Когда он увидел её впервые, она была совсем ещё девчонкой, ей было девять, ему двенадцать. Детская дружба. Это его троюродная сестра приехала с родителями и старшим братом навестить родственников в Минске. Такая живая, её чёрные волосы блестели, её карие глаза горели задорными огоньками, смуглая, курносая, но очень симпатичная девчонка. Он долго не мог выговорить её польское имя, называя её то - Эвиленой, то Леной. Она называла ему своё имя пол слогам, смеясь. Её смех - словно шум горного водопада. Они играли вместе недалеко от старого дуба. И при каждой встрече он видел, как она искренне рада видеть его. Как-то незаметно он влюбился в неё, той детской любовью, к которой так пренебрежительно относятся взрослые, забывая, какими были сами в эти годы. Они вместе ходили купаться на реку, и он, чтобы впечатлить её, на спор с мальчишками переплыл всю неширокую речку метров в девяносто под водой. Из последних сил сдерживая порыв всплыть и глотнуть воздуха, он исполнил своё обещание. В лесу он отыскивал ягоды земляники и отдавал их ей. Кто знает, может они знакомы в прошлой жизни. Свои чувства он называл искренней симпатией, и конечно даже близким друзьям боялся об этом рассказывать. Слишком просто детям посмеяться над незрелой детской влюбленностью. Он мечтал о новой встрече с ней, и каждый раз, когда он встречал её, его сердце билось сильней от радости и восторга и от детских незрелых чувств. Через месяц Эвелина уехала домой в свой родной город, Бельск-Подляски в Польше. Но он долго помнил это лето. А когда узнал, что следующим летом Эвелина вновь приедет погостить в дом его бабушки в августе. И он весь август приезжал в гости к своей бабушке в надежде встретить её. Но она не приехала. Выяснилось, что и его двоюродный брат Лёшка вовсе не равнодушен к Эвелине и между ними была краткая ссора. Но Эвелина так и не приехала. Много лет спустя, младший двоюродный брат Лёшка повзрослел и женился, а он многократно влюбляясь по мере взросления, всё же не мог забыть Эвелину. Его двоюродный брат Сергей насмехался, говоря, что Эвелина наверняка давно уже вышла замуж. Но тогда в детстве и сам же Сергей стал объектом влюблённости Патриции, троюродной сестры из Гданьска, с которой встретился во время кратковременного пребывания в Польше вместе с родителями, занятыми распродажей ходовых товаров. По возвращении, Сергей получил от неё письмо с признанием в любви.
В следующее лето он со своим двоюродным братом Сергеем ездил в Польшу. Он снова встретил её. Он был счастлив. Он гулял под проливным летним ливнем, промокая насквозь, а она смеялась, наблюдая за ним из окна коттеджа, и от её весёлого задорного смеха, он чувствовал себя ещё более счастливым.
На своём дне рождения, куда он по счастливому стечению обстоятельств был приглашён вместе с родителями, Эвелина стала посреди комнаты и выкрикнула:
- Патриция любит Сергея.
Видимо, это показалось ей удачной шуткой. В этот момент покраснели от смущения не только Сергей и Патриция, но и он сам, осознав, что Эвелина даже не догадывается о его детской влюблённости.
Вскоре он вернулся в свой родной город. Шли годы, новые влюблённости, новые разочарования, но образ Эвелины оставался неизменно ярким, он не забывал её. И вот много лет спустя он вернулся в Польшу, с единственной целью, увидеть её. Но, когда Эвелине сообщили о его приезде, она уехала в другой город. А когда его кратковременное пребывание в Польше весной подошло к концу, то она вернулась в свой родной город в тот же день, когда он ехал.
Он приехал летом, узнав, что Эвелина готовится к свадьбе. Она по-прежнему избегала с ним встреч. Но однажды вернувшись в дом своей троюродной тёти, он случайно застал её вместе с женихом Матчеком, сидящими за праздничным столом. Ему хотелось запомнить каждую деталь её образа. Он думал, что, возможно, видит её последний раз в жизни. Её отец стал расхваливать его как полиглота, знающего пять иностранных языков, чем вызвал её негодование и раздражение.
С упрёком взглянув на своего отца, она сказала:
- А я знаю белорусский.
