Carter Nick : другие произведения.

91-100 קילמאַסטער זאַמלונג פון דעטעקטיוו

Самиздат: [Регистрация] [Найти] [Рейтинги] [Обсуждения] [Новинки] [Обзоры] [Помощь|Техвопросы]
Ссылки:
Школа кожевенного мастерства: сумки, ремни своими руками
 Ваша оценка:

  
  
  קאַרטער ניק
  
  91-100 קילמאַסטער זאַמלונג פון דעטעקטיוו דערציילונגען
  
  
  
  
  
  91-100 קילמאַסטער איז אַ זאַמלונג פון דעטעקטיוו דערציילונגען וועגן Nick Carter.
  
  
  
  
  
  
  91. קאַנספּיראַסי N3 http://flibusta.is/b/699347/read
  די N3 קאַנספּיראַסי
  92. ביירוט אינצידענט http://flibusta.is/b/612227/read
  ביירוט אינצידענט
  93. טויט פון די פאַלקאַן http://flibusta.is/b/607566/read
  טויט פון די פאַלקאַן
  94. אַזטעק אַווענגער http://flibusta.is/b/631177/read
  די אַזטעק אַווענגער
  95. ירושלים פאַל http://flibusta.is/b/611066/read
  די ירושלים טעקע
  96. דאָקטאָר טויט http://flibusta.is/b/607569/read
  דר. טויט
  98. זעקס בלאַדי טעג פון זומער http://flibusta.is/b/609150/read
  זעקס בלאַדי זומער טעג
  99. דאָקומענט ז http://flibusta.is/b/677844/read
  די ז דאָקומענט
  100. קאַטהמאַנדו קאָנטראַקט http://flibusta.is/b/701133/read
  די קאַטמאַנדו קאָנטראַקט
  
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  קאַנספּיראַסי N3
  
  
  איבערגעזעצט פֿון לעוו שקלאָווסקי אין אָנדענק פֿון זײַן פֿאַרשטאָרבענעם זון אַנטאָן
  
  
  אָריגינעל טיטל: די N3 קאַנספּיראַסי
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א ליכטיקע ר ױנגערמאן , מי ט גרוים ע פלענער , פא ר זײ ן מדבר־לאנד , או ן זי ך אבע ר אמעריקע , הא ט געדארפ ט א ן אלטע ן קעניג , װא ם ע ר הא ט געװאל ט אומקערן , הא ב אי ך אי ם דערהרגעט .
  
  
  וואָס איז געווען מיין אַרבעט: Nick Carter, Killmaster פֿאַר מיין לאַנד, פֿאַר AH, David Hawke און פֿאַר אַ הויך געצאָלט. איך בין אַגענט נ 3 אין די מיליטער קאָר, די מערסט געהיים אָרגאַניזאַציע אין וואַשינגטאָן און עפשער די וועלט.
  
  
  דע ר בונט ר אי ז געװע ן א ן אידעאליסט , א שטאלצע ר או ן שטארקע ר מאן , אבע ר ע ר אי ז מי ר ניש ט געװע ן קײ ן שוהל . ער האט נישט געהאט קײן שאנס. אי ך הא ב אי ם דערשאס ן אי ן ד י װײט ע װיסט ן פו ן זײ ן לאנד , װא ו קײנע ר װאל ט אי ם ניש ט געפונע ן או ן זײ ן קערפע ר װאלט ן זי ך פארװאנדל ט אי ן בײנער , געגעס ן פו ן װאלגערן .
  
  
  אי ך הא ב געלאז ט דע ם איבער ־ אמביציעזע ר אספיראנ ט פו ן דע ר זון , או ן זי ך צוריקגעקער ט אי ן שטעטל , איבערצוגעב ן מײ ן באריכט , דורכ ן קאנאל ן װא ס װײניק ע האב ן געקענ ט או ן רײניק ן מײ ן לוגע ר װילהעלמינא .
  
  
  אויב איר לעבן ווי איך טאָן, איר נעמען גוט זאָרגן פון דיין גאַנז. דאָס זענען די בעסטער פרענדז וואָס איר האָט. פאַרשילטן, דאָס זענען די בלויז "פריינט" איר קענען צוטרוי. מייַן 9 מם לוגער איז Wilhelmina. איך אויך האָבן אַ סטילעטטאָ אונטער מיין אַרבל געהייסן הוגאָ און פּיער, וואָס איז אַ מיניאַטורע גאַז באָמבע וואָס איך באַהאַלטן ערגעץ.
  
  
  איך אויך בוקט אַ פלי צו ליסבאָן. דאָס מאָל איז מיין דעקל געווען דזשאַק פינלי, אַ געווער הענדלער, וועלכער האָט פּונקט מקיים געווען אַן אַנדער “סדר”. איצט האט ער זיך אומגעקערט צו זײן פארדינטן רו. נאָר װוּהין איך בין געגאַנגען איז נישט געװען אין גאַנצן רויִק.
  
  
  ווי אַגענט נ 3 אין דער אַרמיי, איך געווען דער עמערגענסי אַדמיראַל. אַזוי איך קען גיין אין קיין יו אַמבאַסאַדע אָדער מיליטעריש באַזע, זאָגן די קאָד וואָרט, און דאַן פאָדערן קיין טראַנספּאָרט אַרויף צו און אַרייַנגערעכנט אַ ערקראַפט טרעגער. דאָס מאָל איך געגאנגען אויף פּערזענלעך געשעפט. כאָק, מיין באַלעבאָס, איז נישט מסכים מיט זיין אגענטן וואָס האָבן פּערזענלעך ענינים. ספּעציעל אויב ער ווייסט וועגן אים, און ער ווייסט כּמעט אַלץ.
  
  
  איך האב דריי מאל געטוישט עראפלאנען און נעמען אין ליסבאָן, פראנקפורט און אָסלאָ. עס איז געווען אַ אָנלייגוועג אַרום לאָנדאָן, אָבער אויף דעם נסיעה איך האט ניט דאַרפֿן פּערסוערז אָדער וואַטשדאָגס. אי ך בי ן ד י גאנצ ע פליגע ר געבליב ן אויפ ן זיצ , זי ך באהאלט ן הינטער ן שטאק ל זשורנאלן . איך בין אפילו נישט געגאנגען אין סאַלאָן פֿאַר מיין געוויינטלעך סומע פון טרינקען אָדער צוריקקומען די רויט-כערד מיידל ס שמייכל. האקן האט אומעטום אויגן. איך יוזשאַוואַלי ווי עס; ווי פֿאַר מיין הויט, איך ווערט עס זייער פיל. און אַז איך דאַרף כאָק, איז ער געווענליך דערנעבן.
  
  
  ווען מיר לאַנדיד, לאָנדאָן איז געווען פֿאַרמאַכט ווי געוויינטלעך. זײ ן קליש ע אי ז געװע ן אמת , װ י ס׳רו ב קלײש ן זײנע ן איצ ט געװאר ן קלירער . מיר גייען פאָרויס. העאַטהראָוו ערפּאָרט איז געזונט אַרויס די שטאָט און איך קען נישט נוצן איינער פון אונדזער באַקוועם קאַרס אַזוי איך גענומען אַ טאַקסי. עס איז געווען טונקל ווען דער טאַקסי שאָפער האָט מיך אַראָפּגעוואָרפן אין די סלאַמז פון טשעלסי לעבן אַ פאַרלויפן האָטעל. איך בוקט אונטער אן אנדער פערט נאָמען. אי ך הא ב געזוכ ט אי ן דע ם צעטומלטע , שטויביקע ר צימער , פא ר באמבעס , מייקראפאנען , קאמערעס ן או ן פיקצלעך . אבער זי איז געווען ריין. אָבער ריין אָדער נישט, איך וואָלט נישט פאַרברענגען פיל צייט אין עס. צו זיין גענוי: צוויי שעה. ניט אַ רגע מער, ניט אַ רגע קירצער. אַזוי איך אריבערגעפארן צו מיין צוויי-שעה פיר.
  
  
  א ספּעציעלער אַגענט, ספּעציעל אַ קאָנטראַקטאָר און קילמאַסטער, לעבן לויט אַזאַ אַ רוטין. ער מוז אזוי לעבן, אנדערש וועט ער נישט לאנג לעבן. ינטרענטשעד געוווינהייטן, ווי צווייטע נאַטור, געווארן ווי ינטאַגראַל צו אים ווי ברידינג איז צו ווער עס יז אַנדערש. ער קלירז זיין מיינונג צו זען, טראַכטן און רעאַגירן צו קיין פּלוצעמדיק אַקשאַנז, ענדערונגען אָדער דיינדזשערז. דעם אָטאַמאַטיק פּראָצעדור איז דיזיינד צו ענשור אַז דער אַגענט איז גרייט פֿאַר נוצן יעדער רגע מיט 100% עפעקטיווקייַט.
  
  
  איך האב געהאט צוויי שעה. נאָכן קאָנטראָלירן דעם צימער האָב איך גענומען אַ מיניאַטורע שרעק און צוגעטשעפּעט צו דער טיר. אויב איך גערירט די טיר, דער קלאַנג וואָלט זיין צו שטיל פֿאַר ווער עס יז צו הערן, אָבער עס וואָלט וועקן מיר. איך האב זיך אין גאנצן אויסגעטאן און זיך געלעגן. דער קערפער מוז אטעמען, די נערוון מוזן זיך אפרוען. איך האב געלאזט ליידיק מיין מיינונג און מיין הונדערט און אכציג פונט מוסקל און ביין רילאַקסט. א מינוט שפעטער בין איך איינגעשלאפן געווארן.
  
  
  א שעה און פופציג מינוט שפעטער בין איך ווידער אויפגעשטאנען. איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל, זיך אויסגעגאסן מיט א משקה פון דער קאלבע און זיך אװעקגעזעצט אויפן שאפענעם בעט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אנגעטאן , אראפגענומע ן דע ם טיר־אלארם , גע ־ קוק ט דע ם שטילעט ן אויפ ן ארעם , אנגעשטאק ן ד י גאז־באמבע ם אי ן דע ר פאל ק אוי ף מײ ן אויבערשט ן דיך , אנגעלאד ן ד י װילהעלמינ ע או ן זי ך ארוי ס פו ן צימער . איך האָב איבערגעלאָזט מײַן טשעמאָדאַן. כאָק דעוועלאָפּעד ויסריכט וואָס ערלויבט אים צו קאָנטראָלירן צי זיין אגענטן זענען אין זייער הודעות. אָבער אויב ער האָט דאָס מאָל אַרײַנגעלייגט אין מײַן טשעמאָדאַן אַזאַ בליק, האָב איך געוואָלט, אַז ער זאָל גלייבן, אַז איך בין נאָך זיכער אין דעם שלעכטן האָטעל.
  
  
  שילדן פון דער צווייטער וועלט קריג האבן נאך געהאנגען אין די פויע וועלכע האבן דירעקטירט געסט צו באמבע שעלטערס. דער באַאַמטער הינטער דעם טאָמבאַנק איז געווען פאַרנומען מיט אַרייַנלייגן פּאָסט אין די וואַנט אָפּטיילן, און דער שווארצע מענטש איז דאַם אויף אַ צעבראכן קאַנאַפּע. דער באַאַמטער איז געווען וויידלי און האט זיין צוריק צו מיר. דע ר שװארצע ר הא ט געטראג ן א ן אלטע ר מאנטל , שמאלע ר פא ר זײנ ע ברײטע ר פלײצעס , או ן נײע , געפאסט ע שיך . ער האט געעפענט אײן אויג צו קוקן אויף מיר. ער האט מיך פארזיכטיק אונטערזוכט, דאן האט ער נאכאמאל צוגעמאכט די אויגן און זיך באוועגט זיך באקוועם צו ליגן. דער גלח האט אויף מיר נישט געקוקט. ער האט זיך אפילו נישט געקערט צו קוקן אויף מיר.
  
  
  אַרויס, איך קער זיך צוריק און פּיירד אין די פויע פון די נאַכט שאַדאָוז פון טשעלסי סטריט. דער שװאַרצער האָט מיך אַ קוק געטאָן אָפֿן, דער װירטער גלח האָט מיך אַפילו ניט באַמערקט אין פויע. אבער איך האב געזען זיינע בייזע אויגן. עס האט נישט אַנטלויפן מיין ופמערקזאַמקייַט אַז ער איז געווען קוקן בייַ מיר אין דער שפּיגל הינטער די טאָמבאַנק.
  
  
  דערפאר האב איך נישט אכטונג געטון צום באפעלקערונג. איך האב געקוקט אויף דעם שװארצן מאן אויף דער קאנאפע. דער גלח האט פרובירט צו באהאלטן אז ער קוקט אויף מיר, איך האב עס גלייך באמערקט, און אפילו די ביליגסטע שפיאנאזש פירמע וואלט נישט גענוצט אזא אומזיסט מענטש וואס איך קען זיך אידענטיפיצירן מיט בלויז איין בליק. ניין, ווען עס איז געווען אַ געפאַר, עס געקומען פון אַ שוואַרץ מענטש. ער האָט געקוקט, מיך געלערנט, און דערנאָך זיך אָפּגעקערט. אָפֿן, ערלעך, ניט סאַספּישאַס. אבער זײן מאנטל האט זיך נישט גאנץ געפאםט און די שיך זײנען געװען נײע, װי ער װאלט זיך געאײלט פון ערגעץ װאו ער האט נישט געדארפט דעם מאנטל.
  
  
  איך פיגיערד עס אויס אין פינף מינוט. אוי ב ע ר הא ט מי ך באמערק ט או ן זי ך פאראינטערעסירט , אי ז ע ר געװע ן צו גוט , צ ו װײזן , װײסנדי ק א ז אי ך װע ל נעמע ן פארזיכטן . ער איז נישט אויפגעשטאנען פון דער קאַנאַפּע, און ווען איך האָב אפגעשטעלט אַ טאַקסי, האָט ער זיך ניט אויסגעזען ווי ער גייט מיר נאָך.
  
  
  איך קען זיין פאַלש, אָבער איך אויך געלערנט צו נאָכפאָלגן מיין ערשטער ינסטינגקץ וועגן מענטשן און שרייַבן זיי אַראָפּ אין מיין סאַבקאַנשאַס איידער איך פאַרגעסן.
  
  
  דער טאַקסי האָט מיך אַראָפּגעלאָזט אויף אַ פאַרנומען סאָהאָ גאַס, אַרומגערינגלט מיט נעאָן שילדן, טוריסטן, נייטקלאַבן און זונה. רעכט צו דער ענערגיע און פינאַנציעל קריזיס, עס זענען געווען ווייניקערע טוריס ווי אין די פריערדיקע יאָרן און די לייץ אפילו אין פּיקאַדילי סירקוס געווען דימער. איך האט נישט זאָרגן. אין דעם מאָמענט איך איז געווען ניט אַזוי אינטערעסירט אין די שטאַט פון די וועלט. אי ך בי ן געגאנגע ן צװ ײ בלאק ן או ן זי ך ארײנגעטראג ן אי ן א געסל , װא ו אי ך הא ב גענומע ן מי ט נעפל .
  
  
  אי ך הא ב ארויםגעקנאפ ט מײ ן רעקל , איבע ר דע ר לוגער , או ן געגאנגע ן פאמעלע ך דורכ ן נעפל . צװ ײ בלאק ן װײ ט פו ן ד י גאס־ליכטן , האב ן זי ך שוי ן באװעג ן גירלאנד ן פו ן נעפל . מיינע טריט האבן זיך קלאר געהערט, און איך האב זיך צוגעהערט צו די אפקלאנגן פון אנדערע קלאנגען. זיי זענען נישט דאָרט. איך בין געווען אַליין. כ׳האב געזען א שטוב א האלבן בלאק װײט.
  
  
  עס איז געווען אַן אַלט הויז אויף דעם נעפּלדיק גאַס. ס'איז שוין לאַנג זינט די פּויערים פֿון דעם אינזל האָבן עמיגרירט צו דער ערד, אויף וועלכן איך בין איצט געגאַנגען. פיר פלאָרז פון רויט ציגל. אין קעלער איז געװען אן ארײנגאנג, א טרעפ צום צװײטן שטאק, און אויף דער זײט איז געװען א שמאלע געסל. אי ך הא ב זי ך ארײ ן אי ן יענע ר געסלע ך או ן ארום .
  
  
  די איינציקע ליכט אין אַלטן הויז איז געווען דאָס הינטערשטע צימער אויפן דריטן שטאק. איך האב ארויף געקוקט אויפן הויכן גראָדעק פון טונקל ליכט. מוזיק און געלעכטער פלאָוטיד דורך די נעפּל אין דעם שפּאַס סאָהאָ קוואַרטאַל. אין דעם צימער אויבן מיר איז געווען קיין קלאַנג אָדער באַוועגונג.
  
  
  עס וואָלט זיין גרינג צו קלייַבן די שלאָס אויף די צוריק טיר, אָבער די טירן קענען זיין קאָננעקטעד צו שרעק סיסטעמען. כ׳האב ארויסגענומען פון קעשענע א דינע ניילאן־שנור, זי געװארפן איבער א ארויםשטעקנדיקן אײזערנעם שטעקעלע און זיך צוגעצויגן צום פארפינצטערטן פענצטער פון דער צװײטער שטאק. איך שטעלן אַ סאַקשאַן גלעזל אויף די גלאז און שנייַדן אויס אַלע די גלאז. דערנאך האב איך מיך אראפגעלאזט און פארזיכטיק געשטעלט דאס גלאז אויפן דיל. איך האב מיך צוריקגעצויגן צום פענצטער, אינעװײניק ארײנגעשטאנען און זיך געפונען אין א פינצטערן, לײדיקן שלאף־צימער, אויסער דעם שלאף־צימער איז געװען א שמאלער קארידאר. די שאטנס האבן געשמעקט מיט פײכט און אלט, װי א געביידע פארלאזט מיט הונדערט יאר צוריק. ם׳איז געװען טונקל, קאלט און שטיל. צו שטיל. ראַץ זענען אריבערגעפארן אין פארלאזן הייזער אין לאָנדאָן. אבער עס איז געווען קיין געזונט פון קליין פערי פּאָז סקראַטשינג. אי ן דע ר דאזיקע ר הוי ז הא ט געװאוינ ט אנדער ע עמיצער , װא ם אי ז איצ ט געװע ן דארט . איך שמייכל.
  
  
  איך בין ארויף די טרעפ ביז צום דריטן שטאק. ד י טיר צום אײנציקן באלויכטן צימער איז געװען פארמאכט. דער הענטל האָט זיך מיר אונטערגעשלאָסן. איך האב צוגעהערט. גאָרנישט האָט זיך באַוועגט.
  
  
  אי ן אײ ן שטילע ר באװעגונ ג הא ב אי ך געעפנ ט ד י טיר ; ער האט עס גלײך פארמאכט הינטער זיך און איז געשטאנען אין די שאטן, צוקוקן די פרוי זיצן אלײן אין דעם שװאך־באלויכטן צימער.
  
  
  זי איז געזעסן מיטן רוקן צו מיר און געלערנט עטלעכע פאפירן אויפן טיש פאר איר. דער טיש־לאמפ איז דא געװען דער אײנציקער ליכט־מקור. דאָרט איז געווען אַ גרויס טאָפּל בעט, אַ שרייַבטיש, צוויי שטולן, אַ ברענענדיק גאַז הרובע, גאָרנישט אַנדערש. סתם א פרוי, דינע האלדז, טונקעלע האר, שלאנקע געשטאַלט אין א ענג שווארצע קלייד, וואס האט ארויסגעוויזן אלע אירע קורוועס. אי ך הא ב אי ר גענומע ן א טריט ן פו ן דע ר טיר .
  
  
  זי האט זיך מיטאמאל ארומגעדרײט, אירע שװארצע אויגן באהאלטן הינטער קאלירטע ברילן.
  
  
  זי האט געזאגט. — אזוי ביסטו דא?
  
  
  אי ך הא ב דערזע ן אי ר שמײכלע ן או ן גלײכצײטי ק דערהער ט א פארשטומט ן אויפרייס . אַ וואָלקן רויך האָט זיך געטראָגן אין דעם קליינעם פּלאַץ צווישן אונדז, אַ וואָלקן וואָס האָט איר כּמעט תיכף באַהאַלטן.
  
  
  איך האב צוגעדריקט מיין האנט צו מיין זייט און מיין סטילעט איז ארויס פון אונטער מיין ארבל און אריין אין מיין האנט. דורך דעם רויך האב איך געזעהן אז זי האט זיך ארויפגעקלאפט צום דיל און דאס טונקעלע ליכט איז אויסגעלאשן.
  
  
  אין דער פּלוצעמדיק פינצטערניש, מיט דיק רויך אַרום מיר, איך קען נישט זען מער. איך האב מיך אװעקגעזעצט אויפן דיל, געטראכט װעגן אירע קאלירטע ברילן: מסתמא אינפרא־רויט ברילן. און ערגעץ אין דעם צימער איז געווען אַ מקור פון ינפרערעד ליכט. זי האָט מיך געקענט זען.
  
  
  איצט איז די יעגער געװארן דער געיאגט, פארשפארט אין א קלײן צימער, װאם זי האט געקענט בעסער פון מיר. איך האב אונטערגעדריקט א קללה און געווארט געצויגען ביז איך האב געהערט א קלאנג אדער באוועגונג. איך האב גארנישט געהערט. כ׳האב װידער געשוואוירן. ווען זי אריבערגעפארן, עס איז געווען די באַוועגונג פון אַ קאַץ.
  
  
  א דינע שנור האט מיר ארומגעװיקלט אין האלדז. איך האָב געהערט איר אָטעם שיסן קעגן מיין האַלדז. זי איז געווען זיכער אז זי האט מיר דאס מאל אין די הענט. זי איז געווען שנעל, אָבער איך איז געווען פאַסטער. איך האָב דערפֿילט דאָס שטריק אין דעם מאָמענט, וואָס זי האָט עס אַרומגעוויקלט אַרום מײַן האַלדז, און ווען זי האָט עס צוגעצויגן, איז מײַן פֿינגער שוין געווען אינעווייניק.
  
  
  איך האָב אַרױסגעצױגן מײַן אַנדער האַנט און זי אָנגעכאַפּט. אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן מי ר האב ן זי ך געענדיק ט אויפ ן דיל . זי האט זיך געראנגלט און זיך געקרימט אין דער פינסטערניש, יעדער מוסקל פון איר שלאנקן, געשפּאנטן קערפער האט זיך שטארק געדריקט קעגן מיר. שטאַרק מאַסאַלז אין אַ טריינד גוף, אָבער איך איז געווען יבערוואָג. איך האָב זיך דערגרייכט צום שרייַבטיש־לאָמפּ און עס אָנגעצונדן. דער רויך האט זיך צעלאזט. אָפענטלאָז אונטער מיין גריפּ, זי איז געלעגן פּינד אַראָפּ דורך מיין וואָג, איר אויגן גלערינג אויף מיר. די קאלירטע גלעזער זענען פארשוואונדן געווארן. איך האב געפונען מיין סטילעט און אים צוגעדריקט צו איר דין האלדז.
  
  
  זי האט א װארפן צוריק דעם קאפ און געלאכט.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  — ממזרה — האט זי געזאגט.
  
  
  זי איז אויפגעשפרונגען און איינגעזונקען די ציין אין מיין האלדז. איך האב אראפגעלאזט דעם סטילעט, צוריקגעצויגן דעם קאפ ביי די לאנגע שווארצע האר און איר טיף געקושט. זי האט מיר געביסן די ליפ, אבער איך האב שטארק צוגעקוועטשט איר מויל. זי איז געווען הינקען, אירע ליפן האָבן זיך פּאַמעלעך געעפנט, ווייך און נאַס, און איך האָב געפילט אירע פיס אָפן פאַר מיין האַנט. איר צונג האט זיך אריבערגעפארן מיט מיינע אויגן, אלץ טיפער און טיפער, בעת מיין האנט האט אויפגעהויבן איר קלייד אויף איר געשפּאַנטן דיך. אונטער דעם קלייד איז גאָרנישט געווען. אזוי ווייך, נאס און אפען ווי איר מויל.
  
  
  מיין אנדערע האנט האט געפונען איר ברוסט. ז ײ זײנע ן געשטאנע ן הוי ך װ י מי ר האב ן זי ך געקריג ט אי ן דע ר פינצטער . איצט זײנען זײ געװען װײך און גלאט, װי די געשװאלן פון איר בויך, װען איך האב אנגערירט אירע זײדענע האר...
  
  
  כ'האב כמעט געפילט אז איך בין זיך פריי, וואקסט און עס איז געווארן שווער פאר מיר אריינצושטויסן אין איר. זי האט עס אויך געפילט. זי פּולד איר ליפן אַוועק און אנגעהויבן קוש מיין האַלדז, דעמאָלט מיין קאַסטן ווו מיין העמד פאַרשווונדן בעשאַס דעם געראַנגל, און דעמאָלט צוריק אַרויף צו מיין פּנים. קלײנע הונגעריקע קושן, װי שארפע מעסערס. מיין רוקן און נידעריקער צוריק אנגעהויבן צו קלאַפּן מיט די ריטם פון דיק בלוט, און איך געווען גרייט צו ופרייַסן.
  
  
  "ניק," זי קראַמפּט.
  
  
  איך האב זי אנגעכאפט בײ די פלײצעס און זי אװעקגעשטופט. אירע אויגן זײנען געװען שטארק פארמאכט. אי ר געזיכ ט אי ז געװע ן פארפלײצ ט מי ט לײדנשאפט , אי ר ליפ ן האב ן זי ך נא ך געקוש ט אי ן בלינד ן חשק .
  
  
  איך האב געפרעגט. - "אַ פּאַפּיראָס?"
  
  
  מיין שטימע האט געקלונגען הייזעריק. קריכןנדיק דעם אַראָפאַנג, ופגעקאָכט פעלדז פון יקספּלאָוסיוו פאַרלאַנג, איך געצווונגען זיך צו צוריקציענ זיך. איך האב געפילט ווי מיין קערפער ציטערט, אינגאנצן גרייט זיך אריינצוווארפן אין דעם אומגעהויערטן גליטש פון פארגעניגן, וואס וועט אונז אריינשיקן אין א הויכע, סוספענדירטע גרייטקייט צו דער קומענדיגער הייסער, שארפע דריי. איך האב זי אוועקגעשטופט , געציטערט מיינע ציין פון דעם גרויסען ווייטאג . פֿאַר אַ מאָמענט איך איז נישט זיכער זי וואָלט מאַכן עס. איצט האָב איך נישט געוווּסט צי זי קען דאָס טאָן און האַלטן. אבער זי איז מצליח. מי ט א לאנג ן ציטערנדיק ן זיפצ ן אי ז ז י געלונגען , ד י אויג ן פארמאכ ט או ן ד י הענ ט אײנגעקלאפ ט אי ן ציטערנדיק ע פויסטן .
  
  
  דערנאָך האָט זי געעפֿנט די אױגן און אַ קוק געטאָן אױף מיר מיט אַ שמייכל. "גיב מיר אַז פאַרשילטן פּאַפּיראָס," זי געזאגט. - טאַקע מיין גאָט, ניק קאַרטער. דו ביסט וואונדערליך. איך בין געװען א גאנצן טאג שפעט. איך האב דיך פיינט.'
  
  
  כ׳האב זיך פון איר אװעקגעריםן און איר דערלאנגט א ציגארעטל. א שמײכל צו איר נאקעטן קערפער, װײל איר שװארץ קלײד איז געװען צעריסן אין אונדזער לײדנשאפט, האב איך אנגעצונדן אונדזערע ציגארעטן.
  
  
  זי האט זיך אויפגעהויבן און זיך געלעגן אויפן בעט. איך האב מיך אװעקגעזעצט נעבן איר, דערװארעמט פון דער היץ. איך האָב אָנגעהויבן מילד און פּאַמעלעך גלעטן אירע שיך. ניט פילע מענטשן קענען שעפּן דעם, אָבער מיר קען. מיר האָבן דאָס שוין פילע מאָל פריער.
  
  
  "איך בין אַ גאַנץ טאָג שפּעט," זי געזאגט, סמאָוקינג. 'פארוואס?'
  
  
  "איר בעסער נישט פרעגן, דיירדרע," איך געזאגט.
  
  
  דעידרע קאַבאָט און זי געוואוסט בעסער. מיין יונגערמאַן אַקס אַגענט. N15, "טייטן ווען נייטיק" ריי, דער בעסטער קאַונטערפּאַרטי מיט די סטאַטוס פון אַ פרייַ אַפּעריישאַנאַל באַפֿעל. זי איז געווען גוט און זי נאָר פּרוווד עס ווידער.
  
  
  "איר האָט מיר כּמעט דאָס מאָל," איך געזאגט מיט אַ שמייכלען.
  
  
  "כּמעט," זי געזאגט טרויעריק. אי ר פרײע ר האנ ט הא ט אפגעקנעפל ט ד י לעצט ע קנעפ ן פו ן מײ ן העמד . "איך טראַכטן איך קענען שעפּן איר, ניק." אויב נאָר עס איז געווען פאַקטיש. נישט אין די שפּיל. זייער פאַקטיש.
  
  
  "אפשר," איך געזאגט. "אָבער עס דאַרף זיין לעבן און טויט."
  
  
  — הא ט ז י א זאג געטאן , — װײניקסטנס . איר האַנט האָט אָפּגעטאָן מײַנע הויזן און מיך געטראָגן. "אבער איך קען נישט שאַטן איר, קען איך?" איך האָב דאָס אַלץ נישט געקענט שאַטן. גאָט, איר פּאַסט מיר זייער גוט.
  
  
  איך האָב זי געקענט און ליב געהאַט פֿאַר אַ לאַנגע צייט. העט און פאַרטיידיקונג זענען געווען טייל פון אונדזער רייזע יעדער מאָל מיר באגעגנט, אַ הייס שפּיל צווישן פּראָפעססיאָנאַלס; און טאָמער קען זי מיט מיר האַנדלען אויב עס איז געווען אַ ענין פון לעבן און טויט. ערשט דעמאלט וועל איך זיך קעמפן ביזן טויט, און דאס איז נישט וואס מיר האבן געוואלט איינער פון דעם אנדערן. עס זענען פילע וועגן צו בלייַבן געזונט אין דעם געשעפט, און פֿאַר אונדז ביידע איבער די יאָרן, איינער פון די וועגן איז געווען אונדזער סוד מיטינגז. אי ן ד י ערגסט ע צײטן , צװיש ן ד י אל ע מענע ר או ן פרויען , אי ז שטענדי ק געװע ן ליכטי ק בײ ם ענדע ם פו ן טונעל . זי איז פֿאַר מיר, און איך בין פֿאַר איר.
  
  
  "מיר זענען אַ גוט פּאָר," איך געזאגט. "פיזיקלי און עמאָציאָנעל. קיין אילוזיעס, הא? עס איז אפילו נישט אַז דאָס וועט פאָרזעצן אויף אייביק.
  
  
  איצ ט זײנע ן מײנ ע הויז ן געװע ן אפ . זי האט זיך אראפגעבויגן צו קושן מיין מאגן.
  
  
  "איין טאָג איך וועט וואַרטן און איר וועט נישט קומען," זי געזאגט. “אַ צימער אין בודאַפּעשט, אין ניו יאָרק, און איך וועל זיין אַליין. ניין, איך קען נישט שטיין עס, ניק. קענסט עס אויסטראגן?'
  
  
  "ניין, דאָס קען איך אויך נישט פאַרטראָגן," איך געזאגט, פליסנדיק מיין האַנט אַראָפּ איר דיך צו ווו עס איז געווען נאַס און יקספּאָוזד. "אָבער איר האָט געשטעלט די קשיא, און איך אויך." מיר האָבן אַרבעט צו טאָן.
  
  
  טאַקע לאַ לאַ, יאָ, "זי געזאגט. זי האט אויסגעשטרעקט איר פּאַפּיראָס און גענומען גלעטן מיין גוף מיט ביידע הענט. "איין טאָג כאָק וועט געפֿינען אויס. אזוי ענדס עס.
  
  
  האָק וואָלט האָבן געשריגן און געווארן לילאַ אויב ער האט געפונען. זײנ ע צװ ײ אגענטן . ער וואָלט זיין געליימט פון דעם. צוויי פון זיינע אגענטן זענען אין ליבע מיט יעדער אנדערער. די געפאַר פון דעם וואָלט אים מעשוגע מאַכן, אַ סכנה פאַר אַה, נישט פאַר אונדז. מי ר זײנע ן געװע ן פארניכטיקע , אפיל ו נ 3 , אבע ר ע״ה , אי ז געװע ן הײליק , װיכטי ק או ן געשטעל ט איבע ר אל ץ אי ן דע ר װעלט . אזו י אי ז אונדזע ר באגעגעני ש גע ־ האלט ן געװאר ן אי ן דע ר טיפסטע ר באהעלטעניש , מי ר האב ן גענוצ ט אונדזע ר גאנצ ן װיצ ן או ן דערפארונג , זי ך פארבונד ן אײנע ר מיט ן אנדער ן אזו י װײך , װ י מי ר װאלט ן געארבע ט אוי ף א קעיס . דאס מאָל זי געמאכט קאָנטאַקט. איך בין אנגעקומען און זי איז געווען גרייט.
  
  
  כאָק ווייסט נאָך נישט," זי שושקעט.
  
  
  זי איז געלעגן אין גאנצן שטיל אויפן גרויסן בעט אינעם ווארעמען געהיים צימער, אירע שווארצע אויגן אפענע און קוקנדיק אין מיין פנים אריין. טונקעלע האָר האָט געראַמד איר קליין אָוואַל פּנים און ברייטע פּלייצעס; אירע פולע בריסט זײנען איצט געהאנגען צו די זײטן, אירע ניפאלן גרויס און טונקל. כמע ט א זיפצ ן הא ט ז י געשעפטשע ט ד י פראגע . 'איצט?'
  
  
  מי ר האב ן זי ך אנגעקוק ט אי ן דע ר אנדערע ר קערפער , װ י ס׳זײנע ן געװע ן דא ס ערשט ע מאל .
  
  
  אויף אירע מוסקלע דיך און שלאַנקע דיך איז נישט געווען קיין פעטס, גאָרנישט אין דעם פּוסטן בויך איבערן שטױערן באַרג ווענוס. זעקס פֿיס הויך, זי האט די גוף פון אַ אַטלעט און ארויס הויך און שלאַנק. זי האט געװארט אויף מיר.
  
  
  "איצט," איך געזאגט.
  
  
  עס איז געווען אַ פרוי. נישט קײן מײדל. צוויי און דרייסיק יאָר אַלט פרוי און עלטער ווי רובֿ איר עלטער. א זעלנער זינט זיבעצן עלטער. זי האט געדינט אלס טייל פון די ישראל קאמאנדא'ס, און הרגענען אראבער ביינאכט. א שטארקע פרוי מיט שארמען, וואס זאגן עדות אויף איר חוצפה: פּייַניקונג ברענט אויף איר רוקן, א שמיץ איבער דער לינקער ברוסט, א געקרייצילט פראגע-צייכן איבער די וועדזש-פארמיטע האר וואו אן אראבער דאקטאר האט אויסגעשניטן אירע אומגעבוירענע קינדער און געלערנט איר האַס.
  
  
  "איצט," זי געזאגט.
  
  
  פּשוט און דירעקט, אָן שעמעס, פּריטענשאַן אָדער פאַלש מאַטשיסמאָ. מיר האָבן געקענט יעדער אנדערע צו לאַנג און צו גוט פֿאַר אַלע די שפּילערייַ וואָס נייַע ליבהאבערס שפּילן. אביסל. ווי מאַן און פרוי. זי האט געוואלט איך זאָל זיין אין איר, איך געוואלט צו זיין אין איר.
  
  
  שװארצ ע אויג ן האב ן זי ך געעפנ ט או ן זי ך געצויג ן אוי ף מײ ן פנים , טי ף או ן הײס , קוקנדי ק פו ן ערגע ץ טי ף אינעװײניק . זי האט אויסגעשפרײט די פיס און זײ הויך אויפגעהויבן. גלייַך און שטאַרק, עפערטלאַס. איך האב נאר א קוק געטאן אין אירע אויגן און בין איר ארײן.
  
  
  מי ר האב ן זי ך ניש ט אנגעריר ט אי ן ערגע ץ א חוץ . טיף און פּאַמעלעך סליידינג אין די וואַרעם און פליסיק באַגריסונג פון איר גוף. לאנגזא ם או ן שמײכלענדי ק האב ן מי ר געקוקט , אײנע ר דע ם צװײט ן אי ן ד י אויגן . זי האט זיך באװעגט, ציטערנדיק, און איך בין געװארן אינעװײניק, ביז אירע אויגן האבן זיך פארמאכט און מיינע פינגער האבן זיך געגראבן טיף אין בעט.
  
  
  זי האט צוריקגעצויגן אירע חידושדיקע פיס און אויפגעהויבן די קני ביז זיי האבן אנגערירט אירע בריסט און אירע כילז האבן גערירט דאס רונדענע פלייש פון אירע הינטן. זי האָט מיך אַרומגענומען מיטן האַלדז און זיך געשפּאַנט. איך האָב זי גענומען אין די הענט ווי אַ קליין פֿאַרמאַכט פּילקע. אי ך הא ב אי ר אויפגעהויב ן פונע ם בעט , או ן געמאכ ט אי ר גאנצ ן קערפע ר אי ן מײנ ע ארעמס , איר ע פיס ע צו ם ברוסט , אי ר הינט ן קעג ן מײ ן מאגן , או ן אי ר טי ף געשטופט , געלאז ט נידעריק ע קרעכצן , אנטלאפ ן אי ר ליפן .
  
  
  מי ר האב ן זי ך באװעג ן אי ן א גלײכ ן פארשנעלערנדיק ן ריטם , װ י צװ ײ טײל ן פו ן אײ ן װײםע . צאָרנדיק און צאַרט, פארשלאסן אין ווייטיק און דערנאָך אין שלום ווי אַ געדיכט, הייס יאַמ - פלייץ אַזוי טיף און אַלע-קאַנסומינג ווי דער אָקעאַן געוואשן איבער אונדז, באַגראָבן אונדז אין שטיל פינצטערניש.
  
  
  דער הרובע איז געווען הייס. עס איז געווען שטיל אין דעם געהיימע צימער. ערגעץ האט דער װינט געקראשט און ם׳האט אויסגעזען װי דער װינט האט אנגערירט דאם הויז. ערגעץ איז געװארן מוזיק און לאכן. ווייַט. זי האט געהאלטן א ציגארעט אין אײן האנט. מיט דער אַנדערער האָט זי מינדלאַסלי געליטן מיין מאָגן. "וויפיל צייט האָבן מיר?"
  
  
  "זעט איר מאָרגן," איך געזאגט. 'איר שטימען?'
  
  
  'איך וועל דיר זעהן מארגן.'
  
  
  דאָס איז אַלע. ניט מער שאלות. אויסער דעם געהיימע צימער, אויסער די קורצע מאמענטן, האבן מיר געהאט ארבעט צו טאן. פרעגן און ענטפֿערן שאלות וואָלט מיינען אָנטייל, און אָנטייל קען מיינען געפאַר און לעבן טשאַנגינג. די מינדסטע ענדערונג וואָלט מיינען אַז האַווקע וואָלט וויסן וועגן אים, אָדער וואָלט געפֿינען עס פריער אָדער שפּעטער. דע ר שטרענגע ר פרינציפ , א ז מי ר האב ן זי ך ניש ט באטייליק ט אי ן דע ר אנדערע ר ארבעט , אי ז געװע ן דע ר אײנציקע ר פארטײדיקונ ג קעג ן האק ס אומענדלעכ ע אויג ן או ן אויערן . דאָס איז אויך טריינינג פֿאַר פילע שווער יאָרן: צוטרוי קיין איינער, אפילו נישט דער איינער איר ליב.
  
  
  — גענוג לאנג — האט דירדר געזאגט און מיך געשלאגן.
  
  
  “הײַנט נאַכט און מאָרגן. ..'
  
  
  "צוויי מאָל הייַנט בייַ נאַכט," איך געזאגט. דער אַמביציעזער פּרינץ האָט מיך פֿאַרנומען צו לאַנג, צו ווײַט פֿון ווילדע פֿרויען.
  
  
  זי האט געלאכט. — יעדעס יאר װערט איר אלץ מער פאדערנדיק. וואָס קען אַ פרוי טאַקע קאָפּע מיט?
  
  
  ― אַלצדינג, װאָס איך האָב, ― זאָג איך און שמײכל. - און איר וויסן ווי גוט עס איז.
  
  
  "ניט אַזוי באַשיידן, ניק קאַרטער," האָט דירדר געזאָגט. 'איר. ..'
  
  
  איך וועל קיינמאָל וויסן וואָס זי געוואלט צו זאָגן. זי האט זיך אפגעשטעלט מיטן זאץ ווען איך האב געפילט אז מיין אקסעלע ווערט הייס און ברענט. עס איז געווען אַ שטיל און סוד צייכן, אָבער זי באמערקט מיין קליין ציטערניש.
  
  
  די קליינטשיק היץ סיגנאַל לאָגד אונטער מיין הויט קען זיין אַקטיווייטיד בלויז אַ מייל אַוועק, טייַטש אַז דער סיגנאַל איז געקומען פֿון אַ היגע מקור. בלויז האָק האָט געוווּסט דערוועגן, און עס ווערט גענוצט אלס לעצטע ריזאָרט נויטפאַל קאָנטאַקט ווען אַלע אנדערע מיטלען פון קאָמוניקאַציע האָבן דורכגעקאָכט און ווען האָק ווייסט נישט וואו איך בין אָדער אין וועלכע סיטואציע איך בין. א סיגנאַל דיזיינד צו זיין אַנדיטעקטאַבאַל, אָבער Deirdre Cabot געוואוסט איר שטאָפּן. זי איז אַזוי שנעל ווי איך, און זי פּעלץ דעם פּלוצעמדיק קאָנטאַקט.
  
  
  'ניק?'
  
  
  "אנטשולדיגט," איך געזאגט. "מיר וועלן נאָר פאַרפאַלן מאָרגן און הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  איך בין ארויס פון בעט און געכאפט די הויזן. אן זיך באוועגן, ליגנדיק אויפן בעט, האט זי געהאלטן ביים קוקן אויף מיר.
  
  
  "נישט היינט," האָט דירדר געזאָגט. 'ווידער. איצט.'
  
  
  דער היץ סיגנאַל איז געווען אַן עקסטרעם באַפֿעל, געוויינט בלויז אין ימערדזשאַנסיז ווו גיכקייַט איז געווען פון די עסאַנס. אָבער דירדר האָט מיך ווידער געוואָלט, און עס קען נישט זיין אַ ווייַטער מאָל אין אונדזער אַרבעט. און איך האָב זי אויך געוואָלט, אַפֿילו אויב איך זאָל שטאַרבן דערפֿאַר.
  
  
  איך גענומען איר אָדער זי גענומען מיר. שווער און גראָב. צוזאַמען, ווי שטענדיק.
  
  
  ווען מיר ביידע האָבן זיך אָנגעטאָן, האָב איך געזען ווי אַ דערוואַקסן, פול גוף פאַרשווונדן אין קליין הייזעלעך, טונקל סטאַקינגז און דערנאָך אין אַ ענג שוואַרץ קלייד. אי ך הא ב דערפיל ט א שטיק ל אינעװײניק , א קראנק ל אי ן רוקן , אבע ר אי ך הא ב זי ך אנגעטאן ; און בעת קאָנטראָלירונג אונדזער וואָפן, מיר גערעדט וועגן קלייניקייטן. זי האָט מיר פּלייפאַלי געקושט ווען איך שטעלן איר בלייד אויף די ין פון איר דיך. זי איז געווען פיל בעסער מיט דעם מעסער ווי איך געווען. זי האָט צוגעבונדן איר קלײנע בערעטה אונטערן גלעזל פֿון איר ביוסטהאַלטער. איך האָב צוריקגעקערט מײַן סטילעט אויף זײַן אָרט און אָפּגעשטעלט דעם לוגער.
  
  
  מי ר האב ן געלאז ט דע ם געהיימע ן צימער , װ י ע ס אי ז געװע ן או ן ארוי ס דורכ ן אנדער ן פענצטער . איך האב זי צוגעדעקט ווען זי איז צוריק ארײן אין דער געסל. ז י הא ט מי ך צוגעדעקט , װע ן אי ך הא ב זי ך ארא פ פו ן דע ר געסל , או ן פו ן דע ר פינסטערניש ט אי ז ז י ארויסגעגאנגע ן אי ן דע ר װיסט ע גאס . זי איז מיר פארבײגעגאנגען, װי געװײנלעך, און איז ארויס אין גאס.
  
  
  די אָטאַמאַטיק פּראָצעדור און ווידער דעם רעפלעקס רוטין געראטעוועט אונדז.
  
  
  אי ך הא ב דערזע ן א טונקעלע ר טיר , איבער ן גאס . אַ שאָטן, אַ שאָטן פֿינצטערער פֿון דער נאַכט, אַ שוואַכע באַוועגונג אויפֿגעכאַפּט פֿון מײַן פּערזענלעכן ראַדאַר, פֿאַרשײַנט פֿון יאָרן פֿון שטענדיקער אָבסערוואַציע.
  
  
  איך האב געשריגן. 'קום אַראָפּ!'
  
  
  צװ ײ שיס ן האב ן זי ך ארויסגעקלאג ט פו ן דע ר פינצטערניש .
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  מופלעד שאַץ. מע ן הא ט מע ן ז ײ ארויסגעשאפ ט אי ן דע ר נאכט , װ י באל ד אי ך הא ב דערזע ן דע ם טונקעלע ר שאטן , או ן הא ט געשריג ן : ״דאר !
  
  
  צוויי שאָס און אַ רגע שפּעטער אַ געשריי, ווי אַ רעגע ווידערקאָל. דירדרי איז געלעגן אויפן דיל. זי איז צוזאמגעפאלן אויפן הארטן שטיין פון א לאנדאנער גאס גלייך ווי זי האט געהערט די שיסערן און מיין געשריי. אבער וואָס איז געווען ערשטער: מיין געשריי אָדער די שאַץ?
  
  
  זי איז געלעגן אומבאװעגלעך.
  
  
  אי ך הא ב געהאלט ן װילהעלמינה . איך האָב אַרײַן אין גאַניק אַרײַן אין דער זעלבער צײַט, האָב איך אַרויסגעצויגן ווילהעלמינאַ און גענומען צילן. דריי שאָס איידער דער שאָטן קען ווידער פייערן איידער דיירדרע איז אויפגעשטאנען, אויב זי קען זיך ווידער רירן.
  
  
  א לאנגער פארשטומטער געשרײ איז געװען מײן באלוינונג.
  
  
  איך האב געווארט. מע ן הא ט מע ר ניש ט געשאסן . קיינער איז נישט ארויס פון נעפל אויסצופארשן. איך האב געזען בלוט אויף דער רעכטער האנט פון דירדרעס, אבער עס וועט איר נישט העלפן אויב איך טרעט פאראויס און ווער דערהרגעט. א מינוט איז א לאנגע צייט פאר א מענטש מיט א ביקס, בפרט אויב ער איז פארוואונדעט.
  
  
  מיט א מאל האט דירדר זיך ארומגערינגלט איבער דער גאס, זיך אויפגעשטעלט און פארשווונדן אין די שאטן: זי איז גוט.
  
  
  מיין געשריי איז געמוזט געווען א כאר ברייט פאר די שיצן. ווייל זי האָט איר גאַנץ לעבן אויסגעלערנט צווישן שונאים, איז זי אין אַ שפּאַלטן רגע געפֿאַלן אויף דער גאַס. א קויל פון אן אומגעזעענע שיסער האט געמוזט האבן פארגריסט איר ארעם ווען זי איז געפאלן. איך בין געווען דאַנקבאַר פֿאַר יעדער מאָמענט פון געפאַר וואָס האָט אונדז פארוואנדלען אין אָטאַמאַטיק, סופּער-עפעקטיוו וועפּאַנז.
  
  
  די פינצטערע טיר איז געבליבן שטיל, אומבאוועגלעך. איך טרעט פאָרויס.
  
  
  איך האָב זיך אַרײַנגעטאָן צו דער פֿינצטער גאַניק, אָנווייזנדיק דעם לוגער מיט ביידע הענט. דירדרי איז אַ שריט הינטער מיר מיט איר בערעטטאַ.
  
  
  דער שװארצער איז געלעגן אויפן רוקן. אפילו ביינאכט האב איך געקענט זען צוויי טונקעלע פלעקן אויף זיין ברוסט. איך האב געשלאגן דעם בול־אויג מיט צװײ פון די דרײ קוילן. דרײַ זאָלן זײַן.
  
  
  "איר האָט באַזאָרגט וועגן מיר," האָט דירדר געזאָגט. "איך וועל נישט זאָגן האָק."
  
  
  "איך וואָלט קיינמאָל האָבן סערווייווד," איך געזאגט. 'ביסטו אין ארדענונג?'
  
  
  זי האָט געשמייכלט, אָבער איז געווען אַ ביסל בלאַסער ווי מיט עטלעכע מינוט צוריק. ד י קויל ן הא ט דורכגעפיר ט דע ם פלײשיק ן אויבערשט ן פו ן אי ר ארעם .
  
  
  "איך בין גוט," זי געזאגט.
  
  
  כ'האב געכאפט. איך האב נישט געקוקט אויף איר האנט. זי איז געווען אַ פּראָפעסיאָנאַל, זי האָט זיך געהיט. איך האט מער וויכטיק זאכן צו טראַכטן וועגן. ווער איז געווען נאָך דעם טויט שוואַרץ באָכער? און פארוואס? 'דו קענסט אים?' איך האב געפרעגט דיררע.
  
  
  "ניין," זי געזאגט.
  
  
  דאָס איז נישט דער זעלביקער ניגאַ איך געזען אין די פויע פון די ביליק טשעלסי האטעל. מאָגער און יינגער, כּמעט אַ יינגל. אבער צוויי שווארצע לעבן מיר אין לאָנדאָן די זעלבע נאַכט איז געווען אַ פאַרשילטן צופאַל. נאך דערצו, אויב דער ערשטער האט, אפנים, פון ערגעץ געאיילט, געטראגן א קאלירפולן רעגנ-מאַנטל איבער די שמוציקע הויזן, א ביליגער וואלענע העמד און עטליכע היימישע שיך. און אַלע דעם אין לאָנדאָן ווינטער.
  
  
  כ׳האב אויפגעהויבן זײן ביקס פון טראטואר. אַן אַלט אָטאַמאַטיק בראַונינג געמאכט אין בעלגיע מיט אַ שפּאָגל נייַ מאַפלער. ער האט נישט אויסגעזען ווי א מענטש וואס קען זיך פארגינען א נייעם מאפלער. אין קעשענע האט ער געהאט עטלעכע פונט און עטלעכע זילבער, אַן אומגעצייכנט האָטעל שליסל און אַ ספּער זשורנאַל פֿאַר די בראַונינג. ארום האלדז האט ער געטראגן א דינע גאלדענע קײט מיט א קלײנעם קמיע־קמיע. סליפּינג לייב.
  
  
  "דער מארק פון טשוקקי," האָט דירדר געזאָגט. - "ער איז געווען יאָגן מיר."
  
  
  ― אָבער איר קענט אים נישט?
  
  
  ― נײן, נאָר ער איז מסתּמא אַ זולו אָדער אפֿשר אַ זוװאַזי. זיי זענען לעצטנס געווארן אביסל נענטער.
  
  
  "טשאַקאַ," איך געזאגט. און דעמאָלט עפּעס קליקט אין מיין פאָוטאַגראַפיק זכּרון: "דער ערשטער מלך פון די זולו, גרינדער פון די זולו אימפעריע אין די 1920 ס און 1930 ס." די גרעסטע און מערסט שטאַרק שוואַרץ אַרמיי אין געשיכטע. באַזיגן דורך די בריטיש אין 1879, נאָך זיי האָבן ערנסט דיפיטיד רעונעקען פֿאַר די ערשטער מאָל. די זולוס זענען איצט טייל פון דרום אפריקע. די סוואַזי האָבן דאָרט אַ מער אָדער ווייניקער פרייַ לאַנד. וואָס אַנדערש, דירדר?
  
  
  "וואָס נאָך דאַרפֿן מענטשן אין שקלאַפֿערייַ?" — האט זי געזאגט. "עס איז אַ נויט פֿאַר האָפענונג, אַ לעגענדע: טשאַקאַ, די סליפּינג לייב וואָס וועט איין טאָג צוריקקומען."
  
  
  "עס איז אַ מיטאָס," איך געזאגט. "מיטס טאָן ניט שיקן שוואַרץ פון די דזשאַנגגאַלז פון זולולאַנד צו לאָנדאָן. דער סליפּינג לייב איז אַ סימבאָל פון עטלעכע ונטערערד אָרגאַניזאַציע. פארוואס ווילן זיי דיך טויט?
  
  
  איר קענט טרעפן, ניק, ”האָט דירדר געזאָגט.
  
  
  "דיין אַסיינמאַנט?"
  
  
  זי האט א נײד געטאן, א מאמענט געקוקט אויפן טויטן שװארצן, און דערנאך ארײנגעלײגט די בערעטטע אונטער איר ברוסט. זי איז געשטאנען אין דער פינצטערניש פון דער נעפלטער גאס, לאנגזאם געריבן דעם ארעם. דערנאָך האָט זי טיף אָטעם גענומען און צו מיר געשמייכלט. דערנאָך גורל ווייַטער מאָל, "זי געזאגט. - מיר קענען נישט הענגען דאָ.
  
  
  "זייט אָפּגעהיט," איך געזאגט.
  
  
  איך בין איר נאכגעגאנגען דורך די טונקל גאסן ביז מיר ימערדזשד אין די ליכט און האַוועניש פון פּיקאַדילי. ז י הא ט געשאפ ט מי ט דע ר האנ ט או ן זי ך פארשוװנד ן אי ן דע ם מאס ן פו ן פארגעניגן . כ׳האב אפגעשטעלט א פארבײגײענדיקער טאַקסי. איך בין נישט צוריקגעקומען צו יענעם האָטעל. אויב דער גרויסער שווארצער בחור אין לאבי וואלט געווען אין דער זעלבער גרופע ווי דער שיסער, וואלט איך זיי ווארשיינליך געפירט קיין דירדר. איך האב נישט געזעהן ווי אזוי, איך בין געווען זיכער אז מען פאלגט מיך נישט, וואס דארף מיינען אז זיי האבן געהאט די מענטשן, פעאיקייטן און געצייג מיך צו באמערקן אויפן וועג אן איך האב נישט באמערקט. אויב זיי זענען געווען אַזוי גוט אָרגאַניזירט, איך האט נישט אַרויספאָדערן צו צוריקקומען צו די האָטעל.
  
  
  איך קען נישט ריזיקירן איינער פון די אַה הייזער אין לאָנדאָן אָדער קאָנטאַקט איינער פון אונדזער היגע קאָנטאַקטן. איך האט צו נוצן אַ פּייפאָון און רופן די קאָמוניקאַציע צענטער.
  
  
  - ווילסאָן פאָרשונג סערוויס, קענען מיר העלפֿן איר?
  
  
  "קען איר שפּור די געשיכטע פון דער האַק פֿאַר מיר?"
  
  
  - איין מינוט, ביטע.
  
  
  דאָס וואָרט "האַק", ע"ה, איז געווען דער הויפּט קאָנטאַקט וואָרט, דער ערשטער שריט, אָבער דאָס וואָרט קען דערשייַנען דורך צופאַל.
  
  
  רויק זכר קול: "איך בין זיכער מיר האָבן אַלץ איר ווילן אין אונדזער טעקעס, האר. וואָס שלאַכט האַק זענט איר אינטערעסירט אין?
  
  
  ״לינק ע פו ן צפון , פו ן דע ר מיטע ר צײ ט פו ן דע ר סאגע״ . דאָס איז געווען אַ באַשטעטיקונג קאָד וואָס פּרוווד אַז איך בין אַן אַקס אַגענט און דערציילט אים וואָס אַגענט: N3. אבער איך קען זיין אַ ימפּאָוזער.
  
  
  "אָ יאָ," האט געזאגט אַ רויק קול. "וועלכער מלך איז דער ערשטער?"
  
  
  ― האלב שװאַרץ ― זאָג איך.
  
  
  בלויז די פאַקטיש N3 געוואוסט דעם לעצטע קאָד. עס קען זיין געצווונגען אויס פון מיר דורך פּייַניקונג, אָבער אין יעדער טראַנסאַקטיאָן איך געהאט צו נעמען ריזיקירן. אויב א שווינדלער האט פרובירט זיך פארבינדן מיט טעלעפאן, איז די ערגסטע זאך געווען אז AH קען פארלירן איר לאנדאנער קאמיוניקאציע צענטער. דערנאָך די קאָנטאַקט קאָודז האט צו זיין געביטן.
  
  
  עס איז געווען אַ סעריע פון קליקס ווען איך איז געווען קאָננעקטעד צו די AX נעץ. דא ן הא ט זי ך אויסגעקלונגען א קאלטע , שטרענגע ר שטימע : ״דו ר בים ט אי ן לאנדאן , נ 3 . פארוואס?'
  
  
  גלאַט, נאַסאַל קול: כאָק זיך. איך בין געווען בייז, אָבער דער כּעס האָט זיך כּמעט גלײך איבערגעגעבן צו אַ שאַרפֿע, טרוקענע יאָגעניש, װאָס האָט מיך געמאַכט פֿאַרשטײן, אַז האַק װיל עפּעס ערנסט, וויכטיק און שווער.
  
  
  'פארגעסן עס. איר קענען דערקלערן דעם שפּעטער. דיין רופן איז דיטעקטאַד. אין זעקס מינוט אַ מאַשין וועט קומען פֿאַר איר. קום תיכף.
  
  
  ד י ארבע ט הא ט געמוז ט זײ ן װיכטיק . כאָק האָט גענוצט מיין נ 3 נומער און אַליין געענטפערט דעם רוף פון אַ פּייַפאָון, אָן ינטערמידיעריז אָדער סקראַמבערז פון מיין טייל.
  
  
  איך האב געפרעגט. - וואו?
  
  
  ער האט שוין געהאט אויפגעהאנגען. האקן רעדט נישט אויף דער אפענער ליניע לאנג. ער זיצט, קורץ און דין, אין זײַן באַשיידענער וואַשינגטאָן ביוראָ, בכוח צו קאָנטראָלירן די ספעיס סטאַנציע מיט אַ וואָרט. אבער איך קען נישט פינף מענטשן אַרויס אַקס און די סוד דינסט קען אים אָדער ווייסט אַז ער עקזיסטירט.
  
  
  איך בין ארויס פון טעלעפאן בוידעם, סקווינט צו זען צי ס'איז דא עפעס אומגעוויינטלעך אויף דער גאס. עס איז גאָרנישט אין די נעפּל און העל לייץ פון סאָהאָ. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. נאָך צוויי מינוט. דאָרט איז זי געווען, מיט פֿינף סעקונדעס פֿריִער: אַ קליינע גרויע מאַשין מיט אַ שטילן דרייווער. איך בין אריין.
  
  
  א שעה שפעטער בין איך געשטאנען אויף דער וויסטסטער סטאנוועי פון אן אלטער, וויד-באדעקטער ראף באזע. עס איז געווען קיין מאַשין און איך איז געווען אַליין אויף אַ ראַף באַזע איך קען נישט וויסן. אפֿשר האָנטאָן, געגעבן די פלאַטנאַס אַרום אים, אָדער אפֿשר טהעטפאָרד.
  
  
  איך האב געהערט דעם עראפלאן צוקומען נאך איידער איך האב עס געזען. איך האב נישט ערווארטעט קיין עראפלאן אין א וויסט פעלד ביינאכט. אָבער ער האָט אַראָפּגענידערט, געפירט בלויז דורך זיין אייגענע לאַנדינג לייץ. ראַנגער פון ראַף. כאָק האט קאָנטאַקטן אומעטום.
  
  
  "אנטשולדיגט," איך געזאגט צו די פּילאָט.
  
  
  ער האט געהאט א ברייטע וואנצעס, אבער ער איז געווען גרוי און געהאט מער אינטעליגענץ אין די אויגן ווי רוב לופט-פארס בחורים. א מענטש וואס קען זיך אמאל פרעגן עטליכע פראגעס. דאָס מאָל האָט ער מיר פּשוט געמאָלדן אז איך זאָל זיך בארדירן און זיך ארויסדרייען איידער איך בין רעכט און באמת געזעסן.
  
  
  "זיי דאַרפֿן עמעצער וואָס קען לאַנד דאָ אָן ערד שורות אָדער לייץ," ער האט געזאגט. "עס זענען נישט פילע פון אונדז לינקס."
  
  
  ער האט זיך אויסגעדרייט צו קוקן אויף מיר. "איר מוזט כאטש אפשטעלן די דריטע וועלט קריג."
  
  
  "לפּחות," איך געזאגט.
  
  
  ע ר הא ט שוי ן געשמײכל ט או ן צורי ק אריבערגעפיר ט דא ס גערגל . אי ך הא ב זי ך געפיל ט װ י א מענטש , װא ס לויפ ט בלינדע ר צ ו א שטײנערנע ר װאנט . אבער דער אלטער ראף האט געקענט זיין געגנט. ער האט דאָס לייכט און דעמאָלט געפלויגן מערב. ער האט נישט געזאגט נאך קײן װארט און איך בין אײנגעשלאפן.
  
  
  ס'איז שוין געווען ליכטיג ווען עמעצנס הענט האבן מיך אויפגעוועקט. מי ר זײנע ן געלאנדע ן אויפ ן קלײנע ם לופטפעלד , ארומגערינגל ט מי ט הויכע , נאקעט ע בוימע ר או ן שנײ־באדעקט ע פעלדער . אין דער ווײַטנס זײַנען געווען הויכע געבײַעס, און די לאַנדשאַפֿט האָט מיר אויסגעזען באַקאַנט.
  
  
  דער מאַשין גליטשן אין מיין ריכטונג געקוקט נאָך מער באַקאַנט: אַ שוואַרץ קאַדילאַק מיט אַ מאַרילאַנד דערלויבעניש טעלער. איך בין צוריקגעקומען קיין אמעריקע און געווען נעבן וואשינגטאן. דאס וועט זיין זייער שווער און זייער וויכטיק אַרבעט.
  
  
  כאָק טוט נישט אָפט ברענגען מיר היים אַזוי פּלוצלינג, און קיינמאָל צו וואַשינגטאָן ווען ער קענען מאַכן די זאכן רעכט. איך בין קילמאַסטער נומער איין, געזונט באַצאָלט און ינדיספּענסאַבאַל, אָבער קיין איינער לייקס צו אַרייַנלאָזן אַז איך עקסיסטירן, ספּעציעל זיי אין וואַשינגטאָן. געווענליך, ווען ער וויל מיט מיר רעדען, קומט האק צו מיר אין עפעס א ווינקל פון דער וועלט. ער קאָנטאַקט מיר דאָרט אָדער קומט צו מיר, אָבער פּרוּווט נישט צו ריזיקירן ווער עס יז צו פאַרבינדן מיר מיט ע"ה אָדער אפילו וואַשינגטאָן.
  
  
  אַזוי זיי פארמאכט די קערטאַנז אויף די קאַדיללאַק ווען מיר לינקס דער אַעראָפּאָרט און כעדאַד צו פּאָטאָמאַק. עס איז געווען נאָרמאַל ווי ווייַט ווי איך איז געווען זארגן. איך טאָן ניט ווי וואַשינגטאָן אָדער קיין אנדערע הויפּטשטאָט. פאליטיקער און סטעיטמען וואוינען אין נאציאנאלע הויפטשטאט און נאך א וויילע ווילן אלע פאליטיקאנטן און סטעיטמען שפילן מלך. רובֿ פון זיי אָנהייבן צו טראַכטן אַז זיי זענען מלכים. זיי שניידן די קעפ פון יעדן וואס איז נישט מסכים מיט זיי ווייל זיי ווייסן וואס איז בעסט און וואס מען דארף טאן לטובת פשוטע מענטשן.
  
  
  אבער איך האב נישט אינטערעסירט אין פאליטיק, און איך האב נאכאמאל געטראכט פארוואס האק האט מיר געלאזט קומען קיין וואשינגטאן. ע ר װאל ט דא ם נא ר געטא ן אוי ף נויטיק , װע ן ע ר װאל ט מי ר ניש ט געקענ ט טרעפ ן ערגעץ־װו ט װײט . ד י ארבע ט הא ט געמוז ט זײ ן אזו י װיכטיק , אז א פריאריטעט , א ז אפיל ו הא ק הא ט ניש ט געהא ט קײ ן אבסאלוט ע אויטאריטעט . וועלכער עס איז געווען, ער זאָל האָבן געווען אין דירעקט קאָנטאַקט מיט די עלטער הארן צו ענטפֿערן יעדער קשיא איך קען פרעגן.
  
  
  דעם אַרבעט וועט אָנהייבן פֿון די שפּיץ.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  מען האט מיך ארויסגעשטופט פון קאדילאק אין א געסל און אין א גרויסן אנאנימער גרויער געביידע. דער ליפט האט אונדז גענומען בייַ מינדסטער דרייַ פלאָרז ונטער דער ערשטער שטאָק. דאר ט האב ן ז ײ מי ך ארײנגעלײג ט אי ן א קלײנע ם אפענע ם װאנע ן װא ס אי ז געשטאנע ן אוי ף רעלסן . און אַליין אין דעם מאַשין בין איך פאַרשווונדן אין אַ שמאָלן טונעל.
  
  
  קיינער האט נישט גערעדט צו מיר, און עס איז געווען קלאָר אַז איך זאָל נישט וויסן ווו איך גיי. אָבער איך וואָלט נישט האָבן סערווייווד ווי קילמאַסטער אַזוי לאַנג אָן גענומען אַלע פּריקאָשאַן מעגלעך. קיינער האט עס נישט פארדעכטיגט, אפילו נישט האקן, ווי ווייט איך האב געוואוסט, אבער דעם טונעל האב איך שוין לאנג צוריק אויסגעפארשט ווען מען האט מיך ערשט געבראכט אהער. איך האב געוואוסט וואו איך בין און וואו איך גיי. איך בין געפארן צוזאמען מיט דער וועלט'ס מערסט געהיימע מיניאטור באן, אריבער צו א סעריע באמבע שעלטערס אונטער א ריזיגן ווייס הויז אויף א ברייטער עוועניו.
  
  
  דער װאגן האט זיך אפגעשטעלט בײ א שװאך־באלויכטן שמאלן פלאטפארמע. פאר מיר איז געװען א שטילע גרויע טיר. איך האב געפרואווט די טיר, זי איז נישט געווען פארשפארט. אי ך בי ן ארײ ן אי ן א גרויע ר צימער , מי ט א שטאל ן טיש , דרײ ע שטולן , צװ ײ סאפע ן או ן קײ ן זעלביקע ר ארויסגאנג . כאָק איז געזעסן בײַם שטאָלן טיש: דוד האָק, ניו־יאָרק, קאָפּ פֿון דער וויסנשאַפֿטלעכער אַקאַדעמיע, מײַן באַלעבאָס. און דאָס איז אַלע איך געוואוסט וועגן אים. אין דעם אַכטונג, איך געוואוסט מער וועגן אים ווי רובֿ. צי ער האט געהאט א פארגאנגענהייט, א שטוב, א פאמיליע, צי ער האט אפילו הנאה געהאט מיט עפעס אויסער דער ארבעט, האב איך נישט געוואוסט.
  
  
  "דערציילט מיר וועגן לאָנדאָן," ער בילן בייַ מיר, זיין פלאַך, נאַסאַל קול ווי טויטלעך און בייז ווי אַ קאָבראַ.
  
  
  ער איז אַ קליין מענטש מיט אַ געלעכטער וואָס קלינגט ווי אַ ביקס ווען ער לאַפט און אַ סאַרדאַניק שמייכל ווען ער שמייכלט. איצ ט הא ט ע ר ניש ט געטא ן אי ן ד י אנדער ע . ער האט א קוק געטאן אויף מיר. ער האט געטראגן די זעלבע טוויד רעקל און גרוי הויזן ווי שטענדיק. ער האָט מיט זיי אַ שאַפע פול, אַלץ איז די זעלבע.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אלײן , אי ן גרוים ן צימער , אבע ר אי ן װירקלעכקײ ט אי ז ניש ט געװע ן אזוי . דער רויטער טעלעפאן איז געזעםן אויפן שטאלטן טיש א פאר אינטשעס פון אים.
  
  
  "נאָך דעם וואָס איך האָב געענדיקט מיין 'סדר' אין דער מדבר," האָב איך געזאָגט, "איך האָב מורא געהאַט צו ווערן באמערקט. אַזוי איך גענומען מאַרשרוט פיר צו לאָנדאָן נאָר צו זיין אויף דער זיכער זייַט.
  
  
  עס איז קוים געווען זינען ווי אַן אַנטשולדיקן, אַזוי איך געווארט פֿאַר אים צו ופרייַסן. דאָס איז נישט געשען. אַנשטאָט דעם האָט ער זיך געפֿילט מיטן רויטן טעלעפֿאָן, און זײַנע אויגן האָבן מיר געזאָגט, אַז ער טראַכט טאַקע נישט וועגן וואָס איך טו אין לאָנדאָן. זײנ ע געדאנקע ן זײנע ן געװע ן פארנומע ן מי ט דע ר ארבעט , װא ם ע ר הא ט מי ר געהײס ן איבערצוגעבן , או ן דע ר פינקלע ר אי ן זײנ ע אויג ן הא ט מי ר געזאגט , א ז ס׳אי ז א גרוים ע ארבעט . כאָק לעבט פֿאַר זיין אַרבעט. איך האב אים קיינמאל נישט געזען רוען, קיינמאל נישט געהערט ווי אים רוען. דאָס איינציקע וואָס מאַכט אים טאַקע אָנצינדן, איז אַז זיין אַח אַמט איז ווערט זיין צייט און זיין “קינד”.
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט. "פאָרלייגן דיין באַריכט שפּעטער."
  
  
  כ׳האב אפגעאטעמט א זיפץ. דאָס מאָל עס קען זיין אויף די ברעג. גיכער אָדער שפּעטער ער וואָלט געפֿינען אויס אַז Deirdre Cabot איז געווען אין לאָנדאָן און עס וואָלט בינדן אַלץ צוזאַמען. עס איז אים געווען אַ צווייטע נאַטור. אבער איצט האט ער אנגעצונדן אײנעם פון זײנע שמוציקע ציגארן און װידער געשפילט מיטן רויטן טעלעפאן.
  
  
  "זיצט זיך, ניק," האָט ער געזאָגט.
  
  
  ווען איך האב זיך געזעצט, האב איך איינגעזען אז דאס מאל איז דא עפעס גאר אנדערש. ע ר אי ז געװע ן אומגעדולדיג . יא , זײנ ע אויג ן האב ן געשײנ ט מי ט רײד . אבע ר אי ן דע ר זעלבע ר צײ ט אי ז ע ר געװע ן פארנומען , כמע ט כעס , או ן ניש ט געטראכט . עס איז געווען עפּעס וועגן דעם נייַ "סדר" וואָס ער האט נישט ווי. איך האב אנגעצונדן איינע פון די גאלדענע ציגארעטן און זיך אוועקגעזעצט.
  
  
  "איר האָט קיינמאָל געווען אין מאָזאַמביק," האָט האַק געזאָגט. ― איר גײט אַהין אין צװײ שעה.
  
  
  "איך דאַרפֿן צו באַרשט זיך מיט מיין פּאָרטוגעזיש און סוואַהילי," איך געזאגט. "אפֿשר צו סוואַזילאַנד און אפֿשר אפילו צו דרום אפריקע," האָט האָק ווייטער ווײַטער, ווי ער וואָלט נישט געהערט מיין באַמערקונג. ער האָט אַ קוק געטאָן און געקײַשט דעם עק פֿון זײַן ביליקן ציגאַר. — יידל מצב.
  
  
  "מיר וועלן באַקומען עפּעס אַנדערש אַמאָל," איך טשאַקאַלד.
  
  
  "עס איז נישט אַזוי מאָדנע," דער אַלט מענטש באַרקט בייַ מיר. "איך האב נאך נישט פארגעסן לאנדאן."
  
  
  איך האָב ווייטער געמאַכט און איך האָב אויך געטאָן”.
  
  
  כאָק האָט נישט ליב אַז מען ליגט. איך האב געווארט אויף דעם קלאפ. ער איז נישט געקומען. באלד האב איך אויפגעהערט שמייכלען. עס איז געווען א שלעכטער סימן אז ער האט נישט געענטפערט. האקן האט געהאט א פראבלעם און עס האט עפעס צו טאן מיט ע"ה אליין. עס איז געווען צייט צו זיין ערנסט.
  
  
  "וואָס זאָל איך טאָן אין מאָזאַמביק?" — האב איך שטיל געפרעגט.
  
  
  האקן האט געקױגן א ציגאר און געשפילט מיט א רויטער טעלעפאן־שנור. "ליסבאָן און קאַפּע טאַון כאָשעד אַ הויפּט אויפֿשטאַנד אין זולו געביטן צוזאמען די גרענעץ."
  
  
  מיין רוקנביין אנגעהויבן צו בייַסעניש. זולו! איך האב געטראכט וועגן דעם טויטן שיסער אין לאנדאן און מארק טשאַקא. קען דער שיסער געווען נאך מיר און נישט דירדר? נא ך אײדע ר אי ך הא ב געוװסט , אי ז געװע ן ארבע ט פארבונד ן מי ט ד י זולוס . †
  
  
  "דרום אפריקע איז גאַנץ אַדעפּט אין פּרעווענטינג ופשטאַנד," איך געזאגט. "און עס זענען נאָך ווייניק מאָזאַמביקאַן ריבעלז."
  
  
  "ווייַל קאַפּע טאַון האט שטענדיק געראטן צו האַלטן די שוואַרץ מערהייט אפגעזונדערט און אונטער קאָנטראָל," האָט Hawke געזאָגט. אָבער ווייַל די שוואַרץ אין מאָזאַמביק האָבן קיינמאָל געהאט געלט, שטיצן, אָדער יקספּיריאַנסט פירער. איצט זעט אויס, אַז אין מאָזאַמביק איז פֿאַראַן אַ נײַע פירערשאַפט, און טאָמער האָט קאַפּע טאַון געמאַכט אַ טעות אין איר פּאָליטיק פֿון "היימלאַנדס", "באַנטוסטאַנס" אָדער אַנדערע פּרעכטיקע נעמען פֿאַר קאָנצענטראַציע־לאַגערן. די כאָומלאַנד פון די זולוס איז צוזאמען אָדער נאָענט צו די געמארקן פון מאָזאַמביק און סוואַזילאַנד.
  
  
  האקן האט געשװיגן און געזויגן זײן ציגאר. "וואָס טאַקע אַלאַרמס זיי איז אַז זיי טראַכטן סוואַזיס זענען ינוואַלווד. דאָס מאכט די אינטערנאַציאָנאַלע סיטואַציע פּאַטענטשאַלי יקספּלאָוסיוו, וואָס איז פּונקט וואָס די פרייהייט פייטערז ווילן. עס גיט זיי אויך אַ אָפּדאַך פֿאַר טריינינג, מאָובאַלאַזיישאַן און באַשיצן, וואָס די שוואַרץ קיינמאָל האָבן דאָרט."
  
  
  — סװאזילאנד ? ― זאָג איך, שאָקל מיטן קאָפּ. "זינט זעלבסטשטענדיקייט, סוואַזי זענען אָפענגיק אויף פרעמד אינטערעסן, ספּעציעל די פון דרום אפריקע און פּאָרטוגאַל. דער אַלטער מלך סאָבהוזאַ וועט נישט האָבן קיין פּראָבלעם מיט זיי.
  
  
  "ער קען נישט קענען צו קאָנטראָלירן זיין מענטשן, ניק," האָט כאָק געזאָגט גרימלי. "ער האט אַ פּלאַץ פון הייס-טעמפּערד יונג פייטערז אין סוואַזילאַנד. אפילו אָרגאַניזירט אָפּאָזיציע. אבער געדענק אז ער איז דאך א באנטו ראשי. איצט וויל ער ליסבאָן און קאַפּע טאַון, אָבער ער וועט נישט אַנטקעגנשטעלנ זיך אַז אַן אומאָפּהענגיק מאָזאַמביק און זולולאַנד וועט זיך איינשליסן אין סוואַזילאַנד. דאָס וואָלט האָבן שטעלן אים אין אַ שטארקער שטעלע קעגן דרום אפריקע און טאָמער אפילו איזאָלירט דרום אפריקע אין די סוף. עס איז אַ פּאַנבאַנטוב באַוועגונג וואָס מיר זענען זייער אַווער פון. און די סוואַזי און זולוס זענען נאָך נענטער צו יעדער אנדערער, ווייַל עס זענען סוואַזיס אין דרום אפריקע. זיי זענען געשטאנען אַקסל צו אַקסל צוויי הונדערט יאָר. זיי האָבן זיך לאַנג געקעמפט איינער מיטן אַנדערן, אָבער איצט קעמפן זיי זיך נישט מיט זיך”.
  
  
  האקן ס ציגאר איז ארויס. ע ר הא ט זי ך אפגעשטעלט , א ז ע ם װידע ר צוצינדן . ער האט זיך געצויגן ביז דער ציגאר האט װידער געפלאקערט און געדיכטע רויך האט אנגעפילט דאס צימער.
  
  
  "די זולו, די סוואַזי, די שאַנגאַן און אַ בינטל פון נדעבעלע האָבן לעסאָף געגרינדעט אַן אָרגאַניזאַציע: סליפּינג לייב," האָט האָקע געזאָגט, קוקנדיק אויף מיר. "טשוקי ס צייכן. זיי האָבן אַ דעוויז: פֿאַראייניקטע אַססעגאַי. דאָס וואָרט מיטל שפּיז צווישן די זולו, סיסוואַטי און נדעבעלע און ינדיקייץ זייער פּראָסט אָריגין און אינטערעסן. און יעצט האבן זיי א געמיינזאמער פלאן: א מרידה אזוי גרויס, אז אפילו אויב עס וועט אויספאלן, וועלן די ווייסע דארט מאכן אזא בלוט-באד, אז די יו-ען און די גרויסע מאכטן וועלן זיך מוזן אריינמישן. זיי טראַכטן זיי קענען ענשור די זעלבסטשטענדיקייט פון מאָזאַמביק און זולולאַנד.
  
  
  עס איז געווען אַ לאַדזשיקאַל פּלאַן. איך האב געזען טיקעטס, פעלדער, בערג און דזשאַנגגאַלז דריפּן שוין פון באַנטו בלוט, און ביי די יו.ען. האָבן די גרויסע כוחות זיך גענומען צד. דרום אפריקע און פּאָרטוגאַל וואָלט זיין געשלאגן רעכט צו דער נשמה. אבער ס'איז אויך געווען א פלאן וואס האט פארלאנגט א גיהנום פון פירערשאפט צו האלטן די אלע באנטוס צוזאמען. מענטשן וואָלט שטאַרבן זייַט ביי זייַט אין גרויס נומערן, אָבער אַליין עס איז שווער צו פילן ווי איר שטאַרבן פֿאַר אַ סיבה. ע ס װאל ט אוי ך געדארפ ט באקאנ ט או ן געלט , ארגאניזאצי ע או ן א גענו ג ארמ ײ צ ו פארזיכער ן א ז ד י פרײהײ ט קעמפע ר װער ן ניש ט גלײ ך אונטערדריקט .
  
  
  איך האב געפרעגט. ― װאָס װעל איך דאָרטן טאָן?
  
  
  האקן האט נישט געענטפערט תיכף. ער האט גענומען א נערװעז שלעפ אויף זײן ציגאר. װא ס ס׳אי ז אי ם געװע ן צרה , אי ז געקומע ן נעענטע ר צ ו דע ר אויבערפלאך .
  
  
  "טרויעריק, קויכעס מענטשן קענען נישט אַנטוויקלען אַזאַ אַ פּלאַן אַליין, נ 3," דער אַלט מענטש האט פּאַמעלעך. "איינער פון די שליסל סיבות איז אַ גרויס נייַ קראַפט פון ווייַס מערסאַנעריז וואָס אַרבעטן אין מאָזאַמביק. מיר ווייסן נישט ווער דער קאפיטאן איז. אבער ווער עס איז, ער איז גוט. ער האט אויך די צוגעלייגט מייַלע פון זיין אַ הויך-ראַנגקינג קאָנטאַקט אין די מאָזאַמביקאַן רעגירונג. ”
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן פֿאַרשטיין די סיטואַציע.
  
  
  'ווי הויך?'
  
  
  "זייער הויך," האָט האָק געזאָגט. “דירעקט אונטער דעם קאָלאָניאַל גענעראל. פרייהייט קעמפער וויסן אַלץ וואָס די מאָזאַמביקאַן רעגירונג פּלאַנירט איידער זי ימפּלאַמענאַד איר פּלאַנז. די מערסענאַריעס שלאָגן די קאָלאָניאַל טרופּס ווידער און ווידער."
  
  
  ― װײסן זײ, װער דאָס איז?
  
  
  "זיי נעראָוד עס צו דרייַ," האָט האָק געזאָגט. "און ניט מער ווי דריי." ער האט גערויכערט. "געפֿינען דאָס און טייטן דעם מענטש פֿאַר זיי."
  
  
  פייַן. דאס איז נישט געווען קיין נייע סיטואציע, און דאס איז אויך געווען מיין ארבעט. איך האָב דאָס געטאָן פריער, פֿאַר פילע רעגירונגס וואָס וואַשינגטאָן געוואלט צו זיין פרענדז מיט.
  
  
  פרעג איך: פארוואס האבן זיי אונז צוגעצויגן? פארוואס טאָן זיי נישט טאָן עס זיך."
  
  
  "ווייַל זיי טראַכטן זיי קענען נישט זאָגן וואָס פון די דריי דאָס איז," האָט האָק געזאָגט. "און וואָס קענען מיר טאָן."
  
  
  עס איז געווען עפּעס אין די וועג ער גערעדט וואָס האט מיר קוקן בייַ אים. זײַן ציגאַר איז װידער אױסגעגאַנגען, און דער װעג, װאָס ער האָט אים געקײַכט אָן אַ קוק אויף מיר, האָט מיך געכאַפּט, אַז מיר זײַנען געקומען צו דעם, װאָס ער שטערט אים. עס איז געווען אַ שוועריקייט און איך געוואלט צו וויסן וואָס עס איז.
  
  
  "פארוואס טאָן זיי טראַכטן מיר קענען טאָן עס בעסער ווי זיי קענען?"
  
  
  האקן האט צעטרעטן דעם ציגאר אין אאש־בעגל און א בראך געקוקט אויף די איבערבלייבענישן. "ווייַל זיי וויסן מיר געארבעט מיט די ריבעלז."
  
  
  אזוי. איך לאָזן אים גיין פאָרויס און געמאכט עס אַלע קלאָר. אבער איך טאָוטאַלי געזען עס. וואשינגטאן האט געשפילט ביידע זייטן, ווארטן צו זען ווער וועט געווינען. און ווער עס וויל, וואשינגטאן וועט זיין דער דיין געבורסטאָג יינגל. ערשט איצט איז פּלוצעם אָנגעקומען דער מאָמענט פון אמת. די פליגל סקרוז זענען טייטאַנד און וואַשינגטאָן האט צו קלייַבן.
  
  
  “מיר האָבן געשיקט וועפּאַנז און געלט צו מאָזאַמביקאַן פרייהייט קעמפער און די זולו גרופּע סליפּינג ליאָן. אונטער די טיש, פון קורס, מיט די הילף פון דעקן. אבער מיר האבן עס. מי ר האב ן געהאלפ ן סיבהוז ע או ן סװאזי . איצט קאַפּע טאַון און פּאָרטוגאַל האָבן אונדז געזאָגט אַז זיי וויסן וועגן אים און הירינג אונדז.
  
  
  איצט איך געוואוסט אַלץ. 'אז עס איז געווען אַה וואס געהאָלפֿן די ריבעלז אַנדערקאַווער?
  
  
  האק האט א ניד געטאן. "וואשינגטאן דאַרף ליסבאָן און קאַפּע טאַון מער ווי די רעבעלן רעכט איצט."
  
  
  "און די ריבעלן זענען ניטאָ," איך צוגעגעבן.
  
  
  האקן האט װידער א ניד געטאן. ער האט ניט געקוקט אויף מיר, און איך געוואוסט וואָס איז געווען לעסאָף אַרן אים איז די נאַטור פון די גאנצע שמוציק אָפּעראַציע.
  
  
  "מיר קענען טאָן די אַרבעט," איך געזאגט, "און טייטן דעם בונטאַר." ווייל מיר האבן געארבעט מיט די מורדים. מיר האָבן קאָנטאַקט און זיי צוטרוי אונדז. ליסבאָן און קאַפּע טאַון וועלן נוצן אונדזער הילף צו די ריבעלז, וואָס לאָזן אונדז צו צעשטערן זיי. יאַמי.'
  
  
  האק האט מיר א קוק געטאן.
  
  
  "די ריבעלז זענען אויך געקומען צו די אַק," איך געזאגט. "אויב מיר טייטן דעם סעאָ, די פרייהייט פייטערז וועלן וויסן ווער, ווי און וואָס."
  
  
  האקן האט געשוואוירן. ― אַ קללה. וואַשן פינף יאָר אַרבעט אין די קלאָזעט און גיין צו גענעם! קרימינאַל אָפּפאַל. עס וועט נעמען אונדז יאָרן צו אָנהייבן פֿון דעם און בויען עפּעס נייַ. עס איז נאַריש און יניפעקטיוו.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "אָבער מיר טאָן דאָס?"
  
  
  'צי מיר טאָן דאָס?' האק האט געבליצט. "מיר האָבן אָרדערס."
  
  
  "קיין לויאַלטי צו די ריבעלז וואָס מיר ינקעראַדזשד?"
  
  
  "מיר האָבן בלויז איין געטרייַשאַפט, די ערשטער און די לעצטע," האָט האָק באַרקט בייַ מיר.
  
  
  אונדזער פערזענלעכער אינטערעס, וואָס אַלץ דרייט זיך, האָב איך געטראַכט מיט איראָניע. "קען מיר דאָרט ראַטעווען אונדזער אַגענט?"
  
  
  האק האט א שמייכל געטאן און א שװײך געשמײכלט. "עס איז אַרויף צו איר, נ 3."
  
  
  עס איז געווען עפּעס אין די וועג ער האט עס. איך האב געקוקט אויף זײן דין סארקאסטישן פנים, אבער זײנע שארפע אלטע אויגן זײנען געװען דאס בילד פון תמימות. איך האב זיך נישט באקוועם געפילט.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווי צו טאָן דאָס?
  
  
  "דיין עראָפּלאַן גייט אַוועק אין אַ שעה און אַ האַלב," האָק האט טרוקן, איצט אַז עס איז געווען עטלעכע פּראַקטיש אַרבעט צו טאָן. "מיר מוזן צושטעלן עטלעכע געלט צו די ריבעלז. דער טראנספער וועט פארקומען וואו דער אינגוואוומא טייך אריבער די זוואזילאנד גרעניץ מיט זולולאנד. מען האט אפגעמאכט אז א געהיימע רעבעלן באאמטער וועט נעמען דאס געלט. אויב ער אויס, איר וועט טייטן אים.
  
  
  "איז עס אַ באַזונדער אופֿן איר בעסער וועלן?" — האב איך טרויעריק געפרעגט.
  
  
  'עפּעס איר ווילן. דאָס מאָל, קיין סאַטאַלטיז זענען פארלאנגט. אַמאָל דאָס איז געשען, וועט אַלע גענעם זיך אויסברעכן, ”האָט דער אַלטער געזאָגט קורץ. "איר אַרבעט מיט אונדזער היגע אַגענט דאָרט, מיט די ריבעלז." זי וועט באַגלייטן איר צו די קאָנטאַקט פונט.
  
  
  זי! למעשה האב איך שוין געוואוסט, און דאס האט מסביר געווען וואס איז מאדנע ווען האק האט מיר געזאגט אז עס איז אויף מיר צו ראטעווען אונזער אגענט. אזוי האט דער אלטער פוקס געוואוסט. ער האָט געוואוסט וועגן מיר און Deirdre Cabot, און מיסטאָמע פֿאַר יאָרן. איך בין טאַקע נישט איבערראַשט געוואָרן, אַזוי פיל האָט ער נישט פאַרלוירן. איך האב געשמײכלט. כאָק ניט.
  
  
  "איר וועט אַרבעטן, N3, און נישט שפּילן. עס איז קלאר?
  
  
  "ווי לאַנג האָבן איר וויסן וועגן N15 און מיר?"
  
  
  זײנ ע ליפ ן האב ן זי ך געבויג ן אי ן א פארװײלטע , שפאצענדיק ן שמייכל . - פון די אָנהייב, אַוודאי.
  
  
  — פארוואס האסטו אונז נישט אפגעשטעלט?
  
  
  "איר האָט געדאַרפט אַ דיסטראַקציע, און דו ביסט געווען זייער אָפּגעהיט," האָט דער אַלטער געלאַכט. "ווי לאנג ווי דו האסט געמיינט אז דו האסט מיך געמאכט א וויץ, וואלט איר ווייטער געהאלטען די געהעריגע באהעלטעניש און נישט געשטעלט קיין סכנה." ער האט זיך צוגעבויגן און אנגעצונדן נאך א ציגאר. — אזוי לאנג ווי דו האסט גענוג געארבייט מיך צו פארפירן, וואלט קיינער אנדערש דיך נישט באמערקט.
  
  
  דערפאר האט ער אונז געמאכט אז ער ווייסט נישט און האט כמעט די גאנצע צייט געקוקט איבער אונזער אקסעלע. כ׳האב גײםטיק געשאלטן. איך װאָלט אים מסתּמא אַ סך פֿאַרגעניגן. זײ ן סארדענישן שמייכל האט זיך פארשפרײט.
  
  
  — זעט אויס ווי א פרוי, ניין?
  
  
  עס איז ווי בריליאַנט ווי עס איז עפעקטיוו, און רובֿ פון די צייט איך בין צופרידן מיט אים. איך וויל אז ער זאל בלייבן הינטער מיר. אָבער אפילו האַווקע ווייסט ניט שטענדיק אַלץ, און ער איז געווען זייער זארגן ווען איך דערציילט אים וועגן דעם שיסער אין לאָנדאָן. ער האט זיך שארף צוגעבויגן.
  
  
  "טשוקי צייכן? דאָס מיינט אַז זיי האַלטן אַן אויג אויף N15, און די ריבעלז כאָשעד אונדז.
  
  
  עמעצער אין דער מאָזאַמביקאַן רעגירונג קען האָבן אויסגעגאסן די בינז. ” האקן האט געטראכט. "סייַדן דעם זולו איז געווען אַ טאָפּל אַגענט." און די פּאָרטוגעזיש פּרובירן צו מאַכן זיכער אַז מיר פאַרענדיקן די אַרבעט.
  
  
  אפשר, האב איך געזאגט. "אפֿשר טאָן זיי ניט צוטרוי N15, מורא אַז עס איז געווארן צו געטרייַ צו די ריבעלז."
  
  
  "גיי אַהין און זיין אָפּגעהיט," האָט האָק באַרקט. "אויב איר טראַכטן זיי זען רעכט דורך די N15 שפּיל, טאָן ניט נוצן עס. נאָר ווי לעקעכל.
  
  
  איך וועק זיך אויף. כאָק האָט זיך דערגרייכט צום רויטן טעלעפֿאָן, כּדי צו באַריכטן אונדזער באַגעגעניש. ער האט זיך אפגעשטעלט און געקוקט אויף מיר. מיר האָבן צו באַקומען דעם אָפיציר צו קילן אַראָפּ, איין וועג אָדער אנדערן. איר פֿאַרשטײט?'
  
  
  איך פארשטיי. אויב דיירדרע ווערט חושד, טאָמער זאָל איך נוצן דעם פאַקט און וואַרפן איר צו די ליאָנס. בלויז די אַרבעט איז וויכטיק, און עס האט צו זיין געטאן מיט קיין מיטל. מיינע אייגענע געפילן האט מען נישט געלאזט שפילן קיין ראלע.
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  די הויך בלאָנדע און איך שלאָגן עס אַוועק אויף די 747 פון לאָנדאָן צו קאַפּע טאַון ווען מיר געפונען אַז מיר זענען ביידע געגאנגען צו מבאַבאַנע. איר נאָמען איז געווען אסתר מאשלער. זי געארבעט פֿאַר אַ בעלגיאַן מיינינג פירמע און האט גענוג וויסן צו באַווייַזן עס, אַזוי איך האט קיין סיבה צו צווייפל איר. איך האב אבער געהאלטן אפען די אויגן, טיילווייז ווייל זי האט געהאט איינע פון די פולסטע און העכסטע בריסט וואס איך האב אמאל געזען. כ׳האב געװאלט װיסן, װי זײ זעען אויס אן די דאזיקע קלײדער.
  
  
  "איך טראַכטן מיר וועלן ביידע זען ווי עס גייט," זי דערציילט מיר צווישן קאַפּע טאַון און לאָרענגאָ מאַרקעז. "דו ביסט אַ כיינעוודיק מענטש, פרעדי."
  
  
  אין דער צייט, איך געווען פרעד מאָרס, אַן אינטערנאַציאָנאַלע הענדלער פון מיינינג עקוויפּמענט, ספּאָרצמאַן און גיריק גאַמבלער. עס איז געווען ווי גוט אַ דעקן ווי קיין פֿאַר יענע געגאנגען צו סוואַזילאַנד. די רויאַל זוואַזי האטעל איז איינער פון די נואַסט דעסטאַניישאַנז פֿאַר אַן אינטערנאַציאָנאַלע צונויפקום פון מענטשן.
  
  
  "דאס איז וואס איך בין טריינג צו זיין," איך דערציילט איר. זי איז געווען זייער אומשולדיק, כאטש פאליטיש.
  
  
  אין Lorengo Marques, אויף דעם ברעג פון מאָזאַמביק, מיר באָרדאַד אַ ליכט פלאַך וואָס גענומען אונדז צו מבאַבאַנע. די הויפטשטאט פון סוואזילאנד איז א "מעטראפאליע" פון ארום 18,000 מענטשן, וואו רוב אייראפעער וואוינען אויף לאנד קומען צו באזוכן זייערע גרויסע פארמס און מיינינג אפעראציעס. איך האט קיינמאָל געזען אים פריער און מאָמענטאַלי פארגעסן וועגן די בלאָנדע ווען מיר באַנק פֿאַר לאַנדינג.
  
  
  עס איז געווען שפּעט ווינטער אין אייראָפּע, אַזוי עס איז געווען פרי האַרבסט דאָ, און די מיקראָ-מעטראָפּאָליס גליטערד אין די קיל, קלאָר לופט פון די פּלאַטאָ. עס רימיינדיד מיר פון די באַסלינג שטאָט בייַ די פֿיס פון די קאָלאָראַדאָ בערג. ד י גרינע , א ױנגעלײטנדיק ע װײט ע הא ט זי ך אויסגעצויג ן אי ן אל ע זײט ן ארום , ארו ם פינ ף גאס ן פו ן מערסטנ ס װײס ע הײזער , פי ל מי ט רויט ע דעכער . עס זענען געווען אַכט אָדער נייַן זעקס- אָדער זיבן-סטאָרי וואָלקן-סקרייפּערז און קלאַסטערז פון ווייַס הייזער און נידעריק אַפּאַרטמאַנץ נעסטלעד אויף די שיפּוע צווישן טונקל גרין ביימער. סיטשוייטיד אין אַ פּליטקע, בוים-ליינד אָפֿן פּלאַץ, די קליין שטאָט איז געווען צעטיילט דורך אַ פאַרנומען פיר-ליין הויפּט גאַס וואָס געפירט צו אַ קייַלעכיק פּאַרק אויף איין זייַט און אַ שמוץ שאָסיי אויף די אנדערע. ע ס אי ז געװע ן , װ י ע ס אי ז פארלאז ט געװאר ן אי ן מדבר , אזו י אל ע גאס ן האב ן זי ך געעפנ ט אוי ף שמוץ־װעגן , װא ם האב ן זי ך ארומגעװיקל ט דור ך ד י אומענדלעכ ע ברײטע ן פו ן פלאטא .
  
  
  אויף דער ערד האב איך נאכאמאל אויפגעהויבן העסטער מאשל און מיר זענען צוזאמען דורכגעגאנגען מינהגים. א פּאָר קוקט שטענדיק מער אומשולדיק ווי אַ איין מענטש. סוואַזי מינהגים זענען גרינג און איך האט גאָרנישט צו זאָרג וועגן. די מבאבנע באאמטע האבן אפילו נישט געעפענט איינע פון מיינע צוויי טשעמאעס. עס איז נישט ווי זיי געפונען עפּעס. מייַן פערזענלעכע מכשירים זענען געזונט פאַרבאָרגן אין אַ ענג בלייַ אָפּטייל אויף די זייַט פון מיין טשעמאָדאַן אויב איך פליען געשעפט, און אַלע שווער זאכן קומען מיט פאַר-עריינדזשד שיפּינג.
  
  
  דער שמייכלענדיקער דרייווער האָט געוואַרט מיטן אויטאָ וואָס פרעד מאָרס האָט באַשטעלט פון לאנדאן. ער איז געווען יונג און ליב, אָבער נישט אונטערטעניק. א פרייער מענטש אין א פריי לאנד. ער האט געקוקט באשטעטיג אבער העפלעך אויף אסתּר מאשלערס פאַנטאַסטישע בריסט, ווען איך האָב איר צוגעהאָלפן אין אויטאָ. זי האט אים באדאנקט מיט א שמייכל און מיר מיט א לאנגזאם אנריר פון איר ברוסט און דיך ווען זי איז אריין. איך האב געהאפט אז זי האט נישט געהאט קיין אנדערע פלענער ווי א לאנגע לאנגע נאכט מיט א רייזע באגלייטער אוועק פון שטוב.
  
  
  דער רויאַל זוואַזי האטעל איז וועגן צוועלף קילאָמעטערס פון מבאַבאַנע און מיר האָבן צו קרייַז די באַסלינג שטאָט. אויטא ן האב ן אנגעפיל ט ד י הויפטשטא ט מי ט זײ ן אײנציקע ר טראפיק־ליכט , ד י אײנציק ע אי ן גאנצ ן לאנד , או ן ד י טראטואר ן אי ן דע ם זוניק ן אװנ ט זײנע ן געװע ן פו ל מי ט פארבײגײער ן או ן קויפערס . עס זענען געווען אייראפעער פון אַלע נאַשאַנאַליטיז, קיל דרום אפריקאנער, פּערקיאַל פּאָרטוגעזיש פון מאָזאַמביק און הונדערטער פון סוואַזיס אין אַ מאַטלי געמיש פון לייב און לעמפּערט סקינס. ברייטלי בונט שטאָף סקערץ מיט מערב דזשאַקיץ, ניילאָן סאַקס און בעאַדעד כעדבאַנדז, מערב כאַץ און רויט טוראַקאָו פעדערז דינאַטינג הויך סטאַטוס.
  
  
  דאָ אין מבאַבאַן זענען רייכע, פּראָ-מערבדיקע און פּאָליטיש שטאַרקע סוואַזי געווען פאַרנומען מיט דער אויפגאַבע פון טשאַלאַנדזשינג אַ האַלבן יאָרהונדערט פון אייראפעישער הערשאפט. אין די בושעס און פעלדער האבן נאך געלעבט די פשוטע מענטשן ווי זיי האבן אלעמאל געהאט, אבער ס'איז געווען א חילוק, באזונדערס מיט די שווארצע אין די ארומיקע מאָזאַמביק און דרום אפריקע. ז ײ זײנע ן נא ך געװע ן ארעמע ר או ן אנאלפאב ־ טע ר לויט ן אײראפעאיש ן פארשטאנד , אבע ר ניש ט אזו י ארעמע ר װ י פריער , או ן ניש ט אזו י אנאלפאפטאטן ; אויסערדעם, זיי האָבן ניט פיל זאָרגן וועגן אייראפעישע סטאַנדאַרדס. זייער קעניג האט זיי געפירט איבער פופציג יאר, און זיי האבן געקענט די מערב וועלט און מערבדיקע מנהגים. זיי פארשטאנען ווי צו אַרבעטן מיט אייראפעער און ווי צו נוצן זיי. אָבער זיי האָבן זיך מער ניט געבויגן אָדער געגלויבט אַז אייראָפּע קען פאָרשלאָגן עפּעס בעסער ווי זייער אייגענער לעבנסשטייגער. זיי ליב געהאט זייער וועג פון לעבן און געגאנגען מיט שטאָלץ. איך האָב זיך דערמאָנט אין האָקעס װערטער: דער מלך סאָבהוזאַ איז געװען אַ באַנטו, און ער װאָלט אים ניט געמאַכט אַ פֿרײַע באַנטוס װי שכנים.
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן דור ך א פעלד , װא ס הא ט געפינצטער ט מי ט גרינצי ק או ן געריגל ט אי ן א קיל ן הארבסט־אװנט . די בלאָנדע אסתּר מאַשלער האָט זיך צוגעלײגט אַקעגן מיר און איך האָב אַרײַנגעלעבט מײַן האַנט אין איר קלײד, גלעטנדיק אירע עלעגאַנטע בריסט. זי האט זיך נישט פארטיידיקט. עס האט צוגעזאגט צו זיין אן אינטערסאנטע נאכט, אבער מיין מיינונג איז געבליבן פלינק ווען איך האב איבערגעזוכט די לאנדשאפט ארום מיר און דעם וועג הינטער מיר. כ׳האב נישט געזען קײן חושד.
  
  
  די רויאַל זוואַזי איז נעסטלעד אויף אַ באַרג זייַט אין די שיידיד עזאָעלוויני וואַלי, סעראַונדאַד דורך הייס ספּרינגס, אַ שווימערייַ בעקן און אַכצן-שטעג גאָלף קאָרסאַז, פינקלען ווי אַ לוקסוס אַרומפאָרן שיף אויף די אָקעאַן. איך האָב געצאָלט דעם שאָפער, געמאַכט אַ אַפּוינטמאַנט און אין אַ שעה געמאַכט אַ אַפּוינטמאַנט מיט אסתּר מאַשלער אינעם סאַלאָן. אין מיין צימער האב איך אפגעוואשן די שטויב פון מיין לאנגער רייזע, אנגעטאן מיין טוקסיד און אנגערופן די פראנט שרייַבטיש פאר סיי וועלכע ענינים. אין דער מאָמענט עס זענען קיין. איך גלייך עס. קאָנטאַקט וועט קומען און איך וועל טייטן מיין קאָרבן, אָבער איך איז געווען אין ייַלן.
  
  
  איך געגאנגען אַראָפּ צו די באַר און שפּיל רומז. אונטע ר ד י עלעגאנט ע צאצקע ר שאנדעלע ר הא ט זי ך גארניש ט געװע ן װײטער , װ י ד י פלאט ע פו ן דרויס ן או ן ד י רונד ע סװאזיש ע כאטקעס . שפּעלטל מאשינען האבן געקלאפט און ביי די רולעט טישן האבן מיטגלידער פון דער אינטערנאציאנאלער עליט ארלנגעווארפן בונט טשיפּס אין דער שפּיל. איך האָב געפֿונען די שלאַנקע אסתּר מאַשלער װאַרטנדיק בײַם קאָונטער, באַגלייט פֿון אַ ציגעלע־שװאַזישן פּרינץ.
  
  
  דער פּרינץ האָט ניט צו גינציק רעאַגירט אויף מיין אָנקומען. ער האָט געטראָגן אַ אָנלייגן פון טשיפּס גרויס גענוג צו דערשטיקן אַ קראָקאָדיל אָדער ימפּאָנירן אַ בלאָנדע, אָבער ער געהאלטן אַפּיראַנסאַז. ער איז ניטאָ, אָבער נישט צו ווייַט, נאָר אַ ביסל סטולז אַוועק בייַ די אנדערע עק פון די באַר. איך האב אויף אים געהאלטן אן אויג.
  
  
  — הונגער אדער דאָרשט ? — האב איך געפרעגט העסטער.
  
  
  "דאָרשט," זי געזאגט.
  
  
  אונדזער געטראַנק איז געשווינד געדינט און זי האָט געקוקט איבער מיין אַקסל אויף די רולעט טישן.
  
  
  — האט זי געפרעגט. ― ביסט מאַזלדיק, פרעדי?
  
  
  'מאל.'
  
  
  "מיר וועלן זען," זי געזאגט.
  
  
  װײס און שװארץ האבן זיך אויםגעמישט בײ די רולעט־טישן, און מיט טוקסעדיקע קרופיערס האבן זיך גיך געגליטשט איבערן גרין לײװנט. די שנעלע פּאָרטוגעזישע פֿון מאָזאַמביק האָט געשפּילט גראַציעז, די פּרימע ענגלישע האָבן אָנגענומען נצחונות און מפּלות אָן זיך צו צעמישן, און דער שטאַרקער אפריקאנער האָט זיך רויִק געשפּילט מיט אַ טרויעריק פּנים. זיי האָבן רעפּריזענטיד די גאנצע ספּעקטרום פון גאַמבלערז, פון כאַרדקאָר גאַמבלערז וואָס געוועט הונדערטער אויף איין נומער צו לאָעט טוריס וואָס ריזיקירן עטלעכע ראַנדז, אַ סוואַזי מאַטבייע, אויף רויט אָדער שוואַרץ.
  
  
  איך שפּיל שטענדיק די זעלבע וועג: פינף און צוואנציק אויף רויט אָדער שוואַרץ, פּאָר אָדער אימפעריע, ביז איך פילן דעם טיש און די ראָד. עס איז גענוג צו מאַכן עס ווערט עס אָן ריזיקירן אַלץ איך האָבן. איך ווארט ביז איך פיל א געוויסע ריכטונג: איך זוך א סימן, א טעמפ, וואס שפילער רופן די "שטימונג" פונעם ראד. אַלע רעדער האָבן אַ זיכער שטימונג אין די אָוונט. זיי זענען געמאכט פון האָלץ, מעטאַל און פּלאַסטיק, וואָס טוישן דיפּענדינג אויף טעמפּעראַטור, הומידיטי, לובריקיישאַן און די האַנדלינג נוסח פון די באַזונדער הענדלער.
  
  
  אַזוי איך וואָטשט און געווארט, האַלטן זיך צוריק. אסת ר אי ז געװע ן פאנאטיש ע או ן עמאָציאָנעלע , איבערגעגעבענ ע או ן צוריקגעצויגענע . איך האב עס ליב געהאט. זי געוועט עטלעכע טשיפּס אויף עטלעכע נומערן, געשפילט מיט דער זעלביקער נומער פֿאַר אַ בשעת, און דעמאָלט ראַנדאַמלי געביטן די נומערן. זי האט א סך פארלוירן. איך האב באמערקט אז דער פרינץ מיט א ציגעלע איז ארויף צום טיש און קוקט אויף איר. װע ן ע ר הא ט אי ר געכאפ ט אי ן אויג , הא ט ע ר אנגעהויב ן שפיל ן גרויס , דרײסט , געװונע ן גרוי ס או ן גרוי ס פארלוירן . ער האט הויך געלאכט צו צוציען אויפמערקזאמקייט בכוונה. און שטענדיק מיט אַן אויג צו העסטער מאַשלער.
  
  
  זי האט ניט ווי צו באַמערקן.
  
  
  איך האָב געזען אַ בערלי דרום אפריקאנער נעמען אויף אַ שוואַרץ פּרינץ. דעמאָלט איך פּעלץ אַ זיכער ריכטונג פון די ראָד: עס פייווערד שוואַרץ און מאָדנע. איך האָב געהויבן די אַנטלייַען. א שעה שפּעטער איך וואַן אַ טויזנט דאָללאַרס. איצט האט עס אויסגעזען צוגעזאגט. איך איז געווען גרייט צו אַפּגרייד צו העכער פּייינג נומערן, אָבער איך האט נישט האָבן די געלעגנהייט. העסטער געוועט איר לעצטע צוויי טשיפּס אויף 27, פאַרפאַלן, און געקוקט אויף מיר.
  
  
  "דאָס איז אַלע פֿאַר הייַנט," זי געזאגט. "איך וויל מיט דיר טרינקען אין מיין צימער, פרעדי."
  
  
  גאַמבלינג איז גוט, אָבער געשלעכט איז בעסער. כאטש פאר מיר, בפרט ווען די פרוי איז אזוי צוציעל ווי אסתר מאשלער. אפילו איך קריג נישט קיין סך דירעקטע איינלאדונגען, אויב אזוי האט זי געמיינט. אי ך װע ל קײנמא ל קײנמא ל ניש ט פארגעם ן װע ר אי ך בי ן — װע ן אי ך הא ב אי ך געטא ן — װאל ט ע ס מי ך גי ך דערמארדע ט — או ן װע ן מי ר זײנע ן געגאנגע ן צ ו אי ר צימער , הא ב אי ך באמערק ט א ז דע ר סװאזישע ר פרינץ , הא ט פונק ט פארלויר ן זײנ ע פארזארגונגע ן או ן אוי ך אויפגעשטאנע ן פו ן טיש . די בערלי דרום אפריקאנער איז אַוועק מיט עטלעכע מינוט צוריק. איך האב גענומען אסתרס שיינע, פליישיגע האנט, ווען מיר זענען ארויף. פּרינץ סוואַזי איז דורכגעגאנגען רעכט פֿאַר אונדז און אויך אַרויף.
  
  
  אסתרס צימער איז געווען קליין און געפונט זיך אויפן אויבערשטן שטאק. אפֿשר זי איז געווען נאָר אַ ניט-אַזוי-רייַך מיידל מיט שפּאַס. ווען מיר זענען אנגעקומען צו איר טיר, פּרינץ סוואַזי איז ניט מער דאָרט. כ׳האב נישט געפילט אז קײן אויג האבן אונדז צוגעקוקט װי מיר זענען ארײנגעקומען. זי האט געהאנגען די קייט אויף דער טיר און צו מיר געשמייכלט.
  
  
  "מאַך מיר אַ טאָפּל שנאַפּס מיט אייז," זי געזאגט.
  
  
  איך נאָר געמאכט מייַן. זי האט זיך נישט געענדערט און איז געזעםן אויפן װײטן עק צימער, צוקוקן איך מאך איר טרינקען. איך שמועסן וועגן סוואַזילאַנד און מיינינג און גאַמבלינג. זי האט גארנישט געזאגט און איך האב געזען אז איר האלדז ווערט לאנגזאם גרעסער. ז י הא ט זי ך שוי ן געבויע ן א ריטם , א פארגרעסערטע ר ריטם , װ י א פרוי ס היפּס , װע ן מע ן דרינג ט אי ר ארײן . איך האָב איינגעזען אַז דאָס איז איר וועג, טייל פון אַלץ. זי האָט אים געבראַכט צו אַ קלימאַקס, און ווען זי האָט גענומען דאָס לעצטן זופּן פֿון איר גלאז, בין איך געווען גרייט.
  
  
  זי איז אויפגעשטאנען פון זיץ און איך האב שוין אויף איר געװארט. מי ר האב ן זי ך געטראפ ן אי ן מיט ן צימער . זי האט מיך אזוי שטארק געדריקט אז עס האט געפילט ווי זי פרובירט מיך דורכצושטופן. ז י הא ט זי ך געקראכ ט אי ן מײנ ע ארעם , איר ע הויכע , װײכ ע בריסט ן האב ן זי ך געפלאקערט . אירע אויגן זײנען געװען פארמאכט. װע ן אי ך הא ב זי ך צוריקגעטראג ן אי ז ז י מי ר ניש ט נאכגעגאנגען . זי איז נאָר געשטאַנען דאָרט. אירע אויגן זײנען געװען פארמאכט, איר קערפער האט זיך געהויבן, אירע הענט האבן געהאנגען בײ איר זײט אין א שטויס פון לײדנשאפטלעכן קאנצענטראציע.
  
  
  אי ך בי ן װידע ר צוגעגאנגע ן צ ו אי ר א ן זי ך פו ן זי ך דא ס קלײ ד או ן אראפגעשלונגען . איך האָב אויסגעקלאַפּט איר ביוסטהאַלטער, געלאָזט אירע גרויסע ציץ פֿרײַ פֿאַלן און אַראָפּ די הייזעלעך. דערנאָך האָב איך אויסגעטאָן די שיך און זי אויפֿגענומען. דער קאפ איז צוריק אראפגעפאלן ווען איך האב זי געטראגן צום בעט. איך האב אויסגעלאשן די ליכט, ארויס פון די הויזן און זיך געלעגן לעבן איר. זי האט זיך ארומגעװיקלט ארום מיר װי א גרויםער שלאנג. ווען מיר האָבן זיך אַרומגענומען, האָט זי מיר אַרײַנגעגראָבן די נעגל אין רוקן. איך כאַפּ איר ריסץ צו פעסט און פאַרשפּרייטן איר געווער ווי ווייַט באַזונדער ווי איך פאַרשפּרייטן איר לעגס.
  
  
  ווען עס איז געווען איבער, זי אנגעהויבן קיסינג מיר אַלע איבער. שווערע, הונגעריקע קושן. מיט די פארמאכטע אויגן האט זי זיך צוגעדריקט צו מיר, װי זי װאלט מיך טאקע נישט געװאלט זען, נאר אין זינען. איך האָב געכאַפּט צו מײַן רעקל און ציגאַרעטן.
  
  
  אי ן דע ם מאמענ ט האב ן זי ך דערהער ט ליכטיק ע קלאנגען , אי ן קארידאר , אינדרויסן .
  
  
  איך האב אנגעכאפט די הויזן. אסת ר , זיצנדי ק אויפ ן בעט ן אי ן פינצטער ן האטעל־צימער , הא ט ז ײ ניש ט אויסגעהערט . זי איז געלעגן מיט צוגעמאכטע אויגן, די הענט צוגעקלעפט אין פויסטן, די קני האבן זיך ארויפגעצויגן צו דער ברוסט, זיך קאנצענטרירט בלויז אויף זיך. איך האב זי דארט איבערגעלאזט, זיך צוגעגליט צו דער טיר און זי אויפגעשטויסן.
  
  
  אין קארידאר האט זיך דער פארשטאפטער דרום אפריקאנישער, וואס איז געווען ביי די רולעט טיש, זיך אויסגעדרייט ווען איך האב ארויסגעקוקט. אי ן דע ר האנ ט הא ט ע ר געהא ט א ן אויטאמאטישע ר פיסטאל , מי ט א שטילער . אויפן קארידאר איז געלעגן א שװארצער.
  
  
  דער דרום־אפריקאנער איז ארויפגעשפרונגען איבער דער געבוירענער געשטאלט און איז פארשוואונדן געווארן אין די פייער אנטלויפן. ע ר הא ט זי ך ניש ט פארװיסט ן מי ט דע ר שיסן , זי ך שנע ל זי ך אדורכגעגלי ט דור ך דע ר פײער־טיר , או ן פארשוװנדן . איך בין אַרויסגעלאָפן.
  
  
  די פײער־טיר איז שוין געװען פארשפארט, פארשפארט אויף דער אנדערער זײט.
  
  
  כ׳האב זיך געבויגן איבערן געפאלענעם מאן. עס איז געווען דער ציגײַנער סוואַזי פּרינץ, וואָס האָט אַזוי שטאַרק געפּרוּווט אײַנדרוקן אסתּרן בײַם גאַמבלינג טיש. ער האט באקומען פיר קוילן: צװײ מאל אין ברוסט און צװײ מאל אין קאפ. ע ר אי ז געװע ן זײע ר טויט .
  
  
  כ׳האב דערזען א דינע קײט ארום האלדז, װאו זײן עלעגאנט העמד איז צעריסן געװארן. אין די סוף פון די האַלדזבאַנד איז געהאנגען אַ קליין גאָלדען פיגור פון אַ שלאָפנדיק לייב. Chuck's Sign ווידער.
  
  
  א טיר האט זיך געעפנט אין קארידאר. איך בין זיך שנעל אויפגעשטעלט און געקוקט אין דעם שטילן קארידאר . עס איז קיין וועג צו לאָזן מיט די פייַער טיר פֿאַרמאַכט אַחוץ צו גיין אַלע די וועג אַראָפּ די כאָלוויי צו די עלאַווייטערז און הויפּט לייטער. אנדערע טירן האבן זיך געעפנט. קולות האבן מיר געזאגט אז מען קומט אהער.
  
  
  אוי ב אי ך הא ב געפונע ן טויט . †
  
  
  די פײער־טיר האט זיך געעפנט הינטער מיר.
  
  
  — פארדאמט, אייל זיך.
  
  
  א װײב־שטימע , װא ס אי ך דערקע ן פו ן טויזנטע ר .
  
  
  איך בין אַרויסגעשפּרונגען פֿון דער פֿײַער־טיר, ווען די קולות אינעם קאָרידאָר זײַנען געוואָרן העכער. איינער האט מיר נאכגעשריגן.
  
  
  "אָפּשטעל!"
  
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  דירדר האט פארמאכט די טיר, מיך געשטופט פארויס.
  
  
  'אַראָפּ! שנעל!'
  
  
  איך געגאנגען אַראָפּ די פייַער אַנטלויפן דרייַ טריט אין אַ צייַט. דירדר איז מיר נאכגעגאנגען. זי האָט געטראָגן אַ גוט-צופּאַסנדיקן שפּרונג, וואָס האָט געפּאַסט איר שלאַנקן קערפּער ווי אַ הענטשקע, אַחוץ דעם גרויסן אויסבלאָזן אויפן לינקן אָרעם וואו זי איז דערשאָסן געוואָרן מיט צוויי טעג צוריק אין די פינצטערע גאַסן פון לאנדאן. זי האט געהאלטן א בערעט אין דער האנט. צװ ײ שטאק ן אונטע ר הא ט ז י מי ך ארײנגעפיר ט דור ך א פײער־טיר , אי ן א נידעריקע ר גאם . עס איז געווען פארלאזן.
  
  
  "צו לינקס," האָט דירדררע געווישט.
  
  
  אין קארידאר לינקס האט זיך געעפנט די טיר פון א צימער. א הויכער, דינער שווארצער מאן אין א דזשונגל-פארבירטע שוץ אנצוג האט אויף אונז אנגעוויזן. דירדר האט מיך ארײנגעפירט אין צימער ארײן, װײטער צום אפענעם פענצטער. פון הינטן איז געװען געהאנגען א שטריק פון גאםן. דירדרי איז געגאַנגען ערשטער, גלאַט און גיך ווי אַ קאַץ. איך בין איר נאכגעלאפן און געלאנדעט נעבן איר נעבן דעם לאנד ראווער פארבארגן אין דעם געדיכטן אונטערוואקס. דער הויכער שווארצער איז אראפגעקומען לעצטן. ער האט ארויסגערופן דאס שטריק פון דער צוגעבונג אויבן, עס שנעל אריינגעשריבן און אווארפן אויפן לאנד ראווער. אויבן אן האב איך געהערט געשרייען און אלערליי קולות ארום דעם האטעל, וואס זענען געווארן שטארקער און שטארקער.
  
  
  — ייַלן זיך, — האָט דירדררע אַ בילן צו אונדז.
  
  
  מיר שפּרינגען אין די ראָווער. דער הויכער שווארצער מאן האט גענומען דעם סטירער, זיך א מאמענט צוריק ארויפגעשטאנען, און דאן געצויגן פארויס. װע ן מי ר האב ן זי ך געאײל ט פאראויס , הא ב אי ך דערזע ן א מאן , אי ן ד י בושעס , אי ן שאט ן פו ן האטעל . ער איז געווען אַ שטאַרק דרום אפריקאנער. זיין אויטאמאטישע פּיסטויל מיט א שטילערהײט איז געלעגן נעבן אים, און דער האלדז איז אים אפגעשניטן געװארן. איך האב געקוקט אויף דירדר, אבער אירע אויגן האבן מיר גארנישט געזאגט און איך האב גארנישט געפרעגט. איך האב נישט געוואוסט וועלכע פראגעס קענען זיין געפערליך.
  
  
  דער לאנד ראווער איז ארויסגעפלויגן פון די ביימער אויף א טונקעלער שמוץ וועג וואס פירט צו דרום. דער װעג האט אין דער נאכט געלויכטן װײס און רויט. נישט דירדר און נישט דער הויכער שווארצער האט געזאגט א ווארט, ווען דער וועג האט זיך אויסגעדרייט און זיך אויסגעדרייט און דער לאנד ראווער האט זיך געברומט, נאר אנגעצונדן די זייטיגע ליכט, כדי צו כאפן א בליק אויפן וועג. מיר זענען דורכגעגאנגען קליין פּאַדאַקקס פון קייַלעכיק סוואַזי כאַץ און עטלעכע אייראפעישע בנינים הויך אויף די כילסיידז. עטלעכע פון די ווייַט הייזער האָבן לייץ אויף און הינט בילן ווי מיר ראַשט פאַרגאַנגענהייַט.
  
  
  נאָך אַ בשעת מיר זענען דורכגעגאנגען אַ דאָרף מיט פילע כאַץ און אַ אייראפעישער סטיל בנין. א סטאדע פיך האט געברומט אין א גרויסן קיילעכיקן פלאץ. שטימע ן האב ן אונד ז געפאדערט , או ן אי ך הא ב דערזע ן גרוים ע אויג ן או ן בליצ ן פו ן שפיזן : אססגי . דער שװארצער האט זיך נישט געפאםט, און די אסעגאיס און צארדיקע אויגן זײנען הינטער אונדז פארשוװנדן. פֿון דער גרייס פֿונעם דאָרף, דער סטאַדע בהמות און דאָס איינציקע אייראָפּעיִשע הויז, האָב איך געוווּסט, אַז מיר זײַנען פֿאַרבײַ לאָבאַמבאַ, די גײַסטיקע הויפּטשטאָט פֿון סוואַזילאַנד, דאָס אָרט וווּ די מלכּה־מאַדער האָט געוואוינט: נדלאָוואָעקאַזי, דער העלפֿאַנד.
  
  
  נא ך לאבאמב ע זײנע ן מי ר עטלעכ ע צײט ן געפאר ן דור ך יראגירט ע לענדער . מי ר האב ן דא ן זי ך איבערגעקער ט אוי ף א זאַמדיק ן זײטיק ן שטעג , או ן מי ר האב ן זי ך שפעטע ר אפגעשטעל ט אי ן פינצטער ן דארף . ד י הינט ן האב ן ניש ט געבילט , ד י הוי ז האב ן זי ך אויסגעזען . דיררע איז ארויס פון קאר און איז ארײן אין איינע פון די רונדיגע זואזי הוטס. אײנמאל אינעװײניק האט זי אראפגעלאזט די הויט איבערן ארײנגאנג, אנגעצונדן א נאפט־לאמפ און, זיך צוגעלײגט צו איינע פון די װענט, מיך אונטערזוכט.
  
  
  — האט זי געפרעגט. — נו, האסטו הנאה געהאט, ניק?
  
  
  איך האב געשמײכלט: — ביסט מקנא?
  
  
  "איר קען האָבן רוינד די גאנצע מיסיע."
  
  
  בייז, זי קאַלאַפּסט אויף אַ לייַוונט שטול. אין דרױסן האָב איך געהערט דעם לאַנד־ראָווער פֿאָרן אַװעק; דער קלאנג פונעם מאטאר איז אוועק אין דער ווייטקייט. ס׳אי ז געװע ן זײע ר שטיל , אי ן דע ר כאטקע , או ן נא ר ד י לײט ן זײנע ן געװע ן טונקעל .
  
  
  "ניין, איך קען נישט," איך געזאגט. — כ׳האב מיט איר געטרונקען, מיט איר געשפילט אין קארטן, זי געפאקט, אבער כ׳האב זי נישט געטרויען.
  
  
  ז י הא ט מי ט זי ך געשנארכ ט או ן אי ך הא ב זי י א ביס ל געלאז ט ברעמען . דער קליינער כאַטע האָט נישט געהאַט קיין פענצטער, און אויסער אַ לייַוונט שטול און אַ לאַנטערן זײַנען געווען צוויי שלאָף זעק, אַ גאַז־אויוון, אַ באַקפּאַק מיט עסן, צוויי מ־16 ביקסן, אַ שטאַרקער ראַדיאָ און אַ דיפּלאָמאַטישע טשעק פֿאַר. זולו געלט.
  
  
  "צי איר טאַקע דאַרפֿן צו באַרען יעדער פרוי איר טרעפן?" — האט דיר ענדליך געזאגט.
  
  
  "אויב איך קען," איך געזאגט.
  
  
  אי ן יענע ם שװארצ ן שװארצ ן פאםט , הא ט ז י אויסגעזע ן שלאנק ע או ן פלעקסיג ע װ י א פאנטער . א שיין און אמת פרוי. אפֿשר איך וואָלט נישט וועלן אַלע די אַטראַקטיוו פרויען אויב אַ נאָרמאַל לעבן איז מעגלעך פֿאַר אונדז. אבער ווי איז געווען איצט?
  
  
  זי האט געזען איך קוק אויף איר און געלערנט מיין אויסדרוק. דערנאָך האָט זי געשמייכלט. אַ שוואַכער שמייכל, ווי זי וואָלט זיך אויך געוואונדערט, וואָס וואָלט געשען ווען אונדזער לעבן וואָלט געווען אַנדערש.
  
  
  — אפשר בין איך מקנא געװען — האט זי א זיפצן געטאן. 'עס איז געווען גוט?'
  
  
  "געוואלד."
  
  
  "דאס קען זיין שפּאַס."
  
  
  "יא," איך געזאגט. "מיר האָבן נישט באַקומען אונדזער צווייט טאָג דאָס מאָל."
  
  
  "ניין," זי געזאגט.
  
  
  דאָס איז אַלע. זי האט ארויסגענומען פון בוזעם־קעשענע א ציגארעטל, זי אנגעצונדן און זיך צוריק צוגעבויגן אין דער לײװנט־שטול. איך האב אנגעצונדן איינע פון די גאלדענע ציגארעטן און זיך אוועקגעזעצט אויף איינעם פון די שלאף זעק. דעם צווייטן טאָג האָב איך געוואָלט פֿאַרברענגען מיט איר. אסתר מאשלער איז געווען שנעל און אויפרייס, אָבער זי האָט מיך נאָר טייל צופֿרידן געלאָזט: דאָס זיסע זיסוואַרג באַהאַלט מײַן הונגער נאָר צײַטווײַליק. דירדרי איז געווען עפּעס אַנדערש, אַ מענטש געדענקט איר פֿאַר אַ לאַנג צייַט. איך האָב אָבער געקענט דערצײלן מיטן קאָנצענטרירטן אױסדרוק אױף איר פּנים, אַז ס'איז צײַט זיך אָנצוהײבן צו די געשעפֿטן. זי האט אויסגעזען באזארגט.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― װאָס איז גענוי געשען? "איז עס עפּעס פאַלש מיט די 'סדר' מיר זענען איצט ארבעטן אויף?"
  
  
  "ניין, אָבער אויב זיי געכאפט איר דאָרט, זיי וואָלט האָבן דיטיינד איר, און עס וואָלט האָבן קיין צייט צו שטעלן די זאכן ווידער," דיירדרע געזאגט. זי האט זיך צוריקגעבויגן אין איר לײװנט־שטול, װי זי װאלט אויםגעמאטערט. "דער סוואַזי פּרינץ איז געווען אַ סוד מיטגליד פון די טשאַקאַ מארק, דער פירער פון די היגע מיליטאַנץ וואָס וויל צו פאַרייניקן אַלע די באַנטו. דער דרום אפריקאנער איז געווען אַ מיטגליד פון דער קאַפּע טאַון געהיים פּאָליצייַ. עפע ס הא ט ע ר געזע ן גלײ ך דור ך דע ם פרינץ .
  
  
  "דיין פּרינץ געוואוסט עס," איך געזאגט. "ער האָט געפּרוּווט אָפּנאַרן דעם שונא דורך זיך פאַרהיטן צו זיין אַ קאַליע גאַמבלער וואָס נאַרן אַ בלאָנדע טוריסט."
  
  
  "ער האָט געוווּסט ווער דער דרום אפריקאנער איז," האָט דירדר געזאָגט, "אָבער ער האָט נישט געוווּסט, אַז מען האָט אים באַפוילן אים צו טייטן, ניק." מי ר האב ן זי ך דערװוסט , אבע ר ס׳אי ז געװע ן צו שפעט . אַלע דאַמבאָעלאַמאַנזי קען טאָן איז טייטן דעם דרום אפריקאנער.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "מיר?"
  
  
  איר װײסט שױן, אַז איך בין דער אָרטיקער ע״ה קאָנטאַקט מיט די זולוס. נאָך צוויי יאָר, ניק, איר באַקומען נעענטער צו מענטשן.
  
  
  "פארוואס האבן זיי דיך פרובירט טייטן אין לאנדאן?"
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. - זיי האבן נישט טאָן עס, ניק. דער שיסער איז געווען א צווייטער אגענט, מעגליך באווייזן פאר האקן אז ליסבאן און קאפע שטאט האבן געוואוסט אז מיר העלפן די רעבעלן.
  
  
  "עס זענען געווען צוויי פון זיי," איך געזאגט, און דערציילט איר וועגן אן אנדער ניגער, וועמען טשעלסי געזען אין די פויע פון די ביליק האָטעל.
  
  
  זי האט צוגעהערט צו מיין שילדערונג. דערנאך האט זי זיך אויפגעהויבן און איז געגאנגען צום ראדיא. זי האָט גענוצט עטלעכע קאָד ווערטער אין אַ שפּראַך וואָס איך קען נישט. זולו מן הסתם. איך האָב עס גענוג געקענט צו וויסן אַז דאָס איז אַ באַנטו שפּראַך.
  
  
  ― װאָס איז דער ענין, דירדר?
  
  
  - איך רעפּאָרטירן דעם צווייטן מענטש. מען דאַרף וואָרענען די ריבעלן וועגן דעם צווייטן צווייטן אַגענט.
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. — אידענטיפיצירט זיך ניט צו פיל מיט זײ, דירדר. נאָך דעם "סדר" איר וועט נישט קענען צו בלייַבן. מיר וועלן בלאָזן דיין שייכות מיט זיי.
  
  
  זי האָט פֿאַרענדיקט איר בראָדקאַסט, אויסגעלאָשן דעם ראַדיאָ און זיך אומגעקערט צום לייַוונט שטול. זי האט אנגעצונדן נאך א ציגארעטל און צוגעלײגט דעם קאפ צו דער װאנט פון דער אבער.
  
  
  "אפֿשר איך קענען ראַטעווען עפּעס, ניק." איך האָב דאָ געאַרבעט מיט זיי צוויי יאָר, זיי צושטעלן פון וואַשינגטאָן און זיי באַצאָלט. מיר קענען נישט נאָר געבן אַרויף און קער אונדזער רוקן צו זיי."
  
  
  "וויי, מיר קענען," איך געזאגט. — אזוי איז די זאך.
  
  
  זי האט צוגעמאכט די אויגן און גענומען א טיפן שלעפ אויף איר ציגארעטל. "אפֿשר איך קען זאָגן זיי אַז איר האָט בריידיד און געווארן אַ פאַררעטער." איר קענט אויך אַרײַן אין מיר אַ קויל, כּדי עס זאָל אויסזען גוט."
  
  
  זי האָט בעסער געקענט אירע זאַכן.
  
  
  איך האב געזאגט. "זיי וועלן מער נישט צוטרוי אַה, קיין איינער פון אַה, אפילו ווען זיי טראַכטן אַז איך איז געווען בריידיד." — ניין, עס איז צייט צו לויפן, טייערע. איצט איר מוזן נוצן דעם פאַקט אַז איר האָבן פארדינט דעם צוטרוי פון די ריבעלז צו צעשטערן זיי. דאָס איז אונדזער סדר.
  
  
  זי האָט גוט געקענט איר אַרבעט, די אַרבעט וואָס מיר האָבן זיך איינגעשריבן: טאן וואָס אַה און וואַשינגטאָן געוואלט אונדז צו טאָן. זי האט אבער נישט געעפענט די אויגן. זי איז געזעסן און שטילערהײט גערויכערט אין דער שװאך־באלויכטענער קלײנער סװאזישער הוט.
  
  
  "גרויס אַרבעט, איז ניט עס, ניק?" - "שיין וועלט".
  
  
  “עס איז די זעלבע וועלט ווי שטענדיק. ניט ערגער און מיסטאָמע פיל בעסער ווי מיט הונדערט יאָר צוריק, "איך געזאגט אָפן. "עמעצער דאַרף טאָן אונדזער אַרבעט. מיר טאָן דאָס ווייַל מיר ליבע עס, ווייַל מיר זענען גוט אין עס, ווייַל עס איז טשיקאַווע, און ווייַל מיר קענען מאַכן מער געלט און לעבן בעסער ווי רובֿ. לאָמיר זיך נישט אָפּנאַרן, נ15.
  
  
  זי האט א שאקל געטאן מיטן קאפ, װי צו פארלײקענען אלץ, אבער ם׳האט זיך געהאט א פינקלעניש אין אירע אויגן, װען זי האט זײ ענדלעך געעפנט. איך האָב געזען אירע נאַסטראַלז כּמעט פלאַדינג, ווי די גייעג טיגערס זי טאַקע איז געווען. מיר ביידע האָבן געדאַרפט ציטערניש און געפאַר. עס איז געווען טייל פון אונדז.
  
  
  זי האט געזאגט. - "וואָס וואַשינגטאָן וויל, וואַשינגטאָן געץ." - זיי באַצאָלן מיר געזונט אַזוי ווייַט, רעכט? אדער אפשר האבן מיר דאס געטון אומזיסט? איך ווונדער אויב Hawk ווייסט וועגן דעם.
  
  
  "ער ווייסט," איך געזאגט טרוקן.
  
  
  דיררע האט א קוק געטאן אויף איר זײגער. "אויב מיר וואָלט געווען באמערקט, עמעצער וואָלט געווען דאָ איצט." איך טראַכטן מיר זענען זיכער, ניק. מיר זאָלן בעסער איצט גײן שלאָפֿן, װײַל מיר פֿאָרן פֿרי אין דער פֿרי.
  
  
  'שלאָף?' ― זאָג איך מיט אַ שמײכל. "איך וויל נאָך דעם צווייטן טאָג."
  
  
  — אפיל ו נא ך דע ם בלאנד ?
  
  
  — לאז מיך זי פארגעסן.
  
  
  "מיר גיין צו בעט," זי געזאגט, אויפשטיין. „הײַנט זײַנען דאָ באַזונדערע שלאָף־באַקן. איך װעל מארגן װעגן דיר טראכטן.
  
  
  א פרוי מאל האט צו זאָגן ניט. צו אלע פרויען. זיי זאָל פילן ווי זיי האָבן די רעכט צו זאָגן ניט, און אַ גלייַך מענטש וואָלט וויסן אַז. די רעכט צו זאָגן "ניין" איז די מערסט פונדאַמענטאַל פרייהייט. דאָס איז דער חילוק צווישן אַ פריי מענטש און אַ שקלאַף. דער פּראָבלעם איז אַז קיין מענטש וויל אַז זיין פרוי זאָל שטענדיק זאָגן ניין.
  
  
  מי ר זײנע ן ארײנגעקראכ ן אי ן ד י שלאפ־זאק ן או ן דירדע ר אי ז פריע ר אײנגעשלאפן . זי איז געווען אפילו ווייניקער נערוועז ווי איך. צװ ײ מא ל הא ט מע ן אי ך דערװעק ט פו ן ד י קלאנגע ן פו ן בהו ת נעב ן א פארלאז ן שטעטל , אבע ר ז ײ זענע ן ניש ט דערנענטער ט געװארן .
  
  
  פארטאג , האב ן מי ר זי ך גענומע ן צו ם געשעפט . איך האָב צוגעגרייט פרישטיק בשעת דיירדרע האָט פּאַקט איר זאכן און קאָנטאַקטעד די ריבעלז פֿאַר לעצט אָרדערס. דאס געלט האט געדארפט איבערגעבן צו אן אומבאַקאַנטן מאָזאַמביקאַן באאמטער צוויי טעג שפּעטער ביי פאַרטאָג ערגעץ נעבן דעם פוגוומאַ טייך אויף דער זולו זייט פון דער גרענעץ. מי ר האב ן בײד ע געװאוס ט דע ם אמת ן פלאן , א חוץ , א ז אי ך װע ל דע ם באאמטע ר אומברענגען , אבע ר דא ם אי ז ניש ט געװע ן קײ ן אײנע ם עסק , אבע ר מיינס .
  
  
  ― קענסט אים, דירדר?
  
  
  "קיינער קען אים נישט אַחוץ אַ ביסל פון די שפּיץ פירער פון די דזשאַנגגאַל."
  
  
  ניט אַז עס איז וויכטיק, איך וועל טייטן אים, ווער ער איז. נאָכן מיטאג האָבן מיר געווארט, געפּאַקט און גרייט, אינעם ליידיקן דאָרף פונעם הויכן דרייווער, דאַמבולאמאנזי. עס איז געווען אַ קלאָר, קיל, זוניק טאָג אויף די היגהוועלד. ארום אונדז זײנען געלעגן די באװיסענע פעלדער פון מאלקערנס טאל, און אין דער װײט האבן זיך אויפגעהויבן די גרויםע בערג פון דער מערב־גרעניץ פון סװאזילאנד. מי ר האב ן געהא ט אל ע נויטיק ע דאקומענטן . פרעד מאָרס האט דערלויבן צו באַזוכן נסאָקאָ און בלייַבן מיט אַן אַלט פרייַנד, Deirdre Cabot, וואָס געלעבט אויף אַ קליין ראַנטש לעבן Nsoko.
  
  
  דאמבולאמאנזי האט זיך ענדליך באוויזן אין א וואלקן פון רויטן שטויב. נאכ ן לאד ן ד י דזשיפ , זענע ן מי ר אװעקגעפאר ן אויפ ן װעג , מזרחדיק ן צ ו דע ר מארק־שטא ט מאנזיני . כאטש מאנזיני איז קלענער ווי מבאבאנא, איז עס פארנומען און ליגט אין א לאנגן פרוכטבארן גאַרטל וואס קרייזט סוואזילאנד פון צפון צו דרום. מי ר האב ן זי ך אפיל ו ניש ט אפגעשטעלט , נא ר װײטע ר געפאר ן אי ן דע ר פרוכטבא ר ערד . ארום אונדז זײנען געװען צעשפרײט פארם און סיטרוס־גראבן. אייראפעישער און סוואַזי פאַרמס זייַט ביי זייַט אויף זייער אייגן לאַנד.
  
  
  ביי סיפּאָפאַנעני האָט דער וועג ווייטער געצויגן צוזאמען דעם גרויסן אוסוטו טייך און מיר זענען געפאָרן צו ביג בענד דורך נידעריקע, ומפרוכפּערדיקע קוסט און טרוקן לאַנד וואו מאָגער פיך האָט געגריסט. דער דרייווער האט װי געגלעט אויף די סטאדע.
  
  
  איך האב געפרעגט. — האסטו ניט ליב קײן פיך?
  
  
  דער הויכער זולו האט נישט אראפגענומען די אויגן פון װעג. "מיר האָבן צו פיל ליב אונדזער לייווסטאַק, אָבער זיי וועלן צעשטערן אונדז אויב מיר זענען נישט אָפּגעהיט. פֿאַר די זולו, לייווסטאַק מיטל געלט, סטאַטוס, חתונה; דאָס איז די נשמה פֿון יעדן מענטש און פֿון דעם גאַנצן שבט. װע ן ד י דרום־אפריקאנע ר האב ן אונד ז אראפגעװארפ ן פו ן אונדזער ע פארם ן או ן אונד ז אװעקגעשיק ט אי ן ד י באנטוסטן , װא ס ז ײ האב ן אונדזע ר געשאפ ן , האב ן ז ײ אונד ז געגעב ן ראציעס , װא ם קײ ן מענטש ן הא ט ני ט געקענ ט לעבן . מיינע מענטשן ווילן נישט וואוינען אין די דערפער ווייל זיי ווילן נישט אוועקגעבן זייער בהמות. אַזוי זיי וואַנדערן אַרום זולולאַנד מיט זייער פיך, טייל פון די גרויס שוואַרץ מיגראַטיאָן אָן דעסטיניישאַן.
  
  
  ― דומבאָעלאַמאַנזי, ― זאָג איך ― איז דאָס נישט געװען דער נאָמען פֿון דעם גענעראל, װאָס איז דערשלאָגן געװאָרן בײַם ראָרקעס דריפט, דעם טאָג נאָך דײַן גרויסן נצחון אין דער זולו־מלחמה?
  
  
  "מיין אָוועס, אַ קוזינע פון אונדזער לעצטע אמת מלך, סעטעוויאָ," האט געזאגט דער הויך זולו, נאָך נישט קוקן בייַ מיר. "אין אָפֿן שלאַכט מיר חרובֿ וועגן 1,200 פון זיי, אָבער פאַרפאַלן 4,000 פון אונדזער אייגן. או ן בײ ם רארקע ס דריפט , הא ט מע ן אונד ז 4000 פארשטאפ ט דור ך 100 מענטשן . זיי האבן ביקס און דעקן. מי ר האב ן געהא ט שפּיז ן או ן אונדזער ע נאקעט ע בריסט . זיי האָבן דיסציפּלין, מיר נאָר האָבן מוט." איצ ט הא ט ע ר אוי ף מי ר געקוקט , זײנ ע טונקעל ע אויג ן זײנע ן פו ל מי ט װײטיק ן או ן פארביטער ט פו ן יארהונדערט . "אָבער אין פאַקט זיי האָבן אַ בילדונג, די סאָרט פון בילדונג וואָס מאכט די אייראפעישע זעלנער שטיין און שטאַרבן אומזיסט. דער אייראפעישער זעלנער קעמפט און שטארבט אומזיסט, אומזיסט, נאר פאר פליכט און שטאלץ. דאָס איז עפּעס וואָס מיר נאָך האָבן צו לערנען."
  
  
  איך האב געזאגט. - "טשוקי ס צייכן?"
  
  
  דאמבולאמאנזי האט א װײל געפארן שטילערהײט. - "טשאַקאַ געגרינדעט די זולו פאָלק, פארטריבן אַלע אנדערע שבטים און רולד אַלע פון נאַטאַל און ווייַטער זיין זעלנער זענען ינווינסאַבאַל אין אפריקע ווייַל זיי האָבן נישט קעמפן פֿאַר פּערזענלעך געווינען אונדזער מלכים און גענעראַלס נאָך טשאַקאַ פֿאַרגעסן וועגן דעם טשאקא שלאפט, אבער איין טאג וועט ער זיך אויפוועקן.
  
  
  מער האט ער נישט געזאגט. איך האָב געפּרוּווט צו לערנען מער פון אים וועגן די מורדים וואָס האָבן געטראָגן דעם מאַרק פון טשאַק, און עפּעס לערנען וועגן דעם מיליטערישן גאון, אָדער אפשר דעם משוגענעם, וואָס האָט פאַרוואַנדלט די שוואַכע פעדעריישאַן פון נאַטאַל-שטאַמן אין אַ שוואַרצן פאָלק. אָבער ער איז פאָרגעפאָרן, אָן ענטפערן און אָן אויסדרוק אויפן פּנים. עס איז געווען עפּעס וועגן אים וואָס האט מיר פילן ומרויק און באַזאָרגט. עס איז געווען אַ אַנטאַגאַניזם וואָס ער קען נישט באַהאַלטן. דע ר דאזיקע ר חורבן ה אי ז געװע ן געװע ן צ ו אל ע װײםן , װא ס אי ך הא ב אי ם ניש ט געקענ ט באשולדיקן , אדע ר באזונדער ם אוי ף מיר ? איך האָב נאָך געטראַכט וועגן דעם ווען מיר זענען געקומען קיין נסאָקאָ.
  
  
  "מיר וועלן בלייבן דאָ," האָט דירדר געזאָגט.
  
  
  ווען דאַמבולאַמאַנזי איז אַוועק צו רעדן מיט זיין מענטשן אויף דער אנדערער זייַט פון דער גרענעץ פֿאַר די לעצטע מאָל, דיירדרע כייערד צוויי סוואַזי פּאָרטערס בשעת איך פּאַקט מיין גאַרניטער. אין דערצו צו די נאָרמאַל לוגער, סטילעטטאָ און גאַז באָמבע, איך געהאט אַן עם-16, צוויי פראַגמאַנטיישאַן גראַניידז, אַ נויטפאַל צושטעלן אין פאַל איך האָבן צו אַנטלויפן די שווער וועג, אַ דין ניילאָן שטריק און אַ ספּעציעל מיניאַטורע ראַדיאָ פאַרבאָרגן אין מיין באַקפּאַק.
  
  
  איך אויך געהאט מיין אַלט ספּעציעל ספּרינגפילד, מיט אַ טעלאַסקאָפּיק דערזען און אַ ינפרערעד סנייפּער פאַרנעם פֿאַר נאַכט אַרבעט. איך גענומען עס באַזונדער - מיין אייגענע ספּעציעל פּלאַן - און פארבארגן עס אין פאַרשידענע טיילן פון די באַקפּאַק. אי ך הא ב נא ך ניש ט געטראפ ן װ י אזו י צ ו דערהרגע ן דע ם אומבאקאנט ן באאמטע . לעסאָף עס וועט אָפענגען אויף די סיטואַציע ווען איך זען אים. עס איז אויך געווען אַ מעגלעכקייט אַז איך קען אַרבעטן רימאָוט און אַה קען לאָזן דעם. אפֿשר איך קען פירן אים צו אַ רעגירונג פּאַטראָל. עס איז טאקע נישט געווען קיין סאך שאנס אז זיי זאלן פאלן דערפאר, גערילאס ווייסן דאס געווענליך אין זייער אייגענעם לאנד ווען ס'איז דא א פאטרול דערביי.
  
  
  Dambulamanzi איז צוריק. "אונדזער מענטשן רעפּאָרטירן נאָך פּאַטראָולז אין דער געגנט. עס איז אַ פּלאַץ פון טעטיקייט. איך האב עס נישט ליב.
  
  
  איך האב געפרעגט. - צי איר טראַכטן זיי כאָשעד קאָנטאַקט?
  
  
  אפשר,” האָט דער זולו מודה געווען.
  
  
  "דערנאך מוזן מיר גלייך אוועקגיין," האט דירדר באשלאסן. "מיר מוזן זיין אָפּגעהיט און עס וועט נעמען מער."
  
  
  דמבולאמאנזי האט זיך שנעל געכאפט ביי אונז א פארביז און איז אוועק. עס איז געווען שפּעט אָוונט און מיר געוואלט צו דעקן ווי פילע מייל ווי מעגלעך איידער פינצטער, נאַכט אַרומפאָרן איז פּאַמעלעך און געפערלעך פֿאַר אַ גרופּע פון פינף אין פייַנט טעריטאָריע. מיר געפארן ליכט: ביקס, עטלעכע וואַסער, שיסוואַרג און דיידרע ס וואָקי-טאָקי. ד י סװאזי ם האב ן אל ץ געטראג ן א חו ץ מײ ן רוק ס או ן געװער . א שעה נאכן ארויסגיין זענען מיר אריבער די גרעניץ פון זולולאנד.
  
  
  אַמאָל אין דרום אפריקע, מיר זענען געווען ומלעגאַל, קרימאַנאַלז, לינקס צו פענד פֿאַר זיך. מע ן הא ט אונד ז געקענ ט דערשאס ן אוי ף דע ר ארט , או ן הא ק װאל ט גארניש ט געקענ ט טאן . ע ר װאל ט אונד ז ניש ט געקענ ט אידענטיפיצירן , אדע ר אוי ף נויטיק , באגראבן .
  
  
  איך בין געגאַנגען שטילערהייט הינטער דירדר, געחידושט ווי אַזוי צו טייטן דעם בונטאַר באַאַמטער. אויב איך קען אים טייטן איידער מיר קומען צו די באַגעגעניש פונט, אָדער לאָזן אים נעמען די געלט און אַמבוש אים שפּעטער, אפֿשר איך קען באַשיצן ע"ה. אבער אויב איך וואלט אים פריער דערהרגעט, וואלט איך אויך געמוזט טייטן דאמבולאמאנזי. און ער איז אַנלייקלי צו אַנטדעקן זיין אידענטיטעט ביז ער באַקומען זיין געלט. אים צו הרגענען, נאכדעם וואס ער האט גענומען דאס געלט, איז געווען א סכנה פון גליטשן, א געפאר אים צו פארמאכן, און מיין אויפגאבע איז געווען קודם כל אים צו טייטן.
  
  
  ניין, דער איינציקער זיכערער וועג אים צו הרגענען איז דאס צו טאן אין דעם מאמענט וואס די געלט ווערט אים איבערגעגעבן, און דאן געטרויען אז איבערראשונג און צעמישונג וועלן אונז העלפן אנטלויפן. איך האָב ליב געהאַט דאָס לעבן ווי קיינער אַנדערש.
  
  
  די זון איז נידעריק אין די פּלוצעמדיק אפריקאנער טוויילייט און מיר האָבן געזוכט אַן אָרט צו שטעלן לאַגער. איך האָב געטראַכט וועגן מנוחה און וועגן דירדר. איך האב געוואלט פארברענגען מיט איר א צווייטע נאכט. אויף איר פּנים איז געשטאַנען אַ שוואַכער שמייכל, ווי זי וואָלט אויך געטראַכט דערוועגן.
  
  
  טרוקענע , אויסגעארבעט ע שטראם־בעגער , דאנגע ן , זײנע ן געלעגע ן אי ן לאטשע ן אויפ ן איבערגעװאקסענע ם פלאך . דיררע האָט אָנגעוויזן אויף לינקס, אויף אַ בעט טיפֿער ווי די אַנדערע און גוט באַהאַלטן מיט שטעכיקע בושעס. לאנג איידער די געשיכטע האט זיך אנגעהויבן, ווען מיר געגאנגען אין שעלטערס און געלעבט אין קאַוועס, מענטש געלעבט אין מורא און איז געווען אָפּגעהיט פון געפאַר. און זינט די צייטן פון הייל-מענטשן איז געווען אַ מאָמענט פון ספּעציעלע סכנה: דער מאָמענט ווען אַ מענטש זעט זיין הייל גלייך פאַר זיך. ער רילאַקסט זיך אַ מאָמענט און לאָזט צו באַלד אַראָפּ זײַן היטן. דאָס כאַפּאַנז אַפֿילו צו מיר.
  
  
  זיי זענען ארויס פון די בושעס. ארום צוואַנציק ווייסע אין שיך און אָפּגעשעפּטע מונדירן. צוויי סוואזיס האבן פרובירט אנטלויפן און זענען דערשאסן געווארן. איך האב געכאפט מיין לוגער.
  
  
  — ניק — האט דיררע גערופן.
  
  
  דמבולאמאנזי האט פאראליזירט מיין ארעם מיט א קלאפ פון דעם ביקס פון זיין ביקס און מיך פארהאלטן מיט א ביקס. זײ ן פני ם אי ז געװע ן אויסדרוקן . הענט האבן געכאפט אונדזערע געװער. א קורצער, בײנער מענטש מיט דינע בלאָנדע האָר איז געשטאַנען פאָרויס און אָנגעוויזן אַ פּיסטויל צו צפון.
  
  
  “לאפען! ייַלן!'
  
  
  מייַן ערשטער געדאַנק איז געווען אַז דאָס איז געווען אַ דרום אפריקאנער פּאַטראָל און דאַמבולאַמאַנזי איז געווען אַ טאָפּל אַגענט וואָס האָט אונדז איבערגעגעבן. מײ ן צװײט ע געדאנק , אי ז געװע ן מע ר גענוצט : ד י דאזיק ע מענטש ן זײנע ן געגאנגע ן צו ם שטיל , צו־פארזיכטי ק או ן צ ו פארנומען : װ י זעלנע ר ניש ט אי ן שטוב , נא ר אוי ף שונא ט טעריטאריע . די וואָפן זענען געווען אַ געמיש פון בריטיש, אמעריקאנער און רוסיש פּראָדוקציע. זײע ר אנפירע ר אי ז געװע ן א דײטש . איך האב געזען שוועדן, פראנצויזישע און אנדערע וואס האבן אויסגעזען ווי דרום אמעריקאנער.
  
  
  איך האָב זיך דערמאָנט אין האָקעס ווערטער וועגן אַ נײַער כּוח אין מאָזאַמביק: מערסענאַריעס.
  
  
  צוויי שעה שפּעטער איך איז געווען זיכער פון עס. צװיש ן ד י בוימע ר אי ן א ברײטע ן פּליט ן טײ ך , פארקומע ן אי ן דע ר פינסטערניש , אי ז געװע ן א געצעלט . ד י שטיל ע שוכטע ר האב ן צוגעקוק ט װ י מע ן פיר ט אי ך או ן דירדר ע אי ן א גרויס ן געצעלט , או ן מע ן ארײנשטויס ן אי ם אינעװײניק .
  
  
  פון הינטער זײן פעלד־טיש האט צו אונדז געשמײכלט א הויכער, דינער, טויטער בלײכער.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  "איך בין קאָלאָנעל קאַרלאָס ליסטער פון די פֿאַראייניקטע פראָנט פֿאַר דער באַפרייַונג פון מאָזאַמביק," האט געזאגט דער הויך, דין מענטש. "איר זענט ספּיעס און אגענטן פון די פייַנט. איר וועט זיין שאָס.
  
  
  ער האָט גערעדט ענגליש, וואָס האָט געמיינט, אַז ער האָט געוווּסט מער וועגן אונדז ווי איך האָב געוואָלט. אָבער זײַן אַקצענט איז געווען שפּאַניש. קאַסטיליאַן, צו זיין גענוי. אַן אמתער ספרד. זײַן מונדיר איז געווען פֿון אַן אַנדער צײַט. ער האָט געטראָגן אַ פּאַדיד בערעט און אַ פרייַ העמד, באַגי הויזן און נידעריק שיך, און די ינסיגניאַ פון אַ קאָלאָנעל אין די רעפובליקאנער פאָרסעס בעשאַס די שפּאַניש סיוויל מלחמה. און דאָך האָט ער נישט געקאָנט זײַן אַזױ אַלט, נישט מער װי פֿינף און פֿופֿציק. אויפן טיש איז געלעגן א דיפלאמאטישע טשעמאָדאַן מיט געלט. אי ך הא ב זי ך געטרעט ן פאראויס .
  
  
  — דו נארישע אידיאט — האב איך אים געכאפט. "מיר זענען נישט שונאים. דאס געלט איז פאר אייער ארגאניזאציע, פאר די זולו אויפשטאנד. דאמבולאמאנזי ליגט דיר.
  
  
  א ביינער דײטש און א קורצער טונקעלער זענען אויפגעשפרונגען מיך אפצושטעלן. דער קאָלאָנעל ליסטער האָט זיי אַוועקגעווייקט, כּמעט מיט כּעס, ווי ער וואָלט זיך פאַרדראָסן, אַז ער זאָל אויף אונדז שיסן. "דאַמבולאַמאַנזי איז דער פירער פון דער אונטערערדישער זולו באַוועגונג," האָט ער געזאָגט. "ער האט געארבעט ענג מיט מיס קאַבאָט און קען איר." ער ליגט נישט. מיר וויסן וואָס איר געקומען אַהער דאָס מאָל.
  
  
  דיררע האט געשוואוירן. "פאַרשילטן עס, קאָלאָנעל, דאָס איז צו ווייַט." איך איז געווען שאָס אין לאָנדאָן, ביטרייד אין מבאַבאַנע, און איצט דאָס. די גאנצע מארק פון טשאַק איז רידאַלד מיט טאָפּל אגענטן. איצט עס קוקט ווי Dambulamanzi. ..'
  
  
  דער קורצער, טרויעריקער מענטש, וואס איז אויפגעשפרונגען מיך אפצושטעלן, האט מיטאמאל געשאלטן אויף שפאניש. זײ ן טונקעלע ר פני ם אי ז געװע ן פארצװײג ט מי ט כעס . אײדער עמיצער האט געקאנט רעאגירן, האט ער ארויסגעצויגן א לאנגן מעסער, אנגעכאפט דיירדרע בײ איר לאנגע פינצטערע האר און אויפגעהויבן דאם מעסער. "זאָר. יאנקי זונה!
  
  
  — עמיליא! קאָלאָנעל ליסטערס קול האָט געקלונגען ווי אַ קלאַפּ פֿון אַ בייטש. זיינע אויגן זענען געווען שווער און קאלט. "לאז איר גיין."
  
  
  דער קלײנער מענטש האט זיך געקװענקלט. ער האָט ווײַטער געהאַלטן דיררע בײַ די האָר און האָט צוריקגעצויגן איר קאָפּ, אַרויסגעלאָזט איר האַלדז צום מעסער. קאָלאָנעל ליסטערס שטימע איז געוואָרן ווייכער. ער האט גערעדט שפאניש.
  
  
  "דאָס איז גענוג, עמיליאָ," האט דער קאָלאָנעל. "מיר זענען נישט באַנדאַץ. דאס וועט זיין געטאן לויט די כּללים. איצט גיין קיל אַוועק.
  
  
  דע ר פינצטערע ר מאן , עמיליא , הא ט זי ך באפרײ ט דײדרע , זי ך אויסגעדרײ ט או ן פארשוװנד ן פו ן געצעלט . קאָלאָנעל ליסטער האָט אים צוגעקוקט פאַרשווינדן, געשאָקלט מיטן קאָפּ און געזיפֿצט, נישט געקוקט אויף דירדרע און נישט אויף מיר.
  
  
  "עמיליאָ איז טשילעאַן. דריט אין באַפֿעל. א גוטער זעלנער. ער וואוינט דאָ צייטווייליק צו צוריקקומען צו טשילע און קעמפן פֿאַר דער באַפרייַונג פון זיין מענטשן פון די מיליטעריש און אמעריקאנער קאַפּיטאַליסץ. דערווייל קעמפט ער דא, אבער די אמעריקאנער זענען פשוט נישט זיין באליבטע מענטשן. ”
  
  
  איך האב געזאגט. - 'ווי וואָלט איר פירן אָן אַה, קאָלאָנעל?' 'אבער אַה איז אמעריקאנער. איר קעמפן מיט אמעריקאנער דאָללאַרס, מיט אמעריקאנער הילף.
  
  
  "ווייַל עס איז אין וואַשינגטאָן ס אינטערעסן," ליסטער קנאַקן צו מיר. ער האט װידער א שאקל געטאן מיטן קאפ. פו ן זײ ן סקעלעט ן קאפ האב ן זי ך געלויכט ן טיפ ע אויג ן . "איר מיינט צו טראַכטן מיר זענען אַלע ידיאָט." דו און דיין פירער, ווער עס קען זיין. ער זיצט ביים א גרויסן טיש אין וואשינגטאן, שפירט און ציט אין שטריק, און טראכט אז קיינער אנדערש האט נישט קיין שכל.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר. אַה אָפפערס די זולו צאָלונג, ספּעציעל צאָלונג? עס קען נאָר זיין באקומען דורך אונדזער סוד פירער אין די מאָזאַמביקאַן רעגירונג. מאָדנע, איז ניט עס? צי האָט איר ניט טראַכטן מיר וואָלט ווונדער וואָס? ער האט געלאכט דין און ביטער. "פינף שעה נאָך דעם פאָרשלאָג, מיר געוואוסט וואָס איר טאָן. שטארבנדיקע קאָלאָניאַלע רעגירונגען האָבן נאָך ווייניק סיקריץ. אַלץ קענען זיין געקויפט. װע ן אײ ן באאמטע ר רעד ט מי ט אײך , װע ט שטענדי ק זײ ן א צװײטער , װא ס װע ט מי ט אונד ז רעד ן , באצאל ן דע ם זעלב ן פרייז . קאָרופּציע. אויב איר אַרבעט מיט פאַרדאָרבן רעגירונגס, איר קען זיין ביטרייד."
  
  
  ער האט אויף מיר געקוקט, אבער איך האב גארנישט געזאגט. ער האט זיך מיטאמאל איבערגעדרייט צו אונדז אין שטול.
  
  
  "יא". - ער האט געזאגט. "כאַפּ זיי."
  
  
  מ׳האט מיך אנגעכאפט פון א בײנער דײטש און נאך א מאן. די אנדערע צװײ האבן געכאפט דירדר. זי האָט רעאַגירט אינסטינקטיוו: יאָרן פון טריינינג און ניצל ינסטינגקץ קיקט אין. א שארפע דזשודא-קלאפ פון איר עלנבויגן האט גורם געווען אז איינער פון די מענער האט זיך פארדאבלירט. זי האט אפגעשניטן דעם אנדערן מיט דער פאלעם. כ׳האב געװארפן דעם בײנערן דײטש א האלבן װעג איבערן געצעלט און אראפגעקלאפט דעם צװײטן מאן. ז ײ האב ן זי ך אויפגעשטעל ט או ן װידע ר באפאל ן אונדז . איך האב נאכאמאל אראפגעשאסן איינעם, אזוי אויך דירדר.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט אַ קוק געטאָן אויף אונדז, כּמעט אָפּשאַצן אונדזער באַהאַוונטקייט. מער מערסענאַריעס ראַשט אין די געצעלט און פּינד דיירדרע צו דער ערד. איך האב זיך א ביסל לענגער געקעמפט. פּלוצעם האָט דער שטעקן אַ קלאַפּ געטאָן אין מײַן ווינט־פּיפּ און מײַנע הענט האָבן זיך גיך צוגעדריקט צום שטעקן; איך וואלט מיך דערשטיקט אויב איך פרובירט שוין מער צו קעמפן.
  
  
  “קעמפן, מענטש פון אַה. ― האָט געזאָגט קאָלאָנעל ליסטער, ― און איר װעט זיך דערשטיקן. גאַראָטטאַ, אונדזער אלטע שפּאַניש אופֿן פון דורכפירונג, איז זייער עפעקטיוו. שטאַרבן ווי איר ווילט, אָבער גלויבן מיר, עס איז בעסער צו זיין שאָס."
  
  
  איך האב אויפגעהערט צו קעמפן. קאָלאָנעל ליסטער האָט געשמייכלט. ע ר הא ט זי ך גענומע ן או ן געב ן זײנ ע מענער , א ז ז ײ זאל ן אונד ז אװעקנעמען .
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך ארומגעדרײ ט אי ז דאמבולאמאנזי א ארײנגעקומע ן אי ן געצעלט . ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, צוגעגאַנגען צום קאָלאָנעל און אים עפּעס געשעפּטשעט אין אויער. דער קאָלאָנעל האָט געקוקט אויף מיר, דערנאָך אויף דאַמבולאַמאַנזי. דער הויכער שווארצער האט זיך א ניד געטאן.
  
  
  "אויסבינדן זיי," האט געזאגט דער קאָלאָנעל. — נעם די פרוי אין דרויס.
  
  
  איך געקוקט בייַ דאַמבולאַמאַנזי, אָבער די שוואַרץ מענטש 'ס פּנים איז געווען ווי אויסדרוקן ווי שטענדיק. ער איז נאכגעגאנגען דיירדרע ווי זי איז געווען ארויס.
  
  
  — זעצט זיך — האט ער געזאגט.
  
  
  - אויב איר גיין צו איר. .. - איך האב אנגעהויבן.
  
  
  ― זעצט זיך אַװעק, ― האָט דער קאָלאָנעל אַ בילן צו מיר.
  
  
  איך האב זיך אװעקגעזעצט. ער האט זיך לאנגזאם געשאקלט אין זײן שטול, קײנמאל נישט אראפגענומען פון מיר די טיפע אויגן.
  
  
  "אזוי," ער געזאגט לעסאָף. - דו ביסט ניק קאַרטער. דער באַרימטער ניק קאַרטער. איך האב א סך געהערט װעגן דיר.
  
  
  איך האב גארנישט געזאגט.
  
  
  'זאל זיין . ... — האָט ער זיך אָפּגעשטעלט פאַרטראַכט. "איך ווונדער, קאַרטער, ווי פיל איז דיין לעבן ווערט צו איר? אפשר א אפמאך?
  
  
  "וואָס אָפּמאַך?"
  
  
  ליסטער האט זיך געקלאפט אין זײן פעלדשטול, טראכטן. — דער טאטע האט מיר דערצײלט װעגן דיר. יאָ, ניק קאַרטער פֿון אַה, קילמאַסטער. אַלעמען איז דערשראָקן און ווייסט וועגן אַלץ וואָס כאַפּאַנז ין אַקס, כאַפּאַנז, רעכט?
  
  
  האָב איך געזאָגט: דײַן פֿאָטער? איך קען אים?
  
  
  איך איז געווען סטאָלינג פֿאַר צייט. עס איז שטענדיק אַ געלעגנהייַט אויב איר שוין האָבן אפילו די קלענסטער האָפענונג.
  
  
  ― יאָ, ― האָט געזאָגט דער קאָלאָנעל, ― מײַן טאַטע. אַ צופאַל אין קובאַ מיט עטלעכע יאָר צוריק. בעשאַס אַז מיסאַל קריזיס.
  
  
  — גענעראל ליסטער? איז דאס דיין פאטער?'
  
  
  דאָס האָט דערקלערט זיין מונדיר פון זיין שפּאַניש סיוויל מלחמה. דער בארימטער רעפובליקאנער גענעראל ליסטער, זיין פאטער, איז געווען איינער פון די ווייניק פירער, וואס האבן געפונען זייער רוף אין יענעם בלוטיקן קאנפליקט, האט זיך גוט געקעמפט און זיך ארויסגעוויזן מיט כבוד און שם אפילו נאך די מפלה. עס איז נישט געווען זיין פאַקטיש נאָמען. ער איז געווען א פשוטער שפאנישער יוגנט, וואס איז געווארן "גענעראל ליסטער". נאָך דער מלחמה איז ער געפֿאָרן קיין סאָוועטן־פֿאַרבאַנד, כּדי פֿאָרצוזעצן דעם גלאבאלע געראַנגל. דא ס אי ז געװע ן א מאן , װעלכע ר הא ט זי ך שוי ן עטלעכ ע מא ל אנטװיקל ט אי ן קובא , צ ו אויסלערנע ן קאסטרא ס זעלנער , צ ו העלפ ן ד י רעװאלוצי ע דארט ן או ן װעלכע ר הא ט מי ך אי ן א נאכט , זי ך קאנפראנטיר ט או ן פארלוירן .
  
  
  "איך געדענק דעם גענעראַל," איך געזאגט. „איך געדענק אויך אין יענער צײַט אַ יונגערמאַן אין קובאַ. דאָס איז געווען איר?'
  
  
  'איך בין דארט געווען.'
  
  
  "איצט איר זענט דאָ, איז עס אַ נייַ מלחמה?"
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט אַ שמייכל געטאָן. "איך האָב געקעמפט אין פילע מלחמות, אין פילע ערטער. מײַן טאַטע האָט געקעמפֿט פֿאַר דער באַפֿרײַונג פֿון שפּאַניע; ער האָט מלחמה געהאַלטן אין קובאַ, איבער דער וועלט, און איך פאָרזעצן זיין אַרבעט. מײַנע מענער זײַנען פֿון אַלע נאַציאָנאַליטעטן: דײַטשן, פֿראַנצויזישע, טשילעאַנס, בראַזיליאַן, שוועדן, פּאָרטוגעזיש. מיר וועלן באַפרייען דעם טייל פון דער וועלט, און דאַן וועל איך פאָרזעצן."
  
  
  "אן אנדער אָרט, אן אנדער מלחמה," איך געזאגט. — האסט ליב צו קעמפן, קאלאנעל? צי איר ווי מלחמה, טאָן איר ווי מאָרד?
  
  
  "איך ווי צו קעמפן, יאָ. אָבער איך קעמפן פֿאַר פרייהייט."
  
  
  "פֿאַר דער פֿרײַהייט דאָ אָדער פֿאַרן סאָוועטן־פֿאַרבאַנד?"
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר. 'קום מיט מיר.'
  
  
  איך בין אים נאכגעגאנגען פון געצעלט. די נאַכט איז געווען טונקל אונטער די ביימער צוזאמען דעם ברייטן טייַך, אָבער די לבנה איז שוין אויפגעשטאנען, און אַמאָל מיין אויגן אַדזשאַסטיד, איך געזען אַז עס איז אַ פּלאַץ פון טעטיקייט אין דעם לאַגער. די מערסענאַריעס געזעסן אין קליין גרופּעס צו ריין זייער וואָפן, אָדער זיי געזעסן אין קליין קרייזן צוגעהערט צו וואָס איז געווען ווי אַ לעקציע. אנדערע האבן געארבעט מיט קליינע גרופעס שווארצע. "זולו רעבעלן," האָט ליסטער געזאָגט. “מיר ארבעטן אויף ביידע זייטן פון דער גרענעץ, און ווען זולו, סוואזי אָדער אנדערע שווארצע מענטשן דארפן אנטלויפן פון דער ווייסער רעגירונג, העלפן מיר זיי, באהאלטן זיי און באשיצן זיי אויפן וועג צו זיכערקייט. מיר העלפֿן זיי באַן, מוטיקן זיי. ”
  
  
  רוב פון די שווארצע זענען געווען יונג, פילע זענען פרויען. ז ײ האב ן אויסגעזע ן האלב־געהונגער ט או ן דערשראקן , ד י אויג ן האב ן זי ך געקראמל ט אי ן דע ר נאכט . זײער ע קלײדע ר זײנע ן געװע ן צעריס ן או ן ז ײ האב ן זי ך געציטערט . די מערסענאַריעס האָבן זיי געגעבן עסן, קליידער און גערעדט מיט זיי.
  
  
  "אָן אונדז וואָלטן זיי נישט געהאַט קיין געלעגנהייט, קיין האָפענונג," האָט קאָלאָנעל ליסטער געזאָגט נעבן מיר. "צי עס ענין אויב מיר אַרבעטן פֿאַר עמעצער אַנדערש? דיין ע"ה אַרבעט פֿאַר ביידע זייטן, אָבער מיט וואָס זייַט סימפּאַטייז איר רובֿ, קאַרטער?
  
  
  "די פּאַרטיי וואָס באַצאָלט מיר," איך געזאגט.
  
  
  “דער אָנגעשטעלטער בעל איז אַ רוצח? גארנישט מער?'
  
  
  "איך באַקומען געזונט באַצאָלט פֿאַר דעם."
  
  
  א שאד די צייט. מיר זענען אַרויס. כ׳בין שוין נישט געװען געבונדן. א פארנומענער לאגער, פינצטער, מיט געדיכטע אונטערוואקסן און טיפע טאנץ, און א טייך פון אלע זייטן. איך האב געווארט אויף א געלעגנהייט, אבער איך האב אויך געטראכט וועגן דירדר.
  
  
  ― טאָמער ― האָט ליסטער געזאָגט, באַהאַלטן די אױגן אין דער פֿינצטערניש, ― איר זאָלט באַצאָלן.
  
  
  'ווי?'
  
  
  "איר זענט N3. איר װײסט אַלצדינג װאָס איז צו װיסן װעגן אַה, ― האָט ליסטער געזאָגט. "ווי עס אַרבעט, די נעמען פון די אגענטן, די נאָמען פון דעם מענטש אין באַשולדיקונג. איך וויל דאס אלעס וויסן.
  
  
  "דאָס וועט מאַכן איר קאָנפליקט," איך געזאגט.
  
  
  — עס איז פאר מיר אן ארמיי און פאר דיר א פארמעגן.
  
  
  — האסטו א פארמעגן , ליסטער ? איך צווייפל עס. איך מיין אז דו קענסט זיך נישט ערלויבן מיין יערליכע געצאָלט.
  
  
  "איך וויסן ווו צו באַקומען די געלט, קאַרטער," ער באַרקט. זײנ ע אויג ן האב ן געגלאנצ ט אי ן דע ר נאכט . "איר וואָלט זיין פריי, רייַך, און איך קען אפילו לאָזן איר ענדיקן דיין אַרבעט." איך קענען צולייגן דעם. איר קענען טייטן דיין ציל און צוריקקומען היים מיט דיין מיסיע פארענדיקט."
  
  
  "דאָס איז, איר וואָלט לאָזן מיר צו טייטן דיין פירער, און דעמאָלט דערוואַרטן מיר צו צוטרוי איר," איך געזאגט "דו ביסט אַ הייס-קעדאַד און נאַיוו יינגל."
  
  
  "איך בין מער וויכטיק ווי עטלעכע שוואַרץ פירער."
  
  
  און פֿאַר אַה. זיי וועלן מיר נישט כאָשעד ביז די האַקס מענטשן וועלן שטאַרבן ווי ראַץ. ניין, עס וועט זיין קיין אָפּמאַך, ליסטער.
  
  
  "איך קען גאַראַנטירן דיין זיכערקייַט."
  
  
  "אויב איך באַקומען צו די אנדערע זייַט." "דאס וועט נישט אַרבעטן."
  
  
  "איר זענט קיין גלייַכן פֿאַר מיר, קאַרטער." איר זענט כּמעט טויט.
  
  
  "מיר אַלע שטאַרבן".
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט זיך אויסגעדרייט און געגעבן דעם באַפעל. פֿון ערגעץ האָבן זיך באַוויזן מענער וואָס זענען אָנגעפירט געוואָרן דורך אַ דײַטש, וועלכער האָט אויסגעזען ווי דער צווייטער. די גאנצע צײט זײנען זײ געװען נעבן אונדז אין דער פינצטער. איך בין נישט חידוש געווען. ז ײ האב ן מי ך אנגעכאפ ט או ן מי ך געפיר ט אי ן דע ם װײטע ר װינק ל פו ן לאגע ר צו ם ברײטן , פּליטן טײך . דער קאָלאָנעל איז פאַרשווונדן. עפּעס האָט זיך באַוועגט אינעם טײַך. ― זעט ― האָט געזאָגט דער בײנער דײַטש.
  
  
  ער האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין אַ גרויסן עמער און אַרויסגעצויגן אַ ריזיקן שטיקל פֿלייש. א שמײכל צו מיר װי א װאלף, האט ער ארײנגעװארפן דאם פלײש אין טײך. א שטארקע שטורעם איז אויפגעשטאנען אין דעם פינצטערן וואסער און עס האט זיך געהערט א ציטערדיקן ברום. אי ך הא ב דערזע ן ברײטע ע מויל , לאנג ע שנעק ן או ן שװער ע עקן , װא ס האב ן פארשנאפ ט דא ס װאסע ר אי ן פום : קראקאדילן . דער טײַך איז געװען פֿול מיט זײ. ז ײ האב ן זי ך געקעמ ט װעג ן א שטיק ל פלײש .
  
  
  דו האסט דאך נישט געטראכט פון אוועקפארן, הא? ― האָט געזאָגט דער בײניקער פּושקע. "ניט אַליין," איך געזאגט. „װער ביסטו געװען? געסטאפא? אין סס? א זיכערהייט וועכטער אין דאַכאַו?
  
  
  דער דײטש האט זיך גערוימט. "האָט איר טראַכטן איך איז געווען איינער פון די פּיגס?" איך בין אַ זעלנער, הערט איר, אַמעריקאַנער? סערזשאנט , סערזשאנט העלמוט קורץ , 1 פאנצערגרענאדיער אפטיילונג . אַ זעלנער, נישט אַ שמוציקער שאַקאַל.
  
  
  — װער ביסטו איצט ?
  
  
  דע ר דײטש ן הא ט אויפגעהויב ן ד י האנ ט צ ו רײס ן אוי ף מיר , אבע ר הא ט זי ך אפ ־ אפגעשטעלט . ער האט געשמייכלט. איך האב זיך אויסגעדרייט און דערזען קאָלאָנעל ליסטער אין אַ ברייטן ליכטיקייט אויפן טייך ברעג. זעקס באטעריע-באטריבטע לייץ זענען עריינדזשד אין אַ קרייַז צו ילומיניט די געגנט. אין דעם צענטער פון דעם קרייַז פון ליכט, דרייַ מערסענאַריעס געהאלטן דיירדרע. הינטע ר אי ר אי ז געשטאנע ן דאמבולאמאנזי , געהאלט ן א ן אסיגי ם מי ט א ברײטע ר בלײ ד א גלאנצ ט אי ן דע ר האנט .
  
  
  "ניק," דירדררע שרייַען. "געב נישט אויף".
  
  
  ארום איר האבן זיך צוזאמענגעקליבן די שכירות, װארפן אויף איר שאטן. דער קאָלאָנעל איז געגאנגען צו מיר ביז ער איז געווען רעכט פֿאַר מיר. ער האָט מיר אַ קוק געטאָן גלײַך אין די אױגן אַרײַן און אַ נײַד געטאָן. הינטער אים האָט דאַמבולאַמאַנזי געצילט אויף דירדרעס אַקסל. זי האט געשריגן ווי דער אסיגי האט איר געשלאגן.
  
  
  "מיר וועלן אַלע שטאַרבן," האָט קאָלאָנעל ליסטער געזאָגט אָן זיך אומקערן. ער האט נאָר געקוקט אויף מיר. — קענסט זי ראטעווען. ערשטער איר, און דעמאָלט זיך.
  
  
  — ניק , — הא ט דעירדרע . איר קול איז געווען פארשטומט אבער קלאר. "דו זאלסט נישט צוטרוי אים".
  
  
  "איך האָבן אַן אפילו בעסער אופֿן פֿאַר איר," האט ליסטער געזאגט.
  
  
  ― גײ אין גיהנום, ליסטער, ― זאָג איך.
  
  
  — מאיר קורץ — האט ליסטער געבראכן.
  
  
  דע ר דײטשישע ר מאםע ר הא ט זי ך דערנענטער ט צו ם ליכט־קרײז . קאָלאָנעל ליסטער האָט פֿון מיר נישט אָפּגעטאָן די אױגן. איבע ר זײ ן פלײצע ר הא ב אי ך געזע ן קור ץ אנװײז ן אוי ף ד י מערסענערים , װא ם האב ן דײדרע . ז ײ האב ן אי ר געצװונגע ן צ ו קניען , מי ט ד י ברײטע ר ארעם , או ן דע ר קא פ הא ט זי ך פאראויסגעבויגן . אַרום דעם ליכט־קרײַז האָבן זיך געטראָפֿן די מערסענאַריעס און עטלעכע זולוס. הויפּט קורץ אריבערגעפארן זיי באַזונדער אַזוי איך קען זען דיירדרע קלאר.
  
  
  "ווידער, קאַרטער," האָט קאָלאָנעל ליסטער געזאָגט. "אַ שיין אָפּמאַך".
  
  
  "ניין," איך געזאגט, אָבער מיין קול איז געווען פאַרשטומט.
  
  
  וועט ער? ..? ניין ער קען נישט ...
  
  
  ליסטער האט זיך אפילו נישט אומגעקערט צו קוקן אויפן ליכט־קרײז, װאו דירדר האט זיך געקנײטלט אין איר גליטשיקן שװארצער היט, די האר אראפגעלאזט און װײך. דער קאָלאָנעל האָט זיך געדרײט דעם קאָפּ. דאמבולאמאנזי האט אויפגעהויבן זײן אסעגאאי און אים װידער שנעל אראפגעלאזט.
  
  
  איר בלוט האט זיך װי אויסגעבראכן אין א שטראם פון איר קאפל. דער קאָפּ איז געפֿאַלן און זיך אַװעקגעקערט. דע ר לאגע ר אי ז געװע ן פו ל מי ט שטיל ע געמורמלונגען .
  
  
  איך בין אויפגעשפרונגען און געטראפען קאלנעל ליסטער סקווער אין פנים. ער איז געפאלן און די הענט האבן מיך אנגעכאפט.
  
  
  דער קאָלאָנעל איז אויפֿגעשפּרונגען און האָט מיך געשלאָגן מיט דער דלאָניע אין פּנים. ― זעט ― האָט ער אַ געשרײ. 'קוק!'
  
  
  זיי האבן געהאלטן מיין געווער, האַלדז און קאָפּ, געצווונגען מיר צו פאָרזעצן קוקן דורך די פינצטערניש אין די קרייַז פון ליכט. דער שלאנקער קערפער אין די שװארצע קעלבער האט זיך נאך דארט געשפירט ענג. איר קאָפּ איז געווען אויסגעדרייט און זי ווי צו קוקן אויף מיר. פינצטער פון בלוט, איר קאָפּ האט ווי צו קוקן אויף מיר אין אַ ליכט פון ליכט, איר לאַנג האָר רירנדיק די ערד און איר טונקל אויגן פאַרפרוירן אין טויט.
  
  
  ליסטער האט װידער א נײד געטאן.
  
  
  כ׳האב צוגעקוקט װי זײ האבן אויפגעהויבן דעם קערפער און אים ארײנגעװארפן אין טײך.
  
  
  דאס וואסער האט אנגעהויבן זיך צודרייען ווי קראקאדילן האבן זיך אריינגעשטויסן פון אלע ריכטונגען. די שמאָלע קין האָבן זיך ברייט געעפֿנט צו קנאַקן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן געוואלדיק . איבער ן גאנצ ן טײ ך זײנע ן געקומע ן מאנסטראט ע שרץ , פא ר פלײ ש או ן בלוט .
  
  
  דאָס איז געווען מיין געלעגנהייַט. †
  
  
  כ׳בין געפאלן װי א שטײן, זיך ארויםגעריסן פון די הענט, װאם האבן מיך געהאלטן. אין דעם מאָמענט, וואָס איך בין געפֿאַלן צו דער ערד, האָב איך זיך געלאָזט זיך אײַנרײַסן אויפֿן טײַך ברעג. דארט האב איך זיך װידער אויפגעשטעלט. פאר מיר איז געשטאנען אײן מערסענער. איך האָב אים אַרײַנגעכאַפּט אין דעם קראַך און אַרײַנגעשטעקט מײַן גראָבער פינגער אין די אױגן. ער האט געשריגן. איך האב אנגעכאפט זיין ביקס, זיך אויסגעדרייט און געשאסן די דריי ווען זיי האבן זיך צוגעלאפן אויף מיר.
  
  
  — האט ליסטער געשריגן. 'האַלטן אים. שיסן . ..'
  
  
  כ'האב געכאפט נאך איינס און אים געשאסן אין קאפ פון נאָענטקייט. איך האב גענומען זיין ביקס און מעסער. איך האָב דערשאָסן ליסטער. ער איז אַראָפּגעפאַלן ווי ער איז שיכור און פאַרשילטן.
  
  
  ם׳איז געװען טונקל. האלב פון זיי זענען פארבלענדט געווארן פון דעם רינג פון לאנטערן ליכט. ז ײ זײנע ן געגאנגע ן איבע ר דע ר צװײטע , האב ן זי ך מור א צ ו שיסן , װ י שרעק , א ז ז ײ זאל ן זי ך שלאגן , אדע ר דע ם קאלאנעל .
  
  
  האלב משוגע האב איך געשאסן און דערהרגעט נאך דריי. כ׳האב אנגעכאפט אײנעם בײם האלדז און ארײנגעשפרונגען אין דעם ברײטן, פּליטן טײך. עס איז געווען אַ קליין געלעגנהייַט, אָבער נאָך אַ געלעגנהייַט. די קראָקאָדילס זענען נאָך מאָווינג צו זייער סעודה מיט דירדר ס גוף. איר טויט האט מיר געקענט ראטעווען.
  
  
  אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ר לבנה־לוכטע ר פינצטערניש . די לבנה־ליכט אלײן האט געשפילט מיט די שאטן אין טײך. קלאָץ און בושעס פלאָוטיד צו די ייבערפלאַך, און איך געהערט קראַקאַדיילז צוגאַנג צו מיר. איך וואָלט וואַרפן זיי אן אנדער פּאַרטיי.
  
  
  איך האָב געשטאָכן דעם מערסענאַרי וואָס איך האָב געהאַלטן, אָפּגעשניטן זיין האַלדז צו לאָזן די בלוט לויפן, און סוואַם דורך די פּליטקע וואַסער ווי לאַנג ווי מיין לונגען קענען נעמען עס. ער איז אַרױסגעקומען אונטער אַ באַװעגנדיקן שטאַם: אַ קראָקאָדיל!
  
  
  כ׳האב אים געשטאכן, אים געגעבן עטלעכע שנײדער און װידער אנטלאפן. קויל ן זײנע ן ארומגעפלויגן . עפּעס האָט מיך געקראצט אין דער אַקסל, און דער שטארבנדיקער קראָקאָדיל האָט מיך געקריצט אין פוס.
  
  
  כ׳האב װײטער געשװאומען, אבער איצט האב איך געבלוטיקט. קראָקאָדילעס. .. א ריזיקער קלאָץ איז געשלאָפֿן פאַר מיר ווי אַן אָקעאַן-ליינער. איך האָב עס געכאַפּט, מיסט און עס ווידער געכאפט.
  
  
  אי ך הא ב אי ם אנגעכאפ ט או ן זי ך אנגעקלאפ ט מי ט ד י צײן , זי ך ארוי ף אוי ף אים . איך בין געלעגן פלאך און געגאסן ווי עס האט מיך געטראגן איבערן טייך.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  איך האב מיך אויף געוועקט. גאָרנישט האָט זיך באַוועגט.
  
  
  איך בין געלעגן מיטן פּנים אַראָפּ און גאָרנישט האָט זיך באַוועגט ווי דער געזונט פונעם טײַך איז געווען אַרום מיר. איך האָב פּאַמעלעך אויפגעהויבן דעם קאָפּ, זייער פּאַמעלעך. דער שטאם איז געװען אנגעשטעקט אויף א זאמד־באנק, ם׳איז געװען װאםער פון אלע זײטן און געדיכטע בײמער אויפן ברעג זײנען װײט אװעק. צװײ קראקאדילן זײנען געלעגן אויפן פּליטעלע און האבן אויף מיר געקוקט. ד י בלוטיק ן הא ט זי ך אויפגעהערט , או ן דא ס טײ ך װאסע ר הא ט געװאש ט מײנ ע װאונד ן איבערנאכט .
  
  
  א גרויע ר פרימארג ן הא ט זי ך פארשפרײ ט איבע ר דע ם טײ ך או ן װײט ע סאװאנאן . א שווארצע שטאם, צוויי מאל אזוי ברייט ווי איך, האט ארויסגעשטארצט ווייט אין וואסער אריין. צום סוף האָט עס מיך געראַטעוועט פֿון די קראַקאַדילן. עס איז דער שנעל שטראָם, די פינצטערניש, און דיירדרע ס טויט און בלאַדי גוף אין אַ טייַך פול פון קראַקאַדיילז. זי האָט מיר געגעבן מײַן איינציקע געלעגנהייט: דעם טײַך. מיט איר בלוט, אירע ביינער און איר לעבן.
  
  
  בלינדער צארן האט זיך געוואשן איבער מיר ווען איך בין געלעגן אינעם פּליטן טייך. דירדר. איצט װעט ניט זײַן קײן צװײטע נאַכט. ניין, עס וועט נישט זיין מער מאָרגן פֿאַר אונדז.
  
  
  דער גרויסער ניק קאַרטער, קילמאַסטער. און איך האָב געמוזט היטן איר שרעקלעכן טויט, אַ טויט, וואָס איז געווען אַזוי נישטאָ. איך בין געווען געצווונגען צו נוצן איר טויט זיך צו ראַטעווען. כ׳האב געלאזט דורכגײן דעם צארן, א בלינדן, שרף צארן, װאם האט מיך אנגעפילט. שטורעם ווען אַ מענטש אין מיין אַרבעט שטענדיק פארלירט עס, כאָטש עס זענען מאל ווען עס טוט נישט ענין. איך האב שוין פיינט געהאט פריער אין מיין לעבן, אבער איך האב נאך קיינמאל נישט פיינט געהאט קאלאנעל ליסטער אזויפיל ווי יעצט. בלינדע , ביטער ע שנאה .
  
  
  אי ן א קאלטן הארבסטפרימארג ן הא ב אי ך זי ך געציטער ט אויפ ן שװער ן בוים־שטאם . אָפענטיק ווי אַ קינד. די זון וואלט באלד אויפגעהויבן, און איך האב נישט געהאט קיין וועג צו וויסן ווי ווייט איך בין געדריפט געווארן פון קאלאנאל ליסטערס לאגער. יעדער מאָמענט זיי קענען זען מיר ווידער
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט אויפ ן שטאם , או ן הא ב אנגעהויב ן שטודיר ן ד י ברעג ן פו ן דע ם ברײטע ן טײך . איך האב גארנישט געזען אדער געהערט. אבער דאס מיינט נישט אז זיי זענען נישט דארט געווען, אפשר האבן זיי געקוקט אויף מיר בשעת איך האב זיי געזוכט. ז ײ זײנע ן אוי ך געװע ן פראפעסיאנעל ע או ן האב ן פארשטאנע ן זײער ע ארבעט . באקענט ע או ן גרויזאַם , כייערד רוצחים . אזוי ווי מיך?
  
  
  ניין, כעס האט מיך כמעט ווידער פארבלענדט. ניין, נישט ווי מיר. דא ס זײנע ן געװע ן רוצחי ם װא ס האב ן ליב ט צוהרגענען , געלעב ט אי ן בלוט... . †
  
  
  אי ך הא ב אינגאנצ ן געציטערט , מי ט כעס . כּעס וואָלט נאָר מאַכן מיר שפּירעוודיק. עס איז צייט צו טראַכטן, צו טראַכטן וועגן וואָס די סיטואַציע איז. דער טייך איז געווען שטיל און וויסט, די ברעגן האבן אויסגעזען ריין.
  
  
  דאָס מעסער, װאָס איך האָב גענומען פֿון דעם מערסענער, האָב איך געפֿיטערט צו די קראָקאָדילן, װאָס זײַנען אײַנגעשטאַנען אין אַ קלאָץ. כ׳האב עס געמוזט האבן אײדער איך בין פארבײגעגאנגען, און דער געדאנק װעגן יענעם מערסענער האט מיך געמאכט װי א װאלף. איך האב נאר געהאפט אז ער איז נישט טויט ווען די קראקאדילן האבן אים געכאפט.
  
  
  מײַן פּלייצע איז נאָר געקראַצט געװאָרן, און דער װוּנד אױף מײַן פוס פֿון די קראָקאָדילס צײן איז נישט געװען צו ערנסט. איך באמערקט אַ פּיסטויל סטאַק אין מיין טאַליעבאַנד. איך מוזן האָבן געטאן עס אויטאָמאַטיש.
  
  
  עס איז געווען אַ 9 מם לוגער. פון קורס, זיי גענומען אַלע מיין וואָפן און מיין באַקפּאַק מיט אַלץ אין עס. אבער זיי מיסט די פיר פלאַך מאַגאַזינז אויף די ין פון מיין גאַרטל. אמוניציע פאר לוגער. אזוי האב איך געהאט געװער: א מעסער און א לוגער מיט פיר מאגאזינען.
  
  
  עס איז געווען שיין גוט, בעסער ווי איך קען האָבן כאָופּט פֿאַר. קוקנדי ק באנגע ר אוי ף ד י קראקאדילן , הא ב אי ך זי ך ארוי ס פו ן ד י קאצקע ר או ן געפרואװ ט באװעג ן זי . אָן מיין וואָג עס סליד אַריבער די פּליטקע. איך איז געווען ביכולת צו באַפרייַען אים דורך וואַרפן אים צוריק אַראָפּ די זייַט פון די זאַמדבאַר און דעמאָלט שווימערייַ אויס צו דער זייַט.
  
  
  איך האב געלערנט די אויפגאנגענע זון. ד י לינק ע באנ ק װע ט מי ך צוריקפיר ן צ ו דע ר גרענע ץ פו ן סװאזילאנד . איך האב צוריק אראפגעלאזט דאס פאס אין וואסער. האלטן די אויגן אויף די קראקאדילן, בין איך זיך צוריק געלעגן אויפן קלאָץ און זיך געשווימען איבערן טייַך ביז צום הויכן גראזיקן ברעג און הויכע ביימער.
  
  
  איך האב זיך געזעסן אין שאטן פון די ביימער און צוגעקוקט ווי די קלאָץ סלאָולי לאָזנ שווימען דאַונסטרים און פאַרשווינדן ווו די זון איז אויפגעשטאנען איבער דעם ברעג פון דער וועלט. איך האב געצויגן צוקוקן ביז עס איז פארשוואונדן געווארן. דעם קלאָץ געראטעוועט מיין לעבן.
  
  
  ווען עס פלאָוטיד אַוועק, איך גענומען אַ טיף אָטעם און אנגעהויבן צו טראַכטן וועגן וואָס צו טאָן ווייַטער. ארום מיר איז נישט געװען קײן קלאנג, צװישן די בײמער און אין סאװאנה האב איך געהאט א ביקס און א מעסער. די מערסענאַריעס זענען ינ ערגעצ ניט צו זען און די רייזינג זון האט מיר געוויזן דעם וועג צוריק צו סוואַזילאַנד און די וועג צו אַנטלויפן. איך איז געווען קילמאַסטער, N3 פון אַה, אויף אַ מיסיע. איך האט מיין ריספּאַנסאַבילאַטיז.
  
  
  צו גענעם מיט די ריספּאַנסאַבילאַטיז!
  
  
  צו גענעם מיט אַה און דעם אַסיינמאַנט. און אַזוי אויף צו די זייער ברעג מיט סוואַזילאַנד און די ברייקטרו.
  
  
  ד י אויפגײענדיק ע זו ן הא ט מי ר אוי ך דערצײלט , פו ן װאנע ן אי ך קום , או ן װא ו דע ר לאגער . און איך האָב געוואָלט טייטן די מערסענאַריעס. איך געוואלט צו טייטן קאָלאָנעל קאַרלאָס ליסטער.
  
  
  איך האָב זיך אויסגעדרייט מיין צוריק אויף סוואַזילאַנד און כעדאַד צפון אַפּסטרים צו ווו Deirdre Cabot איז געשטארבן. איך בין געגאַנגען צו קאָלאָנעל קאַרלאָס ליסטער אים צו הרגענען, צו הרגענען מאַיאָר העלמוט קורץ און יעדן וואָס איך האָב געקענט באַקומען די הענט.
  
  
  וְהַרְגִּין דִּמְבוּלַמָּנֵי, בִּדְבָרָא דִּמְבוּלָאמְנֵי.
  
  
  אי ך בי ן געגאנגע ן שטילע ר או ן פארזיכטיק , נאכגעגאנגע ן דע ם טײך , אבע ר שטענדי ק געבליב ן פו ן דערזען . ד י זו ן אי ז שטענדי ק אויפגעגאנגען , או ן ד י אויפ ־ הויבענ ע װארעמ ע הא ט געמאכ ט א בים ל שװערער . אָן כעזאַטיישאַן איך נאכגעגאנגען דעם טייַך פֿאַר עטלעכע ווייַטקייט, זייַן גאַנג ינדעליבלי אנגעצייכנט דורך די וויינדינג שורה פון ביימער צוזאמען זייַן באַנקס אין דעם טרוקן לאַנד. אבער די סאַוואַנאַ איז געווען האַרב, צעבראכן און פּיט מיט סאָף דעפּרעסיעס, און איך געהאט צו באַהאַלטן אין די געדיכט טיקאַץ צו בלייַבן אויס פון דערזען. זינט מיין קאָלבע איז אויך אַוועקגענומען, איך האט נישט האָבן אַ קאַפּ וואַסער מיט מיר, און מיין האַלדז און ליפן זענען רוי. אבער ווי נאר עס איז געווארן טונקל, בין איך געגאנגען נעמען וואסער פונעם טייך און זיך אריבערגעפארן צו צפון דעם רעשט פון טאג.
  
  
  איך האָב ניט געזען קיין לעבן, קיין חיות, קיין מענטשן, נאָר אַ ביסל פארלאזן פּאַדאַק אין די אַנדערוואָג. דאָס איז געווען זולולאַנד, אָרעם און דיליבראַטלי אָפּגעלאָזן פֿאַר איבער אַ יאָרהונדערט דורך די ווייַס דרום אפריקאנער רעגירונג. איצט וועט מען עס צוריקגעבן צו מענטשן מיט קיין האפענונג זיך צו באזעצן זיך דארט. איך האָב פֿײַנט קאַפּע־שטאָט און געװאָלט פֿאַר די זולוס אַ אָרנטלעכן לעבן. אָבער דאָס איז געווען פּאָליטיק, די צוקונפֿט. אבער אַלע וואָס איך קערד וועגן און געוואלט רעכט איצט איז געווען צו נקמה דיירדרע.
  
  
  װ י ארעמע ר ע ס אי ז געװע ן , הא ט געמוז ט זײ ן עפע ס אי ן דע ר אומפרוכטע ר ערד : קלײנ ע סטאדע ן פו ן בהמות . ס׳אי ז גארניש ט געװע ן װ י ד י ערד , װא ס הא ט געגעס ן פו ן א שװער ם הײשעריק . אין פאַקט, עס איז געווען מענטש היישעריק פון ביידע זייטן. ד י מענטש ן װא ס האב ן ד א געװאוינ ט זײנע ן אנטלאפ ן פו ן דריקע ר או ן אזו י גערופענ ע ישועה .
  
  
  צו־נאכטס האב איך געפונען א לאגער־פלאץ אויפן טײך־ברעג, צװישן די בײמער, וװ דירדר איז אומגעקומען.
  
  
  דארט איז געװען לײדיק, נישט געװען קײן געצעלטן און נישט קײן זעלנער. איך האב געזוכט אין דער געגנט און גארנישט געפונען. דאָס הײסט, גאָרנישט װאָס איך האָב געװאָלט געפֿינען. איך האב געפונען וואס איך האב נישט געוואלט געפינען. אינעווייניג אין מיר די גאנצע צייט איז געווען א שוואכע צווייפל, א שוואכע האפענונג אז דירדר איז נישט טויט, אז מיינע אויגן האבן מיך עפעס פארפירט, אז איך האב נישט געזען וואס איך האב געזען. די האָפענונג איז געשטארבן ווען איך געקוקט בייַ די בעקן פון דאַר שוואַרץ בלוט אויף די זאַמד אויף די טייַך ברעג. זי איז געווען טויט. טויט, קאַרטער. און דאך האב איך געהאט א ארבעט. כ׳האב געטרונקען פון טײך, דורכגעגראבן זײער מיסט־גרוב ביז כ׳האב געפונען א פלאש, זי אנגעפילט מיט װאםער און אװעק. איך האָב גאָרנישט געגעסן זינט איך בין אַוועק פֿון נסאָבאָ מיט פיר און צוואנציק שעה צוריק, אָבער איך בין נישט הונגעריק. זיי זענען געווען בייַ מינדסטער אַ האַלב טאָג פאָרויס פון מיר. זיי האבן נישט צו שווער געפרואווט צו פארדעקן זייערע שפורן. דא ם הא ט געמײנט , א ז ז ײ האב ן זי ך פארלאז ט אוי ף זײע ר שנעלקײט , צ ו בלײב ן אװע ק פו ן דע ם שונא . עס וועט נישט זיין גרינג צו יבעריאָגן זיי צו פֿיס.
  
  
  איך קען קאָנטאַקט כאָק, פרעגן פֿאַר אַ העליקאָפּטער. נויטפאַל מיטלען זענען בנימצא ווו נאָר איך בין. אבער האק וואלט מיר נאך נישט געלאזט טאן וואס איך האב געהאט אין זינען. נעקאָמע איז אַרויסגעוואָרפן, יניפעקטיוו, אַנפּראַדאַקטיוו. אין דערצו, ער ווערט לילאַ נאָך יעדער ווענדטאַ. אַזוי איך האָבן צו גיין. דער שטעג איז געגאַנגען גלייך צפון קיין מאָזאַמביק.
  
  
  איך בין דורכגעגאנגען דורך די דזשאַנגגאַל אַלע נאַכט. געטריבן פון שנאה בין איך געלאפן צו שנעל, אריינגעפאלן אין אן אומבאמערקטן דעפרעסיע און צעריסן מײַנע קליידער אויף די שטעכיקע בושעס. אזוי ווי א באזעסענער מענטש האב איך נישט געקענט פאמעלעך און צופרי האב איך שוין געוווסט אז איך כאפ זיך מיט זיי.
  
  
  אי ך הא ב געפונע ן זײע ר לאגע ר או ן ד י א ש פו ן זײער ע קאכ־פײער ן אי ז נא ך געװע ן װארעם . ז ײ האב ן איבערגעלאז ט עפע ס שפײז , אבע ר כאט ש אי ך הא ב שוי ן ניש ט געגעס ן איבע ר 36 שעה , בי ן אי ך אפיל ו איצ ט ניש ט געװע ן הונגעריק . כעס האָט מיך גאָר אָנגעפילט. כ׳האב מיך געצװאונגען עפעס צו עסן. טראָץ מיין כעס, איך געוואוסט איך מוזן עסן עפּעס צו האַלטן מיין שטאַרקייַט. אי ך הא ב זי ך געצװאונגע ן זי ך צולײג ן אי ן א באהעלטעניש ן או ן אײנשלאפ ן א שעה , מער . דעמאָלט איך שלאָגן די וועג ווידער. װע ן ד י נאכ ט הא ט זי ך דערנענטערט , הא ב אי ך זי ך אנגעהויב ן שטראפע ן אי ן דערפע ר או ן מענטשן . איך האט צו פּאַמעלעך אַראָפּ אַ ביסל. איך האב נישט געהאט קיין וועג צו וויסן צי די מענטשן זענען פריינט אָדער שונאים. עטלעכע פון די ווייטע שטימען אין דער נאַכט האָבן גערעדט פּאָרטוגעזיש. איך בין געווען אין מאָזאַמביק. די שטעג פון די מערסענאַריעס האָט זיך שארף אויסגעדרייט צו מזרח.
  
  
  ד י איבעריק ע טא ג אי ז דורכגעגאנגע ן אי ן נעפל . ווען איך אריבערגעפארן, די לאַנד איך איז געווען דרייווינג דורך פארקערט פון סאַוואַנאַ צו דזשאַנגגאַל. דער וועג איז געווען אפגעשטעלט דורך וואַסער און מאַנגראָווע זומפּס. אי ך בי ן װײטע ר גײע ן , ד י שפור ן פו ן ד י שכר־ארבעט ן זײנע ן אל ץ קלארע ר געװארן . כ׳האב געװאוסט, אז כ׳האב זיך דערנענטערט צום ברעג און איך דארף עסן און רוען. א מענטש דאַרף אַלע זיין שטאַרקייט צו טייטן.
  
  
  צװ ײ מא ל הא ב אי ך זי ך ארײנגעגליטש ט אי ן דארף , געגנבע ט עטלעכ ע שפײז ן או ן זי ך װײטער . איך קען שפעטער רוען.
  
  
  עס איז נאָך נישט געווען גאָר פינצטער ווען איך געפונען זיי. א גרויסער לאקאלער דארף, באשיצט פון דריי זייטן מיט מאנגראָווע זומפן, אויפן ברעג פון א טיפן, לאנגזאם באוועגנדיקן שטראם, וואס האט געפלויגן צוזאמען א הויכן לאנד צום אינדישן אקעאן. אבער איך האב נישט געזען קיין געבוירן אין דעם דאָרף. אין מינדסטער קיין זכר נייטיווז. פֿון די שאָטנס פֿון די געדיכטע מאַנגראָװן האָב איך דערזען צענדליקער אָרטיקע פֿרויען, װאָס װאַשן קלײדער, גרײטן עסן און פֿאָלגן די גרין־געקליידענע מערסענאַריעס אַרײַן אין זײערע הײַזער. איך האב געפונען זייער הויפטקווארטיר. איצט איך קען רו אַ ביסל.
  
  
  מי ט א גרוים ן בליק , הא ב אי ך זי ך אומגעקער ט צו ם זומפ , געבוי ט א קלײ ן פלאטפאר ט פו ן בלאטע ר או ן צװײג ן אי ן ד י מאנגראװע ן או ן זי ך געלעגן . מיט עטלעכע סעקונדעס שפּעטער בין איך איינגעשלאָפן. איך האב זיי געפונען.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעװעק ט אי ן שטעכיק ן פינסטערניש , או ן הא ב געפיל ט א ז עמעצ ן גײ ט מי ר זײע ר נאענט . איך בין געלעגן אומבאוועגלעך אויף מיין מייקשיפט פלאטפארמע. עפּעס האָט זיך באַוועגט אונטער מיר. אָן קוקן איך קען טרעפן וואָס עס איז געווען. אַ יקספּיריאַנסט, בערייש קאַמאַנדער וועט שטעלן סענטריעס אין שליסל שטעלעס; א רינג פון שטענדיקע צושטענדיקע וועכטער, פּאַטראָלן וואָס זענען געגאַנגען ווייטער, און צווישן דעם רינג און די פּאַטראָלן האָבן זיך אַרומגעלאָפן וועכטער וועלכע זענען קיינמאָל נישט דורכגעגאַנגען צוויי מאָל אין דער זעלבער צייט דעם זעלבן אָרט.
  
  
  אן א קלאנג האב איך אונטערגעטײלט די צװײגן און אראפגעקוקט. אין דער פינצטערניש איז דער איינציקער וועכטער געשטאנען אין וואסער צום קני־טיף. ער האט ארויםגעשלעפט דעם ביקס איבער דער אקסל און זיך אפגעשטעלט צו רוען.
  
  
  מיט א מעסער אין דער האנט בין איך אויף אים געפאלן װי א שטײן.
  
  
  ער איז געווען דער ערשטער. איך האָב אים אָפּגעשניטן אין האַלדז און אים געלאָזט אַרױסגיסן דאָס לעצטע בלוט אין זומפּ־וואַסער. אי ך בי ן װײטע ר געגאנגע ן אי ן װעג , דורכ ן פינצטער ן זומפ , צו ם דארף .
  
  
  דע ר הויכע ר שװע ד אי ז געגראב ן געװאר ן הינטער ן מאשין־געװער , אויפ ן טרוקענע ם בערגל , אי ן זומפ . איך האָב אים אויך אָפּגעשניטן אין האלדז.
  
  
  א קורצער , מאגערער פראנצויז האט געהערט ווי איך קריכן ארויף, און האט קוים געהאט צייט צו מורמלען א קללה אויף זיין מאם שפראך איידער איך האב אים דריי מאל געשטאכן אין ברוסט.
  
  
  ווען זיי זענען געשטאָרבן איינער דורך איינער, איך פּעלץ ווי די כעס וואַקסן שטארקער אין מיין קאַסטן. כ׳האב זיך געמוזט קאנטראלירן, זיך קאנטראלירן און געדענקען, אז קודם־כל האב איך געװאלט אומברענגען פּאָלקאָווניק ליסטער, דעם דײַטשישן סערזשאַנט, איצטער מאַיאָר קורץ, און דאַמבולאַמאַנזי. איצט בין איך געווען אין זייער הויפּטקוואַרטיר.
  
  
  איך בין געגאנגען דורך די ויסווייניקסט פּערימעטער פּלויט צו די ברעג פון די כאַץ ווען איך געזען די פּאַטראָל אַוועק. זעקס מענטשן געפירט דורך הויפּט קורץ זיך, און מיט אים דאַמבולאַמאַנזי.
  
  
  כעס איז דורכגעפלויגן דורך מיר ווי פארמאכטע לאווע. ביידע צוזאַמען! איך בין צוריקגעקומען דעם וועג ווי איך בין ערשט געקומען, און ווי דער פּאַטראָל איז מיר דורכגעלאפן דורך דעם בלאָטענעם זומפּ, בין איך זיך צוגעגאַנגען צו זיי.
  
  
  זיי געגאנגען צפון-מערב. דרײַ קילאָמעטער פֿון דאָרף זײַנען זיי אַרויסגעקומען פֿונעם זומפּ אין אַ סעריע נידעריקע שטיינערדיקע בערגלן. ז ײ זײנע ן ארײ ן אי ן א שמאל ן פעלץ . איך בין געווען נאָענט הינטער זיי.
  
  
  פּונקט אונטערן באַרגרוקן האָט זיך דער שפּאַלט זיך צעשפּאַלטן און דער פּאַטראָל האָט זיך צעשפּאַלטן אין צוויי גרופּעס. בײדע זײנען פארבליבן בײ דער גרופע, בײדע קורץ, סײ דמבולאמאנזי, װעלכע האט זיך געדרײט לינקס.
  
  
  וואָס איך פּעלץ דעמאָלט איז געווען כּמעט אַ סערדזש פון פרייד. כ׳האב זײ בײדע געכאפט. אבער ערגעץ טיף אינעווייניק, מיין דערפאַרונג סערפיסט און דערציילט מיר צו זיין אָפּגעהיט. דו זאלסט נישט זיין געפירט אַוועק. .. זייט פלינק. †
  
  
  כ׳האב זײ געלאזט װײטער, נאכגעגאנגען זײ צוזאמען דעם באַרגרוקן, און דאַן װידער אַראָפּגענידערט אין אַן אַנדער שפּאַלט. די אַראָפּגאַנג איז געווען איבערוואַקסן מיט בושעס און ביימער, און בייַ נאַכט איך פאַרפאַלן דערזען פון זיי. אבער איך נאכגעגאנגען די סאָונדס אַראָפּ אין די שפּאַלט, און דעמאָלט אַרויף ווידער אין אַ לאַנג קרייַז. און פּלוצלינג איך געהאט די געפיל אַז זיי זענען געגאנגען צו ווייַט פאָרויס. איך בין געגאַנגען שנעלער און בין געקומען נענטער. אי ך הא ב ז ײ ביס ל געװאל ט פארשניט ן , הא ב אי ך דערזע ן א ז דע ר פעל ד גײ ט ארום א נידעריק ן בערגל , או ן אי ך הא ב פארלאז ט ד י גרע ך או ן ארוי ף אויפ ן שפיץ .
  
