jong Bae, sa matagumpay na pagsubok sa Starfire," sabi ni Dr. Toshuniko "Toby" Nukaga, isang propesor ng aerospace engineering sa Cal Poly, sa pamamagitan ng video link sa kanyang laptop computer mula sa kanyang silid sa isang upscale hotel sa Seattle, Washington. "Narinig ko lang ang balita. Ikinalulungkot kong hindi ako makakapunta doon, ngunit ako ang namumuno sa kumperensya sa Seattle."
    
  "Salamat, sir," sabi ni Jerry. Ito ay nasa isang trailer halos isang milya mula sa Starfire rectenna test site sa White Sands Missile Range sa hilagang-kanluran ng Alamogordo, New Mexico, na napapalibutan ng mga laptop na computer na ginagamit upang subaybayan ang mga power at steering system sakay ng Armstrong space station. Pitong miyembro ng koponan ang kasama niya, nag-high-fiving sa isa't isa habang sinimulan nilang pag-aralan ang bundok ng data na nakuha nila. "Pasensya na hindi ka rin makakapunta dito, sir. Ikaw ang nagtulak sa proyektong ito sa simula pa lang."
    
  "Ang kredito ay napupunta sa iyo at sa iba pang mga miyembro ng pangkat ng proyekto, Jung Bae - ako ay isang facilitator lamang. Kaya gaano karaming enerhiya ang inilipat mo?"
    
  "One point four seven megawatts, sir."
    
  "Natatangi! Mahusay na trabaho!"
    
  "Kinailangan itong i-abort dahil dumating ang isang hindi awtorisadong sasakyang panghimpapawid."
    
  "Narinig ko na ang ilang mga nagpoprotesta ay susubukan na guluhin ang pagsubok sa pamamagitan ng pagpapalipad ng isang pribadong jet sa ibabaw ng rectenna," sabi ni Nukaga.
    
  Napakurap si Jerry sa gulat. "Tapos ka na ba, sir?" - hindi makapaniwalang tanong niya.
    
  "Jung Bae, nandito ako sa Seattle para sa taunang kumperensya ng International Confederation of Responsible Scientists," sabi ni Nukaga. "Mayroong higit sa isang daang grupo ng mga siyentipiko, pulitiko, environmentalist at mga lider ng industriya mula sa buong mundo na kinakatawan dito-mayroon pa tayong kandidato sa pagkapangulo, dating Kalihim ng Estado na si Stacy Ann Barbeau, na nagbibigay ng pangunahing talumpati mamaya ngayon.
    
  "Mayroon din kaming ilang medyo radikal na grupo dito, at ang isa sa kanila, Mga Mag-aaral para sa Universal Peace, ay dumating sa akin na may reklamo na ang Cal Poly ay kasangkot sa isang programa ng armas kasama ang Starfire," patuloy ni Nukaga. "I assured them that is not the case, but they insist. Sinabi nila na tungkulin nilang gawin ang lahat ng kanilang makakaya upang pigilan ang pag-test-fired ng Starfire, kahit na ito ay naglalagay ng kanilang buhay sa panganib - sa palagay ko ay umaasa sila na may matamaan ng maser, para lamang mapatunayan na ito ay talagang isang armas"
    
  "Ito ay hindi kapani-paniwala, ginoo," sabi ni Jerry. "Bakit hindi mo sinabi sa amin ang tungkol dito?"
    
  "Kalahating naniwala ako sa sarili ko, Jung Bae," sabi ni Nukaga. "Sa totoo lang, ang mga lalaking humarap sa akin ay parang hindi nila alam kung saan manggagaling ang kanilang susunod na kakainin, lalo pa't nagkaroon ng paraan para umarkila ng eroplano para lumipad sa restricted area ng gobyerno sa pag-asang mabaril sila ng maser beam mula sa. space. Kaya. "Malinaw na sinusubukan ni Nukaga na baguhin ang paksa." Maganda ang hitsura nina Mr. McLanahan at Ms. Huggins sakay ng istasyon ng militar sa espasyo. Nakita ko ang isa sa mga press conference nila kagabi. Ayos lang sila?"
    
  "Napakagaling, ginoo."
    
  "Sige. Kahit anong problema? Nahihirapan ka ba sa iyong hardware o software?" Nag-alinlangan si Jerry at umiwas ng tingin sa camera saglit, at napansin agad ni Nukaga. "Jung Bae?"
    
  Hindi sigurado si Jerry kung dapat niyang pag-usapan ang anumang bagay na may kaugnayan sa Starfire at sa space station sa hindi secure na network-nagpasya ang mga lider ng koponan na talakayin sa kanilang mga sarili kung ano ang ginawang publiko at kung ano ang hindi-ngunit si Nukaga ay isa sa kanilang mga propesor at isa sa mga una, ngunit medyo nag-aatubili, na mga tagasuporta ng proyekto. "Nagkaroon ng potensyal na problema sa relay na idinisenyo ko na nagpapahintulot sa kapangyarihan na mailipat mula sa mga lithium-ion capacitor patungo sa microwave generator, sir," sa wakas ay sinabi niya.
    
  "Posibleng problema?"
    
  "Hindi ito nabigo ngayon, ngunit... hindi ito isang daang porsyento na maaasahan," sabi ni Jerry na may pag-aalala, "at dahil ang Pangulo ng Estados Unidos ay naroroon sa pagsubok na pagpapaputok sa Cal Poly, nais naming gawin siguradong matatamaan natin ang rectenna ng maser energy."
    
  "Buweno, ginawa mo," sabi ni Nukaga. "Naging matagumpay ang pagsubok. hindi ko maintindihan."
    
  "Well, kami... hindi namin ginamit ang enerhiya na nakolekta namin gamit ang mga antenna at naka-imbak sa mga capacitor."
    
  "Kung gayon, anong uri ng enerhiya ang ginamit mo?"
    
  "Gumamit kami ng kapangyarihan mula sa ... isang magnetohydrodynamic generator," sabi ni Jerry.
    
  Nagkaroon ng katahimikan sa linya ng ilang mahabang sandali, at sa video monitor ay makikita ni Jerry ang lumalagong ekspresyon ng hindi paniniwala sa mukha ni Nukagi; pagkatapos: "Ang ibig mong sabihin ay na-activate mo ang laser sakay ng istasyon ng kalawakan ni Armstrong, Jung Bae?" Tanong ni Nukaga sa humihingal, mababa, hindi makapaniwalang tono.
    
  "Hindi po sir," sabi ni Jerry. "Hindi isang laser. Ang libreng electron laser mismo ay na-deactivate para magamit namin ang mga laser subsystem para sa Starfire. Ginamit lang namin ang kanyang pinagkukunan ng enerhiya para...
    
  "Gumagana pa ba ang MHD generator na iyon?" - tanong ni Nukaga. "Napaniwala ako na ang lahat ng bahagi ng Skybolt space laser ay na-deactivate." Walang sagot si Jerry doon. "So one and four tenths of the megawatts na nakolekta mo gamit ang rectenna ay galing sa MHD at hindi Starfire?"
    
  "Yes, sir," sagot ni Jerry. "Sinubukan namin ang lahat ng iba pa: nakolekta namin ang solar energy, nag-imbak ng kuryente, pinapagana ang microwave generator gamit ito, at naglalabas ng maser energy gamit ang Skybolt reflectors, collimators at steering system. Kailangan lang naming pindutin ang rectenna gamit ang maser energy. Nais naming gawin ito sa unang pagsubok, sa harap ng Pangulo ng Estados Unidos. Ang MHD generator lang ang aming...
    
  "Jung Bae, nagpaputok ka ng isang sinag ng direktang enerhiya sa isang target sa Earth," sabi ni Nukaga. "Naglabas ka ng isang megawatt ng enerhiya nang higit sa dalawang minuto sa layong mahigit dalawang daang milya? This is..." Huminto siya, gumagawa ng mental calculations. "Iyan ay higit sa tatlong milyong joule ng enerhiya na inilabas ng MHD mula sa istasyon ng kalawakan ng militar! Iyan ay tatlong beses sa legal na limitasyon, sa layo na halos apat na beses sa legal na saklaw! Isa itong malubhang paglabag sa Outer Space Treaty! Isa itong krimen na maaaring kasuhan ng International Court of Justice o suriin ng United Nations Security Council! Ang mga sandata sa kalawakan, lalo na ang nakadirekta na mga sandatang pang-enerhiya, ay hindi pinapayagang gamitin ng sinuman, maging ng mga estudyante!"
    
  "Hindi, sir, hindi pwede ito!" Sinabi ni Jerry, nalilito, natatakot na marami siyang sinabi at ipinagkanulo ang kanyang mga kasamahan, at natatakot na magalit ang kanyang minamahal na propesor at tagapagturo. "Ang Starfire ay isang solar power plant, hindi isang space weapon!"
    
  "Iyon lang, Jung Bae, hanggang sa sumuko ka sa paggamit ng solar energy at ginamit ang power source ng isang ilegal na military space laser!" sigaw ni Nukaga. "Hindi mo ba naiintindihan, Jung Bae? Maaari kang gumamit ng mga paputok upang ipagdiwang ang Bagong Taon, ngunit kung gagamit ka ng isang Scud missile para gawin ito, ito ay nagbabago at nagpaparumi sa mismong katangian ng espiritu na sinusubukan mong ipahayag, kahit na hindi ka umaatake ng sinuman o sumabog ng anuman. Kaya nga mayroon tayong mga batas laban sa paggamit ng mga ganoong bagay para sa anumang layunin." Nakita niya ang gulat sa mga mata ni Jerry at agad siyang naawa. "Ngunit ikaw ay nasa New Mexico, hindi ba?"
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Nagkonsulta ba sila sa iyo tungkol sa desisyong gumamit ng MHD generator?"
    
  "Hindi po sir," sabi ni Jerry. "Walang oras, at nasa isang conference call ako kasama ang aking team na sinusubukang maghanap ng solusyon sa problema sa relay."
    
  "Alam mo ba kung sino ang may ideya na gumamit ng MHD?"
    
  "Naniniwala ako na si Mr. McLanahan iyon, sir," sabi ni Jerry. Tumango si Nukaga bilang pag-unawa - madali niyang mahulaan ito. "Ibinahagi niya ang ideya kay Heneral Rydon, ang kumander ng istasyon, at kay Sergeant Lucas, ang opisyal ng pagpapatakbo ng istasyon."
    
  "Ito ba ang lahat ng mga tauhan ng militar?"
    
  "Naniniwala ako na lahat sila ay nagretiro na," sabi ni Jerry, "ngunit bihasa sa pagpapatakbo ng istasyon ng kalawakan at kinuha ng isang pribadong kontratista sa pagtatanggol upang patakbuhin ito."
    
  " 'Private defense contractor', ha?" Tumawa si Nukaga, "Iyon ba ang kumpanya sa Nevada na nagbigay sa unibersidad ng seed grant na pera?"
    
  "Yes... I... Yes, sir, it was," sabi ni Jerry... at ilang sandali pa ay nagsimulang bumukas sa akin ang realisasyon.
    
  "Nagsisimula ka nang maunawaan ngayon, hindi ba, Jung-bae?" - tanong ni Nukaga, nakitang nagbago ang ekspresyon ni Jerry. "Si Bradley McLanahan, ang anak ni Heneral Patrick McLanahan, isang retiradong opisyal ng Air Force at dating empleyado ng kumpanyang ito sa Nevada, ay nagkaroon ng ideya ng isang tinatawag na space-based solar power plant, at sa isang ilang buwan ay nagtipon siya ng isang pangkat ng mga inhinyero at gumawa ng ilang makabuluhang pang-agham at teknolohikal na mga tagumpay. Kung gayon, nagkataon ba na nakuha ng Cal Poly ang grant na pera? Nagkataon lang ba na gustong gamitin ni Mr. McLanahan ang space station ni Armstrong para sa Starfire, na pinamamahalaan ng parehong Nevada defense contractor? Hindi ako naniniwala sa coincidences, Jung Bae. At hindi mo dapat."
    
  "Ngunit nakakuha sila ng pahintulot mula sa Pangulo ng Estados Unidos na gamitin ang MHD," sabi ni Jerry, "kung ang Skybolt free electron laser ay hindi kayang ilunsad."
    
  "Tiyak. Hindi nila kayang magpaputok ng laser nang hindi nilalabag ang Space Conservation Treaty, kaya nakuha nila ang susunod na pinakamagandang bagay: isang maser na itinayo ng isang grupo ng mga estudyante sa kolehiyo, lahat ay napakaayos at nakaka-inspire at inosente - kalokohan, lahat ng kalokohan," sambit ni Nukaga. "Para sa akin, ang tinatawag na mga problema sa iyong relay ay maaaring madaling na-rigged, kaya kailangan nilang gumamit ng isang MHD generator upang ipakita ang kapangyarihan ng maser weapon. Tatlong milyong joule! I bet natuwa ang militar sa demonstrasyong ito."
    
  "Idinisenyo ko ang sistema ng power relay, sir, at ako lang ang responsable sa pagsubaybay nito," sabi ni Jerry. "Sinisigurado ko sa iyo na walang sinuman ang sadyang nakialam dito."
    
  "Jung Bae, natutuwa akong sinabi mo ito sa akin," sabi ni Nukaga. "Wala akong sinisisi sa iyo. Lumilitaw na si Mr. McLanahan ay may sariling agenda noong nilikha niya ang proyektong ito. Gaya ng hinala ko sa simula, nakikipagtulungan si Mr. McLanahan sa kontratista ng depensa na ito, at malamang na ang militar mismo, bilang anak ng isang kilalang at kilalang opisyal ng militar, upang bumuo ng mga sandata sa kalawakan at itago ang mga ito mula sa mundo. Malinaw, mayroon siyang tulong mula sa kontratista na ito at sa gobyerno-paano pa kaya na tipunin ng isang mag-aaral sa unang taon ang lahat ng mga mapagkukunang kailangan para matapos ang naturang proyekto sa napakaikling panahon?"
    
  "I... I had no idea, sir," sabi ni Jerry, pabalik-balik ang kanyang mga mata sa pagkalito. "Mr. McLanahan, siya... Parang extraordinary leadership and organizational skills niya. Palagi siyang bukas at transparent sa lahat ng bagay. Ibinahagi niya ang lahat ng kanyang mga mapagkukunan sa bawat miyembro ng koponan. Alam namin ang bawat sandali ng bawat araw kung ano ang kailangan at kung paano niya nilayon na makuha ito."
    
  "Minsan pa, Jung Bae, hindi kita sinisisi sa pagkahulog dito... itong halatang huckster," sabi ni Nukaga. Tumango siya, natutuwa na nasa tamang landas siya. "May sense sa akin. Ang aming unibersidad ay kasangkot sa isang coordinated plot ni McLanahan - una malamang ng kanyang yumaong ama, pagkatapos ng kanyang ampon na anak - suportado ng kontratista ng depensa na ito, ang militar at ang kanilang mga tagasuporta ng gobyerno tulad nina President Kenneth Phoenix at Vice President Anne Page na lihim na lumikha isang space-based na nakadirekta na sandata ng enerhiya at itago ito bilang isang proyekto ng engineering ng mag-aaral. Napakatalino. Ilang ibang progresibo, mapagmahal sa kapayapaan na unibersidad ang ginamit nila sa pamamaraang ito? Interesting."
    
  Ilang saglit na tumatakbo ang isip ni Nukagi bago niya napagtanto na nasa video conference pa pala siya kasama si Jung Bae. "Paumanhin, Jung Bae," sabi niya, "pero mayroon akong napakahalagang gagawin. Dapat mong iwanan kaagad ang proyektong ito. Sa katunayan, kung malalaman kong may kinalaman ang unibersidad sa programang militar na ito, o kung hindi ititigil ng unibersidad ang sarili mula sa anumang pagkakasangkot sa proyekto at ibalik ang perang natanggap mula sa kontratista ng depensa na ito, agad akong magbibitiw sa aking posisyon. mga posisyon, at lubos kong inirerekumenda na lumipat ka sa ibang paaralan. Sigurado akong pareho tayong magiging masaya sa Stanford University. Inaasahan kong makilala ka kaagad." At pinutol niya ang koneksyon.
    
  Diyos ko, naisip ni Nukaga, isang hindi kapani-paniwalang masamang plano! Kinailangan itong ihayag kaagad. Kinailangan itong huminto. Siya ang tagapangulo ng kumperensyang ito, at ito ay nai-broadcast sa buong mundo - siya, siyempre, ay may access sa mga camera, mikropono at media, at nilayon niyang gamitin ang mga ito.
    
  Gayunpaman, inamin niya sa kanyang sarili na ang kanyang audience, bagaman global, ay hindi ganoon kalaki. Karamihan sa mundo ay itinuturing na ang mga kalahok ay walang iba kundi ang mapayapang Occupy Wall Street na mga tagasuporta, mga baliw na hippie. Isa sa mga dahilan kung bakit siya hiniling na manguna sa kumperensya ay upang subukang bigyan ang organisasyon at ang conclave ng higit na lehitimo. Kailangan niya ng tulong. Kailangan niya...
    
  ... at sa isang iglap ay naalala niya at kinuha niya ang isang business card sa kanyang bulsa, pagkatapos ay kinuha ang kanyang smartphone at idinial ang numero ng Washington ng lalaking alam niyang nasa ilang palapag lang sa itaas. "Mr. Cohen, ito po si Dr. Toby Nukaga, ang tagapangulo ng kaganapan... Kahanga-hanga sir, salamat, at salamat muli sa iyo at kay Secretary Barbeau sa pagdalo.
    
  "Sir, ngayon lang ako nakatanggap ng nakakagambalang impormasyon na sa tingin ko ay dapat malaman ng Kalihim ng Estado at marahil ay kumilos," patuloy ni Nukaga, halos hindi makahinga. "Ito ay tungkol sa Starfire project... oo, ang tinatawag na space solar power plant... oo, sabi ko "so-called" dahil ngayon nalaman ko na hindi ito solar power plant, kundi isang balon. -disguised space weapons program ...yes sir, a military directed energy space weapon disguised as a student engineering project...yes sir, itong impormasyon na ito ay ibinigay sa akin ng isang napakataas sa proyekto, napakataas... yes sir, buong tiwala ako sa source. Siya ay kinaladkad dito, tulad ng ako, ang aking unibersidad, at ang daan-daang mga inhinyero at siyentipiko sa buong mundo ay nakipagtulungan sa kanya, at gusto kong ilantad ang nakakatakot at mapangahas na programang ito bago pa man magkaroon ng anumang pinsala.. .oo sir ...yes sir, ilang minuto lang pwede na ako sa taas. Salamat, Mr. Cohen."
    
  Nagmamadaling inayos ni Nukaga ang kanyang tablet computer nang may lumabas na text message sa kanyang screen. Ito ay mula sa pinuno ng Students for Universal Peace, isa sa mga internasyonal na pangkapaligiran at pandaigdigang mga grupo ng kapayapaan na dumalo sa kumperensya, at ang mensahe ay nabasa: Ang aming protest plane ay binaril ng isang Starfire space weapon malapit sa rectenna site. Kami ay nasa digmaan.
    
    
  KEYNOTE SPEECH NG CONCLAVE NG INTERNATIONAL CONFEDERATION OF RESPONSIBLE SCIENTISTS
  SEATTLE, WA
  MAMAYA NA NG GABI
    
    
  "Ito ay aking kasiyahan at karangalan na ipakilala ang isang tao na tiyak na hindi nangangailangan ng pagpapakilala, lalo na para sa pulong na ito," simula ni Dr. Toshuniko Nukaga, na nagbabasa mula sa isang script na ibinigay sa kanya mula sa opisina ng kampanya ni Secretary Barbeau. "Inilarawan ni Stacy Ann Barbeau ang kanyang sarili una at pangunahin bilang isang Air Force brat. Ipinanganak sa Barksdale Air Force Base malapit sa Shreveport, Louisiana, sinabi niya na ang dagundong ng B-47 at B-52 na mga bombero sa labas ng tahanan ng kanyang pamilya ay nagpatulog lamang sa kanya, at ang amoy ng jet fuel ay tiyak na tumagos sa kanyang dugo. Ang anak na babae ng isang retiradong dalawang-star na heneral ng Air Force, lumipat siya kasama ang kanyang pamilya sa kabuuan ng sampung beses, kabilang ang dalawang mga asignatura sa ibang bansa, bago bumalik sa kanyang sariling estado ng Louisiana upang pumasok sa kolehiyo. Bachelor's degree sa pre-law, business at public administration mula sa Tulane, isang law degree mula sa Tulane, pagkatapos ay nagtrabaho sa mga opisina ng public defender sa Shreveport, Baton Rouge at New Orleans bago tumakbo para sa Kongreso. Tatlong termino sa Kongreso ang sinundan ng tatlong termino sa Senado ng Estados Unidos, ang huling apat na taon bilang Majority Leader, bago nahalal bilang ikaanimnapu't pitong Kalihim ng Estado. Ngayon siya ay isang kandidato para sa Pangulo ng Estados Unidos, at kung siya ay manalo, siya ang magiging unang babae na humawak sa tungkuling iyon. Hindi ko maisip ang isang tao na mas angkop para sa posisyon na ito, hindi ba?" Sumunod ang isang nakamamanghang standing ovation na tumagal ng halos isang buong minuto.
    
  "Ito ang kanyang opisyal na background, aking mga kaibigan at kasamahan, ngunit hayaan mo akong sabihin sa iyo ang ilang mga bagay tungkol sa pambihirang babaeng ito na maaaring hindi mo kilala," patuloy ni Nukaga. "Mayroong dalawang panig kay Secretary Barbeau. Mayroong isang mabangis ngunit mapagmalasakit na tagapagtaguyod para sa berdeng teknolohiya, ang kapaligiran, aksyon laban sa global warming at carbon control. Ngunit ito ay parehong malakas at nakatuon sa pagpapalakas at responsableng modernisasyon ng ating sandatahang lakas. Hindi nakakagulat na siya ay isang malakas na boses para sa Air Force, ngunit siya rin ay isang tagapagtaguyod para sa ating bansa na nagpapanatili ng pamumuno nito sa mga karagatan sa mundo at nagpapanatili ng isang puwersa na handang tumulong sa ibang mga bansa sa kanilang oras ng pangangailangan nang may mabilis, napapanatiling , at makapangyarihan ngunit mahabagin na makataong tulong. Kilala ko siyang isang malakas, mapagmalasakit at masiglang tao, ngunit tiyak na siya ang maaaring tawaging 'cool broad' ni Humphrey Bogart. "Nabuhayan ng loob si Nukaga nang makarinig ng tawa at palakpakan bilang tugon sa linyang ito - isa iyon na tatanggalin na sana niya sa kanyang inihandang pagpapakilala kung pinahintulutan siyang gawin iyon.
    
  "Si Stacy Ann Barbeau ay nagsasalita ng limang wika nang matatas. Si Stacy Ann ay isang scratch golfer. Kilala ni Stacy Ann ang Washington sa loob at labas, ngunit ang kanyang ugat at puso ay nasa mga tao, kasama mo at ako. Alam at nagmamalasakit si Stacy Ann sa militar ng US, ang puwersang nagpoprotekta sa ating bansa at sa malayang mundo, ngunit alam ni Stacy Ann na ang militar ay isang puwersa hindi lamang para sa digmaan, kundi para sa pagprotekta sa mga hindi kayang protektahan ang kanilang sarili." Itinaas ni Nukaga ang kanyang boses habang sinisimulan niya ang kanta, at ang lumalakas na palakpakan mula sa mga manonood ay nagdulot sa kanya ng isang mundo ng kabutihan - kaya't natagpuan niya ang kanyang sarili na itinaas ang kanyang mga kamay at nakakuyom ang kanyang mga kamao, isang bagay na inakala niyang hinding-hindi niya gagawin. "Si Stacy Ann Barbeau ay isang pinuno, isang mandirigma at isang tagapagtaguyod, at sa aming tulong at suporta, si Stacey Ann Barbeau ay magiging susunod na Pangulo ng Estados Unidos ng Amerika!" Ang mga sumunod na salita ni Nukagi ay hindi marinig dahil sa dagundong, ang nakakabinging standing ovation na sumiklab sa sandaling iyon. "Mga binibini, mga kaibigan at kasamahan, mangyaring samahan ako sa pagtanggap sa dating Kalihim ng Estado at sa susunod na Pangulo ng Estados Unidos ng Amerika, si Stacey Ann Barbeau!"
    
  Sa isang nagniningning na ngiti at isang masigasig na kaway ng dalawang kamay, si Stacey Ann Barbeau ay umakyat sa entablado. Ginawa niya ang alam ni Stacey Ann Barbeau kung paano gawin nang perpekto: magmukhang propesyonal, presidential at mapang-akit sa parehong oras. Ang kanyang wavy blonde na buhok at makeup ay walang kamali-mali; ang kanyang damit ay isang form-angkop isa na nagpakita ng kanyang curvy figure nang hindi mukhang masyadong pasikat; ang kanyang alahas ay nakakaakit ng maraming atensyon, ngunit sapat lamang upang maging matagumpay siya nang hindi kapansin-pansin.
    
  "Salamat, salamat, binibini at ginoo!" sigaw ni Barbeau sa mikropono pagkarating niya sa lectern. Pagkatapos ay sinabi niya ang kanyang kilalang at madalas na paulit-ulit na slogan ng kampanya sa isang napakalakas na Cajun accent: "Sabay-sabay nating simulan ang pagbuo ng hinaharap, hindi ba?" Nakakabingi ang mga palakpakan at hiyawan.
    
  Tahimik na nakatayo si Barbeau sa podium hanggang sa huminto ang hiyawan at palakpakan, at pagkatapos ay naghintay ng halos isa pang minuto, kaya't ang mga manonood ay naghintay nang may halong hininga para sa kanyang mga salita. Sa wakas, sinimulan niya: "Mga kaibigan ko, sa simula, lilihis ako sa aking mga inihandang pangungusap dahil may mga seryosong pangyayari nitong mga nakaraang oras na sa tingin ko ay dapat ninyong malaman.
    
  "Sigurado akong alam ninyong lahat na hindi ako isang malaking tagahanga ng bagong tinatawag na industrial space initiative ni Pangulong Kenneth Phoenix," sabi niya. "Ibinibigay ko sa Pangulo ang lahat ng papuri sa mundo para sa paglipad sa isang istasyon ng militar sa kalawakan upang gawin ang kanyang malaking anunsyo-kahit na nagkakahalaga ng sampu-sampung milyong dolyar ang mga nagbabayad ng buwis sa Amerika para sa naging pinaka-aksaya at hindi kinakailangang gawain sa planeta. ." , - ngunit sa totoo lang, aking mga kaibigan, ang lahat ay bumaba na mula rito: ang relasyon sa mga Ruso at maraming bansa sa Europa at Asya ay nasa pinakamababang panahon at nagbabantang sasabog sa diplomatikong alitan sa pinakamabuting kalagayan, at ang pagbabalik sa Cold War sa pinakamalala. ; ang militar ay hindi na nagtitiwala sa pangulo dahil sa lahat ng mga nagbabantang napakalaking pagbawas na plano niyang gawin sa ating ipinagmamalaki na militar; ang mga Ruso ay inabandona ang International Space Station, ang European Union at Japan ay isinasaalang-alang ang paggawa ng pareho; at ang ekonomiya ay nasa krisis pa rin apat na taon matapos siyang maluklok sa kapangyarihan, sa kabila ng isang kampanyang pagtitipid na nakita ang buong mga departamento sa antas ng gabinete na lahat ngunit inalis. Ito ba ang gusto nating ipagpatuloy sa loob ng apat na taon pa?" Ang mga manonood ay nagsimulang sumigaw ng isang pamilyar na parirala na paulit-ulit na paulit-ulit sa panahon ng kampanya ni Barbeau: "Gawin mo ito ngayon, Ken Phoenix, o lumabas sa kotse!" " pinaghalong mga expression ng Cajun at Creole.
    
  Matapos maghintay ng ilang segundo, itinaas ni Barbeau ang kanyang mga kamay, nakangiti ng malawak, hanggang sa tuluyang natapos ang pagkanta. "Ngunit habang binabalaan niya tayo sa kanyang mga plano na bawasan ang militar sa panahon ng patuloy na pagtaas ng panganib sa ating bansa at sa ating mga kaalyado; habang binabalaan niya tayo na handa siyang putulin ang mga programa at benepisyo sa social safety net na idinisenyo upang tulungan ang mga pinaka-mahina sa atin; habang siya ay nagbabanta na lumikha ng isang malaking kakulangan upang subukang i-deploy ang mga bagay na kasing laki ng pie sa kalawakan sa kalangitan, alam mo ba kung ano ang ginawa niya kanina, aking mga kaibigan? Ngayon ay naglunsad siya ng nakadirekta na sandata ng enerhiya, isang microwave laser, mula sa kalawakan, sa direktang paglabag sa Outer Space Conservation Treaty. Bagama't ang kasunduan ay hindi pa naratipikahan ng Senado-isang pagkukulang na itatama ko kapag pinamunuan ko ang White House, ipinapangako ko sa iyo-ang mga tuntunin nito ay maingat na sinunod sa nakalipas na walong taon upang matiyak ang kapayapaan. At alam mo kung ano ang pinakamasama? Upang itago ang kanyang programa sa mundo, itinago niya ang pagkilos na ito bilang isang inosenteng eksperimento ng mga mag-aaral sa kolehiyo.
    
  "Totoo yan mga kaibigan ko. Narinig o nabasa mo na ang tungkol sa mga unang tinedyer sa kalawakan, at siyempre si Casey Huggins, ang unang paraplegic sa kalawakan, ang mga magagaling na batang siyentipiko na nagkaroon ng lakas ng loob na pumunta sa kalawakan upang isagawa ang eksperimentong ito. Well, lahat ng ito ay isang malaking kasinungalingan. Sa tulong ng isang kontratista sa pagtatanggol sa Nevada at sa suporta nina President Phoenix at Vice President Page, ang mga estudyanteng ito ay lumikha ng nakadirekta na sandata ng enerhiya na nasa orbit sa itaas ng ating mga ulo ngayon, at matagumpay na pinaputok ngayon sa isang target sa Earth, lahat sa ilalim ng pagkukunwari ng isang solar power plant. , na maaaring mag-supply ng kuryente sa alinmang bahagi ng mundo upang matulungan ang mga mahihirap na komunidad o mga mananaliksik sa malalayong bahagi ng mundo. Tulad ng sinasabi namin doon, sa channel, aking mga kaibigan: ang asong ito ay hindi nangangaso.
    
  "Sinubukan nilang linlangin kami, mga kaibigan ko," patuloy ni Barbeau. "Sinubukan nila tayong linlangin. Ngunit hindi na kinaya ng isang miyembro ng tinatawag na Starfire Project team ang pagkukunwari, at tinawagan niya ang aming chairman ng conference, si Dr. Tobi Nukage, at sinabi sa kanya ang totoo. Ang matapang na binata na ito ay si Kim Jong-bae, isang matalinong mag-aaral sa engineering mula sa United Korea na naging pinuno ng koponan para sa proyekto ngunit hindi pinahintulutang ipahayag ang kanyang pagtutol sa test firing. Siya ay isang bayani para sa pagsira sa charade na ito."
    
  Nagdilim ang mukha niya. "Nalaman din namin ngayon na mayroong isang kakila-kilabot na trahedya na kinasasangkutan ng nakadirekta na sandatang enerhiya na ito-maaaring narinig mo na ito," patuloy ni Barbeau. "Isa sa mga grupong kinakatawan dito, Students for Universal Peace, ay nag-organisa ng protesta tungkol sa Starfire Test Site. Kumuha sila ng dalawang magigiting na lalaki para magpalipad ng maliit na eroplano malapit sa target ng Starfire. Alam nila ang panganib, ngunit nais nilang gawin ang lahat ng kanilang makakaya upang ihinto ang pagsubok. Ikinalulungkot kong mag-ulat... Ang eroplano ay binaril ng isang ilegal na sandata sa kalawakan. Oo, binaril ng microwave laser beam mula sa Armstrong space station. Agad na napatay ang dalawang magigiting na lalaking sakay." Nagkaroon ng ganap na katahimikan sa bulwagan, maliban sa ilang mga hikbi at hingal ng takot, at lahat ng naroroon sa isang mesa ay agad na tumalon sa kanilang mga paa sa gulat at paghihirap at nagtungo sa labasan ng bulwagan.
    
  Hinayaan ni Barbeau na magtagal ang katahimikan ng ilang sandali. Pagkatapos, dahan-dahan, unti-unting nagbago ang kanyang ekspresyon: hindi na madilim, ngunit namumula sa galit. "Itigil ang pagiging mapagkunwari, Mr. Phoenix," sabi ni Barbeau, malinaw na binibigkas ang kanyang mga salita at direktang itinuro ang kanyang daliri sa network at mga cable news camera na dali-daling na-install sa kanyang mungkahi para sa kanyang hitsura. "Wala nang mga kasinungalingan at panlilinlang, wala nang pag-aaksaya ng ating pinaghirapang mga dolyar sa buwis sa mga mapanganib at iligal na programa ng armas, at wala nang pagpatay sa mga inosenteng Amerikano na walang ibang gustong ipahayag ang kanilang galit at gumawa ng isang bagay, anuman, sa ngalan ng kapayapaan. Agad na i-deactivate ang space weapon na ito, iwanan ito at hayaan itong mag-deorbit, masunog at mahulog sa karagatan. Gawin na ngayon" . Mas dumagundong na palakpakan at pag-awit ng "Gawin mo na!" Gawin na ngayon! Gawin na ngayon!"
    
  "Kapag naging Presidente ako ng Estados Unidos, mga kaibigan ko," patuloy ni Barbeau pagkatapos ng isang minutong palakpakan at pag-awit, "Ibabalik ko ang pananampalataya at karangalan ng bansang ito, ng ating militar, ng White House at sa mata ng lahat sa paligid ng mundo na naghahangad ng kalayaan at nananalangin para sa pinalawig na tulong. Magiging numero uno muli ang ating militar nang hindi sinusubukang manatiling numero tatlo. Kapag tumingala ang inaapi at mapagmahal sa kapayapaan na mga tao sa mundo, hindi nila makikita ang mga missile na pinaputok sa kanila ng sarili nilang gobyerno, at tiyak na hindi nila makikita ang isang istasyon ng kalawakan ng militar ng Amerika na handang gawing abo ang kanilang nayon o barilin ang isang eroplano mula sa kalangitan na may hindi nakikitang sinag ng liwanag - makikita nila ang isang sasakyang pang-transportasyon na may pula, puti at asul na bandila ng United States of America na may dalang pagkain, tubig, gamot, mga doktor at mga peacekeeper upang tulungan sila. At kapag humingi ng tulong ang mga Amerikano at humiling sa kanilang gobyerno na tumulong sa pagpapakain sa kanilang mga anak at makakuha ng trabaho, hindi nila maririnig ang tungkol sa paggastos ng kanilang pangulo ng daan-daang milyong dolyar sa mga joyride patungo sa kalawakan o palihim na lumilikha ng mga sinag ng kamatayan - matatanggap nila ang tulong na kanilang desperado. kailangan . Ito ang ipinangako ko!"
    
  Mas malakas pa ang hiyawan at pag-awit, at sa pagkakataong ito ay hinayaan na ito ni Stacy Ann Barbeau.
    
    
  KREMLIN
  MOSCOW RUSSIAN FEDERATION
  PAGKALIPAS NG ILANG ORAS
    
    
  "Aking mga kapwa Ruso, ang aking talumpati ngayong umaga ay magiging maikli at direkta," sabi ni Pangulong Gennady Gryzlov sa camera mula sa isang studio sa telebisyon sa Kremlin. Madilim at mabagsik ang ekspresyon ng mukha niya, na para bang ipapahayag na niya ang pagkamatay ng isang mahal sa buhay. "Sa ngayon, dapat ay narinig mo na ang tungkol sa mga pahayag na ginawa ng kandidato sa Pangulo ng US at dating Kalihim ng Estado na si Stacey Ann Barbeau kanina tungkol sa pagsubok na pagpapaputok ng isang nakadirekta na sandata ng enerhiya mula sa kalawakan sa isang target sa Earth mula sa isang istasyon ng kalawakan ng militar ng US at ang pagbaril. pababa ng isang sasakyang panghimpapawid ng US na may armas na iyon. Ako at ang aking mga ministro ay natakot nang marinig ang tungkol dito. Nagsusumikap kaming i-verify ang impormasyong ito, ngunit kung totoo, ang mga pagkilos na ito ay magiging isang seryosong banta sa kapayapaan sa mundo - sa katunayan, ang mga ito ay isang paglabag sa kasunduan, isang babala sa iba pang bahagi ng mundo, isang provokasyon at isang virtual na pagkilos ng digmaan.
    
  "Nang isaalang-alang namin ang aming mga pagpipilian, nag-aalala kami na maaari kaming lumikha ng gulat sa buong Russia, at sa katunayan sa buong mundo. Ngunit nadama namin na wala kaming pagpipilian, at iyon ang dahilan kung bakit ako nakikipag-usap sa iyo ngayong hapon. Bukod dito, nagpasya kaming kumilos nang maingat at mabilis upang protektahan ang buhay ng mga Ruso at aming mga kaibigan at kaalyado, tulad ng sumusunod:
    
  "Una: Magsisimula kaagad, ang Russian Space Defense Force ay patuloy na i-broadcast ang hinulaang lokasyon ng US military space station at ang potensyal na hanay at azimuth ng mga nakadirekta nitong armas na enerhiya, gayundin ang magbibigay ng mga babala tungkol sa kung kailan at kung saan ang direktang enerhiya na mga armas ay maaaring magbanta sa Mga Ruso, ating mga kaalyado, at ating mga kaibigan sa lupa," patuloy ni Gryzlov. "Kapag ang mga sandata ay nagbabanta sa iyo, hinihiling namin sa iyo na sumilong sa ilalim ng lupa o sa pinakamatibay na gusali na mabilis mong lilisanin. Ang mga eksaktong katangian ng armas ay hindi alam, kaya hindi pa namin alam kung ano ang maaaring maging pinakamahusay na takip, ngunit maaari kang magkaroon ng isang mas mahusay na pagkakataon na makaligtas sa isang pag-atake kung ikaw ay nasa loob ng bahay kaysa sa labas. Ang banta ay maaaring tumagal ng hanggang apat na minuto. Ikaw at ang iyong mga mahal sa buhay ay maaaring nasa panganib mula sa baril ilang beses sa isang araw.
    
  "Ang pagsabog ng mga sandatang ito ay maaaring makapinsala sa mga electronics, kaya ihanda ang iyong mga tahanan at negosyo na walang kuryente sa loob ng ilang araw o kahit na linggo: mag-imbak ng mga kumot, pagkain at tubig; mangolekta ng kahoy para sa apoy; at ayusin ang iyong mga kapitbahayan upang magsama-sama at tumulong sa isa't isa," patuloy niya. "Kung maaari, iwasang lumipad sa mga eroplano, sumakay sa mga elevator o de-kuryenteng tren, o magpatakbo ng mabibigat na makinarya habang ang sandata ay nasa danger zone dahil, gaya ng nakita natin, ang mga armas ay madaling magpabagsak ng sasakyang panghimpapawid at maaaring makagambala o makasira ng mga kuryente. mga circuit.
    
  "Pangalawa: Hinihiling ko na ang lahat ng mga sandata ng kalawakan ng Amerika sa Armstrong space station ay i-deactivate at agad na sirain," sabi ni Gryzlov. "Kabilang dito ang Skybolt free electron laser, ang Hydra chlorine-oxygen-iodine laser at ang Kingfisher orbital weapons workshops; Starfire, isang tinatawag na eksperimento ng mag-aaral sa kolehiyo na talagang naging isang armas ng microwave laser; at anumang iba pang mga armas na nakabatay sa kalawakan, ang kanilang mga pinagmumulan ng kapangyarihan at lahat ng kanilang mga bahagi, kung ang mga Amerikano ay nag-uuri sa kanila bilang mga sandata na nagtatanggol lamang o hindi. Sa partikular, hinihiling ng Russia na ihiwalay ang Skybolt module mula sa Armstrong space station sa loob ng apatnapu't walong oras, at kapag hindi na ito nagdudulot ng panganib sa sinuman o anumang bagay sa Earth, alisin ito sa orbit. at ipinadala upang masunog sa ang kapaligiran ng Earth o bumagsak sa karagatan. Mayroon kaming malalakas na sensor sa lupa upang matukoy kung tapos na ito. Kung hindi ito gagawin, dapat kong ipagpalagay na ang Estados Unidos ay nagnanais na patuloy na gumamit ng mga armas at agad na gagawin ng Russia ang lahat ng kinakailangang hakbang upang protektahan ang sarili nito.
    
  "Ikatlo: Sa pamamagitan nito, ipinapahayag ko na, simula sa sampung araw, maliban kung sirain ng mga Amerikano ang lahat ng kanilang mga sandata sa kalawakan, ang lahat ng airspace sa paligid ng Russian Federation mula sa ibabaw hanggang sa isang taas na limang daang kilometro ay mula ngayon ay pinaghihigpitan ang airspace at sarado sa lahat ng hindi awtorisadong spacecraft, " - patuloy ni Gryzlov. "Sa loob ng mga dekada, kinikilala ng lahat ng mga bansa na tanging ang airspace sa ibaba ng dalawampung kilometro ang maaaring limitado o kontrolin, ngunit hindi na. Tinataya ng aming mga siyentipiko na ang mga Amerikano ay maaaring magpaputok ng kanilang nakadirekta na mga sandata ng enerhiya hanggang sa limang daang kilometro na may sapat na puwersa upang patayin ang isang tao sa lupa, kaya ito ang airspace na aming poprotektahan. Anumang hindi awtorisadong paglipad sa ibabaw ng Russian Federation sa ibaba ng tinukoy na altitude, anuman ang uri ng sasakyang panghimpapawid o spacecraft, ay ituturing na pagalit at sasailalim sa neutralisasyon. Alam kong nakakaapekto ito sa maraming bansa, ngunit binago ng mga Amerikano ang dynamic na seguridad sa buong mundo para sa mas masahol pa, at wala tayong pagpipilian kundi kumilos. Sampung araw ay dapat sapat para sa lahat ng hindi mapagkaibigang bansa na baguhin ang mga orbit ng kanilang spacecraft o magbigay sa amin ng detalyadong impormasyon tungkol sa uri, layunin at mga orbit ng sasakyang panghimpapawid at spacecraft na lumilipad sa Russia upang sumunod sa utos na ito.
    
  "Ang limitasyong ito ay totoo lalo na para sa isang spacecraft sa partikular: American single-stage orbital launch vehicles," sabi ni Gryzlov. "Dahil sa kanilang atmospheric hypersonic na mga kakayahan sa paglipad at kanilang kakayahang bumilis sa orbit ng Earth, pati na rin ang kanilang ipinakitang kakayahang maglunsad ng mga armas o maglunsad ng mga satellite na nagdadala ng sandata sa orbit, nagdudulot sila ng isang partikular na mapanganib na banta sa Russian Federation.
    
  "Kaya, simula sa sampung araw upang bigyan ang mga spaceplane ng oras upang ilikas ang sinumang tauhan mula sa International Space Station o Armstrong Station, ang mga spaceplane ng US S-series ay hindi tatanggapin sa airspace ng Russia at sasabak at babarilin nang walang karagdagang babala," patuloy ni Gryzlov. . "Hayaan mong ulitin ko ito para walang kalituhan o pag-aalinlangan: simula ngayon, sa loob ng sampung araw, maa-activate ang mga American space planes kung lilipad sila sa ibabaw ng Russian Federation. Ang banta ng pag-atake ng mga hypersonic na sasakyang panghimpapawid na ito ay napakalaking banta para sa mamamayang Ruso. Ang United States ay may maraming commercial spacecraft na pinapagana ng tao na maaaring magserbisyo sa International Space Station at iba pang katulad na mga misyon, at papayagang gawin ito pagkatapos humiling ng pahintulot na lumipad sa Russia, ngunit ang mga space plane ay hindi rin bibigyan ng pahintulot na lumipad sa ibabaw ng Russia. .sa ilalim ng anong mga pangyayari.
    
  "Hindi ko nais na gumawa ng gayong marahas na mga hakbang, mahal kong mga Ruso, ngunit pagkatapos ng konsultasyon sa aking mga tagapayo at pagkatapos ng maraming panalangin, nadama kong wala akong pagpipilian kung nais kong protektahan ang mga mamamayang Ruso mula sa panganib na kinakaharap nila ngayon sa itaas ng kanilang mga ulo. " , - pagtatapos ni Gryzlov. "Hinihikayat ko ang lahat ng mga Ruso na gawin ang lahat ng kinakailangang pag-iingat upang maprotektahan ang kanilang sarili at ang kanilang mga pamilya mula sa panganib ng pag-atake mula sa mga sandata sa kalawakan. Kung hindi tumugon ang mga Amerikano sa aking mga kahilingan, sinisiguro ko sa iyo, kikilos ang Russia. Manatiling may kaalaman at manatiling ligtas, mahal kong mga Ruso. Pagpalain nawa ng Diyos ang Russian Federation."
    
  Tumayo si Gryzlov mula sa kanyang upuan at naglakad palabas ng Kremlin television studio na may mahabang hakbang, kasama ang kanyang chief of staff, si Sergei Tarzarov. Hindi siya bumati o huminto sa pakikipag-chat, ngunit mabilis na bumalik sa kanyang opisyal na opisina. Naghihintay sa kanya sa loob sina Foreign Minister Daria Titeneva, Defense Minister Gregor Sokolov at Chief of the General Staff General Mikhail Khristenko, na lahat ay tumayo nang buksan ni Tarzarov ang pinto para sa Russian president. "Mahusay na paggamot, ginoo," sabi ni Sokolov. "Sa tingin ko ay sapat na ang sampung araw para simulan ng mga Amerikano ang negosasyon sa pag-access sa airspace ng Russia para sa kanilang spacecraft."
    
  Umupo si Gryzlov sa kanyang mesa at pinandilatan si Sokolov. "Hindi ko bibigyan ng sampung araw ang sinuman," putol niya, nagsisindi ng tabako, "at hindi ako makikipag-ayos sa sinuman tungkol sa anumang bagay."
    
  "Sir?"
    
  "Apatnapu't walong oras, Sokolov," sabi ni Gryzlov. "Kung hindi ko nakikitang nakadiskonekta ang Skybolt module mula sa istasyong iyon ng kalawakan, gusto kong atakihin ang istasyong iyon sa kalawakan sa susunod na dumaan ito sa Russia, kasama ang bawat sandata sa ating arsenal. Pareho sa alinman sa kanilang mga spaceplanes. Hindi ako uupo at walang gagawin habang ang mga Amerikano ay lumilipad sa itaas na may nakadirekta na mga sandata ng enerhiya. Mas gugustuhin kong kaladkarin ang bansang ito sa digmaan kaysa hayaang mangyari ito."
    
  Kinuha ni Sergei Tarzarov ang receiver ng telepono sa kabilang dulo ng opisina ni Gryzlov, nakinig, pagkatapos ay ibinalik ito. "Narito si Pangulong Phoenix, ginoo," sabi niya.
    
  "Hindi nagtagal," sabi ni Gryzlov. Sinenyasan niya ang mga nasa silid na kunin ang kanilang mga naka-disconnect na extension para marinig nila ang pagsasalin, pagkatapos ay kinuha ang telepono sa kanyang desk. "Ano ang problema, Mr. Phoenix?"
    
  "Ito ay hindi isang direktang sandata ng enerhiya, Ginoong Pangulo," sabi ni Phoenix sa pamamagitan ng isang tagasalin. "Ito ay isang proyekto sa engineering sa kolehiyo, isang planta ng solar power na nakabase sa espasyo. At ang eroplano ay hindi binaril ng Starfire-nawalan ito ng kontrol habang sinusubukang iwasan ang isang Air Force patrol helicopter matapos lumabag sa restricted airspace, ilang minuto matapos ang pagsubok. Hindi ko alam kung saan nakuha ni Secretary Barbeau ang kanyang impormasyon, ngunit mali siya at naligaw ka para paniwalaan ito. Siya ay nangangampanya para sa pangulo at gusto niya ng mga headline."
    
  "Maghintay". Pinindot ni Gryzlov ang standby button at lumingon sa mga kasama niya sa kwarto. "Well, well," sabi niya, "Sisimulan ng Phoenix ang pag-uusap na ito sa pamamagitan ng pagsisikap na magpaliwanag. Ito ay maaaring maging kawili-wili."
    
  "Maaaring handa siyang makipag-ayos," sabi ni Tarzarov. "Hayaan mong bigyan ka niya ng isang bagay, at pagkatapos ay magbibigay ka ng isang bagay bilang kapalit."
    
  "What the hell are you talking about, Tarzarov," galit na sabi ni Gryzlov, ngunit may ngiti sa kanyang mukha. "Hindi ako magbubunga ng isang pulgada sa mahinang kalooban na ito ng isang pinuno ng estado." Muli niyang pinindot ang hold button. "Sinasabi mo bang nagsisinungaling si Barbeau, Phoenix?" - tanong niya, hindi na ginagamit ang titulo ng Phoenix o tinawag man lang siya bilang "Mister" - Defensive ang unang hakbang ni Phoenix, at gusto ni Gryzlov na walang duda kung sino ngayon ang may kontrol sa sitwasyon.
    
  "Ibinibigay ko sa iyo ang mga katotohanan, Ginoong Pangulo: Ang Starfire ay hindi isang direktang armas ng enerhiya," sabi ni Phoenix. "Ito ay isang eksperimentong solar-powered space power plant na binuo ng ilang mga mag-aaral sa engineering ng California. Ang Skybolt free electron laser ay na-deactivate. Kasama sa eksperimento ng mga mag-aaral ang pagpapadala ng kuryente mula sa kalawakan patungo sa Earth. Ito lang lahat. Bumagsak ang maliit na eroplano dahil bobo ang piloto nito, hindi dahil natamaan ito ng maser. Ang solar power plant ay walang banta sa sinuman sa mundo at tiyak na hindi magpapagana sa mga eroplano, elevator, tren, o anumang bagay. Gumagawa ka ng panic sa isang hindi nakakapinsalang eksperimento sa kolehiyo. Ang proyektong ito o ang istasyon ng kalawakan ay walang anumang banta sa iyo."
    
  "Phoenix, hindi na lang ako naniniwala sa iyo," sabi ni Gryzlov. "Isa lang ang magagawa mo para maibalik ang aking pananampalataya sa iyong mga salita: agad na idiskonekta ang laser module mula sa space station. Kung gagawin mo ito, hindi ako magpapataw ng mas mataas na mga paghihigpit sa airspace ng Russia at papasok ako sa mga negosasyon sa iyo upang lumikha ng isang permanenteng kasunduan sa mga sandata sa kalawakan. Ang mahalaga lang sa akin ay ang mga nakakasakit na armas sa kalawakan na maaaring magdulot ng banta sa Russia. Maaaring nakatanggap ako ng maling impormasyon tungkol sa katangian ng device, ngunit hindi pa rin nito binabago ang katotohanan na ginamit mo ang Skybolt module upang direktang maglabas ng enerhiya sa ibabaw ng Earth, at hindi ito katanggap-tanggap."
    
  Napansin ni Gryzlov ang mahabang katahimikan sa kabilang dulo ng linya; pagkatapos: "Ako ay sasangguni sa aking mga tagapayo, Mr. Presidente," sa wakas ay sinabi ni Phoenix.
    
  "Napakahusay," sabi ni Gryzlov. "Mayroon kang dalawang araw, Phoenix, at pagkatapos ay ipagtatanggol ng Russia ang airspace nito at ang mababang orbit ng Earth tulad ng pagtatanggol natin sa ating tinubuang-bayan, kasama ang bawat lalaki, babae at bata at bawat sandata na nasa ating arsenal ay nasa ating pagtatapon. Ito ang pangako ko, Phoenix. "At sa mga salitang ito ay ibinalik niya ang telepono sa lugar.
    
  Ibinalik ni Sergei Tarzarov ang naka-disconnect na extension cord sa orihinal nitong lugar. "Sa palagay ko gagawin niya ang hinihiling mo at idiskonekta ang laser module mula sa istasyon ng espasyo ng militar," sabi niya. "Tiyak na kinikilala niya iyon. Maaari ba akong magmungkahi-"
    
  "Hindi, hindi mo kaya, Tarzarov," pinutol siya ni Gryzlov. Bumaling siya kay Defense Minister Sokolov at Chief of the General Staff Khristenko. "Bibigyan ko ang mga Amerikano ng kanilang dalawang araw para tanggalin ang Skybolt module na ito mula sa istasyon ng kalawakan, at papayagan ko lang silang maghatid ng mga manned capsule sa kanilang istasyon ng kalawakan kung sasabihin nila sa amin ang kanilang eksaktong landas ng paglipad at patutunguhan bago ilunsad, at kung sila ay hindi 't lumihis mula sa landas ng paglipad na ito hindi sa pamamagitan ng isang degree o isang metro. Kung hindi nila kami ipaalam, o kung lumihis sila sa landas ng paglipad, gusto kong sirain ang spacecraft. Ang mga spaceplane ay ipapakalat sa tuwing sila ay nasa saklaw ng ating mga armas."
    
  "Paano ang mga detalye ng kanilang kargamento o mga pasahero, sir?" Tanong ni Foreign Minister Titonov.
    
  "Wala akong pakialam kung ano ang maaari nilang dalhin," sabi ni Gryzlov. "Mula ngayon, ipinapalagay ko na ang bawat spacecraft na inilunsad ng mga Amerikano ay nagdadala ng mga sandata sa kalawakan at nagdudulot ng panganib sa Russia. Ang mga Amerikano at itong walang gulugod na Presidente Phoenix ay mga sinungaling at nagdudulot ng panganib sa Russia. I will treat them like the enemies that they are, I will not concede anything, and I will operate on the assumption that America is simply waiting for the right opportunity to strike, so we must be ready to strike first."
    
    
  SIYAM
    
    
  Ang mga shootout ay isinasagawa ng mga kriminal, hindi ng mga opisyal ng pagpapatupad ng batas.
    
  - JOHN F. KENNEDY
    
    
    
  SAKAY SA UNANG EROPLANO SA HIlagang CALIFORNIA
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Ibinaba ni Pangulong Phoenix ang telepono. "Everything went smoothly," pagod niyang ungol. Siya ay patungo sa hilaga sa Portland, Oregon, para sa susunod na araw ng paghinto ng kampanya. "Naririnig mo ba ang lahat ng ito?" - tanong niya sa kanyang video conference camera. Lahat ng tatlong kalahok sa video conference - Vice President Anne Page, National Security Adviser William Glenbrook at Secretary of Defense Frederick Hayes - ay tumugon sa sang-ayon. "Niloko ko ang aso. Dapat ay tinawagan ko kayo at tinanong ang inyong opinyon bago payagan ang mga mag-aaral ng Cal Poly na gumamit ng nuclear generator. Salamat sa Barbeau, iniisip ng Russia na nagpaputok lang ako ng death ray. I don't feel like I have any choice here guys but to disconnect this Skybolt module. Mga iniisip?"
    
  "Ipapayo ko sana ang karagdagang pagsusuri sa MHD generator kung tinanong mo ako nang maaga, Ginoong Pangulo," sabi ni Anne. "Ang ginawa lang namin ay hayaan ang mga mag-aaral ng UC na magpakita ng kanilang teknolohiya-hindi kami bumaril ng mga sandata sa kalawakan. Ang Starfire ay hindi isang sandata sa kalawakan, anuman ang sabihin nina Barbeau at Gryzlov."
    
  "Ngayon ang tanong, sa palagay ba natin ay maglalakas-loob si Gryzlov na umatake kung magpapalipad tayo ng space plane sa Russia?" - tanong ng presidente.
    
  "Siya ay gumagawa ng mga hakbang upang subukang kumbinsihin kami na ito mismo ang gagawin niya," sabi ni Glenbrook. "Ang paglulunsad ng Electron spaceplane na ito sa isang orbit na sumasalubong sa istasyon ng kalawakan? Ito ay isang sinadya."
    
  "Milyo ang agwat nila," sabi ni Hayes. "Walang panganib ng banggaan."
    
  "Ngunit isang maling pagkalkula ng ilang segundo lamang at maaaring ito ay mas masahol pa," sabi ni Anne. "Tama si Bill: ito ay isang sinadya at mapanganib na gawa."
    
  "May binanggit ka pang nangyari bago ang flyby episode na iyon, di ba, Fred?" tanong ng presidente. "Ano iyon?"
    
  "Bago lumipad ang Russian spaceplane sa Armstrong space station, pinanood namin ang paglipad nito nang napakalapit sa isang hindi gumaganang satellite ng Russia," sabi ni Hayes. "Habang nanonood kami, napansin namin na ang satellite ay biglang bumagsak."
    
  "Inatake siya ng spaceplane? Paano?"
    
  "Ang paunang data sa kaganapang ito ay nakuha mula sa mga larawan ng radar, at hindi nila nakita ang anumang mga projectiles tulad ng Scimitar hypervelocity missiles na ginamit nila dati," sabi ni Hayes. "Hiniling namin sa Air Force na suriin ang mga imahe ng infrared satellite system na nakabatay sa espasyo sa panahon ng insidente upang makita kung maaari nilang makita ang laser."
    
  "Laser?" - bulalas ng pangulo. "Laser na nakakasira ng satellite sa isang spaceplane?"
    
  "Very possible, sir," sabi ni Hayes. "Matagal na kaming may plano na lumikha ng maliliit na laser upang sirain ang mga satellite, tulad ng mga Ruso - maaaring nag-install sila ng isa sa cargo bay ng Electron spaceplane."
    
  "Maaari naming gamitin ang isang bagay na tulad nito ngayon," sabi ni Anne.
    
  "Pinili namin ang Kingfisher strike satellite, ma'am, dahil maaari silang magdala ng mga anti-satellite, anti-missile at attack weapons, samantalang ang mga laser satellite ay hindi maaaring umatake sa mga target sa Earth," sabi ni Hayes.
    
  "Sumasang-ayon ba tayo na ang mga Ruso ay mukhang handa, handa at kayang salakayin ang ating spacecraft?" - tanong ng presidente. Ang kanyang tanong ay sinalubong ng katahimikan at maraming malungkot na mukha. "Mahilig akong sumang-ayon, guys: Galit si Gryzlov, at isa siyang psychopath, at sa pagsubok na ito ng Starfire, nakita niya ang kanyang pagkakataon na isulong ang isyu ng mga sandata sa kalawakan - at napakadali niyang makuha ang atensyon ng komunidad ng mundo. Maaari niyang salakayin ang isa sa aming mga spaceplane at sabihing na-provoke siya sa paggawa nito." Napatingin siya sa mga natulala na mukha sa screen ng video conference. "May nag-iisip ba na si Gryzlov ay magsasagawa ng anumang negosasyon sa bagay na ito?"
    
  "Sinabi na niya sa mundo kung ano ang kanyang gagawin," sabi ni Glenbrook. "Nanawagan siya para sa kaligtasan ng kanyang buong bansa - sinabi pa niya sa kanyang mga mamamayan na magtago habang lumilipad ang istasyon sa itaas! Ang anumang bagay na mas mababa kaysa sa paggawa ng Skybolt sa isang meteorite ay hindi katanggap-tanggap. Magmumukha siyang mahina kung nagsimula siya ng negosasyon."
    
  "Ano ang aking mga opsyon sa militar? Fred?"
    
  "Hindi namin naubos ang lahat ng aming mga pagpipilian, Ginoong Pangulo," mariing sinabi ng Kalihim ng Depensa Hayes. "Sa anumang kaso. Ang libreng electron laser sakay ng Armstrong space station at ang Kingfisher weapons workshops ay ang pinakamahusay na opsyon para sa pagsira sa mga Electron launch pad, MiG-31D base at S-500 anti-satellite missile launcher, sir. Kung i-deploy natin ang buong konstelasyon ng Kingfisher, maaari nating hawakan ang bawat Russian missile defense site at spaceport sa panganib dalawampu't apat na oras sa isang araw/pitong minuto. Inilagay ng mga Ruso ang S-500 air defense weapon sa kanilang mga launch pad, ngunit hindi nila mahawakan ang precision-guided Thor's Hammer missile na nagmumula sa kalawakan sa sampung libong milya bawat oras - at siyempre ang Skybolt ay lumilipad sa bilis ng liwanag . Kapag tumayo na siya at kumalas, hindi na siya mapipigilan."
    
  Isinaalang-alang ito ng Pangulo nang ilang sandali; halatang hindi siya komportable sa paggamit ng mga sandata na nakabase sa espasyo. "Any other options, Fred?" huli niyang tanong.
    
  "Ang S-500 ay isang game changer, sir," sabi ni Hayes. "Ang tanging iba pang mga opsyon na hindi nuklear ay ang mga pag-atake ng aming anim na natitirang B-2 stealth bombers at cruise missiles na inilunsad mula sa aming ilang B-1 at B-52 bombers, kasama ang ship-launched conventional cruise missiles. Ang pag-atake sa mga spaceport ng Russia at Chinese ay nangangahulugang lumilipad sa teritoryo ng Russia at Chinese-ang aming mga conventional cruise missiles ay may hanay lamang na pitong daang milya, na nangangahulugang maaari kaming maabot ang ilang S-500 na target, ngunit hindi ang mga spaceport. Ang S-500 ay may kakayahang kontrahin ang parehong stealth at subsonic na low-flying cruise missiles, ay may mataas na kakayahan laban sa B-1 bombers, at nakamamatay laban sa B-52s.
    
  "Anong pagkakataon ang mga cruise missiles at stealth bombers, Heneral?" - Tanong ni Vice President Page.
    
  "Walang mas mahusay kaysa sa limampu't limampu, ginang," sabi ni Hayes. "Napakaganda ng S-500. Ang hanay ng aming mga air-launched cruise missiles ay dalawang beses kaysa sa S-500, ngunit ang S-500 ay mobile at maaaring mabilis na ilipat at ayusin, kaya ang posibilidad ng isang inertial-guided cruise missile ay nagta-target lamang ng isang hanay ng mga geographic na coordinate sa huling alam nitong posisyon ang mga baterya at nakapasok sa isa sa mga ito ay hindi masyadong mataas. Ang extended range na bersyon ng Joint Air-Launched Standoff cruise missile ay may infrared image sensor kaya mas epektibo ito laban sa mga gumagalaw at pop-up na target, ngunit ito ay subsonic at ang S-500 ay magiging napakaepektibo laban doon. Maganda ang labindalawang refurbished B-1 bombers na natanggap namin, pero wala pa kaming karanasang crew. Ang B-52 ay walang pagkakataon. Kailangan nilang lampasan ang pangunahing air defense system ng Russia, ang S-400, at pagkatapos ay sumakay sa S-500, na nagpoprotekta sa mga cosmodrome at launch pad." Lumingon siya sa presidente. "Ang mga sandata sa kalawakan ay ang aming pinakamahusay na pagpipilian, ginoo. Hindi natin dapat i-deactivate ang Skybolt module - sa katunayan, ang rekomendasyon ko ay i-activate ang Skybolt at Kingfisher satellite na nasa orbit na, ipadala ang mga spaceplane at ipapalipad sa kanila ang mga nakaimbak na garahe pabalik sa kanilang mga orbit upang makumpleto ang pagbuo ng grupo."
    
  Halatang hindi nagustuhan ng Pangulo ang rekomendasyong ito. "Ayokong pagbaril ng mga Ruso sa aming mga spaceplane, Fred," sabi niya pagkatapos ng mahabang sandali ng pag-iisip.
    
  "Maaari pa rin nilang gawin ito kung i-disconnect namin ang Skybolt module, sir, at pagkatapos ay isuko na namin ang pangunahing sistema ng armas na maaaring makatulong sa paglaban sa isang pag-atake sa istasyon o sa mga workshop ng armas."
    
  Tumango ang Presidente. "Gaano katagal bago maibalik sa orbit ang mga garahe ng Kingfisher?"
    
  "Ilang linggo, sir," sabi ni Hayes, habang tinitingnan ang ilang mga tala sa kanyang tablet computer. "Ang mga garahe ay nakaimbak sa Armstrong. Kailangan nilang i-load ang mga module sakay ng spaceplane, pagkatapos ay maghintay ng tamang sandali o lumipad sa tinatawag na transfer orbit upang mapunta sa tamang posisyon upang ilunsad ang module sa orbit nito."
    
  "At ang mga Ruso ay manonood ng aktibidad na ito sa lahat ng oras na ito, sa palagay ko?"
    
  "Talaga, sir," sagot ni Hayes. "Nakikita nila, tulad ng sinuman, kung anong mga orbit ang kailangang gawin upang makumpleto ang saklaw - ang kailangan lang nilang gawin ay subaybayan ang mga orbit na iyon. Pansamantala, maaari nilang ilagay ang S-500 at MiG-31D sa mga tamang lugar para kunan sa mga garahe kung kailan nila gusto, at siyempre magagawa nila iyon ngayon kasama si Armstrong - sa katunayan, naniniwala kami na mayroon silang hanggang anim na S. - 500 at MiG-31D na may mga anti-satellite na armas na nakatutok kay Armstrong ngayon sa kanyang kasalukuyang orbit. Kung babaguhin natin ang orbit ng istasyon, ililipat lang nila ang mga armas ng ASAT sa kung saan kinakailangan ang mga ito."
    
  "Kaya si Armstrong ay mahina sa pag-atake?" - tanong ng presidente.
    
  "Ang Hydra COIL defensive laser ay nagpapatakbo, at ang Kingfishers na kasalukuyang nasa orbit at ang Skybolt laser ay maaaring ma-activate nang medyo mabilis," tugon ni Hayes. "Ang bawat garahe ng Kingfisher ay may tatlong anti-satellite na armas, pati na rin ang tatlong ground attack round. Naniniwala ako na mapoprotektahan nang husto ng istasyon ang sarili nito kapag naka-online na muli ang lahat ng system." Ibinuka niya ang kanyang mga braso. "Sa pagtatapos ng dalawang araw, makikita ng mga Ruso na hindi namin pinagana ang Skybolt, at pagkatapos ay titingnan namin kung gagawin nila ang kanilang banta."
    
  "Si Gryzlov ay lumabas na sa internasyonal na telebisyon - kung siya ay umatras, siya ay mawawalan ng mukha sa mga mata ng buong mundo," sabi ng tagapayo ng pambansang seguridad na si Glenbrook. "Maaari siyang gumawa ng kaunting pag-atake upang subukang magmukhang seryoso..."
    
  "Hindi ako tinatamaan ni Gryzlov bilang isang taong gagawa ng mga bagay sa kalagitnaan," sabi ni Anne. "Sa tingin ko hindi siya nag-aalala na mawalan ng mukha - ang lalaki ay baliw lang. I think if he decide to leave, ibibigay niya lahat."
    
  "Ano ang mawawala sa atin kung mawawala sa atin si Armstrong, Fred?"
    
  "Labing-apat na tauhan, kabilang ang dalawang mag-aaral sa kolehiyo," sabi ni Hayes. "Multi-bilyong dolyar na pamumuhunan. Ilang uri ng mga armas at sensor na may mga advanced na kakayahan. Gayunpaman, kontrolin pa rin namin ang mga imbakan ng armas mula sa punong tanggapan ng US Space Command."
    
  "Ang Armstrong ay isang malakas na presensya, ginoo - tulad ng isang sasakyang panghimpapawid na nakaupo sa baybayin ng isang tao," idinagdag ni Glenbrook. "Kung mawawala siya sa amin, maaari itong magpinta ng isang napakasamang larawan sa buong mundo. Hindi kami lubusang matatalo, ngunit tiyak na mawawalan kami ng ilang posisyon."
    
  Kitang-kita ni Anne ang matinding paghihirap sa mukha ng Pangulo habang nahihirapan siya sa desisyon. "Sir, ang pangunahing mawawala sa atin ay height," she said. "Gusto ni Gryzlov, at umaasa siya na ibibigay na lang natin sa kanya. Naniniwala ako na si Armstrong ay may mga sandata upang itaboy ang mga Ruso. Ayokong bumigay sa pananakot ni Gryzlov. Ang Starfire ay hindi isang sandata sa kalawakan at hindi ito nagbabanta sa Russia. Hindi maaaring diktahan ni Gryzlov kung ano ang dapat nating gawin sa ating mga pwersa. Ano ang susunod niyang hihilingin - na alisin natin ang lahat ng ating nuclear submarines at aircraft carrier dahil maaari silang magdulot ng banta sa Russia? Ang mungkahi ko: sabihin sa bastard na magbugbog ng buhangin."
    
  "Damn," ungol ni Phoenix. Ito ay isang sandali na kinatatakutan niya ang kanyang buong buhay ng pagkapangulo: ang kinabukasan ng republika ay nakasalalay sa mga salita na maaari niyang bigkasin sa ilang sandali. Oo o hindi, pumunta o hindi pumunta, umatake o hindi umatake. Kung inutusan niya ang kanyang mga tropa na umatras, maaaring nabuhay sila upang lumaban sa ibang pagkakataon. Kung uutusan niya ang kanyang mga pwersa na bumuo ng lakas at maghanda para sa labanan, malamang na iyon mismo ang kailangan nilang gawin sa lalong madaling panahon.
    
  "Guys, I hate to cave in to Gryzlov," sabi niya pagkatapos ng mahabang pag-iisip, "pero parang wala akong choice. Gusto kong ma-deactivate ang Skybolt laser at madiskonekta ang module sa Armstrong space station." Mukhang panatag sina Glenbrook at Hayes; mukhang nanlumo si Anne. "Ano ang natitira sa amin sa istasyon pagkatapos ma-deactivate ang Skybolt, Anne?"
    
  "Ang Skybolt laser module ay nilagyan ng ilang targeting sensors at lasers na madi-disable kapag ang module ay nadiskonekta," sagot ni Anne, "ngunit ang istasyon ay magkakaroon pa rin ng short-range na Hydra laser, Trinity modules, na nakaimbak sa farm. istasyon, at ang mga imbakan ng armas ng Kingfisher Constellation ay nasa orbit na."
    
  "Lahat ng defensive weapons?"
    
  "Ang bawat module ng Trinity ay naglalaman ng tatlong land attack lander at tatlong anti-satellite na sasakyan," sabi ni Anne. "Ito ay maaaring ituring na isang nakakasakit na sandata. Sir, I would like you to reconsider your decision," she added. "Hindi namin maaaring i-deactivate ang bawat sistema ng militar na gusto ni Gryzlov."
    
  "Sa kasamaang palad, ginawa ko ang desisyon na payagan ang paggamit ng isang sistema ng armas ng militar para sa eksperimentong ito sa kolehiyo," sabi ng pangulo. "Maraming tao ang gumagawa ng mga kwento, nagpapahayag ng galit at kakila-kilabot at nagbabanta ng digmaan, ngunit ang katotohanan ay nananatili na nagpasya akong gamitin ang isang eksperimento sa kolehiyo. Kailangan kong mabuhay sa mga kahihinatnan. Patayin at tanggalin sa saksakan, Fred."
    
  "Oo, ginoo," sabi ng Kalihim ng Depensa Hayes.
    
  "Mr. President, gusto kong pumunta sa istasyon para tumulong sa pag-deactivate ng Skybolt," sabi ni Vice President Page.
    
  "Ano?" Nanlaki ang mga mata ni Phoenix sa sobrang gulat. "Ang hiling na ito ay tinanggihan, Miss Vice President! Ang istasyong ito ay nasa tanawin na ng Russia at maaaring salakayin anumang oras!"
    
  "Sir, walang mas nakakaalam sa modyul na ito maliban sa akin. Tatlong taon akong nagdidisenyo nito at dalawang taon sa pagtatayo nito. Alam ko ang bawat pattern at rivet dahil personal kong iginuhit ang mga ito sa pamamagitan ng kamay sa isang tunay na drawing board at ginawa ko ang lahat sa aking sarili maliban sa paghihinang na bakal at gawaing riveter. Ang Pangulo ay hindi tumingin sa lahat kumbinsido. "Isa pang paglalakbay sa kalawakan para sa matandang babae. Kung kaya ni John Glenn, sigurado akong kaya ko. Anong masasabi mo sir?
    
  Nag-alinlangan ang Pangulo, pinag-aaralang mabuti ang nakangiting mukha ni Anne. "Mas gugustuhin kong mas malapit ka sa White House o mangampanya para sa ating muling halalan, Anne," sabi niya, "ngunit alam kong si Skybolt ang iyong anak." Malungkot siyang umiling, saka tumango. "Maaaring baliw ako sa paggawa nito, ngunit naaprubahan ang iyong kahilingan. Ang unang presidente, ang unang ahente ng lihim na serbisyo, ang unang mga tinedyer, ang unang quadriplegic, at ngayon ang unang bise presidente sa kalawakan, lahat sa loob ng isang taon. Umiikot ang ulo ko. Pagpalain tayo ng Diyos".
    
  "Salamat, sir," sabi ni Anne.
    
  "Bumalik ako kaagad sa Washington," sabi ng pangulo. "Plano kong pumunta sa telebisyon upang ipaliwanag na ang Starfire ay hindi isang sandata sa kalawakan at ang Estados Unidos ay agad na magde-deactivate at idiskonekta ang laser module."
    
  "Very good, sir," sabi ni Anne. "Magkita tayo sa istasyon. Wish me luck." At natapos ang video conference.
    
  "Kailangan nating lahat ng kaunting suwerte," sabi ng pangulo sa mahinang boses, pagkatapos ay inabot ang telepono para tawagan ang flight crew ng Air Force One. Ilang sandali pa, ang eroplano ng presidente ay patungo sa silangan patungo sa Washington.
    
  Pagkatapos ay tinawag ng pangulo ang Moscow. "Ano ang napagpasyahan mo, Phoenix?" Nagtanong si Gryzlov sa pamamagitan ng isang interpreter nang walang anumang mga pleasantries o preambles.
    
  "Sumasang-ayon ang United States na i-undock ang Skybolt module mula sa Armstrong space station," sabi ni Phoenix, "at sa angkop na oras ay alisin ito mula sa orbit at payagan itong makapasok muli sa atmospera. Anumang bahagi na makakaligtas sa muling pagpasok ay mahuhulog sa karagatan."
    
  "Pagkatapos ay sumasang-ayon ang Russia na huwag limitahan ang airspace nito nang higit sa dalawampung kilometro," sabi ni Gryzlov, "para sa lahat ng spacecraft ... maliban sa iyong mga S-series na spaceplane at iyong Kingfisher weapons workshops."
    
  "Kailangan namin ang mga spaceplanes na ito, Mr. President," sabi ni Phoenix.
    
  "Ang mga ito ay nagbibigay ng parehong panganib sa Russia bilang iyong Skybolt at Phoenix lasers," sabi ni Gryzlov. "Marahil mas malaking panganib. Hindi po. Ang Estados Unidos ay lumilipad sa kalawakan sa loob ng mga dekada nang walang spaceplane, at ngayon ay mayroon kang ilang mga komersyal na operator na maaaring magpanatili ng mga istasyon ng kalawakan at iba pang mga misyon. Ang komersyal na spacecraft ay pinahihintulutan na lumipad sa Russia hangga't ipinapahayag nila ang mga detalye ng kanilang misyon bago ilunsad. Ngunit pagkatapos ng sampung araw mula ngayon, isasaalang-alang namin ang anumang overflight ng mga spaceplane o mga imbakan ng armas bilang isang masamang aksyon at tutugon nang naaayon. May kasunduan ba tayo, Phoenix?"
    
  "Hindi, hindi mo naiintindihan, ginoo," sabi ni Phoenix. "Ang mga spaceplane ay nagbibigay sa amin ng access sa low-Earth orbit at sa aming mga orbital facility. Hindi ito armas ng militar. Sumasang-ayon kaming patuloy na i-update ka sa mga paglulunsad sa hinaharap at sa kanilang mga ruta ng paglipad, at hindi namin hinihikayat ang mga spaceplane na lumipad sa ibabaw ng Russia sa kapaligiran kung maaari, ngunit iginigiit namin ang pag-access sa espasyo para sa lahat ng aming mga sasakyan, kabilang ang mga spaceplane. Nagkasundo na ba tayo, Mr. President?"
    
  Pagkatapos ng mahabang pag-pause, sinabi ni Gryzlov, "Susubaybayan namin ang iyong military space station para sa mga palatandaan na ang laser module ay na-deactivate at nadiskonekta. Tapos mag-uusap ulit tayo." At naputol ang tawag.
    
  Pinindot ni Phoenix ang button para tawagan ang communications officer. "Yes, Mr. President?" Sinagot niya agad.
    
  "Gusto kong makipag-usap muli sa pambansang koponan ng seguridad sa White House," sabi niya. Ilang sandali pa, muling lumabas sa screen ng video conference ang bise presidente, national security adviser at secretary of defense. "Nakipag-deal ako sa diyablo, guys," sabi niya. "Gusto kong ihiwalay ang Skybolt module sa Armstrong space station sa lalong madaling panahon. Ann, bumangon ka diyan sa lalong madaling panahon."
    
    
  SAKAY SA ARMSTRONG SPACE STATION
  Ilang sandali pa
    
    
  "Baliw ba siya?" bulalas ni Brad. "Gusto ni Gryzlov na idiskonekta natin ang Skybolt at alisin ito sa orbit? At ngayon ay lilimitahan niya ang lahat ng airspace sa Russia sa isang altitude na tatlong daang milya? Ito ay kabaliwan!"
    
  "Guys, I'm so sorry about this," sabi ni Kim Jong-bae sa pamamagitan ng satellite video conference mula sa White Sands Missile Range. "Hindi ko sinabi na ito ay isang sandata sa kalawakan - iyon ang konklusyon ni Dr. Nukaga. Ikinalulungkot ko na sinabi ko sa kanya na gumamit kami ng isang MHD generator, ngunit ang ginawa ko lamang ay umamin sa kanya na ang aking mga relay sa paglilipat ng kuryente ay tinanong niya ako kung anong mapagkukunan ng kuryente ang ginamit namin. Sorry talaga guys. Wala akong ideya na sasabog ito tulad ng nangyari."
    
  "Hindi mo kasalanan, Jerry," sabi ni Brad. "Sa tingin ko Dr. Nukaga naisip ito ay isang armas mula sa unang araw. Ngunit sinuportahan niya ang proyekto dahil sa iyo, at pagkatapos ay kapag ang Cal Poly ay nanalo ng malaking grant at nag-internasyonal kami, siya ay ganap na kasama namin. Mukha pa ring namumutla at nanlumo si Jerry, na para bang nawalan siya ng matalik na kaibigan sa mundo matapos mahuli na nagnakaw sa kanila. "Ang tanong, ano ang gagawin natin ngayon?"
    
  "Simple lang, Brad; Sa lalong madaling panahon, bubuhatin namin ang spaceplane at dadalhin ka ni Casey mula sa istasyon," sabi ni Armstrong Space Station Director Kai Rydon. Nakaupo siya sa command post, at lahat ng iba pang posisyon sa labanan ay pinangangasiwaan din - kabilang ang Skybolt Station, bagaman naka-install pa rin ang microwave generator ng Starfire. "Pagkatapos nito, nais kong ihanda ang istasyong ito para sa digmaan, hindi lamang sa lupa, kundi pati na rin sa kalawakan."
    
  "Maaari bang ganap na maiwasan ng anumang orbital body na lumipad sa Russia?" - Tanong ni Casey Huggins.
    
  "Anumang orbit na may hilig na mas mababa sa tatlumpu't limang digri ay hindi lilipad sa Russia," sabi ni Valerie Lucas. "Maaari pa rin tayong tumingin nang malalim sa Russia, kahit na nawawala ang karamihan sa kanilang pinakamalayong hilagang rehiyon, depende sa altitude. Sa kaibahan, kung ipapataw natin ang parehong limitasyon, ang Russian spacecraft ay magiging limitado sa hindi hihigit sa dalawampu't limang degree. Ngunit, maliban sa mga geosynchronous na orbit o pagmamasid sa karagatan, ang mga ekwador na orbit ay higit na walang silbi dahil kakaunti sa populasyon ng Daigdig ang naninirahan sa ekwador."
    
  "Ngunit hindi iyon ang punto, Valerie," sabi ni Kai. "Mayroong libu-libong spacecraft na lumilipad sa Russia araw-araw - hindi basta-basta masasabi ni Gryzlov sa lahat na kailangan nilang ilipat ang mga ito. Lahat ito ay pagmamayabang. Kahit na mayroon siyang sapat na sandata upang salakayin ang mga satellite na lumipad sa Russia, alam niyang maaari siyang magpasiklab ng digmaang pandaigdig kung sinubukan pa niyang barilin ang isang dayuhang satellite. Gumagawa ng ligaw na akusasyon si Gryzlov at ginagamit ang kanyang mga gawa-gawang senaryo upang subukang magpataw ng isang emergency na atas at iwasan ang internasyonal na batas." Lalong nagdilim ang seryoso niyang ekspresyon. "Casey, gaano katagal bago tanggalin ang iyong microwave generator mula sa Skybolt?"
    
  "Wala pang dalawang araw, ginoo," sagot ni Casey, "na may kahit isang spacewalk."
    
  "Dagdag pa ng dalawang araw, marahil tatlo, upang mapatakbo ang libreng electron laser, at kahit isang spacewalk," idinagdag ni Valerie Lucas. "Dagdag pa sa isang araw o higit pa upang subukan ito. Tiyak na magagamit natin ang ilang teknikal na tulong at mas maraming lakas-tao."
    
  "Trevor, tipunin si Alice kasama ang mga taong Starfire at simulan ang pagtatanggal ng microwave generator," sabi ni Kai. Ang manager ng istasyon, si Trevor Sheil, ay bumaling sa kanyang panel ng komunikasyon at nagsimulang tumawag sa intercom. "Tatawagan ko ang US Space Command at magsimulang makakuha ng ilang tulong at pahintulot na muling i-install ang libreng electron laser at ihanda ito para sa paglulunsad."
    
  "Sa tingin mo ba ay sasalakayin ni Gryzlov ang istasyon, ginoo?" - tanong ni Brad.
    
  "Narinig mo siya, Brad; iniisip ng lalaki na sisimulan na nating sirain ang mga lungsod, nayon at kanayunan gamit ang death rays," sagot ni Kai. "Binigyan niya kami ng ultimatum na sampung araw lang, at sinumang lumipad sa Russia ay sasailalim sa tinatawag niyang 'neutralisasyon', anuman ang ibig sabihin nito. Ang mga ito ay medyo seryosong pagbabanta. Gusto kong maging fully operational itong istasyon kung sakaling seryoso siya."
    
  Narinig ni Kai ang beep ng isang papasok na tawag at pinindot ang isang button sa kanyang command console. "Naghahanda lang na tawagan ka, Heneral," sabi niya pagkatapos kumonekta ang mga channel sa pag-encrypt.
    
  "Sa palagay ko narinig mo ang sinabi ni Gryzlov, Kai," sabi ni Gen. George Sandstein, kumander ng Air Force Space Command.
    
  "Medyo mapangahas, Heneral," sabi ni Kai, "ngunit naniniwala ako sa bawat salita. Gusto kong i-activate muli ang libreng electron laser at simulan ang pagpapanumbalik ng Kingfisher constellation ngayon din."
    
  "Sa kasamaang palad, ang mga utos mula sa White House ay i-deactivate ang Skybolt at idiskonekta ang module mula sa istasyon, Kai," sabi ni Sandstein.
    
  "Ano pa ang masasabi ko, Heneral?"
    
  "Ito ay isang utos mula mismo sa pangulo," sabi ni Sandstein. "Ilulunsad namin ang S-19 at S-29 sa lalong madaling panahon upang mapaalis ang mga mag-aaral sa istasyon at magdala ng karagdagang mga tauhan, kabilang ang taga-disenyo ng Skybolt."
    
  Nagulat ang lahat ng mga naninirahan sa command module. "Nagpapadala ba sila ng vice president?"
    
  "Tama ang narinig mo, Kai," sabi ni Sandstein. "Medyo kakaiba, ngunit siya ay isang bihasang astronaut, at walang mas nakakakilala sa Skybolt. Paumanhin tungkol sa Skybolt, Kai, ngunit nais ng Pangulo na pakalmahin ang sitwasyon bago mawalan ng kontrol. Naka green ba lahat ng iba?"
    
  "Ang Hydra laser ay gumagana," sabi ni Kai, nanginginig ang kanyang ulo sa hindi makapaniwala. "Maaari rin kaming gumamit ng mga module ng Kingfisher sa central farm para sa pagtatanggol sa sarili ng istasyon."
    
  "Magaling," sabi ni Sandstein. "Good luck dyan sa taas. Kami ay manonood. Umaasa ako na ang lahat ay manatiling maganda at cool at ang lahat ng ito ay matapos sa lalong madaling panahon.
    
    
  MCLANAHAN INDUSTRIAL SPACEPORT, BATTLE MOUNTAIN, NEVADA
  MAMAYA NG ARAW NA YON
    
    
  "Salamat sa mabilis na pagpunta, guys," sabi ni Boomer habang papasok siya sa crew briefing room. Napuno ang silid ng anim na student spaceplane pilot at apat na spacecraft commander-instructor, pati na rin ang mga mission support at maintenance technician. "Maaaring ito ay parang isang cheesy na nobela ng World War II, ngunit sigurado akong narinig mo na ang pag-ramble ni Gryzlov, at sa palagay ko ay malapit na tayong makipagdigma sa mga Ruso. Kinansela ng Pangulo ang natitirang bahagi ng kanyang kampanya sa muling halalan at bumalik sa Washington upang magbigay ng talumpati tungkol sa kaso ng Starfire. Inutusan niya ang Skybolt laser na i-deactivate at idiskonekta mula kay Armstrong."
    
  Lahat ng tao sa briefing room ay mukhang natakot. "Ito ay kalokohan!" - bulalas ni Sondra Eddington. "Gryzlov rants, gumawa ng lahat ng uri ng mapangahas na mga pahayag at pagbabanta sa amin, at kami ay lumuluhod sa harap niya? Bakit hindi natin siya paalisin sa halip?"
    
  "Sumasang-ayon ako sa iyo, Sondra, ngunit mayroon kaming mga order, at ang oras ay mahalaga," sabi ni Boomer. "Kami ay naatasang maghatid ng mga supply at technician para tumulong sa pagtanggal ng Skybolt module, at maghahatid din kami ng mga karagdagang supply sa ISS. Sa tingin ko, marami tayong gagawing paglipad sa susunod na dalawang linggo." Napatingin siya sa mga crew ng spaceplane na nasa harapan niya. "John, Ernesto at Sondra, mayroon kang isang taon o higit pa sa pagsasanay, at nasubok ka bilang mission commander sa hindi bababa sa dalawang spaceplane, kaya magiging operational ka na at lumilipad bilang mission commander bago ka makapagtapos." Masayang ngumiti silang tatlo at nag-high five sa isa't isa, habang ang iba naman ay mukhang depress. "Don, Mary at Kev, kayong mga lalaki ay maaaring walang gaanong oras upang lumipad sa kalawakan sa loob ng ilang linggo, ngunit maaari mong ipagpatuloy ang iyong pag-aaral at doblehin ang iyong oras sa simulator at sa MiG-25. Kevin, ikaw ang pinakamalapit sa limitasyon sa isang taon, at nasubok ka bilang nangunguna sa S-9 at S-19, para matawagan ka kung tatagal ang kasong ito.
    
  "Ngayon ang Pangulo ng Russia na si Gryzlov ay nagbanta na aatakehin ang anumang mga eroplano sa kalawakan na lumilipad sa ibabaw ng Russia sa loob ng sampung araw," paalala ni Boomer sa kanilang lahat. "I think walang ginagawa yung guy kundi ang kabog ng dibdib, pero hindi lang natin alam. Kaya't kung sa tingin mo ay maaaring masyadong maraming panganib - kahit na higit pa kaysa sa karaniwan naming pinaghahandaan sa bawat paglipad - hindi mo na kailangang pumunta. Walang sinuman ang pupuna sa iyo kung magpasya kang umalis. Wala kami sa militar: kami ay mga kontratista, at bagama't isinasapanganib namin ang aming buhay sa tuwing sasakay kami sa mga sasakyang panghimpapawid na ito, hindi kami inaasahang magtatrabaho sa isang combat zone. Mayroon na tayong sapat na mga panganib nang hindi lumilipad sa ilalim ng apoy mula sa mga missile o laser, tama ba? Hindi mo na kailangang sabihin sa akin ngayon-sabihin mo sa aking opisina, nang pribado, at magre-reschedule tayo."
    
  "Sasabihin ko sa iyo ngayon, Boomer: Lumilipad ako," sabi ni Ernesto Hermosillo, isa sa mga pilot ng senior student. "Maaaring maging mi culo peludo si Gryzlov." Nagpalakpakan ang lahat sa briefing room at sinabing pupunta rin sila.
    
  "Salamat sa lahat," sabi ni Boomer. "Pero alam kong hindi mo pa napag-usapan ang tungkol dito sa mga pamilya mo, at dapat ay desisyon ng pamilya. Pagkatapos mong makipag-usap sa iyong mga pamilya, kung gusto mong magkansela, sabihin mo lang sa akin. Gaya nga ng sabi ko, walang mag-iintindi sa iyo.
    
  "Mayroon kaming isang S-29 at isang S-19 sa linya, at dalawa pang 19 na handang pumunta sa loob ng ilang araw, kaya iyon ang mga misyon," patuloy ni Boomer. "Si Gonzo at Sondra ay nasa S-19, at ako at ang culo peludo ni Ernesto ay nasa S-29. Dahil inaasahan kong gagawa ako ng ilang spacewalks, pagdating namin, huminga muna ako." Namigay siya ng iba pang mga takdang-aralin, palaging ipinares ang isang bihasang spaceplane commander sa isang student mission commander. "Magpa-medical, lahat tayo ay nasa EEAS o ACES suit at malamang na manatili sa kanila ng ilang araw. Ernesto, magkakaroon kami ng briefing kaagad pagkatapos naming isuot ang aming mga spacesuits, sa aking pre-breathing. Mga tanong?" Sinagot ni Boomer ang ilang mga tanong at medyo kinakabahan na nagbiro sa kanyang mga koponan. "Okay guys, nagsimula na ang countdown para sa unang dalawang ibon. Magtuon tayo, magtrabaho nang matalino, magtrabaho bilang isang pangkat, at lahat ay uuwi. Pumunta".
    
  Nanatili si Sondra nang makaalis ang iba, na may bahagyang galit sa kanyang mga mata. "Bakit ako lumilipad kasama si Gonzo?" - tanong niya. "Bakit hindi ako lumipad kasama mo?"
    
  "Sondra, hindi ka nakarehistro bilang isang nagtatanghal sa S-29," sabi ni Boomer. "Ganyan si Ernesto. At saka, pinapahinto ko kayo ni Gonzo sa Washington. Makikilala mo ang bise presidente at dadalhin mo siya sa Armstrong."
    
  Imbes na magulat o matuwa sa paglipad ng bise presidente ay nagalit pa rin si Sondra. "Ilang buwan na lang bago matapos ang kurso kong S-29 mission commander," naiirita niyang sabi. "Ako ngayon ay isang mas mahusay na pinuno sa anumang spaceplane kaysa sa Ernesto."
    
  Namilog ang mga mata ni Boomer sa gulat. "Hoy, hoy, Sondra. Hindi kami nagsasabi ng masasamang bagay tungkol sa kapwa piloto, kahit sa pribado. Kami ay isang team ".
    
  "Alam mong totoo ito," sabi ni Sondra. "At saka, the damn thing practically flies on its own-hindi na kailangan ng MC. Ginawa mo ito dahil galit ka na hindi na tayo natutulog."
    
  "Ginawa ko ito dahil hindi ka na-vetted bilang isang MC sa S-29, Sondra, sa madaling salita," sabi ni Boomer. "At saka, nagdesisyon akong huwag kang matulog. Nagtrabaho kami ni Brad nang mas malapit nang magkasama sa Starfire, at hindi ko naisip na tama ito."
    
  "Pero normal lang noong nagsimula akong mag-training dito, hindi ba?" Dumura si Sondra. "Alam mong nililigawan ko siya noon."
    
  "Sondra, hindi ko babaguhin ang iskedyul," sabi ni Boomer. "Lumipad kasama si Gonzo o huwag lumipad." Tumingin siya sa kanyang relo, pagkatapos ay sa kanya. "Nagsimula na ang countdown. Pupunta ka ba o hindi?" Bilang tugon, binigyan niya ito ng galit na tingin, tumalikod at tumakbo palabas.
    
  Tinakpan ni Boomer ang kanyang kamay sa mukha sa inis, nalilito at nag-aalangan kung ano ang gagawin sa sitwasyong ito. Ngunit nagpasya siyang alisin ang personal na bagay na ito sa kanyang isipan at tumuon sa gawain.
    
  Ang bawat miyembro ng crew ay kailangang sumailalim sa isang medikal na pagsusuri bago ang paglipad, kaya ito ang unang hinto ni Boomer. Pagkatapos ay huminto siya sa Mission Planning upang tingnan ang iskedyul ng flight, na na-set up at sinuri ng computer at pagkatapos ay na-download sa mga computer ng spaceplane. Ang kanyang sariling S-29 Shadow spaceplane ay naglo-load ng mga kinakailangang supply para sa Armstrong at sa ISS, kaya siya ang unang dumating. Ang Gonzo S-19 midnight spaceplane ay may passenger module na nakasakay sa cargo bay. Siya ay naka-iskedyul na lumipad, dumating sa Joint Base Andrews sa labas ng Washington sa loob lamang ng ilang oras, kunin ang Bise Presidente at ang kanyang Secret Service team, at ililipad siya sa Armstrong mga apat na oras pagkatapos niyang dumating sa Armstrong.
    
  Ang susunod na paghinto ay ang suporta sa buhay. Habang si Hermosillo ay nangangailangan ng tulong sa pagsusuot ng kanyang advanced na space suit upang iligtas ang mga tripulante, si Boomer ay medyo madaling makapag-ayos. Ang EEAS, o electronic elastomeric sports suit, ay parang mabigat na union spacesuit, na gawa sa kulay-pilak na radiation-resistant na carbon fiber na mga thread na sumasakop sa bawat bahagi ng katawan mula sa tuktok ng leeg hanggang sa talampakan. Nakasuot ng electronically controlled insulated underwear na susubaybayan ang temperatura ng kanyang katawan habang nasa spacewalk, isinuot ni Boomer ang EEAS, pagkatapos ay mga bota at guwantes, sinigurado ang mga connector para sa bawat isa, ikinonekta ang kanyang suit sa test console, pagkatapos ay isinuot ang pre-breathing mask .
    
  Matapos matiyak na walang malalim na kulubot sa suit at ang kanyang mga testicle at ari ay nakaposisyon nang maayos, ikinonekta niya ang suit sa test console at pinindot ang isang pindutan. Agad na humigpit ang suit sa bawat pulgadang parisukat ng kanyang katawan na dumapo dito, na naging sanhi ng hindi sinasadyang pag-ungol niya ng malakas - ang pinagmulan ng palayaw ng suit at ang palayaw ng EEAS: "AHHHSS!" Ngunit ang paglipat sa paligid, at lalo na ang pagpunta sa outer space, ay magiging mas madali para sa kanya kaysa sa sinumang nasa isang oxygenated na ACES, dahil ang suit ay awtomatikong mag-aadjust sa kanyang katawan upang mapanatili ang presyon sa kanyang balat nang hindi lumilikha ng anumang pagbubuklod o nagdudulot ng mga pagbabago sa presyon. Ang vascular system ng katawan ng tao ay hermetically sealed na, ngunit sa isang vacuum o mas mababang atmospheric pressure ang balat ay umbok palabas maliban kung ito ay na-compress; Ginawa ito ng ACES sa ilalim ng presyon ng oxygen, habang ginawa ito ng EEAS sa ilalim ng mekanikal na presyon.
    
  "Palagi kong iniisip na gusto kong subukan ang ilan sa mga bagay na ito," sabi ni Ernesto sa intercom, nakangiti at umiiling habang pinapanood si Boomer na naghahanda ng kanyang suit, "at pagkatapos ay pinapanood kitang tumulak sa switch ng pagsubok at parang palagi kang sinisipa sa mga bola, kaya nagbago ang isip ko."
    
  Pinatay ni Boomer ang control switch para pahinain ang epekto ng suit. "Kailangan ng kaunti upang masanay," pag-amin niya.
    
  Natapos nilang isuot ang kanilang mga spacesuit, pagkatapos ay umupo sa mga komportableng upuan habang ang Chief Mission Planner na si Alice Wainwright ay nag-briefing sa crew sa pamamagitan ng video link. Ang ruta ng paglipad ay agad na nakakuha ng atensyon ni Boomer. "Uh, Alice? Dahil sa dahilan kung bakit ginagawa natin ang lahat ng ito, ito ba talaga ang landas ng paglipad na dapat nating sundan?" - tanong niya sa intercom.
    
  "Hindi naiintindihan ng mga computer ang pulitika o Gryzlov, Boomer - ang alam lang nila ay ang nais na huling posisyon, azimuth, bilis, gravity, orbital mechanics, thrust, posisyon ng istasyon at lahat ng jazz na iyon," sabi ni Alice. "Ang istasyon ay nangangailangan ng kagamitan sa lalong madaling panahon."
    
  Alam ni Boomer na mayroong isang proseso na tinatawag na "kadena ng aksidente": isang serye ng mga menor de edad at tila hindi nauugnay na mga insidente na pinagsama-samang humantong sa isang aksidente-o, sa kasong ito, isang banggaan sa isang armas na anti-satellite ng Russia. Isa sa mga pinakakaraniwang pangyayari ay "ang pagtupad sa misyon ay mahalaga; balewalain ang kaligtasan at sentido komun at tapusin ang trabaho." Iyon mismo ang nangyayari ngayon - ang numero unong link sa hanay ng mga aksidente ay lumitaw na. "Hindi ba ito makapaghintay ng isa pang araw o kahit ilang oras?" - tanong ni Boomer.
    
  "Na-map ko ang lahat ng mga window ng paglulunsad at mga landas ng paglipad, Boomer," sabi ni Alice. "Lahat ng iba ay lumilipad sa mga matataong lugar, at ang mga tao ay nagrereklamo tungkol sa mga sonic boom." Link number two. "Mula nang idiskonekta ng mga Ruso ang ROS mula sa International Space Station, parehong Canada at Mexico at ilang iba pang mga bansa ay nagpahayag ng malalim na reserbasyon tungkol sa pagpayag sa mga spaceplane na lumipad sa kanilang teritoryo sa antas ng Ká rmá n. Ang flight na ito o wala sa loob ng dalawang araw."
    
  Ang mga alarma na iyon ay tumunog sa kanyang isipan nang sumama ang Flight Three sa iba, ngunit alam niya na kailangan ni Armstrong at ng ISS ng mga supply, at ang mga naiwan sa ISS ay nangangailangan ng mga ito - o ngayon ay gumagawa siya ng kanyang sariling mga flight sa mga chain ng aksidente? "Aabisuhan ba natin ang mga Ruso tungkol sa ating mga misyon?" tanong niya.
    
  "Ito ay karaniwang pamamaraan," sabi ni Alice. "Malinaw, ang Space Command ay naniniwala na si Gryzlov ay nanloloko. Mananatili kami sa mga normal na protocol."
    
  Ang ikaapat na link sa kadena ng mga aksidente ay nalikha pa lang, naisip ni Boomer - hindi ito maganda sa hitsura. Nilingon niya si Ernesto. "Ano bang problema mo, amigo? Ano sa tingin mo, buddy?"
    
  "Vamos, Comandante," sabi ni Ernesto. "Tara na commander. Walang utak si Gryzlov." Ito ba ay isa pang link? Naisip ito ni Boomer.
    
  "May tanong pa ba, Boomer?" Medyo naiinip na tanong ni Alice. "Aalis ka sa loob ng sampung minuto at kailangan ko pang i-brief sina Gonzo at Sondra."
    
  Ang ikalimang link sa kadena ng mga aksidente ay kakakonekta lang, ngunit hindi ito nakilala ni Boomer. Siya ang kumander ng spaceship - iyon ang kanyang huling desisyon... ngunit hindi niya ginawa. Napaisip siya sandali, saka tumango kay Ernesto. "No questions, Alice," sabi niya sa intercom. "Pipilitin namin." Pagkaraan ng sampung minuto, kinuha ni Boomer ang kanyang portable air conditioner at oxygen tank, at sila ni Ernesto ay tumungo sa crew van na maghahatid sa kanila sa departure line.
    
  Ang S-29 Shadow ay ang ikatlo at pinakamalaking modelo ng spaceplane, na may limang Leopard engine sa halip na apat at isang payload na kapasidad na labinlimang libong pounds. Matapos makumpleto ng mga technician ang kanilang paghahanda bago ang paglipad, pumasok sina Boomer at Ernesto sa spaceplane sa pamamagitan ng mga bukas na canopy ng sabungan, ikinabit ang kanilang mga cable sa bapor, at buckle in. Ang Shadow ay mas awtomatiko kaysa sa mga kapatid nito, at ito ay isang bagay lamang ng pagsuri sa pag-usad ng computer habang pinoproseso nito ang mga checklist bago ang paglipad, na nagpapatunay na ang bawat checklist ay nakumpleto, pagkatapos ay naghihintay na sila ay magpaputok - mga makina, taxi at oras ng pag-alis. .
    
  Sa naka-program na oras, ang mga makina ay awtomatikong nabuhay, ang mga post-engine na checklist ay pinatakbo, ang taxi runway ay na-clear, at eksakto habang ang taxi ay tumatakbo, ang mga throttle ay awtomatikong na-engage at ang Shadow ay nagsimulang mag-taxi papunta sa pangunahing runway sa Battle Mountain para sa paglipad. "Hinding-hindi ako masasanay sa isang eroplano na nag-taxi lang mag-isa," sabi ni Ernesto. "Medyo creepy."
    
  "Alam ko ang ibig mong sabihin," sabi ni Boomer. "Ilang beses akong humiling na pahintulutan akong magmaneho nito, nang walang automation, ngunit palaging tinatanggihan ako ni Richter, mahigpit na binabalaan ako na huwag subukan. Pagkatapos ng higit sa isa sa kanila, magtatanong ulit ako. Ayaw nina Kaddiri at Richter na lapastanganin ng isang tulad ko ang bago at pinakamatalino nilang anak na babae. Sapat na ba nilang dinungisan ang isa't isa, Corregir? Hinampas ng kamao ni Ernesto si Boomer at tumango bilang pagsang-ayon.
    
  Ang dalawang astronaut ay literal na nakaupo lamang doon para sa natitirang bahagi ng paglipad, nakikipag-chat, dumaan sa mga checklist at nagkukumpirma ng mga pagkumpleto at paglulunsad, at pinapanood ang Shadow na ginagawa nito: lumipad ito sa isang refueling point, sa pagkakataong ito sa hilagang Minnesota; nilagyan ng gasolina ng isa pang sasakyang panghimpapawid na kinokontrol ng computer; lumiko sa orbital entry point sa Colorado, lumiko sa hilagang-silangan at pindutin ang gas sa tamang oras. Nirepaso nila ang lahat ng mga nabasa at nakumpirma na ang checklist ay nakumpleto, ngunit sa pagtatapos ng araw, sila ay mga yaya lamang.
    
  Ngunit ngayong papunta na sila sa orbit, tumigil sila sa pakikipag-chat at naging alerto, dahil dinadala sila ng kanilang landas sa hilagang-kanluran ng Russia...
    
  ... tatlong daang milya lamang sa hilagang-kanluran ng Plesetsk cosmodrome at halos direkta sa itaas ng naval headquarters ng Russian Red Banner Northern Fleet sa Severomorsk.
    
  "Pag-usapan ang pag-ipit ng buntot ng tigre, Comandante," komento ni Ernesto. "O sa kasong ito, buntot ng oso."
    
  "Tama ka, amigo," sabi ni Boomer. "Nakuha mo ito nang tama."
    
    
  KREMLIN
  MOSCOW RUSSIAN FEDERATION
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Sir, isang American spaceplane ang natuklasan na lumilipad sa Plesetsk cosmodrome!" - Ang Ministro ng Depensa na si Gregor Sokolov ay sumigaw sa receiver ng telepono nang kunin ito ni Gryzlov.
    
  "Anong kalokohan ang sinabi mo?" May binulong si Gryzlov sa telepono sa kwarto. Ang Foreign Minister na si Daria Titeneva, na nakahiga sa tabi ni Gryzlov, ay agad na nagising, bumangon sa kama at nagmadaling magbihis - hindi niya alam kung tungkol saan ang tawag, ngunit ang sinumang maglakas-loob na tumawag kay Pangulong Gennady Gryzlov sa gitna ng night must have a damn serious reason for this, at alam niyang tatawagin siya kaagad sa opisina nito.
    
  "Sabi ko, inilunsad ng mga Amerikano ang isang spaceplane sa orbit - at lumapag ito ng ilang daang kilometro mula sa Plesetsk cosmodrome!" Inulit ni Sokolov. "Ito ay lumipad mismo sa punong tanggapan ng Red Banner Northern Fleet sa Severomorsk. Ito ay tiyak na nasa orbit at nasa track upang harangin ang Armstrong space station sa loob ng isang oras.
    
  "Fuck!" Nanumpa si Gryzlov. "How dare these sons of bitches do this after I just gave the order? Hindi ba nila ako pinapansin? Naabisuhan ba kami tungkol sa anumang mga flight sa spaceplane?"
    
  "Sinusuri namin ang opisina ng air attache sa Washington, sir," sabi ni Sokolov. "Wala pang sagot mula sa kanila."
    
  "Ang mga bastard na ito!" Sigaw ni Gryzlov. "Babayaran ito ng Phoenix! Ipunin kaagad ang buong security council sa aking opisina!"
    
  Makalipas ang dalawampung minuto, pumasok si Gryzlov sa kanyang opisina, ang kanyang mahabang maitim na buhok ay mabilis na umaagos sa likod ng kanyang leeg. Tanging sina Tarzarov at Sokolov lamang ang dumating. "Well, Sokolov?" sumigaw siya.
    
  "Ang US Space Command ay pinayuhan ang Air Attaché sa Washington na ang isang S-29 Shadow at isang S-19 Midnight ay ilulunsad sa orbit sa loob ng susunod na anim na oras," sabi ng Kalihim ng Depensa, na nagbigay sa Pangulo ng ilang mga mapa at radar plot. . "Ang S-29 ay maglalakbay sa Armstrong, maghahatid ng mga supply at magsundo ng mga pasahero, papasok sa isang transfer orbit, magbibiyahe sa International Space Station upang maghatid ng mga supply at magsundo ng mga tauhan, pagkatapos ay babalik sa susunod na araw. Ang S-19 ay lilipad sa Joint Base Andrews malapit sa Washington, kukuha ng mga pasahero, pagkatapos ay lilipad sa Armstrong. Inihayag din nila na magpapadala sila ng ilang manned at unmanned commercial cargo modules sa parehong istasyon sa susunod na pitumpu't dalawang oras."
    
  "Dalawang spaceplane?" Dumagundong si Gryzlov. "Naglulunsad ba sila ng dalawang spaceplanes? At ang isa sa kanila ay nasa orbit na, at hindi sa loob ng anim na oras? Ito ay hindi katanggap-tanggap! At ang kanilang mga landas sa paglipad?
    
  "Anumang landas ng paglipad patungo sa anumang istasyon ng espasyo ay lilipad sa Russia, ginoo," sabi ni Sokolov.
    
  "Ito ay hindi katanggap-tanggap!" sigaw ulit ni Gryzlov. "Inutusan ko ang mga space plane na huwag lumipad sa Russia! Mayroon bang anumang katibayan na nagtatrabaho sila sa pagtanggal ng Skybolt module mula sa istasyon ng kalawakan ng militar?"
    
  "Hindi, ginoo," sabi ni Sokolov. "Ini-scan namin ang istasyon habang dumadaan ito malapit sa isang space observation site humigit-kumulang bawat apat hanggang anim na oras, at wala kaming napansin na anumang panlabas na pagbabago sa istasyon."
    
  "Hindi pa ganoon katagal mula nang magpahayag ka o makipag-usap kay Pangulong Phoenix, ginoo," sabi ng chief of staff ni Tarzarov. "Marahil ang layunin ng mga paglipad na ito ay upang maisagawa ang iyong iniutos. At, ginoo, sinabi mo na bibigyan mo ang mga Amerikano ng dalawa...
    
  "Itigil ang paggawa ng mga dahilan sa mga Amerikano, Tarzarov," sabi ni Gryzlov. "Hindi ako papayag na mapabayaan ako ng ganito! Hindi ako papayag na maging scapegoat tulad ng umaalog-alog na tanga na si Phoenix!" Tiningnan niya ang mga radar plot ng landas ng paglipad ng spaceplane. "Para sa akin, ito ay isang pagsubok na pag-atake sa ating kosmodrome! Ito ay hindi katanggap-tanggap! "
    
  "Dapat ba kitang i-phone kay President Phoenix, sir?" - tanong ni Tarzarov. "Ito ay kailangang ipaliwanag."
    
  "Hindi na kailangan, Mr. Tarzarov," sabi ni Daria Titeneva, mabilis na pumasok sa opisina ng pangulo pagkatapos niyang mahinhin na maghintay ng ilang oras pagkatapos umalis sa kwarto ni Gryzlov. Kinuha niya ang folder. "Ang teksto ng apela na ginawa ni Phoenix sa telebisyon sa Amerika kamakailan lamang. Muli niyang itinanggi na ito ay isang space-based na nakadirekta na sandata ng enerhiya o na ang isang sibilyang sasakyang panghimpapawid ay binaril ng armas; walang binanggit na hindi pagpapagana ng Skybolt laser; at sinabi niya na walang bansa ang may karapatang higpitan ang anumang paggalaw ng anumang sasakyang panghimpapawid o spacecraft sa itaas ng linyang Ká rmán, na siyang taas kung saan ang aerodynamic lift ay hindi maaaring...
    
  "Alam ko kung ano ang impiyerno ng linya ng Ká rm & # 225;n, Daria - Nagsanay ako bilang isang astronaut, tandaan? sarkastikong putol ni Gryzlov. Tumango siya, saka bumalik sa desk niya at dumungaw sa bintana. Napansin nilang lahat na bigla siyang kumilos na kalmado - inaasahan nilang ipagpapatuloy niya ang rant na nagsimula sa pulong na ito. "So. Ito ay hindi inaasahan. Nabawi ni Kenneth Phoenix ang kanyang katahimikan sa mga nakaraang araw, sa kabila ng kanyang hindi inaasahang pagsang-ayon na idiskonekta ang Skybolt module. Marami tayong dapat pag-usapan, mga kaibigan. Punta tayo sa conference room. Kape o tsaa?"
    
    
  JOINT BASE ANDREWS, MALAPIT SA WASHINGTON, DC.
  PAGKALIPAS NG ILANG ORAS
    
    
  Sa loob ng isang malaking hangar ng sasakyang panghimpapawid, nakatayo sina Jessica "Gonzo" Faulkner at Sondra Eddington sa paanan ng midnight S-19 spaceplane nang huminto ang isang limousine. Si Gonzo ay nakasuot ng kanyang EEAS suit habang si Sondra ay nakasuot ng kanyang orange na ACES suit. Wala sa kanila ang nakasuot ng helmet. Sa magkabilang gilid ng mga ito ay may dalawang naka-plainclothes na Secret Service agent na nag-inspeksyon na sa loob at labas ng S-19 spaceplane na kinatatayuan nila - malaya nilang inamin na hindi nila alam kung ano ang titingnan, ngunit ang kanilang ang trabaho ay suriin ang anumang lugar kung saan maaaring matagpuan ang isang bisyo. pwede manghiram ang presidente kaya ginawa nila. Ang spaceplane ay naka-park sa isang ligtas na paradahan ng sasakyang panghimpapawid sa Joint Base Andrews, ang dating Andrews Air Force Base, isang pangunahing paliparan ng militar na ginagamit ng mga matataas na miyembro ng gobyerno ng U.S. kapag naglalakbay sila sa sasakyang panghimpapawid ng militar. Ang ramp ay napapalibutan ng maraming layer ng seguridad, parehong sa lupa at sa itaas.
    
  Binuksan ng isang ahente ng Secret Service ang mga pintuan ng limousine at lumabas ang dalawang tao, parehong nakasuot ng orange na ACES na mga spacesuit: isang babaeng ahente ng Secret Service at ang Bise Presidente ng United States na si Anne Page. Lumapit si Ann kay Gonzo at iniabot ang kamay na may guwantes. "Kolonel Faulkner?"
    
  "Yes, ma'am," sabi ni Gonzo, nakipagkamay. "Ikinagagalak kitang makilala. Ngayon ako ang magiging commander ng iyong spaceship. Ito si Sondra Eddington, ang aming mission commander." Nakipagkamay din sina Sondra at ang Bise Presidente. "Maligayang Pagsakay".
    
  "Salamat. I'm looking forward to it," ani Anne, kumikinang ang mga mata sa excitement. "Ito si Special Agent Robin Clarkson, ang aking Secret Service operative." Nakipagkamay si Clarkson sa mga piloto. Medyo kinakabahan siya, naisip ni Gonzo, ngunit hindi kasing nerbiyos ng kawawang Espesyal na Ahente na si Charlie Spellman noong lumipad siya kasama ng Pangulo. Tumayo si Ann at hinangaan ang S-19 Midnight na may malaking ngiti sa kanyang mukha. "First time ko pagkatapos ng hatinggabi sa S-19. Gumawa ako ng ilang flight sa itim na kabayong S-9, ngunit iyon ay noong mga unang araw pa lang."
    
  "Sa palagay ko ay hindi ka makakahanap ng malaking pagkakaiba, ginang," sabi ni Gonzo. "Ang module ng pasahero ay napaka-komportable, ngunit ipinapalagay ko na gusto mong nasa sabungan para sa flight na ito."
    
  "Hell yes," sabi ni Anne. "Sana huwag kang mag-isip, Miss Eddington. Hindi ko kailanman tinatanggihan ang pagkakataong sumakay sa sabungan."
    
  "Siyempre hindi, ma'am," sabi ni Sondra, ngunit medyo halata na talagang tumutol siya. I never give up on it also, she thought, but I guess hindi na lang ako mahalaga sa lugar na ito.
    
  "Kailangan na nating pumunta?" excited na tanong ni Anne. "Hindi na ako makapaghintay na makita muli ang istasyon."
    
  "Marami tayong oras, ma'am," sabi ni Gonzo. "Huwag kang magmadali. Magbubukas ang aming window ng paglulunsad sa loob ng halos isang oras."
    
  "Napakahusay, Koronel Faulkner," sabi ni Anne.
    
  "Gonzo, pakiusap. Hindi na ako sumasagot sa title."
    
  "Ito si Gonzo." Tiningnan niya ang EEAS suit. "Gusto ko ang suit na ito," sabi niya. "Ito ay nagpapakita ng iyong figure na talagang mahusay, mas mahusay kaysa sa lumang bagay na iyon. Gusto mo ba?"
    
  "Ito ay medyo nakakapagod kapag na-activate," pag-amin ni Gonzo, "ngunit nagbibigay-daan ito para sa mas mahusay na paggalaw at pagganap."
    
  Umakyat sila sa hagdan patungo sa airlock access hatch sa bubong ng Midnight Spaceplane, pagkatapos ay bumaba sa aft ramp papunta sa passenger module, at tinulungan ni Gonzo sina Clarkson at Sondra na bumangon at isinuot ang kanilang mga helmet, pagkatapos ay ipaalam sa kanila ang mga normal at emergency na pamamaraan. "Alam ko ang mga patakaran ng laro, Gonzo," sabi ni Sondra, na tila nag-aalala habang sinusubukang tulungan siya ni Gonzo na ikabit ang pusod.
    
  "Kailangan kong dumaan sa isang gawain kasama ang lahat, Sondra-alam mo iyon," sabi ni Gonzo sa mahinang boses, binigyan ang dalaga ng isang babalang sulyap at tinitingnan kung napansin ni Clarkson ang alinman dito. "Mag-behave ka, okay?" Sa pagharap kay Clarkson, sinabi niya: "Para sa mga kadahilanang pangkaligtasan, magsusuot kami ng helmet at guwantes, ngunit maaari mong panatilihing bukas ang iyong mga visor. Kung kinakailangan, ang kailangan mo lang gawin ay isara ang mga ito at magiging ligtas ka. Tutulungan ka ni Sondra. Masayang paglipad". Tumango si Clarkson ngunit walang sinabi.
    
  Matapos matiyak ng mga technician na ligtas at handa na ang lahat ng nasa module ng pasahero, tinulungan nila si Ann Page sa kanang upuan sa harap ng Hatinggabi, ikinabit siya, ikinabit siya, at tinulungan siyang isuot ang kanyang helmet. "I can't wait, I can't wait," tuwang-tuwang sabi niya nang tumunog ang intercom. "Na-miss ko ang paglalakbay sa kalawakan. Malamang na ito ay tila nakagawian sa inyo, ngunit noong mga araw ng shuttle at maagang mga spaceplane, tila ang bawat paglipad ay isang pagsubok. Palaging iniuulat ito ng media bilang 'isa pang shuttle launch', ngunit kami ay napakamangmang. Wala kang alam."
    
  "Oh, naniniwala ako, ma'am," sabi ni Gonzo. "Kilala ko ang taong nagdisenyo ng aming mga makina ng Leopard, at maaari siyang maging isang tunay na hayop kung minsan. Ang buhay natin ay nasa kamay ng taong ito sa bawat paglipad."
    
  "Gonzo, mangyaring tawagan akong Anne sa flight na ito," sabi ni Anne. "Gusto kong makaramdam na ako ay isang crew member, hindi isang pasahero na pinapayagang sumakay ng shotgun."
    
  "Okay, Anne."
    
  "Hunter "Boomer" Noble," sabi ni Ann. "Naaalala ko ang pagiging isang pajama cat sa aerospace engineering hanggang sa dumating siya. Ang kanyang reputasyon ay dumaan sa akin na parang bagyo."
    
  "Ang mga mag-aaral na nagtatrabaho sa Project Starfire ay malapit nang malampasan ang Boomer, ginagarantiya ko ito," sabi ni Gonzo, "at ang kanilang paaralan, Cal Poly, ay hindi kahit na ang pinakamahusay na paaralan ng engineering sa bansa. Sa palagay ko ay makikita natin ang ilang kamangha-manghang pagsulong sa lalong madaling panahon.
    
  Nagpatuloy ang pag-uusap ng dalawa hanggang sa oras na para mag-taxi at lumipad. Nalaman ni Gonzo na pamilyar na pamilyar ang Bise Presidente sa mga checklist at paglipat ng posisyon ng spaceplane, at mahusay niyang pinangasiwaan ang kanyang tungkulin bilang mission commander. "Hanga ako, Anne," sabi niya. "Ang dami mong alam tungkol sa Midnight bilang student host."
    
  "Tumulong ako sa pagdidisenyo ng S-9 na mga spaceplane at natutunan kong paliparin ang mga ito, bagaman kadalasan ay pasahero lang ako," sabi ni Ann. "Sa tingin ko ito ay tulad ng pagsakay sa isang bisikleta: kapag ginawa mo ito, hindi mo malilimutan."
    
  Naging maayos ang pag-take-off, paggalaw sa air refueling track at acceleration gamit ang mga jet engine. Dahil ang mga oras ng kanilang pag-takeoff ay ilang oras na naiiba sa mga S-29, ang mga landas ng paglipad ng dalawang spaceplane ay pinaghiwalay ng ilang libong milya-nang lumipad ang S-19 Midnight sa scramjet aircraft, lumipad sila sa India, China, at Russian Far. Silangan.
    
  "I like it, I like it, I like it," the vice president intoned as they started their steep climb. Wala talagang bakas ng sobrang karga sa boses niya, isang malawak na ngiti lang sa mukha niya. "Ito ang tanging paraan upang lumipad!"
    
    
  Sa itaas ng ELIZOVO AIRPORT
  KAMCHATSK REGION, SILANGANG BAHAGI NG RUSSIA
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Harpoon flight," ito ay Guro, ang iyong order ay sikat ng araw, inuulit ko, sikat ng araw," ang senior controller ay radyo. "Sunlight, sikat ng araw. Magpatuloy ayon sa plano."
    
  "Kinukumpirma ng Harpoon flight commander," ang piloto ng nangungunang paglipad ng dalawang MiG-31D Foxhound fighter ay nag-radyo bilang tugon. "Pahinga. Harpoon two, naiintindihan mo ba?"
    
  "Oo, pinuno," sagot ng piloto ng pangalawang MiG-31. "Handa na ang pangalawa."
    
  Nakumpleto ng lead pilot ang kanyang mga checklist bago ang paglabas, lumingon sa gitna ng flight control bar sa kanyang display, unti-unting tumaas ang kapangyarihan hanggang sa pumasok siya sa afterburner, naghintay hanggang lumampas ang airspeed sa Mach 1, pagkatapos ay nagsimula ng matarik na pag-akyat at patuloy na tumaas ang kapangyarihan hanggang sa hindi nakapasok sa ikalimang afterburner zone. Nagkakaroon ng bilis na sampung libong talampakan kada minuto, nasakop niya ang limampung libong talampakan. Ang bilis ng hangin ay umabot sa Mach 1.5, ngunit ngayon ay unti-unting bumababa habang ang piloto ay nag-iba-iba ng bilis ng hangin sa altitude, ngunit hindi ito nag-abala sa kanya: ang kanyang pangunahing trabaho ay upang mapanatili ang mga flight control needles, na nagpapakita ng kinakailangang heading at anggulo ng pag-akyat, na ipinadala mula sa ang punong tanggapan ng istasyon ng pagsubaybay
    
  "Ang data link ay nag-load ng panghuling pag-target ng data," iniulat ng opisyal ng mga sistema ng armas sa likod ng piloto. "Magsisimula na ang data transfer sa Osa. Sampung segundo na lang."
    
  Sa taas na animnapung libong talampakan, natanggap ng piloto ang kanyang unang babala tungkol sa mababang pagkonsumo ng gasolina - dalawang malalaking makina ng Solovyov D30-F6 sa zone-five afterburner ang kumokonsumo ng limampung libong libra ng gasolina bawat oras, bagaman tatlumpung libong libra lamang ang dala niya sa kabuuan. - ang bilis ng hangin ay bumaba sa tatlong daang buhol lamang, at ang bilis ng pag-akyat ay nabawasan sa tatlong libong talampakan kada minuto. "Kumpleto ang paglilipat ng data, limang segundo bago ilunsad," iniulat ng opisyal ng mga sistema ng armas. Nakahinga ng maluwag ang piloto - sa loob ng sampung segundo, kung hindi sila tumigil sa pag-akyat, sila ay titigil at mahuhulog na parang bato mula sa langit. "Tatlo... dalawa... isa... rocket on takeoff."
    
  Ang MiG-31D ay bahagyang lumiko sa kaliwa, at ang parehong mga tripulante ay nagawang manood habang ang Wasp rocket ay nagpaputok ng kanyang solid rocket na motor at nagsimulang umakyat sa kalawakan sa isang mahabang dilaw-pulang haligi ng apoy at usok. Ang Wasp ay isang derivative ng 9K720 Iskander short-range theater ballistic missile. Nakatanggap ito ng data ng flight path mula sa isang ground tracking station, ginamit ang inertial guidance system nito para sundan ang flight path, pagkatapos ay in-activate ang infrared terminal guidance system para puntirya ang target. Kahit na halos patayo ang paggalaw, naglalakbay siya sa bilis na higit sa isang milya bawat segundo. Makalipas ang dalawampung segundo, ang pangalawang MiG-31 ay nagpaputok ng sarili nitong Wasp missile...
    
  ...sa kursong harangin ang midnight S-19 spaceplane habang tumatakbo ito sa kalawakan sa ibabaw ng Russia upang makipagtagpo sa Armstrong space station.
    
    
  ARMSTRONG SPACE STATION
  MGA SANDALI
    
    
  "Na-detect ang paglulunsad ng rocket!" sigaw ni Christine Rayhill, ground weapons officer sa Armstrong space station. "Dalawang Russian Wasp satellite ang inilunsad mula sa Kamchatka!"
    
  Pinindot ni Kai Raydon ang "all call" button sa kanyang console. "Mga post sa labanan!" - sigaw niya, sinusubukang kontrolin ang boses niya. "Ang lahat ng mga tauhan ay dapat kumuha ng mga posisyon sa labanan, hindi ito isang ehersisyo!" Bumaling kay Valerie Lucas, sinabi niya, "Lahat ng defense system ay awtomatiko, Valerie - kailangan nating ibalik ang mga ito sa MANUAL kapag lumalapit na ang spaceplane. Ano ang status ng Skybolt?"
    
  "Naka-deactivate pa rin," sabi ni Valerie. "Sinimulan lang naming isara ang Starfire."
    
  "Isaksak itong muli-baka kailangan natin ito," sabi ni Kai. "Nasaan ang mga estudyante?"
    
  "Nandito lang ako," sabi ni Brad, na nakatago sa bulkhead sa tabi ng console ni Valerie. "Si Casey ay nasa Skybolt module. Anong gagawin ko?"
    
  "Bantayan ang mga monitor at sumigaw kung makakita ka ng anumang bagay na mukhang mapanganib," sagot ni Kai. "Ituro ito kay Sergeant Lucas o sa iba kung abala siya. Maaari akong palaging gumamit ng isa pang pares ng mga mata.
    
  "Dapat ba akong magsuot ng spacesuit?" Sabi ni Brad sa intercom habang sinusuot ang kanyang oxygen mask at ina-activate ito.
    
  "It's too late," sabi ni Kai. "Sa ngayon lahat ng modules ay dapat na selyado na. Ang mga tauhan ng command module ay dapat umasa sa mga tripulante para makontrol ang pinsala." Ayaw isipin ni Kai kung ano ang mangyayari sa kanilang lahat kung seryosong masira ang katawan ng barko, mayroon man o walang oxygen, ngunit 100% oxygen ang pinakamahusay na mayroon sila. Pinindot niya ang isa pang intercom button. "Boomer, sabihin mo sa akin ang status mo?"
    
  "Aalis kami sa loob ng sampung minuto, Heneral," sagot ni Boomer. Siya at si Ernesto Hermosillo ay dumaong sa Armstrong space station at pinangasiwaan ang pagbabawas ng mga suplay mula sa cargo bay at paglalagay ng gasolina, at sa sandaling tumunog ang alarma, huminto sila sa pagbabawas at nagsimulang maghanda sa pag-alis.
    
  "Lahat ng nagtatanggol na sandata maliban sa Skybolt ay isinaaktibo at awtomatiko," sabi ni Valerie. "Starfire, pwede mo ba akong bigyan ng-"
    
  "S-19 na!" sigaw ni Christine Rayhill. "S-19 ang target ng Wasp! Harang sa loob ng dalawang minuto! Dalawang missile ang paparating!"
    
  "Kalokohan!" - Nagmura si Kai. Pinindot niya ang isang button sa kanyang console. "Ikalawang hatinggabi, ito ay si Armstrong, ang pulang Wasp, inuulit ko, ang pulang Wasp." Sa intercom, nagtanong siya: "Ano ang saklaw nila sa istasyon?"
    
  "Higit pa sa abot ni Hydra," sagot ni Valerie.
    
  "Taasan ang iyong saklaw ng pagpapaputok sa maximum," sabi ni Kai. Ang chlorine-oxygen-iodine laser ng Hydra, na may pinakamataas na saklaw na tatlong daang milya, ay isinaayos sa animnapung milya ayon sa kasunduan, ngunit si Kai Rhydon ay walang intensyon na bigyang pansin ang mga kasunduan ngayon. "Ihanda ang mga Kingfisher sa pag-alis sa istasyon. Ilalabas sila sa sandaling mayroon kang solusyon na ilulunsad."
    
  "Ang hatinggabi ay bumibilis at nakakakuha ng altitude," ulat ni Henry. Sa orbit, ang bilis ay nangangahulugan lamang ng isang bagay: altitude sa itaas ng Earth. Pumunta nang mas mabilis at ang iyong altitude ay tataas; bumagal at ang iyong altitude ay bababa.
    
  "Kami ay nag-iisip ngayon ng isang solusyon upang ilunsad," sabi ni Valerie. Ang mga garage ng armas ng Kingfisher, na nakaimbak sa gitnang bukid ng Armstrong, ay konektado sa sistema ng labanan at ang kanilang mga missile ay magagamit para sa pagtatanggol sa istasyon.
    
  Ilang sandali pa ay sumigaw si Henry Lathrop, "Oo! Itakda ang kursong interception! Nakahanda na ang anim na interceptor!"
    
  "Labanan, mababa ang baterya," sabi ni Valerie. "Hilahin ang mga panunuyo na iyon pababa!"
    
  "Ilagay mo ang armas!" - sigaw ni Henry. Inilabas ng dalawang imbakan ng armas sa bukid ng istasyon ang lahat ng tatlo sa kanilang mga satellite interceptor. Ang mga ito ay simple, hindi aerodynamic na mga kahon - dahil hindi sila lumipad sa kapaligiran ng Earth, maaari silang maging anumang hugis - anim na talampakan ang haba, na may radar at infrared homing system sa harap, na nagmamaniobra ng mga rocket nozzle sa paligid ng katawan sa magkabilang panig, at isang malaking rocket motor sa likod. Gumamit ang mga interceptor ng mga control signal mula sa Armstrong para magmaniobra hanggang sa ma-lock nila ang mga target gamit ang sarili nilang mga sensor. "Isang magandang track para sa lahat ng Trinity. Animnapung segundo hanggang sa pagharang. Sa tingin ko makakarating tayo sa oras, ginoo. Ang hatinggabi ay tumataas nang mas mataas at mas mabilis. Ang mga nanghihimasok ay nasa loob ng hanay ng Hydra sa loob ng pitumpung segundo."
    
  Hindi magre-relax si Kai hanggang sa masira ang dalawang Russian Wasp missiles na iyon. "Trev, makipag-ugnayan sa Space Command, sabihin sa kanila kung ano ang nangyayari," utos niya. "Sabihin sa kanila na gusto ko ng pahintulot na sirain ang lahat ng anti-satellite airfields at ilunsad ang mga site na aming-"
    
  "Pop-up orbital scarecrow!" sigaw ni Henry Lathrop. Ang isang bagong icon ay lumitaw sa malaking taktikal na display. Ito ay nasa isang orbit na higit sa isang daang milya mula sa Armstrong's at may ganap na kakaibang declination, ngunit ito ay napakalapit sa isang miss sa orbital terms. "Ito ay nanggaling nang wala sa oras, sir! Inominate ang Oscar number one." Tila hindi ito nagdulot ng banta sa istasyon o S-19 Hatinggabi, ngunit ang katotohanan na hindi nila ito nakita hanggang sa ito ay napakalapit ay nakakabahala, napaka-
    
  "Sir, natatalo ako kay Trinity!" sigaw ni Henry.
    
  "Ano?" sigaw ni Kai. "Ano ba ang nangyayari?"
    
  "Hindi ko alam, sir!" - sigaw ni Lathrop. "Lost contact with one... two... three, sir; tatlong Trinity, negatibong kontak!"
    
  "Sino itong bagong dating?" sigaw ni Valerie. "Maaari mo bang isipin ito?"
    
  "Ginagamit ng mga intercept ng Trinity ang lahat ng electro-optical tracking device," sabi ni Lathrop. "Mayroon akong magandang radar signature, ngunit mahinang visibility." Pagkaraan ng ilang sandali: "Nawala ang pakikipag-ugnayan sa apat na Trinity. Maaari ko bang isali ang Scarecrow Oscar One, sir?"
    
  "Hindi ito banta sa istasyon o S-19, wala ito sa aming altitude o orbit, at wala kaming visual identification," sabi ni Kai. "Negative. Huwag makisali sa labanan. Ilunsad ang higit pang Trinity para makuha ang mga ASAT missiles, ngayon."
    
    
  SAKAY SA RUSSIAN SPACE EROPLO "ELECTRON"
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Hindi nila mapipili ang oras nang mas mahusay, at alam ni Koronel Mikhail Galtin na ito ay kasing dami ng kapalaran at swerte gaya ng nilayon, ngunit hindi mahalaga - ang lahat ay kailangang gumana nang perpekto. Pagkatapos ng apat na orbit na nagsalubong sa orbit ng Armstrong space station, ngunit sa mas mababang altitude at offset na humigit-kumulang animnapung kilometro, ito ay nasa perpektong posisyon upang makarating sa eksaktong lokasyon upang sirain ang mga defense missiles ng istasyon ng kalawakan ng US. Alam niyang may ilang segundo lang siya para kumilos... Ngunit ang mga segundo ay isang walang hanggan sa laser weapon ni Hobnail.
    
  Sa sandaling inilunsad ang mga sandatang anti-satellite ng Amerika mula sa istasyon ng kalawakan ng Armstrong, sinimulang subaybayan sila ng Elektron fire control radar ng Galtin mula sa isang daang kilometro ang layo: anim na American interceptor - walang iba kundi isang guided rocket engine na may naghahanap dito, ngunit simple. at epektibo bilang isang anti-satellite at anti-missile weapons. Ang katotohanan na ang mga interceptor ay pinakawalan mula sa istasyon mismo ay kawili-wili: ang ulat na sinira ni Pangulong Joseph Gardner ang lahat ng mga module ng armas ng Kingfisher constellation ay hindi ganap na totoo. Tila may iba pang naka-attach sa istasyon ng kalawakan ng militar at ganap na nagpapatakbo.
    
  Hindi mahalaga. Binigyan siya ng tadhana ng isang perpektong posisyon upang harangin ang mga humarang. Namangha si Galtin sa swerteng kasama nito, namangha sa katapangan ng kanyang pangulo, si Gennady Gryzlov, sa pag-utos ng pag-atake, namangha sa pag-iisip kung ano ang darating. Aatake na sana ng Russia ang isang spaceplane na kabilang sa marahil ang pinakamakapangyarihang bansa sa Earth. Inatake nila ang isang $3 bilyong sasakyang pangkalawakan na may sakay na mga sibilyang Amerikano. Matapang ito. Walang ibang termino para dito: assertive. Ang sabihin na ang mga pusta sa digmaan para sa kontrol ng kalawakan ay itinaas pa lamang ay isang napakalaking understatement.
    
  Inangat ni Galtin ang pulang protective cover ng weapon arming switch at inilipat ang switch sa ilalim nito mula sa SAFE na posisyon patungo sa ARMED na posisyon. Ngayon ang umaatake na computer ay nasa ilalim ng kontrol. Sa ilang segundo ay matatapos na ang lahat. Tatlong spaceship at anim na rocket na naglalakbay sa sampu-sampung libong kilometro bawat oras, daan-daang milya sa itaas ng Earth, ay magsalubong sa puntong ito sa kalawakan. Ito ay walang kulang sa makapigil-hininga. Ang agham, pulitika, lakas ng loob at, oo, ang swerte ay nasa panig ng Russian Federation ngayon.
    
  Atake.
    
    
  ABOARD THE MIDNIGHT SPACEPLAYER S-19
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Sa sandaling marinig niya ang babala ng "pulang wasp", pinaandar ni Gonzo ang mga pangunahing makina ng rocket. "Ano ito? Anong nangyari?" - Tanong ni Ann Page. "Ano ang pulang putakti?"
    
  "Mga sandatang anti-satellite ng Russia," sagot ni Gonzo. "Ang pag-asa lang natin ay malampasan, malampasan o daigin siya. Lahat, ibaba ang iyong mga visor, i-secure ang mga ito, at tiyaking naka-on ang iyong oxygen. Sondra, tingnan mo si Agent Clarkson." Nagsimulang gumawa ng mga checklist sina Gonzo at Anne bilang paghahanda sa posibleng paghaharap.
    
  "Hating gabi, tandaan, nawalan kami ng pakikipag-ugnayan sa apat na interceptor na inilunsad namin sa Wasp," radyo ni Kai. "Dalawa pa rin ang sinusubaybayan. Mayroon kaming hindi kilalang pop-up na target sa itaas at sa iyong kanan, mga apatnapung milya ang layo, mukhang hindi ito nasa intercept course."
    
  "Ito ay isang Russian spaceplane," sabi ni Ann. "Naipaalam sa amin na ang mga Ruso ay gumamit ng laser sa sakay ng hindi bababa sa isa sa kanilang mga Electron. Binaril niya ang isang satellite at malamang na umaatake sa mga interceptor ng Trinity."
    
  "Damn," pagmumura ni Gonzo. "Armstrong, hatinggabi na. Ang sabi ng aming pasahero, ito ay isang panakot, marahil isang electron, at ito ay bumaril...
    
  "Gonzo, maniobra!" Pumagitna si Kai. "May putakti sa buntot mo! Maniobra!"
    
  Agad na pinaandar ni Gonzo ang mga maneuvering thruster, itinapon ang spaceplane sa isang matalim na patagilid na maniobra, pagkatapos ay gumawa ng isa pang hanay ng mga thruster na nagtulak dito "pataas"-palayo sa Earth. Pagkatapos ay nagsimula siyang bumaliktad, nagmamaniobra upang ituro ang ilong laban sa direksyon ng paglipad upang ipakita ang pinakamababang posibleng profile para sa...
    
  ... at sa kalagitnaan ng pagmamaniobra, isang Wasp anti-satellite missile ang tumama. Mayroon itong maliit na sampung-pound na fragmentation warhead na nagpasiklab sa jet fuel at Bohm oxidizer na tumagas mula sa mga basag na tangke ng gasolina, na nagdulot ng pagsabog na tumagos sa spacecraft.
    
  "Natamaan niya! Tinamaan niya!" sigaw ni Valerie. "Ang unang putakti ay tumama sa spaceplane!" Ang command module crew ay natakot na nanonood sa electro-optical na imahe ng bumagsak na spaceplane habang napuno ng napakalaking pagsabog ang screen.
    
  "Ang pangalawang Wasp missile ay naharang at nawasak," iniulat ni Henry Lathrop sa isang tahimik na boses sa intercom. "Malinaw ang layunin."
    
  "Boomer?" radio ni Kai.
    
  "Matatapos ako sa loob ng limang minuto," sabi ni Boomer.
    
  "Nag-pre-breathing ka ba?"
    
  "Oo, mayroon ako," sagot ni Boomer. "Hindi ang aking pinuno."
    
  "Trev, alamin kung sinuman sa istasyon ang nakasuot ng space suit at humihinga muna."
    
  "Humanda ka," sagot ni Trevor Sheil. Ilang sandali pa: "Sorry, Kai. Tatlo kaming naka-spacesuit, pero wala ni isa sa kanila ang nakahinga noon."
    
  "Bigyan mo agad sila ng oxygen," sabi ni Kai. Sa radyo ay sinabi niya, "Mukhang ikaw, Boomer. Wala kaming nakikitang nakaligtas mula rito, ngunit halika at tingnan. Huwag kalimutang i-install ang iyong towing gear."
    
  "Nakuha ko," sabi ni Boomer. Pagkalipas ng ilang minuto: "Handa na kaming magsimula." Sa sandaling humiwalay siya sa istasyon, natanggap niya ang mga coordinate ng panghuling lokasyon ng Midnight Spaceplane at nagsimulang lumaban patungo dito - sa kabutihang palad, habang ang S-19 ay papalapit sa Armstrong, naghahanda sa pag-dock, lahat sila ay nasa iisang orbit. , kaya ito ay isang bagay lamang ng pagmamaniobra patungo sa gilid nito, sa halip na maglunsad sa ibang orbit na may ibang altitude o direksyon.
    
  "Valerie, i-activate ang Kingfisher constellation at ikonekta ang Starfire sa Network sa lalong madaling panahon," sabi ni Kai. "Panahon na para gumawa ng kaunting pangangaso." Tumawag siya sa punong tanggapan ng US Space Command mula sa kanyang console. "General, nawala ang S-19 spaceplane," sabi niya habang nakakonekta ang secure na channel. "Nakasakay ang bise presidente. Sinusuri namin ang mga nakaligtas, ngunit sa ngayon ay mukhang isang kabuuang pagkawala.
    
  "Oh Diyos ko," daing ni Heneral George Sandstein. "Ipapaalam ko kaagad ang White House."
    
  "Humihiling ng pahintulot na salakayin ang buong fucking Russian space force, General," galit na sabi ni Kai.
    
  "Negatibo," sabi ni Sandstein. "Huwag kang gagawa ng iba kundi protektahan ang iyong sarili. Huwag barilin hangga't hindi ka nila pinagbabaril."
    
  "Sasabihin ko na pinaputukan nila tayo, Heneral," sabi ni Kai. "Hindi ko alam kung ang target ay ang spaceplane o kung mayroong isang istasyon, at ang spaceplane ay nakaharang. Alinmang paraan, inatake kami."
    
  "Hayaan mo muna akong ipaalam sa Pangulo at tingnan kung ano ang kanyang tugon, Kai," sabi ni Sandstein. "Samantala, pinapahintulutan kita na i-activate ang lahat ng iyong kasalukuyang sistema ng pagtatanggol sa armas at simulan ang paglunsad ng mga module ng Trinity na inimbak mo sa istasyon pabalik sa orbit. May dala kang spaceplane ngayon, hindi ba?"
    
  "Oo, S-29," sagot ni Kai. "Naghahanap ito ng mga nakaligtas, at pagkatapos ay kailangan nating mag-alis ng mga suplay dito at para sa ISS."
    
  "Ano pang spaceplanes ang available?"
    
  "Dalawang S-19 ang magiging available sa loob ng ilang araw, at mayroon kaming dalawang S-9 na maaaring maging handa sa loob ng ilang linggo," sabi ni Kai habang tinitingnan niya ang status readings ng kanyang spacecraft. "General, mayroon akong sampung mga depot ng armas sa orbit, na naglalagay ng karamihan sa mga pwersang anti-missile ng Russia sa mga crosshair, at sila ay isaaktibo sa lalong madaling panahon. Sinimulan ko na ang proseso ng pagdiskonekta sa Starfire maser device mula sa Skybolt, ngunit dapat itong muling ikonekta ng aking mga team. Dapat ay handa na ito sa lalong madaling panahon. Humihiling ako ng pahintulot na sirain ang anumang pag-install ng anti-satellite ng Russia na nasa saklaw."
    
  "Naiintindihan ko ang konsepto ng 'lay waste', Kai," sabi ni Sandstein. "Gusto ko ng pahintulot mula sa White House bago mo simulan ang pambobomba sa mga target ng Russia mula sa kalawakan. Inutusan ka: ipagtanggol ang iyong istasyon sa lahat ng mayroon ka at maghintay ng karagdagang mga utos. Ulitin ang huli ko, Heneral Rhydon."
    
  Nag-alinlangan si Kai at naisipang hindi sumagot; sa halip: "Nakuha ko, Heneral," sa wakas ay sinabi niya. "Heneral Sandstein, ito si Station Director Raydon, sakay ng Armstrong. Kinopya ko: ang aking mga utos ay ipagtanggol ang istasyon sa lahat ng mayroon kami at maghintay ng karagdagang mga utos.
    
  "Makikipag-ugnayan ako, Kai," sabi ni Sandstein. "Hindi ito mawawalan ng paghihiganti. Maghanda." At naputol ang koneksyon.
    
  "Damn," pagmumura ni Kai. "Ang Bise Presidente ng Estados Unidos ay maaaring pinasabog lamang sa mga labi ng kalawakan, at dapat lang akong 'stand by.'   Tinignan niya ang kanyang monitor. "Valerie, ano ang status ng mga Kingfisher sa orbit?"
    
  "Anim sa sampu ang nakakonekta na sa network, ang iba ay inaasahan sa loob ng halos isang oras," sabi ni Valerie Lucas.
    
  Ikalimang bahagi lamang ito ng buong konstelasyon, ngunit ito ay mas mahusay kaysa sa kung ano ang mayroon sila ilang minuto ang nakalipas. "Maglagay ng mga target sa lupa na nakabase sa Russia at China sa loob ng saklaw ng aming mga kakayahan sa pag-atake sa lupa."
    
  "Naiintindihan." Pagkalipas ng ilang sandali, lumitaw ang isang listahan ng mga target sa display ng pangunahing command center, pati na rin ang isang listahan ng magagamit na mga armas na maaaring maprotektahan laban sa kanila. Kasama sa listahan ang mga target maliban sa anti-missile: anumang militar na makabuluhang target ang nasa listahan, at nang ang Kingfisher weapons workshops o ang Armstrong space station ay lumipat sa labas ng saklaw, nawala ang target, napalitan lamang ng isa pang tumawid sa abot-tanaw ng sandata. sa isang lugar sa ibang punto ng globo. Sa sampung depot lamang ng armas kasama ang Armstrong space station, napakaikli ng listahan ng target, ngunit bawat ilang minuto ay may lalabas na bagong potensyal na target, mananatili ng dalawa hanggang apat na minuto, at pagkatapos ay mawawala muli.
    
  Isang linya sa listahan ng target ang nagbago ng kulay mula berde hanggang dilaw. "Sichang Spaceport," sabi ni Kai. "Anong nangyayari sa Xichang?"
    
  "Ang S-500 Autocrat search radar sa hanay ng echo-Foxtrot mula sa Sichan Cosmodrome ay sumakop sa amin," sabi ni Christine. "Mula nang i-install ng mga Russian ang S-500 sa China, sinusubaybayan na nila kami at kung minsan ay sinusundo kami sa radar habang dumadaan kami sa itaas. Sa tingin ko ito ay pagkakalibrate o pagsasanay lamang - ito ay pag-scan lamang sa malalayong distansya. Walang mangyayari kailanman."
    
  "'Ini-lock nila tayo,' huh?" - ungol ni Kai. "May iba pa ba bukod sa simpleng pag-scan?"
    
  "Paminsan-minsan ay nakakakuha kami ng langitngit mula sa 30N6E2 India-Juliet missile guidance radar, na para bang nagpapaputok sila ng missile sa amin," sabi ni Christine, "ngunit ang lahat ng mga signal ay nawawala sa loob ng ilang segundo, kahit na ang mga signal ng paghahanap, at hindi namin nade-detect ang engine plume o ang missile sa hangin.- halatang ayaw nilang isipin na itinuturo nila ang isang interceptor sa amin gamit ang radar o optika o kung ano pa man. Ang lahat ng ito ay laro ng pusa at daga, sir - pinadalhan nila kami ng mga radar signal upang subukang takutin kami, at pagkatapos ay tumahimik sila. Ito ay kalokohan."
    
  "Kalokohan, tama?" sabi ni Kai. "Ipaalam sa akin kung mangyari muli ito."
    
  "Yes, sir," sagot ni Christina.
    
  Ilang saglit na natahimik si Kai at nag-iisip. "Christine," sabi niya, "Kailangan ko ng ilang detalyadong larawan ng unit na ito ng S-500. Bigyan mo ako ng narrow beam SBR scan mula sa aming malaking radar. Pinakamataas na resolusyon."
    
  Saglit na nag-alinlangan si Christine Rayhill, pagkatapos ay nagkomento, "Sir, ang pag-scan ng searchlight ay maaaring-"
    
  "Gawin mo, Miss Rayhill," walang tonong sabi ni Kai. "Pag-scan ng makitid na beam, maximum na resolution."
    
  "Yes, sir," sabi ni Christina.
    
  Ito ay tahimik ng halos animnapung segundo; pagkatapos: "Sir, S-500 target tracking radar detected, mukhang tina-target kami," sabi ni Christine. "Tanging azimuth, altitude at range-walang mga signal ng uplink." Ito mismo ang inaalala niya: kung natukoy ng baterya ng S-500 na sinusubaybayan sila ng radar ng Armstrong, maaari nilang isipin na inaatake sila at maaaring gumanti.
    
  "Magtakda ng target at pumunta sa labanan, Christina," utos ni Kai. "Ipagpatuloy ang pag-scan."
    
  Mayroong ilang pagkalito sa boses ni Christina: ito, siyempre, ay hindi ganoon kalaki, hindi katumbas ng halaga ng badge ng pagkilala sa target. "Uh... italaga ang target na Golf One, sir," sagot niya pagkatapos magpasok ng mga command sa attack computer. "Ang target ay naharang sa umaatake na computer."
    
  "Command, ito ang operations department," ulat ni Valerie. "Kinukumpirma ko na ang target ng Golf-one ay pumasok sa labanan. Nakahanda na ang dalawang Hummer mula sa Kingfisher 09, isa ang natitira, apatnapu't limang segundo bago umalis sa kill zone."
    
  "Confirmed," sabi ni Kai. "Christine, abisuhan mo ako kung nagbago ang target na pagtatalaga."
    
  "Wilko, sir," sabi ni Christina. Ang kanyang mga palad ay nagsimulang pawisan ng kaunti: nagsisimula itong magmukhang panimula sa-
    
  Biglang nagbago ang signal ng ID mula TARGET TRACK patungong ROCKET TRACK. Ang shift ay agad-agad, at hindi ito nanatili sa display ng higit sa isa o dalawa, ngunit sapat na para kay Christine na sumigaw, "Command, I have a tr-missile."
    
  "Combat, command, mga baterya na inilabas sa Golf One," utos ni Kai. "Uulitin ko, mababa ang baterya."
    
  "Ang mga baterya ay mababa, nakuha mo," sabi ni Valerie. "Combat, ang layunin ng Golf One ay makisali sa labanan!"
    
  Kingfisher Weapons Garage, na matatagpuan halos apat na libong milya mula sa Armstrong - kahit na ang Armstrong space station ay mas malapit sa target, ang mga rocket ay nangangailangan ng oras at distansya upang bumalik sa kapaligiran ng Earth, kaya ang Kingfisher Weapons Garage, na matatagpuan pa, ay nakayanan ang gawain. - lumipat siya sa kursong itinakda ng computer, at dalawang orbital maneuvering na sasakyan ang itinapon palabas ng garahe ng mga armas na may pagitan ng tatlumpung segundo. Ang mga OMV ay nag-flip hanggang sa sila ay unang lumipad sa buntot, at ang kanilang mga launch rocket ay tumunog. Hindi masyadong nagtagal ang mga pagkasunog, na nagpabagal sa spacecraft ng ilang daang milya kada oras, ngunit sapat na ito upang baguhin ang kanilang trajectory mula sa orbit ng Earth patungo sa atmospera, at ang mga OMV ay tumalikod, na iniwan ang kanilang mga heat shield na nakalantad sa nakakasagabal na kapaligiran.
    
  Sa pagpasok ng spacecraft sa itaas na atmospera, ang glow mula sa friction burning the air ay nagbago ng kulay hanggang sa naging white-hot, at ang mga stream ng superheated na plasma ay dumaan sa likod ng bawat sasakyan. Ang maliliit na hydraulically controlled blades at steering thruster sa katawan ng buntot ng OMV ay nakatulong sa spacecraft na magsagawa ng mga S-turn sa kalangitan, na nakatulong hindi lamang sa pagtaas ng oras na kailangan upang pabagalin ang paglipad, ngunit nalilito din ang anumang space-based na radar na sumusubaybay sa nilalayon nitong target. . Nabigo ang isa sa mga steering blades sa pangalawang OMV, na naging sanhi ng pag-ikot nito sa kawalan, kadalasang nasusunog sa atmospera, at ang naiwan ay bumagsak sa ilang ng Siberia.
    
  Sa taas na isang daang libong talampakan, ang mga proteksiyon na casing sa paligid ng OMVS ay nahiwalay, na nagsiwalat ng dalawang-daang-pound tungsten carbide projectile na may millimeter-wave radar at infrared homing head sa ilong. Sinusubaybayan niya ang mga signal ng kontrol mula sa kanyang armory hanggang sa naka-lock ang radar sa target, pagkatapos ay pinino ang kanyang layunin sa pamamagitan ng paghahambing ng kanyang nakita mula sa kanyang mga sensor sa mga larawan ng mga target na nakaimbak sa memorya. Ito ay tumagal lamang ng isang segundo, ngunit ang mga imahe ay tumugma, at ang warhead ay naglalayong sa target nito - ang transport-mount launcher ng S-500 anti-aircraft missile system. Natamaan nito ang target habang kumikilos sa halos sampung libong milya kada oras. Ang warhead ay hindi nangangailangan ng isang paputok na warhead - isang epekto sa bilis na iyon ay katulad ng isang pagsabog ng dalawang libong libra ng TNT, ganap na sinisira ang launcher at lahat ng iba pa sa loob ng limang daang talampakang radius.
    
  "Golf tee - nasira ang isa, ginoo," ulat ni Christina makalipas ang ilang sandali, ang kanyang boses ay mahina at paos, sa unang pagkakataon na nasira niya ang anumang bagay sa buong buhay niya, lalo pa ang isa pang tao.
    
  "Good job," sabi ni Kai sa mabatong tono. "Trev, gusto ko ng dalawang tauhan na mag-ayos at magsimulang maghanda sa paghinga, na pupunta sa anim na oras na emergency standby. Ang natitirang bahagi ng off-duty na crew ay maaaring umalis sa mga post ng labanan. Lahat, bukas ang mata at tainga - sa tingin ko magiging abala tayo. Ano ang status ng Starfire? Magkano pa ba?"
    
  "Hindi ko alam, sir," sagot ni Casey Huggins mula sa Skybolt module. "Siguro isang oras, siguro dalawa. Sorry sir, pero hindi ko lang alam."
    
  "Sa lalong madaling panahon, Miss Huggins," sabi ni Kai. Pinindot niya ang isang button sa kanyang communications console. "Heneral Sandstein, apurahan."
    
    
  KREMLIN
  MOSCOW RUSSIAN FEDERATION
  Ilang sandali pa
    
    
  "Ang mga American bastards ay tumama sa aking spaceport gamit ang isang rocket mula sa kalawakan!" Si Zhou Qiang, Presidente ng People's Republic of China, ay umunlad sa isang secure na voice teleconference. "Iuutos ko ang agarang paglulunsad ng nuclear ballistic missile sa Hawaii! Kung papatayin nila ang isang daang Intsik, papatayin ko ang isang milyong Amerikano!"
    
  "Tumahimik ka, Zhou," sabi ng Pangulo ng Russia na si Gennady Gryzlov. "Alam mo tulad ng ginagawa ko na kung maglulunsad ka ng isang ICBM o anumang katulad nito saanman malapit sa Estados Unidos o mga pag-aari nito, gaganti sila sa lahat ng mayroon sila laban sa ating mga bansa. Ngayon sila ay isang lapad ng buhok mula sa paghila ng gatilyo, salamat sa iyong pag-atake sa Guam."
    
  "Wala akong pakialam!" - sigaw ni Zhou. "Pagsisisihan nila ang pagkawala ng isang Intsik nang isang libong beses, isinusumpa ko ito!"
    
  "Sinasabi ng aking mga kumander sa lupa na ang iyong S-500 na baterya ay naka-lock sa istasyon ng espasyo gamit ang missile guidance radar," sabi ni Gryzlov. "Ito ay totoo?"
    
  "Pagkatapos ay ipinapalagay ko na alam mo na ang mga Amerikano ay nagta-target sa S-500 launcher gamit ang kanilang mga armas sa microwave?"
    
  "Alam kong na-scan ka nila gamit ang isang simpleng synthetic aperture radar, Zhou, isang space-based na radar na naka-install sa mismong istasyon," sabi ni Gryzlov. "Mayroon akong mga technician at intelligence officers doon sa ground, remember? Alam talaga nila kung ano ang ini-scan nila sa iyo. Ito ay hindi isang direktang armas na enerhiya. Malinaw na gusto ka nilang itulak na sumagot, tulad ng ginawa ng iyong mga hangal, hindi gaanong sinanay."
    
  "Kaya sinusubukan nila ngayon na itulak kami upang palawakin ang salungatan, gawing nuclear exchange?" - tanong ni Zhou. "Kung gayon, kung gayon sila ay nagtagumpay!"
    
  "Sabi ko, Zhou, huminahon ka," ulit ni Gryzlov. "Sasagot kami, ngunit kailangan naming maging mapagpasensya at planuhin ito nang magkasama."
    
  "Lahat ito ay dahil sa iyong walang ingat na pag-atake sa kanilang spaceplane, hindi ba?" - tanong ni Zhou. "Sabihin mo sa akin na maging mahinahon, ngunit pagkatapos ay gumawa ka ng isang bagay na kabaliwan tulad ng pagsira sa isa sa kanilang mga spaceplane! Nasubaybayan namin ang mga mandirigmang ito at ang iyong mga anti-satellite na armas. Sino sa atin ang baliw ngayon? Gusto mo bang ipagbawal ang hindi awtorisadong spacecraft na lumipad sa ibabaw ng Russia? Ito ay mas baliw! Ano ang pumasok sa iyong ulo, Gryzlov? Ikaw ay mas hindi balanse kaysa sa idiot na Truznev na nauna sa iyo."
    
  "Huwag mo akong kausapin tungkol sa mga nakatutuwang aksyong militar, Zhou!" Tutol si Gryzlov. "Mapalad kami na hindi kami nakikipagdigma sa Estados Unidos pagkatapos na salakayin ng baliw na si Heneral Zu ang Guam!"
    
  "Masasabi ko rin ang tungkol sa pag-atake ng cruise missile ng iyong ama sa Estados Unidos mismo!" Tumalikod si Zhou. "Sampung libo, labinlimang libong Amerikano ang nawala? Isang daang libo ang nasugatan? Ang tatay mo ay-"
    
  "Mag-ingat ka, binabalaan kita, Zhou," nagbabantang sambit ni Gryzlov. "Mag-ingat ka sa susunod mong sasabihin kung ito ay tungkol sa aking ama." Nagkaroon ng kumpletong katahimikan sa kabilang linya. "Makinig ka sa akin, Zhou. "Alam mo pati na rin ang ginagawa ko na ang tanging American conventional weapons na makakarating sa ating mga spaceport at iba pang ASAT launch sites ay alinman sa mga cruise missiles na inilunsad mula sa penetrating bombers o mga armas na inilunsad mula sa kanilang military space station o weapons depots," patuloy niya. Gryzlov. "Ang istasyon ng militar sa espasyo ay susi dahil kinokontrol nito ang lahat ng mga depot ng armas, ginagamit ang radar na nakabatay sa espasyo nito para sa pagsubaybay at pag-target, at mayroong isang Skybolt laser na imposibleng ipagtanggol laban. Dapat itong hindi pinagana o sirain bago gamitin ng mga Amerikano ang kanilang mga armas."
    
  "Nadisconnect? Nawasak? Paano?" - tanong ni Zhou.
    
  "Dapat nating piliin ang perpektong oras kung kailan ang maximum na bilang ng Russian at Chinese na anti-satellite na armas ay maaaring ilunsad nang sabay-sabay," sabi ni Gryzlov. "May mga armas sa pagtatanggol sa sarili sa istasyon, ngunit kung maaari nating madaig ang mga ito, maaari tayong magtagumpay. Ipapaalam sa akin ng aking Kalihim ng Depensa at Punong Pangkalahatang Kawani kapag ang istasyon ng kalawakan ng Amerika ay nasa perpektong posisyon, at pagkatapos ay dapat tayong umatake kaagad. Kilala ang orbit ng istasyon. Pinalitan nila ito kamakailan upang subukan ang Starfire microwave laser, at maaari nilang baguhin itong muli, ngunit kami ay manonood at maghihintay. Kapag nag-stabilize ang orbit, inaatake namin ang lahat sa loob ng saklaw.
    
  "Ngunit kailangan ko ang iyong pangako, Zhou: kapag sinabi kong pag-atake, sabay-sabay kaming umaatake sa lahat ng mga sandata sa loob ng saklaw," patuloy ni Gryzlov. "Ito ang tanging paraan na maaari nating pag-asa na hindi paganahin o sirain ang isang istasyon ng kalawakan ng militar nang hindi ito makakabawi sa atin, dahil kung gagawin nito, maaari nitong sirain ang anumang target sa planeta sa bilis ng liwanag."
    
  Nagkaroon ng napakahabang katahimikan sa kabilang dulo ng secure na koneksyon; pagkatapos: "Ano ang gusto mo, Gryzlov?"
    
  "Kailangan ko ng tumpak na paglalarawan, mga kakayahan, katayuan at lokasyon ng bawat anti-satellite na sistema ng armas sa iyong arsenal," sabi ni Gryzlov, "kabilang ang iyong mga anti-satellite missile submarines. At kailangan kong magtatag ng isang direkta, ligtas na koneksyon sa bawat pasilidad at submarino upang makapaglunsad ako ng isang koordinadong pag-atake sa istasyon ng kalawakan ng militar ng Amerika."
    
  "Nĭ t ā m ā de fēng?" sigaw ni Zhou sa likuran. Sapat na alam ni Gryzlov ang mga salitang sumpa ng Tsino para maunawaan na sinabi niya, "Nababaliw ka na ba?" Sa halip, narinig niyang umuutal ang tagapagsalin: "Mahigpit na tumututol ang Pangulo, ginoo."
    
  "Ang Russia ay may mas maraming anti-satellite na armas kaysa sa China, Zhou-kung nagpadala ako sa iyo ng isang maliit na bahagi ng aming data, mabilis kang mabigla," sabi ni Gryzlov. "Bukod dito, sa palagay ko ay hindi may kakayahan ang iyong militar o ang iyong teknolohiya sa kalawakan na i-coordinate ang paglulunsad ng dose-dosenang mga interceptor na kumalat sa libu-libong milya, na kabilang sa dalawang bansa, sa isang punto sa kalawakan. Mas marami kaming karanasan sa orbital mechanics kaysa sa China."
    
  "Bakit hindi ko na lang ibigay sa iyo ang lahat ng launch code para sa lahat ng ating nuclear ballistic missiles, Gryzlov?" Mapanuksong tanong ni Zhou. "Alinmang paraan, patay na ang China."
    
  "Huwag kang tanga, Zhou," sabi ni Gryzlov. "Dapat tayong kumilos, at kumilos nang mabilis, bago ang mga Amerikano ay makapaglagay ng higit pang mga depot ng armas sa orbit at muling maisaaktibo ang Skybolt laser, kung paniniwalaan ang kalokohang ito tungkol sa isang estudyante sa kolehiyo na microwave laser na pinapalitan ang libreng electron laser. Ibigay mo sa akin ang data na iyon-at mas mabuti itong maging tumpak at maaasahan-at tutukuyin ko ang eksaktong sandali kung kailan ang maximum na bilang ng mga anti-satellite na armas ay nasa loob ng saklaw upang hampasin si Armstrong... at pagkatapos ay aatake tayo."
    
  "At ano, Gryzlov? Maghintay para sa mga nuclear missiles ng Amerika na umulan sa ating mga kabisera?"
    
  "Si Kenneth Phoenix ay isang mahina, tulad ng lahat ng mga Amerikanong pulitiko," sabi ni Gryzlov. "Sinalakay niya ang pasilidad na S-500 na iyon, alam na sasalungat kami. Sa sandaling pinaputok niya ang microwave laser mula sa istasyon, alam niyang magiging target ang istasyon. Ginawa niya ang dalawa, iniisip na hindi kami sasagot. Ngayon ay tumugon na ako sa pamamagitan ng pagsira sa kanyang spaceplane, at mayroon siyang pagpipilian: ipagsapalaran ang intercontinental thermonuclear war laban dito, o isuko ang istasyon ng militar sa kalawakan para sa kapayapaan. Siya ay predictable, duwag at malamang na baldado sa damdamin. Siya ay wala. Walang banta sa alinman sa ating mga bansa na kulang sa digmaang nuklear kung ang istasyon ng kalawakan ng Armstrong ay mawawasak, at hindi ako naniniwala na ang Phoenix o sinuman sa Amerika ay may tiyan para sa anumang digmaan, lalo pa ang isang digmaang nukleyar."
    
  Walang sinabi si Zhou. Naghintay si Gryzlov ng ilang sandali, pagkatapos ay sinabi: "Magdesisyon ka na, Zhou, sumpain ka! Magpasya! "
    
    
  SAMPUNG
    
    
  Ang Diyos ng Digmaan ay napopoot sa mga nag-aalangan.
    
  - EURIPIDES
    
    
    
  SA LOW-EARTH ORBIT, THIRTY MILES MULA SA ARMSTRONG SPACE STATION
  Ilang sandali pa
    
    
  Mula sa halos isang milya ang layo, makikita lamang nina Boomer at Ernesto ang isang makapal na ulap ng puting gas, na parang may kumulusong ulap na lumabas sa kapaligiran ng Earth at nagpasyang lumutang sa paligid ng orbit ng Earth. "Wala pa ring nakikita, Armstrong," iniulat ni Boomer. "Isang napakalaking ulap ng nagyeyelong gasolina, oxidizer at mga labi."
    
  "Accepted," sagot ni Kai. "Lumapit hangga't maaari, ngunit panoorin ang gasolina at oxidizer - huwag lumapit nang sapat upang mag-apoy ito. Kahit isang kislap ng static na kuryente sa gulo na ito ay maaaring magpapatay nito."
    
  "Naiintindihan."
    
  Tumagal ng ilang minuto upang isara ang agwat, ngunit tinakpan pa rin ng ulap ang tanawin. "Ako ay halos limampung yarda mula dito," sabi ni Boomer. "Ito ay malapit na sa aking lakas ng loob. Wala akong maisip. Ernesto, may nakikita ka ba diyan?"
    
  "Negative," sabi ni Ernesto. "Medyo masikip ito... Teka! Nakita ko! Nakikita ko ang hatinggabi! Mukhang naputol ang kanang pakpak at bahagi ng buntot, ngunit ang katawan ng eruplano at sabungan ay mukhang buo!"
    
  "Salamat sa Diyos," sabi ni Boomer. "Pupunta ako doon para tingnan." Kinalas niya ang kanyang sarili at bumalik sa airlock. Para sa mga long-exposure na spacewalk, bilang karagdagan sa pagsusuot ng EEAS para sa higit na proteksyon mula sa mga micrometeor at debris at para sa mas mahusay na pagkontrol sa temperatura, nagsuot si Boomer ng magaan at walang pressure na space suit na kahawig ng isang jumpsuit, pagkatapos ay nagsuot ng malaking backpack-like device na tinatawag na primary life support. system. o PLSS, at ikinonekta dito ang EEAS at umbilical cords para sa pangangalaga sa kapaligiran. Ang backpack ay naglalaman ng oxygen, pagkain, carbon dioxide scrubber, environmental controls, communications equipment at isang device na tinatawag na "SAFER," o Simplified EVA, na isang mas maliit na bersyon ng manned maneuvering device na nagpapahintulot sa mga nakatali na astronaut na mag-navigate nang nakapag-iisa sa kalawakan. Ang SAFER ay dapat lamang gamitin sa isang emergency para ibalik ang isang untethered na astronaut sa spacecraft-well, ito ay talagang isang emergency. "Paano mo naririnig, Ernesto?" - direksiyon niya sa radyo.
    
  "Malakas at malinaw, Boomer."
    
  "Ang hatch ng sabungan ay sarado," sabi ni Boomer pagkatapos suriin ang mga pagbabasa. "I-depressure natin ang airlock." Pagkalipas ng ilang minuto: "Pagbukas ng hatch ng cargo compartment." Binuksan niya at binuksan ang hatch at pumasok sa loob ng cargo bay, sinigurado ang sarili gamit ang isang cable, pagkatapos ay isinara at tinatakan ang hatch sa likod niya.
    
  Ang cargo bay ay halos puno pa rin dahil dinadala nila ang lahat ng mga supply para sa International Space Station at mayroon pa ring ilang hindi naihatid na mga supply para sa Armstrong. Inilabas ni Boomer ang isang daang yarda ang haba na strap ng kargamento na ginamit sa pagdadala ng mga bagay sa istasyon ng kalawakan, tiniyak na ang dulo ng strap ay nakakabit nang maayos sa spaceplane, ikinabit ang strap sa clip sa harness ng kanyang backpack, at tinanggal ito mula sa kable ng cargo bay. "Leaving the cargo bay," ang ulat niya, pagkatapos ay tumayo at umakyat sa cargo bay at tumungo patungo sa Midnight spaceplane, ang strap ng kargamento ay nakakalas sa likod niya.
    
  Pagkalipas ng ilang minuto, pumasok siya sa isang ulap ng fuel oxidizer-sa kabutihang-palad, ang SAFER engine ay gumamit ng mga inert gas para sa pagpapaandar, kaya walang panganib ng pagsabog-at nakikita niya nang malinaw ang spaceplane. Sa malapitan ay mukhang mas malala ang pinsala, ngunit buo ang fuselage at sabungan. "Ako ay halos dalawampung yarda mula hatinggabi," iniulat ni Boomer. "Papasok na ako sa loob." Gamit ang maliliit na SAFER puffs, lumipat siya patungo sa cabin ng Midnight...
    
  ... at sa mga bintana ng sabungan ay nakita niya sina Jessica Faulkner at Bise Presidente Anne Page, nakaupo pa rin nang tuwid at nakayuko, nakayuko ang mga ulo, na parang nakatulog sa isang upuan ng eroplano, ngunit hindi gumagalaw. "Nakikita ko si Gonzo at ang Bise Presidente," sabi ni Boomer. "Sila ay nakatali at tumayo nang matuwid. Hindi ko makita kung bukas ang kanilang mga mata." Naglabas siya ng flashlight at maingat na tinapik ang mga visor ng sabungan ng Midnight - walang tugon. "Mukhang buo ang kanilang mga suit at nakikita ko ang mga LED sa kanilang mga panel ng status ng suit - ano ba, maaaring sila ay -."
    
  And just at that moment, itinaas ni Vice President Anne Page ang ulo, tapos ang kanang kamay, parang kumakaway. "Buhay ang Bise Presidente!" sabi ni Boomer. "Kumakaway yata siya sa akin!" Napagtanto niya na maaaring ang paggalaw lamang ng spaceship, ngunit kailangan niyang kumapit sa anumang onsa ng pag-asa na magagawa niya. "Hindi pa rin kumikibo si Gonzo, pero malay si VP! Nawalan ng kuryente. Ang airlock hatch at cockpit ay lumilitaw na ligtas na walang mga palatandaan ng pinsala o decompression. Kailangan natin silang ibalik sa istasyon."
    
  Bumangon siya sa itaas ng Hatinggabi upang tingnan ang cargo bay. "Ang kanang bahagi ng fuselage kung saan nakakabit ang pakpak ay mukhang napinsala nang husto." Nagmaniobra siya sa cargo bay sa kanang bahagi. "Damn," ungol niya makalipas ang ilang sandali. "Lumalabas na nasira ang module ng pasahero. Maghanda. Titingnan ko kung masusuri ko ang mga pasahero."
    
  Sakay ng Armstrong space station, pinigil ni Brad McLanahan ang kanyang hininga. Alam niyang si Sondra ang nasa spaceplane na iyon at lumipat sa passenger module para payagan ang Bise Presidente na lumipad sa sabungan.
    
  "Brad," ang radyo ni Jodi mula sa UC Poly - walang sinuman sa Project Starfire team ang umalis sa kanilang istasyon pagkatapos ng mga pasabog na paratang ni Stacy Ann Barbeau. "Narinig ko lahat. Hindi ba... di ba kaibigan mo si Sondra...?"
    
  "Oo," sabi ni Brad.
    
  "Prayers," huminga si Jodie.
    
  Nakakita si Boomer sa puwang sa module ng hull at pasahero. "Walang sapat na puwang para sa akin upang magkasya sa modyul," sabi niya. Sinindihan niya ng flashlight si Sondra at ang ahente ng Secret Service. "Wala silang malay, ngunit nakikita ko ang mga ilaw ng status sa kanilang mga suit, at ang kanilang mga visor ay nakababa at mukhang naka-lock. Kami-"
    
  At sa sandaling iyon, nang madaanan ni Boomer ang sinag ng kanyang flashlight kasama ang visor ng kanyang helmet, itinaas ni Sondra ang kanyang ulo. Nakamulat at nanlalaki ang mga mata niya sa takot. "Holy crap, buhay si Sondra!" sigaw ni Boomer. "Hindi gumagalaw ang ahente ng Secret Service, pero sa pagkakaalam ko, buo ang suit niya! Baka may apat tayong survivor dito!"
    
  "Perpekto!" Nagradio si Kai. Napanood niya at ng iba pang koponan ang pag-usad ni Boomer sa pamamagitan ng mga video at audio feed mula sa mga camera na naka-install sa PLSS ng Boomer. "Bumalik ka rito sa doble. Palalawakin namin ang paglabag upang makapasok sa module ng pasahero, at pagkatapos ay maaari naming kunin ang mga pasahero at pagkatapos ay i-access ang flight deck sa pamamagitan ng airlock."
    
  "Naiintindihan." Pumunta si Boomer sa harapan ng Midnight Spaceplane, natagpuan ang reaction control nozzle sa ilong, at ligtas na inilagay ang cargo strap sa loob nito. Pagkatapos ay ikinabit niya ang singsing sa harness ng kanyang backpack sa kanyang sinturon at bumalik sa S-29 Shadow spaceplane, at isini-zip ang sinturon. Pagkalipas ng ilang minuto, dumaan siya sa airlock ng Shadow, inilagay ang PLSS sa reloading at resupply cradle, at bumalik sa sabungan ng Shadow.
    
  "Great job, Comandante," sabi ni Ernesto pagkatapos mag-buckle up ni Boomer. Nagpalitan sila ng fist bump. "Sa tingin mo ba mapapalabas natin sila at maihatid sa istasyon, boss?"
    
  "Hindi sigurado," sabi ni Boomer, na tumagal ng ilang segundo para bumalik sa normal ang kanyang paghinga at tibok ng puso. "Siguradong nasira ang module ng pasahero, ngunit ang sabungan ay lumitaw na buo. Nakita ko ang mga LED sa kanilang mga suit, ngunit hindi ko matukoy kung sila ay mga signal light o ano. Maaari tayong makakuha ng mga mensahe sa VP tungkol sa kung paano buksan ang airlock o ang mga visor ng sabungan, at pagkatapos ay sana ay makaligtas sila sa paglipat. Bumalik na tayo sa istasyon."
    
  Inabot sila ng kalahating oras ng maingat na pagmamaniobra upang hilahin ang nasirang Midnight S-19 spaceplane pabalik sa Armstrong space station. Nakahanda na ang mga tripulante na may higit pang mga strap ng timbang at pamutol, at ang mga braso ng malayuang manipulator ay nakaunat sa abot ng kanilang makakaya upang gawin ang anumang kailangan. Inilapag ni Boomer ang S-29 kasama ang istasyon.
    
  "Magandang trabaho, Boomer," sabi ni Kai sa radyo, pinag-aaralan ang mga larawan ng nasirang S-19 Midnight at mga tripulante na nagtatrabaho upang makakuha ng access sa module ng pasahero. "Inutusan ko ang S-29 na lagyan ng gatong at mag-disload ng mas maraming kargamento hangga't maaari. Maaari naming gamitin ang isa sa mga airlock bilang isang silid ng presyon. Gusto kong manatili ka at ang iyong pinuno sa spaceplane. Mayroon kaming halos tatlong oras bago kami makarating sa susunod na database, kaya kung kailangan mong lumabas at gamitin ang 'wicks', gawin mo na ngayon." Ikinaway ni Ernesto ang kanyang kamay, nagpapahiwatig na ito ang gusto niya. Ang Wicks, o WCS, ay ang waste containment system, o space toilet, sa Armstrong space station.
    
  "Nakuha ko," sabi ni Boomer. "Sinong duck blind ang nilalapitan natin?"
    
  "Ang pinakamasama," sabi ni Kai. "Delta Bravo One. Downtown. Sa gitna." Si Boomer ay napakapamilyar sa kung nasaan sila: Moscow at St. Petersburg. Nagkaroon sila ng magkakapatong na mga kill circle mula sa maraming anti-satellite na target na sumasaklaw sa isang lugar mula sa Barents Sea hanggang sa Gulpo ng Azov. "Dahil ang seksyon ng orbit ng Russia ay naka-disconnect at wala kaming sariling maneuvering module, hindi namin maaaring ilipat ang istasyon sa isang hindi gaanong mapanganib na orbit."
    
  "Umalis si Ernesto para gamitin ang 'wicks'  " Inihayag ni Boomer habang sinimulan ni Ernesto na i-unbuckle ang sarili. "Gusto kong kontrolin ang gasolinahan. Kailangan ko ng isang tao sa site upang subaybayan ang mga pagkakamali."
    
  "Nauubusan na tayo ng spaceplane crew, Boomer," sabi ni Kai. Nilingon niya ang station manager na si Trevor Sheil. "Trev, gusto mo bang magsuot ng suit at-"
    
  "Ipadala si Brad McLanahan," sabi ni Boomer. "Hindi siya busy. Damn it, isa na siyang pilot ng spaceplane."
    
  Tahimik lang si Brad mula nang barilin ng Russian satellite ang Midnight C-19, nakatingin sa bintana sa mga manggagawang nakapalibot sa Midnight at umaasang masulyapan si Sondra, ngunit lumiwanag siya nang marinig ang pangalan nito. "Pustahan ako!" - excited niyang sabi sa intercom.
    
  "Pumunta sa airlock at may tutulong sa iyo na maging isang alas," sabi ni Kai. "Dapat naka-full space suit ka at naka-oxygen. Wala kaming oras para ilagay ka sa LCVG." Ang LCVG, o Liquid Cooling and Ventilation Garment, ay isang angkop na suit na may mga tubo ng tubig na dumadaloy dito na sumisipsip ng init mula sa katawan. "Trev, tulungan mo si Brad na makarating sa airlock." Dinala ni Trevor si Brad sa hatch na humahantong sa storage at processing module. Dahil hindi siya magsusuot ng LCVG, medyo mabilis at madaling isuot ang ACES suit, guwantes at bota, at sa ilang minuto lang ay papunta na si Brad sa tunnel na nagkokonekta sa S-29 Shadow spaceplane sa istasyon. .
    
  Sa daan patungo sa naka-dock na spaceplane, nadaanan ni Brad si Ernesto Hermosillo, na patungo sa Galaxy module. "Hoy, magandang balita tungkol kay Sondra, pare," sabi ni Ernesto, binigyan si Brad ng fist bump. "Sana maging okay siya. Malalaman natin yan, amigo."
    
  "Salamat, Ernesto," sabi ni Brad.
    
  Tinulungan ng technician si Brad sa docking tunnel, at naglakad si Brad sa airlock papunta sa flight deck. Inabot sa kanya ni Boomer ang kanyang umbilical cords. "Hey Brad," sabi ni Boomer sa intercom. "Lahat ng pwedeng gawin para kay Sondra at sa iba pa ay ginagawa na. I'm guessing she and the Secret Service agent will have to spend the night in a airlock pressurized with pure oxygen. Maaaring saglit silang walang malay, ngunit kung makaligtas sila sa pag-atake na buo ang kanilang mga suit, dapat silang lumabas."
    
  "Salamat, Boomer," sabi ni Brad.
    
  "Salamat sa paggawa nito, Brad," sabi ni Boomer. "Ito ay hindi hihigit sa isang simpleng trabaho sa pag-aalaga ng bata, ngunit ang mga patakaran, na ako mismo ang sumulat, ay nagsasabi na ang isang tao ay dapat na nasa kontrol ng S-29 sa panahon ng paglalagay ng gasolina sa kalawakan, nakasuot ng spacesuit at sa oxygen. Ang mga planeta sa kalawakan na Black Stallion at Midnight ay nangangailangan ng parehong mga tripulante dahil hindi sila automated gaya ng Shadow. Gusto kong tingnan ang gasolinahan at baka tamaan siya sa ulo, at papunta na si Ernesto sa Weeks, kaya naman nandito ka.
    
  "Lubos na awtomatiko ang Shadow, kaya sasabihin nito sa iyo sa salita at sa screen na ito kung ano ang nangyayari," patuloy ni Boomer, na itinuro ang malaking multifunction na display sa gitna ng gitling. Ang mga item sa checklist ay na-highlight sa dilaw, pagkatapos ay ilang mga sub-string ng mga aksyon ng computer, ang dilaw na linya ay nagiging berde, at sa wakas ang resulta sa isang maliit na dilaw na pindutan sa touchscreen na nagtatanong kung ang computer ay maaaring magpatuloy. "Kung may mangyari, aabisuhan ka nito at maghihintay ng kumpirmasyon, na gagawin mo sa pamamagitan ng pagpindot sa lalabas na soft key. Sa karamihan ng mga kaso, aayusin lang nito ang problema mismo, aabisuhan ka na naayos na ito, at maghintay para sa kumpirmasyon. Kung hindi niya kayang ayusin ang sarili niya, ipapaalam niya sa iyo. Sabihin mo lang kung mangyari ito at hihilingin ko sa mga technician na ayusin ito. Tulad ng sinabi ko, inaalagaan mo ang mga bata, maliban sa 'baby' ay mas matalino at mas malaki kaysa sa iyo. Any questions?"
    
  "Hindi".
    
  "Sige. Maririnig ko ang computer kung may ipahayag ito. Hindi ako lalayo. Tawagan mo lang kung-"
    
  At sa sandaling iyon narinig nila: "Armstrong, ito ang Midnight One, paano mo naririnig?"
    
  "Gonzo?" sigaw ni Kai. "Ikaw?"
    
  "Oo," sabi ni Gonzo. Paos at basag ang boses niya, parang sinusubukan niyang magsalita na may bigat sa dibdib. "Kung naririnig mo ako, magsumbong ka. Miss Vice President?"
    
  "Ako... Naririnig kita... Gonzo." Tumugon ang Bise Presidente sa parehong mababa, paos na boses at mabagal na intonasyon. "I... hindi ako makahinga ng maayos."
    
  "Darating ang tulong, ginang," sabi ni Gonzo. "Agent Clarkson." Walang sagot. "Agent Clarkson?" Wala pa ring salita. "Sondra?"
    
  "Malakas... at... at malinaw," mahinang sagot ni Sondra. Huminga ng malalim si Brad, ang una niya sa maraming tensyon na sandali. "I'll... I'll try to check on Clarkson."
    
  "Mayroon kaming kapangyarihan hanggang Hatinggabi," iniulat ni Trevor. "Titingnan natin ang kondisyon ng katawan ng spacecraft, pagkatapos ay alamin kung maaari tayong gumawa ng paglipat sa pamamagitan ng isang selyadong lagusan o kung kailangan nating pumunta sa outer space. Ang kanilang paghinga ay nagpapahiwatig na ang kanilang mga suit ay maaaring hindi nakakakuha ng oxygen mula sa spaceplane, kaya kailangan nating magmadali upang makita kung maaari nating...
    
  "Utos, pagsubaybay, nakita ko ang maraming paglulunsad ng missile!" - sigaw ni Christine Rayhill sa intercom ng lahat ng istasyon. "Isang paglulunsad mula sa Plesetsk, isa mula sa Baikonur! Sinusubaybayan na ngayon ang computational launch... humanda na... na-detect na ngayon ang pangalawang launch mula sa Baikonur, uulitin ko, dalawang launching mula sa... isang rocket launch ang na-detect ngayon mula sa Xichang, team, ito ay apat na rocket. paglunsad... isang ikalimang rocket ang nakita na ngayon, sa pagkakataong ito mula sa Wenchang Cosmodrome sa Hainan Island. Ito ang paglulunsad ng limang rockets! Walang paunang abiso ng anumang paglulunsad."
    
  "Combat stations, crew," utos ni Kai sa intercom. "Lahat ng crew ay kumuha ng kanilang mga posisyon sa labanan."
    
  Sakay ng spaceplane Shadow, lumipad si Boomer sa airlock nang mas mabilis kaysa sa nakita ni Brad na sinumang gumagalaw sa kalawakan, na may hindi kapani-paniwalang liksi para sa isang lalaking nasa free fall, umupo sa upuan ng piloto, sinigurado ang kanyang pusod, at nagsimulang itali ang sarili sa . "Ano ang dapat kong gawin, Boomer?" - tanong ni Brad. "Dapat ba akong lumabas at hayaan si Ernesto-"
    
  "Too late," sabi ni Boomer. "Awtomatikong nagsasara ang panlabas na airlock habang papunta kami sa mga istasyon ng labanan bilang paghahanda sa aming paghihiwalay sa istasyon. Hihinto sila sa pag-refuel at pagbaba ng mga kargamento, at sa sandaling gawin nila iyon, pupunta na tayo."
    
  "Ibig mong sabihin bumalik sa orbit?"
    
  "Oo," sabi ni Boomer, nagmamadaling yumuko at tumugon sa mga notification sa computer. "Nag-alis kami nang mabilis hangga't maaari. May papel na checklist na nakadikit sa bulkhead ng iyong kanang tuhod. Itali ito sa iyong balakang. Sundin kasama ang computer habang dinadaanan mo ang bawat elemento. Kapag hiniling ka nitong kumpirmahin at sumasang-ayon ka na sinunod nito nang tama ang mga hakbang, magpatuloy at i-tap ang button sa screen. Kung nag-crash ito o nakakuha ka ng mensahe ng error, mangyaring ipaalam sa akin. Aayusin nito ang bilis ng bawat seksyon batay sa kung gaano kabilis mong kumpirmahin ang bawat aksyon, ngunit alam din nito na tayo ay nasa mga post ng labanan, kaya susubukan nitong dumaan nang mabilis. Suriin ang iyong umbilical cords at oxygen at buckle up nang mahigpit hangga't maaari - maaaring ito ay isang magaspang na biyahe."
    
  "Mukhang hindi ito ang trajectory ng ballistic missile," sabi ng surveillance officer na si Christine Rayhill, na pinag-aaralan ang kanyang dalawang computer monitor. "Handa na ang unang dalawang rocket...parang papunta sila sa orbit, command, repeat, orbital flight paths."
    
  "Russian spaceplanes," hula ni Valerie. "Isang salvo ng limang halos sabay-sabay na paglulunsad."
    
  "Ano ang status ng Starfire?" - tanong ni Kai.
    
  "Ginagawa pa rin ito," sabi ni Henry Lathrop. "Hindi ko pa alam kung gaano katagal ito."
    
  "Sa lalong madaling panahon, Henry," sabi ni Kai. "Valerie, kumusta na ang mga Kingfisher at Hydra?"
    
  "Ang Kingfisher 9 ay natalo ng dalawang Mjolnir round, at ang tatlong Trinity module sa istasyon ay gumugol ng kabuuang anim na anti-satellite round," ulat ni Valerie. "Ang lahat ng iba pang mga module sa istasyon ay handa na. Anim sa sampung Trinity modules sa orbit ay handa na . Handa na si Hydra, mga tatlumpung linya ang natitira."
    
  Pagkalipas ng ilang minuto: "Utos, ang unang dalawang rocket ay lumilitaw na naglunsad ng mga payload sa orbit, marahil ay mga spaceplane," iniulat ni Christine. "Ang kanilang mga orbit ay hindi tumutugma sa atin."
    
  "Maaaring mayroon silang mga auxiliary module na may mga payload na magdadala sa kanila sa isang transfer orbit," sabi ni Trevor Sheil. Ang auxiliary payload module ay isang karagdagang booster stage na nakakabit sa pinakamataas na seksyon ng payload na maaaring mag-inject ng payload na iyon sa isa pang orbit sa nais na oras nang hindi kinakailangang gumamit ng sarili nitong propellant. "Dapat nating asahan na ang mga spaceplane na ito ay lumipat sa mga intercept na orbit sa loob ng isa hanggang sampung oras."
    
  Tumingin-tingin si Kai Rhydon sa command module at napansin niyang wala si Brad sa kanyang karaniwang pwesto, na nakadikit sa bulkhead sa command module. "McLanahan, nasaan ka?" - tanong niya sa intercom.
    
  "Ang lugar ng mission commander ay nasa Shadow," sagot ni Boomer.
    
  "Sasabihin ko pa ba?"
    
  "Hinawakan niya ang upuan ng anchor habang si Ernesto ay kailangang magpahinga mula sa Weeks, at ngayong naka-duty na kami, nakadikit siya dito," sabi ni Boomer. "Sa ngayon ay tila mayroon siyang mahusay na pangangasiwa sa lahat ng bagay."
    
  "I-unblock ang airlock," sabi ni Kai. "Ibalik mo ang iyong pinuno doon."
    
  "Wala kaming oras, Heneral," sabi ni Boomer. "Sa oras na mailagay muli ni Ernesto ang kanyang mga baraha, magpapaalam na kami. Huwag kang mag-alala. Magaling si Brad. Para sa akin, nagsimula na siyang magsanay bilang isang mission commander."
    
  Umiling si Kai; napakaraming nangyayari na wala sa kanyang kontrol, naisip niya nang may panghihinayang. "Gaano ka kabilis mag-disconnect, Boomer?"
    
  "Ang mga pintuan ng cargo bay ay nagsasara, Heneral," sabi ni Boomer. "Siguro dalawang minuto. Bibigyan kita ng payo."
    
  "Utos, ang mga rocket tatlo at apat ay pumapasok din sa orbit," iniulat ni Christina makalipas ang isang minuto. "Ang mga payload ng Russia isa at dalawa ay naka-install sa orbit. Walang karagdagang aktibidad mula sa anumang ground-based na asset." Nagbago iyon makalipas ang ilang sandali: "Utos, maraming sasakyang panghimpapawid na may mataas na pagganap ang natukoy na lumipad mula sa Chkalovsky Air Base malapit sa Moscow. Dalawa, marahil tatlong eroplano sa himpapawid."
    
  "Anti-satellite aircraft na ilulunsad," sabi ni Trevor. "Tinapon nila ang press sa harap ng buong hukuman."
    
  "Sabihin ang lahat sa Space Command, Trev," sabi ni Kai. "I don't know for sure kung sino ang target, but I'll bet it's us. Christine, hulaan ko na ang layunin nila ay maabot ang ating altitude at naaangkop na orbit para harangin tayo. Kailangan ko ng mga pagtataya sa orbit para sa lahat ng mga Russian spaceplane na ito - kailangan kong malaman nang eksakto kung kailan sila papasok sa mga transfer orbit."
    
  "Yes, sir," sagot ni Christina. "Nagca-calculate ako ngayon." Pagkalipas ng ilang minuto: "Utos, pagmamasid, sa pag-aakalang gusto nilang lumipat sa aming orbital angle at altitude, inaasahan kong maabot ng Sierra Three ang spacecraft sa launch point sa Hohmann transfer orbit sa loob ng dalawampu't tatlong minuto, na maabot ang aming altitude at orbital plane sa loob ng pitong minuto. Gayon din ang gagawin ng Sierra One sa loob ng apatnapu't walong minuto. Nagtatrabaho pa rin kami sa tatlong iba pang spacecraft, ngunit lahat sila ay maaaring nasa aming orbit sa loob ng wala pang apat na oras. Kakalkulahin ko kung saan sila magiging kamag-anak sa atin kapag pumasok sila sa ating orbit."
    
  "Apat na oras: iyon ang oras na dadaan tayo sa Delta Bravo One," itinuro ni Valerie, na tinutukoy ang orbital display sa pangunahing monitor. "Perpektong na-time nila ito: magkakaroon sila ng limang spacecraft, malamang na armado, sa aming orbit habang dumaan kami sa mga anti-satellite missile site sa Moscow at St. Petersburg."
    
  "Trevor, gusto kong ilipat ang istasyon nang mas mataas hangga't maaari, sa lalong madaling panahon," sabi ni Kai. "Baguhin namin ang aming trajectory hangga't maaari, ngunit gusto kong i-maximize ang altitude - marahil maaari kaming lumampas sa saklaw ng S-500. Gamitin ang bawat patak ng gasolina na natitira namin, ngunit ilayo kami sa danger zone."
    
  "Got it," sagot ni Trevor, pagkatapos ay sumandal para magtrabaho sa kanyang workstation.
    
    
  ANG PUTING BAHAY
  WASHINGTON DC
  Ilang sandali pa
    
    
  Si Pangulong Kenneth Phoenix ay mabilis na naglakad papunta sa White House Situation Room, sinenyasan ang iba pa sa mga naroroon na umupo sa kanilang mga upuan. Ang kanyang mukha ay kulay abo at payat, at siya ay tumubo ng isang balbas sa paglipas ng araw, ang resulta ng pagpupuyat at pag-upo sa kanyang mesa habang naghihintay ng balita mula sa kanyang bise presidente, punong tagapayo at kaibigan. "May kumausap sa akin," utos niya.
    
  "Inilagay ng mga Ruso sa orbit ang pinaniniwalaang limang Electron spaceplanes," sabi ni National Security Adviser William Glenbrook. Sa silid ng sitwasyon kasama niya ay si Secretary of State James Morrison, Secretary of Defense Frederick Hayes, Chairman ng Joint Chiefs of Staff Si Gen. Timothy Spelling at Direktor ng Central Intelligence Agency na si Thomas Torrey, kasama ang ilang mga katulong ay nakatayo malapit sa mga telepono. Ang malaking monitor sa harap ng silid ay nahahati sa ilang mga screen, kung saan ang isa ay nagpapakita ng imahe ng kumander ng US Strategic Command, Si Admiral Joseph Eberhart, at ang commander ng US Space Command, ang Air Force General George Sandstein, ay sumali sa pulong sa pamamagitan ng video conference. spaceplane."
    
  "Kunin si Gryzlov sa telepono ngayon din," utos ni Phoenix. "Ano pa?"
    
  "Dapat nating malaman sa loob ng ilang minuto kung ang mga spaceplane ay magdudulot ng banta sa Armstrong space station," patuloy ni Glenbrook. "Maaaring hulaan ng mga tauhan na sakay ng Armstrong kung kailan kakailanganin ng mga spaceplane na ayusin ang kanilang orbital trajectory upang tumugma sa istasyon, o kung sila ay papasok sa isang orbit na hahadlang sa istasyon."
    
  "Nasa linya si Gryzlov, ginoo," iniulat ng opisyal ng komunikasyon makalipas ang ilang minuto.
    
  Hinablot ni Phoenix ang telepono. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo, Gryzlov?" nawala ang galit niya.
    
  "Hindi maganda na magkaroon ng napakaraming hindi kilalang armadong sasakyang pangkalawakan ng kaaway sa itaas, hindi ba, Phoenix?" - sabi ng tagasalin. "Sigurado ako na ang iyong orbital mechanics ay ipaalam sa iyo sa lalong madaling panahon, ngunit ako mismo ang magsasabi sa iyo ngayon, upang iligtas ka sa problema: ang iyong istasyon ng militar sa kalawakan ay magsa-intersect sa lahat ng ating mga planeta sa kalawakan at mga anti-satellite na armas sa loob ng halos tatlong oras, sa sa oras na iyon ay uutusan ko ang aking Space Force na barilin ang iyong istasyon ng militar sa kalawakan."
    
  "Ano?"
    
  "Mayroon kang tatlong oras upang lumikas sa istasyon at iligtas ang buhay ng iyong mga tao," sabi ni Gryzlov. "Hindi ko lang hahayaan na lumipad muli ang halimaw na ito sa Russia habang ang mga armas nito ay may bisa - tulad ng nakita natin sa China, ang istasyon ng espasyo at ang mga armas na kinokontrol nito ay nagdudulot ng malaking banta sa Russia."
    
  "Likas sa space station?" sagot ni Phoenix. "Mayroong labing-apat na lalaki at babae ang sakay! Paano ko gagawin ito sa loob ng tatlong oras?"
    
  "Hindi ito ang aking alalahanin, Phoenix," sabi ni Gryzlov. "Nasa iyo ang iyong mga spaceplane at commercial passenger class na unmanned spacecraft, at sinabi sa akin na ang istasyon ay may mga emergency lifeboat na maaaring panatilihing buhay ang mga tauhan nang sapat na mahaba upang kunin at ibalik sa Earth o ilipat sa International Space Station . Pero hindi iyon ang inaalala ko, Phoenix. Gusto ko ng mga katiyakan na ang mga sandata sa kalawakan ay naka-deactivate, at ang pinakamahusay na paraan na maiisip kong gawin ito ay ang sirain ang istasyon ng kalawakan."
    
  "Ang Armstrong space station ay isang pag-aari ng US at isang pasilidad ng militar," sabi ni Phoenix. "Ang pag-atake dito ay magiging tulad ng pag-atake sa anumang iba pang base militar ng Amerika o carrier ng sasakyang panghimpapawid. Ito ay isang pagkilos ng digmaan."
    
  "Kung ganoon ay - sige at ipahayag ito, Phoenix," sabi ni Gryzlov. "Tinitiyak ko sa iyo, ang Russia at ang mga kaalyado nito ay handa para sa digmaan sa Amerika. Itinuturing ko ang katotohanan na ang Amerika ay nagpapalipad ng mga sandata sa teritoryo ng Russia sa loob ng maraming taon bilang isang pagkilos ng digmaan - ngayon, sa wakas, may gagawin tungkol dito. Wala akong ibang ginagawa kundi ipagtanggol ang Russia mula sa rumaragasang makinang pangdigma ng Amerika na sinubukang itago ang sarili bilang isang eksperimento ng estudyante sa kolehiyo. Well, naloko ako. Hindi ko na hahayaan ang sarili ko na lokohin pa."
    
  "Naisip mo ba kung ano ang mangyayari kung ang istasyon ay hindi ganap na masira sa muling pagpasok, Gryzlov? Ilang tao sa mundo ang mamamatay mula sa mga bumabagsak na mga labi at ang MHD generator core?"
    
  "Siyempre, naisip ko ito, Phoenix," sabi ni Gryzlov. "Ang istasyon ay tatamaan sa kanlurang bahagi ng Russia. Hinuhulaan namin na hindi ito makakapinsala sa kanlurang China, Siberia o North Atlantic. At kung hindi ito bumagsak bago ito makarating sa North America, malamang na bumagsak ito sa kanlurang Canada o sa kanlurang Estados Unidos, kung saan kakaunti ang populasyon. Kasya ito, di ba? Dahil ang lahat ng mga bansa ay may pananagutan para sa kanilang sariling mga sasakyang pangkalawakan, gaano man sila ibalik, ang iyong halimaw ay maibabalik mismo sa iyong pintuan.
    
  "Tatlong oras, Phoenix," patuloy ni Gryzlov. "Iminumungkahi ko na sabihin mo sa iyong mga astronaut na magmadali. At isa pang bagay, Phoenix: kung matukoy natin ang anumang mga armas na nakabatay sa kalawakan na inilunsad sa anumang mga target sa Russia, isasaalang-alang natin ito na simula ng isang estado ng digmaan sa pagitan ng ating dalawang bansa. Sinimulan mo ang labanan na ito noong nagpaputok ka ng nakadirekta na sandata ng enerhiya - ang halagang babayaran mo ay ang pagkawala ng istasyon ng kalawakan na ito. Huwag mong dagdagan ang pagdurusa na sasapitin mo at ng iyong mga tao sa pamamagitan ng pagsisimula ng digmaang thermonuclear." At naputol ang koneksyon.
    
  "Damn that bastard!" - sigaw ni Phoenix, ibinalik ang telepono sa kinatatayuan. "Fred, ilipat mo kami sa DEFCON three. Gusto kong malaman ang lahat ng posibleng lugar sa US kung saan maaaring mahulog ang istasyong ito."
    
  "Yes, sir," sagot ng Secretary of Defense, at kinuha ng kanyang assistant ang telepono. Ang DEFCON, o Defense Readiness Condition, ay isang sunud-sunod na sistema para sa pagtaas ng kahandaan ng militar ng U.S. para sa digmaang nukleyar. Mula nang gamitin ng American Holocaust at Chinese People's Liberation Army Navy ang mga singil sa lalim ng nukleyar sa South China Sea, ang US ay nasa Stage 4 DEFCON, isang hakbang sa itaas ng panahon ng kapayapaan; Ang DEFCON One ay ang pinaka-mapanganib na antas, na nangangahulugang malapit na ang digmaang nukleyar. "Gusto mo bang mag-utos ng mga evacuation sa mga lugar na posibleng labanan, sir?"
    
  Ang pangulo ay nag-alinlangan, ngunit saglit lamang: "Pupunta ako sa pambansang telebisyon at radyo at ipaliwanag ang sitwasyon," sabi niya. "Ilalahad ko ito sa mga Amerikano, sabihin sa kanila ang mga pagkakataong tumama ang halaman sa North America, sabihin sa kanila na ginagawa namin ang lahat ng aming makakaya upang matiyak na hindi iyon mangyayari, at hayaan silang magpasya kung gusto nila upang lumikas o hindi. Gaano katagal bago siya babalik, Fred?"
    
  "Mga labinlimang minuto, ginoo," sagot ni Hayes. "Ang normal na oras ng paglipad ng isang ICBM mula sa paglunsad hanggang sa epekto ay humigit-kumulang tatlumpung minuto, kaya kalahati nito ay magiging tama."
    
  "Sa mas mababa sa apat na oras upang lumikas, sa tingin ko karamihan sa mga Amerikano ay mananatili sa lugar," sabi ng tagapayo ng pambansang seguridad na si Glenbrook.
    
  "Umaasa lang ako na huwag tayong lumikha ng gulat," sabi ng pangulo, "ngunit ang ilang mga insidente o mga taong nasugatan sa gulat ay mas mabuti kaysa sa mga Amerikano na namamatay mula sa mga nahuhulog na labi at hindi namin sila binalaan na mangyayari ito." Nilingon niya si Admiral Eberhart. "Admiral, ano ang mayroon si Gryzlov sa kanlurang Russia na maaaring hindi paganahin ang istasyon ng espasyo?"
    
  "Pangunahing air-launched anti-satellite missiles at ang S-500S anti-aircraft missile, sir," sagot ni Eberhart. "Parehong nag-deploy ang Moscow at St. Petersburg ng isang S-500 na baterya. Ang bawat baterya ay may anim na launcher; bawat launcher ay may apat na missiles kasama ang apat na reload, na maaaring i-install sa loob ng isang oras. Mayroong dalawang base malapit sa Moscow at St. Petersburg kung saan lumilipad ang mga MiG-31D, bawat isa ay may mga dalawampung interceptor."
    
  "At maaari itong tumama sa istasyon ng kalawakan?"
    
  "Ang istasyon ay nasa pinakamataas na altitude ng misayl, kung ang alam natin tungkol sa S-500 ay totoo," sabi ni Eberhart. "Ang istasyon ay nasa loob ng maximum na saklaw ng isang inilunsad na air-launched anti-satellite missile."
    
  "Maaari ba nating ilipat ang istasyon ng kalawakan sa isang mas mataas na orbit?"
    
  "Ito ay ginagawa na ngayon, ginoo," sabi ni Eberhart. "Inutusan ni Station Director Kai Rydon na itaas ang istasyon sa pinakamataas na altitude na maaabot nito bago ito maubusan ng gasolina. Sinisikap din nilang baguhin ang orbit nito upang maiwasan ang pagdaan sa Moscow at St. Petersburg, ngunit maaaring magtagal ito ng masyadong mahaba."
    
  "Ano pa ang kailangan natin para pigilan ang paglulunsad ng mga missile na ito?" - tanong ng presidente.
    
  "Sa kanlurang Russia: hindi gaanong, ginoo," sagot ni Hayes. "Mayroon kaming isang guided cruise missile submarine sa Baltic Sea na maaaring tumama sa mga anti-satellite air base sa St. Petersburg, at iyon na. Madali nating sirain ang base, ngunit ito ay isang base lamang, at ang ating submarino ay magiging karne ng aso sa ibang pagkakataon para sa mga anti-submarine na patrol ng Russia - tiyak na kontrolado ng mga Ruso ang Baltic Sea. Ang halaga ng pagkawala ng isang submarino ay magiging doble kaysa sa pagkawala ng isang base ng Russia.
    
  "Dagdag pa sa panganib namin ang isang nuclear exchange kung ang mga cruise missiles ay natuklasan," idinagdag ni Glenbrook. "Kami ay mapalad na ang pag-atake mula sa kalawakan ay hindi humantong sa parehong bagay."
    
  "So wala tayong pagpipilian?" tanong ng presidente. "Kasaysayan ba ang istasyon ng kalawakan?"
    
  "Mayroon kaming isang pagpipilian, ginoo: pag-atake sa mga base ng hangin at mga anti-satellite missile site mula sa kalawakan," sabi ni Glenbrook. "Ang istasyon ay may mga nagtatanggol na armas, ngunit maaari rin itong umatake sa mga target sa lupa, tulad ng nakita natin sa missile site sa China. Maaaring hindi nila makuha ang lahat ng mga site, ngunit makakakuha sila ng sapat na mga ito upang iligtas ang kanilang mga sarili."
    
  "At simulan ang World War III?" - Tutol ang Kalihim ng Estado na si James Morrison, nanlalaki ang mga mata sa takot. "Narinig mo Gryzlov, Bill - binantaan lang ng lalaki ang Pangulo ng Estados Unidos ng digmaang nukleyar! May nag-iisip ba dito na hindi baliw ang lalaki para gawin ito? Magtataka ako kung hindi siya papunta sa underground command bunker ngayon. Sir, Iminumungkahi ko na agad nating tanggalin ang mga estudyanteng ito at lahat ng hindi mahahalagang tripulante mula sa istasyon ng kalawakan ng militar at payagan ang natitirang mga tripulante na labanan ang anumang paparating na mga missile sa abot ng kanilang makakaya. Kung ang istasyon ay mukhang ma-overload, ang natitirang bahagi ng koponan ay dapat lumikas."
    
  "Hindi ako sumasang-ayon, ginoo," sabi ng Kalihim ng Depensa Hayes. "Upang sagutin ang iyong tanong, Jim: Sa tingin ko si Gryzlov ay baliw at paranoid, ngunit sa palagay ko hindi siya sapat na baliw upang simulan ang isang digmaang nukleyar kahit na sirain natin ang lahat ng kanyang mga anti-satellite na base mula sa kalawakan. Bata pa si Gryzlov at may mahaba at komportableng buhay sa unahan niya. Napatay ang kanyang ama sa isang kontra-atakeng Amerikano - tiyak na nagpapabigat sa kanya. Sa tingin ko mas mahalaga siya sa pampulitikang kaligtasan at pag-iingat ng kanyang kayamanan kaysa sa pagsisimula ng digmaang nuklear. Bukod dito, ang estratehikong puwersang nuklear nito ay hindi mas mahusay kaysa sa atin."
    
  "Pangkalahatang spelling?"
    
  "Bilang bahagi ng DEFCON Three, inilalagay namin ang lahat ng aming natitirang nuclear-capable bombers at fighter sa nuclear alert at nagpapadala ng mas maraming ballistic at cruise missile submarines sa patrol hangga't maaari," sabi ng Chairman ng Joint Chiefs of Staff, na mayroong May nakita akong tablet computer. "Aabutin ng isa hanggang tatlong araw para mapatakbo ang aming mga bombero, tatlo hanggang pitong araw para sa mga manlalaban, at isa hanggang tatlong linggo upang magamit ang mga magagamit na submarine. Tama si Secretary Hayes tungkol sa mga numero, ginoo: Ang mga puwersa ng US at Russia ay halos pantay sa laki. Mayroon kaming mas maraming surface ship at ballistic missile submarine; mayroon silang mas maraming sasakyang panghimpapawid at mga ballistic missiles na inilunsad sa lupa."
    
  "Pagkatapos ng pagbabanta ni Gryzlov, kailangan nating ipagpalagay na dinadala nila ang kanilang mga puwersang nukleyar sa isang mas mataas na antas ng kahandaan habang nagsasalita tayo," dagdag ni Hayes. "Siguro higit pa sa atin."
    
  Ilang saglit na nanahimik ang Pangulo, nakatitig sa mukha ng kanyang mga tagapayo. Sa wakas: "Gusto kong direktang makipag-usap kay Heneral Rhydon," sabi niya.
    
  Makalipas ang ilang sandali, pagkatapos maitatag ang isang secure na video conference line: "Nakikinig si Heneral Raydon, Mr. President."
    
  "Una sa lahat: ang katayuan ng bise presidente at ang crew ng spaceplane."
    
  "Kami ay nagtatrabaho sa pagpasok sa loob ng module ng pasahero, ngunit kinansela ko ang mga spacewalk nang inilunsad ang mga electron na iyon," sagot ni Kai. "Wala pa ring tugon mula sa sinuman sa kanila."
    
  "Gaano karaming oxygen ang mayroon sila?"
    
  "Ilang oras pa, kung hindi nasira ang kanilang mga spacesuit o ang mga environmental system ng spaceplane. Tiningnan namin ang mga nabasa sa kanilang mga suit at sa tingin namin ay nakakakuha pa rin sila ng oxygen mula sa barko, hindi lamang mula sa kanilang sariling mga suit. Kung lumalabas na hindi ito ang kaso, wala na silang maraming oras."
    
  Malungkot na tumango ang Pangulo. "Narito ang sitwasyon, Heneral: Direktang sinabi ni Gennady Gryzlov na gusto niyang barilin ang Silver Tower," sabi niya. "Sinabi niya sa akin ang tungkol sa kill box at kung paano niya ilalagay ang mga spaceplane na ito sa parehong lugar ng anti- satellite weapons sa paligid ng Moscow at St. Petersburg. Ang tanong ko ay: makakaligtas ka ba sa pag-atake sa space station?"
    
  "Yes, sir, we can," agad na sagot ni Kai, "pero hindi nagtagal. Mayroon kaming labing-anim na pakikipag-ugnayan sa ASAT at humigit-kumulang tatlumpung pakikipag-ugnayan sa laser ng Hydra COIL. Mayroon din kaming labing-anim na pakikipag-ugnayan sa aming mga imbakan ng armas sa orbit, ngunit ang pagkakataon na maipagtanggol nila ang istasyon ay napakataas. Kapag naubos na ang mga ito, kailangan nating umasa sa pag-refuel at muling pag-aarmas."
    
  "At pagkatapos ay maaaring hampasin ni Gryzlov ang aming mga space resupply planes at commercial cargo spacecraft," sabi ng pangulo.
    
  "Kaya't inirerekumenda ko na salakayin namin ang anumang mga target ng ASAT na magagawa namin gamit ang aming mga Mjolnir missiles," sabi ni Kai. "Ang aming siyam na natitirang mga depot ng armas ay nasa saklaw ng pasilidad ng ASAT tuwing dalawampu't tatlumpung minuto. Mayroon kaming labintatlong pag-atake sa lupa na may mga orbital weapons depot , kasama ang labinlimang mula sa mga imbakan ng armas ng istasyon. Magdudulot ito ng malaking pinsala sa mga anti-satellite na pwersa ni Gryzlov."
    
  "Nagbanta si Gryzlov sa digmaang nukleyar kung sasalakayin natin ang alinman sa kanyang mga base sa Russia."
    
  Nagulat muna ang ekspresyon ni Kai, pagkatapos ay seryoso at sa wakas ay galit. "Mr. President, ang isyung ito ay higit na mataas sa aking suweldo," sabi niya, "ngunit kung may nagbabanta sa Estados Unidos ng digmaang nukleyar, iminumungkahi ko na gawin natin ang lahat ng pagsisikap na pagsilbihan siya sa kanyang ulo sa isang pinggan."
    
  Tiningnan muli ng Pangulo ang mga ekspresyon sa mukha ng kanyang mga tagapayo - mula sa tahasang takot hanggang sa determinasyon, kawalan ng laman at pagkalito. Nakuha niya ang natatanging impresyon na natutuwa silang lahat na hindi nila kailangang gumawa ng desisyon. "Secretary Hayes," sabi ng Pangulo pagkaraan ng ilang sandali, "ilagay kami sa DEFCON Two."
    
  "Yes, sir," sagot ng Secretary of Defense, sabay abot ng telepono.
    
  "Heneral Raydon, pinahihintulutan kita na salakayin at sirain ang anumang mga instalasyong anti-satellite ng Russia na nagbabanta sa istasyon ng kalawakan ng Armstrong," malungkot na sabi ng pangulo. "Gagamitin mo rin ang anumang magagamit na mga armas upang ipagtanggol ang istasyon mula sa pag-atake. Panatilihin kaming updated".
    
    
  SAKAY SA ARMSTRONG SPACE STATION
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Yes, sir," sagot ni Kai. Sa buong intercom ng istasyon, sinabi niya, "Lahat ng mga tauhan, ito ang Direktor, pinahintulutan kami ng Pangulo ng Estados Unidos na salakayin ang anumang mga base ng Russia na nagdudulot ng banta sa amin, at gamitin ang lahat ng mga sandata na magagamit namin upang ipagtanggol ang istasyon. Ito talaga ang balak kong gawin. Gusto kong makakuha ng oxygen at maging alas si Casey Huggins, at gusto kong turuan siya ng suporta sa buhay kung paano gumamit ng lifeboat."
    
  "Heneral, malapit ko nang matapos ang muling pagkonekta sa Starfire," sagot ni Casey. "Isang oras, kulang pa siguro. Kung titigil ako, baka hindi mo ito maihanda sa tamang oras."
    
  Napaisip ito sandali ni Kai; pagkatapos, "Okay, ipagpatuloy ang mabuting gawain, Casey," sabi niya. "Ngunit gusto kong naka-oxygen ka ngayon, at sa sandaling tapos ka na, isusuot ko sa iyo ang spacesuit."
    
  "Hindi ako makapagtrabaho nang nakasuot ng oxygen mask, sir," giit ni Casey. "Kapag tapos na ako, isusuot ko ang spacesuit."
    
  Alam ni Kai na hindi ito maganda, pero gusto niya talagang ma-activate ulit ang Starfire. "Okay, Casey," sabi niya. "Sa pinakamabilis na paraan."
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Ano ang susunod nating blind duck?" - tanong ni Kai.
    
  "Site ng Chinese S-500 na pagsubok sa Hainan Island," inihayag ni Christine Reyhill. "Sa loob ng saklaw ng Kingfisher - Dalawa sa loob ng limang minuto. Ang Yelizovo Air Base, MiG-31D Base, S-500 Range sa Yelizovo at S-500 Range sa Petropavlovsk-Kamchatsky Naval Base ay nasa loob ng saklaw sa ilang sandali, para din sa Kingfisher-Two."
    
  "Isa tatlo laban sa bawat isa sa mga S-500 at isa laban sa air base, Valerie," sabi ni Kai.
    
  "Yes, sir," sabi ni Valerie. "Makipaglaban, magtalaga ng mga target sa lupa para sa-"
    
  "Command, surveillance, unang Electron spaceplane, Daddy One ay tila nagbabago ng kurso," sabi ni Christina. "Ito ay bumibilis... parang orbital change maneuver, sir. Mukhang magiging kabaligtaran ito sa direksyon namin, at bahagyang i-offset - hindi ko pa matukoy ang taas. Inaasahan kong bibilis si Papa Two sa paglipat ng orbit sa loob ng ilang minuto. Ang Electron spaceplane na Papa Three ay lilipat sa loob ng labinlimang minuto. Hindi ko pa masasabi ang pang-apat at panglima."
    
  "Boomer, mayroon ka bang sapat na gasolina upang ilipat sa ISS, pantalan, at pagkatapos ay bumalik sa amin?" - tanong ni Kai.
    
  "Maghanda. "Titingnan ko," sagot ni Boomer. Pagkaraan ng ilang sandali: "Oo, heneral, mayroon, ngunit hindi sapat upang bumalik mamaya nang hindi nagpapagasolina. Ilang gasolina at oxidizer pa ang nasa istasyon?"
    
  Sinuri ni Trevor ang kanyang mga nabasa. "Dalawampung libong libra ng JP-8 at sampung libong 'bomba'." "
    
  "Dapat sapat maliban kung kailangan kong magmaniobra ng maraming," sabi ni Boomer. "Mas maganda ang pakiramdam ko kung makakapag-organisa tayo ng isang resupply mission-"
    
  "Natukoy ng SBIRS ang paglulunsad ng missile, sir!" sigaw ni Christine sa intercom. Ang SBIRS, o Space-Based Infrared Surveillance System, ay ang pinakabagong infrared satellite system ng United States Air Force, na may kakayahang mag-detect at masubaybayan ang mga missile at maging ang mga sasakyang panghimpapawid sa pamamagitan ng kanilang mainit na makina o mga usok ng tambutso. "Mga pop-up na target sa Novosibirsk. Dalawa... tatlong paglulunsad, tiyak sa isang intercept na kurso, nang walang ballistic na paglulunsad. Harang sa loob ng anim na minuto!"
    
  "Mukhang inilipat nila ang ilang MiG-31 sa gitnang Russia," sabi ni Trevor.
    
  "Ipahiwatig ang mga target, Tatay-Anim, - Pito at - Walo, Labanan," sabi ni Valerie.
    
  "Nakita kami ng target tracking radar...lumipat sa missile guidance radar...Missile launch, S-500...Apat na interceptor salvo, pitong minuto para ma-intercept!" Iniulat ni Christina. "Pagsubaybay sa mga missiles... Ang isa pang salvo ng apat, ang pangalawang launcher, ay parang... ang pangatlong salvo ng S-500s na lumilipad, mukhang isang singsing ng S-500 launcher sa paligid ng Novosibirsk! Naniniwala ako... ang ikaapat na salvo, labing-anim na S-500 ay paparating mula sa Novosibirsk! Labinsiyam na interceptor na paparating, crew!"
    
  "Ito ay higit pa kaysa sa nagawa natin sa ehersisyo," sabi ni Trevor.
    
  "Ang katayuan ng ating mga sandata sa pagtatanggol, Valerie," tanong ni Kai.
    
  "Lahat ay berde, sir," sagot ni Valerie. "Labing-anim na pakikipagtagpo sa Kingfisher sa kilya, kasama ang mga tatlumpung shot sa Hydra."
    
  "Gaano tayo kataas, Trev?"
    
  "Dalawang daan at limampu't pito," sagot ni Trevor. "Ang maximum na hanay ng pagpapaputok ng S-500 ay dapat na limang daang milya. Magiging close na tayo."
    
  "Apat na minuto sa mga interceptor ng Wasp," sabi ni Christina.
    
  "Ang mga baterya sa lahat ng mga armas ay patay na, Valerie," sabi ni Kai.
    
  "Naiintindihan, ginoo, ang mga baterya ay inilabas, ang labanan, ang kahandaan para sa labanan ay awtorisado."
    
  "Naiintindihan, para lang-"
    
  "Mga pain!" Sigaw ni Henry Lathrop. "Ang mga warhead sa S-500 missiles ay nahahati sa dalawa - hindi, tatlo, tatlo bawat isa!"
    
  "Maaari mo bang paghiwalayin sila, Henry?"
    
  "Hindi pa-masyadong malayo pa," sabi ni Henry. "Kapag nakarating sila sa loob ng tatlong daang milya, susuriin ko muna sila gamit ang isang infrared sensor upang makita kung may pagkakaiba sa temperatura, at pagkatapos ay gamit ang isang optical-electronic sensor upang makita kung mayroong isang visual signal."
    
  "Tatlong minuto sa Wasps."
    
  "Ang mga missile ay nawala," inihayag ni Henry Lathrop. "Lumalabas ang dalawang Trinity, sumusubaybay. Susunod na paglulunsad sa loob ng sampu at dalawampung segundo." Eksaktong sampung segundo mamaya: "Ang mga missile ay lumipad. Magandang gising sa unang salvo - sumpain, nawalan ng kontrol sa ikalawang Trinity sa ikalawang labanan, nagpaputok ng pangatlong salvo sa ikalawang paglapit... pang-apat na salvo sa ikatlong papasok, magandang trail... magandang trail pagkatapos ng unang salvo, Mukhang maganda ang interception... Hydra ready for all approaches, good track, get ready... Lalabas kami para sa unang interception... ngayon."
    
  Sa sandaling iyon, ang lahat ng mga ilaw sa istasyon ng kalawakan ng Armstrong ay naging higit sa dalawang beses sa kanilang normal na liwanag, pagkatapos ay kumikislap at namatay. Ilang mga computer terminal ang nagdilim saglit, ngunit pagkaraan ng ilang segundo ay nagsimula ang awtomatikong pag-reboot. "Ano iyon?" - sigaw ni Kai. Patay ang intercom. "Anong nangyari?" Ang mga tripulante ay nanatiling kalmado, ngunit tumingin sila sa panandaliang walang silbi na mga display at pagbabasa ng instrumento, pagkatapos ay sa isa't isa - at tinantiya ng ilan ang distansya sa sphere hatch ng lifeboat. "Ano ang mayroon ka, Valerie?"
    
  "Sa tingin ko ito ay isang electromagnetic pulse, sir!" - sigaw ni Valerie. "Sa tingin ko ang Wasp interceptor ay may nuclear warhead dito!"
    
  "Damn," pagmumura ni Kai. Napatingin siya sa lahat ng monitor sa paligid niya. Sa kabutihang palad, hindi sila nasunog-ang Armstrong space station ay mahusay na protektado mula sa cosmic radiation-ngunit isang power surge ang nag-reboot sa lahat ng kanilang mga computer. "Gaano kabilis maibabalik ang lahat?"
    
  "Karamihan ay makakabawi sa loob ng siyamnapung segundo," sigaw ni Trevor sa pamamagitan ng command module, "ngunit ang synthetic aperture radar ay maaaring tumagal ng tatlong minuto o higit pa."
    
  "Nakikipag-ugnayan ka pa rin ba kay Trinity?"
    
  "Wala akong nakuha hanggang sa nag-reboot ang aking mga computer, ginoo," sabi ni Valerie. "Mga isang minuto. Sana ay nasira ng EMP ang mga interceptor ng Wasp pati na rin ang lahat ng aming kagamitan."
    
  Ito ay isang napakatagal na paghihintay, ngunit sa lalong madaling panahon ang command module ay nagsimulang mabuhay muli habang ang mga computer ay nag-reboot at ang iba pang mga system ay nag-reboot. "Isang Wasp missile pa ang paparating!" Napasigaw si Henry nang magsimulang magpakita ng kapaki-pakinabang na impormasyon ang monitor ng kanyang computer. "Lahat ng S-500 missiles ay nasa kurso pa rin, mga dalawang minuto bago ang pagharang!"
    
  "Ipako ang Wasp missile na iyon, Valerie!" - sigaw ni Kai.
    
  "Trinities ang layo!" Sabi ni Valerie. "Hindi pa online si Hydra - hindi namin makumpirma ang pagharang kay Hydra sa labanang ito! "Sisimulan ng Trinity ang pag-atake sa S-500 sa loob ng labinlimang segundo!"
    
  "Crew, iulat ang pinsala sa command," sabi ni Trevor sa intercom. "Casey?"
    
  "Kaka-back up ko lang at tumatakbo ang aking test computer," sabi ni Casey mula sa Skybolt module. "Apatnapung minuto pa."
    
  "Masyadong oras na iyon," sabi ni Kai. "Casey, buksan mo ang oxygen, isuot mo ang iyong pressure suit at pumunta sa iyong nakatalagang lifeboat."
    
  "Hindi! Magagawa ko ito sa tamang oras!" Binatukan naman ni Casey. "Bilisan ko na. Kaya ko ito!"
    
  Sinuntok ni Kai ang hangin sa harapan niya. "Bilisan mo, Casey," sabi niya sa wakas.
    
  "Kami ay haharang sa ikatlong Wasp," sabi ni Henry. "Trinity" sa S-500 missiles - inilunsad namin laban sa lahat ng nasa screen, kabilang ang kung ano ang maaaring maging isang decoy. Harangin ang "Wasp" sa tatlo... dalawa... isa..." Muling kumislap ang mga ilaw, pagkatapos ay karamihan. ng mga ilaw at ang mga display sa command module ay nagdilim...
    
  ... ngunit sa pagkakataong ito hindi lahat ng computer monitor ay awtomatikong nagsimulang mag-reboot. "Hindi nag-reboot ang fire control computer ng Trinity," sigaw ni Henry sa iba pa sa Command Module. "Kailangan kong gawin ang kumpletong pag-reset."
    
  "Nagre-reboot ang kontrol ng sunog ng Starfire," sabi ni Christina. "Kailangan kong gumawa ng buong pag-reset sa Hydra."
    
  "Ang command, engineering, isang kumpletong pag-reboot ng kapaligiran at orientation control computer ng istasyon ay isinasagawa," ang ulat ng engineer officer. "Lumipat sa backup na kontrol sa kapaligiran, ngunit hindi ko masubaybayan kung lumitaw na sila. Matatanggap ko ang ulat sa-"
    
  Sa sandaling ito, isang malakas na pagyanig ang dumaan sa buong istasyon, at ang mga tripulante ay nakaramdam ng bahagyang negatibong pag-ikot. "Natamaan tayo?" - tanong ni Kai.
    
  "Lahat ng mga pagbabasa ay blangko pa rin," sabi ni Trevor. "Magpadala ng mensahe sa iba pang mga module upang tumingin sila sa mga bintana para sa pinsala." Makalipas ang isang segundo, naramdaman nila ang panibagong pagyanig at nagsimulang umikot ang istasyon sa ibang direksyon. "Mayroon ba tayo, Valerie? Siguradong may bumabagabag sa atin."
    
  "Kailangan kong bawiin ang Hydra fire control sa loob ng ilang segundo," sagot ni Valerie. Sa puntong ito, bumalik ang karamihan sa mga ilaw at intercom ng module.
    
  "...hear me, Armstrong," narinig nila sa radyo. "This is Shadow, paano mo ako naririnig? Tapusin."
    
  "Malakas at malinaw ngayon, Boomer," sabi ni Kai. "Magpatuloy".
    
  "Solar array number seven at ang truss na matatagpuan mismo sa board solar array number two ay nasira," sabi ni Boomer. "Nagsimula ang istasyon ng bahagyang negatibong pagkiling. Gumagana ba ang iyong mga positioning system?"
    
  "Gumagawa kami ng kumpletong pag-reset," sabi ni Trevor. "Hindi pa namin alam ang status."
    
  "Ang radar ay gumagana muli," iniulat ni Christina. "Malinaw ang layunin. Walang contact. Mayroon kaming tatlong laban na natitira sa Kingfishers sa Farm."
    
  "Nakatanggap ako ng isa pang indikasyon ng isang malfunction sa Hydra," sabi ni Henry. "Gumagawa ako ng isa pang kumpletong pag-reset." Tumingin si Kai kina Trevor at Valerie, ang kanilang mga ekspresyon ay tahimik na naghahatid ng parehong mensahe: nauubusan na kami ng mga sandata sa pagtatanggol at hindi pa kami nakarating sa pinakanakamamatay na bahagi ng orbit.
    
  "Gonzo? Paano mo naririnig?
    
  "Malakas at malinaw, Heneral," sagot ni Gonzo, halos normal ang boses niya. "Kami ay tumatanggap ng oxygen at data mula sa istasyon, ngunit ito ay naka-off ngayon."
    
  "Ibabalik namin ito sa iyo sa lalong madaling panahon, Gonzo," sabi ni Kai. "Manatiling naka-buckle. Ang mga pag-atake na ito ay bahagyang nakapilayan ang istasyon, at ang aming mga sistema ng saloobin ay mahina ngayon, ngunit ibabalik namin ang mga ito sa lalong madaling panahon."
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Anumang balita sa mga spaceplanes na ito?"
    
  "Ang First Electron ay nasa parehong orbit gaya ng sa amin, halos isang libong milya ang layo," ulat ni Christina. "Walang contact sa ikaapat at ikalima. Ang pangalawa at pangatlo ay mukhang nasa parehong orbit at sa parehong taas ng sa amin, ngunit iba ang orbit sa atin. Magiging malapit sila sa atin sa loob ng halos isang oras..." Lumingon siya kay Kai at idinagdag, "Mga limang minuto bago tayo lumipad sa DB-One."
    
  "Ang mga Ruso ay nag-time sa paglulunsad ng mga spaceplane na ito hanggang sa nanosecond," bulalas ni Valerie.
    
  "Siguro swertehin tayo at babarilin nila ang sarili nilang mga spaceplane," sabi ni Kai. Sa intercom ay sinabi niya: "Atensyon sa istasyon. Gusto kong magsuot ng spacesuit ang lahat ng off-duty personnel. Magsanay ng mga pamamaraan sa paglikas ng lifeboat at tiyaking handa ka nang sumakay sa mga lifeboat sa sandaling magbigay ako ng babala. Kaunti na lang ang natitira naming labanan kasama ang aming mga sandata sa pagtatanggol, at hindi pa rin bumabalik si Hydra. Casey, tapos na ang oras. Gusto kong isuot mo agad ang iyong space suit. Someone from life support, tulungan mo siya."
    
  "Tatlumpung minuto sa DB-One," iniulat ni Christina.
    
  "Katayuan ng Hydra?" - tanong ni Kai.
    
  "Nandoon pa rin," sabi ni Henry. "Gagawin ko ang isa pang kumpletong pag-reset. Ang kontrol ng sunog ng Trinity ay naibalik, ngunit ang pag-ikot ng istasyon ay maaaring magdulot ng mga problema sa paglulunsad ng mga interceptor."
    
  "Command, this is Jessop from life support," dumating ang tawag makalipas ang ilang minuto.
    
  "Ituloy mo, Larry," sagot ni Trevor.
    
  "Hindi ko mabuksan ang hatch sa Skybolt module. Parang naka-lock sa loob."
    
  Nanlaki ang mata ni Kai sa gulat. "Casey, anong ginagawa mo?" bumukas ito sa intercom.
    
  "Kaya kong ayusin ito!" Nag-radio si Casey. "Muntik ko nang matapos ito bago ang huling shutdown! Ilang minuto na lang!"
    
  "Negative! Lumabas sa modyul na ito ngayon din! "
    
  "Kaya kong ayusin ito, sir! Ito ay halos handa na! Kaunti pa-"
    
  "Radar contact, spaceship," putol ni Christine. "Parehong taas, magkaibang orbit, hanay ng apat na raan at limampung milya! Lipad ito sa layo na limampung milya!"
    
  "Katayuan ng Trinity at Hydra?" - tanong ni Kai.
    
  "Mukhang lalabas na si Hydra," sabi ni Henry. "Mga sampung minuto bago sila handa. Handa na ang Trinity, ngunit dahil sa pag-ikot ng istasyon, maaaring kailanganin nilang gumamit ng dagdag na gasolina para makabit ng interception.. .
    
  "Second radar contact, spaceship," iniulat ni Christina. "Ang intersecting orbit, nasa apat na raan at walumpung milya, na umaabot ng mga tatlumpung milya!"
    
  "Simulan ang seremonya ng pagsisimula ng Trinity, Valerie," utos ni Kai.
    
  "Handa na ang Trinity, lumalabas na ang kumpirmasyon ng paglulunsad," sabi ni Valerie. "Dapat ayusin ng mga computer ang paglulunsad upang paikutin ang istasyon."
    
  "Tatlong daang milya sa unang spaceship."
    
  "Trinity one sa malayo... Trinity two on the way," sabi ni Henry. Pagkaraan ng ilang sandali: "Ang Trinity ay wala sa kurso... teka, muli akong nagtatatag ng kurso... Babalik ako sa kurso, magandang landas... Malayo ang Trinity tatlo at apat... mabuti tr-" At biglang may kumatok ng malakas! Nayanig ang istasyon at tumunog ang ilang alarma. "Nabangga ang Trinity Four sa isang solar panel!" sigaw ni Henry." Darating na ang Trinity Five!"
    
  "Ang mga baterya ay hindi ganap na naka-charge," sabi ni Alice Hamilton mula sa engineering module. "Ang discharge rate ay mababa, ngunit ang ibang mga solar panel ay hindi makakabawi para dito."
    
  "I-off ang non-essential equipment," sabi ni Kai. "Casey, umalis ka na sa modyul na ito! Isasara ko na!"
    
  "Iniulat ni Hydra ang pagiging handa!" sabi ni Henry.
    
  "Radar contact sa spaceship!" sabi ni Christina. "Parehong orbit, apat na raang milya at dahan-dahang lumalapit."
    
  "Nawala ang contact sa una at pangalawang Trinity!" sigaw ni Henry. "Marahil siya ay binaril gamit ang isang laser mula sa Electron na iyon!"
    
  "Dalawang daang milya at papalapit sa spaceplane isa."
    
  "Engage Hydra," utos ni Kai.
    
  "Naiintindihan ko, kumander ng batalyon, handa kaming labanan si Hydra!" - sabi ni Valerie.
    
  "Mga kopya ng labanan," sabi ni Henry. "Nagba-shoot si Hydra!"
    
  "Natukoy ang paglulunsad ng rocket!" Iniulat ni Christina. "Ilang S-500 na inilunsad mula sa isang airbase sa lugar ng Chkalovsky!"
    
  "Direktang hit sa spaceplane one!" Iniulat ni Henry. "Napako sa kanya! Lumipat ako ng direksyon sa target number two!"
    
  "Koponan, engineering, lakas ng baterya pababa sa pitumpu't limang porsyento," sabi ng technician. "Pwede kang magpaputok ng dalawa, baka tatlong putok pa kay Hydra! Ang aming mga solar panel ay nagcha-charge lamang ng mga baterya sa kalahati - aabutin ng maraming oras upang ganap na ma-recharge ang mga ito, kahit na hindi mo na muling iputok ang baril!"
    
  Mabilis na nag-isip si Kai; pagkatapos: "Kunin ang pangalawang spaceplane na iyon kasama si Hydra at gamitin ang lahat ng Trinity na natitira natin sa ikatlong spaceplane," sabi niya.
    
  Noon lang ay narinig nilang sumigaw si Casey: "Handa na ang lahat! Handa na ang lahat!"
    
  "Casey? Sinabi ko sa iyo na umalis ka sa modyul na ito!"
    
  "Handa na ang lahat!" - ulit niya. "Subukan mo!"
    
  "Sinasalakay ni Hydra ang pangalawang spaceplane!" Iniulat ni Henry. Sa pagkakataong ito ang ilaw sa command module ay lumabo nang husto.
    
  "Si Hydra ay may kapansanan!" Sabi ni Valerie. "Naubos nito ang mga baterya sa ibaba ng apatnapung porsyento at pinatay ang sarili!"
    
  "Ang pangalawang spaceplane ay dumarating pa rin."
    
  "Subukan mo, Heneral!" Sabi ni Casey sa intercom.
    
  "Valerie?"
    
  "Ang Starfire ay may kumpletong pagpapatuloy," sabi ni Valerie. Tumingin siya kay Kai, may kislap na pag-asa sa mga mata niya. "Payagan akong i-on ang MHD, General."
    
  "Go," sabi ni Kai. Sa intercom, sinabi niya: "Engineer, team, pinapahintulutan ko ang pag-deploy ng MHD."
    
  "Mga kopya ng engineering," pagkumpirma ni Alice. Ilang sandali pa ay muling nagdilim ang ilaw. "Ang mga baterya ay bumaba sa dalawampu't limang porsyento."
    
  "Nakakalungkot na hindi namin maikonekta ang MHD generator sa istasyon," sabi ni Kai. "Magkakaroon tayo ng lahat ng lakas na kakailanganin natin."
    
  "Sa susunod ay gagawin natin iyon," sabi ni Trevor.
    
  "Ang MGD ay nasa dalawampu't limang porsyento," sabi ni Alice.
    
  "Ang Spaceplane two ay lumalapit sa isang daang milya," sabi ni Christina. "Na-detect ko ang target tracking radar mula sa spaceplane na iyon - ito ay naayos sa amin kahit papaano. Ang spaceplane number three ay papalapit na sa dalawang daang milya. Ilang S-500 missiles ay paparating pa rin."
    
  "Babala tungkol sa mataas na temperatura ng kaso ng Galaxy module!" Iniulat ni Alice. "Ang temperatura ay patuloy na tumataas!"
    
  "Lahat ng nasa Galaxy module, sumakay sa iyong mga lifeboat!" - sigaw ni Kai. "Ilipat! Engineer, siguraduhin na ang Galaxy module...
    
  "Ang temperatura ng kaso ay nasa limitasyon!" Nag-ulat si Alice mga tatlumpung segundo mamaya.
    
  "Ang lifeboat number one ay selyadong," iniulat ni Trevor.
    
  "Ikalawang lifeboat, i-seal mo na! Pangalawang lifeboat, ikaw-"
    
  Biglang tumunog ang mga alarm sa buong command module. "Nasira ang katawan ng galactic module," sabi ni Alice. Tumingin si Kai kay Trevor, na umiling - hindi pa rin selyado ang pangalawang lifeboat. "Ang presyon sa module ay bumaba sa zero."
    
  "Ang Spaceplane two ay lumalayo sa amin," sabi ni Christina. "Ang spaceplane number three ay lumalapit sa isang daang milya."
    
  "Nasa target si Hobnail," iniulat ni Colonel Galtin sa kanyang command post. "Humihingi ako ng pahintulot na sumali sa labanan."
    
  "Natanggap na ang pahintulot," sabi ng dispatcher. "Ang pangalawang elektron ay nagkaroon ng matagumpay na pag-atake. Good luck."
    
  Hindi ko kailangan ng swerte, naisip ni Galtin-mayroon akong elektron at isang pako. Pagkaraan ng isang segundo, iniulat ng radar ang diskarte, at pinindot ni Galtin ang pindutan upang i-on ang Hobnail laser.
    
  "Atensyon, ang temperatura ng kaso sa command module ay tumataas!" sigaw ni Alice. "Maaabot nito ang limitasyon nito sa loob ng dalawampung segundo!"
    
  "Lifeboats!" sigaw ni Kai. "Ilipat!" Pero walang gumalaw. Nanatili ang lahat sa kani-kanilang upuan... dahil hindi pa inaalis ni Kai ang kanyang sarili sa kanyang upuan, hindi rin sila pupunta.
    
  "MGD isang daang porsyento!" Iniulat ni Alice.
    
  "Valerie, umalis ka na!"
    
  "Lumaban ka, Starfire, pumasok ka! shoot!"
    
  Ang unang senyales na may mali ay ang maasim na amoy ng nasusunog na electronics, kahit na si Galtin ay selyadong sa kanyang suit. Ang pangalawa ay ang kahanga-hangang eksena ng kanyang dashboard na kumikinang, naka-arko at sa wakas ay nagliliyab, lahat sa isang kisap-mata. Ang pangatlo ay isang warning beep sa kanyang mga headphone, na nagpapahiwatig ng kumpletong pagkabigo ng system, bagama't hindi na niya makita ang katayuan ng alinman sa kanyang mga system. Ang huling nakasalubong niya ay ang kanyang space suit na puno ng usok, pagkatapos ay naramdaman niyang sumabog ang oxygen sa kanyang suit...
    
  ... ilang segundo bago ang kanyang Electron spaceplane ay sumabog sa isang bilyong piraso at nakakalat sa buong kalawakan tulad ng isang nagniningas na sibat; naubos na ang oxidizer at kusang napatay ang apoy.
    
  "Ang ikatlong spaceplane ay nawasak," sabi ni Christina. "Mayroon pa ring ilang S-500 missiles na paparating, mga animnapung segundo."
    
  "Ang temperatura ng katawan ay nagpapatatag," sabi ni Alice. "Nasa green zone ang MGD at Starfire. Ang mga baterya ay sampung porsyentong discharged. Kapag naabot ang limang porsyento, ang istasyon ay magsasara upang ang natitirang lakas ng baterya ay makapagpatakbo ng mga mekanismo ng paglulunsad ng lifeboat, mga air pump, mga hazard light at alarma, at mga rescue beacon."
    
  "Maaari ba nating makuha ang natitirang mga S-500 gamit ang lakas na natitira sa atin?" - tanong ni Trevor.
    
  "Wala kaming choice kundi subukan," sabi ni Valerie.
    
  "Hindi, hindi missiles-S-500 radar at control truck," sabi ni Kai. "Siguro ma-disable nito ang mga missile."
    
  Mabilis na tinawagan ni Valerie ang huling kilalang installation site ng S-500 sa Chkalovsky Air Base sa hilagang-silangan ng Moscow at ginamit ang malakas na radar at electro-optical sensor ng Armstrong space station upang i-scan ang lugar. Ang S-500 transport at installation launcher ay inilipat sa timog na bahagi ng paliparan sa tatlong mga lugar ng pagpapaputok na matatagpuan sa isang malaking distansya mula sa isa't isa, ngunit ang radar truck, command vehicle at enerhiya at hydraulic generator truck ay nasa parehong lugar tulad ng dati. nakatala. Ang mga trak ay nakaposisyon sa isang malinaw na seksyon ng isang malaking ramp ng paradahan ng sasakyang panghimpapawid, kung saan naka-line up ang mahabang hanay ng Antonov-72, Ilyushin-76 at -86 transport aircraft; sa kahabaan ng ramp, limang MiG-31D anti-satellite missile launching aircraft ang naka-park sa dalawang hanay, bawat isa ay naglalaman ng 9K720 anti-satellite missile na naghihintay na maikarga sa board. "Nakamit ang layunin!" sigaw ni Christina.
    
  "Labanan, barilin!" - utos ni Valerie.
    
  "Busy ang Starfire!" sigaw ni Henry...
    
  ... at makalipas lang ang ilang segundo, ang lahat ng kapangyarihan sa command module ay ganap na naputol, na naiwan lamang ang mga ilaw ng emergency exit. Pinindot ni Kai ang isang buton sa kanyang console at tumunog ang isang alarma kasama ang mga computerized na salitang "Lahat ng mga tauhan ay pumunta kaagad sa mga lifeboat! Lahat ng tauhan ay mag-ulat kaagad sa mga lifeboat!"
    
  Ang maser beam mula sa Armstrong space station ay nagpaputok nang wala pang dalawang segundo... ngunit, naglalakbay sa limang milya bawat segundo, nagawa ng beam na walisin ang halos buong haba ng Chkalovsky Air Force Base bago lumabas.
    
  Ang command, power at radar unit ng S-500 ay kumikislap habang ang sinag ay dumaan sa kanila, at ilang sandali pa ay sumabog ang kanilang mga tangke ng gasolina, na nagsunog sa kanilang lahat. Sumunod ay ang mga sasakyang pang-transportasyon, na isa-isang pumutok na parang mga sobrang hinog na melon, na agad na ginagawang malalaking kabute ng apoy ang daan-daang libong galon ng jet fuel. Ang parehong kapalaran ay naghihintay sa MiG-31D fighters, na pinalakas ng sampung sumasabog na 9K720 solid rocket boosters, na naglunsad ng maraming missiles na gumagapang sa kalangitan nang milya-milya - at nagkalat ng radioactive material mula sa micronuclear warheads ng dalawang missiles. Hindi pinagana ng beam ang base operations building, sinira ang ilan pang nakaparada at nag-taxi na sasakyang panghimpapawid, at pagkatapos ay pinasabog ang ilang sasakyang panghimpapawid sa mga maintenance hangar, na sinira ang bawat hangar sa isang kamangha-manghang bola ng apoy.
    
  Narinig ni Casey ang alarma at mabilis na inalis ang pagkakabit sa kanyang upuan sa Skybolt module. Walang lifeboat sa Skybolt module, ngunit alam niya na ang pinakamalapit ay nasa engineering module, na direktang "nasa itaas" sa kanya. Isinuot niya ang kanyang emergency oxygen mask, saka tumingala para makita si Larry Jessop, ang life support guy, na nakatingin sa hatch window, naghihintay sa kanya. Ngumiti siya at bubuksan na sana ang hatch...
    
  ... nang yumanig ang isang malakas na pagsabog sa istasyon. Ang pagkasira ng S-500 command at control facility sa Chkalovsky ay nagpawalang-bisa sa patnubay ng lahat ng 9K720 missiles...maliban sa unang apat, na inilunsad at nakita ng Armstrong space station gamit ang kanilang sariling terminal guidance sensors. Lahat ng apat ay nakatanggap ng mga direktang hit, at ang ikaapat na missile ay direktang tumama sa Skybolt module.
    
  Lumingon si Casey at walang ibang nakita kundi ang planetang Earth sa ibaba niya sa pamamagitan ng nakanganga, kumikinang na butas na ilang segundo ang nakalipas ay naging microwave cavity at Skybolt ng Starfire. Napangiti siya at inisip na iyon na ang pinakamagandang bagay na nakita niya sa buong buhay niya. Habang pinagmamasdan niya, ang mga kahanga-hangang asul at puti ng umiikot na planeta sa ilalim ng kanyang mga paa ay dahan-dahang kumupas, napalitan ng mga kulay ng kulay abo. Hindi na ito kasing ganda ng dati, ngunit hinangaan pa rin niya ang kanyang planetang pinanggalingan doon - naisip pa nga niya na makikita niya ang kanyang tahanan, at napangiti siya, iniisip ang susunod na pag-uwi niya at makikita ang kanyang mga magulang, mga kapatid at sabihin sa kanila ang tungkol sa hindi kapani-paniwalang pakikipagsapalaran na ito. Ngumiti siya, ang mga mukha ng nanay at tatay niya ay nakangiting pabalik sa kanya, at nakaramdam ng saya at kaunting euphoric hanggang sa magdilim ang paningin niya makalipas ang ilang segundo nang umalis ang huling oxygen sa kanyang katawan.
    
  S-500S rockets bumagsak sa Armstrong space station. Si Boomer at Brad ay nagmamasid sa ganap na katakutan habang ang mga module ay binaril o napunit habang ang istasyon ay nagsimulang umikot sa kalawakan. "Hating gabi, ito ay Shadow," Boomer radioed. "Tahan na guys. Pupunta ako sa isang minuto. Dadalhin ka namin sa sabungan at sa butas ng fuselage."
    
  Sa loob ng ilang mahabang sandali ay walang sagot; pagkatapos ay isang inaantok at pagod na boses ang nag-radyo, "Hindi ko akalain... kahit na... ang mahusay na piloto ng spaceplane... Hunter 'Boomer' Noble ay... kayang... mabuhay hanggang sa display na ito," sabi ni Vice President Ann Page . "Magtipid sa gasolina. Itaas ang mga lifeboat. Ako. Isang utos iyon."
    
  "Wala ako sa iyong chain of command, Miss Vice President," sabi ni Boomer. "Maghintay ka. Manatili ka sa akin".
    
  "Brad?" - narinig nila. "Brad, pwede bang... naririnig mo ba ako?"
    
  "Sondra!" bulalas ni Brad. "Magkikita kami! Tahan na!"
    
  Matagal na katahimikan, at mabilis na natuyo ang bibig ni Brad. Pagkatapos ay narinig nila ang isang maliit na boses: "Brad?"
    
  "Sondra, huwag kang mag-alala," sabi ni Brad. "Darating tayo doon sa lalong madaling panahon!"
    
  "Brad? Ako... pasensya na. ako..."
    
  "Sondra!" sigaw ni Brad. "Tahan na! Ililigtas ka namin! Tahan na!" Ngunit habang pinapanood nila ang nasirang space station na umiikot, alam nilang imposibleng subukang iligtas ito.
    
    
  DISYERTO NG BLACK ROCKS
  HILAGA NG RENO, NEVADA
  MAKALIPAS ANG ISANG LINGGO
    
    
  Bilang pagsuway sa mga utos ng pederal, libu-libong sasakyan ng lahat ng uri ang naka-park sa gilid ng Black Rock Desert sa hilagang-kanluran ng Nevada sa dulo ng Highway 447 upang masaksihan ang hindi pinaniniwalaan ng sinuman na makikita nila sa buong buhay nila. Ang Black Rock Desert ay tahanan ng sikat sa buong mundo na pagdiriwang ng Burning Man, kung saan libu-libong mga artista, adventurer at counterculture free spirit ang nagtitipon tuwing tag-araw upang ipagdiwang ang kalayaan at buhay... ngunit ang araw na ito sa playa ay magiging epitome ng kamatayan.
    
  "Sa tingin ko ito ay isang pag-uwi," sabi ni Brad McLanahan. Nakaupo siya sa isang lounge chair sa bubong ng isang nirentahang van. Sa tabi niya sa isang tabi ay si Jodie Cavendish, sa kabilang banda ay si Boomer Noble, at sa likod nila, malinaw na naghihiwalay sa kanyang sarili mula sa iba, ay si Kim Jong-bae. Katatapos lang nila ng serye ng mga panayam sa press sa dose-dosenang mga news outlet na dumating upang saksihan ang hindi kapani-paniwalang kaganapang ito, ngunit ngayon ay humiwalay sila sa mga mamamahayag ilang minuto bago ang takdang oras upang mapag-isa.
    
  Nilingon ni Jodie si Jung Bae at ipinatong ang kamay nito sa binti nito. "Okay lang, Jerry," sabi niya. Ibinaba ni Jung Bae ang kanyang ulo. Umiiyak siya mula nang dumating sila sa dalampasigan at ayaw makipag-usap kahit kanino. "Hindi mo ito kasalanan".
    
  "Kasalanan ko ito," sabi ni Jung Bae. "Ako ang may pananagutan dito." At sa ika-milyong pagkakataon pagkatapos ng test firing, sinabi niya: "I'm so sorry, guys. I'm so sorry".
    
  Pinag-isipan ni Brad ang mga pangyayari noong nakaraang linggo. Napagtatanto na hindi nila maililigtas ang mga taong nakulong sa midnight spaceplane, bumalik siya at si Boomer sa lugar kung saan ibinagsak ang tatlong lifeboat bago tumama ang Russian S-500 missiles sa istasyon. Lumabas si Boomer sa sabungan, nagsuot ng kanyang space suit, lumakad sa cargo bay at itinapon ang mga huling piraso ng kargamento sa dagat. Kasama si Brad sa mga kontrol ng Shadow spaceplane, minaniobra niya ang mga ito sa bawat isa sa mga lifeboat at ginabayan sila ni Boomer sa cargo bay. Pagkatapos ikonekta ang oxygen, power at communications cables, nakumpleto nila ang transfer orbit at pumasok sa orbit sa palibot ng International Space Station.
    
  Tumagal ng halos dalawang araw, ngunit sa wakas ay nagkita sila sa ISS. Nagpalipad ang Skymasters ng dalawang station technician sa komersyal na spacecraft upang palakasin ang istasyon at maghatid ng mga supply, at gumamit sila ng mga robotic arm upang ikabit ang mga lifeboat sa mga docking port. Ang lahat ng mga tripulante ni Armstrong ay kailangang magpalipas ng gabi sa isang airlock na may presyon ng purong oxygen upang maiwasan ang nitrogen narcosis, ngunit lahat sila ay idineklara na angkop na lumipad at bumalik sa Earth sa susunod na araw.
    
  Naglabas ng alerto ang smartphone ni Brad. "Dumating na ang oras," sabi niya.
    
  Nanood sila at naghintay. Hindi nagtagal ay nakita na nila ang tila isang bituin na lumiliwanag at lumiliwanag sa walang ulap na kalangitan ng Nevada. Lalong lumiwanag, at lahat ng nakaparada sa playa ay naisip na ramdam na ramdam nila ang init mula sa bagay... tapos biglang may nakakabinging tunog, parang isang libong baril ang sabay-sabay na pumutok. Nabasag ang mga windshield ng kotse at ang mga kotse ay umalog sa kanilang mga gulong - naisip ni Brad na itutulak siya mula mismo sa bubong ng van.
    
  Ang bituin ay naging isang kamangha-manghang bola ng apoy na lumaki at lumaki, na nag-iiwan ng bakas ng apoy sa loob ng isang daang milya hanggang sa ang bola ay nagsimulang malaglag. Makalipas ang ilang segundo, isa pang malakas na pagsabog ang narinig, at dalawampung milya sa hilaga ang mga manonood ay nakakita ng napakalaking bolang apoy na hindi bababa sa limang milya ang lapad, na sinundan ng mabilis na lumalagong ulap ng kabute ng apoy, buhangin at mga labi. Nakita nila ang isang malaking pader ng buhangin at usok na libu-libong talampakan ang taas na umaagos patungo sa kanila, ngunit nang naisip nilang dapat silang umatras sa loob ng kanilang mga sasakyan, ang pader ay nagsimulang maglaho at, sa kabutihang palad, nawala ito nang matagal bago ko sila naabot.
    
  "Bye, Silver Tower," sabi ni Boomer. Tahimik at malakas na hikbi si Jung Bae sa likuran nila, humahagulgol sa hindi matiis na sakit sa pag-iisip ng kaibigan niyang si Casey Huggins sa maelstrom na iyon. "Ito ay isang kasiyahan sa paglipad kasama ka, matandang lalaki."
    
    
  SAN LUIS OBISPO COUNTY REGIONAL AIRPORT
  SUSUNOD NA GABI
    
    
  Pagkatapos panoorin ang huling paglipad ng Armstrong space station, nagbigay sina Brad McLanahan at Jodie Cavendish ng ilan pang mga panayam sa media sa Reno at San Francisco, pagkatapos ay kinuha nila ang P210 Silver Eagle turbine pabalik sa San Luis Obispo. Lumipas na ang gabi. Kakalipat pa lang nila ng eroplano sa hangar at nagbababa ng ilang piraso ng bagahe nang lumitaw si Chris Wohl sa pintuan ng hangar. "You must be Staff Sergeant Vol," sabi ni Jody, na inilahad ang kanyang kamay. Ilang sandali pa ay kinuha na ito ni Chris. "Maraming sinabi sa akin ni Brad tungkol sa iyo."
    
  Sumulyap si Chris na nagtatanong kay Brad. "Oo, marami," sabi ni Brad.
    
  "Pasensya na sa mga kaibigan mo," sabi ni Chris. "Natutuwa akong bumalik ka, Brad. Nagkaroon ka na ba ng sapat na paglalakbay sa kalawakan para sa isang sandali?"
    
  "Sa ngayon," pag-amin ni Brad. "Pero babalik ako. Siguradong."
    
  "Tapos ka na rin ba sa lahat ng media stuff?"
    
  "Talagang hindi na," sabi ni Jodie. "Hindi na ako makapaghintay na bumalik sa normal ang buhay natin. Impiyerno, hindi ko na matandaan kung ano ang normal."
    
  "May kailangan ba ang alinman sa inyo?" tanong ni Chris. "Babalik ang team sa umaga. Kapag naramdaman mo na ito, maaari kang magsimula ng pagsasanay."
    
  "Bumalik na siya sa kanyang mga normal na gawain," sabi ni Jodi. "Siguro simula ngayon sasamahan ko na siya."
    
  "Iyan ay magiging mahusay," sabi ni Chris. "Handa ka nang bumalik sa apartment?"
    
  "Magbabawas tayo at pagkatapos ay isasara ko ito," sabi ni Brad. "Pupunasan ko ito bukas."
    
  "Ibabalik kita sa Poly Canyon at pagkatapos ay pupunta ako sa hotel," sabi ni Chris. "Kita tayo sa umaga. I guess ia-update namin ang call sign mo." Binigyan niya sina Brad at Jody ng kalahating ngiti na malawak ayon sa pamantayan ni Wohl, at pagkatapos ay inilagay niya ang kanyang mga kamay sa kanyang mga bulsa laban sa lumalalang sipon, lumingon sa kanyang takong at...
    
  ... dire-diretsong tumakbo sa kutsilyong hawak ni Yvette Korczkova, na bumulusok nang malalim sa kanyang tiyan. Siya ay may sapat na lakas at paraan upang i-headbutt ang kanyang umaatake bago bumagsak sa aspalto, hawak-hawak ang kanyang tiyan.
    
  "Fucking bastard," pagmumura ni Korchkova, hinawakan ang kanyang dumudugong noo. "Fucking bastard." Tinulak ni Brad si Jody sa likod niya. "Nagkita tayong muli, Mr. McLanahan. Maraming salamat sa pagpapaalam sa mundo kung saan ka lulugar. Ang pagsubaybay sa iyo ay laro ng bata."
    
  Kinaladkad ni Brad si Jody sa likod ng hangar, pagkatapos ay naglakad papunta sa toolbox at nakakita ng hugis-crescent na wrench. "Tumawag sa 911," sabi niya sa kanya. Bumaling kay Korchkov, sinabi niya: "Sv ä rd, o kung ano man ang pangalan mo, kung ayaw mong mahuli, mas mabuting umalis ka. May mga security camera sa lugar na ito at darating ang mga tropa ni Vol anumang minuto."
    
  "Alam ko kung nasaan ang lahat ng assistant sarhento majors, Brad," sabi ni Korchkov. "Mga oras pa sila at matagal na akong mawawala bago dumating ang mga pulis. Ngunit ang aking misyon ay matatapos."
    
  "Anong misyon? Bakit mo ako sinusundan?"
    
  "Dahil ang iyong ama ay gumawa ng isang kahila-hilakbot na kaaway sa Gennady Gryzlov," sabi ni Korchkov. "Iniutos niya na sirain ang lahat ng ari-arian ng iyong ama, at ikaw ang nasa tuktok ng listahan. At dapat kong sabihin na pagkatapos ng pagkawasak na ginawa mo malapit sa Moscow noong nakaraang linggo, magkakaroon siya ng mas matinding pagnanais na makita kang patay."
    
  "Papunta na ang mga pulis," sigaw ni Jodie.
    
  "Mahuhuli na sila," sabi ni Korchkov.
    
  "Buweno, pagkatapos ay halika at kunin mo ako, asong babae," sabi ni Brad, na ikinakaway ang kanyang kamay sa kanya. "Gusto mo bang panatilihin itong malapit at personal? Tapos yakapin mo ako, bitch."
    
  Gumalaw si Korchkova na parang cheetah, sa kabila ng sugat sa kanyang noo, at huli si Brad. Bahagya niyang pinalihis ang kutsilyo gamit ang isang wrench, ngunit tinaga ng talim ang kaliwang bahagi ng kanyang leeg. Napasigaw si Jodie nang makitang may tumulo na dugo sa pagitan ng mga daliri ni Brad habang sinusubukan nitong pigilan ang pagdurugo. Nahulog ang wrench mula sa kanyang kamay nang magsimulang umikot ang silid.
    
  Ngumiti si Korchkov. "Narito ako, isang guwapong manlalakbay sa kalawakan," sabi niya. "Nasaan na ngayon ang matigas mong salita? Malamang na mahina ka sa iyong paglalakbay sa kalawakan, hindi ba?" Itinaas niya ang kutsilyo para makita ito ni Brad. "Yakapin mo ako paalam."
    
  "Narito ang iyong yakap, asong babae," sabi ng isang boses sa likuran niya, at hinampas ni Chris Wohl si Korczkova ng walis sa ulo. Tumalikod na siya at akmang sasaksakin na naman siya, ngunit nahulog si Chris sa sahig at nanlamig.
    
  "Itigil ang pagdurugo at mamatay, matandang lalaki," sabi ni Korchkov.
    
  "Ito ay hindi isang matandang lalaki-siya ay isang sarhento major," sabi ni Brad bago ang wrench crunched down sa likod ng ulo ni Korchkov. Siya ay nahulog. Malakas na hinampas ni Brad ang wrench sa kamay na may hawak ng kutsilyo, itinulak ang talim palayo, saka ipinagpatuloy ang paghampas sa mukha niya ng wrench hanggang sa hindi na niya ito makilala. Bumagsak siya sa ibabaw ng kanyang binugbog na katawan nang tumakbo si Jody palapit sa kanya, iginulong siya palayo kay Korchkov at idiniin ang kanyang mga daliri sa malalim na sugat sa kanyang leeg.
    
  Idinilat ni Brad ang kanyang mga mata sa tunog ng mga sirena sa labas ng hangar at nakitang nakayuko pa rin si Jodi sa ibabaw niya, nakadikit ang mga kamay nito sa dumudugong leeg nito. "Brad?" - tanong niya. "Diyos ko..."
    
  "Hello," sabi niya. Ngumiti ito ng mahina sa kanya. "Sino bang may sabing hindi ako makakasama ng girlfriend ko?" At siya, sa kabutihang palad, ay nahulog muli sa isang walang malay na estado.
    
    
  EPILOGUE
    
    
  Bawat bahay ay may kalansay.
    
  - KAWIKAAN NG ITALIAN
    
    
    
  SCION AVIATION INTERNATIONAL HEADQUARTERS
  ST. GEORGE, UT
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  Si Brad ay nakatayo sa pinuno ng isang pangkat ng cybernetic infantry habang ang mga strap ay nagsimulang dahan-dahang umatras patungo sa kisame, at ilang sandali pa ay hinila si Patrick McLanahan palayo sa robot. Ang kanyang katawan ay kasing putla ng isang kumot, at siya ay mas payat kaysa sa natatandaan ni Brad, ngunit hindi siya payat gaya ng kinatatakutan niya-mukha siyang maluwag, na may magandang tono ng kalamnan sa ilalim ng kanyang puting-niyebe na balat. Ang kanyang ulo ay inalalayan ng isang unan na nakakabit sa kanyang sariling mga tali. Ang mga doktor at nars ay sumugod sa kanyang tabi, na nagbibigay ng mga gamot at naglalagay ng mga sensor sa kanyang buong katawan. Naglagay sila ng oxygen mask na may mikropono sa loob sa ibabaw ng kanyang bibig at ilong.
    
  Lumingon si Patrick at binuksan ang kanyang mga mata, tumingin kay Brad, at ngumiti siya. "Hi, anak," sabi niya. "Natutuwa akong makita ka nang personal, at hindi sa pamamagitan ng optical-electronic sensor."
    
  "Hi, Dad," sabi ni Brad. Lumingon siya ng kaunti sa kanan. "Gusto kong ipakilala sa iyo si Jodie Cavendish, ang aking kaibigan at isa sa mga pinuno ng aking Starfire team. Jody, mangyaring makipagkita sa aking ama, si Heneral Patrick S. McLanahan."
    
  Napapikit si Patrick at bahagyang yumuko pa ang ulo. "Nice to meet you, Miss Cavendish," sabi niya. "Marami na akong narinig tungkol sa iyo."
    
  "Isang karangalan na makilala ka, ginoo," sabi ni Jodi.
    
  "Paumanhin tungkol kay Casey Huggins at Starfire," sabi ni Patrick. "Ginawa mo ang isang kamangha-manghang trabaho."
    
  "Salamat sir."
    
  Napatingin si Patrick kay Brad. "Kaya bumalik ka sa paaralan," sabi niya. "Hindi ako sigurado kung makakagawa ka ng anumang gawain sa lahat ng advertising na ito na nangyayari sa paligid mo."
    
  "Umaasa kami sa mabilis na mga siklo ng balita at maikling memory span," sabi ni Brad. "Magandang lugar ang Cal Poly. Kami ang nawalan ng space station. Hindi tayo mga bayani."
    
  "Sa mata ko, ganyan ka," sabi ni Patrick.
    
  Hindi nagtagal. Sa pagkakasuspinde ni Patrick sa itaas, ang lumang CID ay naalis sa gulong at isang bagong gulong papasok upang pumalit sa kanya. Ibinaba ang katawan ni Patrick sa loob, inilabas ang mga strap at sarado ang rear hatch. Namangha si Jodie nang tumayo si TIE, iginalaw ang mga braso at binti na parang nagising mula sa pagkakaidlip, saka iniabot ang kamay sa kanya. "Natutuwa akong makilala ka, Miss Cavendish," sabi ni Patrick sa kanyang elektronikong synthesized na boses. "Inaasahan ko ang panahon na makita kang muli."
    
  "Darating kami sa susunod na weekend para palamutihan ang iyong kuwarto," sabi ni Brad. "Inilabas ko ang isang bungkos ng iyong mga gamit sa Air Force mula sa imbakan. Gagawin nating parang bahay ang lugar na ito."
    
  "Hindi ko magagarantiya na pupunta ako rito, Brad," sabi ni Patrick, "ngunit magagawa mo ang lahat ng gusto mo. Gusto ko yan." Niyakap ni Brad ang kanyang ama at umalis na sila ni Jody.
    
  Ilang minuto pagkatapos nilang umalis, nang ang Criminal Investigation Department ay konektado sa kapangyarihan, nutrisyon, kapaligiran at mga network ng data, si dating Pangulong Kevin Martindale ay pumasok sa silid. "Pinayagan mo si Miss Cavendish na bisitahin kami," sabi niya. "Nagulat ako".
    
  "Nangako siya na ilihim ito," sabi ni Patrick. "Naniniwala ako sa kanya."
    
  "Nakakalungkot na ang Phoenix ay natalo sa halalan sa Barbeau," sabi ni Martindale. "Maaaring ito na ang katapusan ng maraming kontrata ng gobyerno."
    
  "Marami pang customer," sabi ni Patrick. "Marami pa tayong proyektong ilulunsad."
    
  Napailing si Martindale kay Patrick. "Dapat kong sabihin, napakatalino mo," sabi niya. "Ibinigay kay Brad ang mga artikulo ng balita at data tungkol sa orbital solar power plants at microwave lasers. Pinaniwala mo talaga ang anak mo na ang Starfire ang ideya niya."
    
  "Nagtapon ako ng mga ideya at kailangan niyang tumakbo kasama sila," sabi ni Patrick.
    
  "Tama, tama," sabi ni Martindale. "Ngunit nang magkatotoo ang ideya, napakatalino mo na lihim at maingat na magpadala ng mga eksperto sa kanya, ituro siya kina Cavendish, Kim, Huggins at Egan at imbitahan ang Sky Masters na suportahan siya sa grant na ito."
    
  "Ang aking anak ay isang tunay na pinuno," sabi ni Patrick. "Maaaring siya ay isang kahila-hilakbot na mag-aaral sa aerospace engineering, ngunit siya ay isang mahusay na piloto at isang mahusay na pinuno. Ang ginawa ko lang ay ilagay ang mga mapagkukunan sa kanyang pagtatapon - kailangan niyang pagsamahin ang mga ito at itayo ito. Maganda ang ginawa niya."
    
  "Ngunit ginamit mo ang iyong anak na lalaki upang lumikha ng mga ilegal na nakadirekta na mga armas sa espasyo ng enerhiya na lumalabag sa internasyonal na batas," sabi ni Martindale. "Very, very smart. Gumana ito. Sa kasamaang palad, ito ay nawasak ng mga Ruso, ngunit pinatunayan nito ang halaga ng mga laser ng microwave. Magandang trabaho, Heneral." Napangiti si Martindale at nagtanong, "Kung gayon, ano pa ang iniimbak mo para sa batang si Bradley, maaari ko bang itanong?"
    
  "Sa ngayon kailangan nating harapin si Pangulong Stacy Ann Barbeau," sabi ni Patrick. "Walang alinlangan na abandunahin niya ang inisyatiba sa kalawakan. Ngunit ang magandang bagay ay nais nitong magtayo ng mga bombero, carrier ng sasakyang panghimpapawid, arsenal ship, hypersonic na armas at lahat ng bagay na walang tao. Sigurado akong kayang idisenyo at subukan ni Brad ang karamihan sa mga bagay na ito. Sisimulan ko na agad ito."
    
  "Sigurado akong gagawin mo, Heneral McLanahan," sabi ni Martindale na may masamang ngiti. "Sigurado akong mangyayari ito."
    
    
  PASASALAMAT
    
    
  Ang impormasyon tungkol kay Cane-Ja ay kinuha mula sa aklat na "Street Tricks" nina Mark Shuey Sr. at Mark Shuey Jr., No Canemasters.com.
    
  Ang P210 Silver Eagle, isang Cessna P21¢Centurion na binago ng turboprop powerplant (binawasan ang maraming high-tech na feature na idinagdag ko dito), ay produkto ng O&N Aircraft, Factoryville, PA, www.onaircraft.com.
    
  Ang Angel Flight West ay isang tunay na kawanggawa na tumutugma sa mga nangangailangang tumatanggap ng tulong medikal o makataong tulong sa mga piloto na nag-donate ng kanilang sasakyang panghimpapawid, ang halaga ng gasolina at ang kanilang mga kasanayan upang ilipad ang mga ito kung saan kailangan nilang pumunta para sa medikal o mga kadahilanang suporta, nang walang gastos sa mga pasahero. . Lumipad ako para sa Angel Flight West sa loob ng apat na taon, at sa palagay ko iyon marahil ang pangunahing dahilan kung bakit ako naging piloto: ang gamitin ang aking mga kakayahan upang makatulong sa iba. Alamin ang higit pa sa www.angelflightwest.org.
    
    
  TUNGKOL SA AUTHOR
    
    
  Si Dale Brown ang may-akda ng maraming librong bestselling sa New York Times, simula sa Flight of the Old Dog noong 1987, at ang pinakahuli ay The Tiger's Claw. Isang dating kapitan sa United States Air Force, madalas siyang matagpuang lumilipad ng sarili niyang eroplano sa himpapawid ng Nevada.
    
  Bisitahin ang www.AuthorTracker.com para sa eksklusibong impormasyon sa iyong mga paboritong may-akda ng HarperCollins.
    
    
    
    
    
    
    
    
    
  Dale Brown
  Shadow Team
    
    
  DEDIKASYON
    
    
  Ang nobelang ito ay nakatuon sa lahat na gumagawa ng madalas na mahirap na desisyon na gawin ang isang simpleng bagay: maglakas-loob. Kapag nakita mong nangyari ito, ito ay mas kapana-panabik kaysa sa isang paglulunsad sa espasyo at dalawang beses na mas malakas.
    
    
  MGA TAUHAN
    
    
    
  MGA AMERIKANO:
    
    
  JOSEPH GARDNER, Pangulo ng Estados Unidos
    
  KEN T. PHOENIX, Pangalawang Pangulo
    
  CONRAD F. CARLISLE, National Security Advisor sa Pangulo
    
  MILLER H. TURNER, Kalihim ng Depensa
    
  GERALD VISTA, Direktor ng National Intelligence
    
  WALTER CORDUS, Chief of Staff ng White House
    
  STACY ANN BARBEAU, Senior U.S. Senator mula sa Louisiana at Senate Majority Leader; Colin Morna, ang kanyang katulong
    
  GENERAL TAYLOR J. BAIN, USMC, Chairman ng Joint Chiefs of Staff
    
  GENERAL CHARLES A. HUFFMAN, Chief of Staff ng Air Force
    
  AIR FORCE GENERAL BRADFORD CANNON, Commander, US Strategic Command (STRATCOM)
    
  ARMY GENERAL KENNETH LEPERS, Commander, US Central Command (CENTCOM)
    
  MAJOR HENERAL HAROLD BACKMAN, Commanding General, Ika-labing-apat na Air Force; din ang Joint Functional Component Commander-Space (JFCC-S), U.S. Strategic Command
    
  Lt. GENERAL PATRICK MCLANAHAN, Commander, Advanced Aerospace Weapons Center (HAWC), Elliott AFB, Nevada
    
  BRIGADIER GENERAL DAVID LUGER, Pangalawang Kumander ng HAWC
    
  COL MARTIN TEHAMA, bagong kumander ng HAWC
    
  Major General REBECCA FURNESS, Commander, First Air Operations, Battle Mountain Air Reserve Base (ARB), Nevada
    
  BRIGADIER GENERAL DAREN MAYS, Air Force Operations Officer, 111th Bomb Wing Commander at EB-1C Mission Commander
    
  MAJOR WAYNE MACOMBER, Deputy Commanding General (Ground Operations), First Combat Air Force, Battle Mountain Air Reserve Base, Nevada
    
  MASTER SARGEANT, MARINE CORPS CHRIS WALL, Sarhento, First Air Force
    
  US ARMY NATIONAL GUARD CAPT CHARLIE TURLOCK, CID Pilot
    
  CAPTAIN Hunter "Boomer" NOBLE, Commander, XR-A9 Black Stallion, Elliott Air Force Base, Groom Lake
    
  US Navy Lt. Commander LISETT "FRENCHY" MOULIN, XR-A9 Commander
    
  US MARINE CORPS MAJOR JIM TERRANOVA, XR-A9 mission commander
    
  ANN PAGE, Ph.D., dating US Senator, astronaut at space weapons engineer
    
  Air Force MASTER Sergeant VALERIE "FINDER" LUCAS, Armstrong Space Station sensor operator
    
    
  IRANIANS:
    
    
  GENERAL HESARAK AL-KAN BUJAZI, pinuno ng kudeta ng militar ng Persia
    
  AZAR ASIA KAGEV, ipinapalagay na tagapagmana ng Peacock Throne ng Persia
    
  LIEUTENANT COLONEL PARVIZ NAJAR AT MAJOR MARA SAIDI, mga adjutant kay Azar Kagev
    
  COLONEL MOSTAFA RAHMATI, Commander, Fourth Infantry Brigade, Tehran-Mehrabad Airport
    
  MAJOR KULOM HADDAD, Pinuno ng Bouzhazi Personal Security Group
    
  MASUD NOSHAR, Lord High Chancellor ng Royal Household of Kagewa at Marshal ng Court Military Council
    
  AYATOLLAH HASAN MOHTAZ, Kataas-taasang Pinuno ng Islamic Republic of Iran sa pagkakatapon
    
    
  MGA RUSSIA:
    
    
  LEONID ZEVITIN, Pangulo ng Russian Federation
    
  PETER ORLEV, Chief of Staff ng Presidential Administration
    
  ALEXANDRA KHEDROV, Ministro ng Ugnayang Panlabas
    
  IGOR TRUZNEV, pinuno ng Federal Security Bureau
    
  ANATOLY VLASOV, Kalihim ng Russian Security Council
    
  MIKHAIL OSTENKOV, Ministro ng Pambansang Depensa
    
  GENERAL KUZMA FURZIENKO, Russian Chief ng General Staff
    
  GENERAL NIKOLAI OSTANKO, Chief of Staff ng Russian Army
    
  GENERAL ANDREY DARZOV, Chief of Staff ng Russian Air Force
    
  WOLFGANG ZYPRIES, German laser engineer na nagtatrabaho sa Russian Air Force
    
    
  MGA SANDATA AT MGA daglat
    
    
  9K89 - isang maliit na Russian surface-to-surface missile
    
  ARB - Air Force Reserve Base
    
  ATO - ang pamamaraan para sa pagtatakda ng mga gawain sa hangin
    
  Ang BDU-58 Meteor ay isang precision-guided na sasakyan na idinisenyo upang protektahan ang mga payload mula sa init sa panahon ng muling pagpasok; maaaring magdala ng humigit-kumulang 4,000 lbs.
    