- Я тоже
В шутку ответил он и все родственники, собравшиеся за столом в честь праздника Петра и Павла, дружно засмеялись, отметив, что как же белорусу не знать белорусский язык. Засмеялась и Эвелина. Её улыбка была для него неотразимой, но он был из тех людей, кто уважает чужое счастье и выбор. Поговорить ему с Эвелиной так и не удалось. Она избегала таких возможностей. Когда он выразил намерение навестить будущую молодую пару в их доме в Варшаве, то её отец стал называть адрес, уловив в тот момент на себе укоризненный взгляд дочери.
- улица Каштанова...дом 42 квартира 420.
Праздничный вечер подошёл к концу. Эвелина со своим женихом села в тёмный BMW, купленный за 15 тысяч долларов отцом Матчека, подаренный ему отцом за окончание юридического колледжа. Отец Матчека был состоятельным поляком, владельцем гостиницы где-то в США. Вскоре пара будущих молодожёнов скрылась из вида.
Во время посещения рынка на Белостоке его внимание привлекла сабля. Он долго колебался прежде, чем купить её, но всё же не удержался. Позже, по пересечение границы, белорусские пограничники, устраивая досмотр. Обнаружив такой странный предмет среди его вещей, предположили, что им придётся вызывать наряд в три часа ночи. Но сабля была не заточена и они пропустили его через границу. Но тогда на рынке, он намерен был предпринять поездку в Варшаву, чтобы ещё хотя бы раз увидеть её. Но вот только денег после импульсивной покупки сабли осталось у него только на билет в один конец. Что-нибудь придумаю, подумал он, садясь на автобус, идущий в Варшаву. Приехав в Варшаву и миновав авто вокзальный рынок, который заполонили торгующие вьетнамцы и прозванный коренными жителями Варшавы "Азией", общественным транспортом добравшись до места назначения, он остановился у своей другой троюродной сестры - студентки, Терезы, которая вместе со своим парнем снимала квартиру в Варшаве. На следующий день ему долго пришлось плутать по Варшаве в поисках несуществующего адреса. Он нашёл улицу Каштанову, но там были только частные дома, и никакой квартиры 420 в них не было ,и быть не могло. Тогда он вспомнил многозначительный взгляд Эвелины, предназначенный её отцу, когда он называл её адрес в Варшаве. Тереза возмущённо выговаривала своему троюродному брату:
- Почему, она посылает тебя в зад, а ты всё равно ищешь с ней встречи.
Он, молча, соглашался с ней, думая о том, как ему вернутся в Бельск-Подляски, имея в кармане только 10 грошей.
В день отъезда из Варшавы он ничего не сказал о своих денежных проблемах своей гостеприимной троюродной сестре, Терезе, рассудив, что нехорошо брать деньги у бедных студентов даже в долг. Он надеялся что-либо продать, небольшую сумку, что пристёгивается к талии, и которую он когда-то неизменно носил на поясе в 90-е годы в Москве. Но вьетнамцы её не купили, никто не купил, там такого добра хватало.
Узнав, в каком направлении, находится Белосток, он пошёл вдоль железной дороги. Несколько часов он выбирался из Варшавы, за вечер ему удалось миновать небольшой городок Кобылка под Варшавой, затем стемнело. Очень полезным оказался подарок его корейского друга, офицерский многофункциональный нож victorinox, со встроенным фонариком, свет от которого разрезал ночную тьму вокруг, словно фара автомобиля. Забыв усталость, иногда мучаясь от жажды, он проходил леса и поля вдоль железной дороги. Утоляя жажду в близлежащих деревнях водой из колодцев, а голод - ягодами в лесу. Ночью он подвергся нападению дикой кабанихи, но сумел отпугнуть свирепого зверя криком, на всякий случай, вытащив лезвие офицерского ножа. Зверь отбежал, но недалеко и он всё ещё слышал звуки дикого зверя. Проходя поля с высокой травой, он порой проваливался в ямы, и во избежание новых падений вооружился корягой, доходящей ему до плеч. Иногда приходилось ему продираться сквозь колючие деревья. Время от времени он проваливался по пояс в оросительные каналы, окружённые стеной колючих деревьев. Это была станция Мокрая Высь. Ночью он забрёл на какое-то поле, которое видимо было каким-то охраняемым объектом. Взвыли сирены, и прожекторы заскользили по полю. Пригнувшись, он побежал к лесу. Как только он оказался в лемму, то услышал вой волков, но не ощутил никакого страха. Видимо, волки были сыты, и он благополучно миновал лес. Утром он вышел к перекрёстку и словил попутную машину. Это оказался какой-то цыган, который отвёз его на одну станцию назад, и привёз в цыганский табор. Ему заново пришлось пойти эту станцию, и вернутся к перекрёстку, где на разных попутных машинах ему удалось добраться до города Бельск-Подляски, расположенному в 50 километрах от Белостока. Когда он спустя сутки добрался до места назначения, то увидел, что его троюродная сестра мыла свою машину, потратив на путь не более четырёх часов. Он отсыпался остатки дня. А на следующий день узнал, что Эвелина с женихом вернулись в город. Он решил их навестить. Дозвонится им он не смог. А когда оказался у дома родителей Эвелины, то позвонил. Эвелина подошла к двери. Он видел её образ за полупрозрачным стеклом двери. Эвелина развернулась и ушла. Вечером её родители пригласили его в гости. Эвелина появилась на мгновение, бросила:
- Привет.