  
  ווען איך בין געקומען צו די שפּיץ, איך באמערקט אַז דער בערגל איז באדעקט מיט בושעס. איך האב זיך אויפגעשטעלט און זיך ארומגעקוקט.
  
  
  די פנימער ארום מיר זײנען געװען װי א שװארם פון בינען, די הענט, װאם האבן מיך געהאלטן און פארדעקן מײן מויל, זײנען געװען אלע שװארץ. ווען דער קלוב האָט מיך אַרײַנגעקלאַפּט אין קאָפּ, האָב איך זיך דערמאָנט, אַז כאָק האָט געזאָגט, אַז מיין כעס וועט מיך צעשטערן.
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  איך בין געשלאָפֿן אין נעפּל. דער װײטיק האט מיר דורכגעשטעקט אין קאפ, פארשװאונדן און װידער דורכגעשטעקט און... †
  
  
  עס האט געפילט ווי איך שפרינג אין די לופט. ס׳זײנען געװען רעדער, די רעדער האבן זיך געשװינדלט מיט א משוגענעם קװיטש. שװארצע פנימער האבן זיך ארומגערינגלט ארום מיר. שװארצ ע הענ ט האב ן מײ ן מויל . עפּעס האָט מיר גערירט. פלעדערמויז. האק האט אנגעטאן איינע פון זיינע טוויד רעקל, פארשימלט טוויד רעקל און א שאקל געטאן מיטן קאפ. דאָס קאַלטע, נאַסאַלע שטימע האָט זיך געקלונגען מיט צער.
  
  
  "בייז צעשטערט אַ שפּיאָן. כּעס צעשטערט דעם אַגענט."
  
  
  אײ ן טא ג הא ט זי ך מי ר אויסגעזען , א ז אי ך הא ב זי ך אויפגעכאפט , או ן פו ן אונטער ן נידעריקע , בלײכ ן קרײזעלע ר סטעליע , הא ט אוי ף מיר געקוקט א שװאר ץ פנים . מיין האנט האט געפילט, אז דאס בלוט פרירן אין איר. וואָס מין פון סופיט איז בלאַס און קרומבלי?
  
  
  כ׳האב זיך געשװינדלט אין אן אומענדלעכן ריטם: ארויף און אראפ... ארויף און אראפ. .. הענט... קול... פאלן... אַראָפּ... און אַראָפּ... און אַראָפּ. .. דירדררע האָט צו מיר געשמייכלט... געשריגן...†
  
  
  ער איז געזעסן אויפן שטול. א הויכע ר שטול , װ י א האלא , ארו ם זײ ן פינקלענדיק ן קאפ . גאָלדען קאָפּ. שארפע שנאבל... האק. .. כאָק, װוּ ביסטו...? כאָקמאַן...האַקמאַן...האַק. †
  
  
  "דערציילט מיר וועגן כאָק, קאַרטער. וואס איז שלעכט מיט הוק? ווער איז ער? עמעצער איר אַרבעט מיט? זאג מיר. ..'
  
  
  כאָקמאַן, כאָקמאַן. דער לאנגער געבויגענעם שנאבל פון א האק.
  
  
  מיין הייזעריק שטימע האט געקלונגען לאנגזאם. ― דו ביסט אַ פֿאָלק. קרום שנאָבל.
  
  
  „אָה, סעמיטישער, הא? ביסטו קעגן סעמיטן? דע ר הא ק הא ט אוי ך פײנ ט ד י סעמיטן ?
  
  
  אינעווייניג האב איך זיך געשטעקט. "איר, איר זענט אַ פאַלק. כאָק.
  
  
  דארט איז קײנער נישט געװען. איך בין געלעגן אויף א שמאלן בעט אונטער א קאראגירטן לײװנט סטעליע. געצעלט? האָט מען מיך צוריק אַרײַנגעזעצט אין ליסטערס געצעלט. זיי האבן מיר ווידער, איך געווען. †
  
  
  בייז כאָק האט געזאגט, "דיין טאַנטראַמז וועט זיין דיין ופמאַכן, N3."
  
  
  די האַזב איז פאַרשווונדן. איך בין געלעגן און ארויפגעקוקט. נישט קיין לייַוונט, ניין. איך בלינק. איך האָב געזוכט אַ גרין מונדיר. דאָרט איז גאָרניט געווען. איך בין נישט געװען אין א געצעלט. א פרײלעכער , זוניקער צימער מיט װײסע װענט, פארדאפטע פענצטער, אײנגעפלײכטענע מאזאיק און טײערע זײדענע שטױוען הענגען פון דער סטעליע. צימער פון 1001 נעכט. פּערסיע. .. באגדאד. †
  
  
  "באַגדאַד". — האט געזאגט א װײך קול. "אַה, קאַרטער, איך ווינטשן איר געווען רעכט." צוריקקומען צו באַגדאַד איז אַ חלום."
  
  
  ער איז געזעסן אויפן זעלבן טראָן, וואָס איך האָב געזען אין מיין כאַלוסאַניישאַן. א גרויסער מענטש אין פלאָוינג ווייַס קיטאַלז מיט גאָלד טרים. ער איז געװען אזוי קלײן, אז די פים האבן נישט אנגערירט דער ערד. װײכע טײער ע קלײדער , גאלד ע רינגע ן מי ט טײער ע שטײנער ן אוי ף יעדע ר האנ ט או ן א קאפט ן פו ן װײס ן גאלד , אנגעפאנגע ן מי ט געדיכט ע גאלד ע שנורן . אַראַביש פּרינץ, און אַרויס די בלינדונג צימער די זון האט שיינינג העל.
  
  
  זון! און דער שטול איז געװען א װײטער שטול מיט א הויכן רוקן, א גרויםער קרײז, װאם האט פארמירט א האלא ארום זײן טונקעלע, האקן־נאזעד פנים און שװארצע אויגן. און א געדיכטע שװארצע בארד. שיינינג זונשייַן. דער שטול און דער צימער זענען נישט אַן אילוזיע אָדער אַ כאַלוסאַניישאַן.
  
  
  — װאו בין איך, — האב איך געזאגט. 'ווער ביזטו?'
  
  
  מיין מוח האט געארבעט פיבעריש, נישט געווארט אויף אן ענטפער. װוּ נאָר איך בין געװען, איז דאָס נישט געװען אין דעם שוחט־דאָרף אין זומפּ, און געגעבן די זון אין דרױסן, בין איך שױן לאַנג געװען באַװוּסטזײַן אָדער האַלב־בװוסטזײַן. דאס האט דערקלערט די געפיל פון פלאָוטינג, רעדער, שאָקלען סטעליע: אַ טראָק מיט אַ לייַוונט קאַפּטער. אי ך בי ן געגאנגע ן װײ ט פו ן דע ר שוחט־לאגער , או ן דא ס מעס ר אי ן דע ר האנ ט אי ז געװע ן א שפראצ ע : א בארואיקונ ג צ ו בלײב ן אומבאוואוסטזיניק .
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווי לאַנג בין איך דאָ?" 'וואו? ווער ביזטו?'
  
  
  ― אַהער, אַהער, ― האָט מיר דאָס קלײנע מאַן אַ זײַטל באַװיזן. - אַזוי פילע פראגעס אַזוי געשווינד? לאז מיר דאס ענטפערן. אין סדר דעמאָלט. איר זענט אין מיין הויז. איך בין טאַליל אַבדאַלאַ פייסאַל וואַהבי על-חוסיין, פּרינץ פון יפו און האָמס. איך בעסער צו זיין גערופן וואַהבי. איר זענט שוין דא ארום צוועלף שעה. איר זענט דאָ ווייַל איך איז געווען דערשראָקן אַז איר וואָלט זיין אין מער געפאַר וואַנדערינג דורך די דזשאַנגגאַל.
  
  
  "די מענטשן וואָס האָבן אַטאַקירט מיר, די שווארצע, זענען זיי דיין מענטשן?"
  
  
  — מײ ן פאלק , יא .
  
  
  — קײן זולו־מורידן, קײן מערסענערים?
  
  
  'ניין. אויב זיי זענען געווען, איך צווייפל אַז איר וואָלט נאָך לעבן."
  
  
  ― װאָס האָבן זײ דאָרטן געטאָן?
  
  
  — לאָמיר נאָר זאָגן, אַז איך האָב ליב צו האַלטן אַן אויג אויף קאָלאָנעל ליסטער.
  
  
  - אַזוי מיר זענען נאָך אין מאָזאַמביק?
  
  
  דער פרינץ וואהבי האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך האָבן פיינט, קאַרטער. איך בעסער נישט צו אַנטדעקן מיין אָרט.
  
  
  "פארוואס זענט איר באַזאָרגט וועגן מיר?"
  
  
  װאהבי האט אויפגעהויבן א ברעם. ― װילסטו אַרײַן אַ מתּנה פֿערד אין מױל? קאַרטער? זיין דאַנקבאַר. דער גוטער פּאָלקאָווניק וואָלט איר שוין לאַנג צוריק געהאנגען ביי די בייצים.
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף אים פאַרטראַכט. — פּרינץ פון יפו און האָמס? ניין, איך האב ווייג געהערט וועגן דיר. על-חוסיין איז א האַשעמי, און האָמס און יפו זענען איצט טייל פון סאַודי אַראַביאַ און ישראל, און נישט פריינט פון די האַשעמיטן.
  
  
  "דער גלות פרינץ, קאַרטער," האט דער קליין מענטש געזאגט, זיין פּנים פינצטער. "אַ אַרויסגעוואָרפן, און מיין קוזינע ריינז אין יארדאניע. אבער אללא אנערקענט מיין פארמעגן."
  
  
  „װאָס װײסט איר װער איך בין; מיין נאמען?'
  
  
  "איך וויסן אַ פּלאַץ, קאַרטער." איך ווייס, למשל, פאַרוואָס קאָלאָנעל ליסטער וויל דיך טויטן, און איך ווייס דעם גורל פון אייער פריינד – שרעקלעך. דער פּרינץ וואַהבי האָט זיך אַ מאָמענט צעלאַכט. "אבער איר זענט זיכער דאָ."
  
  
  "איך מוז גיין צו דער אַרבעט," האָב איך געזאָגט. "איך מוזן באַריכט."
  
  
  "אַוואַדע, אַגרימאַנץ זענען אנגענומען. אבער קודם דארף מען עסן און רוען. ריגיין דיין שטאַרקייַט.
  
  
  ער האט געשמייכלט און זיך אויפגעשטעלט. כ'האב געכאפט. ער איז געווען רעכט. ער איז געגאנגען. ער איז געווען גערעכט, אבער איך האב אים גארניט געטרויען.
  
  
  כ׳האב צוגעמאכט די אויגן אויף דער קאנאפע, װי כ׳װאלט אויםגעמאטערט. אויב ער האט עפּעס אין זינען מיט מיר, ער וואָלט האָבן עמעצער וואַך מיר פון ערגעץ. האב איך אזוי צוגעמאכט די אויגן, אבער נישט איינגעשלאפן. אי ך הא ב אי ן מײ ן זכרו ן אפגעקוק ט זײ ן קובץ : פרינץ , װאהבי , נעפי ן פו ן דע ם ערשט ן האשעמי ט פאיסל , װעלכע ר הא ט געקעמ ט קעג ן ד י טערקן , אי ן דע ר ערשטע ר װעלט־מלחמה . א רענאגאדע ר קוזינע , װעלכע ר הא ט געהאלפ ן ד י טערקן . נאך דער מלחמה איז דער אלטער שיכור, וואס האט געגאמלט איבער גאנץ אייראפע, באנקראטירט און פארשוואונדן. דער דאזיקער ״פרנץ״ װאהבי איז געװען זײן זון, און ער האט גארנישט אויסגעזען צעבראכן.
  
  
  זיי האָבן מיר געגעבן צוויי שעה פון "שלאָפן." דערנאָך האָב איך גערודערט, געיאַפֿט און אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס פֿון דעם אָניקס־באַצירט קעסטל אויפֿן טיש. װע ן ד י ציגארע ט אי ז האלב ן פארברענט , הא ט זי ך ד י טיר ע געעפנ ט או ן פי ר שװארצ ע אי ן גאנצ ן װײס ע קלײדער , זײנע ן ארײנגעקומע ן אי ן צימער , מי ט טאש ן שפײז . ע ס אי ז געװע ן פרוכט , ברוי ט , געבראט ן לאם , זאפט , מילך , װײ ן או ן שאס ן פו ל מי ט פארמאכט ע גרינ ס או ן רײז . ד י שװארצ ע האב ן דא ס אל ץ געלײג ט אויפ ן טיש , אויסגעלײג ט צװ ײ טישן , אויסגעשפרײ ט אוי ף ז ײ א בלענדיק ן װײס ן טישטע ך או ן זי ך װידע ר געבויגן . כ׳האב מיך אװעקגעזעצט צו א הארציקן מאלצײט.
  
  
  אויב איך געווען רעכט אין סאַספּעקטיד פּרינס וואַהבי, עס וואָלט זיין עפּעס אין די עסנוואַרג.
  
  
  עס איז געווען אמת. איך קען שמעקן עס. איך געוואוסט אַ מעדיצין, עפּעס ווי אַ באַרועכץ, וואָס וואָלט ברעכן מיין וועט. דאס האט געמיינט אז וואהבי האט געוואלט פרעגן עטליכע פראגעס, און עס איז געווען בלויז איין וועג צו דערוויסן פארוואס. איך נאָר האָבן צו "עסן." †
  
  
  ס׳אי ז ניש ט געװע ן קײ ן צײט , צ ו דערפינע ן װאוהי ן מע ן אי ם נאכגעפאלגט . איך האב אונטערזוכט דעם צימער און דערנאך גערופן דעם באדינער. אײנער פון די שװארצע איז ארײנגעקומען. כ׳האב אנגעװיזן אויף א פארשפארט פענצטער אין א קלײן אלקער.
  
  
  ― לײג דאָרט אַ טיש. איך ווי צו קוקן אַרויס בשעת איך עסן."
  
  
  דער באפעלקערונג האט, אפנים, געהאט באפעלן מיך גוט צו באהאנדלען. ער האט גערופן נאך צװײ משרתים. ז ײ האב ן אײנגעשטעל ט דע ם טיש ל אי ן דע ר נישע , געשטעל ט מײ ן שטו ל דערב ײ או ן זי ך װידע ר געבויגן . כ׳האב זיך אװעקגעזעצט װי כ׳קאן נישט װארטן צו עסן א גרויםן מאלצײט.
  
  
  אנטקעגנאיבע ן פענסטע ר אי ן א שמאלע ר נישע , הא ט קײנע ר גארניש ט געזעהן , נא ר מײ ן רוקן , פו ן װאנע ן מע ן הא ט מי ך געקענ ט היטן .
  
  
  איך האב אנגעהויבן עסן. איך האָב זיך צוגעבויגן און געגעסן מיט פאַרגעניגן, אַרײַן אין שויס יעדן גאָפּל אין דער סערוועטקע. כ׳האב געקאױט, געטרונקען און הנאה געהאט. פֿון צײַט צו צײַט בין איך אױפֿגעשטאַנען, װי איך האָב הנאה פֿון דער אױסזען, און דאַן איז מיר געלונגן אַרײן אַרײַן דאָס נישט־געגעםענע עסן אין דער מילך קרוג. איין מאל צוויי מאל האב איך זיך האלב ארומגעדריקט און למעשה געגעסן א שטיק, נישט זייער פיל.
  
  
  װען די טעלער זײנען געװען כמעט לײדיק, האב איך מיך צוריק געזעםן װי פול און אנגעצונדן דעם ציגאר, װאם איך האב געבראכט מיטן עסן. מע ן הא ט אוי ך אי ם געדרוקט , או ן אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק געמײנט , א ז אי ך רויכ ט זי ך טאק ע . ציגאַר אין האַנט, איך בין צוריק צו דער סאָפע, סטאַגערינג אַ ביסל. איך האב זיך אװעקגעזעצט און אנגעהויבן א נאקן. דערנאָך האָב איך אַראָפּגעלאָזט דעם ציגאַר פֿון מײַן הינקעדיקער האַנט און אַרײַן מײַן קאָפּ אַרײַן אויף מײַן קאַסטן.
  
  
  נא ך א צײט , הא ט זי ך ד י טיר ן געעפנ ט או ן ד י מענע ר זײנע ן ארײ ן ארײנגעקומען . צװײ מוסקלע־שװארצע, נאקעט ביז דער טאַליע אין לענדלעך, און א האקן־נאזירטער אראבער אין טונקעלע געגארטענע מלבושים. ד י שװארצ ע האב ן געטראג ן ביקס ן או ן זי ך צוגעגרײ ט צ ו דע ר טיר , או ן דע ר לינקע ר װאנט . דער אראבער האט געטראגן אויף זײן גאַרטל א גלענצנדיקן דאגל און אין דער האנט א טעיפ־מאכער. ער איז מיר גיך צוגעקומען.
  
  
  ער האט ארויסגעצויגן א דאגל און מיר געשטאכן אין האלדז. איך האב גערודערט און געקראכט. איך האָב געפילט ווי דער אַראַבער האָט זיך אַראָפּגעזעצט און אָנגעהויבן דעם טעיפּע-מאַכער.
  
  
  “ברוכים הבאים, N3. איך ווארט אויף דיין באריכט.
  
  
  איך האב געקראכט און זיך קעגנגעשטעלט. — ניין... בלויז אין הויפטקווארטיר. ..'
  
  
  - דאָס איז הויפּטקוואַרטיר, קאַרטער, קענט איר נישט זען? מיר זענען אין וואשינגטאן. עס איז קיין צייט צו וויסט. דאָס בין איך, כאָק.
  
  
  כ'האב געכאפט. — האקן, יא. "מיר מוזן זאָגן דעם באַלעבאָס וועגן דעם. ..'
  
  
  "באַלעבאָס, נ 3? וואו איז ער? וואָס נאָמען טוט ער די טעג?
  
  
  "זיין היים, טעקסאַס," איך געמורמלט. "איר קענט אים, כאָק." מאַנקסמאַן. יוחנן מאַנקסמאַן. יא? איך האב נייעס. די פארטוגעזישע רעגירונג איז גרייט. ..'
  
  
  איך האב אראפגעלאזט דעם קאפ און אראפגעלאזט מיין שטימע ביז אן אומדערהערטן געמורמל. דער אראבער האט זיך געשאלטן און זיך געבויגן איבער מיר, מיך ארומגעװיקלט אין די קלײדער. מיין לינקע האנט האט אנגעכאפט זיין ווינדפיער און זיך געקוועטשט ווי שווער איך האב געקענט, בשעת מיין רעכטע האט אנגעכאפט זיין בלייד. איך האָב אים געשטאָכן בשעתן האַלטן זיין גוף. ער האט נישט געמאכט א קלאנג. איך האב געווארט אז די שווארצע זאלן זיין זייער דיסציפּלין. איך האב נאכגעמאכט דעם אראבער.
  
  
  אָפּשטעל!'
  
  
  זײ זײַנען בײדע אַרײַנגעשפּרונגען אױף מיר װי הירש, בײדע אין דער זעלבער צײַט. כ׳האב געװארפן דעם טויטן אראבער אויף אײנעם פון זײ און ארײנגעטאן א מעסער אין האלדז פון דעם אנדערן. דעם צווייטן האָב איך דערהרגעט איידער ער האָט זיך געלאָזט באַפרייען פון דעם אַראַבישן, דערנאָך בין איך אַרויסגעלאָפן פון זאַל אין צימער.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  דער קארידאר איז געװען לײדיק. איך געווארט, דאַגער גרייט. די באלדיגע סכנה קומט פון ווער עס האט געקוקט אויפן צימער. גאָרנישט געטראפן.
  
  
  דער אראבער, וואס איך האב אומגעברענגט, האט געמוזט צוקוקן דעם צימער. עס האָט מיר געגעבן וואָס איך דארף: צייט. אי ך בי ן צוריק ארײ ן אינעװײניק , צוגענומע ן דא ס ביקס ן פו ן אײנע ם פו ן ד י טויט ע שװארצ ן או ן ד י גאנצ ע אמוניציע , װא ם אי ך הא ב געפונע ן פו ן זײ , או ן ארוי ס אי ן קארידאר . דאָרט בין איך געגאַנגען שטילערהייט צו דעם ליכט וואָס איז געווען קענטיק צום סוף.
  
  
  כ׳האב אראפגעקוקט אויפן װײם־געװאשן הויף, גלאנצנדיק אין דער שפעט נאכמיטאג־זון, און דערזען א געדיכטן דזשונגל איבער די װענט. אין דער װײטנס האב איך דערזען א בלויען אקעאן. פּרינץ וואַהביס הויז איז געווען געבויט ווי אַ מדבר פעסטונג, אַלע ווייַס ווענט, ווייַס קופּאָלז און מינאַרעץ; א גרינע איסלאמישע פאן האט געפלאטערט איבערן הויפט־טויער. אבער די געדיכטע דזשאַנגגאַל איז נישט טייל פון אַראַביאַ אָדער צפון אפריקע, און די פאָן אויף די הויפט טורעם איז געווען פּאָרטוגעזיש. איך בין נאָך געווען אין מאָזאַמביק.
  
  
  פארהוילטע װײבער אין גראבע דינסט־קלײדער זײנען ארומגעגאנגען אין הויף, און באװאפנטע אראבער האבן פאטראלירט די טראנסעפטן פון די װענט. עס מיינט אַז פּרינס וואַהבי אויך האט זיין אייגן פּערזענלעך אַרמיי. הינטער דער אינעװײניקסטער װאנט, אין א גארטן מיט בײמער און קװאלן, זײנען געגאנגען און זיך געפוילט מער פארשײערטע פרויען. ד י פרויע ן זײנע ן געװע ן אנגעטא ן אי ן זײד : א הארעם . איך האָב געצויגן אַראָפּ די העל ווייַס קאָרידערז, שיידיד פֿאַר קולנאַס דורך באַרס און דעקערייטאַד מיט שיין מאָסאַיקס אין די שטרענג יסלאַמיק נוסח, וואָס טוט נישט לאָזן די בילד פון די מענטש פיגור. ד י קארידאר ן זײנע ן געװע ן פו ל או ן שטיל ; דעם פּרינץ'ס פּריוואַטע קאַמערן. כ׳האב קיינעם נישט געטראפן ביז כ׳האב געפונען די הינטערשטע טרעפ בײם אונטערן.
  
  
  אי ך הא ב געטראפ ן דע ם וועכטער , ווא ם אי ז געזעס ן אויפ ן שפיץ , פו ן ד י שטיינערנע ר טרעפ . ע ר הא ט זי ך פארדױםט , או ן אי ך הא ב אי ם איבערגעלאז ן אומבאװאוסטזײ ט או ן אי ם אײנגעבונד ן מי ט זײ ן אײגענע ם בראנזשע ם אי ן זײטיק ן צימער . דע ר צװײטע ר װעכטע ר ב ײ דע ר הינטערשטע ר טיר , אי ז געװע ן מע ר װאך . ער האט נאך געהאט צייט צו ברומען ווען איך האב אים אראפגעקלאפט מיטן ביקס פון מיין ביקס. איך האָב אים צוגעבונדן און אויסגעפֿאָרשט דעם הינטן הויף.
  
  
  ד י װאנט ן זײנע ן געװע ן צו הוי ך צ ו קריכן , אבע ר דע ר קלײנע ר הינטערשטע ר טויע ר אי ז נא ר פו ן אינעװײניק ן געװע ן פארמאכ ט מי ט א שװער ן ריגל . איך בין צוריקגעקומען, גענומען די ברענע פון די לעצטע וועכטער, זיי אנגעטאן און געגאנגען לאנגזאם איבערן הויף אין די שטראַלן פון דער אונטערגאנגנדיקער זון. קיינער איז מיר אפילו נישט געשטאנען אין וועג, און אין צוואַנציק סעקונדעס בין איך שוין געווען אין דזשאַנגגאַל.
  
  
  איך כעדאַד מזרח. עס וועט זיין דערפער צוזאמען דעם ברעג און עס איז צייט צו קאָנטאַקט Hawk און צוריקקומען צו אַרבעטן. נאָך די כאַפּן פון פּרינס וואַהבי דורך די שווארצע און די מאָרד פון דרייַ מערסענאַריעס, מיין כּעס סאַבסיידיד. איך האָב ניט פֿאַרגעסן קאָלאָנעל ליסטער אָדער דאַמבולאַמאַנטי, אָבער איצט עס איז געווען קאַלט שטורעם; קיל און ליזערלי, ענדזשויינג די פּראָטים פּלאַנז איך געהאט פֿאַר זיי.
  
  
  איך כּמעט סטאַמבאַלד אויף אַ דזשאַנגגאַל ייִשובֿ. א גרוים ע װאנטער , כמע ט באהאלט ן פו ן אויב ן דור ך געדיכט ע בײמער . די ווענט זענען געווען ליים און נישט געמאלט; געמײנ ע װעג ן האב ן געפיר ט צו ם טויער . אי ך בי ן אי ם ארומגעגאנגע ן מי ט פארװאונדערונג , בי ז אי ך הא ב געקענ ט ארײ ן אינעװײניק ן דור ך ד י פארשפארט ע הויפט־טויער .
  
  
  דורך די הויפּט טויער איך געזען אַ האַלב-קייַלעכיק געגנט פון קאַמפּאַקטיד ליים מיט עטלעכע גרופּעס פון כאַץ אַרום אים, יעדער גרופּע אפגעשיידט פון די אנדערע אויף יעדער זייַט. און אין יעדער גרופּע עס זענען געווען צען כאַץ; ד י שוי ן צװיש ן ז ײ זײנע ן געװע ן הויכע . פארשפארטע טויערן האבן אפגעשיידט יעדע גרופע כאטס פונעם פלאץ, ווי א סעריע מיני-דערפער ארום א האלב-צירקולאר צענטער, אדער ווי קאראלן פאר פערד און פיך ארום א ראדעא ארענע.
  
  
  כ'האב געכאפט זיך אביסל נענטער, ווען איך האב געהערט דעם קלאנג פון קולות און דאס געפאלן פון די פיס וואס זיך באוועגן אויף איינעם פון די ברייטע וועגען צום וואנטעד דארף. איך בין פאַרשווונדן אין די אָוונט שאָטנס פון די דזשאַנגגאַל, באַגראָבן אונטער די נאַס אַנדערברוש, וואַך דעם וועג.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך גי ך דערנענטערט . דרײ באװאפנטע אראבער אין מאנטלען, אנגעגארטלט מיט באנדאליער, האבן געהאלטן א װאךדיקן אויג אויפן זשאנגל ארום זײ. הינטער זײ זײנען געקומען פערד און אײזלען, אנגעלאדענע מיט סחורה, געפירט פון שװארצע, אויך געהאנגען מיט באנדאלערן. די קאַראַוואַן איז גלייך צו די הויפּט טויער, וואָס איז געווען עפענען זיי דורך לאָזן. אבער איך האב נישט געקוקט אויפן טויער.
  
  
  נאכדעם וואס די פערד און אייזל זענען פארביי געגאנגען, האב איך געזען נאך פיר אראבער טראגן ארום צען שווארצע. ז ײ זײנע ן געװע ן אינגאנצ ן נאקעט , אכט , פרויע ן או ן צװ ײ מענער . ד י צװ ײ מענע ר זײנע ן געװע ן הויכע ר או ן מאשקעלעך , מי ט פײערדיק ע אויג ן מי ט ד י הענ ט צוגעבונד ן הינטער ן רוקן , או ן ד י פיס , אײנגעקלעפט . נאָך דריי אַראַבער האָבן זיך געשאַפֿן די הינטן, און דער גאַנצער קאָלאָנע איז פֿאַרשוווּנדן געוואָרן אינעם דאָרף. די טויערן האבן זיך װידער פארמאכט.
  
  
  װע ן דע ר אװנ ט הא ט זי ך פארפינצטערט , הא ב אי ך זי ך באהאלט ן אי ן דע ר דזשנגגל , געלאז ט דורכגײ ן אל ץ װא ס אי ך הא ב שוי ן געזען . עס איז געווען ווי עפּעס איך'ד געזען פריער, ווי אַ זכּרון איך קען נישט גלויבן. איך האב געמוזט וויסן זיכער, ווייל אויב די קליינע שטימע אינעווייניג איז געווען ריכטיג, האט כאק געמוזט וויסן. דאס איז געווען עפּעס וואָס וואַשינגטאָן דארף צו זיין געווארנט וועגן און צו היטן פון.
  
  
  איך סטייד אין די דזשאַנגגאַל ביז פינצטער און דאַן אַוועק. קלאַנגען האָבן אָנגעפילט די נאַכט פון אונטער די ערדישע ווענט: שפּאַס, שיכור געלעכטער, געשרייען פון פרויען, געשריי פון מענטשן. דער וועכטער ביים טויער, אן אראבער, האט מיט געלעכטער צוגעקוקט וואס עס טוט זיך אין דארף. אפשר האבן אלע וועכטער נאר אכטונג געגעבן אויף וואס ס'טוט זיך אין ישוב. דאָס איז געווען מיין געלעגנהייַט.
  
  
  איינער פון די גרויס ביימער אין די דזשאַנגגאַל האט דיק צווייגן כאַנגגינג פון די וואַנט. אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן אויפ ן שטאם , או ן זי ך ארויפגעגליט ן אי ן דע ר געדיכטע ר צװײג .
  
  
  די סצענע ין די ווענט געווען ווי איין פאַנטאַסטיש נייטמער. שװארצ ע או ן אראבער ם האב ן זי ך צעשװימ ט ד י ערד , אי ן א קאקאפאני ע פו ן גערוי ש או ן געלעכטער . די שװארצע האבן געטרונקען פון װײן־קעגן, דער אינהאלט איז אויסגעגאסן אויף דער ערד, און אויך עטלעכע אראבער האבן געטרונקען; אבער פאר רוב פון די אראבישע זעלנער איז די התרגשות געלעגן אנדערש. מע ן הא ט געעפנ ט אל ע טױערן , פו ן ד י קלײנ ע גרופן , או ן זײנע ן ארײ ן או ן ארוי ס פו ן דע ר אײנגעמאכ ט פו ן ד י גרופן . טײ ל מענטש ן האב ן געהא ט שיץ , טײ ל האב ן געהא ט קלאבן , טײ ל האב ן געטראג ן קערב ע שפײז ן או ן עמער ס מי ט א סארט אויל .
  
  
  ס׳זײנען געװען שװארצע װײבער אין פארשפארטע צימערן. ױנגע שװארצע װײבער, נאקעט, די הויט האט געגליטשט אין די ליכטיקע ליכטן. אי ן ד י פארמאכטע ר קװארטאל ן זײנע ן אוי ך געװע ן עטלעכ ע שװארצע , ױנג ע או ן שטארקע , יעדע ר צוגעבונד ן מי ט פאסט ן מי ט שאקל ן או ן קײטן . פון צייט צו צייט האט איינער פון די אראבער געשלאגן דעם יונגן שווארצן מאן אויף די קני.
  
  
  זיי אויך שלאָגן טונקל-סקינד, שלאַנק פרויען, אָבער אַז ס 'נישט אַלע. עטלעכ ע פרויע ן הא ט מע ן געפיטער ט או ן געצװונגע ן צ ו עסן , װ י פרײז־חיות , װא ם מ׳הא ט געגרײ ט אויפ ן מארק . עטלעכע פרויען זענען געוואשן מיט אַ ייליק פליסיק און ראַבד ביז זייער טונקל הויט גלאָוד אין די ליכט. מע ן הא ט געמאכ ט ד י מערסטע , געשטרײקט , ארײנגעשלעפ ט אי ן הײזעלעך , או ן א ס ך זײנע ן געלעגע ן אוי ף דע ר ערד , א ן אפיל ו א באשיצונג , אי ן א כאטקע .
  
  
  מע ן הא ט ז ײ אל ע , מענע ר או ן װײבער , ארײנגעפיר ט אי ן א גרויס ן אפענע ם פלא ץ או ן אויסגעשטעל ט פא ר רײכע ר שיכורע ר מענער , װ י סחור ה אי ן מארק .
  
  
  ע ם אי ז אוי ך געװע ן א מארק , א שקלאפן־מארק .
  
  
  וואָס איך געזען איז די דיליבראַט, קאַלקיאַלייטיד טראַנספאָרמאַציע פון מענטשן אין ענסלייווד סלאַוועס. עס זענען געווען קיין בויערס, בייַ מינדסטער פֿאַר איצט. אבער אלץ איז געווען צוגעגרייט פֿאַר די מאָמענט ווען די בויערס געקומען. אַ שקלאַף מאַרק - יאָ - אָבער איצט מיט מאָדערן ימפּרווומאַנץ, מיט דער דערפאַרונג און פיר פון דאַכאַו, בוכענוואַלד, די סאַיגאָן טיגער קאַגעס, און די גולאַג אַרטשאַפּאַלייגאָו.
  
  
  ווי אַזוי טאָן איר מאַכן סלאַוועס, ספּעציעל ווייַבלעך סלאַוועס, אַזוי אַז זיי זענען מער מסתּמא צו זיין פארקויפט צו קיין טראַפ - קוינע. וויאזוי מאכט מען פון א פרייער מענטש, וואס געדענקט שוין נישט אז די פרייהייט איז אמאל געווען, וואס קען אננעמען די עבדות אלס א ברכה און נישט מאכן צרות פאר זיינע דריקערס.
  
  
  א פּלוצעמדיק שטילקייַט איז געפאלן איבער דעם דאָרף ווי אַ ריזיק גאָנג. ראַש, כאַאָס און דעמאָלט שטילקייַט. ניש ט קײ ן אײ ן באװעגונ ג או ן אל ע אויג ן האב ן זי ך געפונע ן אויפ ן הויפ ט ארײנגאנג . איך האב געווארט.
  
  
  פּרינץ וואַהבי געגאנגען דורך די טויער. א קלײנע ר שװערע ר מאן , אי ז ארײנגעקומע ן אי ן הויף , אי ן זײנ ע גאלד ע או ן װײס ע מלבושים , או ן ארו ם אי ם זײנע ן געװע ן באװאפנט ע אראבער . ד י שװארצ ע פרויע ן הא ט מע ן צוריקגעפיר ט אי ן פארשפארט ע צימערן , ד י טויער ן זײנע ן געװע ן פארמאכ ט או ן פארשפארט . פּלוצעם ניכטער האָבן די אַראַבישע און שוואַרצע זעלנער זיך געשטעלט אין צוויי רייען מיט אַ דורכפאָר צווישן זיי און געוואַרט, אַז דער וואַהבי זאָל דורך זיי דורכגיין.
  
  
  אנשטאט האט דער פרינץ זיך שארף אויסגעדרייט, איז אוועק און איז געגאנגען גלייך אונטערן צווייג, אויף וועלכן איך בין געלעגן, און האט ארויף געקוקט.
  
  
  — דו האסט געזאלט לויפן ווען דו האסט געקענט, קארטער — האט געזאגט דער קלענער אראבער. " איך ענטשולדיג זיך זייער".
  
  
  הינטע ר דע ר װאנט , אונטער ן או ן הינטער ן מיר , זענע ן געשטאנע ן צע ן פו ן זײנ ע מענע ר מי ט זײער ע ביקס ן אנגעװיזן . אי ך הא ב אװעקגעװארפ ן דע ם געגנבענע ם ביקס , בי ן אי ך ארויפגעקראכ ן איבע ר דע ם צװײג ן או ן א שפרינג ן צ ו דע ר ערד . די אראבישע זעלנער האבן אנגעכאפט מיינע הענט און מיך צוריקגעפירט דורכן פינצטערן דזשאַנגגאַל צו דער וואהבי פעסטונג.
  
  
  ז ײ האב ן מי ך ארײנגעשטויס ן אי ן זעלב ן צימער , או ן מי ך אװעקגעזעצ ט אוי ף דע ר זעלביקע ר סאפע . עס איז נאך געווען נאס מיט בלוט פון דעם אראבער וואס איך האב אומגעברענגט, אבער די קערפער זענען פארשוואונדן געווארן פון צימער. דער פרינץ וואהבי האט טרויעריק געשאקלט מיטן קאפ פון דעם בלוט פלעק.
  
  
  "איינער פון מיינע בעסטער לוטענאַנץ," ער האט געזאגט מיט אַ שלייף. "נאָך, איך וואָלט נישט טייטן איר פֿאַר דעם." ער איז באַשטראָפֿט געוואָרן פֿאַר נעגלאַדזשאַנס, די געפאַר פֿון אַ זעלנערס אַרבעט.
  
  
  איך האב געפרעגט. — פארװאם װילםטו מיך אומברענגען?
  
  
  "איצט איר וויסן וואָס איך האט נישט וועלן צו זאָגן איר." טעות, קאַרטער. ער האָט גענומען אַ לאַנגע רוסישער פּאַפּיראָס און מיר געפֿינט דאָס. איך האב עס גענומען פון אים. ער האט עס אנגעצונדן פאר מיר. "און איך האָב מורא, ווײַל דו מוזט סײַ ווי סײַ שטארבן, אַז מײַנע פֿאָלק דערוואַרטן דיר אַ שווערן טויט, יאָ, אַפֿילו פֿאָדערן עס אין נקמה." אנטשולדיגט, אבער א פירער דארף דינען זיין פאלק, און איך בין קוים ציוויליזירט.
  
  
  — אבער ביסטו ציוויליזירט ?
  
  
  "איך האָפֿן אַזוי, קאַרטער," ער האט געזאגט. "איך וועל פּרובירן צו פאַרהאַלטן דיין טויט ווי קליין ווי מעגלעך בשעת סאַטיספייינג מיין מענטשן ס נויט פֿאַר נקמה." שטימען?'
  
  
  "א מענטש וואס לעבט פון שקלאַפֿערייַ. "איר זענט אַ שקלאַף הענדלער," איך געזאגט מיט ביטול. - דער יסוד פון דיין עשירות, איז ניט עס? דו פארקויפט שווארצע שקלאפן, וואהבי.
  
  
  דער פּרינץ וואַהבי האָט אַ זיפץ געטאָן. - 'צום באַדויערן. איך האָב מורא, אַז יעדעס יאָר מינערט די פאָדערונג פֿאַר גוטע מענטשן. ס 'איז א שאד. די טעג, מיין קלייאַנץ יוזשאַוואַלי מאַכן געלט פון ייל און ינוועסטמאַנץ. און זיי דאַרפֿן אַזוי קליין שווער אַרבעט.
  
  
  — גײט עס גוט מיט װײבער ?
  
  
  "ויסגעצייכנט אין עטלעכע געביטן און זייער רעוועכדיק ווי איר קענען ימאַדזשאַן. פֿאַרשטייט זיך, אַז מײַנע קלייאַנץ פֿלעגן לעבן אין ווײַטלעכע געביטן, ווײַט פֿון דער מאָדערנער וועלט, וווּ זיי הערשן מיט אַן אייזערנעם פויסט. די וועלט פון איסלאם באשטייט לאַרגעלי פון יחיד שרים. די קאָראַן טוט נישט פאַרווערן שקלאַפֿערייַ און קאַנקיאַביינז, און וואָס קען זיין בעסער ווי אַ שקלאַף? געהעריק טריינד, זי איז דאַנקבאַר פֿאַר קיין גוט באַהאַנדלונג, ברייטהאַרציק אין איר טויווע, און דאַנקבאַר אַז די פאדערונגען געשטעלט אויף איר זענען אַזוי פּשוט און פרייַנדלעך. ספּעציעל אַ פּשוט שוואַרץ מיידל פון אַ אָרעם דאָרף אין די דזשאַנגגאַל ווו אַלע זי קען דערוואַרטן איז חתונה און שקלאַפֿערייַ אין עלטער צוועלף.
  
  
  "אַזוי איר קידנאַפּ זיי, פּייַניקן זיי, און פאַרקויפן זיי צו רייַך פּערווערץ און משוגע דעספּאַץ."
  
  
  "איך 'לערנען זיי' צו זיין צוגעגרייט," וואַהבי סנאַפּט. "און איך טאָן ניט יוזשאַוואַלי קידנאַפּ." ס׳רובֿ אָרעמע דערפער האָבן אַ רעשט פֿון פֿרויען, און דאָרף־קעפּ, אַפֿילו טאַטעס, זענען גרייט צו פֿאַרקויפֿן די דאָזיקע פֿרויען. א פירונג וואָס איז ניט אין גאנצן אומבאַקאַנט אין לענדער וואָס איצט באַטראַכטן סיוואַלייזד."
  
  
  — װי קענסטו דאס טאן מיט שטראף ? איר קען נישט האָבן געטאן עס אָן די שטיל שטיצן פון די פּאָרטוגעזיש. אפשר מער ווי שטיל.
  
  
  "וואו עס איז אַ וועט, עס איז אַ וועג, קאַרטער." רופן עס פֿרייַ פאַרנעמונג. אויב אָרעמע דערפער באַקומען געלט און האָבן ווייניקערע מויל צו קאָרמען, זיי זענען פיל ווייניקער פון אַ מאַסע אויף די קאָלאָניאַל רעגירונג. געזונט-באַצאָלט פירער ווילן די זאכן צו בלייַבן די זעלבע און טאָן ניט ווי זאכן צו גיין פאַלש. יעדער באאמטער טראכט אזוי. און קאָלאָניאַל באאמטע שטענדיק ווילן געלט. דאָס איז וואָס רובֿ לאָזן פֿאַר די קאָלאָניעס ווען זיי וועלן בעסער צו בלייַבן אין שטוב. אַן אַלטע געשיכטע וואָס האָט זיך זייער ווייניק געביטן.
  
  
  - אַזוי איר ברייבד די מאָזאַמביקאַן רעגירונג?
  
  
  'ניין. איך אַרבעט נישט מיט רעגירונגען. איך אַרבעט מיט מענטשן. גאַווערמאַנץ זענען נישט ברייד."
  
  
  "אָבער דאָס גיט איר אַ פלעקל אין ווי עס גייט, צי ניט?" איר האָט אפֿשר נישט אַזוי גוט געשפּילט אונטער אַ בונטאַר רעגירונג. בונטאַר פירער טענד צו זיין פאַרשילטן אידעאליסטיש און זייער ענג-מיינדאַד.
  
  
  'זאל זיין.' ― האָט דער פּרינץ אַ שמייכל געטאָן. "אָבער פּאָליטיק באָרד מיר." איך דארף עס נישט. ביידע צילן און פּרינציפּן זענען מינינגלאַס; איך וועל דורכגיין דאָס זייער גליקלעך, קאַרטער. אָבער, וויי, איר זענט נישט.
  
  
  ער איז דארט געשטאנען א װײל, געקוקט אויף מיר, װי ער װאלט מיך נאך נישט געװאלט הרגענען. ער האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "זייער שלעכט," ער געזאגט. "איר קען געבן מיר דעם מייַלע. עס איז אַזוי פיל איר קענען זאָגן מיר. אבער איך וועל דיר נישט באליידיקן מיט פארלייגען א מעגליכע אפמאך. מיר זענען ביידע אַדאַלץ און מיר וויסן אַז מיר וועלן קיינמאָל צוטרוי יעדער אנדערער. ניין, איר מוזן פאַרשווינדן. איך ענטשולדיג זיך זייער.
  
  
  "איך אויך," איך געזאגט טרוקן.
  
  
  "אָה, אויב נאָר איר וואָלט לויפן אַוועק אָן אַנטדעקן מיין געשעפט." אָבער איר האָבן דיין באדערפענישן, און איך האָבן מיין. מייַן מענטשן באַשטיין אויף אַ עפנטלעך דורכפירונג מאָרגן מאָרגן. אבער היינט ביינאכט קען איך דיר כאטש אפשטעלן האספיקייט.
  
  
  דאס קלײנע מאן האט זיך אויסגעדרייט מיט א שמייכל און איז אװעק אין א שטורעם פון פלאטערנדיקע קלײדער. די טיר האט זיך פארמאכט, איך בין געװען אלײן. אָבער נישט פֿאַר לאַנג.
  
  
  דער הענגער טעפּעך האט זיך אריבערגעצויגן צו דער זײטיקער װאנט, און אין צימער האט זיך באװיזן א שלאנק שװארץ מײדל. אפֿשר פֿופֿצן יאָר אַלט. ז י אי ז ארײ ן דור ך א טיר , באהאלט ן פו ן א טעפעסט . זי איז געװען נאקעט. זי איז געשטאנען מיט שטאלץ, איר טונקל־ברוינע קערפער האט געשײנט װי זײד. אירע שװערע בריסט זײַנען געװען ליכט־ברוין און צו גרױס פֿאַר איר שלאַנק מײדל קערפּער; די ניפּאַלז זענען כּמעט ראָזעווע. אירע שווערע האר זענען געווען שטארק ארומגעוויקלט ארום איר קאפ, אירע שענקהאר האט זיך פארמירט א קליינע וועדזש איבערן אויסבויגן פון דער בערגל פון ווענוס. איר מויל איז געװען קלײן און טונקל־רויט, אירע א ביסל אפגעשלאגענע אויגן זענען געװען בײז.
  
  
  ― העלא ― זאָג איך רויִק.
  
  
  ז י אי ז מי ר געגאנגע ן פארבײגײ ן אי ן דע ם אנטלױפנדיקע , פליסנדיק ן גאם ן או ן זי ך געלײג ט אוי ף דע ר קאנאפע . זי האט צוגעמאכט די אויגן און אויסגעשפרײט די פיס. "ניין, דאַנקען," איך געזאגט. - זאג דעם פּרינץ אַז איר דאַנקען אים.
  
  
  זי האָט געעפֿנט די אויגן, און איר פּנים האָט זיך געביטן: הייס, לייַדנשאַפטלעך און כושיק. זי האט זיך אויפגעשטעלט, צוגעגאנגען צו מיר, ארומגענומען די הענט ארום מיין האלדז און זיך באהאלטן הינטער מיין קערפער. זי האט גערעדט אין א שושקען.
  
  
  "זיי ווילן צו וויסן וואָס איר וויסן. איך מוזן געבן איר אַ באַרועכץ ווען מיר מאַכן ליבע. איך מוז דיך אויסמיידן, דיך רעדען. זיי וואַך. מיר זאָל מאַכן ליבע.
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  איך קען האָבן וויסן. דער פּרינץ איז נישט געווען איינער צו געבן זיך לייכט. ער האָט געוואָלט פֿון מיר וואָס קאָלאָנעל ליסטער האָט געוואָלט פֿון מיר: אַלץ וואָס איך האָב איבערגעלאָזט. וויסן אַלץ וועגן AH. דעם וויסן איז ווערט אַ מאַזל אויב געוויינט אָדער סאָלד אין די רעכט צייט. ע ר הא ט געוװסט , א ז פײניקונגע ן װע ט אי ם ניש ט ארויסצװינגע ן פו ן מיר , או ן אי ך װע ל זי ך פארדעכטיקט ן אי ן יעד ן אפש ר פו ן אנטלויפ ן אדע ר חנוכה . ע ר הא ט געהאפט , א ז אוי ף דע ר קלארע ר באדארפײ ט מי ך צוהרגענען , װע ט ד י קלאנגע ן ארבעט ן .
  
  
  אויב איך אָפּזאָגן די מיידל, וואַהבי וועט האָבן אן אנדער פּלאַן. אפֿשר אין די סוף, אויב ער האט קיין אנדערע ברירה, ער וועט נאָך פּייַניקן מיר. אפֿשר װעט ער מיך גלײַך דערהרגענען. איך האב נישט געהאט קיין אנדער ברירה. דאם מײדל האט געהאנגען אויף מיר. זי האט הונגעריק צוגעדריקט אירע ליפן צו מיינע, איר קערפער נאענט צו מיינע, ווי זי וואלט מורא געהאט נישט צו טאן וואס מען זאגט איר. האָבן איר אלץ ליב געהאט אויף באַפֿעל, געוואוסט אַז איר זענען וואָטשט? מיט א פרוי וואס דו האסט געוואוסט אז דו ווילסט נישט מער ווי דיר? אפילו נישט קײן פרוי, נאר א מײדל. ס'איז נישט גרינג, אבער איך האב נישט געהאט קיין ברירה.
  
  
  איך האב זי אויפגעהויבן פון דער דיל און זי געטראגן, פארפרוירענע און גלייך צו מיר צוגעדריקט, צו דער קאנאפע. איך געשטעלט איר דאָרט, געצווונגען מיין מיינונג און גוף צו פאָקוס אויף איר גוף, איר ליפן און איר וואַרעם הויט. אי ך הא ב פארטריב ן אל ע געדאנקע ן פו ן מײ ן זי_ין , אפיל ו דע ר טויט , או ן געפרואװ ט טראכט ן נא ר װעג ן דע ם מײד ל או ן אי ר פארלע ־ רנדיק ע קערפער .
  
  
  עס איז געווען נאָר אַ מיידל, אָבער אין די דזשאַנגגאַל גערלז געשווינד ווערן פרויען. אין אָרעמע, האַלב-ציוויליזירטע דערפער לערנט מען אַ מיידל פון דער וויגעלע צו זיין אַ פרוי; און זי האָט געטאָן אַלץ אין איר מאַכט מיר צו העלפֿן. זי איז געלונגען; אי ך הא ב געפונע ן אי ר הענ ט װא ו אי ך הא ב ז ײ געדארפט , גראפענדי ק או ן מאסאזשיר , גראב ן אי ר נעגל ט טי ף אי ן מײנ ע עראגענ ע זאנען . ד י גאנצ ע צײ ט הא ט ז י שטילערהײ ט געשושקעט , געקרימט , ארײנגעדרינגע ן אי ר צונג , טי ף אי ן מײנ ע אויערן , או ן אי ן ד י הויכע ר פו ן מײ ן האלדז־און ן האלדז . מיטאמאל האב איך איינגעזען אז ווער זי איז, זי וואוינט נישט סתם אין די דזשונגל. זי איז נישט געווען פון עפעס א האלב-ציוויליזירטן דארף.
  
  
  זי ינקעראַדזשד מיר, שושקען ענקערידזשמאַנט צו מיר אין ענגליש. ריין ענגליש אָן אַקצענט. זי געוואוסט ווו צו פאַרבינדן מיר און איך פּעלץ די לייַדנשאַפט בנין. איך האב געראטן ארויסצוקומען פון הויזן און העמד. מי ר זײנע ן געלעגן , נאקע ט אײנע ר דע ם צװײטן , או ן מע ר האב ן זי ך ניש ט געשפילט . נישט פאר מיר און מיטאמאל נישט פאר איר. איך קען פילן די בענקשאַפט ווייברייטינג טיף אין איר.
  
  
  אירע הינטן זײנען געװען װי בײ א ײנגל, און אירע פיס זײנען געװען דין און שמאל, װי בײ א יונגן הירש. פעסטע , קלײנע הינטן , װא ס אי ך הא ב געקאנ ט האלט ן מי ט אײ ן האנט . אי ך הא ב ז ײ אנגעכאפ ט או ן ז י ארוי ף או ן ארא פ אנטקעג ן מי ר מי ט אײ ן האנט , בײ ם האלטנדי ק מי ט דע ר צװײטע ר צוזאמע ן ד י גרוים ע שװאיקנדיק ע בריסט . איך האָב פֿאַרגעסן די אױגן װאָס האָבן געקוקט. איך פארגעסן פּרינס וואַהבי. איך האב פארגעסן וואו איך בין אדער וואס איך טו מיט דאס מיידל, וואס איך זאל האבן געמיינט איז מיין טויט אדער א מעגליכע אנטלויפן.
  
  
  כ׳האב זי געװאלט, קלײנע, ענג און ענג, װי א ײנגל, אבער נישט װי א ײנגל, װען זי האט אויםגעשפרײט די פיס און ארומגעװיקלט ארום מיר. איך בין אַרײַן אין איר אַזױ גיך און לײכט, װי דאָס מעסער, װאָס איז מיט אַ פּאָר שעה פֿריִער אַרײַן אין דער אַראַבער אין דער זעלבן סאָפע. די קאַנאַפּע, נאָך נאַס מיט זיין בלוט, איצט געמישט מיט איר גוף פלוידס.
  
  
  איך האָב זיך אַרײַנגעכאַפּט אין איר און זי האָט געשריגן, "אָ, אוי. .. גאט . .. וועגן!
  
  
  דאָס מײדל האָט זיך צעשפּרײט, ביז זײ האָבן װי אָנגעפֿילט איר זײער קלײן פּנים. זיי האבן אויף מיר געקוקט פון א טיפעניש וואס האט אויסגעזען זייער ווייט. זיי זענען געווען אין אן אנדער וועלט און אין אן אנדער צייט. דאָס מאָל ברייט אָפֿן, טיפֿע אויגן פֿון דער זייט; אין דער צייט, פול פון טיף, שטאַרק פאַרלאַנג.
  
  
  'אוי . ..'
  
  
  איך האָב דערפֿילט מײַן בליק קוקנדיק אויף איר פֿון דער זעלבער טיפֿקייט, פֿון דער זעלבער פּריכיסטאָרישער תּקופֿה, פֿון דעם זעלבן זומפּ, פֿון וועלכן מיר זײַנען אַלע געקומען און וואָס מיר געדענקן נאָך אין מאָמענטן פֿון מורא און האַס. אי ך הא ב זי ך װ י אי ם געװאקס ן אינעװײניק , מע ר װ י אי ך הא ב זי ך געקאנ ט פארשטעלן , מע ר װ י אי ך הא ב זי ך געקאנ ט פארשטעלן , או ן מײנ ע צײ ן האב ן זי ך געזונקע ן אי ן מײ ן אײגענע ר ליפ . זיי בייסן. ... און דעמאָלט עס אַלע געענדיקט אין אַ לאַנג, האָר-רייזינג פריי פאַל, און איך ענדיקט זיך אויף שפּיץ פון איר, האלטן די ענג קליין הינטן אין מיין האַנט. איך האָב דערפֿילט דאָס זאַלץ פֿון מײַן אייגענעם בלוט אויף די ליפּן.
  
  
  אן אומענדלעכע מינוט שטילערהײט, קוקנדיק אײנער דעם אנדערן מיט טיפע, אומגלויבלעכע אויגן. עפּעס פאַקטיש געטראפן. איך האב עס געזען אין אירע אויגן, געפילט אין מיינע. מיר זענען נישט געווען אין דעם פאַרביק צימער פֿאַר עטלעכע מאָל. מיר זענען געווען אין אן אנדער אָרט, ומזעיק, נאָר די צוויי פון אונדז אין דעם מאָמענט פון ופדעקונג. דער מאָמענט ווען הימל און ערד אנגעהויבן צו רירן.
  
  
  איר שטילער שושקען אין מיין אויער: "זיי וועלן יעצט קומען ווען איך וועל דיר געבן דעם סיגנאל אז איך האב דיר געגעבן א שאנס."
  
  
  איך האב איר געקושט אויער. "ימאַגינע מיר מאַכן איר ליבע צו מיר נאָך איין מאָל."
  
  
  סאָפטלי: "קען איר טאָן עס?"
  
  
  - ניין, אָבער פּרובירן צו האַלטן מיר אין איר. איך וועל פאַרהיטן. ווו איז די שפּריץ?
  
  
  "אין מיין האָר."
  
  
  דער בלויז אָרט זי קען באַהאַלטן עס. אי ך הא ב געמוז ט פארזארג ט פארמוליר ן דע ם פלאן . איך האָב זיך געמאַכט, אַז איך ווײַטער ליב האָבן. ז י הא ט מי ך אנגעהאלט ן אינעװײני ק װ י שטענג , װ י ז י הא ט געקענ ט ארומגענומע ן מי ט ד י פיס , או ן געהאלט ן מי ט ד י קלײנ ע הענט . איך האב איר געביסן אין אויער. — װער קוקט ?
  
  
  זי האָט באַגראָבן איר פּנים אין מיין האַלדז. - בלויז פּרינץ וואַהבי. ער . .. ימפּאַטאַנט. ער האָט ליב צו היטן און דאַרף זיין אַליין צו הנאה האָבן. ”
  
  
  איך קען האָבן וויסן. ווייער. מיסטאָמע אויך אַ סאַדיסט.
  
  
  "עס זענען צוויי מענטשן הינטער דער טיר וואָס איך בין אריין דורך," זי שושקעט, צוגעדריקט איר ליפּ צו מיין האַלדז. — זײ זעען גארנישט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך שטארק , געשװיצט , זי ך געצויג ן אוי ף דע ר דאזיקע ר סאפע . איך האָב צוגעדריקט מײַן פּנים צװישן אירע פעסטע, גרױסע בריסט. "וואָס כאַפּאַנז ווען איך רויק אַראָפּ פון די ינדזשעקשאַן?"
  
  
  "דעמאָלט איך סיגנאַל און וואַהבי קומט אין. דערנאָך באַהאַלט ער זיך הינטער דער סאָפע. איך זאג דיר אז מיין נאמען איז דירדר און איך פרעג אייך פראגעס וועגן עפעס איבער די א.א.ארגאניזאציע, אייער פירער און אייערע אפעראציעס.
  
  
  אי ך בי ן געװע ן פארדעק ט מי ט שווייס , װײ ל אי ך הא ב געמוז ט פרוב ן מײ ן בעסטע ן צ ו בלײב ן אי ן אי ם או ן זי ך פארשטעל ן א ז ד י לײדנשאפט ן אי ז נא ך ניש ט אװעק . 'פייַן. איצט מיר פאַרהיטן צו קומען ווידער, איר פאַרהיטן צו געבן מיר אַ ינדזשעקשאַן און איך וועט נעמען קעיר פון די מנוחה.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. 'מיר אויך. זי האט א קוק געטאן אויף מיר מיט בליענדיקע אויגן. דערנאָך האָט זי אַרײַן דעם קאָפּ אַרײַן און אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט ברייטע אויגן, וואָס האָבן זיך פּלוצעם אויסגעזען טיף אין איר אַרײַן. איר מויל האט זיך געעפנט, די אויגן פארמאכט. — איך... אוי. .. אוי . ..'
  
  
  איך פּעלץ ווייך, יקסייטינג מווומאַנץ, ווי פליסיק פייַער. איך האָב געפילט ווי איך האָב זי ווידער אָנגעפילט, און פּלוצלינג ווידער האָבן מיר נישט געדאַרפט פאַרהיטן. אי ך הא ב זי ך געפיל ט װ י א גרויםע ר קראפ ט הא ט זי ך געזוכ ט הינטער ן אויגן , הינטער ן געשפּאנט ן פנים , או ן מי ר האב ן שוי ן ניש ט געמאכט , ניש ט געשפילט . אי ך הא ב שוי ן ניש ט געדארפ ט מאכ ן א ן אנשטרענגונ ג צ ו בלײב ן דערין . איך וואלט פון איר נישט געקענט ארויסגיין אפילו אויב איך וואלט געוואלט, אויב זי האט מיר געגעבן א שאנס. כ׳האב זי נישט געװאלט פארלאזן, כ׳האב געװאלט, אז דאס זאל קײנמאל נישט פארענדיקן. כ׳האב נישט געזארגט װעגן װאהבי, װעגן אנטלויפן, װעגן דעם פלאן אדער... נישט אפשטעלן, נישט אפשטעלן. † ניין ניין...
  
  
  אי ך בי ן זי ך לאנגזא ם צוריקגעקומע ן פו ן זײע ר װײטן . איך געראַנגל צו קאָנטראָלירן מיין מיינונג. זי זי. .. איך פּעלץ אַ ליכט פאַרבינדן פון די שפּריץ אויף מיין דיך. איך האב מיך באוועגט און געקוקט אין אירע אויגן. באַהאַלטן די שפּריץ אין דער האַנט צו דער זייַט פון מיר, איך האָב זיך געמאַכט אַז מיר האָבן אַ ינדזשעקשאַן און ראָולד אַוועק איר. איך האב זיך ארויף געזעצט, געשאקלט מיטן קאפ, און זיך געלעגן אויפן רוקן, שמייכלענדיק. איך פּריטענדיד צו נעמען אַ טיף אָטעם פון די יפעקץ פון לייַדנשאַפט און די ווירקונג פון די מעדיצין. זי האט געמאכט א צײכן. אי ך הא ב זי ך צוגעהער ט או ן דערהער ט דע ם שװאכ ן קלאנג ן פו ן באװעגונ ג הינטער ן װאנט . איך האט וועגן פינף סעקונדעס.
  
  
  אי ך הא ב זי ך א שפרונגע ן אוי ף ד י פיס , אריבערגעגאנגע ן ד י לוקסוריזע ם צימער ן או ן זי ך צוגעדריקט , װ ו ד י טיר ן הא ט זי ך געעפנט . ער האט געעפנט. פרינץ וואהבי איז אריין, גענומען דריי טריט צו דער באנק און זיך אפגעשטעלט. ער האט געקוקט אויפן ארט, װאו איז געלעגן אײן שװארצע װײב, און האט אויף אים געקוקט מיט שטאלצע אויגן.
  
  
  איך בין געשטאנען עטליכע טריט הינטער אים, פארדעקנדיג זיין איבערראשט מויל און אים אריינגעשפרינגט מיט זיין אייגענער מעדיצין. אויף א שפאלטן רגע איז ער פאראליזירט געווארן פונעם קלאפ. דעמאל ט הא ט ע ר זי ך אנגעהויב ן צ ו זיך . איך דראַפּט די שפּריץ און געהאלטן עס מיט איין האַנט נאָך קאַווערינג מיין מויל. ד י מײד ל אי ז אויפגעשפרונגען , או ן זי ך געטוי ט צ ו דע ר ערד , כד י זי ך אנצוהאלט ן ד י פיס . אי ך הא ב אי ם געהאלט ן אי ן מײנ ע ארע ם א גאנצ ע פינ ף מינוט , זי ך געשװיצט , זי ך געקראג ן אי ן דע ר שטילקײ ט פו ן צימער . לאנגזאם זײנען זײנע אויגן געװארן לײדיק. זײ ן קערפע ר הא ט זי ך אפגערופ ן או ן הא ט אנגעהויב ן שמײכלען . מי ר האב ן אי ם געטראג ן צ ו דע ר קאנאפ ע או ן אי ם דארט ן געלעגן . ע ר הא ט אונד ז געקוקט , מי ט רואיקע , שטיל ע אויגן , אונד ז פרײנדלעך , גענומע ן מי ט פרײנדלעך , דערנא ך הא ט ע ר געבליצט , װ י געפרואװ ט עפע ס געדענקע ן . כ'האב זיך געכאפט צו דער מיידל.
  
  
  "אויב איך זאָגן איר, איר וועט מאַכן אים רופן די מענטשן הינטער די סוד טיר."
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר. "זיי קען ווערן סאַספּישאַס. איר נאָר האָבן זיין מעסער. איך וועל אים האלטן שטיל ביז דו אנטלויפט.
  
  
  "ווען ער קומט צו זיין סענסיז, ער וועט הויט איר לעבעדיק," איך געזאגט. "אפֿשר אפילו ערגער. מי ר װעל ן צוזאמע ן אנטלויפן .
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויפן פארשטומטן, שמײכלענדיקן פרינץ. ״איך האב נישט מורא פארן טויט. לאָזן זיין מעסער און איך וועל אים ערשטער טייטן.
  
  
  — ניין, טו ווי איך זאג. מיר דאַרפֿן די צוויי וועכטער. זיי קענען קומען אין און געפֿינען אים צו פרי. מיר וועלן אוועקגיין צוזאמען.'
  
  
  איך בין געשטאַנען הינטער אַ הויכן קאַבינעט לעבן דעם טעפּעך פֿאַר דער געהיים טיר און זיך אַ קאָפּ געטאָן צו דער מיידל. זי האט גערעדט װײך און הארב צו װאהבי. ע ר הא ט זי ך ניש ט געװאל ט אנטקעגן .
  
  
  'אַהמעד. האַרון. קום דא.'
  
  
  מע ן הא ט ד י טעפעטי ק געשטופט , או ן צװ ײ אראבע ר האב ן זי ך דורכגעבראכ ט אי ן דע ר געהײמע ר טיר . וואהבי האט זיי גוט געלערנט. זיי זענען געקומען צו פרי אויף זיין באַפֿעל. איך האב געשטאכן איינעם מיט וואהבי'ס מעסער איידער ער האט גענומען דריי טריט, און כאפן דעם צווייטן איידער ער האט זיך האלב ארומגעדריקט. ער האט גיך אראפגענומען דאס געװער און געװארפן א בראנפן אויף דער מײדל. "שטיי אויף און נעמען די פּיסטויל און דאַגער!"
  
  
  ז י הא ט זי ך אײנגעװיקל ט מי ט ברענע ם או ן געטא ן א ז ד י געשניט ן או ן קלײנ ע בלוט־פלעק ן אוי ף ז ײ זאל ן ניש ט זען . צומ גליק, דער אַראַבער איז געווען קורץ. זי האט געהאט א ביקס און א דאגער און איז געװען גרײט.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו וואהבי און אים צוגעצויגן אויף די פיס. "איר פירט אונדז צו דיין שקלאַף ייִשובֿ."
  
  
  דער פּרינץ האָט געשמייכלט און שטילערהייט אַרויסגעלאָזט דעם צימער פאַר אונדז.
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  דער ערשטער וועכטער האט אויפגעהויבן זיין ביקס ווען ער האט מיך דערזען. ער איז געווען אין די שפּיץ פון די טרעפּ. ער האָט ווידער אַראָפּגעלאָזט זיין ביקס ווען ער האָט דערזען פּרינץ וואַהבי. איך האָב געפּעקט דעם פּרינץ אָן דער וועכטער האָט באמערקט.
  
  
  "איך נעם קאַרטער צו זען דעם שקלאַף לאַגער," האט געזאגט דער קליין אַראַבער.
  
  
  דער וועכטער האט אויף אונז געקוקט פארדעכטיגט, אבער נישט געזאלט אנשטערן די וואהבי מיט פראגעס. אזו י הא ט ע ר זי ך אפגעטרעט ן מי ט א שנעל ן בויגן . מי ר זײנע ן אראפגעגאנגע ן ד י טרעפ ן צ ו דע ר טיר . איך האב נישט געפעלט ווי דער וועכטער האט אויף אונז געקוקט. מיר דאַרפֿן אַ בעסער געשיכטע צו שלאָגן עמעצער מיט מער אויטאָריטעט.
  
  
  "איך האָב באַשלאָסן צו פאַרבינדן איר," איך דערציילט וואַהבי ווען מיר פאַרשווונדן פון מיינונג אין די וויסט קאָרידאָר אונטן. - דו האסט מיר געגעבן א מיידל, איך האב זי ליב. אַזוי איך בין מיט דיר. דו װעסט מיך ברענגען אין דעם שקלאַף־לאַגער מיר צו װײַזן דײַן אַרבעט.
  
  
  "אַה," דער פּרינץ נאַדאַד. - איך בין צופרידן וועגן אים, קאַרטער.
  
  
  ער האָט געקוקט אויף מיר און דאָס מיידל. אי ך הא ב טי ף אטעם , װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן הויף . ספּאָטליגהץ פלאַדאַד די גאנצע פּלאַץ מיט אַ ים פון ליכט. ד י װעכטע ר אוי ף ד י װענט ן האב ן דערזע ן װאהבי ם או ן גלײ ך אנגענומע ן א װארעמדיקע , מוראדיק ע שטעלונג . אַ הויכער אַראַבער אין מער לוקסוסישע קליידער ווי איך האָב קיינמאָל געזען האָט זיך געאיילט צו אונדז. ע ר הא ט געהא ט א פני ם פו ן א ן אלט ן געפעלט , מי ט שװארצ ע שאט ע אויג ן או ן א שארפ ע שפיציק ע בארד . ער האט באהאנדלט וואהבי מיט רעספּעקט, אבער נישט קריכן פאר אים.
  
  
  — חליל אל־מאנסור — האט דאס מײדל מיר געשושקעט אין אויער. "הויפּט אַדווייזער פון פּרינס וואַהבי און זיין קאַפּיטאַן."
  
  
  "אללה איז מיט דיר," האט דער הויך מענטש געזאגט צו וואַהבי אין אַראַביש. האָב איך געזאָגט: דו מוזט זײַן חליל. דער פּרינץ האָט מיר געזאָגט וועגן דיר. איך טראַכטן מיר קענען אַרבעטן צוזאַמען.
  
  
  דער אראבער האט אויף מיר געקוקט מיט א געמיש פון כעס, איבערראשונג און דאגה. — צוזאמענשטעל, קארטער? דאָס איז אין ריין ענגליש.
  
  
  איך געגעבן פּרינס וואַהבי נאָך ומזעיק שטופּן אין די צוריק. דער קלײנער מאן האט א ניד געטאן: — קארטער איז מיט אונדז, חליל. זייער גוט נייַעס טאַקע. װאהבי האט װידער א נײד געטאן. "ער לייקס די מיידל איך געגעבן אים. ער איז איצט מיט אונדז. איך װעל אים נעמען צום ישוב און אים װײַזן מײַן אַרבעט.
  
  
  חליל האָט געקוקט אויף דער מיידל און דערנאָך אויף מיר. ער האט א נײד געטאן. "א פרוי ענדערונגען אַ מענטש 'ס מיינונג פילע מאָל."
  
  
  "ווי געלט," איך געזאגט. “איך האָב ליב פרויען און געלט. מער ווי אַ קבר.
  
  
  דער הויכער אַלטער אַראַבער האָט זיך געכאַפּט. "אַ קלוג באַשלוס".
  
  
  "און אויך פֿאַר דיר," איך געזאגט. "איך האָבן אַ פּלאַץ פון זאכן ווערט סעלינג."
  
  
  די אויגן פון דעם אראבער האבן געפינצטערט. עפעס האט עס אויסגעזען צו איבערצייגנדיק. "איך מיין אַזוי, קאַרטער," האָט ער זיך אויסגעדרייט צום פּרינץ, "זאָל איך רופן דיין באַדיגאַרד, פּרינץ וואַהבי?"
  
  
  "מיר זענען אין אַ ייַלן," איך געזאגט. "דער פּרינץ וויל אַ מאַשין."
  
  
  "אָ, יאָ," האט דער פּרינץ ווען איך נאַדזשד אים.
  
  
  חליל על-מאנסור האט צוגערופן דעם זעלנער. א דזשיפּ האָט זיך באַוויזן פון הינטער אַ גרויס הויז. מי ר זײנע ן געזעס ן הינטער ן שרײבער . ד י טויער ן הא ט זי ך געעפנ ט או ן מי ר זײנע ן געפאר ן פו ן א ברײטע ר שמוץ־װעג , צ ו א שקלאפ ן לאגע ר אי ן דע ר דזשנגגל . דאס מאל וואלט איך גארנישט געקוקט. גיכער אדער שפעטער וועלן מען געפינען טויטע וועכטער אין צימער.
  
  
  דער וועג האָט זיך דיווערדזשד אַ קילאָמעטער פון דעם פּרינץ 'ס הויז אין די דזשאַנגגאַל. דער שאָפער האָט זיך אויסגעדרייט אויפן רעכטן גאָפּל, צום דאָרף. אי ך הא ב גיך ע עפע ס ארײנגעכאפ ט אי ן פרינ ס װאהבי ס אויער . ער האט זיך אנגעבויגן פארויס.
  
  
  — בלײַבט דאָ, זעלנער.
  
  
  דער דרייווער האט זיך אפגעשטעלט און איך האב אים דערהרגעט און אים ארויסגעווארפן פונעם קאר ווען ער האט געבראמען. כ׳האב געשפרונגען הינטערן ראד. דאס שװארצע מײדל הינטער מיר האט געזאגט װארעניש: קארטער.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט. דער פּרינץ האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, דערנאָך אָנגעקוקט דעם דרייווער וואָס איז געלעגן אויף דער ערד לעבן דער דזשיפּ. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן פארחידושט . ער איז שוין געווען פריי פון דער איינפלוס פון די מעדיצין. ע ר אי ז נא ך ניש ט געװע ן גאנ ץ װאך , אבע ר ד י װירקונ ג הא ט זי ך אפגעשפארט .
  
  
  "אָוקיי," איך דערציילט די מיידל. "מיר בעסער צובינדן אים." †
  
  
  זי האט געענטפערט. - 'צו בינדן?' - "ניין, איך האָבן אַ בעסער וועג."
  
  
  דער דאַגער האָט געבליצט אין דער נאַכט, און פּרינץ וואַהבי האָט געשריגן. ז י הא ט אי ם א געשטאנע ן גלײ ך אי ן הארץ , נאכאמא ל או ן נאכאמא ל געשטאכן . ווען דאָס בלוט האָט אָנגעהויבן לויפן, האָט ער זיך צוריקגעבויגן און זיך אַרויסגעגליטשט פונעם דזשיפּ אויף דער ערד. כ׳האב געכאפט דאם מעסער פון איר האנט.
  
  
  — דו פאקינג אידיאט. מיר האבן אים געדארפט.
  
  
  ― נײן, ― האָט זי געזאָגט מיט עקשנות ― מיר דאַרפֿן אים גאָר ניט. ער זאָל האָבן שטאַרבן.
  
  
  איך האב געשוואוירן. 'אַ קללה! אקעי, וואוהין פירט דער וועג? ..'
  
  
  דער קלאנג איז געקומען פון הינטער אונדז אויפן װעג. איך האב געשװיגן און זיך צוגעהערט. איך האָב גאָרנישט געזען, אָבער איך האָב געהערט: מענטשן זענען נאָך אונדז אויף דעם וועג. מיר האָבן נישט געהאט קיין צייט צו באַהאַלטן דעם גוף פון פּרינס וואַהבי ערגעץ. איך האב געלאזט דעם דזשיפ פאראויסדרייען, אים אומגעדרייען און אראפגעטריבן פון די לינקע גאפל אויפן וועג אזוי שנעל ווי איך האב געקענט.
  
  
  ווייניקער ווי אַ מינוט שפּעטער איך געהערט געשרייען הינטער אונדז. ― פֿאַרשילטן ― האָב איך געשריגן. “איצט גייען זיי אונז נאך. ווי ווייַט איז די ניראַסט פּאָרטוגעזיש באַזע?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. - די פּאָרטוגעזיש וועט נישט העלפן אונדז. איך בין אַ בונטאַר און דו ביסט אַ שפיאן. פּרינס וואַהבי איז אַ רעספּעקטעד בירגער. ער האט א סך געצאלט פאר עטלעכע פון זײ.
  
  
  "דעמאָלט וואָס טוט איר פאָרשלאָגן צו טאָן?"
  
  
  "עס איז אן אנדער וועג דריי קילאָמעטערס אַוועק. זי גייט צו דרום צו דער גרענעץ. אויף דער אַנדערער זײַט גרענעץ איז מײַן לאַנד. מיר וועלן דאָרט זיין זיכער, און איר וועט זיין געהאָלפֿן.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין צייט זיך צו טענה'ן. און איך װאלטן איר נישט געװאלט זאגן, אז די מורדים זענען איצט מער אומגליקלעך מיט מיר אדער ע״ה, װי זײ װעלן זײן מיט חליל אל־מאנסיר, װען ער װעט אונדז כאפן. אפשר האט דער אָנזאָג נאָך נישט דערגרייכט אַלע ריבעלן. איך וואָלט האָבן צו שפּילן עס לויט די צושטאנדן.
  
  
  מי ר האב ן געפונע ן דע ם װעג , או ן זי ך געפאר ן צו ם דרום . איך בין געפאָרן אָן לייץ, צוגעהערט צו די קלאַנגען פון די יאָגן. א מאמענט האב איך געמײנט אז איך האב עפעס געהערט, דעמאלט איז דער קלאנג אפגעשטארבן, װי זײ װאלטן געפארן אויפן ברעג װעג. איך פארבליבן דרייווינג דרום ביז דער וועג לינקס דער דזשאַנגגאַל און לעסאָף געענדיקט ווי גאָרנישט מער ווי אַ וועג אַריבער אַ עפענען קלאָר. "מיר מוזן גיין פון דאָ," האט געזאגט די מיידל.
  
  
  מיר גייען. נאך פינף מייל אין דער נאכט, אן ליכט און דורך א וויסט, צעבראכענער לאנד, מיט שארפע און הארטע בושעס. מײַנע הויזן האָבן זיך צעריסן און אירע באָרוועסע פֿיס האָבן געבלוטיקט.
  
  
  "איך וועל ברענגען עטלעכע עסן איידער מיר גיין צו בעט," די מיידל געזאגט.
  
  
  זי איז פאַרשווונדן אין דער נאַכט, און פּלוצלינג איך איינגעזען אַז איך וויסן אַלץ וועגן איר גוף, איר מוט און כּעס, אָבער איך קען נישט וויסן איר נאָמען. אין אַ וועג, זי געראטעוועט מיין לעבן, און איך געוואוסט גאָרנישט וועגן איר חוץ אַז איך געוואלט צו זיין מיט איר ווידער. ווען זי האָט זיך אומגעקערט, איז איר ברענען געווען פול מיט בעריז און וואָרצלען וואָס איך האָב ניט געקענט. זיי האָבן געשמאַק געשמאַק און זי איז געזעסן לעבן מיר בשעת עסן.
  
  
  איך האב געפרעגט. - 'וואָס איז דיין נאָמען? ווער ביזטו?'
  
  
  "מאכט עס אן אונטערשיד?"
  
  
  "יא," איך געזאגט. 'איר וויסן מיין נאָמען. איר זענט נישט אַ פּראָסט דאָרף מיידל. איר זענט זייער יונג, אָבער איר וויסן ווי צו טייטן.
  
  
  איר פּנים איז געווען באַהאַלטן אין דער פינצטערניש. "מיין נאָמען איז ינדולאַ. איך בין די טאכטער פון א זולו ראשי. אונדזע ר קרא ל געפינע ן זי ך װײ ט דרום , בײ ם גרוים ן טאגעלא־טײך , אי ן האר ץ פו ן אונדזע ר לאנד , װא ו טשאקא , אמאל . מיין פאטערס זיידע איז געווען איינער פון די ינדונאַס פון קאַעטעוויאָ. ער האָט געקעמפט אין אונדזער גרויסן נצחון איבער די בריטישע און איז געשטאָרבן אין אונדזער לעצטן באַזיגן."
  
  
  — נפילה ביים אָעלינדי?
  
  
  אירע אויגן האבן געגלוכט אויף מיר אין דער נאכט. — קענט איר אונדזער געשיכטע, מיסטער? קאַרטער?
  
  
  "איך וויסן עפּעס וועגן אים," איך געזאגט. — איך נאמען איז ניק, אגב.
  
  
  — ניק — האט זי שטיל געזאגט. אפֿשר האָט זי אויך געטראַכט וועגן אונדזער צווייטן מאָל אויף דער קאַנאַפּע.
  
  
  — װ י הא ט אי ר װאהבי ק גענומע ן ?
  
  
  "מייַן זיידע און מיין פאטער קיינמאָל אנגענומען די מאַנירן פון ווייסע, ניט דרום אפריקאנער און ניט ענגליש. אונדזערע מענער האָבן פֿאַרבראַכט פילע יאָרן אין טורמע. ווען די יונגע מענטשן זיך איינגעשריבן די מארק פון טשאַק, און מיין פאטער האט קיין זון צו שיקן, איך געגאנגען. איך בין געווארן אַ בונטאַר קעגן די דרום אפריקאנער. איך איז געווען געכאפט צוויי מאָל און דעמאָלט געפֿינט אַ באַלוינונג פֿאַר מיין כאַפּן. מיט פיר חדשים צוריק איך געהאט צו לויפן אַוועק. אונדזערע מענטשן האָבן מיר געהאָלפֿן און מיך אַרויסגעשיקט פֿון זולולאַנד. א סקוואַד פון מערסענאַריעס האָט מיר געהאָלפֿן דורכנעמען מאָזאַמביק.
  
  
  "קאָלאָנעל ליסטער ס אַפּאַראַט," איך געזאגט.
  
  
  — יאָ, ער האָט מיך באַהאַלטן צוזאַמען מיט אַ סך אַנדערע, מיך גענומען אַריבער די גרענעץ און מיך געראַטעוועט פֿון די ווײַסע זעלנער.
  
  
  — װ י הא ט אי ר װאהבי ק גענומע ן ?
  
  
  “איך בין געווען אויפן וועג צום הויפט-מערסענער לאגער מיט א קליינעם דעטאַטשמענט פון קאָלאָנעל ליסטערס מענטשן, ווען מיר זענען אָנגעפאַלן דורך וואַהבי’ס באַנדיטן. אי ך הא ב געלונגע ן צ ו אנטלויפן , אבע ר ז ײ האב ן מי ך נאכגעטראג ן או ן מי ך געפיר ט אי ן א שקלאפן־לאגער . איך האב דארט פארבראכט דריי חדשים. אירע אויגן זײנען געװען פײערדיקע. "אויב מיר וואָלט נישט אַנטלויפן, איך וואָלט נישט האָבן געדויערט אַ וואָך דאָרט. נישט מער.'
  
  
  "וואַהבי קען נישט האָבן פארקויפט איר אין די דריי חדשים?"
  
  
  זי האט געלאכט א גרויםן געלעכטער. "ער געפרוווט צוויי מאָל, אָבער יעדער מאָל איך געקעמפט ווי אַ משוגע, און דער קוינע וואָלט נישט נעמען מיר. איך בין נישט גענוג טריינד. אַזוי וואַהבי געלערנט מיר אַ ביסל ווייַטער. פאר דעם האט ער מיר געגעבן א סך מענער, א סך מענטשן יעדן נאכט״.
  
  
  "אנטשולדיגט," איך געזאגט.
  
  
  "ניין," זי געזאגט געשווינד. — עס איז געשען מיט דיר...
  
  
  זי האט געציטערט. איך האב געקוקט אויף איר שװארצער געשטאלט אין טונקעלע בראנפן.
  
  
  "עס איז געווען עפּעס אַנדערש פֿאַר מיר אויך," איך געזאגט. איך גערירט עס און פּעלץ עס וויברירן. איך האָב זי ווידער געוואָלט, דאָ און איצט, און איך האָב געוווּסט, אַז זי וויל מיך אויך.
  
  
  "איך בין צופרידן איך געהרגעט אים," זי געזאגט אין אַ קול וואָס איז געווארן אַ ווינקען פון ווייטיק. “ער איז געווען באַשיצט דורך אַלע ווייסע, פון אַלע זייטן פון דער גרענעץ. אפילו די שווארצע האבן מיט אים ענלעכקייטן. סװאַזיס, אַלטע מנהיגים און דאָרף־עלטסטע האָבן אים פֿאַרקױפֿט זײערע מײדלעך. אפיל ו צװיש ן ד י זולוקראט ן פא ר געל ט או ן מאכט .
  
  
  אין איר קול איז געװען שנאה, אָבער אויך עפּעס אַנדערש. זי האט גערעדט אזוי נישט צו טראכטן, נישט צו פילן. זי האָט גערעדט וועגן פּרינס וואַהבי צו ויסמיידן רעדן וועגן עפּעס אַנדערש.
  
  
  "עס איז געשען דאָרט," איך געזאגט. - ינדולאַ? עפּעס איז דאָרט געשען מיט דיר.
  
  
  כ׳האב זי אנגערירט און זי איז אװעק. ניט ווייַט, נאָר אַ ביסל אינטשעס, אפֿשר ווייניקער. זי האט עפעס געזאגט, אבער נישט גאר קלאר.
  
  
  "יא," זי געזאגט. "עס איז געשען דאָרט וואָס איך קיינמאָל פּעלץ פריער. ווייסע מענטש און עס איז געווען סייַ ווי סייַ. אָבער דאָס קען נישט פּאַסירן ווידער."
  
  
  'פארוואס נישט?'
  
  
  "ווייַל איך ווילן עס צו פיל," זי געזאגט. זי האט זיך געדרײט צו מיר דאס פנים, װי א פינצטערער פלעק אין דער נאכט. "איך האב אומגעברענגט דעם מיאוסן אראבער, ווייל ער האט מיך דערנידעריקט מיט פופציג מאן." ..און ווײַל איך בין פאַרליבט אין אים. איך דיסקאַווערד אַז איך הנאה געשלעכט צו פיל, ניק. איך ליב געהאט וואָס וואַהבי געמאכט מיר טאָן. איך שעמען זיך.
  
  
  — מיט אלע מענער ?
  
  
  - ניט ווי איר, אָבער רובֿ מענטשן - יאָ.
  
  
  - דו ביסט צעמישט, ינדולאַ. אפֿשר מיר וועלן רעדן שפּעטער.
  
  
  "אפשר," זי געזאגט. 'יא שפּעטער. איצט מיר מוזן רוען.
  
  
  זי האט זיך ארומגעװיקלט אין א פארברענט, זי האט זיך געלעגן. איך האב מיך געלעגן נעבן איר. איך האב זי נאך געװאלט. אבער איר האָבן די מאָומאַנץ ווען איר האָבן צו לאָזן די פרוי האַנדלען מיט זאכן אין איר אייגן וועג. זי האט געהאט אן אײגענעם קאמף. איך איז געווען שלאָפנדיק.
  
  
  איך וואָוק אַרויף באַלד איידער די אפריקאנער פאַרטאָג. איך פּעלץ קאַלט און געליימט, אָבער עס איז קיין צייַט צו קווענקלען. ינדולאַ וואָוק אַרויף מיד נאָך מיר. מיר געגעסן די לעצטע פון די בעריז זי פּיקט און פארבליבן דרום.
  
  
  ביי מיטאג איז די זון געווען הויך ווען מיר זענען אריבער די גרענעץ און דערגרייכט זולולאנד. ינדולאַ סימד צו פאַרגיכערן איר גאַנג. זי האט צו מיר געשמײכלט, װי זי װאלט זיך מיטאמאל װײניקער געשעמט מיט אירע באדערפענישן אין איר אײגענעם לאנד. כ׳האב צוריק געשמײכלט, אבער אינעװײניק האב איך געפילט א גרויםע אנגםט און װײטער באמערקט די סביבה. איצט איר פריינט קענען לייכט ווערן מיין פיינט. איך וועל עס באלד דערוויסן.
  
  
  פֿינף מענער האָבן זיך צונױפֿגעטראָגן צו אונדז דורכן נידעריקן אונטערגרױסן, מיט שפּאַלטונגען און אַנדערע דעק. זיי האבן נישט געוואלט צו זיין געזען, אָבער איך געזען זיי סייַ ווי סייַ. איך האָב זיי געזען איידער ינדולאַ, איך בין שוין אין דעם געשעפט מער. ז ײ זײנע ן געװע ן רעבעלן , פארטיזאנער , אי ן דע ם אי ז ניש ט געװע ן קײ ן צװײפל . די פשוטע ווילידזשערז טראגן נישט קיין ביקסן און פנגא'ס, טראגן מונדירן צוזאמען מיט אלטע זולו מלחמה קליידער, און גליטשן זיך נישט דורך דעם אונטערוואקס מיט קלארע כוונות.
  
  
  "ינדולאַ," איך געזאגט.
  
  
  זי האט זײ דערזען און געשמײכלט. - "אונדזערע מענטשן." זי איז געשטאנען פאראויס און גערופן. 'שלמה! Osebebo! עס איז איך. ינדולאַ מיסוואַנע!
  
  
  איינער פון זיי האָט געפרעגט: "ווער איז דאָס וואָס טראַוואַלז מיט ינדולאַ מיסוואַנע?"
  
  
  "אַ פרייַנד פון אַ ווייַט לאַנד," האט געזאגט די מיידל. "אָן דעם פרייַנד, איך וואָלט נאָך זיין אין די הענט פון די שקלאַף-אָונינג פּרינס וואַהבי."
  
  
  זיי זענען אַלע פּאַמעלעך צוגעקומען צו אונדז. איינער פון די מענטשן האט געזאגט: "עס זענען קלאַנגען איבער די מדינה אַז דער בייז פּרינס וואַהבי איז טויט. צי איר וויסן וועגן דעם, ינדולאַ?
  
  
  "איך וויסן," האט געזאגט די מיידל. ― מיר האָבן אים דערהרגעט. איינער פון די אנדערע האט געזאגט: "דאס איז אַ טאָג פון פרייד פֿאַר זולולאַנד."
  
  
  — נאך א טאג וועט באלד קומען — האט געזאגט אן אנדערער.
  
  
  "דער טאָג טשאַקאַ ווייקס אַרויף," האט ינדולאַ.
  
  
  דע ר ערשטע ר װא ס הא ט גערעד ט או ן קײנמא ל ניש ט אראפגענומע ן ד י אויג ן פו ן מיר , הא ט זי ך איצ ט גענומע ן צ ו אינדולא . ער איז קלאר געווען דער פירער פון דער דאזיקער רעבעלן גרופע.
  
  
  "איר רעדן פֿאַר דיין פרייַנד, און דאָס איז גוט," ער האט געזאגט. ע ר אי ז געװע ן א קלײנער , דנע ר זולו , מי ט טויטלעכ ע אויגן . "אָבער מיר רופן אים נישט אַ פרייַנד נאָך." דערווייל וועט ער בלייבן ביי אונז. לאמיר צוריק גיין צו אונזער קראל. אנדער ע װעל ן זי ך מי ט אונדז . ינדולאַ האָט אָנגעהויבן פּראָטעסטירן. "איר צוטרוי ניט מיין פרייַנד שלמה נדאַלע?" ווי אויב עס איז נישט גענוג אַז איך רעדן פֿאַר אים און אַז ער געהרגעט וואַהבי און געראטעוועט מיין לעבן. דעמאָלט וויסן אַז ער איז. ..'
  
  
  איך האב זי איבערגעריסן, קוקנדיק אויף זיי אלע מיט א שמייכל. "איך שטימען צו בלייבן מיט טשאַקי ס זין." עס איז קלוג צו איבערצייגן זיך אַז אַ מענטש איז אַ פרייַנד איידער איר רופן אים אַ פרייַנד."
  
  
  די פיר פון זיי געווען ימפּרעסט. אָבער ינדולאַ האָט אויסגעזען איבערראַשט, ווי זי האָט זיך פאַרשטאַנען, אַז איך האָב זי אָפּגעשניטן. און דער פֿירער, שלמה נדאַלע, האָט מיך אָנגעקוקט מיט חשד. ער איז נישט געווען קיין אידיאט. ער האט קיינעם נישט געטרויען. איך האט צו ריזיקירן אַלאַרמינג ינדולאַ אַ ביסל איידער זי דערציילט אים איך בין מיט זיי. איך האט קיין געדאַנק וואָס זיי מיינען מיט AX.
  
  
  אָבער ינדולאַ האָט זיך רעזיגנירט, און שלמה נדאַלע האָט מיך באַוויזן צו פאַרבינדן זיי. מי ר קלײב ן אונדזע ר װע ג דור ך דע ם אונטערגראב ן בי ז מי ר דערגרײכ ן א טי ף פעל ד מי ט א קלײ ן פאדאק . ארום פופצן מענער און עטליכע פרויען זענען געגאנגען צווישן די זיבן רונדיקע כאטקעס אין דער שטעכעריק כעדזש.
  
  
  ינדולאַ און שלמה נדאַלע האָבן זיך קאָנפעררעד מיט די עלטערע מענטשן, און דאַן ינדולאַ האָט זיך אומגעקערט און אַ נאַדיד צו דער כאַטע.
  
  
  "זיי ווארטן צו טרעפן. מיר וועלן דאָרט וואַרטן.
  
  
  איך בין קריכן דורכן נידעריקן עפענונג און זיך אװעקגעזעצט אויפן שטרוי־בעט מיט אינדולא. דאס בעט האט זיך װי באװעגט. ע ם אי ז טאק ע געװע ן באװעגנדיק , אנגעפלײצ ט מי ט קאקראָוקעס . ינדולאַ האָט ווי גאָרנישט באמערקט; זי איז קלאר געווען צוגעוווינט צו די שוועריגקייטן פון דער זולו הוט. איך האָב פֿאַרגעסן וועגן די קאַקראָוטשיז ווי מיין אויגן אַדזשאַסטיד צו דער פינצטערניש. מיר זענען נישט אַליין.
  
  
  אויף דער אנדערער זײט פון דער כאטע זײנען געזעםן דרײ מענטשן. אײנע ר פו ן ז ײ אי ז געװע ן א ן אלטע ר מאן , מי ט רויט ע טוראקו־פעדער ן ארײנגעכאפ ט אי ן ד י האר : א סװאזיש ע הויפטמאן . ד י צװײט ע אי ז געװע ן א זולו־פרוי ע מי ט א ברײטע ר אפרא , געטראג ן א זײדענע ם כאלא ל אנגעפאנגע ן מי ט א גאלדענע ם מעדאליאן . דער דריטער איז געווען אַ מיטל-אַלט מענטש מיט די מאַרקינגז פון אַ שאַנגאַן אַססיסטאַנט הויפּט. עס האָט אויסגעזען ווי אַ באַגעגעניש פון מיטל-מדרגה רעבעלן פאָרסעס.
  
  
  דער אַלטער זווזי האָט גערעדט צוערשט, ווי זײַן עלטער האָט פארלאנגט. "איז דער ווייַס מענטש איינער פון אונדז, ינדולאַ?"
  
  
  ער האָט גענוצט סוואַהילי אלא ווי סיסוואַטי, וואָס האָט מיר דערלויבט אים צו פֿאַרשטיין. ער איז געווען יידל צו מיר.
  
  
  "ער איז אַ שטאַרק פרייַנד וואָס העלפּס אונדז פון ווייַטן," האט ינדולאַ געזאָגט. זי האט געקוקט אויף שאנגאן. — איז דער טאג נאענט ?
  
  
  "נעבען," האָט שאַנגאַן געזאָגט. "עס זענען גוט ווייַס מענטשן."
  
  
  "איצט ווארטן מיר אויף גוטע ווייסע," האָט די פרוי געזאָגט. זי האָט גענוצט ענגליש. זי איז געווען זולו, אָבער זי איז געווען נאָך מער העפלעך צו מיר, כאָטש איר אַקצענט איז געווען שטאַרק. איר זייַד קיטל און גאָלד מעדאַליאָן האָט אָנגעוויזן אַז זי איז עמעצער וויכטיק. איר ברייט-נאזיג פנים, טונקעלע אויגן און גלאט שווארצע הויט האבן געקענט זיין ווער עס יז אין די דרייסיקער אדער פערציקער יארן. אבער זולו פרויען ווערן אַלט פרי, און איך שאַצן אַז זי איז געווען וועגן דרייסיק.
  
  
  — װעט קומען אײער מאן ? — האט אינדולא געפרעגט.
  
  
  "ער קומט," האָט די פרוי געזאָגט. "און אַן אפילו מער וויכטיק מענטש. דער וואָס דערציילט אונדז אַלץ וועגן די פּאָרטוגעזיש.
  
  
  איך האָב געפּרוּווט נישט צו ווײַזן אינטערעס, אָבער מײַן מאָגן האָט זיך געפֿאַלן — זי האָט געמוזט האָבן רעפֿערירט אויף יענעם אומבאַקאַנטן בונטאַר אין דער מאָזאַמביקער רעגירונג. מיין ציל. דאָס קען זיין מיין געלעגנהייַט. כ׳האב געהאט א דאגל און א ביקס, װאם איך האב גענומען בײם װאהבי.
  
  
  כ׳האב געפרואװט רעדן גלײכגילטיק. “איך האָב געהערט אַז אַ הויך-ראַנגקט באַאַמטער אין מאָזאַמביק העלפּס איר. קומט ער אַהער?
  
  
  זי האט א װײל אויף מיר געקוקט פארדעכטיגט. 'זאל זיין.'
  
  
  איך האב עס געלאזט גיין, אבער די פרוי האט ווייטער אנגעקוקט אויף מיר. זי האט אויסגעזען שטארק. נאָך יונג, אָבער ניט מער אַ מיידל; ניט אַ מיידל ווי ינדולאַ, מיט מאַסקיאַלער געווער און אַ פלאַך מאָגן. עס איז געווען עפּעס אין איר בליק, אין איר פּנים, אין די וועג זי געקוקט. .. עס איז געווען הייס אין דער כאַטע. איך האָב געקענט פילן די קאַקראָוטשיז מאַך אונטער מיר, און מיין נערוועס זענען געווען געשפּאַנט בייַ די געדאַנק פון ווי איך קען טייטן דעם באַאַמטער און נאָך באַקומען אַוועק. אפֿשר איז דאָס געװען, אָדער אפֿשר האָב איך פּלוצים פֿאַרשטאַנען, װאָס מיט דער דאָזיקער זולו פֿרוי: זי האָט מיך דערמאָנט אין דירדר קאַבאָט. פּלוצלינג איך פּעלץ שוואַך און עקל. כ׳האב געמוזט ארויםגײן פון דער דאזיקער הײזל.
  
  
  עס איז געווען געפערלעך. מע ן הא ט אי ם נא ך ניש ט גאנ ץ געטרוי ט או ן דא ם אװעקגײ ן װאל ט גענומע ן װ י א באלײדיקונג . אבער איך האט צו נעמען אַ ריזיקירן. דע ר געדאנ ק װעג ן דירדע , װעג ן דא ס בלוט , װא ם אי ז יענע ר נאכט , אויפ ן טײ ך ברעג , פו ן אי ר האלדז . .. איך וועקן זיך.
  
  
  "איך דאַרף פריש לופט, ינדולאַ." זאג זיי עפעס.
  
  
  איך האב נישט געווארט אויף אן ענטפער. אי ך בי ן זי ך ארויסגעקראכ ן דור ך דע ר נידעריקע ר עפענונג , או ן זי ך דאר ט געשטאנע ן טי ף געאטעמ ט אי ן דע ר זון־ליכט . אפֿשר עס איז געווען נאָר די היץ אָדער די קאַקראָוטשיז. וועלכער עס איז געווען, עס געראטעוועט מיין לעבן.
  
  
  קיינער האט מיך נישט באמערקט אין דער זון. נעבן מיר איז נישט געװען קײנער פון דארף. אי ך הא ב זי ך אומגעקוק ט אוי ף ד י זולא ס או ן ז ײ דערזע ן אויפ ן ראנ ד פו ן פאדאק , קוקנדי ק אוי ף דע ם דערנענטערנדי ק מענטש ן קאלום .
  
  
  זייַל פון ווייץ אין גרין קליידער. מערסענער סקוואַד. דא ס זײנע ן געװע ן אוי ף ז ײ האב ן געװארט . מערסענאַריעס געפירט דורך קאָלאָנעל ליסטער. איך האב געזען פאר מיר די קערפער פון א ספרד.
  
  
  זיי זענען מיסטאָמע דאָרט צו טרעפן מיט אַ בונטאַר באַאַמטער פון מאָזאַמביק. אבער איצט איך האט נישט האָבן צייַט צו טראַכטן וועגן אים. פארלאז ן דא ם כאט ש הא ט מי ר א שאנס . איך געוויינט עס. א ן מאמענ ט הא ב אי ך זי ך אומגעקער ט ארום , געגאנגע ן ארום , ארום , או ן געלאפ ן צ ו דע ר שטעכדיקע ר פלאץ . דאר ט הא ב אי ך געשניט ן א דורכגאנג , מי ט א מעסער , או ן געלאפע ן אי ן א טי ף גאם , בי ז אי ך בי ן ארוי ס פו ן דערזען .
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  כ׳האב זיך נישט אפגעשטעלט ביז כ׳בין ארוים פון פעלץ, טיף אין דעקל פון די געדיכטע אונטערװאקסן. ע ס אי ז נא ך געװע ן פריע ר נאכמיטאג , או ן ד י אונטערברויז ע אי ז ניש ט געװע ן דע ר בעסטע ר באהעלטעניש , צ ו פארמייד ן סײ ד ד י זולא ס או ן ד י מערסענערים , אבע ר ס׳אי ז געװע ן א שאנס .
  
  
  מייַן אַרבעט איז נאָך געווען צו טייטן דעם בונטאַר באַאַמטער.
  
  
  אי ך הא ב געפונע ן א קלײ ן בערגל , באװאקס ן מי ט געדיכט ע אונטערגראבן . דאר ט הא ב אי ך זי ך אראפגעקראכ ט װ י טי ף װ י אי ך הא ב געקאנ ט או ן קוק ן אויפ ן פאדאק , אי ן פעלץ . דער קאָלאָנעל מיט זײַן פּאַטראָל האָבן דערגרייכט צום פּאַדאָק, און די זולוס האָבן געפרייערט מיט טומל. איך האָב געזען שלמה נדאַלע שטייענדיק לעבן ליסטער, און איך האָב אַ קוק געטאָן, איך האָב געזען ווי אינדולאַ און די זולו פרוי קומען אַרויס פון דער כאַטע, וואו איך בין נאָר געזעסן. די זולו פרוי איז געקומען נאָענט צו ליסטער. זי האט געװארט אויף איר מאן. קיין ווונדער זי געטראגן זייַד און גאָלד. איך האָב פֿון איר פֿאַרגעסן.
  
  
  ינדולאַ האָט זיך אַרומגעקוקט. איך האב געזען אז זי רעדט מיט שלמהן. בײדע האבן זיך ארומגעקוקט, בײדע געזוכט. די זולו פרוי האט עפעס געזאגט. קאָלאָנעל ליסטער האָט זיך אומגעקערט. איך האב געזען אז ער רעדט מיט צארן מיט זיינע מענער און דאן האב איך זיך ארומגעקוקט אין קאראל. איך האב נישט געדארפט הערן וואס איז געשען. ליסטער האט געמײנט, אז איך בין טויט װי קראקאדיל שפײז אין טײך. אָדער לפּחות דערטרונקען געווארן. איצט האט ער געוואוסט אז איך לעב, און ער וועט געדענקען זיינע דריי מתים.
  
  
  איך האב געזען שלמה און אינדולא געבן באפעלן פאר די זולו ריבעלן. ליסטער איז געגאַנגען צו זײַן פּאַטראָל. אין עטלעכע מאָמענטן וועלן זיי זען וואו איך האָב זיך דורכגעבראָכן דעם פּלויט. איך האָב זיך געכאַפּט; מיין גאנצע דערפאַרונג האט מיר געזאגט צו לאָזן ווי באַלד ווי מעגלעך, אָבער אין דער זעלביקער צייַט זיי געזאגט אַז אויב איך געראטן צו ויסמיידן זיי, איך וואָלט האָבן אַ געלעגנהייַט צו טייטן דעם באַאַמטער. אויב איך וואלט אנטלאפן, וואלט איך קיינמאל נישט געהאט די געלעגנהייט אים צו דערשייסן. ווען איך וואלט נישט געלאפן וואלט איך מער קיינמאל נישט געשאסן קיינעם.
  
  
  אַליין, צווישן די שיטערע געוויקס, האָב איך אין זייער לאַנד נישט געהאַט קיין געלעגנהייט. איך בין געלאפן.
  
  
  מארגן איז נאך א טאג. עס איז געווען נאָך אַ טאָג צו גיין, סייַדן מיין טויט געמאכט מיין מיסיע אַ זיכער הצלחה. עס איז דאָ ניט געווען קיין זיכער הצלחה צו באַרעכטיקן מיין זעלבסטמאָרד, אַזוי איך אנטלאפן.
  
  
  איך האב געהאט א גוטן באנד און זיי האבן נישט געהאט קיין אויטאס. כאָטש דאָס איז געווען זייער לאַנד, איך איז געווען בעסער טריינד. שפּעטער איך קען טראַכטן וועגן קאָלאָנעל ליסטער און דיירדרע. אי ך הא ב אויסגענוצ ט ד י שטער ן , זי ך פארזיכטי ק באװעג ן אי ן דע ר נאכ ט אונטערגעװאקסן . איך אַוווידאַד די דערפער און, נאָך ריטשט די דזשאַנגגאַל און מאַנגראָווע זומפּס, כעדאַד צו די ברעג. עס איז געווען אַ לאַנג, פּאַמעלעך נסיעה.
  
  
  אָן ויסריכט, די קלאָוסאַסט פונט פון קאָנטאַקט מיט די אַה איז געווען אין Lorengo Marques. עס וואָלט נישט זיין גרינג. פון די פארטוגעזען האב איך נישט ערווארט קיין הילף. איך בין געווען א שונא אגענט, א שפיאן פאר זיי ווי אויך פאר עמעצן אנדערש.
  
  
  איך בין געשלאפן א שעה אין א הוילע קלאָץ ווען די זולוס זענען פארביי ביינאכט. צען מענטשן האבן אויסגעזען װי שװארצע רוחות, און אפילו אין לבנה־שײן האב איך דערקענט שלמהן נדעיל. זיי שפּירט מיר אַזוי ווייַט. ז ײ זײנע ן געװע ן גוט ע או ן באשלאס ן טראגקערס . דאָס מאָל איז אַלץ געווען ערנסט. קיין ווונדער די ווייַס קעפ אין ליסבאָן און קאַפּע טאַון זענען באַזאָרגט.
  
  
  ווען זיי זענען דורכגעגאנגען, איך סליד אַוועק די קלאָץ און נאכגעגאנגען זיי. עס איז געווען די סייפאַסט אָרט איך קען זיין. אין מינדסטער דאָס איז וואָס איך געדאַנק. איך איז געווען כּמעט פאַטאַל טעות.
  
  
  די לבנה האט זיך געלאזט. אי ך בי ן ז ײ נאכגעלאפ ן צ ו זײער ע שװאכ ע קלאנגען , או ן װע ן דע ר דאזיקע ר דײט ש װאל ט ניש ט געטריבן , װאל ט אי ך שוי ן ניש ט װײטע ר געקומע ן .
  
  
  "הימל".
  
  
  עס איז געווען אַ יקספּלאָוזשאַן פון זיפץ ווייניקער ווי צוואַנציק יאַרדס צו מיין לינקס. א שטילע דײטשע שטימע, א גרויל געשרײ, װײל ער האט זיך ארײנגעקראכן אין א בוים און געשטאכן מיט דער פינגער אדער אזוי. אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ר זומפ , בי ז ד י אויג ן ארײן , געאטעמט , װ י גרינג , או ן געװארט . כ׳האב זײ געשפירט ארום מיר אין דער שװארצער נאכט. די מערסענאַריעס, אַ גרויס פּאַטראָל, שוועמען די דזשאַנגגאַלז און זומפּס ווי אַן סס אַפּאַראַט אין די שניייק אַרדעננעס.
  
  
  זײ זײנען פארבײ געשװימען װי שדים, זײערע גרינע קלאטלען װײס מיט שמוץ. שטילקײט , טויטלעכ ע רוחות , ד י פליענדיק ע האלענדיען , צװ ײ פו ן ז ײ אזו י נאענט , א ז אי ך הא ב געקאנ ט אנרירן . זיי האָבן אויסגעזען אַזוי געשפּאַנט, אַז זיי האָבן מיך נישט באמערקט. זיי האבן קיינמאל נישט אראפגעקוקט.
  
  
  איך האב געווארט אונטערן וואסער ביז מיינע נאז. פּאַמעלעך פאַרשווונדן אין זומפּ, זיי דורכגעגאנגען מיר.
  
  
  איך האב געווארט. װאםער האט ארײנגעקראכן אין מיינע אויערן, נאז און מויל, אבער איך האב ווייטער געווארט.
  
  
  א צווייטע שורה פון גייסט מערסענאַריעס ארויס כּמעט אַ הונדערט יאַרדס נאָך דער ערשטער. אַן אַלטע דײַטשישע אַרמיי־טאַקטיק, דער הויפּט גענוצט אין געדיכטע וועלדער. אַן אַלט אופֿן, אָבער עפעקטיוו. ווי אַ געיאָגט הירש אָדער אַ קיניגל, עס איז כּמעט אוממעגלעך פֿאַר אַ געיאָגט מענטש צו בלייַבן באַוועגלעך אַמאָל דער פייַנט איז דורכגעגאנגען. אן אומדערשטענדלעכער פאַרלאַנג צו שפּרינגען אַרויף און לויפן אין די אנדערע ריכטונג: גלייַך צו די ביקס פון דער צווייטער, פייַנט ליניע.
  
  
  איך האב זיך אנטקעגנגעשטעלט דעם דראנג און זיך א צווייט מאל אַנטקעגנגעשטעלט. ע ס אי ז נא ך געבליב ן א דריט ע ליניע , א גרופ ע שטיל ע סנייפער ן אי ן הינטן . כ׳האב געװארט א האלבע שעה אין באשײד. דערנאָך האָב איך זיך אויסגעדרייט און ווידער געגאַנגען צום ברעג. צו לאַנג ווארטן איז אויך געפערלעך;
  
  
  איצט בין איך געגאַנגען שנעלער. צולי ב ד י צא ל מארסענער , הא ב אי ך אנגענומע ן א ז ז ײ האב ן זי ך געמוז ט אומקער ן צ ו זײע ר טעריטאריע . דע ר הויפט־דערפ ל הא ט געמוז ט געװע ן ערגע ץ אי ן דע ם זומפ . און צו דעם זולו װאָלט איך געװען זיכערער, װען איך זאָל מאַכן אַ רעש, װי װען איך װאָלט געפּרוּװט זײַן שטיל. מיט אַזוי פילע זעלנער וואָס זוכן מיר, די ראַש באַדערז זיי ווייניקער ווי די סאָונדס פון נערוועז פידזשיטינג. איך געמאכט אַ ברירה, גענומען ריסקס פֿאַר גיכקייַט, און כאָופּט איך בין רעכט.
  
  
  איך האב עס געטאן. אי ך הא ב דערזע ן טונקעלע ר געשטאלט ן אוי ף א קלײ ן אויפהויב , אי ן דע ר מאנגראװע ר זומפ . א טיפע קול האט עפעס געשריגן אין זולו. איך האָב געוווּסט גענוג וועגן דעם באַנטו צו וויסן אַז דאָס איז אַ רוף, אַ קשיא. איך האב געענטפערט מיט כעס אויף דייטש:
  
  
  "א ביר האָט דערהרגעט צוויי פון אונדזערע מענטשן עטלעכע מייל פון דאָ. דער הויפּט־קורץ האָט אים כּמעט פֿאַרכאַפּט. איך װעל ברענגען האנט־גראנאטן, גיך! †
  
  
  איך איז געווען אין אַ ייַלן, נישט סטאָפּפּינג. ז ײ האב ן ניש ט געהא ט קײ ן לײכ ט מי ר נאכצופאלג ן או ן ד י אײנציק ע דײטש ן װא ס ז ײ האב ן געקענ ט אי ן דע ר געגנט , זענע ן געװע ן מערסענער . איך האב געהערט ווי זיי קומען צוריק דורך דעם זומפ. דער וועג פאר מיר וואלט געדארפט זיין קלאר.
  
  
  דער כּעס פֿון עטלעכע טעג צוריק - טעג וואָס האָבן זיך איצט אויסגעזען ווי וואָכן - האָט זיך ווידער גערודערט אין מיר. אי ך בי ן געװע ן נאענ ט צ ו ליסטער ס הויפטקװארטיר . איצט, אין דעם זומפּ, גייעג פֿאַר עטלעכע ומזעיק רויב, איך קען לייכט באַקומען פיל מער. איינער אין אַ צייַט. איך װאָלט אָבער איצט קײנעם נישט דערהרגעט. קאָלאָנעל ליסטער איז געווען צוגעגרייט פֿאַר מיר צו טאָן פּונקט דאָס, געפֿינען מיר און שלאָגן.
  
  
  דערפאר האב איך מיך געמאכט אזוי שנעל ווי איך האב געקענט דורכן זומפ און זיך געפארן גלייך צום ברעג. אמאל דארט האב איך געזוכט די שטאט און זיך פארבינדן מיט ע"ה.
  
  
  די זומפּס געגעבן וועג צו לאַש דזשאַנגגאַלז, און דעמאָלט דלאָניע ביימער און קאָוסטאַל סאַוואַנאַ. ווען די זון איז אויפגעשטאנען, בין איך ארויס פון אונטער די פאלעם ביימער און אויפן ריין ווייסן ברעג. די געבוירענער האבן ארויפגעווארפן זייערע נעצן אין ים, און ווייטער אין די בלויע וואסער האב איך געזען א קליינע פליט פון פישעריי שיפן גייען צו די פישערייען ווייטער אפשאר. איך בין געווען אַזוי לאַנג אין די ינלענדיש פון די מדינה, צווישן זומפּס, דזשאַנגגאַל און טרוקן בושעס, אַז עס איז געווען ווי אַ מין פון ומגעוויינטלעך נס. כ׳האב געװאלט ארײנטונקען אין דעם און שווימען. אפֿשר וועל איך אַמאָל האָבן צייט פֿאַר מיראַקאַלז און עטלעכע שווימערייַ סקילז, אָבער די צייט איז נאָך נישט געקומען. ניט אין מיין פירמע.
  
  
  איך געהערט די ליכט ערקראַפט איידער עס געקומען אין מיין שורה פון דערזען. רוקנדיק זיך נידעריק איבער דער ערד, איז ער צו מיר צוגעגאַנגען. ער האט זיך שארף אויסגעדרייט און געפלויגן אין דער זעלבער ריכטונג פון וואס ער איז געקומען. איך האָב געזען זיין דערלויבעניש פּלאַטעס און געוואוסט וואָס עס מיינט.
  
  
  ויסקוקער פון די פּאָרטוגעזיש אַרמיי. און װי ער איז צו מיר צוגעגאַנגען, האָב איך געכאַפּט, אַז ער זוכט מיך. מען האט מיך מסתמא געמאלדן צו חליל על-מאנסור, די אין דער רעגירונג, וואס זענען באצאלט געווארן דורך דעם שקלאפן הענדלער, און די פארטוגעזישע פאטרול איז געווען ניט ווייט הינטער דעם סקאוט.
  
  
  פּאַטראָל איז נישט עפּעס איך געוואלט צו גיין אין שלאַכט מיט אַ עפענען ברעג. כ׳האב מיך צוריקגעצויגן צװישן די פאלעם־בײמער און פארזיכטיק געגאַנגען צו צפון. Lorengo Marquez האט צו זיין ערגעץ נירביי.
  
  
  צע ן אזײגע ר הא ט מי ך ניש ט געפונע ן קײ ן פאטרול , או ן ד י װאקסנדיק ע צא ל פו ן פו ן או ן פלאנטאציעס , הא ט אנגעװיזן , א ז אי ך גײ ן ארײ ן אי ן א באפעלקערטע ר געגנט . ענדליך האב איך דערגרייכט ציוויליזאציע: א אויסגעלאפענעם וועג. איך האָב אָנגעהויבן זוכן נאָך אַ זייַל פֿון דער מאָדערנער ציוויליזאַציע — דעם טעלעפאָן. ווען איך וואלט נישט געווען אזוי מיד, וואלט איך אויסגעבראכן אין געלעכטער פון דעם בילד: מיט ווייניגער ווי זעקס שעה צוריק האט מען מיך געיאגט אין א זומפ, אזוי פרימיטיוו און ווילד ווי עס איז געווען פאר טויזנט יאר - געיאגט פון שבטים מיט שפיזן. איצט בין איך געגאנגען אויף א אויסגעלאפענעם וועג און געזוכט א טעלעפאן. אפריקע הייַנט!
  
  
  איך האָב געפֿונען מיין טעלעפאָן אין אַ גלאז קאַמער רעכט לעבן די וועג, ווי אַ קליין שטיק פון ליסבאָן. פון די אינפֿאָרמאַציע איך געלערנט די נומער פון די אמעריקאנער קאָנסולאַט אין Lourenco Marquez. אז כ׳האב גערופן, האט געגעבן א קאד־װארט, װאם האט אידענטיפיצירט ע״ה. צוויי סעקונדעס שפּעטער האָט דער קאָנסול שוין געווען אויפֿן טעלעפאָן.
  
  
  “אַה, הער מאָרס, מיר האָבן געווארט אויף דיין רוף אנטשולדיגט וועגן דיין שוועסטער.
  
  
  ― אַ דאַנק, קאָנסול, ― זאָג איך און האָב אױפֿגעהױבן.
  
  
  — איך האב נעבעכדיק פאר אייער שוועסטער. דאָס האָט געמײנט, אַז דאָס גאַנצע גיהנום האָט זיך אױסגעבראָכן בײַם קאָנסולאַט. איך האב געמוזט אויפהענגען און נאכאמאל רופן פונקט דריי מינוט שפעטער, און ער האט מיר אנגעקליידען אויפן טעלעפאן וואס האט די סקרמבלער פארבונדן צו אים. איך האָב אַראָפּגעציילט דריי מינוט און זיך ווידער אומגעקערט. מיר רעקאָרדעד עס גלייך.
  
  
  „אײַ גאָט, נ 3, װוּ ביסטו געװען? ניין, זאג מיר נישט. מיר האבן באקומען דעם באריכט פון אייער טויט צוזאמען מיט נ 15 ; דאן א באריכט אז דו לעבסט ווידער פון אן אראבישער שלאג, וואס זאגט אז דו האסט אומגעברענגט דעם לאקאלן אראבישן פרינץ. באריכטן אז איר האט מיטגעארבעט מיט רעבעלן אין דריי לענדער און אטאקירט ריבעלן אין דריי לענדער; אז דו האסט אויפגעהויבן אייער אייגענער מיליטער און אז דו ביסט געפלויגן צו דער לבנה אונטער אייער אייגענער מאכט.
  
  
  "איך בין געווען פאַרנומען". ― זאָג איך טרויעריק.
  
  
  — נו , דו קענסט ניט קומען אהער . איך האב דא א טראטואר פאטרול. דער אראבער וואס דו האסט אומגעברענגט איז געווען וויכטיג. מיר קענען טאָן בעסער. ..'
  
  
  — אויפן טראטואר ? וויפיל זענען דא?' — האב איך געכאפט.
  
  
  'וואָס איז די קאַמיש? נו, לפּחות אַ טאָג אָדער צוויי.
  
  
  צו לאנג. אין קליין קאָלאָניאַל שטעט, די מיליטער און פּאָליצייַ האָבן אַנלימאַטאַד מאַכט. זיי טאַפּט די קאָנסולאַט ליניע און, סקראַמבאַלינג אָדער נישט, טרייסט די רופן גלייַך דורך די טעלעפאָן פירמע הויפּטקוואַרטיר. אין פֿינף מינוט, אָדער נאָך ווייניקער, װעלן זײ װיסן פֿון װאַנען דער שמועס קומט, און איך װעל אַרומרינגלען מיט זעלנער.
  
  
  איך האָב געזאָגט: 'מעלד צו אַה, מאָרגן מיטאָגצייַט.'
  
  
  כ׳האב שוין פארלאזט דעם בודקע און בין געגאנגען האלב װעג דורך דער ערשטער רײ הײזער, און דער קאנסול האט מסתמא נאך געמורמלט אויף דער אנדערער זײט. איך בין נאָר אַרײַן אין דער באַשיצונג פֿון די ערשטע הייזער, ווען דער ערשטער דזשיפּ האָט זיך געיאָגט צום טעלעפֿאָן-שטאָט. זעלנער און פאליציאנטן זענען ארויסגעשפרונגען און האבן אנגעהויבן צעשפרייטן פון די ליידיגע טעלעפאן בוידעם, ווען די אפיצירן האבן ברוגזדיק געשריגן זייערע באפעלן. איך קען נישט וואַרטן צו באַווונדערן זייער עפעקטיווקייַט. איך האב זיך ארויסגעלאזט פון וועג אזוי שנעל ווי איך האב געקענט. עמעצער אין דער מאָזאַמביקאַן רעגירונג איז געווען דערשראָקן פון וואָס וואַהבי קען האָבן דערציילט מיר, אָדער מיין רעבעל באַאַמטער האט געוואלט מיר טויט אַ לאַנג צייַט צוריק. מיסטאָמע ביידע. אלע זייטן האבן מיך געזוכט. דאָס האָט מיך געכאַפּט.
  
  
  ווען איך ריטשט די אָקעאַן, אן אנדער פּאַווערד וועג גענומען מיר דרום. מייַן צייט איז געווען פליסנדיק אויס. אי ך הא ב געזוכ ט א שנעלע ר טראנספארט־מיטל , או ן אי ם געפונע ן אי ן א לאסטא װ געשטעל ט אוי ף דע ר זײ ט װעג ן נעב ן א קיאסק . דער שאָפער האָט איבערגעלאָזט די שליסלען מיט אַ כּמעט פולן טאַנק. ער האט געשריגן און געשריגן ווען איך בין געפארן דרום. כ׳האב נאר געהאפט, אז די פארטוגעזישע ארמײ האט נאך נישט געטראכט װעגן װעג־בלאקן און אז דער לעצטער ארט, װאם עמיצער װאלט מיך דערװארטן, איז אין דער פעסטונג פון פּרינץ וואהבי.
  
  
  איך בין ארויס פון טראק, ווען דער אויסגעפלאסטערטער וועג האט זיך פארענדיקט. איך האב נישט געזען קיין מחסומים. זיי האָבן קיינמאָל אַפֿילו געחלומט אַז איך וועל גיין דרום. ווען עס איז געווארן פינצטער בין איך צוריק אין זומפ. ער איז דאָרט געוואָרן כּמעט ווי אַן אַלטער חבֿר; אַ מענטש איז צוגעוווינט צו אַלץ. אבער איך האב זיך נאך נישט געטארט אפרוען, אמווייניגסטנס נאך נישט.
  
  
  מיט אַ וועב פון אינטריגעס, ברייבערי און פערזענלעכע אינטערעסן אין דער רעגירונג, וואַהביס מענטשן האָבן שוין געוואוסט אַז איך בין מיט לאָרענגאָ מאַרקעז; סײַ די ריבעלן און סײַ די קאָלאָנעל ליסטער האָבן דאָס מסתּמא אויך געוווּסט. זיי האבן נישט ערווארטעט אז איך זאל קומען צוריק אהער. איך האב געהאט עטליכע שעה א קאפ, אבער מען וואלט געפונען דעם טראק, און מען האט אלעס אראפגעלייגט איינס ביי איינס, און אינדערפרי וואלטן מען מיר אפלאדירט און נאכגעשריגן.
  
  
  אַזוי עס איז געווען אַזוי. איך סלעפּט פֿאַר אַ ביסל שעה און דעמאָלט כעדאַד מערב צו וואַהבי ס פעסטונג און שקלאַף לאַגער.
  
  
  דער ערשטער אַפּאַראַט וואָס איך געפּלאָנטערט איז געווען אַ פּאָרטוגעזיש רירעוודיק פּאַטראָל וואָס איז געווען טראַוואַלינג צוזאמען די זעלבע וועג צו די מערב ווי איך. איך האָב ניט מורא פֿאַר זיי. זיי וועלן נישט פאַרלאָזן דעם וועג און גיין אין די זומפּן, נישט פאַר די מורדים, ליסטער און די אַראַבער אַרום. אבער עס וועט מיר האַלטן אין דעם זומפּ, און עס וועט מאַכן די אנדערע נאָך מער געפערלעך פֿאַר מיר.
  
  
  איך האָב געטראָפן דעם ערשטן מערסאַנערי פּאַטראָל צוואַנציק מייל פון פּרינס וואַהביס טעריטאָריע. ז ײ האב ן זי ך אריבערגעפיר ט מי ט מזרח , או ן אי ך הא ב געהאנגע ן װ י א פארפוילט ע באר ץ אוי ף א בוים , בי ז ז ײ זײנע ן דורכגעגאנגען . זיי וועלן זיין צוריק.
  
  
  איך בין אַרומגעגאַנגען דרום ביז איך האָב געפֿונען די זולו מורדים. ז ײ האב ן זי ך געלײג ט אי ן אפענע ם פעלד , דרויס ן דע ם זומפ־געביט .
  
  
  דאָס האָט מיך געצווינגן ווידער צו גיין צו צפון־מערב, בעת די אַראַבער האָבן געהאַלטן אַן אויג אויף וואָס דאָ טוט זיך. זיי זענען געווען אפשר די גרעסטע סכנה. חליל על-מאַנסור האט אויסגעזען ווי ער קען זיין שטאָפּן. עס איז געווען אַן אַלט פוקס, און דאָס איז געווען זיין טעריטאָריע. ד י אײנציק ע װא ם זײנע ן מי ר ניש ט נאכגעגאנגען , זײנע ן געװע ן ד י סװאציס . עס האט מיר נישט געגעבן קיין שלום. װע ן עפע ס אי ז געװע ן או ן אי ך הא ב געמוז ט אנטלויפ ן אזו י װאלט ן ז ײ מםתמ ה געװע ן אוי ף מי ר ב ײ זײע ר גרענעץ .
  
  
  די אַראַבער לעסאָף געפונען מיין שטעג פינף מייל פון די ווייטוואַשט דזשאַנגגאַל פעסטונג. פון דעמאלט אן איז עס געווען א לויף געיעג. איך דאַדדזשד עס און זיי פארשפארט מיר אַרויף. אפשר האבן אלע פארטייען זיך פיינט געהאט און ווארשיינליך נישט גערעדט איינער מיטן אנדערן; אָבער שטילערהייט האָבן זיי אַלע געוווּסט, אַז זיי ווינטשן מיר טויט און קבורה. פֿאַר איצט זיי וועלן איגנאָרירן יעדער אנדערער. איך האב געטויבן, געלאפן און געשפרונגען אהין און צוריק אין דעם דזשונגל, ווי א ביליארד באל אין דריי קישן. איך האב נישט געהאט קײן סך צײט. וואָלט האָק באַקומען מיין אָנזאָג?
  
  
  איך האב געמוזט הרגענען דעם מערסענער, און דאס האט ליסטער געגעבן אן אנווייזונג מיך צו פארשליסן און מיך פארמיידן פון אנטלויפן צפון אדער מזרח.
  
  
  װע ן אי ך הא ב געמוז ט באנוצ ן מײ ן ביקס , קעג ן צװ ײ אראבער , א בים ל פו ן דע ר שקלאפן־לאגער , אי ן דע ם מאמענט , װא ם אי ך הא ב זי ך געצויג ן צ ו נאענ ט צו ם װעג , זענע ן ז ײ געקומע ן צ ו דע ם אפקלאנג , אײדע ר ע ר אי ז אפגעשטארבן .
  
  
  דא ן הא ט מײ ן פלײצע ר אנגעהויב ן ברענען .
  
  
  אַ נויט סיגנאַל, אָבער איז עס צו שפּעט? מייַן ראַטעווען איז געווען מער ווי אַ מייל אַוועק, אָבער זיי זענען אַלע שוין אויף מיין עק. איך האָב אַ קוק געטאָן אין הימל און דערזען אַ העליקאָפּטער אַרומרינגלען זיך אין נידעריקע קרייזן איבער אַ שטיינערדיקן פעלדז מיט אַ קוק איבער דעם דזשאַנגגאַל.
  
  
  וועט איך קענען צו טאָן דאָס? מייַן פּערסוערז קען אויך זען דעם העליקאָפּטער.
  
  
  איך דערגרייכט די דנאָ פון דעם בערגל און אנגעהויבן צו קריכן אַרויף. חליל על-מאנסור און זיינע אראבער האבן מיך געזען. קויל ן האב ן זי ך ארומגערינגל ט ארום , װע ן אי ך בי ן געלאפ ן צ ו דע ר שיל , װא ו דע ר העליקאפטער , הא ט אראפגעלאז ט זײ ן שטריק־לײטער . איין קויל האָט מיך געטראָפן אין דער אַקסל און דער צווייטער האָט מיך געגרייט אין פוס. איך בין געפאלן. כ׳האב װידער אויפגעשפרונגען אויף די פיס, די אראבער זײנען געװען פופציק יארד װײט.
  
  
  איך האָב געזען זייערע ציין ווי דער גאַנצער שטיינערדיקער לעדזש האָט זיך אויפגעריסן אונטער זיי. א גרויסער קרײז פון אויפרײסנדיקע שטײנער און שטויב; זיכער מיט מיר אין דעם קרייַז, אַה! די טעראַפייינג עפעקטיווקייַט סטאַנד מיר ווידער. איך האב אפילו נישט געזען אונזערע אגענטן, וואס האבן אויפגעבלאזן דעם שטיין, נאר איך האב געזען די טרעפ. אי ך הא ב אי ם געכאפ ט או ן אנגעהויב ן אויפהויבן , װײ ל דע ר העליקאפטע ר הא ט זי ך גיך א געקראג ן א הײך , או ן הא ט זי ך אנגעהויב ן אומקערן .
  
  
  אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ר כאט ע או ן זי ך דאר ט געלעגן , א שװער אטעמען . ― נו, נ 3 ― האָט געזאָגט אַ גלאַטע נאַסאַל קול. "איר טאַקע רוינד אַלץ, צי ניט?"
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  כאָק אין מענטש, אין אַ טוויד רעקל, אין די צוריק פון די העליקאָפּטער.
  
  
  "דאנק איר," איך געזאגט. — ווי אזוי גייט דאס ?
  
  
  "איך בין גוט," ער האט טרוקן. "די פּראָבלעם איז ווי אַזוי מיר באַקומען די טינגז פון דאָ און אַרויס."
  
  
  איך האב געזאגט. ― „זײ האָבן געװאַרט אױף אונדז. מערסענאַריעס. זיי האָבן דערהרגעט דירדרע."
  
  
  "איך בין נעבעכדיק וועגן נ 15," האט געזאגט דער אַלט מענטש.
  
  
  "עמעצער האָט זיי געגעבן אַן עצה," האָב איך געזאָגט. "עמעצער אין דער רעגירונג פון מאָזאַמביק אָדער טאָמער ליסבאָן."
  
  
  "איך טאָן ניט זען קיין אנדערע ענטפער אויך," כאָק אַדמיטאַד. — האָט איר אָבער טאַקע געדאַרפט טייטן דעם אַראַבישן פּרינץ? אַלע גענעם צעבראכן פרייַ.
  
  
  — איך האב אים נישט דערהרגעט, נאר הלוואי וואלט איך געקענט.
  
  
  "קיין מבשר, נ 3," כאָק סנאַפּט. איך דאַרף נישט קײן קרייצײַגער. מאָרד דעם פּרינץ איז געווען אַ גרייַז. דאָס האָט פאַרערגערט אונדזערע באַציאונגען מיט ליסבאָן”.
  
  
  — האבן זײ דארט ליב דעם שקלאפן־סוחר?
  
  
  "משמעות, ער איז געווען נוציק, און זיי טאָן ניט ווי אַז מיר וויסן וועגן זיין אַקטיוויטעטן, ספּעציעל זינט ער שערד זיין פּראַפיץ מיט קאָלאָניאַל באאמטע. איר געצווונגען זיי צו טאָן אַ גרויס רייניקונג און מאַכן אַ סוף צו דעם פיר. דאָס דערגרייכט זיי אין אַ צייט ווען זיי זענען שפּירעוודיק צו קריטיק. ”
  
  
  "גרויס," איך געזאגט.
  
  
  "ניט צו אונדז. די ריבעלן וועלן מאַכן אַ פּלאַץ פון ראַש וועגן דעם. ליסבאָן קען טאַקע האָבן צו טאָן עפּעס וועגן דעם, ווישן די גאנצע קאָלאָניאַל מאַשין, און דאָס וועט עמעס אַנדערמיין זייער סימפּאַטי פֿאַר אונדז."
  
  
  "וואָס טאָן איר וויסן וועגן קאָלאָנעל קאַרלאָס ליסטער?"
  
  
  “גוטער זעלנער. אין סאָוויעט דינסט, אָבער איצט אַרבעט דאָ פֿאַר די ריבעלז. ער האָט דאָ די בעסטע אַרמיי, ער שלאָגט אַלעמען, אפֿשר אַפֿילו די פּאָרטוגעזישע.
  
  
  ― קאָן איך אים הרגענען?
  
  
  ― נײן, ― האָט דער אַלטער אַ בילן צו מיר, קוקנדיק אַף מיר שטאַרק. "מיר דאַרפֿן צו באַלאַנסירן אַלץ דאָ און צושטעלן וואָג."
  
  
  "ער פאַקינג געהרגעט דיירדרע."
  
  
  "ניין," האָט האָק קאַלט געזאָגט ווען דער העליקאָפּטער איז געפלויגן נידעריק איבער די בערג צו צפון. "ער האט געטאן זיין אַרבעט. מיר דערהרגעט איר, נ 3. מיר האָבן געמאכט אַ גרייַז דורך געבן אַוועק אונדזער פּלאַנז.
  
  
  איך האב איהם געקוקט. — גלויבסטו דאס טאקע ?
  
  
  "ניין, ניק," ער האט רויק. 'איך גלייב עס נישט. .. איך ווייס. און איר וויסן עס אויך. מיר שפּילן דאָ נישט קינדער שפּילערייַ.
  
  
  מיר זענען דאָ מיט דער צוקונפֿט פון דער גאנצער וועלט. יעדער מענטש קעמפט ווי ער מוזן און טוט וואָס ער מוזן. דערדרע האָט דאָס אויך געוואוסט. איצט איר בעסער באַריכט, מיר האָבן נישט פיל צייט.
  
  
  איך האָב אים ווײַטער צוגעקוקט ווי דער העליקאָפּטער האָט אָפּגעשפּרונגען פֿון דעם אויפֿטריט אין די בערג. רוף עס די דרוק פון די לעצטע טעג. ווייַל איך געוואוסט ער איז רעכט און ער געוואוסט איך געוואוסט עס. מיר זענען ביידע זעלנער אין אַ מלחמה, אַן אייביקע מלחמה וואָס איז ניט שטענדיק קענטיק, אָבער שטענדיק פאָרשטעלן. מלחמה פון ניצל. אויב איך האב דערהרגעט קאָלאָנעל ליסטער, עס איז געווען בלויז ווייַל ער איז געווען דער פייַנט, נישט ווייַל ער געהרגעט דירדר. און אויב מיין לאַנד 'ס ניצל שפּעטער מענט צו אַרבעטן מיט קאָלאָנעל ליסטער, דאָס איז וואָס איך וואָלט טאָן. דעמאלט וואלט דיררע געווארן א זאך פון דער ירעלעוואנטער פארגאנגענהייט, און איך האב עס געוואוסט. נאָר מאל עס איז געווען פּריקרע. †
  
  
  "נ 3?" — האט האק געזאגט רוהיג. פֿאַר טראָץ זיין עפעקטיווקייַט און קיל, דעדלי מאַסטערי פון דער אַרבעט, ער איז אויך מענטש.
  
  
  איך האָב אַלץ איבערגעגעבן. כאָק האָט דאָס אַלץ רעקאָרדירט אויף זײַן אייגענעם טעיפּע־מאַכער. ספּעציעל נעמען. איר קיינמאָל וויסן ווען אַ נאָמען קען זיין וויטאַל, אַ וואָפן, אַ מיטל פון וועקסל, דאַמאַנאַנס.
  
  
  “אָוקיי,” האָט ער געזאָגט, אויסגעלאָשן דעם רעקאָרדער, און דער העליקאָפּטער האָט געמאַכט אַ שארפע דריי איבער די בערג צו מערב. "נו, זיי נאָך ווילן אונדז צו טייטן דעם פאַררעטער פֿאַר זיי. זיי זאָגן אַז זיי האָבן אַ נייַע פּלאַן צו טאָן דאָס. איר וועט טרעפן אַ מענטש וואס וועט זאָגן איר אַלע די פרטים. איינער פון ליסבאָן, ניק. קיין נאָמען, אָבער ער איז ספּעציעל, אויבן די קאָלאָניאַל גענעראל.
  
  
  'ווען?'
  
  
  'גלייך יעצט.'
  
  
  איך האב אראפגעקוקט און דערזען א שלאס אין די בערג. עס קען האָבן געווען אויף די ריין אָדער טאַגוס. איך האָב עס דאָרט פריער געזען, אַ רעפּליקע פון אַ שלאָס הויך אויבן די טאַגוס אויף אַ שטיינערדיק באַרגרוקן וואָס דאַטעס צוריק צו די מידייוואַל צייט אין פּאָרטוגאַל. געבויט דורך עטלעכע קאָלאָניאַל באַראָן אָדער ייפערטזיכטיק געשעפט טייקון וואָס וואָלט קיינמאָל האָבן אַ שלאָס ווי דאָס אין פּאָרטוגאַל. עס איז געווען אַרומגערינגלט מיט אַ הויך פּרעסן פּלויט אויף אַ שטיינערדיק שפּיץ, און איך געזען יונאַפאָרמז וועכטער קוקן בייַ די העליקאָפּטער.
  
  
  "עס מוז זיין עמעצער וויכטיק," איך געזאגט, קוק בייַ די ראַדאַר אַנטענע וואָס איז סלאָולי ראָוטייטיד אַרום די שלאָס גראָונדס, און אויף די פייטער דזשעט פּאַרקט אויף די סטאַרטפּאַס הינטער דעם שלאָס, אַ סטאַרטפּאַס וואָס איז געווען טיף אין די דזשאַנגגאַל.
  
  
  'ער. רעד נאָר מיט אים און רעד צוריק צו מיר שפּעטער, ”האָט האָק געזאָגט. — גיי.
  
  
  דער העליקאָפּטער האָט כאַווערד פּונקט אויבן אַ ספּראָלינג לאָנקע וואָס איז געווען אויסגעקערט פון אַ שטיינערדיק באַרג קייט דורך סענטשעריז פון שוואַרץ שקלאַפֿערייַ. איך בין אַראָפּ. אי ך בי ן גלײ ך ארומגערינגל ט געװאר ן מי ט זעלנער . זיי זענען געווען העפלעך ווי געזונט-טריינד דיפּלאַמאַטן און שנעל און ענערגעטיק ווי קאָמאַנדאָס. איך דערקענט דעם צייכן אויף די מונדיר: פּאָרטוגעזיש ינספּעקטיאָן פאָרסעס. ווען מען האָט מיך געפירט צום שלאָס, האָב איך געזען אַ כאָק פליען צום ברעג. איך האָב ניט געדאַרפט זען דעם פּאָלאַריס קרוזער אָדער סובמאַרין צו וויסן ווו עס איז געגאנגען.
  
  
  ד י גאם ן אי ן שלאס ן זײנע ן געװע ן קיל , עלעגאנט ע או ן שטיל . עס איז געווען אַ לופט פון גוואַלדיק וויסט, ווי די שלאָס איז געווען באפרייט, און אַ ריזיק קראַפט איז געווען ווארטן ערגעץ אין די פּלאַץ. ד י זעלנע ר האב ן מי ך געפיר ט אי ן קארידאר ן או ן דור ך א טיר , אי ן א הוי ף צימער , װא ס הא ט איצ ט געדינ ט אל ם אפיס . דעמאל ט האב ן ז ײ זי ך שנע ל פארלאז ט פו ן צימער , או ן אי ך הא ב זי ך געפונע ן פני ם צו ם פנים , מי ט א קורצע ר מאן , װא ס הא ט זי ך געצויג ן איבע ר זײ ן שרײב־טיש , מי ט דע ר רוקן . ער האט זיך נישט באװעגט און האט ניט װיסן, אז איך בין אין צימער.
  
  
  איך האב געזאגט. — װילםטו מיט מיר רײדן ?
  
  
  זײַן רוקן האָט זיך געשפּאַנט. אבע ר װע ן ע ר הא ט זי ך פארזיכטי ק אראפגעלײג ט ד י פע ן או ן זי ך פײערלע ך זי ך געדרײט , כמע ט מאיעסטיש , הא ט ע ר געשמײכלט . דערנאָך האָב איך אים דערקענט. ליסבאָן האָט זיך געמוזט האָבן זייער באַזאָרגט וועגן דעם מעגלעכן אויפֿשטאַנד.
  
  
  'הער. קאַרטער, — האָט ער געזאָגט אויף פּאָרטוגעזיש, ווי אַן אַנדער שפּראַך איז אונטער אים, — זעצט זיך.
  
  
  דאס איז נישט געווען קיין באפעל און נישט קיין בקשה. ער האָט מיך מכבד געווען. מיר אויך טאָן ניט שטענדיק האָבן צו ליבע אונדזער אַלייז. איך האב זיך אװעקגעזעצט. ע ר הא ט צוזאמענגעקלימ ט ד י הענט , װ י א שטאטסמאן , פו ן אנדער ע יארהונדערט , או ן זי ך פאמעלע ך ארומגעגאנגע ן אי ן צימער , װ י ע ר הא ט גערעדט . זײ ן טי ף שטימע , אי ן אײנדרו ק אי ן זײ ן שטאל , הא ט זי ך געקלאפ ט אי ן דע ר גאנצע ר צימער . עס איז געווען קלאָר אַז איך זאָל נישט יבעררייַסן ביז איך באַקומען די פּריווילעגיע. איך האָב אים געהאַט איין זאַך צו געבן: ער האָט זיך גלײַך געטאָן צום ענין, קיין טאַרעראַם.
  
  
  'הער. קאַרטער, מיר איצט האָבן אַ אַבסאָלוט דערווייַז אַז דער אויפֿשטאַנד איז פּלאַננעד אין פיר טעג. דאָס וועט פּאַסירן אין דעם מאָמענט וואָס אונדזער טרעטשעראַס באַאַמטער איז ארויס אויף טעלעוויזיע, מעלדן זיין קוואַפּעריישאַן און פאַרשאַפן אַ מיוטין צווישן אונדזער טרופּס. ער וועט אויך רופן צו אויפֿשטאַנד אין דריי לענדער: מאָזאַמביק, סוואַזילאַנד און זולולאַנד. אין דעם פונט, אַלע אָבער איינער פון די בונטאַר פאָרסעס וועט אָנהייבן אַטאַקס אויף רעגירונג טאַרגאַץ אין די דריי לענדער. ווי אַ פּאַראַליזינג פּרילוד, די מערסענאַריעס פון קאָלאָנעל ליסטער וועלן באַפאַלן אונדזער קראַך פּאָרטוגעזיש טרופּס אין זייער באַראַקס בלויז צוויי שעה איידער דער פאַררעטער אַנטפּלעקט זיך.
  
  
  ער האט אויפגעהערט גיין און געקוקט גלייך אויף מיר. "דאָס איז אַ זייער גוט פּלאַן און עס קען אַרבעטן, ספּעציעל אויב ליסטער ס מערסענאַריעס פירן צו פּאַראַליזירן אונדזער בעסטער אַפּאַראַט."
  
  
  - אבער איר דערוואַרטן אַז איר קענען אָפּשטויסן די באַפאַלן? ― איך האָב דאָס געזאָגט פּונקט אין דער רעכטער צײַט.
  
  
  ער האט א נײד געטאן און געװארט.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס איז דיין פּלאַן?"
  
  
  "ערשט, מיר וועלן אַריבערפירן אונדזער אויסגעקליבן טרופּס פון די באַראַקס צו אַ לאַגער פינף און זעכציק קילאָמעטערס פון ימבאַמבאַ." ער האט געשמײכלט און אנגעצונדן א ציגאר. — געהײם ן פארשטײ ט זיך , בײנאכט . או ן מי ר לאז ן ארוי ם א פיקטיש ע ארמײ . קיינער ווייסט דאָס נישט אַחוץ איך און די אָפיצירן.
  
  
  כ'האב געכאפט. ער האט אנגעהויבן גײן אהין און צוריק.
  
  
  "צווייטנס, מיר וועלן פלינק קאַפּע טאַון און מבאַבאַנע."
  
  
  עס האָט נישט געדאַרפט אַ נאָק.
  
  
  "דריטנס, טייטן דעם פאַררעטער איידער ער קען רעדן." ער האט געלערנט זײן ציגאר. "קיין קאַנסקריפּשאַן, קיין מרידה. דאָס איז דער שליסל.
  
  
  - איז דאָס נאָך מיין אַרבעט?
  
  
  — גענוי.
  
  
  "איצט ווייסט ער, אז ע"ה איז נאך אים, און ער איז באגאנגען זעלבסטמאָרד," האָב איך געזאָגט. "מיר מיסט עס אַמאָל און עס וועט זיין האַרדער דאָס מאָל."
  
  
  "איר ניט אַנדערש ווייַל איר געווען ביטרייד," ער האט געזאגט. "עס וועט נישט פּאַסירן ווידער, ווייַל נאָר איך וויסן אַז איר וועט פּרובירן ווידער." איר מיסט אים ווייַל דיין השתדלות אָפענגען אויף צוציען אים אויס פון די געצעלט און ידענטיפיצירן אים.
  
  
  "אזוי איך טאָן ניט דאַרפֿן צו ידענטיפיצירן אים ענימאָר?" ― װײסט איר װער דאָס איז?
  
  
  - ניין, איך טאָן ניט וויסן אַז.
  
  
  "נו, פאַרשילטן, וואָס זאָל איך טאָן? ..'
  
  
  - זייער פּשוט, הער. קאַרטער. מיר וויסן ער איז איינער פון דרייַ מענטשן. איר וועט טייטן זיי אַלע.
  
  
  טײלמאל שפיר איך זיך אפילו אביסל שמוציק אין דער ארבעט און ציטער זיך, װען איך טראכט װעגן דעם װי אונדזער פארבארגן קריג װערט געפירט. 'אַלע דריי? צו נוטראַלייז איינער?
  
  
  "צו ענשור אַז דער פאַררעטער פיילז, צו ויסמיידן די כּמעט באַשערט בלוטבאָד, אַלע דריי מוזן שטאַרבן. איך אנטשולדיגט אז צוויי געטריי מענטשן וועלן אומגעברענגט ווערן, אבער ווייסט איר נישט א בעסערן וועג?
  
  
  “געפינען אים עפעס. עס מוז זיין אַ וועג.
  
  
  "אפֿשר אין עטלעכע חדשים, עטלעכע וואָכן. אבער מיר האָבן בלויז אַ ביסל טעג. ער ארבעט שוין לאנג צװישן אונדז און מיר האבן נאר טעג.
  
  
  איך האב גארנישט מער צו זאגן. דא ס אי ז געװע ן זײ ן מלוכה . פֿאַר אַלע איך וויסן, בייַ מינדסטער איינער פון די אומשולדיק באאמטע איז געווען מיסטאָמע זיין פרייַנד. פֿאַר אַלע איך געוואוסט, אפֿשר אַ פאַררעטער אויך. איך האב געווארט. אפילו ער האט זיך נאך א מאמענט געקװענקלט. דערנאָך האָט ער אַ טיפֿן אָטעם.
  
  
  "די דריי זענען גענעראל מאָלאַ דאַ סילוואַ, דעפּיוטי מיניסטער פון דיפענס, קאָלאָנעל פּעדראָ אַנדראַדע, מיליטער סעקרעטאַר צו אונדזער קאָלאָניאַל גענעראל, און סענאָר מאַקסימיליאַן פּאַרמאַ, אַססיסטאַנט טשיף פון אינערלעכער זיכערקייט."
  
  
  — מיינסטו די געהיימע פאליציי? לעצטע? פּאַרמאַ?
  
  
  'איך בין דערשראָקן אַזוי. רגע אין ראַנג.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. 'וואו קען איך זיי געפֿינען? און ווי?'
  
  
  ער האט געשמײכלט דין. - ווי, איך רעכן, דאָס איז דיין אַרבעט, דיין ספּעציאַליטעט. ווו איר וועט געפֿינען עס אין דעם דאָקומענט. דאָס איז אַ דיטיילד רשימה ווו יעדער פון די דריי קענען זיין געפֿונען אויף אַ רעגולער יקער.
  
  
  ער האָט מיר געגעבן די רשימה, פֿאַרענדיקט זײַן ציגאַר און געזאָגט מיט זארגן: “מײַן פּריוואַטער דזשעט וועט אייך ברענגען קיין לאָרענזאָ מאַרקעס, אַ געהיימע אַעראָפּאָרט וואָס איז באַקאַנט מיט ווייניק אין ליסבאָן. איר וועט באַקומען די וואָפן איר ווילן און דעמאָלט איר זענט אויף דיין אייגן. געדענקט, אויב איר זענט קאַפּטשערד דורך אונדזער מענטשן איידער איר ענדיקן דיין אַרבעט, איך וועט לייקענען דיין עקזיסטענץ. אַלע דריי האָבן ינפלוענטשאַל קאַנעקשאַנז אין ליסבאָן.
  
  
  דא ס אי ז געװע ן דע ר נארמאלע ר לויף . ער האט געמוזט האבן געדריקט עפעס א באהאלטענע קנעפל. די זעלנער זענען אריין; ער האט זיך אומגעקערט צו זײן שרײבטיש און האט אויפגעהערט קוקן אויף מיר. די זעלנער האָבן מיך אַרױסגענומען.
  
  
  מע ן הא ט אי ם ארײנגעשטופ ט אי ן א קאמאנדי ע פארמיטל , װא ס הא ט זי ך ארוי ס איבע ר דע ם בארג , װ י א בליץ . אויפֿן אַעראָפּאָרט האָט מען מיך שווער געפירט צום עראָפּלאַן, און מיר האָבן זיך גלייך אַוועקגענומען. עס איז שוין געווארן טונקל ווען מיר האבן געלאנדעט אין א געהיימע לופטפעלד נעבן דער הויפטשטאט. א פֿינף־מענטש־סקוואַד האָט מיך באַגלייט אין אַ קאַמאַפלאַזשטער שטיבל, וווּ איך זאָל באַקומען די געווער, וואָס איך האָב געדאַרפֿט. װע ן אי ך בי ן געבליב ן אלײן , מי ט דע ר ארדענונג , הא ב אי ך אי ם אראפגעקלאפט , ארוי ס פו ן פענצטע ר או ן זי ך פארשוװנד ן אי ן דע ר פינסטערניש .
  
  
  אין מיין אַרבעט, עס איז נוציק צו טוישן קיין פּלאַן באקאנט צו ווער עס יז אנדערע ווי איר ווי באַלד ווי מעגלעך. איך וואָלט באַקומען מיין אייגן ביקס אין מיין אייגן וועג, אין מיין אייגן צייט. איצט בין איך אַליין געווען און קיינער האָט נישט געוואוסט ווען איך האָב אָנגעהויבן אָדער וואו איך בין. קיינער.
  
  
  זיי וואָלט נישט אפילו וויסן פֿאַר זיכער אויב איך טאָן די אַרבעט אויב איך געווען באמת אויף זייער זייַט, וואָס איז פּונקט וואָס איך געוואלט.
  
  
  איך בין אַרײַן צופֿוס אין שטאָט, פֿאַרבײַ אונדזער קאָנסולאַט, און איך בין געגאַנגען צו אַ געוויסן קאַפע אויפֿן פּאָרט. אין דעם מאָמענט ווען איך בין אַרײַן אין קאַפע, האָב איך געזען די קליידער, שטייגער און ריח פֿון די אָרטיקע פּאָרטוגעזישע פֿישערס. אי ך הא ב גענומע ן א טיש ל אי ן הינטן , אויסגעזע ן זײע ר שיכור , או ן געװאר ט אויפ ן קעלנער .
  
  
  "וויסקי," איך געזאגט. - און אַ פרוי, רעכט? לולו ווען זי איז דאָ.
  
  
  דער קעלנער האט אפגעװישט דעם טיש. — קען זי דיך, סענאר?
  
  
  "ווי די פיש קענען מיר."
  
  
  "מיר האָבן בלויז אמעריקאנער שנאַפּס."
  
  
  "אויב די סאָרט איז גוט. אפשר H.O.?
  
  
  "לולו וועט נעמען עס צו די צוריק צימער."
  
  
  ער איז געגאנגען. איך האב געווארט צוויי מינוט, זיך אויפגעשטעלט און בין אריין אין הינטערשטן צימער. דער שאטן האט צוגעדריקט דעם ביקס צו מיר צוריק. "נאָמען אַ מלך איר באַווונדערן," האט געזאגט די קול.
  
  
  — האלב װי שװארץ.
  
  
  די ביקס איז פאַרשווונדן. "וואָס טאָן איר ווילן, נ 3?"
  
  
  "ערשטנס, קאָנטאַקט כאָק."
  
  
  דער קעלנער איז מיר פארביי געגאנגען, זיך צוגעדריקט צו דער וואנט און די טיר האט זיך געעפנט. מי ר זײנע ן אדורכגעפאר ן ד י װאנט , ארא פ ד י טרעפ ן או ן זי ך געפונע ן אי ן א געהיימע ר ראדיא־צימער .
  
  
  — ער איז אויף א קרוזער פארן ברעג. דאָ איז די אָפטקייַט און טעלעפאָן נומער.
  
  
  איך האב געמאכט הערות און זיך אװעקגעזעצט בײם ראדיא. דער קעלנער האט מיך געלאזט אלײן. איך האב גערעדט אלײן מיט האקן. ער איז געקומען גלײַך צום מכשיר. אי ך הא ב אי ם געצײל ט דערצײל ט װעג ן דע ם װיכטיקע ר מאן ס פלענער , צ ו אונטערשטיק ן דע ם מרידה , או ן װעג ן מײ ן ארבעט .
  
  
  — זיי אלע דריי ? — האט ער געזאגט מיט א קאלטער קול. ער האט זיך אפגעשטעלט. "איך זען זיי זענען ערנסט." קענען איר ענדיקן אין צייט?
  
  
  "איך וועל פּרובירן," איך געזאגט.
  
  
  'טו עס. איך וועל מיטטיילן אונדזער מענטשן וועגן די רעשט פון די פּלאַנז.
  
  
  ער איז פאַרשווונדן, און איך בין געגאנגען זוכן דעם קעלנער צו באַפרייַען די וואָפן וואָס איך וואָלט דאַרפֿן.
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  איינער פון די דריי מענטשן איז געווען אַ פאַררעטער. אבער ווער? אַלע דרײַ האָבן געמוזט שטאַרבן, אָבער דער סדר, אין וועלכער עס איז געשען, איז געווען וויכטיק פֿאַר מיר. װע ן אי ך הא ב פריע ר אומגעבראכ ט צװ ײ אומשולדיק ע װאלט ן דע ר פאררעטע ר געװארנט , או ן אנטלאפן . עס איז געווען אַ שפּיל פון רולעט אין וואָס עס איז קיין גאַראַנטירן אַז איך וואָלט געווינען.
  
  
  איך האב צוגעווארפן די מטבע צו מיר. דער גענעראל האט פארלוירן. לײד פאר אים.
  
  
  מײַן רשימה האָט אָנגעוויזן, אַז גענעראל מאָלאַ דאַ סילוואַ האָט געווענליך געאַרבעט שפּעט; אַן אלמן פון זעכציק יאָר אַלט, מיט דערוואַקסענע קינדער אין פּאָרטוגאַל, אָן שלעכטע געוווינהייטן אָדער חסרונות. א זעלנער אין הארצן, וואס האט געלעבט נאר פאר זיין ארבעט. ווי דעפּיוטי מיניסטער פון דיפענס פון מאָזאַמביק, דאַ סילוואַ איז געווען דער פארשטייער פון דער אַרמיי און נאַווי. זיין אַרבעט איז געווען אין קלאָר דערזען, וואָס געמאכט אים אַ גרינג ציל.
  
  
  דער מיניסטעריום פון דיפענס איז געווען ליגן אין אַ פעסטונג-ווי בנין אין Lorengo Marques. אכט אזײגער אין אװנט בין איך ארײן אין דעם באװאפנטן זאל אין דעם מונדיר פון א הויפט פון די עליטטע רעגימענט אין פארטוגאל. איך האָב גערעדט פֿליטיק, נישט־אַקצענטירט פּאָרטוגעזיש, און האָב אָנגעהויבן פּאַפּירן, כּדי צו אָנווײַזן, אַז איך בין נאָר אָנגעקומען פֿון ליסבאָן מיט אַ פּערזענלעכער אָנזאָג צום אַלגעמיינעם דאַ סילוואַ.
  
  
  די זיכערהייט איז געווען שטרענג, אָבער איך האט נישט זאָרגן. איך האב נאר געוואלט געפינען מיין ציל. אוי ב ע ר הא ט געארבע ט איבערשײ ט אי ן זײ ן אמט , בי ן אי ך געװע ן גרײ ט אי ם דארט ן אונד ז אונד ז אװעקצופאר ן בשלום . ער איז נישט געווען אין אפיס.
  
  
  ― אַנטשולדיקט מיר, מאַיאָר, ― האָט געזאָגט דער קאַפּיטאַן, װאָס האָט געמאַכט אַפּוינטמאַנץ אין זײַן אַמט. "אָבער דעם אָוונט, גענעראל דאַ סילוואַ גיט אַ רעדע צו די אַססאָסיאַטיאָן פון פרעמד אינטערעסן. ער װעט דא נישט זײן ביז אינדערפרי.
  
  
  דער "מייגאר" האט געשלאגן. "גרויס, דאָס גיט מיר אַן עקסטרע טאָג - און נאַכט - אין דיין שטאָט. ווייַזן מיר די רעכט שטעג, אָוקיי? איר וויסן וואָס איך מיינען ... שפּאַס און, אַ, פירמע.
  
  
  דער קאפיטאן האט געשמײכלט. "פרובירט מאַנועלאָס. איר וועט עס געפעלן.'
  
  
  פֿאַר די רעקאָרד, דער טאַקסי גענומען מיר צו מאַנולאָ ס און איך לינקס, ניט מער אַ הויפּט, דורך די הינטער טיר. ווי אַ פּראָסטער קאָמערסאַנט, האָב איך גענומען נאָך אַ טאַקסי צו אַ זיצונג פֿון דער אויסלענדישער אינטערעסן־פֿאַראיין, וואָס איז פֿאָרגעקומען אין אַ נײַעם האָטעל אויפֿן געבענטשט ברעג.
  
  
  די זיצונג איז נאך אנגעגאנגען, און דער גענעראל האט נאך נישט גערעדט. ס'זענען נישט געווען קיין וועכטער. דער קאָלאָניאַל אַנדערסעקרעטאַרי איז נישט אַזוי וויכטיק. אבער עס זענען נישט געווען פילע מענטשן אין די צימער, און רובֿ פון זיי ווי צו וויסן יעדער אנדערער. איך סליפּט אַראָפּ די כאָלוויי צו די שטעקן לאַקער צימער אין די צוריק פון די בנין. אל ע שטאב ן זײנע ן פארשטײ ט געװע ן שװארצ , אבע ר א טיר , הינטער ן לאקאע ר הא ט געפיר ט אוי ף דע ר רעדנער־פאדיום ם אי ן קאנפערענץ־צימער . אי ך הא ב געעפנ ט דע ם שטעק ן או ן אנגעהויב ן קוקן . א ריזיקע אפלאדיס האט אנגעפילט דעם צימער ווען איך האב צוגעקוקט. איך האב עס געטאן אין צייט. דער גענעראל האט זיך אויפגעשטעלט און מיט א שמייכל צוגעגאנגען צום ביהמ״ד. ע ר אי ז געװע ן א הוי ך פא ר א פארטוגעזיש , מי ט א גלאנציק ן ליסע ר קאפ , צופי ק או ן א ברײטן , גרוים ן שמייכל , װא ס הא ט קײנמא ל ניש ט דערגרײכ ט ד י אויגן . ז ײ זײנע ן געװע ן קלײנ ע אויגן , קאלט ע או ן לעבעדיקע , ד י שנעל ע אויג ן פו ן א ן אפפארטוניסט .
  
  
  זײַן רעדע איז געווען אַ זאַמלונג פֿון גלענצנדיקע, לײדיקע, לײדיקע דערקלערונגען, און איך האָב ניט לאַנג אױסגעהערט. ע ס אי ז געװע ן אי ן א שטענדיקע ר באװעגונג , באלויכטנדי ק ד י רײע ן אינסיגניע . כ׳האב נישט געזען קײן באדי־װעכטער, אבער צװײ מענער הינטערן צימער האבן געהאלטן א פעסטע װאכן אויפן עולם. אַזוי, פּריוואַט באַדיגאַרדז. שולדיק אָדער אומשולדיק פון טריזאַן, אַלגעמיינע דאַ סילוואַ האט סיבה צו גלויבן אַז ער האט פיינט.
  
  
  איך האָב שטילערהײט פֿאַרמאַכט די טיר און פֿאַרשוווּנדן פֿונעם האָטעל. דעם גענעראלס אויטא איז פארקירט געווארן אויף דער זייט פונעם וועג פארן האטעל. דע ר מיליטערישע ר דרייווע ר אי ז געשלאפן . דאס האט מיר געזאגט צוויי זאכן. דער גענעראל וועט נישט לאנג זיין דא, אנדערש וואלט דער דרייווער געהאט צייט צו באקומען א משקה אדער לויפן אן ערלויב און זיך אומקערן פארן סוף פון דער מיטינג. אי ך הא ב װײטע ר דערװםט , א ז דע ר גענערא ל הא ט זי ך געװאל ט פארלאז ן ד י פארזאמלונ ג װ י שנעלע ר דורכ ן הויפ ט ארײנגאנג .
  
  
  דער נאָטיץ-באָרד אין דער פויע האָט מיר געזאָגט אז די באַגעגעניש וועט זיך ענדיקן אין בלויז אַ שעה.
  
  
  איך בין געגאַנגען אין דער קרעטשמע אין דער געסל, וווּ איך האָב געדונגען אַ צימער ווי אַ הענדלער אין רעליגיעזע חפצים פֿון ליסבאָן. לינקס אַליין אין מיין צימער, איך האָב אָנטאָן אַ שוואַרץ דזשאַמפּסוט איבער מיין פּאַסן. איך מאָונטעד אַן ינפרערעד סנייפּער פאַרנעם אויף אַ ביקס גענומען פון פּרינס וואַהבי ס גאַרדז און סטאַפט עס אין וואָס געקוקט פיל ווי אַ לאַנג מאַפּע זעקל. ווען זיי האבן שפעטער דורכגעקוקט און פארבינדן די וואפן מיט די וואהבי אראבער, איז דאס געווען שיין. איך האָב איבערגעלאָזט מײַן טשעמאָדאַן און מע האָט זיך לײכט צוגעטראָגן צו אַ דײַטשישן נאַציאָנאַלן, װאָס איז ערשט אָנגעקומען אױפֿן לעצטן פלי פֿון קאַפּע־שטאָט און האָט פֿאַרזיכערט, אַז מע זאָל מיך זען אַװעקגײן אין מײַנע שװאַרצע קאָלאָראַלן.
  
  
  דער אפיס געביידע אנטקעגן דעם האטעל וואו גענעראל דא סילווא האט גערעדט איז געווען טונקל. ווידער האָב איך זיכער געמאַכט, אַז עטלעכע טוריסטן און דער דאָרמאַן אין האָטעל־לאָבי זען מיך אין מײַן שוואַרצן דזשאַמפּסוּט. איך פּיקט די שלאָס אויף די צוריק טיר פון די אָפיס בנין און געגאנגען צו די דריט שטאָק. דאר ט הא ב אי ך געלאז ט אפ ן ד י טיר ן צ ו ד י טרעפ , דא ן בי ן אי ך ארוי ף אויפ ן אויבערשט ן שטאק , או ן געעפנ ט ד י טי ר צו ם דאך . אי ך הא ב זי ך ארויפגעכאפ ט ד י אלגעמײנע ר או ן ז ײ איבערגעלאז ט אוי ף ד י טרעפ ן צו ם דאך . אומגעקערט צו דער דריטער שטאָק, האָב איך אויסגעקליבן דעם שלאָס אין דער אָפּטראָג, פֿאַרמאַכט הינטער מיר די טיר, אַרויסגענומען דאָס ביקס פֿון טאַש, מיך אַװעקגעזעצט בײַם פֿענצטער און געווארט. ערגעץ האט א טורעם זײגער געשלאגן צען.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן מיין ביקס.
  
  
  פארן האטעל איז דער דרייווער ארויסגעשפרונגען פון גענעראל דא סילווא'ס קאר און זיך געאיילט ארום אים נישט צו פארמאכן די הינטערשטע טיר.
  
  
  דע ר גענערא ל הא ט פײערלע ך פארלאז ט ד י לאבי . ע ר אי ז געגאנגע ן אי ן פראנט , אוי ך פאראויספאר ן זײנ ע צװ ײ באדי ־ גארטן , װ י ס׳אי ז געװע ן זײ ן חשיבות . דער שאָפער האָט באַגריסן.
  
  
  גענעראל דאַ סילוואַ פארשטאפט צו באַגריסן איידער ער זיך אין די מאַשין.
  
  
  איך האב געשאסן איין שיס, אראפגעווארפן דעם ביקס אויפן ארט, איבערגעלאזט די פענצטער און בין געווען אין קארידאר איידער די ערשטע געשרייען האבן זיך געהערט.
  
  
  איך בין אַראָפּ מיט די טרעפּ צו דער צווייטער שטאָק. 'דארט! דריטע שטאק. דאָס אָפֿן פֿענצטער. רופן די פּאָליצייַ. פאַרהאַלטן אים.
  
  
  שנעל!'
  
  
  איך האָב געקליבן דעם שלאָס אין אַ ליידיק אָפיס אויף דער צווייטער שטאָק.
  
  
  — ער האט דערהרגעט דעם גענעראל. ..!
  
  
  ' דריט שטאָק . ..! אי ך הא ב אומעטו ם דערהער ט שוידערלע ך פאליציאנטן . .. סירענס דערנענטערן זיך פון דער ווייטן.
  
  
  כ׳האב אראפגענומען מײן אנצוג, דער מא־ רןס מונדיר איז נאך געװען אונטערן.
  
  
  די פים האבן זיך אנגעכאפט אויף די טרעפ צו די דריטע שטאק און דארטן האבן געקלאפט אין אפיס. — אט איז עס — א ביקס. סנייפּער פאַרנעם. איך האָב געהערט אַ בייז, בייז קול. "ער האָט נישט געקענט גיין זייער ווייט." אידיאָטן. עס איז זיכער געווען איינער פון די באַדיגאַרדז, דערשראָקן אַז זיין באַלעבאָס איז געווען דערשאָסן.
  
  
  אי ן פינצטער ן אפיס אויפן צװײטן שטאק בין איך געשטאנען בײם פענצטער. דער לײדיקער דזשיפּ האט זיך געשריגן. נאך צוויי זענען נאכגעגאנגען. די אפיצירן זענען ארויסגעלאפן פונעם האטעל אויף דער גאס. די פאליציי האבן געשריגן. פאליציי און זעלנער האבן געשטורעמט אין אפיס געביידע. שווערע טריט האבן געקלונגען אין די קארידארן איבער מיר. 'אויף די דאַך! אייל זיך צו.' ז ײ האב ן באמערק ט א אפענע ר טיר , צו ם דאך . אין אַ ביסל מאָומאַנץ די שוואַרץ דזשאַמפּסוט וועט זיין געפֿונען. עדות האָבן זיי שוין דערציילט וועגן דעם מענטש אין די אָווועראָלז און מיר דיסקרייבד אויף צען פאַרשידענע וועגן.
  
  
  אי ך בי ן געגאנגע ן איבע ר דע ם צװײט ן שטאק ׳ קארידאר , געגאנגע ן צ ו ד י טרעפ ן או ן זי ך צוגעטראפ ן צו ם שטרא ם זעלנע ר או ן אפיצירן , װא ם האב ן זי ך געפיר ט צו ם דאך . אוי ף דע ר דא ך הא ב אי ך שוי ן געװע ן באפע ל פו ן דר ײ פאליציאנטן .
  
  
  "דער דזשאַמפּסוט קענען זיין דיסטראַקטינג. האָבן איר שוין געזוכט די אנדערע פלאָרז פון דעם בנין?
  
  
  "ניין, הויפּט," האט איינער פון זיי. - מיר האבן נישט טראַכטן אַזוי. ..'
  
  
  "טראַכטן וועגן אים," איך סנאַפּט. "יעדער פון איר נעמט איין שטאָק. איך וועל נעמען די צווייטע.
  
  
  אי ך בי ן ז ײ נאכגעלאפ ן , יעד ן פו ן ז ײ ארײנגעשטופ ט אוי ף א לײדיק ן שטאק , או ן אלײ ן ארוי ס פו ן דע ר טיר . אי ך הא ב זי ך געקראכ ט אוי ף ד י זעלנע ר או ן אפיצירן .
  
  
  ― קענסט איר נישט האַלטן די ציווילע?
  
  
  אי ך הא ב א מאמענ ט געגלער ט או ן דא ן אװע ק אי ן דע ר כאאטישע ר גאס . אין עטלעכע שעה וועלן זיי זיך באַרואיקן, שפּורן דעם מאַן אין קעלבער צו אַ האָטעל אין דער געסל, טאָמער אַנטדעקן דעם אָריגין פון דעם ביקס, און אין אַ חודש אָדער אַזוי וועלן זיי אָנהייבן זוכן אַזאַ ווי מיר.
  
  
  כ׳האב זיך אפגעשטעלט אין א געסל, װאם כ׳האב באהאלטן מײנע קלײדער, געטוישט מײנע קלײדער, ארײנגעװארפן דעם מא־ רןס מונדיר אין די מיסט־קאנס און עס אנגעצונדן. איך בין דעמאָלט געגאנגען צו מיין אנדערע האָטעל צימער און זיך גרייט פֿאַר בעט.
  
  
  כ׳בין נישט גלײך אײנגעשלאפן. נישט מײַן געוויסן האָט מיך געכאַפּט. איך האב געהאט מיינע באפעלן, און קיינער ווערט נישט א פארטוגעזישער גענעראל אן אומברענגען א פאר מענטשן. עס איז געווען דייַגעס און שפּאַנונג. איצט האבן זיי געוואוסט אז עס איז דא א רוצח און זיי וועלן נעמען פארזיכערונג. איך האב געהאט זייער ווייניג צייט.
  
  
  מאָרד די ווייַטער צוויי וועט נישט זיין גרינג.
  
  
  אונטער דער ליכטיקער מאָרגן זון, בין איך געלעגן אויף אַ בערגל, קוקנדיק דורך אַ באַנאַקיאַלער אויף דעם גענעראלס הויז מיט פינף הונדערט מעטער אַוועק. קאָלאָנעל פּעדראָ אַנדראַדע האָט געהאַט ראַכוועסדיקע דירות אין דער מאַנשאַן; הינטע ר א הויכע ר מויער , זענע ן פארא ן אײזערנ ע טויערן , צװ ײ װאק ־ טער ן — אײנע ר בײ ם טױער , או ן אײנע ר בײ ם ארײנגאנ ג פו ן דע ר מאנסיע , — או ן װאקם ן אי ן ד י פראנט ע קארידארן .
  
  
  וואָס איך דערוואַרט געטראפן. פּאָליצייַ קאַרס, מיליטעריש וועהיקלעס און ציוויל לימאַזין זענען געקומען און געגאנגען אין אַ פעסט, שנעל טייַך. אלע אויטאס און טראקס האבן זיך אפגעשטעלט ביים טויער. ווער עס יז, וואס איז ארויסגעקומען אריינצוגיין, האט מען אפגעשטעלט און געזוכט ביי די טיר פון די הויז. די מיליטער בחורים האָבן אויסגעזען ברוגזדיק, די פּאָליציי האָט אויסגעזען טרויעריק, און די שטעטלעך האָבן אויסגעזען באַזאָרגט.
  
  
  אום עלף אזייגער האט זיך פערזענליך באוויזן מיין זייער וויכטיקער מאן. אפילו מען האט אים געמוזט אפשטעלן, מען האט אים געזוכט און זיינע דאקומענטן געזוכט. ז ײ האב ן ניש ט גענומע ן קײ ן שאנסן , ד י װעכטע ר זײנע ן געװע ן זײע ר װאך , פארמא ל או ן נערװעז . און די זיכערהייט מיטלען זענען געווען גאָר גרונטיק, גאָר גרונטיק. אפֿשר אויך גרונטיק. איך בין געלעגן צוויי שעה אויפן בערגל און צוגעקוקט. צוויי מאל איז אנטדעקט געווארן א פארדעכטיגטע זאך אינעם קאר, און א מיליטער פאליציי קאפיטאן איז געקומען צולויפן מיט א סקוואד זעלנער אפצוהאלטן דעם אויטא מיט א שיסער ביז דער קאפיטאן האט דורכגעקוקט די זאך און געזאגט אז אלעס איז אין ארדענונג.
  
  
  אי ך בי ן צוגעגאנגע ן צו ם הויפט־װעג , װא ס אי ז דורכגעגאנגע ן פא ר דע ר הויז . איך האב געלערנט דעם וועג. מע ן הא ט זי ך אפגעשניט ן אי ן דע ר בערגל , או ן הא ט זי ך געבויג ט ארו ם פינ ף או ן צװאנצי ק מעטער , ארום , דע ר גובערנאטארישע ר הויז , אי ן דע ר הויכ ט פו ן דע ר װאנט .
  
  
  א טראק איז געפארן אויפן וועג. איך האב ארויסגעצויגן אן אויטאמאטישע פּיסטויל, אויף איר אנגעשטויסן א סילענסטער, און ווען דער טראק איז פארביי דעם הויפט טויער און זייער נאענט צו מיר, האב איך ארויסגעשאסן איינע פון די פראָנט רעדער. דער רייַף האָט זיך צעשפּרצט און דער טראָק האָט זיך געשלאָגן. דער קאַפּיטאַן איז געקומען דורך דעם טויער מיט זיין אַפּאַראַט, און אין סעקונדעס די טראָק איז סעראַונדאַד.
  
  
  ― איר דאָרטן, ― האָט ער אַ בילן צום שאָפער. ― קום אַרױס און לײג די הענט אױפֿן אויטאָ. שנעל.'
  
  
  אל ע װעכטע ר בײ ם הויפט־טויער , זײנע ן ארויסגעקומע ן או ן געהילפ ן ד י קאפיטא ן צודעק ן דע ם טראק־מאשי ן מי ט זײער ע ביקסן , געקניפ ן אוי ף אײ ן קני .
  
  
  איך האָב מיך באַהאַלטן צווישן די ביימער און בושעס.
  
  
  נאַציאָנאַלער סעקוריטי הויפּטקוואַרטיר איז געווען אַ פאַרומערט, כּמעט ווינדאָולאַס בנין אויף אַ ניט-דעסקריפּט זייַט גאַס אין דעם צענטער פון Lorenzo Marquez. ע ס אי ז דא ן נא ך פארנומע ן געװאר ן װ י סאלדאטן , פאליציאנט ן או ן ציװילע ר זײנע ן ארײנגעקומע ן . אבע ר דא ם זײנע ן װידע ר ארויסגעקומע ן בלוי ז פאליציאנט ן או ן זעלנער . די פאליציי האט פארהאלטן פארדעכטיגטע פאר אויספרעגן און מעגליך האבן געקעמפט די שטאט פאר יעדן פארדעכטיגטן, יעדן באקאנטן בונטאר, אגיטאטאר אדער פאליטישן קעגנער.
  
  
  מייַן רשימה האט אנגעוויזן אַז די אָפיס פון מאַקסימיליאַן פּאַרמאַ איז געווען אויף די רגע שטאָק אין די צוריק. איך בין געגאנגען אַרום דעם בנין. אויפן צווייטן שטאק הינטערן הינטן זענען נישט געווען קיין פענצטער: דער בנין שכייניש צו אים איז געווען 4 שטאק הויך. דער דעפּוטאַט הויפּט פון דער אינערלעכער זיכערהייט סערוויס האט געהאט אַ פֿענצטער אָן אַמט.
  
  
  אויף די פענסטער פון די פערטע און פינפטע שטאק זײנען געװען שטעכן. נאר די פענצטער פונעם אויבערשטן שטאק האבן געקענט באנוצט ווערן אלס אריינגאנג, און די וואנט פונעם געביידע איז געווען א האַרט ציגל אָן קיין שטיצן. איך האב א װײל נאכגעקוקט און געזען, אז דער װעכטער קוקט צװײ מאל ארויס פון איבערן ראנד פון דאך, דאס האט געמײנט אז דער דאך איז געהיטן. קײנע ר הא ט ניש ט געקענ ט פארבינד ן א שטריק , ארוי ף אדע ר אראפ .
  
  
  ווען עס איז געוואָרן טונקל האָב איך זיך אומגעקערט אין קאַפע בײַם פּאָרט. דאָרט האָב איך באַקומען וואָס איך געוואלט, און אין אַ שעה איך איז געווען אויף די דאַך פון די בנין הינטער די נאַשאַנאַל סעקוריטי סערוויס בנין. איך האָב געהאט מיט מיר אַ ספּעציעל סאַקשאַן גלעזל, מיין דין ניילאָן שנור, אַ גומע מאַלעט און אַ סטאַש פון פּענס וואָס קליימערז נוצן. איך געגאנגען צו אַרבעטן. איך האב צוגעטשעפעט די סוקטשאפ אזוי הויך ווי איך קען צו דער שטיינערנע וואנט אין דער פינסטער, זיך ארויפגעכאפט אויף א ניילאן שנור וואס איז דורכגעגאנגען דורך די שווערע מעטאלע אויג פון די זוגה גלעזל און אריינגעטריבן צוויי קעפ אין צעמענט צווישן די ציגל מיט א גומען. מאַלעט. און איך שטעלן מיין פֿיס אויף די פּעגס, איצט כּמעט גלייַך מיט די סאַקשאַן גלעזל, איך לוסאַנד די סאַקשאַן גלעזל און געשטעלט עס וועגן פינף פֿיס העכער קעגן די וואַנט.
  
  
  איך ריפּיטיד דעם פּראָצעדור איבער און איבער ווידער, קליימינג די וואַנט אין פינף פֿיס ינגקראַמאַנץ. עס איז געווען טידיאַס, פּאַמעלעך אַרבעט. אי ך הא ב יענע ר פינסטער ע נאכ ט געשװיצט . דער קלאַנג פון די גומע מאַלעט שלאָגן די פּינס איז כּמעט שטיל, אָבער נאָך נישט שטיל גענוג. יעדע ר מאמענ ט הא ט מע ן מי ך געקענ ט הער ן אדע ר זען , װעלכע ר אי ז פארבײגײענדי ק פארבײ ן פענסטע ר אדע ר אראפקוקנדיק . איך קען האָבן סליפּט און שלאָגן די וואַנט. דער שטיפט קען ארויסקומען און פליען אראפ מיט א קלינגקלאנג. די סאַקשאַן גלעזל זאל לאָזן גיין און מאַכן מיר פאַלן.
  
  
  אבער קיינער פון דעם איז נישט געשען. איך האב געהאט א מזל, און מיט צוויי שעה שפעטער בין איך געווען אין דער הויכקייט פון די אויבערשטע שטאק פענצטער, זיך צוגעכאפט צו דער וואנט ווי א פליג. דאָס גליק האָט מיך נישט געלאָזט און דער ערשטער פֿענצטער, וואָס איך האָב געפּרואווט, איז נישט געווען פֿאַרמאַכט. אין עטלעכע סעקונדעס בין איך שוין געווען אויף דעם שטילן אויבערשטן שטאק, אין א קליינעם לאגערצימער. איך האב פארזיכטיג געעפנט די טיר און ארויסגעקוקט. דער קארידאר אויפן אויבערשטן שטאק איז געװען לײדיק. איך בין אַרײַן אין קאָרידאָר אַרײַן.
  
  
  אי ך הא ב דערהער ט א גערוי ש פו ן אונטן , דא ס קלאפ ן או ן טרעט ן פו ן שטימע ן או ן פיס . איך איז געווען אין דעם בנין, אָבער איך האט נישט גלויבן אַז עס וואָלט העלפֿן מיר פיל צו מאָרד מאַקסימיליאַן פּאַרמאַ. אָבער טאָמער דאָס איז געווען גענוג צו אַנטדעקן אַ שוואַך פונט אין זייער זיכערהייט מיטלען.
  
  
  אי ך הא ב א טי ף גענומע ן או ן ארויפגעגאנגע ן אי ן דע ר שמאָלע ר פײע ר אנטלויפונג , װא ס הא ט געפיר ט צ ו דע ם פינפט ן שטאק . די זעלנער האבן אריינגעטריבן די פארדעכטיגטע אין צעלן. פאליציאנטן אין העמד ארבל האבן זיך צוגעלאפן פאראויס מיט שטאק פאפירן אונטער די געווער און מיט פיסטאלן, וואס האבן זיך אנגעבאנגלט פון כאלטער אויף די אקסלען אדער אריינגעכאפט סיידווייז אין גארטל. פּאַנדעמאָניום, אָבער צילגעווענדט, און איך קען זיין דיסקאַווערד אין קיין מאָמענט. אין בעסטער, איך וועט זיין געהאלטן אַ כאָשעד, און דעמאָלט אַוועקגענומען צוזאַמען מיט די אנדערע. אין ערגסט...
  
  
  איך האב זיך צוריק אראפגעגליטשט פון די טרעפ, אראפגענומען מיין רעקל צו אנטפלעקן מיין לוגער, געכאפט די ליסטע מיט פרטים פון מיינע קרבנות — דער איינציקער דאקומענט וואס איך האב געהאט מיט מיר — און ארויסגעגאנגען. איך בין גלײַך אַרײַן אין אַ פֿאַרנומען קאָרידאָר, צווישן זעלנער, פּאָליציאַנטן און פֿאַרדעכטיקע. קיינער האט מיר נישט א גוטן קוק געטאן. איך האָב געהאט אַ ביקס, אַזוי איך איז נישט אַ כאָשעד, און איך געהאט לעגיטימאַציע, אַזוי איך געהאט עפּעס צו קוקן פֿאַר. נאָכן פּאַקן זיך מיט די פּאָליציי, זעלנער און אַמט-אַרבעטער, האָב איך גענומען דעם ליפט צום צווייטן שטאק. ס'איז דא געווען ווייניגער צעמישעניש. פאר יעדן אפיס זענען געווען זיכערהייט פאסטן. עטלעכע פון זיי האָבן געקוקט אויף מיר ווי איך בין דורכגעגאנגען - ווער איז דאָס, אַן אומבאַקאַנט פּנים - אָבער טאָן גאָרנישט. דאָס איז די שוואַכע פונט פון די פּאָליצייַ שטאַט: די דיסציפּלין איז אַזוי שטרענג און כייעראַרקיש אַז מענטשן קוים טראַכטן אָדער פרעגן פֿראגן פֿאַר זיך. אויב איר גיין אַרום חוצפּה און פאַרהיטן צו פּאַסיק אין, איר וועט ראַרעלי גערופן צו סדר סייַדן איר מאַכן אַ באמערקט גרייַז.
  
  
  די מאַכט פון אַ פּאָליצייַ שטאַט איז אַז רוטין איז אַזוי פּראָסט אַז איר קענען לייכט מאַכן אַ גרויס גרייַז. איר קענען מאַכן מיסטייקס יעדער רגע, און מיט יעדער רגע ינקריסיז די געפאַר.
  
  
  פארמא׳ם ביורא האט געהאט נישט אײן צימער, נאר צװײ: ם׳איז געװען א סוויט. ב ײ יעדע ר טיר זײנע ן געשטאנע ן פענצטער . עס איז שווער צו באַקומען אין, און נאָך שווער צו באַקומען אויס. אי ך הא ב זי ך געמאכט , א ז אי ך לערנע ן מײ ן רשימה , האלטנדי ק ד י אויג ן אוי ף פארמא ס טירן . אי ן א טא ג הא ב אי ך אי ם דערזע ן א קורצע ר טונקעלע ר מאן , פני ם צו ם פנים , מי ט א ן ארעמע ן ממזר , װעלכע ר הא ט זי ך געהאלט ן אי ן שטול , װע ן פארמא ן הא ט אוי ף אי ם געשריגן . איך האב אמאל געזעהן ווי ער האט זיך געריסן איבער די הויכע פאליציי אפיצירן און זעלנער ארום אים. און איין טאָג האָב איך אים געזען אין צווייטן צימער, אונטערזוכנדיק באַקאַנטע חפצים אויפֿן לאַנגן טיש: מײַן ביקס, אַ רעצענזיע און די שוואַרצע קעלבער.
  
  
  דאָס האָט מיר געגעבן אַ געדאַנק פֿאַר אַ פּלאַן. א געפערלעך פּלאַן, אָבער די לימיטעד צייט קריייץ גרויס ריסקס. איך בין צוריקגעקומען אין קאַפע דער זעלביקער וועג איך געקומען, באדעקט אַלע שפּור. אי ך הא ב צוגעגרײ ט עטלעכ ע זאכן , װא ס אי ך הא ב געדארפט , או ן געגאנגע ן שלאפן . מאָרגן וועט זיין אַ פאַרנומען טאָג.
  
  
  
  
  קאפיטל 16
  
  
  
  
  
  איך פארבראכט דעם מאָרגן אין מיין צימער געטינג מיין גאַנג גרייט. דאָס האָט מיך גענומען אַ גאַנצן מאָרגן. איך געהאט אַ טאָן פון ויסריכט פֿאַר די אַרבעט, און איך וואָלט דאַרפֿן עס אַלע אויב מיין פּלאַן איז צו זיין געראָטן. איך האב נישט געהאט די צייט און נישט די געלעגנהייט פאר א צווייטן פרואוו. אויב עס וואָלט נישט אַרבעטן, איך וואָלט נישט אַרן מיט אים פֿאַר אַ צווייט פּרווון.
  
  
  ארום מיטאג האב איך געדונגען א קלײנעם וואן און געפארן צום גובערנאטארס הויז. איך האב פארשטעלט דעם אויטא אין די אונטערברויז און ארויף ארויף דעם בערגל פון וועלכן איך האב נאכגעקוקט א טאג פריער. דארט האב איך זיך באזעצט און געװארט.
  
  
  איך בין דארט געלעגן א גאנצן טאג אין די בושעס און אין זון, בעת די געוואלד זענען געפלויגן הויך איבער מיר און צוגעקוקט ווי די באזוכער קומען און גייען פון דעם גאווערנארס הויז. אי ך הא ב ניש ט געקענ ט רײכערן , הא ב אי ך גענומע ן צ ו צײ ט עטלעכ ע זיפע ן װאסער . איך האב ווייטער געווארט. ד י װאלגער ן האב ן זי ך אנגעהויב ן ארומדריי ן אונטע ר אומזיכער , װײ ל אי ך הא ב שוי ן א לאנגע ר צײ ט ניש ט גערירט . אין אָוונט האָבן די געווירציק אָנגעהויבן זיקן אויף די אויבערשטע צווייגן פונעם שיטה-בוים דערביי. און קאָלאָנעל אַנדראַדע איז אַרויס אויף אַ שפּאַציר אין די גאַרדענס פון די מאַנשאַן. ד י װאלגער ן האב ן מי ך װײטע ר געהיט . איך האָב ווײַטער צוקוקן אַנדראַדע. זיין גיין געראטעוועט מיר פון פראבלעמען. איך האָב ניט מער געדאַרפט מאַכן זיכער אַז ער איז אין די מאַנשאַן.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט זיך אומגעקערט אינעווייניק פּונקט ווי די מאַראַנץ אפריקאנער זון איז געפאלן פון זיין פּנים אין די היללס. געפלויגן געפלויגן ווען איך האב זיך באוועגט. איך האב געווארט נאך א האלבע שעה, דערנאך נאכגעגאנגען די טעלעפאן ליניע פון דער מאנסי צו א פלעק אויפן וועג פארן הויז. אי ך בי ן ארוי ף אוי ף דע ר שטאק , פארבונד ן ד י װיר ־ צאפ ן אויםצוגאנג , או ן גערופ ן דע ר הויז־אײזונ ג אפטיילונג .
  
  
  "רייניקונג," אַ קול בילן אין פּאָרטוגעזיש.
  
  
  איך געוויינט פּאָרטוגעזיש מיט אַ היגע אַקצענט. "אנטשולדיגט, דיין עקסאַלאַנס, אָבער דעם אָוונט מיר דאַרפֿן צו קאָנטראָלירן די וויירינג אין די מאַנשאַן פֿאַר אַ נייַ טראַנספאָרמער וואָס מיין באָססעס ווילן צו ינסטאַלירן אין דער צוקונפֿט. מיר זענען פון די עלעקטריק פירמע.
  
  
  "אָוקיי, דעריבער מאַכן זיכער דיין סופּיריערז צושטעלן די נייטיק פּאַסיז. — דו מוזט אים װײזן בײם הויפט־טויער — האט געזאגט דאס קול.
  
  
  "מיר וועלן טאָן ווי איר זאָגן."
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען און אנגערופן די מאכט פירמע. “דאָס איז דער גענעראלס וואוינאָרט. זיין עקסאַלאַנס וואָלט ווי עמעצער צו קאָנטראָלירן די וויירינג דעם אָוונט. באַקומען דיין פּאַס און מאַכן זיכער אַז איר וועט זיין דאָ גלייך 9:00.
  
  
  — נאטירלעך . גלייך.'
  
  
  מען וועט ארויסגעבן א פאס, די דינסט וועט ווארטן אויפן מענטש, די עלעקטרישע פירמע וועט שיקן א מענטש, און די חילוק וועט שפעטער אנטדעקט ווערן.
  
  
  איך בין אַראָפּ פון די פלאָקן און אומגעקערט צו מיין פּראָקאַט וואן. ס'איז שוין אינגאנצן טונקל, עס איז צייט אנצוהייבן. איך האב נישט געטראכט איבער די פאלגן פון דורכפאל אדער אפילו די מעגליכקייט דערפון. אויב קילמאַסטער אָדער קיין אנדערע אַגענט טוט דאָס, ער וועט קיינמאָל פאַרענדיקן זיין ערשטער מיסיע, לפּחות ניט לעבעדיק.
  
  
  איך האב ארויסגעשלעפט פון דעם וואן און אויפן הויפט-וועג ארויסגעשלעפט מײַנע נײַע קעלכעלעך, מײַן סנייפּער־ביקס, מײַן גרויסן טאַש, מײַן עלעקטרישער מונדיר, און מײַן שווערע שוואַרצע טשעמאָדאַן. איך פּאַרקט עס אין פּונקט די זעלבע אָרט ווו די טראָק איך האט פּאַנגקטשערד די פראָנט רייַף האט סטאַפּט נעכטן. איך יגזאַמאַנד די מאַנשאַן צו מאַכן זיכער אַז איך האט דער בעסטער אָרט. עס פּאַסיק.
  
  
  דא איז דער וועג געלאפן בערך אכט מעטער פון דער וואנט פון דער נחלה, כמעט גלייך מיט איר שפיץ. דע ר בער ם הא ט זי ך אראפגעלאז ט פו ן װעג , בי ז דע ר באזע ר פו ן דע ר װאנט . ווייַטער פון דער וואַנט די הויז זיך איז געווען וועגן פינף און צוואנציק יאַרדס פון די גאַרדענס. ע ס אי ז געװע ן א דרײ־שטאקיק ע געביידע , געמאכ ט פו ן װײס ן שטײ ן מי ט א שװער ן שטעק ן דע ך פו ן פינצטער ן האלץ .
  
  
  ד י פריװאט ע קװארטיר ן פו ן דע ר גובערנאטא ר אי ז געװע ן אי ן א װינק ל פו ן ערשט ן שטאק , אויסגעקוק ט אויפ ן גארטן , או ן דע ר װאנט , גלײ ך קעגנאיבע ר װא ם אי ך הא ב געװארט , צורי ק אי ן דע ר פינצטער .
  
  
  אי ך הא ב צוגעגרײ ט מײנ ע שװארצ ע אידעאלן , אנגעטאן , מײ ן עלעקטריש ן מונדיר , או ן אנגעהויב ן ארבעט ן אויפ ן מאטעריאל ן פו ן מײ ן שװארצ ן רעצעט . עס איז געווען פופציק יאַרדס פון דינע ניילאָן שורה, הונדערט יאַרדס פון דיקער ניילאָן שנור, אַ שפּול, אַן עלעקטריש זיך-פּראַפּעלד שפּאַנונג ראָד מיט אַ צוטשעפּען, און אַ ספּעציעל קאַנעקטער פֿאַר מיין סנייפּער ביקס. אַמאָל די שוואַרץ דזשאַמפּסוט איז געווען גרייט, איך צוטשעפּען די אַטאַטשמאַנט צו די ביקס און גענומען אָפּגעהיט ציל אויף די דאַך פון די מאַנשאַן וועגן פופציק יאַרדס אַוועק.
  
  
  דער קלאַנג איז געווען גאָרנישט מער ווי אַ ווייך ראַסאַלינג אין דער נאַכט. דע ר שװארצע , געצויגטע ר שפיץ , הא ט זי ך געצויג ן א גלאט ן בויג ן איבע ר דע ר װאנ ט או ן גארטן , זי ך באגראבן , אי ן הילצערנ ע דע ך פו ן הויז . דורכגעגאנגען דורך די גרויס אויג אין די סוף פון די שטאָל פונט, אַ ניילאָן פאָדעם געהאנגען אין אַ ומזעיק בויגן פון ווו איך איז געווען באַהאַלטן צו די דאַך ווו די פונט איז געווען אַנגקערד.
  
  
  איך האב אראפגעכאפט דעם פאָדעם פון די בארג אויף מיין ביקס, געבונדן איין עק צו אַ טיקער ניילאָן שנור, און סיקיורד די אנדערע עק צו אַ שפּולקע און לאָזן די פאָדעם ווינד. דער פאָדעם ווונד ציכטיק אַנטו די שפּולקע, פּולינג די כעוויער שנור אַריבער די וואַנט און גאָרטן אַנטו די דאַך און דעמאָלט צוריק צו מיר דורך די אויג פון די שטאָל שפּיץ. איך האָב לוסאַנד די דינע דראָט און צוגעבונדן ביידע ענדס פון די דיק שנור צו אַ פלעקל אַרײַן אין דער ערד דורך די וועג.
  
  
  איצט איך געהאט אַ שטאַרק שטריק לידינג פון די וועג דורך די וואַנט און גאָרטן צו די מאַנשאַן. אי ך הא ב גענומע ן אל ע מײנ ע געצייג ן או ן ע ם געהײס ן עפע ס אויפ ן װעג . אי ך הא ב צוגעפאם ט דא ס ראד ל פו ן דע ר שנור , או ן ד י שװארצ ע אידעאלן , אנגעפיל ט מי ט א גרוים ן זאק , ארײנגעשטעל ט אי ן ד י שנור ן או ן זי ך אויפגעשטעלט .
  
  
  איך האב דאן גענומען דעם קליינעם עלעקטראָנישן קאנטראל-פאנל און זיך אראפגעגליטשט פונעם הויפט וועג צו אן ארט וואו איך בין געווען זייער נאענט צום הויפט טויער. אַ דאַנק די באַזוכער האָט מען געעפֿנט די טויערן. צוויי וועכטער זענען געשטאנען אין א וועכטערהויז פונקט אינמיטן די ווענט, און א טשעק-פוינט איז אויפגעשטעלט געווארן פונקט אינדרויסן פון אריינגאנג.
  
  
  איך געדריקט אַ קנעפּל אויף די קאָנטראָל טאַפליע. אי ן א פינצטער ן אװנ ט הא ט זי ך אנגעהויב ן באװעג ן מי_ינ ע אנגעשטאפט ע אידעאל ן צו ם שטריק ; אריבער דעם וועג, איבער דער וואַנט און הויך אין הימל איבערן גאָרטן, ביז צום דאַך פון שטוב. אי ך הא ב געווארט , גרײ ט צ ו לויפן .
  
  
  גאָרנישט געטראפן. קיינער האָט נישט געזען דעם "מענטש" פליען איבערן גאָרטן צום דאַך. איך געווארט ביז איך געזען די באָק כּמעט דערגרייכן די דאַך, דעמאָלט געדריקט אנדערן קנעפּל אויף די טאַפליע. דאָס וועט פאַרשאַפן ראַש און פּאַניק.
  
  
  'אָפּשטעל! אַרויף דאָרט! ופמערקזאַמקייַט! ופמערקזאַמקייַט! באַפאַלן!'
  
  
  ד י געשרײע ן האב ן געקלאנג ט הויך ׳ או ן גרוים , שרעקלע ך או ן פאניק , אי ן ד י װאנט ן אוי ף מיר . ד י ד י דרײע ן ב ײ ד י טויער ן האב ן זי ך אל ע דר ײ זי ך אומגעקער ט או ן געקוקט א א מאמענט .
  
  
  ' ופמערקזאַמקייַט! פלינק: רויט פלינק. גענעראל נומער!
  
  
  דרײַ וועכטער, ווערדיק און געשפּאַנט אונטער באַפעלן פון נאָך וועכטער, זענען געלאָפן פון טויער אין שרעק.
  
  
  אי ך בי ן געלאפ ן איבע ר דע ם װעג , טרעט ן איבע ר דע ר שלע ם או ן רוא ק געגאנגע ן אי ן ד י פינ ף או ן צװאנצי ק יאַרד ן פו ן דע ר שרײבע ר צ ו דע ר מאנסיע . קיינער האָט מיר נישט געזאָגט צו האַלטן.
  
  
  רעכטס פון מיר האבן פלעיכטן באלויכטן דעם דאך פון די מאנסיאן, אפיצירן האבן געשריגן, זעלנער האבן געשאסן ווארענונג שיס, און שראפנעלן זענען געפלויגן פונעם ראנד פונעם דאך. זעלנער זענען ארויסגעלאפן פון הויז און זענען אנגערופן געווארן דורך אפיצירן. אויך איז פארשוואונדן געווארן דער וועכטער ביי דער טיר. בין איך אַרײַן און בין דורכגעגאַנגען די שטילע, עלעגאַנטע קאָרידאָרן. אוי ך ד י װאלטיר ן אינעװײני ק זײנע ן געלאפ ן אי ן שרעק .
  
  
  אפֿשר איך בין מאַזלדיק. צו ענג זיכערהייַט קענען שטענדיק קאָסטן איר דיין קאָפּ; עס קריייץ צו פיל נערוועז שפּאַנונג. מע ן הא ט מע ן ז ײ דערצײלט , װעג ן א מערדער , אי ן שװארצ ן זשאנסואץ , או ן איצ ט האב ן ז ײ געמאכ ט א מאן , אי ן שװארצ ן שװארצ־פאםט , װא ס הא ט דורכגעפיר ט א אטא ק אויפ ן גובערנאטאר . דייַגעס אויף אַלע פראַנץ. אלע האבן געװאלט ראטעװען דעם גובערנאטאר.
  
  
  איך האב געפונען דעם קארידאר, וואס איך האב געדארפט, אין אים ארײן און זיך געפארן צו דער טיר פון קאלאנאל פּעדראָ אנדראַדעס צימער. זײן טיר האט זיך געעפנט. בשעת ער האט זיך נאך אנגעטאן, איז ער ארויס. דורך דער אפענער טיר האב איך דערזען הינטער אים א פרוי וואס האט זיך אויך גיך אנגעטאן. דער קאָלאָנעל איז גלייך צו מיר געקומען.
  
  
  'ווער איז דאס?' — האט ער געפרעגט אין א באפעלנדיקן טאן. 'באַפאַלן? וואו?'
  
  
  איך האב צו אים אפאר טריט געטון, עפעס געמורמלט װעגן דעם גענעראל. דער סטילעט, וואָס איך האָב צוגעבונדן צו מיין אָרעם אין קאַפע, איז אַרויסגעפאַלן פון מיין אַרבל. איך האב אים געשטאכן אין הארץ, אים געכאפט אײדער ער האט געקאנט פאלן, און אים געטראגן אין א קלײן אלקער. דאָרט האָב איך אים געזעסן אויף אַ באַנק, מיטן רוקן צו דער טיר. אי ך בי ן זי ך אומגעקומע ן צו ם קארידאר , געפונע ן דע ם ריכטיגע ן קארידאר , בי ן דע ם גובערנאטאר , או ן אנגעהויב ן אפ ־ צעברענגע ן ד י כוח־ליניע .
  
  
  געארבע ט אוי ף מײנ ע קני , הא ב אי ך געזע ן דע ם גובערנאטא ר ארויסקומע ן פו ן זײ ן פאלק , או ן סאלדאטן , װא ם זײנע ן אי ם צוגעקומע ן פו ן אל ע זײטן . צװ ײ פו ן ז ײ האב ן מי ך געשטופט . איך בין געשטאַנען צו דער וואַנט און אויסגעזען דערשראָקן און צעטומלט, פּונקט ווי אַ אַרבעטער זאָל.
  
  
  — מאן ? ― האָט דער גענעראל געזאָגט צו צװײ פֿון זײַנע מענטשן. "אויף עפּעס ווי אַ שטול הייבן. אַזוי פיל ספּעציעל מאַטעריאַל פֿאַר אַ מאַנקווין? פארוואס? דו ביסט זיכער?'
  
  
  "דאַמע. סטאַפט מיט עטלעכע דיק שטרוי. מיר געפונען עפּעס סאַספּישאַס. ..'
  
  
  — דעמאלט מוז דאס זײן א קונץ — האט דער גענעראל אויסגערופן און זיך ארומגעקוקט. 'אָבער וואָס? קיינער האָט מיך נישט געפּרוּווט טייטן, רעכט?
  
  
  דער אפיציר האט א ניד געטאן. 'רשימה. זוכן די הויז. עס האָט זיי גענומען צוואַנציק מינוט צו געפֿינען דעם גוף פון קאָלאָנעל פּעדראָ אַנדראַדע. דע ר גובערנאטאר , הא ט זי ך געגעב ן צורי ק צורי ק אי ן זײנ ע דירות .
  
  
  "אַנדראַד! דער רוצח האט נישט געקאנט ארויסקומען, אפשר?
  
  
  — ניין, הער. איך בין זיכער נישט. ד י װעכטער ם בײ ם טיר ן זײנע ן גלײ ך געשיק ט געװאר ן צ ו זײער ע פאסטן .
  
  
  אי ך הא ב דײ ן קאפ , דע ר קארידא ר הא ט זי ך פארװאנדל ט אי ן א משוגעים־הויז , פו ל מי ט בײז ע קולות . ניצן מיין מערסט סיוואַלייזד פּאָרטוגעזיש, איך יקסקליימד: "מיר מוזן אַרעסטירן אַלעמען דאָ, אפילו די אָפיצירן."
  
  
  איך צווייפל אז דער גאווערנאר אדער ווער עס יז אנדערש ווייסט ווער עס האט געשריגן ביז היינט. אין דעם מאָמענט, זיי האָבן נישט אויפגעהערט צו זיין סאַפּרייזד, אָבער מיד ינטערסעפּטאַד די געשריי. איך האב צוגעקוקט ווי אלע, וואס געהערן נישט דירעקט צום גאווערנאר'ס אפאראט אדער שטאב, ווערן געכאפט און ארעסטירט, פון דעם בייזן אלטן פּאָלקאָווניק ביז דער דינסט און כאַווערטע פונעם דערמאָרדעטן קאָלאָנעל אַנדראַדע.
  
  
  פֿינף מינוט שפּעטער האָבן זיי מיך געכאַפּט, ווען זיי האָבן מיך דערזען גלײַך אונטער זייערע נאָז. דעמאלט איז געקומען דער אמתער מענטש פון דער עלעקטרישער פירמע מיט זיין פאס און מען האט אים אויך אוועקגענומען. מע ן הא ט אונד ז ארײנגעצויג ן אי ן מאשין , או ן מי ר האב ן זי ך אװעקגעפיר ט אונטע ר װאך . די וועכטער זענען געווען מענטשן פון די נאַשאַנאַל סעקוריטי סערוויס, ווי איך געוואוסט. איצט די מנוחה איז געלעגן מיט סענאָר מאַקסימיליאַן פּאַרמאַ. איך האב געהאפט אז ער וועט מיר אויך נישט אנטוישן.
  
  
  דאָס מאָל בין איך אַרײַן אין דער נאַציאָנאַלער זיכערקייט־געביידע דורכן פראָנט טיר. מע ן הא ט אונד ז אװעקגעפיר ט אי ן א פארשונג־צימער , אויסגעשטרעפ ט או ן געזוכט . אין דער מאַנשאַן איך גאַט באַפרייַען פון די סטילעטטאָ און האַנטגעלענק מעקאַניזאַם. חוץ דעם, איך האט נישט האָבן עפּעס ווי וועפּאַנז אָדער ויסריכט מיט מיר. איך האט נישט וועלן צו מאַכן עס צו גרינג, צו שנעל אָדער צו זיכער פֿאַר פּאַרמאַ.
  
  
  די היימלאנד זיכערהייט סערוויס לעבט אין רוטין, ווי אלע פאליטישע סערוויסעס; אבער ביי די זיכערהייט פאליציי איז די מצב נאך שטארקער. אַלץ האָט געמוזט געטאָן ווערן לויטן בוך; דערפאַרונג האט געלערנט זיי אַז עפּעס ווי דאָס אַרבעט בעסטער, און זייער טעמפּעראַמענט מאכט זיי ווי צו אַרבעטן אַזוי. אויב ס'זענען געווען ווייניגער פארדעכטיגטע, וואלטן זיי געקענט פשוט דורכקוקן די עלעקטרישע פירמע, און זיי וואלטן אנטדעקט אז זיי קענען מיך גארנישט. און דעמאָלט עס וואָלט פּאַסירן צו מיר גלייך.
  
  
  אַנשטאָט, ווייַל עס זענען געווען אַזוי פילע ינטערוויוז, מיר אַלע זענען אונטערטעניק צו דער זעלביקער שריט-פֿאַר-שריט ויספאָרשונג, אַרייַנגערעכנט עטלעכע זייער בייז אָפיצירן, און אונדזער דערציילונגען און אַליביז זענען אָפּגעשטעלט. ז ײ האב ן אל ץ מי ר געהא ט מי ט אונד ז באזונדער אונטערזוכט . אלעס וואס איך האב געהאט מיט מיר איז געווען עטליכע געלטער, שליסלען, א בייטל, א פאלשע דרייווערס לייסענס, פאלשע פאמיליע בילדער און א קליינע זאך מיט גרויס וויכטיקייט. †
  
  
  "ווער איז מאַנועל קוועזאַדאַ?"
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א מאגערע ר מאן , מי ט א קאלט ן פנים , נא ך געטראג ן זײ ן רעקל , װע ן ע ר אי ז געשטאנע ן אי ן דע ר טיר , פונע ם חקירות־צימער .
  
  
  די אויספארשער זענען געשטאנען אויפמערקזאמקייט און האבן זיך כמעט קריכן פארן קילן מאן. זיי געפונען עס!
  
  
  — יענער, האר, — האט דער אויספארשער געזאגט, אנווייזנדיק אויף מיר.
  
  
  דער דינער באַלעבאָס איז מיר פּאַמעלעך געגאנגען פון אויבן צו דנאָ. עס איז אים געפעלן געוואָרן, און אַ קליין שמייכל האָט זיך באַנוצט אויף זיין פּנים. ער האט א נײד געטאן.
  
  
  "נו."
  
  
  די זעלנער האבן מיך דארט געשטופט. מי ר האב ן זי ך פארלאז ן פו ן צימער , געגאנגע ן אי ן קארידאר , װא ו אל ע האב ן זי ך אפגעשטעל ט צ ו מי ר אנקוק ן או ן ארוי ף ד י טרעפ ן אויפ ן צװײט ן שטאק . איך האב געהאַלטן מיין פּנים גלייַך און אין דער זעלביקער צייט ווי נערוועז ווי איך קען. עס איז נישט אַזוי שווער, איך איז געווען גאַנץ נערוועז: די אַדרענאַלאַן איז פּאַמפּינג דורך מיר איצט. איך איז געווען גענומען צו מאַקסימיליאַן פּאַרמאַ ס אָפיס.
  
  
  די טיר האט זיך פארמאכט הינטער מיר. הינטער א קלײן שרײבטיש איז געשטאנען א דינער מענטש מיט קאלטע אויגן. אין צימער זענען געווען נאך דריי מענער. אלע פאליציי, נישט קיין סאלדאטן. מאַקסימיליאַן פּאַרמאַ איז געזעסן ביי זײַן גרויסן שרייַבטיש פאַרנומען מיט עטלעכע פּאַפּירן. ער האט א װײל נישט ארויםגעקוקט. זייער אַלט קונץ.
  
  
  'אזוי. ― האָט ער געזאָגט, אָן אַ קוק אױף מיר, ― דאָס איז הער קוועסאַדאַ, צי נײן? עלעקטריק פירמע אָנגעשטעלטער.
  
  
  אי ך הא ב געשלונגען . 'יא. .. האר.
  
  
  ― װי אַזױ, ― האָט ער אױפֿגעהױבן די אױגן, ― האָבן זײ קײן מאָל ניט געהערט פֿון דיר?
  
  
  "איך מיר. ... — האָב איך געמורמלט.
  
  
  פארמא האט א ניד געטאן. דער מאן האט זיך אויפגעהויבן און מיך שװער געשלאגן אין פנים. כ׳האב זיך צעװאקםן, אבער נישט געפאלן. פארמא האט א קוק געטאן אויף מיר. ער האט װידער א נײד געטאן. אן אנדער מענטש האט גענומען אַ ביקס, געוויזן עס צו מיין קאָפּ און געצויגן דעם צינגל. דער צינגל נאָר קליקט.
  