  CIC - Combat Information Center
    
  kunass - isang tao ng etnisidad ng Cajun
    
  E-4B - National Airborne Operations Center
    
  E-6B Mercury - US Navy air communications at command post aircraft
    
  EB-1D bomber-B-1 Lancer, binago sa isang unmanned long-range supersonic attack aircraft
    
  ETE - tinantyang oras ng paglalakbay
    
  FAA Part 91 - Mga Panuntunan na Namamahala sa Mga Pribadong Pilot at Sasakyang Panghimpapawid
    
  FSB - Russian Federal Security Bureau, kahalili ng KGB
    
  HAWC - High-Tech Aerospace Weapons Center
    
  ICD - implantable cardioverter defibrillator
    
  Ilyushin - Russian tanker aircraft sa paglipad
    
  MiG-Mikoyan-Gureyvich, tagagawa ng Russian ng sasakyang panghimpapawid ng militar
    
  OSO - Offensive Systems Officer
    
  RQ-4 Global Hawk - high-altitude, long-range unmanned reconnaissance aircraft
    
  SAR - synthetic aperture radar; search and rescue din
    
  Skybolt - laser para sa space-based missile defense
    
  Ang SPEAR ay isang electronic network intrusion protection system na may kakayahang umangkop na tugon sa pagtatanggol sa sarili
    
  sun-synchronous - isang Earth orbit kung saan ang isang satellite ay dumadaan sa parehong lugar sa parehong oras ng araw.
    
  Tupolev - twin-engine na Russian jet bomber
    
  USAFE - United States Air Forces sa Europe
    
  VFR - Mga Visual na Panuntunan ng Paglipad
    
  Ang Vomit Comet ay isang sasakyang panghimpapawid na ginagamit upang magsagawa ng parabolic flight upang gayahin ang kawalan ng timbang.
    
  Ang XAGM-279A SkySTREAK (Rapid Tactical Attack, o "Sky") ay isang 4,000-pound, 12-foot-long, 24-inch diameter air-launched hypersonic strike missile; gumagamit ng solidong rocket na motor upang pabilisin ang rocket sa Mach 3, pagkatapos ay lumipat sa isang JP-7 jet engine gamit ang jet fuel at compressed atmospheric oxygen upang lumipad sa Mach 10; inertial at high-precision GPS navigation; ang operator ng satellite data link ay na-reprogram sa kalagitnaan; maximum na hanay ng flight kasama ang ballistic profile ay 600 milya; pagkatapos ng acceleration sa Mach 10, naglulunsad ng high-precision warhead na may millimeter-wave radar at infrared targeting terminal na may awtomatikong pagkilala sa target o pagpili ng target ng isang remote operator ng satellite data transmission; walang warhead; dalawa ang maaaring dalhin sa isang EB-1C Vampire bomber sa aft bomb bay; apat na dala sa loob o apat sa labas sa EB-52 Megafortress; apat ang dinala sa loob ng B-2 stealth bomber
    
  XR-A9 - single-stage na "Black Stallion" spaceplane na inilunsad sa orbit
    
    
  EXTRACTS MULA SA TUNAY NA BALITA NG MUNDO
    
    
    
  ULAT NG STRATFOR MORNING INTELLIGENCE, Enero 18, 2007 Sa 12:16 GMT - CHINA, United States
    
  - Naniniwala ang mga ahensya ng paniktik ng US na winasak ng China ang tumatandang Feng Yun 1C weather satellite sa polar orbit sa panahon ng matagumpay na anti-satellite weapon test (ASAT). Enero 11, iniulat ng China Daily noong Enero 18, na binanggit ang isang artikulong inilathala sa Enero 22 na isyu ng Aviation Week & Space Technology. Sinusubukan pa rin ng mga ahensya ng paniktik ng US na i-verify ang mga resulta ng pagsubok sa ASAT, na magsasaad na ang China ay may malaking bagong kakayahan sa militar...
    
  ...Isang bagong ulap ng mga debris na nag-oorbit sa Earth ay nagpapahiwatig kung ano ang mangyayari kung ang dalawang kapangyarihan sa space-faring ay nagsagupaan. Lalo na sa kaso ng Estados Unidos, ang mga ari-arian ng kalawakan ay naging napakahalagang kasangkapan sa pagpapatakbo upang patuloy na hindi papansinin sa panahon ng digmaan.
    
    
    
  STRATFOR DAILY INTELLIGENCE REPORT, Abril 3, 2007 - USA/IRAN:
    
  Ang mga pag-atake ng US laban sa Iran ay hindi hahantong sa isang mapagpasyang pagkatalo ng militar para sa Tehran at magiging isang pagkakamali sa pulitika, sabi ni Chief of the Russian General Staff General J. Yuri Baluevsky. Idinagdag niya na ang Estados Unidos ay maaaring makapinsala sa militar ng Iran nang hindi panalo ang labanan.
    
    
    
  ULAT NG STRATFOR INTELLIGENCE, Setyembre 7, 2007
    
  - Ang pakikipagtulungan sa pagitan ng Russian Federal Security Service at ng Iranian Ministry of Internal Affairs ay magpapataas ng seguridad ng mga hangganan ng Iran, sabi ng Unang Deputy Director General ng Russian Federal Security Service at Border Service na si Viktor Shlyakhtin, ayon sa isang ulat ng IRNA. Si Shlyakhtin ay nasa Iran upang siyasatin ang mga proyektong Iranian-Russian sa mga lugar ng Iranian province ng Sistan-Baluchistan na hangganan ng Afghanistan at Pakistan.
    
    
    
  RED OCTOBER: RUSSIA, IRAN AT IRAQ
    
  - STRATFOR
    
  Geopolitical Intelligence Report, Setyembre 17, 2007-Copyright No Strategic Forecasting Inc.
    
  "...Kailangan ng mga Amerikano ang mga Ruso na huwag magbigay ng mga fighter jet, advanced command and control system, o anumang iba pang sistema ng militar na binuo ng mga Ruso." Una sa lahat, nais nilang ang mga Ruso ay hindi magbigay ng anumang teknolohiya ng sandatang nukleyar sa mga Iranian.
    
  Kaya hindi nagkataon na sinabi ng mga Iranian noong katapusan ng linggo na sinabi sa kanila ng mga Ruso na gagawin nila iyon.
    
  ...[Presidente ng Russia na si Vladimir] Maaaring sumali si Putin sa mga Iranian at ilagay ang Estados Unidos sa isang mas mahirap na sitwasyon kaysa sa kung hindi man. Magagawa niya ito sa pamamagitan ng pagsuporta sa Syria, pag-aarmas sa mga militia sa Lebanon, o kahit na paglikha ng malalaking problema sa Afghanistan, kung saan nananatili ang impluwensya ng Russia sa North...
    
    
    
  STRATFOR INTELLIGENCE SUMMARY, OCTOBER 25, 2007, No. STRATFOR INC.
    
  - Sa pagbisita ni Russian President Vladimir Putin noong Oktubre 16 sa Tehran, hiniling sa kanya ng Supreme Leader na si Ayatollah Ali Khamenei ng Iran na magpadala ng mga eksperto sa Russia upang tulungan ang Iran na malaman kung paano hinarang ng Israel ang mga Syrian radar bago ang air raid noong Setyembre 6, sinabi ng source ng Hezbollah sa Stratfor. Nais ng Iran na ayusin ang pagkabigo ng Syrian radar dahil gumagamit ang Iran ng mga katulad na kagamitan, idinagdag ng source.
    
    
    
  RUSSIA, IRAN: ANG SUSUNOD NA HAKBANG SA DIPLOMATIC TANGO
    
  - STRATFOR
    
  Global Intelligence Brief, Oktubre 30, 2007, No. 2007 Stratfor, Inc. - ...Ang Russia ay may mahusay na itinatag na diskarte sa paggamit ng mga interes ng mga kaalyado nito sa Gitnang Silangan para sa sarili nitong mga layuning pampulitika. Ang Iran ay isang perpektong kandidato. Ito ay isang makapangyarihang Islamic state na nasangkot sa isang showdown sa Estados Unidos dahil sa nuclear program nito at Iraq. Kahit na ang Washington at Tehran ay patuloy na nakikipaglaban sa retorika ng digmaan sa pampublikong globo, kailangan nilang harapin ang isa't isa para sa kapakanan ng kanilang mga estratehikong interes.
    
  Ang Russia, samantala, ay nakikipaglaban sa sarili nitong turf war sa Estados Unidos, na kinasasangkutan ng ilang mainit na isyu kabilang ang national missile defense, renegotiation ng Cold War treaties at Western intervention sa paligid ng Russia. Sa pamamagitan ng pagpapakita na ang Moscow ay may tunay na impluwensya sa mga Iranian, ang Russia ay nakakuha ng isang kapaki-pakinabang na bargaining chip sa mga negosasyon sa Estados Unidos...
    
    
    
  ALTAI OPTICAL-LASER DIRECTORY, Disyembre 28, 2007
    
  - Ang [Russian Federation] Precision Instrumentation Research Institute ay nagtatag ng satellite tracking branch na tinatawag na Altai Optical Laser Center (AOLS) malapit sa maliit na bayan ng Siberian ng Savvushka. Ang sentro ay binubuo ng dalawang pasilidad, ang isa ay kasalukuyang nagpapatakbo at ang isa ay nakaplanong maging operational sa 2010 o pagkatapos ng petsang iyon.
    
  Sa kasalukuyang site, ang isang laser range finder ay naka-install upang tumpak na matukoy ang orbit, at sa unang pagkakataon sa Russia, ang isang teleskopyo na may siwang na 60 cm ay nilagyan ng adaptive optics system para sa pagkuha ng mga high-resolution na imahe ng mga satellite. Ang pangalawang site ay nilagyan ng 3.12-meter satellite imaging telescope, na malawak na katulad ng ginamit ng United States sa Hawaii.
    
  ...Ang matagumpay na pagpapatupad ng 3.12-meter AOLS system ay magbibigay-daan sa satellite imagery na may resolution na 25 cm [9.8 inches] o mas mataas sa layo na 1000 km [621 miles].
    
    
    
  PROLOGUE
    
    
  Huwag masyadong mahiyain at maingat sa iyong mga aksyon. Ang lahat ng buhay ay isang eksperimento. Kung mas maraming eksperimento ang ginagawa mo, mas mabuti.
    
  - RALPH WALDO EMERSON
    
    
    
  OVER EASTERN SIBERIA
  PEBRERO 2009
    
    
  "Humanda...maghanda...maghanda...magsimulang umakyat, ngayon na," ang radyo ng ground controller.
    
  "Tinanggap," sagot ng piloto ng Russian Mikoyan-Gurevich-31BM long-range interceptor ng Russian Federation. Marahan niyang ibinaba ang control stick at nagsimulang maglapat ng kapangyarihan. Ang kambal na Tumanski R15-BD-300 na makina, ang pinakamalakas na makinang na-kabit sa isang fighter jet, ay umungal nang minsan habang nagniningas ang mga afterburner, pagkatapos ay mabilis na nabuhay nang ang mga fuel turbopump ng mga makina ay sumalo sa malalakas na agos ng hangin na dumadaloy, na nagpapalit ng hangin at gasolina. .sa raw power at acceleration.
    
  Ang mga mata ng piloto ay nagpabalik-balik mula sa mga power indicator patungo sa display, na nagpakita ng dalawang crossed arrow na may bilog sa gitna, katulad ng isang instrumento na landing system. Gumawa siya ng banayad, halos hindi mahahalata na mga kontrol upang mapanatili ang mga naka-cross na karayom sa gitna ng bilog. Ang mga kontribusyon nito ay dapat na maliit, dahil ang pinakamaliit na pagkadulas ngayon, na ang ilong nito ay halos apatnapung degree sa itaas ng abot-tanaw at pag-akyat, ay maaaring makagambala sa pantay na daloy ng hangin sa mga port ng intake ng engine, na nagiging sanhi ng pag-ihip ng compressor o pagkatigil. Ang Mig-31, na kilala sa Kanluran bilang Foxhound, ay hindi isang mapagpatawad na makina - regular nitong pinapatay ang mga palpak o walang pakialam na mga tripulante. Binuo para sa bilis, nangangailangan ito ng tumpak na kontrol sa mga panlabas na limitasyon ng kahanga-hangang pagganap nito.
    
  "Lumapas tayo ng sampung libong metro... Two tenths of mach... fifteen thousand... fourty degrees on heading... Bahagyang bumababa ang bilis ng hangin," ang tono ng piloto. Ang MiG-31 ay isa sa ilang sasakyang panghimpapawid na maaaring mapabilis sa isang matarik na pag-akyat, ngunit para sa pagsubok na paglipad na ito ay lilipad nila ito sa itaas ng service ceiling na dalawampung libong metro, at pagkatapos ay ang pagganap nito ay makabuluhang nabawasan. "Twenty kilometers ang takbo natin, lower Mach two ang airspeed... Twenty-two kilometers ang takbo natin... maghanda... Papalapit na tayo sa orihinal na bilis at taas..."
    
  "Itago siya sa gitna, Yuri," sabi ng taong nakaupo sa likurang upuan ng Miga sa ibabaw ng intercom. Bahagyang gumalaw ang mga karayom patungo sa gilid ng bilog. Ngayong gabi, kinakatawan ng bilog ang kanilang target, na ipinadala sa kanila hindi ng malakas na phased array radar ng MiG-31, ngunit ng network ng mga radar sa pagsubaybay na nakabatay sa espasyo sa paligid ng Russian Federation, na ipinadala sa kanila ng isang malapit na data relay aircraft. Hindi nila makikita ang kanilang target at malamang na hindi nila malalaman kung ang kanilang misyon ay isang tagumpay o isang pagkabigo.
    
  "Hindi na ito tumutugon...Mas mahirap ayusin," huminga ang piloto. Ang parehong mga tripulante ay nakasuot ng mga pressure suit at naka-pressure na helmet na sumasakop sa buong mukha, tulad ng mga astronaut, at habang tumataas ang taas ng cabin, tumaas ang presyon sa suit upang makabawi, na nagpapahirap sa paggalaw at paghinga. "Gaano katagal......mas mahaba?"
    
  "Sampung segundo... siyam... walo..."
    
  "Halika, matandang baboy, tumaas ka," reklamo ng piloto.
    
  "Limang segundo... Nakahanda na ang rocket... puno, dalawa, adin... pajar! Ilunsad ito!"
    
  Ang Mig-31 ay nasa taas na dalawampu't limang libong metro sa itaas ng Earth, lumilipad sa bilis na isang libong kilometro bawat oras, ang ilong ay nasa taas na limampung degree sa itaas ng abot-tanaw, nang ang computer ng barko ay naglabas ng utos ng paglulunsad , at isang malaking missile ang pinaputok palayo sa manlalaban. Ilang segundo pagkatapos ng pagbuga, nag-apoy ang makina ng rocket ng unang yugto ng rocket, isang malaking haligi ng apoy ang sumabog mula sa mga nozzle, at ang rocket ay nawala sa paningin sa isang kisap-mata.
    
  Ngayon ay oras na upang lumipad para sa iyong sarili, hindi para sa misyon, paalala ng piloto sa kanyang sarili. Ibinalik niya ang mga throttle nang dahan-dahan, maingat, at sa parehong oras ay nagsimula ang isang bahagyang roll sa kaliwa. Makakatulong ang roll na bawasan ang pag-angat at bawasan ang sobrang bilis, at makakatulong din na mapababa ang ilong nang hindi napapailalim ang crew sa mga negatibong G-force. Ang presyon ay nagsimulang bumaba at ito ay naging mas madaling huminga - o dahil lang ba sa kanilang bahagi ng misyon ay...?
    
  Nawalan ng konsentrasyon ang piloto sa loob lamang ng isang segundo, ngunit sapat na iyon. Sa sandaling pinayagan nito ang isang isang degree na patagilid na slip, ang manlalaban ay lumipad sa nagambalang supersonic na hangin na nilikha ng tambutso ng malaking rocket, at ang daloy ng hangin sa kaliwang makina ay halos maputol. Ang isang makina ay umubo, bumubulusok, at pagkatapos ay nagsimulang tumili habang ang gasolina ay patuloy na bumubuhos sa mga tangke ng burner, ngunit ang mainit na mga gas na tambutso ay hindi na itinulak palabas.
    
  Sa pagtakbo ng isang makina at ang isa ay nasusunog, at sa hindi sapat na hangin upang ma-restart ang natigil na makina, ang MiG-31 na sasakyang panghimpapawid ay napahamak. Ngunit ang rocket na pinaputok niya ay gumana nang walang kamali-mali.
    
  Labinlimang segundo matapos ang pagpapaputok ng unang yugto ng makina, humiwalay ito sa rocket at nagpaputok ang ikalawang yugto ng makina. Mabilis na tumaas ang bilis at taas. Sa lalong madaling panahon ang rocket ay limang daang milya sa itaas ng Earth, naglalakbay sa higit sa tatlong libong milya bawat oras, at ang ikalawang yugto ng makina ay nahiwalay. Ngayon ang ikatlong yugto ay nananatili. Mataas sa itaas ng atmospera, hindi ito nangangailangan ng anumang mga control surface para magmaniobra, sa halip ay umaasa sa maliliit na nitrogen-gas engine para magmaniobra. Ang radar sa ilong ng ikatlong yugto ay nag-activate at nagsimulang tumingin sa isang tiyak na punto sa kalawakan, at makalipas ang isang segundo ay naka-zero ito sa target nito.
    
  Ang rocket ay walang sapat na bilis upang simulan ang pag-orbit nito sa paligid ng Earth, kaya sa sandaling maghiwalay ang ikalawang yugto, sinimulan nito ang mahabang pagbagsak nito, ngunit hindi nito kailangang pumasok sa orbit: tulad ng isang atmospheric anti-tank missile, nahulog ito. isang ballistic trajectory sa isang kinakalkula na punto sa kalawakan, kung saan ang kanyang biktima ay nasa ilang segundo lang. Ang hinulaang trajectory, na na-program nang matagal bago ilunsad ng mga ground controller, ay na-verify kaagad ng onboard guidance computer: hindi nagbago ang orbit ng target. Ang pagharang ay nangyari nang eksakto tulad ng naplano.
    
  Dalawampung segundo bago ang pagtama, ang ikatlong yugto ay nag-deploy ng isang pabilog na composite net na limampung yarda ang lapad-sa itaas ng atmospera, ang lambat ay hindi naapektuhan ng air pressure at nanatiling bilog at malakas sa kabila ng bilis na ilang libong milya kada oras. Ang net ay insurance laban sa isang near miss... Ngunit sa pagkakataong ito ay hindi na kailangan. Dahil ang ikatlong yugto ay ligtas na naka-lock sa target at nangangailangan ng kaunti o walang mahirap na pagmamaniobra dahil sa katumpakan ng paglulunsad at landas ng paglipad, ang ikatlong yugto ay nakakuha ng direktang hit sa nilalayong target.
    
    
  ***
    
    
  "Bangga, sir," ang ulat ng technician. "Ang telemetry ay hindi natanggap mula sa produktong nasa ilalim ng pagsubok."
    
  Ang commanding general, chief of staff ng Russian air force, Andrei Darzov, ay tumango. "Ngunit paano ang landas ng paglipad? Naapektuhan ba ito ng mga maling parameter ng paglulunsad?"
    
  Mukhang nataranta ang technician. "Uh...hindi sir, sa tingin ko ay hindi," sabi niya. "Mukhang naging perpekto ang paglunsad."
    
  "Hindi ako sumasang-ayon, sarhento," sabi ni Darzov. Nilingon niya ang technician at binigyan ito ng galit na tingin. Ang galit na hitsura ay sapat na masama, ngunit si Darzov ay nag-ahit ng kanyang ulo upang mas maipakita ang kanyang malawak na mga pinsala sa labanan at mga paso sa kanyang ulo at katawan, at siya ay mukhang mas nakakatakot. "Ang misayl na ito ay napaka-off course at maaaring nagkamali sa pag-target at pag-atake sa off-course satellite."
    
  "Sir?" - tanong ng technician, nalilito. "Ang target ay... eh, ang American space-based na Pathfinder satellite? Ito ay-"
    
  "Ito ba ang pinasok natin, Sarhento?" - tanong ni Darzov. "Aba, hindi naman ito kasama sa flight test plan. Nagkaroon ng isang kakila-kilabot na pagkakamali at sisiguraduhin kong ito ay ganap na maimbestigahan." Lumambot ang features niya, ngumiti siya, saka pinisil ang balikat ng technician. "Siguraduhing isulat sa iyong ulat na ang rocket ay lumihis sa direksyon dahil sa side slip sa launch device - Ako na ang bahala sa iba. At ang target ay hindi ang American SBSS, ngunit ang aming target na Soyuz spacecraft, na inilunsad sa orbit noong nakaraang buwan. Maliwanag ba iyon, Sarhento?"
    
    
  CHAPTER FIRST
    
    
  Mas mabuting maging malupit kung may karahasan sa ating mga puso kaysa magsuot ng balabal ng walang karahasan upang pagtakpan ang kawalan ng kapangyarihan.
    
  - MAHATMA GANDHI
    
    
    
  ARMSTRONG SPACE STATION
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Okay, mga sucker, halika at ilabas mo ang iyong ulo - kaunti lang," ungol ni Captain Hunter "Boomer" Noble. "Huwag kang matakot - hindi ito masasaktan." Ikalawang araw na ng kanilang bagong patrol, at hanggang ngayon ay wala pa silang naabot, maliban sa patuloy na pananakit ng ulo sa panonood ng mga touch monitor nang ilang oras.
    
  "Han in there, sir," masayang sabi ni Air Force Master Sergeant Valerie "Finder" Lucas. "Naghihintay ka, at ang negatibong enerhiya na iyon ay nagpapahina lamang sa kanilang mga ulo."
    
  "Hindi ito negatibong enerhiya, Seeker, kung ano man iyon," sabi ni Boomer, kinusot ang kanyang mga mata. "Ito ang larawan sa TV-pinapatay ako nito." Kinusot ni Hunter ang kanyang mga mata. Tiningnan nila ang isang high-definition na widescreen na imahe ng isang suburban na bahagi ng timog-silangang Tehran, sa dating tinatawag na Islamic Republic of Iran ngunit ngayon ay tinatawag ng marami sa buong mundo na Democratic Republic of Persia. Ang imahe, na nakunan ng isang teleskopiko na electro-optical camera na naka-mount sakay ng isang U.S. Air Force RQ-4 Global Hawk na unmanned reconnaissance aircraft na nag-oorbit ng animnapung libong talampakan sa itaas ng lungsod, ay medyo matatag, ngunit ang bawat pagyanig, gaano man ka random, ay parang iba. Boomer.isang kurot ng buhangin na itinapon sa mga mata.
    
  Ang dalawa ay hindi nakaupo sa isang console sa isang normal na Earth combat control center, ngunit sa pangunahing combat control module ng Armstrong space station, na matatagpuan dalawang daan at pitumpu't limang milya sa itaas ng Earth sa isang orbit na nakatagilid ng apatnapu't pitong degree sa silangan . Sina Noble at Lucas ay kabilang sa apat na karagdagang tauhan na isinakay para sa isang misyon na subaybayan at pamunuan ang mga hukbong panghimpapawid ng U.S. Air Force sa ibabaw ng Democratic Republic of Persia. Bagama't si Boomer ay isang beterano sa kalawakan na may ilang dosenang mga orbital na flight at kahit isang spacewalk sa kanyang kredito, ang lumulutang sa zero gravity habang nakatitig sa isang monitor ay hindi ang dahilan kung bakit siya sumali sa Air Force. "Gaano katagal tayo sa istasyon?"
    
  "Limang oras na lang, sir," sabi ni Lucas, nakangiti at umiling-iling sa pakunwaring hindi makapaniwala habang umuungol si Noble sa kanyang sagot. Si Seeker ay labing-walong taong beterano ng United States Air Force, ngunit mukhang mas matanda pa rin siya kaysa sa araw na nagpalista siya noong Enero 1991, nang magsimula ang Operation Desert Storm, at minahal niya ang kanyang propesyon tulad ng ginawa niya noon. . Ang mga larawan ng mga bombang ginagabayan ng laser at TV na lumilipad sa mga bintana at papunta sa mga ventilation shaft ay nabighani at natuwa sa kanya, at nagsimula siya sa pangunahing pagsasanay dalawang araw pagkatapos ng graduation sa high school. Nag-aral siya sa bawat high-tech na paaralan at optical-electronic sensing course na mahahanap niya, mabilis na naging isang mahusay na eksperto sa remote sensing at guidance system. "Bukod sa propulsion, environmental at electronic system, ang pinakamahalagang sistema sa strategic intelligence ay ang pasensya at steely butt."
    
  "Mas gugustuhin kong lumipad nang mag-isa," iritadong sabi ni Boomer, at bumalik sa kanyang bulkhead mount sa harap ng malaking monitor. Siya ay bahagyang mas matangkad kaysa sa karaniwang astronaut ng Amerika, kung saan ang karamihan sa mga instrumento sa istasyon ng kalawakan ay tila dinisenyo, kaya nalaman niya na halos lahat ng bagay sa istasyon ay sapat na maling sukat, taas, o oryentasyon upang mairita siya. Bagama't ang dalawampu't limang taong gulang na test pilot, inhinyero at astronaut ay isang beterano sa kalawakan, ginugol niya ang karamihan sa kanyang oras sa kalawakan na nakatali sa komportableng kaligtasan ng isang spaceplane sa mga kontrol sa halip na lumulutang sa zero gravity. "Lahat ng remote control na bagay na ito ay para sa mga ibon."
    
  "Tinatawag mo ba akong 'ibon', ginoo?" tanong niya na may pakunwaring hindi pagsang-ayon.
    
  "Wala akong itinataguyod, Master Sergeant-ipinapahayag ko ang aking personal na opinyon sa partikular na pamamaraang ito," sabi ni Boomer. Tinuro niya ang screen. "Ang larawan ay talagang maganda, ngunit ang bagay na ginagabayan ng radar na ito ay nababaliw sa akin."
    
  "Ito ay isang SAR reticle, ginoo," sabi ni Seeker. "Ito ay hinihimok ng synthetic na aperture radar at iha-highlight ang anumang malaking sasakyan o device na pumapasok sa field of view ng sensor at tumutugma sa aming mga parameter sa paghahanap. Kung wala kami nito, kailangan naming manu-manong i-scan ang bawat kotse sa lungsod - talagang mababaliw ka nito."
    
  "Alam ko kung ano iyon, Master Sergeant," sabi ni Boomer, "ngunit hindi mo ito mapapatigil sa pagkirot at pag-flutter at panginginig sa buong screen?" Ang monitor ay nagpakita ng isang hugis-parihaba na kahon na lumitaw at madalas na nawawala sa eksena. Kapag ito ay lumitaw, ang kahon ay palibutan ang sasakyan, ayusin ang laki nito upang magkasya sa sasakyan, at pagkatapos ay kung matugunan nito ang mga naka-program na mga parameter ng laki, isang beep ang tutunog at ang camera ay mag-zoom in upang makita ng mga tao kung ano ang nakita ng mga computer. Ngunit nanatili lamang itong nakatutok sa isang sasakyan sa loob ng limang segundo bago i-restart ang isang full-area scan, kaya kinailangan ni Boomer at Seeker na panoorin ang screen halos palagi at maging handa na pindutin ang HOLD button upang pag-aralan ang imahe bago muling isara ang computer . "Sakit ng ulo ko."
    
  "Sa palagay ko ay hindi kapani-paniwala na ginagawa niya ang kanyang ginagawa, ginoo," sabi ng Seeker, "at higit na handa akong magtiis sa ilang pag-aalinlangan kung makakatulong ito sa amin na makahanap ng-" At sa sandaling iyon ay nakita ng computer ang isa pang sasakyan, na nagpakita lang sa isang parking lot sa tabi ng grupo ng mga apartment building. Makalipas ang isang segundo, pinindot ng Seeker ang hold na button. "Hoy, nahuli namin ang isa!" - sumigaw siya. "Ito ay Katyusha...pero sa tingin ko ito ay isang Ra'ad rocket! Pinilit namin silang magsagawa ng raid!"
    
  "Akin ka, mga sipsip," sabi ni Boomer, agad na nakalimutan ang tungkol sa kanyang dapat na sakit ng ulo. Sinulyapan niya ang monitor, ngunit abala na siya sa pag-check kung tama ang pagkarga ng mga target na coordinate na natanggap ng Global Hawk. Ang live na imahe ay hindi kapani-paniwalang detalyado. Pinagmasdan nila ang apat na lalaki na may bitbit na malaking rocket, na hugis malaking artillery shell na may palikpik, palabas ng garahe at papunta sa likod ng Toyota pickup truck - napakabigat nito dahil tila nahihirapan silang dalhin ito. . Ang pickup ay may malaking steel frame stand na naka-mount sa frame ng pickup, na may bilog na stand sa itaas. Inilagay ng mga lalaki ang misayl sa likod ng trak, pagkatapos ay tumalon ang dalawa sa kanila at nagsimulang magpumiglas na iangat ang misayl patungo sa launcher.
    
  "Huwag isuko ito, guys," sabi ng Seeker. "Ayaw mong masira ang kasiyahan natin, di ba?" Lumingon siya kay Boomer. "Gaano katagal, sir?"
    
  "Na-load ang mga target na coordinate," sabi ni Boomer. "Magsisimula na ang countdown. Ilang oras pa ba tayo?"
    
  "Kapag inilagay nila ito sa launcher, maaari itong ilunsad sa loob ng wala pang isang minuto."
    
  Itinaas ni Boomer ang kanyang mga mata at tumingin sa monitor. Ilang mga bata ang tumakbo papunta sa trak upang tingnan ang trabaho ng mga terorista - una silang itinaboy, ngunit pagkaraan ng ilang sandali ay pinayagang tumingin sila nang malapitan. "Mukhang may 'Career Day' sa Tehran," malungkot niyang sabi.
    
  "Lumabas ka diyan, mga bata," ungol ng Seeker. "Hindi ligtas para sa iyo doon."
    
  "Hindi dahil sa amin," malamig na sabi ni Boomer. Pinindot niya ang transmitter button sa console niya. "The Ripper Calls Genesis."
    
  "Nandito lang ako, Boomer," sagot ni Lt. Gen. Patrick McLanahan, "nakatayo" sa bulkhead sa likod ng Boomer at nakatingin sa kanyang balikat. Ang dalawampu't isang taong beterano ng Air Force at tatlong-star na heneral ay ang kumander ng Elliott Air Force Base, Groom Lake, Nevada, tahanan ng High-End Aerospace Weapons Center, o HAWC. Binuo ng HAWC ang XR-A9 Black Stallion spaceplane, kasama ang hindi mabilang na iba pang mga sandatang panghimpapawid at sasakyang panghimpapawid, ngunit ang mga lider tulad ni Patrick McLanahan ang nakakita sa potensyal ng mga pang-eksperimentong device na ito at inilagay ang mga ito sa mga sitwasyon ng krisis kung saan magdurusa ang Amerika o ang mga kaalyado nito. malaking pagkatalo o matalo man lang. Maikli, malakas at hindi napakalaki, na may disarmahan na asul na mga mata at mabilis na ngiti, si Patrick McLanahan ay hindi katulad ng masipag, determinado, walang pakundangan, dalubhasa sa pambobomba sa himpapawid sa mundo at dalubhasang taktika na ipinakita ng kanyang reputasyon. Tulad ni Boomer at Seeker, si McLanahan ay naging isang beteranong astronaut-ang kanyang ikatlong paglalakbay sa Armstrong space station sa ilang buwan.
    
  "Mayroon kaming magandang opsyon, ginoo," sabi ni Boomer, tumango sa kanyang monitor. "Sa pagkakataong ito, hindi rin isang maliit na lutong bahay na Kassam o Katyusha." Pinag-aralan ni Boomer ang mukha ng batang tatlong-star na heneral ng Air Force, napansin na ang kanyang mga mata ay pabalik-balik sa monitor - Naisip ni Boomer na hindi lamang siya nakatingin sa missile, kundi pati na rin sa mga bata na nakakulong sa isang homemade terror weapon. launcher. "Sa tingin ni Master Sergeant ito ay isang Raad missile."
    
  Tila hindi siya narinig ni Patrick, ngunit ilang sandali pa ay tuwang-tuwa siyang tumango. "Sumasang-ayon ako, Seeker," sabi niya. "Ang sandata ng Hezbollah batay sa missile ng labanan sa antas ng batalyon ng Russia. Dalawang-daang-pound warhead, simple ngunit karaniwang epektibong barometric fuze, mid-air explosion na may backup na impact detonation, blast radius na isang daang yarda o higit pa, kadalasang puno ng salamin, ball bearings at piraso ng metal, pati na rin ang malalakas na pampasabog sa paramihin ang bilang ng mga nasawi. Isang tunay na sandata ng takot." Umiling siya. "Ngunit napakaraming sibilyan sa paligid. Ang aming ulat ay nagsasaad na walang sibilyan na kaswalti at collateral na pinsala ay minimal. Pumili ng isa pang target, Boomer, isa kung saan magkakaroon ng mas kaunting mga estranghero. Magkakaroon tayo ng maraming pagkakataon..."
    
  "Wala kaming nakikitang maraming Raad missiles, sir," sabi ni Seeker. "Ito ay hindi isang homemade missile-ito ay isang short-range combat ballistic missile."
    
  "Alam ko, Master Sergeant, ngunit ang aming mga utos ay tiyak at-" Sa puntong ito, muling itinaboy ng mga rebelde ang mga bata, sa pagkakataong ito ay mas malakas, habang ang isa pang rebelde ay ikinonekta ang mga ignition wire sa buntot ng rocket, na naghahanda para sa ilunsad. "Ngayon," tahol ni Patrick. "Hubarin."
    
  "Yes, sir," masiglang tugon ni Boomer. Nagpasok siya ng mga command sa kanyang computer, tiningnan ang mga tugon ng computer, pagkatapos ay tumango. "Let's go... Natapos ang rocket countdown... Bumukas ang mga pinto... Ready... ready... Now launch the rocket." Tinignan niya ang countdown timer. "Huwag hayaang kumurap ang sinuman, dahil hindi ito magtatagal."
    
  Sa ibabaw ng Caspian Sea, dalawang daan at dalawampung milya sa hilaga ng Tehran, isang unmanned EB-1D Vampire bomber ang nagbukas ng front at center bomb bay combination door nito at nagpaputok ng isang malaking missile. Ang D-model Vampire ay isang binagong US Air Force B-1B strategic bomber na na-convert ng Advanced Aerospace Weapons Center sa isang long-range unmanned flying battleship. Ito ay may kakayahang mag-autonomiya na mag-pilot sa sarili nito mula sa pag-alis hanggang sa huling landing gamit ang isang reprogrammable na flight plan, o maaaring patakbuhin sa pamamagitan ng satellite remote control, tulad ng isang malaking multi-milyong dolyar na video game, mula sa isang laptop na computer na matatagpuan halos kahit saan.
    
  Ang missile na pinaputok ng Vampire ay isang mas advanced na sandata na binuo ng mga inhinyero ng HAWC. Ang hindi natukoy na pagtatalaga nito ay XAGM-279A "SKYSTRICK", ngunit sinumang may alam tungkol sa misayl na ito - at kakaunti lamang ang mga tao sa buong planeta na nakakilala - tinawag itong "Swift". Ito ay kahawig ng isang krus sa pagitan ng isang bala at isang manta ray, na may isang matulis na carbon fiber na ilong at isang hugis-bala sa harap na seksyon na humahantong sa isang manipis, patag na fuselage at isang matulis na buntot. Sa sandaling nagpatatag sa atmospera, apat na solidong rocket na motor ang nagpaputok, na nagtulak sa sandata sa isang altitude na lampas sa Mach 3 at isang daang libong talampakan sa loob lamang ng ilang segundo.
    
  Sa loob ng walong segundo, nasunog ang mga makina at bumukas sa ilalim ng rocket ang isang malawak, flat oval air intake. Ang supersonic na hangin ay hinihigop at na-compress sa hugis ng ngayon ay walang laman na rocket motor housings, na hinaluan ng jet fuel at sinindihan ng high-energy pulses ng laser energy. Ang nagresultang enerhiya ay nagtulak sa misayl sa higit sa sampung beses na bilis ng tunog sa loob lamang ng ilang segundo, at natakpan ng misayl ang distansya sa pagitan ng punto ng paglulunsad at target sa isang kisap-mata, tumataas ng dalawang daang libong talampakan habang bumababa ang saklaw. Nasunog ng rocket ang lahat ng jet fuel nito sa loob lamang ng ilang segundo, mabilis na bumaba, at nagsimulang bumaba pabalik sa kapaligiran. Kapag nasa loob na ng mga ligtas na limitasyon ang temperatura sa panlabas na ibabaw, humiwalay ang hugis-bala sa harap na seksyon mula sa ginastos na propulsion section, na awtomatikong pumutok sa ilang sandali.
    
  Ang mga maliliit na stabilizer ay pinalawak mula sa harapan at ito ay naging isang supersonic na lander, na ginagabayan sa target nito ng isang on-board navigation computer na dinagdagan ng mga signal ng global positioning system. Labinlimang segundo bago ang impact, humiwalay ang containment cap, na nagpapakita ng kumbinasyon ng millimeter wave radar at infrared scanner, at nagsimulang magpadala ang warhead ng mga signal ng video sa pamamagitan ng satellite sa Boomer at Seeker sa Dreamland. Ilang yarda ang layo ng turn signal sa larawan ng video, ngunit gumamit ang Seeker ng trackball at iginulong pabalik ang turn rectangle sa pickup, na nagpadala ng mga signal ng turn correction sa warhead.
    
  Ang imahe ng video mula sa warhead ay malinaw hanggang sa epekto. Nasulyapan ni Patrick ang isang binata, hindi lalampas sa labinlima o labing-anim na taong gulang, na nakamaskara at may bitbit na AK-47 na halos kasing laki ng kanyang sarili, na diretsong tumingin sa papalapit na armas millisecond bago mawala ang imahe. Alam ni Patrick na ang warhead ay na-program na sumabog ng ikasampu ng isang segundo bago ang epekto, na hinati ang warhead sa libu-libong maliliit, sobrang bilis na mga fragment, na pinapataas ang blast radius ng armas sa humigit-kumulang apatnapu hanggang limampung yarda.
    
  "Direktang hit!" Masayang sigaw ni Boomer. Tumingin siya sa control monitor at pumalakpak. "Kabuuang oras mula sa pagtuklas hanggang sa epekto: apatnapu't walong punto siyam na segundo. Wala pang isang minutong natitira!"
    
  "Ito ay mas katulad ng isang Maverick missile-o isang sniper bullet-ngunit pinaputok mula sa dalawang daang milya ang layo!" - bulalas ng Seeker. Bumalik siya sa larawan ng Global Hawk ng target na lugar at nag-zoom in para mas makita kung saan naapektuhan ang warhead ng Swift. "Medyo maganda ang city weapon effects sir, kung ano lang ang inaasahan mo. Ito ay talagang disenteng sukat na butas, mga labinlima hanggang dalawampung talampakan ang diyametro - mukhang nasuntok ang gitna sa konkretong bubong ng garahe sa sahig sa ibaba - ngunit wala akong nakikitang pinsala sa mga nakapalibot na gusali maliban sa isang ilang sirang bintana. Kahit na ang dalawang daan at limampung libra na bomba na may maliit na diyametro ay maaaring tumagos sa mga dingding ng gusaling nakaharap sa lugar ng pagsabog."
    
  "Dahil ang Swift ay walang paputok na warhead, walang anumang bagay doon na maaaring magdulot ng anumang pinsala sa collateral," sabi ni Boomer. "Naglagay kami ng sapat na hugis na mga pampasabog na singil sa warhead upang pumutok ito ng millisecond bago ang pagtama, kapwa upang bahagyang mapahusay ang epekto ng armas at upang sirain ang mas maraming ebidensya hangga't maaari. Ang kailangan lang nilang mahanap ay maliliit na piraso-"
    
  "Oh...my...God," huminga ang Seeker. Nag-zoom out siya para i-explore pa ang paligid niya. Sa labas pa lamang ng apartment complex ay may mga kumpol-kumpol na tao, marahil dalawang dosena, na nakahandusay sa bangketa at kalye habang ang iba ay tinulungan sila sa pamamagitan ng galit na galit na paghingi ng tulong. "Anong nangyari dito? Saan nanggaling ang mga taong ito, at bakit sila nakahiga sa lupa nang ganito? Galing ba sila sa isang apartment complex...?"
    
  "Dapat na-activate ng Swift One ang warhead ng Raad missile," sabi ni Boomer. Pinag-aralan nilang lahat ang larawan habang manu-manong pinaandar ng Seeker ang camera at nag-zoom in. "Pero anong nangyayari? Ang mga taong ito doon ay hindi man malapit sa lugar ng pagsabog, ngunit sila ay pagsuray-suray na parang tinamaan. Ito ba ay shrapnel mula sa isang Ra'ad warhead? Ang Swift ay walang pasabog - lahat ito ay kinetic energy. Papalapit na ba ang hukbo ng Persia? Anong nangyayari...?"
    
  "Ulap ng mga sandata ng kemikal," sabi ni Patrick.
    
  "Ano...?"
    
  "Mukhang ilang uri ng kemikal na ulap ang kumakalat mula sa target na lugar," sabi ni Patrick. Tinuro niya ang monitor. "Hindi hihigit sa thirty feet ang layo sa amin. Narito ang isang maliit na bahagi ng ulap... Tingnan mo, hindi ito tumataas na parang ulap mula sa isang pagsabog o mula sa mataas na temperatura, ngunit gumagalaw nang pahalang, na tinatangay ng mga agos ng hangin." Tiningnan niya ng maigi. "Not twitching...ang hirap sabihin, pero parang kinukusot niya ang mata at mukha at nahihirapang huminga. I'll bet it's the substance cause the blistering... lewisite or phosgene. Ang mga gas ng mustasa ay magtatagal upang mawalan ng kakayahan ang isang tao, kahit na sa mataas na konsentrasyon...tingnan, ngayon ay may nahuhulog sa kabilang bahagi ng kalye. Diyos, maaaring mayroong ilang litro ng CW sa warhead.
    
  "Oh Diyos ko," humihingal ang Seeker. "Nakikipag-ugnayan ako sa mga remote sensor sa loob ng halos dalawampung taon, at wala pa akong nakitang sinumang namatay mula sa pag-atake ng mga sandatang kemikal."
    
  "May pakiramdam ako na hindi magugustuhan ito ng mga kapangyarihan," sabi ni Patrick.
    
  "Dapat ba nating alalahanin ang Vampire, sir?"
    
  "Hell no," sabi ni Patrick. "Mayroon pa kaming tatlong Swift na sakay, at isa pang Vampire ang nagkarga at naghihintay na ipadala sa Mosul. Patuloy na mag-scan para sa higit pang mga rebelde. Binabati kita, Boomer. Perpektong gumana ang sky break. Pumatay ng ilan pang rebelde para sa atin."
    
  "Nakuha mo, sir," masayang sabi ni Boomer.
    
    
  ARMSTRONG SPACE STATION
  Ilang sandali pa
    
    
  Sa kasamaang palad, si Patrick ay naging ganap na tama. Ang mga larawan ng Global Hawk ay na-broadcast sa ilang lugar sa lupa gayundin sa Silver Tower, kabilang ang Joint Chiefs of Staff operations center sa Washington, at mula doon ay natanggap niya ang kanyang unang tawag makalipas ang ilang sandali: "Genesis, ito ang Rook." Ito ay mula sa duty officer sa JCS operations center. "Mangyaring maghanda." Pagkaraan ng ilang sandali, lumabas sa video conference feed ang Chief of Staff ng Air Force na si Gen. Charles A. Huffman, mukhang medyo namutla ang sarili ngunit galit na galit pa rin.
    
  Huffman, matangkad, maitim at napakabata na may masungit, matipunong mga katangian-mas katulad ng isang linebacker kaysa sa isang tumatakbong pabalik, naisip ni Boomer-ay tipikal ng bagong lahi ng pinuno sa militar ng Amerika. Sa loob ng limang taon mula nang tumama ang mga nuclear cruise missiles ng Russia sa kontinental ng Estados Unidos, na kilala bilang "American Holocaust," na pumatay ng ilang libong tao, nasugatan ang daan-daang libo, sumira ng ilang air base, at sumira sa halos lahat ng mga bombero ng America. long-range nawasak ang mga sandata, ang mga hanay ng militar ay napuno ng mga masiglang kabataang lalaki at babae na handang ipagtanggol ang kanilang bansa, at maraming mga opisyal ang na-promote na mas mababa sa kanilang mga pangunahing sona at hinirang sa mahahalagang posisyon ng command ilang taon bago ito naging posible. Bukod pa rito, dahil ang mga nakatataas na lider na may malawak na karanasan sa pakikipaglaban ay nanatiling namamahala sa mga taktikal na yunit o pangunahing mga utos, kadalasan ang mga opisyal na may hindi gaanong direktang karanasan sa pakikipaglaban ay inilalagay sa mas maraming posisyong administratibo at pagsasanay-at dahil ang punong tanggapan ng kawani ay pangunahing nag-aalala sa pagsangkap at pagsasanay nito. ang mga puwersa sa halip na pangunahan sila sa labanan ay tila isang magandang laban.
    
  Totoo rin ito para kay Huffman: Alam ni Patrick na nagmula siya sa background ng logistik, command pilot, Air Force wing at license plate commander, at dating Air Force Materiel Command commander na may mahigit labinlimang libong oras ng flight sa iba't ibang kargamento. , sasakyang panghimpapawid at pangkomunikasyon na sasakyang panghimpapawid sa dalawang salungatan, at may malawak na karanasan sa logistik, pamamahala ng mapagkukunan, pagsubok at pagsusuri. Bilang dating pinuno ng Materiel Command, si Huffman ang itinuring na pinuno ng mga operasyon sa top-secret Aerospace Advanced Weapons Center sa Elliott Air Force Base, bagama't ang ugnayang iyon ay higit sa lahat ay administratibo at logistical-sa operasyon, ang mga commander ng HAWC ay nag-ulat sa Chairman ng Joint Chiefs of Staff o ang secretary of defense sa Pentagon, ang national security adviser ng presidente sa White House, o-kahit sa ilalim ng dating Pangulong Kevin Martindale-direkta sa presidente mismo.
    
  Si Patrick ay hindi kailanman nagtrabaho sa logistik, ngunit alam niya na gusto ng mga opisyal ng logistik ang kanilang mundo na maging maayos, maayos, at organisado hangga't maaari. Bagama't natutunan nilang asahan ang hindi inaasahan, mas gusto nilang hulaan, hulaan at pamahalaan ang hindi inaasahan, at samakatuwid ay hindi tinatanggap ang anumang hindi inaasahan. Gayunpaman, kilala niya si Huffman, at alam niya kung paano ito nagustuhan ni Huffman: walang sorpresa. "McLanahan, anong nangyari doon?"
    
  "Pagtawag sa Genesis, mangyaring ulitin," sabi ni Patrick, sinusubukang paalalahanan ang heneral na habang ang koneksyon ay naka-encrypt at kasing-secure hangga't maaari nilang gawin ito, ito ay isang malawak na bukas na satellite network at maaaring marinig.
    
  "Ligtas kami dito, McLanahan," boom ni Huffman. "Ano ba ang nangyayari? Anong nangyari?"
    
  "Nabaril namin ang isang insurgent missile launcher at tila pinasabog ang warhead ng mga sandatang kemikal nito, sir."
    
  "Ano ang sinaktan mo sa kanya?"
    
  "XAGM-279 na may kinetic warhead, sir," sagot ni Patrick, gamit ang eksperimental na numero ng modelo ng Skystreak sa halip na pangalan nito upang malito ang sinumang eavesdroppers. "Halos walang mga pampasabog ito-sapat lang para basagin ang warhead."
    
  "Ano ang XAGM-279? Pang-eksperimentong misil na ginagabayan ng katumpakan?"
    
  Sobra para sa seguridad ng mga komunikasyon, naisip ni Patrick, nanginginig ang kanyang ulo. Limang taon na ang lumipas mula noong American Holocaust at pitong taon mula noong 9/11, at maraming tao ang nakalimutan o inabandona ang mahigpit na mga hakbang sa seguridad na inilagay pagkatapos ng dalawang mapangwasak na pag-atake. "Yes, sir," ang tanging nasabi ni Patrick.
    
  "Inilunsad mula sa unmanned B-1 na iyon?"
    
  "Opo, ginoo." Sinuman na nakinig sa pag-uusap na ito-at hindi nagpakatanga si Patrick sa kanyang sarili na ang anumang bilang ng mga ahensya o dibisyon sa buong mundo ay maaaring gawin ito nang napakadali-maaaring sa ngayon ay pinagsama ang kanilang buong operasyon. "Dalawang araw na ang nakalipas ay ipinaalam ko sa staff ang tungkol sa operasyon."
    
  "Damn it, McLanahan, nagbabala ka sa kaunting collateral damage, hindi dose-dosenang patay na babae at bata na nakahandusay sa kalye!" Sigaw ni Huffman. "Ito ang tanging paraan upang maibenta namin ang iyong ideya sa pangulo."
    
  "Halos walang collateral damage ang armas, sir. Ang sanhi ng lahat ng mga sibilyang kaswalti ay ang kemikal na warhead sa misil ng rebelde."
    
  "Naniniwala ka bang may nagmamalasakit?" Sabi ni Huffman. "Ito ay isang malaking pagkakamali, McLanahan. Magkakaroon ng magandang araw ang press tungkol dito." Nanatiling tahimik si Patrick. "Well?"
    
  "Sa palagay ko hindi ko task force o responsibilidad kong mag-alala tungkol sa kung ano ang ginagawa ng mga sandata ng kaaway sa mga sibilyan, sir," sabi ni Patrick. "Ang aming trabaho ay ang manghuli ng mga rebeldeng nagpapaputok ng mga rocket sa mga matataong lugar sa Tehran at sirain sila."
    
  "Napag-alaman sa amin ng mga miyembro ng Kagewa sa network ng rebeldeng Turkmen at mga espiya ng Bujazi sa serbisyong pangseguridad ng Mokhtaz na ang mga rebelde ay maaaring gumamit ng mga armas ng malawakang pagsira anumang oras, McLanahan," sabi ni Huffman. Pinigilan ni Patrick ang isa pang galit na buntong-hininga: Ang Huffman ay nagsiwalat lamang ng dalawang mataas na uri ng mga mapagkukunan ng katalinuhan-kung may nakikinig, ang mga mapagkukunang iyon ay maaaring patay sa loob lamang ng ilang araw, marahil mga oras. "Dapat ay inayos mo ang iyong mga taktika nang naaayon."
    
  "Naayos na ang mga taktika, sir - inutusan akong bawasan ang bilang ng mga bombero sa istasyon mula tatlo hanggang isa," sagot ni Patrick. - sa iyo, dagdag niya sa kanyang sarili. "Ngunit wala kaming sapat na impormasyon tungkol sa lungsod upang epektibong makitungo sa bilang ng mga nakarehistrong launcher. Inirerekomenda ko na maglunsad tayo ng dalawa pang bomber para makahuli tayo ng mas maraming launcher bago pa man magsimulang bombahin ng mga rebelde ang lungsod ng mga kemikal na warheads.
    
  "Baliw ka ba, McLanahan?" kontra ni Huffman. "Malamang iutos ng Presidente na isara ang buong programa dahil dito! Ang huling gagawin niya ay magpadala pa ng mga bombero doon. Anuman, gugugol namin ang linggo sa pagtatanggol sa aming sarili laban sa mga akusasyon ng pagpapakawala ng mga kemikal na warhead na ito. Maaalala mo kaagad ang iyong sasakyang panghimpapawid, pagkatapos ay maghanda upang tanungin ang CEO at malamang na lahat ng mga tauhan ng pambansang seguridad. Gusto ko ng buong ulat ng insidente sa aking desk sa loob ng isang oras. Maliwanag na?"
    
  "Opo, ginoo."
    
  "At pagkatapos ng briefing, alisin ang iyong asno sa mapahamak na istasyon ng espasyo," sabi ni Huffman. "Hindi ko alam kung bakit pinahintulutan ka ng aking hinalinhan na umakyat doon, ngunit wala kang karapatang i-drag ang iyong sarili sa lumulutang na tumpok ng mga tubo sa tuwing gusto mo ito. Kailangan kita dito - kung maaari lamang na personal mong sagutin ang pambansang utos para sa isa pang pagkakamali sa paghatol."
    
  "Yes, sir," sagot ni Patrick, ngunit nang magsalita siya, natapos na ang transmission. Itinigil niya ang tawag sa video conference, nag-isip sandali, pagkatapos ay sinabing, "Tinatawagan ni McLanahan si Mace."
    
  Sa kabilang ibabang sulok ng malaking multi-function na screen ng Boomer, isa pang bintana ang bumukas at nakita niya ang imahe ni Brigadier General Daren Mace, operations officer at deputy commander ng Air Force Attack Wing sa Battle Mountain Air Reserve Base sa hilagang Nevada. Ang air wing sa Battle Mountain ay ang home base at central control point para sa mga long-range unmanned bombers, kahit na ang mga commander ng HAWC ay maaari ding magbigay ng mga tagubilin sa mga bombero.
    
  "Oo, Heneral?" sagot ni Mace. Ilang taon lamang na mas matanda kay Patrick, si Daren Mace ay isang beteranong B-1B Lancer na strategic bomber OSO, o offensive systems officer, at bomber wing commander. Ang kanyang kadalubhasaan sa mga sistema at kakayahan sa pag-atake ng B-1 ay humantong sa kanyang pagpili upang mamuno sa long-range supersonic attack fleet ng Air Force.
    
  "Recall the damned vampires," walang kulay na utos ni Patrick.
    
  "Ngunit ginoo, mayroon pa kaming tatlo pang Swifties na sakay ng Vampire, at mayroon pa siyang hindi bababa sa dalawang oras upang makabalik sa airbase ng Batman sa Turkey," Boomer interjected. "Ipinaalam sa amin ng katalinuhan na-"
    
  "Ang pagsubok sa pagpapatakbo ay matagumpay, ang Boomer ang kailangan naming malaman," sabi ni Patrick, na hinihimas ang kanyang mga templo. Umiling siya ng nagbitiw. "Recall the Vampire now, General Mace," tahimik niyang sabi, ibinaba ang kanyang ulo, parang pagod na pagod ang kanyang boses.
    
  "Yes, sir," sagot ng bihasang bombero navigator. Nag-type siya ng mga tagubilin sa keyboard sa kanyang computer console. "Bampira" pabalik sa airbase ni Batman sa Turkey, sir, sa loob ng apatnapu't limang minuto. Paano ang mga follow-up na misyon?"
    
  "Itago ang mga ito sa mga hangar hanggang sa magbigay ako ng utos," sagot ni Patrick.
    
  "Paano ang anino natin, ginoo?" - tanong ni Daren.
    
  Napatingin si Patrick sa kabilang monitor. Oo, nandoon pa rin iyon: isang Russian MiG-29 Fulcrum jet fighter, isa sa ilan sa mga naka-hover sa tabi ng bomber mula noong nagsimula itong mag-patrol, palaging nasa loob ng isa o dalawang milya ng Vampire, nang hindi gumagawa ng anumang aksyon. walang nagbabantang paggalaw, ngunit tiyak na may kakayahang umatake anumang segundo. Tiyak na mayroon siyang upuan sa harap na hilera sa pagtatanghal ng SkySTREAK. Ang Vampire bomber ay kumuha ng ilang litrato ng manlalaban gamit ang kanyang high-definition na digital camera, napakadetalyado na halos mababasa nila ang pangalan ng piloto na naka-stencil sa harap ng kanyang flight suit.
    
  "Kung bampira ang pinuntirya niya, barilin kaagad," sabi ni Patrick. "Kung hindi, hahayaan natin ito-"
    
  At sa sandaling iyon narinig nila ang isang computer synthesized na boses na nag-anunsyo: "Attention, attention, rocket launch! Na-activate ang SPEAR system!"
    
  Napailing si Patrick at napabuntong-hininga ng malakas. "Game on, team," sabi niya. "Magsisimula ang labanan ngayon, at wala itong kinalaman sa Persia." Bumaling siya sa screen ng computer ng Battle Mountain command center. "Takpan mo ang bastard na iyan, Darren," ang radyo ni Patrick.
    
  "Nasasaktan siya, sir," sabi ni Daren.
    
    
  ***
    
    
  Sa sandaling natukoy ng Vampire bomber ang paglulunsad ng missile, ang pinakabago at pinakamakapangyarihang self-defense system nito ay na-activate: ALQ-293 SPEAR, o Self-Defense Rapid Response Electronic System. Ang malalaking seksyon ng composite shell ng EB-1D Vampire ay muling idinisenyo upang kumilos bilang isang elektronikong nasusukat na antenna na maaaring magpadala at tumanggap ng maraming iba't ibang electromagnetic signal, kabilang ang radar, laser, radyo, at maging ang computer data code.
    
  Kapag na-detect ang Mig radar, agad na inuri ng SPEAR ang radar, pinag-aralan ang software nito, at nakabuo ng isang paraan upang hindi lamang i-jam ang frequency nito, kundi pati na rin ang interface sa digital control mismo ng radar. Kapag na-detect ang missile launch, nagpadala ang SPEAR ng mga command sa fire control system ng MiG para turuan ang missile na agad na lumipat sa infrared homing mode, pagkatapos ay hindi pinagana ang digital guidance link mula sa fighter. Awtomatikong pinatay ng mga missiles ang kanilang mga onboard radar at na-activate ang kanilang infrared homing system, ngunit napakalayo nila sa Vampire bomber para ma-detect ng heat-seeking sensor, at ang mga missile ay nahulog nang hindi nakakapinsala sa Caspian Sea nang hindi natukoy ang kanilang target.
    
  Ngunit ang SPEAR ay hindi handa. Matapos matamaan ang mga missile, nagpadala ang SPEAR ng mga digital na tagubilin sa MiG-29 sa pamamagitan ng fire control system upang simulan ang pagsara sa mga computer-controlled system ng sasakyang panghimpapawid. Isa-isa, ang nabigasyon, kontrol ng makina, kontrol sa paglipad, at mga komunikasyon ay nagsasara nang mag-isa.
    
  Sa isang iglap, natagpuan ng piloto ang kanyang sarili na nakaupo sa isang ganap na tahimik at madilim na glider, na parang nakaupo siya sa isang rampa sa kanyang home base.
    
  Sa kanyang kredito, ang beteranong piloto ay hindi nagpanic at nag-eject-hindi siya nawalan ng kontrol, hindi pa, ngunit...well, nahimatay. Isang bagay na lang ang natitira upang gawin: i-off ang lahat ng switch para i-reboot ang mga computer, pagkatapos ay i-on muli ang lahat at umaasa na maibabalik at mapatakbo niya ang kanyang baldado na eroplano bago ito bumagsak sa Dagat ng Caspian. Inilipat niya ang kanyang checklist sa BEFORE POWER ON na mga pahina at sinimulang isara ang bawat sistema sa eroplano. Ang kanyang huling larawan sa labas ng bintana ay ang pagmamasid sa isang malaking Amerikanong B-1 na bomber na lumihis sa kaliwa, na parang kumakaway ng pakpak na paalam sa Ruso, at lumipad patungo sa hilagang-kanluran, mabilis na bumilis at nawala sa paningin.
    
  Walang sinuman sa Russian Air Force ang nakakumpleto ng serye ng mga checklist na mas mabilis kaysa sa kanya. Bumaba siya mula apatnapu't dalawang libong talampakan hanggang apat na libong talampakan sa ibabaw ng Dagat Caspian bago niya naisara ang kanyang jet, i-on ito muli, at pinaandar muli ang mga makina. Mabuti na lang at wala na doon ang anumang masamang espiritu na sinapian ng kanyang MiG-29.
    
  Sa isang maikling sandali, naisip ng piloto ng Russia na Miga ang tungkol sa paghabol sa American bomber na ganap na tahimik sa radar at magtanim ng isang barrage ng mga bala ng kanyon sa buntot nito - siya pa rin ang masisisi sa halos pagbagsak ng kanyang eroplano, kaya bakit hindi umalis sa nagniningas na katanyagan? - ngunit pagkatapos ng maikling sandali ng pag-iisip, nagpasya siyang ito ay isang hangal na ideya. Hindi niya alam kung ano ang sanhi ng mahiwagang pagsasara-isa ba itong sandata ng Amerika o malfunction sa sarili niyang eroplano? Bilang karagdagan, ang Amerikanong bomber ay hindi na naglunsad ng anumang mga missile na maaaring "pagkakamalan" bilang isang pag-atake laban dito. Hindi ito digmaan sa pagitan ng mga Amerikano at mga Ruso...
    
  ...bagama't pakiramdam niya ay maaari itong maging isa anumang oras.
    
    
  ***
    
    
  "Mag-stock tayo at pagkatapos ay maghanda upang bumalik sa HAWC, Boomer," sabi ni Patrick pagkatapos nilang kumpiyansa na ligtas na nakabalik ang EB-1C Vampire bomber sa Batman AFB sa Turkey. Parang pagod na pagod ang boses niya, at parang pagod na pagod ang ekspresyon niya. "Mahusay na trabaho. Ang sistema ay tila gumagana nang maayos. Napatunayan namin na kaya naming kontrolin ang mga drone mula sa Silver Tower. Ito ay dapat magbigay sa amin ng ilang suportang pondo para sa hindi bababa sa isa pang taon."
    
  "Heneral, hindi mo kasalanan na nagkaroon ng grupo ng mga bata ang mga maldita na rebelde noong sumalakay ang Skystreak, o kaya nilagyan nila ang Raad missile na iyon ng makamandag na gas," sagot ni Hunter Noble, na nakatingin kay Master Sergeant Lucas nang may pag-aalala.
    
  "Alam ko, Boomer," sabi ni Patrick, "ngunit hindi pa rin iyon nagpapadali na panoorin ang mga inosenteng lalaki, babae at bata na namamatay nang ganito."
    
  "Sir, nandito na po kami, ang Vampire ay puno na, ang Skystreaks ay gumagana nang maayos, at walang alinlangan na mayroon pa ring mga raad na may mga poison gas warheads doon sa isang lugar," sabi ni Boomer. "Sa tingin ko dapat tayong manatili at-"
    
  "Naririnig kita, Boomer, ngunit sinuri namin ang sistema - iyon ang layunin ng misyon," sabi ni Patrick.
    
  "Ang aming iba pang layunin ay subukang kontrolin ang ilang mga bombero at ilang mga operasyong pangkombat," paalala ni Boomer sa kanya. "Nagkaroon kami ng sapat na problema sa pagkuha ng pag-apruba at pagpopondo para sa misyong ito-magiging mas mahirap ang pagkuha ng pag-apruba para sa isa pang misyon upang gawin ang magagawa namin sa flight na ito."
    
  "Alam ko, alam ko," pagod na sabi ni Patrick. "Magtatanong ako, Boomer, pero hindi ako umaasa. Dapat nating pag-aralan ang data, maghanda ng maikling ulat at ipaalam sa boss. Puntahan natin."
    
  "Pero, sir-"
    
  "Meet me back here in ten, Boomer," sa wakas ay sinabi ni Patrick, itinaas ang sarili mula sa kanyang anchor position at tumungo sa sleeper module.
    
  "Mukhang nahirapan siya," sabi ni Seeker pagkatapos umalis ang heneral sa control module. Hindi sumagot si Boomer. "Medyo nagulat din ako. Ayos ba ang iyong pangkalahatang kalusugan?"
    
  "Nagkaroon siya ng isang magaspang na biyahe dito," sabi ni Boomer. "Ang bawat pagpasok sa orbit ay mahirap para sa kanya, ngunit patuloy siyang lumilipad dito. Sa tingin ko ang huling pagtulak ay nakuha ng maraming mula sa kanya. Marahil ay hindi na siya dapat gumawa ng mga paglalakbay na ito."
    
  "Maaaring pinapanood ang mga taong ito na pinapatay nang ganoon," sabi ni Seeker. "Maraming beses ko nang nakita ang mga epekto ng guided missile attack, pero kahit papaano ang biochemical weapon attack... iba, alam mo ba? Mas marahas." Nagtataka siyang tumingin kay Boomer, hindi mabasa ang medyo walang ekspresyon nitong ekspresyon. "Nabigla ka rin ba niyan, Boomer?"
    
  "Well..." At pagkatapos ay umiling siya at idinagdag, "Hindi, hindi iyon totoo, Seeker. Ang gusto ko lang gawin ngayon ay manghuli ng mas masasamang tao. Hindi ko maintindihan kung bakit gusto ng heneral na tapusin ito nang mabilis."
    
  "Narinig mo ang pinuno, ginoo," sabi ng Seeker. "Gusto ng heneral na magpadala ng dalawa pang bombero."
    
  "Alam ko alam ko". Sinuri ni Boomer ang module. "Ang magagawa natin sakay ng istasyong ito ay kamangha-mangha, Sarhento, talagang kamangha-mangha - dapat tayong payagan na gawin ito. Kailangan nating kumbinsihin ang mga kapangyarihan na maaari nating ilagay ang Air Force sa tainga nito. Hindi natin magagawa iyon kung ilalabas natin ang ating mga eroplano kapag ang isang maliit na bata na sampung libong milya ang layo ay nahuli sa crossfire. Hindi ako makapaniwala na ang mga mata ng heneral ay naging maulap nang ganoon."
    
  Si Master Sergeant Lucas ay seryosong tumingin kay Boomer. "Wala ka bang pakialam kung may sasabihin ako, sir?" - sa wakas ay tanong niya.
    
  "Diretso lang, Seeker...o 'Master Sergeant' na ngayon?"
    
  "Hindi pa ako gaanong kasama sa HAWC-hindi kasing tagal mo," sabi ni Lucas, hindi pinapansin ang sarkastikong pahayag, "at hindi ko gaanong kilala si Heneral McLanahan, ngunit ang taong iyon ay isang mapahamak na bayani sa aking libro. Siya ay gumugol ng halos dalawampung taon sa panganib ng kanyang asno sa mga laban sa buong mundo. Dalawang beses siyang pinaalis sa Air Force, ngunit bumalik siya dahil dedikado siya sa kanyang bansa at serbisyo.
    
  "Hoy, hindi ko bibiguin ang lalaki-"
    
  "Ang 'lalaki' na tinutukoy mo, ginoo, ay isang three-star general sa United States Air Force at namumuno sa pinakamalaki at pinaka-classified na aerospace research center sa US military," mariing putol ni Lucas. "Si General McLanahan ay nothing short of a legend." Siya ay binaril, binaril, pinasabog, binugbog, kinutya, inaresto, ibinaba at tinawag ang bawat pangalan sa libro. Nawalan siya ng asawa, isang matalik na kaibigan at dose-dosenang mga tripulante sa ilalim ng kanyang utos. Ikaw sir on the other hand are in the police already...seven years? Walo? Ikaw ay isang mahuhusay na engineer, isang bihasang piloto at astronaut-"
    
  "Ngunit?" - Itinanong ko.
    
  "Ngunit wala ka sa liga ng mga heneral, ginoo - malayo, napakalayo mula doon," patuloy ni Lucas. "Wala kang karanasan at hindi ka nagpakita ng parehong antas ng pangako bilang pangkalahatang. Hindi ka sapat na kuwalipikado para hatulan ang heneral-sa katunayan, sa palagay ko, ginoo, hindi mo nakuha ang karapatang magsalita tungkol sa kanya sa ganoong paraan."
    
  "Parang kinakausap mo ako ngayon?"
    
  "Isulat mo ang tungkol sa akin kung gusto mo, ginoo, ngunit hindi ko gusto ang labis mong pagpapahalaga sa heneral ng ganoon," tiyak na sabi ni Lucas. Nag-log out siya sa kanyang console at humiwalay sa bulkhead na may galit na haltak at malakas na dagundong! gawa sa Velcro. "Tutulungan kitang i-download ang data ng sensor at maghanda ng ulat para sa heneral, at pagkatapos ay ikalulugod kong tulungan kang ihanda ang Black Stallion para sa pag-undock...para makauwi ka sa lalong madaling panahon, sir." Sinabi niya ang salitang "sir," na parang "mongrel," at ang suntok ay hindi nakaligtas kay Boomer.
    
  Sa inis at galit na tulong ni Seeker - hindi banggitin ang katotohanan na hindi sila gaanong nakikipag-usap habang nagtatrabaho - talagang mabilis na natapos ang Boomer. In-upload niya ang kanyang data at mga natuklasan sa heneral. "Salamat, Boomer," tugon ni McLanahan sa radyo. "Plano namin na magkaroon ng isang video conference sa halos siyamnapung minuto. Nalaman kong dadalo ang Chairman ng Joint Chiefs of Staff at ang National Security Adviser. Magpahinga sandali at magpahinga."
    
  "Ayos lang po ako, sir," sagot ni Boomer. "Magtatago ako sa Skybolt, kunin ang aking email, at titingnan ang aking mga kasintahan."
    
  "Girlfriends... plural?"
    
  "Hindi ko alam-titingnan natin kung ano ang sinasabi ng mga email," sabi ni Boomer. "Wala sa kanila ang tulad ko na nawawala sa loob ng mga araw at linggo sa isang pagkakataon, at tiyak na hindi ko masasabi sa kanila na pinapatay ko ang mga terorista sa impiyerno mula sa kalawakan."
    
  "Malamang hindi sila maniniwala sa iyo kung sasabihin mo sa kanila."
    
  "Ang mga babaeng nakasama ko ay hindi makakaalam ng isang istasyon ng espasyo mula sa isang istasyon ng gasolina-at mahal ko ito," inamin ni Boomer. "Hindi nila alam o wala silang pakialam kung ano ang aking ikinabubuhay. Ang gusto lang nila ay atensyon at magandang oras sa bayan, at kung hindi nila ito makukuha, hiwalay sila sa kanilang mga landas."
    
  "Mukhang malungkot."
    
  "Iyon ang dahilan kung bakit mas gusto kong magkaroon ng higit sa isa sa kawit, ginoo," sabi ni Boomer.
    
  "Maaaring may ilang mga paputok kung sakaling magkasalubong sila, ha?"
    
  "Kami ay kumonekta sa lahat ng oras, ginoo," sabi ni Boomer. "Walang pagmamayabang, katotohanan lang. Gaya nga ng sabi ko, atensyon lang ang gusto nila, at mas nakakakuha sila ng atensyon kung makikita sila ng mga tao na magkaakbay na may kasama pang hot na babe. At saka, kung may usapan man..."
    
  "Teka, teka, alam ko, Boomer: 'Kung may pag-uusap na nangyayari, hindi mo kailangang makisali,'" natatawang sabi ni Patrick. "Okay, kamustahin mo ang mga girlfriend mo, at huwag sabihin mo sa akin kung ilan sa kanila ang naghihintay sa iyo." bumalik. Salubungin mo ako sa command module sa loob ng animnapung minuto para makapag-rehearse tayo ng palabas ng aso at pony natin."
    
  "Yes, sir," sagot ni Boomer. Bago namatay si McLanahan, nagtanong siya, "Uh, General?"
    
  "Magpatuloy".
    
  "I'm sorry kung umalis ako sa linya kanina."
    
  "Inaasahan kong ibabahagi mo ang iyong propesyonal na opinyon at pananaw sa akin anumang oras, Boomer, lalo na sa isang misyon," sabi ni Patrick. "Kung wala ka sa linya, hindi ako magdadalawang-isip na ipaalam sa iyo."
    
  "Medyo naasar ako sa panonood sa mga bastos na iyon na naglalagay ng missile na may nakalagay na chemical warhead dito. Ang gusto ko lang gawin ay sumabog ng ilan pa."
    
  "Naririnig kita. Ngunit higit na mahalaga na ilunsad natin ang programang ito. Alam nating pareho na kailangan nating harapin ang pagpuna sa nangyari sa Tehran - ang paglulunsad ng higit pang mga missile ay hindi makakatulong sa amin."
    
  "Marahil ang pagkasira ng ilan pang mga terorista ay mapipilitan silang itago ang kanilang mga ulo at magtago sa kanilang mga butas sa loob ng ilang araw."
    
  "Mayroon tayong hindi kapani-paniwalang mga sandata na magagamit natin, Boomer-huwag nating hayaang mapunta sa ating ulo ang kapangyarihan," matiyagang sabi ni Patrick. "Ito ay isang pagsubok sa pagpapatakbo, hindi isang aktwal na misyon. Alam kong nakakatukso na laruin si Zeus gamit ang ilang SkySTREAK missiles, ngunit hindi iyon ang dahilan kung bakit kami narito. Kilalanin mo ako dito sa sixty."
    
  "Yes, sir," sagot niya. Bago mag-log-off ang Heneral, nabanggit ni Boomer sa kanyang sarili na ang Heneral ay mukhang mas pagod kaysa sa anumang oras mula nang magsimula ang pagsalakay sa istasyon ng kalawakan-marahil ang kumbinasyon ng panonood sa paglabas ng mga sandatang kemikal at ang buwanang paglipad sa kalawakan ay nagsimulang mabalisa. Ang Boomer ay kalahati ng kanyang edad, at kung minsan ang stress ng paglalakbay, lalo na ang mga kamakailang mabilis na pagliko, high-G approach at maramihang combat mission na kanilang nilipad, ay mabilis na nagpapagod sa kanya.
    
  Si Boomer ay lumangoy pabalik sa crew compartment, kinuha ang kanyang wireless headphones at video eyes, at lumangoy sa Skybolt laser module sa "ibaba" ng istasyon. Ang Skybolt ang pinakamalakas at samakatuwid ay pinakakontrobersyal na halimbawa ng teknolohiya ng istasyon, isang multi-gigawatt na libreng electron laser na sapat na makapangyarihan upang tumagos sa kapaligiran ng Earth at matunaw ang bakal sa loob ng ilang segundo. Nakakonekta sa mga radar ng Silver Tower at iba pang mga sensor, ang Skybolt ay maaaring tumama sa mga target na kasing laki ng mga kotse at masunog sa tuktok na baluti ng lahat maliban sa mga pinaka-advanced na pangunahing tangke ng labanan. Inuri bilang isang "armas ng malawakang pagkawasak" ng lahat ng mga kalaban ng America, ang United Nations ay nanawagan para sa pag-deactivate ng armas sa loob ng maraming taon, at tanging ang beto ng Security Council ng America ang nagpanatiling buhay nito.
    
  Si Anne Page, ang developer, operator, at punong tagapagtaguyod ng Skybolt, ay nasa Earth na naghahanda upang tumestigo sa Kongreso tungkol sa kung bakit dapat magpatuloy ang pagpopondo ng mga armas, at alam ni Boomer na kakaunti pa sa istasyon ang nakalapit sa bagay na iyon-" Ang Skybolt ay pinalakas ng isang MHDG, o magnetohydrodynamic generator, na gumamit ng dalawang maliliit na nuclear reactor para mabilis na magpadala ng stream ng tinunaw na metal pabalik-balik sa pamamagitan ng magnetic field upang makagawa ng napakalaking enerhiya na kailangan ng laser, at walang halaga ng mga proteksiyon na kalasag o katiyakan mula kay Ann maaaring iwaksi ang... o pangamba ng sinuman - na nangangahulugang madalas siyang pumasok sa modyul upang kumalma nang kaunti. Ang Skybolt module ay halos isang-kapat ang laki ng mga pangunahing module ng istasyon, kaya medyo masikip ito sa loob at puno ng mga tubo, wire, at iba't ibang mga computer at iba pang mga bahagi, ngunit ang malambot na ugong ng MHDG drive circulation pump at mahuhusay na computer. at mga kagamitang pangkomunikasyon ang naging paboritong lugar ng pagtambayan ni Boomer. maaari siyang magretiro sa iba nang ilang sandali.
    
  Ikinonekta ni Boomer ang kanyang mga headphone at video eyes sa mga computer ng module, nag-log in at nagsimulang mag-download ng email. Bagama't ang mga headphone at salaming pangkaligtasan ay isang isyu, napakakaunting privacy sa Silver Tower, kahit na sa malalaking pod, kaya ang tanging pagkakatulad ng privacy ay limitado sa espasyo sa pagitan ng mga tainga. Ipinagpalagay ng lahat na kung ang mga tauhan ng top-secret, high-tech na Aerospace Weapons Center ay nakasakay sa istasyon ng kalawakan, kung gayon ang lahat ng mga papasok at papalabas na pagpapadala ng anumang uri ay naitala at sinusubaybayan, kaya ang "pagiging kumpidensyal" ay isang walang laman na ideya sa pinakamahusay.
    
  Mabuti na lang at nag-abala siyang magsuot ng gamit, dahil siguradong hindi para sa public viewing ang mga video email ng kanyang mga girlfriend. Karaniwan ang video ni Chloe: "Boomer, where the hell are you?" Nagsimula ito sa pag-upo ni Chloe sa harap ng kanyang videophone at pagkuha ng mga larawan ng kanyang sarili. "Nagsisimula na akong magsawa sa pagkawala mo ng ganito. Walang sinuman sa iyong unit ang magsasabi sa akin ng masama. Dapat tanggalin sa puwersa ang sarhento na sumasagot ng telepono, bading." Tinawag ni Chloe na "bading" ang sinumang lalaki na hindi agad natamaan sa kanya, sa paniniwalang ang pagiging bakla ang tanging dahilan kung bakit ayaw ng sinumang normal na lalaki na manligaw kaagad sa kanya.
    
  Huminto siya saglit, bahagyang lumambot ang kanyang mga tampok, at alam ni Boomer na magsisimula na ang palabas, "Mas mabuting huwag kang sumama sa matinik na buhok na blonde na asong iyon, Tammy o Teresa, o kung ano pa man ang pangalan niya." Ikaw ay nasa kanyang bahay, hindi ba, o kayong dalawa ay lumipad sa Mexico o Hawaii, tama ba? Kayong dalawa lang ang nag-fuck at nagche-check ng email mo habang naliligo siya, tama ba?" Inilapag ni Chloe ang videophone sa mesa, tinanggal ang butones ng kanyang blouse, at inilabas ang malalaki at matigas na suso mula sa ilalim ng kanyang bra. "Papaalalahanan lang kita, Boomer, kung ano ang kulang mo rito." He sensually ilagay ang kanyang daliri sa kanyang bibig, pagkatapos ay bilugan ang kanyang nipples gamit ito. "Ibalik mo rito ang iyong asno at itigil mo na ang pakikipag-usap sa mga mabahong blonde na puta." She smiled seductively, saka ibinaba ang tawag.
    
  "Baliw na asong babae," ungol ni Boomer habang patuloy siyang nag-scroll sa kanyang mga mensahe, ngunit determinadong hanapin siya sa sandaling bumalik siya. Matapos ma-preview ang mga karagdagang mensahe, huminto siya at agad na inilagay ang code para ma-access ang satellite Internet server. Ang isa pang benepisyo ng bagong American space initiative, na nakasentro sa Armstrong space station, ay ang napipintong pagkakaroon ng malapit sa unibersal na pag-access sa Internet sa pamamagitan ng isang konstelasyon ng higit sa isang daang low-orbit satellite na nagbibigay ng pandaigdigang mababang bilis ng Internet access, kasama ang sampung geostationary. mga satellite na nagbigay ng high-speed broadband access sa Internet sa halos lahat ng Northern Hemisphere.
    
  "Walang IP address, walang extension, walang pampublikong aktibong server ID - dapat itong tawag mula sa kalawakan," ang sagot mula kay John Masters, ilang sandali pagkatapos na magtatag ng koneksyon sa videophone sa tinukoy na secure na address. Si John Masters ay ang bise presidente ng Sky Masters Inc., isang maliit na high-tech na kumpanya sa pananaliksik at pagpapaunlad na bumuo at nagbigay ng lisensya sa maraming iba't ibang mga umuusbong na teknolohiya sa aerospace, mula sa mga microsatellite hanggang sa mga accelerator ng kalawakan. Ang mga masters, isang scientist at engineer na may maraming Ph.D.s at itinuturing na isa sa mga pinaka-makabagong aerospace designer at thinker, ay nagtatag ng kanyang kumpanya sa hinog na edad na dalawampu't lima, at siya ay tumingin at kumilos pa rin tulad ng isang geeky, sira-sira, at madaling -going prodigy. "Salamat sa pagtawag sa akin pabalik, Boomer."
    
  "Walang problema, John."
    
  "Kumusta ang mga bagay doon?"
    
  "Malaki. ayos."
    
  "Alam kong hindi mo ito masasabi sa satellite server, kahit na naka-encrypt ito. Gusto ko lang makasigurado na okay ka."
    
  "Salamat. ayos lang ako".
    
  Nagkaroon ng maikling paghinto; pagkatapos: "Mukhang nalulumbay ka, kaibigan ko."
    
  "Hindi".
    
  "Mabuti". Isa pang pause. "So. Ano sa palagay mo ang aking panukala?
    
  "Iyan ay lubhang mapagbigay, John," sabi ni Boomer. "Hindi ako sigurado kung karapat-dapat ako nito."
    
  "Hindi ko ito imumungkahi kung hindi ko akalaing papayag ka."
    
  "At maaari akong magtrabaho sa anumang gusto ko?"
    
  "Well, umaasa kaming matulungan ka namin sa iba pang mga proyekto," sabi ni Masters, "ngunit gusto kong gawin mo ang pinakamahusay na magagawa mo: mag-isip sa labas ng kahon at lumikha ng mga proyektong sariwa, makabago at nakakaakit ng isip." Hindi ko sinusubukang laruin o i-pre-empt ang aerospace market, Boomer - Sinusubukan kong hubugin ito. Ito ang gusto kong gawin mo. Hindi ka sasagot sa sinuman maliban sa akin, at maaari mong piliin ang iyong koponan, ang iyong mga protocol, ang iyong diskarte sa disenyo, at ang iyong mga deadline-sa loob ng dahilan, siyempre. Pinapaalis mo ako sa park gamit ang iyong mga ideya, at susuportahan kita hanggang sa huli."
    
  "At ito ang tinatayang halaga ng badyet para sa aking lab...?"
    
  "Oo?" - Itinanong ko.
    
  "Totoo ba ito, John?"
    
  "Ito ay isang panimulang punto lamang, ang Boomer ay ang pinakamababa," tumawa si Masters. "Gusto mo ito sa pamamagitan ng pagsulat, sabihin mo lang, ngunit ginagarantiyahan ko sa iyo na magkakaroon ka ng isang mapagbigay na badyet upang bumuo ng isang koponan upang magsaliksik at suriin ang iyong mga proyekto."
    
  "Kahit na, hindi sapat para sa buong unit. Kakailanganin ko-"
    
  "Hindi mo naiintindihan, Boomer," tuwang-tuwang putol ni Masters. "Ang pera na ito ay para sa iyo at sa iyong koponan lamang at hindi ipinamamahagi sa lahat ng tao sa iyong departamento, mga kasalukuyang proyekto, o partikular na mga programa o teknolohiyang inaprubahan ng kumpanya."
    
  "Nagbibiro ka ba!"
    
  "Seryoso ako bilang atake sa puso, kapatid," sabi ni Masters. "At hindi iyon dahil sa mga bagay tulad ng mga gastos sa buong kumpanya, mga mandato sa pagsunod o seguridad, ngunit dahil sa mga gastos na nauugnay sa iyong koponan at sa proyekto. Naniniwala ako sa pagbibigay sa aming pinakamahusay na mga inhinyero ng mga tool na kailangan nila upang gawin ang kanilang mga trabaho."
    
  "Hindi ako makapaniwala. Hindi pa ako nakarinig ng isang maliit na kumpanya na tulad nito na namumuhunan ng ganoong uri ng pera."
    
  "Maniwala ka, Boomer," sabi ni Masters. "Maaaring tayo ay maliit, ngunit mayroon tayong mga mamumuhunan at isang lupon ng mga direktor na malaki ang iniisip at inaasahan ang malalaking bagay na mangyayari."
    
  "Mga mamumuhunan? Lupon ng mga Direktor...?"
    
  "Lahat tayo ay sumasagot sa isang tao, Boomer," sabi ni Masters. "Pinatakbo ko ang aking kumpanya nang mag-isa na may maingat na piniling lupon ng mga direktor, at naging maayos ang lahat hanggang sa lumiit ang mga proyekto at naging mahigpit ang pera. Maraming investor ang gustong maging bahagi ng ginagawa namin dito, ngunit walang gustong maglagay ng daan-daang milyong dolyar sa isang one-man show. Publiko tayo at hindi na ako presidente, pero alam ng lahat na ako ang taong gumagawa ng mga milagro."
    
  "Hindi ko alam..."
    
  "Huwag kang mag-alala tungkol sa board, Boomer. Sumbong mo sa akin. Tandaan, papatrabaho kita sa bawat sentimo. Aasahan ko ang magagandang bagay mula sa iyo, at ilalagay ko ang mga bug sa iyong mga tainga tungkol sa kung ano ang alam ko o natuklasan tungkol sa mga kahilingan ng gobyerno para sa mga panukala, ngunit tulad ng sinabi ko, ayaw kong naghihintay ka para sa ilang sausage sa The Pentagon ay sasabihin sa atin kung ano ang maaaring gusto nila - gusto kong sabihin natin sa kanila kung ano ang gusto nila. So ano masasabi mo? pasok ka ba?
    
  "Iniisip ko, John."
    
  "Sige. Walang problema. Alam kong ang iyong pangako sa Air Force ay mag-e-expire sa loob ng walong buwan, tama?" Iniisip ni Boomer na alam ito ni John Masters hanggang sa araw na natapos ang kanyang pang-edukasyon na pangako sa pagsasanay ng piloto ng Air Force. "Ginagarantiya ko na bago pagkatapos ay mag-aalok sila sa iyo ng mga regular na komisyon kasama ang isang malaking bonus. Maaaring subukan nilang pigilan ka sa pagsasabing mayroon kang kritikal na espesyalidad, ngunit haharapin namin ito kapag at kung kinakailangan. Mayroon akong sapat na mga kontrata sa Air Force at sapat na mga kaibigan sa Pentagon para bigyan sila ng kaunting pressure na igalang ang iyong mga desisyon. Sa pagtatapos ng araw, hindi ka papasok sa trabaho para sa isang airline o magiging consultant o isang tagalobi-magtatrabaho ka sa isang kumpanya na gagawa ng susunod na henerasyon ng kagamitan para sa kanila."
    
  "Nakatutukso."
    
  "I bet you do, Boomer," sabi ni John Masters. "Huwag kang mag-alala sa anumang bagay. Isa pa, buddy. Alam kong mas matanda ako sa iyo, marahil ay nasa hustong gulang na para maging tatay mo kung talagang maaga akong nagsimula, para mabigyan kita ng kaunting babala."
    
  "Ano ito, John?"
    
  "Alam kong ang pagsusumikap na sabihin sa iyo na dahan-dahan, maglaro nang ligtas, at marahil ang hindi lumipad nang madalas sa mga misyon ay tulad ng pagsisikap na sabihin sa aking golden retriever na lumayo sa lawa, ngunit hindi ko gusto ang isang bise presidente ng kumpanya sa hinaharap. Naging shooting star na ang R&D, kaya huminahon ka, okay?"
    
  "Vice President?"
    
  "Oh, sinabi ko ba iyon ng malakas?" Ang mga master ay hindi nababagabag. "Hindi mo dapat narinig iyon. Kalimutan mong sinabi ko yun. Kalimutan na isinasaalang-alang ito ng board ngunit ayaw kong ibunyag ito. Oras na bago ko sabihin sa iyo ang tungkol sa iba pang mga bagay na ang board ay sumisipa sa paligid ... oops, halos gawin ito muli. Mamaya, Boomer."
    
    
  OFFICE OF THE PRESIDENT, KREMLIN, MOSCOW, RUSSIAN FEDERATION
  Ilang sandali pa
    
    
  Ang bulwagan ay malakas na binigyang pansin nang ang Pangulo ng Russian Federation na si Leonid Zevitin ay mabilis na pumasok sa silid ng kumperensya, na sinamahan ng kanyang punong kawani na si Pyotr Orlev, Kalihim ng Security Council na si Anatoly Vlasov; Ministro ng Ugnayang Panlabas Alexandra Khedrov; at ang pinuno ng Federal Security Bureau na si Igor Truznev. "Umupo kayo," utos ni Zevitin, at ang mga opisyal na nasa silid - Heneral Kuzma Furzienko, pinuno ng kawani; Heneral Nikolai Ostanko, Chief of Staff ng Ground Forces; at Heneral Andrei Darzov, hepe ng mga tauhan ng hukbong panghimpapawid, nag-shuffle sa kanilang mga upuan. "So. Inutusan ko ang aming manlalaban na salakayin ang unmanned American bomber kung magpapaputok ito ng missile, at dahil napakabilis naming nagkikita, ipinapalagay ko na nangyari ito, at ginawa namin. Anong nangyari?"
    
  "Isang US B-1 bomber ang matagumpay na naglunsad ng missile mula sa kabila ng Caspian Sea, na iniulat na nawasak ang isang Hezbollah unit na naghahanda na maglunsad ng missile mula sa isang residential complex sa timog-silangan Tehran," tugon ni General Darzov. "Ang misayl ay direktang tumama sa pangkat ng paglulunsad, na pinatay ang buong crew..." Huminto siya, pagkatapos ay idinagdag, "Kabilang ang aming tagapayo sa espesyal na pwersa. Tapos yung bomber-"
    
  "Teka, Heneral, sandali," naiinip na sabi ni Zevitin, itinaas ang kanyang kamay. "Naglunsad sila ng missile mula sa Caspian Sea? Ang ibig mo bang sabihin ay isang cruise missile, hindi isang laser-guided bomb o isang TV-guided missile?" Pinikit ng marami sa mga nasa paligid ng mesa ang kanilang mga mata, hindi dahil sa hindi nila gusto ang tono o tanong ni Zevitin, ngunit dahil hindi sila sanay sa isang taong may ganoong kakaibang Western accent sa isang lihim na pagpupulong sa Kremlin.
    
  Si Leonid Zevitin, isa sa mga pinakabatang pinuno ng Russia mula noong bumagsak ang mga Tsar, ay ipinanganak sa labas ng St. Petersburg ngunit nag-aral at ginugol ang halos lahat ng kanyang buhay sa Europa at Estados Unidos, at samakatuwid ay halos walang Russian accent maliban kung gusto niya o hindi. kailangan ito, halimbawa, kapag nakikipag-usap sa mga mamamayang Ruso sa isang political rally. Madalas na lumilitaw sa buong mundo kasama ang mga starlet at royal, nagmula si Zevitin sa mundo ng internasyonal na pagbabangko at pananalapi sa halip na pulitika o militar. Pagkaraan ng mga dekada, nakakainip na mga bossing pulitikal o burukratikong alipores bilang pangulo, ang halalan kay Leonid Zevitin ay nakita ng karamihan sa mga Ruso bilang isang hininga ng sariwang hangin.
    
  Ngunit sa likod ng mga lihim na pader ng Kremlin, siya ay isang bagay na ganap na naiiba kaysa sa mga mamahaling sutla na suit, hindi nagkakamali na mga hairstyle, estilo ng jet-setter at isang milyong dolyar na ngiti - siya ay isang puppeteer sa mahusay na lumang tradisyon ng Russia, bilang malamig, pagkalkula at kulang sa -o mainit na mga katangian ng personalidad, tulad ng pinakamasama sa kanyang mga nauna. Dahil wala siyang karanasan sa pulitika, administratibo, militar o paniktik, walang nakakaalam kung paano nag-isip si Zevitin, kung ano ang gusto niya, o kung sino ang kanyang mga kaalyado o kapitan sa gobyerno - ang kanyang mga kampon ay maaaring kahit sino, kahit saan. Dahil dito, nagulat ang karamihan sa Kremlin, kahina-hinala, tahimik at hindi bababa sa hayagang tapat.
    
  "Hindi, sir - ang misayl ay lumipad nang mas mabilis kaysa sa Mach four, na siyang pinakamataas na bilis kung saan ang radar ng aming manlalaban ay maaaring masubaybayan ang isang target. Ilalarawan ko ito bilang isang napakabilis na guided missile."
    
  "Pagkatapos ay ipinapalagay ko na inihambing mo ang oras ng paglulunsad at ang oras ng pagkakalantad at nakabuo ng isang numero?"
    
  "Opo, ginoo." May kirot sa kanyang mga mata - walang makakapagsabi kung dahil ba sa takot ang heneral na magsabi ng masamang balita sa pangulo, o dahil ni-lecture siya nitong batang playboy na may banyagang accent.
    
  "Ngunit hindi ka naniniwala sa bilang na iyong nakalkula," sabi ni Zevitin para sa punong kawani ng Air Force. "Malinaw na ang sandata na ito ay isang bagay na hindi namin inaasahan. Ano ang bilis, Heneral?"
    
  "Average na bilis, five point seven mach."
    
  "Halos anim na beses ang bilis ng tunog? " Ang balitang ito ay nagpabalik sa bawat security officer sa kanilang upuan. "At ito ay isang average na bilis, ibig sabihin ang pinakamataas na bilis ay Mach... sampu? Ang mga Amerikano ay may strike missile na maaaring lumipad sa Mach ten? Bakit hindi namin alam ang tungkol dito?"
    
  "Ngayon alam na namin, ginoo," sabi ni Heneral Furzienko. "Nagkamali ang mga Amerikano sa paggamit ng kanilang bagong laruan sa isa sa aming mga manlalaban sa dulo ng pakpak."
    
  "Maliwanag na hindi sila nag-aalala tungkol sa aming manlalaban upang kanselahin ang kanilang patrol o pag-atake," iminungkahi ni Zevitin.
    
  "Ito ang tinatawag ng mga Amerikano na 'operational check,' sir," sabi ni Air Force Chief of Staff General Andrei Darzov. Isang maikli, may sugat sa labanang Air Force bomber pilot, mas pinili ni Darzov na kalbo ang kanyang ulo dahil alam niya kung gaano ito nakakatakot para sa maraming tao, lalo na sa mga pulitiko at burukrata. Siya ay may kapansin-pansing mga paso sa kaliwang bahagi ng kanyang leeg at sa kanyang kaliwang kamay, at nawawala rin ang ikaapat at ikalimang daliri ng kanyang kaliwang kamay, lahat bilang resulta ng mga pinsalang natamo sa pambobomba sa Engels Air Base, ang pangunahing bomber ng Russia. base, ilang taon na ang nakalilipas nang maglingkod siya bilang kumander ng isang long-range aviation division.
    
  Walang ibang hinangad si Darzov kundi ang madugong kagantihan para sa kumpletong pagkawasak na idinulot sa kanyang punong-tanggapan sa panahon ng sorpresang pag-atake kay Engels, at nangakong paghihiganti sa komandante ng US Air Force na nagplano at nagsagawa nito... Lieutenant General Patrick McLanahan.
    
  Sa ilalim ng dating chief of staff na naging presidente na si Anatoly Gryzlov, na gustong maghiganti sa Estados Unidos gaya ni Darzov, hindi nagtagal ay nakuha niya ang kanyang pagkakataon. Pagkalipas lamang ng isang taon, si Andrei Darzov ang arkitekto ng isang plano na baguhin ang Russian long-range na Tu-95 Bear, Tu-26 Backfire at Tu-160 Blackjack bombers na may mid-air refueling probes para mabigyan sila ng hanay upang hampasin ang Estados Unidos. . Ito ay isang matapang, ambisyosong plano na sisira sa karamihan ng mga long-range bombers ng Estados Unidos at ang mga control center ng higit sa kalahati ng kanyang land-based nuclear-tipped intercontinental ballistic missiles. Ang mapangwasak na pag-atake ay pumatay ng higit sa tatlumpung libong tao, nasugatan o nagkasakit ng libu-libo pa, at di-nagtagal ay nakilala bilang "American Holocaust."
    
  Ngunit hindi pinakinggan ni Darzov ang kanyang sinumpaang kaaway na si Patrick McLanahan hanggang sa huli. Nang sirain ng counterattack ni McLanahan ang halos katumbas na bilang ng pinakamakapangyarihang siled at mobile intercontinental ballistic missiles ng Russia, kailangang sisihin ng isang tao - maliban noon-Russian President General Gryzlov, na napatay sa panahon ng isang airstrike ng Amerika sa kanyang Ryazan underground command center - at ito ay si Darzov. Siya ay inakusahan ng pagpapasya na ilagay ang lahat ng Ilyushin 78 at Tupolev 16 refueling aircraft sa isang nakahiwalay na air base sa Siberia, Yakutsk, at ng hindi pagbibigay ng sapat na seguridad doon, na nagpapahintulot sa McLanahan at ng kanyang hukbong panghimpapawid na makuha ang base at gamitin ang napakalaking halaga. ng gasolina na nakaimbak doon, na ginamit ng mga bombero ng McLanahan upang tugisin at sirain ang mga puwersang nuklear na nagpapaudlot sa lupa ng Russia.
    
  Si Darzov ay na-demote sa isang one-star general at ipinadala sa Yakutsk upang pangasiwaan ang paglilinis at pagsasara ng dati nitong mahalagang base ng Siberia-dahil, sa pagtatangkang sirain ang mga bombero ni McLanahan sa lupa, nag-utos si Gryzlov ng pag-atake sa Yakutsk na may mababang ani. mga sandatang nuklear. Bagama't apat lamang sa dose-dosenang mga nuclear warhead ang tumagos sa McLanahan missile shield sa paligid ng base, at lahat ay pinaputok mula sa mataas na altitude upang mabawasan ang radioactive fallout, karamihan sa base ay malubhang nasira at ang puso nito ay napantayan at hindi matitirahan. Nagkaroon ng maraming haka-haka na ang General Staff ay umaasa na si Darzov ay magkasakit mula sa matagal na radioactivity upang sila ay maligtas sa mahirap na pag-aalis ng sikat, matalinong batang heneral. Isang opisyal.
    
  Ngunit si Darzov ay hindi lamang namatay, hindi siya nanatili sa virtual na pagkatapon sa Siberia nang matagal. Sa larangan ng kalusugan, nakaligtas si Darzov at ang kanyang tapat na senior staff gamit ang radioactive decontamination equipment na naiwan ng mga Amerikano noong inilikas nila ang kanilang mga tauhan mula sa Yakutsk. Sa usapin ng karera at prestihiyo, nakaligtas siya nang hindi nawalan ng pag-asa nang tila laban sa kanya ang buong mundo.
    
  Sa pinansiyal at moral na suporta ng isang batang investment banker na nagngangalang Leonid Zevitin, naibalik ni Darzov ang base at hindi nagtagal ay ibinalik ito sa paggamit sa halip na handa para sa demolisyon at pag-abandona. Ang hakbang ay muling binuhay ang industriya ng langis at gas ng Russia sa Siberia, na umasa sa base para sa kinakailangang suporta at mga suplay, at ang gobyerno ay gumawa ng malaking kita mula sa langis ng Siberia, na karamihan ay ibinenta sa Japan at China sa pamamagitan ng mga bagong pipeline. Naakit ng batang base commander ang atensyon at pasasalamat ng pinakamayaman at pinakamatagumpay na banker ng pamumuhunan ng Russia, si Leonid Zevitin. Salamat sa sponsorship ni Zevitin, ibinalik si Darzov sa Moscow, na-promote sa four-star general, at kalaunan ay hinirang na Chief of Staff ng Air Force ng bagong halal na Presidente Zevitin.
    
  "Ang mga Amerikano ay gumawa ng inisyatiba at nagpakita ng isang bagong hypersonic air-to-ground na sandata," sabi ni Furzenko. "Ito ay nagpapakita kung gaano sila tiwala sa sarili, at ito ang kanilang magiging kahinaan. Hindi lamang iyon, ngunit gumugol sila ng isang misayl na nagkakahalaga ng ilang milyong dolyar, sinisira ang isang trak at isang homemade missile na nagkakahalaga ng ilang dolyar."
    
  "Sa palagay ko ay may karapatan silang magtiwala, Heneral - maaari nilang mabilis at tumpak na sirain ang anumang target mula sa layong dalawang daang milya na kasingdali ng pagbaril ng isang bata ng lata gamit ang .22 rifle mula sa layong dalawampung metro." , sabi ni Zevitin. Marami sa mga heneral ang kumunot ang kanilang mga kilay, kapwa sa pagkalito sa ilan sa mga termino ni Zevitin sa Kanluran at sa pagsisikap na maunawaan ang kanyang mabigat na impit na Ruso. "Bukod dito, ginawa nila ito sa harap namin, alam na aming obserbahan at susuriin ang bisa ng armas. Ito ay isang demonstrasyon na pabor sa amin at isa ring napakabisang sandata ng terorismo laban sa mga Islamista. Lumingon si Zevitin kay Darzov. "Ano ang nangyari sa manlalaban na sumusubaybay sa B-1 bomber, Andrey?"
    
  "Ligtas na nakarating ang piloto, ngunit ang karamihan sa mga elektronikong kagamitan ng kanyang sasakyang panghimpapawid ay ganap na hindi pinagana," tugon ng punong kawani ng Air Force.
    
  "paano? Ang kanilang mga terahertz na armas muli?"
    
  "Marahil, ngunit ang Amerikanong tinatawag na T-ray na armas ay isang malawak na spectrum na subatomic na armas na sumisira sa mga electronic circuit sa mga saklaw na higit sa anim na raang kilometro," sagot ni Darzov. "Walang ibang istasyon ang nag-ulat ng anumang pagkagambala. Iniulat ng piloto na sa sandaling magpaputok siya ng kanyang mga missile, ang kanyang manlalaban... basta na lang isara."
    
  "Ang ibig mong sabihin ay nagsara ang rocket nang mag-isa."
    
  "Hindi po. Kusang nagsara ang buong eroplano, na para bang pinatay ng piloto ang lahat nang sabay-sabay."
    
  "Paano ito posible?"
    
  "Marahil ang mga terahertz na armas ay nagawa ito," sabi ni Darzov. "Hindi natin malalaman hangga't hindi natin tinitingnan ang computer error logs ng manlalaban. Ngunit ang hula ko ay na-deploy ni McLanahan ang kanyang 'netrusion' system sa mga bombero ng Dreamland at posibleng sa lahat ng kanyang sasakyang panghimpapawid at spacecraft."
    
  "Nontruzia"? Ano ito?"
    
  "Ang kakayahang 'i-hack' ang mga sistema ng computer ng kaaway sa pamamagitan ng anumang sensor o antenna na tumatanggap ng mga digital na signal," paliwanag ni Darzov. "Hindi namin lubos na nauunawaan ang proseso, ngunit ang mga bombero ay maaaring magpadala ng signal na kinuha at pinoproseso tulad ng anumang iba pang digital na pagtuturo o mensahe. Ang signal ng kaaway ay maaaring mga radar decoy, nakakalito na mga naka-code na mensahe, flight control input, o kahit na mga electronic command sa mga sistema ng sasakyang panghimpapawid..."
    
  "Halimbawa, isang stop-work order," sabi ni Zevitin. Umiling siya. "Kumbaga, pwede niyang utusan si Mig na lumipad ng diretso pababa o kaya naman ay bilog - buti na lang inutusan niya lang itong huminto. Masarap maging mayaman kaya makakagawa ka ng napakagandang laruan na ipapakarga sa iyong mga eroplano." Tumango siya. "Mukhang nasa laro pa ang dati mong kaibigan, eh General?"
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Darzov. "Patrick McLanahan." Ngumiti siya. "Tatanggapin ko ang pagkakataon na labanan siya muli at gantihan siya sa pagpapakulong sa aking mga kalalakihan at kababaihan, pagkuha sa aking base at pagnanakaw ng aking panggatong. Gayunpaman, sa pagkakaintindi ko, maaaring wala na siya rito. Hindi siya gusto ng bagong administrasyon."
    
  "Kung si McLanahan ay may anumang kaalaman sa pulitika, siya ay nagbitiw sa oras na ang bagong pangulo ay nanumpa sa tungkulin," sabi ni Zevitin. "Malinaw na hindi ito nangyari. Alinman sa McLanahan ay mas dedikado-o tulala-kaysa sa inaakala natin, o hindi siya sisibakin ni Gardner, ibig sabihin ay maaaring hindi siya ang buffoon na iniisip natin." Tumingin siya sa mga heneral sa paligid niya. "Kalimutan ang tungkol kay McLanahan at ang kanyang mga high-tech na laruan na hinding-hindi malilikha - siya ang pinakamahusay na mayroon sila, ngunit siya ay isang tao lamang, at siya ay nakakulong sa kakila-kilabot na baseng ito sa disyerto ng Nevada sa halip na nasa White House nang tama ngayon , ibig sabihin ay walang ibang may pagkakataon na makinig sa kanya." Bumaling kay Truznev, pinuno ng Federal Security Bureau, ang kahalili na organisasyon ng KGB, tinanong niya: "Kumusta naman ang iyong 'tagapayo' sa Iran? Pinaalis mo ba siya doon?"
    
  "Ano ang natitira sa kanya, oo, ginoo," sagot ng pinuno ng FSB.
    
  "Sige. Ang huling bagay na kailangan namin ay para sa ilang masiglang Amerikano o Persian na imbestigador na makahanap ng mga damit o armas ng Russia na hinaluan ng isang grupo ng mga bahagi ng katawan ng Iran.
    
  "Siya ay pinalitan ng isa pang ahente," sabi ni Truznev. Galit siyang bumaling kay Alexandra Khedrov, ang dayuhang ministro. "Ang pagbibigay ng mga sandatang ito ng Hezbollah bastards tulad ng 9K89 ay isang pag-aaksaya ng oras at pera at sasaktan tayo sa katagalan. Dapat nating ihinto ang pagbibigay sa kanila ng mga advanced na missile at hayaan silang bumalik sa pagpapaputok ng mga homemade Katyusha at mortar sa mga Persian collaborators."
    
  "Sumasang-ayon ka sa rekomendasyon ni General Furzienko na ipadala ang Hornet missile sa Iran, Direktor," itinuro ni Zevitin.
    
  "Sumasang-ayon ako na ang Hornet missile ay dapat gamitin sa pag-atake sa mga base ng Persian Army at Air Force na may mga high-explosive na fragmentation warhead at mga mine-laying warhead, ginoo," sabi ni Truznev, "at hindi basta-basta sunugin ang mga ito sa lungsod. Ang lugar ng paglulunsad ay nasa pinakadulo ng maximum range ng missile na tumama sa Doshan Tappeh Air Base, na sinabi nila sa amin na ang target na kanilang tatamaan. Ang mga tauhan ng Hezbollah ay iniulat din na kinaladkad ang kanilang mga paa sa paglulunsad ng missile, kahit na pinapayagan ang mga bata na pumunta at panoorin ang paglulunsad. Maraming beses na itong naiulat."
    
  "Malinaw na kailangan nating turuan ang mga rebelde na ayusin ang kanilang mga taktika ngayong alam na natin ang tungkol sa mga bagong sandata ng Amerika," sabi ni General Darzov.
    
  "Inutusan mo rin ba sila na huwag magdagdag ng kanilang sariling lason na serbesa sa warhead?" - tanong ni Truznev.
    
  "Ano ang sinasabi mo, direktor?"
    
  "Ni-load ng mga militanteng Hezbollah ang warhead ng Hornet missile ng ilang uri ng pinaghalong mga sandatang kemikal, katulad ng mustard gas, ngunit mas epektibo," galit na sabi ng pinuno ng FSB. "Ang gas ay pumatay ng isang dosenang tao sa kalye at nasugatan ang dose-dosenang iba pa."
    
  "Gumawa ba sila ng sarili nilang mustard gas?"
    
  "Hindi ko alam kung saan nila nakuha ito, sir-maraming mga kemikal na bala ang Iran, kaya siguro ninakaw nila ang mga ito o lihim na iniimbak," sabi ni Truznev. "Nawala ang sangkap na ito nang tumama ang isang missile ng Amerika. Ngunit ang punto ay nilabag nila ang aming mga direktiba at inatake ang isang hindi awtorisadong target gamit ang isang hindi awtorisadong warhead. Mayroon lamang ilang mga missile na inilunsad ng trak na mayroong mga piyus na kailangan upang magsagawa ng pag-atake ng kemikal - hindi magkakaroon ng problema ang mga Amerikano na matuklasan na nagtustos kami sa mga Iranian ng mga missile ng Hornet."
    
  "Ikonekta si Mokhtaz sa telepono ngayon," utos ni Zevitin. Si Chief of Staff Orlev ay agad na nasa telepono.
    
  "Ngayon na ang Pasdaran ay nakaakit ng mga dayuhang mandirigma mula sa buong mundo na sumali sa mapahamak na jihad na ito laban sa Boujazi coup," sabi ni Truznev, "Sa palagay ko ay hindi masyadong mahigpit ang kontrol ng mga kleriko sa kanilang mga pwersa." Ayatollah Hassan Mohtaz, dating pambansang tagapayo na Depensa ng Iran - at ang pinakamataas na ranggo na miyembro ng dating pamahalaan ng Iran upang makaligtas sa madugong Islamist na paglilinis sa Boujazi - ay ipinahayag na pangulo sa pagkatapon, at nanawagan siya sa lahat ng mga Muslim sa mundo na pumunta sa Iran at labanan ang bagong pamahalaang militar-monarkiya. Ang anti-Persian na pag-aalsa ay mabilis na lumago, na pinasigla ng libu-libong mga Shia Muslim na mandirigma mula sa buong mundo na tumugon sa fatwa laban kay Boujazi. Marami sa mga rebelde ang sinanay ng Islamic Revolutionary Guard Corps ng Iran, ang Pasdaran, kaya ang kanilang pagiging epektibo sa pakikipaglaban ay mas higit pa. Sa loob ng mga araw ng tawag sa armas ni Mokhtaz, karamihan sa mga lungsod ng bagong Persia ay nasangkot sa matinding labanan.
    
  Ngunit bahagi ng kaguluhan sa Persia ay sanhi ng katotohanan na ang pinuno ng kudeta, si Heneral Hesarak al-Kan Boujazi, ay hindi maipaliwanag na tumanggi na bumuo ng isang bagong pamahalaan. Si Boujazi, isang dating chief of staff at dating kumander ng paramilitary internal defense force na nakipaglaban sa Islamic Revolutionary Guard Corps, ay nanguna sa isang nakamamanghang matagumpay na kudeta, na pinatay ang karamihan sa mga teokratikong pinuno ng Iran at ipinadala ang iba upang tumakas sa kalapit na Turkmenistan. Ipinapalagay na si Boujazi, kasama ang dating punong kawani na si Hossein Yasini, mga opisyal ng regular na sandatahang lakas at mga tagasuporta ng isa sa mga Iranian na dating maharlikang pamilya, ang mga Kagev, ay kukunin ang kontrol sa kabisera ng Tehran at bumuo ng isang pamahalaan. Napili pa nga ang isang pangalan - ang Demokratikong Republika ng Persia, na nagpapahiwatig ng malinaw na direksyon na gustong tahakin ng mga tao - at tinawag na ngayon ang bansa sa makasaysayang pangalan nito na "Persia" sa halip na pangalang "Iran", na siyang pangalang inireseta sa ginamit ni Reza Shah Pahlavi noong 1935 Tanging mga tagasuporta lamang ng teokrasya ang gumamit pa rin ng pangalang "Iran."
    
  "Ngunit sa palagay ko ay hindi natin dapat ihinto ang pag-armas sa mga rebelde," sabi ni Heneral Darzov. "Ang bawat matagumpay na pag-atake laban sa mga Persian ay magpahina sa kanila. Kailangan natin ng pasensya."
    
  "At sa tuwing ang mga jihadist ay maglulunsad ng isa pang rocket sa isang lungsod at papatayin ang mga inosenteng babae at bata, ang mga rebelde ay dumaranas ng parehong kapalaran - sila ay humina, tulad ng Russia, heneral," sabi ni Foreign Minister Alexandra Khedrov. Matangkad, maitim at mapang-akit gaya ng sinumang babae sa pinakamataas na antas ng gobyerno ng Russia, si Alexandra Khedrov ang pinakamataas na ranggo na babaeng naglingkod sa Kremlin. Tulad ni Zevitin, nagtrabaho siya sa internasyonal na pananalapi, ngunit bilang isang habambuhay na residente ng Moscow at isang may-asawang ina ng dalawa, wala siyang reputasyon ng kanyang amo. Seryoso at matalino, walang malawak na koneksyon sa pulitika, si Khedrov ay malawak na itinuturing na utak sa likod ng pagkapangulo. "Lalo tayong magmumukhang masama kung makikita tayong sumusuporta sa mga killer ng bata."
    
  Lumingon siya kay Zevitin. "Kailangang humanap ng paraan si Mohtaz para patahimikin ang mga jihadist, Mr. President, nang hindi binibigyang diin sina Buzhazi at Kagev na sumuko at lumikas sa bansa. Hindi tayo makikitang sumusuporta sa mga masaker at kawalang-tatag - ito ay nagmumukha sa atin na hindi matatag. Kung magpapatuloy si Mohtaz sa landas na ito, ang tanging pagpipilian natin ay suportahan si Boujazi.
    
  "Boujazi?" Naguguluhang tanong ni Zevitin. "Bakit sinusuportahan si Bujazi? Humingi siya ng tulong sa mga Amerikano."
    
  "Kasalanan namin-kumulos siya dahil sa desperasyon at wala kami para sa kanya noong kailangan niya kami, kaya bumaling siya sa McLanahan," paliwanag ni Khedrov. "Ngunit hindi maipaliwanag na hindi ibinigay ng Washington ang suporta nito kay Boujazi, at lumilikha ito ng pagkakataon para sa Russia. Lihim naming sinusuportahan ang Mokhtaz dahil ang Russia ay nakikinabang sa kawalang-tatag sa rehiyon na may mas mataas na presyo ng langis at lubhang tumaas na benta ng armas. Ngunit kung suportahan natin ang talunan, dapat tayong magbago ng landas at suportahan ang pinaniniwalaan kong sa huli ang mananalo: Boujazi.
    
  "Hindi ako sumasang-ayon, ministro," sabi ni Darzov. "Hindi sapat ang lakas ni Boujazi para sirain si Mohtaz."
    
  "Pagkatapos ay iminumungkahi kong umalis ka sa iyong mga eroplano at laboratoryo at tingnan ang mundo kung ano talaga ito, Heneral," sabi ni Khedrov. "Narito ang tunay na tanong, Mr. Presidente: Sino ang gusto mong manalo, Boujazi o Mohtaz?" Iyan ang dapat nating suportahan. Sinusuportahan natin si Mohtaz dahil ang kaguluhan sa Gitnang Silangan ay pinipigilan ang Amerika na makialam sa ating mga gawain sa ating sariling larangan ng impluwensya. Ngunit "Ang isang teokratikong Iran ba ang pinakamahusay na pagpipilian para sa Russia? Kilala namin si Boujazi. Ikaw at ako ay pareho siyang nakilala; sinuportahan namin siya sa loob ng maraming taon, bago, sa panahon at pagkatapos ng kanyang pagtanggal bilang Chief of Staff. Nagsusuplay pa rin kami sa isa't isa. may impormasyon ng katalinuhan, bagama't maingat niyang binabantayan ang impormasyon tungkol sa presensya ng mga Amerikano sa Iran, na kung saan ay mas mahal na makuha. Marahil ay oras na upang taasan ang antas ng pakikipag-ugnayan sa kanya."
    
  Nagvibrate ang telepono sa tabi ni Orlev, kinuha niya ang receiver at pagkaraan ng ilang sandali ay inilagay ito sa standby mode. "Nasa linya si Mohtaz, sir."
    
  "Nasaan na siya?" - Itinanong ko.
    
  "Ang Embahada ng Iran sa Ashgabat, Turkmenistan," sagot ni Orlev, inaasahan ang tanong.
    
  "Mabuti". Nang si Ayatollah Mokhtaz at ang kanyang mga tagapayo ay tumakas sa Iran, siya ay hindi inaasahang nakapasok sa embahada ng Russia sa Ashgabat, na humihingi ng proteksyon mula sa mga puwersa ng Boujazi at tinatawag na monarchist death squad. Nagtaas ito ng maraming kuryusidad at mga tanong mula sa karamihan ng iba pang bahagi ng mundo. Kilalang-kilala na ang Moscow ay isang kaalyado ng Iran, ngunit pupunta ba sila ng ganoon kalayo upang protektahan ang lumang rehimen? Paano kung may mga halalan at ang mga teokratiko ay tinanggihan? Magiging albatross ba ang mga kleriko at Islamista sa leeg ng Russia?
    
  Bilang konsesyon sa ibang bahagi ng mundo, pinilit ni Zevitin si Mokhtaz na umalis sa embahada, ngunit lihim na ginagarantiyahan ang kanyang kaligtasan sa mga yunit ng FSB ng Russia na nakalagay sa loob at paligid ng Iranian compound. Sa una ay naisip niya na ang Islamist ay hindi aalis sa embahada - o, mas masahol pa, ay magbanta na ibunyag ang paglahok ng Russia sa Iran kung siya ay kicked out - ngunit, sa kabutihang-palad, hindi ito dumating sa iyon. Alam niya na palaging maipapakita ni Mohtaz ang card na ito sa hinaharap, at kailangan niyang magpasya kung ano ang gagawin kung susubukan niyang laruin ito.
    
  Kinuha ni Zevitin ang phone niya. "President Mokhtaz, ito si Leonid Zevitin."
    
  "Mangyaring maging handa para sa Kanyang Kamahalan, ginoo," sabi ng isang boses na may malakas na accent ng Persia sa wikang Ruso. Inip na inilibot ni Zevitin ang kanyang mga mata. Ito ay palaging isang laro sa mga mahihina tulad ni Mohtaz, naisip niya - ito ay palaging sumpain na mahalaga upang subukang makuha ang pinakamaliit na bentahe sa pamamagitan ng pagpapanatiling naghihintay sa kabilang panig, kahit na para sa isang bagay na kasing simple ng isang tawag sa telepono.
    
  Pagkaraan ng ilang sandali, ang tinig ng isang batang tagapagsalin ay nagsabi: "Si Imam Mokhtaz ay nasa linya. Pakikilala ang iyong sarili."
    
  "Mr. President, si Leonid Zevitin ang tumatawag. Sana maayos ka na."
    
  "Purihin ang Panginoon para sa kanyang awa, ito nga."
    
  Walang pagtatangkang ibalik ang pabor, sinabi ni Zevitin-muli, tipikal ng Mokhtaz. "Nais kong talakayin ang kamakailang pag-atake ng hangin ng Amerika sa Tehran sa isang pinaghihinalaang Hezbollah missile site."
    
  "Wala akong alam tungkol dito."
    
  "Mr. President, binalaan kita laban sa pagpapahintulot sa mga rebelde na magbigay ng mga missile ng mga sandata ng malawakang pagkawasak," sabi ni Zevitin. "Partikular naming pinili ang Hornet missile dahil ginagamit ito sa buong mundo at magiging mas mahirap na ma-trace sa Russia. Ang tanging puwersa ng missile na kilala na may teknolohiya para i-mount ang mga kemikal na warhead sa kanila ay ang Russia."
    
  "Hindi ko alam ang mga detalye kung ano ang ginagawa ng mga mandirigma ng kalayaan sa kanilang pakikipaglaban sa mga crusaders, hindi mananampalataya at Zionist," sabi ng tagasalin. "Ang alam ko ay gagantimpalaan ng Diyos ang lahat ng tumutugon sa tawag ng banal na paghihiganti. Makakakuha sila ng lugar sa Kanyang kanang kamay."
    
  "Mr. Presidente, hinihimok kita na panatilihing kontrolado ang iyong mga puwersa," sabi ni Zevitin. "Ang armadong paglaban sa pananakop ng mga dayuhan ay katanggap-tanggap sa lahat ng mga bansa, kahit na ang paggamit ng mga hindi gabay na missile laban sa mga pinaghihinalaang tagasuporta, ngunit ang paggamit ng poison gas ay hindi. Ang iyong pag-aalsa ay nanganganib na magdulot ng negatibong reaksyon mula sa populasyon kung-"
    
  Naririnig ni Zevitin si Mokhtaz na sumisigaw sa likuran bago pa man matapos magsalita ang interpreter, at pagkatapos ay kinailangan ng agitated na binata na pilitin ang biglaang tili ng Iranian cleric: "Hindi ito isang paghihimagsik, sumpain ang iyong mga mata," sabi ng interpreter. mas mahinahon ang boses kaysa kay Mohtaz. "Ang mga mapagmataas na Iranian at kanilang mga kapatid ay nagbabalik ng isang bansa na iligal at imoral na kinuha mula sa amin. Ito ay hindi isang paghihimagsik - ito ay isang banal na digmaan para sa kalayaan laban sa pang-aapi. At sa gayong pakikibaka, anumang sandata at anumang taktika ay makatwiran sa mata ng Diyos." At nasira ang koneksyon.
    
  "Fucking bastard," pagmumura ni Zevitin, hindi namamalayan hanggang huli na ang lahat na sinabi niya ito sa Ingles, at ibinaba ang telepono.
    
  "Bakit ka mag-abala tungkol sa baliw na panatiko na ito, ginoo?" - tanong ng Foreign Minister Khedrov. "Baliw ang lalaking ito. Wala siyang pakialam kung hindi bawiin ang kapangyarihan - wala siyang pakialam kung gaano karaming mga inosenteng tao ang kailangan niyang patayin para magawa ito. Inaakit niya ang mga dayuhang jihadist mula sa buong mundo, at karamihan sa kanila ay mas baliw kaysa sa kanya."
    
  "Sa palagay mo ba ay nagmamalasakit ako kay Mohtaz o sa sinumang nasa mapahamak na bansang ito, Ministro?" mainit na tanong ni Zevitin. "Sa puntong ito, mas mabuti para sa Russia na si Mokhtaz ay buhay at nag-uudyok sa mga Islamista, na hinihimok silang pumunta sa Iran at lumaban. Sana ay gumuho ang bansa, na halos tiyak kung lalago ang rebelyon."
    
  "Sana si Bujazi ay bumaling sa amin sa halip na McLanahan noong gusto niya ng suporta para sa kanyang paghihimagsik - si Mohtaz at ang monarkistang asong iyon na si Kagev ay patay na ngayon, at si Bujazi ay matatag na makontrol sa amin sa kanyang panig." , - sabi ni Khedrov, na naghahagis isang hindi pagsang-ayon na sulyap sa pinuno ng Federal Security Bureau, Truznev. "Dapat ay kinuha namin siya sa sandaling siya ay nagpakita sa Iranian militia."
    
  "Ang Buzhazi ay ganap na nawala sa aming mga screen ng radar, ministro," sabi ni Truznev nang walang saysay. "Siya ay nadisgrasya at halos hinatulan ng kamatayan. Ang Iran ay lumipat sa saklaw ng impluwensya ng Tsino..."
    
  "Ibinenta namin sila ng maraming armas."
    
  "Pagkatapos tumaas ang presyo ng langis, oo, bumili sila ng Chinese crap dahil mas mura ito," sabi ni Truznev. "Ngunit pagkatapos ay mabilis naming natuklasan na marami sa mga sandata na ito ay napunta sa mga kamay ng mga separatistang Chechen at mga trafficker ng droga sa loob ng aming sariling mga hangganan. Matagal nang itinigil ng China ang kanilang suporta para sa Iran dahil sinusuportahan nila ang mga Islamista sa Xinjiang at East Turkistan - Ang mga rebeldeng Chinese Islamic ay nakipaglaban sa pwersa ng gobyerno gamit ang kanilang sariling mga sandata! Ang mga teokratiko sa Iran ay ganap na wala sa kontrol. Hindi nila karapat-dapat ang aming suporta."
    
  "Okay, okay," pagod na sabi ni Zevitin, nakipagkamay sa kanyang mga tagapayo. "Ang walang katapusang mga argumento na ito ay hindi nakakakuha sa amin." Bumaling kay Truznev, sinabi niya: "Igor, kunin mo sa akin ang lahat ng data sa American hypersonic missile na makukuha mo, at kunin ito nang mabilis. Hindi ko na kailangang malaman kung paano kokontrahin ito-pa. Kailangan ko ng sapat na impormasyon upang mapaniwala ko si Gardner na alam ko ang lahat tungkol dito. Gusto kong patunayan na ito ay banta sa kapayapaan sa mundo, katatagan ng rehiyon, balanse ng mga armas, blah blah blah. Pareho sa kanilang mapahamak na Armstrong space station. At gusto ko ng update sa lahat ng bagong teknolohiyang militar ng Amerika. Napagod akong marinig ang tungkol dito pagkatapos naming maranasan ito sa field."
    
  "Nakikipagtalo sa mga Amerikano, ha, Mr. President?" - sarcastic na tanong ng Chief of the General Staff Furzienko. "Marahil ay maaari tayong pumunta sa Security Council at sabihin na ang sikat ng araw na sumasalamin sa kanilang mga radar array ay nagpapanatili sa atin sa gabi."
    
  "Hindi ko kailangan ng panunuya mula sa iyo ngayon, Heneral - kailangan ko ng mga resulta," sabi ni Zevitin. "Ang mga Amerikano ay nagtatag ng kanilang sarili sa Iraq, at maaaring magkaroon sila ng isang foothold sa Iran kung si Boujazi at ang Kagev ay matagumpay na bumuo ng isang pamahalaan na mapagkaibigan sa Kanluran. Kasama ng mga baseng Amerikano sa Gitnang Asya, Baltics at Silangang Europa, ang Iran ay nagdagdag ng isa pang seksyon ng bakod na nakapaligid sa atin. Ngayon ay mayroon na silang mapahamak na istasyon ng kalawakan na lumilipad sa Russia nang sampung beses sa isang araw! Russia is actually surrounded-" And with that, ipinatong ni Zevitin ang palad niya sa mesa. "-at ito ay ganap na hindi katanggap-tanggap!" Tiningnan niya ang bawat isa sa kanyang mga tagapayo sa mata, ang kanyang tingin ay panandaliang tumira kina Truznev at Darzov bago sumandal sa kanyang upuan at ipinatong ang isang kamay sa kanyang noo dahil sa inis.
    
  "Ang hypersonic missile na ito ay nagulat sa aming lahat, ginoo," sabi ni Truznev.
    
  "Kalokohan," sagot ni Zevitin. "Kailangan nilang subukan ang bagay na ito, hindi ba? Hindi nila ito magagawa sa isang underground na laboratoryo. Bakit hindi natin mapanood ang missile test nila? Alam namin nang eksakto kung nasaan ang kanilang mga high-speed test site na may mga instrumento para sa pagbuo ng mga hypersonic missiles - kailangan naming nasa lahat ng mga site na ito."
    
  "Ang magandang espionage ay nagkakahalaga ng pera, Ginoong Presidente. Bakit mag-espiya para sa mga Ruso kung ang mga Israeli at Chinese ay maaaring mag-alok ng sampung beses ang presyo?"
    
  "Kung gayon marahil ay oras na upang bawasan ang ilan sa mga suweldo at mamahaling benepisyo ng pensiyon ng ating mga tinatawag na pinuno at ibalik ang pera sa paggawa ng de-kalidad na katalinuhan," sabi ni Zevitin. "Noong ang langis ng Russia ay ilang dolyar lamang ang isang bariles, minsan ang Russia ay nagkaroon ng daan-daang mga espiya sa bawat sulok ng pag-unlad ng mga sandata ng Amerika - minsan ay nagkaroon tayo ng halos walang pigil na pag-access sa Dreamland, ang kanilang pinaka-classified na pasilidad. . At sa anumang lugar na hindi namin napasok sa aming sarili, maaari kaming bumili ng impormasyon mula sa daan-daang iba pa, kabilang ang mga Amerikano. Ang trabaho ng FSB at intelligence ng militar ay kunin ang impormasyong ito, at mula noong administrasyong Gryzlov ay wala kaming ginawang kapahamakan, nangungulit lang kami at umuungol tungkol sa pagpapaligid at posibleng atakihin muli ng mga Amerikano." Muli siyang huminto, saka tumingin sa Chief of Staff ng Armed Forces. "Bigyan kami ng isang ulat tungkol sa estado ng mga gawain sa Phanar, Heneral Furzienko."
    
  "Ang isang yunit ay nasa ganap na kahandaan sa labanan, ginoo," sagot ng punong kawani. "Ang mobile anti-satellite laser system ay naging matagumpay sa pagbaril sa isa sa mga American spaceplane sa ibabaw ng Iran."
    
  "Ano?" bulalas ng Chief of Staff Orlev. "So totoo ang sinabi ng mga Amerikano? Isa ba sa mga spaceplanes nila ang binaril natin?"
    
  Tumango si Zevitin kay Furzienko habang kumukuha siya ng sigarilyo sa kanyang desk drawer at sinindihan ito, tahimik na binigyan siya ng pahintulot na magpaliwanag sa kanyang sarili. "Ang Project Phanar ay isang top-secret mobile anti-satellite laser system, Mr. Orlev," paliwanag ng chief of military staff. "Ito ay batay sa Kawaznya anti-satellite laser system na binuo noong 1980s, ngunit makabuluhang binago, napabuti at napabuti."
    
  "Ang Kavaznya ay isang malaking istraktura na pinapagana ng isang nuclear reactor, kung tama ang pagkakaalala ko," sabi ni Orlev. Hindi niya nalaman ang tungkol dito hanggang sa siya ay nasa high school-noon, sinabi ng gobyerno na nagkaroon ng aksidente at isinara ang planta upang mapabuti ang kaligtasan. Noon lamang siya ay umupo sa kanyang posisyon bilang Chief of Staff nalaman niya na ang Kawaznya ay aktwal na binomba ng isang Amerikanong B-52 Stratofortress bomber, isang mabigat na binagong pang-eksperimentong "test bed" na modelo na kilala bilang Megafortress, na walang iba. kaysa kay Patrick McLanahan , na noon ay isang Air Force captain at bombardier crew, ang pangalan ni McLanahan ay lumitaw nang maraming beses na may kaugnayan sa dose-dosenang mga kaganapan sa buong mundo sa loob ng dalawang dekada mula noong pag-atake na iyon, hanggang sa puntong tila si Darzov at maging si Zevitin mahuhumaling sa tao, sa mga high-tech na makina nito at sa mga circuit nito. "Paano magiging mobile ang ganoong sistema?"
    
  "Dalawampung taon ng pananaliksik at pag-unlad, bilyun-bilyong rubles at maraming espionage - magandang espionage, hindi tulad ngayon," sabi ni Zevitin. "Magpatuloy, Heneral."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Furzienko. "Ang disenyo ng Phanar ay batay sa Israeli tactical high-energy laser program at sa American airborne laser program, na nag-i-install ng kemikal na laser sa malalaking sasakyang panghimpapawid tulad ng Boeing 747 o B-52 na bomber. May kakayahan itong sirain ang isang ballistic missile sa hanay na hanggang limang daang kilometro. Ito ay hindi kasing lakas ng Kavaznya noon, ngunit ito ay portable, madaling dalhin at mapanatili, ito ay matibay at maaasahan, lubos na tumpak, at kung mananatili sa target ng sapat na mahabang panahon, maaari nitong sirain kahit na ang isang mahusay na kalasag na spacecraft daan-daang kilometro. malayo sa kalawakan. ... tulad ng bagong American spaceplane na Black Stallion."
    
  Nalaglag ang panga ni Orlev. "So totoo ang tsismis?" Ngumiti si Zevitin, tumango, pagkatapos ay humila ulit ng malalim sa kanyang sigarilyo. "Ngunit itinanggi namin na may kinalaman kami sa pagkawala ng American spaceplane! Dapat maunawaan ng mga Amerikano na mayroon tayong gayong mga sandata!"
    
  "At kaya nagsimula ang laro," sabi ni Zevitin, nakangiti at tinapos ang kanyang huling sigarilyo. Dinurog niya ang upos ng sigarilyo sa ashtray, na para bang ipinapakita ang balak niyang gawin sa sinumang maglakas-loob na kalabanin siya. "Titingnan natin kung sino ang gustong maglaro at kung sino ang ayaw. Ituloy mo, Heneral."
    
  "Opo, ginoo. Ang sistema ay maaaring itago bilang isang karaniwang twelve meter tractor-trailer at maaaring itaboy kahit saan at ihalo sa normal na komersyal na trapiko. Maaari itong i-set up at handang magpaputok nang wala pang isang oras, maaaring magpaputok ng humigit-kumulang isang dosenang pagsabog bawat punan, depende sa kung gaano katagal ang laser ay pinaputok sa isang target, at higit sa lahat, maaaring i-disassemble at ilipat sa loob ng ilang minuto . minuto pagkatapos ng shooting."
    
  "Isang dosenang linya lang? Parang hindi masyadong away."
    
  "Maaari naming, siyempre, kumuha ng mas maraming gasolina sa amin," sabi ni Furzienko, "ngunit ang Phanar ay hindi kailanman idinisenyo upang kontrahin ang malaking bilang ng spacecraft o sasakyang panghimpapawid. Dahil sa sobrang pag-init, ang system ay maaaring gumana nang hindi hihigit sa tatlumpung segundo sa isang pagkakataon, at ang isang solong pagkarga ng gasolina ay nagpapahintulot sa laser na gumana nang halos animnapung segundo. Ang susunod na salvo ay maaaring magpaputok ng tatlumpu hanggang apatnapung minuto pagkatapos mag-refuel, depende sa kung ang gasolina ay nagmumula sa isang fire engine o isang hiwalay na suportang sasakyan. Karamihan sa spacecraft sa mababang orbit ng Earth ay nasa ibaba ng abot-tanaw bago magsimula ang isa pang pambobomba, kaya napagpasyahan naming pinakamahusay na huwag subukan ang masyadong maraming bombardment nang sabay-sabay.
    
  "Sa karagdagan, ang lahat ng iba pa sa isang convoy ay lumalaki din sa laki - seguridad, mga probisyon, mga ekstrang bahagi, mga power generator - kaya nagpasya kaming limitahan ang karagdagang laser fuel sa isang trak. Sa isang command at fire vehicle, isang power and control vehicle, isang refueling at supply vehicle, at isang support at crew na sasakyan, maaari pa rin itong gumalaw nang hindi nagpapakilala sa mga bukas na kalsada kahit saan nang hindi nakakaakit ng pansin. Ibinalik namin ito sa Moscow para sa mga karagdagang pagsubok at update. Magtatagal ito para makumpleto."
    
  "Sa tingin ko ay mayroon kang sapat na oras, Heneral," sabi ni Zevitin. "Kailangang makita ng mga Amerikano kung gaano ka-bulnerable ang kanilang mahalagang istasyon ng kalawakan at mga spaceplane. Gusto kong simulan na ang sistemang ito ngayon."
    
  "Kung mayroon akong mas maraming mga inhinyero at mas maraming pera, ginoo, maaari kong tapusin ang tatlo na nasa ilalim ng konstruksiyon sa loob ng isang taon," sabi ni Furzienko. Sinulyapan niya si Heneral Darzov. "Ngunit tila maraming pansin ang binabayaran sa Project Lightning ni General Darzov, at natatakot ako na ang aming mga mapagkukunan ay nasasayang."
    
  "Gumawa si Darzov ng maraming nakakahimok na argumento pabor kay Molniya, General Furzienko," sabi ni Zevitin.
    
  "Natatakot ako na hindi ko alam kung ano ang Lightning, Mr. President," sabi ni Alexandra Khedrov. "Sa palagay ko ito ay hindi isang napakahusay na tagagawa ng relo. Ito ba ay isang bagong programa ng lihim na armas?"
    
  Tumango si Zevitin kay Andrei Darzov, na tumayo at nagsimula: "Ang kidlat ay isang air-launched na anti-satellite na sandata, Madam Minister. Isa lamang itong prototype na sandata, isang kumbinasyon ng Kh-90 hypersonic cruise missile, na na-reprogram upang lumipad sa matinding altitude, na may kumbinasyon ng ramjet engine at jet propulsion na nagpapahintulot nitong lumipad sa mga taas na hanggang limang daang kilometro sa itaas ng Earth . Ang sistema ay unang binuo ng mga Amerikano noong 1980s; mayroon kaming katulad na sistema, ngunit nakansela ito maraming taon na ang nakararaan. Ang teknolohiya ay bumuti nang malaki mula noon."
    
  "Ang kidlat ay isang malaking hakbang pabalik," sabi ni Furzienko. "Ang sistema ng laser ay napatunayan ang halaga nito. Ang mga armas na anti-satellite na inilunsad sa himpapawid ay tinanggihan ilang taon na ang nakararaan dahil hindi ito maaasahan at napakadaling matukoy."
    
  "Sa lahat ng nararapat na paggalang, ginoo, hindi ako sumasang-ayon," sabi ni Darzov. Lumingon si Furzienko upang tumingin sa kanyang nasasakupan, ngunit mahirap tingnan ang medyo nakakatakot na mga sugat ng lalaki, at napilitan siyang umiwas ng tingin. "Ang problema sa mga nakapirming armas ng ASAT, tulad ng natuklasan sa Kavaznya ASAT laser, ay ang mga ito ay napakadaling atakehin, kahit na may marami at sopistikadong sistema ng mga armas na anti-sasakyang panghimpapawid na nagpoprotekta sa kanila. Maging ang mobile laser system na aming binuo ay madaling maatake dahil nangangailangan ito ng napakaraming suporta at tumatagal ng napakaraming oras upang mag-set up, mag-fuel, at maghangad. Nakita namin kung gaano kabilis nagawang salakayin ng mga Amerikano ang isang laser site sa Iran - buti na lang nagkaroon kami ng oras upang ilipat ang tunay na sistema at bumuo ng isang decoy sa lugar nito. Maaaring dalhin ang kidlat sa maraming air base sa daanan ng target at maaaring umatake mula sa iba't ibang anggulo.
    
  "Ang isang MiG-29 fighter o isang Tupolev-16 light bomber ay nag-angat ng isang Molniya missile sa hangin, o dalawang missiles ay maaaring dalhin ng isang Tupolev-95 o Tupolev-160 heavy bomber," patuloy ni Darzov. "Ang carrier aircraft ay inaalis na sa isang posisyon gamit ang ground o airborne radar, at pagkatapos ay ilalabas ang mga missile. Gumagamit ang Molniya ng solid rocket motor upang mapabilis sa supersonic na bilis, kung saan ito ay gumagamit ng ramjet engine upang mapabilis sa walong beses ang bilis ng tunog at umakyat sa isang tinukoy na altitude . Kapag nasa saklaw na ng target, ginagamit nito ang mga onboard na sensor nito upang subaybayan ang target at pinapaputok ang ikatlong yugto ng rocket na motor upang simulan ang pagharang. Gumagamit ito ng mga precision thruster upang makapasok sa saklaw ng pagpapaputok, pagkatapos ay magpapaputok ng mataas na paputok na warhead. Maaari din tayong mag-mount ng nuclear o x-ray laser warhead sa armas, depende sa laki ng target."
    
  "X-ray laser? Ano ito?"
    
  "Ang X-ray laser ay isang aparato na nangongolekta at tumutuon sa mga X-ray mula sa isang maliit na pagsabog ng nukleyar at gumagawa ng napakalakas, mahabang hanay na mga sinag ng enerhiya na maaaring tumagos kahit na isang napakalaking kalasag na spacecraft hanggang sa dalawang daang kilometro," sabi ni Darzov. "Ito ay dinisenyo upang hindi paganahin ang isang spacecraft sa pamamagitan ng pag-scramble ng electronics at guidance system nito."
    
  "Ang paggamit ng mga sandatang nuklear sa kalawakan ay lilikha ng mga problema sa internasyonal na komunidad, Heneral," sabi ni Khedrov.
    
  "Ang mga Amerikano ay may isang nuclear reactor na lumilipad sa Russia sa loob ng mga dekada at tila walang nakapansin, Alexandra," mapait na sabi ni Zevitin. "Ang X-ray laser ay isang opsyon lamang - gagamitin lang namin ito kung ito ay talagang kinakailangan."
    
  "Ang nuclear reactor na nakasakay sa American space station ay inilaan lamang para sa pagbuo ng enerhiya, ginoo," itinuro ni Khedrov. "Oo, ang laser ay ginamit bilang isang nakakasakit na sandata, ngunit ang reaktor ay tinitingnan nang iba..."
    
  "Isa pa rin itong kagamitang nuklear," ang pangangatwiran ni Zevitin, "na tahasang ipinagbabawal ng kasunduan-isang kasunduan na walang ingat na binabalewala ng mga Amerikano!"
    
  "Sumasang-ayon ako sa iyo, ginoo," sabi ni Khedrov, "ngunit pagkatapos ng pag-atake ng hangin laban sa Estados Unidos gamit ang mga sandatang nuklear ni Pangulong Gryzlov-"
    
  "Oo, oo, alam ko...Nakakuha ang America, at ang mundo ay naghihintay sa takot upang makita kung ano ang susunod na gagawin ng Russia," sabi ni Zevitin, halata sa kanyang boses ang pagkabigo. "Sawang-sawa na ako sa double standards." Umiling siya, pagkatapos ay bumalik kay Heneral Darzov. "Ano ang status ng anti-satellite missile program, General? Maaari ba nating i-deploy ang system o hindi?"
    
  "Ang mga karagdagang pagsubok sa ilalim ng lupa ng prototype na pag-install ng Molniya ay napakatagumpay," patuloy ni Darzov. "Gusto ng mga technician at engineer na gumawa ng higit pang mga pagsubok, ngunit naniniwala ako na handa na siya para sa labanan, sir. Maaari kaming gumugol ng mga taon sa paggawa ng mga pagpapabuti at pag-aayos at pagbutihin ito, ngunit sa palagay ko ay handa na ito at inirerekumenda kong i-deploy kaagad.
    
  "Paumanhin, ginoo," namagitan si Furzienko, na nalilito na nakatingin sa Ministro ng Pambansang Depensa Ostenkov, "ngunit si Heneral Darzov ay hindi mananagot para sa Molniya. Ito ay isang sikretong proyekto na kontrolado pa rin ng aking research and development bureau."
    
  "Hindi na, Heneral," sabi ni Zevitin. "Inutusan ko si Heneral Darzov na bumuo ng mga estratehiya upang labanan ang istasyon ng kalawakan ng Amerika at mga eroplano sa kalawakan. Direkta siyang mag-uulat sa akin at kay Ministro Ostenkov."
    
  Bumuka at napasara ang bibig ni Furzienko sa pagkalito, pagkatapos ay tumigas sa halatang galit. "Nakakahiya naman, sir!" - bulalas niya. "Ito ay isang insulto! Ang Chief of Staff ay may pananagutan sa pag-oorganisa, pagsasanay at pagsangkap sa hukbong sandatahan, at dapat ay ipinaalam sa akin ito!"
    
  "Sinasabi na nila ngayon, Heneral," sabi ni Zevitin. "Ang Phanar at Lightning ay kay Darzov. Ipapaalam niya sa akin ang kanyang mga aksyon at gagawa siya ng mga rekomendasyon sa National Security Bureau, ngunit tumanggap lang siya ng mga utos mula sa akin. Kung mas malayo siya sa iyong chain of command, mas mabuti." Ngumiti si Zevitin at tumango ng makahulugan. "Isang maliit na aral na natutunan natin mula sa kaibigan nating si Heneral Patrick Shane McLanahan sa mga nakaraang taon, ha?"
    
  "Naniniwala ako na ang taong ito ay obsessive, compulsive, paranoid at malamang na schizophrenic, sir," sabi ni Darzov, "ngunit siya rin ay matapang at matalino - dalawang katangian na hinahangaan ko. Ang kanyang yunit ay lubos na epektibo dahil ito ay nagpapatakbo nang mabilis at matapang na may isang maliit na bilang ng mga lubos na motivated at masipag na pwersa na pinagkadalubhasaan ang pinakabagong mga makabagong teknolohiya. Lumilitaw din na ganap na binabalewala ng McLanahan ang karamihan sa mga panuntunan, normal na mga kombensiyon at chain of command at kumikilos nang walang ingat, marahil kahit na walang ingat. May nagsasabi na baliw siya. Ang alam ko lang ay ginagawa niya ang trabaho."
    
  "Hanggang sa mabaliw ka," babala ni Zevitin.
    
  "Sa kasamaang palad, sumasang-ayon ako kay Ministro Khedrov, ginoo: hindi ituturing ng komunidad ng mundo ang mga sandatang nuklear sa kalawakan bilang mga sandata ng pagtatanggol," sabi ng Ministro ng Pambansang Depensa Ostenkov.
    
  "Ang komunidad ng mundo ay tumitingin sa ibang direksyon at nagsasara ng kanilang mga mata at tainga habang ang mga Amerikano ay naglalagay ng isang nuclear reactor sa orbit sa itaas ng kanilang mga ulo at pinupuno ang kalangitan ng mga satelayt at mga planeta sa kalawakan - Talagang wala akong pakialam sa kanilang opinyon," Zevitin galit na sabi. "Ang mga Amerikano ay hindi maaaring payagang malayang pumasok at lumabas sa espasyo ayon sa gusto nila. Sinira ng aming mobile ground laser ang isa at muntik nang sirain ang isa pa sa kanilang mga spaceplane-halos sirain namin ang kanilang buong operational fleet. Kung kaya nating sirain ang lahat ng natitira sa kanila, maaari nating sirain ang kanilang military space program at marahil ay bigyan tayo ng pagkakataon na makahabol muli." Tiningnan niya ng masama si Ostenkov. "Ang iyong trabaho ay upang suportahan ang pag-unlad at pagpapatupad ng Phanar at Lightning, Ostenkov, huwag sabihin sa akin kung ano sa tingin mo ang sasabihin ng mundo. Maliwanag na?"
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Ostenkov. "Handa na ang anti-satellite missile para sa operational testing. Ito ay maaaring ang pinaka-mapanganib na sandata sa aming arsenal mula noong Kh-90 hypersonic cruise missile, na matagumpay na ginamit ni Gryzlov sa pag-atake sa Estados Unidos. Maaari itong mabilis at madaling i-deploy saanman sa mundo, mas mabilis kaysa sa isang spacecraft na maaaring ilunsad o ilipat sa orbit. Maaari naming ihatid ang Lightning kahit saan at magpatakbo lamang ng isang maliit na panganib ng pagtuklas hanggang sa ito ay pumutok."
    
  "At saka ano?" - Tanong ni Orlev. "Aawayin ng mga Amerikano ang lahat ng mayroon sila. Alam mo na itinuturing nilang bahagi ng kanilang soberanong teritoryo ang espasyo."
    
  "Iyon ang dahilan kung bakit kailangan nating gamitin nang mabuti ang Phanar at Lightning - napaka, napakaingat," sabi ni Zevitin. "Ang kanilang pagiging kapaki-pakinabang bilang mga sandata ay higit na nakasalalay sa tahimik na pagsira sa mga ari-arian ng mga Amerikano sa halip na subukang sirain ang mga ito nang lubusan. Kung posible na gawin itong parang ang kanilang istasyon ng kalawakan, mga spaceplane at satellite ay hindi mapagkakatiwalaan o mapag-aksaya, ang mga Amerikano ay magsasara sa kanila sa kanilang sarili. Ito ay hindi isang plano ng pag-atake o isang laro ng pusa at daga - ito ay isang laro ng pangangati, tahimik na pagkasira at lumalaking kawalan ng katiyakan. Gusto kong talunin ang kalokohan ng mga Amerikano."
    
  "Maglagay ng bug sa tae, sir?" - Tanong ni Orlev. "Ano ang ibig sabihin nito?"
    
  "Iyon ay nangangahulugan ng pag-atake sa mga Amerikano gamit ang mga kagat ng lamok, hindi mga espada," sabi ni Zevitin, sa pagkakataong ito sa Russian, hindi napagtanto hanggang sa sandaling iyon na siya ay lumipat pabalik sa Ingles sa kanyang kaguluhan. "Hindi kinukunsinti ng mga Amerikano ang kabiguan. Kung hindi ito gumana, itatapon nila ito at papalitan ng mas mahusay, kahit na ang pagkabigo ay hindi nila kasalanan. Hindi lang sila susuko sa isang bagay na hindi gumagana, ngunit sisisihin din nila ang iba sa kabiguan, gagastos ng bilyun-bilyong dolyar na sinisisi ang ibang tao sa pagsisisi, at pagkatapos ay gugugol ng bilyun-bilyon pa sa pagsisikap na makahanap ng solusyon na kadalasang mas mababa. sa una." Ngumiti siya, pagkatapos ay idinagdag, "At ang susi sa gawaing ito ay si Pangulong Joseph Gardner."
    
  "Natural, sir, siya ang Presidente ng Estados Unidos," nahihiyang sabi ni Orlev.
    
  "Hindi ako nagsasalita tungkol sa opisina, ngunit tungkol sa tao mismo," sabi ni Zevitin. "Maaaring siya ang commander-in-chief ng pinakamakapangyarihang pwersang militar sa mundo, ngunit ang hindi niya inuutusan ay ang pinakamahalagang landas tungo sa tagumpay: kontrol sa kanyang sarili." Tumingin siya sa mga tagapayo sa paligid niya at halos blangko ang mga ekspresyon. "Salamat sa lahat, salamat, iyon lang para sa araw na ito," sabi niya nang hindi maalis, sabay abot ng isa pang sigarilyo.
    
  Chief of Staff Orlev at Foreign Minister Khedrov ay naiwan; Hindi man lang sinubukan ni Orlev na imungkahi kay Khedrov na siya at ang pangulo ay payagang mag-usap nang pribado. "Sir, mayroon akong impresyon, na ibinabahagi ko, na ang mga tauhan ay nalilito sa iyong mga intensyon," sabi ni Orlev. "Nakikita ng kalahati sa kanila ang pagbibigay mo ng kapangyarihan sa mga Amerikano; iniisip ng iba na handa ka nang magsimula ng digmaan sa kanila."
    
  "Okay... Mabuti naman," sabi ni Zevitin, huminga ng malalim sa kanyang sigarilyo, pagkatapos ay huminga ng maingay. "Kung aalis ang aking mga tagapayo sa aking opisina nang hulaan-lalo na sa magkasalungat na direksyon-hindi sila magkakaroon ng pagkakataong magbalangkas ng kontra-stratehiya. At saka, kung nalilito sila, tiyak na dapat ganoon din ang mga Amerikano." Mukhang nag-aalala si Orlev. "Peter, hindi pa natin matatalo ang mga Amerikano sa isang paghaharap ng militar - mabangkarote natin ang bansang ito kung susubukan natin. Ngunit marami tayong pagkakataon upang harapin sila at pagkaitan sila ng tagumpay. Si Gardner ang mahinang link. Kailangan mong humanap ng mali sa kanya. Sapat na sa galit sa kanya at tatalikuran niya kahit ang kanyang mga pinagkakatiwalaang tagapayo at tapat na kababayan." Nag-isip sandali si Zevitin, pagkatapos ay idinagdag: "Kailangan niyang magalit ngayon. Pag-atake sa ating manlalaban... Dapat niyang malaman kung gaano tayo kagalit na binaril nila ang ating manlalaban gamit ang isang mababang-ani na nuclear device."
    
  "Ngunit... ang manlalaban ay hindi binaril," paalala ni Orlev, "at sinabi ng heneral na ang sandata ay hindi isang nuclear T-ray weapon, ngunit-"
    
  "Para sa kapakanan ng Diyos, Peter, sasabihin namin sa mga Amerikano hindi ang alam namin, kundi kung ano ang aming pinaniniwalaan," sabi ni Zevitin na may pagkairita sa kanyang boses, ngunit may ngiti sa kanyang mukha. "Ang aking mga ulat ay nagsasabi na binaril nila ang aming manlalaban gamit ang isang T-Ray nuclear device nang walang provocation. Ito ay isang gawa ng digmaan. Ilagay kaagad si Gardner sa telepono."
    
  "Dapat bang makipag-ugnayan si Ministro Khedrov at-?"
    
  "Hindi, direkta akong magpoprotesta kay Gardner," sabi ni Zevitin. Tumango si Orlev at kinuha ang telepono mula sa desk ni Zevitin. "Hindi ito ordinaryong telepono, Peter. Gamitin ang hotline. Parehong boses at data sa parehong oras." Ang emergency hotline sa pagitan ng Washington at Moscow ay na-upgrade pagkatapos ng mga salungatan noong 2004 upang magbigay ng voice, data at video na komunikasyon sa pagitan ng dalawang kabisera, gayundin ng teletype at fax na komunikasyon, at pinahintulutan para sa higit pang satellite link, na ginagawang mas madali para sa mga lider na makipag-ugnayan sa isa't isa. . "Minister Khedrov, maghahain ka ng pormal na reklamo sa United Nations Security Council gayundin sa US State Department. At gusto kong ang bawat media outlet sa planeta ay mag-publish kaagad ng isang ulat tungkol sa insidente.
    
  Unang tinawagan ni Orlev ang Foreign Ministry, pagkatapos ay nakipag-ugnayan sa Kremlin liaison officer para magbukas ng hotline para sa pangulo. "Sir, maaaring magkaroon ito ng hindi kasiya-siyang kahihinatnan," babala ni Orlev, naghihintay ng koneksyon. "Walang alinlangang sinimulan ng aming piloto ang pag-atake sa pamamagitan ng pagpapaputok ng bala sa American bomber-"
    
  "Ngunit pagkatapos lamang na ilunsad ng bomber ang hypersonic missile nito," sabi ni Zevitin. "Ang misil na ito ay maaaring pumunta kahit saan. Ang mga Amerikano ay malinaw na ang mga aggressor. Ang piloto ay ganap na makatwiran sa pagpapaputok ng kanyang mga missile. Lumalabas na tama siya, dahil ang misil na pinaputok ng mga Amerikano sa Tehran ay may dalang kemikal na warhead.
    
  "pero-"
    
  "Maaaring hindi tumpak ang mga naunang ulat, Peter," sabi ni Zevitin, "ngunit hindi iyon nangangahulugan na hindi na tayo maaaring magprotesta sa pangyayaring ito ngayon. Naniniwala akong kikilos muna si Gardner at pagkatapos ay suriin ang mga katotohanan. Maghintay at tingnan."
    
  Si Alexandra Khedrov ay tahimik na tumingin kay Zevitin nang mahabang panahon; pagkatapos: "Ano ang ibig sabihin ng lahat ng ito, Leonid?" Gusto mo lang bang inisin si Gardner? Para saan? Hindi siya katumbas ng gayong pagsisikap. Malamang na mapahamak siya sa sarili nang wala ka palagi... Gaya ng sinabi mo, "nangungulit" kanya. At siyempre hindi mo gustong suportahan ng Russia ang mga Iranian. Gaya ng sinabi ko kanina, malamang na talikuran nila tayo pagkatapos nilang bawiin ang kanilang bansa."
    
  "Ito ay ganap na walang kinalaman sa Iran, Alexandra, at lahat ng gagawin sa Russia," sabi ni Zevitin. "Ang Russia ay hindi na mapapaligiran at ihiwalay. Si Gryzlov, siyempre, ay nagdusa mula sa mga maling akala ng kadakilaan, ngunit dahil sa kanyang mga nakatutuwang ideya, nagsimulang matakot muli ang Russia. Ngunit sa ganap na takot o awa nito, sinimulan ng mundo na ibigay sa Estados Unidos ang lahat ng gusto nito, at iyon ay ang palibutan at subukang durugin muli ang Russia. Hindi ko hahayaang mangyari ito."
    
  "Ngunit paano ito makakamit ng deployment ng mga anti-space na armas na ito?"
    
  "Hindi mo naiintindihan, Alexandra-ang banta ng digmaan laban sa mga Amerikano ay magpapalakas lamang sa kanilang pagpapasya," paliwanag ni Zevitin. "Kahit na ang isang walang gulugod na dude tulad ni Gardner ay lalaban kung ang kanyang likod ay nakasandal sa dingding-kahit papakawalan niya ang kanyang junkyard dog na McLanahan sa amin, gaano man siya nagdamdam sa kanyang lakas at determinasyon.
    
  "Hindi, dapat nating papaniwalain ang mga Amerikano mismo na sila ay mahina, na dapat silang makipagtulungan at makipag-ayos sa Russia upang maiwasan ang digmaan at sakuna," patuloy ni Zevitin. "Ang poot ni Gardner-at takot-sa McLanahan ang susi. Upang magmukhang matapang na pinuno na hinding-hindi niya magagawa, umaasa akong isakripisyo ni Gardner ang kanyang pinakadakilang heneral, lansagin ang kanyang pinaka-advanced na mga sistema ng armas, at talikuran ang mahahalagang alyansa at mga pangako sa pagtatanggol, lahat sa altar ng internasyonal na kooperasyon at kapayapaan sa mundo."
    
  "Pero bakit? Para sa anong layunin, Ginoong Pangulo? Bakit nanganganib ng digmaan sa mga Amerikano nang ganoon?"
    
  "Dahil hindi ko papayagan ang Russia na napapalibutan," matalas na sabi ni Zevitin. "Tingnan mo na lang ang mapapahamak, Ministro! Ang bawat dating bansa ng Warsaw Pact ay miyembro ng North Atlantic Treaty Organization; halos lahat ng dating republika ng Sobyet ay may ilang uri ng base ng NATO o Amerikano."
    
  Si Zevitin ay nagsindi ng isa pang sigarilyo, ngunit sa bulag na galit ay inihagis niya ito sa mesa. "Kami ay mayaman na higit pa sa mga pangarap ng aming mga ama, Alexandra, ngunit hindi namin maaaring dumura nang hindi nagrereklamo, sinusukat, sinusuri o naharang ang mga Amerikano," bulalas niya. "Kung magising ako at makita ang mapahamak na istasyon ng kalawakan na nagmamadali sa kalangitan - ang aking langit sa Russia! - isa pa, sisigaw na ako! At kung makakita ako ng isa pang binatilyo sa mga lansangan ng Moscow na nanonood ng palabas sa TV sa Amerika o nakikinig sa musikang Kanluranin dahil mayroon siyang libreng Internet access courtesy of the American organization Space Dominance, papatayin ko ang isang tao! Tama na! Tama na! Ang Russia ay hindi mapapalibutan, at hindi kami mapipilitang isumite sa kanilang mga laruan sa espasyo!
    
  "Nais kong maalis ang kalangitan ng Russia sa sasakyang pangkalawakan ng Amerika, at gusto kong malinis ang ating mga airwave sa mga pagsasahimpapawid ng Amerika, at wala akong pakialam kung kailangan kong magsimula ng digmaan sa Iran, Turkmenistan, Europa, o sa kalawakan upang gawin ito!"
    
    
  SAKAY SA ARMSTRONG SPACE STATION
  Ilang sandali pa
    
    
  "Handa nang lumipad ang Stallion Zero-Seven, ginoo," ulat ni Master Sergeant Lucas.
    
  "Salamat, Master Sergeant," tugon ni Patrick McLanahan. Pinihit niya ang switch sa kanyang console, "Have a safe trip home, Boomer." Ipaalam sa akin kung paano gumagana ang mga eksperimento sa paglabas ng module at ang bagong pamamaraan ng muling pagpasok."
    
  "Matatapos na, sir," sagot ni Hunter Noble. "Nakakagulat na wala ka sa jet plane."
    
  "At least ngayon, kaya mo na itong i-pilot, di ba?"
    
  "Kailangan kong makipagbuno kay Frenchie para dito at malapit na - ngunit oo, nanalo ako," sabi ni Boomer. Nakuha niya ang inis na tingin sa rear cockpit camera ni US Navy Lieutenant Commander Lisette "Frenchie" Moulin, isang bihasang F/A-18 Hornet combat pilot at NASA space shuttle commander at pilot. Kamakailan ay naging kwalipikado siya bilang commander ng XR-A9 Black Stallion starship at palaging naghahanap ng isa pang pagkakataon upang ma-pilot si Bird, ngunit wala sa kanyang mga argumento ang gumana sa Boomer sa pagkakataong ito. Kapag lumipad si Patrick papunta at pauwi sa istasyon - na medyo madalas kamakailan - kadalasang pinili niya si Boomer sa likod na upuan.
    
  Pagkalipas ng ilang minuto, humiwalay ang Black Stallion mula sa docking bay sakay ng space station ni Armstrong, at maingat na minaniobra ni Boomer ang barko palayo sa istasyon. Nang makalayo na sila, nagmaniobra siya sa posisyon para magpaputok ng relay, lumilipad muna ang buntot. "Kumpleto na ang mga checklist ng countdown, lilipat na tayo sa final automatic countdown hold," anunsyo niya sa intercom. "Mga anim na raang milya bago kami makarating. Handa ka na ba para dito, Frenchy?"
    
  "Naiulat ko na na kumpleto na ang aking mga checklist, Kapitan," sagot ni Moulin.
    
  Inilibot ni Boomer ang kanyang mga mata sa kunwaring iritasyon. "Frenchie, pag-uwi natin, kailangan nating umupo sa isang magandang bar sa isang lugar sa Strip, uminom ng mamahaling champagne at pag-usapan ang iyong saloobin - sa akin, sa serbisyo, sa buhay."
    
  "Captain, alam na alam mo na engaged na ako, hindi ako umiinom, at mahal ko ang trabaho ko at buhay ko," sabi ni Moulin sa parehong garalgal na monotone na boses na talagang kinasusuklaman ni Boomer. "Maaari ko ring idagdag, kung hindi mo pa napagtanto sa ngayon, na kinasusuklaman ko ang call sign na ito, at hindi kita partikular na gusto, kaya kahit na malaya ako, umiinom ng alak, at ikaw ang huling tao sa mundo. sa karamihan na may malaking titi at mahabang dila sa bahaging ito ng Vegas, hindi ako makikitang patay sa isang bar o kahit saan kasama mo."
    
  "Oh, Frenchie. Ito ay malupit".
    
  "Sa tingin ko isa kang namumukod-tanging komandante ng spacecraft, inhinyero at karampatang test pilot," dagdag niya, "ngunit sa tingin ko ay kahihiyan mo ang uniporme at madalas na nagtataka kung bakit nasa Dreamland ka pa rin at miyembro pa rin ng Air Force U.S.A. Sa palagay ko, ang husay mo bilang isang inhinyero ay tila natatabunan ang mga party, ang mga tambay sa casino, at ang patuloy na daloy ng mga kababaihan sa loob at labas ng iyong buhay-karamihan sa labas ng kumpanya-at sa totoo lang, naiinis ako rito."
    
  "Huwag kang magpigil, Kumander. Sabihin mo sa akin ang totoong nararamdaman mo."
    
  "Ngayon, kapag iniulat ko ang 'checklist complete', Captain, tulad ng alam mo, ito ay nagpapahiwatig na ang aking istasyon ay maayos, na pinag-aralan ko at sinuri ko ang lahat ng aking makakaya sa iyong istasyon at sa iba pang bahagi ng barko at nakita kong ito ay pinakamainam, at handa na ako para sa susunod na ebolusyon."
    
  "Oooh. Gusto ko kapag nagsasalita ka ng naval dialect. 'Squared away' at 'evolution' sound so nautical. Medyo weird din kapag babae ang nanggaling."
    
  "Alam mo, kapitan, tiniis ko ang kalokohan mo dahil galing ka sa Air Force, at ito ay sangay ng Air Force, at alam ko na ang mga opisyal ng Air Force ay laging kaswal sa isa"t isa, kahit na mayroong malaking pagkakaiba sa ranggo sa pagitan nila," sabi ni Moulin. "Ikaw din ang kumander ng spaceship, na nagiging responsable kahit na higit pa ako sa iyo. Kaya't hindi ko papansinin ang iyong mga sexist na pangungusap sa misyon na ito. Ngunit tiyak na hindi nito binabago ang aking opinyon tungkol sa iyo bilang isang tao at bilang isang opisyal ng Air Force-sa katunayan, kinukumpirma nito ito.
    
  "Pasensya na po. Hindi ko narinig ang lahat ng ito. Naging abala ako sa paglalagay ng mga lapis sa aking tenga upang maiwasan ang pakikinig sa iyo."
    
  "Pwede ba nating sundin ang test flight plan at gawin na lang, captain, without all this macho male nonsense?" We're already thirty seconds late from the scheduled start time."
    
  "Okay, okay, Frenchie," sabi ni Boomer. "Sinisikap ko lang na kumilos na parang bahagi kami ng isang koponan at hindi naglilingkod sa magkahiwalay na deck ng isang barko ng hukbong-dagat ng ikalabinsiyam na siglo. Patawarin mo ako sa pagsubok." Pinindot niya ang control button sa kanyang flight control stick. "Ilabas mo ako dito, Seventh Stallion. Simulan ang powered descent."
    
  "Starting powered descent, stop powered descent..." Kapag ang computer ay hindi nakatanggap ng cancelling order, nagsimula ito: "Starting recording from orbit in three, two, one, now." Laser Pulse Detonation Rocket System, o LPDRS, engines binibigkas ang "mga leopardo," na-activate at naabot ang buong kapangyarihan. Sa pamamagitan ng pagsunog ng JP-7 jet fuel at hydrogen peroxide oxidizer kasama ng iba pang mga kemikal at sobrang init na mga pulso ng laser upang mapataas ang tiyak na impulse, ang apat na LPDRS engine ng Black Stallion ay gumawa ng dalawang beses sa thrust ng lahat ng mga makina na sakay ng Space shuttle orbiters na pinagsama.
    
  Habang bumagal ang spacecraft, nagsimula itong bumaba. Karaniwan, sa isang tiyak na bilis, isasara ng Boomer ang mga pangunahing makina, pagkatapos ay paandarin ang spacecraft sa isang mataas na posisyon ng ilong para sa pasulong na paglipad at maghanda para sa "entry interface," o unang pakikipagtagpo sa kapaligiran, at pagkatapos ay gumamit ng aerobraking-pag-scrape. off the shielded underside.may atmosphere - para bumagal bago lumapag. Gayunpaman, sa pagkakataong ito ang Boomer ay nagpatuloy muna sa paglipad ng buntot, kasama ang mga makina ng LPDRS na tumatakbo nang buong lakas.
    
  Karamihan sa mga spacecraft ay hindi maaaring gawin ito nang matagal dahil wala silang sapat na gasolina, ngunit ang Black Stallion spaceplane ay naiiba: dahil ito ay na-refuel habang lumilipad sa Armstrong space station, ito ay may mas maraming gasolina gaya ng kung ito ay mayroon. lumipad sa orbit, na nangangahulugan na ang mga makina nito ay maaaring tumakbo nang mas matagal sa panahon ng pagbabalik. Bagama't mas matipid ang aerobraking, mayroon itong sariling hanay ng mga panganib, lalo na ang mataas na friction temperature na naipon sa ilalim ng spacecraft, kaya sinubukan ng crew ang ibang paraan ng pagbawi.
    
  Habang pabagal pa lalo ang Black Stallion, mas naging matarik ang anggulo ng pagbaba hanggang sa tila diretso silang tumuturo. Inayos ng mga flight at engine control computer ang kapangyarihan para mapanatili ang isang pare-parehong 3 G na lakas ng pagpepreno. "Ayoko magtanong," reklamo ni Boomer habang itinulak ng mga g-force ang kanyang katawan pabalik sa kanyang upuan, "pero kumusta ka diyan, Frenchie ?" Optimal pa rin?"
    
  "Green, Captain," sagot ni Frenchie, na pinipilit ang sarili na huminga sa nakakuyom na mga kalamnan ng kanyang lalamunan upang panatilihing tensiyonado ang kanyang mga kalamnan sa tiyan, na nagpapataas ng presyon ng dugo sa kanyang ulo. "Lahat ng system sa berde, nakumpleto ang pagsusuri sa istasyon."
    
  "Napakadetalye ng ulat, salamat, ginoo Moulin," sabi ni Boomer. "Dito rin ako optimal."
    
  Lumilipad sa Mach 5, o limang beses ang bilis ng tunog, at bago muling pumasok sa atmospera sa taas na humigit-kumulang animnapung milya, sinabi ni Boomer, "Handa nang simulan ang paghihiwalay ng payload." Mas seryoso ang boses niya ngayon dahil isa itong mas kritikal na yugto ng misyon.
    
  "Naiintindihan ko, hinahati-hati ang kargada... Tumatakbo ang programa," sagot ni Moulin. Bumukas ang mga pinto ng cargo bay sa tuktok ng fuselage ng Black Stallion at itinulak ng malalakas na makina ang BDU-58 container palabas ng bay. Ang BDU-58 "Meteor" na lalagyan ay idinisenyo upang protektahan ang hanggang apat na libong libra ng kargamento sa panahon ng pagbaba ng atmospera. Sa sandaling dumaan sa atmospera, maaaring lumipad ang Meteor ng hanggang tatlong daang milya patungo sa landing site nito o itapon ang kargamento nito bago tumama sa lupa.
    
  Ang misyon na ito ay idinisenyo upang ipakita na ang mga Black Stallion spaceplane ay maaaring mabilis at tumpak na makakarating ng isang long-range reconnaissance aircraft saanman sa planetang Earth. Maglulunsad ang Meteor ng isang unmanned AQ-11 Night Owl surveillance aircraft sa taas na humigit-kumulang tatlumpung libong talampakan malapit sa hangganan ng Iran-Afghan. Sa susunod na buwan, susubaybayan ng Night Owl ang lugar gamit ang infrared at millimeter wave radar para sa mga palatandaan ng mga rebeldeng Muslim na tumatawid sa hangganan o mga convoy ng Islamic Revolutionary Guard Corps o al-Quds Force na nagpupuslit ng mga armas o supply mula sa mga kalapit na bansa.
    
  Matapos alisin ang lalagyan na naglalaman ng meteorite, ipinagpatuloy nina Boomer at Frenchie ang kanilang pinapagana na pagbaba. Ang atmospera ay naging sanhi ng pag-decelerate ng spaceplane nang mas mabilis, at hindi nagtagal ay bumagal ang mga makina ng LPDRS upang mapanatili ang maximum na deceleration na 3 G. "Ang temperatura ng katawan ng barko ay nasa loob ng normal na mga limitasyon," iniulat ni Moulin. "Talagang gusto ko ang mga kinokontrol na descent na ito."
    
  Hinarap ni Boomer ang g-forces, inabot at tinapik ang tuktok ng dashboard. "Nice spaceship, nice spaceship," malambing niyang sabi. "Gusto rin niya ang mga pababang karera na iyon - lahat ng init ng tiyan ay hindi kaaya-aya, di ba, honey? Sinabi ko ba sa iyo, Frenchie, na ang mga makina ng Leopard ang aking ideya?"
    
  "Mga isang milyong beses lang, kapitan."
    
  "Ay oo".
    
  "Ang presyon ng hangin sa ibabaw ay tumaas sa berde... Tinitiyak ng mga computer ang kaligtasan ng sistema ng pagkontrol ng reaksyon," iniulat ni Moulin. "Nasa test mode ang mga control surface na naaayon sa misyon...Nakumpleto na ang mga pagsubok at tumutugon ang MAW system sa mga command ng computer." Ang MAW system, o Mission Adaptive Wing, ay isang serye ng maliliit na actuator sa fuselage na mahalagang ginawang lifting device ang buong katawan ng spaceplane - hinuhubog ng mga computer ang balat kung kinakailangan upang maniobra, umakyat o bumaba, na nagbibigay ng mas madulas na sasakyang panghimpapawid. o mabilis na pagbabawas ng bilis. Kahit na lumilipad pabalik, pinapayagan ng MAW system ang ganap na kontrol sa spaceplane. Gamit ang aktibong kontrol sa atmospera, si Boomer mismo ang kumuha ng kontrol sa Black Stallion, lumiko upang lumipad sila pasulong tulad ng isang normal na eroplano, pagkatapos ay manu-manong na-pilot ang sasakyang-dagat sa pamamagitan ng isang serye ng masikip, mataas na anggulo ng pag-atake na mga pagliko upang mapabilis ang bilis habang pinapanatili ang bilis. ng pagbaba at temperatura ng katawan ay nasa ilalim ng kontrol.
    
  Kasabay nito, nagmamaniobra siya para kumuha ng landing position. Nangangako ang landing na ito na magiging mas mahirap ng kaunti kaysa sa karamihan dahil ang kanilang landing spot ay nasa timog-silangan ng Turkey sa pinagsamang base militar ng Turkish-NATO sa isang lungsod na tinatawag na Batman. Ang Batman AFB ay ang base ng Joint Special Operations Task Force noong 1991 Gulf War, nang ang US Army Special Forces at Air Force pararescue troops ay nagsagawa ng mga patagong misyon sa buong Iraq. Pagkatapos ng digmaan, ibinalik ito sa kontrol ng sibilyan ng Turko. Sa pagsisikap na pataasin ang kooperasyon at pagbutihin ang relasyon sa mga kapatid nitong Muslim sa Gitnang Silangan, ipinagbawal ng Turkey ang mga operasyong militar ng NATO mula kay Batman, ngunit hinikayat ng Amerika ang mga Turko na payagan ang reconnaissance at ilang strike aircraft na lumipad mula sa Batman upang manghuli at sirain ang mga rebelde sa Iran. Isa na ito sa pinakamahalagang forward air base para sa mga pwersang Amerikano at NATO sa Middle East, Eastern Europe at Central Asia.
    
  "Animnapung libong talampakan, presyon ng atmospera sa berdeng sona, handang harangin ang mga leopardo," iniulat ni Moulin. Ngumisi si Boomer - ang pag-secure ng mga leopard at paglipat sa air turbojet mode ay awtomatikong isinagawa, tulad ng karamihan sa mga operasyon sa spaceplane, ngunit palaging sinusubukan ni Moulin na hulaan nang maaga kung kailan sisimulan ng computer ang pamamaraan. Cute, oo - ngunit sa pangkalahatan ito rin Tama. Siyempre , inabisuhan siya ng computer na protektado ang mga makina ng LPDRS. "Nasa 'manual' mode pa rin kami, Captain," paalala ni Moulin. "Hindi awtomatikong i-restart ng system ang mga makina."
    
  "Talagang magaling ka dito, di ba, Frenchie?" Boomer quipped.
    
  "Trabaho ko ito, kapitan."
    
  "Hindi mo naman ako tatawaging 'Boomer,' 'di ba?"
    
  "Malamang, kapitan."
    
  "Hindi mo alam kung ano ang nawawala mo, Frenchie."
    
  "Mabubuhay ako. Handa nang mag-restart."
    
  Bahagi ng alindog nito ay tiyak ang paghabol. Siguro siya ay napaka-negosyo sa kama - ngunit iyon ay kailangang maghintay hanggang sa sila ay umupo nang magkasunod. "Pinapatay ko ang mga makina, nabubuhay ang mga turbojet engine." Mayroon na ngayong sapat na oxygen sa atmospera upang ihinto ang paggamit ng hydrogen peroxide upang magsunog ng jet fuel, kaya binuksan muli ni Boomer ang mga movable tab sa mga inlet ng engine at sinimulan ang pagkakasunud-sunod ng pagsisimula ng engine. Ilang sandali pa, ang mga turbojet engine ay naka-idle at handa nang lumipad. Dinala sila ng ruta ng paglipad nila sa gitnang Europa at Ukraine, at nasa ibabaw na sila ngayon ng Black Sea, patungo sa timog-silangan patungo sa Turkey. Kasabay ng pagpapanatiling mababa ang temperatura ng kanilang katawan, ang pinabilis na mga pamamaraan ng pagbaba ay nagbigay-daan sa kanila na mag-deorbit nang mas mabilis-maaari silang bumaba mula sa isang taas na dalawang daang milya patungo sa isang posisyon sa paunang paglapit na tinatawag na "high gate" nang wala pang isang libong milya, habang ang isang normal na pagbaba sa aerobraking maaaring umabot ito ng halos limang libong milya.
    
  Mas mababa sa animnapung libong talampakan sila ay nasa Class A positive control airspace, kaya ngayon kailangan nilang sundin ang lahat ng normal na air traffic control procedures. Ang computer ay naipasok na ang naaangkop na dalas sa numero unong microwave radio: "Sentro ng Ankara, ito ang Seventh Herd, nararapat na pansin, isang daan at dalawampung milya hilagang-kanluran ng Ankara, na dumadaan sa antas ng paglipad five-four-zero, humihiling ng pag-activate ng ang plan ng flight namin. Magiging MARS tayo kasama ang Four-One chevron."
    
  "Ang ikapitong grupo, ang sentro ng Ankara, ay manatili sa labas ng Turkish air defense identification zone hanggang matukoy ng radar, magsenyas ng one-four-one-7 normal." Muling basahin ng Boomer ang lahat ng mga tagubilin.
    
  Sa sandaling iyon, sa kanilang pangalawang naka-encrypt na radyo, narinig nila ang: "Stallion seven, chevron four-One on blue Two."
    
  Hiniling ni Boomer kay Frenchie na makinig sa air traffic control frequency, pagkatapos ay lumipat sa auxiliary radio station: "Four-One, this is the Seventh Stallion." Nagpalitan sila ng challenge at response code para kumpirmahin ang pagkakakilanlan ng isa't isa, kahit na sila ay nasa isang naka-encrypt na channel. "Lumabas kami mula sa Batman dahil narinig namin mula sa Ankara ATC na hindi nila pinapayagan ang anumang sasakyang panghimpapawid na tumawid sa kanilang mga air defense, kahit na ang mga may itinatag na mga plano sa paglipad. Hindi namin alam kung ano ang nangyayari, ngunit kadalasan ito ay dahil ang isang hindi kilalang eroplano o sasakyang-dagat ay sumalakay sa kanilang airspace o katubigan, o ilang mga Kurd ang nagpaputok ng ilang mortar sa hangganan, at kanilang isinasara ang lahat hanggang sa maayos nila ito . Papalapit na kami sa Fishtail rendezvous point. Iminumungkahi ko ang paglalakad parallel sa punto doon, pagkatapos ay patungo sa MK."
    
  "Salamat sa pananatili sa tuktok ng mga bagay, Four-One," sabi ni Boomer, kitang-kita ang kaluwagan sa kanyang boses. Ang paggamit ng pinahusay na descent profile ay lubhang naubos ang kanilang mga reserbang gasolina - sa ngayon ay halos wala na silang gasolina, at sa oras na maabot nila ang kanilang unang diskarte sa Batman AFB sila ay nasa emergency na reserbang gasolina at mawawalan ng gasolina, para lumipad. sa ibang lugar. Ang kanilang pinakamalapit na alternatibong landing point ay ang Mihail Cogniceanu Airport malapit sa Constanta, Romania, o simpleng "MK" sa madaling salita, ang unang base militar ng US na itinatag sa isang dating bansa ng Warsaw Pact.
    
  Kapag ang dalawang sasakyang panghimpapawid ay konektado sa pamamagitan ng isang secure na transceiver, ang kanilang mga multi-function na display ay nagpakita sa kanila ng lokasyon ng isa't isa, ang ruta na kanilang dadaanan patungo sa punto ng pagtatagpo, at ang mga liko na lugar na kakailanganin nilang mapunta sa posisyon. Naabot na ng Black Stallion ang paunang mid-air refueling point nito labinlimang minuto nang mas maaga, sa apat na raang buhol at taas na tatlumpung libong talampakan, kaya nagsimula ang Boomer ng sunod-sunod na masikip na pagliko upang mawala ang sobrang bilis ng hangin. "Gustung-gusto ko ito-nagbubutas sa kalangitan, nagpapalipad ng pinakamabilis na sasakyang panghimpapawid sa planeta."
    
  "Ang isa ay tumatawag sa Seventh Stallion," narinig ni Boomer sa kanyang naka-encrypt na satellite transceiver.
    
  "It's God on WATCHMEN," he quipped. "Pasulong, Isa."
    
  "Ikaw ay clear na pumunta sa MK," sabi ni Patrick McLanahan mula sa Armstrong space station. Sinusubaybayan niya ang pag-unlad ng spaceplane mula sa command module. "Handa ang mga crew para matiyak ang kaligtasan ng Black Stallion."
    
  "Dapat bang may tumitingin sa aking balikat mula ngayon?" - tanong niya.
    
  "Kinukumpirma ko ito, Boomer," sagot ni Patrick. "Masanay ka na."
    
  "Naiintindihan."
    
  "Any idea kung bakit hindi pinapasok ni Ankara ang sinuman, sir?"
    
  "Ito si Genesis. Negatibo pa rin," chimed in David Luger. "Nagsusuri pa kami."
    
  Sa kalaunan ay nakapagpabagal at nakababa ang Black Stallion para kumuha ng tamang posisyon, limang daang talampakan sa ibaba at kalahating milya sa likod ng tanker. "Naitatag ang ikapitong yugto, kumpleto ang checklist, nakikita mo, handa na," iniulat ni Boomer.
    
  "Roger you, Seven, this is Chevron Four-One," sagot ng gunner sa likuran ng tanker. "Nabasa kita nang malakas at malinaw, tulad ko."
    
  "Malakas at malinaw."
    
  "Naiintindihan kita. Nakikita rin kita." Sa ibabaw ng intercom ay sinabi niya, "Boom lowering to contact position, crew," at inilipat niya ang tanker sa posisyon, ang sariling wire-controlled na mga pakpak na nagpapatatag nito sa daloy ng malaking tanker. Muli sa radyo: "Na-clear na ang pito para lumipat sa posisyong pre-contact, handa na ang Four-One."
    
  "Ang ikapito ay tumataas," sabi ni Boomer. Binuksan niya ang mga sliding door sa tuktok ng fuselage sa likod ng cockpit, pagkatapos ay maayos na dinala ang spaceplane sa pre-contact position: nakahanay sa centerline ng tanker, sa tuktok ng windshield kasama ang center seam ng lighting control panel. Pinuno ng malaking tiyan ng isang na-convert na Boeing 777 ang windshield. "Ang pito ay nasa pre-contact na posisyon, nagpapatatag at handa, sa pagkakataong ito ay JP-7 lamang," sabi niya.
    
  "Ang pagkopya ng paunang contact at handa, JP-7 lamang, na-clear upang makapasok sa posisyon ng contact, four-one ready," sabi ng boom operator. Pinahaba niya ang nozzle at binuksan ang kumikislap na "maneuver" indicator - isang senyas upang ilipat ang receiver sa nais na posisyon. Halos hindi na kailangang ilipat ni Boomer ang mga kontrol dahil napakagaan ng eroplano-halos sa isang pag-iisip lang, maingat niyang ginabayan ang Black Stallion pasulong at pataas. Kapag naging steady na ang maneuver indicator, napanatili ng Boomer ang posisyon nito, muli na parang sa sobrang lakas ng pag-iisip, at ipinasok ng boom operator ang nozzle sa socket nito. "Makipag-ugnayan, apat-isa."
    
  "Ang ikapito ay nakipag-ugnayan at nagpapakita ng pagkonsumo ng gasolina," kinumpirma ni Boomer. "Natutuwa akong makita kayong mga lalaki."
    
  "Kami ang crew ng Cabernet, sir," sabi ng piloto ng tanker.
    
  Kinailangan ng KC-77 ng sampung minuto upang ilipat ang tatlumpung libong libra ng jet fuel sa Black Stallion. "Magsimula tayo sa kanluran, Four-One," sabi ni Boomer. "Nagsisimula kaming maging masyadong malapit sa Krasnodar." Mayroong malaking air base ng Russia sa Krasnodar sa silangang baybayin ng Black Sea, at bagama't nasa labas sila ng airspace nila o ng sinumang iba pa, pinakamabuting huwag lumipad sa mga nasabing lugar nang walang babala. Kasama ng kanilang malaking air defense radar at maraming baterya ng mga long-range surface-to-air missiles, ang Krasnodar ay isa sa pinakamalaking fighter base sa buong mundo, na may hindi bababa sa tatlong full air defense fighter wings na nakabase doon, kabilang ang isa na may Mikoyan's MiG-29. Gurevich "Fulcrum", itinuturing na isa sa mga pinakamahusay na interceptor sa mundo.
    
  Kahit na apat na taon pagkatapos ng pag-atake ng paghihiganti ng mga Amerikano sa Russia, ang mga nerbiyos sa buong rehiyon ay nababagabag pa rin, at ang mga operator ay handang gawin ang lahat upang maipalabas ang mga manlalaban sa himpapawid at maisaaktibo ang mga sistema ng pagtatanggol sa hangin. Sa kabutihang palad, walang palatandaan ng anumang aktibidad sa pagtatanggol sa hangin sa likod nila. "Ang pinakamagandang gawin ay lumiko sa kanan."
    
  "Diretso kami sa two-seven-zero," iniulat ng piloto ng tanker. Mahusay na bumagsak ang Boomer sa likod ng binagong Boeing 777 nang magsimula silang lumiko sa timog, na nagpapanatili ng contact sa pamamagitan ng pagliko.
    
  Kakasimula pa lang nila sa isang bagong kurso nang sabihin ng gunner ng tanker, "Well, guys, mukhang may bisita tayo. Siyete, ang iyong alas-tres, ay malapit na."
    
  "Anong problema, Frenchie?" Tanong ni Boomer, na nakatuon sa pananatili sa lugar ng paglalagay ng gasolina.
    
  "Oh shit...ito ay isang Russian MiG-29," sabi ni Moulin na kinakabahan, "tatlong oras, wala pang kalahating milya, sa dulo mismo ng aming pakpak."
    
  "Tingnan kung mayroon siyang wingman," sabi ni Boomer. "Ang mga Ruso ay hindi madalas na lumilipad ng mga solong barko."
    
  Sinuri ni Moulin ang kalangitan, sinusubukang manatiling kalmado, sinusubukang tumingin sa malayo hangga't maaari. "Nahuli siya," sabi niya pagkaraan ng ilang sandali. "Sa alas-siyete, halos isang milya ang layo." Lumapit naman ang alas tres na nakakuha ng atensyon niya. Sa kanyang labinlimang taong karera sa Navy, hindi pa siya nakakita ng isang MiG-29, maliban sa mga nasa serbisyo ng Aleman, at pagkatapos ay sa static na display lamang, hindi sa paglipad. Ito ay maaaring isang clone ng F-14 Tomcat carrier-based fighter ng Navy, na may malalawak na pakpak, isang napakalaking fuselage at isang malaking ilong para sa malaking fire control radar nito. Ang isang ito ay may berde, mapusyaw na asul at kulay abong may guhit na camouflage, na may malaking puti, asul at pulang bandila ng Russia sa vertical stabilizer - at kitang-kita niya ang isang long-range missile at dalawang short-range air-to-air missiles na nakasabit mula sa ang kaliwang pakpak ng isang sandali. "Nakakarga ito ng oso, sigurado iyon," kinakabahan niyang sabi. "Ano ang gagawin natin?"
    
  "Tatapusin ko na ang pag-refuel," sabi ni Boomer, "at pagkatapos ay magsisimula na tayong sumakay sa MK." International airspace ito; Pinahihintulutan ang pamamasyal. Hayaan mong alamin nina Genesis at Odin kung ano ang nangyayari doon."
    
  Narinig ni Boomer si Frenchie sa walkie-talkie number two na may kausap, ngunit ilang sandali pa ay huminto siya: "Darating ang tangang iyon ng alas-tres," kinakabahan niyang sabi.
    
  "Kamusta na tayo sa gasolina?"
    
  "Tatlong-kapat ang puno."
    
  "May sapat ba tayong reserba para maabot ang MK?"
    
  "Marami".
    
  "Gusto ko silang i-top up kung sakali. Gaano kalapit ang MiG ngayon?
    
  "Siya ay nasa dulo ng aming kanang pakpak," sabi ni Frenchie. "Mahihimatay ka na ba, kapitan?"
    
  "Hindi. Ipinakita ko sa kanya kung paano ito ginawa. Walang duda na gusto rin niyang tingnan ang hinaharap." Ngunit ang maliit na laro ay hindi natapos doon. Patuloy ang paglapit ng Mig-29 hanggang sa hindi nagtagal ay narinig ni Boomer ang dagundong ng makina nito at mga vibrations sa labas ng cabin. "Okay, ngayon nagsisimula na siyang asar sa akin. Kumusta tayo sa gasolina?"
    
  "Malapit na mapuno."
    
  "Nasaan ang wingman?"
    
  Si Moulin ay nagsimulang lumipat sa kanyang upuan upang lumiko nang buo sa kaliwa... ngunit sa lalong madaling panahon natuklasan na ito ay hindi kinakailangan, dahil ang pangalawang MiG ay sumara at ngayon ay direktang nasa kaliwang bintana ng sabungan ng piloto ng tanker, sapat na malapit sa ang mga usok ng tambutso mula sa makina nito at mga jet ng tubig ay yumanig sa kaliwang pakpak ng tanker, halos hindi napapansin sa simula, ngunit hindi nagtagal ay mas lumakas habang papalapit ang MiG.
    
  "Ikapito, ito ay Four-One. Lalong nagiging mahirap na panatilihin itong kontrolado. Anong masasabi mo diyan?"
    
  "Bastard," ungol ni Boomer. "Oras na para matapos." Sa radyo ay sumagot siya, "Four-One, patayin natin at-"
    
  Ngunit sa sandaling iyon, ang pangalawang MiG sa kaliwa ng sabungan ng tanker ay nakabukas ang afterburner, ang mga gas na tambutso nito ay ilang yarda lamang mula sa nangungunang gilid ng kaliwang pakpak ng tanker, bilang isang resulta kung saan ang pakpak ay unang pumutok nang marahas pababa, pagkatapos ay pataas, na nagiging sanhi ng paglilista ng tanker sa kanan. "Lumabas, humiwalay, humiwalay!" sigaw ng barrier operator sa radyo. Agad na bumagal si Boomer, pinindot ang voice command button at sinabing, "Brake speed seventy!" Ang Mission Adaptive Wing system ay agad na nagtakda ng maximum drag, na lumilikha ng libu-libong high-speed na preno sa buong ibabaw ng spaceplane at pinapayagan itong mabilis na sumisid...
    
  ... at hindi ito nangyari nang napakabilis, dahil ang piloto ng tanker, na nakikipagpunyagi sa kontrol ng kanyang sasakyang panghimpapawid at sa parehong oras ay pinipindot ang buong lakas ng labanan at isang tatlumpung degree na anggulo ng pag-akyat, nang marinig niya ang "lift-off" signal, over-adjust at ngayon ay galit na galit na nahulog sa kaliwa, na nasa mahigpit na pagkakahawak ng kumpletong pagkawala ng kuryente at nasa gilid ng tailspin. Si Boomer ay nanumpa na malapit na niyang harapin ang boom operator nang makita niya ang buntot ng tanker na bumababa ng pababa sa kanya. "Halika, Chevron, bumawi, sumpain, bumawi...!"
    
  Ang KC-77 tanker ay tila nag-pirouette sa dulo ng pinalawig pa ring pag-boom ng pag-refueling, umaangat sa kaliwa't kanan na parang humahawak sa langit para sa suporta, ang mga pakpak nito ay kumakaway tulad ng isang higanteng osprey sa pag-akyat, maliban sa ang tanker ay hindi nakakakuha ng taas. , at naghahanda na gumulong at umikot nang wala sa kontrol anumang segundo. Sa sandaling naisip ni Boomer na siya ay gumulong sa kanyang likod at sumisid nang hindi mapigilan sa Black Sea, pinigilan niya ang kanyang pagkamatay na pag-uurong-sulong, ang kanyang kaliwang pakpak ay nananatiling pababa at ang kanyang ilong ay nagsimulang gumapang patungo sa abot-tanaw. Habang bumababa ang ilong ng eroplano sa ilalim ng abot-tanaw, ang kanang pakpak ay dahan-dahan, masakit na nagsimulang bumaba. Nang mawala sa paningin ang tanker, halos magkapantay na ito sa mga pakpak, na ang ilong ay matarik na nakababa, ngunit mabilis na nabawi ang nawalang bilis ng hangin.
    
  "Chevron, okay lang ba kayo?" Nag-radyo si Boomer.
    
  Ilang sandali pa ay narinig niya ang isang mataas, nanginginig, namamaos na boses ng lalaki na nagsabi, "Nakuha ko, nakuha ko, damn it, nakuha ko...Seven, Four-One ito, okay kami. Damn, damn, akala ko tapos na tayo. Twelve thousand feet ang taas namin. Ayos naman kami. Nasunog ang isang makina, ngunit ngayon ay nagre-restart kami."
    
  Ini-scan ni Boomer ang kalangitan at nakita ang dalawang MiG-29 na nag-uugnay sa itaas niya, patungo sa silangan. Halos marinig niya ang pagtawa ng mga ito sa kanilang mga radyo sa kung paano nila tinakot ang mga Amerikano. "Ikaw na masama!" - sumigaw siya sa kanyang oxygen visor at inilipat ang throttles pasulong sa maximum afterburner.
    
  "Maharlika! Anong ginagawa mo?" sigaw ni Moulin nang bumalik ang kanyang paghinga matapos ang biglang kabog sa kanyang dibdib dahil sa sobrang karga. Ngunit sa lalong madaling panahon naging malinaw kung ano ang kanyang ginagawa - siya ay lumilipad sa gitna ng MiG formation. Sa oras na siya ay makasigaw, nalampasan na nila ang dalawang MiG, lumilipad nang wala pang isang daang yarda sa itaas nila, sa mahigit pitong daang milya kada oras! "Oh Diyos ko, Noble, nababaliw ka na ba?"
    
  Inihatid ni Boomer ang Black Stallion sa isang matarik na animnapung degree na pag-akyat habang patuloy siyang bumibilis. "Titingnan natin kung gusto nilang makipag-crossbreed sa iba pang mga panlabas na pusa o kung pupunta lang sila para sa malalaking matabang tabbies," sabi niya. Dumagundong ang receiver ng babala ng banta - ang mga MiG ay tumatakbo pa rin nang walang radar, kaya naman madali silang nakalusot sa kanilang pormasyon, ngunit ngayon ay nakabukas na ang malaking N-019 radar at sila ay naghahanap. Nag-level out si Boomer sa apatnapung libong talampakan, ibinalik ang mga kontrol upang labanan ang kapangyarihan, at inilipat ang kanyang multi-function na display sa imahe ng pagbabanta na nagbigay sa kanya ng pinakamahusay na pagtingin sa sitwasyon. "Bantayan ang aking gasolina at ipaalam sa akin kapag malapit na tayo sa bingo fuel sa MK, Frenchie."
    
  "Stallion, ito si Odin," radioed Patrick McLanahan mula sa Armstrong space station. "Nakatanggap lang kami ng babala tungkol sa banta. May dalawa kang MiG sa likod mo! Saan ka pupunta?"
    
  "Kaladkarin ko ang mga taong ito sa malayong silangan hangga't maaari upang ilayo sila sa tanker," sabi ni Boomer, "at tuturuan ko sila ng leksyon kung paano hawakan ang isang itim na kabayong lalaki at lalo na ang kanyang tanker."
    
  "Naiintindihan mo ba ang ginagawa mo, Boomer?" - tanong ni Patrick.
    
  "Sana barilin ako ng mga taong ito, Heneral," sabi ni Boomer, "at pagkatapos ay talagang luluha ako sa kanilang mga mata. May tanong pa ba sir?"
    
  Nagkaroon ng maikling paghinto, kung saan sigurado si Moulin na magmumura ang heneral hanggang sa siya ay bumaba at literal na tumalbog mula sa kisame ng command module sa purong galit sa malabata na mga kalokohan ni Noble. Sa kanyang pagkabigla, narinig niyang tumugon si McLanahan: "Negative, Boomer. Subukan lang na huwag scratch ang pintura."
    
  "Labinlimang minuto bago mag-refuel sa ganitong bilis at heading, spacecraft," iniulat ni Moulin. "Itigil mo na ang kalokohang ito at iikot mo kami!"
    
  "Limang minuto pa at babalik tayo, Frenchie," sabi ni Boomer, pagkatapos ay bumulong, "Halika, mga duwag na bastard, barilin mo na. Nasa iyong paningin kami at hindi kami nagdudulot ng anumang panghihimasok - kunin mo - "
    
  Sa sandaling ito, nagsimulang mag-flash ang dalawang "batwing" na simbolo sa pagpapakita ng babala ng pagbabanta, na kumakatawan sa mga search radar ng Mig. "Attention, attention, missile alert, six hours, twenty-three miles, MiG-29K..." ang sandaling ito ay sinundan ng: "Attention, attention, missile launch, missile launch, AA-12!"
    
  "Let's go, Frenchy, kumapit ka sa mga bloomer mo," sabi ni Boomer. Ibinalik niya ang throttle sa maximum afterburner, pagkatapos ay sinabing: "Nakipag-ugnayan ang mga leopards."
    
  "Mga leopard na nakikipag-ugnayan, itigil ang mga leopards...na-activate ang mga leopardo," tugon ng computer, at ang parehong mga tripulante ay ibinalik sa kanilang mga upuan habang ang mga pulse laser detonation system na mga makina ay nagpaputok sa full turbojet mode - na ang mga throttle ay tumatakbo na sa buong afterburner , sa halip na unti-unting dagdagan ang mga ito, nakatanggap sila ng halos buong turbojet power sa loob lamang ng ilang segundo. Ang bilis ng hangin ay tumalon mula sa ibaba lamang ng Mach 1 hanggang 2, pagkatapos ay 3, pagkatapos ay 4 sa isang kisap-mata. Siya pagkatapos ay nagsimula ng isang matarik na pag-akyat, pagkatapos ay pinananatili ang pitch input hanggang sa sila ay patungo sa tuwid, isang passive limampu, pagkatapos ay animnapung libong talampakan.
    
  "Missiles... still...tracking," reklamo ni Moulin pagkatapos ng halos pitong Gs. "Pa...nagsasara..."
    
  "Malapit na akong... tapos na... sa mga assholes na ito, Frenchie," reklamo ni Boomer. Ibinalik niya ang kapangyarihan sa Mach 4 at patuloy na pinindot ang control stick hanggang sa tumaob ang mga ito. Siya ay gumulong patayo, ang kanyang ilong na ngayon ay nakaturo pababa halos patayo, pagkatapos ay sinulyapan ang ipinapakitang pagbabanta. Gaya ng inaasahan niya, ang dalawang MiG ay nagpapadala pa rin ng radar energy, hinahanap siya-ang AA-12 missile, isang kopya ng American AIM-120 Advanced Medium-Range Air-to-Air Missile, ay tinatarget gamit ang sarili nitong onboard. radar.
    
  "I wonder kung saan ako nagpunta, guys? Malalaman mo rin sa isang segundo." Itinuro ni Boomer ang Black Stallion sa isang punto sa kalawakan kung saan naisip niya na ang mga MiG ay nasa isang tibok ng puso o dalawa - sa kanyang kamag-anak na bilis, ang mga MiG ay tila nag-hover sa kalawakan, bagaman ang pagpapakita ng pagbabanta ay nagpapakita na sila ay lumilipad sa halos dalawang beses na mas mabilis. kaysa sa tunog. Nang masulyapan niya ang mga itim na tuldok sa ibaba niya, gumulong siya sa kaliwa hanggang sa diretso siya sa pagitan ng dalawang eroplano ng Russia. Wala siyang ideya kung nakalkula niya nang tama ang paglipat, ngunit ngayon ay huli na para mag-alala...
    
  Ang mga blink ay higit pa sa hindi mahahalata na mga panlalabo habang siya ay diretsong lumipad sa pagitan nila, nawawala ang pinakamalapit na isa nang limampung yarda lamang. Kapag nalampasan na niya ang mga ito, itinatakda niya ang mga throttle sa idle, pinatay ang mga LPDRS engine para makatipid ng gasolina, ginamit ang MAW system para tulungan ang spaceplane na mag-level out nang hindi naputol-putol - sa kanilang kasalukuyang bilis, narating na sana nila ang Black Sea sa walong segundo lang na walang Mission technology Adaptive Wing - at nagsimulang lumiko sa kaliwa kung sakaling sinusubaybayan pa rin ng AA-12 missiles...
    
  ...ngunit hindi niya kailangang mag-alala tungkol sa mga missile, dahil ilang sandali pa ay nakakita sila ng malaking kislap ng liwanag sa itaas nila, pagkatapos ay isa pa. Umayos siya, hinayaang humina ang g-forces, at pinagmasdan ang langit. Ang tanging nakikita nila ay dalawang itim na ulap sa itaas nila. "Ang bayad ay isang asong babae, tama ba, mga kasama?" Sabi ni Boomer habang muling patungo sa kanluran.
    
  Kinailangan nilang abutin muli ang tanker at mag-refuel dahil naabot nila ang emergency fuel condition sa loob lamang ng ilang minuto habang tumatakbo ang mga makina ng LPDRS. Tuwang-tuwa ang mga tauhan ng tanker, ngunit mas kalmado at parang negosyo si Moulin kaysa sa karaniwan - wala siyang sinabi kundi ang mga obligadong sigaw. "Okay lang ba kayo, Four-One?" - tanong ni Boomer.
    
  "Napakaluwag ng aming mga pustiso," sabi ng piloto ng tanker, "ngunit mas mabuti ito kaysa sa alternatibo. Salamat, stud."
    
  "Maaari mo kaming pasalamatan sa pamamagitan ng pagbibigay sa amin ng kaunting gas para makapunta kami sa MK."
    
  "Hangga't mayroon kaming sapat na gasolina upang dalhin kami sa pinakamalapit na runway, maaari mong kunin ang natitira," sabi ng piloto ng tanker. "At huwag mo nang isipin ang pagbili ng mga inumin para sa anumang iba pang gasolinahan saanman sa planeta - hindi na namin kailangan ang iyong pera. Salamat muli, Seventh Stallion."
    
  Wala pang isang oras, nagkita ang dalawang eroplano at lumapag sa Constanta-Mihail Cog Galniceanu Airport sa Romania. Ang paliparan ay labinlimang milya mula sa Constanta at siyam na milya mula sa sikat na Mamaia beach ng lungsod sa Black Sea, kaya bihira itong malantad sa nagyeyelong fog na bumabalot sa coastal city sa taglamig. Ang Air Force ng Estados Unidos ay nagtayo ng ramp ng paradahan ng sasakyang panghimpapawid, mga hangar, at mga pasilidad sa pagpapanatili at seguridad sa hilagang-silangan na bahagi ng paliparan, at in-upgrade ang control tower, radar at mga pasilidad ng komunikasyon ng paliparan, at ang terminal ng sibilyang paliparan. Kasama ng pagiging miyembro sa NATO at European Union, ang mga pamumuhunan na ginawa ng United States sa Romania ay mabilis na binago ang lugar, na dati ay kilala lamang sa abalang daungan at mga makasaysayang lugar, sa isang pangunahing internasyonal na destinasyon ng negosyo, teknolohiya at turismo.
    
  Ang dalawang eroplano ay dinala sa security area sa isang maliit na convoy ng armored Humvee at sabay na nakaparada sa pinakamalaking hangar. Madalas na nagyayakapan at nakipagkamay ang mga crew sa pagbabawas. Pinag-usapan nila ang kanilang misyon at pagkatapos ay magkahiwalay, nangako na magkikita sila para sa hapunan at inuman mamaya sa Constanţa.
    
  Ang debriefing kina Noble at Moulin ay mas matagal kaysa sa tanker crew. Tumagal ng siyam na nakakapagod na oras upang mag-ulat sa mga tauhan ng maintenance at reconnaissance, si Patrick McLanahan sa Armstrong space station, si Dave Luger sa Dreamland, at sumailalim sa kanilang nakagawiang pagsusuri sa medikal pagkatapos ng paglipad. Nang sa wakas ay pinalaya na sila, nilisan nila ang mga kaugalian ng Romania sa isang sibilyang paliparan, pagkatapos ay sumakay ng shuttle bus patungo sa Best Western Savoy Hotel sa Constanta, kung saan nakipagkontrata ang militar ng US na pansamantalang manatili.
    
  Ang baybayin ng Black Sea ay hindi abala sa taglamig, kaya maliban sa ilang mga tripulante ng eroplano mula sa Romania, Germany at Austria at ilang nagulat na mga negosyante na hindi sanay sa malaking bilang ng mga partido sa Constantinople sa taglamig, ang mga Amerikano ay naiwan sa kanilang sariling mga kagamitan. Nagkakatuwaan na ang mga tanker crew at namimili ng inumin para sa lahat ng may suot na pakpak, lalo na ang mga dayuhang babaeng flight attendant. Nakahanda na rin si Boomer, ngunit laking gulat niya nang makita niya si Lisette na patungo sa elevator patungo sa kanyang silid. Humiwalay siya sa yakap ng dalawang magandang blond flight attendant, nangako na babalik siya kaagad, at nagmamadaling sinundan siya.
    
  Bahagya niyang nilagpasan ang nakasarang pinto ng elevator. "Hoy Frenchie, matutulog ka na agad? Magsisimula pa lang ang party at hindi pa tayo naghahapunan."
    
  "Talo ako. Tapos na ako para sa araw na ito."
    
  Tumingin ito sa kanya ng may pag-aalala. "Wala ka nang masyadong sinabi mula noong maliit na labanan natin sa mga Ruso," sabi niya. "Medyo ako-"
    
  Biglang lumingon sa kanya si Moulin at hinampas siya sa panga gamit ang nakakuyom na kanang kamao. Ito ay hindi isang malakas na suntok, ngunit ito ay isang kamao pa rin - nasaktan siya, ngunit higit sa lahat mula sa sorpresa. "Hoy, bakit mo ginawa iyon?"
    
  "Bastos ka! Ikaw ay isang idiot! - Sumigaw siya. "Dahil sa iyo, maaari tayong mapatay doon ngayon!"
    
  Hinaplos ni Boomer ang kanyang baba, nakatingin pa rin sa kanya nang may pag-aalala; tapos tumango siya at sinabing, "Oo kaya ko. Ngunit walang nagmamadali malapit sa aking tanker." Ngumiti siya, pagkatapos ay idinagdag, "At saka, aminin mo, Frenchie, it's been one hell of a ride."
    
  Si Moulin ay mukhang sasampalin siya muli, at determinado siyang hayaan siyang gawin ito kung ito ay magpapagaan sa kanyang pakiramdam... Ngunit sa kanyang pagtataka, sumugod siya sa elevator, ipinulupot ang kanyang mga braso sa kanyang leeg, napapikit. sa kanya ng isang halik, at idiniin siya pababa. patungo sa kanya, pinasandal siya sa dingding.
    
  "Tama ka, Boomer, napakalaking biyahe," huminga siya. "Nakasakay ako ng mga eroplano mula sa mga sasakyang panghimpapawid sa dalawang digmaan at binaril nang dose-dosenang beses, at hindi pa ako naging kasing-excited ngayon!"
    
  "Diyos ko, Moulin..."
    
  "Pranses. Call me Frenchie, damn it," utos nito saka siya pinatahimik ng isa pang halik. Sa mahabang panahon ay hindi niya ito hinayaang makahinga.
    
  "Napakatahimik mo sa daan pabalik at sa panahon ng debriefing, natakot ako na mapupunta ka sa isang uri ng shell-shocked fugue state, Frenchie," sabi ni Boomer habang sinimulang halikan ni Moulin ang kanyang leeg. "Mayroon kang isang talagang nakakatawang paraan ng pagpapakita ng iyong pananabik."
    
  "Nasasabik ako, nasasabik, nakakahiya, nahiya ako na ipakita ito," sabi ni Moulin sa pagitan ng mga halik, ang kanyang mga kamay ay mabilis na nakahanap ng paraan sa timog ng kanyang baywang. "Ang ibig kong sabihin, dalawang fighter pilot ang namatay, ngunit nabigla ako na naisip ko na magpapakita ako sa aking mapahamak na flight suit!"
    
  "Damn Frenchy, isa iyan sa mga kakaibang side mo na hindi ko kailanman-"
    
  "Shut up, Boomer, just shut up," sabi niya habang bumagal ang elevator sa kanilang sahig. Noon ay halos matanggal na niya ang kanyang zipper at mga butones. "Dalhin mo na lang ako sa kwarto ko at ilabas mo ang utak ko."
    
  "Ngunit paano ang iyong kasintahan at ang iyong-?"
    
  "Boomer, sabi ko shut the hell up and fuck me, and don't stop until the morning," sabi ni Moulin nang bumukas ang mga pinto ng elevator. "I'll explain this to... that... oh damn, kung ano man ang pangalan niya, sa umaga. Tandaan, kapitan, nahihigitan kita, kaya ito ay isang utos, ginoo!" Ito ay malinaw na ang pagbibigay ng mga order ay kapana-panabik para sa kanya bilang piloting isang hypersonic spaceplane.
    
    
  IKALAWANG KABANATA
    
    
  Mas gusto sila ng mga tao kapag nadurog sila ng isang kakila-kilabot na pagkubkob ng kabiguan kaysa kapag sila ay nagtagumpay.
    
  -VIRGINIA WOOLF
    
    
    
  ARMSTRONG SPACE STATION
  SA KINABUKASAN
    
    
  Ang Command Module ang sentro ng aktibidad sakay ng Armstrong Space Station, at dito dumalo si Patrick McLanahan sa isang video conference kasama ang mga piling miyembro ng National Security Staff ni Pangulong Gardner: Conrad F. Carlisle, National Security Advisor to the President; Gerald Vista, Direktor ng Central Intelligence, na nanatili sa kanyang post mula sa administrasyong Martindale; Heneral ng Marine Taylor J. Bain, Tagapangulo ng Joint Chiefs of Staff; Charles A. Huffman, Chief of Staff ng Air Force; at Air Force General Bradford Cannon, kumander ng militar ng US. Strategic Command at-hanggang sa gawin ng Kongreso at ng Pentagon ang mga detalye-komander ng lahat ng operasyon sa kalawakan ng U.S. sa teatro at responsable para sa pagsasanay, pagsangkap, at pagdidirekta sa lahat ng misyon ng labanan sa kalawakan. Si Hunter Noble - medyo nanlalabo ang mata dahil sa kawalan ng tulog, kapwa dahil sa pagkakaiba ng oras at Lisa Moulin - ay konektado sa teleconference sa pamamagitan ng satellite mula sa command post sa Constant Air Force Base.
    
  Sina Patrick at Master Sergeant Valerie Lucas ay nag-hover sa harap ng isang widescreen high-definition teleconference monitor, Velcroed sa bulkhead ng command module na may mga sneaker. Pinaikli ni Patrick ang kanyang buhok, ngunit ang mas mahabang buhok ni Lucas ay nakasabit nang maluwag sa magkabilang gilid ng crossband ng kanyang headphones, na nagbibigay sa kanya ng kakaibang wolverine look. "Ang Armstrong Space Station ay online at secure, sir," inihayag ni Patrick. "Ito si Lt. Gen. Patrick McLanahan, Commander, Advanced Aerospace Weapons Center, Elliott Air Force Base, Nevada. Kasama ko ang USA. Air Force Master Sergeant Valerie Lucas, ang noncommissioned officer na namamahala sa istasyon at ang sensor operator na naka-duty sa panahon ng pag-atake sa Tehran. Sumasali sa amin sa pamamagitan ng satellite mula sa Constanta, Romania, si Air Force Capt. Hunter Noble, hepe ng Manned Spaceflight at Hypersonic Weapons Division sa Advanced Aerospace Weapons Center. Siya ang opisyal na namamahala sa pag-atake sa Tehran at ang taga-disenyo ng SKYSTREak missile na ginamit sa pag-atake. Bumalik siya sa Earth kahapon pagkatapos makumpleto ang isang misyon upang mapunta ang isang reconnaissance aircraft sa silangang Iran, na ia-update namin sa iyo sa ibang pagkakataon."
    
  "Salamat, Heneral," sabi ni Heneral Taylor Bain mula sa Gold Room, na kilala rin bilang "The Tank," ang Joint Chiefs of Staff conference center sa ikalawang palapag ng Pentagon. Gaya ng kaso ng karamihan sa mga opisyal sa post-Holocaust United States, bata pa si Bane para sa isang four-star Marine officer, na may maitim na kayumangging buhok na gupit "mataas at masikip," isang handa na ngiti at mainit na kulay-abo na mga mata na nagliliwanag ng tiwala at determinadong katapatan. . "Maligayang pagdating, lahat. I assume kilala mo lahat dito. Sumasali sa amin mula sa White House si National Security Advisor Conrad Carlisle, at ang Direktor ng Intelligence na si Gerald Vista ay sumasali sa amin mula sa Langley.
    
  "Una, gusto kong sabihin na ako ay nalulugod at, sa totoo lang, higit sa isang maliit na namangha na makipag-usap sa iyo, Heneral McLanahan, sakay ng isang pasilidad na ilang maikling taon na ang nakalipas ay itinuturing na isang relic ng Cold War, at at pinakamalala ay lumulutang na hukay ng pera."Patuloy ni Bane. "Ngunit tinitingnan namin ngayon ang paggawa ng daan-daang bilyong dolyar sa susunod na limang badyet upang lumikha ng Space Force batay sa parehong sistema ng armas. Naniniwala ako na nasasaksihan natin ang simula ng isang bagong direksyon at hinaharap para sa militar ng Amerika. Kapitan Noble, nasabi na sa akin ang iyong pangyayari kahapon at habang kailangan nating pag-usapan ang iyong mga kasanayan sa paghusga, humanga ako sa paraan ng paghawak mo sa iyong sarili, sa iyong mga tripulante, sa iyong kapwa airmen at sa iyong barko. Naniniwala ako na ito ay isa pang halimbawa ng mga kamangha-manghang kakayahan na binuo, at ang hinaharap na landas na ating tatahakin ay talagang mukhang hindi kapani-paniwala. Ngunit marami pa tayong mararating bago tayo magsimula sa paglalakbay na ito, at ang mga kaganapan sa mga huling araw ay magiging kritikal.
    
  "Una, maririnig natin ang isang briefing mula kay General McLanahan tungkol sa Armstrong space station at ang kamakailang pagsubok sa pagpapatakbo nito, pati na rin ang insidente ng Captain Noble sa Black Sea. Tatalakayin namin ang ilang iba pang mga isyu, at pagkatapos ay ihahanda ng aking mga tauhan ang aming mga rekomendasyon para sa mga opisyal ng Department of Defense at Homeland Security. Sigurado ako na ito ay isang mahabang paakyat na labanan, kapwa sa Pentagon at sa Capitol Hill. Ngunit anuman ang susunod na mangyari, Patrick, gusto kong sabihin ang 'job well done' sa iyo at sa iyong mga kapwa piloto - o sasabihin ko bang mga kapwa 'astronaut'. Mangyaring magpatuloy".
    
  "Yes, sir," panimula ni Patrick. "Sa ngalan ng lahat ng sakay ng Space Station Armstrong at ang aming mga support crew sa Battle Mountain Air Force Reserve Base, Elliott Air Force Base at Peterson Air Force Base sa Colorado, salamat sa iyong mabubuting salita at patuloy na suporta."
    
  Pinindot ni Patrick ang isang buton na nagpapakita ng mga larawan at mga guhit sa isang hiwalay na window sa madla ng kumperensya ng video habang nagpatuloy siya: "Una, isang mabilis na pangkalahatang-ideya: Ang Armstrong space station ay itinayo noong huling bahagi ng 1980s at unang bahagi ng 1990s. Ito ay isang militar na bersyon ng mas maliit na Skylab space station ng NASA, na itinayo mula sa mga ginastos na tangke ng gasolina ng Saturn I at Saturn IV rockets, na pinagsama sa isang gitnang istraktura ng palikpik. Apat na naturang tangke, bawat isa ay may higit sa tatlumpung libong kubiko na talampakan ng libreng espasyo sa loob, ang bumubuo sa pangunahing bahagi ng istasyon. Sa paglipas ng mga taon, ang iba pang mga module ay nakakabit sa palikpik para sa mga espesyal na misyon o mga eksperimento, kasama ang mas malalaking solar panel upang mapataas ang power generation para sa lumalawak na istasyon. Maaari kaming tumanggap ng hanggang dalawampu't limang astronaut sa pasilidad sa loob ng isang buwan nang walang muling suplay.
    
  "Ang istasyon ay naglalaman ng ilang mga advanced na sistema ng militar ng US, kabilang ang unang ultra-high-resolution na radar na nakabatay sa kalawakan, mga advanced na space-based na pandaigdigang infrared sensor, mga advanced na space-based na pandaigdigang komunikasyon at high-speed na computer network, at ang unang space-based laser missile defense system, codenamed 'Skybolt', na idinisenyo upang barilin ang mga intercontinental ballistic missiles mula sa kalawakan. Ang space-based na radar ng istasyon ay isang sopistikadong sistema ng radar na sinusuri ang buong planeta isang beses sa isang araw at maaaring makakita at makatukoy ng mga bagay na kasing laki ng isang motorsiklo, kahit sa ilalim ng lupa o sa ilalim ng tubig.
    
  "Ang pagkasira ng aming mga strategic command at control system at mga pasilidad sa pagtatanggol ng missile bilang resulta ng mga pag-atake ng hangin ng Russian Federation sa Estados Unidos ay binibigyang-diin ang pangangailangan para sa isang matatag at modernong operating base upang magsagawa ng malawak na hanay ng mga mahahalagang aktibidad sa pagtatanggol, at ang Ang Armstrong Space Station ay isang pasilidad," patuloy ni Patrick. . "Ang istasyon na ngayon ang sentro ng pagkolekta at pagpapakalat ng data na hub para sa isang network ng mga high- at low-Earth orbit satellite na magkakaugnay sa isang pandaigdigang sistema ng katalinuhan at komunikasyon na patuloy na nagpapadala ng malawak na hanay ng impormasyon sa mga gumagamit ng militar at gobyerno sa buong mundo sa totoong oras. Ang istasyon at ang mga sumusuportang reconnaissance satellite nito ay maaaring masubaybayan at matukoy ang mga target sa ibabaw, sa kalangitan, sa o sa ilalim ng tubig, sa ilalim ng lupa o sa kalawakan, at maaari nitong idirekta ang mga manned at unmanned defender laban sa kanila, katulad ng isang space-based na multifunctional battle command sistema.
    
  "Ang mga advanced na sistema na nakasakay sa Armstrong space station ay nagbibigay nito ng iba pang mahahalagang kakayahan na umakma sa pangunahing tungkulin ng militar nito," patuloy ni Patrick. "Kung sakaling magkaroon ng digmaan o natural na sakuna, ang istasyon ay maaaring magsilbi bilang alternatibong pambansang sentro ng operasyon ng militar, katulad ng Air Force E-4B o Navy E-6B Mercury airborne command posts, at maaaring makipag-ugnayan sa mga ballistic missile submarines kahit na nasa malalim na pagsisid. Maaari itong kumonekta sa mga channel sa radyo at telebisyon at sa Internet sa buong mundo upang mag-broadcast ng impormasyon sa publiko; kumilos bilang isang nationwide control center para sa trapiko sa himpapawid, dagat o lupa; o magsilbi bilang sentral na sentro ng koordinasyon para sa Federal Emergency Management Agency. Sinusuportahan ng istasyon ang International Space Station, gumaganap bilang isang space rescue at repair service, sumusuporta sa maraming siyentipikong pananaliksik at mga programang pang-edukasyon at, naniniwala ako, ay isang inspirasyon para sa pangkalahatang paggising ng mga kabataan sa buong mundo sa paggalugad sa kalawakan.
    
  "Ang Armstrong space station ay kasalukuyang nagtataglay ng labindalawang system operator, technician at opisyal, na nakaayos katulad ng combat team na sakay ng airborne command post o ang mga sensor operator na sakay ng radar aircraft. Ang mga karagdagang crew ay dinadala sa board kung kinakailangan para sa mga espesyal na misyon - ang istasyon ay may mga kaluwagan para sa isang dosenang higit pang mga tauhan at maaaring mabilis at madaling mapalawak sa pamamagitan ng karagdagang mga module na ihahatid ng shuttle, SR-79 Black Stallion, Orion crew o remotely manned launch vehicles - "
    
  "Excuse me, General," ang sabi ni National Security Advisor Carlisle, "ngunit paano posibleng maghatid ng mga karagdagang module sa istasyon sa pamamagitan ng spaceplane o remotely piloted vehicles?"
    
  "Ang pinakamabilis at pinakamadaling paraan ay ang paggamit ng mga inflatables, Mr. Carlisle," sagot ni Patrick.
    
  "Inflatable? Ibig mong sabihin hindi matigas na parang lobo?"
    
  "Parang hot air balloon, very high-tech na hot air balloon lang. Ang teknolohiya ay batay sa mga eksperimento sa 'Transhab' ng NASA isang dekada na ang nakalipas, na nagmungkahi ng mga inflatable na module para sa International Space Station. Ang mga dingding ng aming mga modelo ay pangunahing gawa sa isang electroreactive na materyal na nababaluktot, tulad ng tela, hanggang sa mailapat ang isang agos at tumama, kapag ito ay tumigas sa isang materyal na lumalaban sa epekto ng isang libong beses na mas mahusay kaysa sa bakal o Kevlar; ang materyal na ito ay pinalalakas ng iba pang mga non-electroreactive na materyales na maraming beses pa ring mas malakas kaysa sa bakal o Kevlar. Ang mga inflatable na istraktura ay nagbibigay lamang ng sapat upang sumipsip ng enerhiya mula sa isang epekto nang walang pinsala - hindi mo masisira ang mga pader ng mga bagay na ito.
    
  "Ang materyal ay magaan at madaling i-pack para sa paglulunsad, pagkatapos ay madali at malayuang pumutok sa loob lamang ng ilang oras. Nag-install na kami ng maliliit na inflatable module sa mga spaceplane at Orion, at maaasahan ang teknolohiya. Hindi pa namin naaangat ang module na may buong crew, ngunit ito ay nasa pag-unlad. Ang mga hinaharap na istasyon ng kalawakan at marahil kahit na ang mga module ng tirahan sa Buwan o Mars ay malamang na maging inflatable." Si Carlisle ay hindi tumingin sa lahat ng kumbinsido, pati na rin ang ilan sa iba pang mga kalahok, ngunit wala siyang ibang komento.
    
  Humigop si Patrick ng tubig mula sa isang bote na naka-velcro hanggang sa bulkhead at nagulat siya nang makita ang isang linya ng nerbiyos na pawis sa kanyang itaas na labi. Ilan na ba ang mga briefing, naisip niya, ang naibigay niya sa mahigit dalawang dekada ng paglilingkod sa militar? Wala ni isa, pilit niyang paalala sa sarili, mula sa kalawakan kanina! Ang pagbibigay ng briefing sa mga four-star generals ay sapat na nakaka-nerbiyos, ngunit ang paggawa nito habang lumilipad sa mahigit labing pitong libong milya bawat oras at mahigit dalawang daang milya sa ibabaw ng Earth ay naging mas mahirap.
    
  "Ang Armstrong Space Station ay ang pinakahuling pagpapahayag ng pagkuha sa mataas na lugar at, naniniwala ako, ay sentro sa nakasaad na layunin ng America na mapanatili ang access at kontrol ng espasyo," patuloy ni Patrick. "Ito at ang Black Stallion spaceplanes ay bumubuo sa batayan ng tinatawag kong U.S. Space Defense Command, isang pinagsamang joint service command na namamahala sa lahat ng space-based offensive at defensive na mga kakayahan at sumusuporta sa ground theater commands na may maaasahan, high-speed na komunikasyon, reconnaissance, attack. at mga serbisyo ng transportasyon mula sa kalawakan. . Ang ating misyon ay ang-"
    
  "Napaka-interesante nito, Heneral McLanahan," ang sabi ni National Security Advisor Carlisle na may ironic at medyo naguguluhan na ekspresyon sa kanyang mukha, "at kasing interesante ng ideya noong una mong iminungkahi ito noong nakaraang taon, ang ganitong uri ng organisasyon ay isa pa rin malayo mula sa paglikha." taon - wala kaming oras upang ibalik si Buck Rogers sa ngayon. Maaari ba tayong magpatuloy upang talakayin ang mga operasyon sa Iran, General Bane?"
    
  "Of course, Mr. Councilor. Heneral McLanahan?"
    
  "Yes, sir," walang ekspresyong sinabi ni Patrick - sanay siyang hindi pinakinggan, naaabala at hindi pinapansin sa tuwing ipinapahayag niya ang kanyang ideya tungkol sa US Space Defense Command. "Kasama ng lahat ng iba pang advanced na teknolohikal na kakayahan ng istasyong ito, nagdagdag kamakailan ang aking staff ng isa pa: ang kakayahang kontrolin ang malayuang piloto na taktikal na sasakyang panghimpapawid at ang kanilang mga armas mula sa kalawakan. Ipinakita namin ang kakayahang kontrolin ang isang walang tauhan na EB-1C Vampire supersonic bomber mula sa istasyong ito sa lahat ng yugto ng paglipad, kabilang ang maramihang mid-air refueling at pag-deploy ng mga hypersonic precision na armas, sa totoong oras at may ganap na man-in-the- kontrol ng loop. Ang aming mga kakayahan sa komunikasyon at networking ay ganap at mabilis na nasusukat at lumalawak, at naiisip ko ang kakayahang kontrolin ang buong hukbong panghimpapawid ng potensyal na daan-daang combat unmanned aerial vehicle, mula sa maliliit na micro-reconnaissance drone hanggang sa higanteng cruise missile tractors, diretso mula sa Armstrong - ligtas at halos hindi naa-access."
    
  Ikinabit ni Patrick ang kanyang mga briefing notes sa bulkhead. "Sana natanggap ninyong lahat ang aking follow-up na ulat sa paggamit ng XAGM-279 SkySTREAK hypersonic precision-guided cruise missile sa Tehran," aniya. "Ang pag-atake ay isang kumpletong tagumpay. Inabandona ang operational test dahil sa hindi sinasadya at kapus-palad na pagkalugi na dulot ng pagpapasabog ng pinaghihinalaang chemical weapons warhead sa target missile. Ang mga pagkalugi ay sanhi ng hindi inaasahang pagpapasabog ng isang chemical weapons warhead sa isang umaatakeng insurgent missile, hindi ng isang SKYSTREak missile, at samakatuwid...
    
  "At gaya ng sinabi ko sa aking mga komento sa ulat ng McLanahan," sabi sa Chief of Staff ng Air Force na si Gen. Charles Huffman, "naniniwala ako na ang SKYSTREAKE ay isang hindi naaangkop na sandata para sa paggamit at maaaring makaapekto sa ating mga pagsusumikap na mabawasan ang salungatan sa Iran at makamit ang isang kasunduan sa pamamagitan ng negosasyon sa pagitan ng mga naglalabanang partido. Ang Iran ay ang maling lugar upang subukan ang sandata na ito, at tila sa akin na si Heneral McLanahan ay nagkamali sa kanyang panukala at ang mga potensyal na epekto ng armas upang maisadula ang kanyang sistema. Ang pagbaril sa Skystreak sa mga limitadong hanay nito sa Nevada ay hindi magkakaroon ng wow factor ng pagtama sa isang Rebel pickup truck. Sa kasamaang palad, ang kanyang magic show ay nagresulta sa pagkamatay ng dose-dosenang mga inosenteng sibilyan, kabilang ang mga kababaihan at mga bata, mula sa poison gas."
    
  Umiling ang Chairman ng Joint Chiefs of Staff Bane, pagkatapos ay tumingin ng diretso sa video conference camera. "Heneral McLanahan?" Nakakunot ang kanyang noo habang tinitingnan ang larawan ni Patrick sa screen ng video conference: Si Patrick ay humihigop muli mula sa squeeze bottle at tila nahihirapang idikit ang bote sa bulkhead. "Mag-aalangan ka bang sumagot?"
    
  Tumango si Patrick, inilapit ang kanyang kamay sa kanyang bibig upang saluhin ang isang patak ng tubig. "Ipagpaumanhin niyo po ginoo. Kahit na ang mga simpleng gawain tulad ng pag-inom ng tubig ay nangangailangan ng kaunting dagdag na konsentrasyon dito. Halos lahat ng bagay ay nangangailangan ng conscious effort."
    
  "Naiintindihan mo, Patrick. Ilang beses na akong nakasakay sa Vomit Comet, kaya alam ko kung ano ang magagawa ng zero gravity sa isang tao, ngunit hindi ito katulad ng pamumuhay sa karanasang iyon 24/7." Ang Vomit Comet ay isang binagong C-135 cargo plane na lumipad sa isang tila roller coaster na tilapon, na nagpapahintulot sa mga pasahero na makaranas ng ilang segundo ng pagkawala ng timbang sa panahon ng matarik na pagbaba nito. "Any comments on General Huffman's report?"
    
  "Hindi ko inisip na kailangan kong tumugon nang may matunog na negatibo, ginoo," sabi ni Patrick, "ngunit para maging ganap na malinaw: Ang pagsusuri ni Heneral Huffman ay ganap na mali. Nag-assemble ako ng operational test ng SkySTREAK na eksakto tulad ng inilarawan sa General Air Mission Order: isang precision air strike force upang suportahan ang mga operasyon ng kontra-insurhensya ng Persia na may kaunting pagkawala o pinsala sa collateral. Hindi kami lumihis ng isang iota mula sa linya ng ATO.
    
  "Gusto ko ring gumawa ng ilang iba pang mga punto, kung maaari, ginoo." Hindi niya hinintay ang pahintulot na magpatuloy: "SKYSTRICK ay inaprubahan ng operational headquarters ng heneral, kasama ang walong iba pang task forces at units na nagpapatakbo sa Tehran at iba pang lungsod ng Free Persia. Sa ngayon, ang SKYSTREEK lang ang tanging unit na matagumpay na nakipag-ugnayan sa anumang mga rebelde, bagama't lahat ng iba pang unit ay may access sa Global Hawk sensor imagery, ang automated surveillance system ng Armstrong Space Station, at maging ang mga downlink ng SKYSTREEK. . Sa madaling salita, sir, gumagana ang SKYSTRICK."
    
  "Paano ang mga sibilyan na nasawi?"
    
  "Ang resulta ng pagsabog ng warhead ng rebelde, sir-hindi ito sanhi ng pagsabog sa kalangitan."
    
  "Ito ay sanhi ng iyong misayl, McLanahan," Huffman interjected. "Ikaw ay pinayuhan tungkol sa posibilidad ng mapanghimagsik na paggamit ng mga sandata ng malawakang pagsira sa Tehran at inutusan na pigilin ang paggawa nito at humiling ng advanced na pagtatasa ng target bago sumali sa labanan. Nabigo kang gawin ito, na nagreresulta sa hindi kinakailangang mga sibilyan na kaswalti."
    
  "Naiintindihan ko, ginoo, na nilimitahan namin ang bilang ng mga nasawi sa pamamagitan ng pagsira sa Raad missile bago nagkaroon ng pagkakataon ang mga rebelde na ilunsad ito."
    
  "Magkagayunman, McLanahan, hindi mo sinunod ang aking mga tagubilin," sabi ni Huffman. "Walang kinalaman ang teknolohiya dito. Ngunit dahil sa iyong pagkakamali sa paghatol, ang buong programa ay maaaring wakasan.
    
  "Hindi pa ako handang magsara ng anuman, Charlie," sabi ni General Bane. "Nirepaso namin ng aking mga tauhan ang ulat na ipinakita ni Heneral McLanahan at ang iyong tugon, na may partikular na atensyon sa isyu ng collateral civilian casualties. Sinuri ng aking intelligence agency ang lahat ng Global Hawk surveillance footage at ang sariling sensor network ng space station. Ang pangkalahatang pinagkasunduan ay posibleng matukoy nang may katiyakan na ang misayl ay talagang may dalang kemikal na warhead, at ang kalapit na mga inosenteng sibilyan ay nasa panganib kung ang misayl ay tamaan at ang warhead ay sumabog at na-activate." Ngumiti si Huffman at kumpiyansa na tumango...
    
  ... hanggang sa tumingin si Bain sa Air Force Chief of Staff, itinaas ang kanyang kamay at nagpatuloy: "... kung may oras si Heneral McLanahan na mag-aral ng high-definition still images nang hindi bababa sa siyamnapung segundo habang nakaupo sa kanyang desk sa mga base ng Air Force Langley, Beal, o Lackland, sa halip na lumipad sa paligid ng planetang Earth sa labing pitong libo limang daang milya kada oras, o kung naglaan siya ng oras upang kumonsulta sa mga ekspertong analyst sa lupa; at maliban kung siya ay isang three star general at isang Air Force tactical officer at air weapons expert, hindi siya inaasahang gagawa ng mga command decision na tulad nito. Gayunpaman, kung naglaan siya ng oras upang magtanong o nagpasya na huwag umatake, naniniwala kami na ang pagkawala ng buhay ay magiging mas malaki kung ang missile ay nakakalat sa nakamamatay na kargamento nito ayon sa nilalayon.
    
  "Ang mga pagkamatay ng sibilyan ay ikinalulungkot at isang bagay na gusto naming iwasan sa lahat ng mga gastos, ngunit sa kasong ito naniniwala kami na ginawa ni Heneral McLanahan ang tamang desisyon alinsunod sa kanyang mga patakaran sa pakikipag-ugnayan at hindi mananagot sa pagkawala ng buhay. Dahil dito, ang punong-tanggapan ng command ay hindi magpupulong ng komisyon ng pagtatanong sa usapin maliban kung iba pang ebidensya ang ipinakita at hindi isasaalang-alang na sarado ang usapin. Maaaring ipagpatuloy ni Heneral McLanahan ang kanyang mga patrol sa Iran gaya ng itinuro at tulad ng orihinal na binalak, na may mga karagdagang patrol na idinagdag pabalik sa pakete, at inirerekomenda ng Pinagsamang Staff na payagan siya ng Pambansang Command na gawin ito.
    
  "Sa isang personal na tala, gusto kong pasalamatan si Heneral McLanahan at ang kanyang mga tauhan para sa isang mahusay na trabaho," dagdag ni Bain. "Wala akong ideya kung ano ang maaaring maging mga hamon ng pagtatrabaho at pamumuhay sa kalawakan, ngunit naiisip ko na ang mga antas ng stress ay magiging napakalaki at ang mga kondisyon ng operating ay mahirap, upang sabihin ang hindi bababa sa. Ikaw at ang iyong mga tao ay gumagawa ng mahusay na trabaho sa ilalim ng mahihirap na kalagayan."
    
  "Salamat sir."
    
  "Ito ang nagtatapos sa aking bahagi ng video conference. Mr. Carlisle, anumang komento o tanong?" Tiningnan ni Patrick ang imahe ng National Security Advisor, ngunit abala siya sa pakikipag-usap sa telepono. "Well, mukhang busy na si Mr. Carlisle sa ibang bagay, so mag-log out na tayo. Salamat sa lahat-"
    
  "Sandali lang, General Bane," namagitan si Conrad Carlyle. "Maghanda." Inilipat ni Carlisle ang kanyang upuan sa gilid, lumingon ang camera sa likod, pinalawak ang view sa tatlong upuan sa palibot ng conference table ng White House... at ilang sandali pa, ang Presidente ng Estados Unidos na si Joseph Gardner ay pumwesto sa tabi ni Carlisle, kasama si White. House Chief of Staff Walter Cordus, matangkad ngunit medyo payat na lalaki na tila patuloy na nakasimangot.
    
  Nagustuhan ni Joseph Gardner ang mga camera-anumang uri ng camera, kahit na medyo mura para sa video conferencing. Maitim ang buhok, payat, parisukat ang panga, mayroon siyang kakaiba, halos mystical na hitsura na sumasalungat sa anumang pagtatangka ng sinuman na uriin siya ayon sa etnisidad - habang siya ay mukhang Italyano, Iberian, itim na Irish, Latino, kahit bilog ang mata. Asian - at iyon ang dahilan kung bakit nagustuhan siya ng lahat. Nagpakita siya ng napakalaking tiwala sa sarili mula sa bawat butas ng butas, at ang kanyang madilim na berdeng mga mata ay tila nagliliwanag ng kapangyarihan tulad ng mga sinag ng laser. Ilang taon lamang sa kanyang dalawang termino sa U.S. Ang Senado, alam ng lahat na ito ay nakalaan para sa mas malaki at mas mahusay na mga bagay.
    
  Bilang isang katutubong Florida at mula sa isang mahabang linya ng mga beterano ng Navy, si Gardner ay palaging isang malaking tagapagtaguyod ng isang malakas na Navy. Itinalaga ng noo'y Pangulo na si Kevin Martindale upang maglingkod bilang Kalihim ng Navy sa kanyang unang termino, patuloy na itinulak ni Gardner ang malawakang pagpapalawak ng Navy, hindi lamang sa mga tradisyunal na pag-andar sa dagat, kundi pati na rin sa maraming hindi tradisyonal, tulad ng nuclear. labanan, espasyo, tactical aviation at missile defense. Nagtalo siya na kung paanong ang Army ang pangunahing serbisyo ng mga pwersang panglupa ng America at ang Marine Corps ang serbisyo ng suporta, ang Navy ay dapat na maging pinuno sa maritime warfare at tactical air power, at ang Air Force ang suporta sa serbisyo. Ang kanyang medyo radikal na "outside the box" na mga ideya ay pumukaw ng maraming pag-aalinlangan, ngunit gayunpaman ay nakakuha ng maraming atensyon at paborableng suporta mula sa Kongreso at sa mga Amerikano...
    
  ... bago pa man ang kumpletong pagkawasak ng American Holocaust, kung saan ang mga Russian long-range bombers na armado ng nuclear-tipped cruise missiles ay winasak ang lahat maliban sa isang dakot ng American intercontinental ballistic missiles at nuclear-capable long-range strategic bombers. Sa loob lamang ng ilang oras, ang US Navy ay biglang naging ang tanging serbisyo na may kakayahang magpakita ng kapangyarihang militar ng Amerika sa buong mundo, at kasabay nito, halos ang nag-iisang tagapag-alaga ng American nuclear deterrent, na itinuturing na ganap na mahalaga sa mismong kaligtasan ng ang Estados Unidos ng Amerika sa humina nitong kalagayan.kondisyon.
    
  Si Joseph Gardner, "ang inhinyero ng hukbong pandagat ng Amerika noong ikadalawampu't isang siglo," ay biglang itinuring na isang tunay na visionary at tagapagligtas ng bansa. Sa ikalawang termino ni Martindale, si Gardner ay hinirang at nagkakaisang kinumpirma bilang Kalihim ng Depensa, at malawak siyang tinanggap bilang de facto na Bise Presidente at National Security Advisor na pinagsama sa isa. Ang kanyang katanyagan ay tumaas, at kakaunti sa buong mundo ang nag-alinlangan na siya ang magiging susunod na Pangulo ng Estados Unidos.
    
  "Pagbati, mga ginoo," sabi ni Gardner, na pumuwesto sa kanyang sarili sa parehong paraan sa harap ng video conference camera. "Naisip kong tingnan ang iyong maliit na chat dito."
    
  "Maligayang pagdating, Ginoong Pangulo," sabi ng Tagapangulo ng Pinagsamang Chiefs of Staff na si Taylor Bain. Malinaw na naalarma siya sa hindi inaasahang pagkaantala sa kanyang pagpupulong, ngunit sinubukan niyang huwag ipakita ito. "Malulugod kaming simulan muli ang briefing, ginoo."
    
  "Hindi ito kailangan," sabi ng pangulo. "Mayroon akong impormasyon na nauugnay sa layunin ng pagpupulong na ito, at naisip ko na ang pinakamahusay at pinakamabilis na paraan upang maiparating ito sa iyo ay ang simpleng pagpasok."
    
  "Maaari kang tanggapin anumang oras, ginoo," sabi ni Bane. "Pakituloy mo. Ang salita ay sa iyo."
    
  "Salamat, Taylor," sabi ng pangulo. "Nakausap ko lang sa telepono si Russian President Zevitin. Heneral McLanahan?"
    
  "Opo, ginoo."
    
  "Sinasabi niya na nagpaputok ka ng missile sa isa sa kanyang mga spy plane sa international airspace, at nang makaligtaan ang missile, seryoso mong nasira ang eroplano na may malalakas na radioactive beam na tinatawag na T-waves o isang katulad nito. Sinasabi rin niya na ang isang missile na pinaputok ng isa sa iyong sasakyang panghimpapawid ay pumatay sa dose-dosenang mga inosenteng sibilyan sa Tehran, kabilang ang mga kababaihan at mga bata. Gusto mo bang magpaliwanag?"
    
  "Nagsisinungaling siya, sir," tugon kaagad ni McLanahan. "Wala sa mga ito ang totoo."
    
  "Ito ay totoo?" May kinuha siyang papel. "Mayroon akong kopya ng ulat ng Chief of Air Staff sa insidente, na mukhang pareho ang sinasabi. Kaya, ang Pangulo ng Russia at ang Hepe ng Pangkalahatang Staff ay nagsisinungaling, ngunit nagsasabi ka sa akin ng totoo, Heneral? Ito ba ang gusto mong paniwalaan ko?"
    
  "Napag-usapan lang namin ang insidente at ang mga isyung ibinangon ni Heneral Huffman, ginoo," sabi ni Bain, "at natukoy ko na si McLanahan ay kumilos nang maayos at alinsunod sa mga tagubilin at hindi responsable sa pagkamatay ng mga sibilyan-"
    
  "Tungkol kay Zevitin o sinuman sa Kremlin, ginoo," namagitan si McLanahan, "Hindi ako maniniwala sa isang salita na kanilang sinabi."
    
  "Heneral McLanahan, dose-dosenang mga inosenteng Iranian ang napatay sa pamamagitan ng mga sandatang kemikal, at isang piloto ng espiya ng Russia ang malubhang nasugatan ng radiation na pinaputok sa kanya ng isa sa iyong mga bombero," sagot ng Pangulo. "Iniisip ng mundo na nagsisimula ka ng isa pang digmaan sa Russia sa Gitnang Silangan at hinihingi ang mga sagot at pananagutan. Hindi ngayon ang oras para sa iyong pagkapanatiko." Napailing si Patrick at tumalikod, inabot ang bote ng tubig at nanlaki ang mga mata ng Presidente sa galit. "May gusto ka pa bang sabihin sa akin, General?" Bumalik si Patrick sa camera, saka naguguluhan na tumingin sa nakalahad niyang kamay, na para bang nakalimutan niya kung bakit niya ito pinahaba. "May problema ba sa iyo, McLanahan?"
    
  "H-hindi po, sir..." tugon ni Patrick sa mahinang boses. Na-miss niya ang bote ng tubig, kinapa ito, hinawakan ito, pagkatapos ay gumamit ng labis na puwersa para mapunit ito sa Velcro mount at pinaikot-ikot ito sa module.
    
  "Ano? Hindi kita marinig. " Naningkit ang mga mata ni Gardner sa pagkalito habang pinagmamasdan ang paglilipad ng bote ng tubig sa kanyang paningin. "Anong nangyayari diyan? Nasaan ka, heneral? Bakit ka gumagalaw ng ganyan?"
    
  "Nasa Armstrong space station siya, sir," sabi ni General Bane.
    
  "Sa isang space station? Nasa orbit ba siya? Niloloko mo ba ako? Anong ginagawa mo diyan sa taas?"
    
  "Bilang kumander ng kanyang task force na tumatakbo mula sa kalawakan, pinahintulutan ko si Heneral McLanahan na pangasiwaan ang operasyon mula sa istasyon ng kalawakan," paliwanag ni Bane, "tulad ng sinumang commanding officer na kukunin ang kanyang hukbo mula sa isang forward command ship o-"
    
  "Sa tulay o CIC ng isang maninira, oo, ngunit hindi sa isang mapahamak na istasyon ng kalawakan!" Gumanti ng putok si Pangulong Gardner. "Gusto kong makaalis na siya sa bagay na ito ngayon! Para sa kapakanan ng Diyos, siya ay isang three-star general, hindi si Buck Rogers!"
    
  "Sir, kung maaari, maaari ba nating pag-usapan ang isyu ng isang airstrike laban sa isang insurgent missile launcher at aksyon laban sa isang sasakyang panghimpapawid ng Russia?" Sabi ni Heneral Bane habang pinagmamasdan niya nang may pag-aalala habang sinusuri ni Valerie Lucas si Patrick. "Nasuri namin ang katalinuhan at natukoy namin-"
    
  "Hindi ito maaaring maging isang masusing pagsusuri kung nangyari ang insidente ilang oras lamang ang nakalipas, Heneral," sabi ng pangulo. Nilingon niya ang national security adviser na nakaupo sa tabi niya. "Conrad?" - Itinanong ko.
    
  "Ito ay isang preview ng parehong data ng sensor mula sa Global Hawk drone at space station radar na nakita ni Heneral McLanahan at ng kanyang koponan bago ang pag-atake, sir," sagot ni Carlisle. "Nirepaso ni Heneral Bain at ng kanyang mga eksperto sa Pentagon ang mga larawan na parang tinanong sila bago ang isang pag-atake kung ang target ay legal batay sa mga patakaran ng pakikipag-ugnayan na itinatag namin sa ilalim ng utos ng pag-atake, bilang kinakailangan kung mayroong anumang kawalan ng katiyakan tungkol sa kaligtasan para sa hindi -mga manlalaban dahil sa pagkakalantad sa mga armas o pinsala sa collateral. Ang video conference ay tinawag bilang isang paunang pagsusuri sa insidente upang matukoy kung ang isang mas detalyadong pagsisiyasat ay kinakailangan."
    
  "At ano?" - Itinanong ko.
    
  "Nagpasya si Heneral Bain na bagama't maaaring makita ni Heneral McLanahan ang mga sibilyan na kaswalti, ang kanyang utos na makisali ay makatwiran at naaangkop batay sa magagamit na impormasyon, ang banta ng karagdagang pagkamatay ng mga sibilyan sa mga kamay ng mga rebelde, at ang kanyang awtoridad sa ilalim ng plano ng pag-atake." , - sagot ni Carlisle. "Inirerekomenda niya sa Kalihim ng Depensa at sa iyo na walang karagdagang pagsisiyasat ang kinakailangan at ang McLanahan ay payagang ipagpatuloy ang operasyon gaya ng pinlano na may ganap na pandagdag ng mga missile carrier sa halip na isa lamang."
    
  "Ito ay totoo?" Tumigil sandali ang Pangulo, saka umiling. "Heneral Bain, sinasabi mo sa akin na naniniwala kang tama para sa McLanahan na atakehin ang isang target na alam na napakaraming hindi nakikipaglaban na mga sibilyan sa malapit, at ang gayong pag-atake ay naaayon sa sulat at diwa ng aking executive order na nagpapahintulot sa pangangaso ng mga rebelde sa Iran? pagtutol niya. "Sa tingin ko, na-misinterpret mo ang mga utos ko. Akala ko ako ay napakalinaw at tiyak: Hindi ko gusto ang anumang sibilyan na kaswalti. Hindi ba ito malinaw sa iyo, Heneral Bane?"
    
  "Ito po, ginoo," sagot ni Bane, umigting ang kanyang panga at naningkit ang kanyang mga mata sa pagsaway, "ngunit sa impormasyon na mayroon si Heneral McLanahan noong panahong iyon, at sa banta ng mga rebeldeng misil na iyon, naramdaman kong ganap siyang makatwiran. sa paggawa ng desisyon-"
    
  "Gawin natin itong malinaw dito at ngayon, Heneral Bane: Ako ang Supreme Commander at ako ang gumagawa ng mga desisyon," sabi ng Pangulo. "Ang iyong trabaho ay upang tuparin ang aking mga utos, at ang aking mga utos ay upang walang sibilyang kaswalti. Ang tanging tamang utos sa kasong ito ay ang tumigil dahil sa malaking bilang ng mga sibilyan sa paligid ng launcher na ito. Kahit na inutusan silang umalis sa kalapit na lugar, dapat ay naisip mo na malapit sila upang masugatan o mapatay sa pagsabog. Sila-"
    
  "Sir, walang pagsabog, kahit isa wala sa amin," protesta ni Bane. "Ang SKYSTREAKE missile ay isang purong kinetic energy weapon at idinisenyo para sa-"
    
  "Wala akong pakialam kung para saan ito idinisenyo, Alam ng Heneral - McLanahan na may mga sibilyan sa kalapit na lugar, at ayon kay Heneral Huffman, sinabihan ka na ang ilan sa mga missiles ay maaaring may mga sandatang kemikal sa kanila, kaya malinaw naman, dapat nag-abstain. Tapos na ang usapan. Kaya ano ang kuwento tungkol sa pagpapaputok ng misil ni McLanahan sa isang fighter jet ng Russia? May air-to-air missiles ba ang mga bombero ni McLanahan?
    
  "Ito ay mga karaniwang defensive na armas para sa EB-1D Vampire, sir, ngunit ang McLanahan ay hindi-"
    
  "Kaya bakit mo pinaputukan ang eroplanong espiya ng Russia, Heneral McLanahan?"
    
  "Hindi kami nagpaputok ng anumang missiles, ginoo," sagot ni McLanahan nang mahigpit hangga't kaya niya, tumango kay Lucas na ayos lang siya, "at hindi ito isang spy plane: ito ay isang MiG-29 tactical fighter."
    
  "Anong ginagawa niyan sa itaas, McLanahan?"
    
  "Sinusubaybayan ang aming bombero sa Dagat ng Caspian, ginoo."
    
  "Naiintindihan ko. Shadowing...as inside, nagsasagawa ka ba ng reconnaissance? Tama ba ang pakahulugan ko dito, Heneral?" Kinusot ni Patrick ang kanyang mga mata at napalunok ng mariin, dinidilaan ang tuyong labi. "Hindi ka namin pinipigilan, Heneral?"
    
  "Hindi po."
    
  "Kaya ang eroplano ng Russia ay gumagawa lamang ng reconnaissance pagkatapos ng lahat, tama?"
    
  "Sa aking palagay, hindi, sir. Ito ay-"
    
  "Kaya pinaputukan mo siya ng missile at gumanti siya ng putok, at pagkatapos ay tinamaan mo siya ng isang uri ng radioactive beam, tama ba?"
    
  "Hindi po." Pero may mali. Tumingin si Patrick sa camera pero parang nahihirapang mag-focus. "Ito ay... hindi namin..."
    
  "So anong nangyari?"
    
  "Mr. President, pinaputukan muna kami ng MiG," namagitan si Boomer. "Ang bampira ay nagtatanggol lamang sa kanyang sarili, wala nang iba pa."
    
  "Sino ito?" tanong ng pangulo sa national security adviser. Lumingon siya sa camera, nanlalaki ang mga mata sa galit. "Sino ka? Kilalanin ang iyong sarili!"
    
  "Ako si Captain Hunter Noble," sabi ni Boomer habang bumangon, gulat na nakatingin sa imahe ni Patrick na tinutulungan ni Lucas, "at bakit hindi ka titigil sa panggigipit sa amin? Ginagawa lang namin ang aming trabaho!"
    
  "Anong sinabi mo sa akin?" kulog ng Pangulo. "Sino ka para pagsalitaan ako ng ganyan? Heneral Bane, gusto ko siyang tanggalin! Gusto ko siyang tanggalin!"
    
  "Master Sergeant, ano ang nangyayari?" sigaw ni Bane na hindi pinansin ang Presidente. "Anong nangyayari kay Patrick?"
    
  "Nahihirapan siyang huminga, sir." Nakita niya ang pinakamalapit na switch ng intercom: "Medical team to the command module! Emergency!" At pagkatapos ay tinapos niya ang video conference sa pamamagitan ng pagpindot sa isang key sa communications control keyboard.
    
    
  ***
    
    
  "Inatake ba sa puso si McLanahan?" bulalas ng pangulo matapos putulin ang mga larawan ng video mula sa istasyon ng kalawakan. "Alam kong hindi siya dapat kasama sa bagay na iyon! Heneral Bane, anong uri ng mga medikal na pasilidad ang mayroon sila doon?"
    
  "Basically, sir: mga medically trained technician lang at first aid equipment. Hindi pa kami inatake sa puso sa isang spacecraft ng militar ng US."
    
  "Malaki. Napakagaling lang." Pinasadahan ng kamay ng Pangulo ang kanyang buhok sa halatang pagkadismaya. "Maaari ka bang kumuha kaagad ng doktor at ilang gamot at kagamitan doon?"
    
  "Opo, ginoo. Ang Black Stallion spaceplane ay maaaring makipagtagpo sa istasyon ng kalawakan sa loob ng ilang oras."
    
  "Ituloy mo na. At itigil ang pambobomba na mga flight sa Iran. Wala nang cruise missile firing hangga't hindi ko alam kung ano ang nangyari."
    
  "Opo, ginoo." Ang koneksyon sa video conference kay Bane ay naantala.
    
  Sumandal ang Pangulo sa kanyang upuan, kinalas ang kanyang kurbata at nagsindi ng sigarilyo. "What a cluster, damn it," hingal niya. "Pinapatay namin ang isang grupo ng mga inosenteng sibilyan sa Tehran gamit ang isang hypersonic missile na pinaputok mula sa isang unmanned bomber na kinokontrol mula sa isang military space station; Ang Russia ay galit sa atin; at ngayon ang bayani ng American Holocaust ay may mapahamak na atake sa puso sa kalawakan! Anong susunod?"
    
  "Ang sitwasyon ng McLanahan ay maaaring isang pagpapala sa disguise, Joe," sabi ni Chief of Staff Walter Cordus. Kilala nila ni Carlisle si Joseph Gardner mula noong kolehiyo, at si Cordus ay isa sa ilang mga taong pinahintulutan na tawagan ang pangulo sa pamamagitan ng kanyang unang pangalan. "Naghahanap kami ng mga paraan upang bawasan ang pondo para sa istasyon ng espasyo, sa kabila ng katanyagan nito sa Pentagon at sa Capitol Hill, at maaaring ito na."
    
  "Ngunit kailangan itong gawin nang sensitibo - Masyadong sikat si McLanahan sa mga tao para gawing dahilan para isara ang kanyang minamahal na programa, lalo na't ipinapahayag niya ito sa buong mundo bilang ang susunod na malaking bagay, isang hindi malalampasan na kuta, ang pinakahuli. watchtower , blah blah blah," sabi ng pangulo. "Kailangan nating kunin ang ilang miyembro ng Kongreso upang itaas ang isyu ng kaligtasan sa istasyon ng kalawakan na ito, at kung kailangan pa itong mapanatili sa unang lugar. Kailangan nating 'i-leak' ang impormasyon tungkol sa insidenteng ito kay Senator Barbeau, sa Armed Services Committee at sa iba pa."
    
  "Hindi ito magiging mahirap," sabi ni Cordus. "Malalaman ni Barbeau kung paano pukawin ang mga bagay nang hindi tinatamaan ang McLanahan."
    
  "Sige. Pagkatapos nitong mapunta sa press, gusto kong makilala si Barbeau nang pribado para pag-usapan ang diskarte." Sinikap ni Cordus ang kanyang makakaya upang itago ang kanyang discomfort sa utos na ito. Napansin ng Pangulo ang babala ng tensyon ng kanyang kaibigan at nangungunang tagapayo sa pulitika at mabilis na idinagdag: "Lahat ng tao ay magbibigay ng kanilang kamay para sa pera kapag sinimulan nating ituloy ang ideya ng pagsira sa istasyon ng kalawakan na ito, at gusto kong kontrolin ang pagmamakaawa, pag-ungol at paikot-ikot ang braso."
    
  "Okay, Joe," sabi ni Cordus, hindi kumbinsido sa padalos-dalos na paliwanag ng pangulo, ngunit ayaw niyang idiin ang isyu. "Ise-set up ko ang lahat."
    
  "Gagawin mo ito." Huminga siya ng malalim mula sa kanyang sigarilyo, dinurog ito, pagkatapos ay idinagdag, "At kailangan nating magkasunod-sunod ang ating mga itik, kung sakaling mawala ang galit ni McLanahan at patayin ng Kongreso ang kanyang programa bago natin mahati ang kanyang badyet."
    
    
  IKATLONG KABANATA
    
    
  Ginagawa ng isang tao kung ano siya; nagiging kung ano ang ginagawa niya.
    
  -ROBERT VON MUSIL
    
    
    
  AZADI SQUARE, LABAS NG MEHRABAD INTERNATIONAL AIRPORT, TEHRAN, DEMOCRATIC REPUBLIC OF PERSIA
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  "Walang tinapay, walang kapayapaan! Walang tinapay, walang kapayapaan!" paulit-ulit na sumisigaw ang mga nagprotesta. Ang karamihan, na ngayon ay humigit-kumulang dalawa o tatlong daang tao, ay tila lumaki at lalong lumalakas sa isang minuto.
    
  "Kung wala silang tinapay, saan sila kumukuha ng napakaraming lakas upang tumayo dito at magprotesta?" Si Colonel Mostafa Rahmati, kumander ng Fourth Infantry Brigade, ay bumulong habang ini-scan niya ang mga hadlang sa seguridad at pinapanood ang mga taong lumalapit. Dalawang linggo lamang ang nakalipas, si Rahmati, isang maikli, medyo bilog na lalaki na may makapal na maitim na buhok na tila makapal na tumatakip sa bawat pulgada ng kanyang katawan maliban sa tuktok ng kanyang ulo, ay ang executive officer ng transport battalion, ngunit may mga commander - malamang na pinatay ng ang mga rebelde - nawala, kahit na walang sinuman ang maaaring mamuno sa pagtakas, ang mga promosyon sa hukbo ng dapat na Demokratikong Republika ng Persia ay naganap nang mabilis at mapilit.
    
  "Mas maraming usok," iniulat ng isa sa mga patrolman kay Rakhmati. "Tear gas, hindi isang pagsabog." Makalipas ang ilang segundo ay nakarinig sila ng malakas na kalabog! sapat na malakas upang basagin ang mga bintana ng gusali ng opisina ng paliparan kung saan siya at ang kanyang senior staff ay matatagpuan. Nahihiyang tumingin ang lookout sa kanyang kumander. "Minor na pagsabog, ginoo."
    
  "Naiintindihan ko," sabi ni Rahmati. Ayaw niyang magpakita ng anumang sama ng loob o pagkairita - dalawang linggo na ang nakalipas ay hindi niya matukoy ang pagkakaiba ng pagsabog ng granada at ng malakas na pag-utot. "Panoorin mong mabuti ang mga linya-maaaring ito ay isang pulang herring."
    
  Si Rahmati at ang kanyang mga tauhan ay nasa itaas na palapag ng isang gusali ng opisina na dating pagmamay-ari ng Ministri ng Transportasyon ng Iran sa Mehrabad International Airport. Kasunod ng kudeta ng militar at pagsiklab ng isang Islamist na insurhensiya laban sa pamahalaang militar sa Iran, nagpasya ang mga pinuno ng kudeta na sakupin ang Paliparan ng Mehrabad at nagtatag ng isang mahigpit na perimeter ng seguridad sa paligid ng buong lugar. Bagaman ang karamihan sa lungsod sa silangan ng Tehran University ay ipinaubaya sa mga rebelde, ang pag-agaw sa paliparan ay napatunayang isang matalinong desisyon. Ang paliparan ay lubos na ligtas; ang mga bukas na espasyo sa paligid ng field ay madaling i-patrol at ipagtanggol; at ang paliparan ay maaaring manatiling bukas upang tumanggap at magpadala ng mga kargamento sa pamamagitan ng hangin.
    
  Bukod dito, madalas na itinuturo na kung ang mga rebelde ay mananaig - na maaaring mangyari anumang araw - magiging mas madaling makaalis sa bansa.
    
  Ang mga bintana ay kumalansing muli at ang mga ulo ay lumiko sa timog-silangan sa kahabaan ng Me'raj Avenue, hilagang-silangan hanggang sa Azadi Square, mga dalawang kilometro ang layo, kung saan ang isa pang haligi ng usok ay biglang tumaas, sa pagkakataong ito ay napuno ng korona ng orange na apoy. Ang mga pagsabog, panununog, sinadyang aksidente, kaguluhan at madalas na pambobomba ng pagpapakamatay ay karaniwan sa Tehran, at walang mas karaniwan kaysa sa lugar sa pagitan ng Mehrabad Airport, Azadi Square at ng sikat na Freedom Tower, ang dating "Gateway to Iran." . Ang Freedom Tower, na unang tinawag na Shahyad Tower, o Royal Tower, bilang parangal sa ika-2500 anibersaryo ng Persian Empire, ay itinayo noong 1971 ni Shah Reza Pahlavi bilang simbolo ng bago, modernong Iran. Ang tore ay pinalitan ng pangalan pagkatapos ng Rebolusyong Islam at, tulad ng embahada ng US, ay mas nakita bilang isang simbolo ng bumababang monarkiya at isang babala sa mga tao na huwag tanggapin ang Kanluraning mga kaaway ng Islam. Ang parisukat ay naging isang tanyag na lokasyon para sa mga anti-Western na demonstrasyon at mga talumpati at sa gayon ay naging isang simbolo ng Rebolusyong Islam, na marahil kung bakit ang monumento na nakasuot ng marmol sa huling monarkiya ng Iran ay hindi kailanman giniba.
    
  Dahil ang buong lugar ay pinagkukutaan nang husto at mahigpit na pinapatrolya ng militar, nagsimulang muling bumuhay ang kalakalan at maging ang ilang mga luxury item tulad ng mga restaurant, cafe at sinehan ay muling binuksan. Sa kasamaang palad, madalas silang naging target ng mga rebeldeng Islamista. Ang ilang matapang na tagasuporta ng teokrasya ay magra-rally paminsan-minsan sa Azadi Square. Para sa kanilang kredito, hindi pinigilan ng militar ang mga rali na ito at gumawa pa ng mga hakbang upang protektahan sila mula sa mga kontra-protester na nagbanta na maging masyadong marahas. Alam ni Bujazi at ng karamihan sa kanyang mga opisyal na kailangan nilang gawin ang lahat upang ipakita sa mga tao ng Persia at sa mundo na hindi nila papalitan ang isang uri ng pang-aapi ng isa pa.
    
  "Anong nangyayari doon?" - Itinanong ko. - tanong ni Rahmati, patuloy na sinusuri ang avenue sa paghahanap ng mga bagong palatandaan ng isang organisadong opensiba ng rebelde. Ang bawat pag-atake ng mga rebelde sa kamakailang alaala ay nauunahan ng isang mas maliit, mukhang hindi nakapipinsalang pag-atake sa malapit na naglihis sa atensyon ng mga pulis at militar na nagpapatrolya na sapat lang upang bigyang-daan ang mga rebelde na lumikha ng mas maraming kaguluhan sa ibang lugar.
    
  "Mukhang ang bagong ExxonMobil gas station sa labas ng Sai Di Highway, sa tapat ng Meda Azadi Park, sir," ang ulat ng lookout. "Ang isang malaking pulutong ay tumatakbo patungo sa Azadi Avenue. Lumalala ang usok - marahil ay nasusunog ang mga tangke sa ilalim ng lupa."
    
  "Damn it, I thought we have enough security there," sumpa ni Rahmati. Ang istasyon ay ang unang eksperimento ng pamahalaan sa pagpapahintulot sa dayuhang pamumuhunan at bahagyang pagmamay-ari ng mga halaman sa Persia. Sa ika-apat na pinakamalaking reserba ng langis sa mundo, ang mga kumpanya ng langis sa buong mundo ay naghangad na lumipat sa bagong liberated na bansa at samantalahin ang kayamanan nito, na higit sa lahat ay hindi nagalaw sa loob ng mga dekada pagkatapos na magpataw ang Kanluran ng embargo sa teokratikong gobyerno ng Iran kasunod ng 1979 na pagkuha sa kapangyarihan ng ang US embassy. Ito ay higit pa sa isang simpleng gasolinahan-ito ay isang simbolo ng muling isinilang na Persia para sa ikadalawampu't isang siglo.
    
  Naunawaan ito ng lahat, maging ang mga sundalo tulad ni Rahmati, na ang pangunahing layunin sa buhay ay pangalagaan ang kanyang sarili. Siya ay nagmula sa isang may pribilehiyong pamilya at sumapi sa hukbo para sa prestihiyo at benepisyo nito matapos na maging maliwanag na hindi siya sapat na matalino upang maging isang doktor, abogado o inhinyero. Pagkatapos ng rebolusyon ni Ayatollah Ruhollah Khomeini, iniligtas niya ang kanyang sariling balat sa pamamagitan ng pangako ng katapatan sa mga teokratiko, tinuligsa ang kanyang mga kapwa opisyal at kaibigan sa Pasdaran-i-Engelab, ang Islamic Revolutionary Guard Corps, at binitiwan ang karamihan sa pinaghirapang yaman ng kanyang pamilya sa mga suhol. at pagpupugay.. Bagaman kinasusuklaman niya ang teokrasya sa pagkuha ng lahat ng mayroon siya, hindi siya sumama sa kudeta hanggang sa halatang magtatagumpay ito. "Gusto kong sumama ang isang reserbang platun sa mga bumbero upang patayin ang mga apoy na ito," patuloy niya, "at kung may mga nagpoprotesta na makalapit, dapat nilang itulak sila sa hilaga ng Azadi Avenue at hilagang-kanluran ng parisukat, kahit na kailangan nilang makapasok. ilang bungo. ayaw ko-"
    
  "Kung sasabihin mo, 'Ayokong mawala ito sa kontrol,' Koronel, kung gayon ang pagbitak ng mga bungo ay hindi ang paraan upang gawin ito," sabi ng isang boses mula sa kanyang likuran. Lumingon si Rahmati, pagkatapos ay tumalikod nang matalim. at tinawag ang mga naroroon nang pumasok sa silid ang pinuno ng kudeta ng militar, si Heneral Hesarak al-Kan Boujazi.
    
  Ang pakikibaka upang palayain ang kanyang bansa mula sa pamumuno ng mga teokratiko at Islamista ay nagpatanda kay Boujazi nang higit pa sa kanyang animnapu't dalawang taon. Matangkad at laging payat, nahirapan na siyang kumain ng sapat upang mapanatili ang malusog na timbang sa gitna ng kanyang dalawampung oras sa isang araw na tungkulin, madalang at kakaunting pagkain, at ang pangangailangan na patuloy na kumilos upang lituhin ang kanyang mga kaaway - kapwa sa loob ng kanyang koponan at at sa labas - na walang sawang humahabol sa kanya. Nakasuot pa rin siya ng balbas at bigote, ngunit inahit ang kanyang ulo upang hindi mag-aksaya ng oras na mapanatili ang kanyang dating umaagos na kulay abong mga kandado sa mabuting kondisyon. Bagama't ipinagpalit niya ang kanyang uniporme ng militar para sa isang French-style na Gatsby suit at shirt, nagsuot siya ng walang palamuti na amerikana ng militar at pinakintab na bota ng paratrooper sa ilalim ng kanyang pantalon, at nagdala ng isang PC9 na siyam na milimetro na awtomatikong pistol sa isang strap ng balikat sa ilalim ng kanyang dyaket. "As you were," utos niya. Ang iba sa silid ay nagpahinga. "Mag-ulat, Koronel."
    
  "Opo, ginoo". Mabilis na inilista ni Rahmati ang mga pinakaseryosong kaganapan sa huling ilang oras; pagkatapos: "Paumanhin tungkol sa pagsabog na iyon, ginoo. Medyo masama ang loob ko, yun lang. Naglagay ako ng dagdag na tao sa istasyong ito para lang maiwasang mangyari ito."
    
  "Ang iyong pagkabigo ay parang isang utos na gumanti laban sa mga nagpoprotesta laban sa gobyerno, Koronel, at hindi iyon makakatulong sa sitwasyon," sabi ni Boujazi. "Kami ay haharapin nang malupit sa mga kriminal, hindi sa mga nagpoprotesta. Maliwanag na?"
    
  "Opo, ginoo."
    
  Tiningnang mabuti ni Bujazi ang kanyang brigade commander. "Mukhang kailangan mo ng pahinga, Mostafa."
    
  "Ayos lang po ako, sir."
    
  Tumango si Bujazi, saka tumingin sa paligid ng silid. "Buweno, hindi mo maaaring patakbuhin ang iyong mga tauhan mula dito sa lahat ng oras, hindi ba? Tingnan natin kung anong nangyari doon." Napalunok si Rahmati, pagkatapos ay tumango, atubili na sumunod sa heneral hanggang sa pintuan, na sana'y pumayag siyang umidlip. Ang pag-navigate sa mga lansangan ng Tehran - kahit na sa sikat ng araw, sa loob ng bahagi ng lungsod na kontrolado ng Boujazi, at sinamahan ng isang buong platun ng mga pwersang panseguridad na matigas ang labanan - ay hindi kailanman isang ligtas o ipinapayong hakbang.
    
  Ang bawat bloke ng dalawang kilometro mula sa paliparan hanggang sa Meda Azari Park ay isang maze ng kongkreto at bakal na mga kalye na idinisenyo upang pabagalin ang pinakamabibigat na sasakyan; bawat tatlong bloke ay may bagong checkpoint, at maging ang motorcade ni Boujazi ay kailangang ihinto at hanapin sa bawat oras. Tila walang pakialam si Bujazi, sinamantala ang pagkakataong batiin ang kanyang mga sundalo at ilang taong bayan sa labas. Hindi nais ni Rahmati na maging malapit kaninuman, mas pinili sa halip na panatilihing handa ang kanyang AK-74 assault rifle. Nang malapit na sila sa parke at lalong dumami ang mga tao, naglakad si Boujazi sa kalye, nakipagkamay sa mga nag-aalok ng kanila, kumaway sa iba at sumisigaw ng ilang salita ng pampatibay-loob. Kinailangan ng kanyang mga bodyguard na bilisan ang kanilang lakad upang makasabay sa kanya.
    
