АДЧЫНЕНЫЯ ДЗЬВЕРЫ

Мне дакладна невядома  што нас сюды прывяло,
i што ад нас засталося,
мо, раптоўна мы ператварылiся ў самотных i
пустацела-гулкiх сам насам з гэтым сутоньнем,
мiж тым як ноч затрымлiваецца,
i ад зелянiны, задубелай ад шматлiкiх дажджоў,
у чарговы раз адсланяецца лета,
цнатлiвасьць, якой мы прагнем, робiцца яшчэ недасяжнейшай.
I пакой, да того спустошаны, быццам ён - неадрыўная частка цябе,
далучае свой цень да ценю, якi падаваўся тваiм.

***

PORTA APERTA

Non so bene cosa ci abbia portati qui
che cosa sia rimasto di noi,
sarà stato il diventare presto
un modo di essere soli e risonanti nel buio
mentre la notte ancora non viene
e dai verdi rassodati dalle molte piogge
si stacca un"altra volta l"estate,
una sospirata ingenuità si allontana.
E un posto tanto vuoto che pare ti appartenga
allunga un"ombra sull"ombra che sembrava la tua.