И вновь ушла.
Он не стремился мешать её личному счастью. Ему хотелось быть хотя бы её другом.
Он уехал, он не тревожил её покой многие годы, хотя её образ был по-прежнему живым в его воспоминаниях....
Тем летом Эвелина вышла замуж за Матчека, а спустя семь лет развелась, но у неё родился чудесный сын от этого брака.
(авторский перевод на польский)
Ewelina.
Kiedy po raz pierwszy zobaczył ją, była mała dziewczyna, miała dziewięć łat, on był o dwanaście łat . To była dziecka przyjaźń. To jego kuzynka wybrała się do Minska z rodzicami i starszym bratem, aby odwiedzić krewnych w Mińsku. Ten tętniący życiem, jej czarne włosy lśniące, jej brązowe oczy płonęły ogniem, ciemno-cerza , zadarty nosem, ale bardzo ładna dziewczyna. Nie mógł wymawiać jej polską imię, nazywając jej, że - Ewilenoj, Lenaj. Miała na imię Ewelina, powtarzala mu swoje imię, śmiejąc się. Jej śmiech - jak szum wodospadu górskiego. Grali razem w pobliżu starego dębu. I na każdym posiedzeniu, widział, jak ona naprawdę cieszy się z nim zobaczyć. Niepostrzeżenie, on zakochał się, w swojej dziecka miłości, do których zarówno dorośli jak Scorn, zapominając, co było w tamtych latach sami. Razem poszli się kąpać w rzece, a to, aby zaimponować go na zakład z chłopakami przepłynął wąskiej rzeki pełnej dziewięćdziesięciu metrów pod wodą. Spośród tych ostatnich sił przytrzymujących powierzchni impulsowego i powietrza łyk, spełnił swoją obietnicę. W lesie, spojrzał na truskawki i dał ich do niej. Kto wie, może oni wiedzą w poprzednim życiu. Nazwał swoje uczucia szczerej sympatii, i oczywiście, nawet bliskich przyjaciół boją się rozmawiać o tym. Zbyt proste dla dzieci śmiać się z niedojrzałych dzieci kochają. Marzył nowego spotkania z nią, i za każdym razem spotykał ją, jego serce bije silniejszy z radości i uciesze dzieci i emocji niedojrzałych. Miesięcy później Ewelina wróciła do domu do rodzinnego miasta, Bielsk Podlaski w Polsce. Ale on pamiętal jej przez dłuższy czas tego lata. A kiedy dowiedziałem się, że latem przyszłego roku powróci do odwiedzenia Ewelinty w domu swojej babci w sierpniu. I to wszystko przyszedł w sierpniu, aby odwiedzić swoją babcię w nadziei na spotkanie z nią. Ale ona nie przyszła. Okazało się, że jego kuzyn, Lesha nie obojętny do Ewelina, a wśród nich była krótka sprzeczka. Ale Ewelina nie wybrała się do Minska . Wiele lat później, młodszy kuzyn, Aleksiej dorastał i stał żonaty a on zakochuje tyle razy, ponieważ wraz z wiekiem, jednak nie mógł zapomnieć Ewelina. Jego kuzyn Siergiej szydzil, mówiąc, że Ewelina prawdopodobnie dawno już jest zamężna. Ale wtedy, jako dziecko, a sam Siergiej stał się obiektem miłości Patricia, kuzynki z Gdańska, która odbyła się podczas krótkiego pobytu w Polsce z rodzicami, zajmujących się sprzedażą dóbr handlowych. Po powrocie, Sergej otrzymał list od niej z deklaracją miłości.