  Kailangang bigyan ni Rahmati ng kredito ang lalaki: alam ng matandang warhorse kung paano kontrolin ang isang pulutong. Siya ay walang takot na lumapit sa karamihan, nakipagkamay sa mga maaaring may hawak na pistola o gatilyo ng bulletproof vest, nakipag-usap sa mga mamamahayag at nagpatotoo sa harap ng mga kamera sa telebisyon, nagpakuha ng litrato sa mga sibilyan at tauhan ng militar, humalik sa mga sanggol at matatandang babaeng walang ngipin at nagsilbing traffic warden habang tinatangka ng mga trak ng bumbero na pasukin ang lugar, pinahiwa-hiwalay ang mga tao at pinaalis ang mga nalilitong motorista. Ngunit ngayon ay ilang bloke na lang ang layo nila mula sa sunog sa gasolinahan, at ang mga tao ay lalong kumakapal at higit na hindi mapakali. "Sir, iminumungkahi kong kapanayamin natin ang mga security patrol at tingnan kung may mga saksi na nakakita sa nangyari o kung may mga security camera na gumagana," sabi ni Rahmati, na nagpapahiwatig na ito ay isang magandang lugar para gawin ito.
    
  Mukhang hindi siya narinig ni Bujazi. Sa halip na huminto, nagpatuloy siya sa paglalakad, dumiretso sa pinakamalaki at pinakamaingay na pulutong ng mga tao sa hilagang-kanlurang bahagi ng parke. Walang pagpipilian si Rahmati kundi manatili sa kanya, nakahanda ang rifle.
    
  Hindi lumingon si Bujazi, ngunit tila naramdaman ang pag-aalala ng kumander ng brigada. "Ilagay ang iyong sandata, Mostafa," sabi ni Boujazi.
    
  "Pero, sir-"
    
  "Kung gusto nila akong barilin, maaari nilang gawin ito dalawang bloke ang nakalipas, bago kami tumingin sa isa't isa sa mga mata," sabi ni Boujazi. "Sabihin sa mga guwardiya na ihanda rin ang kanilang mga sandata." Ang pinuno ng koponan, isang hindi kapani-paniwalang batang Air Force major na nagngangalang Haddad, ay malamang na narinig siya, dahil ang mga sandata ng mga bodyguard ay nawala na sa oras na lumingon si Rahmati upang ihatid ang utos.
    
  Halatang nag-igting ang mga tao habang papalapit si Bujazi at ang kanyang mga bodyguard, at mabilis na lumaki ang maliit na pulutong ng mga lalaki, babae, at kahit ilang bata. Si Rahmati ay hindi isang pulis o isang dalubhasa sa crowd psychology, ngunit napansin niya na habang mas lumalapit ang mga manonood upang makita kung ano ang nangyayari, ang iba ay mas itinulak pasulong patungo sa pinagmulan ng panganib, na nagpaparamdam sa kanila na nakulong at natatakot para sa iyong buhay. Sa sandaling magsimula ang gulat, ang mga tao ay mabilis at biglang naging isang nagkakagulong mga tao; at kapag naramdaman ng sinumang sundalo o armadong indibidwal na nasa panganib ang kanyang buhay, nagsimula ang pamamaril at mabilis na dumami ang mga biktima.
    
  Ngunit si Boujazi ay tila walang pakialam sa halata: nagpatuloy siya sa pagmartsa pasulong - hindi nagbabanta, ngunit hindi sa anumang huwad na katapangan o kabaitan; all businesslike, pero hindi confrontational na parang sundalo o masayahin na parang politiko. Naisip ba niya na pupunta siya sa kanyang mga kaibigan at tatalakayin ang mga problema sa araw na iyon o uupo para manood ng football match? O akala ba niya ay hindi siya masasaktan? Anuman ang kanyang mental na estado, hindi niya naiintindihan ang karamihang ito. Nagsimulang mag-isip si Rahmati kung paano siya mapupunta sa kanyang riple...at kasabay nito ay sinusubukang magpasya kung saan siya tatakbo kung ang sitwasyong ito ay ganap na mapupunta sa impiyerno.
    
  "Salaam alaykom," tawag ni Boujazi nang siya ay nasa sampung hakbang mula sa dumaraming tao, itinaas ang kanyang kanang kamay bilang pagbati at para ipakita na siya ay walang armas. "May nasugatan ba dito?"
    
  Isang binata, hindi hihigit sa labimpito o labingwalong taong gulang, ang humakbang at itinuro ang kanyang daliri sa heneral. "Ano ang pakialam ng isang maldita kung may...?" At saka siya huminto, naka-extend pa ang daliri niya. "Ikaw! Khesarak Buzhazi, ang bagong emperador ng Persia! Reinkarnasyon ni Cyrus at Alexander mismo! Dapat ba kaming lumuhod sa harap mo, o sapat na ba ang isang simpleng pagyuko, panginoon ko?"
    
  "Tinanong ko kung may tao...?"
    
  "Ano ang tingin mo sa iyong imperyo ngayon, Heneral?" - tanong ng binata, itinuro ang mga ulap ng matulis na usok na umiikot sa malapit. "O 'Emperor' Bujazi na ngayon?"
    
  "Kung walang nangangailangan ng tulong, kailangan ko ng mga boluntaryo upang ilayo ang iba sa pagsabog, maghanap ng mga saksi at mangolekta ng ebidensya hanggang sa dumating ang pulis," sabi ni Boujazi, na inilihis ang kanyang atensyon - ngunit hindi ganap - mula sa malakas na mensahe ng arson. Natagpuan niya ang pinakamatandang lalaki sa karamihan. "Ikaw, sir. Kailangan kong tumawag ka ng mga boluntaryo at i-secure ang pinangyarihan ng krimen na ito. Kung gayon kailangan ko-"
    
  "Bakit ka namin tutulungan, panginoon at panginoon, ginoo?" - sigaw ng unang binata. "Ikaw ang nagdala ng karahasang ito sa amin! Ang Iran ay isang mapayapa at ligtas na bansa hanggang sa dumating ka, pinatay ang lahat ng hindi sumasang-ayon sa iyong totalitarian na mga ideya, at inagaw ang kapangyarihan. Bakit kami dapat makipagtulungan sa iyo?"
    
  "Mapayapa at ligtas, oo - sa ilalim ng hinlalaki ng mga kleriko, Islamista at mga baliw na pumatay o nagpakulong sa sinumang hindi sumunod sa kanilang mga utos," sabi ni Boujazi, na hindi maiwasang madala sa isang debate na alam niyang hindi hahantong sa tagumpay. "Nagkanulo sila sa mga tao, tulad ng pagtataksil nila sa akin at sa lahat ng nasa hukbo. Sila-"
    
  "Kaya iyon ang bagay, hindi ba, Mr. Emperor: ikaw?" - sabi ng lalaki. "Hindi mo gusto kung paano ka tratuhin ng mga dati mong kaibigan, ng mga kleriko, kaya pinatay mo sila at nang-agaw ng kapangyarihan. Bakit namin pakialam kung ano ang sasabihin mo ngayon? Sasabihin mo sa amin ang lahat para manatili sa kapangyarihan hanggang sa matapos mong panggagahasa sa bansa, at pagkatapos ay lilipad ka nang diretso mula sa iyong napaka-maginhawang kinalalagyan na bagong punong-tanggapan sa Mehrabad Airport."
    
  Ilang saglit na natahimik si Bujazi, saka tumango, na ikinagulat ng lahat ng nasa paligid niya. "Tama ka, binata. Nagalit ako tungkol sa pagkamatay ng aking mga sundalo na nagsumikap na alisin ang mga radikal at psychos sa Basij at makamit ang isang bagay mula sa kanilang sarili, kanilang yunit at kanilang buhay. Matapos sibakin si Boujazi bilang chief of staff kasunod ng mga pag-atake ng mga Amerikanong stealth bombers sa kanilang sasakyang panghimpapawid na gawa sa Russia ilang taon na ang nakalilipas, ibinaba siya bilang kumander ng Basij-e-Mostazefin, o Mobilization of the Oppressed, isang grupo ng mga sibilyang boluntaryo. , na nag-ulat tungkol sa mga kapitbahay, kumilos bilang mga tagamasid at espiya, at gumagala sa mga lansangan upang takutin ang iba na umayon at makipagtulungan sa Islamic Revolutionary Guard Corps.
    
  Nilinis ni Bujazi ang Basij ng mga bandido at rabble rousers at binago ang mga nanatili sa Internal Defense Forces, isang tunay na reserbang puwersa ng militar. Ngunit hinamon ng kanilang tagumpay ang pangingibabaw ng Islamic Revolutionary Guard Corps, at kumilos sila upang subukang siraan-o, mas mabuti, sirain-ang mga bagong puwersa ng Boujazi National Guard. "Nang malaman ko na ang mga Pasdaran ang nag-organisa ng pag-atake sa aking unang operational reserve unit, na binabalangkas ito bilang isang pag-atake ng mga rebeldeng Kurdish, para lamang saktan at siraan ang Internal Defense Forces, nagalit ako at nakipaglaro.
    
  "Ngunit ang mga Islamista at terorista na dinala ng mga kleriko sa ating bansa ang tunay na problema, anak, hindi ang pasdaran," patuloy ni Boujazi. "Sila ay winasak ang mga isipan ng bansang ito, pinagkaitan sila ng lahat ng sentido komun at kagandahang-asal at pinuspos sila ng walang anuman kundi takot, paghamak at bulag na pagsunod."
    
  "Kaya ano ang pagkakaiba mo sa mga kleriko, Buzhazi?" - sigaw ng isa pang binata. Nakita ni Rahmati na ang mga tao ay lumalakas, lumalakas, at hindi natatakot na makalapit sa pangalawa. "Pinapatay ninyo ang mga pari at ibagsak ang gobyerno - ang ating gobyerno, ang ating inihalal! - at palitan ito ng iyong junta. Nakikita namin ang iyong mga tropa na nagwawasak ng mga pinto, nagsusunog ng mga gusali, nagnanakaw at gumahasa araw-araw!"
    
  Malakas na ipinahayag ng mga tao ang kanilang pagsang-ayon, at kinailangan ni Boujazi na itaas ang kanyang mga kamay at sabihin upang marinig: "Una sa lahat, ipinapangako ko sa inyo, kung magpapakita kayo sa akin ng katibayan ng pagnanakaw o panggagahasa ng sinumang sundalo sa ilalim ng aking pamumuno, ako mismo ay maglalagay ng isang bala sa ulo niya." , sigaw niya. "Walang tribunal, walang lihim na paglilitis, walang pagdinig - magdala sa akin ng ebidensya, kumbinsihin ako, at dadalhin ko ang salarin sa iyo at papatayin ko siya gamit ang sarili kong mga kamay.
    
  "Pangalawa, hindi ako bumubuo ng gobyerno sa Persia, at hindi ako ang pangulo o ang emperador - ako ang kumander ng mga pwersa ng paglaban pansamantala sa lupa upang sugpuin ang karahasan at magtatag ng kaayusan. Mananatili ako sa kapangyarihan nang may sapat na katagalan upang maalis ang mga rebelde at terorista at pangasiwaan ang pagbuo ng ilang anyo ng pamahalaan na lilikha ng isang konstitusyon at gagawa ng mga batas upang pamahalaan ang mga tao, at pagkatapos ay bababa ako sa puwesto. Iyon ang dahilan kung bakit binuksan ko ang aking punong-tanggapan sa Mehrabad - hindi para sa isang mabilis na paglikas, ngunit upang ipakita na wala akong intensyon na kumuha ng mga lehitimong posisyon sa gobyerno at tawagin ang aking sarili bilang presidente."
    
  "Ito ang sinabi ni Musharraf, Castro, Chavez at daan-daang iba pang diktador at despot noong nagsagawa sila ng kanilang mga kudeta at pumalit sa gobyerno," sabi ng binata. "Sinabi nila na nakipaglaban sila para sa mga tao at aalis kaagad kapag naitatag ang kautusan, at bago mo ito nalaman, sila ay nanunungkulan habang buhay, inilagay ang kanilang mga kaibigan at mga tulisan sa mga posisyon ng kapangyarihan, sinuspinde ang konstitusyon, inagaw ang mga bangko, isinasabansa ang lahat. ang mga negosyo , inalis ang lupa at kayamanan sa mayayaman at pinasara ang lahat ng media na nagsalita laban sa kanila. Ganun din ang gagawin mo sa Iran."
    
  Saglit na pinag-aralan ni Bujazi ang binata, pagkatapos ay maingat na sinuri ang iba pang nakapaligid sa kanya. Nabanggit niya na mayroong ilang napakagandang punto - ang taong ito ay napakatalino at mahusay na nabasa para sa kanyang edad, at pinaghihinalaan niya ang karamihan sa iba ay pareho. Wala siya rito sa mga karaniwang batang lansangan.
    
  "Hinihusgahan ko ang isang tao sa pamamagitan ng kanyang mga aksyon, hindi sa kanyang mga salita-parehong kaibigan at kaaway," sabi ni Boujazi. "Maaari kong ipangako sa iyo ang kapayapaan, kaligayahan, seguridad at kasaganaan tulad ng sinumang politiko, o maaari kong ipangako sa iyo ang isang lugar sa langit tulad ng mga klero, ngunit hindi ko gagawin. Ang maipapangako ko lang ay lalaban ako ng buong buo para pigilan ang mga rebelde sa pagwasak sa ating bansa bago tayo magkaroon ng pagkakataon na bumuo ng pamahalaan ng mga tao, anuman ang pamahalaang iyon. Gagamitin ko ang lahat ng aking kakayahan, pagsasanay at karanasan upang matiyak ang seguridad ng bansang ito hanggang sa makabangon muli ang pamahalaang bayan."
    
  "Para sa akin ang mga salitang ito ay parang magagandang salita, Mister Emperor, ang mga ipinangako mo lang na hindi mo gagamitin."
    
  Ngumiti si Bujazi at tumango, nakatingin ng diretso sa mga mata ng mga tila pinaka galit o hindi nagtitiwala. "Nakikita ko marami sa inyo ang may mga cell phone camera, kaya may video proof kayo sa mga sinasabi ko. Kung ako ang iniisip mong diktador, kukumpiskahin ko ang lahat ng mga teleponong ito at ipapakulong ka."
    
  "Maaari mo itong gawin ngayong gabi, pagkatapos mong pasukin ang aming mga bahay at hilahin kami palabas ng kama."
    
  "Ngunit hindi ko gagawin," sabi ni Boujazi. "Malaya kang makakapagpadala ng video sa sinuman sa planeta, i-post ito sa YouTube, ibenta ito sa media. Ang video ay magdodokumento ng aking pangako sa iyo, ngunit ang aking mga aksyon ang magiging huling patunay."
    
  "Paano kami makakapagpadala ng anumang mga video, matandang lalaki," tanong ng dalaga, "kung ang kuryente ay nakabukas lamang ng tatlong oras sa isang araw? Maswerte tayo kung gumagana ang mga telepono nang ilang minuto araw-araw."
    
  "Nagbabasa ako ng mga publikasyon, nag-surf ako sa Internet at nagtatago ako sa mga blog, tulad mo," sabi ni Boujazi. "Ang American satellite global wireless Internet system ay gumagana nang maayos kahit sa Persia - hayaan mong ipaalala ko sa iyo na hinarangan ito ng mga klero upang subukang pigilan ka sa pagtanggap ng salungat na balita mula sa labas ng mundo - at alam ko na marami sa inyo ang masisipag na kabataan. gumawa ng mga generator na may pedal-powered para i-charge ang iyong mga laptop kapag nawalan ng kuryente. Maaaring ako ay isang matandang lalaki, binibini, ngunit hindi ako lubos na nababahala sa katotohanan." Natutuwa siyang makita ang ilang ngiti sa mga mukha ng mga nakapaligid sa kanya - sa wakas, naisip niya, nagsisimula na siyang magsalita ng kanilang wika.
    
  "Ngunit ipinaaalala ko sa iyo na ang kuryente ay napuputol dahil sa pag-atake ng mga rebelde sa ating mga power generator at distribution network," patuloy niya. "Sa isang lugar doon ay may isang kaaway na walang pakialam sa mga tao ng Persia - ang gusto lang nila ay bawiin ang kapangyarihan at gagawin nila ito sa anumang paraan na maiisip nila, kahit na ito ay nakakasakit o pumatay ng mga inosenteng mamamayan. Inalis ko ang kanilang kapangyarihan at pinahintulutan ang mga mamamayan ng bansang ito na makipag-usap muli sa labas ng mundo. Pinahintulutan kong bumalik ang dayuhang pamumuhunan at tulong sa Persia habang ang mga kleriko ay nagsara ng kanilang sarili mula sa ibang bahagi ng mundo sa loob ng mahigit tatlumpung taon at inimbak ang kayamanan at kapangyarihan ng bansang ito. Ito ang aksyon na sinasabi ko, aking mga kaibigan. Wala talaga akong masasabi, at ang mga pagkilos na ito ay magsasalita nang mas malakas kaysa sa isang libong kulog."
    
  "Kaya kailan titigil ang mga pag-atake, Heneral?" - tanong ng unang tao. "Gaano katagal bago mapalayas ang mga rebelde?"
    
  "Sa tingin ko matagal na akong patay at inilibing," sabi ni Boujazi. "So, depende sa iyo ang lahat. Gaano mo ba ito katagal, anak?"
    
  "Hoy, ikaw ang nagsimula nitong digmaan, hindi ako!" - ang lalaki ay kumulog, nanginginig ang kanyang kamao. "Huwag mong ilagay ito sa paanan ko! Ang sabi mo ay matagal ka nang patay bago ito matapos - mabuti, bakit hindi ka na lang pumunta sa impiyerno ngayon at iligtas kaming lahat ng maraming oras!" Napakurap-kurap ang ilang tao sa karamihan sa pagsabog ng lalaki, ngunit walang sinabi o ginawa. "At hindi mo ako anak, matanda. Ang aking ama ay pinatay sa kalye sa labas ng tindahan na pag-aari ng aking pamilya sa loob ng tatlong henerasyon, sa isang labanan sa pagitan ng iyong mga tropa at ng mga Pasdaran, sa harap mismo ng aking mga mata, ang aking ina at ang aking nakababatang kapatid na babae."
    
  Tumango si Bujazi. "Nagsisisi ako. Pagkatapos ay sabihin mo sa akin ang iyong pangalan."
    
  "Ayokong sabihin sa iyo ang pangalan ko, matandang lalaki," mapait na sabi ng binata, "dahil nakikita ko na ikaw at ang iyong mga puwersa ay may kakayahang hulihin ako o barilin sa ulo gaya ng sabi-sabi sa mga Pasdaran. maging."
    
  "Ayon sa impormasyon?' Nagdududa ka ba na pinapatay ng mga Pasdaran ang sinumang sumasalungat sa mga kleriko?"
    
  "Nakita ko ang maraming karahasan at pagnanasa sa dugo sa magkabilang panig sa barilan kung saan napatay ang aking ama," patuloy ng binata, "at nakikita ko ang napakaliit na pagkakaiba sa pagitan mo at ng mga klero, maliban marahil sa mga damit na iyong isinusuot." Tama ka ba o makatwiran ba ang iyong mga aksyon dahil lamang sa pagpasok ng mga Amerikano at tinulungan kang pansamantalang itaboy ang mga Pasdaran sa kabisera? Kapag kayo ay pinalayas, kayo ba ay magiging mga bagong rebelde? Magsisimula ka ba ng digmaan laban sa mga inosente dahil sa tingin mo ay tama ka?"
    
  "Kung talagang naniniwala ka na hindi ako mas mabuti o mas masahol pa kaysa sa mga Rebolusyonaryong Guwardiya, kung gayon walang anumang salita ang makakumbinsi sa iyo kung hindi man," sabi ni Boujazi, "at sisihin mo ang anumang maginhawang target para sa pagkamatay ng iyong ama. Ikinalulungkot ko ang iyong pagkawala." Lumingon siya at tumingin sa iba sa paligid niya. "Marami akong nakikitang galit na mukha dito sa kalye, pero nakakarinig din ako ng ilang sobrang matatalinong boses. Ang tanong ko sa iyo: Kung napakatalino mo, anong ginagawa mo dito, nakatayo ka lang at walang ginagawa? Ang iyong mga kababayan ay namamatay at wala kang ginagawa, palipat-lipat sa pag-atake, nanginginig ang iyong mga kamao sa aking mga sundalo habang ang mga rebelde ay nagpapatuloy sa susunod na target."
    
  "Ano ang dapat nating gawin, matanda?" - tanong ng isa pang lalaki.
    
  "Sundin ang iyong ulo, sundin ang iyong puso at kumilos," sabi ni Boujazi. "Kung talagang naniniwala ka na ang mga kleriko ay nasa puso ang pinakamabuting interes ng bansa, sumama sa mga rebelde at lumaban para itaboy ako at ang aking mga tao sa labas ng bansa. Kung naniniwala ka sa mga monarkiya, sumali sa kanila at lumikha ng iyong sariling paghihimagsik sa pangalan ni Kagewa, labanan ang parehong mga Islamista at ang aking mga sundalo, at ibalik ang monarkiya sa kapangyarihan. Kung sa tingin mo ay may kahulugan ang aking mga salita at kilos, isuot mo ang iyong uniporme, kunin ang iyong rifle at samahan mo ako. Kung ayaw mong sumama kahit kanino, at least keep your damn eyes open, at kapag nakita mong inaatake ang pamilya mo o kapitbahay mo, kumilos ka... kahit anong aksyon. Lumaban, ipaalam, tumulong, protektahan-gumawa ng isang bagay sa halip na tumayo at magreklamo tungkol dito."
    
  Muli niyang pinagmasdan ang kanilang mga mukha, hinayaan silang tumingin ng diretso sa kanyang mga mata at siya sa kanila. Karamihan sa kanila ay ganoon lang ang ginawa. Nakita niya ang tunay na lakas sa grupong ito at nagbigay ito sa kanya ng pag-asa. Karapat-dapat silang ipaglaban, nagpasya siya. Kahit anong panig ang kanilang pinili, sila ang kinabukasan ng lupaing ito. "Ito ang iyong bansa, dammit...ito ang ating bansa. Kung hindi karapat-dapat na ipaglaban, pumunta ka sa ibang lugar bago ka maging isa pang biktima." Siya ay huminto, hinahayaan ang kanyang mga salita na bumaon; pagkatapos: "Ngayon kailangan ko ang iyong tulong sa pag-secure sa pinangyarihan ng krimen na ito. Ang aking mga sundalo ay magtatayo ng isang perimeter at sisiguraduhin ang lugar, ngunit kailangan ko ang ilan sa inyo upang tulungan ang mga rescuer na mahanap ang mga biktima at ang pulis ay mangolekta ng ebidensya at makapanayam ng mga saksi. Sino ang tutulong?
    
  Huminto ang karamihan, naghihintay ng isang taong gagawa ng unang hakbang. Pagkatapos ay humakbang ang unang binata at sinabi kay Buzhazi: "Hindi para sa iyo, Emperor. Sa tingin mo, iba ka ba sa mga rebeldeng gumagala sa lansangan? Mas malala ka. Isa ka lang mapagpanggap na matanda na may baril. Hindi ka tama." At tumalikod na siya at naglakad palayo, sinundan ng iba.
    
  "Damn, akala ko nakalusot ako sa kanila," sinabi ni Boujazi kay Colonel Rahmati.
    
  "Sila ay isang grupo lamang ng mga natalo, ginoo," sabi ng kumander ng brigada. "Tinanong mo kung anong ginagawa nila dito sa kalye? Gumagawa sila ng mga problema, iyon lang. Sa pagkakaalam namin, sila ang nagpasabog ng gasolinahan na iyon. Paano natin malalaman na hindi sila mga rebelde?"
    
  "Sila ay mga rebelde, Mostafa," sabi ni Boujazi.
    
  Mukhang natigilan si Rahmati. "Sila ay? Paano mo nalaman...I mean, dapat natin silang arestuhin ngayon din!"
    
  "Sila ay mga rebelde, ngunit hindi mga Islamista," sabi ni Boujazi. "Kung papipiliin ako kung sino ang gugustuhin kong dalhin sa mga lansangan ngayon, tiyak na sila iyon. Sa tingin ko ay tutulong pa rin sila, ngunit hindi sa paraang inaasahan ko sa kanila." Tumingin siya sa nasusunog na gasolinahan sa mga labi ng isang nagbabagang delivery truck na natangay ng dose-dosenang metro sa kabilang kalye. "Manatili ka rito at ilayo ang iyong mga sandata. Magtakda ng perimeter. Nais kong magkaroon ng hindi hihigit sa dalawang sundalo sa alinmang intersection, at dapat silang pumuwesto sa magkabilang sulok, hindi magkasama."
    
  "Bakit, sir?"
    
  "Dahil kung marami pa sa kanila, hindi sila lalapitan ng mga impormante - at kailangan namin ng impormasyon, at mabilis," sabi ni Boujazi. Naglakad siya patungo sa umuusok na trak. Sumunod si Rahmati, ayaw nang magpakita ng higit na takot kaysa sa dati, ngunit lumingon si Bujazi at umungol, "Sabi ko manatili ka rito at mag-set up ng perimeter." Natuwa lang si Rahmati na sumunod.
    
  Isang makina ng bumbero ang huminto patungo sa nasusunog na pagkawasak, at dalawang napakabata-mukhang bumbero - marahil ang mga anak ng mga patay o nasugatan na mga tunay na bumbero, isang karaniwang gawain sa bahaging ito ng mundo - nagsimulang patayin ang apoy gamit ang banayad na daloy ng tubig mula sa isang lumang makina ng bumbero na naiwan sa reserba. Ito ay dapat na isang mahaba at maingat na trabaho. Naglakad-lakad si Bujazi sa trak ng bumbero, sapat na malayo sa usok na hindi siya masu-suffocate nito, ngunit halos wala sa paningin. Ngayong nagsimula na ang paglilinis, nagsimulang maghiwa-hiwalay ang mga tao. Inatake ng isa pang mas malaking fire brigade ang apoy sa mismong gasolinahan, na napakainit at mabangis pa rin, na mabilis na nagpapadala ng malalaking bugok ng itim na usok sa kalangitan. Hindi kapani-paniwala kay Boujazi na ang apoy ay tila natupok kahit na napakalaking dami ng tubig - ang apoy ay napakatindi na ang apoy ay tila-
    
  "Not a bad speech there, General," narinig niya ang boses sa likuran niya.
    
  Tumango si Bujazi at ngumiti - tama ang hula niya. Lumingon siya at pormal na tumango kay Her Highness Azar Asia Kagev, tagapagmana ng paniniwala sa Peacock Throne ng Persia. Sumulyap siya sa likod ng dalaga at napansin niya si Kapitan Mara Saidi, isa sa mga maharlikang bodyguard ni Azar, na nakatayong mahinhin malapit sa poste ng lampara, na mahusay na humahalo sa kaguluhan sa kanilang paligid. Ang kanyang jacket ay hindi nakabutton at ang kanyang mga kamay ay nakahalukipkip sa kanyang harapan, na tila pinoprotektahan ang kanyang sandata mula sa mga mata. "Akala ko nakita ko ang kapitan doon sa karamihan, at alam kong malapit ka. I'm guessing the Major is nearly with a sniper rifle or RPG, right?"
    
  "Naniniwala ako na armado siya ng parehong armas ngayon-alam mo kung gaano siya kahanda na dumating," sabi ni Azar, yumuko nang hindi nag-abala na ituro kung saan nagtatago ang kanyang Homeland Security chief, Parviz Najjar, kung sakaling narito nga si Bujazi. isang bitag. Hindi niya kayang magtiwala sa lalaking ito-napakabilis ng pagbabago ng mga alyansa sa Persia. "Na-promote ko si Najjar bilang tenyente koronel at si Saidi sa major para sa kanilang katapangan sa pagpapaalis sa akin sa Amerika at pag-uwi sa akin."
    
  Tumango si Bujazi bilang pagsang-ayon. Si Azar Asia Kagev, ang bunsong anak na babae ng Peacock Throne contender na si Mohammed Hassan Kagev, na nawawala pa rin mula noong simula ng kudeta ni Boujazi laban sa teokratikong rehimen ng Iran, ay katatapos lang mag-labing pitong taong gulang, ngunit mayroon siyang tiwala ng isang nasa hustong gulang na dalawang beses sa kanyang edad, hindi banggitin ang tungkol sa katapangan, kakayahan sa pakikipaglaban at taktikal na pag-iintindi ng isang commander ng infantry company. Hindi maiwasang mapansin ni Bujazi na siya rin ay nagiging isang babae na napakaganda, na may mahabang makintab na itim na buhok, matikas na kurba na nagsisimulang makita sa kanyang balingkinitang pigura, at maitim, sumasayaw, halos malikot na mga mata. Ang kanyang mga braso at binti ay natatakpan, hindi ng burqa, kundi ng puting blusa at chocolate chip tracksuit na pantalon upang protektahan ang sarili mula sa araw; ang kanyang ulo ay natatakpan, hindi ng hijab, kundi ng "basahan" ng TeamMelli World Cup team.
    
  Pero awtomatikong nabaling din ang tingin nito sa mga kamay niya. Bawat ikalawang henerasyon ng mga lalaki sa dinastiyang Kagev-maaaring mga babae rin, ngunit malamang na itinapon sila bilang mga bagong silang upang hindi sila lumaki nang may anumang kapansanan-ay nagdusa mula sa genetic defect na tinatawag na bilateral thumb hypoplasia, o kawalan ng hinlalaki sa paa. parehong mga kamay . Noong bata pa siya, nagkaroon siya ng poll surgery na nagresulta sa paggana ng kanyang mga hintuturo na parang hinlalaki, na naiwan siyang apat na daliri lamang sa magkabilang kamay.
    
  Ngunit sa halip na maging isang balakid, ginawa ni Hazard ang kanyang pagpapapangit na isang mapagkukunan ng lakas, na nagpapalakas sa kanya mula sa napakabata edad. Siya ay higit pa sa ginawa para sa kanyang pinaghihinalaang pagkukulang: ito ay rumored na siya ay maaaring daigin ang karamihan ng mga lalaki dalawang beses sa kanyang edad at ay isang mahusay na pianist at martial artist. Si Hazard ay iniulat na bihirang magsuot ng guwantes, na nagpapahintulot sa iba na makita ang kanyang mga kamay bilang parehong simbolo ng kanyang pamana at isang pagkagambala para sa kanyang mga kalaban.
    
  Si Azar ay nanirahan nang lihim sa Estados Unidos ng Amerika mula sa edad na dalawa sa ilalim ng proteksyon ng kanyang mga bodyguard na sina Najar at Saidi, na nagpapanggap bilang kanyang mga magulang, na hiwalay sa kanyang tunay na mga magulang para sa seguridad, na nagtatago rin bilang mga bisita ng US State Department . Nang mangyari ang kudeta ng Buzhazi, agad na tinipon ng Kagev ang kanilang konseho ng digmaan at bumalik sa Iran. Ang hari at reyna, na dapat ay nagtatago ngunit nagpapatakbo ng website, ay regular na lumalabas sa media na tumutuligsa sa teokratikong rehimen ng Iran, at hayagang nanumpa na balang araw ay babalik at sakupin ang bansa, ay nawawala pa rin at pinatay umano ng Iranian Islamic. Revolutionary Guard Corps o ang teroristang Al-Quds Force sa tulong ng mga Ruso at Turkmen. Ngunit nakarating si Azar sa Iran, gamit ang kanyang talino, likas na kakayahan sa pamumuno - at maraming tulong mula sa militar ng US at isang maliit na hukbo ng mga armored commando - at sumali sa royal military council at libu-libo nilang masayang tagasunod.
    
  "Hanga ako, kamahalan," sabi ni Bujazi, tinanggal ang kanyang helmet at nagbuhos ng tubig sa kanyang mukha bago humigop ng mahabang panahon. "Hinahanap kita, pero bagay na bagay ka sa karamihan. Tila ang iba ay walang ideya kung sino ka, dahil walang nagtangkang lumikha ng isang panangga sa paligid mo nang lumapit ako. Itinago mong mabuti ang iyong buwan."
    
  "Naglalakad ako sa paligid ng bayan sinusubukang makinig sa mga kabataang ito para malaman kung ano ang gusto nila at kung ano ang inaasahan nila," sabi ni Azar. Malakas pa rin ang kanyang American accent, kaya mahirap intindihin ang kanyang Farsi. Inalis niya ang headband ng pambansang koponan ng football ng Iran upang ipakita ang mahaba, hanggang baywang na nakapusod, mun, tipikal ng Persian royalty sa loob ng maraming siglo. Inihagis niya ang kanyang buhok, natutuwa na napalaya mula sa kanyang sariling ipinataw ngunit tradisyonal na mga bono. Lumapit si Major Saidi sa kanya na may bakas ng takot sa kanyang mukha, tahimik na hinihimok siyang itago ang kanyang bag bago pa man mapansin ng sinuman sa mga lansangan. Inilibot ni Azar ang kanyang mga mata sa kunwaring iritasyon at itinali ang kanyang nakapusod sa ilalim ng tela. "Kilala nila ako bilang isa sa mga lumikas, iyon lang-katulad nila."
    
  "Maliban sa isang daang armadong bodyguard, isang konseho ng militar, isang lihim na base militar na mas malaki kaysa sa kabuuang pambansang produkto ng karamihan sa Gitnang Asya, at ilang daang libong tagasunod na masayang tatayo sa harap ng linya ng machine gun upang makita kang muli sa Takht-i-Tavus, Peacock Throne "
    
  "Ibibigay ko ang lahat ng mayroon ako upang kumbinsihin ka at ang iyong mga tauhan na sumama sa akin, Khesarak," sabi niya. "Ang aking mga tagasunod ay tapat at dedikado, ngunit kami ay napakakaunti pa rin, at ang aking mga tagasunod ay mga loyalista, hindi mga mandirigma."
    
  "Ano sa palagay mo ang pagkakaiba ng isang tinatawag na loyalista at isang sundalo, kamahalan?" - Tanong ni Buzhazi. "Kapag ang iyong bansa ay nasa panganib, walang pagkakaiba. Sa panahon ng digmaan, ang mga mamamayan ay nagiging mandirigma o sila ay nagiging alipin."
    
  "Kailangan nila ng heneral... kailangan ka nila."
    
  "Kailangan nila ng isang pinuno, ang iyong kamahalan, at ang taong iyon ay ikaw," sabi ni Boujazi. "Kung ang kalahati ng iyong mga loyalista ay kasing talino, walang takot at matapang na gaya ng gang na iyong kasama, madali nilang makokontrol ang bansang ito."
    
  "Hindi nila susundan ang babae."
    
  "Malamang hindi... Pero susundin nila ang pinuno."
    
  "Gusto kong pangunahan mo sila."
    
  "Hindi ako pumanig dito, Kamahalan-wala ako sa negosyo ng pagbuo ng mga gobyerno," sabi ni Boujazi. "Narito ako dahil ang Pasdaran at ang mga rebeldeng itinataguyod nila ay banta pa rin sa bansang ito, at hahabulin ko sila hanggang sa mamatay ang bawat isa sa kanila. Pero hindi ako magiging presidente. Sinabi ni John Elton: 'Nakakasira ang kapangyarihan, at ang ganap na kapangyarihan ay ganap na nabubulok.' Alam ko na ang aking lakas ay nagmumula sa aking hukbo, at hindi ko nais na ang mga tao ay pinamumunuan ng kanilang militar. Dapat ay baliktad."
    
  "Kung ayaw mong maging pangulo nila, maging heneral ka nila," sabi ni Azar. "Pamunuan ang iyong hukbo sa ilalim ng banner ng Kagewa, sanayin ang ating mga loyalista, mag-recruit ng mas maraming sibilyang mandirigma, at muli nating pag-isahin ang ating bansa."
    
  Seryosong tumingin si Bujazi sa dalaga. "Paano ang iyong mga magulang, Kamahalan?" - tanong niya.
    
  Napalunok si Azar sa hindi inaasahang tanong, ngunit mabilis na bumalik ang bakal sa kanyang mga mata. "Wala pa ring salita, Heneral," matigas na sagot niya. "Buhay sila - alam ko iyon."
    
  "Siyempre, kamahalan," mahinang sabi ni Bujazi. "Narinig ko na ang iyong konseho ng militar ay hindi aaprubahan sa iyong pamunuan ang iyong mga puwersa hanggang sa ikaw ay umabot sa pagtanda."
    
  Ngumiti si Azar at umiling. "Sa loob ng maraming siglo, ang edad ng mayorya ay labing-apat-si Alexander ay labing-apat noong pinangunahan niya ang kanyang unang hukbo sa labanan," dumura niya. "Habang ang paghagis ng mga sandata ay naging mas advanced, at ang mga sandata at baluti ay mas makapal at mas mabigat, ang edad ng mayorya-ang salita ay nagmula sa major, regimental commander-ay itinaas sa labing-walo, dahil sinumang junior ay hindi maaaring magbuhat ng espada o magsuot ng baluti. Ano ang ibig sabihin nito sa modernong mundo? Sa mga araw na ito, ang isang limang taong gulang ay maaaring gumamit ng computer, magbasa ng mapa, makipag-usap sa radyo, at maunawaan ang mga pattern at uso. Ngunit ang aking kagalang-galang na konseho, na binubuo ng mga matatandang lalaki na nakasuot ng mga kamiseta at nangungulit na matatandang babae, ay hindi papayag na ang sinuman sa ilalim ng labing-walo ay mamuno sa isang hukbo, lalo na ang isang babae."
    
  "Inirerekomenda ko na may magtipon ng iyong mga kumander ng batalyon, magtalaga ng isang kumander, kumuha ng kanyang pag-apruba mula sa iyong konseho ng militar at ayusin ... sa lalong madaling panahon," babala ni Boujazi. "Ang iyong mga pagsalakay ay ganap na hindi magkakaugnay at mukhang walang ibang layunin kundi ang random na pagpatay at kaguluhan na nagpapanatili sa populasyon sa gilid."
    
  "Sinabi ko na ito sa board, ngunit hindi sila nakikinig sa batang babae," reklamo ni Azar. "I am just a figurehead, a symbol. Mas gugustuhin nilang makipagtalo tungkol sa kung sino ang may seniority, kung sino ang mas maraming tagasunod, o kung sino ang makakaakit ng mas maraming recruit o cash. Ang gusto lang nila sa akin ay lalaking tagapagmana. Kung wala ang hari, hindi gagawa ng anumang desisyon ang konseho."
    
  "Kung gayon ay maging Malika."
    
  "Ayoko na tinatawag akong 'reyna', Heneral, at alam mo iyon, sigurado ako," mainit na sabi ni Hazard. "Hindi patay ang mga magulang ko." Galit niyang sinabi ang mga huling salitang ito, na parang sinusubukang kumbinsihin ang sarili pati na rin ang heneral.
    
  "Halos dalawang taon na ang lumipas simula nang mawala sila, Kamahalan-gaano ka katagal maghihintay? Hanggang mag-eighteen ka? Nasaan ang Persia sa labinlimang buwan? O hanggang ang isang karibal na dinastiya ay umangkin sa Peacock Throne, o hanggang sa isang malakas na tao ang pumalit at itaboy ang lahat ng Kage?"
    
  Malinaw, naitanong na ni Azar sa kanyang sarili ang lahat ng mga tanong na ito dahil nasaktan siya sa walang anumang sagot. "Alam ko, Heneral, alam ko," sabi niya sa manipis na boses, ang pinakamalungkot na narinig niya mula sa kanya. "Kaya kailangan ko kayong humarap sa konseho ng militar, sumama sa amin, manguna sa aming mga loyalista at magkaisa ang mga pwersang anti-Islamist laban kay Mohtaz at sa kanyang mga uhaw sa dugo na mga jihadist. Ikaw ang pinakamakapangyarihang tao sa Persia. Aaprubahan nila nang walang pag-aalinlangan."
    
  "Hindi ako sigurado kung handa akong maging isang commanding general sa isang monarchical army, Your Highness," sabi ni Boujazi. "Kailangan kong malaman kung ano ang mga Kagevian bago ko sila suportahan." Malungkot niyang tiningnan si Azar. "At hanggang sa lumitaw ang iyong mga magulang, o hanggang sa ikaw ay maging labing-walo-maaaring hindi pa noon-ang konseho ng militar ay nagsasalita sa pangalan ng Kagev..."
    
  "At hindi sila makapagpasya kung itataas ang maharlikang bandila bago o pagkatapos ng mga panalangin sa umaga," sabi ni Hazard na may pagkasuklam. "Nagtatalo sila tungkol sa protocol ng korte, ranggo at maliliit na pamamaraan sa halip na mga taktika, estratehiya at layunin."
    
  "At gusto mo ako ang kumuha ng utos sa kanila? Hindi, salamat, kamahalan."
    
  "Ngunit kung may paraan para kumbinsihin silang suportahan ka kung ipahayag mo na bubuo ka ng gobyerno, Hesarak-"
    
  "Sabi ko sa iyo, hindi ako kasali sa pagbuo ng mga gobyerno," putol ni Boujazi. "Sinisira ko ang mga kleriko, ang tiwaling Islamist na pamumuno at ang mga pasdaran na thug na inupahan nila dahil sila ang tunay na hadlang sa kalayaan at batas sa bansang ito. Ngunit maaari ko bang ipaalala sa iyo na mayroon pa rin tayong inihalal na Majlis-e-Shura, na diumano'y may kapangyarihang konstitusyonal na magsagawa ng kontrol at bumuo ng isang kinatawan na pamahalaan? Nasaan sila? Nagtatago, ano yun. Natatakot silang ma-target sila ng pagpatay kung ilalabas nila ang kanilang maliit na ulo, kaya mas gusto nilang manood mula sa kanilang mga komportableng villa, na napapalibutan ng mga bodyguard, dahil ang kanilang bansa ay napunit.
    
  "Parang gusto mo lang may humiling sa iyo na tulungan mo sila, di ba, Heneral? Hinahangad mo ba ang karangalan at paggalang ng isang politiko o isang prinsesa na humihingi ng tulong?"
    
  "Ang hinahangad ko, Your Highness, ay para sa mga taong dapat na mamamahala sa bansang ito na bumaba sa kanilang mga matatabang asno at pumalit," mainit na sabi ni Boujazi. "Hanggang ang Majlis, ang iyong tinatawag na konsehong militar o sinumang iba pa ay magpasiya na mayroon silang lakas ng loob na durugin ang pag-aalsa ng Islam, manungkulan at bumuo ng isang pamahalaan, patuloy kong gagawin ang lahat ng aking makakaya - manghuli at pumatay ng kasing dami ng Persia. kaaway hangga't maaari upang iligtas ang mga inosenteng buhay. At least may goal ako."
    
  "Ibinabahagi ng aking mga tagasunod ang iyong pananaw, Heneral..."
    
  "Patunayan mo. Tulungan mo akong gawin ang aking trabaho hanggang sa makapagpaliwanag ka sa iyong konseho ng digmaan."
    
  Nais ni Azar na makipagtalo para sa kanyang mga tao at sa kanilang pakikibaka, gayundin para sa kanyang sariling pagiging lehitimo, ngunit alam niyang naubusan na siya ng mga sagot. Tama si Boujazi: mayroon silang kalooban na harapin ang mga Islamista, ngunit hindi nila magawa ang trabaho. Masunurin siyang tumango. "Okay, General, nakikinig ako. Paano namin kayo matutulungan?"
    
  "Sabihin sa iyong mga loyalista na sumali sa aking hukbo at mangako na tuparin ang aking mga utos sa loob ng dalawang taon. Sasanayin ko sila at sasangkapan. Pagkalipas ng dalawang taon, malaya silang makakabalik sa iyo dala ang lahat ng kagamitan at sandata na maaari nilang bitbitin sa kanilang likuran."
    
  Tumaas ang kilay ni Azar sa gulat. "Napaka-generous na alok."
    
  "Ngunit dapat silang manumpa sa loob ng kanilang dalawang taong pagkakapili upang sundin ang aking mga utos at ipaglaban ako hanggang wakas at pagkatapos ang ilan, sa ilalim ng parusang kamatayan - hindi sa pamamagitan ng anumang konseho ng digmaan, hukuman o tribunal, ngunit sa pamamagitan ko. Kung mahuli silang nagpapasa ng impormasyon sa sinumang wala sa aking hanay, kasama ka, mamamatay sila sa kahihiyan at kahihiyan."
    
  Tumango si Azar. "Ano pa?"
    
  "Kung hindi sila sasali sa aking hukbo, dapat silang sumang-ayon na bigyan ako ng malinaw, napapanahon at kapaki-pakinabang na impormasyon, sa patuloy na batayan o kapag hiniling, at suportahan ang aking hukbo sa lahat ng kanilang maibibigay - pagkain, damit, tirahan, tubig, pera, mga gamit, kahit ano," patuloy ni Buzhazi. "Iniutos ko ang pagpapakalat ng impormasyon tungkol sa aking puwersang panseguridad upang gawing mas madali para sa iyong mga tao na magpasa ng mga tala, larawan o iba pang impormasyon sa kanila, at bibigyan kita ng mga lihim na sulat at secure na boses at mga email address na magagamit mo upang bigyan kami ng impormasyon.
    
  "Pero dapat tulungan niyo kaming lahat. Ang iyong mga loyalista ay maaaring sumunod kay Kages tulad mo, ngunit tutulungan nila ako, o sila ay tatayo habang ako at ang aking mga tao ay lumalaban. Sila ay sasang-ayon na ako ay lumalaban para sa Persia at ako ay karapat-dapat sa kanilang buong suporta, o sila ay ilalagay ang kanilang mga armas at hindi na lumalabas sa mga lansangan - wala nang mga raid o pambobomba, wala nang roving gang at wala nang mga pagpatay na nagsisilbi lamang upang takutin ang inosente at hinihikayat ang mga Pasdaran at Islamista na dagdagan ang kanilang pag-atake sa mga sibilyan."
    
  "Magiging... mahirap," pag-amin ni Hazard. "Hindi ko lang kilala lahat ng resistance leaders doon. Talagang nagdududa ako na alam ng sinuman sa konseho ang lahat ng mga selda at ang kanilang mga pinuno."
    
  "Attend ka ng war council meetings, hindi ba?"
    
  "Pinapayagan akong dumalo sa mga pangkalahatang pagpupulong ng konseho ng militar, ngunit hindi ako pinapayagang bumoto, at pinanghihinaan ako ng loob na dumalo sa mga estratehikong pagpupulong."
    
  Iritadong umiling si Bujazi. "Ikaw marahil ang pinakamatalinong tao sa pagpupulong ng konseho na ito - kung bakit hindi ka pinahintulutang lumahok ay isang mapahamak na misteryo sa akin. Well, iyon ang iyong problema, Kamahalan. Sinasabi ko sa iyo na ang iyong mga tagasuporta ay bahagi ng problema, hindi bahagi ng solusyon. Hindi ko alam kung ang lalaking may baril sa kabila ng bloke ay isang Islamista o isa sa iyong mga tagasuporta, kaya't puputulin ko ang kanyang ulo sa alinmang paraan bago niya subukang gawin iyon sa akin. Hindi ito ang paraan na gusto ko, ngunit ito ang paraan ng paglalaro ko kung kailangan ko."
    
  "Ikinalulungkot ko na hindi ako maaaring makatulong, Heneral."
    
  "Kaya mo, Kamahalan, kung ibabalik mo lang ang iyong sarili sa ikadalawampu't isang siglo, tulad ng alam kong kaya mo," sabi ni Bujazi, ibinalik ang kanyang helmet at hinigpitan ang mga strap.
    
  "Ano?" - Itinanong ko.
    
  "Halika, Kamahalan - alam mo kung ano ang sinasabi ko," naiinis na sabi ni Buzhazi. "Ikaw ay isang matalinong babae at isa ring ipinanganak na pinuno. Nanirahan ka na sa America halos buong buhay mo at halatang natutunan mo na ang mga lumang paraan ay hindi na gagana. Alam mo kasing alam ko na itong korte mo at itong tinatawag na council of war ang humahadlang sa iyo. Kusang-loob mong ikinulong ang iyong sarili sa anim na daang taong gulang na kulungan na tinatawag na iyong "hukuman", at pumayag kang ibigay ang kapangyarihan sa isang grupo ng mga duwag na walang spine, na kalahati sa kanila ay wala pa sa bansang ito ngayon, tama ba ako?" Kitang-kita niya sa mukha nito na siya nga.
    
  Umiling si Bujazi sa pagkabigo na mabilis na napalitan ng pagkasuklam. "Patawarin mo ako sa pagsasabi nito, Kamahalan, ngunit alisin mo ang iyong maharlikang ulo sa iyong magandang maliit na asno at magpatuloy sa programa bago tayo mamatay at ang ating bansa ay maging isang libingan ng masa," galit na sabi niya. "Ikaw lang mag-isa dito sa kalye, Hazard. Maaari kang makakita ng mga problema at sapat na matalino upang bumalangkas ng sagot, ngunit ayaw mong managot. Bakit? Dahil ayaw mong isipin ng iyong mga magulang na ikaw ang nangunguna sa kanilang trono? Azar, alang-alang sa Diyos, ito ang ikadalawampu't isang siglo, hindi ang ikalabing-apat. At saka, patay na o duwag ang mga magulang mo kung hindi pa nila napatunayan ang sarili nila sa halos dalawa...
    
  "Tumahimik ka!" Sumigaw si Hazard, at bago pa makapag-react si Boujazi, umikot siya at sinipa siya ng malakas sa solar plexus gamit ang kanang paa, na nagpatalsik sa hangin mula sa kanya. Bumaba si Bujazi sa isang tuhod, mas nahihiya sa pagiging nahuli kaysa sa nasaktan. Sa oras na bumangon siya at nakahinga ng hindi bababa sa kalahating normal na paghinga, tinakpan ni Mara Saidi si Hazard, at tinutukan siya ng awtomatikong pistol.
    
  "Nice hit, your highness," bulong ni Bujazi, hinihimas ang tiyan. Tila nahulaan niya na ang isa sa kanyang mga adaptasyon sa mga depekto sa kamay ay ang kanyang kakayahang lumaban gamit ang kanyang mga binti. "Ang sabi ng mga tsismis ay maaari mong alagaan ang iyong sarili-nakikita kong totoo ito."
    
  "Tapos na ang pagpupulong, Heneral," narinig niya ang boses ng isang lalaki sa likuran niya. Bumaling si Boujazi at tumango kay Parviz Najjar, na sa isang kisap-mata ay naubusan ng takip at tinutok ang isa pang machine gun sa kanya. "Pumunta ngmabilis."
    
  "Pagkatapos ninyong pareho na ibaba ang inyong mga sandata," narinig nilang sigaw ng isa pang boses. Lumingon silang lahat upang makita si Major Kulom Haddad na nagtatago sa likod ng isang umuusok na trak, na may nakatutok na AK-74 rifle kay Najar. "Hindi ko na uulitin ang sarili ko!"
    
  "Lahat, ibaba ang iyong mga baril," sabi ni Boujazi. "Sa tingin ko pareho nating sinabi ang kailangan nating sabihin dito." Walang gumalaw. "Major, ikaw at ang iyong mga tauhan, tumayo ka."
    
  "Sir-"
    
  "Kolonel, kapitan, tumayo ka rin," utos ni Azar. Dahan-dahan, nag-aatubili, si Najar at Saida ay sumunod, at nang ang kanilang mga sandata ay nawala sa paningin, ibinaba ni Haddad ang kanya. "Walang kalaban dito."
    
  Bujazi ay huminga nang buo at malalim, ngumiti, tumango muli nang may paggalang, pagkatapos ay iniabot ang kanyang kamay. "Kamahalan, nakakatuwang makipag-usap sa iyo. Sana magkatrabaho tayo, pero sinisiguro ko sa iyo, lalaban ako."
    
  Kinuha ni Azar ang kanyang kamay at iniyuko din ang kanyang ulo. "Nakakatuwa rin kayong kausap, Heneral. Marami akong dapat isipin."
    
  "Huwag kang masyadong magtagal, Your Highness. Salaam alaykom." Tumalikod si Boujazi at bumalik sa kanyang mga tauhan, kasama si Haddad at dalawa pang sundalo na maingat na nakatago sa malapit, na tinakpan ang kanyang likod.
    
  "Sumainyo ang kapayapaan, heneral," sigaw ni Azar sa kanya.
    
  Bujazi ang kalahating lumingon sa kanya, ngumiti at sumigaw: "Malamang, Kamahalan. Pero salamat pa rin."
    
    
  WHITE HOUSE RESIDENCE
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Kinatok ni Chief of Staff Walter Cordus ang pinto ng presidential living room sa ikatlong palapag ng White House family residence. "Sir? Nandito siya."
    
  Tumingala si Pangulong Gardner sa kanyang reading glass at ibinaba ang mga dokumentong nire-review niya. Nakabukas ang malaking flat-screen TV, naglalaro ng boxing match, ngunit naka-mute ang volume. Nakasuot siya ng white shirt at business slacks na may maluwag na kurbata-bihira siyang magsuot ng kahit ano maliban sa business attire sa ilang minuto bago matulog. "Sige. saan?"
    
  "Sabi mo ayaw mong magkita sa West Wing, kaya pinadala ko siya sa Red Room-naisip ko na ito ay nararapat."
    
  "Ang cute. Ngunit hiniling niyang makita ang Meeting Room. Dalhin mo siya rito."
    
  Humakbang si Cordus papunta sa sala. "Joe, sigurado ka bang gusto mong gawin ito? Siya ang chairman ng Senate Armed Services Committee, marahil ang pinakamakapangyarihang babae sa bansa bukod kay Angelina Jolie. Ito ay dapat manatiling isang negosyo..."
    
  "Ito ay isang negosyo, Walt," sabi ni Gardner. "Malapit na ako diyan. Nakuha mo ba ang notes na hiniling ko sa iyo?"
    
  "Papunta na sila."
    
  "Mabuti". Bumalik si Gardner sa pag-aaral ng kanyang mga papel. Umiling ang chief of staff at umalis.
    
  Pagkalipas ng ilang minuto, naglakad si Gardner sa Central Corridor, na ngayon ay suot ang kanyang suit jacket, inaayos ang kanyang kurbata habang siya ay naglalakad. Hinarang siya ni Cordus at iniabot ang folder. "Pagkatapos ng pag-print. Gusto mo bang-?"
    
  "Hindi. I think tapos na tayo for today. Salamat, Walt." Dumaan siya sa Chief of Staff at pumasok sa Meeting Room. "Hello, Senator. Salamat sa pagkikita mo sa akin sa masamang oras na ito."
    
  Nakatayo siya sa tabi ng isang malaking mahogany table na ginawa sa isang American grant office, at buong pagmamahal na pinasadahan ng mahahabang daliri niya ang mga elementong nakatanim na kulay cherry. Inilagay ng katiwala ang tray ng tsaa sa coffee table sa kabilang dulo ng silid. Nanlaki ang mga mata niya at lumitaw ang magnetic smile na iyon nang makita niyang pumasok si Gardner sa kwarto. "Mr. Presidente, tiyak na isang karangalan at isang pribilehiyo na makasama ka ngayong gabi," sabi ni Senator Stacy Ann Barbeau sa kanyang sikat na malasutla na Louisiana accent. "Maraming salamat sa imbitasyon." Tumayo siya, niyakap ang Pangulo at nakipagpalitan ng magalang na halik sa pisngi. Nakasuot si Barbeau ng puting business suit na may pabulusok na neckline na banayad ngunit kapansin-pansing nagpapakita ng kanyang dibdib at cleavage, na pinatingkad para sa gabi gamit ang isang kumikinang na platinum na kuwintas at nakalawit na mga hikaw na diyamante. Ang kanyang pulang buhok ay tumalbog na parang nasa motor, kasabay ng kanyang ngiti at pagtama ng kanyang mga pilikmata, at ang kanyang berdeng mga mata ay kumikinang sa enerhiya. "Alam mong maaari mo akong kontakin anumang oras, ginoo."
    
  "Salamat, Senator. Pakiusap. Itinuro niya ang Victorian sofa at, kinuha ang kanyang kamay, dinala siya dito, pagkatapos ay kinuha ang palamuting upuan sa kanyang kanan, na nakaharap sa fireplace.
    
  "Sana ay iparating mo ang aking pinakamabuting hiling sa unang ginang," sabi ni Barbeau, na ganoon na lamang ang pagkakaupo sa sofa. "Nasa Damascus siya, kung hindi ako nagkakamali, sa isang internasyonal na kumperensya tungkol sa mga karapatan ng kababaihan?"
    
  "Eksakto, Senador," sabi ng Pangulo.
    
  "Sana payagan ako ng aking mga tungkulin sa Senado na dumalo," sabi ni Barbeau. "Ipinadala ko ang aking senior staffer na si Colleen para dumalo, at nagdala siya ng resolusyon ng suporta mula sa buong Senado na ihaharap ng Unang Ginang sa mga delegado."
    
  "Sobrang thoughtful sa iyo, Senator."
    
  "Please sir, pwede mo ba akong tawaging 'Stacy' dito sa privacy ng residence?" Tanong ni Barbeau, binigyan siya ng isa sa mga nakakapigil-hiningang ngiti nito. "Sa tingin ko pareho tayong karapat-dapat sa karapatan sa kaunting pahinga at kalayaan mula sa mga pormalidad ng ating mga opisina."
    
  "Siyempre, Stacy," sabi ni Gardner. Hindi niya hiniling sa kanya na tawagan siya ng "Joe," at sapat na ang alam niya para hindi magtanong. "Pero hindi talaga nawawala ang pressure, di ba? Wala sa linya ng trabaho namin."
    
  "Hindi ko kailanman isinasaalang-alang ang ginagawa ko bilang isang 'trabaho,' Mr. Presidente," sabi ni Barbeau. Binuhusan niya ito ng isang tasa ng tsaa, pagkatapos ay sumandal at pinagkrus ang kanyang mga binti, humigop sa kanya. "Siyempre, hindi palaging kaaya-aya, ngunit ang pag-aalaga sa negosyo ng mga tao ay hindi kailanman isang gawaing-bahay. Parte yata ng stress ang nagpaparamdam ng buhay sa isang tao, hindi ka ba sang-ayon?"
    
  "Palagi kong iniisip na umunlad ka sa ilalim ng presyon, Senador," komento ni Gardner. Pinigilan niya ang pagngiwi pagkatapos humigop ng kanyang tsaa. "Sa totoo lang, kung masasabi ko, sa palagay ko nasiyahan ka sa paglikha nito nang kaunti."
    
  "Ang aking mga responsibilidad ay kadalasang nangangailangan sa akin na gumawa ng mga bagay sa labas ng tinatawag ng karamihan ng mga tao na 'pampulitika,'" sabi ni Barbeau. "Ginagawa natin ang anumang kailangan nating gawin para sa ikabubuti ng ating mga nasasakupan at ng ating bansa, tama ba, Mr. Presidente?"
    
  "Tawagin mo akong Joe. Pakiusap."
    
  Kumislap ang berdeng mga mata ni Barbeau at iniyuko niya ang kanyang ulo, hindi umaalis sa kanya ang kanyang tingin. "Well, salamat sa karangalan... Joe."
    
  "Hindi naman, Stacy," nakangiting sabi ni Gardner. "Tama ka, siyempre. Walang gustong umamin, ngunit ang mga layunin ay kadalasang nagbibigay-katwiran sa mga paraan kung ang layunin ay isang mas ligtas na bansa. Kinuha niya ang telepono sa desk ni Monroe. "Pwede mo bang ilipat ang libation table sa Meeting Room, please?" Binaba niya ang tawag. "Lampas nuwebe na ng gabi, Stacey, wala ako sa mood mag-tea. Sana hindi ka mag-isip."
    
  "Hindi naman, Joe." Bumalik ang ngiti, ngunit ito ay mas introspective, mas nakalaan. "Baka samahan na lang kita."
    
  "Alam ko kung ano ang makakapagkumbinsi sa iyo." Ang katiwala ay nagdala ng isang mesa sa mga gulong na may ilang mga kristal na decanter. Ibinuhos ni Gardner ang sarili ng isang baso ng madilim na Bacardi na may yelo at nagsalin ng inumin kay Barbeau. "Akala ko nabasa ko sa People magazine na mas gusto mo ang 'Creole Mom,' di ba? Sana tama ako... bourbon, madeira at isang splash ng grenadine na may cherry, di ba? Sorry, red cherry lang ang meron kami, hindi green."
    
  "Surprise mo talaga ako minsan, Joe," sabi niya. Hinawakan nila ang salamin, nagtama ang kanilang mga mata. Natikman niya ang kanya, kumikinang muli ang kanyang mga mata at humigop muli. "My goodness, Mr. President, konting intelligence work, kahit na pagkatapos ng oras, at mabuting kamay sa bar. Napahanga na naman ako."
    
  "Salamat". Humigop din ng matagal si Gardner sa kanyang inumin. "Hindi kasing sopistikado bilang Creole Mom, sigurado ako, ngunit kapag ikaw ay isang politiko sa Florida, mas alam mo ang iyong rum. Sa iyong kalusugan". Kinapa nila ang kanilang mga baso at muling humigop ng kanilang inumin. "Alam mo ba kung saan nanggaling ang nakakaantig na salamin, Stacey?"
    
  "Sigurado akong hindi," sagot ni Barbeau. "Hindi ko alam na may pinanggalingan pala. Kaya hindi lang ito isang cute na maliit na gumagawa ng ingay?"
    
  "Noong medyebal na panahon, kapag ang mga kalaban ay nagpulong upang talakayin ang mga tuntunin ng mga kasunduan o alyansa, kapag sila ay umiinom pagkatapos ng negosasyon, ibubuhos nila ng kaunti ang nilalaman ng kanilang mga tasa sa mga tasa ng isa't isa upang ipakita na wala silang lason. Ang kaugalian ay naging tanda ng pagkakaibigan at pakikipagkaibigan."
    
  "Wow, ito ay kapana-panabik," sabi ni Barbeau, humigop muli, pagkatapos ay pinaandar ang kanyang dila sa kanyang buong labi. "Ngunit tiyak na umaasa ako na hindi mo ako nakikita bilang isang kaaway, Joe. Hindi naman ako ganoon. Ako ay isang tagahanga mo sa loob ng maraming taon, pati na rin ang aking ama. Ang iyong kakayahan sa pulitika ay nahihigitan lamang ng iyong talino, kagandahan at tunay na dedikasyon sa paglilingkod sa bayan."
    
  "Salamat, Stacy." Napasulyap siya sa katawan ni Barbeau nang humigop muli ito. Kahit na tila nakatutok siya sa pag-inom ng inumin, napansin niyang nakatingin ito sa kanya...muli. "Kilala ko ang tatay mo noong magkasama tayo sa Senado. Siya ay isang makapangyarihang tao, napakalakas ng loob at masigasig sa kanyang mga pagsisikap."
    
  "Itinuring ka niya na isa sa kanyang mga pinagkakatiwalaang kaibigan, kahit na ikaw at siya ay nasa magkabilang panig ng pulitikal at ideolohikal na pasilyo," sabi ni Barbeau. "Pagkatapos kong mahalal sa Senado, madalas niyang ipinaalala sa akin na kung gusto ko ng tapat na pakikipag-usap sa kabilang panig, hindi ako dapat mag-atubiling lumapit sa iyo." Siya ay huminto, nagpatibay ng medyo nag-iisip na ekspresyon. "Sana nandito pa siya ngayon. Magagamit ko ang kanyang lakas at karunungan. Mahal na mahal ko siya."
    
  "Siya ay isang manlalaban. Isang malakas na kalaban. Alam mo kung ano ang kaya niya at hindi siya natatakot na sabihin sa iyo. Isa siyang napakabuting tao."
    
  Nilagay ni Barbeau ang kamay niya kay Gardner at kinamayan ito. "Salamat, Joe. Ikaw ay isang matamis na tao." Ilang sandali pa ay tinitigan niya ito, pagkatapos ay bahagyang bumuka ang mga labi. "You...look a lot like how I remember him in his younger, hotter years, Joe. Mayroon kaming cafeteria sa Shreveport na halos kapareho nito, at gumugol kami ng walang katapusang mga oras na magkasama tulad ng isang ito. Gusto kong magsalita tungkol sa pulitika at gusto niyang malaman kung sino ang nililigawan ko."
    
  "Ang mga tatay at anak ay laging malapit, tama?"
    
  "Pinapasabi niya sa akin ang aking pinakamalalim na sikreto," sabi niya, isang pilyong ngiti ang kumalat sa kanyang mukha. "Wala akong maitanggi sa kanya. Ginawa niya akong sabihin sa kanya ang lahat - at ako ay isang napaka-makulit na babae bilang isang bata. Nakipag-date ako sa mga lalaki mula sa lahat ng pulitiko. Nais kong matutunan ang lahat tungkol sa pulitika: diskarte, pagpaplano, pangangalap ng pondo, mga kandidato, mga isyu, mga alyansa. Gusto nila..." Huminto siya, binigyan siya ng isa pang nakakalokong ngiti at isang kindat ng mga mata. "...well, alam mo kung ano ang gusto nila." Napalunok ng mariin si Gardner, iniisip kung ano ang nakuha nila mula sa kanya. "It was a mutually beneficial relationship. Minsan, iniisip ko na itinalaga ako ng tatay ko sa ilan sa mga petsang ito para lang maging espiya niya-ang politikal na bersyon ng Cajun ng pagpapalayas sa iyong anak, sa palagay ko."
    
  Napangiti si Gardner at walang kamalay-malay na hinayaan niyang lumibot muli ang kanyang mga mata sa kanyang katawan, at sa pagkakataong ito ay hinayaan ni Barbeau ang kanyang sarili na ipakita na napansin niya, nakangiti at namumula - isa siya sa mga babaeng maaaring mamula anumang oras, kahit saan, sa anumang sitwasyon, sa kalooban. Sumandal siya sa kanyang upuan, gusto niyang simulan ang pulong na ito nang mabilis para makapag-focus sila sa ibang mga bagay kung may pagkakataon. "So, Stacy, alam nating dalawa ang problemang kinakaharap natin. Ano ang posisyon ng White House tungkol sa Armed Services Committee? Ipaglalaban ba natin ang badyet ng militar o maaari tayong magkasundo at magharap ng nagkakaisang prente?"
    
  "Sa kasamaang palad, natatakot ako, Joe, mas nalilito tayo kaysa dati," sagot ni Barbeau. Inalis niya ang kanyang kamay, pinagmamasdan ang biglaang pagkirot ng pagkawala nito sa mukha niya. "Confidential ba lahat ito, Mr. President?"
    
  "Talagang". Hinawakan niya ang kamay niya at naningkit ang mga mata nito. "Sa magkabilang panig. Mahigpit na kumpidensyal."
    
  "Ang aking mga labi ay nakatatak." Ngumiti si Barbeau, pagkatapos ay pinagdikit ang mapupulang labi, gumawa ng pagsasara gamit ang mahahabang daliri at itinulak ang isang hindi nakikitang susi sa malawak na lambak sa pagitan ng kanyang mga suso. Kinuha ito ni Gardner bilang bukas na pahintulot upang tingnan ang kanyang mga suso sa pagkakataong ito, at ginawa niya ito nang mapagbigay. "Magulo ang komite, Joe. Siyempre, nababahala sila tungkol sa kalusugan at kapakanan ng Heneral McLanahan. May narinig ka pa ba tungkol sa kanya?"
    
  "Hindi naman masyado. Sinabi sa akin ng mga doktor noong una na huwag asahan na babalik siya sa tungkulin sa loob ng ilang buwan. Parang atake sa puso."
    
  Iyon ay tumugma sa sinabi ng kanyang mga mapagkukunan sa Walter Reed National Military Medical Center, naisip niya-hanggang sa nagsinungaling si Gardner sa kanya. Ito ay isang magandang senyales. "Para sa isang malakas na binata na biglang bumagsak nang ganoon, ang stress ng pamumuhay sa istasyon ng kalawakan na ito at paglipad pabalik-balik sa Black Stallion ay tiyak na napakalaki, higit pa sa naisip ng sinuman."
    
  "Si McLanahan ay isang matigas na tao, ngunit tama ka - kahit na siya ay nasa edad na limampu at may family history ng sakit sa puso, siya ay hindi kapani-paniwalang fit. Ang mga shuttle astronaut ay karaniwang may ilang araw sa pagitan ng pag-angat at pagbabalik-Si McLanahan ay nakagawa ng limang round trip sa space station sa nakalipas na apat na linggo. Ito ay hindi pa nagagawa, ngunit naging karaniwan sa nakalipas na ilang buwan. Pinaghihigpitan namin ang paglalakbay sa istasyon ng kalawakan at nasa proseso ng pagsasagawa ng masusing pagsusuring medikal sa lahat ng kalahok. Kailangan namin ng mga sagot tungkol sa nangyari."
    
  "Pero yun talaga ang point ko, Joe. Si McLanahan ay matigas at malakas, lalo na para sa isang nasa katanghaliang-gulang na lalaki, at siya ay isang beterano ng labanan at pambansang militar na pigura - Diyos ko, siya ay isang bayani! - na sigurado akong sumasailalim sa regular na fitness testing. Gayunpaman, wala pa rin siyang kakayahan at alam ng Diyos kung anong uri ng mga pinsala ang natamo niya. Tinatanong nito ang kaligtasan at pagiging kapaki-pakinabang ng iminungkahing plano sa espasyo ng militar. Sa kapakanan ng Diyos, Joe, bakit natin isinasapanganib ang mabubuting tao sa isang proyektong tulad nito? Sumasang-ayon ako sa iyo na ito ay moderno, kakaiba at kapana-panabik, ngunit ito ay isang teknolohiya na hindi pa naperpekto at malamang na hindi na maperpekto para sa isa pang sampung taon - hindi banggitin ang katotohanan na ito ay apat na ikalimang mas kaunting sasakyang panghimpapawid at isa- ikasampu ang payload para sa parehong pera. Kung ang isang malakas na tao tulad ni Heneral McLanahan ay namatay habang pinapatakbo ang bagay na ito, ligtas ba ito para sa iba pang mga tripulante?"
    
  "Ano sa tingin ng komite, Stacy?"
    
  "Ito ay simple at lohikal, Joe," sabi ni Barbeau. "Hindi ito tungkol sa paghanga sa mga tao na may pandaigdigang Internet access o kalahating metrong resolution na mga larawan ng likod-bahay ng lahat-ito ay tungkol sa paglikha ng halaga at benepisyo para sa pagtatanggol ng ating bansa. Sa abot ng aking masasabi, ang mga spaceplane ay nakikinabang lamang sa maliit na bilang ng mga kontratista na nakatalaga sa proyekto, lalo na ang Sky Masters at ang kanilang mga sumusuportang kumpanya. Mayroon kaming isang dosenang iba't ibang space booster na may napatunayang track record na maaaring gumawa ng mas mahusay na trabaho kaysa sa Black Stallion." Inilibot niya ang kanyang mga mata. "Para sa kapakanan ng Diyos, Joe, sino pa ang kasama ni McLanahan sa kama?"
    
  "Siyempre, hindi na si Maureen Herschel," chuckled ni Gardner.
    
  Inilibot ni Barbeau ang kanyang mga mata sa pakunwaring hindi makapaniwala. "Naku, ang kakila-kilabot na babaeng iyon-hindi ko kailanman mauunawaan kung bakit siya ang pinili ni Pangulong Martindale, sa lahat ng tao, para maging kanyang bise presidente," sagot ni Barbeau. Nagtataka siyang tumingin, pagkatapos ay mapaglarong tumingin kay Gardner sa gilid ng kanyang baso, pagkatapos ay nagtanong, "O ang malamig na isda ay isang karaniwang ulam para sa publiko lamang, Joe?"
    
  "We became close friends because of the demands of work, Stacy, business lang. Ang lahat ng tsismis tungkol sa amin ay ganap na hindi totoo."
    
  Ngayon ay nagsisinungaling siya, naisip ni Barbeau, ngunit wala siyang inaasahan kundi ang kumpleto at tahasang pagtanggi. "Lubos kong nauunawaan kung paano pinagsasama ng kapaligiran sa trabaho sa Washington ang dalawang tao, lalo na ang mga mukhang magkasalungat," sabi ni Barbeau. "Pagsamahin ang pulitika ng kapangyarihan sa isang nagbabantang digmaan sa Gitnang Silangan at mahabang gabi ng mga briefing at mga sesyon ng pagpaplano, at maaaring lumipad ang mga spark."
    
  "Hindi sa banggitin, malinaw na hindi kakayanin ni McLanahan ang mga bagay sa bahay," idinagdag ni Gardner. Nagtawanan silang dalawa at sinamantala ni Gardner ang pagkakataong ito para makipagkamay muli kay Barbeau. "Siya ay masyadong abala sa paglalaro ng space cadet upang bigyang-pansin siya." Tinusok niya ng malalim at seryosong tingin si Barbeau. "Look, Stacy, diretso na tayo sa punto, okay? Alam ko kung ano ang gusto mo-ginagawa mo na ito mula nang tumuntong ka sa Beltway. Isinasaalang-alang na ang karamihan sa mga base ng bomba ng Air Force ay nawasak ng mga Ruso sa panahon ng pag-atake ng nuklear ng Holocaust 04, ang Barksdale Air Force Base ay isang natural na tahanan para sa isang bagong armada ng mga long-range bombers-"
    
  "Kung ang Pentagon ay hindi patuloy na magbuhos ng pera sa maalikabok na base ng disyerto sa Battle Mountain, ang mga itim na programa sa Dreamland, isa pang base sa Nevada na higit sa lahat ay nasa labas ng saklaw ng pangangasiwa ng kongreso, maaari kong ituro-o ang istasyon ng espasyo."
    
  "Hindi lihim na ang stock ng McLanahan ay tumaas mula noong kanyang mga pagsisikap sa mga counterattacks laban sa Russia," sabi ni Gardner, "at ang kanyang mga alagang proyekto ay may kasamang mga drone bombers sa Battle Mountain, mga high-tech na laser device sa Dreamland, at ngayon ay ang space station. Nagbigay ito kay Martindale ng isang bagay upang ituro at ipagmalaki sa mga Amerikano tungkol sa kung ano ang kanyang binuo at sinuportahan..."
    
  "Kahit na si Pangulong Thomas Thorne ang nag-awtorisa sa kanilang pagtatayo, hindi si Martindale," sabi ni Barbeau.
    
  "Sa kasamaang-palad, si Pangulong Thorne ay palaging makikilala bilang ang pangulo na pinahintulutan ang mga Ruso na maglunsad ng isang palihim na pag-atake laban sa Estados Unidos na nag-iwan ng tatlumpung libong kalalakihan, kababaihan at mga bata na patay at isang quarter milyon pa ang nasugatan," sabi ni Gardner. "Hindi mahalaga na siya ay interesado sa high-tech na mga laruan bilang Martindale: Thorne ay palaging iisipin bilang isang mas mahinang presidente.
    
  "Ngunit ang tanong, Stacy, ano sa palagay namin ang pinakamabuting interes ng mamamayang Amerikano at pambansang depensa-mga magagarang spaceplane na hindi kayang magdala ng kasing dami ng kargamento sa mga suburb ng Secret Service, o mga napatunayang teknolohiya tulad ng stealth bombers, unmanned combat. sasakyang panghimpapawid at sasakyang panghimpapawid? Kinumbinsi ni McLanahan si Martindale na mas maganda ang mga spaceplane, kahit na halos eksklusibo ang paggamit niya ng mga unmanned bombers sa kanyang pag-atake sa Russia."
    
  "At gaya ng itinuro mo nang maraming beses, Joe," dagdag ni Barbeau, "hindi namin kayang ilagay muli ang lahat ng aming mga itlog sa isang basket. Ang pag-atake ng Russia ay naging matagumpay dahil ang mga bombero ay nasa isang maliit na dakot ng hindi napagtatanggol na mga base, at kung wala silang lahat sa himpapawid, sila ay mahina sa pag-atake. Ngunit ang mga carrier battle group na naka-deploy sa mga base sa buong mundo o malayo sa dagat ay may mahusay na kagamitan upang ipagtanggol ang kanilang sarili at hindi gaanong madaling masugatan sa biglaang pag-atake."
    
  "Eksakto," sabi ni Gardner, tumango nang may kasiyahan na binanggit ni Barbeau ang mga carrier ng sasakyang panghimpapawid. "Iyon ang puntong sinisikap kong gawin nitong mga taon. Kailangan natin ng kumbinasyon ng mga puwersa - hindi natin maitatapon ang lahat ng pera para sa mga bagong sistema ng armas sa isang hindi napatunayang teknolohiya. Ang isang carrier battle group ay nagkakahalaga ng hindi hihigit sa kung ano ang iminumungkahi ng McLanahan na ginagastos natin sa mga spaceplane na ito, ngunit ang mga ito ay mas maraming nalalaman at napatunayan ang kanilang mga sarili sa labanan.
    
  "Kailangan marinig ng Senate Armed Services Committee ang argumentong ito mula sa iyo at sa iyong administrasyon, Joe," sabi ni Barbeau, hinaplos muli ang kanyang braso at nakasandal sa kanya nang may simpatiya, lalo pang inilantad ang kanyang sapat na cleavage. "Si McLanahan ay isang bayani ng digmaan upang ipaghiganti ang Holocaust sa Amerika, ngunit iyon ay sa nakaraan. Maaaring matakot ang maraming senador na kontrahin ang McLanahan, sa takot na magkakaroon ng backlash laban sa kanila kung kinuwestiyon ng mga Amerikano kung bakit hindi nila sinusuportahan ang pinakatanyag na heneral ng America. Ngunit sa pananahimik ni McLanahan, kung makakatanggap sila ng direktang suporta mula sa Pangulo, mas magiging hilig nilang masira ang mga ranggo. Ngayon na ang oras para kumilos. Kailangan nating gumawa ng isang bagay, at dapat itong mangyari ngayon, habang ang McLanahan... well, with all due respect, habang wala ang heneral. Walang alinlangan, ang tiwala ng komite sa programa ng spaceplane ay nayanig. Mas handang makipagkompromiso sila."
    
  "Sa tingin ko kailangan nating magsama-sama dito, Stacy," sabi ni Gardner. "Bumuo tayo ng plano na parehong susuportahan ng komite at ng Pentagon. Dapat tayong magpakita ng nagkakaisang prente."
    
  "Iyan ay maganda, Mr. President, talagang mahusay."
    
  "Kaya mayroon akong buong suporta ng Senate Armed Services Committee?" - tanong ni Gardner. "Mayroon akong mga kaalyado sa House of Representatives na maaari kong puntahan, pero kritikal ang suporta ng Senado. Sama-sama, nagkakaisa, maaari tayong tumayo sa harap ng mga Amerikano at Kongreso at gumawa ng isang nakakahimok na argumento.
    
  "Paano kung lumabas dito si McLanahan? Siya at ang dating senador, astronaut, science geek na si Anne Page ay gumawa ng isang mabigat na koponan."
    
  "Nasa labas si McLanahan - malamang na magbitiw siya o mapipilitang magbitiw."
    
  "Itong lalaking ito ay isang bulldog. Kung gumaling siya, hindi siya magreretiro."
    
  "Kung hindi niya ito gagawin para sa kanyang sariling kapakanan, gagawin niya ito dahil sinasabi ko sa kanya na gawin ito," sabi ni Gardner. "At kung lalaban pa rin siya, sisiguraduhin kong mauunawaan ng mundo kung gaano kadelikado ang taong ito sa loob ng maraming taon. Siya ay hindi makontrol - ang mundo ay hindi alam ang tungkol dito. Para sa kapakanan ng Diyos, ang taong ito ay pumatay ng dose-dosenang mga inosenteng sibilyan sa Tehran."
    
  "Ginawa niya?" Ayaw niyang sabihin na walang alam ang US Senate Majority Leader, ngunit wala siyang magagawa tungkol dito. Ito ay isang sorpresa, at hindi niya gusto ang mga sorpresa. Mapapabilis kaya siya ni Gardner? "Kailan?" - Itinanong ko.
    
  "Sa parehong misyon na tinalakay namin noong nagkaroon siya ng episode na ito, isang operational test mission na kinokontrol niya mula sa Armstrong space station," tugon ni Gardner. "Naglunsad siya ng isang missile na naglabas ng mga sandatang kemikal malapit sa isang gusali ng tirahan sa Tehran, na pumatay sa dose-dosenang mga tao, kabilang ang mga kababaihan at mga bata, at pagkatapos ay inatake niya ang isang eroplanong espiya ng Russia na may ilang uri ng death ray - marahil upang pagtakpan ang pag-atake sa Tehran. "
    
  Salamat sa Diyos Gardner naging isang talker. "Wala akong ideya...!"
    
  "Hindi pa yan kalahati ng ginagawa ng joker na ito, Stacy. Alam ko ang isang dosenang iba't ibang mga kriminal na paglabag at direktang pagkilos ng digmaan kung saan siya ay naging responsable sa mga nakaraang taon, kabilang ang isang pag-atake na malamang na nag-udyok sa Pangulo ng Russia na si Gryzlov na magplano ng mga pag-atake ng atom laban sa Estados Unidos."
    
  "Ano?"
    
  "Ang McLanahan ay isang maluwag na kanyon, isang tunay na wild card," mapait na sabi ni Gardner. "Inatake niya ang Russia nang walang pahintulot; binomba niya ang isang Russian bomber base dahil lang sa personal na paghihiganti. Si Gryzlov ay isang dating Russian bomber pilot - alam niya na ito ay isang pag-atake laban sa kanya, isang personal na pag-atake. "Si Gardner ay nasa isang roll-ito ay mas mahusay kaysa sa Congressional Research Service," naisip ni Barbeau. "Iyon ang dahilan kung bakit pinuntirya ni Gryzlov ang mga base ng bomber sa Estados Unidos-hindi dahil ang aming mga bombero ay nagdulot ng anumang seryosong estratehikong banta sa Russia, ngunit dahil sinusubukan niyang makuha ang McLanahan."
    
  Napaawang ang bibig ni Barbeau sa gulat.. pero at the same time, nang-aasar pa nga siya. Damn it, she thought, parang boy scout si McLanahan, who the hell know na isa siyang maverick action hero? Dahil dito, naging mas kaakit-akit siya kaysa dati. Ano pa ang nakatago sa ilalim ng hindi kapani-paniwalang tahimik, hindi mapagkunwari na hitsura? Kinailangan niyang iwaksi ang kanyang biglaang pag-iisip. "Wow..."
    
  "Ang mga Ruso ay natatakot sa kanya, iyon ay sigurado," patuloy ni Gardner. "Gusto ni Zevitin na hulihin ko siya. Hinihiling niyang malaman kung ano ang kanyang ginagawa at kung ano ang balak niyang gawin sa istasyon ng kalawakan at sa mga planetang ito sa kalawakan. He's crazier than hell at hindi ko siya sinisisi."
    
  "Tinitingnan ni Zevitin ang istasyon ng kalawakan bilang isang banta."
    
  "Siyempre alam niya. Ngunit iyon lang ang kalamangan ng bagay na ito? Nagkakahalaga kami ng dalawang buong carrier battle group para panatilihin ang bagay na iyon doon...para saan? Kailangan kong tiyakin kay Zevitin na ang mga bagay sa kalawakan ay hindi direktang nakakasakit na banta sa Russia, at hindi ko alam kung ano mismo ang magagawa ng bagay na ito! Hindi ko alam na nakasakay si McLanahan sa bagay na iyon!"
    
  "Kung ito ay isang sistema lamang ng pagtatanggol, wala akong nakikitang dahilan upang hindi sabihin kay Zevitin ang lahat ng dapat malaman tungkol sa istasyon ng kalawakan kung makakatulong ito sa pagpapagaan ng tensyon sa pagitan natin," sabi ni Barbeau. "Ang sitwasyon ng McLanahan ay maaaring nalutas na mismo."
    
  "Salamat sa Diyos," bulong ni Gardner. "Tiwala ako na sa bawat krimen na alam kong kasalanan ni McLanahan, may sampu pa na hindi ko pa alam...," patuloy ni Gardner. "Mayroon siyang mga sandata na magagamit niya mula sa dose-dosenang iba't ibang programa sa pagsasaliksik ng itim na hindi ko pa lubos na nalalaman, at ako ang sumpain na Kalihim ng Depensa!"
    
  Tinitigan niyang mabuti si Gardner. "Si McLanahan ay tiyak na magbibitiw ng kusang-loob, o maaari mo siyang iretiro para sa mga medikal na dahilan," sabi niya. "Ngunit sa labas ay maaaring mas mapanganib siya para sa atin."
    
  "Alam ko alam ko. Kaya gusto ni Zevitin na makulong."
    
  "Kung matutulungan kitang bigyan ng pressure si McLanahan, Joe, sabihin mo lang sa akin," taos-pusong sabi ni Barbeau. "Gagawin ko ang lahat sa aking makakaya para ma-convert siya, o kahit papaano ay maisip niya kung ano ang ibig sabihin ng kanyang mga opinyon sa iba sa gobyerno at sa buong mundo. Ipapaunawa ko sa kanya na ito ay personal at hindi lamang negosyo. Sisirain ko siya kung magpapatuloy siya, ngunit tiwala ako na makukumbinsi ko siyang makita ito sa aming paraan."
    
  "Kung may makapaniwala sa kanya, Stacy, ikaw iyon."
    
  Matagal silang nagkatinginan sa mata ng isa't isa, tahimik na nagtatanong at sumasagot sa mga tanong na hindi nila pinangarap na boses. "So, Stacy, alam kong hindi ito ang unang pagkakataon mo sa residence. Akala ko ba nakita mo na ang kwarto ni Lincoln dati?"
    
  Ang ngiti ni Barbeau ay kasing init ng apoy, at walang alinlangang tiningnan niya si Gardner pataas at pababa na may matakaw na tingin, na para bang sinusukat siya nito sa isang pickup bar. Dahan-dahan siyang bumangon sa kinauupuan niya. "Oo, nakita ko," sabi niya sa mahina at paos na boses. "Naglaro ako doon noong bata pa ako noong nasa Senado ang tatay ko. Pagkatapos ito ay isang palaruan ng mga bata. Siyempre, ngayon ay may ganap na ibang kahulugan - playroom pa rin, ngunit hindi para sa mga bata."
    
  "Ito pa rin ang pinakamahusay na kaganapan sa pangangalap ng pondo sa lungsod-dalawampu't limang libo bawat gabi bawat tao ang magiging rate."
    
  "Napakalungkot na tayo ay yumuko sa gayong walang lasa na mga aksyon, hindi ba?" - tanong ni Barbeau. "Nasisira nito ang pakiramdam ng lugar."
    
  "Ang White House ay isang bahay pa rin," sabi ni Gardner nang wala. "Imposibleng makita ko ito bilang higit pa sa isang lugar ng trabaho. Wala pa akong nakikitang ikasampu ng mga kwarto dito. Sinabi sa akin na mayroong tatlumpu't limang banyo - nakita ko ang tatlo. Sa totoo lang, wala akong gaanong pagnanais na tuklasin ang lugar na ito."
    
  "Oh, ngunit kailangan mo, Joe," sabi ni Barbeau. "Sa tingin ko ay mauunawaan mo kapag nalampasan mo ang magulong unang ilang buwan sa opisina at magkaroon ng pagkakataong makapagpahinga."
    
  "Kung si McLanahan ay maaaring tumigil sa pag-uudyok ng tae, marahil ay magagawa ko."
    
  Lumingon siya, nakaunat ang mga braso, tumingin sa paligid ng silid. "Tinanong ko si Mr. Cordus kung pwede ba tayong magkita dito sa Meeting Room dahil wala naman akong natatandaang nandito, kahit na nasa tabi lang ito ng Lincoln Bedroom. Ngunit ang kasaysayan ng lugar na ito ay napakalakas na mararamdaman mo ito. Ginamit ang meeting room bilang Cabinet meeting room, reception at waiting room, at bilang opisina ng Presidente. Sa kasaysayan, ito ang lugar sa White House kung saan ginagawa ang tunay na negosyong pampulitika, higit pa sa Oval Office.
    
  "Nagkaroon ako ng ilang impormal na pagpupulong dito, ngunit karamihan ay mga kawani ang gumagamit nito."
    
  "Ang staff ay kadalasang masyadong abala upang pahalagahan ang enerhiya na dumadaloy sa silid na ito, Joe," sabi ni Barbeau. "Dapat kang maglaan ng oras upang maramdaman ito." Nakabuka pa rin ang kanyang mga braso, pinikit niya ang kanyang mga mata. "Imagine: Si Ulysses S. Grant ay nagdaraos ng kanyang mga lasing na cabinet meetings dito, na sinusundan ng mga card games at arm wrestling matches kasama ang kanyang mga kaibigan; Ipinapako ni Teddy Roosevelt ang mga balat ng hayop sa dingding; Pinirmahan ni Kennedy ang Nuclear Test Ban Treaty dito, at pagkaraan ng ilang araw ay inaakit si Marilyn Monroe sa parehong lugar, sa tapat lang ng hall kung saan natutulog ang kanyang asawa at mga anak."
    
  Tumayo si Gardner sa likod niya at bahagyang inilagay ang mga kamay sa baywang niya. "Hindi ko pa narinig ang kwentong ito, Stacy."
    
  Kinuha niya ang mga braso nito at ipinulupot sa bewang niya, hinila siya palapit. "Naisip ko lang ang huli, Joe," pabulong niyang sabi, kaya tahimik na idiniin niya ang pisngi niya sa pisngi niya at hinila siya palapit sa kanya para marinig niya. "Pero I'm willing to bet na nangyari. At sino ang nakakaalam kung ano ang ginawa ng isang lalaki tulad ni Kevin Martindale dito pagkatapos ng kanyang diborsyo - isang diborsyo na dapat na sumira sa kanyang karera sa politika ngunit pinalakas lamang ito - kasama ang lahat ng kanyang mga Hollywood starlet na patuloy na pumupunta at pumunta dito sa lahat ng oras ng araw? Kinuha niya ang mga kamay nito, inikot ang mga ito sa tiyan, pagkatapos ay kinuha ang mga daliri nito at marahang itinaas sa kanyang mga suso, pinaikot-ikot ang kanyang mga utong. Pakiramdam niya ay naninigas ang katawan nito at halos naririnig niya ang pag-ugong ng isip nito habang sinusubukan nitong magdesisyon kung ano ang gagawin sa biglaang pagsalakay nito. "Marahil ay mayroon siyang ibang asong babae dito tuwing gabi ng taon."
    
  "Stacy..." Naramdaman niya ang hininga ni Gardner sa kanyang leeg, ang mga kamay nito ay marahang humahaplos sa kanyang mga suso, bahagya itong nakadikit...
    
  Nilingon siya ni Barbeau at marahas siyang itinulak palayo. "Si Martindale ay isang tulala, Joe, ngunit siya ay gumugol ng dalawang termino bilang Pangulo at dalawang termino bilang Bise Presidente at naging isang impiyerno ng mahalagang bahagi ng White House - at pinamamahalaang niya ang mga Hollywood starlets dito! Ano ang gagawin mo para matalo ito, Joe?"
    
  Natigilan si Gardner sa gulat. "Ano bang problema mo, Stacy?" sa wakas ay nagawa niyang magbulalas.
    
  "Ano ang gusto mo, Mr. President?" malakas na tanong ni Barbeau. "Anong game plan mo? Bakit ka nandito?"
    
  "Anong pinagsasabi mo?"
    
  "Ikaw ang Pangulo ng Estados Unidos ng Amerika. Nakatira ka sa White House... pero tatlong banyo lang ang ginamit? Hindi mo alam kung ano ang ginawa sa silid na ito, sa bahay na ito, sa malawak na kasaysayan ng lugar na ito? Mayroon kang tatlong-star na heneral sa ilalim ng iyong utos na may rating ng pag-apruba ng botante ng dalawang beses na mas mataas kaysa sa iyo, na may kasing dami ng sakit sa puso, at siya ay nasa hugis pa rin? May space station na umiikot sa isang planeta na hindi mo kailangan, at nandoon pa rin ito? Mayroon kang isang babae sa iyong mga bisig, ngunit hinahawakan mo siya na parang pawisan, lovesick na binatilyo sa kanyang unang petsa na sinusubukang makarating sa pangalawang base? Siguro 'negosyo' lang talaga ang ginawa mo kay Maureen Herschel, 'di ba?"
    
  Si Gardner ay nasasabik, pagkatapos ay nagalit, pagkatapos ay nagalit. "Tingnan mo, Senador, hindi ito isang sumpain na laro. You're damn hot, but I came here to discuss business."
    
  "Naging tapat ka sa akin mula nang tawagan kita sa pagpupulong na ito, Joe - huwag kang magsinungaling sa akin ngayon," putol ni Barbeau, lumayo sa kanya at pinandilatan siya ng berdeng mga mata. Ang kanyang biglaang pagbabago ng imahe, mula sa seductress hanggang sa barracuda, ay namangha sa kanya. "Hindi ko na kailangang takutin na imbitahan mo ako sa tirahan; Hindi kita hinila sa corridor papunta sa kwartong iyon. Hindi kami bata dito. Pinag-uusapan natin ang tungkol sa pagsanib-puwersa upang gumawa ng mahalagang gawain, kahit na nangangahulugan ito ng pagpanig sa mga Ruso at pagsira sa isang kilalang karera sa militar. Ano sa tingin mo ang dapat nating gawin - makipagkamay tungkol dito? Pirmahan ang kontrata? Tatawid ba tayo sa ating mga puso at umaasa na mamatay? Hindi para sa iyong buhay. Kaya, kung ayaw mong gawin ito, ipaalam sa akin ngayon at maaari tayong bumalik sa ating mga opisina at mga responsibilidad at kalimutan ang pagpupulong na ito kahit na nangyari."
    
  "Anong klaseng kalokohan ito?"
    
  "At hindi ko kailangang magpanggap na isang inosenteng waif, Gardner. Alam kong ganito nilalaro ang pulitika sa Louisiana - huwag mong sabihin sa akin na hindi mo ito nilalaro sa ganitong paraan sa Florida o Washington. Gagawin namin ito dito, ngayon, o maaari mo lamang itali ang iyong buntot sa pagitan ng iyong mga binti at gumapang pabalik sa iyong maganda, ligtas, maaliwalas na apartment sa bulwagan. Ano ang mangyayari?" Nang hindi siya sumagot, bumuntong-hininga siya, umiling, at sinubukang lapitan siya...
    
  ... ngunit nang maramdaman niya ang kamay nito sa kanyang dibdib at ang palad nito sa kanyang dibdib, napagtanto niyang nasa kamay niya ito. Hinila niya ito palapit, hinawakan ang ulo nito gamit ang kabilang kamay nito at inilapit ang mga labi nito sa labi niya, hinalikan siya ng malalim, nang marahan. Agad niya itong hinalikan pabalik, hinanap ng kamay niya ang pundya nito, naiinip itong hinahaplos. Naghiwalay ang kanilang mga labi at nginitian siya nito ng may kumpiyansa sa sarili. "Hindi ito magiging sapat, Ginoong Pangulo, at alam mo iyon," sabi niya. Napangiti siya sa mapanuksong ekspresyon nito, sa pagkakataong ito sa madilim, kumpiyansa na paraan, at napaawang ang bibig nito nang mapagtanto niya kung ano ang ibig niyang sabihin, kung ano ang gusto niya. "Well?" - Itinanong ko.
    
  Kumunot ang noo nito sa kanya, saka ibinalik ang mga kamay sa dibdib nito, pagkatapos ay sa balikat nito, tinulak siya pababa. "Let's make a deal, Senator," aniya, nakasandal sa conference table ni Grant para pakalmahin ang sarili.
    
  "Mabuting bata. Halika dito." Lumuhod siya at mabilis na sinimulang tanggalin ang sinturon at pantalon nito. "Oh my God, oh my God, tingnan mo kung anong meron tayo dito. Sigurado ka bang hindi ka masyadong bully, Mr. President?" Hindi siya tumugon nang simulan niya ang kanyang masigla at maindayog na paglilingkod.
    
    
  IKAAPAT NA KABANATA
    
    
  Ang isang tao na dapat mahikayat na kumilos bago siya kumilos ay hindi isang taong kumikilos.... Dapat kang kumilos habang ikaw ay humihinga.
    
  - GEORGE CLEMENCEAU
    
    
    
  SAKAY SA ARMSTRONG SPACE STATION
  SUSUNOD NA UMAGA EAST COAST TIME
    
    
  "Ang pagsali sa amin nang live mula sa Armstrong space station, na nag-oorbit ng higit sa dalawang daang milya sa itaas ng Earth, ay isang tao na hindi nangangailangan ng pagpapakilala: Air Force Lt. Gen. Patrick McLanahan," nagsimula ang cable news morning show host. "Heneral, salamat sa pagsama sa amin ngayon. Ang tanong na gustong masagot ng lahat, siyempre, ay: Kumusta, sir?"
    
  Nagkaroon ng pagkaantala ng isa o dalawang segundo dahil sa satellite relay, ngunit sanay na si Patrick na maghintay ng ilang segundong iyon upang matiyak na hindi siya nakikipag-usap sa pamamagitan ng host. "Nice to be with you, Megyn," sagot ni Patrick. Siya, gaya ng dati, ay naka-velcro sa console ng station commander, suot ang kanyang signature black flight suit na may itim na insignia. "Salamat sa pagsama muli sa akin sa palabas. Okay lang ako, salamat. Medyo maganda ang pakiramdam ko."
    
  "Natutuwa ang buong America na makita kang nakatayo, Heneral. Natukoy na ba nila kung ano ang eksaktong nangyari?"
    
  "Ayon kay Navy Captain George Summers sa Walter Reed National Medical Center, na nagpatakbo ng lahat ng aking mga pagsusuri mula rito, tinatawag itong long QT syndrome, Megyn," sagot ni Patrick. "Ito ay isang bihirang pagpapahaba ng electrical activation at inactivation ng ventricles ng puso na dulot ng stress o shock. Tila, maliban sa pangitain, ito ay isa sa mga pinakakaraniwang kondisyon sa pagdidisqualify sa mga astronaut corps.
    
  "Kaya nadiskuwalipika ka sa paglipad muli?"
    
  "Well, sana ay hindi," sabi ni Patrick. "Opisyal, hindi naman talaga ako astronaut in the conventional sense. Umaasa ako na matutukoy ng mga papeles na ang kapansanan dahil sa Long QT Syndrome ay malamang na mangyari sa paglalakbay sa kalawakan at hindi ako hahadlang sa paggawa ng lahat ng iba pang misyon."
    
  "Mayroon kang kasaysayan ng sakit sa puso, tama ba iyon?"
    
  "Namatay nga ang tatay ko sa mga problema sa puso, oo," malungkot na sagot ni Patrick. "Nagdusa si Itay sa tinatawag nilang 'heart flutter' at ginamot para sa pagkabalisa at stress. Mahabang QT ang tumatakbo sa mga pamilya. Malamang sa kaso ng tatay ko, ang departamento ng pulisya at ang pagpapatakbo ng negosyo ng pamilya ang humantong dito; sa In my kaso ito ay isang paglipad sa kalawakan."
    
  "At namatay siya sa halos parehong edad mo ngayon?"
    
  Isang ulap ang dumaan sa mukha ni Patrick saglit, na malinaw na nakikita ng milyun-milyong manonood sa buong mundo. "Oo, ilang taon pagkatapos umalis sa Sacramento Police Department at magbukas ng tindahan ng McLanahan sa Old Town Sacramento."
    
  "Walang kahihiyang plug para sa tavern ng iyong pamilya, eh, Heneral?" - tanong ng may-ari, sinusubukang buhayin ang usapan.
    
  "Hindi ko ikinahihiya ang McLanahan sa Old Town Sacramento, Megyn."
    
  "Isa pang plug. ayos lang. Okay, tama na, Heneral, ginawa mo ang isang kamangha-manghang trabaho, "sabi ng nagtatanghal, natatawa. "Natala na ba ang kundisyong ito sa puso sa iyong mga talaan, at kung gayon, ano ang ginawa mo habang gumagawa ng maraming paglalakbay sa Armstrong space station?"
    
  "Inilagay ko ang family history sa aking mga medikal na rekord," sagot ni Patrick, "at nakakakuha ako ng isang Air Force First Class na pisikal na flight dalawang beses sa isang taon, kasama ang mga pagsusulit bago at pagkatapos ng paglipad sa kalawakan, at walang nakitang mga problema dati. Kahit na ang long QT syndrome ay isang pangkaraniwang disqualifying condition sa astronaut corps, hindi ako partikular na nasubok para dito dahil, tulad ng sinabi ko, hindi ako technically isang astronaut-ako ay isang unit commander at isang engineer na nagkataon lang. sumakay sa mga research vehicle. ang unit ko kapag nararamdaman kong kailangan."
    
  "Kung gayon, sa palagay mo ba ang iyong kakulangan sa pagsasanay at screening ng astronaut ay nag-ambag sa sakit na ito?"
    
  "Megyn, isa sa mga bagay na sinusubukan naming patunayan sa Black Stallion at sa Armstrong space station program ay ang gawing mas accessible ang espasyo sa pang-araw-araw na tao."
    
  "At mukhang ang sagot ay maaaring, 'Hindi, hindi nila magagawa,' di ba?"
    
  "Hindi ko alam ang lahat ng dapat malaman tungkol sa long QT syndrome, Megyn, ngunit kung ito ay kadalasang nangyayari lamang sa mga combat aviator na higit sa limampung taong gulang na kailangang lumipad nang madalas sa kalawakan, marahil ay maaari nating subukan ito at iwasan lamang. ang mga nagpapakita ng tendensya sa sakit na ito, "sabi ni Patrick. "Hindi ko nakikita kung bakit ito dapat mag-disqualify sa lahat."
    
  "Ngunit na-disqualify ka ba niyan?"
    
  "Hindi pa ako handang sumuko," sabi ni Patrick na may kumpiyansang ngiti. "Mayroon kaming hindi kapani-paniwalang teknolohiya sa aming pagtatapon, at ang bago, mas mahusay na teknolohiya ay binuo araw-araw. Kung kaya ko, patuloy akong lumilipad, maniwala ka sa akin."
    
  "Hindi ka pa ba nakakita ng sapat na labanan at naka-orbit sa Earth nang sapat na beses, Heneral?" - sabi ng nagtatanghal na may kasamang masayang tawa. "Naiintindihan ko na ilang beses ka nang pumunta sa istasyon nitong mga nakaraang buwan lang. Iyan ay higit pa sa isang NASA astronaut na pumupunta sa kalawakan sa kanyang buong karera, tama ba? Dalawang beses lang lumipad sa kalawakan si John Glenn."
    
  "Ang mga pioneer tulad ni Senador John Glenn ay palaging magiging inspirasyon ng ating mga hinaharap na astronaut na magkaroon ng lakas ng loob at katatagan upang lubusang maghanda upang pumunta sa kalawakan," tugon ni Patrick, "ngunit, tulad ng sinabi ko, isa sa mga layunin ng ating mga programa sa espasyo ng militar - upang makakuha ng higit na access sa espasyo. Hindi ko itinuturing na kabiguan ang mga episode na tulad ng sa akin. Lahat ito ay bahagi ng proseso ng pag-aaral."
    
  "Ngunit kailangan mo ring isipin ang iyong sarili at ang iyong pamilya, hindi ba, Heneral?"
    
  "Siyempre-mas nakikita ako ng anak ko sa TV kaysa sa personal," matapang na sabi ni Patrick. "Ngunit walang piloto ang gustong mawalan ng mga pakpak, Megyn-may likas tayong pag-ayaw sa mga doktor, ospital, kaliskis, eye chart, sphygmomanometer at anumang bagay na maaaring makapigil sa ating paglipad..."
    
  "Okay heneral, pinagkakaguluhan mo ako dito. Sphygmo... sphygmo... Ano ito, isa sa mga high-tech na laser gun mo?"
    
  "Blood pressure meter."
    
  "TUNGKOL".
    
  "Depende ito sa lumilipad na mga kredensyal, ngunit maaari mong taya na lalabanan ko ang diskwalipikasyon sa lahat ng paraan," sabi ni Patrick. Isang beep sa kanyang comm headset ang nakakuha ng kanyang atensyon at lumingon siya, saglit na in-activate ang kanyang command monitor at binasa ang display. "Sorry, Megyn, kailangan ko nang umalis. Salamat sa pagsama sa akin ngayong umaga." Ang host ay nagawang magsalita ng nalilito at namangha na "Pero General, we"re live on everything-!" bago pinutol ni Patrick ang tawag. "Ano ang mayroon ka, Master Sergeant?" - tanong niya sa command module intercom.
    
  "May COMPSCAN alert sa target area, ginoo, at sinasabing malubha ang problema, bagama't maaaring wala tayong ibang gagawin maliban sa isang malaking aberya," tugon ni Master Sergeant Valerie "Finder" Lucas. Ang COMPSCAN, o Comparative Scanning, ay nangongolekta at nagkumpara ng data ng radar at mga infrared na imahe sa panahon ng pag-scan ng sensor at inaalerto ang crew sa tuwing may malaking konsentrasyon ng mga tauhan o kagamitan sa isang partikular na target na rehiyon-salamat sa kapangyarihan at resolusyon ng spaceborne radar ni Armstrong at iba pang mga satellite at mga unmanned aerial vehicle, ang target na rehiyon ay maaaring kasing laki ng isang kontinente, at ang pagkakaiba sa pagitan ng mga pag-scan ng paghahambing ay maaaring kasing liit ng apat o limang sasakyan.
    
  "Ano ang layunin?"
    
  "Soltanabad, isang paliparan sa isang highway mga isang daang milya sa kanluran ng Mashhad. Isang larawang kinunan kamakailan ng bagong unmanned surveillance aircraft na "Night Owl" na inilunsad ni Captain Noble." Sinuri ng Seeker ang intelligence file sa lugar bago nagpatuloy: "Noong nakaraang taon, isang beses na inatake ng Air Force ang isang Vampire bomber na may mga bala na umaalis sa mga crater sa runway dahil pinaghihinalaang ginagamit ito upang maghatid ng mga armas at mga suplay. Ang mga Islamista na tumatakbo mula sa Mashhad . Ang bahagi ng highway ng base ay muling binuksan ng Islamic Revolutionary Guard Corps, na iniulat na payagan ang paghahatid ng humanitarian aid. Inilagay namin ang buong base sa isang listahan ng panonood at pinalipad namin ang Nite Owls sa lugar upang matiyak na hindi nila inaayos ang mga rampa at taxiway o nagpapalipad ng mga kagamitang militar doon."
    
  "Tingnan natin kung ano ang ginagawa nila," sabi ni Patrick. Pagkalipas ng ilang sandali, lumitaw sa kanyang monitor ang isang hindi kapani-paniwalang detalyadong imahe ng lugar sa itaas. Malinaw na ipinakita nito ang isang four-lane runway na may mga marka ng distansya ng sasakyang panghimpapawid, mga linya ng taxi at mga marka ng landing zone - ito ay mukhang isang tipikal na runway ng militar, na may mga kotse at trak na gumagalaw sa tabi nito. Sa magkabilang hilaga at timog na bahagi ng highway/runway ay may malalawak na sementadong lugar na may mga sasakyang panghimpapawid na taxiway, malalaking lugar ng paradahan ng sasakyang panghimpapawid, at mga labi ng nabomba na mga gusali. Marami sa mga nasirang gusali ang giniba at sa kanilang lugar ay itinayo ang ilang mga tolda na may iba't ibang laki, na ang ilan ay may tatak ng selyo ng Red Crescent humanitarian aid organization. "Mukhang may bukas na panig sa iyo ang mga tent na ito, Master Sergeant?" - tanong ni Patrick.
    
  Pinagmasdan ng mabuti ng naghahanap ang imahe, pagkatapos ay pinalaki ito hanggang sa mawalan ito ng resolusyon. "Oo, ginoo," sagot niya, hindi sigurado kung bakit nagtanong ang Heneral - ito ay malinaw sa kanya. Ayon sa isang kasunduan sa pagitan ng United Nations, ang Persian occupation forces ng Boujazi at ang Iranian government-in-exile, malalaking tent na itinayo sa ilang lugar ng labanan upang pagsilbihan ang mga refugee o iba pang naglalakbay sa mga disyerto ng Iran ay kinakailangang bukas ang kanilang panig sa panahon ng reconnaissance. flight upang bigyang-daan ang lahat ng mga partido na maaaring tumingin sa loob, o maaari silang matukoy bilang mga fire point ng kaaway at inaatake.
    
  "Mukhang isang malaking anino sa kabilang panig, iyon lang," sabi ni Patrick. "Ang larawang ito ay kinuha sa gabi, tama?" Tumango si Lucas. "Mukhang bukas ang mga gilid, ngunit ang mga anino sa lupa mula sa kalapit na mga spotlight ay parang...Hindi ko alam, hindi sila mukhang tama sa akin, iyon lang." Muli niyang pinalaki ang mga dating rampa ng paradahan ng sasakyang panghimpapawid. Ang parehong mga sementadong lugar ay napuno ng dose-dosenang mga crater ng bomba na may lapad mula sa ilang yarda hanggang mahigit isang daang talampakan, na may malalaking tipak ng kongkreto na tumataas mula sa mga gilid. "Sa tingin ko mukha pa rin siyang sira. Ilang taon na ang larawang ito?"
    
  "Dalawang oras na lang, sir. Walang paraan na maselyuhan nila ang lahat ng mga crater na ito at ilipat ang mga eroplano sa loob ng dalawang oras."
    
  "Tingnan natin kung paano inihahambing ng computer ang mga resulta ng pag-scan." Nahati muna ang larawan sa dalawa, pagkatapos ay apat, pagkatapos ay labing-anim na larawan ng parehong lugar, na kinuha sa loob ng ilang araw. Ang mga imahe ay mukhang magkapareho.
    
  "Mukhang isang glitch - isang maling alarma," sabi ng Seeker. "Hihilahin ko pababa ang mga larawan at titingnan ang mga opsyon sa paghahambing para sa-"
    
  "Sandali lang," sabi ni Patrick. "Ano ang sinasabi ng computer na nagbago?" Makalipas ang ilang sandali, gumuhit ang computer ng mga parihaba sa paligid ng ilang mga crater. Ang mga craters ay eksaktong pareho - ang pagkakaiba lamang ay ang mga parihaba ay hindi eksaktong nakatuon sa parehong paraan sa lahat ng mga imahe. "Hindi ko pa rin maintindihan kung ano ang ipina-flag ng COMPSCAN."
    
  "Ako rin, ginoo," pag-amin ng Seeker. "Maaaring ito ay isang maling kalkulasyon ng anggulo ng pagtingin."
    
  "Ngunit sa bahaging ito ng mundo ay naka-sync tayo sa araw, tama ba?"
    
  "Opo, ginoo. Kami ay eksaktong matatagpuan sa ibabaw ng Tehran sa parehong oras - humigit-kumulang alas-dos ng umaga lokal na oras - araw-araw."
    
  "Kaya ang anggulo ng pagtingin ay dapat na pareho, maliban sa mga menor de edad na pagbabago sa posisyon ng istasyon o sensor, na kailangang itama ng computer," sabi ni Patrick.
    
  "Malinaw na may nangyaring mali sa pamamaraan ng pag-setup, ginoo," paumanhin na sabi ni Seeker habang naka-angkla sa kanyang terminal upang magsimulang magtrabaho. "Huwag kang mag-alala, aayusin ko ang lahat. Ikinalulungkot ko iyon, ginoo. Ang mga bagay na ito ay kailangang i-recalibrate - tila mas madalas kaysa sa naisip ko. Malamang na dapat kong tingnan ang mga pagbabasa ng gyro ng istasyon at pagbabasa ng pagkonsumo ng gasolina upang makita kung may malaking pagbabagong nagaganap - maaaring kailanganin nating gumawa ng malaking pagsasaayos sa pagkakahanay, o itapon na lang ang lahat ng lumang pagbabasa ng kontrol sa saloobin at lumabas may mga bago. Paumanhin, ginoo."
    
  "Walang problema, Master Sergeant," sabi ni Patrick. "Mula ngayon, malalaman na nating maghanap ng mga bagay na tulad nito nang mas madalas." Ngunit nagpatuloy siya sa pagtingin sa mga larawan ng computer at mga bintana ng paghahambing. Nawala ang mga flag nang burahin ni Lucas ang lumang data ng paghahambing, na nag-iwan ng napakalinaw na mga larawan ng mga crater ng bomba sa mga rampa at taxiway. Umiling siya. "Nakakamangha ang mga larawan ng space radar, Seeker - parang nasusukat ko ang kapal ng mga kongkretong bloke na ito na itinaas ng mga bomba. Kahanga-hanga. Nakikita ko pa ang mga kulay ng iba't ibang layer ng kongkreto at kung saan inilapat ang bakal na mesh. Malamig."
    
  "Ang SBR ay hindi kapani-paniwala, ginoo - mahirap paniwalaan na ito ay halos dalawampung taong gulang na teknolohiya."
    
  "Malinaw mong makikita kung saan nagtatapos ang kongkreto at nagsisimula ang base ng kalsada. This-" Tiningnang mabuti ni Patrick ang mga imahe, saka isinuot ang kanyang reading glasses at tiningnang mabuti. "Maaari mo bang palakihin ang larawang ito para sa akin, Seeker?" tanong niya, itinuro ang isang malaking bunganga sa timog na bahagi ng highway.
    
  "Opo, ginoo. Maghanda."
    
  Ilang sandali pa, napuno ng bunganga ang monitor. "Kamangha-manghang detalye, tama iyan." Ngunit ngayon ay may bumabagabag sa kanya. "Gusto ng anak ko ang 'I Spy' at 'Where's Waldo?' - baka balang araw maging image analyst siya."
    
  "O gagawa siya ng mga computer na gagawa nito para sa atin."
    
  Humalakhak si Patrick, ngunit nakaramdam pa rin siya ng awkward. "Ano ang mali sa larawang ito? Bakit tumunog ang computer?"
    
  "Sir, sinusuri ko pa."
    
  "Gumugol ako ng maikli ngunit makabuluhang tagal ng panahon bilang isang unit commander sa Air Force Air Intelligence Agency," sabi ni Patrick, "at ang isang bagay na natutunan ko tungkol sa pagbibigay-kahulugan sa overhead multispectral na imahe ay hindi hayaan ang aking isip na punan ang napakaraming mga blangko. "
    
  "Pagsusuri 101, ginoo: Huwag tumingin sa kung ano ang wala doon," sabi ng Seeker.
    
  "Ngunit huwag na huwag pansinin na may mali doon," sabi ni Patrick, "at may mali sa pagkakalagay ng mga crater na ito. Magkaiba sila... Pero paano?" Muli siyang tumingin sa kanila. "Sa tingin ko sila ay pinaikot, at sinabi ng computer na lumipat sila, ngunit-"
    
  "Ito ay imposible para sa isang bunganga."
    
  "Hindi... Maliban na lang kung craters sila," sabi ni Patrick. Nag-zoom in ulit siya. "Siguro may nakikita akong wala, pero itong mga crater na ito ay mukhang masyadong perpekto, masyadong uniporme. Sa tingin ko ito ay mga pain."
    
  "Decoy craters? Wala pa akong narinig na ganyan, sir."
    
  "Narinig ko na ang lahat ng iba pang uri ng pain - mga eroplano, armored vehicle, tropa, gusali, kahit runway - kaya bakit hindi?" Napansin ni Patrick. "Maaaring ipaliwanag nito kung bakit ibina-flag ng COMPSCAN ang mga ito-kung inilipat sila at hindi inilagay sa eksaktong parehong lokasyon, ibina-flag iyon ng COMPSCAN bilang bagong target."
    
  "Kaya sa tingin mo ay itinayong muli nila ang baseng ito at lihim na ginagamit ito sa ilalim mismo ng aming mga ilong?" Tanong ni Lucas na hindi pa rin kumbinsido. "Kung totoo iyan, sir, kung gayon ang space radar at ang iba pa nating mga sensor ay dapat na nakakuha ng iba pang mga palatandaan ng aktibidad-mga sasakyan, mga riles ng gulong, mga tambak ng imbakan, mga tauhan ng seguridad na nagpapatrolya sa lugar..."
    
  "Kung alam mo nang eksakto kung kailan dadaan ang isang satellite sa itaas, medyo madali itong lokohin-takpan lang ang kagamitan gamit ang mga balabal na sumisipsip ng radar, burahin ang mga track, o itago ang mga ito bilang iba pang mga target," sabi ni Patrick. "Lahat ng mga tolda, trak at bus ay maaaring maglaman ng isang buong batalyon at daan-daang toneladang suplay. Hangga't binababa nila ang mga eroplano, pinalabas ang mga tao at sasakyan sa lugar at linisin ang lugar sa loob ng dalawa hanggang tatlong oras sa pagitan ng aming mga sorties, ligtas sila."
    
  "Kaya ang lahat ng aming kagamitan ay halos walang silbi."
    
  "Laban sa sinumang gumagawa nito, oo - at handa akong tumaya na hindi ito mga Islamistang kleriko o kahit na mga labi ng Islamic Revolutionary Guard Corps," sabi ni Patrick. "Isa lang ang paraan para malaman: kailangan natin ng mata sa lupa. Maghanda tayo ng ulat para sa STRATCOM at idadagdag ko ang aking mga rekomendasyon para sa pagkilos... pero gusto ko munang magkaroon ng plano si Rascal." Habang nagsimulang mag-download si Lucas ng data ng sensor at idagdag ang kanyang mga obserbasyon-at mga reserbasyon-tungkol sa aktibidad sa Soltanabad, pumili si Patrick ng command channel sa kanyang naka-encrypt na satellite communications system. "Isa para sa Scoundrel."
    
  Pagkaraan ng ilang sandali, lumitaw sa monitor ni Patrick ang isang imahe ng isang malaki, blond, asul na mata, at matipunong lalaki: "May isang scoundrel dito, sir," medyo iritadong tugon ni Air Force Major Wayne Macomber. Si Macomber ang bagong kumander ng Army Combat Forces na nakabase sa Elliott Air Force Base sa Nevada, na pinalitan si Hal Briggs, na napatay habang nangangaso ng mga mobile medium-range ballistic missiles sa Iran noong nakaraang taon. Si Macomber lamang ang pangalawang tao na nanguna sa Fighting Forces. Kailangan niyang kumuha ng matataas na posisyon, at ito, ayon kay Patrick, ay hinding-hindi mangyayari.
    
  Hindi si Macomber ang unang pinili ni Patrick na mag-utos ng "Scoundrel" (na siyang call sign ni Hal at ngayon ay ang bagong unclassified call sign ng Fighting Forces). Upang ilagay ito nang mahinahon, si Macomber ay nagkaroon ng malubhang problema sa awtoridad. Ngunit kahit papaano ay nagamit niya ang personality glitch na ito para ilagay ang sarili sa lalong mahihirap na sitwasyon, na sa kalaunan ay nagawa niyang iakma, nalampasan, at nagtagumpay.
    
  Siya ay sinipa mula sa isang pampublikong mataas na paaralan sa Spokane, Washington, dahil sa "mga hindi pagkakatugma sa pag-uugali" at ipinadala sa New Mexico Military Institute sa Roswell sa pag-asang 24-oras na disiplina ng militar ang magreporma sa kanya. Oo naman, pagkatapos ng isang mahirap na unang taon, ito ay gumana. Nagtapos siya malapit sa tuktok ng kanyang klase sa akademiko at atleta at nanalo ng nominasyon na dumalo sa Air Force Academy sa Colorado Springs, Colorado.
    
  Bagama't isa siyang linebacker sa pambansang koponan ng football, ang Falcons, kung saan nakuha niya ang kanyang palayaw na "Zipper," sinipa siya sa koponan sa kanyang senior year para sa agresibong paglalaro at "mga salungatan sa personalidad" sa ilang mga coach at mga kasamahan sa koponan. Ginamit niya ang dagdag na oras-at probasyon-upang mapabuti ang kanyang mga marka at nagtapos muli nang may mga karangalan, nakakuha ng Bachelor of Science sa physics at isang lugar sa pilot training. Muli niyang pinamunuan ang kanyang undergraduate na pilot training class, nagtapos sa tuktok ng kanyang klase, at nanalo ng isa sa anim na F-15E Strike Eagle pilot slot na iginawad diretso mula sa flight school-halos hindi pa naririnig para sa isang first lieutenant noong panahong iyon.
    
  Ngunit muli, hindi niya mapigilan ang kanyang pagmamaneho at determinasyon. Ang F-15 Eagle air superiority fighter ay isang ganap na kakaibang ibon na may attack systems operator, isang malaking radar, sapat na long-range fuel tank at sampung libong libra ng bala na sakay, at sa ilang kadahilanan ay hindi maintindihan ni Wayne Macomber na ang katawan ng sasakyang panghimpapawid ay bumabaluktot sa hindi natural na direksyon habang ang isang piloto ng F-15E Strike Eagle na puno ng mga bomba ay nagtangkang makipaglaban sa isa pang manlalaban. Hindi mahalaga na siya ay halos palaging isang panalo-nakamit niya ang mga tagumpay sa pamamagitan ng pagyuko ng mga mamahaling katawan ng eroplano, at sa huli...sa kalaunan...siya ay hiniling na umalis.
    
  Ngunit hindi siya nanatiling ulila nang matagal. Isang organisasyon sa Air Force ang malugod at hinimok pa ang agresibong pagkilos, pag-iisip na wala sa kahon, at mapanganib na pamumuno: Mga Espesyal na Operasyon ng Air Force. Gayunpaman, sa kanyang pagkabigo, ang yunit na pinaka-nagnanais ng magaspang na "Strike" ay ang Tenth Combat Weather Squadron sa Hurlburt Field, Florida: dahil sa kanyang pisikal na background, mabilis siyang ginawa ng Air Force na isang combat weather paratrooper. Natanggap niya ang hinahangad na Green Beret at Air Force Commando parachute wings, ngunit nandidiri pa rin siya na tinawag siyang "weatherman."
    
  Bagama't siya at ang kanyang mga kasama sa iskwadron ay palaging kinukutya ng ibang mga yunit ng commando dahil sa pagiging "combat weather forecasters" o "marmots", hindi nagtagal ay nahulog si Macomber sa espesyalidad, hindi lamang dahil nagustuhan niya ang agham ng meteorolohiya, kundi dahil din sa pag-parachute niya. mula sa mahuhusay na eroplano at helicopter, nagdala ng maraming sandata at pampasabog, natutunan kung paano mag-set up ng mga airfield at mga poste ng pagmamasid sa likod ng mga linya ng kaaway at kung paano patayin ang kalaban nang malapitan. Gumawa si Zipper ng mahigit isang daan at dalawampung combat jump sa susunod na walong taon at mabilis na tumaas sa mga ranggo, sa kalaunan ay kinuha ang command ng squadron.
    
  Nang planuhin ni Brigadier General Hal Briggs ang pag-atake at pagsakop sa Yakutsk Air Base sa Siberia bilang bahagi ng tugon ni Patrick McLanahan sa Russia pagkatapos ng Holocaust sa AMERICA, bumaling siya sa tanging kinikilalang pambansang eksperto sa larangan upang tumulong sa pagplano ng mga operasyon sa likod ng mga linya ng kaaway: Wayne Macomber . Noong una, ayaw ni Vack na tumanggap ng mga order mula sa isang lalaki na walong taong mas bata sa kanya, lalo na ang isang nakahigit sa kanya, ngunit mabilis niyang na-appreciate ang husay, katalinuhan, at tapang ni Briggs, at gumawa sila ng isang mahusay na koponan. Ang operasyon ay isang ganap na tagumpay. Natanggap ni Macomber ang Silver Star para sa pagliligtas sa dose-dosenang mga tauhan ng militar, parehong Ruso at Amerikano, sa pamamagitan ng paglalagay sa kanila sa mga fallout shelter bago inatake ng mga bombero ni Russian President Gryzlov ang Yakutsk gamit ang mga nuclear-tipped cruise missiles.
    
  "Ipinapadala ko sa iyo ang pinakabagong mga larawan ng isang air base sa isang highway sa hilagang-silangan ng Iran, Wayne," sabi ni Patrick. "Sa palagay ko ay lihim itong inaayos, at hihilingin ko ang iyong pahintulot na pumasok, suriin ito, at ibalik ito sa pagkasira-para sa kabutihan."
    
  "Ground operation? Just in time," paos na sagot ni Macomber. "Halos lahat ng nagawa ko simula noong dinala mo ako dito ay pawis, sa pisikal na pagsasanay man o sa pagsisikap na ipitin ang isa sa mga maldita na tinmen union suit."
    
  "At nagrereklamo."
    
  "Pinag-uusapan na naman ba ako ng Sergeant Major?" Ang Marine Staff Sergeant Chris Wohl ay ang non-commissioned officer na namamahala sa Rascal, ang ground team ng Air Force, at isa sa pinakamataas na ranggo na miyembro ng unit. Bagama't si Macomber ang kumander ni Rascal, alam at naunawaan ng lahat na si Chris Wall ang namumuno, kasama na si Macomber, isang katotohanang talagang ikinairita niya. "Sana magretiro na ang anak na iyon gaya ng iniisip ko, para mapili ko ang una kong jersey. Handa na siyang ilabas sa pastulan."
    
  "Ako ang kumander ng air combat force, Wayne, at kahit ako ay hindi maglalakas-loob na sabihin iyon sa mukha ng staff sarhento," sabi ni Patrick, kalahating pabiro lang.
    
  "Sinabi ko sa iyo, Heneral, na hangga't nasa paligid si Vol, kailangan kong dalhin ang kanyang unit at ang kanyang mga bagahe," sabi ni Zipper. "Ang ginagawa lang niya ay sundan si Briggs." Hindi man lang maisip ni Patrick ang Vol moping, ngunit hindi niya ito sinabi. "Guys die in special ops, even in tin can suits like the robot he was in, better get used to it. I-resign siya, or at least transfer him, para mapatakbo ko ang unit na ito. "
    
  "Wayne, ikaw na ang bahala, kaya bahala ka," sabi ni Patrick, na hindi nagustuhan ang takbo ng pag-uusap na ito. "You and Chris can make a great team if you learn to work together, pero ikaw pa rin ang may hawak kung gagamitin mo siya o hindi. Inaasahan kong ihanda mo ang iyong koponan na lumipad at lumaban sa lalong madaling panahon. Kung ang mga bagay ay hindi naka-set up sa paraang gusto mo para sa susunod na operasyon, ilagay ang Vol sa pamamahala hanggang-"
    
  "Ako ang namamahala sa isang unit, heneral, hindi isang slacker," sagot ni Macomber, gamit ang kanyang personal na terminong "slacker" sa halip na ang Air Force acronym na NCOIC, o non-commissioned officer in charge.
    
  "Pagkatapos ay pangunahan ito, Wayne. Gawin ang anumang kailangan mong gawin upang makumpleto ang misyon. Chris Wall, Infantry cybernetic device at Tin Man armor ay maaaring bahagi ng problema o bahagi ng solusyon, ikaw ang bahala. Ang mga taong ito ay mga propesyonal, ngunit kailangan nila ng isang pinuno. Kilala nila si Chris at susundan nila siya sa impiyerno - dapat mong patunayan na kaya mo silang pangunahan kasama ang mga NCO."
    
  "Ipapapila ko sila, Heneral, huwag kang mag-alala tungkol dito," sabi ni Macomber.
    
  "At kung hindi mo pa nagagawa, I would advise you to not use that 'dickless' expression in front of Vol, otherwise you two might stand before me duguan and broken. Makatarungang babala."
    
  Ang ekspresyon ng mukha ni Macomber ay talagang walang indikasyon na naiintindihan o sang-ayon niya ang babala ni McLanahan. Ito ay kapus-palad: Si Chris Wohl ay may kaunting pasensya para sa karamihan ng mga opisyal na mas mababa sa ranggo ng bandila at hindi natatakot na ipagsapalaran ang kanyang karera at kalayaan upang makitungo sa isang opisyal na hindi nagpakita ng nararapat na paggalang sa isang beteranong non-commissioned officer. Alam ni Patrick na kapag hindi naresolba ng maayos ang sitwasyon ay magkakaharap ang dalawa. "Magiging mas madali kung hindi ko kailangang magsanay sa costume na Tin Woodman."
    
  "Ang Gear, gaya ng tawag mo rito, ay nagpapahintulot sa amin na pumunta sa mga hot spot na hindi kailanman maiisip ng ibang espesyal na pangkat ng operasyon," sabi ni Patrick.
    
  "Paumanhin, Heneral, ngunit wala akong maisip na isang mainit na lugar na naisip kong hindi puntahan," naiinis na sabi ni Macomber, "at hindi ako nagsuot ng mahabang damit na panloob."
    
  "Ilang lalaki ang kailangan mong pumunta at sirain ang paliparan, Major?"
    
  "Hindi namin 'sinisira' ang mga paliparan, ginoo - nagsasagawa kami ng reconnaissance o nakakagambala sa mga operasyon ng hangin ng kaaway, o nagtatayo kami ng aming sariling mga paliparan. Nagsasagawa kami ng mga air strike kung gusto naming-"
    
  "Sinisira sila ng mga pwersang lumalaban, Major," namagitan si Patrick. "Naaalala mo ba ang Yakutsk?"
    
  "Hindi namin sinira ang paliparan na ito, ginoo, sinakop namin ito. At nagdala kami ng isang daang lalaki para tulungan kaming gawin ito."
    
  "Handa ang puwersang panlaban na wasakin ang baseng ito, Major-kung hindi natin ito magagamit, hindi rin ito gagawin ng mga Ruso."
    
  "Sisirain ang airfield?" Halata ang pag-aalinlangan sa boses ni Macomber, at naramdaman ni Patrick ang pagtaas ng init sa ilalim ng kwelyo ng kanyang itim na flight suit. Ayaw niyang mag-aksaya ng oras sa pakikipagtalo sa isang nasasakupan, ngunit kailangang ipabatid kay Macomber kung ano ang inaasahan sa kanya, hindi basta-basta naaresto dahil sa pagiging junior officer. "Paano masisira ng isang maliit na maliit na armadong lalaki ang isang paliparan?"
    
  "Iyan ang narito upang matutunan mo, Wayne," sabi ni Patrick. "Noong una nating pag-usapan ang tungkol sa pagkuha ng command, sinabi ko sa iyo na kailangan kitang mag-isip nang labas sa kahon, at sa kasong ito, nangangahulugan iyon na hindi lamang pag-aaral kung paano gamitin ang mga gadget na mayroon ka sa iyong pagtatapon, ngunit yakapin at palawakin ang teknolohiya at pagbuo ng mga bagong paraan sa paggamit nito. Ngayon, kailangan kong ihatid mo ako nang mabilis dahil mayroon akong airfield sa Iran na maaaring gusto kong sirain...bukas."
    
  "Bukas? Paano ito mangyayari, Heneral? Ngayon ko lang nalaman ang lokasyon ng target - kung magmadali tayo, makakaalis tayo sa base bukas, at iyon ay walang katalinuhan at walang ensayo kung paano aatakehin ang target! Hindi ka maaaring matagumpay na makalusot sa isang base militar nang walang katalinuhan at pagsasanay! Aabutin ako ng kahit isang linggo para lang...
    
  "Hindi mo naririnig ang sinasabi ko sa iyo, Major: kailangan mong magsimulang mag-isip ng iba dito," giit ni Patrick. "Naghahanap kami ng mga target at inaatake sila, sa panahon-kaunti o walang rehearsal, walang strategic intelligence, walang raw data na nakuha sa ruta, walang joint support packages at maliliit ngunit mobile at high-tech na ground unit na may kaunti ngunit mapanirang air support. Sinabi ko sa iyo ang lahat ng ito noong una kong sinabi sa iyo ang tungkol kay Rascal, Wayne..."
    
  "Akala ko natanggap mo ang impormasyon at assignment mula sa mas mataas na punong-tanggapan, sir," sagot ni Macomber. "Ang ibig mong sabihin ay nagsisimula ka ng isang operasyon nang hindi kumukuha ng estratehikong impormasyon mula sa-?"
    
  "Hindi kami nakakakuha ng anumang tulong mula sa sinuman at patuloy pa rin kaming naglulunsad at ginagawa ang mapahamak na trabaho, Zipper," makahulugang sabi ni Patrick. "Nakuha mo na ba sa wakas ang larawan?" Saglit na naghintay si Patrick at walang natanggap na sagot - dahil sa kalmado, halos galit na galit na kalikasan ni Macomber, ang katahimikan ay talagang napakaganda. "Ngayon alam ko na sanay ka na sa mga taktika at pamamaraan ng espesyal na operasyon ng Air Force, at alam ko na ikaw ay isang mahusay na operator at pinuno, ngunit dapat kang maging komportable sa programa ng lawa. Alam kong mahalaga ang teknolohiya ng PT, ngunit mas mahalaga ang pag-alam sa mga kagamitan at mapagkukunan na mayroon tayo. Ito ay hindi lamang isang trabaho, ngunit isang paraan din ng pag-iisip. Intindihin?"
    
  "Yes, sir," sabi ni Macomber-marahil ang unang tunay na pahiwatig ng pagsang-ayon na naramdaman ni Patrick mula sa lalaki. "Para sa akin, kakailanganin ko pa rin ang tulong ni Vol kung pupunta ako sa isang misyon... bukas?"
    
  "Ngayon nakuha mo na ang ideya, Major."
    
  "Kailan ko matatanggap ang impormasyon na mayroon ka, ginoo?"
    
  "Ipino-post ko ito ngayon. Kailangan ko ng binuong plano ng aksyon, na handang mag-ulat sa mga awtoridad sa loob ng isang oras.
    
  "Sa isang oras...?"
    
  "May problema ba sa koneksyon na ito, Major?"
    
  "Hindi po. Narinig kita. Isang oras. Isa pang tanong?"
    
  "Bilisan mo".
    
  "Paano ang hiling ko na baguhin ang call sign ng unit, sir?"
    
  "Hindi na, Major..."
    
  "Iyon ang call sign ni Briggs, sir, at kailangan kong palitan ang pangalang iyon. Hindi lamang ako napopoot dito, ngunit ito ay nagpapaalala sa mga lalaki ng kanilang namatay na dating amo at ito ay nakakagambala sa kanila mula sa misyon.
    
  "Minsan sinabi ni Bill Cosby na kung siya ang bahala, hinding-hindi siya pipili ng pangalan para sa kanyang mga anak-ipapadala lang niya ang mga ito sa mga lansangan at hahayaang tawagin siya ng mga bata sa kapitbahayan," sabi ni Patrick.
    
  "Aling Bill?" - Itinanong ko.
    
  "Pagdating ng oras na baguhin ang pangalan ng unit, Major, lalapit sa akin ang buong unit na may kahilingan."
    
  "Ito po ang unit ko sir."
    
  "Pagkatapos patunayan mo," sabi ni Patrick. "Ihanda silang ilunsad kaagad, turuan sila kung paano gamitin ang mga tool na pinaghirapan ko para makuha, at ipakita sa akin ang isang plano-na pinagsama-sama bilang isang piraso-na matatapos ang trabaho at makakuha ng agarang pag-apruba. Magtrabaho ka na, Major. Lalabas na si Genesis." Naputol niya ang koneksyon sa pamamagitan ng pagpindot sa butones nang napakalakas na halos buhatin siya nito mula sa kanyang Velcro perch. For God's sake, naisip ni Patrick, hindi niya napagtanto kung gaano siya kaswerte na nakatrabaho niya ang mga lalaki at babae sa ilalim ng kanyang utos, at hindi sa mga tunay na primadona gaya ni Macomber. Maaaring isa siya sa pinakamahusay na mga operatiba ng espesyal na operasyon ng America, ngunit ang kanyang mga interpersonal na kasanayan ay nangangailangan ng isang seryosong muling pagsusuri.
    
  Humigop ng inis na tubig mula sa tubo, binuksan niyang muli ang satellite connection: "Tinatawag ng isa ang Condor."
    
  "Condor on call, security," tugon ng senior controller sa Joint Functional Component Space Command Post (JFCC-Space) sa Vandenberg Air Force Base, California. "Nakita kita sa balita kanina. Ikaw ay tumingin... Fine, sir. Natutuwa akong makitang maayos na ang iyong pakiramdam. Ang Megyn na ito ay isang fox, hindi ba?"
    
  "Salamat, Condor, ngunit sa kasamaang-palad ay hindi ko pa nakikita ang nagtatanghal, kaya kailangan kong kunin ang iyong salita para dito," sagot ni Patrick. "Mayroon akong agarang reconnaissance alert at isang kahilingan na iulat ang mga misyon sa pagpapatakbo sa lupa sa boss."
    
  "Naiintindihan, ginoo," sagot ng senior dispatcher. "Handa nang kopyahin kapag handa ka na."
    
  "Natuklasan ko ang posibleng palihim na muling pagtatayo ng isang iligal na air base ng Iran sa Persian Republic, at kailangan ko ng 'mata lamang' na kumpirmasyon at awtoridad upang i-target ang pagsasara kung makumpirma." Mabilis na inilatag ni Patrick ang kanyang nalalaman at kung ano ang kanyang ipinapalagay tungkol sa airbase sa Soltanabad Highway.
    
  "Naiintindihan, sir. Ang pagpapadala sa espasyo ng JFCC ay NAG-UNLAD na ngayon." Ang DO, o deputy commander of operations para sa Joint Functional Component Command-Space, ay mag-uulat sa kanyang commander pagkatapos masuri ang kahilingan, suriin ang availability ng puwersa, pagkolekta ng intelligence, at pagkalkula ng mga tinantyang timeline at inaasahang pinsala. Ito ay nakakaubos ng oras, ngunit malamang na pigilan ang komandante mula sa pagbaha ng mga kahilingan para sa suporta. "We should hear back soon kung gusto ng DO na kumilos. Kamusta ang pakiramdam mo, sir?"
    
  "Ang galing, Condor," sagot ni Patrick. "Siyempre, gusto kong mai-load ko ang aking mga kahilingan nang direkta sa STRATCOM o kahit sa SECDEF," sabi ni Patrick.
    
  "Naririnig kita, ginoo," sabi ng dispatcher. "Sa tingin ko natatakot sila na ibaon mo sila sa data. Bukod dito, walang gustong isuko ang kanilang mga kaharian." Sa isang nakakalito at medyo hindi kasiya-siyang kumbinasyon ng mga responsibilidad, ang pag-atas at pag-coordinate ng mga air mission na kinasasangkutan ng Armstrong space station at HAWC B-1 at B-52 unmanned bombers na lumilipad sa Iran ay kailangang pangasiwaan sa pamamagitan ng dalawang magkaibang pangunahing command, na parehong direktang iniulat sa Pangulo sa pamamagitan ng pambansang seguridad ng kawani: JFCC-Space sa California, na naghatid ng impormasyon sa Estados Unidos. Strategic Command (STRATCOM) sa pansamantalang punong-tanggapan sa Colorado at Louisiana; at U.S. Central Command (CENTCOM) sa MacDill Air Force Base sa Florida, na namamahala sa lahat ng operasyong militar sa Middle East at Central Asia. Ang iba't ibang ahensya ng paniktik ng CENTCOM at STRATCOM na kasangkot sa mga plano at operasyon ay susuriin ang data nang paisa-isa, gagawa ng sarili nilang mga rekomendasyon, at ipapakita ang mga ito sa Kalihim ng Depensa at sa National Security Advisor ng Pangulo, na gagawa ng mga rekomendasyon sa Pangulo.
    
  "Hindi ko rin maintindihan kung bakit kailangang pumunta sa STRATCOM ang mga ulat na ito," reklamo ni Patrick. "Ang CENTCOM ang kumander ng teatro-kailangan nilang kumuha ng mga ulat, magsama-sama ng plano ng pagkilos, kumuha ng mga pag-apruba, at pagkatapos ay idirekta ang lahat para makakuha ng suporta."
    
  "Hindi mo ako kailangang kumbinsihin, ginoo-kung tatanungin mo ako, ang iyong mga ulat ay dapat na direktang pumunta sa Kagawaran ng Depensa," sabi ng senior controller. Nagkaroon ng maikling paghinto; pagkatapos: "Humanda ka para sa Condor, Odin. Natutuwa akong makausap ka muli, Heneral."
    
  Pagkaraan ng ilang sandali: "Condor One on the line, security," ang boses ng kumander ng Fourteenth Air Force, Air Force Major General Harold Backman. Nakasuot ng "double hat" ang U.S. Air Force Ika-labing-apat na Air Force Commander na si Backman bilang Joint Force Command and Space Component, o JFCC-S, isang yunit ng U.S. Strategic Command (na nawasak noong mga pag-atake ng hangin ng Russia laban sa Estados Unidos at muling itinatayo. sa iba't ibang lokasyon sa buong bansa).
    
  Ang JFCC-S ay responsable para sa pagpaplano, pag-coordinate, pagsangkap, at pagpapatupad ng lahat ng mga operasyong militar sa kalawakan. Bago ang McLanahan, ang kanyang Advanced Aerospace Weapons Center at ang XR-A9 Black Stallion spaceplane, ang "mga operasyong militar sa kalawakan" ay karaniwang nangangahulugan ng pag-deploy ng mga satellite at pagsubaybay sa mga aktibidad sa kalawakan ng ibang mga bansa. Wala na. Binigyan ni McLanahan ang JFCC-Space ng pandaigdigang strike at napakabilis na mga kakayahan sa kadaliang mapakilos, at sa totoo lang, hindi niya naramdaman na kaya pa nila ang gawain.
    
  "Narito ang isa, ligtas," sabi ni Patrick. "Kamusta ka, Harold?"
    
  "As usual, up to our necks in business, sir, but better than you, I suppose. Sinabi ng officer on duty na nakita ka niya sa TV, pero bigla mong tinapos ang interview nang walang babala. Ayos ka lang ba?"
    
  "Nakatanggap ako ng COMPSCAN alert at agad na tumugon dito."
    
  "Kung tinakot nito ang kalokohan ng isa sa aking mga superbisor, ito ay magpapa-panic sa mga boss, naiintindihan mo iyon, tama?"
    
  "Kailangan nilang matutong mag-relax. Natanggap mo ba ang aking impormasyon?
    
  "Tinitignan ko ngayon, Mook. Sandali lang." Pagkalipas ng ilang sandali: "Tinitingnan ito ngayon ng aking pinuno ng paniktik, ngunit para sa akin ito ay parang isang nabomba na airbase sa highway. Tanggapin ko, hindi mo ba iniisip?"
    
  "Sa tingin ko ang mga crater na iyon ay mga decoy, Harold, at gusto kong bumaba doon ang ilan sa aking mga lalaki at tingnan."
    
  Isa pang maikling paghinto. "Ang lalawigan ng Khorasan, isang daang milya lamang mula sa Mashhad, ang lugar na ito ay kinokontrol ng Mohtaz at ng kanyang Islamic Revolutionary Guard Corps," sabi ni Backman. "Sa loob ng distansya ng armadong pagtugon mula sa Sabzevar, kung saan malamang na maraming Pasdaran ang nagtatago. Kung talagang walang laman ang Soltanabad, makikita ka pa rin sa mata ng bagyo kung mapapansin ka ng mga masasamang tao - at kung aktibo ito, tulad ng sinabi mo, ito ay magiging isang gilingan ng karne. I'm guessing gusto mong pumunta doon gamit lang ang dalawang robot mo, tama ba?"
    
  "Kinukumpirma ko."
    
  "Akala ko naman. Hindi ba pwedeng bigyan ka ng mga gamit mo doon ng mas detalyadong mga larawan?"
    
  "Ang aming tanging iba pang pagpipilian ay isang direktang paglipad mula sa isang satellite o drone, at iyon ay tiyak na alerto sa mga masasamang tao. Gusto ko munang tingnan bago ko planong pasabugin ang lugar, at ang isang maliit na squad ang magiging pinakamabilis at pinakamadali. "
    
  "Gaano kabilis?"
    
  "Hindi ko pa tinitingnan ang orbital geometry, ngunit inaasahan kong mailunsad natin ang mga ito sa apat, nasa lupa sa pito, pabalik sa ere sa walo, at makauwi sa labindalawa."
    
  "Mga araw?"
    
  "Panoorin".
    
  "Shit," pagmumura ni Backman. "Hindi kapani-paniwala, ginoo."
    
  "Kung dito naka-base ang mga kasama ko, Harold, gaya ng gusto kong gawin, gaya ng ipinaalam ko sa iyo at sa STRATCOM, baka makaalis na ako doon at makauwi sa loob ng apat na oras."
    
  "Damn nakakalito. I'm all for it, Mook, pero sa tingin ko ang ideyang ito ay nalilito lang ng napakaraming isipan dito sa magandang lumang planetang Earth. Alam mo na inutusan tayo ng National Command na limitahan ang lahat ng flight ng spaceplane sa resupply at emergency na sitwasyon lang, tama ba?"
    
  "Itinuturing kong emergency ito, Harold."
    
  "Alam ko kung ano ang gusto mo... Pero urgent ba talaga?"
    
  Pinigilan ni Patrick ang pag-alab ng galit sa pagdududa sa kanyang paghuhusga, ngunit sanay na siyang lahat ay nagdududa sa kanya sa pangalawa at pangatlong lugar, kahit na ang mga nakakakilala at nagmamahal sa kanya. "Hindi ko malalaman kung hindi ko ipapadala ang ilan sa aking mga lalaki doon."
    
  "Sa tingin ko hindi ito papayagan, sir. Gusto mo pa ba akong magtanong?"
    
  Sumagot si Patrick nang walang pag-aalinlangan: "Oo."
    
  "OK. Maghanda." Hindi nagtagal ang paghihintay: "Okay, Mook, sabi ng STRATCOM brass na maaari mong ipadala ang iyong mga lalaki sa direksyong ito, ngunit walang naglalagay ng mga bota - o anuman ang suot ng iyong mga robot sa kanilang mga paa - sa lupa, at walang sinumang sasakyang panghimpapawid ang hindi tumatawid sa anumang linya sa anumang mga tsart nang walang pahintulot mula sa CENTCOM.
    
  "Maaari ko bang i-load ang ilang Black Stallion spaceplanes at ilunsad ang mga ito sa orbit?"
    
  "Ilan ang naroon at ano ang kargado nila?"
    
  "Isa o dalawa na may mga operator, staggered at sa iba't ibang orbit, hanggang sa matukoy ko ang oras sa oras; isa o dalawang pabalat na sasakyang panghimpapawid na nilagyan ng precision weapons; marahil isa o dalawang decoy na gagamitin bilang mga reserba sa orbit; at isa o dalawang Vampire bombers na lumilipad mula sa Iraq, handang sirain ang base kapag nakita naming gumagana ito."
    
  "Ang maraming sasakyang pangkalawakan ay maaaring maging isang hamon, at ang isang armadong sasakyang pangkalawakan ay maaaring maging isang deal-breaker."
    
  "Kung mas marami akong maililipat at mas maraming support asset ang mailalagay ko sa orbit, mas mabilis na matatapos ang lahat ng ito, Harold."
    
  "Naiintindihan ko," sabi ni Backman. Sa pagkakataong ito ay mas mahaba ang paghinto: "Okay, naaprubahan. Walang sinumang lumalampas sa anumang mga hangganang pampulitika sa kapaligiran nang walang pahintulot, at huwag maglabas ng mga sandata para sa muling pagpasok hanggang sa maibigay ang berdeng ilaw." Tumawa siya, pagkatapos ay idinagdag, "Diyos ko, para akong si Kumander Adama ng Battleship Galactica o isang bagay. Hindi ko naisip sa aking buhay na aaprubahan ko ang isang pag-atake mula sa kalawakan."
    
  "Mula ngayon, dapat ganito na ang lahat, kaibigan ko," sagot ni Patrick. "Magpapadala ako sa iyo ng kumpletong package plan sa loob ng isang oras, at ang air mission order para ilipat ang spacecraft ay ipapadala sa iyo nang mas maaga. Salamat, Harold. Lumabas ang isa."
    
  Ang susunod na video conference call ni Patrick ay sa kanyang command area sa Elliott Air Force Base: "Ipinaalam sa amin ni Macomber na itinalaga mo siya ng ground operation sa Iran at kakaunti lang ang oras niya para magplano, kaya konektado na kami," sabi ng kanyang representante. Commander, Brigadier General David Luger. Ang dalawang navigator ay nagtrabaho nang magkasama sa loob ng higit sa dalawang dekada, una bilang mga kasamahang tripulante sa B-52G Stratofortress at pagkatapos ay itinalaga sa Aerospace Advanced Weapons Center bilang mga aircraft at weapons flight test engineer. sa hitsura, ang pinakamahusay na kalidad ni Luger ay ang kumilos siya bilang konsensya ni Patrick McLanahan sa tuwing ang kanyang nagniningas, determinado, pinatatakbong panig ay nagbabanta na sirain ang lahat ng sentido komun. "Dapat ay mayroon kaming isang bagay para sa iyo sa lalong madaling panahon." "Ang lalaki ay mabilis at maayos na nakaayos. ."
    
  "Alam kong gagawin mo ito, buddy," sabi ni Patrick. "Nagulat sa balita mula sa Zipper?"
    
  "Nagulat? Kumusta naman ang "thunderstruck"? Hindi mapakali si Luger. "Lahat ng tao sa Airborne Forces ay sinusubukan ang kanilang makakaya upang maiwasan ang taong ito. Ngunit kapag siya ay bumaba sa negosyo, lahat ay gumagana para sa kanya.
    
  "Any thoughts on Soltanabad?"
    
  "Oo, sa palagay ko dapat nating laktawan ang mga paunang pagsusulit at pindutin lamang ang ilang mga rip sa kalangitan o mga meteor na may malalakas na pampasabog doon, sa halip na mag-aksaya ng oras upang magdala ng isang pangkat ng mga pwersang pangkombat," sagot ni Luger. "Kung ang mga Iranian ay nagtatago ng isang bagay doon, ang aming mga lalaki ay makakarating sa kanila."
    
  "Hangga't mahal ko ang pagbubuga ng mga bagay, Texas," sagot ni Patrick, "Sa tingin ko ay dapat nating tingnan muna. Kung talagang pain ang mga crater na ito, kung gayon sila ang pinakamahusay na nakita ko, ibig sabihin...
    
  "Malamang na hindi sila Iranian," sabi ni Luger. "Sa tingin mo ba ay mga Ruso?"
    
  "Sa tingin ko ay walang mas gusto ang Moscow kaysa tulungan si Mokhtaz na sirain ang hukbo ni Boujazi at maglagay ng ilang brigada doon bilang gantimpala," sabi ni Patrick.
    
  "Sa tingin mo ba ito ang gustong gawin ni Zevitin?"
    
  "Ang isang AMERICA-friendly na estado sa Iran ay magiging ganap na hindi katanggap-tanggap," sabi ni Patrick. "Si Mohtaz ay isang baliw, ngunit kung makukumbinsi siya ni Zevitin na payagan ang mga tropang Ruso sa Iran upang tumulong na talunin ang hukbo ni Boujazi - o para sa anumang iba pang dahilan, tulad ng depensa laban sa pananalakay ng Amerika - maaaring magpadala si Zevitin ng mga tropa upang kontrahin ang dominasyon ng Amerika sa rehiyon. Hindi bababa sa, maaari niyang ipilit si Pangulong Gardner na bawiin ang suporta para sa mga bansang dating bloke ng Sobyet na lumilipat sa saklaw ng impluwensya ng Amerika."
    
  "Lahat ng geopolitical na katarantaduhan na ito ay nagbibigay sa akin ng sakit ng ulo, Mook," sabi ni Dave na nagkukunwaring pagod. Nakita ni Patrick na nawala ang atensyon ni Dave sa video conference camera. "Nakahanda na ang unang draft ng plano - ia-upload ko ito sa iyo," sabi niya, na naglagay ng mga tagubilin sa kanyang computer.
    
  "Okay, Mook, narito ang mga preliminary status reports," patuloy ni Luger makalipas ang ilang sandali. "Mayroon kaming dalawang Black Stallion na spaceplane na available sa loob ng apat na oras na may mga dedikadong tanker at sapat na gasolina at mga supply para sa mga orbital mission, at tatlong available sa loob ng pitong oras kung kakanselahin namin ang ilang training flight. Sinabi ni Macomber na maaari itong mag-boot sa oras upang ilunsad. Paano mo gustong buuin ang pagkakasunud-sunod ng mga gawain sa hangin?"
    
  Mabilis na gumawa si Patrick ng mga kalkulasyon sa pag-iisip, na binibilang ang oras mula sa sandaling gusto niyang bumaba ang Black Stallion sa lupa at umalis sa airspace ng Persia. "Tiyak na gusto kong magkaroon ng mga decoy, backup, higit pang impormasyon at higit pang ensayo para sa Whack at sa mga pwersang pang-lupa, ngunit ang pangunahing pag-aalala ko ay ang pag-inspeksyon sa base na ito nang mabilis hangga't maaari nang hindi naaakit ang atensyon ng mga Rebolusyonaryong Guard," aniya. "Titingnan ko kung makakakuha ako ng pahintulot na maglagay ng dalawang stud ngayon. Kung maglulunsad tayo sa loob ng apat na oras, lampas na tayo sa target pagsapit ng hatinggabi hanggang 1 a.m. lokal na oras-tawagin natin itong 2 a.m. para maging ligtas. Nagsasagawa kami ng reconnaissance nang hindi hihigit sa isang oras, mag-alis bago sumikat ang araw, mag-refuel sa isang lugar sa kanlurang Afghanistan at uuwi."
    
  "Ang opisyal ng tungkulin ay gumagawa ng mga paunang pagpapalagay para sa utos ng misyon sa himpapawid," sabi ni Luger. Ang "Duty Officer" ay isang sentral na computer system na nakabase sa Aerospace Advanced Weapons Center na nag-uugnay sa lahat ng iba't ibang departamento at laboratoryo sa buong mundo at maaaring ligtas na ma-access ng sinumang miyembro ng HAWC saanman sa mundo - o, sa kaso ng Armstrong Space Station, sa paligid nito. "Ang pinakamalaking tandang pananong na mayroon kami ngayon ay suporta para sa KC-77 tanker para sa air refueling. Ang aming pinakamalapit na tanker na nakatuon sa XR-A9 ay nasa Al Dhafra Air Base sa United Arab Emirates, na dalawang oras na flight patungo sa pinakamalapit na posibleng refueling point sa Afghanistan. Kung ang lahat ay ganap na gumana - na-load nila ang tanker nang walang sagabal, natanggap ang lahat ng diplomatikong at air traffic clearance sa isang napapanahong paraan, atbp. - maaabot nila ang isang posibleng tagpuan sa kanlurang Afghanistan tulad ng naubusan ng gasolina ang Black Stallion ".
    
  "At kailan ang huling pagkakataon na ang aming misyon ay ganap na walang kamali-mali?"
    
  "Hindi ko naaalala na nangyari ito," tiniyak ni Luger sa kanya. "Mayroong ilang mga emergency landing site sa lugar na maaari naming gamitin, ngunit ang mga ito ay napakalapit sa hangganan ng Iran at kakailanganin namin ng maraming suporta sa lupa upang ma-secure ang base hanggang sa dumating ang gasolina. Maaari tayong mag-deploy ng mga recovery team sa Afghanistan para tumulong sakaling mag-emergency landing ang kabayong lalaki, o maantala natin ang misyon nang ilang araw..."
    
  "Isulong natin ang planong ito," sabi ni Patrick. "Ipapakita namin ito sa kasalukuyan at magde-deploy ng maraming contingency fund hangga't kaya namin-sana hindi namin kailanganin ang anuman dito."
    
  "Nakuha mo, Mook," sabi ni Dave. "I need...to be close, Patrick...I'm getting a call from your flight doctor at Walter Reed. Gusto ka niyang makausap."
    
  "Ikonekta ako at manatili sa linya."
    
  "Naiintindihan kita. Maghanda..." Ilang sandali pa ay nahati sa dalawa ang larawan ng video, kasama si Dave sa kaliwang bahagi at ang imahe ng isang medyo kabataang lalaki na nakasuot ng uniporme sa trabaho ng Navy, ang camouflage blue na digital uniform na tipikal ng lahat ng tauhan ng militar sa United. Estado mula noong American Holocaust. "Magpatuloy, kapitan, heneral sa linya, seguridad."
    
  "Heneral McLanahan?"
    
  "Kamusta, Captain Summers?" - tanong ni Patrick. Si US Navy Captain Alfred Summers ang pinuno ng cardiovascular surgery sa Walter Reed National Military Medical Center at ang taong responsable sa kaso ni Patrick.
    
  "Nakita ko ang iyong panayam kaninang umaga," naiinis na sabi ng siruhano, "at sa lahat ng nararapat na paggalang, Heneral, iniisip ko kung saan mo nakuha ang iyong medikal na degree?"
    
  "Sa tingin ko may problema ka sa sinabi ko sa interviewer?"
    
  "Ginawa mo itong parang ang mahabang QT syndrome ay maaaring gamutin sa pamamagitan ng pag-inom ng ilang aspirin, sir," reklamo ni Summers. "Hindi ganoon kasimple, at ayaw kong sisihin ang aking mga tauhan kung tatanggihan ang iyong kahilingan na mapanatili ang katayuan ng flight."
    
  "Sino ang dapat sisihin, kapitan?"
    
  "Sa totoo lang, ginoo, itinuturing ka ng karamihan ng mga Amerikano bilang isang pambansang kayamanan na hindi dapat pabayaan sa anumang kadahilanan," sagot ng doktor. "Sigurado akong alam mo ang ibig kong sabihin. Sa madaling salita, sir, ang long QT syndrome ay isang awtomatikong pagtanggi ng mga pribilehiyo sa paglipad-walang proseso ng apela."
    
  "Nirepaso ng aking mga tauhan ang kondisyon, Kapitan, pati na rin ang mga medikal na rekord ng ilang mga astronaut na nadiskuwalipika sa paglipad sa kalawakan ngunit nananatili pa rin ang katayuan ng piloto, at sinabi nila sa akin na ang kondisyon ay hindi nagbabanta sa buhay at maaaring hindi sapat na seryoso upang bigyang-katwiran ang pagtanggi. ng-"
    
  "Bilang iyong manggagamot at nangungunang eksperto sa sakit na ito sa Estados Unidos, Heneral, hayaan mo akong linawin ito para sa iyo, kung maaari ko," sumingit si Summers. "Ang sindrom ay malamang na sanhi ng tinatawag nating myocardial stretch, kung saan ang matinding overload ay nagpapahirap sa mga kalamnan at nerbiyos ng puso at lumilikha ng mga electrical disturbances. Ang sindrom ay tila natutulog sa buong buhay mo hanggang sa lumipad ka sa kalawakan, at pagkatapos ay nagpakita ito ng buong puwersa. Kawili-wili para sa akin na tila nakaranas ka ng ilang mga sintomas sa panahon ng ilan o marahil sa lahat ng iyong paglipad sa kalawakan, ngunit pagkatapos ay nawala muli ang mga ito hanggang sa magkaroon ka ng isang simpleng paghaharap sa video conference - akala ko kasing matindi ito tulad ng paglipad sa kalawakan, o marahil ay sapat na tense para magsilbing trigger para sa isa pang full-blown episode."
    
  "Magagawa ito ng White House at ng Pentagon, Doktor," sabi ni Patrick.
    
  "Walang pag-aalinlangan, sir," sumang-ayon si Summers. "Ngunit hindi mo ba nakikita ang panganib sa estadong ito, Heneral? Ang stress ng simpleng video conference episode na ito, kasama ng iyong mga paulit-ulit na misyon sa orbit, ay nagdulot ng pagkawala ng kuryente na kalaunan ay humantong sa arrhythmia. Napakalubha nito kaya nagdulot ito ng cardiac fibrillation, o hindi regular na tibok ng puso, isang tunay na 'flutter' ng init na, tulad ng isang cavitation pump, ay nangangahulugan na walang sapat na dugo ang napupunta sa utak kahit na ang puso ay hindi tumigil. sir, na ang anumang stress ay maaari na ngayong mag-trigger ng isang bagong episode, at kung walang patuloy na pagsubaybay, talagang wala kaming paraan para malaman kung kailan o gaano ito kalubha. Ang pagpapahintulot sa iyo na manatili sa katayuan ng flight ay malalagay sa panganib ang bawat misyon at bawat piraso ng kagamitan na nasa ilalim ng iyong kontrol ."
    
  "Sa palagay ko ay magdadagdag ka, 'hindi banggitin ang iyong buhay,' huh, Kapitan?" Dagdag ni Patrick.
    
  "Naniniwala ako na nasa ating lahat ang iyong kapakanan una at pangunahin, ginoo-maaaring mali ako tungkol diyan," tuyong sabi ni Summers. "Nasa panganib ang iyong buhay sa bawat minutong ginugugol mo doon. Hindi ko ma-stress ito ng sobra."
    
  "Nakuha ko, nakuha ko, Doktor," sabi ni Patrick. "Hayaan na natin ngayon na lampasan ang malagim na mga babala. Ano ang paggamot para sa kondisyong ito?"
    
  "'Paggamot?' Ibig mong sabihin maliban sa pag-iwas sa stress sa lahat ng mga gastos?" Tanong ni Summers na halatang iritado. Napabuntong-hininga siya ng malakas. "Buweno, maaari naming subukan ang mga beta blocker at malapit na pagsubaybay upang makita kung ang anumang mga de-koryenteng abnormalidad ay lilitaw muli, ngunit ang kurso ng paggamot na ito ay inirerekomenda lamang para sa mga pasyente na walang syncope-sa mga hindi pa nawalan ng malay mula sa kondisyon dati. Sa iyong kaso, ginoo, mariing inirerekumenda ko ang isang implantable ICD cardioverter defibrillator."
    
  "Ang ibig mong sabihin ay pacemaker?"
    
  "Ang ICDS ay higit pa sa isang pacemaker, sir," sabi ni Summers. "Sa iyong kaso, ang ICD ay magsasagawa ng tatlong mga function: malapit na subaybayan ang kondisyon ng iyong puso, shock ang iyong puso sa kaganapan ng fibrillation, at magbigay ng corrective signal upang ibalik ang normal na ritmo sa kaganapan ng anumang tachycardia, hypocardia o arrhythmia. Ang mga modernong device ay mas maliit, hindi gaanong mapanghimasok, mas maaasahan, at maaaring sumubaybay at mag-ulat sa isang malawak na hanay ng mga function ng katawan. Ang mga ito ay lubos na epektibo sa pagwawasto at pag-iwas sa mga de-koryenteng abnormalidad ng puso.
    
  "Kung gayon, hindi ito nakakaapekto sa aking katayuan sa paglipad, di ba?"
    
  Inis na inilibot ni Summers ang kanyang mga mata, lubos na nagalit na ang tatlong-star na heneral na ito ay hindi sumuko sa ideya na mabawi ang kanyang katayuan sa paglipad. "Sir, dahil sigurado akong naiintindihan mo, ang pag-install ng ICD ay isang diskwalipikasyon para sa lahat ng mga tungkulin sa paglipad maliban sa FAA Part 91, at kahit na pagkatapos ay malilimitahan ka sa mga solong daytime na VFR flight," sabi niya, na nabigla sa katotohanan na anumang Ang sinumang nagkaroon ng episode na tulad ng taong ito ay maaaring isaalang-alang ang paglipad. "Kung tutuusin, ito ay isang electrical generator at transmitter na maaaring pansamantalang magdulot ng malubhang pinsala sa puso. Wala akong maisip na isang miyembro ng aircrew, militar o sibilyan, na pinahintulutang mapanatili ang katayuan ng airman pagkatapos matanggap ang ICD.
    
  "Ngunit kung sila ay napakahusay, ano ang problema?" - tanong ni Patrick. "Kung itatama nila ang mga paglihis, handa akong umalis."
    
  "Magaling sila, mas mahusay kaysa sa mga nakaraang taon, ngunit hindi sila maaasahan, ginoo," sabi ni Summers. "Mga isa sa 10 pasyente ang nakakaranas ng presyncope o syncope episodes-pagkahilo, antok, o pagkawala ng malay-kapag ang ICD ay isinaaktibo. Tatlo sa sampu ang nakakaranas ng sapat na kakulangan sa ginhawa upang mapahinto sila sa kanilang ginagawa-halimbawa, ang mga driver ng trak ay matatakot o hindi komportable na huminto sa gilid ng kalsada, o ang mga executive sa mga pulong ay tatayo at lalabas ng lugar. silid. Hindi ka maaaring huminto sa isang eroplano, lalo na sa isang spaceplane. Alam ko kung gaano kahalaga sa iyo ang paglipad, ngunit hindi ito katumbas ng halaga-"
    
  "Hindi ba sulit na ipagsapalaran ang aking buhay?" putol ni Patrick. "Muli, Doktor, with all due respect, mali ka. Ang paglipad ay mahalaga sa aking trabaho, pati na rin ang isang mahalagang kasanayan at pinagmumulan ng personal na kasiyahan. Sa posisyon ko ngayon, hindi ako magiging epektibo."
    
  "Mas gugustuhin mo bang mamatay, ginoo?"
    
  Saglit na umiwas ng tingin si Patrick, ngunit pagkatapos ay tiyak na umiling. "Ano pang alternatibo ang mayroon ako, Doktor?"
    
  "Wala ka sa kanila, Heneral," matigas na sabi ni Summers. "Maaari ka naming ilagay sa mga beta blocker at patuloy na pagsubaybay, ngunit hindi ito kasing epektibo ng ICD at malilimitahan ka pa rin sa mga tungkulin sa paglipad. Halos garantisadong magkakaroon ka ng isa pang episode ng LQT sa loob ng susunod na anim na buwan, at may mas malaking pagkakataon na makakaranas ka ng ilang antas ng kapansanan na katulad ng, o marahil ay mas malala kaysa, sa naranasan mo noon. Kung ikaw ay nasa kalawakan o nasa kontrol ng isang eroplano, ikaw ay isang agarang panganib sa iyong sarili, iyong mga kasamahan sa crew, at mga inosenteng tao sa landas ng iyong paglipad at iyong misyon.
    
  "Heneral McLanahan, sa aking opinyon ng eksperto, ang iyong kasalukuyang trabaho, o halos anumang posisyon sa militar na naiisip ko, ay masyadong nakaka-stress para sa isang tao sa iyong kondisyon, kahit na nag-install kami ng ICD. Higit sa anumang paggamot o aparato, ang kailangan mo ngayon ay pahinga. Maliban kung may kasaysayan ng pag-abuso sa droga o trauma, ang matagal na QT syndrome ay halos palaging sanhi ng pisikal, sikolohikal, at emosyonal na stress. Ang pinsalang ginawa sa iyong puso ng iyong posisyon, responsibilidad, at paglipad sa kalawakan ay magtatagal sa natitirang bahagi ng iyong buhay, at gaya ng nakita natin, sapat na ang stress ng isang simpleng video conference para magdulot ng isang syncope episode. Kunin ang payo ko: kumuha ng ICD, magretiro at magsaya sa iyong anak at pamilya."
    
  "Kailangan mayroong iba pang mga pagpipilian, iba pang mga paggamot," sabi ni Patrick. "Hindi pa ako handang mag-resign. Mayroon akong isang mahalagang trabaho, at ang pagpapanatili ng katayuan sa paglipad ay isang malaking bahagi nito-hindi, ito ay isang malaking bahagi ng kung sino ako."
    
  Matagal siyang tinitigan ni Summers na may matigas at inis na ekspresyon sa mukha. "Minsan ay sumulat si Bertrand Russell: "Isa sa mga sintomas ng napipintong nervous breakdown ay ang pananalig na ang trabaho ng isang tao ay napakahalaga," ang sabi niya, "maliban sa iyong kaso, hindi ka magkakaroon ng nervous breakdown​-mamamatay ka."
    
  "Huwag tayong masyadong magdrama rito, Kapitan..."
    
  "Makinig sa akin nang mabuti, Heneral McLanahan: Hindi ako madrama-nagiging tapat at bukas ako sa iyo hangga't kaya ko," sabi ni Summers. "Sa palagay ko ay nakaranas ka ng hindi alam ngunit matinding pinsala sa iyong mga kalamnan sa puso at myocardium bilang resulta ng iyong paglipad sa kalawakan na nagdudulot ng mga yugto ng pagpapahaba ng QT na nagdudulot ng arrhythmia at tachycardia na humahantong sa mga presyncoptic at syncoptic na mga kaganapan. Sapat na ba iyon para sa iyo, sir?"
    
  "Kapitan-"
    
  "Hindi pa ako tapos, sir," sumingit si Summers. "Kahit na may pahinga at gamot, ang posibilidad ay magkakaroon ka ng isa pang syncope na kaganapan na mas malala kaysa sa huling isa sa loob ng susunod na anim na buwan, at nang walang pagsubaybay at agarang medikal na atensyon, ang iyong mga pagkakataon na mabuhay ay dalawampung porsyento sa pinakamahusay. Sa ICD, ang iyong mga pagkakataong mabuhay sa susunod na anim na buwan ay tataas sa pitumpung porsyento, at pagkatapos ng anim na buwan ay mayroon kang siyamnapung porsyentong pagkakataon na mabuhay."
    
  Huminto siya, naghihintay ng argumento, at pagkatapos ng ilang minutong katahimikan ay nagpatuloy: "Ngayon, kung isa ka pang opisyal, na hindi nakipagpulong sa Bise Presidente ng Estados Unidos, kasama ng Secret Service, ipapayo ko lang. na irerekomenda ko sa iyong kumander na ilagay ka sa ospital sa susunod na anim na buwan. Gagawin ko-"
    
  "Anim na buwan!"
    
  "Papayuhan ko pa rin ang iyong kumander sa ganoong paraan," patuloy ni Summers. "Kung pipiliin mong mag-install ng ICD ay iyong desisyon. Ngunit kung pipilitin mong hindi makakuha ng ICD at wala kang 24/7 na pagsubaybay, halos wala kang pagkakataong mabuhay sa susunod na anim na buwan. Hindi. Nililinaw ko ba ang sarili ko sa iyo, ginoo?" Si Patrick ay parang isang lobo na mabilis na umuusok, ngunit nakikita ni Dave Luger ang kanyang kawalang-pag-asa na mabilis na nagbibigay daan sa galit-galit kung ano, hindi pa siya sigurado. "Sa tingin ko nasa iyo ang huling desisyon. Magkaroon ng magandang araw, Heneral." At lumabas si Summers mula sa video conference na malungkot na nanginginig ang kanyang ulo, tiwala na ang tatlong-star na heneral ay walang intensyon na sundin ang kanyang mga utos.
    
  Pagkalabas na pagkalabas ni Summers sa conference, sumandal si Patrick sa kanyang upuan, huminga ng malalim, saka tumitig sa conference room table. "Crap," bumuntong hininga siya pagkatapos ng ilang mahabang sandali ng katahimikan.
    
  "Okay ka lang, Mook?" - Tanong ni Dave Luger.
    
  "Oo, sa tingin ko," sagot ni Patrick, umiling-iling sa kanyang ulo sa kunwaring pagkalito. "Palagi kong iniisip na si Will Rogers ang nagsabi ng quote na iyon tungkol sa sakit sa isip, hindi si Bertrand Russell."
    
  Tumawa si Dave; ito ay isang taong kilala niya, na nagbibiro sa oras na ang karamihan sa mga matinong lalaki ay luluha. "Sa tingin ko tama si Mark Twain nang sabihin niya, 'Hindi ito ang alam mo, ito ang alam mong hindi ito totoo.'
    
  "Hindi si Mark Twain, si Josh Billings iyon."
    
  "WHO?" - Itinanong ko.
    
  "Whatever," sabi ni Patrick, naging seryoso ulit. "Dave, kailangan kong matutunan ang lahat tungkol sa long QT syndrome at paggamot ng cardiac arrhythmias bago ako makapagpasya kung ano ang maaari kong hawakan at kung ano ang hindi ko. Marahil mayroong isang dosenang kumpanya na nagsasaliksik ng mga modernong ICD o anuman ang magiging susunod na henerasyon ng mga device na ito - Kailangan kong malaman ang tungkol sa mga pinakabagong pag-unlad bago ako magpasya na mag-install ng anumang lumang teknolohiya. Ang John Masters ay malamang na mayroong isang buong laboratoryo na nakatuon sa paggamot sa sakit sa puso."
    
  "Ipagpaumanhin mong sabihin iyon, buddy, ngunit malamang na mayroon kang pinakamahusay na cardiologist sa bansa na handang sagutin ang anumang mga tanong mo, at halos hindi mo na siya nagawa."
    
  "Hindi siya handang tulungan ako-nakatayo siya roon, handang itulak ang aking tiket sa pagreretiro sa medikal," sabi ni Patrick. "Kailangan kong harapin ito sa sarili kong paraan."
    
  "Nag-aalala ako kung gaano katagal ang kailangan mong gawin ang desisyong ito, Patrick," sabi ni Dave. "Narinig mo na ang dokumento: Karamihan sa mga pasyente na may ganitong sakit ay maaaring magsimula ng patuloy na pagsubaybay at paggagamot o kumuha ng ICD kaagad. Ang natitira ay mamamatay. Hindi ko nakikita kung ano pang pananaliksik ang kailangan mong gawin tungkol dito."
    
  "Hindi ko rin alam, Dave, pero iyon ang lagi kong ginagawa: I check them myself, using my own sources and method," sabi ni Patrick. "Ang mga tag-araw ay maaaring ang pinakamahusay na cardiologist sa Army, marahil kahit na sa bansa, ngunit kung iyon ang kaso, ang aking sariling pananaliksik ay nagsasabi din sa akin na. Ngunit bugtong mo ito, bro: Ano ang ginagawa ng mga tulad ni Summer sa mga biktima ng atake sa puso na nasa aktibong tungkulin at nabubuhay pa?"
    
  "Siyempre, ireretiro nila."
    
  "Ireretiro nila sila," sabi ni Patrick, "at pagkatapos ay inaalagaan sila ng Veterans Administration o mga pribadong doktor na bahagyang binayaran ng gobyerno. Ginagawa ni Summers ang palagi niyang ginagawa: pinalabas ang mga may sakit at ipinadala sila sa VA. Karamihan sa kanyang mga pasyente ay labis na nagpapasalamat na nabuhay na hindi nila iniisip ang tungkol sa pagreretiro."
    
  "Hindi ka ba natutuwa na buhay ka pa, Mook?"
    
  "Siyempre ako, Dave," sabi ni Patrick, nakangising sabi sa kanyang matagal nang kaibigan, "pero kung tatamaan ako, gagawin ko ito sa aking mga termino, hindi kay Summers. Pansamantala, marahil ay may matututunan pa akong higit pa tungkol sa kondisyon at mga posibleng paggamot na hindi alam ng mga dokumentong ito, isang bagay na magpapahintulot sa akin na mapanatili ang aking katayuan sa paglipad. Baka ako-"
    
  "Patrick, naiintindihan ko na mahalaga sa iyo ang paglipad," taimtim na sabi ni Luger, "ngunit hindi karapat-dapat na ipagsapalaran ang iyong buhay para sa-"
    
  "Dave, ilalagay ko sa panganib ang aking buhay halos sa bawat oras na lumilipad ako sa isang combat aircraft," putol ni Patrick. "Hindi ako natatakot na mawalan ng buhay dahil sa..."
    
  "Ang kaaway... isang panlabas na kaaway," sabi ni Dave. "Hoy Patrick, naglalaro lang akong devil's advocate dito-hindi ako nakikipagtalo sa iyo. Gawin mo ang gusto mo. At sumasang-ayon ako: sulit na ipagsapalaran ang iyong buhay gamit ang iyong mga kasanayan, pagsasanay at likas na hilig upang labanan ang isang kaaway na naglalayong sirain ang Estados Unidos ng Amerika. Pero ang kalaban natin dito ay ikaw. Hindi mo maaaring daigin, daigin, o daigin ang iyong sarili. Ikaw ay hindi nasangkapan o sinanay upang kontrolin ang iyong sariling katawan, na sinusubukang patayin ka. Dapat mong lapitan ang labanang ito tulad ng anumang laban na iyong pinaghandaan..."
    
  "Iyon mismo ang balak kong gawin, Dave," tiyak na sabi ni Patrick. "Pag-aaralan ko ito, pag-aaralan ito, kumonsulta sa mga eksperto, mangalap ng impormasyon at bumuo ng isang diskarte."
    
  "Malaki. Ngunit habang ginagawa mo ito, alisin ang iyong sarili sa iyong pilot status at mag-check in sa ospital para sa 24 na oras na pagmamasid. Huwag kang tanga."
    
  Nagulat si Patrick sa huling sinabing iyon at nagulat siya. "Sa tingin mo ba ako ay tanga?"
    
  "Hindi ko alam kung ano ang iniisip mo, pare," sabi ni Luger. Alam niyang hindi tanga si Patrick at pinagsisisihan niyang sinabi iyon, ngunit ang isang bagay na itinuro sa kanya ng matagal nang kaibigan ay ang sabihin ang nasa isip niya. Natakot si Patrick, at ito ang naging tugon niya sa takot, tulad ng nangyari sa sabungan ng isang estratehikong bombero sa loob ng maraming taon: labanan ang takot, manatiling nakatuon sa layunin, at huwag tumigil sa pakikipaglaban, gaano man kahirap ang sitwasyon. maaaring mukhang.
    
  "Tingnan mo ito mula sa pananaw ng doc, Mook," patuloy ni Luger. "Narinig ko na sinabi sa iyo ng mga doktor na ang bagay na ito ay parang ticking time bomb na may hair trigger. Maaaring hindi ito gumana, ngunit malamang na gagana ito sa susunod na sampung segundo habang nakatayo kami dito na nagtatalo. Damn it, I'm afraid na baka magalit ka sa akin habang nakikipagtalo ako sa iyo ngayon, at wala akong magagawa dito kundi panoorin kang mamatay."
    
  "Ang aking mga pagkakataon na mamatay dito sa orbit ng Earth ay bahagyang mas mahusay kaysa sa karaniwan dahil sa bagay na ito sa puso-maaari tayong mapunit at masipsip sa kalawakan ng isang hypersonic na fragment na kasing laki ng gisantes anumang sandali at hindi natin malalaman." Sabi ni Patrick .
    
  "Kung hindi ka sigurado tungkol sa ICD, pagkatapos ay magpatuloy at magsaliksik dito; makipag-usap sa John Masters o sa dose-dosenang mga matalinong tao sa aming listahan at pag-isipan ito, "sabi ni Dave. "Ngunit gawin ito mula sa kaligtasan ng isang pribadong silid ng ospital kung saan maaaring alagaan ka ng mga doktor." Ang mga mata at tampok ni Patrick ay nanatiling determinado, stoic, walang emosyon. "Halika na, Muk. Isipin mo si Bradley. Kung patuloy kang lumipad nang walang ICD, maaari kang mamatay. Kung hindi ka ma-stress, malamang na magpatuloy ka sa iyong buhay. Ano ang tanong?"
    
  "Hindi ako susuko, Dave, at ito ay . Nandito ako para gumawa ng isang mahalagang trabaho, at...
    
  "trabaho? Mook, handa ka bang ipagsapalaran ang iyong sarili dahil sa iyong trabaho? Mahalaga ito, siyempre, ngunit dose-dosenang mga kabataan at malalakas na lalaki ang magagawa ito. Ibigay ang gawain kay Boomer, o Raydon, o kahit kay Lucas - kahit sino pa. Hindi mo pa ba naiintindihan, Patrick?"
    
  "Alamin kung ano?"
    
  "Kami ay magastos, General McLanahan. Lahat tayo ay disposable. Kami ay walang iba kundi ang 'pulitika sa ibang paraan'. Pagdating dito, kami ay matigas lang na Type A military prima donnas, gung-ho military men sa hindi angkop na unggoy na suit, at walang sinuman sa Washington ang nagmamalasakit kung kami ay mabubuhay o mamatay. Kung manggugulo ka bukas, dalawampung iba pang masasamang asno ang papalit sa iyo - o, mas malamang, madaling utusan kami ni Gardner na isara ang araw pagkatapos mong mamatay at gastusin ang pera sa mga bagong carrier ng sasakyang panghimpapawid. Pero may mga sa amin na pinapahalagahan mo, ang anak mo ang nangunguna sa listahan, pero hindi mo kami pinapansin dahil nakatutok ka sa trabaho - trabahong walang pakialam sa iyo kahit isang iota."
    
  Huminga ng malalim si Luger. "Kilala kita, pare. Palagi mong sinasabi na ginagawa mo ito dahil ayaw mong sabihin sa isa pang piloto na gawin ang isang bagay na hindi mo pa nagawa sa iyong sarili, kahit na ang mga piloto ay sinanay na mga miyembro ng pangkat ng pagsubok, ang pinakamahusay sa pinakamahusay. Palagi kong alam na ito ay kalokohan. Ginagawa mo ito dahil mahal mo ito, dahil gusto mong ikaw ang pumutok sa gatilyo upang pabagsakin ang mga masasamang tao. Naiintindihan ko naman. Pero sa tingin ko hindi mo na dapat gawin ito, Mook. Hindi mo kailangang ipagsapalaran ang iyong buhay - hindi sa pamamagitan ng pag-pilot sa halos hindi pa nasusubukang makina, ngunit sa pamamagitan ng paglalantad sa iyong sarili sa mga stress na maaaring pumatay sa iyo bago ka makarating sa target na lugar."
    
  Matagal na natahimik si Patrick; tapos tumingin siya sa dati niyang kaibigan. "Sa tingin ko alam mo kung ano ang pakiramdam na harapin ang iyong sariling pagkamatay, hindi ba, Dave?"
    
  "Sa kasamaang palad, oo," sabi ni Luger. Bilang isang batang navigator-bombardier sa isang lihim na misyon na sirain ang ground-based laser complex ng dating Unyong Sobyet sa Kavazna, si Dave Luger ay nahuli ng mga Ruso, tinanong, pinahirapan at ikinulong ng ilang taon bago na-brainwash sa paniniwalang siya ay Russian. inhinyero. Ang mga epekto ng paggagamot na ito ay nakaapekto sa kanya sa emosyonal at sikolohikal na paraan-ang stress ay naging dahilan upang siya ay biglang pumasok sa isang malayong estado ng fugue na nag-iwan sa kanya na halos nawalan ng kakayahan sa takot sa loob ng ilang minuto, kung minsan ay mga oras-at kusang-loob niyang binawi ang kanyang aktibong katayuan sa paglipad maraming taon na ang nakalilipas. "It was one hell of a ride... Pero may iba pang rides."
    
  "Hindi mo ba nami-miss ang paglipad?" - tanong ni Patrick.
    
  "Hell no," sabi ni Dave. "Kapag gusto kong lumipad, pinalipad ko ang isa sa mga combat drone o ang aking mga modelong eroplanong kontrolado ng radyo. Ngunit mayroon akong sapat na ginagawa na wala na akong pagnanais na gawin pa."
    
  "Hindi lang ako sigurado kung paano ito makakaapekto sa akin," matapat na pag-amin ni Patrick. "Sa palagay ko magiging maayos ako-hindi, sigurado akong magiging okay ako-ngunit lagi ba akong humihiling ng isa pang flight, isa pang misyon?"
    
  "Mook, ikaw at ako ay parehong alam na ang mga sasakyang panghimpapawid ay pupunta sa landas ng mga dinosaur," sabi ni Dave. "Bigla ka bang nakabuo ng ilang romantikong ideya ng aviation, ilang kakaibang ideya ng 'pagtanggal ng masungit na relasyon' na kahit papaano ay nakakalimutan mo ang lahat ng iba pa? Dahil kailan naging mas higit pa sa "plan the flight and then execute the plan" sa iyo ang paglipad? Lalaki, kung hindi kita kilala, isinusumpa kong mas inaalala mo ang paglipad kaysa kay Bradley. Hindi iyon ang Patrick Shane McLanahan I alam."
    
  "Hayaan na natin, okay?" iritadong tanong ni Patrick. Kinasusuklaman niya ito nang ilabas ni Luger (o ang kanyang dating kasintahan, si Bise Presidente Maureen Herschel) ang isyu ng kanyang labindalawang taong gulang na anak na si Bradley, na pakiramdam na ito ay isang labis na argumento upang subukang baguhin ni Patrick ang kanyang isip tungkol sa isang bagay. "Lahat ay nag-aalala tungkol sa aking puso, ngunit walang tumitigil sa pakikipagtalo sa akin." Sinigurado niyang ngumiti si Luger habang idinagdag, "Siguro pinipilit niyo akong i-collapse. Baguhin ang paksa, sumpain ito, Texas. Ano ang nangyayari sa lawa?
    
  "Ang bulung-bulungan ay tumatakbo, Mook," sabi ni Dave. "Hulaan mo kung sino ang maaaring bumalik sa HAWC?"
    
  "Martin Tehama," sagot ni Patrick. Napakurap-kurap si Dave sa pagkagulat; siya ay isang lalaki na bihirang magulat sa anumang bagay. "Nakakita ako ng kakaibang email address sa CC mula sa Department of Defense at tiningnan kung sino ang nasa opisinang iyon. I think ibabalik siya bilang HAWC commander."
    
  "Kasama ang kaibigan mo sa White House? Walang duda." Ang Air Force Col. Martin Tehama ay hinirang na kumander ng Advanced Aerospace Weapons Center kasunod ng pag-alis ni Maj. Gen. Terrill "Digger" Samson, na nalampasan si Patrick McLanahan. Isang iginagalang na test pilot at engineer, gusto ni Tehama na pigilan ang mga "extracurricular" na aktibidad na kadalasang ginagawa ng HAWC-gaya ng pagpapalipad ng experimental aircraft at mga armas sa "operational test flights" sa buong mundo-at bumalik sa seryosong negosyo ng flight testing. Nang umalis si Patrick sa kanyang posisyon bilang abogado ng White House, binigyan siya ng utos ng HAWC, na inilipat si Tehama. Gumanti siya sa pamamagitan ng pagbibigay sa mga miyembro ng Kongreso ng maraming impormasyon tungkol sa mga lihim na misyon ng HAWC. "Kapag nakapagbigay na si Summers ng buong ulat sa iyong kalagayan, lilitaw siyang muli at mamumuno sa sandaling ipahayag mo ang iyong pagreretiro-o ipahayag ng Pangulo na magretiro ka para sa mga medikal na kadahilanan."
    
  "Gagamitin ng Pangulo at Senador Barbeau ang aking puso upang kanselahin ang programa ng Black Stallion na nagbabanggit ng mga alalahanin sa kalusugan, at agad itong isara ng kanilang errand boy na si Tehama sa loob ng ilang buwan."
    
  "Hindi rin ganoon katagal, Mook," sabi ni David. "Ang mga alingawngaw na lumalabas sa Senado ay itutulak nila ang White House na kumilos nang mas mabilis para isara tayo."
    
  "Gusto ni Barbo ang kanyang mga bombero, sigurado iyon."
    
  "Hindi lang siya, pero siya ang may pinakamalakas na boses," sabi ni Dave. "May mga tagalobi para sa bawat sistema ng armas na maiisip-mga carrier ng sasakyang panghimpapawid, ballistic missile submarine, mga espesyal na operasyon, anuman ang gusto mong itawag dito. Gusto ni Pangulong Gardner ng hindi bababa sa apat pang carrier battle group, maaaring anim, at malamang na makukuha niya ang mga ito kung kinansela ang space program. Bawat isa ay may kanya-kanyang plano. Ang lobby ng spaceplane ay halos wala, at ang iyong pinsala ay nagbibigay lamang ng anino sa programa, na nakalulugod sa iba pang mga tagalobi hanggang sa walang katapusan.
    
  "I hate this political crap."
    
  "Ako rin. Nagulat ako na tumagal ka ng ganito katagal na nagtatrabaho sa White House. Tiyak na hindi ka piniling magsuot ng suit, makinig sa walang kabuluhang mga talumpati, gumugol ng mga linggo sa pagpapatotoo sa harap ng isa pang komite ng kongreso, at nalinlang ng mga tagalobi at tinatawag na mga eksperto."
    
  "Tinanggap," sabi ni Patrick. "Sa anumang kaso, ang intensity ay nadagdagan, at ang Tehama ay tataas pa ito - sa ilalim mismo ng aming mga ilong. Ang lahat ng higit pang dahilan upang makumpleto ang misyon na ito sa Soltanabad, ibalik ang mga tripulante nang ligtas at maayos, at magkaroon ng mahusay na katalinuhan - lahat bago ang bukas ng umaga. May gagawin ang mga Ruso sa Iran - hindi sila makuntento na maupo lang sa Moscow o Turkmenistan at panoorin ang Iran na naging demokratiko o bumagsak."
    
  "Iyon ang ginagawa ko," sabi ni Dave. "Ang order ng air mission ay magiging handa sa oras na makuha mo ang berdeng ilaw. Ipapadala ko agad sa iyo ang orbital game plan at full force schedule. Lalabas na si Genesis."
    
    
  IKALIMANG KABANATA
    
    
  Ang katapatan ay pinupuri, ngunit namamatay sa gutom.
    
  - DECIMUS JUNIUS JUVENALIS
    
    
    
  HIGH-TECH AEROSPACE WEAPONS CENTER, ELLIOTT AIR FORCE BASE, NEVADA
  Ilang sandali pa
    
    
  "Ito ay sampung beses na mas nakakabagot kaysa sa paglalaro ng mga video game," reklamo ni Wayne Macomber, "dahil hindi ko kayang laruin ang bagay na ito."
    
  "May isang medyo malalim na paghuhugas sa unahan, Bang," sabi ni Army National Guard Capt. Charlie Turlock. "It's going off target, so eventually we'll have to get out. Kailangan natin-"
    
  "Nakikita ko, nakikita ko," pagmamaktol ni Macomber. "Vol, linisin muli ang mga riles ng tren na ito."
    
  "Acknowledged," sagot ni Marine Corps Sergeant Major Chris Wohl sa kanyang karaniwang garalgal na bulong. Pagkaraan ng ilang sandali: "Malinaw ang mga track, Major. Iniulat ng satellite na ang susunod na tren ay dalawampu't pitong milya sa silangan, na kumikilos sa aming direksyon sa dalawampu't limang milya bawat oras."
    
  "Tinanggap," sagot ni Macomber, "ngunit patuloy akong nakakakita ng pagbabalik sa aking posisyong alas-tres, limang milya ang layo, sa isang lugar sa harap mo. Lumilitaw siya saglit at pagkatapos ay mawawala. Ano ito?"
    
  "Negative contact, sir," radyo ni Wohl.
    
  "Nakakabaliw ito," ungol ni Macomber, alam niyang naririnig pa rin siya nina Turlock at Vol, ngunit wala siyang pakialam. Hindi ito kung paano niya inilarawan ang pagpaplano ng isang misyon... Bagama't kailangan niyang aminin, ito ay medyo damn cool.
    
  Kahit na hindi kapani-paniwala ang spaceplane, kahit na ang module ng pasahero ay isang medyo maayos na aparato. Nagsilbi ito hindi lamang upang maghatid ng mga pasahero at kargamento sa loob ng Black Stallion, kundi pati na rin bilang isang docking adapter sa pagitan ng spaceplane at ng space station. Sa isang emerhensiya, ang module ay maaari pang gamitin bilang isang lifeboat para sa mga tripulante ng isang spacecraft: mayroon itong mga makinang maniobra upang mapadali ang pag-angat ng repair ship sa orbit at panatilihin itong patayo sa pagbabalik; maliliit na pakpak para sa katatagan kung sakaling itapon ito sa dagat sa atmospera; may sapat na oxygen para sa anim na pasahero upang mabuhay nang hanggang isang linggo; sapat na proteksyon upang makaligtas sa muling pagpasok kung ang module ay na-jettison sa panahon ng muling pagpasok; at mga parachute at float/impact cushion bag na magpapagaan sa module at sa mga naninirahan dito kapag natamaan sa lupa o tubig. Sa kasamaang palad, ang lahat ng proteksyon na ito ay magagamit lamang sa mga pasahero - ang mga tripulante ng Black Stallion ay walang paraan upang makapasok sa loob ng module pagkatapos ng paglipad, maliban sa pagpunta sa outer space sa orbit at paggamit ng transfer tunnel.
    
  Suot nina Macomber at Ox ang buong Iron Man armor system, isang magaan na suit na gawa sa BERP, o Ballistic Electron Reactive Process Material, na ganap na nababaluktot, tulad ng tela, ngunit pinoprotektahan ang nagsusuot sa pamamagitan ng agarang pagtigas sa lakas ng isang daang beses kaysa sa bakal. .sa epekto. Ang suit ay ganap na selyado, na nagbibigay ng mahusay na proteksyon kahit na sa malupit o mapanganib na mga kondisyon, at kinumpleto ng isang malawak na hanay ng mga electronic sensor at komunikasyon na naghahatid ng data sa nagsusuot sa pamamagitan ng mga display sa helmet visors. Ang sistema ng Tin Man ay pinahusay pa ng isang microhydraulic exoskeleton na nagbigay sa nagsusuot ng superhuman na lakas, liksi, at bilis sa pamamagitan ng pagpapahusay sa kanyang muscular na paggalaw.
    
  Charlie Turlock - "Charlie" ang kanyang tunay na pangalan, hindi ang kanyang call sign, ang batang babae na binigyan siya ng ama ng isang boyish na pangalan - ay hindi nakasuot ng tin lumberjack costume, ngunit nakasuot lamang ng flight suit sa ibabaw ng manipis na layer ng thermal underwear ; sumakay siya sa cargo hold sa likod ng kanilang mga upuan. Nakasuot siya ng karaniwang HAWC flight helmet, na nagpapakita ng sensory at computer data sa isang electronic visor na katulad ng mga sopistikadong display ng Tin Man. Tamang-tama, matipuno, at medyo lampas sa average na taas, si Turlock ay tila wala sa lugar sa isang yunit na puno ng malalaki at maskuladong mga commando-ngunit dinala niya ang isang bagay sa kanyang mga taon sa Infantry Transformation Combat Lab ng Army Research Laboratory na higit pa sa bayad para sa kanyang mas maliit pisikal na sukat.
    
  Nanood ang tatlo ng computer animation ng kanilang planong paglusot sa paliparan ng Soltanabad Highway sa Persia. Gumamit ang animation ng real-time na satellite sensor imagery para magpinta ng ultra-realistic na view ng terrain at mga kultural na feature sa target na lugar, kumpleto sa mga hula ng mga bagay tulad ng mga tauhan at paggalaw ng sasakyan batay sa nakaraang impormasyon, light level, weather forecast at maging sa lupa. kundisyon. Ang tatlong commando ng fighting force ay may pagitan ng limampung yarda, sapat na malapit upang mabilis na suportahan ang isa't isa kung kinakailangan, ngunit sapat na malayo sa pagitan upang hindi magbigay sa isa't isa kung natuklasan o nakikibahagi sa pamamagitan ng isang patrol ng kaaway.
    
  "Ngayon nakikita ko ang hadlang, ang distansya ay isang punto anim na milya," iniulat ni Charlie. "Ngayon ay lumilipat kami sa ibabaw ng lawa. Iniulat ng 'Goose' na may tatlumpung minuto pa ang natitira sa flight." Ang "goose" ay GUOS, o Grenade Unmanned Surveillance System, isang maliit na lumilipad na drone na halos kasing laki ng bowling pin na inilunsad mula sa isang backpack launcher na nag-transmit ng mga visual at infrared na larawan sa mga commandos sa pamamagitan ng secure na link ng data.
    
  "Ibig sabihin nasa likod na tayo," pagmamaktol ni Macomber. "I-break natin ito ng kaunti."
    
  "Tama kami sa schedule, sir," bulong ni Vol.
    
  "Sabi ko nasa likod tayo, Sergeant Major," hirit ni Macomber. "Ang drone ay mauubusan ng gasolina at tayo ay nasa loob pa rin ng mapahamak na complex."
    
  "Mayroon akong isa pang gansa na handa," sabi ni Charlie. "Kaya kong patakbuhin ito-"
    
  "Kailan? Kailan tayo lalapit nang sapat para marinig ito ng mga Iranian?" ungol ni Macomber. "Gaano pa rin ka-ingay ang mga bagay na ito?"
    
  "Kung dumating ka sa aking mga demonstrasyon, Major, alam mo sana," sabi ni Charlie.
    
  "Don't you dare dare me, captain," sambit ni Macomber. "Kapag nagtanong ako sa iyo, bigyan mo ako ng sagot."
    
  "Wala silang maririnig na kahit ano na higit sa ilang daang yarda mula sa pag-aapoy ng makina," sabi ni Charlie, na hindi tinatago ang kanyang pagkairita, "maliban kung mayroon silang mga sound sensor."
    
  "Kung mayroon kaming wastong impormasyon bago ang misyon na ito, malalaman namin kung ang mga Iranian ay may mga sensor ng audio," reklamo pa ni Macomber. "Kailangan nating magplano na ipagpaliban ang paglulunsad ng drone hanggang sa nasa loob tayo ng dalawang milya mula sa base kaysa sa tatlo. Naiintindihan mo ba ito, Turlock?"
    
  "Got it," pagkumpirma ni Charlie.
    
  "The next one I need..." Napahinto si Macomber nang mapansin niyang muling lumitaw ang target indicator sa mismong periphery ng field of view ng kanyang electronic visor. "Damn it, eto na naman. Vol, nakita mo ba ito?"
    
  "Nakita ko ito sa oras na iyon, ngunit nawala ito," sagot ni Ox. "Sina-scan ko itong area... negative contact. Marahil isang panandaliang glow ng sensor."
    
  "Vol, sa libro ko ay walang 'sensor spark'," sabi ni Macomber.
    
  "Got it," sagot ni Vol. "Aalis tayo ng course." Gumamit siya ng isang maliit na mouse na may gulong upang baguhin ang direksyon ng animation, naghihintay bawat ilang metro para sa computer na magdagdag ng mga available na detalye at magbigay ng higit pang mga babala tungkol sa kung ano ang naghihintay. Mabagal ang proseso dahil sa lahat ng aktibidad ng wireless computer, ngunit ito lamang ang magagamit na paraan na kailangan nilang magsanay sa kanilang operasyon at maghanda para sa paglipad nang sabay.
    
  "Kami ay dapat na maging commandos-walang bagay bilang isang track para sa amin," sabi ni Macomber. "Mayroon kaming layunin at isang milyong iba't ibang paraan upang makamit ito. Dapat itong maging isang piraso ng cake na may lahat ng magagandang larawang ito na lumulutang sa harap namin - bakit ito nagbibigay sa akin ng sakit ng ulo? "Ni Turlock o Vol ay hindi tumugon - nasanay na sila sa mga reklamo ni Macomber. "May iba pa ba, Vol?"
    
  "Maghanda."
    
  "Mukhang may mga track ng gulong pagkatapos ng paghuhugas," iniulat ni Charlie. "Hindi masyadong malalim na sasakyan, halos kasing laki ng Hummer."
    
  "Ito ay isang bagong bagay," sabi ni Macomber. Sinuri niya ang mga tag ng source data. "Na-download ang bagong intelligence mula sa huling labinlimang minuto ng low altitude SAR. Perimeter patrol, hulaan ko."
    
  "Walang palatandaan ng sasakyan."
    
  "Kaya natin ginagawa ito, di ba, mga bata? Marahil ay tama ang heneral pagkatapos ng lahat. Para sa parehong Vol at Turlock, parang hindi komportable si Macomber sa pag-amin na maaaring tama ang heneral. "Ituloy natin at tingnan natin kung ano-"
    
  "Crew, ito si MS," ang kumander ng misyon, si Marine Major Jim Terranova, ay namagitan sa intercom, "nagsimula na kaming mag-countdown sa pag-takeoff, T-minus limampu't anim na minuto at nagbibilang pababa. Patakbuhin ang iyong mga checklist bago ang takeoff at maghanda para sa ulat."
    
  "Naiintindihan, nakikinig si S-One," sagot ni Macomber... maliban, habang siya mismo ay nakapansin nang walang maliit na pagkabigla, ang kanyang mga salita ay lumabas mula sa isang agad na tuyo, namamaos na lalamunan at vocal cord, halos hindi makahinga ng sapat para sa mga salita. lumabas.kanyang mga labi.
    
  Kung may isang bagay ang mga taong iyon sa Advanced Aerospace Weapons Center at ang Air Force ay talagang mahusay sa, Macomber na natanto ito nang maaga, ito ay tiyak na computer modeling. Ginagaya ng mga taong ito ang lahat-para sa bawat oras ng aktwal na oras ng paglipad, malamang na mayroon nang dalawampung oras na pagsasanay sa computer simulator ang mga taong ito. Ang mga makina ay mula sa mga simpleng desktop computer na may mga photorealistic na display hanggang sa mga full-scale na mock-up ng sasakyang panghimpapawid na ginawa ang lahat mula sa pagpatak ng hydraulic fluid hanggang sa paninigarilyo at pagsunog kung may nagawa kang mali. Ginagawa ito ng lahat: ang mga crew ng sasakyang panghimpapawid, pagpapanatili, seguridad, mga tauhan ng labanan, ang command post, maging ang administrasyon at kawani ng suporta ay regular na nagsagawa ng mga ehersisyo at simulation.
    
  Malaking porsyento ng lahat ng tauhan sa Elliott at Battle Mountain AFBs, marahil isang ikasampu ng humigit-kumulang limang libo sa parehong lokasyon, ay eksklusibong nakikibahagi sa computer programming, at iba pang pribado at militar na mga computer center na nauugnay sa buong mundo ang nagbigay ng pinakabagong mga code, pamamaraan at mga aparato ; at hindi bababa sa isang third ng lahat ng code na isinulat ng mga top-secret super-geeks na ito 24/7 ay eksklusibong nauugnay sa mga simulation. Ito ang kanyang unang tunay na paglalakbay sa kalawakan, ngunit ang mga simulation ay napakamakatotohanan at marami na talagang naramdaman niya na parang ginawa niya ito ng dose-dosenang beses bago...
    
  ...hanggang ngayon, nang ipahayag ng kumander ng misyon na wala pang isang oras ang natitira bago lumipad. Siya ay abala sa paghahanda upang lapitan at ipasok ang Soltanabad - tatlong oras lamang ng paghahanda nang kailanganin niya ng hindi bababa sa tatlong araw na pagsasanay sa iskwadron ng panahon ng labanan! - na tuluyan niyang nakalimutan na lilipad sila sa kalawakan para makarating doon!
    
  Ngunit ngayon ang nakakatakot na katotohanang ito ay tumama sa amin ng buong puwersa. Hindi lang niya ilalagay ang kanyang gamit sa isang C-17 Globemaster II o C-130 Hercules para sa isang multi-day flight sa ilang nakahiwalay na airstrip sa gitna ng kawalan - siya ay itatapon ng halos isang daang milya sa kalawakan , pagkatapos ay mag-zip sa atmospera sa pagalit na airspace bago dumaong sa disyerto sa hilagang-silangan ng Iran, kung saan posible na ang isang buong brigada ng mga mandirigma mula sa Islamic Revolutionary Guard Corps, ang elite na teroristang hukbo ng dating teokratikong rehimen, ay maaaring maghintay para sa sila.
    
  Sa oras na karaniwang aabutin niya para makarating lamang sa kanyang unang jumping base patungo sa kanyang destinasyon, ang misyon na ito ay matatapos! Ang simpleng katotohanang ito ay talagang kamangha-mangha, halos hindi kapani-paniwala. Ang compression ng oras ay halos masyadong marami upang maunawaan. At gayon pa man, narito siya, nakaupo sa isang tunay na sasakyang pangalangaang - hindi isang simulator - at ang orasan ay gris. Sa oras na muling sumikat ang araw, matatapos na ang misyon na ito at siya ay mag-imbento. Pupunta ito sa mababang orbit ng Earth, lilipad sa kalahati ng mundo, lalapag sa Iran, susuriin ito, lilipat muli, pupunta muli sa mababang orbit ng Earth, at sana ay makarating sa isang friendly na base...
    
  ...o siya ay patay na. Mayroong isang milyong hindi inaasahan at hindi maituturing na mga bagay na maaaring pumatay sa kanila, kasama ang isang daan o higit pang katulad na mga bagay na kanilang ginagawa sa pagharap sa araw-araw, at kahit na alam nilang may masamang mangyayari, kung minsan ay hindi nila ito kakayanin. Either everything will be fine, or they will be dead... or a hundred other things could happen. Kung ano man ang nangyari, dapat mangyari ang lahat ngayon.
    
  Tiyak na naramdaman ni Macomber ang panganib at kawalan ng katiyakan... ngunit, tulad ng madalas na nangyari, ang galit na galit na bilis ng bawat aktibidad na kinasasangkutan ng McLanahan at lahat ng nasa Advanced Aerospace Weapons Center at ang Air Force ay mabilis na nagtulak sa lahat ng iba pang damdamin ng takot sa kanyang isipan. Tila isang dosenang boses - ilang tao, ngunit karamihan sa mga nakakompyuter - ang nakikipag-usap sa kanya nang sabay-sabay, lahat ng nangangailangan ng kumpirmasyon o aksyon o ang pananalita ay mabilis na magiging "demanding." Kung hindi siya tumugon nang mabilis, ang Ang computer ay kadalasang nag-uulat sa kanya, at sa halip ay iniinis ang isang boses ng tao-karaniwan ay ang kumander ng misyon, ngunit kung minsan si Brigadier General David Luger, ang pangalawang-in-command mismo, kung ito ay sapat na kritikal-ay inuulit ang kahilingan.
    
  Nakasanayan na niyang gumanap at magtagumpay sa ilalim ng matinding pressure - iyon ang common denominator para sa anumang special operations commando - ngunit ito ay ganap na kakaiba: dahil sa pagtatapos ng lahat ng minsang magulong pagsasanay, ipapadala nila ang kanyang asno sa kalawakan! Tila ginawa ni Terranova ang anunsyo ilang sandali lamang bago naramdaman ni Macomber na kumikilos ang Black Stallion habang ang apat na Laser Pulse Missile System na makina, o Leopards, sa buong turbofan power, ay madaling nagtulak sa eroplano patungo sa paglipad. - isang apat na milyang Dreamland na tuyo runway ng lake bed.
    
  Si Zipper ay hindi natatakot sa paglipad, ngunit ang pag-takeoff ay talagang ang pinakanakakatakot na bahagi ng paglipad para sa kanya - lahat ng kapangyarihang iyon sa likod nila, ang mga makinang tumatakbo sa buong lakas na umuubos ng toneladang gasolina bawat minuto, ang nakakabinging ingay, ang vibration ang pinakamasama, ngunit ang medyo mabagal pa rin ang takbo ng eroplano. Nakagawa na siya ng maraming Black Stallion takeoffs sa simulator at alam niya na ang mga numero ng pagganap kahit na nasa atmospera pa ang spacecraft ay kahanga-hanga, ngunit tiyak na nasa mga pin at karayom siya sa bahaging ito.
    
  Ang unang pag-alis mula sa Dry Lake Bed Runway sa Elliott Air Force Base ay talagang kahanga-hanga - isang malakas na pagtulak habang ang mga LPDRS engine ay nag-turbofan sa buong combat thrust, pagkatapos ay isang mabilis, mataas na anggulo na pag-akyat sa mahigit sampung libong talampakan. bawat minuto pagkatapos ng maikling pagtakbo . Ang unang ilang segundo ng pag-alis at pag-alis ay tila normal... ngunit iyon lang. Sa buong lakas ng labanan sa turbojet mode, ang apat na LPDRS engine ay gumawa ng isang daang libong pounds ng thrust bawat isa, na na-optimize ng solid-state laser igniter na nagpainit sa jet fuel bago mag-apoy.
    
  Ngunit ang mga high-performance na pag-takeoff ay hindi bago sa Whack o sa karamihan ng mga commando at iba pa na lumipad papasok at palabas ng mga airstrip ng kaaway. Nagpalipad siya ng ilang malalaking C-17 Globemaster II at C-130 Hercules na sasakyang panghimpapawid, kung saan kinailangan nilang magsagawa ng mga pag-takeoff sa pinakamataas na bilis upang makaalis sa hanay ng mga anti-sasakyang panghimpapawid na missiles ng kaaway malapit sa runway, at ang mga sasakyang panghimpapawid na ito ay maraming beses. mas malaki at hindi gaanong high-tech kaysa sa Black Stallion. Wala nang mas nakakatakot kaysa sa pakiramdam ng isang sumisigaw, limang-daang-libong-pound C-17 Globemaster III cargo plane sa buntot nito, na nakakapit sa bawat talampakan ng altitude.
    
  Ang mga gamit ng Tin Man ay aktwal na nakatulong sa kanyang katawan na masipsip ang ilan sa labis na karga at binigyan pa siya ng kaunting dagdag na dosis ng purong oxygen nang maramdaman niyang medyo tumalon ang kanyang puso at bilis ng paghinga. Dahil napakalakas ng thrust at napakakapal ng hangin sa mababang altitude, ang mga laser igniter ay kailangang "pulsed," o patayin at i-on nang mabilis, upang maiwasan ang pagsabog ng mga makina. Lumikha ito ng kakaibang "string of pearls" sa kalangitan ng Nevada na ang mga conspiracy theorists at "Lake Hunters"-mga lalaking nakalusot sa classified test sites sa pag-asang makunan ng litrato ang top-secret aircraft sa unang pagkakataon-na nauugnay sa hypersonic spy ng Air Force eroplano, ang Aurora.
    
  Nagkaroon sila ng maikling paglipad sa mataas na subsonic na bilis sa baybayin ng Pasipiko patungo sa isang lugar ng paglalagay ng gasolina at pagkatapos ay nakipagtagpo sa isang tanker ng Air Force KC-77. Ang sikreto ng programa ng Black Stallion spaceplane ay in-flight refueling, kung saan nakatanggap sila ng buong load ng jet fuel at oxidizer bago pa lang pumasok sa orbit - sa halip na ilunsad mula sa zero altitude sa pinakamakapal na bahagi ng atmospera, sinimulan nila ang kanilang paglipad sa kalawakan mula sa dalawampu't limang libong talampakan at tatlong daang buhol sa hindi gaanong siksik na hangin.
    
  Ang pag-refuel ay tila laging tumatagal sa bawat eroplanong nilipad ni Whack, lalo na ang malalaking intercontinental range transport planes, ngunit mas tumagal ang Black Stallion dahil kailangan talaga nila ng tatlong sunod-sunod na refueling: ang unang nagre-refuel sa mga tangke ng gasolina, dahil hindi naman. pag-alis nang may buong karga at kailangang ma-refuel kaagad; ang pangalawa ay para sa pagpuno ng malalaking lalagyan na may boron hydrogen tetraoxide oxidizer - BOHM, na may palayaw na "boom"; at ang pangatlo - para sa isa pang refueling ng mga tangke ng gasolina bago ang pagpindot sa kalawakan. Ang pagpuno sa mga tangke ng gasolina ng jet engine ng JP-7 ay medyo mabilis sa bawat oras, ngunit ang pagpuno sa mas malalaking tangke ng gasolina ng BOHM ay tumagal ng mahigit isang oras dahil ang pinaghalong boron at pinahusay na hydrogen peroxide ay makapal at may sabaw. Madaling maramdaman na bumibigat at kapansin-pansing bumabagal ang XR-A9 habang napuno ang mga tangke, at kung minsan ang piloto ay kailangang i-on ang mga afterburner sa mas malalaking LPDRS engine upang makasabay sa tanker.
    
  Ginugol ni Macomber ang oras sa pagsuri sa mga update ng intel na na-download sa kanyang mga onboard na computer sa kanilang target na lugar at pag-aaral ng mga mapa at impormasyon, ngunit nagsimula siyang madismaya dahil tila napakakaunting bagong data na pumapasok at ang pagkabagot ay pumapasok. Ito ay mapanganib. Bagama't hindi nila kailangang mag-pre-inhale ng oxygen bago ang paglipad na ito, tulad ng gagawin nila kung sila ay magsusuot ng pressure suit, hindi nila maalis ang kanilang mga helmet sa panahon ng pagpapatakbo ng paglalagay ng gasolina; at hindi tulad ng Vol, na maaaring umidlip kahit saan at anumang oras, tulad ngayon, hindi makatulog si Macomber bago ang isang misyon. Kaya inabot niya ang kanyang personal na bag, nakakabit sa bulkhead, at...
    
  ...sa gulat na pagkamangha ni Turlock, inilabas niya ang isang bola ng pulang sinulid at dalawang karayom sa pagniniting, kung saan ang ilan sa mga niniting na materyal ay nakasabit na! Nakapagtataka niyang madaling manipulahin ang mga karayom sa nakabaluti na guwantes ng Tin Woodman, at hindi nagtagal ay bumilis siya at halos nasa normal niyang bilis ng pagtatrabaho.
    
  "Crew, ito ang S-Two," sabi ni Turlock sa intercom, "hindi kayo maniniwala dito."
    
  "Ano ito?" - tanong ng kumander ng spacecraft, Lieutenant Commander ng US Navy Lisette "Frenchie" Moulin, narinig ang pag-aalala sa kanyang boses. Karaniwang napakakaunting pag-uusap sa panahon ng mid-air refueling-ang sinabi sa bukas na intercom ng barko ay karaniwang isang emergency. "Kailangan ba natin ng disconnect...?"
    
  "Hindi, hindi, SC, hindi isang emergency," sabi ni Charlie. Sumandal siya sa kinauupuan niya para mas makitang mabuti. Umupo si Macomber sa kanyang harapan, sa tapat ng module ng pasahero, at pilit niyang pinigilan ang kanyang mga pagpigil upang makita nang buo ang kanyang mga tuhod. "Pero nakakaloka talaga. Ang major daw ay ... pagniniting."
    
  "Sasabihin ko pa ba?" - Tanong ni Jim Terranova. Ang Black Stallion spaceplane ay pumutok saglit, na para bang ang komandante ng spaceship ay saglit na natigilan na halos lumipad siya palabas ng refueling area. "Sinabi mo bang pagniniting?" Pagniniting...tulad sa loob, bola ng sinulid, mga karayom sa pagniniting... pagniniting ?"
    
  "Affirmative," sabi ni Charlie. Si Chris Wall, na nakaupo sa tabi ni Macomber, ay nagising at tumingin kay Macomber ng ilang segundo, sorpresa na makikita kahit sa pamamagitan ng kanyang helmet at Tin Man vest, bago siya bumalik sa pagtulog. "Mayroon siyang mga karayom, isang pulang bola ng sinulid, 'ply one with two', ang buong palabas. Nandito si Martha fucking Stuart."
    
  "Niloloko mo ba ako?" bulalas ni Terranova. "Nagniniting ba ang resident snake-eating badass commando natin?"
    
  "Mukhang cute din siya," sabi ni Charlie. Ang kanyang boses ay nagbago sa boses ng isang maliit na bata: "Hindi ko matukoy kung siya ay gumagawa ng isang cute na napkin, o marahil ito ay isang mainit at maaliwalas na sweater para sa kanyang French poodle, o marahil ito ay-"
    
  Sa malabong hindi pa talaga nakita ni Turlock, hinugot ni Macomber ang isa pang karayom sa pagniniting mula sa kanyang bag, lumiko sa kanyang kaliwa, at inihagis ito kay Turlock. Dumaan ang karayom sa kanang bahagi ng kanyang helmet at tumusok ng tatlong pulgada sa headrest ng kanyang upuan.
    
  "Aba, bastard ka...!" bulalas ni Turlock, binunot ang karayom. Ikinaway ni Macomber ang kanyang nakabaluti na mga daliri sa kanya, ngumisi sa ilalim ng kanyang bug-eyed helmet, pagkatapos ay tumalikod at bumalik sa kanyang pagniniting.
    
  "Anong nangyayari diyan?" galit na tanong ni Moulin.
    
  "Inisip ko lang na dahil nagsalita ang kapitan sa baby talk, baka gusto niyang subukan din ang pagniniting," sabi ni Zipper. "May gusto ka pa ba, Turlock?"
    
  "Tanggalin ang helmet na ito at ibabalik ko ito sa iyo - sa pagitan ng iyong mga mata!"
    
  "Mga idiot itigil mo ito-panatilihin ang disiplina sa radyo," utos ni Moulin. "Ang pinakamahalagang bahagi ng paglalagay ng gasolina ay nasa hangin, at kayong mga hangal ay umutot na parang mga uhog na bata. Macomber, nagniniting ka ba talaga?"
    
  "Paano kung ito nga ako? Pinapapahinga ako nito."
    
  "Hindi ka nakatanggap ng pahintulot mula sa akin na magdala ng mga kagamitan sa pagniniting sakay. Alisin mo ang kalokohan na iyan."
    
  "Bumalik ka dito at gawin mo ako, Frenchie." Nagkaroon ng katahimikan. Sinulyapan ni Macomber si Vol - ang nag-iisang nasa spaceship na maaaring pilitin siya kung gusto niya - ngunit mukhang natutulog pa siya. Sigurado si Zipper na hindi ito ang kaso, ngunit hindi siya gumawa ng hakbang upang mamagitan.
    
  "Ikaw at ako ay magkakaroon ng kaunting pag-uusap pag-uwi natin, Macomber," sabi ni Moulin na nakakatakot, "at ipapaliwanag ko sa iyo, sa mga tuntunin na inaasahan kong maunawaan mo, ang mga kapangyarihan at responsibilidad ng isang komandante ng spaceship-kahit na. kung ito ay nangangailangan ng isang mabilis na sipa sa pantalon. "ass to clear that up."
    
  "Inaasahan ito, Frenchie."
    
  "Sige. Ngayon itigil ang kaguluhan, alisin ang lahat ng hindi awtorisadong kagamitan sa module ng pasahero at itigil ang intercom chatter, o ang flight na ito ay wawakasan. Naunawaan ba ito ng lahat? Walang sagot. Umiling si Macomber, ngunit ibinaba ang kanyang pagniniting gaya ng itinuro, na nakangiti sa pakiramdam ng galit na titig ni Turlock sa likod ng kanyang helmet. Ang natitirang pag-refueling ay ginawa sa pamamagitan lamang ng mga normal na tawag at tugon.
    
  Kapag nakumpleto na ang pag-refuel, lumipad sila pahilaga sa kahabaan ng baybayin sa supersonic na bilis nang halos isang oras, lumilipad sa maluwag na pormasyon kasama ang KC-77 - ngayon ay madaling makakasabay ang tanker sa Black Stallion dahil napakabigat ng spaceplane. Nakipag-ugnayan silang muli sa tanker upang muling ibigay ang JP-7, na hindi nagtagal, at pagkatapos ay bumalik ang tanker sa base. "Orbital insertion checklist na naka-program para hawakan, crew," iniulat ni Terranova. "Ipaalam sa akin kapag kumpleto na ang iyong checklist."
    
  "S-One, Wilco," ungol ni Macomber. Isa pang checklist. Naglabas siya ng electronic checklist sa electronic data visor ng kanyang helmet at gumamit ng cursor ng mata at mga voice command para tingnan ang bawat item, na kadalasang may kinalaman sa pag-secure ng mga maluluwag na bagay, pag-check sa oxygen panel, pagtaas ng pressure sa cabin, blah blah blah. Ito ay isang nakagawiang trabaho na madaling suriin ng isang computer, kaya bakit ang mga tao mismo ang gumagawa nito? Marahil ay ilang nakakaantig na bagay na inhinyero ng tao na nagparamdam sa mga pasahero na sila ay iba kaysa sa kung ano talaga sila: mga pasahero. Naghintay si Zipper hanggang sa makumpleto ng Turlock at Vol ang kanilang mga checklist, minarkahan ito bilang kumpleto, pagkatapos ay sinabing, "MC, S-One, kumpleto ang checklist."
    
  "Tinanggap. Ang checklist ay nakumpleto dito. Crew, maghanda sa pagpasok sa orbit."
    
  Ang lahat ay tila napaka-karaniwan at medyo nakakainip, tulad ng walang katapusang mga sesyon ng simulator na inilalagay nila sa kanya, kaya nagsimulang mag-isip muli si Macomber tungkol sa target na lugar sa Soltanabad. Muling kinumpirma ng na-update na satellite imagery ang pagkakaroon ng mabibigat na track ng gulong ng sasakyan, ngunit hindi ipinakita kung ano ang mga ito - sinuman ang nandoon ay gumawa ng napakahusay na trabaho sa pagtatago ng mga sasakyan mula sa satellite view. Ang mga drone ng Goose ay hindi gaanong mas mahusay kaysa sa network ng space radar sa pag-detect ng napakaliit na mga target, ngunit marahil ay dapat na lumayo sila sa runway ng highway at ipinadala muna ang mga drone ng Goose upang tingnan sa real time bago...
    
  ... at biglang nagsimulang magpaputok ang mga makina ng LPDRS, hindi sa turbojet mode, ngunit ngayon sa hybrid rocket mode, at si Macomber ay biglang at marahas na itinapon pabalik sa dito at ngayon. Walang simulator ang makapaghahanda sa iyo para sa pagtulak - ito ay tulad ng pagpindot sa isang football tackling practice sled, maliban kung ito ay ganap na hindi inaasahan, ang sled ay tumama sa iyo sa halip na kabaligtaran, at ang lakas ng epekto ay hindi lamang napanatili, ngunit nadagdagan ng bawat segundo. Sa lalong madaling panahon ay tila sa kanya na ang buong offensive line ay pumipindot sa kanya, na hindi nagtagal ay sinamahan ng defensive line. Alam ni Zipper na maaari siyang tumawag ng data sa kanilang mga antas ng altitude, bilis, at G-force, ngunit ang tanging magagawa niya ay tumuon lamang sa pagkontrol sa kanyang paghinga upang labanan ang mga epekto ng G-force at hindi mawalan ng malay.
    
  Ang G-forces ay tila tumagal ng isang oras, bagaman alam niya na ang pagpasok sa orbit ay tumagal lamang ng pito o walong minuto. Nang tuluyang humina ang pressure, nakaramdam siya ng pagod, na para bang katatapos lang niyang tumakbo sa hagdan ng Academy Stadium bago ang football season o tumakbo sa disyerto ng Iraq na may dalang isang daang-pound na backpack.
    
  Tila ang kanyang paghihirap na paghinga ay sapat na malakas upang marinig sa intercom, dahil ilang sandali pa ay nagtanong si Charlie Turlock, "Parang gusto mo pa ring umutot gamit ang iyong mga karayom sa pagniniting, Macomber?"
    
  "Kagatin mo ako".
    
  "Ihanda mo ang iyong barf bag, Major," masayang pagpapatuloy ni Charlie, "dahil hindi ako maglilinis sa iyo kung susuka ka sa module. I bet ang macho commando ay hindi uminom ng kahit anong gamot sa motion sickness."
    
  "Itigil ang satsat at patakbuhin ang iyong mga checklist ng 'After Orbital Insertion'," sabi ni Moulin.
    
  Mabilis na bumalik sa normal ang paghinga ni Macomber, higit sa kahihiyan kaysa pagsisikap ng kalooban. Damn, naisip niya, ito ay tumama sa kanya nang biglaan at mas mahirap kaysa sa inaasahan niya. Ang pagbabalik sa isang nakagawian ay tiyak na mag-aalis sa kanyang isip mula sa pagduduwal, at ang Air Force ay wala kung hindi ito hinihimok ng mga checklist at routine. Ginamit niya ang kanyang sistema sa pag-target sa mata upang ilabas ang naaangkop na checklist sa pamamagitan ng pagtingin sa maliit na icon sa kaliwang sulok sa itaas ng kanyang electronic visor at pagsasabi...
    
  ... ngunit sa halip na mag-utos, ang tanging naiipit niya ay isang bukol ng apdo sa kanyang lalamunan. Ang pag-scan sa electronic visor gamit ang kanyang mga mata ay biglang nagbigay sa kanya ng pinakamasamang kaso ng vertigo na naranasan niya - pakiramdam niya ay binibitin siya ng kanyang mga bukung-bukong mula sa isang lubid, nakabaligtad, isang daang talampakan sa ibabaw ng lupa. Hindi niya napigilan ang umiikot na sensasyon; siya ay nawala ang lahat ng pakiramdam ng pataas at pababa. Kumalabog ang kanyang tiyan habang tumindi ang pag-ikot, isang libong beses na mas malala kaysa sa pinakamasamang pag-ikot at pagtagilid na naranasan niya sa pinakamasamang buong magdamag na party ng kanyang buhay...
    
  "Mas mabuting tanggalin ang helmet ni Major, Frenchie," sabi ni Charlie, "dahil mukhang sisirain niya ang hapunan."
    
  "Fuck you, Turlock," gustong sabihin ni Macomber, ngunit ang tanging lumabas ay isang gurgle.
    
  "Wala kang helmet, S-One, berde ang antas ng presyon sa module," sabi ni Moulin. "Sana ay hawakan mo ang isang vomit bag-ang pagsusuka sa zero gravity ang pinakakasuklam-suklam na bagay na nakita mo sa iyong buhay, at maaaring masyado kang may sakit para gawin ang iyong trabaho."
    
  "Maraming salamat," sabi ni Macomber sa nagngangalit na mga ngipin, sinusubukang ipagpaliban ang hindi maiiwasan hanggang sa matanggal niya ang sinumpaang helmet na Tin Woodman. Kahit papaano ay nagawa niyang tanggalin ang kanyang helmet - hindi niya alam kung saan ito lumutang. Sa kasamaang palad, ang unang bag na naabot niya ay hindi para sa motion sickness - ito ay ang kanyang personal na bag na naglalaman ng kanyang mga gamit sa pagniniting. Sa kanyang pagkabigla at pangingilabot, mabilis niyang natuklasan na ang pagsusuka sa zero gravity ay hindi kumikilos gaya ng kanyang inaasahan: sa halip na punan ang ilalim ng kanyang bag ng isang kasuklam-suklam ngunit kontroladong bukol, ito ay pumulupot pabalik sa isang mabaho, makakapal na ulap sa kanyang mukha. , mata at ilong.
    
  "Huwag mong ilabas, Zipper!" - narinig niyang sigaw ni Turlock sa likod niya. "Gugugulin natin ang susunod na oras sa paglilinis ng mga kumpol ng suka mula sa module." Ang maliit na imaheng iyon ay hindi tumulong sa pag-aayos ng kanyang tiyan kahit kaunti, ni ang nakakakilabot na amoy at pakiramdam ng mainit na suka na kumakalat sa kanyang mukha sa loob ng bag.
    
  "Relax, big guy," narinig niyang sabi ng isang boses. Ito ay Turlock. Kinalas niya ang mga strap at hinawakan ang mga balikat nito, pinapakalma ang pangingisay nito at tinulungang itali ang bag sa ulo nito. Sinubukan niyang itulak ang mga kamay nito, ngunit pinigilan niya ito. "Sabi ko relax, Impact. Nangyayari ito sa lahat, droga man o hindi."
    
  "Lumayo ka sa akin, bitch!"
    
  "Manahimik ka at makinig ka sa akin, asshole," giit ni Charlie. "Wag mo pansinin ang amoy. Ang amoy ay ang gatilyo. Alisin mo sa isip mo. Gawin ito, kung hindi, magiging gulay ka nang hindi bababa sa susunod na tatlong oras. Alam kong alam mong mga badass commando kung paano kontrolin ang iyong mga pandama, ang iyong paghinga, at maging ang iyong mga hindi sinasadyang kalamnan upang matiis ang mga araw ng kakulangan sa ginhawa sa field. Nagpatuloy si Hal Briggs sa pakikipaglaban ng ilang minuto matapos barilin ng mga Iranian..."
    
  "Fuck Briggs, at fuck you din!"
    
  "Mag-ingat ka, Macomber. Alam kong kaya mo iyang gawin. Ngayon na ang oras para i-on ang lahat ng mayroon ka. Mag-concentrate sa amoy, ihiwalay ito at alisin sa isip mo."
    
  "Hindi mo alam shit..."
    
  "Gawin mo na lang, Wayne. Alam mo kung ano ang sinasabi ko sa iyo. Manahimik ka na lang at gawin mo, baka lasing ka na parang nasa tatlong araw kang bender."
    
  Galit na galit pa rin si Macomber kay Turlock dahil nandiyan siya para sa kanya sa pinaka-mahina na sandaling iyon, sinasamantala siya, ngunit may kabuluhan ang sinabi niya - halatang may alam siya tungkol sa paghihirap na nararanasan nito. Ang bango diba? Hindi niya kailanman inisip ang tungkol sa kanyang pang-amoy-nasanay siyang maging sobrang sensitibo sa paningin, tunog, at hindi matukoy na pang-anim na pandama na palaging nagbabala sa napipintong panganib. Ang amoy ay karaniwang isang nakalilitong kadahilanan na hindi maaaring pabayaan. I-off ito, suntok. Patayin mo.
    
  Kahit papaano gumana. Alam niya na ang paghinga sa pamamagitan ng kanyang bibig ay nagsasara ng kanyang pang-amoy, at kapag ginawa niya ito, ang karamihan sa pagduduwal ay nawala. Ang kanyang tiyan ay nasa masakit na mga buhol at mga alon ng nagngangalit na mga kombulsyon, na marahas na para siyang sinaksak sa tiyan, ngunit ngayon ay nawala ang sanhi ng mga kakila-kilabot na pulikat na ito at nabawi niya ang kontrol sa kanyang sarili. Ang sakit ay hindi katanggap-tanggap. Mayroon siyang team na umaasa sa kanya, isang misyon na dapat gawin-hindi papabayaan ng kanyang mahinang tiyan ang kanyang koponan at ang kanyang misyon. Hindi ito makontrol ng ilang kilo ng kalamnan at nerve endings. Ang isip ay ang master, paalala niya sa kanyang sarili, at siya ang master ng isip.
    
  Ilang saglit pa, nang maubos ang laman ng kanyang tiyan at ang bango ay nawala sa kanyang isipan, mabilis na bumalik sa normal ang kanyang tiyan. "Ayos ka lang ba?" tanong ni Charlie sabay abot sa kanya ng napkin.
    
  "Oo". Tinanggap niya ang napkin at nagsimulang maglinis, ngunit tumigil at tumango. "Salamat, Turlock."
    
  "Paumanhin tungkol sa kalokohan na sinabi ko sa iyo tungkol sa pagniniting."
    
  "Nakukuha ko ito sa lahat ng oras."
    
  "At karaniwan mong binabali ang ulo ng isang tao dahil sa pagpapatawa sa iyo, maliban sa akin at hindi mo babaliin ang ulo ko?"
    
  "Gagawin ko kung maabot kita," sabi ni Wack. Akala ni Charlie seryoso siya hanggang sa ngumiti siya at tumawa. "Ang pagniniting ay nagpapahinga sa akin at nagbibigay ito sa akin ng pagkakataong makita kung sino ang pumapasok sa aking tae at kung sino ang iniiwan akong mag-isa."
    
  "Mukhang isang fucked up lifestyle, boss, if you don't mind me saying," sabi ni Charlie. Nagkibit-balikat siya. "Kung okay ka, uminom ng tubig at manatili sa purong oxygen nang ilang sandali. Gumamit ng vacuum cleaner upang linisin ang anumang mga bit ng suka na makikita mo bago kami makabalik, o hindi namin mahanap ang mga ito at sila ay magiging projectiles. Kung kumapit sila sa ating kagamitan, maaamoy ito ng mga masasamang tao mula sa ilang metro ang layo."
    
  "Tama ka, si Tur ay si Charlie," sabi ni Wack. Habang pabalik siya sa kanyang upuan, idinagdag niya, "Okay ka lang, Turlock."
    
  "Oo, ako nga, boss," sagot niya. Natagpuan niya ang kanyang helmet na nakadikit sa isang lugar sa cargo hold sa likuran ng module ng pasahero at ibinalik ito sa kanya. "Basta huwag mo itong kakalimutan." Pagkatapos ay tinanggal niya ang saksakan ng vacuum sa paglilinis sa charging station at iniabot din sa kanya. "Ngayon kamukha mo talaga si Martha Stewart, boss."
    
  "Take your time, captain," angil niya, ngunit ngumiti at kinuha ang vacuum cleaner.
    
  "Opo, ginoo." Ngumiti siya, tumango at bumalik sa kanyang upuan.
    
    
  PAGTAWAG NG PRESIDENTE, BOLTINO, RUSSIA
  Ilang sandali pa
    
    
  Hindi naman sila laging nagkikita ng ganito para magmahalan. Parehong gustong-gusto ng Pangulo ng Russia na si Leonid Zevitin at ng Foreign Minister na si Alexandra Khedrov ang mga klasikong black-and-white na pelikula mula sa buong mundo, Italian cuisine at rich red wine, kaya pagkatapos ng mahabang araw ng trabaho, lalo na kapag may mahabang biyahe sa unahan, madalas silang nanatili. matapos ang natitirang mga tauhan ay dissolved at gumugol ng ilang oras na magkasama. Naging magkasintahan sila pagkatapos nilang unang magkita sa isang international banking conference sa Switzerland halos sampung taon na ang nakalilipas, at kahit na tumaas ang kanilang mga responsibilidad at public visibility, nakahanap pa rin sila ng oras at pagkakataong magkita.
    
  Kung sino man sa kanila ang naabala sa mga pabulong na tsismis ng kanilang pagsasama, hindi nila ito ipinakita. Tanging ang mga tabloid at celebrity blog ang nag-usap tungkol dito, at karamihan sa mga Ruso ay hindi nagbigay ng kaunting pansin dito-siyempre, walang sinuman sa Kremlin ang makakapagsalita tungkol sa mga ganoong bagay at sa gayong makapangyarihang mga tao na mas malakas kaysa sa isang tahimik na pag-iisip. Si Khedrov ay may asawa at ina ng dalawang anak na nasa hustong gulang, at matagal na nilang napagtanto na ang kanilang buhay, pati na rin ang buhay ng kanilang asawa at ina, ay pag-aari na ngayon ng estado, hindi sa kanilang sarili.
    
  Ang Presidential Dacha ay malapit sa seguridad at privacy gaya ng anumang inaasahan nila sa Russian Federation. Hindi tulad ng opisyal na tirahan ng pangulo sa gusali ng Senado sa Kremlin, na sa halip ay hindi mapagbigay at utilitarian, ang dacha ng Zevitin sa labas ng Moscow ay moderno at naka-istilong, na angkop para sa anumang internasyonal na executive ng negosyo. Tulad ng tao mismo, ang lugar na ito ay umiikot sa trabaho at negosyo, ngunit sa unang tingin ay mahirap itong tukuyin.
    
  Pagkatapos lumipad patungong Boltino mula sa pribadong paliparan ng Pangulo na matatagpuan sa malapit, ang mga bisita ay dinala sa tirahan sa pamamagitan ng limousine at sinamahan sa maluwag na pasilyo patungo sa malaking sala at silid-kainan, na pinangungunahan ng tatlong malalaking fireplace at nilagyan ng marangyang leather at oak na kasangkapan, mga gawa ng sining mula sa buong mundo, mga naka-frame na larawan ng mga pinuno ng mundo at mga alaala mula sa kanyang maraming kaibigang tanyag na tao, at mga floor-to-ceiling na bintanang nag-aalok ng mga nakamamanghang tanawin ng Pirogovskoye Reservoir. Iniimbitahan ang mga espesyal na bisita na umakyat sa double marble curved staircase patungo sa mga silid-tulugan sa ikalawang palapag o bumaba sa malalaking Roman-style bath, indoor pool, tatlumpung upuan na HD movie theater at game room sa unang palapag. Ngunit ang lahat ng ito ay bumubuo lamang ng bahagi ng lugar ng silid.
    
  Ang isang panauhin na nasilaw sa napakagandang tanawin sa labas ng malaking silid ay nakaligtaan ang madilim, makitid na simboryo sa kanang bahagi ng pasilyo, na halos kahawig ng isang walang pintong aparador, kung saan ang mga kurbadong dingding ay nakasabit ng maliliit at hindi kapani-paniwalang mga pintura, na pinaliliwanagan ng medyo madilim na mga spotlight ng LED. Ngunit kung sinuman ang papasok sa simboryo, sila ay agad ngunit palihim na sasailalim sa electronic X-ray screening para sa mga armas o kagamitan sa pakikinig. Ang kanyang mga facial features ay i-scan at ang data ay ipapasa sa isang electronic identification system na may kakayahang makakita at mag-filter ng mga disguise o impostor. Pagkatapos ng positibong pagkakakilanlan, ang nakatagong pinto sa loob ng simboryo ay bubuksan mula sa loob, at papayagan kang makapasok sa pangunahing bahagi ng dacha.
    
  Ang opisina ni Zevitin ay kasing laki ng pinagsamang sala at silid-kainan, sapat na ang laki kung kaya't ang isang grupo ng mga heneral o mga ministro ay maaaring makipag-usap sa isa't isa sa isang panig at hindi marinig ng isang katulad na laki ng pulong ng mga tagapayo ng pangulo sa kabilang banda-hindi marinig maliban sa pamamagitan ng audio - at mga video recording device na naka-install sa buong teritoryo, gayundin sa mga kalye, kapitbahayan at kalsada ng nakapalibot na kanayunan. Ang mesa ng Zevitin, na nilagyan ng walnut at garing, ay maaaring upuan ng walong tao para sa hapunan na may maraming silid sa siko. Ang mga videotape at mga ulat sa telebisyon mula sa daan-daang iba't ibang mga mapagkukunan ay nag-stream sa isang dosenang mga high-definition na monitor sa buong opisina, ngunit wala sa mga ito ang nakikita maliban kung nais ng pangulo na tingnan ang mga ito.
    
  Ang silid-tulugan sa itaas na palapag ng pangulo ay inayos para ipakita: ang silid-tulugan na katabi ng office complex ay kadalasang ginagamit ni Zevitin; ito rin ang mas pinili ni Alexandra, ang pakiramdam niya na pinakamainam na sumasalamin sa lalaki mismo-maringal pa rin, ngunit mas mainit at marahil ay mas maluho kaysa sa ibang bahagi ng mansyon. Gusto niyang isipin na ginawa niya iyon para lamang sa kanya, ngunit iyon ay isang kahangalan sa kanyang bahagi, at madalas niyang paalalahanan ang sarili na hindi siya dapat magpakasawa sa alinman sa mga iyon sa paligid ng lalaking ito.
    
  Gumapang sila sa ilalim ng silk sheet at duvet ng kanyang higaan pagkatapos ng hapunan at mga pelikula at magkahawak-kamay lang, humihigop ng maliliit na baso ng brandy at nagsasalita sa mababa, matalik na boses tungkol sa lahat maliban sa tatlong bagay na pinakanag-aalala sa kanila: gobyerno, pulitika at pananalapi. Ang mga tawag sa telepono, opisyal o iba pa, ay mahigpit na ipinagbabawal; Hindi matandaan ni Alexandra na naantala siya ng isang katulong o isang tawag sa telepono, na para bang si Zevitin ay maaaring kahit papaano ay agad na ma-coma ang buong mundo habang sila ay magkasama. Hinawakan nila ang isa't isa paminsan-minsan, ginalugad ang tahimik na pagnanasa ng isa't isa at kapwa nagpasya nang walang mga salita na ang gabing ito ay para sa komunikasyon at pagpapahinga, at hindi para sa pagsinta. Matagal na silang magkakilala, at hindi niya naisip ang katotohanang maaaring hindi nito natutugunan ang kanyang mga pangangailangan o pagnanasa, o maaaring hindi niya ito pinapansin. Nagyakapan sila, naghalikan at nag-goodnight, at walang bahid ng tensyon o displeasure. Ang lahat ay tulad ng nararapat...
    
  ... kaya doble ang gulat para kay Alexandra na magising mula sa isang bagay na hindi pa niya narinig sa silid na ito: isang beep ng telepono. Dahil sa alien sound, napaupo siya bigla pagkatapos ng pangalawa o pangatlong ring; Hindi nagtagal ay napansin niya na si Leonid ay nakatayo na, ang lampara sa gilid ng kama ay nakabukas, ang receiver ay nakadikit sa kanyang mga labi.
    
  "Magpatuloy," sabi niya, pagkatapos ay nakinig, tumingin sa kanya. Ang kanyang mga mata ay hindi galit o nanunuya o napahiya o natatakot na parang sigurado siya sa kanya. Halatang alam niya kung sino ang tumatawag at kung ano ang kanyang sasabihin; parang playwright na nanonood ng rehearsal ng kanyang pinakabagong obra, matiyagang naghintay sa alam na niyang sasabihin.
    
  "Ano ito?" tanong niya sa labi lang.
    
  Sa gulat niya, inabot ni Zevitin ang telepono, pinindot ang isang button at ibinaba ang tawag, binuksan ang speakerphone. "Ulitin ang huling bagay, Heneral," sabi niya, nahuli at hinahawakan ang kanyang tingin sa kanya.
    
  Ang boses ni Heneral Andrei Darzov, na dumadagundong at kumukupas paminsan-minsan dahil sa panghihimasok, na parang nagsasalita siya sa malayong distansya, ay malinaw pa ring naririnig: "Oo, ginoo. Nakita ng KIK at measurement control command post ang paglulunsad ng isang American spaceplane sa Karagatang Pasipiko. Lumipad ito sa gitna ng Canada at ligtas na naipasok sa low-Earth orbit habang nasa itaas ng Arctic pack ice ng Canada. Kung mananatili ito sa kasalukuyang trajectory nito, tiyak na silangang Iran ang target nito."
    
  "Kailan?" - Itinanong ko.
    
  "Maaari silang magsimulang muling pumasok sa loob ng sampung minuto, ginoo," sagot ni Darzov. "Maaaring mayroon itong sapat na gasolina upang maabot ang parehong target na lugar sa muling pagpasok pagkatapos ng buong orbit, ngunit ito ay kaduda-dudang walang mid-air refueling sa Iraq o Turkey."
    
  "Sa tingin mo ba natuklasan nila ito?" Hindi alam ni Khedrov kung ano ang "ito", ngunit ipinalagay niya na dahil pinayagan siya ni Zevitin na mag-eavesdrop sa pag-uusap, malalaman niya kaagad.
    
  "Sa palagay ko kailangan nating ipagpalagay na ginawa nila, ginoo," sabi ni Darzov, "bagama't kung positibo nilang natukoy ang sistema, sigurado akong sinasalakay ito ng McLanahan nang walang pag-aalinlangan. Maaaring natuklasan nila ang aktibidad doon at nagdadala ng karagdagang mga kakayahan sa pagkolekta ng intelligence upang suriin."
    
  "Buweno, nagulat ako na natagalan sila," sabi ni Zevitin. "Ang kanilang mga sasakyang pangkalawakan ay lumilipad sa Iran halos bawat oras."
    
  "At ang mga ito lamang ang maaari naming tumpak na makita at masusubaybayan," sabi ni Darzov. "Maaaring marami pa sila na hindi natin matukoy, lalo na ang unmanned aircraft."
    
  "Kailan siya mapupunta sa aming kapansin-pansing hanay, Heneral?"
    
  Bumuka ang bibig ni Khedrov, ngunit sa ilalim ng babala ni Zevitin ay wala siyang sinabi. Ano ba ang iniisip nila...?
    
  "Sa oras na tumawid ang spaceplane sa abot-tanaw ng base, sir, wala pang limang minuto mula sa landing."
    
  "Damn, ang bilis ng bagay na ito ay nakakabaliw," bulong ni Zevitin. "Halos imposible na kumilos nang mabilis laban sa kanya." Mabilis siyang nag-isip; pagkatapos: "Ngunit kung ang spaceplane ay mananatili sa orbit sa halip na bumalik, ito ay nasa isang perpektong posisyon. Isang magandang pagkakataon lang ang mayroon tayo."
    
  "Tamang-tama, ginoo," sabi ni Darzov.
    
  "Sa palagay ko ang iyong mga tauhan ay naghahanda sa pag-atake, Heneral?" Seryosong tanong ni Zevitin. "Dahil kung matagumpay na dumaong ang spaceplane at i-deploy ang mga puwersang panglupa ng Tin Woodman nito-na kailangan nating ipagpalagay na makakasakay sila-"
    
  "Oo sir, kailangan natin."
    
  "-wala na tayong oras para mag-empake at makaalis sa Dodge."
    
  "Kung naiintindihan kita nang tama, ginoo, oo, tiyak na mawawala ang sistema sa kanila," pag-amin ni Darzov, na hindi alam kung ano o nasaan ang "Pag-iwas", ngunit hindi nag-abala na ipakita ang kanyang sariling kamangmangan. "Matatapos na ang laro."
    
  "Nakikita ko," sabi ni Zevitin. "Ngunit kung hindi ito bumalik at mananatili sa orbit, gaano karaming oras ang kailangan mong gamitin ito?"
    
  "Dapat nating tuklasin ito gamit ang optical-electronic surveillance sensors at laser rangefinders sa sandaling tumawid ito sa abot-tanaw, sa layong humigit-kumulang isang libo at walong daang kilometro, o mga apat na minutong biyahe," sagot ni Darzov. "Gayunpaman, para sa tumpak na pagsubaybay kailangan namin ng radar, at ito ay limitado sa isang maximum na hanay ng limang daang kilometro. Kaya magkakaroon tayo ng maximum na dalawang minuto sa kasalukuyang orbital altitude nito."
    
  "Dalawang minuto! Sapat na ba ang oras na ito?"
    
  "Halos," sabi ni Darzov. "Magkakaroon kami ng pagsubaybay sa radar, ngunit kailangan pa rin naming matumbok ang target gamit ang isang airborne laser, na makakatulong sa pagkalkula ng mga pagwawasto sa pagtutok sa mga optika ng pangunahing laser. Ito ay dapat tumagal ng hindi hihigit sa animnapung segundo, sa kondisyon na ang radar ay nananatiling naka-on at ang mga wastong kalkulasyon ay ginawa. Magbibigay ito sa amin ng maximum na animnapung segundo ng pagkakalantad."
    
  "Sapat na ba ito para i-off ito?"
    
  "Ito ay dapat, hindi bababa sa bahagi, batay sa aming mga nakaraang laban," sagot ni Darzov. "Gayunpaman, ang pinakamainam na oras sa pag-atake ay kapag ang target ay direktang nasa itaas. Habang papalapit ang target sa abot-tanaw, ang kapaligiran ay nagiging mas makapal at mas kumplikado, at ang mga optika ng laser ay hindi maaaring makabawi para dito nang mabilis. Kaya-"
    
  "Ang bintana ay napakaliit," sabi ni Zevitin. "Naiintindihan ko, General. Kaya, kailangan nating gawin ang lahat ng ating makakaya upang matiyak na mananatili ang spaceplane sa pangalawang orbit na iyon."
    
  Nagkaroon ng kapansin-pansing paghinto; pagkatapos: "Kung makakatulong ako sa anumang paraan, ginoo, mangyaring huwag mag-atubiling makipag-ugnay sa akin," sabi ni Darzov, halatang hindi sigurado kung ano ang magagawa niya.
    
  "Ipapaalam ko sa iyo, Heneral," sabi ni Zevitin. "Pero sa ngayon, puwede kang makisali sa labanan. Inuulit ko, pinapayagan kang makisali sa labanan. Ang nakasulat na pahintulot ay ipapadala sa iyong punong-tanggapan sa pamamagitan ng secure na email. Ipaalam sa akin kung may magbabago. Good luck".
    
  "Paboran ng kapalaran ang matapang, ginoo. Hindi tayo matatalo kung lalaban tayo sa kalaban. Lumabas."
    
  Sa sandaling ibinaba ni Zevitin ang tawag, tinanong ni Khedrov: "Ano ang ibig sabihin ng lahat ng ito, Leonid? Anong nangyayari? Dahil ba kay Phanar?"
    
  "Gagawa tayo ng krisis sa kalawakan, Alexandra," sagot ni Zevitin. Lumingon ito sa kanya, saka sinuklay ang mga daliri ng magkabilang kamay sa buhok nito, na para bang tuluyang nililinis ang mga iniisip upang magsimulang muli. "Iniisip ng mga Amerikano na mayroon silang walang limitasyong pag-access sa espasyo - maghahagis tayo ng ilang mga hadlang sa kanila at tingnan kung ano ang kanilang ginagawa. Kung kilala ko si Joseph Gardner, at sa palagay ko ay alam ko, sa palagay ko ay pipigilan niya ang mga ipinagmamalaki na puwersa ng kosmiko ng McLanahan, at tatamaan sila nang husto. Sisirain niya ang isa sa kanyang sarili para lamang pigilan ang ibang tao na makamit ang tagumpay na hindi niya maangkin para sa kanyang sarili."
    
  Bumangon si Alexandra mula sa kama, lumuhod sa harapan niya. "Napakatitiwala mo ba sa lalaking ito, Leonid?"
    
  "Sigurado akong naisip ko ang taong ito."
    
  "Paano ang kanyang mga heneral?" - tahimik niyang tanong. "Paano ang McLanahan?"
    
  Tumango si Zevitin, tahimik na kinikilala ang kanyang sariling kawalan ng katiyakan tungkol sa mismong kadahilanan na ito. "Ang American attack dog ay nakatali at mukhang nasugatan...sa puntong ito," sabi niya. "Hindi ko alam kung hanggang kailan ko aasahan ang tali na ito. Dapat nating hikayatin si Gardner na pawalan ng kakayahan ang McLanahan... o maging handa na gawin ito mismo." Kinuha niya ang phone. "Ikonekta ako kaagad kay American President Gardner sa hotline."
    
  "Naglalaro ka ng isang mapanganib na laro, hindi ba?" - tanong ni Khedrov.
    
  "Of course, Alexandra," sabi ni Zevitin, pinasadahan ng mga daliri ng kaliwang kamay niya ang buhok niya habang naghihintay. Naramdaman niyang dumudulas ang mga kamay nito mula sa kanyang dibdib hanggang sa ibaba ng kanyang baywang, hindi nagtagal ay hinila niya ang kanyang damit na panloob at pagkatapos ay hinaplos siya ng kanyang mga kamay at bibig, at bagama't narinig niya ang mga beep at click ng satellite communication system na mabilis na inilipat ang tawag sa hotline sa Washington. , hindi niya napigilan. "Pero napakataas ng pusta. Hindi pinapayagan ng Russia na angkinin ng mga Amerikano ang dominasyon. Kailangan natin silang pigilan at ito ang pinakamagandang pagkakataon natin ngayon."
    
  Ang mga pagsisikap ni Alexandra sa lalong madaling panahon ay nadagdagan sa parehong kahinahunan at pangangailangan ng madaliang pagkilos, at umaasa si Zevitin na si Gardner ay sapat na abala upang payagan siyang makasama siya ng ilang minuto. Alam na alam niya ang Pangulo ng Amerika, alam niyang maaari siyang magambala sa ganitong paraan.
    
    
  SAKAY SA EROPLO UNANG SOUTHEASTERN UNITED STATES
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Nagre-relax sa kanyang bagong upholstered desk chair sa executive suite sakay ng unang Air Force aircraft papunta sa kanyang oceanfront na "Southern White House" complex malapit sa St. Petersburg, Florida, pinag-aralan ni President Gardner ang kanyang napakaraming dibdib at magandang likuran. isang babaeng Air Force staff sarhento na nagdala lang ng isang kaldero ng kape at ilang wheat crackers sa kanyang opisina. Alam niyang alam nitong sinusuri siya nito dahil paminsan-minsan ay sumulyap ito sa kanya at bibigyan siya ng isang matamis na ngiti. May hawak siyang dyaryo sa kandungan niya, pero sumandal siya nang hindi napapansin. Oo, naisip niya, hindi siya nagmamadaling iligpit ang mga gamit niya. Damn, ano ba naman...
    
  Nang malapit na siyang kumilos at anyayahan siyang dalhin ang mga tits at asno sa kanyang malaking mesa, tumunog ang telepono. Natukso siyang pindutin ang DND button, sinusumpa ang sarili dahil sa hindi niya ginawa pagkatapos niyang matapos ang kanyang huling pagpupulong sa staff at makipag-ayos, ngunit may nagsabi sa kanya na kailangan niyang sagutin ang tawag na ito. Atubili niyang kinuha ang telepono. "Oo?" - Itinanong ko.
    
  "Ang Presidente ng Russian Federation na si Zevitin ay tumatawag sa iyo sa hotline, ginoo," sagot ng opisyal ng komunikasyon. "Sabi niya, urgent daw."
    
  Hinawakan niya ang mute button sa receiver, umungol ng malakas, pagkatapos ay kumindat sa flight attendant. "Bumalik ka pagkatapos ng sampung minuto na may dalang mga sariwang materyales, okay, Staff Sergeant?"
    
  "Yes, sir," masiglang sagot niya. Siya ay nakatayo sa atensyon, nakatutok ang kanyang dibdib sa kanya, bago binigyan siya ng masamang tingin, dahan-dahang tumalikod, at lumakad palayo.
    
  Alam niyang na-hook siya, masaya niyang naisip habang binibitiwan ang butones. "Give me a minute, Signals," aniya, sabay abot ng isang sigarilyo.
    
  "Opo, ginoo."
    
  Damn, Gardner cursed under his breath, what the hell does Zevitin want now? Pinindot niya ang kampana para tawagan ang kanyang chief of staff, si Walter Cordus. Isasaalang-alang niya muli ang patakarang itinatag niya sa pamamagitan ng pagsagot kaagad sa mga tawag mula kay Zevitin, naisip niya - nagsimula siyang makipag-usap sa kanya halos araw-araw. Siyamnapu't kalahating segundo, isang sigarilyo: "Ikonekta siya, mga senyales," utos niya, pinatay ang sigarilyo.
    
  "Oo, Mr. Presidente." Pagkaraan ng ilang sandali: "Presidente Zevitin sa linya, seguridad, ginoo."
    
  "Salamat, signals. Leonid, ito si Joe Gardner. kamusta ka na?"
    
  "Ayos lang ako, Joe," sagot ni Zevitin sa hindi masyadong kaaya-ayang tono. "Pero nag-aalala ako, pare, nag-aalala talaga. Akala ko may kasunduan na tayo."
    
  Pinaalalahanan ni Gardner ang kanyang sarili na maging maingat kapag nakikipag-usap sa taong ito-napaka-Amerikano ang kanyang tunog na maaaring may kausap siya mula sa delegasyon ng kongreso ng California o ilang pinuno ng unyon sa Indiana. "Ano ang sinasabi mo, Leonid?" Pumasok ang Chief of Staff sa opisina ng Presidente, kinuha ang nakadiskonektang internal phone para makinig siya, at binuksan ang kanyang computer para magsimulang magtala at mag-isyu ng mga order kung kinakailangan.
    
  "Akala ko sumang-ayon kami na aabisuhan kami sa tuwing lilipad ka ng mga manned spaceplanes, lalo na sa Iran," sabi ni Zevitin. "Nakakabahala talaga ito, Joe. Nagsusumikap ako nang husto sa pagsisikap na pabagalin ang sitwasyon sa Gitnang Silangan at panatilihin ang mga hardliner sa aking gobyerno sa linya, ngunit ang iyong mga aktibidad kasama ang Black Stallions ay nagsisilbi lamang sa-
    
  "Teka, Leonid, teka," putol ni Gardner sa kanya. "Wala akong ideya sa sinasabi mo. Ano ang mga misyon sa itim na kabayong lalaki?"
    
  "Halika, Joe, sa tingin mo hindi natin ito nakikita?" Sa tingin mo ba ito ay hindi nakikita? Nakita namin ito sa sandaling tumawid ito sa abot-tanaw sa ibabaw ng Greenland Sea."
    
  "Isa ba sa mga spaceplane na lumilipad sa Greenland?"
    
  "Ito ay higit sa timog-kanluran ng Tsina ngayon, Joe, ayon sa aming pagsubaybay sa kalawakan at mga sistema ng pagsubaybay," sabi ni Zevitin. "Halika, Joe, alam kong hindi mo maaaring pag-usapan ang tungkol sa kasalukuyang mga lihim na misyon ng militar, ngunit hindi mahirap hulaan kung ano ang kanilang gagawin, kahit na ito ay ang Black Stallion spaceplane. Ang orbital mechanics ay kasing predictable ng pagsikat at paglubog ng araw."
    
  "Leonid, ako-"
    
  "Alam kong hindi mo maaaring kumpirmahin o tanggihan ang anumang bagay-hindi mo kailangang, dahil alam namin kung ano ang mangyayari," patuloy ni Zevitin. "Malinaw, sa susunod na orbit, sa halos siyamnapung minuto, ito ay direkta sa Iran. Inaasahan naming magsisimula itong mag-deorbit ng mga maniobra sa loob ng humigit-kumulang apatnapu't limang minuto, na dadalhin ito nang direkta sa Caspian Sea kapag naging aktibo ang mga atmospheric engine nito at flight control. Mukhang nasa isang misyon ka sa Iran, Joe. Akala ko mayroon kaming kasunduan: ibigay ang Iran habang hinahabol namin ang isang diplomatikong solusyon sa kudeta ng militar at pagpatay sa mga nahalal na opisyal ng Iran.
    
  "Tahan na, Leonid. Isang segundo." Pinindot ni Gardner ang mute button. "Dalhin mo rito si Conrad," utos niya, ngunit pinindot na ni Cordus ang button para tawagan ang National Security Advisor. Inilabas ni Gardner ang mute button. "Leonid, tama ka, wala akong masabi tungkol sa anumang kasalukuyang operasyon. Kailangan mo lang-"
    
  "Joe, hindi ako tumatawag para pag-usapan ang anuman. Itinuturo ko sa iyo na malinaw naming nakikita ang isa sa iyong mga spaceplane sa orbit ngayon, at wala kaming ideya na ilulunsad mo ito. Pagkatapos ng lahat ng napag-usapan natin nitong mga nakaraang linggo, hindi ako makapaniwalang gagawin mo ito sa akin. Kapag nalaman nila ang tungkol dito, iisipin ng aking gabinete at ng Duma na ako ay naloko at hihilingin na kumilos ako, kung hindi, mawawala ang lahat ng suporta para sa aming magkasanib na pagsisikap at ang rapprochement na inabot ng ilang buwan upang umunlad. Hinugot mo ang alpombra sa ilalim ko, Joe."
    
  "Leonid, may importante akong meeting at kailangan ko munang tapusin ang ginagawa ko," pagsisinungaling ng Pangulo, naiinip na tumayo at pinipigilan ang pagnanasang sumigaw sa labas ng pinto para sabihin sa kanya nina Carlisle at Cordus kung ano ang impiyerno. nangyayari. "Tinitiyak ko sa iyo na hindi kami gagawa ng anumang aksyon laban sa Russia kahit saan sa anumang paraan-"
    
  "'Laban sa Russia?' Ito ay parang nakakagambalang double entenre, Joe. Ano ang ibig sabihin nito? Nagsisimula ka ba ng operasyon laban sa ibang tao?"
    
  "Hayaan mong linisin ko ang aking mesa at tapusin ang briefing na ito, Leonid, at dadalhin kita sa bilis. Gagawin ko-"
    
  "Akala ko mayroon kaming kasunduan, Joe: mga kinakailangang flight lamang hanggang sa magkaroon kami ng isang kasunduan na namamahala sa mga flight sa espasyo ng militar," giit ni Zevitin. "Sa abot ng aming masasabi, ang spaceplane ay hindi pupunta sa istasyon ng espasyo, kaya hindi ito isang misyon ng logistik. Alam kong masama ang mga bagay sa Iran at Iraq, ngunit sapat na masama upang magdulot ng malawakang takot sa pamamagitan ng paglulunsad ng Black Stallion? Sa tingin ko hindi. Ito ay isang kumpletong kapahamakan, Joe. Wawasakin ako ng Duma at ng mga heneral-"
    
  "Huwag kang mag-panic, Leonid. Mayroong isang makatwiran at ganap na hindi nakakapinsalang paliwanag. Tatawagan kita sa lalong madaling panahon at-"
    
  "Joe, mas mabuting maging tuwid ka sa akin, kung hindi, hindi ko mapipigilan ang mga pinuno ng oposisyon at ilan sa mga mas makapangyarihang heneral - lahat sila ay hihingi ng paliwanag at isang mapagpasyang tugon sa parehong diwa," sabi ni Zevitin. "Kung hindi ko sila mabigyan ng kapani-paniwalang sagot, sila na mismo ang magsisimulang maghanap. Alam mo bang nabibitin ako sa isang thread dito. Kailangan ko ang iyong kooperasyon, o lahat ng pinaghirapan natin ay mawawasak."
    
  "Tatawagan kita kaagad, Leonid," sabi ni Gardner. "But I assure you, I swear on my honor, na walang nangyayari. Talagang wala".
    
  "Kaya ang aming mga ambassador at tagamasid sa lupa sa Tehran ay hindi kailangang mag-alala tungkol sa isa pang hypersonic missile na tumama sa kisame anumang oras?"
    
  "Huwag ka ngang magbiro diyan, Leonid. Hindi ito ang mangyayari. Tatawagan ulit kita." Inip niyang ibinaba ang telepono, saka pinunasan ang mga butil ng pawis sa itaas na labi. "Walter!" - sumigaw siya. "Nasaan ka na? Nasaan si Conrad?"
    
  Dalawang tagapayo ang tumakbo sa opisina ng executive makalipas ang ilang sandali. "Paumanhin, Ginoong Presidente, ngunit dina-download ko ang pinakabagong ulat ng katayuan sa spacecraft mula sa Strategic Command," sabi ni National Security Adviser Conrad Carlisle. "Dapat nasa iyong computer." In-access niya ang computer sa desk ng presidente, binuksan ang secure na imbakan ng file, at mabilis na ini-scan ang mga nilalaman. "Okay, narito mismo... Oo, si General Cannon, Commander ng US Strategic Command, ay pinahintulutan ang paglulunsad ng spaceplane mga apat na oras na ang nakalipas, at ang misyon ay inaprubahan ni Secretary Turner."
    
  "Bakit hindi ako na-notify tungkol dito?"
    
  "Ang misyon ay inilarawan bilang 'routine,' sir," sabi ni Carlisle. "Crew ng dalawa, tatlong pasahero, anim na orbit sa paligid ng Earth at bumalik sa Elliott Air Force Base, kabuuang tagal ng flight sampung oras."
    
  "Ano ito, nakakatuwang joyride? Sino ang mga pasaherong ito? Ang mga pangunahing misyon lang ang inutusan ko! Ano ba ang nangyayari? Akala ko nalapag ko na lahat ng spaceplanes."
    
  Nagpalitan ng pagtataka sina Carlisle at Cordus. "I... I'm not aware of the spaceplane grounding order, sir," mahinang sagot ni Carlisle. "Naalala mo ang SKYSTREAKE bombers mula sa kanilang mga patrol, ngunit hindi ang space mission..."
    
  "Mayroon akong deal kay Zevitin, Conrad: wala nang paglulunsad ng mga spaceplane nang hindi muna siya inaabisuhan," sabi ni Gardner. "Nababaliw na siya sa paglulunsad, at ako rin!"
    
  Kumunot ang noo ni Carlisle at bumuka at napasara ang bibig sa pagkalito. "Paumanhin, Joe, ngunit hindi ko alam ang anumang kasunduan na ginawa namin kay Zevitin upang ipaalam sa kanya ang anumang bagay na nauugnay sa mga spaceplane," sa wakas ay sinabi niya. "Alam kong hinihiling niya ito - siya ay nagmumura at nagngangalit sa buong media sa mundo tungkol sa kung paano ang mga spaceplane ay isang panganib sa kapayapaan at seguridad ng mundo dahil maaari silang mapagkamalan na isang ICBM, at hinihiling niya na ipaalam namin sa kanya bago ilunsad ang isa sa mga ito - ngunit walang pormal na kasunduan tungkol sa-"
    
  "Hindi ba't sinabi ko kay Cannon na siguraduhin na ang mga space planes na ito at anumang mga sandata sa kalawakan ay hindi nakapasok sa sovereign airspace, kahit na nangangahulugan iyon na iwan sila sa lupa?" Dumagundong ang Presidente. "Sila ay dapat manatili sa labas ng airspace ng anumang bansa sa lahat ng oras. Hindi ba ako ang nag-utos nito?"
    
  "Well... Yes, sir, I believe you did," sagot ni Cordus. "Ngunit madaling lumipad ang mga eroplano sa espasyo ng bansa. Kaya nila-"
    
  "Paano nila magagawa ito?" - tanong ng Presidente. "Mayroon kaming airspace na limitado mula sa ibabaw hanggang sa kawalang-hanggan. Ang sovereign airspace ay lahat ng airspace sa isang bansa."
    
  "Sir, gaya ng napag-usapan natin dati, sa ilalim ng Outer Space Treaty, walang bansa ang maaaring maghigpit sa pag-access o paglalakbay sa outer space," paalala ni Carlisle sa Pangulo. "Legal, ang kalawakan ay nagsisimula sa isang daang kilometro mula sa ibabaw ng Earth. Ang isang spaceplane ay maaaring tumaas sa kalawakan nang medyo mabilis habang sa ibabaw ng mga mapagkaibigang bansa, bukas na karagatan, o pack ng yelo, at kapag naroon, ay maaaring lumipad nang hindi lumalabag sa soberanong airspace ng sinuman. Ginagawa nila ito-"
    
  "Wala akong pakialam kung ano ang sinasabi ng lipas na apatnapung taong gulang na kasunduan!" - kumulog ang pangulo. "Kami ay nakikibahagi sa mga talakayan sa loob ng maraming buwan kasama ang Zevitin at ang United Nations upang makabuo ng isang paraan upang mabawasan ang mga alalahanin na nararamdaman ng marami sa buong mundo tungkol sa pagpapatakbo ng mga eroplano at istasyon ng kalawakan, nang hindi nililimitahan ang aming sariling pag-access sa kalawakan o pagbubunyag. Maselang impormasyon. Hanggang sa may naisip kami, nilinaw ko na hindi ko gusto ang mga spaceplane na lumilipad-lipad sa paligid, na hindi kinakailangang nagpapakaba sa mga tao at nakikialam sa mga negosasyon. Mahahalagang misyon lamang, at nangangahulugan iyon ng muling suplay at pambansang emerhensiya - kailangan kong personal na aprubahan ang lahat ng iba pang misyon. Nagkamali ba ako, o hindi ba ako nag-apruba ng anumang iba pang mga flight sa spaceplane kamakailan?"
    
  "Sir, dapat naisip ni General Cannon na ito ay sapat na mahalaga upang simulan ang paglipad na ito nang walang-"
    
  "Nang walang approval ko? Sa palagay ba niya ay maaari siyang lumipad sa kalawakan nang walang pahintulot ng sinuman? Nasaan ang emergency? Ang spaceplane ba ay pupunta sa dock sa space station? Sino ang tatlong pasahero? Alam mo rin ba?"
    
  "Kokontakin ko si General Cannon, sir," sabi ni Carlisle, kinuha ang telepono. "Aalamin ko kaagad ang lahat ng detalye."
    
  "Ito ay isang nakakatuwang bangungot! Nawawala na ito sa kontrol!" - kumulog ang pangulo. "Gusto kong malaman kung sino ang may pananagutan dito at gusto kong ilabas ang kanyang asno! Naririnig mo ba ako? Maliban na lang kung magdeklara ng digmaan o umatake ang mga alien, gusto kong ma-canned ang sinumang may pananagutan sa crap na ito! Gusto kong kausapin ang sarili kong si Cannon!"
    
  Ipinatong ni Carlisle ang kanyang kamay sa telepono habang naghihintay at sinabing, "Sir, iminumungkahi kong kausapin natin si General Cannon. Manatili sa haba ng braso mula dito. Kung training flight lang o ano, ayaw mong ma-perceived bilang skydiving, lalo na pagkatapos mong kausapin ang Presidente ng Russia."
    
  "Ito ay seryoso, Conrad, at gusto kong linawin sa aking mga heneral na gusto kong mahigpit na kontrolin ang mga spaceplane na ito," sabi ng Pangulo.
    
  "Sigurado ka bang ganito ang gusto mong gawin, Joe?" tanong ni Cordus sa mahinang boses. "Ang pag-abot sa nakaraang Kalihim Turner upang hiyain ang isang four-star general ay hindi maganda. Kung gusto mong talunin ang isang tao, piliin si Turner-siya ang huling awtoridad sa paglulunsad ng spaceplane na iyon."
    
  "Oh, ibibigay ko rin kay Turner ang aking opinyon, maaari kang tumaya diyan," galit na sabi ng pangulo, "ngunit si Cannon at ang isa pang three-star guy-"
    
  "Lieutenant General Backman, Commander, CENTAF."
    
  "Hindi mahalaga. Pinaglaban ako ni Cannon at Backman nang husto at napakatagal dahil sa ideya ng Space Defense Force ng McLanahan, at oras na para maibalik sila sa landas-o mas mabuti pa, alisin sila. Sila ang huling tiwala sa utak ng Martindale Pentagon, at kailangan nila ng mga materyales sa espasyo dahil pinalalakas nito ang kanilang mga imperyo.
    
  "Kung gusto mong mawala sila, aalisin namin sila - lahat sila ay naglilingkod sa kasiyahan ng commander-in-chief," sabi ni Cordus. "Ngunit napakamakapangyarihan at sikat na mga heneral pa rin sila, lalo na sa mga kongresista na sumusuporta sa programa sa kalawakan. Maaari nilang itulak ang sarili nilang mga plano at agenda habang isinusuot nila ang kanilang uniporme, ngunit bilang disgrasya at dismayadong mga retiradong heneral, hayagan at personal nilang aatakehin ka nila. Huwag mo silang bigyan ng dahilan."
    
  "Alam ko kung paano nilalaro ang laro, Walter-hell, I made most of the rules," mainit na sabi ng Pangulo. "Hindi ako natatakot sa mga heneral, at hindi ko kailangang mag-alala tungkol sa pag-tiptoe sa paligid nila - ako ang fucking commander in chief. Ikonekta kaagad si Turner sa linya." Inabot niya at inagaw ang telepono sa mga kamay ng National Security Advisor. "Signals, ano ang nangyayari? Nasaan si Cannon?
    
  "Humanda ka, ginoo, dapat siyang makipag-ugnayan anumang minuto." Pagkalipas ng ilang sandali: "Narito ang baril, naka-secure."
    
  "General Cannon, ito ang Presidente. Bakit mo hinayaang lumipad ang spaceplane na ito nang walang pahintulot ko?"
    
  "Uh... magandang hapon, sir," simula ni Cannon, nalilito. "Tulad ng ipinaliwanag ko sa Kalihim ng Depensa, ginoo, ito ay isang positioning flight lamang habang naghihintay kami ng huling pag-apruba para sa misyon sa loob ng Iran. Sa isang spacecraft sa orbit, kung kukuha tayo ng pag-apruba, magiging madali itong magdala ng isang crew, gawin ang kanilang trabaho, at pagkatapos ay ilabas silang muli. Kung hindi ito naaprubahan, madali lang sana silang ibalik sa base."
    
  "Partikular akong nag-utos na walang spaceplane na tumawid sa mga dayuhang hangganan nang walang pahintulot ko."
    