  
  קיינער האט נישט געלאכט. קיינער האָט נישט גערעדט. פארמא האט זיך אויפגעשטעלט פונעם טיש און איז ארומגעגאנגען ארום, צו מיר. ער האט זיך אפגעשטעלט און מיר געקוקט גלײך אין די אויגן ארײן. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן קלײנ ע או ן טי ף .
  
  
  "אזוי," ער געזאגט ווידער. "מאַנועל קוועסאַדאַ, באָק, רוצח. וואָס וועגן אַ פּראָסט מאַנאַקין און אַ רוצח? ניין! א מענטש וואס ווייסט אז ער איז געכאפט אבער קוים קריכט זיך פון דעם קלאפ. אַ מענטש, וואָס בלאָזט זיך קוים, ציט זיך נישט, און קרעכצט גאָר נישט, ווען מען שפּירט אויף אים אַ ביקס. ניט דיין דורכשניטלעך רוצח, טאָן ניט איר טראַכטן?
  
  
  איך געוויינט מיין פּאָרטוגעזיש. ― איך... איך פֿאַרשטײ. ... אָבער דאָס איז נישט עס.
  
  
  "אַזוי," עס געווען, איז געווען פּאַרמאַ ס קאַטהפראַסע. — נאך פארטוגעזיש און נאך גאר גוט. זייער גוט פּאָרטוגעזיש, אָבער די היגע דיאלעקט איז גאנץ. אַלע די שיין זאכן און עס ס נאָר אַ דיסטראַקשאַן. זייער קלוג און זייער עפעקטיוו.
  
  
  "איך איז געווען באפוילן. זיי האבן עס מיר געגעבן. .. — האב איך געזאגט אויף פארטוגעזיש.
  
  
  'זיי?' — האט פארמא געזאגט. ער האט א שאקל געטאן מיטן קאפ , זיך אומגעקערט צום טיש , אויפגעהויבן א קלײן חפץ און מיר געוויזן . 'צי איר וויסן וואָס דאָס איז? מיר געפונען עס מיט דיין שליסלען.
  
  
  כ׳האב עס דארט געלײגט צו געפינען: אין צװײ ערטער. עס איז געווען די צעבראכן העלפט פון די קמיע פון די מארק פון טשאַקאַ, די גאָלדען סליפּינג לייב.
  
  
  "איך מיר. ..׳ האב איך װידער געפאלן. — עמעץ האט עס געמוזט ארײנלײגן אין מײן קעשענע, אײער עקסעלענץ.
  
  
  "איר טראַכטן איך טאָן ניט וויסן וואָס עס איז און וואָס עס מיטל?" וואס זאגט מיר דאס?
  
  
  אויב ער וואלט געוואוסט, וואלט ער נישט געווען אזוי עפעקטיוו ווי איך האב געמיינט, און איך וואלט אומזיסט אריינגעלייגט אסאך מי. איך וואלט אויך געווען טויט אין א שעה ווען ער וואלט נישט געוואוסט וואס איך האב געהאפט . אבער איך האב נאך גארנישט געזאגט.
  
  
  "לאָמיר גיין," ער האט געזאגט.
  
  
  מע ן הא ט אי ם געפיר ט אי ן צװײט ן צימער , װ ו ע ם אי ז געװע ן א לאנגע ר טיש , מי ט אל ע באװײזונגען . פּאַרמאַ איז געווען אַ שעף, וואָס האט ליב צו פּרובירן אַלע די ינגרידיאַנץ אַליין. איצט, לעבן אַלע מאַטעריאַלס וועגן די מאָרד פון גענעראַל דאַ סילוואַ, אויף דעם טיש איז געלעגן מיין שוואַרץ מאַנעקאַן אין אָווועראָלז. אויב נישט פֿאַר דעם, איך וואָלט האָבן געארבעט פיל פֿאַר גאָרנישט. פּאַרמאַ האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין דעם געדיכטן שטרוי, װאָס איך האָב אַרײַנגעשטופּט אין מײַנע קאָלנער און אַרױסגעצויגן די אַנדערע העלפֿט פֿונעם שלאָפנדיקן לייב. ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט און מיר געוויזן.
  
  
  "זייער קליין גרייַז," ער האט געזאגט. און דעמאָלט אין ענגליש: "אָבער מיט וואָס איך וויסן, דאָס איז אַ זייער וויכטיק גרייַז, איז ניט עס?"
  
  
  איך האב געקוקט דערויף און דאן אויך גענוצט ענגליש. קענען מיר רעדן?'
  
  
  אַההה. ע ר הא ט כמע ט געשלאם ן פו ן פרײד , דא ן הא ט ע ר זי ך שאר ף געװענד ט צ ו זײנ ע מענטשן . - ווארט אין מיין אָפיס. איך וועל דיר רופן. קיין ברעכן. עס איז קלאר? איך וויל רעדן מיט דעם מענטש אַליין."
  
  
  ז ײ האב ן זי ך אװעקגעלאז ט או ן פארמאכ ט ד י טיר . פארמא האט אנגעצונדן א ציגארעטל. "מיר וועלן לעסאָף טרעפן, און אַלע די קאַרדס וועט זיין אין מיין הענט," ער האט געזאגט. ער האט געלעקט די ליפן, די אויגן האבן געפינצטערט פון דעם אויסזיכט וואס ער האט געזען. "קיללמאַסטער אין מענטש. נ3 אין מײַנע הענט, אַה אין מײַנע הענט. איר זענט אַ געכאפט מערדער, קאַרטער, אַה וועט האָבן צו פאַרהאַנדלען טייער מיט אונדז. דאָך מיט מיר.
  
  
  איך האב גערעכט: אויב ער איז נאר געווען א קליינער געהיימע פאליציי הויפטמאן, האט ער געמוזט וויסן אז נ 3 געפינט זיך אויף זיין טעריטאריע און האט לכאורה מיטגעארבעט מיט די זולו רעבעלן. אמאל דערשראקן האט ער אויך געמוזט וויסן מיין וועג פון ארבעטן. אַזוי ווען ער האָט געפֿונען דעם שלאָפנדיקן לייב, וואָס איך האָב אַרײַנגעלייגט אין מײַן באָק, האָט ער זיך דערשטוינט, און ווען די אַנדערע העלפֿט האָט זיך פֿאַרענדיקט מיט מאַנועל קוועסאַדאַ, איז ער גאָר זיכער געווען, אַז ער האָט נ 3 פֿון אַח. און אויך ע"ה איז געווען צו וויכטיק פֿאַר ווער עס יז ווי זיך צו האַנדלען מיט אים.
  
  
  "עס איז אַ טעות," איך זיפץ. "איך בין זיכער צו אַלט."
  
  
  "דיין סיטואַציע איז זייער יידל," האָט פּאַרמאַ ווייך געזאָגט.
  
  
  "אויב איך האָבן קיין צווייפל אַז איר זענט אַ מערדער. .. — האט ער צוגעשלעפט.
  
  
  ― קאָן איך האָבן אַ פּאַפּיראָס? ער האט מיר געגעבן איין און לאָזן מיר ליכט עס. 'לאמיר אנהייבן מיט וואס טוט ע"ה למעשה דא? איך האב גערויכערט. "איר גלויבט נישט אַז איך וועל רעדן, צי?"
  
  
  "איך טראַכטן מיר וועלן אפילו באַקומען איר צו רעדן אין עטלעכע פונט," האָט פּאַרמאַ געזאָגט.
  
  
  "אויב איר לעבן גענוג לאַנג," איך געזאגט.
  
  
  'איך? קום אן, מען האט דיך אינגאנצן געזוכט. ..'
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו דער מאנעקין און דערויף לייגן מיין האנט. ע ר אי ז מי ר געשפרונגע ן מי ט א ביקס ן אי ן דע ר האנט , או ן מי ך געוואלדי ק געשטופ ט א ייד . אי ך הא ב זי ך אריבערגעטראג ן אי ן צימער . פארמא האט זיך צוגעבויגן איבערן מאנקין, צו געפינען װאס ער האט געמײנט אז איך האב באהאלטן אינעװײניק. ער האט עס נישט געפעלן.
  
  
  ער האט געפרואװט זיך אומקערן און זיך אויפגעשטעלט. זײן פנים איז געװארן בלוי. ער האט געגאפט. זײנ ע אויג ן האב ן שוידערלע ך געבלוט ן או ן אי ן װײניקע ר פו ן פינ ף סעקונד ן אי ז ע ר געפאל ן טױט ע צ ו דע ר ערד .
  
  
  איך בין געבליבן אין די װײטע װינקל פון צימער. דער גאז, וואס איך האב ארויסגעלאזט ווען איך האב אראפגעלאזט די ציגארעט אין די פליסיקייט, מיט וועלכע איך האב איינגעווייקט דאס שטרוי, איז געווען די טויטליכסטע וואפן וואס איך האב געקענט. איינשלעפן האט אמאל געמיינט א רעגע טויט. איך צווייפל אַז פּאַרמאַ אלץ איינגעזען וואָס געהרגעט אים, אָדער אפילו אַז ער איז געהאלטן ביים שטארבן. עס איז געווען איידער זיין מיינונג קען זאָגן עפּעס.
  
  
  א פאליציי אפיציר וואס האט געוואלט אונטערזוכן די אייגענע באווייזן וואלט זיכער אריינגעברענגט א מאנעקין אין זיין אפיס. אוודאי אן אפיציר וואס האנדלט זיך פערזענליך מיט עפעס אזוי וויכטיג ווי אה אדער נ 3 און האט געוואלט פארהאנדלען. איך האב גערעכנט דערויף, און עס האט געארבעט. איצט נאָר איך געהאט צו טאָן איז אַרויסגיין לעבעדיק.
  
  
  
  
  קאפיטל 17
  
  
  
  
  
  עס זאָל נישט זיין אַזוי שווער.
  
  
  ווען ער איז געשטאָרבן, האָט פּאַרמאַ נישט געטאָן קיין קול. זײנ ע מענע ר אי ן דע ר צװײטע ר צימער , הא ט מע ן שטרענ ג באפויל ן דאר ט בלײב ן או ן זײנע ן געװע ן גוט . עס וועט געדויערן א לאנגע צייט ביז אפילו דער העכסטער ראנג, ווארשיינליך יענער דינער מענטש מיט קאלטע אויגן, וואס האט מיך אהער געבראכט, געדענקט זיך אריינצוגיין ווען מען האט אים אנגעזאגט נישט אריינצוגיין; אָדער אַפֿילו אנגעהויבן צו ווונדער אויב עפּעס איז ניטאָ פאַלש.
  
  
  איך האב נישט געקאנט טראגן פארמאס קלײדער. זי איז געווען צו קליין פֿאַר מיר. אבע ר ד י צװײט ע טיר ן אי ן זײ ן אפיס , הא ט געפיר ט צ ו א קארידאר , װא ו ע ם אי ז פארשטעל ט געװאר ן א ן אנדע ר וועכטער . ביז איצט האט דער גאנצער אפיס געמוזט וויסן, אז דער מערדער איז געכאפט געווארן, אז ער באלאנגט צו א געהיימע ארגאניזאציע, און אז דער באס האנדלט זיך יעצט מיט אים. זיי וועלן אַלע באַקומען אַן כבוד און אפֿשר אפילו אַ העכערונג; קלאַנגען פלעגן זיך גיך פארשפרייטן אין אן ארגאניזאציע ווי די געהיימע פאליציי. מיט יעדן גליק, וועט דער וועכטער זיך אָפּרוען און יעדער וועט איצט שמייכלען איינער צום אַנדערן בשעתן טרינקען וויין.
  
  
  אי ך הא ב װעג ן דע ם אל ץ געטראכט , אי ן ד י עטלעכ ע סעקונדעס , װא ס אי ך הא ב געהאלט ן דע ם אטעם , געזוכ ט פארמא ס קערפער , גענומע ן זײ ן ביקס ן או ן געגאנגע ן צ ו דע ר טיר , װא ם הא ט ארײנגעפיר ט אי ן קארידאר . איך האָב עס געעפֿנט און געזאָגט, נאָכמאַכנדיק פּאַרמאַס קול דורך אַ טיכל: „קום אַרײַן אַצינד“.
  
  
  דער זעלנער האט זיך געאײלט אינעװײניק. ווידער די זעלבע צו שטרענג דיסציפּלין פון די פּאָליצייַ שטאַט. אי ך הא ב פארמאכ ט ד י טיר , או ן מי ט כמע ט דע ר זעלביקע ר באװעגונ ג הא ב אי ם געקלאפ ט פו ן ד י פים . ער איז צוזאמגעפאלן. ער איז געווען כּמעט מיין הייך. איך וואָלט נאָך געוויינט זיין מונדיר, אָבער דאָס גליק האָט מיר געראטעוועט פון אַ פּלאַץ פון ריזיקירן. איך האב אים אויסגעטאן, אנגעטאן מיין מונדיר און ארויס אין קארידאר.
  
  
  כ׳בין גיך אװעק, װי כ׳װאלט געהאט א װיכטיקע זאך פארמא. דער וועכטער ביי דער אנדערער טיר וואלט מיך געזעהן אריינקומענדיג און עס וואלט זיך נישט געלאזט אויב איך וועל זיך נאכאמאל ארויסשפילן. אויך ער האט קוים אויפגעהויבן די אויגן; ע ר הא ט פרײלע ך געשמועסט , מי ט צװ ײ אנדער ע װעכטער , װעלכ ע האב ן פארלאז ט זײער ע פאסטן , אי ן דע ר אויפרײסונ ג פו ן ארעסטיר ן דע ם מערדער . די רומאָרס דאָ האָבן טאַקע ניטאָ ווי שנעל ווי איך דערוואַרט.
  
  
  ד י עלטער ע באאמטע , װעלכ ע זײנע ן געװע ן מי ט פארמא , אי ן מײ ן אויספארשונג , הא ט מע ן באפויל ן װארטן , אי ן א ן אנדע ר אפיס , או ן דאר ט האב ן ז ײ מםתמ ה נא ך געווארט . כ׳האב נישט געדארפט זארג, אז קײנער פון זײ זאל באמערקן מיין פנים. אי ך הא ב אי ך געאײל ט דור ך ד י טומלדיק ע קארידארן , אראפגעלאז ט אויפ ן שטאק , או ן זי ך געגאנגע ן צ ו דע ר טיר .
  
  
  דער װעכטער בײם הויפט־ ארײנגאנג האט א קוק געטאן אויף מיר נײגעריק. איך האב א מאש געטאן צו טרינקען, און דער וועכטער האט געשמײכלט. דאן האב איך מיך געפונען אויף א פינצטערער גאס.
  
  
  איך האָב זיך באפרייט פון מיין מונדיר אין אַן אַנדער געסל, זיך צוריק געטוישט אין די קליידער, וואָס איך האָב דאָרטן באַהאַלטן, און זיך אומגעקערט אין מיין ביליקן האָטעל. דאר ט הא ב אי ך געפאק ט מײנ ע זאכן , באצאל ט או ן געגאנגע ן צװ ײ בלאק ן צו ם דריט ן צימער , װא ם אי ך הא ב פארדינט . אי ך בי ן ארוי ף או ן געגאנגע ן שלאפן . איך בין גוט געשלאפן, עס איז געווען זייער א לאנגער טאג.
  
  
  אפילו די פאליציי און ארמיי אויטאמאבילן, וואס זענען א גאנצע נאכט ארומגעפארן אין שטאט מיט די סירענס, האבן נישט געשטערט מיין שלאף.
  
  
  דעם גאנצן טאג האב איך פארבראכט זיצן אין מיין צימער. איך וואָטשט טעלעוויזיע און געווארט פֿאַר מיין קאָנטאַקט מענטש. טעלעוויזיע האט ווייניק געזאגט אַחוץ די אַסאַסאַניישאַן פרווון. אַ בהלה האָט אָנגענומען די שטאָט; מע ן הא ט דערקלערט , ד י געגנ ט אי ז געװע ן פארשפארט . אין א היסטערישן טאן האט די רעגירונג גערופן צו רואיגקייט. איצט אַז דער פירער איז געהרגעט געווארן, אַלץ איז געווען אונטער קאָנטראָל. אזוי איז געווענליך געגאנגען.
  
  
  אין עטליכע וואכן, ווען קיינער איז נישט אומגעקומען און מער איז גארנישט געשען, וועט די רעגירונג באשליסן אז די סכנה איז אריבער און די קאלאניע וועט זיך ווידער באזעצן. אלע האבן גראטולירט די רעגירונג, און די רעגירונג האט זיך גראטולירט פאר איר דעצידירנדיקע אקציע, וואס האט געראטעוועט די זאך און באזיגט דעם געוואלדיקן מערדער. נאָר עטלעכע מענטשן, ציניקעס, פּאָעטן, שרײַבער און עטלעכע רעפּאָרטערס, האָבן זיך געקאָנט פֿאָרשטעלן, אַז דער מערדער האָט נאָר געקאָנט פֿאַרענדיקן זײַן אַרבעט און אַהײם גײן.
  
  
  מיין קאנטאקט האט זיך באוויזן באלד פאר מיטאג אין די פארשטעלונג פון אן ארמיי קאפיטאן מיט א אפטיילונג זעלנער. ע ר הא ט געקלאפ ט אוי ף מײ ן טיר , או ן אנגעזאג ט מײ ן ארעסט . איך איז געווען וועגן צו בלאָוז זיי דורך די טיר ווען דער קאַפּיטאַן שאַוטאַד: "דו זאלסט נישט אַנטקעגנשטעלנ זיך, סענאָר. דײן ברודער איז שוין ארעסטירט געװארן. דיין אמתע כח איז באקאנט, אנטלויפן איז אוממעגליך.
  
  
  דאָס שליסל וואָרט איז געווען "ברודער".
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס איז מיין פאַקטיש פּערזענלעכקייט?"
  
  
  "איר זענט סענאָר האַלבדאַן שוואַרץ, אָנגעשטעלט דורך Malmö Saw און AX."
  
  
  איך האב געעפנט די טיר. דער קאפיטאן האט נאר אמאל געשמײכלט. ער האט באפוילן זיינע מענער צו ארעסטירן מיר. ד י שטעטלע ך זײנע ן ארוי ס אויפ ן טראטואר . עטלעכע שפּייַען אויף מיר. די זעלנער האבן מיך ארײנגעשטופט אין קאמאנד־װאגאן, דער קאפיטאן איז ארײנגעקומען, און מיר זענען אװעק.
  
  
  'וואו?' — האב איך געפרעגט.
  
  
  דע ר קאפיטא ן הא ט זי ך נא ר צוגעכאפט . איך האב איהם געקוקט. עס איז געווען עפּעס וועגן אים וואָס איך האט נישט ווי. דער קאפיטאן האט נישט ארויסגעװיזן קײן נײגעריקײט, קײן שמײכל, נישט קײן פראגן. עס איז געווען עפּעס פינצטער וועגן אים, ער איז געווען צו היט אייך. און ער האט ניט גענוג געקוקט אויף מיר.
  
  
  מי ר האב ן זי ך פארלאז ט ד י שטא ט אי ן דע ר פוילע ר טװימערי , אי ן דע ר געדיכטע ר מדבר , צו ם דרום . ע ס אי ז שוי ן געװע ן פינצטער , װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן הויף , פו ן א גרויםע ר האסיענדא , אויפ ן קאנטרי . ד י זעלנע ר זײנע ן געשטאנע ן אי ן ד י שאט ן ארו ם אונדז . אויך צוויי העליקאָפּטערס, איינער פון זיי האט יו. עס. מאַרקינגז. איך פּעלץ בעסער. דער קאפיטאן האט מיך ארײנגעפירט. — דו מוזט דא ווארטן, מיסטער. קאַרטער, — האָט געזאָגט דער קאַפּיטאַן.
  
  
  ער האט מיך געלאזט אלײן. איצט איז מיר גאָר ניט געפֿעלן. איך האב געלערנט דעם גרויסן סלון וואו איך בין געשטאנען. ע ס הא ט געהא ט סײ ל לוקסורי ם או ן פויעריש ע מעבל , װ י אוי ך ד י נחלה ם פו ן זײע ר רײכע ר מאן , פו ן א ן אלטע ר פאמיליע . נישט אַן אפריקאנער נחלה, אָבער אַ פּאָרטוגעזיש. טשערז און טישן, פּיינטינגז און וועפּאַנז אויף די ווענט - אַלע דעם איז טראַנספערד גלייַך פון די מידייוואַל פּאָרטוגאַל.
  
  
  ם׳זײנען דא נישט געװען קײן זעלנער, אבער איך האב געזען שאטן אין יעדן פענצטער. איך פּעלץ טראַפּט. אָבער איך האָב געטאָן מיין אַרבעט. גאָרנישט איז פאַלש. אָדער איז עס רעכט? איך האב געטון מיין ארבעט און זיי דארפן מיך מער נישט?
  
  
  האב איך צופיל געוואוסט? אַזוי אַז אַ וויכטיק מענטש וויל איצט מאַכן זיכער אַז ער דאַרף מיר ניט מער? דאס האט פאסירט פריער. און דער קאַפּיטאַן האָט עס געוואוסט.
  
  
  די טיר אין דער וואַנט אַנטקעגן מיר האָט זיך געעפֿנט. אַ מענטש איז אַרײַן אין צימער און האָט זיך אַרומגעקוקט אַזױ שטאַרק, װי איך האָב פֿריִער געהאַט: האַק.
  
  
  ער האט מיך דערזען. 'ניק? וואס טוסטו דא?'
  
  
  "האָסט נישט געשיקט פֿאַר מיר?" — האב איך געכאפט.
  
  
  ער האָט זיך געכאַפּט. — יא , אי ך הא ב ארגאניזיר ט א קאנטאקט , אי ר ארויסצונעמע ן פו ן לאנד , אבע ר... ... דע ר ״בארעכטיק ט ״ אי ז פארמאכט , ניש ט ?
  
  
  "יא," איך געזאגט. 'אבער וואס?'
  
  
  דער אַלטער האָט געזאָגט: “איך האָב געמײנט, אַז מע װעט אײַך צוריק ברענגען קײן סוואַזילאַנד. “דער מיניסטער האָט מיר געזאָגט אויפן טעלעפאָן, אַז ער האָט וויכטיקע געשעפֿטן מיט מיר. אפשר וויל ער דיר דאנקען.
  
  
  "אפשר," איך געזאגט. "אבער עס זענען גאַרדז בייַ אַלע די פֿענצטער, און דער קאַפּיטאַן ווייסט מיין פאַקטיש נאָמען."
  
  
  'דיין נאמען!' האקן האט געשוואוירן. “פאַרשילטן, דאָס גייט קעגן די גאנצע אָפּמאַך. דער מיניסטער ווייסט. ..'
  
  
  נאך א טיר האט זיך געעפנט. 'וואָס טאָן איך וויסן, הער כאָק?'
  
  
  זײ ן טי ף שטימע , אזו י אײנדרו ק פא ר זײ ן קלײנע ם שטימע , הא ט געקלאפ ט איבע ר דע ם צימער . דאָרטן איז ער געשטאַנען, איינער פֿון די פֿירנדיקע מענער פֿון פּאָרטוגאַל, און צוגעקוקט אויף כאָק און מיר. האקן האט נישט מורא. קיין מענטש אין דער וועלט קען נישט אָנשרעקן דעם פאַלק.
  
  
  "אַז קיינער זאָל נישט וויסן דעם נאָמען פון N3 בעשאַס די מיסיע."
  
  
  "אבער די "שליחות" איז איבער, איז ניט עס? האט געזאגט דער קליינער. "אונדזער דריי סאַספּעקץ זענען טויט, זייער פאַכמאַן הער. קאַרטער פון אַה איז זייער יקספּיריאַנסט.
  
  
  "פאַרשילטן עס," ברום כאָק, "באַקומען צו די פונט." איר האָט גערופן וועגן אַ וויכטיק געשעפט ענין. דו האסט נישט געזאגט אז נ 3 וועט זיין דא, אז אייערע מענטשן וועלן אים ברענגען אהער מיט דעם קאוד וואס איך האב געגעבן דעם קאנטאקט אים צו העלפן אנטלאפן. איר האָט געוואָלט, אַז ער זאָל ווי באַלד ווי מעגלעך פֿאַרלאָזן מאָזאַמביק. טאָ וואָס איז ער נאָך דאָ?
  
  
  "די אַרבעט איז געטאן," איך געזאגט פּאַמעלעך. טאָמער איצט האָט דער מיניסטער בדעה צו באַהאַלטן זיין באַטייליקונג און ער דאַרף ניט מער די אַקאַדעמי פון קונסט.
  
  
  האק האט דין געלאכט. - איך וואָלט נישט רעקאָמענדירן דעם, הער סעקרעטאַר.
  
  
  עס איז געווען אַ קליין סאַקאָנע אין זיין קול, אָבער ווען האַק וואָרנז, ער האט די מאַכט, אַה איז הינטער אים, און עס איז קיינמאָל ווייך. ע"ה קען, אויב נייטיק, צעשטערן אַ גאַנץ פאָלק. דער מיניסטער זאָל דאָס האָבן געוואוסט, אָבער קיין איין מוסקל האָט זיך נישט באַוועגט אויפן פּנים. איך האָב זיך אָנגעהויבן פילן זייער ומבאַקוועם. וואָס ...?
  
  
  "די אַרבעט איז דורכגעקאָכט," האָט דער מיניסטער געזאָגט. - אבער איז עס טאַקע נייטיק? דרײַ פון אונדזערע פירנדיקע געשטאַלטן זענען טויט, אָבער איך ווונדער צי עס איז טאַקע געווען אַ פאַררעטער צווישן זיי.
  
  
  די שטילקייט איז געהאנגען ווי א וואלקנס אינעם לוקסוס'דיגער שטוב, אזוי טויטליך ווי דער גאז-וואלקן, וואס האט אומגעברענגט פארמא. כ׳האב געקוקט אויף די פענסטער, הינטער װעלכע מ׳האט געזען די שאטן פון די װאקםן. האָק האָט פּשוט אָנגעקוקט דעם מיניסטער, זײַן פּנים איז פּלוצעם געוואָרן ערנסט.
  
  
  "וואס מיינט עס?" — האט דער אלטער געפרעגט.
  
  
  “מיר זענען געווען איבערצייגט אז די רעבעלן האבן געוואוסט און קענען דאס אלעס טון נאר אויב זיי האבן א פירער אונטער איינעם פון די רעגירונג באאמטע. פאררעטער . מיר ווייסן אז עס מוז זיין א פאררעטער, אבער אפשר האבן מיר געזוכט אויפן אומרעכט פלאץ.
  
  
  ― װוּ זאָלסטו דען האָבן געקוקט? — האט האק א װײך געפרעגט.
  
  
  'הער. קאַרטער האָט אומגעברענגט דעם בונטאַרן פירער מיט אונדז,” האָט דער סעקרעטאַר געזאָגט, קוקנדיק אויף מיר. “אָבער דער אויפֿשטאַנד גייט לויטן פּלאַן. מי ר האב ן געהערט , א ז אי ן עטלעכ ע שטונד ן װע ט דע ר קאלאנעל ע ליסטער , דערשינע ן אוי ף דע ר אונטערערדישע ר טעלעוויזיע , מעלד ן זײ ן אנהויב , או ן רופן , אוי ף אומרוה ן או ן שטרײק ן צװיש ן ד י שװארצע . מיר האָבן געהערט פון אונדזערע שכנים, אַז די ריבעלן וועלן נישט אָפּגעשטעלט ווערן און נישט דערשלאָגן ווערן, און זיי קענען אויספירן זייערע פלענער אָן באמערקטע פראבלעמען”.
  
  
  איצט האט ער געקוקט אויף האקן. "נעכטן נאַכט, ווי באַלד ווי איך געלערנט פון פּאַרמאַ ס טויט, איך באפוילן די סוד אַריבערפירן פון אונדזער בעסטער טרופּס פון די באַראַקס צו ימבאַמבאַ, 60 קילאָמעטערס פון דאָ. אלעס לויטן פלאן. ער האט געקוקט אויף אונדז בײדע. "אין דער פרי אָוונט, קאָלאָנעל ליסטער ס מערסענאַריעס אַטאַקירט אונדזער טרופּס אין ימבאַמבאַ. ע ר הא ט ז ײ באפאל ן בײ ם אנקומע ן , װע ן ז ײ זײנע ן נא ך געװע ן אומארגאניזיר ט או ן אומגעפארם , או ן כמע ט פארניכטעט . אי ן צװ ײ װאכ ן װעל ן ז ײ אונד ז אומזיסט . קאָלאָנעל ליסטער האָט געוואַרט אויף זיי!
  
  
  האק האט געבליצט. איך האָב מענטאַלי געקוקט פאָרויס. ווי איז דאָס מעגלעך? ..?
  
  
  'אָבער. .. — האק האט גענומען קרימען.
  
  
  דער מיניסטער האָט געזאָגט, “איידער איך האָב געגעבן דעם באַפעל, האָבן בלויז צוויי מענטשן געוואוסט וועגן דער דאָזיקער טרופּע באַוועגונג. “איך און הער קאַרטער.
  
  
  "איך אויך," האַק קנאַקן. "נ 3, פון קורס, געמאלדן צו מיר."
  
  
  - און דעמאָלט איר. — האט געזאגט דער מיניסטער. דער כעס איז איצט געװען טיף אין זײן קול. 'איך. ... און אַה, און איך האָב זיי נישט געזאָגט. דערנאָך האָב איך אָנגעהויבן טראַכטן. ווער פון אַלע די ינוואַלווד האט קאָנטאַקט מיט אונדז, ווי אויך מיט די ריבעלז? ווער אַרבעט פֿאַר ביידע זייטן? אוי! אויב נאָר איינער פון אונדזער באאמטע איז געווען אַ פאַררעטער, ווער קען געבן די ריבעלז אַלע די אינפֿאָרמאַציע זיי האָבן? בלויז איין מקור: אה.'
  
  
  דער מיניסטער האט געקלאפט מיט די פינגער. ד י זעלנע ר האב ן זי ך ארײ ן אי ן צימער , דור ך אל ע טירן . דער מיניסטער האָט ברוימט: "אַרעסט זיי ביידע."
  
  
  איך האב נישט געווארט. כ׳האב נישט געקװענקלט קײן רגע. טאָמער מיין סאַבקאַנשאַס איז געווען גרייט פֿאַר דעם, גרייט פון דעם מאָמענט איך גאַט צו דעם האַסיענדאַ. אי ך הא ב אראפגעקלאפ ט צװ ײ סאלדאטן , או ן זי ך געטוי ט דורכ ן פענצטער . אין א רעגן פון גלאז בין איך געלאנדעט אויפן שפיץ פון א זעלנער אינדרויסן, זיך איבערגעקערט און זיך אויפגעשפרונגען אויף די פיס. כ׳האב מיך געװארפן איבער דער װאנט פון דער האסיענדא.
  
  
  פון דער אנדערער זייט בין איך אויפגעשפרונגען אויף די פיס און אריינגעטונקען אין דעם פינצטערן דזשאַנגגאַל.
  
  
  
  
  קאפיטל 18
  
  
  
  
  
  זיי געקומען פֿאַר מיר. איך בין געווען ווייניקער ווי צוואַנציק מעטער פון די דזשאַנגגאַל ווען די קוילס האָבן אנגעהויבן צו שויסן אַרום מיין אויערן, רייסן בלעטער און צווייגן פון די ביימער. אי ך הא ב דערהער ט דע ם נידעריקע , צארןדיק ן שטימע ן פו ן דע ר מיניסטער , װא ס הא ט אנגערופ ן זײנ ע מענטש ן װײטער . װע ן ע ר װאלט ן פריע ר ניש ט געװע ן איבערצײג ט , װאל ט מײ ן פלי ט אפנעמע ן זײנ ע ספקות . אבער איך האב נישט געהאט קיין שאנס: ער וואלט נישט צוגעהערט צו קיין ערקלערונגען אויב איך וואלט זיי געהאט. אבער איך האב נישט געהאט קיין הסבר, און אויב איך געוואלט צו געפֿינען איינער, איך געהאט צו זיין פריי צו טאָן דאָס. איך האב געהאט א געפיל דער ענטפער איז געלעגן אין ליסטערס לאגער.
  
  
  דאס לאנד ארום די האסיענדא איז געווען א געמיש פון דזשאַנגגאַל און סאַוואַנאַ, און די זעלנער האָבן געפרוווט צו נוצן די עפענען גראָזלאַנדז צו שנייַדן מיר אַוועק און טראַפּ מיר אין די דענסער סטריפּס פון די דזשאַנגגאַל. איך האָב זיי געהערט אַלע אַרום מיר, און דאָרט, הינטער מיר אין די האַסיענדאַ, דער העליקאָפּטער מאָטאָר הוסט. כ׳האב געזען װי ער גײט אװעק אין דער נאכט. און זיין ספּאָטליגהץ סקאַנד די ערד ווען ער פארקערט אין מיין ריכטונג. דער מיניסטער וועט רופן נאָך טרופּס, פּאָליצייַ, ווער עס יז ער קענען. ער קען האָבן די גאנצע פּאָליצייַ און אַרמיי פון מאָזאַמביק צו זיין באַזייַטיקונג אויב ער וואָלט.
  
  
  איצט װעלן מיר מיר פֿאָלגן אַלע, פֿון בײדע זײַטן גרענעץ און דאָ, פֿון בײדע זײַטן קאָנפליקט. איך װאָלט נישט געװען קײן שטערונג, און כאָק, מײַן אײנציקער פֿרײַנט, איז איצט אַלײן געװען אַ אַרעסטאַנט. זיי וועלן אים נישט שאַטן; ער האט געהאט צופיל כח דערויף, אבער זיי וואלטן אים געהאלטן און אין דעם מאמענט איז ע"ה געווען באגרעניצט אין זיינע מעשים. ערגעץ האב איך געמוזט געפינען דעם ענטפער צו דעם וואס איז געשען און וויאזוי עס איז געשען. איך האָב געמוזט געפֿינען קאָלאָנעל ליסטער. צייט איז געווארן וויכטיק.
  
  
  עס איז געווען בלויז איין שנעל וועג, דער בעסטער וועג אונטער די צושטאנדן. אפשר דער בלויז וועג צו אַנטלויפן. גרויזאַם און אומגעריכט. איך בין געווען צוגעגרייט פֿאַר דעם פֿאַר יאָרן. איך האב זיך אומגעקערט צו דער האסיענדע.
  
  
  די זעלנער און העליקאָפּטער האָבן מיך ווײַטער נאָכגעיאָגט אין דער ריכטונג וואָס איך בין געלאָפן. איך גליטש זיך פאַר זיי ווי אַ גייסט. אבער דער מיניסטער איז נישט געווען קיין נאַר. ער האט נישט פארזען די מעגליכקייט אז איך זאל זיך אומקערן. ד י האסיענדא ע הא ט נא ך גענומע ן מי ט סאלדאטן . נישט אָפֿן, נאָר זײ האָבן זיך אומעטום באַהאַלטן אין שאָטנס, געװאַרט אויף מײַן באַװעגונג.
  
  
  אבער דער מיניסטער האט זיך טועה געווען. ער האט געמאכט א טעות. ער האט געהאט א האק, און ער האט געוואוסט די וויכטיקייט פון א האק. אַזוי ער דערוואַרט מיר צו פּרובירן צו באַפרייַען האַווקע. די גאַרדז האָבן זיך קאָנצענטרירט אַרום די הויז זיך, היט אייך פון קיין פרווון צו ברעכן אין ווידער און באַפרייַען האַווקע. אבער איך האט נישט טראַכטן צו פּרובירן עס.
  
  
  איך בין געגאנגען צוזאמען די וואנט ביז איך האב געפונען א זייטיגע טויער, אויסגעקליבן דעם שלאס און זיך אינעווייניג געגליטשט. דער העליקאָפּטער פון דער אמעריקאנער אַרמיי איז נאָך געווען אין דעם זעלבן אָרט. עס איז געווען דער העליקאָפּטער וואָס געבראכט כאָק צו דער באַגעגעניש. דער פּילאָט איז מיסטאָמע סטאַק ערגעץ אין די הויז, אָבער צומ גליק איך האט נישט דאַרפֿן עס. בלויז איין מענטש האט היט דעם העליקאָפּטער. איך האב אים אראפגעקלאפט מיט איין גוט געצילט קלאפ, אים איבערגעלאזט וואו ער איז געפאלן און אריינגעשפרונגען אין דער כאַטע. אי ך הא ב אנגעהויב ן דע ם מאטאר ן או ן זי ך אװעקגעפיר ט אײדע ר ד י זעלנע ר האב ן זי ך פארשטאנען , װא ס דא ם פאסירט .
  
  
  אי ך הא ב זי ך אװעקגעפיר ט אזו י גײ ט װ י דע ר העליקאפטער ן הא ט געקאנ ט פליען . עטלעכע בולאַץ שלאָגן די כאַל און שאַסי, אָבער קיינער שלאָגן מיר. אי ך בי ן שוי ן געפלויג ן אי ן א גרויס ן קרײז , או ן בי ן פארשוװנד ן אי ן דע ר נאכ ט א ן ליכט . איך האב זיך אויסגעדרייט צו די אָקעאַן צו ויסמיידן די פּאָרטוגעזיש העליקאָפּטער. פון דאָרט האָב איך זיך אויסגעדרייט דרום צו די מאַנגראָווע זומפּס און דעם דאָרף פון קאָלאָנעל ליסטער.
  
  
  כ׳האב געלאנדעט אויפן זעלבן ברעג בײם ראנד פון זומפ, װאו די מענער פון פּרינץ וואהבי האבן מיך געכאפט. אי ן דע ר פינצטערני ש הא ב אי ך זי ך װידע ר געמאכ ט דור ך דע ם זומפ , צ ו דע ר שוחרי ם דארף . איך האב נישט געזען אדער געהערט קיין פאטראלן און געפונען דעם דרויסנדיקן רינג פון וועכטער כמעט וויסט. אי ן דאר ף גופא זײנע ן נא ך געװע ן עטלעכ ע װעכטער , או ן ד י הוי ז זײנע ן געװע ן פארנומע ן מי ט שלאפנדיק ע פרויען .
  
  
  אי ן דע ר כאט ש הא ב אי ך געטראפ ן אינדולה , שלאפנדי ק או ן א זולו־פרוי ע אי ן א זײדענע ר מאנטל , װעלכ ע אי ך הא ב געטראפ ן אי ן דע ם מורדי ם שטעט ל אי ן גאם . זי מוז זײן ליסטערס װײב. ד י כאט ש אי ז געװע ן קלאר , ליסטער , גרעםער ע פו ן ד י אנדער ע או ן מי ט זײ ן פעלד־אמט , אבע ר דע ר קאלאנעל ע אלײן , אי ז ניש ט געװע ן דאר ט או ן זײנ ע געװער .
  
  
  וואו איז ער געווען? װוּ זײַנען געװען די מערסענאַריעס?
  
  
  איך האב נישט אויפגעוועקט ינדולאַ צו פרעגן. וואס ס'איז געשען צווישן אונז אין צימער אין וואהבי'ס פעסטונג, האט זי יעצט, פארשטייט זיך, געטראכט אז איך בין דער שונא, און איך האב נישט געהאט קיין וועג צו באווייזן אז איך בין נישט אזוי. איך בין נישט געווען איר שונא, און למעשה בין איך נישט געווען קיין שונא פון די זולוס. אבער מיין אַפּוינטמאַנט מענט פֿאַר זיי אין דער מאָמענט קיין הילף.
  
  
  איך האב זי געלאזט שלאפן און זיך צוריק געגליטשט אין זומפ אריין. דאָרטן, אין די דרויסנדיקע רינג פֿון וועכטער, איז געזעסן אַ מענטש, וואָס האָט געדוטשעט איבער אַ ליכטיקן מאַשין־געווער. ע ר אי ז געװע ן א קור ץ או ן טרויעריק , מי ט אינדיאנע ר שטריכן , או ן א פארבאנדאגטע ר האנט . אפֿשר איז דער דרום־אַמעריקאַנער געבליבן אין דאָרף, ווײַל ער איז פֿאַרוווּנדעט געוואָרן.
  
  
  ער האט זיך אויפגעכאפט פון שלאף מיט א מעסער אין האלדז.
  
  
  'וואו זענען זיי?' ― האָב איך געפֿרעגט אױף שפּאַניש.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן און אפגעשאקלט דעם שלאף פון די אויגן. 'וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?'
  
  
  — אָטעמען שטיל, אָן אַ קלאַנג, — האָב איך געשעפּטשעט, צוגעדריקט דאָס מעסער צום האַלדז. ― װוּ איז ליסטער?
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צוריקגעקער ט אי ן זײער ע שװעלן : ״ימבאמבא . אַטאַק.'
  
  
  "עס איז געווען פרי נעכטן נאַכט. זיי זאָל זיין צוריק איצט.
  
  
  ער האט אויסגעזען באזארגט. ער האט געוואוסט צו פיל. אדער האט ער מורא געהאט פאר דעם וואס ער האט געוואוסט?
  
  
  "זיי זאָל זיין צוריק איצט צו גיין דרום מאָרגן," איך געזאגט. "די דרום ווייַטער פון די מרידה."
  
  
  איצט האט ער זיך שטארק דערשראקן. איך געוואוסט צו פיל. אויב איך געוואוסט אַז פיל ... ווער אַנדערש געוואוסט ... וואָס זענען די גיכער פון הצלחה ... מיט געלט. ..ריוואָרדז? ע ר אי ז געװע ן א מערסענער . דרום אמעריקע איז געווען ווייט, און ער האט געוואוסט וואו זיין ערשטע געטריישאפט ליגט. וואָס עס איז פֿאַר רובֿ מענטשן: זיין אמת צו זיך. ער האט שװער געשלונגען.
  
  
  - זיי זענען אויף זייער וועג, האר.
  
  
  'וואו?'
  
  
  "צפון, וועגן צען מייל פון דאָ." באַן פון סוואַזילאַנד צו לאָרענזאָ מאַרקעס.
  
  
  'צפון? אבער . ..'
  
  
  באַן? די איינציקע באן פון סוואזילאנד צום ים?
  
  
  פֿון ים צו לאָרענזאָ מאַרקעז? וויטאַל און סטראַטידזשיק וויכטיקייט און. .. איך אנגעהויבן צו כאָשעד. צפון!
  
  
  איך האב אראפגעקלאפט דעם מערסענער. איך האב שוין דערהרגעט גענוג מער אדער ווייניגער אומשולדיגע מענטשן און איך האב שוין גענוג געהאט פאר יעצט. צפון!
  
  
  דאָס איז ווו מאָזאַמביקאַן פרייהייט פייטערז וואָלט העכערונג אַרויף, יאָ. אבער דער גאנצער פלאן האט פאררופן אן אויפרייס אין די גרעניץ געגנטן, א קאנצענטרירטע אויפרייס מיט ליסטער'ס מערסענערס אלס הויפט קראפט אפצושטויסן די פארטוגעזישע אנטלויפן פון צפון און די רעגולערע דרום אפריקאנישע טרופן פארן פון מערב. אויב ליסטער און זיין פיירקראַפט זענען אריבערגעפארן צפון, אַוועק פון דער גרענעץ, עס וואָלט האָבן לינקס די זולו, סוואַזי ריבעלז און די הויפּט גוף פון מאָזאַמביקאַן שווארצע צו פּנים די רעגולער פאָרסעס פון דרום אפריקע און סוואַזילאַנד אַליין.
  
  
  אָדער, ערגער, אויב פּאָרטוגעזיש טרופּס וואָלט געווען ביכולת צו רירן דרום אַנכינדערד דורך ליסטער ס מערסענאַריעס - ליסטער צו די צפון און פּאָרטוגעזיש קאָלאָניאַל פאָרסעס צו די דרום - די זולו און אנדערע שוואַרץ ריבעלז וואָלט האָבן קיין געלעגנהייַט. עס וועט זיין אַ פאַקטיש בלוט וואַנע.
  
  
  מײַנע חשד האָט זיך געמערט. קאַרלאָס ליסטער האָט געאַרבעט פֿאַר די רוסן און איז געגאַנגען וואַרפֿן די רעבעלן אַהער צו די לײבן. בשעת זיי זענען געשטארבן טריינג צו באַפאַלן פּאָרטוגעזיש און סוואַזי פאָרסעס, ליסטער אַוואַנסירטע צפון און קאַפּטשערד מאָזאַמביק. פּלוצלינג איך געוואוסט עס פֿאַר זיכער.
  
  
  איך האב געמוזט ווארענען די זולוסן און אנדערע שווארצע וועלכע האבן געמוזט באקעמפן די מאדערנע ארמיי טרופן מיט אסעגאיס און אלטע ביקסן. אָבער ווי אַזוי האָב איך באַקומען זיי צו גלויבן מיר? ווי?
  
  
  אי ך הא ב צוגעבונד ן דע ם שוחרי ם או ן זי ך געמאכ ט צורי ק אי ן דע ם לײדיק ן לײדיק ן שטעטל . ער האט זיך אומגעקערט אין דער כאטקע, װאו אינדולא און די זולו־פרוי, ליסטערס מאמע, זײנען געשלאפן. איך בין שטילערהײט אַרײַן אין דער כאַטע, זיך געבויגן איבערן ינדולאַ און זי געקושט אַמאָל, צװײ מאָל, דערנאָך צוגעדעקט איר מױל מיט מײַן האַנט.
  
  
  זי האָט זיך אויפֿגעכאַפּט מיט אַ אָנהייב. זי האט געפרואװט זיך רירן, אבער איך האב זי אפגעשטעלט מיט צודעקן איר מויל. אירע אויגן האבן זיך צעקװאלן און געװארן בײז װי זי האט אויף מיר געקוקט.
  
  
  "ינדולה," איך שושקעט. "איר טראַכטן איך בין דיין פייַנט, אָבער איך בין נישט." איך קען נישט דערקלערן עס אַלע, אָבער איך געהאט אַ מיסיע און איצט עס איז איבער. איצט איך האָבן די געלעגנהייט צו טאָן עפּעס אַנדערש: ראַטעווען איר און דיין מענטשן.
  
  
  זי האט זיך געראנגלט, א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  "הערט," איך כייסט. - איצט איז נישט די צייט, איר הערן? ליסטער האט אונז אלע פארפירט. דו און איך ער האָט גענוצט אייערע מענטשן און דערנאָך פאַרראַטן זיי. איך מוז אים אפשטעלן, און איר מוזט ווארענען אייערע מענטשן. וואו איז Dambulamanzi?
  
  
  זי האט א שאקל געטאן מיטן קאפ און געפרואװט בײסן מיין האנט, אירע אויגן האבן ווילד געפינצטערט.
  
  
  'הער זיך איין צו מיר. די מערסענאַריעס זענען מאָווינג צפון. איר פֿאַרשטיין? אויף צפון!
  
  
  זי האט זיך בארואיקט און איצט געקוקט אויף מיר מיט צווייפל אין די אויגן. איך האב געזען צווייפל: די צפון און דער זכּרון פון וואָס געטראפן צווישן אונדז אין אַז צימער.
  
  
  "איך מודה אַז איך בין געשיקט צו טאָן עפּעס קעגן איר, דאָס איז געווען פּאָליטיש. אבער איצט איך בין מיט איר, דאָס איז אויך פּאָליטיק, אָבער פיל מער. יעצט טו איך וואס איך וויל: פרובירט אפשטעלן ליסטער.
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר אומבאװעגלעך. איך האב גענומען מיין שאנס, אראפגענומען מיין האנט פון איר מויל און זי געלאזט גיין. זי איז אויפגעשפרונגען און האט א קוק געטאן אויף מיר. אבער זי האט נישט געשריגן.
  
  
  'אויף צפון?' זי האט געזאגט. — ניין, דו ליגסט.
  
  
  "איר מוזט וואָרענען דיין מענטשן." געפֿינען דאַמבולאַמאַנזי און זאָגן אים. איך וועל נישט גיין מיט דיר.
  
  
  — װי קאן איך דיר געטרויען, ניק?
  
  
  "ווייַל איר קענט מיר און ווייַל איר האָט מיר צוטרוי פריער."
  
  
  'צוטרוי? צו אַ ווייַס מענטש?
  
  
  — װײםער , יא . אבער נישט דער שונא. איך האָבן מיין אַרבעט און איך האָב עס. אבער איצט די אַרבעט איז געטאן, און איך בין מיט דיר.
  
  
  “איך...” האָט זי זיך געכאַפּט.
  
  
  מיט א מאל האב איך געהערט באװעגונג און זיך גיך ארומגעדרײט. די אַלטע זולו, ליסטערס װײַב, האָט זיך אױפֿגעכאַפּט און זיך אַװעקגעזעצט אין איר זײַדן קלײד מיט אַ גאָלדענעם בלעכענעם, װאָס האָט געלויכטן אין דער שװערער ליכט.
  
  
  - ער ליגט, ינדולאַ. דאָס איז אַ ווייַס שפּיאָן. ער איז געקומען אהער צו הרגענען אונדזער פירער און אפשטעלן דעם מרידה. ער אַרבעט פֿאַר די פּאָרטוגעזיש.
  
  
  כ'האב געכאפט. — מ׳האט מיך געשיקט דערפאר. אבער איצט אַלץ איז אַנדערש. איך גלייב נישט אז עס איז אמאל געווען א געהיימע פארטוגעזישע פירער. האָבן איר אלץ געזען אים, ינדולאַ? ניין, ליסטער איז דער איינציקער ווייסער פירער און ער ניצט דעם מארק פון טשוקקי צו זיין מייַלע."
  
  
  — הער צו אים ניט! — האט די פרוי אויסגערופן. איצט האָט זי גערעדט ענגליש אָן אַן אַקצענט.
  
  
  ינדולאַ האָט געקוקט אויף דער פרוי, דערנאָך אויף מיר, און איך האָב געזען אַ צווייפל אויף איר פּנים. אפשר האט זי איצט געדענקט אנדערע קלענערע ספקות פון דער פארגאנגענהייט.
  
  
  — שיבענא — האט זי געזאגט לאנגזאם — איהר ענגליש איז איצט געװארן זײער גוט. וואו האסטו דאס געלערנט?
  
  
  "איך בין בעסער טריינד ווי איר טראַכטן," די עלטער פרוי געזאגט גראָב. — פא ר אונדזע ר זא ך . דעם מענטש . ..'
  
  
  "דאס איז ליסטער ס פרוי," איך געזאגט. "הערט איר צו ליסטער'ס ווייב, ינדולאַ?"
  
  
  ינדולאַ סימד צו טראַכטן וועגן זאכן וואָס זי געדענקט. ― פֿון װאַנען זײַט איר, שיבענאַ? האָבן מיר איר אלץ געקענט איידער קאָלאָנעל ליסטער געקומען אַהער? דו ביסט געקומען צו אונדז אלס זיין דעפוטאט. פאר אים איז געשטאנען א זולו פרוי, מיר האבן איר געטרויען, אבער...
  
  
  שיבענאַ גאַט צו אַרבעטן. א שנעלע , אויסגעארבעט ע אטאקע . א לאנגער מעסער אין א טונקעלער האנט, מוסקלען גליטשען אונטער די שווארצע הויט. עס איז געווען אַ באַפאַלן אויף מיר. זי האט רעאגירט אזוי שנעל און אזוי גוט, אז אויב אינדולא וואלט נישט געהאנדלט, וואלט זי מיך אוודאי אומגעברענגט. זי האט מיך באשיצט מיט א רעפלעקס. ווייַל מיר ליב געהאט יעדער אנדערע? וועלכער עס איז געווען, ינדולאַ אַקטאַד ספּאַנטייניאַסלי און איז געווען אין די וועג פון שיבענאַ. שיבענא האט זי אװעקגעװארפן מיט א שנעלן שװאנג פון דער פרײער האנט, און אינדולא איז געװארפן אויף זײ װי א פעדער. אבער דאס איז געווען גענוג. דער דאַגער האָט מיך כּמעט אַרײַנגעטאָן אין האַרצן, און איך האָב פּעלץ אַ שפּרונג אין מײַן זייט. איך האָב זיך גיך געפֿאַלן און געשלאָגן שיבענאַ אויפֿן שפּיץ קין. זי איז געפאלן װי א באזיגט ביק. איך שלאָגן ווי שווער ווי איך קען.
  
  
  איך האב געכאפט אינדולאס האנט. 'קום מיט מיר.'
  
  
  ז י הא ט זי ך שוי ן ניש ט געקעגנ ט או ן מי ט מי ר ארויסגעגאנגע ן פו ן געצעלט , דורכ ן כמע ט װיסט ן לאגער . מי ר האב ן זי ך פארלאמע ן או ן אי ך הא ב אי ר געווארנט , זי י זי י שטיל . מי ר האב ן זי ך דורכגעגלײ ט דור ך דע ם רינג ן פו ן דע ר פאסט , װא ו דע ר אראפגעלאזטע ר םארציאנ ג אי ז נא ך געװע ן פארבונדן . ע ר הא ט ניש ט געפרואװ ט מאכ ן אונדזע ר לעבן . אפשר האט ער זיך געפרייט, אז ער איז פארבונדן און האט אונז שוין מער נישט געטשעפעט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם העליקאפטער . אי ן דע ר פינצטערע ר בי ן אי ך ארוי ס פו ן דע ר שטײנע ר לעדזש , או ן ד י מאשי ן פארדרײ ט צ ו צפון . ינדולאַ האָט מיך אַלע מאָל באַזאָרגט אָנגעקוקט, נאָך נישט גאָר איבערצײַגט פֿון מיר. איך האב געמוזט געפינען די מערסענערים.
  
  
  איך האב זיי געפונען. זיי זענען געווען אין צפון, ווי דער מענטש האט געזאגט. א שטילער לאגער אן קיין פייערן, צוזאמען מיט דער באן פון סוואזילאנד ביז לארענזאָ מארקס, פערציק קילאָמעטער צפון פון וואו זיי האבן געדארפט זיין, און בלויז עטליכע שעה פון וואו זיי האבן געדארפט זיין פערציק קילאָמעטער אויף די אנדערע זייט דערפער.
  
  
  "זיי האָבן נישט באדעקט פופציק מייל איידער מיטאָגצייַט הייַנט," איך געזאגט. — ביסטו איבערצײגט ?
  
  
  ינדולאַ האָט אַראָפּגעקוקט. "עס קען זיין אַ סיבה פֿאַר דעם."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. — לאָמיר זיך דערוויסן.
  
  
  
  
  קאפיטל 19
  
  
  
  
  
  א גרויע ר פארטאג ן הא ט אונד ז באגריסט , װע ן מי ר זײנע ן געקומע ן אי ן א קלײ ן אפענע ם פלא ץ ארו ם א מײל ל דרום , פו ן ד י מערסענערים . די דזשאַנגגאַל דאָ איז פארוואנדלען אין נידעריק קוסט און סאַוואַנאַ. ם׳אי ז געװע ן שטיל , ד י װילד ע חױת ן האב ן זי ך באהאלט ן . מע ן הא ט זי ך צערודערט .
  
  
  מי ר זײנע ן פארזיכטי ק געגאנגע ן צ ו דע ר באן , או ן ד י קלײנ ע םארציאנירן־שײדע ר האב ן זי ך געשטעל ט אײנע ר נאכ ן אנדערן . זיי זענען געווען אין פול קאַמבאַט גרייטקייַט. פּאַטראָלן אין דעם פעלד היטן די געגנט. עס האָט אויסגעזען, אַז קאָלאָנעל ליסטער האָט נישט געוואָלט, אַז קיינער זאָל זיי אַנטדעקן ביז ער איז פֿאַרטיק. פו ן א פארבײגײענדי ק בא ן הא ט קײנע ר ניש ט געקענ ט כאפ ן קײ ן שפור ן פו ן זעלנער . אריינגיין אין לאגער וועט נישט זיין אזוי גרינג. כ'האב געזען דעם ליסטערס געצעלט כמעט אין מיטן, זיכער און גוט באהיט. איך האב געזען עפעס אנדערש, אדער איך האב עפעס נישט געזען.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואו זענען דאַמבולאַמאַנזי און אנדערע שווארצע?" ינדולאַ פּעלץ ומרויק. ― אפֿשר זײַנען זײ אױף פּאַטראָל?
  
  
  "אפשר," איך געזאגט.
  
  
  מי ר זענע ן ארומגעגאנגע ן דע ם דרויסנדיק ן רינג ן פו ן וועכטער . כאט ש אי ך הא ב ניש ט געקענ ט געפינע ן קײ ן זיכער ן װעג , אי ן לאגע ר ארײן , הא ט אינדולא ע געקענ ט אײנפא ר ארײנגײן .
  
  
  "אויב איך בין רעכט, איר קענען באַקומען אין, אָבער איר קענען נישט באַקומען אויס," איך דערציילט איר.
  
  
  "אויב איך קען קומען צו ליסטער און טרעפן אים פּנים צו פּנים, דאָס וואָלט זיין גענוג," זי געזאגט "אָבער איר, זיי וואָלט נעמען איר ...."
  
  
  אין דער שטילקייט האט זיך צעבראכן א צווייג. איך פּושט ינדולאַ פלאַך צו דער ערד, טריינג צו דעקן זיך ווי בעסטער ווי מעגלעך. נאך א צווייג האט זיך צעבראכן און א געשמאקע ברוינע געשטאלט האט זיך באוויזן ביים ראנד פונעם דזשונגל, זיך אפגעשטעלט ארויסקוקן איבער די בושעס און סוואנע. אַראַבער. איינער פון די טויטע פּרינס וואַהבי ס מענטשן! וואס האט ער דא צו טאן? דעם פּראָבלעם האָב איך גלייך אַרויסגעטאָן פון קאָפּ. דערווייל האט עס נישט קיין ענין. חליל על-מאַנסור האָט מיסטאָמע געקוקט נאָך מערסענאַריעס פֿאַר זיין פּאָרטוגעזיש "פריינט". אבער דאָס איז געווען מיין געלעגנהייַט.
  
  
  איך גליטש זיך צו אים. ער האט קיינמאל נישט געוואוסט וואס איז מיט אים געשען. איך האָב אים אַרײַנגעטאָן אַ שלאַנג אַרום דעם האַלדז און אים דערשטיקט. כ׳האב אים גיך אויסגעטאן און אנגעטאן זײן ברוינע פארברענעם און שװארצע כעפיה, פארשמירט דאס פנים מיט ערד און געצויגן די קעפיה איבערן פנים און קין.
  
  
  "אין דיין פאַל," איך געזאגט צו ינדולאַ, "זיי קען זיין סאַפּרייזד. אָבער איר און דער אַראַבער קענען טאָן דאָס צוזאַמען. לאָמיר גיין צו.'
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן שטילע ר אבע ר נאטירלעך , צו ם לאגער . דער ערשטער וועכטער האט זיך אנגערופן צו אונדז. אינדולא האט זיך פארשטעלט און געזאגט דעם מאן, אז דער אראבער װיל זען קאלאנעל ליסטער. אי ך הא ב געהאלט ן ד י האנ ט אוי ף דע ר פארשטיקטע ר פיסטאל , אונטע ר מײ ן קיטל . איך האָב זיך געשפּאַנט.
  
  
  דער וועכטער האט א ניד געטאן. ' פאָרזעצן אויף דיין וועג. קאָלאָנעל אין זיין געצעלט. ינדולאַ האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. אי ך הא ב געהאלט ן א ן אומפאסיװ ן אויסדרוק . דער וועכטער איז נישט געווען איבערראשט צו זען דעם אראבער. ער איז געווען מער זארגן וועגן ינדולאַ ס בייַזייַן דאָ. דער צווייפל איז פאַרשוואונדן געוואָרן פון אירע אויגן.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן גלײ ך דור ך דע ם באהעלטעניש ן לאגער . די מערסענאַריעס אין גרין געקוקט אויף אונדז נייַגעריק. אָבער זיי האָבן גאָרנישט געטאָן קעגן אונדז. צוויי וועכטער האבן אונז דורכגעלאזט, נאכדעם וואס זיי האבן ערשט געפרעגט אינדולא וואס זי טוט דא, פארוואס זי איז נישט אין דארף.
  
  
  "מיר האָבן אַ וויכטיק אָנזאָג פֿאַר די קאָלאָנעל," זי געזאגט. איך האב גערעדט אראביש. “אָנזאָג פון שיבענאַ. זי שיקט מיך צום קאָלאָנעל ליסטער“.
  
  
  ינדולאַ האָט דאָס איבערגעזעצט און דערנאָך געפרעגט, "וואו איז דאַמבולאַמאַנזי?"
  
  
  "אויף אַ שליחות," האט געזאגט דער וועכטער.
  
  
  ער האט אונדז דורכגעלאזט. דעמאל ט הא ב אי ך דערזע ן א דײטש , מײםטע ר קור . ער איז געשטאַנען פאַר קאָלאָנעל ליסטערס געצעלט און געקוקט גלײַך אויף אונדז. איך האב פארבארגן מיין פנים אזוי ווי איך האב געקענט. מיר אריבערגעפארן אויף. קורץ האט אונדז געטראפן פארן ליסטערס געצעלט. ער האט מיר געקוקט, און זיך מיטאמאל אויסגעדרייט צו אינדולא.
  
  
  ― װאָס ביסטו דאָ, פֿרוי? ― האָט ער זיך צעשלאָגן אין סוואַהילי. ― װער האָט אײַך געזאָגט, אַז מיר זײַנען דאָ?
  
  
  עס איז געווען ומזין, אַ געפערלעך קשיא. ינדולאַ האָט זיך נישט צעמישט. — שיבענא — האט זי רוהיג געזאגט. "זי האט אַ וויכטיק אָנזאָג פֿאַר די קאָלאָנעל."
  
  
  'אה יא?' — האט קורץ געזאגט. אַלע זיין ופמערקזאַמקייַט איז געווען פאָוקיסט אויף די מיידל. דעם שטילן אַראַבער האָט אים ניט געהאַלטן. “שיבענאַ וואָלט נישט געשיקט דעם אָנזאָג אָן די פּאַראָל. וואס איז דאס?'
  
  
  "זי האט מיר נישט געגעבן די פּאַראָל." — האט אינדולא געזאגט. צי אַלייז דאַרפֿן פּאַסווערדז? צי איר קענט דעם זולו בונטאַר און הויפּטס טאָכטער, מאַיאָר קורץ?
  
  
  דער בײנער דײטש האט פארשמאכט די אויגן. "אפשר נישט, אָבער איך ווילן צו הערן דעם אָנזאָג. קומען אויף, ביידע פון איר.
  
  
  ער האט געהאט א לוגער אין דער דיקע האנט. ע ר הא ט אונד ז אנגעװיזן , אוי ף א געצעלט , װא ם אי ז געשטאנע ן נעב ן דע ר קאלאנ ל ליסטער ס געצעלט . מי ר זענע ן ארײ ן או ן אי ך הא ב געצויג ן מײנ ע מאסקעלע ן זי ך צ ו זי ך אויפ׳ן . עס איז געווען ריזיקאַליש, אויב ער וואָלט מאַכן אַ טאַרעראַם, מיר וואָלט זיין שרויף און מיר וואָלט קיינמאָל מאַכן עס אויס פון דעם לאַגער לעבעדיק ווידער. אבער איך האט עס. †
  
  
  פּלוצלינג איז געווען אַ צעמישונג אין די אנדערע עק פון די לאַגער. קורץ האט זיך אומגעדרײט. איך קען נישט זען וואָס דאָס איז, אָבער דאָס איז געווען מיין געלעגנהייַט צו כאַפּן עס געשווינד. איך האב מיך אריבערגעצויגן. ע ר אי ז אװע ק או ן הא ט געשריג ן צ ו דע ר וועכטער .
  
  
  "היט די צוויי אין די געצעלט און האַלטן זיי דאָרט ביז איך צוריקקומען."
  
  
  ער איז צוגעגאנגען צום מהומה. דע ר װאל ט אי ז צוגעקומע ן צ ו דע ר עפענונג , אונד ז צוגעשטופ ט מי ט זײ ן ביקס , צ ו דע ר הינטערשטע ר װאנט , או ן פארמאכ ט דע ם געצעלט־פלאפל . זײ ן שאט ן הא ט אנגעװיזן , א ז ע ר הא ט זי ך געטראפ ן אוי ף דע ם פלאן . "ניק," האָט ינדולאַ געזאָגט, "אויב קורץ בעט אַ אָנזאָג, וואָס קענען מיר זאָגן אים?"
  
  
  ― ביסט איצט איבערצײגט?
  
  
  זי האט געקוקט אויפן אנדערן װעג. "עס איז מאָדנע אַז קורץ צוטרוי מיר נישט." אפילו פרעמדער, שיבענאַ האט אַ פּאַראָל. "קורץ איז נישט סאַפּרייזד אַז שיבענאַ געוואוסט זיי זענען דאָ אין די צפון."
  
  
  "זי האָט געלעגן," האָב איך געזאָגט.
  
  
  "אָבער עס קען זיין אַ סיבה פֿאַר דעם," האט ינדולאַ. עס איז שווער צו פאַרלירן אמונה ווען דיין חלומות פון פרייהייט גיין אַרויף אין רויך. זי האט געװאלט גלויבן ליסטער און שיבענא, א פרוי פון איר פאלק.
  
  
  איך האב געזאגט. — דאמבולאמאנזי זאל דא זײן, ער איז אײער קאנטאקט, און ער זאל זײן נעבן ליסטער.
  
  
  — יא, אבער...
  
  
  זי דארף עטלעכע לעצט דערווייַז. קאָלאָנעל ליסטערס געצעלט איז געווען דער איינציקער אָרט וווּ מיר האָבן געקענט באַקומען וואָס זי האָט געדאַרפט.
  
  
  קורץ האט אונדז נישט געאײלט געזוכט. כ׳האב געכאפט א מעסער און געמאכט א שנײד אין דער הינטערשטער װאנט פון געצעלט. הינטער ליסטערס געצעלט איז געשטאנען א וואך. דערצו איז דער דרויסנדיקער רינג פון וועכטער געווען גלייך אונטערן באן-באנד. ז ײ זײנע ן געשטאנע ן װאכ ט או ן געקוק ט נא ר אוי ף ד י באן־שינעס . צוויי אַנדערע וועכטער זענען געשטאַנען אויף לינקס און ווי זיי קוקן עפּעס אין די ווייטן עק פון לאַגער, אַוועק פון די באַן-שינעס.
  
  
  "עס איז אַ וועכטער שטייענדיק הינטער אונדז וואָס וועט באשטימט זען אונדז," איך דערציילט ינדולאַ. "עס איז אַ הויך מאַשמאָעס אַז קורץ האט נישט רעדן צו אים." איך װעל מאַכן אַ לאָך הינטערן געצעלט, און דו גײסט אַרױס און רעדט מיט דעם דאָזיקן װעכטער. ער וועט זיכער דערקענען איר. דיסטראַקט אים עפעס, וואָס איר קענען טראַכטן פון, און מאַכן אים קוקן די אנדערע וועג.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. איך האָב פֿאַרזיכטיק אָפּגעשניטן די הינטערשטע וואַנט. דער וועכטער האט דאס נישט געזען. אינדולא האט זיך ארויסגעגליטשט און צוגעמאכט צו דער וועכטער. ער איז געווען א גוטער וועכטער, ער האט זי באמערקט ווי נאר זי איז צו אים צוגעגאנגען. ער האט גענומען צילן אויף איר, דערנאך האט ער לאנגזאם אראפגעלאזט דאס ביקס. ער האט געשמייכלט. דערצו איז ער געװען אַ מזל, ער איז געװען אַ יונגערמאַן, װאָס האָט מסתּמא געדאַרפֿט אַ מײדל.
  
  
  איך האב געווארט.
  
  
  זי איז צוגעגאנגען צום יונגן וועכטער, א שפאניער, אפנים א יונגער פארטיזאנער אין דינסט פון דעם גרויסן קאָלאָנעל ליסטער. מע ן הא ט זי ך גערעד ט מי ט דע ר אנדערע ר או ן אינדולא , טרא ץ אי ר יוגנ ט אי ז געװע ן א פארטיזאנע ר א גאנ ץ צײט . זי האָט געזען וואָס איך האָב געזען: ער האָט געוואָלט אַ פרוי. איצט איז זי געשטאנען זײער נאנט צו אים. איך האב געזען אז ער האט זיך אנגעשפארט. עס איז געווען קעגן אַלע די כּללים און טריינינג פֿאַר די וועכטער צו לאָזן עמעצער אַזוי נאָענט. זי האט אים פארזיכערט און איך האב געזען אז איר בוקט איר צוריק צו ברענגען אירע בריסט כמעט ביז זיין פנים. זי האט געהאט נאקעטע ברוסט, װי א זולו. ער האט געלעקט די ליפן און געשטעלט דעם ביקס אויף דער ערד, אים געהאלטן מיט איין האנט.
  
  
  זי האט עס אומגעדרײט און איך האב געזען אז זי קוקט זיך ארום צו פארזיכערן אז די אנדערע שומרים קוקן נישט. דערנאָך האָט זי זיך אַ נײַד געטאָן.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ס ארוי ס דורכ ן לאך , או ן אי ך גיך א געגאנגע ן צ ו דע ר וועכטער . ער האט מיך דערהערט, האט ער זיך גיך אויסגעדרייט און געפרואװט אויפהויבן זײן ביקס. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך מיטאמא ל געװײנט , או ן דא ן האב ן זי ך פארגליװערט . כ׳האב אים געכאפט אײדער ער האט געקאנט פאלן. אינדולא האט געהאט אין דער האנט א קלײן שארפן דאגל. זי האָט גענוי געװוּסט, װוּ צו שלאָגן עמעצן.
  
  
  איך האב זיך שנעל ארומגעקוקט. קײנע ר פו ן ד י אײנגעקריצט ע םארציאנט ן הא ט ניש ט געקוק ט אי ן אונדזע ר ריכטונג . ד י צװ ײ װעכטע ר פאראוי ם זײנע ן געװע ן צו־פארנומע ן מי ט זוכ ן אנדערש . כ׳האב געטראגן דעם טויטן װאקםן צו הינטערן ליסטער׳ם געצעלט. עס איז געווען אַ טאָפּל געצעלט מיט אַ שלאָפן געגנט אין די צוריק, אָבער איך געהאט צו נעמען מיין גיכער. כ׳האב דורכגעשניטן די הינטערשטע װאנט און מיר האבן ארײנגעטראגן דעם טויטן װאך.
  
  
  דע ר אײנציקע ר מעבל , אי ז געװע ן א ספארטאנישע ר קאלאנעל ס באנק , א קאסטן , א לײװנט־שטול . ד י איבעריק ע שלאפענ ע געגנט ן אי ז געװע ן לײדיק . מי ר האב ן ארויפגעלײג ט דע ם טויטע ן װארט ן אונטער ן בעט . אויך אין פראנט האט זיך גארנישט באוועגט. איך האָב אַ קוק געטאָן דורכן שפּאַלטן און געזען ליסטער ארבעטן אַליין ביי זיין פעלד טיש. ע ר הא ט געהא ט א פיסטאל , א מעסער , א באנדאלע ר או ן ד י פלײצע ס רימען , פו ן א רוקן . ע ר אי ז געװע ן גרײ ט צ ו גײן . זײ ן פעלד־נאטבוך איז געזעםן אויף לינקס פון זײן שרײבטיש מיטן אפענעם דעקל. איך האב זיך געכאפט צו אינדולא. מיר האָבן צו האָבן די רעקאָרדס. זי האט געקוקט אויף מיר דערווארטנדיק. איך קען טייטן דעם קאָלאָנעל אויף דעם אָרט און האָפֿן צו באַקומען אויס לעבעדיק, אָבער אויב איך טייטן אים איידער איך האָבן דערווייַז, ינדולאַ וועט קיינמאָל גלויבן מיר.
  
  
  "הערט," איך שושקעט. "מיר וועלן האָבן צו וואַרטן ביז ער פאַרלאָזן דעם געצעלט." אָדער ביז מיר עפעס באַקומען אים אויס. זאל זיין . ..'
  
  
  איך האב נישט פארענדיקט דעם זאץ. פאר דעם איז ליסטער זיך אויפגעשטעלט און קורץ איז ארײן אין געצעלט. ער האָט נישט אויסגעזען אָפּרוען.
  
  
  ― האָט דער דײַטש געזאָגט: „גאַסט, קאָלאָנעל.
  
  
  דער געצעלט לייַוונט האָט מען באַוועגט אַ זײַט, און חליל על־מנסור איז אַרײַן אין געצעלט, זיך אײַנגעבויגן, אויסגעגליטשט דעם רוקן און שמייכלענדיק צוגעגאַנגען צום קאָלאָנעל.
  
  
  "עס איז אַ פאַרגעניגן, קאָלאָנעל," ער האט געזאגט אין ענגליש.
  
  
  ליסטער האט א ניד געטאן. "מייַן קאָנדאָלענסעס, על מאַנסור. דער טויט פון דעם פּרינץ איז געווען אַ קלאַפּ פֿאַר אונדז אַלע.
  
  
  ליסטער האָט אויך גערעדט ענגליש. ס'איז מסתמא געווען די איינציקע שפראך וואס זיי האבן געהאט מיט זיך. חליל אל־מאנסור האט זיך אװעקגעזעצט מיט א שמייכל. צװישן די צװײ מענער איז געװען א שטארקע ענלעכקײט; בײד ע האב ן אויסגעזען , װ י געצײלט ע װעלף , װא ם האב ן זי ך זי ך ארומגערינגלט . אל־מאנסור האט װײטער געשמייכלט.
  
  
  דער אַראַבער האָט געזאָגט: “אַ שוידער, אָבער צומ גליק נישט אַן אומרעפּעראַבאַל טראַגעדיע. — גײען דיינע פלענער גוט?
  
  
  "גרויס," האט ליסטער געזאגט. — האסטו פלענער, אל-מאנסור?
  
  
  "ווי אַלע מענטשן," האט געזאגט חליל. "דער פּרינץ האט געטאן אַ גרויס אַרבעט צו נעמען אַוועק פון איר די ומרויק שוואַרץ ריבעלז וואָס זענען געקומען צו איר פֿאַר הילף און שטיצן. דו האסט אויסגעזען ווי א פריינד, איינער וואס האט געהאלפן פליטים און דערנאך זיך באפרייען פון זיי אן קיין ברוגז.
  
  
  "דער פּרינץ איז געווען קלוג צו פאַרקויפן זיי אין שקלאַפֿערייַ," האט ליסטער געזאגט. - די ברירה פון שוואַרץ יונג מענטשן, שטאַרק און הייס-טעמפּערד. זיינע רייכע קלייאַנץ האָבן עס ליב געהאט. מײ ן אײנפלו ם אוי ף ד י אנפירע ר הא ט זי ך לײכטע ר געמאכ ט צ ו פארשלאפע ן אנדער ע פרויען . דעם וועג איר קענען העלפן יעדער אנדערע.
  
  
  איך האב געקוקט אויף אינדולא. איר טונקל פנים איז געװארן כמעט גרוי. שנאה האט געברענט אין אירע אויגן. זי האָט איצט געוווּסט, ווי זי איז געכאַפּט געוואָרן דורך פּרינס וואַהבי'ס מענער, ווען זי האָט געמיינט, אַז זי איז "זיכער" אין ליסטערס לאַגער. ליסטער האט איבערגעגעבן אלע שווארצע וואס ער האט לכאורה געראטעוועט צו וואהבי צו פארקויפן אין קנעכטשאפט, כדי זיי זאלן נישט בטעות אנטדעקן ליסטער איז אויפן וועג.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר און א ניד געטאן: איצט האט זי מיר געגלויבט. אין אן אנדער טייל פון געצעלט האט חליל ווידער גערעדט.
  
  
  "קעגנצייַטיק נוץ," האט געזאגט דער אַראַבער. "איז עס קיין סיבה וואָס דאָס זאָל נישט פאָרזעצן מיט מיר אַנשטאָט פון דעם פּרינץ?"
  
  
  "ניט קיין סיבה," ליסטער מסכים. "אויב איר קענען ראַטעווען זיין פּלאַץ, על מאַנסור."
  
  
  "זיין אָרט און זיינע הבטחות," האָט חליל געזאָגט. "אונדזער שטיצן צו איר אין Lorenzo Marques, Mbabane און Cape Town אין וועקסל פֿאַר דיין העסקעם צו אונדזער, געזונט, געשעפט שייכות."
  
  
  "צי איך דאַרפֿן דיין שטיצן אין די ערטער, על מאַנסור?"
  
  
  חליל האט װידער געשמײכלט. - קום אויף, קאָלאָנעל. איך וויסן דיין פּלאַנז. בשעת דיין פעלן פון שטיצן וועט צעטרעטן די זולו און סוואַזי ריבעלז ווען פּאָרטוגעזיש קאָלאָניאַל פאָרסעס פאָרויס דרום, איר שלאָגן דאָ אין די צפון. איר ווילן צו פּרובירן צו אָנכאַפּן מאַכט.
  
  
  דער פּאָלקאָווניק האָט געזאָגט, “דער מאָזאַמביקער באַפרייאונג פראָנט איז אָנכאַפּן די דאָזיקע מאַכט. "סדר וועט זיין געזונט פון כאַאָס."
  
  
  "די כאַאָס איר מאַכן דורך פאַרלאָזן די ריבעלז, האַלטן די דרום אפריקאנער פאַרקנאַסט אין זולולאַנד און צעמישונג און דיסטרויינג די פּאָרטוגעזיש טרופּס דורך די ריבעלז. א שחיטה וואס דו וועסט ענדיגן מיט איינרופן אייערע שווארצע אנגעשטעלטע.
  
  
  קאָלאָנעל ליסטערס אויגן האָבן זיך געלויכטן. "מיר וועלן ווערן די גאנצע שטאַרקייט פון די מאָזאַמביק באַפרייַונג פראָנט. די וועלט וועט שרייען אויף א סוף צום בלוט פארגיסונג. דעמאָלט מיר וועלן זיין דער בלויז קראַפט וואָס איז ביכולת צו ומקערן סדר. מיר וועלן פאַרהאַנדלען מיט ליסבאָן און דאַן נעמען מאַכט: אַ פריי פאָלק, אָבער אין אונדזער הענט." ער האט א קוק געטאן אויף חליל. "יאָ, שטיצן פון קאַפּע טאַון, ליסבאָן, רהאָדעסיאַ און אפילו סוואַזילאַנד קענען העלפן. איר קענט האַלטן דיין "געשעפט", חליל. א קליין פּרייַז צו באַצאָלן פֿאַר שטאַרקייַט.
  
  
  "איר נעמען מאַכט פֿאַר די רוסישע. זענט איר זיכער זיי וועלן שטימען?
  
  
  "מיר שטימען," קאָלאָנעל ליסטער קנאַקן בייַ אים. "איך נעמען מאַכט אין מאָזאַמביק פֿאַר זיך, פֿאַר אונדז. געלט און מאַכט, דאָס איז אַ רייך לאַנד.
  
  
  חליל האט געלאכט. — איך זע, אז מיר זענען בײדע װעלטלעכע מענטשן. מיר וועלן זיך צוטיילן, קאָלאָנעל.
  
  
  "און איך," האָט קורץ געזאָגט, "אונדז אַלע." הויך אָפיס, גאָלד, ווילאַ, קנעכט, וואָס אַנדערש קענען איר קעמפן פֿאַר?
  
  
  איצ ט האב ן ז ײ אל ע געלאכט , געשמײכל ט אײנע ר צו ם אנדערן , װ י װאלגער ן אוי ף א טרוקענע ם צװײגל .
  
  
  ינדולאַ ס שושקען איז געווען כּמעט צו הויך. "מיר מוזן טייטן זיי."
  
  
  "ניין," איך שושקעט. "מיר מוזן ראַטעווען דיין מענטשן ערשטער. זײ װעלן חרוב װערן. אויב איך פארשטיי ווייטער ליסטער, וועט ער טון מער ווי סתם בלייבן אוועק. ער וועט אַנטדעקן דיין פּלאַנז און וואָרענען דרום אפריקע. מיר מוזן ראַטעווען דיין מענטשן און האַלטן ליסטער.
  
  
  "אבער ווי קענען מיר טאָן דאָס אַליין? ..'
  
  
  "איך טראַכטן איך זען אַ וועג אויס," איך געזאגט ווייך. 'טשאנס. אפשר וועלן חליל און זיינע מענטשן אונז געבן א געלעגנהייט, און מיר מוזן עס יעצט נעמען. טו ווי איך זאג. איר נעמען חליל. סאָונדלעסס. גלייך יעצט!'
  
  
  מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט צו ם פראנט ן פו ן געצעלט . אין אײן אויגענבליק האט אינדולא געהאט איר דאגל בײ חליל׳ס האלדז אײדער ער האט זיך אפילו געקאנט אויפשטײן א אינטש פון זײן שטול.
  
  
  איך האָב אַרײַנגעטאָן די פֿאַרשווייגטע פּיסטויל צו ליסטערס קאָפּ און אַ שיסן צו קורץ:
  
  
  ― טאָן ניט קײן זאַך, הערט איר! ניט אַ איין קלאַנג!
  
  
  זיי האבן נישט רירט. דערשראקענע אויגן האבן געקוקט אויף אינדולא און געקוקט אויף מיר אין מיין ברוינע פארברענט. ווער בין איך געווען? איך האב זיך נישט פארגעשטעלט, אבער איך מיין אז קורץ האט געזען ווער איך בין. ער איז געװארן בלײך. איך איז געווען קילמאַסטער, איך מענט וואָס איך געזאגט.
  
  
  "מיר גייען איצט אַלע אַוועק," האָב איך ווייכער געזאָגט. "קורץ איז אין פראָנט מיט ינדולאַ. איר וועט זיין טויט איידער איר וויסן עס, סערגעאַנט, אַזוי איך בעסער היט זיך פֿאַר איר מעסער. דער קאָלאָנעל און חליל וועלן מיר נאָכפאָלגן, ווי אַ גוטער אַראַבישער מנהג דאַרף. שמייכל, רעדן און געדענקען אַז מיר האָבן גאָרנישט צו פאַרלירן דורך מאָרד איר אויב מיר זענען דיסקאַווערד. מאַכט זיכער אַז מיר טאָן ניט באַקומען פארשטאפט.
  
  
  ז ײ האב ן גענומע ן או ן אי ך הא ב גענומע ן צ ו אינדולא . דאָס מײדל איז ערשט געגאַנגען מיט קורץ, איר מעסער האָט זיך אָנגעשטעקט אין דעם אָרט אױפֿן רוקן, װוּ ער האָט געקאָנט שטאַרבן פֿונעם ערשטן קלאַפּ. איך בין נאכגעגאנגען חליל און ליסטער. מי ר זײנע ן פאמעלע ך דורכגעגאנגע ן אי ן צענטע ר פו ן לאגער ; דער קאָלאָנעל און חליל שמועסן און שמייכלען בשעת חליל ס אַראַבער נאכגייער גייט הינטער. װע ן אײנע ר פו ן ד י וועכטער ן אדע ר אנדער ע שכר־שחורים , הא ט זי ך געדענקט , א ז חליל ן אי ז ארײ ן אי ן געצעלט , א ן אײנע ם פו ן זײנ ע מענער , פלעג ט ע ר ניש ט פרעג ן דערפון . פארוואס זאָל ער? דער קאָלאָנעל האָט נישט באַזאָרגט, און קורץ איז געגאַנגען פאָרויס מיט אַ שמייכלענדיק זולו מיידל, וואָס זיי האָבן אַלע געקענט.
  
  
  ביז קורץ, ליסטער און חליל זענען געווארן העלדיש אָדער נאַריש, אַלץ איז געווען זייער פּשוט. זיי האבן נישט פארשטאנען, איז עס געווארן גרינגער. מיר זענען דורכגעגאנגען די ויסווייניקסט רינג פון וועכטער און געגאנגען דורך די ברעג פון די דזשאַנגגאַל. עס איז געווען אַ גראָז בערגל רעכט פֿאַר אונדז. איך געמאכט זיי אַלע קומען פּונקט אונטער די שפּיץ, לאָזן זיי האַלטן, און דאַן שטיל געקוקט אויף זיי,
  
  
  אין דער זון, בערך פֿופֿציק יאַרדס ווײַט, האָב איך געזען עטלעכע אַראַבער ווארטן אויף חליל. א ביסעלע װײטער האט א באװעגונג אין די בושעס געמאלדן, אז די איבעריקע פון דעם פארשטארבענעם פּרינץ וואהבי׳ס מענטשן זענען דארט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן דערזע ן א ז דע ר רינג ע פו ן שכר־ארבעט ן אי ז געשװיג ן געװאר ן א בים ל הונדערט מעטער . עטלעכע מערסענאַריעס האָבן אַ בליק אויף זייער קאַמאַנדער און זיין לוטענאַנט. הויך מדרגה זיצונג מיט חליל. װאָסער זעלנער האָט זיך געמאַכט פֿון אַזעלכע זאַכן? זיי וואָלט זיין געזאָגט וואָס צו טאָן, אַזוי זיי וואָלט אָפּרוען.
  
  
  עס וואָלט זיין דיסטראַקטינג. איך האב א טיפע אטעמען און אנגעוויזן אויף אינדולא. איך האָב איר געגעבן דעם לוגער פֿון קורץ האָלטער.
  
  
  — שומר ליסטער און קורץ — האב איך געזאגט אין א שושקען. "און אויב זיי מאַך אַ פינגער, איר שיסן זיי."
  
  
  זי האט א ניד געטאן. כ׳האב גענומען חליל פאר דער האנט, מיט דער ביקס אויפן רוקן, און בין געגאנגען מיט אים צום שפיץ בערגל. ווען איך בין געווען זיכער אז זיינע מענער האבן אים געזעהן שטייען דארט, האב איך אראפגענומען די שטילערהייט, אים צוויי מאל געשאסן אין רוקן און אנגעהויבן שרייען אויף אראביש.
  
  
  "זיי האָבן געהרגעט חליל על-מאַנסור. מערסענאַריעס. זיי האבן אומגעברענגט אונדזער פירער. באַפאַלן! באַפאַלן! אַלאַ אָדער אַלאַ. באַפאַלן!'
  
  
  אי ך הא ב זי ך שנע ל זי ך ארומגעדרײ ט או ן פארשוװנד ן פו ן דע ר דערזען . איך האב געהערט אראבער און שווארצע וואהבי סאלדאטן. קאָלאָנעל ליסטער און קורץ זענען געשטאנען אין גרויל.
  
  
  בײ ם ראנ ד לאגע ר זײנע ן שוי ן געװע ן אוי ף ד י פים , אל ע םארצימערים , או ן ד י אפיציר ן האב ן זי ך צוגעלאפ ן א קוק . אויף די לינקע האבן זיך שוין די אראבער געטענהט.
  
  
  "שיסן זיי," איך שרייַען צו ינדולאַ.
  
  
  זי האָט געשאָסן קורץ און דערנאָך אָנגעוויזן דעם ביקס אויף ליסטער. דער קאָלאָנעל איז געווען אַ ביסל פאַסטער און דייווד פֿאַר דעקן אין אַ קליין פּוסט הינטער אַ שטיין. די שאָס פון ינדולאַ איז פאַרפירן ...
  
  
  די מערסענאַריעס האָבן געשריגן: „אַראַבער! ז ײ האב ן דערשאס ן מי ר קור ץ או ן דע ר קאלאנעל . אַנגסט! אנגסט!'
  
  
  אָרדערס אין פינף שפראַכן לויפן הין און צוריק צוזאמען די רייען פון זעלנער. ד י מאשין־געװער ן האב ן אנגעהויב ן קלאפ ן . גראנאטן האבן אויפגעריסן. די אראבער האבן זיך צוגעלאפן מיט דעקונג. זיי געפונען חליל.
  
  
  איך האב געשריגן צו אינדולא. - 'לאָז אים. קום מיט מיר!'
  
  
  רעכטס פון אונדז איז דער דזשאַנגגאַל נאָך קלאָר. יעצט האט ליסטער נישט געקענט טוישן די מצב. ער האָט זײ נאָר געקאָנט כּעס מאַכן. ער וועט געווינען, אָבער די מערסענאַריעס וועלן זיין שיין באַטערד, און איך האָבן צוגעגרייט אַפֿילו מער פֿאַר זיי.
  
  
  מיר געלאפן דורך די דזשאַנגגאַל, ינדולאַ ס קאַסטן כייווינג ווי פֿרייַ פייגל. איך האָב זי געוואָלט האָבן, אָבער איך האָב געוווּסט אַז עס איז צו פיל צו טאָן. מי ר זײנע ן אנגעקומע ן צ ו דע ם העליקאפטער , װ י ד י אראבער ם או ן םארציאניר ן הינטע ר אונדז , האב ן זי ך פארנומע ן אי ן א גרוים ן קאמף .
  
  
  מי ר האב ן זי ך אװעקגעפיר ט א ן א שי ץ או ן זי ך געדרײט . איך טונד די ראַדיאָ צו די פּאָרטוגעזיש אַרמיי אָפטקייַט. איך האב מיך פארשטעלט און דערצײלט דעם פלאן פון קאלאנאל ליסטער און זיי געזאגט אז זיי זאלן נישט גיין צו דרום, נאר גלייך צו קאלאנאל ליסטער. איך האב גענוצט דעם נאמען פון מיניסטער און ווייטער איבערגעחזרט דעם מעסעדזש ביז מיר זענען אריבער די גרעניץ פון זולולאנד. איך האָב אַראָפּגעלאָזט דעם העליקאָפּטער לעבן דעם דאָרף אין דעם שפּאַלט וווּ איך בין פריער געווען מיט ינדולאַ.
  
  
  "ווארנט מענטשן," איך געזאגט ווען זי איז אַוועק. 'זאג עס! זיי וועלן גלויבן איר. שיקן קעריערז און פאַרהאַלטן דיין מענטשן. אנטשולדיגט, אבער אן אנדער טאָג וועט קומען.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. אירע אויגן זײנען געװען פײכט און געגלאנצט. 'ניק?' איך שמייכל. שלמה נדאַלע און זיינע מענטשן זענען געקומען צו לויפן. ווען איך האב זיך אויסגעדרייט צו צפון, האב איך געזען אז זי רעדט מיט זיי. ז ײ האב ן זי ך צוריקגעלאפ ן אי ן שטעטל , או ן אי ך הא ב געזע ן ד י שליחים , װא ם האב ן זי ך ארויסגעכאפ ט אי ן אל ע זײטן . מיר האבן עס געטוהן. דע ר אויפשטאנ ד װע ט אפשטעל ן װערן . עס וועט זיין קיין שחיטה. פֿרײַהייט פֿאַר די זולוס וואָלט קומען שפּעטער. אבער עס וועט קומען, און זיי וועלן נאָך לעבן צו אַרומנעמען און נוצן פרייהייט.
  
  
  איך האב נאכאמאל אנגעצונדן דעם ראדיא און אנגעהויבן איבערחזרן מיין מעסעדזש פאר די פארטוגעזען. אָן אַ מרידה, די טעראַפייד באַנד פון מערסענאַריעס איז געווען ניט גלייַכן פֿאַר די פּאָרטוגעזיש פאָרסעס. מאָזאַמביק האָט אויך געמוזט וואַרטן אויף איר פֿרײַהייט, אָבער אַפֿילו די פּאָרטוגעזישע זײַנען געווען בעסער פֿון דער ביטערער פֿרײַהייט פֿון קאָלאָנעל ליסטער.
  
  
  איך האב פארבליבן מיין ווארענונג מיט באריכטעט ליסטער'ס פלאן. א קול האט אויסגעקלונגען.
  
  
  — מיר האבן דיך געהערט — האט געזאגט א טיפע שטימע, וואס איך האב תיכף דערקענט. "אונדזער טרופּס זענען שוין אויף זייער וועג. דאָס מאָל װעלן זײ פֿון אונדז ניט אַנטלױפֿן.
  
  
  "דאָס איז בעסער," איך געזאגט. "וואָס וועגן כאָק, סעקרעטאַר?"
  
  
  "ער איז פריי".
  
  
  "אַרום זייער דאָרף אויך," איך געזאגט, דעמאָלט געגעבן איר אָרט.
  
  
  "דאנק איר," האט געזאגט דער מיניסטער ס קול. ער האט זיך געקװענקלט. "איך שולדיק איר אַן אַנטשולדיקונג, האר. קאַרטער. אָבער איך בין נאָך סאַפּרייזד.
  
  
  — שפעטע ר — הא ב אי ך קורצע ר געזאגט , אפשלאגנדי ק דע ם ראדיא .
  
  
  עס איז געווען איבער. מע ן הא ט אפגעשטעל ט דע ר אויפשטאנ ד , מע ן פארהיט ן א שחיט ה או ן ד י מערסענאר ן זײנע ן צײטװײלי ק אומפעהיק . אבער דאָס איז נישט גאַנץ דער סוף. אי ך הא ב נא ך א ן אומענדיק ן ארבעט .
  
  
  
  
  קאפיטל 20
  
  
  
  
  
  װײך בין איך דורכגעגאנגען דורך די שאטן פון זומפ. עס איז געווען בלויז מיטאָג, און די זומפּס אַרום די מערסאַנערי דאָרף זענען שטיל. זיי אַלע פאַרשווונדן. ד י װאקם־פאסט ן זײנע ן לײדיק ע או ן װיסט . דער אָנזאָג איז געקומען צו ליכט דאָ.
  
  
  כ׳האב זיך אפגעשטעלט בײם ברעג דארף. אפיל ו ד י פרויע ן זײנע ן פארשוװנד ן געװארן , יעדע ר אײנציקע . גאָרנישט האָט זיך באַוועגט אונטער דער מיטאָג זון. עטלעכ ע קערפער ם פו ן שװארצ ע או ן שכר־ארבעט ן זײנע ן געלעגן , צעשפרײט , װ י א קריגערײ , װ י ע ם װאלט ן פאר ־ שטעל ט געװאר ן פערזענלעכ ע צאלן , אײדע ר ד י שכר־שחור ה זענע ן אנטלאפ ן אי ן אזעלכ ע זיכער ע הויפן , װא ם ז ײ האב ן געקענ ט דערגרײכן . זיי וועלן זיין זיכער. אי ן דע ר װעל ט אי ז שטענדי ק געװע ן אײנע ר װא ס הא ט געװאל ט אננעמען ; מענטשן וואס זענען געווען גרייט צו קעמפן אָן קשיא.
  
  
  געוואלדיקע האבן זיך ארומגערינגלט איבערן דארף. עטלעכע זענען געווען אין די ביימער בייַ די ברעג, אָבער גאָרניט געפאלן צו דער ערד. עמעצע ר הא ט נא ך דא ם געלעבט . אָדער אפֿשר עמעצער אַנדערש איז נאָך לעבעדיק אין דעם דאָרף. איך האב ארויסגעשלעפט מיין אויטאמאטישער פיסטויל און געגאנגען לאנגזאם צווישן די שטילע הייזלעך אונטער דער ברויכנדיקער זון פילטערנדיג דורך די ביימער.
  
  
  אויב איך געווען רעכט, קאָלאָנעל קאַרלאָס ליסטער וואָלט נישט האָבן סטייד מיט זיין מענטשן דער מאָמענט ער איינגעזען אַז זיין שפּיל איז אַרויף. ער האט געהאט א ראדיא, ער זאל װיסן. אין דעם צייַט, פּאָרטוגעזיש קאָלאָניאַל טרופּס האָבן סעראַונדאַד זיין מענטשן. די באַן וואָלט לאָזן גרינג צוטריט צו דעם אָרט ווו זיי קעמפן די אַראַבער. ליסטער וואלט אוועקגעפארן גלייך ווי ער האט געזען די מיליטער אויב ער איז נישט אנטלאפן פריער ווען ער האט געוויסט אז איך וועל אנטלאפן אלעס צו מאכן פובליק.
  
  
  די פראגע איז נאר צי ער וועט אנטלויפן אליין, אין א דזשיפ אדער א קאמאנדאפארמיטל, אדער אפילו אין א העליקאפטער אויב ער האט עס ערגעץ פארבאהאלטן, וואס וואלט מיר נישט איבערראשט. אדער וועט ער מיטנעמען א גרופע פון זיינע מענטשן? איצט אַז קורץ איז געשטאָרבן, האָב איך נישט געגלויבט, אַז ער איז מיט קיינעם אַנדערש. לויפן אַוועק פון דיין אייגענע איז פיל מער געפערלעך פֿאַר אַ גרופּע ווי פֿאַר אַ יחיד אַליין. איר קיינמאָל וויסן, די טראַסטיד מענטשן איר געבראכט מיט איר אין די היץ פון שלאַכט קען פּלוצלינג טראַכטן איר זענט אַ פּאַכדן ווען איר לויפן אַוועק.
  
  
  ניין, קאָלאָנעל ליסטער איז אַליין געווען אַ זעלנער און וואָלט נאָר אַרויסגעשלאָפן, אויב ער קען. ע ר אי ז געװע ן געטרײע ר נא ר זי ך או ן זײ ן צוקונפטיקע ר ארבעטער , װעלכע ר הא ט אי ם געדארפ ט או ן אי ם געקענ ט באנוצן . ספעציעל , װע ן ע ר הא ט געגרײ ט א אנטלויף־רוט , א אנטלויפ ן פלא ן פונק ט אי ן פאל , װא ם אי ז פארשטײ ט געװע ן דע ר פאל .
  
  
  אַנטלויפן פּלאַן און מיטל: געלט, פאַרדינסט, וויכטיק צייטונגען וואָס קענען זיין פארקויפט אָדער געוויינט פֿאַר בלאַקמייל. ער מוז האָבן עפּעס אַ אוצר, און ווו אַנדערש אויב נישט דאָ, אין דעם דאָרף, מיסטאָמע אין די זאָרג פון זיין פרוי. דערפאר בין איך דא געווען. אויב ליסטער וואלט זיך נישט צוריקגעקערט אהער, וואלט איך אים אמאל געטראפן ערגעץ אנדערש, אבער איך האב ערווארטעט אז ער זאל קומען אהער, און יעצט האבן מיר געזאגט די געוואלד אז עס לעבט איינער אין דארף.
  
  
  אי ך בי ן זי ך פארזיכטי ק געגאנגע ן צװיש ן ד י כאטקע , הערנדי ק דע ם מינדסט ן קלאנג : א צעבראכענע ר צװײג , דא ס קרײק ן פו ן א טיר , אדע ר װאנט , דא ס גערוק ט פו ן א ביקס , אדע ר פיסטאל , א קלאנג , װא ם מע ן הא ט זי ך ארויסגעצויג ן פו ן זײ ן שייד... כ׳האב ן גארניש ט געהערט . אַ ביסל שאָס אין דער ווייַטקייט. דא ם זענע ן שוי ן געװע ן ד י מערסענערים , װעלכ ע זײנע ן איצ ט געכאפ ט געװאר ן דור ך ד י פארטוגעזיש ע מיליטער . אָבער, מערסענאַריעס טאָן ניט קעמפן פֿאַר לאַנג אויב די שלאַכט איז פאַרפאַלן. זיי פאַרשווינדן, פּונקט ווי זיי פאַרשווונדן אין דעם דאָרף.
  
  
  איך האב געהערט שיסערייען אין דער ווייטקייט און דאס ברום פון עראפלאנען ווייט און נאנט. עראפלאנען פליען הויך העכער דעם דארף, און עראפלאנען פליען דרום, איבער דער גרענעץ. עס האָבן צו זיין די דרום אפריקאנער וואָס איצט, איך געהאפט, האָבן נישט שלאָגן קיין טאַרגאַץ. אבער איך האב געהאט א ציל.
  
  
  אי ך הא ב דערגרײכ ט צו ם ליסטער ס כאט ש או ן דערזע ן דאמבולאמאנזי . דער הויכער זולו איז געלעגן אין שטויב אין ליסטערס הויפטקווארטיר. ער איז געווען טויט, פארוואונדעט אין קאפ. כ׳האב נישט געדארפט קומען נענטער. זײ ן טויטע ר האנ ט הא ט אנגעקלאפ ט א שפּיז . ער איז געשטאָרבן מיט אַ קאַמף קעגן עמעצן, און דער אַססעגײַ אין זײַן האַנט האָט מיך דערמאָנט אין דעם מאָמענט, וואָס ער האָט אָפּגעשניטן דירדר קאַבאָטס קאָפּ. איך האָב ניט נעבעכדיק צו זען דעם טויט זולו אין די שטויב.
  
  
  איך האב געקוקט אויף זיין קערפער ווען איך האב געהערט וויכט געזאנג. טיף מעלאַנכאָליש געזאַנג. עס איז געקומען פון ליסטער'ס שטיבעלע. אי ך בי ן זי ך פארזיכטי ק ארײנגעבויגן , אבע ר מי ט בײד ע הענ ט געהאלט ן דע ם מאשין־געװער . װע ן מײנ ע אויג ן האב ן זי ך צוגעשטעל ט צ ו דע ר פינצטערני ש הא ב אי ך ז ײ דערזען .
  
  
  ע ס אי ז געװע ן א גרוים ע כאטקע , צעטײל ט אוי ף צװ ײ טײל ן מי ט הענג ע הויטן . אין אײן צימער איז געװען א לײדיקע שטרוי־מאטראץ, אין דעם צװײטן איז געװען א שרײבטיש און עטלעכע שטולן. א זולו פרוי, שיבענא, איז געזעסן אויף אײנעם פון די שטולן. אי ר זײדענע ר כאט ש אי ז כמע ט אפגעריס ן געװאר ן פו ן אי ר קערפער , או ן אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט בלוט . אין אירע דיקע אפריקאנער האָר איז אויך געווען בלוט. לאנגזאם, װי פארװאונדעט, האט זי זיך געשאקלט אהין און צוריק. דאָס ליד האָט איר אויסגעבראָכן פון האַלדז.
  
  
  קאָלאָנעל קאַרלאָס ליסטער איז געלעגן איבער זײַן שרייַבטיש. דער קאָפּ איז געהאנגען אין אײן עק, די שטיװלדיקע פֿיס בײם אַנדערן. ער איז געווען טויט. מ׳האט אים איבערגעשניטן דעם האלדז. ער האט געהאט נאך צװײ װאונדן אויפן קערפער, װי מ׳האט אים געשטאכן אײדער מען האט אים אפגעשניטן אין האלדז צו פארענדיקן די ארבעט.
  
  
  איך בין געקומען נענטער. — שיבענא ?
  
  
  לאנגזאם האט זי זיך געקלאפט אהין און צוריק, זי האט װײטער געזינגען, די אויגן האבן זיך אװעקגעקערט צו אנטדעקן װײסקײט.
  
  
  — שיבענא ? וואס איז געשען?'
  
  
  אי ר קערפע ר הא ט געמאכ ט א גלאט ע באװעגונג , װע ן ז י הא ט זי ך געשװינדלט . אונטער אירע פֿלײשנדיקע האָר איז איר פּנים געװען קלענער, װי איך האָב זיך פֿאָרגעשטעלט, צו קלײן פֿאַר איר ברײטער נאָז. ז י אי ז געװע ן כמע ט נאקעט , אי ר קלײ ד אי ז נא ר געהאנגע ן מי ט א פאדע ם ארום . אירע פלײצעס זײנען געװען ברײט און װײך, און אירע בריסט זײנען געװען פול מיט טונקעלע ראזע ניפאלן. ז י הא ט ניש ט געהא ט קײ ן פעט ן אוי ף ד י מוסקולאר ע פיס ן או ן ד י שלאנק ע זײטן , או ן אי ר מא ן אי ז געװע ן כמע ט פלאך . פרוי. עפּעס האָט זיך געציטערט אין מיר.
  
  
  "איך האט צו טאָן עס." — האט זי מיטאמאל געזאגט אויף ענגליש, ריין ענגליש אן אן אקצענט, וואס האט איבערראשט אינדולא.
  
  
  ― האָסטו אים דערהרגעט? ליסטער?
  
  
  "ער איז געקומען אַהער ווען ער איז אנטלאפן פון דער שלאַכט." אירע װײסע אױגן האָבן זיך צעשפּרײט און אַ קוק געטאָן אױף מיר. "ער איז אנטלאפן פון זיין מענטשן. ער איז געקומען פֿאַר מיר, פֿאַר זיין געלט און דאָקומענטן. ער מוז האבן געלט און דאקומענטן. ער האט געזאגט אז איך זאל אויך זיין מיט אים. איך וואלט געדארפט גיין מיט אים.
  
  
  זי האט דורכגעשניטן די שטומע לופט פון דער כאַטע מיט אַ ברודיק האַנט האַווייַע, צעשטערן קאָלאָנעל קאַרלאָס ליסטער ווידער, מעגלעך הרגענען אים ווידער. מעקן עס פון דיין נויט, דיין ליבע, דיין בעט און דיין לעבן. און הרגענען אים.
  
  
  “ער האָט געהאַט אַ מאַשין, געלט, וואָפן. ער האט מיך געװאלט. זי האט שטארק געשאקלט מיטן קאפ. “איך בין נישט יונג. איך בין א פרוי. איך האָב אים ליב. אבע ר מײ ן גאנ ץ לעב ן הא ב אי ך געארבע ט פא ר מײ ן פאלק , געװאוינ ט אי ן א פרעמדע ר לאנד , כד י צ ו קריג ן א דערציאונ ג פא ר מײ ן פאלק . איך האב אים נישט געקאנט פארראטן.
  
  
  ז י הא ט זי ך אויפגעהויב ן , ברוגז ט או ן שטאלץ . "ער האָט פאַרראַטן מיין מענטשן. איר געווען רעכט, ווייַס מענטש. ער האָט מיר געזאָגט. ער האָט מיר געזאָגט. אַלע זײַנע פּלענער, אַלע זײַנע חלומות צו ווערן דער אָנפֿירער פֿון מאָזאַמביק, זײַנע פֿאַרהאַנדלונגען מיט די ווײַסע צו הערשן דאָ. ער האט געזאגט אַז ער איז כּמעט געראָטן, אָבער עס וועט זיין געראָטן אנדערן טאָג. אויף דעם בלוט פון מיין מענטשן. דערפאר האב איך אים געשטאכן.
  
  
  זי האט זיך אויפגעשטעלט און געקוקט אויפן מת. “איך האָב אים געשטאָכן און דערנאָך אים אָפּגעשניטן אין האַלדז. איך האָב דערלויבט זיין בלוט צו פאַרגיסן אויף אפריקאנער באָדן, אויף דעם לאַנד וואָס ער האָט געוואלט אַז אפריקאנער בלוט זאָל פאַרגיסן. ”
  
  
  "האט ער הרגענען דאַמבולאַמאַנזי?"
  
  
  זי האט א ניד געטאן. — יא, דאמבולאמאנזי האט דא געװארט אויף אים. איך האב עס נישט געוואוסט. אָבער קאַרלאָס... קאָלאָנעל. .. אים דערהרגעט. ער האָט דערשאסן דאַמבולאַמאַנזי, אַ מענטש וואָס האָט נאָר געוואָלט קעמפן פאַר דער פרייהייט פון זיין פאָלק.
  
  
  אירע בריסט האבן זיך אויפגעהויבן און אראפגעלאזט אין כעס איבער דעם געוואלדיקן קאנפליקט אין איר. מיטאמאל האב איך געזעהן אירע שווארצע אויגן אויף מיין פנים. כּמעט הונגעריק אויגן. אירע בריסט האָט זיך ווי געהויבן און זיך צעטיילט אין דער זעלבער צײַט, זיך צעשיידט צו אַרומנעמען די וועלט. זי האט געקוקט אויף מיר און געקוקט אויף איר כמעט נאקעטן קערפער. טויט, גוואַלד, בלוט און האַס האָבן אַ מאָדנע ווירקונג צו מאָל. ליבע און האַס זענען נאָענט, לעבן און טויט, גריד און גוואַלד. כ׳האב עס געפילט אין איר, נאקעטן חשק.
  
  
  האט זי געפילט די זעלבע וועגן מיר?
  
  
  — דו... דו. ..האט אים צעשטערט, — האט זי געזאגט. 'דו האסט עס געטון. ינדולאַ דערציילט מיר.
  
  
  איך פּעלץ איר נאָענט צו מיין פינגער פונ פוס. מיין שטימע האט געקלונגען הייזעריק. ― װאָס האָט אײַך אינדולאַ געזאָגט?
  
  
  'וואס.' איר שמייכל איז געווען שוואַך, "דו ביסט געווען אַ מענטש."
  
  
  'דאָ?' ― פֿרעג איך, קוקנדיק אַף ליסטער, װאָס האָט אָפּגעהאַקט דעם קאָפּ פֿונעם טיש. 'מיט אים?'
  
  
  "נו, נאָר ווייַל פון אים."
  
  
  זי האָט אָפּגעגאָסן די לעצטע ברעמען פֿון איר זייַדן מאַנטל, געלאָזט צופֿאַלן צו די קנעכל, און דערנאָך אַרויסגעגאַנגען נאַקעטן. איך האָב געקוקט אויף איר פליישיק גוף, איר ווייַבלעך היפּס, די באַוווסט בערגל פון ווענוס און די דרייעק פון שוואַרץ האָר אויף איר שוואַרץ הויט.
  
  
  כ׳האב געקוקט און אפגעשלונגען, אבער נישט לאנג. זי איז צו מיר צוגעקומען און צוגעכאפט מיינע ליפן צו אירע. איך האָב דערפֿילט איר צונג, הייס און שארפע, ווי אַ מעסער, אין מאָגן. איך האָב פֿאַרגעסן דעם קאָלאָנעל ליסטער, זי אויפֿגענומען, זי אַרײַנגעטראָגן אין שלאָפֿצימער און זי אַרײַנגעלײגט אױפֿן שטרוי. זי האט צוגעמאכט די אויגן און געעפענט צו מיר אירע הענט און פיס.
  
  
  איך געדענק נישט ווי איך בין ארויסגעקומען פון די שיך אדער די הויזן. איך געדענק נישט אז איך בין געלעגן לעבן איר. איך געדענק נישט, ווי איך האָב זיך אַרײַנגעגליט אין איר, ווי אַ ייִנגל, וואָס נעמט זיך צום ערשטן מאָל אַ פֿרוי, פֿול, שווער און כּמעט טראָבטנדיק פֿון ווייטיק. איך געדענק אירע קרעכצן, אירע קושן, אירע פיס צוגעמאכט ארום מיר, און אירע היפּס, וואָס האָבן זיך ווייטער אויפגעהויבן פונעם שטרוי, כדי איך זאָל קענען אַרײַן אין איר טיפֿער אַרײַן.
  
  
  מי ר זײנע ן געלעגע ן זײע ר זײט , או ן אי ך הא ב אנגעריר ט אי ר קערפע ר אויפ ן ארט , װ ו דע ר פרוי ס בער ל אי ן אונטערשט ן בויך , הא ט זי ך אויפגעהויב ן אונטע ר ד י װע ג שװארצ ע האר . ז י הא ט זי ך נעב ן מיר , װידע ר צוגעמאכט , װ י זי ך אײנגעשלאפן ; איר לינקע האנט האט געשלאגן מיין זייט און מיין ברוסט, און מיטאמאל איז איר רעכטע האנט ארויף געפלויגן און זיך געצויגן צו מיין ברוסט.
  
  
  אי ך הא ב אי ר אנגעכאפ ט מי ט בײד ע הענט , געטראג ן אי ן דע ר זעלביקע ר סעקונדע , װ י זי , הא ט געהאלט ן דע ם האנ ד פו ן דע ר האנט , װא ס ז י הא ט געהאלט ן דא ס מעסער , פו ן מיר . דער לאנגער שארפער דאגער, וואס זי האט ארויסגעצויגן פונעם שטרוי פונעם בעט, איז ווארשיינליך געווען דער זעלבער, וואס זי פלעגט אומברענגען קארלאס ליסטער. אי ך הא ב זי ך געריגלט , זי י איבע ר מי ר געװארפ ן מי ט גאנצ ן כוחות , או ן מי ט דע ר זעלביקע ר באװעגונ ג ארויסגעצויג ן ד י דאקע ר פו ן אי ר האנט .
  
  
  איך האָב געהערט אַ כראָמטשען ווען איר האַנטגעלענק צעבראכן. די דאַגער איז געפאלן צו דער ערד און זי האָט געשלאָגן די וואַנט פון די כאַטע. אין אַ מאָמענט זי איז צוריק אויף די פֿיס, פליפּ איבער דער מאָמענט זי שלאָגן די ערד. איך האב געכאפט מיין אויטאמאטישער פּיסטויל פון מיינע הויזן, וואס איך האב אראפגעלאזט אויפן דיל נעבן בעט, און אנגעצונדן די וואפן אויף איר, האלטענדיג מיט ביידע הענט.
  
  
  זי האט זיך אפגעשטעלט. זי האט זיך געציטערט נישט פון מורא אדער כעס, נאר פון פרובירן צו בלייבן שטיל. אי ר גאנצ ע קערפע ר אי ז געװע ן אנגעשטאנענ ע זי ך צוװארפ ן אוי ף מיר . איר פּנים איז געווען אומפאַרשטענדלעך פון ווייטיק.
  
  
  איך האב געפרעגט. - 'פארוואס?'
  
  
  זי האט גארנישט געזאגט. זי האט נאר געקוקט אויף מיר.
  
  
  "דירדר," איך געזאגט. 'פארוואס? פארוואס האסטו דאס געטון?'
  
  
  זי האט נאך אלץ גארנישט געזאגט. ז י אי ז געשטאנע ן דאר ט װארעמדיק .
  
  
  איך האב געזאגט. - "שראַם." - אַז שראַם מיט אַ קשיא צייכן אויף דיין מאָגן, איך געזען עס ווען איר פאַלן דיין קליידער, די גאנץ פאַרשטעלונג: האָר, נאָז, שוואַרץ פּיגמענט איך האב אים גענוצט יארן, אבער איך האב נישט געקענט דיין קערפער?
  
  
  "די שראַם," האָט דירדר קאַבאָט געזאָגט. — יא, איך האב שוין מורא געהאט פאר דער דאזיקער שראם. דערפאר בין איך נישט געווען אינגאנצן נאקעט ווען דו ביסט אהער געקומען. אי ך הא ב געהאפט , א ז אי ן דע ר טונקעלע ר ליכט , צולי ב קארלאס ם טויט , או ן צולי ב לײדנשאפט , װע ט אי ר פארפעל ן ד י שראק ן או ן מי ר געב ן גענו ג צײט , צ ו... . — ז י הא ט זי ך צוגעכאפט . "פרויען," איך געדאַנק, "זיין ניק ס שוואַכקייַט. אויב ער איז גענוג הייס, ער וועט נישט זען דעם שראַם, און דאָס מאָל איך געווינען קעגן אים. דאָס איז געווען ערנסט דאָס מאָל, איז ניט עס, ניק? איך זאָל דיך הרגענען, צי נײן?
  
  
  כ'האב געכאפט. "איך וואָלט האָבן פיגיערד עס סייַ ווי סייַ גיכער אָדער שפּעטער." קיין איינער אַחוץ דער פּאָרטוגעזיש מיניסטער, Hawke און איך געוואוסט וועגן דעם אַריבערפירן פון טרופּס צו ימבאַמבאַ. אָבער, ליסטער געוואוסט. דער בלויז וועג איז געווען צו הערן צו מיין באַריכט צו כאָק, און בלויז אַן אַקס אַגענט קען הערן צו עס. אַן אַקס אַגענט וואָס געארבעט מיט Carlos Lister. און עס קען זיין בלויז איין אַקס אַגענט: איר, Deirdre Cabot, N15, דער איינער וואָס איז געווען נאָענט צו די ריבעלז פֿאַר יאָרן. אבער מיט די מורדים האט איר נישט געארבעט, דו האסט געארבעט פאר ליסטער. און איר האָט געשפילט דעם שפּאָט דורכפירונג צו מאַכן מיר מאַכן אַ גרייַז.
  
  
  "שטאַרק ליכט און שאָטן יפעקץ," האָט דעירדרע געזאָגט. "שפּיגל. אײנע ר פו ן ליסטער ס מענע ר אי ז אמא ל געװע ן א מכשף . א זולו פרוי איז דערהרגעט געווארן, כדי מיר זאלן האבן א קערפער צו שפייזן די קראקאדילן. או ן ס׳זײנע ן ארו ם געװע ן א ס ך מענער , װעלכ ע זײנע ן געװע ן גרײ ט צ ו פארבײט ן אי ר אי ן דע ר עקזעקוציע . עס האט געארבעט, אבער דו ביסט געווען צו גוט, ניין, ניק? די וועג איר געוויינט מיין גוף צו אַנטלויפן די קראַקאַדיילז. קאַרלאָס איז געווען ופגעקאָכט, אָבער דאָס האָט מיר נישט יבערראַשן. איך איז געווען צופרידן אַז איך בין געווען "טויט" ווען איר געלאפן אַוועק.
  
  
  "עס געווען איר אַלע צוזאמען," איך געזאגט. "עס איז גאָר ניט געווען קיין פאַררעטער. דאָס אַלץ איז געקומען פֿון דיר, אין אַה: אַלע פּאָרטוגעזיש אינפֿאָרמאַציע. איר האָט געוווּסט, אַז ס'איז נישטאָ קיין באַאַמטער צו באַריכטן דאָס געלט, האָט איר געזאָלט לאָזן ליסטער מיך אָפּשטעלן. איך רעכן אז דו און ליסטער האבן געוואלט דאס געלט. פארוואס, דירדר?
  
  
  "כוח, ניק. און געלט. אונדזער גאַנץ לעבן, מייַן און קאַרלאָס, מיר געארבעט פֿאַר אַ גוט סיבה, ריזיקירן אונדזער לעבן, אָבער אומזיסט. אויב מיר נעמען איבער דאָ, מיר וואָלט האָבן פאַקטיש מאַכט און פאַקטיש עשירות, ניט נאָר טאָן גראָב אַרבעט פֿאַר אנדערע. די גאנצע וועלט איז פארדארבן. קוק וואָס איר האָט נאָר געטאן. נישטא קיין מוסר. ס'איז אלעס שמוץ. איך געוואלט צו האָבן מאַכט פֿאַר זיך ווען אַלע מיר קען באַקומען איז שמוץ. איך כּמעט האט עס. ..'
  
  
  "כּמעט," איך געזאגט. 'נישט עכט.'
  
  
  "ניין," זי געזאגט, קוק בייַ מיר. "איר האָט געזען די שראַם ווען איך דראַפּט די קיטל." איר'ווע געזען דעם פריער. .. און דאך האסטו מיך גענומען. ..'
  
  
  "דו ביסט מיר שולדיק געווען די רגע נאַכט," איך געזאגט.
  
  
  "דו האסט געוואוסט. און דאך ביסטו געשלאפן מיט מיר.
  
  
  "איך ווי פרויען."
  
  
  "ניין," זי געזאגט. זי האט געפונען קאלאנעל ליסטערס הויזן און זי אנגעטאן. דערנאָך איינער פון זיין העמדער און קנעפּלעך עס אַרויף. "איך ליב געהאט קאַרלאָס, אָבער איך געהרגעט אים. אַנטלויפן; ער האָט מיך צו גוט געקענט. דו האסט מיך ליב, ניק. קענען איר טייטן מיר?
  
  
  איך האב ארויף די הויזן. - "דו זאלסט נישט אַרויסרופן מיר, דיירדרע."
  
  
  אײדער איך האב מיך געקאנט רירן, האלטנדיג דאס העמד אין אײן האנט, איז זי געלאפן צו דער טיר. אי ך הא ב אויפגעהויב ן מײ ן אויטאמאטישע ר ביקס ן או ן גענומע ן ציל . מיינע אויגן זענען געווען אויף איר רוקן. איך האב געציילט. איך... . .. זי איז אװעק.
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט.
  
  
  א שיס האט אויסגעקלונגען אינדרויסן. שאָס. און דעמאָלט אן אנדער איינער. אי ך בי ן ארוי ס פו ן דע ר כאטקע .
  
  
  דארט איז האק געשטאנען אין דער זון. ער האט געהאט א ביקס אין דער האנט. דירדרי איז געלעגן אויף דער ערד. פּאָרטוגעזיש זעלנער פּלאַצן אין דעם דאָרף. האק האט א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  'איך בין דא געווען. "איך האָב געהערט רובֿ פון דעם שמועס," ער האט געזאגט אין זיין גלאַט, נאַסאַל קול. "איך האב נישט פייערד אַ פּיסטויל אין פופצן יאָר." זי האָט אָבער נישט געקענט אַרומוואַנדערן פֿרײַ אָדער זיך באַווײַזן אין געריכט. אה װאָלט איר עס נישט געגעבן, לאָמיר רעדן, גוט?
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי," איך געזאגט.
  
  
  האקן האט אװעקגעװארפן דעם ביקס און זיך ארומגעדרײט.
  
  
  
  
  קאפיטל 21
  
  
  
  
  
  איך האב געבעטן האק, ער זאל דאס אלעס אפרעכענען מיט די פארטוגעזען, מיט אלע אנדערע רעגירונגען און אויך מיט די רעבעלן, אויב ער קען. ער איז מסתמא אן עקספערט אין דעם, און די ריבעלן דארפן אלע הילף וואס זיי קענען באקומען, אפילו פון אן ארגאניזאציע וואס זיי ווייסן אז האט פארבינדונגען מיט די אנדערע זייט. ער האָט מיך געבראַכט צום עראָפּלאַן, וואָס וואָלט מיך אַוועקגענומען פֿון לאָרענזאָ מאַרקעז.
  
  
  "זולולאַנד איז איצט שטיל," ער האט געזאגט. "ווי אַן אומעטום. זיי כאַפּן נאָך ליסטער ס מערסענאַריעס, בייַ מינדסטער זיי קענען געפֿינען זיי. שקלאַף טריידערז זענען אויך אויף די לויפן. אָן ווער עס יז צו נעמען איבער, די שקלאַף ברעכן זיך. איך וועל מאַכן אַ באַריכט צו די יו-ען וועגן דעם שקלאַף האַנדל, טאָמער דאָס וועט מאַכן אַ סוף צו אים.
  
  
  "דו זאלסט נישט רעכענען אויף עס," איך געזאגט. "עס איז קיין סוף צו דעם אַזוי לאַנג ווי עס זענען שייך, ינדאַסטרי באָס און פּיראַט פירער מיט געלט און טשיפס אין אָרעם דערפער וואָס ליבע זייער קליין מאַכט און צו פילע גערלז און הייס-טעמפּערד יונג מענטשן אַרום."
  
  
  "איר האָט אַ טונקל מיינונג פון מענטשהייַט, ניק."
  
  
  "ניין, נאָר צו וואָס איז געהאלטן פריי פאַרנעמונג אין רובֿ פון די וועלט," איך געזאגט. "אויב עמעצער וויל צו קויפן עפּעס, עס איז שטענדיק עמעצער וואס קענען פאַרקויפן עס. דאָס האָט מיר אַמאָל געזאָגט אַן אַראַבער.
  
  
  — טויט אראבער. דער מיניסטער וויל, אַז איך זאָל דיר גראַטולירן אויף אַלץ. כאָטש ער זאגט אַז די דנאָ שורה איז אַז ער פאַרפאַלן דריי עמפּלוייז פֿאַר גאָרנישט און אַז אַלע גענעם וועט ברעכן זיך אין שטוב.
  
  
  - ער וועט נעמען קעיר פון עס. פּאָליטיסיאַנס און גענעראַלס נעמען ריסקס ווען זיי נעמען אויף דזשאָבס. ווייַטער מאָל, זיין מער זיכער אין דיין ציל.
  
  
  "וואָלט עס ניט זיין ווונדערלעך אויב מיר טאָן ניט האָבן צו טאָן דאָס?" — האט האק געזאגט. ער האט געקוקט אויף די עראפלאנען. — זי האט עס נישט געקאנט אויסהאלטן, ניק. אונדזער אַרבעט.
  
  
  עס איז געווען צו איר. אמאל האבן מיר אן אגענט וואס הייבט אן טראכטן אז דאס איז גארנישט קיין ענין און נעמט דאן אלעס וואס ער קען באקומען. דאָס איז אַ ריזיקירן וואָס מיר מוזן נעמען.
  
  
  "אַוודאי," איך געזאגט.
  
  
  - זי איז משוגע, ניק. טראכט וועגן דעם. ז י הא ט אנגעהויב ן זע ן אונדזע ר כוח , װ י אי ר אײגענע , או ן פארגעם ן װא ס ז י הא ט דא ס כח .
  
  
  "אַוודאי," איך געזאגט ווידער.
  
  
  "דאָס מאָל, נעמען אַ וואָך אַוועק."
  
  
  "אפֿשר צוויי," איך געזאגט.
  
  
  האָק האָט זיך צעוויינט. "דו זאלסט נישט נעמען קיין פרייהייט, N3."
  
  
  דערנאָך האָב איך אים פֿאַרלאָזט. פון עראפלאן האב איך געזעהן ווי ער איז אריין אין א שווארצע לימאזין. שמועס אויף הויך מדרגה. ער האט מיר ליב. לעסאָף, מאָרד איז וואָס איך טאָן, עס סוץ מיר בעסער. און נאָך מיר ביידע טייטן אין אונדזער אייגן וועגן פֿאַר די זעלבע סיבה: אַ זיכער, בעסער וועלט. איך נאָר האָבן צו האַלטן גלויבן אין עס.
  
  
  פּונקט ווי ינדולאַ האט צו פאָרזעצן צו גלויבן אַז איר סיבה וואָלט ברענגען איר אַ בעסער וועלט. ווען דער עראָפּלאַן האָט אָנגעהויבן טאַקסין אונטער דער שײַנטלעכער מאָזאַמביקאַן זון, האָב איך זיך געחידושט צי איך זאָל אַרויסגיין זוכן ינדולאַ. עפּעס איז געשען מיט אונדז דאָרט אויף פּרינס וואַהבי ס קאַנאַפּע. אלץ . ..אבער זי האט געהאט איר אייגענעם לעבן און איר אייגענע וועלט. זי האט מיך נישט געדארפט, און דאס ״עפעם״ האט מיט מיר געטראפן פריער. אין פאַקט, איך גלויבן אַז דאָס שטענדיק כאַפּאַנז צו מיר.
  
  
  דאָס וועט נישט פּאַסירן ווידער אין געהיים מיטינגז אויף עטלעכע גאַס אין אַ געהיים שטאָט ווו עס זאָל נישט זיין צוויי אַגענטן. אי ך הא ב געגאנגע ן פארגעם ן ד י מאמענט ן אי ן יענ ע באהעלטעניש ן צימערן . וועגן
  
  
  אָבער איך טאַקע פאַרפירן זיי.
  
  
  פֿאַר איצט . .. א הויכע , כמע ט איבעריגע , רויט ע פרוי , אי ז געגאנגע ן אי ן דע ר דורכגײ ל פו ן עראפלאן , װע ן דע ר עראפלא ן הא ט זי ך געגרײ ט צ ו אויפהויבן . זי האט צוריק געקוקט אויף מיר. איך שמייכל. למעשה איז עס בכלל נישט געווען שווער. נאָר אַ גרויס, גרויס פרוי.
  
  
  אי ך הא ב אי ך אי ר נאכגעאײל ט . אין אַ מאָמענט מיר מוזן זיצן אַראָפּ און פאַסטן אונדזער זיץ גאַרטל. כ׳האב געװאלט זיצן אויפן רעכטן שטול. כ׳האב זיך צוגעבויגן צום רויטן, בײדע הענט האבן זיך באשטימט פארנומען.
  
  
  "העלא," איך געזאגט. “איך האָב אויך ליב מאַרטיניס. מיין נאמען איז . ..'
  
  
  
  
  
  
  וועגן דעם בוך:
  
  
  אפריקע, טאָרן דורך דורות פון ראַסיש האַס און יאָרן פון בלאַדי ופשטאַנד, איז די באַטאַלגראַונד פון Nick Carter ס לעצטע מיסיע: די גיינ אַף פֿאַר אַ פייסלאַס רעצייעך. קילמאַסטער קאַרטער ווייסט אַז די אידענטיטעט פון זיין קאָרבן איז אַ מיסטעריע, אַז די קאָרבן איז אַ פאַררעטער, אָבער אויך אַ גרויזאַם מאַסע מערדער ...
  
  
  עס זענען דא דריי פארדעכטיגטע. ניק ס באַפעל: "דו זאלסט נישט נעמען קיין שאַנסן, טייטן אַלע דריי!" אבער עס איז נישט אַזוי פּשוט. ער שטרעבט זיך מיט דער קלאַנג, מיט שנאה, מיט דער פאַרנוצנדיקער מדבר, מיט פּרימיטיוון באַרבאַריזם און ציוויליזירטע אכזריות אין דער היינטיקער אפריקע. וואָס ראָלע שפּילט Deirdre אין דעם אַרבעט?
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ביירוט אינצידענט
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  
  ביירוט אינצידענט
  
  
  
  דעדאַקייטאַד צו די מענטשן פון די סוד באַדינונגס פון די פאַרייניקטע שטאַטן פון אַמעריקע
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  
  דער הייסער, טרוקענער ווינט האט פארברענט מיין פנים און פארברענט מיינע ליפן אין דער 130 גראד סאודיער היץ. צום דריטן מאָל האָב איך געלאָפֿן מיינע פֿינגער באַרוענדיק איבער דעם ברענענדיקן באַט פֿון ווילהעלמינה, מײַן 9 מם לוגער. װע ן אי ך הא ב עפע ם געכאפ ט מי ט חםיד־רשיד ם או ן דע ם האלענדיש , הא ב אי ך געװאל ט פארזיכער ן א ז ע ס װע ט זי ך ניש ט ארויסרײס ן פו ן ד י פרילינג־באלאדענ ע פלײצע ר פו ן װא ם אי ך הא ב געטראג ן אונטע ר מײ ן רעקל . די פּאַטכאָולז אין די צוויי-שטעג אויסשטרעקן פון בויברעך וויינדינג דורך די מדבר געמאכט מיין ציין דזשינגל.
  
  
  איך האב שטארקער אנגעכאפט דעם סטיר און צוגעדריקט דעם דזשיפ'ס גאז פעדאל צום דיל. די ספּידאַמאַטער נאָדל איז ומגליקלעך צוגעגאנגען צו זיבעציק.
  
  
  די שימערינג היץ כוואליעס פון די מדבר פאַרקרימט מיין זעאונג, אָבער איך געוואוסט אַז ערגעץ אויף די שאָסיי פאָרויס פון מיר איז געווען די גרויס סאַמאָקאָ טראָק איך איז געווען יאָגן.
  
  
  חםיד ראשיד איז געווען א כיטרע סאודיער, קליין, טונקעלער, דין ביינער, האמאסעקסואל. ע ר אי ז אוי ך געװע ן א סאדיסטישע ר רוצח . איך האָב זיך דערמאָנט דעם מיוטאַלירטן קערפּער פֿון איינעם פֿון די אָיל־רערנ־וועכטער, וואָס מיר האָבן געפֿונען אין דער מדבר מיט בלויז דריי טעג צוריק.
  
  
  פון קורס, מאל איר האָבן צו טייטן. אבער חםיד ראשיד האט עס געפעלט.
  
  
  כ’האָב זיך אַ שמייכל געטאָן דורך די זונברילן און געפּרוּווט צו פאַרגיכערן פון דער דזשיפּ. אין דער ווײַטנס איז געווען אַ גרופּע הויכע, ווינד־געשוועפּט זאַמד־דונעס, וואָס האָבן אָנגעטאָן די סאודיישע וויסטעס, איינגעבונדן מיט גראָבע, שווער-פּאַקטן שטיינערדיקע בערגלעך, ניט אַנדערש ווי די מעסאַז פון אַריזאָנאַ.
  
  
  אויב איך וואָלט נישט כאַפּן דעם טראָק איידער מיר דערגרייכן די דונעס, עס וואָלט זיין אַן אַמבוש ערגעץ צוזאמען די 37-מייל סטרעטש פון וועג צווישן דאַהראַן און ראַס טאַנוראַ. און חםיד רשיד האט געװאוםט אז ער װעט רײםן. אײדער דער טאג איז פארענדיקט, װעט אײנער פון אונדז שטארבן.
  
  
  האָלענדיש. אויף זײַן אייגענעם אופן איז דער פֿרײַנדלעכער, בלאָנדער האָלענדיש הארי דע גראָט געווען אַזוי טויטלעך ווי ראַשיד. די האָלענדיש ברייקדאַון געקומען די נאַכט פריער אין אַ קאָדעד אָנזאָג פון AX, אַמעריקע ס עליט קאַונטערינטעלליגענסע אַפּאַראַט:
  
  
  די גרויס, הארי, 57. האָלענדיש. דעפּוטאַט דירעקטאָר, ענקהיזען, 1940-44. מזרח דייטשלאנד, סאַבאָטער, 1945-47. טערקיי, סיריע, יארדאניע, סאודי אראביע, שפיאנאזש, 1948—60. רומעניע, סאַבאָטער, 1961—66. וססר, שפּיאָנאַזש ינסטראַקטער, 1967-72. בילדונג: אוניווערסיטעט פון Göttingen, געאָלאָגי. משפּחה: ניין. שאַץ: ק-1.
  
  
  ק-1 איז געווען שליסל. אין AXE ס עניגמאַטיק סטיל, עס מענט "גרויזאַם און פאַכמאַן." KL איז געווען עקוויוואַלענט צו מיין אייגענע קילמאַסטער ראַנג. Harry de Groot איז געווען אַ העכסט טריינד קיללער.
  
  
  געאָלאָגיע האָט דאָך דערקלערט פאַרוואָס מען האָט אים געשיקט קיין מיטל מזרח.
  
  
  רשיד איז אויך געװען אן אויל־ארבעטער. מיט פופצן יאָר צוריק האָט ער שטודירט אינעם אַמעריקאַנער אוניווערסיטעט פון ביירוט, פאָוקיסינג בפֿרט אויף אויל עקספּלעריישאַן. דאָס איז אַ זייער פאָלקס נומער אין דעם טייל פון דער וועלט.
  
  
  דאָס איז געווען אויך וואָס געבראכט מיר צו סאַודי אַראַביאַ אויף אַ דרינגלעך ערשטער פּרייאָראַטי אַסיינמאַנט פון אַקס. דאָס אַלץ האָט זיך אָנגעהויבן אומשולדיק גענוג דעם 17טן אַפּריל 1973, ווען, לויט דער ניו יאָרק טיימס, "אומבאַקאַנט סאַבאָטערז האָבן געפרוווט צו בלאָזן אַ סאַודי אמעריקאנער אָיל פֿירמע רערנ - ליניע אין דרום לבנון."
  
  
  עקספּלאָסיווע טשאַרדזשיז זענען געפלאנצט אונטער די רערנ - ליניע פיר מייל פון די זאַהראַני וואָקזאַל, אָבער עס איז געווען קליין שעדיקן. דער דורכפאַל פּרווון צו סאַבאָטאַזש איז טכילעס אפגעשריבן ווי נאָך אן אנדער PLF קראַקדאַון אויף יאַסער אַראַפאַט.
  
  
  אָבער דאָס איז געווען בלויז דער ערשטער פון אַ לאַנגער סעריע פון אינצידענטן. ז ײ זײנע ן ניש ט געװע ן בדעה , צ ו ברענגע ן דע ם שטרא ם פו ן אויל ן קײ ן אמעריקע . אָקטאָבער 1973, די מלחמה און דער דערנאָך באָיקאָט דורך די אַראַבער שטאַטן האָבן שוין געטאן דאָס. דער ציל איז געווען אפצושניידן דעם אויל-פלוס קיין מערב-אייראפע, און אמעריקע האט דאס נישט געקענט ערלויבן. מיר האבן געדארפט א שטארקע עקאנאמיש פארגרעסערטע מערב-אייראפע צו נוטראַלייז די מאכט פונעם סאוועטן בלאק, און די אויל וואס האט געהאלטן לעבן נאטא לענדער איז געקומען פון סאודי אראביע. אַזוי, כאָטש מיר האָבן נישט באַקומען די ייל אַליין, אמעריקאנער ייל קאָמפּאַניעס אין די אַראַבער לענדער האָבן צוגעזאָגט צו צושטעלן אונדזער מערב אַלייז.
  
  
  ווען טעראריסטן האבן אויפגעריסן דעם סידי בער אויל-לאגער, איז מיר אריינגערופן געווארן דורך מיין הייסער האקס-באס, דוד כאק.
  
  
  מייַן אַרבעט, האָט מיר געזאָגט, איז געווען צו געפֿינען די פירער און אַראָפּשניידן די פאַבריק ביי די וואָרצל. עס איז געווען אַ לאַנג נסיעה, דורכגעגאנגען דורך לאָנדאָן, מאָסקווע, ביירוט, טעהראַן און ריאַד, אָבער איצט איך געהאט זיי - זיי זענען רייסינג פאָרויס פון מיר צוזאמען די שאָסיי צו ראַס טאַנוראַ.
  
  
  דער טראק האט זיך דערנענטערט, אבער מיט אים זענען געווען צוויי הויכע זאמד-דינען און א שטיינערדיקע באר, וואס האט געפירט צו רעכטס. איך האָב זיך צוגעבויגן צו באַהאַלטן מיין מדבר-פאַרטריקנט פּנים הינטער דער קליינער ווינטשויב פון דער דזשיפּ. איך האב געקענט זעהן אויסער די ווייגנדיקע בלויע פארעם פון דער גרויסער וויגעלע ביזן שארפע דריי אויפן שאסיי וואו עס איז פארשוואונדן צווישן די דונעס.
  
  
  איך האב נישט בדעה דאס צו טאן.
  
  
  דער טראָק האָט מיט הויך שנעלקייט געטראָפן אַ בייג און איז פאַרשוואונדן צווישן די דונעס. איך האב אויסגעלאשן די צינדונג פון די דזשיפ, אז דער איינציגסטער קלאנג וואס איך האב געקענט הערן אין דער שטילער מדבר היץ איז געווען דער קלאנג פון דעם לאסט'ס מאטאר וואס האט לויפן.
  
  
  כמע ט גלײ ך אי ז דע ר קלאנגע ר אפגעשניט ן געװאר ן או ן אי ך הא ב אנגעקלאפ ט ד י בראקעס , געפלויג ן האלבװע ג פו ן װעג , אײדע ר אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט . רשיד און דער האָלענדיש האָבן געטאָן פּונקט ווי איך האָב פאַרדעכטיקט. דער טראק האט זיך מסתמא אפגעשטעלט אויפן וועג. ראַשיד און דער האָלענדיש רייסט צו די פעלז אויף ביידע זייטן פון די וועג, כאָופּינג אַז איך וואָלט קראַך אין די בלאַקינג טראָק.
  
  
  איך האב נישט בדעה דאס צו טאן. באַהאַלטן אַרום אַ בױגן אין װעג, אַזױ װי זײ, בין איך אַ װײַלע געזעסן אין דער דזשיפּ, געטראַכט װעגן מײַנע קומענדיקע טריט. די זון האט געהאנגען ליכטיק אויפן וואלקנלאסן הימל, אן אומבאהאלטענער פייער-באבל האט געברענט דעם קוויקסאנד פון דער מדבר. זיצן שטיל, איך פּעלץ די שווייס לויפן אַראָפּ מיין קאַסטן.
  
  
  מיין מיינונג איז אנגענומען. איך האב ארויסגעצויגן די פיס פון דער דזשיפ און זיך שנעל אריבערגעצויגן צום פוס פונעם הויכן זאמד דון. אין מיין לינקס האַנט איך געטראגן אַ קענען פון עקסטרע גאַזאָלין, וואָס איז געווען נאָרמאַל ויסריכט אויף יעדער סאַמאָקאָ מדבר פאָרמיטל. אין מיין רעכטער האַנט איז געווען אַ קאָלבע, וואָס איז יוזשאַוואַלי געהאנגען אין אַ קלאַמער אונטער די דאַשבאָרד.
  
  
  דעמאל ט האב ן רשיד י או ן דע ר האלענדע ר זי ך דערװארטנדי ק א גרוים ן צופאל - אדע ר כאטש ן מײנ ע פראנטיק ע פרואװ ן זי ך אויסצומײדן , — האב ן שוי ן פארשטאנען , א ז אי ך הא ב ז ײ געכאפט . איצט זיי האָבן צוויי ברירות: אָדער וואַרטן פֿאַר מיר אָדער נאָכפאָלגן מיר.
  
  
  איך האב געווארט אז זיי זאלן ווארטן: דער טראק האט געדינט אלס א נאטורליכע בעראקאדע, און דער וועג מיט דונעס פון ביידע זייטן האט געטראגן אלס א טויטליכע לייקע וואס וואלט מיך אריינגעלייגט גלייך אריין אין די מוזזלען פון צוויי אק-47 ריפלעס וואס זענען געווען אנגעשפארט אונטער די זיץ פונעם קאר. . טראָק קאַבינע. עס וועט נעמען אַ שעה אָדער מער צו גיין אַרום די דון אויף די לינקס. די דון אויף די רעכט, לינינג קעגן אַ לאַנג שטיין אַוטקראָפּינג, וואָלט זיין אוממעגלעך צו ויסמיידן. עס האט זיך אויסגעשטרעקט אסאך מייל.
  
  
  עס איז געווען בלויז איין וועג - העכער און העכער. אבער איך איז געווען ניט זיכער איך קען טאָן עס. איבער מיר איז דער הויכן זאמד דון געווען מער ווי זיבן הונדערט פוס הויך, און האט זיך שטארק אויפגעהויבן מיט ארטיגע שיפלעך אויסגעשניטן פון די שאמאל, די שרינגע שטורעמס פון די מדבר ווינטן, וואס דרייען די רויט-ברוין סאודיישע וויסטלאנד.
  
  
  איך האָב געדאַרפט אַ פּאַפּיראָס, אָבער מײַן מויל איז שוין געווען טרוקן. כ'האב זיך געקראכן צום פוס פון דער דון, און איך האב זשעדנע געטרונקען דאס ברעקל וואסער פון דער קאלבע, לאז עס לויפן אין האלדז. דאס איבעריקע האב איך אויסגעגאסן אויפן קאפ. עס איז געלאפן אַראָפּ מיין פּנים און האַלדז, ווייקן דעם קאָלנער פון מיין רעקל, און פֿאַר איין גרויס מאָמענט איך פּעלץ רעליעף פון די אַנבעראַבאַל היץ.
  
  
  דערנאָך, געשווינד ונסקרעווינג די היטל פון די קאַנאַסטער, איך אָנגעפילט די קאָלבע מיט גאַזאָלין. אַמאָל איך שטעלן די דעקל צוריק אויף די קאַנאַסטער, איך איז געווען גרייט צו גיין.
  
  
  דאָס איז געווען גלייבן. צוויי טרעפ ארויף, איין שריט צוריק. דריי ארויף, צוויי צוריק, האט זיך דער זאמד ארויסגעגליטשט פון אונטער מיינע פיס, איבערלאזנדיג מיטן פנים אראפ אויפן ברענענדיקן שיפּוע, דער זאמד איז אזוי הייס, אז עס האט מיר אויסגעבליצט די הויט. מײַנע הענט האָבן זיך געכאַפּט דעם אַראָפאַנג שיפּוע און דערנאָך אויפגעהויבן דעם הייסן זאַמד. עס האט נישט געארבעט - איך קען נישט קריכן גלייַך אַרויף די דון. די פליסנדיק סאַנדז וואָלט נישט שטיצן מיר. צו מאַך בייַ אַלע, איך וואָלט האָבן צו אויסשטרעקן זיך אויף די שיפּוע צו באַקומען מאַקסימום טראַקשאַן; אָבער צו טאָן דאָס האָט געדאַרפט באַגראָבן דאָס פּנים אין זאַמד, און דער זאַמד איז געווען צו הייס צו אָנרירן.
  
  
  איך האב מיך אומגעדרײט און זיך געלעגן אויפן רוקן. איך קען פילן בליסטערז פאָרמינג אויף די צוריק פון מיין קאָפּ. ד י גאנצ ע דון ז הא ט זי ך געפלויגן , אונטע ר מײ ן רעקל , או ן אי ן מײנ ע הויזן , פארדעק ט מײ ן פארשװיצט ע קערפער . אבער כאטש אויפן רוקן איז מיין פנים געווען פון זאמד.
  
  
  ליגנדי ק אויפ ן רוקן , אוי ף דע ם בארג ם זאמד , הא ב אי ך אנגעהויב ן פאמעלע ך ארוי ף אויפ ן בארג , גענוצנדי ק ד י ארע ם אי ן ברײטע ר באװעגונ ג או ן ד י פיס ן אי ן זשאַבע־קיקס . עס איז ווי איך שווימען אויף מיין צוריק.
  
  
  ד י נאקעט ע קראכ ט פו ן דע ר זון . צווישן די העל זון, די ינקאַנקלוסיוו הימל, און די שפיגלט היץ פון די זאַמד, די טעמפּעראַטור ווען איך סטראַגאַלד אַרויף די בערגל מוזן האָבן געווען אַרום 170 דיגריז. לויטן לאנדסמאן קאאפיזענט, שפיגלט די מדבר זאמד אן בערך א דריטל פון די היץ פון דער ארומיגער לופט.
  
  
  ס'האט מיר געדויערט א גאנצע צוואַנציק מינוט ביז איך בין דערגרייכט צום באַרגרוקן, אָטעם, דעכיידרירט, דאָרשטיק און באדעקט מיט זאַמד. איך האב פארזיכטיק איבערגעקוקט. װע ן דע ר האלענדאנ ד אדע ר חם ד רשיד י הא ט געטראפ ן קוק ן אי ן מײ ן ריכטונג , פלעג ן ז ײ מי ך גלײ ך באמערקן , אבע ר ס׳װאל ט ז ײ שװע ר געװע ן צ ו שיסן , — ארוי ף שיסן .
  
  
  אַלץ איז געווען ווי איך דערוואַרט. דע ר לאק א אי ז געװע ן פארקער ט איבער ן װעג , בײד ע טירן . חםיד ראשיד, א קלײנער געשטאלט אין זײן װײםן גאליב און רויטער געקעקטע קאפיע, האט זיך געטראטן פון דער זײט װעג צוריק צום טראק און זיך פארגעשטעלט, אז ער זאל קענען צילן אויפן װעג דורך די אפענע טירן פון דער קאבא.
  
  
  דע ר האלענדאנ ד הא ט שוי ן פארנומע ן א פארטײדיק ן פאזיציע ם אונטע ר דע ר טראק , באשיצ ט דור ך דע ם גרויס ן הינטן . איך האָב געקענט זען די זון גליטשן פון זיין ברילן ווען ער האָט אַרויסגעקוקט פון הינטער אַ געשוואָלן זאַמד רייַף, זיין ווייַס לתונט פּאַסן און סטרייפּט בויגן אין קאַנגרויס מיט די באַטערד בעט פון אַן אַלט מדבר טראָק.
  
  
  בײד ע מענע ר זײנע ן געװע ן אויפ ן שאסיי .
  
  
  זײ האבן נישט געװארט אויף מיר אויפן שפיץ דון.
  
  
  איך לינד צוריק הינטער די שוץ פון די באַרגרוקן און צוגעגרייט פֿאַר קאַמף.
  
  
  ערשטער איך טשעק אויס די הוגאָ, אַ סטילעטטאָ סטילעטטאָ פּיאַטע וואָס איך שטענדיק טראָגן אין אַ זאַמש שייד סטראַפּט צו מיין לינקס פאָראַרם. איין שנעל דרייַ פון מיין האַנט און הוגאָ וואָלט זיין אין מיין האַנט.
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן די ווילהעלמינא פון די כאלטער און נאכגעקוקט די אקציע צו מאכן זיכער אז עס איז נישט פארשטאפט מיט זאמד. דער אויפרייסנדיקער לוגער וועט רײַסן דעם שוטערס האַנט פון זיין האַנטגעלענק. איך דעמאָלט גענומען די אַרטעמיס סאַפּרעסער אויס פון מיין רעקל קעשענע און קערפאַלי קלינד עס פון קיין זאַמד איידער פּלייסינג עס אויף די פאַס פון די ביקס. איך האב געדארפט נאך א פארזיכטיגקייט מיט די סילענסער, כדי איך זאל קענען ארויסנעמען דריי-פיר שיס איידער רשיד און דער האלענדמאן האבן איינגעזען פון וואנען זיי קומען. א שיס פון אן אומגעשלאגן לוגער וואלט פריער אוועקגעגעבן מיין פאזיציע.
  
  
  איך האט נאָך איין אָפּעראַציע צו דורכפירן איידער איך געווען גרייט צו שפּילן. אי ך הא ב אראפגעשראב ן דא ס היטל , פו ן דע ר לײװנט־באדעקטע ר קאלבע , פארדריי ט דא ס טיכל־טיכ ל אי ן 6 אינטש ע שטריק ן או ן אי ם ארײנגעשטעקט . מיין מויל און האלדז זענען געווען טרוקן. איך האב נישט געקענט דויערן פינף שעה אין דעם מדבר היץ אן וואסער, אבער איך האב געהאט א גוטע סיבה צו ערזעצן דאס וואסער מיט בענזין. עס געמאכט אַ ווונדערלעך מאָלאָטאָוו קאָקטייל.
  
  
  אי ך הא ב אנגעצונד ן א װײטערדיק ן פו ן או ן מי ט צופרידנ ג צוקוק ן װ י ד י בענזין־געװײקט ע טיכעלע ך הא ט זי ך אנגעהויב ן צ ו שמירן . אויב איך קען באַקומען גענוג ווייַט אַראָפּ די שיפּוע איידער וואַרפן עס, די פּלוצעמדיק באַוועגונג פון די פאַקטיש וואַרפן זאָל שפּריצן גענוג גאַזאָלין אויס פון די האַלדז פון די קאַנטין צו מאַכן די גאנצע זאַך צו ופרייַסן. אבער אויב מיין אראפנידערונג וועט זיך פארוואנדלען אין א מאדנע לאָך אראפ פון א שיפּוע פון גליטשן זאמד, וועט דער גאז ארויסלויפן פון די קאנען בשעת איך האלט עס, און עס וועט אויפרייסן אין מיין האנט. איך האב געטענהט א שטילע תפלה און געשטעלט די שמעקנדיקע באמבע אויפן זאמד נעבן מיר.
  
  
  דערנאָך איך ראָולד איבער אויף מיין מאָגן אין די פלאַמינג זאַמד און סלאָולי אריבערגעפארן צו די באַרגרוקן, בעכעסקעם ווי פלאַך ווי מעגלעך. ווילהעמינה האט זיך אויסגעשטרעקט פאר מיר.
  
  
  איך בין געווען גרייט.
  
  
  חםיד רשיד און דער האלענדישער זײנען נאך דארט געװען, אבער זײ האבן זיך געמוזט אנהויבן צו באזארגן, װאונדערט זיך, װאם איך טו. די זון האָט זיך אָפּגעשפּיגלט פֿון ראשידס ביקס און אַרױס דורך דער אָפֿענער טיר פֿון דער כאַטע, נאָר פֿון רשיד אַלײן האָב איך גאָרנישט געזען, אַחוץ אַ קלײן לאַטקע פֿון דער רויטער און װײַס געקראָכערטער קאַפֿיע, װאָס ער האָט געטראָגן אױפֿן קאָפּ.
  
  
  דער האָלענדיש האָט פֿאָרגעשלאָגן אַ בעסערן ציל. ער איז געווען אַ ביסל אַנגגאַלד צו מיר, קראַושט הינטער די הינטן ראָד פון אַ גרויס טראָק. א טייל פון זיין רוקן, זיין זייַט און זיין דיך זענען יקספּאָוזד. דרייען אַראָפּ די שיפּוע דורך די שימערינג כוואליעס פון היץ האט נישט מאַכן עס דער בעסטער ציל אין דער וועלט, אָבער עס איז געווען אַלע איך געהאט.
  
  
  איך האב אכטונג גענומעז. א גוטער שיס װאלט זײן רוקן צובראכן, א גאר גוטער װאלט זײן לענד צובראכן. איך אַימעד פֿאַר די רוקנביין.
  
  
  איך פּולד די צינגל סלאָולי און דיליבראַט.
  
  
  ווילהעמינה האט געציטערט אין מיין האנט.
  
  
  זאַמד האָט געשפּריצט אין די פֿיס פון דעם האָלענדיש.
  
  
  אומווילנדיג האט ער זיך צוריקט, זיך טיילווייז אויסגעגליטשט. עס איז געווען אַ טעות. דאָס האָט אים געמאַכט אַ בעסערער ציל. דער צווייטער שיס האט אים געטראפען און ער האט זיך אויסגעדרייט א האלבע וועג איידער ער האט זיך נאכאמאל געדאנקט הינטער די דעקל פון א טראק ראד. דער דריטער שיס האט אויפגעהויבן נאך מער זאמד.
  
  
  איך געשאלטן און פייערד אַ פערט שאָס דורך די קאַב פון די טראָק. אַ גליקלעך אָפּבאַלעמענ זיך קען שטעלן ראַשיד אויס פון קאַמף.
  
  
  איצ ט בי ן אי ך ארוי ף או ן אריבערגעפאר ן דע ם בערגל , טוי ־ קנדיק , זי ך גליטשנדיק , כמע ט קנ י טי ף אי ן ד י שיפטנדיק ע זאמד ; איך האב געפרואווט זיך נישט צו ווארפן פאראויס אויף א שרעקליכע שטיצע, ווילהעלמינא האט זיך אנגעכאפט אין מיין רעכטע האנט און אין דער אנדערער א קאלבע אנצינדן באמבע, וואס איך האב פארזיכטיג געהאלטן אין דער לופטן.
  
  
  דרײַ שיסערן פֿון חםיד רשידס ביקס האָבן געקלונגען אין דער שטילקײט פֿון דער מדבר. ז ײ האבע ן אי ם אי ן זאמד , אי ן פראנט , אי ן גיך ע סוקסעס ן ארויפגעשפרײט . די ווייטקייט איז נישט געווען אזוי שלעכט, אבער א מענטש וואס קומט אראפ פון אויבן איז כמעט אן אוממעגליך ציל. אפילו די בעסטע שוטערס אין דער וועלט וועלן שטענדיק שיסן נידעריק אין אזעלכע אומשטענדן, און דאס האט רשיד געטון.
  
  
  אבער איצט איך בין געווארן נעענטער און נעענטער צו די דנאָ פון דעם בערגל. איך בין געווען דרייסיג מעטער פונעם טראק, אבער איך האב נאך נישט געזען רשיד, וואס האט ווידער געשאסן דורך די אפענע טירן. דער קויל האט מיר געריסן די רעקל־קעשענע.
  
  
  עס איז איצט צוואַנציק יאַרדס. די ערד איז פּלוצלינג געווארן גלייַך און פיל מער האַרט. דאָס האָט געמאכט פליסנדיק גרינגער, אָבער אויך געמאכט מיר אַ בעסער ציל. א ביקס דונערט צו מיין רעכט, דעמאָלט ווידער. דע ר האלענדאנ ד הא ט זי ך אומגעקער ט צ ו דע ר ארבעט .
  
  
  איך בין איצט געווען פופצן יאַרדס פון דעם טראָק ס קאַבינע. די פּיסק פון Rashid ס AK-47 אויסגעשטרעקט אַריבער די פראָנט אַוועקזעצן, ימיטינג פלאַמעס. אי ך הא ב אי ך זי ך צוגעלאפ ן צ ו רעכט ס או ן אוי ף א האַרט ערד מיט בלויז א האלבע סעקונדע איידער דער קויל האָט געפײַפט איבערן קאָפּ.
  
  
  ווען איך האב אראפגעקניט, האב איך געשוועבט מיין לינקן ארעם אין א לאנגן לופינג בויגן, פארזיכטיג אריינגעווארפן די אנגעצונדענע באמבע אין די קאבינעט פונעם טראק.
  
  
  זי איז געפֿאַלן געפֿאַלן אויפֿן זיצפּלאַץ, זיך אַרײַנגערוקט איבער דעם פֿאַס פֿון רשידס ביקס צו דעם װידעריקן סאַודיער מאַן.
  
  
  ע ס אי ז שוי ן געװע ן נא ר אינטשע ר פו ן זײ ן טונקעלע ר הויכע ר פנים , װע ן ע ס הא ט זי ך אויפגעריס ן אי ן א ברויענדיק ן גײז ר פו ן פלאם .
  
  
  דאָס דינע יסורים געשריי האָט זיך פֿריִער פֿאַרענדיקט, זיך פֿאַרענדיקט אין אַ הויכן קרעססענדאָ, ווען רשידס לונגען האָבן זיך פֿאַרוואַנדלט אין אַש. איך בין שוין אריבערגעפארן, שפּרינגען פֿאַר דעקן אונטער די קאַפּטער פון אַ גרויס סאַמאָקאָ טראָק.
  
  
  איך האָב זיך אַ מינוט צוגעבויגן צו דעם שווערן פראָנט באַמפּער, געגאַסט נאָך לופט, דאָס בלוט האָט געפּולסט אין מיין שטערן פון סופּערטענשאַן, און מיין ברוסט האָט זיך געהויבן.
  
  
  איצט עס איז געווען איך און דער האָלענדיש. עס זענען נאָר מיר צוויי פּלייינג קאַץ און מויז אַרום אַן אַלט בלוי טראָק מיט פּעגס אין די מיטן פון די ליידיק סאַודי מדבר. נאָר אַ פּאָר פֿיסלעך װײַטער האָב איך דערשמעקט דעם צערטן ריח פֿון ברענען פֿלײש. חםיד ראשיד איז שוין נישט געװען אין דעם שפיל, נאר דער האלענדמאן.
  
  
  אי ך בי ן געװע ן פאר ן טראק , אויסגעמאטערט , א ן אטעם , פארדעק ט מי ט זאמד , געבראט ן אי ן מײ ן אײגענע ם שווייס . עס איז געווען גוט ליגן הינטער די הינטן ראָד פון די טראָק. ער איז געשעדיגט געווארן, אבער איך האב נישט געוואוסט ווי שטארק.
  
  
  ער איז געװען באװאפנט מיט א ביקס. עס איז אויך געווען אַ פאַרשילטן גוט געלעגנהייַט אַז ער האט אַ ביקס. איך האב געהאט װילהעלמינה און הוגא.
  
  
  יעדער פון אונדז האט בלויז צוויי ברירות: אָדער נאָכגיין די אנדערע, אָדער זיצן און וואַרטן פֿאַר די פייַנט צו מאַכן די ערשטער מאַך.
  
  
  איך האָב זיך גיך אַראָפּגעכאַפּט אַ קוק אונטערן טראָק. אויב ער וואלט זיך באוועגט, וואלט איך געזען זיינע פיס. זיי זענען נישט קענטיק. פֿון הינטערן רעכטן ראָד האָט אַרויסגעקוקט אַ קליינטשיק שטיק הויזן־פוס, נאָר אַ בליק פֿון ווײַס לתונט.
  
  
  איך האב אראפגענומען דעם מאפלער פון ווילהעלמינא פאר א גרעסערע גענויקייט. כ'האלט מיט איין האנט אן דעם באַמפּער און זיך זיך צוגעבונדן כּמעט קאַפּויער, האָב איך פֿאַרזיכטיק געשאָסן אויף דעם שטיק ווייס.
  
  
  אין בעסטער, איך קען פאַרשאַפן עס צו ריקאַשיי, אָדער טאָמער אפילו פאַרשאַפן אַ יקספּלאָוזשאַן וואָס וואָלט יבערשרעקן עס גענוג צו ברעכן די דעקן. אין ערגסט, וועט דאָס אים לאָזן וויסן פּונקט ווו איך בין און אַז איך וויסן ווו ער איז.
  
  
  דער שיסער האט אפגעקלונגען אין שטילקייט, ווי מיר וואלטן געווען אין א קליינעם צימער אלא ווי אין איינעם פון די וויסטסטע ערטער אויף דער וועלט. די רייַף האט אויסגעשטרעקט און פּאַמעלעך פלאַטאַנד, טילינג די גרויס טראָק אין אַ ומגעלומפּערט ווינקל צו די רעכט הינטן. ווי אַ רעזולטאַט, דער האָלענדיש האט אַ ביסל בעסער באַרריקאַדע ווי פריער.
  
  
  אי ך בי ן געשטאנע ן קעג ן ד י שװער ע ברעמען , או ן אנגעהויב ן צײלן . ביז איצט האָב איך געשאָסן פיר שאָס. איך וואָלט האָבן בילכער די פול קלעמערל קיין ענין וואָס. איך האָב אַרױסגעכאַפּט עטלעכע שעלז פֿון מײַן רעקל־קעשענע און האָב אָנגעהױבן איבערלאָדן.
  
  
  א שיס האט אויסגעקלונגען און עפעס האט געשטעקט די פיס פון מיין שטיוול, זאמד האט זיך ארויסגעשלעפט פון ערגעץ. איך האָב זיך צעמישט, דערשטוינט. כ׳האב מיך געשאלטן פאר׳ן זײן אומפארטײדיק און ארײנגעשפרונגען אויפן באמפער פון טראק אין א האלב־געבויגן שטעלע, האלטן דעם קאפ אונטער דער שטאפל פון די קאפאטע.
  
  
  דער האלענדמאן האט אויך געוואוסט וויאזוי צו שיסן אונטער טראקס. איך בין מאַזלדיק. אויב ער וואלט נישט געשאסן פון א גאר אומבאקוועמע פאזיציע - און ער מוז געווען - וואלט ער געקענט דורכשיסן מיינע פיס.
  
  
  דער מאָמענט איך איז געווען זיכער, אָבער בלויז פֿאַר אַ מאָמענט. און איך קען נישט האַלטן אויף דעם אַנבעראַבלי הייס מעטאַל קאַפּטער מער. מײן קערפער האט שוין געשפירט װי מ׳גרילט אים איבער קוילן.
  
  
  מייַן אָפּציעס זענען לימיטעד. איך האָב געקאָנט אַראָפּלאָזן צו דער ערד, קוק אונטער דעם טראָק און וואַרטן ביז דער האָלענדיש זאָל מאַכן זײַן מאַך, האָפנדיק אים צו דערשיסן פֿון אונטערן שאַסי. חוץ מיט זיין ביקס, ער קען בייפּאַס די וועכטער ראָד און שפּריץ שיין געזונט קיין ויסקוק פונט איך קען קלייַבן אָן ויסשטעלן פיל פון מיין גוף.
  
  
  אָדער איך קען שפּרינגען אַוועק דעם באַמפּער און שפּרינגען אין די עפענען פּלאַץ צו די לינקס אַזוי איך קען האָבן פול מיינונג פון דעם מענטש. אבער ווי אזוי איך בין נישט געשפרינגען, בין איך עטוואס אראפגעפאלן פון באלאנס - און דער האלענדמאן איז געווען אויף די קני אדער געלעגן אויסגעבויגן און סטאביל. פֿאַר אַ אַימעד שאָס, ער נאָר האט צו מאַך די ביקס פאַס אַ ביסל אינטשעס.
  
  
  ווען איך וואלט געגאנגען די אנדערע וועג, געפארן ארום דעם טראק און געהאפט אים איבערראשן פון דער צווייטער זייט, וואלט ער מיר געשאסן אין די פיס אין דעם מאמענט וואס איך האב זיך אריבערגעצויגן אין יענער ריכטונג.
  
  
  איך האב אויסדערוויילט דער בלויז וועג בנימצא צו מיר. אַרויף. האלטן די לוגער אין מיין רעכט האַנט, איך געוויינט מיין לינקס ווי לעווערידזש און קליימד אַנטו די קאַלאָריפער קאַפּטער, דעמאָלט אַנטו די קאַב דאַך צו פאַלן בישטיקע אַנטו די בעט פון די טראָק. אַז איך האָב אַ גליק, װעט דער האָלענדיש זײַן גאַנץ נידעריק אין זאַמד הינטער דעם פֿלאַכן רעכטן רײַף, זײַן אַכטונג צוגעקלעפּט צום אָרט אונטערן טראָק־בעט, װאַרטנדיק צו כאַפּן אַ בליק פֿון מיר.
  
  
  ניט אַ שאָס, ניט אַ פלער פון באַוועגונגען. אפנים האב איך מיך געמאכט אן באמערקונג.
  
  
  איך האָב אַרײַנגעקוקט אין דעם אָרט צווישן די רעלסן פֿונעם טראָק־בעט מיט אירע הויכע שטיצער. איך דעמאָלט סלאָולי קרעפּט אַרויף צו די רעכט דערציען ווינקל פון די מאַשין.
  
  
  אי ך הא ב א טי ף געאטעמ ט או ן זי ך אויפגעשטעל ט בי ז מײנ ע גאנצ ע זעק ס פיס , כד י כד י כד י אי ך זא ל קוק ן איבע ר דע ר אויבערשטע ר שטע ל פו ן ד י שאַפען , װילהעלמינ ע אי ז געװע ן ב ײ דע ר גרײט .
  
  
  דארט איז ער געװען, אויסגעשטרעקט אין א װינקל צום ראד, דער בויך האט זיך געפלאקערט אויפן זאמד. זיין באַק רעסטיד אויף די באַט פון די ביקס - דער קלאַסיש פּראָנע שטעלע פֿאַר שיסער.
  
  
  ער האט ניט געהאט קיין געדאַנק איך בין דאָרט, נאָר דרייַ פֿיס אויבן אים, סטערינג אויף זיין צוריק.
  
  
  פארזיכטיק האב איך אויפגעהויבן ווילהעלמינה ביז דעם גאָמבע, און דערנאָך דערגרייכט איבער דעם אויבערשטן באַר פון טראָק. איך האב געצילט אויפן רוקן פון דעם האלענדישן
  
  
  ע ר אי ז געבליב ן באװעגונג , װארטנדי ק אוי ף דע ם ערשט ן סימ ן פו ן באװעגונג , װא ס ע ר הא ט געקענ ט זען , אונטע ר דע ם טראק . אבער איך איז געגאנגען די אומרעכט וועג. ער איז געווען כּמעט טויט.
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן דעם צינגל אויף ווילהעמינאַ.
  
  
  די ביקס האָט זיך געכאַפּט! פאַרשילטן זאַמד!
  
  
  טייקעף, איך שיפטיד מיין וואָג פון מיין לינקס פוס צו מיין רעכט און געשווינד געבראכט מיין האַנט אַראָפּ צו באַפרייַען הוגאָ. דער סטילעטאָ האָט זיך אַריינגעגליטשט אין מיין לינקער האַנט, מיט זיין פּערל-שעפּן הייס צום אָנרירן.
  
  
  הוגאָ האָט זיך נישט געקאָנט אָנכאַפּן. כ׳האב אנגעכאפט דעם מעסער בײם האנדעל און אויפגעהויבן די האנט, האלטן די שטעקעלע אין אויער־שטיבל. איך יוזשאַוואַלי בעסער די בלייד וואַרפן, אָבער אין דעם דיסטאַנסע, אָן די ספּייסינג פֿאַר אַ נאָרמאַל פליפּ, עס וואָלט זיין אַ גלייַך אַראָפּ שעפּן וואַרפן, דרייַ פֿיס, רעכט צווישן די פּלייצעס.
  
  
  עטלעכע זעקסטער זינען מוזן האָבן געווארנט דעם האָלענדיש. ער פּלוצלינג ראָולד אַנטו זיין צוריק און סטערד בייַ מיר, זיין AK-47 אַרסינג צו מיר ווי זיין פינגער אנגעהויבן צו קוועטשן די צינגל.
  
  
  כ'האב געפלאקערט די לינקע האנט פאראויס און אראפ.
  
  
  דער שפיץ פון דעם סטילעט האט דורכגעשטעקט דעם האלענדמאן'ס סטערינג רעכטן אויג און האט אריינגעווארפן זיין דריי-זייטיגע בלייד אין זיין מוח.
  
  
  דער טויט האט א שאקל געטאן דעם סאבאטאר'ס פינגער, און דער שיס האט זיך אומשולדיג אפגעקלאפט איבערן מדבר זאמד.
  
  
  א מאמענט האב איך זיך אנגעהאלטן אין די אויבערשטע רעלס פון טראק מיט ביידע הענט, צוגעדריקט מיין שטערן אויפן הינטן פון מיינע נאקעלס. מיינע קני האבן זיך מיטאמאל אנגעהויבן ציטערן. איך בין גוט, גוט צוגעגרייט, קיינמאָל וואַקינג. אבער נאכדעם וואס עס איז פארענדיגט, שפירט איך זיך אלעמאל זייער עקל.
  
  
  פון איין זייט בין איך א נארמאלער מענטש. איך וויל נישט שטארבן. און יעדער מאָל איך פּעלץ אַ סערדזש פון רעליעף, און נישט די אנדערע וועג אַרום. אי ך הא ב טי ף אטעם , או ן געגאנגע ן צורי ק צ ו דע ר ארבעט . איצט עס איז געווען געוויינטלעך. די אַרבעט איז געווען פאַרטיק.
  
  
  אי ך הא ב ארויסגענומע ן דא ס מעסער , זי י רײנע ם אפגעװישט , או ן זי ך צוריקגעקער ט אי ן דע ר שיד ע אוי ף מײ ן פארארם . דערנאָך האָב איך אונטערזוכט דעם האָלענדיש. איך שלאָגן אים מיט דעם משוגע שיסערייַ אונטער די בערגל, אָוקיי. דער קויל האָט געטראָפן די רעכטע ברוסט. ער האט פארלוירן אסאך בלוט און עס איז געווען ווייטאג, אבער עס איז נישט מעגליך געווען א שווערע וואונד.
  
  
  "עס טוט נישט טאַקע ענין," איך געדאַנק. וואָס איז וויכטיק איז אַז ער איז טויט און די אַרבעט איז געטאן.
  
  
  דער האָלענדיש האָט נישט געטראָגן עפּעס וויכטיקן, נאָר איך האָב אַרײַנגעלייגט זײַן בייטל אין קעשענע. די ייִנגלעך אין דער לאַבאָראַטאָריע קען דערפון לערנען עפּעס טשיקאַווע.
  
  
  דא ן הא ב אי ך זי ך אומגעקער ט אוי ף װא ס אי ז געבליב ן פו ן חםיד רשיד . איך האָב געהאַלטן מיין אָטעם ווען איך געזוכט פֿאַר זיין קליידער, אָבער געפונען גאָרנישט.
  
  
  איך האב זיך אויפגעשטעלט, ארויסגעכאפט פון מיין רעקל-קעשענע איינס פון מיינע גאלדענע פילטער-ציגארעטן און עס אנגעצונדן, געחידושט וואס צו טון ווייטער. נאָר לאָזן עס, איך לעסאָף באַשלאָסן, ינכיילד די רויך דאַנקבאַר, טראָץ מיין טרוקן מויל און האַלדז, איך קען שיקן די קינדער - גאָרטן מאַנשאַפֿט צוריק צו קלייַבן די טראָק און די צוויי ללבער ווי באַלד ווי איך געקומען צוריק צו דאַהראַן.
  
  
  רשיד'ס רויטע געוואלדיגע קאפרי האט מיר געכאפט אין אויג און איך האב עס געכאפט מיט די פינגער פונ שטיוול, אים געשיקט צו פליען אין זאמד. עפּעס האָט געגליטערט און איך האָב זיך צוגעבויגן צו קוקן דערויף נאָך.
  
  
  עס איז געווען אַ לאַנג, דין מעטאַל רער, פיל ווי די מין פון פּאַקאַט טייַער סיגאַרס. איך האב אראפגענומען דאס היטל און געקוקט אויף איר. עס קוקט ווי גראַנולאַטעד צוקער. איך נאַס די שפּיץ פון מיין קליין פינגער און געפרוווט די פּודער. העראָין.
  
  
  איך האָב פֿאַרמאַכט דאָס דעקל און פֿאַרטראַכט באַלאַנסירט דאָס רער אין מײַן דלאָניע. וועגן אַכט אונס. דאס איז בלי ספק געווען א באצאלונג פאר רשיד פונעם האלענדישן. אַכט אונס ריין העראָין קען גיין אַ לאַנג וועג צו מאַכן אַן עמיר פון אַ אָרעם אין די מיטל מזרח. איך האָב עס אַרײַנגעטאָן אין מײַן לענד־קעשענע און זיך געחידושט, וויפֿל פֿון די דאָזיקע רערן האָט דער אַראַבער באַקומען אין דער פֿאַרגאַנגענהייט. איך וואָלט שיקן עס צוריק צו AX. זיי האָבן געקענט טאָן וואָס זיי ווילן מיט אים.
  
  
  איך האב געטראפען רשיד'ס קאלבע אויפן פראנטן זיצפּלאַץ פון טראק און עס געטרונקען פאר'ן אווארפען אין א זייט. דערנאָך בין איך אַריין אין דער דזשיפּ און בין צוריקגעפאָרן אויפן שאָסיי קיין דאַהראַן.
  
  
  * * *
  
  
  דהאַהראַן איז געווען נידעריק אויף די האָריזאָנט, אַ טונקל גרין סילאַוועט וועגן אַכט מייל אַראָפּ די וועג. איך האָב שווערער געדריקט דעם אַקסעלעראַטאָר. דהאַהראַן האָט געמיינט קאַלט שאַוערז, ריין קליידער, הויך קיל קאָניאַק און סאָדע.
  
  
  ער האט געלעקט די טרוקענע ליפן מיט דער טרוקענער צונג. נאָר אַ טאָג אָדער צוויי מער צו באַקומען מיין ריפּאָרץ אין סדר און איך וועט זיין אויס פון דעם גיהנום. לאָמיר זיך אומקערן צו די שטאַטן. די פאַסטאַסט מאַרשרוט איז דורך קאַיראָ, קאַסאַבלאַנקאַ, די אַזאָרעס און לעסאָף וואַשינגטאָן.
  
  
  קיינער פון די שטעט וואָלט האָבן ראַנגקט צווישן די גאַרדענס פון דער וועלט, אָבער איך געהאט אַ פּלאַץ פון צייט אויב דוד כאָק האט נישט האָבן אַ אַסיינמאַנט גרייט און ווארטן. ער האָט דאָס געווענליך געטאָן, אָבער אויב איך האָב זיך גערוט אין טייל אויפן וועג אַהיים, האָט ער ווייניק געקענט טאָן דערוועגן. איך האב נאר געדארפט פארזיכערן אז איך זאל נישט באקומען קיין טעלעגראם אדער טעלעגראם אויפן וועג.
  
  
  אין קיין פאַל, איך געדאַנק, עס איז קיין פונט צו גיין אויף אַ טרוקן און אַנינטראַסטינג וועג. איך וואָלט נעמען אַ אַנדערש מאַרשרוט היים, דורך קאַראַטשי, ניו דעלי און באַנגקאָק. וואָס נאָך באַנגקאָק? כ'האב זיך מענטאַלי געשלאגן. קיאָטאָ, מיסטאָמע, זינט איך קיינמאָל טאַקע זאָרגן וועגן די סמאָג אָדער ראַש פון טאָקיאָ.
  
  
  דערנאָך קאַאַי, גאַרדאַן אינזל אין האַוואַיי, סאַן פֿראַנסיסקאָ, ניו אָרלעאַנס און ענדלעך וואַשינגטאָן, און בלי ספק אַ בייז כאָק.
  
  
  פאר דעם אלעם איז, פארשטײט זיך, געװען נאך הײנט נאכט - און מסתמא מארגן נאכט - אין דאהראן. מײַנע מאַסאַלז האָבן זיך אומווילנדיק געשפּאַנט, און איך האָב זיך געכאַפּט צו זיך.
  
  
  * * *
  
  
  איך באגעגנט בעטי עמערס נאָר אַ וואָך צוריק, איר ערשטער נאַכט אין דאַהראַן נאָך אַ דריי-חודש יום טוּב אין די שטאַטן. איין טאָג זי געקומען אין דעם קלוב אַרום נייַן אַזייגער אין די אָוונט, איינער פון די פרויען מיט אַזאַ אַ סעקסי אָראַ אַז אין עטלעכע ספּעציעל, סאַטאַל וועג קאַנווייד אַ אָנזאָג צו יעדער מענטש אין די באַר. כמע ט אי ן אײנעם , האב ן זי ך אל ע קעפ ן זי ך געדרײט , צ ו זען , װע ר ע ם אי ז ארײנגעקומע ן . אפילו פרויען האבן אויף איר געקוקט, זי איז געװען אזוי.
  
  
  כ׳האב מיך גלײך צוגעצויגן צו איר, און זי איז נישט געזעסן אלײן בײ איר שרײב־טיש מער װי פינף מינוט אײדער איך בין צוגעגאנגען און זיך פארשטעלט.
  
  
  זי האט א קורצע רגע געקוקט אויף מיר מיט אירע פינצטערע אויגן, אײדער זי האט זיך אומגעקערט אין דער פארשטעלונג און מיך אײנגעלאדן צו קומען מיט איר. מיר האָבן געטרונקען צוזאַמען און גערעדט. איך האָב זיך דערוווּסט, אַז בעטי עמערס איז אַן אָנגעשטעלטער פֿון איינע פֿון די אָיל־פֿירמעס פֿון אַמעריקע, און איך האָב זיך דערוווּסט, אַז איר לעבן אין דאַהראַן פֿעלט אַ וויכטיקער עלעמענט: אַ מענטש. װע ן דע ר אװנ ט אי ז געגאנגע ן או ן אי ך הא ב זי ך אל ץ מע ר געצויג ן צ ו איר , הא ב אי ך געוװסט , א ז ע ס װע ט באל ד פארריכטן .
  
  
  אונדזע ר אװנ ט הא ט זי ך געענדיק ט מי ט א נאכט , פו ן ברוגזדיק ן ליבשאפט , אי ן אי ר קלײנע ר דירה , אונדזע ר קערפער ם האב ן זי ך ניש ט געקענ ט גענו ג אײנע ר דע ם אנדערן . איר געבאָרנטע הויט איז געווען ווייך ווי סאַמעט צום אָנרירן, און נאָכדעם ווי מיר האָבן זיך פאַרבראַכט, זענען מיר געלעגן שטילערהייט, מיין האַנט האָט מילד געגאַרטלט יעדן אינטש פון יענער ווונדערלעך גלאַט הויט.
  
  
  װע ן אי ך הא ב געמוז ט אװעקגײ ן דע ם צװײט ן טאג , הא ב אי ך אזו י געטא ן מי ט דע ר ױגנט , זי ך שװער ן או ן לאנגזא ם אנגעטאן . בעטי האט איבערגעארבעט דעם דינע כאטל איבער איר, און איר געזעגענונג איז געווען א הוסקי, "זעט דיר ווידער, ניק." עס איז נישט געווען קיין פראגע.
  
  
  יעצט האב איך געטראכט וועגן איר גאנץ קערפער, פינקלענדיקע אויגן, אירע קורצע שווארצע האר, און איך האב געשפירט אירע פולע ליפן אונטער מיינע, ווען איך האב איר ארומגעכאפט מיינע געווער און איר צוגעהאלטן ווי מיר האבן זיך לאנג און טייף געשלאפן איבער א געזעגענונג וואס האט צוגעזאגט נאך פארגעניגן. קום...
  
  
  איצ ט װע ן אי ך אי ן דע ר הײסע , שטויביקע ר דזשיפ , אי ן דע ר הײסע ר שטויביקע ר דזשיפ , געפאר ן אויפ ן ראס טאנארא־װעג , הא ב אי ך װידע ר אנגעהויב ן שװײצן . אבער דאס איז נישט געווען. כ'האב זיך געכאפט צו מיר ווען איך בין דורכגעפארן דורך די טויערן פונעם דאהראן קאמפלעקס. קומענדיק באַלד.
  
  
  איך האב מיך אפגעשטעלט ביי די זיכערהייט אפיס און איבערגעלאזט א מעסעדזש פאר דייוו פראנצויז, דער הויפט זיכערהייטס אפיציר פון SAMOCO, ער זאל אויפנעמען רשיד און דעם האלענדמאן. איך באַרשט אַוועק זיין מאַזל - טאָוו און ריקוועס פֿאַר פרטים. "איך וועט געבן איר אַלץ שפּעטער דייוו, רעכט איצט איך ווילן אַ טרינקען און אַ וואַנע, אין דעם סדר."
  
  
  "וואָס איך טאַקע געוואלט," איך געזאגט צו זיך ווען איך בין צוריק אין די דזשיפּ, "איז געווען אַ טרינקען, אַ וואַנע און בעטי עמערס." איך בין געווען צו פאַרנומען מיט חםיד רשיד און זיין באַנדע צו פאַרברענגען מער ווי אַ ביסל טעלעפאָן רופן מיט בעטי נאָך דער ערשטער נאַכט. איך האב געדארפט זיך אביסל אויפכאפן.
  
  
  איך פארשטאפט די דזשיפּ ביי מיין קוואָנסעט הוט און קליימד אויס. עפּעס איז פאַלש.
  
  
  ווען איך האָב זיך דערגרייכט צום טיר, האָב איך געהערט די קלאַנגן פֿון באַני בערריגאַנס "איך קען נישט אָנהייבן" דורך דער טיר. עס איז געווען מיין רעקאָרד, אָבער איך באשטימט ניט לאָזן עס צו שפּילן ווען איך לינקס אַז מאָרגן.
  
  
  איך האב געשטופט די טיר אין כעס. פּריוואַטקייט איז געווען דער בלויז וועג אויס פון די סמאָוקינג קעסל פון סאַודי אַראַביאַ, און איך איז געווען דאַמד צו זען עס ווייאַלייטיד. אויב עס איז געווען איינער פון די סאַודיס, איך דערציילט זיך, איך וואָלט האָבן זיין הויט, אָבער אָוקיי.
  
  
  אי ן אײ ן באװעגונ ג הא ב אי ך געעפנ ט ד י טיר , או ן זי ך ארײנגעלאפ ן אינעװײניק .
  
  
  זיך באקוועם געלעגן אויפן בעט מיט א הויכן, גלאנצן געטראנק אין אײן האנט און מיט א האלב־פאררויכערט ביליגער ציגאר אין דער אנדערער, איז געװען דוד כאק, מײן באלעבאס אין אקס.
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  ================================================== ===== ========
  
  
  "גוט נאָכמיטאָג, ניק," האָק האט רויק געזאגט, זיין גראָב ניו ענגלאַנד פּנים ווי נאָענט צו אַ שמייכל ווי ער וואָלט אלץ לאָזן. ער האט זיך אויסגעדרייט די פיס און זיך געזעצט אויפן ראנד פון בעט.
  
  
  — װאס פאר א גיהנום טוסטו דא ? אי ך בי ן געשטאנע ן פא ר אי ם , געהויב ן איבע ר דע ם קלײנע ם גרויע ן מאן , מי ט מײנ ע פיס , שפיציק , פיס , אקימבא . פֿאַרגעסן קאַראַטשי. פארגעסן דעלי. פאַרגעסן וועגן באַנגקאָק, קיאָטאָ, קאַאַי. דוד כאָק איז נישט דאָרט צו שיקן מיר אויף וואַקאַציע.
  
  
  ― ניק ― װאָרנט איר שטילערהײט. "איך טאָן ניט ווי צו זען איר פאַרלירן קאָנטראָל איבער זיך."
  
  
  "אנטשולדיגט, האר. די צייטווייליגע אפווייניגקייט איז די זון״. אי ך הא ב נא ך געזיצט , אבע ר אי ך הא ב תשובה געטאן . דאָס איז געווען David Hawke, אַ לעדזשאַנדערי קאַונטערינטעלליגענסע פיגור, און ער איז געווען מיין באַלעבאָס. און ער איז געווען רעכט. עס איז קיין אָרט אין מיין געשעפט פֿאַר אַ מענטש וואס פארלירט קאָנטראָל פון זיין ימאָושאַנז. איר אָדער בלייבן אין קאָנטראָל די גאנצע צייט אָדער איר שטאַרבן. עס איז אַזוי פּשוט.
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן מי ט נעמלעך , אנגעהאלט ן דע ם מי ט שמעקנדיק ן ציגאר , אי ן ד י צײן . — איך ווייס, איך ווייס. ער האט זיך צוגעבויגן צו מיר אנקוקן, א ביסל פארשנעלערט די אויגן. "איר קוק שרעקלעך," ער באמערקט. "איך נעמען עס איר זענט פאַרטיק מיט SAMOCO."
  
  
  ער האט נישט געהאט קיין וועג צו וויסן, אבער עפעס האט ער געוואוסט. דער אלטער איז געװען אזוי. איך בין צוגעגאנגען און זיך אראפגעבויגן צו קוקן אויף זיך אין שפיגל.
  
  
  
  
  
  
  איך האָב אויסגעזען ווי אַ זאַמדמאַן. מייַן האָר, יוזשאַוואַלי דזשעט שוואַרץ מיט אַ ביסל סטראַנדז פון גרוי, איז געווען מאַט מיט זאַמד, ווי זענען געווען מיין ייבראַוז. אויף דער לינקער זײט פון מײן פנים זײנען געשטאנען שטעקנדיקע קראצן, װי עמעצן װאלט מיך געשניטן מיט גרויםן סאנד־פאפיר איבערגעדעקט אין א געטריקנט געמיש פון בלוט און זאמד. איך האב אפילו נישט געכאפט אז איך בלוטיג. איך מוזן האָבן באַקומען ערגער סקראַטשיז ווי איך געדאַנק קריכן די זאַמד דון. דאָס איז אויך געווען דאָס ערשטע מאָל וואָס איך האָב פאַרשטאַנען, אַז מײַנע הענט זענען צאַרט פון צוגעדריקט ווערן קעגן דעם הייסן מעטאַל פון אַ טראָק אין דער מדבר.
  
  
  איגנארענדענדי ק הא ב אי ך הא ב זי ך ארויסגענומע ן דא ם רעקל , או ן זי ך ארויסגעגליט ן פו ן דע ר כאלטער , װא ם הא ט געהאלט ן װילהעלמינ ע או ן הוגא . "ווילהעלמינאַ דאַרף אַ גרונטיק רייניקונג," איך געדאַנק. איך בין געשווינד באַפרייַען פון מיין שיכלעך און סאַקס און דאַן אַוועקגענומען מיין הויזן און קאַקי קורצע הייזלעך אין איין באַוועגונג.
  
  
  איך כעדאַד צו דער שפּריץ אין די צוריק פון די קוואָנסעט הוט, די האַרב קיל פון די לופטקילונג ברענען מיין הויט.
  
  
  "נו," האָט האָק קאַמענטירט, "דו ביזט נאָך אין אַ גוטן פיזישן געשטאַלט, ניק."
  
  
  ליב ווערטער פון כאָק זענען באמת זעלטן. איך געשפּאַנט מיין בויך מאַסאַלז און סטאָול אַ בליק אַראָפּ אויף מיין באַלדזשינג ביסעפּס און טריסעפּס. אויף מײַן רעכטער אַקסל איז געװען אַ צענױפֿענע, רויט־לילאַ אײַנדרוק ― אַן אַלטע שיסערװונד. עס איז אַ לאַנג, מיעס שראַם פליסנדיק דייאַגאַנאַלי אַריבער מיין קאַסטן, דער רעזולטאַט פון אַ מעסער קאַמף אין האָנג קאָנג פילע יאָרן צוריק. אָבער איך איז נאָך ביכולת צו געווינען איבער זעקס הונדערט פונט, און מיין רעקאָרדס אין אַקס הויפּטקוואַרטיר נאָך קאַנטיינד "שפּיץ עקספּערט" קלאַסאַפאַקיישאַנז אין שאָס, קאַראַטע, סקיינג, ריידינג און שווימערייַ.
  
  
  איך האב פארברענגט א האלבע שעה אין דער שפּריץ, געוואשן, שווענקען און געלאָזט די אייזיקע שפּיצן וואַסער וואַשן אַוועק די שמוץ פון מיין הויט. נאָך קראַפטיק טאַוועללינג זיך אַוועק, איך אָנטאָן עטלעכע קאַקי קורצע הייזלעך און כעדאַד צוריק צו כאָק.
  
  
  ער האט נאך געפאפט. עס איז מעגליך געווען א אנצוהערעניש פון הומאר אין די אויגן, אבער אין דער קאלטקייט פון זיין שטימע איז נישט געווען.
  
  
  "געפילט זיך איצט בעסער?" — האט ער געפרעגט.
  
  
  "איך בין זיכער!" איך האָב אָנגעפילט די קורוואָיסיער גלאז האַלב וועג, צוגעגעבן איין אייז קוב און אַ שפּריצן סאָדע. "אָוקיי," איך געזאגט געהארכזאם, "וואָס איז געשען?"
  
  
  דוד האק האט אראפגענומען דעם ציגאר פון מויל און אים צוגעקװעטשט צװישן די פינגער, קוקנדיק אויף דעם רויך, װאם האט געבויגן פון דער אש. "דער פרעזידענט פון די פאראייניגטע שטאטן," האָט ער געזאָגט.
  
  
  — דער פרעזידענט! איך האָב געהאט די רעכט צו זיין סאַפּרייזד. דער פרעזידענט איז כּמעט שטענדיק געבליבן אויס פון אַקס ענינים. כאָטש אונדזער אָפּעראַציע איז געווען איינער פון די סענסיטיווסטע פון דער רעגירונג, און זיכער איינע פון אירע וויכטיקסטע, איז זי אויך אָפט אַרויסגעגאַנגען איבער די גרענעצן פון מאָראַל און לעגאַליטעט, וואָס יעדער רעגירונג זאָל, לכל-הפּחות אויף איר פּנים, אָנהאַלטן. איך בין זיכער אז דער פרעזידענט האט געוואוסט וואס AX האט געטון און, אמווייניגסטנס אין א געוויסע מאָס, געוואוסט וויאזוי מיר האבן דאס געטון. און איך בין זיכער אַז ער אַפּרישיייטיד אונדזער רעזולטאַטן. אָבער איך האָב אויך געוווּסט, אַז ער וויל בעסער מאַכן ווי מיר עקזיסטירן נישט.
  
  
  האקן האט א נײד געטאן מיט זײן צוגעשניטן קאפ. ער האט געוואוסט וואס איך טראכט. "יא," האָט ער געזאָגט, "דער פּרעזידענט. ער האט אַ ספּעציעל אַרבעט פֿאַר אַקס, און איך וואָלט ווי איר צו פאַרענדיקן עס."
  
  
  האָק׳ס ניט־בלינקנדיקע אויגן האָבן מיך צוגעכאַפּט צום שטול. "איר וועט האָבן צו אָנהייבן איצט ... הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  איך האָב אַניוועסדיק אַ צינגל מיט די פּלייצעס און אַ זיפץ. זייַ געזונט בעטי עמערס! אבער איך איז געווען כבוד צו זיין אויסדערוויילט. "וואָס וויל דער פּרעזידענט?"
  
  
  דוד כאָק האָט זיך געלאָזט אַ גײַסטיקן שמייכל. "דאָס איז אַ מין פון לענד-דינגען אָפּמאַך. איר וועט אַרבעטן מיט די עף-בי-איי."
  
  
  FBI! נישט אז די עף-בי-איי איז געווען שלעכט. אָבער עס איז נישט אין דער זעלביקער ליגע ווי AX אָדער עטלעכע פון די קאַונטערינטעלליגענסע אָרגאַנאַזיישאַנז אין אנדערע לענדער וואָס מיר האָבן צו קעמפן. ווי אַה פו אין רויט טשיינאַ אָדער N.OJ. דרום אפריקע.
  
  
  אין מיין מיינונג, די עף-בי-איי איז געווען אַן עפעקטיוו, דעדאַקייטאַד גרופּע פון אַמאַטשערז.
  
  
  האק האט געלײענט מיינע געדאנקען פון מיין אויסדרוק און אויפגעהויבן זיין פאלעם. "ליכט, ניק, גרינג. עס איז וויכטיק. דאָס איז זייער וויכטיק, און דער פּרעזידענט האָט אייך אַליין געפרעגט. ”
  
  
  איך בין געווען שטום.
  
  
  האקן האט ווייטער געזאגט. "ער האָט געהערט וועגן דיר פֿון דעם האַיטיאַן פאַל, איך וויסן, און מיסטאָמע פֿון אַ פּאָר פון אנדערע אַסיינמאַנץ. ממילא האט ער דיך ספעציעל געפרעגט״.
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען אויף מיין פֿיס און געמאכט אַ ביסל שנעל טורנס אַרויף און אַראָפּ די קליין טייל פון וואָס געדינט ווי מיין לעבעדיק צימער. ימפּרעסיוו. ווייניק מענטשן אין מיין געשעפט זענען פּערסנאַלי עלעקטעד צו די פּרעזאַדענטשאַל מדרגה.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו כאָק, טריינג נישט צו ווייַזן מיין שטאָלץ פאַרגעניגן. — אקעי, קענסט אנפילן די פרטים?
  
  
  האק האט בײם ארויסגעביסן זײן ציגאר, און דערנאך געקוקט אויף איר פארחידושט. פֿאַרשטייט זיך, אַז אַ ציגאַר זאָל נישט אַרויסגיין פֿון שטוב, בשעת דוד האָק האָט אים גערויכערט. ער האט אויף אים א קוק געטאן מיט מיאוס און זיך צעקאכט. ווען ער איז געווען גרייט, האט ער אנגעהויבן צו דערקלערן.
  
  
  "ווי איר מיסטאָמע וויסן," ער האט געזאגט, "די מאַפיאַ די טעג איז ניט מער אַ ראַגטאַג זאַמלונג פון סיסיליאַן גאַנגסטערז וואָס שמוגלען שנאַפּס און פינאַנצן פלאָוטינג דרעק שפּילערייַ."
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "אין די לעצטע יאָרן - סטאַרטינג, זאָגן, וועגן צוואַנציק יאָר צוריק - די מאַפיאַ איז געווארן מער און מער ינוואַלווד אין לאַדזשיטאַמאַט געשעפטן.
  
  
  
  
  
  געוויינטלעך, זי פילז זייער גוט. זיי האָבן געלט, זיי האָבן אָרגאַניזאַציע, זיי האָבן אַ גרויזאַם, וואָס די אמעריקאנער געשעפטן האָבן קיינמאָל געחלומט פון פריער."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "אזוי? דאָס איז אַלע פּראָסט וויסן."
  
  
  כאָק האָט מיך איגנאָרירט. "איצט, אָבער, זיי זענען אין קאָנפליקט. זיי האָבן יקספּאַנדיד און דיווערסאַפייד אַזוי פיל אַז זיי פאַרלירן קאָוכיזשאַן. מער און מער פון זייערע יונגע מענער גייען אריין אין לעגיטימע אונטערנעמונג, און די מאפיא - אדער סינדיקאט ווי זיי רופן זיך יעצט - פארלירט קאנטראל איבער זיי. זיי האָבן דאָך געלט, אָבער זייער אָרגאַניזאַציע איז קאַלאַפּסט און זיי זענען אין קאָנפליקט."
  
  
  "פּראָבלעמען? דער לעצטער באריכט, וואס איך האב געליינט, האט געזאגט אז די ארגאניזירטע פארברעכן אין אמעריקע האט דערגרייכט איר שפיץ, וואס איז קיינמאל נישט געשען.
  
  
  האק האט א ניד געטאן. "זייער האַכנאָסע איז גראָוינג. זייער איינפלוס וואקסט. אבער זייער אָרגאַניזאַציע איז קאַלאַפּסט. ווען מען רעדט יעצט פון ארגאניזירטע פארברעכן, רעדט מען נישט נאר פון די מאפיא. איר אויך רעדן וועגן שווארצע, פּוערטאָ ריקאַנס, טשיקאַנאָס. אין מערב און קובאַנס אין פלאָרידאַ.
  
  
  "איר זען, מיר האָבן געוואוסט וועגן דעם גאַנג פֿאַר אַ לאַנג צייַט, אָבער אויך די מאַפיאַ קאַמישאַן." ער האט געלאזט פארװײכערן נאך א בלײכן שמייכל זײן פארװאםטער פנים. - איך נעם, איר ווייסט וואָס די קאָמיסיע איז?
  
  
  כ׳האב געקלעמט די צײן. דער אַלט מענטש קען זיין פאַרשילטן בייז ווען ער לייגט אויף אַז פּאַטראָנינג לופט. — אוודאי ווייס איך! איך געזאגט, מיין יריטיישאַן אויף זיין אופֿן פון דערקלערן דעם אַרבעט קענטיק אין מיין קול. איך האב זייער גוט געוואוסט וואס די קאמיסיע איז. די זיבן מערסט שטאַרק מאַפיאַ קאַפּאָס אין די פאַרייניקטע שטאַטן, יעדער דער הויפּט פון איינער פון די הויפּט פאַמיליעס, באשטימט דורך זייער פּירז צו דינען ווי אַ גאַווערנינג קאָונסיל, אַ סיסיליאַן-נוסח גערעכט פון לעצטע ריזאָרט. ז ײ האב ן זי ך זעלט ן געטראפ ן , נא ר װע ן ע ס הא ט זי ך געסטראש ט א גרויםע ר קריזיס , אבע ר זײער ע באשלוסן , פארזיכטי ק אויסגעטראכט , אינגאנצ ן פראגמאטיש , זײנע ן געװע ן הײליק .
  
  
  די קאָמיסיע איז געווען איינער פון די מערסט שטאַרק רעגירונג ללבער אין דער וועלט, געגעבן זייַן השפּעה אויף פאַרברעכן, גוואַלד און, טאָמער רובֿ ימפּאָרטאַנטלי, גרויס געשעפט. איך סקאַנד מיין זכּרון באַנק. ביטן און שטיקער פון אינפֿאָרמאַציע אנגעהויבן צו פאַלן אין פּלאַץ.
  
  
  איך האָב זיך צעמישט אין קאַנסאַנטריישאַן, און דאַן געזאָגט אין אַ מאַנאַטאָאַן, "רעגירונג זיכערהייט אינפֿאָרמאַציע בוליטאַן נומער דריי-זיבן און צוואנציק, 11 יוני 1973." לעצטע אינפֿאָרמאַציע ינדיקייץ אַז די סינדיקאַט קאַמישאַן איצט באשטייט פון די פאלגענדע:
  
  
  "יוסף פאַמליגאָטי, פינף און זעכציק, באַפאַלאָו, ניו יארק.
  
  
  "פראַנקיע קאַרבאָני, זיבן און זעכציק, דעטראָיט, מישיגן.
  
  
  "מאַריאָ סאַלערנאָ, זעקס און זיבעציק יאָר אַלט, מיאַמי, פלאָרידאַ.
  
  
  "גאַעטאַנאָ רוגגיראָ, דריי און פערציק, ניו יארק, ניו יארק.
  
  
  "Alfred Gigante, איין און זיבעציק, פיניקס, אַריזאָנאַ.
  
  
  "יוסף פראַנזיני, זעקס און זעכציק, ניו יארק, ניו יארק.
  
  
  "אַנטאַני מוסאָ, איין און זיבעציק, ליטטלע ראַק, אַרקאַנסאַס."
  
  
  לייכט. כ'האב געוויינקט מיט דער האנט אומגליקלעך אין דער לופטקילונגער אטמאספערע. "קען איך געבן איר אַ ברייקדאַון פון יעדער איינער?"
  
  
  האקן האט א גלאט געטאן אויף מיר. "דאס איז גענוג, קאַרטער," ער קנאַקן. "איך וויסן איר האָבן אַ פאָוטאַגראַפיק מיינונג ... און איר וויסן איך וועט נישט דערלאָזן אפילו סאַבלימינאַל סאַרקאַזם."
  
  
  "יא מיין האר." איך וואָלט נאָר נעמען די זאכן פון David Hawk.
  
  
  אַ ביסל פאַרשעמט בין איך געגאַנגען צו דער הי-פי-מאַשין און אַוועקגענומען די דריי דזשאַז-רעקאָרדס וואָס איך האָב זיך צוגעהערט. "איך ענטשולדיג זיך זייער. ביטע פאָרזעצן," איך געזאגט, זיצן צוריק אַראָפּ אין די קאַפּיטאַן ס שטול, פייסינג כאָק.
  
  
  ע ר הא ט זי ך אויפגעהויב ן פו ן װאנע ן ע ר הא ט זי ך אפגעלאז ט מי ט עטלעכ ע מינוט ן צוריק , ארײנגעכאפ ט מי ט זײ ן ציגא ר אי ן דע ר לופט ן פא ר אונטערנעמונג . "דער פאקט איז אז די קאמיסיע זעט אזוי גוט ווי מיר אז דער הצלחה ענדערט ביסלעכווייז די טראדיציאנעלע סטרוקטור פונעם סינדיקאט. ווי יעדע אנדערע גרופע זקנים, פרובירט די קאמיסיע אפצושפארן די ענדערונג, פרובירט צוריקצוברענגען די זאכן ווי זיי האבן גענוצט. צו זיין."
  
  
  "אזוי וואָס זענען זיי געגאנגען צו טאָן?" איך האב געפרעגט.
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. “זיי האָבן שוין אנגעהויבן. זיי ברענגען אין וואָס אַמאַונץ צו אַ גאַנץ נייַ אַרמיי. זיי רעקרוטירן יונגע, האַרט באַנדאַץ פון די היללס איבער סיסילי, פּונקט ווי ווען זיי - אָדער זייער אבות - אנגעהויבן. "
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט, געביסן דעם שפיץ ציגאר. "אויב זיי זענען געראָטן גענוג, די מדינה קען זיין שלאָגן דורך אַ כוואַליע פון באַנדע גוואַלד וואָס וואָלט גלייַכן וואָס מיר דורכגעגאנגען אין די פרי 20 ס און 30 ס. און דאָס מאָל עס וועט האָבן ראַסיש אָוווערטאָונז. די קאמיסיע וויל הערשן די שווארצע און פארטא איר ווייסט אז די ריקאנער האבן פארלאזט זייערע טעריטאריעס און זיי גייען נישט גיין אן א קאמף."
  
  
  "קיינמאָל. אָבער ווי טאָן די אַלט דאָנס באַקומען זייער רעקרוט אין די מדינה? איך האב געפרעגט. "צי מיר האָבן קיין געדאַנק?"
  
  
  האק'ס פנים איז געווען אן אויסדרוקן. "מיר וויסן פֿאַר זיכער - אָדער גאַנץ, מיר וויסן די מעקאַניזאַם, אויב נישט די דעטאַילס."
  
  
  "איין מינוט." איך האָב זיך אויפגעשטאנען און געטראָגן אונדזערע ביידע ברילן צו די פּלאַסטיק באַר וואָס האָט געדינט ווי אַ באַר און אַ דיינינג טיש אין די קוואַרטערס פון SAMOCO סעאָ. איך האָב אים געמאַכט נאָך װיסקי און װאַסער, זיך אױסגעגאָסן מיט בראָנפֿן און סאָדע און נאָך אַ אײז־קוב, און זיך װידער אַװעקגעזעצט.
  
  
  "פייַן."
  
  
  "דאס
  
  
  
  
  
  "זיי זענען טאַקע גרויס," ער האט געזאגט. "זיי פּאָמפּע זייער רעקרוץ דורך Castelmar אין סיסילי און דאַן נעמען זיי מיט שיפל צו דעם אינזל פון ניקאָסיאַ - און איר וויסן ווי ניקאָסיאַ איז ווי."
  
  
  איך האב געוואוסט. ניקאָסיאַ איז די קאַנאַל פון די מעדיטערראַנעאַן ים. יעדער ביסל מיוקאַס וזיז פון אייראָפּע אָדער די מיטל מזרח ענדיקט זיך קאָואַגיאַליישאַן אין ניקאָסיאַ. אין ניקאָסיאַ, פּראַסטאַטוץ זענען סאַפיסטאַקייטיד מענטשן און וואָס אנדערע אין נידעריקער געזעלשאַפטלעך לעוועלס טאָן איז ינדיסקרייבאַבאַל. אין ניקאָסיאַ, שמוגלען איז אַן ערלעך פאַך, גנייווע איז אַן עקאָנאָמיש מיינסטיי, און מאָרד איז אַ פאַרווייַלונג.
  
  
  ― פֿון דאָרטן, ― האָט האַק װײַטער געזאָגט, ― װערן זײ טראַנספּאָרטירט קײן ביירוט. אין ביירוט ווערן זיי געגעבן נייע אידענטיטעטן, נייע פאספארטן און דערנאָך געשיקט קיין די שטאטן. ”
  
  
  עס האט נישט אויסגעזען צו קאמפליצירט, אבער איך בין געווען זיכער אז איך ווייס נישט די אלע פרטים. די דעטאַילס זענען נישט איינער פון כאָק ס שטאַרק נקודות. "עס זאָל נישט זיין צו שווער צו האַלטן, רעכט? פשוט באשטעלט נאך זיכערהייט און אידענטיפיקאציע טשעקס פאר יעדן וואס קומט אריין אין לאנד מיט א לבנון פאספארט. ”
  
  
  "עס איז נישט אַזוי פּשוט, ניק."
  
  
  איך האב געוואוסט אז דאס וועט נישט פאסירן.
  
  
  "אַלע זייער פּאַספּאָרץ זענען אמעריקאנער. זיי זענען שווינדל, מיר וויסן אַז, אָבער זיי זענען אַזוי גוט אַז מיר קענען נישט זאָגן די חילוק צווישן די שווינדל און די וואָס די רעגירונג אַרויסגעבן.
  
  
  איך האב געפײפט. "ווער עס יז וואָס קען טאָן דאָס קען מאַכן אַ קליין מאַזל אויף זייער אייגן."
  
  
  "מסתּמא ווער ס'האט עס געטון," האט האק מסכים געווען. "אָבער די מאַפיאַ האט פילע קליין מאַזל וואָס זי קען פאַרברענגען אויף אַזאַ סערוויסעס."
  
  
  “איר קענט נאָך אָנטאָן אַ פאַרבאָט אויף אַלע וואָס קומען פון ביירוט. עס נעמט טאַקע נישט צו פיל אויספרעגן צו באַשליסן אַז דער מענטש אויף דעם פאספארט איז פאקטיש פון סיסילי און נישט די לאוער איסט סייד פון מאַנהעטן.
  
  
  האקן האט געדולדיק געשאקלט מיטן קאפ. "עס איז נישט אַזוי גרינג. זיי זענען געבראכט פון אַלע איבער אייראָפּע און די מיטל מזרח, ניט נאָר פון ביירוט. זיי אָנהייבן אין ביירוט, דאָס איז אַלע. נאכ ן באקומע ן נײ ע אידענטיפיקאציע־דאקומענט ן או ן פאספארטן , װער ן ז ײ אפטמא ל געשיק ט מי ט עראפלא ן אי ן א ן אנדער ע שטאט , דא ן ארויפ ־ געשטעל ט אוי ף א עראפלא ן קײ ן אמעריקע . זיי זענען מערסטנס אנגעקומען אויף צוריקקער טשאַרטער פלייץ, וואָס פעלן פון די אָנהייב פון יקערדיק אָרגאַניזאַציע און זענען שווער צו קאָנטראָלירן.
  
  
  "זיי יוזשאַוואַלי האָבן אַ גרופּע פון זיי אויף ברעט די גרויס אַרומפאָרן שיפן ווען זיי קומען צוריק צו די שטאַטן אויך," ער צוגעגעבן.
  
  
  כ׳האב גענומען א לאנגן זופן בראנפן און סאדע און געטראכט װעגן דער לאגע. "איר זאָלט האָבן אַן אַגענט אינעווייניק."
  
  
  "מיר האָבן שטענדיק געהאט אגענטן אין דער מאַפיאַ, אָדער - דאָס איז - די עף-בי-איי, אָבער זיי זענען גאַנץ שווער צו טייַנען. אָדער זייער דעקן וועט זיין בלאָון עפעס, אָדער זיי מוזן בלאָזן עס זיך צו זאָגן עדות.
  
  
  "אבער איצט איר האָבן עמעצער דאָרט," איך ינסיסטאַד.
  
  
  "די עף-בי-איי, פון קורס, האט עס, אָבער מיר טאָן ניט האָבן ווער עס יז אין דעם רערנ - ליניע וואָס וואָלט צוציען רעקרוץ. דאָס איז איינער פון אונדזער הויפּט קאַנסערנז."
  
  
  איך קען זען די ריכטונג די זאכן זענען געגאנגען איצט. "דעמאָלט דאָס איז וואָס איר דאַרפֿן מיר פֿאַר? צו באַקומען אויף די קאַנווייער גאַרטל? פאַרשילטן, דאָס זאָל נישט זיין צו שווער. עס איז געווען אַ פּרויעקט וואָס האט אַ פּלאַץ פון געדאַנק, אָבער עס אַוואַדע קען זיין געטאן גאַנץ לייכט.
  
  
  "נו," האָט האָק געזאָגט, "יאָ. איך מיינען, אַז ס בייסיקלי עס. זעט איר, — האָט ער פּאַמעלעך ווײַטער געזאָגט, — דער אָריגינעלער פּלאַן האָט גערופֿן אונדז צו שלעפּן דעם מאַן אַרײַן אינעם קאַנווייערגאַרטל, און אים דערנאָך אויסשטעלן, אים צעברעכן, וועלכער. און עס האט צו זיין איינער פון אונדזער מענטשן. איר וויסן אַז די עף-בי-איי איז נישט די קשיא ווען מיר האַנדלען מיט אַ פרעמד לאַנד."
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "אַוואַדע, עס קען זיין די סי.איי.עי., אָבער איצט עס איז אויך פארבונדן מיט ארגענטינע, און, אין קיין פאַל, דער פּרעזידענט ..."
  