W następnym sezonie letnim on i jego kuzyn Siergiej wyjechałi do Polski. Spotkał ją ponownie. Był szczęśliwy. Chodził w strugach deszczu letnim, dabbing przez, a ona śmiała się, patrzący na niego z okna domku, a na jego żarliwej śmiech jej wesoły, poczuł się jeszcze bardziej szczęśliwy.
W dniu jej urodzin, gdzie on został zaproszony wraz z rodzicami, Ewelina była w środku pokoju i krzyknąła:
- Patricia jest zakochana w Sergeja.
Wydaje się, wydawało się jej dobry żart. W tym momencie, zaczerwieniona ze wstydu nie tylko dla Sergeja i Patricia, ale on sam, wiedząc, że Ewelina ma pojęcia o swojej miłości z dzieciństwa.
Wkrótce powrócił do rodzinnego miasta. Lata mijały, nowej miłości, frustracje nowe, ale obraz Eweliny utrzymywał się jasne, że nie o niej zapomnieć. Tak wiele lat później powrócił do Polski wyłącznie w celu ją zobaczyć. Ale gdy Ewelina powiedziała z jego przybyciem, poszła do innego miasta. A kiedy jego krótki pobyt w Polsce na wiosnę dobiegł końca, wróciła do rodzinnego miasta w ciągu dnia, kiedy został jazdy.
Przyjechał latem, aby dowiedzieć się, że Ewelina przygotowuje się do ślubu. Ona kontynuuje uniknąć spotkania z nim. Ale po powrocie do domu jego ciotki drugiego kuzyna, on przypadkowo chwycił ją z jej Matczekom narzeczonym siedzi przy stole bankietowym. Chciał zapamiętać każdy szczegół jej wizerunku. Myślał, że mógłby ją zobaczyć po raz ostatni w swojim życiu. Jej ojciec począł wychwalać go jako poliglota, który zna pięć języków, które wzbudziły jej gniew i irytację.
Od patrzenia na naganie ojca, powiedziała:
- Wiem język białoruski .
- Ja też
Żartując, powiedział, i wszyscy krewni zgromadzeni przy stole na cześć święta Piotra i Pawła, śmiali się razem, zauważając, jak Białorusini nie wie języku białoruskego. Roześmiała się i Ewelina. Jej uśmiech był nieodparty do niego, ale był jeden z tych ludzi, którzy szanują szczęście innych ludzi i wybór. Porozmawiaj z nim Ewelina i nie powiodło się. Ona unikać takich możliwości. Kiedy wyraził zamiar odwiedzić młodej pary w przyszłości w ich domu w Warszawie, potem ojciec zaczął podawać adres w momencie złapania wyrzutu spojrzenie na córkę.
- ...Ulica Kasztanowa dom 42 apartament 420.
Uroczysty wieczór dobiegł końca. Ewelina z narzeczonym siedziała się w ciemnym BMW, kupił to za 15.000 dolarów ojca Maczeka, udzielał mu przez ojca, aby zakończyć Law School. Jego ojciec był zamożnym Polakam, właściciel hotelu gdzieś w Stanach Zjednoczonych. Wkrótce para przyszłych nowożeńców zniknął z pola widzenia.
Podczas wizyty w rynku w Białymstoku jego uwagę przyciąga mieczem. Zawahał się przed zakupem, ale wciąż nie mógł się oprzeć. Później, przekraczaniu granicy, białoruskich służb granicznych, organizowanie kontroli. Znalezienie takie dziwne rzeczy wśród jego rzeczy, zasugerowałi, że będą musieli zadzwonić do na policję o trzeciej nad ranem. Ale miecz nie był zaostrzony, a oni go brakowało po drugiej stronie granicy. Ale wtedy na rynku, miał zamiar wybrać się na wycieczkę do Warszawy, aby mieć przynajmniej raz ją zobaczyć. Ale to tylko pieniądze po impulsywne miecze zakupu pozostał mu tylko bilet w jedną stronę. Pomyśl o czymś, pomyślał, siedząc w autobusie dzieje się do Warszawy. Przyjazd do Warszawy i przekazał rynek avtovokzalny że jest zalany sprzedaży Wietnamczyków i rodowitych mieszkańców Warszawy, znane jako "Azja", przez transport publiczny dotarcia do celu, zatrzymał się w mieszkaniu drugiej kuzynki - studenta, Teresa, która wraz ze swoim chłopakiem wynajął mieszkanie w Warszawie. Następnego dnia musiał wędrować przez dłuższy czas ulicami Warszawy w poszukiwaniu nieistniejącego adresu. Znalazł się ulica Kasztanowa, ale byłi tylko prywatny domy, mieszkanie 420, a nie oni nie było, i nie może być. Wtedy przypomniał sobie znaczący wygląd Eweliny, jej ojciec myśli, kiedy nazwał jej adres w Warszawie. Teresa gniewnie skarciła swoją daleką kuzynkę:
- Dlaczego, wysyła cię w dupę, a ty wciąż szuka swojego spotkania.