  "Sir, tulad ng alam mo, kapag ang spaceplane ay nasa itaas ng animnapung milya na threshold, ito ay-"
    
  "Huwag mo akong bigyan ng kalokohang ito tungkol sa Outer Space Treaty!" kulog ng Pangulo. "Dapat ko bang i-spell ito para sa iyo? Hindi ko gusto ang mga spaceplanes sa orbit maliban kung ito ay para suportahan ang space station o ito ay isang emergency, at kung ito ay isang emergency mas mabuting maging seryoso! Iniisip ng iba pang bahagi ng mundo na naghahanda na tayong maglunsad ng mga pag-atake mula sa kalawakan... na tila eksakto kung ano ang pinaplano mo sa likod ko! "
    
  "Wala akong itinatago sa sinuman, ginoo," sagot ni Cannon. "Nang walang mga utos sa kabaligtaran, inilunsad ko ang mga spaceplane sa aking sariling paghuhusga na may mahigpit na mga utos na walang sinuman ang dapat tumawid sa anumang sovereign airspace. Ito ang aking nakatayong pangkalahatang kautusan mula sa Kalihim ng Depensa. Ang mga tagubiling ito ay sinunod sa sulat."
    
  "Buweno, binabawi ko ang iyong awtoridad, Heneral," sabi ng Pangulo. "Mula ngayon, ang lahat ng paggalaw ng anumang spacecraft ay mangangailangan ng aking malinaw na pahintulot bago isagawa. Nililinaw ko ba ang sarili ko, Heneral? Mas mabuting huwag kang magpadala ng daga sa kalawakan nang walang pahintulot ko!"
    
  "Naiintindihan ko, ginoo," sabi ni Cannon, "ngunit hindi ko inirerekomenda ang kursong ito ng aksyon."
    
  "TUNGKOL? Bakit hindi?"
    
  "Sir, ang pagpapanatili ng antas na ito ng kontrol sa anumang asset ng militar ay mapanganib at maaksaya, ngunit ito ay mas mahalaga para sa mga sistema ng paglulunsad ng espasyo," sabi ni Cannon. "Ang mga yunit ng militar ay nangangailangan ng isang kumander upang maging epektibo, at iyon ay dapat na isang kumander ng teatro na may madalian at patuloy na pag-access sa impormasyon mula sa larangan. Ang mga spaceplane at lahat ng aming space launch system ay idinisenyo para sa maximum na bilis at flexibility, at sa isang emergency, pareho silang mawawala kung mananatili ang huling kapangyarihan sa Washington. Lubos kong inirerekomenda laban sa pagkuha ng operational command ng mga system na ito. Kung hindi ka nasisiyahan sa aking mga desisyon, ginoo, hayaan mong ipaalala ko sa iyo na maaari mo akong paalisin at magtalaga ng isa pang kumander ng teatro upang kontrolin ang mga spaceplane at iba pang mga sistema ng paglulunsad."
    
  "Alam ko ang aking awtoridad, Heneral," sabi ni Gardner. "Naninindigan ang desisyon ko."
    
  "Opo, ginoo."
    
  "Kung gayon, sino ang nakasakay sa spaceplane na ito, at bakit hindi ako na-inform tungkol sa misyong ito?"
    
  "Sir, kasama ang dalawang miyembro ng flight crew, tatlong miyembro ng Air Force ground operations division ng General McLanahan ang sakay ng spaceplane," walang tonong sagot ni Cannon.
    
  "McLanahan? Dapat alam ko," sambit ng Pangulo. "Ang taong ito ay ang kahulugan ng isang maluwag na kanyon! Ano ba ang balak niya? Bakit niya gustong ilunsad ang space plane na iyon?"
    
  "Naka-pre-position sila sa orbit habang hinihintay ang pag-apruba ng isang reconnaissance at interdiction mission sa loob ng Iran."
    
  "'Pre-positioned'? Ibig mong sabihin nagpadala ka ng spaceplane at tatlong commando sa Iran nang walang pahintulot ko? Sa iyong nag-iisang batayan?"
    
  "Mayroon akong awtoridad na mag-ukol at magtalaga ng mga pwersa saanman sa mundo upang suportahan ang aking mga standing order at tuparin ang mga tungkulin ng aking utos, ginoo," naiinis na sabi ni Cannon. "Ang mga spaceplane ay partikular na inutusan na huwag pumasok sa anumang dayuhang airspace nang walang pahintulot, at sila ay ganap na sumunod sa utos na ito. Kung hindi sila makatanggap ng pahintulot na magpatuloy sa kanilang plano, uutusan silang bumalik sa base."
    
  "Anong kalokohan ang lahat ng ito, heneral? Ito ang spaceplane na pinag-uusapan natin-na puno ng mga armadong robot ng McLanahan, sa palagay ko, tama ba?"
    
  "Hindi ito kalokohan, ginoo-ganito ang utos na ito at lahat ng pangunahing utos sa teatro ay karaniwang gumagana," sabi ni Cannon, na pilit na pinipigilan ang kanyang galit at pagkabigo. Si Gardner ay dating Kalihim ng Hukbong Dagat at Kalihim ng Depensa, alang-alang sa Diyos - alam niya iyon nang higit kaninuman...! "Tulad ng alam mo, ginoo, iniuutos ko ang pag-uutos at pag-deploy ng libu-libong kalalakihan at kababaihan sa buong mundo araw-araw, kapwa bilang suporta sa pang-araw-araw na operasyon at bilang paghahanda para sa mga emergency na misyon. Gumagana silang lahat sa loob ng balangkas ng mga standing order, doktrinang pamamaraan, at mga legal na paghihigpit. Hindi sila aatras kahit isang iota hangga't hindi ako nagbibigay ng direktang utos na ipatupad, at ang utos na iyon ay hindi ibibigay hangga't hindi ko nakukuha ang go-ahead mula sa pambansang utos - mula sa iyo o sa Kalihim ng Depensa. Hindi mahalaga kung ang pinag-uusapan natin ay tungkol sa isang spaceplane at limang tauhan o isang aircraft carrier battle group na may dalawampung barko, pitumpung sasakyang panghimpapawid at sampung libong tauhan."
    
  "Mukhang naniniwala ka na ang mga spaceplane ay simpleng maliit na wind-up na laruang eroplano na walang nakakapansin o nagmamalasakit, Heneral," sabi ng Pangulo. "Maaaring isipin mong karaniwan na magpadala ng spaceplane sa Iran o isang aircraft carrier battle group sa baybayin ng isang tao, ngunit tinitiyak ko sa iyo, ang buong mundo ay takot na takot sa kanila. Nagsimula ang mga digmaan sa mas maliliit na puwersa. Malinaw, ang iyong saloobin sa mga sistema ng armas sa ilalim ng iyong utos ay dapat magbago, Heneral, at ang ibig kong sabihin ngayon." Walang natanggap na tugon si Cannon. "Sino ang mga miyembro ng fighting force ng McLanahan ang nakasakay?"
    
  "Dalawang Tin Woodmen at isa mula sa CID, sir."
    
  "Oh my God... This is not a reconnaissance team, this is a damn strike team! Makakalaban nila ang isang buong kumpanya ng infantry! Ano ang iniisip mo, heneral? Talagang naisip mo bang lilipad si McLanahan sa ganitong paraan gamit ang mga kapangyarihang iyon at hindi gagamitin ang mga ito? Ano ang gagawin ng mga robot ni McLanahan sa Iran?"
    
  "Nakita ng mga sensor ang hindi pangkaraniwang at kahina-hinalang aktibidad sa isang malayong air base sa isang highway sa silangang Iran na dati nang ginamit ng Iranian Revolutionary Guard," sabi ni Cannon. "Naniniwala si General McLanahan na ang base ay lihim na binubuksan muli ng alinman sa mga Iranian o ng mga Ruso. Ang kanyang satellite imagery ay hindi makapagbigay sa kanya ng sapat na tumpak na mga imahe upang masabi nang sigurado, kaya't hiniling niya ang pagpapadala ng isang three-man combat team upang siyasatin at, kung kinakailangan, sirain ang base."
    
  "Sisirain ang base?" Kulog ng Pangulo, galit na inihagis ang telepono sa nakabukang palad. "Oh Diyos ko, pinahintulutan niya ang McLanahan na magpadala ng isang armadong spaceplane sa Iran upang sirain ang isang base militar at hindi ko alam ang tungkol dito? Matino ba siya? Kinuha niya ang telepono: "At kailan mo sasabihin sa iba ang tungkol sa maliit na plano ni McLanahan, Heneral - pagkatapos magsimula ang World War IV?"
    
  "Ang plano ni McLanahan ay ipinaalam sa amin dito sa Strategic Command, at sinusuri ito ng aking mga tauhan sa operasyon at gagawa ng rekomendasyon sa Kalihim ng Depensa," tugon ni Cannon. "Kailangan nating gumawa ng desisyon anumang oras-"
    
  "Magpapasya ako para sa iyo ngayon, Heneral: Gusto kong mapunta ang spaceplane na ito sa kanilang home base sa lalong madaling panahon," sabi ng Pangulo. "Naiintindihan mo ako? Hindi ko gustong i-deploy ang mga commando na ito o ang space plane na ito ay lumapag kahit saan maliban sa Nevada o kung saan man ito nanggaling maliban kung ito ay isang buhay o kamatayan na emergency. At hindi ko gusto ang anumang bagay na naglulunsad, nagpapalabas, o kung hindi man ay umalis sa spacecraft na ito na maaaring ituring bilang isang pag-atake sa sinuman... wala. Nililinaw ko ba ang sarili ko, General Cannon?"
    
  "Opo, ginoo."
    
  "At kung ang spaceplane na ito ay tumawid sa iisang hangganang pulitikal saanman sa planeta sa ilalim ng mapahamak na animnapung milyang limitasyon sa taas, mawawala ang iyong mga bituin, General Cannon... lahat sila!" Mainit na nagpatuloy ang Pangulo. "Nalampasan mo na ang iyong awtoridad, Heneral, at sigurado akong umaasa ako na hindi ko na kailangang gugulin ang natitirang bahagi ng aking unang termino sa panunungkulan sa pagpapaliwanag, pagwawasto, at paghingi ng paumanhin para sa malaking kabiguan na ito. Ngayon magtrabaho ka na."
    
  Ibinaba ng Pangulo ang telepono, pagkatapos ay umupo sa kanyang upuan, na nag-aapoy sa galit. Pagkatapos ng ilang sandali ng pag-ungol sa sarili, tumahol siya, "Gusto kong pumutok ang baril."
    
  "Sir, technically may awtoridad siyang ilipat ang kanyang mga asset kahit saan habang nagsasagawa ng mga regular na takdang-aralin," sabi ni National Security Adviser Carlisle. "Hindi nito kailangan ng pahintulot mula sa Tanggapan ng Pambansang Depensa-mula sa iyo o sa Kalihim ng Depensa-para sa pang-araw-araw na operasyon."
    
  "Ngunit karaniwan naming sinasabi sa mga Ruso bago namin ilipat ang anumang mga sistema ng armas na maaaring mapagkamalang isang pag-atake, tama ba?"
    
  "Oo, ginoo, iyon ay palaging isang makatwirang pag-iingat," sabi ni Carlisle. "Ngunit kung kailangan ng kumander ng teatro na iposisyon ang kanyang mga ari-arian bilang paghahanda para sa isang aktwal na misyon, wala tayong dapat sabihin sa mga Ruso. Hindi na natin kailangang magsinungaling sa kanila at sabihin sa kanila na ito ay isang misyon ng pagsasanay o anumang bagay na tulad nito.
    
  "Bahagi ng problema sa mga spaceplane na ito, Conrad, ay ang kanilang pagtakbo nang napakabilis," sabi ni Chief of Staff Cordus. "Kahit na ito ay isang ordinaryong misyon, nakakalat sila sa buong mundo sa isang kisap-mata. Kailangan nating magkaroon ng mas mahigpit na kontrol sa mga taong ito."
    
  "Kung may gagawin si Cannon, isang bagay na mahalaga, dapat sinabi niya sa akin o kay Turner bago ilunsad ang spaceplane na ito," sabi ng pangulo. "Tama si Walter: ang mga spaceplane na ito ay masyadong mabilis at masyadong mapanganib para lang ilunsad ang mga ito anumang oras, kahit na para sa isang ganap na mapayapa, hindi nakakapinsala, nakagawiang misyon - na ito ay tiyak na hindi. Pero naisip ko na nilinaw ko sa lahat na hindi ko gustong umakyat ang mga space planes maliban na lang kung emergency o digmaan. Mali ba ako tungkol dito?"
    
  "Hindi, sir, ngunit tila naisip ni General Cannon na ito ay isang seryosong senyales dahil mabilis siyang kumilos. Siya-"
    
  "Hindi mahalaga," giit ng pangulo. "Nakita siya ng mga Ruso at sigurado akong pinapa-radyo nila ang mga Iranian, Turkmens at kalahati ng mga espiya sa Gitnang Silangan upang magbantay sa mga pwersang panlaban. Nabigo ang konsiyerto. Ang mga Ruso ay nababaliw, at gayon din ang United Nations, ang ating mga kaalyado, ang media, at ang mga Amerikano kapag narinig nila ang tungkol dito-"
    
  "Na malamang na mangyari anumang minuto," idinagdag ni Cordus, "dahil alam namin na si Zevitin ay tumatakbo at naglalabas ng kanyang impormasyon sa European press, na sabik na pagsabihan kami sa pinakawalang halaga. Para sa isang bagay na ganito kalaki, magkakaroon sila ng magandang araw. Iihaw nila tayo ng buhay para sa susunod na buwan."
    
  "Noong nagsisimula nang huminahon ang mga bagay-bagay," pagod na sabi ng pangulo, nagsindi ng isa pang sigarilyo, "Nagawa ni Cannon, Backman at lalo na ni McLanahan na pukawin itong lahat muli."
    
  "Ang spaceplane ay nasa lupa bago ang press ay maaaring makipag-usap tungkol dito, Joe," sabi ng chief of staff, "at tatanggihan lang namin na kumpirmahin o tanggihan ang alinman sa mga claim ng Russia. Malapit nang mawala ang bagay na ito."
    
  "Ito ay magiging mas mahusay," sabi ni Gardner. "Ngunit kung sakali, Conrad, gusto kong ma-ground ang mga spaceplane hanggang sa susunod na abiso. Gusto kong manatili silang lahat sa pwesto. Walang training, walang tinatawag na routine missions, wala." Luminga-linga siya sa paligid ng silid at, sapat na itinaas ang kanyang boses upang ipakita ang kanyang inis at hayaang marinig ng sinuman sa labas ng silid, nagtanong, "Sapat na ba ito para sa lahat? Wala nang hindi awtorisadong misyon! Nanatili sila sa lupa at iyon na!" Sumunod ang isang koro ng mahinang "Yes, Mr. President" na mga tugon.
    
  "Alamin nang eksakto kung kailan ang spaceplane na ito ay nasa lupa upang maabisuhan ko si Zevitin bago ang sinumang mag-impeach o pumatay sa kanyang asno," dagdag ng pangulo. "At alamin mula sa mga dokumento ng paglipad kung kailan maaaring umalis si McLanahan sa istasyon ng kalawakan na ito at mailipad pabalik sa Earth para mapaalis ko rin ang kanyang asno." Huminga siya ng malalim mula sa kanyang sigarilyo, pinutol iyon, saka inabot ang kanyang walang laman na coffee mug. "At kapag umalis ka, hilingin sa flight attendant na dalhan ako ng mainit."
    
    
  IKAANIM NA KABANATA
    
    
  Mahirap pagtagumpayan ang iyong mga hilig at imposibleng masiyahan ang mga ito.
    
    - MARGUERITE DE LA SABLIÈRE
    
    
    
    Naka-on NASA BOARD COSMOPLAN XR-A9 BLACK STALLION
    SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Dalawang minuto bago magsimula ang muling pagpasok, crew," inihayag ni Major Jim Terranova. "Nagsimula na ang countdown. Unang awtomatikong hold na countdown pagkatapos ng isang minuto. Ipaalam sa akin kapag kumpleto na ang iyong checklist."
    
  "S-One, naiintindihan ko," sagot ni Macomber.
    
  "Kumusta ang pakiramdam mo, Zipper?" - Tanong ni Terranova.
    
  "Salamat sa maraming malinis na oxygen, kaunting transendental na pagmumuni-muni, pagsuko ng mga obsessive na electronic checklist, at ang nakakapagod na gawain sa paggawa ng mas masasamang checklist, maganda ang pakiramdam ko," sagot ni Macomber. "Sana may Windows ang bagay na ito."
    
  "Ilalagay ko ito sa bucket list, ngunit huwag umasa dito anumang oras sa lalong madaling panahon."
    
  "Iyan ay medyo kahanga-hanga, guys," sabi ni Frenchy Moulin. "Ito na ang aking pang-labing-isang paglipad papunta sa orbit, at hinding-hindi ako nagsasawa dito."
    
  "Mukhang halos pareho ito pagkatapos ng unang pagliko," pagmamaktol ni Chris Wall. "Tatlong beses na akong nakapunta sa istasyon at parang nakatayo ka sa isang napakataas na TV tower at nakatingin sa ibaba."
    
  "Tanging isang senior sarhento ang maaaring mabawasan ang isang palabas na tulad nito," sabi ni Moulin. "Humiling na magpalipas ng ilang gabi sa istasyon, Bach. Magdala ng maraming data card para sa iyong camera. Ito ay medyo cool. Makikita mo ang iyong sarili na gumigising sa lahat ng oras ng gabi at mag-iskedyul ng mga oras ng window sa susunod na araw para lang kumuha ng litrato."
    
  "I doubt it very much," tuyong sabi ni Macomber. Nakatanggap siya ng notification beep sa kanyang helmet. "Nakakakuha ako ng isa pang data dump mula sa NIRTSats, guys." Ang NIRTSats, o Need It Right This Second satellite, ay maliliit na "microsatellites," na hindi mas malaki kaysa sa refrigerator, na idinisenyo upang magsagawa ng isang partikular na misyon, tulad ng pagsubaybay o mga komunikasyon sa relay mula sa mababang orbit ng Earth. Dahil mas maliit ang mga ito, may mas kaunting propellant para sa mga positioning engine, at may mas kaunting proteksyon mula sa solar radiation, nanatili sa orbit ang mga NIRTSAT satellite sa napakaikling panahon, karaniwang wala pang isang buwan. Ang mga ito ay inilunsad mula sa mga sasakyang panghimpapawid sakay ng mga orbital booster o inilunsad sa orbit mula sa mga Black Stallion na spaceplanes. Ang isang konstelasyon ng apat hanggang anim na satellite ng NIRTSAT ay inilunsad sa isang sira-sirang orbit na idinisenyo upang i-maximize ang saklaw ng Iran, na gumawa ng ilang mga pagpasa sa Tehran at mga pangunahing base militar sa buong bansa mula nang magsimula ang kudeta ng militar. "Tapusin mo ang iyong mga checklist at lusutan natin ang ilang mga bagong bagay bago tayo masira muli."
    
  "Sa palagay ko ay hindi tayo magkakaroon ng oras maliban kung ipagpaliban natin ang ating pagpasok sa isa pang orbit," sabi ni Terranova. "Kailangan mong tingnan ang data pagkatapos namin mapunta."
    
  "Makinig, may oras tayo... Maglalaan tayo ng oras, MC," sabi ni Macomber. "Nasimulan na namin ang misyon na ito nang walang tamang pagpaplano ng misyon, kaya kailangan naming suriin kaagad ang bagong data na ito."
    
  "Hindi ito isa pang argumento," naiinis na sabi ni Moulin. "Tingnan mo, S-One, patakbuhin mo lang ang iyong mga checklist at maghanda upang muling pumasok. Alam mo kung ano ang nangyari sa huling pagkakataon na hindi mo binibigyang pansin ang paglipad: ang iyong tiyan ay nagbigay sa iyo ng kaunting babala.
    
  "Maghahanda ako, SC," sabi ni Macomber. "Ground crew, kumpletuhin ang iyong checklist, iulat ang pagkumpleto, at lumipat tayo sa bagong data dump. Kumpleto na ang S-One." Makalipas ang ilang sandali, iniulat ng Turlock at Wall ang pagkumpleto, at iniulat ni Macomber na handa nang bumalik ang mga pasahero. Kinumpirma ni Moulin ang tawag at, pagod na makipagtalo muli kay Zoomi bago ang mahalagang yugto ng flight, wala nang sinabi pa.
    
  Maingat na binuksan ni Macomber ang bagong satellite data file, gamit ang mga voice command sa halip na ang mas mabilis ngunit mas nakakahilo na sistema ng pag-target sa mata, na nagpapahintulot sa data na dumaloy sa mga lumang larawan upang makita niya ang mga pagbabago sa target na lugar. Ang natanggap niya ay isang nakalilitong paghalu-halo ng mga imahe. "Ano ang impiyerno...mukhang nasira ang data," sabi niya sa isang pribadong intercom na nagpapahintulot sa kanya na makipag-usap sa mga miyembro ng ground crew nang hindi nakakagambala sa flight crew. "Walang nasa tamang lugar. Kailangang ipadala ulit sila."
    
  "Maghintay ka mag-isa, ginoo," sabi ni Vol. "Tinitingnan ko ang mga frame ng computer sa dalawang larawan at magkatugma sila." Sa abot ng pagkakaintindi ni Macomber sa kanila-na ang ibig sabihin ay halos wala siyang naiintindihan tungkol sa mga ito-ang mga frame ay mga computerized na marka na nakahanay sa bawat larawan sa mga kilala, nakapirming landmark, na nagbabayad para sa mga pagkakaiba sa pananaw at axis ng litrato at nagbibigay-daan para sa mas tumpak na paghahambing ng mga larawan. "Inirerekomenda ko na huwag mong tanggalin ang bagong data sa ngayon, ginoo."
    
  "Gawin mo na dali. Sisirain ko ang hawla ng punong-tanggapan." Nagmura si Macomber sa kanyang helmet, pagkatapos ay lumipat sa secure na satellite network: "Scoundrel calling Genesis. Muling ipadala ang pinakabagong mga larawan ng TacSat. May basura tayo dito."
    
  "Humanda ka, halimaw." God, I really hate this call sign, reklamo ni Macomber sa sarili. Pagkaraan ng ilang sandali: "Takot, ito si Genesis, itakda ang code na Alpha nine, inuulit ko, Alpha nine. Kinukumpirma ko."
    
  "Ano? Ito ba ay isang interrupt code?" Dumagundong si Macomber. "Sinasabi ba nila na hindi tayo papasok?"
    
  "Tumahimik ka, S-One, hanggang sa ayusin natin ito," putol ni Moulin. "MS, na-authenticate mo ba?"
    
  "Kinukumpirma ko - natanggap ko lang ito," sabi ni Terranova. "Nakansela na ang misyon, crew. Inutusan kaming manatili sa aming kasalukuyang orbit hanggang sa makatanggap kami ng pagbabago sa plano ng paglipad sa isang paglipat ng orbit na magdadala sa amin pabalik sa muling paglalagay ng gasolina at lumapag sa lalong madaling panahon. Kinansela ang checklist ng re-entry procedure... Ang "Leopards" ay protektado, ang checklist ay kinansela.
    
  Hinampas ni Macomber ang kanyang kamao sa kanyang braso at agad na nagsisi - parang nasuntok niya ang isang bakal na pader. "Ano ba ang nangyayari? Bakit hindi kami nakakuha ng permiso? Ito ay kalokohan-"
    
  "Scoundrel, ito si Genesis." Sa pagkakataong ito si David Luger mismo, tumatawag mula sa combat control area sa HAWC. "Itong data dump was valid, Scoundrel, inuulit ko, valid. Tinitingnan namin, pero parang ang init sa landing zone."
    
  "Well, iyon ang dahilan kung bakit tayo nagpupunta doon, di ba, Genesis?" - tanong ni Macomber. "Pumasok na tayo diyan at tayo na ang bahala sa negosyo."
    
  "Ang iyong misyon ay kinansela ng White House, Zipper, hindi sa amin," sabi ni Luger, ang tensyon sa kanyang boses. "Gusto kasi nilang umuwi agad kayo. Kinakalkula namin ngayon ang iskedyul ng pagbabalik. Mukhang kailangan mong magpuyat kahit isang araw bago tayo-"
    
  "Isa pang araw! Niloloko mo ba ako!"
    
  "Humanda ka, halimaw, humanda ka-"
    
  Nagkaroon ng sandaling paghinto, na sinundan ng maraming misteryosong pag-click at mga tunog ng daldalan sa dalas; pagkatapos ay tumawag ang isa pang tinig, "Bastos, kabayong lalaki, si Odin." Ito ay mula sa McLanahan, mula sa Armstrong space station. "Ang mga reconnaissance satellite ay kumukuha ng malalakas na signal ng radar ng India-Juliet na nagmumula sa iyong target na lugar. Mukhang isang long-range search radar. Ina-analyze namin ngayon."
    
  "Radar, huh?" komento ni Macomber. Nagsimula siyang mag-aral muli ng mga bagong imahe ng NIRTSat. Oo naman, ito ay ang parehong airbase sa Soltanabad Highway... ngunit ngayon ang lahat ng mga crater ay nawala at ilang semi-trailer, tropa at mga supply truck, helicopter at isang malaking fixed wing na sasakyang panghimpapawid ay naka-park sa rampa. "Mukhang tama ka, Odin. Gumagawa na naman ng gulo ang mga bastos na ito."
    
  "Makinig sa akin, guys," sabi ni McLanahan, at ang tono ng kanyang boses, kahit na sa ibabaw ng naka-encrypt na satellite link, ay malinaw na lubhang nagbabala. "Hindi ko gusto ang amoy nito. Mas ligtas ka kung magde-deorbit ka, ngunit inutusan kang bumalik sa base, kaya kailangan ka naming panatilihin doon."
    
  "Ano pong problema, sir?" - tanong ni Moulin. "Mayroon ka bang hindi sinasabi sa amin?"
    
  "Tawid ka sa target horizon sa loob ng labing-isang minuto. Sinisikap naming alamin kung mayroon kaming sapat na oras upang ilabas ka sa orbit at mapunta ka sa Central Asia o sa Caucasus sa halip na lumipad sa ibabaw ng Soltanabad."
    
  "Gitnang Asya! Gusto mo bang mapunta tayo kung saan...?"
    
  "Pindutin mo, bang!" - sigaw ni Moulin. "Anong nangyayari, Odin? Ano sa tingin mo ang nasa ibaba?"
    
  Nagkaroon ng mahabang paghinto; Pagkatapos ay simpleng tumugon si McLanahan, "Stallion One-One."
    
  Hindi siya makapagbigay ng mas pasabog na sagot. Ang stallion number one ay ang itim na kabayong XR-A9, na binaril sa ibabaw ng Iran sa mga unang araw ng kudeta ng militar, nang ang Air Force ay nangangaso at sinisira ang mga Iranian mobile medium- at long-range ballistic missiles na nagbabanta hindi lamang sa mga anti-teokratikong rebelde, kundi pati na rin ang lahat ng mga kapitbahay ng Iran. Ang spaceplane ay binaril hindi ng isang surface-to-air missile o isang fighter jet, ngunit sa pamamagitan ng isang napakalakas na laser, katulad ng Kawaznya anti-satellite laser na nilikha ng Unyong Sobyet mahigit dalawang dekada na ang nakalipas...na hindi sa Russia, ngunit sa Iran.
    
  "Ano ang dapat nating gawin, ginoo?" Tanong ni Moulin, halata sa boses niya ang takot. "Anong gusto mong gawin natin?"
    
    
  ***
    
    
  "Ginagawa namin ito," sabi ni Patrick mula sa Armstrong space station. "Sinusubukan naming makita kung maaari na kaming magsimulang mag-landing ngayon upang manatili sa labas ng linya ng paningin o hindi bababa sa saklaw ng radar."
    
  "Maaari kaming magsalin ngayon at maghanda," sabi ni Terranova.
    
  "Gawin mo," agad na sabi ni Patrick. Pagkatapos ay nagsalita siya, "Opisyal ng Tungkulin, ipasa mo ako kaagad sa Pangulo ng Estados Unidos."
    
  "Oo, Heneral McLanahan," sagot ng computer-synthesized female voice ng virtual na "Duty Officer" ng Dreamland. Pagkaraan ng ilang sandali: "Heneral McLanahan, ang iyong tawag ay ipinapasa sa Kalihim ng Depensa. Mangyaring maghanda"
    
  "Gusto kong makausap ang Pangulo ng Estados Unidos. Ito ay kagyat."
    
  "Oo, Heneral McLanahan. Mangyaring maghanda." Isa pang mahabang sandali mamaya: "Heneral McLanahan, ang iyong 'kagyatang' kahilingan ay naipasa na sa Chief of Staff ng Pangulo. Mangyaring maghanda"
    
  Iyon na siguro ang pinakamagandang gagawin niya, naisip ni Patrick, kaya hindi na niya niredirect ulit ang duty officer. "Ipaalam sa chief of staff na ito ay isang emergency."
    
  "Ang 'kagyatan' na kahilingan ay na-upgrade sa isang 'emergency' na kahilingan, Heneral. Mangyaring maghanda"
    
  Ang oras ay tumatakbo, naisip ni Patrick. Naisip niya na utusan na lang ang mga tripulante ng Black Stallion na magdeklara ng in-flight emergency - may dose-dosenang mga aberya sa bawat flight na maaaring maging totoong emergency nang walang kalokohan - ngunit kailangan niyang tiyakin na ang Stallion ay may lugar na makakarating, bago utusan silang mag-deorbit.
    
  "Ito ang Chief of Staff Cordus."
    
  "Mr. Cordus, ito si General McLanahan. ako ay-"
    
  "I don"t like it when your computerized staff calls me, General, at ganun din ang Presidente. Kung gusto mong makipag-usap sa Presidente, magkaroon ng common courtesy at gawin mo ito sa iyong sarili."
    
  "Opo, ginoo. Nakasakay ako sa Armstrong space station at...
    
  "Alam ko kung nasaan ka, Heneral - ang aking mga tauhan ay nanonood ng live na broadcast na may malaking interes hanggang sa bigla mo itong nagambala," sabi ni Cordus. "Kapag binigyan ka namin ng pahintulot para sa isang live na panayam, inaasahan namin na makumpleto mo ito. Maaari mo bang sabihin sa akin kung bakit mo ito pinutol ng ganoon?"
    
  "Naniniwala ako na ang mga Ruso ay naglagay ng ilang uri ng anti-missile weapon, posibleng ang parehong laser na bumaril sa Black Stallion sa Iran noong nakaraang taon, sa isang nakahiwalay na airbase sa isang highway sa Iran na dating ginamit ng Islamic Revolutionary Guard Corps. " , - sagot ni Patrick. "Nakita ng aming mga sensor ang bagong aktibidad sa base at inalertuhan kami. Ngayon ang aming unmanned surveillance aircraft ay kumukuha ng napakalakas na radar signal mula sa parehong lokasyon, na naaayon sa anti-spacecraft laser detection at tracking system. Naniniwala ako na sasalakayin ng mga Ruso ang ating Black Stallion spacecraft kung ito ay dumaan sa atin habang nasa orbit pa, at kailangan ko ng pahintulot na alisin ang spacecraft mula sa orbit at ilihis ito mula sa target na lugar."
    
  "Mayroon ka bang positibong ebidensya na ang mga Ruso ang nasa likod nito? Paano mo nalaman yun?"
    
  "Mayroon kaming satellite imagery na nagpapakita na ang base ay ganap na ngayong aktibo, na may mga eroplano, trak at sasakyan na kamukha ng mga sasakyan na nakita namin sa Iran, kung saan naniniwala kami na ang laser na bumaril sa Black Stallion ay pinaputok." Kinumpirma ito ng mga signal ng radar. Sir, I need permission to divert this flight agad. Magagawa natin itong mag-deorbit at magmaniobra hangga't maaari gamit ang lahat maliban sa pang-emerhensiyang gasolina hanggang sa makarating ito sa atmospera, at pagkatapos ay maaari tayong lumipad palayo sa target na lugar patungo sa isang alternatibong landing site."
    
  "Inutusan ka na ng Pangulo na i-land ang spaceplane pabalik sa United States sa home base nito, General. Hindi mo ba kinopya ang order na ito?"
    
  "Ginawa ko, ginoo, ngunit ang pagsunod sa utos na ito ay nangangahulugan ng paglipad ng spaceplane sa base ng target, at naniniwala ako na aatake ito kung gagawin natin ito. Ang tanging paraan para maprotektahan natin ang mga tripulante ngayon ay alisin ang spaceplane sa orbit, upang panatilihin itong mababa hangga't maaari sa itaas ng abot-tanaw hanggang sa magawa natin...
    
  "Heneral, hindi ko maintindihan ang isang salita sa sinabi mo," sabi ni Cordus. "Ang naiintindihan ko lang ay mayroon kang malakas na pakiramdam na ang iyong spaceplane ay nasa panganib, at hinihiling mo sa Pangulo na kanselahin ang utos na ibinigay niya. Ito ay tama?"
    
  "Oo, ginoo, ngunit kailangan kong bigyang-diin ang matinding panganib-"
    
  "Nakuha ko ang bahaging iyon nang malakas at malinaw, Heneral McLanahan," sabi ni Cordus, kitang-kita ang pagkairita sa kanyang boses. "Kung magsisimula kang bumaba sa spaceplane, lalabagin mo ba ang airspace ng sinuman, at kung gayon, kanino?"
    
  "Hindi ko alam kung eksakto, ginoo, ngunit sasabihin ko na ang mga bansa sa Silangang Europa, Gitnang Silangan-"
    
  "Russia?"
    
  "Siguro, sir. Malayong Kanluran ng Russia."
    
  "Moscow?" - Itinanong ko.
    
  Huminto si Patrick, at nang gawin niya iyon, narinig niyang may sinabi ang Chief of Staff. "Hindi ko alam kung mas mababa sa sixty-six mile limit, sir, pero depende sa kung gaano kabilis at kung gaano ka matagumpay ang pagmaniobra natin-"
    
  "Iko-consider ko itong isang kasunduan. Perpekto, perpekto lang. Ang iyong spaceplane na lumalabas sa orbit nang direkta sa ibabaw ng kabisera ng Russia ay sigurado na ang impiyerno ay magmumukhang isang pag-atake ng ICBM, hindi ba?" Hindi na siya naghintay ng sagot. "Ito talaga ang bangungot na senaryo na kinatatakutan ng pangulo. Puputulin niya ang iyong lalamunan, McLanahan. " Huminto siya sandali; pagkatapos: "Gaano karaming oras ang kailangan ng Pangulo para gawin ang desisyong ito, Heneral?"
    
  "Mga limang minuto, ginoo."
    
  "Para sa Diyos, McLanahan! Limang minuto? Lahat ay nasa krisis!" - sigaw ni Cordus. "Ngunit ang mahinang pagpaplano sa iyong bahagi ay hindi isang emergency sa aming bahagi!"
    
  "Maaaring buhay ang nakataya, sir."
    
  "Alam na alam ko ito, Heneral!" Hindi nakatiis si Cordus. "Ngunit kung nag-abala kang maghintay at maaprubahan ng White House at ng Pentagon ang plano bago ilunsad ang spaceplane, wala sa mga ito ang mangyayari!" Siya muttered iba sa ilalim ng kanyang hininga; pagkatapos: "Ipapasa ko kaagad ang kahilingang ito sa Pangulo. Samantala, manatili sa linya, dahil kailangan mong ipaliwanag ang lahat ng ito sa National Security Adviser para mapayuhan niya nang maayos ang Pangulo, dahil duda ako na mayroon kang kakayahang ipaliwanag ito sa kanya nang malinaw upang pasayahin mo siya - o kahit na makikinig siya sa iyo kung susubukan mo. Maging handa ".
    
    
  ***
    
    
  "Team, tandaan, nagsasagawa kami ng y-translation bilang paghahanda sa pag-deorbit. Maghanda." Gamit ang kanyang multi-function display at piloting skills, ginamit ni Moulin ang mga hydrazine engine ng Black Stallion upang paikutin ang spaceplane upang ito ay unang lumipad sa buntot. Ang maniobra ay tumagal ng halos dalawang minuto - isang rekord para sa kanya. Parehong-pareho ang pakiramdam ng mga tripulante sa passenger module, at maging ang tiyan ni Macomber ay hindi nagreklamo. "Tapos na ang maniobra, Genesis. Kailan tayo magsisimulang bumaba? Kailan natin ilulunsad ang 'leopards'?"
    
  "Kailangan naming malaman kung makakarating ka sa isang ligtas na landing strip kung magde-deorbit ka ngayon," namagitan si Dave Luger. "Naghahanap din kami ng tanker na makakapag-refuel sa iyo kung sakaling hindi ka makarating sa angkop na paliparan at kailangan namin ng pahintulot mula sa White House para mapunta ka sa mga pambansang hangganan."
    
  "Ano'ng kailangan mo?" Tutol si Macomber. "Sa tingin mo ay babarilin tayo ng mga Ruso gamit ang isang nakakainis na laser at kailangan mo ng pahintulot para mapaalis kami dito?"
    
  "Gumagawa kami ng mga kalkulasyon, Major-pumunta ka dito at hayaan mo kaming gawin ang aming trabaho," matigas na sabi ni Luger, na hindi sanay na sinisigawan ng isang field service officer. Gayunpaman, malinaw sa tono ng kanyang boses na hindi rin siya masyadong masaya sa kasalukuyang mga pangyayari. "Maghanda."
    
  "Gawin mo, Frenchy," sabi ni Macomber sa intercom. "Paalisin mo kami dito."
    
  "Hindi ko magagawa ito nang walang pahintulot, S-One."
    
  "Damn it, hindi mo kaya. Ikaw ang kumander ng isang sasakyang pangalangaang - ginawa mong napakalinaw sa akin, tandaan? Ipakita ang ilan sa iyong mga kapangyarihan at alisin kami rito! "
    
  "Hindi ko maaring itapon na lang tayo sa langit nang hindi alam kung saan tayo mapupunta kapag muli tayong pumasok sa kapaligiran," sabi ni Moulin. "Kailangan kong malaman kung saan tayo pupunta kapag ipinagpatuloy natin ang paglipad sa atmospera, kung ano ang magiging pinakamabuting hanay natin, kung anong runway ang lalapitan natin, kung ano ang terrain, gaano katagal ang runway, kung ano ang sitwasyon sa pulitika, diplomatiko at seguridad. -"
    
  "Para sa kapakanan ng Diyos, Frenchie, itigil ang pagtatanong at pindutin ang damn button!" sigaw ni Macomber. "Huwag hintayin na may pulitikong iwagayway ang kanyang kamay o bigyan kami ng daliri - gawin mo lang!"
    
  "Tumahimik ka at humanda ka, Macomber!" - sigaw ni Moulin. "Hindi tayo pwedeng huminto at patayin ang makina. Pigilan mo lang ang dila mo, okay?"
    
  "Tawid tayo sa abot-tanaw ng target na lugar sa humigit-kumulang dalawang minuto," iniulat ni Terranova.
    
  "Ipinaalam namin ang ilang mga recovery, reserba at emergency na base sa Silangang Europa, India at Kanlurang Pasipiko," giit ni Macomber. "Alam namin na mayroon kaming mga alternatibo. Magdeklara lang ng emergency at dumapo sa isa sa kanila."
    
  "Nalampasan na namin ang karamihan sa mga ligtas na baseng pang-emergency," sabi ni Terranova. "Ang mga alternatibong landing site na pinili namin ay idinisenyo upang harapin ang orbital failure, re-entry engine failure, o alternatibong landing site kung nagsimula kaming mag-deorbit ngunit hindi na-clear para makapasok sa target na lugar. Ngayon ay nalampasan na natin ang yugtong ito. Kung hindi pa rin kami nag-deorbit, ang plano ay lumipad sa target na lugar, magpalit ng mga orbit kung mayroon kaming sapat na gasolina, o manatili sa orbit hanggang sa makarating kami pabalik sa Dreamland. Hindi naman tayo basta-basta makababawas ng sentimos."
    
  "Kaya nagkamali kami," sabi ni Turlock. "Kailangan nating lumipad kaagad sa target na lugar."
    
  "Hindi kinakailangan, ngunit habang mas matagal kaming naghihintay na ilunsad ang Leopards, mas kaunting mga pagpipilian ang mayroon kami," sabi ni Terranova. "Maaari tayong palaging gumastos ng mas maraming enerhiya at bumaba nang mas mabilis sa atmospera, sinusubukan na manatiling pinakamababa hangga't maaari patungo sa abot-tanaw, pagkatapos kapag nakabalik na tayo sa atmospera, magagamit natin ang natitirang magagamit na gasolina para lumipad palayo sa tracking radar. ."
    
  "Pagkatapos gawin mo!"
    
  "Kung inuubos namin ang lahat ng aming enerhiya at walang sapat na gasolina upang makapunta sa isang angkop na landing site, kami ay screwed," sabi ni Moulin. "Ang ibong ito ay gumagalaw nang mas mahusay kaysa sa isang mapahamak na ladrilyo. I'm not going to give up all our opportunities kung wala tayong plano! At saka, hindi rin natin alam kung may Russian anti-satellite laser doon. Ang buong bagay na ito ay maaaring isang masamang kaso ng paranoia."
    
  "Kung gayon ay may isa pang pagpipilian..."
    
  "Hindi pwede, MC."
    
  "Ano ang huling pagpipilian?" - tanong ni Macomber.
    
  "Ibinababa namin ang module ng pasahero," sabi ni Terranova.
    
  "Ano?"
    
  "Ang module ng pasahero ay idinisenyo upang maging sarili nitong lander at lifeboat..."
    
  "Hindi ko ilalabas ang module maliban sa isang emergency," giit ni Moulin. "Sa anumang kaso".
    
  "Walang paraan na makababa tayo nang mag-isa!" Umiiyak si Macomber.
    
  "Sinasabi ng pagmomolde na posible ito, bagaman hindi pa namin ito nasubok," sabi ni Terranova. "Ang module ng pasahero ay nilagyan ng sarili nitong reaction control system, high-tech na heat shield, mas mahusay kaysa sa mga studded parachute at shock-absorbing landing bag, isang magandang sistema ng proteksyon sa kapaligiran -"
    
  "Hindi pa sapat ang kagalingan, MC-walang suot na armor ang kapitan," ang sabi ni Chris Wall.
    
  "Magtatrabaho ito, Master Sergeant."
    
  "Wala akong itinatapon sa dagat, at iyon na," namagitan si Moulin. "Ito ay isang huling paraan lamang. Hindi ko na ito isasaalang-alang hangga't hindi nagkakatotoo ang lahat ng takot na ito. Ngayon tumahimik ang lahat sandali." Sa pamamagitan ng command channel: "Genesis, Odin, ano ang mayroon ka para sa amin?"
    
  "Wala naman," sagot ni Patrick. "Nakausap ko ang chief of staff at kakausapin niya ang presidente. Naghihintay akong makipag-usap sa Kalihim ng Depensa o sa National Security Advisor. Kailangan mong-"
    
  "Nakuha ko!" Biglang pumagitna si Dave Luger. "Kung magde-deorbit tayo ngayon at gumamit ng max-G na mga maniobra upang ibaba ang altitude, dapat ay mayroon tayong sapat na enerhiya upang lumipad sa Baku sa baybayin ng Caspian ng Azerbaijan. Kung hindi, maaari kang makarating sa Neftchala, na siyang hangganan ng Azerbaijan at base ng patrol sa baybayin. Pinapalawak ng Turkey at United States ang kanilang runway doon, at maaaring mayroon kang sapat na runway para gawin ito. Pangatlong opsyon-"
    
  "Ihulog ang module ng pasahero sa Caspian Sea, pagkatapos ay i-drop ang Hairpin sa Caspian Sea o i-eject bago tumama sa tubig, depende sa kung paano tayo nawalan ng kontrol," sabi ni Moulin.
    
  "Humanda ka, stud," sabi ni Patrick pagkatapos ng maikling paghinto. "Genesis, pinag-aaralan ko ang pinakabagong mga larawan ng apektadong lugar at napagpasyahan ko na ang mga trak at pag-install sa Soltanabad ay halos magkapareho sa mga nakita namin sa Kabudar Ahang sa Iran. Naniniwala ako na na-install ng mga Ruso ang kanilang mobile anti-missile laser sa Soltanabad. Pwede mo bang kumpirmahin?"
    
  "Heneral, sigurado ka bang totoo ang banta ng Russia na ito? Kung gagawin natin ito, wala nang babalikan."
    
  "Hindi, hindi ako sigurado sa alinman dito," pag-amin ni Patrick. "Ngunit ang mga palatandaan ay mukhang eksaktong katulad ng kabayong One-One. Genesis?"
    
  "Nag-double-check ako, Odin," sabi ni Dave Luger. "Tandaan, pinakialaman nila ang instalasyon sa Kabudar Ahang para maubos ang pwersang panlaban. Maaari nilang gawin muli ang parehong bagay."
    
  "Malalaman natin sa humigit-kumulang animnapung segundo, crew," sabi ni Terranova.
    
  "Hindi na kami makapaghintay," sa wakas ay sinabi ni Patrick. "Stallion, ito si Odin, inuutusan kitang mag-deorbit, ipasok ang interface ng profile sa maximum na bilis at subukan ang isang emergency landing sa Baku o Neftchala, Azerbaijan. Genesis, i-download ang flight plan sa Black Stallion at siguraduhing nakumpleto ito. Naririnig mo?"
    
  "Isa, naiintindihan ko, ngunit sigurado ka ba tungkol dito?" - tanong ni Moulin. "Walang kabuluhan."
    
  "Gawin mo na lang, Frenchie," sabi ni Macomber. "Kung mali siya at mali ang lahat, maaari tayong lumangoy sa maruming Caspian Sea na may caviar. Malaking bagay. Nandiyan, ginawa mo na. Kung tama siya, mabubuhay pa kami sa loob ng isang oras. Gawin mo ".
    
  "Na-load ang plano ng flight," iniulat ni Luger. "Naghihintay na makumpleto."
    
  "Stallion, ipaalam sa akin kapag nagsagawa ka ng mga pamamaraan ng deorbit."
    
  "Ano pang hinihintay mo, Frenchie?" sigaw ni Macomber. "Ibaba mo kami! Ilunsad ang mga rocket!"
    
  "Ayaw kong bumagsak sa Dagat ng Caspian," sabi ni Moulin. "Kung mabibigo tayo, wala tayong magagawa kundi sumuko-"
    
  "Damn it, Frenchie, ibaba mo kami ngayon!" sigaw ni Macomber. "Anong nangyari sa'yo?"
    
  "Wala akong tiwala kay Heneral McLanahan, kaya nga!" sigaw ni Moulin. "Hindi ako naniniwala sa alinman dito!"
    
  "Stallion, sigurado akong bitag ito," sabi ni Patrick. "Sa palagay ko natitisod tayo sa isang pasilidad ng armas ng laser anti-missile ng Russia sa Iran. Kung hindi ka makaalis doon sa anumang paraan na posible, ang kanilang laser ay masusunog sa pamamagitan ng iyong thermal shield at sisirain ang spaceship. Ayokong makipagsapalaran. Alisin ang spaceship sa orbit at umalis doon."
    
  "Kami ay tumatawid na ngayon sa target na abot-tanaw," sabi ni Terranova.
    
  "Stallion, iyon ang utos: alisin ang spacecraft mula sa orbit," sabi ni Patrick. "Napansin ang pagtutol mo. Inaako ko ang buong responsibilidad. Ngayon gawin mo na."
    
  "Paumanhin, ginoo, ngunit kinopya ko ang wasto at nakumpirma na mga utos mula sa National Command sa kabaligtaran: manatili sa orbit hanggang sa makabalik kami sa Groom Lake," sabi ni Moulin. "Ang mga utos na ito ay pumalit sa iyo. Nananatili kami. Leader, tanggalin ang deorbit flight plan at i-reload ang nauna."
    
  "Pranses"-
    
  "Gawin mo, MC," sabi ni Moulin. "Utos yan. Papanatilihin ko ang oryentasyong ito upang makatipid ng gasolina para sa mga makina, ngunit nananatili kami sa orbit at iyon ay pangwakas."
    
  Pagkatapos nito, ang mga radyo at intercom ay naging napakatahimik, sina Luger at McLanahan ay nagpapadala ng tuluy-tuloy na stream ng mga babala sa banta ng radar at nag-update ng mga imahe ng katalinuhan sa mga tripulante at sa isa't isa. Ang oras ay tila walang katapusan. Sa wakas, sinabi ni Macomber, "Ano ang nangyayari, Genesis, at hanggang kailan tayo makakaalis sa kalokohang ito?"
    
  "Apat na minuto at sampung segundo hanggang sa bumalik kami sa target na lugar," tugon ni Dave Luger.
    
  "Paumanhin, Odin," sabi ni Moulin, "ngunit kailangan kong gumawa ng desisyon. Sumusunod ako sa utos."
    
  "Sana mali ako, SC," sagot ni Patrick. "Ginawa mo ang sa tingin mo ay tama. Pag-usapan natin ito pagkatapos mong ligtas sa bahay."
    
  "Kamusta tayo sa landing site sa Baku, Genesis?" - Tanong ni Terranova.
    
  "Mawawala ka sa loob ng tatlumpung segundo. Hindi ka magkakaroon ng sapat na lakas upang lumipad sa Warrior's Forward Operating Base sa Kirkuk, Iraq pagkatapos mong muling pumasok sa atmosphere - Herat, Afghanistan ang iyong pinakamahusay na opsyon, ngunit kailangan mo pa ring lumipad sa ibabaw ng Soltanabad. Ang isa pang pagpipilian ay maaaring ang mga disyerto ng katimugang Turkmenistan - maaari kaming mabilis na magpadala ng isang pangkat ng mga espesyal na pwersa mula sa Uzbekistan upang tulungan ka."
    
  "Iminumungkahi mo bang pumunta tayo sa Turkmenistan, sir?"
    
  "Hindi ko sinabing lupa, MC."
    
  Napalunok si Terranova. Ang Luger ay tila nilayon upang payagan silang "i-jet ang eroplano" -payagan itong bumagsak sa disyerto. "Ano ang susunod na interrupt base?"
    
  "Nasa likod nito ang Karachi at Hyderabad."
    
  "Kami ay handa na upang buksan ang apoy sa 'leopards,'" Terranova sinabi. "Ten second checklist hold. Dapat ko bang itakda ang muling pagpasok sa maximum na pagbagal?"
    
  "Hindi kami magde-deorbit," sabi ni Moulin. "Hindi maglalakas-loob ang mga Ruso na barilin kami. Si Leonid Zevitin ay hindi baliw. Marunong sumayaw ang lalaking ito, alang-alang sa Diyos!" Ang mga radyo ay kumikinang sa tahimik na pagtawa. Ngunit tumingin siya sa kanyang camera sa likod ng sabungan at tumango kay Terranova, tahimik na inutusan itong i-program ang mga computer para sa maximum na bilis at pagbabawas ng altitude. "Ibig kong sabihin, isipin mo ang lahat: walang lalaking marunong sumayaw na baliw para-"
    
  Bigla nilang narinig, "Attention, attention, laser detected...attention, attention, hull temperature is rises, stations two hundred and fifty to two hundred and ninety... Attention, hull temperature is approaching operational limits...!
    
  "Laser Kavaznya!" - utos ko. - bulalas ni Patrick McLanahan. "Sila ay umaatake mula sa matinding saklaw. Stallion, umalis ka na diyan! "
    
  "Simulan ang mga pamamaraan ng deorbit!" - sigaw ni Moulin. "Crew, maghanda para sa agarang pagbaba mula sa orbit! Ang mga makina ng Leopard ay tumataas ang kanilang bilis!"
    
  "...babala tungkol sa pagtaas ng temperatura ng katawan, mga istasyon ng dalawandaan at pitumpu hanggang dalawang daan at siyamnapu... Pansin, pansin...!"
    
  Ang mga tripulante ay itinapon pabalik sa kanilang mga upuan habang ang mga makina ng laser pulse missile system ay nagpaputok nang buong lakas. Ang napakalaking kapangyarihan ng hybrid rocket engine ay agad at biglang napreno ang Black Stallion aircraft, at mabilis itong nagsimulang bumaba patungo sa Earth. Napasigaw si Macomber habang mabilis na tumaas ang overload, higit pa sa naranasan niya noon. Hindi nagtagal ay hindi na siya makapag-ipon ng lakas upang makagawa ng anumang tunog-kinailangan ang lahat ng kanyang konsentrasyon upang makakuha ng sapat na hangin sa kanyang mga baga upang maiwasan ang kanyang sarili na mawalan ng malay.
    
  "Kami ay dumadaan sa dalawampu't walong libong talampakan bawat segundo," sabi ni Terranova sa gitna ng halos palagiang mga mensahe ng babala. "Kami ay dumaraan sa siyamnapung milya ng altitude... 'Leopards' sa siyamnapung porsyentong lakas, tatlong punto zero Gs..."
    
  "Pumunta sa isang daan at sampung porsyento ng kapangyarihan," Moulin croaked sa ilalim ng presyon.
    
  "Iyan ay higit sa limang Gs, SC," sabi ni Terranova. "Kailangan nating panatilihin ito para sa-"
    
  "Gawin mo, MC," utos ni Moulin. "Ang mga crew, SC, ay magiging hindi komportable sa loob ng ilang minuto. Unahan mo ang mga kaganapan hangga't kaya mo." Ilang sandali pa, naputol ang kanyang mga salita ng maramdamang sasabog na ang kanyang dibdib nang halos dumoble ang puwersa ng G. Halata ang sigaw ng sakit at pagkagulat. "Hintayin... sa... ang crew..."
    
  "Five point three OB," huminga si Terranova. "Hesus... Dalawampu"t limang kilometro ang aming dinadala, walumpung milya ang aming dinadala..."
    
  "Oh God, hanggang kailan?" - may ungol - imposibleng matukoy kung sino ang nagsasalita.
    
    
  CONTROL CENTER PARA SA ALTERNATIVE OPERATIONS NG STRATEGIC AIR FORCE, POLDOSK, RUSSIAN FEDERATION
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Kasunod ng pagkawasak ng Engels Air Base malapit sa Saratov at ang pambobomba ng Amerika sa underground command center sa Raazan, ibinalik ng Air Force Chief of Staff General Andrei Darzov ang isang lumang civil defense shelter at reserve force recovery center sa timog-kanluran ng Moscow na tinatawag na Poldosk para gamitin bilang evacuation at magreserba ng command post. Walang airbase o kahit na puwang para sa isang malaking helipad, ngunit may mga linya ng tren sa ilalim ng lupa na katabi ng pasilidad, maraming suplay ng sariwang tubig (kasing sariwa gaya ng inaasahan sa lugar ng Greater Moscow)...
    
  ... at - higit sa lahat, naniniwala si Darzov - sapat itong malapit sa malaking bilang ng mga residente ng lungsod na kahit isang baliw na tulad ng American bomber commander na si Lt. Gen. Patrick McLanahan ay maaaring mag-isip nang dalawang beses tungkol sa pambobomba sa lugar.
    
  Dahil higit sa lahat sa modernong high-speed data at mga kakayahan sa komunikasyon, ang Poldosk ngayon ay nagsisilbi ng isa pang layunin: bilang sentro ng pagsubaybay at kontrol para sa Molniya air-launched anti-space missile at Fanar laser anti-space defense system. Mula sa isang simpleng silid na may apat na computer, nakipag-ugnayan si Darzov sa kanyang mga pwersa sa larangan sa pamamagitan ng secure na high-speed Internet at voice over IP. Ganap na mobile ang command center, maaaring tipunin nang wala pang isang oras at i-deploy sa ibang lokasyon sa halos parehong oras, at sa isang emergency maaari itong kontrolin mula sa isang laptop computer at isang secure na cell phone o satellite phone saanman sa planeta.
    
  Ngayong gabi ang focus ay sa Soltanabad. Nakalulungkot na natagpuan ng mga Amerikano ang Phanar nang napakabilis - marahil ito ay bulag na suwerte, o marahil ang ilang miyembro ng Islamic Revolutionary Guard Corps ay naging mga traydor at iniulat sila sa pinuno ng kudeta na si Hesarak Boujazi o sa mga Amerikano. Ngunit na-install niya ang Phanar sa Soltanabad dahil napakaraming American spacecraft ang lumipad sa lugar nang madalas. Ito ay, gaya ng sinabi ng mga Amerikano, "isang kapaligirang mayaman sa mga layunin."
    
  Kumunot ang noo ni Darzov nang makita ang mga bagong babasahin at pinindot ang TRANSFER button sa keyboard ng computer: "Forward, ito ang Goalkeeper. Sabihin mo sa akin ang status. Tumigil ka sa pag-atake...bakit?"
    
  "Nagkaroon kami ng buong optical-electronic na patnubay sa target, at nagpaputok kami ayon sa iniutos, General," sagot ng punong inhinyero at tagapamahala ng proyekto sa Soltanabad, Wolfgang Zypris. "Ngunit ilang segundo pagkatapos naming ilunsad ang pag-atake, nawalan kami ng komunikasyon." Si Zypris ay isang German laser engineer at scientist, at dating koronel sa German Air Force. Hindi niya alam na ang longtime girlfriend ni Zipris ay isang Russian spy na na-hack sa kanyang computer sa bahay at nagpuslit ng mga volume ng classified material sa Moscow. Nang sabihin sa kanya ng kanyang kasintahan kung sino siya at na ang German Milit ärischer Abschirmdienst, o grupo ng kontra-intelihensiya ng Military Security Service, ay nasa kanyang buntot, pinahintulutan niya ang kanyang sarili na maihatid sa Russia. Kaagad na binigay ni Darzov sa kanya ang lahat ng gusto niya-pera, bahay, at lahat ng babaeng kaya niyang hawakan-upang magtrabaho sa pagpapabuti at pagpapakilos sa Kawaznya anti-space laser system. Matapos ang higit sa limang taon ng trabaho, nakamit niya ang higit na tagumpay kaysa kahit na si Darzov ay nangahas na umasa.
    
  "Mukhang mabilis na bumababa ang spacecraft," patuloy ni Tsipris. "Pinaghihinalaan namin na ang aming mga optika ay nabulag nang ang spacecraft ay nagpaputok ng mga relay rocket nito."
    
  "Ipinaalam mo sa akin na maaaring mangyari ito, Koronel," sabi ni Darzov. Upang maiwasan ang pagtuklas, nagpasya silang gumamit ng teleskopiko na electro-optical acquisition at tracking system at panatilihing naka-standby ang kanilang deep space tracking radar. Tinarget nila ang American spaceplane ilang segundo pagkatapos nitong tumawid sa abot-tanaw at madaling nasubaybayan ito. Gaya ng inaasahan nila, hindi ito nagsimulang bumaba sa kapaligiran, bagama't ipinakita ng isang napakalaking imahe na talagang lumiko ito sa tamang direksyon upang magsimulang bumagal, lumilipad muna ang buntot. Nasa perpektong posisyon pa rin ito, at inutusan ni Darzov na magsimula ang pag-atake.
    
  Ang susunod na yugto ng pagkakalantad sa laser ay ang pagtama sa target gamit ang isang mas malakas na laser upang masukat ang kapaligiran at gumawa ng mga pagwawasto sa mga optika ng pangunahing laser, na nagpapahintulot sa ito na tumutok nang mas tumpak sa target bago magpaputok ng pangunahing kemikal na oxygen-iodine laser. Nagpasya sina Darzov at Zipris, dahil ang spacecraft ay na-deploy sa posisyon upang magpaputok ng mga rocket nito, na gamitin ang pangunahing laser upang gumawa ng kanilang sariling mga pagsasaayos upang simulan ang pagpapaputok nang mas mabilis.
    
  "Malamang na inaasahan ng mga tripulante ang isang pag-atake," sabi ni Tsipris, "dahil pinaputok nila ang kanilang mga propulsion engine ilang segundo pagkatapos ng aming laser hit. Nagawa naming mapanatili ang pakikipag-ugnay nang halos labinlimang segundo, ngunit ang optika ay nakatutok pa rin, kaya malamang na animnapung porsyento lamang ng kapangyarihan ang ginagamit namin sa kanilang katawan. Pagkatapos ay hindi pinagana ng optoelectronic system ang interlock. Dapat nilang dinudurog ang kanilang mga miyembro ng crew na parang mga bug sa loob ng bagay - bumabagal sila nang tatlong beses na mas mabilis kaysa sa karaniwan. Sinusubaybayan ko sila gamit ang mga infrared scanner, ngunit hindi iyon sapat na tumpak para sa pangunahing laser, kaya kailangan ko ng pahintulot na gamitin ang pangunahing radar upang muling i-lock at talunin ang mga ito."
    
  "Nasa hanay pa ba sila at sapat na mataas para makipag-ugnayan?"
    
  "Nasa taas sila ng isang daan at tatlumpung kilometro, na may saklaw na isang libo anim na raang kilometro, mabilis na bumababa sa ibaba pitong libo at walong daang metro bawat segundo-bumababa sila na parang bato, ngunit nasa loob sila ng laser. range," paniniguro ni Zipris sa kanya. "Ang istraktura ng spacecraft na ito ay dapat na hindi kapani-paniwalang malakas upang mapaglabanan ang ganitong uri ng pagkarga. Papasok sila sa kapaligiran sa lalong madaling panahon, ngunit sa ngayon ay hindi sila makakaalis nang mabilis. Kukunin ko ito para sa iyo, Heneral."
    
  "Pagkatapos ay natanggap ang pahintulot upang ipagpatuloy ang pag-atake, Koronel," agad na sinabi ni Darzov. "Magkaroon ng isang magandang pangangaso".
    
    
  ***
    
    
  "Limang punto pitong Gs...dalawampu"t dalawang kilometro bawat segundo...pitompu"t limang milya...limang punto siyam na Gs..." Tila matagal nang binigay ni Terranova ang bawat pagbabasa. "Naglalakbay kami ng pitumpung milya... animnapu't limang milya, naabot namin ang interface ng pagpasok, ang mga tripulante, ang 'leopards' ay hindi pinagana." Ang G-force ay biglang humina, na sinundan ng isang koro ng mga daing at sumpa mula sa buong spaceship. Hindi makapaniwala si Macomber na hindi siya nawalan ng malay sa sobrang tagal. Nararamdaman pa rin niya ang lakas ng kaladkarin habang patuloy na nawawalan ng enerhiya ang spaceplane, ngunit hindi ito kasinglala noong nagpaputok ang mga Leopards. "Crew, magsumbong."
    
  "Are you guys okay?" Hinarap ni Macomber ang iba sa passenger module. "Kumanta ng mas malakas."
    
  "T-Two, I'm fine," mahinang sabi ni Turlock.
    
  "S-Tatlo, okay," sagot ni Vol, na parang walang nangyari. Ang Marine bastard na iyon ay malamang na mahimbing na natutulog sa buong oras, naisip ni Macomber.
    
  Ok din ang "S-One." KA, ok naman ang mga pasahero, green ang buong back seat. It was a great ride."
    
  "Naiintindihan," sabi ni Moulin. "Ang laser ay mukhang may sirang lock sa ngayon. Nagsimula na kaming magmaniobra ayon sa posisyon ng entry interface." Ang Black Stallion ay nagsimulang pumihit muli sa ilong, pagkatapos ay tumaas hanggang apatnapung degree sa itaas ng abot-tanaw para sa muling pagpasok sa atmospera, na inilantad ang mas mababang mga kalasag sa init nito sa umuusad na kapaligiran upang maprotektahan ang barko mula sa init na dulot ng friction. "Pinuno, maikling balangkasin natin ang diskarte."
    
  "Tinanggap," sabi ni Terranova. "Nakapasa kami sa final alignment cylinder para sa Baku, kaya na-program ko ang Herat, Afghanistan bilang aming landing site. Nasa aming pinakamataas na profile ng paggasta ng kuryente, at medyo malapit ang Herat-mga labintatlong daang milya-kaya mayroon kaming sapat na lakas upang makarating sa base. Sa loob ng animnapung segundo, magiging sapat na mataas ang presyon ng airflow para magkabisa ang adaptive surface sa spike, at idi-disable namin ang reaction control system, lumipat sa maximum drag profile, at ilihis ang silangan sa Turkmenistan upang lumayo sa Soltanabad. Kapag nakalampas na tayo ng isang daang libong talampakan, maaari tayong lumipat sa paglipad sa atmospera, patayin ang mga leopardo, paandarin ang mga turbojet engine, at bumaba sa isang normal na profile ng diskarte.
    
  "Magkano ba ang gas natin, MC?" - tanong ni Macomber.
    
  "Kapag pinaputok na natin ang mga turbojet, wala pang isang oras na halaga ng gasolina ang natitira, ngunit bababa tayo nang humigit-kumulang Mach 5, kaya magkakaroon tayo ng sapat na lakas upang maalis ito bago natin kailanganin ang mga turbojet." - sagot ni Terranova. "Sisimulan nating i-secure ang mga makina at maghahanda na i-secure ang mga leopardo, kaya kapag-"
    
  "Attention, search radar, twelve hours, nine hundred and sixty miles, India-Juliet strip," biglang tumunog ang computerized voice ng threat warning receiver. Pagkaraan ng isang segundo: "Attention, attention, target tracking radar, labindalawang oras, siyam na raan at limampung milya...pansin, atensyon, pulse-Doppler target tracking radar, labindalawang oras, siyam na raan at apatnapung milya...pansin, pansin, laser detected, labindalawang oras.. .Attention attention...!"
    
  "Natamaan nila tayo ng radar halos isang libong milya ang layo?" Napabulalas si Terranova. "Imposible ito!"
    
  "Ito ang Kawaznya radar, crew," sabi ni Patrick McLanahan. "Ang saklaw ng bagay na ito ay hindi kapani-paniwala, at ngayon ito ay mobile."
    
  "Atensyon, babala, emergency cooling system activated...pansin, pansin, ang temperatura ng katawan ng barko ay tumataas, istasyon ng isang daan at siyamnapu..."
    
  "Ano ang dapat nating gawin, Odin?" Umiyak si Lisa Moulin sa radyo. "Anong gagawin ko?"
    
  "Ang tanging pagpipilian na mayroon ka ay upang iikot ang spacecraft upang ang enerhiya ng laser ay hindi tumutok sa anumang isang punto nang masyadong mahaba," sabi ni Patrick. "Gumamit ng kontrol ng reaksyon upang gawin ang paghagis. Kapag gumagana na ang iyong flight adaptation system, maaari mong gamitin ang iyong pinakamataas na anggulo ng bangko upang lumipad palayo sa laser, at baguhin ang iyong kurso hangga't maaari upang maiwasan ang pagtama ng laser sa iyo. Dave, kailangan kong ilabas mo ang mga bampira sa airbase ni Batman at sirain ang laser facility na iyon! Gusto kong maging butas ng usok ang Soltanabad!"
    
  "Papunta na sila, Odin," sagot ni Luger.
    
  Ngunit habang lumilipas ang mga segundo, naging malinaw na walang magagawa si Moulin. Nakatanggap sila ng halos palagiang overheating na mga babala mula sa dose-dosenang mga lugar sa katawan ng barko, at ang ilan ay nagsimulang mag-ulat ng mga tagas at pagkawala ng integridad ng istruktura. Isang araw, hindi sinasadyang tumingin si Moulin sa isang laser beam na bumagsak sa windshield ng sabungan at bahagyang nabulag, bagama't parehong nakababa ang kanilang madilim na visor.
    
  Sa wakas ay pinatay ni Terranova ang mga babala sa pagbabanta - hindi na sila kapaki-pakinabang sa kanila. "Frenchie, okay ka lang?"
    
  "Wala akong makita, Jim," sabi ni Moulin sa isang "pribado" na intercom kaya hindi marinig ng crew sa compartment ng pasahero. "Tumingin ako sa laser beam ng ilang segundo at ang nakikita ko lang ay malalaking black hole sa aking paningin. nabaliw ako. Pinatay ko tayong lahat."
    
  "Ituloy ang pagbaril, Frenchie," sabi ni Terranova. "Gagawin natin".
    
  Sinimulan ni Moulin na ilipat ang side control stick pabalik-balik, gamit ang mga thrusters upang iikot ang spacecraft. Binigyan siya ni Terranova ng patuloy na daloy ng payo kapag lumayo siya. Ang mga babala sa temperatura ay halos pare-pareho, gaano man niya sinubukan. "Kailangan nating i-jettison ang module ng pasahero," sabi ni Moulin, na nasa "pribadong" intercom pa rin. "Baka magkaroon sila ng pagkakataon."
    
  "Nalampasan namin ang g-force at mga limitasyon ng bilis para sa jettison, Frenchy," sabi ni Terranova. "Hindi namin alam kung mabubuhay pa sila kahit na medyo bumagal kami-hindi pa kami nag-drop ng isang module dati."
    
  "May isang paraan lamang upang malaman," sabi ni Moulin. "Sisimulan ko ang isang pinalakas na pagbaba upang subukang pabagalin kami nang sapat upang maalis ang module ng pasahero. Ginagamit namin ang bawat patak ng gasolina na natitira namin upang mapabagal ang aming pagbagsak. Kakailanganin ko ang tulong mo. Sabihin mo sa akin kapag malapit na tayong masira." Dahan-dahan niyang pinakinis ang kanyang mga pakpak, pagkatapos ay ginamit niya si Terranova para paikutin ang Black Stallion upang muli silang lumipad ng buntot. Sa buong intercom, sinabi niya: "Crew, maghanda para sa maximum retaliatory missile fire, descent profile na may kapangyarihan. Ang mga 'Leopards' ay nakikipag-ugnayan."
    
  "Ano?" - Itinanong ko. - tanong ni Macomber. "Nagbabaril ka na naman ba sa 'leopards'? Ano-?"
    
  Wala na siyang oras para tapusin ang tanong niya. In-activate ni Moulin ang pulse laser detonation system engine at agad itong dinala sa descent mode at pagkatapos ay sa maximum power, na labis sa normal na load para sa mga pasahero at tripulante. Kapansin-pansing bumaba ang kanilang bilis - lumilipad pa rin sila sa higit sa Mach 5, ngunit ito ay higit sa kalahati ng bilis na karaniwan nilang nilipad. Ang bawat isa sa module ng pasahero ay nakatanggap ng napakalakas at hindi inaasahang pagkabigla mula sa labis na karga na agad silang nawalan ng malay. Namatay din si Jim Terranova...
    
  ...ganun din si Lisa Moulin, ngunit hindi bago niya binuksan ang mga pinto ng cargo bay sa tuktok ng fuselage ng XR-A9 Black Stallion, binuksan ang mga mounting bolts na may hawak ng module sa cargo bay, itinaas ang switch na may label na pula, at i-activate. ito...
    
  ...at sa mismong sandaling iyon, nang ganap na nabuksan ang mga pinto, ang mga mounting bolts ay natanggal, at ang mga launch rocket ng module ay pinakawalan, inubos ng Black Stallion ang bawat kalahating kilong gasolina na natitira sa mga tangke nito ... at ito ay napunit. bukod sa Russian laser at sumabog.
    
    
  ***
    
    
  "Nawasak ang target, Heneral," ulat ni Wolfgang Zypris mula sa Soltanabad. "Ang makabuluhang pagkawala ng bilis ay ipinapakita, maraming malalaking target, malamang na mga labi, at mabilis na pagkawala ng radar at visual contact. Ang huling pagpatay."
    
  "Naiintindihan ko," sagot ni Heneral Andrei Darzov. Marami sa mga technician at opisyal sa silid ang nagtaas ng kanilang mga kamao bilang pagtatagumpay at nagpakawala ng tahimik na tagay, ngunit pinatahimik niya sila nang may masamang tingin. "Ngayon, iminumungkahi ko na umalis ka doon sa lalong madaling panahon - ang mga Amerikano ay walang alinlangan na nagpadala ng isang grupo ng welga upang sirain ang base na ito. Maaari silang naroroon nang wala pang isang oras kung magsisimula sila sa Iraq."
    
  "Aalis tayo dito sa loob ng tatlumpung minuto, Heneral," sabi ni Tsipris. "Lumabas".
    
  Pinutol ni Darzov ang koneksyon, pagkatapos ay isinaaktibo ang isa pa at sinabi: "Natapos ang misyon, ginoo."
    
  "Napakahusay, heneral," sagot ng Pangulo ng Russia na si Leonid Zevitin. "Ano sa tingin mo ang magiging reaksyon nila?"
    
  "Walang pag-aalinlangan na naglulunsad sila ng mga unmanned B-1 bombers mula sa Batman Air Force Base sa Turkey na nilagyan ng hypersonic missiles upang salakayin at sirain ang base sa Iran," sabi ni Darzov. "Maaaring nasa posisyon silang magpaputok nang wala pang isang oras - kahit sa loob ng tatlumpung minuto kung mayroon silang sasakyang panghimpapawid na handang ilunsad. Ang target ay matatamaan ng wala pang isang minuto."
    
  "Oh Diyos ko, ito ay hindi kapani-paniwala-kailangan naming makuha ang aming mga kamay sa teknolohiyang ito," pag-ungol ni Zevitin. "Sa palagay ko ang iyong mga tao ay bumababa sa kanilang mga asno at umalis sa base na ito."
    
  "Dapat sapat na ang layo nila bago ang pag-atake ng mga Amerikano - tinitiyak ko sa iyo, nararamdaman nila ang mga hypersonic missiles na iyon sa likod ng kanilang mga ulo kahit ngayon."
    
  "I bet you do. Nasaan ang spaceplane noong nahulog ito, Heneral?"
    
  "Mga isang libong kilometro sa hilagang-kanluran ng Soltanabad."
    
  "So, kung nagkataon, nangyayari ito... sa Russia?"
    
  Nagkaroon ng maikling paghinto habang tinitingnan ni Darzov ang kanyang mga computer card; pagkatapos: "Oo, ginoo, ito ay. Isang daang kilometro sa hilagang-kanluran ng Machakala, ang kabisera ng lalawigan ng Dagestan, at tatlong daang kilometro sa timog-silangan ng Tupolev-95 bomber base sa Mozdok."
    
  "Ano ang tungkol sa pagkawasak?" - Itinanong ko.
    
  "Imposibleng sabihin, sir. Malamang na ito ay nakakalat sa libu-libong kilometro sa pagitan ng Dagat Caspian at ng hangganan ng Iran-Afghan.
    
  "Sayang naman. Pagmasdan na mabuti ang mga labi na ito at ipaalam sa akin kung anuman sa mga ito ang umabot sa lupa. Mag-utos sa pangkat ng paghahanap ng Caspian Sea Flotilla na agad na magsimulang maghanap. Inalerto ba ng ating mga istasyon ng radar ang ating mga air defense system?"
    
  "Hindi po. Hindi masusubaybayan ng conventional air defense at air traffic radar system ang isang target sa altitude na iyon at gumagalaw sa ganoong bilis. Tanging isang dalubhasang sistema ng pagsubaybay sa espasyo ang makakagawa nito."
    
  "Kaya, kung walang ganoong radar, hindi pa natin malalaman na may nangyari, di ba?"
    
  "Sa kasamaang palad, hindi, ginoo."
    
  "Kailan mo inaasahan na ang pagkawasak ay makikita ng isang maginoo na sistema ng radar?"
    
  "Hindi na namin sinusubaybayan ang mga debris habang tinatanggal namin ang Phanar radar system sa Soltanabad," paliwanag ni Darzov, "ngunit maiisip ko na sa loob ng ilang minuto ay masisimulan na naming kunin ang mas malalaking piraso habang sila ay muling pumasok sa atmospera. Iuutos ko sa ating mga air defense facility sa Dagestan na agad na iulat ang pagtuklas ng mga labi."
    
  "Napakagaling, Heneral," sabi ni Zevitin. "Hindi ko nais na magreklamo ng masyadong maaga tungkol sa pinakabagong pag-atake ng Amerika laban sa Russia, hindi ba?"
    
    
  SAKAY SA UNANG EROPLO
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Diyos ko, Ginoong Presidente," sabi ng babaeng staff sarhento, bumangon mula sa kanyang mga tuhod at nagsimulang bawiin ang kanyang unipormeng blusa, "tiyak na nasa iyo ang aking boto."
    
  "Salamat, Staff Sergeant," sabi ni Pangulong Gardner, pinapanood siyang nag-aayos habang pinipindot niya ang kanyang langaw. "Sa palagay ko ay may pagbubukas sa aking... estado para sa isang taong kuwalipikadong gaya mo." Napangiti siya sa malinaw na malabong ekspresyon. "Interesado?"
    
  "Actually, sir, naghihintay ako ng bakante sa Officer Training School," sagot niya, na sabik na tinitingnan ang Commander-in-Chief pataas at pababa. "Sinabi sa akin na baka hindi magbukas ang slot for another eighteen months. Natapos ko ang aking bachelor's degree at nag-apply noong nakaraang semestre. Desidido akong makuha ang aking mga komisyon."
    
  "Anong degree mo, sweetie?"
    
  "Political science," sagot niya. "Kukunin ko ang aking law degree at pagkatapos ay gusto kong pumasok sa pulitika."
    
  "Tiyak na magagamit namin ang isang tao sa iyong... sigasig sa Washington, Staff Sergeant," sabi ng Pangulo. Napansin niyang kumikislap ang ilaw ng CALL sa telepono-isang apurahang tawag, ngunit hindi sapat na apurahan para ma-override ang DND order. "Ngunit ang OTS ay nasa Alabama?"
    
  "Opo, ginoo."
    
  "Napakasama nito, honey," sabi ng pangulo, na nagpapanggap na pagkabigo-ang huling bagay na gusto niya ay para sa isang tao na magpakita sa Washington. Ang Maxwell Air Force Base sa Alabama ay magiging perpekto-sapat na malayo mula sa Washington upang maiwasan ang mga tsismis, ngunit sapat na malapit sa Florida upang makalusot siya habang siya ay nasa kanyang Florida estate. "Talagang gusto kong makatrabaho ka nang mas madalas, ngunit hinahangaan ko ang iyong dedikasyon sa paglilingkod. Sigurado akong narinig ko ang tungkol sa pagbubukas ng OTS slot sa susunod na klase at sa palagay ko babagay ka nang husto. Makikipag-ugnayan tayo."
    
  "Maraming salamat, Ginoong Presidente," sabi ng katiwala, hinimas ang natitirang buhok at uniporme, pagkatapos ay umalis nang hindi man lang lumilingon.
    
  Ganyan niya nagustuhan ang mga ito, naisip ni Gardner, humigop ng juice at sinimulang ayusin ang kanyang tibok ng puso at pag-iisip: sapat na matapang at agresibo upang gawin ang lahat upang makakuha ng kalamangan sa lahat, ngunit sapat na matalino upang makabalik sa trabaho at maiwasan ang emosyonal na paglahok - ito ang mga tunay na puwersa sa Washington. Nagawa ito ng ilan sa pamamagitan ng talento, utak, o koneksyon sa pulitika-walang mali o kakaiba sa mga nakaluhod. Dagdag pa, alam niya kung ano ang ginawa nito, na pareho nilang matatapos ang kanilang mga karera kung sakaling lumabas ang kanilang maliit na pagsubok, kaya ito ay sa kanilang kalamangan para sa kanilang dalawa na gawin ang gusto ng isa at, higit sa lahat, tumahimik ang kanilang bibig. lock at susi tungkol dito. Ang isang ito ay pupunta nang napakalayo.
    
  Makalipas ang isang segundo, mabilis na muling tumutok ang kanyang isip sa mga paparating na kaganapan at ruta, pinindot niya ang "DO NOT DISTURB" button. Ilang sandali pa, kumatok ang kanyang chief of staff at national security adviser, tumingin sa peephole para masiguradong nag-iisa lang ang presidente, naghintay sandali, pagkatapos ay pumasok sa silid. Parehong may mga cell phone na nakadikit sa kanilang mga tenga. Maaaring kumilos ang Air Force One bilang sarili nitong base station ng cell phone, at hindi tulad ng mga pasahero sa mga komersyal na airliner, walang mga paghihigpit sa paggamit ng cell phone sa sakay ng Air Force One-maaaring i-on ng mga user ang pinakamaraming land-based na cell phone tower ayon sa gusto nila. "Anong nangyayari?" - tanong ng presidente.
    
  "Wala lang... O sumabog lang, Mr. President," sabi ni Chief of Staff Walter Cordus. "Ang punong-tanggapan ng Air Force sa Europe ay nakatanggap ng tawag mula sa Sixth Joint Air Operations Center sa Turkey na humihiling ng kumpirmasyon sa pag-alis ng isang EB-1C Vampire bomber na may dalawang scramble launcher mula sa Batman Air Force Base sa southern Turkey ... ang parehong mga nalapag namin matapos ang pag-atake ng missile sa Iran. Nakipag-ugnayan ang USAF sa Pentagon para sa kumpirmasyon dahil walang mga air mission order para sa anumang pambobomba na misyon mula kay Batman."
    
  "Ang ibig mong sabihin ay mga bombero ni McLanahan?" Ang sagot ay nakasulat sa takot na mukha ni Cordus. "Inutusan ni McLanahan na mag-take off ang dalawang bombero niya... pagkatapos ko silang utusan na lumapag? Ano ba ang nangyayari?"
    
  "Hindi ko pa alam, sir," sabi ni Cordus. "Sinabi ko sa US Air Force na walang bomber ang pinahintulutang maglunsad sa anumang kadahilanan, at inutusan ko silang tanggihan ang pahintulot na maglunsad. Tinatawagan ko si McLanahan at ang kanyang representante na si Luger sa Nevada, sinusubukan kong malaman kung ano ang nangyayari."
    
  "Armas ba ang mga bombero?"
    
  "Hindi pa rin namin alam, sir. Ang misyon na ito ay ganap na hindi awtorisado."
    
  "Well, we have to assume that's the case - knowing McLanahan, he would have left weapons on his planes even if they were all grounded, unless we specifically told him not to, and even then he could have done it . Panatilihin lamang sila sa pagbaba hanggang sa malaman natin kung ano ang nangyayari. Ano ang kwento sa spaceplane? Nasa orbit pa ba ito?"
    
  "Titingnan ko kaagad kapag kinuha ni McLanahan, sir."
    
  "Mas mabuting ganito, o ipapako ko ang kanyang balat sa pintuan ng aking banyo," sabi ng pangulo, at humigop muli ng orange juice. "Makinig, tungkol sa 'meet and greet' sa Orlando..." At pagkatapos ay narinig niyang nagmura si Carlisle sa kanyang telepono. "Ano, Conrad?" - Itinanong ko.
    
  "Ang mga B-1 bombers ay lumipad," sabi ng tagapayo ng pambansang seguridad. Nalaglag ang panga ng Presidente sa gulat. "Sinabi ng controller ng tower sa airbase na manatili ang mga tripulante, ngunit ang mga eroplanong ito ay hindi naka-crew-ang mga ito ay kinokontrol nang malayuan mula sa Elliott Air Force Base sa Nevada-"
    
  "McLanahan."
    
  "Si McLanahan ay nakasakay pa rin sa istasyon ng espasyo, kaya ang kanyang pangalawang-in-command, Brigadier General Luger, ang namamahala sa mga bombero mula sa Elliott," sabi ni Carlisle. "Kailangan kong tawagan si Secretary of Defense Turner para utusan si Luger na ibalik ang mga bombero na ito sa lupa. Hesus...!"
    
  "Wala siyang kontrol!" - tahol ng presidente. "Gusto kong umalis siya sa space station na ito at makulong kaagad! Magpadala ng mapahamak na US Marshal doon kung kailangan mo!"
    
  "Magpadala ng US Marshal sa kalawakan?" tanong ni Cordus. "Nagtataka ako kung nagawa na ba ito dati... o kung maaari nating hilingin sa marshal na magboluntaryo na gawin ito?"
    
  "Hindi ako nagbibiro, Walter. Kailangang saktan si McLanahan bago siya magsimula ng panibagong digmaan sa pagitan natin at ng Russia. Alamin kung ano ang nangyayari at gawin ito nang mabilis. Tatawagan muli si Zevitin bago natin malaman, at gusto kong tiyakin sa kanya na kontrolado ang lahat."
    
    
  COMBAT CONTROL AREA, BATTLE MOUNTAIN RESERVE AIR BASE, NEVADA
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Ang "Headbanger Two-One" flight ng dalawa ay nasa flight level three-one-o, nararapat na atensyon, fly point nine-one, tatlumpung minuto upang ilunsad ang point," ang ulat ng mission commander. "Due attention" ay nangangahulugang itinigil na nila ang lahat ng normal. air traffic control procedures at lumipad nang walang opisyal na flight escort o civil aviation monitoring... dahil pupunta sila sa digmaan.
    
  Ang dalawang opisyal ay magkatabi sa isang hiwalay na seksyon ng "BATMAN," o combat control area, sa Battle Mountain Air Reserve Base sa hilagang Nevada, na nakaupo sa tila isang ordinaryong computer workstation na maaaring gamitin ng isang security guard. o isang day trader sa mga securities. maliban sa fighter jet style joysticks. Ang mga opisyal ay nasa gilid ng dalawang recruited technician na may sariling monitor ng computer. Ang mga lalaki at babae sa silid ay nagsalita sa kanilang mga mikropono sa mahinang boses, halos hindi gumagalaw ang mga katawan, ang mga mata ay lumilipat mula sa monitor hanggang sa monitor. Tanging ang paminsan-minsang pag-tap ng isang daliri sa keyboard o isang kamay na gumagalaw sa cursor gamit ang trackball ang magpapapaniwala sa sinuman na may nangyayari talaga.
    
  Ang dalawang opisyal ay nag-pilot ng dalawang unmanned supersonic EB-1C Vampire na "lumilipad na mga barkong pandigma" na inilunsad mula sa kanilang pasulong na operating base sa silangang Turkey sa pamamagitan ng hilagang Iran. Tatlong monitor na may mataas na resolution ang nagpakita ng mga view sa harap at gilid ng lead bomber, habang ang iba pang monitor ay nagpakita ng performance, mga sistema at pagbabasa ng armas mula sa parehong sasakyang panghimpapawid. Bagama't ang dalawang bomber ay ganap na airworthy, sila ay karaniwang ganap na kinokontrol ng computer, na kusang tumutugon sa mga utos na ipinasok bago umalis at independiyenteng nagpapasya kung ano ang gagawin upang makumpleto ang misyon. Sinusubaybayan ng ground crew ang pag-usad ng flight, gumawa ng mga pagbabago sa flight plan kung kinakailangan, at maaaring kontrolin anumang oras, ngunit ang lahat ng mga desisyon ay ginawa ng mga computer. Sinusubaybayan ng mga technician ang mga system ng sasakyang panghimpapawid, sinusubaybayan ang electromagnetic spectrum para sa mga banta, at sinuri ang papasok na katalinuhan sa landas ng paglipad na maaaring makaapekto sa misyon.
    
  "Mga kopya ng Genesis," tugon ni David Luger. Bumalik siya sa lugar ng combat headquarters sa Elliott Air Force Base sa south-central Nevada, pinapanood ang pag-usad ng misyon sa mga electronic na "malaking board" na kasing laki ng pader sa harapan niya. Ang iba pang mga display ay nagpakita ng mga banta ng kaaway na nakita ng lahat ng sasakyang panghimpapawid at satellite ng Aerospace Advanced Weapons Center at iba pang mga allied sensor na tumatakbo sa rehiyon. Ngunit ang atensyon ni Luger ay nakuha sa dalawa pang display: ang una ay ang pinakabagong satellite imagery ng target na lugar sa silangang Iran...
    
  ... at ang pangalawa ay tungkol sa satellite space tracking data, na kasalukuyang walang laman.
    
  "Sila ay kumukuha bukod sa laser kagamitan sa isang impiyerno ng pagmamadali," Dave komento. "Siguro nahulaan nila na magpapadala kami ng mga bombero para pasabugin ang baseng ito sa impiyerno. Hindi ako siguradong makakarating tayo doon sa tamang oras, Mook."
    
  "Kunin mo sila, Dave," sabi ni Patrick McLanahan. Naobserbahan din niya ang misyon mula sa command module sa Armstrong space station. "Kumuha ng isang tanker sa himpapawid upang salubungin ang mga bombero sa pagbabalik, ngunit gusto ko ang mga missile na iyon sa daan bago tumakas ang mga ipis na Ruso."
    
  "Got it, nakakadiri. Maghanda. Cutthroat, ito si Genesis. Gusto ng isa na umatake ang mga bombero bago kumalat ang target. Pag-agawan ang mga bombero at iulat ang katayuan ng mga tanker ng suporta."
    
  "Naka-alerto ang mga tanker, Dave," sagot ni Maj. Gen. Rebecca Furness, kumander ng air combat forces ng Battle Mountain Air Force. "Lalabas na siya sa ere sa loob ng limang minuto."
    
  "Naiintindihan kita. Gusto ng isa na magkaroon ng maraming bampira hangga't maaari."
    
  "Sa sandaling ang tanker ay nasa pinakamataas na ligtas na distansya, pinabilis namin ang mga Vampire sa isa at dalawang ikasampu ng mach - ito ang pinakamataas na bilis ng paglulunsad ng Skystreaks. Ang pinakamahusay na magagawa namin sa kasalukuyang mga parameter ng misyon."
    
  "Iminumungkahi ko na alisin mo ang isang oras na supply ng gasolina ng tanker at itaas ang mga Vampire ngayon," sabi ni Luger.
    
  "Negative-hindi ko gagawin, Dave," sabi ni Rebecca. Si Rebecca Furness ay ang unang babaeng piloto ng labanan sa United States Air Force at ang unang babaeng kumander ng isang tactical combat aviation unit. Nang isara ang Air Force Reserve B-1B Lancer unit ni Rebecca sa Reno, Nevada, at ang mga bombero ay inilipat sa Advanced Aerospace Weapons Center para sa conversion sa mga manned at unmanned na "flying battleships," sumang-ayon si Furness. Siya na ngayon ang nag-utos ng limang taktikal na iskwadron sa isang bagong reserbang base sa Battle Mountain, Nevada, na binubuo ng mga na-convert na manned at unmanned B-52 at B-1 bombers, unmanned QA-45C stealth attack aircraft, at KC-76 aerial tankers. "Kukunin natin sila, huwag kang mag-alala."
    
  Tiningnan muli ni Luger ang pinakabagong satellite image ng Highway Air Base sa Soltanabad, Iran. Limang minuto pa lang ang nakalipas, ngunit nakita na nito ang ilang malalaking trak na nawala, at tila isang buong batalyon ng mga manggagawa na nagbuwag sa iba. "Nauubusan na tayo ng oras, ma'am. Mabilis kumalat ang mga ipis."
    
  "Alam ko, Dave, nakikita ko rin ang mga larawan," sabi ni Rebecca, "ngunit hindi ako nanganganib na mawala ang aking mga bombero."
    
  "Parang nawala ang Stallion?"
    
  "Huwag mo akong lokohin, Dave-alam ko kung ano ang nangyayari dito, at galit din ako dito gaya mo," putol ni Rebecca. "Ngunit maaari ko bang ipaalala sa iyo na ang aming mga bombero ay ang tanging pang-matagalang strike aircraft na mayroon kami ngayon, at hindi ko sila ipagsapalaran sa...isang hindi awtorisadong misyon." Hindi ito pagmamalabis, at alam ito ni Dave Luger : Mula noong American Holocaust, Russian cruise missile attacks sa American bomber at intercontinental missile bases apat na taon na ang nakakaraan, ang tanging nakaligtas na long-range bombers ay ilang mga bomber na naka-deploy sa ibang bansa, at nag-convert ng B-52 at B-1 bomber na nakabase sa Battle Bundok.
    
  Ang Furness bombers sa lalong madaling panahon ay dumanas ng kanilang mga pagkalugi. Ang lahat ng mga bombero ng Battle Mountain ay ipinadala sa isang Russian aerial refueling base sa Yakutsk, Siberia, kung saan pinangunahan ni Patrick McLanahan ang mga pag-atake sa mga nuclear ballistic missile base sa buong Russia. Nang matuklasan ang mga Amerikanong bombero, ang noon-Russian President General na si Anatoly Gryzlov ay inatake ang base gamit ang nuclear-tipped cruise missiles. Kalahati ng pwersa ang nawala sa mapangwasak na pag-atake. Matagumpay na inatake ng natitirang mga bombero ang dose-dosenang base ng missile ng Russia, na sinira ang karamihan ng kanilang mga estratehikong puwersang nuklear; Si McLanahan mismo, sakay ng isa sa mga huling EB-52 Megafortress na barkong pandigma, ay sumalakay at pinatay si Gryzlov sa kanyang underground na bunker sa timog-silangan ng Moscow sa isang nakakapagod na dalawampung oras na misyon na dinala siya sa buong Russian Federation.
    
  Kasunod ng labanan, si Rebecca Furness ay binigyan ng command ng ilang natitirang mga bombero ng RAF; samakatuwid, walang mas nakakaalam kaysa sa kanya kung ano ang isang hindi kapani-paniwalang responsibilidad na ipinagkatiwala sa kanya. Ang nakaligtas na sasakyang panghimpapawid at ilang unmanned stealth bombers na itinayo mula noong American Holocaust ay ang tanging long-range airborne na sasakyang panghimpapawid na natitira sa American arsenal-kung may anumang mga bombero na muling itatayo, maaaring tumagal ng ilang dekada upang muling itayo ang hukbong armadong pwersa sa isang maaasahang antas .
    
  "Ma'am, tiwala ako na maaaprubahan ang strike mission sa sandaling matanggap ng National Command ang aming ulat sa nangyari sa aming spaceplane," sabi ni Dave. "Ang Kawaznya mobile laser na ito ay kumakatawan sa pinakamalaking banta na kinakaharap ng ating bansa ngayon-hindi lamang sa ating spacecraft, ngunit marahil sa anumang lumilipad." Huminto siya, pagkatapos ay idinagdag, "At pinatay lang ng mga Ruso ang lima sa aming pinakamagaling, ginang. Oras na para makaganti ng kaunti."
    
  Matagal na natahimik si Rebecca; pagkatapos, nanginginig ang kanyang ulo, tuyong sinabi niya: "Tatlong 'ma'am' mula sa iyo sa isang pag-uusap, Heneral Luger-Sa palagay ko iyon ang una para sa iyo." Nag-type siya ng ilang mga tagubilin sa kanyang computer. "Pinapahintulutan ko ang pagbabago sa tatlumpung minutong allowance ng gasolina para sa bingo."
    
  "Ang isa ay tumatawag sa Headbanger, sinabi ko na itulak sila, General Furness," namagitan si Patrick mula sa istasyon ng kalawakan ng Armstrong. "Itaas ang mga ito sa Vmax, pagkatapos ay pabagalin ang mga ito sa one point two para bitawan ang armas."
    
  "Paano kung hindi sila makarating sa mid-air refueling point sa pagbabalik, Heneral?" - tanong niya. "Paano kung may navigation error? Paano kung hindi sila makakonekta sa unang pagkakataon? Huwag nating kalimutan ang-"
    
  "Bumangon mo sila, Heneral. Isang utos iyon."
    
  Napabuntong-hininga si Rebecca. Maaari niyang ligal na huwag pansinin ang mga utos nito at tiyaking ligtas ang kanyang mga bombero-trabaho niya iyon-ngunit tiyak na naiintindihan niya kung gaano niya gusto ang kabayaran. Lumingon siya sa kanyang vampire flight crew at sinabing, "Taasan sila sa one point five, kalkulahin muli ang fuel bingo sa mid-air refueling checkpoint at payuhan."
    
  Ang mga tripulante ay sumunod at ilang sandali ay nag-ulat: "Ang Headbanger Two na grupo ay nasa flight level three-one-o na ngayon, patungo, Mach one point five, nararapat na atensyon, berde, dalawampung minuto upang ilunsad ang punto." Bingo, ang istasyon ng ARCP ay walang gasolina; Mayroon kaming sampung minuto ng ekstrang gasolina. Mayroon pa kaming ilang minuto para makahabol pagkatapos naming matanggap ang na-update na ETE ng tanker."
    
  "Ito ay sampung minuto pagkatapos i-loop ng pangalawang bomber ang boom, tama?" tanong ni Rebecca. Ang madilim, abo na ekspresyon at tahimik na "hindi" sa mukha ng technician ay nagsabi sa kanya na sila ay nasa malalim na tae.
    
    
  IKAPITONG KABANATA
    
    
  Walang mga hindi nasaktang sundalo sa digmaan.
    
  - JOSE NAROSCHI
    
    
    
  SAKAY SA ARMSTRONG SPACE STATION
  PAGKATAPOS NG ILANG MINUTO
    
    
  "Narito si McLanahan, ligtas."
    
  "McLanahan, ito ang Pangulo ng Estados Unidos," boomed Joseph Gardner. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"
    
  "Sir, ako-"
    
  "Ito ay isang direktang utos, McLanahan: i-deploy ang mga bombero na iyon ngayon."
    
  "Sir, nais kong ipakita sa iyo ang aking ulat bago-"
    
  "Wala kang gagawing masama maliban sa sinabi ko sa iyo na gawin mo!" - tahol ng presidente. "Nilabag mo ang direktang utos ng commander in chief. Kung gusto mong umiwas sa buhay sa kulungan, mas mabuting gawin mo ang sinasabi ko sa iyo. At ang spaceplane na ito ay mas mabuting nasa orbit pa rin, o sumusumpa ako sa Diyos na...
    
  "Binaril ng mga Ruso ang Black Stallion spaceplane," mabilis na pagsingit ni Patrick. "Ang spaceplane ay nawala at itinuturing na nawala kasama ng lahat ng kaluluwa."
    
  Matagal na nanahimik ang Pangulo; kung ganoon paano?"
    
  "Isang mobile laser, ang parehong sa tingin namin ay bumaril sa aming spaceplane sa Iran noong nakaraang taon," sagot ni Patrick. "Ito ang itinatago ng mga Ruso sa Soltanabad: ang kanilang mobile anti-space laser. Dinala nila ito sa Iran at inilagay sa isang inabandunang base ng Islamic Revolutionary Guard Corps na akala namin ay nawasak - nilagyan pa nila ito ng mga pekeng bomb crater para lokohin kami. Ang mga Ruso ay naglagay ng isang laser sa perpektong lokasyon upang salakayin ang aming spacecraft na lumilipad sa ibabaw ng Iran. Natanggap nila ang pangalawang pinakamalaking premyo sa lahat: isa pang Black Stallion spaceplane. Ang lokasyon ay nagpapahiwatig na ang kanilang aktwal na target ay ang Armstrong space station.
    
  Muling katahimikan sa kabilang linya... ngunit hindi nagtagal: "McLanahan, ikinalulungkot ko ang iyong mga tao..."
    
  "Mayroon ding dalawang babae na sakay, sir."
    
  "...at aalamin natin ito," patuloy ng Pangulo, "ngunit nilabag mo ang aking mga utos at inilunsad ang mga bombero na ito nang walang pahintulot. I-deploy agad sila."
    
  Sinulyapan ni Patrick ang natitirang oras: mahigit pitong minuto. Kaya ba niyang i-detain ang Presidente ng ganoon katagal...? "Sir, nakatanggap ako ng clearance upang ilunsad ang spaceplane sa karaniwang orbit mula sa STRATCOM," sabi niya. "Naghinala kami kung ano ang ginagawa ng mga Ruso, ngunit naghintay kami ng pahintulot na makapasok. Ang aming pinakamasamang pangamba ay nakumpirma..."
    
  "Inutusan kita, McLanahan."
    
  "Sir, ang mga Ruso ay nag-iimpake at inililipat ang kanilang laser at radar palabas ng Soltanabad habang nagsasalita kami," sabi niya. "Kung papayagang makatakas sila, ang laser na ito ay magiging isang malaking banta sa bawat spaceship, satellite at aircraft sa aming imbentaryo. Ilang minuto na lang ang natitira bago ilunsad, at matatapos ang lahat sa loob ng wala pang isang minuto. Apat lang na high-precision missiles na may kinetic warheads - walang collateral damage. Aalisin nito ang mga sangkap na hindi pa naililipat. Ang mga Ruso ay hindi maaaring magreklamo tungkol sa pag-atake dahil pagkatapos ay aamin sila sa pagpapadala ng mga tropa sa Iran upang patayin ang mga Amerikano, kaya walang internasyonal na reaksyon. Kung makukuha natin doon ang mga tropa ni Bujazi para magsimula ng forensic investigation sa lalong madaling panahon pagkatapos ng pag-atake, maaari tayong makakita ng ebidensya na...
    
  "Sinabi ko na iikot ang mga bombero na iyon, McLanahan," sabi ng Pangulo. "Utos yan. Hindi ko na uulitin ang sarili ko. Ang pag-uusap na ito ay naitala at nasaksihan, at kung hindi ka sumunod, ito ay gagamitin laban sa iyo sa iyong court martial."
    
  "Sir, naiintindihan ko, ngunit hinihiling ko sa iyo na muling isaalang-alang," pakiusap ni Patrick. "Limang astronaut na sakay ng spaceplane ang napatay. Patay na sila, napunit ng laser na iyon. Ito ay isang gawa ng digmaan. Maliban kung makakakuha tayo ng direktang ebidensya na ang Russia ay naglunsad ng direktang opensibong aksyong militar laban sa Estados Unidos ng Amerika, makakatakas sila sa pagpatay at hinding-hindi natin magagawang ipaghiganti ang kanilang pagkamatay. At kung hindi natin sisirain, sirain o hindi paganahin ang laser na ito, lilitaw ito sa ibang lugar at muling papatay. Sir, kailangan nating...
    
  "Ikaw ay lumalabag sa isang direktang utos mula sa Commander-in-Chief, General McLanahan," putol ng Pangulo. "Binibigyan kita ng huling pagkakataon para sumunod. Gawin mo ito at papayagan kitang magbitiw nang mabilis at tahimik, nang walang pagsisiyasat ng publiko. Tumanggi ka, at tatanggalin kita sa iyong ranggo at ipapadala kita sa bilangguan na may hirap na trabaho habang buhay. Naiintindihan mo ba ako, heneral? Huling pagkakataon...ano iyon?-"
    
  Anim na minuto ang natitira. Maiiwasan kaya niya ang gulo dahil sa "lait na radyo"? Siya ay nagpasya na siya ngayon ay malayo, malayo sa linyang iyon: wala siyang pagpipilian. Naputol ni Patrick ang transmission. Hindi pinapansin ang mga natulala na ekspresyon sa mukha ng mga technician sa paligid niya, sinabi niya, "Tinatawagan ni McLanahan si Luger."
    
  "Kakaalis lang sa telepono kasama ang Kalihim ng Depensa, Mook," sabi ni Dave mula sa Elliott Air Force Base sa pamamagitan ng kanilang subcutaneous global transceiver system. "Inutusan niya ang mga bampira na ipa-recall kaagad."
    
  "Natatalo ang tawag ko sa telepono mo, buddy: Nakatanggap lang ako ng mensahe mula sa presidente," sabi ni Patrick. "Ganoon din ang utos niya. Inalok niya ako ng isang magandang tahimik na pagreretiro o isang habambuhay na paghiwa-hiwalay ng malalaking bato sa mga maliliit sa Leavenworth."
    
  "Iko-convert ko sila-"
    
  "Negative... Patuloy sila," sabi ni Patrick. "Bomba ang base na ito sa impiyerno."
    
  "Mook, alam ko kung ano ang iniisip mo," sabi ni Dave Luger, "ngunit maaaring huli na ang lahat. Ang pinakabagong imahe ng satellite ay nagpapakita na hindi bababa sa isang-kapat ng mga sasakyan ay nawala na, at iyon ay higit sa sampung minuto ang nakalipas. At saka, naubusan na tayo ng gasolina sa mga bampira, at may emergency sa gasolina - baka hindi nila maabot ang tanker bago sila lumabas. Win-win scenario ito, Mook. Hindi sulit na ipagsapalaran ang iyong karera at ang iyong kalayaan. Nawala namin ang isang ito. Umatras tayo at maghanda para labanan ang susunod."
    
  "Ang 'Next' ay maaaring isang pag-atake sa isa pang spaceplane, isang satellite, isang spy plane sa Iran, o ang Armstrong space station mismo," sabi ni Patrick. "Kailangan nating itigil ito, ngayon."
    
  "Huli na," giit ni Luger. "Sa tingin ko na-miss natin ito."
    
  "Pagkatapos ay mag-iiwan tayo ng maliit na business card sa kanilang rearview mirror kung iyon ang pinakamahusay na magagawa natin," sabi ni Patrick. "Pindutin mo siya."
    
    
  ***
    
    
  "Ano ang pupuntahan niya?"
    
  "Narinig mo ako, Leonid," sabi ng Pangulo ng Estados Unidos sa hotline mula sa Air Force One, ilang minuto lamang matapos mawala ang komunikasyon sa istasyon ng kalawakan - kinailangan niyang maglabas ng isang string ng mga epithets sa buong animnapung segundo pagkatapos noon. . habang naputol ang linya bago pa siya makausap ng iba. "Sa tingin ko ay maglulunsad ang McLanahan ng air strike sa isang lugar na tinatawag na Soltanabad sa hilagang-silangan ng Iran. Iginiit niya na nag-install ka ng isang mobile na anti-space laser doon at ginamit ito para i-shoot ang kanyang Black Stallion spaceplane ilang minuto lang ang nakalipas."
    
  Galit na nag-type si Russian President Leonid Zevitin ng mga tagubilin sa isang computer keyboard sa Chief of Staff ng Russian Air Force na si Darzov sa kanyang talumpati, na nagbabala sa kanya tungkol sa nalalapit na pag-atake at inutusan siyang mag-scramble ng mga fighter jet upang subukang pigilan ang mga American bombers. "Ito ay hindi kapani-paniwala, Joe, hindi kapani-paniwala," sabi niya sa kanyang pinaka-nakakumbinsi, taos-puso, galit na tono. "Soltanabad? Sa Iran? Hindi ko pa narinig ang lugar na ito! Wala kaming anumang tropa saanman sa Iran maliban sa mga nagbabantay sa aming pansamantalang embahada sa Mashhad, at naroon iyon dahil ang aming embahada sa Tehran ay naging impiyerno at ang Mashhad na ngayon ang tanging ligtas na lugar sa buong bansa, salamat sa Boujazi."
    
  "Ako ay nabigla gaya mo, Leonid," sabi ni Gardner. "Baliw talaga si McLanahan. Siya ay dapat na nagdusa ng isang uri ng traumatic pinsala sa utak kapag siya ay nagkaroon ng palpitations attack. Unstable siya!
    
  "Ngunit bakit ang isang hindi matatag na opisyal ay nagpapalipad ng mga supersonic bombers at hypersonic missiles, Joe? Baka hindi ka makapunta sa McLanahan, pero mapipigilan mo siya, di ba?"
    
  "Syempre kaya ko, Leonid. Ginagawa ito habang nagsasalita kami. Ngunit ang mga bomber na ito ay maaaring magpaputok ng maraming missile. Kung mayroon kang anumang pwersa sa lupa, iminumungkahi kong bawiin mo sila sa lalong madaling panahon."
    
  "Salamat sa pagtawag mo, Joe, pero wala kaming pwersa sa Iran, period." Napansin niyang wala pa ring tugon mula kay Darzov - damn, he better get that laser out of there, kung hindi ay tapos na ang laro nila. "At tiyak na wala tayong mahiwagang super laser na maaaring magpabagsak ng isang sasakyang pangkalawakan na umiikot sa Earth sa labing pitong libong milya bawat oras at pagkatapos ay maglalaho na parang usok. Inimbestigahan ng United Nations ang mga ulat na ito noong nakaraang taon at wala itong nakuha, tandaan?
    
  "Sa palagay ko sinabi nila na ang mga resulta ay hindi tiyak dahil-"
    
  "Dahil hindi sila pinahintulutan ni Pangulong Martindale na makapanayam ang sinuman sa Dreamland, at hindi pinahintulutan sila ni Boujazi at ng kanyang mga baliw na rebeldeng rebelde na ma-access ang mga pagkawasak o ang dapat na site kung saan ang laser ay dapat na naka-install," sabi ni Zevitin. "Ang ilalim na linya ay na walang isang maliit na piraso ng katibayan na tumuturo sa ilang mapahamak na sobrang butas. Si McLanahan ay malinaw na nangangamba sa Kongreso, sa media at sa publikong Amerikano upang mapanatili ang kanyang mahal at mapanganib na mga lihim na programa."
    
  "Buweno, ito ay ititigil nang napakabilis," sabi ni Gardner. "Tapos na ang McLanahan. Ang bastos na ito ay ibinaba ang tawag at iniutos na magpatuloy ang pag-atake."
    
  "Nabitin?" It was perfect, masayang naisip ni Zevitin. Hindi lamang nila tatanggalin si McLanahan, kundi ilarawan din siya bilang isang baliw...ang kanyang sariling commander in chief! Walang paraan ang kanyang mga tagasuporta sa Army o Kongreso ay susuportahan siya ngayon! Pinigilan niya ang kanyang kagalakan at nagpatuloy sa isang mahina at nakakatakot na boses: "Ito ay kabaliwan! baliw ba siya? Hindi mo maaaring hayaang magpatuloy ito! Ang hindi matatag at masungit na lalaking ito ay dapat matigil, Joe. Nakakatakot talaga ang maraming tao dito. Maghintay hanggang marinig ng Duma at ng Gabinete ng mga Ministro ang tungkol sa isa pang hypersonic missile attack sa Iran. Maghuhubad sila ng pantalon."
    
  "Sabihin sa kanila na huwag mag-alala, Leonid," sabi ni Gardner. "Natapos na ang McLanahan, at gayundin ang kanyang pribadong puwersang militar."
    
  "I-off mo, Joe," giit ni Zevitin. "Itigil mo na lahat-ang istasyon ng kalawakan, iyong mga hypersonic na missile, ang mga unmanned bombers na may mga death beam-bago pa huli ang lahat. Pagkatapos ay magsama-sama tayo at ipakita ang mundo na may nagkakaisa, mapayapa, kooperatiba na prente. Ito lang ang paraan para mabawasan ang tensyon dito."
    
  "Huwag mag-alala tungkol sa anumang bagay," giit ni Gardner. "Kung sakaling malapit ang iyong mga barko sa Caspian Sea, maaari mong ipaalam sa kanila na ang mga bombero ay maaaring maglunsad ng mga high-speed missiles."
    
  "Joe, nag-aalala ako tungkol sa backlash sa Iran kung ang mga missiles na ito ay tumama sa lugar," sabi ni Zevitin. "Huling naaalala ko, ang base na ito ay ginagamit ng Red Crescent para sa humanitarian aid at ng mga tagamasid ng United Nations."
    
  "Naku," daing ni Gardner. "Ito ay isang nakakatakot na bangungot."
    
  "Kung bombahin ni McLanahan ang base na ito, papatayin niya ang dose-dosenang, marahil daan-daang mga inosenteng sibilyan."
    
  "Damn," sabi ni Gardner. "Well, pasensya na, Leonid, ngunit ang McLanahan ay wala sa kontrol sa ngayon. Wala na akong magagawa."
    
  "Mayroon akong isang radikal na panukala, aking kaibigan - sana ay hindi mo iniisip na ako ay baliw," sabi ni Zevitin.
    
  "Ano ang iyong-?" At pagkatapos ay tumigil si Gardner, dahil sa lalong madaling panahon natanto niya ito mismo. "Ibig mong sabihin humihingi ka ng pahintulot ko para-?"
    
  "Ito lang ang tanging paraan, Joe," sabi ni Zevitin, halos hindi napigilan ang kanyang pagkamangha sa direksyon na tinatahak ng pag-uusap na ito. "Alam mo, at alam ko. Hindi ako naniniwala na kahit na ang isang pinahirapang schizoid na tulad ni McLanahan ay maglalakas-loob na magpaputok ng mga missile sa isang aid airfield, ngunit wala akong maisip na ibang paraan para matigil ang kabaliwan na ito, hindi ba?" Walang sagot, kaya mabilis na nagpatuloy si Zevitin: "Tsaka Joe, unmanned ang mga bombero, di ba? Walang masasaktan sa iyong wakas at ililigtas namin ang maraming buhay." Nagkaroon ng napakahabang paghinto. Idinagdag ni Zevitin: "Paumanhin Joe, hindi ako dapat magkaroon ng ganoong kabaliwan na ideya. Kalimutan mo na ang sinabi ko-"
    
  "Teka, Leonid," putol ni Gardner sa kanya. Pagkalipas ng ilang sandali: "Mayroon bang malapit na mga jet, Leonid?" - narinig niyang tanong ng Pangulo ng Estados Unidos.
    
  Halos dumoble si Zevitin, hindi makapaniwala sa narinig. Nilunok niya ang kanyang pagkagulat, mabilis na hinila ang sarili, pagkatapos ay sinabi, "Hindi ko alam, Joe. Kailangan kong tanungin ang Chief of Staff ng aking Air Force. Karaniwan, siyempre, nagpapatrol kami sa lugar na ito, ngunit dahil ang aming MiG ay binaril ng isang bomber ng McLanahan na may isang EMP T-shaped nuclear launcher, kami ay umatras ng kaunti."
    
  "Naiintindihan ko," sabi ni Gardner. "Makinig ka sa akin. Sinabi sa akin ng aking national security adviser na lumipad ang mga bombero mula sa Batman Air Force Base sa Turkey at walang alinlangan na dumiretso sa lugar ng paglulunsad sa katimugang Dagat Caspian. Hindi na namin masasabi sa iyo dahil hindi lang namin alam."
    
  "Naiintindihan ko," sabi ni Zevitin. Halos hindi siya makapaniwala - sinabi sa kanya ni Gardner kung saan nagsimula ang mga bombero at kung saan sila pupunta!
    
  "Hindi rin namin alam ang kanilang mga armas, ngunit ipinapalagay namin na mayroon silang parehong hypersonic cruise missiles na ginamit nila noon, kaya ang launch point ay ilang daang milya mula sa Soltanabad."
    
  "Sumasang-ayon ako sa iyong mga palagay, Joe," sabi ni Zevitin, sinusubukang itago ang pagkagulat sa kanyang boses at manatiling kalmado at seryoso. "Pwede natin silang hanapin kung saan mo sila inaalok. Pero kung mahanap natin sila...Joe, itutuloy ko pa ba? Sa tingin ko ito lang ang paraan para makaiwas sa sakuna. Ngunit ito ang dapat na desisyon mo, Ginoong Pangulo. Sabihin mo sa akin kung ano ang gusto mong gawin ko."
    
  Isa pang paghinto, ngunit sa pagkakataong ito ay mas maikli: "Oo, Leonid," sabi ni Gardner, na malinaw na nadaig sa matinding galit. "Ayaw kong gawin ito, ngunit ang bastard na si McLanahan na iyon ay wala akong pinili."
    
  "Oo, Joe, naiintindihan ko at sumasang-ayon ako," sabi ni Zevitin. "Paano ang T-wave weapon? Gagamitin ba nila itong muli para salakayin ang ating mga mandirigma?"
    
  "Kailangan mong ipagpalagay na gagawin nila ito at aatake mula sa pinakamataas na hanay," sabi ni Gardner. "I'm sorry, ngunit hindi ko rin makontrol ito sa anumang paraan."
    
  "Alam kong hindi mo ito ginagawa, kaibigan ko," seryosong sabi ni Zevitin sa kabila ng kanyang kagalakan. Damn it, ngayon ay binibigyan siya ng lalaking ito ng mga mungkahi kung paano matagumpay na atakehin ang sarili niyang mga tao! "Gagawin natin ang lahat para maiwasan ang sakuna. Makikipag-ugnayan ako sa iyo sa lalong madaling panahon para sa mga update."
    
  "Maraming salamat aking kaibigan."
    
  "Hindi, salamat sa responsableng abiso, aking kaibigan. Hindi ko alam kung makakarating ako sa oras, pero gagawin ko ang lahat para maiwasang lumala ang awkward na sitwasyon. Wish me good luck. Paalam." Ibinaba ni Zevitin ang tawag... pagkatapos ay pinigilan ang pagnanasa na gumawa ng isang maliit na sayaw ng tagumpay sa paligid ng mesa. Muli niyang kinuha ang telepono at hiniling na ikonekta siya kaagad kay Darzov. "Katayuan, Heneral?"
    
  "Kami ay gumagalaw nang mas mabilis hangga't maaari," sabi ni Darzov. "Una namin inuuna ang mga pangunahing bahagi-radar, laser camera at adaptive optics. Ang mga tangke ng gasolina at mga power generator ay kailangang maghintay."
    
  "Mayroon ka bang mga mandirigma na nagpapatrolya sa Caspian, Heneral?"
    
  "Siyempre ginoo."
    
  "Sinusundan mo ba ang mga American B-1 bombers?"
    
  "Mayroon akong isang buong squadron ng MiG-29s sa hangin upang subukang makipagsabayan sa kanila," sabi ni Darzov. "Ang mga Unmanned Vampires ay mas mabilis kaysa sa conventional B-1 Lancers, kaya nilagyan namin ang ilang fighter ng Molniya missiles, na inangkop upang gumana sa pinababang saklaw gamit ang MiG-29 fire control radar. Baka mabaril nila ang kanilang mga hypersonic strike missiles kung mailulunsad sila-"
    
  "Kakakuha ko lang ng pahintulot mula sa Pangulo ng Estados Unidos para sa iyo na barilin ang mga bombero," masayang sabi ni Zevitin.
    
  "Inutusan kami ng Pangulo ng Estados Unidos na barilin ang sarili niyang mga bombero?"
    
  "Hindi niya sila tinuturing na mga bombero niya - sa kanya sila ngayon ay mga bombero ng McLanahan, at maaari rin nilang sinasalakay ang mga Martian," sabi ni Zevitin. "Gawin mo. Barilin sila... ngunit pagkatapos nilang ilunsad ang kanilang mga missile."
    
  "Pagkatapos?" hindi makapaniwalang tanong ni Darzov. "Sir, kung mabibigo namin na alisin ang aming mga kagamitan sa oras, o kung target nila ang mga pangunahing bahagi ng Phanar, maaari kaming mawalan ng bilyun-bilyong rubles ng mahalagang kagamitan!"
    
  "Gawin mo ang iyong makakaya, Heneral," sabi ni Zevitin, "ngunit hayaan ang mga missile na ilunsad at tumama sa base. Mayroon ka bang mga kagamitan sa panangga tulad ng napag-usapan natin kanina?"
    
  "Oo, sir, siyempre," sagot ni Darzov. "Ngunit mayroon din kaming..."
    
  "Kung ang alinmang bahagi ng Phanar ay natamaan, ang iyong unang priyoridad ay ang ilabas ito habang patuloy mong inihahanda ang lupa gaya ng plano," humihingal na pagpapatuloy ni Zevitin, "dahil sa loob ng ilang minuto ng pagtama ng mga missile, sasabihin ko ang kabuuan. mundo tungkol dito." . Gustong makita mismo ng media ng mundo, at mahalaga na makita nila ito kaagad. Naiintindihan mo ba ako, Heneral?"
    
  "Yes, sir," sagot ni Darzov. "Gagawin ko ang hinihiling mo. Ngunit umaasa ako na huwag nating isakripisyo ang ating pinakamahalagang mga ari-arian para lamang sa mga layunin ng relasyon sa publiko."
    
  "Gagawin mo ang sasabihin ko sa iyo, sa anumang kadahilanan na naisip ko, Heneral, naiintindihan mo man ito o hindi," putol ni Zevitin. "Siguraduhin mo lang na kapag natamaan ng media ang Soltanabad-at magsusumikap ako nang husto para matiyak na mangyayari iyon-wala silang makita kundi ang walang habas na pagkawasak, kung hindi, pupunitin ko ang iyong asno. Nililinaw ko ba ang sarili ko?"
    
    
  ***
    
    
  "Sir, kumukuha kami ng locator beacon signal!" - Sumigaw si Master Sergeant Lucas mula sa kanyang post sa command module ng Armstrong space station. "Ito ay mula sa module ng pasahero."
    
  "Oh my God, they did it," humihingal na sabi ni Patrick. "May nakuha ka na bang data?"
    
  "Wala pa... Yes sir, yes, we are receiving location and environmental data!" sabi ni Lucas. "Ligtas na siya! Ang mga stabilizer ay na-deploy at ang lahat ay nasa ilalim ng kontrol ng computer! Iniulat ng Telemetry na ang module ng pasahero ay nasa ilalim pa rin ng pressure!"
    
  "Oh Diyos ko, ito ay isang himala," sabi ni Patrick. "Si Moulin at Terranova ay dapat na na-eject ang module bago nawasak ang Black Stallion. Rebecca-"
    
  "Naghahanda kami ng dalawa pang Vampire para sa paglulunsad upang magbigay ng air cover para sa paglikas," sabi ni Rebecca Furness. "Lalabas na sila sa ere sa loob ng dalawampung minuto."
    
  "Dave-"
    
  "Kami ay nasa mga talakayan ngayon sa Special Operations Command tungkol sa paglulunsad ng isang CSAR mission sa labas ng Afghanistan, Muk," sabi ni Dave Luger. "Kapag alam na natin kung saan sila makakarating, ilulunsad nila. Umaasa kami na makakarating sila sa kanlurang Afghanistan. Naka-standby ang Pave Hawk sa air base sa Herat. Sinusubukan naming muling italaga ang dalawang Predators at Reaper para lumipad sa lugar." Ang MQ-1 Predator at MQ-9 Reaper ay unmanned surveillance aircraft, bawat isa ay naka-configure upang magdala ng air-to-surface strike missiles; parehong kinokontrol sa pamamagitan ng satellite mula sa mga control station sa United States.
    
  "Animnapung segundo upang ilunsad ang punto," iniulat ni Dave Luger. "Ang bilis ng hangin ay bumabalik sa isa at dalawang ikasampu ng Mach." Siya ay nag-iisa sa command console sa Batman, ngunit pinananatiling mahina ang kanyang boses, na para bang ayaw niyang marinig ng iba habang siya ay nagpatuloy, "Musk, ngayon ay isang magandang oras upang i-deploy sila."
    
  "Sige," tugon ni Patrick McLanahan.
    
  Ang kanyang boses ay parang determinado at may kumpiyansa na gaya noong una siyang nagpasya na umatake - kahit papaano ay nagpaginhawa siya ng kaunti. Kung si Patrick ay nagpakita ng kaunting pag-aalinlangan sa kanyang desisyon, nanumpa si Dave na ipapakalat niya ang mga bombero sa kanyang sariling paghuhusga upang matiyak na ang mga eroplano ay nakarating sa checkpoint sa paglalagay ng gasolina at upang mailigtas din ang karera ni Patrick.
    
  Sa loob ng ilang segundo, huli na...
    
  Sa network ng koponan, sinabi niya: "Naiintindihan kita, Odin, naiintindihan kita, magpatuloy. Apatnapu't limang segundo. Walang banta, walang surveillance radar. Ang bilis ng flight ay stable sa Mach two. Tatlumpung segundo...dalawampu...sampu, bukas ang mga pinto sa Headbanger Two-One...rocket one goes...doors open on Two-Two...rocket two goes, doors close...rocket one is leaving " Two-Two" ... aalis na ang missile two, nagsasara ang mga pinto, ligtas ang flight, patungo sa kanluran sa ARIP."
    
  "Kamusta ang mga bampira sa gasolina, Dave?" - tanong ni Patrick.
    
  "Gagawin namin ito-nang may kahirapan," sagot ni Luger. "Kung maayos ang koneksyon, maaaring umakyat ang Two-One sa boom, magpuno ng ekstrang gasolina, patayin ang cycle, at magsisimulang mag-refuel ang Two-Two at may natitira pang sampung minuto upang maubos ang mga tangke."
    
  "Good job, Cutthroat," huminga si Patrick, malinaw na nakahinga. Walang tugon mula kay Rebecca Furness-hindi pa ito tapos, at least not any time soon, at alam niyang galit pa rin ito dahil nabaligtad ang desisyon nito.
    
  "Thirty seconds to impact... Skyward speed is ten point seven Mach, all green... Scramjet engine burnout, warhead coasting... Flight controls active and responsive, steering OK... twenty TG , aktibo ang data link. " Lahat sila ay nanood habang ang isang pinagsama-samang millimeter radar at infrared na mga imahe ay nabuhay, na nagpapakita ng mga Russian transport planes at helicopter sa runway, ilang hanay ng mga tao na dumadaan sa mga kahon at mga pakete mula sa iba't ibang bahagi ng base hanggang sa naghihintay na mga trak, ilang malalaking hindi kilalang mga gusali sa mga trailer ...
    
  ... at ilang malalaking tent na may malinaw na nakikitang mga logo ng Red Cross at Crescent sa mga bubong. "Jesus!" Napabuntong hininga si Dave Luger. "Mukhang mga tent ng aid worker!"
    
  "Am for the big trailers and portable buildings!" sigaw ni Patrick. "Lumayo ka sa mga tent na ito!"
    
  "Naiintindihan namin, Odin," sabi ni Rebecca. Siya ay nagkaroon ng commander override authority at maaaring kunin ang kontrol sa pag-target mula sa opisyal ng armas, ngunit hindi niya kailangan-ang opisyal ng armas ay maayos na itinutok ang reticle sa apat na pinakamalaking trailer. Nakita ng millimeter wave radar ng SkySTREAK ang panlabas na shell ng bawat trak at nakumpirma na ang mga trailer sa ilalim ng targeting reticle ay talagang siksik, sa halip na guwang o hindi gaanong nakaimpake bilang isang bahagyang walang laman na trailer ng kargamento. Kung hindi, pareho ang hitsura ng lahat ng mga trailer at pinananatili ng parehong bilang ng mga manggagawa.
    
  "Limang segundo...naka-lock ang pag-target...nagsimula ang launcher." Ang huling larawan mula sa SkySTREAK missiles ay nagpakita ng halos direktang pagtama sa gitna ng bawat trailer...lahat maliban sa isa, na lumihis sa target at dumapo sa isang malinaw na lugar sa isang lugar malapit sa target na trailer. Ang pagtatasa ng computer sa lugar ng pinsala, humigit-kumulang limampung talampakan ang diyametro, ay walang nakita kundi ilang sundalo na may mga riple at kahon at marahil isang nag-iisang lalaking nakatayo sa malapit, marahil ay isang tagapangasiwa-hindi natamaan ng apoy ang alinman sa mga relief tent. "Mukhang napalampas ang isa, ngunit napunta ito sa isang clearing sa tabi ng trailer."
    
  "Nice shot, Cutthroat," sabi ni Patrick. "Ang mga trailer na ito ay mukhang magkapareho sa mga umatake sa Herd One-One."
    
  "Mukhang isang bilyong trailer pa sila sa buong mundo - walang paraan para malaman kung ano ang meron tayo, sir," sabi ni Rebecca Furness, halata sa boses niya ang pagkayamot. "Wala kaming nakitang anumang radar arrays o anumang bagay na mukhang laser fuel storage tank o laser optics. Maaari naming tamaan ang anumang bagay... o wala."
    
  "Ang aming unang priyoridad ay ang mag-organisa ng isang operasyon upang iligtas ang module ng pasahero at hanapin ang anumang pagkasira at labi ng Black Stallion at mga tauhan nito," sabi ni Patrick, na hindi pinapansin ang inis na pahayag ni Furness. "Nais kong ipadala kaagad sa Afghanistan ang pangkat ng puwersang panlaban, kasama ang lahat ng suportang sasakyang panghimpapawid na mayroon kami. Gusto kong maging handa ang mga drone at NIRTSats na i-deploy kaagad upang hanapin ang lahat ng posibleng trajectory para sa mga survivors o debris. Bawiin ang lahat ng mga mapagkukunan na mayroon kami para sa paghahanap. Gusto ko ng progress update sa loob ng isang oras. Nakikinig ka ba, Cutthroat?"
    
  "Stay ready, Odin," sagot ni Rebecca, halata sa boses niya ang pag-aalala. Agad na ibinalik ni Patrick ang kanyang atensyon sa mga mission status monitor... at agad na nakakita ng bagong banta: isang pulutong ng mga missiles na umuulan sa mga Vampire bombers. "Pagkatapos lumiko, nagsagawa kami ng pangmatagalang LADAR sweep at nakita namin sila," sabi niya. Ang LADAR, o laser laser radar, ay isang sistema ng mga electronic laser emitters na binuo sa buong fuselage ng Vampire bombers na agad na "nagpinta" ng isang high-resolution na imahe ng lahat ng bagay sa paligid ng sasakyang panghimpapawid sa layo na isang daang milya, pagkatapos ay inihambing ang tatlong-dimensional. larawan na may katalogo ng mga larawan para sa agarang pagkakakilanlan. "Tingnan mo ang bilis ng mga bagay na ito-dapat na umabot sila sa higit sa Mach 7!"
    
  "Countermeasures!" sigaw ni Dave Luger. "Patumbahin sila sa langit!"
    
  Ngunit sa lalong madaling panahon naging malinaw na huli na ang lahat. Naglalakbay sa higit sa labing-apat na milya bawat segundo, ang mga missile ng Russia ay sumaklaw sa distansya bago pa man ma-activate, mai-lock, at i-disable ang mga sistema ng paggabay ng mga Vampire bombers. Tatlo sa apat na hypersonic missiles ang nakapuntos ng mga direktang hit, na mabilis na nagpadala ng parehong mga bombero na umiikot sa Dagat ng Caspian.
    
  "Damn it," pagmumura ni Dave. "Mukhang may bagong laruan ang mga Ruso para sa kanilang mga MiG. Well, sa palagay ko hindi na tayo mag-aalala kung ang mga bombero ay makakarating sa kanilang tanker, hindi ba, Rebecca?"
    
  "Nawala namin ang isang-kapat ng aming natitirang B-1 bombers, Dave," Rebecca Furness radioed mula sa Battle Mountain Air Reserve Base. "Hindi ito katawa-tawa. Dalawa lang ang bampira natin sa Batman ngayon."
    
  "Ipalabas sila para magbigay ng air cover para sa mga CSAR guys mula sa Herat, Rebecca," utos ni Patrick. "Gumamit ng aktibong LADAR para i-scan ang mga nanghihimasok. Kung may dumating sa loob ng isang daang milya mula sa iyong mga eroplano, iprito sila."
    
  "Ang saya ko, Mook," sabi ni Rebecca. "Handa na ako para sa kaunting bayad. Magiging handa na silang mag-taxi sa mga labinlima. Pero ilang minuto lang ang lumipas ay tumawag ulit siya: "Isa, Headbanger ito, may problema kami. Ang mga pwersang panseguridad ay nakaparada sa harap ng hangar at pinipigilan ang Vampire na mag-taxi palabas. Inutusan nila kaming isara o idi-disable nila ang eroplano."
    
  Agad na natagpuan ni Patrick ang kanyang sarili sa isang secure na linya ng kumperensya ng video, ngunit naunahan siya ng isang papasok na tawag: "Heneral McLanahan, ikaw ay nabaliw o nagdurusa sa ilang uri ng sakit sa pag-iisip," sabi ng Kalihim ng Depensa na si Miller Turner. "Ito ay isang utos nang direkta mula sa punong kumander: bawiin kaagad ang lahat ng iyong pwersa. Ikaw ay hinalinhan ng utos. Nililinaw ko ba ang sarili ko?"
    
  "Sir, isa sa aking Black Stallion spaceplanes ay binaril ng isang Russian anti-satellite laser na nakabase sa silangang Iran," sabi ni Patrick. "Mayroon kaming mga indikasyon na maaaring nakaligtas ang mga pasahero. Gusto ko ng air cover..."
    
  "Heneral, nakikiramay ako, ngunit ang pangulo ay galit na galit at hindi makikinig sa anumang mga argumento," sabi ni Turner. "For God's sake, binaba mo ang tawag! Inaasahan mo bang makikinig siya sa iyo ngayon?"
    
  "Sir, ang module ng pasahero ay buo at nasa lupa na wala pang labinlimang minuto," sabi ni Patrick.
    
  "Ano? Ibig mong sabihin may naalis sa isang spaceplane...?"
    
  "Ang module ng pasahero ay maaaring i-jettison at inilaan upang magamit bilang isang lifeboat para sa mga miyembro ng crew ng istasyon ng kalawakan," paliwanag ni Patrick. "Maaari itong makaligtas sa muling pagpasok, lumipad nang mag-isa sa landing site, ligtas na mag-glide para sa landing at iligtas ang mga tripulante. Buo ang module, sir, at sana ay ligtas ang mga tripulante. Nagta-target kami ng posibleng landing zone sa ngayon, at kapag nalaman namin ang eksaktong landing spot, maaari kaming magpadala kaagad ng rescue team doon - iyon lang ang kalamangan na makukuha namin sa kalaban. Ngunit aabutin ng hindi bababa sa siyamnapung minuto bago makarating ang rescue team at air cover sa recovery area. Kailangan nating magsimula kaagad."
    
  "Heneral, nilabag mo na ang mga direktang utos mula sa Pangulo," sabi ni Turner. "Papunta ka na sa kulungan, naiintindihan mo ba? Huwag mo nang palakihin pa ang pagtatalo. Huling beses: Patay ang ilaw. Inutusan ko si General Backman na manguna sa lahat ng iyong pwersa. Sinasabi ko sayo-"
    
  "At sinasabi ko sa iyo, ginoo," putol ni Patrick, "na ang karamihan sa Gitnang Silangan at Gitnang Asya ay nakakita ng Black Stallion na nahulog sa Earth, at ang Islamic Revolutionary Guard Corps, ang al-Quds Force, ang lahat ng mga terorista na nanaig sa Iran pagkatapos. militar na kudeta, at ang mga Ruso ay malamang na papunta sa lugar ng pag-crash upang pagnakawan ang anumang mahahanap nila. Dapat nating makuha ang bawat sasakyang panghimpapawid at labanan ang search and rescue team na magagawa natin sa himpapawid upang makahanap ng mga nakaligtas bago ang kaaway.
    
  "Central Command ang mag-coordinate nito, McLanahan, hindi ikaw. Inutusan kang umatras. Huwag nang gumawa ng anumang karagdagang aksyon. Wala kang gagawin o sasabihin kahit kanino. Na-relieve ka na sa iyong command at ilalagay sa ilalim ng arrest sa sandaling makaalis ka sa istasyong ito."
    
  Sa pangalawang pagkakataon noong araw na iyon, ibinaba ni Patrick ang tawag sa pinuno ng militar na sibilyan. Ang kanyang susunod na tawag ay direkta kay Gen. Kenneth Lepers, ang four-star Army general na namamahala sa U.S. Central Command, ang pinakamataas na commandant na nangangasiwa sa lahat ng operasyong militar sa Middle East at Central Asia, upang subukang kumbinsihin siyang payagan ang mga bombero na tangalin.
    
  "Heneral McLanahan, ang iyong asno ay nasa malaking panganib ngayon," sabi ng representante ng ketongin. "Inutusan ang Heneral na huwag makipag-usap sa iyo, at ang tawag na ito ay iuulat sa Kalihim ng Depensa. Ipinapayo ko sa iyo na ayusin ang usaping ito sa SECDEF bago ka itigil ng buong mundo." At ibinaba niya ang tawag.
    
  Ang susunod na tawag ni Patrick ay kay Rebecca Furness sa Battle Mountain Air Force Reserve Base. "Tatawagan lang sana kita, sir," sabi ni Rebecca. "Pasensya na sa Black Stallion. Sana marami pa tayong magawa."
    
  "Salamat, Rebecca. Sorry sa mga bampira mo."
    
  "Hindi mo kasalanan, sir." It was, she reminded herself: kung hindi siya nag-utos ng paglunsad sa hindi awtorisadong misyon na iyon, mayroon pa rin siyang mga bombers. Ngunit ang mga Bampira ay walang tao at ang Itim na Stallion ay hindi, kaya hindi niya naramdaman ang pangangailangan na magpahid ng asin sa sugat. "Kailangan naming mag-scan para sa mga bandido - nagpasya akong kumilos nang tahimik. Hindi ko alam kung paano nalaman ng mga Ruso ang tungkol sa aming pagdating at kung kailan, ngunit ibabalik nila ang lahat nang buo, ginagarantiya ko iyon.
    
  "Pipigilan ka pa rin ba ng mga pulis ng langit?"
    
  "Kinukumpirma ko. Umalis na kami gaya ng iniutos at pinapanatili namin ang aming mga posisyon sa loob ng hangar."
    
  Nag-isip sandali si Patrick; pagkatapos: "Rebecca, sinubukan kong tawagan si General Lepers sa CENTCOM para kunin ang kanyang permiso na maglunsad ng mga Bampira, ngunit hindi niya ako kakausapin. Iisipin ko na kung sinubukan kong tawagan ang STRATCOM ay makakakuha ako ng parehong tugon.
    
  "Mabuting tao si Cannon," komento ni Rebecca. "Sa tingin ng iba ay hinahabol mo ang kanilang mga trabaho." Or nuts, dagdag niya sa sarili.
    
  "Kung hindi kami makakuha ng air cover, ang mga Pasdaran ay punitin ang aming mga tao at posibleng ang CSAR troops bukod," Patrick sinabi. "Tatanggalin ko ang mga pwersang panseguridad na ito sa hangar. Gusto kong maging handa ka sa paglunsad sa sandaling umalis sila. "
    
  "Ngunit sinabi mo na hindi ka kakausapin ng mga Ketongin, at hindi mo pa nakakausap ang CENTAF, kaya sino ang pupunta-?" Saglit na natahimik si Furness, pagkatapos ay simpleng sinabi, "Nakakabaliw ito. sir".
    
  "Ang tanong, Rebecca: maglulunsad ka ba?"
    
  Ang paghinto ay napaka, napakatagal; Nang uulitin na lang ni Patrick ang kanyang sarili o nag-iisip kung dina-dial ni Furness ang Kalihim ng Depensa sa kabilang linya, sinabi niya, "Alisin mo sila sa daan ng aking mga barko, Heneral, at ilulunsad ko."
    
  "Salamat, Heneral." Binaba ni Patrick ang tawag, pagkatapos ay nagsalita: "May tumatawag kay Genesis."
    
  "Ituloy mo, Mook," tugon ni Dave Luger sa pamamagitan ng kanilang subcutaneous global transmitter.
    
  "Ilayo ang mga security guys mula sa mga bombero."
    
  "Na-move na sila, Mook. Lumabas. Lumingon si Luger sa kanyang command radio, "Saber, ito si Genesis."
    
    
  BATMAN AIR BASE, REPUBLIC OF TURKEY
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Kumokopya si Saber, ituloy mo, Genesis," sagot ni Air Force 1st Lt. James "J.D." Daniels, commander ng combat forces ground operations team na pinangalanang "Saber." Ipinadala si Daniels sa Batman AFB para magbigay ng seguridad para sa EB-1C Vampire bombers. at dahil din ang base ay isang hiwalay, well-equipped na lugar para sanayin ang mga bagong CID pilot sa totoong buhay na mga sitwasyon.Bilang technical sargeant, ang tatlumpung taong gulang na matangkad, kayumanggi ang mata, kayumanggi ang buhok na anak ng Ang Arkansas rancher ay isa sa mga unang commando ng Combat Force na sinubukan bilang isang infantry cybernetic device pilot. Pagkatapos masugatan mula sa radiation sickness habang nakikipaglaban sa Yakutsk Air Base sa Russia kasunod ng Holocaust sa AMERICA, ginamit ni Daniels ang kanyang oras sa pagbawi upang makakuha ng bachelor's degree, pagkatapos ay nag-aral sa Officer Training School at natanggap ang kanyang komisyon bilang isang opisyal. Isa na siyang senior officer sa pagsasanay at, maliban kay Charlie Turlock mismo, ang resident expert sa criminal investigation weapons system.
    
  "Mayroon akong gawain para sa iyo, Saber, ngunit maaaring hindi mo ito gusto," sabi ni Dave Luger. "Gusto ng isa na maglunsad ng mga vampire bombers."
    
  "Opo, ginoo. Isang minuto ang nakalipas ay handa na kaming lumipad, ngunit ang mga lalaki mula sa Security Forces ay lumitaw sa hangar, at ang mga eroplano ay nagsara sa kanilang sarili. Ang base commander ay nag-utos sa amin na tulungan ang mga pwersang panseguridad at protektahan sila mula sa anumang malayuang kinokontrol na aksyon mo laban sa sasakyang panghimpapawid. Kinumpirma namin ang mga order. Ipagpaumanhin niyo po ginoo. Ano ba talaga ang hindi ko magugustuhan?"
    
  "Isa sa aming mga spaceplane ay binaril sa silangang Iran, at may mga nakaligtas. Kailangan namin ng air cover para sa rescue mission. Hindi pa rin sinasabi ng NCA. Gusto pa naming magpatakbo ng mga bampira."
    
  "Bakit hindi aprubahan ng NCA ang misyon, sir?"
    
  "Hindi ko alam kung bakit, Saber, ngunit naniniwala kami na ang NCA ay nababahala na ang aming mga aksyon tungkol sa Iran ay nagkakalat ng takot at pananakot sa lahat sa rehiyon."
    
  "Sir, nakatanggap na po ako ng kumpirmadong utos na umatras, para sa amin at sa mga Bampira. Inutusan kami ng base commander na tumulong na panatilihin kang ligtas. Hinihiling mo sa akin na suwayin ang mga utos na ito."
    
  "Alam ko, Saber. Hindi kita maaaring utusan na sumuway sa mga wastong utos. Ngunit sinasabi ko sa iyo na ang mga nakaligtas sa spaceplane ay mahuhuli at mahuhuli o papatayin kung wala tayong gagawin."
    
  "Sino ang bumaril ng spaceplane, sir?"
    
  "Naniniwala kami na ginawa ito ng mga Ruso, Saber."
    
  "Yes, sir," sabi ni Daniels. Sapat na iyon para sa kanya. Si Daniels ay gumugol ng isang taon sa ospital para gumaling mula sa radiation poisoning na naganap nang gumamit ang Russian Air Force ng mga taktikal na sandatang nuklear upang sirain ang kanilang sariling Yakutsk air base, na ginagamit ng McLanahan at ng air combat force upang subaybayan at sirain ang mga mobile ICBM ng Russia na ay naghahanda na maglunsad ng pangalawang pag-atakeng nuklear. dagok sa Estados Unidos. Siya ay dumanas ng matinding dehydration, pagduduwal sa loob ng ilang araw, hindi kapani-paniwalang pananakit, at sa huli ay na-transplant ang atay-ngunit nakaligtas siya, nanalo ng karapatang bumalik sa aktibong tungkulin, muling nagsanay para sa mga operasyon sa larangan, bumalik sa puwersang panlaban, at kinuha ang pamumuno ng isang kriminal. pangkat ng pagsisiyasat.
    
  Nanalo siya, pagkatapos ay natalo, pagkatapos ay binawi ang lahat ng gusto niyang gawin sa kanyang buhay maliban sa isang bagay: ipaghiganti ang ginawa ng mga Ruso sa kanya, sa kanyang mga kasamahan, at sa sarili niyang mga tauhan sa Yakutsk.
    
  "Nandyan ka pa ba, Saber?"
    
  "Excuse me, sir, pero may utos ako," sabi ni Daniels sa malalim na tonong boses, ibang-iba sa karaniwan niyang masigla, upbeat na tono. "Kung lilipat ang mga eroplanong ito, gagawin namin ng aking koponan ang lahat sa aming makakaya upang maprotektahan ang mga pwersang panseguridad mula sa pinsala. Magandang gabi sir."
    
    
  ***
    
    
  "Genesis" summons Headbanger."
    
  "Ituloy mo, Dave," sagot ni Rebecca Furness.
    
  "Maghanda."
    
  "Hindi ko kaya. Sabi ng mga ground crew ko, hinaharangan pa rin ng sky police ang hangar at taxiways."
    
  "Sa anumang kaso, maging handa."
    
  "Inutusan mo ba ang iyong mga tauhan na sirain ang mga pulis ng langit?"
    
  "Hindi po ma'am, hindi ko po ginawa yun. Inutusan ng base commander ang combat force team na tulungan ang mga pwersang panseguridad at protektahan sila mula sa hindi awtorisadong paggalaw ng sasakyang panghimpapawid, at iyon ang kanilang gagawin."
    
  Ito ay kabaliwan, sinabi ni Rebecca sa kanyang sarili sa ika-100 beses, ganap na nabaliw. Bumaling siya sa kanyang operations officer, Brigadier General Daren Mace, "Daren, ilunsad mo sila at ipadala kaagad ang mga bampira." Ipinikit niya ang kanyang mga mata at inisip ang kanyang sarili na nakatayo sa harap ng isang tribunal ng militar, na sinentensiyahan ng pagkakulong sa natitirang pinakamagagandang taon ng kanyang buhay; pagkatapos, iniisip ang kanyang mga kapwa piloto sa lupain sa Iran, na tinugis ng mga Pasdaran at mga rebeldeng Muslim, binuksan niya ang kanyang mga mata at sinabing, "Walang paraan upang huminto."
    
  "Yes, ma'am," sabi ni Mace. Inayos niya ang mikropono sa kanyang headphone at sinabing, "Thug, ilunsad mo sila at ilunsad nang walang pagkaantala. Huminto sa wala. Uulitin ko, huwag kang titigil sa anumang bagay."
    
    
  ***
    
    
  "Kinukumpirma ko na ang Panther at ang Armed Forces of Ukraine ay tumatakbo pa rin, parehong sasakyang panghimpapawid," ang pinuno ng pangkat ng seguridad ng Air Force ay nag-ulat sa punong tanggapan ng base ng NATO. Ito ay sapat na katakut-takot kapag ang APU ay nagsimula at huminto sa sarili nitong, ngunit ito ay sampung beses na mas katakut-takot kapag ang mga makina ay ginawa ang parehong. Ang mga pinuno ng crew at katulong ng bawat sasakyang panghimpapawid ay nasa labas ng mga hangar, ayon sa mga utos ng base commander.
    
  "Ito si Panther. Call the fucking senior crew commander," utos ng base commander, isang koronel sa Turkish army, sa napakahusay na Ingles.
    
  "Humanda ka, Panther." Ibinigay ng SF officer ang kanyang radyo sa crew chief, Air Force Technical Sgt. "Ito ang base commander, at siya ay nasa gilid."
    
  "Nakikinig ang Technician Sergeant Booker, sir."
    
  "Inutusan ko ang mga eroplanong ito na sarado, at ang ibig kong sabihin ay ganap na sarado - ang Armed Forces of Ukraine din."
    
  "Oo, ginoo, alam ko, ngunit inutusan mo kaming huwag ikonekta ang mga yunit ng kuryente sa lupa, at kung walang kuryente, ang command center sa Battle Mountain ay hindi maaaring makipag-usap sa sasakyang panghimpapawid, kaya sa tingin ko iyon ang dahilan kung bakit ang APU-"
    
  "Sarhento, binibigyan kita ng isang direktang utos: Gusto kong ganap na tumigil ang mga eroplanong ito, kaagad, o ipaaresto kita!" - sigaw ng base commander. "Wala akong pakialam kung walang makakausap sa mga eroplano-ayokong may kumausap sa mga eroplano! Ngayon huwag paganahin ang mga APU na iyon, at gawin ito ngayon! "
    
  "Yes, sir," sabi ni Booker at ibinalik ang radyo sa opisyal ng SF.
    
  "Narito ang unang piraso, Panther."
    
  "Inutusan ko lang ang sarhentong technician na ito na ganap na isara ang mga sasakyang panghimpapawid, kabilang ang mga APU-ang mga power unit sa buntot," sabi ng base commander. Kung hindi sila sumunod kaagad, ipaaresto silang lahat." Napalunok ng husto si Mallory, pagkatapos ay gumawa ng galaw sa mga miyembro ng kanyang koponan, isang senyas na nagsasabing, "Humanda ka sa pagkilos." "Naiintindihan mo ba ako, First Squad?"
    
  "Yes sir, alam ko."
    
  "Ano ang ginagawa ngayon ng sarhentong technician na ito?"
    
  "Lumapit siya sa ibang crew chief... itinuro niya ang mga eroplano... Nagsuot sila ng gloves na parang naghahanda na silang pumasok sa trabaho."
    
  Malinaw na hindi sila nagmamadali, naisip ng opisyal ng seguridad - ang Koronel ay magkakaroon ng kalokohan kung hindi nila inayos ang kanilang likuran. Oo nga, pagkaraan ng ilang sandali ay tumawag ang base commander: "Ano ang ginagawa nila? Sarado na ba ang mga eroplanong ito?"
    
  "Hindi po ang sagot, sir. Nakatayo lang sila doon na nag-uusap ngayon, sir," sagot ni Mallory. "Ang isa sa kanila ay may walkie-talkie at ang isa naman ay may checklist. Marahil ay tinatalakay nila ang pagsasara ng APU mula rito.
    
  "Buweno, alamin kung ano ang nagpapatagal sa kanila."
    
  "Naiintindihan mo, Panther. Maghanda." Inilagay niya ang radyo sa kanyang holster at tinungo ang mga commander ng crew. Tatlong lalaki at isang babaeng crew chief ang nakakita sa kanya na paparating... at pagkatapos, nang hindi lumilingon, tumungo sa hangar ng kanilang huling yunit, na nagsilbing punong tanggapan ng Air Force. "Hoy, mga hangal, bumalik ka rito at isara ang mga power unit na ito, ang mga utos ng Koronel." Akmang sisigawan na naman niya sila, laking gulat niya nang tumakbo sila patungo sa hangar! "Where the hell are you going?" sigaw niya. Inilabas niya ang radyo sa holster nito. "Panther, ang mga crew commander ay tumatakbo palayo patungo sa kanilang punong tanggapan!"
    
  "Ano sila?" - sigaw ng base commander. "Dakupin ang mga anak ng asong ito!"
    
  "Naiintindihan, sir. Pahinga. Squad one to control, red alert, acceleration zone Alpha Seven, repeat, red alert, Alpha-" Pagkatapos ay narinig ni Mallory ang isang tunog, na mas malakas kaysa sa APU, at ilang sandali pa ay napagtanto niya kung ano iyon. Nanginginig ang kanyang kamay, muling itinaas ang radyo: "Control, unit one, tandaan mo, ang mga bagay sa Alpha Seven hangars ay sinisimulan ang mga makina, inuulit ko, pinaandar ang mga makina! Humihiling ako ng notification sa pamamagitan ng code Nine-nine, kumpletong tugon, inuulit ko, kumpleto -"
    
  At pagkatapos ay nakita niya ang mga ito na papalabas sa hangar, na kung saan ang mga punong tauhan ay nakatakbo pa lang, na nagmamadaling parang mga linebacker mula sa impiyerno... At halos matumba siya sa pagkabigla, pagkagulat at isang baliw na pagtatangka na makaalis doon. Syempre nakita na niya ang mga ito dati, ngunit kadalasan ay naglalakad lang sila o nakatiklop o naka-deploy sa tabi ng isang trak o isang helicopter - at hindi kailanman tumakbo nang diretso sa kanya!
    
  "Sabre apat at limang sagot!" - sinabi ng isa sa mga robot na kinokontrol ng mga cybernetic infantry device sa isang malakas, computer-synthesized na boses. "Sabihin mo sa akin ang status!" Nakadapa pa rin si Mallory, nanginginig sa takot, nang dumiretso sa kanya ang unang robot. Pareho siyang pinalibutan sa ilang sandali. Nakasuot sila ng malalaking backpack, at sa kanilang mga balikat ay nakasabit ang tila mga grenade launcher, na direktang nakatutok sa kanya. "Group commander, inuulit ko: iulat ang katayuan!"
    
  "Ako... uh... bombers... Sinimulan nila ang kanilang mga makina!" Huminto si Mallory. Ilang talampakan lang mula sa kanyang ilong ang busal ng grenade launcher. "Alisin mo yang sandata sa mukha ko!"
    
  Hindi pinansin ng robot ang utos. "Nagtaxi na ba sila?" - tahol sa kanya ng robot. Hindi nakasagot si Mallory. "Panglima, mag-report sa Alpha Seven-Two, ako ang pumalit sa Alpha Seven-One. Protektahan ang mga yunit ng pwersang panseguridad." Ang pangalawang robot ay tumango at tumakbo, tulad ng isang manlalaro ng football na lumalabas sa isang pulutong, maliban na siya ay literal na nawala sa isang kisap-mata. "Nasugatan ka ba, pinuno ng pangkat?"
    
  "I...no," sabi ni Mallory. Nagpumiglas siya sa pagtayo. "Pumasok sa mga hangar na ito at humanap ng paraan para hindi paganahin ang mga ito..."
    
  Sa sandaling iyon, narinig nila ang hindi kapani-paniwalang malakas na dagundong ng mga makina ng sasakyang panghimpapawid at isang napakalaking pagsabog ng mga jet exhaust gas mula sa bukas na likuran ng parehong okupado na mga silungan. "Nagta-taxi ang mga bombero!" - sabi ng robot. "Lima, gumagalaw ang mga bombero! Protektahan ang mga pwersang panseguridad!"
    
  "Hindi! Itigil ang mga bombero! Humanap ng paraan...!" Ngunit ang robot ay sumugod na sa pasukan sa hangar. Buweno, naisip niya, ang mga bombero ay walang pupuntahan, at kung sa ilang kadahilanan ay hindi sila mapigilan ng mga Humvee, tiyak na magagawa ng mga robot. "Unang Unit, ang mga yunit ng CID ay papunta sa loob ng mga hangar. Tulungan sila hangga't maaari, ngunit subaybayan at iulat kung-"
    
  Sa sandaling iyon, nakita ni Mallory ang isang bagay na lumilipad palabas sa malapit na hangar. Noong una ay inakala niya na ito ay ulap ng usok o marahil ay isang uri ng pagsabog... at pagkatapos, pagkaraan ng isang segundo, napagtanto niyang ito ay isang Humvee na nakatayo sa loob, na nakaharang sa hangar! Pagkaraan ng ilang sandali, tumakbo ang robot palabas ng hangar, hawak-hawak ang isang security officer sa bawat kamay, dala-dala siya nang kasing dali ng isang tao na magdala ng beach towel. Direkta sa likod niya, isang B-1 bomber ang lumipad mula sa hangar at tumakbo pababa ng chute patungo sa pangunahing taxiway.
    
  "Ano ba ang nangyayari?" - sigaw ni Mallory. "Anong nangyari? Ano ka...?" Ngunit patuloy na lumalapit ang robot. Sinunggaban nito ang pinuno ng pangkat ng security force na may matinding suntok at sa isang kisap-mata, itinapon siya ng isang daang yarda sa gilid, sa wakas ay itinapon ang tatlong natulalang mga opisyal sa isang bunton malapit sa bakod ng seguridad na nakapalibot sa lugar ng iskwad. Tumabi sa kanila ang robot, na para bang pinoprotektahan sila sa isang bagay. "Ano ba ang ginagawa mo? Iwanan mo akong mag-isa!"
    
  "Ang bomber ay nagpapadala ng sistema ng mga armas sa microwave," sabi ng robot. "Kailangan kong ilabas ang Humvee sa hangar bago ito sumabog, at pagkatapos ay inilikas kita. Ang MPW ay maaaring nakamamatay sa malapitan at kailangan kong lumayo o maaari ring sirain ang aking mga electronics.
    
  "Anong pinagsasabi mo?" Nagpumiglas si Mallory para mas tumingin. "Ang pangalawang bomber ay gumagalaw din! Nagta-taxi sila para mag-takeoff!" Kinapa niya ang radyo, napagtantong nahulog niya ito nang hawakan siya ng robot. "Tumawag ng security!" - sabi niya sa robot. "Balaan ang base commander! Kumuha ng mga unit sa mga taxiway at runway bago mapunta ang mga bagay na ito sa posisyon ng pag-alis!"
    
  "Got it," sagot ng robot. "Tatawagan ko siya at pagkatapos ay tingnan kung ano ang maaari kong gawin upang pigilan sila." At ang robot ay tumayo at nawala, tumakbo palayo sa kamangha-manghang bilis, ang muzzle ng grenade launcher ay pabalik-balik sa paghahanap ng mga target. Nilinis niya ang labindalawang talampakan na bakod na nakapalibot sa squad area-napansin niya lang na bukas na bukas ang gate sa leeg-at nawala sa paningin sa loob ng ilang segundo.
    
  "Ano ang ginagawa ng mga bagay na ito? Sino ang kumokontrol sa mga bagay na ito-sampung taong gulang na mga bata?" Si Mallory ay tumakbo pabalik sa unang hangar at natagpuan ang kanyang radyo. "Control, detail one, nag-taxi ang mga bombero. Dalawang unit ng pagsisiyasat ng kriminal ang tumutugis sa amin. Sinabi nila na ang mga bombero ay nagpapadala ng ilang uri ng microwave weapon."
    
  "Kontrol, Knife's Edge sa kanluran, mga bombero na tumatawid sa Foxtrot taxiway papunta sa Runway One-Nine," isa pang security force ang nag-radyo. "Ipinarada ko ang aking sasakyan sa gitna ng taxiway Alpha sa intersection ng hotel taxiway. Bababa na ako. Ang bilis namang pumunta ng mga bastos dito!" Si Mallory at ang iba pang mga opisyal ng Security Forces ay tumakbo sa lalamunan patungo sa pangunahing daanan ng taxi upang makita kung ano ang nangyayari...
    
  ...at nang makarating sila sa Taxiway Alpha, nakita nila ang isang Humvee na lumipad patungong hilaga habang dumaan ang mga B-1 bombers! "Knife-edge sa Kanluran, Knife-edge sa West, naririnig mo ba?" Nag-radyo si Mallory habang pinapanood ang halos limang-libong-pound na Humvee na bumagsak sa lupa at gumulong-gulong dito na parang laruan ng bata. "Anong nangyari? Sabihin mo sa akin ang status!"
    
  "Inihagis ng mga robot na iyon ang Hummer ko sa taxiway!" nag-radyo ang opisyal makalipas ang ilang sandali. "Hindi nila sinusubukang pigilan sila - tinutulungan nila silang makatakas!"
    
  "Mga bastos na yan!" Sumusumpa si Mallory. "Alam kong may kakaibang nangyayari! Kontrol, isa pang detalye, ang mga robot na ito ay nakikipag-ugnayan sa aming mga yunit ng seguridad!"
    
  "Ang numero unong item ay ang Panther," namagitan ang base commander. "Wala akong pakialam kung ano ang dapat mong gawin, pero huwag mong hayaang bumaba ang mga bombero na iyon! Naririnig mo ba ako? Tigilan mo yang mga bombero na yan! Pagkatapos ay ilagay ang buong pangkat ng mga thug na arestuhin! Gusto ko ng ilang butts at gusto ko sila ngayon! "
    
  Ngunit habang nakikinig siya, nakita ni Mallory ang unang unmanned B-1 na bomber na bumangon sa lupa at humakbang sa kalangitan sa gabi, na nakasunod sa apat na mahabang afterburner, na sinundan lamang ng ilang segundo ng isang segundo. "Holy crap," malakas niyang sigaw habang ang dobleng discharge ng afterburner ay tumama sa kanya. "Ano ba ang nangyayari?"
    
  It took almost a minute for the noise to subside enough for him to speak into the radio: "Control, Panther, Division One, nag-launch na ang mga bombers, inuulit ko, nag-launch na sila. Lahat ng available na patrol at response units, iulat sa Alpha-Seven Special Forces area na may mga restraints at transport. Command, abisuhan ang base hospital at lahat ng command units na nagsimula ang isang espesyal na operasyon sa seguridad." Nagpanting ang tenga niya at parang sasabog na ang ulo niya dahil sa tensyon at hindi makapaniwala sa nangyari. "Ipaalam sa lahat ng tumutugon na yunit na mayroong dalawang CID robot na tumulong sa mga bombero na lumipad, at sila ay armado at mapanganib. Huwag lumapit sa mga yunit ng pagsisiyasat ng kriminal, iulat lamang at obserbahan. Naririnig mo?"
    
  Ang dalawang bombero ay maliwanag na mga lugar lamang sa kalangitan sa gabi, at hindi nagtagal ay lumabas ang mga signal na iyon habang ang mga afterburner ay pinatay. Ito ay hindi kapani-paniwala, sinabi ni Mallory sa kanyang sarili nang paulit-ulit, hindi kapani-paniwala. Siguradong baliw o mataas ang mga Saber na iyon, naisip niya, na nagpupunas ng pawis sa kanyang noo. Ang mga robot guys ay dapat na baliw... O baka ang mga robot ay nahuli ng mga terorista? Siguro hindi sila air force pagkatapos ng lahat, ngunit fucking Muslim terorista, o marahil Kurdish terorista, o marahil...?
    
  At pagkatapos ay napagtanto niya na hindi niya naisip ang lahat ng ito, ngunit sinigaw ito sa tuktok ng kanyang mga baga! Parang sasabog na ang balat niya, at ang ulo niya ay handang sumabog! Ano sa pangalan ng lahat na banal ang nangyayari? Umikot sya...
    
  ... at pagkatapos ay nakita niya ang outline ng isa sa mga robot, mga tatlumpung yarda ang layo, dahan-dahang papunta sa kanya. Itinaas niya ang radyo sa kanyang biglang pawisan na mga labi: "Kontrol, unit number one, isa sa mga criminal investigation unit ay papunta sa akin, at ako ay aaksyon," sabi niya, pinunasan ang isa pang pawis sa kanyang mga mata. "Humiling ng mga reinforcement, Alpha Seven at Taxiway Alpha, kumuha ng mga reinforcement dito ngayon." Hinugot niya ang kanyang pistol mula sa holster nito, ngunit hindi siya makaipon ng sapat na lakas para buhatin ito. Lalong tumindi ang pag-aapoy, tuluyang naputol ang kanyang paningin at nagdulot sa kanya ng matinding sakit ng ulo, ang sakit na tuluyang nagpaluhod sa kanya. "Control...Control, paano mo kinokopya?"
    
  "Paumanhin, Sarhento Mallory, ngunit walang sinuman dito ngayon na makakasagot sa iyong tawag," narinig niya ang isang hindi pamilyar na boses. "Pero huwag kang mag-alala. Ikaw at ang iyong mga kaibigan ay magigising sa isang magandang maaliwalas na selda at wala kang pakialam sa mundo." Ang robot ay gumalaw patungo sa kanya nang may pananakot, ang nguso ng grenade launcher ay nakatutok mismo sa pagitan ng kanyang mga mata... ngunit pagkatapos, bago ang kanyang paningin ay ganap na natatakpan ng ulap ng mga bituin, nakita niya ang robot na kumaway paalam sa kanya na may malaking armored ngunit hindi kapani-paniwalang buhay na buhay na mga daliri. "Magandang gabi, Sarhento Mallory," narinig niya sa radyo na nakahandusay sa isang lugar sa lupa, at pagkatapos ay nagdilim ang lahat.
    
    
  ***
    
    
  "One", "Headbanger", "Genesis", ito ay "Saber", mayroon kaming kontrol sa base," ulat ni Lieutenant Daniels makalipas ang ilang minuto. "Ang mga bagong microwave emitter na ito na binuo sa mga unit ng CID ay gumana nang perpekto sa layo na humigit-kumulang tatlumpung yarda." "Ang mga di-nakamamatay na microwave emitters ay naghatid ng matinding sensasyon ng init, sakit, disorientasyon at tuluyang pagkawala ng malay, ngunit walang aktuwal na pinsala sa target ng tao. "Wala na ang mga bombero at sinisiguro namin ang buong gilid. Medyo asar sa amin ang base commander, pero ibinunyag niya ang kanyang sikretong bar na may kasamang alak, kaya hindi na siya madaldal gaya ng dati."
    
  "Naiintindihan," sagot ni Patrick McLanahan mula sa Armstrong space station. "Salamat, Saber."
    
  "Ang kasiyahan ko, ginoo," sagot ni Daniels. "Siguro lahat tayo ay makakasama sa isang cell sa Leavenworth."
    
  "O Supermax kung hindi tayo maswerte," dagdag ni Rebecca.
    
  "Nakakuha kami ng isang naka-encode na locator beacon at status dump mula sa module ng pasahero ng Black Stallion," sabi ni Luger. "Ito ay buo, ang kanyang parachute at shock-absorbing bag ay naka-deploy, at ito ay landing sa silangang Iran, humigit-kumulang isang daan at dalawampung milya sa hilaga ng kanluran ng Herat, Afghanistan."
    
  "Biyayaan ka".
    
  "Wala pang indikasyon kung may nakarating sa loob, ngunit ang module ay buo at nasa ilalim pa rin ng presyon. Mayroon kaming pangkat ng mga espesyal na pwersa ng hukbo sa Herat na naghahanda para sa isang rescue operation."
    
  "Ang mga bombero ay nasa pinakamataas na posisyon sa paglulunsad sa loob ng animnapung minuto, at sa itaas sa siyamnapu - maliban kung sila ay muling aatakehin ng mga mandirigma ng Russia," sabi ni Rebecca Furness. "Sa pagkakataong ito ay magbabantay tayo."
    
  "Marahil ay magtatagal ang koponan ng SWAT na makarating sa helicopter kung makakakuha sila ng clearance upang ilunsad," dagdag ni Luger.
    
  "Ako mismo ang makikipag-usap sa kumander," sabi ni Patrick. "Wala akong maraming koneksyon sa militar, ngunit makikita ko kung ano ang magagawa ko."
    
  "Sandali, sandali-may nakalimutan ba kayo?" Pumagitna si Rebecca Furness. "Nakuha lang namin ang isang base militar ng Turkish-NATO sa pamamagitan ng puwersa at hindi pinansin ang direktang utos ng commander in chief. Kayo ay umarte na parang hindi big deal. Darating sila para sa amin, lahat tayo - kahit na ang Heneral, kahit na siya ay nasa isang istasyon ng kalawakan - at ipapadala nila tayo sa bilangguan. Ano ang iminumungkahi mong gawin natin tungkol dito?"
    
  "Iminumungkahi ko na iligtas namin ang aming mga tripulante sa lupa sa Iran, pagkatapos ay manghuli ng anumang bahagi ng anti-space laser na iyon na pinaputok sa amin ng mga Ruso, General Furness," sabi kaagad ni Patrick. "Lahat ng iba ay ingay sa background sa puntong ito."
    
  "Ingay sa likod"? Tinatawag mo ba ang mga aksyon ng mga gobyerno ng Turkey at US - marahil ng sarili nating militar - na hinahabol lang tayo sa 'background noise'? Maswerte tayo kung magpapadala lang sila ng infantry battalion para paalisin tayo dito. Balak mo bang patuloy na balewalain ang mga utos at sirain ang sinumang humahadlang sa iyo, Heneral? Makikipaglaban ba tayo sa sarili nating mga tao ngayon?"
    
  "Rebecca, wala akong inuutusan, tinatanong kita," sabi ni Patrick. "Mayroon kaming mga tripulante sa Iran, ang mga Ruso ay bumaril ng mga laser, at ang pangulo ay walang ginagawa tungkol dito maliban sa pag-utos sa amin na tumayo. Ngayon, kung ayaw mong tumulong, sabihin mo lang, tawagan ang mga bampira at tawagan ang Pentagon."
    
  "At sabihin mo sa kanila ito, Patrick-na pinasakay mo ako sa mga eroplanong ito?" Dalawang daang milya ka sa isang istasyon ng kalawakan, marahil sa kabilang panig ng planeta. Handa na ako, Heneral. Nababaliw na ako. Tapos na ang career ko."
    
  "Rebecca, ginawa mo ang ginawa mo dahil mayroon kaming mga kaibigan at kapwa mandirigma sa lupa sa Iran, at gusto naming iligtas at protektahan sila kung maaari," sabi ni Patrick. "Ginawa mo ito dahil mayroon kang mga puwersang nakatayo at handang tumugon. Kung sinunod namin ang mga utos, ang mga nakaligtas ay nahuli, pinahirapan at pagkatapos ay pinatay - alam mo ito, at alam ko ito. kumilos ka. Higit pa ito sa masasabi ko tungkol sa Pentagon at sa ating commander in chief. Kung mawawalan tayo ng kalayaan, mas gugustuhin ko na dahil sinisikap nating mapanatili ng ating kapwa airmen ang kalayaan nila."
    
  Matagal na natahimik si Rebecca, saka malungkot na umiling. "Nasusuklam ako kapag tama ka, Heneral," sabi niya. "Siguro masasabi ko sa kanila na pinagbantaan mo akong pasabugin ang Skybolt kapag hindi ko ginawa ang utos mo."
    
  "Baka matatawa sila ng husto para makalimutan nila ang ginawa natin."
    
  "Kailangan natin ng plano, Heneral," sabi ni Rebecca. "Magpapadala ang mga Turko ng mga tropa para kunin muli ang Batman AFB, at kung hindi nila gagawin, mayroong isang buong US airborne division sa Germany na maaaring mahulog sa ating mga ulo sa loob ng kalahating araw. Sa Batman mayroon lang kaming tatlong departamento ng CID at apat na Tinmen, kasama ang mga pwersang panseguridad at pagpapanatili. At alam nating lahat na ang Battle Mountain at malamang si Elliott ang susunod."
    
  "Kailangan nating ilipat ang mga unit ng Air Force sa Dreamland," sabi ni Patrick. "Madali nating mahawakan ang base na ito kaysa sa Battle Mountain."
    
  "Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Patrick?" - hindi makapaniwalang tanong ni Rebecca. "Nakipagsabwatan ka upang ayusin at idirekta ang militar ng US laban sa mga utos ng Commander in Chief, labag sa batas na inilalagay ito sa ilalim ng iyong sariling utos nang walang anumang awtoridad, at direktang sumasalungat at nakikipaglaban sa militar ng US. Ito ay isang kaguluhan! Ito ay pagtataksil! Hindi ka mapupunta sa kulungan, Patrick - maaari kang bitayin!"
    
  "Salamat sa panimulang aklat sa batas, Rebecca," sabi ni Patrick. "Sana hindi umabot sa ganyan. Kapag ang mga nakaligtas ay nailigtas at ang Russian anti-space laser ay nawasak, o hindi bababa sa natuklasan, ang lahat ng ito ay matatapos. Naiintindihan ko kung ayaw mong gawin ang iminumungkahi ko, Rebecca. Ngunit kung gusto mong sumakay ng combat aircraft at magbigay ng tulong, hindi ka maaaring manatili sa Battle Mountain. Baka lumabas sila para sunduin ka habang nagsasalita tayo."
    
  Ang bawat kalahok sa secure na video conference ay makikita ang lungkot na ekspresyon sa mukha ni Rebecca Furness. Sa kanilang lahat, malamang na siya ang may pinakamaraming talo dito, at halatang hindi niya gusto iyon. Pero literal na ilang sandali pa ay tumango siya. "Maayos ang lahat. Para sa sampung sentimo, para sa isang dolyar - mula dalawampu hanggang buhay. Baka maawa sa akin ang military tribunal dahil babae ako. Ipapadala ko agad ang mga eroplano, Dave. Bigyan mo ako ng puwang."
    
  "Oo, ma'am," tugon ni Dave Luger ng Elliott Air Force Base. Pagkatapos: "Paano ang mga tauhan at kagamitan sa Batman AFB, Mook? Ang mga Turko at ang sarili nating mga lalaki ay maaaring maghintay para sa kanilang pagbabalik... Maliban kung ang Turkey ay sumusubok na barilin sila kapag sila ay muling pumasok sa Turkish airspace.
    
  "Mayroon akong ideya para sa kanila, Dave," sabi ni Patrick. "Magiging mapanganib, ngunit ito lamang ang aming pagkakataon..."
    
    
  PRIVATE RESIDENCE NG LEONID ZEVITIN, BOLTINO, RUSSIA
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Huminahon, Kamahalan," sabi ni Leonid Zevitin. Siya ay nasa kanyang pribadong opisina kasama ang Foreign Minister na si Alexandra Khedrov, na gumagawa ng mga tawag sa telepono at nagpapadala ng mga secure na email sa mga yunit ng militar at diplomatikong sa buong mundo, na inaalerto sila sa mga kaganapang nangyayari sa buong Iran. Ang tawag sa telepono mula sa Supreme Leader ng Iran na si Hassan Mokhtaz ay dumating nang mas huli kaysa sa inaasahan, ngunit iyon ay walang alinlangan dahil ito ay malamang na lubhang mapanganib para sa sinuman na gisingin ang lalaki na may masamang balita.
    
  "Kalmahin ang sarili mo? Inatake kami - at ito ay dahil sa iyo! " sigaw ni Mohtaz. "Pinayagan kitang ilagay ang iyong mga sandata sa aking lupain dahil sinabi mong poprotektahan nito ang aking bansa. Ginawa niya ang eksaktong kabaligtaran! Sinira ng apat na bomba ang isa sa aking mga base ng Islamic Revolutionary Guard Corps, at ngayon ay sinasabi sa akin ng aking mga air defense force na ang mga Amerikanong bombero ay malayang lumilipad sa ating kalangitan!"
    
  "Walang bombers sa Iran, Your Excellency - inalagaan namin iyon," sabi ni Zevitin. "Tungkol sa iyong base: tandaan na ang Russia ay nagbayad upang i-refurbish at i-camouflage ang base na ito upang magamit namin ito pansamantala, at sumang-ayon kami na ibibigay ito sa iyo pagkatapos naming gawin ito..."
    
  "At ngayon tapos ka na dito dahil sinira ito ng mga Amerikano!" sabi ni Mohtaz. "Ngayon iiwan mo ba kami ng umuusok na butas sa lupa?"
    
  "Tumahimik ka, Mr. President!"
    
  "Gusto ko ng anti-aircraft weapon, at gusto ko ito ngayon!" sigaw ni Mohtaz. "Sinabi mo sa akin na anim na S-300 unit at isa pang dosenang Tor-M1 missile system ang naghihintay ng paunang pag-verify sa Turkmenistan. Gaano katagal ang nakalipas, Zevitin? Walo, sampung linggo? Gaano katagal bago ma-unpack ang ilang rocket launcher, i-on ang mga ito, at tingnan kung bumukas ang lahat ng magagandang ilaw? Kailan mo tutuparin ang mga pangako mo?"
    
  "Ihahatid sila, Mr. President, don't worry," sabi ni Zevitin. Nag-aatubili siyang mag-supply ng mga missile, lalo na ang advanced na S-300 strategic anti-aircraft missile system, hanggang sa natitiyak niyang hindi niya makukuha ang anumang bagong konsesyon mula sa Pangulo ng Amerika na si Joseph Gardner bilang kapalit. Handang-handa si Zevitin na hayaan si Mohtaz na magmura at magsabik kung mapapayag niya ang mga Amerikano na huwag magpadala ng mga tropa sa Poland o Czech Republic, o sumang-ayon na i-veto ang anumang resolusyon sa United Nations na maaaring magpapahintulot sa Kosovo na humiwalay mula sa Serbia, sa bumalik. Ang mga negosasyong ito ay nasa kritikal na yugto at hindi niya hahayaang sirain sila ni Mohtaz.
    
  "Gusto ko sila ngayon, Zevitin, o maaari mong dalhin ang lahat ng iyong eroplano, tank at radar pabalik sa Russia!" - sabi ni Mokhtaz. "Gusto kong ipagtanggol ng S-300 at Tor ang Mashhad bukas. Nais kong magtayo ng isang hindi malalampasan na kalasag ng mga misil sa paligid ng lungsod na ito kapag ako ay bumalik sa tagumpay kasama ang aking ipinatapon na pamahalaan."
    
  "Imposible po ito, Your Excellency. Kailangan ng oras upang maayos na subukan ang mga advanced na sistema ng armas na ito bago i-deploy. Hihilingin ko kay Ministro Ostenkov at Chief of Staff General Furzienko na ipaalam sa iyong mga tagapayo sa militar ang tungkol sa-"
    
  "Hindi! Hindi! Wala nang briefing at pag-aaksaya ng oras!" sigaw ni Mohtaz. "Gusto kong i-deploy agad sila, o sisiguraduhin kong alam ng buong mundo ang iyong pandaraya! Ano ang sasabihin ng iyong mga kaibigang Amerikano kung nalaman nilang pumayag kang magbenta ng mga anti-aircraft missiles, chemical weapons at anti-personnel missiles sa Iran?"
    
  "Pumayag kang hindi magbahagi ng anumang impormasyon..."
    
  "At pumayag kang bigyan ako ng mga anti-aircraft missiles, Zevitin," namagitan si Mohtaz. "Baliin mo pa ang mga pangako mo at tapos na tayo. Maaaring mabulok ang iyong infantry at tank sa Turkmenistan, wala akong pakialam." At dahil doon ay nasira ang koneksyon.
    
    
  UNITED NATIONS REFUGEEE CAMP TORBAT-I-JAM, IRAN
  Ilang sandali pa
    
    
  "Easy, girl, nasaktan ka. Huwag kang gagalaw, okay?"
    
  Binuksan ni Kapitan Charlie Turlock ang kanyang mga mata...at kaagad, ang maliit na mayroon siya ay nawala sa ulap ng mga bituin habang ang sakit ay dumaan sa kanyang ibabang likod, sa kanyang gulugod, at sa kanyang utak. Napabuntong hininga siya, nadoble ang sakit, at napasigaw siya ng malakas. Naramdaman niya ang malamig na kamay na dumampi sa kanyang noo. "Oh Diyos ko, Diyos ko...!"
    
  "Maniwala ka man o hindi, babae, musika sa pandinig ko ang mga hiyaw mo sa sakit," sabi ng lalaki, unti-unting lumilinaw ang kanyang makapal na Irish accent at in some ways, "kasi kung hindi ka sumigaw ng ganyan, naniniwala, na ang iyong gulugod ay bali. Saan masakit, girl?"
    
  "Yung likod ko...yung lower back ko," huminga si Charlie. "Parang... parang nasusunog ang buong likod ko."
    
  "Nasusunog... Nakakatuwa, babae," sabi ng lalaki. "Hindi naman ako nagulat." Naguguluhang tumingin si Charlie sa lalaki. Ngayon ay nakikita na niya ang stethoscope na nakalawit sa kanyang leeg. Siya ay napakabata, tulad ng isang mas matandang binatilyo, na may maikling-crop na mapula-pula-blond na buhok, matingkad na berdeng mga mata at isang palaging ngiti, ngunit may matinding pag-aalala sa kanyang mga mata. Masakit sa kanyang mga mata ang liwanag na nagmumula sa nag-iisang bumbilya sa itaas, ngunit nagpapasalamat siya na kahit papaano ay gumagana ang kanyang mga mata. "Maaari mong sabihin na ikaw ay isang anghel mula sa langit... o marahil isang nahulog na anghel?"
    
  "Hindi ko maintindihan, Doktor... Doktor..."
    
  "Miles. Miles McNulty," sagot ng lalaki. "Hindi ako isang doktor, ngunit lahat ng tao dito ay naniniwala na ako, at sa ngayon ay sapat na iyon para sa aming lahat."
    
  Tumango si Charlie. Nandoon pa rin ang sakit, ngunit nagsisimula na siyang masanay at nalaman na humupa pa ito ng kaunti kung gumalaw siya sa ganoong paraan. "Nasaan tayo, Mr. McNulty?" tanong niya.
    
  "Oh come on girl, you make me feel like an old man by calling me like they call me old man," sabi ni Miles. "Tawagan mo akong Miles, o Wuz, kung gusto mo."
    
  "Wootz?" - Itinanong ko.
    
  "Binigyan ako ng ilan sa mga doktor ng palayaw na iyon pagkatapos kong makarating dito - sa palagay ko ay magugulat ako kapag nakikita ko ang kalokohan na nangyayari dito: ang dugo, ang bulok na tubig, ang mga pinsala, ang pagkamatay ng sanggol, ang gutom, ang sumpain kasamaan na "makakagawa ng isang bagay sa ibang tao sa pangalan ng Diyos," sabi ni Miles, at ang kanyang kabataang anyo ay naging matigas at kulay abo sandali.
    
  Humalakhak si Charlie. "Sorry". Natuwa siya nang bumalik ang ngiti nito. "Miles ang itatawag ko sayo. Ako si Charlie."
    
  "Charlie? Alam kong kanina pa ako nandito sa disyerto, babae, pero hindi ka kamukha ni Charlie sa akin."
    
  "Mahabang istorya. Balang araw sasabihin ko din sayo."
    
  "Gusto kong marinig iyon, Charlie." Nakakita siya ng bote sa bulsa ng jacket niya at nag-shake ng ilang tabletas. "Dito. Ito ay mga over-the-counter na NSAIDs - lahat ng mga painkiller na pinangahasan kong ibigay sa iyo hanggang sa magpatakbo ako ng ilang mga pagsusuri upang makita kung mayroon kang panloob na pagdurugo o anumang bagay na sira."
    
  Umabot ang isang malaking armored arm at tuluyang pumulupot sa braso ng lalaki-hindi mailingon ni Charlie ang kanyang ulo, ngunit alam niya kung sino iyon. "Titingnan ko muna sila," narinig niyang sinabi ng electronically synthesized voice ni Chris Wall.
    
  "Oh, ang sabi," sabi ni Miles. Ibinalik niya ang kanyang kamay at ang mga tabletas. Inalis ni Vol ang kanyang helmet, iniunat ang kanyang leeg. "Sorry to tell you, buddy, but you looked better with a helmet," he quipped, smiling wide until he saw Vol's warning look. Ibinalik niya ang mga tabletas sa bote, inalog-alog, kumuha ng isa at ibinulsa sa kanyang bibig. "Sinisikap kong tulungan ang babae, hindi siya saktan." Pinayagan siya ni Ox na bigyan si Charlie ng tatlong tabletas at isang higop ng tubig.
    
  "Anong pakiramdam mo?" - tanong ni Vol.
    
  "Hindi magiging masama kung hindi ako... kikilos," sabi niya, nasasakal sa alon ng sakit. "Hindi ako makapaniwala na nagawa natin ito." Ang babalang sulyap ni Vol ay nagpaalala sa kanya na huwag nang magsalita pa tungkol sa kanilang naranasan. "Gaano na tayo katagal dito?"
    
  "Hindi nagtagal," sagot ng Vol. "Mga isang oras."
    
  "Nasaan si Third?" - Itinanong ko. Tinuro ni Vol ang kaliwa ni Charlie. Natuyo agad ang bibig ni Charlie. Nakalimutan na niya ang sakit, sinundan niya ng tingin ang malaking Marine na nasa tabi niya... at nakita niya ang isa pang Tin Man, si Wayne Macomber, na nakahiga sa isa pang table sa tabi niya, na para bang inilapag sa isang funeral bier. "Patay na siya?" - tanong niya.
    
  "Hindi, ngunit siya ay walang malay para sa isang sandali," sabi ni Vol.
    
  "Tinanong ko ang iyong kaibigan kung mayroong switch o trangka o pambukas ng lata upang buksan ito at tingnan - hindi ako sigurado kung siya ba iyon o ang makina."
    
  "Kailangan nating makaalis dito sa lalong madaling panahon," sabi ni Vol.
    
  "Sa tingin ko gusto kong tingnan ang lassi, kung hindi mo iniisip," sabi ni Miles sa Vol. "Sampung minuto para tingnan ka muna, ha?"
    
  "Limang minuto".
    
  "Ayos lang, ayos lang." Bumaling siya kay Charlie, nakangiting may kumpiyansa. "I hate doing this when you hurt, girl, but it will help me isolate the damaged areas. handa na?"
    
  "Sa tingin ko oo".
    
  "May isang babae mula sa laro. Susubukan kong hindi ka masyadong mag-alala sa aking sarili, kaya subukang lumipat sa akin hangga't maaari - ikaw ang pinakamahusay na hukom kung ano ang "sobra", tama? Magsisimula tayo sa ulo at gagawa ng paraan pababa. handa na? Pumunta ka." Sa nakakagulat na kahinahunan, sinuri ni McNulty ang kanyang ulo, pinihit ito nang maingat, yumuko habang ang flashlight ay pinakamababa hangga't maaari upang tumingin sa likod ng kanyang ulo at leeg nang hindi pinipilit na iikot ang kanyang ulo nang labis.
    
  "Well, wala akong nakikitang lumalabas," sabi ni Miles pagkaraan ng ilang minuto. "Marami kang pasa at hiwa, pero wala pang masyadong seryoso. Mas malala pa ang nakita ko dito."
    
  "Saan ka galing, Miles?"
    
  "Ako ay mula sa God's Back Porch: Westport, County Mayo." Hindi niya kailangang tukuyin ang "Ireland." "At ikaw?" - Itinanong ko. Iniwas ni Charlie ang kanyang mga mata sa gilid at ibinaba ang mga ito, at inilipat ni Vol ang kanyang posisyon-hindi masyado, sapat lang para malaman ng lahat ang kanyang presensya at pigilan ang pag-uusap na lumipat sa hindi kanais-nais na teritoryo. "Ah, okay lang girl, yun naman ang naisip ko. Ang tanging mga puting tao sa mga bahaging ito ay mga manggagawa sa tulong at mga espiya, at hindi ka nakadamit tulad ng isang nars."
    
  "Nasaan ba tayo?"
    
  "Narito ka sa Torbat-e-Jama, isang kampo ng mga refugee ng United Nations na orihinal na itinayo para sa mga mahihirap na kaluluwa na tumatakas sa Taliban sa Afghanistan at ngayon ay ginagamit ng iba pang mga mahihirap na kaluluwa na tumatakas sa mga rebeldeng Muslim," sabi ni Miles. "Nagboluntaryo akong tumulong sa paghahatid ng kargamento ng pagkain at mga gamit mga anim na buwan na ang nakalipas, ngunit nang mawala ang katulong ng doktor, nanatili ako. Isang doktor ang nawala halos isang buwan na ang nakalipas - kung ang Taliban o Quds Forces ay nangangailangan ng doktor, hindi sila nagpapadala, kukuha sila ng isa - kaya pinupunan ko hanggang sa dumating ang susunod na flight. Walang nagsasabi kung kailan ito mangyayari, kaya pinapatugtog ko ang dokumento at tumulong sa abot ng aking makakaya. Mas malaki ang talo ko kaysa sa doc, ngunit sa palagay ko ay nagsisimula na akong masanay."
    
  "Gumawa ng Bat-i-Jam?"
    
  "Iran," sabi ni Miles. "Dito ay tinatawag pa rin nila itong 'Iran' - hindi pa ganoon kalayo ang insurhensiya, kaya hindi pa nila ito tinatawag na 'Persia'," bagaman ang Islamic Revolutionary Guard Corps at ang al-Quds Force ay nagsisimula nang maging maganda. kinakabahan, na parang kinukurot ng mga rebelde ang kanilang mga takong. Hindi gaano. Mga animnapung kilometro kami mula sa hangganan."
    
  "Sa loob ng Iran?"
    
  "Natatakot ako, babae," sabi ni Miles. "Mga dalawang daang kilometro mula sa Mashhad, ang kabisera ng lalawigan ng Khorasan."
    
  "Diyos ko, ito na ang huling lugar na gusto naming puntahan," daing ni Charlie. Pinilit niyang bumangon mula sa matigas na plywood board na kanyang hinihigaan at halos mawalan ng malay sa sobrang sakit na bumabalot sa lahat ng naramdaman niya mula nang magising siya. "Hindi ako sigurado na magagawa ko pa rin," sinabi niya sa Vol. "Nasaan ang... briefcase ko?"
    
  "Dito," sabi ni Vol, nang hindi ipinapahiwatig kung saan o kung ano talaga ang kanilang pinag-uusapan.
    
  "Wala ka sa hugis upang pumunta kahit saan, babae, at maging ang iyong kaibigan, kahit na sa abot ng aking masasabi," sabi ni Miles.
    
  "Gagawin ko," sabi ni Charlie. "Gaano kalayo tayo sa crash site?"
    
  "Mga sampung kilometro," sagot ni Miles. "Ano naman itong bagay na ito...ang Chariot of Mercury? Hindi naman talaga ito eroplano, di ba - parang lata na may mga lobo. Siya ay nasunog nang husto, ngunit hindi nasaktan."
    
  "Paano mo kami nahanap?"
    
  "Hindi problema iyon, babae-nakita ka naming sumugod sa kalangitan at bumagsak sa Earth na parang kidlat mula kay Zeus mismo!" Sabi ni Miles, kumikinang ang kanyang mga mata nang bumalik ang alaala na nakita ko ang tanawing iyon. "Tulad ng pinakamalaking meteor na nakita! Dapat ay nag-iwan ka ng isang buntot ng apoy na limampung kilometro ang haba kung ito ay isang pulgada ang haba! Ito ay isang himala na makita ang tatlong tao na kinikilala pa rin bilang tulad sa mga nasira, at mas nakakagulat na makita kang buhay pa! Halos maubusan na kami ng pantalon habang pinapanood kang dumiretso sa amin - akala namin tatapusin na ng mabuting Panginoon ang lahat ng aming pagdurusa dito at ngayon, sa mismong lugar - ngunit nakaligtaan mo. Ang paghahanap sa iyo na buhay ay walang kulang sa isang himala."
    
  "Sa kasamaang palad, ang ibig sabihin nito ay malamang na nakita din tayo ng mga Pasdaran."
    
  Tumango si Miles. "Hindi naman sila madalas sumipot, pero malamang may sinisinghot sila sa direksyon na iyon, sigurado iyon. Kung mas maaga namin kayong maialis dito, mas mabuti para sa ating lahat. Dapat ay sapat kang malusog upang makapaglakbay pagkatapos magkabisa ang gamot sa pananakit. Hindi ito magiging madali, ngunit sa tingin ko ay magagawa mo ito." Nilingon niya ang Tin Woodman na nakahiga sa tabi niya. "Ngayon itong gentleman, hindi pa ako sigurado. Maaari mo bang sabihin sa akin kung paano...i-unlock ito, i-unscrew ito, ilipat ang deadbolt, anuman, para matingnan ko ito at masuri? "
    
  "Wala tayong oras, Miles," sabi ni Charlie. "Dadalhin natin siya." Pinipigilan niya ang sakit, napaupo siya sa kanyang kama. "Aalis na tayo, Miles. Gusto kong magpasalamat sa lahat ng ginawa mo para sa amin."
    
  "Malulungkot akong makita kang umalis, Charlie, ngunit sa totoo lang, mas gugustuhin kong wala ka noong hinahabol ka ng mga Pasdaran o al-Quds na mga thug dito." Tiningnan niyang mabuti ang costume ni Ox at ng Tin Woodman. "Parang nabasa ko na ang mga bagay na ito kamakailan lang, di ba? American anti-terrorism organization." Hindi sumagot si Charlie. "Oh, I see-masasabi mo sa akin, pero kailangan mo akong patayin, di ba?" Tumawa siya, na nagdulot ng sakit sa kanyang likod, ngunit tinanggap pa rin niya ang katatawanan. "Okay, no more questions, Charlie. Lalabas ako at tingnan kung malinaw ang baybayin. Good luck, girl."
    
  "Salamat". Napangiwi siya sa sakit habang nagsimulang bumangon, ngunit ang gamot na ibinigay sa kanya ni McNulty ay tiyak na nagsimulang gumana dahil sa pagkakataong ito ang sakit ay hindi nakakapanghina. Pagkaalis ni McNulty, hininaan ni Charlie ang kanyang boses at sinabing, "Isa, ang pang-apat na kabayong lalaki."
    
  "Naririnig ka namin nang malakas at malinaw, Ika-apat," tugon ni Patrick McLanahan sa pamamagitan ng subcutaneous global transceiver system. Ang bawat miyembro ng Air Force ay may isang sistema ng komunikasyon at data na nakatanim sa kanilang mga katawan para sa natitirang bahagi ng kanilang buhay, kunwari para sa mga sitwasyong tulad nito, ngunit sa katotohanan ay pinapayagan ang gobyerno na subaybayan ang kinaroroonan ng bawat miyembro ng serbisyo sa buong buhay nila. "Salamat sa Diyos at buhay ka. Nabasa namin na ang Fifth ay kasama mo."
    
  "Kinukumpirma ko - siya ay buhay, ngunit wala pa ring malay," sabi ni Charlie. Sinimulang isuot ni Vol ang kanyang helmet, naghahanda nang umalis. "Sasakay ako sa aking kabayo at tayo-"
    
  Biglang tumakbo pabalik sa tent si McNulty, na hingal na hingal. "Mga sundalo, sa labas mismo ng kampo," desperadong sabi niya. "Mayroong daan-daan sa kanila."
    
  "Alone, hindi pa ba tayo nakakasakay?" Nag-radyo si Charlie.
    
  "Anak, ito si Genesis," sabi ni Dave Luger. "Mayroon kaming CSAR team na papunta mula sa Herat, sa loob ng siyamnapung minuto. Naglulunsad kami ng mga cover plane mula sa Batman AFB sa Turkey, ngunit aabutin ang mga ito ng halos parehong tagal ng oras. Ano ang iyong kalagayan?"
    
  "Nagiging tensyonado," sabi ni Charlie. "Tatawagan ka namin kapag ligtas na kami. Ang pang-apat na kabayong lalaki ay tinanggal." Lumapit si Charlie sa isang malaking kahon na nakalatag sa maruming sahig. "Anumang mga backpack o riple, Lima?"
    
  "Negative," sagot ni Wohl. "Sorry".
    
  "Okay lang-marami kang gagawin," sabi ni Charlie. "Lipat na tayo."
    
  Itinuro ni Miles ang malaking kahon na dala ni Wohl nang pumasok siya sa kampo. "Ito ba ang iyong mga sandata?" Ngayon na ang oras upang bunutin ang mga ito, babae."
    
  "Hindi talaga," sabi ni Charlie. "CID one, deployment."
    
  Habang namamangha si Miles, nagsimulang gumalaw ang kahon, mabilis na nagbabago ang laki at hugis, tulad ng wand ng salamangkero na nagiging isang palumpon ng mga bulaklak. Sa loob ng ilang segundo, ang malaki ngunit hindi matukoy na metal na kahon ay naging isang robot na may taas na sampung talampakan, halos lumabas sa tolda, na may makinis na itim na "balat," isang hugis-bala na ulo na walang nakikitang mga mata o tainga, at malaki. , ganap na articulated na mga braso, binti, at daliri.
    
  "CID One, piloto," sabi ni Charlie. Ang robot ay nagpalagay ng isang pasulong na nakahilig na tindig, tulad ng panimulang bloke ng isang sprinter, ngunit sa isang binti at dalawang braso ay nakaunat sa likod. Nanginginig sa sakit, nilibot ni Charlie ang robot at inakyat ang nakabukang binti, gamit ang kanyang mga braso bilang handrail. Naglagay siya ng code sa isang maliit na keypad sa isang lugar sa likod ng ulo ng robot, bumukas ang isang hatch sa likod nito, at pumasok siya sa loob. Sarado ang hatch...
    
  ... at ilang sandali pa, sa pagkamangha ng Irish, nabuhay ang robot at tumayo, na kahawig ng isang ordinaryong tao sa lahat maliban sa hitsura nito - ang mga galaw nito ay napakakinis, tuluy-tuloy at makatotohanan na agad na nalaman ni Miles na nakalimutan niya iyon. ito ay isang makina!
    
  Binuhat ni Charlie ang wala pang malay na si Wayne Macomber. "Ito ay isang napakasamang oras upang mawala ito, Zipper," sabi niya. In-activate niya ang millimeter wave radar ng cybernetic infantry device at ini-scan ang lugar sa labas ng tent. "Mukhang sinusubukan nilang palibutan tayo," sabi niya. "Ang timog na bahagi ay mukhang ang aming pinakamahusay na ruta ng pagtakas-may isang trak lamang na naka-park doon."
    
  "Paano ang isang maliit na detour sa hilaga at kanluran?" - tanong ni Vol, pinag-aaralan ang data ng radar image na ipinadala sa kanya mula sa criminal investigation department ni Charlie. "Mukhang nagde-deploy ang machine gun squad sa north side. Magagamit ko ang isa sa mga ito."
    
  "Nakatutukso." Inilahad niya ang kanyang kamao at binatukan niya ito ng kanyang sariling kamao. "Tulad ng sinabi minsan ng isang guwapong artista sa Australia sa isang pelikula: 'Unleash Hell.'
    
  "Nasa kalsada ako. Mas mabuting bigyan siya ng isang uri ng takip." Ang baka ay tumakbo palabas mula sa harap ng tolda. Ibinagsak ni Charlie si Miles sa lupa at tinakpan siya ng kanyang sarili nang biglang hinipan ng putok ng machine gun ang tolda.
    
  "Hop in, Miles," sabi ng electronicly synthesized voice ni Charlie. Nakayuko pa rin, itinulak niya ang hindi gumagalaw na katawan sa kanyang mga braso sa gilid, sapat na malayo upang lumikha ng espasyo sa pagitan ng kanyang katawan at ng Tin Woodman. Nag-alinlangan siya, natulala pa rin sa kanyang nakita. "Hindi ka pwedeng manatili dito. Iisipin ng mga Revolutionary Guard na isa ka sa amin."
    
  "Kaya mo bang buhatin kaming dalawa?"
    
  "Kaya kong bitbitin ang dalawampu ng iyong uri, Miles. Pumunta ka." Humiga siya sa magkabilang braso nito at iginulong niya si Macomber pabalik sa kanya at hinigpitan ang pagkakahawak nito, mahigpit siyang niyakap. "Maghintay ka."
    
  Ngunit nang tumayo siya, halatang may mali - naramdaman ni Miles ang isang high-frequency vibration sa loob ng kotse, at ang lakad ni Charlie ay hindi matatag. "Anong nangyari?" sigaw niya.
    
  "Nasira ang criminal investigation unit," sabi ni Charlie. "Dahil siguro sa aksidente."
    
  "Naiintindihan ko," sabi ni Wohl sa radyo. Nakita ni Charlie ang kanyang lokasyon sa kanyang electronic visor - mabilis siyang gumagalaw sa mga posisyon ng Islamic Revolutionary Guard Corps, huminto sandali sa bawat pagtitipon ng mga tropa. "Itulak mo hangga"t kaya mo. Sandali na lang ako sa tabi mo."
    
  Ang mga sumunod na minuto ay puro pahirap. Saglit na binawi ng baka ang ilan sa kanilang apoy, ngunit bumalik ito nang buong lakas ilang sandali lamang matapos lumabas ng tolda si Charlie, na tila pinupuntirya sila. Nakakabingi ang mga tunog. Sila ay nilamon ng ulap ng usok, paminsan-minsang pagkislap ng apoy, at tuloy-tuloy na putok ng baril. Sumigaw si McNulty nang tumama ang bala sa kaliwang paa niya, at muling sumigaw nang mapatalsik si Charlie ng mapangwasak na pagsabog. Ilang saglit pa ay nakatayo na ulit sila, ngunit ngayon ang makinis na ritmo ng kanilang pagtakbo ay napalitan ng awkward na pilay, parang kotseng na flat ang gulong at nakabaluktot na rim.
    
  Tumakbo si Ox sa tabi ni Charlie, sa kanang kamay ay may Chinese Type 67 machine gun, sa kaliwa - isang metal na lata ng bala. "Kaya mo bang maglakbay, kapitan?"
    
  "Hindi naman nagtagal".
    
  "Ano ba ang nangyayari?" - narinig nila.
    
  "Tamaan!" Buti na lang at gising si Macomber, bagama't parang matamlay at nakadroga ang boses. "Ayos ka lang ba?"
    
  "Pakiramdam ko nahati ang ulo ko," paos na sabi ni Macomber. Hinala ni Charlie na may concussion. "Buhay ba ako?"
    
  "Sa ngayon, sana ay manatiling ganoon," sabi ni Charlie. "Maaari kang pumunta?"
    
  "May mga paa pa ba ako?" Wala akong maramdaman sa ibaba."
    
  "Manatili ka sa kinaroroonan mo at subukang huwag gumalaw - dudurugin mo ang ibang pasahero."
    
  "Isa pang pasahero?"
    
  Sinubukan ni Charlie na tumakas, ngunit tiyak na lumalala ang mga bagay. Isang rocket-propelled grenade ang sumabog sa likuran niya, na nagpalipad muli sa kanila. "Ang kapangyarihan ay bumaba na sa apatnapung porsyento," sabi ni Charlie habang tinutulungan sila ni Ox na makatayo. "Ang aking pangunahing hydraulic system ay nabigo at hindi ko maigalaw ang aking kanang binti."
    
  "Kaya mo bang magpatuloy?"
    
  "Oo, sa tingin ko," sabi ni Charlie. Gamit ang kanyang kanang paa bilang saklay, siya ay nakadapa pasulong habang si Vol ay naglatag ng mapanpigil na putok gamit ang kanyang machine gun hanggang sa maubos ang bala nito. Inalalayan niya ang kalahati at ang kalahati ay binuhat si Charlie, at mas mabilis silang nakaakyat sa mababang tagaytay. Madali nilang nakikita sa ibaba ang mga humahabol sa kanila, na unti-unting umaasenso habang dumarami ang mga unit na sumama sa pagtugis.
    
  Ibinaba ni Charlie si Macomber at McNulty sa lupa, pagkatapos ay lumabas ng opisina ng CID. "Naghahanda na itong magsara," sabi niya. "Tapos na. May sapat na enerhiya na natitira upang simulan ang pagbubura ng firmware. Kapag lumayo tayo, awtomatiko itong masisira sa sarili."
    
  "Mukhang hindi nila sigurado kung nasaan tayo," sabi ni Vol, ini-scan ang disyerto sa ibaba nila gamit ang kanyang night vision optics. Nag-zoom in siya sa ilan sa mga detalye. "Tingnan natin... Infantry... infantry... Oo, may isa, isa pang crew ng machine gun. Babalik ako ". Mabilis siyang tumakbo sa dilim.
    
  Nagpumiglas si Macomber sa kanyang mga kamay at tuhod. "Okay, nagsisimula akong magsabi mula sa ibaba," sabi niya. "Sino ang bisita natin?"
    
  "Miles McNulty, UN relief worker," sagot ni Charlie, na nagpaliwanag.
    
  Makalipas ang ilang minuto, tumakbo pabalik si Vol na may dalang mas malaking sandata kaysa sa una - isang Russian DShK heavy machine gun na may malaking drum magazine sa itaas, pati na rin ang isang wooden box na may iba pang magazine. "Mukhang nagdala sila ng ilang uri ng mga armas na anti-sasakyang panghimpapawid - malinaw na inaasahan nila ang kumpanya. Kamusta ka na Major?
    
  "Magaling, Sergeant Major," sagot ni Macomber. Tumingin siya kay McNulty. Si Charlie ay abala sa pagtali ng isang piraso ng tela na napunit mula sa kanyang uniporme sa paligid ng kanyang binti. "Nasugatan ang pasahero. Nasaan ang kabalyerya?
    
  "Hindi bababa sa animnapung mikropono ang lumabas."
    
  "Saan tayo pupunta?"
    
  "Silangan hanggang sa hangganan ng Afghan," sabi ni Charlie. "Mga tatlumpung milya mula rito. Maburol at medyo bukas na lugar. Walang mga bayan o nayon sa paligid ng limampung milya."
    
  "Kumusta ka na sa pagkain mo, First Sergeant?" - tanong ni Macomber.
    
  "Nabawasan sa tatlumpung porsyento."
    
  "Eto-hindi ko pa magagamit." Inalis niya ang isa sa kanyang mga baterya ng barya mula sa kanyang sinturon at pinalitan ito ng isa sa mas mahinang baterya ng Vol. "Maaari ba nating gamitin ang CID unit para i-charge ang ating mga baterya?"
    
  "Hindi kapag siya ay nasa shutdown mode, Bah," sabi ni Charlie.
    
  "Hindi ba tayo makakonekta sa pinagmumulan ng kuryente o poste ng telepono?" - tanong ni Macomber. Napatingin sa kanya si Charlie na nagtataka. "Uy, napag-aralan ko na ang bagay na ito-maaaring hindi ko ito gusto, ngunit binasa ko ang mga manwal. Hindi tayo susundan sa highway, ngunit kung makakita tayo ng breaker box o control junction, sa tingin ko ay makakapag-install ako ng jumper. Simulan na natin-"
    
  "Naririnig ko ang mga helicopter," sabi ni Wohl. Ginamit niya ang kanyang night vision at pinahusay na mga sistema ng pandinig upang libutin ang kalangitan, na tinutukoy ang lokasyon ng paparating na sasakyang panghimpapawid. "Dalawang light reconnaissance helicopter, mga tatlong milya mula dito," sabi niya, itinaas ang kanyang DShK machine gun.
    
  "Magkakalat tayo," sabi ni Macomber. Ngunit sa lalong madaling panahon natuklasan niya na ito ay halos imposible: Si Charlie ay nasa sakit pa rin dahil sa kanyang mga pinsala, at si McNulty ay malubhang nasugatan at sa pagkabigla, kaya't kinailangan niyang buhatin silang dalawa, bagama't hindi pa rin siya isang daang porsyento, upang ang mga bagay ay naging mabagal na gumagalaw. Si Wohl ay lumipat ng halos sampung yarda ang layo mula sa kanila, sapat na malapit upang suportahan sila kung sila ay atakihin, ngunit hindi masyadong malapit na ang isang paputok na round na nagpaputok mula sa isang helicopter ay maaaring sirain silang lahat nang sabay-sabay.
    
  Nakarating pa lang sila ng ilang daang yarda sa kahabaan ng tagaytay nang sumigaw si Vol, "Magtago ka!" Natagpuan ni Macomber ang pinakamalaking piraso ng bato sa malapit at itinago ang kanyang mga singil sa likod nito, at pagkatapos ay ang kanyang sarili, nakatayo sa pagitan ng mga helicopter at ng iba pa upang protektahan ang mga ito hangga't maaari gamit ang kanyang armored body. Ang sistema ng baluti ng Tin Man ay nagtatampok ng materyal na pinaandar ng elektroniko na nananatiling nababaluktot ngunit agad na tumigas kapag tinamaan ng isang proteksiyon na kalasag, isang daang beses na mas malakas kaysa sa sheet na bakal.
    
  Naririnig ni Macomber ang paparating na mga helicopter sa pamamagitan ng kanyang sariling pinahusay na sistema ng pandinig, ngunit ang kanyang mga mata ay hindi makapag-focus sa mga electronic display. "Hindi ko sila nakikita, Vol."
    
  "Manatili kung nasaan ka." Ilang sandali pa ay nagpaputok siya gamit ang kanyang DShK machine gun, ang muzzle flash ng malaking 12.7mm na kanyon na nag-iilaw sa isang sampung yarda na lugar sa paligid niya. Narinig nila ang isang malakas na metalikong simot habang ilang mga bala ang tumagos sa turbine engine ng unang helicopter at matatag na nakuha ito, pagkatapos ay isang pagsabog ang naganap habang ang makina ay hinipan. Makalipas ang ilang segundo, nakarinig sila ng mas maraming pagsabog habang pinaputukan ng pangalawang reconnaissance helicopter ang posisyon ni Vol. Nagawa niyang tumalon sa tamang oras upang maiwasan ang buong puwersa ng Iranian 40mm rocket fire.
    
  Pinaputukan ni Wohl ang pangalawang helicopter, ngunit hindi nagtagal ay tumigil ang apoy. "It"s jammed... Damn, the cartridge is stuck in the chamber... it won"t discharge." Nagulat siya na ang baril ay nagpaputok ng kasing dami nito-parang limampung taong gulang na ito at hindi pa nalilinis sa kalahati ng oras na iyon. Itinapon niya ang kanyang armas at ini-scan ang lugar para sa iba pang mga yunit ng Pasdaran sa malapit upang makakuha siya ng isa pang machine gun, ngunit ang tatlong natitirang mga yunit ay nanatili sa likuran, bulag na binatukan ang tagaytay gamit ang random na rifle at mortar fire at kontento upang hayaan ang scout helicopter na gumawa ng kaunti. nakikipaglaban para sa kanila.
    
  "Ang mga yunit ng infantry ay umaatras at mayroon pa ring isang helicopter sa itaas," iniulat ni Wohl. "Handa akong magbato." Hindi siya nagbibiro-ang micro-hydraulic-powered exoskeleton sa sistema ng labanan ng Tin Woodman ay nagbigay sa kanya ng sapat na lakas upang ihagis ang isang limang-pound na bato na halos dalawang daang yarda na may sapat na puwersa upang magdulot ng kaunting pinsala, na maaaring maglagay sa kanya sa saklaw ng isang scout helicopter kung kaya niyang sumugod dito, tumalon at mag-time nang perpekto sa kanyang paghagis. Nakakita siya ng bato na kasing laki ng softball at naghanda para gawin iyon...
    
  ... ngunit pagkatapos ay kinuha ng kanyang mga sensor ang isa pang helicopter, at sa pagkakataong ito ito ay hindi isang maliit na reconnaissance helicopter. Makikilala niya ang silweta na ito kahit saan: "Mayroon pa kaming mga problema, ginang," sabi ni Wohl. "Mukhang may paparating na Mi-24 Hind helicopter." Ang Russian-built na Mi-24, NATO codename na "Hind," ay isang malaking attack helicopter na maaari ding magdala ng hanggang walong kumpleto sa gamit na mga sundalo sa loob. Nagdala ito ng malaking hanay ng mga mga armas...
    
  ... ang una ay nagpaputok ng isang segundo mamaya, mula sa layo na higit sa tatlong milya. Agad na tumakbo palayo si Vol sa iba pa niyang team, pagkatapos ay huminto upang matiyak na sinusubaybayan pa rin siya ng anti-tank guided missile. Ito ay, at napagtanto niya na ang helicopter mismo ay sumusunod din sa kanya, na nangangahulugan na ang mga helicopter crew ay kailangang panatilihin siya sa paningin upang hindi magpaputok ng missile sa kanya. ayos lang. Ito ay dapat na isang mas lumang guided missile, marahil isang AT-6 radio-controlled direct fire missile.
    
  Naghintay si Ox ng panibagong tibok ng puso, pagkatapos ay naka-charge nang napakabilis patungo sa pinakamalapit na grupo ng mga humahabol sa Pasdaran. Hindi na niya makita ang misayl, ngunit naalala niya na ang oras ng paglipad ng AT-6 ay nasa isang lugar sa paligid ng sampung segundo sa maximum na saklaw. Nangangahulugan ito na mayroon lamang siyang mga segundo para gawin ito. Ang Pasdaran unit na ito ay isang armored vehicle na may mabigat na machine gun sa itaas, na nagpaputok nang papalapit ito. Ang ilang mga round ay tumama sa target, ngunit hindi sapat upang pabagalin siya. Ngayon siya ay nasa pagitan ng armored personnel carrier at ng helicopter - siyempre, naisip ni Wohl, dapat na inilipat ng Hind gunner ang missile sa gilid. Ang kanyang mental stopwatch ay huminto sa zero...
    
  ...katulad ng isang spiral AT-6 anti-tank missile na bumagsak sa isang Pasdaran armored personnel carrier, na naging isang kamangha-manghang fireball. Ang baka ay itinapon paitaas mula sa pagkagulat. Ang maldita na Pasdaran shooter ay napakapit sa kanyang target kaya't siya ay pumila at natamaan ang kanyang sariling mga tauhan!
    
  Si Vol ay nanginginig na bumangon, buhay at halos hindi nasaktan maliban sa katotohanan na ang kanyang mga mata at lalamunan ay barado ng mamantika na usok. Ang buong kaliwang bahagi ng kanyang helmet, kasama ang karamihan sa kanyang mga sensor at komunikasyon, ay nasira ng pagsabog. Wala siyang choice kundi tanggalin ang helmet niya. Nasira din ng pagsabog ang kanyang pandinig, at sinunog ng matulis na usok ang kanyang mga mata at lalamunan. Siya ay isang madaling target. Ang una niyang utos ay ang makalayo sa mga nasusunog na sasakyan sa likuran niya na maaaring nagbibigay liwanag sa kanya...
    
  ...ngunit bago pa siya makagalaw, pumutok ang putok ng machine gun sa lupa sa kanyang harapan, at isang malaking Mi-24 Hind attack helicopter ang lumipad sa kanyang harapan at huminto, ang 30mm cannon na naka-mount sa baba nito ay direktang nakatutok sa kanya. Ang kanyang baluti ay protektahan ang kanyang katawan, ngunit ito ay magiging walang silbi sa kanya kung walang ulo. Walang ideya si Vol kung tatanggapin nila ang pagsuko, ngunit kung maabala sila nang matagal ay maaaring bigyan ng pagkakataon ang iba na makatakas, kaya itinaas niya ang kanyang mga kamay. Sinimulan ng Mi-24 ang pagbaba nito para sa landing, at nakita niya ang pagbukas ng clamshell door sa magkabilang gilid, at ang mga sundalo ay handang bumaba sa sandaling lumapag ang malaking helicopter...
    
  ... at sa sandaling iyon ay nagkaroon ng flash ng apoy sa kanan ng attack helicopter, na sinundan ng isang malaking haligi ng usok, mas maraming apoy, isang pagsabog at ang paggiling ng metal, at pagkatapos ay ang malaking helicopter ay lumiko sa kaliwa at bumagsak sa lupa. Nagmamadaling umalis si Ox nang magsimulang magkawatak-watak ang helicopter bilang resulta ng ilang mas malalakas na pagsabog. Babalik na sana siya sa iba nang makita niyang paparating ang ilang sasakyan, kabilang ang isang armored personnel carrier. Ang lead vehicle, isang pickup truck na may machine gunner sa likod, ay may watawat na lumilipad, ngunit hindi pa niya ito nakikita. Naisipan niyang tumakbo palayo sa lugar kung saan siya huling umalis kina Turlock, Macomber at ang Irish... Hanggang sa nakita niyang lumiko ang mga sasakyan sa kaliwa niya patungo sa shelter.
    
  Ang baka sa pinakamataas na bilis ay sumugod patungo sa kotse, na nasa likod ng isang hanay ng anim na sasakyan, na ang machine gunner ay sumasakop sa likuran ng pormasyon. Ang ibang mga sasakyan ay hindi magbaril sa kanilang sariling mga sasakyan, at sana ay makarating siya sa machine gunner, ma-disable siya, at kunin ang sandata bago siya makapaputok. Isang daang yarda na lang ang natitira...
    
  ...at pagkatapos ay nakita niyang lumabas si Turlock sa kanyang pinagtataguan habang nakataas ang kanyang mga kamay. Sumuko na ba siya? Maaaring ito ay magandang timing, pagkatapos ng lahat-kung sila ay nakatutok sa kanila, siya ay may isang mas mahusay na pagkakataon na makarating sa huling pickup at...
    
  ... ngunit pagkatapos, habang papalapit siya, napagtanto ni Ox na hindi itinataas ni Turlock ang kanyang mga kamay bilang pagsuko, ngunit kumakaway ito sa kanya, sumenyas na bumalik siya! Bakit niya ginawa ito? Ngayon ay itinuro niya ang lead na kotse, ang may bandila...
    
  ... at sa wakas ay naunawaan ni Vol kung ano ang sinusubukan nitong sabihin sa kanya. Ang bandila na dinala ng kotse ay may berde, puti at pula na mga guhitan ng Islamic Republic of Iran, ngunit ang sentral na simbolo ay hindi ang inilarawan sa pangkinaugalian na "pulang tulip" na salitang "Allah", ngunit ang profile ng isang leon na may espada at tumataas. araw sa likod nito - isang watawat na kumakatawan sa pre-rebolusyonaryong panahon at pagsalungat sa mga Islamista.
    
  Tumakbo si Chris patungo kina Turlock at Macomber, na nakabantay nang malapitan upang matiyak na wala sa mga bumaril ang nakatutok sa kanya ng kanilang mga armas. "Hindi sumasagot sa mga tawag, Sergeant Major?" tanong ni Turlock, na nakaturo sa kanyang tainga, na nagpapahiwatig ng kanyang subcutaneous transceiver system.
    
  "Nagring ang bell ko doon," sabi ni Vol. Tumango siya sa mga bagong dating. "Sino ang mga lalaking ito?"
    
  "Ito ang mga taong Bujazi," sabi ni Charlie. "Talagang tinawagan ni General McLanahan si Bujazi at humingi ng tulong."
    
  "Dumating sila sa tamang oras. Buti na lang may dala silang Stinger missiles."
    
  "Hindi nila binaril ang Hind, Sergeant Major." Itinuro ni Charlie ang langit at nakita nila ang contrail ng isang napakalaking eroplano na mataas sa itaas. "Congratulations from the general. Dalawang oras pa sila sa istasyon."
    
  "Natatangi. Ito ay dapat magbigay sa amin ng sapat na oras upang tumawid sa hangganan.
    
  "Iminumungkahi ng heneral na bumalik kami sa Tehran kasama ang mga taong ito," sabi ni Charlie. "Magpapadala sila ng helicopter para sunduin tayo, at tatakpan tayo ng mga Bampira."
    
  "Sa tingin ko hindi ganoon kainit na ideya iyon, ginang."
    
  "Magpapaliwanag ako". She did... At hindi makapaniwala si Vol sa narinig niya.
    
    
  IKAWALONG KABANATA
    
    
  Hindi mo pinananatili ang iyong sarili sa mundo sa pamamagitan ng pagbabantay, ngunit sa pamamagitan ng pag-atake at pagkuha ng isang mahusay na pagkatalo sa iyong sarili.
    
  - GEORGE BERNARD SHAW
    
    
    
  CAPITOL HILL, WASHINGTON, DC.
  Ilang sandali pa
    
    
  "Sa totoo lang, Brit, wala akong pakialam kung ano ang sasabihin ng mga Ruso," sabi ni Senate Majority Leader Stacy Ann Barbeau. Siya ay nasa ikalawang palapag ng Senado, na karaniwang ginagamit ng mga mamamahayag upang "sundan" ang mga senador para sa komento sa kanilang pagpunta sa mga talumpati o sa pagitan ng mga pulong ng komite. "Gumagawa sila ng lahat ng uri ng pag-angkin sa loob ng maraming buwan at wala sa kanila ang napatunayan. Bagama't itinuturing kong si Leonid Zevitin ay isang may kakayahan at walang pigil na pananalita na pinuno, ang mga pahayag na ginawa ng kanyang Foreign Minister na si Alexandra Khedrov ay tila lalong malupit at bombastic sa tuwing nakikita natin siya sa balita. Tiyak na hindi ganoon si Pangulong Zevitin, na natural na nagdadala sa akin sa malinaw na tanong: sino ang nagsasabi ng totoo doon sa Kremlin sa mga araw na ito, at sino ang nagsisinungaling at para sa anong layunin?"
    
  "Ngunit bukas ay magkakaroon ng mahalagang boto sa Senado sa pagpopondo sa militar ng US," giit ng reporter, "at sa gitna ng lahat ng ito na pagtatalo tungkol sa kung saan gagastusin ang pera sa militar, ang mga miyembro ng gabinete ni Pangulong Zevitin ay tila kinukuha. malaking kasiyahan sa pagpapataas ng alarma tungkol sa isa pang paghaharap sa hinaharap. May kaugnayan ba ang dalawang pagkilos na ito, at kung gayon, para sa anong layunin?"
    
  "Sigurado akong hindi ko alam kung ano ang nasa isip ng isang Ruso, kahit isang maka-Western, makamundo at kaakit-akit bilang Leonid Zevitin," sabi ni Barbeau. "Sa tingin ko gusto nilang iwasan ang saber rattling habang sinusubukan naming matukoy ng Kongreso ang tamang direksyon para sa pinakadakilang puwersang militar sa mundo."
    
  "Ngunit ito ay higit pa sa saber rattling, Senador," patuloy ng reporter. "Talagang may nangyayari diyan, Senador, at hindi lang tungkol sa kaguluhan sa Iran ang pinag-uusapan ko, kundi pati na rin sa aktibidad ng militar ng Amerika, di ba? Sa madaling salita, ma'am: parang hindi tayo makaalis sa sarili nating paraan. Ang digmaang sibil ng Iran ay nagbabanta na gawing impiyerno ang buong Gitnang Silangan, gayunpaman, halos wala tayong ginagawa maliban sa pagpapadala ng mga eroplanong espiya na walang tao sa rehiyon; ang presyo ng langis ay mabilis na tumataas; ang ekonomiya ay lumulubog na parang bato; Inaakusahan tayo ng Russia araw-araw na pumatay ng mga sibilyan, pambobomba sa base ng tulong ng sibilyan sa Iran, at lumikha ng kaguluhan at kaguluhan sa buong mundo, lalo na sa Armstrong space station at sa ating mga eroplano sa kalawakan; ang programa sa espasyo ay tila maaasahan at mahalaga sa isang araw, at sa susunod na araw ay ganap na hindi epektibo. Mayroon pa kaming isang sikat at minamahal na American three-star general, mahalagang bayani ng American Holocaust, na na-stranded sa kalawakan dahil walang makapagsasabi sa amin kung malusog siya para makauwi. Ang tanong ko, ginang: ano ang nangyayari sa mundo na sinabi ng White House at Pentagon sa Kongreso, at ano ang iyong gagawin tungkol dito?"
    
  Binigyan siya ni Barbeau ng kanyang pinaka-kaakit-akit, nakakabighaning ngiti, na muling binibigyang kahulugan ang pariralang "making love on camera" sa milyun-milyong manonood habang tumugon siya, "Oh, sir, anong kahila-hilakbot na larawan ng kapahamakan at kadiliman ang ipinipinta mo dito ngayong umaga! Hayaang tiyakin ko sa iyo at sa lahat ng iyong tagapakinig sa buong mundo na ang Kongreso ng Estados Unidos ay nakikipagtulungan nang mahigpit sa Pangulo at sa kanyang mga opisyal ng departamento upang hindi lamang harapin ang kasalukuyan at hinaharap na mga krisis kapag pinalaki nila ang kanilang mga pangit na ulo, kundi pati na rin ang pagguhit ng landas. para sa militar ng America na walang kapantay, naghahanap ng pasulong, madaling ibagay, nasusukat at abot-kaya. Wala pang limang taon mula noong American Holocaust, at tatlong magkakaibang pamahalaan ang kailangang harapin ang mundo kung ano ang nangyari pagkatapos ng mga kasuklam-suklam na pag-atake sa ating lupain. Gumagawa kami ng pag-unlad, ngunit magtatagal ito."
    
  "So tell us how you think the debate will go, Senator. Anong meron sa table natin?
    
  "Ang pinakamahalagang tanong para sa amin ngayon ay ito lang: Anong mga puwersa ang pinakaangkop na palitan ang land-based long-range strategic bombers at intercontinental ballistic missiles na nawasak noong Holocaust?" Sagot ni Barbeau, na nanginginig pa rin sa kabila ng mabagsik, nag-aalala, at determinadong ekspresyon sa kanyang mukha. "Pinaboran ni Pangulong Thorne ang ground-based at sea-based na tactical air forces, parehong manned at unmanned, kasama ang missile defense system. Ang parehong bagay ay itinaguyod ni Pangulong Martindale, ngunit, gaya ng itinaguyod ng kanyang espesyal na tagapayo, si Heneral Patrick McLanahan, ay naghangad din na "laktawan ang isang henerasyon," gaya ng sinabi niya, at lumikha ng isang fleet ng mga spaceplane na maaaring tumama sa anumang target, saanman sa mundo gamit ang kamangha-manghang bilis, maglunsad ng mga satellite sa orbit kung kinakailangan, at maghatid ng mga tropa at kagamitan saanman sa planeta sa loob ng ilang oras.
    
  "Bilang dating Kalihim ng Depensa, sinuportahan ni Joseph Gardner ang mga ideyang ito at hinikayat ang pagbuo ng Armstrong Space Station, ang buong kakayahan na nakabatay sa kalawakan, at ang Black Stallion spaceplane," patuloy ni Barbeau. "Ang programa sa kalawakan ay nakamit ang mga kamangha-manghang tagumpay at nagdala ng napakalaking benepisyo sa mundo - pandaigdigan Ang pag-access sa Internet na ibinibigay ng ating programa sa kalawakan, walang alinlangan, ay tunay na nagbago sa lahat ng ating buhay at pinagbuklod ang ating mundo-ngunit dumanas din ito ng ilang malalaking pag-urong. Bilang Pangulo, matalinong kinilala ni Joseph Gardner na marahil ang puwersa ng pagtatanggol na nakabatay sa kalawakan na nakikita ni Patrick McLanahan, ay hindi pa sapat na gulang upang maglingkod sa Amerika."
    
  "Kung gayon, saan tayo iiwan nito, Senador?" - tanong ng nagtatanghal.
    
  "Nakipagpulong si Pangulong Gardner sa pamumuno at nagmungkahi ng isang mas maaasahan, pamilyar, napatunayang kumbinasyon ng mga sistema ng armas," sabi ni Barbeau. "Nais niyang kunin ang pinakamahusay na mga konsepto na iminungkahi ng mga nakaraang administrasyon at pagsamahin ang mga ito sa isang komprehensibong programa upang mabilis na lumikha ng isang kapani-paniwalang puwersa upang matugunan ang mga pangangailangan ng bansa."
    
  "At ano ang mga konseptong ito, Senador?"
    
  "Hindi ko maibigay sa iyo ang anumang mga detalye, Brit, o magkakaroon ako ng maraming galit na galit na mga ginoo sa aking takong sa lalong madaling panahon," matamis na sabi ni Barbeau. "Ngunit sa madaling salita, mayroon kaming mga indibidwal na serbisyo na gumagawa ng pinakamahusay na nagagawa ng mga serbisyo, na nagsilbi nang mahusay sa bansa at sa mundo sa huling tatlong henerasyon, ngunit isinasaalang-alang din ang mga pagbabago sa teknolohiya at ang aming pananaw para sa hinaharap: ganap na pondohan at suportahan ang pinalawak at pinalakas na Army at Marine Corps bilang nangingibabaw na pwersa sa lupa at mga espesyal na operasyon; ganap na suportahan ang Navy bilang nangingibabaw na puwersa ng dagat at himpapawid; at ang Air Force bilang nangingibabaw na pandaigdigang suporta at puwersa ng pagtatanggol sa kalawakan."
    
  "Hindi kaya ang Air Force ang dominanteng air force sa US arsenal? Mukhang hindi tama ito."
    
  "Ang mga detalye ay hindi pa nagagawa, at siyempre tiwala ako na aayusin at isasaayos natin ang sitwasyon kung kinakailangan upang maibigay ang ganap na pinakamahusay na puwersa na magagawa natin," panimula ni Barbeau, "ngunit lumilitaw ito kay Pangulong Gardner at sa amin sa pamumuno ng Kongreso na May aksaya at magastos na pagdoble sa pagitan ng Air Force at Navy hinggil sa tactical air power. Ang lahat ay nagmumula sa pangunahing ideya, Brit, na ang mga eroplano ng Navy ay maaaring gawin ang lahat ng magagawa ng mga eroplano ng Air Force, ngunit ang mga eroplano ng Air Force ay hindi magagawa ang lahat ng magagawa ng mga eroplano ng Navy, ibig sabihin ay lumipad at lumapag sa isang sasakyang panghimpapawid, na, bilang lahat ay madaling umamin, ay ang hindi maikakaila na kahulugan ng power projection sa modernong mundo."
    
  "At ang Pangulo, tulad ng alam nating lahat, ay isang malaking tagasuporta ng Navy, bilang isang dating Kalihim ng Navy."
    
  "Ito ay pagdoble ng mga puwersa, malinaw at simple, at ngayon ang oras upang tugunan ito kung gusto nating magkaroon ng isang mapagkakatiwalaan, mature na ikadalawampu't isang siglong puwersang lumalaban," sabi ni Barbeau. "Sinusubukan naming mag-isip nang maaga. Ang Air Force ay ang kinikilalang dalubhasa sa pangmatagalang estratehikong pag-atake at mabilis na resupply, at ang Navy ay walang katulad na mga kakayahan - makatuwirang ilipat ang misyon na ito sa Air Force, at ang Navy upang sanayin at magbigay ng kasangkapan sa mga taktikal na manlalaban para sa teatro mga kumander sa buong mundo."
    
  "Tutol ba ang iyong mga nasasakupan sa Louisiana sa planong ito, Senador?"
    
  "Kinatawan ko ang pinakamahusay, pinaka-makabayan at pinaka-pro-militar na tao sa bansa, Brit: ang mabubuting tao ng Barksdale Air Force Base malapit sa Bossier City, Louisiana-Bomber City, USA," sabi ni Barbeau. "Ngunit kahit na ang mga masugid na tagapagtaguyod ng bomber na tulad ko ay nakakita ng pagbabago na darating sa loob ng maraming taon: isang paglipat mula sa land-based na mga bombero ng World War II tungo sa kahalagahan ng pandaigdigang pag-abot, mabilis na mobility, unmanned aerial vehicles, space technology at, higit sa lahat, digmaang impormasyon. Ang Air Force ay naging at magpapatuloy na maging pinuno sa mga lugar na ito. Inaasahan namin ito sa loob ng maraming taon, at naniniwala kami ni Pangulong Gardner na oras na para hubugin ang aming mga puwersa sa ikadalawampu't isang siglo upang ipakita ang bagong katotohanang ito."
    
  "Ngunit ang mga laban ay nagsisimula pa lamang, hindi ba, Senador?"
    
  "Sa matibay na pamumuno ni Pangulong Gardner at sa kanyang hindi natitinag na pangako na makikipagtulungan nang malapit sa Kongreso, sa palagay ko ang mga laban ay pananatilihin sa pinakamababa. Sama-sama nating makakamit ang tagumpay. Ang alternatibo ay masyadong kakila-kilabot na isaalang-alang."
    
  "Ibig sabihin ba nito ay makikita natin ang katapusan ng Black Stallion space planes at military space stations na nanonood sa atin 24/7?"
    
  "Ang Black Stallion ay tiyak na isang kahanga-hangang teknolohikal na tagumpay, ngunit tulad ng nakita natin sa isang tao tulad ni Heneral McLanahan, ito ay may mga panganib," sabi ni Barbeau, isang seryosong pagpapahayag ng pag-aalala na kumulimlim ang kanyang mga tampok sa isang sandali. "Ang aking puso." nang malaman ko ang sakit ni Heneral McLanahan, at ginagawa namin ang lahat para maiuwi siya nang ligtas. Ngunit narito ang ikinababahala ko, Brit: Si Patrick...Heneral McLanahan...ay isang makapangyarihang tao. Alam mo ang mga kuwento pati na rin at ako, Brit..."
    
  "Ang mga kung saan ang mga bumibisitang pinuno ng estado at mga heneral ay humihimok kay McLanahan na hatiin ang mga libro ng telepono ng kani-kanilang mga kabisera sa kalahati?" - dagdag ng reporter sabay tawa. "Akala ko ito ay mga alingawngaw mula sa opisina ng White House press."
    
  "Hindi ito tsismis, sinisiguro ko sa iyo!" - bulalas ni Barbeau. "Nakita ko ito ng sarili kong mga mata-maaaring hatiin ni Patrick ang isang DC phone book sa kalahati nang kasing dali mo o kaya kong magpunit ng isang pahina sa iyong maliit na notebook. Gayunpaman, tinamaan pa rin siya ng isang bagay na mahirap tuklasin, i-diagnose o gamutin, isang bagay na nakakapanghina na maaaring ilagay sa panganib ang buhay ng bawat miyembro ng aming space crew. May malaking pag-aalala na ang pinsala ay nakaapekto nang higit pa sa kanyang puso."
    
  Napaawang ang bibig ng reporter sa gulat. "Wala akong narinig tungkol dito, Senator. Maaari mo bang linawin? Ano ba talaga ang ibig mong sabihin?"
    
  "Sigurado ako na ang lahat ng ito ay haka-haka at katarantaduhan lamang," sabi ni Barbeau na parang hindi sinasadya ang sinabi niya, ngunit nakuha ang atensyon ng bawat manonood sa pamamagitan ng pagtingin nang diretso sa camera sa isang maikling sandali. "Pero kailangan talaga nating lubos na maunawaan kung ano ang nangyari sa kanya. Kami ay may utang na loob sa kanya dahil siya ay tunay na pambansang kayamanan, isang bayani sa bawat kahulugan ng salita.
    
  "Ngunit nananatili ang isang pangunahing tanong: Kakayanin ba nating ilagay ang hinaharap ng militar ng ating bansa habang pinag-aaralan natin ang kakila-kilabot na kalamidad na ito?" Desididong tanong ni Barbeau, tumingin muna sa reporter at diretso sa camera, diretso sa puso ng mga manonood. "Bilang mga responsableng tagapangasiwa ng ating militar, na nanumpa na bumuo ng pinakamahusay na posibleng puwersa upang ipagtanggol ang ating tinubuang-bayan at paraan ng pamumuhay, ang sagot ay simple at halata: ang puwersa ng pagtatanggol sa kalawakan ay hindi handa, kaya dapat tayong bumaling sa mga subok na sistema na alam natin. magtatrabaho. Ito ang trabaho natin ngayon, at sa pakikipagtulungan ng Pangulo at ng Kapulungan ng mga Kinatawan, gagawin natin ito. Hindi bababa sa amin ang inaasahan ng mga Amerikano."
    
  Si Stacey Ann Barbeau ay nagsumite ng higit pang mga tanong mula sa isang pulutong ng mga mamamahayag hanggang sa sa wakas ay itinaboy sila ng mga kawani ng Senate press gallery at isang aide ng Barbeau at pinakawalan siya. Sa kanyang pagpunta sa isang magdamag na pulong sa conference room ng komite, nakatanggap siya ng isang tawag sa kanyang cell phone: "Akala ko ay labis mong pinupuri si McLanahan, Stacy Ann," sabi ni Pangulong Joe Gardner. "Ang kanyang asno ay malapit nang maging damo dito."
    
  "Lalong dahilan para kantahin ang kanyang mga papuri, Mr. President," sabi ni Barbeau habang binabati niya ang mga tagasuporta at kasamahan habang naglalakad at nakikipag-chat. "Pinapayo ko sa iyo na gawin din ito, Ginoong Pangulo: hayaan ang iyong ministro ng depensa, mga eksperto, mga Ruso at anti-war media na siraan siya, hindi kami."
    
  "Hindi mo sasabihin 'yan kapag narinig mo ang nangyari, Senator."
    
  Natuyo agad ang bibig ni Barbeau. "Anong nangyari, Mr. President?" tanong niya, lumingon na may nagtatakang ekspresyon sa kanyang assistant na si Colleen Mornay. Nang makarating sila sa conference room, agad na pinalayas ni Morna ang iba para makapag-usap ng personal si Barbeau.
    
  "Natalo si McLanahan, at ang ibig kong sabihin ay ganap," sabi ni Gardner. Napansin niya ang bahagyang pagtatagumpay sa boses nito, na para bang sa wakas ay nakuha na nito ang wala kay Barbeau at inaasahan ang isang uri ng pagbabayad para sa pagbabahagi nito sa kanya. "Nilusob ng kanyang mga tauhan ang isang Turkish air base, nahuli ang base commander at karamihan sa mga tauhan gamit ang kanilang mga kinokontrol na robot, pagkatapos ay naglunsad ng isa pang air mission sa Iran."
    
  Natigilan si Barbeau at napaawang ang bibig niya sa ganap na pagkabigla bago siya bumulalas ng, "Ano ba!" Nakakaalarma ang ekspresyon ng mukha niya na inakala ng assistant niyang si Colleen Morna na inaatake siya sa puso. "Ako... hindi ako naniniwala dito..."
    
  "Ano ang masasabi mo tungkol sa iyong knight in shining armor ngayon, Stacy?" - tanong ng presidente. "Ngunit hindi mo narinig ang pinakamagandang bahagi. Nang magpadala ang mga superyor ng ilang yunit ng seguridad mula sa Incirlik Air Base upang arestuhin ang mga tauhan ni McLanahan, nawala sila. Wala na ang mga eroplano at karamihan sa kanilang mga gamit. Wala kaming ideya kung nasaan sila."
    
  "They...they must be on their way back to the States, Mr. President..."
    
  "Hindi na alam ng sinuman, Stacy," sabi ni Gardner. "Nagnakaw si McLanahan ng humigit-kumulang apat na pang-eksperimentong stormtrooper at dinala sila sa isang lugar. Umaasa kami na pabalik na sila sa Dreamland, ang kanilang home base sa south-central Nevada hilaga ng Vegas. Kung gayon, maaaring kasuhan si McLanahan ng pagsasabwatan at pag-uudyok ng insureksyon laban sa gobyerno ng US. Paano ang mga mansanas na iyon? Ano ang hitsura ng iyong bayani ngayon?"
    
  "I... I just can't believe it, Mr. President," napabuntong-hininga si Barbeau. Damn, after what she just said to the media, all those nice things about McLanahan... God, this could be her ruin! "Kailangan nating magpulong at pag-usapan ito kaagad, Ginoong Pangulo. Kailangan nating bumuo ng isang pinag-isang posisyon, kapwa para sa Kongreso at para sa pamamahayag.
    
  "Nakukuha namin ang lahat ng impormasyon na aming makakaya, at magkakaroon kami ng isang leadership briefing na una naming ibibigay sa umaga," sabi ng Pangulo. "Mamamatay si McLanahan, ipinapangako ko sa iyo, pati na rin ang kanyang buong koponan. Hindi na siya magiging kasing sikat pagkatapos malaman ng mga tao ang ginawa niya. Hindi na natin kailangang magmukhang sinisira ang isang pambansang bayani - sinisira niya ang kanyang sarili."
    
  "Kailangan muna namin ang lahat ng mga katotohanan, Ginoong Pangulo," sabi ni Barbeau, ang kanyang isip ay tumatakbo upang maunawaan ang sumasabog na balita. "Bakit nga ba niya inilunsad ang mga bombero na ito? Walang ginagawa ang McLanahan nang walang dahilan."
    
  "Hindi mahalaga kahit kaunti sa akin, Stacy," sabi ni Gardner. "Siya ay sumuway sa mga utos, hindi pinansin ang aking awtoridad, at ngayon ay naglunsad na siya ng mga welga ng militar sa ibayong dagat, ninakaw ang mga ari-arian ng militar, lumipat at pinamunuan ang mga pwersang militar nang walang awtoridad, at sinalungat ang ating sarili at mga kaalyadong militar. Para sa lahat ng alam natin, maaari siyang nagpaplano ng isang kudeta ng militar laban sa gobyerno o kahit na naghahanda ng isang welga ng militar laban sa Washington. Kailangan niyang pigilan!"
    
  "Kung anuman ang ating sagot, Ginoong Pangulo, iminumungkahi ko na alamin muna natin ang lahat ng ating makakaya, talakayin ito ng maigi, bumalangkas ng plano at ipatupad ito nang sama-sama," ulit ni Barbeau. "Alam ko na ang responsibilidad para sa iyong militar ay nasa executive branch, ngunit mas madaling gawin kung ano ang kailangan nating gawin kung napagkasunduan natin ito nang maaga."
    
  "Sumasang-ayon ako," sabi ng Pangulo. "We should meet and discuss strategy, Senator, after we present our findings. Ngayong gabi. Private meeting sa Oval Office."
    
  Napaikot ng mata si Barbeau sa inis. Ang pinakadakilang heneral ng lalaki ay na-hijack lang ang ilang mga bombero at nakuha ang isang Turkish airbase, at ang tanging naiisip ng lalaki ay ang pag-cozy hanggang sa Senate Majority Leader. Ngunit siya ay bigla na lamang naging defensive, lalo na pagkatapos ng kanyang mga pahayag sa press, at ang Pangulo ay nakakuha ng mataas na kamay. Kung gusto niya ng anumang pagkakataon na mapanatili ang kanyang posisyon sa mga negosasyon sa mga asset ng Space Force na walang alinlangan na malapit nang ilabas, kailangan niyang laruin ang kanyang laro... sa ngayon. "Ang Senado ay may abalang iskedyul, Mr. Presidente, ngunit sigurado ako na kaya kong...ipitin ka," sabi ni Barbeau, isinara ang telepono.
    
  "Anong nagyari?" tanong ng kanyang assistant na si Colleen Morna. "Mukha kang maputla na parang multo."
    
  "Maaaring ito ang pinakamasamang bagay na maiisip... o maaaring ito ang pinakamahusay," sabi niya. "Gumawa ng appointment sa Pangulo pagkatapos ng huling pagpupulong sa agenda ngayong gabi."
    
  "Ngayong gabi? Alas singko na, at may meeting ka sa alas siyete kasama ang isang law firm na kumakatawan sa lobby ng industriya ng depensa at teknolohiya. Ito ay dapat na tumagal hanggang siyam. Ano ang gusto ng pangulo? Anong nangyayari?"
    
  "Alam nating lahat kung ano ang nasa isip ng pangulo. I-set up mo na."
    
  "Magiging gabi na naman, at sa mga pagdinig ng Armed Services Committee na magsisimula bukas, gagawin mo ang iyong puwitan. Ano ang napakahalaga na gustong makipagkita ng Pangulo nang huli na? Gusto pa ba niyang dalhin si McLanahan sa woodshed?"
    
  "Hindi lang sa woodshed, gusto niyang ilagay ang buong mapahamak na palakol sa kanyang dibdib," sabi ni Barbeau. Mabilis niya itong dinala sa bilis, at hindi nagtagal ay mas natulala pa ang ekspresyon ni Morna kaysa sa kanya. "Hindi ko alam kung ano talaga ang nangyari, pero parang kilala ko si McLanahan: siya ang epitome ng magandang asal. Kung may inatake siya sa Iran, malamang na mayroon siyang katalinuhan na may masamang nangyayari at hindi nakuha ang berdeng ilaw upang ayusin ito, kaya siya mismo ang gumawa nito. Dapat itong hikayatin ni Gardner, hindi dalhin ito sa kanyang sarili. Ngunit nais ipakita ng pangulo na siya pa rin ang may hawak at may kontrol, kaya't sisirain niya ang McLanahan." Nag-isip siya sandali; pagkatapos: "Kailangan nating alamin nang eksakto kung ano ang nangyari, ngunit hindi mula sa pananaw ni Gardner. Kailangan natin ng sarili nating impormasyon tungkol dito. Hindi baliw si McLanahan. Kung tutulong tayo sa kanya, marahil ay lalabas tayong matagumpay sa huli."
    
  "Ngayon gusto mong manalo si McLanahan, Stacy?" tanong ni Morna.
    
  "Siyempre gusto kong manalo siya, Colin, pero gusto kong manalo siya para sa akin, hindi lang para sa sarili niya o kahit para sa bansa!" Sabi ni Barbeau. "Siya ay isang tunay na bayani, isang knight in shining armor, gaya ng sinabi ni Gardner. Nasasaktan ang pagmamataas ni Gardner at hindi siya nag-iisip nang maayos. Kailangan kong alamin kung ano ang nasa isip niya, kahit na ang ibig sabihin nito ay paggawa ng mga masasamang bagay sa kanya sa tuwing nasa daan ang Unang Ginang, ngunit pagkatapos ay kailangan nating alamin kung ano talaga ang nangyari at magplano ng sarili nating diskarte. Kailangan kong bantayan ang premyo, honey, at nakakakuha iyon ng mga kontrata at benepisyo para sa aking mga kaibigan sa Louisiana."
    
  "Paano kung nabaliw talaga siya?"
    
  "Kailangan nating malaman kung ano ang nangyari kay McLanahan at kung ano ang ginagawa niya sa Iran, at mabilis," sabi ni Barbeau. "Hindi ako papanig sa presidente at sasalungat sa McLanahan, maliban na lang kung talagang baliw ang tao, na seryoso kong pinagdududahan. Pindutin ang buzzer at alamin ang lahat ng magagawa mo tungkol sa nangyari. Nakikipag-ugnayan ka pa ba sa kanyang space playboy buddy...anong pangalan niya?"
    
  "Noble Hunter"
    
  "Oh oo, ang kaakit-akit na Captain Noble, ang batang space cowboy. Kailangan mong mag-pump ng impormasyon mula sa kanya, ngunit huwag magpanggap na iyon nga. Niloloko mo pa rin ba siya?"
    
  "Isa ako sa napakahabang linya ng East Coast Hunter Noble assholes."
    
  "Maaari kang magkaroon ng isang bagay na mas mahusay kaysa dito, anak," sabi ni Barbeau, tinapik siya sa likod at pagkatapos ay marahan sa kanyang puwitan. "Huwag kang maging isa pang kasama-maging kanyang wingman, ang kanyang tiwala. Sabihin sa kanya na titingnan ng Senate Armed Services Committee kung ano ang nangyayari sa Dreamland at gusto mong tumulong. Babalaan siya. Baka magbabahagi siya ng ilang kapaki-pakinabang na impormasyon."
    
  "Mahirap makakilala ng isang lalaki kung siya ay lumilipad sa kalawakan, natigil sa baseng ito sa disyerto... o sa bilangguan."
    
  "We may have to plan a study trip to Vegas soon para ma-pressure mo talaga siya. Baka makasali din ako." Huminto siya, nasiyahan sa pag-iisip ng isang threesome kasama ang "playboy ng Air Force." "Sabihin sa kanya na kung siya ay makikipagtulungan, maaari naming panatilihin ang kanyang masikip na batang asno sa labas ng bilangguan." Ngumiti siya at idinagdag, "At kung hindi siya makikipagtulungan, bigyan mo ako ng dumi sa batang lalaki na magagamit ko laban sa kanya. Kung hindi siya kumilos, gagamitin namin siya para simulan ang pagbuwag kay McLanahan at sa iba pang mga character sa Dreamland."
    
    
  TEHRAN MEHRABAD AIRPORT, TEHRAN, DEMOCRATIC REPUBLIC OF PERSIA
  MAAGANG GABI NG KANYANG ARAW ORAS NG TEHRAN
    
    
  Isang motorcade ng mga nakabaluti na Mercedes sedan at limousine ang tumakbo sa kahabaan ng Me'Raj Avenue patungo sa Mehrabad International Airport, na walang nakasalubong na mga hadlang sa mga kalsada. Sa buong ruta ng motorcade, inutusan ni Heneral Boujazi ang kanyang mga tropa na wasakin ang mga checkpoint at barikada kaagad bago dumating ang motorcade, hayaan ito, pagkatapos ay dali-daling ibalik ang mga ito. Ang pagkakaroon ng malaking bilang ng mga tropa sa buong kanlurang Tehran nang gabing iyon ay nagpapalayo sa mga mamamayan at mga rebelde sa mga pangunahing lansangan, kaya kakaunti ang nakakita sa mga pamamaraang pang-emergency.
    
  Dumaan ang motorcade sa pangunahing terminal kung saan itinayo ni Boujazi ang kanyang punong-tanggapan at sa halip ay mabilis na naglakbay kasama ang isang taxiway patungo sa isang hilera ng mga hangar ng Iran Air. Dito ang seguridad ay tila karaniwan, halos hindi nakikita - maliban kung mayroon kang night vision goggles at isang mapa na nagpapakita ng mga lokasyon ng dose-dosenang mga sniper at infantry unit na nakakalat sa paligid ng paliparan.
    
  Isang nag-iisang puting Boeing 727, walang marka, ang nakaupo sa harap ng isa sa mga hangar, ang rampa nito ay binabantayan ng dalawang security officer na naka-suit at nakatali. Ang nangungunang sedan ay huminto sa paanan lamang ng maaliwalas na hagdanan, at apat na lalaking nakasuot ng maitim na business suit, maitim na sumbrero tulad ng mga sombrero ng tsuper, puting kamiseta, maitim na kurbata, maitim na pantalon at bota, na may mga submachine gun sa kanilang mga kamay, lumabas at pumuwesto. sa paligid ng hagdan at sa ilong ng sasakyang panghimpapawid. Isa-isa, dalawang mahahabang limousine ang humila hanggang sa paanan ng ramp, at walo pang may katulad na damit at armadong security agent ang bumaba mula sa iba pang mga sedan upang bantayan ang buntot at kanang bahagi ng eroplano. Ilang tao ang lumabas mula sa bawat limousine, kabilang ang isang matandang lalaki na nakauniporme ng militar, isang kabataang babae na napapalibutan ng mga bodyguard, at mga lalaki at babae na nakasuot ng Western-style business suit at high-collared na Iranian-style jacket.
    
  Pagkalipas ng ilang sandali, lahat ng tao ay tumakbo sa rampa at umakyat sa jetliner. Ang mga security men ay nanatili sa kanilang mga posisyon hanggang sa simulan ng eroplano ang mga makina nito, at pagkatapos ay bumalik sila sa kanilang mga sedan. Ang mga malalaking armored vehicle ay bumuo ng bubble sa lahat ng panig ng airliner habang bumababa ito sa mga bakanteng taxiway papunta sa pangunahing runway, at sa loob ng ilang minuto ay naka-airborn na ang jetliner. Ang mga limousine ay umatras sa isang ligtas na nabakuran na lugar sa likod ng mga hangar ng Iran Air at naka-park sa labas ng isang mukhang sira-sirang maintenance garage. Ang mga sedan ng Mercedes ay nagsagawa ng mabilis na patrol sa ramp at hangar perimeters, pagkatapos ay ipinarada sa parehong nabakuran na lugar ng mga limousine. Ilang minuto matapos lumabas ang mga driver at security personnel at i-lock ang kanilang mga sasakyan, lumabas ang mga manggagawa, pinunasan ng mga tuwalya ang mga dumi sa mga sasakyan at tinakpan ang bawat isa sa kanila ng mga nylon na takip na may nababanat na ilalim. Napatay ang mga ilaw, at hindi nagtagal ay naghari ang maigting na katahimikan sa paliparan, gaya noong simula ng pag-aalsa.
    
  Isang grupo ng mga ahente ng seguridad ang umakyat sa parking ramp patungo sa pangunahing terminal na gusali, nakasabit ang mga baril sa kanilang mga balikat, karamihan ay naninigarilyo, lahat ay kakaunti ang pagsasalita. Sinuri ng security guard sa entrance ng terminal ang kanilang mga ID at pinayagan silang makapasok. Naglakad sila sa may passenger concourse patungo sa isang pinto na may markang CREW MEMBERS ONLY, muling pinasuri ang kanilang mga ID, at ipinasok. Kinuha ng ibang mga ahente sa loob ang kanilang mga armas, ibinaba at nilinis ang mga ito, at naglakad ang grupo sa madilim na pasilyo sa loob patungo sa conference room.
    
  "Sa palagay ko lahat ay gumanap ng kanilang bahagi tulad ng inaasahan," sabi ng unang "bantay," si Heneral Hesarak al-Kan Boujazi. "Natutuwa akong makita kung paano nabubuhay ang kalahati, eh, Chancellor?"
    
  "Napag-alaman kong hindi ito maginhawa, hindi nakakumbinsi, hindi kailangan, at kung ang mga makina ng sasakyang panghimpapawid na ito ay nasira ang aking pandinig, pananagutan kita nang personal, Heneral Boujazi," sabi ng isang nagagalit na Masoud Noshar, Lord High Chancellor ng Kagewa Royal Household. Siya ay matangkad at payat, mga apatnapung taong gulang, na may mahaba at bahagyang kulot na kulay-abo na buhok, isang goatee na may bahid ng kulay abo, at mahaba, matikas na mga daliri. Bagama't bata pa si Noshar at mukhang malusog, tila hindi siya sanay sa maraming pisikal na pagsusumikap, at hinihingal sa mabilis na paglalakad at pag-akyat sa hagdan sa halip na gumamit ng elevator. Hinubad niya ang kanyang jacket at cap at tinanggal ang kanyang kurbata na para bang sinusunog ng acid ang kanyang balat, pagkatapos ay pinitik ang kanyang mga daliri sa isa sa iba pang lalaking nakasuot ng dark suit, isa sa kanyang mga tunay na bantay, na pumunta para kunin ang kanyang balahibo na hanggang bukung-bukong. at katad na amerikana. "Ito ay walang iba kundi isang maliit na laro ng parlor na walang niloloko."
    
  "Mas mabuting umaasa kaming gumana ito, Lord Chancellor," sabi ng isa pang "guards," si Prinsesa Azar Asia Kagev. Sa halip na ibigay ang kanyang sandata sa isang guwardiya, siya mismo ang nagdiskarga at naglinis nito, pagkatapos ay sinimulang i-disassemble ang sandata sa bukid para sa inspeksyon at paglilinis. "Ang mga rebelde ay tumagos sa aming network nang mas malalim at mas malalim araw-araw."
    
  "At mas marami rin silang nahuhuli at pinapatay namin araw-araw, kamahalan," paalala ni Noshar sa kanya. "Ang Diyos at oras ay nasa ating panig, prinsesa, huwag kang matakot." Sa wakas ay nabaling ang kanyang atensyon sa pagtatanggal ng sandata na nagaganap sa kanyang harapan. "Anong kalokohan ang ginagawa mo, kamahalan?" - Ano ito? Nagtatakang tanong ni Noshar habang minamanipula ng deformed ngunit malinaw na sanay na mga daliri ni Azar ang tila nakatagong mga lever at pin ng sandata. Sumulyap siya nang walang katiyakan sa prinsesa na gumagawa ng isang submachine gun at tumango sa bodyguard, na lumapit sa prinsesa, magalang na yumuko mula sa baywang, pagkatapos ay iniabot ang kanyang kamay upang kunin ang mga bahagi ng pistola mula sa kanyang mga kamay. She gave him a stern expression and a slight shake of her head, at yumuko ulit siya at umatras. Makalipas ang ilang segundo ay nakalapag ang submachine gun sa mesa sa harap niya.
    
  "Hindi ka dapat kumuha ng hindi kilalang mga armas sa labanan, Lord Chancellor," sabi ni Azar. "Paano mo malalaman kung gagana ang bagay na ito kapag gusto mo? Paano mo malalaman kung na-download ito kung hindi ka mag-abala na suriin?"
    
  "Nagsuot kami ng mga bagay na ito bilang palabas upang lokohin ang sinumang mga rebelde na maaaring nanonood sa amin," sabi ni Noshar. "Wala akong pakialam kung ano ang anyo nito. Kaya nga may kasama kaming mga security guard. Ang mga prinsesa ay hindi dapat humawak ng mga mapanganib na sandata."
    
  "Hindi na mapanganib ngayon, Lord Chancellor - mukhang nasa mabuting kalagayan ako," sabi ni Azar. Nagsimula siyang mangolekta ng mga armas. Wala pang tatlumpung segundo ay naayos na muli ito, kinarga, isiniksik at isinabit, at isinabit sa kanyang balikat. "Hindi ako nagdadala ng baril nang bongga."
    
  "Very impressive, your highness," sabi ni Noshar, na itinago ang kanyang pagkagulat sa likod ng isang naiinip at hindi kilalang ekspresyon. Nilingon niya si Bujazi. "Nagsasayang kami ng oras dito. Ngayong nagawa na natin ang iyong kalokohan, Heneral - nang malantad ang mga prinsipe sa malaking panganib, pipilitin ko - dapat na ba tayong magsimula sa negosyo?"
    
  "Let's go," sagot ni Boujazi, gamit ang parehong mayabang na country club na tono bilang Noshar. "Hiniling ko sa iyo na pumunta dito upang pag-usapan ang tungkol sa pag-uugnay ng ating mga pagsisikap laban kay Mohtaz at sa kanyang mga dayuhang rebelde. Hindi na dapat maulit ang shootout kahapon sa naging assassination squad mo. Kailangan nating magsimulang magtrabaho nang magkasama."
    
  "Ang sisihin ay ganap sa iyo, heneral," sabi ni Noshar. "Hindi pinahintulutan ng iyong mga tropa na magpakilala ang ating mga mandirigma sa kalayaan. Kababalik lang nila mula sa matagumpay na pagsalakay sa isang hideout ng mga rebelde nang magpaputok ang iyong mga tauhan. Nakakita ang mga tauhan ko ng mahigit tatlong dosenang pampasabog na handang gamitin sa mga kalye, kabilang ang isang dosenang suicide vests at mga pampasabog na nakatago bilang lahat mula sa mga telepono hanggang sa mga baby stroller."
    
  "Noshahr, pinapanatili ko ang isang pabrika ng bomba sa ilalim ng pagbabantay sa loob ng ilang araw," sabi ni Boujazi. "Hinihintay namin na dumating ang master bomb maker para i-load ang mga bombang ito. Ano ang mabuting maidudulot nito upang patayin ang isang bungkos ng mababang antas, walang kaalam-alam na mga bubuyog ng manggagawa at hayaang makatakas ang nangungunang tagagawa ng bomba? Ngayon ay aabutin tayo ng isa pang buwan o higit pa upang makahanap ng isang bagong pabrika, at pagkatapos ay gagawa sila ng isa pang tatlong dosenang o higit pang mga bomba na gagamitin laban sa atin.
    
  "Huwag mong ibahin ang usapan, Buzkhazi," putol ni Noshar. "Ang sorpresang pag-atake ng iyong unit ay nagdulot sa amin ng buhay ng anim sa aming pinakamahuhusay na ahente. Hinihingi namin ang mga reparasyon, at hinihiling namin na iurong mo ang iyong mga tropa sa mga slum at eskinita at limitahan ang iyong mga aktibidad sa mga daan, highway at paliparan. O mas mabuti pa, ilagay mo ang iyong sarili at ang iyong mga tropa sa ilalim ng command ng military council, na siyang lehitimong gobyerno ng Persia, at sisiguraduhin naming hindi ka na makikialam sa aming mga anti-terrorist missions."
    
  "Parehas kaming responsable sa kanilang pagkamatay, Lord Chancellor," sabi ni Azar.
    
  "Hindi mo kailangang humingi ng tawad sa mga pagkakamali ng konseho ng militar, Azar-"
    
  "Tama ang sasabihin mo sa Kamahalan, Buzkhazi!" - utos ni Noshar. "Hindi ka maglakas-loob na makipag-usap sa prinsesa na parang isang ordinaryong tao!"
    
  "Hindi ko siya prinsesa, Noshahr," sabi ni Boujazi, "at hindi rin ako tumatanggap ng mga utos mula sa mga haka-haka na heneral o mga ministro ng depensa gaya mo!"
    
  "How dare you! Si Shahdokht ang nararapat na tagapagmana ng Peacock Throne ng Persia, at tatawagin mo siya bilang ganoon at bibigyan mo siya ng nararapat na paggalang! At ipapaalala ko sa inyo na ako ang hinirang na Chancellor ng Kagewa Court, ang Royal Minister of War at Marshal ng War Council! Igalang mo ang opisina, kahit na hindi mo iginagalang ang iyong sarili!"
    
  "Noshar, isang taon na ang nakalipas ay tumatambay ka sa Monaco casino na gumagawa ng mga kuwento tungkol sa mga nangungunang mandirigma ng kalayaan laban sa Pasdaran, na sinusubukang sirain ang mga matandang mayayamang babae para sa kanilang pera," sabi ni Boujazi. "Samantala, ang iyong mga loyalista ay nahuli at pinahirapan dahil hindi mo mapigil ang iyong lasing na bibig tungkol sa kanilang pagkakakilanlan at kung nasaan-"
    
  "Ito ay walang katotohanan!" Sumirit si Noshar.
    
  "Ang mga espiya ng Pasdaran sa Monaco, Singapore at Las Vegas ay nakatanggap ng tuluy-tuloy na daloy ng impormasyon tungkol sa iyong network sa pamamagitan lamang ng pag-upo sa tabi mo sa mga casino, bar at brothel na madalas mong puntahan, nakikinig sa iyong mga kuwento tungkol sa pagpapalaya sa Iran nang mag-isa "
    
  "Ikaw magsasaka! Ang bastos mong tuta! How dare you talk to me ng ganyan!" bulalas ni Noshar. "Naglilingkod ako sa hari at sa kanyang reyna, pinamunuan ko ang dalawampung milyong loyalista sa buong mundo, nilagyan at nag-organisa ng hukbong panlaban ng kalahating milyong kalalakihan, at tiniyak ang kaligtasan ng kabang-yaman ng hari sa nakalipas na dalawampung taon! Ikaw ay higit pa sa isang magnanakaw at mamamatay-tao, na ikinahihiya ng iyong sariling mga salita at kilos sa loob ng dalawang dekada, ibinaba at pinahiya ng gobyernong iyong pinaglingkuran at pagkatapos ay ipinagkanulo. Ikaw ay tinanggihan ng iyong mga kababayan, at ikaw ay itinutulak ng walang iba kundi ang takot sa susunod na madugong pagngangalit na iyong gagawin, tulad ng karumal-dumal na patayan sa Qom. Matapang mong tawagin ang iyong sarili na isang Persian!"
    
  "Hindi ko tinatawag ang sarili ko kung ano ang tawag mo sa sarili mo, Noshar!" - sigaw ni Buzhazi. Lumingon siya kay Azar, kumikinang ang mga mata. "Wala akong kinalaman sa iyo o sa tinatawag mong korte, prinsesa, habang siya ay nasa poder. Wala ako sa mood maglaro ng dress up, mga hari at kastilyo."
    
  "General-"
    
  "Paumanhin, prinsesa, ngunit ito ay isang malaking pag-aaksaya ng aking oras," galit na sabi ni Boujazi. "May laban ako. Ang idiot na ito, na tinatawag ang kanyang sarili na isang marshal at ministro ng digmaan, ay hindi alam kung aling dulo ng riple ang tututukan sa kaaway. Kailangan ko ng mga mandirigma, hindi mga loro. May trabaho pa akong gagawin."
    
  "Heneral, mangyaring manatili."
    
  "Aalis na ako. Good luck sa iyo at sa iyong mga cute na maliit na court jesters, prinsesa."
    
  "Heneral, sabi ko manatili ka!" - sigaw ni Azar. Hinubad niya ang kanyang maitim na sumbrero, na nagpapahintulot sa kanyang mahabang uniporme na lumipad sa hangin. Ang mga Persian sa silid ay natigilan sa biglang paglitaw ng isang simbolo ng pagkahari sa kanilang gitna... lahat maliban kay Bujazi, na sa halip ay nagulat sa tono ng pag-uutos ng dalaga: part drill sarhento, part disapproving mother, part field. pangkalahatan.
    
  "Shahdokht...Highness...my lady..." nauutal na sabi ni Noshar, ang kanyang tingin ay nakadikit sa madilim na makintab na mga kulot na umaagos, na para bang ang ginintuang setro ay lumitaw sa kanyang mga mata: "Sa tingin ko ay oras na para umalis tayo at -"
    
  "Mananatili ka at itikom mo ang iyong bibig, Chancellor!" Putol ni Hazard. "May importante tayong pag-uusapan."
    
  "Hindi natin maaaring gawin ito ng negosyo... ang teroristang ito!" - sabi ni Noshar. "Siya ay isa lamang nakakagulat na matandang tanga na may mga maling akala ng kadakilaan-"
    
  "Sinabi ko na kailangan nating pag-usapan ang bagay sa heneral," sabi ni Azar. Sa pagkakataong ito, ang salitang "tayo" na nagmula sa kanyang mga labi ay may ibang kahulugan: hindi na ito tumutukoy sa kanya, ngunit malinaw na ipinahiwatig ang imperyal na "tayo", na nangangahulugang siya lamang. "Tumahimik ka, Chancellor."
    
  "Tumahimik ka...?" Napabuntong-hininga si Noshar, bumuka at sumasara ang kanyang bibig na galit na galit. "Patawarin mo ako, Shahdokht, ngunit ako ang Panginoong Mataas na Chancellor ng Royal Household, ang kinatawan ng hari sa kanyang pagkawala. Mayroon akong ganap at nag-iisang karapatan na makipag-ayos at pumasok sa mga kasunduan at alyansa sa mga puwersang mapagkaibigan at magkakatulad."
    
  "Hindi na, Chancellor," tiyak na sabi ni Azar. "Isang taon na mula nang may nakarinig o nakakita sa hari at reyna. Samantala, ang hukuman ay pinangangasiwaan ng mga hinirang na tagapaglingkod na, bagaman tapat, ay hindi iniisip ang mga interes ng mga tao."
    
  "Humihingi ako ng tawad sa iyo, Shahdokht -!"
    
  "Totoo, Chancellor, at alam mo ito," sabi ni Azar. "Ang iyong pangunahing layunin ay ayusin, secure, at ilagay ang hukuman bilang paghahanda sa pangangasiwa ng pamahalaan sa pagbabalik ng hari at reyna. Napakahusay ng ginawa mo dito, Chancellor. Ang hukuman ay ligtas, ligtas, maayos na pinapatakbo, mahusay na pinondohan at handang pamahalaan ang bansang ito pagdating ng panahon. Ngunit sa ngayon ang mga tao ay ayaw ng isang tagapangasiwa-gusto nila ng isang pinuno at isang heneral.
    
  "Ako ang nararapat na pinuno, si Shahdokht, hanggang sa bumalik ang hari," giit ni Noshar. "At bilang Ministro ng Digmaan at Marshal ng War Council, ako ang Commander-in-Chief ng ating sandatahang lakas. Bawal ang iba."
    
  "Nagkakamali ka, Chancellor...ako," sabi ni Azar.
    
  "Ikaw? Ngunit ito... ito ay lubhang irregular, Shahdokht," sabi ni Noshar. "Ang anunsyo ng kamatayan o pagbibitiw ay hindi pa nagagawa. Ang isang konseho na binubuo ng aking sarili, ang mga pinuno ng relihiyon at mga kinatawan ng labing-isang maharlikang bahay ay dapat magtipon upang siyasatin ang posibleng kinaroroonan ng hari at reyna at magpasya kung anong aksyon ang gagawin. Ito ay imposible at hindi ligtas na gawin sa panahon ng digmaan!"
    
  "Pagkatapos, bilang tagapagmana, ako mismo ang gagawa ng pahayag," sabi ni Hazard.
    
  "Ikaw!" ulit ni Noshar. "Ikaw... iyon ay... patawarin mo ako sa mga ganyang salita, Shahdokht, ngunit ito ay isang insulto sa alaala ng iyong pinagpalang ama at ina, ang aming minamahal na hari at reyna. Maaari pa rin silang nagtatago, o marahil ay nasugatan at nagpapagaling, o nahuli pa. Maaaring naghihintay sa iyo ang aming mga kaaway na gawin ang isang bagay, at pagkatapos ay ihayag na sila ay buhay pa, umaasa na maghasik ng kalituhan sa amin at pukawin ang isang paghihimagsik laban sa korte at sa maharlikang pamilya. Hindi mo magagawa...Ibig kong sabihin, hindi mo dapat gawin ito, Shahdokht...
    
  "Hindi na ako Shahdokht, chancellor," sabi ni Azar. "Simula ngayon ay Malika na ang itatawag mo sa akin."
    
  Napalunok si Noshar, namumungay ang mga mata. Palihim niyang sinulyapan ang kanyang mga bodyguard, pagkatapos ay bumalik kay Azar, pinag-aaralan siyang mabuti, sinusubukang magdesisyon kung sinadya ba nito ang sinabi nito at kung aatras ba siya o makikipagkompromiso kung mahaharap. "I... I'm afraid I can't let this happen, princess," aniya, sa wakas ay nag-ipon ng lakas ng loob. "Ako ay may pananagutan sa hari at reyna para sa proteksyon ng hukuman. Sa kanilang pagkawala at walang mga tagubilin mula sa konseho ng mga maharlikang bahay, natatakot ako na hindi ko magagawa ang gusto ninyo."
    
  Ibinaba ni Azar ang kanyang mga mata, tumango at tila bumuntong-hininga pa. "Napakagaling, Chancellor. Naiintindihan ko ang iyong pananaw."
    
  Gumaan ang pakiramdam ni Noshar. Tiyak na kailangan niyang harapin ang batang ito na Amerikanong upstart, at sa lalong madaling panahon - malinaw na mayroon itong mga hangarin na higit pa sa kanyang mga taon, at hindi iyon matitiis. Ngunit handa siyang kumilos bilang isang supportive at protective na tiyuhin, lahat para mas mabantayan siya habang siya...
    
  "Nakikita kong oras na para bawiin ang trono," sabi ni Hazard. Sa isang malabong galaw, bigla niyang kinuha ang isang German-made Heckler & Koch HK-54 submachine gun at isinukbit sa kanyang balakang... Diretso itong itinutok sa dibdib ni Masoud Noshar. "Naaresto ka, Chancellor, dahil sa pagsuway sa aking awtoridad." Lumingon siya sa mga bodyguard ng Persia sa likod ni Noshar. "Mga bantay, ipaaresto ang Chancellor."
    
  "Ito ay walang katotohanan!" Napasigaw si Noshar, higit sa gulat at gulat kaysa sa galit. "How dare you?"
    
  "Naglakas-loob ako dahil ako si Malika, ang chancellor," kumpiyansa na sabi ni Azar, "at matagal nang nabakante ang trono." Nilampasan niya si Noshar sa mga bodyguard, na ang mga sandata ay nakasabit pa rin sa kanilang mga balikat. "Mga bantay, arestuhin ang Chancellor. Siya ay ipinagbabawal na magkaroon ng anumang pakikipag-ugnayan sa labas ng mundo."
    
  "Hindi ka nila susundan, Azar Asiya," sabi ni Noshar. "Tapat sila sa akin at sa hari at reyna, ang mga karapat-dapat na pinuno ng Persia. Hindi sila susunod sa isang spoiled, bewitched brat mula sa America."
    
  Nilibot ni Azar ang paligid ng conference room, napansin na ni Lieutenant Colonel Najar o Major Saidi, ang mga matagal na niyang katulong, ay hindi nagtaas ng kanilang mga sandata-wala na ang mga ito sa balikat, ngunit nakatutok pa rin ang safety catch sa sahig. Pareho kay Khesarak Boujazi at sa kanyang bodyguard, si Major Haddad, at ang kumander ng infantry brigade na nakabase sa Mehrabad Airport, si Colonel Mostafa Rahmati, na kapwa sinamahan sila sa sabotahe na misyon. Siya lang ang may nakataas na sandata.
    
  "Nagbigay na ako ng utos, Master Sergeant: Arrest the Chancellor," utos ni Azar. "Huwag payagan ang anumang panlabas na komunikasyon. Kung lalaban siya, igapos mo at busalan mo." Wala pa ring gumagalaw.
    
  "Master Sarhento... Para sa inyong lahat, oras na para magdesisyon," sabi ni Azar, nanlilisik ang bawat isa sa kanila, umaasa sa impiyerno na ang kanyang mga kamay ay hindi nagsimulang manginig. "Maaari mong sundin si Chancellor Noshar at ipagpatuloy ang tinatawag na rebolusyong ito tulad ng ginawa mo noong nakaraang taon, o maaari kang manumpa ng katapatan sa akin at sa Peacock Throne at sundan ako sa pagbabago ng bansang ito sa isang malayang republika ng Persia."
    
  "Sabayan ka?" Ngumisi si Noshar. "Babae ka lang. Maaaring isa kang prinsesa, ngunit hindi ka reyna-at tiyak na hindi ka heneral. Hindi susundan ng mga loyalista ang babae sa labanan. Ano ang gagawin mo kung walang gustong kilalanin ka bilang reyna?"
    
  "Pagkatapos ay tatalikuran ko ang aking titulo at sasali sa pwersa ni Heneral Boujazi," sagot ni Hazard, na labis na namangha sa lahat. "Dumating na ang oras upang magsanib-puwersa at lumaban bilang isang bansa, at kung hindi ito gagawin sa ilalim ng bandila ng Kagewa, ito ay gagawin sa ilalim ng bandila ng heneral. Kung handa kang kunin ako at ang aking mga tagasunod, Heneral, handa kaming sumama sa iyo."
    
  "Hindi na iyon kakailanganin," sabi ni Hesarak Boujazi... at sa laking gulat ng lahat, kinuha niya ang kanyang submachine gun mula sa kanyang balikat, hinawakan ito sa harap niya habang nakaunat ang kanyang mga braso... at lumuhod sa isang tuhod. harap ni Hazard. "Sapagkat ibinibigay ko ang utos ng aking mga puwersa at nangangako ng katapatan kay Malika Azhar Asia Kagev, ang nararapat na Reyna ng Persia at maybahay ng Peacock Throne."
    
