Талаш сугышка үсеп өлгермәде: жиңел сулап куйган кебек, машина пышылдаган тавыш чыгарды да, туктады - килеп җиттеләр. Яннарына бер төркем кораллы кешеләр ашыкты. Киемнәреннән хәрби булмаулары күренеп тора иде. Бергәләшеп, сүз дә эндәшми, алар арбадагы цилиндрны ипләп кенә төшерделәр дә, шундый ук жай белән, җир астында чокылган куышлыкка алып төшеп киттеләр...
Айны болытлар уратып алды, ул алардан качып та карады, әмма шаян болытлар, көлешә-көлешә, тагын да тыгызрак җыелыштылар. Айның ачуы килде... Никтер барсы да ачулы иде бу төнне.