  
  איך האב פאר אים פארענדיקט דעם זאץ. "און אין אַלגעמיין, די טעג איז דער פּרעזידענט נישט זייער צופרידן מיט די סי.איי.עי., ספּעציעל Graefe."
  
  
  באָב גראף איז געווען דער יעצטיגער הויפט פון די סי-איי-עי, און זיינע דיפערענצן מיטן פרעזידענט זענען געווען א חודש אין יעדן וואשינגטאן "אינסיידער" קאלום.
  
  
  — גענוי, — האט האק א גרויםער געזאגט. "אַזוי זיי באַשלאָסן אַז עס איז געווען אַ אַרבעט פֿאַר AX."
  
  
  "פייַן." אבער פיל איז געבליבן אומגעזאגט. פארוואס מיר, למשל? עס זענען געווען אַ פּלאַץ פון גוט מענטשן אין אַקס. "עפּעס אַנדערש?"
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט. "די גאנצע געדאַנק פון אַקס אָרדערינג אַ מענטש אין די רערנ - ליניע, פון קורס, זאָל זיין געבראכט צו די ופמערקזאַמקייט פון דעם פרעזידענט, ווייַל עס איז אַ סטעיט דעפּאַרטמענט פונט פון מיינונג ינוואַלווד." כ׳האב געמײנט, אז האק האט געשװיגן, געזוכט די ריכטיקע װערטער. "ער האָט געטראַכט אַז דאָס איז געווען אַ גרויסער געדאַנק, אָבער דערנאָך האָט ער געזאָגט, אַז בשעת מיר וועלן דאָס טאָן, קען מען דאָס אויך נעמען ווייטער, ביזן שפּיץ."
  
  
  פֿאַר עטלעכע סיבה איך האט ניט ווי עס. "וואָס טוט 'אַלע וועג צו די שפּיץ' מיינען?"
  
  
  "דאָס מיינט אַז איר וועט צעשטערן די קאַמישאַן," האָט האָק אָפן געזאָגט.
  
  
  איך בין געזעסן א שטיק צייט אין א פארשטונטע שטילקייט. ― װאַרט אַ מינוט, הער! זינט 1931, ווען זיי האָבן זיך ערשט דערוווּסט וועגן איר עקזיסטענץ, האָט די רעגירונג געפּרוּווט באַפֿרײַען פֿון דער קאָמיסיע. יעצט ווילסטו אז איך זאל עס טוהן?"
  
  
  "נישט איך." האקן האט אויסגעזען שמײכלדיק. "דער פרעזידענט."
  
  
  כ'האב א שמייכל געטון, ארויסגעוויזן אן גלייכגילטיגקייט וואס איך האב נישט געפילט. — נו דעמאלט, איך רעכן אז איך װעל מוזן פרובירן.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. “איך מוז מאַכן אַ באַריכט וועגן רשיד
  
  
  
  
  
  און האָלענדיש, "איך געזאגט. "דערנאָך איך טרעפן איך בעסער כאַפּן אַ פלי צו ביירוט ערשטער זאַך אין דער מאָרגן."
  
  
  "איין נאַכט לעצטע נאַכט מיט בעטי עמערס," איך געדאַנק. בעטי מיט איר אַמייזינג בריסט און ציכטיק, ניט-ומזין צוגאַנג צו לעבן.
  
  
  האק האט זיך אויך אויפגעשטעלט. ער האט ארויסגענומען פון העמד־קעשענע א קאנװערט און מיר דערלאנגט. "דאָ איז דיין בילעט צו ביירוט," ער האט געזאגט. "דאָס איז אַ KLM פלי פֿון קאַראַטשי. אנקומענדי ק אהער היינט 6 דריי און צוואנציג״.
  
  
  "דעם אָוונט?"
  
  
  ״היינט נאכט. איך וויל דיך דא". איבערראַשנדיק האָט ער זיך אַרױסגעצױגן און געשאָקלט מײַן האַנט. דערנאָך האָט ער זיך אויסגעדרייט און איז אַרויסגעגאַנגען פֿון דער טיר, לאָזנדיק מיך שטייענדיק אין מיטן צימער.
  
  
  איך האָב פֿאַרענדיקט מײַן טרינקען, אַרײַנגעטאָן דאָס גלאז אויפֿן טאָמבאַנק, און בין אַרײַן אין באָד אַרײַננעמען מײַנע קליידער פֿון דער פּאָדלאָגע און אָנהויבן פּאַקן.
  
  
  ווען איך האָב אויפֿגענומען מײַן וועסטל, איז דער אַלומינום־קאָנטאַנער מיט העראָין, וואָס איך האָב גענומען פֿון חראַיד ראשידס קאַרקאַס, געפֿאַלן אויף דער פּאָדלאָגע.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן דעם טעלעפאן און געקוקט אויף אים, געחידושט וואס צו טון דערמיט. איך איז געווען טראכטן וועגן פאָרן עס, אָבער איצט איך האָבן אן אנדער געדאַנק. איך האב איינגעזען אז איך בין דער איינציגסטער אויף דער וועלט וואס האט געוואוסט אז איך האב עס.
  
  
  נאָר איך דארף איז געווען אַ פּאָר פון סיגאַרס אין אַ קאַנטיינער ווי דעם און עס וואָלט זיין ווי די אַלט דריי-שעל-און-אַרבעס שפּיל אין אַ קאַרנאַוואַל.
  
  
  איך האב צו זיך געשמייכלט און אריינגעלייגט דעם העראין אין מיין לענד קעשענע.
  
  
  איך דעמאָלט פּולד ווילהעלמאַ אויס פון איר פרילינג כאָלסטער אויף מיין קאָמאָד און אנגעהויבן רייניקונג איר ונ דורך, מיין מיינונג רייסינג.
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  דער פלי קיין ביירוט איז געווען אומגעווענליך. איך האב פארברענגט צוויי שעה מיט פרובירט ארויסצונעמען מחשבות פון בעטי עמערס פון קאפ, פרובירט מאכן א פלאן וואס צו טון ווען איך בין געקומען קיין לבנון.
  
  
  אין מיין געשעפט, פון קורס, איר קענען נישט פּלאַן צו ווייַט פאָרויס. אָבער, עטלעכע ריכטונג איז דארף צו אָנהייבן. דערנאָך עס איז מער ווי רוסיש רולעט.
  
  
  דער ערשטער זאַך איך דאַרפֿן איז אַ נייַע אידענטיטעט. עס זאָל טאַקע נישט זיין צו שווער. טשאַרלי הארקינס איז געווען אין ביירוט, אָדער דאָס לעצטע מאָל וואָס איך בין געווען, איז טשאַרלי געווען אַ גוטער שרײַבער, זייער גוט מיט פּאַספּאָרטן און פֿאַלשע שילדערונגען און אַזוינע.
  
  
  און טשאַרלי איז מיר שולדיק געווען אַ טובה. איך האב אים געקענט אריינמישן ווען איך האב צעבראכן די דאזיקע פאלעסטינער גרופע וואס האט געזוכט אראפצוווארפן די לבנון רעגירונג, אבער איך האב בכוונה איבערגעלאזט זיין נאמען פון דער רשימה וואס איך האב געגעבן פאר די אויטאריטעטן. ער איז סייַ ווי סייַ געווען אַ קליין פּרעגלען, און איך געדאַנק ער קען קומען אין האַנטיק אַמאָל. מענטשן ווי דאָס שטענדיק טאָן.
  
  
  מייַן צווייט פּראָבלעם אין ביירוט איז געווען אַ ביסל מער ערנסט. עפע ס הא ב אי ך געמוז ט ארײנגײ ן אי ן דע ר מאפיא־רערנאר .
  
  
  דער בעסטער זאַך - איך געסט אַז דאָס איז דער בלויז וועג - איז געווען צו פאַרהיטן צו זיין איטאַליעניש. נו, צווישן מיין טונקל קאַמפּעקשאַן און טשאַרלי ס האַנדרייטינג עס קען זיין עריינדזשד.
  
  
  איך געפונען אַ מעטאַל רער פון העראָין לעבן צוויי יידעניקאַל רער פון טייַער סיגאַרס. דער העראָין קען זיין מיין אַרייַנגאַנג אין אַ ראָצכיש קרייַז.
  
  
  מיין געדאנקען זענען צוריק צו בעטי עמערס און די מוסקל אין מיין דיך דזשאַמפּט. איך בין איינגעשלאפן געדרימלט.
  
  
  * * *
  
  
  אפילו 9 אזייגער אין נאכט איז געווען הייס און טרוק אין ביירוט לופטפעלד.
  
  
  דער "רעגירונג ביזנעס" סטיקער אויף מיין פאספארט האט אויפגעהויבן די ברעמען צווישן די לבנון מינהגים, אבער עס האט מיר געלאזט דורכגיין לאנגע רייען פון ווייסע-געקלאדעטע אראבער און ביזנעס-גענומענע אייראפעער. עטלעכע מינוט שפּעטער איך איז געווען אַרויס די וואָקזאַל בנין, טריינג צו קוועטשן מיין פיס אין די צוריק אַוועקזעצן פון אַ קליינטשיק פיאַט טאַקסי.
  
  
  "האָטעל סיינט-דזשאָרגעס," איך באפוילן, "און פאַקינג אָפּרוען." איך בין געווען פריער אין ביירוט. די אויסשטרעקן פון אַראָפאַנג וועג לידינג פון די אַעראָפּאָרט צו די אַוצקערץ פון דער שטאָט צוזאמען אַראָפאַנג קליפס איז איינער פון די מערסט יקסייטינג רוץ ינווענטאַד דורך מענטש. דער טאַקסי שאָפער האָט זיך אויסגעדרייט אין זיין זיצפּלאַץ און סמיילד צו מיר. ע ר הא ט געטראג ן א ליכטיק ע געל ע ספארט־העמד , אבע ר אויפ ן קאפ , אי ז געװע ן א תרבוש , ד י קאניק ע רויט ע פע ץ פו ן מצרים .
  
  
  "יא, האר," ער לאַפט. — יא, הער, מיר פליען נידעריק און לאנגזאם!
  
  
  "נאָר פּאַמעלעך," איך גראַמבאַלד.
  
  
  "יא מיין האר!" — האט ער איבערגעחזרט, געכאפט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך ארויסגעװארפ ן פו ן דע ר לופטפעלד , מי ט דע ר גײםטיק ע געשװינדקײט , מי ט א קרײצנדיק ע רײע ן או ן מי ר האב ן זי ך ארוי ף אוי ף צװ ײ רעדער . איך האָב זיך געזיפֿצט, זיך צוגעבויגן אין מײַן זיצפּלאַץ און געצווינגען די פּלייצעס מוסקלען זיך אָפּרוען. כ׳האב פארמאכט די אויגן און געפרואװט טראכטן פון עפעס אנדערש. עס איז געווען אַזאַ אַ טאָג.
  
  
  ביירוט איז אַן אלטע פיניקיאַן שטאָט געבויט איידער 1500 בק. E. לויט די לעגענדע, דאָס איז געווען דער אָרט ווו סט דזשארזש געהרגעט די שלאנג. די שטאט איז שפעטער געכאפט געווארן דורך די קרוסיידער אונטער באלדווין און שפעטער נאך דורך איברהים פאשא , אבער זי האט אויסגעשטאנען סאלאדינס באלאגער מאטארן און האט אנטקעגן די בריטישע און פראנצויזישע. איך האָב זיך אָפּגעשפּרונגען אין הינטן פון אַ שנעלער פיאַט, ווען מיר האָבן זיך געטראָפן אויף אַ ביירוט וועג, און איך האָב זיך געוואונדערט וואָס דאָס מיינט פאַר מיר.
  
  
  האטעל סט. געאָרגעס שטייט הויך און עלעגאַנט אויף די פאלם-פרינדזשד שאָרעס פון די מעדיטערראַנעאַן ים, אָוווערלוקינג די שמוץ און גלייבן אָרעמקייַט פון די גנבים קאָרטער.
  
  
  
  
  
  י אַ ביסל בלאַקס פון דעם האָטעל.
  
  
  איך האב געבעטן א צימער אין דרום־מערבדיקן װינקל איבערן זעקסטן שטאק, באקומען און ארײנגעשיקט, איבערגעגעבנ מיין פאספארט פארן אומפאלן באפעלקער, אזוי ווי די געזעץ פארלאנגט אין ביירוט. ע ר הא ט מי ר פארזיכערט , א ז ע ס װע ט זי ך אומקער ן אי ן עטלעכ ע שעהן . וואס ער האט געמיינט איז געווען אז עס זענען פארביי עטליכע שעה זינט ביירוט זיכערהייט האט אים דורכגעקוקט. אָבער דאָס האָט מיר נישט געטאָן; איך בין נישט געווען קיין ישראל שפיאן צו בלאזן א בינטל אראבער.
  
  
  אין פאַקט, איך בין געווען אַן אמעריקאנער שפּיאָן צו בלאָזן אַ בינטל פון אמעריקאנער.
  
  
  נאָכן אויספּאַקן און אָפּקוקן די מיינונג פון די לעוואָנע-ליט מעדיטערראַנעאַן פון מיין באַלקאָן, איך גערופן טשאַרלי האַרקינס און דערציילט אים וואָס איך געוואלט.
  
  
  ער כעזיטייטיד: "נו, איר וויסן, איך וואָלט ווי צו העלפן איר, ניק." אין זײן שטימע איז געװען א נערװעז קרעכצן. עס איז שטענדיק געווען. טשאַרלי איז געווען אַ נערוועז, קרעכצן מענטש. ער האָט ווייטער געזאָגט, "ס'איז נאָר... נו... איך האָב זיך אַ ביסל אַרויסגעלאָזט פֿון דעם עסק און..."
  
  
  — בול!
  
  
  "נו, יאָ, איך מיינען, ניין. איך מיין, נו, איר וויסן ... "
  
  
  איך האט נישט זאָרגן וואָס זיין פּראָבלעם איז. איך האב געלאזט אראפפאלן מיין שטימע עטליכע דעציבעלס, "דו ביסט מיר שולדיג, טשאַרלי."
  
  
  — יא, ניק, יא. ער האט געמאכט א פויז. כ׳האב כמעט געהערט װי ער קוקט נערװעז איבער זײן פלײצע, צו זען, צי נאך אײנער הערט. "עס איז נאָר אַז איצט איך האָבן צו אַרבעטן אויסשליסלעך פֿאַר איין מלבוש, און נישט פֿאַר עמעצער אַנדערש און ..."
  
  
  — טשאַרלי! איך האב געוויזן מיין אומגעדולד און יריטיישאַן.
  
  
  "אָוקיי, ניק, אָוקיי. נאָר דאָס מאָל, נאָר פֿאַר איר. צי איר וויסן ווו איך לעבן?"
  
  
  "קען איך רופן איר אויב איך טאָן ניט וויסן ווו איר לעבן?"
  
  
  "אָה יאָ יאָ. פייַן. ווי וועגן עלף אזייגער... און ברענג דיין בילד מיט דיר".
  
  
  כ'האב מיך אנגעכאפט אין טעלעפאן. — עלף אזײגער. נאָכן אויפהאַנגען דעם טעלעפאָן, האָב איך זיך צוריק צוגעבויגן אויפן לוקסוריזן שניי-ווייס ריז בעט. נאָר מיט עטלעכע שעה צוריק האָב איך זיך געמאַכט איבער דעם ריזיגן זאַמד דון, געיאָגט חמיד רשיד און דעם האָלענדיש. איך לייקט די אַסיינמאַנט בעסער, אפילו אָן בעטי עמערס נירביי.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. צען דרײסיק. צייט צו זען טשאַרלי. איך ראָולד אויס פון בעט, טייקעף באַשלאָסן אַז די ליכט ברוין פּאַסן וואָס איך טראָגן וואָלט זיין פּאַסיק פֿאַר די לייקס פון טשאַרלי האַרקינס, און איך בין אַוועק. נאָך ענדיקן מיט טשאַרלי, איך געדאַנק איך קען פּרובירן די שווארצע קאַץ קאַפע אָדער די יללוסטראָוס אַראַבער. ס'איז שוין לאנג זינט איך האב געהאט א פארזוכונג פון ביירוט'ס נייטלייף. אבער היינט איז געווען זייער א לאנגער טאג. איך האָב זיך צוגעבויגן די פּלייצעס פאָרויס, אויסגעשטרעקט די מוסקלען. איך וויל בעסער גיין שלאפן.
  
  
  טשאַרלי האָט געוואוינט אויף אַלמענדאַרעס סטריט, בערך זעקס בלאָקן פונעם האָטעל, אויפן מזרח ברעג פונעם גנבים-קוואַרטאַל. נומער 173. איך געגאנגען אַרויף דרייַ פלייץ פון שמוציק, טונקל-ליכט טרעפּ. ע ס אי ז געװע ן פײכט , אי ן ערלאזע ר היץ , מי ט דע ר שמע ק פו ן פּיש ן או ן פארפוילט ע מיסט .
  
  
  אויף יעדן לאנד האבן פיר טירן, וואס זענען אמאל געווען גרין, אריינגעפירט אין א קורצן קאר אנטקעגן א פארשלאגענען הילצערנעם רענטש, וואס האט זיך געפערליך אויסגעשטרעקט איבערן טרעפ. פֿון הינטער די פֿאַרמאַכטע טירן זײַנען געקומען פֿאַרשטומטע געשרייען, געשרייען, פּלאַצן מיט געלעכטער, צערודערטע קללות אין אַ צענדליק שפּראַכן און דער בלענדיקער ראַדיאָ. אויף דער צווייטער שטאָק, ווען איך דורכגעגאנגען, אַ קראַך שפּאַלטן אַ פיטשערלאַס טיר, און פיר אינטשעס פון אַ האַק בלייד אַרויסגעוואָרפן דורך די האָלץ פּאַנעל. אינעװײניק האט די װײב געשריגן, לאנג און טרילנדיק, װי א פארבלאנדזשעט קאץ אויף דער גאג.
  
  
  איך געמאכט דעם ווייַטער פלי אָן סטאָפּפּינג. איך בין געווען אין איינער פון די ביגאַסט רויט ליכט דיסטריקץ אין דער וועלט. הינטער די זעלבן פייסלאזע טירן אין טויזנטער פייסלאזע דירות געביידעס אויף די מיסט-געשטרויעטע גאסן פונעם קווארטאל, האבן טויזנטער און טויזנטער כונות זיך געקעמט זיך מיט געלט פאר געלטער באזוך צו באפרידיקן די סעקסואלע באדערפענישן פון דער מענטשלעכקייט, אויסגעוואשן אין די שוידערליכע סלאמס. . ביירוט.
  
  
  ביירוט איז ביידע די פּערל פון די מעדיטערראַנעאַן און די סעסספּאָאָל פון די מיטל מזרח. א טיר האט זיך געעפענט פאראויס און א פעטער פעטער איז ארויסגעלאפן, װאקלענדיק. ע ר אי ז געװע ן אינגאנצ ן נאקעט , א חו ץ א לעכערלע ך תרבוש , װא ם אי ז זי ץ שטאפ ט געזעס ן אויפ ן קאפ . זײ ן פני ם אי ז געװע ן פארקרימט ע אי ן א גרימא ס פו ן עקסטאטיש ע יסורים , זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צעטומל ט פו ן װײטיק ן אדע ר פארגעניגן , אי ך הא ב ניש ט געקענ ט זאגן . הינטער אים איז געװען א פלײסיק, קוילן־שװארץ מײדל, אנגעטאן בלויז אין דיך־הויכע לעדערנע שיך, מיט שװערע ליפן, װי א פלעגמאטישער מאַסקע, איז זי אומדערמידלעך נאכגעגאנגען דעם פעטן אראבער. צװײ מאל האט זי געפלאצט מיט׳ן האַנטגעלענק, און צװײ מאָל האָט זי אַרױפֿגעגליטשט דעם דרײַ־שװיטש, קליינטשיק, גראַציעז און פּײַניקנדיק, איבער דעם אַראַבישן געשטימט דיך. ער האט געגאכט פון ווייטאג, און זעקס קליינטשיק שטרעמן בלוט האבן געציטערט זיין ציטערנדיקן פלייש.
  
  
  דער אראבער איז מיר פארבײגעגאנגען, קײן שום אכטונג ניט גע־ אכט, אחוץ זײן װײטיקדיקער פרײד. דאָס מײדל איז אים נאָכגעגאַנגען מיט אַ קאָלדרע. זי קען נישט האָבן געווען מער ווי 15 יאר אַלט.
  
  
  איך האָב געזאָגט מיין מאָגן צו פאַרגעסן וועגן אים און געגאנגען אַרויף די לעצטע פלי פון טרעפּ. דא האט די איינציקע טיר פארשפארט די טרעפ. איך געדריקט די רופן קנעפּל. טשאַרלי האַרקינס האָט פאַרנומען דעם גאַנצן דריטן שטאק אזוי לאנג ווי איך קען אים. עטליכע סעקונדעס פאר ער האט געענטפערט, האט זיך מיר דורכגעבליצט א בילד פון דעם גרויסן אומגליק פון זיין בוידעם-ווי דירה: זיין ליכטיק באלויכטענע באנק מיט קאמערעס,
  
  
  
  
  
  די פּענס, פּענס און ינגרייווינג ויסריכט זענען שטענדיק דאָרט, ווי אַן אינזל פון רויק צווישן די שמוציק זאָק און ונטערוועש, עטלעכע פון וואָס, איך געדענקט, האט אויסגעזען ווי אויב זיי זענען געניצט צו טרוקן די דעליקאַט מאַניאַפאַקטשערד קליין פּרעסע וואַלל אין די ווינקל.
  
  
  דאָס מאָל האָט מיר געדויערט אַ מאָמענט צו דערקענען דעם קליינעם מענטש, וואָס האָט געעפֿנט די טיר. טשאַרלי האט געביטן. ניטאָ די איינגעזונקען באַקן און די דרײַ-טאָגיקע שטערלעך פון דער גרויער בערד, וואָס ער האָט זיך ווי אַלעמאָל אויסגעהאַלטן. אפילו דער טויטער, האָפענונגסלאָזער בליק אין די אויגן איז פאַרשווונדן. טשאַרלי האַרקינס איז איצט געווען קלוג, טאָמער ווערדיק, אָבער נישט אַזוי דערשראָקן פון לעבן ווי ער איז געווען אין די יאָרן איך קען אים.
  
  
  ע ר הא ט געטראג ן א ליכטיק ע געפלאצט ע ספארט־רעקל , ציכטיק ע געדריקט ע גרוי ע פלאנעל ע הויזן , בלאנציק ע שװארצ ע שיך . דאָס איז נישט די טשאַרלי האַרקינס וואָס איך געוואוסט. איך איז געווען ימפּרעסט.
  
  
  ער האט א קװענקל געטאן מיט מיר א האנט. אין מינדסטער אַז האט נישט געביטן.
  
  
  אָבער אין דער וווינונג. וואָס איז געווען אַמאָל אַ הויפן פון קלאַטער איז איצט ציכטיק און ריין. א פרישער גרינער טעפּעך האט צוגעדעקט די אלטע, פארשפארטע פלאץ, און די ווענט זענען געווען ציכטיק געמאלט קרימי. ביליק אָבער דאָך נייַ מעבל איז געשטעלט צו ברעכן אַרויף די שפּייַכלער-ווי שורות פון די גרויס צימער ... אַ קאַווע טיש, אַ ביסל טשערז, צוויי סאָופאַז, אַ לאַנג נידעריק רעקטאַנגגיאַלער בעט אויף אַ פּלאַטפאָרמע אין איין ווינקל.
  
  
  וואָס איז אַמאָל כאַפאַזערדלי געדינט ווי טשאַרלי ס אַרבעט געגנט איז איצט אפגעשיידט דורך סלאַט פּאַנאַלז און העל ליט ווי זאָגן ימערדזשד דורך צעטיילונג אָופּאַנינגז.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן די ברעמען, זיך ארומגעקוקט. — זעט אויס, אז דו מאכסט גוט, טשאַרלי.
  
  
  ער האט נערוועז געשמייכלט. — נו... אה... דאס גײט גוט, ניק. די אויגן האבן געפינצטערט. "איך האָבן אַ נייַ אַסיסטאַנט איצט, און אַלץ איז געגאנגען טאַקע גוט ..." זיין קול טריילד אַוועק.
  
  
  איך האב צו אים געשמײכלט. "עס וועט נעמען מער ווי בלויז אַ נייַע אַסיסטאַנט צו טאָן דאָס צו איר, טשאַרלי." איך האָב זיך אָפּגעגעבן אויף די נייע דעקאָר. "אויף די שפּיץ פון מיין קאָפּ, איך וואָלט זאָגן בייַ מינדסטער אַמאָל אין דיין לעבן איר האָט געפֿונען עפּעס סאַסטיינאַבאַל."
  
  
  ער האט געבויגן דעם קאפ. "פייַן…"
  
  
  ע ס אי ז ניש ט געװע ן געטראפ ן צ ו געפינע ן א פאליאק ן מי ט א שטײגערדיק ן געשעפט . דעם טיפּ פון אַרבעט טענדז צו אַרייַנציען פּלוצעמדיק דזשערקס און לאַנג סטאַפּס. דאס האט מיסטאָמע מענט אַז טשאַרלי האט עפעס גאַטאַן אין די פאַלש שפּיל. פּערסנאַלי, איך האט נישט זאָרגן וואָס ער טוט ווי לאַנג ווי איך גאַט וואָס איך געקומען פֿאַר.
  
  
  ער האט געמוזט לייענען מיינע מחשבות. "אוי... איך בין נישט זיכער איך קען טאָן דאָס, ניק."
  
  
  אי ך הא ב אי ם א פרײנדלע ך געשמײכל ט או ן זי ך אװעקגעזעצ ט אוי ף אײנע ר פו ן ד י צװײ־זײטיק ע סאפע ן װא ס אי ז געשטאנע ן א רעכט ע װינקעל ע צ ו זײ ן צווילינג , געשאפ ן א פאלשע ר װינק ל אי ן מיט ן לעבנס־צימער . "אַוואַדע איר קענען, טשאַרלי," איך געזאגט לייכט.
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן ווילהעלמינא פון זיין כאלטער און עס געוויינקט אין דער לופטן. "אויב איר טאָן ניט טאָן דאָס, איך וועל טייטן איר." איך וואָלט זיכער נישט. איך גיי נישט ארויס הרגענען מענטשן איבער אזא זאך, ספעציעל קליינע ווי טשאַרלי הארקינס. אבער טשאַרלי האט נישט וויסן אַז. אַלע וואָס ער געוואוסט איז אַז איך קען טייטן מענטשן מאל. דע ר דאזיקע ר געדאנ ק אי ז אי ם קלאר .
  
  
  ער האָט אויסגעשטרעקט אַ בעטנדיקן דלאָניע. "אָוקיי, ניק, אָוקיי. איך נאָר טאָן ניט ... נו, סייַ ווי סייַ ... "
  
  
  "פייַן." אי ך הא ב װידע ר צוגעדעק ט װילהלעמינא ׳ או ן זי ך צוגעבויג ן פאראויס , לײגנדי ק ד י עלנבויג ן אוי ף ד י קני . "איך דאַרף אַ גאַנץ נייַע אידענטיטעט, טשאַרלי."
  
  
  ער האט א נײד געטאן.
  
  
  "ווען איך לאָזן דאָ הייַנט בייַ נאַכט, איך וועל זיין ניק קאַרטאַנאָ, ערידזשנאַלי פֿון פּאַלערמאָ און לעצטנס פֿון דער פראנצויזיש פרעמד לעגיאָן. לאָזן מיר נאָך וועגן אַ יאָר צווישן די פרעמד לעגיאָן און איצט. איך קען זיך פאַרהיטן. ” די ווייניגער פאקטן מענטשן האָבן צו קאָנטראָלירן, די בעסער אַוועק איך וועט זיין.
  
  
  האַרקינס האָט זיך געכאַפּט און זיך צוגעכאַפּט אין זײַן גאָמבע. "דאס מיטל פּאַס, סטייטמאַנץ ... וואָס אַנדערש?"
  
  
  כ׳האב געטיקט מיט די פינגער. "איך וועל דאַרפֿן פערזענלעכע בריוו פון מיין משפּחה אין פּאַלערמאָ, פון אַ מיידל אין סיראַקוסע, אַ מיידל אין סיינט-לאָ. איך דאַרף אַ דרייווער דערלויבעניש פון סיינט-לאָ, קליידער פון פֿראַנקרייַך, אַן אַלט טשעמאָדאַן און אַן אַלט בייַטל."
  
  
  טשאַרלי האָט אויסגעזען באַזאָרגט. "גיי, ניק, איך טראַכטן איך קען טאָן דאָס, אָבער עס וועט נעמען אַ בשעת. איך זאָל נישט טאָן עפּעס פֿאַר ווער עס יז אַנדערש איצט, און איך וועט האָבן צו נעמען עס פּאַמעלעך און ... אַה ... "
  
  
  ווידער, איך גאַט דער רושם אַז טשאַרלי איז שטענדיק ארבעטן פֿאַר עמעצער אַנדערש. אבער אין דער מאמענט האט מיר נישט געזארגט.
  
  
  "איך ווילן עס הייַנט בייַ נאַכט, טשאַרלי," איך געזאגט.
  
  
  ע ר הא ט זיפצי ק געזיפצט , אנגעהויב ן עפע ס זאגן , אבע ר דא ן הא ט זי ך געענדערט , או ן געצויג ן ד י ליפ ן טראכטנדיק . "איך קען פּראָצעס דעם פּאַס און אָפּזאָגן, אָוקיי," ער לעסאָף געזאגט. "עס איז אַ פאָדערונג פֿאַר די וואס האָבן פארמען, אָבער ..."
  
  
  "באַקומען זיי," איך ינטעראַפּטיד.
  
  
  ע ר הא ט מי ך א מאמענ ט אנגעקוק ט טרויעריק , דערנא ך הא ט ע ר זי ך אנגעהויב ן ד י פלײצעס . "איך וועל פּרובירן."
  
  
  עטלעכע מענטשן פשוט טאָן ניט טאָן עפּעס אויב איר פאַרלאָזנ זיך זיי. איך לינד אויף טשאַרלי און אַרום האַלבנאַכט אַז נאַכט איך ימערדזשד פון דעם פּלאַסטיק עלאַגאַנס אין די פעטיד גאסן פון די קאָרטער ווי ניק קאַרטאַנאָ. א טעלעפאן רוף צו אונזער אמבאסאדע וועט נעמען קעיר פון מיין אלטן פאספארט און די ביסל זאכן וואס איך האב איבערגעלאזט אינעם סט.דזשארזש האטעל.
  
  
  
  
  
  פון דעם מאָמענט ביז איך פאַרטיק דעם אַרבעט, איך געווען ניק קאַרטאַנאָ, אַ זאָרגלאָז סיסיליאַן מיט אַ טרויעריק פאַרגאַנגענהייט.
  
  
  איך האָב געפֿײַפּט אַ ליכטיקע איטאַליענישע ניגון, ווען איך בין געגאַנגען אויף דער גאַס.
  
  
  איך בין אריבערגעפארן צו די Roma האטעל און געווארט. װע ן ע ס אי ז געװע ן א שטרא ם פו ן סיסיליאנע ר דורכגײ ן דור ך בײרות , אויפ ן װע ג קײ ן אמעריקע , פלעג ן ז ײ דורכגײ ן ד י ציגײנער . Roma אין ביירוט איז אַן יריזיסטאַבאַל אַטראַקשאַן פֿאַר יטאַליאַנס, ווי אויב דער אָפּטראָג שרייַבטיש איז גאַרנישט מיט קלאָוועס פון קנאָבל. אַקטואַללי, דורך די וועג עס סמעללס, אפֿשר.
  
  
  אבע ר טרא ץ אל ע מײנ ע פלענער , הא ב אי ך צופאל ן באגעגנ ט לואי ס לאזארא .
  
  
  דאָס איז געווען איינער פון די הייסע טעג וואָס איר געפֿינען אַזוי אָפט אויף די לעבאַנעסע ברעג. דער מדבר בלאַסט איז סקאָרטשינג, די זאַמד איז טרוקן און זייער הייס, אָבער די קיל בלוי פון די מעדיטערראַנעאַן סאָפאַנז די פּראַל.
  
  
  אויפֿן טראָטואַר פֿאַר מיר, האָבן האָלקן־פּנים בעדויִנער אין שוואַרצע עבֿיאן אָפּגעשניטן מיט גאָלדענע בראָקאַד זיך דורכגעשטופּט פֿאַרבײַ גלײַכע לעוואַנטינער עסקנים; קלאָר וואָנצטשע סוחרים האָבן בוסט פאַרביי, גערעדט יקסייטאַד אויף פראנצויזיש; דא און דארט האט זיך באװיזן תרבוש, זײערע טרעגערס אמאל אין שטרענג געשניטענע מערבדיקע אנצוגן, אמאל אין גאליבן, אין די שטענדיקע נאכט־קאלעמען. אויפן טראטואר איז געלעגן א פוס־לאזע בעטלער אין דעם אנגעזאמלטן שמוץ אויף דער גאס, געװײנט „באַקשעש, בעקשעש“ צו יעדן פארבײגײער, די פּאַלמס אויפגעהויבן אין געבעט, די װאַסעריקע אויגן בעטנדיק. אינדרויסן איז געזעםן הויך אן אלטער פארשײערטער הארידאן אויף א שאפענעם קעמל, װאם האט זיך צערודערט איבער דער גאס, אוים־ װײםנדיק פון די טאקסי׳ס, װאם װאגן װילד איבער דער שמאלער גאס, הײזעריקע הערנער האבן געפלאצט אין דיסאנאַנס.
  
  
  אויף דער אנדערער זייט גאס האבן צוויי אמעריקאנער מיידלעך פאטאגראפירט א פאמיליע גרופע פון נישט-געבס וועלכע האבן לאנגזאם מארשירט איבער דער גאס, די פרויען האבן געהאלטען ריזיגע הערנער קרוגן אויף די קעפ, סיי מענער סיי פרויען וואס טראגן די ווייכע מאראנצן און בלויע קאלירן. די מילד מענטשן אַזוי אָפט טראָגן. זײערע קלײדער און טײלן. אין די ווייַטקייט, ווו Rue Almendares קערווז דרום צו סיינט-דזשאָרגעס, די פּרעכטיק ווייַס זאַמד ברעג איז געווען דאַטיד מיט סאַנביידערז. ווי סווערלינג אַנץ אין אַ בלוי ים פון גלאז, איך קען זען צוויי וואַסער סקיערס שלעפּן זייער צאַצקע-ווי באָוץ אויף ומזעיק סטרינגס.
  
  
  עס האָט זיך פּלוצעם געטראָפן: דער טאַקסי האָט זיך אַרומגערינגלט בלינדערהייט אַרום דעם ווינקל, דער דרייווער האָט זיך געראַנגלט מיטן סטירינג, ווען ער האָט זיך אויסגעדרייט אין מיטן גאַס, כדי אויסצומיידן אַ קעמל, דערנאָך האָט ער זיך פאַרקערט צו לאָזן אַ אָנקומענדיקן אויטאָ פאָרן. די טירעס האָבן געקרישט און דער קאַב האָט זיך אַרויסגעוואָרפן פון קאָנטראָל אין אַ קעריינג זייטיק דריפט צו אַ בעטלער קריכן אויף די זייַט פון די וועג.
  
  
  אינסטינקטיוו, האָב איך זיך צוגעטראָגן צו אים אין אַ קאָפּווייטיק, האַלב שטופּן, האלב אַרויסגעוואָרפן דעם אַראַבער פונעם טאַקסיס וועג און זיך אַרומגערינגלט נאָך אים אין גענעם, ווען דער טאַקסי האָט זיך געטראָפן אויפן טראָטואַר און אַריינגעפאַלן אין דער סטאַקאָן וואַנט פון אַ בנין. פּושינג קעגן דעם בנין אין די סקרימינג יעסורים פון זיין טאָרן באַזונדער דורך מעטאַל.
  
  
  פֿאַר אַ מאָמענט, די וועלט פון אַלמענדאַרעס סטריט איז דערשטוינט פון די געמעל פון די וואַקס מוזיי. דא ן הא ט ד י פרו י אנגעהויב ן צ ו װײנען , א לאנגע , אנגעצויגענע ם קרעכץ , װא ס הא ט ארויסגעלאז ט אי ר פחד , או ן הא ט זי ך געקלאפ ט פו ן דע ר ענגשאפט , אי ן דע ר ענג ע גאס . איך בין געלעגן א װײל אומבאװעגלעך, מענטאַלי געצײלט די הענט און די פיס. זיי אַלע געווען דאָרט, כאָטש עס פּעלץ ווי איך געווען אַ שווער שלאָגן אויף די שטערן.
  
  
  איך האָב זיך פּאַמעלעך אויפגעהויבן, קאָנטראָלירן אַלע מײַנע ארבעטן טיילן. ס'איז געווען קיין צעבראכענע ביינער, קיין פארשפרייטע דזשוינץ, און איך בין צוגעגאנגען צום פענצטער פון דער פראָנט טיר פון דער כאַטע, גראָטעסקיש איינגעקלעפּט אין דער אומאָפּהענגיק טינק.
  
  
  הינטער מיר איז געווען אַ מאַלטי-שפּראַכיקע פּלאַפּלען, ווען איך האָב אָפֿן די טיר און אַרויסגעשלעפּט דעם שאָפער פֿון הינטערן ראָד אַזוי אָפּגעהיט ווי מעגלעך. א נס , ער האט אויסגעזען אומבאשעדיקט , נאר פארטומט . זײ ן אײלבערט פני ם אי ז געװע ן אאש , װע ן ע ר הא ט זי ך אומשטענדלע ך צוגעלײג ט צ ו דע ר װאנט , א צעצויפ ט תרבוש , הא ט זי ך אוממעגלע ך געצויג ן איבע ר אײ ן אויג , אומפארשטענדי ק געקוק ט אוי ף ד י חורבו ת פו ן זײ ן עקזיסטענץ .
  
  
  צופֿרידן אַז ער איז נישט יקספּיריאַנסט באַלדיק נויט. אי ך הא ב זי ך צוגעקער ט אוי ף דע ם בעטלער , װעלכע ר הא ט זי ך געקריצ ט אויפ ן רוקן , אי ן דע ר גאם , צ ו לײד ן זי ך צ ו העלפ ן אדע ר אפש ר צו שוואך . גאָט ווייסט ער איז געווען ווי דין ווי קיין הונגעריק מענטש איך ווע אלץ געזען. אויף זיין פנים איז געווען גאנץ אסאך בלוט, מערסטנס פון א טיפן וואונד אויפן באקביין, און ער האט געקראכט מיט צער. אבער , װע ן ע ר הא ט מי ך דערזע ן ארויפגעלײג ט איבע ר אים , הא ט ע ר זי ך אויפגעהויב ן אויפ ן אײ ן עלנבויג ן או ן אויסגעשטרעקט ן ד י אנדער ע האנט .
  
  
  ― באַקשיש, קינדערגאַרטענס ― האָט ער זיך צעװײנט. — באַקשעש! באַקשעש!
  
  
  אי ך הא ב זי ך אװעקגעקערט , פארצערט . אין ניו דעלי און באָמבײַ האָב איך געזען לעבעדיקע הויפן ביינער און בלאָטע בויך ליגן אין די גאַסן און ווארטן צו שטאַרבן פון הונגער, אָבער אפילו זיי האָבן געהאַט מער מענטשלעכע כשיוועס ווי די קבצנים פון ביירוט.
  
  
  כ׳האב אנגעהויבן אװעקגײן, אבער א האנט אויפן ארעם האט מיך אפגעשטעלט. עס האט געהערט צו א קורצען, פלעכן מאן מיט א כרוביק פנים און אויגן שווארצע ווי די האר. ער האט געטראגן א שװארץ זײדן אנצוג, א װײם העמד און א װײס באנד, װאס איז געװען אומגעפאםט אין דער בײרוטישער היץ.
  
  
  "מאָמענטאָ," ער האט יקסייטאַד, זיין קאָפּ באַבינג אַרויף און אַראָפּ ווי פֿאַר טראָפּ. "מאָמענטאָ, פּער טויווע."
  
  
  דערנאָך האָט ער איבערגעזעצט פֿון איטאַליעניש צו פֿראַנצייזיש. "האָט איר עפּעס צו טאָן?" העלא
  
  
  
  
  
  דער אַקצענט איז געווען שרעקלעך.
  
  
  — איך האב געענטפערט, פארזיכטיג בייגענדיג די קני. איך האב געריבן דעם קאפ. "Et quelque choles bien solide m'aogné la tête. ס'איז נישט קיין קבר."
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן מי ט א פרײע ן אבע ר גלײכצײטיק . איך האב געמיינט אז זיין פארשטאנד איז נישט פיל בעסער ווי זיין אקצענט. ער האט נאך אלץ געהאלטען מיין האנט. "רעדן אויף ענגליש?" — האט ער האפענונג געפרעגט.
  
  
  איך האב פרײלעך אנגעטאן.
  
  
  "ויסגעצייכנט ויסגעצייכנט!" ער איז געווען גאַנץ סידינג פון התלהבות. "איך נאָר געוואלט צו זאָגן דאָס איז געווען די ברייוואַסט זאַך איך ווע געזען. פאַנטאַסטיש! דו האסט זיך באוועגט אזוי שנעל, אזוי שנעל! ” ער איז געווען זייער לייַדנשאַפטלעך וועגן דעם אַלע.
  
  
  כ׳האב געלאכט. "איך טראַכטן עס איז נאָר אַ רעפלעקס קאַמף." אַזוי עס איז געווען, פון קורס.
  
  
  "ניין!" — האט ער אויסגערופן. "עס איז געווען מוט. איך מיין, דאָס איז געווען פאַקטיש מוט, מענטש! ער האט ארויסגעצויגן פון זײן אינעװײניקער מאנטל־קעשענע א טײערע ציגארעטן־קעשעלע, אים געעפנט און מיר דערלאנגט.
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן ד י ציגארעט ע או ן זי ך צוגעבויג ן צ ו רוק ן ד י ציטער ן פו ן זײנ ע שארפ ע פינגער . איך האָב ניט גאַנץ פֿאַרשטאַנען וואָס ער וויל, אָבער ער איז געווען מאָדנע.
  
  
  "דאָס זענען געווען די בעסטער רעפלעקסאַז איך ווע אלץ געזען." זײנ ע אויג ן האב ן זי ך געפונקט . "ביסט איר אַ קעמפער אָדער עפּעס? אָדער אַן אַקראָבאַט? פּילאָט?"
  
  
  איך האב געמוזט לאכן. ― נײן, איך... ― לאָמיר זען. וואס בין איך געווען? רעכט איצט איך איז געווען Nick Cartano, ערשטע טוישעוו פון פּאַלערמאָ, לעצטנס אַ מיטגליד פון דער פרעמד לעגיאָן, דערווייַל ... דערווייַל בנימצא.
  
  
  "ניין, איך בין נישט איינער פון די," איך געזאגט, שטופּנדיק פֿאַרבייַסן די מאַסע וואָס האט זיך אלנגעזאמלט אַרום די צעבראכן-אַראָפּ טאַקסי און דער דערשטוינט שאָפער, און געגאנגען צוזאמען דעם טראָטואַר. דער קליינער האט זיך געאיילט אוועק.
  
  
  האלב וועג האט ער אויסגעשטרעקט די האנט. "איך בין לוי לאַזראָ," ער האט געזאגט. "וואָס איז דיין נאָמען?"
  
  
  אי ך הא ב א האלב ־ הארציקע ר האנ ט געשאק ט או ן װײטע ר געגאנגע ן . "ניק קאַרטאַנאָ. וויאזוי גייט עס?"
  
  
  "קאַרטאַנאָ? היי, דו ביסט אויך איטאַליעניש?
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "סיסיליאַנאָ".
  
  
  "היי, גרויס! איך בין אויך סיסיליאַן. אדער... איך מיין, מיינע עלטערן זענען געווען פון סיציליע. איך בין באמת אמעריקאנער."
  
  
  עס איז נישט שווער צו פֿאַרשטיין. דעמאל ט הא ט אי ם געטראפ ן א געדאנק , או ן אי ך בי ן מיטאמא ל געװאר ן מער ליבלעך . עס איז אמת אַז נישט יעדער סיסיליאַן-אמעריקאנער אין ביירוט וועט האָבן די מאַפיאַ קשר וואָס איך געזוכט, אָבער עס איז גלייַך אמת אַז כּמעט יעדער סיסיליאַן אין ביירוט קען אָנווייַזן מיר אין די רעכט ריכטונג, צי דורך צופאַל אָדער פּלאַן. . עס איז געווען גלייַך צו יבערנעמען אַז איין סיסיליאַן קען פירן צו אנדערן.
  
  
  "קיין קידינג!" איך געענטפערט מיט מיין בעסטער "קוק אויף מיר, איך בין אַ אַמייזינג באָכער" שמייכל. “איך האָב דאָרט אַליין געוווינט אַ לאַנגע צייט. ניו אָרלעאַנס. פּרעסקאַט, אַריזאָנאַ. לאס אנדזשעלעס. אומעטום".
  
  
  "ויסגעצייכנט ויסגעצייכנט!"
  
  
  דער בחור קען נישט זיין אמת.
  
  
  — גאט! ער האט געזאגט. “צוויי סיסיליאַן אמעריקאנער אין ביירוט, און מיר טרעפן זיך אין די מיטן פון די גאַס. עס איז אַ ביסל פאַרשילטן וועלט, איר וויסן?
  
  
  אי ך הא ב זי ך גענומע ן מי_ינענדיק . "אַוואַדע". איך האָב געזען מעדיטערראַנעאַן, אַ קליינטשיק קאַפע אויף די ווינקל פון אַלמענדאַרעס און פאָאַד, און ווייזן צו די קרעלן טיר. ― װאָס זאָגסטו, מיר שפּאַלטן צוזאַמען אַ פֿלאַש װײַן?
  
  
  "גרויס!" — האט ער אויסגערופן. — אייגנטליך וועל איך עס קויפן.
  
  
  "אָוקיי, באָכער, איר זענט אין," איך געענטפערט מיט שפּאָרעוודיק ענטוזיאַזם.
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  איך בין נישט אינגאנצן זיכער ווי מיר זענען צוגעקומען צו דער טעמע, אבער די קומענדיגע צוואַנציק מינוט האבן מיר פארבראכט צו דיסקוטירן ירושלים. לואיס איז ערשט פון דארטן צוריקגעקומען, און ט' האט אמאל דארט פארבראכט צוויי וואכן א דאנק מיסטער כאק'ס ארגאניזאציע.
  
  
  מי ר זענע ן ארומגעגאנגע ן אי ן שטא ט אי ן שמועס , ארומגעפאר ן אי ן דע ר מאס ק פו ן עמאר ן או ן דע ר כותל , זי ך אפשטעל ן ב ײ פילאטוס־הוי ף או ן ברו ן רות , געגאנגע ן ד י קרײז־סטאנציע ס ארוי ף ד י װיא ד או ן ארײ ן אי ן דע ר קהיל ת הקודש , װא ס טראג ט נא ך ד י געשניצטע ר ראשי תיבות. פון די קרוסאַדערס וואס געבויט עס אין 1099 יאָר. טראָץ אַלע זיין עקסענטריסיטי, לוי איז געווען געזונט ווערסט אין געשיכטע, האט אַ פערלי ינסייטפאַל מיינונג און אַ גאַנץ עראַגאַנט שטעלונג צו די מוטער טשורטש. איך האָב אים אָנגעהויבן ליב.
  
  
  עס גענומען מיר אַ בשעת צו באַקומען די שמועס ווי איך געוואלט, אָבער איך לעסאָף גאַט עס געטאן. — װי לאנג װעסטו זײן אין ביירוט, לואי?
  
  
  ער האט געלאכט. איך אנגעהויבן צו פאַרשטיין אַז לעבן איז נאָר שפּאַס פֿאַר לוי. “איך וועל זיין צוריק אין די סוף פון די וואָך. איך מיין שבת. כאָטש, דאָך, עס איז געווען פאַרשילטן שפּאַס דאָ. ”
  
  
  — װי לאנג ביזטו דא ?
  
  
  “בלויז דריי וואָכן. איר וויסן ... אַ ביסל געשעפט, אַ ביסל שפּאַס. ע ר הא ט זי ך ברײט ן געפלאצט . "מערסטנס שפּאַס."
  
  
  אויב ער האט נישט קיין רחמנות צו ענטפערן אויף שאלות, האט מיר נישט קיין כח זיי צו פרעגן. "וואָס מין פון געשעפט?"
  
  
  "איילבירטן אויל. אַרייַנפיר פון מאַסלינע ייל. פראַנזיני מאַסלינע ייל. האָבן איר אלץ געהערט פון אים?
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "ניין. איך אַליין טרינק קאָניאַק און סאָדע. איך קען נישט פאַרטראָגן מאַסלינע ייל."
  
  
  לוי האט געלאכט פון מיין שוואכע וויץ. ע ר אי ז געװע ן אײנע ר פו ן ד י מענטש ן װא ס הא ט שטענדי ק געמאכ ט פו ן א שלעכט ן װיץ . גוט פֿאַר די יך.
  
  
  איך האָב אַרױסגענומען פֿון מײַן העמד־קעשענע אַ צעקנײטשט פּאַק גאָלאָיסע און אָנגעצונדן אײנעם, בעת איך האָב מיט גליק אָנגעהױבן מאַכן אומגעריכטע פּלענער זיך צו באַפֿרײַנדן מיט לואיס לאַזראָ, דעם געלעכטער ײנגל פֿון דער מערב־װעלט.
  
  
  איך האָב גוט געקענט פראַנזיני מאַסלינע ייל. אָדער לפּחות
  
  
  
  
  
  ווער איז געווען יוסף פראַנזיני. יוסף "פּאָפּייע" פראַנזיני. פילע מענטשן געוואוסט ווער ער איז. די טעג איז עס געווען דאָן יוסף, הויפּט פון דער צווייט גרעסטער מאַפיאַ פאַמיליע אין ניו יארק.
  
  
  איידער יוסף פראַנזיני איז געווארן דאָן יוסף, ער איז געווען דער "פּאָפּייע" פון די גאנצע מזרח קאָוסט אַנדערוועלט. "פּאָפּייע" איז געקומען פון זיין זייער לאַדזשיטאַמאַט געשעפט פון ימפּאָרטינג און פֿאַרקויף מאַסלינע ייל. ער איז געווען רעספּעקטעד פֿאַר זיין גרויזאַם ערלעכקייט, ריטואַל אַדכיראַנס צו די מאַפיאַ געזעץ פון אָמערטאַ, און עפעקטיוו געשעפט מעטהאָדס.
  
  
  ווען ער איז געווען דרײַסיק יאָר אַלט, איז פּאָפּייע געטראָפן געוואָרן מיט אַ מין קראַנקייט — איך האָב ניט געקענט געדענקען וואָס דאָס איז — וואָס האָט אים געצווינגען אַוועק פון די גאַסן און אין דער אַדמיניסטראַציע פון אָרגאַניזירט פאַרברעכן. דאר ט הא ט זי ך זײ ן אויסגעצײכנטע ר געשעפטם־זײ ן באװיזן , או ן אי ן א זײע ר קורצע ר צײ ט הא ט ע ר געקאנ ט דערגרײכ ן א ן אמתע ר מאכט , אי ן גאם ן או ן װאקסן . ע ר מי ט זײנ ע צװ ײ ברידע ר האב ן געבוי ט זײע ר ארגאניזאצי ע מי ט עסקנות־שפיל , זארג ט או ן פעסט . איצט ער איז געווען דאָן יוסף, די עלטערע, גרויזאַם, ייפערטזיכטיק רעכט ער האט געארבעט אַזוי שווער צו דערגרייכן.
  
  
  עס איז געווען פּאָפּייע פראַנזיני - דאָן יוסף פראַנזיני - וואָס איז געווען הינטער דעם פּרווון צו פארשטארקן די אמעריקאנער אָרגאַניזאַציע מיט יונג בלוט פון סיסילי.
  
  
  איך האָב געזוכט מיין וועג אין סיסיליאַן קרייזן אין ביירוט און עס געקוקט ווי איך האָבן שלאָגן די דזשאַקפּאַט. פֿאַרשטייט זיך, אַז ביירוט איז געווען אַ לאַדזשיקאַל אָרט פֿאַר אַ מאַסלינע ייל סוחר צו האַלטן. פיל פון די וועלט'ס פארזארגונג קומט פון לבנון און אירע שכנים סיריע און יארדאניע.
  
  
  אבער די בייַזייַן פון לוי לאַזראָ פון פראַנזיני אָליווע אָיל אין אַ צייט ווען די מאַפיאַ איז אריבערגעפארן זייַן רעקרויץ דורך ביירוט האט צו פיל געוואקסן די צופאַל פאַרהעלטעניש.
  
  
  איך האב אויך געהאט אן אנדער געדאַנק. Louis Lazaro קען זיין מער ווי בלויז דער גליקלעך מענטש ער איז געווען. ווער עס יז, וואָס האָט רעפּריזענטיד פּאָפּייע פראַנזיני, וואָלט זיין קאָמפּעטענט און האַרט, אַפֿילו אויב ער איז געווען פּראָנע צו טרינקען צו פיל.
  
  
  איך האָב זיך צוריק צוגעבויגן אויף די כילז פון דעם קליינעם דראָט שטול אויף וועלכן איך בין געזעסן און צוגעטאָן דאָס גלאז איבער מיין נייעם אַמיקאָ. "היי לוי! לאמיר טרינקען נאך א פלאש וויין"
  
  
  ער האט א פרײד געברומט, א קלאפ געטאן דעם טיש מיט דער פלאכער פאלעם. "פארוואס נישט, פאַרגלייַכן! לאָמיר ווײַזן די דאָזיקע אַראַבער ווי אַזוי זיי טוען דאָס אין דער אַלטער מדינה״. דער קאלאמביע־קלאס־רינג אויף דער רעכטער האנט האט אפגעלײגט זײנע נאסטאלגישע זכרונות, װען ער האט םיגנאלירט צום קעלנער.
  
  
  * * *
  
  
  דריי טעג מיט Louis Lazaro קענען זיין יגזאָסטינג. מי ר האב ן געזע ן א פוטבאל־שפיל ה אי ן אמעריקאניש ן אוניװערסיטעט , פארבראכט ן דע ם טא ג באזוכ ן ד י אלטע ר רוםיש ע חורבו ת אי ן בעלבעק ; מיר געטרונקען צו פיל אין די שווארצע קאַץ קאַפע און די יללוסטראָוס אַראַבער, און האָבן עס צו כּמעט יעדער אנדערע ביסטראָ אין שטאָט.
  
  
  בעשאַס די דריי העקטיק טעג איך געלערנט גאַנץ פיל וועגן לוי. איך האב געמײנט, אז ם׳האט געשריבן דער גאנצער מאפיא, און װען איך האב אנטדעקט װי טיף עס איז אפגעדרוקט, האבן אלע גלעקלעך אנגעהויבן קלינגן. Louis Lazaro איז געווען אין ביירוט ארבעטן מיט פראַנזיני מאַסלינע ייל, נו, רעפּריזענטינג זיין פעטער פּאָפּייע. ווען לואיס האט אראפגעווארפן די באמבע אויפן פערטן וויין-דעקאנטער, האב איך א שאקל געטאן מיין וויין-פארוואלקנטן זכרון פאר אינפארמאציע איבער אים. פאפאיע פראנציני האט אויפגעהויבן זײן ברודערס זון, האב איך זיך דערמאנט פון א באריכט, װאם איך האב אמאל געלײענט. איז דאָס געווען דער פּלימעניק? ער מיסטאָמע איז געווען, און זיין אַנדערש לעצטע נאָמען איז געווען רובֿ מסתּמא אַ מינערווערטיק קאָסמעטיק ענדערונג. איך האב אים נישט געדריקט פארוואס ער הייסט לאזארא און נישט פראנציני, געפינט, אז אויב עס איז אינטרעסאנט, וואלט איך באלד געכאפט.
  
  
  אַזוי איך טאַקע גאַט מיין בילעט אין די פראַנזיני רערנ - ליניע. מײַן פֿריילעכער, וויציקער מיטאַרבעטער, וועלכער האָט זיך ערשט אָנגעטראָפן ווי אַ מאַפיאָס פֿון אַ קאָמעדיע־אָפּערע, מוז זײַן טײַוולעך אויפֿמערקזאַם אונטער דעם שמועסדיקן, ווייניגער שטייגער. אָדער אַז, אָדער דער פעטער יוסף איז געווען ביכולת צו באַשיצן זיין פּלימעניק פון די מיעס ריאַלאַטיז פון אָרגאַניזירט פאַרברעכן, שיקן אים בעשאָלעם צו די רעכט סוף פון די משפּחה אָפּעראַציע.
  
  
  אין מיטן נאָכמיטאָג דעם דריטן טאָג פֿון אונדזער שׂימחה, האָב איך געפּרוּווט באַשטימען די מאָס פֿון לואיס לאַזאַראָס באַטייליקונג אין פעטער דזשאָו'ס אומלעגאַלע ענינים.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן אי ן רויט ן פעס , יעדע ר טיש ל ארײנגעכאפ ט אי ן זײ ן אײגענ ע קלײנ ע װאלדיק ע נישע , װא ס הא ט דערמאנ ט פו ן א שטא ל אי ן א שויד . לואיס איז געווען אויסגעשטרעקט אין זיין שטול, איין שווארצע האר האט אנגעהויבן הענגען פון זיין שטערן. איך בין געזעסן אויפריכטיג אבער אפגערוהט מיט די הענט אויפן קלײנעם הילצערן טישל און געצייגט װאם האט אויסגעזען װי מײן פערציקסטער גאלוס פון דעם טאג.
  
  
  "היי באָכער!" — האט לואיס געמורמלט. "ביסטו אין ארדענונג." ער האָט זיך אָפּגעשטעלט, קוקנדיק אויף זיין זייגער ווי מענטשן טאָן ווען זיי וויסן פון צייט, אפילו ווען זיי טראַכטן אין טעג, וואָכן אָדער חדשים אלא ווי שעה, מינוט אָדער סעקונדעס. "מיר מוזן קומען צוזאַמען ווידער אין די שטאַטן. ווען וועט איר זיין צוריק?"
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. — װײםט ו װאוהין איך קען קריגן א גוטן פאספארט ? ― פֿרעג איך גלײכגילטיק.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די ברעמען, אבער אין די אויגן איז נישט געװען קײן חידוש. מענטשן מיט פּאַס פּראָבלעמס זענען געווען אַ וועג פון לעבן פֿאַר לוי לאַזאַראָ. — האסט נישט איין ?
  
  
  אי ך הא ב זי ך געקרימט ן או ן גענומע ן א זופ ה פו ן װײן . ״אוודאי. אָבער ... "לאָזן אים זיין
  
  
  
  
  
  ציען דיין אייגענע אויספירן.
  
  
  ער האט װײסנדיק געשמײכלט, געפאםט מיט דער האנט אין אפזאג. "אָבער איר געקומען פֿון פּאַלערמאָ, רעכט?"
  
  
  — רעכט.
  
  
  "און איר געוואקסן אין ניו אָרלעאַנס?"
  
  
  — רעכט.
  
  
  "פיר יאָר אין דער פראנצויזיש פרעמד לעגיאָן?"
  
  
  — רעכט, וואס האסטו געטוהן, לואיס?
  
  
  ע ר הא ט זי ך אויםװאנדערנדי ק געשמײכלט . "און איר וויסן. נאָר מאַכן זיכער אַז ט געץ עס רעכט. ”
  
  
  "דאס איז רעכט," איך געזאגט. איך האב געוואוסט וואוהין זיינע פראגעס גייען - אדער אמווייניגסטנס איך האב געהאפט אז איך האב דאס געטוהן - אפילו אויב ער וואלט נישט געוואלט אנקומען גלייך צום ענין.
  
  
  ער האט גענומען קרייז־איבערזוכונג װי יעדע גוטע פראקוראר. "און איר האָט שוין ... אה ... כאַנגגינג אַרום ביירוט פֿאַר די לעצטע פּאָר פון יאָרן?"
  
  
  — רעכט. אי ך הא ב אי ן יעדע ר פו ן אונדזע ר גלעזע ר געגאס ן נא ך װײן .
  
  
  "פייַן." ער האט עס ארויסגעצויגן מיט א פארטראכטן בליק. "איך קען מיסטאָמע צולייגן עס אויב איר טאַקע ווילן צו גיין צוריק צו די שטאַטן."
  
  
  איך האָב געקוקט איבער מיין אַקסל נאָר פֿאַר ווירקונג: "איך דארף צו באַרען זיך פון דאָ."
  
  
  ער האט א נײד געטאן. "אפֿשר איך קענען העלפן איר, אָבער ..."
  
  
  "אבער וואס?"
  
  
  "אָוקיי," האָט ער ווידער געשמײכלט, דאָס דיזאַרמינג שמייכל. "איך טאָן ניט טאַקע וויסן פיל וועגן איר אַחוץ דיין מוט."
  
  
  איך האָב די סיטואַציע קערפאַלי אָפּגעוויינט. איך האב נישט געוואלט צו שנעל שפילן מיין טראמפ קארט. אויף די אנדערע האַנט, דאָס קען זיין מיין ברעכן-אין פונט, און איך קען שטענדיק - אויב געשעענישן פארלאנגט עס - עלימינירן לוי.
  
  
  איך האָב אַרױסגעצױגן פֿון מײַן העמד־קעשענע דאָס מעטאַלענע ציגאַר־רער און דאָס גלײַכגילטיק אַװעקגעװאָרפֿן אױפֿן טיש. ער האט זיך איבערגעקערט און זיך אפגעשטעלט. אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט או ן ארויפגעשטויס ן מײ ן שטול . "איך דאַרף גיין צו יוחנן, לוי." איך האָב אים אַ פּאַטש געטאָן אויף דער אַקסל. — איך װעל צוריק קומען.
  
  
  איך בין אַוועק, געלאזן אַ קליין רער ווערט וועגן $ 65,000 אויף די טיש.
  
  
  איך האב מיך גענומען צייט, אבער ווען איך בין צוריקגעקומען, איז לואי לאזארא נאך געווען דארט. אַזוי עס איז געווען העראָין.
  
  
  איך האב געוואוסט פון דעם בליק אויף זיין פנים אז איך האב געמאכט די ריכטיגע שריט.
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  פינף אזייגער נאכמיטאג האב איך זיך געטראפן מיט לואיס אין דער פויע פון מיין האטעל. דאָס מאָל איז דאָס זייַדן פּאַסן געווען בלוי, כּמעט עלעקטריש. דאס העמד און בונד זענען געווען פריש, אבער נאך ווייסע אויף ווייס. זײַן באַזאָרגט שמייכל האָט זיך נישט געביטן.
  
  
  מיר האָבן אָפּגעשטעלט אַ טאַקסי אויף דער גאַס. — סיינט־דזשארזש — האט לואי געזאגט צום דרייווער, און זיך נאכאמאל צוריק געזעצט אויף זיין זיץ.
  
  
  עס איז געווען בלויז זעקס בלאַקס און מיר קען גיין, אָבער דאָס איז נישט וואָס באַזאָרגט מיר. די זאך איז אז סט.דזשארזש איז געווען דער איינציגסטער פלאץ אין ביירוט וואו איך בין געווען באקאנט אלס ניק קארטער. אָבער, די ליקעליהאָאָד אַז אַ באַאַמטער אָדער שטאָק פאַרוואַלטער זאל באַגריסן מיר מיט נאָמען איז קליין צו גאָרניט. איבער-דייטינג איז נישט אַ וועג פון לעבן אין ביירוט אויב איר זענט קלאר אמעריקאנער.
  
  
  איך האב נישט וואס צו זארגן. אפילו אין מיינע ענג קליידער האט קיינער מיר נישט געגעבן די מינדסטע אויפמערקזאמקייט, ווייל לואי האט ערשט א שנעלע רוף געטון אויפן הויז-טעלעפאן אין דער פויע און מיך דערנאך אריינגעברענגט אין דער ליפט, שמועסנדיק נערוועז.
  
  
  "דאס איז אַ טאַקע שיין דאַמע, מענטש! זי... זי איז טאַקע עפּעס אַנדערש. אבער זי איז אויך קלוג. אוי מאמע! זי איז קלוג!" ע ר הא ט זי ך אנגעקלאפ ט מי ט דע ם גרוים ן צו ם פארנט . "אבער אַלע איר האָבן צו טאָן איז נאָר ענטפֿערן איר שאלות, איר וויסן? נאָר שפּיל קאַמלי. דו וועסט זעהן."
  
  
  "פאַרשטייט זיך, לוי," האָב איך אים פאַרזיכערט. ער איז שוין דורכגעגאנגען דעם פראצעדור א האלבע טוץ מאל.
  
  
  א זײע ר הויכער , מא ן מאן , מי ט בלוי ע אויסדרוקטלעכ ע אויג ן הא ט געעפנ ט ד י טיר , צ ו א סויט ע אויפ ן עלפט ן שטאק , או ן אונד ז געמאכ ט ארײנצוגײ ן . ער אריבערגעפארן באַזונדער ווי לוי דורכגעגאנגען, אָבער ווי איך נאכגעגאנגען אים, ער פּלוצלינג כאַפּט די אינעווייניק פון מיין רעכט עלנבויגן מיט ענלעך פינגער און שפּאַן אַרום. מיר צוריק. דער פוס הינטער מיינע קני האט מיך געקלאפט צום דיל, ווען ער האט זיך אויסגעדרייט אזוי, אז איך האב זיך אריינגעקלאפט אין דעם געדיכטן טעפּעך אויף מיין פנים, מיין ארעם האט זיך פארדרייצט הויך פארביי מיינע פּלייצעס און מיין ביינער קני האט זיך אריינגעדריקט אין דעם קליינעם רוקן.
  
  
  ער איז געווען גוט. אָבער, ניט אַזוי גוט. איך קען האָבן צעבראכן זיין קני קאַפּ מיט מיין פּיאַטע ווען ער געמאכט די ערשטער מאַך, אָבער דאָס איז נישט וואָס איך געווען דאָרט פֿאַר. איך בין געלעגן און אים געלאזט ארויסציען ווילהעלמינה פון כאלטער.
  
  
  די האַנט האָט געמאכט אַ שנעל דורכקוק פון מיין גוף. דעמאָלט דער דרוק אויף מיין נידעריקער צוריק יזד. "ער האט דאָס," ער מודיע.
  
  
  ער איז געווען אָפּגעלאָזן. הוגאָ האָט זיך נאָך גערוט אין דער זאַמש שייד צוגעבונדן צו מיין פאָראַרם.
  
  
  ער האט מיך געשטאפט מיט דער פינגער און איך האב זיך לאנגזאם אויפגעהויבן אויף די פיס. ער וועט שפעטער באצאלן דערפאר.
  
  
  איך באַרשט מיין האָר צוריק מיט איין האַנט און אַססעססעד די סיטואַציע.
  
  
  איך איז געווען אין די לעבעדיק צימער פון אַ גרויס סוויט מיט עטלעכע טירן געפירט אין עס. עס איז געווען פּאַזראָניש דעקערייטאַד - צו די פונט פון לוקסוס. די שווער טונקל בלוי טעפּעך איז געווען קאַמפּלאַמענטיד דורך בלוי שטאָף דראַפּעריז. די צוויי Klees און Modigliani כאַרמאַנייזד בישליימעס מיט די ריין דאַניש קונסט נאָווועאַו מעבל.
  
  
  צוויי סאָופאַז זענען געווען פלאַנגקט מיט קליין אָניקס לאמפן און קראָום אַשטרייַז. שווערע, נידעריקע קאווע טישן זענען געשטאנען פאר יעדן סאפע, גרויסע גרייזן פון גרויע מירמלשטיין זענען געזעסן ווי בלאסע אינזלען אין א טיפן בלויען ים.
  
  
  פאר ן שטא ט אי ז געשטאנע ן א ן עלעגאנט ע כינעזיש ע ליאַלקע , אײנ ע פו ן ד י שענסט ע פרויען , װא ם אי ך הא ב עפעם .
  
  
  אין מיין לעבן. אירע שװארצע האָר איז געװען גלײַך און שװאַרץ, כּמעט דערגרײכט ביזן טאַליע, געמאַכט אירע פֿײַנע, הויכע שטריכן. מאַנדל-שייפּט אויגן אויף אַ אַלבאַסטער פּנים געקוקט אויף מיר טונקל, פול ליפן פול פון סקעפּטיסיזאַם.
  
  
  איך קאַנטראָולד מיין פּנים ימפּאַסיוולי ווען מיין מיינונג קליקט דורך די זכּרון טעקע. די צען טעג וואָס איך פארבראכט אין AX הויפּטקוואַרטיר לעצטע יאָר טאן וואָס מיר ביטער רופן "היימווערק" זענען נישט ווייסטאַד. איר פאָטאָ אין דער טעקע אין File Room B האָט מיר געכאפט ווען איך ערשטער געזען עס. אין דעם פלײש איז דער קלאפ געװען הונדערט־פאך.
  
  
  די פרוי אין די גרויע הויך-קאָלערד זייַד אָוונט קלייד פֿאַר מיר איז געווען סו לאַו לין, לעבן טשו טשען, דער העכסט-ראַנגקט סייכל אַגענט געשטיצט דורך די רויט כינעזיש אין די מיטל מזרח. איך האָב שוין געטראָפן טשו טשען פריער, סיי אין מאַקאַו און סיי אין האָנג קאָנג; סו לאו לין, פון וועמען איך האב נאר געהערט.
  
  
  וואָס איך געהערט איז געווען גענוג - גרויזאַם, בריליאַנט, גרויזאַם, הייס-טעמפּערד, אָבער מאַטיקיאַלאַס אין זייַן פּלאַנירונג. בעשאַס די וויעטנאַם מלחמה, זי געארבעט מיט די רערנ - ליניע וואָס געבראכט העראָין אין סאַיגאָן. קאַונטלאַס אמעריקאנער מיליטער פּערסאַנעל קען באַשולדיקן זייער אַדיקשאַן אויף סו לאַו לין ס שיין לעגס.
  
  
  איצט, משמעות, זי איז געווען אין אן אנדער קאַנווייער גאַרטל - שיקן מאַפיאַ רעקרוט צו די שטאַטן. עס איז נישט געווען אַן גרינגע אָפּעראַציע. אויב פעטער לוי און די אנדערע מיטגלידער פון דער קאָמיסיע קען פאַרגינענ זיך סו לאַו לין, עס וואָלט זיין אַ מאַלטי-מיליאָן דאָללאַרס ינוועסמאַנט וואָס קען זיין ווערט עס אויב זיי קען געווינען - אָדער ריגיין - די גרויס מאַכט וואָס זיי האָבן אין די הויפּט שטעט פון דער מדינה . נעקסטע מאל.
  
  
  קוקן בייַ סו לאַו לין, מיין בויך מאַסאַלז ינוואַלאַנטעראַלי געשפּאַנט. גרוי זייַד, טראַנספּעראַנט אין די ליכט פון די שטאָק לאָמפּ הינטער איר, בלויז אונטערגעשטראכן די שליימעס פון דעם קליינטשיק גוף: דרייסט, פול קליין בריסט, אַ דין טאַליע אונטערגעשטראכן דורך די בייגיקייַט פון ציכטיק ראַונדיד היפּס, לעגס סאַפּרייזינגלי לאַנג פֿאַר אַזאַ אַ קליינטשיק מענטש, קאַווז שלאַנק און פלעקסאַבאַל, ווי אָפט דער פאַל מיט קאַנטאָנעסע.
  
  
  די סענסואַליטעט האָט געקראכט צווישן אונדז צוויי ווי אַ בליץ. וואָס דער קאָמוניסטישער כינע'ס נומער 2 אַגענט אין מיטל מזרח האָט געטאָן מיט פֿאַרבינדונגען מיט דער אַמעריקאַנער-סיסיליאַן מאַפיאַ איז געווען אַ מיסטעריע, אָבער דאָס איז נישט געווען די איינציקע סיבה וואָס איך האָב זי געוואָלט באַקומען.
  
  
  איך האב געלאזט באװײזן די תאוה אין מײנע אויגן און איך האב געזען, אז זי דערקענט עס. אבער זי האט עס נישט מודה. די זעלבע לוסט האָט זי מסתּמא געזען אין די אויגן פֿון אַ האַלבן טוץ מענער יעדן טאָג פֿון איר לעבן.
  
  
  "ביסט איר ניק קאַרטאַנאָ?" איר קול איז געווען ווייך אָבער געשעפט, די מיזרעכדיק שפּאַנונג פון שווער קאָנסאָנאַנץ קוים געהערט.
  
  
  ― יאָ, ― זאָג איך, און לױפֿט מיט די פֿינגער אין מײַנע צעפֿאַלענע האָר. איך האב געקוקט אויפן הויכן קאפאטע, וואס האט מיך אויפגעוועקט ווען איך בין דורכגעגאנגען דורך דער טיר. ער איז געשטאנען אויף מיר לינקס, בערך א פוס הינטער מיר. ער האט געהאלטן װילהעלמינה אין דער רעכטער האנט, זי אנװײזנדיק אויפן דיל.
  
  
  זי האט געסטיקולירט אומגליקלעך, אירע טונקעלע רויטע לאקירטע נעגל האבן געפינצטערט אין די לאמפן־ליכט. "אנטשולדיגט פֿאַר די ינקאַנוויניאַנס, ביטע, אָבער האַראָלד פילז ווי ער דאַרף צו קאָנטראָלירן אויף אַלעמען, ספּעציעל מענטשן מיט דיין ..." זי כעזיטייטיד.
  
  
  "מייַן שם?"
  
  
  אירע אויגן האבן זיך פארװאלקנט פון רײד. "דער מאַנגל פון דיין שעם. מיר האָבן ניט געקענט געפֿינען ווער עס יז וואס האט אלץ געהערט פון דיר אַחוץ לוי.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "איך רעכן אַז דאָס מיינט אַז איך עקסיסטירן נישט?"
  
  
  זי האט זיך א ביסל אריבערגעצויגן, און דאס ליכט פון פענצטער הינטער איר האט זיך אויסגעגאסן צווישן אירע פיס, אונטערגעשטראכן די דאזיקע מעכטיגע סילאוועט. "דאָס מיטל אָדער איר זענט אַ שווינדל אָדער ..."
  
  
  דע ר דאזיקע ר קװענקלע ך פו ן מיט ן זא ץ הא ט אויסגעזע ן װ י א געװיםן .
  
  
  "אָדער?"
  
  
  "...אָדער איר זענט טאַקע, טאַקע גוט." דער גײַסט פֿון אַ שמייכל האָט געבליצט איבער מײַנע אַ ביסל צעשיידענע ליפּן, און איך האָב צוריק געשמייכלט. זי געוואלט מיר צו זיין "טאַקע, טאַקע גוט." זי געוואלט מיר, צייַט. איך פּעלץ עס. דער געפיל איז געווען קעגנצייַטיק, אָבער מיר נאָך האָבן אַ שפּיל צו שפּילן.
  
  
  "אין מיין געשעפט, מיר טאָן ניט מעלדן."
  
  
  "פון קורס, אָבער אין מיין געשעפט מיר קענען יוזשאַוואַלי באַקומען די ופמערקזאַמקייט פון רובֿ מענטשן וואָס זענען אין ... איר קען זאָגן ... אַלליעד שורות?"
  
  
  איך פּעלץ אין מיין העמד קעשענע די פינקלען ציגאַר רער.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "איך וויסן," לוי דערציילט מיר. אָבער… "
  
  
  איך האָב זי נישט באַשולדיקט. זי האט געהאט א שם פאר נישט מאכן טעותים, און מיין איינציגסטע פיזישע באווייז פון א "פינצטער פארגאנגענהייט" איז געווען אן אכט אונס רער העראין. אַז און דער פאַקט אַז לוי איז געווען קלאר פּיטשינג צו מיר. אָבער לוי איז געווען דער פּלימעניק פון דעם מענטש וואָס רובֿ מסתּמא פינאַנסט רובֿ פון סו לאַו לין ס אַקטיוויטעטן. אין די סוף, דאָס וואָלט זיין דער באַשטימענדיק פאַקטאָר. ז י װאלט ן ניש ט געװאל ט מאכ ן פאפאײ ס פּלימעניק ע פראנציני .
  
  
  זי װאלט זיך אויך נישט געװאלט אויפרײםן. כ'האב אויף איר געשטערט א חוצפה. אירע אויגן האבן זיך כמעט אוממערקזאם פארברייט. זי האָט די אָנזאָג רעכט. איך באַשלאָסן צו לאָזן איר אַוועק די פאַרטשעפּען.
  
  
  איך האָב אַרױסגעכאַפּט אַ פּאַק גאָלאָיסעס פֿון קעשענע און געקלאַפּט מיטן אָפֿן עק אױף מײַן האַנט, כּדי צו באַקומען אַ פּאַפּיראָס. איך האב צו שטארק אנגעקלאפט דעם פארהאנג און איינער איז אינגאנצן ארויסגעפלויגן און געפאלן אויפן דיל. איך האב זיך אראפגעבויגן עס אויפצונעמען.
  
  
  אין דער זעלביקער צייַט, איך בייגן מיין רעכט קני און קיקט מיין לינקס פוס גלייַך צוריק. הינטער מיר, האָט האַראָלד געשריגן, זײַן קני־היטל האָט זיך צעבראָכן אונטער דעם האַרטן גומען פּיאַטע פֿון מײַן שטיוול, זיך צעבראָכן מיט יעדן אונס כּוח, וואָס איך האָב געקאָנט אָנטאָן.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט אויף לינקס און זיך אוועקגעזעצט. ווען האראלד האט זיך צוגעבויגן פארויס, אנגעכאפט די צעבראכענע קני, האב איך צוגעכאפט צוויי פינגער פון מיין רעכטער האנט טיף אונטער זיין קין, זיי געהאקט אונטער זיין קין; אי ך הא ב זי ך ארויפגעקלאפ ט אוי ף ד י פלײצעס , אי ם פארזיכטי ק איבערגעדרײ ט .
  
  
  עס איז געווען ווי ארויסצוציען א פיש פון וואסער און אים ארויסווארפן פאראויס און צו מיר, אזוי אז ער האט געמאכט א קורצן בויג אין דער לופט. פּונקט איידער איך פאַרפאַלן ליווערידזש, איך דזשערקט אַראָפּ און זיין פּנים סלאַמד אין די שטאָק מיט די פול וואָג פון זיין גוף הינטער אים. מע האָט כּמעט געהערט ווי די ביינער פֿון זײַן נאָז ברעכן זיך.
  
  
  דערנאך איז ער געלעגן אומבאװעגלעך. ער איז אָדער טויט פון אַ צעבראכן האַלדז אָדער איז פשוט דורכגעגאנגען פון די קלאַפּ און קראַפט פון די פּראַל אויף די דעק.
  
  
  אי ך הא ב זי ך צוגענומע ן װילהעלמינע , או ן אי ם צוריקגעגעב ן אי ן דע ר פלײצע ר האלטער , װא ו ע ס הא ט געהער ט .
  
  
  ערשט דאן האב איך מיט אײן האנט צוריק גלאט די האר און זיך ארומגעקוקט.
  
  
  ניט לוי אדער די כינעזער פרוי האבן זיך באוועגט, אָבער די יקסייטמאַנט ריטשט סו לאַפּ לין. איך האָב דאָס געקענט זען אין די קליין פלאַדינג פון איר נאַסטראַלז, די שפּאַנונג פון די אָדער פליסנדיק אַראָפּ די צוריק פון איר האַנט, די ברייטנאַס פון איר אויגן. עטלעכע מענטשן דערפאַרונג טיף געשלעכט ברירות ווי אַ רעזולטאַט פון גשמיות זידלען. סו לאַו לין איז געווען ברידינג שווער.
  
  
  זי האט מיט עקל אנגעװיזן אויף דעם װאס איז געבליבן פון האראלד אויפן דיל. "ביטע נעמען עס אַוועק," זי באפוילן לוי. זי האט זיך געלאזט א קלײן שמייכל. — איך מיין אז אפשר ביסטו גערעכט, לואיס. אײַער פעטער קען דאָ באַנוצן זיך מיט אַ מאַן ווי מיסטער קאַרטאַנאָ, אָבער איך מיין, אַז דו וועסט זיך בעסער באַקענען. איר ביידע בעסער זיין גרייט צו נעמען די מאָרגן פלי."
  
  
  אין איר טאָן איז געווען אַ אָפּזאָגן טאָן, און לוי געגאנגען צו האַראָלד זיך צו ראַנגלען. סו לאַו לין זיך צו מיר. "קום אַרײַן אין מײַן ביוראָ, ביטע," האָט זי קאַלט געזאָגט.
  
  
  איר קול איז געווען קאַנטראָולד, אָבער דער צו מאָדולאַטעד טאָן האט איר אַוועק. אויף אירע ליפּן האָט זיך געציטערט אַ יקסייטמאַנט. איך ווונדער אויב לוי פּעלץ עס?
  
  
  אי ך בי ן אי ר נאכגעלאפ ן דור ך דע ר טיר , אי ן א גוט־באשטימט ן אפיס , א גרויס ע מאדערנע ר שרײבטיש , מי ט א געשעפטשע ר שװינדל־שטול , א גליטשיקע ר גרויע ר מעטאל־רעקארדירטער , צװ ײ גלײכ ע מעטאלן־שטולן , א גרויםע ר פילינג־קאבינעט , אי ן װינק ל — א גוט ן ארט .
  
  
  סו לאַו לין איז געגאַנגען צום טיש, דערנאָך זיך אויסגעדרייט און זיך צוריק צוגעבויגן אויפן ראַנד, אַנטקעגן מיר, אירע קליינטשיקע פינגער האַלב פאַרכאַפּט אויפן ברעג פון טיש, אירע קנעכל האָבן זיך אַריבערגעטראָגן.
  
  
  ד י ליפ ן האב ן זי ך צעשײד ן מי ט גלײכ ע צײן , או ן א קלײני ק צונג , הא ט זי ך ארוי ס נערװעזיש , פארפירנדיק .
  
  
  איך האב געכאפט די טיר מיט מיין פוס און זי געקלאפט הינטער מיר.
  
  
  צוויי לאַנגע טריט האָבן מיר צו איר געבראַכט, און אַ קליין קרעכץ איז אַנטלאָפן פֿון אירע ליפּן, ווען איך האָב זי געהאַלטן נאָענט צו מיר, האלטן איין האַנט אונטער איר גאָמבע, זי צוטיילט אַרוף ווי מיין הונגעריק מויל האָט זי געכאַפּט. אירע געווער זענען אויפגעהויבן געווארן, ארומגערינגלט ארום מיין האלדז, ווען זי האט צוגעדריקט איר קערפער קעגן מיינס.
  
  
  אי ך הא ב אי ר צוגעקלאפ ט מי ן צונג , אי ר מויל , זי ך אויספארשנדיק , צעבראכן . קיין סאַטאַלטי. סו לאו לין איז געווען אומגלויבליך קליין, אבער א ווילדע פרוי, זי האט זיך געוויקלט, געקראכט, לאנגע נעגל האבן מיר געריסן אין רוקן, אירע פיס האט זיך צוגעכאפט צו מיינע.
  
  
  מיינע פינגער האבן געפונען דעם הויכן קאלנער און אים אויסגעמאכט. די ומזעיק בליץ סימד צו רוק אַראָפּ אויף זיך. אי ך הא ב זי ך ארומגענומע ן מיינע ר בײד ע ארעם , ארוי ם אי ר קלײנ ע לענד ן או ן אי ר אפגעהאלט ן פו ן מי ר אי ן דע ר לופטן . ז י הא ט זי ך אוים ־ צעבראכן , געפרואװ ט האלט ן אי ר מױ ל אוי ף מײ ן מויל .
  
  
  איך האב עס געלייגט אויפן טיש. עס איז געווען ווי האַנדלינג מיט פייַן פּאָרצעלייַ, אָבער די פּאָרצעלייַ קען קריגן זיך.
  
  
  אי ך הא ב זי ך צוריקגעטרעטן , אראפגעצויג ן אי ר גרוי ע זײדענע ר קלײד . דא ן אי ז ז י געזעס ן אומבאװעגלעך , זי ך צוריקגעלײג ט אוי ף איר ע הענט , ד י ברוסט ן האב ן זי ך געהויבן , ד י ניפלע ן האב ן זי ך ארויסגעשטעקט , ד י קלײנ ע פיס ע אויפ ן טיש , ד י קני ע ברײט . א ראפעלע שווייס איז איר אראפגעלאפן אין בויך.
  
  
  אונטער איר גרוים זײדן קלײד האט זי גארנישט געטראגן. איך האב געשטארקט, מאמענטעל דערשטוינט, געזוכט די אלבאסטער שיינקייט, זיצן ווי א לעבעדיג קונסט אויפן נאקעטן מעטאלן טיש. לאנגזאם , אן אויפרופונג , האב ן מײנ ע פינגע ר געפאמל ט מי ט ד י קנעפ ן אויפ ן העמד , געפײדל ט מי ט מײנ ע שי ך או ן זאקן , ארויםגערוק ט מײ ן גארטל .
  
  
  איך האב זי מילד אויפגעהויבן ביי די הינטן, זי באלאנסירט אויף א מאמענט ווי א גלעזל אויף א טעצל, און זי צוגעצויגן צו מיר ווען איך בין געשטאנען מיט מיינע פיס אפגעזונדערט פארן טיש. אין ערשטער דורכדרונג זי גאַספּט הילכיק, דעמאָלט שער מיין טאַליע מיט איר לעגס אַזוי זי איז ריידינג אויף איר סלאָופּינג היפּס.
  
  
  געדריקט קעגן די טיש פֿאַר שטיצן, איך לינד צוריק מיט סו לאַו לין ליגנעריש אויף שפּיץ פון מיר. די וועלט האָט זיך אויסגעבראָכן אין אַ כווערלווינד פון דריינדיקע געפילן. מיר האבן זיך געקריצט, זיך געשװינדלט, און מיר האבן זיך געדרײט אין א שײגער־געמאטערט אפיס אין א היץ־היסטערישן טאנצן. ד י צװ ײ קערפערדיק ע בהמה , הא ט זי ך אויסגעגלײכט , ארײנגעקראכ ט אי ן דע ר מעבל , או ן זי ך געצויג ן צ ו דע ר װאנט . ענדלע ך מי ט א שטארקע ר ציטערנדיקע ר ספאזם , האב ן מי ר זי ך צוזאמגעבראכ ט צו ם דיל , זי ך באװעג ן , געשטאכן , געשטופ ט מי ט אונדזער ע גאנצ ע אנגעצויגענ ע מוסקלען , בי ז זי י הא ט זי ך מי ט א מאל , צװ ײ מא ל געשריג ן , צװ ײ קורצע , הויכע ר געשרײען , אי ר רו ק הא ט זי ך געבויג ט טרא ץ מײ ן װאג ט הא ט זי ך אראפגעדריקט .
  
  
  איך פּולד אַוועק און ראָולד איבער די שטאָק אויף מיין צוריק, מיין קאַסטן כייווינג.
  
  
  . מיט אַלע די בעדרומז אין דער וועלט, איך עפעס געראטן צו סוף אַרויף אויף די אָפיס שטאָק. איך האב געשמייכלט און זיך אויסגעשטרעקט. עס זענען ערגער גורל.
  
  
  דעמאָלט איך באמערקט אַ קליינטשיק האַנט אויף מיין לענד. מיט גראַציעז פינגער, אַ פיליגרעע מוסטער איז ציען אויף די ין פון מיין פוס. עס איז געווען קלאָר ווי דער טאָג אַז סו לאַו לין איז נישט פאַרטיק נאָך.
  
  
  אין פאַקט, עס גענומען עטלעכע שעה ביז זי איז געווען צופֿרידן.
  
  
  דערנאָך, נאָכדעם ווי מיר האָבן זיך געוואשן, אָנגעטאָן און געגעסן דעם מיטאג, וואָס איך האָב באַשטעלט, האָט זי זיך אָנגעהויבן צו געשעפט.
  
  
  — לאז מיך זען דיין פאספארט.
  
  
  איך האב געגעבן. זי האט עס א מאמענט אויסגעלערנט פארטראכט. — נו, איך דארף דיר קויפן א נײעם — האט זי געזאגט. "אונטער אַ גאָר אַנדערש נאָמען, איך טראַכטן."
  
  
  איך האָב זיך אַ שמייכל געטאָן און גײַסטיק געשמייכלט. עס קוקט ווי מיין לעבן ווי Nick Cartano וועט זיין זייער קורץ טאַקע - ווייניקער ווי אַ וואָך.
  
  
  "איך וויל אז דו זאלסט אוועקגיין פון דא אין דער פרי," האט זי געזאגט.
  
  
  "פארוואס אַזוי שנעל? איך האָב דאָס ליב דאָ. ” עס איז געווען אמת. ס'איז אויך אמת, אז איך האב געוואלט וויסן וויפיל ווי מעגליך וועגן דעם פארענדיקן די אפעראציע אין ביירוט איידער איך בין אוועק קיין אמעריקע.
  
  
  זי האָט מיך אָנגעקוקט אָן אויסדרוק, און דאָס האָט מיר דערמאָנט, אַז ס’איז געווען סו לאַו לין, דער רויטער כינעזער אַגענט, וועלכער האָט געשיקט אַזויפיל אַמעריקאַנער זעלנער אין גיהנום צוזאמען דעם העראָין ראָוד, און נישט דאָס שוואַרצע קליינע ווילדע קאַץ אויפן אָפיס שטאָק.
  
  
  "נו? עס איז געווען אַ טשיקאַווע אָוונט, איר מוזן שטימען. ”
  
  
  "דאס איז געשעפט," זי געזאגט קאַלט. "ווי לאַנג ווי איר ניטאָ אַרום, איך קענען פאַרגעסן אַז איך קען נישט פאַרגינענ זיך ..."
  
  
  "אזוי איר ווילן מיר צו באַקומען אויס פון דאָ אויף די מאָרגן פלי," איך פאַרטיק פֿאַר איר. "פייַן. אָבער קענען איר צוגרייטן דאָקומענטן פֿאַר מיר אַזוי געשווינד?
  
  
  איך געוואוסט טשאַרלי האַרקינס קען טאָן דאָס. אבער איך האב געצווייפלט אז עס הענגט נאך שארלי ארום ביירוט.
  
  
  סו לאַו לין האָט זיך ווידער געלאָזט אַ גײַסט פֿון אַ שמייכל. "וואלט איך עס פאָרשלאָגן אויב איך קען נישט?" עס איז געווען שווער צו שולדיקן איר לאָגיק. "איך ווילן איר צו גיין," זי געזאגט.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. "עס איז שוין צען אזייגער."
  
  
  ― איך װײס, נאָר עס װעט געדויערן אַ װײַלע... דו זאָלסט קומען צוריק אַהער אײדער דו גײסט. פארשטייט זיך?" ווידער דער גייסט פון אַ שמייכל. סו לאַו לין גענומען מיין האַנט און געפירט מיר צו דער טיר.
  
  
  איך שמייכל צו איר. "איר זענט דער באַלעבאָס," איך אַדמיטאַד. "וואו גיי איך?"
  
  
  “איין-זיבן-דריי אלמענדארעז גאס. עס איז אין די אַוצקערץ פון די פערטל. איר וועט זען אַ מענטש מיטן נאָמען טשאַרלעס האַרקינס. ער וועט נעמען קעיר פון איר. זאָג אים נאָר, אַז איך האָב דיר געשיקט. ער איז אויפן דריטן שטאק." ז י הא ט זי ך מי ט מי ר מי ט דע ר האנ ט געקלאפט . עס איז מיסטאָמע די קלאָוסאַסט זאַך זי קען אלץ באַקומען צו אַ ליב געהאט האַווייַע.
  
  
  איך האב מיך געשאלטן ווי א נאר ווען איך בין דורכגעגאנגען אין קארידאר און געקלונגען אין ליפט. איך זאָל האָבן געוואוסט אַז איר אַגענט איז טשאַרלי האַרקינס, וואָס מענט אַז איך איז געווען אין קאָנפליקט. עס איז קיין וועג טשאַרלי קען צושטעלן מיר אַ נייַע גאַנג פון צייטונגען און נישט מיטטיילן די דראַגאָן לאַדי אַז זי איז געווען פּלייינג מיט פעלד אַגענט # 1 אַקס.
  
  
  פון קורס, עס איז געווען איין וועג אויס. איך האב געשפירט ווילהעלמינאס בארואיקנדיקע וואג אויף מיין ברוסט, ווען איך בין אריין אין ליפט. די אָרעמע אַלט טשאַרלי איז געגאנגען צו זיין לינד אויף ווידער, און דאָס מאָל ער וואָלט זיין שיין דאַר.
  
  
  קאַפּיטל זעקס.
  
  
  נומער 173 אַלמענדאַרעס גאַס. טשאַרלי געענטפערט די טיר גלאָק כּמעט איידער איך גענומען מיין פינגער פון די גלאָק. אָבער, וועמען ער האָט דערוואַרט איז נישט מיר.
  
  
  "ניק ...! וואס טוסטו דא?"
  
  
  עס איז געווען אַ לאַדזשיטאַמאַט קשיא. "היי, טשאַרלי," איך געזאגט פריילעך, פּושינג פארביי אים אין די צימער. איך האב מיך אװעקגעזעצט אויף איינע פון די סאפע פארן קאװע־טיש, ארויסגעצויגן א גאלאזע פון דעם האלב־לײדיקן פעקל אין קעשענע, און אים אנגעצונדן מיט אן אויםגעצײכנטן טיש־לײנטער, װאם האט אויסגעזען װי ער האט געקאנט קומען פון האנג־קאנג.
  
  
  טשאַרלי איז געווען נערוועז ווען ער האט פארמאכט די טיר, און נאָך עטלעכע כעזאַטיישאַן, ער זיך אַראָפּ אין די שטול אַנטקעגן מיר. "וואָס איז געשען, ניק?"
  
  
  איך האב צו אים געשמײכלט. "איך האָבן אן אנדער אַרבעט פֿאַר איר, טשאַרלי, און איך ווילן צו רעדן צו איר אויך."
  
  
  ער האט א ביסל געשמייכלט. עס איז נישט אויסגעקומען צו גוט. "איך... אה... איך קען נישט פיל רעדן וועגן ביזנעס, ניק," האט ער געבעטן. — דו װײסט דאס.
  
  
  אוודאי איז ער געווען גערעכט. האַלב פון טשאַרלי ס היפּש ווערט פֿאַר די אינטערנאציאנאלע אַנדערווערלד איז געווען זיין ויסערגעוויינלעך טאלאנטן: אַ פעדער, אַ אַפּאַראַט, אַ דרוק דרוקער, אַן אַירברוש און אַ עמבאָססינג שטעלן. די אנדערע העלפט איז געלעגן אין זײן אבסאלוטער שטילקײט. אויב ער האט אלץ גערעדט וועגן עפּעס, ער וואָלט זיין טויט. צו פילע מענטשן אין די מיטל מזרח וועלן זיין צו דערשראָקן אַז זיי וועלן זיין די ווייַטער פון וואָס ער רעדט. אַזוי שטילקייט איז געווען טייל פון זיין האַנדל, און בשעת באַגעגעניש טשאַרלי פון צייַט צו צייַט, איך קיינמאָל געבעטן אים צו ברעכן עס.
  
  
  אבער דאָס לעבן קען זיין שווער, איך געדאַנק. אי ך הא ב מאמענ ט באדויער ט װא ס אי ך הא ב געמאכ ט טאן , אבע ר אי ך הא ב זי ך דערמאנ ט א ז דא ס אי ז געװע ן א פרעזידענט־מיסיע . עס איז געווען ניט פיל די טשאַרלי האַרקינס קען רעכענען אויף דעם וועלט.
  
  
  "איר זאָל האָבן דערציילט מיר אַז איר אַרבעט פֿאַר די דראַגאָן לאַדי, טשאַרלי," איך געזאגט אין אַ רויק טאָן.
  
  
  ער האָט זיך צעוויינט ווי ער וואָלט נישט געוווּסט וואָס דאָס מיינט.
  
  
  "וואָס טאָן איר מיינען ... אַה, דראַגאָן לאַדי?"
  
  
  "קום אויף, טשאַרלי. סו לאַו לין."
  
  
  "סו לאַו לין? אה... ווער איז זי?" א שרעק האט געשפילט אין די אויגן.
  
  
  — װי לאנג ארבעט איר בײ איר?
  
  
  "איך? ארבעטן פֿאַר וועמען?"
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. איך האב נישט געהאט א גאנצע נאכט צו שפילן שפילן. "טשאַרלי," איך געזאגט יראַטאַבלי. ― האָט זי מיך אַהער געשיקט. איך דאַרף אַ נייַ גאַנג פון צייטונגען. איך פארט אינדערפרי קיין אמעריקע."
  
  
  ער האט מיר געקוקט און עס האט אים ענדליך אויפגעהויבן. איך האב געקוקט אויף זיינע אויגן ווען ער האט דאס פראסעסט אין זיין מיינונג. ער האָט געוואוסט אַז איך בין אַן אַקס אַגענט. אויב סו לאַו לין האָט מיר געשיקט צו קריגן נייע צייטונגען, האָט דאָס געמיינט אַז איך האָב זיך עפעם אייַנגעשלאָסן אין דער פּייפּליין. און אויב איך וואלט זיך איינגעשריבן צום קאַנווייער, וואָלט דאָס מיינען אַז דער קאַנווייער וואָלט נישט אַרבעטן ווייטער. ער האט זיך ארומגעקוקט אין צימער, װי ער װאלט געזען די פריש־געמאלטע װענט, גרין טעפּעך און שײנע מעבל פארשװינדן פאר די אויגן.
  
  
  ער האט עס רעכט.
  
  
  — האט ער געפרעגט. — ביסט זיכער ?
  
  
  "איך בין זיכער, טשאַרלי."
  
  
  ער האט טיף אטעם גענומען. דער גורל איז געווען קעגן טשאַרלי האַרקינס און ער געוואוסט עס. ער האט צו מיטטיילן סו לאַו לין אַז אַן אַקס אַגענט האט כאַקט איר זיכערהייט סיסטעם. אָבער אַגענט אַקס איז געווען רעכט דאָרט אין די צימער מיט אים.
  
  
  איך האב אים נישט מקנא געווען.
  
  
  ענדליך האט ער געמאכט א באשלוס און נאכאמאל געזיפצט. ער האט זיך געכאפט צום טעלעפאן אויפן קאווע טיש.
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן איבערן קאווע טיש און אים שטארק געשלאגן אויף דער נאָז בריק מיט מיין דלאָניע.
  
  
  טרערן האָבן אים געטראָפן אין די אויגן, ווען ער האָט זיך צוריקגעצויגן. פֿון לינקן נאָזלעכער האָט זיך געפֿלאָכטן אַ שפּיצל בלוט. — איך... מוז רופן — האט ער געאטעמט. — איך מוז באשטעטיקן, אז זי האט דיר געשיקט. אויב איך טאָן ניט טאָן דאָס, זי וועט וויסן עפּעס איז פאַלש. דאָס איז נאָרמאַל פּראָצעדור. ”
  
  
  אוודאי איז ער געווען גערעכט. עס האט צו זיין אַ סאָרט פון באַשטעטיקונג סיסטעם, און דער טעלעפאָן איז געווען ווי גוט ווי קיין אנדערע. איצט איך געהאט מיין אייגן דילעמאַ צו קעמפן מיט. אויב טשאַרלי וואָלט נישט גערופן סו לאַו לין, זי וואָלט האָבן געוואוסט אַז עס איז געווען אַ פּראָבלעם ערגעץ. אויף די אנדערע האַנט, די לעצטע זאַך איך געוואלט אין דעם מאָמענט איז אַז טשאַרלי זאָל רעדן אויף די טעלעפאָן מיט סו לאַו לין. מיט אײן האנט האב איך ארויסגענומען ווילהעלמינא פון זײן כאלטער, און מיט דער אנדערער האב איך איבערגעגעבן טשאַרלי דעם טעלעפאן־אויפנעמער. "דאָ. רוף איר ווי אויב איך געווען איינער פון דיין רעגולער סיסיליאַן קלייאַנץ. רעכט?"
  
  
  ער האט מורא געהאט א ניקן. — אוודאי, ניק.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן מי ט דע ר ביקס ן אונטע ר זײ ן נאז . ― איך װיל, אַז איר זאָלט האַלטן דעם טעלעפֿאָן, אַז איך זאָל זי אױך הערן. און איך וויל נישט אז איר זאלט זאגן עפעס וואס איך וואלט נישט באשטעטיגט. ס'איז קלאר?"
  
  
  האַרקינס האָט זיך אַ שמייכל געטאָן. ער האט אנגערופן א נומער, דערנאך געהאלטן דעם טעלעפאן צום מיטן טיש, און מיר האבן זיך ביידע זיך צוגעבויגן ביז די קעפ האבן זיך כמעט אנגערירט.
  
  
  די דראַגאָן לאַדי ס ווייך, אַריסטאָקראַטיק ליספּ געקומען פון די ופנעמער. — יא ?
  
  
  הארקינס האט אויסגעקלאפט זיין האלדז. — אה... מיס לאו?
  
  
  — יא.
  
  
  "אַה ... דאָס איז טשאַרלי האַרקינס. איך האב דא א בחור, וואס זאגט אז דו האסט אים געשיקט”.
  
  
  "באשרייב אים, ביטע."
  
  
  עטליכע אינטשעס ווײַט האט טשאַרלי פארוואנדלט די אויגן. "נו, ער איז וועגן זעקס פֿיס פיר אינטשעס הויך, שוואַרץ האָר גליטשיק צוריק, אַ קוואַדראַט קין און ... אַ ... נו, זייער ברייט פּלייצעס."
  
  
  איך האָב געשמײכלט צו טשאַרלי און אַף אים געשאָקלט דעם שפיץ פֿון װילהעלמינה.
  
  
  "זיין נאָמען איז Nick Cartano," ער פארבליבן.
  
  
  — יא, איך האב אים געשיקט. איך האב זי געקענט הערן הויך און קלאר. "מיר וועלן דאַרפֿן אַלץ - לעגיטימאַציע דאָקומענטן, פּאַספּאָרץ, אַרומפאָרן דערלויבעניש. ער גײט אינדערפרי“.
  
  
  "יא, מאַמע," טשאַרלי געענטפערט אָובידיאַנטלי.
  
  
  "טשאַרלי ..." עס איז געווען אַ פּויזע אויף די אנדערע עק פון די שורה. "טשאַרלי, האָבן איר אלץ געהערט פון דעם קאַרטאַנאָ? איך קען נישט באַקומען פּינטלעך אינפֿאָרמאַציע פון אים. ”
  
  
  כ’האָב פאַרצווייפלט געכאַפּט און אַרײַנגעטאָן ווילהעלמינאַס פּיסק אונטער טשאַרליס גאָמבע, כּדי צו אונטערשטרייכן מיין פונט.
  
  
  "אַה ... פון קורס, מיס לאַו," ער האט געזאגט. "איך טראַכטן איך געהערט וועגן אים אַ ביסל אַרום שטאָט. איך טראַכטן ער איז געווען אַ ביסל פון אַלץ."
  
  
  "פייַן." זי איז געווען צופרידן.
  
  
  טשאַרלי געקוקט אויף די טעלעפאָן אַרויסגעוואָרפן. ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, פאַרצווייפלט געוואָלט אַרויסברענגען עפּעס אַן ווארענונג.
  
  
  אי ך הא ב געמאכ ט א קלײ ן באװעגונ ג מי ט װילהעלמינה .
  
  
  "זײַ געזונט, מיס לאַו," האָט ער געזאָגט. ער האט אויפגעהאנגען מיט א שאקלדיקער האנט, און איך האב װידער צוגעדעקט װילהעלמינה.
  
  
  עס קען האָבן געשיקט אַ מין פון קאָדעד ווארענונג אָדער מיסט אַ באַשטעטיקונג קאָד, אָבער איך דאַוטיד עס. די סיטואַציע אין וואָס ער איז געווען איצט איז געווען צו מאָדנע פֿאַר זיין טייל פון דער אָפּעראַציע צו זיין דערוואַרט מיט אַזאַ פּראָטים זיכערהייט.
  
  
  פֿאַר די צווייט מאָל זינט מיין אָנקומען אין ביירוט, איך דורכגעגאנגען די רעקאָרד פּראַסעסינג פּראָצעס מיט טשאַרלי. ער איז געווען גוט, אָבער שרעקלעך פּאַמעלעך, און דאָס מאָל עס גענומען כּמעט דריי שעה.
  
  
  איך האָב זיך לאַנג געטראַכט, ווי אַזוי איך קען זיך פֿון אים באַפרייען. דאָס איז געווען אַ פּראָבלעם. מיט טשאַרלי לעבעדיק, איך וואָלט קיינמאָל מאַכן עס צו די אַעראָפּאָרט, לאָזן אַליין צוריק צו די שטאַטן. אפילו אויב איך לאז אים צוגעבונדן און פארכאפט, וועט ער זיך עווענטועל באפרייען און זיי וועלן מיך באקומען, קיין ענין וואו איך בין.
  
  
  דער ענטפער איז דאָך געווען אים צו טייטן. אבער איך קען נישט טאָן עס. איך'ווע געהרגעט פילע מאָל אין מיין קאַריערע, און טשאַרלי איז באשטימט ניט אַ יידלשטיין פון מענטשהייַט.
  
  
  אבער איך געהרגעט די מענטשן איך געקעמפט אָדער יאָגן אָדער פּערסוד. דאָס איז איין זאַך. אבער טשאַרלי איז ווידער עמעצער אַנדערש.
  
  
  עס מיינט אַז עס איז קיין אנדערע ברירה. טשאַרלי האט צו גיין. אויף די אנדערע האַנט, אויב האַרקינס איז טויט אָדער פעלנדיק תיכף נאָך קאַלעקטינג מיין דאָקומענטן, די דראַגאָן לאַדי וועט געפֿינען עס זייער מאָדנע. עס איז געווען אַ ביסל פון אַ דילעמאַ.
  
  
  אָבער, טשאַרלי באַשלאָסן עס פֿאַר מיר.
  
  
  איך האָב געלערנט מיין נייַע פּעקל פון דאָקומענטן - דאָס מאָל פֿאַר Nick Canzoneri. טשאַרלי שטענדיק לייקט צו בלייַבן ווי נאָענט צו זיין פאַקטיש נאָמען ווי מעגלעך. "היט איר פון מאל נישט ריספּאַנד ווען איר זאָל," ער דערקלערט.
  
  
  אלע פאפירן זײנען געװען אין א גוטן צושטאנד. עס איז געווען אַ פּאַס וואָס האט געזאגט אַז Nick Canzoneri איז געבוירן אין די קליין קאַלאַברעסע דאָרף פון Fuzzio, אַ אַרבעט דערלויבעניש און דרייווינג דערלויבעניש פון מילאַן, אַ פאָטאָגראַפיע פון אַן ינדיסטינגגווישאַבאַל יונג מענטש און מיידל וואָס האַלטן הענט אין פראָנט פון רוימישע חורבות, און פיר אותיות פון Nick Canzoneri. מוטער אין Fuzzio.
  
  
  טשאַרלי האט אַ גוט אַרבעט.
  
  
  דערנאך , װע ן אי ך הא ב זי ך געצויג ן איבע ר דע ם קאװעטיש ן טיש , דורכקוק ן מײנ ע נײ ע פאפירן , הא ט ע ר ארויםגענומע ן א לאמפ ע פו ן טיש ל או ן מי ך דערמיט ן געשלאג ן אי ן קאפ .
  
  
  די קראַפט פון די פּראַל קלאַפּט מיר אַוועק די קאַנאַפּע און אַנטו די קאַווע טיש. איך פּעלץ עס שפּאַלטן אונטער מיר ווי איך קאַלאַפּסט צו די שטאָק, די וועלט אַ רויט האַזע פון דורכנעמיק ווייטיק. איך בין נישט געפאלן ווײַל דער לאָמפּ האָט מיך געטראָפֿן. שמיץ געזעץ: די פאַרפוילן פון אַ מאָווינג כייפעץ דיסאַפּייץ זייַן פּראַל קראַפט אין דירעקט פּראָפּאָרציע צו די קורס פון פאַרפוילן.
  
  
  אבער עס האט מיר וויי געטאן.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך צוזאמגעבראכ ט אויפ ן דיל , הא ב אי ך זי ך אינסטינקטיוו , זי ך צוגעלײג ט אוי ף ד י פאלי ם או ן זי ך געװארפ ן אי ן דע ר זײט . ווי איך האָב דאָס געטאָן, איז עפּעס אַנדערש - מסתמא נאָך אַ לאָמפּ - צעבראכן לעבן מיין קאָפּ, מיר קוים געפעלט.
  
  
  איצט בין איך געווען אויף אַלע פֿיר, געשאָקלט מיטן קאָפּ ווי אַ פאַרוואונדעטער הונט, פרובירט אויסרייניקן מיין מיינונג. ס'איז געווען ווי א קליינע באמבע וואלט אין אים אויפגעריסן.
  
  
  איך האב נאך נישט געקענט קלאר זען. איך האב אבער נישט געקאנט בלײבן אויף אײן ארט. טשאַרלי וועט זיין אויף די באַפאַלן. איך האב אראפגעלאזט די הענט און די קני, אראפגעלאזט מיין קאפ אויף מיינע געבויגענע געווער און זיך אויסגעקערט פאראויס. מײַנע פֿיס האָבן געטראָפֿן אין דער פּאָדלאָגע און איך האָב זיך איבערגעקערט.
  
  
  איך שלאָגן די וואַנט. דער שטופּ האָט ווי צו העלפן. ווי איך ינסטינגקטיוולי דאַקט צו פאָרזעצן מאָווינג, מיין זעאונג אנגעהויבן צו קלאָר. אי ך הא ב געפיל ט װארע ם בלוט , װא ם הא ט זי ך אי ן פנים . איך בין אַרײַן אַרײַן. אי ך הא ב ניש ט געװאג ט בלײב ן שטיל , בי ז אי ך הא ב געפונע ן מײ ן שונא . יעד ע באװעגונ ג װא ס אי ך הא ב געקאנ ט מאכ ן װאל ט מי ך גלײ ך צוגעפיר ט צ ו אים , אבע ר אי ך הא ב ניש ט געקאנ ט בלײב ן שטיל .
  
  
  דערנאָך האָב איך אים געזען.
  
  
  ער איז געגאנגען הינטער מיר פון אַרום די ווינקל פון דער קאַנאַפּע, איין אָרעם רעסטיד אויף די צוריק פון די קאַנאַפּע און די אנדערע עקסטענדעד פון זיין זייַט. ע ם הא ט זי ך אנטהאלט ן א שרעקלעכ ן אויסגעבויגענע ם מעסער . ער האָט עס געמוזט אַרױסגעצױגן פֿון דעם דעקאָראַטיווע אַראַבישן שוידער װאָס איך האָב געזען הענגען אױף דער װאַנט.
  
  
  טשאַרלי האט געהאלטן דעם מעסער אין טאַליע מדרגה, יימינג פֿאַר מיין מאָגן. זיינע פיס זענען געווען ברייט פארשפרייט פאר באלאנס. ע ר הא ט זי ך לאנגזא ם ארויפגעשיקט .
  
  
  מײַן קװענקלשאַפֿט האָט אפֿשר געראַטעװעט מײַן לעבן, אָבער זי האָט מיך אױך געלאָזט אײַנגעפּאַסט אין אַ װינקל, מיט אַ סאָפֿאַ אױף אײן װאַנט און אַ שװערן דעמבענע טיש אױף דער אַנדערער.
  
  
  טשאַרלי האָט פאַרשפּאַרט מיין אַנטלויפן.
  
  
  איך האב מיך צוגעדריקט צו דער וואנט, ווען ער האט גענומען נאך א טריט פאראויס, בלויז פיר פוס אוועק פון מיר. זיינע דינע ליפן האבן זיך שטארק צוגעדריקט. ד י לעצט ע אטאקע ס הא ט זי ך דערנענטערט .
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין ברירה. כ׳האב אינסטינקטיוו ארויםגענומען װילהעלמינה פון מײן פלײצען הולסטער און געשאסן.
  
  
  דער קויל האט געטראפען טשאַרלי סקווער אין האלדז, און ער איז דארט געשטאנען א מאמענט, פארשטאפט דורך דעם אפעקט פון דער לוגער קויל. עס איז געווען אַ קוק פון פארוואונדערט יבערראַשן אויף זיין פּנים און ער סימד צו קוקן אויף מיר ווי אויב איך געווען אַ פרעמדער. דא ן האב ן זי ך זײנ ע אויג ן צעטומלט , או ן בלוט , הא ט זי ך געגאס ן פו ן זײ ן קעל ד פו ן האלדז . ער איז געפאלן אויפן רוקן, נאך אלץ אנגעכאפט דעם מעסער אין דער האנט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק אריבערגעטרעט ן איבע ר זײ ן קערפער , או ן אי ן באד , ארײ ן אי ן באד , צ י אי ך קע ן װאש ן מײ ן פנים . אין מינדסטער דאָס קאַלט וואַסער וואָלט קלאָר מיין קאָפּ.
  
  
  עס האָט מיר געדויערט אַ האַלבע שעה איבערן זינקען און נאָך צוואָנציק מינוט מיט צוויי פּאַרמענדיקע גלעזלעך שוואַרצע קאַווע, וואָס איך האָב צוגעגרייט אויף טשאַרלי'ס אויוון איידער איך בין גרייט געווען צו גיין. איך דעמאָלט פּיקט אַרויף מיין ניק קאַנזאָנערי צייטונגען און כעדאַד צוריק צו סט. דזשארזש ס. איידער איך קען פליען צו די שטאַטן, עס זענען נאָך "ספּעציעל ינסטראַקשאַנז" פון סו לאַו לין.
  
  
  און איך האב אויך געמוזט פטור װערן פון איר אײדער איך בין אװעק פון ביירוט. איך האָב זי דאָרט נישט געקענט לאָזן, שטופּן די סיסיליאַן מאַפיאָסיס דורך דורכפאָר צו דער מאַפיאַ אין ניו יארק. און זינט איך בין געווען דער לעצטער, וואָס זי האָט געשיקט צו טשאַרלי, וואָלט זײַן טויט ניט אַזוי גוט אויסגעזען אויף מיר.
  
  
  איך האָב זיך צעלאָזט, ווען איך האָב געקלונגען אין דער ליפט אין דער אויסגעצייכנטער סט.דזשארזש. איך האב נישט געוואלט טייטן די דראַגאָן לאַדי מער ווי איך געוואלט צו טייטן טשאַרלי, אָבער איך געמאכט איין האַלטן צווישן זיין וווינונג אין די קאָרטער און דעם האָטעל, און אַז האַלטן געהאָלפֿן מיר באַקומען דעם טייל פון די אַרבעט.
  
  
  ווען סו לאַו לין האט געעפנט די טיר פֿאַר מיר, עס איז געווען ווייך אין איר אויגן, אָבער עס געשווינד פארקערט אין זאָרג ווען זי געקוקט אויף מיין דאַמידזשד פֿעיִקייטן. איך האָב אַ פּאַס פון דאַקט טייפּ פליסנדיק דורך מיין טעמפּל איבער איין אויג ווו די האַרקינס לאָמפּ האט שנייַדן אַ ווייטיקדיק אָבער טאַקע אויבנאויפיקער ינדענטיישאַן, און אַז אויג איז געווען געשוואָלן, מיסטאָמע שוין דיסקאַלערד.
  
  
  "ניק!" — האט זי אויסגערופן. "וואס איז געשען."
  
  
  "עס איז אָוקיי," איך פאַרזיכערט איר, כאַגינג איר. זי האָט זיך אָבער צוריקגעצויגן צו קוקן מיר אין פּנים אַרײַן. איך האָב זיך דערמאָנט אין דער גראָבער אַראַבישער און דאָס זעלבע יונגע מיידל, וואָס איך האָב געזען אויף מיין ערשטע רייזע אין טשאַרליס דירה. "איך בין נאָר געקומען צווישן אַן אַראַבער און זיין זונה," איך דערקלערט. — זי האט מיך אנשטאט אים געשלאגן מיטן לאמפ.
  
  
  זי האט אויסגעזען באזארגט. "איר מוזט נעמען קעיר פון זיך, ניק ... פֿאַר מיר."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "איך בין אַוועק אין די שטאַטן אין דער מאָרגן."
  
  
  — איך װײס, אבער איך װעל דיך דארט זען.
  
  
  "אוי?" עס איז געווען אַ קלאַפּ. איך האָב ניט געוווּסט, אַז זי וועט קומען קיין אַמעריקע.
  
  
  איר שמייכל איז געווען נאָענט צו באַשיידן. זי האט געלעגן דעם קאפ אויף מײן ברוסט. "איך האָב נאָר באַשלאָסן דעם אָוונט בשעת איר געווען אַוועק. איך וועל זיין דאָרט אין אַ פּאָר פון וואָכן. נאָר באַזוכן. איך װיל נאָך זען פראַנציני, און... ― ס'איז געװען נאָך אַ פּויזע אין מיטן זאַצן.
  
  
  "און ..." איך פּראַמפּטיד.
  
  
  "... און מיר קענען פאַרברענגען עטלעכע מאָל צוזאַמען." אירע הענט האבן זיך פארשטרעקט ארום מיין האלדז. „װילסטו דאָס? צי איר ווילן צו מאַכן ליבע צו מיר אין די פאַרייניקטע שטאַטן?
  
  
  "איך וואָלט ליבע צו מאַכן ליבע צו איר ערגעץ."
  
  
  זי האט זיך דערנענטערט. "דעמאָלט וואָס זענען איר ווארטן פֿאַר?" עפע ס אי ז פארשוװנד ן געװאר ן דא ס שמאַראַגד־גרינ ע טשיפאן , װא ס ז י הא ט געטראג ן װע ן ז י הא ט געעפנ ט ד י טיר . זי האט צו מיר צוגעדריקט איר נאקעטן קערפער.
  
  
  איך האב זי אויפגעהויבן און איך בין געגאנגען צום שלאף־צימער. מיר האבן געהאט פאראויס דעם רוב פון די נאכט, און איך האב עס נישט געדארפט פארברענגען אין אפיס.
  
  
  איך האב איר נישט געזאגט אז זי וועט עס קיינמאל נישט קומען קיין די שטאטן, און דעם אנדערן טאג האב איך זיך געדארפט דערמאנען די אמעריקאנער זעלנער וואס איר דראגנעץ האט פארניכטעט איידער איך האב זיך געקענט ברענגען צו טאן וואס איך דארף טאן.
  
  
  איך האב זי ווייך געקושט אויף די ליפן ווען איך בין אוועק דעם אנדערן אינדערפרי.
  
  
  די פּלאַסטיק באָמבע, וואָס איך האָב צוגעבונדן אונטערן בעט, וואָלט נישט אַרויסגעלאָזט נאָך אַ האַלבע שעה, און איך בין געווען זיכער, אַז עס וועט שלאָפֿן אַזוי לאַנג, טאָמער לענגער, אויב פֿאַר עטלעכע סיבה, די זויער וועט נעמען מער צייט צו דורכנעמען אין די דעטאַנאַטאָר. .
  
  
  אי ך הא ב באקומע ן א באמבע , אויפ ן װע ג קײ ן דזשארזש , נאכ ן פארלאז ן פו ן הארקינס . אויב איר דאַרפֿן אַ פּלאַסטיק באָמבע אין אַ פרעמד שטאָט, דיין בעסטער געוועט איז צו באַקומען איינער פון די היגע סי.איי.עי. אגענט אין דיין געגנט - און איר קענען כּמעט שטענדיק געפֿינען אַ סי.איי.עי. אין ביירוט איז געווען אירווינג פיין, אַ קליין, קייַלעכיק מענטש מיט האָרן-געמאכט ברילן, וואָס האט אַ לייַדנשאַפט צו ציען גלייַך שורות.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אײנע ר עטלעכ ע מא ל אנגעקלאפ ן אי ן מיטעל ן מזרח , אבע ר ע ר הא ט מי ר אפגעזאג ט צ ו פארזארג ן מי ט ברײס־פלאסן , א ן װײסנדי ק װעמע ן אי ך הא ב בדעה ן אויפצולאז ן או ן א ן ערשט ן באראטונ ג פו ן זײ ן באלעבאס . ער האט ענדליך מסכים געווען ווען איך האב אים איבערצייגט אז עס איז א דירעקטע באפעל פון ווייסן הויז.
  
  
  פון קורס, דאָס איז נישט פאקטיש דער פאַל, און איך קען טרעפן עס שפּעטער, אָבער ווי איך געגלויבט, סו לאַו לין איז געווען אַ פייַנט אַגענט און דארף צו זיין ילימאַנייטאַד.
  
  
  זי האָט זיך אויך זייער גוט געטאָן אין בעט. דערפאר האב איך זי געזעגנט פארן אוועקגיין.
  
  
  
  זיבעטער קאַפּיטל.
  
  
  
  לוי באגעגנט מיר אין די טראַנס וועלט אַירלינעס טויער אַ שעה שפּעטער. ער האט גערעדט מיט צוויי טונקעלע מענער אין ביליקע אנצוגן אין ענגליש. אפשר זיי זענען געווען מאַסלינע ייל טריידערז, אָבער פֿאַר עטלעכע סיבה איך דאַוטיד עס. װי נאר לוי האט מיך באמערקט, איז ער זיך צוגעאײלט צו אים מיט דער אויםגעשטרעקטע האנט.
  
  
  "גליד צו זען איר, ניק! איך בין צופרידן צו זען איר!"
  
  
  מי ר האב ן הארצי ק געשאקלט . לוי האט אלץ געטאן פון הארצן. דערנאָך האָט ער מיר באַקענענ די מענטשן מיט וועמען ער האָט גערעדט, Gino Manitti און Franco Loclo. מאניטי האט געהאט א נידעריקן שטערן, װאם האט געהאנגען איבער זײן ברעם, א מאדערנער נעאנדערטהאל. לאָקלו איז געווען הויך און דאַר, און דורך זיינע געשפּאַנט צעשיידט ליפן איך געכאפט אַ בליק פון אַ יעלאָויש פּאָר פון שלעכט ציין. קיינער פון זיי האָט ניט גערעדט גענוג ענגליש צו באַשטעלן אַ הייס הונט אין קאָני אינזל, אָבער עס איז געווען אַ כייַע כאַרדנאַס אין די אויגן און איך קען זען כּעס אין די עקן פון זייער מויל.
  
  
  מער גריסט פֿאַר די מאַפיאַ מיל.
  
  
  אַמאָל אויף אַ גרויס ערליינער, איך געזעסן ביי די פֿענצטער, און לוי איז געווען אין דער ווייַטער זיצפּלאַץ. צװ ײ נײ־געקומענ ע אי ן דע ר פאמילי ע פראנציני ר זײנע ן געזעס ן גלײ ך הינטער ן אונדז . בעשאַס די גאנצע פלי פון ביירוט צו ניו יארק, איך קיינמאָל געהערט ווער עס יז זאָגן אַ וואָרט.
  
  
  פֿאַר לוי עס איז געווען מער ווי איך קען זאָגן. עס האָט אָנגעהויבן קאָכן פון דעם מאָמענט וואָס מיר האָבן אָנגעפאַנגען די זיץ-גאַרטל.
  
  
  "היי ניק," ער געזאגט מיט אַ שמייכלען. "וואָס האָט איר געטאן נעכטן נאַכט נאָך איך לינקס סו לאַו לין? מענטש! עס איז אַ פייגעלע, רעכט?" ער האט געלאכט, װי א קלײן ײנגל, װאס דערצײלט א שמוציקע װיץ. — האסטו געהאט א גוטע צייט מיט איר, ניק?
  
  
  איך האב איהם קאלט אנגעקוקט. "איך האָב צו רעדן מיט אַ באָכער וועגן מיין צייטונגען."
  
  
  "אָה יאָ. איך פארגעסן. דאָס וואָלט זיין
  
  
  טשאַרלי האַרקינס, מיסטאָמע. ער איז טאַקע אַ גוט מענטש. איך טראַכטן ער איז דער בעסטער אין דעם געשעפט. ”
  
  
  עס איז געווען, איך געדאַנק. "ער האָט געטאָן אַ גוטע אַרבעט פֿאַר מיר," איך געזאגט ויסווייניק.
  
  
  לוי האט נאך אפאר מינוט געשמועסט וועגן טשאַרלי בפרט און גוטע מענטשן בכלל. ער האט מיר נישט געזאגט פיל וואס איך האב שוין נישט געקענט, נאר ער האט ליב צו רעדן. דערנאָך האָט ער געביטן דעם טעמע.
  
  
  "היי ניק, איר וויסן איר כּמעט געהרגעט דעם באָכער האַראָלד אין סו לאַו לין ס וווינונג. גאָט! איך האב קיינמאָל געזען ווער עס יז מאַך אַזוי שנעל!"
  
  
  איך שמייכל צו מיין פרייַנד. איך קען אויך זיין פלאַטערד. "איך טאָן ניט ווי צו זיין אויסגעדרייט," איך געזאגט האַרציק. — דאס טאר ער נישט טאן.
  
  
  "יא יא. איך באשטימט שטימען. אָבער פאַרשילטן, איר כּמעט געהרגעט דעם באָכער!
  
  
  "אויב איר קענען נישט שלאָגן די פּילקע, איר זאָל נישט גיין אין שלאַכט."
  
  
  ― יאָ, אַװדאי... מענטש... דער דאָקטער אין שפּיטאָל האָט געזאָגט, אַז זײַן קני איז באַסיקאַללי חרובֿ געװען. האט געזאגט , ער וועט קיינמאָל גיין ווידער . ער אויך האט אַ ספּיינאַל שאָדן. אפֿשר געליימט פֿאַר לעבן."
  
  
  כ'האב געכאפט. מיסטאָמע ווייַל פון אַז קאַראַטע צעהאַקן איך געגעבן אים צו די צוריק פון די קאָפּ. מאל ער אקטן ווי דאָס, אויב ער טוט נישט טייטן גלייך.
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן דורכן פענצטער אויף דער פאַרשווינדן ברעג פון לבנון, די זון האָט געשײַנט אויפן בלויען מיטלענדישן ים אונטער אונדז. כ׳האב געארבעט א ביסל מער װי א טאג, און שוין צװײ מענטשן זענען געשטארבן, און אײנער איז געװארן פארקריפלט אויף לעבן.
  
  
  עס מוזן זיין לפּחות צוויי טויט. איך האב געקוקט אויף מײן זײגער: צען פופצן. די פּלאַסטיק באָמבע אונטער סו לאַו לין ס בעט זאָל האָבן עקספּלאָדעד אַ האַלב שעה צוריק ...
  
  
  ביז איצט איך האָבן געטאן מיין אַרבעט. די דורכפאָר מויל אין ביירוט איז חרובֿ. אבער דאָס איז געווען בלויז דער אָנהייב. דעמאָלט איך געהאט צו קעמפן די מאַפיאַ אין איר כאָומלאַנד. איך וואָלט האָבן צו האַנדלען מיט אַ טיף אַנטרענטשט אָרגאַניזאַציע, אַ ריזיק ינדאַסטרי וואָס האט פאַרשפּרייטן איבער די מדינה ווי אַ ינסידיאַס קרענק.
  
  
  איך האָב זיך דערמאָנט אין אַ שמועס וואָס איך האָב געהאַט מיט דזשאַק גורליי מיט עטלעכע חדשים צוריק, נאָר איידער איך האָב באַקומען די אַרבעט צו האַנדלען מיט דעם האָלענדיש און חםיד ראשיד. מיר האָבן געטרונקען ביר אין די סיקסיש אויף אַכט און אַכט סטריט און ערשטער עוועניו אין ניו יארק סיטי, און דזשאַק האָט גערעדט וועגן זיין באַליבסטע טעמע, די סינדיקאַט. ווי אַ נייַעס רעפּאָרטער, ער באדעקט מאַבל מעשיות פֿאַר צוואַנציק יאָר.
  
  
  "עס איז שווער צו גלויבן, ניק," ער האט געזאגט. "איך קען איינער פון די לאָונז שאַרקס - אָנגעפירט דורך די Ruggiero משפּחה - וואָס האט איבער אַכציק מיליאָן דאָללאַרס אין לאָונז בוילעט, און די אינטערעס אויף די לאָונז איז דריי פּראָצענט פּער וואָך. דאָס איז הונדערט זעקס און פופציק פּראָצענט פּער יאָר אויף אַכציק מיליאָן.
  
  
  "אָבער דאָס איז נאָר די אָנהייב-אַרויף געלט," ער פארבליבן. "זיי זענען אין אַלץ."
  
  
  "אזוי ווי וואס?" איך האָב אַ סך געוווּסט וועגן דער מאַפיאַ, אָבער איר קענט שטענדיק לערנען פון די עקספּערטן. אין דעם פאַל, Gourley איז געווען דער מומחה.
  
  
  "מיסטאָמע די ביגאַסט איינער איז טראַקס. עס איז אויך אַ קליידער צענטער. אין מינדסטער צוויי-טערדז פון עס איז קאַנטראָולד דורך די מאַפיאַ. זיי פּאַקן פלייש, זיי קאָנטראָלירן רובֿ פון די ווענדינג מאשינען אין שטאָט, פּריוואַט מיסט זאַמלונג, פּיצעריאַז. , באַרס, לעווייַע האָמעס, קאַנסטראַקשאַן קאָמפּאַניעס, גרונטייגנס פירמס, קייטערינג קאָמפּאַניעס, צירונג געשעפטן, בעוועראַגע באַטלינג געשעפטן - איר נאָמען עס.
  
  
  "עס איז נישט ווי זיי האָבן פיל צייט פֿאַר פאַקטיש קריימז."
  
  
  „דו זאלסט נישט נאַרן זיך. זיי זענען געזונט ווערסט אין כיידזשאַקינג ערקראַפט און אַלץ זיי אָנכאַפּן קענען זיין דיווערטיד צו זייער אַזוי גערופענע לאַדזשיטאַמאַט אַוטלעץ. דער בחור וואס פארברייטערט זיין קליידער געשעפט אויף דער זיבעטער עוועניו טוט עס מסתמא מיט דראג געלט, דער בחור וואס עפנט א קייט פון גראסערי סטאָרז אין קווינס טוט עס מיסטאָמע מיט געלט וואָס איז געקומען פון פּאָרנאָגראַפי אין מאַנהעטן.
  
  
  גורלי האָט מיר אויך דערציילט אַ ביסל וועגן פּאָפּע פראַנזיני. ער איז געווען זיבן און זעכציק יאר אלט, אבער ער איז געווען ווייט פון די פּענסיאָנאַל. לויט גורלי, האט ער געפירט א פאמיליע פון איבער פינף הונדערט איניציאטיווע מיטגלידער און אומגעפער פערצן הונדערט "מיטגלידער". "פֿון אַלע אַלטע מוסטאַשיאָ פּעטעס," האָט גאָורליי געזאָגט, "דער אַלטער זוהן איז ביי די שווערסטע. ער איז אויך מיסטאָמע דער בעסטער אָרגאַניזירט."
  
  
  אויפן עראפלאן וואס איז געפלויגן קיין שטאט פון ביירוט, האב איך געקוקט אויף מיין באגלייטער, פראנציני'ס פּלימעניק לואיס. פֿון די נײַנצן הונדערט גאַנגסטערס, װאָס האָבן באַשאַפֿן די פֿראַנציני־פֿאַמישע, איז ער געװען דער אײנציקער, װאָס איך האָב געקאָנט רופן אַ פֿרײַנד. און איך צווייפל אַז עס וואָלט זיין פיל נוצן פֿאַר עפּעס אַנדערש ווי קעסיידערדיק שמועס אויב די זאכן ווערן שלעכט.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר ארויסגעקוק ט אי ן פענצטע ר או ן זיפצן . דאָס איז נישט געווען אַן אַרבעט וואָס איך האָב הנאה געהאַט. איך האָב אויפגעהויבן די ראָמאַן פון Richard Gallagher און אנגעהויבן לייענען עס צו נעמען מיין מיינונג פון מיין באַלדיק צוקונפֿט.
  
  
  דריי שעה שפעטער האב איך פארענדיקט, מיר זענען נאך געווען אין די לופטן, די באלדיגע צוקונפט האט נאך אויסגעזען שווארצע, און לואי האט ווידער גערעדט. עס איז געווען אַ ומגליקלעך פלי.
  
  
  מיר זענען באגעגנט אין די אַעראָפּאָרט דורך לערי ספּעלמאַן, פראַנזיני ס פּערזענלעך באַדיגאַרד. פו ן װא ס אי ך פארשטײ , אי ז לואי ס געװע ן אי ן גאנ ץ הויכע ר שאצונ ג פו ן זײ ן פעטער .
  
  
  ספּעלמאַן איז געווען בייַ מינדסטער אַן אינטש העכער ווי מיין זעקס-פֿיס-פיר, אָבער שמאָל און ביינער. ע ר הא ט געהא ט א לאנגע , הויכע ר נאז , או ן א דורכשטעכערנדיקע , ברײטע ר בלוי ע אויג ן או ן א שװארצ־געפלעק ט פנים , מי ט לאנג ע זײטן , אבע ר ע ר אי ז געװע ן נא ר ארו ם פינ ף או ן דרײסיק . איך האָב אים געקענט מיט אַ רעפּוטאַציע: האַרט ווי נעגל, פֿאַנאַטיש געווידמעט פּאָפּע פראַנציני.
  
  
  ער האט ארויסגעלאזט א חידוש א הויכן געלעכטער, ווען ער האט א שמייכל אנגעכאפט לואיס אקסלען. "גוט צו זען איר, לוי! דער אַלטער האָט מיך געשיקט אַהער דיר אַלײן באַגעגענען“.
  
  
  לוי האָט באַקענענ מאַניטי, לאָקלו און מיר און מיר שאָקלען הענט. ספּעלמאַן האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר נײַגעריק, זײַנע בלויע אױגן האָבן זיך ניט געכאַפּט. — איך קען דיך נישט פון ערגעץ ?
  
  
  ער האָט דאָס גוט געקענט טאָן. אי ך הא ב געקענ ט טראכט ן אוי ף יעד ן אײנע ם פו ן צענדליקע ר אויפגאבן , אי ן װעלכ ע מע ן הא ט אי ם געקענ ט צוגעטײל ט געװארן . איינער פון די סיבות הינטער די הצלחה פון אָרגאַניזירט פאַרברעכן אין דעם לאַנד איז געווען זיין מערקווירדיק סייכל סיסטעם. די אונטערוועלט קוקט אזוי ענג אויף די רעגירונג אגענטן ווי די רעגירונג קוקט אויף די אונטערוועלט פיגורן. איך האב נאך קיינמאל נישט באגעגנט מיט ספעלמאן אין אישי, אבער ס'איז גאנץ מעגליך אז ער זאל מיך דערקענען.
  
  
  אַ קללה! איך בין דאָ בלויז פינף מינוט און איך בין שוין אין קאָנפליקט. אָבער איך האָב דאָס אָפּגעשפּילט נאַנטשאַלאַנט און האָב געהאָפט, אַז דער טיפֿער בעזש, וואָס איך האָב באַקומען אין סאַודי אַראַביאַ, וועט אים אַ ביסל צעמישן. די דאַקט טייפּ אויף מיין שטערן זאָל אויך האָבן געהאָלפֿן.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. — ביסטו אמאל געװען אין נױ־ארלענס?
  
  
  "ניין, נישט אין ניו אָרלעאַנס." ער האט א רײז געטאן מיטן קאפ. — האסט עפעס צו טאן מיט טאני ?
  
  
  טאני?"
  
  
  "טאָני קאַנזאָנערי, קעמפער."
  
  
  פאַרשילטן עס ווידער! איך האב פארגעסן אז מיין נאמען איז קאנזאָנערי, אפילו נאכ'ן הערן אז לואיס פארפירט מיר אזוי מיט א מינוט צוריק. נאָך אַ ביסל פייליערז ווי דעם און איך וועט טאַקע זיין אין קאָנפליקט.
  
  
  "ער איז מיין קוזין," איך געזאגט. — אויף מיין פאטערס זייט.
  
  
  — גרויסער קעמפער!
  
  
  — יא. איך פּעלץ ווי לערי ספּעלמאַן איז בעכעסקעם דעם שמועס אַזוי ער קען לערנען מיר אַ ביסל מער. מיר האָבן געשפילט אַ מאָדנע שפּיל. ער האָט געוואוסט אַז איך בין פּונקט אנגעקומען פון מאַדאַם סו לאַו לין פון ביירוט און אַז קאַנזאָנערי וואָלט נישט זיין מיין פאַקטיש נאָמען.
  
  
  איך האט ניט ווי דעם שפּיל. פריער אָדער שפּעטער וועט ער געדענקען ווער איך בין און די גאנצע טשאַראַד וועט ופרייַסן. אבער אין דעם מאָמענט עס איז געווען קליין איך קען טאָן וועגן אים. "זעט איר אין אַ מינוט," איך געזאגט. — איך מוז גײן אין בית־מלאכה.
  
  
  איך האָב מיטגענומען מײַן טאַש און, אָן אַװעקגײן פֿון מענער־צימער, גיך אַריבערגעפֿירט װילהעלמינה און הוגאָ פֿון טשעמאָדאַן צו זײערע געװײנלעכע ערטער: אַ פּלייצע האַלטער פֿאַר װילהעלמינאַ, אַ פֿרינגעלע זאַמש שייד פֿאַר הוגאָ. לבנון האט יעצט זיכערהייט מיטלען, אז מען קען נישט ארויף אויף עראפלאנען מיט וואפן. אויף די אנדערע האַנט, אַ קלאָזעט קיט ליינד מיט בלייַ שטער טראַוואַלז זייער גוט מיט איר אין דיין טשעמאָדאַן און קוקט גאָר ומשעדלעך און ימפּענאַטראַבאַל צו באַגאַזש X-Ray מאשינען. סיי וועלכע מינהגים אינספעקטאר קען אוודאי באשליסן עס אויפצונעמען און א קוק מאכן, אבער דאס לעבן איז פול מיט שאנסן, און צוליב עפעס א סיבה האב איך קיינמאל נישט געזען ווי א מינהגים אינספעקטאר טשעקן א קלאָזעט קיט. זיי וועלן קוקן אַראָפּ די טאָעס פון דיין סליפּערז און שמעק דיין טאַביק טאַש צו מאַכן זיכער אַז עס איז נישט מעראַוואַנאַ, אָבער איך האָבן קיינמאָל געזען איין קוק אין אַ קלאָזעט קיט.
  
  
  איך בין אַ סך זיכערער אַרויס פֿון מענער־צימער.
  
  
  * * *
  
  
  דע ר גרויםע ר קריסלער , װא ס ספע למאן , הא ט זי ך צוריקגעפיר ט אי ן שטעטל , אי ז געװע ן אנגעפיל ט מי ט לואי ס קלעפ . דאָס מאָל האָב איך אַפּרישיייטיד זיין סאָף לאַפינג מאָנאָלאָג. איך האב געהאפט אז דאס וועט פון מיר אפנעמען די מחשבות פון ספּעלמאן.
  
  
  עס איז געווען אַ ביסל נאָך 18:00. ווען אַ גרויס בלוי מאַשין פּולד אַרויף צו אַ גרויס, ניט-דעסקריפּט בוידעמשטוב אויף פּרינס סטריט, נאָר אַוועק בראָדוויי. איך בין געווען דער לעצטער ארויס פון קאר און איך האב געקוקט אויף דעם צעקלאפטן שילד אויפן פראנט פונעם געביידע: פראנציני אָליווע אויל.
  
  
  לערי ספּעלמאַן האָט אונדז געפירט דורך אַ קליין גלאז טיר און אַראָפּ אין אַן אָפֿן כאָלוויי, פארביי אַ קליין אָפיס ווו פיר פרויען זענען ינטענסיוו ארבעטן אויף זייער דרוק טישן, סאַנדוויטשיז צווישן גרוי פילינג קאַבינעט און אַ וואַנט. קײנע ר פו ן ז ײ הא ט ני ט אויפגעהויב ן װע ן מי ר זײנע ן פארבײגעגאנגע ן ; אין עטלעכע קאָמפּאַניעס עס איז בעסער נישט צו וויסן ווער עס גייט אַרום די אָפיס.
  
  
  מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו א פארפראסט ע גלאזע ר טיר , מי ט דע ר חתנ ה ציכ ט אנגעשריב ן אוי ף יוסף פראנציני . װ י מי ר װאלט ן אל ע געװע ן דראפ ט , װא ס זײנע ן פונק ט אנגעקומע ן אי ן שטיוול־לאגער , האב ן מי ר זי ך צוגעכאפ ט או ן געשטעל ט אונדזער ע טשעמאנע ר צו ם אײ ן װאנט , דא ן זענע ן מי ר געשטאנע ן או ן זי ך געשטאנע ן אויםזע ן שאף . בלויז לוי איז געווען ימיון קעגן די רעגימענטאַל נואַנסיז וואָס די גרופּע סאַגדזשעסטיד; ער איז געשפרונגען איבער דעם קלײנעם הילצערנעם רענטש און האט װי געכאפט דעם פרעמיער סעקרעטארין, װאם האט זיך אויפגעהויבן פון איר שרײבטיש, װען זי האט אים דערזען ארײנגײן.
  
  
  זי האט געשריגן. - "לוי!" "ווען דו ביסט צוריקגעקומען?"
  
  
  ער האט זי פארשטומט מיט קושן. — ערשט איצט, פילאמינע, ערשט איצט. היי! דו ביסט שיין, זיס, פשוט שיין! ער איז געווען רעכט. בשעת זי סטראַגאַלד צו באַפרייַען זיך פון זיין גאָריללאַ-ווי אַרומנעמען, איך געוואוסט עס. טרא ץ אי ר אויםזע ן — א ראנגלעזע ר ברילן , שװארצ ע האר ן צורי ק ארײנגעצויג ן אי ן א ענג ע בולצע , הויכע ר בלוז ע — אי ז ז י געװע ן א ן אמת ע איטאַליעניש ע שײנהײט , הוי ך , שלאנק , אבע ר מי ט געשמאקע ר בריסט , א חידושדיקע ר דינע ר לענד ן או ן פולע , ארומגערינגלט ע היפּס . איר אָוואַל פּנים, כיילייטיד דורך ריזיק ברוין אויגן און אַ דרייסט, פּערט גאָמבע, איז געווען גלייַך פון סיסילי מיט
  
  
  איר מאַסלינע הויט, סקאַלפּט פֿעיִקייטן און שווער, כושיק ליפן.
  
  
  זי האט שעמעװדיק געשמײכלט אין אונדזער ריכטונג, זיך צוריקגעטרעטן פון טיש און אויסגעגליטשט איר רעקל. א מאמענט האבן זיך אונדזערע אויגן געטראפען פון איבערן צימער. מי ר האב ן זי י באגעגנ ט או ן געהאלט ן , דא ן אי ז ז י צוריקגעגאנגע ן זיצ ן או ן דע ר מאמענט .
  
  
  שפּילמאן איז צוגעגאנגען צום שרײבטיש און איז פארשװאונדן דורך דער אפענער טיר פון אפיס הינטער און רעכטס פון פילאמינע שרײבטיש. לוי איז געזעסן אויפן ווינקל פון דער סעקרעטארס שרייַבטיש, שטיל גערעדט מיט איר. די רעשט פון אונדז געפונען סיץ אויף העל קאָלירט פּלאַסטיק טשערז רעכט לעבן דער טיר.
  
  
  לערי ספּעלמאַן איז ווידער ארויס, שטופּן אַ קראָום רעדערשטול אין וואָס איז געזעסן אַ ריזיק אַלט מענטש. ע ס אי ז געװע ן מיאוס , אנגעפיל ט א ריזיגע ר רעדערשטול , או ן זי ך אויסגעגאס ן איבע ר ד י זײטן . ער האט געמוזט זײן דרײ הונדערט פונט, אפשר מער. אונטער דעם בערגל פון פעט וואָס איז געשאפן זיין פּנים גלימד אַמאַנאַס שוואַרץ אויגן מאָדנע ריינדזשד מיט טונקל קרייזן, אַ קלאַסיש בייַשפּיל פון מאָאָנפאַסע סינדראָום יוזשאַוואַלי פארבונדן מיט קאָרטיסאָנע באַהאַנדלונג.
  
  
  עס איז געווען דעמאָלט אַז איך געדענקט וואָס איך לייענען מיט פילע יאָרן צוריק: יוסף פראַנזיני איז געווען אַ קאָרבן פון קייפל סקלעראָוסאַס. ער איז געווען אין יענעם רעדערשטול זיבן און דרײַסיק יאָר — אַ קלוגער, ברוגזדיק, גרויזאַם, גלענצנדיק, שטאַרק און פֿאַרקריפלט פֿון אַ מאָדנער נוראַלאַדזשיקאַל קרענק, וואָס האָט אַפעקטירט דעם צענטראַלן נערוון סיסטעם. עס דיסטאָרץ אָדער דיסראַפּץ מאָטאָר ימפּאַלסיז אַזוי אַז די קאָרבן קען לייַדן פון אָנווער פון זעאונג, פעלן פון קאָואָרדאַניישאַן, פּאַראַליסיס פון די לימז, באָוועל און פּענכער דיספאַנגקשאַן און אנדערע פּראָבלעמס. קייפל סקלעראָוסאַס טוט נישט טייטן, עס נאָר יסורים.
  
  
  איך געוואוסט אַז עס איז קיין היילן פֿאַר קייפל סקלעראָוסאַס, קיין פאַרהיטנדיק אָדער אפילו עפעקטיוו באַהאַנדלונג. ווי רובֿ פּאַטיענץ מיט קייפל סקלעראָוסאַס, פראַנזיני קאָנטראַקטעד די קרענק ווען ער איז געווען יונג, אין דער עלטער פון דרייַסיק.
  
  
  קוקנדיק אויף אים, האָב איך זיך געחידושט ווי ער האָט דאָס געטאָן. אַחוץ אַ ביסל קורץ פּיריאַדז פון ספּאַנטייניאַס רעמיססיאָן, פראַנזיני איז געווען קאַנפיינד צו דעם רעדערשטול פֿון דעמאָלט אויף, און געווארן פעט און פליישיק פון פעלן פון געניטונג און זיין ליבע צו עסן איטאַליעניש מאַקאַראָנען. אָבער, ער האָט געפירט איינער פון די מערסט שטאַרק מאַפיאַ פאַמיליעס אין דער וועלט מיט אַ געשעפט אַקיומאַן און אַ שעם אין אַנדערווערלד קרייזן רגע בלויז צו Gaetano Ruggiero.
  
  
  דאָס איז געווען דער מענטש וואָס איך בין געקומען קיין ניו יארק צו אַרבעטן פֿאַר און צעשטערן אויב מעגלעך.
  
  
  "לוי!" ער האט געבארקט מיט א געשמאק אבער חידושדיק הויך קול. "גוט צו האָבן איר צוריק". ער האט א גלאק געטאן אויף אונדז די איבעריקע. "ווער זענען די מענטשן?"
  
  
  לאָויס האָט זיך געאײַלט באַקענען. ער האט געמאכט א זשעסט. "דאס איז גינאָ מאַניטי."
  
  
  "באָן גיאָרנאָ, דאָן יוסף." דער נעאנדערטהאל האט זיך האלב געבויגן צום פארקריפלטן ריז.
  
  
  — דזשיארנא. פראנציני האט א קוק געטאן אויף פראנקא לאקלא.
  
  
  אין לאָקלאָס שטימע איז געװען אַ ציטער פֿון פחד. "פראַנקאָ לאָקלו," ער האט געזאגט. דא ן הא ט זײ ן פני ם געגליטשט . "פון קאסטעלמאר," האָט ער צוגעגעבן.
  
  
  פראנציני האט געקאכט און זיך צו מיר געקאנט. כ׳האב באגעגנט זײן בליק, אבער ס׳איז נישט געװען גרינג. אין די שװארצע אויגן האט געברענט שנאה, אבער איך האב פריער געזען האס. עס איז געווען עפּעס אַנדערש אַז פּאָפּייע פראַנזיני פיינט מיט אַ לייַדנשאַפט איך האט קיינמאָל געפּלאָנטערט פריער.
  
  
  פּלוצעם האָב איך פֿאַרשטאַנען. פראַנזיני ס האַס איז געווען אַזוי ראָצכיש ווייַל עס איז נישט גערירט קעגן איין מענטש אָדער גרופּע פון ​​מענטשן, אָדער קעגן אַ לאַנד אָדער אַ געדאַנק. פראנציני האט זיך פיינט געהאט. ע ר הא ט געהא ט זײ ן קראנק ן קערפער , או ן מי ט זי ך פיינט , הא ט ע ר געהא ט דע ם גאט , װא ם ע ר הא ט באשאפ ן אי ן זײ ן געשטאַלט .
  
  
  לואיס שטימע האָט איבערגעריסן מײַנע געדאַנקען. "דאָס איז ניק קאַנזאָנערי, פעטער דזשאָו. ער איז מיין חבר. איך האָב אים געטראָפן אין ביירוט”.
  
  
  כ'האב געכאפט צו דעם אלטן מאן, נישט גאנץ געבויגן.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן אײן װײסן ברעם, אדער געפרואװט. דער רעזולטאַט איז געווען אַ מער מאַניק גרימאַס ווי איין זייַט פון זיין מויל איז געפאלן עפענען און זיין קאָפּ טילטיד צו דער זייַט פון די מי. — פרײנד ? — האט ער געװײנט. "איר זענען געשיקט נישט צו מאַכן פריינט. הא!"
  
  
  לוי האט זיך געאיילט אים צו בארואיקן. “ער איז אויך איינער פון אונדז, פעטער דזשאָו. ווארט, איך וועל דיר זאגן וואס ער האט אמאל געטון."
  
  
  עס האָט אויסגעזען מאָדנע צו הערן ווי אַ דערוואַקסענער מאַן רופֿט אַן אַנדערן "פֿעטער דזשאָו", אָבער איך רעכן, אַז דאָס איז אַלץ געווען אַ טייל פֿון לואיס עפּעס יוגנטלעכע צוגאַנג צום לעבן. וואָס ער האָט געקענט דערציילן וועגן דעם וואָס איך האָב אַמאָל געטאָן, האָט ער ניט געוווּסט דער האַלב.
  
  
  כ'האב געשמײכלט צו פראנצינין אזוי אויפריכטיג װי איך האב געקאנט, אבער כ׳האב באמת נישט געקאנט װעגן װאס צו זאגען, האב איך זיך נאר אנגעשפיגן. דאָס איז אַ ווונדערלעך איטאַליעניש וועג אויס פון קיין סיטואַציע.
  
  
  דער אלטער האט א מאמענט צוריק געשטארקט, און דערנאך האט ער מיט א שנעלע באװעגונג פון דער האנט געדרײט דעם רעדערשטול א האלבע װעג, אז ער האט זיך געשטעלט צו לואיס. עס איז געווען אַ מערקווירדיק מאַך פֿאַר אַ מענטש, וואָס מיט אַ מאָמענט צוריק האט עס שווער צו כאַפּן אַ ברעם.
  
  
  "בוק די גייז בייַ מאַני ס," ער באפוילן. "גיב עס צו זיי מאָרגן, און דעריבער זאָגן זיי צו קומען צו ריקאָ." ער האָט אונדז אַ קוק געטאָן איבער דער אַקסל. — פאַרשילטן! ער האט געזאגט. "איך געוועט זיי טאָן ניט אפילו רעדן ענגליש."
  
  
  ער האט געקוקט אויף לואיס. "מיר האָבן אַ פּאַרטיי אין טאָני גאַרדענס מאָרגן נאַכט. היינט איז דיין קוזינע פילאמינע'ס דיין געבורסטאָג. זיי דארט."
  
  
  לוי האט גליקלעך געשמײכלט. — אַוודאי, פעטער דזשאָו.
  
  
  זײ ן קוזינע ר פילאמינע ר הא ט זי ך שײדי ק גערוימט .
  
  
  דע ר אלטע ר מאן , הא ט זי ך טײלי ק אראפגענומע ן דע ם רעדערשטול , או ן זי ך אונטע ר זײ ן אײגענע ר מאכט , צורי ק אי ן אפיס . ספּעלמאַן האָט ווידער אַ קוק געטאָן אויף מיר קאַלט, און דערנאָך נאָכגעפאָלגט זײַן באַלעבאָס. אויב ער אלץ געוואוסט ווער איך בין, איין טאָג ער וואָלט געדענקען.
  
  
  ווי מאַניטי, לאָטשלאָ און איך נאכגעגאנגען לוי אויס פון די אָפיס און אין די כאָלוויי, איך געהאט אַ זייער שלעכט געפיל וועגן לערי ספּעלמאַן.
  
  
  
  אַכט קאַפּיטל.
  
  
  
  מאַני האָט פאַרמאָגט די טשאַלפאָנט פּלאַזאַ, איינער פון די גרויס אַלט האָטעלס אויף די מזרח זייַט פון מידטאַון מאַנהאַטטאַן. איבער זיין לאַנג געשיכטע, Chalfont Plaza האט כאָוסטיד מער ווי איין מיטגליד פון דער אייראפעישער רויאַל משפּחה ווי אַ גאַסט. עס איז נאָך איינער פון די סטאַנדאַרט סטאַפּס פֿאַר אויס-פון-שטאָט ביזניסמען צו באַזוכן ניו יארק סיטי.
  
  
  מיט עטלעכע יאָר צוריק, האָט אַ גרופּע פּראָמינענטע עסקנים געקויפט טשאַלפאָנט פּלאַזאַ פון אירע אָריגינעלע אָונערז ווי אַ געשעפט ינוועסמאַנט און דעמאָלט פארקויפט עס צו עמנואל פּערריני, אַ יונג, אַמביציעס קאָמערסאַנט מיט אַ פּלאַץ פון קאַפּיטאַל.
  
  
  דער שילד אויס פראָנט זאגט נאָך "טשאַלפאָנט פּלאַזאַ" אָבער די מאַפיאַ, רעכט צו זייער אייביק עגאָ, רופט עס "מאַני".
  
  
  — װילסט זיך אפשטעלן און טרינקען, ניק? האט לואי געפרעגט איידער איך בין אריין אין ליפט נאכן אריינקוקן.
  
  
  "ניין, דאַנקען דיר, לוי," איך קראַמפּט. "איך בין אויסגעמוטשעט."
  
  
  "אָוקיי," ער מסכים פריילעך. "איך וועל דיר רופן מאָרגן נאָכמיטאָג און לאָזן איר וויסן וואָס איז געשעעניש."
  
  
  "פייַן." איך האָב אָנגעטאָן אַ לעצטן פֿרײַנטלעכן שמייכל און זיך געזעגנט, ווען די ליפט־טיר האָט זיך פֿאַרמאַכט. מיד? עס איז געווען ניט נאָר דזשעט לאַג וואָס האָט מיר פאַרגעסן צו טאַק ווילהעלמינה אונטער איר קישן איידער בעט. אַנשטאָט דעם, האָב איך עס אַרײַנגעוואָרפֿן אין די כאָלטער אויפֿן שפּיץ קליידער, וואָס איך האָב געלאָזט ליגן אויף דער פּאָדלאָגע, ווען איך האָב זיך אויסגעטאָן.
  
  
  ווען איך וואָוק אַרויף, זי איז געווען בלויז פיר אינטשעס פון מיין מויל און ווייזן גלייַך אויף מיין לינקס אויג.
  
  
  — רירט זיך נישט, דו א זונה, אדער איך וועל דיך הרגענען.
  
  
  איך האב אים געגלויבט. איך בין געלעגן אינגאנצן שטיל, פרובירט זיך צושטעלן די אויגן צו דער מאמענטאלער פארבלענדנדיקער ליכט פון דער לאמפ אויפן בעט־טיש. די Wilhelmina איז בלויז 9 מם, אָבער אין דעם מאָמענט עס פּעלץ ווי איך איז געווען קוקן אַראָפּ די פאַס פון אַ זעכצן-אינטש נייוואַל ביקס.
  
  
  איך בין נאכגעגאנגען מיין בליק ארויף ווילהעלמינאס שטיל צו דער האנט וואס האט זי געהאלטן, דערנאך ארויף דעם לאנגן ארעם ביז איך האב געפונען איר פנים. ווי דערוואַרט, עס איז געווען אַן אַלט באַקאַנטער: לערי ספּעלמאַן.
  
  
  מיינע אויגן האבן געברענט פון מידקייט, און ווען איך האב זיך אינגאנצן אויפגעוועקט, האב איך געפילט ווייטיק אין מיין קערפער. איך האב נישט געהאט קיין אנונג ווי לאנג איך בין געשלאפן. ארום דרײסיק סעקונדעס זײנען דורכגעגאנגען.
  
  
  ספּעלמאַן האָט אַ ציגעלע געטאָן אין דער האַנט, און דער שטאָלענע הענטל פֿון מײַן אייגענער פּיסטויל האָט מיך געטראָפֿן אין פּנים. װײטיק האט זיך אויפגעשטאנען אין מיין קין. אי ך הא ב געלונגע ן זי ך אפצוהיט ן פו ן שרײען .
  
  
  שפּילמאן האט געשמײכלט און זיך אװעקגעצויגן, נאך אלץ האלטן די ביקס אויף מיר שפיציק. ער האט זיך אויפגעשטעלט, אנגעכאפט דעם נאענטסטן שטול מיט איין האנט און אים צוגעצויגן צו זיך, אפילו נישט אראפגענומען די אויגן פון מיר.
  
  
  ע ר הא ט זי ך צוריקגעבוי ט אי ן זײ ן שטול , או ן א מאשונ ג געמאכ ט צ ו װילהעלמינה . — זעצט זיך.
  
  
  פארזיכטיק אויפגעהויב ן הא ב אי ך געשטעל ט הינטער ן מיר , צװ ײ קישנס . פייַן און באַקוועם, אַחוץ דעם פאַרשילטן ביקס. איך האב א קוק געטאן אויפן זײגער אויפן בעט־טיש. דרײַ אזייגער, און אז עס איז נישט געקומען קיין ליכט דורך די זשאַליוזן, מוז עס זיין דריי אזייגער אינדערפרי. איך סלעפּט פֿאַר וועגן פיר שעה.
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אַ פרעגנדיקער אויף ספּעלמאַן און, ווען איך האָב זיך ענדלעך אויפגעוועקט, האָב איך באַשלאָסן, אַז ער מוז זיין שיכור. עס איז געווען אַ מאָדנע קוק אין זיין אויגן; זיי געווען צו זיין פאָוקיסינג פאַלש. דא ן הא ב אי ך געזע ן א ז ד י תלמידי ם האב ן זי ך פארקלענערט . ער איז נישט געווען שיכור, ער איז געווען יקסייטאַד!
  
  
  מײַן קין האָט געטראָפֿן פֿון ווייטיק.
  
  
  "איר טראַכטן איר זענט אַ שיין קלוג זון פון אַ הור, טאָן ניט איר, קאַרטער?"
  
  
  איך מענטאַלי ווינד. ער האט געבלאזן מיין דעקל, אָוקיי. איך ווונדער אויב ער דערציילט ווער עס יז אַנדערש. ניט אַז עס איז פיל וויכטיק. פון ווי דאס האט אויסגעזען דערווייל, האט ער געהאט די גאנצע צייט אויף דער וועלט עס צו זאגן פאר וועמען ער וויל.
  
  
  "איך טאָן ניט פילן זייער קלוג רעכט איצט," איך אַדמיטאַד.
  
  
  ער האט זיך געלאזט א קלײן שמייכל. "איך לעסאָף דערמאנט, וועגן אַ שעה צוריק. ניק קאַרטער. איר אַרבעט פֿאַר AX."
  
  
  פאַרשילטן העראָין! מאל דאָס כאַפּאַנז: אַ לאַנג-פארגעסן זכּרון איז טריגערד. איך האב דאס פריער געזען.
  
  
  "דאָס איז געווען וועגן פיר יאר צוריק," ער פארבליבן. "טאָם מורפי האָט מיך אָנגעוויזן צו דיר אין פלאָרידאַ."
  
  
  "גוטע פירמע איר האַלטן," איך טשאַקאַלד. אונטער זיין פאַסאַד פון זיין אַ באַוווסט אַדוואָקאַט, די דאַפּפּער, גרוי-כערד מורפי איז געווען איינער פון די מערסט געראָטן פּערווייערז פון פּאָרנאָגראַפי אין די מדינה. און אין מורפי ס פאַל, עס איז נישט בלויז וועגן געשלעכט און העראָין; ע ר הא ט זי ך געהאנדל ט מי ט אמתע ר שמוץ .
  
  
  ספּעלמאַן האָט אַ טרעטאַנד אָנגעוויזן אויף מיר מיט זײַן ביקס. — ווער איז נאך אין דעם מיט דיר?
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "אויב איר וויסן איך בין ניק קאַרטער, איר וויסן איך יוזשאַוואַלי אַרבעט אַליין."
  
  
  "נישט דאָס מאָל. ווי נאר איך האב זיך דערמאנט ווער דו ביסט, האב איך אנגערופן ביירות. סו לאַו לין איז טויט. טשאַרלי האַרקינס איז טויט. האַראָלד איז אין שפּיטאָל."
  
  
  — אזוי ? אין מינדסטער אַז טייל פון מיין פּלאַן געארבעט.
  
  
  שפּילמאן האט געשמײכלט. "אזוי איר קען נישט אַרבעטן אַליין דאָס מאָל. דאָס כינעזיש מיידל איז געהרגעט כּמעט אַ שעה און אַ האַלב נאָך
  
  
  דיין פלי האט גענומען אַוועק."
  
  
  "אוי?" איך האָב מיך געכאַפּט מיט אַ גוטע געדאַנק. עס איז מיר אײַנגעפֿאַלן, אַז אויב ספּעלמאַן האָט געמײנט, אַז איך האָב מיט מיר ארבעטן אַנדערע מענטשן, קאָן עס מיר קויפן צײַט. איך קען אפילו באַקומען עטלעכע לאַדזשיטאַמאַט מיטגלידער פון דער פראַנזיני משפּחה ינוואַלווד. זיי קען באַלד באַווייַזן אַז עס איז אַ כאַקס, אָבער בייַ מינדסטער עס וועט פאַרשאַפן עטלעכע גרויל.
  
  
  דעם לעצטן געדאַנק האָב איך אַרויסגעשטויסן פון קאָפּ. מייַן ערשטער ציל איז נישט צו מאַכן גרויל. עס איז געווען צו אַרויסגיין פון דאָ לעבעדיק. איצט די שאַנסן זענען נישט צו גוט.
  
  
  "אויב עמעצער איז געווען ארבעטן מיט מיר," איך געזאגט צארן, "פארוואס טאָן איר טראַכטן איך וואָלט זאָגן איר?"
  
  
  די פּיסק פון די לוגער האָט געמאכט אַ קליין קרייַז אין דער לופט. "פּאָפּייע פראַנזיני וועט וועלן די גאנצע געשיכטע," ער האט געזאגט. נאָך אַ קליין קרייַז אין דער לופט. "און ווען איך גיי און זאג אים, וועל איך אים געבן יעדע שטיק."
  
  
  אן אנדער פונט אין מיין טויווע! שפּילמאן האט נאך קײנעם נישט דערצײלט. אויב איך קען נאָר באַקומען באַפרייַען פון אים איידער ער איז באַפרייַען פון מיר, די זאכן זאל אָנהייבן צו ווערן בעסער. אנהויב ן פו ן א געלעגנ ט א ן געװע ר אויפ ן װײכ ן בעט , אי ז געװע ן ניש ט קײ ן גוט ן אנהויב , אבע ר אי ך הא ב עפע ם געמוזט .
  
  
  איך האָב אים געדאַרפט באַקומען גענוג נאָענט אים אָנצוכאַפּן, און דער איינציקער וועג וואָס איך האָב דאָס געקענט טאָן איז געווען צו דערוועקן אים צו אַטאַקירן מיר. דע ר געדאנ ק פו ן באװיז ן ארויסצורופ ן א ן אטא ק פו ן א באװאפנטע , אויסגעקלאפטע ר העראינע ר אדיקאט , אי ז ניש ט געװע ן פו ן ד י גליקלעכםט ע אי ן אמאל . מיינע שאנסן זענען געווען גאר קלענסטער. אויף די אנדערע האַנט, איך האט נישט זען אַן אנדער ברירה.
  
  
  — דו ביסט אן אידיאט, שפילמאן — האב איך געזאגט.
  
  
  ער האט אויף מיר אנגעװיזן דעם ביקס. דאָס איז געווען זיין באַליבסטע האַווייַע.
  
  
  — אנהײב רײדן, באװעג זיך, אדער װעסט שטארבן.
  
  
  איך האב אויפגעריסן. - "שיסן!" “איר קענט מיך נישט טייטן, ביז איר וועט וויסן מיט וועמען איך אַרבעט. די ווייסט עס. דער טאַטע וועט עס נישט ליב האָבן, לערי. ניצן דיין קאָפּ - אויב איר האָבן אַ קאָפּ מיט די דאָזע פון העראָין פליסנדיק דורך דיין וועינס. "
  
  
  ער האט א װײל געטראכט דערפון. אונטער נאָרמאַל צושטאנדן, איך טראַכטן לערי ספּעלמאַן איז געווען אַ שיין קלוג מענטש. געגאַנגען אויף אַ וואָלקן פון העראָין, האָט ער קוים געקענט טוישן די ריכטונג פון זיינע מחשבות.
  
  
  איך האב ווייטער גערעדט. וואָס מער איך רעד, אַלץ מער וועל איך לעבן. "ווי איז געווען אַ שיינע אידישער יינגל ווי איר, ענד אין דער מאַפיאַ, לערי?"
  
  
  ער איגנאָרירט מיר.
  
  
  איך געפרואווט אן אנדער גאַמביט. "צי דיין מוטער וויסן אַז זי האָט אויפגעוועקט אַ העראָין נאַרקאָמאַן, לערי? זי זאָל זיין שטאָלץ מיט זיך. ווי פילע אנדערע מוטערס קענען זאָגן אַז זייער זין האָבן זיך אויסגעדרייט ווי מעדיצין אַדיקץ וואָס פאַרברענגען רובֿ פון זייער לעבן צו שטופּן אַ פעט אַלט מענטש אין אַ רעדערשטול? איך בין געוועט אז זי רעדט די גאנצע צייט פון דיר, דו ווייסט: "מיין זון איז א דאקטאר, מיין זון איז אן אדוואקאט, און דאן באווייזט זיך דיין אַלטע דאמע זאגנדיג 'מיין זון איז א דראג'דיקט..."
  
  
  עס איז געווען קינדעריש און אַנלייקלי צו שיקן אים אין אַ מעשוגע גרימצארן. אָבער עס האָט אים טאַקע גערירט, כאָטש נאָר ווײַל מײַן שטימע האָט איבערגעריסן זײַנע מיסט־אויפֿגעלאָזטע געדאַנקען.
  
  
  "זיי שטיל!" — האט ער גענוג רואיג באפוילן. ער האט ארויסגענומען א האלבן טריט פון דעם שטול אין וועלכן ער איז געזעסן און מיר כמעט אומגליקלעך געשלאגן מיט דער זייט פונעם לוגער.
  
  
  אבער דאס מאל בין איך געווען גרייט.
  
  
  כ'האב מיר אויסגעדרייט דעם קאפ אויף רעכטס כדי אויסצומיידן דעם קלאפ, און אין דער זעלבער צייט האב איך אויפגעוואקסן די לינקע האנט ארויף און ארויס, געכאפט זיין האנדעל מיט א שארפע קאראטע טשאפ וואס האט אים געדארפט אפלאזן די ביקס, אבער נישט.
  
  
  איך ראָולד צו די לינקס אויף די בעט, געכאפט זיין האַנטגעלענק און געדריקט עס, דלאָניע אַרויף, קעגן די ווייַס שיץ, דעמאָלט לאָוערד עס איבער מיין אַקסל צו צולייגן מאַקסימום דרוק. זײ ן צװײט ן ארעם , הא ט זי ך ארומגענומע ן אי ן מײ ן לענדן , פרוב ט מי ך אפצוציע ן פו ן מײ ן געבאקט ע האנט .
  
  
  ער האט צוגעדריקט מיין רעכטע האנט צו מיין אייגענעם קערפער. איך געמאכט אַ שנעל קאַנוואַלסיוו באַוועגונג, אַרטשינג מיין צוריק און שטעלן איין קני אונטער מיר פֿאַר ליווערידזש, און איז ביכולת צו באַפרייַען מיין האַנט. איצט האב איך געהאט בײדע הענט פרײ צו ארבײטן אויף זײן ביקס האנט, דער לינקער האט געדריקט זײן האנדעל אזוי שטארק װי מעגליך, און דער רעכטער האט אנגעכאפט די פינגער, פרובירט זײ אפצובויגן פון דער ביקס.
  
  
  אי ך הא ב ארויסגעלאז ט אײ ן פינגע ר או ן הא ב זי ך אנגעהויב ן פאמעלע ך צוקריג ן או ן אומדערטרעגלעך . זײנ ע פינגע ר זײנע ן געװע ן פאנטאסטיש . דער דרוק אַרום מיין טאַליע איז פּלוצלינג גרינגער. דא ן הא ט זײ ן פרײע ר ארע ם זי ך ארומגענומע ן ארום , או ן לאנגע , בײנעריק ע פינגער , האב ן אנגעכאפ ט מײ ן פנים , זי ך ארומגעכאפ ט ארוי ם מײ ן קין , או ן גערוק ט מײ ן קא פ צוריק , פרובירנדי ק צוברעכ ן מײ ן האלדז .
  
  
  מי ר האב ן זי ך געשלאג ן אי ן שטילערהײט , געברומע ן מי ט מי . איך געארבעט אַז פּיסטויל פינגער, אַימעד פֿאַר ליווערידזש בשעת ניצן אַלע מיין ווילפּאַוער און מוסקל צו האַלטן מיין קאָפּ אַראָפּ.
  
  
  כ'האב געוואוינט מיט מיין פינגער א אכטע אינטש, אבער אין דער זעלבער צייט האב איך געשפירט אז מיין קאפ ווערט צוריקגעשטופט. שפּילמאַנס פינגער האָבן מיר אַרײַנגעגראָבן טיף אין האַלדז, אונטער מײַן קין, גראָטעסקיש פֿאַרקרימט דאָס מויל, זײַן דלאָניע האָט געדריקט צו מײַן נאָז. אין אַ מאָמענט, ווען די קאַראָטיד אַרטעריע איז שנייַדן אַוועק, איך וועט פאַרלירן באוווסטזיין.
  
  
  א ראָזעווע האַזעל האָט פאַרוואָלקנט מיין אויגן און ווייַס סטריקס פון ווייטיק פלאַשט דורך מיין מאַרך.
  
  
  איך האָב געעפֿנט דאָס מױל און אַרײַן שװער אַרײַן אין אײנעם פֿון ספּעלמאַןס פֿינגער, געפֿילט, אַז די צײן שניידן זיך אַרײַן, װי עס װאָלט געװען אַ שטיק ברביקיו. הייס בלוט האָט זיך מיר אַרײַנגעטראָגן אין מויל, ווען מײַנע ציין האָבן זיך צעקלאַפּט
  
  
  באַמפּינג אין זיין שלאָס, קוקן פֿאַר שוואַכקייַט אין די שלאָס, דעמאָלט קאַטינג דורך די טענדאַנז, קראַשינג די ווייך ביין.
  
  
  ער האט געשריגן און אוועקגעצויגן די האנט, אבער מיין קאפ איז מיטגעגאנגען מיט אים, אנגעכאפט זיין פינגער מיט מיינע ציין. איך האָב עס ברוטאַל געריסן ווי אַ הונט דורך אַ ביין, געפיל די בלוט אויף מיין ליפן און פּנים. אין דער זעלביקער צייַט, איך געוואקסן די דרוק אויף זיין האַנט מיט די ביקס. זיין פינגער האט זיך יעצט געבויגן, און איך האב נאר געמוזט טון צוריק.
  
  
  אבער מיין ווייטיקדיק קין איז וויקאַנד און איך אנגעהויבן צו פאַרלירן מיין קאַפּ אויף זיין פינגער. מיט א פּלוצעמדיק רייק האָט ער זיך אָפּגעריסן, אָבער דערבײַ האָבן די פֿינגער פֿון זײַן אַנדערער האַנט אָפּגעלאָזט די כאַפּ אויף ווילהעלמינאַ, און דער לוגער איז געפֿאַלן אויפֿן דיל בײַם בעט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך ארומגעכאפ ט או ן זי ך געקריצ ט אויפ ן בעט , מי ט גרוים ע יסורים . זײַנע נעגל האָבן געזוכט מײַנע אױגן, אָבער איך האָב פֿאַר שוץ אַרײַנגענומען מײַן קאָפּ אין זײַן אַקסל און זיך געכאַפּט אין זײַן גרױסן. ער ראָולד די היפּס צו באַשיצן זיך און מיר ראָולד אַוועק די בעט אויף די שטאָק.
  
  
  עפּעס אַ שארפ און אומװיקלעך איז מיר דורכגעקראָכן אין קאָפּ, און איך האָב פֿאַרשטאַנען, אַז איך האָב אַ קלאַפּ געטאָן אין די ווינקל פֿונעם בעט־טיש. איצט איז שפּעלמאַן געװען אױפֿן שפּיץ, זײַן שאַרפֿע פּנים אַ אינטש פֿון מיר, די צײן אױסגעגאָסן אין אַ מאַניאַקאַלן שמייכל. איין פויסט האט מיך געטראגן אין פנים און די אנדערע האנט האט מיר צוגעדריקט אין האלדז אין א דערשטיקונג, וואס איז פארלוירן געווארן מיט זיין פארמאכט פינגער.
  
  
  איך האב צוגעדריקט מיין קין צום האלדז אזוי שווער ווי איך האב געקענט און מיט מיינע אויסגעשטרעקטע פינגער געשטעקט די אויגן, אבער אין די לעצטע מינוט האט ער זיך אויסגעדרייט דעם קאפ זיי צו באשיצן, זיי שטארק צוגעמאכט.
  
  
  אי ך הא ב אנגעכאפ ט אײ ן גרוי ם אויער , או ן הא ב זי ך צעריםן , זי ך אומגעדרײט . זײַן קאָפּ האָט זיך אַ שאַרפּ געדרײט, און איך האָב מיט מײַן דלאָניע געשלאָגן זײַן שאַרפֿע נאָז. איך פּעלץ די קאַרטאַלאַדזש טרער אַוועק פון די קראַפט פון דעם קלאַפּ און בלוט ראַשט אויף מיין פּנים, בליינדינג מיר.
  
  
  ספּעלמאַן האָט אַרויסגעלאָזט אַ פאַרצווייפלט געוויין, ווען איך האָב זיך באַפרייען פון זיין כאַפּ און זיך אויסגעקערט. א מאמענט זײנען מיר געשטאנען אויף אלע פים, שװער אטעמען, געגאכטן, פארדעקט מיט בלוט, װי צװײ פארװאונדעטע בהמות אין א קאמף.
  
  
  דעמאלט האב איך באמערקט ווילהעלמינה אוועק צו דער זייט און נעבן דעם בעט־טיש. איך האב אראפגעלאזט די הענט און די קני, און איך האב שנעל געטויבן, זיך גליטשן פאראויס אויפן בויך, ווען איך בין געפאלן אויף דער דיל, אויסגעשטרעקט געווער און די פינגער כאפן דעם ביקס. מיין פינגערניל האט אויסגעקריצט די פּיסטויל גריפּ און איך האָב ווידער אַ לונג געטאָן. איך פּעלץ אַ גרויס געפיל פון יגזולטיישאַן ווען מיין דלאָניע איז געפאלן אויף די שעפּן און מיין פינגער קערלד אַרום אים אויף אַ באַקאַנט וועג.
  
  
  כ׳האב געהאט א ביקס, אבער ספעלמאן, װי א גרויםע בײנער קאץ, איז שוין געװען אויף מיר, די גרויםע האנט האט אראפגעדריקט אויף מײן אויםגעשטרעקטע האנט, און די אנדערע פויסט, װי א פּיסטאן, האט זיך ארײנגעקלאפט אין מיר אין ריפן. איך ראָולד אַנטו מיין צוריק, ראָולינג מיין אַקסל פון לינקס צו רעכט און פּולינג מיין ניז אַזוי אַז מיין לעגס זענען דאַבאַלד צו מיין קאַסטן.
  
  
  דערנאָך האָב איך אַרײַן מיינע פיס אַרױס, װי אַן אָפּרוענדיקע קוואַל. אײן פוס האט געכאפט שפילמאן אין בויך, דער אנדערער אין ברוסט, און ער איז צוריקגעפלויגן, פארלוירן דעם מוח אויף מיין האנט. ער איז געלאנדעט אויף זיין בינט, דער מאמענט האט אים געטראגן אויפן רוקן. ע ר הא ט זי ך דעמאל ט צוגעקלאפ ט אוי ף רעכטס , אויסגעדרײ ט דע ם קאפ , ארא פ או ן אראפ , או ן זי ך געשטאנע ן אוי ף אל ע פערז , אנטקעג ן מיר .
  
  
  ער האט געקנײטשט, די הענט אויפגעהויבן, א ביסל געקופען, גרײט צו אטאקירן. זײ ן פני ם אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט בלוט , פו ן זײ ן צעבראכענ ע נאז . אבע ר זײנ ע בלײכ ע בלוי ע אויג ן האב ן זי ך געפונקט , מי ט צװישנ ־ דיק ע עקזיסטענץ .
  
  
  איך שאָס אים רעכט אין די פּנים פון וועגן אַכט אינטשעס אַוועק. זײנ ע שטריכן זגינען זיך אײנגעשרומפן אינעװײניק, אבער ער איז געבליבן אויף די קני, דער קערפער האט זיך געשװינדלט.
  
  
  ע ר אי ז שוי ן געװע ן טויט , אבע ר מײ ן פינגע ר הא ט זי ך אינסטינקטױ ו באװעג ט נא ך צװ ײ מא ל פו ן דע ר צינגל , ארײ ן נא ך צװ ײ קויל ן אי ן דא ם פארקרימט ן פנים .
  
  
  דאן איז דער קערפער אראפגעפאלן פאראויס און איז געלעגן אומבאוועגלעך אויפן טעפּעך פאר מיר, איין לייפל האנט האט א קלאפ געטאן אויף מיין פוס. אי ך בי ן געבליב ן װא ם אי ך בי ן געװע ן האפנט , ד י ברוסט . די זייט פון מיין קאפ האט געטראפען פון די ביקס פון די ביקס, און עס פּעלץ ווי איך האָבן בייַ מינדסטער צוויי אָדער דריי צעבראכן ריבס. פינף מינוט זענען דורכגעגאנגען איידער איך איז געווען לעסאָף ביכולת צו באַקומען צו מיין פֿיס, און דעמאָלט איך געהאט צו האַלטן זיך צו די בעט טיש צו האַלטן פון פאַלינג.
  
  
  אין ערשטער איך איז געווען דערשראָקן אַז דער געזונט פון דרייַ גאַנשאַץ וואָלט מאַכן עמעצער לויפן, אָבער אין מיין כייז שטאַט איך קען נישט טראַכטן פון עפּעס איך קען טאָן וועגן דעם אויב עמעצער האט, אַזוי איך נאָר געשטאנען דאָרט שטום, טריינג צו רויק מיין צעבראכן געפילן קומען צוזאַמען. אין קיין אנדערע שטאָט אין דער וועלט, די פּאָליצייַ וואָלט האָבן שוין קלאַפּן אויף מיין טיר אין מינוט. איך האָב פֿאַרגעסן, אַז איך בין אין ניו־יאָרק, וווּ ווייניק מענטשן האָבן זיך געראַטעוועט און וווּ קיינער האָט זיך נישט אַרײַנגעמישט, אויב זיי קענען עס העלפֿן.
  
  
  ענדליך בין איך אריבערגעטרעטן איבערן קערפער פון שפילמאן און זיך ארײנגעטראגן אין באד. צען מינוט פון הייס שפּריץ נאכגעגאנגען דורך אַ פּאָר פון מינוט פון ביטער קאַלט האט וואונדער פֿאַר מיין ווייטיקדיק גוף און געהאָלפֿן קלאָר מיין מיינונג.
  
  
  פֿון דעם וואָס ספּעלמאַן האָט געזאָגט, בין איך געווען גאַנץ זיכער, אַז ער האָט זיך נישט דערנענטערט צו קיינעם מיט זײַנע אינפאָרמאַציעס אַמאָל ער האָט פאַרשטאַנען ווער איך בין. איך האָב עס אַפּרישיייטיד אין מיין קאָפּ. ער האָט, אין טייל, געזאָגט עפּעס וועגן "ווען פּאָפּייע פראַנזיני וועט געפֿינען זיך וועגן דעם." גענוג גוט. דעמאָלט איך איז געווען זיכער וועגן דעם, בייַ מינדסטער פֿאַר דעם מאָמענט. אָדער בייַ מינדסטער אַז ס וואָס איך קען האָפֿן פֿאַר.
  
  
  איצט איך בין נאָך פייסינג אַ פּראָבלעם רעכט איצט. מע ן הא ט ניש ט געפונע ן אי ן דע ם זעלב ן צימער , מי ט דע ר געשלאסענע ר לײב ר פו ן לערי ם שפילמאן . ד י לאג ע הא ט ניש ט געקענ ט זײ ן א מעלה , אי ן מײנ ע באציאונגע ן מי ט דע ר פראנציני ר פאמיליע . און איך, פון קורס, האט נישט וועלן פּאָליצייַ אריינמישונג. מי ר װעל ן זי ך מוז ן פו ן אים .
  
  
  און איך וואָלט האָבן צו באַקומען באַפרייַען פון עס אָן געפונען פֿאַר עטלעכע מאָל.
  
  
  די פראַנסיניס וועט זיין יבערקערן וועגן לערי ספּעלמאַן ס אַוועק, און זיי וועלן זיין ופגעקאָכט אויב ער טורנס אַרויף טויט. און דער גרימצארן קען מען זיך וואונדערן: איין טאג האב איך זיך באוויזן אין ביירוט, און פיר טעג שפעטער איז דער העכסטער מאפיא פאליציי אין מיטל מזרח טויט, צוזאמען מיט זייער יונגערמאן כינעזער אגענט. דערנאָך, ווייניקער ווי פיר און צוואנציק שעה נאָך מיין אָנקומען אין ניו יארק, איינער פון פראַנזיני ס שפּיץ לוטענאַנץ איז געהרגעט. איך האָב ניט געוואָלט, אַז די פראַנציניס זאָלן טראַכטן וועגן דער דאָזיקער טענדענץ. לערי ספּעלמאַן איז נאָך נישט געפונען.
  
  
  איך האָב געטראַכט וועגן דעם בשעת איך האָב זיך אָנגעטאָן. וואָס טוט איר מיט אַ זעקס פֿיס פינף טויט און געשלאגן באַנדיט? איך האָב אים נישט געקאָנט נעמען אין לײַב און אָפּרופֿן אַ טאַקסי.
  
  
  איך בין גײַסטיק דורכגעלאָפֿן דאָס, וואָס איך האָב געוווּסט וועגן דעם האָטעל, פֿון דעם מאָמענט וואָס איך בין אַרײַן אין לײַב מיט לואיס, מאַניטי און לאָקלאַו, ביזן מאָמענט, ווען איך האָב זיך אויפֿגעכאַפּט מיט ווילהעלמינאַס פּיסק, וואָס שטערט אויף מיר. גאָרנישט ספּעציעל, נאָר אַ ווייג רושם פון שווער רויט טעפּעך, שפּיגל אין גילדיד ראַמען, בעלבויז אין רויט דזשאַקיץ, קנעפּל-שטופּן זיך-דינסט ליפט, אַנטיסעפּטיק קאָרידערז, אַ וועש עטלעכע טירן פון מיין צימער.
  
  
  גאָרנישט געהאָלפֿן. איך האב ארוםגעקוקט אין מיין צימער. איך בין געשלאפן אין אים פֿאַר שעה, כּמעט געשטארבן אין עס, אָבער איך טאַקע נישט קוקן אין עס. עס איז געווען שיין נאָרמאַל, אַ ביסל מעסי אין דעם מאָמענט, אָבער נאָרמאַל. נאָרמאַל! דאָס איז געווען דער שליסל! כּמעט יעדער האָטעל צימער אין ניו יארק סיטי האט אַ דיסקריט קאַנעקטינג טיר וואָס פירן צו דער ווייַטער צימער. די טיר איז שטענדיק געווען זיכער פארשפארט און מען האט קיינמאל נישט געגעבן קיין שליסל, סיידן מען האט באצירט שכייניש צימערן. נאָך דעם טיר איז שטענדיק, אָדער כּמעט שטענדיק, געווען דאָרט.
  
  
  ווי נאר איך האב געטראכט, האט זי תיכף א קוק געטאן אויף מיין פנים. פון קורס, די טיר איז לעבן די שאַפע. עס איז פּונקט אַזוי גוט אין די האָלץ סטרוקטור אַז איר האָט נישט אפילו באמערקט עס. איך געפרואווט קאַזשוואַלי די שעפּן, אָבער פון לויף עס איז געווען פֿאַרמאַכט.
  
  
  ס'איז נישט געווען קיין פראבלעם. איך האב אויסגעלאשן די ליכט אין מיין צימער און געקוקט אויף די ריס צווישן די שטאָק און די דנאָ ברעג פון דער טיר. אויף דער אנדערער זײט איז נישט געװען קײן ליכט. דא ס הא ט געמײנט , א ז ע ס אי ז אדע ר לײדיק , אדע ר דע ר אײנװאוינע ר אי ז געשלאפן . ער איז מיסטאָמע סליפּינג אין אַז שעה, אָבער עס איז ווערט טשעק.
  
  
  מיין צימער נומער איז געווען 634. איך האב אנגערופן 636 און אפגעהאלטן דעם אטעם. איך בין מאַזלדיק. איך האב אים געלאזט קלינגען צען מאל און דערנאך האב איך אויפגעהאנגען. איך פארקערט אויף די ליכט ווידער און אויסגעקליבן צוויי שטאָל פּיקס פון די גאַנג פון זעקס וואָס איך שטענדיק פירן אין מיין גאַדלעס קיט. א רגע שפּעטער די שכייניש טיר איז אַנלאַקט.
  
  
  עפֿנדיק עס, בין איך גיך צוגעגאַנגען צו דער אַנדערער וואַנט און אָנגעצונדן דאָס ליכט; עס איז געווען ליידיק.
  
  
  אומגעקערט צו מײַן צימער, האָב איך אױסגעטאָן ספּעלמאַן און ציכטיק אײַנגעפֿאַלן זײַנע קלײדער, זײ אַרײַנגעלײגט אין אונטערשטן פֿון מײַן טשעמאָדאַן. דערנאך האב איך אים ארײנגעשלעפט אין נעקסטן צימער. אינגאנצ ן נאקעט , מי ט א בלוטיקע ר בלא ג אויפ ן פני ם הא ט מע ן אי ם גלייך ניש ט געקענ ט דערצײלן . און ווי ווייט איך געדענק, איז ער קיינמאל נישט ארעסטירט געווארן, דערפאר זענען זיינע פינגערפּרינץ נישט געווען אין טעקע, און זיין אידענטיפיקאציע וואלט ווייטער פארשפעטיקט.
  
  
  אי ך הא ב איבערגעלאז ט שפילמאַנס קערפער אין דער רעגנדל מיט די פארמאכטע גלעזערנע טירן און זיך אומגעקערט אין מיין צימער זיך אנצוטאן.
  
  
  אַראָפּ בייַ די פראָנט שרייַבטיש איך ינטעראַפּטיד אַ יונג באַאַמטער אין אַ רויט רעקל. מ׳האט אים נישט ליב געהאט צו נעמען פון זײן פאפיר, אבער ער האט געפרואװט נישט צו װײזן. "יא מיין האר?"
  
  
  “איך בין אין צימער זעקס פיר און דרייסיק, און אויב זעקס און דרייסיק, לעבן מיר, איז ליידיק, איך וואָלט ווי צו נעמען מיין פרייַנד אַהין. זי ... אה ... ער וועט קומען שפּעטער.
  
  
  ער האט צו מיר געשמײכלט װיסנדיק. "אַוודאי, האר. נאָר פאַרשרייַבן דאָ פֿאַר דיין פרייַנד. ” ער האָט צו מיר אויסגעדרייט דעם נאָטעפּאַד.
  
  
  א קלוגער בחור מיט אן אייזל! איך האב אונטערגעשריבן ארווינג פיינס נאמען און אדרעס, וואס איך האב צוזאמגעשטעלט, און באצאלט דריי און צוואנציק דאלאר פאר די ערשטע נאכט.
  
  
  דערנאָך האָב איך גענומען דעם שליסל און צוריק אַרױפֿגעגאַנגען. אי ך בי ן ארײ ן אי ן 636 , גענומע ן דע ם ״דו ר ניש ט שטערן ״ או ן אי ם אויפגעהאנגע ן פו ן דע ר טיר . מיט דעם צייכן אויף דער טיר, איך פיגיערד עס קען זיין דריי אָדער פיר טעג איידער ווער עס יז האט מער ווי אַ יבעריק טשעק.
  
  
  איך בין צוריק אין מיין צימער און געקוקט אויפן זייגער. פיר אזייגער אינדערפרי. עס איז בלויז אַ שעה זינט ספּעראַאַן וועקן מיר. איך האב געגאבט און אויסגעשטרעקט. דערנאָך האָב איך װידער אױסגעטאָן מײַנע קלײדער און זײ פֿאַרזיכטיק אױפֿגעהאַנגען אױף אײנעם פֿון די שטולן. דאָס מאָל האָב איך פֿאַרזיכערט, אַז ווילהעלמינאַ איז אײַנגעטאָן אונטער מײַן קישן, איידער איך בין אַרײַן אין בעט.
  
  
  דערנאך האב איך אויסגעלאשן די ליכט. 4 אזייגער אינדערפרי איז נישט געווען וואס צו טאן אין ניו יארק.
  
  
  איך בין איינשלאָפן כּמעט טייקעף.
  
  
  
  ניינטער קאפיטל.
  
  
  
  צומארגנ ם אי ך בי ן 9 א זײגע ר פארלאז ן פו ן מאני ס הויז . שפּילמאַנס קליידער זענען געווען פּאַקט מיט מיינע אין אַ טשעמאָדאַן, ווי איינער פון די באַץ און קישן דעק, באדעקט מיט בלוט.
  
  
  פון טשאַלפאָנט פּלאַזאַ איך גענומען אַ טאַקסי ונטערשטאָט דורך לעקסינגטאָן צו די טשעלסי האטעל אויף צוויי-דריט סטריט, לעבן זיבעטער עוועניו. די טעג עס איז עפּעס פון אַ דאַונטראָודאַן אַלט האָטעל, צוציען אַ פּלאַץ פון מאָדנע אותיות. אָבער, עס האט זייַן כבוד טעג. Dylan Thomas, Arthur Miller און Jeff Berryman סטייד דאָרט. מייַן הויפּט סיבה פֿאַר מאָווינג אַהין איז געווען ווייַט פון ליטערארישע בענקשאַפט: לערי ספּעלמאַן ס גוף איז נישט אין די געגנט.
  
  
  דער ערשטער זאַך איך האט איז געווען שיקן פֿאַר עטלעכע ברוין ראַפּינג פּאַפּיר און אַ פּילקע פון טוויין. דאן האב איך פארזיכטיג ארומגעװיקלט די קלײדער, בלעטלעך און קישן הויכער פון ספּעלמאן און גענומען דעם פעקל צום פאסט.
  
  
  איך האָב געשיקט אַ פּעקל צו פּאָפּייע פראַנזיני. דער צוריקקער אַדרעס האָט געלייענט: "גאַעטאַנאָ רוגיראָ, 157 טאַמפּסאַן סטריט, ניו יארק, ניו יאָרק 10011." וואס לענגער ספעלמאן'ס קערפער איז געבליבן אן אנטדעקונג, אלץ בעסער, אבער איינמאל עס איז געפונען געווארן, האב איך געוואלט אז מען זאל פון מיר אויפהויבן דעם חשד. אין דעם פונט איך בין נישט אַווער פון קיין ספּעציפיש שלעכט בלוט צווישן Ruggiero און Franzini, אָבער אַמאָל דעם פּעקל איז איבערגעגעבן עס וועט זיין.
  
  
  די איצטיקע פּאָסט סיסטעם איז אַזאַ, אַז איך קען פאַרלאָזנ זיך - מיט אַ גלייַך בטחון - אויף דעם פאַקט אַז אַ דריט קלאַס פּעקל געשיקט פון צוואַנציק-דריט סטריט צו פּרינס סטריט, אַ ווייַטקייט פון וועגן דרייסיק בלאַקס, וועט נעמען לפּחות אַ וואָך.
  
  
  איך בין געגאַנגען צום בייזן סקווירע, אַ שיינע באַר אויף דער זיבעטער עוועניו, אַרום דעם ווינקל פונעם האָטעל, און האָב געמאַכט אַ גלייכער מיטאג, אָפּגעוואַשן מיט צוויי גלעזער גוטן וואַטני’ס ביר. דערנאָך האָב איך אָנגערופן לוי אין זיין וווינונג אין דער ווילידזש.
  
  
  לאָויס, ווי שטענדיק, איז געווען דילייטיד. "היי ניק! וואס איז געשען, בחור? איך האב געפרואווט רופן מאני פלאס, אבער זיי האבן געזאגט אז דו האסט אויסגעקוקט. ”
  
  
  "יא. צו מאָדיש פֿאַר מיר. איך אריבערגעפארן צו טשעלסי.
  
  
  "גרויס! גרויס! איך קען דאָס אָרט. היי, הערן, ניק. דער פעטער דזשאָו וויל צו זען אונדז הייַנט נאָכמיטאָג.
  
  
  איך האב זיך געחידושט אויב איך האב א ברירה. — זיכער, פארװאם נישט.
  
  
  "פייַן. וועגן צוויי שעה. אין פעטער דזשאָו ס אָפיס."
  
  
  "אָוקיי," איך פאַרזיכערט אים. "מיר וועלן זיך זעהן דארט."
  
  
  ע ם אי ז געװע ן א אנגענעמע ר טא ג או ן אי ך בי ן געגאנגע ן באזונדער . איך האָב ניט געזען ניו יארק פֿאַר פילע יאָרן. אין עטלעכע אַספּעקץ האט עס זייער געביטן, אין אנדערע עס איז געווען פּונקט ווי איך געדענקט, מיסטאָמע פּונקט ווי פופציק אָדער הונדערט יאר צוריק.
  
  
  איך געגאנגען צו זעקסט עוועניו, דעמאָלט כעדאַד ונטערשטאָט. זעקסטע עוועניו צו פערצנטער גאס האט נאך אויסגעזען אזוי, אבער עס האט זיך געטוישט, און א מאמענט האב איך עס נישט געקענט דערקענען. דעמאל ט הא ט זי ך מי ר געפונע ן או ן אי ך הא ב זי ך געשמײכלט . איך בין געוואָרן אַזאַ קאָסמאָפּאָליט, אַז איך האָב מער נישט באמערקט געוויסע זאכן. די זעקסטע עוועניו פון דריט און צוואנציק ביז פערצנטער גאס איז געווען כמעט אין גאנצן פארטאריקאנער. די שמועסן וואָס איך האָב געהערט אַרום מיר זענען מערסטנס געווען אויף שפּאַניש.
  
  
  ד י גריצע ר זײנע ן געשטאנע ן אויפ ן זעלביק ן ארט , אבע ר הא ט געטראג ן שפאניש ע נעמען ; Grotto EI, El Cerrado, El Portoqueño. ווי איך האָב זיך דערמאָנט, זײַנען נאָך דאָרט געווען די אַלטע איטאַליענישע מעשׂיות, אָבער איצט זײַנען זיי געווען באָדעגאַס מיט מער פרוכט און ווייניקער גרינס. אויב עפּעס, די זעקסט עוועניו איז געווען קלינער ווי אלץ, און די קייַלעכיק, לעבעדיק לאַטינאַ גערלז קליקינג פאַרגאַנגענהייט אין זייער הויך כילז זענען אַ גרויס שריט אַרויף פון די פּאַמעלעך-מאָווינג סווירלס פון אַלט ליידיז מיט זייער שאַפּינג באַגס וואָס געוויינט צו פּלאָמבירן דעם קוואַרטאַל. .
  
  
  פערצנטן סטריט איז געווען מער ווי Calle Catorse אין סאַן וואַן, אָבער עס איז געווען אַ פּלוצעמדיק יבערגאַנג פון די דרום צו דריט סטריט. אלץ איז דא געװען אזוי װי אלעמאל: א קלײנעם טײל פון דעם דארף, אײרװארג־געשעפטן, אפטײקן, שפײז־געשעפטן, דעליקאטעס־געשעפטן, צענדליקער קראמען, קאפעען. עס איז קיינמאָל געווען פיל עטהניסיטי אויף דעם אויסשטרעקן פון די אַוועניו, און עס איז נישט אפילו איצט.
  
  
  עס איז געווען אַ מאַסע פון פּאָליגלאַץ; ציכטיק אָנגעטאָן עסקנים אין אַטאַטשעס, וואַנדערנדיקע כיפּיעס מיט אַקסל־לענג האָר און בלויע דזשינס, מאָדישע באַלעבאַטים וואָס שטופּן שוואַרצע פּלאַסטיקע בייבי־שטעגלערס, כאַפּנדיק אַלטע דאַמע מיט קרומע שטריכן און ליידיקע אויגן, קינדער באַוואפנט מיט בייסבאָל הענטשקעס, קבצנים אויף קראַטשעס. עס זענען געווען מער געמישט קאַפּאַלז ווי איך געדענקט.
  
  
  אין דריט סטריט, איך פארקערט מזרח פאַרגאַנגענהייט מאַקדאָוגאַל און סאַליוואַן, דעמאָלט כעדאַד דרום ווידער אויף טאַמפּסאַן סטריט, אַ טרויעריק שמייכל פון זכּרון אויף מיין פּנים. טאַמפּסאַן סטריט קיינמאָל ענדערונגען. אַלע די וועג אַראָפּ צו פּרינס סטריט, עס איז אַן אַלט איטאַליעניש דאָרף: שטיל בוים-ליינד גאסן באָרדערד דורך קעסיידערדיק ראָוז פון בראַונסטאָון, יעדער מיט אַ גאַנג פון סטעפּס וואָס פירן צו שווער דעמב פראָנט טירן, יעדער פריימד דורך אייַזן ריילינגז דיזיינד צו האַלטן די ומזיסט מענטשן פאַלן אַראָפּ די אַראָפאַנג שטעלן פון באַטאָנען טריט וואָס פירן צו די קעלער. פֿאַר עטלעכע סיבה, ווען די ווילידזש איז דעוועלאָפּעד אין די שפּעט 1880 ס, קעלער טירן זענען שטענדיק געשטעלט אין די פראָנט, נישט די צוריק.
  
  
  דער גאַנג דאָ איז אַנדערש ווי ערגעץ אַנדערש אין דער שטאָט. דער ראַש מיינט מאַפאַלד און די קאַמף סלאָוז אַראָפּ. אַלטע מענטשן שטייען אין גרופּעס פון צוויי און דריי, זיצן קיינמאָל נישט אויפן גאַניק, נאָר שטייען פּשוט און רעדן; פעט-ברעסטאַד כאַוסווייווז קוקן אויס פון אויבערשטן פֿענצטער צו רעדן מיט שכנים,
  
  
  שטייענדיק אויפן טראָטואַר אונטן.
  
  
  אויף די פענסט-אין שפּילפּלאַץ פון סט טערעסאַ יינגער הויך שולע, היגע יונג איטאַליעניש יינגלעך, לאַנג אויס פון שולע, ויסמישנ זיך מיט קינדער אין אַ דוירעסדיק שפּיל פון סאָפטבאַלל. איטאַליענישע מײדלעך מיט שװאַרצע אױגן גײען איבער די טראָטואַרן, קוקן גלײַך פֿאָר, אױב זײ זײַנען אַלײן. אז זײ זײנען מיט א גרופע מײדלעך, שרײען זײ זיך און װיצלען זיך, כסדר רײדן, לויפן מיט די אויגן ארויף און אראפ די גאס, מאכן לאכן.
  
  
  עס זענען ווייניק געשעפטן אויף טאַמפּסאַן סטריט, די טיילמאָליק זיס קראָם, ינעוואַטאַבלי טונקל גרין מיט אַ פיידיד, האַלב-שנייַדן יבערדאַך קאַווערינג אַ צייַטונג; אַ נאַש אָדער צוויי מיט ריזיק סאַלאַמי כאַנגגינג אין די פֿענצטער; דאָ און דאָרט אַ אַפּטייק, כּמעט שטענדיק אויף די ווינקל. אָבער, עס זענען לעווייַע האָמעס אויף טאַמפּסאַן - דריי פון זיי. איר גיין צו איינער אויב איר זענט אַ פרייַנד פון Ruggero, צו אנדערן אויב איר זענט פריינט מיט פראַנזיני, צו אַ דריט אויב איר האָבן קיין קאַנעקשאַנז מיט קיין משפּחה אָדער אויב איר טאָן אָבער נישט וועלן זיי צו וויסן.
  
  
  אויך אויף טאמפסאן, צווישן האָוסטאָן און ספּרינג, עס זענען פינף רעסטראַנץ, גוט איטאַליעניש רעסטראַנץ, מיט ציכטיק עמברוידערד טישטעך, אַ ליכט אויף יעדער טיש, אַ קליין באַר צוזאמען איין וואַנט פון די ווייַטער צימער. שכנים אָפט טרינקען אין באַרס, אָבער קיינמאָל עסן ביי טישן. זיי עסן אין שטוב יעדער אָוונט, יעדער מאָלצייַט. אָבער, די רעסטראַנץ זענען עפעס פּאַקט יעדער אָוונט כאָטש זיי זענען קיינמאָל אַדווערטייזד - זיי נאָר ויסקומען צו צוציען קאַפּאַלז, יעדער פון זיי האָבן עפעס דיסקאַווערד זייער קליין איטאַליעניש רעסטאָראַן.
  
  
  ווען איך בין דערגרייכט געוואָרן אין ספּרינג סטריט און זיך אויסגעדרייט לינקס צו וועסט בראָדוויי, בין איך געווען אַזוי אײַנגעטונקען אין דער אַטמאָספֿער פֿונעם אַלטן איטאַליענישן קוואַרטאַל, אַז איך האָב כּמעט פֿאַרגעסן, אַז מײַן באַטייליקונג איז אַלץ ווייניקער ווי ליב. די גרויס אַלט איטאַליעניש משפחות לעבעדיק דרום פון האָוסטאָן סטריט, ליידער, טאָן ניט ויסשליסן יעדער אנדערע פון די מאַפיאַ.
  
  
  איך בין אנגעקומען אין פראנציני אָליווע אָיל פּונקט צוויי אַזייגער נאָכמיטאָג. לואיס קוזינע פילאָמינע האָט געטראָגן אַ ווײַס סוועטער וואָס האָט אַרויסגעוויזן איר קאַסטן און אַ ברוין זאַמש רעקל וואָס האָט זיך בלויז אַ טייל פֿאַרקנאַפּט אין פראָנט, אַזוי אַז איר גוט-געשאַפֿטע פוס איז קלאָר געווען ווען זי האָט זיך באַוועגט. ס'איז געווען א סך מער ווי איך האב זיך דערווארט פון דער קאנסערוואטיוו אנגעטאן פילאמינע א טאג פריער, אבער איך בין נישט געווען איינער וואס האט זיך באקלאגט אויף א גאר צוציעלע מיידל אין סקימפערע קלײדער.
  
  
  זי האָט מיך אַרײַנגעפירט אין פּאָפּייע’ס ביוראָ מיט אַ העפלעכן שמייכל און מיט אַן אומפּערסאָנאַלן לופט, וואָס זי האָט מעגליך גענוצט פאַר אַ פענצטער-רייניקער אָדער אַ רייניקונג-דאַמע.
  
  
  לוי איז שוין דארט געווען, שפרינגט ארויף און אראפ. ער האָט גערעדט מיט פּאָפּייע. איצ ט הא ט ע ר זי ך געדרײט , צוגעקװעט ט מײ ן האנ ט אי ן א װארעמע ן האנד־שרוק , װ י ע ר װאלט ן מי ך ני ט געזע ן א מאנאטן , או ן געלײג ט זײ ן אנדער ע האנ ט אוי ף מײ ן אקסל . "היי ניק! וואס מאכסטו? איך בין צופרידן צו זען איר!"
  
  
  אַ ריזיקער אַלטער מאַן אין אַ רעדערשטול הינטער אַ שוואַרצן טיש האָט מיך געגלעט. ע ר הא ט זי ך אוים ־ װײםע ן גענומע ן או ן געהויב ן מי ט דע ר האנט . — זעצט זיך. כ׳האב מיך אװעקגעזעצט אויף א גלאטן רוקן שטול, זיך אװעקגעזעצט און אריבער די פיס. לוי האט גענומען דעם אנדערן, אים אומגעדרײט, און דאן געזעסן אויף אים, אריבערגעטראגן די הענט איבערן רוקן.
  
  
  פּאָפּייע פראַנזיני האָט אַ ביסל געשאָקלט מיטן קאָפּ, ווי לוי וואָלט געווען אַ מיסטעריע וואָס ער קען קיינמאָל נישט לייזן. דיקע פינגער האבן געפונען דעם ציגאר־קעסטל אויף זײן שרײב־טיש און אפגעשײלט דעם סעלפאן פון א לאנגן שװארצן ציגאר. ער האָט אַרײַן דעם ציגאַר אַרײַן אין מויל, אים אָנגעצונדן פֿונעם צינדער אויפֿן טיש, און דערנאָך אַ קוק געטאָן אויף מיר דורך דעם רויך.
  
  
  "לוי מיינט צו טראַכטן איר זענט פאַרשילטן גוט."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "איך קענען שעפּן זיך. איך בין דארט געווען."
  
  
  ער געקוקט אויף מיר פֿאַר עטלעכע מאָל, אַססעסס די פּראָדוקט. דאן האט ער, אפנים, געמאכט א באשלוס. "אָוקיי, אקעי," האָט ער געמורמלט. ער האט זיך געפײדלט מיט בײדע זײטן פון זײן רעדערשטול, װי ער װאלט עפעס געזוכט, און דערנאך אויפגעהויבן דעם קאפ און געשריגן:
  
  
  „פילאָמינע! Philomina! פאַרשילטן עס! האסט מיין רעצענזיע?
  
  
  די קוזין לואיס האָט זיך גלײך באַװיזן, כאָטש איר מעהודערדיקע חן האָט אָפּגעהאַלטן אירע באַװעגונגען, אַז אירע באַװעגונגען זאָלן זיך נישט אױסזען. זי האט ארויפגעלײגט פאר פאפייע דעם צעבראכענע אלטע גרויע אטאטשע און זיך שטילערהײט ארויסגעריסן.
  
  
  "האָסט געזען אַז פאַרשילטן לערי?" — האט ער זיך געברומט צו לואיס, ארויפגעלײגט די קלאפעס. — ער איז אװעק א גאנצן טאג.
  
  
  לאָויס האָט אויסגעשפּרייט די הענט, די הענט אַרױף. — איך האב אים נישט געזען זינט נעכטן, פעטער דזשאָו.
  
  
  ― איך אױך ― האָט דער אַלטער געראָטן.
  
  
  די אייבערשטער זאל דיך בענטשען! דא ס הא ט געמײנט , א ז ספעלמא ן הא ט ניש ט געטראפ ן מי ט פראנציני ן אײדע ר ע ר אי ז געקומע ן מי ך אויפוועקן . איך קען מיסטאָמע דאַנקען די יפעקץ פון העראָין פֿאַר דעם בלענדער.
  
  
  פאפייע פראנציני האט גענומען פון דעם אטאטשעס קעיס די שער פאפירן, א מאמענט שטודירט דעם ערשטן בלאט, און נאכדעם געשטעלט פאר אים אויפן קעיס. זײ ן שטימע , זײ ן גאנצ ע מאנעריז ם הא ט זי ך מיטאמא ל געענדער ט או ן איצ ט אי ז ע ר געװאר ן א געשעפטסמאן .
  
  
  "פראַנקלי, ניק, איר זענט נישט דער מענטש איך וואָלט קלייַבן פֿאַר דעם אַרבעט. מיר קענען דיך ניט גענוג גוט און איך וואָלט בעסער וועלן עמעצער וואס האט געארבעט אין דעם אָרגאַניזאַציע. אָבער, לאָויס איז דאָ אַז ער וויל איר, און אויב ער מיינט אַז ער קען צוטרוי איר, דאָס איז אַלע וואָס איז וויכטיק.
  
  
  "איך צווייפל עס," זיין בליק אויסגערופן אָן אויסדרוק.
  