  Ngumiti si Azar, tahimik na nagdadasal na hindi siya bumagsak sa gulat o maluha sa sarili, pagkatapos ay tumango. "Kami ay nalulugod na tanggapin ang iyong panunumpa ng katapatan, Hesarak al-Kan Buzhazi." Hinalikan niya ang noo nito, saka ipinatong ang mga kamay sa balikat nito. "Tumayo, ginoo, kunin ang iyong mga armas at pangasiwaan ang Ministri ng Digmaan at ang Konseho ng Militar ng Kagewa Royal Household, at ang command ng pinagsamang pwersa ng Democratic Republic of Persia... Marshal Buzhazi."
    
  "Salamat, Malika," sabi ni Buzhazi. Nilingon niya si Noshar. "Ang aking unang opisyal na aksyon ay upang imungkahi ang paghirang kay Masoud Noshar bilang Deputy Minister of War, Vice-Marshal ng Army at ang aking kinatawan sa korte. Tumatanggap ka ba?
    
  "Gusto mo bang maglingkod ako sa ilalim mo?" Tanong ni Noshar na mas gulat pa kanina. "Kukunin mo ang posisyon ko tapos gusto mo akong bumalik? Bakit?"
    
  "Ang Reyna ay isang mahusay at matalinong hukom ng mga tao, Noshahr," sabi ni Boujazi. "Kung sinabi niya na nagsilbi ka nang maayos sa korte bilang chancellor at inihanda mo silang pamunuan ang bansa pagdating ng panahon, naniniwala ako sa kanya. Gusto kong ipagpatuloy mo ang iyong trabaho, ang iyong pinakamagaling. Ihanda ang korte na mamuno sa ilalim ng monarkiya ng konstitusyon at tiyaking maibibigay ang aking mga tropa. Kailangan ko ng isang tao na kumatawan sa akin sa Tehran dahil ako ay nasa lansangan para itigil ang pag-aalsa na ito at ibalik ang seguridad sa bansa. Ito ang galing ko. At bilang vice marshal, magsusumbong ka sa akin. Lumayo ka at kailangan mo akong harapin. Tumatanggap ka ba?
    
  Sa isang sandali, naisip ni Boujazi na si Noshar ay magsasabi ng isang bagay na bastos o nakakasakit; sa halip, gumawa siya ng isang bagay na hindi inakala ni Boujazi na gagawin niya: sumaludo siya. "Yes sir, tinatanggap ko."
    
  "Napakagaling, Vice-Marshal. Gusto kong mai-iskedyul kaagad ang pulong ng war council." Nilingon niya si Azar. "Malik, sa iyong pahintulot, nais kong italaga si Tenyente Koronel Najar bilang aking Chief of Staff at isulong siya sa ranggong ganap na koronel. Si Major Saidi ay mananatiling iyong adjutant."
    
  "Ibinigay ang pahintulot, Marshal," sabi ni Azar.
    
  "Salamat, Malika. Koronel, makipagtulungan kay Vice Marshal Noshar upang ayusin ang isang pulong ng konseho ng militar. Si Major Haddad ay na-promote sa ranggo ng Tenyente Koronel at mamamahala sa seguridad." Bumaling kay Azar, sinabi niya: "Malika, nais kong dumalo ka sa pulong ng konseho ng militar at mag-ambag sa mga mapagkukunan at tauhan na maaari nating recruit mula sa mga lansangan ng Tehran at sa mga nakapaligid na bayan at nayon. Kakailanganin namin ang lahat ng tulong na mahahanap namin para magawa ito."
    
  "Sa kasiyahan, Marshal," sabi ni Azar.
    
  "Salamat, Malika," sabi ni Buzhazi. "Kung maaari, Malika, Vice Marshal Noshar, may gusto muna akong ipakita sa iyo bago tayo magpatuloy na maaaring makaapekto sa ating pagpaplano. Koronel Najar, mag-utos ka."
    
  Naglakad si Hazard sa tabi ng Boujazi sa pamamagitan ng terminal ng paliparan patungo sa exit. "Gumawa ka ng isang napaka-dramatikong kilos doon, Marshal," sabi niya. "Hindi ko akalain na makikita kitang nakaluhod sa harap ng kahit na sino, pati ako."
    
  "Kailangan kong gumawa ng isang bagay upang madagdagan ang iyong dakilang kilos, Kamahalan," sabi ni Bujazi. "At saka, kung ang lahat ng magarbong bagay na ito sa korte ay alam at inaasahan ng iyong mga tao, kailangan ko yata na makipaglaro. Talaga bang ibibigay mo ang iyong trono at sasali sa ragtag kong banda ng mga bandido?"
    
  "Ibig mo bang sabihin ang sinabi mo tungkol sa pagsuko ng iyong mga tropa sa akin at pagmumura ng katapatan?" Sabay silang ngumiti, alam nilang sagot ng isa't isa. "Sa tingin mo kaya natin ito, Hesarak?" - tanong niya.
    
  "Buweno, hanggang ngayon ay binigyan ko kami ng hindi hihigit sa isa sa sampung pagkakataong manalo," matapat na sabi ni Boujazi. "Ang mga bagay ay bumuti nang malaki mula noon. Sa ngayon binibigyan ko kami ng isa sa limang pagkakataon."
    
  "Talaga? Isang daang porsyentong pagpapabuti nang napakabilis? Wala pa kaming ginagawa, maliban sa baka ayusin ulit ang mga sun lounger sa lumulubog na barko! Mayroon kaming parehong lakas tulad ng dati, ang parehong mga mapagkukunan - marahil mas mahusay na organisasyon at kaunting karagdagang pagganyak. Ano pa ba ang nagbago bukod sa ating mga pangalan, titulo at katapatan?"
    
  Naglakad sila palabas at sinamahan ng mga guwardiya sa malapit na hangar ng Iran Air. Matapos makumpirma ang kanilang pagkakakilanlan, tumabi si Boujazi upang payagan si Hazard na makadaan. "Ano pa ang nagbago?" nakangiting tanong niya. "Sabihin na lang natin na may nahulog mula sa itaas sa kandungan natin."
    
  "Ano...?" Pumasok si Azar sa hangar ...... at agad na hinarap ang isang sampung talampakang humanoid robot na may parang kanyon na nakasabit sa mga balikat nito. Ang robot ay lumapit sa kanya na may kamangha-manghang bilis at liksi, tumingin sa kanilang lahat sa isang sandali, pagkatapos ay tumayo sa atensyon at sa isang malakas na computer synthesize na boses ay sumigaw: "Attention, sampung kubo!", pagkatapos ay inulit ito muli sa Farsi. Tumabi siya...
    
  ...ipinapakita na ang hangar ay may dalawang makintab, itim, napakalaking Amerikanong bombero sa loob. Kinilala sila ni Azar bilang Air Force B-1 bombers, maliban na ang mga bintana ng sabungan ay hermetically sealed. Ang sahig ng hangar ay puno ng mga sasakyan, mga lalagyan ng kargamento sa lahat ng laki at paglalarawan, at marahil dalawang daang Amerikanong airmen sa pangkalahatang mga uniporme ng serbisyo na nakatayo sa atensyon.
    
  "Ang paraan mo noon," sabi ni Hazard. Ang mga Amerikano, kapwa lalaki at babae, ay nakakarelaks. Marami ang lumapit sa mga bagong dating, nagpakilalang may mga pagbati at pakikipagkamay.
    
  Pagkaraan ng ilang sandali, isang matangkad na lalaki na nakasuot ng kakaibang dark gray na full-body armor na kinilala ni Bujazi bilang ang American Tin Woodman combat system, na walang helmet, ang lumapit at tumayo sa harap nina Kagev at Bujazi at sumaludo. "Heneral Boujazi?" - Sinabi niya sa pamamagitan ng built-in na electronic translator ng kanyang Tin Woodman suit. "Major Wayne Macomber, USAF, Unit Commander."
    
  Binalikan ni Bujazi ang kanyang pagbati, saka nakipagkamay. "Salamat, Major. Let me introduce Her Highness Azar Asia Kagev..." Mabisa siyang huminto, binigyan siya ng isang matalim na kindat at tango, pagkatapos ay idinagdag, "Queen of Persia."
    
  Nanlaki ang mga mata ni Macomber sa gulat, ngunit mabilis itong nakabawi, muling naagaw ang atensyon, at sumaludo. "Ikinagagalak kong makilala ka, Kamahalan." Inabot niya ang kamay niya at tinabig niya ito, ang nakabaluti niyang kamay ay inano niya. "Hindi ko pa nakilala ang reyna."
    
  "Nakilala ko na ang Tin Woodman dati, at binibigyan ako ng malaking kasiyahan at kaaliwan na malaman na narito ka," sabi ni Azar sa perpektong Ingles, napaka-Amerikano, na ikinagulat nito ang kanyang sarili. "Maligayang pagdating sa Persia, Major."
    
  "Salamat". Binaba niya ang kamay niya at tumingin sa kanya. "Hypoplastic thumb. Mahusay na trabaho sa pag-aayos. Meron din ang little sister ko. Dalawang panig?"
    
  "Oo, Major," medyo awkward na sagot ni Azar. "Surprise mo ako. Karamihan sa mga taong binabati ko ay tumitingin sa aking kamay at pagkatapos ay umiwas, na nagkukunwaring hindi napapansin."
    
  "Kamangmangan, iyon lang, ma'am," sabi ni Macomber. "Buti hindi mo itinago. Hindi rin naman tinatago ni ate. Inaasar niya ang mga tao, ngunit iyon ang kanyang plano. Mayroon pa rin siyang nakakatakot na backhand ng tennis."
    
  "Dapat nakita mo ako sa shooting range, Major."
    
  Ngumiti at tumango ang malaking commando, siya naman ang nagulat. "Inaasahan ito, ma'am."
    
  "Ako rin, Major." Tiningnan niya ang iba pang commando sa system approach sa panlaban na armor ng Tin Woodman. "Hello, Sergeant Major Vol," sabi niya, iniabot ang kanyang kamay. "Nagagalak akong makita kitang muli."
    
  "Salamat, kamahalan," sabi ni Wohl. "Natutuwa din akong makita ka." Tumingin siya kay Bujazi. "Sana ang bago mong titulo ay hindi nangangahulugan ng masamang balita tungkol sa iyong mga magulang."
    
  "Sana ganoon din, Sarhento Major," sabi ni Azar, "ngunit pinilit ng sitwasyon ang aking pag-promote, kaya nagpatuloy kami." Tumango si Vol bilang pagsang-ayon, ngunit binigyan pa rin ng babala si Buzhazi.
    
  Lumapit sa kanila ang sampung talampakang robot. Sinenyasan siya ni Macomber at sinabing, "Ma"am, gusto kong ipakilala sa iyo ang aking second-in-command, si US Army Reserve Captain Charlie Turlock, na nagpi-pilot sa cybernetic robotic infantry combat system na tinulungan niyang bumuo. Nagpapatrol siya ngayon, kaya hindi siya makalabas para batiin ka ng maayos. Kapitan, kilalanin ang reyna ng Persia na si Azar Kagev."
    
  "Nice to meet you too, captain," sabi ni Azar, nakipagkamay sa higanteng babae, namangha sa magiliw nitong paghawak sa kabila ng laki ng mekanikal na braso. "Ang aking Ministro ng Digmaan at Komandante ng aking Sandatahang Lakas, si Marshal Khesarak Boujazi."
    
  "Nice to meet you, Your Highness, Marshal," sabi ni Charlie mula sa Criminal Investigation Department. Nanlaki ang mga mata ni Macomber sa bagong titulo ni Bujazi. "Lahat ng patrol ay nagre-report ng security, sir. Paumanhin, ngunit ipagpapatuloy ko ang aking gawain." Sumaludo ang robot at nagmamadaling umalis.
    
  "Hindi kapani-paniwala, talagang hindi kapani-paniwala," sabi ni Hazard. "Maraming salamat sa namumukod-tanging trabaho na ginawa mo sa pagsubaybay sa mga mobile missiles ng Pasdaran. Pero ngayon naguguluhan na ako. Hiniling ka ni Marshal Boujazi na pumunta sa Tehran?"
    
  "Nagkaroon kami ng kaunting... problema, maaari mong sabihin, sa aming paglalagay sa Turkey," paliwanag ni Macomber. "Ang aking commanding officer, si Tenyente Heneral Patrick McLanahan, ay nakipag-ugnayan kay Heneral-er, Marshal Boujazi, at inalok niya kaming kanlungan hanggang sa maayos namin ang aming sitwasyon."
    
  "McLanahan? Heneral sa istasyon ng kalawakan?"
    
  "Pumunta tayo sa isang lugar at mag-usap, okay?" mungkahi ni Macomber. Naglakad sila sa loob ng hangar, binati ang mas maraming airmen, at mabilis na naglibot sa EB-1 Vampire bombers bago pumasok sa isang opisina mula sa pangunahing palapag ng hangar. Nagsalita si Macomber na parang sa kawalan; ilang sandali pa ay tumunog ang telepono sa tabi niya. Kinuha niya ang phone at ibinigay kay Hazard. "Para sa iyo ito, kamahalan."
    
  Kinuha ni Azar ang telepono, sinusubukang kumilos na para bang normal na sa kanya ang biglaang at mahiwagang mga tawag sa telepono. "Ito si Reyna Azar Asia Kagev ng Persia," sabi niya sa Ingles. "Sino ito?"
    
  "Kamahalan, ito si Tenyente Heneral Patrick McLanahan. Kumusta ka ngayong gabi?"
    
  "Ayos lang ako, Heneral," sagot niya, sinusubukang maging pormal at magkakaugnay kahit na ang kanyang mga sentido ay nalilito, sinusubukang makipagsabayan sa kamangha-manghang hindi makamundong teknolohiya na kanyang nararanasan dito sa napakabilis na bilis. "Nag-uusap lang kami tungkol sa iyo."
    
  "Nakikinig ako, sana huwag kang mag-isip," sabi ni Patrick. "Mahigpit naming sinusubaybayan ang aming mga tropa sa buong mundo."
    
  "Naiintindihan ko," sabi ni Hazard. "Sana naka-recover ka na sa mga injury mo sa spaceflight. Nasa Persia ka ba?
    
  "Hindi, ngayon ay nasa southern Chile ako, sakay ng Armstrong space station," sabi ni Patrick. "Kamahalan, ako ay nasa isang maliit na problema at humingi ng tulong kay Heneral Boujazi. Humihingi ako ng paumanhin sa hindi ko unang pagpapaalam sa iyo, ngunit ang oras ay tumatakbo."
    
  "Ikaw at ang iyong mga puwersa ay palaging malugod na tinatanggap sa Persia, Heneral," sabi ni Azar. "Ikaw ay isang bayani at kampeon para sa lahat ng mga libreng Persian, at itinuturing ka naming kapatid sa sandata. Pero baka pwede mong ipaliwanag kung ano ang nangyayari."
    
  "Naniniwala kami na ang Russia ay nagdala ng mga pwersang militar sa Iran at nakikipagtulungan sa teokratikong rehimen upang magkaroon ng impluwensya sa rehiyon."
    
  "Well, siyempre meron sila, General," sabi ni Azar na parang walang nangyari. "Huwag mong sabihing surpresa ito para sa iyo?" Ang kanyang medyo nahihiyang paghinto ay nagbigay sa kanya ng lahat ng sagot na kailangan niya. "Ang mga Ruso sa loob ng maraming taon ay nangako ng makabuluhang tulong militar at pang-ekonomiya sa teokratikong rehimen kapalit ng presensya at panggigipit sa kanila na huminto sa pagsuporta sa mga anti-Russian na kilusang separatista sa loob ng Russian Federation at malapit sa ibang bansa, tulad ng sa Kosovo, Albania at Romania. Tinangkilik ng Russia ang katayuan nitong MFN sa loob ng ilang dekada."
    
  "Alam namin na ginagamit ng Russia ang Iran, kasama ang salungatan sa Iraq, upang gambalain ang Estados Unidos mula sa iba pang mga aktibidad nito sa paligid," sabi ni Patrick, "ngunit hindi namin alam na ang kanilang paglahok ay kilala at tinatanggap."
    
  "Ang tulong na natanggap ng Iran mula sa mga Ruso ay naiulat na mas malaki kaysa sa ibinibigay ng Estados Unidos sa anumang ibang bansa sa rehiyon, maliban sa Israel," sabi ni Azar. "Napakahalaga nito hindi lamang upang mapanatili ang kapangyarihan ng mga teokratiko, ngunit upang suportahan din ang mga mamamayang Iranian. Sa kasamaang-palad, karamihan sa tulong na ito ay napunta sa Islamic Revolutionary Guard Corps at sa kanilang dramatikong pagbuo ng militar, na ginamit nila upang sugpuin ang anumang hindi pagsang-ayon sa ating bansa. Ngunit may nagbago ba kamakailan? Iba ba ang laro ng Russia?"
    
  "Naniniwala kami na ang mga Ruso ay nagdala ng isang bagong armas, isang malakas na mobile anti-space laser, sa Iran at ginamit ito upang sirain ang isa sa aming spacecraft," sabi ni Patrick. "Si Major Macomber, Captain Turlock at Sergeant Major Vol ay nakaligtas sa gayong pag-atake."
    
  "Ibig mong sabihin, isa sa mga spaceplane na narinig ko na?" - tanong ni Azar. "Sila ay lumilipad sa isa sa mga ito sa kalawakan nang matamaan ito ng laser na iyon?"
    
  "Oo, kamahalan. Gusto ko ng tulong upang masubaybayan ang mga sandatang Ruso na ito at i-neutralize ang mga ito."
    
  "Sa palagay ko hindi ito magiging mahirap," sabi ni Hazard. Ibinigay niya ang telepono kay Boujazi, na naglagay nito sa speakerphone at hiniling kay Major Haddad na isalin para sa kanya.
    
  "Marshal Bujazi?"
    
  "Pagbati, Heneral McLanahan," Boujazi relayed sa pamamagitan ng Haddad.
    
  "Hello, Marshal. Nakikita kong may promo ka."
    
  "At hinuhusgahan ko mula sa iyong hindi inaasahang tawag, ang biglaang paglitaw ng napakalaking puwersa sa aking pintuan at ang nakababahala na kakulangan ng impormasyon mula sa iyong militar o dayuhang ministeryo na ang iyong karera ay hindi nagtamasa ng katulad na tagumpay," sabi ni Boujazi. "Ngunit tinulungan mo ako noong tumakas ako, at umaasa akong balang araw ay gawin din iyon para sa iyo. Kaya. Binaril ba ng mga Ruso ang iyong spaceplane?"
    
  "Maaari mo ba kaming tulungang mahanap ang laser na ito, Buzhazi?"
    
  "Tiyak. I'm sure mahahanap natin ito ng mabilis kung hindi pa alam ng mga tao ko kung nasaan ito."
    
  "Mukhang may tiwala ka."
    
  "General, hindi kami awtomatikong nagtitiwala sa mga Ruso tulad ng ginagawa mo-sa katunayan, mas marami kaming dahilan para hindi magtiwala sa mga Amerikano," sabi ni Boujazi. "Kami ay kapitbahay ng Russia at ang aming mga hangganan ay ligtas sa loob ng mga dekada; bumili kami ng maraming armas at tumanggap ng makabuluhang tulong militar, pang-ekonomiya, pang-industriya at kalakalan mula sa Russia, na napakahalaga sa amin sa lahat ng mga taon ng embargo sa kalakalan sa Kanluran; mayroon pa rin tayong mutual defense treaty na buong puwersa."
    
  "Kaya sinasabi mo na nagtrabaho ka sa mga Ruso, Marshal," gulat na tanong ni Patrick, "kabilang ang pagbibigay sa kanila ng impormasyon tungkol sa aming mga aktibidad sa Iran?"
    
  "Heneral McLanahan, kung minsan ang lalim ng American naivety ay nagtataka sa akin," sabi ni Boujazi. "Kailangan nating manirahan dito; naiimpluwensyahan mo lang ang mga kaganapang nagaganap dito sa pambansang interes ng America, kung minsan ay mula sa kaginhawaan ng silid ng mga tauhan ng labanan - o istasyon ng kalawakan. Tiyak na binibigyan namin ng impormasyon ang Russia, tulad ng pagbibigay namin sa iyo ng impormasyon tungkol sa mga aktibidad ng Russia at tinutulungan ka kapag nakatagpo ka... sabihin na nating mga problema sa pulitika sa loob ng bansa?" At muli walang tugon mula kay Patrick.
    
  "Lahat tayo ay may sariling mga pangangailangan, aktibidad at agenda," patuloy ni Boujazi. "Inaasahan namin na ang gayong pagtutulungan ay magpapayaman para sa ating lahat at kapwa kapaki-pakinabang, ngunit sa huli, ang ating sariling mga layunin ay dapat na mauna, tama ba?" Muling katahimikan. "Heneral McLanahan? Nandiyan ka pa ba?"
    
  "Nandito parin ako."
    
  "Ikinalulungkot ko na magalit o mabigo ka, Heneral," sabi ni Boujazi. "Iniligtas mo ang aking buhay at tinulungan akong talunin ang mga Pasdaran sa Qom at Tehran, at dahil dito tutulungan kita hanggang sa aking mga huling araw. Ang kailangan mo lang gawin ay magtanong. Ngunit hindi ka dapat magulat na malaman na ipapaabot ko ang parehong kagandahang-loob sa anumang ibang bansa na tumutulong sa aking layunin, kabilang ang iyong mga kalaban. Kaya. Gusto mo bang hanapin itong Russian mobile laser system? Napakahusay. Makikipag-ugnayan ako kaagad sa iyo sa pamamagitan ni Major Macomber kapag nalaman ko ang eksaktong lokasyon niya. Katanggap-tanggap ba?"
    
  "Oo, tama iyan, Marshal," sabi ni Patrick. "Salamat. Paano ang aking mga tao doon sa Tehran?"
    
  Lumingon si Boujazi kay Hazard at nagsalita sa mahinang boses nang ilang sandali; pagkatapos: "Nais ng Reyna na ibigay ang lahat ng posibleng tulong at aliw sa iyo at sa iyong mga tao. Sa kabilang banda, umaasa siya na tutulungan mo kami pagdating ng panahon."
    
  "Kaya kailangan ko bang mag-alala tungkol sa pag-atake ng mga Ruso sa lugar na ito, Buzhazi?" - tanong ni Patrick.
    
  "Patrick, sa palagay ko ay sapat na ang aking sarili para sa iyo," sabi ni Boujazi sa pamamagitan ng kanyang tagapagsalin. "Sana hindi ka isa sa mga idealista na naniniwala na tinutulungan natin ang isa't isa dahil naniniwala tayo na ito ay tama, o dahil ang isang panig ay likas na mabuti at ang isa ay masama. Ipinadala mo ang iyong mga tropa sa Tehran para sa mga kadahilanang hindi pa lubos na malinaw sa akin, ngunit alam kong hindi ka namin inimbitahan. Malalaman natin ang lahat sa lalong madaling panahon, sa tulong ng Diyos. Hanggang doon, gagawin ko ang dapat kong gawin para sa kapakanan ng ating bayan at sa ating kaligtasan. Gagawin mo ang dapat mong gawin para sa kapakanan ng iyong mga tao, sa iyong negosyo at sa iyong sarili. Sana lahat ng mga bagay na ito ay kapwa kapaki-pakinabang." At binaba na niya ang tawag nang hindi man lang nagpaalam.
    
  "Okay na ba ang lahat, sir?" Nagtanong si Macomber sa pamamagitan ng kanyang subcutaneous transmitter pagkatapos niyang humingi ng tawad kina Boujazi at Hazard.
    
  "Major, sa palagay ko kailangan nating magtiwala kay Bujazi, ngunit hindi ko kayang gawin ito," pag-amin ni Patrick. "Maaaring siya ay isang makabayan, ngunit una sa lahat ay alam niya kung paano mabuhay. Noong siya ay chief of staff at commander ng Pasdaran, lubos siyang nakahanda na lumubog sa isang American aircraft carrier at pumatay ng libu-libong mga mandaragat, para lang patunayan kung gaano siya katigas. Sa tingin ko gusto niyang tanggalin ang teokrasya at Pasdaran, ngunit sa palagay ko ay gagawin niya ang lahat ng kailangan niya, kasama na ang fuck sa amin pareho, upang mabuhay. Kailangan mong tumawag."
    
  "Yes, sir," sabi ni Macomber. "Ipapaalam ko sayo".
    
  "Well, major?" - tanong ni Buzhazi sa pamamagitan ng electronic translator nang bumalik si Macomber. "Ano ang sinasabi ng iyong kumander? May tiwala pa ba siya sa akin?"
    
  "Hindi, ginoo, hindi siya," sabi ni Macomber.
    
  "So. Ano ang dapat nating gawin?"
    
  Napaisip sandali si Macomber; pagkatapos: "Sasakay tayo saglit, Marshal."
    
    
  IKA-SIYAM NA KABANATA
    
    
  Huwag makipagtalo sa taong walang kawala.
    
  - BALTHASAR GRACHIAN
    
    
    
  OVER SOUTH CENTRAL NEVADA
  KINABUKASAN NG UMAGA
    
    
  "Narito ang pinakabagong balita, guys, kaya makinig kayo," sabi ng pinuno ng pangkat ng SEAL, US Navy Lt. Mike Harden. Ang labinlimang miyembro ng kanyang SEAL platoon, pawang bagong hiningang oxygen sa cargo bay ng kanilang C-130 Hercules cargo plane, ay tumigil sa pagtingin sa mga mapa at ibinaling ang kanilang atensyon sa kanya. "Sinabi sa amin ng lalaki namin sa loob na halos desyerto ang lugar na ito. Mayroon itong kabuuang dalawampung tauhan ng Security Forces, karamihan ay puro sa pangunahing computer center sa tabi ng gusali ng punong-tanggapan. Ang lugar ng combat headquarters ay desyerto, na may lamang skeleton security force na humigit-kumulang anim na lalaki ang nakatalaga doon. Ang mga hangar ay sarado sa loob ng ilang araw. Ito ay napatunayan sa pamamagitan ng aming sariling pagsubaybay. Kaya, ang aming layunin ay nananatiling apat na pangunahing tanggapan sa gusali ng punong-tanggapan: isang departamento sa bawat isa sa kanila ang ipinapadala sa sentro ng mga operasyong panseguridad, sa lugar ng kontrol sa labanan, sa sentro ng komunikasyon at sa sentro ng kontrol ng misyon. Ang Bravo Unit ay nasa likod namin, at ang kanyang mga tauhan ang papalit sa mga hangar at imbakan ng armas.
    
  "Sabi ng lalaki namin sa loob, isa lang ang nakita niya sa mga unit ng robot na kinokontrol ng CID na nagpapatrol sa mga hangar at lugar ng imbakan ng mga armas. Alam namin na mayroon silang kabuuang anim na nars. Ang isa ay ipinadala sa Iran, dalawa sa Turkey, at ang isa ay sumuko nang salakayin ng Rangers ang Battle Mountain, kaya naiwan ang dalawa, at kailangan nating ipagpalagay na pareho silang nasa Elliott. Humigit-kumulang isang dosenang unit ng Tin Woodman ang nakalista rin bilang nawawala.
    
  "Tandaan, gumamit lamang ng regular na bala laban sa mga Security Force guys, kung sila ay bumaril sa iyo - huwag mag-aksaya ng bala sa mga buto o mga yunit ng Tin Woodmen." Nagtaas siya ng 40mm grenade launcher. "Ito ang aming pinakamahusay na pag-asa na maalis ang mga bagay na ito: mga generator ng pulso ng microwave na mukhang direktang tama ng kidlat. Sinasabi nila sa amin na dapat nitong isara kaagad ang lahat ng kanilang mga sistema. Posibleng nakamamatay para sa lalaki sa loob, ngunit iyon ang kanyang problema kung magdesisyon siyang lumaban. Ang mga taong ito ay mabilis, kaya manatiling alerto at ituon ang iyong apoy. May mga katanungan?" Wala naman. "Maayos ang lahat. May limang minuto pa tayo. Humanda ka sa pag-zoomi ass." Isang muffled na "Wow!" ang narinig sa paligid. nakasuot ng oxygen mask.
    
  Parang isang minuto lang ang lumipas nang ipaalam kay Harden ng crew ng sabungan na dalawang minuto ang layo ng jump zone. Mabilis na nadiskonekta ang mga SEAL sa oxygen system ng eroplano, nakakabit sa mga portable na tangke ng oxygen, tumayo at mahigpit na kumapit sa mga handrail habang bumababa ang rampa sa likod ng kargamento. Sa lalong madaling panahon ay bumaba ang rampa, ang pulang ilaw ay naging berde, at pinangunahan ni Harden ang kanyang platun sa nagyeyelong kadiliman. Wala pang dalawampung segundo matapos ang pagtalon ni Harden, lahat ng labing-anim na lalaki ay nag-deploy ng kanilang mga parasyut. Sinuri ni Harden ang kanyang parachute at supply ng oxygen, tinitiyak na gumagana ang kanyang infrared marker light para masundan siya ng iba sa dilim, pagkatapos ay sinimulang subaybayan ang mga steering input gamit ang isang GPS device na naka-mount sa pulso.
    
  Ito ay isang HAHO, o mataas na pagtalon-ang unang pagtalon. Mula sa taas na dalawampu't pitong libong talampakan, ang koponan ay maaaring maglayag ng humigit-kumulang tatlumpung milya mula sa jump point patungo sa kanilang target: Elliott Air Force Base, na binansagang "Dreamland." Sa ilalim ng mga utos mula sa Pangulo ng Estados Unidos, inutusan ang dalawang yunit ng SEAL na salakayin ang base, i-neutralize ang mga cybernetic device ng infantry at mga unit ng Tin Man na nagpapatrolya sa base, kunin ang lahat ng mga tauhan ng base, at i-secure ang sasakyang panghimpapawid, armas, computer center, at mga laboratoryo.
    
  Medyo pabagu-bago ang ihip ng hangin, tiyak na iba sa hula, na marahil ay nagpapaliwanag sa mabilis na pagtalon. Natagpuan ni Harden ang kanyang sarili sa pagpipiloto sa kanyang canopy sa pamamagitan ng ilang medyo radikal na maniobra upang makapunta sa kurso. Ang bawat pagliko ay tumaas ang pahalang na bilis, kaya nangangahulugan iyon na kailangan nilang gumalaw nang kaunti kapag nasa lupa na sila. Kinailangan nilang lumipad ng halos sampung minuto.
    
  Nang sa wakas ay nakatakda na si Harden, nagsimula siyang maghanap ng mga landmark gamit ang kanyang binocular night vision goggles. Mabilis niyang nakita na ang mga bagay ay hindi tulad ng pinlano. Ang unang visual na target ay Groom Lake, isang malaking tuyong lake bed sa timog ng base kung saan itinayo ang karamihan sa dalawampu't libong talampakan na runway ng Elliott. Sa lalong madaling panahon ay naging maliwanag na sila ay lumayo na sa kanluran - sila ay tumalon nang maaga. Sinabi ng GPS na tama sila sa kurso, ngunit hindi nagsisinungaling ang mga palatandaan. Sila ay nagplano para sa contingency na ito, ngunit Harden ay pagpunta upang bigyan ang flight crew ng isang mahusay na bugbog kapag ang misyon ay tapos na. Pinag-aralan niya ang buong nakapalibot na lugar sa panahon ng kanyang pre-jump exploration ng target at tiwala siyang makakahanap siya ng magandang lugar para mapunta, kahit na ito ay nasa pinakailalim ng tuyong lawa.
    
  Hindi niya ganap na naabot ang tuyong lake bed, ngunit nakahanap siya ng patag na lugar mga limampung yarda sa hilaga ng maruming kalsada. Ang landing ay mas mahirap kaysa sa kanyang inaasahan - muli, ang GPS ay nagsinungaling tungkol sa direksyon ng hangin at siya ay dumaong kasama ng hangin sa halip na laban dito, na pinapataas ang kanyang bilis sa lupa at landing force. Sa kabutihang-palad, nakasuot sila ng HAHO long jump cold weather gear at halos na-absorb ang sobrang impact force. Nag-assemble siya ng isang team sa loob ng wala pang tatlong minuto, at inabot sila ng wala pang lima para mag-alis at mag-imbak ng mga parachute, harness, at karagdagang gamit sa malamig na panahon, at suriin at ihanda ang mga armas, komunikasyon, at night-vision system.
    
  Sinuri ni Harden ang kanyang GPS at itinuro ang direksyon na kanilang pinupuntahan, ngunit ang unang opisyal, na may backup na GPS, ay iwinagayway ang kanyang kamay at itinuro sa ibang direksyon. Inilagay nila ang kanilang mga GPS receiver sa tabi ng isa't isa at, sigurado, ang kanilang mga pagbabasa ay ganap na naiiba...sa katunayan, sila ay nasa layo ng halos tatlong milya!
    
  Ipinaliwanag nito na lumihis sila ng landas at napunta sa maling direksyon batay sa hangin ng GPS: ang kanilang mga GPS receiver ay pinakialaman. Alam ni Harden na ang mga GPS jammer ay binuo, ngunit ang isang jammed GPS receiver ay maaaring hindi papansinin at ang mga alternatibong paraan ng nabigasyon ay agad na gumamit hanggang sa magkaroon ng malalaking error. Sa kabilang banda, mukhang gumagana nang maayos ang pekeng GPS receiver. Kahit na ang mga GPS receiver ng C-130 ay pinakialaman. Kailangan niyang alalahanin na kalaban nila ang isang yunit na gumagawa at sumusubok sa mga susunod na henerasyong armas ng lahat ng uri, mga lihim na materyales na malamang na hindi makikita ng iba pang bahagi ng mundo sa loob ng maraming taon, ngunit iyon ang magpapabago sa paraan ng digmaan. nakipaglaban sa sandaling ito ay tumama sa mga lansangan.
    
  Ang pinuno ng platun ay naglabas ng isang lenticular compass, na handang tumingin sa lupa at i-double check ang kanilang mga posisyon sa kanyang mapa, ngunit tiyak na siya ay natumba sa pinabilis na landing, dahil ang compass dial ay umiikot na parang ito ay konektado. sa isang de-koryenteng motor. Hindi na magtataka si Harden kung ang mga ulo ng itlog dito ay nag-imbento din ng paraan para ma-jam o pakialaman ang mga compass! Napagpasyahan niya na dahil nakarating na sila sa kanluran ng gilid ng tuyong lake bed, lilipat na lang sila sa silangan hanggang sa matagpuan nila ang lawa, pagkatapos ay lilipat sila sa hilaga hanggang sa matagpuan nila ang inner perimeter fence. Muli niyang itinuro ang direksyon ng kanilang paggalaw, hindi pinansin ang lahat ng mga kahilingan, at tumakbo palayo.
    
  Inalis nila ang kanilang mga gamit sa malamig na panahon at iniwan ang kanilang mga parachute, na nagpagaan ng kanilang kargada, ngunit hindi nagtagal ay natagpuan ni Harden ang kanyang sarili na nagpupunas ng pawis sa kanyang mga mata. Diyos, naisip niya, malamang na nasa ibaba ito sa mataas na disyerto, ngunit siya ay pinagpapawisan hanggang sa mamatay! Ngunit hindi niya ito pinansin at nagpatuloy...
    
  "Upwind," narinig niya sa kanyang headphones. Napasubsob siya sa tiyan at pinagmasdan ang lugar. Ito ay isang code word para sa isang miyembro ng koponan na may problema. Gumapang siya pabalik sa direksyon ng kanyang paggalaw at natagpuan ang pinuno ng platoon na nakadapa at sinusuri siya ng AOIC. "Anong nagyari?" bumulong siya.
    
  "Nawalan lang siya ng malay," sabi ng assistant officer in charge. Pinunasan niya ang pawis sa mukha. "Hindi rin maganda ang pakiramdam ko, Tenyente. Gagamitin ba nila tayo ng nerve gas?"
    
  "Stay put," sabi ng isang tao sa protektadong FM tactical radio.
    
  Tiningnan ni Harden ang linya ng mga seal na nakakalat sa disyerto. "Naka-lock ang mga radyo!" - bumulong siya. Ibinalik ng AOIC ang mensahe sa iba. Inutusan niya na gumamit lamang ng mga code na salita sa mga radyo sa misyon na ito maliban kung sila ay nasa isang labanan at ang buong koponan ay nakompromiso.
    
  Umupo ang kumander ng platun. "Okay na ba ang pakiramdam mo, Chief?" - tanong ni Harden. Sumenyas ang hepe na handa na siya, at naghanda silang umalis muli. Ngunit sa pagkakataong ito ay nakaramdam ng pagkahilo si Harden-sa sandaling tumayo siya, isang mainit at tuyo na init ang bumalot sa kanya, na para bang kakabukas lang niya ng pinto ng isang mainit na hurno. Nabawasan ang sensasyon nang lumuhod siya. Ano ba naman...?
    
  At saka niya napagtanto kung ano iyon. Ipinaalam sa kanila ang tungkol sa isang insidente sa Turkey kung saan ang mga batang Dreamland ay gumamit ng isang non-lethal microwave weapon para patumbahin ang base security personnel - iniulat nila na parang matinding init ang pakiramdam, na parang nagliyab ang kanilang balat, at hindi nagtagal ay naghalo-halo na ang kanilang mga utak. up na sila ay nawalan ng malay. "Crocodile, crocodile," sabi ni Harden sa kanyang bulong, isang code word para sa "kalaban sa malapit."
    
  "Just stay where you are and don't move," narinig nilang lahat sa kanilang mga headphone.
    
  Hell, natagpuan ng mga Air Force guys ang kanilang FM frequency, na-decipher ang pamamaraan ng pag-encrypt at nakikipag-usap sa kanilang parang bulong na channel! Lumingon siya at gumawa ng hand sign upang lumipat sa pangalawang frequency, at ang salita ay ipinadala sa iba. Samantala, kinuha ni Harden ang kanyang satellite phone at kumonekta sa secure channel ng isa pang SEAL unit: "Silver, this is Opus, the crocodile."
    
  "Alam mo ba," narinig nila sa kanilang mga headphone sa bagong channel, "na walang mga salitang tumutugma sa "pilak" at "opus" tulad ng "orange"?" sabi niya.... ..... ....
    
  Pinunasan ni Harden ang pawis sa kanyang mga mata. Ganap na nakalimutan ang disiplina sa komunikasyon, galit siyang bumalik sa pagbulong, "Sino ito?"
    
  "Ah, ah, ah, Tenyente, beading, beading," muling sabi ng boses, gamit ang lumang code word upang bigyan ng babala ang hindi naaangkop na pagpapadala ng radyo. "Makinig kayo guys, tapos na ang exercise. Naglabas na kami ng isa pang unit patungo sa linya ng paglipad at lugar ng imbakan ng mga armas - mas mahusay kayong gumawa kaysa sa kanila. Naghanda kami ng ilang magagandang kumportableng kuwarto para sa iyo. Tumayo nang nakataas ang iyong mga kamay at sasakay tayo sa maikling biyahe pabalik sa base. May truck kami sa daan para sunduin ka."
    
  "Bastos ka!" sigaw ni Harden. Yumuko siya nang mababa at ini-scan ang lugar, hindi pinapansin ang lumalaking sakit na kumakalat sa buong katawan niya... At pagkatapos ay nakita niya ito, isang malaking robot, wala pang dalawampung metro sa harapan niya. Itinaas niya ang riple, pinakawalan ang kaligtasan at inilabas ang granada. Nagkaroon ng nakakatakot na kidlat, ang hangin ay napuno ng amoy ng mataas na boltahe ng kuryente, at naramdaman niya ang milyun-milyong langgam na gumagapang sa kanyang katawan... ngunit nawala ang pakiramdam ng init, napalitan ng malamig na malamig sa kanyang pawis na uniporme. mabilis na nawala ang init ng katawan sa malamig na hangin sa gabi.
    
  Tumakbo siya pabalik sa kanyang mga tao. "Maayos ang lahat?" bumulong siya. Sumenyas silang lahat na ayos lang sila. Sinuri niya ang kanyang GPS - patay na ito, ngunit gumagana muli ang compass ng pinuno ng platun at mabilis niyang inilagay ang kanilang lokasyon sa kanyang mapa, kumuha ng mga direksyon sa kanilang destinasyon at umalis.
    
  Sa daan ay may nadaanan silang robot. Tila ang kanyang mga paa, katawan, at leeg ay sabay-sabay na pinaikot sa iba't ibang direksyon, at ito ay amoy tulad ng isang short-circuited at burnt-out na electric drill. Naawa si Harden sa lalaki sa loob noong una-isa siyang Amerikano at isang sundalo, kung tutuusin-ngunit hindi siya lalabas para tingnan siya kung sakaling natulala lang siya.
    
  Madilim habang papalapit sila sa inner perimeter fence, isang fifteen-foot-high, double-layered chain-link fence na nilagyan ng barbed wire. Ang kakulangan ng mga ilaw sa paligid ng bakod ay nangangahulugan ng alinman sa mga aso o infrared sensor, alam ni Harden. Inutusan niya ang koponan na hatiin sa mga seksyon at simulan ang pag-atake sa...
    
  ... at sa sandaling iyon ay nakarinig siya ng umuugong na tunog, tulad ng isang high-speed fan, at tumingala siya. Sa pamamagitan ng kanyang night vision goggles, nakita niya ang isang bagay na kasing laki ng basurahan mga dalawampung talampakan sa kalangitan at tatlumpu o apatnapung yarda lamang ang layo, na may malawak na pabilog na pambalot sa ibaba, mahahabang binti at dalawang metal na braso na naglalaman ng mga puting bandila - at, hindi kapani-paniwala,, mayroon itong iluminadong LED na display sa itaas na may nakasulat na "HUWAG BARIRIN, MAG-USAP LANG, NAkikinig kami."
    
  "Ano ito?" - tanong ni Harden. Naghintay siya hanggang ang lumilipad na robot ay humigit-kumulang sampung yarda ang layo, pagkatapos ay binaril ito ng isang pagsabog mula sa kanyang MP5 submachine gun. Sigurado siyang natamaan siya nito, ngunit nagawa niyang lumipad pababa nang higit pa o hindi gaanong kontrolado, at awkwardly lumapag ilang yarda ang layo mula sa kanya, nakikita pa rin ang nag-scroll na LED na mensahe. Inilipat niya sa labi niya ang tunog ng pabulong. "Sino ito?" - Itinanong ko.
    
  "Ito si Brigadier General David Luger," sagot ng boses sa kabilang linya. "Alam mo kung sino ako. Dapat itong wakasan, Tenyente Harden, bago ang sinumang masaktan o mapatay."
    
  "Mayroon akong mga utos na dalhin ka sa kustodiya at i-secure ang base na ito, ginoo," sabi ni Harden. "Hindi ako aalis hangga't hindi natatapos ang aking misyon. Sa ngalan ng Pangulo ng Estados Unidos, iniuutos ko sa iyo na i-deactivate ang lahat ng depensa ng iyong base at agad na sumuko."
    
  "Lieutenant, may isa pang dosenang drone na lumilipad sa itaas ngayon na may mga flashbang grenade," sabi ni Luger. "Nakikita namin kayo at bawat isa sa labinlimang kasamahan ninyo, at maaari naming hampasin ang bawat isa sa kanila ng isang flashbang grenade. Tingnan mong mabuti. Sa harap mo, sa tabi mismo ng bakod." Ilang sandali pa, nakarinig siya ng mahinang tunog ng metal! ang tunog ay halos direkta sa itaas... at makalipas ang isang segundo ay nagkaroon ng kamangha-manghang flash ng liwanag, na sinundan ng ilang sandali ng isang hindi kapani-paniwalang malakas na kalabog! isang tunog at pagkatapos ay isang pader ng presyon tulad ng isang bagyo na hangin na tumatagal ng isang split segundo.
    
  "Ito ay halos isang daang yarda mula sa amin, Tenyente," sabi ni Luger. Napakalakas ng tugtog sa tenga ni Harden na halos hindi niya marinig sa radyo. "Isipin kung ano ang magiging parang limang yarda lang ang layo."
    
  "Sir, kailangan mong ilabas ako at ang lahat ng aking mga tauhan dahil wala tayong pupuntahan," sabi ni Harden, na pinahintulutan ang kanyang pandinig na bumalik sa normal ng kaunti. "Kung ayaw mong managot sa pananakit o pagpatay sa kapwa Amerikano, hinihimok kita na sundin ang aking mga utos at sumuko."
    
  Nagkaroon ng mahabang paghinto sa linya; pagkatapos ay sinabi ni Luger sa isang taos-pusong boses ng ama, "Talagang hinahangaan kita, Tenyente. Naging tapat kami noong sinabi naming mas malayo ka kaysa sa iba pang unit ng SEAL. Sumuko sila sa unang pagkakataon na hinampas namin sila ng microwave emitter, at sinabi pa nila sa amin ang iyong pagkakakilanlan nang makuha namin sila - kaya namin nalaman kung sino ka. Maganda ang ginawa ninyo. Alam kong hindi mo gustong patayin si Staff Sergeant Henry. Isa siyang sarhento na nagpa-pilot sa CID."
    
  "Salamat, sir, at hindi, hindi ko sinasadyang pumatay ng sinuman, sir," sabi ni Harden. "Ipinaalam sa amin ang tungkol sa mga sandatang ito sa microwave na dala ng iyong mga robot, at alam naming kailangan naming i-disarm ang mga ito."
    
  "Bumuo kami ng microwave disruptive grenade dahil natatakot kami na ang teknolohiya ng CID ay mahuhulog sa mga kamay ng mga Ruso," sabi ni Luger. "Hindi ko akalain na ito ay gagamitin ng ating sarili laban sa atin."
    
  "Paumanhin, ginoo, at inaako ko sa aking sarili na personal na ipaalam sa kanyang mga kamag-anak." Kinailangan niyang panatilihin itong nagsasalita hangga't kaya niya. Ang pangunahing occupation force, isang Marine security company mula sa Camp Pendleton, ay nakatakdang dumating sa loob ng wala pang tatlumpung minuto, at kung ang Luger guy na ito ay nagbago ng isip tungkol sa pag-atake ng mas maraming Marines, marahil ay magtatagal siya para dumating ang iba. "Dapat ba akong bumalik at tulungan ang Staff Sergeant?"
    
  "Hindi, Tenyente. Haharapin natin yan."
    
  "Opo, ginoo. Maaari mo bang ipaliwanag kung paano-?"
    
  "Walang oras para sa mga paliwanag, Tenyente."
    
  "Opo, ginoo." Ang oras ay tumatakbo out. "Look, sir, walang may gusto nito. Ang iyong pinakamahusay na mapagpipilian ay huminto sa pakikipaglaban, kumuha ng abogado, at gawin ito sa tamang paraan. Dapat wala nang atake. Hindi ito ang dapat nating labanan. Itigil na natin ang lahat ng ito ngayon din. Ikaw ang unit commander dito. Ikaw na ang bahala. Mag-utos ka, ipahiga ang iyong mga tauhan at payagan kaming pumasok. Hindi namin sasaktan ang sinuman. Lahat tayo ay mga Amerikano, ginoo. Magkampi tayo. Please sir, itigil mo na ito."
    
  Sumunod ang isa pang mahabang paghinto. Talagang naniniwala si Harden na aatras si Luger. Lahat ito ay kabaliwan, naisip niya. Lakasan mo ang loob at itigil mo ito, Luger! naisip niya. Huwag magpanggap na isang bayani. Itigil mo na ito o...
    
  Pagkatapos ay nakarinig siya ng umuugong na tunog sa itaas-pabalik na ang maliliit na scavenger robot-at pagkatapos ay sinabi ni Luger, "Lalo ang sakit sa pagkakataong ito, ngunit hindi na ito magtatagal. All the best, Tenyente."
    
  Tumalon si Harden sa kanyang mga paa at sumigaw: "Lahat ng mga squad, para sa karagdagang epekto, bumaril ng mga granada at tumakbo sa bakod, pasulong, pasulong, pasulong!" Kinuha niya ang kanyang MP5, nag-load ng pampasabog na granada sa breech ng grenade launcher, ipinasok ito sa lugar at itinaas ang sandata sa...
    
  ... at sa tingin niya ay agad na nagliyab ang buong katawan niya. Siya ay sumigaw... At pagkatapos ang lahat ay mabilis, sa kabutihang palad, ay nahulog sa kadiliman.
    
    
  WHITE HOUSE OFFICE, WASHINGTON, DC.
  MAMAYA NANG UMAGA
    
    
  "I can't believe it...I can't fucking believe it!" Napaungol si Pangulong Joseph Gardner. Binigyan siya ng Kalihim ng Depensa na si Miller Turner at ang ilang mga pinuno ng Senado at Kongreso sa kanilang mga pagsisikap na hulihin ang mga miyembro ng Air Force at i-secure ang kanilang mga armas, at ang impormasyon ay hindi maganda. "Natalo at nahuli nila ang dalawang Navy SEAL team sa Dreamland? Hindi ako makapaniwala! Paano ang ibang mga lokasyon?"
    
  "Ang koponan ng SEAL na ipinadala sa Battle Mountain ay nakatagpo ng magaan na pagtutol at pinamamahalaang makuha ang isa sa kanilang mga pinapatakbong robot, ngunit ang robot ay tila nag-malfunction o nasira at inabandona," sabi ni Turner. "Nawala ang eroplano at karamihan sa mga tauhan; Nahuli ng mga SEAL ang humigit-kumulang isang daang tao nang walang pagtutol. Hindi na-track ng FAA ang alinman sa mga eroplano dahil sa matinding interference o inoperability, kaya hindi namin alam kung saan sila nagpunta."
    
  "May kapansanan'? Ano ito?"
    
  "Maliwanag, ang susunod na henerasyong sasakyang panghimpapawid na nakabase sa Dreamland at Battle Mountain ay hindi lamang nag-jamming ng mga radar ng kaaway, ngunit aktwal na gumagamit ng mga radar at nauugnay na mga digital na electronic system upang mag-inject ng mga bagay sa radar electronics tulad ng mga virus, mali o hindi pare-parehong mga utos, mga decoy at kahit na code. pagbabago," tugon ni National Security Adviser Conrad Carlisle. "Tinatawag nila itong 'nettruding' - network intrusion."
    
  "Bakit hindi ako na-inform tungkol dito?"
    
  "Ito ay unang ginamit sa McLanahan aircraft na naka-deploy sa Middle East," sabi ni Carlisle. "Pinigilan niya ang mandirigma ng Russia sa pamamagitan ng pag-utos na isara ito. Karamihan sa mga digital na radar system na ginagamit ngayon, lalo na ang mga sibilyan, ay walang paraan ng pagharang sa mga panghihimasok na ito. Magagawa nito ito gamit ang lahat ng uri ng system, gaya ng mga komunikasyon, Internet, wireless network, kahit weather radar. Bukod pa rito, dahil maraming mga sibilyang network ang konektado sa mga sistema ng militar, maaari silang magpasok ng malisyosong code sa isang network ng militar nang hindi man lang direktang umaatake sa sistema ng militar."
    
  "Akala ko nagpaputok siya ng missile sa isang manlalaban!"
    
  "Inaangkin ng mga Ruso na pinaputok niya ang misayl, ngunit ginamit niya ang bagong 'netrusion' system na ito upang pilitin ang MiG na isara," paliwanag ni Carlisle. "Si McLanahan ay nagkaroon ng mga problema sa puso bago niya maipaliwanag kung ano ang nangyari, at pagkatapos nito ay kinuha namin ang mga Ruso sa kanilang salita tungkol sa insidente."
    
  "Paano siya makakapagpadala ng virus sa pamamagitan ng radar?"
    
  "Ang radar ay simpleng sinasalamin ang enerhiya ng radyo na na-time, na-decode, na-digitize at ipinapakita sa isang screen," sabi ni Carlisle. "Kapag nalaman ang frequency ng signal ng radyo, maaaring ipadala ang anumang uri ng signal sa receiver, kabilang ang signal na naglalaman ng digital code. Sa ngayon, ang enerhiya ng radyo ay kadalasang ipinapakita at ipinamamahagi nang digital, kaya ang digital code ay pumapasok sa system at naproseso tulad ng anumang iba pang command sa computer - maaari itong iproseso, iimbak, i-play muli, ipadala sa isang network, anuman. "
    
  "Jissoos..." Gardner exhale. "Ibig mong sabihin ay maaaring nahawaan na nila ang aming mga komunikasyon at mga sistema ng pagsubaybay?"
    
  "Kapag nagpasya si McLanahan na pumasok sa salungatan na ito, maaari siyang mag-order ng mga pag-atake," sabi ni Miller. "Ang bawat piraso ng digital na elektronikong kagamitan na ginagamit na tumatanggap ng data mula sa mga radio wave o naka-network sa isa pang system na naroroon ay maaaring mahawa nang halos kaagad."
    
  "Ito ang lahat ng mga electronic system na alam ko!" bulalas ng Pangulo. "Damn it, nakakonekta sa Internet ang pocket slot machine ng anak ko! Paano ito nangyari?"
    
  "Dahil sinabi namin sa kanya na maghanap ng paraan upang gawin ito, ginoo," sagot ng Chairman ng Joint Chiefs of Staff General Taylor Bain. "Ito ay isang hindi kapani-paniwalang force multiplier, na mahalaga noong halos lahat ng long-range attack aircraft sa aming arsenal ay nawasak. Ang bawat satellite at bawat sasakyang panghimpapawid, kabilang ang unmanned aerial vehicle nito at ang Armstrong space station, ay may kakayahang electronic nontrusion. Maaari itong makahawa sa mga computer sa Russia mula sa kalawakan o mula lamang sa isang drone na lumilipad sa loob ng saklaw ng Russian radar. Maiiwasan niya ang pagsiklab ng digmaan dahil hindi malalaman ng kaaway na darating siya o walang kapangyarihang tumugon."
    
  "Ang problema ay magagawa niya ito sa atin ngayon!" - bulalas ng pangulo. "Kailangan mong humanap ng paraan para protektahan ang aming mga system mula sa mga ganitong uri ng pag-atake."
    
  "Ito ay nasa mga gawa, Mr. Presidente," sabi ni Carlisle. "Maaaring protektahan ng mga firewall at antivirus software ang mga computer na naka-install na nito, ngunit gumagawa kami ng mga paraan upang isara ang mga puwang sa seguridad sa mga system na hindi karaniwang itinuturing na mahina sa mga pag-atake sa network, gaya ng radar, electronic surveillance gaya ng mga electro-optical camera, o passive. mga electronic sensor."
    
  "Ang isa pang problema," idinagdag ni Bain, "ay na, bilang ang departamento na bumuo at nagdidisenyo ng mga netrusion system, ang Advanced Aerospace Weapons Center ay nangunguna sa pagbuo ng mga countermeasure sa kanila."
    
  "Kaya ang mga taong gumagamit ng bagay na ito ay ang mga nakakaalam kung paano talunin ito," sabi ng pangulo na may pagkasuklam. "Malaki. Nakakatulong ito." Iritadong ipinilig niya ang kanyang ulo, sinusubukang kolektahin ang kanyang mga iniisip. Sa wakas, bumaling siya sa dalawang kongresista sa Oval Office. "Senator, Representative, iniimbitahan kita dito dahil naging napakaseryosong isyu na ito at kailangan ko ng payo at suporta ng pamunuan. Karamihan sa amin sa silid na ito ay iniisip na si McLanahan ay wala sa kanyang lalim. Senator, parang iba ang iniisip mo."
    
  "Naniniwala ako, Ginoong Presidente," sabi ni Senator Stacy Ann Barbeau. "Subukan kong kausapin siya. Alam niyang sinusuportahan ko ang kanyang space program at sinusuportahan ko siya."
    
  "Masyadong delikado, senador," sabi ng pangulo. "Isang tao ang namatay at maraming iba pa ang nasugatan ng McLanahan at ng kanyang armas."
    
  "Hindi gagana ang frontal attack na may armed forces maliban kung sasalakayin mo sa D-Day, Mr. President," sabi ni Barbeau, "at hindi namin siya maitataboy sa Dreamland kapag mayroon siyang mga spaceplane at drone at bombers, gumagala sa isang libong milya kuwadrado ng disyerto, pinapatrolya ng mga aparatong hindi pa narinig ng sinuman. Hindi niya ako hihintayin. Tsaka sa tingin ko baka may mga tao sa loob ko na tutulong. Nag-aalala rin sila sa kapakanan ng heneral gaya ko."
    
  Walang ibang komento ang ginawa-walang ibang nagmungkahi, at tiyak na walang sinuman ang handang idikit ang kanilang mga ulo sa bibig ng tigre gaya ng ginawa ng mga SEAL. "Pagkatapos ay napagpasyahan na," sabi ng pangulo. "Salamat sa pagsisikap na ito, Senador. Tinitiyak ko sa inyong lahat na gagawin namin ang lahat upang matiyak ang inyong kaligtasan. Gusto kong makausap ng pribado ang senador saglit. Salamat sa lahat ". Inihatid silang lahat ng punong kawani ng White House palabas ng Opisina ng Gabinete, at lumipat sina Gardner at Barbeau sa pribadong opisina ng Pangulo, na katabi ng Oval na Opisina.
    
  Bago pa maisara ang pinto, pumulupot ang mga braso ni Gardner sa kanyang baywang at idiniin niya ang sarili sa kanyang leeg. "Ikaw ay isang mainit na macho asong babae," sabi niya. "Anong klaseng baliw na ideya ito? Bakit mo gustong pumunta sa Dreamland? At sino itong lalaking sinasabi mong nasa loob mo?"
    
  "Malalaman mo rin sa lalong madaling panahon, Joe," sabi ni Barbeau. "Nagpadala ka ng SEAL at hindi nila ginawa - ang huling bagay na gusto mong gawin ay magsimula ng digmaan doon. Ang iyong mga numero ng survey ay bababa pa. Subukan ko muna ang paraan ko."
    
  "Okay, sweetie, nakuha mo na," sabi ni Gardner. Hinayaan niya itong lumiko sa kanyang mga bisig, pagkatapos ay sinimulang ilapat ang kanyang mga kamay sa kanyang mga suso. "Ngunit kung magtatagumpay ka-at wala akong duda na magtatagumpay ka-ano ang gusto mong kapalit?"
    
  "Marami na tayong plano, Mr. President," sabi ni Barbeau, na lalong hinigpitan ang mga utong sa mga kamay nito. "Ngunit interesado ako sa isang bagay na pinag-usapan ni Carlisle: ang ideya ng netrusion."
    
  "Ano ang tungkol dito?"
    
  "Gusto ko," sabi ni Barbeau. "Ang network warfare mission ay papunta sa Barksdale-hindi ang Navy, hindi ang STRATCOM."
    
  "Naiintindihan mo ba ang lahat ng mga bagay na ito?"
    
  "Hindi lahat, ngunit gagawin ko ito sa napakaikling panahon," kumpiyansa na sabi ni Barbeau. "Ngunit alam ko na ang Furness sa Battle Mountain ay mayroong lahat ng mga bombero at unmanned combat aircraft gamit ang netrusion technology - gusto ko ang mga ito sa Barksdale, kasama ang lahat ng kagamitan para sa network warfare. Lahat ito. Bawasan ang mga numero o kahit na alisin ang B-52 kung gusto mo, ngunit ang Barksdale ay nagsasagawa ng isang online na digmaan sa lahat ng lumilipad-mga drone, B-2, satellite, radar na nakabatay sa kalawakan, lahat."
    
  Napahigpit ang mga daliri ni Barbeau sa kanyang mga utong. "Hindi mo pinag-uusapan ang tungkol sa pag-save ng space station?" - tanong ni Gardner. "Gusto kong gastusin ang limang bilyong ito sa dalawang sasakyang panghimpapawid."
    
  "Ang istasyon ng kalawakan ay maaaring magprito para sa lahat ng mahalaga sa akin-gusto ko ang teknolohiya sa likod nito, lalo na ang space-based na radar," sabi ni Barbeau. "Ang istasyon ng kalawakan ay patay pa rin - iniisip ito ng mga tao bilang orbital graveyard ng McLanahan, at ayaw kong maugnay doon. Ngunit ang mga nuts at bolts sa likod ng istasyon ay kung ano ang gusto ko. Alam kong gugustuhin ng STRATCOM at Air Force Space Command na gumamit ng netrusion sakay ng kanilang reconnaissance, airborne command posts at spacecraft, ngunit kailangan mong sumang-ayon na labanan ito. Gusto kong kontrolin ng Eighth Air Force sa Barksdale ang nontrusion."
    
  Ang mga kamay ng Pangulo ay nagsimulang muli sa kanilang mga ministeryo, at natanto niya na siya ay nasa kanyang mga kamay. "Kahit anong sabihin mo, Stacey," walang sawang sabi ni Gardner. "Para sa akin, ito ay ganap na kalokohan - ang naiintindihan ng mga masasamang tao sa buong mundo ay isang nakakatuwang pangkat ng labanan ng mga carrier ng sasakyang panghimpapawid na naka-park sa kanilang baybayin, sa kanilang mga mukha, hindi sa pag-atake ng network at salamangka sa computer. Kung gusto mo ang mapahamak na computer virus bagay, ikaw ay malugod. Payag lang ang Kongreso na ihinto ang pagpopondo sa istasyon ng kalawakan at bigyan ako ng hindi bababa sa dalawa sa aking mga carrier ng sasakyang panghimpapawid at magagawa mo ang iyong cyberwar crap."
    
  Lumingon siya sa kanya, hinayaan niyang dumikit ng mahigpit ang dibdib niya sa dibdib niya. "Thank you, baby," sabi niya at hinalikan siya ng malalim. Inilagay niya ang kanyang kamay sa kanyang pundya, naramdaman niyang tumalon ito sa kanyang paghawak. "Gagawin ko ang aming pakikitungo sa normal na paraan, ngunit mayroon akong eroplano na mahuhuli sa Vegas. Ipapakulong ko si McLanahan bukas ng gabi...o malupit na ilalantad ko siya bilang isang galit na galit na baliw na hihilingin ng mga Amerikano na arestuhin mo siya."
    
  "Gusto rin kitang bigyan ng malaking regalo sa pamamaalam, honey," sabi ni Gardner, at mapaglarong tinapik ang puwitan ni Barbeau bago umupo sa kanyang mesa at sinindihan ang isang tabako, "ngunit tatawag si Zevitin sa loob ng ilang minuto, at kailangan kong ipaliwanag sa kanya na kontrolado ko pa rin ang gulo ng McLanahan na ito."
    
  "Fuck Zevitin," sabi ni Barbeau. "Pinaghihinalaan ko ang lahat ng sinabi ni McLanahan tungkol sa pagtatanim ng mga Ruso ng superlaser sa Iran at pagbaril ng spaceplane ay totoo, Joe. Maaaring masyadong lumayo ang McLanahan sa pamamagitan ng pagwawalang-bahala sa iyong mga order, pag-atake nang walang pahintulot, at pagkatapos ay pakikipaglaban sa mga seal, ngunit may pupuntahan si Zevitin dito. Ang McLanahan ay hindi basta-basta lumilipad sa hawakan.
    
  "Huwag kang mag-alala tungkol sa anumang bagay, Stacy," sabi ni Gardner. "Mayroon kaming magandang koneksyon sa Moscow. Ang gusto lang nila ay isang garantiya na hindi namin sinusubukang ikulong sila. Pinakabahan ng McLanahan ang buong mundo, hindi lang ang mga Ruso, at masama iyon para sa negosyo."
    
  "Ngunit ito ay mabuti para sa pagkuha ng mga boto sa Kongreso para sa mga bagong carrier battle group, honey."
    
  "Hindi kung mayroon tayong rogue general sa ating mga kamay, Stacy. Alisin ang McLanahan, ngunit gawin ito nang tahimik. Kaya niyang sirain ang lahat para sa atin."
    
  "Huwag kang mag-alala tungkol sa anumang bagay, Mr. President," sabi ni Barbeau, kumindat sa kanya at ginulo ang kanyang buhok. "Nahulog siya... one way or another."
    
  Nakilala ni Barbeau ang kanyang chief of staff, si Colleen Morna, sa labas ng executive suites hotel, at mabilis silang naglakad papunta sa naghihintay niyang sasakyan. "Tapos na ang biyahe, senador," sabi ni Morna nang bumalik sila sa kanyang opisina sa Capitol Hill. "Mayroon akong mga billing code para sa buong biyahe mula sa White House, at binigyan pa nila kami ng pahintulot para sa isang C-37 - Gulfstream Five. Nangangahulugan ito na maaari kaming magsama ng walong bisita sa Vegas."
    
  "Perpekto. Nakatanggap ako ng verbal na kasunduan mula kay Gardner na ilipat at isentralisa ang lahat ng DoD network warfare unit sa Barksdale. Alamin kung anong mga kontratista at tagalobi ang kailangan naming ayusin para magawa ito, at anyayahan sila sa Vegas kasama namin. Ito ay dapat magpaluha sa kanilang mga mata."
    
  "Tama ka, Senator."
    
  "Sige. Kaya, paano ang iyong matapang na lalaki, Hunter Noble? Siya ang susi sa paglalakbay na ito sa Las Vegas habang si McLanahan ay nasa istasyon ng kalawakan na ito. Anong nakuha mo sa kanya?"
    
  "Nakita mo na siya mula pa noong unang araw, Senador," sabi ni Colleen. "Mukhang na-stuck ang Captain Noble natin sa junior high school. Sa panimula, noong high school, nabuntis niya ang isang babae na mas matanda sa kanya ng anim na taon-ang nars sa paaralan, sa tingin ko-nabuntis niya."
    
  "Saan ako nanggaling, taon-taon itong nangyayari, honey. Ang tanging birhen sa aking bayan ay isang pangit na labindalawang taong gulang na babae."
    
  "Siya ay pinatalsik, ngunit hindi mahalaga dahil mayroon na siyang sapat na mga kredito upang makapagtapos ng mataas na paaralan ng dalawang taon nang maaga at makapasok sa paaralan ng engineering," patuloy ni Colleen. "Kumbaga, ang paraan niya ng pagdiriwang ng graduation ay ang mabuntis ang isang babae, dahil ginawa niya ito muli sa parehong kolehiyo at graduate school. Nagpakasal siya sa pangatlo, ngunit ang kasal ay napawalang-bisa nang matuklasan ang isa pang relasyon."
    
  "McLanahan, tiyak na hindi siya," sabi ni Barbeau.
    
  "Siya ay isang mahusay na piloto at inhinyero, ngunit tila siya ay may tunay na mga problema sa awtoridad," patuloy ni Morna. "Nakakuha siya ng mataas na marka sa kanyang mga ulat sa pagganap para sa pagganap ng trabaho, ngunit kahila-hilakbot na marka para sa pamumuno at pagiging militar."
    
  "Hindi ito nakakatulong - ngayon ay parang McLanahan na naman siya," malungkot na sabi ni Barbeau. "Paano ang pinaka makatas?"
    
  "Tama na," sabi ni Morna. "Nakatira sa bachelor quarters ng opisyal sa Nellis Air Force Base-anim na raang square feet lamang ng living space-at paulit-ulit siyang binalaan ng base security tungkol sa malalakas na party at mga bisitang dumarating at pumapasok sa lahat ng oras ng araw at gabi. Regular siya sa Officers' Club sa Nellis at kumikita ng medyo disenteng bar tab. Nakasakay siya sa isang Harley Night Rod na motorsiklo at binanggit para sa mabilis at exhibitionistic na pagmamaneho sa maraming pagkakataon. Ang lisensya ay ibinalik kamakailan pagkatapos ng tatlong buwang diskwalipikasyon para sa hindi ligtas na pagmamaneho - tila, nagpasya siyang magmaneho ng isang Air Force T-6A training aircraft pababa sa runway.
    
  "Mabuti iyan, ngunit kailangan ko ng ilang makatas na bagay, baby."
    
  "I-save ko ang best for last, Senator. Ang listahan ng mga bisitang pinapayagang bumisita sa base ay kasinghaba ng aking braso. Maraming tao - mga asawa ng mga lalaking may asawa, isang pares ng mga sikat na bisexual, ilang mga puta - at ang isa ay asawa ng isang heneral ng Air Force. Gayunpaman, ang mga pagbisita sa base ay tila bahagyang nabawasan noong nakaraang taon...pangunahin dahil mayroon siyang awtoridad sa pagpirma ng kredito sa tatlong napakalaking casino sa Vegas na may kabuuang kabuuang isang daang libong dolyar."
    
  "Ano?"
    
  "Senador, ang taong ito ay hindi nagbabayad para sa isang silid sa hotel sa Vegas sa loob ng mahigit dalawang taon - siya ay nakikipagkaibigan sa mga manager, doormen at concierge sa buong lungsod at sinasamantala ang libreng kuwarto at board halos bawat linggo," sabi ni Colleen. "Nag-e-enjoy siya sa blackjack at poker at madalas siyang iniimbitahan sa backstage para tumambay kasama ang mga mananayaw, boksingero at headliner. Karaniwang mayroong kahit isa at madalas dalawa o tatlong babae ang kasunod."
    
  "Isang daang libo!" Napansin si Barbeau. "Tinatalo niya ang bawat mambabatas sa Nevada na kilala ko!"
    
  "Bottom line, Senator: Siya ay nagtatrabaho nang husto at naglalaro nang husto," pagtatapos ni Colleen. "Siya ay nagpapanatili ng mababang profile ngunit nakagawa ng ilang medyo mataas na profile na mga maling gawain na tila pinananatiling tahimik dahil sa trabaho na ginagawa niya para sa gobyerno. Siya ay regular na nakikipag-ugnayan sa pamamagitan ng mga kontratista ng depensa na gustong kumuha sa kanya, ang ilan ay nag-aalok ng hindi kapani-paniwalang suweldo, kaya malamang na siya ay labis na kumpiyansa at nag-aambag sa kanyang saloobin na hindi niya kailangang maglaro ng mga laro ng Air Force.
    
  "Tunog sila tulad ng isang tao na nakatira sa gilid, na kung ano mismo ang gusto ko tungkol sa kanila," sabi ni Barbeau. "Sa tingin ko ay oras na para bigyan ng kaunting pagbisita si Captain Noble - sa kanyang katutubong tirahan."
    
    
  IKA-SAMPUNG KABANATA
    
    
  Feat is everything, glory is nothing.
    
  - JOHANN WOLFGANG VON GOETHE
    
    
    
  MASHHAD, ISLAMIC REPUBLIC NG IRAN
  NANG GABING IYON
    
    
  Ang lungsod ng Mashhad - "City of Martyrs" sa Ingles - sa hilagang-silangan ng Iran ay ang pangalawang pinakamalaking lungsod sa Iran at, dahil naglalaman ito ng dambana ng ikawalong Imam Reza, ito ay ang pangalawang pinakamalaking Shia banal na lungsod sa mundo, pangalawa sa kahalagahan lamang sa Qom. Mahigit dalawampung milyong pilgrim ang bumisita sa Imam Reza Shrine bawat taon, na ginagawa itong kapansin-pansin at espirituwal gaya ng Haji pilgrimage sa Mecca. Matatagpuan sa isang lambak sa pagitan ng mga bulubundukin ng Kuh-e-Mayuni at Azhdar-Kuh, ang lugar ay nakaranas ng napakalamig na taglamig ngunit naging kaaya-aya sa halos buong taon.
    
  Matatagpuan sa loob ng Iran, ang Mashhad ay may medyo maliit na militar o estratehikong kahalagahan hanggang sa makapangyarihan ang rehimeng Taliban sa Afghanistan noong 1980s. Sa takot na susubukan ng Taliban na i-export ang kanilang tatak ng Islam sa Kanluran, ang Mashhad ay ginawang isang kuta ng kontra-insurhensya, kung saan ang Islamic Revolutionary Guard Corps ay nagpapatakbo ng ilang strike forces, reconnaissance units, fighter-bombers at helicopter attack units mula kay Imam Reza International Airport.
    
  Nang maganap ang kudeta ng militar ni Hesarak Boujazi, ang kahalagahan ng Mashhad ay mabilis na nadagdagan pa. Ang mga labi ng Islamic Revolutionary Guard Corps ay tinugis mula Tehran hanggang Mashhad. Gayunpaman, halos walang sapat na mapagkukunan si Bujazi upang mapanatili ang kanyang mahinang kontrol sa kabisera, kaya wala siyang pagpipilian kundi payagan ang mga nakaligtas na makatakas nang hindi gumagawa ng mapagpasyang pagsisikap na alisin ang mga kumander. Sa mga nakaligtas na kumander ng Revolutionary Guard na malayang gumagalaw sa paligid ng lungsod at napakalaking pagdagsa ng mga Shia pilgrims na nagpakita ng kaunting senyales ng paghina kahit sa panahon ng lumalagong karahasan, ang Pasdaran ay nagkaroon ng maraming mga rekrut na mapagpipilian sa Mashhad. Mula sa mga mosque, mula sa mga pamilihan at shopping mall, at mula sa bawat sulok ng kalye, ang panawagan para sa jihad laban kay Bujazi at sa mga impostor ng Kagewa ay kumalat sa malayo at mabilis na kumalat.
    
  Dahil sa inspirasyon ng makapangyarihang espirituwal na aura ng lungsod at ng pinalakas na kapangyarihan ng Islamic Revolutionary Guard Corps, ang gumaganap na pangulo ng Iran, pinuno ng Guardian Council at senior member ng Assembly of Experts, Ayatollah Hassan Mokhtaz, ay nangahas na bumalik mula sa pagkakatapon sa Turkmenistan, kung saan siya nanirahan sa ilalim ng proteksyon ng gobyerno ng Russia. Sa una ay pinag-uusapan ang lahat ng silangang lalawigan ng Iran na naghihiwalay mula sa ibang bahagi ng bansa at ang Mashhad ay naging bagong kabisera, ngunit ang kawalang-tatag ng kudeta at ang pagkabigo ng Boujazis at Kagevs na bumuo ng isang pamahalaan ay naantala ang gayong mga talakayan. Marahil ang kailangan lang gawin ni Mokhtaz ay tumawag sa mga mananampalataya na mag-jihad, magpatuloy sa paglikom ng pera upang tustusan ang kanyang paghihimagsik, at maghintay-maaaring malapit nang mapasakamay muli ang Tehran sa sarili nitong mga kamay.
    
  Tatlong buong dibisyon ng Islamic Revolutionary Guard Corps na may bilang na higit sa isang daang libong tao, halos ang buong natitirang komposisyon ng mga piling tropa ng prente, ay nakabase sa Mashhad at sa mga paligid nito. Karamihan sa mga pwersa ng Pasdaran, dalawang dibisyon, ay infantry, kabilang ang dalawang mekanisadong infantry brigade. May isang aviation brigade na may counterinsurgency aircraft, attack helicopters, transports at air defense battalion; isang armored brigade na may mga light tank, artilerya at mortar battalion; at isang espesyal na operasyon at intelligence brigade, na nagsagawa ng subversion, assassinations, espionage, surveillance, interrogation, at mga espesyal na misyon sa komunikasyon tulad ng mga propaganda broadcast. Dagdag pa rito, isa pang tatlumpung libong pwersang paramilitar ng al-Quds ang ipinakalat sa mismong lungsod, na kumikilos bilang mga espiya at impormante para sa Pasdaran at ang teokratikong pamahalaan sa pagkatapon.
    
  Ang punong-tanggapan ng Islamic Revolutionary Guard Corps at ang estratehikong sentro ng grabidad ay ang Imam Reza International Airport, na matatagpuan limang milya lamang sa timog ng Imam Reza Shrine. Gayunpaman, ang lahat ng mga taktikal na yunit ng militar sa paliparan ay na-redeploy upang bigyang-daan ang isang bagong pagdating: ang S-300OMU1 Favorite air defense regiment mula sa Russian Federation.
    
  Ang S-300 strategic air defense system ay itinuturing na isa sa pinakamahusay sa mundo, katumbas ng American PAC-3 Patriot missile system. Ang S-300 na baterya ay binubuo ng isang long-range na 3D scanning acquisition radar, isang target na pakikipag-ugnayan at missile guidance radar, at labindalawang trailer, bawat isa ay puno ng apat na missiles, pati na rin ang maintenance, crew support, at mga sasakyang panseguridad. Ang isang naturang baterya ay na-install sa paliparan, isa pa sa hilagang-kanluran, at isang pangatlo sa kanluran ng lungsod. Ang S-300 missile ay epektibo laban sa mga target na lumilipad hanggang sa tatlumpung talampakan sa ibabaw ng lupa, sa mga taas na hanggang isang daang libong talampakan, sa bilis na hanggang Mach 3, sa mga saklaw na hanggang isang daan at dalawampung milya, at nakamamatay hanggang sa mababa- lumilipad na cruise missiles at theater ballistic missiles.
    
  Ang S-300s ay kinumpleto ng Tor-M1 air defense system, na sinusubaybayan ang mga armored vehicle na nagpaputok ng walong high-speed, short-range, radar-guided anti-aircraft missiles mula sa vertical launch tubes. Ang Tor-M1 ay idinisenyo upang protektahan ang mga mobile command vehicle, vehicle assembly area, refueling area at ammunition depots mula sa attack helicopter, unmanned aerial vehicles at low-flying subsonic tactical bombers. Bagaman ang Tor-M1 ay may tatlong tripulante, ito ay idinisenyo bilang isang "itakda ito at kalimutan ito" na sistema, na nagbibigay-daan para sa ganap na autonomous na labanan, o maaari itong konektado sa S-300 fire control system upang bumuo ng isang pinagsamang air defense sistema. Magkasama silang bumuo ng halos hindi maarok na kalasag sa paligid ng Mashhad.
    
  Sa araw na iyon, ang Mashhad ay isa sa mga pinakapinagtanggol na lungsod sa planetang Earth... at malapit na itong masuri.
    
  Mga dalawang oras bago ang bukang-liwayway, ang unang babala ay nagmula sa long-range air defense radar ng pangalawang S-300 na baterya, na matatagpuan tatlumpung milya hilagang-kanluran ng Mashhad: "Alarm, alarm, alarm, ito ang Siver na baterya, isang high-speed malapit na ang low-altitude target, azimuth two -eight-zero, range one hundred and fifty, speed nine-anim-five, altitude nine-zero."
    
  "Sivir, ito ang Center, tinanggap," tugon ng tactical operations officer, Captain Sokolov. Ang taktikal na pagpapakita nito ay nagpakita ng tatlong high-speed, low-altitude na target na patungo sa Mashhad. "Makipag-ugnayan, ginoo," iniulat niya sa komandante ng regiment. "Mukhang bombang tumatakbo sa buong lugar, sa mismong lugar kung saan mo naisip."
    
  "Ganap na mahuhulaan," sabi ni Colonel Kundrin, kumander ng air defense regiment, nang may kumpiyansa. Para bang naramdaman niyang may maaring mangyari sa umagang iyon, nakabihis na siya at sa kanyang poste sa Regimental Air Defense Command Center sa itaas na palapag ng Reza International Administration Building ilang oras ang nakalipas. "Ang mga eroplano ay maaaring magbago sa paglipas ng mga taon, ngunit ang mga taktika ay nananatiling pareho. Inilagay namin ang bateryang ito sa isang perpektong posisyon - sinusubukan ng bomber na i-camouflage ang sarili sa lupain sa lambak, ngunit ang mga bundok ay dahan-dahan hanggang sa kung saan namin inilagay ang baterya. Isang nakamamatay na kapintasan sa kanilang pagpaplano ng misyon. Hindi siya maaaring magpatuloy sa tuwid, at kung siya ay tumalon mula sa likod ng mga tagaytay, mas malalantad niya ang kanyang sarili."
    
  "Masyadong mabilis at masyadong mababa para sa isang B-2 stealth bomber - ito ay dapat na isang B-1 bomber," iminungkahi ni Sokolov. "At hindi rin nila inilunsad ang kanilang mga hypersonic cruise missiles."
    
  "Sa palagay ko ay wala na silang anumang stealth bombers na natitira matapos na mahusay na binomba nina Pangulong Gryzlov at General Darzov ang kanilang mga base at ginulat ang mga hangal sa lupa," sabi ni Kundrin. "At saka, hindi tayo nakikipag-ugnayan sa US Air Force - si McLanahan lang, isang heneral na nabaliw sa kalawakan. Malamang, lahat ng missiles niya pinaputok na niya. Hayaang magpaputok ang Syeveers sa pinakamainam na hanay, at siguraduhing bantayan ang sumusunod na sasakyang panghimpapawid. Kung mayroon siyang higit sa isang bomber, sinusundan niya ang isang malapit na landas o pag-atake mula sa ibang direksyon. Ayokong may makalusot."
    
  Nag-utos si Sokolov. "Confirmed na ang engagement order sir, fifteen seconds left...wait one! Sir, ang baterya ng Zapat ay nag-uulat ng bagong target ng kaaway na paparating, na may dalawa-limang-zero, saklaw ng isang daan, isang daan ang taas, isang tulin na walong daan at tumataas!" Ang Sapat ay ang pinakakanlurang baterya, na matatagpuan limampung milya sa kanluran ng Mashhad.
    
  "Sabi ko na nga ba! Predictable, everything is too predictable," masayang sabi ni Kundrin. "Mukhang inilagay din natin ang numerong tatlo ng bateryang ito sa isang perpektong lokasyon - sumasakop sa tagaytay ng Binalud sa kanluran ng lungsod. Kung nagpaplano ako ng pag-atake sa isang paliparan, yayakapin ko ang lupa sa kahabaan ng tagaytay, pagkatapos ay maglalakad sa dulo ng tagaytay at magpapaputok ng mga missile habang ako ay nag-deploy. Iyon mismo ang ginawa ni McLanahan - at nasa tamang lugar kami para i-pin siya! Ang mga bomb bay nito ay magbubukas, at ang radar signature nito ay magiging napakalaki! Sabihin kay Zapata na lumaban kapag handa na siya!"
    
  Ang bawat baterya ay may tatlong missile trailer, na pinaghihiwalay ng ilang milya ngunit naka-link sa isa't isa sa pamamagitan ng microwave data link, bawat isa ay may dalang apat na 48N6 vertical-launch interceptor missiles na naitaas na sa posisyon ng paglulunsad. Kapag naibigay na ang utos sa pag-atake at naitatag ang wastong paraan ng pag-atake-paglulunsad mula sa pinakamainam na hanay-halos awtomatiko na ang labanan. Sa sandaling nasa loob na ang target, isang nitrogen catapult ang nagtulak sa rocket palabas ng launch tube sa taas na humigit-kumulang tatlumpung talampakan, at nag-apoy ang rocket motor, na pinabilis ang rocket sa bilis na mahigit isang milya bawat segundo sa wala pang labindalawang segundo. Pagkalipas ng tatlong segundo, ang pangalawang missile ay awtomatikong nagpaputok, na ginagarantiyahan ang pagkatalo. Ang S-300 missiles ay tumaas sa taas na dalawampung libong talampakan lamang, patungo sa hinulaang interception point.
    
  "Status?" tanong ng regiment commander.
    
  "Ang mga baterya ay tumatama sa mga target, apat na missile ang nasa himpapawid," iniulat ni Sokolov. "Ang mga target ay gumaganap lamang ng kaunting pag-iwas na mga maniobra at lumilikha ng kaunting panghihimasok. Secure fixation."
    
  "Ang huling pagkilos ng labis na kumpiyansa," sabi ni Kundrin. "Kahit ano pa man, wala silang puwang para magmaniobra. Sayang naman itong mga unmanned aerial vehicle, eh, captain?"
    
  "Opo, ginoo. Nag-aalala ako sa mga T-wave na ito o kung ano man ang tinatamaan nila sa ating manlalaban."
    
  "Magkita tayo saglit, hindi ba?"
    
  "Perpektong sumusubaybay ang mga missile... Gumagawa ang mga target ng bahagyang mas agresibong maniobra... Ang channel ay lumalayo sa interference, naayos pa rin sa...tatlo...dalawa...isa...ngayon."
    
  Walang ibang ulat mula sa tactical officer, na ikinalito ng regimental commander. "TAO, magsumbong ka!"
    
  "Sir... sir, ang dalawang missile ay nag-uulat ng contact sa lupa!" Sabi ni Sokolov sa mahina at nahihiyang boses. "Negatibong pagsabog ng warhead. Isang kumpletong miss!"
    
  "Alisan ng tubig ang mga baterya at magsimulang muli!" - sigaw ni Kundrin. "Target na distansya at tindig?"
    
  "Pinaproseso ang pangalawang salvo... Ang ikatlong missile ay inilunsad... Ang ikaapat na missile ay inilunsad," sabi ni Sokolov. "Ang distansya sa target ay siyam-zero, ang tindig ay matatag sa two-eight-zero."
    
  "Paano ang ikatlong baterya? Status?"
    
  "Ang pangatlong baterya ay pumasok sa labanan..." At pagkatapos ay pinutol ang kanyang boses kasabay ng isang matalim na paghinga.
    
  Napatayo si Kundrin sa kanyang kinauupuan at tinitigan ang nakadisplay. Ito ay hindi kapani-paniwala... "Na-miss ba nila?" - bulalas niya. "Isa pang tama sa lupa?"
    
  "Ang ikatlong baterya ay muling nakikipag-ugnayan... Ang ikatlong missile ay inilunsad... missile four..."
    
  "Sabihin sa akin ang distansya at tindig sa target ng ikatlong baterya?"
    
  "Distance eight-zero, bearing steady at two-five-zero."
    
  "Ito... hindi ito makatuwiran," sabi ni Kundrin. "Ang mga coordinate ng parehong mga target ay hindi nagbago kahit na sila ay inaatake? May mali ba..."
    
  "Sir, ang mga missile ng pangalawa at pangatlong baterya ng pangalawang hit ay nagpapakita rin ng pagtama sa lupa!" Sabi ni Sokolov. "Lahat ng laban ay napalampas! Muling i-on ang pangalawang baterya. Pangatlong baterya-"
    
  "Negative ang sagot! Ang lahat ng mga baterya ay nasa lugar!" sigaw ni Kundrin. "Ipagbawal ang awtomatikong pag-on!"
    
  "Uulitin ko ba ang huli, ginoo?"
    
  "Sinabi ko na ang lahat ng mga baterya ay naka-charge, huwag paganahin ang awtomatikong pag-on!" - sigaw ni Kundrin. "Nasa Mekon tayo!"
    
  "Na-warningan ba ako? You mean jammed, sir?"
    
  "Nag-broadcast sila ng mga decoy sa aming mga display at pinipilit kaming bumaril sa mga multo," sabi ni Kundrin.
    
  "Ngunit mayroon kaming kumpletong mga countermeasure at anti-jamming algorithm, sir," sabi ni Sokolov. "Ang aming mga system ay nasa perpektong pagkakasunud-sunod."
    
  "Hindi kami na-jammed, sumpain ito," sabi ni Kundrin. "May nasa loob ng sistema natin. Iniisip ng aming mga computer na pinoproseso nila ang mga tunay na target."
    
  Tumunog ang command network phone; Ang regiment commander lang ang makakasagot nito. "Gitna".
    
  "Ito si Raiette." Si Heneral Andrei Darzov mismo, tumatawag mula sa Moscow. "Kinopya namin ang iyong retaliatory attack notification, ngunit ngayon nakita namin na kinansela mo ang lahat ng gawain. Bakit?"
    
  "Sir, sa tingin ko kami ay itinuro - kami ay tumutugon sa mga decoy na nabuo ng aming sariling mga sensor," sabi ni Kundrin. "Na-block ko ang mga awtomatikong tugon hanggang sa..."
    
  "Sir, dalawang S-300 at Thor na baterya ang tumatanggap ng mga awtomatikong utos para makipag-ugnayan at naghahanda nang ilunsad!" - sigaw ni Sokolov.
    
  "Hindi ako nagbigay ng ganoong utos!" - sigaw ni Kundrin. "Kanselahin ang mga order na ito! Ang lahat ng mga baterya ay nasa lugar!"
    
  "Center, sigurado ka bang mga decoy ito?" - tanong ni Darzov.
    
  "Ang bawat rocket na inilunsad sa ngayon ay tumama sa lupa," sabi ni Kundrin. "Wala sa aming mga unit ang nag-ulat ng visual, electro-optical o noise contact, kahit na ang mga target ay nasa napakababang altitude."
    
  "Ang pangalawang S-300 na baterya ay naglulunsad sa maraming bagong papasok na high-speed na mga target!" Iniulat ni Sokolov. Tumakbo siya at itinulak palayo ang communications officer, sinalpak sa kanya ang headphones nito. "Siver at Zapat batteries, ito ang TAO Center, nakalagay na ang mga baterya, inuulit ko, nakalagay ang mga baterya! Huwag pansinin ang pagbabasa sa computer!" Nagmamadali niyang ipinasok ang code ng petsa at oras para sa pagpapatunay - ngunit habang ginagawa niya iyon, napanood niya ang mas maraming S-300 at Tor-M1 launcher na naglunsad ng mga missile. "Lahat ng units, ito ang TAO Center, stop launching! Uulitin ko, itigil ang paglulunsad!"
    
  "Itigil ang paglulunsad ng mga masasamang device na ito, kapitan, ngayon na!" - sigaw ni Kundrin. Ngayon mas maraming mga target ang lumitaw sa display - lumipad sila nang eksakto sa parehong mga tilapon, bilis, altitude at azimuth bilang mga unang hanay ng mga target! Sa lalong madaling panahon ang unang baterya, isang kumpanya ng S-300 sa Reza International Airport, ay nagsimulang magpaputok ng mga missile. "Rayette, ito ang Sentro, nakakakita kami ng mga bagong paparating na target ng kaaway, ngunit lumilipad sila sa eksaktong parehong bilis, taas at tilapon ng mga unang kalaban! Inirerekomenda namin na ihinto mo ang lahat ng mga tugon at pumunta sa standby mode para sa lahat ng mga sensor. Sigurado akong niloloko tayo."
    
  Nagkaroon ng mahabang pag-pause, kung saan ang command network ay pumutok at lumabas dahil sa pagbabago ng mga pamamaraan ng pag-decryption ng pag-encrypt; pagkatapos: "Center, ito ay Raietka, palawakin ang Phanar. Uulitin ko, nag-deploy kami ng Phanar. Maghanda upang patotohanan ang trabaho."
    
  "Uulitin ko ba ang huling punto, Raietka?" - Tanong ni Kundrin. Para sa kapakanan ng Diyos, ang regimental commander ay umiiyak sa kanyang sarili, inirekomenda ko lang sa lalaki na isara namin ang lahat - ngayon gusto ni Darzo na ilabas ang pinakamalaking baril at ang pinakamalaking sensor na mayroon sila! "Ulitin mo, Raiette?"
    
  "Sinabi ko, ibuka ang Phanar at maghanda para sa pagpapatotoo kapag nakumpleto ang misyon," dumating ang utos ng pagtugon. Sinundan ito ng isang authentication code.
    
  "Naiintindihan ko, Raietka, inililipat ko si Phanar sa isang posisyon ng pagpapaputok, naghahanda upang suriin ang pagiging tunay ng pagpasok sa labanan." Si Darzov ay dapat na nahuhulog sa kawalan ng pag-asa, naisip ni Kundrin. Ang Phanar, isang anti-spaceship laser, ay marahil ang kanilang huling pagkakataon. Ang mga anti-aircraft artillery unit na nakakalat sa buong Mashhad ay walang pagkakataon laban sa mabilis, mababa ang lipad na mga bombero. Kinuha niya ang receiver ng command network na telepono ng kanyang regiment: "Security Service, ito ang Center, dalhin si Phanar sa isang posisyon ng pagpapaputok at ipaalam sa mga tripulante na maghanda para sa isang banggaan sa sasakyang panghimpapawid ng kaaway." Binigyan niya ang security commander ng identification code para ilipat ang mga trak.
    
  "Sir, nakuha namin ang lahat ng mga yunit upang tumugon sa utos na limitahan ang mga armas," sabi ni Sokolov. "Mayroon na lamang kaming dalawampung porsyento ng aming pangunahing ammo na natitira."
    
  "Dalawampung porsyento!" Damn, nasayang nila ang eighty percent ng missiles nila sa mga multo! "Mas mabuting mag-recharge na sila, damn it!"
    
  "Nasa proseso na kami ngayon ng recharging, sir," patuloy ni Sokolov. "Ang mga unit ng Tor-M1 ay magiging handa sa loob ng labinlimang minuto, at ang mga yunit ng S-300 ay magiging handa sa loob ng isang oras."
    
  "Ituloy mo na. Ang isang tunay na pag-atake ay maaaring mangyari anumang sandali. At siguraduhing hindi na sila tutugon sa anumang mga target maliban kung mayroon silang optical-electronic na kumpirmasyon!" Sumugod si Kundrin sa exit, pababa ng corridor, sa emergency exit at paakyat sa bubong ng administration building. Mula roon, gamit ang night vision binoculars, napagmamasdan niya ang progreso ng mga security unit.
    
  Kakalabas lang ng apat na trak ng Phanar mula sa kanilang mga pinagtataguan. Nakatago sila sa isang tunnel na tumatakbo sa ilalim ng mga runway, na nagpapahintulot sa mga sasakyan na lumipat mula sa isang gilid ng paliparan patungo sa isa pa nang hindi kinakailangang lumibot sa mga runway. Patungo sila sa isang lugar ng pagsasanay sa paglaban sa sunog sa hilagang bahagi ng mga runway, na may ilang lumang tangke ng gasolina na nilagyan para magmukhang isang airliner na maaaring punuin ng ginastos na jet fuel at sunugin upang gayahin ang pagbagsak ng airliner. Ang command vehicle ay nasa proseso ng pag-deploy ng malaking electronically scanned radar antenna at datalink mast na magpapahintulot sa radar na kumonekta sa fire control network ng S-300.
    
  Ang protektadong portable na radyo ni Kundrin ay nabuhay: "Center, this is Rayetka," wika ni Darzov. "Katayuan".
    
  "Puspusan na ang deployment ng Phanar, sir," sagot ni Kundrin.
    
  Ang "Center" ay "DAO," ang broadcast ni Sokolov sa radyo.
    
  "Humanda ka, TAO," sabi ni Kundrin. "Kausap ko si Rayetka."
    
  "Nagse-set up ba sila sa timog-silangan na lugar tulad ng ipinahiwatig?" - tanong ni Darzov.
    
  Southeast site? May fighter alert area sa timog-silangan na bahagi, ngunit ito ay ginagamit pa rin ng Islamic Revolutionary Guard Corps tactical attack helicopter at bilang isang binabantayang parking area para sa mga sasakyang Ruso. Hindi sila kailanman inutusan na gamitin ito upang gumamit ng laser laban sa isang spacecraft. "Ang sagot ay hindi sir, ginagamit namin ang hilagang lugar para sa pagsasanay sa paglaban sa sunog gaya ng itinuro."
    
  "Tinanggap," sabi ni Darzov. "Magpatuloy."
    
  Pagkaraan ng ilang sandali, ang TAO ay sumabog sa pinto papunta sa rooftop observation post. "Tumigil ka, ginoo!" - sumigaw siya.
    
  "Ano ang nangyayari, Sokolov? Anong ginagawa mo dito sa taas?"
    
  "Pagpapatunay mula kay Rayetka - ito ay hindi wasto!" Sabi ni Sokolov. "Ang utos na i-deploy si Phanar ay hindi wasto!"
    
  "Ano?" Isang mapurol na sipon ang dumaloy sa ulo ni Kundrin. Ipinapalagay niya na dahil ang tao sa radyo ay gumagamit ng tamang pangalan ng code at nasa tamang naka-encrypt na frequency, siya na ang sinabi niya at nagbigay ng wastong utos - hindi niya hinintay kung na-verify na ang authentication code. ..
    
  ... at napagtanto niyang sinabi lang niya sa sinumang nasa kabilang dulo ng channel na iyon ang eksaktong lokasyon ng Phanar!"
    
  Galit niyang itinaas ang radyo sa kanyang mga labi: "Seguridad, ito ang Sentro, kanselahin ang deployment, ibalik ang mga trak na ito sa kanlungan!" - sumigaw siya. "Uulitin ko, dalhin mo sila sa-!"
    
  Ngunit sa mismong sandaling iyon ay nagkaroon ng kislap ng liwanag, at pagkaraan ng isang millisecond ay isang hindi kapani-paniwalang nakakabinging pagsabog, na sinundan ng marami pang sunud-sunod. Ang unang pagkabigla ay nagpatalsik kina Kundrin at Sokolov, at sila ay gumapang nang desperadong palayo habang tinatamaan sila ng madudurog na alon ng mamasa-masa na init. Wala silang nagawa kundi ang pumulupot sa mga bolang proteksiyon at takpan ang kanilang mga tainga habang sunod-sunod na nagpatuloy ang mga pagsabog.
    
  Parang tumagal ng isang oras, pero wala pang dalawampung segundo tapos na talaga. Kundrin at Sokolov, ang kanilang mga tainga ay nagri-ring dahil sa nakakabinging ingay, gumapang sa nawasak na harapan ng gusaling pang-administratibo at tumingin sa labas ng mga runway. Ang buong lugar sa hilaga ng mga runway ay nilamon ng apoy, na nakasentro sa isang lugar ng pagsasanay sa paglaban sa sunog. Ang apoy sa panel mismo-tila mula sa nasusunog na mga kemikal na ginamit ng laser-ay lumilitaw na napakainit at matindi na ito ay radioactive. Tinamaan din ang Alert aircraft parking area sa timog-silangan, na ang bawat helicopter at sasakyan ay nasusunog.
    
  Pagkatapos ay narinig nila ang mga ito, at sa maliwanag na ningning ng apoy ay nakita rin nila ang mga ito, kasinglinaw ng araw: isang pares ng American B-1 bombers na lumilipad nang diretso sa runway. Malamang na alam nila na ang lahat ng air defense unit ay iniutos na patayin ang kanilang mga sistema at huwag magpaputok. Ang una ay nagpakpak ng mga pakpak nito habang lumilipad ito lampas sa gusali ng opisina, at ang pangalawa ay aktwal na naglagay ng mga aileron nito, na lumilipad nang wala pang dalawang daang talampakan sa ibabaw ng lupa. Nang matapos ang kanilang maliit na palabas sa himpapawid, binuksan nila ang mga afterburner, lumipad sa kalangitan sa gabi at hindi nagtagal ay nawala sa paningin.
    
    
  LAS VEGAS, NEVADA
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Gustung-gusto ni Stacy Ann Barbeau ang mga casino, at gumugol siya ng maraming oras sa mga ito sa kahabaan ng Mississippi River sa Louisiana at sa Gulf Coast sa kalapit na Mississippi. Ngunit ito ang unang pagkakataon sa mga taon na nakapunta siya sa isang pangunahing casino sa Las Vegas, at humanga siya. Ngayon ito ay higit pa sa mga bulwagan ng pagsusugal - ito ay mga kapana-panabik na lugar, isang sensory bombardment hindi lamang ng mga ilaw, kulay at tunog, kundi pati na rin ng mga tanawin, landscaping, arkitektura at sining na tunay na nakamamanghang. The last time she was here, the decorations seemed gaudy, almost Disneyesque. Wala na. Ito ay tiyak na isang eleganteng Las Vegas - marangya, medyo matingkad, maingay at maluho, ngunit eleganteng gayunpaman.
    
  "Alam mo kung ano ang pinakagusto ko sa mga lugar na ito, honey-maaari kang maging ganap na hindi nagpapakilala, kahit ganyan ang pananamit," sabi ni Barbeau sa kanyang assistant na si Colleen Morna nang lumabas sila sa mga elevator ng hotel sa pamamagitan ng isang malawak at malawak na pasilyo at naglalakad kasama ang marangyang pula. carpet ng napakalaking Italian-themed na casino sa Las Vegas Strip. Nakasuot siya ng silver cocktail dress, diamond earrings at necklace, at may bitbit na mink stole, ngunit maliban sa madalas at mapagpahalagang mga sulyap, pakiramdam niya ay isa lang siyang bahagi ng landscape. "So nasaan si 'Playgirl'?"
    
  "Pribadong poker room sa likod," sabi ni Morna. Naglabas siya ng parang isang napakalaking brooch, na nilagyan ng rubi, at inipit ito sa damit ni Barbeau. "Iyon lang ang kailangan mong makapasok."
    
  "Ang pangit naman. Kailangan ko bang magsuot nito?"
    
  "Oo. Ito ay isang identification at tracking transponder - RFID, o radio frequency identification tag," sabi ni Morna. "Pinapanood na nila tayo simula nang sunduin ko siya kalahating oras na ang nakalipas habang nagbibihis ka. Sinusubaybayan nila ang lahat ng iyong mga paggalaw; nagpapadala sila ng impormasyon sa lahat ng mga cashier, dealer, manager, security, staff ng hotel at maging sa mga slot machine tungkol sa kung sino ka, kung ano ang iyong nilalaro o ginagawa, at - kung ano ang sigurado akong mas mahalaga sa kanila - kung magkano ang pera naiwan sa iyong account. Sinusubaybayan ka ng mga kawani ng seguridad gamit ang kanilang mga camera at awtomatikong ikumpara ang iyong paglalarawan sa kanilang database upang bantayan ka habang nasa ari-arian ka. Sa tingin ko, kung higit sa isa o dalawang maling pagliko ka saanman sa paligid ng lugar na ito, magpapadala sila ng ilang lalaki mula sa negosyo ng hotel pagkatapos mo para ituro ka sa tamang direksyon."
    
  "Gusto ko ang tunog nito, ang mabuting pakikitungo sa mga lalaki," sabi ni Barbeau. "Bagama't hindi ko talaga gusto ang ideya na ma-tag na parang brown na oso sa kakahuyan."
    
  "Okay, itago mo ito dahil susi ng kwarto mo, access sa credit line mo, charge card mo at admission ticket mo sa lahat ng palabas at VIP lounges - muli, hindi mo na kailangang malaman dahil sasamahan ka ng mga lalaking ito. kahit saan mo gustong pumunta. Kahit saan."
    
  "Pero hindi nila alam kung sino ako, di ba?"
    
  "I would assume they know exactly who you are, Senator," sabi ni Morna, "pero ito ang Vegas-narito ka kung sino ang gusto mong maging. Ngayong gabi ikaw ay Robin Gilliam mula sa Montgomery, sa telekomunikasyon at produksyon ng langis, kasal ngunit mag-isa dito.
    
  "Oh, kailangan ko bang mula sa Alabama?" - mahinahong tanong niya. Inilibot ni Morna ang kanyang mga mata. "Hindi mahalaga. Kaya paano ako nakapasok sa pribadong poker room na ito kung hindi ako ang sinasabi kong ako?"
    
  "Ang isang limampung libong dolyar na linya ng kredito ay ang pinakamahusay na paraan upang magsimula," sabi ni Morna.
    
  "Gumamit ka ba ng mga code ng pagbabayad mula sa White House para sa paglalakbay na ito upang makakuha ng linya ng kredito sa casino? Matalinong babae."
    
  "Ito ay para lamang mailabas kami, Senador - huwag talagang gamitin ang alinman sa mga ito o ang Sarhento sa Arms ay magpapako sa iyo sa krus," sabi ni Morna.
    
  "Oh, sa impiyerno kasama niya-siya ay isang matandang codger," sabi ni Barbeau.
    
  Iginala ni Morna ang kanyang mga mata, tahimik na umaasang nagbibiro siya. Ang mga karera sa Washington ay mas madalas na natapos. "Handa na ang lahat. Ang pamamahala ay maasikaso bilang ito ay maingat. Aalagaan ka nilang mabuti. Pupunta ako sa katabi mong kwarto kung kailangan mo ako, at mayroon akong binili at binabayarang empleyado ng casino na palaging magsasabi sa akin kung nasaan ka."
    
  "Salamat, ngunit sa tingin ko ay hindi ko kailangan ng isang wingman ngayon, honey," sabi ni Barbeau sa kanyang pamatay na boses. "Si Captain Hunter 'Boomer' Noble ay bababa nang kasingdali ng paghuli ng hito sa isang bariles."
    
  "Anong balak mong gawin, Senator?"
    
  "Plano kong ipakita kay Kapitan Noble ang pinakamahusay na paraan upang sumulong sa Air Force ng Estados Unidos, na napakasimple: huwag kontrahin ang isang Senador ng Estados Unidos," kumpiyansa niyang sabi. Inilabas niya ang kanyang dibdib at inilipat ang butas sa gilid. "Ipapakita ko sa kanya ang ilang mga pakinabang ng pagpapasaya sa akin kaysa sa pagsalungat sa akin. Sigurado ka bang nandito siya?
    
  "Nag-sign up siya kagabi at naglaro ng poker buong araw," sabi ni Morna. "Magaling din siya - medyo tumaas siya."
    
  "Naku, sisiguraduhin kong babangon siya, okay na ang lahat," sabi ni Barbeau. "Magtiwala ka sa akin".
    
  "Alam ko kung nasaan ang kanyang apartment - ito ay nasa ibaba mismo ng bulwagan mula sa amin - at kung dadalhin ka niya doon, sasabihin sa akin ng boyfriend ko," patuloy ni Morna.
    
  "May kasama ba siyang ibang babae?"
    
  "Iilan lang ang mga tao na huminto sa mesa sandali-hindi niya inimbitahan ang sinuman sa kanila sa kanyang silid."
    
  "Tingnan natin ito, hindi ba?" Sabi ni Barbeau. "Huwag mo na akong hintayin, sweetie."
    
  Gaya nga ng sinabi ni Colleen, alam ng staff ng casino na darating siya nang walang sabi-sabi. Nang umalis si Barbeau sa pangunahing palapag ng casino at patungo sa magarbong gintong pasukan sa pribadong poker room, isang lalaking naka-tuxedo na may communications earpiece sa isang tainga ay ngumiti, tumango at nagsabing, "Welcome, Ms. Gilliam," habang siya ay naglalakad. .
    
  Nang malapit na siya sa mga pintuan ay sinalubong siya ng isang matangkad at guwapong lalaki na naka-tuxedo at isang babaeng naka-tuxedo at palda na may dalang tray ng mga inumin. "Welcome, Miss Gilliam," sabi ng lalaki. "Ang pangalan ko ay Martin, at ito si Jesse, na magiging escort mo sa natitirang bahagi ng gabi."
    
  "Well, salamat, Martin," sabi ni Barbeau sa kanyang pinakamahusay na Southern accent. "Lubos akong nabihag ng hindi pangkaraniwang antas ng atensyon na ito."
    
  "Ang aming layunin ay tulungan ka sa lahat ng posibleng paraan upang magkaroon ng pinakamagandang gabi bilang isang bisita sa hotel," sabi ni Martin. "Ang aming motto ay 'Anything You Want' at narito ako upang matiyak na ang lahat ng iyong mga hiling ay matutupad ngayong gabi." Inabot sa kanya ng waitress ang isang baso. "Southern comfort at lime, I guess?"
    
  "Tamang-tama, Martin. Salamat, Jesse."
    
  "Ang trabaho ko ay gawing komportable ka, mag-book ng anumang hapunan o palabas na gusto mo, kumuha ka ng upuan sa anumang gaming table na gusto mo, at ipakilala ka sa isa't isa habang nasa pribadong kwarto ka. Kung mayroon kang anumang gusto - kahit ano - mangyaring huwag mag-atubiling sabihin kay Jesse o sa akin."
    
  "Salamat, Martin," sabi ni Barbeau, "pero sa palagay ko gusto ko lang... alam mo, gumala-gala nang kaunti para masanay ito. Okay naman ang lahat, di ba?"
    
  "Tiyak. Sa tuwing kailangan mo ng anumang bagay, makipag-ugnayan lamang sa amin. Hindi mo na kami kailangang hanapin - babantayan ka namin."
    
  Ito ay isang napaka-ligtas na pakiramdam, naisip ni Barbeau, alam na siya ay binabantayan bawat segundo. Kinuha niya ang kanyang inumin at nagsimulang maglakad-lakad sa silid. Ito ay chic at gayak na gayak nang hindi masyadong over-the-top; nagkaroon lamang ng kaunting tanghap ng usok ng tabako, hindi masyadong masama, halos kaaya-aya at nakakapanatag. Sa likod na silid, ang malalaking widescreen na flat-panel monitor ay nagpapakita ng ilang sports games kasama ang mga babae na tiyak na hindi mukhang mga asawang nakabitin sa mga balikat ng mga manonood, parehong lalaki at babae.
    
  Kung ano ang nangyayari sa lugar na ito, naisip ni Stacy habang humihigop ng kanyang inumin, tiyak na mananatili sa lugar na ito.
    
  Pagkatapos ng maikling paghahanap, sa wakas ay natagpuan niya ito sa mesa ng card sa likod: Hunter Noble, nakasuot ng T-shirt at maong, na may isang solong makapal na gintong kadena sa leeg, isang lumang istilong metal na POW na pulseras sa isang pulso, at isang itim na nylon velcro strap sa kabilang pulso. na may saradong flap ng proteksyon ng relo. Mayroong isang malaking stack ng mga chips sa harap niya, at mayroon lamang dalawang manlalaro at ang dealer sa mesa kasama niya - at ang iba pang mga manlalaro ay tiyak na nag-aalala, ang kanilang mga stack ng chips ay mas mababa kaysa sa kanya, na tila sila ay nabigo. na binugbog sila ng batang punk na ito. Ang isa sa iba pang mga manlalaro ay may sigarilyo sa ashtray sa tabi niya; May ashtray din si Noble sa tabi niya, pero malinis at walang laman.
    
  Ngayong nakita na niya siya sa kanyang "katutubong tirahan," nagustuhan niya ang kanyang nakita. Siya ang perpektong krus sa pagitan ng payat at maskulado-isang natural na toned na katawan nang hindi kailangang gumawa ng maraming mabigat na pag-angat, hindi katulad ng matipunong kalamnan ni McLanahan. Ang kanyang buhok ay ginupit at natural na naka-istilo, nang hindi na kailangang i-istilo ito ng mousse, na dapat ay ang pinaka-hindi lalaki na bagay na nakita ni Stacy sa kanyang buhay. Mabagal at madali ang kanyang mga galaw, bagama't napansin niya ang mabilis nitong sulyap habang ang mga baraha at chips ay nagsimulang lumipad sa mesa sa harapan niya. Tiyak na wala siyang masyadong pinalampas...
    
  ... and at that moment his gaze settled on her... At wala rin siyang pinalampas. Nginitian niya ang nakakalokong ngiti ng batang iyon, at may kumislap sa mabilis nitong mga mata, at agad niyang naramdaman na parang hinuhubaran na naman siya ng biswal - pagkatapos, ganoon din kabilis, bumalik ang atensyon niya sa laro.
    
  Di nagtagal, nakita ni Barbeau si Martin na nanonood ng croupier na nagbibilang ng mga panalo ni Noble. Nakita niyang nagtanong ito kay Martin, sumagot ang nagtatanghal, at hindi nagtagal ay maluwag siyang lumapit sa kanyang mesa na may dalang inumin at isang sigarilyo sa kanyang kamay. "Excuse me, Miss Gilliam," aniya, pormal na nagsasalita, ngunit may parehong pilyong ngiti, "ngunit kinuha ko ang kalayaan na tanungin si Martin kung sino ka at naisip kong dapat akong magpakilala. Ang pangalan ko ay Hunter Noble. Sana hindi kita inistorbo."
    
  Humigop si Barbeau ng kanyang inumin, ngunit tumingin sa kanya sa gilid ng baso, kaya naghintay siya habang sinusuri siya. Matiyaga lang siyang nakatayo sa harapan niya with his playful boyish smile on his face, standing casually but also defiantly, na para bang walang duda na yayain siya nitong umupo. Well, damn it, naisip niya, ang lalaki ay gumagawa ng kanyang buhay na lumilipad na hypersonic spaceplanes - isang simpleng babae ay hindi matatakot sa kanya. "Siyempre hindi, Mr. Noble. Pwede bang maupo ka?" Si Barbeau ay tumugon nang pormal, na nasisiyahang maglaro sa pagiging estranghero.
    
  "Salamat, gusto ko." Umupo siya sa katabi niyang upuan, inilapag ang inumin, saka tumabi sa kanya. "Senator Barbeau? Ikaw?"
    
  "Captain Hunter 'Boomer' Noble," sabi niya bilang tugon. "Ikinagagalak kong makilala ka dito, ginoo."
    
  "Walang espesyal, Senador. Nasundan mo ba ako dito?"
    
  "Hindi ko maintindihan ang ibig mong sabihin, kapitan," sabi ni Barbeau. "Nagkataon lang na kaibigan ko ang assistant manager ng hotel dito, at inimbitahan niya ako sa napakagandang VIP room na ito pagdating ko sa bayan." Muli niya itong tinignan pataas at pababa. "Nasaan ang iyong RFID tag, kapitan?"
    
  "Hindi ako nagsusuot ng mga bagay na ito-gusto kong magbigay ng pera, at maaari kong buksan ang pinto ng kwarto ko nang wala si Kuya."
    
  "Sa tingin ko, nakakatuwa ang palagiang pagbabantay. Dahil dito, lubos akong ligtas."
    
  "Mapapagod ka dito," malungkot niyang sabi. "Nandito ka para isara ang Dreamland, hindi ba, Senador?"
    
  "Nandito ako para kausapin ang mga SEAL na sinubukang salakayin ang lugar na ito, kausapin si General Luger tungkol sa kanyang mga aksyon at iulat sa Pangulo," sagot niya.
    
  "Kung ganoon bakit ka nandito? Naninilip ka ba sa akin?"
    
  "Well, Captain Noble, para kang isang tao na may itinatago," sabi ni Barbeau. "Ngunit sa totoo lang nagulat ako nang makita ang isang batang kapitan ng Air Force na kumikita ng mas mababa sa pitumpung libong dolyar sa isang taon bago ang buwis dito sa isang VIP gaming room kung saan ang presyo ng admission ay karaniwang isang limampung libong dolyar na linya ng kredito sa casino, na may ganoong malaking stack ng chips sa harap niya."
    
  "Ang paglalaro ng poker para sa pera ay hindi labag sa mga regulasyon ng Air Force, Senador. Wala sa kanila ang gumagastos ng malaking bahagi ng aking bachelor's take-home pay sa paglalaro ng mga baraha. Iniimbestigahan mo ba ang mga taong gumagastos ng ganoon kalaki sa mga kotse o camera?"
    
  "Wala akong kakilala na na-blackmail ng mga bookmaker o loan shark dahil bumili sila ng kagamitan sa camera," sabi ni Barbeau. "Being an avid gambler certainly looks... how should I say, indecent? Para sa isang taong nasa napakahirap na trabaho na tulad mo, na maging isang tagahanga sa pagsusugal-o marahil ay isang adik sa pagsusugal? "Maaaring ito ay mukhang napaka kahina-hinala sa ilan."
    
  "Hindi ako gumon sa pagsusugal," sabi ni Boomer na nagtatanggol. Nagningning ang mga mata ng senador-alam niyang nabalisa siya. "Pero bakit ganito, senador? Bakit ito kampanya upang sirain ang programa? Kalaban mo ang Black Stallion at ang space station, mahusay. Bakit personal na kinukuha ang oposisyon sa pulitika?"
    
  "Hindi ako tutol sa proyekto ng XR-A9, kapitan," sabi ni Barbeau, humigop ng kanyang inumin. "Sa tingin ko ito ay isang kahanga-hangang teknolohiya. Ngunit ang istasyon ng espasyo ay maraming napakalakas na kalaban."
    
  "Tulad ni Gardner."
    
  "Maraming kalaban," ulit ni Barbeau. "Ngunit ang ilan sa mga teknolohiyang ginagamit mo ay lubhang interesado sa akin, kabilang ang Black Stallion."
    
  "Hindi sa banggitin, nakakuha ito ng ilang puntos sa mga tao sa White House at dose-dosenang mga kontratista ng depensa."
    
  "Huwag mong subukang makipaglaro sa akin ng pulitika, kapitan-ang pamilya ko ang nag-imbento ng laro, at natuto ako mula sa pinakamahusay," sabi ni Barbeau.
    
  "Nakita ko. Mas handa kang sirain ang karera ng militar para sa sarili mong pakinabang sa pulitika."
    
  "Ibig mong sabihin Heneral McLanahan? Isang perpektong halimbawa ng isang matalino, masiglang tao na lumulusong sa pulitikal na tubig na lampas sa kanyang pang-unawa," umiiwas niyang sabi, at humigop muli. Sa wakas ay nagsimula siyang makaramdam ng relaks, nahuhulog sa isang kapaligiran kung saan siya ay napaka-komportable...ngunit hindi lamang kumportable: isa kung saan siya ay may kontrol. Sinira ni McLanahan ang kanyang sarili, at dahil nagmamalasakit si Hunter Noble sa kanya, siya ay susunod na babagsak.
    
  Cute si Captain Hunter Noble, at halatang matalino at talented, pero negosyo ito, at isa pa lang siya sa mga biktima niya... pagkatapos niyang magsaya sa kanya!
    
  "Magiging maayos siya-basta aatras siya at hayaan akong sabihin sa White House kung ano ang pinakamainam para sa Air Force," kaswal na pagpapatuloy ni Barbeau. "Si McLanahan ay isang bayani ng digmaan, para sa Diyos, alam ng lahat iyon. Napakakaunting mga tao ang nakakaalam kung ano ang nangyari sa Dreamland at Turkey." Pinitik niya ang kanyang mga daliri, pinitik ang kanyang pulso. "Maaari itong walisin sa ilalim ng alpombra tulad nito. Sa tulong ko at sa kanyang pinakamataas na kooperasyon, makakaligtas siya sa isang pangkalahatang tribunal ng militar at ang pagkawala ng kanyang pensiyon. Ngunit pagkatapos ay maaari siyang magpatuloy sa kanyang buhay."
    
  "Kung hindi, hahayaan mo siyang mabulok sa kulungan."
    
  Sumandal si Stacy Ann Barbeau, tinitigan siyang mabuti ang kanyang mga suso sa ilalim ng silver plunging neckline. "Hindi ako naririto para malungkot ang sinuman, kapitan, higit sa lahat," sabi niya. "Ang totoo, gusto ko ang tulong mo."
    
  "Aking tulong?"
    
  "Sa tabi ng McLanahan, ikaw ang pinaka-maimpluwensyang tao na nauugnay sa proyekto sa espasyo," sabi niya. "Tapos na ang Heneral kung tumagas ang ginawa niya sa Dreamland at Turkey. Hindi ko akalain na makikipagtulungan siya sa akin. Iiwan ka nito."
    
  "Ano ito, banta? Susubukan mo rin bang sirain ako?"
    
  "Ayokong atakihin ka, kapitan," sabi niya sa mahinang boses. Tiningnan siya nito ng diretso sa mga mata. "Sa totoo lang, binihag mo ako ng lubusan." Nakita niya ang pagkagulat sa mukha nito at napagtantong nasa tabi niya ito. "Na-attract ako sa iyo simula noong una kitang makita sa Oval Office, at nang makita kita rito, nakatingin sa akin na parang-"
    
  "Hindi kita tinitingnan," defensive na sabi niya, hindi masyadong nakakumbinsi.
    
  "Oh, ikaw pala, Hunter. Naramdaman ko. Ginawa mo rin." Napalunok siya pero walang sinabi. "Ang sinisikap kong sabihin, Hunter, ay maaari kong dalhin ang iyong karera sa isang bagong direksyon kung papayagan mo ako. Ang kailangan mo lang gawin ay hayaan mo akong ipakita sa iyo kung ano ang kaya kong gawin para sa iyo."
    
  "Ang aking karera ay napakaganda."
    
  "Sa Air Force? Ito ay mabuti para sa mga egghead at Neanderthal, ngunit hindi para sa iyo. Ikaw ay matalino, ngunit ikaw ay matalino at may kontrol. Ito ay mga espesyal na katangian. Sa militar, matatalo sila ng mga layer ng old-school crap at walang katapusang, walang mukha na burukrasya - hindi pa banggitin ang posibilidad na mamatay sa labanan o sa kalawakan na piloto ng isang eroplano na ginawa sa pinakamababang halaga.
    
  "Iminumungkahi kong umalis ka sa mala-impyernong pag-iral na ito na tinatawag na pag-aalaga, Hunter," patuloy ni Barbeau sa mahinang boses, na naglalagay ng sinseridad sa abot ng kanyang makakaya. "Paano sa palagay mo ang ibang mga kalalakihan at kababaihan ay umaangat sa itaas ng corporate mediocrity ng Pentagon at pagpapabuti ng kanilang mga hinaharap?"
    
  "Ginawa ito ng heneral nang may dedikasyon sa misyon at sa kanyang mga kasamahan sa koponan."
    
  "Ginawa ito ni McLanahan bilang anak ni Kevin Martindale," matigas na sabi ni Barbeau. "Kung namatay siya sa alinman sa mga misyon na pinadalhan niya sa kanya, si Martindale ay nakahanap na lamang ng isa pang walang isip na robot upang i-activate. Ito ba ang gusto mo? Gusto mo bang maging sacrificial lamb ni McLanahan?" Muli, hindi sumagot si Boomer-nakikita niya ang mga gulong ng pagdududa sa kanyang ulo. "So sino ang naghahanap sa iyo, Hunter? Hindi iyon magagawa ni McLanahan. Kahit na hindi siya mapunta sa bilangguan, kasama sa kanyang rekord ang isang federal conviction at isang mas mababa sa marangal na discharge. Ikaw din, malalanta doon kung susundin mo ang mga idealista tulad ni McLanahan."
    
  Hindi niya ito sinabi, ngunit alam niya kung ano ang itinatanong niya sa kanyang sarili: Paano ako aalis dito? Siya ay masilya sa kanyang mga kamay, handa na para sa susunod na hakbang. "Sumama ka sa akin, Hunter," sabi niya. "Ipapakita ko sa iyo kung paano tumaas sa latian na kinaladkad ka ni McLanahan. Ipapakita ko sa iyo ang totoong mundo, ang lampas sa mga spaceplane at mahiwagang misyon. Sa tulong ko, maaari mong dominahin ang totoong mundo. Hayaan mo lang akong ituro sa iyo ang daan."
    
  "So ano ang kailangan kong gawin?"
    
  Tumingin siya ng malalim sa mga mata nito, huminga ng malalim, saka marahang ipinatong ang kamay sa kaliwang hita nito. "Magtiwala ka lang sa akin," sabi niya. "Ilagay mo ang iyong sarili sa aking mga kamay. Gawin kung ano ang sinasabi ko sa iyo at dadalhin kita sa mga lugar, ipapakilala sa iyo ang pinakamakapangyarihang mga tao na talagang gustong marinig ang iyong sasabihin, at gagabay sa iyo sa mga tunay na corridors ng kapangyarihan. Ito ang gusto mo, hindi ba? Naramdaman niyang tumalbog ang matigas na mga hita na iyon sa ilalim ng kanyang paghawak at hindi na niya hinintay na sakyan siya ng mahahabang binting iyon. Siya ay halos humihingal, tulad ng isang marathon runner sa pagtatapos ng isang karera. "Pumunta ka".
    
  Tumayo siya at ngumiti ito at hinawakan ang kamay niya habang tinutulungan siyang tumayo. Akin siya, akala niya... Akin.
    
  Medyo nahihilo siya nang bumangon siya-isang baso ng whisky pagkatapos niyang mag-ayuno ng kalahating araw bilang paghahanda sa paglalakbay na ito ay natapos na siya. Pagkatapos niyang makitungo kay Hunter Noble, nangakong ituturing niya ang kanyang sarili at si Colleen sa isang late dinner sa kanyang silid at mag-toast sa kanyang tagumpay. Una si Gardner, pagkatapos ay si McLanahan, at ngayon itong maskuladong militar na astronaut na may malakas na katawan.
    
  "May maitutulong ba ako sa iyo, Miss Gilliam?" - tanong ni Jessie na waitress sa kanya na parang out of nowhere. Inilahad niya ang kamay niya na para bang tinutulungan siyang tumayo.
    
  "Hindi salamat, Jesse, ayos lang ako," sabi ni Barbeau. Pinagmasdan niya ang paglalakad ni Martin at mukhang pipigilan niya si Noble, na maingat na sumusunod sa kanya, ngunit itinaas niya ang kanyang kamay. "Sabay kaming mamasyal ni Mr. Noble," sabi niya. "Salamat, Martin."
    
  "Kung kailangan mo ng anuman, Miss Gilliam, kunin mo lang ang telepono o signal at pupunta tayo doon," sabi ni Martin.
    
  "Maraming salamat. I'm having a great time," masayang sabi ni Barbeau. Binigyan niya siya ng limampung dolyar, pagkatapos ay tinungo niya ang pinto. Binuksan siya ni Hunter ng pinto; Kinuha ni Martin ang pinto mula sa kanya at napansin niyang binigyan siya ng mahigpit na tingin ng babala kay Noble...at hindi rin siya nito tinapik. Well, naisip niya, baka medyo nasira ang reputasyon ni Playgirl dito. That would be another weakness worth exploring if he didn't cooperate.
    
  Sabay silang naglakad nang hindi nagsasalita hanggang sa makarating sila sa elevator, at pagkatapos ay hinawakan siya nito sa manipis na baywang, hinila palapit at hinalikan ng malalim. "Gusto kong gawin ito simula pa noong una kitang makita," sabi niya, niyakap siya ng mahigpit. May ibinulong siya pabalik, pero parang medyo malakas ang music sa elevator at hindi siya nito naririnig.
    
  Sinalubong sila ng floor attendant sa kanilang sahig. "Welcome, Mr. Noble, Ms. Gilliam," masayang sabi niya, na tila naalerto sa kanilang pagdating ng palaging kasalukuyang sistema ng seguridad ng hotel. "May magagawa ba ako para sa iyo ngayong gabi? Anumang bagay?"
    
  "Hindi, ako mismo ang nag-asikaso sa lahat," narinig ni Barbeau ang kanyang sarili, na umabot sa pagitan ng kanyang mga binti at hinahaplos siya. "Ngunit kung gusto mong sumama sa amin sa ibang pagkakataon, mahal, iyon ay magiging kahanga-hanga, talagang kahanga-hanga." At pagkatapos ay narinig niya ang kanyang sarili na humagikgik. Napahagikgik lang ba siya? Ang Southern comfort na ito ay higit na nakaapekto sa kanya kaysa sa inaakala niya. Huwag kailanman magtapon ng isang partido nang walang laman ang tiyan, paalala niya sa sarili.
    
  Habang naglalakad siya sa kwarto ni Colleen, nagkunwari siyang natapilok ng konti at kumatok sa kanyang pinto, para lang maalerto siya na babalik siya, at pagkatapos ay nasa pintuan na sila ng kwarto. "Relax ka lang at hayaan mo akong magmaneho sa ngayon, big boy," sabi niya, sinimulang hilahin ang shirt nito sa pantalon bago pa man niya buksan ang pinto. "Ipapakita ko sa iyo kung paano namin gustong magsaya sa pampang ng ilog."
    
    
  PRIVATE RESIDENCE NG PRESIDENT, BOLTINO, RUSSIA
  PAGKALIPAS NG ILANG ORAS
    
    
  "Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko, Gardner?" Dumagundong si Pangulong Leonid Zevitin. "Ilang oras na akong sumusubok."
    
  "Mayroon akong mga problema, Leonidas," sabi ni Pangulong Joseph Gardner. "As if you didn't notice, I'm having to deal with a little riot dito."
    
  "Gardner, binomba ni McLanahan ang Mashhad, Iran!" Sigaw ni Zevitin. "Sinira niya ang ilang sasakyang Ruso at pinatay ang daan-daang lalaki at babae! Sinabi mo na siya ay sapilitang kukunin sa ilalim ng kontrol! Bakit hindi mo pa siya hinarap?"
    
  "Ipinaalam sa akin ang pag-atake," sabi ni Gardner. "Ipinaalam din sa akin ang target - isang anti-space laser, na ginamit daw para barilin ang isa sa aming mga spaceplane. Wala ka namang alam tungkol dito, di ba, Leonid? Ano ang ginagawa ng lahat ng mga tauhan at sasakyang Ruso na ito sa Mashhad?"
    
  "Huwag mong ibahin ang usapan!" - sigaw ni Zevitin. "Malapit nang magpulong ang Duma, at irerekomenda nila ang isang permanenteng pagbabago sa postura ng militar, kabilang ang pagtawag ng mga handa na reserba, pagpapakilos ng mga pwersa sa lupa at mga estratehikong puwersa ng hangin, at pagpapakalat ng mga mobile ballistic missiles at pwersa sa ilalim ng tubig. Ito ba ang iyong plano sa lahat ng panahon, Gardner, na gawing parang baliw si McLanahan, umaatake sa mga target sa buong planeta at pilitin kaming mag-react na parang lalaban kami sa isang digmaang pandaigdig? Dahil ganyan talaga ang tunog!"
    
  "Sa tingin mo, kasabwat ko si McLanahan? Baliw ang lalaking ito! Siya ay ganap na wala sa kontrol! Inatake niya ang militar ng Amerika, inagaw ang isang lihim na base militar, at nagnakaw ng ilang mataas na uri ng sasakyang panghimpapawid at armas. Walang nakikipag-ugnayan sa kanya sa halos kalahating araw - sa palagay namin ay maaaring nagpakamatay siya sa istasyon ng kalawakan."
    
  Buweno, naisip ni Zevitin, ito ang pinakamagandang balita na narinig niya sa mahabang panahon. "Walang maniniwala sa alinman dito," sinabi niya kay Gardner. "Kailangan mong bigyan ako ng isang bagay na sasabihin sa aking gabinete at sa mga pinuno sa Duma, Joe, kung hindi ay maaaring mawala ang bagay na ito. Paano niya ginawa ang pag-atakeng iyon sa Mashhad, Joe?"
    
  "Iyan ang tinatawag nilang nontrusion, Leonidas," sabi ni Gardner. Nanlaki ang mga mata ni Zevitin sa gulat - talagang sasabihin sa kanya ng Pangulo ng Amerika! "Ang ilan sa mga eroplano at spacecraft ng McLanahan ay nilagyan ng isang sistema kung saan hindi lamang nila mai-jam ang radar at mga komunikasyon, ngunit aktwal na mag-iniksyon ng pekeng code at signal sa sistema ng kaaway. Maaari nilang i-reprogram, i-disable o kontrolin ang mga computer, salakayin ang mga network, ipakilala ang mga virus, lahat ng kalokohan na iyon."
    
  "Ito ay kamangha-manghang!" - bulalas ni Zevitin. Oo, nakakagulat na sinasabi mo sa akin ang lahat ng ito! "Ganito ba ang paglipad ng mga bombero sa Mashhad?"
    
  "Pinilit nila ang mga air defense sa paligid ng lungsod na tumugon sa mga decoy," sabi ni Gardner. "Ang air defense guys ay tila pinatay ang kanilang mga missile system upang hindi sila mabaril sa isang bagay na wala roon, at na nagpapahintulot sa mga bombero na makalusot. Na-hack din ng McLanahan ang kanilang mga naka-encrypt na pagpapadala ng radyo at binigyan sila ng mga maling utos, na nagpapahintulot sa mga bombero na makita ang pag-install ng laser at atakehin ito."
    
  "Kung totoo ang lahat ng ito, Joe, dapat tayong gumawa ng deal upang ibahagi ang teknolohiyang ito," sabi ni Zevitin, "o hindi bababa sa pangako na hindi ito gagamitin maliban sa panahon ng idineklarang digmaan. Maiisip mo ba kung ang teknolohiyang ito ay nahulog sa maling kamay? Maaari nitong sirain ang ating ekonomiya! Maaari tayong ibalik sa Panahon ng Bato sa isang iglap!"
    
  "Lahat ng mga asshole ng McLanahan sa Dreamland ang nakaisip ng mga bagay na ito," sabi ni Gardner. "Isasara ko ang Dreamland at babarilin ko ang bastard na si McLanahan. Sa tingin ko umalis siya sa space station at bumalik sa Dreamland. Sa sobrang tagal ay hindi niya pinansin ang mga utos ko at ginawa niya ang gusto niya. Mayroon akong isang kaibigan, isang makapangyarihang senador, na susubukan na ilantad si McLanahan, at kapag ginawa niya, itutulak ko ang kanyang asno sa dingding.
    
  "Sino ang senador, Joe?"
    
  "Hindi pa ako handang ibunyag ang pangalan."
    
  "Ito ay magbibigay ng kredibilidad sa aking mga argumento sa harap ng Duma, Joe."
    
  Nagkaroon ng maikling paghinto; pagkatapos: "Senator Stacy Ann Barbeau, Majority Leader. Pumunta siya sa Dreamland upang subukang makipagkita kay McLanahan o Luger upang subukang i-defuse ang sitwasyong ito."
    
  Naninilip ba sa kanya ang Senate Majority Leader? Hindi ito maaaring maging mas mahusay. Ang isip ni Zevitin ay tumakbo pasulong. Maglakas-loob ba siyang magmungkahi nito...? "Hindi mo gustong gawin ito, Joe," maingat niyang sabi. "Ayaw mo nang ilantad ang iyong sarili o si Barbeau. Si McLanahan ay isang napaka-tanyag na tao sa iyong bansa, hindi ba?"
    
  "Oo, sa kasamaang-palad."
    
  "Kung gayon, hayaan mong imungkahi ko ang ideyang ito, Joe: sa ibabaw ng Black Sea at Iran, hayaan mong gawin namin ito para sa iyo."
    
  "Ano?" - Itinanong ko.
    
  "Sinabi mo sa amin kung saan ang mga bombero na ito at kailan, at inalagaan namin sila para sa iyo; Sinabi mo sa amin ang tungkol sa spaceplane at dinala mo sila sa isang posisyon kung saan maaari tayong humampas-"
    
  "Ano? Anong ginawa mo sa spaceplane...?"
    
  "Dalhin si McLanahan sa malinis na tubig," patuloy ni Zevitin, na halos mabulunan. "Let Senator Barbeau tell us where he is. Magpapadala ako ng team para parusahan siya."
    
  "Ibig mong sabihin, isang Russian mercenary group?"
    
  "Hindi mo gusto ang dugo ni McLanahan sa iyong mga kamay, Joe," sabi ni Zevitin. "Gusto mong ilayo siya dahil higit pa siya sa pang-iistorbo sa iyo - panganib siya sa buong mundo. Kailangan niyang pigilan. Kung mayroon kang tao sa loob, hilingin sa kanya na makipag-ugnayan sa amin. Sabihin sa amin kung nasaan siya. Gagawin namin ang natitira at wala kang dapat malaman tungkol dito."
    
  "Hindi ko alam kung magagawa ko ito..."
    
  "Kung seryoso mong isinasaalang-alang ang pagpatay sa kanya ng personal, kung gayon seryoso ka sa panganib na idinudulot niya hindi lamang sa kapayapaan sa mundo, kundi sa seguridad at mismong pagkakaroon ng Estados Unidos ng Amerika. Ang lalaking ito ay isang banta sa pinakadalisay nitong anyo. Isa siyang ligaw na aso na kailangang ibaba."
    
  "Iyon nga ang sinabi ko, Leonid!" sabi ni Gardner. "Hindi lang nalampasan ni McLanahan ang linya, ngunit sa tingin ko siya ay naging ganap na hindi mapigilan! He brainwash his people to attacking American troops... or maybe he used that "netrusion" crap to brainwash them. Kailangan siyang pigilan bago niya sirain ang buong bansa!"
    
  "Kung gayon kami ay nagkakaisa, Joe," sabi ni Zevitin. "Bibigyan kita ng numerong matatawagan, isang secure at discreet na pag-reset, o maaari kang mag-encode ng mensahe sa pamamagitan ng 'hotline'. Wala kang kailangang gawin kundi sabihin sa amin kung nasaan ito. Hindi mo kailangang malaman ang anumang bagay. Ito ay ganap na mapabulaanan."
    
  Nagkaroon ng mahabang paghinto sa linya; pagkatapos: "Okay, Leonid. Kumbinsihin ang iyong mga tao na ang America ay hindi gusto ng digmaan at walang mga plano laban sa Russia, at kami ay magtutulungan upang pigilan ang McLanahan." At ibinaba niya ang tawag.
    
  Ito ay masyadong magandang upang maging totoo! bulalas ni Zevitin sa sarili. Dalawang nangungunang pulitiko sa Estados Unidos ang tutulungan siyang patayin si Patrick McLanahan! Ngunit kanino ipagkatiwala ang proyektong ito? Hindi ang kanyang sariling intelligence bureau-napakaraming nanginginig na alyansa, napakaraming hindi alam para sa ganitong uri ng trabaho. Ang tanging taong mapagkakatiwalaan niya ay si Alexandra Khedrov. Tiyak na may mga ahente sa kanyang ministeryo na kayang gawin ang trabaho.
    
  Pumunta siya sa kanyang kwarto na katabi ng kanyang administrative office. Mag-isang nakaupo si Alexandra sa kama sa dilim. Naka-on ang speakerphone; umaasa siyang makikinig ito at handang magbigay ng payo sa kanya. Siya ay isang mahalagang tagapayo at isang taong pinagkakatiwalaan niya nang higit sa sinuman sa buong Kremlin. "Kaya, mahal ko," sabi ni Zevitin, "ano sa palagay mo? Sasabihin sa amin nina Gardner at Barbeau kung nasaan ang McLanahan! Kailangan kong mag-assemble ka ng isang team, ipadala sila sa Nevada at maging handa sa pag-atake." Natahimik siya. Ang kanyang mga tuhod ay hinila pataas sa kanyang dibdib, ang kanyang ulo ay nakababa sa kanyang mga tuhod, ang kanyang mga braso ay nakapulupot sa kanyang mga binti. "Alam ko, mahal ko, ito ay isang kasuklam-suklam na bagay. Ngunit ito ay isang pagkakataon na hindi natin maaaring palampasin! Hindi ka ba sumasang ayon?" Nanatili siyang hindi gumagalaw. "Mahal...?" Pinindot ni Zevitin ang switch ng ilaw... at nakitang wala na siyang malay! "Alexandra! Anong nangyari? ayos ka lang ba?"
    
  "Maaari kitang tulungan dito, Mr. President." Lumingon si Zevitin... at nakita niya sa kanyang aparador, na nakatago sa dilim, ang isang pigura sa isang madilim na kulay-abo na uniporme na kumbinasyon ng isang flight suit at nakasuot ng katawan... isang Tin Woodman combat armor system, napagtanto niya. Sa kanyang mga kamay ay isang malaking sandata, isang kumbinasyon ng isang sniper rifle at isang kanyon. "Itaas ang kamay".
    
  Ginawa niya ang sinabi sa kanya. "Sino ka?" - tanong ni Zevitin. Napaatras siya ng isang hakbang...sa switch ng ilaw, na, kung mapapapatay at ma-on niya itong muli, ay magpapadala ng emergency signal sa kanyang security team. "Isa ka sa Tin Woodmen ng McLanahan, hindi ba?"
    
  "Oo," sabi ng lalaki sa isang electronic na synthesized na boses.
    
  "Pinadala ka ni McLanahan para patayin ako?"
    
  "Hindi," narinig ni Zevitin ang boses na nagsabi. Lumingon siya... at doon, nakasuot ng ibang Tin Woodman battle armor ngunit walang helmet, si Patrick McLanahan mismo. "Akala ko ako mismo ang gagawa nito, Mr. President."
    
  Tumalikod si Zevitin, itinulak si McLanahan palayo, sumugod sa switch ng ilaw at nagawa itong patayin at saka muling bumukas. Walang imik na pinanood ni McLanahan habang galit na galit na inilipat ni Zevitin ang switch pataas at pababa. "Ito ay isang napaka-kahanga-hangang gawa upang palihim na lampasan ang aking seguridad sa aking pribadong tirahan at sa aking silid-tulugan," sabi ni Zevitin. "Ngunit ngayon kailangan mong labanan ang iyong daan sa daan-daang mga sinanay na commando. Hinding hindi ka magtatagumpay."
    
  Ang nakabaluti na kaliwang kamay ni McLanahan ay bumaril, isinara sa pulso ni Zevitin, at pinisil. Pakiramdam ni Zevitin ay parang napunit ang kamay niya sa braso at napaluhod siya sa sakit, sumisigaw sa sakit. "Mayroong mga animnapu't dalawang guwardiya doon, at inalagaan namin silang lahat habang papunta rito," sabi ni McLanahan. "Na-bypass din namin ang koneksyon sa pagitan ng iyong sistema ng seguridad at base militar sa Zagorsk - iisipin nilang maayos ang lahat."
    
  "Nontrusion", akala ko ba tawag mo dito?
    
  "Oo".
    
  "Napakatalino. Malalaman na ito ng buong mundo bukas, at sa lalong madaling panahon sasabihin namin sa buong mundo ang tungkol dito kapag na-reverse engineer namin ang teknolohiya."
    
  Umangat ang kanang kamay ni McLanahan at pumulupot sa leeg ni Zevitin. Ang kanyang mukha ay ganap na walang emosyon, walang emosyon. "I don't think so, Mr. President," sabi niya.
    
  "So. Naging assassin ka na ba ngayon? Ang dakilang Air General na si Patrick Shane McLanahan ay naging isang karaniwang mamamatay-tao. Hindi sapat ang pagtaksilan mo sa iyong sinumpaan at pagsuway sa iyong commander-in-chief, di ba? Ngayon, gagawin mo ang ultimong mortal na kasalanan at sisirain ang buhay ng isang tao dahil lamang sa isang personal na paghihiganti?"
    
  Nakatayo lang doon si McLanahan, walang ekspresyon, nakatingin ng diretso sa nakangiting mukha ni Zevitin; pagkatapos ay tumango siya at simpleng sumagot, "Yes, Mr. President," at walang kahirap-hirap na pinagdikit ang kanyang mga daliri hanggang sa tuluyang malanta at walang buhay ang katawan sa kanyang mga kamay. Ang dalawang Amerikano ay nakatayo roon nang isang minuto, habang pinapanood ang pagdumi ng dugo sa makintab na sahig na gawa sa kahoy at ang katawan ay humatak ng ilang beses hanggang sa tuluyang nabitawan ni McLanahan ang katawan mula sa kanyang pagkakahawak.
    
  "Hindi ko naisip kahit isang segundo na gagawin mo ito, boss," sabi ni Major Wayne Macomber sa kanyang elektronikong boses.
    
  Pumasok si Patrick sa closet at inilabas ang kanyang helmet at electromagnetic rail gun. "Matagal na akong walang iniisip na iba, Zipper," sabi niya. Isinuot niya ang kanyang helmet at itinaas ang kanyang railgun. "Umuwi kana".
    
    
  MAIN BOX, NAVAL SUPPORT BASE THURMONT (CAMP DAVID), MARYLAND
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  Mapupunta ang lahat sa impiyerno, sinabi ni Pangulong Joseph Gardner sa kanyang sarili. Pero hindi ko kasalanan. Kailangang umalis ng McLanahan sa lalong madaling panahon. Kung kailangan niyang makipag-deal sa diyablo para gawin ito, sana.
    
  Naglakad siya mula sa kanyang pribadong opisina pabalik sa kwarto ng presidential residence sa Camp David, kung saan nakita niya ang kanyang bisita-ang staff sargeant na nakasakay sa unang Air Force aircraft-na nakatayo sa bar sa dulong bahagi ng silid, nakasuot lamang. isang halos transparent na negligee. bukas hanggang sa pinakailalim, habang ang kanyang mga kamay ay mapang-akit na nakadakip sa likod niya. Damn, naisip niya, isa ito sa pinakamainit na future officers sa Air Force! "Hey honey, sorry natagalan, pero hindi ito makapaghintay. Kunin mo kami ng inumin, okay?"
    
  "Ayusin mo ang iyong sarili, ikaw fucking bastard," narinig niya, "pagkatapos ay pumunta at itulak ito sa iyong asno." Biglang lumingon si Gardner...
    
  ... at nalaman na nakatayo sa harap niya ay walang iba kundi si Senator Stacy Ann Barbeau! "Stacy!" bulalas niya. "Paano ka nakarating dito?"
    
  "Congratulations from General McLanahan," narinig niya. Lumingon siya sa kabilang direksyon at nakita niya ang isang figure na nakasuot ng futuristic na body armor at helmet na nakatayo sa dingding. Nakarinig siya ng tunog sa likuran niya at nakita niya ang isa pang figure na nakasuot ng head-to-toe body armor at helmet, na may hawak na malaking rifle, na pumasok sa silid.
    
  "Sino ka?" - bulalas ng pangulo. "Paano ka nakarating dito?" Sa wakas ay nalaman niya kung sino sila. "Kayong mga McLanahan Tin Woodmen! Pinadala ka ba niya para patayin ako?"
    
  "Huwag mo silang pansinin, Joe!" Sigaw ni Barbeau. "Ano ang ibig sabihin ng lahat ng ito? Nakipag-deal ka ba kay Zevitin para patayin ng mga ahente ng Russia si McLanahan?"
    
  "Nagsisimula na itong magmukhang isang napakagandang ideya, Stacy, hindi ba?" - tanong ni Gardner. "Ito mismo ang kinatatakutan ko-papatayin ni McLanahan ang lahat ng kanyang mga kaaway at sakupin ang gobyerno!"
    
  "Kaya, para magplano ng diskarte para makaahon sa krisis, magdadala ka ng sisiw sa Camp David, magsaya sa kanya sandali, at pagkatapos ay makipag-deal sa Pangulo ng Russia na pumatay ng isang heneral na Amerikano?"
    
  Biglang lumingon si Gardner. "Tulong! Tulungan mo ako!" - sumigaw siya. "Nasa kwarto ako, at may mga armadong tao dito! Halika dito! Tulong! "
    
  Ang isa sa mga armored figure ay humakbang patungo kay Gardner, inilagay ang isang kamay sa kanyang leeg at pinisil. Ang paningin ni Gardner ay sumabog sa isang ulap ng mga bituin mula sa biglaang matinding sakit. Lahat ng lakas niya ay agad na nawala sa katawan niya at napaluhod siya. "Lahat sila ay incapacitated sa ngayon, Mr. President," sabi ng armored figure. "Walang makakarinig sa iyo."
    
  "Lumayo ka sa akin!" Humihikbi si Gardner. "Huwag mo akong patayin!"
    
  "Ako mismo ang dapat pumatay sa'yo, kalokohan mo!" - sigaw ni Barbeau. "I wanted to get McLanahan out of the way, baka mapahiya o mapahiya kung hindi siya makikipagtulungan, pero hindi ko siya papatayin, tanga ka! At tiyak na hindi ako makikipag-deal sa mga Ruso para gawin ito!"
    
  "Kasalanan ni McLanahan," sabi ni Gardner. "Baliw siya. Kinailangan kong gawin."
    
  Bumitaw ang pigura na nakahawak sa leeg ni Gardner. Bumagsak si Gardner sa sahig habang nakatayo sa ibabaw niya ang nakabaluti na pigura. "Makinig ka sa akin nang mabuti, Ginoong Pangulo," sabi ng pigura sa kakaibang boses ng computer. "Mayroon kaming recording tungkol sa iyo na umamin na nakipagsabwatan sa mga Ruso upang barilin ang mga Amerikanong bombero at ang Black Stallion spaceplane, at nakipagsabwatan sa Pangulo ng Russia upang ipasok ang mga ahente ng Russia sa bansa upang patayin ang isang Amerikanong heneral."
    
  "Hindi mo ako mapapatay!" sigaw ni Gardner. "Ako ang Pangulo ng Estados Unidos!"
    
  Hinampas ng pigura ang nakabaluti nitong kamao sa tabi mismo ng ulo ng Pangulo, pagkatapos ay pababa ng dalawang pulgada, na sumuntok sa maple floor at konkretong base ng kwarto. Muling sumigaw si Gardner at sinubukang tumakas, ngunit hinawakan siya ng pigura sa lalamunan, dinala ang kanyang naka-helmet na mukha hanggang sa mukha ng Pangulo. "Madali kitang mapatay, Mr. President," sabi ng pigura. "Itinigil namin ang Navy SEALs, pinahinto namin ang Secret Service, at pinahinto namin ang Russian Air Force - tiyak na mapipigilan namin kayo. Pero hindi ka namin papatayin."
    
  "Kung gayon ano ang gusto mo?"
    
  "Amnesty," sabi ng figure. "Ganap na kalayaan mula sa pag-uusig o pagsisiyasat para sa sinumang sangkot sa mga aksyon laban sa Estados Unidos o mga kaalyado nito mula sa Dreamland, Battle Mountain, Batman, Tehran at Constanţa. Buo at marangal na paglabas para sa lahat ng hindi gustong maglingkod sa ilalim mo bilang kanilang Commander-in-Chief."
    
  "Ano pa?"
    
  "Iyon lang," sabi ng kabilang figure. "Pero para masigurado na gagawin mo ang sinasabi namin, mawawala ang Tin Woodmen at ang Criminal Investigation Units. Kung tatawid ka sa aming landas o anumang mangyari sa sinuman sa amin, babalik kami at tatapusin ang trabaho."
    
  "Hindi mo kami mapipigilan," sabi ng unang Tin Woodman. "Hahanapin ka namin kahit saan mo subukang magtago. Hindi mo kami masusubaybayan o matutuklasan dahil maaari naming manipulahin ang iyong mga sensor, network ng computer at komunikasyon sa anumang paraan na pipiliin namin. Susubaybayan namin ang lahat ng iyong mga pag-uusap, iyong mga email, iyong mga galaw. Kung ipagkanulo mo kami, hahanapin ka namin at mawawala ka na lang. Naiintindihan mo ba, Mr. President?" Napatingin siya sa dalawang babae sa kwarto. "Para din sa inyong dalawa ito. Wala kami, pero babantayan ka namin. Kayong lahat."
    
    
  EPILOGUE
    
    
  Siya na nahuhulog sa kanyang sarili ay hindi umiiyak.
    
  - TURKISH PROVERB
    
    
    
  LAKE MOJAVE, NEVADA
  MAKALIPAS ANG ILANG LINGGO
    
    
  Ang batang lalaki ay naghulog ng linya ng pangingisda sa Lake Mojave mula sa kanyang pagdapo sa ibabaw ng isang mabatong outcrop sa tabi ng isang mahaba at malawak na ramp ng bangka. Ang Lake Mojave ay hindi talaga isang lawa, isang malawak na kahabaan lamang ng Colorado River sa timog ng Las Vegas. Isa itong sikat na tambayan sa taglamig para sa mga pana-panahong residente, ngunit kahit ngayon, sa unang bahagi ng tagsibol, ramdam na nila ang init ng tag-araw, at nagkaroon ng kasiyahan tungkol sa lugar na hindi na hinintay ng mga tao na umalis. Hindi kalayuan sa bata ay nakatayo ang kanyang ama, naka-shorts, naka-sunglass, naylon running sandals at isang Tommy Bahama shirt, na nagta-type sa isang laptop computer sa lilim ng covered picnic area. Sa likuran niya, sa isang RV park, sinira ng mga snowbird ang kanilang campsite at naghahanda na ilipat ang kanilang mga trailer, camper at SUV sa mas banayad na klima. Sa lalong madaling panahon, tanging ang pinaka masugid na mahilig sa disyerto ang matitira upang makaligtas sa malupit na mainit na tag-araw sa katimugang Nevada.
    
  Sa gitna ng pagmamadalian ng campsite, narinig ng lalaki ang tunog ng mas mabigat kaysa sa karaniwan na sasakyan. Nang hindi lumingon o nagpapakita na napansin niya, lumabas siya sa kanyang kasalukuyang programa at tumawag ng isa pa. Sa pagpindot ng isang key, ang remote wireless network camera sa poste ng telepono ay na-activate at nagsimulang awtomatikong subaybayan ang bagong dating. Nakatutok ang camera sa plaka ng sasakyan at sa loob ng ilang segundo ay nakuhanan nito ang mga titik at numero at natukoy ang may-ari ng sasakyan. Kasabay nito, ang isang wireless RFID sensor na matatagpuan kasabay ng camera ay nagbabasa ng naka-encode na signal ng pagkakakilanlan na ipinadala mula sa sasakyan, na nagpapatunay sa pagkakakilanlan nito.
    
  Ang kotse, isang madilim na H3 Hummer na may tinted na salamin sa paligid maliban sa windshield, ay naka-park sa puting gravel lot sa pagitan ng marina restaurant at ng launch ramp, at tatlong lalaki ang lumabas. Lahat ay nakasuot ng maong, salaming pang-araw at bota. Isang lalaki, na nakasuot ng brown na safari-style vest, ay nanatili sa tabi ng kotse at nagsimulang mag-survey sa lugar. Ang pangalawang lalaki ay nakasuot ng isang bukas na puting business shirt na nakabukas ang kwelyo at ang mga manggas ay nakataas, habang ang pangatlong lalaki ay nakasuot din ng isang open brown na safari style vest.
    
  Ang lalaki sa picnic table ay nakatanggap ng maliit na beep sa kanyang wireless Bluetooth headset, na nagsasabi sa kanya na ang isang maliit na millimeter wave sensor na naka-install sa parke ay nakakita ng isa sa mga lalaki na may dalang malaking metal na bagay - at hindi rin ito isang tackle box. Huminto ang pangalawang lalaking naka-vest nang humigit-kumulang isang dosenang hakbang mula sa lugar ng piknik sa tabi ng ramp patungo sa ramp sa paglulunsad sa tabi ng basurahan at nagsimulang mag-survey sa lugar, gaya ng ginawa ng una. Lumapit ang pangatlong lalaki sa lalaking nasa picnic table. "Sapat na ba ang init dito para sa iyo?" - tanong niya.
    
  "Kalokohan ito," sabi ng lalaki sa picnic table. Ibinaba niya ang kanyang laptop, bumangon, bumaling sa bagong dating at tinanggal ang kanyang salaming pang-araw. "Sinasabi nila na ito ay tataas ng isang daan sa Mayo at mananatili sa itaas ng isang daan at sampu sa buong Hunyo, Hulyo at Agosto."
    
  "Great," sabi ng bagong dating. "Nakakabawas sa bilang ng mga bisita, ha?" Nilampasan niya ang lalaki sa batang nangingisda malapit sa rampa ng bangka. "Damn, hindi ako makapaniwala kung gaano kataas si Bradley."
    
  "Ngayon siya ay magiging mas matangkad kaysa sa matanda anumang araw ngayon."
    
  "Walang duda". Inabot ng bagong dating ang kanyang kamay. "Kamusta ka na, Patrick?"
    
  "Ang galing lang, Mr. President," sabi ni Patrick McLanahan. "Ikaw?" - Itinanong ko.
    
  "Malaki. Nakakatamad. Hindi, ako ay may sakit at pagod dito," tugon ng dating Pangulo ng Estados Unidos na si Kevin Martindale. Tumingin siya sa paligid. "Medyo madilim ang lugar mo dito, Muk. Hindi ito San Diego. Hindi ito kahit na ang Vegas."
    
  "Ang disyerto ay nakamamanghang, lalo na kung pupunta ka dito sa huling bahagi ng taglamig at maranasan ang unti-unting pagbabago sa temperatura," sabi ni Patrick.
    
  "May balak ka bang manatili?"
    
  "Hindi ko alam, sir," sabi ni Patrick. "Bumili ako ng bahay at airport hangar sa Searchlight. Hindi ko alam kung handa na ba akong mag-assemble. Lumalaki ang lugar. Nag-homeschool ako ngayon kay Bradley, ngunit sinasabi nila na ang mga paaralan dito ay nagiging mas mahusay habang parami nang parami ang mga tao na lumipat sa lugar.
    
  "At ang John Masters ay nasa labas lang ng Highway 95."
    
  "Oo, at halos araw-araw niya akong pinipilit na pumasok sa trabaho para sa kanya, ngunit hindi ako sigurado," pag-amin ni Patrick.
    
  "Ang desperadong astronaut na ito na si Hunter Noble ay nag-sign up sa kanya. Balita ko vice president na siya. Pero sigurado akong makakahanap sila ng lugar para sa iyo kung iyon ang gusto mo."
    
  "Nandoon, tapos na."
    
  "May isa pang bagay na pareho nating nagawa noon, Patrick," sabi ni Martindale.
    
  "Naisip ko na maaga o huli ay sasabihin mo ito."
    
  "Mayroon kang Tin Woodmen at TIEs, hindi ba?"
    
  "Ano?" - Itinanong ko.
    
  "Isa kang kakila-kilabot na sinungaling," natatawang sabi ni Martindale.
    
  "May point pa bang magsinungaling? Sigurado akong maganda ang intelligence network mo..."
    
  "Kasing ganda ng ginawa mo raw? Nagdududa ako. I very much doubt it," sabi ng dating pangulo. "Makinig ka, kaibigan, kailangan ka pa. Kailangan ka ng bansa. Kailangan kita. Tsaka ang itinago mo ay pag-aari ng gobyerno. Hindi mo ito mapapanatili." Binigyan siya ni Patrick ng isang direktang sulyap-isang panandaliang sulyap lamang, ngunit malakas at malinaw ang kahulugan. "Okay, you can probably keep it, pero hindi mo dapat basta-basta i-shell. Maraming kabutihan ang magagawa dito." Walang sinabi si Patrick. Hinubad ni Martindale ang kanyang salaming pang-araw at pinunasan ito ng manggas ng kanyang kamiseta. "Narinig mo na ba ang pinakabagong balita tungkol sa Persia?"
    
  "Tungkol sa pinatay na bagong presidente?"
    
  "Kapag nabalitaan ito, mababaliw na naman ang buong Middle East at muling lalabas si Mohtaz sa ilalim ng batong pinagtataguan niya noong umalis ang mga Ruso at muling angkinin ang pagkapangulo. Nais ng mga tao na kontrolin ni Reyna Azhar ang gobyerno hanggang sa idaos ang mga bagong halalan, ngunit iginigiit niya na si Punong Ministro Noshar ang kumuha ng responsibilidad."
    
  "Tama siya".
    
  "Si Noshar ay isang burukrata, isang bean counter. Hindi niya kayang pamunuan ang bansa. Si Hazard o Boujazi ay dapat mamuno sa ilalim ng mga kapangyarihang pang-emerhensiya hanggang sa maisagawa ang halalan."
    
  "Magiging maayos din siya, sir. Kung hindi ito ang kaso, pupunta si Azar sa parliament at magrerekomenda ng iba. Talagang hindi ito gagawin ni Bujazi."
    
  "Sa tingin mo, tatanungin niya si Sakez, ang deputy prime minister?"
    
  "Sana hindi. Gumawa siya ng napakaraming paglalakbay sa Moscow upang maging angkop sa akin.
    
  Tumango si Martindale bilang pag-unawa. "Alam kong sinusunod mo ang bagay na ito," sabi niya. "Sa pamamagitan ng paraan, tungkol sa Moscow - ano sa palagay mo ang kapalit na ito para kay Zevitin, Igor Truznev, ang dating pinuno ng FSB?"
    
  "Siya ay isang uhaw sa dugo na thug," sabi ni Patrick. "Medyo tahimik siyang naglilinis doon. Sinabi nila na ang susunod na tao na "muling italaga" sa Siberia ay si Khedrov.
    
  Ngumiti si Martindale at tumango. "Kahit na hindi ko pa naririnig iyon, Patrick!" - excited niyang sabi. "Salamat sa tip. may utang ako sayo".
    
  "Huwag mo nang banggitin, sir."
    
  "Masyadong masama ang tungkol kay Zevitin, ha?" komento ni Martindale. "Aksidente sa ski," sabi nila. Narinig kong lumabas ang puno na ito at halos matanggal ang ulo niya. Kawawang bastard. May narinig ka pa ba tungkol dito?" Walang komento si Patrick. "Ang nakakatawa ay nangyayari ito sa parehong oras na sinalakay ni Boujazi ang Mashhad at bigla kang bumalik mula sa Armstrong. Sa palagay ko, ang mga kakaibang bagay ay talagang nangyayari sa tatlo, ha?"
    
  "Opo, ginoo."
    
  "Oo. Syempre ginagawa nila." Inakbayan ni Martindale ang mga balikat ni Patrick. "Nakikita mo, aking kaibigan, hindi mo maaaring iwanan ang negosyo," sabi niya. "Nasa dugo mo yan. Maaari kong pangalanan ang ilang daang hot spot sa mundo, at sasabihin mo sa akin ang isang bagay na kawili-wili tungkol sa bawat isa sa kanila."
    
  "Sir, hindi po ako interesado"
    
  "Mongolia," pagsingit ni Martindale. Napangiti siya nang makitang lumiwanag ang mga mata ni Patrick. "Oo, may alam ka. Ano ito?"
    
  "Narinig ko na si Heneral Dorjin ay papalitan bilang chief of staff dahil masyado siyang palakaibigan sa Estados Unidos," sabi ni Patrick.
    
  "Kaya ngayon ay maaari na siyang tumakbo bilang pangulo, tama ba?"
    
  "Hindi, dahil ipinanganak siya sa Inner Mongolia - China - at bilang isang batang opisyal ay nagpahayag ng kanyang katapatan sa Beijing," sabi ni Patrick. "Ngunit tatakbo ang kanyang anak."
    
  Pinalakpakan ni Martindale ang kanyang mga kamay. "Damn, nakalimutan ko si Miren Dorjin...!"
    
  "Muren."
    
  "Muren. Tama. Nagtapos siya sa Berkeley dalawang taon na ang nakalilipas na may master's degree, tama ba?"
    
  "Dobleng Ph.D. Ekonomiya at Pamahalaan."
    
  Tumango si Martindale, natutuwa na naipasa ni Patrick ang dalawang maliliit na pagsubok na ibinigay nito sa kanya. "Nakita mo? Alam kong alam mo ang lahat ng ito!" Masayang bulalas ni Martindale. "Bumalik ka, Patrick. Magsanib-puwersa ulit tayo. Sisikapin natin ang mundong ito."
    
  Ngumiti si Patrick, pagkatapos ay tumingin sa kanyang anak na nangingisda at sinabing, "See you, Mr. President," at lumabas upang samahan ang kanyang anak sa mainit na umaga ng tagsibol.
    
    
  MGA KUMPIRMASYO
    
    
  Salamat sa kapwa may-akda na si Debbie Macomber at sa kanyang asawang si Wayne para sa kanilang kabutihang-loob.
    
    
  AUTHOR'S NOTE
    
    
  Ang iyong mga komento ay malugod na tinatanggap! Mag-email sa akin sa readermail@airbattleforce.com o bisitahin ang www.AirBattleForce.com upang basahin ang aking mga sanaysay at komento at makuha ang pinakabagong mga update sa mga bagong proyekto, iskedyul ng paglilibot at higit pa!
    
    
  tungkol sa may-akda
    
    
  Si DALE BROWN ang may-akda ng maraming librong bestselling ng New York Times, simula sa Old Dog Running noong 1987. Ang dating US Air Force captain ay madalas na matatagpuang lumilipad ng kanyang sariling eroplano sa himpapawid ng Nevada.
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
  Dale Brown
  Mga di-banal na pwersa
    
    
  MGA TAUHAN
    
    
    
  MGA AMERIKANO
    
    
  PATRICK S. MCLANAHAN, US Air Force Lieutenant General (Ret.), Partner at President, Scion Aviation International
    
  KEVIN MARTINDALE, dating Pangulo ng Estados Unidos, sikretong may-ari ng Scion Aviation International
    
  JONATHAN COLIN MASTERS, Ph.D., Direktor ng Operasyon, Sky Masters Inc.
    
  HUNTER NOBLE, Bise Presidente ng Pag-unlad, Sky Masters Inc.
    
  JOSEPH GARDNER, Pangulo ng Estados Unidos
    
  KENNETH T. PHOENIX, Pangalawang Pangulo
    
  CONRAD F. CARLISLE, National Security Advisor
    
  MILLER H. TURNER, Kalihim ng Depensa
    
  WALTER CORDUS, Chief of Staff ng White House
    
  STACY ANN BARBO, Kalihim ng Estado
    
  USMC GENERAL TAYLOR J. BAIN, Chairman, Joint Chiefs of Staff
    
  US ARMY Major General CHARLES CONNOLLY, Division Commander sa Northern Iraq
    
  US ARMY COLONEL JACK T. WILHELM, 2nd Wing Executive Officer, Allied Nakhla Air Base, Iraq
    
  ARMY Lieutenant Colonel MARK WEATHERLY, Regimental Executive Officer
    
  ARMY MAJOR KENNETH BRUNO, Regimental Operations Officer
    
  U.S. Air Force LIEUTENANT COLONEL JIA "BOXER" CAZZOTTO, Commander, 7th Air Expeditionary Squadron
    
  CHRIS THOMPSON, Presidente at CEO ng Thompson Security, isang pribadong kumpanya ng seguridad sa Allied Nakhla Air Base, Iraq.
    
  FRANK BEXAR, private intelligence officer
    
  CAPT KELVIN COTTER, USAF, Deputy Regimental Air Traffic Control Officer
    
  MARGARET HARRISON, Direktor ng Unmanned Aerial Vehicles, Pribadong Kontrata
    
  REESE FLIPPIN, Private Contract Meteorological Officer
    
    
  MGA TURKS
    
    
  KURZAT HIRSIZ, Pangulo ng Republika ng Turkey
    
  AYSE AKAŞ, Punong Ministro ng Republika ng Turkey
    
  HASAN CICEK, Ministro ng Pambansang Depensa ng Republika ng Turkey
    
  GENERAL ORHAN SAHIN, Secretary General ng National Security Council ng Turkey
    
  MUSTAFA HAMARAT, Ministro ng Ugnayang Panlabas ng Turkey
    
  FEVSI GUKLU, Direktor ng National Intelligence Organization
    
  GENERAL ABDULLAH GUZLEV, Chief of Staff ng Armed Forces of the Republic of Turkey
    
  GENERAL AIDIN DEDE, Deputy Military Chief of Staff
    
  MAJOR AYDIN SABASTI, liaison officer, U.S. Second Regiment, Allied Nakhla Air Base, Iraq.
    
  MAJOR HAMID JABBURI, Deputy Liaison Officer
    
  GENERAL BESIR OZEK, Commander ng Jandarma (Turkish National Internal Security Forces)
    
  LIEUTENANT GENERAL GUVEN ILGAZ, Deputy Commander, Jandarma
    
  Lt. GENERAL MUSTAFA ALI, Shift Commander ng Jandarma
    
    
  IRAQI
    
    
  ALI LATIF RASHID, Pangulo ng Republika ng Iraq
    
  COLONEL YUSUF JAFFAR, Commander, Allied Nakhla Air Base, Tall Qaif, Iraq
    
  MAJOR JAFAR OSMAN, Iraqi Maqbara (Grave) Company, 7th Brigade Commander
    
  COLONEL NURI MAVLAUD, liaison officer ng Second Regiment
    
  ZILAR "BAZ" (HAWK) AZZAWI, pinuno ng Iraqi PKK insurgents
    
  SADUN SALIH, assistant squad leader ng Azzawi
    
    
  MGA SANDATA AT MGA daglat
    
    
    
  MGA DAGDAG AT TERMINOLOHIYA
    
    
  AMARG-Aerospace Maintenance and Regeneration Group ("Boneyard"), isang pasilidad ng U.S. Air Force malapit sa Tucson, Arizona na nag-iimbak, nagdidismantle, at nagre-refurbi ng mga piyesa mula sa may kapansanan na sasakyang panghimpapawid
    
  AOR - Lugar ng Pananagutan
    
  AQI - Al-Qaeda sa Iraq, ang Iraqi na sangay ng teroristang organisasyon ni Osama bin Laden
    
  "combat rattle" - mga personal na kagamitan na kinakailangan para sa mga operasyon ng labanan
    
  bullseye - isang itinalagang punto kung saan ang impormasyon tungkol sa saklaw at pagdadala sa isang target ay maaaring maipadala sa mga bukas na frequency nang hindi inilalantad ang sariling lokasyon
    
  C4I - Utos, kontrol, komunikasyon, kompyuter at katalinuhan
    
  Ang Cankaya ay ang upuan ng pamahalaan ng Republika ng Turkey
    
  CHU - Container Habitation Unit, isang mobile living space na kahawig ng isang cargo container na ginagamit ng mga sundalo ng US sa Iraq
    
  Ang Chuville ay isang lugar na may malaking bilang ng BC
    
  DFAC-Kantina
    
  ECM - Mga Elektronikong Pagtutol
    
  EO-Mga electro-optical sensor na maaaring elektronikong magpalaganap o magpaganda ng mga optical na imahe
    
  FAA - Federal Aviation Administration, ahensya ng regulasyon ng aviation ng US
    
  FOB - Forward Operating Base, isang base militar malapit o sa teritoryo ng kaaway
    
  Fobbits - slang para sa staff at support staff
    
  Fobbitville - slang para sa gusali ng punong-tanggapan
    
  FPCON - Kondisyon ng Force Protection, Pagsusuri sa Antas ng Kaaway o Terorista na Banta sa isang Pag-install ng Militar (dating THREATCON)
    
  GP - Pangunahing Target (gravity bomb o sasakyan)
    
  IA-Iraqi Army
    
  IED - Improvised Explosive Device
    
  IIR-Infrared image sensor, isang thermal sensor na may sapat na resolution para sa imaging
    
  ILS - Instrument Landing System, isang radio beam system na maaaring gumabay sa sasakyang panghimpapawid na lumapag sa mahirap na kondisyon ng panahon
    
  IM - instant messaging, paglilipat ng mga text message sa pagitan ng mga computer
    
  IR-Infrared
    
  Mga pag-click - kilometro
    
  Ang KRG ay ang Kurdistan Regional Government, isang pampulitikang organisasyon na namamahala sa autonomous na rehiyon ng Kurdish sa hilagang Iraq.
    
  LLTV - Mababang Banayad na TV
    
  LRU-Line Replacement Units, mga bahagi ng aircraft system na madaling maalis at mapalitan sa flight line kung sakaling magkaroon ng malfunction.
    
  Ang Mahdi ay isang salitang balbal para sa sinumang dayuhang mandirigma
    
  Adaptive Mission Technology - Awtomatikong hinuhubog ang mga ibabaw ng sasakyang panghimpapawid upang magbigay ng mga pinahusay na kakayahan sa pagkontrol sa paglipad
    
  Mga mode at code - mga setting para sa iba't ibang aircraft identification transponder radios
    
  MTI - Moving Target Indicator, isang radar na sumusubaybay sa mga gumagalaw na sasakyan sa lupa mula sa malayong distansya
    
  Nontrusion - pagpapadala ng maling data o programming sa isang network ng computer ng kaaway gamit ang mga digital na komunikasyon, data link o sensor
    
  NOFORN - Walang dayuhan; pag-uuri ng seguridad na naghihigpit sa pag-access ng mga dayuhang mamamayan sa data
    
  PAG - Congress for Freedom and Democracy, alternatibong pangalan para sa Kurdistan Workers' Party
    
  PKK-Karker Party sa Kurdistan, Kurdistan Workers' Party, isang separatistang organisasyon ng Kurdish na naglalayong lumikha ng isang hiwalay na bansa mula sa mga etnikong Kurdish na rehiyon ng Turkey, Iran, Syria at Iraq; itinalaga bilang isang teroristang organisasyon ng ilang mga bansa at organisasyon
    
  ROE - Mga Panuntunan ng Pakikipag-ugnayan, Mga Pamamaraan at Limitasyon para sa isang Operasyon ng Pakikipaglaban
    
  SAM - surface-to-air missile
    
  SEAD - Pagsupil sa mga air defense ng kaaway gamit ang mga kakayahan sa jamming at armas upang sirain ang mga air defense, radar o command and control facility ng kaaway
    
  triple-A - artilerya na anti-sasakyang panghimpapawid
    
    
  Armas
    
    
  AGM-177 Wolverine - autonomous air- o ground-launched attack cruise missile
    
  Ang CBU-87 Combination Munition ay isang air-dropped weapon na nagpapakalat ng mga anti-personnel at anti-vehicle mine sa isang malawak na lugar
    
  Ang CBU-97 Sensor Fuse Weapon ay isang air-dropped weapon na maaaring makakita at makasira ng maraming armored vehicle nang sabay-sabay sa malawak na lugar.
    
  CID - Cybernetic Infantry Device, isang kinokontrol na robot na may pinahusay na tibay, armor, sensor at kakayahan sa pakikipaglaban
    
  Ang Cobra attack helicopter ay isang magaan, pangalawang henerasyong helicopter ng US Army na nilagyan ng mga armas.
    
  Ang CV-22 Osprey ay isang medium transport aircraft na maaaring lumipad at lumapag tulad ng isang helicopter, ngunit pagkatapos ay maaaring iikot ang mga rotor nito at lumipad tulad ng isang fixed-wing aircraft
    
  JDAM - Joint Direct Damage Munition, isang kit para sa paglalagay ng mga gravity bomb na nagbibigay sa kanila ng malapit-tumpak na pag-target gamit ang Global Positioning System navigation information
    
  Ang KC-135R ay ang pinakabagong modelo ng Boeing 707 family refueling aircraft
    
  Ang Kiowa ay isang light helicopter na nilagyan ng mga advanced na sensor na ginagamit upang makita ang mga target ng attack helicopter
    
  MIM-104 Patriot - American-made na ground-based na anti-aircraft missile system
    
  Ang SA-14 ay isang second-generation na anti-aircraft missile na ginawa ng Russia na may manu-manong paglulunsad.
    
  SA-7 - Ang unang henerasyong anti-aircraft missile na ginawa ng Russia na may manu-manong paglulunsad
    
  Slingshot - isang malakas na sistema ng pagtatanggol ng laser para sa sasakyang panghimpapawid
    
  Si Stryker ay isang eight-wheeled multi-purpose armored personnel carrier ng US Army.
    
  Ang Tin Man ay isang sundalong nilagyan ng advanced na body armor, sensor, at force enhancement system para mapahusay ang kanyang mga kakayahan sa pakikipaglaban.
    
  Ang XC-57 "Loser" ay isang flying wing aircraft na orihinal na binuo para sa susunod na henerasyong bomber ng US Air Force, ngunit na-convert sa isang multi-role transport aircraft nang ang proyekto ay natalo sa isang contract competition
    
    
  EXTRACTS MULA SA TUNAY NA BALITA NG MUNDO
    
    
    
  BBC NEWS ONLINE, 30 OKTUBRE 2007:
    
  ...Ang mga tensyon sa pagitan ng Turkey at ng Iraqi Kurdish na rehiyon ay patuloy na tumaas sa mga buwan na humahantong sa kasalukuyang krisis na na-trigger ng mga pag-atake ng PKK na pumatay ng humigit-kumulang apatnapung Turkish na tropa nitong mga nakaraang linggo.
    
  ...Noong Mayo, nagalit ang Turkey nang ibigay ng multinational force na pinamumunuan ng US ang kontrol sa seguridad sa tatlong probinsya ng Iraqi Kurdistan at mabilis na itinaas ang bandila ng Kurdish kapalit ng Iraqi.
    
  ... "Hindi mo kailangan ng 100,000 [Turkish] tropa para kunin ang iyong mga posisyon," sabi ng isang senior Iraqi Kurdish na politiko. "Ang malinaw na pinaplano nilang gawin ay maglunsad ng isang malaking pagsalakay at kontrolin ang mga pangunahing ruta ng lupain sa loob ng Iraqi Kurdistan na humahantong sa mga bundok sa hangganan sa gilid ng Iraqi."
    
  ... May mga alingawngaw sa mga lupon ng Kurdish na maaaring subukan din ng mga Turko na bombahin o kung hindi man ay neutralisahin ang dalawang paliparan ng Iraqi Kurdish, sa Erbil at Sulaymaniyah, na inaangkin ng Ankara na pinahintulutan ang mga militanteng PKK na makahanap ng kanlungan.
    
  ... "Maaaring sirain sila o bombahin ng mga Turko, tulad ng ginawa nila noon. Ang inaalok nila ay higit pa doon. Pinag-uusapan nila ang isang malakihang pagsalakay ng militar na nagpapahirap sa mga tao, labis na kinakabahan at nababalisa. Maraming tao ang nag-aalala na ang mga ambisyon ng Turkey ay maaaring lumampas sa pagkawasak ng PKK..."
    
    
    
  BBC NEWS ONLINE, 18 ENERO 2008:
    
  ...Ang Turkey ay nagbabanta ng aksyong militar laban sa PKK mula nang palakasin ng mga rebelde ang kanilang pag-atake sa mga tropang Turkish, na naglalagay ng napakalaking pampublikong panggigipit sa pamahalaan dito upang tumugon nang may puwersa. Noong nakaraang buwan, pinahintulutan ng gobyerno ang militar na magsagawa ng mga operasyong cross-border [sa Iraq] laban sa PKK kung kinakailangan.
    
  Ang mga air strike noong Linggo ng gabi ay ang unang pangunahing palatandaan nito.
    
  ...Sinasabi ng Ankara na mayroon itong lihim na pag-apruba ng U.S. para sa mga operasyon nito sa ilalim ng kasunduan na naabot sa Washington noong nakaraang buwan nina Punong Ministro Recep Tayyip Erdogan at Pangulong George W. Bush.
    
  "Naniniwala ako na ang US ay nagbigay ng naaaksyunan na katalinuhan at ang militar ng Turkey ay kumilos," sinabi ng tagapagsalita ng Turkish Foreign Ministry na si Levent Bilman sa BBC...
    
    
    
  "SINIRA NG TROPA NG TURKISH ANG 11 REBELYON SA SOUTHEAST TURKEY MALAPIT SA BORDER NG IRAQ-ASSOCIATED PRESS," MARSO 12, 2007-ANKARA, TURKEY:
    
  Pinatay ng mga tropang Turkish ang 11 rebeldeng Kurdish sa mga sagupaan sa timog-silangan ng Turkey malapit sa hangganan ng Iraq, iniulat ng isang pribadong ahensya ng balita noong Miyerkules. Dumating ang bakbakan dalawang linggo matapos ang walong araw na pagsalakay ng Turkey sa hilagang Iraq upang patalsikin ang mga rebeldeng Kurdistan Workers' Party na lumalaban sa gobyerno ng Turkey mula noong 1984.
    
  ...Natatakot ang ilang nasyonalistang Turko na ang pagpapalawak ng mga karapatang pangkultura ay maaaring humantong sa pagkakahati sa bansa ayon sa mga linyang etniko. Nababahala sila na ang mga Turkish Kurds ay maaaring lumakas ang loob ng rehiyon ng Kurdish na suportado ng US sa hilagang Iraq, na may sariling pamahalaan at milisya...
    
    
    
  PAGTATAYA PARA SA IKALAWANG KWARTA 2008, Walang STRATFOR.COM, APRIL 4, 2008:
    
  Panrehiyong Trend: Ang Turkey ay umuusbong bilang isang pangunahing kapangyarihan sa rehiyon at magsisimulang magkaroon ng impluwensya sa buong paligid nito sa 2008, lalo na sa hilagang Iraq...
    
  Malakas ang pakiramdam ng Turkey hindi lamang sa hilagang Iraq, kundi pati na rin sa kalapit na Balkan at Caucasus, kung saan hinahangad nitong magturo ng bagong independiyenteng Kosovo at bagong mayaman sa langis na Azerbaijan...
    
    
    
  "IRON MAN ANG BAGONG MUKHA NG MGA KONTRAKTOR NG MILITAR," JEREMY SU, SPACE.COM, MAY 6, 2008:
    
  Kapag ang superhero na si Tony Stark ay hindi nagsusuot ng Iron Man armor para personal na tanggalin ang mga kontrabida, nag-aalok siya sa militar ng U.S. ng mga bagong gadget para tumulong na labanan ang digmaan laban sa terorismo.
    
  ...Maaaring hindi gaanong nakikita ang mga indibidwal at kumpanya gaya ng mga drone na umaaligid sa himpapawid ng Afghanistan at Iraq, ngunit gayunpaman, ang kanilang tungkulin ay tumaas nang husto sa mga kamakailang salungatan.
    
  ...Walang nagtatanong sa katotohanan na ang Estados Unidos ay hindi maaaring makipagdigma ngayon nang walang paggamit ng mga kontratista ng militar...Ito ay nangangahulugan na ang mga kontratista ng militar ay lumampas din sa pagbebenta ng mga kagamitang militar. Sila na ngayon ang namamahala sa mga linya ng suplay, nagpapakain ng mga tropa, nagtatayo ng mga base camp, nagpapayo sa diskarte, at lumaban pa bilang mga pribadong pwersang panseguridad...
    
    
    
  "IRAN: ANG AM-IRAQI DEAL AY 'AALIPIN' ang mga Iraqi - RAFSANJANI," STRATFOR.COM HUNYO 4, 2008:
    
  Sinabi ni Iranian Expediency Council Chairman Akbar Hashemi Rafsanjani noong Hunyo 4 na susubukan ng mundo ng Islam na pigilan ang isang pangmatagalang kasunduan sa seguridad sa pagitan ng Iraq at Estados Unidos, na nagsasabing ang mga tuntunin ng deal ay "mag-aalipin" sa mga Iraqis, iniulat ng Associated Press. Sinabi ni Rafsanjani na ang kasunduan ng US-Iraq ay hahantong sa permanenteng pananakop sa Iraq, at ang ganitong pananakop ay mapanganib para sa lahat ng estado sa rehiyon...
    
    
    
  THIRD QUARTER OUTLOOK, STRATFOR.COM, JULY 8, 2008:
    
  ...Rehiyonal na trend: Turkey ay umuusbong bilang isang pangunahing rehiyonal na kapangyarihan at sa 2008 ay magsisimulang magbigay ng impluwensya sa buong paligid nito, lalo na sa hilagang Iraq...Turkey ay nagiging mas matapang sa internasyonal na yugto: pagpapadala ng mga tropa sa hilagang Iraq, namamagitan sa Israeli-Syrian peace negotiations, nagpo-promote ng mga proyekto ng enerhiya sa Caucasus at Central Asia at ipinadarama ang presensya nito sa impluwensya nito sa Balkans...
    
    
    
  "IRAQI PARLIAMENT CONVENS MEETING ON KIRKUK," ASSOCIATED PRESS, JULY 30, 2008:
    
  ... Lumakas ang tensyon noong Lunes kasunod ng pagpapakamatay na pambobomba sa Kirkuk sa panahon ng protesta ng Kurdish laban sa mga batas sa halalan na ikinamatay ng 25 katao at ikinasugat ng higit sa 180.
    
  Ang Kirkuk ay tahanan ng mga Kurds, Turkmen, Arab at iba pang minorya. Kasunod ng pambobomba sa Kirkuk, sinugod ng dose-dosenang galit na mga Kurd ang mga opisina ng partidong pampulitika ng Turkmen na sumasalungat sa pag-aangkin ng Kurdish kay Kirkuk, nagpaputok at nagsusunog ng mga sasakyan sa gitna ng mga akusasyon na ang kanilang mga karibal ang may kasalanan. Siyam na Turkmen, o etnikong Turko, ang iniulat na nasugatan.
    
  Ang Punong Ministro ng Turkey na si Recep Tayyip Erdogan, na nagtatanggol sa mga karapatan ng mga Turkmens, ay nanawagan sa mga awtoridad ng Iraq na magpahayag ng pagkabahala sa mga insidente sa Kirkuk at nag-alok na magpadala ng eroplano upang ilipad ang mga nasugatan sa Turkey para sa paggamot, sinabi ng tanggapan ng Iraqi president. .
    
    
    
  "TURKEY IS CONCERNED ABOUT KIRKUK CITY", ASSOCIATED PRESS, AGOSTO 2, 2008:
    
  Baghdad-Nagpahayag ng pagkabahala ang pamahalaang Turko tungkol sa lungsod ng Kirkuk sa Iraq, kung saan ang mga etnikong Turko ay nasasangkot sa isang alitan sa teritoryo, sabi ng isang opisyal ng Iraq.
    
  Sinabi ng isang hindi kilalang opisyal ng Iraqi Foreign Ministry na nakipag-ugnayan si Turkish Foreign Minister Ali Babican sa Iraqi Foreign Minister Hoshyar Zebari tungkol sa sitwasyon sa lungsod, iniulat ng Kuwait news agency na KUNA noong Sabado.
    
  Hiniling ng Kirkuk Province na maging bahagi ng Iraqi Kurdistan ang lungsod, habang mahigpit na tinutulan ng Turkey ang naturang hakbang.
    
  Bagama't ang lungsod ang may pinakamalaking konsentrasyon ng etnikong Turks sa Iraq, sinabi ng tagapagsalita na si Saeed Zebari na anumang pagtatangka na lutasin ang hindi pagkakaunawaan ay gagawin lamang ng Iraq.
    
  Sinabi ni Zebari na ang anumang pagtatangka sa labas na makialam sa hindi pagkakaunawaan ay hindi tatanggapin ng Iraq, sinabi ng isang tagapagsalita ng KUNA.
    
    
    
  "FIRST LASER GUN SHOT," WIRED, DANGER ROOM, AGOSTO 13, 2008:
    
  Inanunsyo ngayon ng Boeing ang kauna-unahang pagsubok ng isang real-life ray gun na maaaring magbigay sa mga espesyal na pwersa ng US ng isang paraan upang magsagawa ng mga lihim na welga na may "posibleng pagtanggi."
    
  Sa pagsubok sa unang bahagi ng buwang ito sa Kirtland Air Force Base, New Mexico, ang Advanced Tactical Laser ng Boeing - isang binagong C-130H na sasakyang panghimpapawid - "pinaputok ang high-energy chemical laser nito sa pamamagitan ng beam control system. Nakita ng beam control system ang ground target at itinuro ang laser beam sa target ayon sa direksyon ng ATL combat control system..."
    
    
    
  "RECORD NUMBER OF AMERICAN CONTRACTORS IN IRAQ," CHRISTIAN SCIENCE MONITOR, PETER GRIER, AGOSTO 18, 2008:
    
  WASHINGTON-Ang militar ng Amerika ay umaasa sa mga pribadong kontratista mula nang magbenta ng papel, bacon, asukal at iba pang luho ang mga "sutlers" sa mga tropa ng Continental Army noong Rebolusyonaryong Digmaan.
    
  Ngunit ang sukat ng paggamit ng mga kontratista sa Iraq ay hindi pa nagagawa sa kasaysayan ng U.S., ayon sa isang bagong ulat ng kongreso na maaaring ang pinakadetalyadong opisyal na account ng pagsasanay. Noong unang bahagi ng 2008, ayon sa Congressional Budget Office (CBO), hindi bababa sa 190,000 pribadong empleyado ang nagtatrabaho sa mga proyektong pinondohan ng U.S. sa Iraqi theater. Nangangahulugan ito na para sa bawat unipormadong miyembro ng militar ng U.S. sa rehiyon, mayroon ding nakakontratang miyembro ng serbisyo-isang 1-to-1 na ratio.
    
  ...Sinasabi ng mga kritiko ng military outsourcing na ang tunay na problema ay ang flexibility at command and control sa mga pribadong manggagawa...
    
    
    
    " C -300 CURIOSITY ANKARA ," STRATEGIC FORECASTING INC., AUGUST 26 , 2008:
    
    ...Ang Turkey ay nasa proseso ng pagkuha ng ilang variant ng Russian S-300 air defense system, iniulat ng Turkish daily Today's Zaman noong Agosto 25...
    
  ...Kung magtagumpay ang Turkey sa pagkuha na ito, mangangailangan ang follow-up ng Ankara ng dalawang mahalagang paraan. Ang una ay reverse engineering, kung saan ang mga pangunahing bahagi ay disassembled at ang kanilang mga panloob na gumagana ay malapit na sinusuri. Ang pangalawa ay pagsasanay sa elektronikong pakikidigma laban sa mga tunay na sistema...
    
    
    
  "TURKISH ARMY ESESES TO EXPAND POWERS", ASSOCIATED PRESS, ANKARA, TURKEY - OCTOBER 10, 2008:
    
  Nagpulong ang mga pinuno ng Turkey noong Huwebes upang talakayin ang pagpapataas ng kapangyarihan ng militar upang labanan ang mga rebeldeng Kurdish pagkatapos ng pag-atake ng mga pag-atake, na ang ilan ay nagmula sa mga base ng rebelde sa hilagang Iraq.
    
  Ang parliyamento ng Turkey noong Miyerkules ay bumoto na upang palawigin ang mandato ng militar na magsagawa ng mga operasyon laban sa mga rebeldeng Kurdish sa hilagang Iraq, kabilang ang mga operasyon sa lupa ng cross-border.
    
  Ngunit humiling ang militar ng karagdagang kapangyarihan para labanan ang mga rebelde mula sa Kurdistan Workers' Party, o PKK. Ang pulong noong Huwebes ay nakatuon sa pagpapalawak ng mga kakayahan na magagamit ng militar at pulisya...
    
    
    
  PROLOGUE
    
    
    
  Sa labas ng AL-AMADYAH, DAHOK Governorate, REPUBLIC OF IRAQ
  SPRING 2010
    
    
  Ilang oras nang nagaganap ang dilok, o tradisyunal na pagdiriwang ng kasal, ngunit tila walang kahit na sinong pagod. Ang mga lalaki ay sumayaw sa malalaking defas, o frame drums, at nag-tap-dance sa katutubong musika na itinatanghal na may pinahusay na zurna at timburas, habang pinasaya sila ng ibang mga bisita.
    
  Ito ay isang mainit, tuyo, maaliwalas na gabi sa labas. Ang mga grupo ng mga lalaki ay nakatayo dito at doon sa grupo, naninigarilyo at umiinom mula sa maliliit na tasa ng makapal na kape. Ang mga matatandang babae at babae na may makukulay na damit at scarf ay nagdala ng mga tray ng pagkain sa kanila, tinulungan ng mga anak na lalaki o nakababatang kapatid na lalaki na may mga parol.
    
  Pagkatapos maghatid ng mga lalaki sa labas ng reception ng kasal, dinala ng babae ang tray sa kalsada sa kabila ng mga traffic light, nangunguna sa daan ang kanyang sampung taong gulang na anak, sa dalawang Toyota pickup na medyo nakatago sa tabi ng mga puno, isa sa bawat gilid ng kalsada patungo sa bukid. Sinipat ng bata ang kanyang flashlight sa pickup truck sa kanyang kaliwa, diretso sa mga mata ng kanyang kuya. "Pagpalain ka nawa ng Allah at batiin ka! Naabutan kitang natutulog ulit!" - sumigaw siya.
    
  "Hindi ako!" - mas malakas na tumutol ang kapatid kaysa sa balak niya.
    
  "Hani, huwag mong gawin ito. Ngayon ang kapatid mo ay hindi na makakakita sa dilim sandali," saway sa kanya ng ina ng bata. "Pumunta ka at ipagluto mo ang iyong kapatid ng masarap na pagkain at sabihin sa kanya na nagsisisi ka. Let"s go, Mazen," sabi niya sa asawa, "I have more coffee for you."
    
  Inilagay ng asawa ang kanyang AK-47 sa bumper sa harap ng trak at buong pasasalamat na tinanggap ang regalo. Siya ay nakadamit para sa pagdiriwang, hindi para sa tungkuling bantay. "Ikaw ay isang mabuting babae, Zilar," sabi ng lalaki. "Pero sa susunod, ipadala mo rito ang tamad mong kapatid para gawin ang trabaho para sa iyo. Ideya niya na maglagay ng mga bantay sa pasukan." Ramdam niya ang sakit na ekspresyon nito. "Naiintindihan ko. Busy na naman siya sa pagre-recruit, no? Kasal ng sarili niyang anak at hindi niya mapigilan?
    
  "Malakas ang pakiramdam niya-"
    
  "Alam ko, alam ko," naputol ang asawa, malumanay na inilagay ang kanyang kamay sa pisngi ng kanyang asawa upang pakalmahin siya. "Siya ay isang makabayan at nakatuon na nasyonalistang Kurdish. Mabuti para sa kanya. Ngunit alam niya na sinusubaybayan ng mga militia, pulis at militar ang mga ganitong kaganapan, kumukuha ng litrato gamit ang mga drone, gamit ang mga sensitibong mikropono at pagpindot sa mga telepono. Bakit siya nagpatuloy? Masyado siyang nanganganib."
    
  "Gayunpaman, muli akong nagpapasalamat sa pagsang-ayon na magbantay dito para sa mga kadahilanang pangkaligtasan," sabi ng asawa, inalis ang kamay sa mukha nito at hinalikan ito. "Ito ay nagpapagaan sa kanyang pakiramdam."
    
  "Hindi ako nakakakuha ng riple sa loob ng maraming taon mula nang umalis ako sa militia ng Peshmerga sa Kirkuk. Nakita ko ang aking sarili na sinusuri ang fuse bawat tatlong segundo."
    
  "Oh, ikaw ba talaga, asawa ko?" Lumapit ang babae sa AK-47 na nakasandal sa bumper at sinuri ito gamit ang kanyang mga daliri.
    
  "Ah, Los Angeles, sabihin mo sa akin hindi ako..."
    
  "Ginawa mo". Inilipat niya ang safety lever pabalik sa ligtas na posisyon.
    
  "Natutuwa akong wala ang mga kapatid mo para makitang ginagawa mo ito," sabi ng asawa niya. "Marahil kailangan ko ng higit pang mga aral mula sa dating Supreme Commune of Female Commanders."
    
  "Mayroon akong isang pamilya na bubuhayin at isang tahanan na aalagaan-inilaan ko ang aking oras sa kilusan ng kalayaan ng Kurdistan. Hayaan ang mga kabataang babae na makipagbuno nang kaunti para sa pagbabago."
    
  "Maaari mong kahihiyan ang sinumang kabataang babae - sa shooting range at sa kama."
    
  "Oh, at paano mo nalaman ang tungkol sa mga kasanayan ng mga kabataang babae?" mapaglarong tanong niya. Ibinalik niya ang sandata at naglakad palapit sa asawa, na mapang-akit na iindayog ang kanyang balakang. "Marami pa akong lessons na mas gugustuhin kong ituro sayo, asawa." Hinalikan niya ito. "Kaya hanggang kailan mo itatago rito ang panganay kong anak?"
    
  "Hindi magtatagal. Baka isa pang oras." Tumango siya sa kanyang anak, na abala sa pagtataboy sa kanyang nakababatang kapatid mula sa ilang labi ng baklava sa tray. "Ang sarap dito kasama si Neaz. Sineseryoso niya ang gawaing ito. Siya-" Huminto ang lalaki dahil sa palagay niya ay may narinig siyang bisikleta o maliit na scooter na papalapit, parang isang mahinang whirring sound na nagpapahiwatig ng bilis ngunit hindi kapangyarihan. Walang ilaw sa kalsada o sa highway sa kabila. Kumunot ang noo niya, saka inilagay ang tasa ng kape sa kamay ng asawa. "Ibalik si Honey sa community center."
    
  "Ano ito?"
    
  "Malamang wala." Muli siyang tumingin sa maruming kalsada at wala siyang nakitang senyales ng anumang paggalaw - walang ibon, walang kumakaluskos na mga puno. "Sabihin mo sa kapatid mong gagala ako saglit. Sa iba ko sasabihin." Hinalikan niya sa pisngi ang asawa, saka pinuntahan ang kanyang AK-47. "Handa akong pumasok pagkatapos kong matanggap..."
    
  Mula sa gilid ng kanyang mata, mataas sa kanluran, napansin niya ito: isang maikling kislap ng dilaw na liwanag, hindi siksik na parang spotlight, ngunit kumikislap na parang sulo. Kung bakit niya ginawa iyon, hindi siya sigurado, pero itinulak niya ang asawa, patungo sa mga puno sa tabi ng gate. "Bumaba ka!" - sumigaw siya. "Kasinungalingan! Manatili-"
    
  Biglang nagsimulang manginig ang lupa, na para bang isang libong kabayo ang tumalon sa tabi nila. Ang mukha, mga mata at lalamunan ng asawa ay napuno ng mga ulap ng alikabok at dumi na lumitaw nang wala saan, at ang mga bato ay itinapon sa lahat ng direksyon. Napasigaw ang misis nang makitang literal na nagkawatak-watak ang asawa sa mga piraso ng laman ng tao. Parehong napunit ang pickup truck bago pumutok ang tangke ng gas, na nagpadala ng napakalaking bolang apoy sa kalangitan.
    
  Pagkatapos ay narinig niya ito - isang kakila-kilabot na tunog, hindi kapani-paniwalang malakas, na tumatagal lamang ng isang segundo. Para itong isang higanteng umuungol na hayop na nakatayo sa ibabaw niya na parang chainsaw na kasing laki ng isang bahay. Ang tunog ay sinundan ng ilang sandali ng malakas na sipol ng isang jet na lumilipad sa itaas, napakababa na naisip niya na maaaring ito ay dumarating sa isang maruming kalsada.
    
  Sa ilang mga tibok lamang ng puso, ang kanyang asawa at dalawang anak na lalaki ay patay na sa kanyang paningin. Kahit papaano, bumangon ang babae at tumakbo pabalik sa venue ng wedding reception, walang ibang iniisip kundi babalaan ang iba pang miyembro ng kanyang pamilya na tumakas para sa kanilang buhay.
    
  "Ang kalamangan ay malinaw," radioed ang lead pilot ng tatlong-barkong A-10 Thunderbolt II bomber. Malakas siyang nagpreno upang matiyak na sapat na ang layo niya sa iba pang sasakyang panghimpapawid at sa lupain. "Dalawa, na-clear sa mainit na pagtugis."
    
  "Magandang diskarte, pinuno," radyo ang piloto ng pangalawang A-10 Thunderbolt. "Ang pangalawa ay nasa aksyon." Sinuri niya ang infrared video display ng AGM-65G Maverick missile, na malinaw na nagpakita ng dalawang pickup truck sa dulo ng kalsada, ang isa ay nasusunog at ang isa ay buo pa rin, at sa isang mahinang pagtulak ng control stick ay pumuwesto siya sa tabi. ang pangalawang pickup truck. Ang kanyang A-10 ay hindi binago ng isang nakalaang infrared sensor module, ngunit ang "poor man's FLIR" na video mula sa Maverick missile ay nagawa ang trabaho nang maayos.
    
  Ang pagpapaputok ng baril sa gabi ay karaniwang hindi ipinapayong, lalo na sa maburol na lupain, ngunit sinong piloto ang hindi magsasapanganib para sa pagkakataong magpaputok ng hindi kapani-paniwalang GAU-8A Avenger cannon, isang tatlumpung milimetro na Gatling gun na nagpaputok ng malalaking uranium round sa isang rate ng halos apat na libong round kada minuto? Bukod pa rito, dahil ang unang target ay mahusay na nasusunog, madali na ngayong makita ang susunod na target.
    
  Nang bumaba ng tatlumpung degree ang reticle ng Maverick, ibinaba ng piloto ang ilong ng eroplano, gumawa ng mga huling pagsasaayos, at inihayag sa radyo, "Mga baril, baril, baril!" at hinila ang gatilyo. Ang dagundong ng malaking baril na iyon sa pagitan ng kanyang mga binti ay ang pinaka hindi kapani-paniwalang pakiramdam. Sa isang tatlong segundong pagsabog, halos dalawang daang malalaking shell ang umabot sa kanilang target. Nakatuon ang piloto sa pickup truck sa unang segundo, nagpaputok ng limampung round dito at nagdulot ng isa pang kamangha-manghang pagsabog, at pagkatapos ay itinaas ang ilong ng A-10 upang payagan ang natitirang isang daan at tatlumpung round na sumabog sa isang landas patungo sa tumatakas na target ng terorista.
    
  Maingat na hindi masyadong ma-fix sa target, at alam na alam niya ang nakapaligid na lupain, bigla siyang nagpreno at binago ang direksyon sa kanan para makuha ang target na altitude. Ang kakayahang magamit ng A-10 na gawa sa Amerika ay kamangha-mangha-hindi ito karapat-dapat sa hindi opisyal na palayaw nito, "Warthog." "Dalawang malinaw. Tatlo, mainit na binalatan."
    
  "Ikatlo sa welga," sagot ng piloto ng ikatlong A-10 sa pormasyon. Siya ang pinakakaunting karanasan na piloto sa four-ship formation, kaya hindi siya gagawa ng cannon run... ngunit dapat ay ganoon din kapana-panabik.
    
  Itinutok niya ang target - isang malaking garahe sa tabi ng bahay - sa guidance screen ng Maverick missile, pinindot ang "lock" button sa throttle, sinabing "Rifle one" sa radyo, ibinaling ang kanyang ulo sa kanan upang maiwasan ang pagsikat ng ang makina ng missile, at pinindot ang button na "launch" sa control stick. Iniwan ng AGM-65G Maverick missile ang launch guide sa kaliwang pakpak at mabilis na nawala sa view. Pinili niya ang pangalawang missile, inilipat ang reticle sa pangalawang target - ang bahay mismo - at pinaputok ang Maverick mula sa kanang pakpak. Pagkalipas ng ilang segundo ay ginantimpalaan siya ng dalawang maliwanag na pagsabog.
    
  "Ang nagtatanghal ay may visual na imahe ng kung ano ang tila dalawang direktang hit."
    
  "Ang pangatlo ay libre," siya ay nag-radyo habang siya ay nakakuha ng altitude at lumiko patungo sa nakaplanong punto ng pagtatagpo. "Apat, na-clear sa mainit na pagtugis."
    
  "Apat na halimbawa, mabilis na lumilipad," pagkumpirma ng ikaapat na piloto ng A-10. Maaaring ito ay may hindi gaanong kapana-panabik na profile sa pag-atake at hindi karaniwang isinasagawa ng A-10, ngunit ang mga A-10 ay mga bagong miyembro ng fleet at ang kanilang buong kakayahan ay hindi pa ginalugad.
    
  Ang pamamaraan ay mas simple kaysa sa kanyang mga wingmen: panatilihin ang mga control switch na naka-install sa mga istasyon apat at walo; sundin ang mga direksyon ng GPS navigation sa unlocking point; ang pangunahing switch ng pag-aarmas ay nasa posisyon ng "braso"; at pindutin ang release button sa control handle sa pre-planned release point. Dalawang libong-pound GBU-32 na mga bombang ginagabayan ng GPS ang ibinagsak sa kalangitan sa gabi. Hindi kailangang ayusin ng piloto ang anumang bagay o ipagsapalaran ang pag-dive sa lupain: ang mga targeting kit ng armas ay gumamit ng mga signal ng GPS satellite navigation para gabayan ang mga bomba patungo sa target, isang malaking gusali sa tabi ng isang sakahan na na-advertise bilang isang "center ng komunidad" ngunit Sinasabi ng mga mapagkukunan ng paniktik na ang pangunahing lugar ng pagtitipon at recruitment point para sa mga terorista ng PKK.
    
  Well, hindi na. Dalawang direktang hit ang sumira sa gusali, na lumikha ng napakalaking bunganga na mahigit limampung talampakan ang lapad. Kahit na lumilipad ng labinlimang libong talampakan sa ibabaw ng lupa, ang A-10 ay niyanig ng dalawang pagsabog. "Libre ang pang-apat. Ang panel ng armas ay ligtas at maayos."
    
  "Dalawang magandang infiltrate," ang nangungunang piloto sa radyo. Wala siyang nakitang pangalawang pagsabog, ngunit maaaring inilipat ng mga terorista ang isang malaking cache ng mga armas at pampasabog na iniulat na nakaimbak sa gusali. "Muhtesem! Magaling, Lightning. Siguraduhing ligtas ang mga switch sa pag-aarmas, at huwag kalimutang i-off ang ECM at i-on ang mga transponder sa hangganan, kung hindi, buburahin ka namin tulad ng ginawa nila sa mga PKK na scum doon. Magkita-kita tayo sa anchor rendezvous."
    
  Sa loob ng ilang minuto, lahat ng apat na A-10 Thunderbolts, ang bagong nakuhang combat aircraft ng Turkish Air Force, ay ligtas na nakabalik sa hangganan. Isa pang matagumpay na anti-terrorism operation laban sa mga rebeldeng nagtatago sa Iraq.
    
  Napaungol sa hapdi ang babaeng si Zilar Azzawi nang magising siya ilang sandali pa. Ang kanyang kaliwang kamay ay nasa matinding sakit, na parang nabali ang isang daliri sa pagkahulog... At pagkatapos ay napagtanto niya nang may pagkabigla na ang kanyang kaliwang kamay ay wala na doon, napunit hanggang sa gitna ng kanyang bisig. Anuman ang pumatay sa kanyang asawa at mga anak na lalaki at nawasak ang trak ay halos nagtagumpay sa pagpatay sa kanya. Ang kanyang pagsasanay sa PKK commando ay pumalit at nagawa niyang itali ang isang strip ng tela mula sa kanyang damit sa paligid ng kanyang braso bilang isang tourniquet upang pigilan ang pagdurugo.
    
  Nagliyab ang buong paligid niya, at wala siyang ibang pagpipilian kundi manatili sa kanyang kinalalagyan, sa gilid ng kalsada, hanggang sa makuha niya ang kanyang tindig. Lahat ng nasa paligid niya, maliban sa maliit na bahaging ito ng maruming kalsada, ay nasusunog, at napakaraming dugo ang nawala sa kanya na hindi niya akalain na makakalayo siya kahit na alam niya kung saan siya pupunta.
    
  Naglaho ang lahat at lahat, nawasak - ang mga gusali, ang reception ng kasal, lahat ng mga bisita, mga bata... Diyos ko, mga anak, mga anak niya...!
    
  Si Azzawi ay walang magawa ngayon, umaasa na manatiling buhay...
    
  "Ngunit, Diyos, kung hahayaan mo akong mabuhay," malakas niyang sabi, sa mga ingay ng kamatayan at pagkawasak sa paligid niya, "Mahahanap ko ang mga responsable sa pagsalakay na ito, at gagamitin ko ang lahat ng aking lakas upang magtipon ng isang hukbo at lipulin. kanilang. Ang aking nakaraang buhay ay tapos na - kinuha nila ang aking pamilya mula sa akin nang may malupit na pagwawalang-bahala. Sa iyong pagpapala, Diyos, magsisimula ang aking bagong buhay ngayon, at ipaghihiganti ko ang lahat ng namatay dito ngayong gabi."
    
    
  LUMAPIT SA JANDARMA PUBLIC ORDER COMMANDO BASE, DIYARBAKIR, REPUBLIC OF TURKEY
  SUMMER 2010
    
    
  "Kanak Two-seven, Diyarbakir tower, wind three-zero-zero sa walong knots, kisame isang libong kilometro bawat oras, visibility five sa mahinang ulan, runway three-five, clear para sa normal na diskarte sa kategorya ng ILS , berde ang status ng seguridad."
    
  Kinilala ng piloto ng isang KC-135R tanker/cargo aircraft na ginawa ng US ang tawag, pagkatapos ay pinindot ang passenger targeting system. "Malapit na tayong maglanding. Mangyaring bumalik sa iyong mga upuan, siguraduhin na ang iyong mga seat belt ay ligtas na nakakabit, linisin ang iyong mga tray table, at itago ang lahat ng bitbit na bagahe. Tesekkur ederim. Salamat ". Pagkatapos ay bumaling siya sa boom control operator/flight engineer na nakaupo sa likod ng co-pilot at sumigaw sa buong sabungan, "Tingnan mo kung gusto niyang lumapag, Master Sergeant." Tumango ang engineer, tinanggal ang kanyang headphone at tumungo sa cargo bay.
    
  Bagama't ang KC-135R ay pangunahin nang isang aerial refueling na sasakyang panghimpapawid, madalas itong ginagamit upang maghatid ng parehong kargamento at mga pasahero. Ang kargamento ay matatagpuan sa harap ng lungga na interior-sa kasong ito, apat na pallet na puno ng mga kahon na sinigurado ng nylon mesh. Sa likod ng mga tray ay dalawang tray para sa labindalawang tao na economic class na mga upuan ng pasahero, na naka-bold sa sahig upang ang mga pasahero ay maupo na nakaharap sa likuran. Ang paglipad ay maingay, mabaho, madilim at hindi komportable, ngunit ang mahalagang sasakyang panghimpapawid na tulad nito ay bihirang pinapayagang lumipad nang walang buong kargada.
    
  Inipit ng crew engineer ang kargamento at nilapitan ang nakatulog na pasahero na nakaupo sa dulo ng unang hilera sa gilid ng daungan. Ang lalaki ay may mahaba at medyo magulo ang buhok, mga sideburn na lumaki sa loob ng ilang araw, at nakasuot siya ng medyo normal na damit sa kalye, kahit na sinumang naglalakbay sa sasakyang panghimpapawid ng militar ay kinakailangang magsuot ng uniporme o isang business suit. Tumayo ang engineer sa harap ng lalaki at bahagyang hinawakan ang balikat nito. Nang magising ang lalaki, sinenyasan siya ng Master Sergeant, at tumayo siya at sinundan ang Master Sergeant sa pagitan ng mga papag. "Paumanhin sa abala sa iyo, sir," sabi ng boom operator pagkatapos tanggalin ng pasahero ang dilaw na malambot na foam na earplug na isinusuot ng lahat upang protektahan ang kanilang pandinig mula sa ingay, "ngunit tinanong ng piloto kung gusto mong umupo sa sabungan para sa lapitan." landing."
    
  "Ito ba ay normal na pamamaraan, Master Sergeant?" - tanong ng pasahero, Heneral Besir Ozek. Si Ozek ang kumander ng Gendarma Genel Komutanligi, o Turkish national paramilitary forces, na pinagsama ang pambansang pulisya, patrol sa hangganan at pambansang bantay. Bilang isang sinanay na commando, pati na rin ang commander ng isang paramilitary unit na namamahala sa panloob na seguridad, pinahintulutan si Ozek na magsuot ng mas mahabang buhok at sideburns upang mas mahusay na makalabas-masok sa papel ng isang undercover na ahente at obserbahan ang iba nang mas banayad.
    
  "Hindi po, sir," tugon ng barrier operator. "Walang pinapasok sa sabungan maliban sa flight crew. Pero..."
    
  "Hiniling ko na huwag akong mapili sa flight na ito, Master Sergeant. Akala ko malinaw na iyon sa lahat sa team," sabi ni Ozek. "Gusto kong manatiling hindi mahalata hangga't maaari sa paglalakbay na ito. Kaya naman napagdesisyunan kong umupo sa likod kasama ang ibang mga pasahero."
    
  "Paumanhin, sir," sabi ng barrier operator.
    
  Sinuri ni Ozek ang mga cargo pallet at napansin niyang lumingon ang ilang pasahero para tingnan kung ano ang nangyayari. "Well, I guess it's too late now, di ba?" - sinabi niya. "Pumunta ka". Tumango ang gunner operator at pinapasok ang heneral sa sabungan, natutuwa na hindi niya kailangang ipaliwanag sa commander ng sasakyang panghimpapawid kung bakit hindi tinanggap ng heneral ang kanyang imbitasyon.
    
  Maraming taon na ang nakalipas mula nang si Ozek ay nasa loob ng isang KC-135R Stratotanker tanker aircraft, at ang cabin ay tila mas masikip, maingay at mabaho kaysa sa kanyang naalala. Si Ozek ay isang beterano ng infantry at ayaw niyang maunawaan kung ano ang nakakaakit ng mga lalaki sa aviation. Ang buhay ng piloto ay napapailalim sa mga puwersa at batas na walang nakakita o ganap na nauunawaan, at hindi ito ang paraang nais niyang mabuhay. Ang na-upgrade na KC-135R ay isang magandang eroplano, ngunit ang airframe ay nasa serbisyo nang mahigit limampung taon-ito ay medyo bata pa, apatnapu't limang taong gulang pa lamang-at nagsisimula na itong magpakita ng edad nito.
    
  Gayunpaman, ang aviation ay tila ang lahat ng galit sa Turkish Republic sa mga araw na ito. Ang kanyang bansa ay nakakuha lamang ng dose-dosenang mga surplus na taktikal na manlalaban at bombero mula sa Estados Unidos: ang minamahal na F-16 Fighting Falcon fighter-bomber, na itinayo din sa ilalim ng lisensya sa Turkey; ang A-10 Thunderbolt close-in air support aircraft, na binansagan na "Warthog" dahil sa napakalaki, utilitarian na hitsura nito; AH-1 Cobra attack helicopter; at ang F-15 Eagle fighter jet para sa air superiority. Ang Turkey ay patungo sa pagiging isang world-class na rehiyonal na kapangyarihang militar, salamat sa pagnanais ng Estados Unidos na alisin ang sarili sa mga kagamitang nasubok sa labanan ngunit luma na.
    
  Inabot ng barrage operator ang heneral ng headset at itinuro ang upuan ng instructor sa pagitan ng dalawang piloto. "Alam kong ayaw mong maistorbo, Heneral," sabi ng piloto sa intercom, "ngunit bukas ang upuan at naisip ko na baka gusto mo ang tanawin."
    
  "Siyempre," simpleng sagot ni Ozek, na gumagawa ng isang tala sa isip upang alisin ang piloto sa tungkulin kapag siya ay bumalik sa punong-tanggapan; mayroong maraming mga kalalakihan at kababaihan sa Turkish Air Force na alam kung paano sundin ang mga utos na naghihintay sa pilot tanker. "Ano ang katayuan ng seguridad sa paliparan?"
    
  "Berde, ginoo," ang ulat ng piloto. "Walang pagbabago sa loob ng mahigit isang buwan."
    
  "Ang huling aktibidad ng PKK sa lugar na ito ay dalawampu't apat na araw lamang ang nakalipas, Kapitan," naiinis na sabi ni Ozek. Ang PKK, o Karker Party sa Kurdistan, o Kurdistan Workers' Party, ay isang ipinagbabawal na organisasyong militar ng Marxist na naghahangad ng pagbuo ng isang hiwalay na estado ng Kurdistan, na nabuo mula sa mga bahagi ng timog-silangang Turkey, hilagang Iraq, hilagang-silangan ng Syria at hilagang-kanluran ng Iran, lahat ng na ang karamihan ng etnikong Kurdish. Ginamit ng PKK ang terorismo at karahasan, kahit na laban sa malalaking base militar at mga lugar na mahusay na ipinagtatanggol tulad ng mga sibilyang paliparan, upang subukang panatilihin ang sarili sa mata ng publiko at upang pilitin ang mga indibidwal na estado na magkaroon ng solusyon. "Dapat tayong palaging manatiling mapagbantay."
    
  "Yes, sir," pagkumpirma ng piloto sa mahinang boses.
    
  "Hindi ka ba nagsasagawa ng maximum performance approach, Captain?"
    
  "Uh...hindi po, sir," sagot ng piloto. "Ang katayuan sa kaligtasan ay berde, ang kisame at visibility ay mababa, at ang tore ay nagpayo na kami ay malinis para sa isang normal na diskarte sa kategorya." Lumunok siya, pagkatapos ay idinagdag, "At hindi ko nais na magalit ka o ang iba pang mga pasahero sa pamamagitan ng pagbaba sa pinakamataas na pagganap."
    
  Papagalitan sana ni Ozek ang batang tulala na piloto, ngunit nasimulan na nila ang kanilang instrumento at malapit na itong maging abala. Ang maximum na performance takeoffs at approaches ay idinisenyo upang mabawasan ang oras sa nakamamatay na hanay ng shoulder-fired anti-aircraft gun. Ang PKK ay paminsan-minsan ay gumagamit ng Russian-made SA-7 at SA-14 missiles laban sa Turkish government aircraft.
    
  Gayunpaman, ang posibilidad ng gayong pag-atake ngayon ay maliit. Ang kisame at visibility ay medyo mababa, na nililimitahan ang oras na magagamit ng tagabaril upang umatake. Bukod pa rito, karamihan sa mga pag-atake ay ginawa laban sa malalaking helicopter o fixed-wing na sasakyang panghimpapawid sa yugto ng pag-alis dahil ang init na signature na tina-target ng mga missiles ay mas maliwanag-sa panahon ng paglapit, ang mga makina ay tumatakbo sa mas mababang mga setting ng kuryente at medyo cool, na nangangahulugang ang mga missiles mas nahirapan ang pag-lock at maaaring mas madaling ma-jam o ma-trap.
    
  Ang piloto ay nakipagsapalaran na hindi nagustuhan ni Ozek - lalo na't ginagawa lang niya ito upang subukang mapabilib ang nakatataas na opisyal - ngunit ngayon sila ay nasa isang masikip na lugar, at ibinabagsak ang diskarte sa puntong ito, malapit sa mga bundok sa masamang lugar. panahon , ay hindi isang perpektong pagpipilian. Sumandal si Ozek sa kanyang upuan at pinagkrus ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib, na nagpapakita ng kanyang galit. "Continue, captain," simpleng sabi niya.
    
  "Opo, ginoo," nakahinga nang maluwag ang sagot ng piloto. "Co-pilot, mangyaring, bago isagawa ang interception checklist sa glide path." Sa kredito ng piloto, naisip ni Ozek, siya ay isang mahusay na piloto; magiging magandang karagdagan siya sa ilang crew ng airline dahil hindi siya magtatagal sa Turkish Air Force.
    
  Sa kasamaang palad, ang kawalang-interes na saloobin na ito sa hukbo ay nagiging pangkaraniwan sa mga araw na ito habang ang salungatan sa pagitan ng pamahalaan ng Turko at ng mga Kurd ay patuloy na lumalala. Ang Kurdistan Workers' Party, o PKK, ay pinalitan ang pangalan nito sa PAG, o Congress for Freedom and Democracy, at iniwasang gamitin ang terminong "Kurdistan" sa panitikan at mga talumpati nito sa pagtatangkang makaakit ng mas malawak na madla. Sa mga araw na ito, nagsagawa sila ng mga rali at naglathala ng mga dokumentong nagtataguyod ng pagpapatibay ng mga bagong batas sa karapatang pantao upang maibsan ang pagdurusa ng lahat ng inaaping tao sa mundo, sa halip na isulong ang armadong pakikibaka para lamang sa isang hiwalay na estado ng Kurdish.
    
  Ngunit ito ay isang lansihin. Ang PKK ay mas malakas, mas mayaman at mas agresibo kaysa dati. Dahil sa pagsalakay at pagsira ng US sa rehimen ni Saddam Hussein sa Iraq, gayundin sa digmaang sibil sa Iran, walang takot na naglunsad ang mga rebeldeng Kurdish ng mga cross-border na pagsalakay sa Turkey, Iraq, Iran at Syria mula sa maraming ligtas na kampo, na umaasang makikinabang sa kaguluhan at pagkalito at magtatag ng matibay na base sa bawat bansa. Sa tuwing tutugon ang mga tropang Turko, inaakusahan sila ng genocide, at inutusan ng mga pulitiko sa Ankara ang militar na itigil ang pag-uusig.
    
  Pinalakas lamang nito ang loob ng PKK. Ang pinakabagong skit: ang paglitaw ng isang babaeng lider ng terorista. Walang nakakaalam ng kanyang tunay na pangalan; Siya ay kilala bilang Baz, o "Ang Law" sa Arabic, dahil sa kanyang kakayahang humampas nang mabilis at hindi inaasahan, ngunit tila lumilipad at nakatakas sa kanyang mga humahabol nang napakadali. Ang paglitaw nito bilang pangunahing puwersa na nagtutulak para sa kasarinlan ng Kurdish at ang maligamgam na tugon ng mga pamahalaang Turko at Iraqi sa panawagan nito para sa isang madugong digmaan ay nag-aalala kay Heneral Jandarma.
    
  "Kami ay pumapasok sa glide path interception," sabi ng co-pilot.
    
  "Dahan-dahan," sabi ng piloto.
    
  "Narito na," sagot ng co-pilot, at inabot niya ang kanang tuhod ng piloto at inilipat ang switch ng round gear sa pababang posisyon. "Kasalukuyang nagaganap ang pagpapadala... Tatlong berde, walang dilaw, naka-on ang ilaw sa pag-check ng pump button, naka-off at naka-lock."
    
  Inalis ng piloto ang kanyang mga mata sa horizontal position indicator na sapat lang ang tagal upang suriin ang mga gear shift indicator at pindutin upang pindutin ang indicator ng "gear hyd" upang suriin. "Suriin, naka-off at naka-block ang transmission."
    
  "On course, on glide path," sabi ng co-pilot. "Two thousand feet to decision altitude." Inabot ng co-pilot at maingat na tinapik ang airspeed indicator, tahimik na nagbabala sa piloto na bahagyang bumaba ang kanyang airspeed-kasama ang heneral sa sabungan, ayaw niyang i-highlight ang kahit katiting na pagkakamali. Ang kanilang bilis ay bumaba lamang ng limang buhol, ngunit ang mga maliliit na pagkakamali ay tila niyebe sa paglapit ng instrumento, at mas mabuting makita ang mga ito at itama agad ang mga ito kaysa hayaan silang magdulot ng malalaking problema mamaya.
    
  "Tesekkur eder," sagot ng piloto, inamin ang nahuli. Ang isang simpleng "nakuha ka" ay nangangahulugan na natuklasan ng piloto ang kanyang pagkakamali, ngunit ang pasasalamat ay nangangahulugan na ang co-pilot ay nakagawa ng isang mahusay na diskarte. "Isang libo ang natitira."
    
  Ang sinala ng sikat ng araw ay nagsimulang mag-filter sa mga bintana ng cabin, na sinundan ng ilang sandali ng sikat ng araw na tumagos sa malawak na nakakalat na mga ulap. Tumingin si Ozek at nakitang eksaktong nasa gitna sila ng runway, at ang mga visual approach na ilaw ay nagpapahiwatig na sila ay nasa glide path. "Runway in sight," anunsyo ng co-pilot. Ang mga karayom ng ILS ay nagsimulang sumayaw ng kaunti, na nangangahulugang ang piloto ay nakatingin sa labas ng bintana patungo sa runway sa halip na panoorin ang pahalang na tagapagpahiwatig ng posisyon. "Patuloy kang lumapit."
    
  "Salamat". Isa pang magandang catch. "Limang daan hanggang sa taas ng desisyon. Sundin ang checklist na 'pre-landing' at..."
    
  Si Ozek, na nakatutok sa bintana sa halip na mga instrumento, ang unang nakakita nito: isang puting kulot na linya ng usok na nagmumula sa intersection ng mga kalye sa unahan at kaliwa, sa loob ng perimeter fence ng airport, dumiretso sa kanila! "Arrow!" sigaw ni Ozek, gamit ang palayaw na Ruso na "Zvezda" para sa missile na inilunsad sa balikat ng SA-7. "Turn right, now!"
    
  Sa kanyang kredito, ginawa ng piloto ang eksaktong iniutos ni Ozek: agad niyang pinihit ang control wheel nang husto sa kanan at itinakda ang lahat ng apat na throttle sa buong lakas ng labanan. Pero huli na siya. Alam ni Ozek na ngayon ay mayroon lamang silang isang pagkakataon: na ito talaga ay ang SA-7 missile at hindi ang mas bagong SA-14, dahil ang lumang missile ay nangangailangan ng isang maliwanag na mainit na lugar upang gabayan ito, habang ang SA-14 ay maaaring masubaybayan ang anumang pinagmulan ng init. , kahit ang sikat ng araw ay naaninag mula sa isang flashlight.
    
  Sa isang kisap-mata, nawala ang rocket - lumipad ito ng ilang metro mula sa kaliwang pakpak. Ngunit may iba pang mali. Isang beep ang tumunog sa sabungan; desperadong sinubukan ng piloto na paikutin ang KC-135 sa kaliwa upang i-level out ito at marahil ay i-level out pa ito muli sa runway, ngunit hindi tumutugon ang eroplano-ang kaliwang pakpak ay mataas pa rin sa kalangitan at walang sapat na aileron power. para ibaba ito. Kahit na ang mga makina ay tumatakbo nang buong lakas, sila ay ganap na natigil, na nagbabanta na mapunta sa isang tailspin anumang sandali.
    
  "Anong ginagawa mo, kapitan?" sigaw ni Ozek. "Ibaba ang iyong ilong at ipantay ang iyong mga pakpak!"
    
  "Hindi ako makatalikod!" - sigaw ng piloto.
    
  "Hindi namin maabot ang runway - ipantay ang mga pakpak at maghanap ng lugar para sa isang emergency landing!" Sabi ni Ozek. Tumingin siya sa bintana ng co-pilot at nakita niya ang isang football field. "Eto! Football field! Ito ang landing spot mo!"
    
  "Kaya kong kontrolin! Kaya ko ito ...!"
    
  "Hindi, hindi mo magagawa - huli na!" - sigaw ni Ozek. "Ibaba mo ang iyong ilong at tumungo sa football field, o mamamatay tayong lahat!"
    
  Wala pang limang segundo ang natitira, pero parang slow motion itong pinanood ni Ozek. Sa halip na subukang iangat ang natigil na tanker pabalik sa langit, pinakawalan ng piloto ang back pressure sa mga control levers. Sa sandaling nagawa niya ito at ang mga makina ay nasa buong lakas, ang mga aileron ay tumugon kaagad at ang piloto ay nagawang ipantay ang mga pakpak ng eroplano. Dahil mababa ang ilong, mabilis na tumaas ang airspeed, at sapat na ang pagkabigla para iangat ng piloto ang ilong halos sa landing position. Pinihit niya ang throttles sa idle, pagkatapos ay sa cut-off na sandali bago bumagsak ang malaking tanker.
    
  Si Ozek ay itinapon pasulong halos sa center console, ngunit ang kanyang mga sinturon sa balikat at lap ay nakahawak, at naisip niya nang may panghihinayang na siya ay nakaranas ng mas mahirap na pag-landing noon... at pagkatapos ay bumaba ang gamit sa ilong na may dagundong, at naramdaman ng heneral ng Turko. na para bang naputol na siya sa kalahati. Nabasag ang gearbox sa harap at bumuhos ang dumi at turf sa windshield na parang tidal wave. Bumagsak sila sa isang poste ng layunin ng football, pagkatapos ay bumagsak sa isang bakod at ilang mga garahe at mga gusaling imbakan bago huminto sa base gymnasium.
    
    
  CHAPTER FIRST
    
    
    
  WHITE SANDS MISSILE RANGE, Bagong MEXICO
  SA KINABUKASAN
    
    
  "Masters Two-Two, ito ay White Sands." Ang portable na radyo ay kumaluskos sa buhay, na pumunit sa tahimik na hangin sa umaga. "Ang takeoff cleared, runway one-zero, wind calm, altimeter two-nine-nine-seven. Ang status ng pagbabanta ay pula, inuulit ko, pula, muling basahin."
    
  "Naiintindihan, Masters Two-Two copies, takeoff cleared, runway one-zero, threat status red."
    
  Ang malaki, medyo kakaibang hitsura ng eroplano ay nagsimula ng mga makina nito at naghanda na pumunta sa aktibong runway. Ito ay medyo nakapagpapaalaala sa B-2 Spirit na "flying-wing" stealth bomber, ngunit higit na mas bulbous kaysa sa intercontinental bomber, na nagpapahiwatig ng mas malaking kapasidad ng kargamento. Sa halip na mga makina na nakapaloob sa fuselage, ang sasakyang panghimpapawid ay may tatlong makina na naka-mount sa likuran ng fuselage sa mga maiikling pylon.
    
  Habang ang kakaibang may pakpak na guppy na eroplano ay pumarada sa holding line papunta sa aktibong runway, halos isang milya sa kanluran, isang lalaking nakasuot ng telang cap, balaclava, makapal na proteksiyon na berdeng jacket at mabibigat na guwantes ang nagbuhat ng MANPADS, o man-portable na anti-aircraft. missile, launcher papunta sa kanyang kanang balikat. complex. Naglagay muna siya ng device na halos kasing laki ng lata ng gulay sa ilalim ng launcher, na nagbigay ng cooling argon gas para sa infrared finder at pinapagana ang baterya ng device.
    
  "Allah Akbar, Allah Akbar," sabi ng lalaki sa mahinang boses. Pagkatapos ay tumayo siya at itinutok ang sandata sa silangan, patungo sa unti-unting pagtaas ng tunog ng mga makina ng eroplano na umiikot para sa paglipad. Hindi pa sapat ang liwanag para makita ang eroplano mula sa ganoong kalayuan, kaya ibinaba ng rocket na lalaki ang kanyang night vision goggles sa ibabaw ng kanyang mga mata, maingat na inayos ang posisyon ng kanyang ulo upang mapuntirya pa rin niya ang MANPADS sa pamamagitan ng mga bakal na tanawin nito. Isinaaktibo niya ang sandata sa pamamagitan ng pagpindot at pagpapakawala sa built-in na safety at drive lever. Naririnig niya ang mga umiikot na gyroscope sa missile guidance bay kahit na sa ingay ng airliner na dumadagundong sa disyerto.
    
  Habang itinuon niya ang kanyang saklaw sa berde at puting imahe ng umaatras na jetliner, narinig niya ang mahinang ungol sa kanyang headphones, na nagpapahiwatig na kinuha ng MANPADS' infrared sensor ang tambutso ng makina ng jetliner. Pagkatapos ay pinindot niya at hinawakan ang "uncage" lever at ang signal ng pagkuha ay naging mas malakas, na nagsasabi sa kanya na sinusubaybayan ng misayl ang isang magandang target.
    
  Naghintay siya hanggang sa maisahimpapawid ang eroplano dahil kung binaril niya ito habang nasa lupa pa ito, malamang na naihinto ng mga tripulante ang eroplano nang ligtas sa runway at mabilis na naapula ang apoy, na pinapanatili ang pinakamaliit na mga nasawi. Ang pinaka-mahina na sandali ay limang segundo pagkatapos ng paglipad, dahil ang eroplano ay mabagal na bumibilis at ang landing gear nito ay gumagalaw; kung nabigo ang makina nito, ang mga tripulante ay kailangang mag-react nang mabilis at tumpak upang maiwasan ang sakuna.
    
  Ngayon na ang oras. Bumulong siya ng isa pang "Allahu Akbar," itinaas ang launcher upang ang target ay nasa ibabang kaliwang sulok ng bakal na paningin, pinigilan ang kanyang hininga upang hindi malanghap ang rocket exhaust, pagkatapos ay hinila ang gatilyo.
    
  Isang maliit na ejection motor ang nagpaputok ng rocket mula sa bariles nito mga tatlumpung talampakan sa hangin. Nang magsimulang bumagsak ang misayl, ang unang yugto ng solid rocket na motor nito ay nagpaputok at ang misayl ay tumungo patungo sa target nito, na ang sensor ay ligtas na naka-lock sa lugar. Pagkatapos ay ibinaba ng missile na tao ang kanyang protective flaps at pinanood ang labanan nang may kagalakan sa pamamagitan ng kanyang night vision goggles, at ilang sandali pa ay nakita niya ang missile na sumabog sa isang ulap ng apoy. "God damn it, Akbar," ungol niya. "Ang cool noon" .
    
  Pero hindi pa tapos ang counterattack. Sa sandaling umabot sa kanya ang tunog ng pagsabog makalipas ang ilang segundo, biglang naramdaman ng rocket na lalaki ang matinding pag-aapoy sa buong katawan. Inihagis niya sa lupa ang ginamit na launcher, nalilito at nataranta. Para sa kanya ay biglang nilamon ng apoy ang buong katawan niya. Bumagsak siya sa lupa, umaasang maapula ang apoy sa pamamagitan ng paggulong, ngunit ang init ay lumalakas bawat segundo. Wala siyang nagawa kundi ang pumulupot sa isang proteksiyon na bola at takpan ang kanyang mga mata, umaasang maiwasang mabulag o masunog ng buhay. Napasigaw siya nang kumalat ang apoy, nilalamon siya...
    
  "Oh boss, anong nangyari?" may narinig siyang boses sa headphone niya. "Ayos ka lang ba? Kami ay nasa byahe na. Tahan na!"
    
  Natagpuan ng lalaki ang kanyang dibdib at ang kanyang puso ay tumibok dahil sa biglaang pag-akyat ng adrenaline sa kanyang dugo, at nahirapan siyang magsalita ng ilang sandali... ngunit ang matinding pag-aapoy ay biglang tumigil. Sa wakas, tumayo siya at inayos ang sarili. Walang katibayan na may nangyari sa kanya, maliban sa mga kakila-kilabot na alaala ng matinding sakit na iyon. "Hindi... Well, siguro... well, yes," nag-aalangan na sagot ng rocket scientist, si Dr. Jonathan Colin Masters. "Marahil konte lang".
    
  Limampung taong gulang pa lang si John Masters, ngunit tumingin pa rin siya, at marahil ay palaging mukhang isang teenager na may maselang katangian, malalaking tenga, awkward na galaw ng katawan, baluktot na ngiti, at natural na magulo ang brown na buhok sa ilalim ng kanyang headphones. Siya ang punong opisyal ng pagpapatakbo ng Sky Masters Inc., isang maliit na kumpanya ng pananaliksik at pagpapaunlad ng pagtatanggol na itinatag niya, na sa nakalipas na dalawampung taon ay nakabuo ng ganap na advanced na sasakyang panghimpapawid, satellite, armas, sensor at advanced na mga teknolohiya ng materyales para sa Estados Unidos.
    
  Bagama't hindi na niya pag-aari ang kumpanyang nagtataglay pa rin ng kanyang pangalan-ang mga gawain ng kumpanya ay pinamamahalaan na ngayon ng isang board of directors na pinamumunuan ng kanyang dating asawa at kasosyo sa negosyo, si Helen Cuddiri, at ang batang presidente ng kumpanya, si Dr. Kelsey Duffield-at noon ay sapat na mayaman upang maglakbay sa mundo Sa natitirang bahagi ng kanyang buhay, kung gugustuhin niya, gustung-gusto ni John na gumugol ng oras sa laboratoryo, pagbuo ng mga bagong gadget, o pagsubok sa kanila sa larangan. Walang nakakaalam kung pinahintulutan siya ng lupon ng mga direktor na gumawa ng mga bagay tulad ng pagpapaputok ng mga live na missile mula sa MANPADS o manatili sa labas ng hanay ng misayl sa panahon ng pagsubok para lang pagtawanan siya...o dahil umaasa silang mabubulok siya ng sarili niyang alikabok. mga imbensyon, na halos maraming beses nang nangyari sa paglipas ng mga taon.
    
  Dumating ang ilang Humvee at suportang sasakyan, kabilang ang isang ambulansya, kung sakali, nagniningning ang mga headlight at mga spotlight kay John. Isang lalaki ang tumalon mula sa unang Humvee sa eksena at tumakbo patungo sa kanya. "Okay ka lang ba, John?" tanong ni Hunter "Boomer" Noble. Si Boomer ay isang dalawampu't limang taong gulang na bise presidente na namamahala sa airborne weapons development para sa Sky Masters Inc. Isang dating test pilot ng U.S. Air Force, inhinyero, at astronaut, minsan ay nagkaroon ng nakakainggit na trabaho si Boomer sa pagdidisenyo ng mga kakaibang sistema ng sasakyang panghimpapawid at pagkatapos ay nagawang paliparin ang natapos na produkto mismo. Lumilipad sa rebolusyonaryong XR-A9 Black Stallion na single-stage na spaceplane, na itinutulak sa orbit ng itim na kabayo, si Boomer ay nasa orbit nang mas maraming beses sa nakalipas na dalawang taon kaysa sa iba pang U.S. astronaut corps na pinagsama sa nakalipas na sampung taon. "Diyos ko, tinakot mo kami diyan!"
    
  "Sinabi ko sa iyo, ayos lang ako," sabi ni John, nagpapasalamat na ang kanyang boses ay hindi parang nanginginig tulad ng ilang minuto kanina. "Sa palagay ko medyo lumampas tayo sa kapangyarihan ng emitter, huh Boomer?"
    
  "Itinakda ko ito sa pinakamababang kapangyarihan, boss, at sinuri ko at muling sinuri ito," sabi ni Boomer. "Malamang masyado kayong close. Ang laser ay may hanay na limampung milya - wala ka pang dalawa noong tinamaan ka. Malamang na hindi magandang ideya na kumuha ng sarili mong mga pagsusulit, boss. "
    
  "Salamat sa payo, Boomer," mahinang tugon ni John, umaasang walang makakapansin sa kanyang pakikipagkamay. "Magaling, Boomer. Sasabihin ko na ang pagsubok ng awtomatikong anti-missile na armas ng Slingshot ay isang kumpletong tagumpay."
    
  "Gusto ko rin, Boomer," sabi ng isa pang boses sa likuran niya. Lumapit sa amin ang dalawang lalaki mula sa isa pang Hummer, nakasuot ng business suit, mahabang dark coat at guwantes para protektahan kami mula sa ginaw sa umaga. Sinundan sila ng dalawa pang lalaking nakasuot ng magkatulad, ngunit ang kanilang mga coat ay bukas...nagbibigay sa kanila ng mas madaling access sa mga awtomatikong armas na nakabitin mula sa kanilang mga harness sa ibaba. Isang lalaking may mahabang asin-at-paminta ang buhok at isang goatee na umiling kay John at nagpatuloy, "Muntik ka nang magpakamatay, John... muli."
    
  "Nah...naaayon ito sa plano, Mr. President," sagot ni John.
    
  Ang lalaki, ang dating Pangulo ng Estados Unidos na si Kevin Martindale, ay iginala ang kanyang mga mata sa hindi makapaniwala. Isang numero ng pagtatatag sa Washington sa loob ng mga dekada, nagsilbi si Martindale ng anim na termino sa Kongreso, dalawang termino bilang bise presidente at isang termino bilang pangulo, bago tinanggal sa pwesto; siya ay naging pangalawang tao lamang sa kasaysayan ng Estados Unidos na muling ibinoto.
    
  Nagkaroon din siya ng katangi-tanging kauna-unahang bise-presidente na diborsiyado habang nasa katungkulan, at siya ay isang kumpirmadong bachelor pa rin, madalas na nakikita sa kumpanya ng mga batang artista at atleta. Sa kabila ng katotohanan na si Martindale ay higit sa animnapung taong gulang, siya ay masungit pa rin, tiwala at halos mala-demonyo sa hitsura sa kanyang goatee at mahabang kulot na buhok, pinalamutian ng dalawang kulot na pilak na kandado ng sikat na "pangarap ng photographer" na awtomatikong lumitaw sa kanya sa ang kanyang noo sa tuwing siya ay galit o emosyonal.
    
  "Gusto pa rin niyang gawin ang sarili niyang mga hamon, Mr. President-the more outrageous the better," sabi ng lalaking katabi niya, si retired Lt. Gen. Patrick McLanahan. Mas maikli kaysa sa Martindale ngunit mas malakas ang pagkakagawa, ang McLanahan ay kasing alamat ng Martindale, maliban sa madilim na mundo ng estratehikong labanan sa himpapawid. Limang taon siyang nagsilbi bilang isang navigator at bombardier para sa isang B-52G Stratofortress sa Estados Unidos. Air Force bago mapiling sumali sa isang top-secret research and development unit na kilala bilang High Technology Aerospace Weapons Center, o HAWC, na nakabase sa isang hindi pa natukoy na airbase sa disyerto ng Nevada na kilala bilang "Dreamland."
    
  Sa pangunguna ng kanyang walang pakundangan at bahagyang out-of-control na unang kumander, si Lt. Gen. Bradley James Elliott, ang HAWC ay inatasan ng White House na magsagawa ng mga lihim na misyon sa buong mundo upang pigilan ang kaaway na palakihin ang isang labanan sa isang malawakang sukat. digmaan, gamit ang mga makabagong teknolohiyang pang-eksperimentong hindi magagamit ng anumang iba pang pwersang militar. sa loob ng maraming taon - kung sakaling.
    
  Ang espesyalidad ng HAWC ay ang pagbabago ng mas lumang sasakyang panghimpapawid gamit ang mga bagong sistema at teknolohiya upang gawin itong gumanap na hindi katulad ng anumang nakita ng sinuman, at pagkatapos ay gumagamit ng mga armas na ibinigay ng HAWC para sa mga lihim na programa sa pagsubok sa totoong mundo upang mabilis at tahimik na sugpuin ang potensyal na kaaway. Karamihan sa mga misyon ng HAWC ay hindi alam ng publiko; Ang mga piloto na pinili upang subukang magpalipad ng isang bagong sasakyang panghimpapawid ay hindi malalaman hindi lamang na hindi sila ang unang nagpalipad nito, kundi pati na rin na ang sasakyang panghimpapawid ay ginamit na sa labanan; hindi malalaman ng mga pamilya ng dose-dosenang mga nasawing aviator at inhinyero, kapwa militar at sibilyan, kung ano talaga ang nangyari sa kanilang mga mahal sa buhay.
    
  Dahil sa iisang pag-iisip na determinasyon ni Elliott na mangibabaw, gayundin sa hindi kapani-paniwalang kakayahan ng HAWC, na higit na lumampas sa inaasahan ng sinumang sibilyan o komandante ng militar, madalas na sinimulan ng unit ang mga tugon sa mga bagong banta nang walang ganap na kaalaman o pahintulot mula sa sinuman. Ito sa huli ay humantong sa kawalan ng tiwala at sa wakas ay tahasang pagkondena mula sa Washington at sa pagtatatag ng Pentagon, na naghangad na ihiwalay at kahit na pahinain ang mga aktibidad ng HAWC.
    
  Sa kanyang labing-apat na taon sa HAWC, si McLanahan, ang pinaka may karanasan at napatunayang piloto at mga system operator, ay salit-salit na pinuri, pinarusahan, na-promote, sinibak sa trabaho, binigyan ng gantimpala at kahihiyan. Bagama't itinuturing ng marami bilang pinakabayanihang heneral ng America mula noong Norman Schwarzkopf, tahimik na umalis si McLanahan sa Air Force nang dumating siya sa eksena, nang walang papuri, papuri o pasasalamat mula sa sinuman.
    
  Si Kevin Martindale, parehong Bise Presidente at Pangulo, ay ang pinakamasigasig na tagasuporta ng HAWC, at sa loob ng maraming taon alam niyang makakaasa siya kay Patrick McLanahan upang magawa ang trabaho, gaano man ka-imposible ang mga posibilidad. Ngayong pareho na silang nagretiro sa pampublikong buhay, hindi nakakagulat si John Masters na makita silang magkatabi dito sa mga disyerto ng New Mexico, sa isang lihim na lugar ng pagsubok ng armas.
    
  "Congratulations again, Dr. Masters," sabi ni Martindale. "Sa tingin ko maaari mong itayo ang Slingshot laser self-defense system na ito sa anumang sasakyang panghimpapawid?"
    
  "Yes sir, we can," sabi ni Boomer. "Ang kailangan lang nito ay isang power source at isang twelve-inch open access panel sa pamamagitan ng pressure tank ng aircraft para sa infrared sensor na makita at maidirekta ang beam. Maaari naming i-install at i-calibrate ang device sa loob ng ilang araw."
    
  "Bumubuo ba ito ng proteksiyon na cocoon sa paligid ng buong sasakyang panghimpapawid o idinidirekta lamang nito ang sinag patungo sa misayl?"
    
  "Itinuon namin ang sinag sa missile ng kaaway upang makatipid ng enerhiya at mapakinabangan ang mapanirang epekto ng laser beam," paliwanag ni John. "Kapag nakita ng infrared finder ang isang missile launch, nagpapadala ito ng isang sinag ng puro, high-power na laser energy kasama ang parehong axis sa loob ng milliseconds. Pagkatapos, kung malalaman ng system ang tinatayang punto ng paglulunsad, awtomatiko nitong hahampasin ang lugar ng paglulunsad ng kaaway upang subukang patumbahin ang masamang tao."
    
  "Ano ang pakiramdam ng laser beam, John?" - tanong ni Patrick.
    
  "Para kang sinawsaw sa kumukulong mantika," sagot ni John na may mahinang ngiti. "At ito ay nasa pinakamababang antas ng kapangyarihan."
    
  "Ano pa ang magagawa ng laser na ito, John?" - tanong ni Martindale. "Alam ko na ang HAWC ay nag-deploy ng mga nakakasakit na sistema ng laser sa nakaraan. Pareho ba ang tirador?"
    
  "Well, sir, ang laser ay, siyempre, para lamang sa pagtatanggol sa sarili," sarkastikong sagot ni John.
    
  "Tulad ng XC-57 ay hindi na bomber, tama ba, John?"
    
  "Opo, ginoo. Hindi aprubahan ng gobyerno ng US ang mga kontratista sa pagtatanggol nito na bumuo ng mga nakakasakit na armas at paggamit ng teknolohiya sa mga paraan na maaaring makapinsala sa relasyon sa ibang mga bansa o lumabag sa anumang batas. Kaya, ang laser system ay medyo limitado sa saklaw at mga kakayahan - pangunahin para sa paggamit laban sa mga taktikal na anti-aircraft system at kanilang mga operator."
    
  "Ito ay nag-iiwan ng maraming bukas sa interpretasyon," sabi ni Patrick. "Ngunit maaari mong i-on ang knob at dagdagan ng kaunti ang kapangyarihan, tama?"
    
  "Sa pagkakaalam mo, Mook, ang sagot ay hindi," sabi ni John.
    
  Itinuro ng dating pangulo ang langit sa direksyon ng papaatras na eroplano, na sa sandaling iyon ay pumapasok sa downwind mode, papalapit sa lupa. "Medyo delikado na gamitin ang isa sa iyong bagong malalaking eroplano para subukan ang system, di ba, Doc?" - tanong ni Martindale. "Ito ay isang tunay na Stinger missile na pinaputok mo sa iyong sariling eroplano, kunin ko?" Ang iyong mga shareholder ay hindi maaaring maging masyadong masaya sa panganib ng isang multi-milyong dolyar na sasakyang panghimpapawid tulad nito."
    
  "Talagang gusto kong magpaluha sa iyong mga mata, Mr. Presidente," sagot ni John. "Ang hindi alam ng mga direktor at shareholder ay hindi makakasakit sa kanila. Dagdag pa rito, ang XC-57 'Loser' na ito ay unmanned."
    
  "'Talo', ha?" Nagkomento si Patrick McLanahan. "Hindi ang pinakamagandang pangalan na naisip mo, John."
    
  "Bakit ganyan ang tawag mo?" - tanong ni Martindale.
    
  "Dahil natalo siya sa susunod na henerasyon ng bomber competition," paliwanag ni John. "Hindi nila kailangan ng unmanned aircraft; gusto nila itong maging mas patago at mas mabilis. Nakatuon ako sa payload at range, at alam kong kaya ko itong armasan ng hypersonic standoff weapon, kaya hindi namin kailangan ng stealth.
    
  "Gayundin, ako ay nagdidisenyo at gumagawa ng mga drone sa loob ng maraming taon - dahil lang sa hindi nila gusto ito ay hindi nangangahulugan na hindi ito maaaring isaalang-alang. Hindi ba dapat ang susunod na henerasyong bomber ay ang susunod na henerasyon? Hindi man lang isinasaalang-alang ang disenyo. Ang kanilang pagkawala. Pagkatapos, higit sa lahat, pinagbawalan ako sa paggawa ng eroplano sa loob ng sampung taon."
    
  "Pero ikaw pa rin ang nagtayo nito?"
    
  "Ito ay hindi isang bomber, Ginoong Pangulo, ito ay isang multi-purpose na transportasyon," sabi ni John. "Hindi ito idinisenyo para maghulog ng anuman; ito ay sinadya upang ilagay ang isang bagay dito."
    
  Malungkot na umiling si Martindale. "Tap dancing around the law... Sino pa ba ang alam kong gustong gawin iyon?" Walang sinabi si Patrick. "Kaya gumamit ka ng drone-hindi iyon bomber-upang subukan ang isang laser, na hindi isang nakakasakit na sandata, ngunit pagkatapos ay ilagay ang iyong sarili sa linya ng apoy upang subukan ang mga epekto nito sa mga tao? It makes sense to me," tuyong sabi ni Martindale. "Pero ikaw, siyempre, nagpaluha sa aking mga mata."
    
  "Salamat sir."
    
  "John, ilang Loser ang mayroon ka ngayon?" - tanong ni Patrick.
    
  "Mayroon lamang dalawang iba pa - nagtayo kami ng tatlo para sa kumpetisyon ng NGB, ngunit tumigil sa paggawa sa pangalawa at pangatlo nang tinanggihan ang aming disenyo," sagot ni John. "Research and development program pa rin ito, so it was a low priority... until you call, Mr. President. Isinasaalang-alang namin ang pag-install ng aming system sa komersyal na sasakyang panghimpapawid gayundin sa mga high-end na airframe."
    
  "Tingnan natin ito nang mas malapitan, John," sabi ni Martindale.
    
  "Opo, ginoo. Ipapalipad ko siya ng dahan-dahan para matingnan namin, pagkatapos ay dadalhin ko siya sa lupa. Tingnan mo ang tagal na ito - hindi ka maniniwala." Kinuha niya ang kanyang walkie-talkie at sinubukang kontakin ang kanyang control center, ngunit pinirito ito ng laser beam. "Nakalimutan kong kunin ito sa aking bulsa bago ang pagsusulit," nahihiyang sabi niya, na nakangiti sa mga naka-mute na tawa ng iba. "Kaya mas marami akong nawawalang phone. Boomer...?"
    
  "Nakuha ko, boss," sabi ni Boomer. "Mababa at mabagal?" Tumango si John at kumindat si Boomer at ni-radio ang RV.
    
  Ilang sandali pa, lumitaw ang XC-57 sa huling paraan. Pumatag lamang ito ng limampung talampakan sa ibabaw ng lupa, nakakagulat na dahan-dahang lumilipad para sa napakalaking ibon, na para bang ito ay isang malaking modelo ng balsa wood na maayos na umaanod sa mahinang simoy ng hangin.
    
  "Tulad ng isang buntis na stealth bomber na may mga makina sa labas," komento ni Martindale. "Mukhang anumang oras ay maaaring mahulog mula sa langit. Paano mo ito gagawin?"
    
  "Hindi ito gumagamit ng anumang kumbensyonal na mga kontrol sa paglipad o mga kagamitan sa pag-aangat-ito ay lumilipad gamit ang teknolohiyang mission-adaptive," sabi ni Masters. "Halos bawat square inch ng fuselage at mga pakpak ay maaaring maging elevator o braking device. Maaari itong manned o unmanned. Humigit-kumulang animnapu't limang libong libra ng kargamento, at maaari itong tumagal ng hanggang apat na karaniwang cargo pallet.
    
  "Ngunit ang natatanging loser system ay isang ganap na pinagsama-samang sistema ng paghawak ng kargamento, kabilang ang kakayahang ilipat ang mga lalagyan sa loob habang lumilipad," patuloy ng Masters. "Ito ang unang ideya ni Boomer nang sumakay siya, at nahirapan kaming i-convert ang lahat ng sasakyang panghimpapawid para isama ito. Boomer?
    
  "Buweno, ang problema na lagi kong nakikita sa mga eroplanong pangkargamento ay kapag nasa loob na ang kargamento, wala kang magagawa sa eroplano, sa espasyo o sa kargamento," sabi ni Boomer. "Nasayang ang lahat kapag na-load na ito sa board."
    
  "Ito ay kargamento sa isang cargo plane, Boomer. Ano pa ang gagawin mo diyan?" - tanong ni Martindale.
    
  "Marahil ito ay isang cargo plane sa isang configuration, sir," tugon ni Boomer, "ngunit ilipat ang kargamento at ipasok ang isang modular container sa butas sa tiyan, at ngayon ang cargo plane ay nagiging tanker o surveillance platform. Nakabatay ito sa kaparehong konsepto ng Navy littoral combat ship na kinahihiligan ngayon-isang barko na maaaring magsagawa ng iba't ibang misyon depende sa kung anong hardware module ang inilagay mo."
    
  "Plug and play? Sobrang simple?"
    
  "Hindi naging madali ang pagsasama-sama ng timbang at balanse, ang sistema ng gasolina at ang mga de-koryenteng sistema," pag-amin ni Boomer, "ngunit sa palagay namin ay tama ang mga bug. Naglilipat kami ng gasolina sa pagitan ng iba't ibang tangke upang mapanatili ang balanse. Sa palagay ko ay hindi ito magiging posible nang wala ang sistema ng pag-aangkop ng misyon. Ang natalo ay maaaring magbuhat ng mga module ng kargamento o misyon sa loob sa pamamagitan ng cargo hatch o bottom hatch-"
    
  "Hatch sa tiyan?" Naputol ang sasabihin ni Martindale sabay kindat. "Ang ibig mong sabihin ay ang bomb bay?"
    
  "Hindi ito bomb bay, sir, ito ay isang cargo hatch," sagot ni John. "Dati ay may bomb bay sa loob nito, at hindi ko naisip na tama na i-seal ito-"
    
  "Kaya ito ay naging isang 'cargo hatch,'" sabi ng dating pangulo. "Naiintindihan mo, Doc."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni John, na nagkukunwaring inis sa patuloy na pagpapaalala sa mga tao ng kanyang punto. "Ang Boomer system ay awtomatikong nag-aayos ng mga module kung kinakailangan upang makumpleto ang misyon, ikinokonekta ang mga ito at i-on ang mga ito, lahat sa pamamagitan ng remote control. Kaya niyang gawin ang parehong habang lumilipad. Kapag kailangan ang isang module o naubos na ang isa sa mga ito, maaaring palitan ito ng cargo handling system ng isa pa."
    
  "Anong mga module ang mayroon ka, John?" - tanong ni Martindale.
    
  "Gumagawa kami ng mga bago bawat buwan, ginoo," pagmamalaki ni John. "Sa ngayon ay mayroon kaming mga air refueling modules kasama ang mga wingtip hose hanger na naka-mount sa lupa at maaaring mag-refuel ng sasakyang panghimpapawid na may kagamitan. Mayroon din kaming laser radar modules para sa air at ground surveillance na may satellite data link; infrared at electro-optical surveillance modules; at isang aktibong module sa pagtatanggol sa sarili. Malapit na kami sa paggawa ng netrusion module at Flighthawk control system - paglulunsad, paggabay, at marahil ay pag-refuel at pag-rearming ng FlightHawks mula sa underdog."
    
  "Siyempre, gusto rin naming lumikha ng mga module ng pag-atake kung makakakuha kami ng pahintulot mula sa White House," pagsingit ni Boomer. "Magaling kami sa high-power microwave at mga teknolohiyang enerhiya na ginagabayan ng laser, kaya maaaring mangyari ito nang mas maaga kaysa sa huli-kung makumbinsi namin ang White House na hayaan kaming magpatuloy."
    
  "Ang Boomer ay napaka-motivated, upang sabihin ang hindi bababa sa," dagdag ni John. "Hindi siya magiging masaya hangga't hindi niya naipapadala si Loser sa kalawakan."
    
  Nagkatinginan sina Martindale at McLanahan, agad na binabasa ng bawat isa ang iniisip ng isa't isa; pagkatapos ay tumingin sila sa ibang daigdig na tanawin ng isang napakalaking nabigong eroplano na dumausdos sa runway sa mabagal na galaw ng isang lumilipad na platito.
    
  "Dr. Masters, Mr. Noble..." panimula ni Pangulong Martindale. Sa sandaling iyon, ang XC-57 Loser ay biglang bumilis sa isang malakas na dagundong ng mga makina nito, umakyat sa isang hindi kapani-paniwalang matarik na anggulo at nawala sa paningin sa loob ng ilang sandali. Umiling si Martindale, muling namangha. "Saan tayo pupunta boys at mag-usap?"
    
    
  IKALAWANG KABANATA
    
    
  Ang daan patungo sa Impiyerno ay madaling lakbayin.
    
  -BION, 325-255 BC.
    
    
    
  OFFICE OF THE PRESIDENT, CANKAYA, ANKARA, Türkiye
  SA KINABUKASAN
    
    
  "Isara mo ang pinto bago ako humagulgol na parang isang mapahamak na sanggol," sabi ni Kurzat Hirsiz, Pangulo ng Republika ng Turkey, muling pinunasan ang kanyang mga mata bago iniligpit ang kanyang panyo. Umiling siya. "Ang isa sa mga namatay ay dalawang taong gulang. Ganap na inosente. Marahil ay hindi man lang mabigkas ang 'RPK'."
    
  Payat, hugis-itlog at matangkad, si Hirsiz ay isang abogado, siyentipiko at dalubhasa sa macroeconomics, pati na rin ang punong ehekutibo ng Republika ng Turkey. Naglingkod siya bilang punong ehekutibo ng World Bank sa loob ng maraming taon at nag-lecture sa buong mundo tungkol sa mga solusyon sa ekonomiya para sa mga umuunlad na bansa bago siya hinirang na punong ministro. Popular sa buong mundo pati na rin sa tahanan, natanggap niya ang pinakamalaking porsyento ng mga boto ng mga miyembro ng Grand National Assembly sa kasaysayan ng bansa noong siya ay nahalal na pangulo.
    
  Kababalik lang ni Hirsiz at ng kanyang mga nangungunang tagapayo mula sa isang press conference sa Cankaya, ang presidential residence sa Ankara. Binasa niya ang isang listahan ng mga pangalan ng mga patay, na ibinigay sa kanya ilang minuto bago ang briefing sa telebisyon, at pagkatapos ay sumagot ng ilang tanong. Nang sabihin sa kanya ng reporter na ang isa sa mga namatay ay isang sanggol, bigla itong nabalisa, umiyak nang hayagan at biglang tumigil sa pagpindot. "Kailangan ko ng mga pangalan, numero ng telepono at ilang detalye tungkol sa lahat ng mga biktima. I will call them personally after this meeting," kinuha ng assistant ni Hirsiz ang telepono para mag-order. "Dadalo rin ako sa bawat serbisyo ng mga pamilya."
    
  "Huwag kang mahiya kapag nababaliw ka nang ganito, Kurzat," sabi ni Ayşe Akas, ang Punong Ministro. Namumula rin ang kanyang mga mata, bagama't kilala siya sa Turkey dahil sa kanyang personal at political toughness, gaya ng walang alinlangang magpapatotoo ang kanyang dalawang dating asawa. "Ito ay nagpapakita na ikaw ay tao."
    
  "Naririnig ko na lang ang mga PKK bastards na tumatawa nang makita akong umiiyak sa harap ng isang silid na puno ng mga reporter," sabi ni Hirciz. "Dalawang beses silang nanalo. Sinasamantala nila ang parehong mga kahinaan sa mga pamamaraan ng seguridad at mga pagkalugi sa mga kontrol.
    
  "Ito ay nagpapatunay lamang sa kung ano ang sinasabi namin sa mundo sa halos tatlong dekada - ang PKK ay at palaging magiging isang nakamamatay na putik," interjected General Orhan Sahin, secretary general ng National Security Council ng Turkey. Si Şahin, isang heneral ng hukbo, ay nag-uugnay sa lahat ng aktibidad ng militar at paniktik sa pagitan ng Cankaya, ang punong-tanggapan ng militar sa Baskanlıği, at anim na pangunahing ahensya ng paniktik ng Turkey. "Ito ang pinakamapangwasak at kasuklam-suklam na pag-atake ng PKK sa loob ng maraming taon mula noong mga pag-atake ng cross-border noong 2007, at sa ngayon ay ang pinakamapangahas. Labinlimang patay, kabilang ang anim sa lupa; limampu't isang nasugatan - kabilang ang kumander ng Gendarma mismo, si Heneral Ozek - at ang tanker na eroplano ay ganap na nawala."
    
  Bumalik ang Pangulo sa kanyang mesa, kinalas ang kanyang kurbata at nagsindi ng sigarilyo, na siyang hudyat para sa lahat ng nasa opisina na gawin din iyon. "Ano ang kalagayan ng imbestigasyon, Heneral?" tanong ni Hirsiz.
    
  "Full speed ahead, Mr. President," sabi ni Shahin. "Nakakabahala ang mga inisyal na ulat. Ang isa sa mga deputy security chief ng paliparan ay hindi tumugon sa mga utos na bumalik sa kanyang puwesto at hindi mahanap. Sana nagbakasyon lang siya at mag-check-in kaagad pagkatapos niyang marinig ang balita, pero natatakot ako na malaman namin na inside job iyon."
    
  "Oh my God," ungol ni Hirsiz. "Ang PKK ay tumatagos sa aming mga yunit at opisina nang mas malalim at mas malalim araw-araw."
    
  "Sa tingin ko ay may napakataas na posibilidad na ang mga ahente ng PKK ay nakalusot sa mismong opisina ng Gendarma, ang organisasyong may tungkuling protektahan ang bansa mula sa mga uhaw sa dugong mga bastard na ito," sabi ni Sahin. "Ang hula ko ay na-leak ang mga plano sa paglalakbay ni Ozek at partikular na pinuntirya ng PKK ang eroplanong ito para patayin siya."
    
  "Ngunit sinabi mo sa akin na si Ozek ay pupunta sa Diyarbakir para sa isang sorpresang inspeksyon!" - bulalas ni Hirsiz. "Posible ba na sila ay napakalalim na napasok at napakahusay na nakaayos na maaari silang magpadala ng isang kill squad na may isang shoulder-fired anti-aircraft missile nang napakabilis?"
    
  "Ito ay dapat na isang inside job, hindi lamang isang trabaho ng isang tao-ang base na iyon ay kailangang punuin ng mga rebeldeng nasa malalim na pagsakop, sa mga posisyong may mataas na tiwala, na handang i-activate at i-deploy sa loob ng ilang oras na may mga partikular na layunin ng pag-atake."
    
  "Ito ang antas ng pagiging kumplikado na aming kinatatakutan ngunit inaasahan, ginoo," sabi ni Heneral Abdullah Guzlev, pinuno ng kawani ng armadong pwersa ng Turkey. "Panahon na para tumugon tayo nang may kabaitan. Hindi tayo makuntento sa paglalaro lang ng depensa, sir. Dapat nating labanan ang pamunuan ng PKK at sirain sila minsan at magpakailanman.
    
  "Sa Iraq at Iran, sa palagay ko, Heneral?" Tanong ni Punong Ministro Akas.
    
  "Diyan sila nagtatago, Madam Prime Minister, parang mga duwag sila," putol ni Guzlev. "Makakakuha kami ng updated na impormasyon mula sa aming mga undercover na ahente, makakahanap kami ng ilang pugad na naglalaman ng pinakamaraming uhaw sa dugo na mga bastard hangga't maaari, at sisirain ang mga ito."
    
  "Ano ba talaga ang makakamit nito, Heneral," tanong ng Foreign Minister na si Mustafa Hamarat, "maliban sa higit na galit sa ating mga kapitbahay, sa internasyonal na komunidad at sa ating mga tagasuporta sa Estados Unidos at Europa?"
    
  "Paumanhin, Ministro," galit na sabi ni Guzlev, "ngunit wala akong pakialam kung ano ang iniisip ng isang tao sa ibang kontinente habang ang mga inosenteng lalaki, babae at bata ay pinapatay-"
    
  Nagambala si Guzlev ng isang tawag sa telepono, na agad na sinagot ng pinuno ng administrasyong pampanguluhan. Mukhang natigilan ang katulong nang ibaba niya ang tawag. "Sir, nasa reception area ninyo si Heneral Ozek at gustong makipag-usap sa national security personnel!"
    
  "Ozek! Akala ko nasa malubhang kalagayan siya!" - bulalas ni Hirsiz. "Oo, oo, dalhin mo siya kaagad dito at magdala ng isang maayos na bantayan siya sa lahat ng oras."
    
  Halos masakit tingnan ang lalaki habang naglalakad papasok ng opisina. Ang kanyang kanang balikat at kanang bahagi ng kanyang ulo ay mahigpit na nakapulupot, ilang daliri sa magkabilang kamay ang nakadikit, siya ay nakalakad nang mahina, ang kanyang mga mata ay namamaga, at ang mga nakikitang bahagi ng kanyang mukha at leeg ay natatakpan ng mga hiwa, paso, at mga pasa. , ngunit siya ay tumayo nang matuwid at tumanggi sa anumang tulong mula sa matandang ayos na dumating para sa kanya. Nakatingin si Ozek sa pintuan at sumaludo. "Hayaan mo akong makipag-usap sa Pangulo, ginoo," sabi niya, ang kanyang boses ay paos dahil sa paghinga ng nasusunog na jet fuel at aluminyo.
    
  "Siyempre, siyempre, General. Alisin mo ang iyong mga paa at umupo, pare!" - bulalas ni Hirsiz.
    
  Inakay ng Pangulo si Ozek sa sofa, ngunit itinaas ng kumander ng Jandarma ang kanyang kamay. "Sorry sir, pero kailangan ko ng bumangon. Natatakot ako na baka hindi na ako makabangon muli," sabi ni Ozek.
    
  "Anong ginagawa mo dito, General?" Tanong ni Punong Ministro Akas.
    
  "Nadama kong kailangan kong ipakita sa mga tao ng Turkey na ako ay buhay at tinutupad ang aking mga tungkulin," sabi ni Ozek, "at gusto kong malaman ng mga opisyal ng pambansang seguridad na nakagawa ako ng isang plano upang gumanti laban sa pamunuan ng PKK. Ngayon na ang oras para kumilos. Hindi tayo dapat mag-alinlangan."
    
  "Ako ay humanga sa iyong dedikasyon sa ating bansa at sa iyong misyon, Heneral," sabi ng Punong Ministro, "ngunit kailangan muna nating-"
    
  "Mayroon akong buong Ozel Tim brigade na nilagyan at handang i-deploy kaagad." Ang Ozel tim, o Mga Espesyal na Utos, ay isang hindi kinaugalian na yunit ng pakikidigma ng Jandarma intelligence department, na espesyal na sinanay upang gumana malapit o sa maraming kaso sa loob ng mga bayan at nayon ng Kurdish upang kilalanin at neutralisahin ang mga lider ng rebelde. Sila ang ilan sa mga pinakamahusay na sinanay na commando sa mundo - at mayroon silang parehong kilalang reputasyon para sa kalupitan.
    
  "Mabuti, Heneral," sabi ni Hirsiz, "ngunit nalaman mo na ba kung sino ang nasa likod ng pag-atake? Sino ang pinuno? Sino ang humila ng gatilyo? Sino ang nag-utos para sa pag-atakeng ito?"
    
  "Sir, it hardly matters," sabi ni Ozek, nanlaki ang mga mata niya sa gulat na kailangan niyang sagutin ang ganoong tanong. Ang kanyang matinding titig at medyo mabangis na mga tampok, kasama ang kanyang mga sugat, ay nagbigay sa kanya ng isang balisa at nasasabik, halos ligaw na hitsura, lalo na kung ikukumpara sa iba pang mga pulitiko sa paligid niya. "Mahaba ang listahan natin ng mga kilalang militanteng PKK, gumagawa ng bomba, smuggler, financier, recruiter at nakikiramay. Ang Homeland Security at Border Defense ay maaaring pigilan at tanungin ang mga karaniwang suspek-hayaan ko at si jackass Tim ang humawak sa mga pinuno."
    
  Napaiwas ng tingin si Pangulong Hirsiz sa mainit na ulo na heneral. "Isa pang pag-atake sa loob ng Iraq... Hindi ko alam, Heneral," sabi niya, nanginginig ang kanyang ulo. "Ito ay isang bagay na kailangang talakayin sa mga gobyerno ng Amerika at Iraq. Kailangan nilang-"
    
  "Patawarin mo ako sa pagsasabi nito, ginoo, ngunit ang parehong pamahalaan ay hindi epektibo at walang pakialam sa seguridad ng Turkey," galit na sabi ni Heneral Ozek. "Handa ang Baghdad na hayaan ang mga Kurds na gawin ang gusto nila hangga't ang mga kita ng langis ay dumadaloy sa timog. Ang mga Amerikano ay nag-withdraw ng mga tropa mula sa Iraq sa lalong madaling panahon. At saka, hindi sila nagtaas ng daliri para pigilan ang PKK. Kahit na nagpapatuloy sila tungkol sa pandaigdigang digmaan laban sa terorismo at tinatawag ang PKK na isang organisasyong terorista, maliban sa paghahagis sa amin ng ilang mga larawan o pagharang ng telepono paminsan-minsan, wala silang ginawang anumang bagay upang matulungan kami.
    
  Natahimik si Hirsiz, sabik na bumubuga sa kanyang sigarilyo. "Tama si Besir, ginoo," sabi ni Guzlev, ang hepe ng kawani ng militar. "Ito na ang oras na matagal nating hinihintay. Baghdad ay nakabitin sa lahat ng kanyang makakaya upang panatilihin ang kanyang pamahalaan buo; wala silang lakas upang masiguro ang kanilang sariling kabisera, pabayaan ang hangganan ng Kurdish. Itinigil ng Amerika ang pagpapalit ng mga combat brigade sa Iraq. Mayroon lamang tatlong brigada sa hilagang Iraq, na nakasentro sa Erbil at Mosul-halos walang tao sa hangganan."
    
  Huminto si Guzlev, na binanggit na walang tumutol sa kanyang mga komento, pagkatapos ay idinagdag: "Ngunit ang iminumungkahi ko ay higit pa sa pakikilahok ng mga espesyal na grupo, ginoo." Tumingin siya kay Defense Minister Hassan Cizek at National Security Council Secretary General Sahin. "Iminumungkahi ko ang isang ganap na pagsalakay sa hilagang Iraq."
    
  "Ano?" bulalas ni President Hirsiz. "Nagbibiro ka ba, heneral?"
    
  "Wala ito sa tanong, Heneral," agad na idinagdag ni Punong Ministro Akas. "Kami ay hahatulan ng aming mga kaibigan at ng buong mundo!"
    
  "Para sa anong layunin, Heneral?" Tanong ni Foreign Minister Hamarat. "Nagpapadala ba tayo ng libu-libong sundalo para i-root out ang ilang libong rebeldeng PKK? Iminumungkahi mo ba na sakupin natin ang teritoryo ng Iraq?"
    
  "Iminumungkahi kong lumikha ng buffer zone, ginoo," sabi ni Guzlev. "Tinulungan ng mga Amerikano ang Israel na lumikha ng buffer zone sa southern Lebanon, na epektibo sa pagpigil sa mga militanteng Hezbollah sa loob ng Israel. Dapat nating gawin ang parehong.
    
  Tumingin si Hirsiz sa kanyang ministro ng depensa, tahimik na umaasang makarinig ng panibagong tinig ng pagsalungat. "Hasan?"
    
  "Posible, Ginoong Pangulo," sabi ng Kalihim ng Depensa, "ngunit hindi ito magiging lihim, at ito ay magiging lubhang mahal. Ang operasyon ay mangangailangan ng ikaapat na bahagi ng ating kabuuang sandatahang lakas, marahil hanggang sa ikatlong bahagi, at ito ay tiyak na mangangailangan ng pagtawag ng mga reserbang pwersa. Aabutin ng buwan. Ang aming mga aksyon ay mapapansin ng lahat - pangunahin ng mga Amerikano. Kung magtatagumpay tayo ay depende sa kung ano ang reaksyon ng mga Amerikano."
    
  "Heneral Shahin?"
    
  "Ang mga Amerikano ay nasa proseso ng isang pinalawig na drawdown ng mga tropa sa buong Iraq," sabi ng secretary general ng National Security Council ng Turkey. "Dahil ito ay medyo kalmado at ang Kurdish autonomous na pamahalaan ay mas mahusay na organisado kaysa sa sentral na pamahalaan sa Baghdad, mayroon pa rin marahil dalawampung libong mga tropang Amerikano sa hilagang Iraq na tumutulong sa pagbabantay sa mga pipeline at pasilidad ng langis. Plano na sa loob ng isang taon ay mababawasan ang kanilang lakas sa dalawang combat brigade na lang."
    
  "Dalawang combat brigade para sa lahat ng hilagang Iraq? Parang hindi realistic."
    
  "Ang mga stryker brigade ay napakalakas na mga sistema ng armas, ginoo, napakabilis at madaling mapakilos - hindi sila dapat maliitin," babala ni Shaheen. "Gayunpaman, ginoo, inaasahan namin na ang mga Amerikano ay kukuha ng mga pribadong kontratista upang magbigay ng karamihan sa mga serbisyo ng pagsubaybay, seguridad at suporta. Ito ay alinsunod sa bagong patakaran ni Pangulong Joseph Gardner sa pagpapahinga at pagpapagaling ng mga pwersa ng Army habang pinalalaki niya ang laki at kapangyarihan ng kanyang Navy."
    