On po cichu zgodziła się z nią, myśląc o tym, jak wróci do Bielska Podlaskiego, w kieszeni, tylko 10 groszy.
W dniu jego wyjazdu z Warszawy, powiedział nic na temat jego problemów pieniężnych z gościnności kuzynki drugiej, Teresa, rozumowania, że nie dobrze jest brać pieniądze od studentów, nawet w długach. Miał nadzieję, że coś sprzedać, mały worek, który jest przymocowany do pasa, i zwykł zawsze zapinać pasy w 90 lat w Moskwie. Ale Wietnamczycy nie kupić, nikt nie kupił, nie jest to wystarczająco dobre.
Dowiedziawszy się, w jakim kierunku, jest Białystok, udał się wzdłuż linii kolejowej. Kilka godzin później został wybrany z Warszawy, w nocy udało mu się uciec z małym podwarszawskim miasteczku, klacz, a potem zrobiło się ciemno. Okazało się być użyteczny prezent jego koreańskiego przyjaciela, oficer wielofunkcyjny Victorinox nóż, z wbudowaną latarkę, która przeciąć światło od ciemności wokół, jak samochód lampy. Zapominając zmęczenie, czasami dręczony przez pragnienia, udał lasów i pól wzdłuż linii kolejowej. Hartowanie jego pragnienie w pobliskich wiosek z wody ze studni i głód - jagody w lesie. W nocy, kiedy został zaatakowany przez dzika, ale udało się odstraszyć dziki krzyk bestii, tylko w przypadku, oficer wyciągnął nóż. Bestia uciekła, ale blisko, a on nadal słychać odgłosy dzikich bestii. Zwiedzanie pola z wysoką trawą, często wpadła do studni, i aby uniknąć nowych uzbrojonych upadków szkopuł, sięgające do ramion. Czasami musiał przedzierać się przez cierniste drzew. Od czasu do czasu, zatopił do pasa w kanałach irygacyjnych, otoczony murem z ciernistych drzew. To była stacji "Mokra Wieś". W nocy wędrował w pole, które było widoczne w niektórych chronionego obiektu. Syreny wyją i reflektorzy i wsunięta na polu. Schylając się, pobiegł do lasu. Jak tylko był w lematu, usłyszeliśmy wycie wilków, ale nie odczuwam żadnego lęku. Wydaje się, wilki nie byli głodni, a on pomyślnie przeszedł do lasu. Rano poszedł do skrzyżowania i złapał przejeżdżającego samochodu. Okazało się, że to Cygan, który zabrał go z powrotem do jednej stacji i przyniósł w obozie cygańskim. Znów musiałam iść na dworzec i powrót do skrzyżowania, gdzie inny zaczep był w stanie dostać się do Bielska-Podlaskiego, położonej 50 km od Białegostoku. Gdy przybył dni później do celu, zobaczył, że jego druga kuzynka umyła samochód, wydatki na drogi nie więcej niż cztery godziny. Spał się resztki dnia. A następnego dnia dowiedzieliśmy się, że Ewelina z narzeczonym wrócił do miasta. Zdecydował się je odwiedzić. Pobierz przez nich nie mógł. A kiedy był okoł doma rodziców Eweliny, a następnie zadzwonił. Ewelina podszedła do drzwi. Widział jej obraz w przezroczystych szklanych drzwi. Ewelina odwróciła się i odszedła. Wieczorem jej rodzice zaprosili go odwiedzić ich. Ewelina pojawiła się na chwilę, rzuciła:
-Cześć.
I po raz kolejny zniknąła.
Nie starają się ingerować w jej osobistego szczęścia. Chciał być przynajmniej jej przyjaciełem.
On odszedł, nie zakłóciło jej spokój od wielu lat, choć jej obraz wciąż żyje w pamięci ....
Tego lata, Ewelina stała żoną Maczeka, a siedem lat później rozwiedli się, ale urodziła pięknego syna z tego małżeństwa.