  
  "ווי איר זאָגן, דאָן יוסף."
  
  
  ער האט א נײד געטאן. פון קורס, וואָס ער זאגט. “דער פאַקט איז,” האָט ער ווייטער געזאָגט, “אַז די דאָזיקע אָרגאַניזאַציע האָט לעצטנס געטראָפן עטלעכע שוועריקייטן. אונדזער געשעפט איז סטאָלד, אַ פּלאַץ פון אונדזער מענטשן זענען אין קאָנפליקט מיט די פאליציי, רוגגיעראָס רירן לינקס און רעכט. אין אנדערע ווערטער, עפעס, מיר ויסקומען צו האָבן פאַרלאָרן קאָנטראָל פון זאכן. ווען דאָס כאַפּאַנז אין אַ געשעפט אָרגאַניזאַציע, איר רופן אין אַ עפעקטיווקייַט מומכע און מאַכן עטלעכע ענדערונגען. נו, איך באַטראַכטן אונדז אַ געשעפט אָרגאַניזאַציע און איך בין נאָר געגאנגען צו פֿאַרבעסערן עס."
  
  
  פאפייע פראנציני האט גענומען א לאנגן שלעפן פון זײן ציגאר און האט אים דערנאך אנגעװיזן דורך דעם רויך אויף לואיס. "דאָ איז מיין עפעקטיווקייַט מומחה."
  
  
  איך האב געקוקט אויף לואיס, געדענקענדיג ווי שנעל מיין בילד פון אים האט זיך געביטן אין ביירוט. אויסערליך האט זיין אויפפירונג פארגעשלאגן אלץ אחוץ עפעקטיווקייט. איך איז געווען סטאַרטינג צו ליבע דעם מענטש. כאָטש איך איז געווען זיכער אַז ער איז געווען סמאַרטער ווי ער ערשטער ארויס, איך צווייפל אַז ער איז געווען זייער האַרט.
  
  
  פּאָפּייע האָט ווייטער געלייענט מײַנע געדאַנקען. "לוי איז פיל קילער ווי רובֿ מענטשן טראַכטן. איך האב אים אזוי אויפגעהויבן. עס איז געווען ווי ער איז געווען מיין אייגן זון." זײ ן פני ם הא ט זי ך פארדרײ ט אי ן א שמייכל , קוקנדי ק אוי ף זײ ן פּלימעניק , װעלכע ר הא ט אי ם צוריקגעשמײכלט . — רעכט, לואיס?
  
  
  — אקעי, פעטער דזשאָו. ע ר הא ט אויסגעשפרײ ט זײנ ע ארע ם אויסדריקלעך , זײ ן טונקעלע ר פני ם הא ט געבליצט .
  
  
  פראנציני ס מעשה האט מיר געשפילט אין קאפ, ווען איך האב זיך צוגעהערט מיט איין אויער צו פאפאיי'ס אפנים אפט איבערגעחזרטע מעשה וויאזוי לואיס איז אויפגעוואקסן צו ווערן דער מענטש וואס ער האט אים דערצויגן.
  
  
  * * *
  
  
  ביז די צווייטע וועלט קריג זענען די דריי ברידער פראנציני געווען א קאָלעקטיוו. לואיס פאטער, לויגי, איז אומגעקומען ביי די מאַרינע לאנדונגען אויף גואדאלקאנעל אין אויגוסט 1942; יונג לוי איז גענומען דורך יוסף.
  
  
  דעמאלט האט יוסף זיך געראנגלט מיט די חורבן פון מ.ס., הגם ער האט נאך געקאנט גיין מיט אן אומגלײכן גאנג און פארן. ער האָט זיך אויך געמוזט קריגן מיט זײַן עלטערער ברודער אַלפֿרעדאָ; די צוויי ברידער זענען סטעדאַלי דריפטיד באַזונדער, און נאָך לויגי ס טויט זייער קוואָראַלז עסקאַלייטיד אין אַ ברוטאַל מלחמה פֿאַר קאָנטראָל פון משפּחה אינטערעסן.
  
  
  אויב די שפּאַלט צווישן די ברידער וואָלט פאָרזעצן, די גאנצע פראַנזיני משפּחה ווי דער צענטער פון מאַפיאַ מאַכט וואָלט זיין אַנדערמיינד. יוסף האָט דאָס נישט געלאָזט פּאַסירן. אין פעברואר 1953, ער פארהאנדלט שלום מיט Alfredo. אין דעם טאָג פון דער באַגעגעניש, ער גענומען זיין קאַדילאַק אַליין צו קלייַבן Alfredo, און די צוויי ברידער דראָווע מזרח אויס פון די ווילידזש.
  
  
  דאָס איז געווען די לעצטע מאָל ווער עס יז געזען Alfredo Franzini.
  
  
  יוסף האָט געטענהט - און ווײַטער געטענהט - אַז נאָכדעם ווי זיי האָבן באַזוכט אלפרעדאָס הויז אין ניו דזשערסי, האָט ער צוריקגעטריבן זיין ברודער אין שטאָט, אים איבערגעלאָזט אויף סאליוואַן סטריט, דעם אָרט וואו ער האָט אים אויפגעהויבן. קיינער האט קיינמאל נישט געקענט באווייזן אנדערש. אַפישאַלי, Alfredo Franzini איז קידנאַפּט אויף די גאסן פון ניו יארק דורך אומבאַקאַנט מענטשן. אומאפיציעל האבן די אויטאריטעטן בעסער געוואוסט.
  
  
  בלויז יוסף פראנציני האט געקענט באשטעטיקן זייערע חשדות, און יוסף פראנציני האט זיך קיינמאל נישט אפגעוויקט פון זיין געשיכטע.
  
  
  יוסף האָט דעמאָנסטרירט אַ גרויסן פאַרלאַנג צו נעמען נקמה אין דעם וואָס האָט פאַרכאַפּט זיין ברודער. ער האָט אַרײַנגענומען אַלפֿרעדאָס ווײַב, מאַריאַ ראָסאַ, אין זײַן היים - "פֿאַר שוץ," האָט ער געזאָגט, צוזאַמען מיט איר טאָכטער פילאָמינע, וואָס איז דעמאָלט געווען בלויז דריי יאָר אַלט. מאַריאַ ראָסאַ איז געשטאָרבן צוויי יאָר שפּעטער פֿון ראַק, אָבער יוסף האָט ווײַטער געזאָרגט פֿאַר די קינדער פֿון די צוויי ברידער, ווי זיי וואָלטן געווען זײַנע אייגענע. ער האט קיינמאל נישט חתונה געהאט.
  
  
  * * *
  
  
  פּאָפּייע פראַנזיני האָט ווײַטער גערעדט, אַ באַזונדערער באַרג פֿלעשער אײַנגעפּאַסט אין אַ קראָמען לייַוונט שטײַג מיט שפּיציק רעדער.
  
  
  "... אַזוי איך געשיקט לוי צו קאָלאָמביע אוניווערסיטעט און ער גראַדזשאַווייטיד מיט אַנערז. זינט דעמאלט פירט ער די פראנציני אייליווע אויל געשעפטן, און עס איז כמעט די איינציגסטע זאך וואס מיר האבן וואס ברענגט אריין די איינקונפט וואס עס דארף. "
  
  
  — וואס האסטו געלערנט, לואיס? איך בין געווען נייגעריג.
  
  
  ער האט געשמײכלט. "ביזנעס אַדמיניסטראַטיאָן. דערפֿאַר האלט פעטער דזשאָו אַז איך קען פאַרריכטן עטלעכע פון אונדזער אַפּעריישאַנז."
  
  
  "וואָס אַפּעריישאַנז זענען מיר גערעדט וועגן?" — האב איך געפרעגט דעם אלטן מאן.
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר.
  
  
  "קוק," איך געזאגט. "אויב איר ווילט אַז איך זאָל אַרבעטן מיט לוי, איך דאַרפֿן צו וויסן וואָס מיר באַקומען אין. איר פֿאַרגעסן, איך בין נאָר געקומען אַהער“.
  
  
  ער האט א נײד געטאן. "פייַן. מיר רעדן איצט וועגן פּאָרן, סיקיוראַטיז, טראַקס, ווענדינג מאשינען, לאַנדראַמאַץ, עסנוואַרג סטאָרז און דרוגס."
  
  
  — קיין זונה ?
  
  
  ער האָט אָפּגעזאָגט דעם געדאַנק מיט ביטול. "מיר לאָזן עס צו די שוואַרץ פּימפּס." ער האט אויסגעזען פארטראכט. "מיר, פון קורס, האָבן אנדערע אַפּעריישאַנז, אָבער מיר האָבן פּראָבלעמס מיט די וואָס איך דערמאנט."
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו לואיס. — האסטו דערפון געצויגן קיין אויספירן?
  
  
  ער האט א זיפץ געטאן און א ביסל פארשעמט אויסגעזען. "פייַן…"
  
  
  פּאָפּייע דערקלערט. "לוי איז קיינמאָל געווען ינוואַלווד אין קיין פון די אַפּעריישאַנז. איך האָב שווער געארבעט צו האַלטן עס אויס פון אַלץ אָבער מאַסלינע ייל, און דאָס איז אָוקיי."
  
  
  איך האב געפרואווט נישט צו שמייכלען. אין רויט פעס אין ביירות, נאכדעם וואס איך האב ארויסגעצויגן מיין טראמפ קארט מיט א רער העראין, לואיס אין שטייגער
  
  
  ימאַדזשאַנד אַז ער איז געווען רעכט דאָרט, איינער פון זיין פעטער ס מענטשן הינטער אַלע פראַנזיני ס טומל. אין פאַקט, ער האט כּמעט גאָרנישט געוואוסט וועגן זייער ינערלעך אַרבעט. און פראַנציני האָט געוואָלט, אַז ער זאָל זיך באַהאַנדלען מיט די "אָפּעראַציעס"? מיין סקעפּטיסיזאַם מוזן האָבן געוויזן.
  
  
  "יא. איך ווייס, האָט פּאָפּייע געזאָגט. "דאָס קען געזונט מעשוגע. אבער אזוי ווי דאס גייט... דארף מען עפעס טון. איך טראַכטן לוי קען טאָן דאָס דורך סימפּלאַפייינג אונדזער געשעפט פּראַקטיסיז.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "עס איז דיין פּילקע שפּיל. וואו זאל איך אריין גיין?
  
  
  "לוי איז מיין עפעקטיווקייַט מומחה. איך וויל אז דו - איינער וואס איז נייע אין דער ארגאניזאציע - זאלט מיר העלפן. אַלע די גייז אַרבעט פֿאַר מיר און טאָן וואָס איך זאָגן. אבער מאל זיי דאַרפֿן צו זיין קאַנווינסט מער גלייַך. אויב זיי ווילן נישט אז לואיס זאל זיך טשעפען מיט זייערע אפעראציעס ווייל זיי שרייען מיר מסתמא ערגעץ אויפן וועג - ווייס איך דאס. אויב לאָויס גייט אַליין, זיי וועלן פּרובירן צו נאַרן אים. אַז דו גײסט, װעלן זײ װיסן, אַז איך האָב דיר געשיקט, כּדי זײ זאָלן װיסן, אַז עס קומט גלײַך פֿון מיר, און נישט קײן שום זאַך דערפֿון.
  
  
  פא ר דע ר ארבעט , װא ס אי ך הא ב געמוז ט טאן , פא ר פעטע ר סעם , אי ז דא ס געװע ן א געלעגנהײ ט פו ן הימל . "פייַן. איצט איר דערמאנט פּאָרן, סיקיוראַטיז, טראַקס, ווענדינג מאשינען, וועש עסנוואַרג און דרוגס. וואָס זענען "טראַקס"?
  
  
  דער אלטער האט אנגעכאפט בײדע רעדער פון זײן רעדערשטול מיט גרויםע הענט און זיך אװעקגעװען פון טיש א פוס פאר׳ן ענטפערן. "טראַקס" איז וואָס מיר רופן אונדזער טראָק גנייווע אָפּעראַציע געפירט דורך דזשאָו פּאָליטאָ. דאָס זענען דער הויפּט קליין זאכן פון די קליידער געגנט, פון צייַט צו צייַט אַ ביסל ויסריכט אַזאַ ווי טעלעוויזיע אָדער סטאָוווז. דעם אנדערן טאג האבן מיר אראפגענומען דריי הונדערט אויוון פון ברוקלין. עס איז געווען שלעכט. די פאליציי, די פעדס, אפילו Ruggiero, זענען אַלע אין די וועג."
  
  
  "רוגגעראָ?" איך איז געווען סאַפּרייזד. אויב ער געדאַנק ער האט אַ פּראָבלעם מיט Ruggiero איצט, וואַרטן ביז ער באַקומען די זעקל פון לערי ספּעלמאַן קליידער!
  
  
  ער האט ארויסגעלאזט רוגגיירו מיט א כאפעניש מיט דער האנט. "גאָרנישט ספּעציעל. דעם אַנדערן טאָג האָבן עטלעכע פון אונדזערע ייִנגלעך אויפֿגענומען אַ טראָק־לאָך מיט קליידער, און דערנאָך האָבן אַ פּאָר רוגיראָ־ייִנגלעך דאָס געגנבעט פֿון אונדזערע ייִנגלעך.
  
  
  "איך האב געמיינט אז אלעס איז אפגעמאכט געווארן צווישן די פאמיליעס אין ניו יארק."
  
  
  ער האט א נײד געטאן מיט זײן מאסיווע קאפ. "געווענליך. דאָס מאָל האָט Ruggiero געזאָגט אז עס איז א טעות אז זיינע בחורים האָבן דאָס געטאָן אַליין. ”
  
  
  כ׳האב געלאכט. — גלויבט איהר ?
  
  
  ער האט צוריק געקוקט אויף מיר. פריוואָליטי איז נישט אַ טייל פון פּאָפּייע פראַנזיני ס לייפסטייל. "יא איך ווייס. מיטאמאל מוז מען די בחורים לאזן אוועק פון זיך אליין. ווען איר פרובירט זיי צו קאנטראלירן הונדערט פראצענט, האט איר אסאך אינערליכע פראבלעמען. ”
  
  
  איך קען זען זיין פונט: "וואָס וועגן אנדערע אַפּעריישאַנז?"
  
  
  "ביז די זעלבע. גאָרנישט ספּעציעל. דאס זעהט אויס צו גיין שלעכט. איך טראַכטן עס קען זיין ווייַל איבער די יאָרן מיר האָבן ווערן צו רילאַקסט און האָבן פארבראכט צו פיל צייט טריינג צו טאָן אַלץ ליגאַלי. מיר האָבן מער הצלחה ווען מיר געשפילט שווער. דאָס איז וואָס איך ווילן צו צוריקקומען צו. שפּילן שווער! גוט געשעפט פּראָוסידזשערז, אָבער האַרט! "
  
  
  ער האט געמאכט א פויז. "אגב, איר קענען נוצן די צוויי וואס זענען געקומען מיט איר אויב איר דאַרפֿן זיי. געבן זיי נאָר אַ וואָך אָדער צוויי צו צוגעוווינט צו דער שטאָט, דאָס איז אַלע."
  
  
  — רעכט.
  
  
  "דאס דערמאנט מיר." ער האט זיך אויסגעדרייט האלב וועג אין זיין רעדערשטול אַזוי אַז ער איז געווען שפּיציק צו דער טיר. — פילאמינע! — האט ער געשריגן. „פילאָמינע! האָבן מיר נאָך באקומען דעם באַריכט פון ביירוט? ”
  
  
  זי האט זיך גלײך באװיזן בײ דער טיר. "ניין," זי געזאגט שטיל. — נאך גארנישט. זי איז װידער פארשװאונדן.
  
  
  — פאַרשילטן! ער האט אויפגעריסן. "דער באַריכט איז געווען געמיינט צו זיין נעכטן, און עס איז נישט דאָ נאָך! איך קען נישט געפֿינען לערי! דער גאַנצער פאַרשילטן געשעפט צעפאַלן זיך!
  
  
  "ער קען נאָך נישט די האַלב פון עס," איך געדאַנק.
  
  
  עס איז געווען מערקווירדיק ווי ער האָט געקענט איבערבייט פון איין פּערזענלעכקייט צו דער צווייטער, פון אַ קאַלטן, זיך-וויכטיקן געשעפטסמאַן מיט קערפאַלי סטרוקטורעד זאצן צו אַ שרייענדיקן, יראַטערד איטאַליעניש טיראַן, יראַטאַבאַל ווען די זאכן זענען נישט געגאנגען צו זיין וועג און ומרויק ווען זיי זענען.
  
  
  איצ ט הא ט ע ר געשלאג ן ד י פויסט ן אוי ף דע ר ארעםטע ר פו ן רעדערשטול . "פאַרשילטן עס! איר דאַרפֿן צו אַרבעטן דעם אויס. איצט! און געפֿינען לערי אויך. ער האט מיסטאָמע ערגעץ אַ גענעם פון אַ מאַסע פון העראָין.
  
  
  לוי האט זיך אויפגעהויבן און איז געגאנגען צו דער טיר, אבער האט זיך אפגעשטעלט ווען ער האט געזען אז איך בין געבליבן זיצן.
  
  
  דער אַלטער האָט געגלעט. "פייַן?"
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. “איך בין זייער נעבעכדיק, דאָן יוסף. אָבער איך קען נישט אַרבעטן פריי. איך דאַרף געלט פֿריִער."
  
  
  ער האט געשנארכט. „געלט! קראפ! בלײב בײ מיר, װעסט האבן א סך געלט״. ע ר הא ט מי ר א מאמענט ן א פינצטערע ר געקוקט , דא ן הא ט זי ך זי ך צוריקגעקער ט צ ו דע ר טיר . — פילאמינע! — האט ער געשריגן. "גיב דעם נייַ באָכער עטלעכע געלט. גיב אים א גרויסע סומע״. ער האט װידער צו מיר געדרײט דעם רעדערשטול. ״איצט לאז זיך ארויס פון דאנען! איך האָבן זאכן צו טאָן".
  
  
  "א דאנק צו." איך וועק זיך אויף.
  
  
  "און איך ווילן צו זען איר בייַ די פּאַרטיי הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  ע ר הא ט נא ך צוגעקוק ט װע ן מי ר זײנע ן פארלאז ן פו ן אפיס , א גרויםע ר אלטע ר מאן , אי ן רעדערשטול , א משונהדיק ע צוזאמענשטעלונ ג פו ן הילפלאזי ק או ן כח .
  
  
  איך בין געגאנגען צו וואו זיין סעקרעטאר איז
  
  
  איך האָב גערעכנט עטלעכע געלט אויף מיין שרייַבטיש.
  
  
  — דא. זי האט מיר דערלאנגט א װאד געלט.
  
  
  איך האב געקוקט אויף די בילס. דא ס זײנע ן געװע ן צװאנצי ק או ן פופציק .
  
  
  "א דאנק איר, פילאָמינאַ," איך געזאגט העפלעך. — אײַער פעטער צאלט זייער גוט, ניין?
  
  
  — מײ ן פעטע ר באצאל ט טײלמא ל איבער , — הא ט ז י שאפ ט געזאגט , אונטערשטראכנדי ק דע ם ״איבער״ .
  
  
  זי האט געקוקט פארבײ מיר צו לואיס מיט א פּלוצעמדיק שמייכל. "זעט איר הייַנט בייַ נאַכט, לוי. איך בין שרעקלעך צופרידן אַז איר זענט צוריק."
  
  
  "פאַרשטייט זיך, פיל," האָט לאָויס געענטפערט שעפעדיק.
  
  
  מי ר זײנע ן צוזאמע ן געגאנגע ן אויפ ן טראטואר . “וואָס איז פאַלש מיט דיין קוזינע, לוי? זאָל איך טוישן מיין אַפטערשייוו אָדער וואָס? ”
  
  
  ער האט געלאכט. — אוי , הא ט זי ך ניש ט מי ט פילאמינע , זי י טא ג גרויס ע אי ן ד י לײב־אויל־געשעפט , אבע ר װע ן ז י גײ ט זי ך ארײ ן אי ן...אוי...אנדערע אפעראציעם , שטײ ט ז י אוי ף אי ר הויכע ר פערד , ז י װיל ט גארניש ט טאן . טאַקע."
  
  
  „װאָס הײסט דאָס? זי איז אַלט גענוג צו וויסן אַז זי קען נישט האָבן עס ביידע וועגן, רעכט?
  
  
  ער האט נערװעז געלאכט, ארײנגעשטופט די הענט טיף אין די קעשענעס, װי מיר גײען. "נו, פֿאַר פילאָמינאַ דאָס איז נישט פּונקט ביידע. עס איז נאָר אַז אַמאָל און דעמאָלט זי האט צו געבן עמעצער עטלעכע געלט אָדער עפּעס ווי זי נאָר האט צו איר. מיר בכלל טאָן ניט אָנפירן אָרגאַנאַזיישאַנאַל אַקטיוויטעטן אין דעם אָפיס. איך טראַכטן מיר האָבן עס נאָר הייַנט ווייַל לערי איז פאַרשווונדן ערגעץ און איז נישט אַרום צו נעמען פעטער דזשאָו צו די אַקאַונץ אָפיס.
  
  
  — חשבון־קאמער?
  
  
  “אין פרילינג, אַלץ וועט זיין איבער. עס איז אַ גרויס אַלט בנין ווו מיר האַלטן אונדזער רעקאָרדס. א מין הויפטקווארטיר״.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן עטלעכ ע מינוט ן שטיל . דערנאָך האָט לאָויס ווידער גערעדט. "וואו מיינט איר מיר קענען געפֿינען לערי?"
  
  
  — פרעג מיך נישט. פאַרשילטן, איך בין נאָר געקומען דאָ נעכטן."
  
  
  "יא. איך האב פארגעסן". ער האָט מיר אַ פּאַטש געטאָן אויף דער אַקסל. ― זע, פֿאַרװאָס גײסטו ניט צוריק אין האָטעל, און רוקט זיך אַף אַף. זען איר אין דער רעסטאָראַן הייַנט בייַ נאַכט ... אַרום נייַן אַזייגער."
  
  
  דאָס האָט מיר אויסגעזען ווי אַ גוטע געדאַנק. איך האב זיכער נישט געהאט קײן חשק צו גײן זוכן שפילמאן. דערצו, איך געוואוסט ווו ער איז געווען. "גרויס," איך געענטפערט מיט עכט התלהבות.
  
  
  ער איז אװעק פרײלעך, פײפנדיק, מיט די הענט אין די קעשענעס, געגאנגעז, װי כ׳האב געטראכט, צו דער סאבװע. איך געכאפט אַ טאַקסי און אומגעקערט צו טשעלסי.
  
  
  צוריק אין האָטעל, איך גערופן דזשאַק גורלי בייַ די נייַעס. עס איז געווען מאָדנע צו זאָגן דעם אָפּעראַטאָר מיין ריכטיק נאָמען אויף די טעלעפאָן.
  
  
  "ניק קאַרטער!" ― האָט זיך איבערגעחזרט דזשאַק ס פּאַמעלעך קול. "ווען די גענעם ביסטו צוריקגעקומען אין שטאָט?"
  
  
  ― מיט אַ צײַט צוריק ― האָב איך מיך אײַנגעהאַלטן. — הער, דזשעק, איך װיל א טובה.
  
  
  — פארשטײט זיך, װאס קאן איך טאן פאר דיר?
  
  
  "איך ווונדער אויב איר קען לייגן אַ דערציילונג ערגעץ וועגן לערי ספּעלמאַן פעלנדיק און די פראַנקיניס טראַכטן די רוגגיעראָס קען האָבן עפּעס צו טאָן מיט אים."
  
  
  דער בעסטער וועג צו באַקומען עמעצער צו טראַכטן עפּעס איז צו זאָגן אים וואָס ער זאָל טראַכטן וועגן.
  
  
  דזשאַק כוויסטיד אויף די אנדערע עק פון די שורה. "מאַך דאָס אין אַ געשיכטע, פאַרשילטן עס!" איך וועל דערפון מאכן א מעשה! אבער איז עס אמת, ניק? איז ער טאַקע פעלנדיק?
  
  
  "ער איז טאַקע פעלנדיק," איך געזאגט.
  
  
  "צי די פראַנסיסקאַן טראַכטן ...?"
  
  
  "איך ווייס נישט," האָב איך ערלעך געענטפערט. "אָבער איך ווינטשן זיי וואָלט טראַכטן אַזוי."
  
  
  ע ר הא ט געשװיג ן א מאמענט , או ן דערנא ך : ״איר װײםט , עפע ס אזו י הא ט געקאנ ט פיר ן צ ו א ן אנדע ר באנדע־קריג ם אי ן שטאט . די דאָזיקע צוויי פאַמיליעס האָבן זיך לעצטנס נישט אַזוי גוט באַהאַנדלט".
  
  
  "איך ווייס."
  
  
  "אָוקיי, ניק. אויב איר זענט זיכער אַז ספּעלמאַן איז טאַקע פעלנדיק."
  
  
  "ער איז ניטאָ. באמת".
  
  
  "אָוקיי, מענטש, איר זענט אויף. איז עס עפּעס אַנדערש איך דאַרפֿן צו וויסן?"
  
  
  "ניין, דזשאַק. אבער איך טאַקע אָפּשאַצן עס. איך בין אַ מין פאַרנומען איצט; אפֿשר מיר קענען האָבן מיטאָג אָדער טרינקען צוזאַמען איינער פון די יוונינגז ווען איך בין פריי.
  
  
  — מיט פארגעניגן — האט ער געזאגט און אויפגעהאנגען. באַקומען דזשאַק גאָורליי צו אָנהייבן אַ געשיכטע און ער וועט נישט וועלן צו נאַר אַרום מיט קליין רעדן.
  
  
  איך האב זיך אויסגעשטרעקט אויפן בעט און געכאפט א דרעמל.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  
  איך בין אנגעקומען אין טאני גארדן פאר פילאמינע'ס פארטי ארום 9 אזייגער יענעם נאכט, און מיין ערשטע איינדרוק איז געווען אז איך זאל רופן די עף-בי-איי אנשטאט דזשאַק גורלי. דער אָרט איז געווען אַזוי פּאַקט מיט איטאַליעניש מאַפיאָסי אַז עס געקוקט ווי די 1937 מיטינג מיט Benito Mussolini
  
  
  Tony's איז טיפּיקלי אַ קליין, שטיל באַר-רעסטאָראַן וואָס איז געווען אַמאָל אַ כאַנגאַוט פֿאַר שרייבערס אַמאָל און אַ בשעת צוריק, אָבער איז איצט אַ מעקאַ פֿאַר די קראַנט גערעטעניש פון פילאָסאָפיקאַל, געלט-סטראַפּט הילביללי באָוכייאַנז און כיפּיז. אַן אײַזערנע געפּרעגטע פּיפּסל אין דער הינטערשטיר טיר האָט אָנגעוויזן אַז עס איז געווען אַ רעסטאָראַן און באַר אין די טעג פון איסור.
  
  
  ס'איז שטענדיק טונקל, מיט שווארצע ווענט אויסגעשניטן אין טונקל ברוין און טונקעלע ליכט. דער עסצימער איז גאַנץ גרויס, אָבער אָנגעפילט מיט גראָב-כאָוד טישן. אַמאָל פאַרגאַנגענהייַט די טישן, איר וועט זען אַ קליין באַר צימער מיט עלנבויגן-מדרגה קאָונטערס און אַ רודערן פון מאַנטל כוקס. קוילעלדיק, עס איז טונקל, דיינדזשי און פעלנדיק אין דעקאָר, אָבער עס איז געווען איינער פון די מערסט פאָלקס ספּאַץ פֿאַר יאָרן.
  
  
  מייַן ערשטער יבערראַשן איז געווען די נומער פון מענטשן סטאַק אין דעם אָרט. אַלע טישן האָבן שוין קלירד אַחוץ פֿאַר דרייַ לאַנג אָנעס אין פראָנט פון די קאַמין, פּיילד הויך מיט אַן גלייבן פאַרשיידנקייַט פון איטאַליעניש מאַקאַראָנען. עס איז געווען אַ באַפיי מיט אַ באַפיי און אַן אָפֿן באַר, אַלעמען מיט אַ גלאז אָדער טעלער אין די הענט. בײַם באַר האָט אַ קליינע גרופּע מיט באַגײַסטערונג געשפּילט איטאַליענישע לידער.
  
  
  דאן יוסף פראנציני און זיינע בכבודיקע געסט זענען געווען די איינציקע געזעסן, אויסגעשטעלט הינטער א הויפן לאנג-געשטערטע רויזן, וואס האבן באדעקט דעם שפיץ פון איין לאנגן טיש אין ווינקל. דאָס איז געווען דער דיין געבורסטאָג פּאַרטיי פון Philomina, אָבער פראַנזיני איז געווען שטאָלץ פון פּלאַץ - אַ ריזיק מאַסע פון פלייש אַרייַנגערעכנט אין אַן עלעגאַנט טוקסעדאָ. רעכטס זײן איז געזעסן פילאמינה פראנציני, און נעבן איר איז געװען א גרויםע, געבויגענע פרוי, װאם איך האב נישט דערקענט. לוי איז געזעסן צו פראנציניס לינקס, און נעבן אים איז געווען א קורצער, געפארענער מענטש מיט א טשערובישן פנים און ווייכע שניי-ווייסע האר.
  
  
  א קלײנע ר עול ם הא ט זי ך געמאכ ט ארו ם טיש , א שאקלענ ע האנט , כבוד , ארײנגעפיר ט דע ם זקן ן דע ם אדע ר יענע ם מאן . אַלע אויפמערקזאַמקייט איז געווען פאָוקיסט אויף פראַנזיני; זײַן פּלימעניצע איז געזעסן זיס און באַשיידן, מיט אַ פאַרפרוירן שמייכל אויפן פּנים, זעלטן געזאָגט אַ וואָרט. אבער ווען איך בין דערנענטערט געווארן, האב איך געזען צענדליגער קליינע ווייסע ענוועלאפען אריינגעשטעקט צווישן די רויזן. בשעת איך האב געקוקט, האט מען נאך א פּאָר ארלנגעווארפן אויפן טיש.
  
  
  איך איז געווען פּאַזלינג איבער דעם דערשיינונג ווען לוי ספּאַטאַד מיר בייַ די ברעג פון די מאַסע. ער איז תיכף אויפגעשפרונגען אויף די פיס און איז צוגעגאנגען.
  
  
  "היי ניק! וואס מאכסטו? איך בין צופרידן צו זען איר!"
  
  
  "היי לוי." ער האט מיך גענומען בײם עלנבויגן און מיך ארײנגעפירט אין באר. ― לאָמיר טרינקען. איך פילן קלאַוסטראָפאָביק זיצן לעבן אַלע די מענטשן קלאָוזינג אין מיר.
  
  
  איך האָב באַשטעלט אַ קאָניאַק און סאָדע. לואי האָט געטרונקען דאָס זעלבע וואָס ער האָט געטרונקען אין ביירוט — רויט וויין.
  
  
  מי ר האב ן זי ך צוגעגרײ ט צ ו דע ר הינטערשטע ר װאנט , כד י אויסצומײדן . — א מין מסיבה, הא ? ער האט געטשעקט. "איך געוועט, מיר האָבן דאָ הונדערט און פופציק מענטשן, און לפּחות אַ הונדערט פון זיי זענען שוין שיכור."
  
  
  ער איז געווען רעכט אין דעם. כ'בין פארזיכטיק ארומגעגאנגען ארום דעם הויכן געשטאלט אין טוקסעד, ווען ער איז פארביי אונז געשטאכן, א גלאז אין האנט און א שטריק האר אויפן שטערן. "מאַריאַטערעסאַ," ער גערופן גאַנץ פּלאַנטייוולי. — האט עמעצן געזעהן מאריאטערעסא ?
  
  
  לוי האט געלאכט און געשאקלט מיטן קאפ. "אין אַ פּאָר פון שעה עס זאָל טאַקע זיין גרויס."
  
  
  "דאָס זעט אַוודאי אויס אַנדערש ווי איך געדענק," האָב איך זיך אַרומגעקוקט אין דעם אַמאָל באַקאַנטן צימער, איצט אָנגעפילט מיט געזונט. ווען איך האָב עס געוואוסט מיט פילע יאָרן צוריק, עס איז געווען אַ פּלאַץ פֿאַר שטיל ביר און נאָך שטיל שפּילערייַ.
  
  
  "איך האָב ניט געוואוסט אַז דאָס איז איינער פון דיין ערטער," איך געזאגט.
  
  
  לאָויס האָט געוויינטלעך געלאַכט. "דאס איז פאַלש. "מיר האָבן וועגן זיבעצן רעסטראַנץ אין דער נידעריקער מערב געגנט, און נאָך טוץ אָדער אַזוי זענען, לאָמיר זאָגן, 'צוגעבן', אָבער טאני ס איז נישט איינער פון זיי."
  
  
  "דעריבער, וואָס באַלעבאָס פילאָמינאַ ס פּאַרטיי דאָ אַנשטאָט פון דיין אייגן?"
  
  
  ער האט מיר א קלאפ געטאן אויף דער פלײצע און װידער געלאכט. "עס איז גרינג, ניק. זען אַלע די גייז דאָ? עטלעכע פון זיי זענען פייַן, גוט געגרינדעט ביזניסמען, משפּחה פריינט און די ווי.
  
  
  כ'האב געכאפט און ער האט ווייטער געזאגט. ״אויף די אנדערע זייט, זענען דא אויך פאראן אסאך בחורים, וואס מען קען רופן... אה... מאפיאס. ס'איז קלאר?"
  
  
  כ׳האב װידער א נײד געטאן. דאָס האָב איך אים נישט געקאָנט אָפּזאָגן. צענדליקע ר גרוים ע מענטש ן האב ן גערעד ט , געטרונקען , געזונגען , געשריגן , אדע ר ס׳אי ז סת ם געשטאנע ן מי ט זי ך אי ן ד י װינקלען . זיי געקוקט ווי זיי זענען כייערד פון סענטראַל קאַסטינג פֿאַר די נייַ על קאַפּאָנע פֿילם. און אויב משפטן לויט די בלאָנדזשענדיקע רעקל, וואָס איך האָב באַמערקט, זענען געווען אין דעם אָרט מער וואָפן ווי די רוסן האָבן געקענט צונויפשטעלן קעגן די בריטישע אין באַלאַקלאַוואַ.
  
  
  "וואָס האָט די פּאַרטיי צו טאָן מיט דעם און נישט אין איינער פון דיין ערטער?"
  
  
  "נאָר. מיר ווילן נישט אַז איינער פון אונדזער ערטער זאָל באַקומען אַ שלעכט נאָמען. איר וויסן, אויב די פאליציי וועלן, זיי קען אָנפאַלן דעם אָרט הייַנט בייַ נאַכט און קלייַבן אַ פּלאַץ פון וואָס זיי רופן "אַנדערשאַבאַל כאַראַקטער." זיי וועלן נישט." פון קורס, גאָרנישט איז זייער שולד און זיי וועלן האָבן צו לאָזן זיי גיין יווענטשאַוואַלי. עס וועט נאָר זיין כעראַסמאַנט, אָבער עס וועט מאַכן גוטע כעדליינז אין די צייטונגען. עס איז שלעכט פֿאַר געשעפט."
  
  
  א שיכורער רויטער מיט פרעקלעך אויפן בריק פון דער נאז האט זיך געמאכט א וועג דורכן ענג צימער מיט צוויי שווארצע ברויטע ברעמען אין שלעפ. זי האט זיך אפגעשטעלט פאר לואיס, ארויפגעלײגט אירע הענט ארום זײן האלדז און אים טיף געקושט.
  
  
  "היי לוי, איר זענט אַ זיס קליין אַלט מענטש. װער איז דאָ דײַן שײנעם פֿרײַנט?“ זי איז געווען קיוט, אַפֿילו אויב זי איז געווען איינער פון די מאָדערן גערלז מיט די גוף פון אַ פערצן-יאָר-אַלט יינגל, און זי איז געווען זייער אַווער פון איר סעקשואַלאַטי. זי האט געקוקט אויף מיר הונגעריק. צוויי פון אירע חברים האָבן געקוקט אויף מיר מיט כעס, אָבער איך האָב צוריק איר בליק. אירע אויגן האבן געזאגט אז זי איז נישט מקפיד וואס די איבעריקע וועלט האלט, אבער מיינע האט געזאגט גוט אויב דאס איז וואס דו ווילסט.
  
  
  לוי האט זיך פארשטעלט. איר נאָמען איז געווען ראַסטי פּאָלאַרד און זי געארבעט ווי אַ לערער אין סט טערעסאַ ס טשורטש. איינער פון די גערילאַז מיט איר האט גערופן דזשאַק באַטיי, די אנדערע איז גערופן ראָקאָ עפּעס ... אָדער עפּעס אַנדערש.
  
  
  באַטי האָט געמאכט עטלעכע גראָב באַמערקונגען וועגן אַנפּראַפעשאַנאַל לערערס, אָבער ראַסטי און איך האָבן צו פיל שפּאַס עפן זיך צו יעדער אנדערער.
  
  
  זי איז געווען אַ אַוטריידזשאַס פלירטעווען.
  
  
  "וואָס טוט אַ גרויס באָכער ווי איר דאָ מיט אַלע די קליין סקוואַט איטאַליעניש?" — האט זי געפרעגט , ארויפגעלייגט איין האנט אויף א דין ארויסשטעקנדיקן דיך , ווארפערענדיג דעם קאפ צוריק .
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט מיט פײכטיקער מורא. "סקוואַט ביסל יטאַליאַנס? פאָרזעצן די גוטע אַרבעט און איר וועט באַקומען פּיצע מאָרגן."
  
  
  זי האָט אָפּגעזאָגט די געלעגנהייט מיט אַ פליפּנדיקער האַנט. "אָה, זיי זענען ומשעדלעך."
  
  
  איך געקוקט נאָענט אויף ראַסטי. "וואָס טוט אַזאַ אַ פייַן מיידל דאָ מיט אַלע די קליין סקוואַט יטאַליאַנס?"
  
  
  פאַרזשאַווערט געלאַכט. "דו זאלסט נישט לאָזן הער פראַנזיני הערן איר מייַכל פילאָמינאַ ווי אַ סקוואַט קליין איטאַליעניש, אָדער איר וועט סוף אַרויף אויף עמעצער ס פּיצע פּיראָג."
  
  
  כ’האָב איר אַ שמייכל געטאָן, איר געפֿינט אַ פּאַפּיראָס און פֿאַר איר אָנגעצונדן. "איר האט נישט ענטפֿערן מיין קשיא".
  
  
  זי האט אנגעװיזן אויפן טיש, וװ פראנציני מיט זײן פּלימעניצע זײנען געזעסן. "אפֿשר איין טאָג איך וועט קלייַבן די ביסל ווייַס ענוואַלאָופּס זיך."
  
  
  כ׳האב געזען, אז זײ זײנען איצט ציכטיק אײנגעלײגט פארן פילאמינע, און נישט צעשפרײט צװישן די רויזן־שעבלעך. "וואָס די גענעם זענען זיי?" איך האב געפרעגט. — קארטלעך ?
  
  
  "דיין נאָמען איז Nick Canzoneri און איר טאָן ניט וויסן וואָס דאָס איז?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "אַוואַדע איך וויסן," איך געזאגט ופגעבראַכט, "אָבער איר זאָגן מיר, מיס גאַנץ גרויס איטאַליעניש פּאָלאַרד. איך וויל נאר וויסן אויב דו ווייסט״.
  
  
  זי האט געלאכט. "שפּילערייַ מענטשן שפּיל. יעדע ר פו ן ד י קלײנ ע קאנװערט ן אנטהאלט ן א טשעק , פו ן אײנע ם פו ן מי ר פראנציני ס מיטארבעטן . אפילו די קליינע בחורים האבן אויסגעגראבן וואס זיי האבן געקענט. דאָס איז אַלע פֿאַר Philomina ס דיין געבורסטאָג. זי האט מיסטאָמע דאָרט זיבן אָדער אַכט טויזנט דאָללאַרס. "
  
  
  "און איר ווילן די זעלבע?"
  
  
  "אפֿשר איין טאָג, איינער פון די סקוואַט ביסל יטאַליאַנס וועט פאָרשלאָגן מיר עפּעס אַנדערש ווי אַ אָפּרוטעג אין אַטלאַנטיק סיטי, און ווען ער טוט, איך כאַפּ אים. און ווען איך טאָן, איך וועט סוף אַרויף זיצן בייַ אַ טיש פול מיט רויזן. , קוקנדי ק דורכ ן פי ל קלײנ ע װײס ע קאנװערטן״ .
  
  
  “וועגן יענעם אָפּרוטעג אין אַטלאַנטיק...” האָב איך אָנגעהויבן זאָגן, אָבער אַריבער דעם צימער האָט פּאָפּייע פראַנציני אַ גלאָק געטאָן אויף מיר און געוויינקט מיט דער האַנט אין אַ קאָמאַנדירנדיקער האַווייַע, וואָס האָט ניט געלאָזט קווענקלען.
  
  
  איך האב זיך האלב געבויגן פאר ראסטי. "אנטשולדיגט, ליב. קיסר וויקט. אפֿשר װעל איך אײַך שפּעטער כאַפּן“.
  
  
  אירע ליפּן האָבן זיך געפּוצט. "שטשור!" אבע ר אי ן אי ר אויג ן אי ז נא ך געװע ן א טענה .
  
  
  אי ך הא ב זי ך דורכגעשטופ ט אי ן דע ם ענג ן זא ל או ן מי ט כבוד , פראנציני ן או ן פילאמינע .
  
  
  זײ ן פני ם אי ז געװע ן פארפלעק ט מי ט װײ ן או ן זײ ן רײ ד אי ז געװע ן געדיכט . — גוט געהאט ?
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  "גוט גוט." ער האט ארויפגעלײגט דעם ארעם ארום פילאמינע אקסלען. "איך וויל אז דו זאלסט נעמען מיין לייט מיידל אהיים." ער האט צוגעקװעטשט אירע פלײצעס און זי האט זיך װי א ביסל אײנגעשרומפן, די אויגן אראפגעלאזט, נישט געקוקט אויף קײנעם פון אונדז. “זי פילט זיך נישט גוט, אָבער די פּאַרטיי האָט זיך שוין אָנגעהויבן. אַזוי איר וועט נעמען איר היים, הא?"
  
  
  ע ר הא ט זי ך געװענד ט צ ו פילאמינע . — רעכט, האָניק?
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר. "איך וואָלט אָפּשאַצן עס, הער קאַנזאָנערי."
  
  
  איך האב זיך געבויגן. — אוודאי.
  
  
  "אדאנק." ז י הא ט זי ך אויפגעשטעלט . "דאנק איר, פעטער דזשאָו. עס איז געווען אַמייזינג, אָבער עס מאכט מיר שווינדלדיק." זי האט זיך צוגעבויגן און געקושט דעם אלטן מיעסערלײט אויף דער באק. איך האב זי געװאלט אנרירן.
  
  
  "רעכט, רעכט!" ער האט געברומט. ער האט מיך צוגעדריקט מיט שטומע אויגן. "היט זיך אויף זיך, מיין קליין מיידל."
  
  
  כ'האב געכאפט. "יא מיין האר." איך און פילאמינע האבן זיך אריבערגעצויגן דורך דעם עולם צו דער טיר. זי האט געמורמלט א פאר גוטע נעכט דא און דארט, אבער קײנער האט ניט װי אזוי צוגעטראכט צו איר, כאטש ם׳איז לכאורה געװען איר מסיבה.
  
  
  ענדליך האבן מיר זיך דורכגעקוועטשט און ארויס די טיר אויף בעדפארד סטריט. די פרישע לופט האט גוט געשמאק. איך און פילאָמינע האָבן טיף אָטעם גענומען און זיך געשמייכלט. ז י הא ט געטראג ן א רײנע ר װײס ע ױגנט־קלײד , א חו ץ א העל ר רויטע ר שטרײ ל לויפ ט דיאגנא ל ארונטער . אירע הענטשקעס און קאפאטע האבן זיך צוגעפאםט צום רויטן שטרײכל. געוואלדיג.
  
  
  איך בין געבליבן רעספּעקט. — װילםט איר ערשט אפשטעלן קאװע, מיס פראנציני, אדער װאלט בעסער געװען גלײך אהײם?
  
  
  — אהײם, ביטע. מיס פראַנזיני איז געווען קאַלט ווידער. אי ך הא ב געצויג ן מי ט ד י פלײצע ן או ן מי ר זענע ן אװעק . איך געראטן צו באַקומען אַ טאַקסי אין די זיבעטער עוועניו און באַראָו סטריט.
  
  
  עס איז געווען בלויז צען מינוט צו פילאָמינאַ ס וווינונג בנין, לאָנדאָן טעראַסע, און מיר דראָווע אַרויף צו די חופּה מאַרקינג די אַרייַנגאַנג אין רעגאַל שטילקייַט.
  
  
  איך האב באצאלט דעם טאקסי און זיך ארויסגעלאזט, דערנאך געהאָלפן פילאמינע. זי האט צוריקגעצויגן די האנט. "דאָס וועט טאָן," זי געזאגט קאַלט. "א גרויסן דאנק."
  
  
  איך האב א ביסל גראב אנגעכאפט איר עלנבויגן, זי אומגעדרייען און זי אנגעפירט צו דער טיר. "איך בין אַזוי נעבעכדיק, מיס פראַנזיני. ווען פּאָפּייע פראַנזיני זאָגט מיר צו נעמען דיך אַהיים, וועל איך דיך נעמען צום גאַנצן וועג אַהיים.
  
  
  איך מיין אז זי האט עס געקענט פארשטאנען, אבער זי האט געפילט אז זי דארף נישט ענטפערן. מי ר האב ן זי ך ארויפ ־ גענומע ן דע ם ליפט , אי ן קאלט ע שטילקײט , בשע ת דע ר ליפט־אפעראטא ר הא ט געפרואװ ט זי ך פארשטעל ן מי ר זענע ן ניש ט דארט .
  
  
  מי ר האב ן זי ך אראפגעלאז ט אויפ ן זיבעצנטן ן שטאק , או ן אי ך בי ן אי ר נאכגעגאנגע ן צ ו אי ר טיר , 17 ט ע .
  
  
  זי האט גענומען דעם שליסל און האט קאלט א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  — אַ גוטע נאַכט, מיסטער קאַנזאָנערי.
  
  
  אי ך הא ב מי ט זי ך געשמײכל ט או ן פעסטגענומע ן דע ם שליסל , פו ן איר ע הענט . "אנטשולדיגט, מיס פראַנזיני. נאך נישט. איך ווילן צו נוצן דיין טעלעפאָן."
  
  
  "איר קענט נוצן דעם באַר אין די גאַס."
  
  
  איך האב נאכאמאל געשמייכלט ווען איך האב אריינגעלייגט דעם שליסל אין שלאס און געעפענט די טיר. "איך וואָלט בעסער נוצן דיין." עס איז געווען קליין זי קען טאָן וועגן אים. איך איז געווען כּמעט צוויי מאָל איר גרייס.
  
  
  פילאמינה האט אנגעצונדן די ליכט אין קלײנעם זאל, דערנאך איז ארײן אין די ציכטיק־געצויגענע לעבעדיקע צימער און אנגעצונדן אײנעם פון די צװײ שטאק־לאמפן, װאם האבן ארומגענומען די באקוועמע סאפע. איך בין געזעסן אויפן ראַנד פון דער סאָפע, אויפגעהויבן דעם טעלעפֿאָן און געקליבן דעם נומער.
  
  
  פילאמינע האט מיר א שמוציקן קוק געטאן, זיך אריבערגעטראגן די ארעמס און זיך צוגעלײגט צו דער אנטקעגן װאנט. זי האט אפילו נישט געװאלט אפטאן די מאנטל ביז איך בין ארויס פון דארט.
  
  
  עס איז שוין געווען נאך האלבע נאכט, אבער איך האב געלאזט קלינגען דעם טעלעפאן. דער טעלעפאָן נומער ביי די AX Central Information Office איז אָפן פיר און צוואנציק שעה אַ טאָג. ענדליך האט געענטפערט א נקבה קול. — זעקס־ניין־אוי־אוי.
  
  
  "דאנק איר," איך געזאגט. "קען איר באַשולדיקן דעם רופן מיט מיין קרעדיט קאַרטל נומער, ביטע? H-281-766-5502." די לעצטע פיר נומערן זענען, פון קורס, די שליסל אָנעס, מיין סיריאַל נומער ווי AX Agent #1.
  
  
  "יא, האר," האט געזאגט די קול אויף די אנדערע עק פון די שורה.
  
  
  "איך דאַרף אַ רויט טעקע טשעק," איך געזאגט. פילאמינה האט פארשטײט זיך געקאנט הערן אלץ װאם איך האב געזאגט, אבער זי האט דערפון נישט געקאנט פארשטײן קײן פיל באדייט. די רויטע טעקע טשעק איז געווען אַ טשעק פון די עף-בי-איי ס העכסט קלאַסאַפייד רשימה פון קאַנפאַדענשאַל אגענטן. די ווייַס טעקע איז געווען פֿאַר די סי.איי.עי., די בלוי פֿאַר די נאַשאַנאַל סעקוריטי אַגענסי, אָבער איך געסט עס איז געווען די רויט איינער איך דארף.
  
  
  — יא, הער — האט דאס מײדל געזאגט אויפן טעלעפאן.
  
  
  "ניו יארק," איך געזאגט. "פילאָמינה פראַנזיני. פ־ר־אַ־נ־ק־י־נ־י״. איך געקוקט אויף איר און אַ ביסל סמיילד. ז י אי ז געשטאנע ן מי ט ד י הענ ט אוי ף ד י לענדן , ד י פויסט ן אנגעקלאפ ט אי ן ד י לענדן , ד י אויג ן האב ן געפלאקערט .
  
  
  — נאָר אַ מאָמענט, הער.
  
  
  עס איז געווען מער ווי אַ מאָמענט, אָבער איך געדולדיק געווארט און פילאָמינאַ וואָטשט.
  
  
  דאָס קול האָט זיך אומגעקערט. — פילאמינע פראנציני, הער?
  
  
  — יא.
  
  
  "דאָס איז אַפערמאַטיוו, האר. רויט טעקע. סטאַטוס C-7. פיר יאר. צוועלף קלאַס. פראַנזיני אָליווע אָיל פֿירמע. צי איר פֿאַרשטיין סטאַטוס און קלאַס, האר?"
  
  
  זי וואָלט דערקלערן זיי, אָבער איך געוואוסט אָוקיי. פילאָמינאַ איז געווען אַן עף-בי-איי אַגענט פֿאַר פיר יאָר. C-7 סטאטוס האט געמיינט אז זי איז געווען איינע פון די טויזנטער עף-בי-איי אינפארמאטן וועלכע זענען וואלונטירן און קיינמאל נישט האבן קאנטאקט מיט אנדערע אגענטן אחוץ דעם איינעם וואס איז פאראנטווארטליך פאר זיי. קלאַס 12 האָט געמיינט אַז זי קען קיינמאָל זיין געבעטן צו נעמען קאַמף, און זי האט נישט האָבן צוטריט צו קיין קלאַסאַפייד אינפֿאָרמאַציע וועגן דעם ביוראָו.
  
  
  דזשאַק גאָורליי אַמאָל דערציילט מיר אַז טויזנטער פון C-7 אגענטן - ינפאָרמאַנץ וואָלט זיין אַ בעסער וואָרט - אַרבעט פֿאַר לאַדזשיטאַמאַט קאָמפּאַניעס אין ניו יארק סיטי, שרייבן רעגולער כוידעשלעך ריפּאָרץ וועגן געשעפט טראַנזאַקשאַנז. פֿינף־און־נײַנציק פּראָצענט האָבן קיינמאָל נישט געפֿונען עפּעס פֿון ווערט, האָט ער געזאָגט, אָבער די איבעריקע פֿינף פּראָצענט האָבן געמאַכט כּדאַי די גאַנצע גראַמען פֿון איבערקוקן די באַריכטן.
  
  
  אי ך הא ב געהאנגע ן או ן זי ך געװענד ט צ ו פילאמינע .
  
  
  ― נו, װאָס װײסט איר? - איך האב געזאגט. — ביסט נישט א זיס מײדל ?
  
  
  — װאס האסטו אין זינען ?
  
  
  "שפּיאָן אויף מיין אייגן פעטער. דאָס איז נאָר פאַלש, פילאָמינאַ."
  
  
  זי איז געװארן װײס. אײן האנט איז צוגעפלויגן צו איהר מויל און זי האט געביסן דעם הינטערשטן נאגל. — װאס האסטו אין זינען ?
  
  
  "פּונקט וואָס איך געזאגט. שפּיאָן אויף דיין פעטער פֿאַר די עף-בי-איי."
  
  
  "דאס איז מעשוגאַס! איך פארשטיי נישט וואס דו זאגסט!"
  
  
  זי האט אויסגעזען דערשראקן און איך האב זי נישט געקאנט באשולדיקן. ווי ווייט זי האט געוואוסט, בין איך נאר געווען נאך א מאפיא, וואס איז געגאנגען טרעפן די פאמיליע פראנציני. דאס וואס איך האב געזאגט, האט זי געקענט פארניכטן. ס׳האָט נישט געהאַט קיין שום טעם זי צו פּײַניקן. אי ך הא ב אי ר אנגעהויב ן דערצײלן , אבע ר אפגעשטעלט .
  
  
  זי האט געמאכט אײן קלײנע באװעגונג, װי זי האלט צוריק א װײב, די הענט האבן געפאםט אונטער דער פײערדיקער רויטער קאפאטע. פּלוצעם אין איר האַנט איז געווען אַ קליין, מיעס פּיסטויל, אַ מאָדעל פון שבת נאַכט. עס איז געווען אַימעד גלייַך צו מיר. די פאַס האט אויסגעזען ריזיק.
  
  
  אי ך הא ב אי ך אי ך געייל ט אנגעקלאפ ט ד י הענט . "היי, וואַרטן! וואַרטן!"
  
  
  דער בליק פון דערשראקענער בהלה, וואס האט מיר מיט א מאמענט צוריק געמאכט א רחמנות אויף איר, איז נישט געווען. אין אירע שװארצע אויגן איז געװען א קאלטער, כמעט בײז בליק, און איר װײך, כושיק מויל איז געװען ארײנגעדריקט אין א ענג שורה.
  
  
  זי האט אנגעװיזן מיט א מיאוס קלײנעם ביקס. — זעצט זיך!
  
  
  — יעצט ווארט...
  
  
  "איך האָב געזאָגט זיצן אַראָפּ."
  
  
  איך האָב זיך אויסגעדרייט צו זיצן אויף דער סאָפע, זיך אַ ביסל בייגן ווי רובֿ מענטשן טאָן ווען זיי אָנהייבן זיצן אויף עפּעס אַזוי טיף ווי אַ דיוואַן. דערנאָך, אין איין סווינגינג באַוועגונג, איך כאַפּט דעם ענג בלוי קישן וואָס באַצירט די צוריק פון די סאָפע און וואָרף עס צו איר, דייווינג מיט קאָפּ איבער דעם ברעג פון דער סאָפע.
  
  
  די ביקס האָט מיר געראָטן אין אויער און די קויל האָט זיך געקלאַפּט אין דער וואַנט גלײַך איבערן קאָפּ.
  
  
  אויפן דיל האב איך זיך גיך געכאפט און געשפרונגען צו וואו זי האט געדארפט שטיין , מיין קאפ איז געפלויגן פאראויס ווי א באקלארטער און זי א קלאפ געטאן אין בויך .
  
  
  זי איז אבער פארזיכטיג אראפגעטרעטן. איך געזען די ביקס פלאַש פֿאַר אַ מאָמענט און דעמאָלט גיין אַראָפּ. עפּעס האָט מיר געטראָפן אין דער הינטערשטער קאָפּ און מיין קאָפּ האָט זיך אויסגעבראָכן אין אַ ריזיקן אויפרייס פון רויטע ווייטיקן און שוואַרצער ליידיגקייט.
  
  
  ווען איך בין געקומען צו, בין איך געלעגן אויפן רוקן אויפן דיל אין שטוב. פילאמינע פראנציני איז געזעסן אויף מיין קערפער. איך איז געווען ווייג אַווער אַז איר רעקל איז כייקד הויך אויבן איר היפּס, אָבער בלויז ומגעלומפּערט. איך איז געווען פיל מער אַווער פון די פאַקט אַז די פאַס פון אַ ביקס איז סטאַק אין מיין מויל. דער קאלטער מעטאל האט מיר אויסגעזען שווער און אן אומגעמאכט.
  
  
  איך בלינק צו ויסמעקן דעם פילם פון זיי.
  
  
  טרא ץ אי ר אומגעצדיק ע פאזיציע , אי ז פילאמינע ס שטי ם געװע ן קאל ט או ן װירקלעך .
  
  
  "פייַן. רעדן. איך וויל וויסן ווער דו האסט גערופן און פארוואס. דעמאלט וועל איך דיך איבערגעבן פאר די עף-בי-איי. ס'איז קלאר? און אויב איך מוז, וועל איך דיך הרגענען".
  
  
  אי ך הא ב אי ר אנגעקוק ט טרויעריק .
  
  
  — רעד! זי האט געקריקט. זי אריבערגעפארן די ביקס צוריק פּונקט גענוג צו האַלטן עס פון גאַגינג מיר, אָבער די פּיסק איז נאָך רירנדיק מיין ליפן. פילאָמינאַ סימד צו בעסער פונט-ליידיק שיסערייַ.
  
  
  — רעד! — האט זי געפאדערט.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין סך ברירה. אין 12טן קלאַס, זי איז געווען ניט געמיינט צו באַקומען קלאַסאַפייד אינפֿאָרמאַציע. און איך, פון קורס, איז געווען קלאַסאַפייד. אויף די אנדערע האַנט, זי האט אַז פאַרשילטן ביקס אויף מיין פּנים, און דורכגיין די טשאַראַד פון באַקומען מיר פארוואנדלען אין די עף-בי-איי געווען נאַריש.
  
  
  איך האב גערעדט.
  
  
  ס'איז שווער צו זיין ערנסט ווען מען ליגט אויפן רוקן מיט א גוט-אפגעפאקט און אויסגעלאשן מיידל, זיצן אויף דיין ברוסט און די פיעס פון א ביקס שטופט די ליפן. אבער איך געפרואווט. איך האב זייער שווער געפרואווט.
  
  
  "גוט זיס. איר געווינען, אָבער רויק אַראָפּ."
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר.
  
  
  איך געפרואווט ווידער. "זע, מיר זענען אויף דער זעלביקער זייַט פון דעם אַרויסגעבן. האָנעסטלי! װעמען מײנט איר, האָב איך נאָר גערופֿן? איך האָב נאָר גערופֿן די עף-בי-איי צו קאָנטראָלירן אויף איר.
  
  
  "וואָס האָט איר טאָן דאָס?"
  
  
  "וואָס איר האָט געזאָגט. ווי איר האַס אַלץ דאָ און נאָך בלייבן דאָ. עס מוז זיין אַ סיבה."
  
  
  זי האט א שאקל געטאן מיטן קאפ , געצויגט די ליפן . "פארוואס האט איר גערופן די עף-בי-איי און נישט פעטער דזשאָו?"
  
  
  "ווי איך געזאגט, מיר זענען אויף דער זעלביקער זייַט."
  
  
  דער עפּיזאָד פֿון שבת־נאַכט האָט זיך נישט געציטערט, אָבער אירע געדאַנקען האָבן זיך געמוזט האָבן געביטן. "וואס איז די עף-בי-איי נומער?" — האט זי געפענט.
  
  
  עס איז געווען גרינג. "צוויי-צוויי-צוויי, זעקס-זעקס-פינף-פיר."
  
  
  — װאס האבן זײ דיר געזאגט ?
  
  
  איך האָב איר געזאָגט, קלאַס און סטאַטוס, דאָס אַלץ. און איך האָב גערעדט, גיך. איך האב איר נישט געקענט דערציילן די געהיימע דעטאלן, אבער איך האב איר דערציילט וועגן ראן בראנדענבורג און מאדעלינע לעסטאן אינעם עף-בי-איי אפיס צו ווייזן אז איך בין דערמיט באקאנט. איך האָב איר ניט געזאָגט אַז איך בין אין AX אָדער וואָס מיין מיסיע איז, אָבער איך דערציילט איר גענוג אַז זי אנגעהויבן צו באַקומען דעם געדאַנק. ביסלעכווייַז די פּיסק פון די ביקס אנגעהויבן צו רירן אַוועק פון מיין פּנים.
  
  
  װע ן אי ך הא ב פארטיק , הא ט ז י מי ט װײטיק ן געװײנט ן או ן געלײג ט ד י ביקס ן אוי ף דע ר דיל ע נעב ן מײ ן קאפ . צודעקנדיק די אויגן מיט בײדע הענט, האט זי גענומען װײנען.
  
  
  "גרינג, האָניק. גרינגער". איך האָב מיך אַרױסגעצױגן אָנכאַפּן אירע פּלייצעס און זי צוגעצויגן צו מיר, כּדי צו כאַפּן מײַן האַנט הינטער איר קאָפּ. זי האט נישט אַנטקעגנשטעלנ זיך און איך ראָולד איר איבער אַזוי מיר זענען זייַט ביי זייַט אויף די שטאָק, איר קאָפּ רעסטיד אויף מיין אָרעם און מיין אנדערע אָרעם אַרום איר.
  
  
  "ליכט, פילאָמינאַ, גרינג." זי האט נאך געװײנט, איצט אומ־ קאנטראלירט. איך קען באַצאָלן! אירע קייַלעכיקע בריסט אויף מײַן ברוסט. איך האָב אַרײַנגעלײגט מײַנע פֿינגער אונטער איר גאָמבע און אַרױסגעצויגן איר פּנים פֿון מײַן אַקסל. טרערן האבן זיך געטראגן איבער אירע באקן.
  
  
  א מענטש האט בלויז איין וועג צו האַלטן אַ פרוי פון וויינען. אי ך הא ב אי ר לײכט , בארואיקנדי ק געקושט , אי ר צוגעדריקט , או ן זי ך װידע ר געקושט .
  
  
  ביסלעכװײ ז הא ט זי ך דא ס געװײן , או ן אי ר קערפע ר אי ז געװאר ן לײדיקער , אנטלויפנדיק . די עמאָציאָנעל ליפּן סאָפאַנד, דעמאָלט ביסלעכווייַז, ביסל דורך ביסל, צעשיידט, דעמאָלט אַפֿילו מער. איר צונג האט געשלאגן מיינע, דערנאָך אירע געווער האָט זיך פאַרשטאַרקט אַרום מיין האַלדז.
  
  
  אי ך הא ב אי ר געהאלט ן נאענט , געפיל ט אי ר קײלעכ ע בריסט ן דריק ן זי ך א ן מיר . איך געקושט איר נאַס וויעס דזשענטלי און פּולד אַוועק פּונקט גענוג צו רעדן.
  
  
  "ליכט, האָניק, גרינג. רויק זיך, — האָב איך געמורמלט.
  
  
  א ציטער איז דורכגעלאפן דורך איר קערפער, און זי האט צוגעצויגן מיין מויל צו איר, און איצט האט איר צונג זיך פארוואנדלט אין א שנעלן, לעבעדיקן ארגאן, טיף אריינגעדרינגען, אירע ליפן צוגעדריקט צו מיינע.
  
  
  מיין רעכטע האנט האט איר צוגעדריקט צו מיר, געפונען דעם בליצ - שלעס אויפן הינטן פון איר אפ-די-אקסעלע קלייד, און איך האב עס פארזיכטיג אוועקגעצויגן, געפילט אז די קלייד פאלט אפ אונטער מיינע פינגער ביז זיי האבן דערגרייכט דעם קליינעם רוקן, רירנדיק די יידל גומע באַנד פון איר הייזעלעך.
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארוי ס מי ט ד י האנ ט אונטע ר איר ע הייזעלעך , או ן מי ט ז ײ מי ט זי ך ארומגעלאפ ן איבע ר איר ע הינטן , א ז דע ר האנט־רוק ט הא ט ז ײ אראפגעצויג ן . אירע היפּס האָבן זיך אַ ביסל אויפגעהויבן אַזוי זיי האָבן נישט אָנגערירט די שטאָק און נאָך אַ מאָמענט האָב איך אַרויסגענומען די הייזעלעך און זיי אַוועקגעוואָרפן. מיט אײן באַװעגונג פֿון מײַנע פֿינגער האָב איך אױסגעקלאַפּט איר ביוסטהאַלטער און, װען איך האָב זיך אַװעקגעװענדט, כּדי צו האָבן אַ פּלאַץ דאָס אױסצונעמען, האָב איך דערפֿילט, װי פילאָמינעס פֿינגער פֿאַמלען זיך מיט מײַנע הויזן.
  
  
  אי ן אײ ן מאמענ ט זײנע ן פילאמינ ע או ן ט ׳ געװע ן נאקעט , או ן אי ר פני ם אי ז געװע ן פארגראב ן אי ן מײ ן אקסל . איך האב זי געטראגן צום שלאף־צימער, זיך צופֿרידן מיט דעם געפיל פון אירע נאקעטע בריסט אויף מיין ברוסט,
  
  
  דערנאָך האָט ער זי צוגעהאַלטן, פּולסענדיק פון חשק.
  
  
  דא ן הא ט פילאמינע ן אנגעהויב ן זי ך באװעג ן פאמעלע ך אנהײב , מילד , זי ך אנגעריר ט מי ך , זי ך געשלאגן , אי ר נאס ט או ן הײס ע מויל , הא ט מי ר אנגערירט . מײנ ע מוסקל ן האב ן זי ך געצויג ן צ ו איר , געציטער ט פו ן אומגעדולד .
  
  
  זי איז איצט אריבערגעפארן שנעלער, די ינטענסיטי איז פארביטן געווארן מיט סאַטאַלטי, די פלאַם פארברענט אַוועק דעם רויך. אי ן אײ ן מעכטיק ע קאנװוסיעװע ר באװעגונ ג בי ן אי ך אי ר ארויפגעקראכ ן איבע ר איהר , זי ך צוגעקלעפט , צו ם בעט , ארײנגעפאר ן ארײן , זי ך געראמט , צעבראכ ן , זי י ארײנגעכאפ ט או ן זי י פארגעסן .
  
  
  ז י הא ט זי ך ארויפגערוימט , זי ך געקראכ ט אי ן עקסטאזי , אי ר הענ ט האב ן מי ט מיינע ר הינט ן געקװעט ט או ן מי ך צוגעדריקט . "מיין גאט!" — האט זי אויסגערופן. "אָה מיין גאָט!" אירע פיס האבן זיך שטארק ארומגעכאפט ארום מיין טאַליע ווען זי איז אויפגעשטאנען קעגן מיין וואָג, און איך האָב זיך אויפגעהויבן אויף מיינע ניז צו אַקאַמאַדייט איר, סליד דיפּער, מער עקסקוויזיטלי, דעמאָלט אנגעהויבן צו פּאָמפּע ווילד, פראַנטיקאַללי, און לעסאָף עקספּלאָדעד אין אַ גרויס מבול פון פרייד.
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  
  שפעטער , נא ך ליגנדי ק אויפ ן דיל , הא ט ז י מי ך שטאר ק ארומגענומען . ― לאָז מיך נישט, ניק. ביטע לאז מיר נישט איבער. איך בין אַזוי אַליין און אַזוי דערשראָקן."
  
  
  זי איז געווען עלנט און דערשראָקן פֿאַר אַ לאַנג צייַט. זי האט מיר דערצײלט װעגן דעם, װען מיר זײנען געזעםן בײם טיש בײם פענצטער, צוקוקן דעם געשטרײפטן פארטאג אין מזרח און געטרונקען בעגלען שװארצע קאװע.
  
  
  פֿאַר יאָרן, געוואקסן אין די פראַנסיני משפּחה אויף סאַליוואַן סטריט ווי אַ קליין מיידל, זי האט קיין געדאַנק אַז פּאָפּייע פראַנסיני איז ווער עס יז אַנדערש ווי איר מין און לאַווינג "פֿעטער דזשאָו." זינט זי איז געװען נײַן יאָר אַלט, האָט ער זיך געמאַכט אַ גרױס פֿאַרגעניגן זי צו לאָזן אים שטופּן אין זײַן רעדערשטול זונטיק קײן וואַשינגטאָן סקװער פּאַרק, װוּ ער האָט ליב געהאַט צו עסן די שװעסטערלעך.
  
  
  איך זופּן מיין גלעזל פון קאַווע און דערמאנט איינער פון די מערסט טשיקאַווע סודות פון לעבן. פארוואס קען נישט יעדער פרוי וואָס איז אויסערגעוויינלעך גוט אין בעט קענען מאַכן אַ לייַטיש גלעזל פון קאַווע? א פרייַנד פון מייַן האט געזאגט אַז איר קענען זאָגן אַן אָוווערלי סעקסי פרוי דורך די באַוווסט וועינס אויף די צוריק פון איר אָרעם. אָבער מיין דערפאַרונג איז אַז איר קענען זאָגן זיי דורך די עקלדיק קוואַליטעט פון זייער קאַווע.
  
  
  פילאמינע קאווע האט געשמאק ווי ציקאָריע. אי ך הא ב זי ך אויפ ־ געשטעל ט או ן געגאנגע ן צ ו אי ר זײ ט טיש . איך האב זיך צוגעבויגן און זי ווייך געקושט אויף די ליפן. מיין האנט האט זיך ארויפגעגליטשט אונטער דעם בלויען כאלאט, וואס זי האט יעצט געטראגן און האט מילד געליטן איר נאקעטע ברוסט.
  
  
  זי האט זיך א מאמענט צוריק צוגעבויגן אין איר שטול, די אויגן פארמאכט, די לאנגע וויעס ווייך צוגעדריקט צו איר באק. "ממממממממ!" דערנאָך האָט זי מיך מילד אַװעקגעטריבן. "זיצט זיך און ענדיקט דיין קאַווע."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "אויב דו ווילסט".
  
  
  זי האָט זיך געכײַכט. "ניט טאַקע, אָבער לאָמיר ענדיקן די קאַווע סייַ ווי סייַ."
  
  
  כ׳האב איר געגעבן א שפאצדיקן בליק פון אפגעװארפן מאן שאװיניזם און זיך װידער אװעקגעזעצט. די קאווע האט נאך געשמאק ווי ציקאָריע.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווען האָט איר וויסן?"
  
  
  — דו מיינסט דעם פעטער דזשאָו?
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  זי האט א טראכט געטאן דעם קאפ. "איך טראַכטן איך איז געווען וועגן דרייצן אָדער אַזוי. עס איז געווען אַ גרויס געשיכטע אין די ניו יארק טיימס מאַגאַזין וועגן פעטער דזשאָו. מיר האבן נישט לייענען די טיימס. קיין איינער אויף סאַליוואַן סטריט לייענען. מיר אַלע לייענען די דיילי נייַעס, אָבער עמעצער צעריסן עס. און עס האט מיר געשיקט א פאסט.״ זי האט געשמייכלט. ״אין ערשטן האב איך עס פשוט נישט געקאנט גלייבן.
  
  
  "איך איז געווען שרעקלעך יבערקערן פֿאַר אַ לאַנג צייַט, כאָטש איך האט נישט פֿאַרשטיין עס אַלע." זי האט געשװיגן, דאם מויל האט זיך פארשטעקט. “איך ווייס אפילו ווער עס האָט מיר געשיקט. אין מינדסטער דאָס איז וואָס איך טראַכטן."
  
  
  איך האב געשנארכט. מענטשן יוזשאַוואַלי טאָן ניט פירן טיניידזש גריוואַנסיז אין אַדאַלטכוד. "וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?" איך האב געפרעגט.
  
  
  זי האָט זיך צעוויינט. "ראַסטי פּאָלאַרד."
  
  
  "דאס מאָגער רויט-כערד מיידל אין די גרין קלייד בייַ די פּאַרטיי?"
  
  
  "דאס איז דער איינער." זי האט א זיפצן געטון און געלאזט זיך אביסל פארווייכערן איר טאן. "ראַסטי און איך געגאנגען דורך הויך שולע צוזאַמען. מי ר האב ן שטענדי ק געהא ט אײנע ר דע ם צװײטן . איך טראַכטן מיר נאָך האַסן עס. כאָטש איצט האָבן מיר זיך אַ ביסל דערוואַקסן. ”
  
  
  "פארוואס האט איר שטענדיק פיינט יעדער אנדערע?"
  
  
  פילאמינה האט זיך אנגעשפארט. „רײַך איטאַליעניש, אָרעמע איריש, וואוינען לעבן דער טיר. אויף וואס ווארטסטו?"
  
  
  "וואָס איז געשען נאָך איר לייענען די געשיכטע?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך האט נישט גלויבן עס אין ערשטער, אָבער אין אַ וועג איך זאָל האָבן. איך מיינען, נאָך אַלע, עס איז געווען אין די טיימס. און איך האָב עס פיינט! איך נאָר געהאסט עס! איך האב ליב געהאט מיין פעטער דזשאָו, און איך געוויינט צו פילן אַזוי נעבעכדיק פֿאַר אים אין זיין רעדערשטול און אַלץ, און פּלוצלינג איך קען נישט פאַרטראָגן אים רירנדיק מיר אָדער זיין מיט מיר.
  
  
  איך איז געווען פּאַזאַלד. "אבער דו האסט ווייטער געלעבט מיט אים."
  
  
  זי האָט זיך צעוויינט. "איך בין געבליבן מיט אים ווייַל איך געהאט צו. וואָס וואָלט אַ דרייצן יאָר אַלט מיידל טאָן? לויף אוועק? און יעדעס מאָל, וואָס איך האָב באַוויזן אַפילו דער מינדסטער שטיק פון ווידערשפעניקייט, האָט ער מיך געשלאָגן”. אומבאוואוסטזיניק האט זי געריבן די באק. א לאנג־פארגעםענע ם ברעקל איז געבליבן אין איר זכרון. "אזוי איר לערנען אין אַ ייַלן."
  
  
  "איז דאָס וואָס איר האָט צו גיין צו די עף-בי-איי?"
  
  
  זי האט זיך אנגעגאסן נאך א גלעזל ביטער קאווע. — אוודאי נישט — האט זי געזאגט נאך א מאמענט טראכטן.
  
  
  "איך האָב געהאסט אַלע די שרעקלעך זאכן וועגן מאָרד, גנייווע און אָפּנאַר, אָבער איך געלערנט אַז איך וואָלט לעבן מיט אים.
  
  
  איך האב געמוזט. איך האָב נאָר באַשלאָסן, אַז ווען איך בין אַכצן יאָר, וועל איך אַנטלאָפן, זיך אַרײַנלייגן אין דער שלום־קורפּס, עפּעס טאָן.“
  
  
  "צי די מערסטע פרויען אין דער משפּחה טראַכטן אַזוי?"
  
  
  "ניין. רובֿ פון זיי קיינמאָל טראַכטן וועגן אים. זיי לאָזן זיך נישט טראַכטן וועגן אים. זיי האבן געלערנט נישט צו טאָן דאָס ווען זיי זענען קליין גערלז. דאָס איז דער אַלט סיסיליאַן וועג: וואָס מענטשן טאָן טוט נישט זאָרג פֿאַר פרויען. "
  
  
  "אבער איר געווען אַנדערש?"
  
  
  ז י הא ט גריצע ר גענומע ן . "איך איז נישט פאַסאַנייטיד דערפון. אי ך הא ב זי ך געפונע ן א אנטשטעקנדיק , אבע ר אי ך הא ב ניש ט געקענ ט בלײב ן דערפון . איך האָב געלייענט אַלץ וואָס איך האָב געקענט געפֿינען אין דער ביבליאָטעק וועגן דער מאַפיאַ, די אָרגאַניזאַציע, אַלץ.
  
  
  "דעריבער איך בין געבליבן און וואָס איך געגאנגען צו די עף-בי-איי. משפּחה קאַנעקשאַנז. מיין טאטע. דער פעטער דזשאָו האָט דערהרגעט מיין טאַטן! צי האָט איר וויסן וועגן דעם? ער האָט טאַקע דערהרגעט זײַן אייגענעם ברודער! מיין טאטע".
  
  
  — דאס װײסט איר זיכער ?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "ניט טאַקע, אָבער ווי באַלד ווי איך לייענען וועגן זאכן וואָס געטראפן ווען איך איז געווען דריי יאָר אַלט - איך טראַכטן איך געווען אין מיטלשול דעמאָלט - איך נאָר געוואוסט אַז עס איז אמת. דאָס איז וואָס פעטער דזשאָו וואָלט טאָן, איך נאָר וויסן עס. צוריק, איך בין זיכער אַז מיין מוטער געדאַנק אַזוי אויך. זי איז נאָר אריבערגעפארן מיט פעטער דזשאָו ווייַל ער געצווונגען איר צו.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר זי ך אויפגעשטעל ט או ן זי ך באװעג ט א ז אי ך הא ב געקאנ ט דריק ן אי ר קאפ א צו ם מאגן . "דו ביסט אַ פאַקטיש מיידל," איך געזאגט ווייך. — לאָמיר צוריק גײן אין בעט.
  
  
  זי האט א קוק געטאן און געשמײכלט, די אויגן האבן געפינצטערט. "אָוקיי," זי שושקעט. דעמאָלט זי געראטן צו כיכענען. "איך זאָל זיין אין די אָפיס אין אַ ביסל שעה."
  
  
  "איך וועל נישט וויסט קיין צייט," איך צוגעזאגט.
  
  
  אן אפצונעמען די אויגן פון מיר, האט זי זיך אויפגעהויבן און אויפגעהויבן דעם גאַרטל, אזוי אז דער בלויער קיטל איז אפגעפאלן. איך האב זי צוגעדריקט צו מיר, מיינע הענט אונטערן אפענעם קיטל און צוגעדריקט צו איר קערפער, לאנגזאם זיך געשלאגן, עס אויסגעפארשט. איך האָב אויפגעהויבן איין ברוסט און געקושט די פּינטשעד אָפּל, דערנאָך די אנדערע.
  
  
  זי האט געקראכט און אראפגעקלאפט בײדע הענט אין פראנט פון מיינע הויזן, מיך אנגעכאפט א געוואלדיק אבער מילד. איך האָב זיך געציטערט אין עקסטאַז, און אין מינוטן זײַנען מיר געווען אויף דער פּאָדלאָגע, געווייטן מיט לייַדנשאַפט.
  
  
  איר ליבע איז געווען אַזוי גוט ווי די קאַווע איז געווען שלעכט.
  
  
  נאָכדעם װי פילאָמינע איז יענעם מאָרגן אַװעק אויף דער אַרבעט, האָב איך זיך געפֿױלט עטלעכע שעה, זיך געשטױסן, זיך אָנגעטאָן און דאַן געגאַנגען צװײ בלאַקס אַראָפּ די דריט און צוואנציק גאַס צו דער טשעלסי. עס איז געווען אַ צעטל אין מיין בריווקאַסטן: "רופן הער פראַנזיני."
  
  
  אוי ך אי ן ד י אויג ן אי ז געװע ן א װארעמדיקע ר בליק . אין ניו־יאָרק זײַנען הײַנט נישטאָ קיין סך פֿראַנצייזן.
  
  
  אי ך הא ב א דאנק ט דע ם באדאנק ט או ן ארויפגעגאנגע ן אי ן מײ ן צימער , קוקנדי ק אויפ ן נומע ר אי ן בוך , או ן געקלונגען .
  
  
  פילאמינע האט געענטפערט. "פראַנזיני אָליווע אָיל"
  
  
  — העלא.
  
  
  "אָ, ניק," זי אָטעם אין די טעלעפאָן.
  
  
  "וואס איז געשען טייערע?"
  
  
  — אוי... אוי, מיסטער קאנזאָנערי. איר קול איז פּלוצלינג געוואָרן באַשטימענדיק. עמעץ האט געמוזט ארײנקומען אין אפיס. "יא," זי פארבליבן. — מיסטער פראנציני װאלט אײך הײנט געװאלט זען צװײ אזייגער נאכמיטאג.
  
  
  ― נו, ― זאָג איך ― װײניקסטנס װעט מיר געבן אַ געלעגנהייט אײַך צו זען.
  
  
  "יא, האר," זי געזאגט שאַרף.
  
  
  "איר וויסן איך בין משוגע וועגן איר"
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  "וועט איר האָבן מיטאָג מיט מיר הייַנט בייַ נאַכט?"
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  "...און דאַן וועל איך דיך נעמען אַהיים אין בעט."
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  "... און מאַכן ליבע צו איר."
  
  
  "יא מיין האר. א דאנק אייך". זי האט אויפגעהאנגען.
  
  
  כ׳האב געשמײכלט דעם גאנצן װעג צום ליפט. אי ך הא ב געשמײכל ט צ ו דע ר באאמטע , װעלכע ר הא ט אי ם שוי ן געמאכ ט נערװעז . ער האָט מיך "געמאַכט" פֿאַר אַ מאַפיאַ-באַלעבאָס, און דער געדאַנק האָט אים נישט געפּאַסט.
  
  
  כ'האב ארויפגעברענגט דעם ווינקל צום אנגרי סקווירע פאר בראנצ'ן נאכדעם וואס איך האב געכאפט א קאפי פון די נייעס אינעם קיאסק אויפן ווינקל פון דער זיבעטער עוועניו.
  
  
  באלד אַ נייַע גאַנג מלחמה אין די מאָרד מיסטעריע פון די מאַפיאַ
  
  
  די מיסטעריעז דיסאַפּיראַנס פון לערי ספּעלמאַן, אַ ריפּיוטאַד לוטענאַנט פון האַמוין באַלעבאָס יוסף "פּאָפּייע" פראַנזיני, קען זיין דער אָנהייב פון אַ נייַע באַנדע מלחמה, לויט די פּאָליצייַ קאַפּט. כאַבי מילער.
  
  
  מילער, וועלכער איז פאראנטווארטליכט פון די ספעציעלע ארגאניזירטע פארברעכן איינהייט פון דעפארטמענט, האט היינט געזאגט אין אן אינטערוויו אז ספעלמאן, פראנציני'ס אָפטע באגלייטער און באדיגאַרד, איז פארפעלט געווארן פון זיינע געווענליכע פלעקן זינט אנהייב די וואך.
  
  
  קאַפּיטאַן מיללער, לויט די געשיכטע, האט געזאגט אַז רומאָרס זענען סערקיאַלייטיד אין די אַנדערווערלד אַז ספּעלמאַן איז אָדער געהרגעט און זיין גוף חרובֿ, אָדער איז קידנאַפּט און געהאלטן פֿאַר ויסלייזגעלט דורך אַ משפּחה געפירט דורך Gaetano Ruggiero.
  
  
  Jack Gourley האט אַ ווונדערלעך אַרבעט.
  
  
  איך האָב פֿאַרענדיקט מײַן בראַנטש מיט אַ רויִקקייט, זיך באַנומען מיט די ליבלעכע זכרונות פֿון פילאָמינע און דעם געדאַנק, אַז אַלץ גייט טאַקע גוט, אַזוי אומגלויבלעך, ווי עס האָט אויסגעזען ווען איך האָב זיך ערשט אָנגעהויבן.
  
  
  איך בין אנגעקומען צו די פראנציני אָליווע אָיל פֿירמע אַמט פּונקט צוויי אַזייגער נאָכמיטאָג. מאַניטי און לאָקלו זענען פאָרויס פון מיר, געפיל ומבאַקוועם אין די מאָדערן טשערז. איך האָב געשמײכלט צו פילאָמינע, װען זי האָט אונדז באַװיזן צום פּאָפּייעס ביוראָ. ז י הא ט זי ך גערוימט , אבע ר הא ט זי ך אפגעהיט ן מײ ן בליק .
  
  
  פאפאיע האט היינט אויסגעזען אביסל עלטער און פעטער. די מסיבה די נאכט פריער האט גענומען איר צאל. אָדער טאָמער דאָס איז געווען די ווירקונג פון Gourley ס געשיכטע. אויפן שרייַבטיש איז געווען אַ קאָפּיע פון דער צייטונג.
  
  
  צוגעלײגט צו דער װאנט אין װײטן עק צימער, האט לואיס אויסגעזען נערװעז, װען מיר דרײ האבן זיך באזעצט פארן פעטערס שרײבטיש.
  
  
  פּאָפּייע האָט אַ קוק געטאָן אויף אונדז, די האַס אין זײַן נשמה האָט געמאַכט אין די אויגן.
  
  
  ער איז אויפגערעגט װעגן ספּעלמאַן, האָב איך געטראַכט גליקלעך, נאָר איך האָב אַ טעות.
  
  
  "איר, לאָקאַללאָ!" — האט ער געבראכן.
  
  
  "יא מיין האר." דער מאפיאס האט אויסגעזען דערשראקן.
  
  
  "ווער פון אייך איז געווען די לעצטע מענטש צו זען די כינעזיש פרוי סו לאַו לין אין ביירוט?"
  
  
  לאָקלאָ האָט אומבלאָזלעך אויסגעשפּרייט די הענט. "ווייס נישט. מאַניטי און איך לינקס צוזאַמען."
  
  
  "איך טראַכטן קאַנזאָנערי איז געווען דאָ," לוי געזאגט, ווייזן אין מיין ריכטונג. "איך לינקס עס דאָרט ווען איך גענומען האַראָלד צו די שפּיטאָל." ער האָט מיר געגעבן דעם קוק "איך מוז זאָגן דעם אמת".
  
  
  — ביסטו דארט געווען לעצטער ? — האט פאפייע געבארקט.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "איך וויס נישט. איך האָב גערעדט מיט איר עטלעכע מינוט נאָך לאָויס איז אַוועק, דערנאָך זי געשיקט מיר צו דעם האַרקינס באָכער.
  
  
  — װײסט איהר, צי זי האט עמיצער ערווארטעט נאכדעם וואס דו ביסט אוועקגעגאנגען?
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן מי ר פארטראכט . "המממ! איר מוזן האָבן געווען דער לעצטער מענטש צו זען האַרקינס אויך.
  
  
  ער איז געווען צו נאָענט פֿאַר טרייסט, כאָטש איך האט נישט טאַקע פילן ווי איך איז געווען אין פיל קאָנפליקט רעכט איצט. ― נײן, ― זאָג איך אומשולדיק ― ס'איז געװען יענער בחור. געקומען אין רעכט איידער איך געגאנגען. אבער וואַרטן! אי ך הא ב געמאכ ט א ן מיטאמא ל א דערמאנט ן קוק . "איך טראַכטן עס איז געווען דער זעלביקער באָכער איך געזען אין די האָטעל פויע פון מיס לין ווען זי לינקס." איך האב צוגעדריקט די פינגער צום שטערן. "יאָ, זעלביקער באָכער."
  
  
  פּאָפּייע האָט זיך אויסגעגליטשט און אַ געשלאָגן מיט דער פויסט אויפן טיש. "וואָס באָכער?"
  
  
  "פאַרשילטן, איך טאָן ניט וויסן אויב איך וועט געדענקען. לאמיר זען... הארקינס האט מיך פארגעשטעלט. פאגי, דאכט איך, אדער אזוינס... פודזשארא... איך געדענק נישט גענוי.
  
  
  "רוגגעראָ?" ער האט ערלעך געװארפן אויף מיר װערטער.
  
  
  איך האב געקלאפט מיט די פינגער. "יא. אַז ס אַלע. רוגיראָ."
  
  
  "פאַרשילטן עס! וואָס איז געווען זיין נאָמען?"
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. ― גאָט, איך װײס ניט. ביל, אפֿשר, אָדער דזשאָו, אָדער עפּעס ווי דאָס.
  
  
  — און איר זאָגסט, אַז איר האָט אים געזען אין האָטעל?
  
  
  כ׳האב צעשפרײט די הענט, די פאלעם ארויף. "יא. ער איז געווען אין די פויע ווארטן פֿאַר די ליפט ווען איך בין ארויס. איך געדענק איצט, איך האָב אים דערקענט שפּעטער, ווען ער איז אַרײַן אין האַרקינס' הויז."
  
  
  — װי אזוי האט ער אויסגעזען ?
  
  
  "איר וויסן, מין פון דורכשניטלעך. ע ר אי ז געװע ן טונקעל ע האר... — הא ב אי ך געמײנ ט קאנצענטראציע , פארטראכטנדיק , פארטראכט . איך קען אויך האָבן געטאן עס געזונט בשעת איך געווען אין עס. "איך טראַכטן וועגן פינף פֿיס צען, ווי טונקל הויט. אוי יא, איך געדענק. ער האט געטראגן א טונקעלע בלויע אנצוג״.
  
  
  פאפאי האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "ער טוט נישט געזונט באַקאַנט, אָבער עס זענען אַזוי פילע פאַרשילטן Ruggieros דאָרט אַז עס איז שווער צו זאָגן." ער האט נאכאמאל אראפגעקלאפט מיט די פויסט אויפן טיש, דאן האט ער אויסגעדרייט דעם רעדערשטול אז ער האט געקוקט גלייך אויף לואיס. - האט די כינעזיש פרוי עפּעס זאָגן וועגן Ruggiero?
  
  
  לוי האט געשאקלט מיטן קאפ. — ניין, הער, נישט קיין ווארט. ער האט זיך געקװענקלט. — וואס איז שלעכט, פעטער דזשאָו?
  
  
  פּאָפּייע האָט אַ קוק געטאָן אויף אים אין צאָרן. "זיי זענען אויפגעבלאזן! אַז ס וואָס געטראפן! גלייך נאָך איר האָט זיך אַוועקגענומען און אויפגעבלאָזן דעם פאַרשילטן אָרט איז אַריינגעלאָפן אַ זוהן. פאַרשילטן עס! באָמבע! וויני האָט נאָר גערופן פון ביירוט. ער זאָגט, אַז ס'איז שױן אין אַלע צײַטונגען. דאָרט."
  
  
  "וואָס וועגן סו לאַו לין?"
  
  
  — טױט װי א פארשימלטע נעגל, — זאגט וויני.
  
  
  לוי איז איצט געווען אזוי אויפגערעגט ווי דער פעטער, ארויפגעלייגט די הענט אויף די היפּס און געשטאכן דעם קאפ פאראויס. איך ווונדער אויב ער האט אויך האַנדלען מיט איר.
  
  
  "איז ווער עס יז אַנדערש שאַטן?"
  
  
  פאפייע האט א שאקל געטאן מיטן קאפ, װי אנטוישן. "ניין. אַחוץ דעם פאַרשילטן טשאַרלי האַרקינס וואָס איז געווען דערשאָסן."
  
  
  — ער איז אויך טויט ?
  
  
  פּאָפּייע האָט זיך אַ נײַד געטאָן. — יא.
  
  
  לואיס האט זיך געקרימט. — דו מיינסט אז ראגגיערא האט דאס געטון? "גוט יינגל, לאָויס," איך שטיל אַפּלאָדאַד.
  
  
  — פארשטײט זיך, איך מײן, אז די רוגיעראס האבן דאס געטון, — האט פאפייע געקראצט. „װאָס טראַכט איר? קאַנזאָנערי דאָ זעט Ruggiero אין די דאַמע 'ס האָטעל, דעמאָלט מיץ אים אין האַרקינס 'הויז. דא ן זײנע ן ד א צװ ײ קערפער . צי ניט איר טראַכטן עס איז אַ קשר? צי איר טראַכטן דאָס איז נאָר אַ צופאַל?
  
  
  — ניין, ניין, פעטער דזשאָו, — האָט לוי פאַרזיכערט. "חוץ איך טאָן ניט וויסן וואָס די Ruggieros צעמישט זיי. מי ר האב ן זי ך אפיל ו ארײנגעברענג ט עטלעכ ע בחורי ם דורכ ן ביירוט . עס איז קיין פונט אין עס אויב זיי זענען נאָר אויס צו באַקומען אונדז. ”
  
  
  "פאַרקערט! וואָס די גענעם זענען איר טראכטן? פּאָפּייע האָט אויפגעהויבן אַ צייטונג פונעם טיש און האָט זי געוויינקט, “האָסט געלייענט די פאַרשילטן צייטונג היינט אינדערפרי?”
  
  
  לוי האט זיך אנגעשפארט. “איך ווייס נישט, פעטער דזשאָו. לערי איז פאַרשווונדן פריער ווען ער גאַט הויך. די געשיכטע קען נאָר זיין ומזין. איר וויסן וואָס מילער ס פערדל איז ווי. דער גורלי באָכער קענען מאַכן אים זאָגן וואָס ער וויל. "
  
  
  אבער דער אלטער האט נישט געקאנט דערנידעריקט װערן. ער האט נאכאמאל געהויבן דעם פאפיר. "וואָס וועגן ביירוט, קלוג אַלק? וואָס וועגן אים?"
  
  
  לאָויס האָט זיך אַ נײַד געטאָן, פרובירט דאָס אויסצוקלערן. "יא איך ווייס. צוויי צוזאַמען איז צו פיל. איך טראַכטן זיי וועלן פאַרריכטן אונדז, אָבער פאַרשילטן, נאָר אַ ביסל וואָכן צוריק אַלץ געווען ווי גוט."
  
  
  — פאַרשילטן! דער אלטער האט געשלאגן מיט דער פויסט אין דער פאלם
  
  
  זײן אנדערע האנט. — דאס קלינגט מיר נישט גוט!
  
  
  לוי האט געשאקלט מיטן קאפ. “איך ווייס, איך ווייס, פעטער דזשאָו. אבער אַ גאַס מלחמה מאכט קיין זינען איצט. מיר האָבן גענוג פראבלעמען."
  
  
  „מיר מוזן עפּעס טאָן! איך וועל נישט נעמען אַז מין פון באָבקעס פון ווער עס יז, "פּאָפּייע שרייַען.
  
  
  "אָוקיי, אָוקיי," האט לוי געזאגט. "אזוי וואָס טאָן איר ווילן אונדז צו טאָן?"
  
  
  דער זקן האט זיך צעקלאפט די אויגן און ער איז אװעק פון טיש א האלבן קער. "הרגעט מיר, פאַרשילטן עס! אפֿשר לפּחות אַ ביסל. איך וויל נישט קיין Ruggiero. נאך נישט. איך וויל נישט. "איך נאָר ווילן זיי צו וויסן אַז מיר וועלן נישט באַלאַגאַן אַרום." די האַס אין פּאָפּייע ס אויגן איז איצט געווארן צו יקסייטמאַנט. דער אלטער האט געשמעקט בלוט. זײ ן געדיכט ע האנ ט הא ט אנגעכאפ ט דע ם בויג ן פו ן רעדערשטול . ― װײטער, פֿאַרשילטן! — האט ער געשריגן. "באַוועגן זיך!"
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  
  לאָויס און איך געזעסן כאַנטשט איבער קאַפּוטשינאָס אין די דעסימאַ קאַווע קראָם אויף וועסט בראָדוויי.
  
  
  די ווענט זענען געווען שאָקאָלאַד ברוין און די וואָרן לינאָליי שטאָק, טאָמער גרין מיט פילע יאָרן צוריק, איז געווען אַ שמוציק שוואַרץ. א טוץ ריזיקע מאלערייען אין פארגילטענע ראמען זענען געהאנגען אויף די ווענט, זייערע לייַוונטן זענען קוים געזען צוליב פליגן און שמירן. א מיד זאַמלונג פון פּייסטריז איז געוויזן אין אַ גראָב גלאז וויטרינע - נאַפּאָלעאָנע, באַבאַ על ראַם, מיל פאָגלי, קאַננאָלי, פּאַסטיסיאָטי. דער בלויז זאָגן פון ריינקייַט איז געווען די גלענצנדיק עספּרעסאָ מאַשין בייַ די אנדערע עק פון די טאָמבאַנק. ע ס הא ט געלויכטן , אל ץ זילבערנע ר או ן שװארץ , געפאיצ ט צו ם גלאנצן . אַן אָדלער האָט זיך דערהויבן אויף אים, צעשפּרייטנדיק די פֿליגלען, און האָט געקיניגט אין געשטאַלטן כבוד.
  
  
  לוי האט אויסגעזען אביסל קראנק.
  
  
  איך האב גערודערט די קאווע. "וואָס איז געשען, לאָויס? כאַנגאָוווער? אָדער האָבן איר קיינמאָל וויסט ווער עס יז פריער?
  
  
  ער האט א שמייכל געטאן. “ניין... נו, ניין. דו ווייסט…"
  
  
  איך געוואוסט אָוקיי. מיט א מאל איז דאס נישט געװען אזוי רײן פאר פעטער דזשא׳ס קלײנעם פּלימעניק לואיס. אַלע זיין לעבן ער איז געווען באַרימט פֿאַר פּלייינג די מאַפיאַ מיט אַלע זייַן יקסייטמאַנט, ראָמאַנס, געלט און מיסטעריע. אבער ער אליין איז קיינמאל נישט געווען פארמישט. פֿאַר לוי, דאָס לעבן איז געווען אַ גוט פּריוואַט שולע, אַ גוט קאָלעגע, אַ גוט גרינג אַרבעט, פירן אַ לאַדזשיטאַמאַט מאַסלינע ייל געשעפט, גוט צייט רייַבן פּלייצעס מיט באַרימט גאַנגסטערז, אָבער אַנטאַמאַטיד דורך זיי.
  
  
  כ׳האב װידער געדענקט, אז אפילו זײן נאמען איז געװען רײן. ― לוי ― האָב איך געפֿרעגט, ― װאָס הײסט איר לאַזראָ? איז ניט דיין פאטער 'ס נאָמען פראַנזיני?
  
  
  לאָויס האָט זיך אַ נײַד געטאָן, טרויעריק שמייכלענדיק. "יא. לויגי פראַנזיני. Lazaro איז מיין מוטער 'ס מיידל נאָמען. דער פעטער דזשאָו האָט עס געטוישט פאר מיר ווען איך בין אריבער מיט אים. איך מיין אז ער האט מיך געוואלט אפהאלטן פון אלע צרות. די בעיבי וועט זיין גערופן Al Capone Jr.
  
  
  כ׳האב געלאכט. "יא. איך מיין אז דו ביסט גערעכט. איך האב געפרעגט. "אזוי וואָס וועט איר איצט טאָן?"
  
  
  ע ר הא ט אומגעהילפ ט אויסגעשפרײ ט ד י הענט . "איך וויס נישט. קיינער האט טאקע גארנישט געטון. איך מײן, פאַרשילטן, גײ נאָר אַרױס און הרגעט אַ בחור, װײַל ער געהערט צו רוגיראָ...“
  
  
  "דאס זענען די פאקטן פון לעבן, זון," איך געדאַנק. כ׳האב אים געקװעטשט זײן אקסל. "איר וועט געפֿינען עפּעס אויס, לוי," איך געזאגט סודינגלי.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אװעקגעלאז ט פו ן דעצימ ע או ן לואי ס הא ט זי ך א מאמענט ן ארומגעקוק ט אי ן גאס , װ י געפרואװ ט מאכ ן א באשלוס . "קוק, ניק," ער האט געזאגט מיט אַ פּלוצעמדיק שמייכלען, "פארוואס טאָן ניט איך ווייַזן איר די אַקאַונץ קאַמער?"
  
  
  — חשבון־קאמער?
  
  
  "יא. דאָס איז קיל. איינער פון אַ מין, איך געוועט. ” ער האט מיך גענומען בײם עלנבויגן און מיך דורכגעפירט אין גאס דורך עטלעכע טירן. "עס איז רעכט דאָ, פיר פופצן וועסט בראָדוויי."
  
  
  עס האט נישט אויסגעזען ווי פיל. אן אנדער איינער פון די גרויס אַלט לאָפץ איר זען אין די סאָהאָ געגנט פון ונטערשטאָט ניו יארק. איבע ר דע ר ברײטע ר ראמפ ע אי ז געװע ן א גרוים ע בלוי ע טיר , װא ס אי ך הא ב גענומע ן אי ז געװע ן א פראכט־ליפט . רעכטס פֿון אים איז געווען אַ רעגולער טיר מיט רעזידענטשאַל-נוסח פֿענצטער, מיט אַ נאָרמאַל שטעלן פון וווינונג-בנין בריווקאַסטן.
  
  
  לוי האט מיך געפירט דורך דער טיר. אין פויע האט ער געדריקט א קנעפל.
  
  
  האט געענטפערט א צעשמעטערטע קול. — יא — װער איז עס ?
  
  
  "לוי לאַזאַראָ און מיין פרייַנד."
  
  
  "אָה, היי לוי. לאָמיר גיין צו". דער זשומער האט געקלונגען, לאנג און קװיטש, און לואי האט געעפנט די אפגעשלאסענע טיר. פו ן ד א זײנע ן געװע ן פינ ף שטײגע ר פליי ם פו ן שמאָל ע טרעפ . ווען מיר דערגרייכט דעם שפּיץ, איך איז געווען קאָנפליקט מיט אָטעמען און לוי איז געווען פּראַקטאַקלי אין אַ שטאַט פון ייַנבראָך, זיין ברידינג קומען אין קורץ גאַספּס און שווייס דריפּן פון זיין פּנים.
  
  
  א פרײנטלעכער מאן האט אונדז באגעגנט אין קארידאר פון פינפטן שטאק און לואי האט מיך פארשטעלט אן אטעם. "דאָס איז ניק קאַנזאָנערי, טשיקי. טשיקי רייט, ניק. טשיקי לויפט פעטער דזשאָו ס אַקאַונטינג אָפיס. איך האָב געמײנט, אַז איר װילט דאָס זען“.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. — אוודאי.
  
  
  טשיקי איז געווען אַ קליין שרעטל-שייפּט מענטש מיט סטראַנדז פון גרוי האָר פלאָוינג איבער זיין באַלזאַם קאָפּ און קוסט גרוי ייבראַוז ספּראַוטינג פון זיין שפּאַסיק פּנים. ע ר הא ט געטראג ן א טונקל־בלוי ע זײדענע ר העמד , א שװארצ ע או ן װײס ע געקרעט ע װעסט ע או ן גרוי ע פלאנעל ע הויזן . זיין העל רויטע בויגן און רויטע גאַרטערס אויף די אַרבל האָבן אים געמאַכט אַ פּאַראָדיע אויף אַ פערד-רייסנדיקן גאַמבער. ע ר הא ט זי ך ברײטע ר געשמײכל ט או ן זי ך געשטעל ט צ ו דע ר זײט , אונד ז דורכפיר ן אי ן א גרויםע ר אומגעצײכנטע ר בלויע ר טיר .
  
  
  לאָויס איז געשטאַנען הינטער אים, אַ ביסל אָפֿן.
  
  
  "קום אַרײַן," האָט ער ברייט געזאָגט. "דאָס איז איינער פון די בעסטער אָפאַסיז אין ניו יארק."
  
  
  עס איז געווען אַזוי. איך האָב ניט געוואוסט וואָס צו דערוואַרטן פון אַ בוידעמשטוב פון די פינפט שטאָק גערופן די קאָורט פון אַקאַונץ, אָבער דאָס איז באשטימט נישט וואָס איך געפֿונען. טשיקי האט אונדז גענומען שריט דורך שריט, דערקלערט די גאנצע אָפּעראַציע.
  
  
  "וואָס מיר האָבן געטאן," ער האט געזאגט מיט קלאָר ווי דער טאָג שטאָלץ, "איז קאַמפּיוטערייזד אונדזער בוקמייקינג און נומער אַפּעריישאַנז."
  
  
  ד י גאנצ ע בוידע ם אי ז פארװאנדל ט געװאר ן אי ן א מאדערנע ר ליכטיק ע געשעפט־אפיס . פאָרויס פאָרויס, אַ ריזיק קאָמפּיוטער באַנק כאַמד און קליקט, סטאַפפעד דורך ערנסט-קוקן יונגע מענטשן אין ציכטיק געשעפט סוץ, פּראַסעסינג קאָמפּיוטער דאַטן מיט גאַנץ סקילז. שיינע סעקרעטארן האבן געארבייט מיט ציכטיק אויסגעשטעלטע רייען דעסקטארן, און זייערע עלעקטרישע שרייַבמאַשין האָבן זיך קאָנקורירט איינער מיטן אַנדערן. ד א הא ט זי ך געשטעל ט ד י אל ע פראפערנאלע ן פו ן יעד ן אדמיניסטראטיווע ן געביידע .
  
  
  טשיקי האט ברײט געהויבן מיט דער האנט. "דאס איז ווו אַלע נומער בעץ געשטעלט אונטער האָוסטאָן סטריט און אַלע פערד בעץ זענען פּראַסעסט. אַלע רייסינג רעזולטאַטן זענען איבערגעגעבן גלייַך דורך טעלעפאָן פון אַרלינגטאָן צו טשיקאַגאָ מזרח. אַלע געלט בעץ זענען ראָוטייטיד דאָ, אַלע רעקאָרדס זענען געהאלטן, אַלע פּיימאַנץ זענען געמאכט פון דאָ.
  
  
  אי ך הא ב זי ך גענומע ן , אימפאנדירט . "עלעקטראָניש דאַטן פּראַסעסינג קומט צו די בוקמייקער ס אָפיס. זייער שיין!"
  
  
  טשיקי האט געלאכט. "זייער עפעקטיוו. מיר פּראַסעסט דאָ וועגן אַכציק טויזנט דאָללאַרס אַ טאָג. מיר גלויבן מיר דאַרפֿן צו פירן דעם ווי אַ געשעפט. די טעג פון דעם קליינעם בחור אין די זיסוואַרג קראָם מיט אַ נאָטעפּאַד אין זיין צוריק קעשענע זענען איבער.
  
  
  "ווי טאָן אָפסייד בעץ ווירקן איר?" ניו יארק אָטב אָפאַסיז איבער די שטאָט זענען טכילעס באוויליקט דורך וואָטערס ניט בלויז ווי אַ וועג צו מאַכן געלט פֿאַר די שטאָט און ווי אַ קאַנוויניאַנס פֿאַר גאַמבלערז, אָבער אויך ווי אַ מיטל פון דרייווינג בוקמייקערז אויס פון די אַנדערווערלד.
  
  
  טשיקי האט װידער געשמײכלט. ער איז געווען ווי אַ גליקלעך מענטש. "עס האָט אונדז גאָר נישט שאַטן, כאָטש איך בין געווען באַזאָרגט וועגן אים אַמאָל ווען עס ערשטער אנגעהויבן. מענטשן ווי צו האַנדלען מיט אַן אַלט געגרינדעט פירמע, איך טראַכטן, און זיי זענען אַ מין פון סאַספּישאַס פון רעגירונג בעטינג אַפּעריישאַנז.
  
  
  "און דאָך מיר האָבן אַ פּלאַץ פון נומערן, און די רעגירונג טוט נישט האַנדלען מיט נומערן."
  
  
  "לפּחות נישט נאָך," לוי ינטערדזשעקטיד. "אָבער ווי די טינגז זענען געגאנגען, זיי מיסטאָמע וועט זיין באַלד." ער האָט מיר אַ פּאַטש געטאָן אויף דער אַקסל. "וואָס מיינט איר, ניק? שיין קיל, רעכט? "פעטער דזשאָו קען קוקן און שפּילן ווי אַלט מאָסטאַטשיאָ פּעטע, אָבער עס מוזן זיין די לעצטע האַמצאָע אין די געשעפט."
  
  
  לואיס אויסברוך איז איבערגעשטיגן בלויז פון זיין נאיוויטעט. די אַקאַונץ קאַמער איז געווען אַ שריט פאָרויס אין דער אָרגאַניזאַציע פון די קרימינאַל וועלט, אָבער ווייט פון זיין די לעצטע וואָרט. איך קען ווייַזן לוי אַ המון-לויפן קאָמוניקאַציע צענטער אין אַן ינדיאַנאַפּאָליס האָטעל וואָס וואָלט מאַכן ניו יארק טעלעפאָן קוקן ווי אַ פּבקס סוויטשבאָרד. די רעזולטאַטן פון אַלע גאַמבלינג שפּילערייַ אין דער מדינה - רייסינג, בייסבאָל, קוישבאָל, פוטבאָל, אאז"ו ו - קומען צו דעם האָטעל יעדער טאָג און זענען דערנאָך טראַנסמיטטעד אין מיקראָסעקאָנדס צו ספּאָרצבאָאָקס פון ברעג צו ברעג.
  
  
  פונדעסטוועגן, איז די אַקאַונץ קאַמער געווען אַ טשיקאַווע כידעש: צענטראליזעד, אָרגאַניזירט, עפעקטיוו. נישט שלעכט. "גרויס," איך געזאגט. "געוואלדיג!" איך האב זיך אנגעצונדן מיין אויערשעל. "איך רעכן איר אַרבעט אויף טראַקס דאָ אויך, הא?"
  
  
  לואיס האט זיך געקרימט. ― נײן, נאָר... איך װײס נישט, אפֿשר איז דאָס נישט קײן שלעכטער געדאַנק. דו מיינסט ווי א צענטראלער קאמאנדיר?
  
  
  — רעכט.
  
  
  טשיקי האט אויסגעזען אביסל אויפגערעגט. "נו, מיר טאָן ניט טאַקע האָבן אַ פּלאַץ פון פּלאַץ, לוי, ניט צו דערמאָנען ווי שווער עס איז צו געפֿינען עמעצער צו צוטרוי די טעג."
  
  
  איך האב געמוזט לאכן. ער איז געווען ביזן האלדז אין די אונטערוועלט-געשעפט, אבער האט זיך געטראגן ווי יעדן אפיס-פארוואלטער אין יעדן לעגיטימער געשעפט... געזארגט אז ער זאל האבן נאך ארבעט צו טאן, אדער ער זאל דארפן טוישן די ארבעטס-וועגן. עס זענען נישט בלויז ערלעך מענטשן וואָס אַנטקעגנשטעלנ זיך ענדערונגען.
  
  
  "ניק איז נייַ אין שטאָט," לוי דערקלערט, "און איך געדאַנק איך וואָלט ווייַזן אים אונדזער דעמאָ אָפּעראַציע. סייַ ווי סייַ, פעטער דזשאָו וועט האָבן ניק און איך טאָן אַלע די סערדזשעריז איינער פון די טעג, נאָר צו זען אויב מיר קענען. פאַרשטייַפן זיך אַ ביסל. "
  
  
  — יא. טשיקי האט אויסגעזען סאָפעק.
  
  
  "מיר וועלן מערסטנס זארגן וועגן זיכערקייַט," איך געזאגט.
  
  
  טשיקי האט געשלאגן. "אה גוט. איך דאַרף דאָרט הילף“.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "האָסט קיין פראבלעמען?"
  
  
  ער האט א זיפץ געטאן. "יא. מער ווי איך ווילן. קום צו מיין אָפיס און איך וועט זאָגן איר וועגן אים. ”
  
  
  מיר אַלע געגאנגען אין אַ שיין פּאַנעלד אָפיס אין די ווינקל פון אַ גרויס בוידעמשטוב. אויפן דיל איז געווען א ציכטיק טעפּעך, און די גאנצע וואנט האבן געשלאגן די שטאלישע פילינג-קאבינעטן. רעכט הינטער טשיקאַס שרייַבטיש איז געשטאַנען אַ געדיכטע זיכערע אין אַ שוואַרצן בילד. אויפֿן טיש זײַנען געווען פֿאָטאָגראַפֿיעס פֿון אַ צוטרײַבנדיקן גרײַז און אַ האַלבער טוץ קינדער פֿון פֿאַרשיידענע עלטער.
  
  
  — האב א זיץ, בחורים. טשיקי האָט אָנגעוויזן אויף אַ פּאָר שטולן מיט גלײַך-באַקט און זיך אַװעקגעזעצט אין דער שװינדלער שטול בײַם טיש. "איך האָבן אַ פּראָבלעם, אפֿשר איר קענען העלפן מיר."
  
  
  לוי האט אויפגעהויבן זײן שטול
  
  
  איך האָב צו אים זיכער געשמייכלט. פאר דעם מאָמענט, ער האט פארגעסן אַז פּאָפּייע האט געגעבן אים עטלעכע שיין קלאָר ינסטראַקשאַנז. דער פעטער דזשאָו האט געוואלט עמעצער געהרגעט.
  
  
  "וואָס איז געשען, טשיקי?" — האט לוי געפרעגט.
  
  
  טשיקי האט זיך צוגעבויגן און אנגעצונדן א ציגארעטל. "עס איז ווידער לימענע-דראָפּ דראָפּפּאָ," ער האט געזאגט. "לפּחות איך טראַכטן עס איז ער. ער האָט ווידער אָפּגעריסן אונדזער לויפער. אָדער לפּחות עמעצער."
  
  
  "פאַרשילטן עס, טשיקי," לוי ינטערדזשעקטיד. “עמעצער איז שטענדיק באַזאָרגט ראַנערז. וואָס איז די גרויס זאַך?
  
  
  "די הויפּט זאַך איז אַז דאָס איז שיין אַ גרויס געשעפט! לעצטע וואָך האָט מען אונדז געשלאָגן פערצן מאָל, און די וואָך האָט מען אונדז געשלאָגן פינף מאָל. איך קען עס נישט פאַרגינענ זיך".
  
  
  לוי האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. "מיר יוזשאַוואַלי טראַכטן אַז דריי צו פיר מאָל אַ וואָך מיר וועלן נעמען אַ לויפער פֿאַר וואָס ער טראגט, אָבער דאָס איז פיל מער ווי געוויינטלעך."
  
  
  איך האב געפרעגט. — קענסט זײ ניט באשיצן ?
  
  
  טשיקי האט געשאקלט מיטן קאפ. “מיר האָבן הונדערט זיבן און פערציק בחורים וואָס ברענגען אַהער געלט יעדן טאָג פון אַלע איבער נידער מאַנהעטן. מיר קענען נישט באַשיצן זיי אַלע." ער האט געשמײכלט. “אין פאַקט, עס איז מיר אפילו נישט דערשראָקן אויב עטלעכע פון זיי ווערן פון צייט צו צייט בארויבט, וואָס וועט מאַכן אנדערע זיין מער אָפּגעהיט. אָבער דאָס איז אַ פּלאַץ פון געלט! ”
  
  
  "וואָס וועגן דעם לימענע קאַפּ דראָפּאָ?"
  
  
  לוי האט געלאכט. "ער איז שוין דאָ אַ לאַנג צייַט, ניק. איינער פון Ruggiero ס גרופּע, אָבער מאל ער גייט אַוועק אויף זיין אייגן. ער אַליין איז געווען אַמאָל אַ לויפער פֿאַר Gaetano Ruggiero, און עס מיינט אַז יעדער מאָל עס איז קליין פון געלט, ער טשוזיז אַ לויפער. זיי זענען גאַנץ גרינג צו געפֿינען, איר וויסן. "
  
  
  — יא. ראַנערז זענען אין די דנאָ פון די פאַרברעכער לייטער. זיי נעמען די געלט און קופּאָנז און שיקן זיי צו די פּאָליטיק באַנק און אַז ס עס. זיי זענען יוזשאַוואַלי האַלב-קראַזעד אַלט ווינאָס וואָס זענען צו ווייַט אַראָפּ די ראַנז פון עלטער אָרעמקייַט צו טאָן עפּעס אַנדערש, אָדער קליין קידס וואָס זענען געשווינד געווינען געלט. עס זענען פאראן טויזנטער פון זיי אין ניו יארק, מיאוסע מוראַשקעס וואָס פיטערן זיך מיט דער אַוועקגעוואָרפן קאַרריאָן פון קרימינאלן.
  
  
  "איר טראַכטן צו באַפרייַען פון דעם לימענע דראָפּ כאַראַקטער וועט העלפֿן אונדז?"
  
  
  טשיקי האט װידער געשמײכלט. "עס וועט נישט שאַטן. אפילו אויב עס איז נישט ער, עס קען יבערשרעקן עמעצער."
  
  
  איך האב א קאפי געטאן און געקוקט אויף לואיס. "קען אפילו טייטן צוויי פייגל מיט איין שטיין, לוי."
  
  
  דער פאַקט איז נישט גרינג פֿאַר לוי לאַזאַראָ. ער האט אויסגעזען זויער. "יאָ," ער געזאגט.
  
  
  "פארוואס רופן זיי עס לימענע דראָפּ?" איך האב געפרעגט.
  
  
  האט לואיס געענטפערט. "ער איז אַבסעסט מיט לימענע טראפנס, עסט זיי אַלע מאָל. איך טראַכטן זיין פאַקטיש נאָמען איז גרעגאָריאָ, אָבער מיט אַ נאָמען ווי דראָפּפּאָ און אַ זעקל פון לימענע טראפנס אין זיין קעשענע אַלע מאָל ... איך וואָלט האַסן צו שלאָגן אים נאָר פֿאַר וואָס ריפּט אַוועק אַ ביסל ראַנערז איך מיינען, פאַרשילטן, איך געגאנגען צו שולע מיט דעם באָכער ער איז נישט אַז שלעכט, נאָר משוגע.
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. עס קוקט ווי איך האט אַ פּלאַץ פון דעם בעשאַס די אַסיינמאַנט. "עס דעפּענדס אויף איר. דאָס איז געווען נאָר אַ געדאַנק."
  
  
  לוי האט אויסגעזען אומגליקלעך. "יא. מיר וועלן טראַכטן וועגן אים."
  
  
  "וואָס איז דאָס, צוויי פייגל מיט איין שטיין?" — האט טשיקי געפרעגט.
  
  
  "עס טוט נישט ענין," לאָויס סנאַפּט.
  
  
  "יא מיין האר." טשיקי האָט נאָך גוט געוווּסט, אַז לוי איז פּאָפּייע פראַנזיניס פּלימעניק.
  
  
  עס איז נאכגעגאנגען אן אומבאקוועםע פּויזע. איך ווייווד מיין האַנט צו די גלימינג פילינג קאַבאַנאַץ, יעדער אָנלייגן אפגעשטעלט דורך אַ מענאַסינג-קוקן אייַזן רוט פליסנדיק פון די שטאָק אַרויף דורך יעדער שופלאָד שעפּן און סקרוד צו די שפּיץ פון די טעקע. "וואָס האָט איר דאָרט, משפּחה בריליאַנטן?"
  
  
  טשיקי האט ארויסגעשלעפט די ציגארעט און געמײנט, צופרידן מיט דער ענדערונג אין אטמאספערע. "דאָס זענען אונדזער טעקעס," ער האט געזאגט. "רעקאָרדירן דאָס אַלץ פֿון א ביז ז."
  
  
  "אַלע?" איך געפרוווט צו ימפּאָנירן. "איר מיינען די גאנצע בעטינג אָפּעראַציע?"
  
  
  "איך מיין די גאנצע אָרגאַניזאַציע," ער האט געזאגט. "אַלע."
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט. "ווי גוט איז דיין זיכערהייַט?"
  
  
  "פייַן. פייַן. עס שטערט מיר נישט. מיר זענען דאָ אויף די פינפט שטאָק. די אנדערע פיר פלאָרז זענען ליידיק אַחוץ פֿאַר אַ פּאָר פון אַפּאַרטמאַנץ וואָס מיר נוצן אין ימערדזשאַנסיז. יעדע נאכט האבן מיר אויף יעדן שטאק ארויפגעשטעלט שטאלנע טויערן. זיי פּאַסיק גלייַך אין די וואַנט און זענען פאַרפעסטיקט דאָרט. און דערנאָך זענען דאָ הינט, — האָט ער צוגעגעבן מיט שטאלץ.
  
  
  "הינט?"
  
  
  "יא. אוי ף יעד ן שטאק , האב ן מי ר צװ ײ װעכטע ר הינט , דאבערמאן . מי ר באפרײע ן ז ײ יעדע ר נאכט , צװ ײ אוי ף יעד ן שטאק . איך מיין, מענטש, קיינער גייט נישט ארויף אויף די טרעפ מיט די הינט. זיי זענען מיאוס זין פון ביטשיז! אפילו אָן זיי, קיין איינער וועט קענען צו ברעכן דורך דעם טויער אָן אַלערטינג גרויס דזשולי און ריימאָנד.
  
  
  "ווער זענען זיי?"
  
  
  "צוויי פון מיין גאַרדז. זיי לעבן דאָ יעדער נאַכט. איינמאל אלע זענען ארויס און פארשלאסן דעם טויער, קען קיינער נישט אריינגיין."
  
  
  "איך ווי עס," איך געזאגט. "אויב גרויס דזשולי און רייַמאָנד קענען נעמען קעיר פון זיך."
  
  
  טשיקי האט געלאכט. "זאָרגט נישט, מענטש. גרויס דזשולי איז די טאַפאַסט באָכער אין דעם זייַט פון דעם צירק, און Raymond איז געווען איינער פון די בעסטער גאַננערי סערדזשאַנץ אין קארעע. ער ווייסט וואָס אַ וואָפן איז."
  
  
  — גענוג גוט פאר מיר. איך האב זיך אויפגעהויבן אויף די פיס און לואי האט דאס זעלבע געטון. "אַ דאַנק דיר, טשיקי," איך געזאגט. "איך טראַכטן מיר וועלן זען איר."
  
  
  "אַז ס רעכט," ער האט געזאגט. מיר האבן געשאקלט די הענט און איך און לואיס זענען אראפגעגאנגען די טרעפ. האלטן מיין אויגן פּילד, איך קען זען שטאָל טויערן געבויט אין די ווענט פון יעדער לאַנדינג. עס איז געווען אַ שיין האַרט סעטאַפּ, אָבער איך געהאט אַ געדאַנק פון ווי עס קען זיין באַקומען.
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  
  מיטאָג איז געווען געשמאַק, אַ קליין טיש אין די צוריק פון מינעטטאַ אין אַ נאַכט ווען כּמעט קיין איינער איז דאָרט - ליכט אַנטיפּאַסטאָ, גוט אָסאָו בוקאָ, טיף געפּרעגלט צוקיני סטריפּס און עספּרעסאָ. פילאָמינאַ איז געווען אין אַז לאַווינג, שטראַלנדיק שטימונג וואָס ברענגט אַ ביסל יקסייטמאַנט אין לעבן.
  
  
  ווען איך האָב איר געקושט אַ גוטן נאַכט פאַר איר טיר, האָט זיך אַלץ פאַרוואַנדלט אין סיסיליאַנאָס טרויעריק צארן. ז י הא ט מי ך געשטאפ ט מי ט דע ר פוס , באשולדיג ט מי ך אי ן געלעגע ן מי ט זעק ס מײדלעך , אי ן א געװײן , או ן ענדלע ך געװארפ ן אי ר ד י ארעמע ן אי ן האלדז , או ן מי ך פארשטיק ט מי ט קושן .
  
  
  "ניק ... ביטע, ניק. נישט לאַנג."
  
  
  איך פּולד פריי פעסט. איך האב געוואוסט אז אויב איך גיי אריין, וועל איך דארט זיין א לאנגע צייט. איך האב געהאט זאכן צו טאן יענע נאכט. אי ך הא ב אי ר שטאר ק געקוש ט אויפ ן שפיץ ן פו ן אי ר נאז , זי י אויסגעדרייט , א ז ז י הא ט געקוק ט אוי ף אי ר טיר , הא ב אי ר שטאר ק געשלאג ן אויפ ן רוקן . “פאָרזעצן. נאָר לאָזן די טיר אויף אַ גלאָק און איך וועט זען איר ווען איך בין פאַרטיק מיט די זאכן וואָס איך דאַרפֿן צו נעמען קעיר פון."
  
  
  איר שמייכל איז געווען מוחל, און, ווידער דילייטיד, זי געזאגט: "צוזאָג?"
  
  
  "צוזאָג". אי ך בי ן זי ך אומגעקומע ן אי ן זאל , אײדע ר מײ ן באשלאס ן הא ט זי ך אפגעשװאכט .
  
  
  דער ערשטער זאַך איך האט ווען איך גאַט צו מיין צימער אין טשעלסי איז רופן לוי. "הי, דאָס איז ניק. הערן, ווי וועגן טרעפן מיר הייַנט בייַ נאַכט? יאָ, איך וויסן אַז עס איז שפּעט, אָבער עס איז וויכטיק. רעכט! אָה, אַרום האַלבנאַכט. און ברענגען לאָקלו און מאַניטטאַ. טאני ס, איך טראַכטן. עס ס ווי גוט ווי עס געץ. פייַן? אקעי... אה, און לוי, באקומט די אדרעס פון לימענע דראָפּ דראָפּפּאָ איידער דו קומסט, אקעי? "
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען איידער ער האט געקענט ענטפערן אויף די לעצטע בקשה. איך דעמאָלט געגאנגען אַראָפּ און אַרום די ווינקל צו בייז סקווירע. איך האב באפוילן א ביר ביי סאלי, די שיין ענגלישע בארמיידעל, און דאן גערופן וואשינגטאן אויפן טעלעפאן וואס איז געהאנגען אויף דער וואנט אין די ענדע פון די באר. דאָס איז געווען אַ רוטין פּריקאָשאַן אין פאַל די טעלעפאָן אין מיין האָטעל צימער איז טאַפּט.
  
  
  איך גערופֿן AX Emergency Supply און, נאָך יידענאַפייד זיך ריכטיק, באפוילן אַ 17B באַזייַטיקונג קיט, געשיקט צו מיר די זעלבע נאַכט דורך Greyhound. איך קענען קלייַבן עס אין דער מאָרגן אין די פּאָרט אויטאָריטעט ויטאָבוס סטאַנציע אויף אַכט עוועניו.
  
  
  שטעלן 17 ב איז זייער ציכטיק, זייער דיסראַפּטיוו. זעקס בלאַסטינג קאַפּס, זעקס טייַמער פוסעס וואָס קענען זיין באַשטימט צו פייַער די קאַפּס אין קיין מעהאַלעך פון איין מינוט צו פופצן שעה, זעקס ברעקלעך פון אָנפאַנגער שנור פֿאַר ווייניקער פאדערן דזשאָבס, און גענוג פּלאַסטיק צו בלאָזן די קרוין פון די קאָפּ פון די סטאַטוע פון ליבערטי .
  
  
  עס איז געווען שווער צו פֿאַרשטיין מיר איבער די ראַש באשאפן דורך אַ זייער גוט אָבער זייער הויך דזשאַז קאָמבאָ וועגן זעקס פֿיס אַוועק פון מיר, אָבער איך לעסאָף באַקומען מיין אָנזאָג און געהאנגען אַרויף.
  
  
  עלף-דרײַסיק האָב איך פֿאַרלאָזט דעם בייזן סקווירע און אַרומגעפֿלאָכטן אַראָפּ די זיבעטע עוועניו, געמאַכט פּלאַנען פֿאַרן לימענע־דראָפּ דראָפּפּאָ. אין די ווינקל פון קריסטאַפער און זיבעטער איך זיך אויסגעדרייט רעכט אויף קריסטאַפער פאַרגאַנגענהייט אַלע די נייַ פריילעך באַרס, און דאַן לינקס ווידער אַנטו בעדפאָרד סטריט און אַ בלאָק און אַ האַלב שפּעטער צו טאני ס.
  
  
  ע ם אי ז געװע ן א גאנ ץ אנדער ע סצענע , װ י דע ר נאכ ט פריער , אוי ף פילאמינע ס פארטי . עס איז איצט ווידער שטיל און היימיש, צוריק צו זייַן געוויינטלעך דאַנדזשאַן-ווי אַטמאָספער, די טונקל מאַראַנץ לייץ אויף די טונקל ברוין ווענט צושטעלן קוים גענוג ליכט פֿאַר די וואַיטערס צו רירן צווישן די טישן וואָס האָבן זיך אומגעקערט צו זייער געוויינטלעך ספּאַץ אין די הויפּט צימער. .
  
  
  אנשטאט א הארדע פון איטאַליענישע מאַפיעס און זייערע פרויען אין לאַנגע קליידן, איז דאָס אָרט איצט געווען שיטער באַפעלט מיט אַ האַלבער טוץ לאַנג-האָריקע יונגע בחורים אין בלויע דזשינס און דענים רעקל און אַן גלייך צאָל יונגע מיידלעך מיט קורצע האָר. אנגעטאן די זעלבע וועג. אבער דער שמועס איז געווען ניט פיל אַנדערש פון די פריערדיקע אָוונט. בשעת די שמועס פון דער פּאַרטיי איז מערסטנס סענטערד אויף געשלעכט, פוטבאָל און פערד, די הייַנט ס מאַסע גערעדט מערסטנס וועגן געשלעכט, פוטבאָל שפּילערייַ און פילאָסאָפיע.
  
  
  לאָויס איז געזעסן אַליין בײַם טיש, אַקעגן דער וואַנט לינקס פֿון אַרײַנגאַנג, ברוגזלעך זיך אָנגעבויגן איבער אַ גלעזל וויין. ער האט נישט אויסגעזען צו גליקלעך.
  
  
  איך האב מיך אװעקגעזעצט מיט אים, באשטעלט א בראנפן און סאדע, און אים געקלאפט אויף דער פלײצע. "קום אויף, לוי, האָבן שפּאַס. ס'איז נישט אזוי שלעכט!"
  
  
  ער האט געפרואווט צו שמייכלען, אבער עס האט נישט געארבעט.
  
  
  "לואיס, איר ווילט דאָס טאַקע נישט טאָן, צי?"
  
  
  "וואָס צו טאָן?"
  
  
  ווער האט ער געכאפט? "היט זיך אויף דראָפּפּאָ."
  
  
  ער האט פאטעטיש געשאקלט מיטן קאפ, נישט באגעגנט מיינע אויגן. ― נײן, הײסט עס, ס'איז נאָר... אױ, פֿאַרשילטן! ניין!" ער האט געזאגט מיט מער קראַפט, צופרידן עס איז געווען אויס אין די עפענען. "ניין! איך וויל דאס נישט טאן. איך גלייב נישט אז איך קען דאס טון. איך נאָר ... פאַרשילטן, איך געוואקסן מיט דעם באָכער, ניק!
  
  
  "פייַן! פייַן! איך טראַכטן איך האָבן אַ געדאַנק וואָס וועט נעמען קעיר פון די לימענע דראָפּ בעיבי, מאַכן דיין ונקלע דזשאָו צופרידן, און האַלטן איר אויס פון געפאַר. ווי טאָן איר ווי דעם פּעקל?
  
  
  אי ן זײנ ע אויג ן אי ז אי ן זײנ ע אויג ן געשטאנע ן א פינקל ע האפענונג , או ן זײ ן טײער ע שמײכ ל הא ט זי ך אנגעהויב ן פארשפרײ ט איבע ר זײ ן געזיכט . "ערלעך? היי ניק, דאָס וואָלט זיין גרויס!
  
  
  "פייַן. דו האסט מיר געטון א טובה אין ביירוט מיט מיר ברענגען אהער. איצט איך וועל מאַכן איר איינער, רעכט?
  
  
  ער האט א נײד געטאן.
  
  
  "פייַן. ערשטער פון אַלע, איך באקומען דעם אין מיין קעסטל אין טשעלסי הייַנט. איך האב אים געגעבן א צעטל וואס איך האב אליין געשריבן.
  
  
  קאַנזאָנערי: איר וועט געפֿינען ספּעלמאַן
  
  
  אין צימער 636 פון די טשאַלפאָנט פּלאַזאַ האטעל.
  
  
  ער איז נאַקעט און פאַקינג טויט.
  
  
  לוי האט איהם אנגעשטארקט אן אומגלויבן. "פאַרשילטן עס! וואס הייסט דאס? צי איר טראַכטן דאָס איז אמת?
  
  
  "עס איז מיסטאָמע אמת, אָוקיי. אויב נישט, וואלט נישט געווען קיין שום טעם צו מיר שיקן".
  
  
  "ניין, מיסטאָמע נישט. אבער פארוואס האבן זיי אים געשיקט? דו ביסט פּונקט אנגעקומען! ”
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "הרגעט די גענעם פון מיר. דער באַאַמטער האָט נאָר געזאָגט אַז עס איז געקומען אַ בחור און האָט אים איבערגעלאָזט. טאָמער ווער עס האָט געטראַכט אַז דאָס איז, בין איך נאָר געווען ניצלעך און וועל דיר עס סײַ ווי סײַ איבערגעבן.
  
  
  לוי האט אויסגעזען פארוואונדערט, ווי ער האט געדארפט זיין. — כ׳פארשטײ נאך נישט. ער האט זיך א מינוט געטראכט. "הערט, ניק. צי איר טראַכטן עס איז געווען Ruggiero?
  
  
  אַ קינד לוי! איך האב געטראכט. "יאָ," איך געזאגט. "אַז ס וואָס איך טראַכטן".
  
  
  ער האָט זיך געכאַפּט. "אזוי וואָס האט דאָס צו טאָן מיט קומען דאָ הייַנט בייַ נאַכט? און מיט לימענע-דראָפּ דראָפּפּאָ?
  
  
  "נאָר אַ געדאַנק. זענען לאָקלו און מאַניטי מיט איר?
  
  
  "יא. זיי זענען אין די מאַשין."
  
  
  "פייַן. דאָס איז וואָס מיר וועלן טאָן." איך האָב אים דערקלערט מיין געדאַנק און ער איז געווען דילייטיד.
  
  
  "גרויס, ניק! גרויס!"
  
  
  Horatio's 88 איז געווען בלויז אַ ביסל בלאַקס אַוועק, וועגן אַ בלאָק פון די הודסאָן. איך דערקלערט צו לאָקלו און מאַניטי ווי מיר פּולד אַרויף. "געדענק. מיר װילן, אז ער זאל לעבן. עס איז אָוקיי אויב עס איז אַ ביסל דאַמידזשד, אָבער איך טאָן נישט וועלן קיין ללבער. ס'איז קלאר?"
  
  
  הינטערן ראד האט לאקלא זיך צוגעשלעפט. "דאס סאָונדס משוגע צו מיר."
  
  
  לואיס האט אים א לײכט געשלאגן אויפן הינטן פון קאפ אים צו לאזן וויסן ווער עס איז פאראנטווארטליך. “קיינער האָט דיך נישט געפרעגט. נאָר טאָן ווי ניק זאגט."
  
  
  Horatio Eighty-Eight איז געווען אַ פיטשערלאַס גרוי בנין מיט אַ רודערן פון יידעניקאַל הויך טרעפּ און אייַזן ריילינגז. עס האָט געדויערט מאניטי ארום פינף און פערציק סעקונדעס דורכצוקומען דורכן שלאָס פון דער דרויסנדיקער טיר און נאך דרייסיג צו עפענען די אינעווייניקסטע. מי ר זײנע ן ארויפגעקראכ ן ד י טרעפ ן װ י שטילע ר מעגלעכקײ ט או ן ענדלע ך האב ן מי ר זי ך אפגעשטעלט , אויפ ן לאנד ן פו ן דע ר זעקסטע ר שטאק , כד י אפצושטעל ן א ן אטעם ם פו ן דע ם קריכן . עס זענען געווען בלויז דריי פון אונדז - לאָקלו, מאַניטי און מיר - זינט מיר לינקס לאָויס אַראָפּ אין די מאַשין.
  
  
  מאַניטי האט קיין פראבלעמען מיט די טיר צו וווינונג 6 ב. ער האט נישט גענוצט א פלאסטיק קארטל אזוי ווי אלע שפיאנאזש ביכער טוען יעצט. ער האָט פּשוט גענוצט אַן אַלטמאָדיש פלאַך בלייד, אין פאָרעם ווי אַ כירורגיש סקאַלפּעל, און אַ קליין געצייַג וואָס האט אויסגעזען ווי אַ שטאָל שטריקערייַ נאָדל. עס זענען נישט דורכגעגאנגען אפילו צוואַנציק סעקונדעס איידער די טיר איז געווען שטיל אָופּאַנד און מאַניטי סטעפּט באַזונדער צו לאָזן מיר אין, אַ גרויס מאַזל - טאָוו פון זיך-צופֿרידנקייט אויף זיין נעאַנדערטהאַל פּנים.
  
  
  עס איז נישט געווען קיין ליכט אין דעם וואס איז קלאר געווען די סלון, אבער עס איז געווען ליכט הינטער א פארמאכט טיר ביים צווייטן עק צימער. איך בין געשווינד אריבערגעפארן פאָרויס, לאָקלו און מאַניטי זענען געווען רעכט הינטער, יעדער פון אונדז מיט אַ פּיסטויל אין זיין האַנט.
  
  
  אי ך הא ב דערגרײכ ט צ ו דע ר טיר , זי י עפנט , או ן אי ן אײ ן גיך ע באװעגונ ג ארײנגעפאר ן אי ן שלאף־צימער . איך האָב נישט געוואָלט געבן דראָפּפּאָ אַ געלעגנהייט צו נעמען דעם ביקס.
  
  
  איך האב נישט געדארפט זארגן.
  
  
  גרעגאָריאָ דראָפּפּאָ איז געווען צו פאַרנומען, לפּחות פֿאַר דעם מאָמענט, צו זאָרג וועגן אַזאַ אַ קליין אינצידענט ווי אַ דריי-אַרמד מענטש פּלאַצן אין זיין שלאָפצימער אין איין אין דער מאָרגן. דראָפּפּאָ ס נאַקעט גוף ציטערט קאַנוואַלסיוולי, דרייַ און פּוך די שיץ אונטער די מיידל ער האט ליבע צו. אירע ארעמס האבן זיך ענג ארומגעכאפט ארום זיין האלדז, אים צוגעצויגן צו איר, זייערע פנימער זענען געווען צוגעדריקט איינער צום אנדערן, אז מיר האבן נאר געקענט זען האר פארגעשלעפט מיט שמירן, אויסגעשפילט מיט די מיידעלע'ס שטארקע פינגער. אירע דינע פיס, שלאַנק און ווײַס קעגן דער האָרדיקער פינצטערניש פון זײַן גוף, זענען געווען אויסגעהאקט אַרום זיין לענד, איינגעקניפּט צו דעם גליטשיקן שווייס, וואָס האָט אים אַראָפּגעגאָסן. איר געווער און פיס זענען אַלע מיר קען זען.
  
  
  מיט גרויס מי, דראָפּפּאָ האט די קלאַסיש צוריק און אַרויף ספּייק באַוועגונג איידער די לעצט סקרימינג שפּרינגען. ניש ט געהא ט א גלעזע ר אײז־װאםע ר אי ן האנט , הא ב אי ך גענומע ן דע ם װײטערדיק ן טריט , או ן הא ב אי ם געשלאג ן אי ן ד י ריפן , מי ט דע ר פו ן פו ן מײ ן שטיוול .
  
  
  ער פראָזע. דא ן הא ט זי ך דע ר קאפ א ארומגעקלאפט , ד י אויג ן האב ן זי ך פארגרײסט . "וואו ...?"
  
  
  איך האב אים נאכאמאל געכאפט און ער האט געגאסן פון ווייטאג. ע ר הא ט זי ך באפרײ ט או ן זי ך אראפגעקלאפ ט פו ן דע ר מײד ל אוי ף זײ ן רוקן , געהאלט ן זײ ן זײ ט מי ט יסורים .
  
  
  די פּלוצעמדיק אָפּפאָר פון איר ליבהאָבער האָט איבערגעלאָזט די מיידל ספּראָלינג אויף איר צוריק מיט איר אויגן באַלדזשינג פון גרויל. זי האט זיך געשטיצט אויף די עלנבויגן, איר מויל האט זיך געעפנט צו שרײען. אי ך הא ב ארויפגעלײג ט מײ ן לינק ע האנ ט איבע ר אי ר מויל , או ן אי ר רו ק צוגעדריק ט צ ו דע ר בלאגן , דא ן הא ב אי ך זי ך אראפגעבויגן , או ן זי ך אנגעװיזן , װ י אי ר װיללמינע , אי ר מוזלע ך נא ר א אינטש ע פו ן ד י אויגן .
  
  
  זי האט זיך א װײל געקעמפט, געבויגן איר פארשוויצטן קערפער אונטער דעם דרוק פון מיין האנט, דאן האט זי זיך דערוואוסט אויף וואס זי קוקט און האט זיך פארפרוירן, די אויגן צוגעקלעפט צום ביקס. קרעלן שווייס זענען געשטאַנען אויף איר שטערן, צעוויקלט די צעשעפּטע שטריקלעך רויטע האָר.
  
  
  נעבן איר האָט דראָפּפּאָ אָנגעהויבן באַנגלען מיט די פיס איבערן ברעג בעט, אָבער לאָקלו איז דאָרטן געווען. כמע ט צופאל ן הא ט ע ר דרופ א געשלאג ן אי ן פנים , מי ט דע ר מוזלע ר פו ן זײ ן רעװאלװער , או ן ע ר אי ז צוריקגעפאל ן מי ט א װײטיק ן געשרײ , אנגעכאפ ט ד י בלוטיק ע נאז . לאָקאַללאָ האָט מיט איין האַנט אויפֿגעהויבן דאָס צעקראָכענע קישן פֿון דער פּאָדלאָגע און עס צוגעדריקט צו דראָפּפּאָס פּנים, פֿאַרמאַכט די קלאַנגען. ער האט א קלאפ געטאן דעם צװײטן צװישן דראָפּפּאָ׳ס אויסגעשטרעקטע פיס, אַזױ, אַז דאָס באַטעלע פֿון זײַן פּיסטויל האָט זיך אַרײַנגעקלאַפּט אין דעם נאַקעטן מאַן.
  
  
  פֿון אונטערן קישן האָט זיך געלאָזט אַ אַנימאַליסטישער קלאַנג, און דער קערפּער האָט זיך געציטערט הויך אין דער לופט, דער רוקן האָט זיך געבויגן, די גאַנצע וואָג האָט זיך געלעגן אויף די פּלייצעס, און דערנאָך האָט ער זיך צוזאַמענגעפאַלן אויפן בעט.
  
  
  "ער איז פארבלאנדזשעט, באלעבאס," האט לאקאניש געזאגט. איך מיין אז ער איז געווען אנטוישט.
  
  
  ― נעם אַוועק דאָס קישן, ער זאָל זיך נישט דערשטיקן, ― האָב איך אַ קוק געטאָן אױף דער מײדל און געדרײט אַ װאַפֿעניש אַף װילהעלמינה. "עס איז קיין ראַש, גאָרנישט ווען איך אַראָפּנעמען מיין האַנט. ס'איז קלאר?"
  
  
  ז י הא ט זי ך גענומע ן װ י בעסטע ר זי ך הא ט געקענ ט קוקנדי ק אוי ף מיר . "אָוקיי," איך געזאגט. "אָפּרוען. מיר וועלן דיר נישט שאַטן." איך האב אראפגענומען מיין האנט פון איר מויל און זיך צוריק געצויגן.
  
  
  זי איז געלעגן אומבאװעגלעך, און מיר זײנען דרײ געשטאנען מיט פּיסטאלן אין די הענט און באוואונדערט איר שיינקייט. טראָץ דער פאַקט אַז זי איז געווען ווערינג שווייס פון געשלעכט, גרויל אין איר אויגן און טאַנגגאַלד האָר, זי איז געווען אַמייזינג. איר נאַקעט ברוסט האָט זיך געהויבן און טרערן האָבן זיך פּלוצעם געפֿאַלן פֿון אירע גרינע אויגן.
  
  
  "ביטע, ביטע טאָן ניט שאַטן מיר," זי ווימפּערד. — איר זענט באַגריסונג, ניק.
  
  
  דערנאָך האָב איך זי דערקענט. עס איז געווען ראַסטי פּאָלאַרד, די קליין רויטהאָריק אין די גרין קלייד מיט וואָס איך פלירטירט ביי טאני ס פּאַרטיי, דער איינער וואָס האט אנגעהויבן פילאָמינאַס מאַטערן אַלע די יאָרן צוריק מיט אַן אַנאָנימע באַנוצערס קאָנווערט מיט אַ קלימאַט פון די טיימס.
  
  
  מאַניטי, געשטאַנען נעבן מיר, האָט אָנגעהויבן אָטעמען שווער. — א זונה ! — האט ער אויסגערופן. ער האט זיך צוגעבויגן איבערן בעט און מיט אײן האנט צוגעטראגן צו איר ברוסט.
  
  
  אי ך הא ב אי ם געשלאג ן אי ן קאפ , מי ט דע ר ביקסן , או ן ע ר הא ט זי ך צורי ק גערוקט , דערשטוינט .
  
  
  טרערן האָבן זיך געטראָפן איבער ראַסטיס באַקן. איך האָב געקוקט מיט ביטול אויף איר נאַקעט גוף. "אויב עס איז נישט איין סקוואַט איטאַליעניש, עס איז אנדערן, רעכט, ראַסטי?"
  
  
  זי האט געשלונגען אבער נישט געענטפערט.
  
  
  איך האָב זיך אויסגעשטרעקט און שטופּן דראָפּפּאָ, אָבער ער איז געווען באַוועגלעך. "ברענג אים," איך דערציילט לאָקאַללאָ.
  
  
  איך האב זיך צוריקגעקערט צו ראסטי. — שטיי אויף און נעם זיך אן.
  
  
  ז י הא ט זי ך לאנגזא ם אנגעהויב ן אויפזעצ ן או ן אנקוק ן אי ן אײגענע ם נאקעט ן קערפער , װ י ז י װאלט ן שוי ן שוי ן פארשטאנען , א ז ז י ליג ט אינגאנצ ן נאקע ט אי ן חדר , מי ט פי ר מענער , װעלכ ע דרײ ע זײנע ן געװע ן כמע ט פרעמדע .
  
  
  זי האט זיך פּלוצלינג אויפגעהויבן, צונױפֿגעבראַכט די קני און זײ געבויגן פֿאַר איר. זי האט אריבערגעטראגן די ארעם איבער דער ברוסט און געקוקט אויף אונדז װילד. "איר געמיין קינדער פון ביטשיז," זי קאַמאַש.
  
  
  כ׳האב געלאכט. "זייט נישט אַזוי באַשיידן, ראַסטי. מיר האָבן שוין געזען ווי איר האַנדלט מיט דעם אידיאָט. מיר זענען אַנלייקלי צו זען איר קוקן ערגער. ” איך האב זי צוגעצויגן ביי דער האנט און זי ארויסגעצויגן פון בעט אויפן דיל.
  
  
  איך האָב געפֿילט, אַז פֿון איר האָט זיך גלײַך אַרויסגעריסן אַ קליינער שפּרונג. איך האב זי געלאזט גיין און זי האט זיך לאנגזאם אויפגעהויבן אויף די פיס און איז צוגעגאנגען צום שטול נעבן בעט , אויסמיידן אונזערע אויגן . ז י הא ט גענומע ן א שװארצ ע לײםטע ר ביוסטאנ ד או ן הא ט ז י אנגעהויב ן אנטאן , בע ת קוקנדי ק אוי ף דע ר װאנט . גאַנץ דערנידעריקונג.
  
  
  מאַניטי האָט געלעקט די ליפּן און איך האָב אים אָנגעקוקט. לאקלא איז צוריקגעקומען פון קיך מיט פיר קאסטן קאלט ביר.
  
  
  ער האט זײ אלע אװעקגעשטעלט אויף דער קאמדע און זײ פארזיכטיק געעפנט. ער האָט מיר געגעבן איין, מאַניטי איין, און ער האָט אַליין גענומען. ער האט דאן גענומען א פערטן און עס גלײך אויסגעגאסן אויפן אינערטן קערפער פון לימענע־דראפ דראפפא, די ביר האט זיך אויסגעגאסן אויף זײן פארשװיצטן מונדיר און ארומגעװײקט דאם בלעטל ארום אים.
  
  
  דראָפּפּאָ האָט זיך אויפֿגעכאַפּט מיט אַ קרעכצן, די הענט האָבן זיך אינסטינקטיוו אַרױסגעצױגן צו זײַנע ברוגזדיקע געניטאַלס.
  
  
  איך האָב אים געשלאָגן אויף דער בריק פון ווילהעלמינהס פאַרקרימטע נאָז מיט אַזאַ שטאַרקייט, אַז עס זענען אים געקומען טרערן אין די אויגן. "וואס?" האָט ער געגאַסט, "וואָס...?"
  
  
  "נאָר טאָן פּונקט וואָס איך זאָגן, באַדי, און איר קענען בלייַבנ לעבן."
  
  
  "וואס?" ע ר הא ט זי ך װידע ר געלונגע ן ארויסצוטרעטן .
  
  
  איך האָב גוטמוטיק געשמײכלט. "פּאָפּייע פראַנזיני," איך געזאגט. "איצט שטיי אויף און שטעל זיך אָן."
  
  
  א גרויל האט זיך באװיזן אין די אויגן, װען ער האט זיך לאנגזאם אויפגעהויבן פון בעט, אײן האנט האט זיך נאך אנגעכאפט אין זײן גרוין. ער האט זיך לאנגזאם אנגעטאן און ביסלעכװײז האב איך געפילט א ענדערונג אין זײן שטעלונג. ע ר הא ט געפרואװ ט אפשאצ ן ד י לאג ע זוכנדי ק א אויסװעג . ער האט פיינט מער ווי ער האט געליטן, און אַ פיינט מענטש איז געפערלעך.
  
  
  דראָפּפּאָ האָט פאַרענדיקט דעם מינדלעכן פּראָצעס פון בינדן די שיך, אַ טיילמאָליק קרעכץ איז אַנטלאָפן פון די שטאַרק צוגעדריקטע ליפּן, און האָט דאַן אָנגעכאַפּט דאָס בעט מיט ביידע הענט זיך אויפצוהייבן. װי נאר ער האט זיך אויפגעשטעלט, האב איך אים געקניט אין קראץ. ער האט געשריגן און געפאלן צו דער דיל אין א טויטן שװאכן.
  
  
  איך האָב אָנגעוויזן אויף לאָקלו. — נעם עס װידער אפ, פראנקא.
  
  
  אַריבער די צימער, גאָר אנגעטאן, ראַסטי פּאָלאַרד פּלוצלינג געקומען צו לעבן. אירע האָר איז נאָך געווען צעשפּרייט און איר ליפּנשטיפט איז געווען אַ שמעק, אָבער זי האָט געטראָגן איר קעלי-גרין רעקל און שוואַרצע זייַדן בלוזקע.
  
  
  געטראגן איבער איר ביוסטהאַלטער און הייזעלעך האָט איר ווידער געגעבן מוט.
  
  
  "דאָס איז געווען גרויזאַם," זי כייסט. — ער האט דיר גארנישט געטאן.
  
  
  "צושיקן דעם קלימאַט צו פילאָמינאַ פראַנזיני אַלע די יאָרן צוריק איז אויך גרויזאַם," איך אַנטקעגנשטעלנ זיך. — זי האט דיר אויך גארנישט געטאן.
  
  
  דאָס לעצטע ביסל ברוטאַלאַטי האָט אָפּגעטאָן די לימענע־דראָפּאָ פֿון זײַנע לעצטע שפורן פֿון קאַמף־גייסט, און ער איז מיט אונדז אַראָפּגעגאַנגען מיט די טרעפּ, אַ ביסל אײַנגעבויגן, ביידע הענט צוגעדריקט צום מאָגן.
  
  
  מיר שטעלן ראַסטי אין די פראָנט מיט לאָקלו און מאַניטי און סאַנדוויטשד דראָפּפּאָ צווישן לוי און מיר אין די צוריק אַוועקזעצן. דערנאָך מיר געגאנגען צו טשאַלפאָנט פּלאַזאַ. לאָויס, דראָפּפּאָ און איך זענען אריין אין די פראָנט אַרייַנגאַנג פון מאַני ס הויז בשעת די אנדערע דריי זענען אריין פון לעקסינגטאָן עוועניו.
  
  
  מי ר האב ן זי ך געטראפ ן פאר ן צימער 636 . אי ך הא ב אראפגענומע ן דע ם ״דו ר שטערט־שילד״ , פו ן דע ר טיר , או ן געדריי ט דע ם שליסל . דער שמעקן איז נישט צו שלעכט זינט איך פארקערט די לופטקילונג אויף פול בלאַסט איידער געלאזן צוויי נעכט צוריק, אָבער עס איז געווען באמערקט.
  
  
  "וואָס איז אַז שמעקן?" — האט ראסטי געפרעגט, פרובירט זיך צוריק אפצוטרעטן. איך האב זי שווער געשטופט און זי האט זיך צעשפרייט א האלבע וועג איבערן צימער און מיר זענען אלע אריין. מאַניטי האָט פֿאַרמאַכט הינטער אונדז די טיר.
  
  
  איך געווארנט די אנדערע וואָס צו דערוואַרטן, און דראָפּפּאָ איז געווען צו קראַנק צו טאַקע זאָרגן. אָבער נישט ראַסטי. זי האט זיך אויפגעהויבן אויף די פיס, קוקנדיק קלאר אין כעס. — וואס פאר א גיהנום גייט דא פאר? — האט זי געקװיטשעט. "וואָס איז אַז שמעקן?"
  
  
  איך האָב געעפֿנט די קלאָזעט טיר און געוויזן איר לערי ספּעלמאַן ס נאַקעט גוף.
  
  
  "אוי מיין גאָט! אוי מיין גאָט!" — האט פאררוישט געװײנט, פארדעקן דאם פנים מיט די הענט.
  
  
  — איצ ט ארײ ן אײע ר קלײדע ר בײד ע — הא ב אי ך באפוילן .
  
  
  דראָפּפּאָ, זיין פּנים נאָך פאַרקרימט פון ווייטיק, נאַריש אנגעהויבן צו פאָלגן. ער האט מער נישט געפרעגט.
  
  
  נישט ראַסטי. "וואס גייסטו טוהן?" האט זי צו מיר געשריגן. "מיין גאט…"
  
  
  ― פֿאַרגעסט פֿון גאָט, ― האָב איך געכאַפּט, ― און נעם אױס די קלײדער. אָדער איר ווילט אַז גינאָ זאָל טאָן דאָס פֿאַר איר?
  
  
  מאַניטי האָט געשמייכלט און ראַסטי האָט פּאַמעלעך אָנגעהויבן אָפּטאָן איר בלוזקע. אויסגעשטרעקט צו די ביוסטהאַלטער און די ביקיני הייזעלעך, האָט זי זיך ווידער געכאַפּט, אָבער איך האָב צו איר געוויינקט ווילהעלמינאַ און זי האָט פּרעכטיק פאַרענדיקט די אַרבעט, וואַרפן אירע קליידער אין אַ קליין קופּע אויפן דיל.
  
  
  לוי האט גענומען בײדע זאץ קלײדער און זײ ארײנגעשטעקט אין דעם קלײנעם זעקל װאם ער האט מיטגעבראכט. דראָפּפּאָ איז געזעסן אויפן ברעג פון בעט, קוקנדיק אויפן דיל. די קאָמאָד פּושט ראַסטי אין די ווינקל אַזוי אַלע מיר קען זען איז געווען איר נאַקעט דיך. אירע הענט האבן צוגעדעקט איר ברוסט און זי האט זיך אביסל געציטערט. דער צימער איז געווען קאַלט פון די לופטקילונג.
  
  
  איך בין געשטאנען אין דער טיר ווי מיר זענען אַרויס. "איצט וויל איך, אז איר צוויי ליבער בירדס זאָלט בלייבן דאָ," האָב איך געזאָגט. "נאָך אַ בשעת, עמעצער וועט שטיין אַרויף און איר קענען מאַכן די רעכט. אין דער דערווייל, מאַניטי וועט שטיין רעכט אַרויס די טיר. אויב זי עפֿנט דאָס קלײנע שפּאַלט נאָך אַ ביסל אײדער עמיצער קומט אַהער, װעט ער דיך דערהרגענען. איר פֿאַרשטײט דאָס? "איך פּאָוזד. "בייַ מינדסטער דער שטן וועט טייטן איר, דראָפּפּאָ איך טאָן ניט וויסן וואָס ער וועט טאָן צו ראַסטי.
  
  
  איך האב פארמאכט די טיר און מיר זענען אלע אראפגעפארן אין ליפט.
  
  
  אין די פויע, איך גערופן דזשאַק גאָורליי פון אַ באַצאָלט טעלעפאָן.
  
  
  — א זונה ! — האט ער געברומט איבערן טעלעפאן. — עס איז צװײ אזײגער אין דער פרי.
  
  
  "פארגעס עס," איך געזאגט. "איך האָבן אַ געשיכטע פֿאַר איר אין צימער 636 אין טשאַלפאָנט קוואדראט."
  
  
  "אלץ בעסער זיין גוט."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "סאָונדס גוט, דזשאַק. דאָרט, אין צימער 636, זײַנען דאָ דרײַ מענטשן, אַלע נאַקעט, און איינער פֿון זיי איז טויט. און איינער פון זיי איז אַ פרוי.
  
  
  — ישוע המשיח! עס איז געווען אַ לאַנג פּויזע. — מאפיא?
  
  
  ― מאַפיאַ ― זאָג איך און האָב אױפֿגעהױבן.
  
  
  מיר אַלע געגאנגען אַריבער די גאַס צו Sunrise Cocktail Bar און האָבן אַ טרינקען. דערנאך זענען מיר געגאנגען אהיים.
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  פילאמינע האט אראפגענומען מיין האנט פון איר לינקע ברוסט און זיך אויפגעזעצט אין בעט, אויפגעהויבן דעם קישן הינטער איר צו שטיצן איר אונטערן רוקן. זי האָט זיך צעוויינט אין צעמישעניש.
  
  
  "אָבער איך טאָן ניט פֿאַרשטיין, ניק. עס איז מאָדנע, אָדער שרעקלעך, אָדער עפּעס ווי דאָס. די פּאָליצייַ קענען נישט באַווייַזן אַז ראַסטי און דראָפּפּאָ געהרגעט לערי ספּעלמאַן, קענען זיי? איך מיין…"
  
  
  איך געקושט איר רעכט ברוסט און שיפטיד צו רוען מיין קאָפּ אויף איר מאָגן, ליגנעריש אַריבער די בעט.
  
  
  איך דערקלערט. "זיי וועלן נישט קענען באַווייזן אַז ראַסטי און דראָפּפּאָ האָבן געהרגעט ספּעלמאַן, אָבער די צוויי וועלן האָבן אַ גענעם פון אַ צייט צו באַווייַזן אַז זיי האבן נישט טאָן דאָס."
  
  
  "איר מיינט אַז די פאליציי וועלן זיי נאָר לאָזן גיין?"
  
  
  "נישט עכט. געדענקט איר ווי איך האָב דיר געזאָגט, אַז איך האָב איבערגעלאָזט דעם מעטאַל-ציגאַרן קאָנטעקסט אויף דער קאָמאָד איידער איך בין אַוועק?"
  
  
  זי האט א ניד געטאן. “עס איז געווען פול מיט העראָין. זיי וועלן ביידע אַרעסטירט ווערן פאַר פאַרמעגן”.
  
  
  "אוי." זי האָט זיך צעוויינט. "איך האָף אַז ראַסטי דאַרף נישט גיין אין טורמע. איך מיינען, איך האַס איר, אָבער ... "
  
  
  איך האָב אַ פּאַטש געטאָן אויף איר קני, וואָס איז געווען ערגעץ לינקס פֿון מײַן לינקן אויער. "זאָרגט נישט. עס וועט זיין אַ פּלאַץ פון שטאָפּן אין די צייטונגען און אַ פּלאַץ פון מענטשן קראַצן די קעפ, אָבער דאָס איז אַזאַ אַ שלעכט סעטאַפּ אַז יעדער גוט אַדוואָקאַט קען באַקומען זיי אַוועק."
  
  
  „איך פֿאַרשטײ נאָך נישט
  
  
  
  
  
  און דאָס, האָט זי געזאָגט. "וועט די פּאָליציי נישט זוכן דיר און לאָויס?"
  
  
  "קיין געלעגנהייַט. דראָפּפּאָ ווייסט, אָבער ער וועט נישט זאָגן די קאַפּס וואָס געטראפן. דאס איז פאַקינג דערנידעריק. ער וועט קיינמאָל אַרייַנלאָזן צו זיי אַז אַ קאָנקורענט באַנדע קען באַקומען אַוועק מיט אים. די Ruggieros וועט זיין שיין פּיסט אַוועק. , אויף די אנדערע האַנט, און דאָס איז פּונקט וואָס מיר וועלן."
  
  
  "וואָס וועלן זיי טאָן?"
  
  
  "נו, אויב זיי רעאַגירן ווי איך האָפֿן זיי וועלן, זיי וועלן קומען אויס שיסער."
  
  
  צומארגנ ס זײנע ן פארשטײ ט זי ך ארויסגעקומע ן צײטונ ג װעג ן דע ר שיסערײ . גיב אַ נײַעס־בוי אַ נאַקעט און אַ נאַקעטן מײדל אין אַ האָטעל צימער מיט אַ נאַקעטן לײב, און ער װעט זײַן פֿרײלעך. לייג צוויי קאָנקורענט אַנדערווערלד פאַקשאַנז און אַ קאַנטיינער פון הויך-מיינונג העראָין און ער איז אין פֿאַר אַ מייַכל. דזשאַק גאָורליי איז געווען איבער די לבנה וועגן זשורנאליסטיק.
  
  
  צומארגנ ס זײנע ן ד י בילדע ר אי ן דע ר נײע ס געװע ן אזו י גוט , װ י אי ך הא ב ניש ט געזען . דער פאָטאָגראַף האָט געכאַפּט דראָפּפּאָ זיצנדיק נאַקעט אויפן בעט מיט אַ נאַקעטן ראַסטי אין הינטערגרונד, פרובירט זיך צודעקן מיט פאַרקריצטע אָרעמס. זיי האָבן צו טאָן עטלעכע אַירברושינג צו באַקומען עס לייַטיש גענוג צו דרוקן. דער קעפל שרייבער האט אויך געהאט א גוטע צייט:
  
  
  נאַקעט מאַפיאָסאָ און גאַל געכאפט נאַקעט מיט גוף און טופּען
  
  
  די ניו יארק טיימס האט עס נישט גערעכנט פאר א פראנט-זייט-געשיכטע, ווי די נייעס האט געטון, נאר אפשאצן דעם זעקס-שפאלטן, זעכצנטן בלאט בינדער מיט אן אנדערהאלבן קאלום און סיידבאר איבער דער געשיכטע פון דער מאפיא אין ניו יארק. יאָרק. . ביידע פראַנזיני און רוגגיראָ האָבן געשפילט גרויס ראָלעס, אַרייַנגערעכנט אַ גאַנץ דיטיילד באַריכט פון פּאָפּייע ס געמיינט קריגערייַ מיט פילאָמינאַ ס פאטער עטלעכע יאָר פריער.
  
  
  פאפאי אליין האט זיך נישט געלאזט. ער איז געווען צופֿרידן אין אַזאַ מאָס, אַז זײַן האַס צו דער וועלט האָט אים געלאָזט בלײַבן. ער האט געלאכט ווען לואיס האט אים אנטפלעקט די מעשה דעם אנדערן טאג, זיך צוריק צוגעבויגן אין שטול און געוויינט. דער פאַקט אַז לערי ספּעלמאַן איז געהרגעט האט נישט ויסקומען צו אַרן אים אין אַלע, אַחוץ אַז ספּעלמאַן ס טויט שפיגלט אַ באַליידיקונג פון Ruggero Franzini.
  
  
  וואָס שייך פּאָפּייע, די פאַרלעגנהייט און פאַרלוסט פון כשיוועס וואָס Ruggiero האָט געליטן פון איינעם פון זייערע קנעפלעך אין אַזאַ לעכערלעך סיטואַציע, האָט מער ווי פארמאכט דעם מאָרד. פֿאַר די פראַנזיני פון דער וועלט, מאָרד איז געוויינטלעך, און אַבסורדיטי איז זעלטן.
  
  
  אוי ך לואי ס הא ט זי ך געפרײ ט פו ן דע ר נײע ר פאזיציע , װא ם ע ר הא ט זי ך פארכאפ ט אי ן זײ ן פעטער ס אויגן . איך האב אים נישט געדארפט געבן קרעדיט. ווען איך האָב יענעם מאָרגן דערגרייכט דעם פראַנציני אָליווע אָיל ביוראָ, האָט לוי זיך שוין באַזאָרגט מיט די שבחים. איך בין זיכער אז לואי האט טאקע נישט געזאגט פאר פאפייע אז עס איז זיין געדאנק, אבער ער האט אים אויך נישט געזאגט אז דאס איז נישט.
  
  
  איך האב זיך אװעקגעזעצט און געװארט, אז ראגגיערא זאל ענטפערן.
  
  
  גאָרנישט געטראפן, און איך יבערקלערן מיין שטעלע. איך האב קלאר אונטערגעשטימט Ruggiero. צוריק, איך זאָל האָבן איינגעזען אַז Gaetano Ruggiero איז נישט דער מין פון פירער וואָס קען זיין פּאַניק אין אַ בלאַדי און טייַער באַנדע מלחמה ווייַל פון די מין פון שענאַניגאַנס איך אנגעהויבן.
  
  
  פּאָפּייע פראַנזיני איז לייכט פּראַוואָוקט, אָבער נישט Ruggiero. אין דעם פאַל, איך אויסדערוויילט פּאָפּייע ווידער. איך קענען רעכענען אויף זיין רעאַקציע און שטאַרק אָפּרוף. איך האָב פריער געהאט אַ פּלאַן, אַזוי איך אָרדערד דעם 17B קיט פון וואַשינגטאָן און נאָר דארף אַ ביסל הילף פון Philomina צו באַקומען עס אַרויף און פליסנדיק. מייַן ציל איז געווען דער קאָורט פון אַודיטאָרז, די האַרץ פון פראַנזיני ס גאנצע אָפּעראַציע.
  
  
  איך באקומען עס נאָר פינף טעג נאָך די לימענע-דראָפּ דראָפּפּאָ קאַפּער.
  
  
  אלעס וואס איך האב געדארפט פון פילאמינע איז געווען אן אליבי, אויב איינער פון די אקאונטס קאמער וועכטער זאל מיך שפעטער קענען אידענטיפיצירן. איך האָב בדעה צו מאַכן זיכער אַז זיי קען נישט, אָבער עס איז געווען אַ גאַנץ פּשוט פּריקאָשאַן.
  
  
  עס איז געווען קיין סוד פֿאַר פראַנזיני אָליווע אָיל קאָמם אַז פילאָמינאַ "דערזען אַ פּלאַץ פון דעם נייַ באָכער, ניק, דער באָכער לוי געבראכט פון דאָרט." אַלץ איז געווען פּשוט. יענע נאַכט זענען מיר נאָר געגאנגען צו דוד עמרם ס קאָנצערט אין לינקאָלן צענטער. עס איז כּמעט אוממעגלעך צו באַקומען בילעטן צו זען עמרם אין ניו יארק, אַזוי עס איז געווען נאַטירלעך אַז מיר זאָל ווייַזן זיך אַ ביסל וועגן די וואָס איך גאַט. אבער קיינער האט נישט געוואוסט אז זיי זענען פון דזשאַק גורלי פון די נייַעס.
  
  
  אי ך הא ב געװאר ט בי ז ד י לײט ן זײנע ן אויסגעלאשן ן אי ן שטוב , או ן אװעק . עמרם איז אפשר דער בעסטער היינטצייטיקער קאמפאזיטאר אין אמעריקע, אבער איך האב געהאט אסאך ארבעט און ווייניג צייט דערפאר. איך געוואלט צו קומען צוריק איידער די סוף פון די ווייַזן.
  
  
  עס האָט געדויערט ווייניקער ווי פופצן מינוט צו באַקומען דורך טאַקסי פון לינקאָלן צענטער צו סאָהאָ, 417 וו בראָדוויי, לעבן די קאַונטינג הויז.
  
  
  ע ס אי ז געװע ן א ענלעכ ע געביידע , פיר שטאק ן װוינונגע ן מי ט א גרויס ן בוידעם , אויפ ן אויבערשט ן שטאק . עס האט געפעלט דער פראכט-ליפט, וואס האט אנגעצייכנט דעם געביידע נעבן טיר, אבער עס האט אויך געפעלט וועכטער-הינט אויף יעדן שטאק, נישט צו זאגן שטאל-שטעלנער אויף יעדן לאנד. ס'איז נישט געווען קיין וועג אז איך זאל ארויף ארויף די טרעפ צו די חשבונות קאמער. עס איז כּמעט אוממעגלעך צו קלייַבן די שלאָס פון אַ שטאָל רייַבן מיט איין האַנט און קעמפן אַ בלוט-קרייזד דאָבערמאַן מיט די אנדערע.
  
  
  איך בין אריין אין דעם בנין אין 417 און סקאַנד
  
  
  
  
  
  נעמען לעבן דאָרבעלז. איך האָב געקליבן אַ טראַפ - זיסוואַרג גולקאָ - און געקלונגען די גלאָק.
  
  
  א מאמענט איז דורכגעגאנגען אײדער א קול איז געקומען פון דעם אײנגעבויטן רעדנער. — יא ?
  
  
  צומ גליק, עס איז געווען אַ פרוי 'ס קול. "פרעמאָנטי ס בלום קראָם," איך געענטפערט.
  
  
  פּויזע. "וואָס?"
  
  
  איך האָב צוגעלייגט אַ טאָן פון ומגעדולד צו מיין טאָן. “פרעמאָנטי ס בלום קראָם, פרוי. איך האָבן בלומען פֿאַר זיסוואַרג גולקאָ."
  
  
  "וועגן! קום, שטיי אויף." דער זשומער האט געקלונגען, עפנט דעם אויטאמאטישן פארשלאסן אין די אינעווייניקסטע טיר, און איך בין אריין און ארויף ארויף, כאפנדיג מיט מיין שפּאָגל נײַע אַטאַטשע קעיס ווי יעדן רעספּעקטפולן ניו יארקער ביזנעסמאן.
  
  
  איך האב אוודאי נישט אפגעשטעלט ביי קאנדי גאַלקאָ'ס דיל. אנשטא ט בי ן אי ך גלײ ך ארויף , פארב ײ דע ם פינפט ן שטאק , או ן ארוי ף דע ם לעצט ן קלײנע ם טרעפ , װא ס הא ט געפיר ט צו ם דאך .
  
  
  עס איז געווען בלויז אַ ביסל מינוט איידער איך איז געווען סקוואַטינג אויף די דאַך פון 417 וועסט בראָדוויי, באַטראַכטן די צען פֿיס פון אָפֿן לופט צווישן די צוויי בנינים, און מיין פאַנטאַזיע איז עפערטלאַס געפאלן צו דער ערד.
  
  
  אי ך הא ב אונטערזוכ ט דע ם טײער־באדעקטע ן דע ך או ן ליגנדי ק נעב ן דע ם ציגלענע ם קוימע ן הא ב אי ך ענדלע ך געפונע ן װא ס אי ך הא ב געזוכ ט — א לאנגע ר שמאָלע ר ברעט . איך האב געוואונטשן אז עס איז נישט אזוי ענג, אבער עס איז נישט געווען קיין האפענונג דערויף. איך האב געדארפט א בריק. ווען איך בין געווען אין קאלעדזש בין איך ברייט געשפרונגען פיר און צוואנציק פוס זעקס אינטשעס, אבער דאס איז געווען א לאנגע צייט צוריק, עס איז געווען אין טאָגליכט, מיט א גוטן סטאַרטפּאַס, שפּיציק שיך, און דער עיקר, ביי ערד שטאַפּל, האָב איך נישט געוואָלט. פּרובירן צו שפּרינגען צען פֿיס צווישן בנינים אַז נאַכט.
  
  
  די ברעט איז געווען בלויז זעקס אינטש ברייט, ברייט גענוג צו קויפן אָבער אויך שמאָל צו זיין זיכער. אי ך הא ב אי ם אדורכגעשטויס ן אי ן דע ר ריס , צװיש ן ד י צװ ײ געבײדער , א ז ע ר אי ז געלעג ן גלײ ך אוי ף יעד ן דאך . מיט בײדע הענט האנדלט די טשעמאָדאַן פאר מיר, האָב איך פֿאַרזיכטיק אַװעקגעשטעלט מײַן פֿוס אויף מײַן רײַכיקן בריק, זיך אײַנגעזאַמלט און געלאָפֿן דרײַ טריט.
  
  
  איך האב געמוזט לויפן. איך ליידן נישט געוויינטלעך פון אַקראָפאָביע, אָבער אויב איך פּרובירן צו לויפן אַריבער עס, איך וואָלט קיינמאָל קענען. דער פחד וואלט מיך געמאכט א טעות, און עס איז נישט געווען קיין פלאץ דערויף. איך בין געשטאנען באוועגונגס עטליכע מינוט, בארואיקענדיג, נאך געציטערט אבער געשוויצט פון רעליעף.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך בארואיק ט בי ן אי ך געגאנגע ן צ ו דע ר טיר , װא ס הא ט זי ך צוגעפיר ט צ ו ד י טרעפ . אויב וואלט מען עס אריינגעשרויפט געווארן פון אינעווייניג, וואלט איך געמוזט אריינגיין אין די קאנצעס קאמער אפיס דורך די הימל-לייט, און דאס וואלט געווען שווער.
  
  
  די טיר איז נישט פארשפארט. איך נאָר האט צו עפענען עס און שטופּן דורך. דאָס איז געווען עפּעס ווי וואָס די בריטיש האָבן געטאָן אין סינגאַפּאָר: אַלע זייער ביקס זענען אַימעד בייַ די ים צו אָפּשטויסן קיין נייוואַל באַפאַלן; ד י יאפאנע ר האב ן גענומע ן דע ם לאנד־רוט , ארײ ן אי ן דע ר הינטערשטע ר טיר , או ן פארכאפ ט סינגאפור . אזוי אויך האט די פארטיידיגונג פון די חשבונות פון געריכט געווען בדעה צו פארמיידן די דורכדרונג פון אונטן; ז ײ האב ן קײנמא ל ניש ט געמײנט , א ז מע ן קע ן קומע ן א איבערפאל .
  
  
  איך געדאַנק וועגן קלאַפּן אויף די טיר פון די אַקאַונץ אָפפיסע אויף די פינפט שטאָק, נאָר צו געבן גרויס דזשולי און ריימאָנד עפּעס צו טראַכטן וועגן אין זייער בעראַקיידיד קליין נעסט, אָבער איך קען נישט פאַרגינענ זיך צו וואָרענען זיי, נאָר צו באַפרידיקן מיין טוויסטיד געפיל פון הומאָר.
  
  
  איך האָב געצויגן אַ שוואַרצע ניילאָן זאָק איבערן פּנים, געעפֿנט די טיר און אַרײַנגעגאַנגען, געהאָלפֿן מײַן אַטאַטשע אין איין האַנט און ווילהעלמינה אין דער צווייטער.
  
  
  ד י צװ ײ מענע ר האב ן זי ך אוי ף מי ר געשטערט , איבערראשט . ז ײ זײנע ן געזעס ן אוי ף בײד ע זײט ן פו ן שטאל ן טיש , אוי ף װעלכ ן מע ן הא ט געשפיל ט קארטלעך . אויפן טיש איז געלעגן א האלב לײדיקע פלאש דזשין צוזאמען מיט צװײ גלעזער און א פאר איבערפולטע אשטערן. אויף דער זייט פון א ברוינער פאפירען זעקל האבן זיך גערוט די רעשט פון א סענדוויטש. אונטער דער נידעריק הענגענדיקער טיש־ליכט, איז אין דער לופט געהאנגען רויך. אין די שאטנס פונעם גרויסן צימער האט א ריזיגער קאמפיוטער שטילערהייט געהיטן רייען פון אומבאוועגלעכע שרייַבטישן און שטילע שרייַבמאַשין.
  
  
  א פאר פוס פונעם טיש זײנען געזעםן צװײ אלטע מיליטער־װעטלעך זײ בײ זײט.
  
  
  אײנע ר פו ן ד י מענע ר בײ ם טיש ל אי ז געװע ן ריזיק , זײ ן ריזיגע , מאסיקעלע ר קערפע ר הא ט זי ך געגליט ט אי ן ליכט . ע ר הא ט געטראג ן א ן ארבללאזע ר טענק , מי ט א פא ר גרוים ע הויזן , פארהאקט , לויז , אונטע ר זײ ן ברײטע ן זעץ . דער באטשקע פון א געדיכטן ציגאר האט צוגעדריקט די געלענע ציין אונטער א ריזיקן קוסט וואנצעס. אָן אַ צווייפל, גרויס דזשולי.
  
  
  זיין באַגלייטער איז געווען מער ווי דורכשניטלעך הייך, אַ פאַקטיש גאַס יונגערמאַן וואָס טראָגן אַ ברייט-בראַנדז גרין פּעלץ הוט, אַ העל רויט זייַד העמד צעקנעפּט כּמעט צו די טאַליע, און פלערד אַקוועדוקט הויזן. אויף Raymond ס לינקס האַנט, צוויי ריזיק דימענט רינגען, קאַנטראַסט צו די שוואַרץ הויט פון זיין הויט. ער האָט מיך איבערראַשט. איך האָב ניט דערוואַרטן אַז איינער פון טשיקי רייט ס יינגלעך זאָל זיין שוואַרץ. אויב אַ נידעריקער-קלאַס איטאַליעניש מיט גרויס געדאַנק לעסאָף אנגעהויבן צו פאַרלירן זיין געבוירן פּרעדזשאַדיסיז, די וועלט באמת געווארן אַ בעסער אָרט צו לעבן.
  
  
  דער פאראליז פון איבערראשונג האט געדויערט בלויז א מאמענט. ראמאנדס לינקע האנט האט מיטאמאל געבליצט צו דעם אקסעלע כאלטער, וואס האט געהאנגען אויפן הינטן פונעם דרוקערשטול נעבן אים.
  
  
  ווילהעלמינא האט געביללט און די קויל האט זיך ארײנגעקלאפט אין שטול, אים געװארפן עטלעכע אינטשעס. ראמאנדס האנט האט זיך פארפרוירן אין דער לופטן, און זיך לאנגזאם צוריקגעקערט צום טיש.
  
  
  
  
  
  
  — א דאנק — האב איך געזאגט העפלעך. — בלײַבט נאָר, רבותי.
  
  
  די גרויסע דזשולי'ס אויגן האבן זיך געפלאצט, דער ציגארע בינט האט זיך קונוואלסיוו באוועגט אין זיין מויל. ― װאָס פֿאַר אַ גיהנום... ― האָט ער געקראָכן מיט אַ גוטער קול.
  
  
  "זיי שטיל." אי ך הא ב אי ם געפאק ט װיקעלמינע , געהיטנדי ק אוי ף רײמאנ ד . פון די צוויי, איך באַשלאָסן אַז "ער איז די מער געפערלעך. איך האב זיך טועה געווען, אבער איך האב עס דעמאלט נישט געוואוסט.
  
  
  איך האָב געשטעלט דעם פאַל אויף די ציכטיק טיש פֿאַר מיר און געעפנט עס מיט מיין לינקס האַנט. אי ך הא ב ארויסגענומע ן צװ ײ לאנג ע שטיקע ר רוי , װא ס אי ך הא ב יענע ם טא ג געקליב ן אי ן א שיך־מאכערײ .
  
  
  ערגעץ אונטן האט א הונט געבילט.
  
  
  די צוויי וועכטער האָבן געקוקט איינער דעם אַנדערן, דערנאָך צוריק אויף מיר.
  
  
  "הינט," גרויס יוני קראָוקט. "ווי טאָן איר ווינטשן פֿאַר הינט?"
  
  
  איך טשאַקלעד. "נאָר פּאַטינג זיי אויף די קאָפּ ווען איך געגאנגען דורך. איך האָב ליב הינט".
  
  
  ע ר הא ט געשלאג ן אומגלויבלעך . "גאַטעס ...?"
  
  
  כ׳האב װידער געקאכט. "איך פארברענט זיי צו אש מיט מיין סופּער שטראַל ביקס." אי ך הא ב גענומע ן א טריט ן נאענטע ר או ן װידע ר װידע ר געװארפ ן מי ט דע ר ביקס . "איר. ריימאָנד. ליגן מיט אַ פּנים אַראָפּ אויף דער פּאָדלאָגע."
  
  
  — פאקט דיר, מענטש!
  
  
  איך פייערד. דער שאָס האָט געטראָפן די שפּיץ פון די טיש און ריקאַשיטיד. עס איז שווער צו זאָגן ווו די קויל אָפּשפּרונג, אָבער אויב משפטן לויט די צייכן אויף די ווערקבענט, עס מוזן האָבן מיסט ריימאָנדס נאָז דורך מילאַמיטערז.
  
  
  ע ר הא ט זי ך צוריקגעבוי ט אי ן זײ ן שטול , אויפגעהויב ן ד י ארע ם איבער ן קאפ . "יא מיין האר. אויף דער ערד. תיכף". ער האט זיך לאנגזאם אויפגעהויבן אויף די פיס מיט די הויכע געווער, און זיך פארזיכטיג אראפגעלאזט מיטן פנים אראפ צום דיל.
  
  
  "שטעלן דיין הענט הינטער דיין צוריק."
  
  
  ער האט גלייך נאכגעהערט.
  
  
  דערנאָך האָב איך זיך אויסגעדרייט צו דזשולי און געלאַכט. ער האט נאך אלץ געהאלטן אין דער האנט דעם דעק קארטן. ער מוז האָבן האַנדלט ווען איך בין אריין.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט, וואָרף אים איינער פון די רוי הויט רימען. "בינדן דיין חבר."
  
  
  ער האט געקוקט אויף די הייזעלעך, דערנאך אויף מיר. ענדליך האט ער צוגעפאקט די קארטן און זיך אומגעלומפערט אויפגעהויבן אויף די פיס. ער האט נאריש אויפגעהויבן די רימען און געשטאנען און קוקנדיק אויף זײ.
  
  
  „ מאַך ! בינדן די הענט הינטערן רוקן״.
  
  
  גרויס דזשולי האט ווי ער איז געווען דערציילט. ווען ער האָט פאַרטיק און זיך צוריק געגאַנגען, האָב איך אָפּגעשטעלט די קנאָטן. ער האט אַ שיין גוט אַרבעט.
  
  
  איך האב אים נאכאמאל ארויסגעווארפן מיט דעם ביקס: "אקעי. ס 'איז דיין רייע. אויף דער ערד".
  
  
  "וואָס די…"
  
  
  "איך געזאגט אויף די שטאָק!"
  
  
  ער האט א זיפצן געטאן, פארזיכטיק ארויסגענומען פון מויל דעם ציגארעטן־שטאף און עס ארײנגעלײגט אין דעם אשבעש אויפן טיש. דערנאָך האָט ער זיך געלעגן אויף דער פּאָדלאָגע, עטליכע פוס אַוועק פון ריימאָנד.
  
  
  "שטעל די הענט הינטער דיין צוריק."
  
  
  ער האט װידער א זיפצ געטאן און ארײנגעלײגט די הענט הינטערן רוקן, צוגעדריקט די באק צום דיל.
  
  
  איך האָב געשטעלט ווילהעלמינה אויף דעם שטול, וואָס גרויס דזשולי איז געזעסן אויף און האָב זיך געקניפּט איבער אים, סטראדלינג זיין גוף צו בונד זיין הענט.
  
  
  זײַנע פיס האָבן זיך אַרויפֿגעשאָסן, אַרײַנגעקלאַפּט אין מײַן רוקן, און זײַן גיגאַנטישער קערפּער האָט זיך צעוויקלט און געציטערט אין ריזיקע קאַנוואַלזונגען פֿון די מי, מיך אַרײַנגעוואָרפֿן צום טיש און פֿאַרלוירן די וואָג. איך האב געשאלטן מיין נארישקייט און זיך געטוישט צום ביקס, אבער ער האט מיך אנגעכאפט ביי דעם האַנטגעלענק מיט א שטענדיגע, שטארקע לאפע, מיך אויפגעהויבן מיט זיין קערפער און מיך צוגעכאפט אויפן דיל מיט זיין ריזיקן וואג.
  
  
  זײ ן פני ם אי ז געװע ן נעב ן מײ ן , צוגעדריקט . ער איז אויפגעשטאנען און האט אראפגעקלאפט דעם קאפ, פרובירט אים צו שלאגן קעגן מיינס. איך האב זיך שארף אויסגעדרייט און זיין קאפ האט געקלאפט אין דיל. ער האט געברומט װי א פארשטעקטער ביק און זיך צוריק צו מיר אומגעקערט.
  
  
  אי ך הא ב מי ט דע ר פרײע ר האנ ט זי ך צוגעקלאפ ט צ ו זײנ ע אויגן , קעמפנדי ק מי ט דע ר װאג , װעלכע ר דריק ט זי ך ארוי ם אוי ף מיר , געבויג ט מײ ן רוקן , א ז מײ ן קערפע ר זא ל ניש ט אונטע ר אים . מיינע זוכנדיקע פינגער האבן געפונען זיינע אויגן, אבער זיי האבן זיך שטארק אפגעשפילט. איך גענומען די ווייַטער בעסטער אָפּציע דורך סטיקינג צוויי פינגער אין זיין נאַסטראַלז און יאַנגקינג אים צוריק און אַרויף.
  
  
  איך פּעלץ די שטאָף געבן וועג און ער סקרימד, ריליסינג מיין אנדערע האַנטגעלענק אַזוי ער קען ציען זיין אַטאַקינג אָרעם. אי ך הא ב זי ך אװעקגעשטויס ן מי ט דע ר פרײע ר האנ ט או ן מי ר האב ן זי ך געקליב ן אויפ ן דיל . מי ר האב ן זי ך גערוט אנטקעג ן דע ם טיש־פוס . איך האב אים אנגעכאפט בײדע אויערן און אים אנגעשלאגן מיטן קאפ אין די מעטאלן מעבל.
  
  
  זײ ן כאפ ט הא ט זי ך געלאז ט או ן אי ך הא ב זי ך באפרײ ט או ן פו ן אי ם אראפגעפאלן . איך שפרינג אויף מיין פֿיס פּונקט אין צייט צו זען רייַמאָנד, זיין הענט נאָך טייד הינטער זיין צוריק און סטראַגאַלינג צו שטיין. איך האָב אים אַרײַנגעטאָן אין מאָגן מיט דער שפּיצן פֿון מײַן שוך און אײַנגעטונקען צו שלעפּן ווילהעלמינה פֿון וווּ איך האָב זי איבערגעלאָזט אויפֿן שטול.
  
  
  איך האָב געכאַפּט דעם לוגער און זיך אַרומגעשלאָסן פּונקט ווי די גרויסע דזשולי האָט זיך צוגעלאַכט פֿון דער פּאָדלאָגע ווי אַ גראַנטינג, פאַרשוויצטן קאַטאַפּאַלט. איך האב זיך אויסגעדרייט און אים געלאזט פליען פארביי מיר ווען איך האב אים געשלאגן אין קאפ מיט מיין ביקס. ער האט ארײנגעשטעקט דעם קאפ אין א שטול און איז מיטאמאל געלעגן הינקען, בלוט פון דער צעריסענער נאז האט זיך ארײנגעגאסן אין זײן אונטערן קין, אויסגעװײקט די װאנצעס. אויפן דיל נעבן אים, האט רײמאנד זיך געקרימט און געקרענקט, די הענט האבן זיך נאך פארנומען הינטער זײן רוקן.
  
  
  איך האָב איבערגעחזרט ווילהעלמינה. עס איז געווען אַזאַ אַ ריין אָפּעראַציע ביז גרויס דזשולי געווארן העלדיש צו מיר. איך געווארט ביז איך איז געווען ברידינג נאָרמאַלי, דעמאָלט איך טייד ביג דזשולי ס הענט צוזאַמען ווי איך אנגעהויבן צו טאָן אַ ביסל מינוט צוריק. דערנאָך האָב איך אָנגעצונדן אַלע ליכט
  
  
  
  
  
  אָפיס און אנגעהויבן קוקן דורך די גרויס באַנק פון טעקעס אין טשיקאַ רייט ס אָפיס.
  
  
  ז ײ זײנע ן געװע ן פארשפארט , אבע ר מי ך הא ט ניש ט לאנג ע גענומע ן צ ו קלײב ן ד י לאקן . אָבער, געפֿינען וואָס איך זוך פֿאַר איז געווען אן אנדער ענין. אבער לעסאָף איך געפונען עס. צעטײלונ ג פו ן פראנציני ס פארמעג ן לויט ן דאלאר ם םומע ן צ ו ד י געשעפט ן פו ן דע ר שטאט .
  
  
  איך האב געפײפט. פּאָפּייע האָט ניט נאָר געטאָן אַלץ אומלעגאַל אין דער שטאָט, ער האָט נישט געפעלט פילע לעגאַלע אָפּעראַציעס: פלייש פּאַקינג, בראָוקערידזש, קאַנסטראַקשאַן, טאַקסיס, האָטעלס, עלעקטריקאַל אַפּפּליאַנסעס, מאַקאַראָנען פּראָדוקציע, סופּערמאַרקיץ, בעקעריעס, מאַסאַזש באַראַלז, סינעמאַס, פאַרמאַסוטיקאַל פּראָדוקציע.
  
  
  איך געעפנט איינער פון די פילינג גאַטקעס און באמערקט עטלעכע גרויס מאַנילאַ ענוואַלאָופּס פאָולדאַד אין די צוריק. זיי האבן קיין לאַבעלס און די וואַלווז זענען פארמאכט. איך צעריסן זיי באַזונדער און געוואוסט איך וואָלט שלאָגן די דזשאַקפּאַט. די דאזיקע קאָנווערטן האבן אנטהאלט רעקארדס - מיט פארקויפן דאטום, פארקויפן, נעמען און אלעס אנדערש - וועגן פראנציני'ס העראוין אפעראציע, א קאמפליצירטע רערנ-ליניע פון מיטל מזרח קיין ניו יארק.
  
  
  עס מיינט אַז מיין שפּעט פרייַנד סו לאַו לין האט נישט צוריקציענ זיך פון די מעדיצין געשעפט ווען אונדזער סערוואַסמאַן לינקס ינדאָטשינאַ. זי איז פּונקט אריבערגעפארן צו ביירוט, עטלעכע טויזנט מייל אַוועק. ד י שײנ ע פרויע ן הא ט פארקויפ ט דראג ן װ י אוי ך מענער . זי איז געווען אַ פאַרנומען מיידל.
  
  
  איר שטעלונג צו פראַנזיני האט מיר שטענדיק פּאַזאַלד. איך שטענדיק געחידושט וואָס איך באגעגנט אַ כינעזיש רויט אַגענט און געוועזענער מעדיצין דיסטריביאַטער ארבעטן ווי אַן באַשעפטיקונג אָפיס פֿאַר אַן אמעריקאנער באַנדיט. זי איז פשוט טאן טאָפּל פליכט, און איך איז געווען בלויז ינוואַלווד אין איין אַספּעקט פון איר פילע אָרגאַנאַזיישאַנאַל טאלאנטן. אַלץ איז קלאָר געוואָרן, און איך האָב אַ ביסל געשמייכלט, ווען איך האָב געמײנט, אַז איך האָב אומגלויבלעך אונטערגעשטראָכן פראַנזינינס פֿאַרבינדונגען מיטן מיטל-מזרח.
  
  
  אלע פחדים, וואס איך האב פריער געהאט וועגן איר אומקום, זענען אינגאנצן פארשוואונדן.
  
  
  איך האב ציכטיק פארלייגט די פאפירן אויפן טיש נעבן דעם טשעמאָדאַן, דערנאָך אַרױסגענומען די פּלאַסטישע ברענוואַרג פֿון שופֿלאָד און זײ אױסגעשטעלט. פּלאַסטיק איז נישט זייער סטאַביל און זאָל זיין כאַנדאַלד מיט זאָרג. ווען עס איז געווען געשיקט צו מיר מיט ויטאָבוס פון וואַשינגטאָן, עס איז געשיקט אין צוויי פּעקל - איינער פֿאַר די יקספּלאָוסיוו זיך, די אנדערע פֿאַר די קאַפּס און דעטאַנייטערז. אַזוי עס איז געווען זיכער.
  
  
  איצט איך קערפאַלי ינסערטאַד די קאַפּס און טייַמער דעטאַנייטערז. ווען באַשטימט צו מאַקסימום, די דעטאַנייטערז וועט גיין אַוועק פינף מינוט נאָך אַקטאַוויישאַן. איך געשטעלט איינער ווו עס וואָלט צעשטערן די קאָמפּיוטער, און דעמאָלט פאַרשפּרייטן די אנדערע דריי אַרום די צימער ווו זיי קען טאָן די מערסט שעדיקן. איך האב נישט געדארפט זיין צו גענוי. פיר פּלאַסטיק באָמבס קען לייכט צעברעכן די אַקאַונץ קאַמער.
  
  
  — בחור, דו װעםט אונדז נישט לאזן דא. עס איז געווען מער אַ טענה ווי אַ קשיא פון די שוואַרץ מענטש אויף די שטאָק. ער האט זיך אויסגעדרייט צו זען מיר. מיט א צייט צוריק האט ער אויפגעהערט קרעכצן.
  
  
  איך האב צו אים געשמייכלט. "ניין, רייַמאָנד. דו און דיין פעטער פריינד וועסטו קומען מיט מיר”. איך האב געקוקט אויף די גרויסע דזשולי, וואס האט זיך ארויפגעזעצט אויפן דיל און געקוקט אויף מיר מיט בלוטשאפענע אויגן. "איך וויל אַז עמעצער זאָל געבן מיר אַ אָנזאָג פון פּאָפּייע פראַנזיני."
  
  
  "וואָס אָנזאָג?" רייַמאָנד איז געווען לאָעט צו ביטע.
  
  
  "זאָג אים נאָר אַז די ווערק פון הייַנט איז קאַמפּלאַמענטיד דורך Gaetano Ruggiero."
  
  
  "גוט, פאַרשילטן עס ..." עס איז געווען גרויס דזשולי. בלוט איז אים אראפגעפלויגן פון דער צעריסענער נאז.
  
  
  כ'האב פארזיכטיג צוריקגעפאקט מיין אַטאַטשע, און פארזיכערט אז עס אנטהאלט אלע קרימינאציע דאקומענטן, און דאן פארמאכט און פארשפארט. איך פּולד ריימאָנד און גרויס דזשולי צו זייער פֿיס און האָבן זיי שטיין אין די מיטן פון די צימער בשעת איך געגאנגען אַרום און אַקטיווייטיד די טיימערז אויף יעדער פון די דעטאַנייטערז. דא ן זענע ן מי ר זי ך מי ט א גײע ן פו ן דאר ט ארויסגעלאפן , ארויפגעפלויג ן ד י טרעפ ן אויפ ן דאך , או ן הא ט מי ר געשלאג ן ד י טיר ן אויפ ן דאך .
  
  
  איך געצווונגען ריימאָנד און ביג דזשולי צו ליגן אויף זייער פנימער ווידער, און דאַן גענומען אַ טיף אָטעם און רייסט אַריבער די ריקיטי פּלאַנקען בריק צו דער ווייַטער בנין. אמאל אריבער, האב איך אוועקגעטראגן דעם ברעט, ארויפגעווארפן אויפן דאך און אנגעהויבן אראפגיין פון די טרעפ, פײפנדיק מיט פרײד צו זיך אלײן. עס איז געווען אַ גוטע נאַכט אַרבעט.
  
  
  האלבוועג אראפ פון די טרעפ האב איך געפילט אז די געביידע האט זיך געציטערט, ווען פיר שטארקע אויפרייס זענען געקומען פון דעם געביידע נעבן טיר. ווען איך געגאנגען אַרויס, די שפּיץ שטאָק פון 415 וועסט בראָדוויי איז געווען אויף פייַער. איך פארשטאפט אין די ווינקל צו ציען די פייַער שרעק, דעמאָלט כעדאַד צו די זעקסט עוועניו און כיילד אַ טאַקסי כעדינג אַרויף די שטאָט. איך האָב זיך אומגעקערט צו מײַן זיצפּלאַץ לעבן פילאָמינה פאַרן סוף פון עמרם קאָנצערט, וואָס איז געווען דער פינאַלע פון דער פּראָגראַם.
  
  
  מײנ ע קלײדע ר זײנע ן געװע ן א ביס ל צעשלאגן , אבע ר אי ך הא ב זי ך אפגעשאקל ט מי ט ד י גרעםט ע שמוץ , װא ם אי ך הא ב זי ך אויפגענומען , ארום , ארום , ארוי ם אויפ ן דיל ע פו ן דע ר חשבון־קאמער . די ינפאָרמאַל קליידער וואָס עטלעכע מענטשן טראָגן אויף קאַנסערץ הייַנט איז נישט דער הויפּט באמערקט.
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  צומארגנם , װע ן פילאמינע ר אי ז אװעקגעפאר ן צ ו דע ר ארבעט , הא ב אי ך צוגעלײג ט ד י פאפירן , װא ס אי ך הא ב צוגענומע ן פו ן חשבונות־הויף , או ן ז ײ אפגעשיק ט צ ו רא ן בראנדענבורג . עס איז געווען גענוג דאָרט צו האַלטן אַ בוסלאָאַד פון די עף-בי-איי, די טרעאַסורי דעפּאַרטמענט, און די סאָוטהערן דיסטריקט אָרגאַניזירט פאַרברעכן טאַסק פאָרס.
  
  
  
  
  
  י איבער די ווייַטער זעקס חדשים.
  
  
  איך האָב דאַן גערופֿן וואַשינגטאָן און באפוילן אן אנדער גאַנג פון 17 ב יקספּלאָוסיווז. איך האָב זיך אָנגעהויבן פילן ווי דער מעשוגע באָמבער, אָבער מיט אַ פּיסטויל און אַ סטילעטטאָ קאָן מען זיך נישט נעמען אַליין אויף די מאַפיאַ.
  
  
  ווען איך בין לעסאָף גרייט, איך גערופן לוי.
  
  
  ער איז געווען פּראַקטאַקלי שפּרינגען איבער די טעלעפאָן ליניע בייַ מיר. "גאָט, ניק, איך בין אַזוי צופרידן אַז איר האָט גערופֿן! דער גאַנצער פאַרשילטן אָרט איז משוגע געוואָרן! דו דארפסט גלײך קומען אהער. מיר… "
  
  
  "פּאַמעלעך אַראָפּ, פּאַמעלעך אַראָפּ. וואס טוט זיך?"
  
  
  "אַלע!"
  
  
  "רויק אַראָפּ, לוי. בארואיג זיך. וואס גייט פאר?
  
  
  ער איז געווען אַזוי יקסייטאַד אַז עס איז שווער פֿאַר אים צו זאָגן מיר, אָבער אין די סוף עס געקומען אויס.
  
  
  אײנע ר פו ן ראגגיער ס פאל ק הא ט אויפגעבלאז ט ד י חשבונות־קאמב ר הא ט קוי ם געהא ט צײט , צ ו ראטעװע ן צװ ײ װעכטער , װעלכ ע זײנע ן געשלאג ן געװארן , געבונד ן או ן איבערגעלאז ט אוי ף דע ר טויטע .
  
  
  לינקס פֿאַר טויט, פאַרשילטן עס! אבער איך האב גארנישט געזאגט.
  
  
  פּאָפּייע פראַנזיני, האָט לוי ווייטער געזאָגט, איז געווען ופגעקאָכט, געשריגן און געקלאַפּט אויפן טיש צווישן תקופות פון טרויעריקע דעפּרעסיע, ווען ער האָט זיך פּשוט געזעסן אין זיין רעדערשטול און אויסגעקוקט דורכן פענצטער. "דער צעשטערונג פון די אַקאַונטינג קאַמער איז געווען די לעצטע שטרוי," לוי געמורמלט. פראנציני ס באנדע ״ געגאנגע ן צ ו ד י מאטראסן ״ — פו ן דע ר מאפי ע אויפשטעלנדי ק נאקעט ע דירות , װא ו זי ך בי ז צע ן ״זעלנער ״ האב ן זי ך געקענ ט באהאלט ן װײ ט פו ן זײער ע געװײנלעכ ע באהעלטענישן , באשיצ ט אײנע ר פו ן דע ר אנדערער . די דירות, באוואוינט מיט נאך מאטראצן פאר די מאפיאזיעס וואס זענען געבליבן אין זיי, האבן געדינט ניט בלויז אלס "שיצערן", נאר אויך אלס באסעס, פון וועלכע די שטופּ-קנעפל-מענטשן האבן געקענט שלאָגן קעגן קעגנערס.
  
  
  דאָס איז געווען דער אָנהייב פון די ביגאַסט באַנדע מלחמה אין ניו יארק זינט Gallo און Columbo געקעמפט אַ שלאַכט וואָס איז געענדיקט מיט קאָלומבאָו געליימט און Gallo טויט.
  
  
  לואיס, אליין, לאקאלאלא און מאנטיטי, צוזאמען מיט א האלבן טוץ אנדערע פראנצינישע שלעגערן, זענען צוגעקומען צו די מאטראצן אין א דירה פון דריטן שטאק אויף האָוסטאָן סטריט. ע ס הא ט געהא ט דר ײ פענצטע ר װא ס האב ן געגעב ן א גוט ן בליק ן אוי ף דע ר גאס , או ן — אמאל , הא ב אי ך פארמאכ ט ד י טיר ע צ ו דע ר דאך , — אי ז געװע ן נא ר אײ ן צוגאנג־מיטל — ארוי ף א שמאל ן טרעפ .
  
  
  מי ר זײנע ן ארײנגעפאר ן , זי ך אװעקגעזעצ ט או ן געװאר ט אוי ף דע ר װײטע ר טרעפ . עטלעכע בלאַקס אַרויף Ruggiero סטריט זיי האבן די זעלבע. מי ר האב ן זעלכ ך פארנומע ן א האלבע ט אנדער ע װוינונגע ן או ן אוי ך אונדזע ר קאנקורענטן : יעדע ר הא ט אנטהאלט ן א האלב ט דע ר שװער ע װאליזערס , יעדע ר מי ט א פולע ר פארזארגונ ג מי ט ביקסן , ביקסן , אונטערמאשין־געװער ן או ן אמוניציע , יעדע ר הא ט זײ ן אײגענע ם לאקאלע ר שליח . ברענגען צייטונגען, פרישע ביר און עסן עסן, יעדער מיט זיין אייגענעם ארום-די-זייגער פּאָקער-שפּיל, יעדער מיט זיין אייגענעם סאָף טעלעוויזיע, יעדער מיט זיין אייגענעם אומדערטרעגלעכע באָרדאַם.
  
  
  פילאָמינאַ איז געווען אויף די טעלעפאָן דריי מאָל אַ טאָג, אַזוי זי האָט געצויגן עטלעכע נודנע רייד פון איינער פון לוי ס קאַפּטער פריינט. איך האב אויסגעקלאפט צוויי פון זיינע ציין און קיינער האט נאכדעם נישט קאמענטירט.
  
  
  ע ס אי ז געװע ן פילאמינע ר או ן ד י צײטונגען , װא ס הא ט אונד ז געבראכ ט טאג־טעג ל פו ן אונדזע ר שליח , װא ס הא ט אונד ז געהאלט ן אי ן קאנטאק ט מי ט דע ר דרויסנדיקע . אין פאַקט, גאָרנישט ספּעציעל געטראפן. לויט פילאָמינאַ, די קלאַנג איז געווען אַז Gaetano Ruggiero ינסיסטיד אַז ער האט גאָרנישט צו טאָן מיט ספּעלמאַן ס טויט אָדער די קאָורט פון אַקאַונץ באַמינגז. ער האט װײטער געזאגט, אז ער װיל פארהאנדלען, אבער פאפייע האט זיך גע־ האלטן. די לעצטע מאָל Ruggiero ניגאָושיייטיד, עטלעכע יאָר צוריק אין די בעהאָלע מיט סאַן רעמאָ, עס איז געווען אַ טראַפּ וואָס געענדיקט מיט סאַן רעמאָ געהרגעט.
  
  
  אויף די אנדערע האַנט, לויט פילאָמינאַ, פּאָפּייע געגלויבט אַז אויב Ruggiero טאַקע וויל צו פאַרהאַנדלען, ער וויל נישט מאַכן קיין מער שינאה צו זיין קאָנקורענט. אזו י צװ ײ װאכ ן האב ן זי ך בײד ע פראקציע ס געהאנגע ן אי ן יענ ע טרויעריק ע דירות , געשפרונגע ן אי ן אויסגעטראכטע ר שאטן .
  
  
  אפילו איטאַליעניש מאַפיאָסיס קענען באַקומען נודנע מיט צייט. מי ר האב ן ניש ט געדארפ ט פארלאז ן ד י דירה , אבע ר אי ך הא ב געמוז ט רעד ן מי ט פילאמינע , א ן אנדער ע . איין אָוונט, די אנדערע גייז באוויליקט דעם געדאַנק פון האָבן עטלעכע מער קאַלט ביר - מיין פאָרשלאָג - און איך וואַלאַנטירד צו גיין באַקומען עס. אי ך הא ב געלונגע ן אפצוװארפ ן ד י װארונ ג פו ן אנדער ע װעג ן פראנציני ס צארן , או ן דע ר סכנה , צ ו װעלכע ר אי ך הא ב זי ך ארויסגעשטעל ט או ן ז ײ האב ן ענדלע ך אײנגעשטימט , גלויבנדיק , א ז אי ך בי ן דע ר משוגענע ר פו ן דע ר גאנצע ר פירמע .
  
  
  אויפ ן װע ג צורי ק פו ן דע ר נאענטסטע ר שפײז־קראם , הא ב אי ך גערופ ן פילאמינע .
  
  
  "איך טראַכטן פעטער דזשאָו איז גרייט צו טרעפן הער Ruggiero," זי דערציילט מיר.
  
  
  איך האב עס נישט געקאנט פארגינען. האלב פון מיין קאמף פלאן איז געווען צו שטעלן איין עולם קעגן דעם אנדערן, אויפבויען די זאכן ביז אזא קדחת-שטאף, אז די קאמיסיע וועט זיך דארפן אריינמישן.
  
  
  איך האב א ביסל געטראכט. "פייַן. איצט הערן קערפאַלי. זאל דזשאַק גאָרלי רופן די וווינונג אין צען מינוט און פרעגן פֿאַר לוי. איך האָב איר דעמאָלט דערציילט אין דעטאַל וואָס איך געוואלט דזשאַק צו זאָגן לוי.
  
  
  דער טעלעפאן האט געקלונגען בערך פינף מינוט נאכדעם וואס איך בין צוריקגעקומען און לואי האט געענטפערט.
  
  
  "יא? קיין קידינג? אַוודאי... אַוודאי... אַקעגן... יאָ, אַוודאי... גלײַך...? פייַן".
  
  
  ער האט אויפגעהאנגען מיט א אויפגערעגטן בליק אויפן פנים. ער האט שעפעדיק צוגעדריקט דעם גרויסן .45 צוגעקלעפט צו זײן ברוסט אין א אקסעלע הולסטער. "דאס איז איינער פון פעטער דזשאָו ס יינגלעך," ער האט געזאגט.
  
  
  "ער האָט געזאָגט אז דריי פון אונדזערע בחורים זענען אומגעקומען אויף בלעקער סטריט מיט בלויז עטלעכע מינוט צוריק."
  
  
  איך האָב געפרעגט: „װער איז דערהרגעט געװאָרן, לואיס? ווער עס יז מיר וויסן? ווי שלעכט איז עס?
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ און אויסגעשפרײט די הענט. „גאָט! איך וויס נישט. דער באָכער האט געזאגט אַז ער נאָר גאַט די נייַעס. נישט געוואוסט קיין אנדערע פרטים. ” לואיס האט זיך אפגעשטעלט און א רושם ארוםגעקוקט אין צימער. “ער האָט געזאָגט אַז פעטער דזשאָו וויל אַז מיר זאָלן שלאָגן די מענטשן פון Ruggiero. זיי שלאָגן זיי גוט."
  
  
  דאָס מאָל די יקסייטמאַנט אָוווערפּאַוערד קיין ספקות לוי קען האָבן פריער פּעלץ. די שלאַכט ראַסע טוט דאָס צו מענטשן, אפילו לוי איז געווען פון דעם וועלט.
  
  
  * * *
  
  
  יענע נאַכט האָבן מיר באזוכט דעם גאַרדאַן פּאַרק קאַסינאָ אין ניו דזשערזי, אַכט פון אונדז אין צוויי באַקוועם לימאַזין. דער לאבי זיכערהייטס וועכטער אינעם גארטן פארק האטעל, אנגעטאן ווי א ליפט אפעראטאר, איז נישט געווען קיין פראבלעם; עס איז געווען קיין אָפּעראַטאָר פון די פּריוואַט ליפט, וואָס נאָר געגאנגען צו די קאַסינאָ אויף די סאַפּאָוזאַדלי ניט-עגזיסטאַנט דרייצנטער שטאָק. מי ר האב ן מי ט א שיסערײ ט ארײנגעצויג ן דע ם װעכ ט אי ן דע ר ליפט , ז ײ בײד ע ארויסגעקלאפ ט או ן זי ך אליי ן אנגעהויב ן דע ם ליפט .
  
  
  מי ר זײנע ן ארוי ס פו ן ליפט , גרײט , מי ט מאשין־געװער , פא ר אונדז . עס איז געווען אַ בריליאַנט סצענע. קריסטאַל שאַנדאַליז זענען געהאנגען פון די הויך סטעליע, און פּלאַש דראַפּעס און טיף טעפּעך געהאָלפֿן דערטרינקען די קראָופּיער ס געזאַנג, די קליק פון די שטאָל פּילקע אויף די רולעט ראָד, און די אַנדערלייינג ברומען פון שטיל שמועס פּונקטוייטיד דורך די טיילמאָליק עקסקלאַמיישאַן פון יקסייטמאַנט. עס איז געווען דער גרעסטער אַרקייד אויף די מזרח קאָוסט.
  