  "Kung gayon posible, ginoo," sabi ni Defense Minister Dzizek. "Ang mga pwersang peshmerga ng Iraqi Kurdish ay may katumbas na dalawang dibisyon ng infantry at isang mekanisadong dibisyon na nakakonsentra sa Mosul, Erbil at ang mga patlang ng langis ng Kirkuk - isang ikatlong bahagi ng laki ng ating mga pwersa, na nasa loob ng distansya ng pagmamartsa ng hangganan. Kahit na ang PKK ay may katumbas na isang ganap na infantry division, at itinapon ng Estados Unidos ang lahat ng pwersang pang-ground nito sa atin, mayroon pa rin tayong pagkakapantay-pantay-at, gaya ng isinulat ni Sunzu, kung ang iyong mga pwersa ay pantay-pantay sa bilang: pag-atake. Kaya natin ito, Mr. President."
    
  "Maaari naming pakilusin ang aming mga pwersa sa loob ng tatlong buwan, kapag si Ozek Tim ay magsasagawa ng reconnaissance ng mga posisyon ng kaaway at maghanda upang guluhin ang mga pribadong kontratista na nagsasagawa ng pagsubaybay sa rehiyon ng hangganan," dagdag ni Heneral Ozek. "Ang mga mersenaryong inupahan ng mga Amerikano ay umiral lamang para kumita. Kung magkakaroon ng labanan, tatakbo sila para magtago at magtatago sa likod ng mga regular na pwersang militar."
    
  "Paano kung tumindig ang mga Amerikano at lumaban para tulungan ang mga Kurd?"
    
  "Kami ay lumipat sa timog at durugin ang mga kampo ng rebelde at mga pwersa ng oposisyon ng Kurdish hanggang sa ang mga Amerikano ay magbanta ng aksyon, pagkatapos ay huminto kami sa pakikipag-ugnay at lumikha ng aming buffer zone," sabi ni Ozek. "Wala kaming pagnanais na labanan ang mga Amerikano, ngunit hindi namin papayagan silang magdikta sa mga tuntunin ng aming soberanya at seguridad." Bumaling siya kay Foreign Minister Hamarat. "Kinukumbinsi namin sila na ang isang no-fly buffer zone na pinapatrolya ng United Nations ay magpapahusay ng seguridad para sa lahat ng partido. Ayaw ni Gardner ng ground war, at tiyak na wala siyang pakialam sa mga Kurds. Papayag siya sa kahit ano basta't itigil ang away."
    
  "Maaaring totoo ito, ngunit hindi ito aaminin ni Gardner sa publiko," sabi ni Hamarat. "Hayagan niya tayong hahatulan at hihilingin ang kumpletong pag-alis ng mga tropa mula sa Iraq."
    
  "Pagkatapos ay maghihintay kami ng aming oras hanggang sa maalis namin ang lahat ng mga pugad ng daga ng PKK at ma-bug ang rehiyon ng hangganan," sabi ni Ozek. "Sa anim na dibisyon sa hilagang Iraq, maaari nating linisin ang lugar na ito sa loob lamang ng ilang buwan habang nangangako tayong aalis. Kaya nating sirain ang PKK kaya hindi sila magiging epektibo sa isang henerasyon."
    
  "At mukha kaming mga butcher."
    
  "Wala akong pakialam kung ano ang maaaring tawagin sa akin ng iba hangga't hindi ko kailangang mag-alala tungkol sa aking mga inosenteng anak na lalaki o babae na napatay sa mapahamak na palaruan ng isang eroplanong binaril ng PKK," ang mapait na sabi ni Defense Minister Jizzakh. "Panahon na para kumilos."
    
  "Kailangan nating harapin hindi lamang ang PKK, ginoo, kundi pati na rin ang sitwasyon ng seguridad sa pipeline ng Kirkuk-Ceyhan," idinagdag ni Chief of Military Staff Guzlev. "Ang Iraqi peshmerga ay hindi pa rin sapat na sinanay o kagamitan upang protektahan ang pipeline sa kanilang gilid ng hangganan. Namuhunan kami ng bilyun-bilyong lira sa pipeline na ito, at hindi pa rin sapat na maprotektahan ng mga Iraqi ang kanilang bahagi at hindi papayagan ang anumang pwersa sa labas maliban sa mga Amerikano na magbigay ng tulong. Maaari tayong kumita ng tatlong beses kaysa sa mga bayarin sa transportasyon kung maaari nating kumbinsihin ang mga producer ng langis sa hilagang Iraq, kabilang ang sarili nating mga kumpanya, na dagdagan ang produksyon, ngunit hindi nila magagawa dahil ang pipeline ay masyadong mahina sa pag-atake."
    
  Inilabas ni Pangulong Hirsiz ang kanyang sigarilyo sa magarbong ashtray sa kanyang mesa, pagkatapos ay bumalik sa kanyang upuan. Natahimik siya ng ilang sandali, nawala sa kanyang pag-iisip. Bihirang-bihira na ang mga opisyal ng pambansang seguridad ay nahahati, lalo na pagdating sa PKK at sa malupit na pag-atake ng mga rebelde. Ang sorpresang paglabas ni Besir Ozek sa kanyang opisina ilang oras lamang matapos ang sakuna ay dapat sana ay nagkakaisa ang kanilang pasya na wakasan ang PKK minsan at magpakailanman.
    
  Ngunit ang mga kawani ng pambansang seguridad-at ang kanyang sarili, kailangang aminin ni Hirsiz-ay nagkakasalungatan at nahati, at nais ng pamunuan ng militar ng sibilyan ang isang mapayapang, diplomatikong solusyon, kumpara sa isang panawagan para sa direktang aksyon ng mga unipormadong kumander. Ang pagharap sa opinyon ng publiko sa Amerika at mundo sa isang nahahati na konseho ay isang hindi matalinong hakbang.
    
  Si Kurzat Hirsiz ay muling bumangon at tumayo ng tuwid, halos nasa atensyon. "Heneral Ozek, salamat sa pagpunta mo dito at pakikipag-usap sa akin at sa mga tauhan ng pambansang seguridad," pormal niyang sinabi. "Tatalakayin namin ang mga pagpipiliang ito nang maingat."
    
  "Sir..." Napaatras si Ozek sa gulat, nakalimutan ang kanyang mga sugat at nanginginig sa sakit habang sinusubukang panatilihin ang kanyang balanse. "Sir, with all due respect, kailangan mong kumilos nang mabilis at desidido. Ang PKK - hindi, ang mundo - ay kailangang malaman na sineseryoso ng gobyernong ito ang mga pag-atakeng ito. Ang bawat sandali ng pagkaantala namin ay nagpapakita lamang na hindi kami nakatuon sa aming panloob na seguridad.
    
  "Sumasang-ayon ako, Heneral," sabi ni Hirsiz, "ngunit dapat tayong kumilos nang may pag-iisip at maingat, at sa malapit na konsultasyon sa ating mga internasyonal na kaalyado. Ididirekta ko si Heneral Sahin na bumuo ng plano para sa mga espesyal na koponan na manghuli at mahuli o pumatay ng mga militanteng PKK na maaaring nagplano at nanguna sa pag-atakeng ito, at agresibong imbestigahan ang posibilidad ng mga espiya sa Jandarma.
    
  "Idirekta ko rin ang Foreign Minister na si Hamarat na kumunsulta sa kanyang mga katapat na Amerikano, NATO at European at ipaalam sa kanila ang galit ng Security Council sa pag-atake na ito at ang kahilingan para sa kooperasyon at tulong sa paghuli sa mga salarin." Napangiwi siya sa hindi makapaniwalang ekspresyon sa mukha ni Heneral Ozek, na binibigyang-diin lamang ang kanyang kahinaan, ang pagiging precarious ng kanyang posisyon. "Kami ay kikilos, Heneral," mabilis na idinagdag ni Hirsiz, "ngunit gagawin namin ito nang matalino at bilang isang miyembro ng pandaigdigang komunidad. Lalo nitong ihihiwalay at ihihiwalay ang PKK. Kung kami ay kumilos nang padalus-dalos, kami ay makikita na hindi mas mahusay kaysa sa mga terorista."
    
  "... Pandaigdigang komunidad?" Mapait na ungol ni Ozek.
    
  "Ano ang sinabi mo, Heneral?" Nawala ang galit ni Hirsiz. "May gusto ka bang sabihin sa akin?"
    
  Ang nasugatan na opisyal ng Gendarma ay panandalian ngunit hayagang sumimangot sa Pangulo ng Turkish Republic, ngunit mabilis na umayos sa abot ng kanyang makakaya, nagpalagay ng mahigpit ngunit neutral na pananalita at sinabing, "Hindi, sir."
    
  "Kung gayon ay pinaalis ka, Heneral, nang may taos-pusong pasasalamat ng National Security Council at ng mga taong Turko at ang kaluwagan na ikaw ay buhay pagkatapos ng mapanlinlang at duwag na pag-atake na ito," sabi ni Hirciz, ang kanyang masungit na tono ay tiyak na hindi tumutugma sa kanyang mga salita.
    
  "Pahintulutan akong ihatid ang heneral sa pansamantalang lugar, ginoo," sabi ng punong kawani ng armadong pwersa, si Guzlev.
    
  Nagtatanong na tumingin si Hirsiz sa kanyang hepe ng mga tauhan ng militar, ngunit walang mga sagot. Sinulyapan niya si Ozek, muling napangiwi sa kakila-kilabot na mga sugat nito, ngunit iniisip ang sarili kung kailan ang pinakamagandang oras ay palayain ang ligaw, galit na toro sa kanyang harapan. Ang mas maaga ay mas mabuti, ngunit hindi bago niya lubos na sinamantala ang mga benepisyo ng propaganda ng kanyang hindi kapani-paniwalang kaligtasan.
    
  "We will reconvenate national security officials in twenty minutes at the Council of Ministers conference center to outline a response, General Guzlev," maingat na sabi ng pangulo. "Pakiusap bumalik sa panahong iyon. Matunaw."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Guzlev. Siya at si Ozek ay tumayo sa atensiyon saglit, pagkatapos ay tumungo sa pintuan, habang maingat na hinawakan ni Guzlev ang hindi gaanong nasugatang braso ni Ozek bilang suporta.
    
  "Ano sa mundo ang nagtulak kay Ozek na makarating sa Ankara matapos halos hindi makaligtas sa isang pagbagsak ng eroplano?" - Hindi makapaniwalang tanong ni Foreign Minister Hamarat. "Oh my god, ang sakit talaga! Minsan nagkaroon ako ng maliit na bali sa aking pakpak at nagkasakit ako ng ilang linggo pagkatapos noon! Ang lalaking ito ay hinila mula sa nasusunog na mga labi ng nahulog na eroplano ilang oras lang ang nakalipas!"
    
  "Siya ay galit at nauuhaw sa dugo, Mustafa," sabi ni Punong Ministro Akas. Lumapit siya kay Hirsiz, na tila nakatitig pa rin sa kanya na para bang kinuha siya ni Ozek sa kanyang mga bisig. "Huwag mong pansinin sina Guzlev at Ozek," pabulong niyang dagdag. "Labas sila ng dugo. Napag-usapan na namin ang tungkol sa pagsalakay ng maraming beses at tinanggihan ito sa bawat oras."
    
  "Siguro ito na ang tamang panahon, Icy," bulong ni Hirsiz pabalik. "Ang Guzlev, Dzizek, Ozek at maging si Sahin ay para dito."
    
  "Hindi mo ito seryosong isinasaalang-alang, ikaw ba, Mr. Presidente?" Bulong ni Akas na may kasamang hindi makapaniwalang sitsit. "Ang Estados Unidos ay hindi kailanman sasang-ayon. Magiging pariah tayo sa mata ng mundo..."
    
  "Nagsisimula na akong walang pakialam kung ano ang iniisip ng mundo sa atin, Ice¸e," sabi ni Hirsiz. "Ilang libing pa ba ang kailangan nating daluhan bago tayo payagan ng mundo na gumawa ng isang bagay tungkol sa mga rebeldeng Kurd doon?"
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, TALL KAIF, NEAR MOSUL, IRAQ
  LUMIPAS ANG DALAWANG ARAW
    
    
  "Nala Tower, Scion One-Seven, siyam na milya mula sa target, humihiling ng visual approach sa runway two-nine."
    
  "Scion One-Seven, Nakhla Tower, ikaw ang numero uno, landing cleared," tugon ng nagmamasid sa Iraqi Army controller sa napakahusay na Ingles, ngunit may malakas na accent. "Inirerekumenda ko ang pinahusay na pamamaraan ng pagdating na numero ng tatlo kay Nala, ang base ay nasa estado ng puwersang proteksyon Bravo, tinanggap sa pinahusay na pamamaraan ng pagdating numero ng tatlo, kinukumpirma ko."
    
  "Negative, Nala, Scion One-Seven ay humihiling ng pahintulot na manood para sa Two-Nine."
    
  Ang superbisor ay hindi sanay sa isang tao na hindi sumusunod sa kanyang mga tagubilin nang eksakto, at siya ay nagpindot ng isang buton sa kanyang mikropono at bumawi: "Heir One-Seven, Nala Tower, visual approach is not allowed under FPCON Bravo." Sa ilalim ng FPCON, o Force Protection Condition (dating tinatawag na Threat Condition o THREATCON), ang Bravo ang pangatlo sa pinakamataas na antas, na nagpapahiwatig na ang operational intelligence ay natanggap hinggil sa posibilidad ng pag-atake. "Gagawin mo ang pangatlong pamamaraan. Naiintindihan mo? Inaamin ko."
    
  Tumunog ang telepono sa background at sumagot ang deputy tower controller. Ilang sandali pa, ibinigay niya ang telepono sa dispatcher: "Sir? Deputy base commander para sa iyo."
    
  Ang supervisor, na mas naiirita sa pagkagambala habang nagtatrabaho sa isang papasok na flight, ay inagaw ang telepono mula sa kanyang representante. "Kapitan Saad. May paparating akong flight, sir, pwede ba kitang tawagan?"
    
  "Captain, payagan itong paparating na sasakyang panghimpapawid na lumikha ng visual pattern," narinig niya ang pamilyar na boses ng isang Amerikanong koronel. Ang deputy base commander ay tila nakikinig sa dalas ng tower sa pag-asa sa paglipad na ito. "Ito ang libing niya."
    
  "Oo, Koronel." Hindi malinaw kung bakit ang sasakyang panghimpapawid ng espesyal na misyon ng Amerika ay mapapahamak nang hindi sinusunod ang napakahusay na pamamaraan ng pagdating, ngunit ang mga order ay mga order. Ibinigay niya ang telepono sa kanyang deputy, bumuntong-hininga at muling pinindot ang buton ng mikropono: "Heir One-Seven, Nala Tower, you are cleared for a visual approach and flight path to runway two-nine, wind two-seven zero sa twenty-five knots." na may bugsong hanggang apatnapu, RVR apat na libo, FPCON Bravo sa bisa, pinapayagan ang landing."
    
  "Scion One-Seven, na-clear para sa pagsusuri, at overhead two-nine clear para sa diskarte."
    
  Kinuha ng duty officer ang teleponong pang-emerhensiya: "Unang istasyon, ito ang tore," sabi niya sa Arabic. "Mayroon akong sasakyang panghimpapawid sa huling diskarte at na-clear ko ito para sa isang visual na diskarte at pattern."
    
  "Sabihin mo ulit?" - tanong ng dispatcher sa istasyon ng bumbero sa paliparan. "Ngunit kami ay nasa FPCON Bravo."
    
  "Utos mula sa American Colonel. Gusto kong ipaalam sa inyo."
    
  "Salamat sa pagtawag. Malamang na ipapadala tayo ng kapitan sa ating 'hot spot' sa Taxiway Delta."
    
  "Pinapayagan kang gumamit ng pang-ukol sa Delta." Ibinaba ni boss ang tawag. Pagkatapos ay gumawa siya ng katulad na tawag sa base security at sa ospital. Kung ang isang pag-atake ay nalalapit - at ito ang perpektong pagkakataon para sa isa - mas maraming babala ang maibibigay niya, mas mabuti.
    
  Hinanap ng tagamasid mula sa tore ang eroplano sa pamamagitan ng kanyang binocular. Nakikita niya ito sa radar display ng kanyang tore, ngunit hindi pa nakikita. Ito ay humigit-kumulang anim na milya mula sa target nito, papalapit nang tuwid ngunit naka-offset sa kanluran, na lumilitaw na pumila sa ilalim ng hangin ng Runway 29 - at ito ay napakabagal, na parang nakatakdang lumapag na may ilang minuto pa. May death wish ba ang lalaking ito? Iniulat niya ang lokasyon ng eroplano sa mga serbisyong pangseguridad at pang-emergency para makalipat sila sa mas magandang posisyon...
    
  ...o umalis sa paraan ng pag-crash, kung sakaling mangyari ang pinakamasama.
    
  Sa wakas, tatlong milya ang layo, nakita niya ito-o sa halip, nakita niya ang bahagi nito. Mayroon itong malawak at bulbous na fuselage, ngunit hindi niya makita ang mga pakpak o buntot. Wala itong nakikitang mga pampasaherong bintana at kakaibang kulay ng pintura - parang katamtamang maasul na kulay abo, ngunit tila nagbabago ang mga kulay depende sa mga ulap sa background at mga antas ng liwanag. Napakahirap na mapanatili ang visual na pagmamasid nito.
    
  Sinuri niya ang BRITE tower radar display, ang lokal na Mosul approach control radar relay, at sigurado, ang eroplano ay lumilipad lamang sa siyamnapu't walong buhol-mga limampung buhol na mas mabagal kaysa sa normal na bilis ng paglapit! Hindi lamang ginawa ng piloto ang kanyang sarili na madaling target ng mga sniper, ngunit malapit na rin niyang ihinto ang eroplano at bumagsak. Sa ganitong mga hangin, ang isang biglaang bugso ng hangin ay maaaring mabilis na mabaligtad ang taong ito.
    
  "Heir One-Seven, Nala Tower, nahihirapan ka ba?"
    
  "Tower, one-seven, negatibo," tugon ng piloto.
    
  "Tinanggap. Ikaw ay clear na sa board. Kami ay nakikilahok sa FPCON Bravo. Inaamin ko."
    
  "Ang Heir One-Seven ay may kopya ng FPCON Bravo at pinapayagan ang landing."
    
  Bobo, tanga lang. Namamangha ang superbisor habang ang kakaibang sasakyang panghimpapawid ay gumawa ng isang nakagawiang kaliwa na lumiko sa hangin sa kanlurang bahagi ng runway. Ito ay kahawig ng American stealth bomber, maliban na ang mga makina nito ay nasa likod ng fuselage at ito ay mukhang mas malaki. Inaasahan niyang makakakita siya ng mga RPG o Stinger missiles na lumilipad sa kalangitan anumang segundo. Ang eroplano ay tumalbog ng ilang beses sa bugso ng hangin, ngunit sa karamihan ay napanatili nito ang isang napakatatag na landas ng paglipad sa kabila ng napakababang bilis ng hangin-para itong nanonood ng isang maliit na Cessna sa isang diagram sa halip na isang dalawang-daang-libong-pound na eroplano. .
    
  Kahit papaano ay nagawa ng eroplano na ganap na i-bypass ang rectangular pattern nang hindi bumagsak o binaril mula sa langit. Ang tower observer ay hindi makakita ng anumang naka-deploy na flaps. Napanatili niya itong katawa-tawang mababang bilis ng hangin sa buong pattern hanggang sa maikling finale, nang bumagal siya sa eksaktong siyamnapung buhol at pagkatapos ay bumaba nang kasing-baba ng isang balahibo sa mga numero. Madali niyang pinatay ang unang taxiway; hindi pa siya nakakita ng isang fixed-wing na sasakyang panghimpapawid na dumaong sa ganoong kalayuan.
    
  "Tower, Heir One-Seven ay walang aktibo," ang ulat ng piloto.
    
  Kinailangang bumawi ng warden mula sa pagkabigla. "Naiintindihan, One-Seven, manatili sa dalas na ito, iulat ang mga sasakyang panseguridad na nakikita nang direkta sa unahan, dadalhin ka nila sa paradahan. Mag-ingat sa mga trak ng bumbero at mga sasakyang pangkaligtasan sa mga taxiway. Welcome to Nala."
    
  "Roger ka, Tower One-Seven, nakikita ang mga sasakyang panseguridad," tugon ng piloto. Ilang armadong Humvee na may mga machine gunner sa mga turret na nilagyan ng 50-caliber machine gun o apatnapu't milimetro na rapid-fire grenade launcher ang pumalibot sa eroplano, at sa harap ay nagmaneho ng isang asul na Suburban na may kumikislap na asul na mga ilaw at isang malaking dilaw na "Follow Me" sign. "Magkaroon ka ng magandang araw".
    
  Inihatid ng convoy ang sasakyang panghimpapawid sa isang malaking kanlungan ng sasakyang panghimpapawid sa hilaga ng control tower. Lumiko ang Humvee sa kanlungan habang ang Suburban ay nagmamaneho sa loob at pinahinto ng controller ang eroplano. Isang hanay ng mga air slide ang hinila papunta sa sasakyang panghimpapawid, ngunit bago ito mailagay sa lugar, isang hatch sa ilalim ng sabungan sa likod ng gear sa ilong ay bumukas at ang mga tauhan ay nagsimulang bumaba sa hagdan.
    
  Kasabay nito, ilang tao ang lumabas sa Humvee at tumayo sa dulo ng kaliwang pakpak ng sasakyang panghimpapawid, ang isa sa kanila ay halatang galit. "Dude, hindi sila nagbibiro - ang init dito!" bulalas ni John Masters. Tumingin siya sa paligid ng kanlungan ng eroplano. "Uy, may aircon sa hangar na ito-i-on natin!"
    
  "Makipag-ugnayan muna tayo sa base commander, John," mungkahi ng pangalawang lalaki na lumabas, si Patrick McLanahan. Tumango siya patungo sa Humvee sa ibaba nila. "Sa tingin ko ay si Colonel Jaffar at ang aming contact ay naroroon."
    
  "Mukhang galit na galit si Jaffar. Anong ginawa natin this time?"
    
  "Tara at alamin natin," sabi ni Patrick. Lumapit siya sa Iraqi colonel, bahagyang yumuko at iniabot ang kamay. "Colonel Jaffar? Ako si Patrick McLanahan."
    
  Si Jaffar ay mas matangkad nang bahagya kay Patrick, ngunit itinaas niya ang kanyang baba, ibinuga ang kanyang dibdib, at bumangon sa kanyang mga tiptoes upang magmukhang mas matangkad at mas mahalaga. Nang masiguradong nagpapansinan na ang mga bagong dating, dahan-dahan niyang itinaas ang kanang kamay sa kanang kilay bilang pagbati. "Heneral McLanahan. "Welcome to Nala Air Base," sabi niya sa napakahusay na English, ngunit may malakas na accent. Sumaludo pabalik si Patrick, saka muling inabot ang kamay. Dahan-dahan itong kinuha ni Jaffar, ngumiti ng mahina, saka sinubukang pisilin ang kamay ni Patrick sa sarili niyang kamay. Nang malaman niyang hindi ito uubra, nawala ang ngiti.
    
  "Kolonel, hayaan mo akong ipakilala si Dr. Jonathan Colin Masters. Dr. Masters, Col. Yusuf Jaffar, Iraqi Air Force, Commander, Allied Nakhla Air Base." Tumango si Jaffar, ngunit hindi nakipagkamay kay Jon. Bahagyang umiling si Patrick, saka binasa ang name tag ng binata na nakatayo sa tabi at likod ni Jaffar. "Mr. Thompson? Ako si Patrick-"
    
  "Heneral Patrick McLanahan. Alam ko kung sino ka, sir-alam nating lahat kung sino ka." Ang matangkad, hindi kapani-paniwalang batang opisyal sa likod ni Jaffar ay humakbang pasulong, na nakangiti mula tenga hanggang tainga. "Ikinagagalak kong makilala ka, ginoo. Chris Thompson, Presidente, Thompson International, Security Consultant." Kinamayan niya ang dalawa ni Patrick, tuwang-tuwa itong umiling at hindi makapaniwala. "Hindi ako makapaniwala...General Patrick McLanahan. Nakipagkamay talaga ako kay Patrick McLanahan."
    
  "Salamat, Chris. Ito si Dr. John Masters. Siya-"
    
  "Hey, Doc," sabi ni Thompson, nang hindi lumilingon o binitawan ang kamay ni Patrick McLanahan. "Maligayang pagdating ser. Tunay na isang karangalan na makilala ka at tanggapin ka sa Iraq. Gagawin ko-"
    
  "Pakiusap, itigil mo ang iyong daldal, Thompson, at mag-negosyo na tayo," naiinip na sabi ni Jaffar. "Ang iyong reputasyon ay tiyak na nauuna sa iyo, Heneral, ngunit dapat kong ipaalala sa iyo na ikaw ay isang sibilyan na kontratista at dapat sundin ang aking mga patakaran at regulasyon, gayundin ang sa Republika ng Iraq. Hiniling sa akin ng iyong pamahalaan na ibigay ang lahat ng posibleng paggalang at tulong sa iyo, at bilang isang kapwa opisyal, ako ay nakatali sa karangalan na gawin ito, ngunit dapat mong maunawaan na ang batas ng Iraq-iyon ay, sa kasong ito, ang aking batas-ay dapat na iginagalang sa lahat ng oras. Maliwanag ba yan sir?"
    
  "Oo, Koronel, malinaw na ang lahat," sabi ni Patrick.
    
  "Kung gayon, bakit mo sinuway ang aking mga tagubilin tungkol sa pagdating at paglapit kay Nala?"
    
  "Naisip namin na kailangan naming tasahin ang kalagayan ng banta sa aming sarili, Koronel," sagot ni Patrick. "Ang pagdating sa peak performance ay walang sasabihin sa amin. Nagpasya kaming makipagsapalaran at lumikha ng isang visual na diskarte at layout.
    
  "Tinasuri namin ng aking mga tauhan ang katayuan ng pagbabanta sa base na ito bawat oras ng bawat araw, Heneral," galit na sabi ni Jaffar. "Ibinibigay ko ang mga utos na namamahala sa lahat ng tauhan at operasyon sa base na ito upang matiyak ang kaligtasan ng lahat. Hindi sila dapat pabayaan sa anumang kadahilanan. Hindi ka maaaring makipagsapalaran anumang oras para sa anumang kadahilanan, ginoo: ang responsibilidad ay palaging nasa akin, at iyon ay hindi maaaring labagin. Labagin muli ang aking batas at hihilingin sa iyo na isagawa ang iyong mga takdang-aralin sa ibang base. Maliwanag ba yan sir?"
    
  "Oo, Koronel, malinaw iyon."
    
  "Napakabuti". Inilagay ni Jaffar ang kanyang mga kamay sa kanyang likuran, muling ibinuga ang kanyang dibdib. "Sa tingin ko napakaswerte mo na hindi ka napunta sa ilalim ng apoy ng kaaway. Ang aking mga pwersang panseguridad at ako ay sinilip ang buong sampung kilometrong radius sa labas ng base para sa mga banta. Tinitiyak ko sa iyo, ikaw ay nasa maliit na panganib. Pero hindi ibig sabihin nun ay kaya mong-"
    
  "Paumanhin, ngunit kami ay nagalit, Koronel," namagitan si John Masters.
    
  Nanlilisik ang mga mata ni Jaffar sa pagkagambala, pagkatapos ay bumuka at napapikit ang kanyang bibig sa pagkalito, pagkatapos ay tumigas sa galit. "Ano ang sinabi mo, binata?" - ungol niya.
    
  "Kami ay tinamaan ng sunog sa lupa sa kabuuan na isang daan at pitumpu't siyam na beses habang nasa loob ng sampung milya mula sa base, Colonel," sabi ni John. "At apatnapu't isa sa mga putok ang pinaputok mula sa loob ng base."
    
  "Ito ay imposible! Ito ay katawa-tawa! Paano mo malalaman ito?
    
  "Iyan ang aming trabaho dito, Koronel: upang masuri ang estado ng banta dito at sa iba pang mga kaalyadong air base sa hilagang Iraq," sabi ni Patrick. "Ang aming sasakyang panghimpapawid ay nilagyan ng mga instrumento na nagbibigay-daan sa amin upang matukoy, masubaybayan, kilalanin at matukoy ang pinagmulan ng mga pag-atake. Maaari naming i-localize, kilalanin at subaybayan ang putok ng baril mula sa mga armas na hanggang siyam na milimetro ang kalibre." Inilahad niya ang kanyang kamay at nilagay ni John ang isang folder doon. "Narito ang isang mapa ng pinagmulan ng lahat ng mga kuha na aming nakita. Tulad ng makikita mo, si Colonel, isa sa pinakamakapangyarihang salvos - isang anim na round na pagsabog mula sa isang 12.7 mm na kanyon - ay pinaputok mula sa base na ito. Mula sa isang lugar ng pagsasanay ng mga pwersang panseguridad upang maging tumpak." Gumawa siya ng isang hakbang patungo kay Jaffar, ang kanyang asul na mga mata ay nababato sa Iraqi. "Sabihin mo sa akin, Koronel: sino ang nasa training ground na iyon ngayon? Anong kalibre ng anti-aircraft weapons ang mayroon ka dito sa Nala?" Gumalaw na naman ang bibig ni Jaffar sa pagkataranta. "Sinuman ang gumawa nito, inaasahan kong ilalagay sila sa ilalim ng pag-aresto at kakasuhan ng sadyang pag-target sa Allied aircraft."
    
  "I... I will handle this... personally, sir," sabi ni Jaffar, namumuo ang pawis sa kanyang noo. Bahagya siyang yumuko habang umaatras. "Ako na po ang bahala agad, sir." Muntik na niyang mabangga si Thompson sa kanyang pagmamadali sa pagtakas.
    
  "Anong tanga," sabi ni John. "Sana hindi natin kailangang tiisin ang kalokohan niya araw-araw dito."
    
  "Siya ay talagang isa sa mga pinaka-karampatang kumander sa hilagang Iraq, Doc," sabi ni Thompson. "Inaasahan niya ang maraming paghalik at pagluhod. Ngunit hindi siya isa sa mga gumagawa ng mga bagay-bagay - sumisira lang siya kapag nabigo ang isa sa kanyang mga nasasakupan. Kaya, totoo bang na-detect at sinusubaybayan mo ang mga pag-atake laban sa iyong sasakyang panghimpapawid?"
    
  "Talaga," sagot ni John. "At marami pa tayong magagawa."
    
  "Ipapaalam namin sa iyo ang mga detalye sa sandaling makuha namin ang iyong security clearance, Chris," sabi ni Patrick. "Tutubigan ang iyong mga mata, maniwala ka sa akin."
    
  "Cool," sabi ni Thompson. "Maaaring kumilos ang Koronel na parang paboreal, ngunit kapag nahanap na niya ang mga joker na bumaril sa iyo, tiyak na ibababa niya ang martilyo sa kanila."
    
  "Sa kasamaang-palad, ito ay hindi lamang ilang mga idiot sa lugar ng pagsasanay - nakakita kami ng ilang iba pang mga lokasyon sa loob ng base at sa labas lamang ng perimeter," sabi ni John. "Maaaring ang Koronel ang pinakamahusay sa lugar, ngunit hindi iyon sapat. May mga sappers siya sa loob ng barrier."
    
  "Tulad ng isinulat ko sa iyo noong sinabi mo sa akin na darating ka, ginoo," sabi ni Thompson, "Naniniwala ako na ang FPCON dito ay dapat na Delta-aktibo at patuloy na pakikipag-ugnayan sa mga terorista. Sa mata ng Baghdad, masama ang tingin ni Jaffar dahil nasa itaas siya ng Bravo. Ngunit ang aking mga kasama at ang Army Security Forces ay kumikilos na parang Delta. Kaya, kung susundin mo ako, ginoo, ipapakita ko sa iyo ang paligid ng iyong quarters at mga opisina at bibigyan kita ng kaunting pagpapakilala sa base.
    
  "Kung hindi mo iniisip, Chris, gusto naming tukuyin ang aming lugar ng responsibilidad at iiskedyul ang aming unang round ng mga flight," sabi ni Patrick. "Gusto kong tapusin ang unang gawain ngayong gabi. Ihahanda ng mga kawani ng suporta ang aming lugar."
    
  "Ngayong gabi? Pero kararating mo lang dito sir. Dapat matalo ka."
    
  "Isang daan at pitumpung hit sa aming eroplano, isang-kapat ng mga ito mula sa base na ito - kailangan naming bumaba sa negosyo," sabi ni Patrick.
    
  "Pagkatapos ay kailangan nating pumunta sa departamento ng pagpapatakbo at makita si Colonel Jack Wilhelm," sabi ni Thompson. "Opisyal na siya ay pangalawa sa utos sa ilalim ng Jaffar, ngunit alam ng lahat kung sino ang talagang namamahala, at siya iyon. Siya ay karaniwang matatagpuan sa Triple Sea Command Center."
    
  Lahat sila ay nakasalansan sa isa pang armored white Suburban kasama si Thompson sa likod ng gulong. "Ang Nakhla, na nangangahulugang bumblebee sa Arabic, ay dating titik ng U. S. Air Force Supply Base," sabi niya, habang nagmamaneho sa linya ng pag-alis. Nakakita sila ng mga hanay ng mga cargo plane sa lahat ng laki, mula sa C-5 Galaxy hanggang sa mga bizjet. "Noong panahon ni Saddam, ito ay nilikha upang sugpuin ang populasyon ng etnikong Kurdish, at ito ay naging isa sa pinakamalaking base militar ng Iraq sa bansa. Sinabi nila na ito ang base kung saan nakaimbak ang mga sandatang kemikal na ginamit ni Saddam laban sa mga Kurd, at samakatuwid ito ay isang pangunahing target para sa mga rebeldeng Kurdish na kinakaharap natin paminsan-minsan, kasama ang AQI al-Qaeda sa Iraq - ang Shiite insurgents at mga dayuhang jihadist.
    
  "Maagang bahagi ng taong ito, si Nakhla ay opisyal na inilipat mula sa kontrol ng US patungo sa militar ng Iraq. Gayunpaman, ang mga Iraqis ay wala pa ring masyadong air force, kaya tinawag nila itong isang 'alyed' airbase. Ang Estados Unidos, NATO at United Nations ay nagpapaupa ng mga pasilidad at airstrip mula sa mga Iraqis.
    
  "Ginagawa namin ito at pagkatapos ay binabayaran para sa paggamit nito," komento ni John. "Kamangha-manghang".
    
  "Kung hindi kami nagbabayad para gamitin ito, maituturing pa rin kaming isang 'puwersang sumasakop' sa Iraq," ipinaliwanag ni Thompson. "Ito ang patakaran ng pag-alis ng mga tropa mula sa Iraq.
    
  "Ang pangunahing yunit ng labanan dito sa Nala ay ang Ikalawang Brigada, na tinawag na War Hammer," patuloy ni Thompson. "Ang Second Brigade ay isang Stryker Combat Brigade ng I Corps, Second Division, mula sa Fort Lewis, Washington. Isa ito sa mga huling unit na sumailalim sa labinlimang buwang pag-ikot - lahat ng iba pang unit ay nagsisilbi ng labindalawang buwan. Sinusuportahan nila ang hukbong Iraqi na may katalinuhan, katalinuhan at pagsasanay. Ang mga ito ay nakatakdang bawiin sa loob ng tatlong buwan, kapag ang mga Iraqi ay ganap na nakontrol ang seguridad sa hilagang Iraq."
    
  "Chris, mayroon ba tayong kalahati ng lahat ng mga sasakyang Amerikano sa isang lugar sa Gitnang Silangan?" - tanong ni Patrick.
    
  "Sasabihin ko na kalahati ng mga sasakyan ng Air Force ay nasa lupa sa teatro o lumilipad pabalik-balik, at ang tunay na bilang ay malamang na mas malapit sa tatlong-kapat," sabi ni Thompson. "At hindi kasama dito ang reserbang sibilyan at mga regulasyon sa kontrata."
    
  "Ngunit aabutin pa rin ng isang taon upang bawiin ang ating mga puwersa?" tanong ni John. "Mukhang hindi tama ito. Hindi nagtagal bago mailabas ang mga gamit natin sa Iraq pagkatapos ng unang Gulf War, hindi ba?"
    
  "Ibang plano, Doc," sabi ni Thompson. "Ang plano ay alisin ang lahat mula sa Iraq maliban sa ari-arian sa dalawang air base at ang compound ng embahada sa Baghdad. Pagkatapos ng unang Gulf War, marami kaming iniwan sa Kuwait, Saudi Arabia, Bahrain, Qatar at United Arab Emirates, at dinagdagan namin ang mga hakbang sa seguridad upang makagalaw kami nang walang hadlang. Tumagal ng mahigit isang taon para mailabas ang lahat ng gamit namin sa Saudi Arabia nang humiling ang US na umalis ng bansa at ibinaba lang namin ito sa highway papuntang Kuwait. Dito namin ipinapadala ang lahat ng aming mga asset sa bahay man o sa mga bagong base sa Romania, Poland, Czech Republic at Djibouti."
    
  "Gayunpaman, hindi naman ganoon katagal bago makalabas, di ba?"
    
  "Nagtrabaho kami sa walang tigil na araw at gabi na ito sa loob ng halos isang taon, at ang isa pang taon ay talagang optimistiko," pag-amin ni Thompson. "Nakadepende ito sa sitwasyon ng seguridad. Ang kudeta sa Iran ay ganap na isinara ang Persian Gulf sa loob ng isang taon, at ilang mga linya ng tren at mga highway sa loob at labas ng bansa ay hindi ligtas, kaya kinailangan naming maghintay para sa mas kanais-nais na mga kondisyon. Ang mga bagay na apurahang kailangan sa ibang lugar ay maaaring maipalabas, ngunit ang pagkuha ng isang buong C-5 Galaxy o C-17 Globemaster para lang kumuha ng isa o dalawang M1A2 battle tank ay hindi makatuwiran. At hindi tayo mag-iiwan ng higit sa dalawang libong nakabaluti na sasakyan dito." Tumingin siya kay Patrick. "Kaya pala nandito ka, sir? Pagbutihin ang sitwasyon ng seguridad?"
    
  "Susubukan namin," sabi ni Patrick. "Malinaw na hindi kayang pangasiwaan ng mga Iraqi ang sitwasyon ng seguridad, at hindi tama sa pulitika para sa mga tropang Amerikano, na hindi naman kailangan sa bansa, na magbigay ng seguridad, kaya nag-aalok sila ng mga kontrata sa mga pribadong kumpanya para gawin ang trabaho."
    
  "Buweno, tiyak na hindi ka nag-iisa, ginoo," sabi ni Thompson. "Halos lahat ginagawa ng mga contractor dito ngayon. Mayroon pa tayong Marine unit dito sa Nakhla na lumilipad bilang suporta sa Iraqi missions, at paminsan-minsan ay lilipad-lipad ang Special Forces unit o SEAL team, ngunit bukod doon ay walang ginagawa ang mga tropa dito kundi ang magtipon. gamit at naghihintay na maiuwi. Karamihan sa pagsasanay at seguridad, katalinuhan, pagtutustos ng pagkain, transportasyon, komunikasyon, konstruksiyon, demolisyon, libangan ay lahat ay pinamamahalaan ng mga kontratista ng Amerika.
    
  "Pagkatapos ng Holocaust sa AMERICA, mas madali at mas mabilis na mag-recruit at magsanay muli ng mga beterano kaysa magsanay ng mga bagong rekrut," sabi ni Patrick. "Kung gusto mong gumawa ng higit pa sa mas kaunti, dapat kang mag-outsource ng mga function ng suporta at payagan ang mga aktibong-duty na Sundalo na magsagawa ng mga espesyal na misyon."
    
  "Hindi ko narinig ang tungkol sa Scion hanggang ipahayag ng Army na pupunta ka dito," sabi ni Thompson. "Saan kayo nakabase?"
    
  "Las Vegas," sagot ni Patrick. "Sa pangkalahatan, ito ay isang grupo ng mga mamumuhunan na bumili ng ilang high-tech ngunit labis na sasakyang panghimpapawid mula sa iba't ibang mga kumpanya at nag-aalok ng kanilang mga serbisyo sa Pentagon. Inalok ako ng trabaho pagkatapos kong magretiro."
    
  "Mukhang ito ang parehong deal sa aking kumpanya," sabi ni Chris. "Kami ay isang grupo ng mga dating at retiradong militar na pisikal na pagsasanay, komunikasyon at data security technician at mga inhinyero. Gusto pa naming maglingkod pagkatapos umalis, kaya bumuo kami ng isang kumpanya."
    
  "Ano ang gusto mo sa ngayon?"
    
  "Sa totoo lang, sinimulan ko ang negosyo dahil naisip ko na magiging maganda ang pera - lahat ng mga kuwentong ito tungkol sa mga kumpanyang tulad ng Blackwater Worldwide na nakakuha ng malalaking kontratang ito ay talagang kaakit-akit," pag-amin ni Chris. "Pero negosyo ito. Maaaring mukhang mapang-akit ang mga kontrata, ngunit ginagastos natin ang ating pera sa pamamagitan ng pagkuha ng pinakamahusay na kawani at kagamitan na mahahanap natin at pagbibigay ng epektibong solusyon sa pinakamababang halaga. Masasabi ko sa iyo na wala akong nakitang isang sentimos na kita mula sa negosyo maliban sa kung ano ang gastos sa akin upang mabuhay. Kung may tubo, babalik ito sa negosyo, na nagpapahintulot sa amin na magbigay ng higit pang serbisyo o magbigay ng serbisyo sa mas mababang halaga."
    
  "Kabaligtaran lamang ng militar," sabi ni John Masters. "Ginagastos ng militar ang bawat sentimo ng badyet nito upang matiyak na hindi mabawasan ang badyet sa susunod na taon. Ang mga pribadong kumpanya ay nag-iipon o nag-iinvest ng bawat sentimo."
    
  "Kaya wala kang problema sa ibang mga kumpanyang ito, di ba?" - tanong ni Patrick.
    
  "Nakikita ko ang ilan sa mga lalaking ito na dating Espesyal na Lakas na kumakain ng ahas na gumagala sa base," sabi ni Thompson, "at lahat sila ay nakasuot ng top-of-the-line na panlabas na damit, mga bagong armas, pinakabagong gamit at mga tattoo. sa kanilang isipan. Marami sa mga taong ito ang gusto lang magmukhang cool, kaya gumagastos sila ng malaking pera para sa pinakabago at pinakadakila. Ang aking kumpanya ay pangunahing binubuo ng mga computer geeks, dating mga opisyal ng pagpapatupad ng batas, pribadong imbestigador, at mga security guard. Hindi nila kami pinapansin. Paminsan-minsan, nagkakaproblema kami kapag tinanggihan sila ng aking mga kasamahan, ngunit nagagawa namin ito sa huli."
    
  "Mukhang hindi iyon magandang paraan para makipagdigma, Chris."
    
  Humalakhak si Thompson. "Sana hindi ito isang digmaan," sabi niya. "Ang digmaan ay dapat ipaubaya sa mga propesyonal. Magiging masaya din akong suportahan ang mga propesyonal."
    
  Napakalaki ng base at parang isang maliit na poste ng hukbo sa Estados Unidos. "Mukhang hindi masyadong masama ang lugar na ito," komento ni John Masters. "Dati akong nalulungkot na kayo ay ipinadala sa malayo, ngunit nakakita ako ng mas masahol na trabaho sa hukbo sa States."
    
  "Hindi kami nagkaroon ng regular na Burger King o McDonald's tulad ng ilan sa mga superbase," sabi ni Thompson, "at kung gagawin namin, malamang na isinara pa rin sila ng mga Iraqi pagkatapos nilang kunin. Karamihan sa mga tropa dito ay natutulog pa rin sa ChUS dahil hindi na kami nakalibot sa pagtatayo ng mga regular na housing unit. Siyempre, walang mga pamilya dito, kaya hindi ito maihahambing sa anumang regular na base sa ibang bansa tulad ng Germany o England. Ngunit ang panahon ay medyo mas maganda at ang mga lokal ay hindi gaanong pagalit...kahit konti lang."
    
  "Chus?"
    
  "Mga yunit ng pabahay ng lalagyan. Ang mga ito ay bahagyang mas malaki kaysa sa isang komersyal na trailer ng trak. Maari natin silang i-accommodate kung kailangan natin ng espasyo, ngunit habang lumalaki ang hukbo ay mas marami tayong espasyo, kaya sa ngayon ay nasa ground floor silang lahat. Dito namin itatago ang mga lalaki mo. Ang mga ito ay mas maganda kaysa sa kanilang hitsura, maniwala ka sa akin - linoleum floors, fully insulated, air conditioning, Wi-Fi, flat screen TV. Dalawang CU ang nakikibahagi sa isang 'basang CU' - isang palikuran. Higit na mas mahusay kaysa sa mga palikuran."
    
  Makalipas ang ilang minuto, nakarating sila sa isang bakod na may taas na labindalawang talampakan na gawa sa mga dingding na sementadong jersey at pinatibay na corrugated metal sheeting na nilagyan ng mga coils ng barbed wire. Ilang talampakan sa kabila ng pader na iyon ay may isa pang labindalawang talampakang chain link na bakod na nilagyan ng barbed wire, na may mga armadong sibilyan na opisyal ng seguridad ng K-9 na gumagala sa pagitan ng mga bakod. Mayroong limampung talampakan ang espasyo sa likod ng bakod na may kadena. Ang lahat ng ito ay napapaligiran ng isang simple at mukhang parisukat na tatlong palapag na gusali na may sloping roof, maraming satellite dish at antenna sa itaas, at talagang walang bintana. Tatlumpung talampakan ang taas ng mga security tower na nakatayo sa mga sulok ng gusali. "Ito ba ang gusali ng punong-tanggapan... o isang bilangguan?" tanong ni John.
    
  "Command and control center, o Triple C," sabi ni Thompson. "Tinatawag ito ng ilang tao na Fobbitville-tahanan ng mga "fobbit," ang mga taong hindi kailanman umaalis sa FOB, o Forward Operating Base-ngunit paunti-unti na kaming gumagawa ng mga off-grid na misyon sa mga araw na ito, kaya karamihan sa atin ay maituturing na mga fobbit. . Halos nasa geographic center ng base - ang mga masasamang tao ay mangangailangan ng medyo malaking mortar upang maabot ito mula sa labas ng base, bagama't sila ay mapalad at maglulunsad ng homemade pickup-launched missile dito bawat dalawang linggo o higit pa.
    
  "Bawat dalawang linggo?"
    
  "Natatakot ako, Doc," sabi ni Thompson. He then smiled mischievously at John and added, "Pero that"s what you"re here to decide... right?"
    
  Mahigpit ang seguridad sa pasukan sa Triple-C, ngunit mas mababa pa rin ito kaysa sa dapat tiisin ng McLanahan at Masters sa Dreamland sa loob ng maraming taon. Walang mga opisyal ng seguridad ng militar doon; Ang mga sibilyang kontratista ni Thompson ang nagpatakbo ng palabas. Sila ay naging mas magalang kay Patrick pagkatapos suriin ang kanyang mga papeles - karamihan sa kanila ay dating militar o nagretiro; at ang mga tatlong-star na heneral, maging ang mga nagretiro, ay nakakuha ng kanilang paggalang - ngunit tila nagsasagawa pa rin ng mabilis, kung minsan ay brutal na mga paghahanap na may sigasig na may hangganan sa sadismo. "Diyos ko, sa palagay ko kailangan kong pumunta sa banyo upang makita kung pinunit ng mga taong ito ang anumang mahahalagang bahagi," sabi ni John nang dumaan sila sa huling istasyon ng inspeksyon.
    
  "Ang lahat ay tinatrato nang pareho, kaya naman maraming mga lalaki ang nagtatapos dito sa halip na bumalik sa kanilang mga kaibigan," sabi ni Thompson. "I think they made it a little thicker because the boss was here. Paumanhin para sa." Lumabas sila sa isang malawak na daanan, at itinuro ni Thompson ang koridor sa kaliwa. "Ang Western Corridor ay ang ruta patungo sa iba't ibang unit na bumubuo sa Troika-S - operational air traffic control, communications, data, transportasyon, seguridad, intelligence, interdepartmental at foreign relations, at iba pa. Sa itaas ng mga ito ay ang mga opisina ng mga kumander at mga silid ng pagpupulong. Ang silangang koridor ay ang DFAC, mga silid pahingahan at mga tanggapang administratibo; sa itaas ng mga ito ay may mga emergency platform, bunk room, banyo, shower, at iba pa. Ang hilagang corridor ay naglalaman ng mga computer, komunikasyon, backup na power generator, at pisikal na planta. Sa gitna ng lahat ng ito ay ang command center mismo, na tinatawag nating 'The Tank'. Sundan mo ako ". Ang kanilang mga ID ay sinuri at muli silang hinanap sa pasukan ng Tank - sa pagkakataong ito ng isang Army sarhento, ang una nilang engkwentro sa isang military security officer - at pinayagan silang makapasok.
    
  Ang tangke ay talagang kahawig ng Combat Control Center sa Elliott Air Force Base sa Nevada. Isa itong malaking silid na parang auditorium na may labindalawang malalaking high-definition na flat screen na nakapalibot sa mas malaking screen sa likod ng silid, na may makitid na entablado para sa mga nagsasalita ng tao. Sa magkabilang gilid ng entablado ay may mga hilera ng mga console para sa iba't ibang departamento, na naghahatid ng data upang ipakita ang mga screen at commander. Sa itaas ng mga ito ay may saradong lugar ng pagmamasid para sa mga VIP at mga espesyalista. Sa gitna ng silid ay isang kalahating bilog na hanay ng mga console para sa mga pinuno ng departamento, at sa gitna ng kalahating bilog ay may mga upuan at display para sa kumander ng brigada ng Iraq, na walang laman, at ang kanyang kinatawan, si Colonel Jack Wilhelm.
    
  Si Wilhelm ay isang malaking lalaki, tulad ng oso, na kahawig ng isang mas bata, madilim na buhok na bersyon ng retiradong Heneral ng Hukbo na si Norman Schwarzkopf. Tila ngumunguya siya ng tabako, ngunit ito talaga ang mikropono mula sa kanyang headset na napakalapit sa kanyang mga labi. Sumandal si Wilhelm sa ibabaw ng kanyang console, nagbibigay ng mga order at tagubilin kung ano ang gusto niyang ipakita sa mga screen.
    
  Minamaniobra ni Thompson ang sarili sa linya ng paningin ni Wilhelm, at nang mapansin ni Wilhelm ang security officer, binigyan niya ito ng nagtatanong na pagsimangot at inilayo ang earpiece sa kanyang tainga. "Ano?"
    
  "Narito ang mga lalaki mula sa Scion Aviation, Koronel," sabi ni Thompson.
    
  "Iwan sila sa Chuvil at sabihin sa kanila na makikita ko sila sa umaga," sabi ni Wilhelm, na inilibot ang kanyang mga mata at ibinalik ang earpiece sa lugar.
    
  "Gusto nilang magsimula ngayong gabi, ginoo."
    
  Inis na inis muli ni Wilhelm ang earphone. "Ano?"
    
  "Gusto nilang magsimula ngayong gabi, sir," ulit ni Thompson.
    
  "Simulan mo ano?"
    
  "Simulan mo nang mag-obserba. Sinabi nila na handa silang lumipad ngayon at nais nilang ipaalam sa iyo ang kanilang iminungkahing plano sa paglipad.
    
  "Ginagawa nila, hindi ba?" Dumura si Wilhelm. "Sabihin mo sa kanila na may naka-iskedyul tayong briefing bukas ng umaga sa zero seven hundred, Thompson. Ihiga mo sila at-"
    
  "Kung mayroon kang ilang minutong natitira, Koronel," sabi ni Patrick, papalapit kay Thompson, "gusto naming punan ka ngayon at ihatid ka."
    
  Pumihit si Wilhelm sa kanyang upuan at sinimangutan ang mga bagong dating at ang kanilang pakikialam... at pagkatapos ay bahagyang namutla nang makilala niya si Patrick McLanahan. Dahan-dahan siyang bumangon, ang mga mata ay nakatitig kay Patrick na parang sinusukat siya para makipag-away. Bahagya siyang lumingon sa technician na nakaupo sa tabi niya, pero hindi umalis ang mga mata niya kay Patrick. "Pumunta ka rito," sabi niya, "at ipamonitor niya ang tala ng flight at bigyan ng briefing ang reconnaissance patrol. Babalik ako sa loob ng ilang minuto." Tinanggal niya yung earphones niya, tapos inabot niya yung kamay niya. "Heneral McLanahan, Jack Wilhelm. Ikinagagalak kitang makilala".
    
  Nakipagkamay si Patrick. "Gayundin, Koronel."
    
  "Hindi ko alam na sasakay ka sa flight na iyon, Heneral, o hindi ko kailanman pinahintulutan ang VFR scheme."
    
  "Importante na ginawa namin ito, Koronel - marami itong sinabi sa amin. Maaari ba naming ipaalam sa iyo at sa iyong mga tauhan ang tungkol sa aming unang misyon?"
    
  "Akala ko gusto mong magpahinga sa natitirang araw at gabi at ayusin ang iyong sarili," sabi ni Wilhelm. "Gusto kong ipakita sa iyo ang paligid ng base, ipakita sa iyo ang Triple-C at ang operations center dito, makipagkita sa mga staff, kumain ng masarap-"
    
  "Magkakaroon tayo ng maraming oras para gawin iyon habang narito tayo, Koronel," sabi ni Patrick, "ngunit nasa ilalim tayo ng bala ng kaaway sa daan, at sa palagay ko mas maaga tayong magsimula, mas mabuti."
    
  "Apoy ng kaaway?" Tumingin si Wilhelm kay Thompson. "Ano ang sinasabi niya, Thompson? Hindi ako na-inform."
    
  "Handa kaming ipaalam sa iyo ang tungkol dito ngayon din, Koronel," sabi ni Patrick. "At pagkatapos ay gusto kong mag-iskedyul ng orientation at calibration flight para ngayong gabi upang simulan ang paghahanap sa pinagmulan ng sunog sa lupa."
    
  "Paumanhin, Heneral," sabi ni Wilhelm, "ngunit ang iyong mga operasyon ay dapat na masusing suriin ng punong-tanggapan at pagkatapos ay lutasin ang mga salungatan sa bawat departamento dito sa Triple C." Ito ay tatagal nang higit sa ilang oras."
    
  "Ipinadala namin sa iyo ang aming operational plan at isang kopya ng kontrata mula sa Air Force Civil Enhancement Agency noong isang linggo, Colonel. Ang iyong mga tauhan ay dapat magkaroon ng sapat na oras upang tingnan ito."
    
  "Sigurado akong mayroon sila, Heneral, ngunit ang aking briefing sa punong-tanggapan ay naka-iskedyul para sa zero five thirty bukas ng umaga," sabi ni Wilhelm. "Ikaw at ako ay dapat magkita sa zero-zero seven hundred para pag-usapan ito. Akala ko iyon ang plano."
    
  "Iyon ang plano, Koronel, ngunit ngayon gusto kong simulan ang ating unang misyon ngayong gabi, bago dumating ang iba nating sasakyang panghimpapawid."
    
  "Ibang plano? Akala ko isa lang kami."
    
  "Nang dumating kami sa ilalim ng bala ng kaaway sa aming pagpunta dito, humiling ako at tumanggap ng pahintulot mula sa aking kumpanya na magdala ng pangalawang pagpapatakbo ng sasakyang panghimpapawid na may ilang mas espesyal na kargamento at kagamitan," sabi ni Patrick. "Ito ay isa pang loser-sized na eroplano-"
    
  "'Jonah'?"
    
  "Pasensya na po. Nickname para sa aming eroplano. Kakailanganin ko ng hangar para dito at mga bunks para sa dalawampu't limang karagdagang tauhan. Darating na sila sa loob ng dalawampung oras. Pagdating nito kakailanganin ko-"
    
  "Excuse me, sir," putol ni Wilhelm. "Maaari ba akong magkaroon ng ilang mga salita sa iyo?" Itinuro niya ang harap na sulok ng tangke, sinenyasan si Patrick na sundan siya; ang batang Air Force lieutenant ay matalinong umalis sa kanyang malapit na console nang makita niya ang nagbabala na sulyap ng koronel habang papalapit sila.
    
  Habang papalapit sila sa console para mag-usap nang pribado, itinaas ni Patrick ang isang daliri, pagkatapos ay inabot ang maliit na butones sa halos hindi nakikitang earpiece sa kaliwang ear canal niya. Nanlaki ang mga mata ni Wilhelm sa gulat. "Ito ba ay isang wireless na earphone para sa isang cell phone?" tanong niya.
    
  Tumango si Patrick. "Bawal ba ang cellphone dito, Colonel? Kaya kong dalhin sa labas-"
    
  "Sila... dapat silang patahimikin para walang makatanggap o makatawag sa kanila - proteksyon laban sa mga homemade remote detonation device. At ang pinakamalapit na cell tower ay anim na milya ang layo."
    
  "Ito ay isang dedikadong unit-naka-encrypt, secure, jam-resistant, at medyo malakas para sa laki nito," sabi ni Patrick. "Titingnan namin ang pag-upgrade ng iyong mga jamming device o palitan ang mga ito ng mga directional sensor na tutukuyin ang lokasyon ng magkabilang panig ng isang pag-uusap." Napakurap si Wilhelm sa pagkalito. "So okay lang ba kung kunin ko ito?" Masyadong natigilan si Wilhelm na sumagot, kaya tumango si Patrick bilang pasasalamat at pinindot ang "call" button. "Hi Dave." sabi niya. "Oo... Oo, hayaan mo siyang tumawag. Tama ka. Salamat." Muli niyang hinawakan ang earpiece para tapusin ang tawag. "Paumanhin sa pagkagambala, Koronel. May tanong ka ba sa akin?"
    
  Mabilis na inalis ni Wilhelm ang pagkalito sa kanyang isipan, pagkatapos ay ipinatong ang kanyang mga kamao sa kanyang balakang at sumandal kay Patrick. "Oo, ginoo, alam ko: sino ka sa tingin mo?" Sabi ni Wilhelm sa mahina, mahina, at umuungol na boses. Tumaas siya sa ibabaw ng McLanahan, nakausli ang kanyang baba na parang hinahamon ang sinumang magtangkang saktan siya, at tinusok siya ng mahigpit at direktang titig. "Ito ang command center ko. Walang sinuman dito ang nag-uutos sa akin, kahit na ang haji na dapat ay namumuno sa fucking base na ito. At walang darating sa loob ng isang daang milya mula sa amin nang hindi muna nakukuha ang aking pag-apruba at clearance, kahit isang retiradong three-star. Ngayong narito ka na, maaari kang manatili, ngunit ginagarantiyahan ko na ang susunod na anak ng isang asong babae na hindi makakakuha ng aking pahintulot na pumasok ay masisipa mula sa base na ito nang napakabilis at mahirap na hahanapin niya ang kanyang puwet. sa Persian Gulf. Naririnig mo ba ako, Heneral?
    
  "Oo, Koronel, alam ko," sabi ni Patrick. Hindi siya umiwas, at nagtama ang mga mata ng dalawang lalaki. "Tapos ka na ba, Koronel?"
    
  "Hindi mo kailangang magkaroon ng anumang bagay sa akin, McLanahan," sabi ni Wilhelm. "Nabasa ko ang iyong kontrata, at nakipag-usap ako sa libu-libo sa inyo na mga sibilyan na extra, o mga kontratista, o kung ano pa man ang tawag ninyo sa inyong sarili ngayon. Maaaring ikaw ay isang high-tech na tao, ngunit sa ganang akin, isa ka pa rin sa mga tagapagluto at tagapaghugas ng bote sa paligid.
    
  "Sa buong paggalang, Heneral, ito ay isang babala: habang ikaw ay nasa aking sektor, ikaw ay sumusunod sa akin; umalis ka sa linya, bibigyan kita ng impiyerno; hindi mo sinusunod ang aking mga utos at personal kong itutulak ang iyong mga bola sa iyong lalamunan." Huminto siya sandali, pagkatapos ay nagtanong, "May gusto ka bang sabihin sa akin ngayon, sir?"
    
  "Oo, Koronel." Binigyan ni Patrick si Wilhelm ng isang ngiti na halos ikinagalit ng koronel ng hukbo, pagkatapos ay nagpatuloy: "Naghihintay ka ng tawag sa telepono mula sa punong-tanggapan ng dibisyon. Iminumungkahi kong kunin mo ito." Lumingon si Wilhelm at nakita ang duty shift officer na tumatakbo papunta sa kanya.
    
  Tiningnan niya ang ngiti ni McLanahan, binigyan siya ng masamang tingin, pagkatapos ay pumunta sa pinakamalapit na console, isinuot ang kanyang headphone at nag-log in. "Wilhelm. Ano?"
    
  "Maghanda para sa dibisyon, ginoo," sabi ng technician ng komunikasyon. Nagulat si Wilhelm kay McLanahan. Ilang sandali pa: "Jack? Nakikinig si Connolly." Si Charles Connolly ay isang two-star Army general na nakabase sa Fort Lewis, Washington, na nag-utos ng isang dibisyon na ipinadala sa hilagang Iraq.
    
  "Opo, ginoo?"
    
  "Paumanhin, Jack, ngunit narinig ko lang ang tungkol dito ilang minuto ang nakalipas at naisip kong mas mabuting tawagan kita," sabi ni Connolly. "Itong kontratista na itinalaga upang magsagawa ng aerial surveillance mission sa hangganan ng Iraqi-Turkish sa iyong sektor? May nakasakay na VIP: Patrick McLanahan."
    
  "Kausap ko siya ngayon, sir," sabi ni Wilhelm.
    
  "Nandiyan na ba siya? Crap. Paumanhin tungkol doon, Jack, ngunit ang taong ito ay may reputasyon sa pagpapakita lamang at paggawa ng anumang gusto niya.
    
  "Hindi iyon mangyayari dito, sir."
    
  "Tingnan mo, Jack, hawakan ang taong ito gamit ang mga guwantes ng bata hanggang sa malaman natin kung gaano kalakas ang lakas ng kabayo niya sa likod niya," sabi ni Connolly. "Siya ay isang sibilyan at isang kontratista, oo, ngunit ang Corps ay nagsabi sa akin na siya ay nagtatrabaho para sa ilang mga mahihirap na lalaki na maaaring gumawa ng ilang mga pagbabago sa karera sa mga tawag sa telepono nang mabilis, kung alam mo kung ano ang nakukuha ko."
    
  "Sinabi niya lang sa akin na magdadala siya ng ibang eroplano dito. Dalawampu't limang tauhan pa! Sinusubukan kong sirain ang base na ito, ginoo, hindi magtipon ng mas maraming sibilyan dito."
    
  "Oo, sinabihan din ako niyan," sabi ni Connolly, ang kanyang masungit na tono ay nagpapahalata na wala siyang kamalay-malay kaysa sa senior officer ng regiment. "Tingnan mo, Jack, kung seryoso siyang lumabag sa isa sa iyong mga direktiba, susuportahan kita ng isang daang porsyento kung gusto mo siyang umalis sa iyong base at malayo sa iyo. Ngunit siya ay Patrick fucking McLanahan, at siya ay isang tatlong taong retirado. Sabi ng corps bigyan siya ng sapat na lubid at kalaunan ay magbibigti siya - nagawa na niya ito dati, kaya wala na siya sa porma."
    
  "Ayaw ko pa rin, sir."
    
  "Well, deal with it any way you want, Jack," sabi ng division commander, "pero ang payo ko ay ito: tiisin mo muna ang taong ito, maging mabait ka sa kanya at huwag mo siyang baliw. Kung hindi mo ito gagawin at lumalabas na may malaking kapangyarihan sa likod ng taong ito, pareho tayong mababaliw.
    
  "Focus ka lang sa trabaho, Jack," patuloy ni Connolly. "Ang aming gawain ay gawing isang civilian peacekeeping operation ang teatro na ito ng mga operasyong militar. Ang mga kontratista tulad ng McLanahan ay ang maglalagay ng kanilang mga asno sa linya. Ang iyong trabaho ay upang maiuwi ang iyong mga sundalo nang ligtas at maayos nang may karangalan-at, siyempre, gawin akong maganda sa proseso."
    
  Sa paghusga sa tono ng kanyang boses, naisip ni Wilhelm, hindi siya lubos na nagbibiro. "Naiintindihan, sir."
    
  "May iba pa ba para sa akin?"
    
  "Ang sagot ay hindi, ginoo."
    
  "Napakagaling. Magpatuloy. Maghiwalay ka."
    
  Pinutol ni Wilhelm ang koneksyon, pagkatapos ay tumingin muli kay McLanahan, na may kausap sa kanyang cell phone. Kung mayroon siyang teknolohiya upang hindi paganahin ang lahat ng kanilang mga cell phone jamming device-ang mga naka-install upang hindi paganahin ang mga remote-controlled na improvised explosive device-tiyak na mayroon siyang mga nangungunang inhinyero at pera sa likod niya.
    
  Nagsalita si Wilhelm sa console: "Duty Officer, tipunin ang operations headquarters ngayon sa pangunahing meeting room para talakayin ang plano na subaybayan ang Heir."
    
  "Opo, ginoo".
    
  Tinapos ni McLanahan ang kanyang pag-uusap nang tanggalin ni Wilhelm ang kanyang headphone at lumapit sa kanya. "Paano mo nalaman na tatawagin ako ng departamento, McLanahan?"
    
  "Swerteng hulaan."
    
  Napakunot ang noo ni Wilhelm nang marinig ang sagot nito. "Of course," sabi niya, umiling-iling ang kanyang ulo. "Hindi mahalaga. Ang mga tauhan ay agad na magdadala sa amin hanggang sa petsa. Sundan mo ako". Inakay ni Wilhelm sina Patrick at John palabas ng Reservoir at pinaakyat sila sa pangunahing briefing room, isang glass-enclosed, soundproof na meeting room na tinatanaw ang mga console at central computer screen sa Reservoir. Isa-isang dumating ang mga staff officer na may dalang mga briefing notes at flash drive na naglalaman ng kanilang mga PowerPoint presentation. Hindi na sila nag-aksaya ng oras na batiin ang dalawang opisyal na nasa silid na.
    
  Kumuha si Wilhelm ng isang bote ng tubig sa maliit na refrigerator sa sulok, pagkatapos ay umupo sa isang upuan sa harap ng mga bintanang tinatanaw ang Tank. "Kaya, Heneral, sabihin sa akin ang tungkol sa internasyonal na organisasyong pinagtatrabahuhan mo, Scion Aviation," sabi niya habang hinihintay nilang dumating ang iba at maghanda.
    
  "Walang gaanong sasabihin," sabi ni Patrick. Kumuha siya ng isang bote ng tubig para kay John at sa kanyang sarili, ngunit hindi umupo. "Nag-aral ng mahigit isang taon na ang nakalipas-"
    
  "Around the same time nag-resign ka dahil sa commercial?" tanong ni Wilhelm. Hindi sumagot si Patrick. "Kumusta ka dito?"
    
  "Kahanga-hanga".
    
  "May ilang tsismis na umaaligid na gusto ka ni Pangulong Gardner na impeach para sa ilang bagay na nangyari sa Iran."
    
  "Wala akong alam tungkol dito."
    
  "Tama. Alam mong makakatanggap ako ng secure na satellite call mula sa aking punong-tanggapan sampung libong milya ang layo, ngunit hindi mo alam kung ikaw ay paksa ng pagsisiyasat ng White House at Justice Department." Walang sinabi si Patrick. "At wala kang alam tungkol sa mga alingawngaw na kasangkot ka sa pagkamatay ni Leonid Zevitin, na hindi ito isang aksidente sa ski?"
    
  "Hindi ako nandito para tumugon sa mga nakakabaliw na tsismis."
    
  "Siyempre hindi," ngumiti ng pilit si Wilhelm. "So. Ang pera ay dapat na mabuti upang manatili ka sa laro habang naglalakbay sa buong mundo na may mapahamak na kondisyon ng puso. Karamihan sa mga lalaki ay nakaupo sa poolside sa Florida na kumukolekta ng kanilang pera sa pagreretiro at nakikipagdiborsiyo."
    
  "Ang puso ay maayos hangga't hindi ako naglalakbay sa kalawakan."
    
  "Tama. Kaya, kumusta ang mga bagay sa pera sa negosyo mong ito? Naiintindihan ko na ang mersenaryong negosyo ay umuusbong." Nagkunwaring panic si Wilhelm, na para bang natatakot siya na nasaktan niya ang retiradong three-star general. "Oh god, pasensya na, Heneral. Mas gusto mo bang tawagan itong isang 'pribadong kumpanya ng militar' o isang 'konsulta sa seguridad' o ano?"
    
  "I don't give a damn kung ano ang gusto mong itawag dito, Colonel," sabi ni Patrick. Ilang field officers na naghahanda para sa briefing ay sumulyap sa kanilang boss, ang iba ay may katatawanan sa kanilang mga mukha, ang iba ay may takot.
    
  Bahagyang ngumiti si Wilhelm, natutuwa na nakakuha siya ng promosyon mula sa kanyang VIP na bisita. "O isa lang itong pangalan para sa 'Night Stalkers'? Yan ang pangalan ng organisasyong natsismis na kasali ka ilang taon na ang nakakaraan, di ba? May naalala ako sa mga pagsalakay sa Libya, tama ba ako? Kailan ka unang beses na pinaalis sa Air Force?" Hindi sumagot si Patrick na naging dahilan ng muling pagngiti ni William. "Well, sa tingin ko personal na mas maganda ang 'Scion' kaysa 'Night Stalkers'. Mas mukhang kasuotan ng isang tunay na security consultant kaysa sa cartoon superhero show ng mga hangal na bata." Walang sagot. "Kung gayon, kumusta ang pera, Heneral?"
    
  "Sa palagay ko alam mo nang eksakto kung magkano ang kontrata, Koronel," sabi ni Patrick. "Hindi ito classified."
    
  "Oo, oo," pagsang-ayon ni Wilhelm, "ngayon naaalala ko na: isang taon, na may opsyon para sa isa pang tatlong taon, para sa napakalaking siyamnapu"t apat na milyong dolyar sa isang taon!" Naniniwala ako na ito ang pinakamalaking kontrata sa teatro maliban kung ang iyong pangalan ay Kellogg, Brand & Root, Halliburton o Blackwater. Ngunit ang ibig kong sabihin, Heneral, ano ang iyong bahagi? Kung hindi ako makakakuha ng bituin sa susunod na dalawang taon, malamang na huminto ako sa pagtatrabaho, at kung ayos lang ang pera, maaari mong gamitin ang isang pribadong tulad ko sa Scion Aviation International. Paano ito, General, sir?"
    
  "Hindi ko alam, Koronel," walang ekspresyong sabi ni Patrick. "Ang ibig kong sabihin, anong ginagawa mo dito bukod sa pag-arte na parang bigating drummer?"
    
  Napalitan ng takip ng galit ang mukha ni Wilhelm at tumalon siya, halos mabitak ang bote ng tubig sa kanyang kamao sa galit. Humakbang siya sa loob ng pulgada kay Patrick, nang magkaharap muli. Nang hindi sinubukan ni Patrick na itulak siya palayo o umatras, ang ekspresyon ni Wilhelm ay nagbago mula sa galit at naging isang buwaya na ngiti.
    
  "Magandang ideya, Heneral," sabi niya, tumango. Hininaan niya ang boses niya. "Ang gagawin ko mula ngayon, Heneral, ay tiyakin na gagawin mo ang kinontrata sa iyo-no more, no less. Magkakamali ka na katumbas ng buhok ng pulang puki, at sisiguraduhin kong matatapos ang kontrata mo sa matamis na mayaman na asong babae. Feeling ko hindi ka magtatagal dito. At kung ilalagay mo ang sinuman sa aking mga tao sa anumang panganib, lulutasin ko ang iyong maliit na problema sa puso sa pamamagitan ng pagpunit nito sa iyong dibdib at itulak ito sa iyong lalamunan." Lumingon siya sa iba sa kwarto. "Handa na ba ang aking maldita briefing, Weatherly?"
    
  "Handa na kami, sir," agad na tugon ng isa sa mga opisyal. Binigyan ni Wilhelm si Patrick ng panibagong panunuya, pagkatapos ay pumunta sa kanyang upuan sa harap na hanay. Ilang field at company officer ang nakapila sa isang tabi, handang lumipat. "Magandang hapon mga binibini at ginoo. Ang pangalan ko ay Lieutenant Colonel Mark Weatherly at ako ang Executive Officer ng Regiment. Ang briefing na ito ay inuri, WALANG mga lihim, mga kumpidensyal na mapagkukunan at mga pamamaraan na kasangkot, ang mga lugar ay ligtas. Ang briefing na ito ay tututuon sa mga resulta ng pag-aaral ng Regimental Headquarters ng surveillance plan na isinumite sa Scion Aviation International para sa-"
    
  "Oo, oo, Weatherly, hindi na tayo mas bata dito," putol ni Wilhelm. "Ang isang mahusay na heneral dito ay hindi kailangan ng lahat ng dog-and-pony air warfare routine na ito sa kolehiyo. Dumating tayo sa punto."
    
  "Yes, sir," sabi ng operations officer. Mabilis niyang dinala ang gustong PowerPoint slide. "Ang konklusyon, sir, ay hindi kami sapat na pamilyar sa teknolohiyang ginagamit ng Scion upang malaman kung gaano ito magiging epektibo."
    
  "Malinaw nilang inilatag ito, hindi ba, Weatherly?"
    
  "Oo, sir, pero...sa totoo lang, sir, hindi kami naniniwala," sabi ni Weatherly, na kinakabahang nakatingin kay McLanahan. "Isang sasakyang panghimpapawid na magpapatrolya sa mahigit labindalawang libong milya kuwadrado ng lupa at higit sa isang daang libong kubiko milya ng espasyo? Mangangailangan ito ng dalawang pandaigdigang lawin - at ang mga pandaigdigang lawin ay hindi makakapag-scan sa kalangitan, kahit hindi pa. At ito ay nasa pinakamalawak na mode ng pagmamasid ng MTI. Iminumungkahi ni Scion na laging magkaroon ng kalahating metrong resolusyon ng imahe sa buong lugar ng patrol...na may isang sasakyang panghimpapawid? Hindi ito magagawa."
    
  "Heneral?" tanong ni Wilhelm na may bahagyang ngisi sa mukha. "Mag-aalangan ka bang sumagot?" Bumaling sa kanyang mga staff officer, pinutol niya ang kanyang sarili sa pagsasabing, "Oh, excuse me, ladies and gentlemen, ito si retired Lt. Gen. Patrick McLanahan, vice president ng Scion Aviation. Marahil ay narinig mo na siya? Ang natigilan na mga ekspresyon at maluwag na panga ng iba sa silid ay nagpapakita na tiyak na ginawa nila ito. "Ngayon ay nagpasya siyang sorpresahin tayo sa kanyang maringal na presensya. General, ang aking operational headquarters. Ang salita ay sa iyo."
    
  "Salamat, Koronel," sabi ni Patrick, bumangon at binigyan si Wilhelm ng isang inis na tingin. "Inaasahan kong makatrabaho kayo sa proyektong ito. Maaari kong pag-usapan ang tungkol sa teknolohiyang binuo ni Dr. Jonathan Masters upang pahusayin ang resolusyon at hanay ng mga sensor ng pagsubaybay sa lupa at nasa himpapawid, ngunit sa palagay ko ay mas mabuting ipakita sa iyo. I-clear ang airspace para sa amin ngayong gabi at ipapakita namin sa iyo kung ano ang kaya namin."
    
  "Sa palagay ko hindi posible iyon, Heneral, dahil sa operasyon na nalaman natin ngayong gabi." Nilingon ni Wilhelm ang napakabata, mukhang kinakabahan na kapitan. "Kotter?"
    
  Maingat na hakbang pasulong ang kapitan. "Si Kapitan Calvin Cotter, sir, Direktor ng Pamamahala ng Trapiko sa Hangin. Nalaman lang namin ang isang nakaplanong operasyon sa Iraq kung saan humiling sila ng mga reinforcement, sir. Tumungo sila sa isang nayon sa hilaga ng Zahuk upang salakayin ang isang pinaghihinalaang pasilidad ng paggawa ng bomba ng Kurdish at pagpupuslit sa ilalim ng lupa - diumano'y isang medyo malaking tunnel complex na nagkokonekta sa ilang mga nayon at tumatakbo sa ilalim ng hangganan. Humiling sila ng patuloy na suporta sa pagsubaybay: dedikadong Global Hawks, Reapers, Predators, Strykers, ang mga gawa, at close air at artillery support mula sa Air Force, Marines, at Army. Ang spectrum ay puspos. Kami... Excuse me, sir, pero hindi lang namin alam kung paano makikipag-ugnayan ang mga sensors mo sa iba."
    
  "Pagkatapos ay alisin ang lahat ng iba pang mga drone at hayaan kaming magbigay ng lahat ng suporta," sabi ni John Masters.
    
  "Ano?" Dumagundong si Wilhelm.
    
  "Sinabi ko na huwag sayangin ang lahat ng gas na ito at oras ng paglipad sa lahat ng mga drone na ito at hayaan kaming gawin ang lahat ng suporta sa pagsubaybay," sabi ni John. "Mayroon kaming tatlong beses na resolution ng imahe ng Global Hawk, limang beses ang electro-optical sensor, at maaari kaming magbigay sa iyo ng mas mahusay, mas mabilis na air command para sa suporta sa lupa. Maaari kaming mag-relay ng mga komunikasyon, kumilos bilang LAN router para sa libu-libong mga terminal...
    
  "Isang libong terminal?" - bulalas ng isang tao.
    
  "Higit sa tatlong beses na mas mabilis kaysa sa panlabing-anim na link, na hindi naman mahirap talunin," sabi ni John. "Makinig, guys, hindi ko nais na magalit sa iyo, ngunit ginagamit mo ang pinakabagong henerasyon ng mga materyales dito halos mula sa unang araw. I-block ang sampung pandaigdigang lawin? Ang ilan sa inyo ay malamang na wala pa sa militar noong sinimulan nilang gamitin ang mga dinosaur na ito! maninila? Gumagamit ka pa ba ng low light na TV? Sino ang mas gumagamit ng LLTV...Fred Flintstone?"
    
  "Paano mo imumungkahi na ikonekta ang lahat ng iba't ibang sasakyang panghimpapawid na ito sa iyong network ng komunikasyon at Tank...sa ngayon?" tanong ni Wilhelm. "Aabutin ng mga araw upang mai-link at ma-verify ang isang mapagkukunan."
    
  "Sabi ko, Koronel, gumagamit ka ng hindi napapanahong teknolohiya - siyempre, ang mga produktong ginawa sampung taon o higit pang mga taon na ang nakalipas ay ganoon katagal," sagot ni John. "Sa ngayon, sa iba pang sibilisadong lipunan, lahat ay plug and play. I-on mo lang ang iyong sasakyang panghimpapawid, dalhin ang mga ito sa saklaw ng aming sasakyang panghimpapawid, i-on ang kagamitan, at tapos na ito. Maaari naming gawin ito sa lupa, o kung ang sasakyang panghimpapawid ay hindi co-located, magagawa namin ito sa paglipad.
    
  "Paumanhin mga bata, ngunit kailangan kong makita ito bago ako maniwala," sabi ni Wilhelm. Lumingon siya sa kabilang opisyal. "Harrison? May alam ka ba tungkol sa pinag-uusapan nila?"
    
  Isang kaakit-akit na babaeng pulang buhok ang humakbang pasulong, tumabi kay Cotter habang nagmamadaling umatras. "Oo, Koronel, nabasa ko ang tungkol sa agarang high-speed broadband para sa malayuang piloto na sasakyang panghimpapawid at ang kanilang mga sensor, ngunit hindi ko pa ito nakitang tapos na." Tumingin siya kay Patrick, pagkatapos ay mabilis na bumaba ng platform at iniabot ang kanyang kamay. Tumayo si Patrick at masigasig na hinayaan ang kamay na nanginginig. "Margaret Harrison, sir, dating opisyal ng Third Air Force Special Operations Squadron. Ako ang contractor na nagpapatakbo ng drone operations dito sa Nala. Ikinagagalak kitang makilala, ginoo, isang tunay na kasiyahan. Ikaw ang dahilan kung bakit ako sumali sa Air Force, sir. Ikaw ay totoo-"
    
  "Hayaan mo ang lalaking ito at tapusin na natin ang nakakahamak na briefing na ito, Harrison," putol ni Wilhelm. Nawala ang ngiti ng babae at mabilis itong bumalik sa pwesto niya sa entablado. "General, hindi ko isasakripisyo ang misyon gamit ang hindi alam at hindi pa nasusubukang teknolohiya."
    
  "Kolonel-"
    
  "Heneral, ang aking AOR ay ang buong lalawigan ng Dohuk kasama ang kalahati ng mga lalawigan ng Ninewa at Erbil," sagot ni William. "Ako ay inatasan din sa pagsuporta sa mga operasyon sa buong hilagang Iraq. Ang Operation Zahuk ay isa lamang sa humigit-kumulang walong offensive na operasyon na kailangan kong subaybayan linggu-linggo, kasama ang anim pang menor de edad na operasyon at dose-dosenang mga insidente na nangyayari araw-araw. Gusto mong ilagay sa panganib ang buhay ng libu-libong mga sundalong Iraqi at Amerikano at dose-dosenang sasakyang panghimpapawid at kagamitan sa lupa para lamang matupad ang iyong mayamang kontrata, at hindi ko iyon papayagan. Cotter, kailan bukas ang susunod na window?"
    
  "Ang air support window para sa Zahuk raid ay magtatapos sa labindalawang oras, iyon ay, sa alas-tres ng hapon lokal na oras."
    
  "Kung gayon maaari mong isagawa ang iyong pagsusulit, Heneral," sabi ni Wilhelm. "Maaari kang matulog magdamag. Harrison, anong uri ng mga drone ang maaari mong hayaang maglaro ang pangkalahatan?"
    
  "Ginagamit ng Operation Zahuk ang nakatalagang Global Hawks ng aming dibisyon at lahat maliban sa isa sa mga Reaper at Predators ng regiment, sir, at mawawalan sila ng serbisyo at handang lumipad nang hindi bababa sa labindalawang oras pagkatapos ng landing. Maaari akong gumawa ng isang Global Hawk mula sa timog."
    
  "Bahala ka diyan. Cotter, ireserba ang airspace hangga't kailangan nilang mag-set up." Bumaling si Wilhelm sa security contractor. "Thompson, kunin ang heneral at ang kanyang grupo upang suportahan at patulugin sila."
    
  "Oo, Koronel."
    
  Tumayo si Wilhelm at bumaling sa McLanahan. "Heneral, maaari mong tanungin ang mga tauhan dito tungkol sa anumang bagay na kailangan mo. Ipadala ang iyong mga kahilingan sa pagpapanatili ng sasakyang panghimpapawid sa mga lalaki sa linya ng paglipad sa lalong madaling panahon. Magkita tayo sa hapunan ngayong gabi." Tinungo niya ang pinto.
    
  "Paumanhin, Koronel, ngunit natatakot akong maging abala tayo," sabi ni Patrick. "Pero salamat sa imbitasyon."
    
  Tumigil si Wilhelm at lumingon. "Napakasipag ninyong mga "consultant", Heneral," desididong sabi niya. "Sigurado akong mami-miss ka." Tawag ng atensyon ni Weatherly habang papalabas ng pinto si William.
    
  Na parang nakalaya sa mga hindi nakikitang kadena, lahat ng empleyado ay sumugod kay Patrick upang magpakilala o muling magpakilala. "Hindi kami makapaniwala na narito ka, sa lahat ng lugar, ginoo," sabi ni Weatherly pagkatapos makipagkamay.
    
  "Akala naming lahat ay namatay ka o na-stroke o isang bagay nang bigla kang nawala mula sa Armstrong space station," sabi ni Cotter. "Hindi ako-Akala ko palihim na nagpadala si President Gardner ng isang FBI capture team sa space shuttle para tapusin ka," sabi ni Harrison.
    
  "Ang galing talaga, mugs."
    
  "Si Margaret, dill ka," nakangiting sabi ni Harrison. Muli kay McLanahan: "Totoo ba, ginoo-talagang binalewala mo ba ang utos ng Pangulo ng Estados Unidos na bombahin ang base ng Russia sa Iran?"
    
  "Hindi ko ito mapag-usapan," sabi ni Patrick.
    
  "Ngunit kinuha mo ang base ng Russia sa Siberia pagkatapos ng holocaust ng Amerika at ginamit mo ito upang atakehin ang mga site ng missile ng Russia, tama ba?" Tanong ni Reese Flippin, isang napakapayat, hindi kapani-paniwalang bata na mukhang pribadong kontratista na may makapal na Southern accent at kitang-kitang ngipin. "At ang mga Ruso ay nagpaputok ng mga nuclear missiles sa base na ito, at nakaligtas ka doon? Damn it...!" At habang ang iba ay tumatawa, ang accent ay ganap na nawala, maging ang mga ngipin ay tila bumalik sa kanilang normal na posisyon, at idinagdag ni Flippin: "Ibig kong sabihin, outstanding, sir, absolutely outstanding." Lalong lumakas ang tawa.
    
  Napansin ni Patrick ang isang kabataang babae na naka-desert gray na flight suit at gray na flight boots na kumukuha ng kanyang laptop at mga tala, na nakatayong hiwalay sa iba ngunit nanonood nang may interes. Siya ay may maikling maitim na buhok, maitim na kayumangging mga mata at isang pilyong dimple na dumarating at umalis. Medyo pamilyar siya, tulad ng alam ng marami sa mga opisyal at aviator ng Air Force na si Patrick. Hindi siya pinakilala ni Wilhelm. "I'm sorry," sabi niya sa iba pang nakapaligid sa kanya, ngunit bigla niyang hindi pinansin. "Hindi pa tayo nagkikita. ako ay-"
    
  "Kilala ng lahat si Heneral Patrick McLanahan," sabi ng babae. Nagulat si Patrick nang mapansin na siya ay isang tenyente koronel at nakasuot ng command pilot wings, ngunit walang ibang mga patch o unit designations sa kanyang flight suit, tanging mga walang laman na Velcro square. Inabot niya ang kamay niya. "Gia Cazzotto. At sa totoo lang, nagkita kami."
    
  "Meron kami?" Ang tanga mo, pinayuhan niya ang sarili niya, paano mo siya makakalimutan? "Sorry, hindi ko maalala."
    
  "Nasa 111th Engineer Squadron ako."
    
  "Oh," ang tanging nasabi ni Patrick. Ang 111th Bomb Squadron ay isang Nevada Air National Guard B-1B Lancer heavy bomber unit na na-deactivate ni Patrick at pagkatapos ay muling itinatag bilang First Combat Wing sa Battle Mountain Reserve Air Force Base sa Nevada - at dahil hindi ito naalala ni Patrick, siya piniling-kamay ang bawat miyembro ng Air Force, mabilis na naging malinaw sa kanya na hindi siya nakagawa ng cut. "Saan ka nagpunta pagkatapos... pagkatapos..."
    
  "Pagkatapos mong isara ang security division? Okay lang sabihin, sir," sabi ni Cazzotto. "Okay naman talaga ang ginawa ko - siguro blessing in disguise ang pagsasara ng unit. Bumalik ako sa paaralan, nakakuha ng master's degree sa engineering, pagkatapos ay nakakuha ng posisyon sa Factory Forty-Two, na nagpi-pilot sa mga bampira na patungo sa Battle Mountain."
    
  "Well, thank you for that," sabi ni Patrick. "Hindi namin magagawa ito kung wala ka." Ang 42nd Air Force Plant ay isa sa ilang mga pasilidad sa pagmamanupaktura na pag-aari ng pederal ngunit inookupahan ng mga kontratista. Matatagpuan sa Palmdale, California, ang Plant 42 ay kilala sa paggawa ng sasakyang panghimpapawid tulad ng Lockheed B-1 bomber, Northrop B-2 Spirit stealth bomber, Lockheed SR-71 Blackbird at F-117 Nighthawk stealth fighter, at Space Shuttle.
    
  Matapos isara ang mga linya ng produksyon, ang mga pabrika ay madalas na nagsasagawa ng pagbabago sa mga umiiral na airframe, pati na rin ang pananaliksik at pagpapaunlad sa mga bagong proyekto. Ang B-1 bomber ng Air Force, na muling itinalaga ang EB-1C Vampire, ay isa sa pinakamasalimuot na proyekto ng modernisasyon na isinagawa sa Plant 42, na nagdaragdag ng mission-adaptive na teknolohiya, mas makapangyarihang mga makina, laser radar, mga advanced na computer at mga sistema ng paggabay, pati na rin bilang kakayahang gumamit ng malawak na hanay ng mga armas, kabilang ang mga anti-missile at anti-satellite missiles na inilunsad sa hangin. Sa huli ito ay isang unmanned aerial vehicle na may mas mahusay na performance.
    
  "At pinalipad mo pa rin ang B-1, Koronel?" - tanong ni Patrick.
    
  "Yes, sir," sagot ni Gia. "Pagkatapos ng American Holocaust, kumuha sila ng isang dosenang buto sa AMARC at inayos namin ang mga ito." Ang AMARC, o Aircraft Maintenance and Regeneration Center, na kilala ng lahat bilang "Bone Graveyard," ay isang malaking complex sa Davismontan Air Force Base malapit sa Tucson, Arizona, kung saan libu-libong sasakyang panghimpapawid ang dinala sa imbakan at binuwag para sa mga piyesa. "Hindi sila mga bampira, ngunit marami silang magagawa sa mga bagay na ginawa ninyo."
    
  "Lipad ka ba palabas ng Nala, Koronel?" - tanong ni Patrick. "Hindi ko alam na mayroon silang B-1 dito."
    
  "Si Boxer ang kumander ng 7th Air Expeditionary Squadron," paliwanag ni Chris Thompson. "Naka-base sila sa iba't ibang lokasyon - Bahrain, United Arab Emirates, Kuwait, Diego Garcia - at handang magsagawa ng mga misyon kapag kailangan sila ng mga puwersa ng koalisyon sa teatro. Nandito siya dahil sa operasyon ngayon sa Iraq - panatilihin nating handa ang kanyang B-1 kung sakali."
    
  Tumango si Patrick, saka ngumiti. "Boksingero'? Anong call sign mo?"
    
  "Ang aking lolo sa tuhod ay dumating sa Estados Unidos sa Ellis Island," paliwanag ni Gia. "Hindi si Cazzotto ang tunay niyang pangalan - ito ay Inturrigardia - ano ang mahirap doon? - ngunit hindi ito mabigkas ng mga opisyal ng imigrasyon. Ngunit narinig nilang tinawag siya ng ibang mga bata na cazzotto, na nangangahulugang 'mahirap na suntok', at binigyan nila siya ng pangalang iyon. Hindi namin alam kung siya ay patuloy na binubugbog o kung siya mismo ang gumawa ng mga suntok."
    
  "Nakita ko siya sa punching bag sa gym; she deserves that call sign," sabi ni Chris.
    
  "I see," sabi ni Patrick, nakangiti kay Gia. Ngumiti siya pabalik, nagtama ang kanilang mga mata...
    
  ... na nagbigay ng pagkakataon sa iba na kumilos. "Kailan namin makikita itong eroplano mo, sir?" - tanong ni Harrison.
    
  "Magagawa ba niya talaga lahat ng sinabi mo...?"
    
  "Namumuno ka ba sa lahat ng yunit ng militar sa Iraq...?"
    
  "Okay, boys and girls, okay, we have work to do," Chris Thompson chimed in, itinaas ang kanyang mga kamay upang pigilan ang daloy ng mga tanong na umuulan kay Patrick. "Magkakaroon ka ng oras upang guluhin ang heneral mamaya." Nagsisiksikan silang lahat para makipagkamay muli kay Patrick, pagkatapos ay kinuha ang kanilang mga flash drive at mga dokumento at lumabas ng briefing room.
    
  Si Gia ang huling umalis. Nakipagkamay siya kay Patrick, at ilang sandali pa ay hinawakan niya ito. "Napakasaya kong makilala ka, ginoo," sabi niya.
    
  "Ganoon din dito, Koronel."
    
  "Mas gusto ko si Gia."
    
  "Okay, Gia." Pinisil-pisil pa niya ang kamay nito nang sabihin niya ito, at naramdaman niya ang instant surge of warmth sa kanya-o mismong kamay niya ang biglang pinagpawisan? "Hindi Boxer?"
    
  "Hindi ka makakapili ng sarili mong mga call sign, hindi ba, sir?"
    
  "Tawagin mo akong Patrick. At ang mga demolition guys ay walang call signs noong ako ay nasa loob."
    
  "Naaalala ko ang dating operations officer ko sa One Hundred and Eleven ay may ilang pangalan na mapagpipilian mo," sabi niya, at saka ngumiti at naglakad palayo.
    
  Ngumisi si Chris Thompson kay Patrick. "Ang cute niya, in a Murphy Brown way, ha?"
    
  "Oo. At punasan mo yang ngiting iyan sa mukha mo."
    
  "Kung hindi ka komportable, siyempre." Nagpatuloy siya sa pagngisi. "Wala kaming masyadong alam tungkol sa kanya. Naririnig natin ito sa radyo paminsan-minsan, kaya lumilipad pa rin. Pumapasok siya paminsan-minsan upang gumawa ng mga misyon, tulad ngayong gabi, at pagkatapos ay babalik sa isa pang command center. Bihira siyang manatili nang mas mahaba kaysa isang araw."
    
  Biglang nakaramdam ng pagkabigo si Patrick, pagkatapos ay mabilis na itinulak ang hindi magandang pakiramdam. Saan ito nanggaling...? "Ang mga B-1 ay mahusay na mga eroplano," sabi niya. "Sana mas marami silang bubuhayin mula sa AMARC."
    
  "Mahilig sa buto ang mga infantrymen. Maaari silang makisali sa labanan nang kasing bilis ng mga mandirigma; gumagala nang mahabang panahon tulad ng isang Predator o isang Global Hawk, kahit na walang mid-air refueling; napabuti nila ang mga sensor at optika at maaaring magpadala ng maraming data sa amin at iba pang sasakyang panghimpapawid; at mayroon silang kasing precision payload gaya ng F/A-18 aircraft." Napansin ni Thompson ang kalmado at bahagyang pag-aalalang ekspresyon sa mukha ni Patrick at nagpasya na ibahin ang usapan. "Ikaw ay isang tunay na inspirasyon sa mga taong ito, Heneral," sabi niya. "Ito ang mga pinaka-nasasabik na tao na nakita ko mula nang pumunta ako rito."
    
  "Salamat. Nakakahawa - nakakaramdam din ako ng surge of energy. At tawagin mo akong Patrick, okay?"
    
  "Hindi ko magagarantiya na gagawin ko ito sa lahat ng oras, Patrick, ngunit susubukan ko. At ako si Chris. Mag-ayos na tayo."
    
  "Hindi ko kaya. Marami kaming gagawin ni John bago ang aming test flight bukas ng hapon. Maghahanda ang staff ng mga cabin para sa atin, ngunit malamang na iidlip ako sa eroplano."
    
  "Same here," dagdag ni John. "Siyempre hindi ito ang unang pagkakataon."
    
  "Pagkatapos ay hihilingin namin sa customer service na magdala ng pagkain sa eroplano."
    
  "Sige. Chris, gusto kong nasa Reservoir ang clearance kapag nagsimula na ang operasyon ng Zahuk."
    
  "Karaniwang hindi pinahihintulutan ng Koronel ang mga taong wala sa tungkulin na pumasok sa Tank sa panahon ng isang operasyon, lalo na ang isang ganito kalaki," sabi ni Chris, "ngunit sigurado akong hahayaan ka niyang makinig mula rito."
    
  "Ito ay magiging kahanga-hanga".
    
  "Anyway, hindi ako sigurado kung gusto kong maging mas malapit kay Wilhelm," sabi ni John. "Sigurado akong papatayin niya ang mga ilaw mo, Mook... dalawang beses."
    
  "Ngunit hindi niya ginawa, ibig sabihin ay mayroon siyang kaunting sentido komun," sabi ni Patrick. "Siguro makakatrabaho ko siya. Tingnan natin".
    
    
  IKATLONG KABANATA
    
    
  Sa isang kamay ay may hawak siyang bato, at sa isa naman ay nagpapakita siya ng tinapay.
    
  -TITUS MACCIUS PLAUTIUS, 254-184 BC
    
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
    
    
  Inakay ni Thompson sina Patrick at John pabalik sa hangar kung saan ang mga crew chief at support crew ay nagbabawas ng mga bag at sineserbisyuhan si Loser. Nagbigay ito ng pagkakataon kay Thompson na masusing suriin ang sasakyang panghimpapawid. "Ang ganda ng bagay na ito," sabi niya. "Mukhang stealth bomber. Akala ko gagawa ka lang ng reconnaissance."
    
  "Ito ang inupahan sa amin," sabi ni Patrick.
    
  "Ngunit ito ba ay isang bomber?"
    
  "Siya ay isang bomber."
    
  Nakita ni Thompson ang mga technician na nagtatrabaho sa ilalim ng tiyan ng eroplano at nakakita ng malaking butas. "Ano ito, bomb bay? May bomb bay pa ba ang bagay na ito? "
    
  "Ito ang access hatch sa module," sabi ni John Masters. "Hindi namin inaalis ang alinman sa mga ito-naglo-load at nag-i-unload kami ng mga module sa pamamagitan ng mga ito."
    
  "Ang natalo ay may dalawang bomb bay, katulad ng B-2 stealth bomber, mas malaki lang," paliwanag ni Patrick. "Pinagsama-sama namin ang dalawang bay sa isang malaking bay, ngunit pinanatili ang magkabilang ibabang pinto. Pagkatapos ay hinati namin ang kompartimento sa dalawang deck. Maaari naming ilipat ang mga module ng misyon sa at sa pagitan ng mga deck at maniobrahin ang bawat module pataas o pababa sa pamamagitan ng mga hatch ng module, lahat sa pamamagitan ng remote control.
    
  "Isang flying-wing reconnaissance plane?"
    
  "Ang disenyo ng flying wing ay angkop para sa paggamit bilang isang long-range, multi-role na sasakyang panghimpapawid," sabi ni John Masters. "Ang mga airliner ng hinaharap ay magiging mga pakpak na lumilipad."
    
  "Ang sasakyang panghimpapawid ng Scion ay idinisenyo bilang mga multi-role platform; ikinokonekta namin ang iba't ibang mga module ng misyon upang maisagawa ang iba't ibang mga gawain," sabi ni Patrick. "Ang sasakyang panghimpapawid na ito ay maaaring isang tanker, isang cargo aircraft, electronic warfare, photo reconnaissance, communications relay, command at control - kahit na ang ilan sa mga function na ito sa parehong oras.
    
  "Sa ngayon ay naka-configure kami para sa ground moving target indication, ground target identification at tracking, airborne surveillance, data communications at command and control," patuloy ni Patrick. "Pero kung magdadala kami ng iba't ibang mga module, maaari naming i-load ang mga ito at magsagawa ng iba't ibang mga misyon. Bukas maglalagay kami ng aerial surveillance emitter sa itaas."
    
  Pagkatapos ay humakbang siya sa ilalim ng eroplano at ipinakita kay Thompson ang isang malaking butas sa tiyan. "Dito natin i-pause ang ground target emitter module para matukoy at masubaybayan ang ground target. Ang lahat ng mga module ay 'plug and play' sa pamamagitan ng digital communications suite ng barko, na nagpapadala ng data sa pamamagitan ng satellite sa mga end user. Ang iba pang mga module na na-install namin ay idinisenyo para sa napakalaking mga network ng lugar, pagtuklas at pagtugon sa pagbabanta, at pagtatanggol sa sarili."
    
  "Tugon sa pagbabanta"? Ibig mong sabihin atake? "
    
  "Hindi talaga ako makakapasok sa sistemang ito dahil hindi ito bahagi ng kontrata at ito ay pang-eksperimento pa rin," sabi ni Patrick, "ngunit gusto naming gumawa ng kaunti pa para sa mga masasamang tao kaysa sa pag-akit lamang ng kanilang mga armas sa isang bitag. "
    
  Itinaas ni Patrick si Chris sa mga ranggo at ginawa siyang talunan. Mukhang maluwang at komportable ang sabungan. Ang panel ng instrumento ay binubuo ng limang malalawak na monitor na may ilang karaniwang "steam" na gauge na halos hindi nakikita. "Medyo magandang flight deck."
    
  "Ang kumander ng sasakyang panghimpapawid at kumander ng misyon ay nauuna gaya ng dati," sabi ni Patrick. Nilagay niya ang kamay niya sa side seat sa likod ng co-pilot's chair. "Mayroon kaming isang flight engineer dito na sinusubaybayan ang lahat ng mga sistema ng barko at mga module ng misyon."
    
  Tinuro ni Chris ang counter sa likod ng boarding ramp. "May galley ka pa dito!"
    
  "Paghuhugas din ng ulo; ito ay magiging kapaki-pakinabang sa ganoong mahabang flight, "sabi ni John.
    
  Dumaan sila sa isang maliit na hatch sa likod ng cabin, lumakad sa isang maikli, makitid na daanan, at lumabas sa isang silid na medyo masikip ng mga lalagyan ng kargamento sa lahat ng laki, na nag-iwan lamang ng makitid na mga daanan upang gumapang. "Akala ko kayong mga kontratista ay nagpapalipad ng mga eroplano na may mga silid-tulugan at gintong mga gripo," sabi ni Chris.
    
  "Hindi pa ako nakakita ng isang gold crane, lalo na't nakasakay sila sa isang eroplano," sabi ni Patrick. "Hindi, dapat bilangin ang bawat square foot at bawat libra." Itinuro niya ang kalahati ng cargo module, ang pinakamanipis na nakikita ni Chris na naka-install sa eroplano. "Ito ay lalagyan ng aming mga bagahe at mga personal na gamit. Bawat isa sa dalawampu't limang tao na isinama namin sa paglipad na ito ay may hindi hihigit sa dalawampung libra ng bagahe, kasama ang kanilang mga laptop. Hindi na kailangang sabihin, bibisitahin namin ang iyong commissariat nang madalas sa panahon ng deployment na ito."
    
  Kinailangan nilang magmaniobra sa paligid ng isang malaking kulay abong bagay na hugis torpedo na umabot sa halos gitna ng eroplano. "Iyon siguro ang antenna na lalabas mula sa itaas, sa palagay ko?" - tanong ni Chris.
    
  "Iyon na," sabi ni Patrick. "Ito ay isang laser radar module. Ang hanay ay inuri, ngunit maaari nating makita ang kalawakan, at ito ay sapat na malakas upang makita kahit sa ilalim ng tubig. Ang mga elektronikong na-scan na laser emitters ay "nagpinta" ng mga larawan ng lahat ng bagay na nakikita nila milyun-milyong beses bawat segundo na may resolution na tatlong beses na mas mahusay kaysa sa Global Hawk. May isa pa sa ibaba na naka-configure upang maghanap ng mga target sa lupa."
    
  "Mukhang rocket," sabi ni Chris. "At ang butas doon sa ibaba ay mukhang isang bomb bay pa rin sa akin." Tumingin siya kay Patrick na may pagtataka. "Tugon sa pagbabanta", tama ba? Baka hindi ka pa lumayo sa strategic bomber business, Heneral?"
    
  "Kasama sa aming kontrata ang pagsubaybay at pag-uulat. Tulad ng sinabi ng koronel: hindi hihigit, hindi bababa.
    
  "Oo, tama, Heneral-at kapag nagbukas ako ng isang bag ng potato chips, isa lang ang makakain ko," pagbibiro ni Chris. Tumingin siya sa paligid. "Wala akong nakikitang mga upuan ng pasahero sa bagay na ito. Nasira mo na ba sila?
    
  "Kung isusumbong mo kami sa FAA para sa hindi pagkakaroon ng mga aprubadong upuan at seat belt para sa bawat pasahero, oo, Chris, hinila na namin sila," sabi ni Patrick.
    
  "Diyos ko, talagang sinisira mo ang imahe ng iyong mga kontratista ng aviation, sir," sabi ni Chris, umiling-iling. "Lagi kong iniisip na malaki ang buhay ninyong mga lalaki."
    
  "Paumanhin kung pumutok ang bula mo. Mayroong dalawang dagdag na puwesto sa sabungan at ilang engineer berth sa ilan sa upper at lower deck modules, na hinahati namin depende sa kung sino ang nangangailangan ng tunay na pahinga, ngunit lahat ay nagdadala ng mga sleeping bag at foam mat at nag-uunat kung saan nila gusto. Mas gusto ko ang isang luggage carrier - tahimik at napakahusay na may palaman."
    
  "Sa tingin ko ang aming mga pasilidad sa lalagyan ay mukhang maluho kumpara dito, sir," sabi ni Chris. "Wala kang anumang radar operator na nakasakay?"
    
  "Ang tanging paraan upang mapagkasya namin ang lahat ng ito sa loob ng sasakyang panghimpapawid ay ang pagkakaroon ng mga radar operator, mga controllers ng armas at mga opisyal ng kawani ng labanan sa lupa at ipakain sa kanila ang impormasyon sa isang link ng data," sabi ni Patrick. "Pero iyon ang madaling bahagi. Maaari kaming kumonekta sa anumang network nang napakabilis at makakapagpadala ng data sa halos sinuman sa mundo - mula sa White House hanggang sa mga commandos sa isang spider hole - gamit ang iba't ibang pamamaraan. Ipapakita ko ito sa iyo ngayong gabi sa briefing room."
    
  Sa mga technician na umaaligid sa eroplano na parang mga langgam, hindi nagtagal ay naramdaman ni Thompson na parang nasa daan siya. "Babalik ako sa Reservoir, Patrick," sabi niya. "Tawagan mo ako kung may kailangan ka."
    
  Hindi na niya muling nakita si Patrick hanggang alas-nuwebe ng gabing iyon. Natagpuan siya ni Thompson at ni John Masters sa isang conference room kung saan matatanaw ang Tank, nakaupo sa harap ng dalawang malalaking wide-screen na laptop. Ang mga screen ay nahahati sa maraming iba't ibang mga bintana, karamihan sa mga ito ay madilim, ngunit ang ilan ay nagpapakita ng mga larawan ng video. Tiningnan niyang mabuti at nagulat siya nang makita kung ano ang tila isang video feed mula sa isang aerial platform. "Saan galing ang larawang ito, ginoo?" - tanong niya.
    
  "Ito si Kelly Two-Two, the Reaper on his way to Zahuk," sagot ni Patrick.
    
  Tiningnan ni Thompson ang mga laptop at napagtanto na wala silang mga koneksyon ng data na nakalakip-ang tanging mga kurdon na tumatakbo sa kanila ay mula sa mga adaptor ng AC. "Paano mo nakuha ang channel? Hindi ka nakakonekta sa aming data stream, hindi ba?"
    
  "Inilunsad namin ang natalo at nag-scan ng mga channel ng data," sabi ni John. "Kapag na-intercept nito ang link ng data, kumokonekta ito sa link ng data."
    
  "Ang iyong "Wi-Fi hotspot" bagay, tama ba?"
    
  "Eksakto".
    
  "At mayroon ka bang wireless na koneksyon dito?"
    
  "Oo."
    
  "paano? Ipinagbabawal namin ang mga wireless network sa loob ng Triple-C at dapat na protektado ang tangke."
    
  Tumingin si John kay Patrick, tumango naman ito para magpaliwanag. "Sa pamamagitan ng pagharap sa isang paraan, maaari mong gamitin ang kalasag upang harangan ang lahat," sabi ni John. "Ilipat ito sa kabilang direksyon at ang kalasag ay maaaring gamitin upang mangolekta ng mga bagay."
    
  "A?"
    
  "Ito ay mahirap at hindi palaging maaasahan, ngunit kadalasan ay maaari naming tumagos sa karamihan ng mga kalasag na metal," sabi ni John. "Minsan maaari nating gawin ang kalasag bilang isang antena para sa atin. Ang mga aktibong electromagnetic na kalasag ay mas mahirap ipasok, ngunit umaasa ka sa mga dingding ng tangke ng metal, reinforced concrete, at pisikal na distansya upang maprotektahan ang Triple-C. Ang lahat ng ito ay gumagana sa aming pabor."
    
  "Kailangan mong ipaliwanag sa aking mga pisikal na seguridad kung paano mo ito ginawa."
    
  "Tiyak. Matutulungan ka rin naming ayusin ito."
    
  "I-hack ang aming system at pagkatapos ay ipaayos sa amin ang leak, Heneral?" Tanong ni Thompson na bahagyang nanunuya. "Impiyerno ng isang paraan upang maghanap-buhay."
    
  "Ang aking anak na lalaki ay lumalaki sa kanyang sapatos tuwing anim na buwan, Chris," sabi ni Patrick na kumindat.
    
  "Ipapakita ko ito," sabi ni Thompson. Hindi siya kumportable nang malaman na tila napakadaling mag-tap sa kanilang mga link ng data. "Kanino pa ang konektado mo?"
    
  Bumalik ang tingin ni John kay Patrick, na tumango bilang pagsang-ayon. "Halos halos buong operasyon," sabi ni John. "Mayroon kaming buong command network ng VHF at microwave radios at intercom communications dito sa Triple-C na konektado sa pandaigdigang network na itinatag ng Stryker Combat Team, at nakakatanggap kami ng mga instant na mensahe sa pagitan ng mga aksyon ng taktikal na grupo, brigada at theater controllers."
    
  "IMS?"
    
  "Mga instant na mensahe," sabi ni Patrick. "Ang pinakamadaling paraan para sa mga controllers na magbahagi ng impormasyon, tulad ng mga target na coordinate o pagsusuri ng imahe, sa iba pang mga user na nasa parehong network ngunit hindi makakapagbahagi ng mga link sa data ay sa pamamagitan ng mga regular na instant message."
    
  "Tulad ng aking anak na babae na nagte-text sa kanyang mga kaibigan sa kanyang computer o cell phone?"
    
  "Eksakto," sabi ni Patrick. Pinalawak niya ang bintana, at nakita ni Thompson ang isang stream ng mga mensahe sa chat-mga combat controller na naglalarawan sa target na lugar, nagpapadala ng mga geographic na coordinate, at kahit na naghahatid ng mga biro at komentaryo sa laro ng bola. "Minsan ang pinakasimpleng pamamaraan ay ang pinakamahusay."
    
  "Malamig". Nang igalaw ang instant messaging window para makita ito ni Chris, isa pang bintana ang bumukas sa ilalim nito at nagulat siya...na makita ang sarili na sumilip sa balikat ni Patrick! "Hoy!" - bulalas niya. "Nakakonekta ka ba sa aking CCTV system?"
    
  "Hindi namin sinubukang gawin ito - nangyari lang," sabi ni John, na nakangiti. Hindi naman mukhang nagulat si Thompson. "Hindi ito biro, Chris. Hinahanap ng aming system ang lahat ng malalayong network upang kumonekta, at natagpuan din nito ang isang ito. Ito ay isang video system lamang, bagama't nakatagpo kami ng ilang iba pang network na nauugnay sa seguridad at tumanggi sa pag-access."
    
  "I would appreciate it if you would deny access to all of them, General," matigas na sabi ni Thompson. Tumango si Patrick kay John, na nag-type ng ilang mga tagubilin. Nawala ang video stream. "Ito ay hindi matalino, Heneral. Kung lumitaw ang mga isyu sa seguridad pagkatapos nito, kailangan kong isaalang-alang ka bilang isang malamang na mapagkukunan ng pag-hack."
    
  "Got it," sabi ni Patrick. Nilingon niya ang pinuno ng security. "Ngunit malinaw na may ilang uri ng puwang dahil ang isang tao sa Nala Air Base ay bumaril sa mga friendly na eroplano. Dahil kinuha kami upang pahusayin ang seguridad sa buong sektor na ito, maaari kong i-claim na maaari kong legal na ma-access ang isang bagay tulad ng mga video stream."
    
  Nag-aalalang tumingin si Thompson kay McLanahan, nagyelo ang kanyang bibig. Pagkatapos ng ilang medyo malamig na sandali, sinabi niya, "Sinabi ng Koronel na ikaw ang uri ng tao na mas gugustuhin pang humingi ng tawad kaysa sa pahintulot."
    
  "Kaya mas marami akong naaabot, Chris," seryosong sabi ni Patrick. Ngunit makalipas ang ilang sandali ay bumangon siya at hinarap si Thompson. "Humihingi ako ng paumanhin para doon, Chris," sabi niya. "Ayokong magmukhang pabaya sa seguridad. Ito ang iyong trabaho at responsibilidad mo. Aabisuhan kita sa susunod na makatagpo ulit tayo ng ganito, at kukuha ako ng pahintulot mo bago ito i-access."
    
  Napagtanto ni Thompson na kung sinira ni Patrick ang sistema ng seguridad nang isang beses, magagawa niya itong muli, mayroon man o wala ang kanyang pahintulot. "Salamat sir, pero sa totoo lang, hindi ako naniniwala."
    
  "Seryoso ako, Chris. Sabihin mo sa akin na isara ito at tapos na... period."
    
  Paano kung hindi niya ito pinatay? Tanong ni Thompson sa sarili. Ano ang depensa niya laban sa pribadong kontratista? Nangako siyang mahahanap agad ang sagot sa tanong na ito. "Hindi ako makikipagtalo tungkol dito, ginoo," sabi ni Chris. "Ngunit narito ka para tulungan akong ma-secure ang sektor na ito, para makabalik ka kung sa tingin mo ay mahalaga ito sa iyong trabaho. Sabihin mo lang sa akin kapag nakabalik ka kung bakit at kung ano ang nahanap mo."
    
  "Ginawa. Salamat ".
    
  "Anong iba pang mga lugar na nauugnay sa seguridad ang na-access mo?"
    
  "Internal Security Network ni Colonel Jaffar."
    
  Bumuhos ang malamig na pawis sa ilalim ng kwelyo ni Chris. "Paloob na seguridad? Wala itong internal security personnel. Ang ibig mong sabihin ay mga personal bodyguard niya?"
    
  "Maaaring kung ano ang iniisip mo, Chris, ngunit tila sa akin ay mayroon siyang isang buong shadow headquarters na J - mga operasyon, katalinuhan, logistik, tauhan, pagsasanay at seguridad," sabi ni John. " "Ginagawa nila ang lahat sa Arabic at wala kaming nakikitang mga dayuhan dito."
    
  "Nangangahulugan ito na mayroon siyang sariling mga tao na namamahala sa lahat ng mga yunit ng rehimyento at istraktura ng command," pagtatapos ni Patrick, "kaya alam niya ang lahat ng iyong ginagawa, at mayroon siyang isang buong J-staff na tumatakbo sa background." plano, parallel sa mga tungkulin ng punong-tanggapan ng regimental." Nilingon niya si Chris at idinagdag, "Kaya kung, halimbawa, may mangyari sa Triple-C..."
    
  "Maaari niyang kontrolin kaagad at ipagpatuloy ang mga operasyon nang mag-isa," sabi ni Chris. "Nakakatakot."
    
  "Maaaring ito ay kahina-hinala, o maaaring ito ay matalino sa kanya," sabi ni John. "Maaaring magtaltalan pa siya na ang iyong status of forces agreement ay nagpapahintulot sa kanya na magkaroon ng sarili niyang hiwalay na command structure."
    
  "Bukod dito," dagdag ni Patrick, "sinusubukan ninyong patigilin ang mga operasyong militar sa Iraq at ibigay ang mga ito sa mga lokal; baka magtampo lang yan. Walang dahilan para awtomatikong isipin na may karumal-dumal na nangyayari."
    
  "Matagal na akong nasa seguridad upang malaman na kung ang 'oh crap' na ilaw ay nagsimulang kumikibot, may masamang nangyayari," sabi ni Chris. "Maaari ka bang kumonekta muli sa network ni Jaffar at ipaalam sa akin kung may nakikita kang kakaiba, ginoo?"
    
  "Sigurado akong maitali natin itong muli, Chris," sabi ni Patrick. "Ipapaalam namin sa iyo."
    
  "Masama ang pakiramdam ko dahil inakusahan ka ng pag-hack ng aming mga sistema ng seguridad at pagkatapos ay hinihiling sa iyo na tiktikan ako, ginoo."
    
  "Walang problema. Magtatrabaho kami saglit, at madalas akong kumilos at magtanong sa ibang pagkakataon."
    
  Makalipas ang ilang minuto ay nagsimula na ang mission briefing. Ito ay halos kapareho sa mga mission briefing na ibinigay ni Patrick sa Air Force: timing, overview, weather, current intelligence, status ng lahat ng unit na kasangkot, at pagkatapos ay briefing mula sa bawat unit at department kung ano ang kanilang gagawin. Ang lahat ng mga kalahok ay nakaupo sa kanilang mga post at nag-brief sa isa't isa sa intercom system habang ipinapakita ang PowerPoint o mga slide ng computer sa mga screen sa likod ng tangke at sa mga indibidwal na display. Nakita ni Patrick si Gia Cazzotto sa isa sa mga console na pinakamalayong mula sa platform, nagsusulat at mukhang seryoso.
    
  "Narito ang isang buod ng operasyon ng Iraqi Army, ginoo," simula ni "Combat Major" Kenneth Bruno. "Ang Iraqi Seventh Brigade ay nagpapadala ng buong Maqbara heavy infantry company, mga tatlong daang riflemen, kasama si Major Jafar Osman mismo bilang bahagi ng headquarters unit. Ang Maqbar's Company ay marahil ang tanging purong infantry unit sa Seventh Brigade - lahat ng iba ay nakatuon sa seguridad, pulisya at sibil na gawain - kaya alam nating malaking bagay ito.
    
  "Ang target, na tinatawag naming Parrot reconnaissance facility, ay isang pinaghihinalaang nakatagong tunnel complex sa hilaga ng maliit na nayon ng Zahuk. Ang oras ng pakikipag-ugnayan ay tatlong daang zero-zero na oras lokal na oras. Magpapakalat si Osman ng dalawang platun ng mga tropang Iraqi upang magbigay ng seguridad sa paligid ng lungsod sa silangan at kanluran, habang dalawang platun ang papasok sa network ng tunel mula sa timog at aalisin ito."
    
  "Ano ang tungkol sa hilaga, Bruno?" tanong ni Wilhelm.
    
  "Sa palagay ko umaasa sila na tatakbo sila sa hilaga upang ang mga Turko ay mag-aalaga sa kanila."
    
  "Kasali ba ang mga Turko sa bagay na ito?"
    
  "Ang sagot ay hindi, ginoo."
    
  "May nagsabi ba sa kanila na ang IAD ay magpapatakbo malapit sa hangganan?"
    
  "Ito ang trabaho ng mga Iraqi, ginoo."
    
  "Hindi kapag may mga lalaki tayo sa field."
    
  "Sir, kami ay ipinagbabawal na makipag-ugnayan sa mga Turko tungkol sa operasyon ng Iraq nang walang pahintulot mula sa Baghdad," sabi ni Thompson. "Ito ay itinuturing na isang paglabag sa seguridad."
    
  "Titingnan natin ang tae na ito," dumura ni Wilhelm. "Komunikasyon, ikonekta ang dibisyon - Gusto kong direktang makipag-usap sa heneral. Thompson, kung mayroon kang anumang mga behind-the-scenes na contact sa Turkey, tawagan sila at impormal na imungkahi na may maaaring mangyari sa Zahuk ngayong gabi."
    
  "Ako na ang bahala, Colonel."
    
  "Gawin mo ito," putol ni Wilhelm. "Tiyak na kinakabahan ang mga Turko pagkatapos ng nangyari sa kanila. Okay, paano ang Warhammer?"
    
  "Ang misyon ni Warhammer ay suportahan ang hukbong Iraqi," patuloy ni Bruno. "Ang Special Operations Squadron Three ay magpapalipad ng dalawang MQ-9 Reaper, bawat isa ay nilagyan ng infrared image sensor, isang laser designator, dalawang 160-gallon na panlabas na tangke ng gasolina at anim na laser-guided na AGM-114 Hellfire missiles. Sa lupa, magpapadala si Warhammer ng pangalawang platun, Bravo Company, upang mag-scout sa likod ng mga linya ng Iraq. Ilalagay sila sa timog, silangan at kanluran ng kumpanya ni Maqbar at manonood. Ang pangunahing gawain ng mga welgista ay punan ang larawan ng espasyo ng labanan at magbigay ng tulong kung kinakailangan. Ipinapadala ng unit ang Global Hawk nito para subaybayan ang buong battlespace."
    
  "Ang pangunahing salita dito ay panoorin, mga bata," namagitan si Wilhelm. "Magiging mahigpit ang armas sa operasyong ito, alam mo ba? Kung ikaw ay nasa ilalim ng reklamo, magtago, kilalanin, iulat at maghintay ng mga order. Ayokong maakusahang nag-film ng mga kaibigan kahit na tumalikod si IA at barilin kami. Magpatuloy."
    
  "Sa Nala, ang Warhammer ay may dalawang Apache helicopter mula sa 4th Air Regiment, armado, may gasolina at handang lumipad, na puno ng mga missile at Hellfires," sabi ni Bruno. "Mayroon din kaming 7th Air Expeditionary Squadron, isang B-1B Lancer bomber sa "Foxtrot patrol orbit. Si Colonel Cazzotto ay kumikilos bilang air combat controller."
    
  "Talagang gangbang, sige," ungol ni Wilhelm. "Iyon lang ang kailangan namin para sumigaw ang Air Farce at simulan ang pagbagsak ng JDAM sa IAS - maaari nilang yurakan ang ating mga Stryker habang inilalagay nila ang kanilang buntot sa pagitan ng kanilang mga binti at tumakas." Hinintay ni Patrick ang reaksyon ni Gia, ngunit ibinaba niya ang kanyang ulo at ipinagpatuloy ang pagsusulat. "Okay: kaligtasan. Ano ang sitwasyon sa base, Thompson?"
    
  "Bravo sa ngayon, Koronel," sagot ni Chris, idiniin ang telepono sa kanyang tainga, "ngunit isang oras bago natin buksan ang mga gate at lumiko, awtomatiko tayong aalis patungong Delta."
    
  "Hindi sapat. Pumunta ka sa Delta ngayon."
    
  "Nais ni Colonel Jaffar na maabisuhan bago ang anumang pagbabago sa antas ng THREATCON."
    
  Napatingin si Wilhelm sa istasyon ni Thompson at napaawang ang bibig niya nang makitang wala siya roon. Nilingon niya ang kanyang deputy. "Magpadala ng mensahe kay Jaffar na nagsasabi sa kanya na inirerekomenda ko na simulan ang THREATCON ngayon," sabi niya, "pagkatapos ay gawin mo ito, Thompson. Huwag mo nang hintayin ang approval niya." Diretso sa punto si Weatherly. Nakita nila si Wilhelm na nag-inspeksyon sa tangke. "Nasaan ka, Thompson?"
    
  "Sa itaas, sa observation deck, tinitingnan ko kung nasaan ang heneral."
    
  "Dalhin mo ang iyong asno dito kung saan ka nararapat, ipadala sa amin sa THREATCON Delta, pagkatapos ay magtalaga ng isang tao na magbabantay sa mga kontratista. Kailangan kita sa damn post mo."
    
  "Oo, Koronel."
    
  "Heneral, nasaan ang iyong eroplano at ang iyong mga kasama?" tanong ni Wilhelm, nakatingin sa observation deck. "Mas mainam na alisin ang mga ito."
    
  "Nasa hangar ang eroplano at lahat ng gamit ko," sagot ni Patrick. Natuwa siya nang makitang napatingala din si Gia sa kanya. "Ang sasakyang panghimpapawid ay pinalakas sa labas at nasa buong komunikasyon."
    
  "Whatever the hell that means," putol ni Wilhelm, nanlilisik si McLanahan. "Gusto ko lang masigurado na ikaw at ang mga gamit mo ay wala sa akin kapag nagbreak tayo."
    
  "Lahat tayo ay nasa hangar, gaya ng hiniling, Koronel."
    
  "Wala akong hinihiling dito, Heneral: Nag-uutos ako, at natupad ito," sabi ni Wilhelm. "Nananatili sila hanggang zero-zero tatlong daan maliban kung iba ang sasabihin ko."
    
  "Naiintindihan".
    
  "Serbisyo ng katalinuhan. Sino ang nagdudulot ng higit na pag-aalala doon - bukod sa ating mga kaalyado sa Haji, si Bexar?
    
  "Ang pinakamalaking banta sa aming sektor ay patuloy na isang grupo na tinatawag ang sarili nitong Islamic State of Iraq, na nakabase sa Mosul at pinamumunuan ng Jordanian Abu al-Abadi," tugon ni Frank Bexar, ang pribadong kinontrata na opisyal ng intelligence ng regiment. "Iniisip ng mga Iraqi na ang network ng mga tunnel malapit sa Zahuk ang kanilang kuta, kaya naman nagpapadala sila ng napakalaking pwersa. Gayunpaman, kami mismo ay walang maaasahang katalinuhan na naroroon si al-Abadi."
    
  "Ang Haji ay may ilang magandang impormasyon, Bexar," ungol ni Wilhelm. "Bakit hindi mo ito ginagawa?"
    
  "Sinasabi ng mga Iraqi na naroon siya at gusto nila siyang patay o buhay, ginoo," sagot ni Bexar. "Ngunit ang Zahuk at ang kanayunan ay kontrolado ng mga Kurd, at ang al-Qaeda ay pinakamalakas sa mga lungsod tulad ng Mosul. Hindi ako makapaniwala na si al-Abadi ay papayagan na magkaroon ng isang 'kuta' sa lugar na ito."
    
  "Well, obviously he does, Bexar," putol ni Wilhelm. "Kailangan mong palakasin ang iyong mga pakikipag-ugnayan at makipag-ugnayan sa mga hajis upang hindi tayo laging sumipsip ng likod sa mga tuntunin ng katalinuhan. May iba pa ba?"
    
  "Yes, sir," kinakabahang sagot ni Bexar. "Ang iba pang pinakamalaking banta sa mga pwersa ng koalisyon ay ang patuloy na salungatan sa pagitan ng Turkey at mga gerilyang Kurdish na kumikilos sa ating AOR. Patuloy silang tumatawid sa hangganan upang salakayin ang mga target sa Turkey at pagkatapos ay umatras pabalik sa Iraq. Bagama't hindi direktang banta sa atin ang mga rebeldeng Kurdish, ang mga panaka-nakang pag-atake ng Turkish sa kabila ng hangganan laban sa mga taguan ng rebeldeng PKK sa Iraq ay minsan naglantad sa ating mga pwersa sa panganib.
    
  "Sinabi sa amin ng mga Turko na mayroon silang humigit-kumulang limang libong tropa na naka-deploy sa hangganan ng Turkish-Iraqi na katabi ng aming AOR. Ito ay pare-pareho sa aming sariling mga obserbasyon. Ang Gendarma ay nagsagawa ng ilang ganting pagsalakay sa huling labingwalong oras, ngunit walang masyadong malaki - ang ilan sa kanilang mga commando strike unit ay pinakawalan sa paghahanap ng paghihiganti. Ang kanilang pinakahuling katalinuhan ay nagpapahiwatig na ang isang pinuno ng rebelde na tinatawag nilang Baz, o Hawk, isang Iraqi Kurd, posibleng isang babae, ay nag-oorganisa ng matapang na pagsalakay sa mga instalasyong militar ng Turkey, posibleng kabilang ang pagbagsak ng isang Turkish tanker sa Diyarbakir.
    
  "Babae, ha? Alam kong pangit ang mga babae dito, pero matapang din?" Natatawang sabi ni Wilhelm. "Nakakatanggap ba tayo ng kasalukuyang impormasyon mula sa mga Turks tungkol sa kanilang mga paggalaw ng tropa at mga operasyon laban sa terorismo?"
    
  "Ang Turkish ministries of defense at interior ay medyo mahusay sa pagbibigay sa amin ng direktang impormasyon tungkol sa kanilang mga aktibidad," sabi ni Beksar. "Nakipag-ugnayan pa kami sa ilan sa kanilang mga air raid sa pamamagitan ng telepono upang ma-secure ang airspace."
    
  "Hindi bababa sa nakipag-usap ka sa mga Turko, Behar," sabi ni Wilhelm. Napalunok ng husto ang intelligence contractor at mabilis na natapos ang kanyang briefing.
    
  Pagkatapos ng huling briefing, tumayo si Wilhelm, tinanggal ang kanyang headphone, at humarap sa kanyang battle headquarters. "Okay, mga bata, makinig kayong mabuti," matalim niyang simula. Ang mga empleyado ay hayagang tinanggal ang kanilang mga headphone upang makinig. "This is IA's show, not ours, so I don't want any heroics, and I sure as hell don't want any screw-ups. Ito ay isang malaking operasyon para sa mga Iraqis, ngunit routine para sa amin, kaya gawin itong maganda, makinis at ayon sa libro. Panatilihing nakabukas ang iyong mga mata at tainga at nakasara ang iyong mga bibig. Limitahan ang mga ulat ng aktibidad ng boses sa mga apurahan lamang. Kapag hiniling kong manood ka ng isang bagay, mas mabuting ilagay mo ito sa aking screen isang nanosecond mamaya, o pupunta ako at magpapakain sa iyo ng almusal sa pamamagitan ng iyong mga butas ng ilong. Manatiling nakatutok at bigyan natin ng magandang palabas si IA. Makakuha dito."
    
  "Ang tunay na Omar Bradley," John Masters quipped. "Isang tunay na sundalo ng mga sundalo."
    
  "Siya ay lubos na itinuturing sa dibisyon at corps at malamang na makatanggap ng isang bituin sa lalong madaling panahon," sabi ni Patrick. "Siya ay matigas, ngunit tila siya ay nagpapatakbo ng barko nang maayos at ginagawa ang trabaho."
    
  "Sana lang hayaan niya tayong gawin ang ginagawa natin."
    
  "Gagawin natin ito sa kanya o laban sa kanya," sabi ni Patrick. "Okay, Dr. Jonathan Colin Masters, ipinta mo sa akin ang larawan ng karamihang ito at lituhin mo ako."
    
  Itinaas ng batang inhinyero ang kanyang mga kamay na parang isang neurosurgeon na sinusuri ang utak na ooperahan niya, kinuha ang isang haka-haka na scalpel, pagkatapos ay nagsimulang mag-type sa keyboard ng kanyang computer. "Maghanda kang mamangha, aking kaibigan. Maghanda upang mabigo."
    
    
  MALAPIT SA INTELLIGENCE TARGET PARROTT, MALAPIT SA ZAHOQ, IRAQ
  PAGKALIPAS NG ILANG ORAS
    
    
  "Inaasahan ko ang Grand Central Station o Tora Bora, hindi Hobbit House," reklamo ng Army First Lt. Ted Oakland, kumander ng isang platun ng apat na Stryker infantry fighting vehicle. Ini-scan niya ang field of view nang halos isang milya sa unahan gamit ang kanyang night thermal imaging system, na isang repeater ng mga tanawin ng gunner. Ang timog na pasukan sa tinatawag na tunnel citadel ng al-Qaeda ay isang maliit na adobe hut na madaling masira ng dalawampu't toneladang Stryker. Hindi ito lubos na tumugma sa impormasyong natanggap nila mula sa mga lokal na residente at kanilang mga kasamahan sa Iraq, na iba't ibang inilarawan ito bilang isang "kuta" at isang "kuta."
    
  Ang Oakland ay lumipat mula sa isang thermal image patungo sa isang overhead shot na kinuha ng armadong MQ-9 Reaper drone ng batalyon na lumilipad ng walong libong talampakan sa itaas. Malinaw na makikita sa larawan ang posisyon ng mga tropang Iraqi sa paligid ng kubo. Ang lugar ay naglalaman ng isang kumpol ng mga kubo, pati na rin ang mga gusali at maliliit na kulungan ng baka. Hindi bababa sa walong platun ng mga regular na Iraqi ang dahan-dahang sumulong sa lugar.
    
  "Medyo tahimik doon, sir," ang sabi ng gunner.
    
  "Para sa pangunahing tanggulan ng masasamang tao, sasang-ayon ako," sabi ni Oakland. "Ngunit sa paraan ng pagdaan ng mga Iraqis, nakakapagtaka na ang buong lalawigan ay hindi pa tumakas."
    
  Sa katunayan, ang presensya ng Stryker reconnaissance platoon ay malamang na nag-alerto sa mga masasamang tao nang higit pa kaysa sa mga Iraqi. Ang platoon ay binubuo ng apat na Stryker infantry armored personnel carrier. Ang dalawampu't toneladang sasakyan ay may walong gulong at isang 350-horsepower turbodiesel engine. Bahagyang armado sila ng 50-caliber machine gun o apatnapung milimetro na rapid-fire grenade launcher, na kinokontrol nang malayuan mula sa loob ng mga sasakyan. Dahil idinisenyo ang mga ito para sa kadaliang kumilos sa halip na nakamamatay na puwersa, ang mga Stryker ay bahagyang nakabaluti at halos hindi makayanan ang conventional squad-level machine gun fire; Gayunpaman, sa labas, ang mga sasakyang ito ay natatakpan ng plate armor-mga tubong bakal na parang hawla na idinisenyo upang sumipsip ng halos lahat ng enerhiya mula sa isang rocket-propelled grenade na pagsabog, na nagpapalabas sa mga ito na napakabigat.
    
  Sa kabila ng kanilang awkward na hitsura at mga low-tech na laki ng gulong, ang Strykers ay nagdala ng tunay na kakayahan ng dalawampu't unang siglo sa larangan ng digmaan: networking. Ang Strykers ay maaaring lumikha ng isang node sa isang pandaigdigang wireless computer network nang milya-milya sa paligid, upang ang lahat mula sa isang indibidwal na sasakyan hanggang sa Pangulo ng Estados Unidos ay masubaybayan ang kanilang lokasyon at katayuan, makita ang lahat ng makikita ng mga tripulante, at maihatid ang target na impormasyon sa lahat. iba pa sa lugar. mga network. Nagdala sila ng hindi pa nagagawang antas ng kamalayan sa sitwasyon sa bawat misyon.
    
  Kasama ang commander, driver, at gunner, ang Strykers ay nagdala ng anim na bumababa na tropa-isang squad leader o assistant commander, dalawang security soldiers, at tatlong reconnaissance infantrymen. Inutusan sila ng Oakland na bumaba upang suriin ang lugar sa unahan habang naglalakad. Habang ang mga security team ay nagtatag ng perimeter sa paligid ng bawat sasakyan at sinusubaybayan ang lugar sa pamamagitan ng night vision goggles, ang pinuno ng squad at mga scout na sundalo ay maingat na sumulong sa nilalayong ruta, tinitingnan ang mga booby traps, cover, o anumang mga palatandaan ng kaaway.
    
  Bagama't sila ay nagmamartsa sa likod ng mga Iraqis at hindi dapat makipag-ugnayan, pinanatili ng Oakland ang mga bumaba doon dahil ang mga sundalong Iraqi ay madalas na gumawa ng mga bagay na talagang walang kabuluhan. Natagpuan nila ang "nawawala" na mga sundalong Iraqi-mga lalaking naglalakad sa maling direksyon, karamihan ay malayo sa mga linya ng kaaway-o mga sundalong nagpapahinga, kumakain, nagdarasal o pinapaginhawa ang kanilang mga sarili palayo sa kanilang mga yunit. Madalas na iminumungkahi ng Oakland na ang pangunahing trabaho ng kanyang platun sa likod ng pangunahing puwersa ay patnubayan ang mga Iraqi sa tamang direksyon.
    
  Ngunit ngayon ang mga Iraqi ay mukhang gumagawa sila ng mahusay na pag-unlad. Nagtitiwala ang Auckland na ito ay dahil ito ay isang medyo malakihang operasyon, dahil ang kumpanya ni Maqbar ang nangunguna, at dahil si Major Othman ay nasa larangan ng digmaan sa halip na magtago sa ilalim ng isang abaya tuwing magsisimula ang isang operasyon.
    
  "Mga labinlimang mikropono bago makipag-ugnayan," sabi ni Oakland sa secure na network ng platun. "Maging alerto." Wala pa ring palatandaan na sila ay natuklasan. Ito, naisip ni Oakland, ay magiging maayos, o sila ay natisod sa isang pagtambang. Sa susunod na ilang minuto ay sasabihin...
    
    
  COMMAND AND CONTROL CENTER, ALLIED AIR BASE NAKHLA, IRAQ
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Hanga ako, John, talagang humanga," sabi ni Patrick McLanahan. "Ang mekanismo ay gumagana tulad ng na-advertise."
    
  "May inaasahan ka bang mas kaunti?" Masiglang sagot ni John Masters. He shrugged, then added, "Actually, nagulat ako sa sarili ko. Ang pagkonekta ng regimental equipment sa network ay isang mas malaking hadlang kaysa sa pagkonekta sa aming sariling mga sensor, at lahat ay naging maayos."
    
  "Maaaring masama ito: hindi ito dapat maging napakadali upang ikonekta ang network ng rehimyento," sabi ni Patrick.
    
  "Ang atin ay hindi halos kasing daling i-hack tulad ng mga rehimyento," kumpiyansa na sabi ni John. "Kakailanganin ng isang hukbo ng Sandra Bulloxes upang basagin ang aming code." Itinuro niya ang isang bakanteng bintana sa monitor ng kanyang laptop. "Ang Global Division hawk ay ang tanging manlalaro na hindi pa dinadala sa board."
    
  "Maaaring ako ang may pananagutan dito," pag-amin ni Patrick. "Sinabi ko kay Dave na magiging handa kaming simulan ang pagsubaybay ngayong gabi, at malamang na ipinadala niya ito kay Pangulong Martindale, na malamang na ipinadala ito sa Corps Headquarters. Maaaring muling itinalaga ng departamento ang "Global Hawk."
    
  "Hindi mo kasalanan-kasalanan ni William," sabi ni John. "Kung hahayaan niya kaming lumipad, kami ay sa kanya tulad ng baho sa tae. Well, marami silang mga mata doon sa itaas."
    
  Tumango si Patrick, ngunit mukhang nag-aalala pa rin siya. "Nag-aalala ako tungkol sa hilagang bahagi ng mga tunnel na ito," sabi niya. "Kung may makatakas na mga AQI, kailangan nating bantayan sila para maipadala natin ang mga Turko para hulihin sila o gamitin ang Reaper para harapin sila." Itinaas niya ang laptop window ni John sa kanyang display, pinag-aralan ito sandali, naglagay ng ilang command sa keyboard, at nagsalita. "Miss Harrison?"
    
  "Harrison. Sino ito?"
    
  "Heneral McLanahan."
    
  Kitang-kita niya ang pagkalito ng drone contractor na lumilingon sa paligid. "Nasaan ka, heneral?"
    
  "Sa itaas, sa observation deck."
    
  Tumingala siya at nakita siya sa malalaking slanted window pane. "Oh, hello, sir. Hindi ko alam na nasa network ka na."
    
  "I'm not officially one, pero sabi ni Chris okay lang. May itatanong ako sayo."
    
  "Opo, ginoo?"
    
  "Mayroon kang Kelly Two-Two na naka-duty sa katimugang bahagi ng operasyon, at Kelly Two-Six na handang pumunta bilang cover. Maaari mo bang ilipat ang Two-Two sa hilaga upang takpan ang pasukan sa hilagang tunnel at ilipat ang Two-Six upang takpan ang katimugan?"
    
  "Bakit, sir?"
    
  Ang Global Hawk ay wala sa istasyon, kaya wala kaming anumang saklaw sa hilaga."
    
  "Kailangan kong paliparin ang Reaper sa loob ng maximum na saklaw ng missile sa hangganan ng Turkey, at mangangailangan iyon ng pahintulot mula sa Corps at marahil sa Departamento ng Estado. Maaari tayong magkarga ng armas mula sa Two-Six at ipadala ito."
    
  "Marahil ay matapos na ang lahat, Tenyente."
    
  "Tama iyan, ginoo."
    
  "Kung maaari nating bigyang pansin ito, mas magaan ang loob ko," sabi ni Patrick. "Paano kung magpadala tayo ng Two-Two sa matinding saklaw hanggang sa makipag-ugnayan ako sa Corps?"
    
  "Kailangan kong ilabas ang Two-Six para makaalis siya," sabi ni Harrison. "Maghanda." Lumipat si Patrick sa imahe ng radar ng diskarte ng Nala Air Base at nakitang medyo wala itong trapiko, walang duda dahil sarado ang airspace bilang resulta ng operasyon sa hilaga. Pagkaraan ng ilang sandali: "Sabi ng Airspace maaari na tayong lumipad kapag handa na tayo, ginoo. Hayaan mo akong humingi ng permiso sa combat major."
    
  "Ideya ko iyon, Tenyente, kaya ikalulugod kong tawagan siya at ipaliwanag kung ano ang ibig kong sabihin."
    
  "Hindi ka dapat nasa network na ito, sir," sabi ni Harrison, nakatingin kay Patrick at napahagikgik. "At saka, kung ayaw mo, gusto kong tanggapin ang iyong ideya."
    
  "Ako ang sisisihin kung may anumang kalituhan, Tenyente."
    
  "Walang problema, sir. Maging handa." Pinutol niya ang koneksyon, ngunit narinig ni Patrick ang pag-uusap nila ni Major Bruno at ang pag-uusap ni Bruno at Lt. Col. Weatherly tungkol sa paglulunsad. Lahat sila ay sumang-ayon na ang paglipat ng Reaper ay isang magandang ideya hangga't hindi ito lumalabag sa anumang mga internasyonal na kasunduan, at hindi nagtagal ay lumipad si Kelly Two-Six at ang Two-Two ay lumilipat pahilaga upang kumuha ng patrol orbit malapit sa hangganan ng Turkey. .
    
  "Kaninong ideya ang ilipat ang Reaper sa hilaga... Wow," sabi ni Wilhelm sa network ng tangke.
    
  "Ideya ni Harrison, ginoo," sabi ni Weatherly.
    
  "Naggastos ba ako ng malaking 'wow' sa isang contractor?" Sabi ni Wilhelm, na nagkukunwaring naiinis sa sarili. "Naku, alam kong kailangan nating bigyan ng buto ang mga mersenaryo paminsan-minsan. Binabalaan kita nang maaga, Harrison."
    
  "Salamat, Koronel."
    
  "Ito ba ang kanyang paraan ng pagbibigay ng papuri?" tanong ni John. "Anong magandang lalaki."
    
  Ang larawan ng operasyon ay mukhang mas maganda nang ang Reaper ay pumasok sa isang patrol orbit malapit sa hangganan ng Turkey, bagaman ito ay napakalayo pa sa timog upang ganap na mapuno ang larawan. "Magandang ideya iyon, sir," sabi ni Harrison kay Patrick, "ngunit ang mga hadlang sa ROE ay hindi pa rin makapagbibigay sa amin ng ideya kung saan diumano'y lalabas ang lagusan. Titingnan ko ang Global Hawk."
    
  "Isasara sana namin ang buong lugar na ito nang pitong paraan sa Linggo kasama ang mga underdog," sabi ni John. "Maghintay hanggang makita tayo ng mga lalaking ito sa pagkilos."
    
  "Gusto ko talagang palitan mo ang pangalan na iyon, John."
    
  "Gagawin ko, pero gusto ko munang kuskusin saglit ang mukha ng Air Force," masayang sabi ni John. "Hindi na ako makapaghintay".
    
    
  INTELLIGENCE LAYUNIN - PARROT
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Doon sila dumating, sir," sabi ng gunner sakay ng Lt. Oakland's Stryker, pinag-aaralan ang imahe ng pasukan ng tunnel sa pamamagitan ng kanyang mga infrared na tanawin. Ilang matingkad na kislap ng liwanag ang kumislap sa screen, at makalipas ang isang segundo ay umalingawngaw ang mga tunog ng pagsabog sa kanila. "Mukhang gumagalaw ang mga nangungunang platun."
    
  Tumingin si Oakland sa kanyang relo. "At sa tamang panahon. Ako ay humanga. Magiging mahirap para sa amin na kumpletuhin ang isang operasyon na ganito kalaki sa oras." Nag-flick siya ng switch sa kanyang monitor, tinitingnan ang mga lugar sa paligid ng bawat isa sa kanyang mga Stryker na naka-deploy sa paligid ng lugar, pagkatapos ay binuksan ang kanyang mikropono. "Nakahanda na ang mga sandata at manatiling alerto, guys," ang radyo niya sa kanyang platun. "OVR in motion." Pinindot ng leader ng bawat section ang yes.
    
  Nang makapag-check in na silang lahat, nagpadala ng instant message ang Auckland sa Tank sa Nala, na nag-uulat ng mga galaw ng mga friendly forces. Saglit siyang lumipat sa network ng command radio ng kumpanya ng Maqbar at sinalubong siya ng isang galit na galit at ganap na hindi maintindihan na cacophony ng nasasabik na mga sigaw sa Arabic. Mabilis niya itong pinatay. "Magandang disiplina sa radyo, guys," sabi niya sa ilalim ng kanyang hininga.
    
  "Papasok na sila, ginoo," sabi ng gunner ng Stryker. Siya at si Oakland ay nanood habang ang isang pangkat ng walong Iraqi na sundalo ay papalapit sa gusali. Dalawang sundalo ang gumamit ng grenade launcher para bumukas ang pinto, pinaulanan ng kahoy at bato ang mga pira-piraso dahil masyado silang malapit.
    
  "Tara na guys, nasaan ang entry team niyo?" Pasigaw na sabi ni Oakland. "Dapat mong malaman na ang mga taong nagpasabog ng pinto ay hindi makakapasok nang walang harang. Sinira ng isang squad ang pinto habang ang isa pang squad, na protektado mula sa liwanag at shock, ay nakapasok sa loob. Alam ito ng aking pitong taong gulang." Ngunit sa lalong madaling panahon nakita niya ang sarhento na muling inayos ang kanyang infiltration team at inilipat ang infiltration team, kaya pagkatapos ng maikling pagkautal ang operasyon ay tila umuusad.
    
  Bumalik sa Tank, pinanood nina Patrick at John ang aksyon sa pamamagitan ng Stryker at drone feeds... Maliban na hindi pinapanood ni Patrick ang pagsalakay sa dapat na pasukan ng tunnel, ngunit sa hilagang bahagi ng hangganan ng Iraqi-Turkish. Ang view mula sa infrared imaging scanner ng MQ-9 Reaper ay nagpakita ng mga gumugulong na burol na may kasamang matataas, mabatong bangin at malalim, kagubatan na lambak.
    
  "Paumanhin, ginoo, ngunit hindi ka makakakuha ng labis na kaibahan o detalye mula sa anggulo ng pagtingin na ito," sinabi sa kanya ni Margaret Harrison, ang Reaper liaison officer ng regiment, sa pamamagitan ng intercom. "Ang mga reaper ay idinisenyo upang tumingin pababa sa isang medyo matarik na anggulo, sa halip na sa kabila ng abot-tanaw."
    
  "Tanggap na," sagot ni Patrick. "Ilang segundo na lang." Hinawakan niya ang isa pang susi sa kanyang keyboard at sinabing, "Mr. Bexar?"
    
  "Nakikinig si Bexar," sagot ng isang pribadong inupahan na intelligence officer.
    
  "Ito ang McLanahan."
    
  "Kamusta, heneral? May karapatan ka bang mag-online ngayon?"
    
  "Sinabi ni Mr Thompson na maayos ang lahat. May tanong ako."
    
  "Personal kong hindi alam ang iyong security clearance, Heneral," sabi ni Bexar. "Ipagpalagay ko na ikaw ay nauuri bilang Top Secret, kung hindi ay hindi ka makakadalo sa briefing, ngunit hangga't hindi ko napatunayan, kailangan kong pigilin ang pagsagot sa anumang mga katanungan na maaaring makakompromiso sa seguridad ng pagpapatakbo."
    
  "Naiintindihan. Napag-alaman ba sa iyo na ang mga Turko ay may limang libong tropa sa lugar na malapit sa lugar ng responsibilidad ng regiment?"
    
  "Opo, ginoo. Katumbas ng dalawang mechanized infantry brigade, tig-isa sa Sirnak at Hakkari provinces, kasama ang tatlong Jandarma battalion."
    
  "Marami iyan, di ba?"
    
  "Dahil sa mga kamakailang kaganapan, sa palagay ko ay hindi," sabi ni Bexar. "Sa nakalipas na ilang taon, sinubukan nilang halos gayahin ang antas ng mga militar ng US at Iraqi. Noong nakaraan, ang gendarme ay nagpapanatili ng mas malaking puwersa sa timog-silangang Turkey depende sa antas ng aktibidad ng PKK. Ang problema ay hindi kami palaging nakakatanggap ng mga regular na update tungkol sa mga paggalaw ng Jandarma units."
    
  "Bakit ito?"
    
  "Ang Turkish Ministry of Interior ay medyo nakalaan - ang kasunduan sa NATO ay hindi nag-oobliga sa kanila na magbahagi ng impormasyon, tulad ng ginagawa ng Ministry of Defense."
    
  "Ngunit ang paggalaw ng mechanized infantry sa lugar na ito ay medyo bagong pag-unlad?"
    
  "Oo".
    
  "Kawili-wili. Pero ang tanong ko, Mr. Bexar: nasaan sila?"
    
  "Nasaan sino?"
    
  "Nasaan ang lahat ng pwersang Turko na ito? Ang isang mechanized infantry brigade ay medyo mahirap itago."
    
  "Well, I guess..." Ang tanong ay tila nagulat sa intelligence officer. "They... could be anywhere, General. Ipinapalagay ko na sila ay nakakulong sa mga kabisera ng probinsiya. Tulad ng para sa mga gendarmes, madali silang makatakas sa aming obserbasyon sa lugar na ito.
    
  "Si Kelly Two-Two ay nagmamanman sa hangganan nitong mga huling minuto at wala akong nakitang anumang palatandaan ng anumang sasakyan," sabi ni Patrick. "At ayon sa aking mga mapa, ang Two-Two ay direktang nakatingin sa lungsod ng Uludere, tama ba?"
    
  "Maghanda." Pagkaraan ng ilang sandali, pagkatapos suriin ang mga pagbabasa ng telemetry mula sa infrared na sensor ng imahe ng Reaper: "Oo, Heneral, tama ka."
    
  "Tinitingnan namin ang lungsod, ngunit wala akong nakikitang ilaw o kahit na anumang palatandaan ng buhay doon. May kulang ba ako?
    
  Nagkaroon ng maikling paghinto; pagkatapos: "Heneral, bakit mo tinatanong ang tungkol sa Turkey?" Ang mga Turko ay hindi nakikilahok sa operasyong ito."
    
  Oo, naisip ni Patrick, bakit ako tumitingin sa Turkey? "Just curious, I guess," sa wakas ay sagot niya. "Papayagan kitang bumalik sa trabaho. Humihingi ako ng tawad sa-"
    
  "Harrison, ano ang tinitingnan ng Two-Two?" tanong ni Wilhelm sa intercom. "Labing limang milya ang tingin niya sa maling direksyon. Suriin ang iyong plano sa pagsubaybay sa lupa."
    
  Alam ni Patrick na kailangan niyang makialam sa kanyang sarili-hindi ideya ni Harrison na tumingin sa kabila ng hangganan patungo sa Turkey. "Gusto ko lang tumingin sa hangganan, Colonel."
    
  "Sino ito?"
    
  "McLanahan."
    
  "Ano ang ginagawa mo sa aking network, Heneral?" Dumagundong si Wilhelm. "Sinabi kong maaari kang manood at mag-eavesdrop, hindi magsalita, at sigurado akong hindi kita pinahintulutan na pangasiwaan ang aking mga sensor operator!"
    
  "Paumanhin, Koronel, ngunit nagkaroon ako ng kakaibang pakiramdam tungkol sa isang bagay at kailangan kong suriin ito."
    
  "Mas mabuting humingi ng tawad kaysa humingi ng pahintulot, heneral?" Napangiti si Wilhelm. "Narinig ko iyon tungkol sa iyo. Wala akong pakialam sa 'weird feelings' mo, McLanahan. Harrison, kunin mo itong Reaper para takpan..."
    
  "Hindi mo man lang itatanong kung ano ang gusto kong makita, Koronel?"
    
  "Hindi ako ganoon dahil wala sa Turkey ang interesado sa akin sa ngayon. Kung sakaling nakalimutan mo, Heneral, mayroon akong isang reconnaissance platoon sa field na kumikilos sa Iraq, hindi Turkey. Ngunit mula nang ilabas mo ito, sino ka ba...
    
  "Rocket launch!" - may namagitan. Sa monitor na nagpapakita ng mga larawang ipinadala mula kay Kelly Two-Two, dose-dosenang maliwanag na guhit ng apoy ang naka-arcade sa kalangitan sa gabi - mula sa kabila ng hangganan ng Turkey!
    
  "Ano ito?" Nawala ang galit ni Wilhelm. "Saan ito aalis?"
    
  "Ito ay isang salvo ng mga rocket mula sa Turkey! "sigaw ni Patrick. "Paalisin mo ang iyong mga tao doon, Koronel!"
    
  "Shut the hell up, McLanahan!" sigaw ni Wilhelm. Ngunit siya ay tumalon mula sa kanyang upuan sa takot, pinag-aralan ang imahe ng ilang sandali, pagkatapos ay pinindot ang pindutan ng regimental network at sumigaw: "Sa lahat ng mga manlalaro ng Warhammer, sa lahat ng mga manlalaro ng Warhammer, ito ay Warhammer, ang artilerya ay papalapit sa iyo mula sa hilaga, sa tapat ng direksyon, ngayon lumayo kay Parrot!"
    
  "Ulitin?" - tumugon ang isa sa mga seksyon ng reconnaissance. "Sabihin mo ulit, War Hammer!"
    
  "Uulitin ko, lahat ng mga manlalaro ng Warhammer, ito ay Warhammer, mayroon kang dalawampung segundo upang magpalit ng direksyon palayo sa target na Parrot, at pagkatapos ay limang segundo upang takpan!" sigaw ni Wilhelm. "Papalapit na ang artilerya mula sa hilaga! Ilipat! Ilipat!" Sa intercom ng tangke ay sumigaw siya: "May kumuha ng nakatutuwang hukbong Turko sa linya at sabihin sa kanila na tumigil sa putukan, mayroon tayong mga tropa sa lupa!" I-scramble ang mga ambulance helicopter at kumuha kaagad ng mga reinforcement doon!"
    
  "Magpadala ng B-1 sa kabila ng hangganan sa mga lugar na ito ng paglulunsad, Koronel!" sabi ni Patrick. "Kung mayroon pang mga launcher, magagawa nilang-"
    
  "Sabi ko tumahimik ka at umalis ka sa network ko, McLanahan!" Nawala ang galit ni Wilhelm.
    
  Mabilis na kumilos ang mga reconnaissance patrol ng Stryker, ngunit hindi kasing bilis ng mga papasok na missile. Tumagal lamang ng sampung segundo para sa dalawang dosenang missiles na naglakbay ng tatlumpung milya at pinaulanan ang lugar ng Zahuk tunnel complex ng libu-libong high-explosive anti-personnel at anti-vehicle mine. Ang ilang mga minahan ay sumabog ng ilang yarda sa itaas, na pinaulanan ang lugar sa ibaba ng mga puting-mainit na tungsten pellets; iba pang mga mina na pinasabog kapag nadikit sa lupa, mga gusali o mga sasakyan na may high-explosive fragmentation warhead; at gayon pa man ang iba ay nasa lupa, kung saan sila ay sumabog kapag nabalisa o awtomatiko pagkatapos ng isang tiyak na tagal ng panahon.
    
  Ang pangalawang pambobomba ay naganap ilang sandali lamang, naglalayon ng ilang daang yarda sa kanluran, silangan, at timog ng unang target na lugar, na idinisenyo upang mahuli ang sinumang maaaring nakatakas sa unang pambobomba. Ito ay isang pag-atake na nakahuli sa karamihan ng mga umuurong na miyembro ng American reconnaissance platoon. Ang mga mina ay tumagos sa magaan na pang-itaas na baluti ng mga Stryker mula sa itaas, na pinaghiwa-hiwalay ang mga ito at iniwang bukas ang mga ito sa iba pang matataas na paputok na mga bala. Marami sa mga bumaba at nakatakas sa patayan sa loob ng kanilang mga sasakyan ay namatay sa pamamagitan ng mga submunition na sumabog sa itaas o sa ilalim ng kanilang mga paa habang sinubukan nilang tumakas para sa kanilang buhay.
    
  Makalipas ang tatlumpung segundo ay natapos na ang lahat. Ang mga natulala na empleyado ay pinanood ang lahat ng ito sa ganap na katakutan, na na-broadcast nang live ng Reaper at Predator drone sa itaas.
    
    
  WHITE HOUSE, WASHINGTON, DC.
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  Si Pangulong Joseph Gardner ay lumalabas sa kanyang computer sa isang pribadong opisina na katabi ng Oval Office at inaabot lang ang kanyang jacket para tawagan ito isang araw at tumungo sa residence nang tumunog ang telepono. Ito ang kanyang national security adviser, matagal nang kaibigan at dating assistant secretary ng Navy, si Conrad Carlisle. Pinindot niya ang speakerphone button: "Kakatapos ko lang, Conrad. Makakapaghintay yan?"
    
  "Sana kaya ko, sir," sabi ni Carlisle sa isang secure na cell phone, malamang sa kanyang sasakyan. Bihira siyang tawagin ng kanyang kaibigan na "sir" kapag nag-uusap sila nang isa-isa maliban kung ito ay emergency, at agad itong nakakuha ng atensyon ng Pangulo. "Papunta na ako sa White House, sir. Mga ulat ng Cross-Border Attack ng Turkey sa Iraq."
    
  Ang tibok ng puso ni Gardner ay bumaba ng ilang porsyentong puntos. Ni Turkey, o lalo na ang Iraq, ay hindi nagbigay ng estratehikong banta sa kanya ngayon - kahit na ang nangyayari sa Iraq ay bihirang nagdulot ng mahabang gabing walang tulog. "May kasama ba sa ating mga kasama dito?"
    
  "Bunton."
    
  Muling bumalik ang tibok ng puso. Anong nagyari? "Oh shit". Halos matikman na niya ang baso ng rum na may yelo na kanina pa niya iniisip pabalik sa tirahan. "Nagawa na ba sila sa Situation Room para sa akin?"
    
  "Hindi po."
    
  "Gaano karaming impormasyon ang mayroon ka?"
    
  "Napaka konti".
    
  Oras na upang kumuha ng inumin bago ang aksyon ay talagang magsimulang makakuha ng singaw. "Pupunta ako sa Oval Office. Halika at kunin mo ako."
    
  "Opo, ginoo".
    
  Naglagay si Gardner ng ilang ice cube sa isang Old Navy coffee mug, nagbuhos ng Ron Caneca rum dito, at dinala ito sa Oval Office. Nagkaroon ng krisis sa isang lugar, at mahalaga para sa mga manonood sa buong mundo na tumingin sa labas ng kanilang mga bintana at makita ang Pangulo ng Estados Unidos na masipag na nagtatrabaho-ngunit hindi iyon nangangahulugan na kailangan niyang ipagkait ito sa kanyang sarili.
    
  Inilipat niya ang TV sa Oval Office sa CNN, ngunit wala pang nakalagay dito tungkol sa anumang insidente sa Turkey. Maaari siyang makakuha ng mga feed mula sa situation room sa kanyang opisina, ngunit ayaw niyang umalis sa Oval Office hangga't hindi nai-broadcast ang emergency sa buong mundo at makikita ng lahat na pinapanood niya ito.
    
  Ito ay tungkol sa imahe, at si Joe Gardner ay isang dalubhasa sa pagpapakita ng isang tiyak, maingat na ginawang imahe. Palagi siyang naka-collared na kamiseta at kurbata maliban sa pagtulog, at kung hindi siya naka-jacket, ang manggas ay malilikot at bahagyang lumuwag ang kanyang kurbata para maipakita na siya ay nagtatrabaho nang husto. Madalas siyang gumagamit ng speakerphone, ngunit kapag nakikita siya ng iba, palagi niyang ginagamit ang handset para makita siya ng lahat na abala sa pakikipag-usap. Hindi rin siya gumamit ng fine china cups, mas pinipili ang mabibigat, makapal, dark blue na coffee mug para sa lahat ng inumin niya dahil sa tingin niya ay mas pinalalaki siya ng mga ito.
    
  Bukod, tulad ni Jackie Gleason sa TV na may laman ang kanyang tasa ng booze, ipagpalagay ng lahat na umiinom siya ng kape.
    
  Kumatok ang Chief of Staff ng White House na si Walter Cordus sa pinto ng Oval Office, naghintay ng mga kinakailangang ilang segundo kung sakaling may anumang senyales ng protesta, pagkatapos ay pumasok sa kanyang sarili. "Tinawagan ako ni Conrad, Joe," sabi ni Cordus. Naka-jeans siya, sweatshirt at boat shoes. Isa pang matagal nang kaibigan at kaalyado ni Gardner, palagi siyang available sa isang sandali at malamang na nakakulong sa isang lugar sa West Wing sa halip na sa bahay kasama ang kanyang asawa at kahanga-hangang hanay ng mga bata. Napatingin siya sa flat screen TV na nakatago sa closet. "Mayroon na ba?"
    
  "Hindi". Itinaas ni Gardner ang kanyang mug. "Kumain ka ng maiinom. Nauna na ako sa iyo." Masunuring ibinuhos ng punong kawani ang kanyang sarili ng isang tabo ng rum, ngunit, gaya ng dati, ay hindi umiinom ng kahit isang patak.
    
  Hanggang sa pumasok si Carlisle sa mga pintuan ng Oval Office, may hawak na briefing file, na may lumitaw sa CNN, at ito ay isang pagbanggit lamang sa isang scroll sa ibaba ng screen tungkol sa isang "insidente ng pamamaril" sa hilagang Iraq. . "Mukhang isang magiliw na insidente ng sunog, sir," sabi ni Carlisle. "Ang isang platun ng Army ay sumusuporta sa isang Iraqi infantry company sa paglilinis ng isang pinaghihinalaang pasukan ng lagusan ng al-Qaeda sa Iraq nang ang lugar ay inatake ng mga Turkish na medium-range na unguided rocket."
    
  "Shit," ungol ng presidente. "Dalhin mo dito si Stacy Ann."
    
  "Papunta na siya, at gayundin si Miller," sabi ni Carlisle. Si Stacey Ann Barbeau, isang dating senador ng Estados Unidos mula sa Louisiana na kasing ambisyoso niya, ay nakumpirma kamakailan bilang bagong Kalihim ng Estado; Si Miller Turner, isa pang matagal nang kaibigan at katiwala ni Gardner, ay Kalihim ng Depensa.
    
  "Mga pagkalugi?"
    
  "Labing-isa ang patay, labing-anim ang sugatan, sampu ang nasa kritikal na kondisyon."
    
  "Oo".
    
  Sa susunod na sampung minuto, isa-isang nag-filter sa Oval Office ang mga adviser o deputies ng presidente. Huling dumating ay si Barbeau, mukhang handa na siya para sa isang gabi sa bayan. "Ang aking mga tauhan ay nakikipag-ugnayan sa Turkish Embassy at sa Turkish Ministry of Foreign Affairs," aniya, dumiretso sa tray ng kape. "Inaasahan ko ang isang tawag mula sa bawat isa sa kanila sa lalong madaling panahon."
    
  "Ang bilang ng mga nasawi ay tumaas sa labintatlo at inaasahang tataas, ginoo," sabi ni Turner pagkatapos makatanggap ng tawag mula sa komandante ng Army Corps. "Hindi nila masasabi na ang platun mismo ang target, ngunit lumilitaw na ang Iraqis at Turks ay hinahabol ang parehong layunin."
    
  "Kung gayon kung sinusuportahan ng aming mga lalaki ang mga Iraqis, paano sila sinalakay?"
    
  "Sinabi ng mga paunang pagtatasa ng mga kontratista na ang ikalawang pag-ikot ng mga missile ay inilaan upang mahuli ang sinumang nakaligtas na tumakas sa target na lugar."
    
  "Mga kontratista?"
    
  "Tulad ng alam mo, ginoo," sabi ni National Security Advisor Carlisle, "nagawa naming makabuluhang bawasan ang aming mga unipormeng pwersang militar sa Iraq, Afghanistan at marami pang ibang forward na lokasyon sa buong mundo, na pinalitan sila ng mga sibilyang kontratista. Halos lahat ng gawaing militar na walang direktang aksyon-seguridad, reconnaissance, maintenance, komunikasyon, ang listahan ay nagpapatuloy-ay ginagawa ng mga kontratista sa mga araw na ito."
    
  Tumango ang Pangulo, lumipat na sa iba pang detalye. "Kailangan ko ang mga pangalan ng mga biktima para matawagan ko ang mga pamilya."
    
  "Opo, ginoo".
    
  "May nasaktan ba sa mga kontratistang ito?"
    
  "Hindi po."
    
  "Mga figure," tamad na sabi ng pangulo.
    
  Nag-ring ang telepono sa desk ng Presidente, at kinuha ito ng Chief of Staff Walter Cordus, nakinig, pagkatapos ay ibinigay kay Barbeau. "Ang Punong Ministro ng Turkey na si Akash mismo, si Stacey, ay nasangkot sa ngalan ng estado."
    
  "Iyan ay isang magandang senyales," sabi ni Barbeau. In-activate niya ang translator sa computer ng presidente. "Magandang umaga, Madam Prime Minister," sabi niya. "Ito ang Kalihim ng Estado Barbeau."
    
  Kasabay nito ay tumunog ang isa pang telepono. "Nasa linya para sa iyo si Turkish President Hirsiz, ginoo."
    
  "Mas mabuting may paliwanag siya," sabi ni Gardner, kinuha ang telepono. "Mr. President, ito si Joseph Gardner."
    
  "President Gardner, magandang gabi," sabi ni Kurzat Hirsiz sa napakagandang Ingles, medyo nanginginig ang kanyang boses sa pag-aalala, "Paumanhin sa abala sa iyo, ngunit ngayon ko lang narinig ang tungkol sa isang kakila-kilabot na trahedya na naganap sa hangganan ng Iraq, at sa ngalan ni To. lahat ng mga tao ng Turkey, nais kong agad na tawagan at ipahayag ang aking kalungkutan, panghihinayang at dalamhati sa mga pamilya ng mga lalaking namatay sa kakila-kilabot na pangyayaring ito."
    
  "Salamat, Ginoong Pangulo," sabi ni Gardner. "So, anong nangyari?"
    
  "Isang hindi mapapatawad na pagkakamali sa bahagi ng ating panloob na pwersang panseguridad," sabi ni Hirsiz. "Nakatanggap sila ng impormasyon na ang mga rebelde at teroristang Kurdish PKK ay nagpupulong sa isang tunnel complex sa Iraq at nagpaplano ng isa pang pag-atake sa isang paliparan ng Turkey o paliparan ng militar, mas malaki at mas mapanira kaysa sa kamakailang pag-atake sa Diyarbakir. Ang impormasyon ay nagmula sa mga mapagkakatiwalaang mapagkukunan.
    
  "Sinabi nila na ang bilang ng mga mandirigma ng PKK ay daan-daan sa tunnel complex, na napakalawak at tumatawid sa hangganan ng Iraq sa isang malawak na lugar. Napagpasyahan na wala kaming sapat na oras upang mag-ipon ng sapat na pwersa upang sirain ang isang malaking grupo sa isang mapanganib na lugar, kaya napagpasyahan na umatake gamit ang rocket fire. Nagbigay ako ng utos na personal na mag-atake, at samakatuwid ito ay aking pagkakamali at responsibilidad ko.
    
  "For God"s sake, Mr. President, bakit hindi mo muna sinabi sa amin?" - tanong ni Gardner. "Kakampi at kaibigan tayo, remember? Alam mo na mayroon tayong mga pwersa sa lugar na kumikilos araw at gabi upang i-secure ang lugar sa hangganan at tugisin ang mga rebelde, kabilang ang PKK. Isang mabilis na tawag sa telepono na magpapaalerto sa amin at maaari naming bawiin ang aming mga puwersa nang hindi inaalerto ang mga terorista."
    
  "Oo, oo, alam ko iyon, Mr. Presidente," sabi ni Hirsiz. "Ngunit sinabi sa amin ng aming impormante na malapit nang kumilos ang mga terorista, at kailangan naming kumilos nang mabilis. Walang oras-"
    
  "Walang oras? Labintatlong patay na mga Amerikano na nagsilbi lamang bilang pansuportang tungkulin, Ginoong Pangulo! At wala pa tayong bilang ng mga nasawi sa Iraq! Dapat nakahanap ka ng oras!"
    
  "Oo, oo, sumasang-ayon ako, Ginoong Pangulo, at ito ay isang kakila-kilabot na pagkukulang na labis kong ikinalulungkot at kung saan ako mismo ay humihingi ng paumanhin," sabi ni Hirsiz, sa pagkakataong ito na may malinaw na pagkairita sa kanyang boses. Nagkaroon ng maikling paghinto; pagkatapos: "Ngunit hayaan mong ipaalala ko sa iyo, ginoo, na hindi kami ipinaalam sa iyo o ng gobyerno ng Iraq tungkol sa operasyon ng Iraqi. Maiiwasan din ng gayong paunawa ang aksidenteng ito."
    
  "Huwag mo nang simulan ang pagsisisi ngayon, Mr. President," putol ni Gardner. "Labintatlong Amerikano ang namatay dahil sa iyong artilerya na putok, na nakatutok sa teritoryo ng Iraq, hindi lupa ng Turko! Ito ay hindi mapapatawad!"
    
  "Sumasang-ayon ako, sumasang-ayon ako, ginoo," sabi ni Hirsiz. "Hindi ko pinagtatalunan iyon, at hindi ko sinisikap na sisihin kung saan hindi dapat. Ngunit ang tunnel complex ay nasa ilalim ng hangganan ng Iraqi-Turkish, ang mga terorista ay nagtitipon sa Iraq, at alam natin na ang mga rebelde ay naninirahan, nagpaplano, at nangongolekta ng mga armas at suplay sa Iraq at Iran. Ito ay isang lehitimong target, kahit saang bahagi ng hangganan. Alam natin na ang mga Kurd sa Iraq ay nagkukubli at sumusuporta sa PKK, at ang gobyerno ng Iraq ay walang ginagawa para pigilan sila. Kailangan nating kumilos dahil hindi gagawin ng mga Iraqi."
    
  "President Hirsiz, hindi ako makikipagtalo sa iyo tungkol sa kung ano ang ginagawa o hindi ginagawa ng gobyerno ng Iraq sa PKK," naiinis na sabi ni Gardner. "Gusto ko ng buong paliwanag kung ano ang nangyari, at hinihiling ko ang iyong pangako na gawin ang lahat sa iyong kapangyarihan upang maiwasan itong mangyari muli. Kakampi tayo, sir. Ang mga sakuna na tulad nito ay maaari at dapat na iwasan, at lumilitaw na kung natupad mo ang iyong tungkulin bilang isang kaalyado at palakaibigang kapitbahay ng Iraq at nakipag-usap sa amin ng mas mahusay, maaaring..."
    
  "Bir saniye! Paumanhin, sir?" Sabi ni Hirsiz. Nagkaroon ng mahabang paghinto sa kabilang dulo ng linya, at narinig ni Gardner ang isang tao sa background na nagsabi ng salitang sik, na, ayon sa computer translator, ay nangangahulugang "ulo ng ari ng lalaki." "Patawarin mo ako, Mr. ngunit, tulad ng ipinaliwanag ko sa iyo, , akala namin ay inaatake namin ang mga teroristang PKK na kamakailan lamang ay pumatay ng halos dalawang dosenang mga inosenteng lalaki, babae at bata sa isang pangunahing lungsod ng Turkey. humingi ng paumanhin sa iyo, sa mga pamilya ng mga biktima at sa mga tao ng Amerika. Ngunit hindi iyon nagbibigay sa iyo ng karapatang humingi ng anuman sa gobyernong ito."
    
  "Walang dahilan para sa kalaswaan, Pangulong Hirsiz," sabi ni Gardner, sobrang nabalisa at galit na ang mga ugat sa kanyang noo. Nabanggit niya na hindi itinanggi o tinutulan ni Hirsiz ang paratang o nagulat na alam ito ni Gardner. "Magsasagawa kami ng buong pagsisiyasat sa pag-atake na ito at inaasahan ko ang iyong pinakamataas na kooperasyon. Gusto ko ng buong kumpiyansa mula sa iyo na sa hinaharap ay mas mahusay kang makipag-usap sa amin at sa iyong mga kasosyo sa NATO upang hindi na maulit ang mga katulad na pag-atake."
    
  "Ito ay hindi isang pag-atake laban sa iyong mga tropa o Iraqis, ngunit laban sa diumano'y mga rebelde at terorista ng PKK, ginoo," sabi ni Hirsiz. "Mas maingat na piliin ang iyong mga salita, Ginoong Pangulo. Ito ay isang aksidente, isang trahedya na pagkakamali na nangyari habang ipinagtatanggol ang tinubuang-bayan ng Turkish Republic. Inaako ko ang pananagutan para sa kakila-kilabot na aksidente, ginoo, hindi ang pag-atake.
    
  "Okay, Mr. President, lahat ay tama," sabi ni Gardner. "Makikipag-ugnayan kami sa iyo sa ilang sandali tungkol sa pagdating ng mga hudikatura, militar at mga kriminal na imbestigador. Magandang gabi sir."
    
  "Ako ay akşamlar. Magandang gabi, Ginoong Presidente."
    
  Ibinaba ni Gardner ang tawag. "Damn, akala mo nawalan siya ng labintatlong tao!" - sinabi niya. "Stacy?"
    
  "Nakuha ko ang kaunti sa iyong pag-uusap, Mr. President," sabi ni Barbeau. "Ang Punong Ministro ay humihingi ng tawad, halos sobra-sobra. Nadama ko na siya ay taos-puso, bagaman malinaw niyang tinitingnan ito bilang isang aksidente kung saan sila ay may pananagutan lamang."
    
  "Oo? At kung ito ay isang pag-atake ng misayl ng Amerika at napatay ang mga tropang Turko, ipapako tayo sa krus hindi lamang ng Turkey, kundi ng buong mundo - makukuha natin ang lahat ng sisihin at pagkatapos ng ilan, "sabi ni Gardner. Sumandal siya sa upuan at napatakip ng kamay sa mukha sa iritasyon. "Okay, okay, sirain ang mga Turks sa ngayon. May naloko dito at gusto kong malaman kung sino, at gusto ko ng ilang asno - Turkish, Iraqi, PKK o American, wala akong pakialam, gusto ko ng ilang asno." Bumaling siya sa Ministro ng Depensa. "Miller, magtatalaga ako ng chairman na mamumuno sa imbestigasyon. Gusto ko itong maging pampubliko, mismo sa iyong mukha, magaspang, matigas at direkta. Ito ang pinakamataas na bilang ng mga namatay sa Iraq mula noong ako ay nanunungkulan, at hindi ko nilayon na hayaan ang administrasyong ito na magulo sa Iraq." Saglit niyang sinulyapan si Stacy Barbeau, na medyo mahinang kilos sa kanyang mga mata. Agad itong napagtanto ni Gardner at nilapitan niya si Vice President Kenneth T. Phoenix. "Ken, kamusta naman? Siguradong may karanasan ka."
    
  "Talaga, sir," walang pag-aalinlangan niyang sagot. Sa apatnapu't anim na taong gulang lamang, si Kenneth Phoenix ay maaaring maging isa sa pinakamabilis na pagsikat ng mga bituin sa pulitika sa Amerika-kung hindi lang siya nagsumikap. J.D. mula sa UCLA, apat na taon bilang Judge Advocate sa United States Marine Corps, apat na taon sa U.S. Attorney's Office sa District of Columbia, pagkatapos ay iba't ibang opisina sa Department of Justice bago hinirang na Attorney General.
    
  Sa mga taon kasunod ng kakila-kilabot ng American Holocaust, walang pagod na nagtrabaho ang Phoenix upang tiyakin sa publiko ng Amerika at sa mundo na ang Estados Unidos ay hindi dadausdos sa batas militar. Siya ay walang awa laban sa mga lumalabag sa batas at inusig ang sinuman, anuman ang kaugnayan sa pulitika o kayamanan, na naghahangad na kumita mula sa mga biktima ng pag-atake ng Russia. Siya ay parehong walang awa sa kanyang pakikitungo sa Kongreso at maging sa White House upang matiyak na ang mga indibidwal na karapatan ay hindi nilalabag habang sinimulan ng gobyerno ang gawain ng muling pagtatayo ng bansa at pagpapanumbalik ng mga hangganan nito.
    
  Siya ay napakapopular sa mga mamamayang Amerikano kaya't napag-usapan ang pagtakbo niya bilang Pangulo ng Estados Unidos laban sa isa pang napakatanyag na tao, noon ay Kalihim ng Depensa na si Joseph Gardner. Lumipat si Gardner ng mga kaakibat na partido dahil sa kanyang mga pagkakaiba sa administrasyong Martindale, isang hakbang na nakakasira sa kanyang mga pagkakataong manalo. Ngunit sa isang stroke ng henyo sa politika, hiniling ni Joseph Gardner si Phoenix na maging kanyang running mate, kahit na hindi sila miyembro ng parehong partido. Ang diskarte ay gumana. Napagtanto ng mga botante ang hakbang na ito bilang isang malakas na tanda ng pagkakaisa at karunungan, at nanalo sila ng isang napakalaking tagumpay.
    
  "Sa tingin mo ba, Mr. President, magandang ideya bang ipadala ang bise presidente sa Iraq at Turkey?" - tanong ng chief of staff. "Medyo delikado pa rin doon."
    
  "Sinusubaybayan ko ang sitwasyon ng seguridad sa Iraq, at sa tingin ko ito ay sapat na ligtas para sa akin," sabi ni Phoenix.
    
  "Ang sinabi niya ay may katuturan, Ken," sabi ng pangulo. "Iniisip ko ang iyong mga kwalipikasyon at karanasan, hindi ang iyong kaligtasan. Ako ay humihingi ng paumanhin."
    
  "Hindi na kailangan, sir," sabi ni Phoenix. "Gagawin ko. Mahalagang ipakita kung gaano namin kaseryoso ang pag-atake na ito - sa lahat ng manlalaro sa Middle East, hindi lang sa mga Turko."
    
  "Hindi ko alam..."
    
  "Itatago ko ang aking ulo, ginoo, huwag mag-alala," sabi ni Phoenix. "Mag-iipon ako ng isang team mula sa Pentagon, Department of Justice at National Intelligence Service at aalis ngayong gabi."
    
  "Ngayon?" Tumango si Gardner at ngumiti. "Alam kong pinili ko ang tamang lalaki. Okay, Ken, salamat, pasok ka. Makukuha ni Stacy ang lahat ng mga permit na kailangan mo sa Baghdad, Ankara at saan ka man dalhin ng iyong pagsisiyasat. Kung kailangan ka naming bumalik sa Senado para maputol ang pagkakatali, marahil ay ipapadala ko sa iyo ang Black Stallion spaceplane.
    
  "Gusto kong sumakay sa isa sa mga ito, sir. Magpadala ng isa para sa akin at ako ang kukuha."
    
  "Mag-ingat ka sa gusto mo, Mr. Vice President." Tumayo si Gardner at nagsimulang maglakad. "Alam kong sinabi ko na gusto kong ilabas ang ating mga pwersa sa Iraq sa loob ng labing-anim na buwan, ngunit mas tumagal ito kaysa sa naisip ko. Itinatampok ng insidenteng ito ang mga panganib na kinakaharap ng ating mga tropa doon araw-araw, kahit na hindi tayo direktang nakikipag-ugnayan sa kaaway. Oras na para pag-usapan ang paghugot ng ating mga pwersa nang mas mabilis at pag-withdraw ng higit pa sa kanila. Mga iniisip?"
    
  "Tiyak na sasang-ayon ang mga Amerikano, Ginoong Pangulo," sabi ni Kalihim Barbeau, "lalo na pagkatapos ng balita tungkol sa kalamidad na ito sa umaga."
    
  "Maraming beses na naming napag-usapan ang posibilidad na ito, sir," sabi ni National Security Adviser Carlisle. "Isang mechanized infantry brigade sa Baghdad sa isang labindalawang buwang pag-ikot; isang rehimyento ng pagsasanay sa isang anim na buwang pag-ikot; at madalas kaming nagsasagawa ng magkasanib na pagsasanay sa mga yunit na naka-deploy mula sa States nang hindi hihigit sa isang buwan o dalawa sa buong bansa. Pang-araw-araw na seguridad at pagsubaybay na ibinibigay ng mga pribadong kontratista, na may madalang na mga espesyal na misyon ng operasyon sa buong rehiyon kung kinakailangan."
    
  "Maganda sa akin," sabi ng pangulo. "Isang sundalo ang napatay at ito ay front page na balita, ngunit kailangan ng hindi bababa sa anim na kontratista upang mamatay bago mapansin ng sinuman. Gawin natin ang mga detalye at gumawa ng plano nang walang pagkaantala." Bumaling sa kanyang iba pang mga tagapayo, sinabi niya, "Okay, gusto ko ng update sa pag-atake sa Iraq sa headquarters briefing sa alas-siyete ng umaga. Salamat sa lahat ". Nang umalis ang grupo sa Oval Office, tinanong ng Pangulo, "Secretary Barbeau, pwede ba akong makausap ka sa opisina?"
    
  Pagkasara ng pinto, ibinuhos ng pangulo ang dating senador ng Louisiana ng ilang bourbon at tubig. Nag-toast sila sa isa't isa, pagkatapos ay hinalikan niya ito ng bahagya sa labi, nag-iingat na huwag masyadong mag-lipstick sa kanya-tutal, nasa itaas ng bahay ang Unang Ginang. "Salamat sa rekomendasyon ng Phoenix, Stacy," sabi ni Gardner. "Magandang pagpipilian - ito ay magpapaalis sa kanya dito para sa isang pagbabago. Lagi siyang nakaharang."
    
  "Sumasang-ayon ako - kung minsan siya ay masyadong maingay," sabi ni Barbeau. She pouted her lower lip. "Pero gusto kong konsultahin mo muna ako. Maaari kong pangalanan ang isang dosenang higit pang mga kwalipikadong tao mula sa aming partido na maaaring mamuno sa koponan."
    
  "Ipinaalam sa akin ni Walter na may mga alingawngaw sa Washington na ang Phoenix ay itinulak nang napakalayo sa background at sinisira ang kanyang pampulitikang hinaharap," sabi ni Gardner.
    
  "Well, iyon ang kadalasang nangyayari sa mga bise presidente."
    
  "Alam ko, ngunit kailangan kong panatilihin siya sa tiket kapag tumakbo ako para sa muling halalan, at hindi ko gusto ang mga asar na boss ng partido na hinihikayat siyang huminto upang siya ay tumakbo para sa kanyang sarili," sabi ni Gardner, na nagbuhos ng isa pang tabo. Rican rum na may yelo. "Ito ay isang magandang high-profile assignment na magpapasaya sa kanyang mga tagasuporta, ngunit ito ay nasa labas ng bansa kung saan walang gaanong media; ipapakita nito na seryoso ako sa pag-iimbestiga sa pangyayari, ngunit walang mangyayari, kaya kung sinuman ang masaktan, siya iyon; ngunit higit sa lahat, ito ay isang paksa na mabilis na mawawala sa atensyon ng publiko dahil may kinalaman ito sa mga nasawing sundalong Amerikano. Ipadala ang mga pangalan ng iyong mga eksperto sa Phoenix at tingnan natin kung tatanggapin niya ang alinman sa mga ito."
    
  "Marahil," sabi ni Barbeau, ang kanyang mga mata na kumikinang sa intriga, "makakalimutan ng bise presidente na mag-duck o magsuot ng bulletproof vest, at tulad niyan, kakailanganin natin ng bagong bise presidente."
    
  "Jesus, Stacey, huwag ka ngang magbiro tungkol sa kalokohang ganyan," napabuntong-hininga si Gardner. Ang kanyang mga mata ay tumaas sa pagkagulat sa kanyang mga salita; hinintay niyang makita kung ngingiti ito at matatawa sa madilim na pag-iisip, ngunit hindi siya nabigla nang makitang wala ito.
    
  "Hinding-hindi ko hilingin ang anumang pinsala sa matamis at masipag na Kenneth Timothy Phoenix," sabi niya. "Ngunit siya ay lumalakad sa panganib, at kailangan mong isipin kung ano ang gagawin natin kung mangyari ang pinakamasama."
    
  "Of course, I would have to appoint a replacement for him. May listahan ako."
    
  Inilagay ni Barbeau ang bourbon sa mesa at dahan-dahan, nanunukso, lumapit sa pangulo. "Ako ba ay nasa iyong listahan, Mr. Presidente?" - tanong niya sa isang mababang, madamdamin na boses, pinapatakbo ang kanyang mga daliri sa ilalim ng lapels ng kanyang jacket, hinahaplos ang kanyang dibdib.
    
  "Naku, marami kang listahan, honey." Ngunit pagkatapos ay kailangan kong umarkila ng isang lokal na tagatikim, hindi ba? "
    
  Hindi siya tumigil-at, napansin niya, hindi rin niya itinanggi ang biro nito. "Ayokong magmana ng posisyon, Joe - alam kong kikitain ko ito sa sarili ko," sabi niya sa mahinang boses na kumakanta. Tumingin siya sa kanya gamit ang kanyang magagandang berdeng mata... at walang ibang nakita si Gardner kundi pagbabanta sa kanila. Muli niya itong hinalikan nang bahagya sa labi, bumukas ang mga mata at diretsong nakatingin sa kanya, at pagkatapos ng halik ay idinagdag niya, "Pero gagawin ko ito sa paraang makakaya ko."
    
  Ngumiti at malungkot na umiling ang Pangulo habang papunta sa pinto. "Hindi ko alam kung sino ang mas nasa panganib, Miss Secretary: ang bise presidente sa Iraq... o kung sino man ang humarang sa iyo dito mismo sa Washington."
    
    
  RESIDENCE NG PRESIDENTE NG REPUBLIC OF TURKEY
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "How dare he?" Galit na galit si Turkish National Defense Minister Hasan Cizek nang kunin ni Pangulong Hirsiz ang telepono. "Ito ay isang insulto! Dapat humingi ng paumanhin si Gardner sa iyo, at gawin ito kaagad! "
    
  "Tumahimik ka, ministro," sabi ni Punong Ministro Aise Akas. Kasama niya, sina Hirsiz at Cizek ang lahat ng mga tauhan ng pambansang seguridad: Secretary General ng Turkish National Security Council General Orhan Sahin, Foreign Minister Mustafa Hamarat, Chief of Staff ng Armed Forces General Abdullah Guzlev at Fevsi Güclu, Direktor ng National Intelligence Organization , na nagsagawa ng lahat ng panloob at panlabas na pagpapatakbo ng katalinuhan. "Nagalit si Gardner at nahihirapang mag-isip. At narinig niya ang kahalayan na ito. Baliw ka ba?"
    
  "Huwag humingi ng paumanhin para sa lasing na ito na si Lech, Punong Ministro," sabi ni Foreign Minister Mustafa Hamarat. "Ang Pangulo ng Estados Unidos ay hindi dapat bumatak sa isang pinuno ng estado at isang kaalyado-wala akong pakialam kung gaano siya pagod o pagkabalisa. Nasiraan siya ng ulo noong panahon ng krisis at mali iyon."
    
  "Lahat, huminahon," sabi ni Pangulong Kurzat Hirsiz, itinaas ang kanyang mga kamay na parang sumusuko. "Hindi ako na-offend. Ginawa namin ang kinakailangang tawag at humingi ng paumanhin -"
    
  "Ang pag-crawl ay mas katulad nito!" Naglaway si Jizek.
    
  "Ang aming mga missiles ay pumatay ng isang dosenang mga Amerikano at marahil ilang dosenang mga Iraqis, si Hassan; marahil ang isang maliit na groveling ay kinakailangan dito. Kumunot ang noo ni Hirsiz sa Minister of National Defense. "Ipapakita ang susunod niyang sasabihin o gagawin." Bumaling siya sa Secretary General ng National Security Council. "General, sigurado ka bang tumpak, naaaksyunan at nangangailangan ng agarang tugon ang iyong impormasyon?"
    
  "I'm sure, sir," narinig niyang sabi ng isang boses. Lumingon siya upang makita si Heneral Besir Ozek, ang kumander ng Jandarma, na nakatayo sa pintuan ng kanyang opisina, kasama ang isang takot na katulong sa likuran niya. Inalis ni Ozek ang lahat ng benda sa kanyang mukha, leeg at braso, at talagang nakakadiri ang tanawin.
    
  "Heneral Ozek!" Napamura si Hirsiz, saglit na nabigla sa presensya ng heneral at pagkatapos ay nasusuka sa hitsura nito. Napalunok siya ng mariin, pinikit ang mga mata sa inis na nararamdaman at saka nahihiya na makita ito ng iba. "Hindi kita tinawagan, sir. Hindi maganda ang pakiramdam mo. Dapat nasa ospital ka."
    
  "Wala rin kaming oras na ipaalam sa mga Amerikano-at kung mayroon kami, ang impormasyon ay tumagas sa mga tagasuporta ng PKK at nawala ang pagkakataon," patuloy ni Ozek, na parang walang sinabi ang pangulo.
    
  Tumango si Hirsiz, tumalikod sa malagim na sugat ni Ozek. "Salamat, Heneral. Tanggal ka na sa trabaho".
    
  "Kung malaya akong magsalita, ginoo, nadudurog ang puso ko sa narinig ko," sabi ni Ozek.
    
  "Heneral?"
    
  "Nasusuka ako kung ilang beses kong narinig ang Pangulo ng Republika ng Turkey na humingi ng tawad na parang isang batang nahuling nagpapakain ng goldpis sa isang pusa. With all due respect, Mr. President, nakakadiri."
    
  "Tama na, Heneral," sabi ni Punong Ministro Akas. "Magpakita ng ilang paggalang."
    
  "Wala kaming ginawa kundi ipagtanggol ang aming bansa," galit na sabi ni Ozek. "Wala kaming dapat ihingi ng tawad, sir."
    
  "Namatay ang mga inosenteng Amerikano, Heneral..."
    
  "Akala nila ay hahabulin nila ang mga terorista ng al-Qaeda sa Iraq, hindi ang PKK," sagot ni Ozek. "Kung ang mga Iraqis ay may anumang utak, malalaman din nila tulad ng alam natin na ang tunnel complex ay isang PKK sanctuary, hindi al-Qaeda."
    
  "Sigurado ka ba dito, General?"
    
  "Positive, sir," giit ni Ozek. "Ang mga rebeldeng Al-Qaeda ay nagtatago at nagpapatakbo sa mga lungsod, hindi sa mga rural na lugar tulad ng PKK. Kung ang mga Amerikano ay nag-abala na malaman ang tungkol dito-o kung ang mga Iraqis ay nagmamalasakit-ang insidenteng ito ay hindi mangyayari."
    
  Natahimik si Pangulong Hirsiz at tumalikod - para mag-isip, at hindi rin tumingin sa mga kakila-kilabot na sugat ni Ozek. "Gayunpaman, Heneral, ang insidente ay nagdulot ng galit at galit sa Washington, at dapat tayong maging mapagpasensya, humihingi ng tawad at kooperatiba," sabi niya ilang sandali. "Magpapadala sila ng mga imbestigador at dapat nating tulungan silang mag-imbestiga."
    
  "Sir, hindi po namin hahayaang mangyari ito," sigaw ni Ozek. "Hindi namin maaaring payagan ang mga Amerikano o ang internasyonal na komunidad na pigilan kami sa pagtatanggol sa bansang ito. Alam mo tulad ng ginagawa ko na ang tututukan ng anumang pagsisiyasat ay ang ating mga pagkakamali at ang ating mga patakaran, hindi ang PKK o ang kanilang mga pag-atake. Dapat tayong kumilos, ngayon. Gumawa ng isang bagay, ginoo!"
    
  Nanlilisik sa galit ang mga mata ng Punong Ministro. "Katulad mo, Heneral Ozek!" - sumigaw siya. Naningkit ang mga mata ng beteranong Opisyal na si Jandarma, na lalong naging nakakatakot sa kanyang hitsura. Itinaas siya ng Punong Ministro ng isang daliri upang patahimikin ang kanyang inaasahang pahayag. "Huwag ka nang magsalita, Heneral, o utusan ko si Minister Jizek na tanggalin ka sa iyong posisyon at personal na tanggalin ang ranggo sa iyong uniporme."
    
  "Kung ang lahat ng natamaan namin ay mga terorista ng PKK, kakaunti ang mga tao sa labas ng ating bansa ang mag-aalaga," sabi ni Ozek. "Makikita sana ito ng ating mga tao kung ano talaga ito: isang malaking tagumpay laban sa PKK, hindi isang halimbawa ng kawalan ng kakayahan ng militar o rasismo."
    
  "Minister Dzizek, pinalaya mo si Heneral Ozek mula sa utos," sabi ni Akas.
    
  "Inirerekumenda ko ang manatiling kalmado, Madam Prime Minister..." Jizek hissed. "Nagkaroon ng isang kakila-kilabot na aksidente, oo, ngunit ginagawa lamang namin ang aming tungkulin upang protektahan ang aming bansa..."
    
  "Sabi ko, gusto kong tanggalin si Ozek!" - sigaw ng Punong Ministro. "Gawin na ngayon!"
    
  "Tumahimik ka!" sigaw ni President Hirsiz na halos magmakaawa. "Lahat, mangyaring tumahimik!" Ang Pangulo ay mukhang handa na ang kanyang panloob na pakikibaka upang paghiwalayin siya. Tumingin siya sa kanyang mga tagapayo at tila walang sagot. Bumaling kay Ozek, sinabi niya sa mahinang boses, "Maraming inosenteng Amerikano at Iraqi ang napatay ngayong gabi, Heneral."
    
  "Pasensya na po, sir," sabi ni Ozek. "Buong responsibilidad ko. Ngunit malalaman ba natin kung gaano karaming mga teroristang PKK ang napatay natin ngayong gabi? At kung sasabihin sa atin ng mga Amerikano o Iraqi na namumuno sa tinatawag na imbestigasyon na ito kung gaano karaming mga terorista ang napatay, magkakaroon ba tayo ng pagkakataon na sabihin sa mundo kung ano ang ginawa nila sa mga inosenteng Turko?" Hindi sumagot si Hirsiz, nakatitig lang sa isang spot sa dingding, kaya naagaw ang atensyon ni Ozek at tumalikod na para umalis.
    
  "Wait, General," sabi ni Hirsiz.
    
  "Hindi mo isasaalang-alang ang ideyang ito, Kurzat!" Sabi ni Punong Ministro Akas, napaawang ang kanyang bibig sa gulat.
    
  "Tama ang heneral, Icy," sabi ni Hirsiz. "Ito ay isa pang insidente kung saan ang Turkey ay maninira..." At sa mga salitang ito, siya ay yumuko, hinawakan ang kanyang upuan gamit ang dalawang kamay at itinulak ito sa isang mabilis na pagtulak: "At ito ay nagpapasakit sa akin! Hindi ako titingin sa mga lalaking Turko sa mata at gagawa ng mga bagong pangako at dahilan! Gusto ko nang matapos ito. I want the PKK to be afraid of this government...no I want the Americans, the Iraqis, the whole world to be afraid of us! Pagod na akong maging scapegoat ng lahat! Ministro Jizek!"
    
  "Sir!"
    
  "Gusto kong makita ang isang plano ng aksyon sa aking desk sa lalong madaling panahon na nagbabalangkas sa operasyon upang sirain ang mga kampo ng pagsasanay at pasilidad ng PKK sa Iraq," sabi ni Hirsiz. "Gusto kong bawasan ang mga sibilyan na kaswalti, at gusto kong maging mabilis, epektibo at masinsinan. Alam namin na ang buong mundo ay bababa sa amin, at halos mula sa unang araw ay magkakaroon ng pressure na mag-withdraw ng mga tropa, kaya ang operasyon ay dapat na mabilis, epektibo at napakalaking.
    
  "Yes, sir," sabi ni Jizek. "May kasiyahan".
    
  Lumapit si Hirsiz kay Ozek at ipinatong ang kanyang mga kamay sa mga balikat ng heneral, sa pagkakataong ito ay hindi na siya natatakot na tingnan ang kanyang malubhang sugatang mukha. "Isinusumpa ko," sabi niya, "hindi kailanman papayagan ang isa sa aking mga heneral na managot para sa isang operasyon na pinahintulutan ko. Ako ang commander in chief. Kapag nagsimula na ang operasyong ito, Heneral, kung handa ka na, gusto kong pangunahan mo ang puwersang tatama sa puso ng PKK. Kung malakas ka para makalabas sa bumagsak na eroplano at pumunta dito sa Ankara para harapin ako, malakas ka para durugin ang PKK."
    
  "Salamat, sir," sabi ni Ozek.
    
  Nilingon ni Hirsiz ang iba pang mga tagapayo sa silid. "Si Ozek lang ang nagpahayag ng kanyang opinyon sa pangulo - ito ang uri ng tao na gusto kong makita bilang aking tagapayo mula sa araw na ito. Bumuo ng isang plano upang talunin ang PKK minsan at magpakailanman.
    
    
  IKAAPAT NA KABANATA
    
    
  Hindi kailangan ng mga dahilan o pagkakaibigan para sa isang pagtatalo.
    
  -IBICUS, 580 BC
    
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  LUMIPAS ANG DALAWANG ARAW
    
    
  Ang mga tinig sa Tank ay higit na hilum kaysa dati; walang nagsalita maliban sa magpaalam o magbigay ng komento. Kung wala silang ibang ginagawa, ang mga pinuno ng departamento, operator at mga espesyalista ay diretsong nakaupo sa kanilang mga upuan at tumingin nang diretso - walang pakikipag-usap sa kanilang mga kasama, walang pag-uunat, walang mga palatandaan ng katamaran.
    
  Pumasok si Colonel Wilhelm sa battle room, pumwesto sa forward console at isinuot ang kanyang headphones. Nang hindi humarap sa kanyang punong-tanggapan, nagsalita siya sa intercom: "Inutusan kaming suspindihin ang lahat ng operasyon maliban sa logistics, intelligence at intelligence. Walang IA combat support hanggang sa karagdagang abiso."
    
  "Ngunit ang lahat ng ito ay ginawa ng mga kontratista, ginoo," sabi ng isang tao sa intercom. "Ano ang gagawin natin?"
    
  "Magsasanay kami kung sakaling magkamali sa Turkey," sagot ni Wilhelm.
    
  "May digmaan ba tayo sa Turkey, ginoo?" - tanong ng senior officer ng regiment, Mark Wetherby.
    
  "Negative," walang kulay na sagot ni Wilhelm.
    
  "Kung gayon, bakit tayo aatras, ginoo?" tanong ni Regimental Operations Officer Kenneth Bruno. "Hindi kami nagkagulo. Dapat nating talunin ang mga Turko sa impiyerno para-"
    
  "Nagtanong ako ng parehong mga tanong at gumawa ng parehong mga komento," putol ni Wilhelm, "at sinabi rin sa akin ng Pentagon na tumahimik, kaya ngayon sinasabi ko sa iyo: tumahimik ka. Makinig at ipasa ang salita sa iyong mga tropa:
    
  "Palagi kaming nasa Delta force protection mode. Kung nakita kita sa araw na wala ang iyong buong labanan, at hindi ka pa patay, ako mismo ang papatay sa iyo. Ang base na ito ay mas mahigpit na selyuhan kaysa sa isang pulgas na pagtatapon ng basura. Kawawa ang sinumang makikitang walang pagkakakilanlan na nakikita at naka-display sa tamang lugar, at kabilang dito ang mga matataas na tauhan at lalo na ang mga sibilyan.
    
  "Mula sa sandaling ito, ang base na ito ay inilalagay sa ilalim ng batas militar - kung hindi tayo papayagang ipagtanggol ang hukbong Iraqi na naninirahan at nagtatrabaho kasama natin, maipagtatanggol natin ang ating sarili," patuloy ni Wilhelm. "We will not sit back with our thumbs up our asses - we will continue to train as long as we are allowed until we are relieved. Susunod, ililipat ang Triple-C sa IA sa sandaling-"
    
  "Ano?" - bulalas ng isang tao.
    
  "Sabi ko tumahimik ka," putol ni Wilhelm. "Ang opisyal na mensahe mula sa Pentagon: hindi tayo makakakuha ng kaluwagan. Isinasara namin ang tindahan at ibabalik ang Triple-C sa Internal Affairs. Ang lahat ng pwersang pangkombat ay inaalis sa Iraq nang mas maaga sa iskedyul. Ang Homeland Security ang pumalit." Ito ang araw na ipinagdasal ng marami sa silid na iyon, ang araw na aalis sila ng tuluyan sa Iraq, ngunit kakaiba, walang nagdiriwang. "Well?" Tanong ni Wilhelm, tumingin sa paligid ng tangke. "Hindi ka ba masaya Mokes?"
    
  Isang mahabang katahimikan ang sumunod; pagkatapos ay sinabi ni Mark Weatherly, "Para kaming tumatakbo, ginoo."
    
  "Ito ay nagmumukha sa amin na hindi namin kayang tumama," may iba pang chinese in.
    
  "Alam ko na," sabi ni Wilhelm. "Pero iba ang alam natin." Ito ay tila hindi nakakumbinsi ng sinuman-ang katahimikan ay ramdam. "Aalisin namin ang lahat ng mga classified na materyales, na, sa pagkakaintindi ko, sa kawalan ng detalyadong mga tagubilin ay bubuo sa karamihan ng aming mga kagamitan, ngunit ang iba ay ililipat sa hukbo ng Iraq. Nandito pa rin kami para sanayin at tulungan ang IA, ngunit hindi sa mga operasyong pangkombat. Hindi malinaw kung ang ideya nila sa 'mga operasyong pangseguridad' ay tumutugma sa atin, kaya maaari pa rin tayong makakita ng ilang aksyon, ngunit hindi ko ito tataya. Nasaan si McLanahan?"
    
  "Handa na ako, Koronel," sagot ni Patrick sa command network. "Nasa hangar ako."
    
  "Ang pangunahing gawain ng rehimyento ngayon ay suportahan ang mga sundalong kontraktwal," sabi ni Wilhelm, ang kanyang boses ay napakalamig at walang awa, "dahil ang lahat ng pagmamatyag at seguridad ay gagawin nila. Ang hukbo ngayon ay ang powerhouse na lang namin sa Korea bago ang pag-iisa, at malamang na mababawasan kami sa mas maliit na bilang kaysa bago kami umalis doon nang buo. Heneral McLanahan, makipagkita kay Captain Cotter at ayusin ang airspace coordination sa mga logistics flight, drone at iyong surveillance aircraft."
    
  "Oo, Koronel."
    
  "McLanahan, salubungin mo ako sa hangar sa lima. Ang lahat ng iba pa, ang Executive Director ay makikipagpulong sa iyo upang talakayin ang pag-alis ng mga classified na kagamitan at simulan ang isang programa sa pagsasanay. Oh, isa pang bagay: ang serbisyong pang-alaala para sa Second Platoon ay ngayong gabi; Bukas ng umaga ay ipapadala sila sa pamamagitan ng eroplano sa Germany. Iyon lang." Inihagis niya ang kanyang earphones sa mesa at lumabas ng hindi man lang tumitingin sa iba.
    
  Ang XC-57 ay inilipat sa isang malaking panlabas na tolda upang ang air-conditioned na hangar ay magamit upang ihanda ang mga nahulog na miyembro ng Second Platoon para sa kanilang pag-alis mula sa Iraq. Isang C-130 Hercules transport aircraft ang naghatid ng mga aluminum transfer case mula sa Kuwait at na-unpack ang mga ito bilang paghahanda sa pagkarga. Ang mga mesa ng mga labi ng mga sundalo sa mga bag ng katawan ay nakahanay, at ang mga medikal na tauhan, morgue at mga boluntaryo sa pagpaparehistro, at mga kapwa sundalo ay naglakad-lakad sa mga hanay upang tumulong, magdasal para sa kanila o magpaalam. Isang pinalamig na trak ang itinayo sa malapit upang itabi ang mga labi ng mas malubhang nasugatan na mga sundalo.
    
  Natagpuan ni Wilhelm si Patrick na nakatayo sa tabi ng isa sa mga body bag habang naghihintay ang isang boluntaryo na i-zip ang bag. Nang mapansin ni Patrick ang regimental commander na nakatayo sa tapat niya, sinabi niya, "Dumating ang Espesyalistang si Gamaliel kagabi bago ang misyon. Sinabi niya na gusto niyang malaman kung ano ang pakiramdam ng paglipad ng mga mabibigat na bombero at mga eroplano sa kalawakan. Sinabi niya sa akin na noon pa man ay gusto na niyang lumipad at iniisip ang tungkol sa pagsali sa Air Force para makapunta siya sa kalawakan. Nag-usap kami ng mga labinlimang minuto at pagkatapos ay umalis siya upang muling sumali sa kanyang platun.
    
  Tiningnan ni Wilhelm ang putol-putol at duguang katawan, sinabi ng tahimik na salamat, sundalo, pagkatapos ay malakas na sinabi: "Kailangan nating mag-usap, Heneral." Tumango siya sa naghihintay na mga sundalo, na magalang na tinapos ang pag-zip ng body bag. Sinundan niya si Patrick sa isang hilera ng mga body bag, pagkatapos ay sa isang nakahiwalay na bahagi ng hangar. "Magkakaroon kami ng mga VIP na lumilipad mamaya ngayon sa isang CV-22 Osprey," sabi niya.
    
  "Vice President Phoenix. Alam ko".
    
  "Paano mo nalaman ang lahat ng ito nang napakabilis, McLanahan?"
    
  "Siya ay lumilipad sa aming pangalawang XC-57, hindi isang Osprey," sabi ni Patrick. "Natatakot sila na si Osprey ay napakalaking target."
    
  "Kayong mga lalaki ay dapat na medyo mahigpit na konektado sa White House upang makuha ito." Walang sinabi si Patrick. "May kinalaman ka ba sa desisyong huminto sa pakikipaglaban?"
    
  "Alam mong pinapatigil mo ang mga operasyong pangkombat, Koronel," sabi ni Patrick. "Ang insidente sa Zakho ay nagpabilis lamang ng mga kaganapan. Kung paano ko alam ang ilang bagay...trabaho ko ang malaman o matutunan ang isang bagay. Ginagamit ko ang bawat tool sa aking pagtatapon upang mangalap ng maraming impormasyon hangga't maaari."
    
  Humakbang si Wilhelm patungo kay Patrick... ngunit sa pagkakataong ito ay hindi na ito nananakot. Parang may seryoso, diretso, at apurahang tanong na ayaw niyang marinig ng iba, baka sakaling mabunyag ang sarili niyang takot o kalituhan. "Sino kayo?" tanong niya sa mahinang boses, halos pabulong. "Anong nangyayari dito?"
    
  Sa unang pagkakataon, pinalambot ni Patrick ang kanyang opinyon sa komandante ng regiment. Tiyak na alam niya kung ano ang pakiramdam ng mawalan ng mga lalaki sa labanan at mawalan ng kontrol sa isang sitwasyon, at naunawaan niya ang pakiramdam ni Wilhelm. Ngunit wala pa siyang nakuhang sagot o paliwanag.
    
  "Ikinalulungkot ko ang pagkawala mo, Koronel," sabi ni Patrick. "Ngayon kung ipagpaumanhin mo, may paparating akong eroplano."
    
  Ang ikalawang nabigong XC-57 aircraft ay lumapag sa Allied air base Nala sa alas-otso ng gabi lokal na oras. Nauna rito ang isang CV-22 Osprey tilt-rotor transport aircraft, na sinabihan ang press at mga lokal na dignitaryo na magdadala ng bise presidente. Ang CV-22 ay nagsagawa ng karaniwang "mataas na pagganap" na pagdating-isang high-speed roll papunta sa base mula sa mataas na altitude, na sinusundan ng isang matarik na bilog sa ibabaw ng base upang bawasan ang bilis at altitude-at hindi nahirapan. Sa oras na inihatid ng mga pwersang panseguridad ang Osprey sa hangar, ang XC-57 ay nakarating na at ligtas na nakasakay sa ibang bahagi ng base.
    
  Sina Jack Wilhelm, Patrick McLanahan, John Masters, Chris Thompson at Mark Weatherly, lahat ay nakasuot ng parehong sibilyan na damit - asul na maong, bota, plain shirt, salaming pang-araw at brown na vest na katulad ng karaniwang isinusuot ng mga pwersang panseguridad ni Chris Thompson - nakatayo sa tabi ng XC-57 habang naglalakad ang Bise Presidente sa rampa.
    
  Ang tanging naka-uniporme ay si Colonel Yusuf Jaffar, ang Iraqi commander ng Allied Nakhla Air Base. Nakasuot siya ng kulay abong uniporme ng labanan sa disyerto, ngunit sa pagkakataong ito ay nakasuot siya ng berdeng beret na may maraming medalya na naka-pin sa kanyang blouse, itim na ascot boots, napakakintab na bota, isang pistol holster at isang .45 caliber automatic pistol. Wala siyang sinabi kahit kanino maliban sa assistant niya, pero parang pinagmamasdan niya si Patrick, parang gusto niya itong kausapin.
    
  Walang sinuman maliban kay Jaffar ang sumaludo nang tumuntong sa lupa si Vice President Kenneth Phoenix. Ang suot ni Phoenix ay halos kapareho ng suot ng ibang mga Amerikano - mukhang isang grupo ng mga sibilyang guwardiya. Marami pang lalaki at babae na nakasuot ng magkatulad ang lumabas.
    
  Luminga-linga si Phoenix sa paligid, napangiti sa nakita, hanggang sa tuluyang dumapo ang kanyang mga mata sa isang pamilyar na mukha. "Salamat sa Diyos may nakilala ako. Nagsimula akong makaramdam na para akong nananaginip ng kakaiba." Lumapit siya kay Patrick at inilahad ang kamay. "Natutuwa akong makita ka, Heneral."
    
  "Natutuwa akong makita ka rin, Ginoong Bise Presidente. Maligayang pagdating sa Iraq."
    
  "Sana nangyari ito sa mas masayang kalagayan. Kaya ngayon ay nagtatrabaho ka para sa "madilim na bahagi": ang masasamang kontratista sa pagtatanggol. Hindi sumagot si Patrick. "Ipakilala mo ako sa lahat."
    
  "Opo, ginoo. Colonel Yusuf Jaffar, Commander ng Allied Air Base Nala.
    
  Hinawakan ni Jaffar ang kanyang pagsaludo hanggang sa siya ay ipinakilala, at pagkatapos ay tumayo siya sa atensyon hanggang sa inabot ni Phoenix ang kanyang kamay. "Ikinagagalak na makilala ka, Koronel."
    
  Nakipagkamay si Jaffar sa katigasan ng pagkakatayo niya. "Ako ay karangalan na binisita mo ang aking base at ang aking bansa, ginoo," sabi niya sa malakas na boses, ang kanyang mga salita ay malinaw na mahusay na nasanay. "Es-salaam alekum. Maligayang pagdating sa Republic of Iraq at Nakhla Allied Air Base."
    
  "Es-salaam alekum," sabi ni Phoenix sa nakakagulat na magandang Arabic accent. "Ikinalulungkot ko ang pagkawala mo, ginoo."
    
  "Ang aking mga tauhan ay naglingkod nang may karangalan at namatay bilang mga martir sa paglilingkod sa kanilang bansa," sabi ni Jaffar. "Nakaupo sila sa kanan ng Diyos. Para sa mga gumawa nito, magbabayad sila ng mahal." Nakuha niya ang atensyon at tumalikod kay Phoenix, tinapos ang kanilang pag-uusap.
    
  "Mr. Vice President, Colonel Jack Wilhelm, Regimental Commander."
    
  Inabot ni Phoenix ang kamay niya at kinuha ito ni Wilhelm. "Ikinalulungkot ko ang iyong mga pagkalugi, Koronel," sabi niya. "Kung may kailangan ka, kahit ano, dumiretso ka sa akin."
    
  "Sa ngayon, ang hiling ko lang ay dumalo ka sa seremonya ng Second Platoon, sir. Makalipas ang ilang oras."
    
  "Siyempre, Koronel. Pupunta ako diyan". Ipinakilala ni William ang natitira sa kanyang utos, at ipinakilala ng Bise Presidente ang iba pang kasama niya. Pagkatapos ay dinala sila ni Chris Thompson sa naghihintay na mga armored vehicle.
    
  Bago pumasok si Patrick sa armored Suburban, nilapitan siya ng assistant ni Jaffar at sumaludo sa kanya. "Paumanhin para sa pagkagambala, ginoo," sabi ng katulong sa napakahusay na Ingles. "Nais ka ng Colonel na makausap."
    
  Napatingin si Patrick kay Jaffar na bahagyang nakatalikod sa kanya. "Maaari ba itong maghintay hanggang sa matapos ang aming briefing sa Bise Presidente?"
    
  "Hindi dadalo si Colonel sa briefing, sir. Please?" Tumango si Patrick at sinenyasan ang driver na umalis.
    
  Naagaw ang atensyon ng Iraqi at sumaludo habang papalapit sa kanya si Patrick. Binalikan ni Patrick ang kanyang pagbati. "Heneral McLanahan. Humihingi ako ng paumanhin sa pagkaantala."
    
  "Hindi ka dadalo sa briefing kasama ang Bise Presidente, Koronel?"
    
  "Ito ay isang insulto sa aking kumander at ang punong kawani ng hukbo ng Iraq kung dadalo ako sa gayong pagpupulong sa harap nila," paliwanag ni Jaffar. "Dapat sundin ang mga protocol na ito." Tinitigan niya si McLanahan, pagkatapos ay idinagdag: "Sa palagay ko ang iyong mga kumander at diplomat sa Baghdad ay masasaktan sa ganitong paraan."
    
  "Ito ang desisyon ng bise presidente, hindi sa amin."
    
  "Walang pakialam ang Bise Presidente sa mga ganitong protocol?"
    
  "Nandito siya upang alamin kung ano ang nangyari at kung paano makakatulong ang ating gobyerno na maayos ang mga bagay, sa halip na sundin ang mga protocol."
    
  Tumango si Jaffar. "Naiintindihan ko".
    
  "Baka isipin niya na ang pagliban mo sa briefing ay violation of protocol, Colonel. At the end of the day, nandito siya para tulungan ang Iraq at ang Iraqi Army."
    
  "Ganun ba, General?" Tanong ni Jaffar na talas ang boses. "Pumunta siya nang hindi imbitado sa ating bansa at inaasahan na dadalo ako sa isang briefing na hindi pa naririnig ng ating pangulo?" Nagkunwari siyang isinasaalang-alang ang kanyang punto, pagkatapos ay tumango. "Iparating ang aking paghingi ng tawad sa bise presidente."
    
  "Tiyak. Maaari kitang punan mamaya kung gusto mo."
    
  "Iyan ay katanggap-tanggap, Heneral," sabi ni Jaffar. "Sir, maaari ba akong magkaroon ng pahintulot na suriin ang iyong reconnaissance aircraft sa pinakamaaga kong kaginhawahan?"
    
  Medyo nagulat si Patrick: Si Jaffar ay hindi nagpakita ng interes sa kanilang mga aktibidad sa maikling panahon na siya ay naroroon. "May ilang system at device na inuri at hindi ko-"
    
  "Naiintindihan ko po, sir. Naniniwala akong NOFORN ang tawag mo dito - walang foreign nationals. Naiintindihan ko nang buo."
    
  "Kung gayon, ikalulugod kong ipakita ito sa iyo," sabi ni Patrick. "Maaari kitang ipaalam sa reconnaissance flight ngayon, ipakita sa iyo ang paligid ng sasakyang panghimpapawid bago ang inspeksyon bago ang paglipad, at suriin ang hindi natukoy na data habang tinatanggap namin ito upang ipakita sa iyo ang aming mga kakayahan. Kailangan kong humingi ng pahintulot mula kay Koronel Wilhelm at sa aking kumpanya, ngunit sa palagay ko ay hindi iyon magiging problema. Labing siyam na daang oras sa iyong opisina?"
    
  "Katanggap-tanggap iyon, Heneral McLanahan," sabi ni Jaffar. Tumango si Patrick at inilahad ang kanyang kamay, ngunit naagaw ang atensyon ni Jaffar, sumaludo, tumalikod at mabilis na naglakad papunta sa naghihintay na sasakyan, kasunod ang kanyang katulong. Si Patrick ay umiling sa pagkalito, pagkatapos ay tumalon sa naghihintay na Hummer, na nagdala sa kanya sa Command Post.
    
  Hinihintay siya ni Wilhelm sa conference room kung saan matatanaw ang Reservoir. Ipinakilala ni Mark Weatherly ang VP sa ilang empleyado at ipinaliwanag ang layout ng Triple-C at ng tangke. "Nasaan si Jaffar?" tanong ni Wilhelm sa mahinang boses.
    
  "Hindi siya sasama sa briefing. Masakit daw ang mga commander niya kung kakausapin muna niya ang bise presidente."
    
  "Sumpaang haji-dapat para sa kanyang kapakanan," sabi ni Wilhelm. "Bakit hindi niya sinabi sa akin ang sarili niya?" Hindi sumagot si Patrick. "Ano ang pinag-usapan ninyong dalawa?"
    
  "Gusto niyang libutin si Loser, kumuha ng briefing sa aming mga kakayahan, at makita ang susunod na reconnaissance mission."
    
  "Simula kailan siya naging interesado sa lahat ng ito?" ungol ni Wilhelm. "Ito ay ngayon, sa lahat ng mga araw, pagkatapos naming masipa ang aming mga asno at gumapang ang Washington sa aming likuran."
    
  "Sinabi ko sa kanya na kailangan ko muna ng pahintulot mo."
    
  Tatanggi na sana si Wilhelm, ngunit umiling lang siya at bumulong ng kung ano-ano. "May karapatan siyang makasama sa Tank sa lahat ng operasyon - alang-alang sa Diyos, hinahayaan naming bukas ang upuan ng kumander para sa kanya, bagama't hindi pa siya nakapunta doon - kaya sa palagay ko wala akong pagpipilian. Pero hindi niya makikita ang NOFORN material."
    
  "Sinabi ko sa kanya ang parehong bagay at naiintindihan niya. Alam pa niya ang term."
    
  "Nakita niya siguro ito sa isang pelikula at gustong ulitin sa bawat pagkakataon. I bet, nabara sa lalamunan niya." Umiling muli si Wilhelm, na para bang binubura sa kanyang isipan ang buong usapan. "Sasabihin mo pa ba sa Bise Presidente ang iyong teorya?"
    
  "Oo".
    
  "Ikaw lang ang makakapagsama ng dalawa at dalawa at makakuha ng lima. Ito ang iyong libing. Okay, tapusin na natin ito." Tumango si Wilhelm kay Weatherly, na pinutol ang kanyang pagsasalita at sinenyasan ang Bise Presidente na maupo sa waiting room.
    
  Si Wilhelm ay awkward na nakatayo sa dais habang ang lahat ay nakaupo na sa kani-kanilang mga upuan. "Mr. Vice President, mga natatanging panauhin, salamat sa pagbisitang ito," panimula niya. "Ang iyong presensya kaagad pagkatapos ng trahedya kagabi ay nagpapadala ng malinaw at mahalagang mensahe hindi lamang sa rehimyento, kundi sa lahat ng sangkot sa labanang ito. Kami ng aking mga tauhan ay handang tumulong sa iyo sa iyong pagsisiyasat.
    
  "Alam kong maraming mahahalagang tao - ang Punong Ministro ng Iraq, ang Ambassador, ang kumander ng mga pwersa ng koalisyon sa Iraq - na naghihintay na batiin ka, na magagalit nang husto kapag nalaman mong pumunta ka dito sa halip na pumunta sa base headquarters, para makilala sila," patuloy ni Wilhelm, "ngunit naisip namin ni Heneral McLanahan na kailangan mo muna kaming marinig. Sa kasamaang palad, ang base commander, si Colonel Jaffar, ay wala dito."
    
  "Sinabi niya bakit hindi, Koronel?" - tanong ng vice president.
    
  "Sinabi niya sa akin na labag sa protocol na makipag-usap sa iyo bago ang kanyang mga nakatataas na opisyal, ginoo," tugon ni Patrick. "Nagpapadala siya ng kanyang mga pagsisisi."
    
  "Ang kanyang mga tao ang pinatay at ang kanyang tinubuang-bayan ay sumalakay. Ano ang pagkakaiba kung sino ang unang makakarinig mula sa amin?"
    
  "Gusto mo bang ibalik ko ito, sir?"
    
  "Hindi, ituloy natin," sabi ni Phoenix. "Sa ngayon, hindi naman talaga ako nag-aalala sa pagtapak ng mga paa maliban sa mga responsable sa pagpatay sa mga sundalo natin, tapos sisiguraduhin kong masisira ang bastard na iyon.
    
  "Okay, mga ginoo, gusto kong kunin ang briefing na ito mula sa iyo dahil alam ko na ang mga Iraqis, Kurds at Turks ay gustong magbigay ng briefing sa akin sa lalong madaling panahon, at alam kong iikot nila ito sa kanilang paraan; Nais kong marinig ang iyong unang salita. Sinabi ng mga Turko na wala silang ginagawa kundi ipagtanggol ang kanilang tinubuang-bayan mula sa PKK at ang pambobomba ay isang trahedya ngunit simpleng pagkakamali. Pakinggan natin ang iyong opinyon."
    
  "Naiintindihan, sir." Nabuhay ang elektronikong display sa likod ni Wilhelm, na nagpapakita ng mapa ng rehiyon ng hangganan sa pagitan ng hilagang Iraq at timog-silangang Turkey. "Sa nakalipas na taon o higit pa, dinagdagan nila ang kanilang mga pwersa sa hangganan sa Jandarma, kabilang ang mga batalyon ng mga espesyal na pwersa, gayundin ang ilang higit pang mga air unit, upang tumulong sa pagharap sa mga paglusob ng PKK sa cross-border. Nagpadala rin sila ng ilang regular na yunit ng hukbo sa timog-kanluran, marahil isa o dalawang brigada."
    
  "Higit pa sa normal na pag-deploy, sa palagay ko?" tanong ng bise presidente.
    
  "Higit pa, ginoo, kahit na isinasaalang-alang ang kamakailang pag-atake ng mga terorista ng PKK sa Diyarbakir," sagot ni Wilhelm.
    
  "At ano ang mayroon tayo sa panig na ito?"
    
  "Kasama ang mga Iraqis, ginoo, halos isang katlo ng kanilang mga pwersa at isang maliit na bahagi ng hukbong panghimpapawid," sagot ni Wilhelm. "Ang pinakamalaking banta ay ang kanilang tactical air force sa rehiyon. Ang Diyarbakir ay tahanan ng Second Tactical Air Force Command, na responsable para sa pagtatanggol sa mga hangganan ng Syria, Iraq at Iran. Mayroon silang dalawang pakpak ng F-16 fighter-bombers at isang wing ng F-4E Phantom fighter-bombers, kasama ang isang bagong pakpak ng dalawang A-10 Thunderbolt close-in air support aircraft at isang wing ng F-15E Strike Eagle fighter- Ang mga bombero ay nakuha kamakailan mula sa Estados Unidos bilang sobrang kagamitan."
    
  "Ang labis na F-15 ay ang pinakabaliw na bagay na narinig ko," sabi ng bise presidente, umiling-iling. "Hindi pa ba sila natalo sa labanan?"
    
  "Naniniwala ako, sir," sabi ni William. "Ngunit sa kamakailang pagbabawas ng mga mandirigma ng US Air Force na pabor sa mga tactical fighter na nakabatay sa carrier ng Navy at Marine Corps, maraming magagandang sandata ng Amerika sa merkado ng pag-export."
    
  "Alam ko, alam ko-nakipaglaban ako nang husto upang pigilan ang pag-agos ng gayong high-tech na materyal," sabi ni Phoenix. "Ngunit si Pangulong Gardner ay isang tunay na dalubhasa sa militar pati na rin ang isang mahusay na tagasuporta ng Navy, at ang Kongreso ay mahigpit na suportado ang kanyang mga plano sa pagbabago at modernisasyon. Ang air force ay na-hosed at ang mga bansa tulad ng Turkey ay umaani ng mga benepisyo. Kung hindi natin ma-convert ang F-22 para sa mga operasyon ng carrier, malamang na makukuha rin ng Turkey ang Raptors. Okay, tapos na ang soapbox. Mangyaring magpatuloy, Koronel. Ano pang banta ang kinakaharap mo?"
    
  "Ang kanilang mas malalaking sistema ng anti-sasakyang panghimpapawid, tulad ng Patriot missiles, malalaking kalibre na radar-guided triple-A missiles at British Rapier surface-to-air missiles, ay nakatutok sa Iran at Syria," patuloy ni Wilhelm. "Maaari naming asahan na ilipat nila ang ilang mga sistema sa kanluran, ngunit siyempre ang Iraq ay hindi isang banta sa hangin, kaya sa palagay ko ay pananatilihin nila ang kanilang mga SAM na naka-deploy laban sa Iran at Syria. Ang maliliit na kanyon at Stinger rockets ay matatagpuan kahit saan at malawakang ginagamit ng mga nakabaluti na batalyon.
    
  "Ang mga pwersang paramilitar ng Turkish Gendarma ay nagpapakalat ng ilang mga batalyon ng espesyal na operasyon, pangunahin upang tugisin at sirain ang mga yunit ng rebelde at terorista ng PKK. Sila ay lubos na sinanay at itinuturing namin silang katumbas ng isang Marine reconnaissance unit-magaan, mabilis, mobile at nakamamatay."
    
  "Ang kanilang kumander, si Heneral Besir Ozek, ay malubhang nasugatan sa huling pangunahing pag-atake ng PKK sa Diyarbakir," dagdag ni Patrick, "ngunit siya ay lumilitaw na nakatayo at nangunguna sa kanyang mga pwersa sa paghahanap-at-pagwasak na mga operasyon sa mga lugar ng hangganan. Walang alinlangan na siya ang nagsagawa ng rocket attack kay Zakhu."
    
  "Talagang kailangan ko siyang makausap," sabi ng bise presidente. "Kaya, Koronel, ano ang iyong paliwanag para sa lahat ng aktibidad na ito?"
    
  "Hindi ko trabaho ang mag-analyze, sir," sabi ni Wilhelm, "ngunit naghahanda silang salakayin ang PKK. Sinusuportahan nila ang Jandarma na may regular na sandatahang lakas bilang pagpapakita ng puwersa. Magkakalat ang PKK at mananatiling nakayuko; ang mga Turko ay hahampas ng ilang mga base, at pagkatapos ang lahat ay babalik sa relatibong normalidad. Mahigit tatlumpung taon na itong ginagawa ng PKK-hindi sila mapipigilan ng Türkiye."
    
  "Ang pagpapadala ng mga regular na pwersang militar ay isang bagay na hindi pa nila nagawa noon," sabi ni Phoenix. Napatingin siya kay Patrick. "Heneral, bigla kang natahimik." Bumalik ang tingin niya kay Wilhelm. "Parang may hindi pagkakasundo dito. Koronel?
    
  "Sir, naniniwala si Heneral McLanahan na ang pagtitipon ng mga pwersang Turko sa rehiyong ito ay isang panimula sa isang ganap na pagsalakay sa Iraq."
    
  "Pagsalakay sa Iraq?" bulalas ni Phoenix. "Alam kong nakagawa sila ng maraming cross-border raid sa mga nakaraang taon, ngunit bakit isang ganap na pagsalakay, Heneral?"
    
  "Sir, ito ay tiyak na dahil sila ay nagsagawa ng maraming mga pagsalakay at nabigo silang pigilan o pabagalin ang bilang ng mga pag-atake ng PKK na ito ay mag-udyok sa kanila na maglunsad ng isang todong opensiba laban sa PKK sa Iraq - hindi lamang sa mga kuta, pagsasanay. mga base at supply depot sa kahabaan ng hangganan, ngunit gayundin sa mismong pamunuan ng Kurdish. Sa tingin ko, gugustuhin nilang lutasin ang problema ng PKK sa isang kidlat at pumatay ng maraming tao hangga't maaari bago sila pilitin ng Amerikano at internasyonal na panggigipit na umalis."
    
  "Kolonel?"
    
  "Ang mga Turko ay walang lakas-tao, ginoo," sabi ni Wilhelm. "Pinag-uusapan natin ang tungkol sa isang operasyon na katulad ng sukat sa Desert Storm - hindi bababa sa dalawang daan at limampung libong tropa. Sa kabuuan mayroong halos apat na raang libong tao sa hukbong Turko, karamihan ay mga conscript. Kakailanganin nilang ibigay ang isang-katlo ng kanilang regular na pwersang militar kasama ang isa pang kalahati ng kanilang mga reserba para sa isang operasyong ito. Aabutin ito ng mga buwan at bilyun-bilyong dolyar. Ang hukbong Turko ay hindi lamang isang puwersang ekspedisyon - ito ay dinisenyo para sa mga operasyong kontra-insurhensya at pagtatanggol sa sarili, hindi para sa pagsalakay sa ibang mga bansa."
    
  "Heneral?"
    
  "Ang mga Turko ay lalaban sa kanilang sariling lupa at lalaban para sa pangangalaga sa sarili at pambansang pagmamataas," sabi ni Patrick. "Kung idineploy nila ang kalahati ng kanilang regular at reserbang pwersa, magkakaroon sila ng humigit-kumulang kalahating milyong tropa sa kanilang pagtatapon, at mayroon silang napakalaking grupo ng mga sinanay na beterano na makukuha. Wala akong nakikitang dahilan kung bakit hindi sila mag-utos ng buong mobilisasyon ng lahat ng pwersa para magkaroon ng pagkakataon na wasakin ang PKK minsan at magpakailanman.
    
  "Ngunit ang bagong game-changer dito ay ang Turkish air force," patuloy ni Patrick. "Sa mga nakaraang taon, ang militar ng Turko ay pangunahing panloob na pwersang kontra-insurhensya na may pangalawang tungkulin bilang tripwire ng NATO laban sa Unyong Sobyet. Maganda ang hukbong-dagat nito, ngunit ang pangunahing layunin nito ay ipagtanggol ang Bosphorus at Dardanelles at patrolya ang Dagat Aegean. Ang hukbong panghimpapawid ay medyo maliit dahil umasa ito sa suporta ng United States Air Force.
    
  "Ngunit sa huling dalawang taon lamang ay nagbago ang sitwasyon, at ang Turkey ngayon ang may pinakamalaking air force sa Europa, maliban sa Russia. Bumili sila ng higit pa sa mga surplus na F-15, sir - bumili sila ng lahat ng uri ng surplus attack aircraft na hindi partikular sa carrier, kabilang ang A-10 Thunderbolt tactical bombers, AC-130 Spectre at Apache attack helicopter, kasama ang mga sandata tulad ng mga missile." Patriot surface-to-air missiles, AMRAAM air-to-air missiles at Maverick at Hellfire precision air-to-surface missiles. Gumagawa sila ng mga F-16 na mandirigma sa ilalim ng lisensya mismo sa Turkey; mayroon silang kasing daming iskwadron ng F-16 na magagamit para sa aksyon gaya ng ginawa namin sa Desert Storm, at lahat sila ay lalaban mismo sa bahay. At hindi ko idi-discount ang kanilang air defense nang ganoon kadali: napakadali nilang magagamit ang kanilang mga Patriots at Rapiers upang kontrahin ang anumang ginagawa natin."
    
  Nag-isip sandali si Vice President Phoenix at saka tumango sa dalawang lalaki. "Pareho kayong gumagawa ng mapanghikayat na mga argumento," sabi niya, "ngunit ako ay hilig na sumang-ayon kay Koronel Wilhelm." Maingat na tiningnan ni Phoenix si Patrick, na parang naghihintay ng pagtutol, ngunit nanatiling tahimik si Patrick. "Nahihirapan akong paniwalaan na-"
    
  Sa sandaling iyon ay tumunog ang telepono, at para bang may tumunog na klaxon - alam ng lahat na walang mga tawag sa telepono ang pinapayagan sa briefing na ito maliban kung ito ay lubhang apurahan. Kinuha ni Weatherly ang telepono... at ilang saglit pa, napansin ng mukha niya ang lahat ng nasa kwarto.
    
  Lumapit si Weatherly sa isang monitor ng computer sa malapit, binasa nang tahimik ang dispatch na may nanginginig na mga labi, pagkatapos ay nagsabi, "Apurahang mensahe mula sa departamento, sir. Ang Departamento ng Estado ay nagpaalam sa amin na ang Pangulo ng Turkey ay maaaring magdeklara ng isang estado ng emerhensiya."
    
  "Damn, natakot akong may mangyari na ganito," sabi ni Phoenix. "Maaaring hindi natin matugunan ang mga Turko para imbestigahan ang paghihimay. Colonel, kailangan kong makausap ang White House."
    
  "Maaari kong i-install ito ngayon, ginoo." Tumango si Wilhelm kay Weatherly, na agad na tumawag sa telepono sa opisyal ng komunikasyon.
    
  "Kukuha ako ng impormasyon mula sa ambassador, Iraqis at Turks, ngunit ang rekomendasyon ko sa pangulo ay higpitan ang mga kontrol sa hangganan." Bumaling ang Bise Presidente kay Patrick. "Hindi pa rin ako makapaniwala na sinalakay ng Turkey ang Iraq kasama ang tatlong libong tropang US sa daan," sabi niya, "ngunit malinaw na ang sitwasyon ay mabilis na nagbabago at kailangan nating bigyang pansin iyon. Para saan yata ang buntis mong stealth bomber, Heneral?"
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Pagkatapos ay ihahanda ko na ito," sabi ni Phoenix habang sinenyasan siya ni Wilhelm na handa na ang kanyang koneksyon sa White House, "dahil sa tingin ko kakailanganin natin ito... sa lalong madaling panahon. Sa lalong madaling panahon". Sinenyasan siya ni Weatherly na handa na ang kanyang pag-install ng mga komunikasyon, at siya at ang Bise Presidente ay umalis.
    
  Nanatili si Patrick sa likod ni Wilhelm habang ang iba ay lumabas ng conference room. "So, ano ang ibig mong sabihin, General?" tanong ni Wilhelm. "Pinaplano mo bang ipadala ang iyong buntis na stealth bomber sa Turkey sa oras na ito, at hindi lamang sa aming sektor? Ito ay talagang magpapakalma sa nerbiyos ng lahat ng tao rito."
    
  "Hindi ako magpapadala ng talunan sa pamamagitan ng Turkey, Koronel, ngunit hindi ko rin hahayaang magpahinga ang mga Turko," sabi ni Patrick. "Gusto kong makita kung ano ang nasa isip ng mga Turko kung ang anumang eroplano ay masyadong malapit sa hangganan. Alam nating gaganti sila nang malupit sa anumang paglusob sa lupa ng PKK. Ano ang gagawin nila kung magmumukhang ang Estados Unidos ay lumilipad nang labis sa kanilang gilid ng hangganan?"
    
  "Sa tingin mo ba matalino iyan, McLanahan? Maaari nitong madagdagan ang tensyon dito."
    
  "Marami kaming patay na sundalo doon sa hangar mo, Koronel," paalala ni Patrick sa kanya. "Gusto kong tiyakin na alam ng mga Turko na kami ay galit na galit sa kanila ngayon."
    
    
  Higit sa SOUTHEASTERN TURKEY
  SUSUNOD NA GABI
    
    
  "Makipag-ugnayan, markahan ang target na bravo!" ang MIM-104 Patriot tactical control officer ay sumigaw sa Turkish. "Sa tingin ko ito ang parehong lumitaw at nawala sa atin." Tinukoy ng AN/MPQ-53 Patriot radar system ng Turkish Army ang sasakyang panghimpapawid at ipinakita ang target sa mga operator ng sistema ng pamamahala ng labanan ng Patriot. Mabilis na natukoy ng tactical control officer na ang target ay direkta sa hangganan sa pagitan ng Iraq at Turkey, ngunit dahil hindi ito nakikipag-ugnayan sa Turkish air traffic controllers at hindi nagpapadala ng anumang transponder beacon code, ito ay itinuturing na isang paglabag sa tatlumpung milya protektadong Turkish air defense buffer zone; siya ay masyadong mababa upang lumapit sa anumang mga paliparan sa rehiyon, at malayo sa anumang itinatag na mga ruta ng hangin ng sibilyan. "Sir, inirerekumenda ko ang pagtatalaga ng target na 'bravo' bilang pagalit."
    
  Sinuri ng tactical director ang radar display - walang duda. "Sumasang-ayon ako," sabi niya. "Idisenyo ang target na Bravo bilang pagalit, magpadala ng mga mensahe ng babala sa lahat ng sibil at militar na pagtugon sa emerhensiya at mga dalas ng kontrol sa trapiko sa himpapawid, at maghanda upang makisali." Kinuha ng Direktor ng Mga Taktika ang isang secure na telepono na konektado sa pamamagitan ng microwave nang direkta sa Air Defense Sector Commander ng Fourth Border Defense Regiment sa Diyarbakir. "Kamyan, Kamyan, ito si Ustura, natukoy ko na ang target na si Bravo ay pagalit, handa na."
    
  "Ustura, ito ba ang parehong pop-up na target na pinapanood mo sa huling dalawang oras?" - tanong ng kumander ng sektor.
    
  "Sa tingin namin, sir," sabi ng tactical director. "Ito ay halos tiyak na isang drone sa reconnaissance orbit, kung ihahambing sa bilis at landas ng paglipad nito. Hindi kami makakuha ng tumpak na pagbabasa ng altitude nang mas maaga, ngunit lumilitaw na umakyat ito sa isang mas mataas na altitude upang makakuha ng mas magandang view ng hilaga."
    
  "Sibil na transportasyon?"
    
  "Kami ay nagbo-broadcast ng mga mensahe ng babala sa tuwing may lalabas na target, at kami ngayon ay na-broadcast sa lahat ng sibil at militar na pagtugon sa emerhensiya at mga frequency ng kontrol sa trapiko sa himpapawid. Walang sagot sa lahat. Kung hindi pa ganap na pinatay ng piloto ang kanyang mga radyo, siya ang kalaban."
    
  "Sumasang-ayon ako," sabi ng commander ng air defense. Alam niya na ang ilang air defense sector sa mas abala na mga lugar ay gumamit ng maraming kulay na laser para biswal na bigyang babala ang mga piloto kapag umaalis sa restricted airspace, ngunit wala siyang ganoong kagandahang-loob-at talagang ayaw niyang gamitin ito kahit na mayroon siya nito. Ang sinumang inosenteng piloto na sapat na hangal upang lumipad sa lugar na ito sa panahon ng pagdagsa ng labanan ay nararapat na mabaril ang kanilang asno. "Maging handa". Inutusan niya ang kanyang liaison officer: "Ikonekta ako sa pangalawang regimen sa Nakhla at Ankara."
    
  "Ikalawang rehimyento sa linya, ginoo, Major Sabasti."
    
  Ito ay mabilis, naisip ng komandante ng sektor - karaniwang ang mga direktang tawag sa American Command at Control Center ay na-filter at na-redirect ng ilang beses bago kumonekta, at tumagal ito ng ilang minuto. "Sabasti, ito si Kamyan. Hindi kami nagpapakita ng anumang US air mission sa buffer zone na naka-iskedyul para ngayong gabi. Maaari mo bang kumpirmahin ang isang Amerikanong paglipad sa hangganan?"
    
  "Tinitingnan ko ngayon ang mapa ng sektor, ginoo," sagot ng liaison officer, "at ang tanging sasakyang panghimpapawid sa buffer zone ay napagkasunduan mo na, ang clearance number na Kilo-Juliet-two-three-two-one, tumatakbo sa lugar ng Peynir."
    
  "Kami ay nanonood ng isang mababang-altitude na sasakyang panghimpapawid na lumilitaw pataas at pababa sa labas ng hanay ng radar. Hindi ba ito isang eroplanong Amerikano o Iraqi?"
    
  "Nagpapakita ako ng tatlong American at isang Iraqi reconnaissance aircraft sa ere, sir, ngunit isa lang ang nasa buffer zone."
    
  "Ano ito?"
    
  "Ang kanyang call sign ay Guppy Two-Two, isang American surveillance aircraft na pinatatakbo ng pribadong security contractor." Binasa niya ang mga coordinate ng eroplano at ang lokasyon ng orbital box nito - lahat ay eksaktong napagkasunduan kanina, sa loob ng buffer zone ng Peynir, ngunit apatnapung milya mula sa pop-up na target.
    
  "Anong klaseng eroplano ito, Major?"
    
  "I'm sorry, sir, pero alam mong hindi ko masasabi sa iyo iyon. Nakita ko ito ng sarili kong mga mata, at alam ko na ito ay isang walang armas na eroplanong espiya."
    
  "Well, Major, baka maaari mong sabihin sa akin kung ano ito ay hindi," sabi ng kumander ng sektor.
    
  "Sir..."
    
  "Para kanino ka nagtatrabaho, Major - ang mga Amerikano o Turkey?"
    
  "Ipagpaumanhin mo, sir," isang boses ang namagitan. "Ito ay isang American translator. Nagtatrabaho ako para kay Mr. Chris Thompson, Thompson Security Service, Second Regiment, Allied Nakhla Air Base, Iraq."
    
  "Alam ko kung sino ka at kung nasaan ka," ang kumander ng sektor. "Sinusubaybayan mo ba ang aking mga mensahe sa radyo?"
    
  "Sinasabi ni Mr. Thompson na ang katayuan ng kasunduan ng pwersa sa pagitan ng Estados Unidos, Iraq at Turkey ay nagbibigay-daan para sa pagsubaybay sa nakagawiang at emergency na trapiko sa radyo sa pagitan ng mga yunit ng militar na lumalahok sa kasunduan," sabi ng tagasalin. "Sabi niya maaari mong suriin ito sa iyong Foreign Office kung kinakailangan."
    
  "Alam kong alam ko ang kasunduan."
    
  "Opo, ginoo. Gusto ni Mr. Thompson na sabihin ko sa iyo na ang partikular na impormasyon tungkol sa mga sistemang kasangkot sa mga operasyon sa loob ng Iraq ay pinahihintulutan lamang na ilabas alinsunod sa status ng forces agreement. Ang kasunduan ay nagpapahintulot sa tagamasid na makita ang sasakyang panghimpapawid na gagamitin at sundin ito sa buong misyon, ngunit hindi niya maihayag ang anumang iba pang mga detalye."
    
  "Thompson, babarilin ko ang isang hindi kilalang sasakyang panghimpapawid na lumalabag sa Turkish airspace buffer zone," sabi ng kumander ng sektor. "Nais kong makakuha ng karagdagang impormasyon upang matiyak na hindi ako umatake sa isang eroplanong Amerikano o Iraqi. Kung gusto mong maglaro ng mga salita o pahinain ang kasunduan sa katayuan ng kapangyarihan sa aking mukha sa halip na tulungan ako sa pag-verify ng pagkakakilanlan ng target na ito, kung gayon. Major Sabasti."
    
  "Sir!"
    
  "Ipaalam sa mga Amerikano na sinusubaybayan namin ang isang hindi kilalang sasakyang panghimpapawid sa buffer zone at itinuturing namin itong pagalit," sabi ng kumander ng sektor sa Turkish. "Inirerekomenda ko sa kanila na ang lahat ng kaalyadong sasakyang panghimpapawid at mga patrol sa lupa ay manatili sa sapat na distansya, at maaaring naisin ng reconnaissance aircraft na alisin ang patrol area."
    
  "Ipapasa ko kaagad ang mensahe, sir."
    
  "Napakabuti". Ang kumander ng sektor ay naputol ang koneksyon sa isang galit na suntok ng isang kutsilyo. "Nasa linya na ba ang Ankara?" kumulog ito.
    
  "Ready na, sir."
    
  "Ito si Mat," sagot ng boses. Alam ng kumander ng sektor na si Mat, na nangangahulugang "checkmate" sa Turkish, ay ang opisyal ng operasyon ng punong kawani ng armadong pwersa. "Sinusubaybayan namin ang iyong contact sa radar at ipinaalam sa amin ng liaison officer sa Nahla na nakipag-ugnayan ka sa kanila para sa koordinasyon at pagkakakilanlan at sinabi nila na hindi ito isa sa kanila. Rekomendasyon?"
    
  "Makipag-ugnayan kaagad, ginoo."
    
  "Maging handa". Ang dalawang nakakahamak na katakut-takot na salita na ito... Ngunit ilang sandali: "Sumasang-ayon kami, Kamen. Magpatuloy ayon sa itinuro. Labas."
    
  "Mga kopya ng Kamyan, nakikibahagi alinsunod sa mga tagubilin. Kamen out." Lumipat ang kumander ng sektor sa kanyang tactical channel: "Ustura, Kamian ito, kumilos ayon sa direksyon."
    
  "Ustura copies, engage in battle as directed. Umalis si Ustura." Binaba ng tactics director ang tawag. "Kami ay inutusan na makisali sa labanan ayon sa itinuro," anunsyo niya. "May mga pagbabago ba sa trajectory o taas ng target? Mayroon bang anumang tugon sa aming mga broadcast?"
    
  "Hindi po."
    
  "Napakagaling. Sumali sa laban."
    
  "Napagtanto kong 'makipag-away.' Inabot ng tactical control officer, itinaas ang pulang takip, at pinindot ang malaking pulang butones, na nag-activate ng alarma para sa lahat ng apat na baterya ng Patriot line na nakakalat sa timog-silangang Turkey. Ang bawat linya ng baterya ay binubuo ng apat na platun ng Patriot, bawat isa ay may isang launcher ng Patriot Advanced Capability-3 (PAC-3) na may labing-anim na missiles, kasama ang isang karagdagang labing anim na missiles na handa nang i-load. "Sumali sa laban."
    
  "Naiintindihan ko ang 'engage in battle,'" ulit ng tactical control assistant. Sinuri niya ang lokasyon ng target gamit ang mga naka-deploy na baterya ng Patriot Battalion, pinili ang pinakamalapit sa kalaban at pinindot ang communication button gamit ang bateryang iyon. "Ustura dalawa, Ustura Dalawa, ito ay Ustura , kumilos, kumilos, kumilos."
    
  "Dalawang kopya 'trabaho'. Nagkaroon ng maikling pag-pause, at pagkatapos ay ang ulat ng status para sa pangalawang pagpapaputok na baterya ay nagbago mula sa "standby" patungong "naka-on," na nangangahulugang ang mga missile ng baterya ay handa nang magpaputok. "Ang pangalawang baterya ay nag-uulat ng katayuan bilang 'naka-on', handa na para sa labanan ."
    
  "Tinanggap". Patuloy na pinindot ng tactical control officer ang warning signal habang pinapanood ang pagbabasa ng kanyang computer. Mula sa puntong iyon, ang buong pag-atake ay kinokontrol ng computer-walang magagawa ang mga tao kundi i-off ito kung gusto nila. Pagkaraan ng ilang sandali, iniulat ng Battle Management Computer na itinalaga nito ang isa sa mga platun na matatagpuan sa kanluran ng bundok na bayan ng Beitusebap upang makibahagi sa labanan. "Ang ikalimang platun ay aktibo... Ang unang rocket ay pinaputok." Makalipas ang apat na segundo: "Inalis ang pangalawang missile. Aktibo ang radar."
    
  Ang mga patriot missiles, na naglalakbay sa higit sa tatlong libong milya bawat oras, ay tumagal ng wala pang anim na segundo upang maabot ang kanilang mga biktima. "Isang direct missile hit, sir," iniulat ng tactical control assistant. Pagkaraan ng ilang sandali: "Ang pangalawang missile ay tumama sa pangalawang target, sir!"
    
  "Ikalawang layunin?"
    
  "Opo, ginoo. Parehong altitude, mabilis na bumababa sa airspeed... Direktang tamaan ang pangalawang kalaban, sir!"
    
  "Mayroon bang dalawang eroplano?" nag-isip ng malakas ang tactical director. "Maaaring lumipad sila sa pormasyon?"
    
  "Siguro, sir," sagot ng tactical control officer. "Pero bakit?"
    
  Umiling ang tactical director. "Walang sense, pero kung ano man sila, nakuha namin sila. Maaaring ito ay mga labi mula sa unang tama."
    
  "Mukhang napakalaki, sir, parang pangalawang eroplano."
    
  "Well, whatever it is, we still got merde. Good job sa lahat. Ang dalawang target na ito ay nasa timog ng hangganan, ngunit sa isang buffer ng seguridad, tama ba?"
    
  "Sa totoo lang, ginoo, sa isang maikling sandali ay nasa Turkish airspace ito, hindi hihigit sa ilang milya, ngunit tiyak sa hilaga ng hangganan."
    
  "Isang magandang pumatay kung gayon." Kinuha ng Direktor ng Tactics ang isa pang telepono na konektado sa punong-tanggapan ng Jandarma sa Diyarbakir, kung saan dapat may namamahala sa pag-aayos ng isang search party para sa mga labi, biktima at ebidensya. "Kuruk, ito si Ustura, pumasok kami sa labanan at sinira ang eroplano ng kalaban. Ngayon, ipinapadala ko ang mga target na interception coordinates."
    
  "Tiyak na hindi sila nagtagal," sabi ni John Masters. Siya ay nasa observation room ng Tank sa ikalawang palapag, nanonood ng labanan sa kanyang laptop. "Dalawang minuto mula sa sandaling binago namin ang altitude ng target sa pababa. Ito ay mabilis."
    
  "Maaaring hindi namin na-shoot down ang decoy sapat na mabilis...nakikita nila ang target kahit na matapos ang unang Patriot 'hit,'" sabi ni Patrick McLanahan.
    
  "Sinubukan kong gayahin ang mga nasira sa pamamagitan ng pagpapanatili ng imahe sa loob ng ilang segundo," sabi ni John. "Sobrang pinabagal ko ito."
    
  "Sana isipin nilang tamaan nila silang dalawa," sabi ni Patrick. "Okay, kaya alam namin na ang mga Turko ay inilipat ang kanilang mga patriot na mas malapit sa hangganan ng Iraq, at alam namin na ang ibig nilang sabihin ay negosyo - hindi sila mag-atubiling magpaputok, kahit na sa isang bagay na kasing liit ng isang mandaragit o isang lawin."
    
  "O isang decoy netrusion," masayang sabi ni John Masters. "Madali naming na-hack ang sistema ng pamamahala ng labanan ng Patriot system at nag-install ng target na kasing laki ng drone sa kanilang system. Sa sandaling itinaas namin ang altitude ng decoy nang sapat na mataas, nag-react sila na parang isang tunay na kaaway."
    
  "Kapag pumunta sila doon at wala silang nakitang mga labi, sa susunod ay mausisa sila at magbabantay," sabi ni Patrick. "Ano pa ang alam natin sa labanang ito?"
    
  "Alam din namin na nakakakita sila at nakikibahagi hanggang isang libong talampakan sa ibabaw ng lupa," sabi ni John. "Medyo maganda sa medyo rough terrain. Maaaring binago nila ang radar ng Patriot upang mapabuti ang pag-alis ng mga kalat nito at mga kakayahan sa pagtuklas sa mababang altitude."
    
  "Sana ay iyon lang ang ginawa nila," sabi ni Patrick. Hinawakan niya ang intercom button: "Nakita mo ba ang labanan, Koronel?"
    
  "Kinukumpirma ko," sagot ni Wilhelm. "Kaya talagang ipinadala ng mga Turko ang kanilang mga makabayan sa kanluran. Aabisuhan ko ang unit. Ngunit hindi ko pa rin iniisip na sasalakayin ng Turkey ang Iraq. Dapat nating ihatid sa kanila ang lahat ng impormasyon na mayroon tayo tungkol sa mga paggalaw ng PKK, tiyakin sa kanila na ang ating mga tropa at ang Iraqis ay walang intensyon na gumanti, at hayaang lumamig ang antas ng krisis."
    
    
  NORTH OF BEITUSEBAP, REPUBLIC OF TURKEY
  SUSUNOD NA GABI
    
    
  Isang squad ng walong Iraqi Kurdish guerrillas ang gumamit ng mga taktika ng sniper team-nagtuturo sa sarili, nagbabasa ng mga libro, gumagamit ng Internet, at nag-aaral ng impormasyon na ipinasa sa kanila ng mga beterano-upang makarating sa kanilang target: gumagapang ng dose-dosenang milya, minsan isang pulgada sa isang oras, nang hindi bumangon para sa anumang dahilan sa itaas ng tuhod; pagpapalit ng camouflage sa pananamit tuwing nagbabago ang lupain; nag-iingat na burahin ang anumang senyales ng kanilang presensya habang sila ay may mga mabibigat na backpack at rocket-propelled grenade barrels sa likod nila.
    
  Isa sa mga militante, isang dating pulis ng Erbil na nagngangalang Sadoun Salih, ay pinutol ang isang piraso ng fig candy bar, tinapik ang sapatos ng lalaking nakatayo sa harap niya, at ibinigay ito sa kanya. "Isang huling detalye, kumander," bulong niya. Ang tao ay gumawa ng isang "tahimik" na paggalaw bilang tugon sa kanya - hindi gamit ang kanyang kaliwang kamay, ngunit may isang parang alimango na aparato na nakakabit sa kanyang pulso kung saan ang kanyang kamay ay karaniwang naroroon. Ang kalaykay pagkatapos ay lumihis gamit ang isang bukas na palad at ang manlalaban ay inihagis sa kanya ang kendi. Tumango siya bilang pasasalamat at nagpatuloy sa paglalakad.
    
  Limang araw lang silang nagdala ng pagkain at tubig para sa reconnaissance patrol na ito, ngunit sa lahat ng aktibidad sa lugar, nagpasya siyang manatili. Naubos ang pagkain na dala nila tatlong araw na ang nakakaraan. Pinutol nila ang kanilang pang-araw-araw na rasyon sa napakababang antas at nagsimulang mabuhay sa pagkain na natagpuan nila sa mga bukid-mga berry, ugat, at insekto, kung minsan ay tumatanggap ng mga handout mula sa isang nakikiramay na magsasaka o pastol na pinangahas nilang lapitan-at humigop ng tubig na sinala sa maruruming scarves.
    
  Ngunit ngayon ay nalaman niya kung tungkol saan ang lahat ng aktibidad ng militar, at higit pa ito sa mga tropa ng Jandarma thugs na umaatake sa mga nayon ng Kurdish na naghahanap ng paghihiganti para sa pag-atake sa Diyarbakir: ang Turkish army ay nagtatayo ng mga maliliit na base ng apoy sa kanayunan. Nagdala ba ang Türkiye ng regular na sandatahang lakas upang palakasin ang Jandarma?
    
  Binago nila ang kanilang plano sa reconnaissance patrol dahil sa kamangha-manghang paglulunsad ng double missile na kanilang naobserbahan noong nakaraang gabi. Sanay silang makakita ng artilerya at pag-atake ng hangin mula sa Turkey sa mga nayon ng Kurdish at mga kampo ng pagsasanay ng PKK, ngunit hindi ito mga artillery shell - ito ay ginagabayan, napaka-epektibong mga missile na nagmamaniobra habang sila ay umakyat, sa halip na kasama ang isang ballistic na landas ng paglipad, at sila ay sumabog. mataas sa langit. Ang mga Turko ay may mga bagong sandata sa lupa at malinaw na may kinalaman sila sa lahat ng aktibidad ng pagtatayo ng base na ito sa hangganan ng Turkish-Iraqi. Nasa kanya at sa kanyang mga tropa na subukan ito.
    
  Kasama ng tubig at pagbabalatkayo, ang pinakamahalagang tulong sa mga mandirigma ay ang pagpapanatili ng night vision. Ang lahat ng mga manlalaban ay nagsusuot ng mga salamin na may pulang lente, at habang papalapit sila sa kanilang target, mas madalas na kailangan nilang gamitin ang mga ito upang hindi masira ang kanilang pangitain sa gabi, dahil ang perimeter ng kanilang target ay naiilaw ng mga hilera ng panlabas na nakaharap na portable. mga ilaw ng baha na lumubog sa kampo sa kabila ng ganap na kadiliman. Ito ay isang kawili-wiling taktika, naisip ng pinuno ng squad: tiyak na mayroong teknolohiya ng night vision ang Turkish army, ngunit hindi nila ito ginamit dito.
    
  Maaaring ito ay isang bitag, ngunit ito ay tiyak na isang pagkakataon na hindi nila maaaring palampasin.
    
  Sinenyasan ng pinuno ng squad na si Zilar Azzawi ang kanyang mga riflemen na sumulong. Nang magkalat sila at nagsimulang manirahan, ini-scan niya ang perimeter gamit ang kanyang binocular. Ang isang pugad ng apoy ng mga sandbag ay inilagay sa pagitan ng bawat portable searchlight, na pinaghihiwalay ng mga dalawampung yarda. Pitumpung yarda sa kanan niya ay isang pasukan ng trak na gawa sa mga sandbag at tabla, na hinarangan ng isang troop transport truck, ang kanang bahagi nito ay natatakpan ng matibay na pader ng berdeng mga panel ng plywood na bumubuo ng isang simpleng movable gate. Sa pagitan ng mga sandbag empplacement ay isang solong layer ng manipis, limang talampakang taas na metal na fencing na sinusuportahan ng magaan na mga stake. Ito ay tiyak na hindi isang permanenteng kampo, hindi bababa sa hindi pa.
    
  Kung sasamantalahin nila, ngayon na ang oras.
    
  Naghintay si Azzawi hanggang sa maging handa ang kanyang team, pagkatapos ay naglabas ng isang simpleng Korean-made na travel radio at pinindot ang microphone button nang isang beses, pagkatapos ay pinindot ito ng dalawang beses. Pagkalipas ng ilang sandali ay nakatanggap siya ng dalawang pag-click bilang tugon, na sinundan ng tatlong pag-click. Tatlong beses niyang pinindot ang kanyang radyo, itinago ito, pagkatapos ay hinawakan ang mga kamay ng dalawang lalaki sa magkabilang gilid niya na may tahimik na senyales na "maghanda."
    
  Ibinaba niya ang kanyang ulo, ipinikit ang kanyang mga mata, pagkatapos ay sinabing "Mal esh - nothing matters" sa mahina at mahinahong boses. Huminto siya para sa ilang higit pang mga tibok ng puso, iniisip ang tungkol sa kanyang namatay na asawa at mga anak na lalaki - at habang ginagawa niya, ang galit sa loob niya ay nagpadala ng jet energy sa kanyang katawan, at siya ay tumayo nang maayos at madali, itinaas ang RPG-7 grenade launcher at pinaputukan. ang naka-mount na baril mula sa mga bag ng buhangin sa tapat niya. Sa sandaling tumama ang kanyang round, pinaputukan ng iba pang miyembro ng kanyang squad ang iba pang empplacement, at sa loob ng ilang segundo ay malawak na nakabukas ang buong lugar. Sa puntong ito, nagpaputok din ng mga grenade launcher ang dalawa pang iskwad sa ilalim ng utos ni Azzawi sa magkabilang panig ng base.
    
  Ngayon ang mga ilaw na pumipigil sa mga umaatake na makita ang base area ay nagbigay sa kanila ng isang kalamangan dahil nakikita nila ang mga nakaligtas at iba pang mga sundalong Turko na naghahanda upang itaboy ang pag-atake. Ang mga sniper team ni Azzawi ay nagsimulang pumili ng isa-isa, na pinilit ang mga Turk na umatras pa mula sa perimeter patungo sa kadiliman ng kanilang kampo. Inihagis ni Azzawi ang grenade launcher sa isang tabi, kinuha ang kanyang walkie-talkie at sumigaw ng: "Ala tūl!" Ilipat!" Itinaas niya ang kanyang AK-47 assault rifle, sumigaw: "Ilha'ūn ī! Sundan mo ako!" - at tumakbo sa base, nagpaputok mula sa balakang.
    
  Walang alternatibo kundi ang sumugod sa walang ilaw na lupain ng tao patungo sa base - sila ay isang madaling puntirya ng sinuman sa loob. Ngunit kung wala ang kanyang backpack at RPG launcher, at sa rush ng adrenaline na may halong takot na dumadaloy sa kanyang katawan, tila madali ang pagtakbo ng limampung yarda. Ngunit, sa kanyang pagtataka, nagkaroon ng kaunting pagtutol.
    
  Mayroong ilang mga katawan sa mga nawasak na pugad ng baril, ngunit wala siyang nakitang palatandaan ng mga bagay tulad ng mga fuse ng minahan, mga anti-tank na armas, mabibigat na machine gun o grenade launcher, tanging mga light infantry na armas. Tila hindi nila inaasahan ang maraming problema, o wala silang oras upang maghanda nang maayos. Ang pag-aakalang iyon ay pinalakas pagkaraan ng ilang sandali nang makita niya ang mga kagamitan sa konstruksiyon, kongkreto, amag na tabla at mga kasangkapan sa mga tambak sa malapit.
    
  Wala pang limang minutong kalat-kalat na bakbakan, nagtagpo ang tatlong Azzawi squad. Lahat ng tatlo ay sumulong nang medyo madali. Binati niya ang bawat isa sa kanyang mga manlalaban sa pamamagitan ng pakikipagkamay at pagpindot ng ina, pagkatapos ay sinabing, "Ulat ng kaswalti."
    
  "Mayroon kaming isang namatay, tatlong nasugatan," sabi ng kumander ng unang iskwad. "Labinpitong bilanggo, kabilang ang isang opisyal." Ang isa pang pinuno ng pangkat ay nag-ulat ng parehong bagay.
    
  "Mayroon kaming apat na sugatan at walong bilanggo," sabi ni Salih, assistant commander ng iskwad ni Azzawi. "Ano ang lugar na ito, kumander? Napakadali noon."
    
  "Una muna, Sadoun," sabi ni Azzawi. "Maglagay ng bantay sa paligid kung sakaling bumalik ang kanilang mga patrol." Tumakas si Salih. Sinabi niya sa kumander ng pangalawang pangkat: "Dalhin mo sa akin ang opisyal," na nakabalot ng scarf sa kanyang mukha.
    
  Ang bilanggo ay isang kapitan sa hukbong Turko. Idiniin niya ang kaliwang kamay sa nakanganga na sugat sa kanang bicep, at malayang dumaloy ang dugo mula rito. "Dalhin mo rito ang first aid kit," utos ni Azzawi sa Arabic. Sa Turkish ay nagtanong siya: "Pangalanan ang yunit at target dito, kapitan, at mabilis."
    
  "Kayong mga bastos, halos barilin mo ang braso ko!" - sumigaw siya.
    
  Itinaas ni Azzawi ang kanyang kaliwang braso, hinayaan ang manggas ng kanyang hijab na bumagsak, na nagpapakita ng kanyang gawang bahay na prosthesis. "Alam ko nang eksakto kung ano ito, kapitan," sabi niya. "Tingnan kung ano ang ginawa sa akin ng Turkish Air Force." Kahit medyo madilim, nakita niyang nanlaki ang mga mata ng sundalo sa gulat. "At ito ay higit na mabuti kaysa sa ginawa mo sa aking asawa at mga anak."
    
  "Ikaw... ikaw Baz!" - bumuntong hininga ang opisyal. "Totoo ang tsismis...!"
    
  Inalis ni Azzawi ang scarf sa kanyang mukha, na inilantad ang kanyang marumi, ngunit mapagmataas at magagandang katangian. "Sinabi ko ang pangalan, yunit at misyon, Kapitan," sabi niya. Itinaas niya ang kanyang rifle. "Dapat mong maunawaan na wala akong pagnanais o kakayahang kumuha ng mga bilanggo, kapitan, kaya ipinapangako ko sa iyo na papatayin kita dito at ngayon kung hindi mo ako sasagutin." Ibinaba ng opisyal ang kanyang ulo at nagsimulang manginig. "Huling Pagkakataon: Pamagat, Yunit at Misyon." Itinaas niya ang sandata sa kanyang balakang at pinakawalan ito mula sa kaligtasan sa isang malakas na pag-click. "Very good." Sumainyo nawa ang kapayapaan, kapitan-"
    
  "Mabuti mabuti!" - sigaw ng opisyal. Malinaw na hindi siya isang sinanay o may karanasang operatiba-marahil isang armchair jockey o isang lab rat na tinawag na duty sa huling minuto. "Ang pangalan ko ay Ahmet Yakis, Twenty-third Signal Company, Delta Platoon. Ang misyon ko ay gumawa ng koneksyon, iyon lang."
    
  "Means of communication?" Kung isa lang itong communications relay site, maaaring ipaliwanag nito ang mahinang seguridad at hindi magandang paghahanda. "Para saan?"
    
  Sa sandaling iyon, tumakbo ang assistant squad leader na si Azzawi Sadoun Salih. "Kumander, kailangan mong makita ito," humihingal na sabi niya. Inutusan niya ang bilanggo na lagyan ng benda at siniguro ang kanyang kaligtasan, pagkatapos ay tumakas. Kinailangan niyang tumalon sa maraming kable na nakasabit sa buong kampo at nakita niya ang isang malaking trak na may dalang parang isang malaking lalagyan ng bakal na karamihan sa mga kable ay nakakabit dito. Sinundan nila ang isang bundle ng mga cable hanggang sa isang maikling pagtaas sa isang malaking bakod na natatakpan ng camouflage mesh.
    
  Sa loob ng enclosure, natagpuan ni Azzawi ang isang malaking transport truck na may squat, square steel body sa isang platform, gayundin ang dalawang antenna mast na ibinaba sa deck ng trak at nakatiklop sa isang road march configuration. "Buweno, narito ang mga antenna ng komunikasyon na sinabi ng kapitan na ini-install niya," sabi ni Azzawi. "Sa tingin ko nagsasabi siya ng totoo."
    
  "Hindi talaga, kumander," sabi ni Salih. "Kinikilala ko ang kagamitang ito dahil sa bahay ay binantayan ko ang isang convoy ng Amerika na may dalang mga katulad na bagay na inihanda upang ipagtanggol laban sa pag-atake ng Iran sa Iraq. Ito ay tinatawag na hanay ng mga antenna mast, na nagpapadala ng mga signal ng utos ng microwave mula sa radar patungo sa mga lugar ng paglulunsad ng missile. May electric generator sa likod ng trak na iyon... para sa Patriot anti-aircraft missile battery."
    
  "Baterya ng Patriot missile?" - bulalas ni Azzawi.
    
  "Dapat sila ang advance team na nagse-set up ng base station para sa isang Patriot missile battery," sabi ni Salih. "Magdadala sila ng malaking flat-screen radar at control station at makokontrol nila ang maraming launcher na nakakalat sa mga milya. Ang lahat ng ito ay napaka portable; maaari silang gumana kahit saan."
    
  "Ngunit bakit ang mga Turko ay naglalagay ng isang anti-aircraft missile system dito?" - tanong ni Azzawi. "Kung ang gobyerno ng Kurdish sa Iraq ay hindi nakapagtayo ng air force, sino ang kanilang ipinagtatanggol?"
    
  "Hindi ko alam," sabi ni Salih. "Ngunit kung sino man iyon, malamang na lumilipad sila sa teritoryo ng Turko at pinaputukan sila ng mga Turko kagabi. I wonder kung sino yun?"
    
  "Wala akong pakialam kung sino sila - kung nakikipaglaban sila sa mga Turks, sapat na iyon para sa akin," sabi ni Azzawi. "Iuwi na natin ang mga sasakyang ito. Hindi ko alam kung anong halaga ang mayroon sila, ngunit mukhang bago sila at marahil ay magagamit natin. Atleast hindi na tayo maglalakad ng ganun kalayo para makauwi. Magandang trabaho ngayon, Sadoun."
    
  "Salamat, kumander. Natutuwa akong maglingkod sa ilalim ng isang malakas na pinuno. Sana ay nakagawa tayo ng labis na pinsala sa mga Turko, bagaman..."
    
  "Ang bawat maliit na hiwa ay nagpapahina sa kanila nang kaunti," sabi ni Zilar. "Kami ay kakaunti sa bilang, ngunit kung patuloy kaming gumawa ng mga maliit na pagbawas, sa kalaunan ay magiging matagumpay kami."
    
    
  ÇANKAYA K Ö ŞK Ü, ANKARA, REPUBLIC OF TURKEY
  MAMAYA NG ARAW NA YON
    
    
  "Ang mga unang ulat ay totoo, ginoo," sabi ni Heneral Orhan Sahin, pangkalahatang kalihim ng National Security Council ng Turkey, habang hinahaplos ang kanyang maitim na mabuhangin na buhok. "Ninakaw ng mga teroristang PKK ang ilang bahagi ng isang surface-to-air missile na baterya ng Patriot, tulad ng isang grupo ng mga antenna mast, power generator at mga cable."
    
  "Hindi kapani-paniwala, hindi kapani-paniwala," bulong ni Pangulong Kurzat Hirsiz. Ipinatawag niya ang kanyang National Security Council para sa isang update sa pagpaplano para sa operasyon ng Iraq, ngunit ang sitwasyon ay tila lumalala sa araw at nagbanta na mawalan ng kontrol. "Anong nangyari?"
    
  "Kamakalawa ng madaling araw, isang platoon ng PKK, na iniulat na pinamumunuan ng isang teroristang commando na tinatawag nilang Hawk, ang sumalakay sa isang emplacement ng baril sa punong-tanggapan ng Patriot na itinatayo malapit sa bayan ng Beitusebap," sabi ni Shahin. "Lima ang napatay ng mga terorista, labindalawa ang sugatan at itinali ang iba. Ang lahat ng ating mga sundalo at kagamitan ay binibilang - wala silang kinuhang bilanggo, ibig sabihin, ito ay marahil ay isang observation group o patrol lamang, hindi isang strike force. Nakatakas sila gamit ang mga pangunahing bahagi ng isang Patriot missile na baterya, na naka-mount sa trak para sa kadalian ng pag-deploy, mga bahagi na nagpapahintulot sa punong-tanggapan na makipag-ugnayan sa mga malalayong lugar ng paglulunsad. Sa kabutihang palad, ang sasakyan ng tauhan mismo at ang mga missile transporter-launchers ay wala doon.
    
  "Dapat bang gumaan ang pakiramdam ko tungkol dito?" sigaw ni Hirsiz. "Nasaan ang security? Paano ito nangyari?"
    
  "Ang base ay hindi pa kumpleto sa kagamitan, kaya walang bakod o mga hadlang sa paligid ng perimeter," sabi ni Sahin. "Tanging pansamantalang pwersang panseguridad ang nasa eksena - ang iba ay ipinadala upang tumulong sa paghahanap ng mga labi mula sa banggaan na naganap noong nakaraang gabi."
    
