Завяршэнне нялёгкай нядзелi 
сустракаюць з усмешкаю людзi, 
бо у субботу магчыма, нарэшце, 
адпачыць i не думаць, што будзе. 

Дзесцi там - каля рэчкi i леса 
ёсць, напэуна, у кожнага хатка, 
з якой звязаны усе успамiны 
аб дзяцiнстве, аб бацьку i матке. 

Туды рвецца душа без прыпынку, 
туды хочацца з'ездзiць на лета. 
Не на мора, не у край незнаёмы, 
а туды - у мiнулае гэта. 

Кожны родных жадае пабачыць, 
i таму усе чакаюць субботы, 
каб прыехаць да бацькi i маткi, 
пра работу забыць i турботы.