  
  א שײנער מאן אין א פיין שנײדערטער טוקסעד האט זיך געדרײט מיט א קלײן שמייכל. ער איז געווען וועגן 30, אַ ביסל סטאַקי אָבער בריליאַנט, מיט דזשעט-שוואַרץ האָר און העל, ינטעליגענט אויגן - Anthony Ruggiero, דאָן גאַעטאַנאָ ס קוזינע.
  
  
  ער האָט איינגעזען די באַטייַט פון אונדזער אַרייַנגאַנג אין איין מיליסעקאַנדע, זיך אויסגעדרייט אויף זיין פּיאַטע און שפּרינגען צו די באַשטימען אויף דער וואַנט. לאָקלאָס מאַשין ביקס פייערד מיט בייז - ברוטאַל גוואַלד אין אַ כיינעוודיק אַטמאָספער. רוגגיערע'ס רוקן האט זיך אנגעשפארט, ווי ער וואלט אים צעשניטן געווארן דורך אן אומזעהיגער ריזיגע האנט, און ער האט זיך צוגעפאלן ווי א שמאטע ליאַלקע צו דער וואנט.
  
  
  איינער האט געשריגן.
  
  
  איך שפּרינגען אויף די בלאַקדזשאַק טיש און שאָס אין דער סטעליע, דעמאָלט טרעטאַנד די מאַסע מיט מיין ביקס. ביי די קראַפּס טיש צען פֿיס אַוועק, מאַניטי איז טאן די זעלבע. לאָויס, איך האָב געקענט זען פֿון דעם אויגנבליק, איז געשטאַנען גלײַך בײַם ליפט, קוקנדיק אויף רוגגיערס קערפּער.
  
  
  "אָוקיי," איך שרייַען. — אלע שװײגן און רירן זיך נישט, און קײנער װעט נישט שאטן. אויף לינקס האט זיך מיטאמאל געקראכן הינטער זײן טיש דער קרופער. איינער פון די אַנדערע מאַפיאָס וואָס איז געקומען מיט אונדזער גרופּע האָט אים געשאָסן אין קאָפּ.
  
  
  מיטאמא ל אי ז געװאר ן א טויט־שװײג ע א ן באװעגונג . פראנציני ס ברישע ר האב ן דא ן אנגעהויב ן ארומצוגײ ן דור ך דע ם עולם , געזאמל ט געל ט פו ן טיש ן או ן װאליע , גענומע ן רינגען , זײגער ם או ן טײער ע ברוטשען . דער גרויסער עולם איז געווען דערשראקן, אזוי אויך לואיס.
  
  
  מיר זענען אַרויס פֿון דאָרט אין ווייניקער ווי זיבן מינוט און צוריק אין אונדזער לימאַזינז צו די האָלאַנד טוננעל און אונדזער באַהאַלטן אין גרינוויטש ווילידזש.
  
  
  לאָויס האָט זיך ווײַטער איבערגעחזרט. - "גאָט!" — גאט!
  
  
  איך האָב אים אַ פּאַטש געטאָן אויף דער אַקסל. "רויק אַראָפּ, לוי. דאָס איז אַלע טייל פון דער שפּיל!" איך האָב זיך אַליין אַ ביסל שלעכט געפֿילט. איך אויך טאָן ניט ווי עס ווען מענטשן זענען שאָס אַזוי, אָבער עס איז קיין פונט צו ווייַזן עס. איך האט צו זיין קיל. אבער דאָס מאָל, די פֿאַראַנטוואָרטלעכקייט איז געווען געשטעלט אויף מיר ווייַל איך עריינדזשד דעם שווינדל טעלעפאָן רופן. כ׳האב נישט געקאנט לאזן צו לאנג אנשטערן. ווען איר שפּיל די שפּיל איך געשפילט, עמעצער קענען באַקומען שאַטן.
  
  
  און דער ווייַטער טאָג פילע מענטשן זענען קראַנק.
  
  
  ערשטער, די Ruggieros ריידיד Alfredo's Restaurant אויף MacDougal סטריט, ווו, קעגן אָרדערס, פיר פּאָפּייע ס טראָק כיידזשאַקערז זענען סניק אַוועק צו עסן לאָנטש. צװײ מיליטאנטן זײנען געקומען פון הינטערן, געשאסן אויף זײ מיט מאשין־געװער בשעת זײ זײנען געזעסן, און גיך אװעק. אלע פיר זײנען אומגעקומען בײם טיש.
  
  
  פראנציני האט צוריק געשלאגן. צוויי טעג שפּעטער, ניק מילאַן, דער עלטער לוטענאַנט פון די Ruggiero משפּחה, איז קידנאַפּט פון זיין ברוקלין הייטס היים. צװ ײ טע ג שפעטע ר הא ט מע ן זײ ן קערפער , פארבונד ן מי ט שװערע ר דראט , געפונע ן אי ן א לאנד . מ׳האט אים דערשאסן אין קאפ.
  
  
  טשיקי רייט איז דעמאָלט געהרגעט אויף די טרעפּ פון אַ דאָקטער ס אָפיס ווו ער איז געגאנגען צו קויפן עטלעכע היי פיבער טאַבלאַץ.
  
  
  ווייַטער איז געווען Frankie Marchetto, Ruggiero ס לאָנגטימע סאַבאָרדאַנייט - ער איז געפונען הינטער די ראָד פון זיין מאַשין, שאָס פיר מאָל אין די קאַסטן.
  
  
  די נאַקעט קערפער פון צוויי פון פראַנזיני ס מענטשן זענען געפונען אין אַ שיפל דריפטינג אין דזשאַמאַיקאַ בייַ. בײד ע זײנע ן געװע ן דורכשניט ן האלדז .
  
  
  מיקי מאָנסאַננאָ - מיקי מאַוס - איינער פון די פירער פון די Ruggiero באַנדע, אנטרונען שאָדן ווען ער געשיקט איינער פון זיין זין צו ציען זיין מאַשין אויס פון די גאַראַזש. דער אויטא האט אויפגעריסן ווען דער בחור האט זיך אנגעצונדן די צינדונג, אים אומגעברענגט טייקעף.
  
  
  די לעצטע שטרוי איז געקומען פרייטאג ווען זעקס Ruggiero מענטשן אַרמד מיט שאַטגאַנז און מאַשין גאַנז שטורעם די פראַנזיני אָליווע אָיל קאָו.
  
  
  בלויז אַ צופאַל האָט געראַטעוועט פראַנצוניע, האָט פילאָמינע פּונקט גענומען פּאָפּייע צו זיין טעגלעך גיין אין פּאַרק. פיר אנדערע מענטשן אין די אָפיס זענען דערשאָסן, אָבער צוויי ווייַבלעך קלערקס זענען לינקס אָן שעדלעך.
  
  
  מיר האָבן געשטעלט די פינישינג רירט אויף פּאָפּייע ס טשודנע פּלאַן צו אָנפאַלן Ruggiero's Garden Park נחלה ווען עס איז פּלוצלינג אָפּרופן. די קאַמישאַן, זארגן וועגן די פּלוצעמדיק פאַרגרעסערן אין ופמערקזאַמקייט צו מאַפיאַ ענינים ווי אויך די טעגלעך פאַרגרעסערן אין די טויט אָפּצאָל, איז געווען רומאָרד צו האָבן פאררופן אַ זיצונג אין ניו יארק צו איבערקוקן די סיטואַציע.
  
  
  לוי איז ווידער געווען יקסייטאַד ווען מיר לינקס אונדזער וווינונג אויף האָוסטאָן סטריט און כעדאַד אַהיים, לוי צו זיין באָכער אין די ווילידזש, מיר צוריק צו פילאָמינאַ.
  
  
  "יינגל, ניק! איר וויסן, זיי זאָל אַלע קומען! קיל Joey Famligotti, Frankie Carboni, Littles Salerno, אַלע די גרויס גייז! אפילו עלי גיגאַנטע קומט פון פיניקס! זיי גייען האָבן אַ באַגעגעניש. שבת אינדערפרי״.
  
  
  ער האָט געקלונגען ווי אַ קינד וואָס רעדט וועגן זיין באַליבסטע בייסבאָל העלדן וואָס קומען צו שטאָט, נישט די זיבן מערסט וויכטיק פאַרברעכן פיגיערז אין אַמעריקע.
  
  
  איך האב א שאקל געטאן מיטן קאפ אן אומגלויבנדיק, אבער צו אים געשמייכלט. "וואו וועט עס זיין?"
  
  
  "די באַנקערס אַססאָסיאַטיאָן פאַרזאַמלונג צימער אין פּאַרק עוועניו און פופצנטן סטריט."
  
  
  "דו מאכסט א וויץ? דאָס איז די מערסט קאָנסערוואַטיווע באַנק אין דער שטאָט. ”
  
  
  לואיס האט געלאכט מיט שטאלץ. "דאס איז אונזער אייגנטום! אָדער לפּחות איך מיינען מיר האָבן שאַרעס. ”
  
  
  "פאַנטאַסטיש," איך געזאגט. איך זאָל האָבן לייענען מער קערפאַלי די צייטונגען וואָס איך גענומען פון די אַקאַונץ קאַמער, אָבער איך כּמעט האט נישט האָבן גענוג צייַט פֿאַר וואָס. איך האָב לאָויס אַ פּאַטש געטאָן אויף דער אַקסל. "אָוקיי, פּאַיסאַנאָ. איך האָבן אַ דאַטע מיט פילאָמינאַ הייַנט. איר ווילט מיך?"
  
  
  ער האָט זיך געכאַפּט. "ניין נישט היינט. אבער שבת דארף יעדער קאמיסאר מיט זיך נעמען צוויי בחורים אין באנק. ווילסט קומען מיט מיר און פעטער דזשאָו? עס קען זיין אַ פּלאַץ פון שפּאַס. ”
  
  
  "אַוודאי," איך געדאַנק. אומגעבראכטע פרייד. "רעכענען אויף מיר, לוי," איך געזאגט. "סאָונדס ווי אַ גרויס געדאַנק." כ'האב געוויינקט און זיך אריינגעכאפט אין דער טאַקסי, אבער אנשטאט צו גיין גלייך קיין פילאמינע, בין איך אריבערגעפארן צום באנקערס טראסט פארבאנד אויף פארק עוועניו. איך געוואלט צו זען ווי עס קוקט ווי. עס געקוקט סקערי.
  
  
  איך געגאנגען צו די ויטאָבוס סטאַנציע, פּיקט מיין 17 ב קיט און כעדאַד צוריק צו טשעלסי צו טראַכטן וועגן מיין פּראָבלעם. די געלעגנהייט צו אָנטייל נעמען אין דער קאָמיסיע זיצונג איז געווען אַ ברכה, אָבער איך געהאט צו געפֿינען אַ וועג צו מאַכן די מערסט פון עס. עס וועט נישט זיין גרינג. מארגען וועט דער בנין פון דער באנקיר'ס טראסט פארבאנד שוועמען מיט מאבסטערס, יעדע פאנאטיש צו באשיצן זייער באס.
  
  
  מאָדנע גענוג, עס איז געווען פילאָמינאַ וואָס האט מיר דעם געדאַנק אַז אָוונט נאָך מיטאָג.
  
  
  זי האט זיך צוגעכאפט צו מיר אויף דער קאנאפע און געיאבט. "טאָן מיר אַ טובה ווען איר גיין טרעפן פעטער דזשאָו און לוי מאָרגן, אָוקיי?"
  
  
  איך לייגן מיין האַנט אויף איר קאַסטן: "אַוודאי."
  
  
  "איצט האַלטן עס!" זי האט אראפגענומען מיין האנט. "אויף דיין וועג צו די אָפיס, קען איר האַלטן און באַקומען אַ נייַ הייס וואַסער פלאַש פֿאַר פעטער דזשאָו?"
  
  
  "הייס וואַסער פלאַש?"
  
  
  „זייט נישט אזוי איבערראשט. איר וויסן ... איינער פון די רויט גומע זאכן. ווען דער פעטער דזשאָו הייבט זיך אזוי שטארק צו שאקלען אז ער קען עס נישט קאנטראלירן, מיינט צו העלפן א ווארעמע הייצונג בלאק וואס ער קען פארהאלטן אין די הענט. ער טראגט עס שטענדיק מיט זיך. אין דעם קליין געשטעל אונטער די זיצפּלאַץ פון זיין רעדערשטול, אַזוי עס איז באַקוועם ווען ער וויל עס.
  
  
  "אָוקיי, אויב איר זאָגן אַזוי. וואס איז געשען מיט די אלטע?
  
  
  "עס אנגעהויבן ליקינג," זי געזאגט. "ער האט עס אין נוצן פֿאַר אַ לאַנג צייַט."
  
  
  יענע נאַכט בין איך געגאנגען צו דער מעדיצין קראָם אויף די ווינקל פון די נייַנט עוועניו און צוואַנציק-דריט סטריט און געקויפט איינער. דערנאָך, שפּעטער די נאַכט, ווען איך איז געווען זיכער פילאָמינאַ איז שנעל שלאָפנדיק, איך בין אויפגעשטאנען און קערפאַלי סטאַפט איר מיט פּלאַסטיק.
  
  
  עס איז שווער צו ינסטאַלירן אַ יקספּלאָוסיוו, אַ דעטאַנאַטאָר מיט אַ טייַמער, אין אַ באַהיצונג בלאָק מיט וואַסער, אָבער איך נאָך געראטן. די באַגעגעניש איז געווען סקעדזשולד צו אָנהייבן צען אַזייגער דעם אנדערן מאָרגן, אַזוי איך שטעלן די טייַמער פֿאַר צען דרייַסיק און קראָסט די פינגער.
  
  
  איך האט צו געפֿינען אַ וועג צו נישט זיין אַרום ווען די פאַרשילטן זאַך עקספּלאָדעד, ווייַל ווען עס טאַקע עקספּלאָדעד, עס וואָלט זיין אַ גרויס יקספּלאָוזשאַן. אָבער איך וועל האָבן צו שפּילן דורך אויער. סייַ ווי סייַ, איך מודה אַז איך בין געווען גאַנץ ומרויק אין בעט די נאַכט.
  
  
  
  
  קאפיטל 16
  
  
  
  
  
  
  לאָקאַטעללאָ האָט פֿאַרטריבן פּאָפּייע, לוי און מיר פֿון די אָפיס צו די באַנקערס אַססאָסיאַטיאָן און געהאָלפֿן אונדז אַנלאָוד פּאָפּייע פון די מאַשין אין זיין רעדערשטול. דערנאָך, מיט לאָויס שטופּן די רעדערשטול און איך געגאנגען לעבן איר, מיר זענען אריין אין אַ גרויס בנין.
  
  
  דע ר פארזאמלונג־צימע ר אי ז געװע ן אויפ ן דרײסיג ן שטאק , אבע ר אי ן דע ר לאבי ע פו ן דע ר ערד־שטאק , זענע ן מי ר אפ ־ געשטאנע ן געװאר ן דור ך צװ ײ זײע ר באלעבאטי ע טאגס , װעלכ ע האב ן אונד ז העפלע ך געזוכ ט פא ר געװער . פּאָפּייע האָט נישט געהאַט קיין אייזן, נאָר לואי האָט געהאַט אַ לעכערלעך קליין דעררינגער און איך האָב געמוזט געבן ווילהעלמינה און הוגאָ. די צוויי מאַפיאָסיס האָבן מיר געגעבן אַ נומערעד קאַבאָלע פֿאַר מיין ביקס און מיר גענומען די ליפט אַרויף. קיינער האָט נישט באמערקט די הייסע וואַסער פלאַש אין די געשטעל אונטער די זיצפּלאַץ פון פּאָפּייע ס רעדערשטול.
  
  
  Gaetano Ruggiero איז שוין דאָרט צוזאַמען מיט צוויי פון זיינע כיילערז,
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן גרוים ן גאםט ן פו ן דע ר פארזאמלונ ג צימער . ער איז געשטאנען הויך און שטרענג ביים אנדערן עק צימער, יינגער ווי איך וואלט געמיינט, אבער מיט גרויע פלעקן אויף די שווארצע זייטן. גנבענען און גאַמבלינג זענען געווען זיין הויפּט אינטערעסן, אַזוי גערופענע ריין פאַרברעכן, אָבער ער איז אויך געווען אין דרוגס און מאָרד איז געווען זיין וועג פון לעבן. לויטן באפעל פון גאעטאַנאָ איז דער אלטער דאן אלפרעדא רוגיערא, זיין פעטער, אומגעקומען, כדי דער יונגערמאן זאל קענען נעמען פאראנטווארטליכקייט פאר דער פאמיליע.
  
  
  ד י אנדער ע זענע ן אונד ז ארײנגעפאלג ן אי ן יעד ן מיט ן צװ ײ באדי־װעכטער .
  
  
  יוסף פאַמליגאָטי - קיל דזשאָוי - פֿון באַפאַלאָו. קורץ, געשטארקט, מיט א טונקעלער, פעטם פנים און מיט א ריזיגן בויך, וואס איז געגאנגען איבער דער לענד. ע ר הא ט זי ך געכאפ ט װ י ע ר גײט , דא ס רעקל א צעקנעפ ט זי ך ארוי ס אויפ ן בויך . ער האט ליב געשמײכלט צו רוגגיערא און פראנציני, און איז דאן גלײך ארײן אין פארזאמלונג צימער. זײנ ע צװ ײ באלעבאטי ם זײנע ן געבליב ן מיט ן רעספעקט , אי ן גאם .
  
  
  פראַנקיע קאַרבאָני פון דעטראָיט. גרוי-כערד, רייך אין אויסזען, טראָגן אַ שיין טיילערד פּאַסן פון גרוי וואָל, גרוי שפּיציק שיכלעך, גרוי זייַד העמד און ווייַס זייַד בונד. ער האט ינכעראַטיד אַן אַלט דעטראָיט באַנדע און קאַנאַליזעד זייַן בלוט דאָרשטיק טאַקטיק אין אַ גרויזאַם אָבער עפעקטיוו אָפּעראַציע וואָס איז געווען די מעקאַנע פון אַלע אָרגאַניזירט פאַרברעכן. ער האט אויסגעזען ווי א פריילעכער דזשענטלמאן.
  
  
  מאריא סאלערנא - קלײנ ע באלס ס סאלערנא - פו ן מיאמי ־ פויגל־װי , א פארצװײפלטע ר קלײנע ר מאן , װעמענ ס קא פ הא ט זי ך פארדעכטיג ט אהי ן או ן צוריק , א שװער , געבארענע ר הויט , הא ט זי ך גראטעסק י אויסגעשטרעק ט איבע ר שארף־דעפינירט ע בײנער , א גרוים ע נאז ע או ן א שפיציקע . עס סטאַרטעד אין גאַמבלינג עסטאַבלישמאַנץ אין האַוואַנאַ, אריבערגעפארן צו מיאַמי, דערנאָך אויסגעשטרעקט זייַן בלאַדי טענטאַקאַלז טיף אין די קאַריבבעאַן און מערב צו לאַס וועגאַס. אין זעקס און זיבעציק איז ער געווען דער עלטסטער באַנדע-באַלעבאָס אין אַמעריקע, אָבער ער האָט נישט געהאַט קיין פלענער צו צוריקציען. זיין פאַך איז אים געפֿעלן.
  
  
  Alfred Gigante פֿון פיניקס. ווי טאַנד ווי מאַריאָ סאַלערנאָ, פון דורכשניטלעך הייך, ציכטיק אנגעטאן, כאַנגד איבער, יעדער באַוועגונג פּאַמעלעך און דיליבראַט, ווייַזונג יעדער פון זיין זיבעציק יאָר, אָבער זיין סטרייקינג בלוי אויגן זענען קאַלט און דורכשטעכן זיין כערלאַס קאָפּ. עס איז געווען רומערד אַז זיין געשלעכט פּלעזשערז זענען דירעקטעד צו קליין גערלז. ער איז אויפגעשטאנען אין די רייען פון דער מאפיא אלס איינע פון די ערשטע גרויסע העראינע אימפארטערס אין די פאראייניגטע שטאטן.
  
  
  אַנטאַני מוסאָ - טאני דער פּריסט - פֿון ליטטלע ראַק, אַרקאַנסאַס. הויך, שלאַנק און גראַציעז, מיט אַ רייַך, פרייַנדלעך אויסזען. דימענטן רינגען האבן געפינצטערט אויף די פינגער, און פון זײן בונד האט געציטערט א דימענטן שטיפט. ער האָט געטראָגן בלויע זונברילן וואָס האָבן באַהאַלטן די סקאַרס אַרום וואָס איז געווען זיין לינקס אויג איידער ער פאַרפאַלן עס אין די באַנדע מלחמות פון די פרי 1930 ס. ביי איינס און זיבעציק איז ער נאך געווען דער קעניג פון זנות, הגם ער האט געטענהט אז ער האט געמאכט מער געלט פון געגנבעט פארמעגן ווי פון זיינע אנדערע אפעראציעס.
  
  
  איינס ביי איינס זענען זיי אריין אין פארזאמלונג צימער. אי ך הא ב ז ײ געקענ ט דערזע ן דור ך דע ר אפענע ר טיר , שאקלנדי ק ד י הענ ט איבע ר דע ם טיש , או ן האב ן זי ך אויסגעבײ ט נעמלעך . די זיבן מערסט געפערלעך מענטשן אין אַמעריקע. פּאָפּייע פראַנזיני איז געווען דער לעצטער צו אַרייַן, געטראגן אין אַ רעדערשטול דורך לוי. װע ן ז ײ זײנע ן ארײנגעקומע ן הא ב אי ך דערזע ן א חלום , מי ט הײס ע װאסע ר אונטער ן רעדערשטול .
  
  
  מיר איבעריקע, בערך פֿופֿצן בערך, זײַנען געשטאַנען אומרויִק אין קאָרידאָר, אָנקוקן זיך מיט חשד. קיינער האָט נישט גערעדט. דערנאָך האָט זיך פֿאַרמאַכט די טיר צום באַגעגעניש.
  
  
  מיין פויסט האט זיך קאנוואלסיוו צוגעקלעפט. איך האָב ניט דערוואַרט, אַז לואיס זאָל בלײַבן בײַם פעטער אין באָרד־רום. פאַרשילטן עס! איך לייקט דעם באָכער! אבער אוודאי קענט איר דאס נישט פארגינען אין מיין געשעפט.
  
  
  איך איז געווען פּונקט וועגן צו גיין ווען די טיר געעפנט און לוי געגאנגען אויס, קלאָוזינג עס הינטער אים. ער איז געקומען צו מיר.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. 10:23. זיבן מינוט לינקס. ― לאָמיר גײן, ― זאָג איך מיט פֿײַנטלעכן נאַנשאַלאַנס. — לאמי ר גײ ן א שפאציר ן או ן כאפ ן עטלעכ ע לופט .
  
  
  ער האט געקוקט אויף זײן זײגער און געשמײכלט. ״אוודאי! פארוואס נישט? זיי וועלן זיין דאָרט פֿאַר בייַ מינדסטער אַ שעה, אפֿשר מער. פאַרשילטן עס! איז דאָס נישט פראַנק קאַרבאָני? גאָט, דער באָכער קוקט נאָר רייך. און טאני איז אַ גאַלעך! איך האָב אים געזען אַמאָל ווען ... "
  
  
  ער האט נאך גערעדט ווען מיר האבן אראפגענומען דעם ליפט צום הויפט לאבי, וואו מיר האבן געזאמלט די וואפן פונעם לאקער צימער און דערנאך ארויסגעגאנגען אויפן פארק עוועניו.
  
  
  מיר זענען פּונקט אַריבער די גאַס און געקוקט אויף די קוואלן וואָס לויפן אין די פּלאַזאַ פון אַ גרויס אָפיס בנין, ווען אַ יקספּלאָוזשאַן האט חרובֿ רובֿ פון די דרייַסיק שטאָק פון די באַנקערס אַססאָסיאַטיאָן בנין.
  
  
  לוי האט זיך אויסגעדרייט, געלייגט איין האנט אויף מיין פארארעם, און געקוקט אויף דעם שווארצן רויך וואס האט זיך אויפגעהויבן הויך פון דער זייט פונעם בנין. "וואָס איז עס?"
  
  
  "נאָר אַ השערה," האָב איך געענטפֿערט גוואַלדיק, "אָבער איך מיין, אַז דו ביסט פּונקט געוואָרן דער הויפּט פון דער צווייטער גרעסטער מאַפיאַ פאַמיליע אין ניו יארק."
  
  
  אבער ער האט מיך נישט געהערט. ער איז שוין געלאָפן, אויסגעדרייט פון פּאַרק עוועניו פאַרקער ווי אַ פוטבאָל לינעבאַקער, פאַרצווייפלט צו באַקומען צוריק אין די בנין, צו זיין פעטער יוסף, און צו זיין אייגענע פֿאַראַנטוואָרטלעכקייט.
  
  
  כ׳האב גײםטיק א שראג געטאן און א טאקסי געקראגן. ווי ווייט איך האב געוואוסט, איז מיין ארבעט געווען פארטיק.
  
  
  נאָר איך האָב געמוזט טאָן איז אַרױפֿנעמען פילאָמינע פֿון איר װױנונג און זיך גײן צום אַעראָפּאָרט. איך האב געהאט צוויי בילעטן אין קעשענע און איך האב באשלאסן
  
  
  אַז די צוויי פון אונדז קען פאַרברענגען וועגן דריי וואָכן אין די קאַריבבעאַן נאָר טשילינג, לאַווינג און רילאַקסינג. דערנאָך וועל איך באַריכטן אין וואַשינגטאָן.
  
  
  זי האט מיך באגעגנט בײ דער טיר פון דער װאוינונג, װען איך בין אינעװײניק ארײנגעפארן, ארומגעװארפן מיט אירע הענט ארום מײן האלדז און געדריקט איר גאנצן קערפער קעגן מיר.
  
  
  "העלא, האָניק," זי געזאגט גליקלעך. ― קומט אַרײַן אין שטוב אַרײַן. איך האָבן אַ יבערראַשן פֿאַר איר ".
  
  
  — יבערראַשן?
  
  
  "דיין חבר." זי האט געלאכט. איך בין אַרײַן אין שטוב אַרײַן און דוד האָק האָט צו מיר געשמייכלט פֿון דער סאָפע. ער האט זיך אויפגעהויבן און איז צו אים צוגעגאנגען מיט אויסגעשטרעקט האנט. "עס איז גוט צו זען איר, ניק," ער האט געזאגט.
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  טויט פון די פאַלקאַן
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  טויט פון די פאַלקאַן
   קאַפּיטל 1
  
  
  
  
  דער טעלעפאָן, וואָס קלינגט אין מיין צימער, האָט דערלויבט דעם מאַן אין הויז איבער דער גאַס צו לעבן נאָך דרייסיק סעקונדעס. איך בין געווען זיכער אז דער טעלעפאן וועט נאכאמאל קלינגען, דאן וועט מען שטיל זיין צוואנציג סעקונדעס איידער עס וועט נאך צוויי מאל קלינגען; דאָס וואָלט זיין כאָק ס ספּעציעל צוויי-רינג סיסטעם, סיגנאַלינג מיר צו רופן אים מיד. איבער די יאָרן, איך דעוועלאָפּעד אַ כּמעט ינסטינגקטיוו געפיל פון וויסן ווען די כאָק סיגנאַל איז געווען קומענדיק פון דער ערשטער רינג. און ניין און ניין און ניין און ניין מאל פון הונדערט האב איך גערעכט געווען. איך ריפאָוקיסט אויף די Anschutz 1413 Super Match 54 פאַרנעם ווען די גלאָק ראַנג אַ צווייט מאָל, און איז געווען שטיל. פארן צווייטן צווייטן גלאָק, האָב איך געצויגן דעם צינגל.
  
  
  די אַראָפּגאַנג איז געווען גאנץ. דור ך ד י טײלװײ ז אפענ ע פראנצויזיש ע טירן , איבע ר דע ר גאס , הא ב אי ך דערזע ן א ן דריט ן אויג ן מי ט א מאל , אי ן מײ ן קרבן ס שטערן . עס איז געווען אַ ביסל העכער און צווישן צוויי אנדערע וואָס וואָלט קיינמאָל ווידער צופרידן צו זען אַן אַקס אַגענט טאָרטשערד פֿאַר אינפֿאָרמאַציע. זײע ר בײז ע פלאקערונ ג הא ט זי ך אוי ף אײביק ן אויפגעהערט , װע ן קרישיקא װ אי ז צוזאמגעפאל ן אויפ ן טיש . בלויז דאָס דריטע אויג האָט אויסגעזען לעבעדיק, ווען עס האָט זיך באַוויזן אין אים אַ קליינע בלוטיקע בלוט, וואָס האָט געגליטשט אין דער ליכט, און האָט זיך דערנאָך אַראָפּגעקאָללט איבער דער בריק פֿון דער נאָז.
  
  
  דע ר צװײטע ר דאפלע ר קלאנגע ן פו ן טעלעפא ן הא ט געקלונגען , באל ד נא ך מײ ן שיס , או ן הא ב אי ך זי ך צוריקגעקער ט פו ן ד י אפענ ע פענצטע ר פו ן מײ ן שאפע ן טאג־טעגלעכ ן װאוינונג , הא ב אי ך ארויפגעלײג ט דא ם ביקס ן אויפ ן בעט , או ן אויפגעהויב ן דע ם פײער . איך האב אנגערופן דעם דירעקטן נומער פון כאק און ער האט תיכף געענטפערט.
  
  
  "איר האָט נישט קיין טעות," ער געווארנט, ווי שטענדיק.
  
  
  אין דער קליינער מאנטרעאלער וואוינונג האט מען נישט געדארפט איינשטעלן א סקראמבלער אויפן טעלעפאן. און האָק'ס דערמאָנונג, אָבער ער האָט עס קיינמאָל נישט אָפּגעגעבן, און איך האָב אוטאָמאַטיש געענטפערט, "איך ווייס."
  
  
  — האסט שוין געמאכט דעם פארקויפן ?
  
  
  "הער קייַ נאָר געקויפט עס," איך דערציילט אים "איצט איך דאַרפֿן צו פאַרמאַכן דעם אָפיס ווי געשווינד ווי מעגלעך און גיין אויף."
  
  
  "איך טראַכטן עס ס צייַט פֿאַר איר צו גיין צוריק צו דיין היים אָפיס," דער אַלט מענטש האט פּאַמעלעך. "מיר האָבן אַ קליענט אין שטאָט וואָס דאַרף דיין באַדינונגס." ער האָט געוואַרט אַ מאָמענט און דערנאָך צוגעגעבן, "דאָס איז איינער פון אונדזער גרעסטער קלייאַנץ אין וואַשינגטאָן. איר פֿאַרשטייט?"
  
  
  דאס האט מיך אפגעשטעלט א מאמענט. ניט אָפט האָט כאָק מיך געוואָלט אין וואַשינגטאָן; ער האָט נישט געוואָלט ריזיקירן, אַז איינער פֿון די קאָנקורענטן זאָל מיך באַמערקן — ניט פֿון זײַן זייט און ניט פֿון אונדזער; ווייַל אויב עפּעס כאַפּאַנז אין די הויפּטשטאָט, ער און זיין N-רייטאַד אגענטן וואָס קען זיין דאָרט אין דער צייט וועט זיין באַשולדיקט פֿאַר דעם. דאָס איז דער פּראָבלעם מיט די N שאַץ - איך בין N3 - און די דערלויבעניש צו לעסאָף פאַרריכטן דעם פּראָבלעם. אַלע טראַכטן איר זענט אַ שלעכט באָכער; עס איז באשטימט אַ געפיל פון זייער זייַט, און פון אונדזער אויך - סייַדן איר טאָן אַ ביסל שמוציק אַרבעט וואָס זיי קענען נישט פירן. דערנאָך קילמאַסטער ווערט דער העלד - ביז די אַרבעט איז געטאן.
  
  
  אויסערדעם, האט כאָק קיינמאָל נישט געוויזן פיל באַגייַסטערונג פֿאַר אַנטלייַען מיר צו אן אנדער אַגענטור, און זיין רעפֿערענץ צו "קליענט" קען האָבן מענט אן אנדער סייכל אָרגאַניזאַציע. איך האב אים געוואלט פרעגן וועלכע סופער-אינטעליגענץ אגענטור האט זיך נאכאמאל ארומגערינגלט און דארף אונז אויפנעמען די שטיקלעך פאר זיי, אבער מיר זענען געווען אויף אן אומענקריפטירטן טעלעפאן רוף, אז מיינע פראגעס וואלטן געדארפט ווארטן ביז איך וועל קומען צוריק קיין אמעריקע.
  
  
  דערצו, איך איינגעזען אַז Hawke ס פּאַמעלעך, דיליבראַט טאָן איז מענט צו יבערגעבן פיל מער ווי בלויז פּשוט יגזאָסטשאַן אין די סוף פון אן אנדער לאַנג טאָג. איך געוואוסט בעסער ווי אַז. פֿאַר אַ מענטש וואָס האט טרייווד אין יאָרן, ער קען האַלטן זיך מיט די בעסטער פון אונדז ווען די אַרבעט גערופן פֿאַר עס. נײן, האקן האט נישט גערעדט אין דעם טאן, װײל ער איז געװען מיד; עמעצער איז געווען אין די אָפיס מיט אים, און דער אָפּגעהיט טאָן פון זיין קול האט מיר געווארנט קעגן געבן אים די געלעגנהייט צו זאָגן עפּעס וואָס וואָלט געבן דעם עמעצער קיין אָנצוהערעניש צו ווו איך בין אָדער וואָס איך טאָן.
  
  
  "יא, האר," איך געזאגט פּשוט.
  
  
  "פּאַק דיין זאכן און גיין צו די אַעראָפּאָרט," ער געלערנט טרוקן. “איך וועל אייך קויפן א עראפלאן בילעט אויפן קומענדיגן פלי קיין דק... אוי יא, איך מיין אז איר וועט נישט דארפן אלע אייערע ויסריכט. "איך טראַכטן איר קענען קראָם עטלעכע פון זיי אין דיין היגע אָפיס."
  
  
  אי ך הא ב געוװסט , א ז אונדזע ר אפיציר ט װע ט ניש ט פרײע ן צ ו דערװערן , א ז אי ך הא ב איבערגעלאז ט אײנע ם פו ן זײנ ע באליבטע ר ביקס ן אי ן מאנטרעאל ; אָבער האָק האָט דאָך מיך געוואָלט צוריק גיך צוריק, און ער האָט נישט געוואָלט, אַז איך זאָל מיך פֿאַרהאַלטן מיט אַ רעשוס אויפֿן אַעראָפּאָרט, וואָס וואָלט געווען באַשערט, אויב איך וואָלט געפּרואווט אַריינגיין אויף אַ עראָפּלאַן מיט דעם וואָפן. איך האב געהאט א ספעציעלע דיזיגנירטע בליי שילדעטע ארעט פאר מיינע אייגענע ביקסן, אבער נישט פאר מיין ביקס.
  
  
  "איך וועל זיין אין דיין אָפיס מאָרגן מאָרגן פרי," איך געזאגט.
  
  
  ער האט געהאט אנדערע געדאנקען. — ניין, גיי גלייך צום וואטערגייט האטעל. איך וועט קאָנטאַקט איר דאָרט. עס איז שוין געמאַכט געוואָרן אַ רעזערוואַציע אויף דיין נאָמען.״ ער האָט אפילו נישט געזאָגט מיין נאָמען, לאָזט זיך נישט קיין חדר-נומער, אויפן ניט-ענקריפּטירטן טעלעפאָן. “איך האָב גענומען די פרייהייט צו שיקן אַהין עמעצן מיט קליידער פאַר דיר, כ’האָב נישט מיינונג.
  
  
  — ניין, הער, דאס איז געווען זייער פארטראכט פון דיר.
  
  
  כאָק האָט דאָס געשפּילט זייער פאָרמאַל פאַר זײַן קאָמפּאַניע, און איך האָב געוווּסט, אַז ס’מוז זיין אַ ספּעציעל וויכטיקער; געווענליך פון
  
  
  
  
  
  די פענטאַגאָן אָדער די סי.איי.עי. ווען זיי געקומען צו פרעגן פֿאַר פאַוואָרס.
  
  
  נאכדעם ווי מיר האבן זיך אזוי שטארק געזעגנט, האב איך אראפגעלייגט דעם טעלעפאן און א ווייל געשטאנען און קוקן אויף אים. איך בין געווען שיין זיכער אז דער פרעזידענט איז נישט געקומען אין האקן'ס אפיס. אבער עס איז געווען בלויז איין מענטש אין וואַשינגטאָן וואָס דער אַלט מענטש טאַקע רעספּעקטעד: איינער פון זיין אַלט שולע פרענדז וואָס געראטן צו באַקומען די זאכן רעכט פֿאַר אַ ענדערונג. ווען איך האב געאיילט איינגעפאקט מיינע זאכן, האב איך זיך געוואונדערט וואס דער סעקרעטאר אוו סטעיט האט גערעדט מיט האק און ווי אזוי עס קען אפעקטירן מיר.
  
  
  נאָכן קאָנטראָלירן די גאַס, כּדי צו פֿאַרזיכערן, אַז הער קײַס דרײַ־אויגיקע לײב איז נאָך נישט אַנטדעקט געוואָרן און עמעצער האָט פֿאַרשטאַנען די פֿײַער־ליניע, האָב איך ווידער אויפֿגענומען דעם טעלעפֿאָן, כּדי צו רופן אונדזער אָרטיקן ביוראָ; אי ך הא ב געדארפ ט מאכ ן ארדענונגע ן אויפצונעמע ן ד י פארלוירענ ע מאשין , װא ם אי ך בי ן געפאר ן קײ ן מאנטרעא ל או ן ד י ביקס , װא ם אי ך הא ב פארשפאר ט אי ן זײ ן שטאם . לעצטע צו זיין פּאַקט איז געווען מיין Wilhelmina Luger אין אַ אַקסל כאָלסטער און מיין הוגאָ סטילעטטאָ אין אַ זאַמש פאָראַרם שייד. זיי זענען אַרײַן אין אַן אָריגינעלן אָפּטייל אין אַ טשעמאָדאַן, וואָס לאַבאָראַטאָריע טעכניקער האָבן דיזיינד פֿאַר אַגענטן וואָס פֿאָרן מיט געווער אויף קאָמערציעלע פליגערס. ספעציעלע בליי שוץ האט אפגעהיטן דעם שרעק פון ארויסגיין ווען מיר זענען אריבער אויפן פליגער. אַ שאָד, אַז ס'איז נישט געווען קיין צײַט צו מאַכן אַן ענלעכע טשעמאָדאַן פֿאַר טראַנספּאָרטירן אַ ביקס; איך וויל עס פערזענליך צוריקגעבן צו עדי ברכה, אונזער שיסער. זיין פּנים איז טאַקע ליכטיק ווען איינער פון זיינע "בייבי" קומט היים. נו, איך איז געווען צופרידן גענוג צו נעמען די קידס מיט מיר. איך האב געהאט א געפיל אז איך וועל זיי באלד דארפן.
  
  
  נאָר צען מינוט שפּעטער איך איז געווען ריגרעטינג מיין האַסטיק פּאַקינג. פארלאזענדי ק פו ן דע ר פארלויפענע ר פנסיון , קעגנאיבע ר קרישיקאוו ס אמאליקע ר באוואכטע ר הויז , הא ב אי ך באמערקט , װא ס האב ן זי ך באמערק ט צװ ײ מענער , װא ם האב ן זי ך געלאז ט אינדרויסן , אוי ף דע ר פארדינטע ר נאװא , װא ס אי ך הא ב פארקאפ ט צװ ײ טירן . מיט אַ טשעמאָדאַן אין איין האַנט און אַ טשעמאָדאַן אין דער אנדערער, איך קען נישט ויסקומען צו טרעטאַנינג ווייַל זיי נאָר קוק אַרויף קורץ בייַ די קלאַנג פון די טיר קלאָוזינג הינטער מיר און דאַן פאָרזעצן זייער שמועס. איך האָב זיך דערוווּסט, אַז דאָס איז רוסיש, און אַ שנעלן בליק אויף זייערע פנימער אין ליכט פֿון די גאַסן־לאָמפּס האָט מיר געזאָגט ווער זיי זענען.
  
  
  איך האָב זיי אָנגעהויבן רופן "לאַורעל און האַרדי" אין דער קורצער צייט וואָס איך האָב געזען קריסקיקאָוו און די פּאָר גייען אין זיינע טריט. די לאקאלע אקס אפיס האט מיר דערצײלט זײערע אמתע אידענטיטעטן און זײערע ארבעט אלס די שפיאנען׳ באליבטע מערדער און באַדיגאַרדס. מיט אַ שעה פריער האָב איך געזען ווי זיי פאָרן מיט זייער באַלעבאָס און אים אָפּלאָזן פאַר זיין באַהאַלטן; דערנאָך זײַנען זײ אַװעקגעגאַנגען. עס איז מיר דעמאלט אויסגעזען אומגעווענליך אז זיי זענען נישט אריין מיט אים אין געביידע ווי געוויינליך, און איך האב בטעות אנגענומען אז ער האט זיי געמוזט שיקן אויף עפעס א שליחות. אפנים, אבער, האט מען זײ באפוילן צו גײן צוריק און ארומגײן אין דרױסן. אָדער קריסקיקאָוו האָט געהאַט אַן אַרבעט, וואָס ער האָט נישט געוואָלט, אַז זיי זאָלן וויסן, אָדער ער האָט זיך דערווארט עמעצן און האָט זיי געשיקט אַרויסוואַרטן, אפשר אויפנעמען זײַן גאַסט און אים אויסזוכן, איידער ער זאָל אים אַרײַנלאָזן אין שטוב.
  
  
  אין דעם מאָמענט איז מיר ניט וויכטיק וואָס איז געווען אויף זייער אַגענדאַ; אי ך הא ב געמוז ט ארײנקומע ן אי ן דע ר דאזיקע ר נאװ ע או ן זי ך ארויס , אײדע ר אײנע ר פו ן ד י דינע ר פו ן דע ם מענטש ן מי ט דרײ ע אויג ן אי ז ארײ ן אי ן קרישיקאוו ס צימער ן או ן אנטדעק ט דע ם קערפער . ד י אײנציק ע זאך , װא ם הא ט מי ך אפגעשטעלט , פו ן ארויסצופאר ן פו ן דאר ט אי ז געװע ן א פאר ר רוצחים . איך איז געווען גאַנץ זיכער אַז זיי זענען ינפאָרמד וועגן ווי רובֿ פון אונדזער מענטשן קוקן ווי, אַרייַנגערעכנט מיר. אונדזער סייכל נעץ איז נישט דער בלויז קלוג גענוג צו האַלטן די פייַנט אַ סוד.
  
  
  איך האָב מער נישט געקאָנט שטיין אויפֿן שוועל אָן אויפֿוועקן זייערע חשד, און די נאָוואַ איז געווען דער איינציקער פֿאָרמיטל, וואָס איך האָב געמוזט פֿאַרלאָזן פֿון דער געגנט, האָב איך זיך צוגעפֿאָרן צו אים. האַרדי - דער פעטער באָכער וואָס אַקס געווארנט מיר איז געווען אַ טויטלעך הויפן פון שווער מוסקל - האט זיין צוריק צו מיר. דער לאַנקי איינער - לאַורעל, אַ באַרימט סוויטשבלאַדע מומחה וואָס דילייטיד אין קאַטינג קליין ברעקלעך פון זיין קאַפּטיווז איידער זיי זענען גרייט צו רעדן - געקוקט גלייך אויף מיר ווען איך אַפּראָוטשט, אָבער האט נישט טאַקע זען מיר אין די שאַדאָוז ווי ער איז געווען פאַרכאַפּט אין שמועס .
  
  
  איך האָב געקענט זען אַז אַרום דער צייט וואָס איך בין ארויף צו דעם שטאַם פון דעם אויטאָ, בין איך געווען אין דעם קליין קרייז פון ליכט פון די גאַס לאָמפּ, און אַז לאָראַל וואָלט מיסטאָמע זיין וואַטשינג מיר ווען איך באַקומען נענטער. איך האב זיך אויסגעדרייט צו די צאַמען אַזוי אַז האַרדי ס צוריק טייל פאַרשפּאַרן מיין מיינונג פון זיין באַגלייטער. די גרייס פון דעם צוריק קען פאַרשפּאַרן דעם צוגאַנג פון אַ מ 16 טאַנק, אַחוץ אַז לאַורעל איז געווען וועגן אַ קאָפּ העכער ווי זיין שוטעף. אינסטינקטיוו, איך געוואוסט עפּעס וועגן מיר האט געכאפט לאַורעל ס ופמערקזאַמקייַט ווען איך טרעטן אַוועק די טראָטואַר און שטעלן מיין באַגאַזש הינטער דעם מאַשין. האלטן מיין קאפ אויסגעדרייט צו דער גאס, האב איך ארויסגענומען מיינע שליסלען און געעפנט דעם טרונק, געפילט ווי איך האב, אז לאראל האט אויפגעהערט רעדן און גייט צו די הינטן פונעם קאר.
  
  
  דער קליק פון די סוויטשבלאַדע האָט מיר געזאָגט אַז איך בין געווען דערקענט. איך האָב זיך אויסגעדרייט צו אים ווי ער לונגט צו מיר, פּריסטיד דורך פינף אינטשעס פון שטאָל. איך סטעפּט צוריק און לאָזן זיין מאָמענטום פירן אים פאָרויס, דעמאָלט צוריק.
  
  
  
  
  
  
  און שלאָגן אים אויף די זייַט פון זיין האַלדז אין די נערוו צענטער פּונקט אונטער די אויער. ער איז אַראָפאַקן מיטן פּנים אַריין אין שטאַם, און איך האָב זיך אַרױסגעצױגן און אַרײַנגעטאָן דאָס דעקל אױפֿן קלײנעם רוקן. דער ברעג פון די שווער מעטאַל געשלאגן אים בייַ וועגן טאַליע מדרגה, און איך געהערט אַ הויך קנאַקן וואָס מוזן האָבן געווען זיין רוקנביין.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר געעפנ ט דע ם דע ק פו ן דע ר ברוסט , או ן אי ן דע ם שװאכ ן אפשפיגלונ ג פו ן זײ ן ליכטי ק הא ב אי ך געזע ן זײ ן פני ם פארדרײ ט פו ן װײטיק , זײ ן מויל , אפענע ם אי ן שטיל ע געשרײע ן פו ן יסורים , װא ס קײנע ר הא ט ניש ט געהערט .
  
  
  דעמאלט האט הארדי געלויבט ארום דעם קאר, איינע שינקע-ווי האנט האט זיך געראכטן צו מיר און די אנדערע האט געפאמט מיט זיין גארטל פאר זיין ביקס. איך פּולד די דזשאַק שעפּן אויס פון די קאַסטן און, ניצן עס ווי אַ פאַרלענגערונג פון מיין אָרעם, סלאַמד עס רעכט אין אַז ריזיק קוגל פּנים. ע ר הא ט זי ך צוריקגעטײלט , אויסגעשפיג ן שטער ן פו ן צעשפאלטענע ר צײן , או ן געברומע ן מי ט װײטיק , װ י בלוט , װא ס אי ז געװע ן זײ ן נאז . די האַנט, װאָס האָט מיך געפּרוּװט אָנכאַפּן, איז געװאָרן אַ שװינגענדיקער שטעקעלע אַזױ האַרטער װי אַ צװײ־פֿאָר, װען ער האָט פֿון מײַנע הענט אַרױפֿגעכאַפּט דעם דזשאַק־שעפּעלע. ער איז געפלויגן דורך די לופט און ארויסגעפלויגן אין גאס.
  
  
  ווען ער וואלט געווען קלוג, וואלט ער ווייטער פרובירט צו באפרייען זיין ביקס, וואס איז געווען אנגעשטעקט צווישן זיין איבערפולטן בויך און דעם ענג גארטל. אנשטא ט הא ט ע ר זי ך פארװײנט ט פו ן װײטיק , הא ט ע ר זי ך פאראויסגעלאפ ן װ י א בײז ן בער , ד י ארע ם ברײ ט אויסגעשטרעקט , כד י מי ך ארומצונעמע ן אי ן װא ס אי ך הא ב געוװסט , א ז ע ר װע ט זײ ן א טויטלעכ ן ארומנעמען . מ׳האט מיך געװארנט, אז דאם איז זײן בילכער שיטה פון שחיטה. אין מינדסטער צוויי מענטשן וואָס מיר געוואוסט פון זענען געפונען קראַשט כּמעט צו פּאַפּ, זייער ריבס קראַשט קעגן וויטאַל אָרגאַנס, און שטאַרבן שרעקלעך, דערטרונקען געווארן אין זייער אייגן בלוט. איך בין ווידער אַרײַן אויפֿן טראָטואַר; קוקנדיק אויף זײנע ריזיגע הענט.
  
  
  װע ן אי ך בי ן אװע ק פו ן דע ר שרעקלעכע ר ארומגעכאפ ט הא ט ע ר זי ך געדראפ ט איבע ר דע ר טויטע ר לאראל ס פיס , או ן געפאל ן אוי ף זײנ ע קני . צונױפֿגעכאַפּט די הענט, האָב איך זײ אַרױפֿגעלײגט אױפֿן האַלדז, און ער האָט זיך אױסגעשטרעקט אױף דער גאַס אין זײַן גאַנצן הייך. דער קלאפ וואלט טייקעף אומגעברענגט רוב מענטשן, אבער ווען איך האב איהם אנגעשטרענגט פארוואונדערט, האט ער זיך געשאקלט, געשאקלט מיט זיין מאסיווע קאפ, ווי ער וואלט פרובירט אויסצוקלערן זיין צעמישט מוח און אנגעהויבן קניען. זײנ ע הענ ט האב ן זי ך ארויסגעכאפ ט אוי ף שטיצע , או ן אײנע ר פו ן ז ײ הא ט זי ך פארמאכט , אוי ף לורעל ס סוויטש־בלייד , װא ס אי ז געפאל ן אויפ ן טראטואר . פֿינגער, װי װוּרשטלעך, האָבן זיך אַרומגעװיקלט אַרום דעם האַנטגעלענק פֿונעם מעסער, װען עס האָט זיך אָנגעהויבן אױפֿהײבן. וואָס איז געווען כּמעט אַ שמייכל, האָט זיך באַוויזן אויף דעם בלוטיקן, איצט געדיכט מויל, און די ביסל פּיגי אויגן גליטשערד ראָצכיש ווי זיי פאָוקיסט אויף מיר. דערקענונג איז אויך געקומען צו זיי ווען ער האָט פאַרשטאַנען ווער איך בין, און בלוט האָט געפלויגן פון זיינע ליפּן ווען ער האָט געשאָלטן אויף רוסיש און געזאָגט:
  
  
  „זון פֿון אַ הונט! איך וועל דיך צעטיילן אין האלב, קארטער, און דיך שפייזן פאר די חזירים. די מוסקלען אין האלדז האבן זיך אנגעשטרענקט און זײן שװערער דויפס האט גראטעסק געטאנצט פונקט אונטער דעם רויטלעכן פלײש פון זײן געדיכטן האלדז. ער האט צו מיר גענומען צװײ אומבאקוועםע טריט. ווי אַ שפּילער וואָס איז פארלאזן דורך די וויקינגס דיפענסיוו ליניע, איך קיקט אים אין אַז מיעס פּנים מיט אַ סקוואַשעד קירבעס.
  
  
  דער מעכטיקער טראפ פלײש איז װידער צוגעלאפן. ד י האנט , װא ס הא ט געהאלט ן דע ם מעסער , הא ט פריע ר געטראפ ן אי ן גאס , האלטנדי ק ד י בעלע ד אויפריכטיג , װע ן דע ר געדיכטע ר האלדז , אי ז געפאל ן אוי ף איר . אי ך הא ב זי ך אװע ק פו ן זײ ן אפגעשניטענע ר ארטעריע , װא ס הא ט זי ך געטראג ן פו ן בלוט־שפּריץ , או ן אי ך בי ן צוגעגאנגע ן צו ם הינט ן פו ן דע ר נאװא ; איך האָב אַרויסגעשלעפּט לאַורעלס נאָך ציכטיקע קערפּער פון שטאַם און אַ שמעק געטאָן דאָס דעקל.
  
  
  ווען איך האָב אַרײַנגעלייגט מײַן באַגאַזש אויפֿן הינטערשטן זיצפּלאַץ, האָב איך געהערט געשרייען פֿון שטוב איבער דער גאַס. ער איז דורכגעגאנגען דורך די אפענע פראנצויזישע טירן אויפן צווייטן שטאק, און איך האב געוואוסט אז קריסקיקאָווס קערפער איז אנטדעקט געווארן. אַרײַן אין דער נאָוואַ, בין איך גיך אַרײַן אַרײַן אויף דער נאָך שטילער גאַס און געגאַנגען צום אַעראָפּאָרט, טרויעריק געדאַכט, אַז נאָך מער חידושים האָבן געוואַרט אויף דעם מאַן אויבן, ווען ער האָט אָנגעהויבן זוכן קריסקיקאָווס באַדיגאַרדס.
   קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  איין זאַך איך געהאט צו זאָגן וועגן די ראָלע האָק געצווונגען מיר צו שפּילן איז אַז עס איז געווען אַ גוט סוויווע. לויט די טאַגס אויף די גוטשי באַגאַזש וואָס איז געווען ווארטן אין די צימער אין די וואַטערגייט ווען איך אנגעקומען, איך בין ניק קאַרטער פון מזרח 48 סטריט אין מאַנהעטן. איך האָב דערקענט די אַדרעס ווי אַ בראַונסטאָון אין טשערעפּאַכע, וואָס אונדזער ביוראָ האָט גענוצט ווי אַמטן, אַ "זיכער הויז", און אַ וווינאָרט אין ניו יאָרק. די קלײדער אין די זעקלעך זײַנען געװען בפֿירוש טײַער, קאָנסערוואַטיווע אין פֿאַרב, און געשניטן, װאָס האָט דערמאָנט דעם טעם פֿון אַ מערב־אייל־מיליאָנער. די Dallas און האָוסטאָן יינגלעך קען נישט זיין אין העל טווידס און פּלאַדז, אָבער זיי ווי זייער רייזע קליידער צו זיין ווי באַקוועם ווי די לעווי ס זיי טראָגן אין די אַלט פּאַדאַק. די ברייט-פּלייצעס דזשאַקיץ מיט זייַט ווענץ זענען טאַפּט דורך מאָגער הויזן מיט בלוי-דזשין-נוסח פראָנט פּאַקאַץ און ברייט שלייף פֿאַר די שייגעץ מעש-באַקט בעלץ וואָס זענען געקומען מיט זיי. די זייער ווייכע ווייסע וואטע העמדער האבן געהאט צוויי קעשענעס מיט קנעפלעך אראפ פון פראנט. איך באמערקט אַז אַלץ איז די רעכט גרייס, אַפֿילו עטלעכע פּערז פון דריי-הונדערט-דאָללאַר כאַנמייד שיך.
  
  
  "אויב כאָקע וויל, אַז איך זאָל שפּילן אַ רײַכן אויל־מאַן," האָב איך געטראַכט, ווען איך האָב אויסגעפּאַקט און אַוועקגעלייגט די זאַכן אין דעם ריזיקן קלײדערצימער, "מאַכט מיר גאָרניט. דער צימער האט אויך געהאלפן. ווי גרויס ווי עטלעכע פון די סטודיאָ אַפּאַרטמאַנץ אין וואָס איך האָב געלעבט - אַזוי זיי זענען געווען ערידזשנאַלי דיזיינד, ווייַל די וואַטערגאַטע איז דיזיינד ווי
  
  
  
  
  
  
  װע ן ע ס הא ט זי ך ערשט ע געעפענט , אי ז ע ר געװע ן א שלאף־שטוב , — דע ר װאוינע ר/שדר ה צוזאמע ן מי ט דע ר װאוינע ר אי ז געװע ן אומגעפער , פי ר או ן צװאנצי ק פוס , לאנג , או ן אכצ ן פוס . עס איז געווען אַ פול-גרייס דיוואַן, אַ פּאָר פון פאַנטאַלז, אַ גרויס קאָליר טעלעוויזיע, אַ גאָר יקוויפּט קיך, און אַ גרויס טאָפּל בעט אין די אַלקאָווע.
  
  
  ליכט אויסגעגאסן אין די צימער פון שטאָק-צו-סופיט פֿענצטער אָוווערלוקינג די טעראַסע. איך געקוקט אויס אַריבער די צען-אַקער וואַטערגאַטע קאָמפּלעקס צו די מייַעסטעטיש, היסטארישן פּאָטאָמאַק טייך און געזען פיר סקאַלז סקימינג אַריבער די וואַסער. די רייסינג סעזאָן איז געווען וועגן צו אָנהייבן, איך איינגעזען ווי איך וואָטשט די קאָלעגע טימז סטראָוקינג זייער אָרז רידמיקלי. אי ך הא ב געקענ ט דערצײל ן דע ם גענויע ן מאמענט , װע ן ד י קעגנערשאפ ט האב ן זי ך פארגרעסערט , װײ ל ד י שיל ן האב ן זי ך מיטאמא ל צוגעלאפ ן אי ן דע ר שנעלע ר שטראם . מייַן אַפּרישייישאַן פון די נאָענט קאָואָרדאַניישאַן פון די ראָווערס איז געווען ינטעראַפּטיד דורך די רינגינג פון די טעלעפאָן. איך געוועט כאָק ווען ער פּיקט אַרויף די טעלעפאָן. אָבער דער קול וואָס האָט געזאָגט, "מר. קאַרטער? האָט מיר געזאָגט אַז עס איז געווען איין מאָל אין אַ הונדערט אַז איך איז געווען פאַלש.
  
  
  — דאס איז הער קארטער.
  
  
  "דאס איז דער קאַנסיערזש, הער קאַרטער. דיין מאַשין איז ביי די פראָנט טיר.
  
  
  איך האב נישט געוואוסט פון וועלכע קאר ער רעדט, אבער פון די אנדערע זייט וואלט איך זיך נישט געדארפט טענה'ן. איך האָב פּשוט געענטפערט: "א דאנק, איך וועל גיין איצט."
  
  
  לכאורה איז האק געווען דער איינציגסטער וואס האט געוואוסט אז ניק קארטער איז אין וואסערגייט, האב איך געמיינט אז ער האט געשיקט פאר מיר א קאר; איך בין געגאנגען צו דער פויע.
  
  
  ווען איך בין דורכגעגאנגען דעם קאַנסיערזש שרייַבטיש אויף מיין וועג צו די פראָנט טיר, איך קערפאַלי איבערגעגעבן די שיין-קוקן דאַמע אין אַ שוואַרץ פּאַסן הינטער די טאָמבאַנק אַ פינף-דאָללאַר ביל און פריילעך געזאגט, "דאנק פֿאַר רופן וועגן מיין מאַשין." אויב כאָק וואָלט וועלן מיר צו ווערן רייך, איך וואָלט שפּילן רייך - מיט האַק געלט.
  
  
  — א דאנק, מיסטער קארטער. זיין סאַפיסטאַקייטיד טאָן איז מיר נאכגעגאנגען ווען איך פּושט עפענען די גלאז טיר וואָס פירן צו די קייַלעכיק דרייוווויי וואָס באַשיצן די אַרייַנגאַנג צו דעם האָטעל. דער דאָרמאַן האָט אָנגעהויבן פרעגן צי ער זאָל סיגנאַל איינער פון די ומעטומיק טאַקסיס פּאַרקט אין די דרייוווויי, און דאַן פארשטאפט ווען איך געגאנגען צו אַ קאָנטינענטאַל לימאָ וואָס איז ליידיק ביי די צאַמען. זינט עס איז געווען דער בלויז מין, איך באַשלאָסן עס זאָל זיין מיין מאַשין. װע ן אי ך הא ב זי ך דערנענטערט , הא ט דע ר דרייווע ר זי ך געצויג ן צ ו זײ ן זײט , זי ך געצויג ן צ ו באקומע ן זײ ן אויפמערקזאמקײ ט או ן װײך : קארטער ? אַז איך האָב געכאַפּט, האָט ער געעפֿנט די טיר.
  
  
  אינעװײניק איז נישט געװען קײנער, װאס האט מיך א ביסל פארזיכטיק געמאכט; ינסטינגקטיוולי איך גערירט די אַוטליין פון מיין לוגער און די דעקל צו פאַרזיכערן זיך אַז מיין בעסטער פרענדז זענען נירביי, און איך געזעצט צוריק אין די הענטשקע-ווי לעדער אַפּאָולסטערי ווען דער שאָפער געקומען צו נעמען זיין אָרט הינטער די ראָד. ער האט ארום געדריקט דעם גרויסן קאר און אראפ די דרייוווויי אויף ווירזשיניע עוועניו, וואו ער האט זיך אויסגעדרייט רעכטס.
  
  
  ווען מיר האבן זיך אפגעשטעלט פאר א טראפיק ליכט, האב איך געפרואווט די טיר און זי האט זיך געעפנט אן קיין פראבלעם. דאס האט מיך אביסל בארואיקט, דערפאר האב איך אויפגעהויבן די פאנעל דעקל אין די ארמרעסט און געדריקט דעם סוויטש וואס האט אראפגעלאזט די גלאז פענצטער וואס צעשיידט מיר פונעם דרייווער. "ביסט איר זיכער איר וויסן דעם וועג?" איך געפרעגט, טריינג צו מאַכן עס קוקן גרינג.
  
  
  "אָ יאָ, האר," האָט דער שאָפער געענטפערט. איך האב געווארט א מינוט, ווארטן אז ער זאל צוגעבן עפעס וואס זאל מיר זאגן וואו מיר גייען, אבער גארנישט איז געקומען.
  
  
  — גײסטו אפט אהין ?
  
  
  "יא מיין האר." שלאָגן צוויי.
  
  
  "עס איז ווייַט?"
  
  
  "ניין האר, מיר וועלן זיין אין די ווייסע הויז אין אַ ביסל מינוט."
  
  
  לויפן היים. אין פאַקט, קלאָר די פּילקע פּאַרק; וויזיץ צו די ווייסע הויז זענען נישט טייל פון מיין געוויינטלעך רייַזע. נו, האב איך מיר געזאגט, דו ביסט געגאנגען פון סעקרעטאר אוו סטעיט צום פרעזידענט איבערנאכט. אָבער וואָס?
  
  
  אבער עס איז האק, נישט דער פרעזידענט, וואס האט מיר געזאגט, אז איך וועל באלד שפילן נאני פאר א פרוי וואס הייסט זילבער פאלקאן, און זי איז געווען די מערסטע אויפרייס פרוי אין דער וועלט.
  
  
  זילבער פאַלקאָן.
  
  
  "איר נאָמען איז ליז טשאַנלי און זי וועט אָנקומען אין וואַשינגטאָן מאָרגן," האָט האָק געזאָגט. "און דיין אַרבעט איז צו מאַכן זיכער אַז גאָרנישט כאַפּאַנז צו איר. איך האב געזאגט פארן פרעזידענט און סעקרעטאר, אז מיר נעמען פאראנטווארטליכקייט פאר איר זיכערקייט ביז זי איז שוין נישט אין געפאר”.
  
  
  ווען כאָק דערמאנט די אנדערע צוויי אין די צימער מיט אונדז, איך סטערד בייַ יעדער פון זיי אין דרייַ. איך קען נישט העלפן עס. דער פרעזידענט האט מיך געכאפט אין דעם און האט א ביסעלע געכאפט. דער סעקרעטאר אוו סטעיט האט מיך אויך געכאפט טאן דאס, אבער ער איז געווען צו פיל פון א דזשענטלמאן צו לייגן צו מיין פארלעגנהייט דורך מודה זיין דעם פאקט. איך באַשלאָסן אַז מיין בלויז געלעגנהייַט צו באַקומען צוריק איז געווען צו קוקן קלוג, אַזוי איך טשימד אין: "איך וויסן ווער ליז טשאַנלי איז, האר."
  
  
  כאָק האָט אויסגעזען ווי ער קען מיר טייטן רעכט דאַן און דאָרט פֿאַר אפילו קלאָר אַז איינער פון זיינע פרייז מענטשן קען נישט וויסן ווער אַלעמען איז וויכטיק, אָבער איך איז געווען ריליווד ווען, איידער ער קען קראָם עס אין זיין קאָפּ, צו האַלטן שפּעטער, די סעקרעטאַרי פון שטאַט פּלוצלינג געפרעגט: "ווי?"
  
  
  "איך האָבן געהאט עטלעכע אַסיינמאַנץ אין די מיטל מזרח, האר, און אונדזער הינטערגרונט אינפֿאָרמאַציע איז גאַנץ גרונטיק."
  
  
  "וואָס טאָן איר וויסן וועגן ליז טשאַנלי?" האָט דער סעקרעטאַר ווייטער געזאָגט.
  
  
  "אַז זי איז די עקס-פרוי פון שאַ אַדאַבי. אַז איר אַראַביש נאָמען איז שרימאַ, און אַז זיי האָבן געהאט דרייפּלאַץ מיט וועגן זעקס יאר צוריק. און מיט אַ זעקס חדשים צוריק, זי און די שאַה זענען דיוואָרסט. זי איז אמעריקאנער און איר טאַטע איז געווען טעקס
  
  
  
  
  
  ווי אַן אָילמאַן וואָס האָט געהאָלפן ארגאניזירן דרילינג אפעראציעס אין אדאבי און געווארן א נאענטע פריינד פון דער שאה.
  
  
  עס האָט זיך אויסגעזען, אַז קיינער האָט נישט געוואָלט אָפּשטעלן מײַן רעדע, האָט ט' ווײַטער געזאָגט: "גלייך נאָכן גט האָט שאַ חסן חתונה געהאַט מיט דער טאָכטער פון אַ סירישער גענעראַל. ליז טשאַנלי - שערימאַ איז ווידער ניצן איר אמעריקאנער נאָמען - סטייד אין די רויאַל פּאַלאַץ אין סידי כאַסאַן ביז וועגן צוויי וואָכן צוריק און דאַן געגאנגען צו ענגלאַנד פֿאַר אַ וויזיט. לכאורה קערט זי זיך צוריק קיין אמעריקע צו קויפן א פלאץ אין וואשינגטאן געגנט און זיך באזעצן. זי האט דאָ עטלעכע פריינט, רובֿ פון וואָס זי באגעגנט בעשאַס איר יאָרן פון דיפּלאַמאַטיק וויזיץ מיט די שאַ.
  
  
  "וואס וועגן דעם נאָמען," איך געזאגט, "איך האב קיינמאָל געהערט פון אים. איך רעכן עס איז קלאַסאַפייד."
  
  
  — אויף אַ וועג, יאָ, — האָט דער סעקרעטאַר זיך אַ געדרייט, און אַ קוים באמערקט שמייכל האָט זיך באַוויזן אויף די ליפּן. "זילבער פאַלקאָן" איז געווען דער נאָמען וואָס די שאַ האָט איר געגעבן נאָך איר חתונה צו סימבאָליזירן איר נייַע רויאַל שטעלע. דאָס איז געווען זייער פּריוואַט סוד ביז דעם פּראָבלעם אנגעהויבן.
  
  
  — האט דער פרעזידענט געקלערט. "מיר געוויינט עס ווי אַ קאָד, אַזוי צו זאָגן."
  
  
  "איך זען," איך געענטפערט. "אין אנדערע ווערטער, ווען אין עטלעכע סיטואַטיאָנס עס איז נישט קלוג צו רעדן וועגן אים גלייַך ..."
  
  
  "זי ווערט דער זילבער פֿאַלקאָן," האָט האָקע פֿאַרענדיקט פֿאַר מק.
  
  
  איך האב זיך געווענ צו דעם פרעזידענט. "הער, איך בין זיכער אַז איך זאָל וויסן מער וועגן די ערשטע מלכּה און וועגן אַדאַבי."
  
  
  "מיט דיין דערלויבעניש, הער פרעזידענט, איך וועל צוגעבן עטלעכע פּרטים וואָס הער קאַרטער קען נישט וויסן," האט דער סעקרעטאַרי פון שטאַט אנגעהויבן. נאכדעם וואס ער האט באקומען א באשטעטיגונג, האט ער ווייטער געזאגט, "אדאבי איז א קליין אבער מעכטיג פאלק. שטאַרק ווייַל עס איז איינער פון די ריטשאַסט ייל-פּראַדוסינג לענדער, און אויך ווייַל איר אַרמיי איז איינער פון די בעסטער טריינד און יקוויפּט אין די מיטל מזרח. און ביידע די פאקטן זענען בפֿרט אַ דאַנק די פאַרייניקטע שטאַטן. שאַ איז געווען געבילדעט אין דעם לאַנד, און פּונקט ווי ער איז געווען ענדיקן זיין גראַדזשאַוואַט שטודיום אין האַרוואַרד, זיין פאטער איז געשטארבן פון ביין ראַק. דער אַלטער שאה האָט געקענט לעבן לענגער, אויב עס וואָלט געווען גענוג מעדיצינישע זאָרג אין אַדאַבי, אָבער עס איז נישט געווען, און ער האָט זיך אָפּגעזאָגט צו פאַרלאָזן זיין לאַנד.
  
  
  "ווען שאה האסאן איז געווארן הערשער," האָט דער סעקרעטאר ווייטער געזאָגט, "איז ער געווען באשלאסן אז קיינער פון זיינע מענטשן וועט קיינמאָל מער נישט דאַרפֿן מעדיציניש ופמערקזאַמקייט. ער האָט אויך געוואָלט מאַכן זיכער אַז זיין סאַבדזשעקץ באַקומען די בעסטער בילדונגקרייז אַפּערטונאַטיז וואָס געלט קען קויפן. אבער קיין געלט איז נישט געווען אין אדבי ווייל דארט האט מען דעמאלט נישט אנטדעקט קיין אויל.
  
  
  "האַסאַן האָט איינגעזען אַז זיין לאַנד האט בייסיקלי די זעלבע דזשיאַלאַדזשיקאַל זאַץ ווי אנדערע ייל-פּראַדוסינג לענדער, אַזוי ער געבעטן אונדזער רעגירונג פֿאַר הילף מיט עקספּלעריישאַן דרילינג. עטליכע טעקסאס-באזירטע אויל פירמעס האבן געשאפן א קארפאראציע און געשיקט זייערע בויער עקספערטן צו אדבי אין רעאקציע אויף פרעזידענט טרומאן'ס פארלאנג. זיי האָבן געפונען מער אויל ווי ווער עס יז האָט זיך געקענט פארשטעלן, און געלט האָט אָנגעהויבן לויפן אין סידי חסאנס קאסע.
  
  
  דער סעקרעטאר האט ווייטער דערקלערט, אז חסאנס עקס-פרוי איז געווען די טאכטער פון איינעם פון די טעקסאס אויל עקספערטן אין אדאבי. ליז טשאַנלי איז געווארן אַ מוסלים ווען זי באהעפט די שאַ. זיי זענען געווען גאָר צופרידן מיט זייער דריי קליין טעכטער. זי האט קיינמאל נישט געהאט קיין זון, אבער דאס האט מער נישט קיין ענין פאר חסן. די חתונה קאָנטראַקט סטיפּיאַלייטיד אַז די קרוין וועט פאָרן צו זיין יינגער ברודער. דער סעקרעטערי אוו סטעיט האָט באַמערקט, "ווער, קען איך צוגעבן, האָט אויך ליב די פאראייניגטע שטאטן, אָבער נישט אַזוי פיל ווי כאַסאַן.
  
  
  "אין משך פֿון די יאָרן, בפֿרט נאָך דער אַראַבער־ישראל־מלחמה אין 1967," האָט ער ווײַטער געזאָגט, "האָט שאַ חסן געראָטן צו דערגרייכן אַ מעסיק שטימע אין די אַראַבישע ראטן. אבער דער דרוק אויף אים איז שטארק געוואקסן. צוויי מאָל אין די לעצטע יאָרן, פאַנאַטיקער האָבן געפרוווט צו טייטן כאַסאַן. צום באַדויערן פֿאַר די פּלאָטערז קעגן די שאַ, די אַסאַסאַניישאַן פרווון בלויז ראַליד זיין מענטשן הינטער זיין צוריק."
  
  
  איך האב נישט געקענט אויסהערן צו זיך אפשטעלן צו פרעגן פארוואס חסן האט זיך גט פון שרימא.
  
  
  דער סעקרעטאר אוו סטעיט האט געשאקלט מיטן קאפ. "דער גט איז געווען דער געדאַנק פון שערימאַ. זי האט דאס פארגעשלאגן נאך דעם לעצטן פרואוו אויף חסאנס לעבן, אבער ער האט נישט געהערט דערפון. אָבער זי האָט אים ווײַטער געזאָגט, אַז אויב ער וועט איר פֿאַרלאָזן, וועלן אַנדערע אַראַבישע לענדער עס קענען נעמען אַלס אַ סימן, אַז ער איז באמת אויף זייער זייט און אָפּשטעלן זייער קאמפיין אים צו אומקערן. זי האט אים ענדלעך איבערצײגט, אז ער דארף דאס טאן, אויב נישט פאר זײן אײגענעם זיכערקײט, דעמאלט צוליב זײנע קלײנע מײדלעך.
  
  
  “שרימאַ איז אויך געווען די, וואָס האָט פֿאָרגעשלאָגן, אַז ער זאָל גלייך חתונה האָבן ווידער און זי האָט באַשטיין אַז זיין נייע פרוי זאָל זיין אַן אַראַבער. אין דער אמתן, איז זי געווען, וואָס האָט אויסדערוויילט דאָס מיידל נאָכן אויספאָרשונג — פאַר אַ בונד וואָס קען פֿאַרבינדן חסן מיט אַ שטאַרקן מיליטער אין אַן אַנדער לאַנד."
  
  
  "פארוואס איז עס אַזאַ דייַגע וועגן איר זיכערקייַט?" איך האב געפרעגט. עס האָט מיר אויסגעזען, — האָב איך געקלערט, — אַז אַמאָל זי וועט אויפֿהערן צו זײַן די שאַהס ווייב, וואָלט זי נישט געווען אין קיין סכנה.
  
  
  דער פרעזידענט האט זיך אויסגעדרייט צו האק און געזאגט, "איך מיין אז דו וועסט בעסער פארשטיין דעם טייל פון דער דערקלערונג. דיין אַגענטור קוואלן האָבן צוגעשטעלט אינפֿאָרמאַציע וועגן אַ פּלאַנעווען צו אַסאַסאַנייט די ערשטע מלכּה שערימאַ. ער האָט זיך אויסגעדרייט פֿון כאָק צו מיר, און ווידער צוריק, איידער ער האָט געזאָגט, "און דיין אַגענטור האט דיסקאַווערד אַ טייל פון אַ פּלאַנעווען צו"
  
  
  
  
  
  
  באַווײַזן, אַז אין דער גאַנצער צײַט פֿון איר חתונה האָט זי אויפֿגעפֿירט ווי אַ געהיימע אַגענט פֿון דער פֿאַראייניקטער סטעיט רעגירונג."
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  "איר זענט, פון קורס, באַקאַנט מיט די זילבער ססימיטאַר מעקאַניזאַם," כאָק אנגעהויבן. ער האָט נישט געווארט, אַז איך זאָל זיך מודה זײַן דעם פֿאַקט — און איך האָב אים נישט געקאָנט באַשולדיקן, וואָס ער האָט געפּרוּווט אײַנדרוקן דעם פּרעזידענט מיט דער הנחה, אַז זײַן הויפּט־אַגענט איז, פֿאַרשטייט זיך, באַקאַנט מיט אַלץ, וואָס איז געשען אין מיטל-מזרח; נאָך אַלע, ער איז געווען דער מענטש ווען עס געקומען צו באַקומען אונדז נויטיק אַפּערייטינג געלט רעכט צו די סי.איי.עי. און פּענטאַגאָן פראטעסטן. ער האָט ווייטער געזאָגט: “זינט עס איז געווען ערידזשנאַלי באשאפן ווי די ענפאָרסמאַנט אָרעם פון די שווארצע סעפטעמבער באַוועגונג, די פאַנאַטיזאַם פון זייַן מיטגלידער איז געוואקסן כּמעט טעגלעך.
  
  
  “אין די לעצטע מאנאטן, האט דער פארנעם פון אכזריות באגאנגען פון די סקימיטארן דערשראקן אפילו על-פאטאח. עס איז געקומען צו די פונט אַז שווארצע סעפטעמבער, וואָס צושטעלן יאַטאַגאַן מיט אַפּערייטינג געלט, איז דערשראָקן צו פּרובירן צו האַלטן די בלוט פאַרגיטונג. איינער פון די סעפטעמבער פירערס, וועלכער האט דאך געפרואווט צו פארשטארקן די לייצעס, איז געפונען געווארן אומגעברענגט אין באגדאד. די איראקישע רעגירונג האט באהאלטן ווי ער איז געשטאָרבן, אָבער אונדזער באַגדאַד ביוראָ האָט זיך דערוואוסט די פּרטים פון זיין "עקזעקוציע". ער איז געווען עלעקטריקוטיד. נאָכן אויסשטרעקן, געשלאָגן און מיוטאַלירט געוואָרן, האָט מען אים אַרומגערינגלט אַ קייט אַרום אים; דערנאָך די טערמינאַלס פון אַ קרייַזבויגן וועלדינג מאַשין זענען פארבונדן צו די ענדס פון די קרייַז און די קראַנט איז פארקערט אויף. יעדער לינק האָט אים געברענט דורך זיין פלייש. זינט דעמאָלט, Scimitar האט זיין אייגן וועג; קיין פראטעסטן״.
  
  
  האָק האָט זיך אָפּגעשטעלט צו קײַען זײַן ציגאַר, און דערנאָך ווײַטער געזאָגט, "דער פירער פון דער ססימיטאַר רופט זיך דער שווערד פון אַלאַ, און זיין אמתע אידענטיטעט איז באקאנט בלויז צו צוויי אָדער דריי מיטגלידער פון סעפטעמבער ס הויך קאַמאַנד. אפילו זיי האָבן מורא צו זאָגן זיין פאַקטיש נאָמען. פֿאַר עטלעכע סיבה, ער האַסט שאַ כאַסאַן און איז באשלאסן צו פאָר אים פון דעם טראָן. מיר וויסן אַז ער איז געווען הינטער די לעצטע אַסאַסאַניישאַן פּרווון און מיסטאָמע ינסטאַגייטיד דער ערשטער.
  
  
  "אונדזער ביוראָ אין סידי האסאן האט געכאפט איינעם פון די העכסטע לוטענאנטן פון די שווערד און אים איבערצייגט צו דערציילן וואס ער ווייסט וועגן די פלענער פון די סקימיטאר..."
  
  
  "ווי?" — האט דער פרעזידענט געפרעגט.
  
  
  — הער ?
  
  
  — װי אזוי האסטו אים איבערצײגט ?
  
  
  "מיר געוויינט אַ קרייַזבויגן וועלדינג טעכניק," האַווק אַדמיטאַד. "נאָר מיר האָבן נישט דריקן דעם באַשטימען. דער מאן האט אנטיילגענומען אין דער עקזעקוציע פונעם סעפטעמבער פירער און האט געזען אירע פאלגן. ער האָט גערעדט ווי אונדזער מענטש ריטשט די באַשטימען.
  
  
  עס איז געווען א קורצע שטילקייט, דערנאך האט דער פרעזידענט געזאגט, "פארזעצן".
  
  
  "שרימאַ איז געווען טאַרגעטעד אין אַן פּרווון צו דערמאָרדען כאַסאַן," האָט האָק געזאָגט. “ווען שווערד האָט זיך דערוווּסט, אַז זי קערט זיך צוריק קיין די סטעיטס, האָט ער אָנגעהויבן אַ גלענצנדיקן פּלאַן.
  
  
  "וואָס אויב זי איז געווען געהרגעט בשעת זי איז געווען אין וואַשינגטאָן? און אין דער זעלבער צײַט האָט מען פֿאָרגעשטעלט צו חסן זאָגן — פֿאַרפֿאַלשט און פֿאַלש, פֿאַרשטייט זיך, אָבער כּמעט אוממעגלעך צו אָפּזאָגן — אַז שׂרימאַ איז דורכאויס זייער חתונה געווען אַ געהיימע אַגענט פֿון אונדזער רעגירונג.
  
  
  "אבער איז עס נישט די פאַרקערט?" איך האב געפרעגט. "אויב זי איז געווען אַן אַגענט פון די פאַרייניקטע שטאַטן, וואָלט זי נישט זיכער דאָ?"
  
  
  "דאָס איז ווו דער קליין שפּילער קומט אין די בילד," האָט האָוק געזאָגט. "פֿון עטלעכע מקור נאָענט צו שרימאַ, ער האָט באַקומען אַ דערקלערונג וואָס מיינט צו זיין אַ קאָנפעסיע. בייסיקלי שטייט, אז זי איז טאקע געקומען קיין וואשינגטאן צו זאגן אירע קאפיטאליסטישע באסעס, אז זי איז אנטוישט אין דעם וואס זי האט געטאן דעם מאן וואס זי האט אלעמאל ליב, און אז זי וועט זאגן חסן דעם אמת. די געשיכטע פון די שווערד וואָלט דעמאָלט זיין אַז זי איז געהרגעט דורך די סי.איי.עי. איידער זי קען זאָגן די שאַה ווי זי געוויינט עס. איר פאַלשע “ווידוי” וועט דאָך זיין אין די הענט פון דער שאה.
  
  
  "וועט דער שאה דאס גלייבן?" דער סעקרעטערי אוו סטעיט האט געוואלט וויסן.
  
  
  "מיר וויסן ווי טיף עמאָציאָנעל אַטאַטשט ער איז צו איר - עס איז שווער צו זאָגן ווי אַ מענטש אַזוי אין ליבע וואָלט רעאַגירן," האָט Hawke געזאָגט. "אויב ער קען זיין קאַנווינסט אַז שרימאַ שטופּן פֿאַר אַ גט צו באַקומען אויס פון די מדינה ווייַל זי האט נישט וועלן צו שאַטן אים ענימאָר, ער קען אויך אָננעמען ווי לאַדזשיקאַל די פאַלש זאָגן פון איר ינוואַלוומאַנט מיט די סי.איי.עי."
  
  
  "הער קאַרטער," האָט געזאָגט דער סעקרעטאַר, "קענסט איר זיך פאָרשטעלן וואָס וואָלט געשען אין מיטל מזרח אויב שאה חסן וואָלט זיך אויסגעדרייט קעגן אונדז? כאַסאַן איז שוין פילע יאָרן געהאלטן איינער פון אונדזער בעסטער פריינט אין זיין טייל פון דער וועלט. זיין מיליטער איז כּמעט אַ פאַרלענגערונג פון אונדזער אייגענע געדאנקען און די פּלאַנז פון די פּענטאַגאָן, ווי עס איז שייך צו די גאַנץ מלחמה מי.
  
  
  אויפן וועג פון ווייסן הויז צו אקס הויפטקווארטירן אין דער לימאזין פון סעקרעטאר אוו סטעיט האט כאק אויסגעזען פארנומען. ער האָט געפֿרעגט פּשוטע פֿראַגעס וועגן מײַן צוריק־פֿלוי, ווי איך געפֿעלט מײַן צימער בײַם וואַטערגאַטע, און צי דער שאַפע, וואָס ער האָט מיך באַפֿוילן צו פֿאַרזאַמלען, פּאַסט מיר. אי ך בי ן כמע ט געװע ן זיכער , א ז ע ר װיל ט מי ר דערצײלן , אבע ר ע ר הא ט ניש ט געפארשט , א ז דע ר דרייווע ר זאל ן איבערהערן , טרא ץ ד י שװער ע מחיצ ה הא ט אונד ז פו ן אי ם צעשיידט . מע ן הא ט באפויל ן דע ם דרייווע ר אונד ז ברענגע ן װאוהי ן מי ר װיל ן או ן דא ן אומקער ן אפנעמע ן דע ם םעקרעטאר , װעלכע ר הא ט געהא ט עפע ס אנדער ע צ ו דיסקוטירן , מי ט דע ם פרעזידענט .
  
  
  
  
  
  
  
  ווען מיר זענען געזעסן אין האַווקע'ס ביוראָ — דער איינציקער צימער וווּ ער האָט זיך טאַקע געפֿילט זיכער, ווײַל ער האָט געמאַכט זיינע עלעקטראָניקס עקספּערטן דורכצוקוקן עס טעגלעך פֿאַר סערוויילאַנס דעוויסעס — האָט ער קײַען דונהיל אַזוי לאַנג ווי ער האָט זיך געפֿילט מערסט באַקוועם. איך האָב זיך אָפּרוען אין איינעם פון די שווערע דעמבענע קאַפּיטאַן שטולן וואָס איז געשטאַנען פאַר זיין שרייַבטיש, ווען ער האָט געאײַלט איבערגעזוכט די לעצטע נײַעס אין דעם סאָף שטראָם פֿון דעפּעשס, קאָדירטע מעסעדזשעס און סיטואציע אפשאצונג-באריכטן, וואס האבן זיך דורכגעלאפן דורך זיין אפיס.
  
  
  יווענטשאַוואַלי די אָנלייגן פון צייטונגען איז רידוסט צו דריי מאַנילאַ פאָלדערס. ער האָט מיר דערלאַנגט די ערשטע, ברייטע טעקע וועגן שרימאַ, וואָס איז צוריק צו איר קינדהייט אין טעקסאַס און האָט אַרײַנגענומען כּמעט אַלץ וואָס זי האָט געטאָן זינט דעמאָלט. מיינע אויפמערקזאמקייט האט ער געכאפט אויף די לעצטע באריכטען וועגן דער געוועזענער מלכה, האט ער זיי קורצען איבערגענומען מיט אנווייזונגען צו געדענקען די אינפארמאציע ביזן אינדערפרי. לויט האק, איז שאה חסן געווען זייער ברייטהארדיג צו די פרוי וואס ער האט זיך אפגעלאזט, אנווייזנדיג אז אונזער אפיס אין ציריך האט זיך דערוואוסט אז 10,000,000 דאלאר איז אריבערגעפארן אויף איר אקאונט דעם טאג וואס זי האט פארלאזט סידי כאסאן.
  
  
  פון די AX ביוראָ אין לאָנדאָן, וווּ שרימאַ איז געווען ערשטער נאָך פארלאזן אַדאַבי אויף די שאַה ס פערזענלעכע באָעינג 747, עס איז געווען אַ קיצער פון עטלעכע הונדערט שעה פון פילם קאַפּטשערד דורך אונדזער באַגז. עס האָט זיך אַרויסגעוויזן, אַז שׂרימאַ, ווי מיר האָט שוין געזאָגט, האָט געפּלאַנט צו קויפן אַן נחלה ערגעץ אין די קאַנטריסייד לעבן וואַשינגטאָן. די אַראַבישע סטאָליאָנס און ברודז וואָס זי האָט ליב געהיט אין דעם פּאַלאַץ אין סידי חסן, זאָל זיין טראַנספּאָרטאַד צו איר ווען זי באזעצט.
  
  
  לויטן באריכט וועט שערימה אנקומען קיין דק אין בלויז צוויי טעג. ד י אדאב ע אמבאסאדע , אי ז באפויל ן געװאר ן צ ו ארגאניזיר ן א צימער ן פא ר אי ר או ן איר ע געסט , אי ן װאטערגײ ט האטעל . "אַלץ איז גרייט," האָט האָק געזאָגט. "דיין צימער איז לעבן דעם סוויט. עס איז נישט שווער געווען דאָס צו צולייגן. אָבער, מיר האָבן נישט נאָך געווען ביכולת צו פאַרריכטן דעם פּעקל. די פּאָר וואָס וואוינט איצט דערין וועט נישט אוועקגיין ביז דעם פרימאָרגן פון דעם טאָג וואָס זי קומט, און ליידער איז די פרוי אין איר קאָנטראַקטעד דעם ווירוס מיט צוויי טעג צוריק און איז זינט דעמאָלט נישט פארלאזן דעם צימער. מיר וועלן פּרוּוון אַהין צו ברענגען עמעצן, איידער שערימאַס פּאַרטיי וועט אָנקומען, אָבער אַ טאָג אָדער צוויי רעכענען זיך נישט מיט קיין טעותים.
  
  
  אי ך הא ב דורכגעלאפ ט ד י קובץ ה װעג ן ד י מענטשן , װא ס װעל ן געפאר ן מי ט שרימא . עס זענען געווען צוויי פון זיי; א באדיגטער און באגלייטער. אַמאָל זי קלײַבט אויס אַ נחלה, וועט מען פֿאַר איר אָנגענומען ווערן אַ גאַנצער שטעקן.
  
  
  דער ערשטער טעקע האָט באדעקט אַבדול בעדאַווי ס גוף גאַרד. ער האט אויסגעזען ווי עומאר שאריף, אחוץ זיין נאז, וואס האט געהאט א אנגעזעענע בריק, וואס האט עס געגעבן א טיפיש אראבישער האקן. "ער איז געווען כאַנדפּיקט פֿאַר די אַרבעט דורך האַסאַן," האָט האָק געזאָגט. “דער מענטש איז געווען אַ געוועזענער פּאַלאַץ וועכטער, וועלכער האָט געראטעוועט כאסאן'ס לעבן ביי די לעצטע אטענטאט פּרווון. מיר האָבן ניט צו פיל אינפֿאָרמאַציע אויף אים, אַחוץ אַז נאָך דעם איז ער געווארן דער שאַה 'ס פּערזענלעך גוף גאַרד און איז, לכאורה, זייער געטרייַ צו אים - און שרימאַ. מיר האבן געהערט אז ער האט פראטעסטירט ווען חסן האט אים צוגעשטעלט צו דער געוועזענער מלכה און אים אוועקגעשיקט, אבער צום סוף האט ער געטון וואס מען האט אים באפוילן.
  
  
  “אבדול מוז זיין אַ שטאַרקער ביק און אַ מבֿין אין דזשודאָ און קאַראַטע, ווי אויך אַן אויסגעצייכנטער מאַרקסמאַן מיט אַלע טייפּס פון וואָפן. עס קען זיין נוציק אויב איר געפֿינען זיך אין אַ שווער סיטואַציע. אָבער טאָן ניט צוטרוי אים. ניט צוטרוי ווער עס יז ".
  
  
  כאָק האָט אויסגעהאַלטן דעם ווייַטער טעקע מיט אַ קליין שמייכל און געזאגט, "איך טראַכטן איר וועט ווי דעם טייל פון דער אַרבעט, ניק."
  
  
  איך האב געוואוסט וואס ער מיינט גלייך ווי איך האב געקוקט אויף די פאטאגראפיע וואס איז צוגעבונדן צו די אינעווייניגסטע דעקל. דאָס מײדל האָט באַגראָבן די נאָז אין דעם װײַסן סטאָלענס גריווע. אירע רױט־בלאָנדע האָר האָבן זיך געשאַפֿן אַן אײגענע גריווע, װען עס איז געפֿאַלן אונטער אירע שלאַנקע פּלײצעס, אַרומגערינגלט דאָס שײנע פּנים מיט הויכע באַקן. אירע ליפּן זײַנען געװען פֿײַכט און פֿול, און אירע גרױסע ברוינע אױגן האָבן זיך װי לאַכן פֿון עמעצן אָדער עפּעס אין דער װײַטן.
  
  
  דער גוף מיט דעם פּנים איז געווען נאָך מער פּרעכטיק. ז י הא ט געטראג ן א שװארצ ע טורטלענע ק סװעטער , אבע ר זײ ן פארמע ט הא ט ניש ט געקאנ ט באהאלט ן ד י קורוועס ן פו ן איר ע רײפע , פול ע בריסט , הוי ך או ן כמע ט אנגעשטרענג ט זי ך ארויסצוגעבן . ד י צוגעפאסט ע שװארצ ע או ן װײס ע געפלעצט ע הויז ן האב ן ארומגעכאפ ט אי ר שמאלע ן לענד ן או ן באװיזן , אי ר געשטימ ע היפּס , או ן לאנג ע שלאנק ע פיס .
  
  
  האקן האט אויסגעקלאפט אין האלדז מיט א לאנגן אהעם. "ווען איר זענט פאַרטיק צו קוקן אין די פאָטאָ, איר קענען קוקן אין די רעשט פון די טעקע," ער האט געזאגט. אי ך הא ב געהארכזאמ ט װײטער .
  
  
  יעדער פון די אַקאַמפּאַניינג שיץ איז געווען ענטייטאַלד Candace (Candy) Knight. דער ערשטער כּולל די יסודות. כאטש זי האט אויסגעזען ארום דריי און צוואנציג, איז זי טאקע געווען ארום דרייסיג. ווי ליז טשאַנלי, זי איז געבוירן אין טעקסאַס, און איר אלמנה פאטער איז געווען איינער פון די ייל טוערס וואָס געגאנגען מיט טשאַנלי צו אַדאַבי צו דורכפירן עקספּלאָראַטאָרי דרילינג. איך האָב אָנגעהויבן פֿאַרשטיין דעם גאַרדעראָב וואָס כאָק האָט אויסדערוויילט פֿאַר מיר. קאַנדאַסע נייט ס פאטער און ביל טשאַנלי זענען נאָענט פריינט, און קאַנדאַסע געווארן פריינט מיט שערימאַ.
  
  
  דע ר דאזי ע הא ט גערעד ט װעג ן א ן אנדע ר פרװו ו אויפ ן לעב ן דע ם שאה ; ווי אַבדול, קנדי ס פאטער געראטעוועט די שאַ. אָבער ניט ענלעך אַבדול, האָט זײַן העלדישקייט געקאָסט דעם טאַטן פֿון קאַנדי דאָס לעבן. ער איז צוגעלאפן פארן שיסער. חסן האט דאס, אפנים, קיינמאל נישט פארגעסן.
  
  
  
  
  
  
  רעכט צו דעם פאַקט אַז די יונג מיידל האט נישט האָבן אַ מוטער, ער פּראַקטאַקלי אנגענומען זיסוואַרג אין די רויאַל הויז. איך האָב געגלויבט, אַז איר פֿרײַנדשאַפֿט מיט דער מלכּה האָט עפּעס גרינגער געמאַכט דעם איבערגאַנג.
  
  
  קאַנדי נייט האט קיין משפּחה לינקס נאָך איר פאטער 'ס טויט. זי איז געווען ניט חתונה געהאט און איז, משמעות, געטרייַ צו שרימאַ, לויט די באַריכט. נאך דעם גט האט די שאה איבערגערעדט קאנדי צו פארן מיט איר קיין וואשינגטאן.
  
  
  ער האט געעפנט א אקאונט פון א האלבן מיליאן דאלאר פאר א יונגער פרוי אין ציריך אין דער זעלבער צייט וואס ער האט געעפנט שערימ'ס חשבון.
  
  
  לויט דער אָבסערוואַציע אין דער שאה'ס הויז, האָט קאַנדי שטענדיק געווען קאַלט צו כאַסאַן, טראָץ זיין מאַטעריאַל און מענטש גוטהאַרציקייַט צו איר. אונדזער סידי כאַסאַן ינוועסטאַגייטער האָט געמאלדן אַז קאַנדי איז געווען רומערד צו האָבן אַמאָל געווען אין ליבע מיט כאַסאַן.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן פאַרמאַכן דעם טעקע, פּלאַנירונג צו לייענען עס אַלע ווידער מער קערפאַלי אין מיין האָטעל צימער.
  
  
  "ניין, וואַרטן," האָט האָק געזאָגט. "קוק אויף די לעצטע טייל."
  
  
  "אַנוועראַפייד אָפּטיילונג?" — האב איך געפרעגט , נאכאמאל עפנט די טעקע . "אָבער די אַנקאַנפערמד פּאַרץ אין רובֿ דאָוסיז זענען יוזשאַוואַלי גאָרנישט מער ווי ספּעקולאַציע פון ..."
  
  
  איך האב מיך אפגעשטעלט ווען מיינע אויגן זענען געפאלן אויף די ערשטע פאראגראפען פון Candice Knight: Unconfirmed. די צעטל האט דיטיילד די ציל ס געשלעכט לעבן.
  
  
  "אַ ביסל ווייניקער מאַנאַטאַנאַס ווי די רעשט פון די באַריכט, איז ניט עס, ניק?"
  
  
  "יא מיין האר." איך האָב זיך אַ מאָמענט צוריק אומגעקערט צו דער פאָטאָגראַפיע פון דער יונגער פרוי, וואָס איך האָב געלייענט וועגן זײַן פּערזענלעך לעבן.
  
  
  דאָך האָט דער שרײַבער נישט געמײנט דאָס גלײַך צו זאָגן, נאָר לויט דער זאַמלונג רכילות און קלאַנגען, װאָס ער האָט געקליבן, האָט זיך אױסגעזען, אַז די ברוין־אויגיקע יונגע פֿרוי, די קאָנפידאַנטע פֿון דער אַמאָליקער מלכּה עדאַבי, איז געווען אַ נימפֿאָמאַנע. קלאַנגען זאָגן אַז קאַנדי איז דורכגעגאנגען אַ אמת לעגיאָן פון אמעריקאנער אָנגעשטעלט דורך די ייל קאָמפּאַניעס אין אַדאַבי און געגאנגען צו דינען רובֿ פון די מענטשן אַסיינד צו די פאַרייניקטע שטאַטן אַמבאַסאַדע אין סידי כאַסאַן.
  
  
  דער אויספארשער איז געווען העפלעך גענוג צו באמערקן אז קאנדי'ס צופיל אקטיווע סעקס לעבן האט זיך אנגעהויבן באלד נאך דעם טויט פון איר פאטער און שערימא'ס חתונה מיט דער שאה, און האט פארגעשלאגן אז אפשר איז עס געווען אלס רעזולטאט פון די געשעענישן אז זי איז געגאנגען זוכן א אויסוועג. פאר אירע געפילן.
  
  
  די לעצטע פּאַראַגראַף זאגט אַז אין די לעצטע יאָר און אַ האַלב זי סימד צו האָבן רידוסט איר געשלעכט טעטיקייט, לפּחות ווי ווייַט ווי אַקס ווייסט.
  
  
  "שיין גרונטיק," איך געזאגט.
  
  
  "מאַכט איר קענען שעפּן עס, N3?" — האט האק געפרעגט.
  
  
  “איך וועל טאָן מיין בעסטער, האר,” איך געענטפערט, טריינג נישט צו שמייכלען.
   קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  זינט מיין דעקל איז געווען אַ טראָובלעשאָאָטער פֿאַר אַ האָוסטאָן ייל פירמע מיט ווערלדווייד אינטערעס, איך פארבראכט מיין צווייט טאָג אין אַ בריפינג אויף די ייל געשעפט. דער ערשטער העלפט פון טאָג איז דורכגעגאנגען אין די הינטערגרונט; די צווייטע איז די פראגע פון וואס איך האב געלערנט. מײַנע זכּרון־באַנקס אַרבעט גאַנץ גוט, און איך בין געווען זיכער אַז איך בין דורכגעגאַנגען, ווען האָק האָט מיך אַרײַנגערופן אין זײַן ביוראָ אַרום צען אַזייגער יענע נאַכט מיט אַ שמייכל אויפֿן פּנים.
  
  
  "נו, ניק," ער געזאגט. "דער בריפינג דערציילט מיר אַז איר האָט גוט. ווי טאָן איר פילן וועגן דעם? "
  
  
  "צו זיין ערלעך, האר," איך געזאגט צו אים, "איך וואָלט וועלן צו נאָך אַ פּאָר טעג. אָבער איך טראַכטן איך קענען שעפּן עס."
  
  
  "גוט, ווייַל עס איז נאָר קיין צייט. שרימאַ און די אנדערע קומען פון לאָנדאָן אַרום מיטאָגצייַט מאָרגן. איצט מיר זענען גאַנץ זיכער אַז גאָרנישט וועט פּאַסירן מיט איר פֿאַר אַ טאָג אָדער אַזוי. שווערד'ס פלאן, ווי מיר פארשטייען עס, איז זי צו לאזן אריינשרייבן אין א האטעל און מאכן קאנטאקטן; ער וועט דעמאלט אראנזשירן אן מערדער צו אויפוועקן חשד אויף די סי-איי-עי.
  
  
  “דער סעקרעטערי אוו סטעיט האט שוין גערעדט מיט שערימא אין לאנדאן. מ׳האט זי פארבעטן צו זײן שטוב אויף מיטאג. אַבדול בעדאַווי וועט נעמען איר צו די מיניסטער 'ס הויז אין אלעקסאנדריע. דאָס וואָלט בונד די צוויי פון זיי צוזאַמען פֿאַר די אָוונט און לאָזן די מיידל ריטער אַליין.
  
  
  "און דאָס איז ווו איך קומען," איך געזאגט.
  
  
  "ריכטיג. איר וועט זיין קאָנטאַקטעד פרי אין די אָוונט. איך ווילן איר צוויי צו זיין גוט פריינט. גוט גענוג אַזוי אַז איר קענען לייכט טרעפן שערימאַ און, רעכט צו דיין קלאָר ווי דער טאָג ליבשאַפט פֿאַר קאַנדיס נייט, האָבן אַן אַנטשולדיקן צו בלייַבן נאָענט צו זיי. רעכט?"
  
  
  — יא הער, װי לאנג װעל איך האבן ?
  
  
  “דער סעקרעטאר וועט זען, אז דער מיטאג וועט געדויערן ענג. דערנאָך, ווען עס קומט די צייט פֿאַר שרימאַ צו צוריקקומען, איר מאַשין וועט האָבן עטלעכע קליין פראבלעמען מיט די פאַבריק. גאָרנישט ספּעציעל און גאָרנישט וואָס וואָלט דערוועקן בעדאַווי ס סאַספּישאַנז."
  
  
  איך טשאַקלעד. מייַן באַקאַפּ מאַנשאַפֿט איז געווען גרויס. "זײַ געזונט, האר," איך געזאגט, כעדינג צו דער טיר.
  
  
  "גוט גליק," האָט האָק געענטפערט.
  
  
  אין די זיבן יאָר פון אָפּעראַציע, די וואַטערגייט האטעל האט קאַנסידערד צו אינטערנאַציאָנאַלע רום, און זייַן שטעקן האָבן געוויינטלעך דעוועלאָפּעד אַ כאָטיש שטעלונג צו די בייַזייַן פון באַרימט מענטשן וואָס קומען און גיין. רובֿ פון די הויפּט טאַנצן און טעאַטער שטערן האָבן ארויס אין די קענעדי צענטער אין איין אָדער אנדערן צייַט, אַזוי ווייַטער טיר צו דעם צענטער איז אַ לאַדזשיקאַל ברירה פֿאַר זיי צו בלייַבן. פֿילם אַקטיאָרן קומען צו די דיסטריקט פֿאַר פּערזענלעך אַפּיראַנסאַז שטענדיק האַלטן אין די וואַטערגאַטע; און דאָס איז אַ היים אַוועק פון שטוב פֿאַר רייטער. רובֿ פון די וועלט 'ס פּאַלאַטישאַנז
  
  
  
  
  
  
  זענען געבליבן דארט, און אפילו עטליכע אינטערנאַציאָנאַלע פירער אויף העכסטן שטאפל וואס וואוינען צייטווייליג אין דער רעגירונג'ס אפיציעלע גאַסט הויז, בלער הויז, רעדן אָפט ביי זיצונגען אין איינע פון די לוקסוריזע באַנקעט צימערן פונעם האָטעל.
  
  
  אָבער, כאָטש האָטעל שטעקן זענען געוויינט צו אַזאַ אינטערנאַציאָנאַלע סאַלעבריטיז, די עקס-פרוי פון איינער פון די וועלט 'ס רוען אַבסאָלוט מאָנאַרטש האט געגעבן זיי אַ פּויזע. עס איז געווען קלאָר ווי דער טאָג אַז שערימאַ איז פּייינג ספּעציעל ופמערקזאַמקייַט, און ווי איך וואָטשט מיין פּאָסטן אין די כאָלוויי, איך קען זען אַז זי איז געטינג עס.
  
  
  איך באַשלאָסן צו זיין אין די פויע אַז טאָג ווען איך געוואוסט שערימאַ איז געלאזן פֿאַר אלעקסאנדריע. עס איז נישטא קיין סאך פלאץ צו זיצן, אבער נאכדעם וואס איך האב א ביסעלע ארומגעוואנדערט פארן צייטונג, אויסגעזוכט די קאנטרי צייטונגען און זיך אפגעשטעלט אין די גוטשי קראם ביים הויפט אריינגאנג צום האטעל, איז מיר געלונגען צו פאָדערן איינעם פון די שטולן. אין די פויע. דער פאַרקער איז געווען שווער, אָבער איך קען האַלטן אַן אויג אויף די צוויי קליין עלאַווייטערז וואָס דינען די אויבערשטער פלאָרז און די קאַנסיערזש שרייַבטיש.
  
  
  ארום פינף אזייגער האב איך געזעהן א מאן, וועמען איך האב דערקענט ווי בעדאווי פארלאזט דעם ליפט, זיך אריבער צו די טרעפ, וואס פירן צו דער גאראזש און פארשווינדן. אננעמענדיק , א ז ע ר גײ ט אויפנעמע ן ד י לימאזינע , בי ן אי ך פארטײדיק ט צוגעגאנגע ן צו ם ארײנגאנ ג ; ארום צען מינוט שפעטער האט זיך א גרויסער קאדילאק מיט דיפלאמאטישע לייסענס פלאטעס אריינגעצויגן אין די דרייוווויי און זיך אפגעשטעלט. דער טיר האט אנגעהויבן זאגן פארן דרייווער, אז ער וועט דארפן פארן אין א קרייז, אבער נאך א קורצן שמועס איז בעדאוי ארויס און איז אינעווייניג, איבערלאזנדיג דעם קאר ביי דער טיר. אפנים , האט דער טיר מסכים געווען , אז די געוועזענע מלכה זאל נישט גיין מער ווי א פאר טריט צו איר וואגן .
  
  
  איך האָב געזען בעדאַווי גיין צו די קאַנסיערזש שרייַבטיש און דערנאָך צוריקקומען צו וואַרטן פֿאַר זיין פּאַסאַזשיר. ער איז געווען קירצער ווי איך דערוואַרט, וועגן פינף פֿיס צען, אָבער שטאַרק געבויט. ע ר הא ט געטראג ן א שװארצ ע שנײדע ר רעקל , װא ס הא ט אונטערגעשטראכ ט זײנ ע מאסיוו ע פלײצעס , או ן שטאר ק אראפגעפאל ן צ ו דע ר דינע ר לענד . זײנ ע ענג ע שװארצ ע הויז ן האב ן זי ך ארויםגעװיזן , זײנ ע אומגלויבלע ך מוסיקלע ר שיך . זיין בויען ריזעמבאַלד אַז פון אַ פרי פאַכמאַן פוטבאָל קוואָרטערבאַק. די האָר פון דעם שאָפער האָבן באדעקט זיין היטל, וואָס איך געוואוסט פון זיין פאָטאָגראַפיע איז געווען שנייַדן קורץ און טינט שוואַרץ. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך געצויג ן צו ם האר ן או ן ז ײ האב ן ארומגענומע ן יעד ן װא ס אי ז פארבײגעגאנגע ן אי ן אים . איך האָב זיך אומגעקערט אין דער גוטשי קראָם צו היטן אים פֿון הינטער אַ רײ מענער האַנדבאַגז הענגען אין פֿענצטער לעבן דער טיר. איך האב באשלאסן אז ער פעלט גארנישט.
  
  
  איך האָב געוווּסט, אַז אין דעם מאָמענט, וואָס שׂרימאַ האָט זיך באַוויזן אין זײַן זעאונגספֿעלד, פֿון דער פּלוצעמדיק שפּאַנונג, וואָס האָט אָנגעפילט דעם מענטש. איך דערגרייכט די טיר פּונקט אין צייט צו זען איר גיין דורך. איך געוואוסט פון די אַקס באַריכט אַז זי איז געווען פינף פֿיס פינף אינטשעס הויך, אָבער אין מענטש זי געווען פיל קלענערער. אָבער, יעדער אינטש איז געווען די גרייס פון אַ מלכּה.
  
  
  בדאווי האט פאר איר געהאלטן אפען די טיר, און אזוי ווי זי האט זיך אריינגעגליטשט אין דער לימאזינע, האט איר קלײד זיך א װײל געגליטשט איבער דער קני, אײדער זי האט ארײנגעצויגן איר פוס. עטלעכע מענטשן, וואָס זענען געשטאַנען דערבײַ געשטאַנען אויף אַ טאַקסי, האָבן זיך ווענדן צו קוקן, און איך האָב געקענט זאָגן פֿון די שושקען, אַז טייל פֿון זיי האָבן זי דערקענט, אפשר פֿון די פֿאָטאָגראַפֿיעס, וואָס די אָרטיקע צײַטונגען האָבן יענעם פֿרימאָרגן געטראָגן מיט מעשׂיות וועגן איר ערוואַרטן אָנקומען אין דער הויפּטשטאָט.
  
  
  איך באַשלאָסן אַז עס איז צייַט צו גיין צו די אַרבעט און כעדאַד צו די ליפט.
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  איר גוף איז געווען ווי וואַרעם און רעסאַפּיזיוו ווי איך האט ימאַדזשאַנד. און איר אַפּעטיט פֿאַר לאָוומייקינג איז געווען ווי פיל פון אַ אַרויסרופן ווי איך האָבן אלץ פייסט. אבע ר ד י קיצלענדיק ע אײנלאדונ ג פו ן איר ע פינגער , װא ס האב ן זי ך געגליד ט איבע ר מײ ן האלדז , או ן מײ ן ברוסט , הא ט אי ם דערװעק ט א לײדנשאפט , בי ז אונדזער ע גלעט ן זײנע ן געװאר ן מע ר פאדערנדיק , דרינגענדיקער .
  
  
  איך מיין אז איך האב נאך נישט גערירט אזא ווייכע, סענסיטיווע הויט. ווי מיר זענען געלעגן מיד און מיד אויף די אויסגעקריצטע שייטלעך, האָב איך אויסגעשטרעקט אַ לאַנגע שטראַל זייַדיקע האָר פון איר קאַסטן, לאָזנדיק מיינע פינגער לייכט אָנרירן איר אַקסל. ס'איז געווען ווי א סאמעטענע שלעפן, און אפילו יעצט האט זי, ליב קראנק, געקרימט, מיך געשטופט פאראויס און געפונען מיינע ליפן מיט אירע.
  
  
  "ניק," זי שושקעט, "דו ביסט פאַנטאַסטיש."
  
  
  איך האב מיך אויפגעהויבן אויפן עלנבויגן, און איך האב געקוקט אין די גרויסע ברוינע אויגן. אַ קורצער מאָמענט האָב איך געהאַט אַ גײַסטיק בילד פֿון איר פֿאָטאָגראַפֿיע אין דער טעקע, און איך האָב אײַנגעזען, אַז דאָס שפּיגלט גאָר נישט אָפּ די טיפֿקייט פֿון איר חושנשאַפֿט. איך האב מיך אראפגעבויגן צו פארדעקן איר פולן מויל, און נאך א מאמענט איז געווארן קלאר אז מיר זענען נישט כמעט אזוי מיד ווי מיר האבן געמיינט.
  
  
  כ'האב קיינמאל נישט באטראכט ווי א סעקסואלע פחדן, אבער יענע נאכט האט מען מיך געשטופט צום ראנד פון ריינע אויסשטרעקן מיט א פרוי וועמענס פאדערונגען זענען געווען אזוי שטארק - און אויפוועקן - ווי יעדע פרוי וואס איך האב אמאל ליב געהאט. דאך, נאך יעדן ווילדן קלימאקס, ווען מיר זענען געלעגן איינס אין די אנדערע'ס געווער, האב איך געפילט אז דער פאַרלאַנג איז ווידער אויפשטיין ווען זי לאזט אירע פינגער פויל גלעטן מיין דיך אָדער באַרשט אירע ליפן קעגן מיינע.
  
  
  אָבער, עס איז געווען זיסוואַרג נייט, נישט איך, וואָס לעסאָף געפאלן אין אַ מיד שלאָפן. ווען איך האב נאכגעקוקט די פעסטע אויפשטיין און פאלן פון אירע בריסט, יעצט האלב פארבארגן פון דעם בלאגן, וואס איך האב איבער אונז אויסגעהאקט, האט זי אויסגעזען מער ווי אן אומשולדיגע טיניידזשער, ווי די אומזייקליכע פרוי וועמענס קרעכצן האבן נאך געקלונגען אין מיינע אויערן. זי האָט זיך אַ ביסל גערודערט, זיך דערנענטערט צו מיר, ווען איך האָב זיך דערגרייכט צום נייטשטעקן און אויפֿגענומען דאָס זייגער.
  
  
  עס איז געווען האַלבנאַכט.
  
  
  
  
  
  
  
  
  א קיל װינטל איז ארײנגעקומען דורכן האלב־אפענעם פענצטער, צעפלאכטן די פארהאנגן און מיך געמאכט ציטערן. איך ריטשט צו און פּיקט אַרויף די טעלעפאָן, טריינג צו זיין ווי שטיל ווי מעגלעך, און געדריקט די "אָ" קנעפּל.
  
  
  דער האָטעל אָפּעראַטאָר האָט גלייך געענטפערט.
  
  
  איך האָב אַ ווייכער בליק אַ קוק געטאָן אויף קאַנדי'ס שלאָפנדיקע פאָרם, האָב איך געזאָגט: „קען איר מיר רופן צוועלף-דרײַסיק? איך האב א באשטעל און איך וויל נישט שפעט זיין... א דאנק.
  
  
  לעבן מיר, קאַנדי סטערד ווידער, פּולינג די בויגן ענג איבער איר פּלייצעס ווי זי ראָולד איבער. א קלײני ק קלאנג , כמע ט װ י א קרעכץ , הא ט זי ך ארויםגעטראג ן פו ן אי ר האלדז , או ן דא ן הא ט ז י נא ך אויסגעזע ן קינדע ר װ י אלץ . איך האב זיך פארזיכטיק אראפגעבויגן, אראפגעווארפן א שטריק האר פון איר שטערן און עס מילד געקושט גלייך איבער אירע אויגן.
  
  
  דערנאָך האָב איך זיך געלעגן אויפן רוקן, צומאַכן די אויגן. דרייסיק מינוט וואָלט זיין גענוג מנוחה פֿאַר מיר, און אַזוי וואָלט זיסוואַרג. מיר װעלן בײדע אױפֿװעקן אײדער שרימאַ קומט צוריק צום האָטעל.
  
  
  אָפּרוהנדיק האָב איך זיך געלאָזט צוריקטראַכטן צו די שעהן זינט איך בין אַרױפֿגעגאַנגען נאָך שרימאַ איז אַװעקגעגאַנגען. איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר פון איר צימער און זיך אויפגעשטאנען, געפאדערט מיטן שליסל, פרובירט אים אריינצוברענגען אין שלאָס...
  
  
  ווי פילע מענטשן, זיסוואַרג געמאכט דעם גרייַז פון עפן די טיר בלאַט פון די פּיפּסאָל מיט די ליכט אויף הינטער עס אַזוי איך קען זאָגן זי איז טריינג צו זען וואס איז טריינג צו באַקומען אין די צימער. זי איז, אפנים, נישט אפגעשטעלט געווארן פון דעם וואס זי האט געזען, ווייל די טיר האט זיך מיטאמאל געעפנט. איר בליק איז געווען אזוי פרעגנדיק ווי איר קול.
  
  
  — יא ? זי האט געזאגט.
  
  
  פֿינענדיק איבערראַשונג, איך סטערד בייַ איר, געקוקט אויף מיין שליסל, אויף די נומער אויף איר טיר, און געגאנגען צוריק אין די זאַל צו מיין טיר. סוויפּינג אַוועק מיין סטעצאָן, איך געזאגט אין מיין בעסטער טעקסאַס דראָל, "אַנטשולדיקן מיר, מאַם. איך בין באמת נעבעכדיק. איך טראַכטן איך איז געווען טראכטן וועגן עפּעס און געגאנגען צו ווייַט. מייַן צימער איז צוריק דאָרט. איך בין נעבעכדיק פֿאַר די צרה."
  
  
  די ברייטע, פלינקיקע ברוינע אויגן האבן מיך ווייטער פארגרעסערט, באמערקנדיק דעם הוט, אנצוג און שיך מיט פירעק, און ענדליך ווידער אריינגענומען מיין 6-פאיס ראם און געזען מיין פנים. דערבײַ האָב איך זי קלאָר געזען. די ליכטיקע טשאַנדעליער אין דער סויט'ס פויער האָט אָנגעהויבן אירע לאַנגע פיס אונטערן לויטערן נעגליקע כּמעט אַזוי קלאָר ווי דאָס דינע שטאָף האָט אַנטפּלעקט יעדן געשמאקן פּרט פון אירע פעסטע בריסט, וואָס האָט זיך אויסגעשטרעקט צו מיר. די פאַרלאַנג איז אויפגעשטאנען אין מיר ווי אַן עלעקטריש קלאַפּ, און כּמעט תיכף איך פּעלץ אַז זי פּעלץ עס אויך, ווי איר בליק איז געפאלן צו מיין טאַליע און אונטן, ווו איך געוואוסט אַז ענג הויזן וואָלט געבן מיר אַוועק אויב מיר שטיין קוקן בייַ יעדער אנדערער נאָך אַ מאָמענט. אין אַ האַווייַע פון שפּאָרעוודיק פאַרלעגנהייט, איך אריבערגעפארן די סטעצאָן אין פראָנט פון מיר. זי האט אויפגעהויבן און עס איז געווען קלאָר אַז מיין האַווייַע האָט איר דערשראָקן. איר פנים איז געװארן רויט, װען זי האט ענדלעך גערעדט.
  
  
  "עס איז אָוקיי," זי געזאגט. ― איר האָט מיך נישט אַרן. איך זיץ נאָר דאָ און געניסן פֿון מײַן ערשטן מאָמענט אַליין אין וואָכן."
  
  
  "ספּעציעל זינט איך האָבן צו אַנטשולדיקן, מאַדאַם," איך געענטפערט. "איך וויסן וואָס איר פילן. איך בין שוין כמעט דריי וואכן אויפן וועג, געלאפן פון פארזאמלונגען דא אין וואשינגטאן, קיין דאלאס, קיין ניו יארק, און איך בין מיד פון רעדן מיט מענטשן. איך פילן ווי אַ קאַיוסע וואָס איז געווען אין די פּאַדאַק פֿאַר עטלעכע רעגע, אָבער אָן אַ גוט לויפן. איך האב שטילערהייט געהאפט אז איך בין נישט אריבערגעפארן מיט מיין אקצענט.
  
  
  — דו ביסט א טעקסאנער, מיסטער, הא... ?
  
  
  “קאַרטער, מאַמע. ניק קאַרטער. יא מאַמע, איך בין זיכער. איך בין געבוירן נעבן פּאָטעעטאַ, אין אַטאַקאָסאַ קאָונטי. וויאזוי ווייסטו?"
  
  
  "קאָוובוי, איר קענען נעמען דעם יינגל פון טעקסאַס, אָבער איר קענען נישט נעמען טעקסאַס פון דעם יינגל. און איך זאָל וויסן; איך בין אויך אַ טעקסאַן.
  
  
  "נו, איך וועל ..." איך עקספּלאָדעד. "ווי וועגן עס? אָבער איר זיכער טאָן ניט קוקן ווי אַ מיידל פון טעקסאַס איך לאָזן מיין אויגן מאַך ווייניקער פאָרזיכטיק אַרויף און אַראָפּ איר קערוואַסעאַס, קנאַפּלי-קלייד גוף, דעמאָלט געפרוווט צו הייבן זיי צו איר פּנים מיט אַ שעפּסיק שולדיק אויסדרוק." # איהר האט מיר א צופרידענער שמייכל געזאגט , אז עס איז מיר געלונגען זי אנצוהייבן אזוי ווי זי האט קלאר ליב געהאט חנופה .
  
  
  "איך האָב פֿאַרלאַנגט טעקסאַס מיט אַ לאַנגע צייט צוריק," האָט זי געזאָגט, צוגעבנדיק כּמעט טרויעריק, "צו לאנג."
  
  
  "גוט, מאַמע, דאָס איז נישט זייער גוט," איך סימפּאַטייזד. “לפּחות קום איך גאַנץ אָפט אַהיים. אָבער, ניט ווי פיל ווי איך וואָלט ווי לעצטנס. איך זעה אז איך פארברענג רוב פון מיין צייט צו לויפן אהין און צוריק צווישן דא און ניו יארק, פרובירט צו דערקלערן פאר מענטשן דא פארוואס מיר קריגן נישט מער אויל, און פאר מענטשן אין ניו יארק פארוואס מענטשן דא אראפ קענען נישט פארשטיין אז איר' דו זאלסט נישט נאָר דרייען די צאַפּן מער און לאָזן מער צו לויפן אויס." מיין אויסשטרעקן איז געווארן גרינגער איצט ווען די געבוירענער טעקסאַן איז געווען קאַנווינסט.
  
  
  — ביסטו אין די אויל־געשעפט, מיסטער קארטער?
  
  
  — יא , מאמע , אבע ר באשולדיג ט מי ר נישט , א ז אי ר הא ט ניש ט גענו ג גאז , דא ן אי ז ד י אל ע אראבער ס שולד . איך בין טאַקע נעבעכדיק אַז איר שטיין דאָ."
  
  
  איך וויסן אַז איר האָט ליב צו זיין אַליין ווען איך ינטעראַפּטיד און איך וועט נאָר גיין צוריק צו מיין ...
  
  
  "עס איז אָוקיי, הער קאַרטער. איך האָב הנאה נאָר צו הערן צו איר רעדן. איך האב שוין לאנג נישט געהערט אזעלכע קלאפען ווי דיינס, זינט דעמאלט... שוין לאנג. עס סאָונדס פייַן
  
  
  
  
  
  
  
  טאַקע און עס דערמאנט מיר פון שטוב. אגב, — האט זי ווייטער געצויגן, אויסגעהאלטן די האנט — איך נאמען איז זיסוואַרג, זיסוואַרג. נייט.
  
  
  "עס איז אַ פאַקטיש פאַרגעניגן, מאַדאַם," איך געזאגט, גענומען איר האַנט. די הויט איז געװען װײך, אבער דער גריפ איז געװען פעסט, און זי האט געשאקלט די הענט װי א מאן, נישט דעם טויטן גריפ, װאם עטלעכע פרויען פאָרשלאָגן. ווי געשלאגן דורך פּלוצעמדיק ינספּיראַציע, איך ראַשט אויף. "מאַמע, וואָלט איר ווי צו עסן מיט מיר? אויב עס איז קיין הער נייט צו סויסער.
  
  
  "ניין הער ריטער," זי געזאגט ווידער מיט טרויעריק אין איר קול. "וואָס וועגן פרוי קאַרטער?"
  
  
  — פרוי קאַרטער איז אויך נישט דאָ. איך נאָר קיינמאָל האָבן די צייט צו יבערגעבן זיך אין דעם וועג. ”
  
  
  — נו, מיסטער קארטער...
  
  
  — ניק, ביטע מאמע.
  
  
  "נאָר אויב איר רופן מיר זיסוואַרג און פאַרגעסן וועגן דעם מאַם פֿאַר אַ בשעת."
  
  
  — יא, מאמע... אה... זיסוואַרג.
  
  
  "נו, ניק, איך וויל טאַקע נישט גיין אויס מיטאָג." דערנאָך, דערזעענדיק די קלאָר ווי דער טאָג אַנטוישונג אויף מיין פּנים, זי געאיילט אויף. "אבער וואָס קען נישט נאָר האָבן מיטאָג אין דעם האָטעל? אפֿשר אפילו דאָ? איך וויל נישט זיין אַליין אַזוי פיל אַז איך פאַרפירן די געלעגנהייט צו רעדן מיט אַ פאַקטיש לעבן טעקסאַן ווידער."
  
  
  "אָוקיי, מיס זיסוואַרג ... אַ ... זיסוואַרג. סאָונדס גרויס. קוק, פארוואס טאָן ניט לאָזן מיר פילן עפּעס פון די עסנוואַרג עקספּרעס דינסט, שטעלן עס אַלע אין מיין דיגס און יבערראַשן איר. אַזוי איר טאָן ניט אפילו האָבן צו אָנטאָן. זי האט א קוק געטון אויף איר נעגליג, װאם איז בײ איר באלעבאטישן שמועס געװארן ברײט צעריסן, און דאן געקוקט שעמעװדיק און באשולדיגנדיק אויף מיר, װאם איז נאכגעגאנגען איר בליק. "איך מיינען, אַה, איר קען נאָר טראָגן עפּעס באַקוועם און נישט האָבן צו זאָרג וועגן געטינג אנגעטאן."
  
  
  — דו מיינסט ניט, אז דאס איז באקוועם, ניק? — האט זי געפרעגט כיטרע, געצויגן איהר פײגענער א ביסל שטארקער פאראויס, װי דאס װאלט עפעם געקאנט באהאלטן אירע בריסט אונטער דעם דורכזיכטיקן שטאף.
  
  
  ― איך טראַכטן אַזױ, ― האָב איך אָנגעהױבן, און דערנאָך, װידער פֿאַרשעמט, האָב איך צוגעגעבן, ― איך מײן, אַז דו קומסט אַראָפּ אין מײַן צימער, װילט איר דאָס אפֿשר נישט טראָגן איבערן זאַל.
  
  
  זי האט ארויפגעשטויסן דעם קאפ אין דער טיר, געקוקט שפיציק צוזאמען די צװאנציק פוס ארום צו מײן טיר און געזאגט: — דו ביסט גערעכט, ניק. עס איז אַ לאַנג גיין, און איך וואָלט נישט וועלן צו קלאַפּ ווער עס יז אין וואַטערגייט." דערנאָך האָט ער צוגעגעבן מיט אַ ווינקען: "עס איז שוין דאָ גענוג סקאַנדאַל. אָוקיי, געבן מיר אַ שעה אָדער אַזוי און איך וועט זיין דאָרט. אין איר שטימע האָט זיך געשלאָגן אַ געלעכטער און זי האָט צוגעלייגט שעמעוודיק, "און איך וועל פּרוּוון זיין אָפּגעהיט, אַז קיינער זאָל מיך נישט זען אַרײַן אין דיין צימער."
  
  
  "אָה, מאַמע, דאָס איז נישט וואָס איך מענט," איך בלערד, דיליבראַט באַקינג אַוועק און טריפּינג איבער מיין פֿיס. "איך מיין-
  
  
  "איך ווייס וואס דו האסט געמיינט, גרויסער טעקסאנער," האט זי געזאגט, און האט הארציק געלאכט פון מיין קלארע פארלעגנהייט, ווען איך האב זיך ווייטער צוריק אוועק פון מיין טיר. "זעט איר אין אַ שעה. און איך וואָרן דיך, איך בין הונגעריק.
  
  
  עס האָט זיך אַרויסגעוויזן, אַז עסן איז נישט דאָס איינציקע, וואָס זי האָט געוואָלט.
  
  
  ס'איז שווער געווען צו גלייבן, אז איינער מיט אזא שלאנקער געשטאלט וועט ארייננעמען אזויפיל זאכן אין איין מאלצייט. און װי זי האָט געגעסן, זײַנען די װערטער אױסגעגאָסן. מיר האָבן גערעדט וועגן מיין אַרבעט און טעקסאַס, וואָס לאַדזשיקלי האָט געפֿירט צו איר דערקלערן ווי זי איז ענדיקט זיך אין אַדאַבי און געווארן שערים ס באַגלייטער. ז י הא ט זי ך נא ר אײנמא ל געפאלגט , װע ן ע ס אי ז געקומע ן צ ו דיסקוטיר ן אי ר פאטער ם טויט . "דערנאך איז מיין טאטע קראנק געווארן..." האט זי זיך אנגעהויבן איינמאל, אבער עס האט געטוישט אויף "און דעמאלט איז מיין פאטער געשטארבן און איך בין געבליבן אליין..."
  
  
  אין דער צייט וואָס איך געדינט די שאָקאָלאַד מוס, וואָס דער קעלנער האט געשטעלט אין די כּמעט ליידיק פרידזשידער אין די קיטשאַנעט צו האַלטן עס קאַלט, זיסוואַרג האט דורכגעקאָכט אַ שיין גרונטיק פאָרשונג אין איר פאַרגאַנגענהייט. דאָס איז פּונקט וואָס איך שוין געוואוסט פון די אַקס באַריכט, אַחוץ פֿאַר די וועג זי אַוווידיד קיין דערמאָנען פון מענטשן אין איר לעבן. אבער איך האב נישט געוואלט רעדן דערפון. עס איז געווען שווער נישט צו טראַכטן וועגן אים, כאָטש, ווען איך וואָטשט אַז שווער גוף אָנשטרענגונג בייַ יעדער נעט, אָדער ווי זי בייגן אַראָפּ צו קלייַבן זיך אַ סערוועטקע וואָס האט סליפּט פון איר שויס, און איינער בישליימעס געשאפן ברוסט כּמעט סליפּט אויס פון די טיף V פון איר העמד.
  
  
  מיינע הענט האבן געציטערט זיך אונטער דעם העמד, און איך האב געהאט א געפיל אז זי ווייסט דאס. אין די סוף פון מיטאָג, ווען איך געשטאנען הינטער זיסוואַרג צו העלפן איר אויס פון איר שטול, איך פּלוצלינג לינד אין צו קוש איר גאָר אויף די ליפן, דעמאָלט געשווינד פּולד אַוועק. "איך בין נעבעכדיק, איך נאָר קען נישט אַנטקעגנשטעלנ זיך ... מאַדאַם."
  
  
  אירע גרויסע ברוינע אויגן זענען געווען ווייך ווען זי האט גערעדט. „די איינציקע זאַך, וואָס איך אַנטקעגנשטעלן זיך, ניק, איז מאַמע. איך האָב ליב די מנוחה. ”…
  
  
  — דעמאלטס לאמיר נאכאמאל פרובירן. איך האב זי ארומגענומען און צוגעדריקט מיינע ליפן צו איר פולן מויל. זי האָט זיך קורץ געשפּאַנט, דערנאָך האָב איך פּעלץ אַ וואַרעמקייט צו אירע ליפּן, ווען זיי האָבן זיך צעשיידט. לאנגזאם אבער אינסטינקטיוו האט זי געענטפערט אויף מײַנע גלעטן, זיך אָפּרוען אין מיינע געווער. איך האב זי צוגעדריקט נענטער צו מיר, באוועגט מיין האנט א ביסל פאראויס ביז מיינע פינגער זענען געווען פונקט אונטער דער אויסבייג פון איר ברוסט. זי אריבערגעפארן אין מיין געווער אַזוי אַז מיין האַנט סליד אַרויף און איך כאַגד איר דזשענטלי, דעמאָלט אפילו טייטער ווי איך פּעלץ איר אָפּל געשוואָלן און פאַרגליווערט אונטער מיין פינגער.
  
  
  זיסוואַרג האָט זיך צוריק צוגעבויגן אויף דער קאַנאַפּע און איך בין איר נאָכגעגאַנגען, מיינע ליפּן נאָך צוגעקלעפּט צו אירע אין אַ קוש וואָס האָט אויסגעזען סאָף. זי האט זיך אריבערגעצויגן אויף א זייט כדי איך זאל זיך קענען אויסשטרעקן לעבן איר אן קיין ווארט. זי האט ניט דאַרפֿן עס ווייַל איך קען פילן איר גוף געדריקט קעגן מיר. אירע אויגן
  
  
  
  
  
  
  
  זײנע ן געװע ן פארמאכט , אבע ר ז ײ האב ן זי ך ברײט ע געעפענט , האב ן זי ך שוי ן א מאמענט ן דערשראק ן אדע ר צעמישט , אײדע ר ז ײ האב ן זי ך װידע ר פארמאכט .
  
  
  מײַן האַנט האָט זיך אַרײַנגעגליט אין איר העמד און איר זייַדענע הויט איז געוואָרן סאַמעט און הייס אונטער מײַן ריר. די זיסוואַרג האָט איר געקרימט טיף אין האַלדז און די הענט זענען געוואָרן מער פאָדערן.
  
  
  נאָך נישט געזאָגט קײן װאָרט, האָט זי זיך צעקריצט אױף די װײכע קישנס. איך האב א מאמענט געטראכט אז זי פרובירט מיך אראפצושטופן פון די סאפע, אבער אירע הענט, וואס האבן מיר געקראצט מיט עראטיש ארויפישע קראצן, האבן זיך אריבערגעצויגן צו מיין טאַליע און איך האב איינגעזען אז זי פרובירט מיר געבן פלאץ צו ליגן אויפן רוקן. אַזוי זי קען וואָלט מאַך צו מיר. מיט מיין הילף זי האט עס לייכט, דעמאָלט ווייך הענט סליד איבער מיין קאַסטן צו די קאָלנער פון מיין העמד. אוי ף אי ר אײנדריקונג , הא ב אי ך שוי ן אראפגענומע ן מײ ן בונד , אײדע ר מי ר האב ן זי ך אפיל ו אװעקגעזעצ ט עסן , כד י ניש ט זאל ן זי ך ארײנמיש ן מי ט אי ר זוכנדיקע ר פינגער , װע ן ז ײ האב ן אנגעהויב ן אויםמאכ ן ד י קנעפלעך .
  
  
  אויפגעהויבן דעם אויבערשטן העלפט פון קערפער, אבער אן צוברעכן דעם קוש, האט זי אויסגעגליטשט מיין העמד און ארויסגעצויגן די ענדס פון מיינע הויזן. מײנ ע הענ ט זײנע ן אוי ך געװע ן פארנומע ן או ן מי ט כמע ט ד י זעלב ע באװעגונ ג האב ן מי ר זי ך ארויפגעשלעפ ט אײנע ר פו ן דע ר אנדערע ר העמד , דא ן זי ך צוריקגעלײג ט או ן זי ך װידע ר צוזאמענגעקלאפ ט אי ן דע ר לענג , אונדזער ע נאקעט ע ברוסט ן האב ן זי ך אנגעריר ט או ן גלעטן .
  
  
  מיר זענען דאָרט געשטאַנען אַ לאַנגע צייט, איידער איך האָב זי אָנגעכאַפּט ביי דער טאַליע, זי אַ ביסל אויפגעהויבן, און דערנאָך באַוועגט מיין האַנט צווישן אונדז צו אָפּטאָן איר גאַרטל בלעכע. זי האט זיך אויסגעדרייט צו איר זייט, כדי מיר גרינגער צו מאכן, און איך האב געענטפערט מיט שנעל אפמאכן די גרויסע לוי קנעפל. זי האט זיך ווידער אַ ביסל אויפגעהויבן אַזוי איך קען רוק די דזשינס אַראָפּ איר היפּס.
  
  
  קאַנדי האָט אַראָפּגענומען די ליפּן פֿון מײַנע ליפּן און אויפֿגעהױבן דעם קאָפּ. "מייַן קער," זי געזאגט ווייך. אריבערגעגאנגען צוריק צוזאמען מיין גוף, זי לינד אַראָפּ צו קוש מיין קאַסטן, דעמאָלט רויז צו איר ניז. זי האָט ערשט אַוועקגענומען איין פוס פון אירע דזשינס און הייזעלעך, דערנאָך דעם אַנדערן, איידער זי האָט זיך ווידער אַראָפּגעבויגן זיך צו שלעפּן מיין גאַרטל.
  
  
  מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט צו ם בעט , או ן אי ן אנדער ע מאמענ ט הא ב אי ך שוי ן ניש ט געשפיל ט...
  
  
  דער טעלעפאָן רופן איז געווען קורץ, אָבער וואָוק מיר טייקעף. איך האב אויפגעהויבן דעם טעלעפאן איידער עס האט נאכאמאל געקלונגען, שטילערהייט געזאגט "העלא."
  
  
  — מיסטער קארטער, עס איז צוועלף־דרײסיק אויך האט דער אפעראטאר אויטאמאטיש גערעדט װײך, און זי האט זיך געאײלט, כמעט אנטשולדיג, — דו האסט מיך געבעטן צו רופן דיר, כדי דו זאלסט נישט פארפעלן די זיצונג.
  
  
  "יאָ, אַ פּלאַץ פון דאַנקען. איך בין וואך.״ איך האב געמאכט א גייסטיקע צעטל צו טאן נאך א האק א שווער פאר געלט און עפעס שיקן צו די סוויטשבאורד אפעראטארן, עס וואלט נישט געשעדיגט צו האבן אזויפיל מענטשן אויף דיין זייט ווי מעגליך.
  
  
  זיסוואַרג האָט זיך אַװעקגעזעצט און דאָס שײטל איז אַראָפּגעפֿאַלן פֿון איר ברוסט. "וואס איז די צייט יעצט?"
  
  
  "1230."
  
  
  "אָה מיין גאָט, שערימאַ זאָל זיין היים." ז י הא ט אנגעהויב ן ארויסקריכ ן פו ן בעט , פאדערנדיק : — װ י הא ט אי ר מי ך אזו י לאנג לאז ן שלאפן ?
  
  
  — דו ביסט נאר געשלאפן א האלבע שעה — האב איך געזאגט. "עס איז געווען האַלבנאַכט ווען איר לאַנדיד."
  
  
  ― גאָט, װוּ איז די נאַכט געגאַנגען? — האט זי געזאגט , אראפגעלאזט די פיס אויפן דיל און זיך געשטעלט ביים בעט .
  
  
  איך האָב געלאָזט מײַנע אויגן אַרומוואַנדערן סאַגדזשעסטיוו איבער איר נאַקעט קערפּער און דערנאָך איבער דעם גערוימטן בעט אָן עפּעס צו זאָגן.
  
  
  "זאָג דאָס נישט," האָט זי געלאַכט, דערנאָך זיך אויסגעדרייט און געלאָפן צו דער סאָפע כאַפּן איר דזשינס און העמד. סטאַמפּינג אויף זיי, זי געזאגט: "איך האָפֿן שערימאַ איז נישט דאָרט. זי וועט זיכער זיין באַזאָרגט און אַבדול וועט זיין בייז. ”
  
  
  דע ר לעצטע ר טײ ל פו ן איר ע װערטע ר הא ט מע ן גערעד ט מי ט א קלײנע ר שרעק . איך באַשלאָסן צו נאָכפאָלגן דעם אַרויף. „אבדול? פארוואס זאָל ער זיין בייז? ער איז נישט דיין באַלעבאָס, איז ער?
  
  
  מאמענטאליש צעשלאגן האט זי נישט געענטפערט. דא ן הא ט ז י זי ך צוזאמענגענומע ן אי ר כוחות , זי ך צוגעפאר ן צ ו דע ר טיר , לאכ ט או ן געזאגט : ״נײן , פארשטײ ט זיך . אבער ער לייקס צו וויסן ווו איך בין אַלע די צייַט. איך מיין אז ער האלט אז ער זאל אויך זיין מיין באדיגאַרד.
  
  
  איך האב זיך אויפגעשטעלט און זי נאכגעלאפן צו דער טיר. כ׳האב זי ארײנגענומען פאר א לעצטן לאנגזאם קוש, האב איך געזאגט, װי כ׳האב זי באפרײט: איך בין אזוי צופרידן, אז ער האט נישט געהיט אײער קערפער הײנט נאכט, מאמע.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר און די אויגן זײנען געװען פול מיט שעמעװדיקײט. "איך אויך, ניק. און איך מיין עס טאַקע. איצט ביטע, איך האָבן צו גיין.
  
  
  איך האָב אויפגעהויבן מיין סטעצאָן פון דער שטול און עס געלאפן איבער מיין נאַקעט טייך. — יא, מאמע, זע דיך בײם פרישטיק.
  
  
  "פרישטיק? אה יא, איך וועל פרובירן ניק, איך וועל טאקע פרובירן."
   קאפיטל 6
  
  
  
  
  איך איז געווען טראכטן וועגן די געשלעכט קאָנקורס נעכטן נאַכט ווען מיין טעלעפאָן ראַנג.
  
  
  "ניק, ביסטו אַרויף? דאס איז זיסוואַרג.
  
  
  איך האָב איר געזאָגט אַז איך האָב זיך נאָר אָנגעטאָן, כאָטש אין פאַקט בין איך אויפגעשטאנען ביז אַ ביסל נאָך פינף. נאָך ארבעטן און שפּריץ, איך פארבראכט וועגן דרייסיק מינוט אויף די טעלעפאָן אין AX הויפּטקוואַרטיר. אי ך הא ב געװאל ט װיס ן צ י מע ן אי ז באקומע ן קײ ן װײטערדיק ע ידיעות , װעג ן ד י פלענער ם פו ן שװערד , אבע ר װ י מע ן הא ט מי ר דערצײלט , אי ז מע ן ניש ט באקומע ן . אונדזערע לאקאלע אגענטן האָבן זיך דערוווּסט, אַז ס׳רובֿ פֿון די ראַדיקאַלע אונטערערדישע גרופּעס אין דער קאַונטי־געגנט זײַנען אַרויס ווי אַקטיוו, נאָכן פֿאַרבליבן אַ פֿאַרהעלטעניש שטיל פֿאַר כּמעט אַ יאָר. טייל פון זיי, בפרט די רעוואלוציאנערע טעראר גרופע, באקאנט אלס די אראבישע אמעריקאנער קאאליציע, האבן געהאלטן געהיימע מיטינגען, וועלכע זענען באטייליגט בלויז פון איינהייט פירער, הגם אלע מיטגלידער זענען געשטעלט געווארן אויף פלינק. פארוואס זעט קיינער נישט
  
  
  
  
  
  
  זאָל נישט וויסן.
  
  
  "פרישטיק, ניק," קאַנדי האט ומגעדולדיק.
  
  
  "גרויס," איך געענטפערט. "אַראָפּ די טרעפּ?"
  
  
  "יא, זען איר בייַ די טעראַסע אין וועגן אַ האַלב שעה."
  
  
  - דו האסט פארקויפט שרימא דורך ארויסגיין און זיך טרעפן מיט איר ציבור?
  
  
  זיסוואַרג האט געענטפערט: "עס וועלן נאָר זיין צוויי פון אונדז, שרימאַ און מיר." עס האט נישט געמאכט פיל זינען אין ענטפער צו מיין קשיא, אָבער דעמאָלט איך איינגעזען אַז די ערשטע מלכּה איז מיסטאָמע נאָענט און אַז קאַנדי קען נישט רעדן צו פריי. דער אָנטרייַבן צו רייצנ איר אונטער אַזאַ צושטאנדן איז געווען צו שטאַרק צו אַנטקעגנשטעלנ זיך, אַזוי איך געזאגט:
  
  
  "איך וועל טראָגן אַ קאָוובוי הוט און אַן ירעקשאַן."
  
  
  איר געלעכטער איז מיר אנטלאפן איידער זי האט אויפגעהאנגען.
  
  
  ערשט נאָר עטלעכע קעפּ האָבן זיך אויסגעדרייט צו קוקן אויף די צוויי אַטראַקטיוו פרויען וואָס גייען צו מיין טיש; אבער ווען דער הויפט-קעלנער האט, אפנים, דערקענט שרימא, זיי אויפגעכאפט אויף האלב וועג איבערן צימער און אנגעהויבן מאכן א פארמאלן רעש פון איר, האט מען זיך באמערקן. שטימע ן האב ן זי ך פארװאנדל ט אי ן שושקע ן או ן גלײכגילטיק ע בליק ן האב ן זי ך פארװאנדל ט אי ן שטערן , װע ן שרימ ה הא ט גערעד ט מי ט דע ר קעלנער . װע ן ז ײ זײנע ן ענדלע ך געגאנגע ן פארבײ ן דע ם פטראניזיש ן קאפ־עלטער , הא ב אי ך דערזע ן א ז כמע ט אל ע אי ן צימער ן דערקע ן ד י געװעזענע ר מלכּה . אפילו די געווענליך פארנומענע קעלנער און קעלנערין האבן זיך צונויפגעזאמלט ארום דעם לאנגן בופעטישן, צו דיסקוטירן דעם בארימטן אָנקומען.
  
  
  "ניק, איך בין נעבעכדיק מיר זענען שפּעט," קאַנדי אנגעהויבן, "אָבער איך ..."
  
  
  "דו זאלסט נישט גלויבן איר, הער קאַרטער, ניק," שערימאַ ינטעראַפּטיד. "זיסוואַרג האט גאָרנישט צו טאָן מיט אונדזער שפּעט. עס איז מיין שולד. איך דאַרף צייט צו באַשליסן אַז איך בין גרייט צו פּנים וואָס איך בין זיכער איז געשעעניש הינטער אונדז." זי האָט אויסגעשטרעקט איר האַנט און צוגעגעבן, "איך בין ליז טשאַנלי."
  
  
  כ'האָב פֿון איר באַקומען אַן אָנצוהערעניש פֿון גלייכקייט, האָב איך געשאָקלט מיט דער האַנט.
  
  
  "היי ליז. זיסוואַרג זאגט איר געגאנגען אויף גייעג הייַנט, איך געזאגט. "וואו גייסטו?"
  
  
  "צו מאַרילאַנד," זי געזאגט. - אַרום די פּאָטאָמאַק און צפון פון דאָרט. נעכטן נאכט האב איך געהאט מיטאג מיט סעקרע...מיט אן אלטן חבר און ער האט פארגעשלאגן אז די געגנט זאל האבן גענוי וואס איך זוך. איך וויל ערגעץ וואו איך קען שטעלן מיין פערד.
  
  
  איך האָב געפֿעלט ווי שרימאַ האָט זיך אָפּגעשטעלט איידער זי האָט געזאָגט דעם סעקרעטערי אוו סטעיט און עס פֿאַרוואַנדלט אין אַן "אַלטן פֿרײַנד." דאס האט געוויזן אַז זי איז זיכער גענוג צו נישט געבן אַרויף באַרימט נעמען צו באַוואָרענען איר שטעלע. איך האב באשלאסן, אז הינטער דעם שיינעם פנים איז דא א שיינע מענטש.
  
  
  דער קעלנער האָט זיך פאַרהיטנדיק געשוועבט אויפן הינטערגרונט און איך האָב אים באַוויזן צו באַשטעלן אונדזער עסן. פּאָאַטשעד עגגס, טאָסט, קאַווע פֿאַר שערימאַ; דער זעלביקער מיט זיסוואַרג, בלויז איר באַללס וועט לאָזנ שווימען איבער אַ כעפטי העלפּינג פון קאָרנעד רינדערנס; שינקע און עגגס, טאָסט און קאַווע פֿאַר מיר.
  
  
  איך האָב דעם שמועס געמאַכט אויף דער שׂרימא'ס אַגענדאַ פֿאַר דעם טאָג, מיט פֿרײַנדלעך פאָרשלאָגן מײַנע סערוויסעס ווי אַ וועגווײַזער - פֿאַרשטייט זיך מיט דער רשות הרבים. זי האָט אויך ליב אָנגענומען די סערוויסעס פון אַ סימפּאַטישן אַמעריקאַנער. זיסוואַרג ס פוס ראַבד קעגן מייַן, פּאַמעלעך און סענסואַללי. אַז איך האָב אַ קוק געטאָן אויף איר, האָט זי אומשולדיק צו מיר געשמייכלט, דאַן האָט זי זיך אויסגעדרייט צו פאָרשלאָגן שרימאַ נאָך קאַווע, איר פוס האָט זיך קיין מאָל נישט אָפּגעשטעלט.
  
  
  איך האט אַ שווער צייַט פאָוקיסינג אויף מאַרילאַנד גרונטייגנס.
  
  
  דער הוסקי באַדיגאַרד האָט געעפֿנט די לימאַזין טיר גלײַך ווי ער האָט געזען שרימאַ און זיסוואַרג באַווײַזן זיך בײַם האָטעל אַרײַנגאַנג. דאן האט ער מיטאמאל באמערקט אז איך גיי נאענט הינטער זיך, די רעכטע האנט האט ארויסגעלאזט די טיר און זיך אויטאמאטיש צוגעלאפן צו זיין גארטל. שרימא׳ס רײד האבן אים אפגעשטעלט אײדער ער האט געקאנט ארויסציען דעם ביקס, װאם איך האב געװאוםט, װעט זיך דארט פארהאלטן. אויך זי האָט דאָך פאַרשטאַנען וואָס זײַן פּלוצעמדיק קאַמף מיינט.
  
  
  "עס איז גוט, אַבדול." — האט זי שטילערהייט געזאגט , ווענדן זיך צו מיר , צוגעבנדיק : קארטער איז מיט אונז . איך בין צוגעגאַנגען צו איר און קאַנדי און זי האָט ווייטער געזאָגט: “ניק, מיסטער קאַרטער, איך וויל אַז איר זאָלט טרעפן אַבדול בעדאַווי, וועלכער קוקט אויף מיר און זיסוואַרג. אַבדול, הער קאַרטער וועט קומען מיט אונדז הייַנט. ער איז מיין פריינד און ער ווייסט וואו מיר גייען."
  
  
  איך האָב ניט געקענט באַשליסן צי דער אויסדרוק אויף אַבדולס פּנים איז געווען דער רעזולטאַט פון חשד, דערקענונג פון מיין נאָמען, אָדער גלייך שינאה. אבער אין א רגע האט ער עס פארדעקן מיט א ברייטן שמייכל, כאטש די אויגן האבן מיך ווייטער אפשאצט פון קאפ ביז די פיס ווען ער האט זיך געבויגן. בעת ער האָט גערעדט מיט שׂרימאַ, האָט ער מיך געהיט. "ווי איר ווילט, מיין דאַמע."
  
  
  איך האב אויסגעשטרעקט מיין רעכטע האנט און געזאגט: העלא, אבדול. שיין צו דיר זעהן. איך וועל פרובירן נישט פארלוירן.
  
  
  "איך וועל אויך פּרוּוון אונדז נישט צו לאָזן פאַרבלאָנדזשען," האָט ער געענטפערט.
  
  
  עס איז געווען עטלעכע כעזאַטיישאַן פון זיין טייל איידער ער לעסאָף גענומען מיין האַנט. נאך א קורצע מאמענט האבן מיר געפרװוט אײנער דעם אנדערן ס כוח, אבער קײנער פון אונדז האט נישט באמערקט. זיין גריפּ איז געווען קראַשינג, און ער געווען סאַפּרייזד אַז איך האט נישט פּרובירן צו ציען אַוועק פון אים. אָבער, קיינער וואַטשינג וואָלט האָבן סאַספּעקטיד אונדזער קליין שלאַכט דורך די סמיילז אויף אונדזער פנימער אָדער דורך זיין האַרציק ווען ער לעסאָף לאָזן גיין, בויגן און געזאגט, "שיין צו טרעפן איר, הער קאַרטער." זיין ענגליש איז געווען פאָרמאַל, גענוי און טיפּיש פֿאַר אַראַבער וואָס זענען אויפגעוואקסן אין לענדער ווו די בריטיש און אמעריקאנער האָבן אַ שטאַרק השפּעה.
  
  
  בעדאױ האט געהאלטן די טיר ביז מיר זײנען געװען אויפן הינטערשטן זיץ פון װאגאן, איז דאן ארומגעגאנגען און זיך גענומען זיצן.
  
  
  
  
  
  
  איך האב באמערקט אז די ערשטע זאך וואס ער האט געטון איז אראפנידערן די פענצטער וואס האט אפגעטיילט דעם הינטן אפטייל פון דעם דרייווער'ס זיצפּלאַץ, ווי פאסאזשירן וואלטן געווענליך געטון ווען זיי זענען גרייט צו רעדן מיטן דרייווער. ער האט נישט געראטן צו פארפעלן א ווארט פון דעם וואס מען האט געזאגט.
  
  
  ווען מיר זענען אַוועקגעגאַנגען, האָט שרימאַ זיך אַרומגעקוקט אין דעם אויטאָ און געזאָגט: „הײַנט אַן אַנדער מאַשין, אַבדול?
  
  
  די ביטול איז קענטיק אין זיין קול ווי ער האט געזאגט, "יא, מיין דאַמע. איך ווייס נישט וואס עס טוט זיך ביי דער אמבאסאדע. זיי קענען ניט פֿאַרשטיין אַז מיר זאָל האָבן אונדזער אייגן מאַשין. איך האב פארבראכט צוויי שעה נאכדעם וואס מיר זענען צוריקגעקומען נעכטן נאכט צו טשעקן די אנדערע קאר צו פארזיכערן אז מיר וועלן היינט נישט האבן קיין פראבלעמען. דעמאָלט ווען איך בין אנגעקומען אין דער אַמבאַסאַדע דעם מאָרגן, זיי האָבן דעם מאַשין גרייט פֿאַר אונדז. דער אַנדערער איז פעלנדיק."
  
  
  עס איז מיר איינגעפאלן אז אפשר האט כאק ווידער געשפילט מיט'ן קאר, אבער איך בין געווען גאנץ זיכער אז ער וואלט מיר דאס געזאגט. איך האב זיך געוואונדערט צי ווער עס יז אין דער אַמבאַסאַדע איז געווען ינוואַלווד אין די שווערד פּלאַנעווען ווען זיי דירעקטעד בעדאַווי דורך געאָרגעטאָוון אויף מ סטריט צו קאַנאַל ראָוד. עס איז געווען שווער צו שפּילן נאַוויגאַטאָר און טוריסט פירער אין דער זעלביקער צייט, אָבער איך געראטן צו פונט אויס עטלעכע טשיקאַווע שאַפּס און ויסגעצייכנט רעסטראַנץ אין דעם כיינעוודיק אַלט סעקטאָר פון דער הויפּטשטאָט ווען מיר דראָווע פאַרגאַנגענהייַט.
  
  
  "דאָס איז קאַנאַל ראָוד, אַבדול," איך געזאגט ווען מיר קער אַוועק די סטריט און כעדאַד אַראָפּ די סיניק שאָסיי. "מיר וועלן בלייבן אויף דעם וועג פֿאַר עטלעכע מאָל. עס ענדיקט זיך צו ווערן דער דזשאָרדזש וואַשינגטאָן באָולעוואַרד און נעמט אונדז פּונקט ווו מיר ווילן צו גיין.
  
  
  — יא, מיסטער קארטער — האט דער דרייווער קאלט געענטפערט. "איך פארבראכט עטלעכע מאָל צו לערנען מאַפּס דעם מאָרגן."
  
  
  — שלאפסטו קײנמאל נישט ? איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך דאַרף זייער קליין שלאָפן, האר."
  
  
  — הא ט שרימא ע איבערגעריסן , געפיל ט , װ י אי ך הא ב געפילט , ד י שפּאנונג , װא ס אי ז געװאקס ן צװיש ן אונדז . "פארוואס רופן זיי עס קאַנאַל וועג?"
  
  
  "נו, איר זען אַז גרויס דיטש אָנגעפילט מיט וואַסער," איך געזאגט, ווייזן אויס די פֿענצטער. ווען זיי נאָד אויטאָמאַטיש, איך געצויגן, "דאס איז וואָס בלייבט פון די אַלט טשעסאַפּעאַקע און אָהיאָ קאַנאַל באַרגעס. בארגעס מיט לאַסט און פּאַסאַזשירן זענען שלעפּן דורך מאַלעס. איר קענט נאָך זען דעם שטעג. ס'איז אַ נאַקעט גראָז בײַם קאַנאַל.
  
  
  "ווי איך געדענק, האָט מיר איינער געזאָגט, אַז דער קאַנאַל פֿלעגט גיין ביז קומבערלאַנד, מאַרילאַנד, וואָס האָט געמוזט זײַן כּמעט צוויי הונדערט מייל. נאָך אַלע, עס איז געווען פארבונדן דורך עטלעכע מין פון וויאַדוקט אַריבער די פּאָטאָמאַק צו אלעקסאנדריע. פֿאַר הונדערט יאָר באַרגעס פּלייגד דעם קאַנאַל און דעמאָלט עס איז געווען פארמאכט אַרום די צייַט די ערשטער וועלט מלחמה געענדיקט."
  
  
  "וואָס טאָן זיי איצט מיט אים?" — האט זיסוואַרג געפרעגט.
  
  
  "עס איז געווען אפגעהיט דורך די נאַשאַנאַל פּאַרק סערוויס," איך דערקלערט, "און מענטשן נוצן עס בלויז פֿאַר כייקינג אָדער בייקינג די שטעג. איך ווייס נישט צי זיי טוען דאס נאך אדער נישט, אבער ווען איך בין דא געווען מיט עטליכע יאר צוריק, איז נאך געווען א זיצונג בארגע געלאפן אויפן קאנאל. פון קורס, עס איז געווען ניט איינער פון די אָריגינעל אָנעס, אָבער נאָר אַ קאָפּיע. זיי זאָגן מיר עס איז געווען אַ זייער שפּאַס פאָר מיט אַ מולע פּולינג די באַרדזש. ס'איז זיכער געווען א גרויסער טאג.
  
  
  בשעת די ווײַבער האָבן אַרויסגעקוקט דורכן פענצטער, אויסגערופן איבער און נאָכאַמאָל אויף דער שיינקייט פון די דעקאָראַציעס אויפן קאַנאַל מאַרשרוט, האָב איך צוגעקוקט ווי בעדאַווי פאָרט די גרויסע מאַשין. ער איז געווען אן אויסגעצייכנטער דרייווער, טראץ וואס ער איז געפארן אויף אומבאקאנטע וועגען, האלטן אן אויג אויף יעדן פארבייגייענדיקן שילד און דריי. אין עטלעכע פונט, ער באמערקט אַז איך וואַך אים אין דער דערציען שפּיגל, און אַ ענג שמייכל איז ארויס אויף זיין פּנים.
  
  
  # — זארגט ניט , מיסטער קארטער , — האט ער טרויעריג געזאגט , — איך וועל אונז אהער ברענגען אין זיכערקייט .
  
  
  “מיר וועלן באלד זיין אויפן דזשארזש וואשינגטאן פּאַרקוועי,” האָב איך געזאָגט, ווי צו פרובירן צו דערקלערן מיין אויפמערקזאמקייט צו אים און דעם וועג. "מיר פאָרזעצן עס אַראָפּ ביז עס ווערט MacArthur Boulevard. דערנאָך מיר קענען באַקומען אַוועק עס אין כּמעט קיין פונט און גיין אין פערד לאַנד אַרום פּאָטאָמאַק, מאַרילאַנד.
  
  
  "מייַן דאַמע," ער האט געשווינד געזאגט, "וואָלט איר נישט ווי צו גיין און זען די סייץ פון דעם מאַרשרוט?"
  
  
  "אָ יאָ," זי געזאגט. "גרויס פאלס. דאָרט מוז זײַן שײן. טוט דאָס אונדז נישט אַרן, ניק?
  
  
  "איר זענט באַגריסונג. מאַקאַרטור באָולעוואַרד פירט רעכט צו אים. און עס איז טאַקע עפּעס צו זען."
  
  
  עטלעכע מינוט שפּעטער די מאַשין פּולד סמודלי אין די גרויס פאלס פֿאַרווייַלונג שטח פּאַרקירפּלאַץ. עס זענען געווען סאַפּרייזינגלי ווייניק קאַרס. איך פּלוצלינג איינגעזען עס איז אַ וויקדיי און רובֿ פון וואַשינגטאָן איז געווען אין אַרבעט.
  
  
  שערימאַ, זיסוואַרג און איך כעדאַד צו די וואַסערפאַל. בעדאַווי איז געבליבן. ווען איך האָב זיך אויסגעדרייט צו זען וואָס ער טוט, ער איז געווען לינינג איבער די אָפֿן קאַפּטער, משמעות טינגקינג מיט די מאָטאָר.
  
  
  ווען מיר אריבערגעפארן דעם וועג דורך וואָס איז אַמאָל געווען דער קאַנאַל שלאָס, דריי מענטשן וואָס זענען געשטאנען אַרויס די פּאַרק סערוויס אָפיס אין דער געגנט וואָס איז געווען אַמאָל די פּלאַץ פון אַ קאַנאַל מנוחה האַלטן און האָטעל אויך אריבערגעפארן אַזוי. אויב משפטן לויט ווי זיי האָבן כּמעט אַבסעסיוו גענומען בילדער פון יעדער אנדערער פֿאַר אַ נירביי שילד, און לויט די זאַמלונג פון קאַמעראַס כאַנגגינג אַרום יעדער פון זייער האַלדז, איך סאַספּעקטיד אַז זיי זענען יאַפּאַניש. איך האב געזען אז איך בין גערעכט ווען מיר האבן זיך דערנענטערט און זיי זענען אריבער אויף יענער זייט קאנאל.
  
  
  
  
  
  
  לאָמיר גיין, — האָט איינער פון זיי אויסגעשריגן צו זײַנע חבֿרים, קוקנדיק אויף זײַן זייגער. "מיר מוזן ייַלן אויב מיר ווילן צו פאָטאָגראַפיע די פאלס און נאָך מאַכן עס אין שטאָט צו פאָטאָגראַפיע די קאַפּיטאָל און די וואַשינגטאָן מאָנומענט."
  
  
  איך שמייכל צו זיך, טראכטן ווי טיפּיש עס איז געווען פון זייער פאַרלאַנג צו רעקאָרדירן אַלץ זיי געזען אויף די טאַשמע. דערנאָך האָט זיך מיר פּלוצעם אײַנגעפֿאַלן, אַז דאָס, וואָס איז געווען אומגעוויינטלעך אין דער סצענע, איז, אַז דער קלאָרער פירער פון דער טריאָו האָט גערעדט ענגליש אלא ווי יאַפּאַניש. ווי איך וואָטשט זיי ייַלן צוזאמען די קאַנאַל באַנק און צו די אָנצינדן ביימער און בושעס, אַ קליין ווארענונג גלאָק קלינגט אין די צוריק פון מיין מיינונג. ווען שרימאַ און זיסוואַרג זענען אַריבער דעם וועג איבערן קאַנאַל, האָב איך זיך אָפּגעשטעלט און אַ קוק געטאָן צוריק צו וואו בדאַווי האָט נאָך געפֿידלט אונטער זײַן אויפֿגעהויבן קאַפּאָטע. איך האב איינגעזען אז אונזער קאר איז דער איינציגסטער אויטא אין דעם גרויסן לאץ, אחוץ דעם דאץ וואס איז פארקארט געווארן אויפן ווייטן עק. משמעות, אַ גרופּע פון טוריס וואס אומגעקערט פון די וואַסערפאַל ווי מיר אנגעקומען לינקס אין פאַרשידענע קאַרס. אפנים , האט אויך שערימאס באדיגטער געמײנט אז מיר זײנען ארײן אין דעם פארק׳ס דינסט־געביידע, אנדערש װאלט ער אונדז נאכגעפאלגט.
  
  
  "ניק! קום!" די זיסוואַרג האָט צו מיר געוויינקט ווען זי האָט זיך אויסגעדרייט אין וואַלד. אי ך הא ב זי ך געפאדער ט או ן ז ײ נאכגעלאפן , אפשטעל ן נא ר א מאמענט , זי ך װידע ר אומקער ן צ ו זען , צ י בעדא י הא ט אי ר דערהערט , או ן װע ט אונד ז נאכפאלג ן . ער האט נישט ארויםגעקוקט. "מיסטאָמע דער מאָטאָר איז פליסנדיק און איך קען נישט הערן עפּעס," איך באַשלאָסן.
  
  
  ווען איך האָב זיך געכאַפּט מיט שרימאַ און זיסוואַרג, זיי זענען פאַרנומען מיט לייענען אַ קופּער פּלאַק אַטאַטשט צו אַ ריזיק באָולדער לעבן דעם שטעג צו די וואַסערפאַל. די יאַפּאַניש אַפּאַראַט באַגז זענען ינ ערגעצ ניט צו זען, וואָס האט מיר נישט יבערראַשן, אָבער איך דערוואַרט צו הערן זיי אויף די וויינדינג וועג וואָס איז געווען פאָרויס. אבע ר דע ר װאל ד ארו ם אונדזע ר הא ט געשװיגן , או ן דע ר אײנציקע ר קלאנג , אי ז געװע ן ד י װײבעריש ע קלאדער .
  
  
  אי ך בי ן ז ײ פארבײגעגאנגע ן או ן דערנא ך געװאר ט בי ז ז ײ האב ן דערגרײכ ט דע ם פוסג־בריק , איבע ר דע ם ערשט ן פו ן ד י קלײנע , רוישנדיק ע שטרײמלעך , װא ס שטראמע ן מי ט טומלדיק ן דורכ ן װאלד . ווען זיי האָבן געקוקט אויף די פּינע וואַסער אונטער אונדז, קאַנדי געפרעגט, "פארוואס איז עס אַזוי פּינע? די וואַסער טוט נישט ויסקומען צו זיין גענוג שנעל צו מאַכן פּינע."
  
  
  "די באַבאַלז זענען נישט באשאפן דורך נאַטור. ס'איז נאר א פשוטע אלט אמעריקאנער פארפּעסטיקונג, האָב איך געזאָגט. "די סאָדס זענען פּונקט ווי זיי קוקן ווי זייף סודז. וואַשפּולווער צו זיין גענוי. זיי גייען אַריין אין טייך אַפּסטרים, און דערנאָך ווען דער שנעלער שטראם נעמט זיי אַרײַן, הייבט זיך אָן צו פֿאָרמירן אַ פּינע, ווי אין אַ וואַשמאַשין.
  
  
  מי ר זײנע ן אריבערגעגאנגע ן צ ו א ן אנדע ר פוסג־בריק , װא ס הא ט זי ך דורכגעפיר ט א שנעלע ר שטראם , װא ס הא ט אפגעשניט ן א טיפע ר גאם ן אי ן שטײן . שׂרימא האָט אונדז אָנגעוויזן אויף איין אָרט, וווּ דאָס שטראָםנדיקע וואַסער האָט געגראָבן אַ גרוב; עס איז געווען אַ קליין שטיין וועדזשד אין די לאָך, און די וואַסער פלאָוינג דורך די לאָך איז ספּיננינג עס ופגעקאָכט. זי האָט אָנגעהויבן דערציילן קאַנדי וועגן דעם גליישער גאָרטן וואָס זי האָט באַזוכט אין לוסערן, שווייץ. איך האָב גענוצט זייער אינטערעס אין דיסקוטירן ווי וואַסער קענען מאַכן קליין שטיינער פון גרויס אָנעס און סליפּט אַוועק צוזאמען דעם שטעג.
  
  
  ארום צוואַנציק יאַרדס אַוועק, אַ פּלוצעמדיק קנאַקן פון אַ צווייַג צו דער זייַט און אַ ביסל אין פראָנט פון מיר פראָזע מיר. כ׳האב א מאמענט געװארט, דעמאלט, מער גארנישט הערנדיק, האב איך פארלאזט דעם װעג און זיך ארײנגעגליטשט אין די בושעס ארײן אין א ברײטן קרײז.
  
  
  "וואו זענען זיי?"
  
  
  די שושקען איז געווען אויף יאַפּאַניש, צו מיין לינקס, נעענטער צו די וועג צו די וואַסערפאַל. ווי איך קריכן פאָרויס, איך געפונען זיך קוקן בייַ די רוקן פון צוויי יאַפּאַניש טוריס וואָס זענען באַהאַלטן הינטער אַ ריזיק באָולדער.
  
  
  "שווײַג," האָט דער צווייטער געשטויסן אין רעאקציע אויף זיין חברס באַזאָרגטע פראַגע. — באלד קומען זײ דא.
  
  
  דער נערוועזער האט נישט געקאנט פארשווייגן. "פארוואס זענען עס דריי פון זיי? מע ן הא ט אונד ז דערצײלט , א ז ע ס װעל ן בלוי ז צװ ײ פרויען . זאָלן מיר אויך טייטן דעם מענטש? ווער איז ער?"
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן ווער ער איז," האט געזאגט אנדערן. איך האָב אים דערקענט ווי אַן ענגליש-רעדנדיקער אָבסערווירער.
  
  
  איבערזעצן יאַפּאַניש שושקען איז געווען שווער, און איך געוואלט אים צו נוצן ענגליש ווידער. — װער ער איז, ער מוז שטארבן װי זײ. עס זאָל זיין קיין עדות. דאס איז דער סדר פון די שווערד. איצט זייט שטיל; זיי וועלן דיר הערן."
  
  
  יאַפּאַניש און ארבעטן פֿאַר מעטשאַ! — װאר ט בי ז הא ק װע ט זי ך דערפו ן דערפון , — הא ב אי ך געטראפ ן או ן צוגעב ן צ ו מיר , אוי ב ע ר װע ט זי ך אמאל . איך איז געווען שיין זיכער איך קען שעפּן די פּאָר אין פראָנט פון מיר, טראָץ די סיילאַנסט פּיסטאַלז זיי האַלטן. דא ם אי ז געװע ן דע ר דריטע ר װא ס הא ט מי ר געמאטערט . איך האָב ניט געװוּסט, װוּ ער געפינט זיך, און די װײַבער װעלן דאָרטן זײַן אין יעדן מאָמענט. דאווענענדיק, אז דער קעפל און דער דריינדיקער שטיין זאלן זיי היפנאטיזירן נאך אפאר מינוט, האב איך ארויסגעצויגן די ווילהעלמינא פון איר גארטל כאלטער און דער הוגא געלאזט אריינפאלן אין מיין האנט פון זיין פארארעם שייד. בײד ע װארטנדיק ע רוצחי ם האב ן געדארפ ט שטארב ן אי ן דע ר זעלבע ר צײט , א ן קײ ן רעש . גענומען אַוועק מיין רעקל, איך אלנגעוויקלט עס אַרום מיין לינקס אָרעם און די לוגער. עס איז געווען אַ מייקשיפט סילאַנסער, אָבער עס האט צו טאָן.
  
  
  איך געשווינד אריבערגעפארן פיר טריט פאָרויס, סאָף אַרויף רעכט הינטער די פּאָר איידער זיי באמערקט מיין בייַזייַן. אין דעם מאָמענט ווען דער מיט שטאָף אלנגעוויקלט לוגער גערירט די צוריק פון די נערוועז יאַפּאַניש מענטש 'ס האַלדז, איך פּולד די צינגל
  
  
  
  
  
  
  . איך געמאכט זיכער אַז די פּיסק איז אַנגגאַלד אַרוף אַזוי די קויל וואָלט פאָרן דורך זיין מאַרך און אַרויסגאַנג די שפּיץ פון זיין קאָפּ. ווי איך האב אויסגערעכענט, האט דער קויל געצויגן זיין וועג אין הימל אריין. איך קען נישט פאַרגינענ זיך דעם ראַש וואָס וואָלט האָבן געווען באַשערט אויב עס וואָלט שלאָגן אַ שטיין אָדער בוים ווען עס לינקס זיין שאַרבן.
  
  
  אפילו ווען זיין קאָפּ האָט זיך צוריקגעקערט אין אַ טויטלעך צונויפצי, האָט מיין מעסער זיך צעגליט צווישן די דיסקס פון דעם אַנדערנס רוקנביין, און אָפּגעשניטן די ליגאַמאַנץ וואָס האָבן קאנטראלירט זיין נערוון סיסטעם. מיין האַנט אין מיין רעקל געקומען פאָרויס און פארמאכט אַרום דעם טויט מענטש 'ס מויל, אין פאַל ער סקרימד, אָבער עס איז קיין לופט לינקס אין מיין מויל. אי ך הא ב געשװאויג ן מי ט דע ר לענד , צ ו שטעקע ן דע ם ערשט ן טויט ן צ ו דע ם פעל ד או ן דע ם צװײט ן שטילערהײ ט אראפגעלאז ט צ ו דע ר ערד , דא ן הא ט זײ ן באגלײטע ר זי ך שטילערהײ ט געלאז ט רוק ן נעבן . ווען איך האָב דאָס געטאָן, האָב איך געהערט אַ רוף פון הינטער מיר אויפן וועג.
  
  
  "ניק, ווו ביסטו?" עס איז געווען זיסוואַרג. ז ײ האב ן געמוז ט האב ן פארשטאנען , א ז אי ך בי ן שוי ן ניש ט דארט , או ן אפשר , האב ן ז ײ מורא , פא ר דע ר שטילקײ ט פו ן װאלד .
  
  
  ― אָט ― האָב איך געענטפֿערט, באַשלאָסן, אַז איך זאָל מיך לאָזן געפֿינען דעם דריטן רוצח. "נאָר פאָרזעצן גיין צוזאמען דעם דרך."
  
  
  האָב איך געפּאַקט מיין רעקל, ווי איך וואָלט עס גלייך געשלאָנגען איבער מיין אָרעם, בין איך אַרויסגעגאַנגען אויפן וועג און ווײַטער ווייטער. איך האב געוואוסט אז ער דארף זיין דערביי - זיי וועלן נישט זיין צו ווייט באַזונדער - און איך בין רעכט. ווען איך האָב אַרומגערינגלט די ריזיקע גראַניט פּלאַטע, וואָס האָט יפעקטיוולי געשאפן אַ וואַנט לעבן דעם וועג, ער פּלוצלינג געקומען אין מיינונג, בלאַקינג מיין וועג. אַ פּיסטויל מיט אַ סילאַנסער אַימעד צו מיין מאָגן
  
  
  ״דו זאלסט נישט דרייען; "איך בין דער שווערד," איך שושקעט אין יאַפּאַניש. זיין כעזאַטיישאַן האט אנגעוויזן אַז ער איז אַנפּראַפעשאַנאַל און קאָסטן אים זיין לעבן. א קויל פון מיין לוגער, איינגעוויקלט אין מיין רעקל, האט אים געשלאגן אין הארץ און ארויפגעפלויגן, אויפגעהויבן זיין קערפער א מאמענט איידער ער האט אנגעהויבן צו פלאמען פאראויס. אי ך הא ב אי ם געכאפ ט או ן הא ב אי ם געשלעפ ט הינטער ן גראַניט־פלאט , אי ם געװארפ ן אהין . פֿון זײַן גאַפּנדיקן מויל איז אַנטלאָפֿן אַ שרעקלעכער געגאַל. איך האָב ניט געקענט ריזיקירן אַז שרימאַ אָדער זיסוואַרג הערן עס ווי זיי דורכגעגאנגען, אַזוי איך פּלאַקט אַ בינטל גראָז און סטאַק עס טיף צווישן מיין שוין בלוי ליפן. בלוט האָט זיך געשלאָסן פֿון אונטער מײַן מייקשיפט גאַק, אָבער קיין קלאַנג איז נישט דורכגעדרונגען. איך האב זיך אויסגעדרייט און געלאפן עטליכע פוס צו וואו די אנדערע טויטע יאפאנעזער זענען געלעגן, האב איך זיי געפירט ארום דעם בדל, אויף וואס זיי האבן זיך אנגעשטויסן, און זיך שנעל געטראגן, ווען איך האב געהערט די קולות פון שרימא און קאנדי. ווען זיי האָבן צו מיר דערגרייכט, בין איך ווידער געשטאַנען אויפן וועג, מיין רעקל איז ווידער אומגליקלעך דרייפּט איבער מיין אָרעם, אַזוי אַז די קויל לעכער זענען נישט קענטיק, מיין קאָלנער און בונד אָפּגעטאָן. איך אריבערגעטראגן די ביקס, כאָלסטער, און בייַטל צו מיין הויזן פּאַקאַץ.
  
  
  זיסוואַרג געפרעגט די קשיא וואָס איז געווען אויף זייער פנימער. "צו וואַרעם, ניק?"
  
  
  "יא, מאַמע," האָב איך געזאָגט. "אין אַזאַ אַ וואַרעם טאָג, דעם שפּאַציר איז זיכער צו זיין אַ הייס ייסעק. איך האָף אַז איר ליידיז טאָן ניט זאָרג.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן פֿאַר זיכער," האט שערימאַ געזאגט. "דער פּאַסן מיט די וואָל הויזן איז אויך סטאַרטינג צו קוקן שיין ומבאַקוועם."
  
  
  "מיין אויך," קאַנדי טשימד אין. "פאקטיש, איך טראַכטן איך וועט נאָר וואַרפן דעם רעקל איבער מיין פּלייצעס." זי האָט אַרויסגענומען דאָס רעקל, און ווען איך האָב איר געהאָלפן עס צופּאַסן איבער די פּלייצעס, האָב איך באַמערקט, אַז זי האָט זיך באַזעצט אויף אַ ביוסטהאַלטער אונטער דעם מאַן'ס געשניטן ווייסן טאָג העמד. ז י הא ט ניש ט געקענ ט אײנהאלטן . זי סימד צו זינען מיין קריטיק ווייַל זי פארקערט פּונקט גענוג צו פאַרבינדן מיין רעכט ברוסט און דאַן געקוקט אויף מיר אומשולדיק. איך האָב מיט איר געשפּילט דאָס שפּיל, אויפֿגעהויבן מײַן האַנט ווי צו באַזייַטיקן אַ בלאָנדזשען שנירל פון מיין האָר, אָבער אין דער זעלביקער צייט פרובירט צו האַלטן מיין פינגער גליטשן צוזאמען דעם בלאָנדזשען פון מיין העמד. איר שנעלן, פארשטומטן זיפץ האט מיר געזאגט, אז זי האט געפילט די זעלבע חשק ווי איך.
  
  
  "איך טראַכטן מיר בעסער גיין אויף," איך געזאגט, מאַך אַוועק פון איר און פירן דעם וועג ווידער. "עס איז נאָר אַ קורץ גיין צו די וואַסערפאַל. אויב איר הערן נאָענט, איר קענען הערן וואַסער."
  
  
  "דאָס איז געמוזט געווען דער רעש וואָס איך האָב געהערט," האָט שערימאַ געזאָגט, זיך אויסגעדרייט צו זיסוואַרג. "אבער איך געדאַנק עס איז געווען איר, ניק, וואָס מאַך אין די בושעס אין פראָנט פון אונדז נאָך מיר מיסט איר אין דעם פּאַטכאָול אָרט."
  
  
  "עס איז זיכער געווען אַ וואַסערפאַל," איך מסכים, דאַנקבאַר פֿאַר די גראָוינג ראַש וואָס איז געקומען צו אונדז ווען מיר גיין. "איך באַשלאָסן צו פאָרזעצן בשעת איר צוויי קוקן אין די קאַסטלעס. איך בין אַ אַפּאַראַט באָכער און געדאַנק איך וואָלט כאַפּן זיך מיט די יאַפּאַניש טוריס און זען וואָס מין פון ויסריכט זיי האָבן. אבער זיי האבן זיכער צוגעהערט צו דעם וואס האט זיך אזוי באזארגט איבער דער צייט, ווייל זיי זענען נישט ארום, און זיי זענען מסתמא שוין ווייטאג פאראויס פון אונז. מיר וועלן זען זיי בייַ די אָבסערוואַציע דעק בייַ די וואַסערפאַל.
  
  
  דערנאָך די ברום פון די וואַסער ראַשינג אַראָפּ די פאלס פאָרויס איז געווען גאַנץ הויך, דעמאָלט ווי מיר ראַונדיד די בייגן מיר זענען געשלאגן דורך די שיינקייט פון די ריזיק, אַראָפאַנג קאַסקייד.
  
  
  "אוי מיין גאָט, דאָס איז פאַנטאַסטיש," האָט שערימאַ אויסגערופן. "אַזוי קיוט און אַזוי סקערי אין דער זעלביקער צייט. איז עס שטענדיק אַזוי גרויזאַם, ניק?
  
  
  "ניין," איך געזאגט ווען מיר אַפּראָוטשט די מעטאַל רער וואָס געדינט ווי אַ פּלויט אַרום די אָבסערוואַציע דעק באשאפן דורך נאַטור און די פּאַרק סערוויס. "אין דעם צייַט פון יאָר מיט די פרילינג טאָ, די וואַסער איז הויך.
  
  
  
  
  
  
  מע ן הא ט אי ם געזאגט , א ז ע ם װער ט א מאל , א ץ א טרײםל , אבע ר איצ ט אי ז שװע ר צ ו גלויבן . און פֿון דעם, וואָס איך געדענק פֿון מײַן לעצטען באַזוך דאָ, האָבן די פֿאַרפלייצונגען אַ סך געוואשן דאָ אַ סך בענק.
  
  
  "איז עס קיין סכנה?" — האט קאנדי געפרעגט, זיך א ביסעלע אװעקגעװען פון דעם פרענטש.
  
  
  "ניין, איך בין זיכער אַז עס איז זיכער אָדער עמעצער פון די פּאַרק דינסט וועט נישט לאָזן אונדז אין," איך געזאגט. אי ך הא ב געװארפ ן מײ ן רעקל , איבע ר דע ר רעטשקע , דא ן הא ב אי ך זי ך געדרײט , גענומע ן אי ר האנ ט או ן אי ר װידע ר געצויגן . "הערט, איר זען אַז די וואַסער דאַרף נאָך העכערונג איידער עס קומט דאָ."
  
  
  ווען זי ... איז געווען קאַנווינסט אַז אונדזער ויסקוק פונט איז זיכער, איך האָב זייער ופמערקזאַמקייַט צו די אנדערע זייַט פון די טייַך. "דאס איז די ווירזשיניע זייַט," איך דערקלערט. “דארט איז העכער די ערד. עס פֿאָרמירט פּאַליזאַדעס, עפּעס ווי יענע אויף די הודסאָן אַנטקעגן ניו יארק, נאָר נישט אַזוי אַראָפאַנג. די שאָסיי לויפט צוזאמען די זעלבע זייַט, און דעם פּלאַטאָ איז אַ גרויס אָרט צו קוקן אַראָפּ בייַ די שטראָמשוועל. אוי ך דאר ט האב ן ז ײ אויפגעשטעל ט א קלײ ן גראב ן פא ר א פיקניק . אפֿשר איר קענען זען גרויס פאלס פון דאָרט ... היי! דרייט עס!"
  
  
  "אָ, ניק, דיין רעקל!" - האט זיסוואַרג אויסגערופן, זיך אָנגעבויגן איבערן פּאַרענטשע און טרויעריק צוקוקן ווי מיין רעקל גייט זיך שנעל דורך די לופט צום וואסער.
  
  
  אי ך הא ב פשו ט זיפצ ט או ן זי י או ן שרימ ה האב ן סימפאטיש ע געקרימט , װע ן ע ר אי ז ארײנגעפאל ן אי ן װאסע ר או ן מע ן הא ט זי ך אװעקגעפיר ט פו ן דע ם שװעםנדיק ן שטרא ם אונטע ר אונדז . האב איך זײ אויפמערקזאם גע־ צינדן אויף דער קעגנ־ טער באנק, און כ׳האב אראפגענומען מײן רעקל איבערן רעטשקע. כאָק קען נישט האָבן געווען צו צופרידן וועגן אַ טייל פון אַ טייַער גאַרדעראָב אַזוי לייכט ארלנגעווארפן אַוועק, אָבער איך נאָך וואָלט נישט קענען צו טראָגן עס ווידער. קיינער וואָלט נישט געגלויבט אַז צוויי קייַלעכיק, פֿאַרטריקנט לעכער זענען די לעצטע זאַך אין די מענטשן 'ס שניט - אַפֿילו אין טעקסאַס.
  
  
  "אָה, ניק, דיין שיין רעקל," קאַנדי מאָאַנד ווידער. "איז געווען עפּעס ווערטפול אין עס?"
  
  
  "ניין. צומ גליק, איך האָבן מיין בייַטל און רובֿ פון מיין פּאַפּיר אין מיין הויזן, "איך געזאגט, ווייַזונג מיין בייַטל און כאָופּינג זיי וואָלט טראַכטן די לוגער באַלדזש אויף די אנדערע זייַט איז מיין "פּאַפּירן." איך האָב צוגעגעבן, "עס איז אַ געוווינהייטן וואָס איך האָב זיך אָנגעהויבן אין ניו יאָרק, נאָכדעם ווי אַ טייסקעש האָט אויפֿגענומען כּמעט אַלץ וואָס איך האָב געטראָגן בשעת איך האָב אים געזאָגט ווי אַזוי צו באַקומען צו טיימס סקווער."
  
  
  "ניק, איך פילן פאַראַנטוואָרטלעך," האָט שערימאַ געזאָגט. "איר זאָל לאָזן מיר פאַרבייַטן עס פֿאַר איר. נאָך אַלע, איר זענט דאָ ווייַל. איך האב געוואלט זען דעם וואסערפאל. הלוואי וואלט אבדול'ס פריינד דאס קיינמאל נישט פארגעשלאגן."
  
  
  "איך בין דאָ ווייַל איך ווילן צו זיין דאָ," איך דערציילט איר. ״און זארגט זיך נישט איבער דער פארבײטונג; איר וויסן ווי פיל געלט מיר ייל אינדוסטריע מענטשן וואַרפן אין אַקאַונץ לאַביינג אין וואַשינגטאָן.
  
  
  זי געקוקט אויף מיר מאָדנע, דעמאָלט זי און קאַנדי לאַפט ווען מיין שמייכל דערציילט זיי איך איז געווען וויץ. "ווען זיי ווייסן נאָר," האָב איך געטראַכט, "פֿון וואַנען איך האָב באַקומען דעם חשבון!"
  
  
  איך האָב געקוקט אויף מײַן זייגער און געזאָגט, אַז מיר זאָלן בעסער זיך אומקערן צום אויטאָ און פאָרזעצן אונדזער הויז־גײַג. ווען מיר האָבן זיך צוריקגעקערט אונדזערע טריט, האָב איך געזאָגט, "איך האָב געהאפט אַז מיר קענען באַקומען לאָנטש ערגעץ פייַן אין די פּאָטאָמאַק געגנט, אָבער איך רעכענען מיט מיר אין העמד סליווז מיר וועלן האָבן צו פאַרענטפערן פֿאַר אַ ביג מעק."
  
  
  "וואָס איז אַ ביג מעק?" ― פֿרעגן זײ בײדע גלײך, איבערראַשונג און פֿאַרװײַלונג אין זײערע קולות.
  
  
  ― דאָס איז רעכט ― זאָג איך, איך האָב מיך אַ פּאַטש געטאָן אױפֿן שטערן ― איך האָב פֿאַרגעסן, אַז איר צװײ זײַנען שױן אַזױ לאַנג אַרױס פֿון לאַנד, אַז איר האָט קײן מאָל נישט געהאַט די גוטס פֿון יאָרהונדערט. ליידיז, איך צוזאָג איר אַז אויב מיר געפֿינען מאַקדאַנאַלד ס, איר זענט אין אַ פאַקטיש יבערראַשן."
  
  
  זיי געפרוווט צו איבערצייגן מיר צו דערציילן זיי דעם סוד פון די ביג מעק ווען מיר געגאנגען, און איך סטאַק צו מיין שפּיל, אפגעזאגט צו דערקלערן עפּעס ווייַטער. אי ך הא ב ז ײ פארנומע ן אי ן דע ר דאזיקע ר לעכערלעכע ר דיסקוסיע , װע ן מי ר זײנע ן דורכגעגאנגע ן א געגנט , װ ו ד י לײב ן זײנע ן געשטאנע ן אי ן אונטערגראם , או ן ז ײ זײנע ן פארבײגעגאנגע ן ניש ט באמערק ן קײ ן רמז ם פו ן ד י בלוט־פארגיס ן װא ם אי ז שוי ן דאר ט פארגעקומען . מי ר זײנע ן גרא ד דערקומע ן צ ו דע ר בריק , װ ו ד י פרויע ן האב ן צוגעקוק ט װ י ד י שטײנע ר הא ט זי ך געשפינע ן אי ן דע ר פויער , װע ן אבדול ל אי ז צוגעלאפ ן צ ו אונדז . איך האב זיך געחידושט פארוואס ער האט זיך נישט ארויסגעוויזן גיכער, צוליב זיין געמיינט היסכייַוועס צו דער וואַטשדאָג ראָלע, אָבער ער האט אַ דערקלערונג גרייט.
  
  
  — מײ ן דאמע , מוחל ט מי ר — הא ט ע ר געבעטען , כמע ט געפאל ן אוי ף זײ ן פני ם פאר ן שערים . “איך האָב געמײנט, אַז דו ביסט אַריין אין יענעם געביידע נעבן דעם פּאַרקירפּלאַץ, האָב איך אָנגעהויבן קאָנטראָלירן דעם מאשיןס מאָטאָר, ווי איך האָב געוואָלט טאָן איידער מיר זענען אַוועק. נאָר אַ ביסל מינוט צוריק איך דיסקאַווערד אַז איר זענט נישט דאָרט און גלייך געקומען צו באַקומען איר. מוחל מיר." זיין בויגן כּמעט גערירט די ערד ווידער.
  
  
  "אָה, אַבדול, עס איז אָוקיי," האט שערימאַ געזאגט, גענומען זיין האַנט אַזוי אַז ער האט צו שטיין אַרויף. “מיר האָבן שפּאַס. מיר נאָר געגאנגען צו די וואַסערפאַל און צוריק. איר זאָלט דאָרטן זײַן... דערזעענדיק, אַז ער האָט זי נישט פֿאַרשטאַנען, האָט זי זיך גענומען פֿאַר אַ תּוכחה, האָט זי זיך געאײַלט צו דערקלערן: „ניין, איך מײן, אַז דו זאָלסט זײַן דאָרטן צו זען דעם וואַסערפאַל. זיי זענען ימפּרעסיוו, פּונקט ווי דיין פרייַנד דערציילט איר. און איר האָט געקענט זען הער קאַרטער ס רעקל פליען אַוועק אין די זייף סוד.
  
  
  ער האט זיך אויסגעזען אין גאנצן פארוואונדערט פון אירע לעצטע ווערטער, און ווען זי האט פארטיק
  
  
  
  
  
  
  עד האט אים דערקלערט מיין פארלוסט און מיר האבן זיך אומגעקערט אין דער לימאזין. ער האט געקוקט אויף מיר פארטראכט ווי מיר זענען אריין אין קאר, און איך האב געמעקט אז ער האט זיך מסתמא געחידושט וואס פאר א פארלאזענער אידיאט וואלט געווען אויב איך פארלירן א ווערטפול רעקל ווי איך האב געטון, אבער ער האט נאר העפלעך אויסגעדריקט זיין חרטה, דערנאך זיך אוועקגעזעצט און אנגעהויבן גיין. צוריק צו פאלס ראָוד.
  
  
  מיר האָבן זיך נאָר אָנגעהויבן אַריבער דעם פּאָטאָמאַק, ווען דאָס קליינע דאַגער, וואָס האָט דורכגעקראָכן מיינע מחשבות, האָט זיך פּלוצעם אַנטפּלעקט: וועלכער חבר פון אַבדול האָט אים דערציילט וועגן גרויסער פאלס? ער איז קיינמאָל געווען אין דעם לאַנד פריער. טאָ ווען האָט ער דאָ געטראָפן זיין חבר? צוויי מאָל האָט שׂרימאַ דערמאָנט, אַז דער פֿאָרשלאָג פֿאַר אַ זייט־רײַזע צום וואַסערפֿאַל האָט דער דאָזיקער אומבאַקאַנטער פֿרײַנד געמאַכט, און צוויי מאָל האָט מײַן מוח דאָס רעגיסטרירט און דערנאָך זיך געצויגן צו אַנדערע זאַכן. איך האָב געמאַכט נאָך אַ גייַסטיק צעטל צו פּרוּוון דערוויסן, אָדער פֿון קאַנדי אָדער דורך איר, וווּ אַבדול האָט זיך באַקענט מיט דעם באַקאַנטן.
  
  
  די קומענדיגע פאר שעה איז פארברענגט געווארן פשוט צו דרייוון ארום דער געגנט, דערמעגלעכט שרימא צו זען די טיפן היימען וואס האבן עס אנגעצייכנט און די ראָולינג היללס וואס האבן זיי באגלייט. מי ר האב ן זי ך עטלעכ ע מא ל געמוז ט אפשטעל ן װײ ל ז י הא ט זי ך געחידוש ט פו ן ד י סטאדע ר פערד , װא ס גרײ ט אי ן ד י גרעםער , אדע ר װ י ז י הא ט זי ך געװאונדער ט פו ן דע ם פריװאט ן שטײגעל־קורס , װא ס הא ט זי ך געצויג ן כמע ט בי ז ד י צײט .
  
  
  מיר קיינמאָל געפונען מאַקדאַנאַלד ס, אַזוי ה לעסאָף האט צו דערציילן זיי וועגן די בערגער קייט און זייער מעניו. מיר האָבן זיך אָפּגעשטעלט אין אַ קליין לאַנד קרעטשמע מיטאָג נאָך איך אָפּגעשטעלט צו מאַכן זיכער איך וואָלט זיין געדינט אָן אַ רעקל.
  
  
  אמאל האב איך מיך אנטשולדיגט און בין געגאנגען צו די מענער'ס צימער, אנשטאט צו די טעלעפאן בוידעם וואס איך האב באמערקט נעבן די קאסע. איך איז געווען סאַפּרייזד צו געפֿינען אַבדול פֿאַר מיר. ער האָט זיך אָפּגעזאָגט צו עסן מיט אונדז; ווען מיר זענען געווען אינעווייניק, האט שערימאַ דערקלערט אַז ער בעסער צו קאָכן זיין אייגן עסנוואַרג, שטרענג אַדכירינג צו זיין רעליגיעז דייאַטערי געזעצן.
  
  
  ער האט מיך באמערקט כמעט אין דער זעלבער צייט וואס איך האב אים געזען אין די טעלעפאן בוידעם, און ער האט שנעל אויפגעהאנגען און ארויסגעלאזט מיר געבן זיין זיץ.
  
  
  "איך האָב געמאלדן צו דער אַמבאַסאַדע וואו מיר זענען געווען," האָט ער קאַלט געזאָגט. "זיין מאַדזשעסטי קען ווינטשן צו קאָנטאַקט מיין דאַמע אין קיין צייט, און איך בין אָרדערד צו קעסיידער דערהייַנטיקן אונדזער אַמבאַסאַדאָר וועגן אונדזער וועראַבאַוץ."
  
  
  דאס האט אויסגעזען ווי א לאגישע ערקלערונג, האב איך גארנישט געזאגט, נאר אים געלאזט פארביי און נאכקוקן ביז ער איז ארויס צום קאר. איך האָב דאַן גערופן כאָק צו באַריכטן זיך. עס איז ניט דאַרפֿן צו זאָרג וועגן די פעלן פון אַ סקראַמבלער אין די צאָלונג טעלעפאָן. ער איז געווען אַ ביסל יבערקערן ווען איך געבעטן עמעצער צו ריין אַרויף די לאַנדסקייפּינג פון גרויס פאלס. איך האב איבערגעלאזט די דעטאלן ווי אזוי צו זאמלען די דריי קערפערס אן אויפוועקן פאר אים דעם חשד פון א פארק סערוויס אנגעשטעלטער, און אים נאר געגעבן א שנעל איבערבליק פון אונזער סקעדזשול פאר די רעשט פון טאג, און דאן געזאגט אז איך וועל באקומען צוריק צו אים. װע ן מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט קײ ן װאטערגאט .
  
  
  גלייך פאר איך האב אויפגעהאנגען, האב איך געפרעגט צי די קאמיוניקאציע סעקציע האט געקענט אריינקומען אין שרימא'ס קווארטיר אויסצוקלערן אונזערע טעותים. זיין גראַנט פון עקל דערציילט מיר אַז קיין צוגעהערט דעוויסעס זענען אינסטאַלירן, און דעמאָלט ער דערקלערט וואָס. "עס זעט אויס אז איינער האט גערופן די אדבייע אמבאסאדע און פארגעשלאגן אז שרימא זאל זיך פילן מער אין שטוב אויב מען וועט שיקן לאקאלע געמעלן און האנטארבעט צו באצירן דעם צימער בשעת זי איז אוועק. ממילא איז דער ערשטער סעקרעטאר געווען אין צימער כמעט פון דעם מאמענט וואס איר זענט אלע אוועקגעגאנגען, און ער האט געהאט א גאנצן טאג אריין און ארויסגעברענגט דאס. מי ר זײנע ן גרײ ט ארײן , װ י באל ד ז ײ גײע ן פו ן דאר ט ארויס , אבע ר אי ך הא ב דע ר ערשטע ר םעקרעטא ר װיל ן זי ך דערבײ ן װע ן שרימ ה קומ ט צוריק , כד י ע ר זא ל איבערנעמע ן ד י פארענדיק ן ארבעט .
  
  
  ― װער האָט גערופֿן דאָס אַלץ צו פאָרשלאָגן?
  
  
  "מיר האָבן נישט געווען ביכולת צו געפֿינען עס נאָך," האָט האָק געזאָגט. "אונדזער מענטש אין דער אַמבאַסאַדע מיינט אַז דער רוף איז געשיקט געווארן גלייַך צו דער אַמבאַסאַדאָר, אַזוי עס מוזן האָבן קומען פון שערימאַ זיך, דיין מיס נייט, אָדער טאָמער אַז בעדאַווי."
  
  
  ― רעדנדיק פֿון אים, ― זאָג איך ― זען, צי איר קענט זיך דערוויסן, צי ער קען עמיצן אין דער אַמבאַסאַדע אָדער האָט געהאַט די געלעגנהייט זיך צו פֿאַרבינדן דאָ מיט אַ פֿרײַנד.
  
  
  איך דערציילט אים ווי אונדזער זייַט יאַזדע צו גרויס פאלס איז געווען סאַגדזשעסטיד. כאָק האָט געזאָגט, אַז ער וועט פּרוּוון מיר געבן אַן ענטפֿער ווען מיר וועלן זיך אומקערן.
  
  
  דערנאָך, אויפהויבנדיק זיין קול צו אַ כּמעט ווארענונג טאָן, ער האט געזאגט, "איך וועל נעמען קעיר פון די דריי פּאַקאַדזשאַז פון יאַפּאַניש סכוירע וואָס איר האָט דערמאנט דורך לאָזן זיי בייַ די וואַסערפאַל, אָבער ביטע פּרובירן צו זיין מער אָפּגעהיט אין דער צוקונפֿט. עס איז גאַנץ שווער צו אָרגאַניזירן דעם סאָרט פון זאַמלונג דינסט אין דעם געגנט. די פארמעסט צווישן די אגענטורן וואס זאלן דארפן אנטיילנעמען איז אזוי גרויס, אז איינער פון זיי קען טרעפן פארנוץ צו נוצן די אינפארמאציע קעגן אונז פון א ביזנעס שטאנדפונקט. ”
  
  
  איך האב געוואוסט אז ער האט געמיינט אז ער וועט דארפן פארהאנדלען מיט די עף-בי-איי אדער סי-איי-עי צו באהאלטן דעם גורל פון דעם טריאו פון צוגעבליבענע מערדער. אזעלכע הילף בעטן האבן אים אלעמאל אויפגערעגט, ווייל ער איז געווען זיכער אז ער וועט שפעטער דארפן צוריקצאלן די טובה צען מאל. — אנטשולדיגט, הער — האב איך געזאגט, פרובירט צו קלינגען ווי איך בין. "דאס וועט נישט פּאַסירן ווידער. ווייַטער מאָל איך בין לינקס הינטער."
  
  
  "דאָס וועט ניט זיין נויטיק," ער האט געזאגט שאַרף.
  
  
  
  
  
  דערנאך האט אויפגעהאנגען.
  
  
  אומגעקערט צו שרימאַ און זיסוואַרג, איך געפונען אַז לאָנטש איז שוין אנגעקומען. מיר זענען אַלע הונגעריק נאָך די גיין און זינט איך איז געווען אַ ביסל מער געניטונג ווי די אנדערע מיין מאָגן איז געווען סקרימינג פֿאַר אַלץ און די עסנוואַרג איז גוט. מיר האָבן געשווינד פאַרטיק, און דערנאָך פארבראכט נאָך אַ שעה צו אַרומפאָרן דורך די גייעג לאַנד, מיט קאַנדי פאַרנומען גענומען הערות בשעת שערימאַ דערציילט איר וואָס סעקשאַנז ספּעציעל אינטערעסירט איר. זיי באַשלאָסן אַז קאַנדי וואָלט אָנהייבן קאָנטאַקט גרונטייגנס אגענטן דער ווייַטער טאָג. אַלעווייַ זיי וועלן געפֿינען אַ היים אין דער ווייַטער וואָך אָדער צוויי.
  
  
  עס איז געווען באלד נאך זעקס אין נאכט. ווי אַבדול האָט צוריק אויסגעדרייט די לימאַזין אין די וואַטערגאַטע דרייוווויי. דעמאָלט מיר האָבן באַשלאָסן צו האָבן לאָנטש אין געאָרגעטאָוון. איך ינסיסטאַד אַז זיי זענען מיין געסט אין רעסטאָראַן 1789, אַ ויסגעצייכנט דיינינג אָרט לאָוקייטאַד אין אַ בנין געבויט די יאָר דער רעסטאָראַן גאַט זיין נאָמען. שׂרימאַ האָט זיך װידער געקװענקלט צו צװינגען זיך אױף מיר, אָבער איך האָב זי איבערצײַגט צו שטימען דורך אָננעמען איר אײַנלאַדונג צו זײַן איר גאַסט דעם אַנדערן אָוונט.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארוי ס פו ן װאגאן , הא ט שערימא ע באצאל ט אבדול , א ז ע ר זא ל צוריקקומע ן אום אכ ט דרײסיק , אונד ז אפנעמע ן . איך אַדווייזד אַז מיר קענען לייכט גיין צו געאָרגעטאָוון מיט טאַקסי און אַז אַבדול קען האָבן אַ גוט נאַכט.
  
  
  "א דאנק, הער קאַרטער," ער האט געזאגט מיט זיין געוויינטלעך ייַזיק רעזערוו, "אָבער איך טאָן ניט דאַרפֿן אַ טאָג אַוועק. מייַן אַרבעט איז צו זיין אין מיין דאַמע 'ס באַזייַטיקונג. איך קום צוריק אכט דרייסיג״.
  
  
  "אָוקיי, אַבדול," האט שערימאַ געזאגט, טאָמער געפיל אַז איר טראַסטיד באַדיגאַרד ס געפילן קען זיין שאַטן. "אָבער איר וועט באשטימט געפֿינען עפּעס צו עסן."
  
  
  "יא, מיין דאַמע," ער האט געזאגט, בויגן. “איך וועל דאָס גלייך טאָן אין דער אַמבאַסאַדע. איך קען גרינג גיין אַהין און קומען צוריק אַהער, ווי איר געזאגט. ער האט פארענדיקט די דיסקוסיע דורך געשווינד גיין אַרום די מאַשין און פאָר אַוועק.
  
  
  "אַבדול נעמט זייער ערנסט זיין אַרבעט, ניק," האט שערימאַ געזאגט ווען מיר גענומען די ליפט צו אונדזער שטאָק. „ער װיל נישט זײַן אומרעכט; דאָס איז נאָר זיין שטייגער."
  
  
  ― איך פֿאַרשטײ ― זאָג איך, שטעל זיך אָפּ בײַ מײַן טיר, װען זײ זײַנען װײַטער צו זײער צימער. — זע דיך אין זאל.
  
  
  עטלעכע מאָומאַנץ שפּעטער איך געווען אויף די טעלעפאָן מיט כאָק, וואָס האט עטלעכע אינפֿאָרמאַציע פֿאַר מיר.
  
  
  "ערשטנס," האָט ער אָנגעהויבן, "דער נאַר, ערשטער סעקרעטאַר, האָט נישט אויפגעהערט צו וואַרטן אויף שרימאַ מיט בערך פֿופֿצן מינוט צוריק. מיר קיינמאָל האָבן עס אין די סוויט, אַזוי טאָן ניט רעכענען אויף קיין מיסטייקס.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן זאָגן עפּעס וועגן אַן אַנענקריפּטיד טעלעפאָן, אָבער ער האָט איבערגעריסן צו זאָגן אַז אין מינדסטער קאָממוניקאַטיאָנס האט נישט וויסט זייער טאָג אין וואַטערגאַטע. "דיין טעלעפאָן האט אַ סקראַמבלער אינסטאַלירן אַזוי איר קענען רעדן פרילי."
  
  
  "גרויס! וואָס וועגן מיין דריי פריינט בייַ די וואַסערפאַל?"
  
  
  "אפילו איצט," האט ער פּאַמעלעך, "זייער גאָר פארברענט קאָרפּסיז זענען ריקאַווערד פון די בראָך פון זייער דאַצון אויף מאַקאַרטור באָולעוואַרד, לעבן דער צענטער פֿאַר נייוואַל פאָרשונג. דער רייַף האט געמוזט האבן אויסגעבלאזן ווייל זיי האבן זיך מיטאמאל אויסגעדרייט און אריינגעקראכט אין א ברענשטאף טראק וואס האט געווארט אריינצוגיין אין צענטער. אין דער צייט, אַ פּאָר פון נייוואַל סייכל אָפיצירן זענען פארביי און געזען דעם צופאַל. צומ גליק, דער שאָפער פון די טאַנקער דזשאַמפּט פּונקט איידער די יקספּלאָוזשאַן. באַזירט אויף וואָס עדות פון נאַוואַל אינסטיטוט דערציילט מאַרילאַנד שטאַט פּאָליצייַ, דער טראָק שאָפער איז גאָר זיכער. דאָס איז נאָר געווען אַן עקסידענט."
  
  
  "האָב איר געקענט עפּעס וויסן וועגן זיי איידער די צופאַל?"
  
  
  “זייערע פאָוטאַגראַפס און דרוקן זענען גענומען און מיר האָבן געגרינדעט אַז זיי זענען מיטגלידער פון דער Rengo Sekigun. מי ר האב ן געמײנט , א ז ס׳רו ב פו ן ד י פאנאטיק ן פו ן דע ר יאפאנע ר רויטע ר ארמ ײ זענע ן געכאפ ט געװאר ן אדע ר דערהרגעט , אבע ר ד י דר ײ זײנע ן א ז ד י דר ײ אנטלאפ ן פו ן טאקי ע או ן זי ך געפאר ן קײ ן לבנון ; זיי זענען גענומען דורך שווארצע סעפטעמבער.
  
  
  "ווי זענען זיי געקומען אַהער?"
  
  
  "מיר האָבן נישט אינסטאַלירן עס נאָך, אָבער מיר אַרבעט אויף עס. די ביירוט אפיס זאגט אז עס האט געהאט א באריכט אז עטליכע יאפאנעזער וואס זענען טרענירט געווארן דורכ'ן שווארצן סעפטעמבער, האבן באשלאסן אז די סעפטעמבער ארגאניזאציע איז נישט גענוג מיליטאנט פאר זיי, דעריבער האבן זיי זיך אליינס געמאכט קאנטאקט מיט די זילבערנע ססימיטארס פון די שווערד. ע ר הא ט מעגלע ך געארדענט , א ז ז ײ זאל ן שיק ן אהער , ד י דאזיק ע ארבעט , אוי ף שרים .
  
  
  "אזוי זיי האבן נישט טראַכטן שווארצע סעפטעמבער איז מיליטאַנט גענוג," איך מיוזד. "וואָס האָבן זיי געטראַכט וועגן דעם קליינעם שחיטה וואָס זייערע לאַנדסמאַן האָט דורכגעפירט אין לוד לופטפעלד אין תל אביב מיט עטלעכע יאָר צוריק - אַן אַקט פון פּאַסיפיזם?"
  
  
  "וואָס זענען דיין פּלאַנז פֿאַר די אָוונט?" האקן האט געוואלט וויסן. "צי איר ווילן צו באַשטימען קיין באַקאַפּ?"
  
  
  איך דערציילט אים וועגן אונדזער מיטאָג אין רעסטאָראַן 1789, דעמאָלט גערופן. װ י אוי ף זי ך אי ז געװע ן א קלאפ ן אוי ף מײ ן טיר .
  
  
  לױסנדיק מײַן בונד, בין איך צוגעגאַנגען צו דער טיר און זי געעפֿנט. זיסוואַרג האָט זיך גלײַך געשטויסן פֿאַרבײַ מיר, שנעל פֿאַרמאַכט הינטער איר די טיר.
  
  
  — דו קומסט קיינמאל נישט אריין אין צימער? איך האב זי באשטראפט.
  
  
  "איר וועט קיינמאָל זאָגן ווער עס איז דאָרט," זי געענטפערט, און זי האָט געלייגט איר געווער אַרום מיין האַלדז און געקושט מיר טיף. אונדזערע צונג האָבן זיך געשפּילט אַ װײַלע, דערנאָך האָט זי אַװעקגעצויגן דאָס מױל און געזאָגט: „מממ. איך'ווע געוואלט צו טאָן דאָס אַלע טאָג, ניק. איר קענט אפילו נישט ימאַדזשאַן ווי שווער עס איז געווען צו ביכייווז געזונט בשעת שערימאַ איז געווען דאָרט.
  
  
  "איר האָט קיין געדאַנק ווי שווער עס איז געווען פֿאַר מיר, אָבער וואָס וועגן שערימאַ?" — האב איך געפרעגט , נישט אינגאנצען אפגערעדט פון דעם , וואס זי האט זיך געעפענט .
  
  
  
  
  
  
  אָפּקנעפּלט דאָס העמד, לאָזט אָפּ דאָס גאַרטל און פירט מיך צו צום בעט.
  