  "Oh my God," napabuntong-hininga si Hirsiz. Bumaling siya kay Prime Minister Akas. "Kailangan nating gawin ito, Icy, at kailangan nating gawin ito ngayon," sabi niya sa kanya. "Dapat nating bilisan ang operasyon sa Iraq. Gusto kong magdeklara ng pambansang kagipitan. Dapat mong hikayatin ang Grand National Assembly na magdeklara ng digmaan sa Kurdistan Workers' Party at lahat ng mga kaakibat na grupo sa buong kalapit na rehiyon ng Turkey at mag-utos ng conscription ng mga reservist."
    
  "Ito ay kabaliwan, Kurzat," sabi ni Akas. "Walang dahilan para magdeklara ng state of emergency. Kung sino man ang nagpakalat ng tsismis na ito ay dapat makulong. At paano ka magdedeklara ng digmaan sa isang grupong etniko? Nazi Germany ba ito?"
    
  "Kung ayaw mong lumahok, Punong Ministro, dapat kang magbitiw," sabi ng Ministro ng Pambansang Depensa na si Hasan Jizek. "Ang natitirang gabinete ay nasa panig ng pangulo. Ikaw ay nasa daan upang ganap na maisagawa ang operasyong ito. Kailangan namin ang kooperasyon ng National Assembly at ng Turkish people."
    
  "At hindi ako sumasang-ayon sa planong ito, at hindi rin ang mga mambabatas na nakausap ko sa likod ng mga saradong pinto," sabi ni Akas. "Lahat tayo ay naiinis at nabigo sa mga pag-atake ng PKK, ngunit ang pagsalakay sa Iraq ay hindi ang paraan upang malutas ang problema. At kung sinuman ang dapat magbitiw, Ministro, ikaw iyon. Nakalusot ang PKK sa Jandarma, nagnakaw ng mahahalagang armas, at rumarampa sa buong bansa. Hindi ako magre-resign. Parang ako lang ang boses ng rason dito."
    
  "Dahil?" Umiiyak si Jizek. "Tumayo ka doon at tumawag para sa mga pagpupulong at negosasyon habang pinapatay ang mga Turko. Nasaan ang dahilan nito? Nilingon niya si Hirsiz. "Nag-aaksaya kami ng oras dito, sir," ungol niya. "Hinding-hindi siya susunod. I told you she's a brainless ideological idiot. Mas gugustuhin niyang lumaban kaysa gawin ang tamang bagay para iligtas ang republika."
    
  "How dare you, Dzizek?" Napasigaw si Akas na natigilan sa sinabi niya. "Ako ang Punong Ministro ng Turkey!"
    
  "Makinig ka sa akin, Icy," sabi ni Hirsiz. "Hindi ko magagawa ito kung wala ka. Napakaraming taon na kaming magkasama sa Ankara, sa National Assembly at sa Cankaya. Ang ating bansa ay nasa ilalim ng pagkubkob. Hindi na lang tayo makapag-usap."
    
  "Ipinapangako ko sa iyo, Ginoong Pangulo, gagawin ko ang lahat sa aking makakaya upang maipaunawa sa mundo na kailangan natin ng tulong upang matigil ang PKK," sabi ni Akas. "Huwag hayaan na ang iyong poot at pagkabigo ay humantong sa iyo sa masasamang desisyon o padalus-dalos na pagkilos." Humakbang siya palapit kay Hirsiz. "Ang Republika ay umaasa sa amin, Kurzat."
    
  Si Hirsiz ay parang isang lalaking binugbog at pinahirapan ng ilang araw. Tumango siya. "Tama ka, Icy," sabi niya. "Ang Republika ay umaasa sa atin." Bumaling siya sa punong tauhan ng militar, si Heneral Abdulla Guzlev: "Gawin mo, Heneral."
    
  "Yes, sir," sabi ni Guzlev, lumapit sa desk ng presidente at kinuha ang telepono.
    
  "Ano ang dapat nating gawin, Kurzat?" tanong ni Akas.
    
  "Pinabilis ko ang pag-deploy ng mga pwersang militar," sabi ni Hirsiz. "Magiging handa kaming simulan ang operasyon sa loob ng ilang araw."
    
  "Hindi ka maaaring maglunsad ng opensiba ng militar nang walang deklarasyon ng digmaan ng National Assembly," sabi ni Akas. "I assure you, we don"t have the votes yet. Bigyan mo pa ako ng oras. Sigurado akong makukumbinsi ko-"
    
  "Hindi namin kailangan ng mga boto, Ice," sabi ni Hirsiz, "dahil nagdedeklara ako ng state of emergency at dissolving ang National Assembly."
    
  Namula ang mga mata ni Akas mula sa kanyang mga socket sa sobrang gulat. "Ano ka...?"
    
  "Wala tayong choice, Ice ¸e."
    
  "Kami? Ang ibig mo bang sabihin ay ang iyong mga tagapayo sa militar? Heneral Ozek? Sila na ba ang adviser mo?"
    
  "Ang sitwasyon ay nangangailangan ng aksyon, hey, hindi makipag-usap," sabi ni Hirsiz. "Umaasa ako na tutulungan mo kami, ngunit handa akong kumilos nang wala ka."
    
  "Huwag mong gawin ito, Kurzat," sabi ni Akas. "Alam kong seryoso ang sitwasyon, pero huwag magmadaling magdesisyon. Hayaan akong humingi ng suporta ng mga Amerikano at ng United Nations. Nakikiramay sila sa atin. Makikinig ang American Vice President. Ngunit kung gagawin mo ito, mawawala ang lahat ng suporta mula sa lahat."
    
  "I'm sorry, Icy," sabi ni Hirsiz. "Tapos na. Maaari mong ipaalam sa National Assembly at sa Korte Suprema kung gusto mo, o gagawin ko."
    
  "Hindi, responsibilidad ko ito," sabi ni Akas. "Sasabihin ko sa kanila ang tungkol sa paghihirap na iyong nararanasan dahil sa pagkamatay ng napakaraming mamamayang Turko sa kamay ng PKK."
    
  "Salamat".
    
  "Sasabihin ko rin sa kanila na ang iyong galit at pagkabigo ay ginawa kang baliw at lasing sa dugo," sabi ni Akas. "Sasabihin ko sa kanila na ang iyong mga tagapayo sa militar ay nagsasabi sa iyo nang eksakto kung ano ang gusto nilang marinig mo sa halip na kung ano ang kailangan mong marinig. Sasabihin ko sa kanila na wala ka sa sarili mo ngayon."
    
  "Huwag mong gawin ito, Icy," sabi ni Hirsiz. "Ito ay magiging hindi tapat sa akin at sa Turkey. Ginagawa ko ito dahil kailangan itong gawin at responsibilidad ko ito."
    
  "Hindi ba iyon, tulad ng sinasabi nila, ang simula ng kabaliwan, Kurzat: iginiit na mayroon kang mga responsibilidad?" tanong ni Akas. "Ito ba ang sinasabi ng lahat ng diktador at malalakas na lalaki? Ito ang sinabi ni Evren noong 1980 o Tagma ç sinabi sa harap niya noong binuwag nila ang Pambansang Asamblea at kinuha ang gobyerno sa isang kudeta ng militar? Pumunta sa impiyerno".
    
    
  IKALIMANG KABANATA
    
    
  Huwag hintayin na lumitaw ang liwanag sa dulo ng tunnel - lumabas ka doon at sindihan mo ang mapahamak na bagay sa iyong sarili.
    
  -DARA HENDERSON, MANUNULAT
    
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  KINABUKASAN
    
    
  "Ito ay kaguluhan at kalituhan doon sa Ankara, Mr. Vice President," sabi ng Kalihim ng Estado na si Stacy Ann Barbeau mula sa kanyang opisina sa Washington sa pamamagitan ng secure na satellite video conference. Dumalo rin si Vice President Ken Phoenix para sa isang pulong sa mga pinuno ng Iraq at ambassador ng US sa Baghdad; at Col. Jack Wilhelm, kumander ng mga pwersa ng U.S. sa hilagang Iraq sa Nakhla Allied Air Base malapit sa hilagang lungsod ng Mosul. "Ang Punong Ministro ng Turkey mismo ay tumawag sa aming ambassador sa karpet para sa isang asno-kicking sa isang maliwanag na paglabag sa airspace ng isang eroplanong Amerikano, ngunit ngayon siya ay nakaupo at naghihintay sa reception area sa ilalim ng mahigpit na seguridad dahil sa ilang ingay sa seguridad."
    
  "Ano ang sinasabi nila sa embahada, Stacy?" tanong ni Phoenix. "Nakikipag-ugnayan ba sila sa ambassador?"
    
  "Kasalukuyang down ang serbisyo ng cellular, ngunit ang mga outage ay naging karaniwan sa loob ng ilang araw kasunod ng mga alingawngaw ng isang estado ng emerhensiya, G. Bise Presidente," sabi ni Barbeau. "Inilarawan ng radyo at TV ng gobyerno ang maraming demonstrasyon kapwa para sa at laban sa gobyerno ng Hirsiz, ngunit higit sa lahat ay mapayapa at kinakaya ito ng pulisya. Ang militar ay kumilos nang tahimik. May ilang insidente ng pamamaril sa Pink Palace, ngunit sinabi ng Presidential Guard na ligtas ang Pangulo at makikipag-usap sa bansa mamaya ngayon.
    
  "Iyan ay halos kung ano ang sinabi sa akin sa embahada dito sa Baghdad," sabi ni Phoenix. "Ang Baghdad ay nag-aalala tungkol sa nakalilitong balita ngunit hindi itinaas ang antas ng alerto nito."
    
  "Kailangan ko ng paliwanag kung ano ang nangyari sa hangganan ng Iraqi-Turkish, Colonel Wilhelm," sabi ni Barbeau. "Ang mga Turko ay nagsasabing binaril nila ang isang eroplanong espiya ng Amerika sa kanilang teritoryo at sila ay nababaliw."
    
  "Maaari kong tiyakin sa lahat na ang lahat ng sasakyang panghimpapawid ng Amerika, walang tao o kung hindi man, ay isinasaalang-alang, ginang," sabi ni Wilhelm, "at wala kaming napalampas na isang sasakyang panghimpapawid."
    
  "Kasama ba rito ang iyong mga kontratista, Koronel?" nakatutok na tanong ni Barbeau.
    
  "Tama, ma'am."
    
  "Sino ang kumokontrol sa mga reconnaissance plane na tumatakbo sa hangganan? Ito ba ang internasyonal na organisasyong Scion Aviation?"
    
  "Opo ma'am. Nagpalipad sila ng dalawang malaki at medyo high-tech na long-range surveillance aircraft, at nakakaakit sila ng mas maliliit na drone para umakma sa kanilang mga aktibidad.
    
  "Gusto kong makipag-usap sa isang kinatawan ngayon."
    
  "Handa na siya, ma'am. Heneral?
    
  "'General'?"
    
  "Ang Scion guy ay isang retiradong Air Force general, ma'am." Ang mga mata ni Barbeau ay kumikislap sa pagkalito; halatang wala siyang impormasyong iyon. "Karamihan sa aming mga kontratista ay retirado o dating militar."
    
  "Aba, nasaan siya? Hindi ba siya nagtatrabaho doon kasama mo, Koronel?"
    
  "Karaniwan siyang nagpapatakbo hindi mula sa Command and Control Center," paliwanag ni Wilhelm, "kundi sa linya ng paglipad. Ikinonekta niya ang kanyang sasakyang panghimpapawid sa Triple-C network at sa aming mga natitirang asset."
    
  "Wala akong ideya kung ano ang sinabi mo, Koronel," reklamo ni Barbeau, "at sana ay matingnan ito ng taong Scion at bigyan kami ng ilang mga sagot. Ikonekta ito sa linya ngayon."
    
  Sa sandaling iyon, isang bagong window ang bumukas sa screen ng video conference at si Patrick McLanahan, na nakasuot ng light gray na vest sa ibabaw ng puting collared shirt, ay tumango sa camera. "Si Patrick McLanahan, Scion Aviation International, ay ligtas."
    
  "McLanahan?" Sumabog si Stacy Barbeau, bahagyang bumangon mula sa kanyang upuan. "Si Patrick McLanahan ba ay isang kontratista sa pagtatanggol sa Iraq?"
    
  "Nice to see you too, Miss Secretary," sabi ni Patrick. "Akala ko si Secretary Turner ang nagpaalam sa iyo tungkol sa pamamahala ni Scion."
    
  Pinipigilan niya ang isang ngiti habang pinagmamasdan si Barbeau na nagpupumilit na kontrolin ang kanyang sentido at ang kanyang mga boluntaryong kalamnan. Ang huling beses na nakita niya siya ay wala pang dalawang taon na ang nakararaan, noong siya ay senior senador pa mula sa Louisiana at chairman ng Senate Armed Services Committee. Si Patrick, na lihim na bumalik mula sa Armstrong Space Station, kung saan siya ay nasa ilalim ng virtual house arrest, ang namahala sa pagkarga ng Barbeau sakay ng XR-A9 Black Stallion spaceplane upang dalhin siya mula sa Elliott Air Force Base sa Nevada patungo sa Naval Air Station Patuxent River sa Maryland - isang flight na tumagal ng wala pang dalawang oras.
    
  Siyempre, hindi naalala ni Barbeau ang alinman sa mga ito dahil si Patrick ay inakit ni Hunter "Boomer" Noble at pagkatapos ay inilalagay siya ng gamot sa isang marangyang Las Vegas hotel-casino suite bilang paghahanda sa kanyang maikling paglipad sa kalawakan.
    
  Pagkatapos ay ipinuslit siya ng mga armored tin lumberjacks at Device commandos' cybernetic infantry ni Patrick sa Presidential residence sa Camp David, pinasuko ang Secret Service at ang mga pwersang panseguridad ng US Navy, at nag-set up ng komprontasyon sa pagitan niya at ni Pangulong Joseph Gardner sa hinaharap ng mga kalalakihan at kababaihan na bumubuo sa US Space Defense Force. , na handang isakripisyo ng pangulo para makipagpayapaan sa Russia. Kapalit ng hindi pagsisiwalat ng mga lihim na pakikitungo ni Gardner sa mga Ruso, sumang-ayon ang Pangulo na payagan ang sinumang nasasakupan ng McLanahan na ayaw maglingkod sa ilalim ni Gardner na marangal na mapatalsik sa serbisyo militar...
    
  ...at tiniyak ni Patrick ang patuloy na kooperasyon ng Pangulo, kasama niya ang buong natitirang puwersa ng anim na tin men at dalawang cybernetic infantry combat system, pati na rin ang mga ekstrang bahagi, mga armas kit at mga plano para sa kanilang produksyon. Napatunayan na ng mga advanced na armored infantry enhancement system na kaya nilang talunin ang mga hukbong Ruso at Iranian, pati na rin ang US Navy SEALs, at makalusot sa mga tirahan ng pangulong pinakapinanbantayan nang husto sa mundo-alam ni Patrick na mayroon siyang maaasahang suporta kung susubukan ng pangulo na makuha alisin ang kanyang problema sa McLanahan.
    
  "May problema ba dito, Miss Secretary?" Tanong ni Vice President Phoenix. "Alam kong nakilala mo si Heneral McLanahan dati."
    
  "Tinitiyak ko sa iyo, inihanda namin ang lahat ng wastong abiso at aplikasyon - ako mismo ang gumawa nito sa pamamagitan ng Air Force Civil Support Agency," sabi ni Patrick. "Walang conflict sa-"
    
  "Pwede bang tapusin na natin ito?" Biglang nagalit si Stacy Ann Barbeau. Napangiti si Patrick sa sarili; alam niyang alam ng isang batikang propesyonal sa pulitika tulad ni Barbeau kung paano manatili dito at ngayon, gaano man siya kagulat. "Heneral, nakakatuwang makita kang malusog at masayahin. Dapat kong malaman na ang pagreretiro ay hindi nangangahulugang isang tumba-tumba sa balkonahe para sa isang tulad mo."
    
  "Sa tingin ko kilala mo na ako, Miss Secretary."
    
  "At alam ko rin na hindi ka nahihiya sa paghakbang mismo sa mga hangganan, at kung minsan ay lumampas sa kanila ng isa o dalawang talampakan, sa iyong pagsisikap na magawa ang trabaho," diretsong pagpapatuloy ni Barbeau. "Nakatanggap kami ng mga reklamo mula sa mga Turks tungkol sa stealth aircraft, posibleng walang tao, na lumilipad sa Turkish airspace nang walang pahintulot. Paumanhin sa pagsasabi nito, ginoo, ngunit ang iyong mga fingerprint ay nasa lahat ng ito. Ano ba talaga ang ginawa mo?"
    
  "Ang kontrata ng Scion ay upang magbigay ng pinagsama-samang pagsubaybay, pangangalap ng paniktik, pagmamanman sa kilos at pag-relay ng mga serbisyo sa kahabaan ng hangganan ng Iraqi-Turkish," sabi ni Patrick. "Ang aming pangunahing platform para sa function na ito ay ang XC-57 multi-role transport aircraft, na isang turbofan-powered manned o unmanned aircraft na maaaring nilagyan ng iba't ibang module upang baguhin ang functionality nito. Gumagamit din kami ng mas maliliit na drone na...
    
  "Get to the point, General," putol ni Barbeau. "Nakatawid ka ba sa hangganan ng Iraqi-Turkish o hindi?"
    
  "Hindi, ma'am, hindi namin ginawa iyon-kahit hindi sa alinman sa aming mga eroplano."
    
  "Ano ang ibig sabihin nito?"
    
  "Ang mga Turks ay nagpaputok sa isang decoy na ipinakain namin sa kanilang Patriot detection at pagsubaybay sa mga computer sa pamamagitan ng kanilang phased array radar," sabi niya.
    
  "Sabi ko na nga ba! Talagang pinukaw mo ang mga Turko na ilunsad ang kanilang mga missile!"
    
  "Bahagi ng aming contract intelligence mission ay ang pag-aralan at pag-uri-uriin ang lahat ng mga banta sa lugar na ito ng responsibilidad," paliwanag ni Patrick. "Pagkatapos ng pag-atake sa Ikalawang Regiment sa Zakho, itinuturing kong banta ang hukbo ng Turkey at mga guwardiya sa hangganan."
    
  "Hindi ko kailangang ipaalala sa iyo, Heneral, na ang Turkey ay isang mahalagang kaalyado sa NATO at sa buong rehiyon - hindi sila mga kaaway," madamdaming sinabi ni Barbeau. Malinaw sa lahat kung sino talaga ang inaakala niyang kalaban. "Hindi pinapalitan ng mga kaalyado ang mga radar ng isa't isa, pinipilit silang mag-aksaya ng dalawang milyong dolyar na halaga ng mga missile sa paghabol sa mga multo, at pagkalat ng takot at kawalan ng tiwala sa isang lugar na nakakaranas na ng mga kritikal na antas ng takot. Hindi ko hahayaan na madiskaril mo ang aming mga diplomatikong pagsisikap para lang masubukan mo ang ilang bagong device o kumita ng pera para sa iyong mga namumuhunan."
    
  "Madam Secretary, inilipat ng mga Turko ang kanilang mga baterya ng Patriot sa kanluran upang harapin ang Iraq, hindi lamang ang Iran," sabi ni Patrick. "Sinabi ba sa amin ng mga Turko ang tungkol dito?"
    
  "Hindi ako nandito para sagutin ang mga tanong mo, Heneral. Nandito ka para sagutin ang mga tanong ko...!"
    
  "Madam Secretary, alam din namin na ang mga Turks ay may mga long-range artillery system na katulad ng mga ginamit nila sa pag-atake sa Second Regiment sa Zakho," patuloy ni Patrick. "Gusto kong makita kung ano ang pinaplano ng mga Turko. Ang pagyanig sa kanilang mataas na command ng militar, at ngayon ang pagkawala ng komunikasyon mula sa embahada, ay nagsasabi sa akin na may nangyayari, marahil isang bagay na seryoso. Inirerekomenda ko sa amin-"
    
  "Patawarin mo ako, Heneral, ngunit hindi rin ako naririto upang makinig sa iyong mga rekomendasyon," namagitan ang Kalihim ng Estado Barbeau. "Kontratista ka, hindi gabinete o kawani. Ngayon makinig ka sa akin, Pangkalahatan: Gusto ko ang lahat ng iyong data sa pagsubaybay, mga larawan ng radar at lahat ng iba pang nakolekta mo mula nang lagdaan ng iyong kumpanya ang kontrata. Gusto ko-"
    
  "Paumanhin, ma'am, ngunit hindi ko ito maibibigay sa iyo," sabi ni Patrick.
    
  "Anong sinabi mo sa akin?"
    
  "Sabi ko, Madam Secretary, I can"t give you any of this," ulit ni Patrick. "Ang data ay pag-aari ng US Central Command-kailangan mong hilingin sa kanila ito."
    
  "Huwag mo akong paglaruan, McLanahan. Kailangan kong ipaliwanag kung ano ang ginawa mo sa Ankara. Mukhang ito ay isa pang kaso ng mga kontratista na lumampas sa kanilang mga hangganan at kumikilos nang masyadong malaya. Anumang mga gastos na natamo ng mga Turks para sa iyong mga aksyon ay magmumula sa iyong bulsa, hindi sa US Treasury."
    
  "Pagdedesisyonan iyon ng korte," sabi ni Patrick. "Samantala, ang impormasyong kinokolekta namin ay pagmamay-ari ng Central Command o kung sino man ang itinalaga nilang tumanggap nito, gaya ng Second Regiment. Sila lang ang makakapagpasya kung sino ang makakakuha nito. Ang anumang iba pang impormasyon o mapagkukunan na hindi saklaw ng kontrata sa gobyerno ay kabilang sa Scion Aviation International at hindi ko ito maisisiwalat sa sinuman nang walang kontrata o utos ng hukuman."
    
  "Gusto mong makipaglaro sa akin nang husto, ginoo, mabuti," putol ni Barbeau. "Kakasuhan kita at ang kumpanya mo kaya mabilis umikot ang ulo mo. Pansamantala, irerekomenda ko na wakasan ng Kalihim ng Estado Turner ang iyong kontrata upang mapatunayan natin sa gobyerno ng Turkey na hindi na ito mauulit." Walang sinabi si Patrick. "Kolonel Wilhelm, irerekomenda ko sa Pentagon na ipagpatuloy mo ang mga operasyong panseguridad sa kahabaan ng hangganan hanggang sa makapag-hire tayo ng isa pang kontratista upang palitan tayo. Maghintay ng karagdagang mga utos tungkol dito."
    
  "Oo, ma'am." Tinakbo ni Barbeau ang likod ng kanyang kamay sa kanyang camera at nawala ang kanyang imahe. "Salamat, Heneral," galit na sabi ni Wilhelm. "Nasa dead end ako dito. Aabutin ako ng mga linggo upang magpadala ng mga kapalit, ibalik at i-unpack ang mga kagamitan, at muling ayusin ang mga patrol."
    
  "Wala kaming linggo, Koronel, mayroon kaming mga araw," sabi ni Patrick. "Mr. Vice President, nanghihinayang ako sa diplomatic row na ginawa ko, pero marami tayong natutunan. Ang Türkiye ay naghahanda para sa isang bagay. Dapat tayong maging handa para dito."
    
  "Tulad ng ano? Ano ang iyong teorya tungkol sa pagsalakay sa Iraq?"
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Ano ang nangyari upang isipin mo na malapit na ang pagsalakay na ito?"
    
  "Maraming nangyari, sir," sagot ni Patrick. "Ang sariling pagsusuri ni Scion ay nagpapakita na ang mga Turko ay mayroon na ngayong dalawampu't limang libong pwersang paramilitar ng Gendarma sa loob ng tatlong araw na martsa ng Mosul at Erbil, at isa pang tatlong dibisyon-isang daang libong regular na infantry, armor at artilerya-sa loob ng isang linggong martsa."
    
  "Tatlong dibisyon?"
    
  "Oo, ginoo, halos kasing dami ng tropa ng Estados Unidos sa Iraq sa kasagsagan ng Operation Iraqi Freedom, maliban sa mga Turko ay puro sa hilaga," sabi ni Patrick. "Ang mga puwersang ito sa lupa ay sinusuportahan ng pinakamalaki at pinaka-advanced na hukbong panghimpapawid sa pagitan ng Russia at Germany. Naniniwala ang tagapagmana na handa silang magwelga. Ang kamakailang pagbibitiw ng pamunuan ng militar ng Turkey at ang kamakailang pagkalito at pagkawala ng pakikipag-ugnayan sa embahada sa Ankara ay nagpapatunay sa aking mga takot.
    
  Nagkaroon ng mahabang paghinto sa linya; Nakita ni Patrick ang Bise Presidente na nakasandal sa kanyang upuan at pinunasan ang kanyang mukha at mga mata-sa kalituhan, takot, pagdududa, hindi paniniwala, o lahat ng apat, hindi niya masabi. Pagkatapos: "Heneral, hindi kita gaanong kilala noong nagtrabaho ka sa White House," sabi ni Phoenix. "Most of what I know is what I heard in the Oval Office and the Cabinet Room, usually kapag may galit na tirade na nakadirekta sa iyo. Mayroon kang isang reputasyon para sa dalawang bagay: pang-asar sa maraming tao... at pagbibigay ng napapanahong, tamang pagsusuri.
    
  "Makikipag-usap ako sa Pangulo at irerekomenda na kami ni Secretary Barbeau ay bumisita sa Turkey upang makipagkita kay Pangulong Hirsiz at Punong Ministro Akash," patuloy niya. "Maaaring si Stacy ang responsable sa paghingi ng tawad. Tatanungin ko si Pangulong Hirsiz kung ano ang nangyayari, kung ano ang kanyang iniisip, kung ano ang kanyang sitwasyon sa pulitika at seguridad, at kung ano ang magagawa ng Estados Unidos upang tumulong. Ang sitwasyon ay malinaw na nawawala sa kontrol, at ang simpleng pagdedeklara sa PKK na isang teroristang organisasyon ay hindi sapat. Dapat tayong gumawa ng higit pa upang matulungan ang Turkish Republic.
    
  "Irerekomenda ko rin, Heneral, na payagan kang ipagpatuloy ang iyong mga operasyon sa pagsubaybay sa hangganan ng Iraqi-Turkish," patuloy ni Phoenix. "Sa palagay ko ay hindi niya ito bibilhin, ngunit kung sasabihin ni Koronel Wilhelm na aabutin ng ilang linggo upang makabalik sa posisyon, wala tayong masyadong mapagpipilian. Malinaw, wala nang aksyon laban sa mga Turko nang walang espesyal na pahintulot mula sa Pentagon o sa White House. Maliwanag?"
    
  "Opo, ginoo".
    
  "Sige. Si Colonel Wilhelm, Secretary of State Barbeau ay wala sa iyong chain of command, at hindi rin ako. Dapat mong kumpletuhin ang iyong huling hanay ng mga order. Ngunit inirerekumenda ko ang pagkuha ng isang defensive na posisyon at pagiging handa para sa anumang bagay, kung sakaling magkatotoo ang teorya ng heneral. Hindi ko alam kung ilang babala ang makukuha mo. Paumanhin sa pagkalito, ngunit kung minsan ay ganoon ang nangyayari."
    
  "Iyan ang madalas na nangyayari, ginoo," sabi ni Wilhelm. "Naiintindihan ang mensahe."
    
  "Makikipag-ugnayan ako. Salamat mga ginoo." Ang Bise Presidente ay tumango sa isang tao sa labas ng camera, at ang kanyang nag-aalala, magkasalungat na ekspresyon ay nawala.
    
    
  OVAL OFFICE, WHITE HOUSE, WASHINGTON, DC.
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Patrick McLanahan sa Iraq!" - Ang Kalihim ng Estado na si Stacey Ann Barbeau ay humirit nang pumasok siya sa Oval Office. "Nakausap ko lang siya sa isang conference call kasama ang Phoenix at ang Army. Si McLanahan ang namamahala sa aerial reconnaissance sa buong hilagang Iraq! Paanong magpapakita ang taong ito sa Iraq nang hindi natin nalalaman?"
    
  "Relax, Stacy Ann, relax," sabi ni Pangulong Joseph Gardner. Ngumiti siya, niluwagan ang kurbata at sumandal sa upuan. "Lalo kang gumaganda kapag galit ka."
    
  "Anong gagawin mo sa McLanahan, Joe? Akala ko mawawala na siya, lilipat sa ilang apartment sa Vegas, makipaglaro sa anak niya, mangisda o kung ano. Hindi lamang siya nawala, ngunit ngayon ay pinuputik niya ang tubig sa pagitan ng Iraq at Turkey.
    
  "Alam ko. Nakatanggap ako ng briefing mula kay Conrad. Ganyan ang ginagawa nitong lalaking si Stacy. Huwag kang mag-alala sa kanya. Maya-maya ay lalayo na naman siya, at pagkatapos ay maihaharap natin siya sa hustisya. Wala na itong sariling high-tech na air force para ipaglaban ito."
    
  "Narinig mo ba ang sinabi niya sa akin? Tumanggi siyang ibigay ang data ng kanyang misyon sa Departamento ng Estado! Gusto kong makulong siya, Joe!"
    
  "Sabi ko, relax, Stacy," sabi ni Gardner. "Hindi ako gagawa ng anumang bagay na ibabalik ang pangalan ni McLanahan sa press. Kinalimutan na siya ng lahat, at mas gusto ko ang ganitong paraan. Susubukan naming dalhin siya sa pederal na hukuman para sa pag-post ng ilang mga pekeng larawan ng radar upang linlangin ang mga Turko, at gagawin namin siyang isang bayani muli sa media. Maghihintay kami hanggang sa gumawa siya ng isang bagay na talagang masama at pagkatapos ay ibababa namin siya."
    
  "Ang taong ito ay masamang balita, Joe," sabi ni Barbeau. "Pinahiya niya kaming dalawa, niloko kami at pinunasan ang aming mga ilong dito. Ngayon ay mayroon na siyang malaking kontrata sa gobyerno at lumilipad sa hilagang Iraq." Huminto siya sandali, pagkatapos ay nagtanong, "Nasa kanya pa ba ang mga robot na iyon...?"
    
  "Oo, sa pagkakaalam ko, mayroon pa rin siya," sabi ng pangulo. "Hindi ko sila nakakalimutan. Mayroon akong task force sa FBI na sinusuri ang mga ulat ng pulisya sa buong mundo na naghahanap ng mga saksi. Ngayong alam na namin na nagtatrabaho siya sa Iraq, palalawakin namin ang aming paghahanap doon. Kukunin natin sila."
    
  "Hindi ko maintindihan kung paano mo hahayaan na panatilihin niya ang mga bagay na ito. Nabibilang sila sa gobyerno ng US, hindi sa McLanahan."
    
  "Alam mo talaga kung bakit, Stacy," iritadong sabi ni Gardner. "May sapat na dumi sa aming dalawa ang McLanahan para tapusin ang aming mga karera sa isang kisap-mata. Ang mga robot ay isang maliit na halaga na babayaran para sa kanyang katahimikan. Kung ang lalaki ay sumisira sa mga lungsod o ninakawan ang mga bangko kasama nila, uunahin kong hanapin ang mga ito, ngunit ang FBI task force ay hindi nag-ulat ng anumang mga sightings o nakakuha ng anumang mga tip tungkol sa kanila. Si McLanahan ay matalino at inilihim ang mga bagay na ito."
    
  "Hindi ako makapaniwala na mayroon siyang mga armas na kasing lakas ng mga robot at armor na ito o kung ano pa man ito at hindi niya ginamit ang mga ito."
    
  "Tulad ng sabi ko, matalino siya. Pero sa unang pagkakataon na ilantad niya ang mga bagay na ito, sasampalin siya ng task force ko."
    
  "Bakit ang tagal nila? Ang mga robot ay sampung talampakan ang taas at kasing lakas ng mga tangke! Ginamit niya ang mga ito para patayin ang Pangulo ng Russia sa kanyang pribadong tirahan at pagkatapos ay ginamit niya ang mga ito para pasukin ang Camp David!"
    
  "May iilan lamang sa kanila, at mula sa sinabi sa akin, sila ay gumulong at medyo madaling itago," sabi ng pangulo. "Ngunit sa palagay ko ang pangunahing dahilan kung bakit hindi nila ginawa ay dahil may ilang makapangyarihang kaibigan si McLanahan na tumutulong na iligaw ang mga investigator."
    
  "Tulad ng kanino?"
    
  "Hindi ko alam...pa," sabi ni Gardner. "Isang taong may kapangyarihan sa pulitika, sapat na makapangyarihan upang makakuha ng mga mamumuhunan na bumili ng mga high-tech na gadget tulad ng spy plane na ito, at sapat na marunong sa Capitol Hill at Pentagon upang makakuha ng mga kontrata ng gobyerno at makayanan ang mga batas sa pag-export ng teknolohiya."
    
  "Sa tingin ko dapat mong wakasan ang kanyang mga kontrata at ipadala sa kanya ang pag-iimpake. Delikado ang lalaking ito."
    
  "Hindi niya kami pinipigilan, gumagawa siya ng trabaho sa Iraq na nagpapahintulot sa akin na mapaalis ang mga tropa doon nang mas mabilis - at ayaw kong gumising isang umaga at matagpuan ang isa sa mga robot na ito na nakatayo sa ibabaw ko sa aking kwarto," sabi ni Gardner. "Kalimutan mo na ang McLanahan. Sa bandang huli ay masisira siya at pagkatapos ay mailalabas natin siya... tahimik."
    
    
  HEADQUARTERS SA GANDARMA PROVINCE, VAN, REPUBLIC OF TURKEY
  KINABUKASAN NG UMAGA
    
    
  Ang silangang rehiyonal na punong-tanggapan ng panloob na pwersang panseguridad ng Turkey, Candarma, ay matatagpuan malapit sa Van Airport, timog-silangan ng lungsod at malapit sa Lake Van. Ang pangunahing punong-tanggapan ay binubuo ng apat na tatlong palapag na gusali na bumubuo ng isang parisukat na may malaking patyo, cafeteria, at seating area sa gitna. Sa kabila ng paradahan sa hilagang-silangan ay isang solong, parisukat, apat na palapag na gusali na kinaroroonan ng detention center. Sa timog-silangan ng punong-tanggapan ay mayroong mga kuwartel, isang akademya ng pagsasanay, mga larangan ng palakasan at mga hanay ng pagbaril.
    
  Ang gusali ng punong-tanggapan ay matatagpuan mismo sa Ipek Golu Avenue, ang pangunahing lansangan na nag-uugnay sa lungsod sa paliparan. Dahil ang punong tanggapan ay napapailalim sa maraming pag-atake mula sa mga taong dumadaan-karaniwan ay mga bato o mga labi na ibinabato sa gusali, ngunit kung minsan ay isang pistol o Molotov cocktail ang pinaputok sa bintana-ang mga gilid ng complex na nakaharap sa Avenue NW, Summerbank Street SE kanluran. at Ayak Street sa hilagang-silangan, ay napapaligiran ng isang sampung talampakan na reinforced concrete wall, pinalamutian ng mga painting at mosaic, pati na rin ang ilang graphite laban kay Jandarma. Lahat ng bintana sa gilid na iyon ay gawa sa bulletproof na salamin.
    
  Walang ganoong mga pader na nagtatanggol sa timog-silangan na bahagi; ang mga tunog ng putok ng baril sa mga hanay araw at gabi, ang patuloy na presensya ng mga pulis at Jandarma trainees, at ang malaking bukas na distansya sa pagitan ng gusali at ng mga pangunahing gusali ay nangangahulugan na ang paligid ay isang labindalawang talampakan na iluminado na chain-link na bakod na natatakpan ng barbed. wire, pinapatrolya ng mga camera at cruising patrol sa mga pickup truck . Ang lugar sa paligid ng complex ay magaan na pang-industriya; ang pinakamalapit na residential area ay isang residential complex na may apat na bloke ang layo, na pangunahing inookupahan ng mga opisyal ng Jandarma at kawani ng akademya at mga instruktor.
    
  Ang Academy ay nagsanay ng mga opisyal ng pagpapatupad ng batas mula sa buong Turkey. Ang mga nagtapos ay itinalaga sa mga departamento ng pulisya ng lungsod o probinsya, o nanatili para sa karagdagang pagsasanay upang maging mga opisyal ng Gendarma, o kumuha ng mga advanced na kurso sa pagkontrol sa riot, mga espesyal na armas at taktika, pagtatapon ng bomba, mga operasyon kontra-terorismo, paniktik, pagbabawal sa droga at dose-dosenang iba pa. mga espesyalidad. . Ang akademya ay mayroong isang daang kawani at guro, at ang bilang ng mga residenteng estudyante ay halos isang libo.
    
  Kasama ng putok ng baril mula sa hanay ng mga baril, ang isa pang pare-pareho sa Jandarma complex sa Van ay mga nagprotesta. Ang detention center ay mayroong humigit-kumulang limang daang mga bilanggo, karamihan ay pinaghihinalaang mga rebeldeng Kurdish, mga smuggler at dayuhan na nahuli sa mga hangganang lugar. Ang pasilidad ay hindi isang bilangguan at hindi idinisenyo para sa pangmatagalang pagkakakulong, ngunit hindi bababa sa ikalimang bahagi ng mga bilanggo ay nanatili doon nang higit sa isang taon, naghihintay ng paglilitis o pagpapatapon. Karamihan sa mga protesta ay maliit-ang mga ina o asawa ay may hawak na mga karatula na may mga larawan ng kanilang mga mahal sa buhay, na humihingi ng hustisya-ngunit ang ilan ay mas malaki, at ang ilan ay naging marahas.
    
  Ang demonstrasyon na nagsimula noong umaga ay nagsimula nang malaki at mabilis na lumago. Kumalat ang isang tsismis na nahuli ng gendarme si Zilar Azzawi, ang kilalang lider ng teroristang Kurdish na kilala bilang Hawk, at pinahihirapan siya para sa impormasyon.
    
  Hinarang ng mga nagpoprotesta ang Ipek Golu Avenue at hinarangan ang lahat ng pangunahing pasukan sa opisina ng Jandarma. Mabilis at may puwersa ang naging reaksyon ng gendarma. Nilagyan ng akademya ang lahat ng mga estudyante na nakasuot ng riot gear at pinalibutan ang dalawang pangunahing gusali, na nakatuon sa detention center kung sakaling sinubukan ng mga mandurumog na pasukin ang gusali at palayain si Azzawi at ang iba pang mga bilanggo. Inilihis ang trapiko sa paligid ng lugar ng protesta sa kahabaan ng mga kalye ng Sumerbank at Ayak patungo sa iba pang mga highway upang maiwasan ang kumpletong pagsasara ng trapiko sa Van Airport.
    
  Ang magulong sitwasyon at ang diversion ng mga mag-aaral, guro, kawani at karamihan ng mga pwersang panseguridad sa pangunahing kalye kung saan matatagpuan ang mga nagpoprotesta ay naging napakadaling makapasok sa gusali mula sa timog-silangan.
    
  Ang tipper ay madaling dumaan sa panlabas at panloob na mga gate ng serbisyo ng Samerbank Street, pagkatapos ay mabilis na dumaan sa hanay ng mga armas at sa mga larangan ng palakasan. Isang dakot ng mga guwardiya ang humabol at nagpaputok ng mga awtomatikong armas, ngunit walang makakapigil dito. Dumiretso ang trak sa gusali ng academy barracks...
    
  ...kung saan ang tatlong libong libra ng malalakas na pampasabog na nakaimpake sa isang dump bay ay sumabog, na sinira ang tatlong palapag na barracks ng mga mag-aaral at malubhang napinsala ang pangunahing gusaling pang-akademiko sa malapit.
    
    
  PUBLIC COMMUNICATION CENTER, CANKAYA, ANKARA, Türkiye
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Ngayon, ikinalulungkot kong ipahayag na nagdedeklara ako ng estado ng emerhensiya sa Republika ng Turkey," sabi ni Pangulong Kurzat Hirciz. Binasa niya ang kanyang pahayag mula sa sentro ng komunikasyon ng gobyerno sa Çankaya sa isang walang kibo, kahoy na boses, nang hindi man lang tumingala mula sa kanyang pahayagan. "Ang kasuklam-suklam na pag-atake ng PKK kaninang umaga sa Jandarma regional headquarters sa Van, na nag-iwan ng hindi bababa sa dalawampung tao ang patay at dose-dosenang nasugatan, ang nagpilit sa akin na agarang tumugon.
    
  "Epektibo kaagad, ang mga lokal at provincial law enforcement agencies ay pupunan ng regular at reserbang mga tauhan ng militar," patuloy niya, hindi pa rin tumitingin sa kanyang inihandang pahayag. "Nag-e-exist lang sila para tumulong sa mga security operations. Ito ay magpapahintulot sa lokal at panlalawigang pulisya na magsagawa ng mga pag-aresto at imbestigahan ang mga krimen.
    
  "Dapat kong iulat na ilang mga banta mula sa PKK ang natanggap sa pamamagitan ng mga mensahe sa radyo, naka-code na mga patalastas sa pahayagan at mga pag-post sa Internet na nananawagan sa mga tagasunod at nakikiramay sa buong mundo na bumangon at salakayin ang Republika ng Turkey. Napagpasyahan ng aming mga analyst na ang mga mensahe ay nilayon upang i-activate ang mga sleeper cell sa buong rehiyon upang maglunsad ng mga puro pag-atake sa mga target ng gobyerno sa buong bansa.
    
  "Pagkatapos ng insidente ng Van, napilitan akong seryosohin ang mga banta na ito at tumugon nang may puwersa. Samakatuwid, iniuutos ko ang pansamantalang pagsasara ng lahat ng tanggapan ng gobyerno sa Turkey, isang mahigpit na curfew mula tanghali hanggang madaling araw sa lahat ng lungsod at bayan, at mandatoryong 100% na paghahanap sa katawan at sasakyan ng mga tauhan ng seguridad.
    
  "Ang mga sumusunod na aksyon na iniutos ko ay nangangailangan ng tulong at kooperasyon ng publiko sa pangkalahatan. Dahil sa panganib ng hindi sinasadyang pagpapakalat ng mga tagubilin ng terorista, hinihiling ko na ang lahat ng pahayagan, magasin, radyo, telebisyon at lahat ng pribadong media outlet ay kusang-loob na itigil ang paglalathala ng anumang mga patalastas, artikulo o abiso na isinumite ng sinumang hindi reporter o editor ng publikasyon, o kung ang pinagmulan ng impormasyon ay hindi napatunayan o personal na kilala. Ang intensyon ko ay iwasan ang kumpletong pagsasara ng media. Kinakailangan na ganap na ihinto ang paghahatid ng mga naka-code na mensahe sa mga sleeper cell, at makikipag-ugnayan ang aking pamahalaan sa lahat ng channel upang matiyak na nauunawaan nila ang kahalagahan ng kanilang maagap at masusing pagtutulungan.
    
  "Sa wakas, hinihiling ko na ang lahat ng Internet provider sa Republic of Turkey at ang mga nagbibigay ng mga serbisyo sa Turkey ay boluntaryong mag-install at mag-update ng mga filter at redirector upang harangan ang access sa mga kilala at pinaghihinalaang mga website at server ng terorista. Hindi ito dapat humantong sa isang napakalaking kabiguan ng mga serbisyo sa Internet sa Turkey. Ang email, pangangalakal at pag-access sa mga regular na website at serbisyo ay dapat magpatuloy bilang normal - ang mga server lamang na kilala na nagho-host ng mga site ng terorista o anti-gobyerno ang isasara. Mahigpit naming susubaybayan ang lahat ng Internet provider na magagamit ng populasyon ng Turko upang matiyak na hindi maaapektuhan ang access sa mga lehitimong site."
    
  Kinakabahang humigop ng tubig si Hirsiz sa isang baso sa labas ng camera, kitang-kita ang panginginig ng kamay, hindi tumitingin sa camera ang mga mata. "Taos-puso akong humihingi ng paumanhin sa mga tao ng Turkey para sa kinakailangang gawin ang mga aksyon na ito," patuloy niya pagkatapos ng mahabang, hindi komportable na paghinto, "ngunit pakiramdam ko wala akong pagpipilian at hinihiling ko ang iyong mga panalangin, pasensya at pakikipagtulungan. Ang aking pamahalaan ay walang pagod na magsisikap na pigilan ang mga terorista, ibalik ang seguridad at kaayusan, at ibalik ang ating bansa sa normal. Hinihiling ko sa mga mamamayan ng Turkey na maging mapagbantay, tumulong sa mga opisyal ng gobyerno at mga ahensyang nagpapatupad ng batas, at maging malakas at matapang. Naranasan na ito ng ating bansa noon, at palagi tayong lumalabas na mas malakas at mas matalino. Uulitin natin. Salamat ".
    
  Itinapon ni Hirsiz ang mga pahina ng kanyang pahayag nang lapitan siya ni Prime Minister Ice Akas. "Ito ang pinakamahirap na talumpati na naibigay ko," sabi ni Hirsiz.
    
  "Umaasa ako na magbago ang isip mo, Kurzat," sabi niya. "Hindi pa huli ang lahat, kahit ngayon lang."
    
  "Kailangan kong gawin ito, Icy," sabi ni Hirsiz. "Huli na para magpalit ng kurso ngayon."
    
  "Hindi, hindi totoo yan. Hayaan mo akong tulungan kang gawin ito. Pakiusap." Inabot ng assistant ang note kay Akas. "Marahil ito ay makakatulong: ang embahada ng Amerika ay humihiling ng isang mataas na antas na pagpupulong sa Erbil. Si Vice President Phoenix ay nasa Baghdad at gustong makasama ang Kalihim ng Estado."
    
  "Imposible," sabi ni Hirsiz. "Hindi natin ito mapipigilan ngayon." Napaisip siya sandali. "Hindi namin sila maaaring makipagkita sa kanila: isang estado ng emerhensiya ay idineklara sa bansa. Hindi namin magagarantiya ang kaligtasan ng Pangulo o ng aming mga ministro sa Iraq."
    
  "Ngunit kung talagang naroroon ka, sigurado akong mag-aalok sila ng makabuluhang tulong militar, teknikal at pang-ekonomiya kung nakilala nila kami - bihira silang dumating na walang dala," sabi ni Akas. "Ang American Ambassador ay nagpadala na ng mensahe sa Ministry of Foreign Affairs tungkol sa kompensasyon para sa mga paglulunsad ng missile ng Patriot."
    
  "Kabayaran? Para saan? Anong sabi nila?"
    
  "Ang Ambassador, na nagsasalita sa ngalan ni Secretary Barbeau, ay nagsabi na ang isang walang armas na sasakyang pang-surveillance na pinalipad ng isang pribadong kumpanya ay kinontrata upang magbigay ng surveillance sa hilagang Iraqi border region ay hindi sinasadyang naglabas ng tinatawag nilang 'random electronic interference' na naging dahilan upang mailunsad namin ang mga missile na iyon. Makabayan. Ang Ambassador ay labis na humihingi ng tawad at sinabi na siya ay awtorisado na mag-alok ng malaking kabayaran o pagpapalit ng mga missile, at nag-alok din ng tulong sa pagbibigay ng impormasyon sa anumang hindi kilalang sasakyan o mga taong tumatawid sa hangganan patungo sa Turkey. Tumango si Hirsiz. "Ito ay isang magandang pagkakataon, Kurzat. Maaari kang magdaos ng pagpupulong at pagkatapos ay alisin ang estado ng emerhensiya pagkatapos gumawa ng kasunduan ang Pangalawang Pangulo ng Amerika. Iligtas mo ang mukha at hindi magkakaroon ng digmaan."
    
  "Iniligtas na naman ng mga Amerikano, ha, Ice?" Walang emosyong sabi ni Hirsiz. "Sigurado ka bang gusto nilang tumulong?" Sinenyasan niya ang isang katulong, na nag-abot sa kanya ng isang secure na cell phone. "Ang iskedyul ay inilipat, Heneral," sabi niya pagkatapos mabilis na i-dial ang numero. "Ilipat ang iyong mga tropa at dalhin ang iyong mga eroplano sa himpapawid, ngayon na!"
    
    
  COMMAND AND CONTROL CENTER, ALLIED AIR BASE NAKHLA, IRAQ
  NOONG GABING IYON
    
    
  "Mukhang naghahanda na ang mga gulong na bumaba sa Turkey, hindi ba?" sabi ni Chris Thompson. Nakaupo siya sa console ng security director sa Tank, nanonood ng mga balita tungkol sa mga hakbang sa seguridad na nagaganap sa Republic of Turkey sa isa sa mga malalaking screen sa harap ng Tank, na palaging nakatutok sa isang American news channel. Ang mga ulat ay nagpakita ng mga puwersa ng pulisya at militar na nakikipagsagupaan sa mga nagpoprotesta sa mga lansangan ng Istanbul at Ankara. "Baliw si Hirsiz. State of emergency? Parang military coup sa akin. I wonder kung nasa poder pa ba siya? "
    
  "Hinaan mo ang iyong boses, Thompson," sabi ni Jack Wilhelm, na nakaupo sa malapit sa kanyang console. "Nakikita nating lahat ang nangyayari. Dalhin ang ikawalong sensor pasulong at mag-zoom in sampung-X. Pinag-aralan niya ang imahe ng tatlong delivery truck na nagmamaneho sa kalsada, ang mga seksyon ng kargamento ay kapansin-pansing umuugoy habang lumiliko. "Medyo mabilis silang kumilos, hindi mo ba sasabihin? Palakihin ang larawan ng labinlimang beses, kumuha ng paglalarawan, ipadala ito sa IA. Sino ang mayroon sila sa lugar na ito, Major Jabbouri?" Inilatag ng Turkish liaison officer ang kanyang mga mapa at logbook, pagkatapos ay kinuha ang telepono. "Halika, Major, wala tayong buong araw sa unahan natin."
    
  "Ang Border Patrol unit ay gumagalaw sa kabilang direksyon, mga sampung milya mula dito, ginoo," tugon ni Major Hamid Jabbouri, deputy liaison officer para sa Turkish Army, pagkatapos ng mahabang pagkaantala. "Inabisuhan sila tungkol sa imbestigasyon ng sasakyan. Hiniling nila sa amin na ipagpatuloy ang pagsubaybay at pag-ulat kung nakipag-ugnayan sila sa amin."
    
  "Oo naman - ano pa ang kailangan nating gawin dito maliban sa pagsilbihan si IA?" Bulong ni Wilhelm. "Magagawa ng unggoy ang trabaho." Sa sandaling ito, lumapit si Patrick McLanahan sa kumander ng brigada. "Pag-usapan ang tungkol sa demonyo. Aaminin ko, General, ang buntis mong stealth bomber ay isang mamamatay. Nakakakuha kami ng pantay na pananaw sa buong sektor na may isang-kapat ng mga glider; nakakatipid kami ng bandwidth ng network, gasolina at mga tauhan; at ang ramp at airspace ay hindi gaanong masikip."
    
  "Salamat, Koronel. Ipapasa ko ito kay John at sa kanyang mga engineer."
    
  "Gagawin mo ito". Itinuro ni Wilhelm ang monitor ng telebisyon. "So, nakausap mo na ba ang Bise Presidente tungkol sa kalokohang ito na nangyayari sa Turkey?"
    
  "Pupunta siya sa Erbil upang makipagkita sa mga pinuno ng Iraqi, Kurdish at posibleng Turkish," sabi ni Patrick. "Sinabi niya na makakakuha siya ng update mula sa amin kapag siya ay nakarating."
    
  "Sa tingin pa ba ay sasalakayin si Türkiye?"
    
  "Oo. Ngayon, higit kailanman. Kung hindi sinusuportahan ni Hirsiz ang digmaan, ang tanging legal na paraan na masisimulan niya ay ang pagbuwag sa Pambansang Asembleya at personal na iutos ito."
    
  "Sa tingin ko ito ay kabaliwan, Heneral," sabi ni Wilhelm. "Ang pag-atake kay Zakho ay isang malaking pagkakamali, iyon lang. Ang militar ay kasangkot dahil gusto ng mga heneral na ipakita kung sino ang namumuno at pilitin ang mga Kurds, Iraqis at Amerikano sa negotiating table."
    
  "Sana ay tama ka, Koronel," sabi ni Patrick. "Ngunit mayroon silang malalaking puwersa doon, at ang kanilang bilang ay dumarami bawat oras."
    
  "Ito ay isang pagpapakita ng puwersa, iyon lang," giit ni Wilhelm.
    
  "Tingnan natin".
    
  "Sabihin na nating lumusob sila. Sa tingin mo, gaano kalayo ang mararating nila?"
    
  "Sana ay sakupin na lang nila ang lalawigan ng Dohuk at pagkatapos ay tumigil," sabi ni Patrick. "Ngunit sa mga pwersang ito na nagmamadali sa hangganan, maaari nilang sakupin ang Erbil International Airport, kubkubin ang lungsod at kalahati ng lalawigan ng Erbil at pilitin ang gobyerno ng Kurdish na tumakas. Pagkatapos nito, maaari na silang magmartsa hanggang sa Kirkuk. Baka sabihin nila na protektahan ang pipeline ng CPC mula sa mga rebeldeng Kurdish."
    
  "Pagkubkob" - Nakikinig ako sa iyo, Heneral," sabi ni Wilhelm, tumawa at umiling-iling. "Naranasan mo na bang makulong, Heneral, o nagbobomba ka lang sa mga lugar na hindi nakikita?"
    
  "Narinig mo na ba ang isang lugar na tinatawag na Yakutsk, Colonel?" - tanong ni Patrick.
    
  Nalaglag ang panga ni Wilhelm, una sa pagkabigla-sa kanyang sarili-at pagkatapos ay sa kahihiyan. "Oh... Oh damn, General, I'm sorry," tahimik niyang sabi. Tiyak na narinig niya ang tungkol sa Yakutsk, ang ikatlong pinakamalaking lungsod sa Russian Siberia...
    
  ... at ang lokasyon ng isang pangunahing air base na ginamit bilang isang pasulong na tanker base para mag-refuel ng mga Russian long-range bombers na kasangkot sa American Holocaust - isang nuclear attack sa Estados Unidos na pumatay ng tatlumpung libong tao, nasugatan halos isang daang libo , at winasak ang halos lahat ng American long-range manned bombers at ground-launched intercontinental ballistic missiles, anim na taon lang ang nakalipas.
    
  Gumawa ng plano si Patrick McLanahan na gumanti laban sa mga nuclear missiles na nakabase sa lupa ng Russia sa pamamagitan ng paglapag sa koponan ng Tin Woodman at Cybernetic Infantry Commando sa Yakutsk, na kinukuha ang base, at pagkatapos ay ginagamit ito upang ilunsad ang mga precision air raid ng mga Amerikanong bombero sa Russia. Gumanti si Russian President Anatoly Gryzlov sa kanyang sariling air base... gamit ang nuclear-tipped cruise missiles. Bagama't ang mga depensa ni Patrick ay huminto sa karamihan ng mga cruise missiles at pinahintulutan ang karamihan sa mga bomber at tanker ni Patrick na makatakas, libu-libong mga Ruso at lahat maliban sa isang dakot ng mga miyembro ng ground crew ng Amerika ang nasunog.
    
  "Kailan mo nakuha ang ganitong ugali na magsalita muna at mag-isip mamaya, Koronel?" - tanong ni Patrick. "Nasa Iraq lang ba ito, o matagal ka na bang nagtatrabaho sa teknolohiya?"
    
  "I said I'm sorry, General," naiinis na sabi ni Wilhelm, muling nagsalita sa sarili. "Nakalimutan ko kung sino ang kausap ko. At maaari kong sisihin ito sa katotohanan na gumugol ako ng halos labingwalong buwan sa butas na ito - maaari itong magdulot ng kahit sino sa hysterics o mas masahol pa. Ito ang aking pangatlong deployment sa Iraq, at hindi pa ako nakagawa ng magandang trabaho-kahit kailan. Binabago nila ito tuwing ilang buwan: narito kami upang manatili, aalis kami, mananatili kami, aalis kami; lumalaban tayo sa mga dayuhan, lumalaban tayo sa Sunnis, lumalaban tayo sa mga Shiites, lumalaban tayo sa Al-Qaeda; ngayon ay maaaring labanan natin ang mga Turko." Huminto siya, tumingin kay Patrick nang may paghingi ng tawad, pagkatapos ay idinagdag, "Pero hindi ko ito sisisihin sa anumang bagay maliban sa pagiging asshole. Muli, sir, humihingi ako ng paumanhin. Kalimutan mo na ang sinabi ko."
    
  "Nakalimutan na, Colonel." Tiningnan ni Patrick ang mapa ng buod ng sektor, pagkatapos ay sa saklaw ng balita ng kaguluhan sa Turkey. "At ginawa mo ang iyong punto: kung ang mga Turko ay magmartsa patungo sa Erbil at Kirkuk, hindi nila 'kukubkubin' sila - sisirain nila sila sa lupa at papatayin ang daan-daang libong tao sa proseso."
    
  "Nauunawaan, ginoo," sabi ni Wilhelm. "Ang huling solusyon sa kanilang problema sa Kurdish." Tumunog ang signal ng intercom, at hinawakan ni Wilhelm ang button ng mikropono: "Go... got it... Roger, sasabihin ko sa kanya." Nakalabas na ang Warhammer. Makinig nang mabuti, mga kababaihan at mga ginoo. Ipinaalam sa amin ng unit na ang Bise Presidente ay maglalakbay sa Erbil sa loob ng halos isang oras upang makipagkita sa mga miyembro ng Kurdistan Regional Government sa umaga. Lilipad ito sa ating sektor bago ibigay para sa paglapit nito sa Erbil, ngunit kontrolado ng Baghdad ang paglipad at susundin nila ang mga normal na pamamaraan ng paglipad ng VIP at diplomatikong. Heneral, inutusan ako-"
    
  "Maaari kong masubaybayan nang mabuti ang landas ng paglipad ng bise presidente para sa anumang mga palatandaan ng paggalaw," namagitan si Patrick. "Bigyan mo lang ako ng mga waypoint at ise-set up ko ang lahat."
    
  "Magagawa mo ba ito at bantayan ang aming sektor?" tanong ni Wilhelm.
    
  "Kung mayroon akong dalawa pang talunan dito, Koronel, mapapanood ko ang buong Iraq, timog-silangang Turkey at hilagang-kanluran ng Persia 24/7 at magkakaroon pa rin ako ng ekstrang puwersa sa lupa," sabi ni Patrick. Hinawakan niya ang protektadong earpiece niya. "Boomer, naintindihan mo ba ang huling bagay?"
    
  "Nakaayos na, ginoo," sagot ni Hunter Noble. "Ang talunan na nasa ere natin ngayon ay maaaring masubaybayan ang kanyang paglipad sa loob ng Erbil Province, ngunit sa palagay ko gusto mong subaybayan ang Bise Presidente hanggang sa Baghdad, ha?"
    
  "Kumpanya A"
    
  "Akala ko naman. Magkakaroon tayo ng loser number two sa istasyon... sa halos apatnapung minuto."
    
  "Sa lalong madaling panahon, Boomer. Ilipat ang unang natalo sa timog upang subaybayan ang paglipad ng bise presidente, pagkatapos ay ilagay ang pangalawa sa track ng pagsubaybay sa hilaga habang siya ay lumipad."
    
  "Naiintindihan."
    
  "Para mapanood natin ang flight niya mula Baghdad hanggang sa Erbil?" tanong ni Wilhelm.
    
  "Hindi - masusubaybayan at matutukoy namin ang bawat sasakyang panghimpapawid at bawat sasakyan na gumagalaw sa pitong lalawigan ng Iraq, mula Ramadi hanggang Karbala at saanman sa pagitan, sa totoong oras," sabi ni Patrick. "Masusubaybayan at matukoy natin ang bawat sasakyan na papalapit sa eroplano ng bise presidente bago umalis; mapapanood natin ang kanyang plane taxi at masusubaybayan ang lahat ng iba pang eroplano at sasakyan sa kanyang paligid. Kung mayroong anumang kahina-hinalang aktibidad bago siya umalis o dumating sa Erbil, maaari naming alertuhan siya at ang kanyang seguridad.
    
  "Sa dalawang eroplano?"
    
  "Halos magagawa namin ito sa isa, ngunit para sa katumpakan na kailangan namin, mas mahusay na hatiin ang saklaw at gamitin ang pinakamataas na posibleng resolusyon," sabi ni Patrick.
    
  "Medyo cool," sabi ni Wilhelm, nanginginig ang kanyang ulo. "Sana ay ilang buwan na ang nakalipas, na-miss ko ang pagtatapos ng high school ng aking bunsong anak noong nakaraang taon. Pangalawang beses ko nang na-miss ang ganito."
    
  "Mayroon akong isang anak na lalaki na naghahanda upang pumunta sa high school, at hindi ko matandaan ang huling pagkakataon na nakita ko siya sa isang laro sa paaralan o football game," sabi ni Patrick. "Alam ko ang nararadaman mo".
    
  "Paumanhin, Koronel," ang Turkish liaison officer, Major Jabbouri, ay namagitan sa intercom. "Naabisuhan ako na ang Turkish Air Force Air Transport Group ay nagpapadala ng limang Gulfstream VIP transport aircraft mula Ankara patungong Erbil upang lumahok sa magkasanib na negosasyon sa pagitan ng Estados Unidos, Iraq at ng aking bansa, na magsisimula bukas. Ang sasakyang panghimpapawid ay nasa eruplano at nasa loob ng aming saklaw sa humigit-kumulang animnapung minuto."
    
  "Napakahusay," sabi ni Wilhelm. "Captain Cotter, ipaalam sa akin kapag natanggap mo ang plano ng flight."
    
  "Naiintindihan na ngayon, ginoo," sagot ni Cotter, ang regimental air traffic control officer, makalipas ang ilang sandali. "Nakumpirma ang pinanggalingan. Makikipag-ugnayan ako sa Iraqi Foreign Minister at linawin ang kanyang ruta."
    
  "Ilagay muna ito sa malaking board, pagkatapos ay tumawag." Isang asul na linya ang naka-arce sa malaking-screen na pangunahing monitor, diretso mula sa Ankara patungo sa hilagang-kanlurang internasyonal na paliparan ng Erbil, mga walumpung milya sa silangan, na dumadaan sa silangan lamang ng Allied airbase sa Nala. Bagama't ang landas ng paglipad ay kurbado sa halip na tuwid, ang anim na daang milyang "great circle" na ruta ay ang pinakadirektang landas ng paglipad mula sa isang punto patungo sa isa pa. "Mukhang maganda," sabi ni Wilhelm. "Major Jabbouri, siguraduhin na ang IAD ay may plano din sa paglipad, at siguraduhing alam ni Colonel Jaffar."
    
  "Oo, Koronel."
    
  "Well, at least nagkakausap ang mga party. Siguro ang lahat ng ito ay maaayos din sa huli."
    
  Sa sumunod na dalawampung minuto ay tumahimik nang husto ang mga bagay hanggang sa: "Guppies Two-Four in the air," iniulat ni Patrick. "Darating siya sa istasyon sa loob ng labinlimang minuto."
    
  "Ito ay mabilis," sabi ni Wilhelm. "Hindi ka nag-abala sa pagpapalabas ng mga bagay na iyon, hindi ba, Heneral?"
    
  "Ito ay walang tao, naka-load na at may gasolina; ini-input lang namin ang mga flight plans at sensors at hinayaan na lang," sabi ni Patrick.
    
  "Walang mga banyo na walang laman, nakaimpake na tanghalian upang ayusin, mga parasyut na i-set up, tama ba?"
    
  "Eksakto".
    
  Napailing na lang si Wilhelm sa pagkamangha.
    
  Pinagmasdan nila ang progreso ng Turkish VIP plane habang patungo ito sa hangganan ng Iraq. Walang kakaiba sa flight: lumilipad sa taas na tatlumpu't isang libong talampakan, normal na airspeed, normal na transponder code. Sa halos labindalawang minuto ang natitira bago tumawid ang eroplano sa hangganan, iniutos ni Wilhelm: "Major Jabbouri, i-double check kung alam ng Iraqi air defense forces ang paparating na paglipad mula sa Turkey at wala silang mga armas."
    
  "Ang Jabbouri ay wala sa grid, ginoo," sabi ni Weatherly.
    
  "Hanapin ang kanyang asno at ibalik siya dito," tahol ni Wilhelm, pagkatapos ay inilipat ni Wilhelm ang kanyang command channel: "Lahat ng mga unit ng Warhammer, ito ang Alpha, isang Turkish VIP na sasakyang panghimpapawid ay darating sa loob ng sampung minuto, lahat ng mga istasyon ng air defense ay direktang nag-uulat ng pagkakaroon ng mga armas sa ako."
    
  Inilipat ng weatherly ang isa sa mga monitor sa isang mapa ng posisyon at katayuan ng lahat ng air defense unit sa kahabaan ng border zone. Ang mga unit ay binubuo ng Avenger mobile air defense vehicles, na mga Humvees na nilagyan ng steerable turret na naglalaman ng dalawang reloadable pod na naglalaman ng apat na Stinger heat-seeking anti-aircraft missiles at isang 50-caliber heavy machine gun, kasama ng mga electro-optical sensor at isang duct. .pagpapadala ng data, na nagpapahintulot sa tore na maikonekta sa mga air defense radar ng pangalawang regiment. Ang Avengers ay sinamahan ng isang cargo Humvee na may dalang maintenance at security forces, spare parts at ammunition, provisions, at dalawang missile transfer bays.
    
  "Ang lahat ng mga departamento ng advertising sa Warhammer ay nag-uulat ng kakulangan ng mga armas, ginoo," sabi ni Weatherly.
    
  Sinuri ni Wilhelm ang monitor, kung saan ipinakita ang lahat ng unit ng Avenger na may steady na pulang icon na nagsasaad na gumagana ang mga ito ngunit hindi pa handang umatake. "Nasaan ang iyong pangalawang talunan, Heneral?" tanong niya.
    
  "Tatlong minuto sa patrol site." Inilabas ni Patrick ang XC-57 icon sa tactical display para makita ito ni Wilhelm sa lahat ng iba pang marker. "Nakapasa kami sa flight level three-five-zero, umakyat sa four-one-zero, medyo malayo sa paparating na Turkish flight. Magsisimula tayong mag-scan sa lugar sa lalong madaling panahon."
    
  "Ipakita sa akin ang paglipad ng bise presidente."
    
  Ang isa pang icon ay nagsimulang kumislap, sa pagkakataong ito ay malayo sa timog, sa ibabaw ng Baghdad. "Nag-alis lang, sir, mga tatlumpung minuto nang mas maaga," iniulat ni Cotter. Ang mga pagbabasa ng data ng flight ay nagpakita ng napakabilis na pagtaas ng altitude at medyo mababang bilis ng lupa, na nagpapahiwatig ng maximum na pag-akyat palabas ng Baghdad International. "Mukhang nakasakay ito sa isang CV-22 tilt rotor, kaya't ito ay magiging malaki sa likod ng Turkish Gulfstream pagdating nito," dagdag niya. "ORAS NG PAGDATING, apatnapu"t limang minuto."
    
  "Naiintindihan."
    
  Ang lahat ay tila naging tulad ng dati, na palaging bumabagabag kay Patrick McLanahan. Ini-scan niya ang lahat ng monitor at pagbabasa ng instrumento, naghahanap ng anumang palatandaan kung bakit maaaring may mali. Wala pa. Ang pangalawang XC-57 reconnaissance aircraft ay umabot sa patrol area nito at nagsimula ng isang karaniwang oval patrol. Lahat ay tumingin...
    
  Pagkatapos ay nakita niya ito at pinindot ang pindutan ng intercom: "Ang eroplano ng Turkey ay bumagal," sabi niya.
    
  "Ano? Ulitin, Heneral?
    
  "Gulf Stream. Ang bilis ay bumaba sa tatlong daan at limampung buhol."
    
  "Naghahanda na ba siyang bumaba?"
    
  "So malayo sa Erbil?" - tanong ni Patrick. "Kung gumawa ito ng isang normal na diskarte, maaaring magkaroon ng kahulugan, ngunit anong Turkish na eroplano ang lilipad sa gitna ng teritoryo ng Kurdish sa isang normal na diskarte? Ginawa niya ang diskarte nang may pinakamataas na kahusayan - hindi niya sinimulan ang pagbaba hanggang tatlumpung milya, marahil mas kaunti. Ngayon ay halos isang daan na siya. Siya, siyempre, din drifts timog. Pero ang taas-"
    
  "Mga tulisan! Mga tulisan! " Ito ay si Hunter Noble, na sinusubaybayan ang data mula sa pangalawang XC-57. "Ilang high-speed aircraft na paparating mula sa Turkey, patungo sa timog sa mababang altitude, limampu't pitong milya, mach speed one point one hundred five! "Ang taktikal na pagpapakita ay nagpakita ng maraming mga track ng mga target ng hangin na lumilipat sa timog ng Turkey. "Maraming mabibigat na sasakyan din ang natagpuan sa A36 at-" Biglang naputol ang boses niya sa isang malakas na dagundong ng static...
    
  ... ang tactical na pagpapakita ay pareho. Ang buong screen ay biglang napuno ng mga kumikinang na kulay na pixel, mga junk na simbolo, at mga wave ng static. "Sasabihin ko pa ba?" sigaw ni Wilhelm. "Nasaan ang mga sasakyang ito? At anong nangyari sa board ko?"
    
  "Lost contact with Loser," sabi ni Patrick. Nagsimula siyang magtype ng instructions sa keyboard. "Boomer...!"
    
  "Lumipat ako ngayon, boss, ngunit ang link ng data ay halos ganap na down, at binawasan ko ang bilis sa animnapung kilometro bawat oras," sabi ni Boomer.
    
  "Awtomatikong lilipat ba ito?"
    
  "Kung makakakita ito ng pag-dropout ng data link, mangyayari ito, ngunit kung hinaharangan ng interference ang mga signal processor, maaaring hindi."
    
  "Ano ang nangyayari, McLanahan?" sigaw ni Wilhelm, tumatalon sa kanyang mga paa. "Anong nangyari sa litrato ko?"
    
  "Kami ay na-jamming sa lahat ng mga frequency - UHF, VHF, LF, X, Ku- at Ka-bands at microwave," sabi ni Patrick. "At napakalakas. We're trying-" Natahimik siya, saka tumingin sa regimental commander. "Turkish Gulf Stream. Hindi ito isang VIP plane - dapat itong isang jamming plane."
    
  "Ano?"
    
  "Electronic jammer at isinara nito ang buong network," sabi ni Patrick. "Hinayaan namin itong lumipad sa ibabaw namin, at ito ay malakas, kaya hindi kami makalusot sa panghihimasok. Hindi nakakatulong ang frequency hopping - nasusunog ito sa lahat ng frequency."
    
  "Diyos ko, bulag kami dito." Lumipat si Wilhelm sa command channel ng regiment: "Sa lahat ng Warhammer units, sa lahat ng Warhammer units, ito ay...!" Ngunit ang kanyang boses ay nalunod sa isang hindi kapani-paniwalang malakas na tili na nagmumula sa lahat ng mga headphone na hindi maaaring patayin. Tinanggal ni Wilhelm ang kanyang headphone bago nabasag ng tunog ang kanyang eardrums, at ang lahat ng nasa Tank ay napilitang gawin din iyon. "Damn, hindi ako makakapasok sa Avengers."
    
  In-activate ni Patrick ang kanyang secure na cell phone. "Boomer..." Pero mabilis niyang inalis ang earphone sa tenga niya dahil sa ingay. "Humanda ka, Koronel," sabi ni Patrick. "Isasara ni Noble ang sistema ng katalinuhan."
    
  "Isinasara mo ba ito? Bakit?"
    
  "Napakalakas ng interference na ang data link sa pagitan namin at ng XC-57 ay ganap na wala sa ayos," sabi ni Patrick. "Ang tanging paraan para maipatuloy natin itong muli ay ang magsara."
    
  "Anong kabutihan ang maidudulot nito?"
    
  "Ang mabibigo-safe para sa lahat ng natalo ay lumipat sa secure na laser communications mode, at sa pagkakaalam namin, walang sinuman ang may kakayahang i-jam ang aming mga komunikasyon sa laser," sabi ni Patrick. "Sa sandaling maibalik namin ang kapangyarihan, ang system ay agad na magde-default sa isang mas malinaw at mas secure na channel ng komunikasyon. Ang laser ay line of sight at hindi ipinadala mula sa isang satellite, kaya mawawalan tayo ng maraming mga kakayahan, ngunit hindi bababa sa makuha natin ang larawan ... at least dapat."
    
  Ang pag-reboot ng system ay tumagal nang wala pang sampung minuto, ngunit ang paghihintay ay napakatagal. Nang sa wakas ay bumalik ang larawan, nakita lamang nila ang isang maliit na bahagi ng kung ano ang nakasanayan nilang makita - ngunit ito ay nakakatakot pa rin: "Mayroon akong tatlong grupo ng mga sasakyang panghimpapawid na paparating - isa bawat isa patungo sa Mosul, Erbil, at ang pangatlo, sa palagay ko. , ay papunta sa Kirkuk," sabi ni Hunter Noble. "Maraming high-speed aircraft sa unahan, at maraming low-speed aircraft sa likod nila."
    
  "Ito ay isang pag-atake sa hangin," sabi ni Patrick. "Naval aviation para kumuha ng mga radar at komunikasyon, pagkatapos ay mga taktikal na bombero para sirain ang mga airfield at command post, isara ang air support para magbantay, at pagkatapos ay ang mga paratrooper at cargo plane para umatake sa lupa."
    
  "Paano si Nala?" - tanong ni Weatherly.
    
  "Ang western cluster ay dumadaan sa kanluran ng amin - sa palagay ko ay ita-target nila ang Mosul sa halip na kami."
    
  "Negatibo-ipagpalagay natin na tayo ang susunod," sabi ni Wilhelm. "Sa panahon, mag-organisa ng isang koponan at bigyan sila ng utos sa lahat na humanap ng kanlungan. Gawin ito sa anumang paraan na magagawa mo - gumamit ng mga megaphone, busina ng kotse o sumigaw na parang baliw, ngunit kunin ang rehimyento upang takpan. Makipag-ugnayan sa radyo ang Avengers para-"
    
  "Hindi ko kaya, sir. Ang Scion reconnaissance aircraft ay bumalik sa himpapawid, ngunit ang aming mga komunikasyon ay naka-jam pa rin."
    
  "Damn," pagmumura ni Wilhelm. "Okay, let's hope the Avengers find good places to hide kasi hindi natin sila ma-warningan. Magsimulang kumilos." Nagmamadaling umalis si Weatherly. "McLanahan, paano ang bise presidente?"
    
  "Wala kaming paraan para makipag-ugnayan sa kanyang eroplano habang kami ay na-stranded," sabi ni Patrick. "Sana, sa sandaling lumipat siya sa aming dalas, makarinig siya ng panghihimasok at nagpasya na bumalik sa Baghdad."
    
  "Mayroon bang anumang paraan upang mabaril mo ang Gulf Stream na iyon o kung ano man ang nasa itaas?" tanong ni Wilhelm.
    
  Saglit na nag-isip si Patrick, saka tinungo ang exit. "Pupunta ako sa linya ng pag-alis," sabi niya, at idinagdag: "Makikipag-ugnayan ulit ako sa iyo." Nagmamadaling lumabas si Patrick, tumalon sa isa sa mga Humvee na nakatalaga sa kanyang koponan, at mabilis na umalis.
    
  Natagpuan niya ang linya ng pag-alis sa ganap na kaguluhan. Ang mga sundalo ay nakatayo sa Humvees, sumisigaw ng mga babala; ang ilan ay may mga loudspeaker; ang iba ay bumusina na lang. Nakatayo ang kalahati ng mga technician ng Scion Aviation International, hindi sigurado kung aalis o hindi.
    
  "Pumunta ka sa takip, ngayon na!" - sigaw ni Patrick matapos siyang huminto sa labas ng hangar, tumalon at tumakbo patungo sa command center. Natagpuan niya sina John Masters at Hunter Noble na nakaupo pa rin sa kanilang mga console, sinusubukan nang hindi matagumpay na labanan ang galit na galit na panghihimasok. "Nababaliw na ba kayo?" Sabi ni Patrick habang sinisimulan niyang kunin ang mga laptop. "Umalis ka na dito!"
    
  "Hindi nila tayo bombahin, Mook," sabi ni John. "Kami ay mga Amerikano, at ito ay isang Iraqi airbase, hindi isang insurgent na kuta. Dumating sila para-"
    
  Sa sandaling iyon, nagambala siya ng triple sonic boom na direktang gumulong sa itaas. Para bang ang hangar ay isang higanteng lobo na napuno ng hangin sa isang iglap. Ang mga monitor ng kompyuter, lampara, at istante ay natangay sa mga mesa at dingding, nabasag ang mga bombilya, nabasag ang mga dingding, at biglang naging mahamog ang hangin habang ang bawat batik ng alikabok sa buong silid ay naliligo dahil sa sobrang presyon. "Hello, diyos...!"
    
  "Sana naging babala ito. Huwag subukang maglunsad ng anumang mga eroplano, kung hindi, ang susunod na pagtakbo ay upang maglunsad ng isang bomba, "sabi ni Patrick. Sa ilalim ng mesa na may isa sa mga laptop na nagpapakita ng larawan ng laser radar mula sa XC-57, pinag-aralan niya ito ng ilang sandali, pagkatapos ay sinabing, "John, gusto kong mabaril ang Turkish plane."
    
  "Sa paggamit ng ano? Mga dumura? Wala kaming anumang anti-aircraft weapons."
    
  "Ginagawa ng talo. Tirador."
    
  "Tirador?" Naningkit ang mga mata ni John sa pagkalito, pagkatapos ay naunawaan, sinundan ng pagkalkula, at sa wakas ay sumang-ayon. "Kailangan nating lumapit, marahil sa loob ng tatlong milya."
    
  "At kung mahuli ng mga Turko ang talunan, tiyak na babarilin nila siya ... at pagkatapos ay pupunta sila para sa atin."
    
  "Sana ay hindi nila gustong guluhin tayo - hinahabol nila ang mga rebeldeng Kurdish," sabi ni Patrick. "Kung gusto nila tayong bombahin, ginawa na nila ito." Ito ay hindi masyadong nakakumbinsi kahit sa kanya; ngunit pagkatapos ng isa pang sandaling pagmuni-muni ay tumango siya. "Gawin mo".
    
  Binuksan ni John ang kanyang mga buko at nagsimulang tumahol ng mga tagubilin, binago ang naka-program na landas ng paglipad ng XC-57 upang makapasok sa parking area ng Turkish aircraft, pagkatapos ay lumipad ito nang mag-isa sa likod at ibaba nito, gamit ang mga laser radar nito upang panatilihin ito sa tumpak na nakatigil na kontrol. "Wala akong nakikitang escort," sabi ni Boomer, na pinag-aaralan ang isang hyper-detalyadong imahe ng laser radar ng lugar sa paligid ng Turkish plane habang papalapit ang XC-57. "Isang barko ito. Medyo cocky, hindi ba?
    
  "Anong klaseng eroplano ito?" - tanong ni Patrick.
    
  "Hindi ko pa nakikita - kahit na mas maliit ito kaysa sa Gulf Stream."
    
  "Mababa?" Bumalik ang pakiramdam ng nalalapit na kapahamakan, gumagapang pataas at pababa sa gulugod ni Patrick. "Ito ay may malaking kapangyarihan para sa isang sasakyang panghimpapawid na mas maliit kaysa sa isang Gulfstream."
    
  "Sa loob ng sampung milyang radius," sabi ni John. "Tatamaan ko siya mula sa limang milya ang layo. Sinusubukan pa ring ihiwalay ang mga nacelles ng makina." Mabilis na isinara ng XC-57 ang distansya.
    
  "Wala akong nakikitang mga gondolas - hindi ito pampasaherong eroplano," sabi ni Patrick. Habang papalapit siya, mas marami siyang nakikitang detalye: isang maliit na twin-engine bizjet, ngunit may tatlong compartment sa ilalim ng bawat pakpak at isang compartment sa ilalim ng tiyan. "Talagang hindi mga sibilyan," sabi niya. "Kunin ang lahat ng iyong makakaya, John, at barilin sa lalong madaling panahon..."
    
  Bago siya makatapos, biglang lumiko nang husto sa kaliwa ang Turkish plane at nagsimula ng mabilis na pag-akyat-at ang bilis nito sa pagliko ay hindi katulad ng sa isang malaking pampasaherong jet tulad ng isang Gulfstream. Mula sa malapit na ito, kasama ang kanyang buong profile na ipinapakita sa imahe ng laser radar, ang kanyang pagkakakilanlan ay hindi mapag-aalinlanganan: "Oh crap, ito ay isang F-4 Phantom fighter! "sigaw ni Boomer. "F-4 na may kakayahan sa jamming? Hindi nakakagulat na hindi sila kumuha ng anumang mga escort sa kanila - marahil ay maaari niyang samahan ang kanyang sarili."
    
  "I-hit mo, John," sigaw ni Patrick, "at alisin mo ang natalo!" Ang Phantom ay dapat na may mga sandata na nagtatanggol!"
    
  "I-hit, Boomer!" Sabi ni John habang galit na galit na nagta-type ng mga utos na ipatawag ang XC-57.
    
  "Na-activate ang tirador!" Sabi ni Boomer. "Buong lakas. Anim na milya ang saklaw...hindi ito magiging sapat."
    
  "Huwag kang mag-alala - isasara niya ang distansyang iyon nang napakabilis," sabi ni Patrick na nakakatakot. "Simulan ang isang mabilis na pagbaba, John - ang F-4 ay maaaring hindi nais na bumaba. Ilagay mo sa deck."
    
  "Bababa na tayo!" Sabi ni John Masters. Gamit ang teknolohiyang "adaptive wing" ng XC-57, na ginawang lifting device ang halos lahat ng ibabaw ng sasakyang panghimpapawid, bumaba ang XC-57 sa bilis na mahigit sampung libong talampakan kada minuto, na ang pinagsama-samang istraktura lamang nito ang pumipigil sa pagbagsak nito.
    
  "Ang koneksyon ay naibalik," iniulat ng technician. "Naka-off ang lahat ng interference."
    
  "Bumabagal siya," sabi ni Boomer. "Three miles...he should be feel the heat about..." At sa sandaling iyon, ang imahe ng laser radar ay nagpakita ng dalawang missiles na umaalis sa bawat pakpak ng Turkish F-4E. "Mga sidewinder!" sumigaw siya. Ngunit ilang segundo pagkatapos ng pagsisimula ng paglipad, sumabog ang Sidewinder missiles. "Natapos silang dalawa ng lambanog," sabi ni Boomer. "Ang laser ay na-redirect sa Phantom. Bumabagal pa rin ito kahit na bumababa na."
    
  "Sa tingin ko may naabot tayo na mahalaga," sabi ni John. Ang pinalaki na imahe ng laser radar ay malinaw na nagpakita ng usok na nagmumula sa kanang makina ng manlalaban. "Kailangan niyang i-break ito. Ito ay limang libong talampakan sa ibabaw ng lupa-ang mga fighter plane ay hindi gustong lumipad malapit sa dumi."
    
  "Dalawang milya at paparating pa rin," sabi ni Boomer. "Halika, aptal, tapos na ang laro."
    
  "Aptal?"
    
  "Ito ay nangangahulugang 'tanga' sa Turkish," sabi ni Boomer. "Naisip ko na kung haharapin natin ang mga Turks, mas mabuting matuto ako ng kaunting Turkish."
    
  "Ipaubaya ko sa iyo na pag-aralan muna ang masasamang salita," sabi ni John. Bumalik siya sa paghabol sa kanyang laptop. "Tara buddy, tapos na, it"s-" Doon lumabas ang isang grupo ng mga warning message sa laptop ni John. "Damn, nagshut down ang engine one and two... Ang hydraulics at electrical system ay sira na! Anong nangyari?"
    
  "Dumating siya sa loob ng shooting range," sabi ni Patrick. Sa liwanag ng araw, na may maaliwalas na kalangitan... ang XC-57 ay napahamak at alam ito ng lahat.
    
  "Halika na baby," hinimok ni John ang kanyang nilikha, "magiging maayos ka, magpatuloy ka lang..."
    
  At habang nanonood sila, nakita nila ang isang ulap ng usok na nagmumula sa harapan ng isang Turkish F-4 Phantom, ang canopy ay nakatiklop sa likod, at ang likurang upuan ng ejection ay lumipad sa kalangitan. Hinintay nilang umalis ang upuan sa harap... ngunit habang nanonood sila, patuloy na bumababa ang mga numero ng altitude, sa wakas ay nagpakita ng zero segundo mamaya. "Nakuha siya," tahimik na sabi ni Boomer, nang walang bahid ng kagalakan o tagumpay-ang panonood sa pagkamatay ng sinumang piloto, kahit na isang kaaway, ay hindi kailanman dahilan para sa pagdiriwang. "Tiyak na nasaktan siya nang ang Tirador ay nakatutok sa kanyang mukha nang buong lakas, ngunit hindi niya hahayaang makatakas ang Loser."
    
  "Maaari mo bang ibalik siya, John?" - tanong ni Patrick.
    
  "Hindi ko alam," sabi ni John. "Ang mas mababang laser array ng radar ay hindi binawi - ito ay maraming pagtutol, at mayroon na lamang kaming isang makina na natitira. Nawawalan din tayo ng gasolina. Tatlumpung milya na lang, malapit na."
    
  Nagkaroon ng maraming crossing fingers, ngunit ang XC-57 ay bumalik. "Good job, John," sabi ni Patrick mula sa kanyang Hummer na naka-park sa dulo ng runway habang sinisilip niya ang eroplano sa pamamagitan ng kanyang binocular. Pinagmasdan nila ni John si Loser na naghahanda nang diretsong pumasok. Mayroong isang mahabang madilim na bakas ng usok na nakasunod sa likod ng baldado na ibon, ngunit ang landas ng paglipad nito ay medyo matatag. "Hindi ko akalain na mabubuhay siya."
    
  "Ako rin," pag-amin ni John. "Ang landing na ito ay hindi magiging kaaya-aya. Tiyaking malinaw ito sa lahat - Hindi ko alam kung anong uri ng pagpepreno o direksyong kontrol ang natitira natin, at maaari itong..."
    
  "Scion, ito ang Pangatlo!" - Sigaw ni Boomer sa radio command channel. "Papasok na eroplano mula sa timog, napakababang altitude!" Lumingon si Patrick at tumingin sa langit...
    
  ... at sa sandaling iyon ay sumigaw si John: "Holy shit!" Dalawang malalaking ulap ng apoy ang sumabog sa harap ng XC-57. Ang eroplano ay tila nag-hover lang sa ere ng ilang sandali; pagkatapos ay isa pang pagsabog, at ang eroplano ay tumalikod sa kanyang ilong at dumiretso sa lupa. Walang sapat na gasolina sa mga tangke upang magdulot ng malaking sunog.
    
  Halos lumuwa ang mga mata ni John Masters sa kanyang mga saksakan sa pagkalito. "Anong nangyari sa aking-"
    
  "Bumaba ka, John!" Napahiyaw si Patrick, napatumba siya sa lupa. Dalawang American-made F-15E Eagle fighter-bombers ang nag-streak sa itaas sa mababang altitude, patungo sa hilaga patungo sa Turkey.
    
  Sinubukan ni John na tumayo. "Sinaktan ako ng mga bastos na iyon-"
    
  "Sabi ko pato!" sigaw ni Patrick. Pagkaraan ng ilang sandali, ang isang serye ng walong malalakas na pagsabog ay dumagundong sa gitna ng runway, na ang pinakamalapit ay ilang daang yarda lamang ang layo. Naramdaman ng dalawang lalaki na parang gumulong sa ibabaw nila ang kanilang Hummer. Pinaulanan sila ng mga labi at usok, nagsisigawan at ikinakapit ang kanilang mga kamay sa kanilang mga tainga habang ang kakila-kilabot na pagyanig ay kumatok sa hangin mula sa kanilang mga baga. Ang mga tipak ng semento ay dumaan sa kanila na parang mga bala at pagkatapos ay pinaulanan sila. "Sumakay ka sa Hummer, John! Bilisan mo!" Parehong umakyat sa loob ang dalawang lalaki habang pinaulanan sila ng mas malalaking tipak ng semento mula sa itaas. Wala silang choice kundi gumapang sa sahig hangga't kaya nila at umaasa na mananatili ang bubong. Nabasag ang mga bintana at umindayog ang malaking Hummer sa mga gulong nito bago ito sumabog din.
    
  Makalipas ang ilang minuto, namimilipit pa rin si John sa sahig ng Hummer, tinatakpan ang tenga at nagmumura ng malakas. Nakita ni Patrick ang isang maliit na patak ng dugo na tumutulo sa pagitan ng mga daliri na tumatakip sa kaliwang tenga ni John. Binuksan ni Patrick ang kanyang portable radio para humingi ng tulong, ngunit wala siyang narinig na kahit ano at tanging inaasahan na lamang niya ay natuloy ang kanyang mensahe. Umakyat siya sa bubong ng Humvee upang siyasatin ang pinsala.
    
  Medyo magandang pambobomba, naisip niya. Nakita niya ang walong marka ng pagsabog, marahil ay libu-libong pounds, bawat isa ay hindi hihigit sa limang yarda mula sa gitnang linya ng runway. Sa kabutihang-palad ay hindi sila gumamit ng runway-crater-piercing bomb, mga general-purpose high-explosive bomb lang, at hindi masyadong masama ang pinsala - ang mga pagsabog ay gumawa ng mga butas ngunit hindi naglabas ng malalaking tipak ng steel reinforcement. Ito ay medyo madaling ayusin.
    
  "Dumi?" Nahirapan si John na makaalis sa Hummer. "Anong nangyari?" Napasigaw siya dahil sa sobrang lakas ng ulo niya ay hindi niya marinig ang boses niya.
    
  "Kaunting bayad," sabi ni Patrick. Bumaba siya sa hummer at tinulungang makatayo si John habang sinusuri niya ang kanyang ulo kung may iba pang pinsala. "Mukhang pumutok ang eardrum mo at medyo maganda ang hiwa mo."
    
  "Ano ba kasing sinaktan nila tayo?"
    
  "Ang F-15E Strike Eagles ay nag-drop ng mga high-explosive na GPS round, isa pang surplus ng militar na binili mula sa magandang lumang United States of America," sabi ni Patrick. Sa kabila ng pagiging isa sa mga pinakamahusay na fighter-bomber sa mundo, na may kakayahang magbomba at air superiority sa isang misyon, ang F-15Es ay hindi nakarating sa isang aircraft carrier at samakatuwid ay na-mothball o naibenta bilang surplus sa mga kaalyado ng AMERICA. "Medyo maganda ang marka nila sa runway, pero puwede naman itong ayusin. Mukhang hindi nila natamaan ang Triple-C, ang mga hangar, o anumang iba pang mga gusali."
    
  "Ano ang ibig sabihin ng 'damn assholes' sa Turkish?" Tanong ni John Masters, hinampas ang kamay sa Hummer sa halatang galit. "Palagay ko hihiramin ko ang phrase book ni Boomer at matututo ako ng ilang pagpipiliang Turkish curse words."
    
  Pagkalipas ng ilang minuto, sumakay si Hunter Noble sa isang ambulansya ng Humvee. "Are you guys okay?" tanong niya habang inaasikaso ng mga paramedic sina Patrick at John. "Akala ko nawawala ka."
    
  "Ang magandang bagay ay ang mga koponan ay mahusay," sabi ni Patrick. "Isang-kapat ng isang segundo ang mas mahaba at isang-kapat ng isang degree na error sa heading at nasa ilalim sana kami ng huling iyon."
    
  "Sa palagay ko hindi ito ang katapusan," sabi ni Boomer. "Sinusubaybayan namin ang ilang mga slug sa buong lugar; ang pinakamalapit ay dalawampung milya sa silangan, patungo rito."
    
  "Bumalik tayo sa hangar at tingnan kung ano ang natitira natin," malungkot na sabi ni Patrick. "Kailangan nating makakuha ng update sa ikatlong talunan at kung anong mga module ng misyon ang magagamit natin." Sumakay na silang lahat sa kani-kanilang humvees at nagmadaling pumunta sa departure line.
    
  Sa oras na huminto sila sa infirmary upang ihatid si John at pagkatapos ay marating ang hangar, ang tugtog sa tenga ni Patrick ay humupa nang sapat upang siya ay gumana nang normal. Nang huminto ang interference, bumalik sila sa full reconnaissance mode at nag-relay ng mga komunikasyon sa unang XC-57, na bumalik sa isang bagong patrol orbit sa timog-silangan ng Allied Nala Air Base, sa loob ng laser radar range ng tatlong pangunahing lungsod sa hilagang Iraq - Mosul , Erbil at Kirkuk, na sinalakay.
    
  Tinakbo ni Patrick ang isang kapansin-pansing nanginginig na kamay sa kanyang mukha habang pinag-aaralan ang intelligence display. Ang adrenaline na dumadaloy sa kanyang mga ugat ay nagsimulang humupa, nag-iiwan sa kanya ng pagod at kaba. "Ayos ka lang ba, sir?" tanong ni Hunter Noble.
    
  "Medyo nag-aalala ako kay John. Mukha siyang masama."
    
  "Mukhang masama din ang suot mo, sir."
    
  "Magiging okay din ako". Napangiti siya sa nag-aalalang ekspresyon ni Boomer. "Nakalimutan ko kung ano ang pakiramdam na nasa ilalim ng gayong pambobomba. Natatakot ka talaga."
    
  "Baka magpahinga ka ng kaunti."
    
  "I'll be fine, Boomer," ulit ni Patrick. Tumango siya sa batang piloto at astronaut. "Salamat sa sobrang pag-aalala."
    
  "Alam ko ang mga gawain ng iyong puso, ginoo," sabi ni Boomer. "Ang tanging bagay na mas masahol pa kaysa sa pagbabalik mula sa kalawakan ay halos nawasak ng isang hanay ng mga libong-pound na bomba. Baka hindi mo dapat ipilit ang swerte mo."
    
  "Ipapasok natin ang Bise Presidente sa ligtas at maayos at makakuha ng malinaw na larawan kung ano ang nangyayari, at pagkatapos ay iidlip ako." Hindi nito nabawasan kahit kaunti ang pag-aalala ni Boomer at makikita ito sa kanyang mukha, ngunit hindi ito pinansin ni Patrick. "Mayroon bang mga jet na nakakaabala sa natalo?"
    
  Walang punto na makipagtalo sa lalaki, naisip ni Boomer-magtatrabaho siya hanggang sa siya ay bumaba, payak at simple. "Hindi," sagot niya. "Ang bawat manlalaban sa loob ng limampung milyang radius ay sinunog ito, ngunit walang umatake. Hindi rin nila iniistorbo ang ating mga drone."
    
  "Alam nila na karamihan sa mga eroplanong lumilipad dito ay walang armas na reconnaissance plane, at hindi sila mag-aaksaya ng bala," mungkahi ni Patrick. "Damn disiplinado. Alam nila na kakaunti ang pagtutol sa ginagawa nila ngayon."
    
  "Maraming mabagal na gumagalaw na sasakyan ang paparating at ilang convoy ng mga sasakyan ang papunta sa amin," sabi ni Boomer. Mahigpit nilang binantayan ang ilang dosenang low-speed aircraft, karamihan ay umiikot malapit sa Kirkuk at Erbil. Gayunpaman, ang isang eroplano ay direktang patungo sa kanluran sa Nala. "Mayroon bang anumang mga mode o code para dito?" - tanong ni Patrick.
    
  "Hindi," sagot ni Boomer. "Siya ay napakababa at mabilis. Wala pang koneksyon. Ipinapakita ito ng imahe ng laser radar bilang isang dalawang-upuan na C-130 turboprop, ngunit nagbabago ito ng bilis paminsan-minsan, mas mabagal kaysa sa inaasahan para sa isang tactical airlift aircraft. Maaaring may mga problema sa makina."
    
  "May contact ba tayo sa Avengers?"
    
  "Sa tingin ko lahat sila ay nakikipag-usap kay Colonel Wilhelm sa Tank muli."
    
  Binuksan ni Patrick ang isang command channel: "Scion Odin calling Warhammer."
    
  "Masaya akong makitang kasama ka pa rin namin, Scion," sabi ni Wilhelm mula sa kanyang command console sa Tank. "Kanina ka pa sumisigaw sa microphone. Baka mag ring ang bell mo diyan?"
    
  "Ipinapayo ko sa iyo na hilingin sa iyong Avengers na tiyaking tama ang visual identification bago pumasok sa labanan, Warhammer."
    
  "Ang mga Turko ay binomba lamang ang impiyerno mula sa aking airstrip, Scion, at ang kanilang mga sasakyan ay patungo dito. Nakatanggap kami ng mga ulat ng tatlong magkakahiwalay na hanay ng mga armored vehicle. Hindi ko hahayaang pumasok lang sila sa base na ito nang hindi muna pumapatay ng iilan. "
    
  "Ang lumalapit mula sa silangan ay maaaring hindi isang Turk."
    
  "Kung gayon sino sa tingin mo ito?"
    
  "Off the open channel, Warhammer."
    
  Natahimik si Wilhelm ng ilang sandali; pagkatapos: "Nakuha mo, anak." Hindi niya alam kung sino o ano ang iniisip ni McLanahan, ngunit ang lalaki ay nasa isang roll; mas mabuting tulungan siyang mapanatili ang kanyang streak. "Pagkasira. Lahat ng mga unit ng Warhammer, ito ang Alpha, tandaan na wala kaming anumang sasakyang panghimpapawid na na-clear para lapitan ang base at hindi namin sila mailapag dito kung gagawin namin, ngunit gusto kong makakuha ng mga positibong visual identifier para sa lahat ng papasok na sasakyang panghimpapawid . Uulitin ko, kailangan ko ng positive EO o direct visual identifier. IR at walang mga mode at code ay hindi, inuulit ko, sapat na." Huminto siya saglit, inisip muli ang kanyang susunod na utos, pagkatapos ay nagpatuloy: "Kung wala kang positibong pagkakakilanlan, iulat ang direksyon, bilis, altitude at uri, ngunit huwag pansinin ito. Kung malabo ka, sumigaw ka pero hawakan mo ng mahigpit ang armas mo, kung wala kang positive ID, bandido yan. Wala na ang Warhammer."
    
  Hindi nagtagal at dumating ang unang ulat: "Warhammer, ito ang Piney One-Two," dumating ang easternmost Avenger unit. "Mayroon akong visual contact sa isang barkong panakot, one-five-zero degrees bullseye, patungo sa kanluran, isang daan at walumpung knot, base altitude minus one-eight, mga negatibong mode at code." Ang "base" na altitude ay dalawang libong talampakan, na nangangahulugang ang eroplano ay dalawang daang talampakan sa ibabaw ng lupa. "Mukhang Winner Two-Two."
    
  "Oh, salamat, Panginoon," bulong ni Wilhelm sa ilalim ng kanyang hininga. Ilang the hell drinks and dinners ang utang ko kay McLanahan after this is all over...? "Naiintindihan, isa o dalawa. Ipagpatuloy ang pagpapatrolya, nakahanda ang mga armas. Lahat ng unit ng Warhammer, ito ang Alpha, papasok na sasakyang panghimpapawid, handa ang mga armas hanggang sa tumama ito sa lupa, pagkatapos ay bumalik sa FPCON Delta. Sa panahon, mag-utos dito. Papunta na ako sa departure line. Thompson, ipadala ang iyong mga anak doon upang harangin ang papasok na mensaheng ito, at gusto ko ang seguridad na kasing higpit ng lamok. Air service, ipasok ang taong ito at siguraduhing walang buntot sa kanya. Thompson, ibigay mo siya sa Alpha Security." Tinanggal niya ang earphones niya at nagmamadaling pumunta sa pinto.
    
  Natagpuan niya sina McLanahan at Chris Thompson sa isang ligtas na paradahan ng sasakyang panghimpapawid, isang seksyon ng isang apron ng sasakyang panghimpapawid na napapalibutan ng mga hadlang sa tambutso sa harap ng isang malaking hangar. Ipinwesto ni Thompson ang kanyang mga pwersang panseguridad sa kahabaan ng south taxiway at sa rampa na humahantong mula sa taxiway hanggang sa apron. Nanliit ang mga mata ni Wilhelm nang makita si McLanahan. Ang ulo ng retiradong heneral at ang likod ng kanyang mga kamay ay natatakpan ng mga sugat mula sa lumilipad na mga shrapnel. "Dapat nasa infirmary ka, Heneral," sabi niya.
    
  Tinutuyo ni McLanahan ang kanyang mukha, ulo at mga kamay gamit ang isang malaking puting basang tuwalya, na marumi na sa kanyang pag-alis. "Maaari itong maghintay," sabi niya.
    
  "Gaano katagal? Hanggang sa mahimatay ka?"
    
  "Ibinaba ko si John sa medic at hiniling sa kanila na suriin ako."
    
  Kalokohan, naisip ni Wilhelm, ngunit hindi ito sinabi nang malakas. Malungkot siyang umiling, ayaw makipagtalo sa lalaki, saka tumango sa silangan. "Bakit siya pumunta dito?"
    
  "Hindi ko alam".
    
  "Hindi masyadong matalino, kung ako ang tatanungin mo." Naglabas ng walkie-talkie si Wilhelm. "Ang pangalawa ay ang Alpha. Saan ang pinakamalapit na convoy ng mga sasakyan?"
    
  "Dalawampung kilometro sa hilaga, papalapit pa rin."
    
  "Naiintindihan kita. Ipagpatuloy ang pagsubaybay, ipaalam sa akin kapag nasa loob sila ng sampung kilometro." Wala pa sa saklaw ng shoulder-fired missiles, ngunit ang paparating na sasakyang panghimpapawid ay nasa mortal na panganib kung makita ng mga Turkish warplanes.
    
  Pagkalipas ng ilang minuto narinig nila ang kakaibang malakas na high-speed boom-boom-boom na tunog ng isang malaking rotorcraft. Ang tilt-rotor CV-22 Osprey ay lumipad nang mababa at mabilis sa ibabaw ng base, gumawa ng mabilis na pagliko sa kaliwa habang lumilipat ito sa patayong paglipad, pagkatapos ay nag-hover sa isang linya ng mga sasakyang panseguridad sa kahabaan ng ramp papunta sa apron at lumapag. Itinuro siya sa loob ng ligtas na paradahan, kung saan siya nagkulong.
    
  Nag-redeploy ang mga pwersang panseguridad ni Thompson sa buong lugar ng paradahan ng sasakyang panghimpapawid habang sina Wilhelm, McLanahan, at Thompson ay nagsara sa Osprey. Bumukas ang rear cargo ramp at lumabas ang tatlong US Secret Service agent, nakasuot ng body armor at armado ng machine gun, na sinundan ni Vice President Kenneth Phoenix.
    
  Nakasuot ng Kevlar helmet, goggles, gloves at body armor ang bise presidente. Lumapit sa kanya si Wilhelm, ngunit hindi sumaludo - sapat na siyang nakilala. Sinimulang tanggalin ni Phoenix ang kanyang protective gear, ngunit kumaway si Wilhelm para tumigil siya. "Itago ang aparatong ito kung sakali, ginoo," sigaw niya sa dagundong ng kambal na propeller sa itaas. Inihatid niya ang Bise Presidente sa isang naghihintay na nakabaluti na Humvee, at lahat sila ay nagsama-sama sa loob at mabilis na nagtungo sa conference room sa itaas na palapag ng Tank.
    
  Nang ligtas na sila sa loob at nababantayan, tinulungan ng mga ahente ng Secret Service si Phoenix na tanggalin ang kanyang protective gear. "Anong nangyari?" tanong ni Phoenix. Tiningnan niya ang madilim na mukha ni Wilhelm, pagkatapos ay kay McLanahan. "Huwag mong sabihin sa akin, hayaan mo akong hulaan: Türkiye."
    
  "Nakita namin ang isang pag-atake sa hangin, ngunit nagpadala sila ng isang jamming plane na inalis ang aming mga mata at tainga," sabi ni Wilhelm. "Damn good coordination; malinaw na handa silang mag-welga at naghihintay lang ng tamang pagkakataon."
    
  "Ako ang nagnanais na makilala ang lahat sa Erbil," sabi ni Phoenix. "Hindi ko akalain na ako ang magiging cover nila para sa pagsalakay."
    
  "Kung hindi dahil sa iyo, ginoo, ito ay maaaring ibang tao - o maaaring sila ay nagsagawa ng isang bagay, tulad ng sa tingin ko sila ay nagsagawa ng pag-atake na iyon sa Van," sabi ni Patrick.
    
  "Sa tingin mo ba ito ay isang set-up?" tanong ni Chris Thompson. "Bakit? Ito ay klasikong PKK.
    
  "Ito ay klasikong PKK-masyadong klasiko," sabi ni Patrick. "What struck me is the timing. Bakit isang araw na pag-atake, hindi bababa sa umaga, kung ang lahat ng mga tauhan at seguridad ay gising at alerto? Bakit hindi umatake sa gabi? Mas marami silang pagkakataon na magtagumpay at mas maraming pagkalugi."
    
  "Akala ko sila ay medyo matagumpay."
    
  "Naniniwala ako na ito ay isang set-up upang matiyak na walang sapat na mga mag-aaral sa barracks," sabi ni Patrick. "Tinitiyak nila na mababa ang aktwal na bilang ng nasawi at pinalaki lang ang bilang para sa media-sapat na para magdeklara ang pangulo ng state of emergency."
    
  "Kung ang Turkey ay may presidente," sabi ni Phoenix. "Ang mensahe mula sa aming ambassador sa Ankara ay nagsabi na ang pangulo ay 'nakipag-usap sa kanyang mga tagapayo sa pulitika at militar.' Wala nang sasabihin pa ang Ministri ng Ugnayang Panlabas, at walang sumagot sa panawagan ng Pangulo sa Punong Ministro at Pangulo ng Turkey. Sa telebisyon mukha siyang robot; baka na-pressure siya, na-droga pa nga."
    
  "Sir, bago pa kami mag-aksaya ng panahon sa pagsisikap na malaman kung ano ang susunod na gagawin ng mga Turko, ang aming unang priyoridad ay ang paalisin ka rito at bumalik sa Baghdad-mas mabuti na bumalik sa States," sabi ni Wilhelm. "Maaaring may mas magandang opsyon ang iyong Secret Service, ngunit inirerekomenda ko-"
    
  "Hindi pa ako handang umalis, Koronel," sabi ni Phoenix.
    
  "Excuse me, sir?" hindi makapaniwalang tanong ni Wilhelm. "Nasa gitna tayo ng putukan, sir. Binomba lang nila ang base na ito! Hindi ko magagarantiya ang iyong kaligtasan-hindi ako naniniwalang magagawa ng sinuman sa ngayon."
    
  "Kolonel, pumunta ako dito upang makipagkita sa mga Iraqis, Turks, Kurd at Amerikano upang subukang lutasin ang sitwasyon sa PKK," sabi ni Phoenix, "at hindi ako aalis hangga't hindi inuutusan ako ng aking amo." Magsasalita pa sana si Wilhelm, ngunit pinigilan siya ni Phoenix ng nakataas ang kamay. "Tama na, Koronel. Kailangan ko ng access sa isang telepono o radyo para makipag-ugnayan sa Washington at kakailanganin ko...
    
  Sa sandaling iyon ang kampana ay tumunog, at si Wilhelm ay sumugod sa telepono. "Pumunta ka."
    
  "Ilang sasakyang panghimpapawid na may mataas na altitude ang paparating mula sa hilaga, ginoo," iniulat ni Mark Weatherly. "Mas mababang bilis, posibleng turboprop engine. Hinala namin ang mga ito ay mga sasakyan, posibleng bumaba sa mga paratrooper. Ang hukbo ng Iraq ay nag-uulat din ng mga bagong panghihimasok sa komunikasyon. Hindi pa namin napupulot."
    
  "Patuloy na subaybayan at payuhan," sabi ni Wilhelm. Nag-isip siya sandali, pagkatapos ay idinagdag, "Payuhan ang lahat ng mga yunit ng Warhammer na panatilihing handa ang kanilang mga armas, para sa pagtatanggol sa sarili lamang, at upang maalaala ang Avengers pabalik sa base."
    
  "Sir? Sabihin mo ulit-"
    
  "Hindi namin nilalabanan ang mga sinumpaang Turks, Weatherly," putol ni William. "Sinasabi ng aming katalinuhan na kami ay nalampasan na ng hindi bababa sa sampu sa isa, kaya maaaring sila ay magmaneho lamang sa amin kung sila ay magalit nang husto. Ipapaliwanag ko sa kanila na maaari silang mag-buzz sa buong Iraq sa lahat ng gusto nila, ngunit hindi nila kukunin ang base na ito. Alalahanin ang Avengers at lahat ng iba pang unit ng Warhammer na wala sa paningin. Sa sandaling bumalik sila sa bakod, lumipat kami sa isang buong depensibong posisyon, handang itaboy ang lahat ng umaatake. Nakuha mo na?"
    
  "Naiintindihan, sir."
    
  "Payuhan si Jaffar at sabihin sa kanya na gusto kong makipagkita sa kanya at sa kanyang mga kumander ng kumpanya tungkol sa kung ano ang gagawin kung ang mga Turk ay sumalakay," sabi ni Wilhelm. "Maaaring gusto nilang lumaban, ngunit hindi tayo narito para makipag-away." Napatingin siya sa vice president. "Gusto mo pa bang manatili dito, sir? Ito ay maaaring maging mapanganib."
    
  "Tulad ng sinabi ko, Koronel, ako ay nasa isang diplomatikong misyon," sabi ni Phoenix. "Siguro kapag na-realize ng mga Turks na nandito ako, mas mababa ang posibilidad na magsimula silang mag-shoot. Maaari pa akong magsimulang makipag-ayos ng isang tigil-putukan mula rito."
    
  "Mas magaan ang pakiramdam ko kung nasa Baghdad ka man lang, sir," sabi ni Wilhelm, "ngunit maganda at positibo ang boses mo, at maaari akong gumamit ng positibong vibes dito ngayon."
    
  Muling tumunog ang telepono at kinuha ito ni Wilhelm.
    
  "Maganda ang panahon dito, sir. May problema kami: Tumawag ako sa opisina ni Jaffar - wala siya dito. Walang sinuman mula sa OVR management team ang sumasagot sa mga tawag sa telepono."
    
  "Tanungin si Mavlud o Jabbouri kung saan sila nagpunta."
    
  "Wala rin po sila, sir. Sinubukan kong tawagan si Jabbouri sa radyo: walang sumasagot. Lumayo siya sa Tank bago pa man magsimula ang mga pag-atake."
    
  Tumingin si Wilhelm sa bintana ng conference room papunta sa pangunahing palapag ng Tank; siyempre, walang laman ang console ng Turkish liaison officer. "Maghanap ng ilang Haji na namamahala at sabihin sa kanya na pumunta dito sa dobleng pagkakasunud-sunod, Weatherly." Binaba niya ang tawag. "Thompson?"
    
  "Nagsusuri ako, Koronel." Binuksan na ni Chris Thompson ang kanyang portable radio. "Iniulat ng seguridad na ang isang convoy ng mga bus at trak ng militar ay umalis sa base mga isang oras na ang nakalipas, Koronel," sabi niya pagkaraan ng ilang sandali. "Mayroon silang mga tao at kagamitan, ang naaangkop na mga permit, na nilagdaan ni Jaffar."
    
  "Wala bang nakaisip na ipaalam sa akin ang tungkol dito?"
    
  "Sinabi ng mga guwardiya ng gate na mukhang routine ito at mayroon silang mga utos na gawin iyon."
    
  "Mayroon ba sa iyong mga lalaki na nakakita ng anumang mga sundalong Iraqi kahit saan?" Dumagundong si Wilhelm.
    
  "Nagsusuri ako, Koronel." Ngunit masasabi ng lahat sa pamamagitan ng pagmamasid sa hindi makapaniwalang ekspresyon sa mukha ni Thompson kung ano ang sagot: "Kolonel, malinaw ang punong-tanggapan ng IA."
    
  "Walang laman?"
    
  "Ilang sundalo lang ang abala sa pag-alis ng mga hard drive at memory chips mula sa mga computer," sabi ni Thompson. "Parang nag-switch off sila. Gusto mo bang pigilan ko ang mga lalaking ito at tanungin sila?"
    
  Tinakpan ni Wilhelm ang kanyang kamay sa kanyang mukha, pagkatapos ay umiling. "Negative," pagod na sabi niya. "Ito ang kanilang base at ang kanilang mga materyales. Kumuha ng mga larawan at mga pahayag, pagkatapos ay iwanan ang mga ito. Halos ibinalik niya ang telepono sa duyan. "Damn unbelievable," ungol niya. "Ang isang buong brigada ng hukbong Iraqi ay dumampot at umalis?"
    
  "At bago ang pag-atake," idinagdag ni Thompson. "Nakuha kaya nila ito?"
    
  "Hindi mahalaga-wala na sila," sabi ni Wilhelm. "Ngunit isa lang ang masasabi ko sa iyo: hindi na sila babalik sa base na ito maliban kung alam ko muna ang tungkol dito, sigurado iyon. Sabihin mo yan sa mga anak mo."
    
  "Matatapos na, Colonel."
    
  Bumalik si Wilhelm sa bise presidente. "Sir, kailangan mo pa ba ng mga dahilan para bumalik sa Baghdad?"
    
  Sa sandaling ito tumunog ang alarma. Kinuha ni Wilhelm ang telepono at bumaling sa mga display sa harap ng tangke. "Ano ngayon, Weatherly?"
    
  "Ang pinakamalapit na hanay ng Turkish armor na papalapit mula sa hilaga ay sampung kilometro ang layo," sabi ni Weatherly. "Nakita nila ang Piney Two-Three at may hawak na posisyon."
    
  Mabilis na tumakbo si Wilhelm pababa sa kanyang console, ang iba ay sumusunod sa kanyang likuran. Ang video footage mula sa isang Avenger anti-aircraft unit ay nagpakita ng isang dark green armored vehicle na nagpapalipad ng malaking pulang bandila na may puting crescent. Nakataas ang kanyang mga machine gun. Ang imahe ng laser radar ng XC-57 ay nagpakita ng iba pang mga sasakyang nakahanay sa likod nito. "Pangalawa o pangatlo, ito ang Alpha, nakahanda na ang mga sandata, posisyon para magmartsa sa kalsada."
    
  "Acknowledged, Warhammer, we are already on the march," tugon ng Avenger vehicle commander, tinitiyak na ligtas ang kanyang mga sandata at ang mga bariles ng kanyang Stinger missiles at dalawampu"t milimetro na Gatling gun ay nakatutok sa langit at hindi sa Turks.
    
  "Kaya mo bang umatras o tumalikod?"
    
  "Kinukumpirma ko sa dalawa."
    
  "Napakabagal, bumalik, lumiko, at pagkatapos ay bumalik sa base sa normal na bilis," utos ni Wilhelm. "Itago ang iyong mga bariles na nakatutok sa kanila. Sa tingin ko hindi ka nila iistorbo."
    
  "Sana tama ka, Alpha. Dalawa o tatlong kopya lang, on the go."
    
  Ito ay isang tense ng ilang minuto. Dahil nakaharap lang ang camera na nakasakay sa Avenger, nawala ang video feed nila, kaya hindi nila makita kung ang Turkish armored personnel carrier crew ay naghahanda ng anumang anti-tank weapons. Ngunit ang imahe ng XC-57 ay nagpakita na ang mga Turkish na sasakyan ay nakaposisyon habang ang Avenger ay umikot, pagkatapos ay sinundan ito mula sa halos isang daang yarda ang layo habang ito ay pabalik sa base.
    
  "Narito na sila," sabi ni Wilhelm, tinanggal ang kanyang headphone at inihagis ito sa mesa sa harap niya. "Mr. Bise Presidente, sa panganib na sabihin ang halata, ikaw ay magiging panauhin namin sa malapit na hinaharap, sa kagandahang-loob ng Republika ng Turkey."
    
  "Magaling, Koronel," sabi ni Ken Phoenix. "Alam ng mga Turko na maaari nila tayong pasabugin, ngunit pinipigilan nila. Kung nakabawi kami, siguradong aatake na sila."
    
  "Kakampi tayo, di ba?" Sarkastikong sabi ni Wilhelm. "Kahit paano muntik ko nang makalimutan. Dagdag pa, madaling hindi gumanti kung wala kang dapat iganti." Nilingon niya si Chris Thompson. "Thompson, kanselahin ang order ng pag-withdraw, ngunit isara ang base, itayo ang lahat at i-secure ang mga gate at perimeter. Gusto ko ng malakas na presensya ngunit kaunting nakikitang mga armas. Walang bumaril maliban kung babarilin siya. Sa panahon, bantayan ang iba pang darating na Avengers, ipaalam sa kanila na mayroon kaming mga bisita, mga armas na nakahanda. Sa tingin ko ay papayagan sila ng mga Turko."
    
  Wala pang isang oras, isang grupo ng dalawang Turkish armored personnel carrier ang nakaparada sa bawat pangunahing pasukan sa Nakhla Allied airbase. Mukha silang hindi palakaibigan, nakataas ang kanilang mga sandata, at ang mga infantrymen ay nanatili malapit sa kanilang mga sasakyan na may mga riple sa kanilang mga balikat... ngunit hindi nila pinahintulutang lumapit ang sinuman. Tiyak na sarado ang base.
    
    
  IKAANIM NA KABANATA
    
    
  Ang hindi pagkilala sa mga pagkakataon ay ang pinaka-mapanganib at karaniwang pagkakamali na maaari mong gawin.
    
  -MAE JEMISON, ASTRONAUT
    
    
    
  OFFICE OF THE PRESIDENT, CANKAYA, ANKARA, Türkiye
  KINABUKASAN NG UMAGA
    
    
  "Ito na ang ikatlong tawag mula sa Washington, ginoo," sabi ng katulong, ibinaba ang tawag. "Sa pagkakataong ito ay ang Kalihim ng Estado mismo. Parang galit ang boses niya."
    
  Kumaway si Pangulong Kurzat Hirsiz sa isang aide upang tumahimik, pagkatapos ay sinabi sa telepono: "Ituloy ang iyong ulat, Heneral."
    
  "Oo, ginoo," sabi ni Heneral Abdullah Guzlev sa isang secure na satellite phone. "Ang 1st Division ay sumulong sa Tal Afar, hilagang-kanluran ng Mosul. Pinalibutan nila ang air base ng militar at nakuha ang pipeline at pumping station sa Avgan. Maaari pa ring harangan ng mga Iraqi ang daloy mula sa mga bukid ng Baba Gurgur sa silangan at ilipat ang langis mula sa mga bukid sa timog, ngunit ang langis mula sa bukid ng Kuale ay ligtas."
    
  Kahanga-hanga, naisip ni Hirsiz. Ang pagsalakay sa Iraq ay naging mas mahusay kaysa sa inaasahan. "Hindi na-secure ng hukbong Iraqi ang pipeline o pumping station?" tanong niya.
    
  "Hindi po. Mga pribadong kumpanya ng seguridad lamang, at hindi sila lumaban."
    
  Ito ay talagang magandang balita; inaasahan niyang puspusang ipagtanggol ng mga Iraqis ang pipeline at imprastraktura. Ang langis na dumadaloy sa pipeline ng Kirkuk-Ceyhan ay umabot sa 40 porsiyento ng mga kita ng langis ng Iraq. Sa katunayan, isang kawili-wiling pag-unlad ng mga kaganapan... "Napakagaling, Heneral. Kahanga-hanga ang iyong pag-unlad. Magaling. Magpatuloy."
    
  "Salamat, ginoo," patuloy ni Guzlev. "Ang 2nd Division ay sumulong hanggang sa Mosul at nakuha ang southern airport ng Qayyarah. Binomba ng aming air force ang airstrip sa Nakhla, isang Iraqi air base sa hilaga ng lungsod, malapit sa Tall Qaifa, at pinalibutan namin ang airfield. Kasalukuyan kaming nagla-landing ng transport at armed patrol aircraft sa Qayar South Airport."
    
  "Mayroon bang anumang pagtutol mula sa mga Iraqis o Amerikano sa Nakhla?"
    
  "Hindi lumalaban ang mga Amerikano; gayunpaman, hindi kami nakikipag-ugnayan sa anumang pwersang Iraqi na nakabase doon."
    
  "Walang contact?"
    
  "Mukhang umalis sila sa base at umatras sa Mosul o Kirkuk," sabi ni Guzlev. "Kami ay nagbabantay kung sakaling bigla silang lumitaw, ngunit naniniwala kami na hinubad lang nila ang kanilang mga uniporme at nagtatago sa gitna ng populasyon."
    
  "Maaaring maging problema ito sa ibang pagkakataon, ngunit sana ay manatiling nakatago sila ng ilang sandali. Paano ang mga pwersa ni Heneral Ozek?"
    
  "Ang dalawang dibisyon ng Gendarme na kumikilos sa silangan ay nahaharap sa mas malakas na pagtutol kaysa sa iba pang dalawang dibisyon, karamihan ay nakaharap sa mga gerilya ng Peshmerga," tugon ni Guzlev, "ngunit pinalibutan nila ang paliparan sa hilagang-kanluran ng Erbil."
    
  "Inasahan namin ang pagtutol mula sa Peshmerga - kaya't nagpasya kaming magpadala ng dalawang dibisyon ng Gendarme sa silangan, kasama ang natitirang tatlong dibisyon na handang lumipat kung kinakailangan," sabi ni Hirsiz. Ang Peshmerga, na nangangahulugang "mga tumitig sa mukha ng kamatayan" sa Kurdish, ay nagsimula bilang mga Kurdish na mandirigma ng kalayaan na nakipaglaban sa hukbo ni Saddam Hussein laban sa kanyang malupit na pagtatangka na patalsikin ang minoryang Kurdish mula sa mga lugar na mayaman sa langis ng hilagang-silangan ng Iraq na itinuturing ng mga Kurd bilang bahagi ng hinaharap.estado ng Kurdistan. Matapos ang pagsalakay ng US sa Iraq, nakipaglaban ang Peshmerga sa hukbo ni Saddam kasama ang US. lakas. Salamat sa mga taon ng pagsasanay at tulong ng mga Amerikano, ang Peshmerga ay naging isang epektibong puwersang panlaban at tagapagtanggol ng pamahalaang rehiyonal ng Kurdish.
    
  "Kami ay nasa minorya pa rin kung ang sinasabi ng aming katalinuhan ay ang buong lakas ng Peshmerga," patuloy ni Guzlev. "Dapat nating ilipat ang dalawang dibisyon ng gendarme sa timog upang palakasin ang mga linya ng supply at panatilihin ang huling isa sa reserba. Kung ang mga pwersa ni Heneral Ozek ay matatag na makakahawak at makokontrol ang mga highway tatlo at apat na papunta at palabas ng Erbil, kasama ang pag-alis ng mga diskarte sa airport, magkakaroon tayo ng isang malakas na linya ng depensa mula Erbil hanggang Tal Afar at magagawa nating itulak ang Peshmerga sa mga bundok sa silangan ng Erbil."
    
  "Pagkatapos ay ibibigay ko ang utos," sabi ni Hirsiz. "Samantala, makikipag-ayos ako ng tigil-putukan sa mga Iraqis, Kurds at Amerikano. Sa kalaunan ay magkakaroon tayo ng isang uri ng kasunduan sa isang buffer zone, kabilang ang mga multinational na patrol at pagsubaybay, at sa kalaunan ay aalis tayo..."
    
  "At kapag kami ay umatras, sisirain namin ang bawat huling mabahong base ng pagsasanay sa PKK na aming matatagpuan," sabi ni Guzlev.
    
  "Talagang," sabi ni Hirsiz. "Mayroon ka bang casualty report?"
    
  "Ang mga nasawi ay kaunti lamang, ginoo, maliban na si Heneral Ozek ay nag-ulat ng dalawang porsyento na mga kaswalti habang siya ay gumagalaw sa mga lugar na nakararami sa mga Kurdish," sabi ni Guzlev. Sa mga dibisyon ng Jandarma na halos dalawampung libong lalaki bawat isa, ang pagkawala ng apat na raang lalaki sa isang araw ay isang malubhang problema; ang tatlong reserbang dibisyong ito ng Jandarma ay agarang kailangan. "Hindi kami nahihirapang ilikas ang mga patay at sugatan pabalik sa Turkey. Maliit din ang pagkalugi sa eroplano. Ang pinakamasama ay ang pagkawala ng isang transport plane na lumilipad palabas ng Erbil upang magdala ng higit pang mga supply - maaaring nabaril ito ng putok ng kaaway, hindi pa kami sigurado. Isang mabigat na transport helicopter ang nawala dahil sa mga problema sa makina, at isang RF-4E electronic jamming aircraft ang binaril ng isang US reconnaissance aircraft."
    
  "American reconnaissance plane? Paano mabaril ng isang spy plane ang isa sa atin?"
    
  "Hindi alam, sir. Iniulat ng intelligence systems officer na sila ay sinasalakay, na inilarawan niya bilang mataas na antas ng radiation."
    
  "Radyasyon?"
    
  "Iyon ang sinabi niya sandali bago siya nawalan ng kontak sa piloto. Nawala ang piloto at sasakyang panghimpapawid."
    
  "Bakit ang impiyerno ay binabaril tayo ng mga Amerikano gamit ang mga sandatang sinag?" Dumagundong si Hirsiz.
    
  "Kami ay maingat upang mabawasan ang mga kaswalti, militar at sibilyan, sa magkabilang panig, ginoo," sabi ni Guzlev. "Ang mga kumander ng dibisyon ay nasa ilalim ng mahigpit na utos na sabihin sa kanilang mga tauhan na maaari lamang silang magpaputok kung sila ay nababaril, maliban sa mga kilala o pinaghihinalaang teroristang PKK na kanilang nakita."
    
  "Anong klaseng pwersa ang kinakaharap mo, Heneral? Anong units ang kinasasangkutan mo?"
    
  "Kami ay nakakaranas ng magaan na pagtutol sa buong rehiyon, ginoo," iniulat ni Guzlev. "Hindi tayo sinasali ng mga Amerikano sa labanan. Nakakuha sila ng mga matatag na posisyon sa pagtatanggol sa loob ng kanilang mga base at nagpapatuloy sila ng unmanned aerial reconnaissance, ngunit hindi sila umaatake at hindi namin inaasahan na gagawin nila iyon."
    
  "Tama iyan, Heneral - siguraduhing tandaan ito ng iyong mga yunit," babala ni Hirsiz. "Wala tayong indikasyon na sasalakayin tayo ng mga Amerikano hanggang sa salakayin natin sila. Huwag mo silang bigyan ng dahilan para lumabas at makipag-away."
    
  "Binasabi ko ang aking mga heneral bawat oras, ginoo. Alam nila," pag-amin ni Guzlev. "Mukhang nawala ang hukbong Iraqi, malamang na tumakas patungo sa Baghdad o hinubad lamang ang kanilang mga uniporme, itinago ang kanilang mga armas at hinihintay ito tulad ng ginawa nila noong sumalakay ang mga Amerikano noong 2003."
    
  "Hindi ko rin inaasahan na maglalaban sila, Heneral; Mas hindi nila gusto ang PKK kaysa sa atin. Hayaan mo silang magtago."
    
  "Ang mga terorista ng PKK ay tumatakbo, sinusubukang maabot ang mas malalaking lungsod," patuloy ni Guzlev. "Kakailanganin ng mahirap na trabaho upang mahukay ang mga ito, ngunit gagawin namin ito. Umaasa kaming panatilihin sila sa kanayunan upang hindi sila tumakas sa Erbil o Kirkuk at makihalubilo sa populasyon. Ang Peshmerga ay nananatiling isang makabuluhang banta, ngunit hindi pa nila tayo nakikibahagi - sila ay mabangis na tagapagtanggol ng kanilang mga lungsod, ngunit hindi nila tayo inaatake. Maaaring magbago ito."
    
  "Kailangan ng isang diplomatikong solusyon sa Kurdish regional government upang makahanap ng ilang paraan na nagpapahintulot sa amin na maghanap ng mga terorista ng PKK nang hindi kinakailangang labanan ang Peshmerga," sabi ni Hirsiz. "Buong gabing tumawag si Washington para humingi ng paliwanag. Sa tingin ko ngayon na ang oras para makipag-usap sa kanila. Ituloy mo, Heneral. Sabihin sa iyong mga tao: isang trabahong mahusay. Good luck at maligayang pangangaso."
    
  "Magandang balita talaga, sir," sabi ni General Orhan Zahin, secretary general ng National Security Council ng Turkey. "Mas maganda kaysa sa inaasahan. Walang kumakalaban sa amin maliban sa ilang mandirigma ng Peshmerga at mga teroristang PKK." Tumango si Hirsiz ngunit walang sinabi; tila nalilito siya sa pag-iisip. "Hindi ka ba sumasang-ayon, ginoo?"
    
  "Siyempre," sabi ni Hirsiz. "Inaasahan naming mahuhulog sa mga bundok, ngunit kung walang organisadong pagsalungat, ang hilagang Iraq ay malawak na bukas ... lalo na ang Erbil, ang kabisera ng Kurdistan Regional Government, na tumangging supilin ang PKK."
    
  "Ano ang gusto mong sabihin, ginoo?"
    
  "Sinasabi ko na kung pigain natin si Erbil, maaari nating pilitin ang KRG na tulungan tayong tugisin ang mga teroristang PKK," sabi ni Hirsiz. "Alam ng lahat na ang mga kumpanyang pag-aari ng KRG cabinet at senior leadership ay nagpapalabas ng pera sa KRG. Siguro oras na para bayaran sila. Wasakin ang mga negosyong ito, isara ang pipeline ng CPC, isara ang mga tawiran sa hangganan at airspace sa anumang bagay o sinumang nauugnay sa KRG at magsusumamo silang tulungan kami." Bumaling siya kay Defense Minister Jizek. "Kumuha ng listahan ng mga target sa Erbil na partikular na magta-target ng mga asset ng KRG at makipagtulungan kay General Guzlev upang idagdag ang mga ito sa kanyang listahan ng target."
    
  "Kailangan nating mag-ingat sa mission creep, sir," sabi ni Jizek. "Ang aming layunin ay lumikha ng buffer zone sa hilagang Iraq at alisin ito sa PKK. Ang pag-atake kay Erbil ay higit pa sa layuning ito."
    
  "Ito ay isa pang paraan upang sirain ang PKK - upang humingi ng tulong sa mga Iraqis," sabi ni Hirsiz. "Kung gusto nilang wakasan ang aming mga pag-atake at ang aming trabaho, tutulungan nila kaming sirain ang PKK, tulad ng dapat nilang gawin taon na ang nakakaraan." Mukhang nag-aalala pa rin si Jizek, pero tumango siya at gumawa ng notes sa sarili. "Napakagaling. Ngayon ay kakausapin ko si Joseph Gardner at tingnan kung handa siyang tulungan tayo."
    
    
  OVAL OFFICE, WHITE HOUSE, WASHINGTON, DC.
  ILANG ORAS, MAAGANG GABI
    
    
  Nagbeep ang telepono sa tabi ng siko ni Chief of Staff Walter Cordus, at agad niyang kinuha ang telepono. "Tumawag mula sa Ankara, ginoo," sabi niya. "Ang mga senyales ay nagsasabi na ito ay mula mismo sa pangulo."
    
  "Sa wakas," sabi ni Pangulong Joseph Gardner. Nakaupo siya sa kanyang desk na nanonood ng cable news coverage ng pagsalakay sa Iraq kasama ang kanyang national security adviser, si Conrad Carlisle, Secretary of Defense Miller Turner, at Chairman ng Joint Chiefs of Staff, U.S. Marine Corps Gen. Taylor J. Bain. Dumalo sa pamamagitan ng videoconference sina Vice President Kenneth Phoenix mula sa Allied Nakhla Air Base sa Iraq at Secretary of State Stacey Barbeau mula sa Aviano Air Base sa Italy, kung saan siya naglakbay sa halip na magpatuloy sa Iraq mula sa Washington. "Ikonekta ito." Nag-isip siya saglit, saka nakipagkamay. "Hindi, teka, hihintayin ko siya at tingnan kung paano niya ito nagustuhan. Sabihin mo sa kanya na hintayin ako at kakausapin ko siya sa isang minuto."
    
  Lumingon si Gardner sa iba sa Oval Office. "Okay, buong araw naming pinapanood itong shit fly. Ano ang alam natin? Ano ang dapat nating sabihin sa taong nasa kabilang dulo ng telepono?"
    
  "Malinaw na tinatarget ng mga Turko ang mga taguan ng PKK at mga kampo ng pagsasanay at napakaingat na hindi magdulot ng anumang kaswalti sa Iraq o Amerikano," sabi ng tagapayo ng pambansang seguridad na si Conrad Carlisle. "Kung ito nga ang kaso, sinasabi namin sa aming mga lalaki na humiga at lumayo dito. Pagkatapos ay sasabihin namin sa mga Turko na umatras kung sakaling may mga hindi inaasahang kahihinatnan."
    
  "Mukhang makatwiran sa akin," sabi ni Gardner. "Sila ay gumagalaw nang malalim sa Iraq, hindi ba, higit pa kaysa sa kanilang karaniwang mga pagsalakay sa cross-border?" Lahat ng nasa Oval Office at nasa video conference ay tumatango-tango. "Kung gayon ang tanong ay, mananatili ba sila?"
    
  "Matatagalan sila dito para patayin ang sinumang rebeldeng PKK na makikita nila, at pagkatapos ay sigurado akong aalis sila," sabi ng Kalihim ng Estado na si Stacy Ann Barbeau sa kanyang secure na linya ng video conference mula sa Italy. "Dapat tayong tumawag sa United Nations na subaybayan sa lalong madaling panahon kung sakaling si Kurzat Hirciz ay hindi na namamahala at ang hukbo ng Turkey ay gustong pumunta sa kaguluhan."
    
  "Hindi nila gagawin iyon sa aking relo, Stacy," sabi ni Gardner. "Hindi ko kukunsintihin ang pagdanak ng dugo habang naroon ang mga sundalong Amerikano at hindi sapat ang lakas ng mga Iraqi para protektahan ang sarili nilang mga tao. Maaari nilang harapin ang kanilang sariling mga rebeldeng Kurdish sa kanilang sariling bansa kung gusto nila, ngunit hindi sila gagawa ng genocide sa harap ng mga sundalong Amerikano.
    
  "Sa tingin ko ay sasang-ayon sila sa mga international monitor, Mr. President," sabi ng Kalihim ng Estado na si Stacy Ann Barbeau, "ngunit gugustuhin nilang lumikha ng buffer zone sa hilagang Iraq na may 24 na oras na internasyonal na pagsubaybay na naghahanap ng aktibidad ng PKK."
    
  "Maaari ko ring mabuhay kasama iyon," sabi ni Gardner. "Okay, Walter, ikonekta mo si Hirsiz."
    
  Makalipas ang ilang sandali: "G. Presidente, magandang hapon po, ito po si President Hirsiz. Salamat sa pakikipag-usap sa akin, sir."
    
  "Talagang natutuwa akong makita kang okay," sabi ni Gardner. "Wala kaming narinig mula sa iyo mula nang magdeklara ng state of emergency sa bansa. Hindi mo pa sinasagot ang mga tawag namin."
    
  "Pasensiya na po, sir, pero sa nakikita niyo po, napakaseryoso ng mga bagay-bagay dito at halos tuloy-tuloy akong naging abala. Ipinapalagay ko na ang panawagang ito ay may kinalaman sa ating patuloy na operasyon laban sa terorismo sa Iraq?"
    
  Nanlaki ang mga mata ni Gardner sa hindi makapaniwala sa narinig. "Hindi sir, ang tinutukoy ko ay ang pagsalakay mo sa Iraq!" Sumabog si Gardner. "Dahil kung anti-terrorism operation lang ito, sigurado ako na sasabihin mo sa amin kung kailan, saan at paano mo ito sisimulan, hindi ba?"
    
  "Mr. President, with all due respect, hindi kailangan ang ganyang tono," sabi ni Hirsiz. "Kung maaari kong ipaalala sa iyo, ginoo, ito ay isang kawalan ng paggalang na tulad nito na naging sanhi ng poot sa pagitan ng ating mga bansa sa unang lugar."
    
  "At maaari ko bang ipaalala sa iyo, Ginoong Pangulo," sagot ni Gardner, "na ang mga Turkish warplanes ay mga base ng pambobomba at mga instalasyon na pinamamahalaan ng mga Amerikano? Maaari ko rin bang ipaalala sa iyo na ipinadala ko sina Vice President Phoenix at Secretary Barbeau sa isang diplomatikong misyon sa Iraq upang makipagkita sa kanilang mga katapat, at ginamit ng Turkey ang pulong bilang takip sa pag-atake sa mga posisyon sa loob ng Iraq, na naglagay sa Bise Presidente sa mortal na panganib? Ang Bise Presidente ay isang emisaryo ng Estados Unidos ng Amerika at ang aking personal na kinatawan. Wala kang karapatan na magsimula ng labanan habang ikaw ay..."
    
  "Hindi ko kailangan ang iyong mga paalala, ginoo!" putol ni Hirsiz. "Hindi ko kailangan ng mga lektura tungkol sa kung kailan maaaring gumawa ng aksyong militar ang Turkey laban sa mga terorista na nagbabanta sa ating mga tao! Gagawin ng Republika ng Turkey ang lahat ng kailangan para protektahan ang ating lupain at ang ating mga tao! Ang Amerika at Iraq ang dapat tumulong sa atin na talunin ang mga terorista! Kung wala kang gagawin, dapat tayong mag-isa."
    
  "Hindi ko sinusubukan na magbigay ng panayam sa sinuman, ginoo," sabi ni Gardner, na kinokontrol ang kanyang galit, "at sumasang-ayon ako na ang Turkey o anumang ibang bansa ay maaaring gumawa ng anumang mga hakbang na kinakailangan upang maprotektahan ang pansariling interes nito, maging ang preemptive na aksyong militar." Ang hinihiling ko lang, sir, ay ipaalam muna ang Washington at humingi ng payo at tulong. Ito ang ginagawa ng mga kaalyado, tama ba ako?"
    
  "Mr. Presidente, mayroon kaming lahat ng intensyon na ipaalam sa iyo bago ang pagsiklab ng labanan, kung pinahihintulutan ng oras," sabi ni Hirsiz. Iginala ni Gardner ang kanyang mga mata sa hindi makapaniwala, ngunit walang sinabi. "Ngunit hindi iyon nangyari".
    
  "Ito ang parehong bagay na sinabi mo bago ang pag-atake sa hangganan na pumatay ng higit sa isang dosenang mga Amerikano," interjected ng pangulo. "Malinaw, hindi mo nararamdaman ang pangangailangan na kumunsulta sa Washington sa isang napapanahong paraan."
    
  "Paumanhin, Ginoong Pangulo, ngunit ang sinasabi ko sa iyo ay totoo - may napakalaking presyon sa amin na kumilos bago mangyari ang isa pang kamatayan," sabi ni Hirsiz. "Ngunit sa pagkakataong ito, lubos kaming nag-iingat upang mabawasan ang mga sibilyan na kaswalti. Inutusan ko ang aking Ministro ng Depensa na ipaalam at palagiang paalalahanan ang ating mga dibisyong kumander na ang mga teroristang PKK lamang ang dapat puntiryahin. Gumawa kami ng mga pambihirang hakbang upang mabawasan ang mga sibilyan na kaswalti."
    
  "At kinikilala ko ang mga pagsisikap na iyon," sabi ni Gardner. "Sa pagkakaalam ko, wala ni isang Amerikano o Iraqi ang napatay. Ngunit may mga pinsala at malaking pagkalugi at pinsala sa mga kagamitan at istruktura. Kung magpapatuloy ang labanan, maaaring mangyari ang pagdanak ng dugo."
    
  "Gayunpaman, sa abot ng aking kaalaman, ginoo, nagkaroon na ng makabuluhang, sinadya at matinding pagkawala ng kagamitan ng Turko-at kahit isang pagkamatay na dulot ng mga pwersang Amerikano."
    
  "Ano? Amerikano? Nagulat si Gardner sa kanyang national security adviser at secretary of defense. "Natitiyak ko na wala sa aming mga yunit ng labanan ang nakipagbakbakan sa sinuman, lalo na sa mga tropang Turko. Dapat may pagkakamali."
    
  "Kaya tinatanggihan mo na ang isang US Flying Wing reconnaissance aircraft ay nasa orbit sa hilagang Iraq na may mga utos na gumamit ng beam weapons para barilin ang isang Turkish combat support aircraft?"
    
  "Flying wing... scout plane... beam weapon...?"
    
  "Maraming araw na naming pinapanood ang eroplanong ito na lumilipad malapit sa hangganan ng Turkey, ginoo," sabi ni Hirsiz. "Bagaman ito ay kahawig ng isang American stealth bomber, tiniyak ng aming mga intelligence analyst sa aming gobyerno na ito ay isang walang armas na surveillance aircraft na pagmamay-ari at pinamamahalaan ng isang pribadong kontratista ng United States Army. Air Attache &# 233; sa American Embassy sa Ankara inamin na ito ay totoo.
    
  "Malinaw na mali ang aming mga analyst at nagsinungaling sa amin ang iyong ambassador dahil ang mga crew ng combat support aircraft ay nag-ulat na sila ay inatake ng parehong sasakyang panghimpapawid," patuloy ni Hirsiz. "Iniulat ng nakaligtas na tripulante na ang tinatawag na reconnaissance aircraft ay talagang nagpapaputok ng tinatawag niyang beam weapon; iniulat niyang nakaramdam siya ng matinding init, sapat na ang lakas kaya napatay nito ang piloto at nawasak ang eroplano. Itinatanggi mo ba na ang naturang sasakyang panghimpapawid ay nagpapatakbo sa panahon ng aming mga operasyon sa Iraq, Ginoong Pangulo?"
    
  Napailing ang Pangulo sa pagkalito. "Mr. Presidente, wala akong alam tungkol sa gayong sasakyang panghimpapawid, at tiyak na hindi ako nag-utos ng anumang sasakyang panghimpapawid ng Amerika na atakehin ang sinuman, pabayaan ang isang sasakyang panghimpapawid ng Allied," sabi niya. "Aalamin ko kung sino iyon at sisiguraduhin kong hindi na mauulit ang ganito."
    
  "Ito ay maliit na aliw sa pamilya ng piloto na namatay sa pag-atake, ginoo."
    
  "Hahanapin ko ang mga responsable, Mr. Presidente, at kung ito ay sinasadyang pag-atake, sila ay parurusahan, na ipinangako ko," sabi ni Gardner. "Ano ang intensyon ng Turkey sa Iraq, sir? Kailan ka magsisimulang mag-withdraw ng tropa?"
    
  "Umuurong? Sinabi mo bang 'retreat', sir?" Tanong ni Hirsiz sa mataas, theatrically di makapaniwalang boses. "Hindi inaalis ng Türkiye ang mga tropa, ginoo. Hindi kami aalis hangga't hindi napapatay o nahuhuli ang bawat teroristang PKK. Hindi namin sinimulan ang operasyong ito at ipagsapalaran ang libu-libong buhay at bilyun-bilyong mahahalagang kagamitan para lamang makabalik bago matapos ang trabaho."
    
  "Sir, ang Turkey ay nakagawa ng isang gawa ng armadong pagsalakay laban sa isang mapayapang bansa," sabi ni Gardner. "Maaaring ikaw ay nangangaso ng mga terorista, ginoo, ngunit ginagawa mo ito sa mga dayuhang lupa, tinatakot ang mga inosenteng sibilyan at sinisira ang ari-arian ng isang soberanong bansa. Hindi ito papayagan."
    
  "At paano naiiba ang ating mga aksyon sa pag-atake ng Amerika sa Iraq, Mr. President?" tanong ni Hirsiz. "Doctrine mo, di ba, na manghuli at sirain ang mga terorista saanman sila naroroon, sa anumang oras na gusto mo? Ganoon din ang ginagawa natin."
    
  Nag-alinlangan si Joseph Gardner. Tama ang bastard, naisip niya. Paano ako tututol sa pagsalakay ng Turkey sa Iraq gayong iyon mismo ang ginawa ng Estados Unidos noong 2003? "Um...Mr. President, alam mo na hindi ito pareho..."
    
  "Ganoon din po sir. May karapatan tayong ipagtanggol ang ating sarili, tulad ng ginagawa ng Amerika."
    
  Buti na lang at may hawak si Walter Cordus ng postcard na may mga letrang "UN" na nakalagay. Tumango si Gardner nang maluwag, pagkatapos ay nagsalita: "Ang pagkakaiba, ginoo, ay nakatanggap ang Estados Unidos ng pahintulot na salakayin ang Iraq mula sa United Nations Security Council. Hindi ka naghahanap ng ganoong klase ng pag-apruba."
    
  "Maraming taon na kaming naghahanap ng pag-apruba na ito, ginoo," sabi ni Hirsiz, "ngunit palagi kaming tinatanggihan. Ang pinakamagandang bagay na magagawa mo o ng United Nations ay ideklara ang PKK bilang isang teroristang organisasyon. Kami ay pinahintulutan na pangalanan sila, ngunit maaari nilang patayin ang mga Turk nang walang parusa. Napagpasyahan naming tanggapin ang mga bagay sa aming sariling mga kamay."
    
  "Ang America ay inalok din ng tulong ng maraming iba pang mga bansa sa pagsisikap nitong tugisin ang mga terorista at jihadist ng al-Qaeda," sabi ni Gardner. "Ang sorpresang pag-atake na ito ay mukhang isang pagsalakay kaysa sa isang anti-terorismo na operasyon."
    
  "Nag-aalok ka ba ng tulong, Mr. President?" tanong ni Hirsiz. "Tiyak na mapapabilis nito ang aming pag-unlad at masisiguro ang mas mabilis na pag-urong."
    
  "Mr. Presidente, ang Estados Unidos ay nag-alok ng tulong sa pangangaso sa mga terorista ng PKK sa maraming pagkakataon sa nakaraan," sabi ni Gardner. "Nagbigay kami ng katalinuhan, armas at mapagkukunang pinansyal sa loob ng maraming taon. Ngunit ang layunin ay upang maiwasan ang bukas na digmaan at mga paglabag sa mga hangganan ng soberanya - upang maiwasan ang eksaktong nangyari, at kung ano ang iba pang mga sakuna na maaaring mangyari kung ang labanan ay hindi tumigil."
    
  "Kami ay nagpapasalamat sa iyong tulong, ginoo," sabi ni Hirsiz. "Ang Türkiye ay palaging magpapasalamat. Ngunit hindi ito sapat para matigil ang pag-atake ng terorista. Hindi kasalanan ng America. Pinilit kaming kumilos ng walang awa na PKK. Anumang tulong na maibibigay mo sa hinaharap ay tiyak na magiging lubhang kapaki-pakinabang at lubos na pinahahalagahan."
    
  "Ikinalulugod naming tulungan kang tugisin ang mga terorista, Ginoong Pangulo," sabi ni Gardner, "ngunit bilang tanda ng mabuting pananampalataya, nais naming itanong kung ang isang puwersang pangkapayapaan ng United Nations ay maaaring palitan ang mga tropang pang-ground ng Turkey, at kung ikaw ay maaaring payagan ang mga internasyonal na tagamasid at tauhan ng mga ahensyang nagpapatupad ng batas na magpatrolya sa hangganan ng Turkish-Iraqi.
    
  "Ikinalulungkot ko, Ginoong Presidente, ngunit hindi ito nararapat," sabi ni Hirsiz. "Kami ay kumbinsido na ang United Nations ay isang hindi epektibong puwersa at walang pag-unlad sa anumang lugar sa mundo kung saan ang mga peacekeeper nito ay naka-deploy. Sa katunayan, naniniwala kami na ang mga naturang pwersa ay magiging bias laban sa Turkey at pabor sa minoryang Kurdish, at ang paghahanap sa mga teroristang PKK ay mauupuan sa likuran. Hindi sir, hindi tatanggap ng mga peacekeeper ang Türkiye sa oras na ito."
    
  "Sana maging willing kayo ni Prime Minister Akas na pag-usapan ang bagay na ito, sir? Sa pamamagitan ng paraan, inaasahan kong marinig mula sa Punong Ministro. Okay lang siya? Hindi namin siya nakita o narinig mula sa kanya."
    
  "Sa tingin ko ay makikita mo na ang Punong Ministro ay kasing tatag sa isyung ito gaya ko, Ginoong Pangulo," sabi ni Hirsiz nang patago, hindi pinansin ang mga tanong ni Gardner. "Ang mga tagamasid sa internasyonal ay magpapalubha lamang sa sitwasyon ng seguridad, kultura, etniko at relihiyon na mga tensyon sa rehiyon. Natatakot ako na walang puwang para sa kompromiso sa ngayon."
    
  "Naiintindihan ko. Gusto ko ring pag-usapan si Vice President Phoenix," patuloy ni Gardner. "Napilitan siyang iwasan ang mga Turkish warplanes at ground forces habang lumilipad sa Erbil para sa aming nakatakdang pag-uusap."
    
  "Ito ay isang hindi magandang pangyayari, sir. Tinitiyak ko sa iyo na walang ginawang pagtatangkang atakehin ang anumang sasakyang panghimpapawid. Sa pagkakaalam natin, walang air force ang PKK. Nasaan na ang Bise Presidente, sir?"
    
  "Ang bise presidente ay epektibong isang bilanggo ng Turkish army at air force sa Iraqi air base sa Tall Qaifa, hilaga ng Mosul," sabi ni Gardner, na maingat na isinasaalang-alang kung dapat niyang ibunyag ang impormasyong ito. "Napapalibutan ito ng mga tropang Turkish at paulit-ulit na binaril ng mga eroplanong pandigma ng Turkey. Tiyak na natatakot siya para sa kanyang kaligtasan. Hinihiling ko na ang lahat ng pwersa ng Turko ay lumikas sa lugar at payagan ang Bise Presidente na umalis sa base at magpatuloy sa kanyang susunod na destinasyon.
    
  "Ang kanyang susunod na destinasyon?"
    
  "Ang kanyang orihinal na destinasyon: Erbil," sabi ni Gardner. "May misyon pa rin ang Bise Presidente: makipag-ayos sa pagitan ng Iraq, America, Kurdish Regional Government at Turkey para durugin ang PKK at maibalik ang kapayapaan, seguridad at kaayusan sa rehiyon ng hangganan."
    
  "Matataas na mga layunin, iyon ay," sabi ni Hirsiz nang hindi maalis. Nagkaroon ng makabuluhang paghinto sa kabilang dulo ng linya; pagkatapos: "Mr. Presidente, ikinalulungkot ko, ngunit ang sitwasyon ng seguridad ay ganap na hindi matatag at hindi tiyak sa buong hilagang Iraq at timog Turkey. Walang makakagarantiya ng seguridad ng bise presidente sa mga lungsod, lalo na ang mga kontrolado ng mga Kurd at pinamumugaran ng PKK."
    
  "Kaya pananatilihin mo ang bise presidente sa bilangguan sa Iraq? Ito ba ang gusto mong sabihin sa akin, sir?"
    
  "Siyempre hindi, sir," sagot ni Hirsiz. "Iniisip ko lang ang kaligtasan ng bise presidente, wala nang iba." Nagkaroon ng isa pang mahabang paghinto; pagkatapos: "Isinusumpa ko sa aking karangalan na titiyakin ko na ang Bise Presidente ay ligtas na i-escort sa hangganan ng Turkey sa ilalim ng mahigpit na seguridad, kasama ang buong kooperasyon ng iyong Secret Security Service, at mula doon ay maaari siyang ihatid sa American air base sa Incirlik para sa kanyang pagbabalik sa Estados Unidos." States. Ipinapangako ko rin na ang mga puwersa ng Turko ay hindi makikialam kahit kaunti kung magpasya ang Bise Presidente na pumunta sa Baghdad. Ngunit dahil ang mga tropang Turkish ay hindi pa sumulong sa timog kaysa sa Mosul, hindi ko magagarantiya ang kaligtasan nito. Natatakot ako na ang paglalakbay ay hindi inirerekomenda sa ngayon."
    
  "Hayaan mo akong ituwid ito, G. Hirsese-sinasabi mo ba sa akin na ikaw ang magdidikta ng mga tuntunin, ruta, at mga pamamaraan kung saan ang Bise Presidente ng Estados Unidos ng Amerika ay maaaring maglibot sa isang soberanong bansa na hindi sa iyo? " hindi makapaniwalang tanong ni Gardner. "Hayaan akong payuhan ka, ginoo: Ipapadala ko ang Pangalawang Pangulo o sinumang iba pa kung kailan ko gusto, sa anumang lugar, sa Iraq o anumang iba pang mapagkaibigang bansa, at sumusumpa ako sa Diyos, kung makita o makatanggap ako ng anumang indikasyon na Kung kahit sino ay gumawa ng kahit isang kilos sa kanyang direksyon na may kaunting pag-iisip ng pinsala, titiyakin ko na siya ay itulak sampung talampakan sa lupa. Nililinaw ko ba ang sarili ko, sir?"
    
  "Bastos at maingay gaya ng dati, ngunit naiintindihan ko," sabi ni Hirsiz sa ganap na neutral na tono.
    
  "Siguraduhing gagawin mo ito, ginoo," sabi ni Pangulong Gardner. "At kailan ko aasahan na magkaroon ng direktang pakikipag-usap sa Punong Ministro tungkol sa emerhensiya at magsimula ng isang diyalogo upang malutas ang isyu ng pag-alis ng tropa mula sa Iraq?"
    
  "Maiintindihan na abala si Punong Ministro Akas, ginoo, ngunit agad kong ipaparating sa kanya ang iyong kahilingan. Salamat sa pakikipag-usap mo sa akin, ginoo. Mangyaring panatilihin kami sa iyong mga panalangin hanggang sa muli kaming magsalita-"
    
  "Sabihin mo sa akin, Ginoong Hirsiz," putol ni Gardner, "buhay pa ba si Punong Ministro Akas, at kung gayon, nasa kapangyarihan pa ba siya?" Ang mga heneral ba ay namumuno na ngayon sa Turkey, at ikaw ba ay presidente sa pangalan lamang?"
    
  Isa pang mahabang paghinto; pagkatapos: "Ako ay nasaktan sa iyong mga insinuations, ginoo," sabi ni Hirsiz. "Wala na akong sasabihin sa iyo. Magkaroon ka ng magandang araw". At naputol ang koneksyon.
    
  "Bastard," hingal na sabi ni Gardner, ibinaba ang tawag. "Sino sa tingin niya ang kausap niya?" Huminto siya, nagpaputok nang napakainit, pagkatapos ay halos sumigaw, "Ano iyon tungkol sa isang stealth bomber na lumilipad sa ibabaw ng Turkey na may damn ray gun? ano yun?"
    
  "Mayroong isang yunit lamang na nagpapalipad ng isang surveillance aircraft tulad ng inilarawan ni Hirsiz: Scion Aviation International," sabi ni Defense Secretary Miller Turner.
    
  "Ibig mong sabihin...McLanahan Organization?" hindi makapaniwalang tanong ni Gardner. "Nagdala ba siya ng mga sinag na armas sa Iraq?"
    
  "Wala akong alam tungkol sa mga armas ng radiation. Tiyak na hindi siya awtorisadong magdala ng anumang mga nakakasakit na armas sa Iraq o kahit saan pa," sabi ni Turner. "Ngunit kung sinuman ang may ganoong high-tech na armas, ito ay McLanahan."
    
  "I've had enough-alisin mo siya rito, at gawin mo ngayon." Itinuro ni Gardner ang kanyang daliri sa kanyang defense secretary na parang punyal. "Ilabas ang kanyang asno sa Iraq at dalhin siya sa ESTADOS ngayon. Gusto kong kanselahin ang kanyang mga kontrata at ang lahat ng mga pondo na inutang sa kanya at sa kanyang kumpanya ay nagyelo hanggang sa magkaroon ako ng hustisya na mag-imbestiga sa kanya at sa kanyang mga aktibidad. Tumango si Turner at kinuha ang telepono. "Marahil ay makakakuha tayo ng higit na kooperasyon mula sa mga Turko kung magbubukas tayo ng imbestigasyon sa McLanahan."
    
  "Ipinaliwanag sa akin ni McLanahan ang nangyari, Mr. President," sabi ni Vice President Phoenix mula sa Allied Nala Air Base. "Lubos na na-jam ng mga Turko ang base - pinutol nila ang lahat ng mga komunikasyon at mga channel ng paghahatid ng data mula sa mga sensor. Gumamit si McLanahan ng defensive laser sakay ng kanyang unmanned surveillance aircraft upang..."
    
  "Defensive laser? Ano ito? Binaril niya ang isang Turkish plane gamit ang laser...?"
    
  "Para lamang i-off ng Turkish plane ang jamming," sabi ni Phoenix. "Hindi niya alam na papatayin niya ang piloto. Binaril ng mga Turko ang spy plane."
    
  "Serves him right," sabi ng pangulo. "Tiyak na alam niya na ang laser ay makakasama sa piloto; sinusubok niya ang bagay na ito, hindi ba? Siya ay nananatiling responsable sa pagkamatay ng piloto. Gusto ko siyang makulong at makasuhan."
    
  "Kung hindi niya pinatay ang jamming na iyon, maaari na akong lumipad sa gitna ng pag-atake ng Turkish," sabi ni Phoenix. "Siya ay kumilos nang responsable laban sa isang hindi kilalang pag-atake sa teatro, ginagawa kung ano mismo ang kinontrata sa kanya na gawin."
    
  "Hindi niya kinuha ang kanyang sarili upang pumatay ng mga tao, Ken," sabi ng presidente. "Walang Amerikano ang may pananagutan sa pagpatay sa sinuman sa Iraq, pati na sa isang kaalyado. Dapat nandoon tayo para tumulong at magsanay, hindi barilin ang mga tao gamit ang mga laser. Ginawa ni McLanahan ang palagi niyang ginagawa: ginagamit niya ang anumang puwersa na iuutos niya upang malutas ang isang problema, anuman ang mangyari o kung sino ang kanyang pinapatay o sinasaktan habang ginagawa ito. Kung gusto mong tumestigo sa ngalan niya, Ken, maging bisita ka, pero sasagutin niya ang ginawa niya." Walang natanggap na sagot si Phoenix. "Miller, gaano kabilis mo madadala si McLanahan sa States?"
    
  "Depende sa ginagawa ng mga Turko, maaari akong magpadala ng eroplano mula sa Baghdad at sunduin siya ngayong gabi."
    
  "Gawin mo".
    
  Tumango si Turner.
    
  "Mr. President, nandito si Colonel Wilhelm sa Nala, pinapanatili ang lahat ng kanyang pwersa sa loob ng base," sabi ni Vice President Phoenix. "Dito, sa labas ng base, mayroong isang kumpanya-sized na detatsment ng Turks, ngunit lahat ay sinusubukan na panatilihin ang isang mababang profile. Binigyan pa namin ng pagkain at tubig ang mga Turko."
    
  "Ito ay nagpapakita lamang sa akin na ang mga Turko ay hindi gusto ng digmaan maliban kung ikaw ay isang card-carrying na miyembro ng PKK," sabi ng pangulo. "Ano ang ginagawa ng hukbong Iraqi? Sana hindi rin sila dumikit?"
    
  "Napakababa, Mr. President - sa katunayan, inilikas nila ang base at wala nang matagpuan."
    
  "Ano?"
    
  "Tumayo lang sila at umalis sa base," sabi ni Phoenix. "Umalis ang lahat at sinira nila ang lahat ng hindi nila madala."
    
  "Bakit? Bakit nila gagawin iyon?" - kumulog ang pangulo. "Bakit natin sila tinutulungan kapag sila ay lumipad at tumakas sa unang tanda ng problema?"
    
  "Mr. Presidente, gusto kong pumunta sa Baghdad at makipag-usap sa Pangulo at Punong Ministro ng Iraq," sabi ni Vice President Phoenix. "Gusto kong malaman kung ano ang nangyayari."
    
  "Jeez, Ken, wala ka bang sapat na aksyon para sa isang sandali?"
    
  "Sa tingin ko hindi, Mr. President," nakangiting sabi ni Phoenix. "Gayundin, gustung-gusto kong paliparin itong tilt-rotor contraption. Ang mga marino ay hindi lumilipad nang mabagal at maluwag maliban kung talagang kailangan nila."
    
  "Kung seryoso ka sa pagpunta, Ken, makipagkita sa commander ng Army at sa iyong Secret Service staff at alamin ang pinakaligtas na paraan para mapunta ka sa Baghdad," sabi ng presidente. "Hindi ko gusto ang ideya na ikaw ay nasa gitna ng isang pagsalakay, ngunit ang pagkakaroon mo mismo sa bansa ay maaaring makatulong sa mga bagay. Hindi ako nagtitiwala sa mga Turko hangga't kaya ko, kaya aasa kami sa sarili naming mga lalaki para ligtas kang maihatid sa kabisera. Sana lang ay huwag tayong iwanan ng mga Iraqi, kung hindi, maaaring maging masama doon. I-post mo ako at mag-ingat ka."
    
  "Oo, Mr. Presidente."
    
  "Stacy, nais kong dalhin ka sa Ankara o Istanbul sa lalong madaling panahon, ngunit maaaring kailanganin nating maghintay hanggang sa huminahon ang mga bagay," sabi ng pangulo. "Paano ang tungkol sa isang pagpupulong sa mga kinatawan ng alyansa ng NATO sa Brussels - sama-sama nating mailalagay ang sapat na presyon sa Turkey upang pilitin silang bawiin ang kanilang mga tropa."
    
  "Magandang ideya, Ginoong Pangulo," sabi ni Barbeau. "Kukunin ko ito ngayon din."
    
  "Sige. Sabihin sa Punong Ministro ng Turkey na ang suspek sa pagbagsak ng kanilang espiya na eroplano ay nasa aming kustodiya sa loob ng ilang oras; ito ay dapat gawin silang mas kasiya-siya."
    
  "Yes, Mr. President," sabi ni Barbeau at ibinaba ang tawag.
    
  "Miller, ipaalam sa akin kapag si McLanahan ay pabalik na sa States para maipaalam ko sa Ankara," sabi ng pangulo. "Gusto kong mag-alok sa kanila ng ilang karot bago ako magsimulang maghagis ng spanner sa mga gawa, at si McLanahan ay dapat na maging isang mahusay na karot. Salamat sa inyong lahat."
    
    
  COMMAND AND CONTROL CENTER, ALLIED AIR BASE NAKHLA, IRAQ
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Sabi ko, ito ay masyadong mapanganib, mga master," iritadong sabi ni Jack Wilhelm. Siya ay nasa kanyang console sa Reservoir, pinag-aaralan kung anong maliit na impormasyon ang dumarating sa kanya. "Itinigil ng mga Turko ang lahat ng aerial reconnaissance at pinaghigpitan ang mga paggalaw ng tropa sa loob at paligid ng base. Masyadong tense ang lahat ngayon. Kung susubukan naming lumabas sa crash site, baka matakot sila. At saka, hindi ka pa rin maganda."
    
  "Kolonel, isang-kapat ng isang bilyong dolyar na halaga ng kagamitan ang nakatambak doon, wala pang dalawang milya mula sa bakod," ang sabi ni John Masters. "Hindi mo maaaring hayaan ang mga Turks at lokal na makatakas dito. Ang ilan sa mga ito ay classified."
    
  "Ito ay isang crash site, mga master. Nawasak ito-"
    
  "Kolonel, ang aking mga eroplano ay hindi gawa sa manipis na aluminyo - sila ay pinagsama-sama. Sila ay isang daang beses na mas malakas kaysa sa bakal. Ang talunan ay mabagal na lumilipad at papalapit sa lupa. May isang magandang pagkakataon na ang ilang mga sistema at avionics ay nakaligtas sa epekto. Kailangan kong pumunta doon para ibalik ang kaya ko bago-"
    
  "Mga Guro, mayroon akong mga utos: walang lumalabas sa base, kasama kayo," giit ni Wilhelm. "Ang hukbo ng Turkey ay may kontrol sa sitwasyon doon at hindi ko isasapanganib ang isang komprontasyon sa kanila. Pinapayagan nila ang pagkain, tubig at mga suplay na ipasok at ilabas - sapat na iyon para sa akin ngayon. Sinusubukan naming makipag-ayos sa mga Turks tungkol sa pag-access sa mga nasira, ngunit asar sila dahil ginamit mo ito para barilin ang isa sa kanilang mga eroplano. Kaya tigilan mo na ako hanggang sa lumamig na sila at magsimulang makipag-usap sa atin, okay?"
    
  "Bawat kahon na aalisin nila sa crash site ay nagkakahalaga ako ng pera, Koronel."
    
  "Paumanhin tungkol sa iyong pera, Doc, ngunit talagang hindi ako nagbibigay ng fuck ngayon," sabi ni Wilhelm. "Alam kong tinulungan mo ako sa pamamagitan ng pagbaril sa espiya na eroplano, ngunit sa ngayon ay wala tayong pagpipilian."
    
  "Pagkatapos ay pupunta ako doon at susubukan ang aking kapalaran sa mga Turko."
    
  "Doc, sigurado akong matutuwa ang mga Turko na makipag-chat sa iyo ngayon," sabi ni Wilhelm. "Makukuha nila ang iyong mga laser, lahat ng nangungunang sikretong itim na kahon, ang taong nagdisenyo at nagtayo ng lahat ng ito, at ang gumamit ng mga ito para barilin ang isa sa kanilang mga eroplano at patayin ang isa sa kanilang mga sundalo. Kung hindi mo gusto ang lasa ng truth serum o ayaw mong bunutin ang iyong mga kuko gamit ang pliers, sa tingin ko mas ligtas ka sa likod ng mga rehas." Dahil dito ay napalunok si John Masters, naging mas maputi kaysa sa hitsura niya noon, at tumahimik. "Akala ko hindi. I think we're damn lucky hindi nila hinihingi na ibigay ka namin sa kanila ngayon. Ikinalulungkot ko ang iyong mga gamit, Doc, ngunit manatili ka." Pinagmasdan niyang tumalikod si John at hindi niya maiwasang makaramdam ng kaunting awa sa kanya.
    
  "Sa tingin ko ay tinakot mo siya, Koronel," sabi ni Patrick McLanahan. Tumayo siya kasama ng Security Director na si Chris Thompson sa tabi ng console ni Wilhelm. "Sa tingin mo ba ay pahihirapan siya ng mga Turko?"
    
  "Paano ko nalaman, Heneral?" ungol ni Wilhelm. "Gusto ko lang na ihinto niya ang panggugulo sa akin hanggang sa ayusin ko ito at hanggang sa may nagsabi sa akin sa Washington o Ankara na huminto. Ngunit ang pagkawasak ng "Phantom" na ito ay hindi makalulugod sa mga Turko. Pinag-aralan niya ang isa sa mga screen ng data na may na-update na impormasyon sa trapiko ng hangin. "Nagdadala ka pa ba ng isa sa iyong mga eroplano ngayong gabi? Hindi pa ba sapat na mga eroplano ang nawala sa iyo?"
    
  "Ito ay hindi isang XC-57, ito ay isang regular na 767 freighter," sabi ni Patrick. "Nadalisay na ito at naipakita ng mga Turko."
    
  "Bakit ka mag-abala? Alam mo namang matatanggal ang kontrata mo diba? Ang pagbaril sa Phantom na ito - gamit ang isang laser, hindi kukulangin - ay dadalhin ka sa mainit na tubig. Maswerte ka kung hindi siya haharangin ng mga Turko at pipilitin siyang mapunta sa Turkey."
    
  "Kung gayon, kakailanganin ko pa rin ng isang cargo ship upang simulan ang paglipat ng aking mga gamit palabas ng bansa ngayong nabaril na nila ang Loser."
    
  "Desisyon mo ito, Heneral," sabi ni Wilhelm, nanginginig ang kanyang ulo. "Sa palagay ko inaprubahan ng mga Turko ang paglipad para lang ma-intercept ito, pilitin itong mapunta sa Turkey, kumpiskahin ang lahat ng dinadala mo sa Iraq, at hawakan ang kargamento at ang iyong eroplanong bihag hanggang sa magbayad ka ng reparasyon para sa Phantom at malamang, hindi mo humarap sa paglilitis para sa pagpatay. Pero choice mo yun." Lumapit si Mark Weatherly kay Wilhelm at inabot sa kanya ang isang note. Binasa niya iyon, pagod na umiling, saka ibinalik. "Masamang balita, Heneral. Inutusan akong i-detain ka sa iyong cabin hanggang sa makakalipad ka pabalik sa States. Ang iyong kontrata ay kinansela ng Pentagon, epektibo kaagad."
    
  "Phantom incident?"
    
  "Hindi niya sinasabi, ngunit sigurado ako na iyon ang dahilan," sabi ni Wilhelm. "Mula sa aming nakita, ang mga Turks ay lubhang maingat na huwag atakihin kami o ang mga hindi PKK na Iraqis. Ang pag-iwas na iyon ay maaaring humina ngayong nawala na ang eroplano at ang piloto, at kailangang gumawa ang Washington ng isang bagay upang ipakita na hindi namin gustong makipag-away sa mga Turk."
    
  "At ako ang lalaking iyon."
    
  "Ang mataas na retiradong bomber commander ay naging mersenaryo. Ayaw kong sabihin ito, Heneral, ngunit ikaw ang poster na bata para sa paghihiganti."
    
  "Sigurado akong si Pangulong Gardner ay masyadong masaya na obligado ka rin, Mook," idinagdag ni John Masters.
    
  "Paumanhin, Heneral." Bumaling si Wilhelm kay Chris Thompson. "Thompson, gusto mo bang dalhin ang heneral sa kanyang departamento? Ni hindi ko alam kung natulog ka na ba noon-lagi kitang nakikita sa hangar o sa eroplano mo-ngunit doon kita dapat itago ngayon."
    
  "Pakialam mo ba kung sasama ako sa kanya, Koronel?" tanong ni John.
    
  Kinawayan siya ni Wilhelm at bumalik sa kanyang console, at ang grupo ay nagtungo sa living area.
    
  Ang residential area - Chuvil - ay tila halos desyerto. Walang umimik habang naglalakad sila sa mga hilera ng bakal na lalagyan hanggang sa matagpuan nila ang nakalaan para kay Patrick. "Dadalhin ko ang mga gamit mo dito, sir," sabi ni Chris. Binuksan niya ang pinto, binuksan ang ilaw at inilibot ang tingin sa buong silid. Mayroong isang panloob na silid upang hindi lumabas ang buhangin at alikabok. Sa loob ay may maliit na galera, mesa at upuan, mga upuan para sa mga bisita, isang aparador, mga istante ng imbakan at isang sofa bed. "Mayroon kaming sapat na espasyo, kaya mayroon kang parehong Chu at isang vet-Chu sa gitna. Nilagyan namin ang pangalawang control room bilang conference room para sa iyo at sa iyong mga lalaki; ang panig na ito ay ang iyong personal na espasyo. Mayroon kang ganap na access sa Internet, telepono, TV, lahat ng kailangan mo. Kung kailangan mo ng iba pa, o kung gusto mo ng isa pang upuan na mas malapit sa linya ng pag-alis, tumawag lang."
    
  "Salamat, Chris. Lahat ay magiging maayos ".
    
  "Muli, Patrick, pasensya na kung ganito ang nangyari," sabi ni Chris. "Sinusubukan mong ibalik ang aming mga komunikasyon at data link, hindi patayin ang lalaki."
    
  "Pulitika ang papasok, Chris," sabi ni Patrick. "Pakiramdam ng mga Turko ay ganap na makatwiran sa kanilang ginagawa at hindi nila alam o pakialam kung bakit kami nagpaputok sa kanilang eroplano. Ayaw ng White House na mawala ang sitwasyon."
    
  "Not to mention, the President would love to pester you, Mook," dagdag ni John Masters.
    
  "Wala tayong magagawa dito," sabi ni Patrick. "Lalaban ako pagdating ko sa states. Wag mo akong alalahanin".
    
  Tumango si Thompson. "Walang nagsabing salamat sa ginawa mo, pero gagawin ko. Thank you, sir," aniya, saka naglakad palayo.
    
  "Great, just great," sabi ni John Masters pagkatapos umalis si Thompson sa CHU. "Ang mga Turko ay pipiliin ang pagkasira ng isang talunan, at ikaw ay natigil dito sa ilalim ng pag-aresto sa bahay kasama ang Pangulo ng Estados Unidos na handang ibigay ka sa mga Turko bilang isang berserker waronger. Sila ay namamaga. Anong gagawin natin ngayon?"
    
  "Wala akong ideya," sabi ni Patrick. "Makikipag-ugnayan ako sa boss at ipaalam sa kanya kung ano ang nangyayari-kung hindi pa niya alam."
    
  "I bet Pres..." biglang nagtaas ng kamay si Patrick na ikinagulat ni John. "Ano?" tanong ni John. "Bakit mo...?" Inilagay ni Patrick ang kanyang daliri sa kanyang labi at itinuro patungo sa silid. Nagsalubong ang kilay ni John sa pagkalito. Inilibot ni Patrick ang kanyang mga mata sa inis, nakakita si Patrick ng lapis at papel sa kanyang mesa at nagsulat: Sa tingin ko ay na-bugged si CHU.
    
  "Ano?" bulalas ni John.
    
  Iginala muli ni Patrick ang kanyang mga mata, pagkatapos ay nagsulat: No mention of the President. Mga kaswal na usapan lang.
    
  "Okay," sabi ni John, hindi sigurado kung maniniwala siya, ngunit handang makipaglaro. Sumulat siya, naayos na ba ang pagkakamali?
    
  Video lang, kung mayroon sila, sumagot si Patrick sa pamamagitan ng pagsulat. Tumango si John. Isinulat ni Patrick: Sabihin kay Zipper at Charlie sa freighter at sa iba pang crew sa Las Vegas kung ano ang nangyari kay Loser... at sa akin.
    
  Tumango si John, binigyan ng malungkot na tingin si Patrick, pagkatapos ay sinabing, "Sige, Mook, babalik ako sa hangar, magpapadala ng mga mensahe, tingnan ang unang natalo, at pagkatapos ay matutulog na ako. Napakasama ng araw na iyon. Tawagan mo ako kung may kailangan ka."
    
  "Salamat. Magkita nalang tayo mamaya".
    
  Pinindot ni Jack Wilhelm ang isang button sa kanyang console at tinanggal ang kanyang headphone, nakikinig sa recording ilang minuto pagkatapos bumalik si Chris Thompson mula sa Chuville. "Halos wala akong narinig, Thompson," sabi niya.
    
  "Nagsimula silang maging maingat sa kanilang sinabi, Koronel," tugon ni Chris Thompson. "Sa tingin ko pinaghihinalaan nila na sila ay niloloko."
    
  "Matalino ang lalaki, sigurado iyon," sabi ni Wilhelm. "Maaari ba nating kumpiskahin ang papel na pinagsusulatan nila ng mga mensahe bago nila sirain ang mga ito?"
    
  "Siyempre, kung gusto nating matuklasan nila na niloloko sila."
    
  "Sayang hindi ka naglagay ng video bug doon sa halip na audio lang. Napakaraming high tech na kagamitan at hindi ka makapag-install ng isang simpleng crib camera? Walang sinabi si Thompson - madali niyang naaayos ang video bug, ngunit hindi siya kumportable na ayusin ang audio bug sa control room ng heneral; masyadong malaki ang video error. "Nabanggit niya ang 'boss,' at pagkatapos ay sinabi ito ng Masters na para bang sasabihin niya ang 'presidente,'" komento ni Wilhelm. "Presidente ng ano?"
    
  "Kumpanya, sa palagay ko," sabi ni Thompson. Huminto siya, pagkatapos ay idinagdag na parang alanganin: "Parang wala akong karapatan na gambalain ang command center ng heneral, Koronel."
    
  "Nakatanggap ako ng mga utos nang direkta mula sa Chief of Staff ng Army, na tumanggap sa kanila sa pamamagitan ng attorney general at ang secretary of defense, upang mangolekta ng impormasyon sa mga aktibidad ng McLanahan, kabilang ang eavesdropping at wiretapping, hanggang sa mapalitan ng FBI at State Department," Wilhelm sabi. "Itong lalaking ito ang hinahabol nila, sigurado iyon. Gusto ng Presidente ang kanyang ulo sa isang pinggan. Inutusan nila ang kanyang cargo ship na halughugin at ang bawat piraso ng kagamitan na sakay ay suriin laban sa opisyal na manifest. Kung nagdadala siya ng anumang hindi awtorisadong materyales, gusto nilang malaman ang tungkol dito. Sa palagay ko ay hindi siya papayagan ng mga Turko na makarating dito, ngunit kung gagawin nila, nais ng Washington na hanapin ang mga hindi awtorisadong armas."
    
  "Anong klaseng armas?"
    
  "Paano ko malalaman, Thompson? Mayroon kang deklarasyon - kung wala ito, kung gayon ito ay kontrabando. Kumpiskahin ito."
    
  "Wala bang sinuman dito ang susuporta sa McLanahan? Sinusubukan lang ng lalaki na gawin ang kanyang trabaho. Iniligtas niya ang aming balat sa panahon ng pag-atake at malamang na iniligtas din niya ang balat ng bise presidente."
    
  "Magiging maayos si McLanahan, Thompson, huwag kang mag-alala tungkol sa kanya," sabi ni Wilhelm. "At saka, may mga order kami, at galing sa pinakataas. Hindi ko hahayaang sirain ng mga tulad ni McLanahan ang career ko. Isumite ang mga rekord sa departamento sa lalong madaling panahon."
    
  "Hoy malaking tao."
    
  "Tatay?" Walang maihahambing sa tunog ng boses ng iyong anak na nagsasabing "Tatay," naisip ni Patrick; lagi itong nag-iiwan sa kanya sa paghanga. "Nasaan ka?"
    
  "Nasa Iraq pa."
    
  "TUNGKOL". Si Bradley James McLanahan, na kakatorse pa lang, ay bata pa rin ng kakaunting salita-tulad ng kanyang matanda, hula ni Patrick. "Kailan ka uuwi?"
    
  "I don't know for sure, pero sa tingin ko, malapit na itong mangyari. Tingnan mo, alam kong naghahanda ka na para sa paaralan, ngunit gusto ko..."
    
  "Maaari ko bang subukan ang soccer ngayong taon?"
    
  "Football?" Ito ay isang bagong bagay, naisip ni Patrick. Naglaro si Bradley ng soccer at tennis at marunong mag-water ski, ngunit hindi kailanman nagpakita ng anumang dating interes sa contact sports. "Siyempre, kung gusto mo, basta maganda ang grades mo."
    
  "Kung ganoon ay dapat mong sabihin kay Tita Mary. Masasaktan daw ako at magiging mush ang utak ko."
    
  "Hindi kung nakikinig ka sa coach."
    
  "Sasabihin mo ba sa kanya? Dito." Bago pa makapagsalita si Patrick, nasa linya na ang kanyang nakababatang kapatid na si Mary. "Patrick?"
    
  "Hi Mar. Kamusta ka-"
    
  "Hindi mo siya hahayaang maglaro ng football, hindi ba?"
    
  "Bakit hindi, kung gusto niya rin ang kanyang mga marka -"
    
  "Okay ang kanyang mga grado, ngunit maaaring mas mahusay ang mga ito kung titigil lamang siya sa pangangarap ng gising at pag-journal at pagguhit ng mga spaceship at fighter jet," sabi ng kanyang kapatid na babae. Si Mary ay isang parmasyutiko na may matataas na marka, sapat na mabuti para sa medikal na paaralan kung mayroon siyang oras sa pagitan ng pagpapalaki kay Bradley at ng dalawa sa kanyang sarili. "Nakakita ka na ba ng high school football game?"
    
  "Hindi".
    
  "Ang mga manlalarong ito ay lumalaki bawat taon, ang kanilang mga hormone ay nagngangalit, at sila ay may higit na pisikal na lakas kaysa sa mga kasanayan sa pagpipigil sa sarili. Si Bradley ay mas bookworm kaysa sa isang atleta. At saka, gusto lang niyang gawin ito dahil magte-try out ang mga kaibigan niya at ang ilan sa mga babae sa klase niya ay magsu-try out para sa cheerleading."
    
  "Lagi itong nag-uudyok sa akin. Makinig ka, kailangan kong makausap si-"
    
  "Naku, nakatanggap ako ng email kaninang umaga na nagsasabing kinansela ang awtomatikong deposito mula sa iyong kumpanya mula noong nakaraang linggo. Walang paliwanag. Sobra na ako sa paggastos, Patrick. Aabutin ako ng limampung dolyar kasama ang anumang iba pang multa mula sa sinumang sinulatan ko ng mga tseke. Kaya mo bang ayusin ito para hindi ako ma-stuck sa mga check bounce?"
    
  "Ito ay isang bagong kumpanya, Mary, at ang mga suweldo ay maaaring isang problema." Ang buong suweldo niya mula kay Scion ay napunta sa kanyang kapatid na babae upang tumulong sa mga gastusin; ang kanyang buong pagreretiro ng Air Force ay napunta sa trust fund ni Bradley. Hindi ito nagustuhan ng kanyang kapatid na babae dahil irregular ang mga pagbabayad mula kay Scion depende sa kung may kontrata ang kumpanya at kung may pera ba itong pambayad sa senior management, ngunit iginiit ni Patrick. Dahil dito, mas underdog si Bradley kaysa sa gusto niya, ngunit ito ang pinakamagandang deal na magagawa niya ngayon. "Bigyan mo ng isang linggo, okay? Itatapon ko ang lahat ng kaso."
    
  "Malapit ka na bang umuwi? Gusto ni Steve na pumunta sa rodeo sa Casper sa susunod na buwan."
    
  At sa trailer na kinuha nila sa mga ganoong biyahe, walang puwang para sa ikatlong anak, naisip ni Patrick. "Oo, sa tingin ko uuwi na ako at pwede na kayong lumabas. Hayaan mo akong makausap..."
    
  "Tumatakbo siya para sumakay ng bus. Palagi siyang nagdo-doodle o nagdo-doodle o nagsusulat sa kanyang notebook at kailangan kong sabihin sa kanya ng dose-dosenang beses na lumipat kung hindi niya maiiwan ang bus. Maayos ang lahat?"
    
  "Oo, ayos lang ako, pero may kaunting insidente kamakailan at gusto kong sabihin sa iyo ni Bradley ang tungkol dito bago-"
    
  "Sige. Napakaraming balita kamakailan tungkol sa Iraq at Turkey, at iniisip ka namin tuwing gabi kapag nanonood kami ng balita."
    
  "Naiisip ko kayo palagi. Pero kaninang umaga-"
    
  "Ang cute nito. Kailangan kong tumakbo, Patrick. Ngayong umaga ay iniinterbyu ko ang ilang technician ng parmasya. Ipinapadala ni Steve at ng mga bata ang kanilang pagmamahal. Paalam". At naputol ang koneksyon.
    
  Ganito ang karamihan sa kanilang pag-uusap sa telepono, naisip niya habang binababa ang tawag: isang napakaikling pakikipag-usap sa kanyang anak, isang reklamo at isang kahilingan mula sa kanyang kapatid na babae o bayaw-karaniwang isang kahilingan para sa oras ng pamilya na hindi sangkot si Bradley-na sinundan ng mabilis na paalam. Well, ano ang inaasahan niya? Siya ay nagkaroon ng isang malabata anak na lalaki, na ginugol ang halos lahat ng kanyang buhay alinman sa pagiging drag sa buong bansa o iniwan sa mga kamag-anak; hindi niya madalas makita ang kanyang ama, nabasa lamang niya ang tungkol sa kanya sa mga pahayagan o sa telebisyon, kadalasang sinasamahan ng malupit na pagpuna tungkol sa kanyang kahina-hinalang pagkakasangkot sa ilang malapit-sakuna na pandaigdigang sakuna. Ang kanyang mga kamag-anak ay tiyak na nagmamalasakit kay Bradley, ngunit mayroon silang sariling buhay upang mabuhay at madalas na nakikita ang mga kalokohan ni Patrick bilang isang paraan ng pagtakas sa makamundong buhay ng pamilya sa bahay.
    
  Ilang beses siyang tumawag sa Scion headquarters sa Las Vegas tungkol sa kanyang suweldo; tiniyak nila sa kanya na "ang tseke ay nasa koreo," kahit na palagi itong inililipat sa elektronikong paraan. Pagkatapos ay nakipag-ugnayan siya kay Kevin Martindale, dating Pangulo ng Estados Unidos at ang tahimik na may-ari ng Scion Aviation International.
    
  "Hi, Patrick. Nabalitaan kong mahirap ang araw mo."
    
  "Magaspang na parang papel de liha, sir," sabi ni Patrick. Isa sa mga code na salita na itinuro sa mga empleyado ng Scion Aviation International na gamitin ay ang papel de liha-kung ginamit ito sa anumang pag-uusap o sulat, nangangahulugan ito na nasa ilalim sila ng pressure o na-bug.
    
  "Naiintindihan. Pinagsisisihan kong tinapos ko ang kontrata. Susubukan kong ayusin ito mula rito, ngunit mukhang hindi ito maganda."
    
  "Alam mo ba kung huhulihin nila ako?"
    
  "Balang araw bukas o sa makalawa. Hindi ko nakita ang warrant, ngunit inaasahan kong maihain ito sa lalong madaling panahon."
    
  "Ang mga Turko ay nakipagsiksikan sa amin. Kailangan naming ihinto ang eroplano."
    
  "Huwag kang mag-alala, gawin mo lang ang sinasabi nila at tumahimik ka. Dapat mong ipadala ang iyong cargo plane sa ibang lokasyon. Hindi ito magiging ligtas sa Iraq."
    
  "Kailangan natin ito para magsimulang mag-impake."
    
  "Delikado. Gusto ito ng mga Turko. Baka subukan nilang makuha ito habang lumilipad ito sa kanilang airspace."
    
  "Alam ko".
    
  "Nasasayo ang desisyon. May iba pa ba para sa akin?"
    
  "Ilang uri ng pagkalito sa mga suweldo. Ang deposito na ginawa ilang araw na ang nakalipas ay na-withdraw na."
    
  "Walang pagkalito," sabi ni Martindale. "Ang aming mga account ay ligtas na na-freeze. Ginagawa ko rin ito, ngunit ngayon ay mayroon kaming ilang mga departamento at nagtatrabaho ang White House, kaya mas magtatagal. Subukan mong huwag mag-alala tungkol dito."
    
  "Opo, ginoo". At biglang naputol ang tawag. Well, imposibleng matulog ngayon, isip ni Patrick, kaya binuksan niya ang kanyang laptop. Nang magsimula siyang mag-online at magbasa ng mga balita mula sa labas ng mundo, nakatanggap siya ng isang tawag. "Nakikinig si McLanahan."
    
  "Patrick? narinig ko lang! Thank God okay ka lang."
    
  Parang tinatawag siya pabalik ng kapatid niyang si Mary, pero hindi siya sigurado. "Mary?"
    
  "Ito si Gia Cazzotto, tanga... I mean, tanga, sir," natatawang sabi ng boses ni Lt. Col. Cazzotto, commander ng 7th Air Expeditionary Squadron. "Sino si Mary? Ilang batang engineer na naka-lab coat at malalaking salamin na nagiging Marilyn Monroe kapag hinugot niya ang isang pin sa kanyang buhok?"
    
  Ang tawa ni Patrick ay mas pinilit at mataas ang tono kaysa sa kanyang sinadya. "No, no, no," nahihiyang sabi niya na biglang natuyo ang bibig. "Kapatid ko si Mary. Nakatira sa Sacramento. Kinausap ko lang siya. Akala ko siya ang tumatawag."
    
  "Siyempre, siyempre, siyempre, narinig ko na "yan dati," sabi ni Gia. "Makinig ka, Patrick, narinig ko lang ang tungkol sa pag-atake kay Nala, at gusto kong matiyak na okay ka."
    
  "Nag-bell na kami ni John, pero okay na kami, salamat."
    
  "Nasa Dubai ako ngayon, ngunit binigyan ako ng pahintulot na pumunta sa sandaling payagan nila ang mga kawani na pumunta sa hilaga," sabi niya. "Gusto kitang makita at malaman kung ano ang nangyari."
    
  "Iyan ay mahusay, Boxer, talagang mahusay," sabi ni Patrick, "ngunit maaari akong umalis sa lalong madaling panahon."
    
  "Aalis na tayo?"
    
  "Babalik tayo sa Washington. Mahabang istorya."
    
  "Marami akong oras, Patrick. Ipatong mo saakin."
    
  "Hindi 'mahaba' tulad ng sa oras, ngunit 'mahaba' tulad ng sa...maraming mga bagay na hindi ko maaaring pag-usapan."
    
  "Gotcha." Nagkaroon ng bahagyang awkward pause; pagkatapos: "Uy, ang aming ikapitong eroplano ay kararating lang dito sa United Arab Emirates ngayon, at nakuha namin ang aming ikawalong eroplano ngayon sa Palmdale. Ang isang ito ay may lahat ng uri ng mga kakaibang bagay sa front bomb bay, at naisip kong isa ito sa iyo. "
    
  "Dinala mo ba ito sa sementeryo?"
    
  "Hindi, ito ay nasa flight depot sa Tonopah." Ang Tonopah Proving Ground ay isang air base sa southern Nevada na ginamit upang subukan ang mga lihim na armas bago ipadala ang sasakyang panghimpapawid sa aktibong tungkulin. "Mayroon itong lahat ng uri ng mga linya ng gasolina na tumatakbo dito at doon sa pamamagitan ng mga bomb bay, at kung ano ang mukhang isang robot na nag-assemble ng kotse na may mga armas at kuko sa lahat ng dako."
    
  "Mayroon kaming mga B-1 na bomber na maaaring makabawi, mag-rearmas, mag-refuel at muling ilunsad ang FlightHawk cruise missiles sa paglipad. Dapat isa ito sa kanila."
    
  "Walang tae! Ito ay kahanga-hanga. Siguro maaari nating ibalik ang sistemang ito muli."
    
  "Sigurado akong pwede kong tanungin si John Masters mula sa Sky Masters Inc. ipadala sa iyo ang mga diagram."
    
  "Malaki. Anumang iba pang mga cool na bagay tulad nito, mangyaring ipadala din sila. Wala na akong Air Force acquisition officer at mga empleyado ng gobyerno na tumatawag sa akin kapag tumawag ako para magtanong tungkol sa pagkuha ng pera para sa mga bagay-bagay-mukhang interesado talaga sila sa paggawa ng mga bombero sa mga araw na ito."
    
  "Marahil dahil kinukuha nila ang lahat mula sa Air Force maliban sa mga tanker at transportasyon."
    
  "Sigurado ako". Nagkaroon ng ilang sandali ng katahimikan; tapos sabi ni Gia, "Sana wag mo akong pansinin na tumawag."
    
  "Natutuwa akong ginawa mo ito, Gia."
    
  "Sana din wag mong isipin na tawagin kitang Patrick."
    
  "Natutuwa akong nagawa mo ito. At saka, ito ang pangalan ko."
    
  "Huwag mo akong kulitin...Unless gusto mo talaga."
    
  Isang malakas na tili ang umalingawngaw sa tenga ni Patrick at naramdaman niyang namumula ang mukha nito na para bang nagbitaw siya ng isang sumpa sa harapan ng kanyang banal na lola. Ano ba yun? Namula lang ba siya...? "Hindi hindi..."
    
  "Ayaw mo ba akong asarin?"
    
  "Hindi... I mean, gusto ko talagang-"
    
  "Sinisikap mo ba talaga akong asarin? Oh, magaling."
    
  "Hindi... God, Boxer, ginagawa mo akong tanga."
    
  "Mahilig din akong manligaw minsan, pero mas gusto ko ang panunukso kaysa manligaw."
    
  "Okay, Colonel, okay, tama na."
    
  "Ipino-promote mo ba ako ngayon, General?"
    
  "Kung kailangan ko," sabi ni Patrick. Isang tawa ang nakatakas na parang ungol ng asno.
    
  "Hi, Patrick".
    
  "Oo?"
    
  "Gusto talaga kitang makita. ikaw naman? Gusto mo ba akong makita?"
    
  Naramdaman ni Patrick na ang pamumula sa kanyang mga pisngi ay naging mainit na bahagi sa kanyang dibdib at hiningahan niya ito, hinayaan itong mapuno ang kanyang buong katawan. "Gusto ko talaga 'yan, Gia."
    
  "Kapatid mo ba talaga si Mary at hindi si Mrs. McLanahan?"
    
  "Actually kapatid ko. Ang aking asawa, si Wendy, ay namatay ilang taon na ang nakararaan." Totoo lang iyon kung naisip mo na ang halos pugutan ng ulo ng isang baliw na babaeng Russian terorista sa Libya ay binibilang bilang isang "pass," ngunit hindi pa niya iyon talakayin kay Gia.
    
  "Paumanhin sa narinig ko. Hindi ako makaakyat doon?"
    
  "Hindi ko alam kung hanggang kailan ako dito," sabi ni Patrick.
    
  "Pero hindi mo masabi sa akin kung ano o bakit?"
    
  "Wala sa phone." Nagkaroon ng awkward pause sa linya, at dali-daling sinabi ni Patrick, "Aalamin ko bukas ng gabi, Gia, at pagkatapos ay papayag tayong magkita." Huminto siya, pagkatapos ay nagtanong, "Uh, wala si Mr. Cazzotto, di ba?"
    
  "Iniisip ko kung magtatanong ka," sabi ni Gia na may masayang tala sa kanyang boses. "Karamihan sa mga lalaking nakatagpo ko pagkatapos ay nagtatanong tungkol sa kanilang asawa."
    
  "Pagkatapos?"
    
  Tumawa siya. "Kung gusto mong ilarawan ko ito sa iyo nang detalyado, cowboy, maging komportable ka."
    
  "Nakuha ko ang larawan."
    
  "Anyway, before I digress: Nagkaroon ako ng asawa, pero hindi na simula nang bumalik ako sa Air Force at na-assign sa Plant Forty-Two. Siya ay nasa Bay Area pa rin kasama ang aming mga bagets, isang lalaki at isang babae. Mayroon ka bang mga anak?"
    
  "Isang batang lalaki na katatapos lang ng labintatlo."
    
  "Kung gayon alam mo kung gaano kahirap ang malayo."
    
  "Oo". Nagkaroon ng isa pang paghinto, na parang tahimik nilang kinikilala ang bagong koneksyon sa pagitan nila; pagkatapos ay sinabi ni Patrick, "Ipapaalam ko sa iyo kung ano ang nangyayari at sasabihin sa iyo ang lahat tungkol dito kapag nagkita tayo."
    
  "Maghihintay akong marinig mula sa iyo."
    
  "Isa pang tanong?"
    
  "I have the whole night for you."
    
  "Saan mo nakuha ang cellphone number ko? Hindi ito nai-publish."
    
  "Oooh, secret number? Well, pakiramdam ko may pribilehiyo ako. Tinawagan ko ang Scion Aviation at ibinigay ito sa akin ng kaibigan mong si David Luger. Akala mo hindi ka tututol."
    
  "Ako ay nasa utang niya."
    
  "Sa mabuting paraan, umaasa ako."
    
  "Sa napakagandang paraan."
    
  "Perpekto. Magandang gabi, Patrick." At ibinaba niya ang tawag.
    
  Buweno, naisip ni Patrick habang binababa ang tawag, ito ay nagiging isang kakaibang araw - maraming mga sorpresa, parehong mabuti at masama. Oras na para bumangon at tingnan kung ano ang bukas-
    
  Sa sandaling ito ay may kumatok sa pinto. "Patrick? It"s me," narinig niyang sabi ni John Masters. "Nagdala ako ng ulat tungkol sa numero unong talunan na gusto mong makita."
    
  "Pumasok ka, John," sabi ni Patrick. Hindi siya humiling na makita ang anumang ulat...anong nangyari? Narinig niyang bumukas at sumara ang panlabas na pinto, at pagkatapos ay bumukas ang panloob na pinto. "Maaari itong maghintay hanggang bukas ng umaga, John, ngunit sa ngayon ikaw ay-"
    
  Tumingin siya sa pintuan at walang iba kundi ang Iraqi Colonel Yusuf Jaffar, commander ng Allied Nala Air Base!
    
  Nilagay ni Patrick ang daliri sa labi niya at tumango naman si Jaffar na naiintindihan niya. "Paano ang isang tasa ng kape, John? Nangyayari ito kaagad, ngunit hindi ito malaking bagay." Inilabas niya ang isang notepad at isinulat: ????
    
  "Oo naman, Mook, susubukan ko," sabi ni John. Sa papel na isinulat niya, Bagong Kliyente. Nanlaki ang mga mata ni Patrick sa pagkagulat at napatitig kay Jaffar, na nakatayo lang sa may pintuan habang nasa likod ang mga kamay, mukhang naiinip. "Narito ang ulat," sabi niya. "Ang number one talo ay code one. Mayroong isang toneladang ekstrang bahagi sa kargamento na hindi namin kailangan sa ngayon - kakailanganin namin ng espasyo upang simulan ang paghatak ng aming mga gamit. Ang natalo ay maaaring tumagal ng marami, ngunit kakailanganin natin ng mas maraming espasyo."
    
  "Mag-aalala kami tungkol diyan kapag dumating ang cargo ship," sabi ni Patrick. Sumulat siya: Mag-hire ng anak? Tumango si John. Patrick wrote: Kailan? Bakit?
    
  Sumulat si John: Ngayong gabi. Ipagtanggol ang Iraq mula sa Turkey.
    
  Paano? Sumulat si Patrick.
    
  Kunin ang Nakhla, isinulat ni John.
    
  Hindi ko makita kung paano, sabi ni Patrick.
    
  Nanlaki ang mga mata ni Jaffar sa pag-asa. Inagaw niya ang lapis sa mga kamay ni John at isinulat: Ang aking base, ang aking bansa, ang aking tahanan. Tumulong o lumabas. Magpasya. Ngayon.
    
    
  Higit sa SOUTH TURKEY
  PAGKALIPAS NG ILANG ORAS
    
    
  "Ankara Center, Heir Seven-Seven, level, flight sa level three-three zero sa Afsin control point, Simak control point estimate sa loob ng dalawampu't anim na minuto."
    
  "Heir Seven-Seven, mga kopya mula sa Ankara Center, magandang gabi. Asahan na ang paglipat sa Mosul ay darating limang minuto bago ang Simak."
    
  "Seventh Scion - Seven Spears."
    
  Natahimik ang mga radyo ng ilang minuto hanggang sa tumunog ito: "Heir Seven-Seven, lumipat sa approach frequency sa Diyarbakir VHF one-three-five point zero point five."
    
  Ito ay isang medyo hindi pangkaraniwang kahilingan - sila ay nasa itaas ng airspace ng lokal na approach control tower - ngunit ang piloto ay hindi nakipagtalo: "Naiintindihan, Ankara, ang Scion Seven-Seven ay lumilipat sa paglapit sa Diyarbakir." Binago niya ang dalas, pagkatapos ay: "Lumapit sa Diyarbakir, Heir Seven-seven, level, flight level three-three zero."
    
  Isang boses na may malakas na Turkish accent ang tumugon sa English: "Heir Seven-Seven, ito ay diskarte sa Diyarbakir, bumaba at panatilihin ang taas na isang daan at pitong libong talampakan, lumiko sa kaliwa, patungo sa tatlo-apat-lima, mga vector sa intersection ng Irgani, pagbabasa ng altimeter dalawa siyam siyam walo."
    
  "Let's go," sabi ng piloto mula sa kabilang sabungan, huminga ng malalim para makontrol ang kanyang mabilis na lumalagong pananabik. Pinindot niya ang intercom button: "Itinuro lang nila kami sa isang ILS approach sa Diyarbakir, sir."
    
  "Tanungin ito, ngunit pumili ng isang vector," sabi ni David Luger sa isang naka-encrypt na satellite link mula sa punong-tanggapan ng Scion sa Las Vegas. "Handa na kami".
    
  "Naiintindihan." Sa radyo sinabi ng piloto: "Uh, Diyarbakir, Seven-Seven, bakit ang vector? Kami ay nagpapatakbo ng isang priyoridad na internasyonal na flight gaya ng naka-iskedyul, patutunguhan na Tall Kaif."
    
  "Ang iyong pagpasa sa Turkish airspace ay kinansela ng Turkish Ministry of Defense at Border Security, Seven-Seven," sabi ng approach controller. "Inutusan kang sundin ang aking mga vectors para sa diskarte at landing sa Diyarbakir. Kapag nasuri na ang iyong sasakyang panghimpapawid, tripulante at kargamento, malilinis ka na para magpatuloy sa iyong patutunguhan."
    
  "Mali ito, pumasok ka para landing," protesta ng piloto. "Ang aming flight ay hindi nagsimula o natapos sa Turkey at nag-file kami ng isang plano sa paglipad. Hindi kami napapailalim sa inspeksyon habang lumilipad lang kami sa iyong airspace. Kung gusto mo, maaari kaming umalis sa iyong airspace."
    
  "Inutusan kang sundin ang aking mga vector ng diskarte sa Diyarbakir o ikaw ay ituring na isang sasakyang panghimpapawid ng kaaway at tutugon kami nang naaayon," sabi ng controller. "May mga sundalong nakahanda na hahadlang sa iyo at sasamahan ka sa Diyarbakir kapag hindi ka sumunod. Inaamin ko."
    
  "Habang papalapit kami, lumiliko kami sa iyong landas at pababa," tugon ng piloto, "ngunit magrereport ako sa aking punong-tanggapan at ipaalam sa kanila ang iyong banta. Magsusumite kami bilang protesta."
    
  "Pinayuhan akong ipaalam sa iyo na ang American Consulate ay naabisuhan tungkol sa aming mga aksyon at makikipagkita sa iyo sa Diyarbakir para sa inspeksyon at mga panayam," sabi ng controller pagkatapos ng mahabang paghinto. "Mananatili sila sa iyo sa buong oras na ikaw ay nasa lupa at pangangasiwaan ang lahat ng aming mga aktibidad sa pagpapatupad."
    
  "Mali pa rin ito, pumasok ka para landing," patuloy ng piloto. "Hindi mo kami madidistract ng ganyan. Ito ay labag sa batas". Sa intercom, tinanong ng piloto, "Gusto mo bang ipagpatuloy natin ang pagbaba, sir?"
    
  "Isang minuto pa," sabi ni Dave Luger. Ang Boeing 767 cargo plane ay talagang isang test plane para sa mga high-tech na sensor at transmitter na naka-install sa XC-57. Karamihan sa mga ito ay itinatag pa rin, kabilang ang kakayahang mag-network ng panghihimasok o "mag-disable"-pagpapadala ng mga digital na tagubilin sa isang computer o network ng kaaway sa pamamagitan ng pagpasok ng code sa return signal ng isang digital receiver. Sa sandaling natuklasan ang naaangkop na digital frequency, maaaring malayuang magpadala si Luger ng mga tagubilin sa computer sa isang network ng kaaway, na, kung hindi matukoy at maprotektahan ng isang firewall, ay maaaring ipamahagi sa buong network ng computer ng kaaway sa buong mundo tulad ng anumang iba pang nakabahaging piraso ng data.
    
  "Ang Diyarbakir radar ay hindi digital, kaya kailangan nating gawin ito sa makalumang paraan," patuloy ni Luger. Gumagana lamang ang netrusion sa mga digital system-kung ang kaaway ay may mas lumang mga analog radar system, hindi ito gagana. "Kayong mga lalaki, buckle up ng kaunti mas mahigpit, ito ay maaaring maging isang problema." Parehong hinihila ng pilot at co-pilot ang kanilang mga seat belt at shoulder harness nang mahigpit hangga't maaari at maaari pa ring maabot ang lahat ng kontrol.
    
  Biglang sumabog ang frequency ng radyo sa isang dumadagundong na cascade ng mga hiyawan, pop at sitsit. Ang boses ng Turkish dispatcher ay narinig, ngunit ito ay ganap na hindi maintindihan. "Okay guys, ang radar ay jammed," sabi ni Luger. "Nalilinis ka para sa Nala Straight, bumaba nang maayos sa labing pitong libong talampakan, panatilihin ang bilis. Sinusubaybayan namin ang iyong receiver ng alerto sa banta." Lumunok ng husto ang piloto, umikot, binawasan ang kapangyarihan, at pinihit ang ilong hanggang sa tama ang airspeed reading sa speed limit ng barbero. Sa kanilang ibinigay na bilis ng hangin at bilis ng pagbaba, nawalan sila ng labing anim na libong talampakan sa wala pang anim na minuto.
    
  "Okay guys, narito ang sitwasyon," Dave radioed pagkatapos nilang mag-level off. "Naglunsad lang sila ng ilang F-16 mula sa Diyarbakir - masamang balita iyon. Maaari kong i-jam ang approach radar, ngunit sa palagay ko ay hindi ko ma-jam ang fire control radar sa mga eroplano - iyon ay talagang masamang balita. Sa tingin namin, ang F-16 na mayroong mga infrared sensor upang matukoy ang iyong lokasyon ay talagang masamang balita. Inilipat din nila ang ilang baterya ng missile ng Patriot sa lugar na lilipadan mo - ito talaga, talagang - well, nakuha mo ang larawan."
    
  "Opo, ginoo. Ano ang plano?
    
  "Susubukan naming gumawa ng isang maliit na mababang antas na pagbabalatkayo sa lupain habang sinusubukan kong kumonekta sa Patriot surveillance system," sabi ni Luger. "Ang mga Turkish F-16 sa front line ay may mga digital radar at data link, at sa palagay ko ay makapasok ako, ngunit kailangan kong maghintay hanggang sa maging aktibo ang data link, at maaaring tumagal ng ilang sandali para makita ng Patriot. ikaw."
    
  "Uh, sir? Madilim sa labas at wala tayong makita sa labas."
    
  "Maaaring ito ay pinakamahusay," sabi ni Luger. Galit na inilabas ng co-pilot ang kanyang mga mapa ng ruta ng aviation para sa lugar kung saan sila lumilipad at inilatag ang mga ito sa protective screen. "Sa tingin ko ay susubukan ng mga F-16 na i-vector ang Patriot fire control radar sa iyo hanggang sa makuha nila ang mga ito gamit ang kanilang radar o infrared."
    
  "Tinanggap". Sa ibabaw ng intercom ng barko, sinabi ng piloto, "Mr. Macomber? Miss Turlock? Pupunta ka ba sa cabin please?"
    
  Makalipas ang ilang sandali, pumasok sa pinto ang retiradong U.S. Air Force Special Operations Officer na si Wayne "Zipper" Macomber at ang retiradong Army National Guard engineer na si Charlie Turlock at umupo sa kanilang mga upuan. Si Macomber, isang dating football star ng Air Force Academy at meteorologist ng espesyal na operasyon ng Air Force, ay medyo nahirapan na isiksik ang kanyang malaki at matipunong katawan sa upuan ng pagtalon sa daungan. Sa kabilang banda, si Charlie - ang kanyang tunay na pangalan, hindi isang palayaw na ibinigay sa kanya ng kanyang ama na nag-aakalang siya ay may anak na lalaki - ay madaling ipasok ang kanyang payat, matipuno, at matipunong katawan sa natitiklop na jump seat sa pagitan ng mga piloto. Parehong nagsuot ng headphone ang mga bagong dating.
    
  "Ano ang nangyayari, Gus?" tanong ni Wayne.
    
  "Ang sitwasyong ipinaalam sa atin ni Mr. Luger? Nangyayari ito. Nais ng mga Turko na makarating tayo sa Diyarbakir at malamang na magpapadala sa atin ng mga mandirigma.
    
  "Si Luger ba-"
    
  "Sinusubukang tumagos sa kanilang air defense at mga sistema ng paghahatid ng data," sabi ng piloto. "Na-jam namin ang approach control radar at nagsimulang iwasan ang mga ito, ngunit hindi maaaring i-disable ni Mr. Luger ang kanilang mga analog system; dapat itong maghintay para sa digitally processed signal na dumating."
    
  "Hindi ko naintindihan noong unang sinabi ni Luger, at hindi ko na naiintindihan ngayon," pagmamaktol ni Macomber. "Huwag lang tayong mabangga o matamaan, okay?"
    
  "Opo, ginoo. Naisip na baka gusto mong malaman. I-sick up nang mas mahigpit-hindi ito magiging kaaya-aya."
    
  "Naka-buckle ba lahat ng pasahero mo?" - Tanong ni David Luger.
    
  "I-off mo lang ang mga Turkish radar na iyon, kung hindi, babalik ako at susuyuin kita magpakailanman, ginoo," ang radyo ni Zipper.
    
  "Hi, Zipper. Gagawin ko ang lahat. Naka-seatbelt din ba si Charlie?"
    
  "Handa na akong lumipad, David," sagot ni Charlie.
    
  "Magaling, Charlie."
    
  Kahit na nahaharap sa mapanganib na paglalakbay sa hinaharap, lumingon si Charlie upang makita ang isang nasisiyahang ngiti sa mukha ni Macomber. "Magaling, Charlie," panggagaya niya. "Handa nang lumipad, David." Nais matiyak ng heneral na ligtas na nakatago ang kanyang minamahal. Magaling."
    
  "Bite me, Punch me," sabi niya, ngunit hindi niya maiwasang mapangiti.
    
  "Ready na ba kayo?"
    
  "Handang handa tayo," sabi ng piloto.
    
  "Sige. Bumaba ngayon sa labing isang libong talampakan at lumipad sa isang heading na one-five-zero."
    
  Itinulak ng piloto ang pamatok pasulong upang simulan ang kanyang pagbaba, ngunit iniabot ng co-pilot ang kanyang kamay upang pigilan siya. "Ang pinakamababang descent altitude sa lugar na ito ay labintatlo-apat."
    
  "Ang mataas na lugar sa iyong sektor ay labindalawang oras, dalawampu't dalawang milya. Ikaw ay higit sa lahat ng iba pa... Well, halos lahat ng iba pa. Gagabayan kita sa mas mataas na lugar hanggang sa ang iyong gumagalaw na mapa ay magsimulang ipakita ang terrain." Ang piloto ay lumunok muli, ngunit pinindot ang mga kontrol pasulong upang simulan ang kanyang pagbaba. Sa sandaling bumaba sila sa labing-apat na libong talampakan, ang nakakompyuter na boses ng babae sa terrain advisory at warning system ay umungal, "Highlands, pull up, pull up!" at ang pagpapakita ng GPS moving map sa sabungan ay nagsimulang kumikislap ng dilaw, una sa unahan nila at pagkatapos ay sa kanilang kaliwa kung saan pinakamataas ang lupain.
    
  "Mahusay na trabaho, guys," Luger radioed. "Sa iyong gumagalaw na mapa dapat mong makita ang lambak sa iyong posisyon sa oras. Siyam-pitong palapag. Kunin ang lambak na ito. Sa ngayon, manatili sa labing isang libo." Nakita ng mga piloto ang isang napakakitid na banda ng kadiliman na napapalibutan ng kumikislap na dilaw at ngayon ay pulang parihaba, pula na nagpapahiwatig ng lupain na nasa itaas ng kanilang altitude.
    
  "Ano ang lapad, ginoo?"
    
  "Sapat na ang lapad para sa iyo. Panoorin mo na lang ang kaguluhan." Sa mismong sandaling iyon, ang mga tripulante ay natapon mula sa kanilang mga seat belt sa pamamagitan ng alon pagkatapos ng alon ng kaguluhan. Nahirapan ang piloto na mapanatili ang heading at altitude. "Ito...ay...lumalala," reklamo ng piloto. "Hindi ko alam kung kakayanin ko ito."
    
  "Ang lambak na ito ay dapat na maayos hanggang sa maabot mo ang hangganan sa mga labing-walong minuto," Luger radioed.
    
  "Labing walong minuto! Hindi ko ito mahawakan para sa-"
    
  "Tayo!" Putol ni Luger. "Buong kapangyarihan, mabilis na umakyat sa labintatlo, patungo sa dalawa-tatlo-zero, ngayon!"
    
  Itinakda ng piloto ang mga throttle sa buong lakas at hinila pabalik ang mga kontrol sa abot ng kanyang makakaya. "Hindi ako makatalikod! Terrain-"
    
  "Bumalik ka ngayon! Bilisan mo!" Ang mga piloto ay walang pagpipilian kundi lumiko, hilahin ang mga kontrol hanggang sa ang eroplano ay mag-hover sa pinakadulo ng isang stall... at magdasal. Ang mga kumikislap na pulang bloke sa display ng babala sa lupain ay nakadikit sa pinakadulo ng icon ng sasakyang panghimpapawid... ilang segundo lang ang layo ng mga ito mula sa sakuna...
    
  ...at sa sandaling iyon ang pulang kulay ay naging dilaw, ibig sabihin ay nasa loob sila ng limang daang talampakan mula sa lupa. "Oh Hesus, oh Diyos, nagawa namin ito..."
    
  At sa sandaling iyon, isang flash ng apoy ang sumugod sa mga bintana ng cabin, wala pang isang daang yarda sa harap nila. Isang nakapangingilabot na dilaw na kislap ng liwanag ang pumuno sa cabin, na para bang ang pinakamalaking flash ng larawan sa mundo ay kagagaling lang sa harap nila, at naramdaman pa ng mga piloto ang init at presyon. "Ano iyon?" - sigaw ng co-pilot.
    
  "Course two-three-zero, labing-isang libong talampakan," iniulat ni Luger. "Maayos ang lahat? Inaamin ko."
    
  "Ano iyon?"
    
  "Paumanhin guys, ngunit kailangan kong gawin ito," sabi ni Luger.
    
  "Gawin ang ano?"
    
  "Dinala kita sa hanay ng isang baterya ng missile ng Patriot."
    
  "Ano?"
    
  "Ito ang tanging paraan upang makuha ko ang dalas ng data para sa Patriot at sa pagitan ng Patriot at F-16," sabi ni Luger.
    
  "Holy crap... Muntik na tayong tamaan ng Patriot missile...?"
    
  "Oo, ngunit isang bagay ay dapat na sinusubukan nilang i-save ang mga missile," sabi ni Dave. "Maaaring inilunsad lamang nila ito bilang isang babala, o maaaring ito ay isang decoy missile."
    
  "Paano ang kaunting babala sa susunod na hahawakan mo kami ng baril, sir?" Nawala ang galit ni Macomber.
    
  "Walang oras para magdaldalan, Zipper. Na-block ko ang dalas ng datalink ng Patriot at hinihintay kong magsimula silang makipag-usap sa F-16. Kapag nagawa na nila, ma-turn off ko silang dalawa. Ngunit kailangan ko na ikaw ay nasa iyong pinakamahusay, sa dulo mismo ng pangako ng Patriot. Kung pananatilihin kitang masyadong mababa, maaaring lumipat ang F-16 sa infrared sensor nito at hindi gamitin ang Patriot radar. Nangangahulugan ito na kailangan ko siyang bigyan ng isa pang magandang pagtingin sa iyo. Lumipad sa isang heading na one-nine-zero at umakyat sa taas na labindalawang libo. Labinlimang minuto ang natitira sa hangganan ng Iraq."
    
  "Nakakabaliw ito," bulong ng 767 pilot, na binaluktot ang mga buhol sa kanyang mga kamay at daliri. Nagsimula siyang umakyat ng marahan at lumingon sa-
    
  "Okay guys, ang Patriot ay bumalik at nahuli ka nito, pitong oras, dalawampu't siyam na milya," sabi ni Dave ilang sandali. "Nasa sector scanning mode pa rin... Ngayon ay nasa target tracking mode na... Halika guys, ano pa ang hinihintay ninyo...?"
    
  "Kung verbally niyang kinokontrol ang paggalaw ng F-16, makakarating siya sa range ng kanyang IR sensor nang hindi gumagamit ng data link, tama ba?" - tanong ng piloto ng cargo ship.
    
  "Umaasa ako na hindi mo ito iisipin," sabi ni Luger. "Sa kabutihang palad, karamihan sa mga technician ng Patriot radar ay hindi mga air traffic controllers; ang kanilang trabaho ay gawin ang sistema ng trabaho nito. Okay, bumaba sa labing-isang libo, at umaasa tayo na habang bumababa ka, sila ay..." Ilang sandali: "Got it! Aktibo ang data link. Ilang segundo na lang... Halika, baby, halika na... Okay. Mabilis na lumiko sa kursong isa-anim-lima, magpatuloy hanggang labing-isang libo. Ang F-16 sa iyong posisyon sa alas-sais ay labinlimang milya at paparating na, ngunit dapat itong lumiko sa iyong kanan. Makakarating ka sa hangganan ng Iraq sa alas-onse, mga labintatlong minuto."
    
  Ang larawan ay mukhang mas mahusay at mas mahusay. "Okay guys, ang mga F-16 ay nasa loob ng anim na milya, ngunit siya ay nasa kanan mo," sabi ni Luger makalipas ang ilang minuto. "Siya ay hinahabol ang isang target na ipinadala sa kanya ng baterya ng Patriot. Bumaba sa sampung libo."
    
  "Ano ang mangyayari kapag napunta siya sa saklaw ng kanyang IR sensor at wala kami roon?" - tanong ng piloto ng cargo ship.
    
  "Sana isipin niya na may sira ang sensor niya."
    
  "Heir Seven-Seven, ito ay Yukari One-One-Three second level, air defense interceptor fighters ng Republic of Turkey Air Force," narinig nila sa dalas ng seguridad ng emergency ng UHF. "Nasa iyong alas-sais na posisyon at nasa radar contact mo. Inutusan kang umakyat sa labing pitong libong talampakan, ibaba ang landing gear at kumanan sa kursong two-nine-zero, diretso sa Diyarbakir."
    
  "Sige at sagutin mo siya," sabi ni Dave. "Manatili sa kurso. Ang iyong blip sa radar ay susunod sa kanyang mga utos."
    
  "Yukari, ito ay Heir Seven-Seven, tayo ay lumiliko at nakakakuha ng altitude," ang piloto ng barko ng kargamento sa radyo. "Ingatan mo ang mga armas mo. Kami ay walang armas."
    
  "Ang Heir Squad, ang pinuno ng Yukari One-One-Three, ay sasama sa iyo sa kaliwang bahagi," ang F-16 pilot radioed. "Mananatili ang wingman ko sa iyong posisyon sa alas-sais. Makikita mo ang aming control light. Huwag kang maalarma. Ipagpatuloy ang iyong pagliko at umakyat gaya ng iniutos."
    
  "Siya ay anim na milya mula sa target ng multo," sabi ni Dave. "Tahan na kayo diyan, guys. Walong minuto ang natitira sa hangganan."
    
  Isa pang animnapung segundo ang lumipas nang walang anumang trapiko sa radyo hanggang sa: "Heir Flight, ano ang iyong altitude?"
    
  "Isang daan at apat na libo," sabi ni Dave Luger.
    
  "Ang Scion of Seven-Seven ay nagbibigay ng isang daan at apat na libo para sa isang daan at pitong libo," sagot ng piloto ng cargo ship.
    
  "I-on kaagad ang lahat ng iyong panlabas na ilaw!" - inutusan ang Turkish fighter pilot. "Buksan ang mga ilaw sa lahat!"
    
  "Ang aming mga ilaw ay nasusunog, ang paglipad ni Yukari."
    
  "Siya ay dalawang milya mula sa decoy," sabi ni Dave Luger. "Marahil ay nakabukas ang kanyang warning light at nakatingin lang sa..."
    
  Naghintay ang mga piloto ng cargo ship, ngunit walang narinig. "Ang tagapagmana, ito ay Seven-Seven, ayon sa pagkakaintindi mo?" Walang sagot. "Heir Base, Seven-Seven, ano ang naririnig mo?"
    
  Napaawang ang bibig ng co-pilot sa gulat. "Oh, shit, nawalan kami ng downlink sa punong-tanggapan," hingal niya. "Kami ay patay na karne."
    
  "Malaki. The perfect time for all this high-tech equipment to come to play," reklamo ni Zipper. "Paalisin mo kami dito, Gus!"
    
  "Diretso kami sa Nala," sabi ng piloto, na itinulak ang throttles pasulong. "Sana hindi kami barilin ng mga lalaking ito kung tatawid kami sa hangganan."
    
  "Subukan nating muli itong terrain camouflage," mungkahi ng co-pilot. Ang lupain na ipinakita sa gumagalaw na mapa na ipinapakita sa sabungan ay nagpakita pa rin ng ilang burol, ngunit mabilis itong nakinis habang lumilipat kami sa timog. "Maaari tayong bumaba sa nine-seven sa loob ng ilang milya, at sa dalawampung milya maaari tayong pumunta hanggang sa-"
    
  Sa sandaling iyon, ang sabungan ay napuno ng matinding puting liwanag na nagmumula sa kaliwang bahagi, mainit at maliwanag tulad ng tanghali. Sinubukan nilang tingnan kung sino iyon, ngunit hindi sila makatingin sa direksyong iyon. "Banal na tae!" - sigaw ng piloto. "Nabulag ako sa flash, hindi ko makita-"
    
  "Diretso ka, Gus!"
    
  "Sinabi ko na hindi ko makontrol, wala akong nakikitang mapahamak," sabi ng piloto. "Ben, pumunta ka sa likod ng manibela...!"
    
  "Scion of Seven-Seven, ito ay Yukari One-One-Three, pangalawang paglipad, ikaw ay nasa aming mga pasyalan," ang Turkish fighter pilot radioed. "Agad mong babawiin ang landing gear at kumanan sa kursong two-nine-zero. Sinusubaybayan ka ng mga surface-to-air missile na baterya ng Turkish. Isumite kaagad. Ang paggamit ng nakamamatay na puwersa ay pinahintulutan."
    
  "Nabulag ng iyong ilaw ang piloto!" - nag-radyo ang pangalawang piloto. "Wag mong i-flash yan sa sabungan! I-off ang bagay na iyon!"
    
  Ilang sandali pa, namatay ang ilaw... At makalipas ang isang segundo, sumunod ang pangalawang putok ng kanyon mula sa dalawampu't milimetro na nose cannon ng Turkish F-16. Ang flash ng muzzle ay halos kasing liwanag ng isang spotlight ng inspeksyon, at naramdaman nila ang makapal na supersonic projectiles na pumapalibot sa kanilang paligid, ang mga shock wave na tumatalbog sa mga bintana ng 767's cockpit na ilang dosenang yarda lang ang layo. "Iyon ang huling pagbaril ng babala, Scion ng Seven-Seven," sabi ng Turkish pilot. "Sundin ang aking mga tagubilin o ikaw ay pagbabarilin nang walang karagdagang babala!"
    
  "Anong gagawin natin ngayon?" - Tanong ni Zipper. "Nalubog kami."
    
  "Wala kaming pagpipilian," sabi ng co-pilot. "Lilingon ako..."
    
  "Hindi, magpatuloy sa paglipat patungo sa Nala," sabi ni Charlie. Lumapit siya at inilipat ang kanyang rotary transmission switch mula sa "intercom" patungo sa "UHF-2." "Yukari Flight One-One-Three, ito si Charlie Turlock, isa sa mga pasahero sa Scion Seven-Seven," ang radyo niya.
    
  "Anong ginagawa mo, Charlie?" - tanong ni Macomber.
    
  "Paglalaro ng gender at likes card, hit - sila na lang ang natitira sa atin," sabi ni Charlie mula sa sabungan. Sa radyo ay nagpatuloy siya, "Flight Yukari, kami ay isang American cargo plane sa isang mapayapa at awtorisadong flight papuntang Iraq. Hindi kami isang eroplanong pandigma, hindi kami armado, at wala kaming masamang intensyon laban sa aming mga kaalyado, ang mga tao ng Turkey. Mayroong labing-siyam na kaluluwa ang nakasakay sa flight na ito, kabilang ang anim na babae. Ipagpatuloy natin ang ating paglipad nang mapayapa."
    
  "Dapat sumunod ka kaagad. Ito na ang huli nating order."
    
  "Hindi tayo babalik," sabi ni Charlie. "Kami ay halos nasa hangganan ng Iraq, at ang aming mga pagpapadala sa internasyonal na emergency channel, siyempre, ay sinusubaybayan ng pakikinig ng mga post mula sa Syria hanggang Persia. Kami ay isang walang armas na American cargo plane sa isang awtorisadong paglipad sa ibabaw ng Turkey. May labing siyam na kaluluwa ang sakay. Kung babarilin mo kami ngayon, mahuhulog ang mga katawan at mga labi sa Iraq at malalaman ng mundo kung ano ang ginawa mo. Maaari mong isipin na mayroon kang wastong mga utos o magandang dahilan para magpaputok, ngunit ikaw ang mananagot para sa iyong sariling paghuhusga. Kung naniniwala ka sa iyong mga pinuno at gusto mong sundin ang kanilang mga utos na patayin kaming lahat, mabuti, ngunit kailangan mong hilahin ang gatilyo. Ngayon ang aming buhay ay nasa iyong mga kamay."
    
  Pagkaraan ng ilang sandali, nakita nila at pagkatapos ay naramdaman ang isang dila ng puting-mainit na apoy na dumaan sa kanilang kaliwang bintana ng sabungan - ang tanging afterburner plume mula sa F-16 fighter. "Siya ay umiikot, nagmamaniobra sa likod natin," sabi ng co-pilot. "Kalokohan; Ay shit...!" Ramdam na ramdam nila ang presensya ng mga jet sa likod nila, halos ramdam na ramdam nila ang adrenaline at pawis na nagmumula sa katawan ng mga Turkish piloto habang lumiliko sila para sa pagpatay. Lumipas ang mga segundo...
    
  ... pagkatapos ng higit pang mga segundo, pagkatapos ng isang minuto. Walang humihinga para sa tila walang hanggan. Pagkatapos ay narinig nila: "Heir Seven-Seven, ito ang Mosul approach control sa SECURITY frequency, ipinapakita namin sa iyo ang iyong nakaplanong pagtawid sa hangganan. Kung makarinig ka ng papalapit na Mosul, i-on ang mga mode tatlo at C normal at makipag-ugnayan sa akin sa pamamagitan ng telepono dalawa-apat-tatlong punto pito. Kumpirmahin kaagad."
    
  Ang co-pilot ay tumugon nang may pag-aalinlangan, at lahat ng iba ay nagpakawala ng sama-samang buntong-hininga. "Manong, akala ko tapos na tayo," sabi ni Macomber. Inabot niya at tinapik si Charlie sa balikat. "Nagawa mo, honey. Kinausap mo kami tungkol dito. Magaling ".
    
  Nilingon ni Charlie si Macomber, ngumiti, tumango bilang pasasalamat... at agad na sumuka sa sahig ng cabin na nasa harapan niya.
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Eggheads ba kayo, baliw?" Si Colonel Jack Wilhelm ay sumabog habang sina Wayne Macomber at Charlie Turlock ay nag-escort ng iba pang mga pasahero at tripulante palabas ng Boeing 767 cargo plane habang ito ay nakaparada sa base. "Hindi mo ba naiintindihan kung ano ang nangyayari doon?"
    
  "Ikaw ay Koronel Wilhelm," sabi ni Macomber, na nakarating sa ibaba ng hagdanan ng hangin. "Salamat sa mainit na pagtanggap sa Iraq."
    
  "Sino ka?"
    
  "Wayne Macomber, Chief of Security para sa Scion Aviation International," sagot ni Wayne. Hindi niya iniabot ang kamay kay Wilhelm, na lalong ikinagalit ng kumander ng regiment. Ang dalawang lalaki ay halos magkapareho ang taas at timbang, at agad nilang sinimulan ang pagpapalaki sa isa't isa. "Ito si Charlie Turlock, katulong ko." Iginala ni Charlie ang kanyang mga mata ngunit hindi ito umimik. "Aalisin ko ang dragon-at baka magpapalit ng damit na panloob pagkatapos ng paglipad na ito-at pagkatapos ay kailangan kong makipag-usap kay General at Chief Egghead John Masters."
    
  "Una sa lahat, hindi ka pupunta kahit saan hangga't hindi namin sinusuri ang iyong mga dokumento at kargamento," sabi ni Wilhelm. "Hindi ka pa dapat bumaba sa damn plane bago ka suriin ng customs."
    
  "Adwana? Ito ay isang American plane na lumapag sa isang American base. Hindi namin nakikitungo sa customs."
    
  "Ikaw ay isang pribadong jet na matatagpuan sa isang Iraqi base, kaya kailangan mong i-clear sa pamamagitan ng customs."
    
  Napatingin si Macomber kay William. "Wala akong nakikitang Iraqi dito, Koronel, pribadong seguridad lang... at ikaw." Kinuha niya ang folder sa mga kamay ng piloto. "Narito ang aming mga dokumento, at narito ang piloto. Gagawin niya ang lahat ng mga customs crap sa iyo at kung ano ang gusto ng mga Iraqi na dalhin sa kanila. Wala kaming oras para sa customs. Gawin natin ang ating bagay. Lumayo ka sa amin at lalayuan ka namin."
    
  "Inutusan akong suriin ang eroplanong ito, Macomber, at iyon ang gagawin natin," sabi ni Wilhelm. "Ang mga tripulante ay mananatili sa board hanggang sa makumpleto ang inspeksyon. Si Thompson at ang kanyang mga tauhan ang magsasagawa ng inspeksyon, at mas mabuting makipagtulungan kayo sa kanila, o ipapadala ko kayong lahat sa brig. Maliwanag?"
    
  Si Macomber ay mukhang tututol, ngunit bahagyang tumango kay Wilhelm, ngumiti, at ibinalik ang bag ng mga dokumento sa piloto. "Ben, samahan mo si Gus." Tutol sana si Wilhelm, ngunit sinabi ni Macomber: "Nasugatan ang piloto habang lumilipad. Kailangan niya ng tulong. Bilisan mo, guys," at sinenyasan ang iba na sundan siya pabalik sa air staircase. Sinundan sila ng dalawa sa mga opisyal ng seguridad ni Thompson at isang German shepherd sa isang leather leash. Sinimulang buksan ng pangkat ng mga security guard ni Thompson ang mga pintuan ng kargamento at mga hatch ng kompartamento ng bagahe upang simulan ang kanilang inspeksyon.
    
  Sa loob ng eroplano, sinimulan ng isang security officer ang paghahanap sa sabungan habang ang isa ay inilagay si Macomber at ang iba pang mga pasahero sa kanilang mga upuan at siniyasat ang loob ng eroplano. Sa harap ng Boeing 767 cargo plane, sa likod ng flight deck, may naaalis na galley at toilet sa isang gilid, at sa kabilang panig, sa tabi ng front door, mayroong dalawang fiberglass container na may label na "LIFE RAFTS" na may reinforced. mga tape seal na nakabalot sa kanila.inskripsyon DEPT OF DEFENSE. Sa likod ng mga ito ay isang naaalis na nakaharap sa harap na tray ng upuan ng pasahero na may upuan para sa labingwalong pasahero. Sa likod ng mga ito ay may walong semi-circular na lalagyan ng kargamento, apat sa bawat gilid ng sasakyang panghimpapawid, na may makitid na mga daanan sa pagitan nila, at sa likod ng mga ito ay isang tray ng mga bagahe na natatakpan ng nylon mesh at sinigurado ng mga strap ng nylon.
    
  Ang pangalawang opisyal ng seguridad ay naglagay ng kanyang radyo sa kanyang mga labi: "Nagbilang ako ng labing walong tripulante at pasahero, dalawang lalagyan ng balsa ng salbabida, isang galley at palikuran, at walong lalagyan ng kargamento ng A1N. Ang mga liferaft inspection seal ay ligtas na nakakabit."
    
  "Naiintindihan ko," ang sagot nito. "Ang bilang ng mga pasahero ay sinusuri. Ngunit ang manifest ay nakalista lamang ng anim na A1N." Pinaghihinalaang tiningnan ng opisyal ang mga pasahero.
    
  "Hindi nakakagulat na napakatagal bago makarating dito - nalulula kami," sabi ni Macomber. "Sino ang nagdala ng mga dagdag na lalagyan? Yan lang ba ang makeup mo doon, Charlie?"
    
  "Akala ko ito ang iyong pagniniting, Zipper," sagot ni Turlock.
    
  "Lalakad ako sa pasilyo na may K-9," sabi ng opisyal ng seguridad. "Huwag gumawa ng anumang biglaang paggalaw."
    
  "Pwede bang umihi muna?" - tanong ni Macomber.
    
  "Pagkatapos maghanap ng aparador at ang K-9 ay dumaan sa cabin," tugon ng opisyal.
    
  "Gaano katagal ito?"
    
  "Magtulungan ka lang." Sinimulang ilakad ng security guard ang aso sa pasilyo, hinawakan ang mga bulsa ng upuan at iminuwestra sa ilalim at pagitan ng mga upuan upang ipahiwatig kung saan niya gustong singhutin ang aso.
    
  "Nice dog," sabi ni Wayne habang papalapit sa kanya ang aso.
    
  "Bawal makipag-usap sa K-9," sabi ng opisyal. Ngumiti si Macomber, saka sumimangot pabalik.
    
  "Ang cabin ay malinaw," sabi ng unang opisyal ng seguridad. Nagsimula siyang tumingin-tingin sa paligid ng galley at lavatory, matapos sa loob ng ilang minuto.
    
  "Tara pare, sasabog na ako dito."
    
  "Bawal magsalita," sabi ng pangalawang opisyal. Tumagal pa ng tatlong minuto bago natapos ang K-9. "Maaari kang bumangon at umalis sa eroplano," anunsyo ng pangalawang opisyal. "Dapat kang pumunta nang direkta sa opisyal sa labas na titingnan ang iyong mga pasaporte at mga dokumento ng pagkakakilanlan. Iwanan mo lahat ng gamit mo sa eroplano."
    
  "Pwede ko bang gamitin muna ang garapon?"
    
  Ang pangalawang guwardiya ay mukhang tatanggi, ngunit ang unang guwardiya ay nagwagayway ng kanyang kamay. "Babantayan ko siya," sabi niya. Sumugod si Macomber sa palikuran habang ang iba ay aalis na. Ipinagpatuloy ng pangalawang opisyal ang kanyang paghahanap sa likuran ng cabin sa gitna ng mga lalagyan ng kargamento.
    
  Ito ay kinokontrol na bedlam sa labas ng eroplano. Gumamit ang mga security officer ng mga forklift para mag-unload ng mga container mula sa mga cargo bay sa ilalim ng eroplano, na sinipsip ng mga K-9. Nakita ng crew ang mga K-9 na nakatayo sa harap ng ilan sa mga lalagyan; sila ay na-tag at inilipat sa isang hiwalay na lugar ng katabing hangar. Sinuri ng isa pang opisyal ang bawat pasaporte laban sa may hawak nito, pagkatapos ay pinahintay ang bawat tao kasama ang iba pang malapit, sa ilalim ng pagbabantay ng isang armadong opisyal ng seguridad.
    
  Maya-maya ay dumating si Chris Thompson at tumingin sa grupo ng mga pasahero. "Nasaan si Macomber?"
    
  "Nasa banyo pa rin," sagot ni Charlie Turlock. "Hindi siya isang napakalakas na piloto."
    
  Tumingala si Thompson sa maaliwalas na hagdanan. "Chuck? Anong nangyayari sa taas?
    
  "Maraming pag-ungol at daing at kayumangging ulap," sagot ng unang security officer na naghihintay kay Macomber.
    
  "Bilisan mo siya." Bumalik si Thompson kay Charlie. "Maaari mo ba akong tulungan sa deklarasyon, miss?" tanong niya. "May ilang mga hindi pagkakapare-pareho na umaasa akong maaari mong linawin para sa akin."
    
  "Tiyak. Pamilyar ako sa lahat ng nasa board." Sinundan niya si Thompson sa iba't ibang tambak ng mga lalagyan.
    
  Sa cabin, sinabi ng unang security officer, "Tara na, buddy."
    
  "Halos tapos na". Narinig ng opisyal ang mga tunog ng pag-flush, pagkatapos ay umaagos ang tubig, at ang pinto ng banyo ay naka-unlock. Bago pa man tuluyang mabuksan ang pinto, ang hindi maatim na amoy sa loob ay naging dahilan ng pagkabulol ng opisyal. "Jeez, buddy, anong nakain mo dito-"
    
  Isang beses siyang hinampas ni Macomber sa kaliwang templo gamit ang kanyang kanang kamao, dahilan para mawalan siya ng malay nang walang ingay. Mabilis niyang hinila ang opisyal pasulong, inihiga sa sahig ng cabin, isinara ang pinto, pagkatapos ay bumalik sa cabin at pinunit ang protective tape sa paligid ng unang lalagyan ng life raft.
    
  Sa labas ng eroplano, itinuro ni Thompson ang iba't ibang tambak ng mga lalagyan. "Ang mga ito ay malinaw at pare-pareho sa deklarasyon," sinabi niya kay Charlie, "ngunit ang mga ito dito ay hindi pareho." Itinuro niya ang isang malaking tumpok ng mga lalagyan sa kabila ng taxiway sa hangar, na ngayon ay nasa ilalim ng armadong bantay. "Nagbabala ang mga aso sa alinman sa mga droga o pampasabog sa kanila, at hindi rin sila sumunod sa deklarasyon. Hindi binabanggit sa deklarasyon na nag-aangkat ka ng mga pampasabog."
    
  "Buweno, tiyak na hindi ito droga," sabi ni Charlie. "May isang mahusay na paliwanag para sa lahat ng mga hindi dokumentadong lalagyan na ito."
    
  "Mabuti".
    
  Itinuro ni Charlie ang mga parisukat na lalagyan. "Ito ay mga CID battery pack," paliwanag niya. "Ang bawat kaso ay may apat na pares ng mga pack ng baterya. Ang bawat pares ay nakakabit sa mga indentasyon sa likod ng mga balakang. Ang iba pang container na ito ay mayroon ding mga battery pack, ngunit idinisenyo ang mga ito para sa mga Tin Man device. Ang mga ito ay isinusuot nang pares sa sinturon."
    
  "Ang pagsisiyasat ng kriminal? Tin Woodman? Ano ito?"
    
  "Ang CID ay nangangahulugang Cybernetic Infantry Device," sabi ni Charlie nang walang katotohanan. "Ang CID ay isang manned combat robot. Ang Tin Man ay ang palayaw ng isang commando na nagsusuot ng armor na tinatawag na BERP, o Ballistic Electron Reactive Process. Ang suit ay may exoskeleton na nagbibigay sa mga commando ng mas mataas na lakas, at ang materyal na BERP ay ginagawa itong hindi masusugatan sa... mabuti, anumang infantry at squad level na armas at kahit ilang light artilery. Ang mga bagay doon ay mga mission pack para sa mga criminal investigation unit, ang ilan ay naglalaman ng mga grenade launcher at UAV launcher." Napangiti siya sa gulat na ekspresyon ni Thompson. "Naiintindihan mo ba ang lahat ng ito?"
    
  "Ikaw ba... niloloko mo ba ako, miss?" Tumigil si Thompson. "Ito ba ay isang uri ng biro?"
    
  "Hindi ito biro," sabi ni Charlie. "Tingnan mo. ipapakita ko sayo." Lumingon siya sa isang malaki at hindi regular na hugis na kasinlaki ng refrigerator at sinabing, "CID One, activate." Habang nanonood si Thompson na hindi makapaniwala, nagsimulang bumukas ang aparato nang paisa-isa hanggang sa makalipas ang ilang segundo ay lumitaw sa harap niya ang isang robot na may taas na sampung talampakan. "Ito ay isang kriminal na imbestigasyon." Lumingon siya at itinuro ang tuktok ng maaliwalas na hagdanan. "At ito ang Tin Woodman." Tumingin si Thompson at nakita niya ang isang lalaking nakasuot mula ulo hanggang paa sa makinis na dark grey na damit, nakasuot siya ng multi-faceted na helmet na walang mga mata sa hugis ng bala, isang sinturon na may dalawang bilog na aparato na nakakabit. dito, makapal na bota na hanggang tuhod at guwantes na may makapal na guwantes na umaabot hanggang siko.
    
  "CID One, piloto," sabi niya. Ang robot ay yumuko, iniunat ang kanyang binti at magkabilang braso pabalik, at isang hatch ang bumukas sa likod nito. "Magandang araw," sabi ni Charlie, tinapik si Thompson sa balikat, pagkatapos ay inakyat ang nakabukang binti sa robot. Nagsara ang hatch, at pagkaraan ng ilang segundo ay nabuhay ang robot, gumagalaw tulad ng isang tao na may hindi kapani-paniwalang pagkalikido at animation.
    
  "Ngayon, ginoo," ang robot ay nagsalita sa isang lalaki na boses sa pamamagitan ng isang nakatagong speaker na may mababang, electronic na synthesize na boses, "utos sa iyong mga tao na huwag makialam sa akin o sa Tin Woodman. Wala kaming balak na saktan ka. Pupunta tayo sa-"
    
  Sa sandaling iyon, may sumigaw sa loob ng eroplano: "Tumigil ka, o ipapadala ko ang aking aso!" Lumiko ang Tin Woodman sa loob ng cargo bay at agad na narinig ang mga putok. Nakita ni Thompson na kumindat ang Tin Woodman, ngunit hindi nahulog.
    
  "Oh diyos, hindi magandang ideya iyon," sabi ng babae sa loob ng CID robot. "Talagang ayaw ni Zipper na binaril."
    
  Ang Tin Man ay hindi nagtaas ng anumang armas, ngunit nakita ni Thompson ang isang maliwanag na flash ng liwanag na panandaliang nagpapaliwanag sa cargo bay ng eroplano. Wala nang narinig na putok. Ang Tin Woodman ay tumalon mula sa eroplano papunta sa runway nang kasingdali ng pag-alis niya sa gilid ng bangketa. Tinawag niya ang isa sa mga binabantayang lalaki at itinuro ang kanyang daliri sa eroplano. "Terry, magbihis ka na. José, sumakay ka na." Nagsagawa siya ng elektronikong paghahanap sa kanyang listahan ng mga frequency ng radyo na nakaimbak sa on-board computer. "Heneral? Kumusta."
    
  "Hi, Zipper," sagot ni Patrick. "Maligayang pagdating sa Iraq."
    
  "Nag-drop kami ng trou at ang kalokohang ito ay tiyak na tatama sa mga tagahanga sa lalong madaling panahon. Gumawa ng isang bagay upang matahimik ang mga bumubulong kung ayaw mong makipag-away."
    
  "Papunta na ako sa rampa. Hihilingin ko sa Masters, Noble at sa iba pang mga Scion guys na tulungan ka. Sigurado ako na malapit na tayong magkita doon ni Colonel Wilhelm."
    
  "Walang duda. Nakikitungo kami sa-"
    
  "Tumayo ka!" - sigaw ng security officer na nagbabantay sa mga pasahero, itinaas ang kanyang MP5 submachine gun.
    
  "Excuse me, saglit lang, General," Macomber radioed. Muli, ang Tin Woodman ay hindi gumalaw o tumingin man lang sa opisyal, ngunit nakita ni Thompson ang asul na kidlat na bumaril mula sa kanang balikat ng Tin Woodman at tinamaan ang parisukat ng security officer sa dibdib, na agad siyang nawalan ng malay.
    
  Lumapit ang Tin Woodman kay Thompson. Ang iba pang mga opisyal ng seguridad sa kanilang paligid ay natigilan sa pagkagulat; ang ilan ay umatras at tumakbo para balaan ang iba. Wala man lang sa kanila ang nangahas na abutin ang kanilang mga armas. Hinawakan ng Tin Man si Thompson sa pamamagitan ng jacket at itinaas siya sa lupa, itinutok ang kanyang nakabaluti na ulo sa mukha ni Thompson. "Hiniling sa iyo ni Charlie na sabihin sa iyong mga tao na hindi namin sasaktan ang sinuman dito hangga't iiwan mo kaming mag-isa?" Masyadong natigilan si Thompson na sumagot. "Iminumungkahi ko na alisin mo ang iyong ulo mula sa iyong puwit, pumunta sa radyo at sabihin sa iyong mga tao at mga tauhan ng hukbo na manatili sa kanilang barracks at iwanan kami nang mag-isa o baka may masaktan kami. At mas mabuting huwag nilang sirain ang alinman sa ating mga gamit, sa paraan ng pagpapatakbo nila ng mga forklift na iyon." Iniwan niya si Thompson at hinayaan siyang makalayo.
    
  Elektronikong ini-scan ni Macomber ang mga frequency ng radyo na nakita ng kanyang mga sensor na nakapaloob sa Criminal Investigation Department at inihambing ang mga ito sa isang listahang na-upload ng international Scion Aviation group sa Nala, napili ang isa, pagkatapos ay nagsalita: "Colonel Wilhelm, ito si Wayne Macomber. Naririnig mo ba ako?"
    
  "Sino ito?" Tumugon si Wilhelm makalipas ang ilang sandali.
    
  "Bingi ka ba o tanga lang?" - tanong ni Macomber. "Makinig ka lang. Ibinaba namin ng aking mga tauhan ang aming kagamitan sa rampa at naghahanda para sa paglipad. Ayokong makita ang sinuman sa iyong mga tao kahit saan, o mapupunit ka namin ng bago. Naiintindihan mo ako?"
    
  "Anong kalokohan ang sinabi mo?" Dumagundong si Wilhelm. "Sino ito? Paano ka napunta sa ganitong frequency?"
    
  "Kolonel, ito si Charlie Turlock," putol ni Charlie sa parehong dalas. "Pasensya na sa ekspresyon ni Mr. Macomber, pero mahaba ang araw niya. Ang ibig niyang sabihin ay narito kami sa rampa na nagsisimula sa aming mga bagong operasyon ng kontrata at pahahalagahan namin ito kung ang iyong mga tao ay hindi sumipot dito. Okay lang ba iyon?" Walang sagot. "Great job, Zipper," ang radyo ni Charlie. "Ngayon siya ay galit na galit at dadalhin niya ang buong rehimyento."
    
  "Hindi kung siya ay matalino," sabi ni Wayne. Pero alam niyang iyon talaga ang gagawin niya. "Kayo ni José, ilagay ang inyong mga backpack at maghanda. Terry, tipunin natin ang mga riles ng baril at maghanda sa pagdagundong."
    
  Nagmamadaling tinungo ni Charlie ang hangar kung saan inilatag ang mga backpack ng sandata, kaagad na sinundan ng isa pang unit ng CID at pumili sila at ikinabit ang mga malalaking kagamitang mala-backpack sa isa't isa. Ang mga backpack ay naglalaman ng apatnapu't milimetro na grenade launcher, bawat isa ay may kambal na movable barrels, na maaaring pumutok sa halos anumang direksyon, saan man sila nakaharap, at maaaring magpaputok ng iba't ibang mga bala, kabilang ang mataas na paputok, anti-tank at anti-personnel. . Si Zipper at isa pang Tin Man ay nakatuklas at nag-assemble ng kanilang mga armas - napakalaking electromagnetic rail track, na ang bawat isa ay elektrikal na nagpaputok ng tatlumpung milimetro na shell ng naubos na uranium na libu-libong talampakan bawat segundo na mas mabilis kaysa sa isang bala.
    
  Hindi nagtagal at dumating si Wilhelm sa Humvee. Huminto siya sa parking lot, medyo malayo para makitang mabuti ang eksena. Habang tinitignan niya ang lugar na hindi makapaniwala, tumalon ang tatlong sundalo na may mga M-16 mula sa Humvee, ang isa ay nagtago sa likod ng Humvee, at ang dalawa pa ay nagpaypay at nagtago sa likod ng mga kalapit na gusali.
    
  "Warhammer, ito ang Alpha, ang mga taong ito ng Scion ay hindi naaresto," ang radyo ni Wilhelm mula sa Hammer. "Ibinababa nila ang kanilang mga eroplano. Wala talagang seguridad. Nag-deploy sila ng hindi kilalang mga robot-like unit na may nakikitang mga armas. Dalhin ang Unang Batalyon dito para magdoble. Gusto ko-"
    
  "Hold on, Colonel, hold on," sinira ni Macomber ang command frequency. "Ayaw ka naming awayin. Ang pagtawag sa mga tropa at pagsisimula ng labanan ay magagalit lamang sa mga Turko sa labas."
    
  "Pumunta si Warhammer sa Delta."
    
  Ngunit sa pangalawang channel, nagpatuloy si Macomber: "Maaari kang magpalit ng mga channel sa buong araw, Koronel, ngunit makikita pa rin namin ito. Look, Colonel, hindi ka namin guguluhin, kaya wag mo na kaming guluhin, okay?"
    
  "Sir, may paparating na sasakyan, alas singko!" - sigaw ng isa sa mga sundalo. Lumapit ang isang Hummer sa kinatatayuan ni Macomber.
    
  "Huwag barilin, Koronel, baka si McLanahan iyon," Macomber radioed.
    
  "Shut the hell up, whoever you are," Wilhelm radioed, pulling a .45 caliber pistol from his holster.
    
  Huminto ang rookie at lumabas si Patrick McLanahan habang nakataas ang mga kamay. "Huminahon, Koronel, lahat tayo ay nasa parehong panig dito," sabi niya.
    
  "The hell with it," sigaw ni Wilhelm. "Sarhento, kunin mo si McLanahan sa kustodiya at ilagay siya sa Triple C sa ilalim ng pagbabantay."
    
  "Mag-ingat!" - sigaw ng isa sa mga sundalo. Nahuli lang ni Wilhelm ang isang malabo na paggalaw mula sa sulok ng kanyang mata - at, na parang sa pamamagitan ng mahika, isang pigura sa isang kulay-abo na suit na malapit sa hangar ay lumitaw mula sa langit sa tabi mismo ng kawal na pinakamalapit sa McLanahan. Sa isang iglap, inagaw niya ang M-16 rifle mula sa takot na mga kamay ng sundalo, binaluktot ito sa kalahati at ibinalik sa kanya.
    
  "Ngayon, itigil na ninyo ang kalokohan na ito, kayong lahat," sigaw ni Macomber, "o ibabagsak ko ang susunod na M-16 sa ulo ng isang tao."
    
  Itinaas ng ibang mga armadong sundalo ang kanilang mga sandata at itinutok ang mga ito kay Macomber, ngunit itinaas ni William ang kanyang mga kamay at sumigaw: "Mga baril na malalakas, malalakas na sandata, ibagsak ang mga ito." Noon lang niya napansin na ang isa sa malalaking robot ay lumitaw sa tabi niya, tumatawid sa dalawampu o tatlumpung yarda na naghihiwalay sa kanila sa hindi kapani-paniwalang bilis at palihim. "Diyos...!" - hingal siya, namangha.
    
  "Hello, Colonel," sabi ni Charlie sa kanyang electronically synthesized voice. "Tamang tawag. Mag-chat tayo, okay?"
    
  "McLanahan!" - sigaw ni Wilhelm. "Anong nangyayari dito?"
    
  "Pagbabago ng misyon, Koronel," sagot ni Patrick.
    
  "Anong misyon? kaninong misyon? Tapos na ang iyong misyon. Kinansela ang iyong kontrata. Ikaw ay nasa ilalim ng aking hurisdiksyon hanggang sa may kumuha ng iyong asno pabalik sa Washington."
    
  "Mayroon akong bagong kontrata, Koronel, at ilulunsad natin ito ngayon."
    
  "Bagong kontrata? kasama kanino?"
    
  "Kasama ko, Koronel," ang sabi ng boses, at nagulat si Wilhelm, ang Iraqi Colonel na si Yusuf Jaffar ay lumabas mula sa likurang upuan ng Hummer ni Patrick, na sinundan ni Vice President Ken Phoenix at dalawang ahente ng Secret Service.
    
  "Jaffar...I mean, Colonel Jaffar...anong problema? Anong nangyayari?"
    
  "Ang kumpanya ni General McLanahan ay tinanggap ng gobyerno ng Republika ng Iraq upang magbigay... tawagin natin itong mga espesyal na serbisyo," sabi ni Jaffar. "Dito sila sa Nala, under my supervision."
    
  "Ngunit ito ang aking batayan...!"
    
  "Nagkakamali ka, sir. Ito ay isang Iraqi airbase, hindi isang Amerikano, "sabi ni Jaffar. "Ikaw ay mga bisita dito, hindi mga may-ari ng bahay."
    
  "Hindi makakatrabaho si McLanahan sayo! Siya ay Amerikano."
    
  "Ang Scion Aviation International ay nakatanggap ng pag-apruba ng Departamento ng Estado upang gumana sa tatlong dosenang bansa sa buong mundo, kabilang ang Iraq," sabi ni Patrick. "Ang orihinal na kontrata ay isang magkasanib na kasunduan sa kooperasyon sa parehong US Central Command at Republika ng Iraq - iniulat ko lang sa iyo. Nagsusumbong ako ngayon kay Colonel Jaffar."
    
  "Ngunit ikaw ay nasa ilalim ng pag-aresto, McLanahan," pagtutol ni Wilhelm. "Nasa ilalim ka pa rin ng proteksyon ko."
    
  "Hangga't ang heneral ay nasa aking bansa at nasa aking base, siya ay napapailalim sa aking mga batas, hindi sa iyo," sabi ni Jaffar. "Maaari mong gawin sa kanya ang gusto mo kapag wala na siya, ngunit ngayon ay akin na siya."
    
  Ibinuka ni Wilhelm ang kanyang bibig, pagkatapos ay isinara ito at ibinuka muli sa ganap na pagkalito. "Ito ay baliw," sabi niya sa wakas. "Ano sa tingin mo ang gagawin mo, McLanahan?"
    
  "Gusto ng Baghdad na tumulong na kumbinsihin ang mga Turko na umalis sa Iraq," sabi ni Patrick. "Sa palagay nila ay sisimulan ng mga Turko ang pagsira sa bansa, sinusubukan na puksain ang PKK, at pagkatapos ay lumikha ng isang buffer zone sa kahabaan ng hangganan upang gawing mas mahirap para sa PKK na bumalik."
    
  "Ang tanging makakamit natin ay galitin ang mga Turko at palawakin ang tunggalian," sabi ni Wilhelm. "Baliw ka kung sa tingin mo ay hahayaan ka ni President Gardner na gawin ito."
    
  "Si Pangulong Gardner ay hindi ang aking pangulo, at siya ay hindi Iraq," sabi ni Jaffar. "Ginagawa ito ni Pangulong Rashid dahil hindi tayo tutulungan ng mga Amerikano."
    
  "Tulungan ka? May maitutulong ba ako sa iyo, Koronel?" - tanong ni Wilhelm na halos nagmamakaawa. "Gusto mo bang magsimula tayo ng digmaan sa Turkey? Alam mo kung paano gumagana ang mga Turkish invasion na ito, Koronel. Dumating sila, sinasalakay nila ang ilang nakabukod na mga kampo at mga kanlungan, at umuwi sila. Sa pagkakataong ito sila ay lumalim ng kaunti. E ano ngayon? Hindi sila interesadong mang-agaw ng anumang lupa."
    
  "At si Heneral McLanahan ay narito upang matiyak na hindi iyon mangyayari," sabi ni Jaffar. "Ang Amerika ay hindi makikialam dito."
    
  "Papalitan mo ba ang aking regiment ng McLanahan at ang kanyang mga robot na eroplano at robot...kung ano man ang mga bagay na iyon?" tanong ni Wilhelm. "Ang kanyang maliit na kumpanya laban sa hindi bababa sa apat na Turkish infantry divisions?"
    
  "Sinasabi nila na ang mga Amerikano ay may maliit na pananampalataya - naniniwala lamang sila sa kung ano ang nasa ilalim ng kanilang mga ilong," sabi ni Jaffar. "Nakita ko na totoo ito para sa iyo, Koronel Wilhelm. Ngunit tinitingnan ko ang kamangha-manghang sasakyang panghimpapawid at armas ni General McLanahan, at ang nakikita ko lang ay pagkakataon. Marahil, gaya ng sinasabi mo, hindi sakupin ng mga Turko ang ating lupain at papatayin ang mga inosenteng Iraqi, at hindi natin kakailanganin ang mga sandata ng heneral. Ngunit ito ang pinakamalaking grupo na nakapasok sa Iraq, at natatakot ako na hindi sila titigil sa pagsira ng ilang mga kampo.
    
  Lumapit si Jaffar kay Wilhem at tumayo sa harapan niya. "Ikaw ay isang mabuting kawal at kumander, Koronel," sabi niya, "at ang iyong yunit ay matapang at nagsakripisyo ng marami para sa aking bayan at sa aking bansa. Ngunit ang iyong pangulo ay aalis sa Iraq."
    
  "Hindi iyan totoo, Koronel," sabi ni Wilhelm.
    
  "Sinabi sa akin ni Vice President Phoenix na inutusan siyang pumunta sa Baghdad at makipag-usap sa aking gobyerno tungkol sa pagsalakay ng Turko," sabi ni Jaffar, "kabilang ang paglikha ng isang security buffer zone sa Iraq. Hindi lamang kinukunsinti ni Gardner ang pagsalakay na ito, ngunit handang isuko ang lupang Iraqi upang patahimikin ang mga Turko. Ito ay hindi katanggap-tanggap. Tinitingnan kita at ang iyong mga pwersa dito sa aking base at nakikita ko lamang ang paghihirap para sa aking mga tao."
    
  Lumapit siya kay Patrick at tinignan ang Tin Man at ang CID unit doon sa ramp. "Ngunit tinitingnan ko si Heneral McLanahan at ang kanyang mga sandata, at nakikita ko ang pag-asa. Handa siyang lumaban. Maaaring tungkol ito sa pera, ngunit kahit papaano ay handa siyang pangunahan ang kanyang mga tauhan sa labanan sa Iraq."
    
  Ang ekspresyon ni Wilhelm ay nagbago mula sa galit tungo sa pagtataka at tahasang pagkalito. "Hindi ako naniniwala sa mga naririnig ko," sabi niya. "I have a whole brigade here... And I have to do nothing in the middle of a Turkish invasion? Kailangan kong maupo at manood habang kinukumpleto mo ang mga gawain at ipinapadala ang mga ito... itong mga laruang lata? Makikipagdigma ba ang Baghdad sa mga Turko? Limang taon na ang nakalipas wala kang organisadong hukbo! Dalawang taon na ang nakararaan, wala man lang ang unit mo."
    
  "Ipagpaumanhin mo, Koronel, ngunit sa palagay ko ay hindi mo tinutulungan ang iyong sarili dito," sabi ni Vice President Phoenix. Lumapit siya sa koronel ng hukbo. "Pumunta tayo sa iyong command center, hayaan mong ipaalam ko sa Washington kung ano ang nangyayari at humingi ng mga tagubilin."
    
  "Hindi ka naman bumibili ng kalokohang ito, di ba, sir?"
    
  "Hindi ko nakikita na marami tayong pagpipilian ngayon, Koronel," sabi ni Phoenix. Ipinatong niya ang kanyang kamay sa mga balikat ni Wilhelm at inakay siya pabalik sa kanyang Humvee. "Parang panoorin mo ang anak mo na mag-aaral sa kolehiyo, tama ba? Handa na sila para sa isang bagong buhay, ngunit hindi ka pa handang makipagkita sa kanila."
    
  "Kaya, Heneral McLanahan," sabi ni Yusuf Jaffar pagkaalis ni William at ng kanyang mga tauhan, "gaya ng sinasabi ninyong mga Amerikano, ang bola ay nasa inyong korte na ngayon. Alam mo ang kagustuhan ng Baghdad. Ano ang gagawin mo ngayon?
    
  "Sa tingin ko ay oras na upang suriin ang tunay na intensyon ng mga Turko," sabi ni Patrick. "Lahat ay naging napaka-cooperative sa ngayon, na mabuti, ngunit sila ay nasa iyong bansa pa rin na may maraming mga tropa at air power. Tingnan natin kung ano ang gagawin nila kapag pinilit mo."
    
    
  IKAPITONG KABANATA
    
    
  Ang lakas ng loob ay ang halaga ng buhay para sa pagbibigay ng kapayapaan.
    
  -AMELIA EARHART
    
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  SA KINABUKASAN
    
    
  "Traffic sa main gate, sir!" - narinig ng Turkish captain ng tropa na nakapalibot sa airbase ng Nakhla sa kanyang portable radio. "Ang mga sasakyang pang-kombat ay nakapila para sa labasan!"
    
  "Bomba!" - ang kapitan ay nanumpa. "Anong nangyayari?" Inihagis niya ang kanyang kape sa bintana at lumabas sa kanyang armored personnel carrier. Isang Humvee na may bandila ng Amerika at isang trailer ang pumasok sa capture zone, at isa pang Humvee na may trailer ang naghihintay sa labas. Ang bawat sasakyan ay may mga machine gun at grenade launcher na naka-install sa mga turret ng armas, ngunit mayroon pa rin silang mga canvas cover, naka-lock sa naka-stowed na posisyon, at ang mga posisyon ng gunner ay hindi nilagyan.
    
  "Saan sa tingin nila pupunta sila?" tanong ng Turkish infantry captain.
    
  "Dapat ba natin silang pigilan?" - tanong ng unang sarhento sa kanya.
    
  "Wala kaming mga utos na makagambala sa kanilang mga aksyon maliban kung inaatake nila kami," sabi ng kapitan. "Other than that, inoobserbahan at ire-report lang namin."
    
  Pinanood ng mga Turko ang paglabas ng unang Humvee, pagkatapos ay umalis mula sa pangunahing gate at huminto upang hintayin ang pangalawa. Lumapit ang Turkish captain sa front passenger seat ng lead car. "Good morning, sir," sabi niya. Nakita niya na isa itong sibilyan. Alam niya na ang mga Amerikano ay umupa ng maraming sibilyan upang magtrabaho sa kanilang mga base militar, ngunit ang makita ang isa sa kanila dito ay medyo kakaiba.
    
  "Okay morning...er I mean, jiünaydin," sabi ng lalaki sa awkward pero naiintindihan na Turkish. "Kamusta ka?"
    
  "Very good, sir," sabi ng kapitan sa mahinang boses. Pasimpleng ngumiti at tumango ang Amerikano. Sinamantala ng Turk ang pagkakataong tingnan ang loob ng Hummer. Mayroong dalawang sibilyan sa mga upuan sa likuran, at sa pinakalikod na upuan ay mayroong maraming suplay sa ilalim ng berdeng tarp. Isang sibilyang pasahero ang mukhang militar at nakasuot ng kakaibang kagamitan na parang wetsuit ng scuba diver na natatakpan ng jacket. Tumingin siya ng diretso at hindi tumugon sa tingin ng Turko. Walang laman ang dalawampu't talampakang flatbed trailer.
    
  Iniabot ng Amerikano ang kanyang kanang kamay. "John Masters"
    
  Sumimangot ang kapitan ng Turko, ngunit kinuha ang kanyang kamay at kinamayan ito. "Kapitan Evren."
    
  "Nice to meet you," sabi ni John. Tumingin siya sa paligid. "Okay lang ba kayo dito? May maibibigay ba kami sa iyo?"
    
  "Hindi, efendim," sabi ni Evren. Naghintay siya ng ilang paliwanag, ngunit ang lalaki ay tila walang interes na mag-alok ng kahit ano maliban sa daldalan. "Maaari ko bang itanong kung saan ka pupunta, sir?"
    
  "Nagda-drive lang."
    
  Tumingin si Evren sa kawan ng Humvees, pagkatapos ay bumalik kay John na may mahigpit na ekspresyon sa kanyang mukha. "Sa oras na ito at may mga trailer?"
    
  "Bakit hindi? Ilang linggo na akong nandito sa Iraq at wala pa akong nakikita sa kanayunan. Naisip kong mas mabuting gawin ito habang naghahanap ng mga bagay."
    
  Hindi naintindihan ni Evren ang kalahati ng sinabi ng lalaki, at nagsisimula na siyang magsawa sa kanyang nakakalokong ngiti. "Maaari ko bang itanong kung saan ka pupunta, ginoo, at kung ano ang balak mong gawin sa mga trailer?" paulit-ulit niya, mas mapilit.
    
  "Napakalapit." Si John ay gumuhit ng bilog gamit ang kanyang daliri. "Sa paligid. Sa isang lugar dito."
    
  Nagsisimula nang magalit si Evren sa lalaki, ngunit wala siyang awtoridad na pigilan siya. "Mangyaring magkaroon ng kamalayan sa iba pang mga sasakyang militar, ginoo," sabi niya. "Ang ilan sa aming mas malalaking sasakyan ay may limitadong visibility ng driver. Ang isang banggaan sa isang pangunahing tangke ng labanan ay magiging kapus-palad para sa iyo."
    
  Ang nakatalukbong banta ay tila walang epekto sa Amerikano. "Sasabihin ko sa iba," tamad niyang sabi. "Salamat sa tip. At ngayon paalam na." At umalis na ang convoy.
    
  "Ano ang dapat nating gawin, ginoo?" - tanong ng unang sarhento.
    
  "Ipasabi sa akin sa mga checkpoint ang kanilang lokasyon habang papunta sila," sabi ni Evren, "pagkatapos ay magpadala ng isang tao upang sundan sila." Nagmamadaling umalis ang unang sarhento.
    
  Ang Humvee convoy ay nagmaneho sa paligid ng base mula sa hilagang bahagi sa kahabaan ng pampublikong highway. Dumaan sila sa isang checkpoint ng Turkish army sa isang intersection kung saan sila pinahinto para tingnan ng mga sundalo ang loob ng mga sasakyan ngunit hindi sila pinigilan o hinanap. Nagmaneho sila pahilaga ng ilang milya pa, pagkatapos ay bumaba sa highway at nagmaneho pa pahilaga sa isang maputik na open field. Sa unahan ay nakita nila ang mga istaka na itinutulak sa lupa na may dilaw na tape na "Ingat" at "Do Not Trespass" na nakaunat sa pagitan nila, at ilang daang yarda sa likuran nila ay ang pagkawasak ng isang Scion Aviation International XC-57 Loser. Ang mga Turkish missiles ay maliwanag na nakaligtaan nang direkta sa sasakyang panghimpapawid. , ngunit ang proximity fuses ay nagpasabog ng mga warhead malapit sa mga makina na naka-mount sa fuselage, ginupit ang dalawa sa mga ito at pinabagsak ang sasakyang panghimpapawid. Lumapag ito sa kaliwang harapan, na durog sa karamihan ng kaliwang pakpak at kaliwang bahagi ng ilong, at doon ay isang sunog, ngunit ang iba Ang sasakyang panghimpapawid ay dumanas ng maaaring ilarawan bilang katamtamang pinsala, karamihan sa kanang bahagi ng sasakyang panghimpapawid ay medyo hindi nasira.
    
  Isang nag-iisang Russian IMR engineering vehicle ang nakaparada sa hangganan ng Lenta, kasama ang dalawang sundalong Turkish na nagbabantay. Ang IMR ay may crane na nakakabit sa likuran at isang talim sa harap, na parang isang bulldozer. Ibinigay ng mga sundalo ang sigarilyo at kape at binuksan ang kanilang walkie-talkie nang makita nilang papalapit ang convoy. "Khayir, khair!" - sigaw ng isa sa kanila, winawagayway ang kanyang mga braso. "Durun! Gidin!"
    
  Si John Masters ay umakyat sa Humvee at naglakad sa putik patungo sa mga sundalo. "Magandang umaga! Gunaydin!" - sumigaw siya. "Kamusta ka? Mayroon ba sa inyo na nagsasalita ng Ingles?"
    
  "Wag kang pumunta dito! Huwag manatili!" - sigaw ng sundalo. "Tehlikeli! Delikado dito! Yasaktir! Bawal!"
    
  "Hindi, hindi ito mapanganib," sabi ni John. "Nakita mo, ito ang aking eroplano." Tinapik tapik niya ang dibdib niya. "Aking. Ito ay sa akin. Nandito ako para kumuha ng ilang piraso at tingnan ito."
    
  Ang unang sundalo ay iwinagayway ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang mukha sa isang cross motion, habang ang pangalawa ay itinaas ang kanyang riple, hindi itinutok ito, ngunit ginagawa itong nakikita ng lahat. "No entry," matigas na sabi ng una. "Bawal".
    
  "Hindi mo ako mapipigilan sa paggalugad ng sarili kong eroplano," sabi ni John. "May pahintulot ako mula sa gobyerno ng Iraq. Hindi kayo mga Iraqi. Anong karapatan mo para pigilan ako?"
    
  "Bawal pumasok," sabi ng unang sundalo. "Umalis ka na. Bumalik ka." Inilabas niya ang kanyang walkie-talkie at nagsimulang magsalita habang itinaas ng pangalawang sundalo ang kanyang riple sa gilid ng daungan sa isang halatang nagbabantang kilos. Nang matapos ang unang sundalo sa radyo ng kanyang ulat, ikinaway niya ang kanyang mga braso na parang sinusubukang itaboy ang binatilyo, sumisigaw, "Umalis ka na. Siktir git! Pasulong!"
    
  "Hindi ako aalis nang hindi tumitingin sa aking eroplano...ang ginawa ninyo sa aking eroplano," sabi ni John. Mabilis niyang nilampasan ang magkabilang sundalo, pagkatapos ay naglakad pabalik sa eroplano. Sinundan siya ng mga sundalo, sumisigaw ng mga utos sa Turkish, nalilito at lalong nagalit sa pangalawa. Itinaas ni John ang kanyang mga kamay at naglakad pabalik ng mas mabilis. "Hindi ako magtatagal, guys, pero titingnan ko ang aking eroplano. Iwanan mo akong mag-isa!" Tumakbo si John patungo sa eroplano.
    
  "Dur! Tumigil ka!" Itinaas ng pangalawang malawak na lalaki ang kanyang rifle sa posisyon ng pagpapaputok, ngunit hindi itinuon si John, tila nagpaputok ng babala. "Tumigil ka o ako-"
    
  Biglang naagaw sa kanyang mga kamay ang riple sa isang kisap-mata. Lumingon ang sundalo... at nakita ang isang lalaking nakasuot ng dark grey na suit mula ulo hanggang paa, isang helmet na walang mata na diretso mula sa isang science fiction comic book, isang frame ng manipis na flexible tubes sa buong balat, makapal na guwantes at bota. "Aman Allahim...!"
    
  "Huwag kang bastos," sabi ng pigura sa electronically synthesized Turkish. "Walang armas," inabot niya ang hindi kapani-paniwalang bilis at inagaw ang portable transmitter mula sa pangalawang sundalo, "at walang walkie-talkie. Ibabalik ko lang sila kung ipapakita mo sa akin na kaya mo ang iyong sarili." Ang mga Turko ay umatras, pagkatapos ay nagsimulang tumakas nang malaman nilang hindi sila mahuhuli.
    
  "Tara guys, alis na tayo," sabi ni John, patungo sa nasirang XC-57. "Tingnan mo, sinabi ko sa iyo na hindi ito magiging masama."
    
  "Scoundrel number one, ito si Genesis," ang radyo ni Patrick McLanahan kay Wayne Macomber. "May dalawang sasakyan na papunta sa iyo, mga sampung minuto ang layo." Inilunsad ni Patrick ang isang maliit na unmanned attack aircraft, ang AGM-177 Wolverine, na dinala ng isang 767 freighter. Ito ay kahawig ng isang krus sa pagitan ng isang cruise missile at isang surfboard. Karaniwan itong inilunsad sa hangin, ngunit may kakayahang ilunsad mula sa isang tirador na naka-mount sa trak. Nagdala si Wolverine ng infrared at millimeter-wave imaging at mga sensor sa pag-target upang makapagsasarili itong mahanap, atakehin at muling atakehin ang mga target na naka-program para dito. Mayroon itong tatlong panloob na sandata para sa pag-atake sa iba't ibang uri ng mga target, at maaari ring atakehin ang ikaapat na target sa pamamagitan ng paglipad dito sa istilong kamikaze. "Nakuha ng radar ang helicopter mga sampung minuto sa silangan," dagdag niya. "Hindi namin alam kung patungo ba ito o nagpapatrol lang, pero malapit na."
    
