Ирис Мя : другие произведения.

Прыгоды у Вялiкай Гафтачцы

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
Школа кожевенного мастерства: сумки, ремни своими руками
  • Аннотация:
    Гэта усе Мя
  Прыгоды у Вялiкай Гафтачцы
  
  Уздумалася як-то Тьютору i Пэрлу адправiцца адпачыць у Вялiкую Гафтачку. Дробка Ло быу супраць(гав-гав, ну прама-ткi як сабака).
  Узяушы з сабою кавалачак франка на дарогу i некалькi парушынак пакуты для дробкi Ло, яны адправiлiся ў шлях па крывых алелях,
  пацягнуўшы за сабою беднага Ло (ах, бедны Ло!). Усе дзецi ведаюць пра крывыя алелi, таму тут мы не будзем спыняцца.
  Алелi даставiлi iх прама ў Гафтачку. У Гафтачцы яны знайшлi нiтку па танней i на тамака размясцiлiся.
  Нiтка была скручаная тройчы, таму выгоды былi сярэднiя. Нiткi, скручаныя чатыры разу былi iм не па кiшэнi.
  Заплацiушы кавалачкам франка, Тьютар i Пэрл для пачатку вырашылi пазагараць на боку падшэукi, дзе сёння свяцiла Сонца, i наогул,
  мясцовыя драбнюткiя навiны абяцалi добрае надвор'е. На падшэуцы было шмат адпачывальнiкау - i дробныя парушынкi, i чароўныя варсiнкi,
  загадкавыя аскепкi i ўсюдыiсныя кавалачкi. тьютор i Пэрл вырашылi ў каб то нi стала знайсцi месца пад Сонцам, крощка Ло вырашыу iм дапамагчы
  са ўсёй адказнасцю (гав-гав!).
  I вось, у ценi вялiкай Зморшчыны, дзе нiкога не было, яны вырашылi размясцiцца.
  - Як мы будзем загараць, Тьютар? - спытаў Пэрл, -без Сонца я не змагу блiскацець, гэта нiкуды не падыходзiць.
  - Цяпер я што-небудзь прыдумаю, - раздражнёна адказаў Тьютар.
  У Тьютару варухнулася нешта мiкраскапiчнае, i ён пачаткаў працаваць.
  Мне трэба трохi шалупiны, - сказаў Тьютар.
  Шалупiна была блiшчалай, балазе, яе было шмат на варсiнках, збiрай не жадаю.
  Засыпаушы Пэрла шалупiнай, Тьютар задаволены пайшоў выгульваць Дробку Ло. Пэрл пачаткаў блiскацеу i ўсмiхауся, праўда, Сонцы не было.
  - Як ты думаеш, Пэрл? - спытаў Тьютар, - навошта табе мець зносiны, калi ты блiскочаш?
  - Ну, Тьютор, ты не разумееш, як прыемна блiскацець i казаць, i як сумна... казаць i не блiскацець...
  Але, суцэль можна быць бляклым i маучаць...
  Працяг варта...
  
  Знаёмства дробкi Ло i нектарынки Ламаи.
  
  Пакуль Пэрл загараў, а Тьютар пра што-то думаў пад ценем вялiкай Зморшчыны, дробка Ло знаёмiўся з новым навакольным мiрам.
  ён забегаў у навалу дробных, неядомых жывых парушынак, i яны ў жаху разляталiся ў бакi, хто куды, а крока Ло скакаў
  ад радасцi. нечакана яму на нос прысела нектарынка i весяла засмяялася.
  - Прывiтанне! як цябе клiчуць? - пропищала нектарынка.
  - Дробка Ло, - гаўкнул дробка Ло. Нектарынка весяла ўзвiлася ў паветры, i зноў прысела дробцы Ло на нос.
  - А мяне клiчуць нектарынка Ламая! - весяла запiшчала нектарынка. - Будзем сябраваць, хi-хi!
  - вядома. - гаўкнуў дробка Ло, i нектарынка весяла падскочыла. дробка Ло падскочыў за ёй.
  i так яны скакалi сябар за дружкай, i нектарынка весяла смяялася.
   Тьютар, ачуўшыся ад разважанняў, заўважыў, што дробка Ло кудысьцi падзеўся.
  - гэй! Дробка Ло! Куды ты дзеўся? - закрычаў Тьютар.
   Здалёк прычулася вясёлае гаўканне, i Тьютар прысвiснуў. Праз хвiлiну перад iм паўстаў дробка Ло,
  увесь ускудлачаны, i на носе ў яго сядзела яго новая сяброўка, нектарынка Ламая.
  
  Пэрл, Тьютар i лускавiнка Голдзi.
  
  Нядоўга пэрл спачываў у ценi вялiкай Зморшчыны, Тьютар было задрамаў, як нечакана невялiкi павеў ветра прынесла прама на левую
  ножку Тьютора лускавiнку, якая неслася па ветры на невялiкiм складаным парасонiку. Лускавiнка вельмi перапрошвала за няўдалае прызямленне.
  - Вы мяне прабачыце, выбачыце калi ласка. - прабачаючым тонам прагаварыла лускавiнка.
  - Ды ну што вы, не варта. - нахмурыўся Тьтар.
  - А вы такi сiмпотны - весяла засмяялася лускавiнка.
  - Дзякуй, - апусцiў галаву Тьютар.
  - Мяне клiчуць Голдзi, - прадставiлася лускавiнка, i працягнула руку Тьютару.
  - А мяне - Тьютар, - а гэта Пэрл, - прадставiў Тьютар. - А вось гэтае няўрымслiвае стварэнне - дробка Ло. Ло ў адказ нешта весяла прояхкаў.
  - мы падарожнiчаем па Вялiкай Гафтачцы вось ужо другi дзень.
  - Аб, як цiкава, а можна з вамi? - спытала Голдзi.
  - Так, вядома, заставайцеся з намi ў ценi. - сказаў Тьютар.
  - так, з задавальненнем. - адказала Голдзi.
  - А вы самi адкуль? - пацiкавiўся Пэрл.
  - Аб, я сама была лускавiнкай на залатой рыбцы, - пачаткi распавядаць Голдзi, - але ў хуткiм часе яна мяне скiнула, - усхлiпнула Голдзi, -
  i я паплыла па хвалях бязмежнага мора, а потым гэты парасонiк прынёс мяне да вас. Пакуль я ляцела, гэтулькi ўсяго ўбачыла.
  - Так, усё святло адбiўся ў золаце вашага ўбору, - усмiхнуўся Пэрл.
  - Аб ды, цалкам дакладна, я стала знаходжуся ў гэтым святле! - усмiхнулася Голдзi.
   Такiм чынам Пэрл, тьютар, дробка Ло, нектарынка Ламая i лускавiнка Голдзi адправiлiся падарожнiчаць разам.
  Працяг варта...
  
  Плацiце! - усю дарогу крычаў Пэрл.
Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"