  
  "זי האָט גענומען אַ שנעל שפּריץ און דאַן געזאגט אַז זי וועט שלאָפן ביז זיבן פינף און פערציק," קאַנדי געענטפערט, זיצן אַראָפּ אויף די בעט און דזשעסטשערד פֿאַר מיר צו פאַרבינדן איר. "דאָס מיינט אַז מיר האָבן איבער אַ שעה איידער איך מוזן גיין צוריק דאָרט און זיך אָנטאָן זיך."
  
  
  כ׳האב מיך אװעקגעזעצט נעבן איר, צוגעמאכט איר פנים אין די הענט.
  
  
  — דו האסט נישט קיין כח צו לעבן געפערליך מיט אונזער קליינעם סוד, צי?
  
  
  אין ערשטן האָט זי דערויף געשמייכלט, אָבער פּלוצעם האָט איר פּנים פאַרפינצטערט און אירע גרויסע ברוינע אויגן האָבן געקוקט פאַר מיר צו דער טיר. עס איז געווען אַ מאָדנע ביטערקייט אין איר קול ווען זי געזאגט פאַרלאָזלעך, "יעדער האט אַ סוד." אַלע פון אונדז, רעכט? דו, איך, שׂרימא, עבדול... די לעצטע האָט מען געזאָגט מיט אַ טונקעלער גרימאַס, און אַ רגע האָב איך זיך געחידושט, פאַרוואָס. "אפילו זיין העכסטע און מעכטיגע מאַדזשעסטי חסן..."
  
  
  זי האט פארשטאנען, אז איך קוק אויף איר נאענט, ווען זי רעדט, און זי האט זיך ווי אויסגעבראכן פון איר געמיט, ארומגעוויקלט אירע שלאנקע געווער ארום מיין האלדז און מיך אראפגעצויגן.
  
  
  "אָ ניק, האַלטן מיר. קיין סיקריץ איצט - נאָר האַלטן מיר.
  
  
  איך האב צוגעדעקט איר פול מויל מיט מיינס און זי געקושט. זי האט דורכגעטראגן אירע פינגער דורך מיינע הארן, דערנאך אראפגעלאפן אויף מיין האלדז, מיך געקושט לאנג און טיף. מי ר האב ן זי ך אויסגעטײלט . זי איז צוגעגאנגען צום בעט.
  
  
  זי איז געלעגן אויפן רוקן, די לאנגע כװאליע האר פארשפרײט איבערן קישן איבערן קאפ. אירע אויגן זײנען געװען טײלװײז פארמאכט און איר פנים איז געװארן מער אפגעריםן. איך האָב געלאָפֿן מיט מײַן פֿינגער אַראָפּ איר גאָמבע, דערנאָך אַראָפּ איר לאַנגן קלאַסישן האַלדז, און זי האָט געלאָזט אַ טיפֿן זיפֿץ אַנטלויפֿן פֿון אירע ליפּן, ווען מײַנע גלעטן זײַנען געוואָרן מער אינטימער. ז י הא ט זי ך צוגעקער ט צ ו אי ר או ן מי ך א שטענדי ק געקושט .
  
  
  מיר זענען געלעגן עטליכע מינוט זייט ביי זייט, נישט גערעדט, זיך אנגערירט כמעט מיט פרומע, ווי יעדער פון אונז האט ערווארטעט אז דער צווייטער זאל עפעס אביעקטן. איך האב געזען אז זי האט זיך אומגעקערט צו אירע מחשבות. פון מאל צו מאל פלעגט זי שטארק צומאכן די אויגן, אזוי ווי צו אויסמעקן א מחשבה פון איר מוח, דערנאך זיי ברייט עפנט צו קוקן אויף מיר און דערלויבן א שמייכל אויף אירע ליפן.
  
  
  צום סוף, איך געפרעגט, "וואָס איז עס, זיסוואַרג? איר טראַכטן וועגן דעם אָדער אַז פיל." איך האָב געפּרוּווט רעדן ווי מעגלעך.
  
  
  ― גאָרנישט, טאַקע גאָרנישט ― האָט זי װײך געענטפֿערט. ― איך... הלװאַי װאָלטן מיר זיך באַקענט מיט צען יאָר צוריק... זי האָט זיך װידער אַרויפֿגעקלאַפּט אַפֿן רוקן און אַרײַנגעטאָן די הענט אױפֿן קאָפּ. ― דאַן װאָלטן נישט געשען אַזױ פֿיל זאַכן... דיר ליב האָבן... ― האָט זי געשװיגן, קוקנדיק אױף דער סטעליע.
  
  
  איך האב מיך אנגעשטויסן אויף מיין עלנבויגן און געקוקט אויף איר. כ׳האב נישט געװאלט, אז די דאזיקע שײנע פרוי זאל זיך פארליבט אין מיר. אבער דאן וואלט איך אויך נישט געזאלט האבן די זעלבע געפילן פאר איר ווי איך האב.
  
  
  איך האָב גאָרנישט געקענט זאָגן אין רעאַקציע צו אירע ווערטער, וואָס וואָלטן נישט אָפּגעגעבן דעם פאַקט וואָס איך האָב געוווּסט אַזוי פיל מער וועגן איר אייגענעם סוד פאַרגאַנגענהייט – און וואָס זי האָט מסתּמא איצט גערעדט – האָב איך אָנגעפילט די שטילקייט מיט אַ לאַנגן קוש.
  
  
  אין אַ מאָמענט, אונדזער ללבער האט געזאגט אַלץ וואָס דארף צו זיין געזאגט אין דער צייט. מי ר האב ן פאמעלע ך או ן לײכ ט ליב , װ י צװ ײ מענטשן , װא ס האב ן זי ך לאנג ע צײ ט געקענ ט , געב ן או ן באקומע ן גלײכ ע פארגעניגן .
  
  
  שפּעטער, ווען מיר זענען געלעגן שטיל מיט קאַנדיס קאָפּ אויף מיין אַקסל, האָב איך געפילט ווי זי האָט זיך אָפּרוען, די שפּאַנונג פון אירע פריערדיקע געדאַנקען פאַרשווינדן. פּלוצעם האָט זי זיך גלייך געזעסן.
  
  
  "אוי מיין גאָט, וואָס מאָל איז עס?"
  
  
  גענומען די זייגער פֿונעם בעט־טיש, האָב איך געזאָגט: „ס׳איז פּונקט זיבן פֿערציק, מאַמע,‟ אין אַן איבערגעטריבענע שטראָם.
  
  
  זי האט געלאכט. "איך נאָר ליב די וועג איר רעדן, ניק." און דעמאָלט: "אָבער איצט איך האָבן צו לויפן." זי האט צונויפגעקליבן די קלײדער און פראקטיש ארײנגעשפרונגען אין זײ, האט זי געמורמלט װי א שול־מײדל, װאם איז דערנענטערט צו פארלויף. — גאט, איך האף אז זי איז נאך נישט אויפגעשטאנען... נו, איך װעל נאר זאגן, אז כ׳האב עפעס געדארפט אראפגײן אין לאבי... אדער אז כ׳האב גענומען שפאצירן אדער עפעס...
  
  
  אַמאָל זיך אָנגעטאָן, האָט זי זיך צוגעבויגן איבערן בעט און מיך ווידער אַ קוש געטאָן, דערנאָך זיך אויסגעדרייט און איז אַרויסגעלאָפן פון צימער. "זעט איר אין פינף און פערציק מינוט," איך שרייַען נאָך איר.
  
  
  ווען איך גענומען אַ שפּריץ, איך איינגעזען אַז קיין ענין וואָס איך פאָוקיסט מיין געדאנקען אויף, זיי שטענדיק אומגעקערט צו פאָרעם אַרום די בילד פון זיסוואַרג און איבערחזרן איר ווערטער. מען האט געהאט סודות — דאס איז א פאקט. און אפשר איז מיין סוד פון איר געווען דער גרעסטער פון אלעמען. אבער עפעס אין איר טאן האט מיר געשטערט.
  
  
  דאָס איז געווארן מער ווי בלויז די אַרבעט פון באַשיצן די ערשטע מלכּה. ס'איז געווען א מיסטעריע, וואס האט פארפלאנטערט דאס לעבנס פון די דאזיקע מענטשן, און הגם עס איז מעגליך געווען א פערזענליכע זאך, האט עס מיר נאך אינטריגד. אָבער, דאָס איז געווען מער ווי פערזענלעכע באַטראַכטונגען: און זיי סימד צו צענטער אַרום אַבדול.
  
  
  בעדאַווי קען פּשוט זיין ייפערטזיכטיק פון די וועג איך סורפּערד זיין ראָלע. ער האָט זיכער אויסגעזען דערנידעריקט, וואָס ער האָט זיך צוריק אָפּגעקערט פון זיין פליכט ביי די פאלן, און זיין קאַלטקייט צו מיר איז ערשט נאָך דעם געוואקסן. אָבער, איך קען נישט טרייסלען די געפיל אַז עס איז געווען מער צו די מענאַסינג-קוקן באַדיגאַרד ווי מיט די אויג. AX ס באַקסטאָרי אויף אים איז געווען צו דערענדיקט.
  
  
  האָפענונג אַז האָק וואָלט באַקומען מער אינפֿאָרמאַציע וועגן בעדאַווי ס פריינט אין וואַשינגטאָן, איך טרעט אויס פון די שפּריץ אונטער די וואָרמינג שטראַלן פון די אָוווערכעד לאָמפּ. איך זאָל האָבן שטעלן
  
  
  
  
  
  
  איך האָב זיך געזאָגט אַז מיין ריזאַנינג וואָלט לאָזן מיר צו רוען פֿאַר אַ בשעת ביז איך האָבן מער פאַרלאָזלעך אינפֿאָרמאַציע.
  
  
  איך האָב אויסגעקליבן אַ טוקסעדאָ וואָס האט אַ ריר פון טעקסאַס פלער, איך אנגעהויבן צו אָנטאָן, לאַפינג בישטיקע ווי כאָק האט נישט פאַרפירן אַ איין דעטאַל אין מיין גאַרדעראָב. די רעקל, כאָטש פאָרמאַל, האט קנעפּלעך מיט די לאָגאָ פון מיין פארגעלייגט געשעפט.
   קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  "דאָס איז געווען אַמייזינג, אָבער איך טראַכטן איך האָבן פארדינט בייַ מינדסטער צען פונט," קאַנדי ענטוזיאַזד ווען זי און שערימאַ ווארטן פֿאַר מיר צו צוריקקריגן זייער רעק פון די סאָוס צימער. "אויב זי גיינז וואָג, עס וועט נישט זיין באמערקט," איך געדאַנק, איבערגעבן די טשעקס. דאס דיל־לענג װײסע שיד קלײד, װאם זי האט געטראגן, האט אויסגעזען, װי עס װאלט געװען צוגעפאםט אויף איר, און מילדע הענט האבן צוגעדריקט דעם װײכן מאטעריאל צו יעדן אויסבייג. אָן אַרבל און פֿאַרשניטן ביז די קני, האָט דאָס אַרויסגעבראַכט סײַ די רויטלעכע שײַנען פֿון אירע פֿאַלנדיקע האָר, סײַ די גאָלדענע באַן, וואָס איך האָב געקענט, האָט פֿאַרדעקט יעדן געשמאַקן אינטש פֿון איר קערפּער. איך האָב סאַספּעקטיד אַז זי אויסדערוויילט דעם קלייד פֿאַר דעם סיבה.
  
  
  "איך אויך," שערימאַ מסכים. "ניק, מיטאָג איז געווען ווונדערלעך. די קוויזין דאָ איז ווי גוט ווי קיין קוויזין איך האָבן געפרוווט אין פּאַריז. דאַנקען דיר אַזוי פיל פֿאַר איר ברענגען אונדז. ”
  
  
  "עס וואָלט זיין מיין פאַרגעניגן, מאַדאַם," איך געזאגט, גענומען איר לאַנג סויבלען פוטער מאַנטל פון די דינסט און דראַפּט עס איבער איר שלאַנק פּלייצעס ווי זי אנגעוויזן אַז זי בילכער צו טראָגן עס קאַפּע נוסח, ווי זי האט געטאן פריער. זי האט געטראגן א שװארץ קלײד אין אימפעריע־נוסח, װאם האט אויםגעצײכנט אירע שװארצע האר אין די אקסלען־לענג און די הויכע בריסט, װאם האבן באצירט איר שלאנקער געשטאלט. איך בין געווען שטאָלץ צו גיין אין אַ עסצימער אין 1789 מיט צוויי אַזאַ שיין פרויען און קיל ענטפֿערן די מעקאַנע בליק פון יעדער מענטש דאָרט. א דאנק זיינע לכאורה אן אומענדליכע פארבינדונגען, האט Hawke געראטן צו ארדענען פאר אונז א עטוואס פריוואטן טיש אויף קורצן מעלדונג, אבער איך האב איינגעזען אז די ווארט פון די געוועזענע מלכה'ס בייַזייַן האט זיך שנעל פארשפרייט ווען א שטראם מענטשן האבן אנגעהויבן מאכן תירוצים צו פארביי אונז פארביי ווען מיר האבן עסן. . איך איז געווען זיכער אַז שרימאַ און זיסוואַרג האָבן אויך באמערקט, אָבער קיין פון זיי באַשלאָסן צו זאָגן אַזוי.
  
  
  "דאָ ביסטו," איך געזאגט, געבן קאַנדי די לעמפּערט מאַנטל. ווען זי האָט זיך איינגעוויקלט אין לוקסוריזע מלבושים, וואָס וואָלטן דערגרייכט די ווילדע-קאָנסערוואַציאָנער, האָב איך געלאָזט מײַן האַנט פֿאַר אַ מאָמענט בלײַבן אויף אירע פּלייצעס, אָנרירן איר ווייכע, שפּירעוודיקע הויט. זי האט מיר געגעבן א שנעלן וויסנדיקן שמייכל. דערנאָך האָט זי זיך אויסגעדרייט צו שרימאַ, און זי האָט געזאָגט עפּעס וואָס האָט מיך כּמעט דערשטיקט.
  
  
  "איר וויסן, איך טראַכטן איך בין געגאנגען צו טאָן עטלעכע געניטונג איידער איך גיין צו בעט הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  "דאָס איז אַ גוטער געדאַנק," האָט שרימאַ מסכים געווען, דערנאָך געקוקט אויף קאַנדי, טאָמער כאָשעד איר פרייַנד 'ס טאָפּל טייַטש.
  
  
  ווען קאַנדי האט צוריק איר בליק מיט אַן אומשולדיק אויסדרוק אויף איר פּנים, געזאגט, "סייַדן איך בין צו מיד, פון קורס. די נאַכט איז נאָך יונג, — האָט שערימאַס פּנים אויסגעבראָכן אין אַ וואַרעמען שמייכל. זי האט מילד אנגערירט קאַנדיס האַנט און מיר זענען געגאנגען צו דער טיר.
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארוי ס אי ן דרויס ן בי ן אי ך געגאנגע ן צװיש ן ד י צװ ײ פרויע ן או ן יעדע ר געלאז ט נעמע ן א ן ארעם . איך האב געקוועטשט קאנדי'ס האנט צום עלנבויגן און זי האט צוריקגעגעבן די האַווייַע דורך קוועטשן מיין פאָראַרם. דעמאל ט הא ט אי ר איבערגעשטאנע ן א קלײנע ר ציטערניש , װא ס אי ך הא ב געוװסט , א ז אי ז געװע ן צולי ב דע ר סעקסואלע ר אויפהער .
  
  
  — קאלט ? — האב איך געפרעגט , געשמײכלט צו איר .
  
  
  "ניין. ס'איז שיין היינט ביינאכט. עס איז דאָ אַזוי וואַרעם, מער ווי זומער ווי פרילינג. ניק, שרימאַ, — האָט זי גיך צוגעגעבן, — וואָס זאָגט איר וועגן אַ ביסל שפּאַצירן? די דאזיקע אלטע הייזער זענען דא אזוי שיין, און די עקסערסייז וועט אונז אלע באנוצן”.
  
  
  שערימאַ האָט זיך אויסגעדרייט צו מיר און געפרעגט, "וועט דאָס זיין זיכער, ניק?"
  
  
  "אָה, איך טראַכטן אַזוי. אסאך מענטשן זעהן אויס צו האבן הנאה פונעם גוטן וועטער היינט נאכט. אויב איר ווילט, מיר קענען גיין אַרום געאָרגעטאָוון אוניווערסיטעט, גיין אַרום און גיין אַראָפּ N סטריט צו וויסקאָנסין עוועניו און דאַן אַראָפּ M סטריט. דא ם הא ט איה ר בעמערק ט ד י אל ע קראמע ן הײנ ט אינדערפרי , או ן אי ך מײ ן א טײ ל פו ן ז ײ זײנע ן שפעט . עס איז אביסל נאך עלף און כאטש מען קען מאכן אביסל פענצטער שאפינג.
  
  
  "קום אויף, שערימאַ," קאַנדי געזאגט. "סאָונדס שפּאַס".
  
  
  דעמאל ט זײנע ן מי ר דערגרײכ ט צ ו דע ר לימאזינע , װא ו אבו ל אי ז געשטאנע ן או ן געהאלט ן ד י טיר . "אָוקיי," שערימאַ מסכים. װענדנדיק זיך צו איר באַדװאַרט, האָט זי געזאָגט: עבדול, מיר גײען אַ ביסל שפּאַצירן.
  
  
  "יא, מיין דאַמע," ער האט געזאגט, בויגן ווי שטענדיק. "איך וועל נאָכפאָלגן איר אין די מאַשין."
  
  
  "אָה, דאָס וועט ניט זיין נויטיק, אַבדול," האט שרימאַ געזאגט. “ניק, קענען מיר קלייַבן אַ ווינקל ווו אַבדול קענען טרעפן אונדז אין אַ ביסל בשעת? בעסער נאָך, איך האָבן אַ געדאַנק. אַבדול, בלייַבן פריי פֿאַר די נאַכט. מיר וועלן דיך שוין היינט ניט דאַרפֿן. מיר קענען נעמען די טאַקסי צוריק צו די האָטעל, רעכט, ניק?
  
  
  "אָה, אַוודאי," איך געזאגט. "עס זענען שטענדיק אַ פּלאַץ פון טאַקסיס אויף וויסקאָנסין עוועניו."
  
  
  ווען איר קערפער האט אנגעהויבן פראטעסטירן אז ער וועט נישט האבן קיין פראבלעם צו נאכגיין אונז אין קאר און אז דאס איז זיין פלאץ מיט איר, האט שרימא אויפגעהויבן די האנט אים צו פארשווייגן. דער דאָזיקער האַווייַע איז דאָך געווען אַ רעליק פון אירע טעג ווי מלכּה עדבי און עבדול, אַן איבערגעלעבטער הויף, ווײַל עס איז גלייך שטיל געוואָרן.
  
  
  "דאָס איז אַ סדר, אַבדול," זי דערציילט אים. "איר האָט קעסיידער זאָרגן פֿאַר אונדז זינט מיר געקומען צו דעם לאַנד, און איך בין זיכער איר קענען נוצן די מנוחה. יעצט טו ווי איך זאג." איר טאָן האָט נישט איבערגעלאָזט קיין פּלאַץ פֿאַר אַ ויכוח.
  
  
  בויגן זיך טיף,
  
  
  
  
  
  
  אַבדול האָט געזאָגט: “ווי דו ווילסט, מיין דאַמע. איך גיי צוריק אין דער אמבאסאדע. וואָס מאָל טאָן איר ווילן איך זאָל זיין אין דעם האָטעל אין דער מאָרגן? »
  
  
  "צען אזייגער וועט מיסטאָמע זיין פרי גענוג," האָט שערימאַ געזאָגט. "איך טראַכטן קאַנדי און איך קענען באַקומען אַ גוט נאַכט ס שלאָפן אויך, און דאָס ביסל גיין וועט זיין פּונקט וואָס מיר דאַרפֿן."
  
  
  אַבדול האָט זיך װידער אַרײַנגעבויגן, פֿאַרמאַכט די טיר און איז אַרומגעגאַנגען אַרום דעם מאַשין, זיך אַװעקגעפֿירט! ווען מיר אנגעהויבן גיין אַראָפּ פּראָספּעקט עוועניו צו די אוניווערסיטעט גראָונדס נאָר אַ ביסל בלאַקס אַוועק.
  
  
  ווען איך בין דורכגעגאנגען פארביי די אַלטע געביידעס אויף קאַמפּאַס, איך דערציילט די גערלז וואָס ביסל איך וויסן וועגן דער שולע. כּמעט צוויי הונדערט יאָר אַלט, עס איז געווען אַמאָל געפירט דורך די דזשעסויץ איידער געוואקסן אין איינער פון די וועלט 'ס מערסט באַרימט אינסטיטוציעס פֿאַר אינטערנאַציאָנאַלע און פרעמד דינסט שטודיום. "פילע פון אונדזערע וויכטיקסטע סטעיטמען האָבן דאָ געלערנט אין די יאָרן," האָב איך געזאָגט, "וואָס איך מיין, איז לאַדזשיקאַל, ווייל עס איז אין דער הויפּטשטאָט."
  
  
  "דאס איז שיין," האט שערימאַ געזאגט, באַווונדערן די גאָטהיק גראַנדור פון איינער פון די הויפּט בנינים ווען מיר געגאנגען פֿאַרביי. ― און דאָ איז אַזױ שטיל; עס פילז כּמעט ווי מיר האָבן סטעפּט צוריק אין צייט. איך טראַכטן עס איז מערקווירדיק ווי די בנינים זענען אפגעהיט. עס איז שטענדיק אַזוי טרויעריק צו זען די מייַעסטעטיש אַרקאַטעקטשער פון עלטערע געביטן פון דער שטאָט איגנאָרירט און פאַלן אין דיסריפּער. אָבער עס איז אַמייזינג. ”
  
  
  "נו, מאַמע, אונדזער צייט אַרומפאָרן וועט סוף ווען מיר קומען צו וויסקאָנסין עוועניו," איך געזאגט. "אין אַזאַ נאַכט וואָלט די שענק געווען פול מיט יונגע מענטשן פאַרקנאַסט אין זייער מאָדערן געזעלשאַפטלעך ריטואַלז! און דורך דעם וועג, וואַשינגטאָן מוזן האָבן עטלעכע פון ​​​​די מערסט שיין פרויען אין דער וועלט. מייַן אַלט פרייַנד פון האָלליוואָאָד איז געווען ארבעטן אויף אַ פֿילם דאָ און געשוואוירן ער האט קיינמאָל געזען אַזוי פילע אַטראַקטיוו פרויען אין איין אָרט פריער. אַז ס וואָס דער האָלליוואָאָד מענטש וועט זאָגן.
  
  
  "איז וואָס איר ווי צו פאַרברענגען אַזוי פיל צייט אין וואַשינגטאָן?" — האט זיסוואַרג געפרעגט אין וויץ.
  
  
  ― נאָר געשעפֿטן מיט מיר, מאַמע, ― האָב איך געטענהט, און מיר האָבן אַלע אָנגעהױבן לאַכן.
  
  
  דעמאל ט האב ן מי ר זי ך אויסגעדרײ ט אוי ף נ־גאס , או ן ז ײ האב ן באמערק ט אלט ע הײזער , פארזיכטי ק אפגעהיט ן אי ן זײע ר אריגינעל ן צושטאנד . איך האָב דערקלערט אַז זינט 1949 און די דורכפאָר פון די אַלטע געאָרגעטאָוון געזעץ, קיין איינער איז ערלויבט צו בויען אָדער דימאַלייז אַ בנין אין די היסטאָריק דיסטריקט אָן דערלויבעניש פון די קאָמיסיע פון פיין Arts.
  
  
  "ניק, איר געזונט ווי אַ רייזע פירער," זיסוואַרג דזשאָוקט איין טאָג.
  
  
  "עס איז ווייַל איך ליבע געאָרגעטאָוון," איך געזאגט האָנעסטלי. "ווען איך נעמען די צייט צו אַרומפאָרן דאָ, איך שטענדיק גיין דורך די גאסן, נאָר הנאה די גאנצע אַטמאָספער פון דער געגנט. אין פאַקט, אויב מיר האָבן צייַט און איר זענט נישט צו מיד פון די שפּאַציר, איך וועל ווייַזן איר אַ הויז וואָס איך וואָלט ווי צו קויפן אַמאָל און נאָר וווינען אין. ס'איז ביי צוויי און דרייסיק און פ' אמאל — אפשר גאר באלד — אבער אמאל וועל איך האבן דאס הויז, האב איך געטראכט הויך.
  
  
  ווען איך פארבליבן מיין קורץ רעדן רייַזע, איך איינגעזען אַז מיין לעצט ריטייערמאַנט טאָג קען קיינמאָל קומען. אָדער אַז עס קען פּאַסירן זייער באַלד - און ווייאַלאַנטלי.
  
  
  פון מיין ווינקל האב איך באמערקט אז א געשלאסענע אלטער סטאנציע וואגן גייט אונז פארן צום דריטן מאל ווען מיר האבן זיך ארויפגעצויגן פארן גאס 3307, און איך האב מסביר געווען אז דאס איז דאס הויז וואס פרעזידענט קענעדי, דעמאלטס א סענאטאר, האט געקויפט. פֿאַר דזשאַקקיע ווי אַ טאַלאַנט נאָך דער געבורט פון איר טאָכטער קעראַליין. "זיי געלעבט דאָ איידער זיי אריבערגעפארן צו די ווייסע הויז," איך געזאגט.
  
  
  בשעת שרימאַ און זיסוואַרג האָבן געקוקט אין שטוב און שטילערהייט גערעדט, האָב איך אויסגענוצט די געלעגנהייט צו נאָכפאָלגן דעם סטאַנציע וואַגאָן, ווען ער האָט זיך אַרומגערעדט אַרום דעם בלאָק. גראד ארום דעם עק פון דריטן און דרײםיק גאס האט ער זיך אפגעשטעלט, דאבל־פארקירט אין א פינצטערן פלעק אונטער די גאם־ליכט. װע ן אי ך הא ב צוקוק ט , זײנע ן ארוי ס פו ן דע ר רעכטע ר טיר , צװ ײ טונקעל ע געשטאלטן , אריבערגעגאנגע ן ד י גאס , או ן זענע ן געגאנגע ן כמע ט צ ו דע ר אינטערעקצי ע פא ר אונדז . איך האב באמערקט אז עס זענען געווען פיר מענטשן אין די סטאנציע וואגן, און צוויי פון זיי זענען געבליבן אויף אונזער זייט פון דער גאס. אָן זיין קלאָר ווי דער טאָג צו שערימאַ און זיסוואַרג, איך אריבערגעפארן די מאַנטל איך איז געווען ווערינג איבער מיין רעכט אָרעם צו די אנדערע זייַט נאָך פּלייסינג מיין לוגער אין מיין לינקס האַנט אַזוי אַז די מאַנטל איז געווען דרייפּט איבער אים. דא ן הא ב אי ך זי ך צוריקגעקער ט צ ו ד י מײדלעך , װעלכ ע האב ן נא ך גערעד ט מי ט שושקע ן װעג ן דע ר דזשפ ק טראגעדיע .
  
  
  "גיי פאָרויס, איר צוויי," איך געזאגט. "עס איז געווען געמיינט צו זיין אַ נאַכט פון שפּאַס. אנטשולדיגט איך האב דא אפגעשטעלט״.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך צוגעטראג ן צ ו מיר , בײד ע אונטערגענומע ן או ן װײני ק גערעדט , װע ן מי ר זײנע ן געגאנגע ן . מי ר זײנע ן אריבערגעגאנגע ן ד י דרײםיק ע גא ס או ן אי ך הא ב ז ײ איבערגעלאז ט צ ו זײער ע מחשבות . פון מיין פּעריפעראַל זעאונג איך געזען צוויי מענטשן אַריבער די גאַס. ז ײ האב ן זי ך אומגעקער ט צ ו אונדזע ר זײ ט או ן געפאל ן הינטער ן אונדז . ארום דרײסיק יארד פאראויס האבן זיך געעפנט בײדע טירן פון דעם װאאן, אבער קײנער איז נישט ארויס. איך האב געמיינט אז עס וועט פאסירן ווען מיר קומען נענטער צו וואו די פינצטערניש איז געווען די טיפסטע אויפן בלאק.
  
  
  מיינע חברים האבן, אפנים, נישט באמערקט, אז די טריט האבן זיך שנעל דערנענטערט הינטער אונדז, אבער איך בין דארט געווען. נאך א פאר הויף און מיר וועלן זיך טרעפן פארבינדן צווישן צוויי פאר מערדער גרייט צו מאכן נאך א פרואוו ביי שערים. איך באַשלאָסן צו שפּילן בשעת מיר זענען אין
  
  
  
  
  
  
  אַן אָרט, וווּ אַ טייל פֿון דער ליכט פֿון אַ גאַסן לאָמפּ האָט זיך געפֿילט דורך די צווייגן פֿון נאָך בליענדיקע ביימער.
  
  
  מיטאמא ל הא ב אי ך זי ך ארומגעדרײ ט מי ט צװ ײ הויכע , מאסיקלע ר שװארצע , װא ס זײנע ן דעמאל ט כמע ט געלאפ ן אונד ז כאפן . זיי האבן זיך אפגעשטעלט ווען איך האב שטארק פארלאנגט:
  
  
  — דו פארפירט אונז ?
  
  
  הינטער מיר, איך געהערט איינער פון די פרויען גאַסט ווי זיי פּלוצלינג ווענדן זיך צו אַ כאַלקינג פּאָר אין טונקל קיטאַלז וואָס האָבן געקוקט אויף מיר ברודיק. אי ך הא ב אוי ך דערהער ט א מעטאליש ן טא ן פו ן א בלאק ע הינטער ן מיר , װעלכע ר הא ט מי ר דערצײלט , א ז ד י טי ר פו ן א צװײט ן פארקער ט סטאנציע־װאגאנע ן הא ט זי ך אויפגעהויב ן או ן זי ך ארײנגעקלאפ ט אי ן אײנע ם פו ן ד י װאגאנע ן אויפ ן װעג .
  
  
  ― נײן, װאָס רעדסטו? אײנע ר פו ן ד י מענע ר הא ט זי ך אפגעזאגט . אָבער, זיין אַקשאַנז לייד זיין ווערטער ווען ער ראַשט פאָרויס מיט די מעסער אָפֿן.
  
  
  מייַן קאָוטאַד האַנט אריבערגעפארן די מעסער צו די זייַט ווי איך פּולד די צינגל פון די לוגער. ד י קויל ן הא ט אי ם געטראפ ן אי ן ברוסט , אי ם צוריק . כ׳האב אים געהערט קרעכצן, אבער כ׳האב זיך שוין אויםגעדרייט צו מײן שותף, װאם האט געקראצט די פּיסטויל, װאס איז אנגעשטעקט אויפן גאַרטל. מיין סטילעט איז געפאלן אין מיין רעכטע האנט און איך האב אים אריינגעשטעקט, א מאמענט צוגעדריקט די האנט צו זיין בויך איידער ער האט עס ארויסגעצויגן. איך דעמאָלט לונג פאָרויס ווידער און פּלאַנדזשד די בלייד טיף אין זיין האַלדז, דעמאָלט מיד פּולד עס אויס.
  
  
  עמעצער, איך געדאַנק צו קאַנדי, געשריגן בייַ די געזונט פון מיין שאָס, און דעמאָלט אן אנדער געשריי - דאָס מאָל פון שערימאַ - טייקעף געבראכט מיר צוריק צו זיי. נאך צוויי העפטיגע שווארצע זענען געווען כמעט אויף די פיס. איינער האט אויפגעהויבן א ביקס; דער אנדערער האט באוויזן צו פרובירן עפענען א פארשטאקענע סוויטשבלייד מעסער. אי ך הא ב װידע ר דערשאס ן װילהעלמינע , או ן א טײ ל פו ן דע ם שיסער ם שטערן , אי ז מיטאמא ל פארשוװנד ן געװארן , פארבײ ט מי ט א שטראם .
  
  
  דער פערטער אַטאַקע האָט זיך פאַרפרוירן אויפן אָרט, ווען איך האָב אַרויסגעצויגן דעם לוגער פון מיין רעגנ-מאַנטל און אים אָנגעוויזן. א ליכט האט אנגעצונדן אין דער טיר פון דער שטוב נעבן אונדז, און איך האב געזען אז דער פחד האט פארוואנדלט דאס שווארצע פנים אין א גלינקנדיקער שווייס מאַסקע. איך בין צוגעקומען נענטער און געזאגט שטיל :
  
  
  "ווער איז שווערד? און וואו ער? »
  
  
  די שטריכן פון דעם דערשראקן מאן האבן אויסגעזען כמעט פאראליזירט, ווען ער האט אויף מיר געקוקט און דערנאך אויף די פויגל פונעם לוגער ארויף ארויף אונטער זיין קין. "איך טאָן ניט וויסן, מענטש. איך שווער. אמת'דיג חבר, איך ווייס אפילו נישט פון וואס דו רעדסט. איך ווייס נאָר, אַז מען האָט אונדז געזאָגט צו ווישן דיך פון דער ערד.
  
  
  איך האָב געקענט זאָגן אַז שרימאַ און זיסוואַרג זענען צו מיר, אינסטינקטיוו זוכן שוץ. און איך האָב אויך געוואוסט אַז מיין אַרעסטאַנט זאָגט דעם אמת. קיינער, וואס האט אזוי מורא פארן טויט, האט זיך נישט באהאלטן מיט סודות.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט "און זאג דעם איינער וואס האט איר די באַפעל צו אָפּקילן, אָדער ער וועט ענדיקן דאָ ווי דיין פריינט."
  
  
  ער האט אפילו נישט געענטפערט; ער האָט זיך פּשוט אויסגעדרייט, צוגעלאָפֿן צום סטאַנציע־וואָגאָן און אָנגעהויבן דעם מאָטאָר, וואָס איז געבליבן לויפֿן, און איז אַװעקגעפֿאָרן אָן אַרײַן צו פֿאַרמאַכן די טירן, װאָס האָט זיך אַרײַנגעפֿאַלן אין צװײ װאָגן, װאָס האָבן געפּאַקט אױף דער גאַס.
  
  
  פּלוצלינג דערזען אַז די לייץ ברענען אין כּמעט יעדער שכנותדיק הויז, איך האָב זיך אויסגעדרייט צו געפֿינען שרימאַ און זיסוואַרג כודאַלד צוזאַמען, קוק מיט גרויל אויף מיר און די דריי פיגיערז צעשפּרייט אויף דער ערד. צום סוף, האָט שרימאַ גערעדט:
  
  
  "ניק, וואָס איז געשעעניש? ווער זענען זיי?" איר קול איז געווען אַ הייזעריק שושקען.
  
  
  ― גזלנים ― זאָג איך. “עס איז אַן אַלט קונץ. זיי אַרבעטן אין פיר און קעסטל זייער וויקטימס אַזוי זיי קענען נישט לויפן אין קיין ריכטונג."
  
  
  אי ך הא ב זי ך דערזען , א ז ז ײ האב ן בײד ע געקוק ט אוי ף ד י ביקס ן או ן מעסער ם אי ן מײנ ע הענ ט — ספעציע ל דע ם נא ך בלוטיק ן סטילעט . אי ך הא ב זי ך אראפגעגרײכ ט או ן זי ך ארײנגעשטעקט , טי ף ארײ ן אי ן דע ר ערד , נעב ן דע ם אויסגעפלאמט ן שטעג , או ן ז ײ ארוי ס רײן . איך האָב זיך אויסגעגליטשט, און איך האָב געזאָגט: לאָז דאָס דיך ניט אַראָפּלאָזן. איך טראג זיי אלעמאל מיט מיר. איך האָב זיך אָנגעהויבן אין ניו יאָרק, אָבער האָב זיי קיינמאָל נישט גענוצט פריער. איך האב זיי געהאט זינט איך בין דארטן בארויבט געווארן איין נאכט און איך האב פארברענגט א וואך אין שפיטאל אריינצושאפן און ארויס סטיטשן״.
  
  
  זיכער אז דער רוף צו די פאליציי איז געמאכט געווארן פון איינע פון די יעצט העל-באלויכטענע הייזער אויפן בלאק, האב איך צוריק אריינגעלייגט דעם לוגער אין זיין כאלטער און צוריק אריינגעשטעקט דאס מעסער אין מיין ארבל, און דערנאך גענומען די מיידלעך ביי די האנט און געזאגט:
  
  
  ― קום, לאָמיר זיך אַרױסגײן פֿון דאַנען. איר ווילט זיך נישט אריינמישן אין אזא זאך. ” מיינע ווערטער זענען געווען געצילט אויף שרימא, און טראץ איר שאק האט זי פארשטאנען וואס איך מיין.
  
  
  "ניין. ניין. עס וועט זיין אין אַלע צייטונגען... וואָס וועגן זיי? זי האט געקוקט אויף די קערפערס אויף דער ערד.
  
  
  "זאָרגט נישט. ד י פאליצ ײ װע ט ז ײ באזאָרגן . ווען מיר קומען צוריק צום האָטעל, וועל איך רופן מיין פריינד פון דער פּאָליציי און דערקלערן וואָס איז געשען. איך וועל נישט אידענטיפיצירן איר צוויי סייַדן לעגאַמרע נייטיק. און אפילו אויב דאָס איז דער פאַל, איך טראַכטן די DC פּאָליצייַ וועט זיין פּונקט ווי טריינג צו האַלטן די פאַקטיש געשיכטע אויס פון די צייטונגען ווי איר. די אטאקע אויף דיר וואלט געמאכט נאך גרעסערע כעדליינז ווי די שיסערייען פון סענאטאר סטעניס, און איך בין זיכער אז דער דיסטריקט וויל נישט מער פון דעם פובליקאציע.
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך גערעד ט הא ב אי ך ז ײ שנע ל געפיר ט פארב ײ צװ ײ טויט ע או ן אײ ן שטארבנדיקע ר ליגנדי ק אוי ף דע ר ערד , או ן ז ײ װײטע ר געפיר ט ארוי ם א װינק ל צ ו דרײםיק ע גאס . אי ך הא ב אי ך געאייל ט או ן דערװארטנדי ק ד י פאליציאנטן־װאגאנע ן װע ט יעד ן מאמענ ט אנקומע ן , הא ב אי ך ז ײ געהאלט ן בי ז מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט צו ם װינקל .
  
  
  
  
  
  
  פון אָ סטריט און דאַן געבן זיי אַ מאָמענט צו רו אין פראָנט פון די היסטארישן אַלטע סט. יוחנן ס עפּיסקאָפּאַל טשורטש.
  
  
  "ניק! קוק! טאַקסי!"
  
  
  זיסוואַרג'ס ערשטע ווערטער זינט די אטאקע האט זיך אנגעהויבן זענען די זיססטע וואס איך האב געהערט אין א לאנגע צייט. ניט נאָר האָט דאָס געמײנט, אַז זי איז אַרױסגעקומען פֿון דעם שוידער, װאָס האָט צײַטװײַליק געליימט אירע שטים־שטריקן און האָט זיך װידער אָנגעהױבן צו טראַכטן ראַציאָנעל, נאָר אין דעם מאָמענט איז באַ אונדז ניט געװען מער װי אַ לײדיקער טאַקסי. איך בין אַרויס און האָט אים אָפּגעשטעלט. איך האָב זיי געהאָלפן זיצן, זיך אַוועקזעצן הינטער זיי, און רואיק געזאָגט צום דרייווער, "וואטערגייט האטעל, ביטע," ווען איך האָב אַ שמעק געטאָן די טיר. װע ן ע ר הא ט זי ך אװעקגעפיר ט הא ט א ן פאליצ ײ אויטא ן פו ן דע ר קאונטי ־ פאליצ ײ גערומע ן אי ן דע ר 333 גאס . ווען מיר זענען דערגרייכט וויסקאָנסין עוועניו און מ סטריט, די הויפּט ינטערסעקשאַן פון געאָרגעטאָוון, די פּאָליצייַ קאַרס זענען געווען דערנענטערנ זיך פון אַלע אינסטרוקציעס.
  
  
  "עס האָט געמוזט האָבן געטראפן עפּעס גרויס," האָט דער טאַקסי שאָפער באַמערקט, און זיך אָפּגעשטעלט צו לאָזן איינער פון די קרוזערז פאָרן אים. "אָדער דאָס אָדער די קידס זענען קלאָוזינג אין געאָרגעטאָוון ווידער און די קאַפּס טאָן נישט וועלן צו פאַרפירן עס דאָס מאָל אין פאַל די גערלז באַשליסן צו פאַרבינדן אין."
  
  
  קײנער פֿון אונדז האָט אים נישט געװאָלט ענטפֿערן, און אונדזער שװײַג האָט אים געמוזט באַלײדיקן זײַן חוש פֿאַר הומאָר, װײַל ער האָט נישט געזאָגט קײן װאָרט, ביז מיר זײַנען צוריקגעקומען אין האָטעל און ער האָט געמאָלדן דעם אָפּצאָל. דער שפּיץ פון צוויי דאָללאַר האָט צוריקגעבראַכט זיין שמייכל, אָבער מיין פּרווון צו ברייטער די פנימער פון מיינע באַגלייטער ווען מיר זענען אריין אין די פויע איז געווען צאָרעדיק ניט אַנדערש, ווייַל קיין איינער פון זיי האָט געענטפערט מיין קשיא:
  
  
  "צי מיר גיין צו די ליפט?"
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך ארויפגעצויגן , הא ט מי ר זי ך מיטאמא ל אויפגעקלערט , א ז ז ײ האב ן מםתמא ל ניש ט געװאוסט , װײ ל ז ײ זײנע ן ניש ט געװע ן אי ן דארף , װע ן דע ר משוגענע ר אי ז געשען . איך האָב אויך ניט געקענט דערקלערן, איך האָב זיי פּשוט צוגעגאַנגען צו דער טיר און געזאָגט: "גוטע נאַכט." זײ האבן בײדע געקוקט אויף מיר משונה, עפעס געמורמלט, דערנאך פארמאכט די טיר אין פנים. איך געווארט פֿאַר די דעדבאָלט צו קליקט, דעמאָלט געגאנגען צו מיין צימער און גערופן כאָק ווידער.
  
  
  “צוויי פון זיי זענען פון ניו יארק, טויט. דער איינער וואס איז געשאסן געווארן אין די ברוסט ליגט נאך אין די אינטענסיווע קעיר איינהייט פון שפיטאל און עס איז נישט ערווארטעט צו לעבן אדער אפילו זיך אומקומען צום באוואוסטזיין. ער איז פון DC. זיי אַלע ויסקומען צו זיין פארבונדן צו די שווארצע ליבעראַטיאָן אַרמיי. ניו יארק זאגט אז א פּאָר פון דארט זענען געזוכט אין קאנעטיקוט פארן מארד פון א סטעיט טרופער. א לאקאלע איז ארויס אויף בייל פאר א באנק רויבעריי אבער ווערט נאכאמאל געזוכט פאר א סופערמארקעט גנייווע."
  
  
  עס איז געווען כּמעט צוויי אין דער מאָרגן ווען האָק אומגעקערט צו מיר. ער האט זיך נישט אויסגעזען אזוי אויפגערעגט ווי ווען איך האב אים פריער אנגערופן אים צו דערציילן וואס איז געשען אין גערגעטאון. זיין באַלדיק זאָרג דעמאָלט איז געווען צו גרינדן אַ גלייבן דעקן אין די דיסטריקט פּאָליצייַ. מיט איינע פון די העכסטע פארברעכן ראטע אין לאנד, קען מען נישט ערווארטן אז זיי זאלן מיט גוטן נעמען צוצוגעבן נאך דריי רציחה צו די לאקאלע סך הכל אין די עף-בי-איי'ס סטאַטיסטישע באריכטן.
  
  
  "וואָס וועט זיין די באַאַמטער ווערסיע?" איך האב געפרעגט. איך האב געוואוסט אז די פאליציי וועט דארפן אויפקומען מיט א ערקלערונג פאר די שיסערייען און קערפער אין איינע פון די בעסטע רעזידענץ געגנטן פון דער שטאט.
  
  
  "פיר גזלנים האָבן געמאכט דעם גרייַז פון אויסדערוויילטע אַ דעקאָ מאַנשאַפֿט, און צוויי דעטעקטיווז האָבן געשטעלט ווי פרויען, און ענדיקט זיך אויף די לוזינג זייַט אין אַ שיסעריי."
  
  
  — װעלן די צײטונגס־מענטשן עס קויפן?
  
  
  "אפֿשר נישט, אָבער זייער רעדאקציע וועלן. ד י פארלאנגע ן אוי ף זײע ר מיטארבע ט אי ז געקומע ן פו ן אז א הויכע ר שטא ג , א ז ז ײ האב ן ניש ט געקענ ט נא ר צושטימען . די מעשה וועט זיך ענדיגן אין די צייטונגען, אבער זי וועט גארניט אויסגעשפילט ווערן. דאס זעלבע איז פאר ראדיא און טעלעוויזיע; זיי וועלן עס מיסטאָמע אָפּגעבן אין גאנצן."
  
  
  "איך בין נעבעכדיק אַז איך מאַכן איר אַזוי פיל קאָנפליקט."
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן עפּעס קענען זיין געטאן וועגן דעם, N3." כאָק ס טאָן איז געווען באטייטיק סאַפטער ווי עס איז געווען אַ פּאָר פון שעה צוריק. ― דאָס האָט מיך דאָס מערסטע באַזאָרגט, ― האָט ער װײַטער געזאָגט, ― איז, אַז דו האָסט אפֿשר בלאָזט דײַן דעק מיט שרימאַ און דאָס מײדל. איך קען נאָך ניט פֿאַרשטיין וואָס איר האָט אפילו מסכים צו דעם גיין. מיר דאַכט זיך, אַז ס'וואָלט געווען קלוגער זיך צוריקצוקערן צום האָטעל מיטן אויטאָ“.
  
  
  איך האָב געפּרוּווט דערקלערן, אַז איך האָב געטראָפן די פֿראַגע, צי איך זאָל זיך דערשינען ווי אַ פּאַרטיי-חי, און מעגליך פֿאַרלירן דעם מייַלע פֿון ווערן געזען ווי אַ אָנגענעם קאָמפּאַניע, אָדער צו ריזיקירן צו גיין אין דעם וואָס זאָל האָבן געווען אַ לעפיערעך זיכער געגנט.
  
  
  "איך האָב ניט דערוואַרטן די פיר צו געוועט אויף דעם רעסטאָראַן," איך אַדמיטאַד. "אָבער, עס איז שטענדיק די מעגלעכקייט אַז אויב זיי האָבן נישט געכאפט אונדז בשעת מאָווינג, זיי וואָלט האָבן אויסגעדרייט אַוועק די מאַשין און נאָר אנגעהויבן צו דרייען."
  
  
  "עס קען זיין פּריקרע," האָק מסכים. "לויט אונדזער אינפֿאָרמאַציע פון ניו יארק, איינער פון זיי יוזשאַוואַלי ניצט אַ אפגעזאַמלט שאַטגאַן. אַזוי האָט מען אים פֿאַרבינדן מיט דעם סאָלדאַטס מאָרד. אויב ער האט געעפנט דעם מיט די דריי פון איר קראַמד אין די צוריק אַוועקזעצן פון די לימאָ, עס איז אַ שיין גוט געלעגנהייַט אַז די געגנט פּאָליצייַ וואָלט האָבן געהאט די זעלבע נומער פון וויקטימס, נאָר אַ אַנדערש ליינאַפּ. איך ווונדער וואָס ער האט נישט נוצן עס אַרויס. עס איז מסתּמא געווען אין דער סטאַנציע.
  
  
  "אפֿשר די שווערד שטעלן די ערד כּללים," איך סאַגדזשעסטיד. "אויב ער פּלאַנז
  
  
  
  
  
  
  סטראַשען די סי.איי.עי. מיט שערימ'ס טויט, ווייל מיר כאָשעד אַז אַ שאַטגאַן קען נישט ויסקומען ווי אַ פּאַסיק וואָפן פֿאַר נוצן דורך סוד אגענטן.
  
  
  "וועמענס געדאַנק איז געווען דאָס קליין גיין סייַ ווי סייַ?" האקן האט געוואלט וויסן.
  
  
  עס איז געווען אַ מאָמענט וואָס איז געווען באַדערינג מיר פון דעם מאָמענט מיר דרייַ קליימד אין אונדזער טראַפ - קאַב און כעדאַד צוריק צו די וואַטערגאַטע. איך האָב מענטאַלי איבערגעחזרט דעם שמועס וואָס האָט געפֿירט צו אונדזער כּמעט פאַטאַל גיין און געזאָגט צו כאָק אַז איך האָב נאָך נישט געמאכט מיין מיינונג וועגן זיין אָריגינס.
  
  
  "איך בין זיכער אַז עס איז זיסוואַרג וואָס איז געווען סעלאַברייטיד דעם שיין נאַכט און פּלוצלינג געווארן ינספּייערד צו גיין אויס," איך דערקלערט צו מיין באַלעבאָס. "אָבער דער געדאַנק איז געווען צו איר ערשט נאָך זי און שערימאַ גערעדט וועגן געניטונג. און דער שמועס וועגן געניטונג, ווי ווייט איך קען געדענקען, טאַקע אנגעהויבן ווען קאַנדי האט אַ באַמערקונג וואָס איז געווען בדעה פֿאַר מיר און האט גאָרנישט צו טאָן מיט גיין."
  
  
  "אזוי?"
  
  
  פרובענדי ק ניש ט אויפצווועק ן ד י מאראליש ע צארן , הא ט טי , אזו י פשוט , װ י מעגליך , געקלער ט א ז אי ר װערטע ר זגינע ן געװע ן בדעה , איבערצוגעבן , א ז ז י װע ט שפעטע ר אי ן דע ר נאכ ט באזוכ ן מײ ן צימער . ער האָט זיך אַ ביסל געכאַפּט און דאַן באַשלאָסן, ווי איך האָב שוין לאַנג פריער, אַז עס איז אוממעגלעך צו באַשולדיקן דעם גיין פון געאָרגשטאָוון אויף קיין אַנדערער מאָטיוון. לפּחות פֿאַר איצט.
  
  
  אָבער, כאָק איז נישט געגאנגען צו פאַרלאָזן די טעמע פון מיין געשלעכט אַדווענטשערז. "איך בין זיכער אַז נאָך אַ פּרווון וועט זיין געמאכט אויף שערימאַ ס לעבן אין דער נאָענט צוקונפט," ער האט געזאגט. "אפשר אפילו הייַנט בייַ נאַכט. איך האף אז דו זאלסט נישט לאָזן זיך דיסטראַקטיד, נ 3.
  
  
  "מייַן טשאַרדזשיז זאָל זיין שנעל שלאָפנדיק איצט, האר. הייַנט אין גרויס פאלס, קאַנדי דערציילט מיר אַז זי האט באַרועכץ, אַזוי איך דערציילט איר און שערימאַ צו נעמען איין אָדער צוויי איידער בעט הייַנט בייַ נאַכט. און זיי האָבן מסכים געווען אַז דאָס איז אַ גוטע געדאַנק. איך האף אז א גוטע נאכט מנוחה וועט זיי העלפן פארגעסן עטליכע פון די דעטאלן פונעם אוונט און איך האף אפצונעמען אלע ווייטערדיגע ספקות וואס זיי זאלן האבן וועגן מיין ערקלערונג פאר'ן זיין באוואפנט.
  
  
  איידער כאַנגגינג אַרויף, Hawk האט געזאגט אַז ער האט נאכגעגאנגען די פאָרשלאָג איך געמאכט אין אונדזער ערשט שמועס נאָך די באַפאַלן. "ווען מיר דיסקוטירן, איך באקומען אַ רוף פון די אַססיסטאַנט פאַרוואַלטער פון דעם האָטעל. מען האָט אים געזאָגט, אַז דער רוף איז געווען פון דער אדבייע אַמבאַסאַדע און אַז שרימאַ איז צוגעקומען ביי מיטאָג יענעם אָוונט דורך אַ פּערסיסטענט פרילאַנס פאָטאָגראַף. "גנטלמן אדבי" האט געבעטן אז איינער זאל היטן די קארידאר אויף דיין דיל היינט נאכט און פארזיכערן אז קיינער זאל איר נישט שטערן. דער נאכט־פארװאלטער האט געזאגט אז ער װעט גלײך באזארגן דערפון, דערפאר מוז דארט זײן עמעצן״.
  
  
  "ער איז דאָרט," איך געזאגט. "איך האָב אַלײן פריער אָפּגעזוכט דעם קאָרידאָר און דער אַלטער אירישער באָכער, וועלכער האָט געזאָלט זיין דער הויז־דעטעקטיוו, האָט זיך פאַרהיטן צו קוקן אין זיינע קעשענעס דעם צימער שליסל ביז איך בין צוריק אינעווייניק.”
  
  
  — האט ער נישט חושד געװען, אז דו האסט ארויפגעשטעקט דעם קאפ אין האגל ?
  
  
  "ניין. זיי האָבן מיר געשיקט קאַווע ווי באַלד ווי איך געקומען צוריק, אַזוי איך שטעלן דעם טאַץ צוריק אַרויס די טיר. ער מיסטאָמע נאָר אנגענומען איך איז געווען פּאַטינג עס דאָרט אַזוי איך קען נעמען עס צו צימער דינסט.
  
  
  # — נו , ווען ער איז דארט , איז דער איינציקער אנדערער אריינגאנג צו שרימא'ס צימער דורכן באלקאן , און איך מיין אז דו וועסט דאס פארמאכן , — האט האק געזאגט .
  
  
  "איך קוק עס רעכט איצט, האר. גליק, די רגע טעלעפאָן אין דעם צימער האט אַ לאַנג שנור, און איך בין איצט בייַ די באַלקאָן טיר.
  
  
  "אָוקיי, N3. איך ווארט אויף א רוף פון דיר אינדערפרי... הא, איך מיין ווייל עס איז שוין אינדערפרי, דאס הייסט היינט אינדערפרי.
  
  
  ווען איך האָב געזאָגט, אַז איך וועל אים אויפהייבן אַכט אין דער מאָרגן, האָט האָק געזאָגט, "קום אויף זיבן. איך בין דעמאלט צוריק דא.
  
  
  ― יאָ, הער, ― זאָג איך און האָב אױפֿגעהױבן, װײסנדיק, אַז דער אַלטער װעט טאַקע נישט אַהײם שלאָפֿן, נאָר דאָס איבעריקע נאַכט װעט פֿאַרברענגען אױף דער אָפּגעשװאָרענער לעדערנער סאָפֿע אין זײַן ביוראָ. דא ס אי ז געװע ן זײ ן ״פליכט־צימער ״ װע ן מי ר האב ן געמאכ ט א גרוים ע אפעראציע .
  
  
  איך האָב פֿאַרוואַנדלט צוויי ראָט־אײַזערנע שטולן אויף מײַן קליין דעק אין אַ מייקשיפט לאַונדזש שטול און מײַן רעגנ-מאַנטל אין אַ פאַרדעקן. די נאַכט איז נאָך געווען אָנגענעם, אָבער די פייַכט פון די פּאָטאָמאַק איז לעסאָף דורכגעגאנגען, און איך בין אויפגעשטאנען צו מאַך אַ ביסל און טרייסלען אַוועק די ציטער צו די ביינער. דאָס גלײַענדיקע פּנים פֿון מײַן זייגער האָט געלייענט דרײַ-און-דרײַסיק און איך האָב נאָר געוואָלט פּרוּוון עטלעכע שטופּן, ווען אַ ווייכער קלאַפּן קלאַנג אויפֿן נעקסטן באַלקאָן אינדרויסן פון שערימאַס צימער האָט מיך געכאַפּט. כאַדאַלד אין די דאַרקאַסט ווינקל לעבן דער טיר, איך געקוקט איבער די נידעריק וואַנט סעפּערייטינג מיין באַלקאָן פון שערימאַ ס.
  
  
  לכתחילה האב איך דארט גארנישט געזען. איך האָב אָנגעשטרענגט די אױגן אין דער פֿינצטערניש, האָב איך באַמערקט אַ שטריק, װאָס הענגט אױפֿן דאַך פֿונעם האָטעל און איז פֿאַרבײַ פֿאַרבײַ שׂרימאַס באַלקאָן. איך האב געמײנט אז איך האב געהערט דעם שטריק קלאפען און פאלן פארביי די געבויגענע פראנט וואנט. דערנאָך האָב איך דערהערט נאָך אַ קלאַנג פֿון אויבן און אַ קוק געטאָן, צו זען, אַז עמעצער קריכט אַראָפּ פֿון שטריק. די פֿיס האָבן זיך געגליכן פֿאַרבײַ דעם איבערהאַנג, ווען ער האָט זיך אָנגעהויבן אַ פּאַמעלעכן אַראָפּגאַנג, זיך פֿאַרשפּרייט די געווער. איך האָב גאָרנישט געקענט זען אַחוץ זײַנע שיך און די מאַנזשעטן פֿון זײַנע הויזן, ווען איך בין אַ שפּרונג איבער דער מחיצה און האָב מיך צוגעדריקט צו דער פאַרקערטער וואַנט, טיף אין די שאָטן. ביז איצט עס איז געווען אוממעגלעך
  
  
  
  
  
  צו באמערקן מיר. א מאָמענט שפּעטער, ווען ער האָט זיך פאַרזיכערט אויף דער וואַנט פון דעם דריי-פֿיס הויך באַלקאָן, איז ער געווען ווייניקער ווי צען פֿיס אַוועק פון מיר. אי ך הא ב זי ך געציטערט , קאנטראליר ט מײ ן אטעמען , שטײ ן אינגאנצ ן שטיל .
  
  
  אינגאנצ ן אנגעטאן אין שװארץ , האט ער זיך א װײל צוזאמגענומען און דערנאך שטילערהײט געפאלן אויפן דיל פון דער טעראַסע. ער האט זיך אפגעשטעלט, װי ער װאלט עפעס געװארט. טראכטנדיק אז ער װארט מעגליך אז א באגלייטער זאל אים נאכפאלגן אין שטריק, האב איך אויך געווארט, אבער קיינער האט זיך נישט באוויזן פון אויבן זיך צוצושליסן מיט אים. ע ר אי ז ענדלע ך צוגעפאר ן צ ו דע ר גליטשנדיקע ר גלעזערנע ר טיר , או ן הא ט זי ך שוי ן עפע ם צוגעהערט , אפש ר צ ו באשטימע ן צ י עמיצע ר באװעג ט זי ך אינעװײניק .
  
  
  ווען ער האָט געפּרוּווט עפֿענען די טיר, האָב איך באַשלאָסן, אַז עס איז צײַט צו שפּילן. איך בין אַרױפֿגעגאַנגען הינטער אים, זיך אַװעקגעװאָרפֿן איבער מײַן פּלייצע און צוגעדעקט זײַן מױל מיט דער האַנט, און אים דערװײַל געלאָזט פֿילן דאָס פּיסק פֿון מײַן לוגער אױף דער זײַט פֿון קאָפּ.
  
  
  ― נישט קײן װאָרט, נישט קײן קלאַנג, ― האָב איך געשעפּטשעט. "נאָר גיין צוריק ווי איך האָב און מאַך אַוועק פון די טיר."
  
  
  ער האָט זיך אַ נײַד געטאָן און איך האָב געטאָן דרײַ טריט צוריק, מײַן האַנט האָט נאָך געדריקט איבער זײַן מויל, איז ער נאָכגעגאַנגען מײַן צוריקציען צי ער האָט געוואָלט אָדער נישט. איך האב אים אויסגעדרייט צו מיר, ווען מיר זענען דערגרייכט צום ווינקל ווייטסט פון דער טיר. אין דער ווייכער ליכט, וואָס האָט געשטראָמט פון וואַטערגייט הויף, האָב איך געקענט זען, אַז ער איז אַן אַראַבער. ומדערשראָקן אויך. אפיל ו אי ן יענע ם װײם ן שײ ן הא ב אי ך געזע ן ד י שנאה ה אי ן זײנ ע אויגן ; אויף זײן בייזן פנים איז נישט געװען קײן שפור פון פחד פארן כאפן.
  
  
  איך האלטן מיין לוגער פאַס גלייך אין פראָנט פון זיין מויל, איך געפרעגט, " ווער עס יז אַנדערש אויף די דאַך?"
  
  
  ווען ער האָט נישט רעאַגירט, האָב איך אים אָפּגעצייכנט ווי אַ פּראָפֿעסיאָנעלער; ער האט, אפנים, איינגעזען, אז איך בין נישט גרייט אים צו דערשייסן און געראטן אויפצווועקן דעם גאנצן האטעל. טעסטעד ווי ווייט זיין פּראַפעשאַנאַליזאַם איז געווען, איך סוואַנג די פאַס פון אַ שווער פּיסטויל אַריבער די בריק פון זיין נאָז. דאס געקראכעניש פון ביינער איז געווען הויך, אבער איך האב געוואוסט אז ס'איז נאר ווייל איך בין געשטאנען אזוי נאענט צו אים. איך געפרואווט פרעגן די קשיא ווידער. ער איז געווען אן אמתער פראפעסאר, ער האט נישט געענטפערט און אפילו נישט געוואגט אויפצוהייבן די האנט צו ווישן דאס בלוט וואס האט אים אראפגעגאסן אין קין.
  
  
  איבערשיקנדיק דאָס ביקס צו דער לינקער האַנט, האָב איך געלאָזט דעם סטילעט פֿאַלן אויף מיר רעכטס און אים אַרײַנגעבראַכט אונטער זײַן האַלדז, און זיך אָפּגעשטעלט נאָר נישט צו צעברעכן די הויט. ער האט זיך צעלאכט, אבער די אויגן זײנען געבליבן אנטקעגן און די ליפן זײנען געבליבן פארמאכט. איך האָב אַ ביסל אויפגעהויבן די שפּיצל פון דער נאָדל און עס האָט אים אָנגעשטויסן די הויט, און געצויגן מער בלוט. ער האט נאך געשװיגן. דער קלײנער דרוק האט אים געצװונגן דעם פלעק אין האלדז טיפער, פונקט אונטער זײן אדמ׳ס עפל, װאס האט אנגעהויבן זיך נערװעזיש צו טשעפען.
  
  
  "נאָך אינטש און איר וועט קיינמאָל קענען צו רעדן ווידער," איך געווארנט אים. “איצט לאָמיר ווידער פּרוּוון. איז דא נאך איינער...
  
  
  דער קלאַנג פון שערימאַס באַלקאָן טיר עפֿענען פּלוצלינג אָפּגעשטעלט די ויספאָרשונג. האלטן דעם סטילעט אויפן האלדז פון ארעסטאנטן, האב איך זיך אביסל אויסגעדרייט, מיין לוגער האט זיך געשװאויגן צו צודעקן די געשטאלט וואס איז ארויס פון דער טיר. עס איז געווען זיסוואַרג. א מאמענט , װע ן ז י הא ט דערזע ן ד י שרעקלעכ ע סצענע , אי ז ז י פארלויר ן געװאר ן אי ן איר ע טריט . ווען אירע אויגן האָבן זיך צוגעפּאַסט צו דער פינצטערניש, האָט זי מיך דערקענט; דערנאָך האָט זי געקוקט מיט אויסדרוקן אַ גרויל אויף דעם בלוטיקן מאַן, וואָס איז כּמעט געשפּילט געוואָרן מיט דער בלייד אין מײַן האַנט.
  
  
  — ניק, װאס טוט זיך ? — האט זי װײך געפרעגט, פארזיכטיק צוגעגאנגען צו מיר.
  
  
  "איך קען נישט שלאָפן," איך דערציילט איר, "אַזוי איך געגאנגען אויס אויף די באַלקאָן צו באַקומען עטלעכע לופט און אָפּרוען אַ ביסל. איך האב באמערקט דעם בחור שטייענדיק ביי שערימאס טיר, האב איך אים געשפרונגען איבער דער וואנט און אים אנגעכאפט".
  
  
  "וואָס וועט איר טאָן מיט אים?" — האט זי געפרעגט. — איז ער א גזלן ?
  
  
  "דאָס איז וואָס מיר האָבן גערעדט וועגן," איך געזאגט. "אָבער איך האָב אַלע גערעדט."
  
  
  — װאס איז געשען מיט זײן פנים ?
  
  
  "איך טראַכטן ער אַקסאַדענאַלי ענדיקט זיך אויף דער באַלקאָן,"
  
  
  איך בין געלעגן.
  
  
  מײ ן ארעסטאנט ן הא ט זי ך ניש ט גערירט , א חו ץ ד י אויג ן װא ס האב ן זי ך געגלײ ט איבע ר אונדזע ר פני ם בײ ם שמועס . אָבער, ווען איך האָב דערמאָנט זײַן „צופאַל‟, האָבן די מויל־ווינקן זיך אויסגעקערט אין אַ שמאָלן שמייכל.
  
  
  "ער זעט אויס אַראַביש," האָט קאַנדי געשעפּטשעט. — האָט ער געקאָנט שאַטן שׂרימאַ?
  
  
  "איך טראַכטן מיר וועלן גיין ווייַטער צו מיר און רעדן אַ ביסל וועגן דעם," איך געזאגט, און איז געווען צופרידן צו זען אַז עס איז לעסאָף אַ שפּור פון מורא אין די נייטוואַלקער 'ס אויגן.
  
  
  — קאנען מיר נישט רופן די פאליציי, ניק? — האט קאנדי געזאגט, נישט אראפגענומען די אויגן פון דעם אראבער. "אין די סוף פון די טאָג, אויב עמעצער איז טריינג צו שאַטן שערימאַ, מיר זאָל באַקומען עטלעכע שוץ. אפֿשר איך זאָל רופן די אַמבאַסאַדע און באַקומען אַבדול."
  
  
  ווען איר דערמאָנט דעם נאָמען פון דעם גוף, האָט דער גרויסער אַראַבער זיך געכאַפּט אין די נאָזלעכער, ווען ער האָט אַריינגענומען אַן אָטעם. דער נאָמען האָט אים דאָך עפּעס באַטײַט; װע ן אי ך הא ב אי ם צוקוק ט האב ן זי ך ארויםגעװיז ן טראפ ן שװײ ס אוי ף זײ ן שטערן , או ן אי ך הא ב געמאכ ט דע ם אײנדרוק , א ז ע ר הא ט זי ך מור א פאר ן צארן , פו ן דע ר געװעזענע ר מלכּה ס איבערגעגעבענע ר שוטער . זײנ ע אויג ן האב ן זי ך ארומגערינגל ט איבע ר דע ם באלקא ן או ן דא ן האב ן זי ך געצויג ן ארוי ף , װ י ע ר װאלט ן געזוכ ט עפע ס א אויסװעג .
  
  
  "עס וואָלט זיין פייַן צו רופן אַבדול," איך מסכים. "אפֿשר קען ער באַקומען עטלעכע ענטפֿערס פֿון אונדזער פרייַנד דאָ."
  
  
  די אויגן פון דעם אראבער האבן ווידער געפלאקערט ארויף, אבער ער האט גארנישט געזאגט.
  
  
  "איך וועל גיין טאָן עס איצט," קאַנדי געזאגט, שעמעוודיק אַוועק. "שערים
  
  
  
  
  
  ער שלאָפט שנעל, די פּילז אַרבעט, איך וועל זאָגן אַבדול... ניק, היט זיך!
  
  
  איר געשריי איז נישט געווען הויך, אבער אין דער זעלבער צייט האט זי אנגעכאפט מיין ארעם, און איר גאר אומגעריכטע קראפט האט מיר געשטופט פאראויס מיין האנט, אריינגעווארפן דאס מעסער טיף אין האלדז פון מיין געפאנגענע. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך געעפנ ט אי ן צעטומל ט א מאמענט , או ן דא ן האב ן זי ך כמע ט גלײכצײטי ק זי ך פארמאכט . איך האָב צוריקגעצויגן דעם סטילעטטאָ. נאָך דעם איז דאָס בלוט געפֿלאָסן, און איך האָב גלײַך געכאַפּט, אַז ער וועט מער ניט רעדן מיט קיינעם. ער איז געווען טויט. איך בין אָבער נישט געווען באַזאָרגט וועגן אים רעכט דעמאָלט, ווייַל איך געקוקט צוריק צו זען וואָס קאַנדי גאַסט אין גרויל.
  
  
  זי האט נאך אלץ אנגעכאפט אין דער האנט, האט זי אנגעװיזן ארוים, אפנים, נאך נישט געװאוםט פון די פאלגן פון איר פּלוצעמדיק שטופּן אויף מײַן האַנט. "עס באוועגט זיך דאָרט," זי שושקעט. — זעט אויס ווי א שלאנג.
  
  
  "עס איז אַ שטריק," איך געזאגט, האַלטן צוריק מיין כּעס. איך האב זיך אויסגעדרייט און זיך געבויגן איבערן אראבער, וואס האט זיך ארויפגעגליטשט אין ווינקל פון דער טעראַסע. — אזוי איז ער אהער געקומען.
  
  
  — װאס איז מיט אים געשען ? — האט זי געפרעגט, קוקנדיק אויפן פינצטערן פארנעם בײ מײנע פיס.
  
  
  איך האב זי נישט געקענט לאזן וויסן אז זי איז די סיבה פארוואס ער איז געשטארבן. ז י הא ט געהא ט גענו ג צרות , א ן ז י הא ט געמוז ט טראג ן אנדער ע לאסט . "ער האָט פרובירט אוועקגיין ווען דו האסט געשריגן און זיך אויסגעגליטשט און געפאלן אויף מיין מעסער," האָב איך דערקלערט. "ער איז געשטארבן."
  
  
  "ניק, וואָס זענען מיר געגאנגען צו טאָן?" אין איר קול איז װידער געװען א פחד, און איך האב אין יענעם מאמענט נישט געװאלט האבן א היסטערישע פרוי אויף די הענט. איך האב זיך שנעל אראפגעבויגן, אפגעווישט דאס בלוט פון דעם מעסער אויפן טויטן רעקל, דערנאך אריינגעשטעקט די בלייד אין מיין ארבל און צוריקגעקערט דעם לוגער אין זיין כאלטער.
  
  
  ― ערשטנס ― זאָג איך ― װעל איך אַרײַנטראָגן דעם קערפּער איבער דער װאַנט אין מײַן צימער. מיר קאנען דא נישט בלײבן און רעדן, מיר װעלן אפשר אויפװעקן שרימא און עס װאלט בעסער געװען, װען זי װײםט גארנישט דערפון נאך דעם װאם זי האט שוין דורכגעמאכט הײנט נאכט. דערנאָך װעל איך דיר העלפֿן קריכן איבער דער װאַנט און מיר װעלן אַ ביסל רעדן. איצט, בשעת איך היט אים, דוכט איר צוריק אינעווייניק און מאַכט זיכער אַז שערימאַ שלאָפט נאָך. און אָנטאָן אַ קיטל אָדער עפּעס און דאַן קומען צוריק אַהער."
  
  
  די געשעענישן האבן זיך אזוי שנעל אריבערגעצויגן, אז איך האב ביז דעמאלט נישט באמערקט, אז אלעס וואס קאנדי האט געטראגן איז געווען א דינע בלאַס געלע נעגליגע, געשניטן ביז א טיפן V און קוים אנטהאלט אירע ברייטהאַרציקע בריסט, וואָס האָט זיך מיט יעדן נערוועזן אָטעם צוגעהויבן.
  
  
  ווען זי האָט זיך אויסגעדרייט צו טאָן ווי איך האָב געזאָגט, האָב איך אויפגעהויבן דעם טויטן פון דער פּאָדלאָגע און אים אָן צערעמאָניעס אַוואָרפן איבער דער וואַנט וואָס האָט אָפּגעטיילט די צוויי באַלקאָן. אי ך בי ן דא ן אריבערגעגאנגע ן צ ו דע ם װאלט ן רוצחיש ן שטריק , װא ס הא ט נא ך געבינגע ן איבע ר דע ר פראנט־װאנ ט פו ן שרימא ס טעראַסע . איך בין געווען גאַנץ זיכער, אַז ער איז נישט אָנגעקומען אַליין אין האָטעל; ס'איז מסתּמא געווען, אַז ווייניגסטנס נאָך איין חבֿר האָט נאָך געוואַרט אויפֿן דאַך אויפֿן שטאָק איבער אונדז.
  
  
  או ן אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז װע ר ע ס אי ז דאר ט געװע ן הא ט אװעקגעפיר ט נא ך דע ם דאזיק ן אי ז ניש ט צוריקגעקומע ן נא ך א געהעריקע ר צײט . אויב דער אראבערס מיטארבעטער וואלט געווען אזוי פראפעסיאנאל ווי זיין טויטער חבר, וואלט ער איינגעזען אז עפעס איז נישט גוט. דער מאָרד, אויב געראָטן, זאָל האָבן געטראפן אין מאַקסימום פינף צו צען מינוט. און א בליק אויף מיין זייגער האט מיר געזאגט אז עס זענען פארביי פופצן מינוט זינט זיינע פיס האבן זיך ערשט באוויזן אויפן שטריק. או ן כאט ש אל ע געשפרע ך אי ן שרימא ס צימע ר אי ז געפיר ט געװאר ן מי ט שושקען , או ן ס׳רו ב באװעגונ ג זענע ן געװע ן פארשטיקלט , אי ז נא ך געװע ן א מעגלעכקײ ט א ז דע ר צװײטע ר מענטש ן או ן מענטש ן האב ן עפע ס געהערט , װײ ל דע ר װאטערגא ט הא ט אי ן יענע ר שעה . בלויז דער קלאנג פון א טיילמאליגע אויטא וואס איז געפארן צוזאמען דעם נאענטן שאסיי לעבן דעם פאטאמאק האט צעבראכן די שטילקייט פון דער נאכט, און דאס האט נישט געקענט פארטרינקען דעם גערויש אויפן באלקאן.
  
  
  איך האב באשלאסן נישט צו קריכן אויפן שטריק צום דאך; אַנשטאָט דעם בין איך אַרויפֿגעשפּרונגען אויפֿן באַלקאָן-רעטשקע און טיילווײַז אָפּגעשניטן דאָס שטריק, דאָס גענוי אָפּגעשוואַכן, אַז אויב איינער האָט געפּרוּווט ווידער אַראָפּצוקריכן, וואָלט עס נישט אונטערשטיצן דעם אַרײַנברעכערס וואָג און אים אַרײַנגעוואָרפן אין הויף צען שטאָק אונטן. זיסוואַרג האָט זיך ווידער באַוויזן ביי דער באַלקאָן-טיר, ווען איך בין אַראָפּגעשפּרונגען פונעם פּאַרענטשע. זי האָט אונטערגעשטראָכן אַ געשריי, דערנאָך געזען אַז דאָס בין איך.
  
  
  "ניק, וואָס?"
  
  
  "נאָר מאַכן זיכער אַז קיין איינער אַנדערש ניצט דעם מאַרשרוט הייַנט בייַ נאַכט," איך געזאגט. "ווי איז שרימאַ?"
  
  
  “זי גייט אויס ווי אַ ליכט. איך טראַכטן זי גענומען אַ פּאָר מער באַרועכץ, ניק. איך האָב איר געגעבן צוויי איידער זי געגאנגען צו בעט, אָבער עס איז געווען בלויז איצט אין מיין קלאָזעט אַז איך באמערקט די פלאַש איז אויף די זינקען. איך האב זיי גערעכנט און עס זענען געווען כאטש צוויי ווייניגער ווי איך דארף האבן.
  
  
  — ביסט זיכער אז זי איז גוט ? אי ך הא ב זי ך באזארגט , א ז ד י געװעזענע ר מלכּ ן הא ט שוי ן אומגעװיל ט איבערגעריםן .
  
  
  "יא, איך האב געזוכט איר אטעמען, ס'איז נארמאל, אפשר אביסל לאנגזאם. איך בין זיכער אז זי האט נאר גענומען פיר פון מיינע פּילן, און דאס איז גענוג זי צו היילן פאר צען אדער צוועלף שעה."
  
  
  איך קען זאָגן פון קאַנדי ס קוק אַז זי האט אַ פּלאַץ פון פֿראגן. איך האָב אַ ווײַלע אַוועקגעשטעלט מײַן זוכן פֿאַר ענטפֿערס, פֿרעגנדיק איר: „וואָס מיט דיר? פארוואס האסטו זיך אויפגעוועקט? האסט נישט אויך עפעס גענומען צו העלפן שלאפן?
  
  
  "איך טראַכטן איך בין אַזוי געכאפט אין קאַמינג אַראָפּ Sherima און
  
  
  
  
  
  
  איך נאָר פארגעסן, ניק. צום סוף האָב איך זיך אַראָפּגעלאָזט אויפן בעט און אָנגעהויבן לייענען. איך מוזן האָבן דאַזד אַוועק פֿאַר וועגן אַ שעה אָן גענומען קיין באַרועכץ. ווען איך בין אויפגעשטאנען, בין איך געגאנגען טשעקן שרימא און דאן האב איך געהערט א גערויש אויף איר באלקאן... איר ווייסט וואס איז נאכדעם געשען. ז י הא ט זי ך אפגעשטעלט , או ן דא ן הא ט זי ך שטאר ק געפרעג ט : — ניק , װע ר ביםטו ?
  
  
  "קיין פֿראגן געפרעגט, זיסוואַרג. זיי קענען וואַרטן ביז מיר קומען צו מיין צימער. ווארט דא א מינוט.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר ארויפגעשפרונגע ן איבע ר דע ר מחיצ ה או ן ארײנגעטראג ן דע ם טויטע ן אראבע ר אי ן מײ ן צימער , אי ם באהאלט ן אי ן דע ר שװעםטע ר או ן הא ט געצויג ן ד י פארהאנגע ן איבע ר דע ר באדע , אי ן פאל , א ז קענדי ק װע ט ארײנקומע ן אי ן באד . איך בין דעמאָלט אומגעקערט צו שערימאַס באַלקאָן און אויפגעהויבן קאַנדי איבער די צעטיילונג, נאָך וואָס איך געהאפט איז געווען מיין לעצטע אָפּדאַך פֿאַר די נאַכט.
  
  
  זיסוואַרג האָט זיך געכאַפּט אַרײַן אין צימער, און איך האָב פֿאַרשטאַנען, אַז זי האָט מסתּמא דערוואַרט צו זען אַ טויטן אויף דער פּאָדלאָגע. אי ך הא ב אי ר ארײנגעפיר ט ארײ ן או ן פארמאכ ט הינטער ן אונדזע ר שװעםטיר . איך האב אנגעצונדן די ליכט ווען איך בין געווען אינעווייניק פריער צו באַהאַלטן דעם גוף. זיסוואַרג האָט אַ גיך אַ קוק געטאָן אַרום דעם צימער, דערנאָך אַ זיפץ געטאָן אין רעליעף ווען זי האָט אים אין ערגעץ ניט געזען. זי האָט זיך אויסגעדרייט צו מיר און געזאָגט, "קען איר מיר איצט זאָגן, ניק?"
  
  
  זי האָט געקוקט גלײַך אויף מיר מיט ברייטע, נישט־געבלינקענע אויגן, ווען זי האָט אָנגעכאַפּט דעם לויטערע נעגליזשע איבער איר צופּאַסנדיק קלייד. איך האָב זי אַרומגענומען און זי געפירט צו דער סאָפע. איך האב מיך אװעקגעזעצט נעבן איר און גענומען איר הענט. נאכדעם וואס איך האב געטראכט אין מיין מיינונג וואס איך האב געהאפט אז עס וועט זיין א גלייבליכע מעשה, האב איך אנגעהויבן רעדן.
  
  
  "מיין נאָמען איז פאקטיש ניק קאַרטער, זיסוואַרג, און איך אַרבעט פֿאַר אַן ייל פירמע, אָבער איך בין ווייניקער אַ לאַבייסט און מער אַ פּריוואַט ינוועסטאַגייטער. איך געווענליך טוהן שטאב זיכערהייט טשעקס, אדער אויב איינער פון אונזערע מענטשן האט פראבלעם, פרוב איך צו גליטשן די גראבע עדזשאַז און פארזיכערן אז עס זענען נישטא קיין כעדליינז וואס זאלן מאכן די פירמע אויסזעהן שלעכט. איך האָבן אַ דערלויבעניש צו פירן אַ ביקס און האָבן צו נוצן עס אַ פּאָר פון מאל מעייווער - לייאַם. איך האָב אָנגעהויבן פירן אַ מעסער נאָכדעם ווי איך בין איין טאָג אַרײַן אין אַ גאַנץ באַלאַגאַן אין קאַיראָ - אַ פּאָר ברוגזלעך האָבן גענומען מײַן ביקס און איך בין אַרײַן אין שפּיטאָל.
  
  
  „אָבער װאָס ביסטו דאָ איצט? איז עס ווייַל פון שרימאַ?
  
  
  "יא," איך אַדמיטאַד. “מיר האָבן געזאָגט פון אונדזער ביוראָ אין סאַודי אַראַביאַ אַז אַן פּרווון קען זיין געמאכט אויף איר לעבן. די סאַקאָנע האט נישט ויסקומען צו ערנסט, אָבער די אויטאריטעטן באַשלאָסן צו שיקן מיר אַהער נאָר אין פאַל. אויב איינער האט עפעס געפרואווט און איך האב זי געקענט ראטעווען, האט די פירמע געווארט אז שאה חסן וועט אונז זייער דאנקבאר זיין - אונזער פירמע פרובירט שוין א צייט צו לאטשען די זאכן מיט אים. עס זענען נאָך אַ פּלאַץ פון פּאָטענציעל ייל ריזערווז אין אַדאַבי וואָס זענען נישט ליסט צו ווער עס יז פֿאַר עקספּלעריישאַן, און מיין באָססעס וואָלט ווי צו אַרבעטן אויף זיי.
  
  
  זי האָט ווי געפּרואווט אָננעמען מיין דערקלערונג, אָבער האָט געפרעגט די קלאָר ווי דער טאָג פראַגע: “צי האָט ניט געזאָגט די אמעריקאנער רעגירונג אַז עס איז אַ סאַקאָנע צו שערימאַ? איז עס ניט זייער אַרבעט צו באַשיצן איר?
  
  
  — כ׳האב אויך א װײל געטראכט, — זאָג איך, פרובירט זיך צו קלינגען פאַרשעמט. "אָבער די מענטשן וואָס באַצאָלן מיין געצאָלט, וואָס איז גוט, ווילן צו זיין געזען ווי די גוטע גייז אויב עפּעס כאַפּאַנז. ביליאַנז וועט זיין אויף פלעקל אויב זיי געווינען דרילינג רעכט אין אַדאַבי. און אמת'דיג, איך מיין אז קיינער האט טאקע נישט גענומען די סכנה ערנסט. עס איז געווען קיין סיבה פֿאַר ווער עס יז צו וועלן צו טייטן שרימאַ. אפֿשר אויב זי האָט נאָך חתונה געהאַט מיט חסן, אָבער מיר האָבן נישט געפֿילט, אַז זי איז אין קיין סכּנה נאָך דעם גט".
  
  
  — אבער יענער מאן אויפן באלקאן... מײנט איר, ער האט געפרואװט שאדן שארימה?
  
  
  ״איך ווייס נישט מיט זיכערקייט. ער קען נאָר זײַן אַ גזלן, כאָטש דאָס צופֿעליק פֿון זײַן אַן אַראַבער חידושט מיך איצט.
  
  
  "וואָס וועגן די מענטשן אין געאָרגעטאָוון הייַנט בייַ נאַכט? איז דאָס אויך אַ צופאַל?
  
  
  “איך בין זיכער אַז דאָס איז געווען אַ צופאַל. נאָר לעצטנס איך אָפּגעשטעלט מיט מיין פרייַנד אין די קאָונטי פּאָליצייַ אָפּטיילונג און ער דערציילט מיר אַז אַלע דריי מענטשן זיי געפונען אויף די גאַס האָבן רעקאָרדס ווי בערגלערז אָדער נישטיק גנבים. זיי זגינען ארומגעפלויגן זוכנדיק מעגליכע קרבנות און האבן באמערקט אז מיר פארלאזן דעם רעסטאראן, האבן געזען אז מיר האבן א לימאזין, אבער מיר האבן אנגעהויבן גיין, זענען זיי אונז נאכגעגאנגען.
  
  
  ― האָסטו אים געזאָגט, אַז איר האָט זײ געשאָסן? וועלן מיר מוזן ענטפֿערן פֿראגן און דורכגיין אַ פּאָליצייַ ויספאָרשונג? שרימא וועט פשוט שטארבן אויב זי וועט זיך אריינמישן אין אזעלכע ענינים. זי פּרוּווט אַזוי שטאַרק נישט צו שעמען חסן.
  
  
  איך האב געקלערט אז איך האב נישט געזאגט פאר מיין געמיינט פאליציי פריינד אז איך ווייס גארנישט וועגן דעם גערגעטאון אינצידענט אויסער פשוט צו זאגן אז איך בין דעמאלט געווען אין דער געגנט און געזען אלע פאליציי קארס און געחידושט וואס איז געשען. “איך האב געהאט א געפיל אז די פאליציי האבן געמיינט אז די שווארצע האבן געמאכט א גרייז, פרובירט צו בארויבן עטליכע גרויסע דראגס הענדלער אדער עפעס, און דאס באהאלטן אונטער די טעפּעך. איך גלייב נישט אז די פאליציי וועלן צו שווער פרובירן אויסצוגיין ווער עס האט זיי אומגעברענגט. זיי טראַכטן מיסטאָמע זיי האָבן דריי ווייניקער טאַגז צו זאָרג וועגן אויף דער גאַס."
  
  
  "אָ, ניק, דאָס איז אַלע אַזוי שרעקלעך," זי שושקעט, קלינגינג צו מיר. "וואָס אויב עמעצער איז טריינג צו שאַטן איר?
  
  
  
  
  
  
  וואָס אויב איר זענען געהרגעט? זי האט א מאמענט געשװיגן, טיף פארטראכט. דאן האט זי מיטאמאל א שארף גערוקט און געקוקט אויף מיר מיט ברענענדיקע אויגן. "ניק, וואָס וועגן אונדז? איז באַגעגעניש מיר טייל פון דיין אַרבעט? צי האָט איר צו מאַכן מיר פאַלן אין ליבע מיט איר נאָר אַזוי איר קענען בלייַבן נאָענט צו שערימאַ?
  
  
  איך האב זי נישט געקענט גלייבן, האב איך זי כמעט גראב צוגעצויגן צו מיר און זי טיף געקושט, כאטש זי האט זיך אנטקעגנגעשטעלט. ווען איך האָב זי באַפרייען, האָב איך געזאָגט, “ליינע דאַמע, מען האָט מיר באַפוילן אפילו נישט צו מאַכן קיין קאָנטאַקט מיט שרימאַ אָדער ווער עס יז מיט איר, סייַדן עס איז אַ סאַקאָנע. מיינע באלעבאטים האבן פאר מיר איינגעארדנט דעם דאזיקן צימער לעבן אירס, יא, אבער מיין באגעגעניש מיט דיר איז געווען שטרענג א ריינע צופעליק. עס איז אויך געווען ווונדערלעך. אבער ווען די חברה געפינט זיך אז איך האב זיך מיט דיר און שרימא געכאפט, בין איך אין גרויסע צרות. ספּעציעל אויב זיי טראַכטן איך קען האָבן געטאן עפּעס וואָס קען פאַרשווינדן זיי שפּעטער ווען זיי פּרובירן צו באַקומען די ייל קאַנטראַקץ."
  
  
  זי האט מיר װי געגלױבט, װײל מיטאמאל האט זיך באװיזן א זארגן־קוק אויף איר פנים און זי האט זיך ארײנגעבויגן מיך צו קושן, װײך געזאגט, ״ניק, איך װעל קײנעם נישט דערצײלן. אפילו שערים. איך האב מורא געהאט אז דו נוצט מיך. איך גלייב נישט, איך קען...“ דער זאַץ איז אָפּגעשניטן געוואָרן, ווען זי האָט באַגראָבן דאָס פּנים אין מײַן ברוסט, אָבער איך האָב געוווּסט וואָס זי וועט זאָגן און איך האָב זיך געוואונדערט ווער עס באַנוצט איר און מאַכט איר אַזאַ ווייטיק. רירנדיק איר, האָב איך אויפגעהויבן איר פּנים און ווידער מילד צוגעדריקט מיינע ליפן צו אירע. איר ענטפער איז געווען מער פאָדערן ווי איר צונג גערירט מיין ליפּן, און ווען איך געעפנט זיי, זי ראַשט אין צו ווערן אַ פּראָובינג, טיזינג שעד וואָס ילאַסטיד אַ רעגע רעאַקציע פון ​​מיר.
  
  
  ענדלעך צוברעכן דעם האַלדז, האָט זי געפרעגט: "ניק, קען איך דאָ בלײַבן מיט דיר די איבעריקע נאַכט?"
  
  
  כ׳האב געװאלט רופן אקסן און פארארדענען נאך א זאמלונג — דער מאן אין װאנע — האב איך געזאגט פליפנדיק, איך האב מורא, אז עס איז נישטא קײן צײט פאר דער נאכט. די זון וועט אויפשטיין אין עטלעכע שעה. וואָס אויב שערימאַ וועקן זיך און געפֿינען איר ניטאָ?
  
  
  — כ׳האב דיר געזאגט, אז זי װעט אװעק פאר א פאר שעה. זי האט זיך געפאםט און געזאגט: — װילםט איר נישט, אז איך זאל בלײבן... איצט, אז איך װײס אלץ װעגן דיר? די פּאָוטקע האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין אַ שאַטן אויסדרוק און איך האָב געוווּסט, אַז זי האָט געטראַכט, אַז זי ווערט ווידער גענוצט.
  
  
  כ׳האב זי גענומען אין די הענט, זיך אויפגעהויבן און זי געטראגן צום בעט. "נעם אַוועק די קליידער," איך באפוילן, שמייכלענדיק. "איך וועל דיר ווייזן ווער עס וויל אז דו זאלסט בלייבן." ווען איך האָב זיך אָנגעהויבן אויסטאָן, האָב איך אויפֿגענומען דעם טעלעפֿאָן און געזאָגט דעם שטעקן, אַז ער זאָל מיך וועקן אום זיבן דרײַסיק.
  
  
  ווען די וועקן-אַרויף רופן, איך בין אויפגעשטאנען און געטאן די עקסערסייזיז. כ'האב אויפגעהויבן דעם טעלעפאן נאך דעם ערשטן קלינגען, שטילערהייט א דאנק פארן אפעראטאר, כדי נישט אויפצווועקן זיסוואַרג. איך האב געדארפט נאך אפאר מינוט פון פריוואטקייט, איידער איך האב זי צוריק געשיקט אין שרימא'ס קווארטיר.
  
  
  ערשטנס, האָב איך זיך געמוזט אָנטאָן זיך און זיך אַרױסרײַסן אױפֿן באַלקאָן אויפֿצונעמען דעם כאָוממיידן שרעק־סיסטעם. נאָך איך וואַרפן זיסוואַרג אויף די בעט, זי ינסיסטאַד צו גיין צו די קלאָזעט איידער מיר אנגעהויבן מאַכן ליבע. זי האָט דערקלערט אַז זי וויל צונעמען איר באַשטאַנד, אָבער איך געווען זיכער אַז איר טיף נייַגעריקייַט געמאכט איר טשעק ווו איך באַהאַלטן דעם טויט מענטש.
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן ד י געלעגנהײ ט אפצונעמע ן פו ן דע ר שפּולקע , װא ס אי ך הא ב שטענדי ק געטראג ן אי ן באגאז , א לאנג ע שטיק ל שװארצ ן פאדעם . איך האב צוגעבונדן אײן עק דערפון ארום א גלאז פון קיך װינקל און ארויסגעשפרונגען דורך דער װאנט צו שרימא׳ס באלקאן טיר, דעם אנדערן עק צוגעבונדן צום האנדעל. ער איז נישט געווען קענטיק אין דער פינצטערניש. איך שפרינג ווידער אויף מיין זייַט, איך געשטעלט די גלאז אויף די שפּיץ פון די צעטיילונג. ווער עס יז וואס האט פרובירט עפענען די טיר פון שערים האט אראפגעריסן דאס גלאז און אראפגעקראכט אויפן באלקאן דיל. זינט עס זענען געווען קיין צופאַל פֿאַר עטלעכע שעה איידער פאַרטאָג, איך געוואוסט אַז קיין איינער האט געפרוווט צו דערגרייכן שערימאַ דורך דעם מאַרשרוט. און דער האָטעל־דעטעקטיוו אינעם קאָרידאָר האָט נישט געמאַכט קיין רעש.
  
  
  ווען איך אומגעקערט צו די צימער, איך געזען אַז די פאדערונגען וואָס מיר האָבן געמאכט פון יעדער אנדערע פֿאַר מער ווי צוויי שעה פון לייַדנשאַפט איידער קאַנדי לעסאָף שלאָפנדיק זענען שפיגלט אויף איר פּנים, ביידד אין דער מאָרגן זון וואָס שייַנען דורך די באַלקאָן טיר. ז י הא ט זי ך געמאכ ט מי ט א גאנצ ן איבערגעגעבנקײ ט או ן זי ך אונטערגעגעב ן מי ט א שטארקייט , װא ס הא ט איבערגעשטיג ן אל ע אונדזער ע פריערדיק ע באגעגענישן . מי ר זײנע ן זי ך צוזאמע ן װידע ר או ן נאכאמאל , או ן נא ך יעד ן שפיץ , אי ז ז י װידע ר געװע ן גרײט , אי ר גלעט ן הענ ט או ן טרײצנדיקע ר מויל , האב ן מי ך כמע ט געצװונגע ן צ ו באװײז ן מײ ן ליבשאפט , אויסמעק ן יעד ן געדאנק , א ז אי ך באנוצ ט זי ך פשוט .
  
  
  איך האָב זיך אַראָפּגעבויגן און געקושט אירע ווייכע נאַסע ליפן. — זיסוואַרג, עס איז צייט אויפצושטיין. זי האט זיך נישט באוועגט, האב איך מיך געגליטשט מיינע ליפן צוזאמען איר דין האלדז, איבערלאזנדיג א שטעג פון שנעלע קושן. ז י הא ט זי ך װײ ל געקרימט , או ן געטראג ן א האנ ט איבע ר אי ר געזיכט , װ י א קינדישע ר פרײע ן אי ז שנע ל אי ר פני ם אריבער . איך האָב אַרײַנגעלײגט מײַן האַנט אונטערן בלעטעלע און עס צוגעדריקט צו איר ברוסט, מאַסאַזשנדיק מילד, װידער אַ קוש מיט אירע ליפּן.
  
  
  ― אַי, שײנע, ס'איז צײַט אױפֿשטײן ― האָב איך איבערגעחזרט, אױפֿגעהױבן דעם קאָפּ.
  
  
  זי האט מיר געלאזט וויסן אז זי איז וואך דורך זיך ארויסצושטרייכן און ארומגענומען ביי אירע געווער ארום מיין האלדז איידער איך האב געקענט אויפשטיין. זי האָט מיך צוגעצויגן צו איר און דאָס מאָל האָט זי אָנגעהויבן קושן מיין פּנים און האַלדז. מי ר האב ן זי ך געפונע ן אי ן א לאנג ן ארומגערינגל ט או ן אי ך הא ב אי ר געלאז ט גײן
  
  
  
  
  
  
  צום סוף זאָגן:
  
  
  “שירימאַ וועט באַלד וועקן זיך. כּמעט אַכט אַזייגער.
  
  
  "עס איז נישט שיין צו שיקן מיר אַזוי," זי געמורמלט, לינינג צוריק צו די קישנס און בלינקינג אין דער העל מאָרגן זון. זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר און געשמײכלט, דערנאך געקוקט אויף מיינע הויזן.
  
  
  — דו ביסט אנגעטאן — האט זי געזאגט. — דאס איז אויך נישט יושר.
  
  
  "איך בין אַרויף און אנגעטאן פֿאַר שעה," איך טיזד. "איך האָב געטאָן עטלעכע געניטונג, געשריבן אַ בוך, אַ טוריסט אין דער געגנט און געהאט צייט צו זען אַ קורץ פילם."
  
  
  זי האט זיך אװעקגעזעצט, אנגעפילט דעם צימער מיט געלעכטער. "איך גלייב, אז דו האסט אויך אנגעצייכנט א גאנצע סטאדע פיך," האט זי געזאגט צווישן לאכט.
  
  
  — נו, מאמע — האב איך געזאגט — יעצט אז דו דערמאנסט עס...
  
  
  — אוי ניק , אפיל ו מי ט אל ץ װא ס אי ז געשען , — הא ט ז י זיפצ ט מי ט אי ר פני ם װײך , — אי ך מײ ן ניש ט אזו י אי ך הא ב אזו י גענו ן פו ן זכר־חברה , װ י דײנע ר — ניש ט לאנג .
  
  
  דאָס שמייכל איז פאַרשוואונדן געוואָרן פון איר פּנים און זי איז ווידער געוואָרן ערנסט, אַ פאַרטראַכטן אויסדרוק האָט זיך באַוויזן אויף איר שטערן. זי איז א מאמענט געזעסן אויף די קישנס, צוגעהערט וואס איר מיינונג זאגט איר. דערנאָך, פּונקט ווי פּלוצעם, האָט זי זיך צוריקגעקערט צו מיר אירע העל ברוין אויגן, און איך האָב געזען אַ שמייכל פלעקן אין די מוילווינקלען.
  
  
  "שערימאַ איז נאָך נישט אויפשטיין," זי טשאַקאַלד, אנגעהויבן צו אָנהאַלטן זיך צוריק אויף די בעט. — װײניקסטנס נאך... אוי... א האלבע שעה...
  
  
  "אוי ניין, נישט!" ― זאָג איך, אױפֿשפּרונג פֿון דעם שטול, װאָס איך האָב גענומען. "דאס מאָל איך מיינען עס!"
  
  
  איך האט צו פיל צו טאָן דעם מאָרגן צו געבן וועג צו קאַנדי ס פאַרפירעריש ינוויטיישאַנז. דערנענטערנדיק זיך צום בעט, האָב איך זיך אַראָפּגעבויגן און אַוועקגעצויגן דעם קאָלדרע, מיט דער זעלבער באַוועגונג האָב איך זי איבערגעדרייט אויף איר מאָגן און זי אַ שפּאַציר געטאָן אויפן דנאָ.
  
  
  "אוי! עס טוט וויי!"
  
  
  איך האב געצווייפלט אז איך האב זי געשעדיגט, אבער זי איז ארויסגעשפרונגען פון בעט.
  
  
  "איצט," האָב איך געזאָגט, "מיר מוזן דיך נעמען צו דיין צימער."
  
  
  אנהײב האט זי מיר א פארװאונדערט בליק, דערנאך, קוקנדיק אויף איר נעגלע און נעגליקע, ליגן אויפן שטול, האט זי געזאגט: ״אוי, רעכט. איך האב נישט קיין שליסלען.
  
  
  "רעכט, אַזוי דאָס איז דער וועג איר געקומען."
  
  
  װע ן ז י הא ט זי ך אנגעטאן , הא ט ז י װ י מי ט זי ך מי ט זי ך מי ט זי ך געדענ ק אי ן אנדער ן גרוים ן אפעטיט . "ניק, ווי וועגן פרישטיק?"
  
  
  — אביסל שפעטער, איך דארף רופן.
  
  
  "גרויס ווי קענען איך באַקומען צוריק צו מיין פּלאַץ אַננמערדזשד?"
  
  
  "אזוי." איך האב זי אויפגעהויבן און זי געטראגן צום באלקאן, דאן אויפגעהויבן איבער דער צעטיילונגס וואנט. אויב עס זענען געווען אנדערע מענטשן פרי אַז מאָרגן בייַ וואַטערגייט, זיי מוזן האָבן געדאַנק זיי זען עפּעס. ווען זי איז אַראָפּ צו דער פּאָדלאָגע, זי זיך צוריק צו די וואַנט און געקושט מיר געשווינד, דעמאָלט זיך אַרום און ... איז געלאפן דורך דער טיר צו שרימא'ס צימער.
  
  
  אומגעקערט צו מיין צימער, איך געגאנגען צו די טעלעפאָן און אנגעהויבן צו רופן כאָק ס נומער. כ'האב גלייך געדארפט רופן די לעצטע ציפער ווען מיין טירבעלל האט אנגעפאנגען מאדנע קלינגען און אין דער זעלבער צייט האט זיך א קלאפ געטאן אויפן טיר-פאנל. איך האב אראפגעווארפן דעם טעלעפאן, בין איך געלאפן צו דער טיר און עס געעפנט. זיסוואַרג איז געשטאנען דאָרט, איר פּנים בלאַס און איר אויגן אָנגעפילט מיט טרערן.
  
  
  ― ניק ― האָט זי אױסגעשריגן ― שׂרימאַ איז ניטאָ!
   קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  איך האב צוריקגעשלעפט קאנדי אין שרימא'ס צימער און פארשלאגן די טיר הינטער אונז. איך האב געהאט גענוג צרה נישט איינלאדענען נייגעריגע געסט זיך צו באווייזן אין די פויע אדער רופן די פראנט שרייַבטיש צו געפינען אויס פארוואס א מיידל שרייט אין די שעה. זיסוואַרג איז געשטאַנען ביי דער טיר פון שרימאַ’ס צימער, געווייצט מיט די הענט און איבערגעחזרט: “עס איז מיין שולד. איך זאָל זי קיינמאָל לאָזן אַליין. וואָס זאָל מיר טאָן, ניק? וואָס וועלן מיר טאָן?"
  
  
  איך האב שוין עפעס געטאן. פו ן דע ם אויםזע ן פו ן דע ר געװעזענע ר מלכּה ס סלון , הא ט זי ך באמערק ט א ז דאר ט אי ז ניש ט געװע ן קײ ן קאמף . איך האָב זיך אומגעקערט צו דער פויער, וווּ קאַנדי איז געווען געדריקט קעגן די טיר, נאָך ריפּיטינג איר ליטאַני פון פאַרצווייפלונג. א שנעלע בליק אויף איר צימער האט מיר געוויזן אז עס איז אויך נישט דא קיין קאמף. שערימאַ איז, משמעות, אַוועקגענומען בשעת זי איז נאָך געווען אונטער דער השפּעה פון באַרועכץ. אָבער ווי אַזוי האָבן די קידנאַפּערז זי אַרויסגענומען פון האָטעל? וואס איז געשעהן מיט די וואטערגייט וועכטער וואס האט געדארפט פארברענגען די נאכט אינעם קאר? איך דארף צו קאָנטראָלירן זיין אָרט, אָבער איך קען נישט ריזיקירן אַ מאָונינג זיסוואַרג נאָך מיר אין די זאַל ווידער. איך האב זי געמוזט פארנומען.
  
  
  איך האלט איר פעסט ביי די פלײצעס, האב איך זי לײכט געשאקלט, און דערנאך נאך שטארקער, ביז זי האט אויפגעהערט שרײען און געקוקט אויף מיר. ― זיסוואַרג, איך װיל, אַז איר זאָלט דורכקוקן די קלײדער פֿון שׂרימאַ און מיר זאָגן, אױב עפּעס פֿעלט. מיר דאַרפֿן צו געפֿינען אויס וואָס זי איז געווען ווערינג ווען זי לינקס דער האָטעל. בשעת איר טאָן דאָס, איך דאַרפֿן צו גיין צוריק צו מיין צימער פֿאַר אַ מינוט, אָוקיי? איך וויל, אז דו זאלסט האַלטן די טיר פארמאכט און פארשפארט. לאז קיינעם נישט אריין נאר מיר. איר הערן? צי איר פֿאַרשטיין וואָס איר דאַרפֿן צו טאָן? "
  
  
  זי האט א נײד געטאן, איר קין ציטערט און טרערן אין די אויגן. אירע ליפּן האָבן געציטערט, ווען זי האָט געפרעגט: “ניק, וואָס וועלן מיר טאָן? מיר האָבן צו געפֿינען זי. קענען מיר נישט רופן די פּאָליצייַ? אָדער אַבדול? וואָס וועגן חסן? זאָלן מיר אים לאָזן וויסן? וואָס וועגן די אַמבאַסאַדע?
  
  
  "איך וועל נעמען קעיר פון אַלץ," איך פאַרזיכערט איר.
  
  
  
  
  
  
  כאַגינג פֿאַר אַ מאָמענט צו פאַרזיכערן. "נאָר טאָן ווי איך זאָגן און זען אויב איר קענען רעכענען אויס וואָס זי איז געווען ווערינג. איך וועל באלד צוריק קומען. יעצט געדענק איך וואס איך האב געזאגט וועגן קיינעם נישט אריינלאזן. און קיין טעלעפאָן קאַללס רעכט איצט. רעד נישט אויפן טעלעפאן אז אויב שערימה פרובירט אייך צו רופן, וועט די ליניע נישט זיין פארנומען. וועט איר טאָן עס, זיסוואַרג? "
  
  
  א שמעקנדיק די נאז, האט זי אויפגעהויבן אײן ארבל פון איר טײערן נעגל און אפגעװישט די טרערן, װאס האבן זיך געטראגן איבער איר פנים. "אָוקיי, ניק. איך וועל טאָן וואָס איר זאָגן. אבער קום צוריק ביטע. איך וויל נישט זיין דא אליין. ביטע."
  
  
  "איך וועט זיין צוריק אין אַ פּאָר פון מינוט," איך צוגעזאגט. ווען איך בין ארויס די טיר, האט זי פארשפארט דעם שלאס הינטער מיר.
  
  
  אין קאָרידאָר איז נאָך נישט געווען קיין סימן פֿון דעם האָטעל זיכערהייטס־וועכטער. אָדער ער האָט פֿאַרלאָזט די אַרבעט, װאָס האָט אױסגעזען ניט מסתּמא, סײַדן אַן אַנדער אָנגעשטעלטער האָט אים פֿאַרבײַטן, אָדער... איך האָב זיך אַרומגעדרײט און געדריקט דעם קנעפּל, װאָס האָט געקלונגען מיטן גלאָק אין דער טיר פֿון שׂרימאס צימער. ווען קאַנדי נערוואַסלי געפרעגט, "ווער איז דאָס?" איך האב מיך ווייך פארשטעלט, זי האט אראפגעלאזט דעם ריגל און מיך אריינגעלאזט.
  
  
  זי האָט אָנגעהויבן זאָגן: "ניק, איך האָב נאָר אָנגעהויבן קוקן..."
  
  
  אי ך הא ב אי ר זי ך פארבײגעגליט , זי ך ארײנגעלאפ ן אי ן אי ר צימערל , או ן אפגעקוק ט אי ן באד . ס'איז ליידיג דא. איך בין צוריק געלאפן אין שערימאס כאַטע און אַרײַן אין איר קלאָזעט. די שפּריץ פאָרהאַנג איז פּולד איבער די וואַנע און איך פּולד עס באַזונדער.
  
  
  איך בין דאָך נישט געווען דער איינציקער וואָס האָט באַהאַלטן דעם קערפּער יענע נאַכט. געלעגן אין א פארפרוירענע בלוט־בעכל אין וואַנע איז געווען דער עלטערער הויז־דעטעקטיוו, וואָס איך האָב פריער געזען פֿאַמפּערן מיט זײַנע שליסלען. דער טויט איז געווען דער איינציקער רעליעף וואָס ער האָט באַקומען, איך האָב געקענט זען וואו בלוט פליסט פון עטלעכע פּאַנגקטשער ווונדז אין זיין קאַסטן. ער האט מסתּמא געמאַכט דעם טעות, אַז ער האָט זיך צו נאָענט צו דער טיר פֿון שׂרימא'ס צימער, אָן צוציען ערשט זײַן רעוואָלווער. איך האב צוריק אראפגעלייגט דעם באדן פארהאנג און ארויסגעגאנגען פון באד, פארמאכט די טיר הינטער מיר.
  
  
  מײַן פּנים האָט דאָך עפּעס געװיזן, װײַל קאַנדי פֿרעגט הײזעריק: „ניק, װאָס איז דאָס? וואָס איז דאָרט? מיט א מאל האט זי געגאפט און די האנט איז צוגעפלויגן צו איהר מויל: „ניק, איז דאס שרימה? זי איז דאָרט?
  
  
  "ניין, דאָס איז נישט שרימאַ," איך געזאגט. דערנאָך, ווי זי האָט זיך דערגרייכט צו דער טיר פון די קלאָזעט, איך כאַפּ איר האַנט. „גיי נישט אהין, זיסוואַרג. ס'איז דא עמעצן... ער איז טויט. איך ווייס נישט ווער ער איז, אבער איך מיין אז ער איז אפשר דער האטעל זיכערהייט אפיציר וואס האט פרובירט באשיצן שערים. עס איז גאָרנישט מיר קענען טאָן פֿאַר אים רעכט איצט, אַזוי איך טאָן ניט וועלן איר זאָל גיין אַהין.
  
  
  זיסוואַרג האט אויסגעזען ווי זי איז געווען צו שווינדלען, דערפאר האב איך זי צוריק אריינגעפירט אין הויפט-לעבנסצימער און זי אוועקגעזעצט א מינוט, און זיך געשלאגן אירע שיינע האר, ווען זי האט צוריק דערשטיקט די וויינען. צום סוף האָט זי מיך אָנגעקוקט און געזאָגט:
  
  
  "מיר דאַרפֿן צו רופן די פּאָליצייַ, ניק. און איך מוז מיטטיילן די אמבאסאדע אז זיי קענען זיך פארבינדן מיט כאסאן. דאָס איז מיין אַרבעט. איך האָבן צו זיין מיט איר און העלפן באַשיצן איר. זי האט װידער אנגעהויבן װיינען.
  
  
  איך האָב געוווּסט, אַז איך פֿאַרוועסט טײַערע צײַט, אָבער איך האָב געמוזט האַלטן, אַז זי זאָל נישט מאַכן רופן, וואָס קען פֿאַרשפּרייטן קלאַנגען וועגן שרימאַ'ס פאַרשווינדן צום פּאַלאַץ אין סידי חסן. עס איז צייט איר זאָגן דעם אמת - לפּחות איר ווערסיע. כ׳האב אויפגעהויבן איר קאפ און אן אראפנעמען די אויגן פון איר, געפרואװט רעדן אין גאנצן אויפריכטיג, זאגנדיק:
  
  
  — זיסוואַרג, איך מוז דיר עפּעס זאָגן. וואָס איך דערציילט איר נעכטן נאַכט וועגן זיין אַ ינוועסטאַגייטער פֿאַר אַן ייל פירמע איז נישט אמת.
  
  
  ז י הא ט געװאל ט עפע ס זאגן , אבע ר אי ך הא ב געלײג ט מײ ן פינגער , אוי ף איר ע ציטערנדיק ע ליפ ן או ן װײטע ר גערעדט .
  
  
  "איך בין ווי אַן ינוועסטאַגייטער, אָבער פֿאַר די רעגירונג פון די פאַרייניקטע שטאַטן. איך אַרבעט אין די סעקרעט סערוויס ס עקסעקוטיווע פּראַטעקשאַן דיוויזשאַן. איך איז געווען אַסיינד צו באַשיצן שערימאַ נאָך מיר באקומען אָנזאָג פון פרעמד קוואלן אַז עמעצער קען פּרובירן צו טייטן שערימאַ.
  
  
  קאַנדי ס אויגן וויידאַנד בייַ מיין ווערטער און איך פּאָוזד אַזוי זי קען פרעגן איר קשיא. "פארוואס, ניק? פארוואס וואָלט ווער עס יז שאַטן שרימאַ? זי איז שוין נישט די מלכה.
  
  
  "צו שעמען די יו," איך דערקלערט. "דאָס איז די גאנצע פונט. עס זענען מענטשן אין אַדאַבי וואָס וואָלט ווי אַז די פאַרייניקטע שטאַטן זאָל פאַרלירן זייַן השפּעה אויף שאַה חסן. און אויב עפּעס וועט פּאַסירן מיט שרימאַ דאָ אין די שטאַטן, מיר זענען זיכער אַז עס וועט פּאַסירן. איר וויסן ער נאָך דאגות וועגן איר, רעכט?
  
  
  "אַוודאי," קאַנדי געזאגט, ווישן אַוועק נאָך אַ טרער. "ער האָט זי ליב מער ווי אַלץ אין דער וועלט. ער האט דאס אלעמאל געטון. ער האט נישט געװאלט פון איר גט, נאר זי האט אים געמאכט. ניק, דאָס איז איר סוד; געדענקסטו אז איך האב דיר געזאגט אז יעדער האט סודות? נו, האָט שׂרימאַ געזאָגט, אַז חסן האָט זי געמוזט אָפּגעבן, כּדי צו ראַטעווען זײַן לעבן און די קינדער... אוי ניק, װאָס װעט זײַן מיט איר? װאָס האָבן זײ מיט איר געטאָן?
  
  
  "זאָרגט נישט," איך געזאגט, כאָופּינג איך געבלאזן זיכער. “מיר וועלן געפֿינען שרימאַ און איר צוריק ברענגען זיכער. אבער איר האָבן צו העלפן. ניט בלויז שערימאַ, אָבער אויך דיין לאַנד. אין רעאקציע אויף דער פראַגע וואָס האָט זיך אָנגעשלאָגן איבער איר פּנים, האָב איך ווייטער געזאָגט: “איר זעט, אויב איר קענט איצט קאָנטאַקט די אַדאַבייאַ אַמבאַסאַדע, די נייַעס פון שערימאַ ס קידנאַפּינג וועט פאַרשפּרייטן. - גלייך די וועלט וועט וויסן אַז די פאַרייניקטע שטאַטן ניט אַנדערש צו באַשיצן איר. און דאָס איז וואָס זי ווערט קידנאַפּט
  
  
  
  
  
  
  די קידנאַפּערז זענען קאַונטינג. איך מיין אז זיי פלאנירן זי אפצוהאלטן פאר א וויילע, אפשר לאנג גענוג כדי צו קאנצענטרירן אלעמען'ס אויפמערקזאמקייט אויף איר צו יאגן, און דאן... איך האב נישט געדארפט זאגן דאס קלארע — דער בליק אויפן קאנדי'ס פנים האט מיר געזאגט אז זי האט פארשטאנען וואס איך האב געהאט. אין זינען. .
  
  
  "אזוי, זעט איר," האָב איך ווײַטער געזאָגט, "ווי לאַנג ווי מיר קענען פאַרדעקן איר פאַרשווינדן, וועט זי זיין זיכער. די מענטשן וואס גענומען איר דאַרפֿן כעדליינז. אין מינדסטער פֿאַר אַ בשעת מיר קענען האַלטן זיי פון באַקומען זיי. אבער איך דארף דיין הילף. וועט איר זיך מאכן אז שרימא איז דא און זיכער? דאָס קען ראַטעווען איר לעבן און העלפֿן דיין לאַנד."
  
  
  "ניק, איך בין אַוועק פון דאָ אַזוי לאַנג צוריק אַז איך טראַכטן ניט מער ווי מיין לאַנד, אָבער איך וועל טאָן וואָס איר טראַכטן וועט העלפן שערימה.
  
  
  "דאָס וועט אויך העלפֿן כאַסאַן און אַדאַבי," איך באמערקט. "אויב דער שאה וועט פארלאזן די פאראייניגטע שטאטן, וועט ער נישט דויערן לאנג. עס זענען מענטשן אין די מיטל מזרח וואָס זענען נאָר ווארטן פֿאַר די געלעגנהייט צו מאַך צו זיין לאַנד. און עס איז נישט נאָר וועגן יקספּעלינג אים פון דעם טראָן. עס וואָלט מיינען זיין לעבן."
  
  
  פאר א מאמענט האבן קאנדי'ס אויגן זיך אויפגעלויכטן און זי האט געקראצט: "איך טאר נישט פון אים. ער פארדינט וואָס ער באַקומען." מײ ן איבערראשונ ג הא ט זי ך געמוז ט האב ן אוי ף מײ ן געזיכט , װײ ל ז י הא ט װײטע ר װײטער , זײע ר אונטערגעלאזט , ״אוי ניק , דא ס הא ב אי ך ניש ט געמײנט . נאָר שׂרימאַ זארגן מיך דאָס מערסטע. זי האָט קיינמאָל נישט געטאָן עפּעס צו שאַטן קיינעם. ”
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין צייט זי אויסצופרעגן איבער איר קלארע הנחה אז חסן האט געשעדיגט מענטשן, אבער איך האב געמאכט א פסיכאלאגישן הערה צו קומען צוריק צו אים שפעטער. אַנשטאָט איך געזאגט, "דעמאָלט קען איך רעכענען אויף דיין הילף?" ווען זי נאַדיד, איך געזאגט, "אַם, דאָ ס וואָס איר דאַרפֿן צו טאָן ..."
  
  
  "אַבדול וועט באַלד אָנקומען צו וואַטערגייט צו קלייַבן איר און שרימאַ צו גיין ווידער אויף הויז גייעג," איך דערקלערט און באמערקט די צייט. איר אַרבעט איז געווען צו פאַרמיידן אים צו דערוויסן וועגן שרימאַ'ס פאַרשווינדן, ווייל ער איז געווען אַ דינער פון שאה חסן און האָט זיך געפילט מחויב צו מעלדן איר פאַרשווינדן גלייך. קאַנדי האט געוואלט וויסן ווי זי זאָל טאָן דאָס, אַזוי איך אַדווייזד אַז ווען אַבדול גערופן פון די פויע, זי דערציילט אים אַז שרימאַ איז נישט געזונט און באַשלאָסן צו בלייַבן אין איר צימער און רוען פֿאַר די טאָג. אָבער, זי האט צו זאָגן די באַדיגאַרד אַז זיין מעטרעסע געוואלט אים צו נעמען זיסוואַרג צוריק צו מאַרילאַנד אַזוי זי קען קאָנטאַקט גרונטייגנס אגענטן זינט Sherima האט געזעצט אין דער געגנט צו קויפן אַ נחלה.
  
  
  "וואָס אויב אַבדול וויל צו רעדן מיט שערימאַ?" — האט זיסוואַרג געפרעגט.
  
  
  ― זאָג אים נאָר, אַז זי איז װידער אײנגעשלאָפן און װיל זיך נישט שטערן. זאג אים אז אויב ער שטעקט וועט ער מוזן נעמען אחריות. איך מיין אז ער איז געווען גענוג גרייט צו פאלגן דורך דיר שרימא'ס באפעלן, אז ער וועט טוהן ווי מען האט אים געזאגט. איצט איך ווילן איר צו גיין אויף אַ טאָג מיט אים און האַלטן אים אין פּאָטאָמאַק ווי לאַנג ווי מעגלעך. האַלטן אין יעדער גרונטייגנס אַגענטור איר קענען געפֿינען און מאַכן זיי וואַרטן בשעת איר קוק דורך די ליסטינגס. געבן מיר אַזוי פיל צייט ווי מעגלעך איידער איר צוריקקומען צו וואַשינגטאָן. דערנאָך, ווען איר דאַרפֿן צו צוריקקומען, דערקלערן אַז איר דאַרפֿן צו טאָן עטלעכע שאַפּינג פֿאַר Sherima און פרעגן אים צו נעמען איר צו עטלעכע שאַפּס אין די שטאָט צענטער. דאָס וועט געבן מיר אַ ביסל שעה צו פּרובירן צו שפּור אַראָפּ Sherima און זען אויב מיר קענען באַקומען איר צוריק איידער איר צוריקקומען. גרויס?"
  
  
  זי האָט אַ נאַדיד און דערנאָך פארלאנגט, "אָבער וואָס אויב איר טאָן ניט געפֿינען איר ביז דעמאָלט, ניק? איך קען עס נישט אָפּלייגן אויף אייביק. ער וועט וועלן רופן א דאקטאר אדער עפעס, אויב שרימא איז נישט אויפ'ן צייט ווען מיר קומען צוריק. וואָס זאָל איך זאָגן אַבדול דעמאָלט? »
  
  
  "מיר וועלן נאָר האָבן צו זאָרג וועגן דעם ווען די צייט קומט. דו קענסט זאגן פארן מנהל פאר איר פארלאזט דא היינט אינדערפרי, אז שרימא פילט זיך נישט גוט און וויל זיך נישט טשעפען... פון דינסטן אדער טעלעפאן רופן. אזוי וועט קיינער היינט נישט פרובירן אריינצוקומען אין צימער. און די סוויטטשבאָרד וועט נישט אָננעמען רופט אין די צימער. בעסער נאָך, אפֿשר איר זאָל אָנווייַזן דעם פאַרוואַלטער צו לאָזן די סוויטטשבאָרד מיטטיילן אַלעמען וואס גערופן שערימאַ אַז זי איז אַרויס פון דעם האָטעל פֿאַר די טאָג. מאכט זיכער אז ער פארשטייט אז דאס דארף מען זאגן פאר אלעמען, אפילו אויב עס איז איינער פון דער אמבאסאדע וואס רופט זיך. ונטערשטרייַכן די פאַקט אַז שערימאַ איז שלעכט און וויל נישט רופן אָדער וויזיטערז. ער װעט דיר אױסהערן, װײַל, לויט דעם, װאָס דו האָסט מיר שױן געזאָגט, האָסט איר באַהאַנדלט מיט דעם האָטעל־שטאַב זינט דײַן אָנקומען.
  
  
  "צי איר טראַכטן דאָס וועט אַרבעטן, ניק? קענען איר געפֿינען Sherima איידער זי געץ שאַטן?
  
  
  "איך וועל טאָן אַלץ מעגלעך. איצט איך דאַרפֿן צו גיין ווייַטער טיר און מאַכן עטלעכע קאַללס. איך טאָן נישט וועלן צו לינק דעם טעלעפאָן רעכט איצט, נאָר אין פאַל. קלײ ט זי ך או ן זי ך גרײט , װע ן אבו ל קומט . און פארגעםט נישט דורכצוקוקן די קלײדער פון שרימא צו זען װאס זי האט געטראגן װען מ׳האט זי גענומען.
  
  
  איך געמאכט זיכער זי איז אַרויף און מאַך אַרום איידער געגאנגען צוריק צו איר צימער און רופן כאָק. ווי קורץ ווי מעגלעך, האָב איך אים דערציילט וואָס עס איז געשען און אַז איך בין מסכים מיט קאַנדי נישט צו לאָזן די נייַעס פאַרשפּרייטן. ער איז נישט געווען אזוי זיכער אז איך בין גערעכט מיט'ן רופן זיך אן אגענט פון די עקסעקוטיווע שוץ סערוויס - אויב עפעס איז אומגעקומען קען עס האבן ערנסטע קאנסעקווענצן, און עס האט אויסגעזען ווי דאס איז דער ביורא
  
  
  
  
  
  
  דו האסט געלאזט נעמען די שולד דערפאר - אבער ער האט מסכים געווען אז די מעשה איז בעסער ווי איר זאגן דעם אמת וועגן זיך און אקז.
  
  
  ע ר אי ז אוי ך געװע ן א ביס ל צעטומל ט װעג ן דארפ ן פארהאנדלע ן ד י צושטעל ן פו ן צװ ײ קערפער ם קײ ן װאטערגאט , אבע ר מי ר האב ן זי ך גי ך געטראפ ן א פלאן . צוויי פון זיינע מענטשן וואָלט צושטעלן אַ פּאָר פון שיפּינג קרייץ צו מיין פּלאַץ, סאַפּאָוזאַדלי מיט רענטאַד פילם פּרויעקציע ויסריכט. יעדער האָטעל אָנגעשטעלטער וואָס גייט דורך די עקספּרעס אַרייַנגאַנג וועט זיין געבעטן צו שטעלן די געשעפט קאָנפֿערענץ עקוויפּמענט אין מיין צימער און דעמאָלט צוריקקומען פֿאַר עס שפּעטער. ד י לײב ן גײע ן מי ט ד י פאק ־ שאכטלעך .
  
  
  "וואָס וועגן דעם האָטעל זיכערהייט וועכטער?" — האב איך געפרעגט האקן . "עס איז אַ מעגלעכקייט אַז עמעצער וועט קומען צו פאַרבייַטן אים באַלד. ער איז, אפנים, געװען א גאנצע נאכט.
  
  
  ― גלײַך װי מיר גײען אַראָפּ פֿון טעלעפֿאָן, ― האָט האָק געזאָגט, „װעל איך צוקומען. זינט מיר האָבן אַזאַ השפּעה אויף די מענטשן וואָס פירן דעם האָטעל, מיר זענען אין אַ שיין גוט שטעלע, אָבער אפילו אַזוי, מיר וועלן האָבן צו מאַכן אַלע מי צו האַלטן עס אַ סוד. און מיר קענען נאָר האַלטן עס שטיל ביז עס איז עטלעכע באַאַמטער דערקלערונג פֿאַר זיין טויט."
  
  
  מע ן הא ט אי ם באפויל ן בלײב ן אי ן מײ ן צימער ן או ן אפװארט ן נא ך אינפארמאציע ם פו ן האקן . איך האב געוואלט אנהייבן, אבער מודה געווען ווען ער האט עס ארויסגעוויזן אז עס איז טאקע נישטא קיין סך וואס איך קען דערווייל טאן. ער האט מיר פארזיכערט, אז ער וועט תיכף מעלדן דורך אלע אפיציעלע קאנאלן אויסצוקוקן א פרוי וואס שטימט צו שרימא'ס באשרייבונג, אן איר נאמען. אין צוגאב, וועלן אלע אקסע אגענטן וועלכע האבן אינפילטרירט געוואלדיקע ראדיקאלע גרופעס און באקאנטע סובווערסיווע ארגאניזאציעס וועלכע ארבעטן אין די דיסטריקט געגנט, באפוילן ווערן צו נוצן סיי וועלכע מיטלען וואס זיי פארמאגן צו געפינען די געוועזענע מלכּה.
  
  
  אין ענטפער צו כאָק ס קשיא, איך דערציילט אים אַז איך בין זיכער אַז זיסוואַרג נייט וועט קאָואַפּערייט אין טריינג צו פאַרדעקן שערימאַס דיסאַפּיראַנס. ― נישט אַזױ װײַל דאָס איז פֿאַר איר לאַנד, ― זאָג איך צום אַלטן, נאָר פֿאַר שׂרימאַ אַלײן. און אַוודאי נישט צוליב חסן, — האָב איך צוגעגעבן, דערציילט וועגן איר קלאָר ווי דער טאָג ניט ליבשאַפט צו דעם מענטש, וואָס האָט אַזוי פיל געטאָן פאַר איר. "איך וואָלט ווי צו וויסן וואָס איז הינטער איר געפילן פֿאַר די שאַ," איך געזאגט.
  
  
  "איך וועל זען אויב איך קען באַקומען עפּעס אַנדערש פון אונדזער סידי כאַסאַן צווייַג," האָט האָק געזאָגט. "אָבער איך טראַכטן זיי שטעלן אַלע די אינפֿאָרמאַציע זיי קענען אין דעם דאָוסאַדזש. איצט, N3, אויב איר האָט גאָרנישט אַנדערש, איך ווילן צו שטעלן עס אַלע אין קאַמף."
  
  
  ― דאָס איז ריכטיק, הער. איך וועל ווארטן אויף דיין רוף. איך וויל נאר גיין ווייטער צו זען אויב זיסוואַרג איז גרייט צו דיסטראַקט אַבדול בעדאַווי, און איך וועל גיין צוריק צו מיין צימער ווי באַלד ווי איך וויסן זיי גיין צו מאַרילאַנד."
  
  
  איידער מיר האָבן דורכגעקאָכט אונדזער שמועס קורץ, כאָק רימיינדיד מיר צו הענגען אַ "צי ניט שטערן" צייכן אויף מיין טיר און שערימאַ ס צימער טיר. "מיר קענען נישט לאָזן אַ דינסט קומען אין קיין פון די רומז און אָנהייבן רייניקונג די שפּריץ," ער באמערקט. איך בין מסכים, ווי שטענדיק, פאַרזיכערט דורך זיין ופמערקזאַמקייַט צו די קלענסטער פּרטים, ווי קאָמפּליצירט די אָפּעראַציע אין אַ גאַנץ. דערנאך האבן זײ אויפגעהאקט.
  
  
  "אבדול ווארט אויף מיר אונטן," האָט קאַנדי געזאָגט גלייך ווי זי האָט אויסגעמעקט די טיר און מיך אַריינגעלאָזט אין שרימאַ'ס צימער.
  
  
  "ווי האט ער גענומען די נייעס אז שרימא איז היינט געבליבן אין שטוב?"
  
  
  ״ערשט האט ער זיך אנגעשטעקט צו רעדן מיט איר. דא ן אי ז מי ר פארגעקומע ן דע ר געדאנק , א ז אפש ר האב ן מי ר געפײער ט צופיל , נאכ ן פארלאז ן פו ן אי ם נעכט ן נאכט , — גאט , אי ז דא ם פונק ט געװע ן נעכט ן ? עס דאַכט זיך, אַז עס איז געווען אַזוי לאַנג צוריק - און אַז זי איז געווען הונגעריק, האָט קיינעם נישט געוואָלט זען, נישט געוואוינט צו טרינקען אַזוי פיל... ער איז געווען אַ ביסל פאַרשלאָסן דערויף - איר קענט מוסולמענער און אַלקאָהאָל. אבער צום סוף האט ער דערויף מסכים געווען. איך וועל אים אפהאלטן און אים פארנומען וויפיל איך קען, ניק, אבער דו מוזט זי שנעל געפינען. אַבדול וועט מיר טייטן אויב ער גלויבט אַז איך האָב עפּעס צו טאָן מיט איר פאַרשווונדן, אָדער אויב ער אפילו סאַספּעקטיד אַז איך האַלטן אים פון געפֿינען איר."
  
  
  "דו זאלסט נישט זאָרג, זיסוואַרג," איך געזאגט ווי קאַנפאַדאַנטלי ווי מעגלעך. “מיר וועלן זי געפינען. כ'האב נאר אראפגענומען דעם טעלעפאן מיטן הויפטקווארטיר און אסאך מענטשן זוכן איר שוין. װאָס האָט זי געטראָגן?
  
  
  "איך טראַכטן זי איז נאָך ווערינג איר נעגלידזשי. ווי ווייַט ווי איך קענען זאָגן, קיין פון איר דרעסיז פעלנדיק, אָבער זי האט אַזוי פילע פון זיי. יאָ, איר לאַנגע בעראָו איז אויך ניטאָ.
  
  
  "זיי מיסטאָמע שטעלן עס אַרום איר צו באַקומען איר אויס. איבער דער נעגלײע װאלט אויסגעזען װי זי טראגט אן אװנט־קלייד. פון וואס איך פארשטיי, האבן זיי איר מסתמא אראפגענומען פון די סערוויס ליפט און דערנאך דורכ'ן גאַראַזש. אויב זי איז נאָך דאָד אַרויף אויף די פּילז, זי קען קוקן ווי אַ מיידל וואָס האט צו פיל צו טרינקען און איז געהאָלפֿן היים דורך אַ פּאָר פון פריינט.
  
  
  מיט א מאל האט דער טעלעפאן געקלונגען, און מיר בײדע דערשראקן. "האָסט נישט געמאכט זיכער אַז די סוויטטשבאָרד האט נישט אָננעמען רופט?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "יא דער פאַרוואַלטער איז געווען ניט אויף פליכט, אָבער דער אַססיסטאַנט פאַרוואַלטער איז געווען זייער פרייַנדלעך.
  
  
  "ענטפֿער," האָב איך געזאָגט, ווען דאָס רינגעלע האָט ווידער געקלונגען. "דאָס מוז זיין אַבדול גערעדט אויף די הויז טעלעפאָן אין די זאַל. סוויטשבאָרד
  
  
  
  
  
  איך קען נישט קאנטראלירן ווער עס רעדט דירעקט פון דארט. זייט זיכער אים צו באווייזן פארן רופן און פארן ריזיקירן אויפצווועקן שרימא”.
  
  
  זיסוואַרג האט אויפגעהויבן דעם טעלעפאָן, צוגעהערט קורץ און נאַקינג צו מיר אַז איך איז געווען רעכט אין מיין האַשאָרע, פאָרזעצן די געשיכטע! עבדול פאר'ן ער האט זיך געוואגט צו רופן די צימער ווען מען האט אים געזאגט אז ער זאל נאר ווארטן אויף איר און נישט שטערן שרימא. זי כאַנדאַלד עס געזונט און איך מענטאַלי אַפּלאָדירט איר אַקטינג סקילז אין צווישן פון דרוק.
  
  
  נאָך הענגען זיך, זי זיך אויסגעדרייט און געזאגט, "ניק, איך מוזן גיין. אויב איך טאָן ניט, ער וועט זיין דאָ ווייַטער. ער זאגט אז ער איז נאך נישט זיכער אז ער זאל ארויסגיין פון שטאט ווען "מיין דאמע" שפירט זיך נישט גוט.
  
  
  "אָוקיי, זיסוואַרג," איך מסכים, געבן איר אַ שנעל קוש ווען זי האט וואָרף איר פוקס רעקל איבער איר קרוכלע ווייַס בלוזקע. "נאָר טאָן ניט לאָזן אים כאָשעד עפּעס. אקט נארמאל און האלט אים אוועק אזוי לאנג ווי מעגליך."
  
  
  "איך וועל טאָן עס, ניק," זי צוגעזאגט ווען איך לאָזן איר אַרויס די טיר. "געפֿינען נאָר שירמאַ." נאָך איין שנעל קוש און זי איז ניטאָ. פֿאַרמאַכט די טיר הינטער איר, איך בין געשטאנען אַ מאָמענט, קוקן בייַ די שלאָס און קייט, בייַ די טיר - שטאַרק שטאָל מכשירים. איך האב זיך געחידושט ווי איינער קען אריינקומען אין צימער אן צוברעכן די קייט, מאכן גענוג גערויש צו וועקן אלעמען אויפן דיל. משמעות די קייט איז געווען אויס פון פּלאַץ. דאס קען נישט פּאַסירן ווייַל קאַנדי איז געווען אין מיין צימער אין דער צייט פון די אַבדאַקשאַן און עס איז קיין וועג צו באַוואָרענען איר אין פּלאַץ פריער. בשע ת מי ר האב ן זי ך ליב , הא ט מע ן גענוצ ט ד י לײדיק ע טיר ן ארײנצוטראג ן או ן אװעקפיר ן ד י געװעזענ ע מלכּה , װא ם אי ך הא ב געדארפ ט באשיצן . און אין דעם פּראָצעס, זיי געהרגעט אַ מענטש וועמענס קאַריערע ווי אַ זיכערהייט וועכטער האט קיינמאָל פּיט אים קעגן עפּעס מער געפערלעך ווי אַן אָוווערבראַנסט אָטאַגראַף יעגער אָדער אַ היימיש קליין גנב. מיאוס פון זיך אלײן האב איך פארשפירט דעם ״דו זאלסט נישט שטערן״ שילד איבערן טירקנעפל פון שערימ׳ס צימער און זיך אומגעקערט אין מיין צימער. ווען איך האב געעפנט די טיר, האט דער טעלעפאן געקלונגען און איך בין געלאפן ענטפערן. האָט דער פֿאָלק גערעדט, װי נאָר ער האָט דערקענט מײַן קול:
  
  
  "די מענטשן וועלן צושטעלן דיין פילם פּראַדזשעקטער און אנדערע זאכן אין וועגן אַ שעה. דער וועכטער וואס זיי האבן אומגעברענגט איז געווען א בחור און האט לויט זיינע פערזענליכע אינפארמאציע נישט געהאט קיין פאמיליע אין דער געגנט. אין מינדסטער עס ס אַ ברעכן; קײנער װעט ניט װאַרטן אױף אים אין שטוב הײנט מאָרגן. דער האטעל פארוואלטער וועט מיטטיילן דעם וואסערגייט זיכערהייט שעף אז ער האט האגאן - אזוי הייסט דעם מאן - אויף א ספעציעלע אויפגאבע, און מען דארף אים אוועקנעמען פאר א פאר טעג. אַז ס אַלע איך האָבן פֿאַר איר - וואַרטן אַ מינוט ... "
  
  
  איך האָב געהערט דעם זשומען פון אַ רוף אויף אן אנדער פון האָק ס פילע שרייַבטיש פאָנעס, און איך קען הערן אים רעדן מיט עמעצער אויף די אנדערע עק, אָבער איך קען נישט פאַרשטיין וואָס ער האט געזאגט. דערנאָך האָט ער זיך אומגעקערט צו מײַן שורה.
  
  
  "עס איז געווען אַ קשר," ער האט געזאגט. "אונדזער מאָניטאָרס באַריכט אַז אַ סיגנאַל איז טראַנסמיטטעד, משמעות אין קאָד, צו די אַדאַבי סטאַנציע ווייניקער ווי צען מינוט צוריק. דער אָפּשיקער איז נישט לאַנג גענוג אָנליין פֿאַר אונדז צו פאַרריכטן עס דאָ. דער אָנזאָג איז געווען קורץ און ריפּיטיד דרייַ מאָל. דעקאָדינג איז ארבעטן אויף דעם איצט - אויב זיי קומען אַרויף מיט עפּעס, איך וועט צוריקקומען צו איר גלייך.
  
  
  "מיר האָבן אַ מאַשין קאַווערינג שערימאַ ס לימאַזין?" איך האב געפרעגט. דאָס איז געווען אַ טייל פון דעם פּלאַן וואָס איך און כאָק האָבן געארבעט פריער. מי ר האב ן אוי ך ניש ט געװאל ט מע ן זא ל כאפ ן קנדי ם או ן שרימא ס באלעבאטים . איך האָב בכוונה פֿאַרגעסן צו דערמאָנען די מעגלעכקייט צו קאַנדי, נישט וועלן צו פֿאָרשלאָגן איר אַז זי קען האָבן עפּעס צו זאָרג וועגן פּערסנאַלי.
  
  
  "יא, וואַרטן און איך וועל קאָנטראָלירן זייער אָרט."
  
  
  איך האב נאכאמאל געהערט פון האקן רעדן מיט עפעס. איך האָב אָנגענומען, אַז דאָס איז דער ראַדיאָ-צימער, פֿון וועלכן מען האָט אָנגעפירט די אָרטיקע אָפּעראַציעס, דערנאָך האָט ער זיך ווידער צו מיר אויסגעדרייט:
  
  
  “איצט, דער שאָפער און די מיידל זענען אין געאָרגעטאָוון, גרייטן זיך צו דרייען אויף קאַנאַל ראָוד; בעערעך דער זעלביקער מאַרשרוט איר גענומען די אנדערע טאָג. ”
  
  
  "אקעי. איך מיין אז זי איז אים געלונגן איבערצייגן אז עס איז געווען זייער ארבעט אזוי שנעל ווי מעגליך צו געפינען שרימא א היים. יעצט אויב זי קען אים פארנומען רוב פון דעם טאג, וועלן מיר האבן א צייט ביז דער מעסעדזש דערגרייכט די אמבאסאדע. ."
  
  
  "לאָמיר האָפֿן אַזוי," האָט האָק מסכים געווען, און דערנאָך צוגעגעבן, "איך וועל צוריקקומען צו איר ווי באַלד ווי איך באַקומען עפּעס אַנדערש פֿאַר איר, נ 3."
  
  
  ווען ער האט אויפגעהאנגען, בין איך ארײן אין באד און געזוכט דעם טויטן אראבער. די קערפער איז געלעגן פארפרוירענע אין באדע, צום גליק אין אזא ענג שטעל, אז עס איז גרינגער צו שטעלן אין דער פארמאכטער ארעם, וואס מען האט באלד איבערגעגעבן אין מיין צימער. איך בין געווען צופרידן וועגן דעם; איך האב נישט געהאט קיין חשק אנצוהייבן צוברעכן די געווער אדער פיס פון א טויטן.
   קאפיטל 9
  
  
  
  
  עס איז געווען מיטאָג ווען איך געהערט פון כאָק ווידער. אין דער צייט, די קאָרפּסיז זענען אַוועקגענומען ביידע פון מיין צימער און פון שרימאַ ס וווינונג. די לעצטע אַרבעט איז נישט אַזוי גרינג. װע ן ד י האק־מא ן זײנע ן אנגעקומע ן האב ן ד י דינסט ן שוי ן געארבע ט אויפ ן דיל . אריינצוברענגען דעם אראבער אין איינעם פון די עקוויפּמענט קעסטלעך אין מיין צימער איז נישט געווען קיין פראבלעם, אבער די דינסט אין מיין פליגל האט געמוזט א ביסל ארויסברענגען בשעת זיי זענען אריין אין נעקסטן צימער און אראפגענומען דאס שרעקליכע פעקל.
  
  
  
  
  
  פון די קלאָזעט דאָרט. צו טאָן דאָס, האָב איך געמוזט אַראָפּגיין אין קאָרידאָר צום צימער, וווּ די דינסט האָט געאַרבעט און זי פֿאַרווײַלן מיט נאַרישקייטן בעת זיי האָבן געטאָן זייער אַרבעט.
  
  
  ווען די דינסט האָט מיר דערקלערט אז זי איז געווען צו פאַרנומען צו נייען עטלעכע קנעפּלעך אויף מיינע העמדער און פערזענליך שעפּן די וועש פֿאַר מיר - די רייניקונג דאַמע און דינער דינסט וואָלט צופרידן נעמען קעיר פון אַזאַ טאַסקס, זי ריפּיטידלי ינסיסטאַד בשעת איך טאָן איך זעה אויס ווי איך פארשטיי נישט וואס זי האט געמיינט - זי האט געמוזט האבן געמיינט אז איך בין א גאנצע אידיאט. עווענטועל אָבער, איך איז כּמעט ביכולת צו רעדן איר אַראָפּ דורך ווייַזן איר אַ צוואַנציק דאָלאַר רעכענונג. איך האָב זיך געמאַכט, אַז איך האָב זיך אָפּגעגעבן, ווען איך האָב דערהערט אַ הוסט אינעם קאָרידאָר — אַ סימן, אַז האַקעס מענטשן זענען פֿאַרטיק — און האָב זיך געגאַנגען צום דינסט־ליפט, אַרײַנגעלייגט די צוואַנציק צוריק אין קעשענע. אָבער, איר בליק פון אַנטוישונג איז טיילווייז אויסגעמעקט געוואָרן דורך די פינף דאָללאַרס וואָס איך האָב איר איבערגעגעבן ווי "טרייסט", און די פרייע הוצאות - אויב זיי זענען געווען פּשוט - האָט דער טעקסאַן צוגעצויגן נאָך אַ פריינד אויפן וואַטערגייט שטעקן.
  
  
  אָבער, כאָק ס רופן האט גאָרנישט צו יז די פּייַן איך פּעלץ וועגן זיין סטאַק אין דעם צימער. איך האב געוואוסט אז ערגעץ איז שרימא א געפאנגענע פון שווערד אדער זיינע מענער, און איך בין געזעסן אויף מיין אייזל און איך קען גארנישט טון דערוועגן ביז אקס'ס געהיימע אגענטן און זייערע אינפארמאטן זענען ארויסגעקומען מיט א בלייד. און האָקע ס ענטפער צו מיין באַלדיק קשיא וועגן דעם פּאָטענציעל פירן האט נישט געהאָלפֿן:
  
  
  "גאָרנישט. קיינער מיינט צו וויסן עפּעס. און דאָס איז נישט די ערגסט טייל, נ 3."
  
  
  "וואס יעצט?"
  
  
  “די סטעיט דעפארטמענט האט באקומען א פארלאנג פון די אדאביא אמבאסאדע איבער די זיכערקייט פון שערימ'ס. דער אַמבאַסאַדאָר האָט אַקטאַד אויף אַ דירעקט בקשה פון שאַ האַסאַן. עמעצן אין עדאבי - ווער עס האט באקומען דעם ראדיא סיגנאל - האט איבערגעגעבן פארן שאה, אז שרימא'ס לעבן איז דא אין סכנה. מיר ווייסן נאך נישט ווער עס האט היינט אינדערפרי איבערגעגעבן דעם סיגנאל אדער ווער עס האט באקומען אין סידי חסן. אָבער דאָס איז דער אָנזאָג וואָס דיקאָודינג אַנאַלייזד באזירט אויף די סיגנאַל מינוט איידער די רופן פון אַדאַבייאַ ס אַמבאַסאַדע: "די שווערד איז גרייט צו שלאָגן."
  
  
  "קוקט אויס ווי זי איז נאָך לעבעדיק," איך ינטעראַפּטיד. — מײנט איר נישט, אז עס װאלט געזאגט עפעס װי ׳די שװערד האט געשלאגן׳ װען זי װאלט געװען טויט?
  
  
  אוי ך האקע ן הא ט זי ך צוגעטראג ן צו ם זעלביק ן מסקנא , װײ ל ע ר הא ט מי ט מי ר אײנגעשטימ ט כאטש , כאט ש מי ר האב ן זי ך בײד ע צוגענומע ן צ ו זיך , א ז מי ר האב ן געהאפט ן אוי ף דע ם בעסטע , מוראדי ק דע ם ערגסט . "אבער," האָט ער ווײַטער ווײַטער, "איך מיין אַז מיר האָבן נישט צו פיל צייט. די סטעיט האט מיר געזאגט אז די אמבאסאדע פון אדביי האט שוין געשיקט פארשונגען צו וואטערגייט איבער וואו שרימא איז. מע ן הא ט ז ײ דערצײלט , א ז ז י אי ז אװעקגעפאר ן פאר ן טאג , װײ ל אי ר הא ט געבעט ן דא ם מײד ל זי ך מאכ ן זי ך מיט ן פארװאלטער . ענדליך האט די אמבאסאדע דירעקט גערעדט מיטן פארוואלטער, און ער האט נאכגעפאלגט, זאגנדיג פאר דעם ערשטן סעקרעטאר, אז ער האט פארשטאנען, אז שרימא איז געפארן קיין מערילאנד זוכן א הויז. דאָס האָט זיי דערווייל צופֿרידן, אָבער איצט דער דרוק אויף זיי וואקסט. ”
  
  
  "אזוי?"
  
  
  "עס זעט אויס אז איינער אין דער אמבאסאדע האט מיטאמאל איינגעזען אז עבדול בדאווי האט זיך נישט באוויזן א גאנצן טאג, ווי ער האט לכאורה געטון."
  
  
  "עס מיינט צו מיר אויך מאָדנע," איך אַדמיטאַד. "איך ווונדער אויב ער האט נישט רופן. ע ר פלעג ט דא ם אונטערשטיצן . ווו איז איצט די לימאַזין?
  
  
  כאָק האָט אַרויסגעלאָזט די ליניע צו קאָנטראָלירן דעם ראַדיאָ־צימער, און מיר האָט דערנאָך געגעבן אַ באַריכט: “איין פריינד זיצט איצט אין אַ ריעל עסטעיט ביוראָ אין פּאָטאָמאַק. דא ס אי ז ד י צװײט ע פראגע , אוי ף ז י הא ט זי ך פארנומען . דער דרייווער ווארט אין קאר.
  
  
  "עפּעס איז פאַלש," איך געזאגט. "נאָרמאַלי ער וואָלט האָבן געניצט די געלעגנהייט צו מאַכן אַ טעלעפאָן רוף צו באַריכט דעם. אויב נאר…"
  
  
  "וואָס אויב, N3?"
  
  
  - סײַדן ער האָט שוין געוווּסט, וואָס ער וועט זיך דערוויסן ווען ער האָט זיך באַקענט מיט דער אַמבאַסאַדע, הער. קענען איר האַלטן אונדזער מאַשין לעבן זיי פֿון איצט אויף? איך טאָן ניט ווי די גאנצע סעטאַפּ ענימאָר." מיין מיינונג איז געווען רייסינג פאָרויס פון מיין ווערטער ווי אַלץ געפאלן אין פּלאַץ. "איך האָבן אַ געפיל אַז מיר טאָן פּונקט וואָס זיי ווילן אונדז צו טאָן."
  
  
  “מיר בלייבן שוין אַזוי נאָענט צו זיי ווי מעגלעך אָן גאָר אַוועקנעמען אונדזערע הענט. אבער וואַרטן אַ מינוט, ניק - קאָממוניקאַטיאָנס דערציילט מיר אַז איין מאָרגן אונדזער אַנדערקאַווער מענטשן אין די מאַשין געדאַנק זיי זענען באשטימט געהרגעט. ז ײ זײנע ן אפגעשניט ן געװאר ן פו ן שרימא ס לימאזינע , דור ך א פאטרו ל װא ס באגלײ ט דע ם לװיה־פראציע . ווען זיי האבן ענדליך געקענט ווייטער פארן, האט די לימאזינע, אפנים, געשלאגן, ווייל עס איז געווען בלויז א פאר בלאק אוועק. עס זעט אויס, אַז באַדאַווי האָט אפֿשר געוואַרט, אַז זיי זאָלן זיך כאַפּן."
  
  
  כאָק האָט אָנגעהויבן זאָגן עפּעס אַנדערש, דערנאָך געבעטן מיר צו וואַרטן ווען איך האָב געהערט אַן אַנדער טעלעפאָן קלינגען אין זיין אָפיס. װע ן אי ך הא ב דערקענ ט דע ם רינגעלע , הא ט מע ן אי ם גענומע ן מי ט ציטערניש ן — א דאפלט ן רינגעלע . איך האב געוואוסט אז עס קומט פון דעם רויטן טעלעפאן וואס איז געפונט געווארן נעבן האק'ס רעכטן עלנבויגן און אז עס איז דירעקט פארבונדן מיט די אָוואַל אפיס אין ווייסן הויז. איך בין געווען מיט כאָק איין טאָג ווען עס קלינגט, און זיין אָטאַמאַטיק ענטפער - "יא, הער פרעזידענט" - דערציילט מיר אַז איך האָב גערופן די האָטליין. ער האט קיינמאָל באשטעטיקט דעם געדאַנק
  
  
  
  
  
  
  איך קען זאָגן אַז ער איז געווען אַנויד מיט זיך פֿאַר ענטפֿערן דעם טעלעפאָן אַזוי מיט ווער עס יז אין עאַרשאַט.
  
  
  איך געווארט פֿאַר וואָס מוזן האָבן בלויז פינף מינוט פֿאַר אים צו באַקומען צוריק אויף די שורה, אָבער עס פּעלץ ווי שעה. איך האב נישט געהערט וואס ער זאגט; דער רויטער טעלעפאן האט געהאט א ספעציעלע אויסגעצייכנטע מאַוטפּיס, וואָס האָט באַגרענעצט ווערטער צום טראַנסמיטער. איך איז געווען זיכער אַז עס איז אויך אַ סופּער סקראַמבלער אויף די שורה.
  
  
  "נ 3?" כאָק לעסאָף גאַט צוריק צו מיר אויף די טעלעפאָן.
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  ― האָסטו דערקענט דאָס רינגעלע? ער האט קיינמאל נישט געפעלט קיין זאך, הגם ווען איך בין געווען אין זיין אפיס דעם טאג וואס ער האט געענטפערט דעם פרעזידענט'ס רוף, האב איך פרובירט זיך מאכן ווי איך האב אים נישט געהערט ענטפערן אויפן רויטן טעלעפאן. ער האט אבער קלאר דערמאנט דעם אינצידענט.
  
  
  "יא, האר," איך אַדמיטאַד.
  
  
  “דער סעקרעטערי אוו סטעיט איז מיט דעם פרעזידענט. ער איז פּונקט קאָנטאַקטעד גלייַך דורך אַמבאַסאַדאָר אַדאַביאַן, אַקטינג אונטער די ספּעציעל אָרדערס פון שאַ כאַסאַן. די פאראייניגטע שטאטן רעגירונג איז געבעטן געווארן צו באנוצן מיט אלע מיטלען גלייך צו געפינען די געוועזענע מלכה שרימה און זי ברענגען אין דירעקטן קאנטאקט מיט זיין רויאַל היגהנעסס. דער סעקרעטאר האט נישט געהאט קיין ברירה נאר צו זאגן, אז מיר וועלן דאס באלד פרובירן צו טאן״.
  
  
  "ווי באַלד" מיד "?" איך האב געפרעגט.
  
  
  “דער סעקרעטאַר האָט אונדז געקויפט עטלעכע מאָל, נ 3, אָבער אין דער זעלביקער צייט סטאַמפּט אונדז. ער האָט געזאָגט צו אַמבאַסאַדאָר אַדאַבייאַ צו מיטטיילן שאַ האַסאַן אַז שרימאַ זאָל צוריקקומען צו זיין היים פֿאַר מיטאָג אין דעם אָוונט, נישט אין אלעקסאנדריע, אָבער אין די טאַונכאַוס וואָס ער געהאלטן אין געאָרגעטאָוון. ער האָט געזאָגט פארן אמבאסאדאר צו פארזיכערן דעם שאה, אז שרימא וועט אים דירעקט פארבינדן פון דארט דורך די סטעיט דעפארטמענט ראדיא נעץ. ער האט אַן אינטערנאַציאָנאַלע טראַנסמיטער פֿאַרבינדונג פֿון זיין שטאָט הויז און פֿון זיין היים אין אלעקסאנדריע. דער אַמבאַסאַדאָר האָט געמאָלדן דעם סעקרעטאַר, אַז איך האָב מיט אים גערעדט, אַז דער שאה וועט וואַרטן ביי זיין ראַדיאָ, טראָץ דעם זעקס-שעה-צייט-פאַרשיידנקייט”.
  
  
  "וויפיל צייט האָבן מיר?"
  
  
  “דער סעקרעטאַר האָט געזאָגט, אַז שרימאַ זאָל אָנקומען מיטאָג אַרום אַכט אַזייגער. עס וועט זיין צוויי אזייגער אינדערפרי אין סידי חסן. און איר קענען געוועט אַז דער שאַ וועט וואַרטן. אַז מיטל מיר האָבן וועגן זיבן און אַ האַלב שעה צו באַקומען Sherima צוריק צו וואַטערגאַטע, ניק.
  
  
  איך האב געפרעגט האקן צי ער וועט זיך פארבינדן מיט די אגענטן אין די קאר וואס דעקט קאנדי און אבדול און זיי פרעגן דעם נאמען פונעם ריעל עסטעיט אפיס אין פאטאמאק וואו די לימאזין איז פארגעשטעלט. ער האט געזאגט אַז ער וואָלט דערקענען דעם נאָמען פֿאַר מיר פֿאַר אַ מאָמענט, דעמאָלט געפרעגט וואָס איך דארף דעם נאָמען.
  
  
  "איך וועל זיי צוריק ברענגען אַהער," האָב איך אים געזאָגט. “איך וועל רופן קאַנדי און איר זאָגן אַז די אַמבאַסאַדע סאַספּעקטיד אַז עפּעס געטראפן מיט שרימאַ, אַזוי עס ס קיין פונט אין איר זיך פאַרהיטן צו זיין מיט אַבדול. איך װעל איר זאָגן, זי זאָל נישט װײַזן, אַז איך האָב געקלונגען, נאָר זאָג אים, אַז ס'איז צײַט צוריק צו גײן; זי קען זאָגן אַז זי איז אויך באַזאָרגט וועגן שערימאַ איז אַליין אָדער עפּעס ווי דאָס. איך ווילן צו זען וואָס כאַפּאַנז ווען זיי קומען צוריק. עס איז עפּעס פאַלש מיט דעם אַלע, אָבער איך קען נישט רעכענען עס אויס. אָדער אפֿשר איך בין נאָר מיד פון זיצן אין דעם האָטעל צימער און איך טראַכטן איך קענען אַרויסרופן עטלעכע קאַמף אַזוי. ביסטו גוט, הער?
  
  
  "איר זענט אין באַשולדיקונג, נ 3," האָט האָק געזאָגט. "איז עס עפּעס אַנדערש איר דאַרפֿן פון מיר רעכט איצט?"
  
  
  "ניין, האר. זאָג נאָר אַז דעקל פאָרמיטל צו בלייבן נאָענט צו זיי, און איך ווילן צו האַלטן ינפאָרמד וועגן זייער אָרט ווען זיי צוריקקומען צו די דיסטריקט."
  
  
  "איך בעטן דעם ראַדיאָ צימער צו קאָנטאַקט איר גלייך יעדער צען מינוט, N3," האָט האָק געזאָגט. "איך וועט האָבן צו גיין צו די ווייסע הויז. דער פרעזידענט וויל אז איך זאל זיין דארט ווען ער און דער סעקרעטערי אוו סטעיט באשליסן וואס צו טאן אויב שרימא האט נישט קיין צייט צו רעדן מיט חסן״.
  
  
  אי ך הא ב אי ם געװאל ט זאגן , א ז אי ך װע ל טא ן אל ץ מעגלע ך צ ו פארמייד ן אז א מעגלעכקײ ט זאל ן אויפקומען , אבע ר כ׳הא ב שוי ן געוװסט , א ז ע ר װײס ט דערפון .
  
  
  באלד נאכדעם וואס כאק האט אויפגעהאנגען, האט דער אקס ראדיא אפעראטאר גערופן צו געבן דעם נאמען פון די ריעל עסטעיט אגענטור וואו קאנדי פירט איר טייל פון די שאראדע. איך באקומען דעם נומער פון אינפֿאָרמאַציע און גערופן, חידוש די פרוי וואס געענטפערט אַסקינג וועגן מיז נייט. ווען זיסוואַרג גאַט אויף די שורה און געפונען מיר רופן איר, זי געווען אפילו מער סאַפּרייזד.
  
  
  "ניק, ווי האָט איר וויסן ווו צו געפֿינען מיר?"
  
  
  "עס איז קיין צייט צו דערקלערן, שיינקייט. איך װעל דיר אלץ דערצײלן שפעטער. עס איז געווען אַ נייַע אַנטוויקלונג און איך ווילן איר קומען צוריק אַהער ווי באַלד ווי מעגלעך."
  
  
  "וואָס איז געשען? איז עס שרימאַ? האָט איר זי געפֿונען? זי...
  
  
  איך האָב אים איבערגעריסן, זאגנדיק: ניין, דאָס איז נישט שרימאַ, און מיר האָבן זי נישט געפונען. אָבער מיר האָבן געהערט קלאַנגען אַז שאַ האַסאַן פּרוּווט צו קאָנטאַקט איר. עפע ס , גלויב ן מי ר , הא ט מע ן אי ם גענומע ן אי ז ז י אי ז אװעק . איצט זאג נישט אבדול אז דו ווייסט עפעס. זאג נאר אז דו האסט באשלאסן זיך אומקערן; איר זענט באַזאָרגט וועגן שרימאַ אין דער ערשטער אָרט, און אַז די אַגענטן איר באזוכט שוין ויסקומען צו האָבן גענוג הייזער פֿאַר שערימאַ צו קוקן אין אָן מאַך אויף.
  
  
  "אפֿשר וועט ער זיך צוריק צו מיר, ניק? אויב איך טאָן דאָס, ער קען טראַכטן עפּעס איז פאַלש."
  
  
  איר ריזאַנינג איז געווען זינען, אַזוי איך אַדווייזד איר נישט צו צווינגען אים צו גיין גלייַך צו די שטאָט, אָבער צו פאָר.
  
  
  
  
  
  גיי אונדזער אָריגינעל פּלאַן - האַלטן ביי אַ פּאָר פון סטאָרז, כלומרשט צו לויפן עטלעכע ערענד אין שערים. "אבער נעם דיין צייט," האָב איך געוואָרנט, "און לאָז נישט אַבדול קומען צו דער אַמבאַסאַדע אויב איר קענט. נעמען אים צו זיין צימער ווען איר באַקומען צוריק צו וואַטערגאַטע.
  
  
  ― װוּ ביסטו איצט, ניק?
  
  
  "יאָ, זיסוואַרג. איך וועל ווארטן אויף דיין צוריקקער.
  
  
  זיסוואַרג האָט זיך אָפּגעשטעלט, און דערנאָך פּאַמעלעך געפרעגט, “ניק, מיינט איר, אַז אַבדול איז מעגליך געווען ינוואַלווד אין שערימאַס פאַרשווינדן? איז וואָס איר ווילן ער צו קומען צוריק?
  
  
  "איצט ווייס איך נישט וואָס צו טראַכטן. אבער איך וויל אים בעסער האבן וואו איך קען אים האלטן אן אויג. פּרוּווט נאָר צו קומען צוריק אַהער אין אַ פּאָר פון שעה אויב איר קענען מאַכן עס, טאָן ניט זיין צו קלאָר ווי דער טאָג.
  
  
  "אָוקיי, ניק. זען איר באַלד."
  
  
  פינף מינוט נאכדעם וואס איך האב אראפגעלייגט דעם טעלעפאן און זיך אראפגעלייגט אויפן בעט, האט דער אקס ראדיא אפעראטאר גערופן און געזאגט אז זיסוואַרג האט פארלאזט די ריעל עסטעיט אפיס אין פאטאמאק און אז די לימאזין איז צוריק קיין וואשינגטאן.
  
  
  "האַלטן מיר ינפאָרמד פון זייער יעדער מאַך," איך געלערנט איידער כאַנגגינג אַרויף.
  
  
  צען מינוט שפּעטער האָט דער טעלעפאָן ווידער געקלונגען. איך איז געווען ינפאָרמד אַז די דעקל פאָרמיטל איז טראַוואַלינג דרום אויף היגהווייַ 190 - טייך ראָוד - בעערעך פינף הונדערט יאַרדס הינטער שערימאַ ס לימאַזין און אַפּראָוטשינג די ינטערסעקשאַן מיט קאַבין יוחנן פּאַרקווייַ. דאָס האָט מענט אַז אַבדול איז גענומען אַ מער דירעקט מאַרשרוט אין די דיסטריקט ווי ער און קאַנדי האָבן געוויינט צו באַקומען צו מאַרילאַנד פערד לאַנד. ער האט קלאר געלייענט די מאפעס נאך אביסל מער זינט אונזער פריערדיגע עקספעדיציע אהין.
  
  
  "אָנווייזן די דעקל פאָרמיטל צו האַלטן זיי אין דערזען אַלע מאָל," איך דערציילט די ראַדיאָ אָפּעראַטאָר. "איך טאָן ניט זאָרגן אויב זיי גיין גלייך אין די דערציען באַמפּער, איך טאָן נישט וועלן צו פאַרלירן דעם מאַשין."
  
  
  “יא, הער,” האָט ער געענטפערט, און איידער ער האָט אפילו אויפגעהענגט, האָב איך געהערט ווי ער הייבט אָן איבערשיקן מיינע באַפעלן דורך דעם שטאַרקן האַק-טראַנסמיטער.
  
  
  די גיכקייַט מיט וואָס זיין ווייַטער באַריכט געקומען סאַפּרייזד מיר. און זײַן באַריכט איז גאָר ניט געווען דערמוטיקנדיק.
  
  
  "סוביקט ס פאָרמיטל סטאַפּט בייַ אַ דינסט סטאַנציע נעבן די ינטערסעקשאַן פון טייך ראָוד און זיבן לאַקס ראָוד." איך האב געפאםט נאך די קארט, און ער האט ווייטער געזאגט: "וואטא סי מעלדט אז דער דרייווער האט זיך אפגעשטעלט ביי א גאז סטאנציע, און דער באדינער פילט אן די לימאזין. אויטא "C" ווערט אפגעשטעלט, ארויס פון דער ראיה פון דער סטאנציע, און איין אגענט גייט פאראויס צופוס, כדי צו האלטן זיך מיט די איבערבליק... קען איך בלייבן אויף דער ליניע צו באקומען זיין באריכט, הער?
  
  
  "באַשטימט," האָב איך אים געזאָגט און געוואַרט בערך צען מינוט איידער איך האָב געהערט דעם ראַדיאָ קרעכצן אין הינטערגרונט מיט אַ באַריכט. דער ראַדיאָ אָפּעראַטאָר איז אומגעקערט צו די טעלעפאָן מיט ווערטער וואָס באשטעטיקט איינער פון מיין ערגסט פירז: זיסוואַרג קען נישט האַלטן אַבדול צו באַקומען דורך צו די טעלעפאָן:
  
  
  “דער אגענט אין קאר C באריכטעט אז דער לימאזין דרייווער איז געווען ביי די סערוויס סטאנציע אכט מינוט איידער ער איז צוריקגעקומען צו זיין קאר. אין דער צייט האט דער אגענט באמערקט דעם דרייווער אויף א באצאל טעלעפאן אין דער סטאנציע נאכ'ן באקומען טויש פון די באדינער. אמווייניגסטנס צוויי רופן זענען געמאכט געווארן דורך דעם דרייווער און איינס פון א נקבה פאסאזשירן, אבער דער אגענט איז נישט געווען גענוג נאענט צו זען די נומערן גערופֿן. די לימאַזין און פּאַסאַזשירן אַרומפאָרן איצט דרום אויף קאַבין יוחנן באָולעוואַרד... נאָר אַ מינוט, האר. איך געהערט אן אנדער טראַנסמיסיע, אָבער קען נישט מאַכן די אָנזאָג. דער אַקס אָפּעראַטאָר באַלד דערציילט מיר וואָס איז געשעעניש:
  
  
  "די פאָרמיטל פון די ונטערטעניק איז אריין אין די דזשאָרדזש וואַשינגטאָן מעמאָריאַל פּאַרקווייַ און איז נאָך טראַוואַלינג דרום. מאַשין C וועט באַריכט ווידער אין פינף מינוט סייַדן איר ווילן מיר צו האַלטן קאָנטאַקט, האר.
  
  
  "ניין. נאָר באַריכט צו מאַשין C צו האַלטן דעם ריפּאָרטינג פּלאַן. ”
  
  
  ווען איך האב זיך אפגעשטעלט, האב איך זיך געוואונדערט מיט וועמען עבדול האט זיך פארבינדן. עס איז געווען לאגיש אז איינער פון זיינע רופן איז געמאכט געווארן צו דער אמבאסאדע, וואס האט געמיינט אז ער האט יעצט געוואוסט וואס עס איז געשען מיט שרימא'ס וואוהין - אויב ער האט שוין נישט געוואוסט. אבער ווער האט ער נאך גערופן?
  
  
  די קומענדיגע דריי מעסעדזשעס, מיט אינטערוואלן פון פינף מינוט, זענען געווען פון אונזער C קאר, וואס האט מיר נאר געזאגט אז שערימ'ס לימאזין האלט זיך ווייטער צוריק צו דער געגנט אויפן דזשארזש וואשינגטאן בולווארד. ווען איך האב געבעטן דעם ראדיא אפעראטאר ער זאל טשעקן די גיכקייט פון די קאר, האט ער געשיקט א פארלאנג צו קאר C און מיר באלד אינפארמירט אז אבדול מיינט צו האלטען די זעלבע 45-50 מ.פ.ש. איך געבעטן פֿאַר באַשטעטיקונג פון דעם גיכקייַט און איז געווען זיכער אַז די אָריגינעל אינפֿאָרמאַציע איז ריכטיק.
  
  
  דא ס הא ט גערופ ן נא ך מע ר חשד ן װעג ן דע ר ריכטונג , אי ן װעלכ ן ע ס אי ז געבוי ט געװארן . אויב אַבדול איז געווען ינפאָרמד דורך די אַמבאַסאַדע אַז שרימאַ קען זיין אין געפאַר, ער זאָל האָבן אומגעקערט צו די שטאָט ווי באַלד ווי מעגלעך. איך האָב טאַקע געוואלט אַז כאָק זאָל צוריקקומען צו זיין אָפיס אַזוי ער קען קאָנטראָלירן זיין קאָנטאַקטן אין דער אַמבאַסאַדע און באַשליסן אויב דער באַדיגאַרד גערופן דאָרט. אָבער, זינט Hawke האט נישט קאָנטאַקט מיר, איך אנגענומען אַז ער איז נאָך אין די ווייסע הויז. דער אַקס ראַדיאָ אָפּעראַטאָר באשטעטיקט דעם פאַקט צו מיר בעשאַס זיין ווייַטער באַריכט.
  
  
  "איר ווילט אַז קאָמוניקאַציע זאָל שטעלן אַ נויטפאַל רופן אויף זיין פּיידזשער?" — האט דער ראדיא־אפעראטאר געפרעגט.
  
  
  "ניין, דאָס וועט ניט זיין נויטיק," איך געזאגט צו אים, געזען כאָקס קליין רער פּלוצלינג אָנהייבן צו זשומען.
  
  
  
  
  
  אָבער, איצט, עס וואָלט זיין נוציק צו וויסן אויב איינער פון אונדזער ונטערערד קאַנטאַקס איז ביכולת צו פירן צו די דיסאַפּיראַנס פון שרימאַ. אלס אגענט וואס איז פאראנטווארטליך פון דער אפעראציע, האב איך געהאט די רעכט זיך צו פארבינדן מיט האק'ס עקזעקוטיוו אפיס און בעטן דעם סטאטוס פון סיי וועלכע פעלד באריכטן, אבער איך האב באשלאסן אז איך וועל ווארטן ביז דער אלטער וועט זיך אומקערן אין הויפטקווארטיר. ממילא בין איך געווען זיכער אז ער האט געגעבן באפעלן אז מען זאל מיך אינפארמירן איבער אלע וויכטיגע קאמוניקאציעס וואס זענען שייך פאר דעם קעיס.
  
  
  נאכגעגאנגען דורך Sherima ס מאַשין אויף מיין מאַפּע בשעת די ריפּאָרץ זענען טראַנסמיטטעד צו מיר, איך שפּירט איר פּאָזיציע צו קאַנאַל ראָוד און איינגעזען אַז זי איז צוריק אין דער געגנט. זינט איך האָב אָנגענומען אַז אַבדול האָט געוואוסט אַז עפּעס איז פאַלש מיט שרימאַ, איך דערוואַרט אַז ער און קאַנדי זאָל באַלד צוריקקומען צו די האָטעל. זי װאלט אים נישט געקאנט אפציען פון טאן קײן זאך, װען ער װאלט געפילט, אז ״איר היגה״ איז אין סכנה.
  
  
  בלויז צוויי מינוט נאָך זיין לעצטע באַריכט, דער אַקס ראַדיאָ אָפּעראַטאָר איז געווען צוריק אויף די טעלעפאָן מיט מיר. "הער, עפּעס איז געטראפן וואָס איך טראַכטן איר זאָל וויסן וועגן. אויטא סי האט אנגעהויבן טראנסמיטירן פרי, צו באריכטעט אז די לימאזין וואס זי איז נאכגעגאנגען האט זיך שטארק פארלאכט. דערנאָך מאַשין C פּלוצלינג פאַרפאַלן קאָנטאַקט און איך קען נישט כאַפּן עס ווידער.
  
  
  "האַלטן טריינג," איך באפוילן. "איך וועל בלייבן אין קאָנטאַקט."
  
  
  נאכאמאל און נאכאמאל האב איך געהערט ווי ער קלאפט אראפ די טעלעפאן נומערן פון קאר סי, ער האט נישט געדארפט רופן מיר צו זאגן אז ער האט נישט באקומען קיין ענטפער. דערנאָך, פּלוצלינג, אויף די טעלעפאָן, איך געהערט עטלעכע אָנזאָג קומען אין די ראַדיאָ צימער, און איך אנגעהויבן צו האָפֿן אַז מאַשין C קען האָבן געווען אין די טראַנסמיסיע האַלטן זאָנע. זיי זענען געשווינד דיפיטיד ווען דער ראַדיאָ אָפּעראַטאָר אומגעקערט צו די שורה:
  
  
  — הער, איך האב מורא, אז דו ביסט אין צרות. מאָניטאָרינג פּונקט געכאפט אַ פלער פון קאָונטי פּאָליצייַ אָרדערינג פּאַטראָל קרוזערז צו ויספאָרשן אַן צופאַל אויף קאַנאַל ראָוד אין די געגנט ווו אונדזער מאַשין לעצטע אנגעקומען אין סי געגנט. צי איר האָבן קיין אָרדערס? »
  
  
  "יא. טרעטן פון די ליניע און בעטן דעם אָבסערווער צו רופן מיר דירעקט. איך וויל וויסן יעדעס ווארט וואס די קאונטי פאליציי האט צו זאגן איבער דעם רוף דער ראדיא אפעראטאר איז געווען קלוג גענוג צו גלייך דורכשניידן די פארבינדונג אן ענטפערן אויף מיינע אינסטרוקציעס."
  
  
  ניינציק סעקונדעס שפּעטער האָט מיין טעלעפאָן ווידער געקלונגען - די וואַטערגייט סוויטשבאָרד מוזן האָבן געדאַנק איך איז געווען אָרדערינג בעץ אַרויס מיין פּלאַץ מיט אַזוי פילע קאַללס. אַן אָבסערווער אין דער AX מאָניטאָרינג אָפּטיילונג האָט אָנגעהויבן באַריכטן וואָס זיי האָבן זיך געלערנט דורכן אויסצוקוקן דעם קול פון די קאונטי פאליציי. די נייעס איז נישט געווען גוט. א קאונטי קרוזער האט זיך באוויזן נעבן דעם לאקאציע אויפן קאנאל ראוד און איז שנעל אנגעקומען אויפן סצענע. דער ערשט באריכט צום הויפטקווארטיר איז געווען אז א קאר האט געקראכט און געכאפט פייער און מען דארף האבן אמבולאנסן.
  
  
  "וואַרט אַ מינוט, הער," האָט מײַן נײַער מיטאַרבעטער געזאָגט, און איך האָב ווידער געהערט קרייז-רעדן אויפֿן ראַדיאָ אין הינטערגרונט. ער האט זיך באלד אומגעקערט צו דער ליניע מיט אן אפדעיט. — זעט אויס שלעכט, האר, — האט ער געזאגט. "די DP קרוזער האָט פּונקט פארלאנגט אַז מאָרד וועט ענטפֿערן דעם טעלעפאָן און שיקן אַלע בנימצא ספּער וועהיקלעס. דער טרופער וואס האט גערופן האט געזאגט אז עס איז אנגעקומען א צווייטער קרוזער און זיי האבן פרובירט אויסצולעשן די פייער, אבער זיי האבן אויך געדארפט א פייער טראק. אין דערצו, ער האט געזאגט אַז עס זענען זאָגן פון אָטאַמאַטיק וואָפן פייער."
  
  
  "עס איז קיין אָנווייַז אַז עס איז אַ צווייט פאָרמיטל אויף די סצענע - אַ לימאַזין?" איך האב געפרעגט.
  
  
  — נאך גארנישט, ווארט, אט איז נאך נאך... קרוזער באריכטעט דריי טויטע, הער, מיר האבן געהאט דריי מענער אין יענעם C קאר, זעהט אויס ווי זיי האבן עס געקויפט.
  
  
  איך האָב אים געבעטן צו שיקן אַ אָנזאָג צו אונדזער ראַדיאָ צימער צו שיקן די ניראַסט בנימצא אַקס אַפּאַראַט צו די סצענע. "איך ווילן אַ פול קיצער פון וואָס געטראפן ווי געשווינד ווי מעגלעך. עמעצער האט עס זיכער געזען, אַנדערש די דיסטריקט פּאָליצייַ וואָלט נישט פאַרשטיין עס אַזוי געשווינד. ווען ער האָט זיך אומגעקערט צו דער ליניע נאָכן איבערגעבן מײַנע באַפעלן, האָב איך נאָך איין זאַך פאַר אים געהאַט: „נעם נאָך אַ טעלעפאָן און דערוויסן, צי דער אַלטער איז צוריק... ניין, בעסער נאָך, צינד אויף דעם עמערגענס סיגנאַל אויף זיין טעלעפאָן. געזונט סיגנאַל. איך וויל אז ער זאל מיך פארבינדן דא אזוי שנעל ווי מעגליך. איך וועל יעצט גיין אויפן טעלעפאן ער זאל מיר קענען רופן.
  
  
  ווי נאר איך האב אויפגעהאנגען האט מיין טעלעפאן ווידער געקלונגען. איך האב אויפגעהויבן דעם טעלעפאן און געפרעגט: האסטו געהערט, הער?
  
  
  די קול וואס האט געענטפערט איז נישט געווען האק.
  
  
  "ניק? עס בין איך, זיסוואַרג."
  
  
  דערשטוינט האָב איך כּמעט געשריגן: "וואו ביסטו?" ביי איר.
  
  
  "אין אַ קליין בוטיק אויף וויסקאָנסין עוועניו אין געאָרגעטאָוון," זי געזאגט. "פארוואס? וואס איז געשען?"
  
  
  — װאו איז אבדול ? — הא ב אי ך געפאדערט , גענומע ן מײ ן צײ ט צ ו דערקלערן .
  
  
  “זיצט אין פראָנט פון די מאַשין. פארוואס, ניק? וואס איז געשען?"
  
  
  — ביסט זיכער אז ער איז דארט ?
  
  
  ― פֿאַרשטײט זיך, איך בין זיכער. איך קוק איצט אויף אים ארויס פון פענצטער. ניק, ביטע זאָגן מיר וואָס איז פאַלש. איך האב געטון ווי דו האסט געזאגט און אים געבעטן ער זאל זיך דא אפשטעלן, פארמאכן כדי איך זאל אויפנעמען דעם סוועטער שרימה האט נעכטן נאכט געזען אין פענצטער און דערמאנט אז זי וויל. איז דאָס פאַלש? איר האָט געזאָגט, אַז איר וועט אָפּהאַלטן זיין צוריקקער אין האָטעל ביז איך קען.
  
  
  איך איז געווען זיכער אַז כאָק מוזן זיין טריינג צו קאָנטאַקט מיר דורך דעמאָלט, אָבער איך דארף צו וויסן עפּעס פון זיסוואַרג. "ליב, פרעג מיר נישט יעצט ווי אזוי איך ווייס, אבער דו און עבדול האבן זיך באזעצט
  
  
  
  
  
  גאַז סטאַנציע און ער געמאכט עטלעכע טעלעפאָן קאַללס. צי איר וויסן ווער? »
  
  
  זי האָט אָנגעהױבן פֿרעגן, װי אַזױ איך האָב געװוּסט װעגן דעם שטײגער פֿון דער װעג, נאָר איך האָב זי איבערגעריסן און געזאָגט שאַרפֿע: „ניט איצט, זיסוואַרג. זאָג מיר נאָר, װײסט איר װעמען ער האָט גערופֿן? »
  
  
  "ניין, ניק. איך בין נישט אַרײַן אין דער סטאַנציע. איך האָב געפּרוּווט האַלטן אים פֿון דאָרטן אָפּשטעלן, אָבער ער האָט געטענהט, אַז מיר דאַרפֿן גאַז, און...
  
  
  "איר וויסן, איך וואָלט ווי צו הערן אַלע וועגן אים, אָבער איצט איך האָבן צו הענגען אַרויף. נאָר טאָן מיר אַ טובה און האַלטן אַבדול פאַרנומען ווי לאַנג ווי איר קענען. צוזאָג? »
  
  
  "אָוקיי," זי געזאגט, באליידיקטער, ווייַל איך באַרשט אַוועק וואָס געקוקט ווי אַ גוט מי פון איר טייל. ― זאָג מיר נאָר אײן זאַך, ― האָט זי װײַטער געזאָגט, ― איז עפּעס װעגן שרים?
  
  
  "ניין. אָבער טאָן ניט זאָרג. יעצט מוז איך אפהאנגען“. איך האב געהערט אז זי זאגט עפעס, ווען איך האב געדריקט דעם קנעפל וואס האט אונז אפגעשטעלט, אבער איך האב דערווייל נישט געקענט אכטונג געבן וואס דאס איז. און דער טעלעפֿאָן האָט גלײַך װידער געקלונגען. דאס מאל האב איך געווארט ביז איך בין געווען זיכער אז די שטימע וואס האט רעאגירט אויף מיין גרוס איז געווען פון האק איידער איך האב געפרעגט: "האָסט געהערט וואס איז געשען, האר?"
  
  
  "יא, איך בין נאָר געגאנגען אין די אָפיס ווען מיין פּיידזשער האט געקלונגען. איך געפרוווט צו רופן איר, אָבער דיין ליניע איז געווען פאַרנומען." דע ר לעצטע ר אי ז געװע ן כמע ט א תוכחה .
  
  
  "איך פּעלץ ווי איך פארבראכט מיין גאַנץ לעבן מיט דעם טעלעפאָן," איך געזאגט גראָב, "בשעת אנדערע מענטשן זענען געהרגעט." איך האָב דאַן אָנגעהויבן דערקלערן וואָס איך האָב געוואוסט וועגן קאַנדי'ס רייזע קיין פּאָטאָמאַק און די געשעענישן וואָס זענען נאָכגעפאָלגט געוואָרן נאָכדעם ווי איך האָב זיך דאָרטן פארבינדן מיט איר און עריינדזשד אז איר און אַבדול זאָלן זיך אומקערן קיין שטאָט. "איך בין זיכער אַז זיינע רופן האָבן עפּעס צו טאָן מיט וואָס געטראפן שפּעטער אויף קאַנאַל ראָוד," איך געזאגט, פארענדיקט מיין באַריכט.
  
  
  "דו ביסט מיסטאָמע רעכט," האָק מסכים. — לאמיך אײך דערצײלן, װאס איך האב זיך געלערנט אין די עטליכע מינוט, װאם איך בין צוריקגעקומען...
  
  
  ערשטנס , אי ז געװע ן באװיז ן א ז דר ײ פו ן אונדזע ר מענטש ן זײנע ן אומגעקומע ן . האק האט זיך פארבינדן מיט זיין קאנטאקט ביי די קאונטי פאליציי, און נאך עטליכע שנעלע ראדיא פראגעס און רעאקציעס פון אפיצירן אויפן סצענע, האט מען זיך דערוואוסט אז די קאר איז אונזערע און אז די קערפער זענען אדער אין אים אדער נאענט גענוג צו זיין פאסאזשירן. . "און עס האט נישט קראַך," כאָק פארבליבן. “דער אָריגינעל באַריכט איז געווען פאַלש. ע ס אי ז אויסגעבראכ ן — אדע ר בעסער , א גראנאט ע הא ט זי ך אונטערגעווארפ ן או ן ע ר הא ט זי ך אויפגעריסן , אי ם ארײנגעװארפ ן אי ן א גראב . דערנאָך, לויט דער מענטש וואָס ערידזשנאַלי רעפּאָרטעד דעם אינצידענט - ער איז אַ שלעפּ טראָק אָפּעראַטאָר וואָס האט אַ ראַדיאָ אין זיין טראָק, וואָס איז וואָס די פּאָליצייַ גאַט דעם וואָרט אַזוי געשווינד - אַ וווו קעמפּער פּולד אַרויף לעבן די ברענען מאַשין סי. ארויס פון די קעמפּינג און פייערד מאַשין גאַנז בייַ די בראָך "
  
  
  "האט דער שלעפּ טראָק אָפּעראַטאָר באקומען אַ דערלויבעניש נומער פֿאַר די קעמפּער?"
  
  
  דער עדות איז געווען צו דערשטוינט פון די פּלוצעמדיק ויסברוך פון גוואַלד צו באַמערקן די VW ס דערלויבעניש טעלער, האָט Hawke געזאָגט, אָבער איז געווען ביכולת צו געבן אַ גאַנץ גוט באַשרייַבונג פון די אַמבוש פאָרמיטל. ארבעטן אין אַ גאַראַזש, ער איז געווען באַקאַנט מיט רובֿ מאכט פון קאַרס און טראַקס, און די אינפֿאָרמאַציע ער האט שוין געשטעלט אין אַ אַלגעמיינע בוליטאַן אין און אַרום די קאָונטי. ראָוד בלאָקקס זענען שטעלן אַרויף אויף אַלע בריקן און הויפּט טעראָופערז אויס פון וואַשינגטאָן, בשעת שטאַט פּאָליצייַ אין שכייניש מאַרילאַנד און ווירזשיניע געהאלטן אַ קעסיידערדיק וואַך אויף אַלע הויפּט טעראָופערז און געשיקט קרוזערז צו ווייניקער געוויינט ראָודז.
  
  
  איך האָב נישט געהאט קיין צייט צו דערציילן האָק וועגן קאַנדי'ס רוף פון געאָרגעטאָוון, און ווען איך האָב דאָס געטאָן, איז זיין מסקנא געווען די זעלבע ווי מיין. “ער האלט זיך ביי א רוטין,” האט האק מסכים געווען, “אז עס זעט נישט אויס אז ער האט עפעס צו טאן מיט ארגאניזירן די אטאקע אויף אונזער C מאשין ער ווייסט מסתמא נישט אז איינער פון אונזערע מענטשן וואס איז אים נאכגעגאנגען איז געגאנגען פאָרויס און וואָטשט ווי ער רופט אין אַז דינסט סטאַנציע. ווי ווייט ער ווייסט, האט קאר סי פשוט זיך אפגעשטעלט פון דערזען און געווארט אז ער זאל צוריק קומען אויפן שאסיי."
  
  
  א זאך וואס כאק האט נאר געזאגט האט מיר געקלונגען אין מוח, אבער איך האב נישט געהאט קיין צייט זיך צו פאָקוס דערויף ווייל ער האט מיר געגעבן אן עצה. "בלייבן אין דיין פּלאַץ, ניק, בשעת איך קאָואָרדאַנאַט די גיינ אַף פֿאַר דעם וואָלקסוואַגען." איך ווילן צו קענען קאָנטאַקט איר ווען עס איז דיסקאַווערד, דעמאָלט איך וועל האָבן אַ אַרבעט פֿאַר איר." די וועג ער האט געזאגט עס האט מיר אין קיין צווייפל וועגן וואָס די אַרבעט וואָלט זיין ווי אַמאָל די רוצחים זענען יידענאַפייד. “און איך וויל אז איר זאָלט וואַרטן ביז מיס נייט און דער באַדיגאַרד אַבדול בעדאַווי קומען צוריק אין דעם האָטעל. װע ן ע ר הא ט זי ך אנגעהאלט ן צ ו זײ ן מוסטער , װאל ט ע ר ארויפגעגאנגע ן אי ן שרימא ס דירה , צ ו זען , װ י אזו י הא ט זי ך געטון .
  
  
  ― איך װעל דאָ זײַן, הער, ― האָב איך אים פֿאַרזיכערט, װען אונדזער שמועס האָט זיך פֿאַרענדיקט.
  
  
  ווען כאָק האָט איבערגענומען קאָמוניקאַציע קאָנטראָל, איך דערוואַרט אַז מיין טעלעפאָן זאָל זיין סטיישאַנערי פֿאַר אַ בשעת, אָבער איך איז געווען פאַלש. עס האָט ווידער געקלונגען כּמעט טייקעף, און ווען איך האָב געענטפערט, האָט די קאַללער זיך פאָרגעשטעלט ווי אַ באַאַמטער אין אַ בוטיק אין געאָרגעטאָוון - אַ נאָמען וואָס האָט געקלונגען ווי עפּעס כיטרע.
  
  
  "מיסטער קאַרטער, איך געפרוווט צו רופן איר, אָבער דיין שורה איז געווען פאַרנומען," זי געזאגט "איין פרוי האט מיר צוגעזאגט צו רופן איר און געבן איר אַ אָנזאָג. ה האָבן צייַט צו רופן זיך.
  
  
  "וואס איז געשען
  
  
  
  
  
  
  עלעקטראָניש אָנזאָג? ― האָב איך געפֿרעגט, װײסנדיק, װער די דאָזיקע דאַמע מוז זײַן.
  
  
  "זי האָט מיר נאָר געזאָגט צו זאָגן איר אַז קאַנדי האט געזאגט צו רופן איר און זאָגן איר אַז עמעצער - איך נאָר געדענקען נישט דעם נאָמען, זי איז געווען אין אַזאַ אַ ייַלן אַז איך האט נישט כאַפּן - סייַ ווי סייַ, עמעצער איז אַוועק און זי איז געגאנגען. צו פרובירן אים נאכפאלגן, און זי וועט דיר שפעטער רופן. הייסט דאס עפעס פאר דיר, מיסטער קארטער?
  
  
  "אַוודאי," האָב איך איר געזאָגט. — דאס מיינט אסאך, האסטו געטראפן זעהן וואו זי איז געגאנגען ?
  
  
  "ניין, איך האט ניט וויסן. אלץ איז געשען אזוי גיך, אז כ׳האב אפילו נישט געטראכט צו קוקן. זי האָט נאָר אָנגעכאַפּט אַ בלייַער פֿונעם טאָמבאַנק דאָ בײַם רעגיסטער, פֿאַרשריבן דײַן נאָמען און טעלעפֿאָן־נומער, מיר געגעבן אַ צוואַנציק דאָלאַר רעכענונג און איז אַװעק.
  
  
  ― אַ סך אַ דאַנק ― זאָג איך, נאָכאַמאָל פֿרעגנדיק איר נאָמען און אַדרעס און דאָס פֿאַרשריבן. "אין אַ טאָג אָדער אַזוי, איר וועט באַקומען נאָך צוואַנציק דאָללאַרס אין די פּאָסט."
  
  
  זי ינסיסטאַד אַז דאָס איז ניט נייטיק און דעמאָלט געבעטן מיר צו האַלטן די שורה. איך האב געהערט ווי זי רעדט מיט עמעצן איידער זי האט זיך אויסגעדרייט צום טעלעפאן און מיר געזאגט, "הער קארטער, איינע פון די מיידלעך וואס ארבעט מיט מיר דא, האט געקוקט אויף די דאמע ווען זי איז פארלאזט פון די קראָם. זי זאָגט, אַז זי האָט געזען אַז זי איז אַריין אין אַ טאַקסי און עס האָט זיך גיך אַוועקגענומען."
  
  
  איך דאַנקען איר ווידער, דאַן געהאנגען אַרויף און גערופן כאָק צו דערהייַנטיקן איר וועגן די לעצטע ענדערונגען. ער האט באשלאסן צו בעטן די קאונטי פאליציי צו ראדיא אלע אויטאמאבילן צו נאכפאלגן די לימאזין פון שערים. איך אַדווייזד אַז אויב די מאַשין איז ספּאַטאַד, טאָן ניט האַלטן, אָבער פּרובירן צו האַלטן עס אונטער סערוויילאַנס ביז עס סטאַפּס. ער האט געגעבן דעם סדר און דאַן געזאגט, "וואָס טאָן איר טראַכטן וועגן דעם, נ 3?"
  
  
  "איך טראַכטן אַבדול מוזן האָבן געזען קאַנדי רופן פון דעם בוטיק און איינגעזען אַז זיין פּלאַנז האָבן צו טוישן. ער מוז װיסן, אז זי העלפט עמעצן פארדעקן שרימא׳ס פארשװינדונג, און ער מײנט מסתמא אז דאס בין איך. דאָס הייסט, אויב ער האָט עפּעס צו טאָן מיט איר קידנאַפּינג.
  
  
  און זיין העכערונג אין דעם וועג מאכט עס קלאָר ווי דער טאָג. איך מיין אז ער גייט ווארשיינליך צו וואו זיי האלטען שרימא. אויב זי לעבט נאך. איך האף אז די דיסטריקט פאליציי כאפן אים באלד. קיין אינפֿאָרמאַציע וועגן די VW קאַמפּער? »
  
  
  "נאָך גאָרנישט," האָט האָק טרויעריק געזאָגט. “איך וועל דיר צוריק רופן אויב איך הער עפּעס. אין קיין פאַל, איר וועט האָבן צו וואַרטן דאָרט אין פאַל מיס נייט רופט.
  
  
  ― איך װײס, ― זאָג איך פֿינצטערלעך, פֿיל רעזיגנירט צו װאַרטן אין מײַן צימער אױף אײביק. “איך האָף נאָר אַז זי פרובירט נישט צו שפּילן דעטעקטיוו און זיך צו נאָענט צו אים. איך מיין אז ס'איז זיכער צו אננעמען אז זי איז נאך ערגעץ אויף זיין שטעג. אויב זי וואלט עס פארלוירן, וואלט זי אליין זיך פארבינדן מיט מיר״.
  
  
  כאָטש איך האט לעצטנס אנגעהויבן צו פילן אַנויד פון מיין טעלעפאָן רינגינג קעסיידער, איך איצט געהאפט אַז עס וואָלט קלינגען ווידער נאָך כאָק געהאנגען אַרויף. דאס איז נישט געשעהן, און איך בין געזעסן און צוגעקוקט ווי די סעקונדעס פארוואנדלען זיך אין לכאורה אן אומענדליכע מינוטן, וויסנדיג אז איינמאל זיי וועלן אנהייבן ווערן אין שעהן, וועט באלד קומען די צייט ווען איך מוז פארבעטן שרימא אין הויז פון די סעקרעטאר אוו סטעיט פאר איר ראדיא שמועס מיט שאַ. כאַסאַן. און אויך וויסנדיג אז אויב מיר וועלן נישט טרעפן דעם דאטום, קען די גאנצע וועלט זיך אנהייבן צעפאלן אין אויפרייס, וואס וועלן זיך פארשפרייטן פון מיטל מזרח ביז די דרויסנדיקע שטחים.
  
  
  ווען קאַנדי האָט גערופֿן נאָר נאָך פיר, איך גענומען אַ קורץ דרעמל פון די לאַש טעפּעך פון די וואַטערגאַטע. אין די צייט, האט כאק צוויי מאל אנגערופן מיט דערדריקטיגע באריכטן אז ס'איז נישט געפונען געווארן נישט די קעמפער פון די רוצחים און נישט די לימאזין און דרייווער פון שערים. איך האב געקענט פארשטיין אז א לימאזין וואלט געווען שווער צו געפינען צווישן די טויזנטער פובליק און פריוואטע בירגער אין וואשינגטאן, אבער דער קעמפּער וואלט געדארפט זיין גרינגער אויב עס וואלט נישט געווען ערגעץ פארבאהאלטן איידער דער בוליטין האט געטראפען די פאליציי נעץ.
  
  
  זיסוואַרג ווערטער האָבן אויסגעשטרעקט ווי וואַסער פֿון אַ צעבראָכענער דאַם; זי האט אפילו נישט געווארט ביז מיר זאל ענטפערן אויף אירע פראגעס:
  
  
  "ניק, דאָס איז זיסוואַרג. האָט איר באַקומען מיין אָנזאָג? אַבדול איז אַוועק, איך האָב געכאַפּט אַ טאַקסי און אים נאָכגעלאָפן. מי ר זײנע ן געװע ן אומעטום . ס'האט מיר געקאסט פופצן דאלאר ווייל דער טעקסי דרייווער האט געזאגט אז ער טאר עס נישט טון. סייַ ווי סייַ, אַבדול פּאַרקט וועגן אַ בלאָק פון די אַדאַביאַן אַמבאַסאַדע און איז נאָר געזעסן דאָרט פֿאַר אַ בשעת, דעמאָלט אַ מענטש איך קען נישט דערקענען, איז ארויס און אַרײַן אין זיין מאַשין און זיי זענען אַוועקגעפאָרן. איך האב זיי נאכגעלאפן און זיי זענען פארפארן אין קרייזן א שטיק צייט און דערנאך...
  
  
  — זיסוואַרג! איך האָב ענדלעך געקענט דורכברעכן דעם שטראָם פון דערקלערונגען, ווען זי האָט זיך אָפּגעשטעלט צו כאַפּן דעם אָטעם. "וואו זענט איר יעצט?"
  
  
  “אין סט. דזשאן קאלעדזש,” האט זי געענטפערט אומגליקלעך, און דערנאָך ווען איך האָב איבערגעחזרט דעם נאָמען אומגלויבלעך, האָט זי ווייטער געזאָגט: “איך בין געקומען אַהער צו נוצן דעם טעלעפאָן. זיי זענען געווען זייער גוט און ערלויבט מיר צו נוצן איינער אָן צאָלונג נאָך איך געזאגט עס איז דרינגלעך. די פרוי האט געזאגט ...
  
  
  װע ן אי ך הא ב װידע ר געשריג ן ״זיסבי״ , או ן געפאדערט , א ז ז י ז ײ זאל ן מי ר דערצײל ן װ ו א בוד ל געפינע ן זי ך װידע ר באלײדיק ט געװארן , זאגנדי ק ״ניק , דא ס הא ב אי ך אײ ך געפרואװט . ער איז אין אַ הויז וועגן אַ בלאָק אַוועק אויף מיליטער ראָוד. זי האָט געזאָגט, אַז שערימאַס באַדיגאַרד האָט פאָרגעפירט די לימאַזין גלייך צו דער גאַראַזש הינטערן הויז. “איך האָב אים געזען, ווײַל דער טאַקסי שאָפער איז דורכגעפאָרן זייער פּאַמעלעך, ווען ער האָט געזען אַז אַבדול דרייט זיך אין דער פאָר. איך האב אים געבעטן ער זאל מיך ארויסלאזן אין דער נעקסטער ווינקל
  
  
  
  
  
  
  אויף יוטאָ עוועניו, דעמאָלט איך געגאנגען צוריק פאַרביי די הויז, אָבער איך טראַכטן ער און דער אַמבאַסאַדע מאַן זענען שוין געגאנגען אינעווייניק.
  
  
  "ניק, איר טראַכטן שערימאַ קען זיין דאָרט?"
  
  
  "דאָס איז פּונקט וואָס איך ווילן צו וויסן," איך געזאגט איר, אַסקינג פֿאַר די אַדרעס אויף מיליטער ראָוד.
  
  
  זי האָט מיר עס געגעבן און דאַן געזאָגט: "ניק, דו קומסט אַרויס אַליין אָדער וועט איר שיקן די פּאָליציי?" אַז איך האָב איר געזאָגט, אַז איך װעל זײַן אױפֿן װעג װי באַלד איך קאָן אַרײַן אַראָפּ און אַרײַן אין אַ טאַקסי, האָט זי געזאָגט: דאָס איז גוט. שערימא קען זיך שעמען אויב די פאליציי קומען און עס ווערט א רעש.
  
  
  איך וואלט געלאכט ווען די מצב וואלט נישט געווען אזוי ערנסט; בלויז שעה פריער, קאַנדי איז געווען אַלע פֿאַר רופן אין די אַרמיי, נאַווי, און ווער עס יז אַנדערש צו העלפן געפֿינען שערימאַ, אָבער ווען עס איז געווארן קלאָר אַז די ערשטע מלכּה קען זיין געפֿונען, זי איז געווען זארגן וועגן באַשיצן די שעם פון איר פרייַנד און באַלעבאָס. .
  
  
  ― זאָג נישט, ― האָב איך איר געזאָגט. "איך וועל פּרובירן צו האַלטן די נאָמען פון Sherima אויס פון די צייטונגען. איצט וואַרטן פֿאַר מיר אין שולע. וואָס איז דער נאָמען ווידער? סעינט דזשאן קאלעדזש... איך האב איגנארירט איר פראטעסט אז זי האט געוואלט אז איך זאל זי אויפנעמען און זי מיט מיר ארייננעמען אין שטוב, אנשטאט אנשטענדיג, טו ווי איך זאג. איך ווייס נישט וואָס אַבדול און זיין פריינד טאָן, אָבער עס קען זיין קאָנפליקט און איך טאָן ניט וועלן איר זאָל זיין שאַטן." בעסער איז געװען, אַז זי האָט נאָך ניט געװוּסט, װיפֿל מענער זײַנען שוין יענעם טאָג געשטאָרבן, און אַז מע װעט כּמעט זיכער נאָכקומען. “איך וועל קומען צו איר ווי באַלד ווי איך קענען. איצט עס איז צייט פֿאַר מיר צו אָנהייבן. ” איך האב אויפגעהאנגען אײדער זי האט װײטער געקאנט טענהן.
  
  
  פארן אויפהויב האב איך געדארפט רופן נאכאמאל. כאָק האָט זיך צוגעהערט ווי איך האָב אים דערצײלט וואָס קאַנדי האָט אים געזאָגט, און דערנאָך געזאָגט, "דער מענטש וואָס ער האָט אויפגענומען אין דער אַמבאַסאַדע קען זיין שווערד, נ 3." ווען איך האָב מסכים געווען, האָט ער ווייטער געזאָגט: “און איך האָב דערקענט דעם אַדרעס אויפן מיליטער ראָוד. דאָס איז וואָס די סי.איי.עי. ניצט מאל ווי אַ "זיכער האַווען". איך האב געמיינט אז מיר זענען די איינציגסטע אנדערש ווי די סי-איי-עי וואס האבן געוואוסט פון דעם, אבער משמעות האט דער שונא אויך שיין גוטע אינטעליגענץ קוואלן. צי איר פֿאַרשטיין וואָס די שווערד איז מיסטאָמע געגאנגען צו טאָן, ניק?
  
  
  "דאָס איז ווו דער זילבער פאַלקאַן וועט זיין געפֿונען טויט," איך געזאגט. "און עס וועט זיין אַ פּלאַץ פון זאָגן אַז זי געארבעט פֿאַר די סי.איי.עי. און איז געהרגעט ווען זי טרעטאַנד צו ויסשטעלן איר געוועזענער עמפּלויערס קאַנספּיראַסי אין אַדאַבי. אבער צי האלט נישט די סי.איי.עי. איינעם אויף זייער לאקאל די גאנצע צייט? »
  
  
  "איך טראכט אזוי. אבער די שווערד טוט נישט קווענקלען צו טייטן ווער עס יז וואס שטייט אין דעם וועג פון זיין פּלאַנז. און אויב, ווי מיס ריטער זאָגט, ער און יענער בעדאַווי זענען גלייך אַרײַן אין שטוב אַרײַן, האָבן זיי מסתּמא שוין געמאַכט זייער מאָרד.
  
  
  “איך בין אויפן וועג, הער,” האָב איך אים געזאָגט. בשעת מיר האָבן גערעדט, האָב איך דורכגעקוקט מיין מאַפּע און געשאצט, אַז עס וועט נעמען וועגן פינף און צוואנציק מינוט צו דערגרייכן דעם אַדרעס אויפן מיליטער ראָוד. כאָק האט געזאגט אַז ער וואָלט שיקן אַ באַקאַפּ מאַנשאַפֿט פֿאַר מיר ווי באַלד ווי מעגלעך. רוב פון די לאקאלע אגענטן זענען געווען אין פעלד און פרובירט צו נאכפאלגן דעם VW קעמפּער און זיין טויטליכע קאָמאַנדע, אָבער ער האָט געזאָגט אז ער וועט גלייך שיקן א קאָלעקטיוו צו מיין הילף. איך האב אבער געוואוסט אז דאס איז די אויפגאבע פונעם מערדער בעל-העלד, און איך האב אים געבעטן ער זאל באווייזן זיינע מענער זיך אפצוהאלטן סיידן ער איז אינגאנצען זיכער אז איך דארף הילף.
  
  
  ע ר הא ט געזאגט , א ז ע ר װע ט איבערגעגעב ן ד י נויטיק ע באפעלן , דא ן הא ט ע ר מי ר געװאונטש ן גליק , װא ס ע ר פלעג ט ניש ט געטון ־ או ן הא ט פארענדיק ט דע ם רוף .
   קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  ווען איך בין ארויס פון צימער, האט זיך מיר עפעס שווער אנגעקלאפט אין רוקן און א קאלטע, אפילו שטימע האט ווייכער געזאגט, "לאמיר אראפנעמען דעם סערוויס ליפט, מיסטער קארטער... ניין, דריי זיך נישט ארום". דער באפעל איז דורכגעפירט געווארן מיט נאך א קלאפ אויפן רוקנביין. “דאס איז א .357 מאגנום, און אויב איך וואלט געמוזט ציען דעם צינגל וואו ער האט יעצט אנגעוויזן, וועט רוב פון דיין רוקנביין ארויסקומען דורך דיין מאגן... דאס איז בעסער, נאר ווייטער ווייטער דורכן קארל ביזן ליפט און זייט זיכער צו האַלטן דיין געווער גלייַך אויף דיין זייטן.
  
  
  איך האט קיין וועג צו וואָרענען דעם אָפּעראַטאָר ווען ער געעפנט די דינסט ליפט טיר. בלאַקקדזשאַקק האט אים מיד קלאַפּן צו די שטאָק פון די מאַשין. פונק ט פאר דעם האב איך געפילט אז דער דרוק אין מיין רוקן איז זיך א מאמענט גרינגער, און קוקנדיג אויפן אפעראטאר'ס געברויזטע שטערן, האב איך איינגעזען אז מיין קאפטער האט איבערגעביטן דעם מאגנום אויף זיין לינקע האנט, איבערלאזנדיג זיין רעכטע פריי צו שלאגן דעם מאן. .
  
  
  נאָכן באַפעלן האָב איך אַרײַנגעשלעפּט דעם ליפט־אָפּעראַטאָר אַרײַן אין דעם נײַסטן לײַנען־שאַפֿע און אַרײַנגעטאָן אויף אים די טיר, אין האָפענונג, אַז מע וועט אים געפֿינען אין צײַט פֿאַר מעדיצינישע אויפֿמערקזאַמקייט. ד י דאזיק ע אקצי ע הא ט מי ר געגעב ן ד י מעגלעכקײ ט צ ו זע ן א מאן , װעלכע ר הא ט געהאלט ן א גרוים ן ביקס , װײז ט אוי ף מיר , װע ן אי ך הא ב געארבע ט . עס איז געווען אן אנדער אראבער, קירצער און שטארקער ווי דער, וואס איז געשטארבן אויפן באלקאן מיט מיין מעסער אין האלדז. ע ר הא ט װידע ר לאנ ג גענו ג איבערגעביט ן ד י הענ ט מי ט דע ר ביקס , כד י צונעמע ן דע ם בעל־הביתטע ר ד י לײענע ר קלײ ל פו ן זײנ ע שטאב , װעלכע ר אי ז צו ם גליק , צ ו זײנ ע צװעק ן — אדע ר אפש ר אוי ף ארדענונג , געבליב ן אי ן דע ר לײנענע ר קלײדער . ער איז געווען א קענער פון לעדער זאפט. די פּראַל צעבראכן די שליסל אין די שלאָס, ינשורינג אַז ופדעקונג פון זייַן טאַטערד אינהאַלט וואָלט זיין דילייד אפילו מער.
  
  
  — לאָמיר איצט אַראָפּגיין צום קעלער, הער קאַרטער.
  
  
  
  
  
  
  ― האָט געזאָגט מײַן שטאַרקער פֿרײַנט. ― טרעט נאָר גלײַך אַרײַן אין ליפט אַרײַן, מיטן פּנים צו דער הינטערשטער װאַנט... גענוג... איצט לײגט זיך נאָר פֿאָרויס פֿון דער טאַליע און דריקן די הענט צו דער װאַנט. דו האסט געזען די פאליציי זוכן געפאנגענע, מיסטער קארטער, אז דו ווייסט וואס צו טאן... דאס איז ריכטיג, און רירט זיך נישט.
  
  
  מי ר זײנע ן שטילערהײ ט אראפגעגאנגע ן צ ו דע ר אונטערשטע ר שטא ק פו ן װאטערגאטע . א זשומער האט געקלונגען, וואס האט אנגעצייכנט אז מען האט געדריקט קנעפלעך אויף עטליכע שטאקן צו סיגנאלירן א פיקאפ, אבער די קאר איז אריינגעשטעלט געווארן אין מאנואל קאנטראל און דער אראבער האט נישט אפגעשטעלט. ווען די טירן האָבן זיך ענדלעך געעפֿנט, האָט מען מיר שוין געגעבן אַרויסגאַנג אינסטרוקציעס: דריי זיך אַרום, די געווער ביי די זייטן, גיי גלייך אַרויס פונעם אויטאָ און דריי זיך לינקס. אויב עמעצער איז ווארטן, נאָר גיין דורך ווי אויב גאָרנישט געטראפן. אויב איך טאָן עפּעס צו כאַפּן חשד, איך און עטלעכע אומשולדיק מענטשן וועלן שטאַרבן.
  
  
  אין קעלער האָט קיינער נישט געוואַרט, אָבער ווען מיר זענען דורכגעגאַנגען די קאָרידאָרן, וואָס האָבן געפירט צו דער וואַטערגייט-גאַראַזש, האָבן צוויי מענטשן אין האָטעל-דינסט-אוניפאָרמן אויף אונדז געקוקט נייגעריק. כד י צ ו ראטעװע ן זײע ר לעב ן הא ב אי ך זי ך געמײנ ט א פרײנדלעכ ן שמועם , מי ט דע ם מאן , װא ס אי ז געשטאנע ן נעב ן מיר , זײ ן ביקס ן הא ט זי ך איצ ט געשטאק ט אי ן מײנ ע ריפן , פו ן זײ ן רעקל־קעשענע . זיי האבן לכאורה געמיינט אז מיר זענען האטעל מנהלים אדער געסט וואס האבן זיך פארלוירן בשעת'ן זוכן דעם גאראזש און זענען פארביי אונז געגאנגען אן גארנישט זאגן.
  
  
  "ויסגעצייכנט, הער קאַרטער," האָט מיין העפלעך קאַפּטער געזאָגט אַמאָל מיר זענען אויס פון העאַרשאַט פון די פּאָר. ער סטעפּט צוריק הינטער מיר, געבן אינסטרוקציעס וואָס יווענטשאַוואַלי געפירט אונדז צו אַ ווייַט טייל פון דער גאַראַזש. עס זענען געווען פּאַרקט דאָרט בלויז אַ ביסל קאַרס, פּלוס אַ וואָלקסוואַגען קעמפּער. עס איז ניט חידוש אַז די פּאַטראָלן האָבן נישט באמערקט אים. דער אראבער מיט מיר האט געמוזט ערגעץ אראפגעלאזט זיין חברים, דערנאך איז ער געפארן גלייך צו דער וואטערגייט גאראזש און געווארט ביי מיין טיר כמעט פון דעם מאמענט וואס די געיעג נאך זיי האט זיך אנגעהויבן.
  