  "Acknowledged, Genesis," sagot ni Macomber. Kumaway siya para sumama ang humvee. "Halika, may kasama tayo, pumunta ka doon at tulungan mo ang ulo ng itlog," utos niya. "Gusto kong makaalis dito sa lalong madaling panahon." Huminto ang Humvees at sinimulan ng mga technician ang pagbabawas ng mga power tool upang simulan ang pagbukas ng eroplano.
    
  "Pupunta ako dito kahit sa buong araw, marahil sa susunod na dalawang araw," sabi ni John Masters sa radyo.
    
  "Mga master, wala ako dito para ihatid ang buong eroplano pabalik sa base," tugon ni Macomber sa radyo. "Kunin ang lahat ng mga classified na materyales at tanging ang mahahalagang itim na kahon na nananatiling hindi nagalaw, at umalis tayo rito. Kami ay bukas na kumikilos, kasama ang tatlong daang mga sundalong Turko sa likod namin at isa pang limampung libo sa lugar. Ang paalala na ito ay tila nagpapabilis ng kaunti sa lahat.
    
  "Ang helicopter na ito ay tiyak na papunta sa iyong paraan," Patrick radioed. "Sa mga pitong minuto. Ang bilang ng mga ground troop ay tumaas - mayroon na ngayong anim na sasakyan, apat na armored personnel carrier at dalawang armored vehicle. Ano ang hitsura ng eroplano?"
    
  "Sinasabi ng mga master na hindi ito mukhang masama," sabi ni Zipper. "Sa palagay ko sasabihin niya iyon kung ito ay hindi hihigit sa isang umuusok na butas sa lupa."
    
  "Tama ka diyan. Okay, nagse-set up sila ng mga roadblock sa hilaga at timog ng highway, at lahat ng anim na sasakyan ay papunta sa iyo."
    
  "Tinanggap".
    
  "Walang away maliban kung talagang kinakailangan, Scoundrel. Magkaibigan pa rin tayo, tandaan mo."
    
  "Alam ko. Ako ay napaka-cordial at sweet sa ngayon."
    
  "Dapat nasa highway na sila ngayon."
    
  Lumingon si Wayne upang makita ang kabuuang humigit-kumulang dalawampung sundalo na may mga riple na ibinababa mula sa mga trak, mga armored personnel carrier na nakabantay sa mga gilid ng mga trak at nagbabawas ng sarili nilang kagamitan, at ang parehong Captain Evren John na nakausap sa main gate ay iniinspeksyon sila gamit ang mga binocular. "Kabatiran. Sa ngayon ay infantry weapons lang ang nakikita ko. Scoundrel, isa ito, may bloodhound tayo, humanda ka." Pagkalipas ng ilang minuto, nakita ni Zipper ang ilang mga sundalo at si Captain Evren na pumasok sa kanilang armored personnel carrier at dahan-dahang nagmaneho patungo sa kanila. "Nandito na sila."
    
  Huminto ang APC ni Evren nang humigit-kumulang tatlumpung yarda sa harap ng Zipper, at bumaba ang limang sundalo, nagpaypay nang humigit-kumulang anim na yarda ang layo, at nakahandusay sa lupa habang nakataas ang kanilang mga riple. Napansin ni Zipper na mayroong isang lalaki sa gunner's turret sa bubong ng armored personnel carrier, at ang bariles ng isang 12.5 mm machine gun ay direktang nakatutok sa kanya; isang Russian-made AT-3 Sagger anti-tank missile ang na-install sa launch guide, na naglalayong isa sa mga Humvee. Ang pangalawang armored personnel carrier ay lumayo, mabilis na lumiko patungo sa XC-57.
    
  "Ikaw!" sigaw ni Evren sa English. "Itaas ang iyong mga kamay at lumiko!"
    
  "Hayir," tugon ni Zipper sa Turkish sa pamamagitan ng kanyang electronic translator. "Hindi. Iwanan mo kami."
    
  "Bawal ka sa eroplano."
    
  "Mayroon kaming pahintulot mula sa gobyerno ng Iraq at ang may-ari ng sasakyang panghimpapawid," sabi ni Wak. "Ito ay isang lehitimong rescue operation. Iwanan mo kami."
    
  "Uulitin ko, itaas ang iyong mga kamay at tumalikod, o tayo ay magpapaputok."
    
  "Ako ay isang Amerikano, hindi ako armado, at mayroon akong pahintulot mula sa gobyerno ng Iraq. Isa kang sundalong Turko. Sinuway ko ang utos mo."
    
  Ngayon ay parang nalilito si Evren. Kinuha niya ang kanyang portable transmitter at kinausap ito. "Malinaw na naabot niya ang limitasyon ng kanyang mga patakaran sa pakikipag-ugnayan," sabi ni Vak sa command network. "Ito ay kung saan nagsisimula itong maging kawili-wili. Mag-ingat sa pangalawang armored personnel carrier; tinatakpan niya ang gilid ko at papunta sa iyo."
    
  "Nahuli sa paningin, Una," ang sagot mula kay Charlie Turlock.
    
  "Ang helicopter ay halos limang minuto ang layo, scoundrel," sabi ni Patrick.
    
  "Tinanggap. Sana TV news na lang." Nag-isip sandali si Zipper. "Nagsisimula na akong kabahan tungkol sa machine gun na ito at sa Sagger missile sa armored personnel carrier na ito, guys," sabi niya. "Lahat, humanap ng ilang takip mula sa Humvee." Sa pamamagitan ng kanyang tagapagsalin, sinabi niya, "Itago kaagad ang iyong mga sandata!"
    
  "Susuko ka kaagad, o magpapaputok kami!" sigaw pabalik ni Evren.
    
  "Binabalaan kita, itago ang iyong mga armas at iwanan mo kami, o haharapin kita," sabi ni Zipper. "Wala akong pakialam sa mga kaalyado ng NATO na ito-ibaba ang iyong mga baril at lumayo, o magigising kayong lahat sa isang ospital."
    
  Sa pamamagitan ng mga sensitibong mikropono na nakapaloob sa suit ng Tin Woodman, narinig ni Vak na sinabi ni Evren ang salitang ate. Isang tatlong-ikot na putok ng rifle ang nagpaputok, at lahat ng tatlong bala ay tumama sa kaliwang hita ni Macomber. "God bless it," ungol ni Macomber. "Itong lalaking ito ang bumaril sa akin sa paa."
    
  "Sinisikap ka lang niyang saktan," sabi ni Charlie. "Tumahimik ka, Zipper."
    
  Halatang nagulat si Evren nang makitang nakatayo pa rin ang pigura, bagama't kitang-kita niya na lahat ng bala ay tumama. "Isa pang babala, buddy," sigaw ni Zipper sa Turkish. "Kung hindi mo ibitawan ang iyong sandata, magpapatugtog ako ng kaunting himig sa iyong bungo gamit ang aking mga kamao."
    
  Narinig niyang sinabi ni Evren: "On ekey, bebe, sikak!", na ang ibig sabihin ay: "Twelve and baby, go ahead," at nag-radyo si Zipper: "Para takpan, patumbahin ang mga armored personnel carrier, ngayon na!" Sa sandaling nagpaputok ang 12.5 mm machine gun gunner.
    
  Nagtapon ng isang stream ng super-compressed air, si Zipper ay lumipad sa hangin at dumaong sa isang armored personnel carrier. Sinubukan ng mamamaril na sundan siya habang lumalangoy siya palapit sa kanya, halos matumba siya sa simboryo. Pagkalapag ni Zipper, binaluktot niya ang bariles ng machine gun hanggang sa pumutok ang sandata dahil sa presyon ng mga hindi nalalabas na gas. Ngunit hindi siya sapat na mabilis upang ihinto ang AT-3. Ang wire-guided missile ay nadiskaril at tumama sa isa sa mga Humvee, na nagpalipad dito sa ulap ng apoy. "Maayos ang lahat?" nag-radyo siya.
    
  "Ito ay malinaw sa lahat," sabi ni John Masters. "Salamat para sa babala".
    
  "Maaari ko bang masira ang ilang mga ulo ngayon, Heneral?" - tanong ni Macomber.
    
  "Ayokong may masaktan, hamak ka, maliban na lang kung sasalakayin nila si John at ang mga technician," sabi ni Patrick. "Kunin lamang ang kanilang mga armas."
    
  "Kailan natin tatapusin itong 'Kumbaya' routine, sir?" - tanong ni Macomber sa mahinang boses. "Scoundrel two, maaari mo bang ilabas ang labindalawang punto lima at ang Sagger nang hindi nagdudulot ng pinsala..." Ngunit sa sandaling iyon, isang maliit na pagsabog ang naganap sa bubong ng pangalawang armored personnel carrier, at ang mamamaril ay tumalon palabas ng simboryo, kumatok. out sparks at isang maliit na apoy mula sa iyong uniporme. "Salamat".
    
  "Huwag mo nang banggitin," sabi ni Charlie.
    
  Ang Turks ay nagbukas ng tuluy-tuloy na putok ng rifle sa Zipper habang siya ay tumalon mula sa APC at lumapit kay Evren; Hindi sila huminto sa pagbaril hanggang sa hinawakan ni Zipper si Evren sa pamamagitan ng jacket at itinaas ito sa lupa. "Magalang kong hiniling na iwan mo kami," sabi ni Zipper. "Ngayon, hindi na ako magiging maganda, Arcadas." Kasing dali ng paghagis ng bola ng tennis, pinalipad ng Impact si Evren ng isang daang yarda sa himpapawid, halos hanggang sa highway. Pagkatapos ay tumakbo siya at ganoon din ang ginawa sa iba pang mga sundalong Turkish sa paligid niya na hindi tumakas. "Normal ba ito, Genesis?"
    
  "Salamat sa iyong pagpigil, hamak," sagot ni Patrick.
    
  Tumalon si Macomber sa isa pang APC, ngunit tumakas na ang mga Turkish troops... dahil nakita nila si Charlie Turlock sakay ng isang cybernetic infantry device na nagbabantay sa kabilang bahagi ng crash site. Dala niya ang sarili niyang electromagnetic rail gun at isang backpack na may apatnapung milimetro na rocket launcher, na naglalaman ng walong vertically launched missiles na may high-explosive fragmentation, anti-personnel bomb at smoke warheads, at isang backpack para sa reloading sa Humvee. "Okay na ba ang lahat, Second?"
    
  "Malinaw na sa akin ang lahat," sagot ni Charlie. Tinuro niya ang silangan. "Ang helicopter na ito ay nasa paningin. Mukhang isang karaniwang Huey. Nakikita ko ang tagabaril sa pinto, ngunit walang ibang mga armas."
    
  "Kung itinutok niya ang baril na iyon kahit saan malapit sa aming mga lalaki, kunin mo."
    
  "Nabaril ko na siya. Parang may kasamang cameraman sa pinto. Smile - kinukunan ka sa hidden camera."
    
  "Kahanga-hanga lang. Mga may-ari...?"
    
  "Hindi ko pa nabubuksan ang lahat ng mga pintuan ng pag-access, Wayne," sabi ni John. "It will take me at least an hour para lang malaman kung ano. Ang pag-alis ng mga pangunahing bahagi at LRU ay hindi dapat tumagal ng maraming oras - tatlong oras sa pinakamaraming. Pero gusto ko kahit walong oras lang...
    
  "Hindi ko alam kung mayroon kang walong minuto, kahit na walong oras, ngunit lumipat at pigilin namin ang mga ito hangga't kaya namin," sabi ni Zipper.
    
  "Siguro kung tinulungan mo kami, mas mabilis kaming matapos," mungkahi ni John.
    
  Napabuntong-hininga si Zipper sa loob ng kanyang armor. "Natatakot akong sabihin mo iyan," sabi niya. "Charlie, may security ka. Magiging mekaniko ako sandali."
    
  "Naiintindihan kita. Ang helicopter na ito ay pumapasok sa ating orbit. Mukhang nagpapa-picture sila. Ang tagabaril ng pinto ay walang sinusubaybayan sa lupa."
    
  "Kung mukhang lalaban siya, i-pin mo siya."
    
  "May kasiyahan".
    
  "Kami ay mga inhinyero, hindi mekaniko," pagwawasto sa kanya ni John. "Pero magiging bomber ka."
    
  "Buweno, iyon ay mas katulad ng katotohanan," sabi ni Zipper.
    
    
  OVAL OFFICE, WHITE HOUSE, WASHINGTON, DC.
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  Kinuha ng Presidente ang telepono. "Kumusta, Pangulong Hirsiz. Ito ay si Pangulong Gardner. Ano ang magagawa ko para sa iyo ngayon?"
    
  "Maaari mong bawiin ang iyong mga asong nakikipaglaban nang isang beses, ginoo," sabi ni Kurzat Hirciz mula sa Ankara, "maliban kung naghahanap ka ng digmaan."
    
  "Ang ibig mong sabihin ay ang insidente sa crash site sa hilaga ng Mosul?" - tanong ni Gardner. "Sa pagkakaintindi ko, tatlo sa iyong mga sundalo ang nasugatan at dalawang armored vehicle ang nasira. Iyan ay sigurado?"
    
  "Mayroon ka bang paliwanag para sa sinasadyang pag-atake na ito?"
    
  "Kailangan mong makipag-usap sa gobyerno ng Iraq. Ang gobyerno ng Estados Unidos ay walang kinalaman dito."
    
  "Hindi yan totoo. Ang mga... ang mga bagay na ito ay mga sistema ng armas ng Amerika. Alam ito ng buong mundo."
    
  "Ang robot at ang armored commando ay mga eksperimental na disenyo at hindi kailanman ginamit nang direkta ng gobyerno ng US," sabi ni Gardner, gamit ang isang kuwento na siya at ang kanyang mga tauhan ay dumating sa sandaling nakatanggap sila ng tawag mula kay Vice President Ken Phoenix mula sa Nala. "Sila ay kabilang sa isang pribadong kumpanya na kinontrata ng US Army upang magbigay ng seguridad para sa mga pwersa nito sa Iraq."
    
  "Kaya talagang nagtatrabaho sila para sa gobyerno ng Amerika!"
    
  "Hindi, dahil pagkatapos ng insidente sa iyong spy plane, ang kanilang kontrata sa aking gobyerno ay agad na tinapos," sabi ni Gardner. "Nakatanggap ang kumpanya ng kontrata mula sa gobyerno ng Iraq. Nagtatrabaho sila para sa mga Iraqis nang mangyari ang insidenteng ito. Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit napunta ang tropa mo sa crash site. Hindi nila ninakawan ang eroplano, di ba?"
    
  "Nagagalit ako sa ganyang insinuation, sir," sabi ni Hirsiz. "Ang mga sundalong Turkey ay hindi mga kriminal. Ang sasakyang panghimpapawid ay kasangkot sa pagbagsak ng isang Turkish plane at ang pagpatay sa Turkish pilot; binantayan lang ng mga tropa ang eroplano hanggang sa magsimula ang isang opisyal na imbestigasyon."
    
  "Naiintindihan ko. Dapat ay naipahayag mo ang iyong mga intensyon nang mas mahusay sa mga Iraqis at sa amin. Ngunit iyon ay magiging mahirap sa gitna ng isang pagsalakay, hindi ba?"
    
  "So, ito na ba ang plano mo ngayon, Mr. Gardner: na hayaan ang mga Iraqi na sisihin ang mga aksyon ng America?"
    
  "Mr. President, ang iyong mga tropa ay nasa lupain ng Iraq, binobomba ang mga nayon ng Iraq at pinapatay ang mga sibilyang Iraqi-"
    
  "PKK terrorists lang ang pinupuntirya namin, sir, mga terorista na pumapatay ng mga inosenteng Turk!"
    
  "Naiintindihan ko, ginoo, at sumasang-ayon ako na may kailangang gawin tungkol sa PKK, at ang Estados Unidos ay nangako ng higit pang tulong sa Turkey para dito. Ngunit hindi namin inaprubahan ang isang buong sukat na pagsalakay sa lupa sa Iraq. Binalaan kita tungkol sa hindi sinasadyang mga kahihinatnan.
    
  "Tungkol sa mga kontratista sa Nakhla: nagtatrabaho sila para sa mga Iraqis at hindi nasa ilalim ng aming direktang kontrol, ngunit kami ay mga kaalyado pa rin ng Iraq at maaaring tumayo para sa iyo. Ang Estados Unidos ay magiging masaya na umupo kasama ng Turkey, ang Kurdish Regional Government, at Iraq upang mapadali ang isang agarang tigil-putukan ng lahat ng partido, kabilang ang mga kontratista; iskedyul ng pag-alis ng tropa; at mas komprehensibong mga hakbang sa seguridad sa hangganan ng Iraqi-Turkish, kabilang ang mga internasyonal na monitor, upang pigilan ang mga teroristang PKK na tumawid sa hangganan. Ngunit walang mangyayari habang ang mga tropang Turko ay nakikibahagi sa mga operasyong pangkombat sa loob ng Iraq, sir."
    
  "Kaya ito ay isang pagsasabwatan: Ginagamit ng Amerika ang mga robot na ito laban sa mga tropang Turko, nagpapanggap na hindi sila kasali, ngunit pagkatapos ay nag-aalok na mamagitan sa mga negosasyon hangga't mayroong tigil-putukan," galit na sabi ni Hirsiz. "Muli ang Turkey ay isang biktima, pinilit na sumuko sa lahat, itinulak sa isang tabi at hindi pinansin. Pagkatapos ay walang nakakapansin kapag ang isa pang Turkish na eroplano ay binaril o ang isa pang istasyon ng pulisya ay nabasag sa pira-piraso.
    
  "Maniwala ka sa akin, Ginoong Pangulo, gusto naming tulungan ang Turkey," sabi ni Gardner. "Ang Türkiye ay isa sa pinakamahalagang kaibigan at kaalyado ng America. Naiintindihan ko ang galit mo. Maaari tayong magpadala ng mga tagamasid, teknolohiya, kahit na mga tauhan upang magpatrolya sa hangganan. Ngunit walang mangyayari hangga't nagpapatuloy ang labanan. Dapat silang tumigil kaagad at ang mga tropang Turko ay dapat umalis sa Iraq. Walang ibang paraan."
    
  "May isang paraan lamang na kami ay sumasang-ayon sa mga internasyonal na tagamasid sa kahabaan ng aming hangganan, Mr. Gardner: ang Kurdistan Regional Government ay dapat tanggihan ang PKK at lahat ng mga plano upang bumuo ng isang malayang estado ng Kurdistan," sabi ni Hirsiz. "Dapat tanggalin ng KRG ang bandila nito sa lahat ng pampublikong lugar, arestuhin ang mga pinuno ng PKK at ibigay sila sa amin para sa paglilitis, lansagin ang lahat ng mga base ng pagsasanay ng PKK at isara ang lahat ng kumpanyang sumusuporta sa PKK."
    
  "Mr. President, imposible ang hinihiling mo," sabi ni Pangulong Gardner pagkatapos ng ilang sandali ng kalituhan. "Ang KRG ang namamahala sa awtorisadong konstitusyonal na rehiyon ng Kurdish ng hilagang Iraq. Sa pagkakaalam ko, never nilang sinuportahan ang PKK."
    
  "Hangga't umiiral ang KRG at sinusubukang ihiwalay ang teritoryo nito mula sa natitirang bahagi ng Iraq, gagamitin ng PKK ang terorismo upang subukang makamit ito," sabi ni Hirsiz. "Alam mo gaya ko na ang ilang miyembro ng pamunuan ng KRG ay may mga negosyong lihim na naglalaba ng pera at nagdadala ng mga armas at suplay mula sa Iraq at sa ibang bansa patungo sa Turkey. Marami, hindi lamang Turkey, ang itinuturing na ang Iraqi PKK ay ang lihim na pakpak ng militar ng KRG.
    
  "Kalokohan ito, Mr. President," giit ni Gardner. "Walang relasyon sa pagitan ng KRG at PKK."
    
  "Pareho silang nagnanais ng isang malayang Kurdistan, na nahahati sa mga lalawigan ng Turkey, Iraq, Persia at Syria," galit na sabi ni Hirsiz. "Ang Kurdistan Regional Government ay tila ayaw na hayagang kilalanin ang isang teroristang grupo tulad ng PKK, kaya sinuportahan nila sila ng palihim at tinututulan ang anumang pagsisikap na isara sila. Ito ay titigil kaagad! Ang KRG ay maaaring pamahalaan ang tatlong Iraqi na lalawigan ng Dohuk, Erbil at Sulaymaniyah, ngunit dapat nilang gawin ito nang hindi nagsusulong ng isang independiyenteng Kurdistan o nagtatangkang palawakin ang karamihan sa mga Turkmen sa kanlurang mga lalawigan. Kung hindi, magpapatuloy ang ating pag-unlad."
    
  Tinakpan ni Joseph Gardner ang kanyang kamay sa kanyang mukha sa kawalan ng pag-asa. "So papayag ka na makipag-ayos, Mr. President?"
    
  "Walang negosasyon hanggang sa sumang-ayon ang KRG na huminto sa pagsuporta sa isang independiyenteng estado ng Kurdistan at sumang-ayon na kondenahin ang PKK at ilagay ang mga pinuno nito sa paglilitis para sa mga krimen laban sa sangkatauhan," sabi ni Hirsiz. "Kung hindi makontrol ng Baghdad at Erbil ang PKK sa Iraq at pilitin silang ihinto ang pagpatay sa mga inosenteng Turk, gagawin namin ang trabaho. Magandang hapon ginoo." At ibinaba niya ang tawag.
    
  Binaba ng Pangulo ang tawag. "Hindi dapat hayaan ang mga tao na magkaroon ng labis na kasiyahan," bulong niya. Hinarap niya ang kanyang mga tagapayo sa Oval Office. "Dapat ko bang sabihin sa KRG na itigil ang lahat ng mga plano para sa kalayaan?" Pinitik niya ang kanyang mga daliri. "Siyempre kaya natin. Ang tanging bahagi ng Iraq kung saan maayos ang lahat, at gusto ni Hirsiz na isara ito. Hindi kapani-paniwala".
    
  "Ngunit binuksan niya ang pinto sa negosasyon, ginoo," sabi ni Chief of Staff Walter Cordus. "Laging pumunta sa mataas na lugar at umaasa na ang lahat ay magkita sa isang lugar sa gitna." Napatingin sa kanya ang Presidente sa gilid. "Hindi bababa sa ito ang simula ng mga negosasyon."
    
  "I guess you can call it that," sabi ng pangulo. "Narinig mo ba ang lahat ng ito, Ken? Stacey?
    
  "Yes, Mr. President," sabi ni Ken Phoenix mula sa Nala Allied Air Base. "Ang Turkish Air Force ay nagsasagawa ng mga welga sa hilagang-silangan na mga lalawigan ng Iraq, lalo na sa mga lalawigan ng Erbil at Dohuk. Duda ako na ang KRG o Baghdad ay makikipag-ayos habang sinasalakay ng mga Turko ang kanilang mga lungsod at nayon."
    
  "Ang NATO ay magpupulong mamaya ngayon upang talakayin ang isang resolusyon na nag-uutos sa Turkey na itigil ang sunog," sinabi ng Kalihim ng Estado na si Stacy Anne Barbeau mula sa Brussels, Belgium, punong-tanggapan ng North Atlantic Treaty Organization. "Ngunit ang resolusyon ay nabawasan na sa isang kahilingan para sa isang tigil-putukan. Malaki ang suporta ng mga Turk sa konseho dito - nakikiramay sila sa patuloy na pag-atake ng PKK, sa kabila ng mga pagtatangka ng Turkey na bigyan ang mga Kurds sa Turkey ng mas maraming tulong, mas malakas na boses sa gobyerno at mas kaunting mga paghihigpit sa kultura at relihiyon. Sa palagay ko ay hindi haharapin ng Turkey ang maraming presyon mula sa NATO o sa European Union.
    
  "Hindi rin sila nakakakuha ng marami mula sa Kongreso," sabi ng pangulo. "Hindi naiintindihan ng karamihan ang buong isyu ng Kurdistan, pero naiintindihan nila ang terorismo, at sa ngayon ay nakikita nilang problema ang PKK. Ang Turkey ay mananatili sa Iraq at ang opinyon ng publiko ay magbabago, lalo na kung susubukan nilang palawakin ang salungatan.
    
  "At ang huling bagay na kailangan nila ay isang dahilan upang palakihin ang salungatan... na nagdadala sa akin pabalik sa McLanahan," sabi ni Barbeau nang maingat. "Anong ginagawa niya doon, Mr. Vice President?"
    
  "Malamang na tutulungan niya ang mga Iraqis na ipagtanggol laban sa mga Turks," sagot ni Phoenix. "Ang misyon na ito sa kanyang bumagsak na eroplano ay isang pagsubok upang makita kung ano ang gagawin ng hukbong Turko. Parang wala silang ginawa hanggang sa pumunta sila sa crash site. Ang mga Turko ay naghahanda na ilipat o buwagin ang eroplano, at sinubukan nilang itaboy ang mga ito.
    
  "At sinalakay ni McLanahan."
    
  "Pinapanood ko ang mga imahe na nagmumula sa drone sa ibabaw ng eksena," sabi ni Phoenix, "at nakikinig ako sa audio habang nangyari ito. Ang mga pwersa ni McLanahan ay hindi umatake hanggang sa ang mga Turko ay umatake, at binigyan pa nila sila ng pangalawang babala matapos barilin ng isang sundalo ang Tin Woodman commando. Nang maging malinaw na sasalakayin ng mga Turko ang mga manggagawa, nagsimulang magtrabaho ang Tin Man at ang Criminal Investigation Unit."
    
  "So ano ang nangyayari ngayon?"
    
  "Ang ilan sa mga Turk na nakapalibot sa Nakhla Air Base dito ay naka-deploy malapit sa lugar ng pag-crash," sabi ni Phoenix. "Si Dr. Masters at ang kanyang mga tauhan ay nasa pinangyarihan pa rin ng sakuna, binabawi ang mga itim na kahon at sensitibong kagamitan. Ang mga drone ng McLanahan ay nakakita ng ilang Turkish ground units sa ruta, ngunit natatakot sila na ang Turkish Air Force ay umaatake. Ibinaba ng mga Turko ang mga helicopter malapit sa site at pinaputukan sila ng ilang mortar, sinusubukan silang takutin na umatras."
    
  "Alam mo, wala akong masyadong simpatiya para sa McLanahan ngayon," sabi ni Gardner. "Napagpasyahan niyang ilagay ang buntot ng tigre sa pagitan ng kanyang mga binti, at ngayon ay maaaring makagat niya ang kanyang asno. Sinusubukan naming humanap ng mga paraan para mabawasan ang salungatan, at humahanap lang siya ng mga bagong paraan para palakihin ito."
    
  "Aalamin natin kung ano ang susunod na mangyayari kapag nagsimula nang bumalik ang Masters dito sa Nala," sabi ni Phoenix. "Mayroong halos isang daang sundalo at anim na armored vehicle ang naghihintay sa kanya sa highway, at sigurado akong asar sila."
    
  "Nais kong manatili ang ating mga tauhan dito," utos ng pangulo. "Hindi dapat makialam ang mga Amerikano. Ito ang laban ni McLanahan. Kung nasaktan o napatay ang kanyang mga kasamahan dahil sa kanya, kasalanan niya iyon."
    
  "Dapat tayong makipag-ugnayan sa Punong Ministro ng Turkey at humimok ng pagpigil, ginoo," sabi ni Phoenix. "Marami ang mga lalaki ni McLanahan. Kahit na nakalaya ang Tin Woodman at SID, walang paraan na makalusot sila sa hukbong Turko. Gusto ng mga Turko ng kaunting paghihiganti."
    
  "Sana ay matalino si McLanahan na hindi subukang harapin ang mga Turko," sabi ng pangulo. "Stacy, makipag-ugnayan muli sa opisina ni Akas, ipaliwanag ang sitwasyon at hilingin sa kanya na makipag-ugnayan sa Department of Defense upang pigilan ng hukbo ang sarili."
    
  "Oo, Mr. Presidente."
    
  "Si McLanahan ay humakbang sa malaking oras," sabi ng pangulo, na lumipat sa iba pang mga bagay. "Sa kasamaang palad, ang kanyang mga lalaki ang magdurusa para dito."
    
    
  MALAPIT NA NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Darating sila!" Sigaw ni Charlie Turlock. "Tamaan...?"
    
  "Naiintindihan ko," sagot ni Wayne Macomber. Inihanda niya ang kanyang electromagnetic rail gun mula nang ang unang mortar shell ay pinaputok sa kanilang direksyon mga isang oras ang nakalipas. Ang millimeter wave radar system ni Charlie Turlock na nakapaloob sa kanyang CID robot ay nag-scan sa kalangitan sa kanilang paligid nang milya-milya, na nagpapahintulot sa kanya na makakita ng mga projectiles at agad na magpadala ng impormasyon sa pagsubaybay at pag-target sa mga computer ng pag-target ni Wayne.
    
  Dala rin ni Charlie Turlock ang kanyang electromagnetic rail gun, ngunit ang lahat ng mga round nito ay naubos na sa pagsira sa mga mortar, at ang reload nito ay hinipan nang sirain ng Sagger ang unang Humvee. Maaaring hindi sapat ang bilis ng apatnapu't milimetro na mga rocket sa kanyang pack para ma-intercept ang mga mortar shell, ngunit mas kaya ng rail gun ni Macomber. Itinaas lang niya ang kanyang rifle, gamit ang exoskeleton na pinapagana ng kanyang suit bilang isang plataporma para sa tumpak na pagpuntirya, at sinundan ang impormasyon sa pagsubaybay na ipinadala mula sa CID. Hindi na niya kailangan pang idirekta ang mortar fire - ang electromagnetic rail gun shell ay lumipad ng sampu-sampung beses na mas mabilis kaysa sa isang bala mula sa isang sniper rifle at madaling nawasak ang shell.
    
  "Salvo!" sigaw ni Charlie. "Apat pa ang paparating!"
    
  "Bastards," ungol ni Zipper. Ito ang unang pagkakataon na nag-shoot sila ng higit sa isa sa isang pagkakataon. Madali niyang natamaan silang apat, ngunit ngayon ay nagkaroon ng mga problema. "Nauubusan na ako ng mga bala-I'm down to my last magazine, six more left," he said. "Kailangan ko rin ng mga sariwang baterya para sa rifle at para sa aking sarili."
    
  Ang isa sa mga technician ay tumakbo patungo sa natitirang Humvee, hinanap ito ng ilang sandali, pagkatapos ay tumakbo patungo sa Macomber. "Wala nang mga sariwang baterya na natitira," sabi niya. "Kailangan ka naming i-hook up."
    
  "Mahusay," sabi ni Zipper. Inalis ng technician ang power cord mula sa storage compartment sa likod ng suit ni Macomber, pinaandar ito pabalik sa Humvee, at ikinasak ito sa saksakan ng kuryente. "Charlie, kailangan mong subukang humarang pa ng mga bala. Tataasin ko ang aking kapangyarihan bago tayo magsimulang umalis. Mayroon akong sapat na singil sa aking baril upang magpaputok ng huling natitirang mga round."
    
  "Got it," sagot ni Charlie. "Wala akong nakitang anumang mga shell na ito na sumabog at ang inaasahang track ay nagpapakita na na-miss nila kami. Baka hindi ito live ammunition. Itinapon nila sila para lang makita kung ano ang gagawin natin."
    
  "Natutuwa kami na binibigyan namin sila ng ilang entertainment," sabi ni Zipper. "Maaari mo bang malaman ang lokasyon ng pag-atake?"
    
  "Nagawa na. Hindi nila siya pinabayaan. Maaari ko silang sirain kung gusto mo, o maghulog ng gas rocket sa kanila."
    
  "Hindi ko nais na mawalan ng galit ang mga taong ito, at kailangan nating pangalagaan ang ating munisyon," sabi ni Zipper.
    
  "May darating pang helicopter, guys," ang radyo ni Patrick McLanahan. "This time from Turkey, mas mataas ang bilis. Marahil ito ay isang barkong pandigma. Sa halos sampung minuto."
    
  "Acknowledged," sagot ni Wayne Macomber. "Okay, Doc, oras na para maghanda."
    
  "Sabi ni Patrick ten minutes? Ako na ang kukuha."
    
  "Hindi, dahil sa loob ng sampung minuto ay nasa loob tayo ng mga missile na maaaring dalhin ng helicopter, at pagkatapos ay huli na," sabi ni Zipper.
    
  "Okay," malungkot na sabi ni John. "Nakatanggap kami ng laser radar at satellite communication units. Sa tingin ko ito ay sapat na. Masyadong maraming bagay para sa isang Humvee; kailangan nating ilagay ang lahat sa isang trailer."
    
  Hindi rin nagtagal ay nakuha na ng grupo ang kanilang mga gamit. Naglakad si Zipper sa harap, hawak ang kanyang baril na mataas para makita siya ng lahat ng mga sundalong Turko. Dinala ni Charlie ang kanyang ekstrang backpack sa kanyang nakabaluti na kaliwang kamay at ang kanyang diskargado na electromagnetic rail gun sa kanyang kanan, umaasa na ang pagtingin lamang nito ay maaaring matakot ang ilan sa mga Turko. Ang lahat ng mga inhinyero ay natipon sa nakaligtas na Humvee, at ang lahat ng kanilang mga kasangkapan, kagamitan, at mga nakuhang kahon ay nasa trailer.
    
  "Gaano kabilis darating ang ating tulong, Heneral?" - tanong ni Zipper sa kanyang secure na command channel.
    
  "Mukhang nagbabago sila ng porma, Zipper," tanong ni Patrick. "Subukang tumigil hangga't maaari."
    
  "Ano ang tungkol sa helicopter na iyon?"
    
  "Ilang minuto pa."
    
  "Hindi tumutugma ang mga numerong ito, Heneral," malungkot na sabi ni Zipper. Sa ibabaw ng Turkish command channel na natagpuan niya, sinabi niya, "Makinig ka, Captain Evren. Lumabas kami. Ayaw namin kayong mag-away. Ibabalik namin sa base ang mga gamit namin. Gumawa ng paraan."
    
  "Hindi, mga Amerikano," sagot ni Evren pagkaraan ng ilang sandali, ang kanyang boses ay nagpapakita ng pagkagulat na ang kanyang channel sa radyo ay ginagamit ng mga robot. "Makukulong ka at kukumpiskahin ang kagamitang ito. Inatake mo ang mga miyembro ng unit ko at ang sarili ko. Dahil dito kailangan mong parusahan."
    
  Ang impact ay nagpatigil sa convoy. "Kapitan, makinig ka sa akin nang mabuti," sabi niya. "Alam mo kung ano ang magagawa natin. Ang hindi mo alam ay mayroong drone na umiikot sa itaas. Kung hindi ka naniniwala sa akin, hanapin mo." Sa puntong ito, isinara ni Patrick at pinaandar muli ang AGM-177 Wolverine engine na pinananatili niya sa orbit sa lugar, na naging sanhi ng isang bakas ng kayumangging usok upang makita sa loob ng ilang segundo. "Ito ay isang attack drone, at maaari nitong sirain ang lahat ng iyong baluti at ang iyong mga tao gamit ang mga guided bomb. I'll order a flyover over your positions before we move there, at kapag tapos na iyon ay aasikasuhin natin ang sinumang nakatayo pa. Tumabi ka ngayon."
    
  "May mga order ako, American," sabi ni Evren. "Ilalagay mo ang iyong mga armas, patayin ang kapangyarihan sa robot at drone, at susuko. Kung hindi, sasalakayin natin."
    
  "May ID para sa papasok na helicopter na ito, Zipper," sabi ni Charlie. "Bapor na pandigma "Cobra". Mas maraming surplus sa US. Hindi ko nakikita ang kanyang sandata, ngunit bet ko ito ay kargado para sa oso.
    
  "Huling pagkakataon, kapitan," sabi ni Zipper. "Kung hindi, magsisimula na kaming mag-shooting. Tumabi ka."
    
  "Ayoko. Sumuko o papatayin. Kung sakaling hindi mo napansin, mayroon kaming sariling air support. Ito ay hindi kasing advanced ng iyong drone, ngunit sinisiguro ko sa iyo, ito ay nakamamatay. Pagkatapos ng pag-atake nito, wala nang matitira sa iyo na, gaya ng sinasabi mo, kailangan naming alagaan."
    
  "Kailangan kong sirain muna itong Cobra, Charlie," sabi ni Zipper. "Bantayan mo ang likod ko - tiyak na magpapaputok sila kapag-"
    
  Biglang sumigaw si Charlie, "Rocket launch!"
    
  "Saan galing, Charlie?"
    
  "Sa likod natin!" Maya-maya lang ay nakarinig sila ng malakas na BANG! Sakto namang lumingon sina Zipper at Charlie upang makita ang isang spiral ng puting usok na bumubulusok at tumama sa Cobra. Ang helicopter ay nagsimulang gumulong nang husto pakanan, lumilitaw na umaalog-alog, pagkatapos ay nagsimula ng pababang autorotating na pag-ikot hanggang sa bumagsak ito sa lupa sa isang matigas ngunit nakaligtas na pag-crash.
    
  "Tumigil ka sa pagbaril! Huwag buksan ang apoy!" Narinig ang sigaw ni Zipper sa Turkish command channel. Sa kanilang hiwalay na channel, nag-radyo siya: "Sana ikaw iyon, Jaffar."
    
  "Oo, Macomber," tugon ni Colonel Yusuf Jaffar sa isang hiwalay na command channel. Binaril ng kanyang hilagang batalyon ang isang Cobra gunship gamit ang shoulder-fired Stinger missile. "Sorry late kami, pero maaga ka yata dumating. Hindi mahalaga. Nandito kaming lahat at handang lumaban sa mga Turko."
    
  "Sana walang umatake sa sinuman dito," sabi ni Zipper. Ibinigay niya kay Jaffar ang dalas ng Turkish company, pagkatapos ay sinabi sa channel na ito: "Ang Cobra gunship ay binaril ng isang Iraqi anti-aircraft missile, Captain Evren," aniya. "Ang Iraqi Nakhla Brigade ay sumusulong sa posisyon na ito." Sa sandaling ito ay nakikita niya kung paano nagsimulang kumaluskos at kumaluskos ang mga tropang Turko sa kanan; tila nakakuha sila ng visual na representasyon ng pinakahilagang batalyon. "Kapitan Evren?"
    
  Pagkatapos ng medyo mahaba at hindi komportable na paghinto: "Oo, Amerikano."
    
  "Hindi ako ang pinuno ng hukbong Iraqi, at sinalakay mo ang kanilang bansa," sabi ni Wak, "ngunit ang aking mga puwersa ay hindi sasalakay maliban kung tayo ay unang inaatake." Hinihiling ko kay Koronel Jaffar na huwag din umatake. Nakikinig siya. I-escort niya ang team ko pabalik sa Nala Air Base. Hinihimok ko ang lahat na manatiling kalmado at huwag hilahin ang gatilyo. Captain, kung gusto mong magpadala ng team para siyasatin ang nahulog na Cobra, magagawa mo ito. Colonel Jaffar, katanggap-tanggap ba iyon?"
    
  "Iyan ay katanggap-tanggap," sagot ni Jaffar.
    
  "Sige. Captain, aalis na kami. Gumawa ng paraan at manatiling kalmado ang lahat."
    
  Ito ay isang kahanga-hangang tanawin. Ang paghila sa pangunahing highway sa hilaga ng Nala, ang Tin Man at ang forensic robot, na ngayon ay may bitbit na mga baril ng tren sa kanilang mga balikat, ay nagmaneho sa Humvee, na hinihila ang isang trailer na puno ng mga bahagi at kasangkapan, sa isang bukas na larangan. Ang mga Turkish platun ay nakapila sa magkabilang gilid ng highway sa harap nila. Isang buong batalyon ng Iraqi infantry ang sumusulong mula sa hilagang-kanluran, at isa pang Iraqi battalion ang sumusulong sa highway hilagang-silangan ng base. Nagtagpo silang lahat sa intersection ng dalawang highway.
    
  Natagpuan ni Wayne si Captain Evren sa gilid ng highway, huminto at sumaludo sa kanya. Sumaludo pabalik ang kapitan, ngunit nanatili ang kanyang mga mata sa sampung talampakang CID unit na humahakbang patungo sa kanya, sumasaludo din. "Diyos ko...!"
    
  "Charlie Turlock, Captain Evren," sabi ni Charlie, na iniabot ang isang malaking armored na kamay pagkatapos ibaba ang pagsaludo. "Kamusta ka? Salamat sa hindi pagbaril."
    
  Natigilan si Evren sa flexibility at makatotohanang galaw ng robot. Inabot siya ng ilang mahaba, nakakatuwang mga sandali upang hawakan ang kamay ng robot at makipagkamay dito. "Ito...ito ay isang makina, ngunit ito ay gumagalaw na parang tao...!"
    
  "Babae, if you don"t mind," sabi ni Charlie.
    
  Dumating si Colonel Jaffar makalipas ang ilang minuto. Sumaludo si Evren, ngunit hindi ito ibinalik ni Jaffar. "So, ikaw ba ang namumuno sa kumpanyang ito, Turk?"
    
  "Opo, ginoo. Captain Evren, Saya Company, 41st Security Division -
    
  "Wala akong pakialam kung sino ka o kung anong unit ka, Turk," sabi ni Jaffar. "Ang mahalaga lang sa akin ay kapag umuwi ka at umalis sa aking bansa nang mag-isa."
    
  "Depende kung kailan tumigil ang Iraq sa pagprotekta sa mga Kurdish killer na nagtutulak ng mga bomb truck sa mga gusali ng pulisya at pumatay ng mga inosenteng Turk, sir!"
    
  "Hindi ako nandito para makinig sa mga political tirades mo, Turk! Kailangan kong malaman kung kailan mo mapapaalis ang mga tulisan mo sa aking bansa!"
    
  Napatingin si Zipper kay Charlie. Hindi na niya kailangan pang gumalaw, ngunit sapat na ang isang sampung talampakang robot na itinaas lamang ang mga armored arm nito bilang pagsuko upang makuha ang atensyon ng lahat. "Hindi ba pwedeng magkasundo lang tayong lahat?" - sabi niya. Idiniin niya ang kanyang mga kamay sa kanyang pisngi. "Darling, please?" Ang pagkakita ng isang malaking robot na panlaban na kumikilos na parang isang mahiyaing mag-aaral na babae ay nagpatawa maging ang bastos na si Colonel Jaffar, at daan-daang sundalo, parehong Turkish at Iraqi, ang nakisabay sa pagtawa.
    
  "Hindi ito ang oras o lugar para makipagtalo, guys," sabi ni Zipper. "Bakit hindi natin ibalik ito sa base? Kung hindi ako nagkakamali, lunch time na. Bakit hindi tayong lahat umupo, magmeryenda at alisin ang kargada?"
    
    
  ERBIL, IRAQ
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Nasaan ang aking sumpain na hangin?" sigaw ni Heneral Besir Ozek. "Late na sila ng sampung minuto!" Inagaw niya ang mikropono sa mga kamay ng communications officer. "Resim, ito si Sicansky. Ang iyong squadron ay mas mahusay na kumapit o babalik ako doon upang sipain ang iyong asno!"
    
  Si Ozek ay nasa sabungan ng isang ACV-300 command post vehicle na bahagi ng Headquarters Company ng Third Division, na tumalo sa silangang Iraq. Ang mga pwersa ni Ozek ay inutusan na sumulong lamang hanggang sa hilagang-kanlurang paliparan ng Erbil, kunin ito upang muling ibigay at putulin ang pakikipagkalakalan sa kabisera ng Kurdistan at hawakan, ngunit inutusan niya ang isang batalyon ng mekanisadong infantry na sumulong sa labas ng lungsod mismo.
    
  Ang batalyon ay nagtatag ng isang security perimeter sa isang malaking lugar na naalis sa mga lumang gusali upang bigyang-daan ang bagong matataas na pabahay, hilagang-kanluran ng city proper. Malinaw niyang nakikita sa paligid niya ang anumang senyales ng counterattack mula sa Peshmerga, PKK, regular na pwersa ng Iraq o mga Amerikano; Sa ngayon, wala sa mga organisasyong ito sa pakikipaglaban ang tunay na nagbanta sa kanyang hukbo, ngunit mas mabuting maging ligtas kaysa magsisi. Ang Peshmerga ang pinakamalaking banta. Ang mga ulat ay naiiba sa laki ng Peshmerga, ngunit kahit na ang pinaka-optimistikong mga pagtatantya ay naglagay ng mga ito sa dalawang beses sa laki ng apat na dibisyon na iniutos ni Ozek, at mayroon din silang ilang mga nakabaluti na sasakyan.
    
  At may mga ulat ng lumalagong paglaban sa Iraq. Tulad ng mga masunuring daga, ang PKK, siyempre, ay malalim na nakatago, ngunit ang mga Amerikano ay nagsimulang maging hindi mapakali, at ang mga yunit ng Iraqi na misteryosong nawala kaagad bago nagsimulang lumitaw ang pagsalakay. Nakarinig si Ozek ng ilang ulat ng pakikipag-ugnayan sa mga tropang Amerikano at Iraqi malapit sa Mosul, ngunit wala pang balita tungkol sa anumang nasawi.
    
  Pinili ni Ozek ang lugar para sa iba pang mga kadahilanan: ito ay nasa hilaga ng Sami Abdul Rahman Park, isang memorial park para sa isang pinaslang na opisyal ng Kurdistan Regional Government at tagasuporta ng PKK; nasa loob din siya ng mortar range ng parliament building ng Kurdistan Regional Government, kaya dapat na makita ng mga Kurdish na politiko ang kanyang hukbo na sumusulong sa kanilang lungsod.
    
  Bumaba si Ozek sa command post car at sumigaw: "Major!" Isang napakabatang mukhang infantry major ang mabilis na lumapit sa kanya. "Ang aming broadcast ay huli na, kaya kailangan mong manatili ng ilang minuto."
    
  "Natamaan namin ang bawat target sa listahan, ginoo," sabi ng kumander ng batalyon. "Muli naming inatake ang nangungunang sampung sa listahan."
    
  Naglabas si Ozek ng isang papel mula sa kanyang jacket. "Gumawa ako ng bagong listahan. Ang Ministri ng Depensa ay nagsasalita tungkol sa pag-atake sa mga negosyo sa Erbil na sumusuporta sa PKK... Buweno, hanggang sa bigyan nila ako ng opisyal na pahintulot, nakita ko mismo ang isang grupo ng mga ito. Ito ang kanilang mga address. Hanapin sila sa mapa at itapon."
    
  Pinag-aralan ng major ang listahan at nanlaki ang mga mata niya sa gulat. "Uh, sir, ang address na ito ay nasa loob ng Citadel."
    
  "Alam ko na," sabi ni Ozek. "Ito ay isang bazaar na may mga tindahan na pag-aari ng ilan sa mga parehong lalaki na na-target na namin. Bakit kailangan nilang iwan?"
    
  "Ngunit ito ay nasa loob ng Citadel, ginoo," ulit ng Major. Ang Erbil Citadel ay isang sinaunang pader na bato sa gitna ng lungsod na nakapalibot sa mga arkeolohikong guho ng orihinal na lungsod, na napetsahan noong 2300 BC. Bagaman ang lungsod ay inookupahan ng maraming tao sa paglipas ng mga siglo, ang Citadel ay itinuturing na sagradong lupa sa kanilang lahat, at ang ilang mga seksyon nito ay isang libong taong gulang. "Paano kung tumama tayo sa mga archaeological site?"
    
  "Hindi ako nag-aalala tungkol sa ilang adobe hut at cart path," sabi ni Ozek. "Nakikita ko ang watawat ng Kurdistan na kumakaway mula sa loob ng lugar na ito, kaya alam kong nagtatago ang PKK doon. Gusto kong sirain ang mga tindahang ito. Gawin mo ".
    
  "With all due respect, sir," the major said, "ang aming misyon ay puksain ang PKK. Maaari silang tumakbo at magtago sa mga lungsod, ngunit hindi sila nakatira sa Erbil. Sinasabi sa amin ng aming intelligence at counterintelligence unit na sinusundan kami ng Peshmerga, ngunit hindi sila nangahas na makipag-ugnayan. Hindi natin sila dapat bigyan ng dahilan para gawin ito. Nagpaputok na tayo sa mga target sa lungsod; ang pambobomba sa Citadel ay maaaring ang huling dayami."
    
  "Naiintindihan ko na natatakot ka sa Peshmerga, Major," sabi ni Ozek. "Sa aking karera, nakatagpo ko sila ng higit sa isang beses sa mga lugar ng hangganan. Ang mga ito ay mabuti sa mga bundok at sa labas, ngunit sila ay walang iba kundi ang mga niluwalhating partisan. Hindi nila sasalakayin ang isang regular na yunit ng hukbo sa isang frontal na pag-atake. Hindi sila kailanman lumaban tulad ng sinuman maliban sa mga tribal enforcer. Malamang na mag-away sila gaya namin. Sa katunayan, malugod kong tatanggapin ang pagkakataong pilitin ang ilan sa kanilang mga batalyon na lumaban sa amin - sirain ang ilan sa kanilang mas matapang na yunit, at ang buong Kurdistan conglomerate ay maaaring magsama-sama minsan at magpakailanman.
    
  "Oo, ginoo," sabi ng Major, "ngunit maaari ko bang irekomenda na maglabas lamang tayo ng usok sa Citadel? Alam mo kung paano iginagalang ng ilang tao ang lugar na ito, lalo na sa rehiyon ng Kurdish. Sila-"
    
  "Hindi ko kailangan ng history lesson mula sa iyo, Major," putol ni Ozek. "Simulan mong gawin agad ang listahang ito. Parehong mga pamamaraan tulad ng dati: usok upang ikalat ang mga residente at markahan para sa katumpakan, mga pampasabog upang ibagsak ang mga bubong, at puting posporus upang masunog ang lugar sa lupa. Ituloy mo na."
    
  Sa sandaling pinaalis niya ang kumander ng artilerya gamit ang kanyang kamay, isang sundalo ang tumakbo sa kanya at sumaludo. "Ang baril ay gumagalaw sa posisyon, ginoo."
    
  "Sa pinaka-napahamak na oras." Bumalik siya sa command post car at kinuha ang radio microphone. "Palitan ang One-Eight, ito ang Sikan One, paano ka magbasa?"
    
  "Malakas at malinaw, Sikan," iniulat ng piloto ng AC-130H Spectre attack helicopter. "Isang minuto bago tayo makarating sa istasyon."
    
  "Ipakita mo sa akin ang Tango number one," sabi ni Ozek. Nabuhay ang monitor ng telebisyon, na nagpapakita ng mga sensor na imahe na ipinadala mula sa gunship. Nagpakita ito ng malawak na anggulo ng view ng southern Erbil, mga walong daang yarda sa timog ng Citadel. Lumipat ang operator ng sensor sa makitid na field of view at nag-zoom in sa Erbil Bazaar mula sa itaas. Sinundan niya ang pangunahing lansangan sa timog kasama ang gilid ng bazaar hanggang sa tumawid siya sa pangunahing kalye, pagkatapos ay nagsimulang magbilang ng mga gusali habang siya ay nagpapatuloy sa timog. "Sa timog ng panaderya, sa hilaga ng gusali ng apartment... Ito ang isa," Ozek radioed. Nakuha ng sensor operator ang punong-tanggapan ng Masari Bank of Kurdistan, isa sa pinakamalaking bangko sa hilagang Iraq... at malawak na kilala sa pagsuporta sa PKK sa pamamagitan ng money laundering, international money exchange at pagkolekta ng mga donasyon sa buong mundo.
    
  "Si Resim ay naka-lock at handa na, Sikan," ang ulat ng piloto. Ang AC-130 ay pumasok sa isang kaliwang orbit sa paligid ng target, na may isang side-mount na display ng impormasyon at mga parang control arrow na tulad ng landing system ng instrumento na nagpapakita sa piloto kung saan eksakto ilalagay ang sasakyang panghimpapawid.
    
  "Magpatuloy," sabi ni Ozek, pagkatapos ay lumabas sa command car at tumingin sa timog-silangan. Ito ang kanyang unang pagkakataon na makakita ng AC-130 na pag-atake nang personal...
    
  ...at medyo nadismaya siya. Karamihan sa mga pag-atake ng AC-130 ay nangyayari sa kadiliman, kapag ang mga kislap ng 40mm na kanyon ng sasakyang panghimpapawid at 105mm howitzer ay lumiwanag sa gabi na parang wala nang iba. Nakita niya ang isang howitzer shell na tumama at isang balahibo ng usok na tumaas sa langit bago siya nakarinig ng isang KWARTO! tungkol sa baril at pagsabog sa lupa, at nagsisi siyang hindi nanatili para panoorin ang hit sa screen - kailangan niyang maghintay para sa replay ng video.
    
  Bumalik siya sa command vehicle at tiningnan ang sensor image. Ang usok ay halos nakakubli pa rin ang tanawin, ngunit ang gusali ng bangko ay tila nawasak, gayundin ang mga bahagi ng panaderya at gusali ng apartment sa tapat ng bangko. Ang katumpakan ng barkong pandigma na ito ay kamangha-mangha - ang pagbaril ay pinaputok mula sa taas na mahigit dalawampung libong talampakan!
    
  "Mukhang isang magandang shot, Resim," Ozek radioed. "Walang palatandaan ng pagtugon laban sa sasakyang panghimpapawid. Kung handa ka nang umalis, mayroon kaming ilang mga layunin sa listahan. Magpapaputok kami ng ilang mortar shell mula sa aming posisyon patungo sa hilagang bahagi ng lungsod; hindi sila dapat mahalaga sa iyo. Tingnan natin ang Tango two."
    
    
  OFFICE OF THE PRESIDENT, PINK PALACE, ANKARA, REPUBLIC OF TURKEY
  MAMAYA NA NG GABI
    
    
  "Ito ang unang pakikipag-ugnayan sa isang yunit ng militar ng Iraq," sabi ni National Defense Minister Hasan Cizek nang pumasok siya sa opisina ni Pangulong Kurzat Hirsiz. "Ulat mula sa Tall Qayfa, hilaga ng Mosul. Ang brigada na nakabase sa Nala ay muling lumitaw at muling sumakop sa kanilang base.
    
  "Mayroon bang anumang pakikipag-ugnayan sa ating mga pwersa?" tanong ni Hirsiz.
    
  "Opo, ginoo. Ang piloto ng helicopter at crew member ay nasugatan nang ang kanyang eroplano ay binaril ng isang Iraqi man-portable anti-aircraft missile.
    
  Naghintay si Hirsiz, ngunit iyon lang ang nasabi ni Jizek. "At lahat yun? May iba pa bang biktima? Paano ang mga Iraqi?"
    
  "Walang casualty, sir."
    
  "Anong ginagawa nila, nagbabatuhan sila ng water balloons? Ano ang ibig mong sabihin, walang nasawi?"
    
  "Hindi sila nag-away, sir," sabi ni Jizek. "Pinayagan ng aming unit ang mga Iraqis at ang mga inhinyero ng Amerika na nakasakay sa kanilang reconnaissance plane pabalik sa Nakhla Air Base."
    
  "Hinayaan ba nilang bumalik sila? Amerikano din? Inutusan kong lansagin ang eroplanong ito at ihatid pabalik sa Turkey! Pinayagan ba ang mga Amerikano na bumalik sa base kasama ang mga bahagi ng eroplano?"
    
  "Pipigilan na sana sila ng unit commander, ngunit ang armored commando at robot ay nagbanta na gaganti sila gamit ang kanilang mga armas at mula sa isang nag-oorbit na drone. Pagkatapos ay dumating ang Iraqi brigade. Nakita ng unit commander na mas marami siya at nagpasyang huwag nang makisali. Ang mga Iraqis at Amerikano ay hindi rin nakikibahagi sa labanan. Pumasok sila sa base at bumalik ang security unit sa kanilang mga puwesto."
    
  Mabilis na nabawasan ang galit na naramdaman ni Hirsiz na hindi pinansin ang mga utos niya at tumango siya. "Marahil ito ay isang magandang desisyon sa bahagi ng kumander," sabi niya. "Ipadala ang 'magaling' sa kanyang parent unit."
    
  "Ang aming unit doon ay nag-uulat na ang mga Amerikano ay naglunsad ng isang unmanned combat aircraft upang suportahan ang kanilang detalyadong inspeksyon ng sasakyang panghimpapawid," sabi ni Jizek. "Ang pinuno ng American private security service, McLanahan, ay ipinaliwanag na ito ay isang pang-matagalang sasakyang panghimpapawid na may kakayahang magpaputok ng ilang uri ng katumpakan at mga bala sa lugar. Tila ito ay naihatid sa Boeing 767 cargo plane na nakatakas sa aming mga interceptor."
    
  "McLanahan. Oo," sabi ni Jizek. "Siya ang wild card sa lahat ng ito. Tandaan, siya ay nag-utos ng isang napaka-advanced na yunit ng bomber sa United States Air Force, at siya ay kilala sa ilang medyo matapang at matagumpay na mga operasyon - marami sa mga ito ay tila natupad nang walang opisyal na sanction, kung maaari nating paniwalaan ang US media pundits. Ngayon, tila, siya ay nagtatrabaho para sa mga Iraqis. Ipagpalagay ko na kung sasabihin niyang mayroon siyang cruise missile, mayroon siya, at malamang na higit sa isa. Ang tanong ay: bilang kasangkapan ng mga Iraqi ngayon, gagamitin ba niya ito laban sa atin?"
    
  "Sana hindi na natin nalaman," sabi ni Jizek. "Gayunpaman, nais kong tingnan ang reconnaissance aircraft na ito. Sinabi ng Kalihim ng Estado ng Amerika na ang aming eroplano ay na-disable ng isang laser self-defense system, at hindi ng isang beam weapon. Ito ay dapat na isang malakas na laser. Kung titingnan natin ang sistemang ito at muling itatayo ito, tayo ay mauuna nang ilang dekada kaysa karamihan sa mga hukbong Europeo at lahat ng hukbong Gitnang Silangan."
    
  "Sumasang-ayon ako," sabi ni Hirsiz. "Subukan mong ibalik ang eroplanong ito sa Turkey. Maghatid ng maraming tropa hangga't maaari sa pamamagitan ng helicopter ngayong gabi. Ipadala ang buong First Division kung kinakailangan. Mukhang wala silang anumang mga problema sa kanilang lugar ng responsibilidad; Nag-aalala ako tungkol sa mga rehiyon ng Kurdish, hindi sa mga Arabo."
    
  "Ngunit paano ang Iraqi Nakhla Brigade?"
    
  "Tingnan natin kung gusto nilang ipagsapalaran ang pakikipaglaban sa isang eroplanong Amerikano," sabi ni Hirsiz. "I think they might think twice. Maaaring kailanganin nating harapin ang isang American robot at isang armored commando, ngunit ilan sa mga bagay na iyon ang maaari nilang magkaroon? Alamin Natin. Sa tingin ko ang sasakyang panghimpapawid at ang teknolohiya nito ay magiging sulit."
    
  "Mayroon kaming higit pang impormasyon tungkol sa robot at sa armored commando; hindi kami magugulat gaya ng aming mas maliit na unit, at babantayan namin ang kanilang inaakalang unmanned attack aircraft," sabi ni Jizek. Sinugod ng katulong ang mensahe at ibinigay sa kanya. "Nakakuha ako ng ilang detalye tungkol sa eroplano, ang XC-57," sabi niya habang nagbabasa. "Pumasok ito sa susunod na henerasyon ng bomber competition ngunit hindi napili, kaya ginawa itong muli sa...lanet olsun!" - sumumpa siya.
    
  "Ano?"
    
  "Binabol ng 3rd Brigade si Erbil," sabi ni Jizek, natigilan. Hindi nag-react si Hirsiz. "Si Heneral Ozek, na personal na namumuno sa mortar battalion, ay lumipat sa labas ng Erbil, wala pang isang milya mula sa gusali ng Kurdistan Parliament, at sinimulan ang paghihimay sa lungsod ng mga mortar," patuloy niya. "Nagpaputok pa siya ng mga bala sa Citadel, ang sinaunang sentro ng lungsod. Para sa mga target na hindi niya maabot ng mga mortar, tumawag siya sa isang AC-130 na baril at sinira ang maraming target sa timog ng lungsod na may malakas na putok ng kanyon mula sa itaas!"
    
  Imbes na magalit o magulat, ngumiti si Hirsiz at sumandal sa upuan. "Well, mukhang ang aming skeleton-faced berserker ay nagpasya na hampasin si Erbil para sa amin," sabi niya.
    
  "Pero paano-" Tumigil si Jizek, bakas sa mukha niya ang pag-aalala. "Ang iminungkahing listahan ng mga target na iginuhit ng Intelligence Directorate...?"
    
  "Ibinigay ko ito kay Ozek," sabi ni Hirsiz. "Ginawa nito ang eksaktong inaasahan ko." Ang ekspresyon ng pag-aalala sa mukha ni Jizek ay nagbigay daan sa isang malinaw na hindi makapaniwala. "Ang Security Council ay hindi nagpasiya kung dapat nating palakihin ang tunggalian sa pamamagitan ng pag-atake sa kabisera ng Kurdistan Regional Government; Ginawa ito ni Ozek para sa atin."
    
  "Ito ay isang seryosong bagay, ginoo," sabi ni Jizek. "Ang Erbil ay isang lungsod na may populasyon na isang milyon. Kahit na gumagamit ng precision firepower, na tiyak na hindi ginagamit ang mga mortar, ang mga inosenteng sibilyan ay masasaktan. At ang malaking howitzer sa mga AC-130 na iyon ay maaaring sirain ang isang buong gusali sa isang shot!"
    
  "Ang ilang mga sibilyan na kaswalti ay makakatulong lamang sa amin," sabi ni Hirsiz. "Masyadong madali ang laban na ito, masyadong walang bunga. Ang PKK at ang hukbong Iraqi ay tumatakbo at nagtatago, ang Peshmerga ay nananatiling hindi maabot, ang mga Amerikano ay nagsasara ng mga tarangkahan sa kanilang mga base, at ang mga Iraqi ay nagbukas ng kanilang mga telebisyon at pinapanood kaming nagmamaneho sa kanilang mga lansangan. This is not a war, this is a parade... hanggang ngayon." Tapos may nag-aalalang ekspresyon sa mukha niya. "Hindi inatake ni Ozek ang anumang paaralan o ospital, hindi ba?"
    
  Humiling si Dzizek ng mas tumpak na listahan ng mga target na natamaan at natanggap ang mga ito makalipas ang ilang minuto. "Isang Kurdish bank... isang maliit na shopping center... ilang mga tindahan sa loob ng Citadel... isang memorial park... Isang mortar pa ang lumapag sa tabi ng parliament building sa parking lot, malapit lang para masira ang ilang bintana- "
    
  "Ito ay nasa listahan - isang parking space para sa isang maka-PKK na politiko," sabi ni Hirsiz. "Sinundan niya ang listahan hanggang sa huling sulat. Hampasin ang Citadel... Ideya niya iyon, ngunit hiniram niya ang ideya mula sa listahang iyon. Sigurado ako na ang tindahan ay pag-aari ng parehong negosyante na nagmamay-ari ng iba pang mga tindahan sa lungsod sa listahan. Si Ozek ay nakakatakot at medyo baliw, ngunit mabilis siyang natututo."
    
  "Ang Security Council ay hindi nagpasya sa isang pag-atake sa Erbil dahil gusto naming makita muna ang reaksyon ng mundo sa operasyon," sabi ni Jizek. "So far very calm ang reaction... Surprisingly calm. Mayroong ilang mga sigaw ng galit, karamihan ay mula sa mga militanteng grupong Muslim at mga organisasyon ng karapatang pantao. Tacit approval iyon sa ginagawa namin. Ngunit ngayon ay direktang inatake natin ang mga mamamayang Iraqi, ang mga Kurd. Dapat ay nakakuha ka ng pag-apruba ng Security Council bago magbigay ng ganoong utos, Kurzat!"
    
  "Wala akong inutusan, Hassan," sabi ni Hirsiz. Mukhang hindi kumbinsido ang Minister of National Defense. "Huwag kang maniwala sa akin kung gusto mo, pero hindi ko inutusan si Ozek na kanyuhin si Erbil. Binigay ko sa kanya yung listahan, yun lang. Pero alam kong hindi ito mabibigo." Tumingin siya sa kanyang relo. "Sa palagay ko dapat kong tawagan ang Washington at ipaliwanag ang lahat sa kanila."
    
  "Sasabihin mo ba sa kanila na ang mga pag-atakeng ito ay ginawa ng isang robber general?"
    
  "Sasabihin ko sa kanila nang eksakto kung ano ang nangyari: tinalakay namin ang pag-atake sa mga negosyo at organisasyong kilala na palakaibigan sa PKK, at isa sa aming mga division commander ang nagdesisyong gawin iyon." Kinawayan ni Hirsiz ang kanyang kamay sa hindi makapaniwalang ekspresyon ni Jizek at nagsindi ng sigarilyo. "At saka, ikaw at ang iba pang konseho ngayon ay may pagkakataon din na tanggihan ang lahat. Kung hindi nito mapipilit ang mga Amerikano at Iraqi na tumulong sa amin, maaari mong sisihin si Ozek at kami." Nagseryoso na naman siya. "Siguraduhin mong babalik si Ozek sa airport. Kung hikayatin natin siya ng sobra, malamang susubukan niyang sakupin ang buong lungsod."
    
  "Yes, sir," sabi ni Jizek. "At magpapadala kami ng pangalawang dibisyon sa mga eroplanong ito ng Amerika."
    
  "Napakabuti". Kinuha ni Hirsiz ang telepono. "Tatawagan ko si Gardner at ihahanda ko ang entablado kasama niya at sasabihin sa kanya ang tungkol sa pag-atake kay Erbil."
    
    
  COMMAND AND CONTROL CENTER, ALLIED AIR BASE NAKHLA, IRAQ
  MAMAYA NA NG GABI
    
    
  "Kakababa lang ng telepono kasama ang Presidente," sabi ni Vice President Ken Phoenix habang papasok siya sa Reservoir. Si Colonel Jack Wilhelm ay nakaupo sa kanyang desk sa harap ng senior staff room, ngunit sa tabi niya, sa isang totoong command chair, ay si Colonel Yusuf Jaffar. Ang tangke ay napakasikip dahil parehong isang Amerikano at isang Iraqi ang nakaupo ngayon sa bawat battle control console sa silid. Kasama rin sa silid sina Patrick McLanahan, Wayne Macomber at John Masters. "Nakipag-usap siya kay Turkish President Hirsiz at Iraqi President Rashid.
    
  "Una sa lahat, gusto niyang purihin kita para sa isang "mahusay na trabaho" para sa iyong mga aksyon ngayon. Sinabi niya na kahit na sa tingin niya ay hindi sulit ang panganib, nagpasalamat siya sa lahat para sa pagpapakita ng pagpigil at tapang. Ito ay isang pasabog na sitwasyon at nahawakan mo ito nang maayos.
    
  "Nakipag-usap din ako kay Pangulong Rashid," sabi ni Jaffar, "at gusto niyang iparating ko ang katulad na mga saloobin sa lahat."
    
  "Salamat, Koronel. Gayunpaman, mayroon pa rin tayong sitwasyon. Nais ng Turkey na ma-access ang XC-57 wreckage upang mangalap ng ebidensya para sa isang kriminal na paglilitis laban sa Scion Aviation International. Humihiling sila ng pahintulot para sa mga eksperto na suriin ang sasakyang panghimpapawid, kasama ang inalis mo sa sasakyang panghimpapawid, Dr. Masters."
    
  "Ang materyal na ito ay inuri at pagmamay-ari, G. Bise Presidente," sabi ni John. "Ang pagpapahintulot sa mga Turko na pag-aralan ito ay nagbibigay sa kanila ng pagkakataong i-reverse engineer ito. Iyon ang dahilan kung bakit namin itinaya ang aming mga buhay sa pagkuha ng mga bagay na ito mula doon! Wala silang pakialam sa demanda - gusto lang nila ang teknolohiya ko. Walang paraan na hahayaan ko ang mga Turko na makuha ang kanilang maruming mga paa tungkol dito!"
    
  "Maaaring wala kang pagpipilian, Dr. Masters," sabi ni Phoenix. "Sa oras ng pag-atake, si Scion ay isang kontratista ng gobyerno ng US. Maaaring may karapatan ang gobyerno na utusan kang ibalik ang kagamitan."
    
  "Hindi ako abogado, ginoo, at hindi ko sila gusto, ngunit kilala ko ang buong hukbo nila," sabi ni John. "Hayaan ko silang hawakan ito."
    
  "Mas nababahala ako sa kung ano ang gagawin ng mga Turks, Mr. Vice President," sabi ni Patrick.
    
  "Sigurado akong pupunta sila sa World Court o NATO, marahil sa International Admiralty Court, magsampa ng mga kasong kriminal at susubukan kang pilitin-"
    
  "Hindi sir, hindi trial ang ibig kong sabihin. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin ng hukbong Turkish?"
    
  "Anong ibig mong sabihin?"
    
  "Sir, inaasahan mo bang kalimutan na lang ng Turkish army ang lahat ng nangyari dito ngayon?" sagot ni Patrick. "Mayroon silang dalawampung libong sundalo na nakakalat sa pagitan ng hangganan at Mosul, at limampung libong sundalo sa loob ng isang araw na martsa mula rito. Ito ang unang pagkatalo na natamo nila sa kanilang operasyon sa Iraq. Sa tingin ko tama si John: gusto nila ang mga sistema sa eroplanong ito, at sa tingin ko babalik sila at kunin ito."
    
  "Hindi sila maglalakas-loob!" - bulalas ni Jaffar. "Hindi nila ito bansa, ito ay akin. Hindi nila gagawin ang gusto nila!"
    
  "Sinusubukan naming pigilan ang salungatan na ito na lumaki, Koronel," sabi ni Vice President Phoenix. "Sa totoo lang, ang swerte ko yata ngayon. Nagulat kami sa mga Turks kasama ang mga unit ng Tin Woodman at CID. Ngunit kung ang brigada ni Jaffar ay hindi lumitaw noong nangyari ito, o kung ang mga Turko ay nagpasya na umatake kaagad sa halip na maghintay ng mga tagubilin, ang mga resulta ay maaaring maging mas masahol pa."
    
  "Kakayanin namin sila nang maayos, sir," sabi ni Wayne Macomber.
    
  "Natutuwa akong iniisip mo iyon, Mr. Macomber, ngunit hindi ako sumasang-ayon," sabi ni Phoenix. "Ikaw mismo ang nagsabi sa akin na kulang ka sa bala at lakas. Pinahahalagahan ko ang kadahilanan ng takot na nauugnay sa Tin Man at CID, ngunit ang mga tropang Turko na ito ay nagmartsa ng halos dalawang daang milya patungo sa Iraq. Hindi sila tatakas." Ibinaba ni Zipper ang kanyang mga mata at walang sinabi bilang tugon; alam niyang tama ang vice president.
    
  "Mr. Bise Presidente, sa tingin ko ay maaaring tama si General McLanahan," sabi ni Jaffar. "Hindi ko alam ang tungkol sa mga lihim na bagay na ito na pinag-uusapan ni Dr. Masters, ngunit kilala ko ang mga heneral sa lupa, at hindi nila tinatanggap ng mabuti ang pagkatalo. Ngayon ay nilampasan namin ang isang maliit na yunit ng seguridad at pinilit silang umatras, ngunit dito ay mas marami sila sa amin.
    
  "Ang mga Turko ay may dalawang brigada na nakapalibot sa Mosul at naka-deploy sa timog ng amin," patuloy ni Jaffar. "Ang Iraqi Army ay may sapat na mga yunit sa kanlungan upang pigilan sila kung kinakailangan. Ngunit ang aking brigada ang tanging makabuluhang puwersa na sumasalungat sa dalawang Turkish brigade sa hilaga ng amin. Doon ko iko-concentrate ang aking mga pwersa at maghahanda para sa anumang aksyon ng mga Turko." Tumayo siya at sinuot ang helmet niya. "Heneral McLanahan, ipoposisyon mo ang iyong reconnaissance aircraft at ground teams sa mga sektor ng northern approach, hangga't maaari sa hilaga nang hindi nakikipag-ugnayan, at babalaan ang anumang pagsulong ng Turko."
    
  "Oo, Koronel," sabi ni Patrick. "Nag-aalala din ako tungkol sa Turkish air force, lalo na ang F-15E, A-10 at AC-130 attack helicopter ng Second Tactical Air Force na nakabase sa Diyarbakir. Kung magpasya silang dalhin sila, maaari nilang sirain ang ating mga puwersa."
    
  "Ano ang iminumungkahi mo, Patrick?" Tanong ni Vice President Phoenix.
    
  "Sir, dapat mong kumbinsihin si Pangulong Gardner na kailangan namin ng pagsubaybay sa Diyarbakir at isang plano sa pagtugon kung ang mga Turko ay maglunsad ng napakalaking pag-atake laban sa amin." Inilabas ni Patrick ang isang secure na digital memory card sa isang plastic case. "Ito ang aking iminungkahing iskedyul ng reconnaissance at plano ng pag-atake. Ang aming pangunahing platform ng reconnaissance ay isang constellation ng microsatellites na maaaring ilunsad ng Sky Masters Incorporated sa orbit upang magbigay ng tuluy-tuloy na saklaw ng Turkey. Maaari silang maging up at tumatakbo sa loob ng ilang oras. Ang plano ng pag-atake ay batay sa paggamit ng mga espesyal na module sa aming XC-57 na sasakyang panghimpapawid na maaaring makagambala at makasira ng mga pasilidad ng command at control sa Diyarbakir."
    
  "Akala ko ang XC-57 ay isang sasakyang panghimpapawid at reconnaissance lamang, Patrick," sabi ni Phoenix na may alam na ngiti.
    
  "Hangga't hindi namin aatakehin si Diyarbakir, sir, iyon lang ang mayroon," sabi ni Patrick. "Ang pag-atake ay pagsasamahin ang nettrusion - network intrusion - upang malito at mag-overload sa kanilang mga network, na sinusundan ng isang high-powered microwave weapon upang sirain ang mga electronics sa anumang operational aircraft o pasilidad. Maaari tayong magpatuloy sa pag-atake ng pambobomba kung kinakailangan."
    
  "Mga pag-atake ng bomba?"
    
  "Air Expeditionary Squadron 7," sabi ni Patrick. "Ito ay isang maliit na yunit ng B-1B Lancer bombers, na binuo ng isang engineering group sa Palmdale, California, na naglalagay ng sasakyang panghimpapawid sa flight storage at ibinabalik ang mga ito sa kahandaang labanan. Sa kasalukuyan ay mayroon silang pitong bombero na naka-deploy sa United Arab Emirates. Ginamit sila para magsagawa ng mga emergency support mission para sa Second Regiment at iba pang unit ng Army sa Iraq.
    
  "Ito ba ay isang Air Force unit, Patrick?"
    
  "Mayroon silang Air Force designation, naniniwala ako na sila ay nakaayos sa ilalim ng command ng Air Force Materiel, at sila ay pinamumunuan ng isang Air Force Lieutenant Colonel," sagot ni Patrick, "ngunit karamihan sa mga miyembro ay mga sibilyan."
    
  "Ang buong militar ba ay kinuha ng mga kontratista, Patrick?" - ngumiti ng pilit si Phoenix. Madiin siyang tumango. "Hindi ko gusto ang ideya ng pambobomba sa Turkey kahit na tinamaan nila tayo nang direkta, ngunit kung ito ang pangwakas na pagpipilian, tila maliit at sapat na makapangyarihan upang magawa ang trabaho nang hindi nagdudulot ng digmaang pandaigdig sa pagitan ng mga kaalyado ng NATO."
    
  "Ang aking mga iniisip ay eksaktong pareho, ginoo."
    
  "Ipapakita ko ang iyong plano sa Washington, Patrick," sabi ni Phoenix, "ngunit sana'y hindi tayo aabot sa antas na iyon ng pagtaas." Nilingon niya ang Iraqi commander. "Kolonel Jaffar, alam kong ito ang iyong bansa at ang iyong hukbo, ngunit hinihimok ko kayong ipakita ang parehong pagpigil na ipinakita mo ngayon. Ayaw naming makipag-away sa mga Turko. Ang bagay na ito na may mga lihim na kahon mula sa pagkawasak na iyon ay hindi mahalaga kung buhay ang nakataya."
    
  "Sa lahat ng nararapat na paggalang, ginoo, mali ka sa dalawang bilang," sabi ni Jaffar. "Tulad ng sinabi ko, wala akong alam sa mga black box at wala akong pakialam. Ngunit hindi itim na kahon ang pinag-uusapan natin-ang pinag-uusapan natin ay isang dayuhang hukbo na sumalakay sa aking tahanan. At ngayon hindi ako nagpakita ng pagpigil sa mga Turko. Nahigitan natin sila; walang dahilan para lumaban maliban kung gusto nila. Sila ang nagpakita ng pagtitimpi, hindi ako. Ngunit kung ang mga Turko ay bumalik, sila ay darating sa maraming bilang, at pagkatapos ay lalaban tayo. Heneral McLanahan, inaasahan ko ang isang briefing sa iyong deployment plan sa loob ng isang oras."
    
  "Maghahanda ako, Koronel," sabi ni Patrick.
    
  "Paumanhin, ginoo, ngunit kailangan kong ihanda ang aking mga tropa para sa labanan," sabi ni Jaffar, yumuko kay Vice President Phoenix. "Kolonel Wilhelm, dapat akong magpasalamat sa iyo sa pagtiyak sa kaligtasan ni Nala sa aking pagkawala. Maaari ba akong umasa sa iyo at sa iyong mga tauhan upang panatilihing ligtas si Nala sa panahon ng aming deployment, tulad ng ginawa mo na? "
    
  "Siyempre," sabi ni Wilhelm. "At gusto kong dumalo sa iyong deployment briefing kung magagawa ko."
    
  "Palagi kang welcome, Koronel. Aabisuhan ka. Magandang gabi." At umalis na si Jaffar kasunod sina Patrick, Wayne at John.
    
  "Sa tingin mo ba ito ay isang magandang ideya, Heneral?" tanong ni Wilhelm bago sila umalis. "Si Jaffar ay nakikipaglaban para sa kanyang bansa. Ano ang ipinaglalaban mo ngayon? Pera?"
    
  Natigilan si Jaffar, at nakita nila siyang nakakuyom at nakakuyom ang kanyang mga kamao at itinutuwid ang kanyang likod sa galit, ngunit wala siyang nagawa at walang sinabi. Ngunit tumigil si Patrick at lumingon kay William. "Alam mo, Koronel?" Bahagyang ngumiti si Patrick. "Hindi ako binayaran ng mga Iraqis kahit isang sentimo. Walang sentimo." At umalis na siya.
    
    
  IKAWALONG KABANATA
    
    
  Walang magagaling na tao sa mundong ito, tanging malalaking hamon lamang ang kinakaharap ng mga ordinaryong tao.
    
  -ADMIRAL WILLIAM FREDERICK HALSEY JR (1882-1959)
    
    
    
  MALAPIT NA NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  KINABUKASAN NG UMAGA
    
    
  Dalawang eight-man team ng Turkish special forces rangers, bordo bereliler, o "Bordo Bereliler", o "Burgundy Berets", ang dumating sa istasyon bandang alas-tres ng umaga. Nagsagawa sila ng perpektong HALO skydive, o high-altitude, low-opening skydive, sa isang lugar na humigit-kumulang limang milya sa hilaga ng Tall Qaifa. Pagkalapag at pag-imbak ng kanilang mga parasyut, kinumpirma nila ang kanilang lokasyon, sinuri ang mga tauhan, armas at kagamitan at tumungo sa timog. Sa sandaling malapit sa isang checkpoint na humigit-kumulang dalawang milya mula sa XC-57 crash site, nahati sila sa mga reconnaissance team ng dalawa at nagtungo sa kanilang mga indibidwal na layunin.
    
  Inabot ang Burgundy Berets ng wala pang tatlumpung minuto upang matukoy na ang lahat ng katalinuhan na kanilang natanggap mula sa yunit ni Captain Evren na nakatalaga sa labas ng Allied Nala Air Base ay totoo: ang mga Iraqi ay nagtalaga ng apat na infantry platun sa paligid ng XC-57 crash site at nagse-set up pugad ng machine gun sa mga beanbag na may buhangin upang protektahan ito. Ang natitirang bahagi ng brigada ay wala kahit saan. Sinabi rin ni Evren na ang mga Amerikano ay nasa base pa rin, sumasailalim sa pagsasanay at conditioning, ngunit nananatiling napaka- discreet.
    
  Malinaw na inaasahan ng mga Iraqi ang isang bagay na mangyayari, naisip ng pinuno ng platoon ng Ranger, ngunit wala silang ginawa kundi isang token defense. Malinaw na hindi sila naghahanap ng away dahil sa isang spy plane. Maaaring ihinto ng mga Rangers ang kanilang operasyon kung ang mga Iraqi ay nagtalaga ng higit pang pwersa sa lugar, ngunit hindi nila ginawa. Patuloy pa rin ang operasyon.
    
  Ang iskedyul ay manipis, ngunit ang lahat ay naisakatuparan ito nang perpekto. Ang mga elemento ng aviation ng Una at Ikalawang Dibisyon ay nagpadala ng mga light infantry squadrons sa mababang lumilipad na UH-60 Black Hawk at CH-47F Chinook helicopter mula sa anim na magkakaibang direksyon, na lahat ay nag-converge sa Nala area sa ilalim ng proteksyon ng AH-1 Cobra attack helicopter . Ang mga helicopter ay dumaong sa ilalim ng isang kumot ng panghihimasok sa buong electromagnetic spectrum, na hindi pinagana ang lahat ng radar at mga komunikasyon maliban sa mga banda na gusto nilang gamitin. Kasabay nito, sumugod ang mga puwersa ng lupa upang palakasin sila. Wala pang tatlumpung minuto-sa isang kisap-mata, kahit na sa modernong larangan ng digmaan-ang apat na platun ng Iraq na nakapalibot sa lugar ng pag-crash ng XC-57 ay napaliligiran na rin... at mas marami.
    
  Ang mga tagapagtanggol ng Iraq, gamit ang night vision goggles, ay nakikita ang mga pulang linya ng Turkish laser pointer na tumatawid sa field sa harap nila, at sila ay nag-squat sa likod ng mga pugad ng machine gun na gawa sa mga sandbag at XC-57 debris. Maaaring magsimula ang pag-atake anumang sandali.
    
  "Attention, Iraqi soldiers," narinig nila sa Arabic mula sa loudspeaker na sakay ng Turkish armored infantry vehicle. "Ito si Brigadier General Ozek, ang commander ng task force na ito. Napapaligiran ka, at nagdadala ako ng mas maraming reinforcements habang nagsasalita ako. Inutusan kita-"
    
  At sa sandaling iyon, ang isa sa mga Chinook helicopter, na kakalapag lang para magdiskarga ng mga sundalo, ay nawala sa isang malaking bola ng apoy, na sinundan ng isang Cobra gunship, na lumipad ng ilang daang yarda mula sa patrol, at isang Black Hawk helicopter, na kakaalis lang. . Ang buong abot-tanaw sa hilaga at hilagang-silangan ng XC-57 crash site ay biglang lumitaw na sunog.
    
  "Karsi, Karsi, ito ay Kuvet, tayo ay nasa ilalim ng matinding apoy, ang direksyon ay hindi alam!" - ang kumander ng operational group ng ikalawang dibisyon ay nag-radyo. "Sabihin mo. Tapusin!" Walang sagot. Napatingin ang heneral sa kanyang kaliwang balikat sa Highway 3, kung saan ang kanyang silangang batalyon ay tatakbo upang lampasan ang mga Iraqi...
    
  ... at sa pamamagitan ng kanyang night vision goggles ay nakita niya ang isang nakakatakot na glow sa abot-tanaw mga tatlong milya sa likuran niya - at ang pagkutitap ng ilang napakalaking bagay, nasusunog at sumasabog. "Karsi, ito ay Kuvet, sabihin ang iyong pangalan!"
    
  "Nice shot, Boomer," sabi ni Patrick McLanahan. Ang unang AGM-177 Wolverine attack missile ay nagpaputok ng CBU-97 sensor-fuse munition sa mga nangunguna sa mga sasakyan ng pinakasilangang batalyon na lumilipat sa timog bilang bahagi ng Operation Nala. Bumaba mula sa isang altitude na labinlimang libong talampakan, ang CBU-97 dispenser ay naglabas ng sampung submunition, bawat isa ay gumagamit ng apat na skit at laser at infrared na naghahanap. Habang bumabagsak ang mga submunition patungo sa hanay ng mga sasakyan, nagsimula silang umikot, at habang ginagawa nila ito, nakita at inuri nila ang lahat ng sasakyan sa ibaba. Sa nais na taas, ang bawat platito ay sumabog sa itaas ng sasakyan, na nagpaulan ng tinunaw na patak ng tanso sa biktima nito. Ang droplet ng superheated na tanso ay madaling tumagos sa karaniwang mas manipis na upper armor ng mga Turkish na sasakyan, na sinisira ang bawat sasakyan sa kalsada sa loob ng quarter-mile radius.
    
  "Naiintindihan, Heneral," sabi ni Hunter Noble. Ang "Wolverine" ay nagmamaniobra patungo sa western column para sa pangalawang pass ng GBU-97, pagkatapos ay inaatake ang mga tropang pinakamalapit sa Nala gamit ang Eighty-Seventh." Ang CBU-87 Combined Action Munition ay isang mine-explosive device na maaaring magdala ng higit sa dalawang daang bomba sa loob ng tatlong libong talampakang parihabang lugar, epektibo laban sa mga sundalo at magaan na sasakyan. Ang "pangalawang Wolverine" ay nasa orbit ng paradahan sa timog sa kaso Ang Iraqis ay magkakaroon ng mga problema sa mga brigada ng Mosul."
    
  "Sana hindi natin ito kailanganin," sabi ni Patrick. "Ipaalam sa akin kung-"
    
  "Problema, Patrick-sa tingin ko nawala namin ang unang Wolverine," Boomer interjected. "Nawala ang contact. Maari sana siyang mabaril kung na-detect siya sa radar habang ginagawa niya ang kanyang pag-atake."
    
  "Ipadala ang pangalawang Wolverine sa kanlurang batalyon," utos ni Patrick.
    
  "Lilipat na sila. Ngunit maaaring makipag-ugnayan ang mga anak ni Jaffar bago siya dumating."
    
  Ang silangang hanay ng mga sasakyang pang-impanterya ng Turko ay una nang nahinto ng unang pag-atake ng Wolverine, ngunit ang mga nakaligtas ay nagsimulang lumipat sa lalong madaling panahon. Habang sila ay tumakbo pasulong upang salubungin ang Center Battalion, maraming Iraqi anti-tank team na nakatago sa mga spider hole sa tabi ng highway ang nagpaputok, na nawasak ang limang Humvee at isang M113 armored personnel carrier. Ngunit sa lalong madaling panahon ang mga Iraqi ay sumailalim sa matinding sunog mula sa iba pang mga tropang Turko, at sila ay nakulong sa kanilang "mga butas ng gagamba." Isang linya ng tatlong Humvee ang nakadiskubre ng tatlong butas ng gagamba at mabilis na sinira ang una sa kanila ng apoy mula sa apatnapu't milimetro na awtomatikong grenade launcher.
    
  "Wife hena! Wa'if hena! Tumigil ka!" - sigaw ng mga Turko sa Arabic. Lumabas sila sa kanilang Humvee, nakataas ang mga armas. "Lumabas ka na, hands on...!"
    
  Bigla silang nakarinig ng malakas na kalabog! at isa sa mga Humvee ay sumabog sa isang kisap-mata. Bago humina ang pagsabog, nakarinig sila ng panibagong putok! at ang pangalawang Humvee ay sumabog, na sinundan ng pangatlo. Nakadapa ang mga Turko, hinahanap ang kalaban na nagpasabog ng kanilang mga sasakyan...
    
  ... at ilang sandali pa ay nakita na nila kung sino ito: isang sampung talampakan ang taas na American robot na may napakalaking sniper rifle at isang malaking backpack. "Panahon na para mawala," sabi ng robot sa electronically synthesized Turkish. Itinutok niya ang isang malaking riple at nag-utos: "Ihulog mo ang iyong sandata." Ginawa ng mga Turko ang sinabi sa kanila, tumalikod at tinakbo ang kanilang mga kasama. Ang mga Iraqis ay lumabas mula sa kanilang mga spider hole, kinuha ang mga sandata ng Turks at ang kanilang mga natitirang anti-tank missiles, at nagpunta sa paghahanap ng mga bagong target.
    
  "Ang mga lalaki ni Jaffar ay mahusay na gumagana sa silangang bahagi," sabi ni Charlie Turlock. "Sa tingin ko ang natitirang bahagi ng batalyon na ito ay natalo, salamat kay Wolverine. Kumusta ang mga bagay sa kanluran, Zipper?"
    
  "Hindi ganoon kaganda," sabi ni Wayne Macomber. "Pinapaputok niya ang kanyang mga tangke" sa bawat malaking armored vehicle na nasa saklaw, ngunit ang hanay ng mga Turkish na sasakyan na papalapit sa kanila ay tila walang katapusan.
    
  "Kailangan ng tulong?"
    
  "Heneral?"
    
  "Ikalawang Wolverine sa loob ng limang minuto," sabi ni Patrick. "Ang una ay nakasuot ng uniporme ng tango. Pero meron pa tayong dalawang kumpanya sa east na gusto kong i-deploy muna. Kailangan nating umasa na ang mga Iraqis ay magtatagal."
    
  "Kolonel Jaffar?"
    
  "Ikinalulungkot ko na nag-iwan ako ng isang maliit na puwersa sa likod ng reconnaissance plane," ang radyo ni Jaffar sa gitna ng malakas na ingay ng makina at maraming humihingal na mga tao. "Ang ilan sa aming mga sasakyan ay nasira din."
    
  Nakita ni Patrick kung nasaan ang batalyon ni Jaffar na may kaugnayan sa apat na platun na nagbabantay sa XC-57, at tulad ng pangalawang Wolverine, wala siyang balak na gawin ito bago umatake ang mga Turko. "Heneral, mas malapit ako," Charlie Turlock radioed. "Maaaring sapat na kami ni Zipper para maantala man lang ang mga Turko ng mahabang panahon."
    
  "Hindi, nasa iyo ang silangang gilid, Charlie; hindi namin gusto ang sinuman na nagtatagal mula sa direksyon na iyon, "sabi ni Patrick. "Martinez, kailangan kong mauna ka sa mga kasama ni Jaffar at makipag-ugnayan."
    
  "Sa kasiyahan, Heneral," sagot ni Angel Martinez, kumander ng criminal investigation unit na kasama ng batalyon ni Yusuf Jaffar. Si Martinez ay isang jack of all trades sa Scion Aviation International: nagkaroon siya ng pagsasanay sa pulisya; nag-ayos siya at nagmaneho ng mga trak at kagamitan sa konstruksiyon; marunong pa siyang magluto. Noong naghahanap sila ng mga boluntaryong pupunta sa Iraq, siya ang unang nagtaas ng kamay. Sa mahabang paglipad, binigyan siya nina Wayne at Charlie ng mga aralin sa ground school kung paano magpatakbo ng isang cybernetic infantry device; nang utusan siya ni Wayne Macomber sa saddle pagkarating nila sa Nala at wasakin na sana ang mga lokal na pwersang panseguridad, ito ang unang pagkakataon niyang aktwal na piloto ang CID.
    
  Ngayon ito ang kanyang pangalawang pagkakataon - at malapit na niyang harapin ang isang buong batalyon ng hukbong Turko.
    
  "Makinig ka rito, Angel," ang radyo ni Charlie. "Mahusay ang armor at rail gun, ngunit ang iyong pangunahing sandata sa isang CID ay bilis, kadaliang kumilos at kamalayan sa sitwasyon. Ang iyong mga pangunahing kahinaan ay massed platoon o mga armas sa antas ng kumpanya dahil mabilis nilang maubos ang iyong lakas. Dapat kang gumalaw para hindi ka matutukan ng mga mabibigat na armas. Shoot, move, scan, move, shoot, move."
    
  "Charlie, itinuro mo sa akin ang mantra na ito nang napakatagal na inuulit ko ito sa aking pagtulog," sabi ni Martinez. Nauna siyang tumakbo sa batalyon ni Jaffar sa napakabilis na bilis, mahigit limampung milya bawat oras sa buong open field. "Target sa paningin."
    
  "Ang mga Turko ay nakatutok sa mga platun sa harapan," sabi ni Zipper, "ngunit sa sandaling magpaputok ka, sila-"
    
  "Projectile away," sabi ni Martinez. Ibinagsak niya ang kanyang sarili sa lupa sa isang nakadapa na posisyon, pumili ng isang Turkish armored personnel carrier sa kanyang mga tanawin at nagpaputok. Ang armored personnel carrier ay hindi pumutok o huminto man lang nang tamaan ng tungsten steel alloy projectile dahil ang sausage-sized na bala ay dumaan dito na para bang hindi ito umiral - ngunit ang bawat tao sa loob ng sasakyan ay pinunit ng mga pira-piraso ng armored. manipis na bakal na fuselage ng personnel carrier, hindi makontrol na lumilipad sa loob ng kotse. "Damn, na-miss ko yata," sabi ni Martinez.
    
  "Hindi, ngunit kailangan mong tandaan na tugunan ang engine compartment, transmission, magazine o tracks, hindi lang ang crew compartment," sabi ni Zipper. "Ang mga projectile ay madaling dumaan sa manipis na bakal o aluminyo. Ang bawat infantryman na nakasakay ay maaaring patay na, ngunit ang sasakyan ay maaari pa ring lumaban kung ang driver o kumander ay mabubuhay."
    
  "Nakuha ko, Zipper," sabi ni Martinez. Pagkatayo niya, pinaputukan siya ng mga ito, kasama na ang awtomatikong apatnapung milimetro na grenade launcher. Sumugod siya patagilid isang daang yarda, hinahanap ang pinagmulan ng mga bala na ito. Hindi nagtagal ay natagpuan niya ito - hindi isa, ngunit dalawang armored personnel carrier.
    
  "Angel, magpatuloy ka!" sigaw ni Charlie. "Itong dalawang armored personnel carrier ang nakapila sa iyo!"
    
  "Hindi nagtagal," sigaw ni Martinez pabalik. Tinutukan niya at direktang nagpaputok sa harap ng isang armored personnel carrier. Agad itong umiling at huminto, at hindi nagtagal ay sumiklab ang apoy sa engine compartment. Pero hindi ma-enjoy ni Martinez ang view dahil may dalawa pang armored personnel carrier ang target sa kanya. Agad niyang dina-download ang kanilang lokasyon sa memorya ng kanyang target na computer, tinutukan, at nagpaputok. Ngunit mabilis silang kumilos at isa lang ang naabutan niya bago siya tumakbo dahil pinaputukan siya ng isa. "Guys, may pakiramdam ako na inaasahan nila na mahanap tayo dito," sabi niya. "Binabugbog nila ako."
    
  "Maghangad habang tumatakbo ka at bumaril sa pinakamaraming makakaya mo kapag huminto ka," sabi ni Zipper. "Huwag maghangad hangga't hindi ka humihinto."
    
  "Mukhang hinahabol nila tayo," sabi ni Charlie. Nagpaputok siya ng apat na ballistic missiles mula sa kanyang backpack, na naglalaman ng mga infrared at millimeter-wave radar na itinutok ang mga ito sa isang grupo ng apat na Turkish armored personnel carrier na lumitaw nang wala saanman mula sa silangan. "At least, binibigyan nito ng pagkakataon ang tropa ni Jaffar-"
    
  "Papalapit na ang mga helicopter, patungo sa hilagang-kanluran, limang milya!" - sigaw ni Patrick. "Para silang mga barkong pandigma na may kasamang scout! Masyadong mababa para mapansin pa sila!" Bago simulan ni Martinez ang paghahanap para sa mga bagong dating, ang Turkish gunship na Cobra ay nagpaputok ng isang Hellfire laser-guided missile.
    
  "Ang pag-iwas ay gumagalaw, Angel!" Sigaw ni Zipper. Ngayon na ang Kiowa Scout helicopter na lisensyado ng US ngunit binuo ng Turkish na Kiowa Scout helicopter ay kailangang panatilihin ang laser nito sa Martinez, naging madaling puntirya ito para sa baril ng tren ni Macomber, at hinipan niya ang touchpad sa palo ng helicopter pagkaraan ng ilang segundo... ngunit hindi bago isang Hellfire missile ang tumama kay Martinez sa kaliwang dibdib.
    
  "Talo si Angel! Natalo ang anghel!" Sigaw ni Zipper. Sinubukan niyang tumakbo patungo sa kanya, ngunit ang tuluy-tuloy na putok mula sa batalyon sa harap ng mga platun ng seguridad ni Jaffar ang nagpahiga sa kanya sa lupa. "Hindi ko siya maabutan," sabi niya, pinaputukan ang iba pang paparating na mga APC, pagkatapos ay ni-reload ang kanyang baril. "Hindi ako sigurado kung hanggang kailan natin matitigilan ang mga taong ito. Mayroon akong limampung porsyentong lakas at munisyon na natitira."
    
  "Malapit na si Wolverine sa isang minuto," sabi ni Patrick. "Maraming helicopter ang darating!"
    
  "Susubukan kong makapunta sa Martinez," sabi ni Zipper.
    
  "Masyadong malapit ang mga Turko, Wayne," sabi ni Patrick.
    
  "Maaaring kailangan nating umatras, ngunit hindi ako aalis nang wala si Martinez." Nagpaputok pa ng ilang beses si Zipper, hinintay na mamatay ang nagbabalik na apoy, pagkatapos ay sinabing, "Narito ako-"
    
  Sa sandaling iyon, ilang dosenang kislap ng liwanag ang kumislap mula sa kanluran, at ilang sandali pagkatapos nito, nagsimulang sumabog ang mga Turkish armored vehicle na parang mga paputok. "Paumanhin, nahuli ako muli, mga ginoo," ang radyo ni Yusuf Jaffar, "ngunit hindi pa rin ako sanay sa iyong bilis. Sa tingin ko ay makukuha mo ang iyong asawa, Macomber."
    
  "Sa aking paraan!" Sinimulan ni Zipper ang mga makina sa bota ng kanyang baluti sa Tin Man at sa tatlong paglukso ay nasa tabi niya si Martinez. Sa sandaling iyon, ang lupa sa kanyang harapan ay nagsimulang sumirit at sumabog na parang tubig na tumalsik sa isang mainit na kawali habang si Wolverine ay nagsimulang maghulog ng mga bomba at landmine sa mga tropang Turkish. Ang hangin ay naging makapal sa usok at ang mga hiyawan ng mga nakulong na Turko. "Okay ka lang ba diyan, Angel?" Alam ni Zipper mula sa kanyang biometric datalink na si Martinez ay buhay, ngunit karamihan sa kaliwang bahagi ng robot ay nawasak at hindi siya makagalaw o makausap. Kinuha ng zipper ang robot. "Tahan na, Martinez. Baka masakit ng konti kapag napunta ka."
    
  Nang i-on niya ang mga makina, ang isang Hellfire missile na nagpaputok mula sa Turkish gunship na Cobra ay sumabog sa lugar na kakaalis niya, at si Zipper at Martinez ay natumba mula sa langit tulad ng mga clay pigeon na binaril ng isang ibon.
    
  Pinoprotektahan ng BERP armor si Zipper mula sa pagsabog, ngunit pagkalapag niya, natuklasan niya na ang lahat ng sistema ng kanyang helmet ay dumilim at tahimik. Wala siyang choice kundi tanggalin ang helmet niya. Naiilawan ng kalapit na apoy ng mga nasusunog na sasakyan, nakita niya si Martinez na nakahiga mga limampung yarda ang layo at tumakbo papunta sa kanya. Ngunit sa sandaling makarating siya sa loob ng dalawampung yarda, ang lupa ay sumabog na may malalaking kalibre ng bala, na nagkalat sa paligid ng robot. Lumapit ang Cobra gunship sa loob ng firing range at ini-spray ito ng dalawampung milimetro na mga bala. Alam ni Zipper na siya na ang susunod. Kung wala ang kapangyarihan, hindi siya mapoprotektahan ng kanyang BERP armor.
    
  Luminga-linga siya sa paligid para maghanap ng mapagtataguan. Ang pinakamalapit na pugad ng Iraqi machine gun na nakapalibot sa XC-57 ay halos isang daang yarda ang layo. Ayaw niyang iwan si Martinez, ngunit walang paraan na mabuhat niya ito, kaya tumakbo siya. Damn it, malungkot niyang naisip, baka ang pagtakas ay medyo nahirapan para sa piloto ng Cobra na patayin siya. Narinig niyang bumukas ang putok ng machine gun at sinubukan niyang umiwas at umiwas ng kaunti tulad ng ginawa niya bilang manlalaro ng football sa Air Force Academy. Sino ang nakakaalam kung gaano kahusay ang mga Turkish artillerymen na ito, naisip niya, na naghihintay na sumabog ang mga shell sa kanya. maaring-
    
  At pagkatapos ay narinig niya ang isang kakila-kilabot na pagsabog, sapat na malakas at sapat na malapit upang matumba siya sa kanyang mga paa. Lumingon siya at tumingala sa tamang oras upang makita ang isang Cobra gunship na bumagsak sa isang field na ilang dosenang yarda lang ang layo. Habang bumabalot sa kanya ang tunog at sensasyon ng nasusunog na metal, tumalon siya at tumakbo. Dahil sa init at nakakasakal na usok, napilitan siyang tumalon habang tumatakbo, at naririnig at nararamdaman niya ang mga rocket at bala sa nasusunog na helicopter na nakakalat sa likuran niya. Hindi ba't isang asong babae, naisip niya, na iwasang maging Swiss cheese ng isang Cobra attack helicopter para lamang makuha ang gastusin na bala ng helicopter sa kanya? Syempre, ito ang swerte ko, naisip niya, ito ang dapat kong-
    
  Biglang tila sa kanya ay tumakbo siya ng mapusok sa isang bakal na barikada. "Hey, hey, slow down there, Mr. Rabbit," narinig niya ang elektronikong boses ng isang criminal investigation officer. Si Charlie ang tumakas sa kanyang posisyon sa silangan. "Malinaw na sa iyo ang lahat. Sandali. Nawala mo ba ang iyong headdress?"
    
  "Nawala ko ang lahat... Patay na ang suit," sabi ni Zipper. "Puntahan mo si Martinez." Naghintay si Charlie ng ilang saglit, tinabingan si Zipper ng kanyang baluti hanggang sa tumigil ang mga pagsabog sa natumba na Cobra, pagkatapos ay tumakbo sa paligid ng nasusunog na mga labi. Bumalik siya pagkaraan ng ilang minuto, bitbit ang isa pang CID unit. Pagkatapos ay hinila niya si Martinez gamit ang isang kamay at sinakay si Macomber pabalik sa security post malapit sa XC-57 kasama ang isa pa.
    
  "Maraming gunship ang paparating," sabi ni Charlie, itinaas ang kanyang railgun at ini-scan ang kalangitan gamit ang mga sensor ng CID. "Karamihan ay habol sa brigada ni Jaffar, ngunit may isang mag-asawa na humahabol sa amin." Tumigil siya sandali, pinag-aaralan ang mga elektronikong larawan ng larangan ng digmaan. "Abalahin ko sila," sabi niya, pagkatapos ay tumakbo sa silangan.
    
  Sumilip si Zipper mula sa likod ng sandbag bunker... at nang tumingala siya sa langit, nakita niya ang hindi mapag-aalinlangang pag-aapoy ng isang rocket engine, tumalon siya at tumakbo palayo sa bunker nang mabilis hangga't kaya niya-
    
  Siya ay agad na natumba, nabulag, nabingi, kalahating pinirito at binato ng supersonic na shrapnel nang lumapag ang missile ilang yarda lang sa likuran niya. Sa kasamaang palad, hindi siya hinimatay, kaya ang tanging nagawa niya ay humiga sa lupa sa sakit, ang kanyang buong ulo ay parang briquette ng karbon. Ngunit makalipas ang ilang segundo ay binuhat siya mula sa lupa. "C-Charlie...?"
    
  "Ang baril ko ay DOA," sabi ni Charlie habang tumatakbo. "Ipapaalis kita sa-" Bigla siyang huminto, tumalikod at yumuko, pinoprotektahan si Wak mula sa nakakabinging putok ng Cobra cannon fire. "Ihiga kita at kunin ang bagay na ito," sabi niya. "Ayaw niya sa iyo, gusto niya-" Muling nagpaputok ang piloto ng Cobra. Naramdaman ni Zipper ang malalaking kalibre ng bala na itinutulak siya at si Charlie na parang nakatalikod sila sa isang bagyo. "Ako... nawawalan ako ng kapangyarihan," sabi niya matapos ang pinakahuling pagbaril. "The last explosion hit something... I think it was a battery. Parang hindi ako makagalaw." Muling nagpaputok ang Cobra...
    
  Sa sandaling iyon, nakarinig sila ng pagsabog sa likuran nila, tumigil ang putok ng kanyon, at narinig nila ang tunog ng pagbagsak ng isa pang helicopter. Walang gumagalaw sa kanilang dalawa hanggang sa marinig nila ang paparating na mga sasakyan. "Charlie?"
    
  "Kaya kong gumalaw, ngunit napakabagal," sabi niya. "Ayos ka lang ba?"
    
  "Ayos lang ako". Masakit na kumalas si Zipper mula sa mekanikal na mga kamay ng criminal investigation unit at tumingin sa paligid para sa mga Turko. "Manatili kung nasaan ka. May kumpanya tayo." Halos nakasakay na sa kanila ang mga sasakyan. Wala siyang armas, wala siyang magagamit na panlaban. Wala siyang magagawa-
    
  "Itaas ang iyong mga kamay at huwag gumalaw," narinig niya ang isang boses na nagsabi...isang boses ng Amerikano. Ginawa ni Zipper ang sinabi sa kanya. Nakita niya na ang sasakyan ay isang mobile air defense unit Avenger. Lumapit sa kanya ang isang sarhento ng hukbo na nakasuot ng night vision goggles, na itinaas niya. "Dapat ay dalawang Scion kayo dahil wala pa akong nakikitang katulad niyong dalawa dati."
    
  "Macomber, ito ay Turlock," sabi ni Zipper. "May iba akong lalaki doon." Sumipol at kumaway ang sarhento, at makalipas ang ilang sandali ay huminto ang isang Hummer na nakabukas ang likod. Tinulungan ni Zipper na ikarga si Charlie sa Hummer. Nang ibalik siya sa Nala, kumuha siya ng isa pang humvee, bumalik at natagpuan si Martinez, inutusan ang ilang mga sundalo na kargahan siya at dinala rin siya pabalik sa base.
    
  Si Martinez ay walang malay, nagkaroon ng ilang mga bali ng buto at menor de edad na pagdurugo sa loob, at dinala sa infirmary para sa emergency na operasyon; Sina Charlie at Zipper ay napagmasdan at maayos, si Zipper ay nagkaroon ng ilang mga hiwa, paso at mga pasa. Siya at si Zipper ay dinala sa isang security post sa dulo ng runway, kung saan dalawang Humvee, isang Stryker wheeled armored command post, at isang Avenger unit ay bahagyang nakatago ng mga magaan na istruktura sa dulo ng runway at ang instrumento ng landing system transmitter. gusali. Nakatayo sa labas ng Stryker, nanonood ng labanan sa pamamagitan ng mga binocular na pinahusay ng imahe, sina Patrick McLanahan, Hunter Noble, John Masters, Captain Calvin Cotter, isang air traffic control officer, at Vice President Kenneth Phoenix at ang kanyang Secret Service team.
    
  "Buti naman okay na kayo," sabi ni Patrick. Namigay siya ng mga bar ng tubig at enerhiya. "Malapit na."
    
  "Bakit kayo nandito?" - tanong ni Macomber.
    
  "Na-knock out ng interference ang lahat ng aming radar at ang karamihan sa aming mga komunikasyon," sabi ni Cotter. "Medyo may kadiliman sa Triple-C. Makakakuha ako ng line-of-sight laser communication mula rito."
    
  "Ano ang salitang ito, heneral?" tanong ni Wayne. "Gaano ba tayo nasaktan?"
    
  "Sabi nila matatapos na ang lahat," sabi ni Patrick. Malungkot na ipinilig ni Wayne ang kanyang ulo... Hanggang sa idinagdag ni Patrick, "Malapit nang matapos, at mukhang nanalo na tayo."
    
  "Hindi isang sumpain bagay?"
    
  "Sa tulong ng CIDS, ikaw at ang mga Wolverine, halos ganap na nating pinigilan ang mga Turko," sabi ni Patrick. "Hindi inaasahan ng mga Turko na lalaban nang husto ang mga Iraqi, at sinalakay sila ng mga anak ni Jaffar nang may galit. Pagkatapos, nang sumama sa kanila si William, ang mga Turko ay tumalikod at nagtungo sa hilaga."
    
  "Nadama ko na hindi uupo si Wilhelm habang pabalik-balik si Jaffar," sabi ni Zipper.
    
  "Ito ay apat na brigada sa dalawa, kasama ka at mga cruise missiles, ngunit ito ay sapat na para sa mga Turks," sabi ni Vice President Phoenix. "Pakiramdam ko, wala talaga ang puso nila. Dumating sila sa Iraq para tugisin ang PKK, hindi para labanan ang mga Iraqi at mga Amerikano. Pagkatapos ay nagsimula silang makipaglaban sa mga robot at nakabaluti na mga sundalo na nagpaputok ng mga baril ng Buzz Lightyear at sila ay naghiwalay."
    
  "Sana, sir," sabi ni Patrick. "Pero wala akong tiwala kahit kaunti kay Hirsiz. Itinulak na siya ng PKK sa gilid, at ngayon ay natalo na namin siya. Malamang maglalaban siya. Sa palagay ko ay hindi siya titigil sa pambobomba sa ilang diumano'y PKK-friendly na negosyo sa Erbil."
    
  "Mukhang palakasin ni Jaffar ang kanyang mga pasulong na batalyon at magsisimulang ibalik ang kanyang mga pagkatalo pabalik sa base," sabi ni Cotter habang siya ay lumabas sa Stryker at ini-scan ang lugar sa hilaga ng kanilang posisyon gamit ang kanyang binocular. "Pananatilihin nina Colonel Wilhelm at Major Weatherly ang kanilang mga batalyon sa linya kung sakaling...oo! " sigaw ni Cotter habang ang isang hindi kapani-paniwalang maliwanag na kislap ng puting liwanag ay tumagos sa kalangitan sa gabi, kung saan mismo siya nakatingin.
    
  Ang unang flash ay sinundan ng daan-daang iba pa, bawat isa ay mas maliwanag kaysa sa huli, at pagkatapos ay dumating ang tunog ng malalakas na pagsabog at ang dagundong ng sobrang init na hangin. Ang mga ulap ng apoy ay tumaas ng daan-daang talampakan sa kalangitan, at hindi nagtagal ay naramdaman nila ang init sa ibabaw nila, tulad ng mga alon sa karagatan na humahampas sa isang dalampasigan.
    
  "Ano iyon?" Umiiyak si Phoenix. Siya at si John Masters ay tinulungan si Cotter, na nabulag ng flash, sa lupa at nagbuhos ng tubig sa kanyang mukha.
    
  "Ito ay parang napalm o thermobaric bomb," sabi ni Macomber. Kinuha niya ang mga binocular ni Cotter, inayos muli ang optical-electronic circuit upang hindi rin siya mabulag ng mga flash, at sinuri ang lugar. "Je...sus..."
    
  "Sino ang natamaan, Wayne?" - tanong ni Patrick.
    
  "Mukhang dalawang pasulong na batalyon ni Jaffar," tahimik na sabi ni Zipper. "Diyos ko, ito talaga ang hitsura ng impiyerno sa ibaba." Ini-scan niya ang lugar sa paligid ng explosion zone. "Hindi ko nakikita ang mga lalaki natin. Susubukan kong kontakin si Wilhelm at-"
    
  Noon lang, dalawang malalaking kumikislap na kumikislap ang naganap, na sinundan ng ilang sandali ng dalawang malalakas na pagsabog... sa pagkakataong ito, sa likod nila, sa loob ng base. Ang madudurog na pagyanig ay nagpahagis sa lahat sa lupa at gumapang sila para sa anumang kaligtasan na kanilang mahanap. Dalawang napakalaking maapoy na ulap ng kabute ang tumaas sa kalangitan. "Magtago ka!" sigaw ni Patrick sa mala-bagyong kaguluhan habang umaalingawngaw ang mga usok sa itaas nila. "Bumaba sa ilalim ng Stryker!" Hinila ng mga ahente ng Secret Service si Phoenix sa kanyang Hummer at lahat ng iba ay gumapang sa ilalim ng Stryker nang sila ay tinamaan ng malalaking piraso ng nahuhulog na mga labi.
    
  Matagal bago huminto sa pagbagsak ang nakamamatay na mga labi, mas matagal bago makahinga nang maayos ang sinuman sa pamamagitan ng nakakasakal na ulap ng alikabok at usok, at mas matagal bago nagkaroon ng lakas ng loob na tumayo at suriin ang lugar. Sa isang lugar sa gitna ng base ay nagkaroon ng malakas na apoy.
    
  "Masyado na akong malapit sa bombang sumabog ng dalawang beses na!" Sigaw ni John Masters. "Huwag mong sabihin sa akin - may mga Turkish bombers na naman, di ba?"
    
  "Iyan ang magiging hula ko," sabi ni Patrick. "Ano ang nabangga nila?"
    
  Isa sa mga tauhan ng Stryker ang lumabas sa kanyang sasakyan, at nang makita ng iba na nanlaki ang kanyang mga mata at nalaglag ang kanyang panga, nakaramdam sila ng takot sa kanilang mga gulugod. "Holy crap," huminga siya, "Sa tingin ko nahuli lang nila ang Triple-C."
    
    
  PINK PALACE, CANKAYA, ANKARA, REPUBLIC OF TURKEY
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Anong ibig mong sabihin na umatras sila?" Tanong ni President Kurzat Hirsiz. "Bakit sila umatras? Nahigitan nila ang mga Iraqis ng lima sa isa!"
    
  "Alam ko ito, Ginoong Pangulo, alam ko ito," sabi ni Defense Minister Hassan Dzizek. "Ngunit hindi lamang sila nakikipaglaban sa mga Iraqi. Tinulungan sila ng hukbong Amerikano."
    
  "Diyos...kaya nakipaglaban din kami sa mga Amerikano," sabi ni Hirsiz. Umiling siya. "Ito ay sapat na masama na nagpasya kaming isali ang mga Iraqis sa labanan; Hindi ko inaasahan na magre-react din ang mga Amerikano."
    
  "At pati na rin ang dalawang American robot at isa sa mga armored commando... ang mga sundalong Tin Woodman," dagdag ni Jizek. "Mayroon din silang dalawang cruise missiles na umatake gamit ang mga bomba at anti-personnel mine."
    
  "Ano?" Sumabog si Hirsiz. "Gaano ba tayo nasaktan?"
    
  "Napakasama, sir," sabi ni Jizek. "Marahil dalawampung porsyento o higit pa."
    
  "Dalawampung porsyento...sa isang laban?" sigaw ng isang boses. Ito ay ang Punong Ministro na si Ice ¸e Akas. Hindi na siya nagpakita sa publiko mula noong ideklara ang estado ng emerhensiya at ang pagbuwag ng Pambansang Asamblea, ngunit ginugol ang karamihan sa kanyang oras sa pakikipagpulong sa mga mambabatas. "Mr. President, ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"
    
  "Hindi kita tinawag dito, Punong Ministro," sabi ni Hirsiz. "Malala rin ang ginawa namin sa mga Iraqis. Anong gusto mo? Para mag-resign, sana."
    
  "Kurzat, mangyaring itigil ang kabaliwan na ito ngayon bago ito lumaki sa isang malawakang digmaan sa Iraq at Estados Unidos," pakiusap ni Akas. "Tapusin mo na. Ipahayag ang tagumpay at iuwi ang mga tropa."
    
  "Not until the PKK is destroyed, Ace," sabi ni Hirsiz.
    
  "Kung gayon bakit mo inaatake ang High Kaif?" tanong ni Akas. "Kaunti lang ang PKK sa lugar na ito."
    
  "May isang sitwasyon sa air base na ito na kailangang lutasin," sabi ni Hirsiz.
    
  "Alam ko ang tungkol sa eroplanong espiya ng Amerika - pinahihintulutan mo pa rin akong manood ng TV, kahit na kinuha mo ang aking telepono at pasaporte at pinananatili ako sa ilalim ng 24 na oras na bantay," sabi ni Akas. "Ngunit bakit mo sasayangin ang buhay ng mga Turko para sa isang piraso ng sinunog na metal?" Tumingin siya kay Jizek. "O ang mga heneral na ang namamahala ngayon?"
    
  "Ako pa rin ang namumuno dito, ang punong ministro, makakasigurado ka diyan," sabi ni Hirsiz.
    
  "Kaya ikaw ang nag-utos na bombahin si Erbil?"
    
  "Ano ang gusto mo, Punong Ministro?" Iritadong tanong ni Hirsiz na naghahanap ng sigarilyo.
    
  "Sa tingin ko dapat mong hayaan akong makipagkita kay Vice President Phoenix sa Erbil o Baghdad."
    
  "Sinabi ko sa iyo na hindi," sabi ni Hirsiz. "Sa isang estado ng emerhensiya, ang Pangulo ay dapat gumawa ng mga desisyon tungkol sa lahat ng mga aksyon, at wala akong oras upang makipagkita sa Phoenix o sinuman hanggang sa malutas ang krisis. At saka, nasa Nala pa rin ang Phoenix at masyadong delikado para sa kanya ang maglakbay."
    
  "Hindi ako pupunta bilang isang kalaban ng digmaan, ngunit bilang punong ministro ng Turkey, na, tulad ng sinabi mo, ay may maliit na kapangyarihan sa panahon ng isang digmaan kapag ang Pambansang Asembleya ay natunaw at pinalitan ng konseho ng militar ang gabinete," sabi ni Akash. Napahinto siya at kumurap na hindi makapaniwala. "Sabi mo nasa Nala pa si Phoenix? Nasa Nala Air Base ba siya? Hindi ba kung saan nagaganap ang labanan, kung saan ang lahat ng mga taong ito ay namatay?" Nakita niyang nagpalitan ng tingin sina Hirsiz at Jizek. "May iba pa ba? Ano?"
    
  Nag-alinlangan si Hirsiz na sabihin sa kanya, saka nagkibit-balikat at tumango kay Jizek. "Anyway, malapit na itong lumabas sa balita."
    
  "Binobmba namin ang Nala Air Base," sabi ni Dzizek. Nalaglag ang panga ni Akas sa pagkamangha. "Na-target namin ang Iraqi at American military headquarters building."
    
  "Anong ginagawa mo? Nabomba ba ang headquarters nila?" sigaw ni Akas. "Galit kayong dalawa. Patay na ba si Phoenix?
    
  "Hindi, wala siya sa gusali noong panahong iyon," sabi ni Hirsiz.
    
  "Ikaw ay mapalad!"
    
  "Hindi ako nagsimulang bumaril sa mga Iraqis at Amerikano hanggang sa nagsimula silang bumaril sa mga Turko!" sigaw ni Hirsiz. "Hindi ako ang nagsimula ng digmaang ito! Pinapatay ng PKK ang mga inosenteng lalaki, babae at bata, at walang nagsasalita sa amin. Well, ngayon ay kakausapin nila tayo, hindi ba? Sisigaw sila, magrereklamo at takutin ako! Wala akong pakialam ! Hindi ako titigil hangga't hindi humihinto ang Iraq sa pagkukubli sa PKK at nangangako na tutulong sa pag-alis sa kanila. Siguro pagkatapos ng ilang pagkamatay ng mga Amerikano sa Iraq sa ating mga kamay, kakausapin nila tayo tungkol sa pagsira sa PKK.
    
  Tumingin si Akas kay Hirsiz na parang nag-aaral ng oil painting o hayop sa zoo, sinusubukang maghanap ng nakatagong pang-unawa o kahulugan sa kanyang nakita. Ang tanging naiintindihan niya ay poot. Hindi man lang siya nilingon. "Ilang Amerikano ang napatay sa base, Ministro?"
    
  "Twenty or twenty-five, hindi ko maalala; halos isang daang sugatan," sagot ni Dzizek.
    
  "Diyos ko..."
    
  "Uy, siguro magandang ideya na makilala mo si Phoenix at makausap si Gardner," sabi ni Cizek. Lumingon si Hirsiz, nanlaki ang mga mata sa gulat at nag-igting ang panga sa galit. Nagtaas ng kamay si Jizek. "Kurzat, natatakot ako na ang mga Amerikano ay mag-aaklas - marahil hindi sa militar, hindi kaagad, ngunit sa lahat ng iba pang paraan sa kanilang pagtatapon. Kung hindi tayo makikipag-ayos sa kanila, malamang na mag-aaway sila. Magdeklara ng tigil-putukan, utusan ang ating mga pwersa na hawakan ang kanilang mga posisyon at payagan si Ice na pumunta sa Baghdad. Pansamantala, palitan natin ang ating mga pwersa, ibabalik ang ating mga sugatan at patay, at magsisimulang mangalap ng mga impormasyon sa kinaroroonan ng PKK at kanilang mga tagasuporta. Kailangan nating tiyakin na hindi tayo mawawalan ng suporta ng ating mga kaalyado, ngunit hindi natin kailangang isuko ang lahat ng ating nakamit."
    
  Halo-halong galit at pagkalito ang ekspresyon ni Hirsiz, at ang kanyang ulo ay bumaling pabalik sa kanyang dalawang tagapayo na para bang nawalan ito ng kontrol. "Ending? Tapusin na ngayon? Mas malapit pa ba tayong wasakin ang PKK kaysa noong limang libong buhay ang nakalipas? Kung hindi natin ito makumpleto, ang limang libong sundalong nawalan ng buhay ay mamamatay ng walang kabuluhan."
    
  "Sa tingin ko ipinakita namin sa mundo ang aming krisis, Kurzat," sabi ni Akas. "Ipinakita mo rin sa mundo, at lalo na sa PKK at sa kanilang mga tagasuporta ng Kurdish, na ang Turkey ay maaaring at kikilos upang protektahan ang mga tao at interes nito. Ngunit kung hahayaan mong mawalan ng kontrol ang mga bagay, iisipin lang ng mundo na baliw ka. Hindi mo gustong mangyari iyon."
    
  Pinag-aralan ni Hirsiz ang dalawa niyang tagapayo. Kitang-kita ni Akas na ang pangulo ay mukhang mas malungkot sa pangalawa. Bumalik siya sa kanyang desk at umupo ng mabigat, nakatingin sa labas ng malaking picture window. Sikat pa lang ang araw at mukhang magiging malamig at umuulan ang araw, naisip ni Akas, na tiyak na lalong magpaparamdam kay Hirsiz na mag-isa.
    
  "Ang tanging sinisikap kong gawin ay protektahan ang mga taong Turko," tahimik niyang sinabi. "Ang gusto ko lang gawin ay itigil ang pagpatay."
    
  "Gagawin natin, Kurzat," sabi ni Akas. "Gagawin natin ito nang magkasama - iyong gabinete, militar, Amerikano at Iraqi. Isasali natin ang lahat. Hindi mo kailangang gawin ito nang mag-isa."
    
  Pumikit si Hirsiz, saka tumango. "Magdeklara ng agarang tigil-putukan, Hassan," aniya. "Nakagawa na kami ng isang phased withdrawal plan: kumpletuhin ang una at ikalawang yugto."
    
  Nalaglag ang panga ng Minister of National Defense sa gulat. "Pangalawa?" tanong niya. "Ngunit, ginoo, hinihila nito ang mga tropa pabalik sa hangganan. Sigurado ka bang gusto mong umatras nang ganoon kalaki? Inirerekomenda ko sa amin-"
    
  "Ice, maaari mong ipaalam sa Foreign Minister na gusto naming agad na makipagkita sa mga Amerikano at Iraqis upang makipag-ayos tungkol sa mga internasyonal na inspektor at peacekeepers upang subaybayan ang hangganan," patuloy ni Hirsiz. "Maaari mo ring ipaalam sa Tagapagsalita ng Pambansang Asembleya na, habang nakabinbin ang isang mapayapa at matagumpay na pag-alis mula sa Iraq, aalisin ko ang estado ng emerhensiya at muling pagpupulong ng Parliament."
    
  Lumapit si Ice Akas kay Hirsiz at niyakap ito. "Tama ang pinili mo, Kurzat," sabi niya. "Magtatrabaho ako kaagad." Ngumiti siya kay Jizek at nagmamadaling lumabas ng opisina ng presidente.
    
  Matagal na tumayo si Hirsiz sa kanyang mesa at dumungaw sa bintana; pagkatapos ay lumingon siya at nagulat nang makita ang kanyang Ministro ng Tanggulang Pambansa na nasa kanyang opisina pa rin. "Hasan?"
    
  "Anong ginagawa mo, Kurzat?" - tanong ni Jizek. "Ceasefire: mahusay.
    
  Bibigyan tayo nito ng panahon para muling mag-armas, palakasin at muling magsama-sama. Ngunit umatras hanggang sa hangganan bago tayo magkaroon ng pagkakataong lumikha ng buffer zone at sirain ang PKK?"
    
  "Pagod na ako, Hassan," pagod na sabi ni Hirsiz. "Masyadong maraming tao ang nawala sa atin..."
    
  "Namatay ang mga sundalo sa pagtatanggol sa kanilang bansa, Mr. President!" sabi ni Jizek. "Kung aatras ka bago matapos ang operasyon, mamamatay sila sa walang kabuluhan! Ikaw na mismo nagsabi!"
    
  "Magkakaroon tayo ng iba pang mga pagkakataon, Hassan. Ngayon nasa atin na ang atensyon ng buong mundo. Maiintindihan nila na seryoso tayo pagdating sa paglaban sa PKK. Ngayon ibigay mo na ang iyong mga order."
    
  Si Jizek ay mukhang magpapatuloy sa pakikipagtalo, ngunit sa halip ay tumango siya ng bahagya at naglakad palabas.
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Naniniwala ako na ito ay maaaring maging mas masahol pa para sa amin," sabi ni Colonel Jack Wilhelm. Muli siyang tumayo sa kanilang makeshift morgue sa malaking hangar ng sasakyang panghimpapawid, pinangangasiwaan ang paghahanda ng mga labi ng mga sundalong napatay sa labanan noong nakaraang gabi. "Dalawampu't isang sundalo ang napatay sa Triple C, kasama ang aking opisyal ng operasyon, kasama ang isa pang tatlumpu't dalawa sa pagkilos laban sa mga Turko, gayundin ang mahigit dalawang daang nasugatan, dalawang dosena sa kritikal na kondisyon." Nilingon niya si Patrick McLanahan. "Pasensya na kay Martinez, Heneral. Nabalitaan ko na namatay siya kanina."
    
  "Oo. Salamat ".
    
  "Ang iyong mga tao at ang iyong mga aparato ay gumawa ng mahusay na trabaho, Heneral. Pinagdaanan mo talaga."
    
  "Sa kasamaang palad, hindi para sa aming kliyente," sabi ni Patrick. "Ang Iraqis ay nawala ng higit sa dalawang daan at limampu."
    
  "Ngunit si Jaffar at ang kanyang mga tauhan ay lumaban tulad ng ligaw na pusa," sabi ni Wilhelm. "Lagi kong iniisip na ang taong ito ay puro bluff at bluster. Siya pala ay isang mahusay na field commander at isang matigas na mandirigma." Nagbeep ang kanyang walkie-talkie at nakinig siya sa kanyang earpiece, sumagot, at ibinaba ang tawag. "Ang Punong Ministro ng Turkey ay nag-anunsyo ng isang tigil-putukan at sinabi na ang mga tropang Turkish ay umaatras sa hangganan," sabi niya. "Mukhang tapos na ang lahat. Ano ang iniisip ng mga Turko? Bakit nila ito sinimulan?"
    
  "Kabiguan, galit, paghihiganti: dose-dosenang mga dahilan," sabi ni Patrick. "Ang Türkiye ay isa sa mga bansang walang paggalang. Hindi sila European, hindi Asian, hindi Caucasian, hindi Middle Eastern; Muslim sila pero sekular. Kinokontrol nila ang mga pangunahing ruta sa lupa at dagat, may isa sa pinakamalaking ekonomiya at militar sa mundo, sapat na makapangyarihan upang magkaroon ng upuan sa United Nations Security Council, ngunit hindi pa rin sila pinahihintulutan sa European Union at itinuturing na pula- may buhok na stepson. Sa tingin ko, madidismaya rin ako."
    
  "Maaaring karapat-dapat sila sa paggalang, ngunit karapat-dapat din silang masipa ang kanilang mga asno," sabi ni Wilhelm. "So, I'm guessing tapos na ang kontrata mo... o diba? Baka kailangan ka ngayon ng mga Iraqi kaysa dati?"
    
  "Mananatili tayo sa ngayon," sabi ni Patrick. "Irerekomenda ko na subaybayan natin ang tigil-putukan ng Turkey at pag-alis ng tropa, at malamang na mananatili tayo rito sa loob ng ilang oras hanggang sa magtatag ang mga Iraqi ng kanilang sariling puwersa sa pagsubaybay. Mayroon silang maliit na fleet ng Cessna Caravans na binago para sa ground surveillance at communications relay, at pinag-uusapan ang pagpapaupa nila ng ilang drone."
    
  "So baka mawalan ka ng trabaho?"
    
  "Sa tingin ko oo". Huminga ng malalim si Patrick, napakalalim na napansin ni Wilhelm. "Ito ay isang magandang trabaho at isang magandang grupo ng mga lalaki at babae, ngunit matagal na akong wala sa bahay."
    
  "Upang sabihin sa iyo ang totoo, masarap na lumabas sa tangke at pamunuan muli ang isang grupo ng mga tropa sa labanan," sabi ni Wilhelm. "Masyadong matagal kong pinapanood ang aking mga lalaki na ginagawa ito sa mga screen ng video at monitor ng computer." Bahagya siyang ngumiti kay McLanahan. "Ngunit ito ay laro ng isang binata, tama ba, Heneral?"
    
  "Hindi ko sinabi iyon." Tumango si Patrick patungo sa mga mesa ng mga body bag na nakahilera muli sa hangar. "Ngunit matagal ko na itong pinag-uusapan."
    
  "Kayong mga piloto ay nakikita ang digmaan na ganap na naiiba kaysa sa mga sundalo sa lupa," sabi ni Wilhelm. "Para sa iyo, ang labanan ay tungkol sa mga computer, satellite at drone."
    
  "Hindi, hindi iyon totoo."
    
  "Alam kong marami kang nagawa at nakita, Heneral, ngunit ito ay iba," patuloy ni Wilhelm. "Kinokontrol mo ang mga system, sensor at makina. Kinokontrol namin ang mga mandirigma. Wala akong nakikitang patay na mga lalaki at babae dito, Heneral-nakikita ko ang mga sundalo na nagsuot ng kanilang uniporme, kumuha ng kanilang mga riple, sumunod sa akin, at nahulog sa labanan. Hindi ako nalulungkot para sa kanila. Nalulungkot ako para sa kanilang mga pamilya at mga mahal sa buhay, ngunit ipinagmamalaki ko sila."
    
    
  PINK PALACE, CANKAYA, ANKARA, REPUBLIC OF TURKEY
  NOONG GABING IYON
    
    
  Tumunog ang telepono sa desk ng presidente. "Uh...Mr. "Narito ang Pangulo, Ministro Dzizek at Heneral Guzlev upang makita ka," nauutal na sabi ng presidential assistant.
    
  Tumingin si Pangulong Kurzat Hirsiz sa kanyang relo, pagkatapos ay sa kalendaryo sa kanyang computer. "May meeting ba tayo, Nazim?"
    
  "Hindi po. Sila...sabi nila, urgent daw. Napaka-urgent."
    
  Napabuntong-hininga si Hirsiz. "Napakagaling. Sabihin mo sa asawa ko male-late na ako." Sinimulan niyang ayusin ang mga papel sa kanyang mesa, unahin ang kanyang mga gawain para sa susunod na araw, nang marinig niyang bumukas ang pinto ng kanyang opisina. "Halika, mga ginoo," sabi niya nang wala, patuloy na nagtatrabaho, "ngunit maaari ba nating gawin ito nang mabilis? Nangako ako sa asawa ko na-"
    
  Nang tumingala siya, nakita niya ang Minister of National Defense, Hasan Cizek, at ang Chief of Military Staff, General Abdullah Guzlev, na nakatayo sa gitna ng opisina, matiyagang naghihintay sa kanya - at ang dalawang lalaki ay nakasuot ng berdeng camouflage combat uniform. at makintab na paratrooper boots, at kapwa may dalang American-made M1911 pistols. 45 caliber sa pinakintab na black leather holster.
    
  "Anong nangyayari dito?" hindi makapaniwalang tanong ni Hirsiz. "Bakit ka naka-uniporme ng militar, Hassan, at bakit ka may dalang armas sa Pink Palace?"
    
  "Magandang gabi, Kurzat," sabi ni Dzizek. Ikinaway niya ang kanyang kamay sa kanyang kanang balikat, at sumugod ang ilang miyembro ng presidential guard kasama ang receptionist na si Hirsiz, na nakaposas sa plastic. Hinawakan ng mga guwardiya si Hirsiz at kinurot din ang kanyang mga pulso gamit ang mga plastic na posas.
    
  "Ano ito?" sigaw ni Hirsiz. "Anong ginagawa mo? Ako ang Presidente ng Turkish Republic!"
    
  "Hindi ka na ang presidente ng Turkey, Kurzat," sabi ni Dzizek. "Nakipagpulong ako kay Heneral Guzlev, ang mga punong kawani at ang Ministri ng Panloob, at napagpasyahan namin na wala ka nang kakayahang magbigay ng mga utos. Ikaw na mismo ang nagsabi, Kurzat: pagod ka na. Well, ang iyong pagkapagod ay nagdudulot ng panganib sa magigiting na kalalakihan at kababaihan sa lupa na itinaya ang kanilang buhay sa salita ng Pangulo. Naniniwala kami na hindi ka mapagkakatiwalaan na mag-isyu ng higit pang mga order sa panahon ng isang estado ng emergency. Punong Ministro Akas, siyempre, ay wala sa pinakamahusay na hugis. Kaya, nagpasya kaming kunin ang kontrol sa halip na ikaw."
    
  "Ano? Ano ang pinagsasabi mo? Ano ba ang ginagawa mo?"
    
  "Alam mo kung ano ang nangyayari dito, Hirsiz," sabi ni Jizek. "Ang tanong lang, ano ang gagawin mo? Gagampanan mo ba ang isang nalilito at nababagabag na pangulo, o mananagot ka sa iyong mga kabiguan at kikilos nang responsable?"
    
  "Anong kalokohan ang pinagsasabi mo? Ikaw ba...magkudeta ka ba?"
    
  "Hindi na iyon kakailanganin," sabi ni Jizek. "Sa state of emergency, maaari kang magtalaga ng sinuman bilang commander-in-chief ng sandatahang lakas. Hinirang mo ako at tumanggap ng isang mahusay na kinita na pahinga sa loob ng ilang taon hanggang sa ikaw ay sapat na upang ipagpatuloy ang iyong mga tungkulin; Inaalis ko ang utos para sa ikalawang yugto ng pag-withdraw at pinagsasama-sama namin ang aming mga natamo sa Iraq.
    
  "Ito ay kabaliwan! hindi ako susunod! Hinding-hindi ako aalis sa post ko! Ako ang Presidente ng Turkey! Nahalal ako ng Grand National Assembly...!"
    
  "Nanumpa ka upang protektahan ang mga tao ng Turkey, ngunit sa halip ay tumayo ka at walang ginawa kundi ang umungol at maglaway habang pinapatay ng mga Iraqis at Amerikano ang libu-libong sundalo," sigaw ni Dzizek. "Hindi ko na ito kukunsintihin. Ang tanging tamang tugon ay militar, hindi pampulitika, at samakatuwid ang hukbo ay dapat na malaya upang wakasan ang krisis na ito. Natatakot kang pakawalan ang hukbo at ang Jandarma: Hindi ako. Ano ang mangyayari, Ginoong Pangulo? Sundin mo ang aking mga utos at ikaw at ang iyong pamilya ay papayagang manatili sa isang napaka-kumportableng tirahan sa Tarsus o maaaring maging sa Dipkarpaz, sa ilalim ng napakahigpit na pagbabantay at pagkapribado-"
    
  "Bilang puppet mo?"
    
  "Bilang Pangulo ng Republika, Hirsiz, kumukuha ka ng mabuti at agarang payo mula sa iyong mga tagapayo sa militar upang wakasan ang mga pag-atake sa ating bansa," sabi ni Jizek. "Kung hindi ka sasang-ayon dito, magkakaroon ka ng matinding atake sa puso at itataboy ka namin at ang iyong pamilya sa Ankara magpakailanman."
    
  "Hindi mo magagawa ito!" protesta ni Hirsiz. "Wala akong ginawang masama! Wala kang awtoridad...!"
    
  "Nanumpa ako na protektahan ang bansang ito, Hirsiz," sigaw ni Jizek, "at hindi ako uupo habang binabawi mo ang lahat ng mga nagawa ng ating magigiting na sundalo para sa bansang ito. Iniwan mo ako ng walang choice!"
    
  Muling nag-alinlangan si Hirsiz, at inilabas ni Guzlev ang kanyang .45 at itinutok ito sa pangulo. "Sinabi ko sa iyo na hindi niya gagawin iyon, Hassan...!" - sinabi niya.
    
  Nanlalaki ang mga mata ni Hirsiz, nanlalambot ang mga braso at balikat, nanginginig ang mga tuhod - parang iniwan siya ng lahat ng likido sa katawan. "No, please," bulong niya. "Ayoko pang mamatay. Sabihin mo sa akin kung ano ang gagawin."
    
  "Magandang desisyon, Hirsiz," inihagis ni Dzizek ang ilang papel sa mesa. "Pirmahan ang mga papel na ito." Pinirmahan sila ni Hirsiz nang hindi nagbabasa o tumitingin man lang, maliban sa hanapin ang signature line. "Isasama ka namin sa pambansang sentro ng komunikasyon, kung saan personal mong haharapin ang mga tao ng republika." Sa kanyang mga kamay ay isang stack ng mga papel. "Yan ang sasabihin mo. Mahalaga para sa iyo na makipag-ugnayan sa mga tao ng Turkey sa lalong madaling panahon."
    
  "Kailan ko makikita ang aking asawa, ang aking pamilya...?"
    
  "Negosyo muna, Hirsiz," sabi ni Jizek. Tumango siya sa opisyal ng presidential guard. "Dalhin mo siya." May ibinulong si Hirsiz habang siya at ang kanyang katulong ay inihatid palabas ng opisina sa ilalim ng mabigat na guwardiya ng militar.
    
  Si Guzlev, na may iritadong paggalaw, ay inilagay ang kanyang kalibre .45 sa kanyang holster. "Damn it, akala ko kailangan kong barilin ang fucking bastard na iyon, Jizek," pagmumura niya. "Magmumukha siyang tanga sa TV."
    
  "So much the better," sabi ni Jizek. "Kung hindi niya magagawa o hindi, ako mismo ang magbabasa nito." Humakbang siya patungo kay Guzlev. "Kanselahin ang utos na bawiin ang yugto ng isa at dalawa at maghanda sa pagmartsa sa Erbil. Kung ang isang mandirigma ng Peshmerga, ang Iraqi na sundalo o ang Amerikano - lalo na ang mga robot at tin lumberjacks - ay ilabas ang kanyang ulo kahit isang pulgada, gusto ko ng isang squadron ng mga jet na ihatid silang lahat diretso sa impiyerno." Nag-isip siya sandali, pagkatapos ay sinabi, "Hindi, hindi ko hihintayin na dumating ang mga robot na iyon at ang mga Tin Woodmen para sa atin. Gusto kong sarado ang Nala Air Base. Sa tingin ba nila kaya nilang pumatay ng isang libong Turko at umalis na lang? I want this place razed to the ground, naiintindihan mo ba ako? Naka-align!"
    
  "Sa kasiyahan, Hassan...I mean, Mr. President," sabi ni Guzlev. "May kasiyahan".
    
    
  NAKHLA ALLIED AIR BASE, IRAQ
  SA KINABUKASAN
    
    
  Pagkatapos ng serbisyong pang-alaala para sa mga nasawing sundalo ng Second Regiment, sina Patrick McLanahan, Jack Wilhelm, John Masters at Chief of Security na si Chris Thompson ay sinamahan si Vice President Ken Phoenix sa departure line, kung saan ang isang bagong dating na CV-22 Osprey rotary-wing aircraft ay naghihintay na dalhin siya sa Bahrain.
    
  Kinamayan ng Bise Presidente si Wilhelm. "Napakahusay mong ginawa kagabi, Koronel," sabi ni Phoenix. "Ikinalulungkot ko ang iyong mga pagkatalo."
    
  "Salamat, sir," sabi ni William. "Hindi ko nais na makita kaming mag-set up ng ganito, ngunit natutuwa ako na nagpasya ang mga Turko na magdeklara ng tigil-putukan, umatras at magsimula ng mga negosasyon. Bibigyan tayo nito ng pagkakataong maiuwi ang ating mga anak."
    
  "Gaganda ang pakiramdam ko kapag nasa bahay na kayong lahat, ligtas," sabi ni Phoenix. "Salamat sa pangunguna mo sa mga kalalakihan at kababaihang ito nang mahusay."
    
  "Salamat, sir," sabi ni William, sumaludo.
    
  Binalikan ni Phoenix ang pagbati. "Wala ako sa iyong chain of command, Colonel," sabi ni Phoenix. "Hindi ko pinahahalagahan ang pagbati."
    
  "Tumayo ka kasama ng aking mga tropa, kinuha mo ang apoy ng kaaway, at hindi ka umiyak, umangal, inutusan kami o humarang sa amin," sabi ni Wilhelm. "Karapat-dapat ka, sir. If I may say so, you looked very... presidential."
    
  "Well, salamat, Koronel," sabi ni Phoenix. "Galing sa iyo, ito ay mataas na papuri. Masamang patakaran, ngunit mataas ang marka."
    
  "Ito ay isang magandang bagay na hindi ako nakikibahagi sa pulitika, ginoo," sabi ni Wilhelm. "Maligayang paglalakbay."
    
  "Salamat, Koronel." Lumingon si Phoenix kay Patrick at nakipagkamay. "Hindi ko alam kung kailan kita makikitang muli, Patrick," sabi niya, "ngunit akala ko ay hindi pangkaraniwang trabaho ang ginawa mo at ng iyong grupo kagabi."
    
  Salamat, sir," sabi ni Patrick. "Sa kasamaang palad, hindi ko pa rin iniisip na ito na ang katapusan, ngunit ang tigil-putukan at ang pag-alis ng mga tropa ay talagang magandang balita."
    
  "Nabasa ko ang iyong plano ng aksyon laban sa Diyarbakir," sabi ni Phoenix. "I don't think there's any chance will the President will approve of this, lalo na kapag nalaman niyang sa inyo galing. Pero kakausapin ko siya tungkol dito."
    
  "Maaari naming gawin ito at patakbuhin sa loob ng wala pang isang araw, at hindi bababa sa ito ay magiging malinaw na kami ay seryoso."
    
  "Totoo iyon," sang-ayon ni Phoenix. "Gusto ko ring makipag-usap sa iyo tungkol sa kumpanya mong ito at sa iyong hindi kapani-paniwalang sistema ng armas tulad ng CID, Tin Man at mga electromagnetic rail gun. Hindi ko alam kung bakit hindi namin inilantad ang libu-libo sa kanila. Tumingin siya kay Patrick na may nagtatakang ekspresyon, pagkatapos ay idinagdag, "At gusto kong malaman kung bakit mayroon ka sa kanila at hindi ang US Army."
    
  "Ipapaliwanag ko ang lahat, sir," sabi ni Patrick.
    
  "I doubt it," sabi ni Phoenix na may mapait na ngiti, "pero gusto pa rin kitang kausapin tungkol sa kanila. Paalam, Heneral."
    
  "Magandang paglalakbay, ginoo." Tumango ang Bise Presidente, sumakay sa CV-22, at ilang sandali lang ay nagsimula nang umikot ang malalaking kambal na propeller.
    
  Sa una ay mahirap para kay Patrick na makarinig ng anuman sa ugong ng kambal na propeller ng Osprey sa buong lakas ng VTOL, ngunit narinig niya at binuksan ang radyo. Ganoon din ang ginagawa ni Wilhelm sa mismong sandaling iyon. "Sige, Boomer," sabi niya.
    
  "Mga tulisan!" Sumigaw ang marangal na mangangaso. Sa sandaling iyon, tumunog ang mga sirena ng air raid. "Dalawang pormasyon ng sampung supersonic bombers ang tumawid sa hangganan ng Turkish-Iraqi, papunta dito sa loob ng limang minuto!"
    
  "Paalisin mo si Osprey dito!" sigaw ni Patrick. Kumaway siya para sundan siya nina John Masters at Chris Thompson. "Ilayo mo siya sa base!"
    
  Sumigaw din si Wilhelm sa kanyang radyo: "Mga silungan, silungan, silungan!" - sumigaw siya. "Lahat sa mga bomb shelter, ngayon na!"
    
  Habang tumatakbo sila palabas, nakikita pa rin nila ang CV-22 habang umaalis ito at patungo sa timog. Sa una, ang landas ng paglipad nito ay mukhang ganap na normal - isang karaniwang pag-akyat, unti-unting pagbilis, isang maayos na paglipat mula sa patayong paglipad patungo sa turboprop. Ngunit pagkaraan ng ilang sandali, ang Osprey ay mabilis na bumagsak sa kaliwa at bumagsak sa lupa, at narinig nila ang mga makinang humahagulgol bilang protesta habang ang malaking sasakyan ay lumipat mula sa turboprop patungo sa mode ng helicopter. Umiwas siya sa kaliwa at kanan at lumipat nang mababa patungo sa isang grupo ng mga gusali sa High Kaif, umaasang magtago sa radar clutter.
    
  Ngunit huli na - ang mga Turkish missile ay nasa himpapawid na. Hinarangan na ng mga Turkish F-15 ang CV-22 sa mahigit isang daang milya at nagpaputok ng dalawang Turkish-modified AIM-54 missiles, na binansagan na "Phoenix," sa Osprey. Dati nang naglilingkod sa U.S. Navy upang magbigay ng pangmatagalang depensa sa mga carrier battle group, ang AIM-54 ay ang backbone ng carrier-based air wings ng U.S. Navy, na may kakayahang sirain ang malalaking pormasyon ng mga Russian bombers bago sila makarating sa saklaw ng anti - ship cruise missiles. Matapos itong i-decommission noong 2004, ang stockpile ng S. Military ng mga longest-range, highest-kill air-to-air missiles ay inilagay para sa auction, at kinuha ito ng Turkish Air Force.
    
  Pagkatapos ng paglunsad, ang Phoenix missiles ay tumaas sa taas na walumpung libong talampakan sa halos limang beses na bilis ng tunog, at pagkatapos ay nagsimulang sumisid patungo sa target na lugar, na ginagabayan ng malakas na radar ng isang Turkish F-15E. Sa loob ng ilang segundo ng epekto, ang AIM-54 ay nag-activate ng sarili nitong targeting radar para magsara para sa pagkawasak. Ang isang missile ay nag-malfunction at self-destructed, ngunit ang pangalawang missile ay tumama sa kanang rotor disk ng CV-22 Osprey habang ang sasakyang panghimpapawid ay nagmamaniobra upang mapunta sa parking lot. Ang kanang makina ay sumabog, na nagpapadala sa sasakyang panghimpapawid sa isang marahas na kaliwang pag-ikot ng ilang segundo bago bumagsak sa lupa at pagkatapos ay nabaligtad dahil sa lakas ng pagsabog.
    
  Doon, sa Nala, naghari ang ganap na kaguluhan. Dahil nawasak na ang Command Post, ang pangunahing target ng mga Turkish bombers ay ang airstrip at ang barracks. Ang bawat hangar, kabilang ang storage hangar ng XC-57 Loser at ang makeshift morgue na nagtataglay ng mga labi ng mga nasawing sundalong Amerikano at Iraqi, ay tinamaan ng hindi bababa sa isang two-thousand-pound Joint Direct Attack bomb, isang advanced na satellite-guided system sa isang kumbensyonal. gravity bomb na naghatid ng radar Sa pagkakataong ito, nasira ang mga parking ramp at taxiway, na hindi pa naatake ng mga Turko noong una nilang pagsalakay.
    
  Ang mga sundalo sa Nala ay nasa gilid at handa sa anumang bagay pagkatapos ng labanan noong nakaraang gabi, kaya nang tumunog ang air raid siren, agad na lumabas ang mga lalaki sa mga pintuan ng kuwartel at nagtungo sa mga silungan. Ilang sundalo ang nagtagal nang napakatagal upang magtipon ng mga armas o personal na gamit at napatay ng mga bomba, at ilang iba pang mga sundalo na tumutulong sa mga nasugatan na lumikas sa gusali ay nahuli sa bukas. Sa pangkalahatan, ang mga pagkalugi ay hindi gaanong mahalaga.
    
  Ngunit ganap na ang pagkawasak. Sa loob ng ilang minuto, nawasak ang karamihan sa Allied airbase sa Nala.
    
    
  SITUATION CENTER, WHITE HOUSE, Washington, DC.
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  Nagmamadaling pumunta si Pangulong Gardner sa Situation Room, isang high-tech na conference room sa West Wing na ginagamit para sa mga high-level national security meeting, at umupo sa kanyang upuan. "Umupo na kayo," sabi niya. "May kumausap sa akin, ngayon din. Anong nangyari?"
    
  "Idineklara ng Turkey ang batas militar at naglunsad ng isang serye ng mga air strike sa hilagang Iraq," sabi ng tagapayo ng pambansang seguridad na si Conrad Carlisle. "Sinabi ng Ministro ng Depensa ng Turkey na si Jizek na siya ay inilagay sa pamamahala ng militar at iniutos na maglunsad ng isang malawakang pag-atake laban sa PKK at sa kanilang mga tagasuporta sa Iraq at Turkey." Isang elektronikong mapa ng hilagang Iraq ang ipinakita sa isang malaking monitor ng computer na kasing laki ng pader sa harap ng silid. "Dalawampung lungsod at bayan ang inatake ng mga manlalaban-bomber, kabilang ang Kirkuk, Erbil, Dohuk at Mosul. Ang mga welga ay isinagawa sa tatlong magkasanib na base militar ng Iraqi-American sa Erbil, Kirkuk at malapit sa Mosul. May mga ulat na ngayon ng mga nasawi. Ang mga base ay nagkaroon lamang ng ilang minuto ng babala." He paused long enough to get the President's full attention, then added, "At nawala ang eroplano ng Bise Presidente."
    
  "Nawawala?" - sigaw ng presidente.
    
  "Ang bise presidente ay lumipad sa Baghdad ilang minuto bago nangyari ang pag-atake," sabi ni Carlisle. "Ang piloto ay nagsasagawa ng evasive maneuvers at naghahanap ng emergency landing nang mawalan sila ng contact. Ang Allied airbase commander sa Nala ay nag-organisa ng search and rescue team, ngunit ang base ay lubhang nasira at halos nawasak. Isinailalim na ito sa Turkish air raid kagabi. Isang Air Force search and rescue team ang nagpapadala mula sa Samarra, ngunit aabutin ng ilang oras bago makarating doon."
    
  "Good God," napabuntong-hininga ang pangulo. "Tawagan si Hirsiz o Cizek o kung sino man ang talagang namamahala sa Ankara. Hindi ko gusto ang anumang mga Turkish na eroplano na lumilipad sa ibabaw ng Iraq - hindi isa! Nasaan ang mga carrier? Ano ang maaari nating makuha doon?"
    
  "Mayroon kaming Abraham Lincoln Carrier Battle Group sa Persian Gulf," tugon ng Chairman ng Joint Chiefs of Staff General Taylor Bain. "Hindi ito magiging madali dahil sa layo, ngunit maaari tayong magsimula ng mga air patrol sa Iraq gamit ang E-2 Hawkeye radar aircraft na lumilipad ng C4I at mga pares ng F/A-18 Hornet fighter sa mga patrol orbit."
    
  "Gawin mo," utos ng pangulo. "Itago sila sa Iraq hanggang sa sila ay salakayin." Kinuha ng Kalihim ng Depensa na si Miller Turner ang telepono para ibigay ang utos.
    
  "Ang Turkey ay may napakalaking air force, na may maraming sobrang American combat aircraft at armas," sabi ni Carlisle. "Ang ilan sa kanila, tulad ng F-15 Eagles, ay maaaring tumugma sa Hornets."
    
  "Kung gusto ng Turkey na makipagbarilan sa Estados Unidos, handa akong maglaro," galit na sabi ni Gardner. "Paano ang tungkol sa mga sandata sa pag-atake sa lupa? Tomahawks?
    
  "Ang mga conventional sea-launched cruise missiles ay wala sa saklaw sa Persian Gulf," sabi ni Bain. "Kailangan nating ilipat ang mga barko at submarino na mas malapit sa Mediterranean upang maging nasa hanay ng mga eastern Turkish air base."
    
  "Anumang mga barko o submarino sa Black Sea?"
    
  "Walang mga submarino, ayon sa kasunduan," dagdag ni Bain. "Mayroon kaming nag-iisang surface combat group na nagpapatrolya sa Black Sea, sa ilalim din ng treaty, at mayroon silang mga T-LAM, ngunit sila rin ang pinaka-mahina na mga barko sa ngayon. Kailangan nating ipagpalagay na kung gusto ng mga Turko na lumaban, sasalakayin muna nila ang grupong ito."
    
  "Ano pa ang mayroon tayo?"
    
  "Mayroon kaming ilang mga taktikal na sasakyang panghimpapawid na nakabase sa iba't ibang lokasyon sa Europe - Greece, Romania, Italy, Germany at UK - ngunit hindi ito magiging mabilis na mga pagpipilian sa strike," sabi ni Bain. "Ang aming iba pang pagpipilian ay ang conventionally armed B-2 Spirit stealth bombers na inilunsad mula kay Diego Garcia. Mayroon kaming anim na nakaligtas na sasakyang panghimpapawid na handang lumipad."
    
  "Armasin sila at ihanda sila," sabi ng pangulo. "Yan lang ang meron tayo? Anim?"
    
  "Natatakot ako, Ginoong Pangulo," sabi ni Bane. "Mayroon kaming dalawang XR-A9 Black Stallion na spaceplane na maaaring maglunsad ng mga precision na armas at maaari silang armado at tamaan ang mga target sa loob ng ilang oras, at mayroon din kaming ilang conventionally armed ICBM na mabilis na makakatama sa mga target sa Turkey ".
    
  "Turuan sila at ihanda din sila," sabi ni Gardner. "Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ng Ankara, o kung mayroon man silang iniisip, ngunit kung gusto nilang salakayin tayo, gusto kong handa na ang lahat."
    
  Ang telepono sa tabi ng White House Chief of Staff na si Walter Cordus ay kumurap at kinuha niya ito. "Binabati ka ng Punong Ministro ng Turkey, ginoo."
    
  Agad na kinuha ng Pangulo ang telepono. "Punong Ministro Akas, ito si Pangulong Gardner. Anong kalokohan ang nangyayari diyan? Labindalawang oras na ang nakalipas nagdeklara ka ng tigil-putukan. Ngayon ay inatake mo ang tatlong base militar ng Amerika! Baliw ka ba?
    
  "Natatakot ako na ang Ministro ng Pambansang Depensa Dzizek at Heneral Abdullah Guzlev ay maaaring, Mr. Presidente," sabi niya. "Kagabi ay inaresto nila si President Hirsiz, nagsagawa ng kudeta ng militar at kinuha ang Presidential Palace. Hindi sila natuwa sa desisyon ng pangulo na umatras sa hangganan bago nawasak ang PKK at ang kanilang mga tagasuporta."
    
  "Kaya bakit inaatake ang mga baseng Amerikano?"
    
  "Pagganti para sa pagkatalo malapit sa Tall Kaif," sabi ni Akas. "Dalawang libong Turko ang napatay o nasugatan sa labanang iyon. Itinuring ni Dzizek at ng mga heneral na duwag ang pag-atras sa hangganan pagkatapos ng gayong pagkatalo.
    
  "Ikaw pa rin ba ang Prime Minister, Mrs. Akas?"
    
  "Hindi, hindi ako ganoon," sabi ni Akas. "Pinapayagan akong gamitin ang aking cell phone, na sigurado akong tinapik, ngunit hindi ako maaaring maglakbay nang malaya o bisitahin ang aking opisina. Sa ilalim ng state of emergency, ang National Assembly ay nabuwag. Si Dzizek at ang mga heneral ay may pananagutan."
    
  "Gusto kong makipag-usap sa kanila kaagad," sabi ni Gardner. "Kung makakakuha ka ng mensahe kay Jizek, sabihin sa kanya na ang Estados Unidos ay magtatatag ng no-fly zone sa hilagang Iraq at binabalaan ko sila na huwag lalabagin ito o subukang salakayin ang alinman sa aming mga sasakyang panghimpapawid, kung hindi, isasaalang-alang namin ito ay isang pagkilos ng digmaan at agad na tayo ay bumangon. Inihahanda namin ang lahat ng aming mapagkukunan ng militar at tutugon sa lahat ng mayroon kami. Maliwanag na?"
    
  "Malinaw sa akin, Ginoong Presidente," sabi ni Akas, "ngunit hindi ko alam kung tatanggapin ito ni Jizek bilang anumang bagay na higit pa sa isang malinaw na banta ng isang napipintong pag-atake. Sigurado ka bang gusto mong iparating ko ang mensaheng ito, sir?"
    
  "Wala akong intensyon na salakayin ang Turkey maliban kung nilalabag nila muli ang airspace ng Iraq," sabi ni Gardner. "Lahat ng iba nating sagot ay sa ibang paraan. Ngunit kung ang Türkiye ay nagnanais na lumaban, bibigyan namin sila ng isang labanan. At ibinaba niya ang tawag.
    
    
  LABAS MATAAS NA QAIFA, IRAQ
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  Dalawang Humvee ang sumugod sa crash site ng CV-22 at agad na pinalibutan ng mga security forces ang lugar habang si Chris Thompson at isang medic ay sumugod sa tilt-rotor aircraft. Sa kabutihang palad, ang Osprey fire suppression system ay tumigil sa malaking sunog, at ang mga sibilyang Iraqi ay napatay ang iba. Natagpuan nila ang bise presidente, ang flight crew at isang ahente ng Secret Service na ginagamot ng isang lokal na doktor, habang ang isa pang ahente ng Secret Service ay natatakpan ng alpombra. "Salamat sa Diyos na buhay ka, ginoo," sabi ni Chris.
    
  "Salamat sa mga taong ito," sabi ni Ken Phoenix. "Kung hindi sila tumulong, malamang namatay na kaming lahat sa sunog. Anong nangyari?"
    
  "Binambomba ng mga Turko ang base-muli," sabi ni Chris. "Sa pagkakataong ito, halos nawasak ang lahat. Ilang biktima; nakatanggap kami ng sapat na babala. Ang mga Turko ay nagsasagawa ng mga pagsalakay ng pambobomba sa buong hilagang Iraq."
    
  "Iyon ay para sa isang tigil-putukan kung mayroon man," sabi ni Phoenix.
    
  "Naglalagay kami ng evacuation center dito sa lungsod," sabi ni Chris. "Plano ng Koronel na sumali sa mga puwersang pangkaibigan sa Mosul. Ilalabas kita rito at pagkatapos ay gagawa kami ng paraan para madala ka sa Baghdad."
    
  Pagkaraan ng sampung minuto, nakipagkita sila sa ilang nakaligtas mula sa Nala, kabilang sina Patrick McLanahan, Hunter Noble, John Masters at ilang bilang ng mga kontratista at sundalo, na karamihan sa kanila ay nasugatan. "Natutuwa kang dumating, Mr. Bise Presidente," sabi ni Patrick.
    
  "Nasaan ang koronel?"
    
  "Pinapanood ang paglikas," sabi ni Patrick. "Ipapadala niya tayo sa Mosul at hihintayin ang pag-alis ng convoy. Halos lahat ng gusali na nakatayo pa pagkatapos kagabi ay hindi na nakatayo."
    
  "Ang iyong eroplano, isang XC-57?"
    
  "Kinuha nila ang lahat ng hangar, maging ang ginamit namin bilang isang morge."
    
  Sinenyasan ni Ken Phoenix si Patrick na sumama sa kanya at lumayo sila sa iba. Dumukot si Phoenix sa kanyang bulsa at inilabas ang isang plastic carrying case na naglalaman ng secure digital card na ibinigay sa kanya ni Patrick. "Ano ang tungkol dito?" - tanong niya. "Magagawa pa ba natin ito?"
    
  Nanlaki ang mata ni Patrick. Mabilis siyang nag-isip at nagsimulang tumango ang kanyang ulo. "Wala kaming mga sistema ng netrusion na tumatakbo," sabi niya, "at kailangan kong suriin ang katayuan ng Lancers sa UAE."
    
  "Hanapin ang telepono at gawin ito," sabi ni Phoenix. "Kakausapin ko ang presidente."
    
    
  PRESIDENTIAL PALACE, CANKAYA, ANKARA, Türkiye
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Ano ang sinabi niya?" sigaw ni Hasan Dzizek. "Nagbabanta ba si Gardner ng digmaan sa Turkey?"
    
  "Ano ang inaasahan mong marinig mula sa kanya, Hassan?" Tanong ni Turkish Prime Minister Ays Akash. Kasama nila ang dating Hepe ng General Staff ng Turkey, Heneral Abdullah Guzlev. "Marami kang pumatay sa mga Amerikano ngayon pagkatapos magdeklara ng tigil-putukan ang Turkey! Inaasahan mo bang sasabihin niya 'Naiintindihan ko' o 'Huwag kang mag-alala'?"
    
  "Ang ginawa ko ay pagganti sa ginawa niya, ng kanyang mga robot at ng kanyang mga Iraqi na thug sa aking mga tropa!" Umiiyak si Jizek. "Libu-libo ang pinatay nila!"
    
  "Tumahimik ka, Hasan," sabi ni Akas. "Sinabi ng Pangulo na magtatatag siya ng no-fly zone sa hilagang Iraq, at ayaw niyang tumawid ka. Kung susubukan mo, ituturing niya itong isang pagkilos ng digmaan."
    
  "Nagbabanta ba siya ng digmaan sa Turkey? Baliw ba siya o megalomaniac lang? Wala siyang sapat na pwersa sa bahaging ito ng mundo para salakayin ang Turkey!"
    
  "Pinaplano ba niyang gumamit ng mga sandatang nuklear laban sa atin?" - Tanong ni Guzlev.
    
  "Hasan, tumahimik ka at mag-isip," sabi ni Akas. "Pinag-uusapan natin ang tungkol sa Estados Unidos ng Amerika. Maaaring sila ay hindi gaanong makapangyarihan dahil sa mga digmaan sa Iraq at Afghanistan, ngunit sila pa rin ang pinakamakapangyarihang makinang militar sa mundo. Maaari kang makatakas sa pag-atake sa dalawa o tatlong base sa Iraq, ngunit hindi mo magagawang kontrahin ang buong puwersa ng kanilang lakas militar. Maaari nilang i-level ang gusaling ito sa isang daang iba't ibang paraan sa isang kisap-mata. Alam mo na. Bakit mo tinatanggihan?"
    
  "Hindi ko itinatanggi, ngunit hindi ako aatras sa aking misyon hangga't hindi ito natatapos," sabi ni Dzizek. "Kailangang gamitin ng Estados Unidos ang ipinagmamalaki nitong lakas ng militar para pigilan ako." Huminto siya saglit para mag-isip, pagkatapos ay sinabi kay Guzlev: "Ang pinakamabilis na paraan para makapagtatag siya ng no-fly zone sa hilagang Iraq ay sa pamamagitan ng carrier-based aircraft flights mula sa Persian Gulf."
    
  "Oo," sabi ni Guzlev. "Ang Mediterranean at ang mga base sa Europa ay napakalayo."
    
  "Gaano katagal?"
    
  "Mga manlalaban, tanker, eroplanong may radar - aabutin ng ilang oras upang ipaalam sa kanila at maihanda silang mag-deploy, marahil mas matagal, pagkatapos ay hindi bababa sa isang oras o dalawa upang lumipad sa hilagang Iraq," sabi ni Guzlev.
    
  "Ibig sabihin, ilang oras lang kami, siguro lima o anim, para kumilos. Kaya ba natin ito?
    
  "Humigit-kumulang sa kalahati ng mga puwersa ay naibabalik lamang sa Diyarbakir at Malatya," sabi ni Guzlev, na nakatingin sa kanyang relo. "Ang kalahati ay armado. Kung walang mga pagkaantala o aksidente... Oo, sa tingin ko ay maibabalik natin sila sa ere sa loob ng lima o anim na oras."
    
  "Ano ang gagawin mo?" tanong ni Akas.
    
  "Wala akong intensyon na labagin ang American no-fly zone; Sisiguraduhin ko lang na nakumpleto ang aking mga gawain bago nila ito i-install," sabi ni Jizek. Para kay Guzlev: "Gusto kong maikarga at ilunsad ang lahat ng magagamit na sasakyang panghimpapawid upang hampasin ang mga huling target sa Erbil, Kirkuk at Mosul. Ang bawat kilala o pinaghihinalaang base ng PKK at Peshmerga, bawat kilalang tagasuporta ng PKK, at bawat base militar ng Iraq at Amerika na maaaring magbanta sa pananakop ng mga Turko sa Iraq ay mawawasak sa lalong madaling panahon."
    
    
  HIGIT SA PACIFIC OCEAN, TATLONG DAANG MILES SA KANLURAN NG LOS ANGELES, CALIFORNIA
  PAGKATAPOS NG MAIKLING PANAHON
    
    
  "Humanda ka sa pagpapalaya," sabi ng kumander ng misyon. Nakasakay siya sa Sky Masters Inc. Boeing DC-10 carrier aircraft sa itaas ng Pacific Ocean. "Pagbutihin natin at bibilhin ko ang unang round."
    
  Ang sasakyang panghimpapawid, na orihinal na ginawa ng McDonnell Douglas Aircraft bago ang kumpanyang iyon ay nakuha ng Boeing, ay binago nang husto para sa maraming layunin, kabilang ang mid-air refueling at pagsubok ng instrumento, ngunit ang pangunahing pagbabago nito ay nagbigay sa kanya ng kakayahang maglunsad ng mga satellite booster sa kalawakan. Ang launch vehicle, na tinatawag na ALARM o Air Launched Alert Response Missile, ay kahawig ng isang malaking cruise missile. Mayroon itong tatlong solidong rocket na motor at natitiklop na mga pakpak upang bigyan ito ng lakas sa atmospera. Ang ALARM ay mahalagang ginamit ang DC-10 bilang unang yugto ng makina nito.
    
  Ang mga signal booster ay nagdala ng apat na satellite sa loob ng mga ito. Ang mga satellite, na tinatawag na NIRTSats, o Need It Right These Second Satellites, ay mga multi-mission reconnaissance satellite na kasing laki ng washing machine, na idinisenyo upang manatili sa orbit nang wala pang isang buwan; mayroon silang napakakaunting propellant para sa pagmamaniobra at kailangang manatili sa isang itinatag na orbit, na may kaunting maliit na pagbabago sa orbital o muling pagkakahanay na pinapayagan. Ang mga satellite na ito ay inilagay sa orbit upang maglingkod sa mga warlord sa Afghanistan.
    
  "Ito ay napakaganda," sabi ng mission commander, isang U.S. Air Force major mula sa Thirtieth Space Wing sa Vandenberg Air Force Base sa California. "Wala pang labindalawang oras ang nakalipas nakatanggap ako ng mga utos na ilunsad ang konstelasyon na ito. Gagawin natin yan ngayon. Karaniwang tumatagal ang Air Force ng isang linggo para gawin ang isang bagay na tulad nito."
    
  "Kaya nga simula ngayon ay tawagan mo na lang kami," buong pagmamalaki ng pilot-in-command, isang sibilyan na nagtatrabaho sa Sky Masters Inc.
    
  "Oo, pero masyado kayong mahal."
    
  "Gusto mong matapos ang trabaho nang mabilis at tama, kailangan mong magbayad para sa pinakamahusay," sabi ng piloto. "Bukod dito, hindi mo pera, pera ito ng Air Force."
    
  "Well, guys, kahit paano mo gawin at gaano man kalaki ang ibinabayad namin sa iyo, sulit ito," sabi ng mission commander.
    
  "Sinisikap naming masiyahan," sabi ng piloto. Binuksan niya ang pahina sa kanyang multifunction display nang makatanggap siya ng isang kumikislap na mensahe ng Annunciation, binasa ang papasok na mensahe ng satellite, ibinalik ito sa pangunahing pahina ng nabigasyon, inilipat ang kanyang intercom sa "pribado" at nagsalita.
    
  "Ano iyon?" - tanong ng kumander ng misyon.
    
  "Wala, isang mabilis na kahilingan lamang sa mga crew na ilabas," sabi ng piloto. Hindi siya napansin ng Air Force major, ngunit ang flight engineer na nakaupo sa likuran niya ay biglang naglabas ng mga mapa at nagsimulang mag-type sa kanyang computer sa pagpaplano ng flight. "Gaano katagal bago ang graduation?" - tanong ng piloto.
    
  "Animnapung segundo... ngayon," sabi ng kumander ng misyon. Sinuri niya ang kanyang sariling multi-function na display, na nagpapakita ng data ng misyon. Lumipad sila sa isang tiyak na lokasyon at kurso na maglalagay ng alarma sa perpektong tilapon para sa matagumpay na pag-deploy. Dahil ang NIRTSats ay may napakakaunting gasolina, mas malapit nila ang paglulunsad ng sasakyan sa isang perpektong orbit, mas mabuti.
    
  "Humanda ka, flight crew," sabi ng piloto. "Iulat ang pagkumpleto ng mga checklist sa facilitator."
    
  "Ang flight deck ay naka-set up at handa na para sa pag-alis, MS," sabi ng flight engineer.
    
  "Handa na ang cabin deck, MC," ang ulat ng sibilyan na namamahala sa cabin matapos siyang bigyan ng thumbs up ng kanyang kasamahan sa Air Force habang pinapanood ang pagpapalabas. Ang sabungan ng binagong DC-10 ay nahahati sa may pressure at unpressurized na mga compartment. Sa selyadong kompartimento mayroong pangalawang ALARM amplifier na nasuspinde sa mga lubid ng kargamento; ang kompartimento ay maaaring tumanggap ng dalawang alarma, kasama ang isa sa isang hindi naka-pressure na kompartimento.
    
  Ang unang emergency booster ay nai-load na sa unpressurized launch bay, kung saan ito ilalabas sa slipstream sa ilalim ng DC-10. Sa paglabas, ang una nitong solid rocket na motor ay magpapaputok at ito ay lilipad sa ilalim, pagkatapos ay sa harap ng, DC-10, pagkatapos ay magsisimula ng isang matalim na pag-akyat. Ang ikalawa at pangatlong yugto ng mga makina ay salit-salit na magpapaputok hanggang sa maabot ng ilulunsad na sasakyan ang bilis ng orbit at nasa nais na taas sa kalawakan-sa kasong ito, walumpu't walong milya sa itaas ng Earth-at pagkatapos ay magsisimula itong magpakawala ng mga satellite ng NIRTSAT.
    
  "Humanda ka," sabi ng nagtatanghal. "Lima... apat... tatlo... dalawa... isa... ihagis." Naghintay siya hanggang sa madiskonekta ang panandaliang pitch drop na dulot ng emergency signal amplifier ng DC-10 bago naibalik ng mga fuel at trim system ang balanse ng sasakyang panghimpapawid. Ito ang palaging pinakamahirap na bahagi ng mga paglabas na ito; kung ang sasakyang panghimpapawid ay hindi nakuhang muli ang balanse at nagsimula ng mabilis na paggalaw ng pitch, at kung ang HARNER amplifier ay nahuli sa isang nababagabag na daloy ng slip, maaari itong umalis sa kurso o umikot nang wala sa kontrol. Ito ay isang bihirang kaso, ngunit...
    
  Pagkatapos ay napagtanto ng nagtatanghal na hindi niya maramdaman ang paggalaw ng serve. Tiningnan niya ang kanyang multifunction display... at nakita niyang hindi gumagana ang ALARM amplifier! "Hoy, anong nangyari?" Tiningnan niya ang kanyang mga indicator... at nakita niyang hindi pinagana ng piloto ang paglulunsad. "Hoy, itinigil mo ang paglulunsad! Kinansela mo ang pagpapalabas! Anong nangyayari?"
    
  "Nakatanggap kami ng mga order," sabi ng piloto. "Mag-refuel tayo at pagkatapos ay lilipat tayo sa isa pang launch axis."
    
  "Utos? Isa pang paglulunsad? Hindi mo magagawa iyon! Ito ay isang misyon ng hukbong panghimpapawid! Sinong nagsabi sayong gawin mo ito?"
    
  "Boss".
    
  "Anong boss? WHO? Ang mga may ari? Hindi niya mababago ang misyon na ito! Magsusumbong ako sa command post ko."
    
  "Maaari mong sabihin sa kanila kung ano ang ginawa namin pagkatapos ilunsad ang accelerator na ito."
    
  "Itong launch vehicle, ang misyon na ito ay pag-aari ng US Air Force! Hindi ko hahayaang ma-hijack mo ang Air Force missile."
    
  "Ikinalulungkot kong marinig iyon mula sa iyo, Major," magiliw na sabi ng piloto... Nang makarating ang flight engineer sa likod ng MC, inilagay ang stun gun sa leeg ng opisyal ng Air Force at pinindot ang switch, na agad na nawalan ng malay.
    
  "Gaano katagal siya mananatili sa labas, Jim?" - tanong ng piloto.
    
  "Sa tingin ko mga ilang oras."
    
  "Matagal na," sabi ng piloto. Pinindot niya ang intercom: "Okay, John, ipadala mo siya sa itaas." Ilang sandali pa, pumasok sa flight deck ang Air Force technician na nakatalagang mangasiwa sa paglulunsad at siya rin ay nawalan ng malay ng flight engineer. "Okay, habang ang mga NIRTSats ay nireprogram ng punong-tanggapan ng Vegas sa pamamagitan ng satellite, kailangan ko ng potty break bago tayo magkita ng tanker. Suriin muli ang iyong bagong plano sa paglulunsad. Good job sa lahat. Salamat sa pag-iisip sa iyong mga paa. After this, we will all deserve a raise... unless, siyempre, mauuwi tayo sa kulungan."
    
  "Nasaan ang bagong gawain?" - tanong ng technician ng launch deck.
    
  "Türkiye," sabi ng piloto. "Mukhang maraming kalokohan ang nangyayari."
    
    
  PROBINSYA NG MARDIN, TIMOG SILANGANG Türkiye
  MAAGANG GABI NG ARAW NA DIN
    
    
  "Makipag-ugnayan sa radar! Radar contact!" sigaw ng isang tactical command officer, o TAO, mula sa Patriot anti-aircraft missile regiment na nakatalaga sa lugar. "Maramihang papasok na contact, katamtamang taas, katamtamang subsonic, dumiretso sa amin. Ito ay papasok sa Syrian airspace sa loob ng tatlong minuto.
    
  Pinag-aralan ng tactical director, o TD, ang display ng Patriot radar. "Katamtamang bilis, walang pagmamaniobra, katamtamang altitude - malamang na mga reconnaissance drone," sabi niya. "Ilan sila?"
    
  "Olo. Dumiretso sila sa aming mga radar station."
    
  "Ayaw kong mag-aksaya ng mga missile sa mga drone," sabi niya, "ngunit kailangan nating isara ang sektor na ito." Nag-isip siya sandali, pagkatapos ay sinabing, "Kung magbabago sila ng altitude, makipag-ugnayan. Kung hindi, susubukan naming tamaan sila ng anti-aircraft artilery."
    
  "Paano kung sumisid sila sa aming radar, sir?" - tanong ni TAO.
    
  "Wala akong kamalayan sa anumang cruise missiles na inilunsad sa mga mahinang altitude at pagkatapos ay sumisid patungo sa kanilang mga target," sabi ng tactical director. "Ang mga strike missiles ay lilipad nang napakababa o napakataas. Ito ay eksakto kung ano ang kailangan para sa anti-sasakyang panghimpapawid artilerya. Ano ba, kahit ang masasamang artilerya ng Syrian ay maaaring magkaroon ng pagkakataon na i-pin down sila. Panoorin sila sa ngayon. Kung magsisimula silang bumilis o bumagal, tayo-"
    
  "Sir, ang Sector Four ay nag-uulat din ng ilang papalapit na panakot!" - sigaw ng communications officer. Ang sektor na ito ang siyang nakadugtong sa kanila sa silangan. "Walong pang panakot, katamtamang altitude, sa katamtamang subsonic na bilis, ay tumungo din sa aming mga radar point!"
    
  "Labing-anim na reconnaissance drone, lahat ay lumilipad sa Turkey nang sabay-sabay... at saan?" - malakas na sabi ng tactical director. "Inatake ng Türkiye ang lahat ng baseng Amerikano kaninang umaga. Walang paraan na mailunsad nila ang napakaraming drone nang ganoon kabilis. Dapat silang ilunsad mula sa himpapawid."
    
  "O maaari silang maging mga decoy tulad ng huling oras na inilunsad namin," sabi ng TAO.
    
  Labing-anim na target...na nangangahulugan ng tatlumpu't dalawang Patriots, dahil ang Patriot ay palaging nagpapaputok ng dalawang missile sa bawat target upang matiyak ang pagkatalo. Tatlumpu't dalawang Patriots ang kumakatawan sa bawat launcher sa rehimyento. Kung ipapaputok nila ang lahat ng kanilang mga missiles sa mga drone o decoy, ito ay isang malaking pag-aaksaya ng mga missiles at iiwan ang mga ito na mahina hanggang sa muling pagkarga, na aabot ng humigit-kumulang tatlumpung minuto.
    
  Kinuha ng Direktor ng Tactics ang telepono at ipinadala ang lahat ng impormasyon sa Air Defense Sector Coordinator sa Diyarbakir. "Patumbahin sila," sabi ng coordinator ng sektor. "Nasa attack profile sila. Suriin ang iyong mga system para sa anumang mga palatandaan ng pakikialam."
    
  "Tinanggap," sabi ng tactical director. "TAO, humanda ka sa-"
    
  "Sir, pupunta sila sa orbit," sigaw ni TAO. "Nasa mismong hangganan sila, ang ilan sa Syria. Parang nag-o-orbit sila."
    
  "Mga drone ng reconnaissance," sabi ni TD nang may kaluwagan. "Patuloy na manood. Paano ang mga panakot sa Fourth Sector?"
    
  "Papasok din kami sa orbit, sir," sabi ni TAO.
    
  "Napakabuti". Kailangan ng sigarilyo ni TD, ngunit alam niyang imposible iyon hangga't hindi nakalabas ang mga nilalang na ito sa kanyang lugar. "Bantayan ang mga bagay na ito at..."
    
  "Mga tulisan!" - biglang sigaw ni DAO. "Apat na target ang paparating, subsonic, napakababang altitude, nasa apatnapung milya!"
    
  "Sumali sa laban!" - sabi agad ni DAO. "Naubos ang mga baterya! Lahat ng baterya...!"
    
  "Ang mga drone ay umaalis sa kanilang mga orbit, bumibilis at bumababa!"
    
  Damn it, akala ng Director of Tactics, napunta lang sila mula sa alerto hanggang sa pag-atake sa isang kisap-mata. "Unahin ang mga high-speed na bandido," sabi niya.
    
  "Ngunit ang mga drone ay darating!" - sabi ni DAO. "Ang Patriot ay nagbibigay ng priyoridad sa mga drone!"
    
  "Hindi ako mag-aaksaya ng mga missile sa mga drone," sabi ni TD. "Ang mabibilis na tao ay isang tunay na banta. Baguhin ang iyong mga priyoridad at sumali sa laban!"
    
  Ngunit ang desisyong iyon ay tila hindi tatayo, dahil sa lalong madaling panahon ay naging maliwanag na ang mga drone ay dumiretso sa mga phased array radar ng Patriot. "Dapat ko bang baguhin ang aking mga priyoridad, sir-"
    
  "Gawin mo! Gawin mo! "- sabi ni TD.
    
  Ang TAO ay galit na galit na nagpasok ng mga utos sa targeting computer nito, na nag-utos sa Patriot na umatake ng mas malapit, mas mabagal na mga target. "Ang Makabayan ay Pumasok sa Labanan!" - iniulat niya. "Ang mga high-speed ships ay bumibilis sa supersonic speed... sir. Ang ikaapat na sektor ay nag-uulat na ang mga drone ay umalis sa kanilang mga orbit, bumababa, bumibilis at patungo sa ating sektor!
    
  "Kaya ba nilang mag-away?" Ngunit alam na niya ang sagot: hindi matamaan ng isang Patriot radar ang isa pa dahil sa interference, na lumikha ng mga decoy na maaaring paputukan ng combat computer. Isang radar lamang ang makakayanan ang labanan. Kailangang maabot ng kanilang baterya ang lahat ng dalawampu't dalawang target...
    
  ...na ang ibig sabihin ay mauubusan sila ng mga missile sa oras na dumating ang mga fast-mover! "I-reprogram ang combat computer para maglunsad lamang ng isang missile!" - utos ng tactical director.
    
  "Ngunit wala tayong sapat na oras!" - sabi ng tactical operations officer. "Kailangan kong wakasan ang kasunduang ito at..."
    
  "Huwag kang makipagtalo, gawin mo lang!" Hindi kailanman nag-type si DAO nang kasing bilis niya noon. Nagawa niyang i-reprogram ang combat computer at muling ikonekta ang mga baterya...
    
  ... ngunit hindi niya ito magawa nang mabilis, at isang radar ang nabaril ng mga cruise missiles. Ang mga missiles, na mga AGM-158A JASSM, o Joint Air to Surface Standoff Missiles, ay turbojet-powered air-launched cruise missiles na may thousand-pound high-explosive fragmentation warheads at isang hanay na mahigit dalawang daang milya.
    
  Ngayon ang isang radar ay kailangang kontrolin ang buong labanan. Ang mga patriot radar ay hindi nag-scan tulad ng mga conventional mechanically scanned radar at hindi kailangang kontrolin, ngunit mayroon silang isang tiyak na lugar ng kalangitan na inilaan sa kanila upang maiwasan ang mga problema sa panghihimasok. Ang natitirang radar, na matatagpuan sa Batman Air Force Base animnapung milya silangan ng Diyarbakir, ay inatasang tumingin sa timog sa Iraq kaysa sa kanluran patungo sa Diyarbakir. Kasunod ng kanilang kasalukuyang kurso-na mahalagang sinusubaybayan ang Syria-sila ay nasa sukdulan ng airspace ng radar.
    
  "I-utos ang radar ni Batman na lumiko sa kanluran-timog-kanluran upang hadlangan ang landas ng paglipad na ito," utos ng taktikal na direktor. Ipinadala ng DAO ang order. Ang sistema ng radar ng AN/MPQ-53 ay karaniwang naka-trailer, at bagama't medyo madaling ilipat ito upang masakop ang isang bagong lugar ng kalangitan, ito ay kadalasang hindi nagagawa, lalo na kapag inaatake. Gayunpaman, ang lokasyon ng Batman ay naiiba: kahit na ang Patriot ay idinisenyo upang maging mobile, ang lokasyon ng Batman ay semi-permanenteng naka-install, ibig sabihin, ang radar array nito ay madaling ilipat kung kinakailangan.
    
  "Pag-reset ng radar, magandang track para sa mga mabilis na makina," iniulat ng TAO makalipas ang ilang minuto. "Ang Makabayan ay Pumasok sa Labanan"-
    
  Ngunit sa sandaling iyon ang lahat ng pagbabasa ng radar ay lumabas. "Anong nangyari?" - sigaw ng tactical director.
    
  "Ang radar ni Batman ay wala sa ere," iniulat ng TAO. "Nabaril ng isang cruise missile." Pagkaraan ng ilang sandali: "Ang mga nagmamasid sa lupa ay nag-uulat ng dalawang mabilis na sasakyang panghimpapawid na lumilipad sa itaas sa mababang altitude mula sa silangan." Malinaw na ngayon kung ano ang nangyari: ang paglipat ng radar sa kanluran ay nagresulta sa pagbaba ng saklaw sa silangan. Dalawang jet ang simpleng dumulas sa gap sa radar coverage sa pagitan ni Batman at Van at inatake ang radar.
    
  Ngayon ang Diyarbakir ay bukas na bukas.
    
    
  NASA BOARD "Fracture ONE-NINE"
  SA PAREHONG ORAS
    
    
  "Ang paglipad ng katiwalian, ito ay 109, mayroon kang malinaw na buntot," ang radyo ni Lt. Col. Gia "Boxer" Cazzotto sa iba pa niyang maliit na iskwadron ng mga bombero ng B-1B Lancer. "Kunin natin sila, anong sabi mo?"
    
  "Fracture One-Nine, ito ay Genesis," Patrick McLanahan radioed sa pamamagitan ng kanilang secure na transmitter. "Nakukuha mo ba ang pinakabagong mga pag-download?"
    
  "Buckeye?"
    
  "Nakuha ko, nakuha ko sila," tugon ng offensive systems officer, o OSO. "Ang mga imahe ay mahusay-mas mahusay kaysa sa radar." Tinitingnan niya ang mga ultra-high-resolution na radar na larawan ng Diyarbakir Air Base sa Turkey na kinunan ng mga satellite ng NIRTSat reconnaissance ilang sandali lang ang nakalipas. Ang mga imaheng na-download mula sa mga satellite ay maaaring iproseso ng sistema ng pambobomba ng AN/APQ-164 B-1 na parang ang imahe ay kinuha ng sariling radar ng bomber. Sila ay higit sa apatnapung milya mula sa target, na lampas sa saklaw ng low-altitude radar, ngunit nakikita at nakalkula ng OSO ang mga coordinate ng target bago lumipad sa ibabaw ng target.
    
  Ang mga OSO ay nagsimulang mangolekta ng mga target na coordinate at i-load ang mga ito sa kanilang walong natitirang JASSM strike missiles, at kapag ang lahat ng mga missiles ay nag-load ng mga target, inayos nila ang mga paglulunsad sa oras at azimuth at inilabas ang mga ito sa paglipad. Sa pagkakataong ito, ang mga cruise missiles na pinapagana ng turbojet ay lumipad nang mababa, iniiwasan ang mga kilalang hadlang, gamit ang inertial navigation na may mga update sa global positioning system. Anim na B-1 bombers ang nagpaputok ng walong JASSM bawat isa, na pinupuno ang kalangitan ng apatnapu't walong stealth cruise missiles.
    
  Walang oras upang pumili ng iba't ibang mga warhead para sa mga missile, kaya lahat sila ay nilagyan ng parehong libong-pound na fragmentation warhead, ngunit ang ilan ay na-load upang sumabog sa epekto, habang ang iba ay nakatakdang sumabog sa kalagitnaan ng hangin kapag naabot ang kanilang mga target na coordinate . Ang mga air-burst missiles ay pinaputok sa ibabaw ng aircraft stand, kung saan ang malalakas na pagsabog ay nawasak ang anuman at lahat sa loob ng dalawang daang yarda sa lahat ng direksyon, habang ang mga impact missiles ay naka-target sa mga gusali, mga lugar ng imbakan ng armas, mga depot ng gasolina at mga hangar. Maaaring pinuhin ng mga OSO ang target ng missile gamit ang isang real-time na infrared data link, na nagbigay sa mga crew ng imahe ng target at pinahintulutan silang tumpak na gabayan ang missile patungo sa target.
    
  "Genesis", ito ay isang Turning Point, isang malinis na sweep," Cazzotto radioed. "Lahat ng mga armas ay ginastos. Kumusta tayo?"
    
  "Makukuha namin ang susunod na mga pag-upload ng NIRTSat sa loob ng halos isang oras," tugon ni Patrick, "ngunit sa paghusga sa mga larawang natanggap ko mula sa mga JASSM, gumawa ka ng mahusay na trabaho. Ang lahat ng Patriot radar ay hindi pinagana; Ipinakita ko sa iyo na ang pag-akyat at RTB ay libre. Magandang palabas."
    
  "See you...well, someday, Genesis," sabi ni Gia.
    
  "Inaasahan ito, Fracture," sabi ni Patrick. At sinadya niya talaga.
    
    
  EPILOGUE
    
    
  Mabaliw ka. Pagkatapos ay harapin ito.
    
  -COLIN POWELL
    
    
    
  OVAL OFFICE, WHITE HOUSE, WASHINGTON, DC.
  SA KINABUKASAN
    
    
  "Ano ang ibig mong sabihin kapag sinabi mong inatake ng Estados Unidos ang Turkey kagabi?" - sigaw ni Pangulong Joseph Gardner. Sa Oval Office kasama niya ang kanyang chief of staff, si Walter Cordus; National Security Advisor Conrad Carlisle; at Kalihim ng Depensa Miller Turner. "Hindi ako nag-utos na umatake! WHO? Saan...?"
    
  "Ang target ay ang Diyarbakir, ang pangunahing airbase na ginamit ng Turkey upang maglunsad ng mga air strike laban sa Iraq," sabi ni Turner. "Anim na B-1B Lancer bombers ang inilunsad mula sa United Arab Emirates-"
    
  "Sa pamamagitan ng kaninong awtoridad?" kumulog ang Presidente. "Sino ang nag-utos sa kanila?"
    
  "Hindi po kami sigurado sir..."
    
  "Hindi ako sigurado ? Anim na supersonic heavy bombers na puno ng mga bomba ang lumipad mula sa isang base sa Gitnang Silangan at binomba ang isang air base sa Turkey, at walang nakakaalam kung sino ang nag-awtorisa nito? Sino ang kumander?
    
  "Ang kanyang pangalan ay Cazzotto."
    
  "Siya? Isang babaeng bomber wing commander?"
    
  "Malamang ito ay isang engineering squadron, ginoo," sabi ni Turner. "Inilalabas nila ang mga eroplano mula sa mga mothballs at pinapagana muli ang mga ito. Inatasan silang magbigay ng suporta sa hangin para sa mga operasyon sa Afghanistan at Iraq.
    
  "At nag-take off lang sila at binomba ang Turkey? Paano ito posible? Sino ang nag-utos sa kanila na gawin ito?
    
  "Tumanggi si Kolonel Cazzotto na makipag-usap maliban sa sabihin na ang taong nagpabilis sa misyon ay makikipag-ugnayan," sabi ni Turner.
    
  "Ito ay hindi katanggap-tanggap, Miller," sabi ng pangulo. "Hanapin ang lalaking ito at itapon sa kulungan! Ito ay kabaliwan! Hindi ko hahayaang lumipad ang anim na B-1 bombers tuwing may gustong sirain ang ilang gusali." Tinanggap niya ang note mula kay Cordus, binasa, saka nilukot at inihagis sa mesa niya. "So ano ang nabangga nila?"
    
  "Sa daan, sinira nila ang dalawang site ng Patriot radar," sabi ni Turner, "pagkatapos ay sinaktan nila ang iba't ibang mga target ng militar sa Diyarbakir, kabilang ang naka-park at nagta-taxi na sasakyang panghimpapawid, hangar, fuel depot at command and control centers. Napaka-epektibong pagpili ng target. Gumamit sila ng Joint Air to Surface strike missiles, na karaniwang armado, precision-guided subsonic cruise missiles. Lahat ng eroplano ay nakabalik nang ligtas."
    
  "At maglagay ng kuta, sana!"
    
  "Opo, ginoo. Lumilitaw na ang mga Turko ay naghahanda para sa isang malaking air raid sa Iraq. Mayroon silang mahigit isang daang taktikal na sasakyang panghimpapawid na handang lumipad sa Diyarbakir. Mukhang sinusubukan nilang humigop ng kaunti bago tayo mag-set up ng no-fly zone sa hilagang Iraq."
    
  Medyo pinalambot nito ang galit ng pangulo, ngunit umiling siya. "Kailangan ko ng ilang sagot, Miller, at gusto ko ng ilang asno!" - sumigaw siya. Sinagot ni Cordus ang kumikislap na tawag sa telepono, tumingin sa Pangulo hanggang sa umiwas ito ng tingin, saka tumango patungo sa pintuan ng pribadong opisina ng Pangulo na katabi ng Oval Office. "Jesus, ang kailangan ko kapag nagsimula ang tae - isang bisitang VIP."
    
  "Sino ito?" - tanong ni Carlisle.
    
  "Presidente Kevin Martindale."
    
  "Martindale? Ano ang gusto niya?
    
  "Nagulat ako na naghintay siya ng isang oras," sabi ni Gardner. "Tatanggalin ko siya. Sagutin mo ako ng ilang tanong, Miller!" Pumasok siya sa kanyang pribadong opisina at isinara ang pinto. "Paumanhin, Ginoong Pangulo," sabi niya. "May apurahang nangyari."
    
  "Marami itong nangyayari sa negosyong ito, Mr. President," sabi ni Kevin Martindale, nakatayo at nakipagkamay sa kanyang dating defense secretary. "Humihingi ako ng paumanhin sa sorpresang pagbisita, ngunit may kailangan akong sabihin sa iyo."
    
  "Pwede ba itong maghintay hanggang tanghalian, Kevin?" - tanong ni Gardner. "Alam mo, ang buong bagay na ito sa Turkey ay nagbabantang mahulog sa mga bisagra nito-"
    
  "Ito ay may kinalaman sa Turkey," sabi ni Martindale.
    
  "TUNGKOL? Paano ito?"
    
  "Pag-atake ng hangin sa Diyarbakir kagabi."
    
  Nanlaki ang mga mata ni Gardner sa gulat. "Air strike...Oh my God, Kevin, nalaman ko ito two minutes ago! Paano mo nalaman ang tungkol dito?
    
  "Dahil tumulong ako sa pagpaplano nito," sabi ni Martindale. Lalong nanlaki ang mga mata ni Gardner. "Nakumbinsi ko ang kumander ng Minhad Air Base sa United Arab Emirates, si General Omair, na palayain ang mga bombero. Nasa utang ko siya." Gardner ay ganap na tulala. "Makinig ka, Joe, kailangan mong ipangako sa akin na hindi ko gagawin ito," patuloy ni Martindale. "Huwag imbestigahan si Cazzotto, Omair o sinuman."
    
  "Wag kang mag-imbestiga? Isang grupo ng anim na Amerikanong supersonic bombers ang sumalakay sa isang air base sa Turkey, at hindi ako dapat mag-imbestiga?"
    
  "Mas mabuti kung hindi mo gagawin ito, Joe," sabi ni Martindale. "Bukod dito, ang air strike ay malamang na tumigil sa digmaan sa pagitan namin at Turkey. Mula sa sinabi sa akin, sinira namin ang isang-kapat ng tactical air force ng Turkey sa isang pagsalakay na iyon. Naghahanda silang saktan muli ang Iraq, malamang na sinisira ang karamihan sa Erbil at Kirkuk."
    
  "Kevin... Paano mo nalaman ang lahat ng ito?" - tanong ni Gardner. "Anong ginawa mo?"
    
  Tumingin si Martindale kay Gardner saglit, pagkatapos ay ngumiti at tahimik na sinabi, "Ako si Scion Aviation International, Joe. Narinig mo na ba sila?
    
  Bumalik ang maumbok at hindi makapaniwalang ekspresyon. "Aviation of descendants? Scion... Ibig mong sabihin, ang organisasyon ni McLanahan? "
    
  "Ang damit ko, Joe."
    
  "Ikaw...may mga robot ka...Tin Woodman...?"
    
  "Mas kaunti kaysa dati, salamat kina Hirsiz at Jizek," sabi ni Martindale, "ngunit mayroon pa rin kaming natitira." Tumingin siya kay Gardner at nanatiling tahimik hanggang sa lingunin siya ng Pangulo. "Alam ko kung ano ang iniisip mo, Joe: nahuli mo si McLanahan sa Iraq at pinipilit mo siyang ipakita kung nasaan ang iba pang mga robot, at pagkatapos ay ibigay siya sa Uzbekistan sa buong buhay niya. Huwag mong gawin yan ".
    
  "Bakit hindi ako dapat?" sabi ni Gardner. "Ito talaga ang nararapat sa kanya!"
    
  "Joe, kailangan mong gawin ang ginawa ko: itigil ang pakikipaglaban sa lalaki at matutong makipagtulungan sa kanya," sabi ni Martindale. "Ang taong ito ay nagpunta roon, nagplano ng air strike laban sa isa sa pinakamakapangyarihang bansa sa rehiyong iyon ng mundo, tinipon ang sasakyang panghimpapawid, sandata at suporta sa satellite na kailangan niya, at nagtagumpay. Hindi ba ito ang lalaking gusto mong magtrabaho para sa iyo?"
    
  "Ang lalaking ito ay nagpadala sa akin ng dalawa sa mga lalaking ito sa Camp David, at isa sa kanila ang humawak sa akin sa leeg...!"
    
  "At alam ko kung bakit, Joe," sabi ni Martindale. "Nasa akin lahat ng ebidensya kung sakali. Ngayon hindi lang McLanahan ang kailangan mong alisin: ngayon ako at isang maliit na grupo ng mga abogado ang nakakaalam kung saan nakatago ang lahat ng kopya ng lahat ng ebidensyang ito." Nilagay niya ang kamay niya sa balikat ni Gardner. "Ngunit hindi ako nandito para takutin ka, Joe," patuloy niya. "Sinasabi ko sa iyo, ayaw ka ni McLanahan ipaglaban, gusto ka niyang ipaglaban, para sa Amerika. May regalo siya, pare. Nakikita niya ang isang problema at ginagalaw niya ang langit at lupa upang ayusin ito. Bakit ayaw mo siyang nasa tabi mo?"
    
  Tinapik niya si Gardner sa balikat, saka kinuha ang coat niya. "Pag-isipan mo, Joe, okay?" sabi niya, naghahanda na para umalis. "At itigil ang pagsisiyasat, o itala ito, o uriin ito, gawin ang anumang bagay. Kung pinipilit nito ang mga Turko na umatras, magiging maayos ang lahat. Maaari ka ring kumuha ng kredito para dito. Babantayan kita, Mr. President."
    
    
  Palm Jumeirah, DUBAI, UNITED ARAB Emirates
  ILANG ARAW PAGKAlipas
    
    
  Mula sa rooftop restaurant ng kahanga-hangang bagong Trump International Hotel and Tower sa Dubai, nakita nina Patrick McLanahan at Gia Cazzotto ang maraming hindi kapani-paniwalang trunks, korona, sanga at breakwater ng Palm Jumeirah, isa sa tatlong palm island, artipisyal na isla at mga bahura na bumubuo sa isa sa mga pinakapambihira at nag-iisang residential at entertainment complex ng uri nito sa mundo. Hugis tulad ng isang malaking palm frond, ito ay nagdaragdag ng higit sa tatlong daang milya sa Gulf coast ng United Arab Emirates.
    
  Itinaas ni Gia ang baso ng champagne kay Patrick at hinawakan nito ang baso nito sa kanya. "Kaya sabihin mo sa akin, Heneral," tanong niya, "paano ka nakahanap ng hotel para sa iyo, sa akin at sa iyong buong team sa pinaka-eksklusibong hotel sa mundo na hindi ma-book?"
    
  "Very grateful boss," sabi ni Patrick.
    
  "Naku, napaka misteryoso. Sino siya? O hindi mo masabi? Siya ba ay tulad ng karakter ni Charles Townsend, mayaman at makapangyarihan ngunit pinipiling manatili sa mga anino?"
    
  "May ganyan".
    
  Tumayo sila at hinangaan ang tanawin nang ilang sandali; tapos tinanong niya, "Kailan ka babalik sa States?"
    
  "Bukas ng umaga".
    
  "Hindi ka na makakatagal?"
    
  "Hindi". Tumingin siya sa kanya, pagkatapos ay nagtanong, "Kailan ka babalik sa Palmdale?"
    
  "Sa makalawa. Akala ko papunta na ako sa Fort Leavenworth, pero bigla na lang nawala lahat." Tiningnan siya nito ng mabuti. "Hindi mo malalaman kung bakit lahat ng mga imbestigador ng Departamento ng Estado at Defense Intelligence Agency ay biglang nawala, hindi ba?"
    
  "Hindi".
    
  "Marahil ang Charlie mo ay naging tagapag-alaga kong anghel?" Walang sinabi si Patrick. Nakakunot ang noo niya. "Hindi ka gaanong nagsasalita, sir?" - tanong niya.
    
  "Hiniling ko sa iyo na huwag akong tawaging 'sir' o 'general'."
    
  "Sorry, hindi ko mapigilan." Humigop siya ng champagne, pagkatapos ay pinag-intertwined ang kanyang mga daliri sa daliri niya. "Ngunit marahil kung gumawa ka ng isang bagay na hindi gaanong pangkalahatan, mas magiging komportable ako dito." Ngumiti si Patrick, sumandal at hinalikan siya ng bahagya sa labi.
    
  "Iyon nga ang sinasabi ko, Patrick." Pilyong ngumiti ito sa kanya, hinila siya palapit, saka sinabi bago muli siyang hinalikan, "Pero hindi lang iyon ang sinasabi ko."
    
    
  UKURKA BORDER CROSSING, HAKKARI PROVINCE, REPUBLIC OF TURKEY
  NANG GABI NAMAN
    
    
  Sa daan sa pagtawid sa hangganan ng Ukurca sa hangganan ng Turkish-Iraqi, isang maliit na pulutong ng mga may mabuting hangarin ang nagtipon, iwinagayway ang mga watawat ng Turko at nagpalakpakan habang ang mga nangungunang sasakyan ng mga puwersa ng Turkish Gendarma ay bumalik sa kanilang sariling bayan. Pinipigilan sila ng mga guwardiya ng hangganan habang ang mga patrol dog ay inakay pabalik-balik sa linya.
    
  Ito ay naging isang mahaba, nakakapagod at nakakahiyang biyahe pauwi, naisip ni Heneral Bezir Ozek habang siya ay bumaba sa kanyang armored car sa sandaling tumawid siya sa hangganan, ngunit dahil doon ay naging sulit ang buong nakakahiyang pagkatalo. Sumaludo ang commander sa border post at nagsimulang tumugtog ng Turkish national anthem ang maliit na ceremonial orchestra. "Welcome home, General," sabi ng kumander.
    
  "Salamat, Major," sabi ni Ozek, "at salamat sa pagtanggap na ito."
    
  "Huwag kang magpasalamat sa akin, salamat sa mga tao," sabi ng mayor. "Nabalitaan nilang uuwi ka na, at gusto nilang salubungin ka at ang iyong mga tao mula sa matagumpay na kampanya laban sa PKK."
    
  Tumango si Ozek nang hindi sinasabi ang tunay niyang iniisip: nabigo ang kanyang kampanya, na nagambala ng duwag na si Hasan Jizek. Matapos ang pagsalakay sa himpapawid ng Amerika sa Diyarbakir, ganap na nawala si Cizek, na iniwang bukas ang gobyerno. Nagbitiw si Kurzat Hirsiz at ibinigay ang kapangyarihan kay Ais ¸e Akas, at natapos ang kampanyang talunin ang PKK. Ginugol niya ang huling linggo sa pakikipaglaban sa mga pananambang ng mga gerilya ng PKK at Peshmerga sa kanilang pag-uwi.
    
  "Mangyaring pumunta at makipagkita sa iyong mga well-wishers," sabi ng mayor. Lumapit siya kay Ozek at sinabing, "Ginawa na ang lahat ng pag-iingat, ginoo."
    
  "Salamat, Major," sabi ni Ozek. Lumingon siya sa mga tao at kumaway, at naghiyawan ang mga tao. Buweno, naisip niya, iyon ay sapat na totoo. Nagsimula siyang makipagkamay. Tiningnan siya ng mga lalaki at babae gamit ang Google eyes na para bang isa siyang rock star. Daan-daang kamay ang umabot sa kanya.
    
  Halos nasa pinakadulo na siya ng karamihan nang mapansin niyang kumakaway sa kanya ang isang babae gamit ang kanang kamay at may hawak na bata sa kaliwa. Siya ay lubhang kaakit-akit, na kung saan ay higit na binigyang-diin ng katotohanan na siya ay nagpapasuso sa kanyang sanggol, na may lamang isang magaan at transparent na kumot na nakatakip sa kanyang hubad na mga suso. Hinawakan niya ang malayang kamay nito. "Salamat, mahal, salamat sa pagtanggap na ito," sabi niya.
    
  "Hindi, salamat, Heneral," masayang sabi ng babae. "Salamat sa iyong matapang na laban."
    
  "Ginagawa ko ang lahat ng aking makakaya upang pagsilbihan ang mga tao ng Turkey, at lalo na ang mga magagandang babae na tulad mo." Kinuha niya ang kamay niya at hinalikan ito. "Ito ay isang trabaho na aking pinahahalagahan, tulad ng pagpupugay ko sa iyo."
    
  "Sige, salamat, General." Bahagyang lumipat ang manipis na kumot at ngumisi si Ozek habang nakatingin sa kanyang mga suso. Damn it, akala niya, sobrang tagal na niya sa field. "At," sabi niya, kumurap ang mga mata sa kanya, "May gagawin din ako."
    
  Nahulog ang manipis na kumot para makita ang isang maganda, matigas, seksing suso... at isang nakapangingilabot na sira na kaliwang balikat, kalahati ng kaliwang braso... at isang kahoy na patpat na may dulong parang kanser na nakakabit sa tuod. "Ang aking trabaho upang ipaghiganti ang mga tao ng al-Amadiyah ay matatapos na, Heneral, at gayundin ang sa iyo... salamat sa Base."
    
  At kasabay nito, hinila ni Zilar Azzawi ang gatilyo ng patay na lalaki sa mga detonator na konektado sa dalawampung libra ng mga pampasabog na nakatago sa manika na kanyang dala na parang sanggol, na ikinamatay ng lahat sa loob ng dalawampung talampakan na radius.
    
    
  tungkol sa may-akda
    
    
  Si DALE BROWN ang may-akda ng maraming librong bestselling ng New York Times, kabilang ang Edge of Battle at Shadow Command. Ang dating US Air Force captain ay madalas na matatagpuang lumilipad ng kanyang sariling eroplano sa himpapawid ng Estados Unidos.
    
    
  Salamat sa pag-download ng aklat mula sa libreng electronic library na Royallib.com
    
  Mag-iwan ng pagsusuri tungkol sa aklat
    
  Lahat ng mga libro ng may-akda
    
    
  Salamat sa pag-download ng aklat mula sa libreng electronic library na Royallib.com
    
  Lahat ng mga libro ng may-akda
    
  Ang parehong libro sa iba pang mga format
    
    
  Enjoy reading!
    
    
    
    
  Dale Brown
  Mga di-banal na pwersa
    
    
  MGA TAUHAN
    
    
    
  MGA AMERIKANO
    
    
  PATRICK S. MCLANAHAN, US Air Force Lieutenant General (Ret.), Partner at President, Scion Aviation International
    
  KEVIN MARTINDALE, dating Pangulo ng Estados Unidos, sikretong may-ari ng Scion Aviation International
    
  JONATHAN COLIN MASTERS, Ph.D., Direktor ng Operasyon, Sky Masters Inc.
    
  HUNTER NOBLE, Bise Presidente ng Pag-unlad, Sky Masters Inc.
    
  JOSEPH GARDNER, Pangulo ng Estados Unidos
    
  KENNETH T. PHOENIX, Pangalawang Pangulo
    
  CONRAD F. CARLISLE, National Security Advisor
    
  MILLER H. TURNER, Kalihim ng Depensa
    
  WALTER CORDUS, Chief of Staff ng White House
    
  STACY ANN BARBO, Kalihim ng Estado
    
  USMC GENERAL TAYLOR J. BAIN, Chairman, Joint Chiefs of Staff
    
  US ARMY Major General CHARLES CONNOLLY, Division Commander sa Northern Iraq
    
  US ARMY COLONEL JACK T. WILHELM, 2nd Wing Executive Officer, Allied Nakhla Air Base, Iraq
    
  ARMY Lieutenant Colonel MARK WEATHERLY, Regimental Executive Officer
    
  ARMY MAJOR KENNETH BRUNO, Regimental Operations Officer
    
  U.S. Air Force LIEUTENANT COLONEL JIA "BOXER" CAZZOTTO, Commander, 7th Air Expeditionary Squadron
    
  CHRIS THOMPSON, Presidente at CEO ng Thompson Security, isang pribadong kumpanya ng seguridad sa Allied Nakhla Air Base, Iraq.
    
  FRANK BEXAR, private intelligence officer
    
  CAPT KELVIN COTTER, USAF, Deputy Regimental Air Traffic Control Officer
    
  MARGARET HARRISON, Direktor ng Unmanned Aerial Vehicles, Pribadong Kontrata
    
  REESE FLIPPIN, Private Contract Meteorological Officer
    
    
  MGA TURKS
    
    
  KURZAT HIRSIZ, Pangulo ng Republika ng Turkey
    
  AYSE AKAŞ, Punong Ministro ng Republika ng Turkey
    
  HASAN CICEK, Ministro ng Pambansang Depensa ng Republika ng Turkey
    
  GENERAL ORHAN SAHIN, Secretary General ng National Security Council ng Turkey
    
  MUSTAFA HAMARAT, Ministro ng Ugnayang Panlabas ng Turkey
    
  FEVSI GUKLU, Direktor ng National Intelligence Organization
    
  GENERAL ABDULLAH GUZLEV, Chief of Staff ng Armed Forces of the Republic of Turkey
    
  GENERAL AIDIN DEDE, Deputy Military Chief of Staff
    
  MAJOR AYDIN SABASTI, liaison officer, U.S. Second Regiment, Allied Nakhla Air Base, Iraq.
    
  MAJOR HAMID JABBURI, Deputy Liaison Officer
    
  GENERAL BESIR OZEK, Commander ng Jandarma (Turkish National Internal Security Forces)
    
  LIEUTENANT GENERAL GUVEN ILGAZ, Deputy Commander, Jandarma
    
  Lt. GENERAL MUSTAFA ALI, Shift Commander ng Jandarma
    
    
  IRAQI
    
    
  ALI LATIF RASHID, Pangulo ng Republika ng Iraq
    
  COLONEL YUSUF JAFFAR, Commander, Allied Nakhla Air Base, Tall Qaif, Iraq
    
  MAJOR JAFAR OSMAN, Iraqi Maqbara (Grave) Company, 7th Brigade Commander
    
  COLONEL NURI MAVLAUD, liaison officer ng Second Regiment
    
  ZILAR "BAZ" (HAWK) AZZAWI, pinuno ng Iraqi PKK insurgents
    
  SADUN SALIH, assistant squad leader ng Azzawi
    
    
  MGA SANDATA AT MGA daglat
    
    
    
  MGA DAGDAG AT TERMINOLOHIYA
    
    
  AMARG-Aerospace Maintenance and Regeneration Group ("Boneyard"), isang pasilidad ng U.S. Air Force malapit sa Tucson, Arizona na nag-iimbak, nagdidismantle, at nagre-refurbi ng mga piyesa mula sa may kapansanan na sasakyang panghimpapawid
    
  AOR - Lugar ng Pananagutan
    
  AQI - Al-Qaeda sa Iraq, ang Iraqi na sangay ng teroristang organisasyon ni Osama bin Laden
    
  "combat rattle" - mga personal na kagamitan na kinakailangan para sa mga operasyon ng labanan
    
  bullseye - isang itinalagang punto kung saan ang impormasyon tungkol sa saklaw at pagdadala sa isang target ay maaaring maipadala sa mga bukas na frequency nang hindi inilalantad ang sariling lokasyon
    
  C4I - Utos, kontrol, komunikasyon, kompyuter at katalinuhan
    
  Ang Cankaya ay ang upuan ng pamahalaan ng Republika ng Turkey
    
  CHU - Container Habitation Unit, isang mobile living space na kahawig ng isang cargo container na ginagamit ng mga sundalo ng US sa Iraq
    
  Ang Chuville ay isang lugar na may malaking bilang ng BC
    
  DFAC-Kantina
    
  ECM - Mga Elektronikong Pagtutol
    
  EO-Mga electro-optical sensor na maaaring elektronikong magpalaganap o magpaganda ng mga optical na imahe
    
  FAA - Federal Aviation Administration, ahensya ng regulasyon ng aviation ng US
    
  FOB - Forward Operating Base, isang base militar malapit o sa teritoryo ng kaaway
    
  Fobbits - slang para sa staff at support staff
    
  Fobbitville - slang para sa gusali ng punong-tanggapan
    
  FPCON - Kondisyon ng Force Protection, Pagsusuri sa Antas ng Kaaway o Terorista na Banta sa isang Pag-install ng Militar (dating THREATCON)
    
  GP - Pangunahing Target (gravity bomb o sasakyan)
    
  IA-Iraqi Army
    
  IED - Improvised Explosive Device
    
  IIR-Infrared image sensor, isang thermal sensor na may sapat na resolution para sa imaging
    
  ILS - Instrument Landing System, isang radio beam system na maaaring gumabay sa sasakyang panghimpapawid na lumapag sa mahirap na kondisyon ng panahon
    
  IM - instant messaging, paglilipat ng mga text message sa pagitan ng mga computer
    
  IR-Infrared
    
  Mga pag-click - kilometro
    
  Ang KRG ay ang Kurdistan Regional Government, isang pampulitikang organisasyon na namamahala sa autonomous na rehiyon ng Kurdish sa hilagang Iraq.
    
  LLTV - Mababang Banayad na TV
    
  LRU-Line Replacement Units, mga bahagi ng aircraft system na madaling maalis at mapalitan sa flight line kung sakaling magkaroon ng malfunction.
    
  Ang Mahdi ay isang salitang balbal para sa sinumang dayuhang mandirigma
    
  Adaptive Mission Technology - Awtomatikong hinuhubog ang mga ibabaw ng sasakyang panghimpapawid upang magbigay ng mga pinahusay na kakayahan sa pagkontrol sa paglipad
    
  Mga mode at code - mga setting para sa iba't ibang aircraft identification transponder radios
    
  MTI - Moving Target Indicator, isang radar na sumusubaybay sa mga gumagalaw na sasakyan sa lupa mula sa malayong distansya
    
  Nontrusion - pagpapadala ng maling data o programming sa isang network ng computer ng kaaway gamit ang mga digital na komunikasyon, data link o sensor
    
  NOFORN - Walang dayuhan; pag-uuri ng seguridad na naghihigpit sa pag-access ng mga dayuhang mamamayan sa data
    
  PAG - Congress for Freedom and Democracy, alternatibong pangalan para sa Kurdistan Workers' Party
    
  PKK-Karker Party sa Kurdistan, Kurdistan Workers' Party, isang separatistang organisasyon ng Kurdish na naglalayong lumikha ng isang hiwalay na bansa mula sa mga etnikong Kurdish na rehiyon ng Turkey, Iran, Syria at Iraq; itinalaga bilang isang teroristang organisasyon ng ilang mga bansa at organisasyon
    
  ROE - Mga Panuntunan ng Pakikipag-ugnayan, Mga Pamamaraan at Limitasyon para sa isang Operasyon ng Pakikipaglaban
    
  SAM - surface-to-air missile
    
  SEAD - Pagsupil sa mga air defense ng kaaway gamit ang mga kakayahan sa jamming at armas upang sirain ang mga air defense, radar o command and control facility ng kaaway
    
  triple-A - artilerya na anti-sasakyang panghimpapawid
    
    
  Armas
    
    
  AGM-177 Wolverine - autonomous air- o ground-launched attack cruise missile
    
  Ang CBU-87 Combination Munition ay isang air-dropped weapon na nagpapakalat ng mga anti-personnel at anti-vehicle mine sa isang malawak na lugar
    
  Ang CBU-97 Sensor Fuse Weapon ay isang air-dropped weapon na maaaring makakita at makasira ng maraming armored vehicle nang sabay-sabay sa malawak na lugar.
    
  CID - Cybernetic Infantry Device, isang kinokontrol na robot na may pinahusay na tibay, armor, sensor at kakayahan sa pakikipaglaban
    
  Ang Cobra attack helicopter ay isang magaan, pangalawang henerasyong helicopter ng US Army na nilagyan ng mga armas.
    
  Ang CV-22 Osprey ay isang medium transport aircraft na maaaring lumipad at lumapag tulad ng isang helicopter, ngunit pagkatapos ay maaaring iikot ang mga rotor nito at lumipad tulad ng isang fixed-wing aircraft
    
  JDAM - Joint Direct Damage Munition, isang kit para sa paglalagay ng mga gravity bomb na nagbibigay sa kanila ng malapit-tumpak na pag-target gamit ang Global Positioning System navigation information
    
  Ang KC-135R ay ang pinakabagong modelo ng Boeing 707 family refueling aircraft
    
  Ang Kiowa ay isang light helicopter na nilagyan ng mga advanced na sensor na ginagamit upang makita ang mga target ng attack helicopter
    
  MIM-104 Patriot - American-made na ground-based na anti-aircraft missile system
    
  Ang SA-14 ay isang second-generation na anti-aircraft missile na ginawa ng Russia na may manu-manong paglulunsad.
    
  SA-7 - Ang unang henerasyong anti-aircraft missile na ginawa ng Russia na may manu-manong paglulunsad
    
  Slingshot - isang malakas na sistema ng pagtatanggol ng laser para sa sasakyang panghimpapawid
    
  Si Stryker ay isang eight-wheeled multi-purpose armored personnel carrier ng US Army.
    
  Ang Tin Man ay isang sundalong nilagyan ng advanced na body armor, sensor, at force enhancement system para mapahusay ang kanyang mga kakayahan sa pakikipaglaban.
    
  Ang XC-57 "Loser" ay isang flying wing aircraft na orihinal na binuo para sa susunod na henerasyong bomber ng US Air Force, ngunit na-convert sa isang multi-role transport aircraft nang ang proyekto ay natalo sa isang contract competition
    
    
  EXTRACTS MULA SA TUNAY NA BALITA NG MUNDO
    
    
    
  BBC NEWS ONLINE, 30 OKTUBRE 2007:
    
  ...Ang mga tensyon sa pagitan ng Turkey at ng Iraqi Kurdish na rehiyon ay patuloy na tumaas sa mga buwan na humahantong sa kasalukuyang krisis na na-trigger ng mga pag-atake ng PKK na pumatay ng humigit-kumulang apatnapung Turkish na tropa nitong mga nakaraang linggo.
    
  ...Noong Mayo, nagalit ang Turkey nang ibigay ng multinational force na pinamumunuan ng US ang kontrol sa seguridad sa tatlong probinsya ng Iraqi Kurdistan at mabilis na itinaas ang bandila ng Kurdish kapalit ng Iraqi.
    
  ... "Hindi mo kailangan ng 100,000 [Turkish] tropa para kunin ang iyong mga posisyon," sabi ng isang senior Iraqi Kurdish na politiko. "Ang malinaw na pinaplano nilang gawin ay maglunsad ng isang malaking pagsalakay at kontrolin ang mga pangunahing ruta ng lupain sa loob ng Iraqi Kurdistan na humahantong sa mga bundok sa hangganan sa gilid ng Iraqi."
    
  ... May mga alingawngaw sa mga lupon ng Kurdish na maaaring subukan din ng mga Turko na bombahin o kung hindi man ay neutralisahin ang dalawang paliparan ng Iraqi Kurdish, sa Erbil at Sulaymaniyah, na inaangkin ng Ankara na pinahintulutan ang mga militanteng PKK na makahanap ng kanlungan.
    
  ... "Maaaring sirain sila o bombahin ng mga Turko, tulad ng ginawa nila noon. Ang inaalok nila ay higit pa doon. Pinag-uusapan nila ang isang malakihang pagsalakay ng militar na nagpapahirap sa mga tao, labis na kinakabahan at nababalisa. Maraming tao ang nag-aalala na ang mga ambisyon ng Turkey ay maaaring lumampas sa pagkawasak ng PKK..."
    
    
    
  BBC NEWS ONLINE, 18 ENERO 2008:
    
  ...Ang Turkey ay nagbabanta ng aksyong militar laban sa PKK mula nang palakasin ng mga rebelde ang kanilang pag-atake sa mga tropang Turkish, na naglalagay ng napakalaking pampublikong panggigipit sa pamahalaan dito upang tumugon nang may puwersa. Noong nakaraang buwan, pinahintulutan ng gobyerno ang militar na magsagawa ng mga operasyong cross-border [sa Iraq] laban sa PKK kung kinakailangan.
    
  Ang mga air strike noong Linggo ng gabi ay ang unang pangunahing palatandaan nito.
    
  ...Sinasabi ng Ankara na mayroon itong lihim na pag-apruba ng U.S. para sa mga operasyon nito sa ilalim ng kasunduan na naabot sa Washington noong nakaraang buwan nina Punong Ministro Recep Tayyip Erdogan at Pangulong George W. Bush.
    
  "Naniniwala ako na ang US ay nagbigay ng naaaksyunan na katalinuhan at ang militar ng Turkey ay kumilos," sinabi ng tagapagsalita ng Turkish Foreign Ministry na si Levent Bilman sa BBC...
    
    
    
  "SINIRA NG TROPA NG TURKISH ANG 11 REBELYON SA SOUTHEAST TURKEY MALAPIT SA BORDER NG IRAQ-ASSOCIATED PRESS," MARSO 12, 2007-ANKARA, TURKEY:
    
  Pinatay ng mga tropang Turkish ang 11 rebeldeng Kurdish sa mga sagupaan sa timog-silangan ng Turkey malapit sa hangganan ng Iraq, iniulat ng isang pribadong ahensya ng balita noong Miyerkules. Dumating ang bakbakan dalawang linggo matapos ang walong araw na pagsalakay ng Turkey sa hilagang Iraq upang patalsikin ang mga rebeldeng Kurdistan Workers' Party na lumalaban sa gobyerno ng Turkey mula noong 1984.
    
  ...Natatakot ang ilang nasyonalistang Turko na ang pagpapalawak ng mga karapatang pangkultura ay maaaring humantong sa pagkakahati sa bansa ayon sa mga linyang etniko. Nababahala sila na ang mga Turkish Kurds ay maaaring lumakas ang loob ng rehiyon ng Kurdish na suportado ng US sa hilagang Iraq, na may sariling pamahalaan at milisya...
    
    
    
  PAGTATAYA PARA SA IKALAWANG KWARTA 2008, Walang STRATFOR.COM, APRIL 4, 2008:
    
  Panrehiyong Trend: Ang Turkey ay umuusbong bilang isang pangunahing kapangyarihan sa rehiyon at magsisimulang magkaroon ng impluwensya sa buong paligid nito sa 2008, lalo na sa hilagang Iraq...
    
  Malakas ang pakiramdam ng Turkey hindi lamang sa hilagang Iraq, kundi pati na rin sa kalapit na Balkan at Caucasus, kung saan hinahangad nitong magturo ng bagong independiyenteng Kosovo at bagong mayaman sa langis na Azerbaijan...
    
    
    
  "IRON MAN ANG BAGONG MUKHA NG MGA KONTRAKTOR NG MILITAR," JEREMY SU, SPACE.COM, MAY 6, 2008:
    
  Kapag ang superhero na si Tony Stark ay hindi nagsusuot ng Iron Man armor para personal na tanggalin ang mga kontrabida, nag-aalok siya sa militar ng U.S. ng mga bagong gadget para tumulong na labanan ang digmaan laban sa terorismo.
    
  ...Maaaring hindi gaanong nakikita ang mga indibidwal at kumpanya gaya ng mga drone na umaaligid sa himpapawid ng Afghanistan at Iraq, ngunit gayunpaman, ang kanilang tungkulin ay tumaas nang husto sa mga kamakailang salungatan.
    
  ...Walang nagtatanong sa katotohanan na ang Estados Unidos ay hindi maaaring makipagdigma ngayon nang walang paggamit ng mga kontratista ng militar...Ito ay nangangahulugan na ang mga kontratista ng militar ay lumampas din sa pagbebenta ng mga kagamitang militar. Sila na ngayon ang namamahala sa mga linya ng suplay, nagpapakain ng mga tropa, nagtatayo ng mga base camp, nagpapayo sa diskarte, at lumaban pa bilang mga pribadong pwersang panseguridad...
    
    
    
  "IRAN: ANG AM-IRAQI DEAL AY 'AALIPIN' ang mga Iraqi - RAFSANJANI," STRATFOR.COM HUNYO 4, 2008:
    
  Sinabi ni Iranian Expediency Council Chairman Akbar Hashemi Rafsanjani noong Hunyo 4 na susubukan ng mundo ng Islam na pigilan ang isang pangmatagalang kasunduan sa seguridad sa pagitan ng Iraq at Estados Unidos, na nagsasabing ang mga tuntunin ng deal ay "mag-aalipin" sa mga Iraqis, iniulat ng Associated Press. Sinabi ni Rafsanjani na ang kasunduan ng US-Iraq ay hahantong sa permanenteng pananakop sa Iraq, at ang ganitong pananakop ay mapanganib para sa lahat ng estado sa rehiyon...
    
    
    
  THIRD QUARTER OUTLOOK, STRATFOR.COM, JULY 8, 2008:
    
  ...Rehiyonal na trend: Turkey ay umuusbong bilang isang pangunahing rehiyonal na kapangyarihan at sa 2008 ay magsisimulang magbigay ng impluwensya sa buong paligid nito, lalo na sa hilagang Iraq...Turkey ay nagiging mas matapang sa internasyonal na yugto: pagpapadala ng mga tropa sa hilagang Iraq, namamagitan sa Israeli-Syrian peace negotiations, nagpo-promote ng mga proyekto ng enerhiya sa Caucasus at Central Asia at ipinadarama ang presensya nito sa impluwensya nito sa Balkans...
    
    
    
  "IRAQI PARLIAMENT CONVENS MEETING ON KIRKUK," ASSOCIATED PRESS, JULY 30, 2008:
    
  ... Lumakas ang tensyon noong Lunes kasunod ng pagpapakamatay na pambobomba sa Kirkuk sa panahon ng protesta ng Kurdish laban sa mga batas sa halalan na ikinamatay ng 25 katao at ikinasugat ng higit sa 180.
    
  Ang Kirkuk ay tahanan ng mga Kurds, Turkmen, Arab at iba pang minorya. Kasunod ng pambobomba sa Kirkuk, sinugod ng dose-dosenang galit na mga Kurd ang mga opisina ng partidong pampulitika ng Turkmen na sumasalungat sa pag-aangkin ng Kurdish kay Kirkuk, nagpaputok at nagsusunog ng mga sasakyan sa gitna ng mga akusasyon na ang kanilang mga karibal ang may kasalanan. Siyam na Turkmen, o etnikong Turko, ang iniulat na nasugatan.
    
  Ang Punong Ministro ng Turkey na si Recep Tayyip Erdogan, na nagtatanggol sa mga karapatan ng mga Turkmens, ay nanawagan sa mga awtoridad ng Iraq na magpahayag ng pagkabahala sa mga insidente sa Kirkuk at nag-alok na magpadala ng eroplano upang ilipad ang mga nasugatan sa Turkey para sa paggamot, sinabi ng tanggapan ng Iraqi president. .
    
    
    
  "TURKEY IS CONCERNED ABOUT KIRKUK CITY", ASSOCIATED PRESS, AGOSTO 2, 2008:
    
  Baghdad-Nagpahayag ng pagkabahala ang pamahalaang Turko tungkol sa lungsod ng Kirkuk sa Iraq, kung saan ang mga etnikong Turko ay nasasangkot sa isang alitan sa teritoryo, sabi ng isang opisyal ng Iraq.
    
  Sinabi ng isang hindi kilalang opisyal ng Iraqi Foreign Ministry na nakipag-ugnayan si Turkish Foreign Minister Ali Babican sa Iraqi Foreign Minister Hoshyar Zebari tungkol sa sitwasyon sa lungsod, iniulat ng Kuwait news agency na KUNA noong Sabado.
    
  Hiniling ng Kirkuk Province na maging bahagi ng Iraqi Kurdistan ang lungsod, habang mahigpit na tinutulan ng Turkey ang naturang hakbang.
    
  Bagama't ang lungsod ang may pinakamalaking konsentrasyon ng etnikong Turks sa Iraq, sinabi ng tagapagsalita na si Saeed Zebari na anumang pagtatangka na lutasin ang hindi pagkakaunawaan ay gagawin lamang ng Iraq.
    
  Sinabi ni Zebari na ang anumang pagtatangka sa labas na makialam sa hindi pagkakaunawaan ay hindi tatanggapin ng Iraq, sinabi ng isang tagapagsalita ng KUNA.
    
    
    
  "FIRST LASER GUN SHOT," WIRED, DANGER ROOM, AGOSTO 13, 2008:
    
  Inanunsyo ngayon ng Boeing ang kauna-unahang pagsubok ng isang real-life ray gun na maaaring magbigay sa mga espesyal na pwersa ng US ng isang paraan upang magsagawa ng mga lihim na welga na may "posibleng pagtanggi."
    
  Sa pagsubok sa unang bahagi ng buwang ito sa Kirtland Air Force Base, New Mexico, ang Advanced Tactical Laser ng Boeing - isang binagong C-130H na sasakyang panghimpapawid - "pinaputok ang high-energy chemical laser nito sa pamamagitan ng beam control system. Nakita ng beam control system ang ground target at itinuro ang laser beam sa target ayon sa direksyon ng ATL combat control system..."
    
    
    
  "RECORD NUMBER OF AMERICAN CONTRACTORS IN IRAQ," CHRISTIAN SCIENCE MONITOR, PETER GRIER, AGOSTO 18, 2008:
    
  WASHINGTON-Ang militar ng Amerika ay umaasa sa mga pribadong kontratista mula nang magbenta ng papel, bacon, asukal at iba pang luho ang mga "sutlers" sa mga tropa ng Continental Army noong Rebolusyonaryong Digmaan.
    
  Ngunit ang sukat ng paggamit ng mga kontratista sa Iraq ay hindi pa nagagawa sa kasaysayan ng U.S., ayon sa isang bagong ulat ng kongreso na maaaring ang pinakadetalyadong opisyal na account ng pagsasanay. Noong unang bahagi ng 2008, ayon sa Congressional Budget Office (CBO), hindi bababa sa 190,000 pribadong empleyado ang nagtatrabaho sa mga proyektong pinondohan ng U.S. sa Iraqi theater. Nangangahulugan ito na para sa bawat unipormadong miyembro ng militar ng U.S. sa rehiyon, mayroon ding nakakontratang miyembro ng serbisyo-isang 1-to-1 na ratio.
    
  ...Sinasabi ng mga kritiko ng military outsourcing na ang tunay na problema ay ang flexibility at command and control sa mga pribadong manggagawa...
    
    
    
    " C -300 CURIOSITY ANKARA ," STRATEGIC FORECASTING INC., AUGUST 26 , 2008:
    
    ...Ang Turkey ay nasa proseso ng pagkuha ng ilang variant ng Russian S-300 air defense system, iniulat ng Turkish daily Today's Zaman noong Agosto 25...
    
  ...Kung magtagumpay ang Turkey sa pagkuha na ito, mangangailangan ang follow-up ng Ankara ng dalawang mahalagang paraan. Ang una ay reverse engineering, kung saan ang mga pangunahing bahagi ay disassembled at ang kanilang mga panloob na gumagana ay malapit na sinusuri. Ang pangalawa ay pagsasanay sa elektronikong pakikidigma laban sa mga tunay na sistema...
    
    
    
  "TURKISH ARMY ESESES TO EXPAND POWERS", ASSOCIATED PRESS, ANKARA, TURKEY - OCTOBER 10, 2008:
    
  Nagpulong ang mga pinuno ng Turkey noong Huwebes upang talakayin ang pagpapataas ng kapangyarihan ng militar upang labanan ang mga rebeldeng Kurdish pagkatapos ng pag-atake ng mga pag-atake, na ang ilan ay nagmula sa mga base ng rebelde sa hilagang Iraq.
    
  Ang parliyamento ng Turkey noong Miyerkules ay bumoto na upang palawigin ang mandato ng militar na magsagawa ng mga operasyon laban sa mga rebeldeng Kurdish sa hilagang Iraq, kabilang ang mga operasyon sa lupa ng cross-border.
    
  Ngunit humiling ang militar ng karagdagang kapangyarihan para labanan ang mga rebelde mula sa Kurdistan Workers' Party, o PKK. Ang pulong noong Huwebes ay nakatuon sa pagpapalawak ng mga kakayahan na magagamit ng militar at pulisya...
    
    
    
  PROLOGUE
    
    
    
  Sa labas ng AL-AMADYAH, DAHOK Governorate, REPUBLIC OF IRAQ
  SPRING 2010
    
    
  Ilang oras nang nagaganap ang dilok, o tradisyunal na pagdiriwang ng kasal, ngunit tila walang kahit na sinong pagod. Ang mga lalaki ay sumayaw sa malalaking defas, o frame drums, at nag-tap-dance sa katutubong musika na itinatanghal na may pinahusay na zurna at timburas, habang pinasaya sila ng ibang mga bisita.
    
  Ito ay isang mainit, tuyo, maaliwalas na gabi sa labas. Ang mga grupo ng mga lalaki ay nakatayo dito at doon sa grupo, naninigarilyo at umiinom mula sa maliliit na tasa ng makapal na kape. Ang mga matatandang babae at babae na may makukulay na damit at scarf ay nagdala ng mga tray ng pagkain sa kanila, tinulungan ng mga anak na lalaki o nakababatang kapatid na lalaki na may mga parol.
    
  Pagkatapos maghatid ng mga lalaki sa labas ng reception ng kasal, dinala ng babae ang tray sa kalsada sa kabila ng mga traffic light, nangunguna sa daan ang kanyang sampung taong gulang na anak, sa dalawang Toyota pickup na medyo nakatago sa tabi ng mga puno, isa sa bawat gilid ng kalsada patungo sa bukid. Sinipat ng bata ang kanyang flashlight sa pickup truck sa kanyang kaliwa, diretso sa mga mata ng kanyang kuya. "Pagpalain ka nawa ng Allah at batiin ka! Naabutan kitang natutulog ulit!" - sumigaw siya.
    
  "Hindi ako!" - mas malakas na tumutol ang kapatid kaysa sa balak niya.
    
  "Hani, huwag mong gawin ito. Ngayon ang kapatid mo ay hindi na makakakita sa dilim sandali," saway sa kanya ng ina ng bata. "Pumunta ka at ipagluto mo ang iyong kapatid ng masarap na pagkain at sabihin sa kanya na nagsisisi ka. Let"s go, Mazen," sabi niya sa asawa, "I have more coffee for you."
    
  Inilagay ng asawa ang kanyang AK-47 sa bumper sa harap ng trak at buong pasasalamat na tinanggap ang regalo. Siya ay nakadamit para sa pagdiriwang, hindi para sa tungkuling bantay. "Ikaw ay isang mabuting babae, Zilar," sabi ng lalaki. "Pero sa susunod, ipadala mo rito ang tamad mong kapatid para gawin ang trabaho para sa iyo. Ideya niya na maglagay ng mga bantay sa pasukan." Ramdam niya ang sakit na ekspresyon nito. "Naiintindihan ko. Busy na naman siya sa pagre-recruit, no? Kasal ng sarili niyang anak at hindi niya mapigilan?
    
  "Malakas ang pakiramdam niya-"
    
  "Alam ko, alam ko," naputol ang asawa, malumanay na inilagay ang kanyang kamay sa pisngi ng kanyang asawa upang pakalmahin siya. "Siya ay isang makabayan at nakatuon na nasyonalistang Kurdish. Mabuti para sa kanya. Ngunit alam niya na sinusubaybayan ng mga militia, pulis at militar ang mga ganitong kaganapan, kumukuha ng litrato gamit ang mga drone, gamit ang mga sensitibong mikropono at pagpindot sa mga telepono. Bakit siya nagpatuloy? Masyado siyang nanganganib."
    
  "Gayunpaman, muli akong nagpapasalamat sa pagsang-ayon na magbantay dito para sa mga kadahilanang pangkaligtasan," sabi ng asawa, inalis ang kamay sa mukha nito at hinalikan ito. "Ito ay nagpapagaan sa kanyang pakiramdam."
    
  "Hindi ako nakakakuha ng riple sa loob ng maraming taon mula nang umalis ako sa militia ng Peshmerga sa Kirkuk. Nakita ko ang aking sarili na sinusuri ang fuse bawat tatlong segundo."
    
  "Oh, ikaw ba talaga, asawa ko?" Lumapit ang babae sa AK-47 na nakasandal sa bumper at sinuri ito gamit ang kanyang mga daliri.
    
  "Ah, Los Angeles, sabihin mo sa akin hindi ako..."
    
  "Ginawa mo". Inilipat niya ang safety lever pabalik sa ligtas na posisyon.
    
  "Natutuwa akong wala ang mga kapatid mo para makitang ginagawa mo ito," sabi ng asawa niya. "Marahil kailangan ko ng higit pang mga aral mula sa dating Supreme Commune of Female Commanders."
    
  "Mayroon akong isang pamilya na bubuhayin at isang tahanan na aalagaan-inilaan ko ang aking oras sa kilusan ng kalayaan ng Kurdistan. Hayaan ang mga kabataang babae na makipagbuno nang kaunti para sa pagbabago."
    
  "Maaari mong kahihiyan ang sinumang kabataang babae - sa shooting range at sa kama."
    
  "Oh, at paano mo nalaman ang tungkol sa mga kasanayan ng mga kabataang babae?" mapaglarong tanong niya. Ibinalik niya ang sandata at naglakad palapit sa asawa, na mapang-akit na iindayog ang kanyang balakang. "Marami pa akong lessons na mas gugustuhin kong ituro sayo, asawa." Hinalikan niya ito. "Kaya hanggang kailan mo itatago rito ang panganay kong anak?"
    
  "Hindi magtatagal. Baka isa pang oras." Tumango siya sa kanyang anak, na abala sa pagtataboy sa kanyang nakababatang kapatid mula sa ilang labi ng baklava sa tray. "Ang sarap dito kasama si Neaz. Sineseryoso niya ang gawaing ito. Siya-" Huminto ang lalaki dahil sa palagay niya ay may narinig siyang bisikleta o maliit na scooter na papalapit, parang isang mahinang whirring sound na nagpapahiwatig ng bilis ngunit hindi kapangyarihan. Walang ilaw sa kalsada o sa highway sa kabila. Kumunot ang noo niya, saka inilagay ang tasa ng kape sa kamay ng asawa. "Ibalik si Honey sa community center."
    
  "Ano ito?"
    
  "Malamang wala." Muli siyang tumingin sa maruming kalsada at wala siyang nakitang senyales ng anumang paggalaw - walang ibon, walang kumakaluskos na mga puno. "Sabihin mo sa kapatid mong gagala ako saglit. Sa iba ko sasabihin." Hinalikan niya sa pisngi ang asawa, saka pinuntahan ang kanyang AK-47. "Handa akong pumasok pagkatapos kong matanggap..."
    
  Mula sa gilid ng kanyang mata, mataas sa kanluran, napansin niya ito: isang maikling kislap ng dilaw na liwanag, hindi siksik na parang spotlight, ngunit kumikislap na parang sulo. Kung bakit niya ginawa iyon, hindi siya sigurado, pero itinulak niya ang asawa, patungo sa mga puno sa tabi ng gate. "Bumaba ka!" - sumigaw siya. "Kasinungalingan! Manatili-"
    
  Biglang nagsimulang manginig ang lupa, na para bang isang libong kabayo ang tumalon sa tabi nila. Ang mukha, mga mata at lalamunan ng asawa ay napuno ng mga ulap ng alikabok at dumi na lumitaw nang wala saan, at ang mga bato ay itinapon sa lahat ng direksyon. Napasigaw ang misis nang makitang literal na nagkawatak-watak ang asawa sa mga piraso ng laman ng tao. Parehong napunit ang pickup truck bago pumutok ang tangke ng gas, na nagpadala ng napakalaking bolang apoy sa kalangitan.
    
  Pagkatapos ay narinig niya ito - isang kakila-kilabot na tunog, hindi kapani-paniwalang malakas, na tumatagal lamang ng isang segundo. Para itong isang higanteng umuungol na hayop na nakatayo sa ibabaw niya na parang chainsaw na kasing laki ng isang bahay. Ang tunog ay sinundan ng ilang sandali ng malakas na sipol ng isang jet na lumilipad sa itaas, napakababa na naisip niya na maaaring ito ay dumarating sa isang maruming kalsada.
    
  Sa ilang mga tibok lamang ng puso, ang kanyang asawa at dalawang anak na lalaki ay patay na sa kanyang paningin. Kahit papaano, bumangon ang babae at tumakbo pabalik sa venue ng wedding reception, walang ibang iniisip kundi babalaan ang iba pang miyembro ng kanyang pamilya na tumakas para sa kanilang buhay.
    
  "Ang kalamangan ay malinaw," radioed ang lead pilot ng tatlong-barkong A-10 Thunderbolt II bomber. Malakas siyang nagpreno upang matiyak na sapat na ang layo niya sa iba pang sasakyang panghimpapawid at sa lupain. "Dalawa, na-clear sa mainit na pagtugis."
    
  "Magandang diskarte, pinuno," radyo ang piloto ng pangalawang A-10 Thunderbolt. "Ang pangalawa ay nasa aksyon." Sinuri niya ang infrared video display ng AGM-65G Maverick missile, na malinaw na nagpakita ng dalawang pickup truck sa dulo ng kalsada, ang isa ay nasusunog at ang isa ay buo pa rin, at sa isang mahinang pagtulak ng control stick ay pumuwesto siya sa tabi. ang pangalawang pickup truck. Ang kanyang A-10 ay hindi binago ng isang nakalaang infrared sensor module, ngunit ang "poor man's FLIR" na video mula sa Maverick missile ay nagawa ang trabaho nang maayos.
    
  Ang pagpapaputok ng baril sa gabi ay karaniwang hindi ipinapayong, lalo na sa maburol na lupain, ngunit sinong piloto ang hindi magsasapanganib para sa pagkakataong magpaputok ng hindi kapani-paniwalang GAU-8A Avenger cannon, isang tatlumpung milimetro na Gatling gun na nagpaputok ng malalaking uranium round sa isang rate ng halos apat na libong round kada minuto? Bukod pa rito, dahil ang unang target ay mahusay na nasusunog, madali na ngayong makita ang susunod na target.
    
  Nang bumaba ng tatlumpung degree ang reticle ng Maverick, ibinaba ng piloto ang ilong ng eroplano, gumawa ng mga huling pagsasaayos, at inihayag sa radyo, "Mga baril, baril, baril!" at hinila ang gatilyo. Ang dagundong ng malaking baril na iyon sa pagitan ng kanyang mga binti ay ang pinaka hindi kapani-paniwalang pakiramdam. Sa isang tatlong segundong pagsabog, halos dalawang daang malalaking shell ang umabot sa kanilang target. Nakatuon ang piloto sa pickup truck sa unang segundo, nagpaputok ng limampung round dito at nagdulot ng isa pang kamangha-manghang pagsabog, at pagkatapos ay itinaas ang ilong ng A-10 upang payagan ang natitirang isang daan at tatlumpung round na sumabog sa isang landas patungo sa tumatakas na target ng terorista.
    
  Maingat na hindi masyadong ma-fix sa target, at alam na alam niya ang nakapaligid na lupain, bigla siyang nagpreno at binago ang direksyon sa kanan para makuha ang target na altitude. Ang kakayahang magamit ng A-10 na gawa sa Amerika ay kamangha-mangha-hindi ito karapat-dapat sa hindi opisyal na palayaw nito, "Warthog." "Dalawang malinaw. Tatlo, mainit na binalatan."
    
  "Ikatlo sa welga," sagot ng piloto ng ikatlong A-10 sa pormasyon. Siya ang pinakakaunting karanasan na piloto sa four-ship formation, kaya hindi siya gagawa ng cannon run... ngunit dapat ay ganoon din kapana-panabik.
    
  Itinutok niya ang target - isang malaking garahe sa tabi ng bahay - sa guidance screen ng Maverick missile, pinindot ang "lock" button sa throttle, sinabing "Rifle one" sa radyo, ibinaling ang kanyang ulo sa kanan upang maiwasan ang pagsikat ng ang makina ng missile, at pinindot ang button na "launch" sa control stick. Iniwan ng AGM-65G Maverick missile ang launch guide sa kaliwang pakpak at mabilis na nawala sa view. Pinili niya ang pangalawang missile, inilipat ang reticle sa pangalawang target - ang bahay mismo - at pinaputok ang Maverick mula sa kanang pakpak. Pagkalipas ng ilang segundo ay ginantimpalaan siya ng dalawang maliwanag na pagsabog.
    
  "Ang nagtatanghal ay may visual na imahe ng kung ano ang tila dalawang direktang hit."
    
  "Ang pangatlo ay libre," siya ay nag-radyo habang siya ay nakakuha ng altitude at lumiko patungo sa nakaplanong punto ng pagtatagpo. "Apat, na-clear sa mainit na pagtugis."
    
  "Apat na halimbawa, mabilis na lumilipad," pagkumpirma ng ikaapat na piloto ng A-10. Maaaring ito ay may hindi gaanong kapana-panabik na profile sa pag-atake at hindi karaniwang isinasagawa ng A-10, ngunit ang mga A-10 ay mga bagong miyembro ng fleet at ang kanilang buong kakayahan ay hindi pa ginalugad.
    
  Ang pamamaraan ay mas simple kaysa sa kanyang mga wingmen: panatilihin ang mga control switch na naka-install sa mga istasyon apat at walo; sundin ang mga direksyon ng GPS navigation sa unlocking point; ang pangunahing switch ng pag-aarmas ay nasa posisyon ng "braso"; at pindutin ang release button sa control handle sa pre-planned release point. Dalawang libong-pound GBU-32 na mga bombang ginagabayan ng GPS ang ibinagsak sa kalangitan sa gabi. Hindi kailangang ayusin ng piloto ang anumang bagay o ipagsapalaran ang pag-dive sa lupain: ang mga targeting kit ng armas ay gumamit ng mga signal ng GPS satellite navigation para gabayan ang mga bomba patungo sa target, isang malaking gusali sa tabi ng isang sakahan na na-advertise bilang isang "center ng komunidad" ngunit Sinasabi ng mga mapagkukunan ng paniktik na ang pangunahing lugar ng pagtitipon at recruitment point para sa mga terorista ng PKK.
    
  Well, hindi na. Dalawang direktang hit ang sumira sa gusali, na lumikha ng napakalaking bunganga na mahigit limampung talampakan ang lapad. Kahit na lumilipad ng labinlimang libong talampakan sa ibabaw ng lupa, ang A-10 ay niyanig ng dalawang pagsabog. "Libre ang pang-apat. Ang panel ng armas ay ligtas at maayos."
    
  "Dalawang magandang infiltrate," ang nangungunang piloto sa radyo. Wala siyang nakitang pangalawang pagsabog, ngunit maaaring inilipat ng mga terorista ang isang malaking cache ng mga armas at pampasabog na iniulat na nakaimbak sa gusali. "Muhtesem! Magaling, Lightning. Siguraduhing ligtas ang mga switch sa pag-aarmas, at huwag kalimutang i-off ang ECM at i-on ang mga transponder sa hangganan, kung hindi, buburahin ka namin tulad ng ginawa nila sa mga PKK na scum doon. Magkita-kita tayo sa anchor rendezvous."
    
  Sa loob ng ilang minuto, lahat ng apat na A-10 Thunderbolts, ang bagong nakuhang combat aircraft ng Turkish Air Force, ay ligtas na nakabalik sa hangganan. Isa pang matagumpay na anti-terrorism operation laban sa mga rebeldeng nagtatago sa Iraq.
    
  Napaungol sa hapdi ang babaeng si Zilar Azzawi nang magising siya ilang sandali pa. Ang kanyang kaliwang kamay ay nasa matinding sakit, na parang nabali ang isang daliri sa pagkahulog... At pagkatapos ay napagtanto niya nang may pagkabigla na ang kanyang kaliwang kamay ay wala na doon, napunit hanggang sa gitna ng kanyang bisig. Anuman ang pumatay sa kanyang asawa at mga anak na lalaki at nawasak ang trak ay halos nagtagumpay sa pagpatay sa kanya. Ang kanyang pagsasanay sa PKK commando ay pumalit at nagawa niyang itali ang isang strip ng tela mula sa kanyang damit sa paligid ng kanyang braso bilang isang tourniquet upang pigilan ang pagdurugo.
    
  Nagliyab ang buong paligid niya, at wala siyang ibang pagpipilian kundi manatili sa kanyang kinalalagyan, sa gilid ng kalsada, hanggang sa makuha niya ang kanyang tindig. Lahat ng nasa paligid niya, maliban sa maliit na bahaging ito ng maruming kalsada, ay nasusunog, at napakaraming dugo ang nawala sa kanya na hindi niya akalain na makakalayo siya kahit na alam niya kung saan siya pupunta.
    
  Naglaho ang lahat at lahat, nawasak - ang mga gusali, ang reception ng kasal, lahat ng mga bisita, mga bata... Diyos ko, mga anak, mga anak niya...!
    
  Si Azzawi ay walang magawa ngayon, umaasa na manatiling buhay...
    
  "Ngunit, Diyos, kung hahayaan mo akong mabuhay," malakas niyang sabi, sa mga ingay ng kamatayan at pagkawasak sa paligid niya, "Mahahanap ko ang mga responsable sa pagsalakay na ito, at gagamitin ko ang lahat ng aking lakas upang magtipon ng isang hukbo at lipulin. kanilang. Ang aking nakaraang buhay ay tapos na - kinuha nila ang aking pamilya mula sa akin nang may malupit na pagwawalang-bahala. Sa iyong pagpapala, Diyos, magsisimula ang aking bagong buhay ngayon, at ipaghihiganti ko ang lahat ng namatay dito ngayong gabi."
    
    
  LUMAPIT SA JANDARMA PUBLIC ORDER COMMANDO BASE, DIYARBAKIR, REPUBLIC OF TURKEY
  SUMMER 2010
    
    
  "Kanak Two-seven, Diyarbakir tower, wind three-zero-zero sa walong knots, kisame isang libong kilometro bawat oras, visibility five sa mahinang ulan, runway three-five, clear para sa normal na diskarte sa kategorya ng ILS , berde ang status ng seguridad."
    
  Kinilala ng piloto ng isang KC-135R tanker/cargo aircraft na ginawa ng US ang tawag, pagkatapos ay pinindot ang passenger targeting system. "Malapit na tayong maglanding. Mangyaring bumalik sa iyong mga upuan, siguraduhin na ang iyong mga seat belt ay ligtas na nakakabit, linisin ang iyong mga tray table, at itago ang lahat ng bitbit na bagahe. Tesekkur ederim. Salamat ". Pagkatapos ay bumaling siya sa boom control operator/flight engineer na nakaupo sa likod ng co-pilot at sumigaw sa buong sabungan, "Tingnan mo kung gusto niyang lumapag, Master Sergeant." Tumango ang engineer, tinanggal ang kanyang headphone at tumungo sa cargo bay.
    
  Bagama't ang KC-135R ay pangunahin nang isang aerial refueling na sasakyang panghimpapawid, madalas itong ginagamit upang maghatid ng parehong kargamento at mga pasahero. Ang kargamento ay matatagpuan sa harap ng lungga na interior-sa kasong ito, apat na pallet na puno ng mga kahon na sinigurado ng nylon mesh. Sa likod ng mga tray ay dalawang tray para sa labindalawang tao na economic class na mga upuan ng pasahero, na naka-bold sa sahig upang ang mga pasahero ay maupo na nakaharap sa likuran. Ang paglipad ay maingay, mabaho, madilim at hindi komportable, ngunit ang mahalagang sasakyang panghimpapawid na tulad nito ay bihirang pinapayagang lumipad nang walang buong kargada.
    
  Inipit ng crew engineer ang kargamento at nilapitan ang nakatulog na pasahero na nakaupo sa dulo ng unang hilera sa gilid ng daungan. Ang lalaki ay may mahaba at medyo magulo ang buhok, mga sideburn na lumaki sa loob ng ilang araw, at nakasuot siya ng medyo normal na damit sa kalye, kahit na sinumang naglalakbay sa sasakyang panghimpapawid ng militar ay kinakailangang magsuot ng uniporme o isang business suit. Tumayo ang engineer sa harap ng lalaki at bahagyang hinawakan ang balikat nito. Nang magising ang lalaki, sinenyasan siya ng Master Sergeant, at tumayo siya at sinundan ang Master Sergeant sa pagitan ng mga papag. "Paumanhin sa abala sa iyo, sir," sabi ng boom operator pagkatapos tanggalin ng pasahero ang dilaw na malambot na foam na earplug na isinusuot ng lahat upang protektahan ang kanilang pandinig mula sa ingay, "ngunit tinanong ng piloto kung gusto mong umupo sa sabungan para sa lapitan." landing."
    
  "Ito ba ay normal na pamamaraan, Master Sergeant?" - tanong ng pasahero, Heneral Besir Ozek. Si Ozek ang kumander ng Gendarma Genel Komutanligi, o Turkish national paramilitary forces, na pinagsama ang pambansang pulisya, patrol sa hangganan at pambansang bantay. Bilang isang sinanay na commando, pati na rin ang commander ng isang paramilitary unit na namamahala sa panloob na seguridad, pinahintulutan si Ozek na magsuot ng mas mahabang buhok at sideburns upang mas mahusay na makalabas-masok sa papel ng isang undercover na ahente at obserbahan ang iba nang mas banayad.
    
  "Hindi po, sir," tugon ng barrier operator. "Walang pinapasok sa sabungan maliban sa flight crew. Pero..."
    
  "Hiniling ko na huwag akong mapili sa flight na ito, Master Sergeant. Akala ko malinaw na iyon sa lahat sa team," sabi ni Ozek. "Gusto kong manatiling hindi mahalata hangga't maaari sa paglalakbay na ito. Kaya naman napagdesisyunan kong umupo sa likod kasama ang ibang mga pasahero."
    
  "Paumanhin, sir," sabi ng barrier operator.
    
  Sinuri ni Ozek ang mga cargo pallet at napansin niyang lumingon ang ilang pasahero para tingnan kung ano ang nangyayari. "Well, I guess it's too late now, di ba?" - sinabi niya. "Pumunta ka". Tumango ang gunner operator at pinapasok ang heneral sa sabungan, natutuwa na hindi niya kailangang ipaliwanag sa commander ng sasakyang panghimpapawid kung bakit hindi tinanggap ng heneral ang kanyang imbitasyon.
    
  Maraming taon na ang nakalipas mula nang si Ozek ay nasa loob ng isang KC-135R Stratotanker tanker aircraft, at ang cabin ay tila mas masikip, maingay at mabaho kaysa sa kanyang naalala. Si Ozek ay isang beterano ng infantry at ayaw niyang maunawaan kung ano ang nakakaakit ng mga lalaki sa aviation. Ang buhay ng piloto ay napapailalim sa mga puwersa at batas na walang nakakita o ganap na nauunawaan, at hindi ito ang paraang nais niyang mabuhay. Ang na-upgrade na KC-135R ay isang magandang eroplano, ngunit ang airframe ay nasa serbisyo nang mahigit limampung taon-ito ay medyo bata pa, apatnapu't limang taong gulang pa lamang-at nagsisimula na itong magpakita ng edad nito.
    
  Gayunpaman, ang aviation ay tila ang lahat ng galit sa Turkish Republic sa mga araw na ito. Ang kanyang bansa ay nakakuha lamang ng dose-dosenang mga surplus na taktikal na manlalaban at bombero mula sa Estados Unidos: ang minamahal na F-16 Fighting Falcon fighter-bomber, na itinayo din sa ilalim ng lisensya sa Turkey; ang A-10 Thunderbolt close-in air support aircraft, na binansagan na "Warthog" dahil sa napakalaki, utilitarian na hitsura nito; AH-1 Cobra attack helicopter; at ang F-15 Eagle fighter jet para sa air superiority. Ang Turkey ay patungo sa pagiging isang world-class na rehiyonal na kapangyarihang militar, salamat sa pagnanais ng Estados Unidos na alisin ang sarili sa mga kagamitang nasubok sa labanan ngunit luma na.
    
  Inabot ng barrage operator ang heneral ng headset at itinuro ang upuan ng instructor sa pagitan ng dalawang piloto. "Alam kong ayaw mong maistorbo, Heneral," sabi ng piloto sa intercom, "ngunit bukas ang upuan at naisip ko na baka gusto mo ang tanawin."
    
  "Siyempre," simpleng sagot ni Ozek, na gumagawa ng isang tala sa isip upang alisin ang piloto sa tungkulin kapag siya ay bumalik sa punong-tanggapan; mayroong maraming mga kalalakihan at kababaihan sa Turkish Air Force na alam kung paano sundin ang mga utos na naghihintay sa pilot tanker. "Ano ang katayuan ng seguridad sa paliparan?"
    
  "Berde, ginoo," ang ulat ng piloto. "Walang pagbabago sa loob ng mahigit isang buwan."
    
  "Ang huling aktibidad ng PKK sa lugar na ito ay dalawampu't apat na araw lamang ang nakalipas, Kapitan," naiinis na sabi ni Ozek. Ang PKK, o Karker Party sa Kurdistan, o Kurdistan Workers' Party, ay isang ipinagbabawal na organisasyong militar ng Marxist na naghahangad ng pagbuo ng isang hiwalay na estado ng Kurdistan, na nabuo mula sa mga bahagi ng timog-silangang Turkey, hilagang Iraq, hilagang-silangan ng Syria at hilagang-kanluran ng Iran, lahat ng na ang karamihan ng etnikong Kurdish. Ginamit ng PKK ang terorismo at karahasan, kahit na laban sa malalaking base militar at mga lugar na mahusay na ipinagtatanggol tulad ng mga sibilyang paliparan, upang subukang panatilihin ang sarili sa mata ng publiko at upang pilitin ang mga indibidwal na estado na magkaroon ng solusyon. "Dapat tayong palaging manatiling mapagbantay."
    
  "Yes, sir," pagkumpirma ng piloto sa mahinang boses.
    
  "Hindi ka ba nagsasagawa ng maximum performance approach, Captain?"
    
  "Uh...hindi po, sir," sagot ng piloto. "Ang katayuan sa kaligtasan ay berde, ang kisame at visibility ay mababa, at ang tore ay nagpayo na kami ay malinis para sa isang normal na diskarte sa kategorya." Lumunok siya, pagkatapos ay idinagdag, "At hindi ko nais na magalit ka o ang iba pang mga pasahero sa pamamagitan ng pagbaba sa pinakamataas na pagganap."
    
  Papagalitan sana ni Ozek ang batang tulala na piloto, ngunit nasimulan na nila ang kanilang instrumento at malapit na itong maging abala. Ang maximum na performance takeoffs at approaches ay idinisenyo upang mabawasan ang oras sa nakamamatay na hanay ng shoulder-fired anti-aircraft gun. Ang PKK ay paminsan-minsan ay gumagamit ng Russian-made SA-7 at SA-14 missiles laban sa Turkish government aircraft.
    
  Gayunpaman, ang posibilidad ng gayong pag-atake ngayon ay maliit. Ang kisame at visibility ay medyo mababa, na nililimitahan ang oras na magagamit ng tagabaril upang umatake. Bukod pa rito, karamihan sa mga pag-atake ay ginawa laban sa malalaking helicopter o fixed-wing na sasakyang panghimpapawid sa yugto ng pag-alis dahil ang init na signature na tina-target ng mga missiles ay mas maliwanag-sa panahon ng paglapit, ang mga makina ay tumatakbo sa mas mababang mga setting ng kuryente at medyo cool, na nangangahulugang ang mga missiles mas nahirapan ang pag-lock at maaaring mas madaling ma-jam o ma-trap.
    
  Ang piloto ay nakipagsapalaran na hindi nagustuhan ni Ozek - lalo na't ginagawa lang niya ito upang subukang mapabilib ang nakatataas na opisyal - ngunit ngayon sila ay nasa isang masikip na lugar, at ibinabagsak ang diskarte sa puntong ito, malapit sa mga bundok sa masamang lugar. panahon , ay hindi isang perpektong pagpipilian. Sumandal si Ozek sa kanyang upuan at pinagkrus ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib, na nagpapakita ng kanyang galit. "Continue, captain," simpleng sabi niya.
    
  "Opo, ginoo," nakahinga nang maluwag ang sagot ng piloto. "Co-pilot, mangyaring, bago isagawa ang interception checklist sa glide path." Sa kredito ng piloto, naisip ni Ozek, siya ay isang mahusay na piloto; magiging magandang karagdagan siya sa ilang crew ng airline dahil hindi siya magtatagal sa Turkish Air Force.
    
  Sa kasamaang palad, ang kawalang-interes na saloobin na ito sa hukbo ay nagiging pangkaraniwan sa mga araw na ito habang ang salungatan sa pagitan ng pamahalaan ng Turko at ng mga Kurd ay patuloy na lumalala. Ang Kurdistan Workers' Party, o PKK, ay pinalitan ang pangalan nito sa PAG, o Congress for Freedom and Democracy, at iniwasang gamitin ang terminong "Kurdistan" sa panitikan at mga talumpati nito sa pagtatangkang makaakit ng mas malawak na madla. Sa mga araw na ito, nagsagawa sila ng mga rali at naglathala ng mga dokumentong nagtataguyod ng pagpapatibay ng mga bagong batas sa karapatang pantao upang maibsan ang pagdurusa ng lahat ng inaaping tao sa mundo, sa halip na isulong ang armadong pakikibaka para lamang sa isang hiwalay na estado ng Kurdish.
    
  Ngunit ito ay isang lansihin. Ang PKK ay mas malakas, mas mayaman at mas agresibo kaysa dati. Dahil sa pagsalakay at pagsira ng US sa rehimen ni Saddam Hussein sa Iraq, gayundin sa digmaang sibil sa Iran, walang takot na naglunsad ang mga rebeldeng Kurdish ng mga cross-border na pagsalakay sa Turkey, Iraq, Iran at Syria mula sa maraming ligtas na kampo, na umaasang makikinabang sa kaguluhan at pagkalito at magtatag ng matibay na base sa bawat bansa. Sa tuwing tutugon ang mga tropang Turko, inaakusahan sila ng genocide, at inutusan ng mga pulitiko sa Ankara ang militar na itigil ang pag-uusig.
    
  Pinalakas lamang nito ang loob ng PKK. Ang pinakabagong skit: ang paglitaw ng isang babaeng lider ng terorista. Walang nakakaalam ng kanyang tunay na pangalan; Siya ay kilala bilang Baz, o "Ang Law" sa Arabic, dahil sa kanyang kakayahang humampas nang mabilis at hindi inaasahan, ngunit tila lumilipad at nakatakas sa kanyang mga humahabol nang napakadali. Ang paglitaw nito bilang pangunahing puwersa na nagtutulak para sa kasarinlan ng Kurdish at ang maligamgam na tugon ng mga pamahalaang Turko at Iraqi sa panawagan nito para sa isang madugong digmaan ay nag-aalala kay Heneral Jandarma.
    
  "Kami ay pumapasok sa glide path interception," sabi ng co-pilot.
    
  "Dahan-dahan," sabi ng piloto.
    
  "Narito na," sagot ng co-pilot, at inabot niya ang kanang tuhod ng piloto at inilipat ang switch ng round gear sa pababang posisyon. "Kasalukuyang nagaganap ang pagpapadala... Tatlong berde, walang dilaw, naka-on ang ilaw sa pag-check ng pump button, naka-off at naka-lock."
    
  Inalis ng piloto ang kanyang mga mata sa horizontal position indicator na sapat lang ang tagal upang suriin ang mga gear shift indicator at pindutin upang pindutin ang indicator ng "gear hyd" upang suriin. "Suriin, naka-off at naka-block ang transmission."
    
  "On course, on glide path," sabi ng co-pilot. "Two thousand feet to decision altitude." Inabot ng co-pilot at maingat na tinapik ang airspeed indicator, tahimik na nagbabala sa piloto na bahagyang bumaba ang kanyang airspeed-kasama ang heneral sa sabungan, ayaw niyang i-highlight ang kahit katiting na pagkakamali. Ang kanilang bilis ay bumaba lamang ng limang buhol, ngunit ang mga maliliit na pagkakamali ay tila niyebe sa paglapit ng instrumento, at mas mabuting makita ang mga ito at itama agad ang mga ito kaysa hayaan silang magdulot ng malalaking problema mamaya.
    
  "Tesekkur eder," sagot ng piloto, inamin ang nahuli. Ang isang simpleng "nakuha ka" ay nangangahulugan na natuklasan ng piloto ang kanyang pagkakamali, ngunit ang pasasalamat ay nangangahulugan na ang co-pilot ay nakagawa ng isang mahusay na diskarte. "Isang libo ang natitira."
    
  Ang sinala ng sikat ng araw ay nagsimulang mag-filter sa mga bintana ng cabin, na sinundan ng ilang sandali ng sikat ng araw na tumagos sa malawak na nakakalat na mga ulap. Tumingin si Ozek at nakitang eksaktong nasa gitna sila ng runway, at ang mga visual approach na ilaw ay nagpapahiwatig na sila ay nasa glide path. "Runway in sight," anunsyo ng co-pilot. Ang mga karayom ng ILS ay nagsimulang sumayaw ng kaunti, na nangangahulugang ang piloto ay nakatingin sa labas ng bintana patungo sa runway sa halip na panoorin ang pahalang na tagapagpahiwatig ng posisyon. "Patuloy kang lumapit."
    
  "Salamat". Isa pang magandang catch. "Limang daan hanggang sa taas ng desisyon. Sundin ang checklist na 'pre-landing' at..."
    
  Si Ozek, na nakatutok sa bintana sa halip na mga instrumento, ang unang nakakita nito: isang puting kulot na linya ng usok na nagmumula sa intersection ng mga kalye sa unahan at kaliwa, sa loob ng perimeter fence ng airport, dumiretso sa kanila! "Arrow!" sigaw ni Ozek, gamit ang palayaw na Ruso na "Zvezda" para sa missile na inilunsad sa balikat ng SA-7. "Turn right, now!"
    
  Sa kanyang kredito, ginawa ng piloto ang eksaktong iniutos ni Ozek: agad niyang pinihit ang control wheel nang husto sa kanan at itinakda ang lahat ng apat na throttle sa buong lakas ng labanan. Pero huli na siya. Alam ni Ozek na ngayon ay mayroon lamang silang isang pagkakataon: na ito talaga ay ang SA-7 missile at hindi ang mas bagong SA-14, dahil ang lumang missile ay nangangailangan ng isang maliwanag na mainit na lugar upang gabayan ito, habang ang SA-14 ay maaaring masubaybayan ang anumang pinagmulan ng init. , kahit ang sikat ng araw ay naaninag mula sa isang flashlight.
    
  Sa isang kisap-mata, nawala ang rocket - lumipad ito ng ilang metro mula sa kaliwang pakpak. Ngunit may iba pang mali. Isang beep ang tumunog sa sabungan; desperadong sinubukan ng piloto na paikutin ang KC-135 sa kaliwa upang i-level out ito at marahil ay i-level out pa ito muli sa runway, ngunit hindi tumutugon ang eroplano-ang kaliwang pakpak ay mataas pa rin sa kalangitan at walang sapat na aileron power. para ibaba ito. Kahit na ang mga makina ay tumatakbo nang buong lakas, sila ay ganap na natigil, na nagbabanta na mapunta sa isang tailspin anumang sandali.
    
  "Anong ginagawa mo, kapitan?" sigaw ni Ozek. "Ibaba ang iyong ilong at ipantay ang iyong mga pakpak!"
    
  "Hindi ako makatalikod!" - sigaw ng piloto.
    
  "Hindi namin maabot ang runway - ipantay ang mga pakpak at maghanap ng lugar para sa isang emergency landing!" Sabi ni Ozek. Tumingin siya sa bintana ng co-pilot at nakita niya ang isang football field. "Eto! Football field! Ito ang landing spot mo!"
    
  "Kaya kong kontrolin! Kaya ko ito ...!"
    
  "Hindi, hindi mo magagawa - huli na!" - sigaw ni Ozek. "Ibaba mo ang iyong ilong at tumungo sa football field, o mamamatay tayong lahat!"
    
  Wala pang limang segundo ang natitira, pero parang slow motion itong pinanood ni Ozek. Sa halip na subukang iangat ang natigil na tanker pabalik sa langit, pinakawalan ng piloto ang back pressure sa mga control levers. Sa sandaling nagawa niya ito at ang mga makina ay nasa buong lakas, ang mga aileron ay tumugon kaagad at ang piloto ay nagawang ipantay ang mga pakpak ng eroplano. Dahil mababa ang ilong, mabilis na tumaas ang airspeed, at sapat na ang pagkabigla para iangat ng piloto ang ilong halos sa landing position. Pinihit niya ang throttles sa idle, pagkatapos ay sa cut-off na sandali bago bumagsak ang malaking tanker.
    
  Si Ozek ay itinapon pasulong halos sa center console, ngunit ang kanyang mga sinturon sa balikat at lap ay nakahawak, at naisip niya nang may panghihinayang na siya ay nakaranas ng mas mahirap na pag-landing noon... at pagkatapos ay bumaba ang gamit sa ilong na may dagundong, at naramdaman ng heneral ng Turko. na para bang naputol na siya sa kalahati. Nabasag ang gearbox sa harap at bumuhos ang dumi at turf sa windshield na parang tidal wave. Bumagsak sila sa isang poste ng layunin ng football, pagkatapos ay bumagsak sa isang bakod at ilang mga garahe at mga gusaling imbakan bago huminto sa base gymnasium.
 Âàøà îöåíêà:
Ñâÿçàòüñÿ ñ ïðîãðàììèñòîì ñàéòà.

Íîâûå êíèãè àâòîðîâ ÑÈ, âûøåäøèå èç ïå÷àòè:
Î.Áîëäûðåâà "Êðàäóø. ×óæèå äóøè" Ì.Íèêîëàåâ "Âòîðæåíèå íà Çåìëþ"

Êàê ïîïàñòü â ýòoò ñïèñîê

Êîæåâåííîå ìàñòåðñòâî | Ñàéò "Õóäîæíèêè" | Äîñêà îá'ÿâëåíèé "Êíèãè"