  
  אויטאמאטיש בין איך צוגעגאנגען צום קעמפער, און דער אראבער האט ריכטיג פארשטאנען מיינע מעשים. "אזוי איר וויסן וועגן אים, הער קאַרטער. מיר זענען געווען זיכער אַז איר וואָלט טאָן עס. דערפֿאַר האָט מען מיך געשיקט נאָך דיר. אָבער, מיר וועלן נוצן אַ מאַשין וואָס איז פּאַרקט לעבן די וואָלקסוואַגען. ער איז דא זינט נעכטן נאכט. אײנע ר פו ן אונדזער ע מענע ר הא ט זי ך קײנמא ל ני ט צוריקגעקער ט צ ו אי ם נאכ ן באזוכ ן דע ם דאך . איך בין זיכער איר וויסן וואָס.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט, אבער מיין רעדנער פריינד האט דאָך נישט ערווארטעט קיין ענטפער, ווייל ער האט ווייטער געזאגט, "גיי גלייך צו די צוריק פון די וועגאַ, הער קאַרטער. איר וועט געפֿינען אַז דער שטאַם איז אָפן. נאָר קלייַבן עס אַרויף און סלאָולי קריכן אינעווייניק. עס איז קיין איינער אַרום, אָבער איך נאָך וואָלט נישט וועלן צו דרייען דעם ביקס אין דער גאַראַזש. דער קלאַנג וועט זיין גאַנץ הויך, און אויב עמעצער קומט צו ויספאָרשן, וועט מען אויך מוזן דערהרגעט ווערן."
  
  
  איך בין געווען כּמעט צו דעם שטאַם פון די וועגאַ ווען דער שיסער האט משמעות איינגעזען אַז ער האט געמאכט אַ ערנסט גרייַז און מיד קערעקטאַד עס. “האַלטן, הער קאַרטער. איצ ט לײג ן זי ך איבער ן שטומ ק דעקל... כ׳װע ל נעם ן ד י ביקס . אקעי, קענסט ווידער אויפשטיין און עפענען דעם שטאם... אויב דו וועסט זיך נאר זעצן און זיך באקוועם ווערן, וועלן מיר זיין גוט צו גיין.
  
  
  כ'האב זיך צוגעקריצט אין דער ענג כאַטע, און איך האָב פאַרזיכערט אַז מיין קאָפּ איז ווי מעגלעך ווי מעגלעך אונטער דער חופּה בשעת איך האָב געהאַלטן די פיס צוגעדריקט קעגן דער עפענונג. בשעת איך האָב זיך געכאַפּט, האָט דער אַראַבער ווייטער אָנגעוויזן דעם מאַגנום אויף מיין קאָפּ; דעמאלט , װע ן אי ך הא ב שוי ן געװע ן באזעצט , הא ט ע ר זי ך צוריקגעטרעט ן או ן זי ך דערגרײכ ט צו ם דעקל . ווען ער האָט אָנגעהויבן אַראָפּגיין, האָב איך געהאַלטן די אויגן אויף זיין גוף, כּדי צו מאַכן זיכער אַז ער רירט זיך נישט ווייטער. אי ן דע ם מאמענט , װע ן אי ך הא ב געוװסט , א ז זײ ן בליק ן אוי ף מי ר װע ט אינגאנצ ן אפשפאר ט װער ן דור ך דע ם כמע ט פארמאכטע ר דעקל , הא ב אי ך מי ט בײד ע פיס ן געשלאג ן אונד ז צוגעבנדי ק דע ם קלאפ .
  
  
  דער דעקל פון דער ברוסט האט זיך אויפגעשפרונגען, זיך צוגעקראכן אין עפעס און זיך ווייטער באוועגט. ווען איך האָב געקענט זען, האָב איך זיך געטראָפן קוקן אויף אַ גראָטעסקלי פאַרקרימט פּנים אויף אַ קאָפּ וואָס איז צוריק צוגעבויגן אין וואָס האָט אויסגעזען אַן אוממעגלעכן ווינקל. אויםזעענד ע אויגען , װעלכ ע האבע ן שוי ן אנגעהויבע ן צ ו װײנען , האבע ן מי ך געקוקט , פו ן הינטער ן אונטערשטע ר ראנד ן פו ן זײער ע שװעלן . די האנט וואס האט געהאלטן דעם גרויסן מאגנום האט אומבאוויליקט זיך געציטערט צום שטאם פונעם קאר, אבער דער נערוון סיסטעם האט קיינמאל נישט איבערגעגעבן דעם סיגנאל צו די פארפרוירענע פינגער צו ציען דעם צינגל.
  
  
  אז כ׳האב געװארפן אײן פוס איבערן ראנד פון דער ברוסט און גענומען ארויסקריכן, איז דער שטארבנדיקער אראבער מיטאמאל צוריקגעפאלן, שטײף װי א ברעט. דער הינטערשטער קאפ האט זיך ערשט געטראגן אין דעם באַטאָנען גאַראַזש דיל און זיך מיט אַ הילכיקע פּלאַצן זיך צוגערוקט. ערשט ווען איך האָב זיך אַראָפּגעבויגן צו שלעפּן מיין לוגער פונעם גאַרטל פון דעם מאַן וואָס האָט מיך געכאַפּט, האָב איך פאַרשטאַנען וואָס איז געשען ווען איך האָב אַרױפֿגעשלאָגן דעם דעקל פֿון דער קאַסטן. זײ ן בלייד , װ י א טומל ע גיליאטינע ר בלייד , הא ט אי ם געכאפ ט אונטע ר דע ם גאָמבע , װארפנדי ק דע ם קא פ צוריק , מי ט אז א קראפט , א ז ע ס הא ט זי ך געבראכ ט אי ן האלדז .
  
  
  נאכ ן געזוכ ט אי ן זײנ ע קעשענעס , הא ב אי ך געטראפ ן צװ ײ זע ט אויטא ־ שליסלען . איין רינג האט געהאט א קוויטל מיט'ן זעלבן נומער: א וו-קעמפּערוואן און דער נאמען פון א קאר-פארענטפער אגענטור. איך געפרואווט איינער פון די שליסלען אויף אַ אַנדערש רינג אין די וועגאַ שטאַם און עס געארבעט. דאָס איז געווען שיין קאַנווינסינג זאָגן אַז דער מענטש איז געווען מיט דעם איינער איך סטאַבד.
  
  
  
  
  
  
  נעכטן נאכט אויפן שערימאס באלקאן. איך האָב זיך געחידושט ווער אַנדערש קען זיין אַרום פֿאַר וואָס איז געווען געמיינט צו זיין אַ מיסיע צו קידנאַפּ די ערשטע מלכּה. קען די שווערד אויך זיין אויף די דאַך פון דעם האָטעל? איז געווען דער איינער וואָס איך געהרגעט דורך צופאַל ווען קאַנדי פּאַניק און שלאָגן מיין אָרעם, טריינג צו זאָגן מיר דעם אָן זאָגן אַ וואָרט ווי ער געהאלטן ראָולינג זיין אויגן אַרוף?
  
  
  עס איז קיין צייט צו קאָנטראָלירן די וואָלקסוואַגען, און איך האט נישט וועלן אַז עמעצער זאָל פּלוצלינג געפֿינען מיר מיט אַ טויט גוף אין דער גאַראַזש. אי ך הא ב אי ם ארײנגעװארפ ן אי ן ד י װעגא ס שטאם , געקלאפ ט דע ם דעקל , װא ס הא ט זײ ן לעב ן גענומע ן או ן זי ך ארײנגעכאפ ט אי ן ד י דרייווער־זיץ . וואָס די גענעם, עס וועט ראַטעווען די אַקס טאַקסי אָפּצאָל צו מיליטער ראָוד און איין ווייניקער גוף פֿאַר כאָק צו האָבן אויב ער האט צו אָרגאַניזירן אַ מאַך אויס פון וואַטערגאַטע.
  
  
  צוואַנציק מינוט נאָך איך באַצאָלט פֿאַר וועגאַ פּאַרקינג - דער בילעט איז סטאַמפּט כּמעט זעכצן שעה פריער בייַ 1:00. - איך בין דורכגעגאנגען דורך די אַדרעס איך געוואלט אויף מיליטער וועג. צומ גליק, רובֿ פון די קאָונטי פּאָליצייַ וועהיקלעס אַז טאָג זענען פאָוקיסט אויף גייעג די VW קעמפּער אָן זאָרג וועגן פאַרקער ליכט ווייאַלייטערז אָדער ספּידערז, אַזוי איך דראָווע געשווינד און אָן סטאָפּפּינג. איך האב זיך אויסגעדרייט דעם נעקסטן ווינקל און געפארקט. אומגעקערט צו די ינטערסעקשאַן, איך באמערקט אַ גרויס גרופּע פון נידעריק בנינים אויף דעם בערגל אַריבער די גאַס און באַשלאָסן אַז דאָס איז מיסטאָמע די לאַנד פון סט. יוחנן קאַלידזש, ווו זיסוואַרג איז געווען געמיינט צו וואַרטן פֿאַר מיר. איך האב זיך אויסגעדרייט די ווינקל און געגאנגען שנעל צוריק אויף די מיליטער וועג, נישט וועלן צו ריזיקירן צו דערקלערן צו עטלעכע נוציק פּאַסערביי אַז איך געוואוסט עס זאָל נישט זיין פּאַרקינג אויף דער זייַט פון די גאַס און אַז עס זאָל נישט זיין פּלאַץ אויף די אנדערע זייַט, און אַז איך האָב געאײַלט.
  
  
  ווען איך בין דורכגעפאָרן, האָב איך אַ שנעל קוק געטאָן אין דעם הויז וואו זיסוואַרג האָט געזאָגט, אַז אַבדול און דער מענטש וואָס איך האָב פאַרדעכטיגט איז שווערד, איז אריינגעקומען אינעווייניק. ער סימד צו פּאַסיק אין די געגנט פון רויט ציגל, מאַלטי-מדרגה ראַנטשאַז. מסתּמא צווישן צוואַנציק און פֿינף־און־צוואַנציק יאָר אַלט, שאָטנדיק פֿון ביימער אין זומער, איז עס געווען אַרומגערינגלט מיט "אַ רעדנשטאָק, וואָס האָט מען געלאָזט וואַקסן גענוג הויך צו פֿאַרשטאַרקן די מיינונג פֿון גלייַכגילטיקע פֿאַרבײַגײַער, אָן קיין קלאָרע באַווײַזן פֿון פּריוואַטקייט. . די ברעכן אין די פראָנט פּלויט איז פארגעקומען אין די דרייוווויי וואָס געפירט צו די צוויי-מאַשין גאַראַזש אין די הינטן פון די הויז. א שטײנערנע שטעג האט געפירט צו דער טיר. פו ן דרויס ן הא ט ע ס אויסגעזע ן װ י א הײ ם פו ן א מיטל־רײכע ר פאמיליע .
  
  
  אויב די סי-איי-עי וועט פירן אירע "זיכערע הייזער" אויף די זעלבע וועג ווי אַקס, וואָלט דאָס בילד פון רעספּעקטאַביליטי קערפאַלי קאַלטאַווייטאַד דורך די שטענדיק רעזידאַנץ פון די הויז. האק האט געווענליך צוגעטיילט צוויי אגענטן צו יעדע פון ​​די זיכערע הייזער, וועלכע מיר האבן גענוצט פאר געהיימע מיטינגען, אדער צו באהאלטן שונא אגענטן, וועלכע האבן זיך "געדרייט" ביז מען קען פאר זיי אויפשטעלן א נייע אידענטיטעט, אדער אלס ערהוילונג פונקטן פאר פארוואונדעטע פערסאנאל. לאקאלע אגענטן, געווענליך א מאן און א פרוי וואס פאסירן פאר א פארהייראט פּאָר, זאָלן זיין פריינדלעך צו זייערע שכנים, אָבער נישט אַזוי אַוטגאָוינג אַז די מענטשן דערנעבן רופן אומגעריכט. כאָק לייקס צו שטעלן זיין כיידאָוץ אין רעזידענטשאַל געביטן אלא ווי אין ווייַט געביטן וואָס זענען מער אָופּאַנד פֿאַר יבערראַשן באַפאַלן. און עס איז געווען אַז די סי.איי.עי. האט אנגענומען אַן ענלעכע סעטאַפּ, לפּחות ווי ווייַט ווי סאַלעקטינג געביטן איז זארגן.
  
  
  אי ך בי ן פארבײגײ ן דע ם הויז , או ן בי ן צוגעגאנגע ן צו ם טיר ן פו ן שכנותדיק ן הויז . עס האָט זיך געעפֿנט אַ מאָמענט נאָך דעם ווי איך האָב גערופֿן, אָבער נאָר ווי ווייט די קייט האָט דערלויבט. די װײסע װײב האט ארײנגעשטעקט די נאז אין לאך, בשעת דעם דײטשן פאסטעך האט זיך ארויסגעשטעקט צו מיר. — האט די פרוי געפרעגט מיט א קלײנעם חשד: — יא? דער פּאַסטעך האָט גאָרנישט געזאָגט, נאָר ער האָט קלאָרער אויסגעדריקט זיינע חשד מיט אַ טיפֿן געראָטן. זי האָט אים פאַרזיכערט: "שאַ, אַרטהור!"
  
  
  "אנטשולדיגט," איך געזאגט, "אָבער איך זוך די דעראָסעס. איך ווייס נישט די גענויע נומער, אבער זיי מוזן וואוינען אויפן מיליטער ראוד, נעבן יוטא, און איך האב געמיינט אז אפשר קענט איר זיי.
  
  
  "ניין, איך קען נישט דערקענען דעם נאָמען. אָבער אין די לעצטע פּאָר יאָר זײַנען געווען אַ סך נײַע מענטשן אין דער קוואַרטאַל. ”
  
  
  "דאָס איז אַ יונג פּאָר," איך דערקלערט. “זי איז בלאָנדע, אַן ערך דרײַסיק, און אַוגיע איז בערך די זעלבע עלטער. ער איז אַ גרויסער בחור; איר וועט באשטימט באַמערקן אים ווייַל ער איז וועגן זעקס פֿיס פיר אינטשעס און וועגן צוויי הונדערט און פערציק פונט. טאַקע יאָ, זיי פאָר אַ VW קאַמפּערוואַן.
  
  
  זי האט א שאקל געטאן מיטן קאפ ביז איך האב דערמאנט דעם קעמפער, דאן האט א פלאקער פון דערקענונג געבליצט איבער איר פנים. "נו," האָט זי געזאָגט מיט כעזיטאַנטלי, "עס וואוינט אַ שיינע יונג פּאָר. זיי זענען דאָרט פֿאַר וועגן אַ יאָר, אָבער איך האב נישט דערקענען זיי אַנדערש ווי צו זאָגן העלא. אבער איך בין זיכער זיי זענען נישט דיין פריינט. זי איז נישט בלאָנדע און ער איז נישט אַזוי גרויס. אפֿשר אַז פּאָניטאַיל, אָבער מיט אַ דין זייַט. דער בלויז זאַך איז ... "
  
  
  — יא ? - איך ינסיסטאַד.
  
  
  "נו, איך באמערקט ווען מיין מאַן און איך געכאפט די ויטאָבוס צו אַרבעטן דעם מאָרגן אַז עס איז געווען אַ וואָלקסוואַגען קעמפּער פּאַרקט אין די דרייוווויי."
  
  
  "וואָס מאָל עס איז געווען?"
  
  
  "איך טראַכטן עס איז געווען אַ פערטל צו אַכט אָדער אַזוי זינט מיר יוזשאַוואַלי פאַרלאָזן."
  
  
  "איך האב נישט באמערקט ווער עס יז דאָרט פּונקט איצט," איך געזאגט. "ביסט איר דורך קיין געלעגנהייַט
  
  
  
  
  
  
  האסטו אים געזעהן אוועקגיין? "
  
  
  "פאקטיש גערעדט, יאָ. איך בין נאָר שפעטער אין דער פֿרי אַרױסגעגאַנגען פֿון דער טיר ― ס'איז געװיס געװען מיטאָג אָדער אפֿשר מיטן דרײַסיק ― װען איך האָב געזען זי שלעפּן זיך אַװעק און פֿאָר אַװעק. איך וואָלט ווי צו באַזוכן אַ פרייַנד אויף לעגאַטיאָן סטריט, און ...
  
  
  ― האָסטו געזען, װער עס איז דאָרטן געװען? — האב איך איבערגעריסן. "אפֿשר זיי זענען געווען מיין פריינט."
  
  
  "ניין, איך האט ניט וויסן. ע ר אי ז שוי ן אװעק , אײדע ר אי ך הא ב זי ך אראפגעלאז ט אויפ ן טראטואר , או ן ז ײ האב ן זי ך געאײלט . אנטשולדיגט."
  
  
  איך איז געווען שיין זיכער ווו די וואָלקסוואַגען און זייַן קאָלעקטיוו פון קיללערס זענען געגאנגען; זיי האָבן געהאט אַ דאַטע אויף קאַנאַל ראָוד, וואָס איז געשווינד עריינדזשד דורך טעלעפאָן רופן. איך האָב געדאַנקען די פרוי פֿאַר איר הילף און געזאגט אפֿשר איך וואָלט פּרובירן ווייַטער טיר אין פאַל די מענטשן אין די קעמפּער זענען מיין פריינט דורך רופן אן אנדער חבר. דער פּאַסטעך האָט ווידער געוואָרצלט, ווען איך האָב זיך אויסגעדרייט צו גיין, און ער האָט כּמעט געכאַפּט זײַן פּיסק, ווען זי האָט פֿאַרמאַכט די טיר.
  
  
  איך גיי קאַזשוואַלי אַראָפּ די דרייוווויי צו די סי.איי.עי. כיידאַוט, איך פארבליבן אַרום די הויז צו דער גאַראַזש. זיין פאָלדינג טיר איז געווען אַנלאַקט, אַזוי איך סליד עס אַרויף אויף געזונט-גריסט כינדזשיז. די לימאַזין פון שערימאַסינע איז נאָך דאָרט געווען, לעבן די מוסטאַנג וואָס איך האָב געמיינט אַז געהערט צו די שטענדיק רעזידאַנץ פון די הויז. שטיל פאַרמאַכן די טיר, איך געגאנגען אויס אַנטו די קליין פּאַטיאָ פון די ראַנטש. דאָרטן איז געשטאַנען אַ באַרביקיו וואָגן, פאַרזשאַווערט פון געשטאַנען אין ווינטער שניי.
  
  
  "ניט אַלץ איז אַזוי גוט, יינגלעך," איך געדאַנק. פאַקטיש כאָומאָונערז וואָלט קראָם זייער באַרביקיו אין דער גאַראַזש פֿאַר די ווינטער.
  
  
  די עקראַן טיר איז געווען פארשפארט, אָבער אַ קליין ויסבייַטן מיט די פונט פון אַ סטילעטטאָ האט עס געצווונגען עפענען. די הינטערשטיר איז אויך געװען פארשפארט. מייַן פּלאַסטיק אמעריקאנער עקספּרעסס קאָרט אריבערגעפארן די ריגל, און בשעת איך האַלטן עס אין פּלאַץ, איך געפרוווט צו דרייען די שעפּן מיט מיין אנדערע האַנט. ער האט זיך אויסגעדרייט און די טיר האט זיך געעפנט. איך אומגעקערט די קרעדיט קאַרטל צו מיין בייַטל איידער פּושינג די טיר ווייַטער און איז געווען ריליווד צו געפֿינען עס איז קיין קייט לאַטש.
  
  
  איך בין גיך ארײַנגעגאנגען און זיך געפונען אין קיך. װע ן אי ך הא ב זי ך ארומגעקוקט , אי ז ד י שטוב ן געװע ן שטיל . די כלים, מסתמא פֿון פרישטיק, האָט מען געוואשן און אַרײַנגעלייגט אין די טרוקענע געשטעל בײַם זינקען. איך בין אַרײַן אין די עסצימער, דערנאָך אַרײַן אין שטוב. ערגעץ אונטן זענען נישט געווען קיין סימנים פון קאמף. דעמאלט , װע ן אי ך הא ב זי ך געצויג ן ארוי ף האלבװע ג אויפ ן טרעפ , װא ס הא ט אפנים , געפיר ט צ ו ד י בעדרומז , הא ט זי ך מײ ן אויפמערקזאמקײ ט געצויג ן אוי ף א קלײ ן לא ך אי ן טי ף אוי ף דע ר װאנט , נעב ן ד י טרעפ . איך האב נאכאמאל גענוצט דעם סטילעט-פונט, און האב אריינגעגראבן דעם קויל אין דער וואנט. ע ס הא ט אויסגעזע ן װ י א .38 פלאכ ט אי ן טינק . איך האָב זיך אַראָפּגעבויגן און אונטערזוכט דעם ביליקן מיזרעכדיקן טעפּעך, וואָס האָט באַדעקן דעם דיל פאַרן אַרייַנגאַנג.
  
  
  דער פּאָמסן אָרט איז כּמעט פאַרפאַלן אין די מוסטער. עמעצער האט געעפנט די פראָנט טיר און איז געווען דערשאָסן, איך באַשלאָסן. מיסטאָמע פון אַ .38 מיט אַ סאַפּרעסער. אין דער קלײנער פויער איז געװען א גאַרדעראָב. איך האב אנטדעקט אז די טיר איז פארשפארט, וואס איז געווען אומגעווענליך גענוג צו מאכן מיר ווילן זען וואס איז אינעווייניג. נאָך טריינג עטלעכע פון מיין פּיקס, איך געפֿונען איינער וואָס איז געווען אַ פּשוט שלאָס.
  
  
  אויפן דיל פון דער קלאָזעט, אונטער די מאַנטלען, וואָס האָבן זיך דאָרט געהאנגען, איז געלעגן דער גוף פון אַ מענטש. דער קערפער האט געטראגן א הוט און מאנטל, און איך האב געקענט זאגן אז ער איז הויך דורך דעם וועג ווי זיינע קני זענען געווען פארפליכטעט אים צו קוועטשן אין דעם ענג פלאץ. צוריקצושטופן דאָס הוט, וואָס איז אים אָפּגעשלאָמפּט געוואָרן איבערן פּנים, האָב איך געזען וואו די קויל איז אַרײַן אין זיין לינקן אויג. אַזוי פיל פֿאַר האַלב פון די "שיין יונג פּאָר ווייַטער טיר." לכאורה האט ער געדארפט פארלאזן דאס הויז ווען איינער איז געקומען צו דער טיר, און ער האט געמאכט דעם פאטאלן טעות אז ער האט נישט גענוצט די פיקשקע צו זען ווער עס איז אינדרויסן פארן עפן. ווער עס איז געשטאנען דארט האט געהאט א גרײט א פּיסטויל מיט א שטילשטאנד, און ער האט געשאסן באלד ווי די טיר האט זיך געעפנט, האט דאן געכאפט זיין קרבן און אים פארזיכטיג אראפגעלאזט אויפן טעפּעך אויפן דיל אן דעם מתיםס "פרוי" וואס האט אפילו געוואוסט וואס עס איז פארגעקומען. .
  
  
  איך האב באשלאסן, אז זי מוז אויך זיין ערגעץ אין שטוב. די מענטשן פון די שווערד וואָלט נישט ריזיקירן צו פירן אויס די מעס. גענומען די לוגער, איך געגאנגען אַרויף די טרעפּ צו דער אויבערשטער מדרגה. אי ן דע ר שטילקײט , װא ס הא ט געהערש ט אי ן שטוב , הא ט זי ך אויסגעזע ן א הויך , דא ס לײכ ע קרײק ן פו ן ד י טעפע ־ טיק ע טריט . רעכטס אויף מיר אין שפּיץ פון די טרעפּ איז געווען אָפן די טיר צום שלאָפצימער. אי ך בי ן ארײנגעגאנגע ן או ן געפונע ן לײדיק . איך בין גיך געגאַנגען צום שאַפע. עס האט אנטהאלט מענער־קליידער און גארנישט אנדערש. איך האב שנעל איבערגעדרייט די דעקל, און איך האב איינגעזען אז עס איז גארנישט אונטערן בעט, האב איך מיך צוריקגעקערט אין זאל און לאנגזאם געעפנט די נעקסטע טיר אויף דער זעלבער זייט. עס איז געווען די קלאָזעט - ליידיק. אי ן ד י רפואות־קאבינעט ע איבע ר דע ר זינק , הא ט זי ך אנטהאלט ן מענע ר טוילעטאריע ן או ן א רייזער . דער טויטער אונטן מוז האָבן געהאט א בויך צרות; אויף איינער פון די פּאָליצעס זענען געווען לאגלען מיט אַנטיסאַדז. נו, דאס שטערט אים שוין נישט.
  
  
  דורכגעגאנגען אין זאַל, איך געגאנגען דורך אן אנדער עפענען טיר אין אַ צימער וואָס איך געסט פון זייַן גרייס איז די הויפּט שלאָפצימער פון די הויז. די פרוי איך איז געווען נאָך איז געווען ציכטיק; אירע קלײדער זײַנען געװען ציכטיק אַרױפֿגעשטעלט אויף הענגער און אירע שיך זײַנען געװען אין קעסטלעך אָנגעשטעקט אױפֿן דיל פֿון דעם גרויסן טאָפּלטן שאַפֿע. משמעות, זי און איר שוטעף געהאלטן אַ שטרענג געשעפט שייכות, טראָץ לעבעדיק צוזאַמען פֿאַר וועגן אַ יאָר. נאָר איינער פון די צוויי
  
  
  
  
  
  
  די בעט־קישנס זײנען געװארן געקרײצט. עס איז מיר פּלוצעם אײַנגעפֿאַלן, אַז דאָס שײטל אױפֿן בעט איז נאָר געװען פֿאַרשטעקט פֿון אײן זײַט. זי האט עס זיכער געמאכט, ווען דער שיסער איז ארויף אויפן צווייטן שטאק.
  
  
  געפאלן אויף די קני, איך געקוקט אונטער די בעט. בלינדע אויגן האבן אויף מיר געשטארקט פון א פנים, װאם האט געמוזט זײן שײן, אײדער דער קויל האט אפגעריסן א טײל פון דעם קין, א שפאצירט בלוט אין לאנגע שװארצע האר, װאם האבן זיך אויסגעפוצט איבערן דיל. ז י הא ט געטראג ן א קװעלטע ר געלע ר הויז־מאַנטל , או ן ד י פראנט ן אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט געדרוק ט בלוט , װ ו ז י אי ז געשאפ ן געװאר ן פו ן דע ר צװײטע ר שיסער .
  
  
  אי ך הא ב אראפגעװארפ ן ד י פארדעק ן או ן זי ך אויפגעהויב ן אויפ ן פיס . גיך דורכגעגאנגען דורך די רעשט פון די שפּיץ שטאָק, איך טשעק אויס די דריט שלאָפצימער און בעל קלאָזעט, ווייַטער דעמאַנסטרייטינג די ציכטיקקייט פון די סי.איי.עי. באַלעבאָסטע. באַהאַלטן הינטער אַ אָנלייגן טאַולז אין די לתונט שאַפע, איך דיסקאַווערד אַ שטאַרק צוויי-וועג ראַדיאָ טונד צו אַ אָפטקייַט איך דערקענט ווי געהערן צו די סי.איי.עי. עס האט מיסטאָמע בלויז געארבעט ווען די זיכער הויז איז געווען אין נוצן. עס איז ניט נויטיק פֿאַר דירעקט קאָנטאַקט מיט די סייכל אַגענטור ס העכסט געהיים הויפּטקוואַרטיר לעבן Langley, ווירזשיניע, אַחוץ אין אַזאַ קאַסעס. איך פליפּט די ופנעמער באַשטימען, אָבער קיין ראַש קומט פון די טעלעוויזיע. כ'האב זיך ארומגערינגלט הינטערן קאבינעט, און איך האב אויפגעהויבן עטליכע דראטן וואס מען האט ארויסגעצויגן און אפגעשניטן.
  
  
  אַמאָל אַראָפּ, איך פארשטאפט אין די פראָנט פויע און קערפאַלי צוגעהערט פֿאַר קיין קלאַנג וואָס קען אָנווייַזן שווערד און אַבדול בעדאַווי, אַלעווייַ שרימאַ און טאָמער צוויי פון די דריי קעמפּינג רוצחים זענען נאָך אין די הויז. בלויז דאָס טיקטאַק פון סעט טאמעס אַלט בינשטאָק זייגער אויף די עסצימער באַפיי האט צעבראכן די שטילקייַט.
  
  
  איך בין צוריק אַרײַן אין קיך אַרײַן און געפֿונען אַ טיר, װאָס זאָל פֿירן צום קעלער. איך אָפּגעשטעלט די שעפּן און געפונען אַז עס איז אַנלאַקט, אַזוי איך געעפנט עס אַ ביסל. א קלײן ברומען האט זיך דערהערט פון שפיצן, אבער קײן מענטשלעכע קלאנגען האב איך נישט געהערט אויף די צען טרעפ פון די טרעפ, װען איך האב ברײט געעפנט די טיר.
  
  
  אָבער, די ליכט אין די קעלער איז געווען אויף, און אונטן איך קען זען די שטאָק באדעקט מיט לינאָליי. ווען איך בין פּאַמעלעך אַראָפּ די טרעפּ, האָט זיך באַוויזן אַ וואַשער-טרייער קעגן דער ווײַטער וואַנט. הינטע ר ד י טרעפ ן הא ט מע ן אויסגעלאש ט דע ר אויל־ברענע ר או ן װאסער־כיטער . כמע ט ב ײ ד י פוס ס פו ן ד י טרעפ ן הא ב אי ך זי ך פּלוצע ם אפגעשטעלט , מי ט א מאל , א ז בלוי ז א דריטל ל פו ן קעלער , אי ז אפן ; "אפֿשר ווייניקער," האָב איך באַשלאָסן, געדענקט די אַרומגעלאָכענע צימערן אויבן.
  
  
  די רעשט פון די קעלער איז שנייַדן אַוועק דורך אַ באַטאָנען בלאָק וואַנט. די מויער איז דאָך צוגעלייגט געוואָרן לאַנג נאָך דעם ווי דאָס הויז איז געבויט געוואָרן, ווײַל די גרויע בלאָקן זענען געווען אַ סך נײַער, ווי די וואָס האָבן געשאַפֿן די אַנדערע דרײַ זייטן פֿון דער געגנט, וואָס איך בין אַרײַן. איך האָב שנעל אַססעססעד די גרייס פון די הויז זיך, איך עסטימאַטעד אַז די סי.איי.עי. האט באשאפן אַ סוד צימער אָדער רומז אין גאַנץ וועגן פופצן הונדערט קוואַדראַט פֿיס. אזו י אי ז ע ס געװע ן דע ר זיכערע ר טײ ל פו ן דע ר באהעלטעניש , װא ו פרײנ ט אדע ר שונאי ם האב ן זי ך געדארפ ט באשיצן , האב ן זי ך געקענ ט נעמע ן זי ך אפלויפן . כ’האָב געטראַכט, אַז דער אינערלעכער איז מסתּמא אויך אַ סאונד-פּראָדוקט, אַז אויב עמעצער באַהאַלטן זיך דאָרטן, וועט זייער אָנוועזנהייט נישט מאַכן קיין רעש, אויב די שכנים וועלן מאַכן אַ יבערראַשן באַזוך צו די אָרטיקע אגענטן.
  
  
  מיין הנחה אז קיין קלאנג איז נישט דורכגעגאנגען אין די ווענט און סטעליע פון דעם געהיימע באהעלטעניש, האט מיר איבערצייגט אז שרימא און אירע פארכאפערס זענען אויך אינעווייניק. איך האב געמיינט אז איך ווארט אויף עפעס אדער עמיצן, אבער איך האב נישט געוואוסט וואס אדער וועמען. פון קורס, נישט ווייַל פון קיין סיגנאַל אויף די ראַדיאָ אויבן, ווייַל זייַן נוציקייט איז רוינד דורך ווער עס האט שנייַדן די דראָט. אָבער, עס איז געווען אַ גוטע געלעגנהייט אַז אַדאַבי ס אָנזאָג - "די שווערד איז גרייט צו שלאָגן" - איז טראַנספערד פון דאָ איידער די ראַדיאָ איז פאַרקריפּלט.
  
  
  ס'איז נישט געווען קיין איינגאַנג צום באַטאָנען צימער, נאָר איך בין אַרויפגעגאַנגען צו דער וואַנט אַ קוק טאָן. די סי.איי.עי. האט באשאפן א שיינע אילוזיע; ווארשיינליך, ווען מען האט פארלאנגט א ערקלערונג איבער דעם אומגעווענליך קליינעם קעלער, אויב די "יונגע פּאָר" וואלט געדארפט אריינלאזן אין קעלער מעטער-לייענער אדער אויפהיטונגס-ארבעטער, וואלטן זיי ווארשיינליך געזאגט אז די מענטשן פון וואס זיי האבן געקויפט דאס הויז האבן נאך נישט געענדיגט בויען. קעלער רעכט צו מאַנגל פון געלט, און האָבן נאָר פארמאכט די מנוחה פון די עקסקאַוויישאַן. איך האָב כּמעט געהערט ווי די שיינע ראַוונע-כערטע פרוי זאָגט צו דער נייגעריקער עלעקטרישער פירמע פאַרשטייער, “אָ, מיר וועלן דאָס אַליין פאַרענדיקן אַמאָל ווען עס איז גרינגער צו באַקומען די היפּאָטעק געלט. אָבער מיר האָבן אַזוי גוט געקויפט דאָס הויז, ווײַל עס האָט נישט געהאַט קיין פֿולן קעלער״.
  
  
  נעענטער צו די װײטסטע פונט פון דער װאנט פון די טרעפ האב איך געפונען װאס איך האב געזוכט. א קליין שפּאַלטן אין די בלאַקס אַוטליינד אַ שטח בעערעך זיבן פֿיס הויך און טאָמער זעקס און דרייסיק אינטש ברייט. דאס איז געווען געמיינט צו זיין די טיר צו אַלץ וואָס איז ליגן ווייַטער, אָבער ווי עס איז געווען עפענען? די העל ליכט פון די אַנשאַדיד באַלבז אָוווערכעד צוגעשטעלט אַ פּלאַץ פון ליכט ווען איך געזוכט פֿאַר עטלעכע באַשטימען אָדער קנעפּל וואָס וואָלט עפענען די פאַרבאָרגן טיר. עס איז געווען ניט אַזאַ מיטל אויף דער וואַנט זיך, אַזוי איך אנגעהויבן צו קוקן אַרום אין אנדערע טיילן פון די קעלער. כ׳האב געמוזט גיך דורכגײן דורך יענע טיר; די צייט איז אויסגעגאנגען.
  
  
  איך געזוכט פֿאַר צען פראַסטרייטינג מינוט אָבער געפונען גאָרנישט. איך איז געווען פּונקט וועגן צו אָנהייבן קליקינג אויף
  
  
  
  
  
  
  פּראָסט באַטאָנען בלאַקס אין די וואַנט אין דער האָפענונג אַז איינער פון זיי זאל זיין דער שליסל. װע ן אי ך הא ב זי ך צוריקגעצויג ן צ ו דע ר געהײמע ר טיר , בי ן אי ך פארב ײ איינע ם פו ן ד י גרוים ע שטיצע־באלקע ם או ן פו ן אויגענ ק הא ב אי ך געזע ן װא ס אי ז ד י גאנצ ע צײט ן געװע ן פאר ן מי ר — א ליכט־סוויטש . אבער וואָס האט דעם באַשטימען קער אויף? דער איינער אין שפּיץ פון די קעלער טרעפּ האט משמעות בלויז קאַנטראָולד צוויי ליכט באַלבז, און זיי זענען שוין אויף.
  
  
  איך אָפּגעשטעלט די וויירינג וואָס געקומען פון די באַשטימען. עס קען האָבן עפּעס צו טאָן מיט די וואַשינג עקוויפּמענט אָדער די בוימל בורנער. אַנשטאָט דעם איז דער דראָט גלייך צו דער סטעליע און האָט דורכגעשניטן אַ פונט נעבן דער שפּאַלטן וואָס האָט אָפּגעצייכנט דעם אַרייַנגאַנג צום געהיימע צימער. איך געהאלטן די לוגער אין איין האַנט און פליפּט די באַשטימען מיט די אנדערע. פאר א מאמענט איז גארנישט געשען. דערנאָך האָב איך פּעלץ אַ קליין ווייבריישאַן פון די שטאָק אונטער מיין פֿיס און געהערט אַ מאַפאַלד גרינדינג געזונט ווי אַ טייל פון די וואַנט אנגעהויבן צו מאַך אויס אויף געזונט-וילד כינדזשיז, משמעות געטריבן דורך אַן עלעקטריש מאָטאָר ערגעץ הינטער עס.
  
  
  מי ט געװער ן אי ן האנ ט בי ן אי ך ארײנגעטרעט ן אי ן דע ר עפענונג , װ י באל ד ע ס אי ז געװע ן גענו ג ברײט , מי ר ארײנצונעמען . די סצענע, וואָס האָט מיך באַגריסט, האָט געקענט קאָנקורירן מיט דעם דעקל פֿון איינעם פֿון די אַלטע עפֿנטלעכע זשורנאַלן.
  
  
  שרימא איז געװען געבונדן צו דער װײטער װאנט אנטקעגן מיר. ז י אי ז געװע ן אינגאנצ ן נאקעט , אבע ר אי ך הא ב ניש ט געהא ט קײ ן צײט , צ ו אפשאצ ן ד י געבויגענ ע קורוועס , פו ן אי ר קלײנ ע געשטאלט . איך בין געווען צו פאַרנומען צו קוקן אויף דעם מאַן וואָס איז געשטאַנען נעבן איר און באַהאַלטן די אַנדערע אין צימער מיט מיין לוגער. עבדול איז געשטאנען נעבן שרימא און איך האב געקאנט דערצײלן לויטן בליק אויף איר פנים, אז ער טוט עפעס מיאוס, װאס איז איבערגעריסן געװארן פון מיין אנקומען. געזעסן ביי אַ טיש אין דעם גרויסן אָפן פּלאַץ וואָס די סי.איי.עי. האט אויפגעשטעלט איז געווען א גוט אנגעטאן אראבער וואס איך בין זיכער געווען דער מענטש וואס עבדול האט אויפגעכאפט אין דער אדאביא אמבאסאדע - דער איינעם וואס איך און האק האבן געמיינט אז ער איז שווערד. . אפנים האט ער געארבעט אויף עטלעכע פאפירן; ער האט אויפגעהויבן דעם קאפ פון די פאפירן און האט א קוק געטאן אויף מיר און אויף דער ביקס.
  
  
  נאך צוויי אראבער האבן זיך גערוט אין אן אנדער ווינקל פונעם שוהל. איינער איז געזעסן אויף א בעט וואס איז געווענליך גענוצט דורך צייטווייליגע געסט פון די סי.איי.עי. נעבן אים איז געלעגן אן אויטאמאטישער ביקס. זיין צווילינג איז געווען אין די הענט פון די לעצטע פון דער גרופּע פון רעגירונג באַשיצן רעזידאַנץ. ער האָט אָנגעהויבן אויפהייבן זיין ביקס ווען איך בין אַרײַן אין צימער, אָבער האָט זיך אָפּגעשטעלט ווען די פּיסטויל פון מיין פּיסטויל האָט זיך אויסגעדרייט אין זיין ריכטונג. קײנע ר פו ן ז ײ הא ט זי ך ניש ט געװע ן איבערראש ט צ ו דערזע ן מי ך א חו ץ שרימה , װעמענ ס אויג ן האב ן זי ך פריע ר פארװאונדער ט או ן דערנא ך באמערק ט א פארלעגנהײ ט פו ן אי ר נאקעטקײט . איך בין געווען זיכער אז זיי ווארטן אויף מיר ווען אבדול האט גערעדט:
  
  
  ― קום אַרײַן, מיסטער קאַרטער, ― האָט ער געזאָגט, נאָך העפלעך, אַפילו אין דער געשפּאַנטער סיטואַציע, אין וועלכער ער האָט זיך געטראָפן. - מיר זענען ווארטן פֿאַר דיין אָנקומען. איצט איז מײן פלאן דערפילט״.
  
  
  רופן עס זיין פּלאַן שאַקט מיר פֿאַר אַ מאָמענט. כאָק און איך האָבן פאַלש. דער מענטש וואָס האָט געשפּילט שערימאַס באַדיגאַרד און דער שאָפער פון דער אַדאַביאַ אַמבאַסאַדע איז געווען שווערד, נישט דער וואָס איז געווען זיין פּאַסאַזשיר. איך האב איצט געקוקט אויף עבדול, װי איך װאלט אים צום ערשטן מאל געקוקט. דא ן הא ב אי ך ארוי ס פו ן ד י אויג ן װינק ל באמערק ט א באװעגונ ג פו ן דע ר ריכטונ ג פו ן צימער , װא ו צװ ײ מענע ר זײנע ן געװע ן פארפרויר ן אויפ ן ארט . כ'האב געכאפט דעם צינגל, שאקלענדיג מיטן קאפ, און א קויל פון דעם לוגער האט געטראפען דעם אראבער מיטן אויטאמאטישן ביקס אין היכל, ווען ער האט זיך אויסגעדרייט צו פרובירן צו מיר ווייזן דעם פאס. ער איז געווען טויט איידער ער איז געפאלן צו די שטאָק מיט זיין ביקס פאַלינג פון זיין הענט.
  
  
  ― פּרוּװט נישט, ― האָב איך געװאָרנט זײַן חבֿר, װאָס האָט אָנגעהױבן אָנכאַפּן דאָס ביקס נעבן אים אױפֿן בעט. איך בין נישט געווען זיכער אז ער האט פארשטאנען ענגליש, אבער ער האט, אפנים, נישט געהאט קיין שום צרות צו איבערטייטשן דעם טאן פון מיין שטימע אדער מיינע כוונות, ווייל זיינע געווער האבן זיך צוריק און ארויף צו דער סטעליע ארויף געצויגן.
  
  
  "דאָס איז ניט נייטיק, הער קאַרטער," האָט אַבדול קאַלט געזאָגט. ― ער װאָלט אײַך נישט דערשאָסן. דאָס איז נישט געווען אַ טייל פון מיין פּלאַן. ”
  
  
  "ער האט נישט קווענקלען צו נוצן דעם זאַך הייַנט," איך רימיינדיד שווערד. "אָדער איז מאָרד די דרייַ טייל פון דיין פּלאַן?"
  
  
  "עס איז געווען נויטיק," האָט אַבדול געענטפערט. "עס איז כּמעט צייַט פֿאַר מיר צו קומען אַהער - און זיי האָבן שוין וואַך מיר צו נאָענט צו טאָן דאָס אָן אַנטדעקן ווו מיין מענטשן האַלטן איר הויך." דע ר לעצטע ר טײ ל הא ט מע ן שפעטע ר געזאגט , װע ן ע ר הא ט זי ך א ביס ל אויסגעדרײ ט צ ו שרימא . — זײנען זײ געװען גוטע חברה, מײן דאמע ? ער האָט געזאָגט די לעצטע ווערטער אין אַ טאָן וואָס האָט זיי געמאַכט שמוציקער ווי אַלץ וואָס ער אָדער זיינע צוויי טאגז האָבן געקענט טאָן צו די שיינע געבונדענע געפאַנגענער, און דער רייטלער וואָס האָט זיך פארשפרייט פון איר פּנים צו איר נאַקעט האַלדז און היימישע קאַסטן האָט מיר געזאָגט אז זי איז געווען אַ פּראָבע. ביידע גייַסטיק און גשמיות.
  
  
  שרימאַ האָט נאָך נישט גערעדט זינט איך האָב געעפֿנט די געהיימע טיר און אַרײַן אין געהיימע צימער. איך האָב אַ געפיל אַז זי איז געווען אין קלאַפּ אָדער נאָר סנאַפּט אויס פון עס. אָדער טאָמער זי איז געווען דראַגינג ווייַטער פון די באַרועכץ קאַנדי האט איר, און איז געווען בלויז איצט אנגעהויבן צו גאָר קאָנטראָלירן איר געפילן.
  
  
  "אָוקיי, אַבדול, אָדער זאָל איך זאָגן סייף אַלאַ?" איך האב געזאגט. זיין אָפּרוף צו מיין נוצן פון די אַראַביש וואָרט פֿאַר די שווערד פון אַלאַ איז געווען צו נאָר בויגן אַ ביסל. - נעם די קייטן פון איר הויך. שנעל."
  
  
  "דאָס וועט ניט זיין נויטיק, אַבדול," האט געזאגט אַ קול.
  
  
  
  
  
  
  איך האב געזאגט. — לאז אפ דעם ביקס, ניק, און שטעל די הענט אויף.
  
  
  ― הי, זיסוואַרג, ― זאָג איך אָן זיך אומקערן. ― װאָס האָט דיך אָפּגעהאַלטן? איך האב שוין געווארט אז איר זאלט זיך מיט אונז אהער קומען. אויב איר געווען אנגעקומען אַ פּאָר פון מינוט פריער, איר קען האָבן געראטעוועט די לעבן פון איינער פון דיין פרענדז."
  
  
  דער שאק פון זען איר לאנגיעריגע פריינט און באגלייטער האלט אן א ביקס אויף דעם מאן וואס איז געקומען איר ראטעווען, האט גורם געווען שרימא זיך אינגאנצן אויפצווועקן. — זיסוואַרג! וואס טוסטו? ניק איז געקומען מיך אוועקנעמען פון דא!
  
  
  ווען איך דערציילט איר אַז זיסוואַרג נייט איז געווען דער איינער וואָס געמאכט עס מעגלעך פֿאַר איר צו זיין קאַפּיד, די התגלות איז געווען צו פיל פֿאַר די ערשטע מלכּה. זי האט אויסגעבראכן אין טרערן. ניטאָ די קעניגלעכע כשיוועס וואָס האָט איר העלדיש געשטיצט אין פּנים פון איר מאַטערן. זי איז געווען א פרוי וואס איז פארראטן געווארן דורך עמעצן וואס זי האט ליב געהאט ווי א שוועסטער, און זי האט נאכאמאל געשריגן: "פארוואס, זיסוואַרג? פארוואס?"
   קאפיטל 11
  
  
  
  
  איך האב נאך נישט אראפגעלאזט די ביקס און נישט אויפגעהויבן די האנט, אבער עבדול האט פארלאזט שרימא און איז געקומען נעמען ביי מיר דעם לוגער. עס איז געווען קליין איך קען טאָן אין דעם פונט אַחוץ לאָזן אים נעמען עס. אויב זיסוואַרג געצויגן דעם צינגל אויף מיר, עס וואָלט זיין קיין האָפענונג פֿאַר די סאַבינג פרוי וועמענס קאָפּ איז געפאלן צו איר קאַסטן. איר וועלט האָט זיך צעטיילט אין אַ ביליאן שטיקער, און פאַר איר האָט מען פאַרגעסן גשמיות ווייטיק. די גראָבע פאָלדס וואָס האָבן זיך איינגעשניטן אין די שטריק פון איר האַנטגעלענק און צעשפּרייטע קנעכל זענען שוין נישט געווען אַזוי גרויזאַם ווי דער פּראָצעס פון איר לעבן וואָס האָט זיך צעפאלן - אַ פּראָצעס וואָס האָט זיך אָנגעהויבן ווען זי איז געצווונגען געוואָרן צו פאַרלאָזן דעם מאַן וואָס זי האָט ליב און אירע קינדער.
  
  
  # — יעצט אויב דו וועסט נאר גיין צו דער וואנט , מיסטער קארטער , — האט אבדול געזאגט , אנווייזנדיק מיט מיין ביקס וואו ער האט געוואלט איך זאל גיין .
  
  
  כּדי צו געווינען צייט האָב איך אים געפרעגט, “פארוואס לאזט איר נישט זיסוואַרג זאָגן שרימאַ פאַרוואָס זי האָט זי פאַרקויפט? איר האָט גאָרנישט צו פאַרלירן איצט.
  
  
  — גארניט נאר צײט — האט ער געזאגט, ווענדן זיך צו באפוילן דעם שיסער אויפן בויע, ער זאל קומען מיר היטן. װע ן דע ר מא ן הא ט גענומע ן דא ם מאשין־געװער , או ן אי ז צוגעגאנגע ן צ ו מיר , הא ט ע ר זי ך אפגעשטעל ט קוק ן אוי ף זײ ן טויט ן חבר . דער צאָרן האָט זיך אָנגעשלאָגן איבער זיין פּנים, ער האָט טרעטאַנד אויפגעהויבן זיין ביקס און אָנגעוויזן אויף מיר.
  
  
  "אָפּשטעל!" — האט אבדול באפוילן, נאך אלץ גערעדט צו אים אויף אראביש. "ער קענען ניט זיין געהרגעט מיט דעם וואָפן. ווען אַלץ איז גרייט, איר קענען נוצן די ביקס וואָס די ויבן געוויינט.
  
  
  שרימה האט אויפגעהויבן דעם קאפ און א קוק געטאן אויף מיר פרעגנדיק. לכאורה האט מען זי געהאלטן אינדרויסן ביז די שווערד'ס מענטשן האבן זיך באפרייט פון די איינוואוינער סי-איי-עי אגענטן. "ס'איז דאָ אַ 'שיין יונג פּאָר' טויט אויבן," האָב איך איר געזאָגט. "לפּחות דער שכן האָט זיי באַצייכנט ווי גוט."
  
  
  "זיי זענען געווען ספּייאַנז פֿאַר דיין ימפּעריאַליסט סי.איי.עי.," אַבדול האָט אַ גראָז צו מיר. “מיר ווייסן שוין א צייט וועגן דעם הויז, הער קאַרטער. אט סעלים, — האט ער ווייטער געזאגט, א קאפ צו דעם מאן ביים טיש, וועלכער האט זיך צוריקגעקערט צו זיינע דאקומענטן נאכדעם ווי איך בין געווען באוואפנט, — איז געווען זייער הילף אין דעם ענין. ער איז צוגעבונדן צו די זיכערהייט דעטאלן אין דער אמבאסאדע און האט אמאל געדארפט באגלייטן שאה חסן אהער ווען אונזער געוואלדיגער מאנארך איז געווען אין וואשינגטאן צו באקומען באפעלן פון זיינע סי-איי-עי הארן. די דאָזיקע באַגעגעניש האָט געדויערט כּמעט זעקס שעה, און סעלים האָט געהאַט גענוג געלעגנהייטן צו געדענקען דעם אויסלייג פֿונעם הויז. פאר שפיאנען זײנען זײ נישט געװען זײער קלוג; סעלים האט אפילו געלאזט שטײן היטן בײ דער געהײםער טיר פון דעם צימער און צוקוקן װי אזוי עס ארבעט, װען ער װארט אויף חסן״.
  
  
  "דער שאַ האָט קיינמאָל גענומען אָרדערס פון ווער עס יז!" — האט שרימא געבארקט בײ איר געװעזענער באדיװערטער. “איך געדענק אז ער האָט מיר דערציילט וועגן דער באַגעגעניש ווען ער האָט זיך אומגעקערט צו סידי כאַסאַן. די סי-איי-עי האָט אים געהאַלטן אינפאָרמירט וועגן דעם וואָס איז פאָרגעקומען אין די רעשט פון מיטל מזרח, כּדי ער זאָל זיך קענען באַשיצן פון די וואָס פאַרהיטן זיך צו זיין אונדזערע פרײַנד בשעת זיי האָבן געפּלאָנטערט צו נעמען פון אים דעם טראָן.
  
  
  "ווער, אַחוץ איר און כאַסאַן, גלויבט אין דעם בעלעטריסטיק?" ― האָט אַבֿדול געזאָגט מיט שמײכל. “אין דער צייט וואָס מיר ענדיקן, אַלע אין די אַראַבער וועלט וועט וויסן וועגן זיין פאַרראַט און ווי ער האָט געלאזט זיך און זיין מענטשן צו זיין געוויינט דורך ימפּעריאַליסט וואָרמאָנגערס. און ווי ער איז געווארן זייער פליסנדיק הונט דאַנק צו דיר "
  
  
  ווי א גרויסער פראגע סימן האט זיך באוויזן אויף שרימא'ס שיין פנים, האט עבדול זיך געגרייט. "אָ יאָ, מיין דאַמע," ער האט געזאגט, אומגעקערט צו איר, "האָסט ניט וויסן? דו ביסט דער, וואס האט אזוי פארוואלקנט חסאנס מחשבה, אז ער האט נישט געקענט באשטימען וואס איז דאס בעסטע פאר זיין לאנד. איר האָט גענוצט דעם בייזע גוף פון דיר צו אָנצינדן אים מיט לייַדנשאַפט אַזוי אַז ער קען נישט זען ווער זיין פאַקטיש פריינט זענען. כּדי צו אונטערשטיצן זײַן פֿונקציע האָט אַבדול זיך אַרײַנגעשטעקט און געשטאַרקט שׂרימאַ'ס קאַסטן און די דיך, בעת זי האָט געפּרוּווט אויסצומיידן זיינע פּײַניקנדיקע גלעטן; דער ווייטיק פֿון אירע גראָבע בונדן און די עקל פֿון זײַן באַרבאַרישן אָנריר האָט זיך באַוויזן אויף איר פּנים אין דער זעלבער צײַט.
  
  
  "דערנאך, ווען דו האסט געמאכט חסאן דיין שקלאַף פון ליבע," האָט אַבדול ווייטער געזאָגט, "האָסטו אָנגעהויבן איבערגעבן צו אים די באַפעלן פון אייערע הארן דאָ אין וואשינגטאן."
  
  
  "עס איז אַ ליגן!" האָט שערימאַ געזאָגט, איר פּנים איז ווידער רויט געוואָרן, דאָס מאָל פֿון כּעס אלא ווי אַ פֿאַרלעגנהייט פֿון וואָס איר געוועזענער דינסט האָט געטאָן מיט איר גוף. "האַסאַן טראַכט נאָר וועגן וואָס איז בעסטער פֿאַר זיין מענטשן. און איר וויסן עס איז אמת, אַבדול. ער האָט דיך געטרויען ווי אַ פֿרײַנד און האָט דיר אָפט געטרויען זינט דעם טאָג וואָס איר האָט געראטעוועט זיין לעבן. ”
  
  
  
  
  
  
  דאָך, איך וויסן אַז, דיין היגהנעסס, "אַבדול אַדמיטאַד. "אבער ווער וועט גלייבן אז ווען די וועלט זעט די באווייזן אז סעלים גרייט זיך דא - באווייזן וואס ווארטן שוין צו ווערן איבערגעגעבן פארן מעכטיגן שאה ווען מיר באריכטעט אייער טויט אין די הענט פון די סי-איי-עי."
  
  
  שׂרימאַ האָט געגאַסט. "וועט איר טייטן מיר און באַשולדיקן עס אויף די סי.איי.עי.? פארוואס זאָל דער שאה גלויבן דעם ליגן? ספּעציעל אויב איר וועט מיינען אַז איך געארבעט פֿאַר די סי.איי.עי.
  
  
  אַבדול האָט זיך אויסגעדרייט צו מיר און געזאָגט: „זאָג איר, מיסטער קאַרטער. איך בין זיכער אז דו האסט שוין פארשטאנען מיין פלאן.
  
  
  איך האב נישט געוואלט אנטפלעקן ווי גוט AX ווייסט וועגן דעם שווערד'ס פלאץ, האב איך נאר געזאגט, "נו, זיי זאלן פרובירן איבערצייגן דעם שאה אז דו ביסט אומגעברענגט געווארן ווייל דו האסט באשלאסן צו אנטפלעקן די סי.איי.עי. אפעראציעס אין אדאבי פאר כאסאן און די רעשט פון די וועלט."
  
  
  — גענוי, מיסטער קארטער! אַבדול געזאגט. "איך זען אַז איר, עמפּלוייז פון די עקסעקוטיווע פּראַטעקשאַן סערוויס, אויך האָבן סייכל. מיר האָבן אָנגענומען אַז איר זענט גאָרנישט מער ווי געלויבט באַדיגאַרדז, גוט פֿאַר ביסל מער ווי שטייענדיק אַרויס אַמבאַסאַדע און קאָנסולאַץ."
  
  
  שווערד האט עס נישט געוואוסט, אבער ער האט געענטפערט די גרויסע פראגע וואס איז מיר געווען אין זינען זינט ער האט מיר ערשט געזאגט אז ער ווארט אויף מיר אין די סי.איי.עי. זיכער הויז. ער האט קלאר נישט וויסן וועגן אַקס אָדער ווער איך טאַקע געווען. איך האָב געקוקט אויף קאַנדי, וואָס איז געשטאַנען שטילערהייט, נאָך דעם גאַנצן שמועס צווישן אַבֿדול און שׂרימאַ האַלטנדיק דאָס קליינע פּיסטויל.
  
  
  "איך טראַכטן איך זאָל דאַנקען דיר פֿאַר דערציילט אים ווער איך בין, האָניק," איך געזאגט. איר פּנים איז געווען דעפיאַנט ווען איך פארבליבן, "איר זענט שיין גוט אין ניצן דיין גוף צו באַקומען די אינפֿאָרמאַציע איר דאַרפֿן. א דאנק צו."
  
  
  זי האט נישט געענטפערט, נאר עבדול האט געשמײכלט און געזאגט: יא, מיסטער קארטער, זי נוצט גוט איר קערפער. פֿון דעם וועג וואָס ער האָט געשפּילט ווען ער האָט גערעדט, האָב איך איינגעזען אַז ער האָט אויך איבערגעלעבט די פאַרגעניגן פון קאַנדיס ליבע שפּילערייַ. "אבער אין דיין פאַל," ער פארבליבן, "עס איז געווען ניט אַנקאַנטראָולאַבאַל לייַדנשאַפט וואָס ינפלואַנסט איר. אלס גאסט האט מען דיך באהאנדלט מיט אירע פארגעניגן — לויט מיינע אנווייזונגען. איך האב געדארפט וויסן וואו דו פאסט אריין אין בילד, און איינמאל זי האט אנטדעקט אז אויך דו ארבעטסט פאר דער קאפיטאליסטישער רעגירונג, האב איך באשלאסן דיך אריינצונעמען אין מיינע פלענער."
  
  
  "עס איז געווען מיין פאַרגעניגן," איך געזאגט, אַדרעסינג קאַנדי אלא ווי אַבדול. ― זאָג מיר, זיסוואַרג, דער מענטש אויף שׂרימאַס באַלקאָן ― איז דאָס געװען אַן אומגליק, װען דו ביסט אים אַרױפֿגעטרײַבן מײַן מעסער אין האַלדז? אדער האסטו מורא געהאט, אז ער וועט רעדן און מיר זאגן אז שווערד איז אויך אויפן דאך פון וואסערגייט, און פירנדיג די פרואוו פון חטיפה פון שרימא? »
  
  
  גרויסע ברוינע אויגן האבן אפגעזאגט צו קוקן אויף מיר, און קאנדי האט געשוויגן. אָבער, אַבדול איז נישט אַזוי איינגעהאַלטן. צופֿרידן אַז זײַן פּלאַנעווען צו פֿאַרניכטן שאה חסן וועט מצליח זײַן און אַז גאָרנישט וועט אים שטיין אין וועג, האָט ער אויסגעזען כּמעט גרייט צו דיסקוטירן אַלע אַספּעקטן פֿון דער אָפּעראַציע.
  
  
  # — דאס איז געווען זייער קלוג פון איר , ניין , מיסטער קארטער ? — האט ער געענטפערט. "איך האָב געהערט וועגן דעם ווען איך געגאנגען אַראָפּ צו שערימאַ ס צימער צו זען וואָס איז פאַלש. דאן האב איך זי געזאגט אז דו זאלסט דיך פארנומען פאר די איבעריגע נאכט בשעת מיר זענען אנטלאפן מיט איר היגה... אנטשולדיגט, איר געוועזענער היגה. שטעלט זיך פֿאָר, דער אַלטער נאַר פֿונעם האָטעל־דעטעקטיוו האָט געמיינט, אַז ער קען אונדז אָפּהאַלטן. ער איז געקומען נאָענט און געוואָלט וויסן וואָס איך טו אין דער טיר פון צימער אין די שעה, פלאָנטינג מיין האָטעל אָפּצייכן ווי אויב איך געווען ריפּט. ער האָט נישט צוגעגעבן דעם קלאָר ווי דער טאָג — אַז ער וואָלט נישט געדאַרפֿט הרגענען דעם אַלטן — נאָך אַלץ, איז אַבדול דערקענט געוואָרן אַלס דער אָפֿיציעלער באַדײַט פֿון שׂרימאַ.
  
  
  ― לײדער פֿאַר אים, אפֿשר האָט ער אַזױ געטראַכט, ― זאָג איך. "ער האָט טאַקע נישט פֿאַרשטאַנען וואָס ס'טוט זיך, נאָר ער האָט געמוזט באַשיצן די פֿרוי פֿון דערשלאָגן ווערן." איך האָב זיך מודה געווען אַז דאָס איז אונדזער טעות.
  
  
  שערימאַ, דערשראָקן פון אַלץ וואָס זי האט געהערט אין די לעצטע מינוט, געפרעגט איר אַלט שולע פרייַנד נאָך אַמאָל: "פארוואס, זיסוואַרג? ווי קען איר טאָן דאָס צו מיר? איר וויסן אַז זיין הויך און איך ליב געהאט איר. פארוואס?"
  
  
  די קשיא לעסאָף ריטשט קאַנדי. מיט בליענדיקע אױגן האָט זי מיט מיאוס געזאָגט: „אַװדאי, כאַסאַן האָט מיך ליב געהאַט. דערפֿאַר האָט ער דערהרגעט מײַן טאַטן! "
  
  
  — דײן פאטער! — האט שרימה אויסגערופן. "זיסוואַרג, איר וויסן אַז דיין פאטער איז געהרגעט דורך דער זעלביקער מענטש וואס געפרוווט צו טייטן די שאַ. אײַער טאַטע האָט געראַטעוועט חסנס לעבן מיט קרבן דאָס אייגענע. אַצונד װעסטו דאָס טאָן מיט מיר און אים.
  
  
  "מיין פאטער האט נישט מקריב זיין לעבן!" זיסוואַרג כּמעט געשריגן און געשריגן אין דער זעלביקער צייַט. "חסן האָט אים דערהרגעט! ער האט געצויגן מיין פאטער פאר זיך צו ראטעווען זיין געמיין לעבן ווען א רוצח האט אים אטאקירט. איך האב געשוואוירן אז איך וועל זיך פארבינדן מיט חסן ווען איך וועל זיך דערוויסן וועגן דעם, און יעצט גיי איך עס טאן."
  
  
  "דאָס איז נישט אמת, זיסוואַרג," האָט שערימאַ איר לייַדנשאַפטלעך געזאָגט. "כאַסאַן איז געווען אַזוי סאַפּרייזד ווען דער מענטש פּלאַצן אין די פּאַלאַץ אָפּטראָג צימער און איז נאכגעגאנגען אים אַז ער פשוט סטאַפּט. דײן טאטע איז אים געשפרונגען און מען האט אים געשטאכן. אַבדול האָט דאַן דערהרגעט דעם מערדער."
  
  
  "וויאזוי ווייסטו?" זיסוואַרג געענטפערט איר. — דו ביסט דארט געװען ?
  
  
  "ניין," האָט שערימאַ מודה געווען. “איר וויסן, איך געווען מיט דיר אין דער צייט. אָבער חסן האָט מיר וועגן דעם שפּעטער געזאָגט. ער האט זיך געפילט פאראנטווארטליך פאר דיין פאטערס טויט, און
  
  
  
  
  
  
  וואָס איז פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר איר"
  
  
  “ער איז געווען פאַראַנטוואָרטלעך! ער איז געװען א פחדן און דער טאטע איז געשטארבן דערפאר! ער האט פשוט נישט געקענט פארטראגן דיר זאגן דעם אמת, ווייל דאן וואלט איר געוואוסט אז ער איז אויך א פחדן."
  
  
  ― זיסוואַרג, ― האָט איר שׂרימאַ געבעטן, ― דאָס זעלביקע האָט מיר דער טאַטע געזאָגט. און ער וואָלט נישט ליגן וועגן אַזאַ זאַך. ער איז געווען דיין פאטער 'ס בעסטער פרייַנד און ...
  
  
  זיסוואַרג האט נישט הערן. זי האָט ווידער איבערגעריסן שרימאַ, און געשריגן: "דיין פאטער איז געווען פּונקט ווי מייַן. קודם א חברה־מאן. און די אויל פירמע האט נישט געקענט לאזן וויסן זיינע מענטשן אז חסן איז א פחדן, אנדערש וואלטן זיי אים נישט געשטיצט. דעמאלט וואלט די טייערע פירמע ארויסגעווארפן געווארן פון לאנד. כאסאן האט געליגן, און אלע וואס האבן געארבעט ביי די אויל פירמע האט אים געשטיצט."
  
  
  איך האב געקוקט אויף שווערד ווי די צוויי מיידלעך טענהן זיך און דער שמייכל אויפן פנים האט מיר אויפגעוועקט א פראגע. "זיסוואַרג קוקט נישט ווי זיך," איך געדאַנק. עס איז געווען כּמעט ווי זי וואָלט איבערחזרן אַ געשיכטע וואָס איז געווען דערציילט איר איבער און ווידער. איך האב זיך אריינגעמישט צו פרעגן מיין פראגע. — זיסוואַרג, ווער האָט דיר געזאָגט וועגן דעם וואָס איז געשען יענעם טאָג?
  
  
  זי האט זיך װידער געקערט צו מיר. "אַבדול. און ער איז דארט געווען דער איינציקער, וואס האט גארנישט געהאט צו פארלירן מיט מיר זאגן דעם אמת. ער איז אויך כּמעט געהרגעט דורך דעם מענטש אַז טאָג. אבער ער איז נישט געווען קיין פחדן. ער איז צוגעגאנגען צו דעם משוגענעם רוצח און אים דערשאסן. כאסאן האט נאר געהאט א מזל אז עבדול איז דארט געווען, אנדערש וואלט אים דער דאזיקער געכאפט גלייך נאך מיין פאטער״.
  
  
  "ווען האָט ער דיר געזאָגט וועגן דעם?" איך האב געפרעגט.
  
  
  “די זעלבע נאַכט. ער איז צוגעקומען צו מיר און געפרואװט מיך טרייסטן. ער האט נאר געלאזט גליטשן וואס איז באמת געשען און איך האב פון אים אראפגעריסן די איבעריגע. ער האָט מיך געמאַכט צוזאָגן נישט צו זאָגן קיינעם וואָס דער שאה האָט געטאָן. ער האט געזאגט אז דעמאלט וואלט שלעכט געווען פארן לאנד אויב אלע ווייסן אז דער שאה איז א פחדן. דאָס איז געווען אונדזער סוד. איך האָב דיר געזאָגט אַז אַלעמען האָט סודות, ניק.
  
  
  — גענוג פון דעם — האט אבדול געזאגט שארף. "מיר האָבן נאָך אַ פּלאַץ צו טאָן. סעלים, ווי וועלן די דאקומענטן אנקומען? ביסט איר כּמעט פאַרטיק? »
  
  
  — נאך פינף מינוט. דאָס איז געווען דאָס ערשטע מאָל זינט איך בין אַרײַן אין צימער, אַז אַן אַמבאַסאַדע האָט גערעדט. "איך האָב גענוצט דעם קאָד בוך וואָס מיר האָבן געפֿונען אויבן, צו צוגרייטן אַ באַריכט וואָס האָט אָנגעוויזן אַז איר היגהנעסס - די געוועזענע מלכּה - האָט געזאָגט אירע העכערע אַז זי גלייבט מער נישט אַז דאָס וואָס די סי.איי.עי. האט געטאן אין אַדאַבי איז רעכט, און אַז זי באַדויערט זיי אַלע צו העלפן. דאס מאל. זי האָט געטרעטן אויסצושטעלן די סי-איי-עי צו זיין היגהנעסס און די וועלט-פּרעסס. ”
  
  
  "עפּעס אַנדערש?" — האט עבדול פארלאנגט אן ענטפער.
  
  
  "די צייטונג וואָס איך איצט פאַרענדיקן איז אַ קאָדעד אָנזאָג וואָס באפוילן די מענטשן אין די הויז צו באַקומען באַפרייַען פון Sherima אויב זיי קענען נישט טוישן זייער מחשבות. אויב מעגלעך, זיי זאָל מאַכן עס קוקן ווי אַ צופאַל. אַנדערש, זאָל מען זי דערשיסן און אַוועקוואַרפן איר גוף אַזוי אַז עס וועט קיינמאָל זיין געפונען. אין דעם פאל, האט דער באריכט געזאגט, וועט ארויסגעגעבן ווערן א דעקל-געשיכטע, זאגנדיג אז זי איז געגלויבט אז זי איז פארשוואונדן, ווייל זי האט מורא געהאט אז די שווארצע סעפטעמבער באוועגונג וועט נעמען איר לעבן. די אנדערע פּאַפּיר איז אויך גרייט. ”
  
  
  איך האב געמוזט מודה זיין אז שווערד האט אויסגעטראכט א סכעמע וואס וועט זיכער שטעלן די סי-איי-עי - און דערמיט די פאראייניגטע שטאטן רעגירונג - אויפן זעלבן זייט ווי שאה חסן און די וועלט בכלל. איך געדאַנק וועגן די מעגלעך ראַמאַפאַקיישאַנז פון די סכעמע ווען קאַנדי פּלוצלינג געפרעגט מיר:
  
  
  “ניק, איר האָט געזאָגט אַז איר וואַרט אויף מיר. וויאזוי ווייסטו? ווי האב איך מיך אוועקגעגעבן? »
  
  
  "איך האָב זיך דערמאָנט צוויי זאכן אויפֿן וועג אַהער," האָב איך איר געזאָגט. "ערשטנס, וואָס איינער פון די מענטשן וואָס זענען נאכגעגאנגען איר און אַבדול אין די פּאָטאָמאַק דעם מאָרגן געמאלדן. ער האָט צוגעקוקט ווי אַבדול שטעלט זיך אָפּ ביי אַ גאַז סטאַנציע און איר האָט ביידע גענוצט דעם טעלעפאָן. דאָס דערמאנט מיר אַז איך געפרעגט איר אויב איר האָט אַ געלעגנהייט צו הערן וואס אַבדול איז גערופן אָדער זען וואָס נומער ער איז געווען רילינג ווען איר שפּעטער גערופן מיר אין וואַטערגייט. און דו האסט געזאגט אז דו ביסט נישט געגאנגען מיט אים אין פאליציי. אבער איר האט, מיין טייַער. נאָר איר האָט נישט געוואוסט אַז עמעצער האָט געזען איר טאָן דאָס און האָט עס געמאלדן. ”
  
  
  "אזוי עס איז געווען די עקסעקוטיווע פּראַטעקשאַן סערוויס מענטשן נאָך אונדז, הער קאַרטער," אַבדול געזאגט. “איך האָב געטראַכט וועגן דעם, אָבער איך האָב נישט געהאט גענוג דערפאַרונג אין דעם לאַנד צו קענען צו וויסן אַלע די פאַרשידענע געהיים אָפּערייטערז. איך האָב אָבער נישט געטראַכט, אַז עמיצער פֿון זיי האָט זיך געוואַגט צו קומען אַזוי נאָענט, ווי צו אָבסערווירן אונדז אויף דער סטאַנציע. איך האָב געמײנט, אַז זײ האָבן געװאַרט אַרום דעם בױגן, ביז זײ האָבן געזען, אַז מיר קומען װידער אױפֿן װעג“.
  
  
  "וואוהין איר פארטריבן גענוג פּאַמעלעך פֿאַר דיין מענטשן אין די וואן צו דערגרייכן די אַמבוש פונט," איך צוגעגעבן.
  
  
  — גענוי.
  
  
  — דו האסט געמאכט צוויי רופן, עבדול, — האב איך אים געזאגט, און ער האט זיך א ניד געטאן אין איינעם. "איך ווייס וואָס עס איז געווען מיט די מענטשן אין דעם הויז וואָס האָבן געהאלטן שערימאַ געפאַנגענער - נאָך מאָרד אַ מענטש און אַ פרוי. ווער איז געווען דער אנדערער רופן... סעלים? »
  
  
  — ריכטיג װידער, מיסטער קארטער. איך האב אים געמוזט זאגן, אז איך וועל אים באלד אויפנעמען. נאָך מיס נייט און איך געשפילט אונדזער קליין טשאַראַד אין דזשאָרדזשטאָוון אין דיין טויווע אַזוי אַז איר קענען זיין לורד רעכט דאָ.
  
  
  "אזוי איר זאָל האָבן רופן די טאַקסי פירמע," איך געזאגט, קוק בייַ זיסוואַרג. "איר האט צו סדר אַ טאַקסי גלייַך פון די בוטיק צו
  
  
  
  
  
  איר קען געשווינד באַקומען אויס און מאַכן זיכער צו לאָזן איידער דאָס מיידל גייט איר אַרויס צו פרעגן קיין פראגעס.
  
  
  ― װידער אַ מאָל, ― האָט אַבֿדול געזאָגט, און האָט נישט געלאָזט קאַנדי מיר ענטפֿערן. ער האט געוואלט צו מאַכן זיכער אַז ער באַקומען פול קרעדיט פֿאַר פּלאַנירונג די גאנצע ינסטאַלירונג. "און עס געארבעט, הער קאַרטער. איר זענט דאָ ווי פּלאַננעד."
  
  
  איך געוואלט צו לאָזן עטלעכע לופט פון אים, אַזוי איך געזאגט, "אַקשלי, עס איז געווען די טאַקסי זאַך וואָס האָט מיר טראַכטן וועגן זיסוואַרג און די פילע קאָוינסאַדאַנסיז זי איז געווען ינוואַלווד אין. בלויז אין קינאָ לויפט עמעצער אַרויס פון אַ בנין און גייט גלייך אין אַ טאַקסי. עס איז ווי אויב דער העלד שטענדיק געפֿינען אַ פּאַרקינג פּלאַץ פּונקט ווו ער דאַרף עס. סייַ ווי סייַ, איך געדענקט אַז עס איז קאַנדי ס געדאַנק צו נעמען אַז קליין שפּאַציר אַרום דזשאָרדזשטאָוון און אַז זי ינסיסטאַד צו פאַרברענגען לעצטע נאַכט מיט מיר בשעת שערימאַ איז קידנאַפּט. דאן האב איך געדענקט די טעלעפאן קאלס אין די גאז סטאנציע, און אלעס איז געפאלן אויפן פלאץ”.
  
  
  # — איך האב מורא אז עס איז צו שפעט , מיסטער קארטער , — האט אבדול געזאגט . ער האָט זיך אויסגעדרייט צו דעם מאַן הינטער דעם שרייַבטיש, וועלכער האָט אָנגעהויבן זאַמלען זיינע פּאַפּירן און אַרײַן עפּעס — אַ סי־איי־עי־קאָד בוך, האָב איך געטראַכט — אין זײַן קעשענע. ― ביסט גרײט, סעלים?
  
  
  — יא. ער האָט איבערגעגעבן שווערד עטלעכע שטיקלעך פּאַפּיר, וואָס ער האָט געאַרבעט, און געזאָגט: "דאָס זענען די וואָס איר קענען געפֿינען אַרום די הויז." זײ ן אנפירע ר הא ט ז ײ גענומע ן או ן דא ן װידע ר אויסגעשטרעקט . סעלים האט א מאמענט א קוק געטאן אויף אים, דאן האט ער מיט שרעק ארויסגענומען דאס קאוד בוך פון קעשענע. "איך נאָר געדאַנק איך זאָל נעמען קעיר פון עס," ער אַפּאַלאַדזשייזד. "עס איז שטענדיק אַ געלעגנהייַט אַז ווען די פּאָליצייַ קומען זיי זאלן זוכן איר און עס וואָלט זיין אַנווייז צו האָבן זיי צו דיין באַזייַטיקונג."
  
  
  — פארשטײ ט זיך , מײ ן פרײנד , — הא ט אבדול , ארויפגעלײג ט דע ם ארעם , ארוי ם זײ ן אקסל . "עס איז געווען גוט פון איר צו טראַכטן וועגן מיין זיכערקייַט. אבער איך וועל זארגן וועגן דעם און אין דער זעלביקער צייַט אַראָפּנעמען קיין נסיון פון דיין וועג. ס'זענען דא אזעלכע, וואס וואלטן אסאך געצאלט צו האבן די הענט אויף דעם קליינעם בוך, און עס איז בעסער אז דאס געלט גייט גלייך צו מיר און אונזער הערליכע זילבער-ססימיטאר-באוועגונג. איז דען נישט אזוי, סעלים? »
  
  
  דער קליינער אמבאסאדע פאליציי האט זיך שנעל געכאפט אין איינעם און האט זיך אויסגעזען פארלייכטערט, ווען שווערד האט ארויפגעשלעפט דעם בערן ארומנעמען וואס ער האט געהאט ארום דעם מאן'ס אקסל. "איצט איר וויסן וואָס צו טאָן?"
  
  
  ― איך װעל גײן גלײַך צו דער אַמבאַסאַדע און דאַן... ― ער האָט זיך פּלוצעם אָפּגעשטעלט, געקוקט דערשראָקן און געפרעגט ― װאָס פֿאַר אַ מאַשין זאָל איך האָבן גענוצט? און מוחמד, ווער האָט געזאָלט ברענגען דעם קאַרטער אַהער? וואס איז מיט אים געשען?
  
  
  אַבדול האָט זיך צו מיר אויסגעדרייט. "אָ יאָ, הער קאַרטער. איך האב אייך געוואלט פרעגן וועגן מוחמד. איך רעכן אַז ער האָט געליטן דעם זעלבן גורל ווי אונדזערע פרײַנד אין דער שווארצע ליבעראַטיאָן אַרמיי אין געאָרגעטאָוון. און וכו'."
  
  
  איך האָב אים נאָר געוואָלט ענטפֿערן, ווען איך האָב געזען דעם פֿרעגנדיקן קוק אויפֿן קאַנדיס פּנים און באַשלאָסן, אַז זי ווייסט גאָרנישט וועגן "די אַנדערע". געדענקט די טריאָו פון יאַפּאַניש וואָס זענען ווארטן פֿאַר אונדז אין גרויס פאלס, איך געהאט אן אנדער התגלות און שטעלן דעם געדאַנק באַזונדער פֿאַר צוקונפֿט נוצן. "אויב מאָהאַממעד איז דער מענטש וואָס איז געווען ווארטן אַרויס מיין צימער, ער איז געווען דיטיינד. ער האט מיך געבעטן אז איך זאל דיר זאגן אז ער וועט שפעט ווערן. צו שפּעט. אין פאַקט, איך טראַכטן ער וועט נישט בלייַבנ לעבן.
  
  
  אַבדול האָט זיך אַ נײַד געטאָן. "איך האָב עס סאַספּעקטיד," ער האט געזאגט.
  
  
  — זיסוואַרג, האסטו נאכגעקוקט ווען הער קארטער איז אנגעקומען ווי איך האב דיר געזאגט? ווי איז ער געקומען אַהער? »
  
  
  "איך האָב געזען ווי ער גייט אַרויס פון די מאַשין וואָס ער האָט פּאַרקט אַרום די ווינקל," האָט זי געזאָגט. "עס איז געווען וועגאַ."
  
  
  "ווידער, פּונקט ווי איך סאַספּעקטיד," אַבדול געזאגט, בויגן צו מיר. — ס׳זעט אויס, אז מיר האבן דיר אסאך צו באצאלן, מיסטער קארטער, אריינגערעכנט ברענגען אהער אונדזער קאר, כדי סעלים זאלן קענען צוריקקומען צו דער אמבאסאדע. ער האט אויסגעשטרעקט די האנט. "קען איך האָבן די שליסלען? דערגרייכן זיי זייער קערפאַלי." ער האט אנגעװיזן אויף דעם רוצח מיט דעם מאשין־ביקס, און איך האב געזען זײן פינגער לײכט נאענט אויפן צינגל.
  
  
  איך האָב אַרױסגעכאַפּט דעם שליסל־רינגעלע פֿון מײַן קעשענע און אָנגעהױבן אַ װאָרף צו דעם מאַן מיטן ביקס. "ניין! פאר מיר, — האט אבדול שנעל געזאגט, גרייט פאר יעדן פארדעכטיגטע אקציעס פון מיין זייט. איך האָב געטאָן ווי ער האָט געזאָגט, דערנאָך האָט ער איבערגעגעבן די מאַשין שליסלען צו זיין מאַן סעלים, זאגנדיג, "פאָרזעצן צו נאָכפאָלגן דיין ינסטראַקשאַנז."
  
  
  "אין דער אַמבאַסאַדע וועל איך וואַרטן אויף דיין רוף. ווען דאס קומט, רוף איך די פאליציי און זאג אז דו האסט מיך אנגערופן פון דעם אדרעס און געזאגט אז דו האסט געפונען איר הייליקייט דערמארדעט. דערנאָך האָב איך געזאָגט צו זיין הויך וואָס איז געשען. ”
  
  
  "און ווי בין איך געקומען צו דעם אַדרעס?"
  
  
  ― איך האָב אײַך אַהער געשיקט, װען עס האָט זיך אױסגעװיזן, אַז אירע הױכקײט פֿעלט. איך האָב זיך דערמאָנט, אַז דער מלוכה האָט מיך אַמאָל געבעטן, ער זאָל אים נעמען אין דעם הויז צו באַגעגענען עטלעכע אַמעריקאַנער, און איך האָב געמײנט, אַז טאָמער איז איר הײך אַהער געקומען צו באַזוכן אירע אַמעריקאַנער פֿרײַנד. און איך װײס נאָך גאָרניט װעגן װעמענס הויז דאָס איז אָדער עפּעס אַזױ.
  
  
  — אקעי, פארגעםט נישט קײן װארט פון דעם, װאם איך האב דיר געזאגט, — האט אבדול געזאגט, און האט אים א קלאפ געטאן, — גײ װארטן אויף מיין רוף, מוסטפא ביי וועט שפעטער אויפנעמען דעם אויטא און אים צוריקגעבן — פּאַרקט עס אויפן פּאַרקירפּלאַץ“ נעבן דער אַמבאַסאַדע און זאָגט דעם מאַן, אַז עמעצער וועט קומען נאָך די שליסלען”. — האט ער געזאגט דאס לעצטע װארט צו זײן מאן נאכן קוקן אויף זײן זײגער — איצט איז זעקס אזייגער, דו זאלסט זײן.
  
  
  
  
  
  
  אין דער אַמבאַסאַדע אין אַ האַלב שעה, און דעמאָלט מיר זאָל זיין פאַרטיק דאָ. ערווארט מיין רוף צווישן זעקס דרייסיק און זעקס פינף און פערציק. אַלאַ איז מיט דיר."
  
  
  "און מיט דיר, סייף אללה," האט געזאגט דער פאַררעטערדיק אַדאַב באַאַמטער ווי דער באַטאָנען טאַפליע האָט זיך ווידער פארמאכט, אונדז פאַרחתמעט אין די סאָונדפּראָאָף צימער ווי שערימאַ און איך סטערד אין די אויגן פון זיכער טויט.
   קאפיטל 12
  
  
  
  
  גלייך ווי סעלים איז אוועק, האט אבדול אנגעהויבן אפשטעלן זיין פאלשע סי-איי-עי מעמאָס. מוסטפא ביי האט געהאלטן זיין ביקס אויף מיר מיט אַ בייז פּנים, נאָר טייל מאָל מאָווינג זיין בליק פֿאַר אַ מאָמענט צו קוקן אין די נאַקעט גוף פון זיין ערשטע מלכּה. עפע ס הא ב אי ך געוװסט , א ז ע ר אי ז אי ר מאלעסטירט , װ י ז י הא ט געהאנגע ן פו ן ד י שטריק , װא ס האב ן געהאלט ן אי ר ארע ם או ן פיס . אי ך בי ן אוי ך געװע ן זיכער , א ז ע ר או ן זײ ן איצ ט טויטע ר חבר ה זײנע ן מםתמא ל געװע ן אונטער ן שטרענג ע באפעל ן פו ן דע ר שװערד , צ ו ניש ט פארגװאלדיק ן זײע ר געפאנגענע . סעקסועלע זידלען ווי דאָס וואָלט געווען אנטפלעקט ביי אָטאַפּסי, און איך האט נישט טראַכטן שווערד וויל אַז מין פון קאַמפּלאַקיישאַן. דער מארד האט געדארפט זיין ציכטיק, ווי עס וואלט געווען דורכגעפירט דורך סי.איי.עי.
  
  
  איך בין נישט אינגאנצן זיכער ווי דער שווערד וועט דערקלערן דעם חילוק אין צייט פון טויט צווישן די גופות אויבן און שרימא. דא ן הא ט זי ך מי ר געפונע ן א ז ד י דאזיק ע קערפער ם קענע ן ניש ט געפינע ן אי ן הויז . ער האט נאר געמוזט זאגן, אז ער האט זיך ארײנגעבראכן און געפונען די געהיימע טיר אפען און שרימא׳ם קערפער ליגנדיג אין געהיימע צימער. ער האָט אויך געקענט זאָגן, אַז ער האָט געזען איין אָדער צוויי מענטשן פאָרן אַוועק ווען ער איז אָנגעקומען אין דער לימאַזין. אָדער ער קען האָבן געעפנט דעם שטאַם פון די מוסטאַנג אין דער גאַראַזש און דעמאָלט דערציילט פּאָליצייַ אַז עמעצער געלאפן ווען ער פּולד אַרויף. א לאגישע השערה וואלט געווען אז דער מערדער האט גלייך אוועקגעפירט שרימא'ס קערפער ווען איר באדיגאַרד איז אנגעקומען אהין און אים דערשראקן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געחידושט , װא ו אי ך פא ר אי ן זײ ן פלאן . דעמאל ט הא ב אי ך דערזע ן א ז אי ך װע ל װער ן דע ר מת , װא ס װע ט העלפ ן מאכ ן עבדול ס געשיכטע , או ן אי ך הא ב פארשטאנען , װא ס מע ן זא ל אי ך ניש ט אומברענגע ן מי ט א ן אוטאמאטיש ן ביקס . איך וואלט געדארפט שטארבען פון א קויל פון דער זעלבער ביקס וואס האט אומגעברענגט שרימא. אַבדול האָט געקענט זאָגן אַז ער האָט מיך געפירט צו דער הויז צו זוכן איר, און דער מאַן וואָס איז געלאָפן פון דער גאַראַזש ווען מיר זענען אנגעקומען האט געשאסן נאך א שיס פארן אנטלאפן, וואס האט מיך דערשראקן. אַבדול האָט זיך געמאַכט, אַז ער האָט נישט געוווּסט, אַז איך בין פֿון דער עקסעקוטיווע פּראַטיצירונג סערוויס (ווי ער האָט איצט געמיינט, אַז איך בין) און האָט דערקלערט, אַז איך בין נאָר אַ מענטש, וואָס איז פֿרײַנדלעך מיט שערימאַ, וועמען ער האָט געבעטן הילף.
  
  
  זיין געשיכטע וועט, פֿאַרשטייט זיך, נישט שטייען אין אַן אָפֿיציעלער אויספאָרשונג. אבער וועט די רעגירונג קענען איבערצייגן שאה חסן אז אונזער געשיכטע איז נישט קיין פארדעקונג פאר די סי.איי.איי'ס באטייליגונג אין איר מארד? און יעדער אנטפלעקונג פון מיין אמת אידענטיטעט ווי אַן אַקס אַגענט וואָלט נאָר מאַכן די גאנצע סיטואַציע אפילו מער קאָמפּליצירט און סאַספּישאַס. נאָך אַלע, איך בין געווען גאַנץ נאָענט צו דער געוועזענער מלכּה כּמעט זינט איר אָנקומען אין וואַשינגטאָן. וויאזוי קען מען דאס מסביר זיין דעם מאן וואס האט זי ליב געהאט?
  
  
  בשעת איך געדאַנק וועגן די קאַמפּלעקסיטי פון די פּלאַנעווען, איך וואַטשינג זיסוואַרג. זי איז געזעסן אויפן געלעגער און זיך ווי אויסגעמאכט צו קוקן אויף מיר אדער שרימא. איך מיין אז זי האט נישט ערווארטעט צו זען איר געוועזענער פריינד אויסגעשטרעקט און ברוטאל פארבינדן. איך האָב איינגעזען אַז די שטריק מאַרקס אויף איר ריסץ און קנעכל מוזן זיין געגעבן ווי אַ טייל פון סי.איי.עי. פּייַניקונג צו פּרובירן צו צווינגען די ערשטע מלכּה צו טוישן איר מיינונג וועגן אָפּגעבן ליכט אויף איר אַלעדזשד פּלאַנעווען אויף אַדאַבי.
  
  
  דעמאלט האט אבדול פארענדיקט באהאלטן די פאלשע צעטלעך. ער איז צוגעגאנגען צו מיין וועכטער און האט אנגעהויבן געבן באפעלן אויף אראביש. ― גײ אַרױף און נעם די צװײ קערפּער צו דער זײטיקער טיר. דערנאָך גיין אַרויף צו די לימאַזין ווי נאָענט צו די טיר ווי מעגלעך. עפענען דעם שטאַם און מאַסע זיי. מאַכט זיכער אַז קיינער זעט איר טאָן דאָס. דאַן קומען צוריק אַהער פֿאַר קאַרים. צום באַדויערן, ער מוזן פאָר מיט די קאַפּיטאַליסט חזירים. עס וועט זיין נאָך אַ פּאַסאַזשיר אין דעם שטאַם, אַזוי מאַכן זיכער אַז עס איז פּלאַץ דאָרט."
  
  
  איך בין געווען דער איינציקער וואָס האָט געקענט הערן וואָס שווערד האָט געזאָגט צו זיין מאַן, און זיינע ווערטער האָבן געמאַכט עפּעס וואָס איך האָב ביז דעם מאָמענט נישט געטראַכט. אויב מיר און שערימאַ ווערן געפֿונען טויט אויף דער סצענע, דער בלויז "פּאַסאַזשיר" אין דעם שטאַם מוזן זיין זיסוואַרג! און איך האָב געטראַכט וואָס איז אויף דער “אַנדער פּאַפּיר” וואָס דער פאָלדער סעלים האָט פאַרטיק, און דעם אינהאַלט פון וואָס ער האָט זיך אויסגעמיטן צו דערמאָנען. איך בין געווען זיכער אז עס האָט געשילדערט קאַנדי ווי די סי.איי.איי'ס לינק צו שערימה און דעריבער שאה כאסאן. דער טייל פון אבדול'ס פלאן איז פארשטארקט געווארן דורך דעם פאקט אז איר פארשווינדן ביי שרימא'ס טויט וואלט אויסגעזען נאך מער פארדעכטיגט אויב די סי.איי.עי. האט נישט געקענט פראדוצירן איר צו פארלייקענען די באווייזן וואס שווערד האט פאבריצירט.
  
  
  ווען מוסטאַפאַ איז אַוועק און די מאַסיוו טיר איז ווידער פאַרמאַכן, איך געזאגט, "זיסוואַרג, זאָגן מיר עפּעס. ווען האָט איר געצווונגען אַבדול צו פאַרבינדן איר אין זוכן נקמה קעגן שאַ כאַסאַן? »
  
  
  "פארוואס? וואס מיינט דאס?" זי האט א קוק געטאן אויף מיר צו ענטפערן, אבער װידער אװעקגעקוקט.
  
  
  "איך גלייב אַז דאָס איז געווען אַרום די צייט וואָס די נייַעס פון שרימאַ ס גט און צוריקקומען צו די שטאַטן געקומען צו ליכט, ריכטיק?"
  
  
  ברוין אויגן געקוקט ינטענטלי אויף מיין פּנים און זי לעסאָף נאַדיד און דעמאָלט געזאגט:
  
  
  
  
  
  
  דאָס איז געווען אַרום דעמאָלט. פארוואס?"
  
  
  אַבדול האָט גאָרנישט געזאָגט, אָבער זײַנע שוואַרצע פֿאָלק־אויגן האָבן זיך פֿון איר צו מיר געפֿלאָכטן, ווען איך האָב ווײַטער גערעדט, האָפנדיק, אַז ער איז צו געשפּאַנט צו באַמערקן, אַז איך האָב מער קיין מאָל נישט אויפֿגעהויבן די האַנט נאָכן וואַרפֿן צו אים די מאַשין שליסלען.
  
  
  "וואס האט ער געזאגט?" איך האָב געפרעגט און דערנאָך געענטפערט מיין אייגענע קשיא. "איך געוועט אַז עס איז געווען עפּעס ווי ער לעסאָף איינגעזען איר האָט רעכט. דער דאָזיקער חסן איז געווען אַ שלעכטער מענטש, וואָס האָט טאַקע נישט געהאָלפן זיינע מענטשן, נאָר האָט פאַר זיך אַליין אָנגעזאַמלט עשירות און אַוועקגעגעבן עטלעכע שולן און שפיטעלער, כּדי צו שווייגן דאָס מענטשן”.
  
  
  איר פּנים האָט מיר געזאָגט, אַז איך האָב געטראָפן דעם ציל, אָבער זי איז נישט גרייט דאָס צו מודה אפילו פאַר זיך אַליין. “אבדול האָט מיר באַוויזן דערויף! ער האָט מיר געוויזן רעקאָרדס פֿון אַ שווייצער באַנק. צי איר וויסן אַז גוט אַלט פילאַנטראָפּיסט כאַסאַן שטעלן איבער אַ הונדערט מיליאָן דאָללאַרס דאָרט? ווי קענען איר העלפן זיך און נישט דיין לאַנד? "
  
  
  שרימא איז װידער אויפגעקומען און האט זיך צוגעהערט צו אונדזער שמועס. אַמאָל ווידער, זי געפרוווט צו איבערצייגן קאַנדי אַז זי איז פאַלש וועגן איר עקס-מאַן. "עס איז נישט אַזוי, זיסוואַרג," זי געזאגט שטיל. “די איינציקע געלט וואָס חסן האָט טאָמיד געשיקט פון אַדאַבי איז געווען צו צאָלן פאר די עקוויפּמענט וואָס אונדזערע מענטשן האָבן געדארפט. דאָס איז דאָס געלט, װאָס ער האָט אַרײַנגעשטעלט אין ציריך פֿאַר דיר און מיר.
  
  
  ― אַזױ װײסט איר פֿון דײַן טײַערן כאַסאַן, ― האָט זי צו איר געשריגן. "אַבדול האָט מיר געוויזן די רעקאָרדירונגען און דערנאָך האָט ער פֿאָרגעשלאָגן ווי מיר קענען צעשטערן אים ניצן איר."
  
  
  "די רעקאָרדס קען האָבן געווען טאַמפּערד מיט, זיסוואַרג," איך געזאגט. — האסט געזעהן היינט ביינאכט וואס פאר א מומחה סעלים איז אין אזעלכע זאכן. באַנק דאָקומענטן וואָלט זיין פיל גרינגער צו שאַפֿן ווי CIA קאָדעד באַנקנאָטעס."
  
  
  זיסוואַרג האָט אַ קוק געטאָן פֿון מיר צו אַבֿדולן, אָבער נישט געפֿונען קיין רעליעף פֿון די ספקות, וואָס איך האָב אַרײַנגעטאָן אין אים. — עבדול װאלט דאס נישט געטון — האט זי שארף געזאגט. "ער געהאָלפֿן מיר ווייַל ער ליב געהאט מיר, אויב איר ווילן צו וויסן!"
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "טראַכטן וועגן אים, זיסוואַרג. וואָלט אַ מענטש וואָס ליב געהאט איר לאָזן איר גיין צו בעט מיט עמעצער אַנדערש - באַפעלן איר צו טאָן עס - ווי איר? »
  
  
  — ס׳אי ז געװע ן נויטיק , הא ט ע ם ני ט , אבדול ? זיסוואַרג געזאגט, כּמעט וויינען ווי זי ווענדן צו אים פֿאַר הילף. ― זאָגט אים, װי אַזױ דו האָסט געקלערט, אַז מע דאַרף אים פֿאַרנומען בײַ נאַכט, כּדי איר זאָלט נעמען שׂרימאַ, אַז ס'איז נאָר אײן װעג צו פֿאַרנומען אַ מאַן װי ער. זאג אים, אבדול. די לעצטע דריי ווערטער זענען געווען א בקשה פאר הילף, וואס איז נישט פארענטפערט געווארן ווייל עבדול האט גארנישט געזאגט. אויף זיין פּנים איז געווען אַ גרויזאַם שמייכל; ער האָט געוואוסט וואָס איך פּרוּווט צו טאָן און ער האט נישט זאָרגן ווייַל ער פּעלץ אַז עס איז צו שפּעט צו טוישן עפּעס.
  
  
  "איך קען נישט קויפן עס, זיסוואַרג," איך געזאגט, סלאָולי שאַקינג מיין קאָפּ ווידער. "דו זאלסט נישט פאַרגעסן, איר שוין געוואוסט וואָס מין פון מענטש איך בין. איר און איך זענען צוזאַמען איידער אַבדול געוואוסט וועגן מיר. ער איז אװעק קײן אלעקסאנדריע מיט שרימא אײדער איך האב דיך באגעגנט יענע ערשטע נאכט. איר געדענקט יענע נאַכט, צי נײן? "
  
  
  "עס איז געווען פּונקט ווייַל איך געווען אַזוי עלנט!" איצט האט זי געװײנט, װילד געקוקט אויף אבדול. זי האט אים, אפנים, נישט אלץ דערצײלט װעגן איר ערשטן באגעגעניש מיט מיר. "אַבדול און איך האָבן נישט געהאט די געלעגנהייט צו זיין צוזאַמען פֿאַר עטלעכע חדשים. עס איז געווען אַזוי פיל צו טאָן צו צוגרייטן פֿאַר פאַרלאָזן סידי כאַסאַן. און דאַן די גאַנצע צײַט, װאָס מיר זײַנען געװען אין לאָנדאָן, האָב איך געמוזט זײַן מיט שׂרימאַ, װײַל זי האָט זיך געטאָן װי אַ קינד. אַבדול, עס איז גאָרנישט פאַלש מיט אים אַז ערשטער נאַכט. איר מוזן גלויבן מיר. איך נאָר דאַרפֿן עמעצער. איר וויסן ווי איך בין."
  
  
  זי איז צוגעלאָפן צו אים, אָבער ער האָט זיך צוריקגעקערט, כדי נישט אַוועקצונעמען די אויגן פֿון מיר. ― בלײַבט דאָרטן, מײַן טײַערע, ― האָט ער איר שאַרפֿער געזאָגט, אָפּשטעלן. — קום נישט צװישן מיסטער קארטער און מײן פרײנד. ער האט געהויבן מיט זײן ביקס. — פונקט אזוי װיל ער פון דיר.
  
  
  "איז אַלץ גוט דעמאָלט? פֿאַרשטײט איר, אַבֿדול? » זי האט אוועקגעבליקט מיט אירע טרערן. — זאָג מיר, אַז ס'איז גוט, האָניק.
  
  
  ― יאָ, אַבֿדול, ― האָב איך אים געשטופּט, ― זאָג איר אַלצדינג.
  
  
  דערציילן איר אַלע וועגן די זילבער ססימיטאַר און אַז איר זענט דער שווערד פון אַלאַ, לידינג די מערסט ברוטאַל פּאַק פון קיללערס אין דער וועלט. דערציילן איר וועגן אַלע די אומשולדיק מענטשן-2 איר מקריב געווען צו פּרובירן צו נעמען קאָנטראָל פון די גאנצע מיטל מזרח. און זיין זיכער צו זאָגן איר ווי זי וועט זיין די ווייַטער קאָרבן.
  
  
  — דאס איז גענוג, מיסטער קארטער, — האט ער קאלט געזאגט, בשעת קאנדי האט געפרעגט — פון וואס רעדט ער, אבדול? וואָס וועגן די זילבער ססימיטאַר און וואָס וועגן מיר ווען איך ווערן דער ווייַטער קאָרבן? »
  
  
  — שפעטער , טייערער , — הא ט ע ר געזאגט , קוקנדי ק אוי ף מיר . "איך וועל דערקלערן אַלץ ווי באַלד ווי Mustafa וועט צוריקקומען. מיר האָבן נאָך אַ פּלאַץ צו טאָן."
  
  
  "אַז ס רעכט, זיסוואַרג," איך געזאגט שארף. "איר וועט וויסן ווען Mustafa קערט. יעצט לאדט ער דעם שטאם פון א קאדילאק מיט די קערפער פון צוויי מענטשן אויפן אויבערשטן. ער זאָל דעמאָלט גיין צוריק פֿאַר קאַרעעם אויף די שטאָק. און עס אויך סאַוועס פּלאַץ פֿאַר איר אין דעם שטאַם. רעכט, אַבדול? אָדער טאָן איר בעסער וועלן די שווערד פון אַלאַ איצט אַז דער מאָמענט פון דיין נצחון איז אַזוי נאָענט? »
  
  
  "יא, הער קאַרטער, איך טראַכטן איך טאָן," ער האט געזאגט. דערנאָך האָט ער זיך אַ ביסל אויסגעדרייט צו זיסוואַרג, וועמענס הענט זענען געווען געדריקט צו מיין פּנים אין גרויל. זי האט א קוק געטאן אויף אים אומגלויבלעך, װען ער האט זיך צו איר געקערט און װײטער אין אן אײגענעם, הארטן טאן: ״לײדער, מײן טײערער, מיסטער קארטער האט זײער רעכט. דייַן
  
  
  
  
  
  
  דאָס געפֿיל פֿאַר מיר האָט זיך פֿאַרענדיקט, גלײַך ווי דו האסט מיר געגעבן די געלעגנהייט צו מאַכן די געוועזענע מלכּה צו מײַן אַרעסטאַנטן און אַהער צוגעפֿירט הער קאַרטער. וואָס שייך דיר, מיסטער קאַרטער, — האָט ער ווײַטער, ווענדן זיך ווידער צו מיר, — איך מיין, אַז דו האסט גענוג געזאָגט. איצט ביטע שווייג, אָדער איך וועל זיין געצווונגען צו נוצן דעם ביקס, אַפֿילו אויב עס מיטל טוישן מיין פּלאַנז."
  
  
  די אנטפלעקונג אז איך האב גערעכט מיט די כוונה פון שווערד צו נוצן מיין מעס אלס די בעסטע באווייזן צו שטיצן זיין געשיכטע - אז ער און איך האבן פרובירט צו ראטעווען שרימא - האט מיך געמאכט אביסל מער מוטיק אין פנים פון אויטאמאטישע וואפן. ער וואלט נאר אויף מיר געשאסן אלס א לעצטער אויסווארט, האב איך באשלאסן, און ביז יעצט האב איך אים נישט געצוואונגען. איך געוואלט צו פאָרזעצן דעם שמועס מיט קאַנדי, טראָץ זיין טרעץ, אַזוי איך געזאגט:
  
  
  "איר זעט, זיסוואַרג, עס זענען מענטשן וואָס מאַכן ליבע פֿאַר קעגנצייַטיק פאַרגעניגן, ווי איר און מיר, און עס זענען מענטשן ווי אַבדול דאָ, וואָס מאַכן ליבע פון האַס צו דערגרייכן זייער צילן. אַבדול איז געווארן דיין ליבהאָבער ווען ער איז געווען גרייט צו נוצן איר, און נישט פריער, ווי איך פֿאַרשטיין עס.
  
  
  ז י הא ט אויפגעהויב ן אי ר טרויעריק ע פני ם או ן הא ט אוי ף מיר געקוקט , ניש ט זעענדיק . "ביז דעמאָלט מיר זענען נאָר פריינט. ע ר אי ז געקומע ן או ן מי ר האב ן גערעד ט װעג ן מײ ן טאטן , או ן װ י שרעקלע ך ס׳אי ז געװע ן פא ר חס ן פא ר זײ ן טויט , כד י צ ו ראטעװע ן זײ ן זשעדנע ר לעבן . דאן ענדליך האט ער מיר געזאגט, אז ער האט מיך לאנג ליב און... און איך בין אזוי פארזיכטיג געווען אזוי לאנג, און... — האט זי זיך מיטאמאל פארשטאנען, אז זי רעדט פון זיך אליין און האט געקוקט שולדיק אויף שרימא און דערנאך צוריק. . צו מיר.
  
  
  איך האָב חושד געווען, אַז זי האָט לאַנג צוריק דערציילט אַן אַלטן פֿרײַנד וועגן דער אינטענסיווע זוכן צופֿרידנקייט, וואָס האָט איר אַמאָל געפֿירט פֿון מענטש צו מענטש. זי האָט אָבער נישט געוווּסט, אַז איך ווייס וועגן איר נימפֿאָמאַניע. ע ס אי ז איצ ט געװע ן פארשטענדלעך , א ז װע ן ז י הא ט דא ם אנגעהויב ן פאר ן מי ר מודה , אי ז ז י געװאר ן פארשעמט . נאך וויכטיגער איז איך געווען געוואויר אז די צייט גייט פארביי און מוסטפא וועט זיך באלד אומקערן אין דעם באהעלטענישן צימער. איך זאָל האָבן געמאכט אַ מאַך איידער דעם, און לאָזן קאַנדי אָנטייל נעמען אין די דיסקוסיע וועגן איר ייסעק מיט אַבדול וואָלט מיינען גאָרנישט אַנדערש ווי וויסט ווערטפול מינוט.
  
  
  האָב איך זיך געפֿרעגט, אַז די כיטרע אַראַבישע פּלאַנעווען איז אַ זאַך פון דער פאַרגאַנגענהייט, האָב איך איר געפרעגט: “האָט אַבדול אייך אַמאָל געזאָגט, אַז ער איז געווען דער וואָס האָט געפּלאַנט דעם אַטענטאַט וואָס האָט אומגעבראַכט אייער פאָטער? אָדער אַז דער רוצח זאָל קיינמאָל האָבן באַקומען צו די שאַ. איז עס נישט? "איך האָב אים געשטויסן בשעת קאַנדי און שערימאַ האָבן געפּרעגלט אין שוידער און אומגלויבן. "איז ער נישט געווען נאָר איינער וואָס איר האָט גענוצט, און האָט בדעה אים צו שיסן איידער ער איז גענוג נאָענט צו אַקשלי שטעכן כאַסאַן? איר האָט געוווּסט אַז דאָס לעבן פון דער שאה וועט געווינען זײ ן צוטרוי , װײ ל ע ר אי ז אוי ך געװע ן אז א מענטש , װע ן חאס ן אי ז דעמאל ט דערהרגע ט געװארן , װאל ט זײ ן פאלק , װא ס הא ט עפע ס געהא ט מי ט דע ר מארד , או ן דא ס װאל ט ניש ט געװע ן דע ר ענדע שטאַרק גענוג צו בעטן הילף פון די רעשט פון דער אַראַבישער וועלט."
  
  
  דער שווערד האט נישט רעאגירט, אבער איך האב געזען אז זיין פינגער האט זיך ווידער פארשטעקט ארום דעם צינגל. איך בין געווען שיין זיכער אז איך האב עס רעכט, אבער איך האב נישט געוואוסט ווי ווייט איך קען גיין איידער די קוילס האבן אנגעהויבן שפייזן אויף מיר. איך האט צו גיין איין שריט ווייַטער צו פּרובירן צו באַקומען זיסוואַרג צו נעמען קאַמף.
  
  
  "צי איר זען ווי שטיל דער גרויס מענטש איז איצט, זיסוואַרג?" איך האב געזאגט. "איך בין רעכט, און ער וועט נישט אַרייַנלאָזן עס, אָבער ער איז פאקטיש שולדיק אין דיין פאטער 'ס טויט, און נאָך ..."
  
  
  "ניק, איר זענט רעכט!" — האט שערימא אויסגערופן, מיך איבערגעריסן. אַבדול האָט אַ מאָמענט אָפּגעריסן פון מיר די אויגן צו קוקן אין איר ריכטונג, אָבער דער קאַלטער בליק האָט זיך צו מיר צוריקגעקערט איידער עס האָט זיך געקענט אַריינפירן אויף אים.
  
  
  מיט אַ קול פול מיט יקסייטמאַנט, האָט שרימאַ ווייטער געזאָגט: “איך האָב נאָר געדענקט וואָס כאַסאַן האָט געזאָגט ווען ער האָט מיר געזאָגט וועגן דעם פּרווון אויף זיין לעבן. עס איז נישט געווען רעגיסטרירט דעמאָלט, אָבער וואָס איר נאָר געזאגט איז רעמאַניסאַנט פון עס - לאַדזשיקלי קאָנסיסטענט. ער האט געזאגט אז עס איז צו שלעכט אז אבדול בעדאווי האט געמיינט אז ער דארף שטופן מר נייט פארן רוצח איידער ער האט אים דערשאסן. אז אבדול האט שוין געצויגן זיין ביקס און קען אים ווארשיינליך האבן געשאסן אן פרובירן צו מאכן א דיסטראקציע דורך שטויסן מיסטער נייט. עס איז געווען אַבדול וואָס האָט מקריב געווען דיין פאטער, זיסוואַרג, ניט זיין הויך! »
  
  
  די שװערד האָט אונדז אַלע דרײַ נישט געקאָנט היטן. פֿאַר קלאָר ווי דער טאָג סיבות, ער פאָוקיסט אויף שרימאַ און איר געשיכטע, ווי אויך מיר. אויב זיסוואַרג וואָלט נישט געשריגן פון ווייטיק און גרימצארן ווען זי זיך אויסגעדרייט צו כאַפּן די ביקס אויף די בעט, ער וואָלט נישט אַימעד בייַ איר גענוג שנעל. זי האט קוים אויפגעהויבן די קליינע פּיסטויל ביז איר טאַליע, ווען שווערע קוילן האָבן זיך אָנגעהויבן אַ וועג אַריבער איר קאַסטן און דערנאָך צוריק איבער איר פּנים, ווען אַבדול האָט זיך אויסגעדרייט די ריכטונג פון זיין קויל פּיסטויל. מיניאטור־קװאלן פון בלוט האבן זיך געשלאגן פון אומצאליגע לעכער אין איר שײנעם ברוסט און האבן אויסגעבראכן פון ברוינע אויגן, װאם זײנען מער נישט געװען פארשנעלערט פון לײדנשאפט, װען זי האט געצערנט איר ליבהאבער ביז אן אומענדלעכן קלימאַקס.
  
  
  איינער פון אַבדול'ס ערשטע קוילס האָט אַרױסגעקלאַפּט קאַנדיס ביקס פֿון איר האַנט און האָט זי געשיקט זיך אַרומדרייען איבער דער פּאָדלאָגע. איך בין צוגעלאפן צו אים, און ער האט ווייטער געהאלטן דעם צינגל פונעם ביקס, מיט כעס געשאסן א שטראם קוילען אויף
  
  
  
  
  
  
  אַ ציל, וואָס האָט זיך געציטערט און זיך צעוויקלט פֿון דער קלאַפּ אַפֿילו ווען דער אַמאָל שענער רויטער קאָפּ איז צוריק אַרײַן אויפֿן בעט.
  
  
  איך איז געווען פּונקט וועגן צו נעמען קאַנדי ס פּיסטויל, אַ .25 קאַליבער בערעטטאַ מאָדעל 20, ווען מיין מווומאַנץ קלאר געצויגן זיין ופמערקזאַמקייַט. א שװער ביקס האט זיך צו מיר געבויגן. טריומף האט געבליצט אין זײנע אויגן, און איך האב געזען, אז משוגעת און מאכט־לוסט האבן אװעקגע־ קערט אלע מחשבות װעגן זײן נויט פאר מײן לײב שפעטער. די צייט איז געקומען, און אַ שמייכל האָט זיך באַוויזן אויף זיין פּנים, ווען ער האָט בכוונה געצילט די פּיסק אויף מיין לישקע.
  
  
  "קיינמאָל ניט מער, הער קאַרטער," ער האט געזאגט, זיין צינגל פינגער ווייַס מיט דרוק ווי ער פּולד עס ווייַטער און ווייַטער ביז עס פארשטאפט מאָווינג. זײ ן פני ם אי ז מיטאמא ל געװאר ן בלײכ , װע ן ע ר הא ט זי ך מי ט גרויל , אי ן זעלביק ן מאמענט , װ י אי ך געמאכ ט געװארן , א ז דע ר קליפ ט אי ז לײדיק , או ן זײ ן טויטלעכ ן אינהאל ט אי ז גענוצ ט געװאר ן אי ן גרויםע ר באציאונ ג מי ט דע ר לײב .
  
  
  איך האָב געמוזט לאַכן פֿון זײַן אומווילנדיקן באַנוץ פֿון אַן אינטערנאַציאָנאַלן ייִדישן קלינגוואָרט, וואָס האָט פּראָטעסטירט, אַז דער גרויל, וואָס איז אַמאָל געטראָפן געוואָרן די אייראָפּעאישע אידן, וועט קיינמאָל נישט איבערחזרן. ― זאָג איך, אַז דאָס קאָן דיך אַרױסטראָגן פֿון דער אַראַבישער ליגע, ― האָב איך אים געזאָגט, בעת איך האָב אַ כאַפּ געטאָן די בערעטטאַ און אים אָנגעוויזן אויף זײַן מאָגן.
  
  
  דער טויט פון זיסוואַרג האָט דאָך ניט אויסגעשטרעקט זיין גרימצארן; אַלע סיבה לינקס זיין קאָפּ ווי ער געשאלטן און וואַרפן די ביקס צו מיר. איך האָב אים דאַדדזשד און אים געגעבן צייט צו צוריקציען מיין ענג רעקל און אַרויסציען די ביקס וואָס איך'ד געוואוסט פֿאַר אַזוי לאַנג צו זיין כאָלסטערד. דעמאָלט עס איז געווען מיין קער צו ציען די צינגל. דער מאָדעל 20 איז באַוווסט פֿאַר זיין אַקיעראַסי, און די קויל צעבראכן זיין האַנטגעלענק, פּונקט ווי איך דערוואַרט.
  
  
  ער האט װידער געשאלטן , קוקנדיק אויף די ציטערנדיקע פינגער , װאם האבן נישט געקאנט פארהאלטן דעם ביקס . ער איז געפֿאַלן אין אַ ווינקל צו דער פּאָדלאָגע, און מיר ביידע האָבן צוגעקוקט, אַ מאָמענטבילד אומבוועג און פֿאַרכאַפּט, ווי ער האָט זיך אַ קורצע צײַט געשפּילט צו זײַנע פֿיס. ע ר אי ז געװע ן דע ר ערשטע ר װא ס הא ט זי ך באװעג ן או ן אי ך הא ב װידע ר געװארט , װע ן זײ ן לינק ע האנ ט הא ט אנגעכאפ ט דע ם שװער ן מאשין־ביקס . ווען ער איז אויפגעשטאנען כּמעט ביז די לענד, בערעטטאַ זיסוואַרג אַ צווייט מאָל בילן, און ער האט נאָך אַ צעבראכן האַנטגעלענק; די מאשין ביקס איז װידער געפאלן אויפן דיל.
  
  
  די שווערד איז געקומען צו מיר ווי אַ מענטש געווארן מעשוגע, זיין געווער פלאַפּינג אַרויסגעוואָרפן אין די ענדס פון זיין מאַסיוו געווער ווי זיי ריטשט זיך צו אַרומנעמען מיר אין וואָס איך געוואוסט וואָלט זיין אַ קראַשינג בערלוג. איך וואָלט נישט ריזיקירן אַז עס קומט צו מיר. דער צווייטער פּלאַצן פון דער בערטע האָט אָפּגעקלונגען די שארפע ענטפער, וואָס איז פאָרגעקומען אַ רגע.
  
  
  אַבדול האָט צוויי מאָל געשריען ווען די קוילן זענען אַרײַן אין די קני קעפּלעך, דערנאָך האָט זיך אים נאָך אַ געשריי אָפּגעריסן פון האלדז, ווען ער האָט זיך אַראָפּגעלאָזט פאראויס און געלאנדעט אויף די קני, וואָס האָבן שוין דורכגעשיקט מעסער-שארפע ווייטאגן דורך אים. קאנטראלירט פון א מוח וואס האט מער נישט געפונקט לאגיש, האט ער זיך אנגעשטויסן אויף די עלנבויגן און איז לאנגזאם צו מיר צוגעגאנגען איבער די לינאלאום טיילז. פו ן זײנ ע אויםגעקריצט ע ליפ ן זײנע ן געפלומע ן אומגעלומטע ט װ י בייל , בי ז ע ר הא ט זי ך ענדלע ך פארשפרײ ט מי ט ד י פיס , מורמלענדיק .
  
  
  אי ך הא ב זי ך אװע ק או ן געגאנגע ן צ ו שרימא , מי ט זי ך מי ט א מאל , א ז אי ר געשרײען , װעלכ ע האב ן זי ך אנגעהויב ן װע ן ד י שװערד ס קויל ן האב ן זי ך צעריסן , האב ן זי ך פארװאנדל ט אי ן טיפ ע הײזעריק ע װײנען . כ'האב איבעראריינענדיג מיינע וואפן הענט צו זיין גרייט אין פאל די געהיימע טיר זאל זיך אנהייבען, האב איך ארויסגעלאזט מיין סטילעט און אפגעשניטן די ערשטע קייטן. װע ן אי ר לעבעדלאז ע האנ ט אי ז געפאל ן צ ו אי ר זײט , הא ט ז י באמערק ט מײ ן אנװעזונ ג או ן הא ט אויפגעהויב ן אי ר אײנגעבויגענע ם קאפ . זי האט געקוקט אויף מיר, דערנאָך אויף די שווערד קראַמפּינג פון ווייטיק אויף די שטאָק, און איך געזען איר האַלדז מאַסאַלז געשפּאַנט, האלטן צוריק די גאַג רעפלעקס.
  
  
  "גוט מיידל," איך געזאגט ווי זי געקעמפט צוריק פון וואַמאַטינג. "איך וועל לאָזן איר גיין אין אַ מינוט."
  
  
  זי האט זיך געציטערט און אומווילנדיק אנגעהויבן קוקן צום בעט. איך האב מיך אריבערגעצויגן פאר איר, כדי נישט צו זען די בלוטיקע פרוי וואס זי האט ליב געהאט ווי א שוועסטער, ווען מיין בלייד האט באפרייט איר אנדערע ארעם. זי איז געפֿאַלן אויף מײַן ברוסט, דער שפּיץ פֿון איר קאָפּ האָט קוים אָנגערירט מײַן גאָמבע, און האָט אױסגעלאָזט: „אָ, ניק... זיסוואַרג... זיסוואַרג... ס'איז מײַן שולד... ס'איז מײַן שולד...“
  
  
  "ניין, עס איז נישט אַזוי," איך געזאגט, טריינג צו טרייסטן איר בשעת האַלטן איר אַרויף מיט איין אָרעם און קרעכצן אַראָפּ צו שנייַדן די שטריק אַרום איר קנעכל. ברייקינג די לעצטע אַביוזינג שייכות, איך סטעפּט צוריק און געהאלטן איר נאָענט, סודינגלי געזאגט, "עס איז נישט מיין שולד. זיסוואַרג האט זיך נישט געקענט העלפן. אַבדול האָט איר איבערצייגט אַז כאַסאַן איז שולדיק...
  
  
  "ניין! ניין! ניין! "איר פֿאַרשטייט נישט," האָט זי זיך צעוויינט, זיך צוריק צוגעבויגן צו קלעפּן מיין ברוסט מיט אירע קליינטשיק געקלעפטע פויסטן. “עס איז מיין שולד זי איז טויט. אויב איך וואלט נישט געזאגט דעם ליגן וועגן געדענקן וואס חסן האט געזאגט, וואלט זי נישט פרובירט צו טייטן עבדול, און... און דאס וואלט קיינמאל נישט געטראפן." ז י הא ט זי ך געצװונגע ן צ ו קוק ן אוי ף דע ר שרעקלעכע ר בלוט־פארפליקטע ר געשטאלט , װא ס הא ט זי ך אויסגעשטרעק ט אויפ ן בעט .
  
  
  — איז דאס געװען א ליגן? — הא ב אי ך געפרעג ט אומגלויבלעך . "אבער איך בין זיכער אַז ס וואָס געטראפן. אַבדול האָט פּונקט דאָס געטאָן ― איך האָב אָנגעװיזן די בערעטטאַ אױף דער שװערד, װאָס איז געלעגן אָן באַװעגונג. איך האב נישט געקענט זאגן צי ער האט פארלוירן דעם באוואוסטזיין צי נישט. אויב נישט, האט ער נישט קלאר געמאכט אז ער האט געהערט וואס שרימא האט מיר געזאגט. "וואָס האָט איר זאָגן אַז אויב עס קיינמאָל געטראפן?"
  
  
  "איך האב געזען אַז איר זענט טריינג צו כאַפּן
  
  
  
  
  
  
  אים אָדער דיסטראַקט אים אַזוי אַז ער קען עפשער שפּרינגען אויף אים און נעמען זיין ביקס. איך געדאַנק אַז אויב איך זאָגן וואָס איך טאָן, ער קען קוקן מיין וועג אָדער אפֿשר נאָכפאָלגן מיר און איר וואָלט האָבן דיין געלעגנהייַט. איך קיינמאָל געדאַנק עס וואָלט זיין אַ זיסוואַרג. אי ר קערפע ר הא ט זי ך װידע ר געציטער ט מי ט שרעקלעכ ע צעבן , אבע ר אי ך הא ב ניש ט געהא ט צײט , אי ר בארואיק ן . דורך דעם געזונט פון איר געוויין, איך געהערט עפּעס אַנדערש, די כווערינג פון אַן עלעקטריש מאָטאָר, און מיין מיינונג ספּון צוזאמען מיט אים, געדענקען די ראַש וואָס איז רעגיסטרירט די ערשטער מאָל איך געעפנט די טיר צו די סי.איי.עי.
  
  
  עס איז קיין צייט צו זיין מילד. איך האב געשטופט שרימא צום טיש און געהאפט אז גענוג צירקולאציע איז צוריקגעקומען צו אירע פיס זי צו שטיצן. ווען איך האב זיך אויסגעדרייט צו דער עפענונג, האב איך געזעהן פון מיין אויג ווינקל, אז זי באהאלט זיך טיילווייז הינטער דעם דעקל וואס איך האב בדעה צו נעמען.
  
  
  עס איז געווען דעמאָלט אַז איך דיסקאַווערד אַז די שווערד איז פיינדינג פאַרכאַלעשט. איידער די מאַסיוו באַטאָנען שלאַבאַן איז געווען געעפֿנט ווייט גענוג פֿאַר זיין מענטש צו אַרייַן די צימער, ער איז ווידער געשטאנען אויף זיין עלנבויגן און שרייַען אַ ווארענונג אין אַראַביש:
  
  
  "מוסטאַפאַ ביי! געפאַר! קאַרטער האט אַ ביקס! פארזיכטיג!"
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אין זיין ריכטונג ווען ער איז צוריק צוגעפאלן אויף די טיילז. פּרוּווט צו וואָרענען זיין באַנדיט, גענומען די לעצטע פון זיין שטאַרקייט, וואָס האָט איבערגעלאָזן זיין ווונדז ווי בלוט וזיז אויס. געשפּאַנט, איך געווארט פֿאַר די מערדער צו גיין דורך די טיר. אָבער, ער האט נישט דערשייַנען, און דער מאָטאָר מאַכט די שווער טאַפליע געענדיקט זיין ציקל ווי די טיר אנגעהויבן צו פאַרמאַכן זיך ווידער. האָט מיר דערצײלט אַ שװאַש פֿון לופט, בעת ער האָט פֿאַרחתמעט דעם אָפּדאַך. מיר זענען געווען זיכער אינעווייניק, אָבער איך געוואוסט איך מוזן באַקומען אויס. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. זעקס צוואַנציק. ס'איז שווער צו גלייבן, אַז אַזוי פֿיל איז געשען זינט זעקס אַזייגער, ווען דער שווערד האָט צוריק געשיקט זײַן הענדלער סעלים אין דער אַמבאַסאַדע. וואס איז נאך שווער געווען צו גלייבן איז געווען, אז איך האב געמוזט ארויסנעמען פון דארטן שערים און זי איבערגעבן צום סעקרעטאר אוו סטעיט אין בלויז ניינציק מינוט.
  
  
  איך האב געוואוסט אז סעלים האט באקומען אנווייזונגען זיך נישט צו פארבינדן מיט זיינע חברים אין סידי חסן ביז ער האט געהערט פון די שווערד. איך האָב, פאַרשטייט זיך, פאַרהאַלטן דעם טייל פונעם פּלאַן, אָבער איך האָב נישט געקענט אָפּהאַלטן דעם שאה פון דערוואַרטן די שטימע פון שערימה אויפן ראַדיאָ. און גרייט צו האַלטן מיר פון באַקומען איר איז געווען אַ פאַכמאַן רעצייעך. איך האָב געהאט זיין אָטאַמאַטיק ביקס, אָבער די .38 סילענסער איז נאָך פעלנדיק, וואָס איז געווען זייער עפעקטיוו אין ברענגען אַראָפּ צוויי סי.איי.עי. אגענטן מיט גוט אַימעד שאָס. אי ך הא ב אי ם אויסגעשטאנע ן מי ט פײער־קראפט , װ י מײ ן לוגער , אבע ר ע ר הא ט געהא ט דע ם מעלה , א ז ע ר הא ט געקענ ט װארטן , א ז מי ר װע ט ארויסגײ ן דור ך דע ם אײנציק ן ארויסגײ ן פו ן געהיימע ן צימער . אַחוץ דעם האָב איך געהאַט אַ טערמין און ער האָט נישט.
  
  
  איך וואלט געדארפט ווארטן אינדרויסן — האק'ס מענער זענען שוין זיכער אנגעקומען — אבער זיי וואלטן געווען אונטער באפעל זיך נישט אריינצומישן, סיידן עס איז קלאר אז איך דארף הילף. און עס איז קיין וועג צו יבערגעבן מיט זיי פון אַ סאָונדפּראָאָף צימער.
  
  
  מיין קאַנטאַמפּליישאַן פון די שאַנסן פֿאַר מיר איז פּלוצלינג ינטעראַפּטיד דורך אַ ציטערניש קול הינטער מיר: "ניק, איז אַלץ אָוקיי איצט?"
  
  
  כ׳האב פארגעםן די געװעזענע קעניגין, װאם כ׳האב אים גראב ארויםגעשטופט אויפן דיל. ― יאָ, דײַן הױכקײט, ― זאָג איך צו איר, קאַכלענדיק. "און פֿאַר פּעטע ס צוליב, געפֿינען דיין קליידער. איך האָבן גענוג געדאנקען צו נישט זיין דיסטראַקטאַד דורך דיין שיינקייט.
  
  
  נאכדעם וואס איך האב דאס געזאגט, האב איך חרטה געהאט צו נוצן דאס ווארט שיין.
  
  
  ע ם הא ט געבראכ ט זכרונו ת פו ן דע ר שײנע ר פרוי , װא ס הא ט מי ך געלאכט ן או ן ליב , או ן װא ס אי ז איצ ט געװע ן א קוי ל געהרגעט ע שטיק ל פלײ ש אי ן װינקל . עס איז געווען מיין קער צו האַלטן צוריק די העקל רייזינג ין מיר.
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  שׂרימאַ האָט געפֿונען די נעגליקע, װאָס זי האָט געטראָגן, װען מע האָט זי אַװעקגענומען, אָבער נישט דעם מינק־מאַנטל. מי ר האב ן באשלאס ן א ז מע ן הא ט ז י געמוז ט האב ן גענומע ן נאכדע ם מי ר האב ן ז י אריבערגעפיר ט אי ן קעלער . זי האט ניט געקענט געדענקען פיל פון וואָס געטראפן, מיסטאָמע ווייַל די באַרועכץ קאַנדי האט איר געווען פיל מער עפעקטיוו ווי זי איינגעזען.
  
  
  עס איז געווען שווער צו האַלטן מיין אויגן פון געניסן די גילדענע קורוועס פון שרימאַ ס דראָבנע פיגור אונטער איר דינע ונטערוועש, ווי זי האָט מיר געאיילט דערציילט אַז זי ווייגלי געדענקט אַז זי פּלוצלינג דערוועקט געווארן דורך אַבדול, וואָס דערציילט איר עפּעס וועגן וואָס עמעצער האט געפרוווט צו טאָן צו איר שאָדן, און אז ער האט זי געמוזט אוועקנעמען, האט דאָך קיינער דערפון נישט געוווּסט. איינער פון זיינע מענער איז זיכער געווען מיט אים, ווייל זי האט געדענקט אז צוויי מענטשן האבן זי אויפגעהאלטן ווען זי איז אריינגעקומען אין דער לימאזין.
  
  
  זי האט נישט געדענקט נאך עפעס אחוץ אז זי האט זיך שפעטער אויפגעכאפט און זיך געפונען צוגעבונדן צו דער וואנט, נאקעט. דער, וועמענס נאָמען מיר איצט געוואוסט איז געווען מוסטפאַ, געלאפן זיין הענט איבער איר גוף. זי האָט דאָך נישט געוואָלט רעדן וועגן דעם טייל פון איר פּרנסה און האָט דאָס גיך איגנאָרירט, ווײַטער דערקלערט, אַז אַבדול איז ענדלעך אָנגעקומען מיט סעלים פון דער אַמבאַסאַדע. איר געוועזענער באלעבאט האט זיך נישט געמוזט פארענטפערן אויף אירע פראגעס און האט פשוט געלאכט ווען זי האט אים באפוילן זי צו באפרייען.
  
  
  "ער האָט נאָר געזאָגט, אַז באַלד וועל איך זיך מער נישט האָבן צו זאָרג," האָט שׂרימאַ זיך דערמאָנט מיט אַ ציטער, "און איך האָב געוווּסט וואָס ער מיינט."
  
  
  בשעת זי איז געווען גערעדט, איך יגזאַמאַנד די שווערד און געפונען אַז עס איז נאָך קאַלט. איך האָב צעריסן די פּאַס
  
  
  
  
  
  
  שרימא ס נעגליג ע או ן פארבאנדאג ט זײנ ע װאונדן , כד י אפצושטעל ן דא ס בלוט , װא ס הא ט נא ך שוי ן פו ן ז ײ אויסגעגאסן . ער וואָלט געווען לעבעדיק אויב איך קען באַקומען אים אויס פון דאָרט ווי געשווינד ווי מעגלעך און באַקומען מעדיציניש הילף. אבער עס איז געווען קלאָר ווי דער טאָג, אַז ער וואָלט מער נישט קענען צו טאָן פיל מיט די הענט, אַפֿילו אויב זיין האַנטגעלענקס זענען ריפּערד. און עס וואָלט נעמען ברייט כירורגיע צו מאַכן די צעבראכן קני קאַפּס אין עפּעס וואָס קען אפילו לאָזן אים צו שלעפּן אַרום ווי אַ קאַלע.
  
  
  איך האב נישט געוואוסט ווי לאנג מוסטאפא וועט ווארטן אינדרויסן, וויסנדיג אז זיין פירער איז יעצט מיין ארעסטאנט. אי ך הא ב געמײנט , א ז װע ן ע ר װאל ט געװע ן אזו י פאנאטיש ע װ י ס׳רו ב שװערד ס פאלק , װאל ט ע ר ניש ט געהא ט קײ ן קלוגע ר או ן אנטלאפן . זיין בלויז צוויי אָפּציעס זענען צו פּרובירן צו באַקומען אין און ראַטעווען אַבדול, אָדער זיצן און וואַרטן פֿאַר מיר צו פּרובירן צו באַקומען אויס.
  
  
  איך האָב זיך אַרױסגעריסן פֿון מײַן רעקל און געזאָגט צו שׂרימאַ: ― זעצט זיך װידער אַװעק בײַם טיש. איך גיי עפֿענען די טיר און זען וואָס אונדזער חבֿר טוט. ער קען נאָר דרייען, און איר זענט איצט שטייענדיק רעכט אין די שורה פון פייַער.
  
  
  ווען זי איז געווען אויס פון דערזען, איך פליקט אַ באַשטימען וואָס אריבערגעפארן אַ באַטאָנען טאַפליע. די ביסל סעקונדעס עס גענומען צו עפענען פּעלץ ווי שעה און איך איז לינקס פּינד קעגן די וואַנט, מיין לוגער אין דער גרייט. אָבער, גאָרנישט געטראפן און איך דארף צו געפֿינען אויס אויב דער מערדער איז נאָך באַהאַלטן אין די ויסווייניקסט קעלער.
  
  
  אווארפן מיין רעקל איבער די פאַס פון אַ ליידיק אָטאַמאַטיק ביקס, איך קריכן צו די טיר ראַם ווי עס אנגעהויבן צו סלאַפּן ווידער. האָב איך אַרײַנגעטאָן דאָס רעקל אין דעם שמאָלנדיקן לאָך, האָב איך צוגעקוקט ווי עס קומט אַרויס פֿון דעם פֿאַס פֿונעם ביקס, אין דער זעלבער צײַט האָב איך דערהערט צוויי קליינע פּאָפּסן אַרויס. איך האב צוריקגעצויגן דאס ביקס איידער די שווערע טיר האט אונז ווידער פארשלאסן.
  
  
  ― נו, ער איז נאָך דאָרטן און עס זעט אױס, אַז ער װעט נישט אַרײַנקומען ― זאָג איך צו מיר מער װי יעדן אַנדערן. שׂרימאַ האָט מיך דערהערט און אַרײַנגעשטעקט דעם קאָפּ איבערן ראַנד טיש.
  
  
  "וואָס זענען מיר געגאנגען צו טאָן, ניק?" — האט זי געפרעגט. "מיר קענען נישט בלייַבן דאָ, קענען מיר?"
  
  
  זי האָט נישט געוווּסט, ווי נויטיק עס איז אַרויסצוגיין פֿון דאָרטן אַזוי גיך ווי מעגלעך; איך האָב נישט גענומען די צייט צו רעדן וועגן איר עקס-מאַן און די צייט פון זיין ראַדיאָ אויסזען.
  
  
  "מיר וועלן באַקומען אויס, טאָן ניט זאָרג," איך פאַרזיכערט איר, ניט געוואוסט ווי מיר זענען געגאנגען צו טאָן עס.
  
  
  א פיליק מענטש, זי איז געבליבן שטיל בשעת איך באַטראַכטן מיין ווייַטער מאַך. איך וויזשוואַלייזד טייל פון די קעלער ליגנעריש הינטער די דאָרוויי. די וואַשער / דרייער קאָמבינאַציע איז געווען צו ווייַט פון די טיר צו צושטעלן דעקן אויב איך ריזיקירן ברייקינג. דער אויל־ברער איז געשטאנען קעגן דער װײטער װאנט, נעבן די טרעפ. איך האב געמיינט אז מוסטפא האט זיך מסתמא באהאלטן אונטער די טרעפ. פו ן דאר ט הא ט ע ר געקענ ט פארמאכ ן ד י טיר ע או ן בלײב ן אװע ק פו ן דערזען , אי ן פאל ן פו ן א איבערראשונג־אטאק .
  
  
  איך האב מיך ארומגעקוקט אין די סי.איי.עי. באהעלטעניש, אין האפענונג צו געפינען עפעס וואס קען מיר העלפן. אײ ן װינק ל פו ן גרוים ן צימערל , אי ז געװע ן פארמאכט , געשאפ ן א קלײ ן קאבינעט , מי ט א אײגענע ר טיר . איך האב פריער אנגענומען אז עס איז מסתמא די באד; געגאנגען צו דער טיר, איך געעפנט עס און דיסקאַווערד אַז איך בין רעכט. עס איז געווען אַ זינקען, אַ קלאָזעט, אַ שפּיגל מעדיצין קאַבינעט און אַ שפּריץ סטאָל מיט אַ פּלאַסטיק פאָרהאַנג אַריבער עס. די אַקאַמאַדיישאַנז זענען יקערדיק, אָבער רובֿ פון די געסט פון די סי.איי.עי. זענען געווען קורץ-טערמין און מיסטאָמע נישט דערוואַרטן די אַפּאַרטמאַנץ צו קאָנקורענט די אין וואַטערגייט.
  
  
  ניט דערוואַרטן צו געפֿינען עפּעס פון ווערט פֿאַר מיר, איך אויטאָמאַטיש אָפּגעשטעלט די ערשטער הילף קיט. אויב די באַשיצן איז געניצט דורך אַ מענטש, עס איז געווען געזונט יקוויפּט. די דרייַיק שעלוועס פארנומען טוילאַץ - אַ זיכערקייַט רייזער, אַ אַעראָסאָל קענען פון סטרושקע קרעם, אַ פלאַש פון אַלט ספּייס, באַנדאַדז און דאַקט טייפּ, ווי געזונט ווי אַ סאָרטירונג פון קאַלט טאַבלאַץ און אַנטאַסאַדז ענלעך צו יענע געפֿונען אויף די קלאָזעט שעלוועס. געוויינט דורך די טויט אַגענט אויבן. טאָן דאָס אין דעם שטאַם פון די לימאַזין אַרויס, ווי שווערד ס כאַנטמאַן איז קלאר געטאן פּלייינג אַנדערטייקערז אויבן.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן פאַרלאָזן די קלאָזעט, אָבער איך האָב זיך צוריקגעקערט ווען אַ געדאַנק האָט מיר געטראָפן. ארבעטן פראַנטיקאַללי, איך געמאכט עטלעכע טריפּס צווישן די קלאָזעט און די סוד דאָרוויי, פּילינג אַלץ איך דארף אויף די שטאָק ווייַטער צו אים. ווען איך בין געווען גרייט, האב איך גערופן שרימא פון איר באהעלטעניש און איר איבערגעגעבן וואס זי האט צו טאן, און דערנאך אראפגעשטופט דעם טיש איבערן געצויגן דיל צו א פלאץ נעבן דעם סוויטש וואס האט אפערירט די טיר.
  
  
  — אקעי, דאס איז — האב איך געזאגט, און זי האט זיך אװעקגעזעצט לעבן טיש. "צי איר וויסן ווי צו נוצן דעם?" איך האָב איר דערלאַנגט דאָס קליינע פּיסטויל פון קאַנדי.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "האַסאַן האָט באַשטיין אַז איך זאָל לערנען צו דרייען נאָך דער צווייטער באַפאַלן אויף זיין לעבן," זי געזאגט. "איך בין אויך שיין גוט אין דעם, ספּעציעל מיט מיין ביקס." איר צוגרייטונג געוויזן ווען זי טשעקט די ביקס איז לאָודיד. "עס איז געווען פּונקט די זעלבע. כאַסאַן האָט מיר געגעבן איין און זיין צווילינג, דעם, זיסוואַרג. ער האָט איר געלערנט ווי צו דרייען אויך. ער האט דאס קײנמאל נישט געריכט... אירע אויגן האבן זיך אנגעפילט מיט טרערן און זי איז געשװיגן.
  
  
  "עס איז איצט קיין צייט פֿאַר דעם, שערימאַ," איך געזאגט.
  
  
  זי האט ארײנגעאטעמט די טרערן און זיך א ניד געטאן, דערנאך זיך אראפגעבויגן און אויפגעהויבן איר נעגליג, זײ אפצוװישן. קיין אנדערע צייט איך וואָלט אָפּשאַצן עס
  
  
  
  
  
  
  אי ך הא ב זי ך אומגעקוק ט אבע ר איצ ט הא ב אי ך זי ך אומגעקער ט זי ך צוגרײט ן אוי ף אונדזע ר אנטלויפ ן פרואוו .
  
  
  גענומען אַ קאַן פון סטרושקע פּינע, איך אַוועקגענומען די שפּיץ און געדריקט די נעזל צו די זייַט צו מאַכן זיכער עס איז געווען אַ פּלאַץ פון דרוק אין די קענען. דער געזונט פון ספּיוינג פּינע דערציילט מיר עס איז געווען אַ נייַע.
  
  
  דערנאָך איז געקומען דער שפּריץ פאָרהאַנג. ראַפּינג די סטרושקע קרעם קאַנטיינער אין ביליק פּלאַסטיק ייַנוויקלען, איך געמאכט אַן אָ? קוישבאָל, דעמאָלט לייטלי סיקיורד עס מיט סטריפּס פון טייפּ, מאכן זיכער עס איז נישט צו טייטלי פּאַקט ווייַל איך געוואלט לופט צו באַקומען צווישן די פאָולדז פון די פאָרהאַנג. גענומען עס אין מיין רעכט האַנט, איך באַשלאָסן אַז עס איז גענוג צו קאָנטראָלירן עס פֿאַר מיין צוועקן.
  
  
  ― אַצינד ― זאָג איך, אױסגעשטרעקט מײַן רעכטע האַנט צו שׂרימאַ.
  
  
  זי גענומען איינער פון די צוויי ספּער ראָללס פון קלאָזעט פּאַפּיר וואָס איך האט קלירד פון די קלאָזעט פּאָליצע, און בשעת איך געהאלטן עס אין פּלאַץ, זי אנגעהויבן ראַפּינג דאַקט טייפּ אַרום אים, אַטאַטשינג עס צו די ין פון מיין רעכט אָרעם פּונקט אויבן מיין האַנטגעלענק. . ווען עס איז געווען זיכער, זי האט די זעלבע מיט די רגע זעמל, סיקיורינג עס צו מיין אָרעם פּונקט אויבן די אנדערע. ווען זי איז געווען געטאן, איך געהאט וועגן פיר אינטשעס פון מייקשיפט וואַטן צוזאמען די גאנצע ין פון מיין אָרעם פון האַנטגעלענק צו עלנבויגן. איך געוואוסט נישט גענוג צו האַלטן די קויל, אָבער אַלעווייַ גענוג גרעב צו אָפּנייגן די קויל אָדער באטייטיק רעדוצירן זייַן קראַפט.
  
  
  "איך טראַכטן אַז ס עס," איך דערציילט איר, קוקן אַרום צו מאַכן זיכער מיין אנדערע ויסריכט איז האַנטיק. מיט אמאל האב איך זיך אפגעשטעלט, דערשטוינט פון מיין אייגענער קורצ-זעהיגקייט. — שוועבעלעך, — זאָג איך, קוקנדיק אויף איר הילפלאָז.
  
  
  כ׳האב געװאוסט, אז ם׳איז נישטא אין מיינע קעשענעס, בין איך צוגעלאפן צום טויטן קארים און אים געזוכט מיט דער פרייער לינקער האנט. קיין שוועבעלעך. דאָס זעלבע איז געווען מיט אַבדול, וועלכער האָט געקרימט, ווען איך האָב אים אַרומגערינגלט צו אָנרירן די קעשענעס.
  
  
  "ניק! דא!"
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו שרימא, וואס האט ארומגערינגלט אין אירע שרייַבטיש שופלאָדן. זי האט געהאלטן אויס איינער פון די דיספּאָוזאַבאַל לייטערז. "עס ארבעט?" איך האב געפרעגט.
  
  
  זי האט געקלאפט דאס ראד; ווען גאָרנישט געטראפן, זי קראַמפּט אין אַנטוישונג אלא ווי ווייטיק.
  
  
  — דערבײַ מוזט איר זיך האַלטן אין דעם קלײנעם קונץ, ― זאָג איך, לױף צו איר, װי איך האָב פֿאַרשטאַנען, אַז זי האָט מסתּמא נישט געזען קײן סך פֿון די דאָזיקע לײַכטער אין אַדאַבי. זי האט נאכאמאל געפרואווט, אבער גארנישט האט געארבעט. איך האב עס פון איר גענומען און געקלאפט אויפן ראד. דער פלאם איז אויפגעשטאנען און איך האב געבענטשט דעם אומבאקאנטן רוכער, װאם האט פארגעםן זײן ציטער.
  
  
  איך האָב געקושט שרימאַ אויף דער באַק פֿאַר גוט גליק און געזאגט, "לאָמיר באַקומען אויס פון דאָ." זי ריטשט די טיר באַשטימען ווען איך אומגעקערט צו מיין אַוועקזעצן, האלטן אַרויף די קוישבאָל באָמבע אין מיין רעכט האַנט און האלטן די לייטער אין די אנדערע.
  
  
  "דערווייל!"
  
  
  זי האָט געשלאָגן דעם סוויטש און דערנאָך געפֿאַלן אויף דער פּאָדלאָגע הינטער איר שרייַבטיש, אַרומכאַפּנדיק דעם ביקס אין איר פויסט. איך געווארט פֿאַר די מאָטאָר צו אָנהייבן סווערלינג, און ווען עס האט, איך פליק די לייטער. װע ן ד י טיר ן הא ט זי ך אנגעהויב ן עפענע ן הא ב אי ך אנגעריר ט ד י פלאמע ן צו ם פלאסטיק־זעק ל אי ן דע ר האנט . עס האט גלײך געפלאצט, און װען די טיר איז געװען א פײער, האב איך שוין געהאט א פלאםטער באל אין דער האנט. דערנענטערנדיק זיך צו אַ פונט אין דער טיר ראַם, איך קאַפּ די עפענונג מיט מיין האַנט און דירעקטעד די פלאַמינג פּילקע צו דעם אָרט ווו איך געדאַנק מוסטאַפאַ איז געמיינט צו זיין פאַרבאָרגן.
  
  
  ער האט אויסגעלאשן די ליכט אין קעלער, כדי דאס ליכט פון אינעווייניג זאל באלויכטן יעדן וואס איז דורכגעגאנגען דורך דער טיר. אַנשטאָט דעם האָט דער מאַך געאַרבעט אין זײַן טויווע; ווען עס האט זיך מיטאמאל באוויזן אין דער פינצטער א פלאםטער שטיק פלאסטיק, האט עס אים צייטווייליג פארבלענדט, אז ער האט נישט געקענט צילן ווען ער האט געשאסן אויף מיין האנט.
  
  
  איינער פון די .38 קאַליבער בולאַץ געקומען אַוועק די קלאָזעט פּאַפּיר זעמל קלאָוסאַסט צו מיין האַנטגעלענק. דע ר צװײטע ר הא ט געקלאפ ט דע ם פאס ן נאענ ט צ ו מײ ן עלנבויגן , אי ז שוי ן א ביס ל אפגעטײל ט געװאר ן או ן דאר ט אדורכגעפיר ט דע ם פלײשיק ן טײ ל פו ן מײ ן ארעם . איך האָב אַװעקגעצויגן מײַן האַנט, װען בלוט האָט אָנגעהױבן שטראָמען פֿון אַ בײזן שנײַד אױף מײַן אָרעם.
  
  
  איך האב זיך נישט געקענט אפהאלטן אים אפצושטעלן. כאַפּנדיק דעם מאַשין ביקס לינינג צו די וואַנט, איך סקוויזד עס צווישן די טיר ראַם און די מאַסיוו טאַפליע זיך. איך פיגיערד די טיר וואָלט זיין ניטלי באַלאַנסט אַזוי די ביקס וואָלט זיין שטאַרק גענוג צו האַלטן עס פון קלאָוזינג.
  
  
  עס איז קיין צייט צו זען אויב עס וואָלט אַרבעט. איך האט צו ינסטרומענט די ווייַטער טייל פון מיין פּלאַן. זינט איך איז געווען ניט געגאנגען צו שטעקן מיין קאָפּ אין די טירפראַמע צו זען ווי עפעקטיוו מיין פייערבאָל שלאָגן איז געווען, איך געוויינט אַ מירערד טיר וואָס איך פּולד אויס פון די מעדיצין קאַבינעט אין די קלאָזעט. כאַפּט עס אַרום די ראַם און ערווארטעט אַז מיין מייקשיפט פּעריסקאָופּ וועט זיין שאַטערד דורך Mustafa ס ווייַטער קויל, איך סערווייד די סצענע אַרויס.
  
  
  איך מיסט מיין ציל - די נישע הינטער די טרעפּ צו די קעלער. אנשטא ט אי ז דע ר הײם־געמאכטע ר פײע ר באל ד געפאל ן נעב ן דע ם אויל־ברענער . װע ן אי ך הא ב צוגעקוקט , אי ז מוסטפא , אפנים , מוראדי ק א ז דע ר גרויםע ר כיע ר זאל ן אויפרײבן , ארוי ס פו ן זײ ן באהעלטעני ש או ן אנגעכאפ ט דע ם נא ך פלאמענדיק ן בינטל , געהאלטנדי ק אי ן דע ר לענג , א ז ד י פלאמע ן זאל ן אי ם נישט . דאָס האָט געמײנט, אַז ער האָט אָדער אַװעקגעװאָרפֿן דעם ביקס אָדער דאָס צוריק אַרײַנגעשטעלט אין זײַן גאַרטל. איך האב מער נישט געווארט צו זען. אַװעקגעװאָרפֿן דעם שפּיגל, האָב איך אַרױסגעכאַפּט מײַן לוגער און אַרױסגעגאַנגען אַרױס, אַז איך האָב דאָס אײַנגעזען
  
  
  
  
  
  
  איך טראַכטן מיין ביקס וועדזש פּריווענטיד די באַטאָנען טיר פון קלאָוזינג.
  
  
  מוסטפא האט נאך אלץ געהאלטן דעם פייער־קוגל, פארצווייפלט געקוקט ארום דעם קעלער אן ארט דאס צו ווארפן. דערנאָך האָט ער באַמערקט, אַז איך שטיי פֿאַר אים מיט אַ געציילטע ביקס, און זײַנע שוין דערשראָקענע אויגן האָבן זיך נאָך מער געגלייבט. איך קען זאָגן אַז ער איז געווען וועגן צו וואַרפן אַ פלאַמינג פּאַקאַט צו מיר, אַזוי איך פּולד די צינגל. איך האט קיין וועג צו זען אויב איך שלאָגן אים.
  
  
  דער פּלאַצן פון מיין לוגער איז פאַרפאַלן אין די יקספּלאָוזשאַן אַז ינגאַלפעד שווערד ס אַקאַמפּלאַס. איך טאָן ניט וויסן אויב מיין קויל דעטאַנייטאַד די פּרעשערייזד קאַן פון סטרושקע אָדער אויב די באָמבע איז געווען דעפלעקטעד דורך די היץ פון די פלאַמינג פּלאַסטיק. טאָמער עס איז געווען אַ קאָמבינאַציע פון ביידע. מוסטאפא האט אויפגעהויבן דעם פעקל עס צו ווארפן צו מיר, און די אויפרייס האט אים געטראגן גלייך אין פנים. געבראַכט צו מיין ניז דורך די קראַפט פון די יקספּלאָוזשאַן, איך וואָטשט ווי זיין פֿעיִקייטן דיסינטאַגרייטיד. װי נאר דער קעלער איז װידער געװארן פינצטער — דער אויפרײס האט אויסגעלאשן די פלאמען — האט מיר אויסגעזען, װי די אויגן פון דעם רוצח האבן זיך פארװאנדלט אין פליסיקײט און האבן געשטראמען אראפ די באקן.
  
  
  א שאק , אבע ר אומגעשעדיגט , הא ב אי ך זי ך אויפגעשפרונגען , או ן אי ך הא ב געהער ט שרימא ס געשרײע ן אי ן דע ם צימער , װא ם אי ז באל ד פריע ר געװע ן אי ר פײניקונג־קאמער .
  
  
  "ניק! ניק! ביסט אָוקיי? וואָס איז געשען?"
  
  
  איך טרעט צוריק אין די טיר אַזוי זי קען זען מיר.
  
  
  "באַקומען צוויי פונקטן פֿאַר אונדזער מאַנשאַפֿט," איך געזאגט. "איצט העלף מיר דאָס באַקומען פון מיין האַנט. אַלץ וועט זיין גוט.
   קאפיטל 14
  
  
  
  
  די טייפּ, וואָס האָט צוגעהאַלטן די בלוט-געווייקטע קלאָזעט פּאַפּיר-ראָללס צו מיין אָרעם, האָט אויך געהאַלטן מיין סטילעט אויף פּלאַץ. איך האָב געמוזט וואַרטן ביז שרימאַ זאָל געפֿינען די שער אין שופלאָד איידער זי האָט געקאָנט שניידן די פּאָמסן שטאָף. מער סטריפּס פון איר לויטער נעגלידזש זענען פֿאַר מיר געווארן באַנדאַזשיז, און ווען זי האָט אויפגעהערט די בלוט באַבאַלז פון די קויל קנייטש, עס איז געווען קליין לינקס פון וואָס איז אַמאָל געווען אַ טייַער שטיק פון ונטערוועש.
  
  
  "איר וועט טאַקע זיין אַ געפיל ביי מיטאָג הייַנט בייַ נאַכט," איך געזאגט, באַווונדערן די קליין, פעסט בריסט וואָס געדריקט קעגן די ווייך שטאָף ווי זי געארבעט מיין האַנט. מייַן האַסטיק דערקלערונג פון איר אַפּוינטמאַנט אין די סעקרעטאַרי פון שטאַט 'ס הויז ווייניקער ווי אַ שעה שפּעטער יקסידיד וואָס איך איז געווען צופרידן צו זען איז געווען אַ טיפּיש ווייַבלעך רעאַקציע: "ניק," זי גאַספּט. "איך קען נישט גיין אַזוי!"
  
  
  ― איך האָב מורא, אַז איר װעט דאָס מוזן טאָן. עס איז קיין צייט צו גיין צוריק צו וואַטערגייט און נאָך האָבן איר אויף די ראַדיאָ ביז 8 אַזייגער. איצט לאמיר זיך ארויס פון דאנען.
  
  
  זי טרעט צוריק, זיך אויסגעדרייט צו קוקן ערשטער אויף קאַנדי ס גוף אויף די בעט, דעמאָלט אויף די שווערד געלייגט אויף די שטאָק. "ניק, וואָס וועגן זיסוואַרג? מיר קענען נישט לאָזן איר אַזוי."
  
  
  “איך וועל בעטן עמעצן, ער זאָל נעמען קעיר פון איר, שרימאַ. און אַבדול אויך. אָבער גלויבן מיר, די מערסט וויכטיק זאַך איצט איז צו געבן איר די געלעגנהייט צו רעדן אויף די ראַדיאָ מיט ...
  
  
  "אכטונג אַראָפּ. דאס הויז איז סעראַונדאַד! קום ארויס מיט דיין הענט אויפגעהויבן! ופמערקזאַמקייַט אַראָפּ. דאס הויז איז סעראַונדאַד. קום אַרויס, דיין הענט אַרויף."
  
  
  דער מעגאפאָן האט װידער אפגעקלונגען, דערנאך איז געװארן שטיל. הילף איז אנגעקומען. די מענטשן פון האק האבן געמוזט האבן אטאקירט דאס הויז, ווען זיי האבן געהערט ווי די שיער-קרעם באמבע גייט אפ, און ווארשיינליך האבן זיי אויסגעבראכן די צימערן אויף די אויבערשטן שטאק, איידער זיי האבן באשלאסן צו נעמען דעם שרייענדיגן מאן צו דער קעלער טיר. רובֿ מסתּמא, זיי זענען גאַנץ סאַפּרייזד ווען זיי געעפנט עס און די אַקרעד האַזע פון די יקסטינגגווישט פּלאַסטיק פלאַם ראָולד איבער זיי.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו דער באַטאָנען טיר און געשריגן, "דאס איז ניק קאַרטער," און דאַן זיך באַקענענ ווי דער יגזעקיאַטיוו פון די ייל פירמע וואָס סאַפּאָוזאַדלי כייערד מיר. ס'איז דא אסאך וואס איך האב נאך נישט ערקלערט פאר שרימא, און עס זענען דא זאכן וואס מען וועט זי קיינמאל נישט זאגן. אין דעם פונט, איך פּעלץ עס איז בעסטער צו גיין צוריק צו ווי זי קען מיר ערידזשנאַלי.
  
  
  "איך בין דאָ מיט ... מיט מיס ליז טשאַנלי. מיר דאַרפֿן הילף. און אַן אַמבולאַנס."
  
  
  "קום אין די טיר, דיין הענט אַרויף."
  
  
  איך האָב געפאָלגט די אינסטרוקציעס פון דעם מעגאַפאָן. איינער פון די אַקס אגענטן אויבן דערקענט מיר, און דער קעלער איז געשווינד אָנגעפילט מיט כאָק ס מענטשן. איך האָב גענומען עטלעכע ווערטפול מינוט צו לערנען דעם גרופּע פירער וואָס צו טאָן אין שטוב, און דעמאָלט איך געזאגט, "איך דאַרפֿן אַ מאַשין."
  
  
  ער האָט איבערגעגעבן זײַנע שליסלען און מיר דערציילט וווּ זײַן מאַשין איז פֿאַרקערט. — דו דארפסט עמעץ דיך פארטריבן?
  
  
  "ניין. מיר וועלן טאָן עס. איך האב זיך אויסגעדרייט צו שרימא און אויסגעשטרעקט מיין האנט צו איר, און געזאגט: זאלן מיר גיין, דיין היגה?
  
  
  ווידער האָט די מלכּה, טראָץ דעם וואָס זי האָט אָנגעטאָן אַ קעניגלעכער קלייד, וואָס איז געווען צעריסן ביז די מיטן פון אירע דיך און איבערגעלאָזט אַ ביסל פאַר דער פאַנטאַזיע, מיין האַנט. "מיר זענען צופרידן צו צוריקציענ זיך, הער קאַרטער."
  
  
  "יא, מאַמע," איך געזאגט און געפירט איר פאַרגאַנגענהייט די צעמישט האַקס אגענטן וואָס האָבן שוין ארבעטן אויף די שווערדן. זיי האבן פרובירט אים אויפצולעבן איידער דער אמבולאנס איז אנגעקומען אים צו ברענגען אין א קליינעם פריוואטן שפיטאל, וואס האקע האט ברייטערהייט צוגעשטעלט מיט אגענטור געלטער כדי ער זאל האבן א ספעציעלע צימער פאר די פאציענטן אין וואס ער איז אינטערעסירט. שרימא האט זיך אפגעשטעלט בײ דער טיר, װען זי האט אים װידער דערהערט קרעכצן, און האט זיך אויסגעדרייט װען די אויגן האבן זיך געעפנט און ער האט אויף איר געקוקט.
  
  
  — עבדול, מע האט דיך אפגעזאגט — האט זי געזאגט גראדע, און איז דאן ארויסגעפלויגן פון באשיצונג און ארויף די טרעפ פאר מיר.
  
  
  ווי אַ סוד
  
  
  
  
  
  
  
  דער סעקרעטערי אוו סטעיט און האק האט זיך באוויזן פון הינטער דער רייך פאנפלירטער ביבליאטעק טיר, און איך בין אויפגעשטאנען אויף די פיס. דער שטול פון דער חופה־פּאָרטער איז געווען באַקוועם און איך האָב זיך כּמעט פֿאַרדוכט. דער סעקרעטאר האט קורצע גערעדט מיט דעם אלטן מאן, און זיך אומגעקערט אין דעם צימער, וואו זיין מעכטיגע טראַנסמיטער איז געפונען. האק איז צו מיר צוגעקומען.
  
  
  "מיר געוואלט צו געבן איר אַ פּאָר פון מינוט פון פּריוואַטקייט אויף די ראַדיאָ מיט אים," ער האט געזאגט. "בייַ מינדסטער ווי פיל פּריוואַטקייט ווי איר קענען באַקומען מיט די מאָניטאָרינג ויסריכט וואָס מיר האָבן הייַנט."
  
  
  "וויאזוי איז עס געווען?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "אַלץ איז געווען גאַנץ פאָרמאַל," ער געזאגט, און העפלעך געפרעגט: "ווי זענען איר?" און "איז אַלץ אָוקיי?"
  
  
  איך האב זיך געוואונדערט ווי פארמאל דאס בילד וואלט פאר אים אויסגעזען אויב איך וואלט נישט דורכגעקוקט דעם זאַל קעמערל ווען מיר זענען פארלאזט פון די סי.איי.עי. זיכער הויז און דארט געפונען שערימאס מינק מאַנטל. די סעקרעטארין האט איר אנגעבאטן צו העלפן דערמיט, ווען מיר זענען אנגעקומען, אבער שרימא האט עס געהאלטן אין די הענט, ערקלערט אז זי איז אויפ'ן וועג אהין געכאפט געווארן און וועט עס אפהאלטן א ווייטע, און דערנאך איז נאכגעגאנגען דער סעקרעטארין אין ביבליאטעק ווי א זיידע. דער זייגער אין איר פויע האט געקלאפט אכט מאל.
  
  
  אין דער צייט זינט דעמאָלט, איך האָב דערציילט כאָק וואָס געטראפן אין די הויז אויף מיליטער ראָוד. ער האט עטלעכע מאל גערעדט אויפן טעלעפאן, ארויסגעגעבן אינסטרוקציעס און אויפגעקלערט באריכטן פון פארשידענע איינהייטן, צו וועלכע ער האט צוגעטיילט ספעציעלע אויפגאבן נאכדעם וואס איך האב פארענדיקט מיין געשיכטע. דער סעקרעטאר האט געהאט א ענקריפציע ליניע וואס האט זיך דירעקט פארבונדן צו האק'ס אפיס, און די אינסטרוקציעס פון דעם אלטן מאן זענען איבער אים איבערגעגעבן געווארן דורך אונזער קאמוניקאציע נעץ.
  
  
  כאָק איז געגאנגען צו מאַכן נאָך אַ רופן און איך געזעסן צוריק אין די גרויס אַנטיק וויקקער שטול. ווען ער איז צוריקגעקומען, האָב איך געקענט זאָגן אַז די נייעס איז געווען גוט, ווייל עס איז געווען אַ קליין שמייכל, מיט וועלכער ער האָט אויסגעדריקט עקסטרעם פאַרגעניגן.
  
  
  "די שווערד וועט זיין גוט," האָט האָק געזאָגט. "מיר וועלן אים שטעלן אויף די פֿיס און דערנאָך שיקן אים צו שאַה חסן ווי אַ צייכן פון אונדזער קעגנצייַטיק פריינדשאַפט."
  
  
  "וואָס באַקומען מיר צוריק?" — האב איך געפרעגט , פארדעכטיגט אין אזא ברייטהאַרציקייט פון מיין באַלעבאָס .
  
  
  "נו, נ 3, מיר באַשלאָסן צו פֿאָרשלאָגן אַז עס וואָלט זיין פייַן אויב דער שאַ וואָלט נאָר צוריקקומען עטלעכע פון די ביסל גיפס וואָס די פּענטאַגאָן יינגלעך האבן סליפּינג אים ווען קיין איינער האט קוקן."
  
  
  — װעט ער צו דעם אײנשטימען ?
  
  
  "איך מיין אזוי. פון דעם וואס איך האב נאר געהערט אין דער ביבליאטעק, מיין איך אז דער שאה וועט באלד אפגעבן זיין טראָן. דאס מיינט אז זיין ברודער וועט איבערנעמען, און איך מיין אז חסן וויל נישט ווער עס יז אנדערש האב איך געהאלטן מיין פינגער אויפן צינגל. פון די אידיש, ווי איך פֿאַרשטיין עס, אן אנדער סקאַם איז אויך אַרום די ווינקל, און ...
  
  
  ער האט זיך אויסגעדרייט צום קלאנג פון דער עפן פון דער ביבליאטעק-טיר. שערימא איז ארויס, נאכגעגאנגען דורך דער סעקרעטאר אוו סטעיט, וועלכער האט געזאגט: "נו, מיין טייערער, איך מיין אז מיר קענען ענדליך גיין צו מיטאג. זיי האָבן פֿאַרמאַכט די היץ אין די עסצימער, אַזוי איך בין זיכער אַז איר וועט נישט דאַרפֿן אַ מאַנטל איצט.
  
  
  ווען ער האָט זיך אָנגעהויבן צו נעמען, האָב איך געלאַכט. שרימאַ האָט מיר געגעבן אַ שמייכל און אַ ווינקען, און דאַן זיך אויסגעדרייט זיך אַרויסצוגלייכן פון לאָך. פארשעמט , הא ט הא ק מי ך גענומע ן או ן באװײנטלעך , אונטער ן אטעם : ״פארװא ם קיככ ט איר , נ 3 ? זיי וועלן דיך הערן.
  
  
  „ס׳איז אַ סוד, הער. יעדער האט איינער.
  
  
  ווען דער לאנגער מאנטל איז אראפגעפאלן פון שרימא'ס אקסלען, האט זיך אויסגעזען ווי דער זילבערנער פאלקאן האט פארגאסן די פליגל. ווען זי איז ריגאַלי געגאנגען צו די ליכט-ליכט עסצימער, מיין סוד איז אנטפלעקט. און זי אויך.
  
  
  
  סוף.
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  אַזטעק אַווענגער
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  אַזטעק אַווענגער
  
  
  איבערזעצונג פֿון לעוו שקלאָווסקי
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל.
  
  
  מיט עטלעכע חדשים צוריק איך יקספּיריאַנסט וואָס אַ סייקאַלאַדזשאַסט וואָלט רופן אַן אידענטיטעט קריזיס. די סימפּטאָמס זענען גרינג צו ידענטיפיצירן. אין ערשטער איך אנגעהויבן צו פאַרלירן אינטערעס אין מיין אַרבעט. דערנאָך איז עס אויסגעדרייט אין אַ נאַגינג אומצופרידנקייט און, לעסאָף, אַ גלייך ומכיין פון וואָס איך טאָן. איך פּעלץ טראַפּט און פייסט מיט די פאַקט אַז איך איז געווען אין אַ גוט לעבן און וואָס די גענעם האט איך אַטשיווד?
  
  
  איך האָב זיך געפרעגט אַ שליסל קשיא.
  
  
  "ווער ביזטו?"
  
  
  און דער ענטפער איז געווען: "איך בין אַ מערדער."
  
  
  דער ענטפער איז מיר נישט געפעלן.
  
  
  אַזוי איך לינקס אַקס, איך לינקס כאָק, איך לינקס דופּאָנט סירקלע אין וואַשינגטאָן, דק, און איך וואַוד אַז איך וואָלט קיינמאָל טאָן אן אנדער אַרבעט פֿאַר זיי ווי לאַנג ווי איך געלעבט.
  
  
  ווילהעלמינה, קאַליבער 9 מם. די לוגער, וואָס איז געווען כּמעט ווי אַ פאַרלענגערונג פון מיין רעכט אָרעם, איז געווען פּאַקט מיט הוגאָ און פּיער. איך האָב מילד געלאָפן מיינע פינגער אויף דעם טויטלעכן, שאַרפערטן שטאל פון דעם סטילעט, איידער איך האָב עס אַראָפּגעשטעלט און איינגעוויקלט די ביקס, מעסער און קליינטשיק גאַז באָמבע אין זיין זאַמש ונטערשלאַק. אַלע דרײַ זײַנען אַרײַן אין מײַן זיכערן קאַסטן. דעם אנדערן טאג בין איך ניטאָ
  
  
  זינט דעמאלט האב איך זיך באהאלטן אין א האלבן טוץ לענדער אונטער צוויי מאל אזויפיל פאלשע נעמען. איך האב געוואלט שלום און שטילקייט. איך געוואלט צו זיין לינקס אַליין, צו זיין זיכער אַז איך וועל באַקומען דורך יעדער טאָג צו געניסן די ווייַטער.
  
  
  איך האָבן פּונקט זעקס חדשים און צוויי טעג איידער דער טעלעפאָן קלינגט אין מיין האָטעל צימער. אין נײַן דרײַסיק אין דער פֿרי.
  
  
  איך האב נישט געריכט דעם טעלעפאן רופן. איך געדאַנק קיין איינער געוואוסט איך בין אין על פּאַסאָ. דאָס קלאַנגען אין גלאָק האָט געמײנט, אַז עמעצער האָט פֿון מיר געװוּסט עפּעס װאָס מע זאָל נישט װיסן. דער געדאַנק האָט מיר טאַקע נישט געפֿעלן, ווײַל עס האָט געמײנט, אַז איך װעל װערן אָפּגעלאָזן, און אומאָפּהענגיקקײט קען מיך אומברענגען.
  
  
  דער טעלעפאן אויפן נאכט־שטעקן בײ מײן בעט האט א שטײגער געקריצט. איך האָב זיך אַרױסגענומען און אױפֿגעהױבן דעם טעלעפֿאָן.
  
  
  — יא ?
  
  
  "דיין טאַקסי איז דאָ, הער סטעפאַנס," האט געזאגט די צו יידל שטימע פון דער אָפּטראָגיסט.
  
  
  איך האב נישט באשטעלט קיין טאַקסי. איינער האט מיר געלאזט וויסן אז ער ווייסט אז איך בין אין שטאט און אז ער קען אויך דעם אליין אונטער וואס איך האב זיך רעגיסטרירט.
  
  
  ניט קיין נוצן געסינג ווער עס איז געווען. עס איז געווען בלויז איין וועג צו געפינען אויס.
  
  
  ― זאָג אים, אַז איך װעל דאָרטן זײַן אין עטלעכע מינוט, ― זאָג איך און האָב אױפֿגעהױבן.
  
  
  איך דיליבראַט גענומען מיין צייט. איך בין געלעגן אויסגעשטרעקט אויפן קעניגס־בעט, דער קאפ האט זיך אנגעשטויסן אויף פארפאקטע קישנס, ווען דער טעלעפאן האט געקלונגען. איך האָב אַרײַנגעלייגט מיינע הענט הינטער מיין קאָפּ און געקוקט איבערן צימער אויף מיין אָפּשפּיגלונג אין דער גרויסער רודערן מיינער איבער דער לאַנגער וועלשענער נוס-וואַניר דרייפליק קאַסטלע.
  
  
  איך געזען אַ מאָגער, פלעקסאַבאַל גוף מיט אַ פּנים פון ינדיטערמאַנאַנט עלטער. דאס פּנים פשוט מיסט שיינקייט, אָבער דאָס איז נישט די פונט. דאָס איז געווען אַ פּנים, וואָס האָט אָפּגעשפּיגלט קעלט מיט אויגן, וואָס האָבן געזען צו פיל אין איין לעבן. צו פיל טויט. צו פיל רציחה. עס איז צו פיל פּייַניקונג, מיוטאַליישאַן און מער בלוט פאַרגיטונג ווי קיין מענטש זאָל זען.
  
  
  איך האָב זיך דערמאָנט ווי איין טאָג, עטלעכע יאָר צוריק, אין אַ צימער אין אַ קליין באָרדינג הויז אין אַ ניט-אַזוי-עלעגאַנט געגנט פון רוים, אַ מיידל פלערד אויף מיר און גערופן מיר אַ עראַגאַנט, קאַלטבלוטיק זון פון אַ הור. .
  
  
  "איר נאָר טאָן ניט זאָרגן! ניט וועגן מיר, ניט וועגן עפּעס! — האט זי צו מיר געשריגן. "איר האָט קיין געפילן! איך האב געמיינט אז איך האב דיר עפעס געמיינט, אבער איך האב זיך טועה געווען! דו ביסט נאר א ממזר! עס מיינט גאָרנישט פֿאַר איר - וואָס האָבן מיר געטאן די לעצטע שעה? »
  
  
  כ׳האב פאר איר נישט געהאט קײן ענטפער. איך בין געלעגן נאקעט אויפן פאררוימטן בעט און צוגעקוקט װי זי פארענדיקט זיך אנגעטאן, אן א שפור פון געפיל אויפן פנים.
  
  
  ז י הא ט אנגעכאפ ט אי ר בײטל , או ן זי ך געװענד ט צ ו דע ר טיר .
  
  
  "וואָס מאכט איר ווער איר זענט?" — האט זי מיר געפרעגט כמעט מיט צער. "פארוואס קענען מיר נישט קאָנטאַקט איר? עס איז איך? איך האב דיר נישט קיין ענין? בין איך גאָר גאָרנישט צו דיר?
  
  
  "איך וועל רופן איר הייַנט בייַ זיבן," איך געזאגט קורץ, איגנאָרירן איר בייז פאדערונגען.
  
  
  זי האָט זיך שארף אויסגעדרייט און איז אַרויסגעגאַנגען מיט דער טיר, אַ שמעקנדיק הינטער איר, האָב איך געקוקט נאָך איר, וויסנדיק, אַז אין אָוונט וועט זי זיך דערוויסן אין אַ מאָמענט, אַז פֿאַר מיר איז זי נישט „גאָר גאָרנישט“. איך האָב נישט געלאָזט מײַנע געפֿילן ענין, ווײַל פֿון די אָנהייב פֿון אונדזער מעשה איז זי געווען איינער פֿון אַ סך, וואָס האָט געשפּילט אַ ראָלע אין מײַן אַקס־אַרבעט. איר ראָלע האָט זיך געענדיקט יענע נאַכט. זי האט זיך צופיל אויסגעלערנט, און זיבן אין אװנט האב איך אראפגעברענגט איר לעצטן פארהאנג מיט מיין סטילעט.
  
  
  איצט, עטלעכע יאר שפּעטער, איך בין געלעגן אויף אן אנדער בעט אין אַ האָטעל צימער אין על פּאַסאָ און געקוקט אויף מיין פּנים אין דער שפּיגל. דאָס פּנים האָט מיך באַשולדיקט אין זײַן אַלצדינג, וואָס זי האָט געזאָגט, אַז איך בין — מיד, ציניש, עראַגאַנט, קאַלט.
  
  
  איך האָב געכאַפּט, אַז איך קען ליגן אויף דעם בעט פֿאַר שעה, אָבער עמעצער איז געווען ווארטן פֿאַר מיר אין די טאַקסי, און ער איז נישט געגאנגען ערגעץ. און אויב איך וואלט געוואלט דערוויסן ווער עס האט אריינגעדרונגען אין מיין אנאנימיטיטעט, איז דא געווען בלויז איין וועג דאס צו טאן. גיין אַראָפּ און פּנים אים.
  
  
  דערפאר האב איך אראפגעווארפן די פיס פון בעט, זיך אויפגעשטעלט, אויסגעגליטשט די מלבושים און ארויס פון מיין צימער, וואונטשנדיג אז די זיכערקייט פון ווילהעלמינא איז אריינגעכאפט אונטער מיין אקעל — אדער אפילו די קאלטע טויטלעכקייט פון א בלייפערדינער הוגא, וואס פארגליווערט שטאל. איז געווען צוגעטשעפעט צו מיין אָרעם.
  
  
  
  
  אי ן דע ר לאבי ע הא ב אי ך גענומע ן צ ו דע ר באאמטע , װע ן אי ך בי ן פארבײגעגאנגע ן או ן ארוי ס דור ך דע ר דרײז־טיר . נאָך די לופט-קאַנדישאַנד קעלט פון דעם האָטעל, די פייַכט היץ פון אַ פרי זומער על פּאַסאָ מאָרגן ענוועלאַפּט מיר אין אַ פייַכט אַרומנעמען. דער טאקסי איז געשטאנען בײם זײט װעג. איך בין פּאַמעלעך צוגעגאנגען צו דער כאַטע, אויטאָמאַטיש קוק אַרום איר. ס'איז נישט געווען קיין שום חשד, סיי אין דער שטילער גאס, אדער אין די פנימער פון די ווייניג מענטשן וואס גייען אומגליקליך אויפן טראטואר. דער שאָפער איז אַרומגעגאַנגען אַרום דעם טאַקסי אויף דער ווײַטער זייט. — מיסטער סטעפאנס ? "מייַן נאָמען איז Jimenez," ער האט געזאגט. אי ך הא ב געכאפ ט ד י גלאנצ ן פו ן װײס ע צײן , אוי ף א טונקלע ר הארטן . דער מענטש איז געווען שטאַרק און שטאַרק געבויט. ע ר הא ט געטראג ן א ספארט־הע ד איבע ר בלוי ע הויזן . דזשימענעז האט פאר מיר געעפנט די הינטערשטע טיר. איך האָב געזען אַז אין דער טאַקסי איז קיין אַנדערער נישטאָ. ער האט געכאפט מיין אויג. "דו ביסט צופרידן?" איך האב אים נישט געענטפערט. איך בין געזעסן אין הינטן, דזשימענעז האט פארמאכט די טיר און צוגעגאנגען צום דרייווערס זיץ. ער האָט זיך אַרײַנגעלעבט אין פראָנט־זיץ און אַרײַן דעם מאַשין אַרײַן אין לײכטן פֿאַרקער. אי ך בי ן זי ך װײטע ר לינקס , בי ז אי ך בי ן געזעס ן כמע ט גלײ ך הינטע ר דע ם געשטארקט ן מאן . ווי איך האב דאס געטון, האב איך זיך צוגעבויגן פאראויס, די מוסקלען האבן זיך אנגעשטרענגט, די פינגער פון מיין רעכטער האנט האבן זיך געצויגט אזוי, אז די דזשוינץ האבן זיך אנגעשטרענגט, פארוואנדלען מיין פויסט אין א טויטליכע וואפן. דזשימענעז האט געקוקט אין דער הינטערשפּיגל. — פארװאם זעצט איר זיך נישט אפ און אפרוען ? — האט ער לייכט פארגעשלאגן. "גאָרנישט וועט פּאַסירן. ער וויל נאָר רעדן מיט דיר." "וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?" דזשימענעז האט צוגעשלעפט די מעכטיקע אקסלען. "איך ווייס נישט. כל איך דארף דיר זאגן איז אז האק האט געזאגט אז דו זאלסט פאלגן אינסטרוקציעס. וועלכער דאס מיינט. עס האט אסאך באדייט. עס האט געמיינט אז האק זאל מיר זיך אביסל רוען. עס האט געמיינט אז האק האט שטענדיג געוואוסט ווי צו קאָנטאַקט מיר דאָס האָט געמאַכט, אַז איך האָב נאָך געאַרבעט פֿאַר האָק און פֿאַר AX, די העכסטע געהיימע אינטעליגענץ אגענטור אין אַמעריקע, "אָוקיי," האָב איך מיד געזאָגט, "וואָס זענען די אינסטרוקציעס?" "איך דאַרף דיך נעמען צו די אַעראָפּאָרט," האָט Jimenez געזאָגט, "דינגען אַ ליכט ערקראַפט. מאַכט זיכער אַז די טאַנגקס זענען פול. אַמאָל איר ניטאָ קלאָר פון די טעריין, שטעלן דיין קאָמוניקאַציע ראַדיאָ אין די לופט." איך גיי, אפנים, זיך טרעפן מיט עמעצן, — האב איך געזאגט, פרובירט צו באקומען נאך אינפארמאציע — ווייסטו ווער עס איז? דזשימענעז האָט זיך אַ נײַד געטאָן, "גרעגאָריוס." ער האָט אַרײַנגעוואָרפֿן דעם נאָמען צווישן אונדז, ווי ער וואָלט אַראָפּגעלאָזט אַ באָמבע, בין איך געווען אויף 6500 פֿיס אויף 60 ® מיט מיין ראדיא אויף 122.8 מעגהערץ. אוניקאָם פֿאַר אַ שמועס צווישן די פּליינז איך האב געזען אן אנדער פלאַך קומען צו ינטערסעפּ, ווען ער איז געווען נאָך אַזוי ווייַט אַז ער האט אויסגעזען ווי אַ קליין פּונקט, וואָס קען זיין עפּעס, אפילו אַן אָפּטיש אילוזיע, איך רידוסט די גיכקייַט פון מיין פלאַך און צוריק די טרים באַריטאָן אין די כעדפאָונז "פינף ... נייַן ... אַלף. איז דאָס איר, קאַרטער? איך גענומען מיין מיקראָפאָן. "אַפפיראַטיוו." "פֿאָלג מיר," האָט ער געזאָגט, און דער באָנאַנזאַ האָט זיך גלאַט געפֿאָרן צפון, זיך רוקנדיק זיך פֿאַר מײַן עראָפּלאַן, אַ ביסל לינקס און אַ ביסל העכער מיר, וווּ איך האָב עס גרינג געקענט האַלטן אין דערזען. איך האב אויסגעדרייט די סעסנאַ 210 צו נאָכפאָלגן אים. , פּושינג די גערגל פאָרויס בשעת פּיקינג אַרויף גיכקייַט צו האַלטן עס אין דערזען. קימאַט אַ שעה שפּעטער, די באָנאַנזאַ סלאָוד, לאָוערד זייַן פלאַפּס און לאַנדינג גאַנג, און אויסגעדרייט אַרויף אַ אַראָפאַנג באַנק צו לאַנד אויף אַ סטאַרטפּאַס בולדאָוז אין די טאָל שטאָק. ווען איך נאכגעגאנגען די באָנאַנזאַ, איך געזען אַ לעזשעט פּאַרקט אין די ווייַט סוף פון די סטאַרטפּאַס און געוואוסט גרעגאָריוס איז ווארטן פֿאַר מיר. אין די לאַגזשעריאַס ינלענדיש פון די לעזשעט, איך געזעסן אַנטקעגן גרעגאָריוס, כּמעט באדעקט מיט טייַער לעדער שטול. # — איך ווייס , אז דו ביזט בייז , — האט גרעגאריוס געזאגט רואיק , זיין שטימע גלאט און אויסגעלאשן . "אָבער, ביטע טאָן ניט לאָזן דיין ימאָושאַנז האַלטן איר פון טראכטן. עס וואָלט נישט זיין ווי איר. "איך דערציילט איר אַז איך וואָלט קיינמאָל טאָן אן אנדער אַרבעט פֿאַר איר ווידער, גרעגאָריוס. איך האב דאס אויך געזאגט פאר האק. איך האב א קוק געטאן אויף דעם גרויסן מאן. "אזוי איר האט," גרעגאָריוס אַדמיטאַד. ער האט געכאפט א זופ פון זײן משקה. "אָבער גאָרנישט אין דער וועלט איז אלץ לעצט - אַחוץ טויט." ער האט צו מיר געשמייכלט מיט א גרויסן גומען פנים מיט גרויסע שטריכן. גרויס מויל, גרויסע אויגן בולט זיך ווי קודש אונטער דיקע גרויע ברעמען, א ריזיקע בולבאזע נאז מיט שווערע נאזלעך, גראָבע פּאָרעס אויף דער געלבלעכער הויט - גרעגאָריוס פּנים איז געווען ווי אַ גראָבן ליים סקולפּטאָר’ס קאָפּ, אויסגעגאָסן צו העלדישע פּראָפּאָרציעס צוצופּאַסן צום רעשט פון זיין גוף. פּראָסט גוף. ― אַ חוץ, ― האָט ער אַ װײך געזאָגט, ― האָט האַק דיך געלײענט צו מיר, דו װײסט טאַקע פֿאַר אים.
  
  
  
  
  
  
  "בּאווייז עס."
  
  
  גרעגאריוס האט ארויסגעצויגן פון קעשענע א פארפאקטע בלעטל דין לעדער. ער האט אויסגעשטרעקט די האנט און מיר איבערגעגעבן.
  
  
  דער אָנזאָג איז געווען אין די קאָד. ניט אַז שווער צו דעסייפירן. דיסיפערד, עס פשוט לייענען: "N3 לענד-דינגען צו גרעגאָריוס. קיין אַקס ביז שאַטדאַון. כאָק.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן דעם קאפ און קאלט געקוקט אויף גרעגאריוס.
  
  
  "עס קען זיין שווינדל," איך געזאגט.
  
  
  ― אָט איז אַ באַװײַז, אַז דאָס איז עכט, ― האָט ער געענטפֿערט און מיר דערלאַנגט דאָס פּעקל.
  
  
  איך האב געקוקט אין מיינע הענט אריין. דער פּעקל איז געווען איינגעוויקלט אין פּאַפּיר, און ווען איך צעריסן עס, איך געפֿונען אן אנדער פּעקל אונטער די זאַמש. און סוואַדדעד אין טשאַמאָיס איז געווען מיין 9 מם לוגער, די דין מעסער איך געפירט אין אַ שייד סטראַפּט צו מיין רעכט פאָראַרם, און פּיער, אַ קליינטשיק גאַז באָמבע.
  
  
  אי ך װאל ט ז ײ אװעקגענומע ן — בשלום , — הא ט אי ך געטראכט , — מיט ן זעקס חדשים . איך וועל קיינמאָל וויסן ווי כאָק געפֿונען מיין זיכער אַוועקלייגן קעסטל אָדער באקומען זיין אינהאַלט. אבער דעמאָלט כאָק איז ביכולת צו טאָן אַ פּלאַץ פון זאכן וואָס קיין איינער געוואוסט וועגן. כ'האב געכאפט.
  
  
  "איר האָט פּראָווען דיין פונט," איך דערציילט גרעגאָריוס. "דער אָנזאָג איז עכט."
  
  
  "אזוי וועט איר הערן צו מיר איצט?"
  
  
  "קום אויף," איך געזאגט. — איך הער צו.
  
  
  קאַפּיטל צוויי
  
  
  איך האב אפגעזאגט גרעגאריוס'ס פאָרשלאָג אויף מיטאג, אבער איך האב געטרונקען קאווע בשעת ער האט אוועקגעשטעלט דאס גרויסע מאלצייט. ער האָט נישט גערעדט בשעת ער האָט געגעסן, זיך קאָנצענטרירט אויף די עסן מיט כּמעט גאַנץ מסירות. דא ם הא ט מי ר געגעב ן ד י מעגלעכקײ ט צ ו לערנען , װע ן אי ך הא ב גערויכער ט או ן געטרונקען .
  
  
  אלעקסאנדער גרעגאָריוס איז געווען איינער פון די ריטשאַסט און מערסט סוד מענטשן אין דער וועלט. איך טראַכטן איך געוואוסט מער וועגן אים ווי ווער עס יז אַנדערש ווייַל איך געבויט זיין גלייבן נעץ ווען האָק לאָונז מיר אויס צו אים.
  
  
  ווי Hawk האט געזאגט, "מיר קענען נוצן עס. א מענטש מיט זיין מאַכט און געלט קענען העלפֿן אונדז אַ פּלאַץ. עס איז בלויז איין זאַך איר דאַרפֿן צו געדענקען, ניק. וואס ער ווייסט, וויל איך אויך וויסן.
  
  
  איך באשאפן אַ פאַנטאַסטיש אינפֿאָרמאַציע סיסטעם וואָס איז געווען געמיינט צו אַרבעטן פֿאַר גרעגאָריוס, און דעמאָלט טעסטעד עס דורך אָרדערינג אינפֿאָרמאַציע געזאמלט אויף גרעגאָריוס זיך. איך דורכגעגאנגען דעם אינפֿאָרמאַציע אין AX טעקעס.
  
  
  עס איז געווען דאַמד ביסל פאַרלאָזלעך אינפֿאָרמאַציע וועגן זיין פרי יאָרן. פֿאַר די רובֿ טייל דאָס איז אַנקאַנפערמד. עס זענען געווען קלאַנגען אַז ער איז געבוירן ערגעץ אין די באַלקאַנס אָדער מיינער אזיע. עס זענען געווען קלאַנגען אַז ער איז טייל קיפּריאָט און טייל לעבאַנעסע. אָדער אַ סיריאַן און אַ טערק. עס איז גאָרנישט לעצט.
  
  
  אָבער איך האָב אַנטדעקט אַז זיין פאַקטיש נאָמען איז נישט אלעקסאנדער גרעגאָריוס, וואָס זייער ווייניק מענטשן געוואוסט. אבע ר אפיל ו אי ך הא ב ניש ט געקענ ט פארשטײ ן פו ן װאנע ן ע ר אי ז טאק ע געקומע ן או ן װא ס ע ר הא ט געטא ן ד י ערשט ע פינ ף או ן צװאנצי ק יאר ן פו ן זײ ן לעבן .
  
  
  עס איז געקומען פון ינ ערגעצ ניט רעכט נאָך דער צווייטער וועלט מלחמה. אין די אימיגראציע טעקע אין אַטהענס איז ער געווען ליסטעד ווי קומענדיק פון אַנקאַראַ, אָבער זיין פּאַס איז געווען לעבאַנעסע.
  
  
  אין די שפּעט 50 ס ער איז געווען טיף ינוואַלווד אין גריכיש שיפּינג, קוווייטי און סאַודי אַראַביש ייל, לעבאַנעסע באַנקינג, פראנצויזיש אַרייַנפיר-עקספּאָרט, דרום אמעריקאנער קופּער, מאַנגאַנעס, טאַנגסטאַן - איר נאָמען עס. ע ס אי ז כמע ט אוממעגלע ך געװע ן צ ו נאכפאלג ן אל ע זײנ ע טעטיקײטן , אפיל ו פו ן א ן אינעװײניק .
  
  
  עס וואָלט זיין אַ נייטמער פֿאַר אַ בוכהאַלטער צו אַנטדעקן זיין פּינטלעך פּרטים. ער האָט זיי באַהאַלטן דורך ינקאָרפּערייטינג ליכטנשטיין, לוקסעמבאָורג, שווייץ און פּאַנאַמאַ - לענדער ווו די פֿירמע בעסאָדיקייַט איז פּראַקטאַקלי ינווייאַלאַבאַל. דאָס איז ווייַל SA נאָך די נעמען פון קאָמפּאַניעס פון אייראָפּע און דרום אַמעריקע שטייט פֿאַר Societe Anonyme. קיינער ווייסט נישט ווער די שערכאָולדערז זענען.
  
  
  איך גלייב נישט, אז אפילו גרעגאריוס אליין קען גענוי באשטימען די מאָס פון זיין עשירות. ער האט עס שוין נישט געמאסטן אין דאלאר, נאר אין טערמינען פון מאכט און השפעה - ער האט געהאט אסאך פון ביידע.
  
  
  וואָס איך האָב געטאָן פֿאַר אים אויף דער ערשטער אויפגאַבע פון האָק איז געווען צו שאַפֿן אַן אינפֿאָרמאַציע זאַמלונג דינסט וואָס איז געווען קאָנסיסטעד פון אַ פאַרזיכערונג געזעלשאַפט, אַ קרעדיט טשעק אָרגאַניזאַציע און אַ נייַעס זשורנאַל מיט פרעמד ביוראָוז אין איבער דרייסיק לענדער אָדער מער. הונדערטע ר קארעספאנדענט ן או ן שטריקנער . לייג צו דעם אַן עלעקטראָניש דאַטן פּראַסעסינג פירמע און אַ מאַרק פאָרשונג געשעפט. זייער קאַמביינד פאָרשונג רעסורסן זענען סטאַנינג.
  
  
  איך האָב געוויזן גרעגאָריוס ווי מיר קענען שטעלן אַלע די דאַטן צוזאַמען, קריייטינג גאָר דיטיילד דאָוסיז אויף עטלעכע הונדערט טויזנט מענטשן. ספעציעל די וואס האבן געארבעט פאר פירמעס וואס ער האט געהאט אן אינטערעס אין אדער וואס ער האט אין גאנצן פארמאגט. אָדער ווער געארבעט פֿאַר זיין קאָמפּעטיטאָרס.
  
  
  ד י אינפארמאציע איז געקומען פון קארעספאנדענטן , פון הלוואה אפיצירן , פון אינשורענס באריכטן , פון מארק פארשונג ספעציאליטעטן , פון די טעקעס פון זיין נייעס צייטשריפט . אַלע דעם איז געשיקט צו אַ באַנק פון יבם 360 קאָמפּיוטערס פון עדפּ, ליגן אין דענווער.
  
  
  אין ווייניקער ווי זעכציק סעקונדעס, איך קען האָבן אַ פּרינטאַוט אויף קיין פון די מענטשן, אָנגעפילט מיט אַזאַ פולשטענדיק אינפֿאָרמאַציע אַז עס וואָלט יבערשרעקן די גענעם פון זיי.
  
  
  עס וועט זיין גאַנץ פון דעם מאָמענט זיי זענען געבוירן, די שולן זיי געגאנגען צו, די גראַדעס זיי באקומען, די פּינטלעך געצאָלט פון יעדער אַרבעט זיי אלץ געהאלטן, לאָונז זיי אלץ גענומען און פּיימאַנץ זיי שולדיק טאָן. עס קען אפילו רעכענען דיין עסטימאַטעד יערלעך האַכנאָסע שטייַער פֿאַר יעדער יאָר פון אָפּעראַציע.
  
  
  ער ווייסט די קאַסעס זיי האָבן אָדער האָבן געהאט. לאָמיר גלײך צוגעבן צו די נעמען די זארגן פֿון זײערע ליבהאָבער. און עס קאַנטיינד אינפֿאָרמאַציע וועגן זייער געשלעכט נטיות און פּערווערסשאַנז
  
  
  
  
  
  .
  
  
  עס איז אויך איין ספּעציעל שפּול פון פילם מיט בעערעך צוויי טויזנט אָדער מער דאָוסיז, מיט אַרייַנשרייַב און רעזולטאַט פּראַסעסט בלויז דורך אַ ביסל קערפאַלי אויסגעקליבן ערשטע עפ בי איי עמפּלוייז. דאָס איז ווייַל די אינפֿאָרמאַציע איז צו שפּירעוודיק און צו געפערלעך פֿאַר אנדערע צו זען.
  
  
  קיין יו. עס. דיסטריקט אַדוואָקאַט וואָלט פאַרקויפן זיין נשמה צו באַקומען זיין הענט אויף אַ שפּול פון דאַטן געזאמלט אויף מאַפיאַ פאַמיליעס און סינדיקאַט מיטגלידער.
  
  
  בלויז גרעגאָריוס אָדער איך קען אָטערייז אַ פּרינטאַוט פון דעם ספּעציעל שפּול.
  
  
  * * *
  
  
  גרעגאָריוס האָט ענדלעך פֿאַרענדיקט זײַן מיטאָג. ער האָט אַרײַנגעשטויסן דעם טאַץ אַף אַ זײַט און זיך צוריק געזעצט אין זײַן שטול, צעטומלט די ליפּן מיט אַ לײַנען סערוועטקע.
  
  
  "די פּראָבלעם איז קאַרמיין סטאָקעללי," ער האט געזאגט שארף. — ווייסטו ווער ער איז?
  
  
  כ'האב געכאפט. "עס איז ווי צו פרעגן מיר ווער אָונז געטי אָיל. קאַרמיין פירט די גרעסטע מאַפיאַ משפּחה אין ניו יארק. נומערן און דרוגס זענען זיין ספּעציאַליטעט. ווי האסטו אים באגעגנט? "
  
  
  גרעגאָריוס האָט זיך צעוויינט. "סטאָסעללי איז טריינג צו באַקומען ינוואַלווד מיט איינער פון מיין נייַע ווענטורעס. איך װיל אים נישט האָבן דאָרטן“.
  
  
  "דערציילט מיר די פּרטים."
  
  
  קאַנסטראַקשאַן פון אַ נומער פון סאַנאַטאָריומס. איינער אין יעדער פון די זעקס לענדער. ימאַדזשאַן אַ ענקלאַווע וואָס באשטייט פון אַ לוקסוס האָטעל, עטלעכע נידעריק-העכערט קאָנדאָמיניום בנינים שכייניש צו דעם האָטעל, און בעערעך 30-40 פּריוואַט ווילאַז אַרומיק דעם גאַנץ קאָמפּלעקס."
  
  
  איך האב צו אים געשמײכלט. - "און בלויז צו מיליאַנערז, רעכט?"
  
  
  — רעכט.
  
  
  איך האב שנעל געטון די מאטעמאטיק אין קאפ. "דאָס איז אַן ינוועסמאַנט פון וועגן אַכט הונדערט מיליאָן דאָללאַרס," איך באמערקט. "ווער ס פאַנדינג עס?"
  
  
  "איך," האט געזאגט גרעגאָריוס, "יעדער פּעני ינוועסטאַד אין עס איז מיין אייגן געלט."
  
  
  "דאָס איז אַ טעות. איר האָט שטענדיק געוויינט באַראָוד געלט. פארוואס זענען זיי דייַן דאָס מאָל?
  
  
  "ווייַל איך האָבן מאַקסיד אַ פּאָר פון ייל קאָמפּאַניעס," האט געזאגט גרעגאָריוס. "דריילינג אין די צפון ים איז בלאַדי טייַער."
  
  
  "אַכט הונדערט מיליאָן." איך האב א מינוט דערויף געטראכט. "ווייל איך וויסן ווי איר אַרבעט, גרעגאָריוס, איך וואָלט זאָגן אַז איר קוק אויף אַ צוריקקער פון דיין ינוועסמאַנט פון וועגן פינף צו זיבן מאל אַז ווען איר פאַרטיק."
  
  
  גרעגאָריוס האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. "זייער נאָענט צו אים, קאַרטער. איך זעה אז דו האסט נישט פארלוירן קאנטאקט מיט דער טעמע. דער פראבלעם איז, אז ביז די פראיעקטן ווערן פארענדיקט, וועל איך נישט קענען זאמלען קיין פרוטה”.
  
  
  - און סטאָסעללי וויל זיין פינגער אין דיין פּיראָג?
  
  
  "אין קורץ, יאָ."
  
  
  "ווי?"
  
  
  "סטאָסעללי וויל צו עפֿענען אַ קאַסינאָ אין יעדער פון די ריזאָרץ. זיין גאַמבלינג קאַסינאָ. איך וואָלט נישט זיין ינוואַלווד אין דעם."
  
  
  — זאג אים, ער זאל גיין אין גיהנום.
  
  
  גרעגאָריוס האָט געשאָקלט מיטן קאָפּ. "עס קען האָבן קאָסטן מיר מיין לעבן."
  
  
  כ'האב געטוישט מיין קאפ און געפרעגט מיט א אויפגעהויבענע ברעם.
  
  
  "ער קען דאָס טאָן," האָט גרעגאָריוס געזאָגט. — ער האט מענטשן.
  
  
  — האט ער דיר דאס געזאגט ?
  
  
  — יא.
  
  
  "ווען?"
  
  
  "אין דער צייט, ער האט אַוטליין זיין פאָרשלאָג צו מיר."
  
  
  "און איר דערוואַרטן מיר צו באַפרייַען איר פון סטאָללי?"
  
  
  גרעגאָריוס האָט אַ נײַד געטאָן. — גענוי.
  
  
  — מיט׳ן הרגענען אים ?
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "עס וואָלט זיין אַן גרינג וועג. אָבער סטאָקאַלי האָט מיר גלײַך געזאָגט, אַז אויב איך פּרוּווט עפּעס אַזוי נאַריש, וועלן זיינע מענטשן האָבן באַפעלן מיך צו באַקומען צו יעדן פּרייַז. עס מוז זיין אן אנדער וועג."
  
  
  איך האב ציניש געשמײכלט. - "און איך דאַרפֿן צו געפֿינען אים, צי ניט?"
  
  
  "אויב ווער עס יז קענען, נאָר איר קענען," האט געזאגט גרעגאָריוס. — דערפאר האב איך נאכאמאל געפרעגט האק װעגן דיר.
  
  
  פֿאַר אַ מאָמענט איך געחידושט וואָס קען עפשער האָבן געמאכט כאָק באָרגן מיר. AX טוט נישט אַרבעטן פֿאַר מענטשן. AX ארבעט נאר פאר די אמעריקאנער רעגירונג, אפילו אויב ניין און ניינציג פראצענט פון די אמעריקאנער רעגירונג האבן נישט געוואוסט אז עס עקזיסטירט.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ביסט איר טאַקע אַזוי זיכער אין מיין אַבילאַטיז?"
  
  
  "האָק," האט געזאגט גרעגאָריוס, און דאָס איז געווען דער סוף פון עס.
  
  
  איך וועק זיך אויף. מייַן קאָפּ כּמעט גערירט די סטעליע פון די לעזשעט קאַבינע.
  
  
  "איז דאָס אַלץ, גרעגאָריוס?"
  
  
  גרעגאָריוס האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. "אַלעמען אַנדערש זאָגן אַז דאָס איז," ער קאַמענטאַד.
  
  
  "איז דאס אלעס?" — האב איך נאכאמאל געפרעגט. איך האב אראפגעקוקט אויף אים. די קאלטקייט וואס איך האב געפילט, די פיינטשאפט איז ארויס אין מיין שטימע.
  
  
  "איך טראַכטן דאָס וועט זיין גענוג אפילו פֿאַר איר."
  
  
  איך קליימד אויס פון די לעזשעט און געגאנגען אַראָפּ די טרעפּ צו די מדבר שטאָק, געפיל די פּלוצעמדיק היץ פון דעם טאָג כּמעט ווי טיף ווי די כּעס וואָס האט אנגעהויבן צו בויען אין מיר.
  
  
  וואס האט האק געטון מיט מיר? נ3, קילמאַסטער, איז עס פאַרבאָטן צו טייטן? קאַרטער קאָנפראָנטירן אַ הויך-ראַנגקינג האַמוין באַלעבאָס - און ווען איך געקומען צו אים, איך איז געווען ניט געמיינט צו אָנרירן אים?
  
  
  יאָשקע, איז כאָק טריינג צו טייטן מיר?
  
  
  דריטער קאַפּיטל.
  
  
  ווען איך פלו די סעסנאַ 210 צוריק צו EI Paso ערפּאָרט, אויסגעדרייט אין די שליסל און באַצאָלט די רעכענונג, עס איז געווען מיטאָגצייַט. איך האב געמוזט גיין ארום צוויי הונדערט יאַרדס פון די פלי כאטקע ביזן הויפט טערמינאל געביידע.
  
  
  אין זאל בין איך גלייך געגאנגען צום טעלעפאן באנק. איך בין אַרײַן אין בודקע, פֿאַרמאַכט הינטער מיר די טיר און אַרײַנגעטאָן די מטבעות אַרײַן אויף אַ קלײן ומבאַפלעקט שטאָל פּאָליצע. איך האָב אַרײַנגעלייגט אַ צענעלע אין שפּעלטל, געקליבן אַ נול, און דערנאָך געקליבן די רעשט פון דענווער נומער.
  
  
  דער אָפּעראַטאָר איז אַרײַן.
  
  
  "באַקומען אַ רופן," איך געזאגט איר. "מיין נאָמען איז קאַרטער." דאָס האָב איך איר געמוזט דערקלערן.
  
  
  איך האב אומגעדולדיק געווארט מיט די צלילים וואס האבן געקלאפט אין מיין אויער ביז איך האב געהערט דעם טעלעפאן קלינגען.
  
  
  
  
  
  
  נאָכן דריטן קלינגען האָט עמעצער געענטפֿערט.
  
  
  "אינטערנאַציאָנאַלע דאַטן".
  
  
  דער אָפּעראַטאָר האָט געזאָגט, "דאָס איז דער על-פּאַסאָ אָפּעראַטאָר. הער קאַרטער רופט מיר. וועט איר אָננעמען? »
  
  
  "איין מינוט ביטע." עס איז געווען אַ קליק, און אַ מאָמענט שפּעטער איז געהערט אַ מענטש 'ס קול.
  
  
  "אָוקיי, נעמען עס," ער האט געזאגט.
  
  
  — װײטער , הער . איך האב געווארט ביז איך האב געהערט דעם אפעראטאריע דיסקאנעקט
  
  
  "קאַרטער איז דאָ," איך געזאגט. — האסטו שוין געהערט פון גרעגאריוס?
  
  
  "ברוכים הבאים," האָט דענווער געזאָגט. "מיר האָבן באקומען די וואָרט."
  
  
  "בין איך אויף?"
  
  
  "איר זענט אויף און זיי רעקאָרדירן איר. סדר."
  
  
  "איך דאַרף אַ פּרינטאַוט וועגן Carmine Stocelli," איך געזאגט. "אַלץ וואָס איר האָט אויף אים און זיין אָרגאַניזאַציע. ערשטער פערזענלעכע דעטאַילס, אַרייַנגערעכנט אַ טעלעפאָן נומער ווו איך קענען קאָנטאַקט אים. ”
  
  
  "באַלד," האָט דענווער געזאָגט. עס איז געווען אן אנדער קורץ פּויזע. "גרייט צו קאָפּיע?"
  
  
  — גרייט.
  
  
  דענווער האָט מיר געגעבן אַ טעלעפאָן נומער. "עס איז אויך אַ קאָד איר דאַרפֿן צו נוצן צו באַקומען צו עס," דענווער געזאגט און דערקלערט עס צו מיר.
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען אין דענווער, דערנאך האב איך אנגערופן דעם ניו יארק נומער.
  
  
  דער טעלעפאן האט נאר אמאל געקלונגען איידער מען האט אים אויפגעהויבן.
  
  
  — יא ?
  
  
  "מיין נאָמען איז קאַרטער. איך וויל רעדן מיט סטאָקאלי."
  
  
  “איר האָט דעם אומרעכט נומער, יינגל. ם׳איז דא נישטא קײנער מיט דעם נאמען.
  
  
  "זאג אים איך קען זיין ריטשט בייַ דעם נומער," איך געזאגט, איגנאָרירן די קול. איך לייענען די נומער פון אַ טעלעפאָן בוט אין על פּאַסאָ. "דאס איז אַ פּייפּליין. איך וויל הערן פון אים אין צען מינוט״.
  
  
  ― פֿרעגט זיך, טשאַרלי, ― האָט דאָס קול געקראָגן. "איך האָב דיר געזאָגט אַז איר האָט דעם אומרעכט נומער." ער האט אויפגעהאנגען.
  
  
  איך האָב געשטעלט דעם טעלעפאָן אויף די קרוק און לינד צוריק, טריינג צו באַקומען באַקוועם אין די ענג פּלאַץ. אי ך הא ב ארויסגענומע ן אײנע ם פו ן מײנ ע ציגארעט ן מי ט גאלד־שפיץ , או ן אי ם אנגעצונדן . די צייט איז געווען צו פליען דורך. איך איז געווען פּלייינג מיט קאָינס אויף דער פּאָליצע. איך סמאָוקט די פּאַפּיראָס כּמעט אַראָפּ צו די פילטער איידער פארווארפן עס אויף די שטאָק און קראַשינג עס אונטער מיין שטיוול.
  
  
  דער טעלעפאן האט געקלונגען. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער און געזען אז עס זענען פארביי בלויז אכט מינוט זינט איך האב אויפגעהאנגען. כ׳האב אויפגעהויבן דעם טעלעפאן און גלײך, אן א װארט, צוגעלײגט אויפן האקן. איך וואָטשט די רגע האַנט פון מיין האַנטגעלענק טיקען פראַנטיקאַללי. גענוי צוויי מינוט זענען דורכגעגאנגען איידער דער טעלעפאָן האָט ווידער געקלונגען. צען מינוט נאכדעם וואס איך האב אויפגעהאנגען אין ניו יארק.
  
  
  איך האָב אויפגעהויבן דעם טעלעפאָן און געזאָגט, "קאַרטער, דאָ."
  
  
  "אָוקיי," האט געזאגט אַ שווער, הייזעריק קול, אין וואָס איך דערקענט סטאָסעללי. "איך האָב באַקומען דיין אָנזאָג."
  
  
  — דו װײסט װער איך בין?
  
  
  "גרעגאָריוס האָט מיר געזאָגט צו דערוואַרטן אַ רוף פון דיר. וואס ווילסטו?"
  
  
  "דיר צו באגעגענען."
  
  
  עס איז געווען אַ לאַנג פּויזע. "וועט גרעגאָריוס שטימען צו מיין פאָרשלאָג?" — האט סטאקאלי געפרעגט.
  
  
  "דאָס איז וואָס איך ווילן צו רעדן צו איר וועגן," איך געזאגט. "ווען און ווו קענען מיר טרעפן?"
  
  
  סטאָקאלי האָט געכאַפּט. ― נו, ביסטו איצט אַװעק. איך וועט טרעפן איר מאָרגן אין אַקאַפּולקאָ.
  
  
  "אַקאַפּולקאָ?"
  
  
  "יא. איך בין יעצט אין מאנטרעאל. איך גיי פון דא קיין אקאפולקא. איך וועל דיך דארטן זען. דו קענסט אריין אין מאטאמאראס האטעל. איז אזוי דיין נאמען? מיינע בחורים וועלן זיך מיט דיר פארבינדן און מיר וועלן זיך קאנטאקטן מיט דיר. טרעפן."
  
  
  "גענוג גוט."
  
  
  סטאָסעללי האָט זיך געכאַפּט, און דערנאָך אַ געראָטן, „הערט, קאַרטער, איך האָב עפּעס געהערט וועגן דיר. אַזוי, איך בין ווארענונג איר. שפּיל נישט מיט מיר! »
  
  
  "זעט איר אין אַקאַפּולקאָ," איך געזאגט און אויפגעהאַנגען.
  
  
  איך האב ארויסגעכאפט נאך צען סענט פון קעשענע און נאכאמאל גערופן דענווער.
  
  
  "קאַרטער," איך געזאגט, באַקענען זיך. "איך דאַרף אַ פּרינטאַוט פון די אָפּעראַציע אין אַקאַפּולקאָ. ווער איז דאָרט פארבונדן מיט סטאָקעללי? ווי גרויס איז עס? וויאזוי עס ארבעט? אַלץ וואָס קענען זיין פּולד אויף זיי. נעמען, ערטער, דאַטעס."
  
  
  — פארשטאנען .
  
  
  "ווילאנג וועט עס נעמען?"
  
  
  "אין דער צייט איר באַקומען צו אַקאַפּולקאָ, איר וועט האָבן די אינפֿאָרמאַציע און די אנדערע מאַטעריאַלס וואָס איר האָט געבעטן פֿאַר. איז עס באַלד גענוג? עפּעס אַנדערש?"
  
  
  "יא, טאַקע, איך ווילן די טעלעפאָן צו זיין אַערליפט צו מיין האָטעל אין מאַטאַמאָראָס און איך ווילן עס צו וואַרטן פֿאַר מיר ווען איך אָנקומען."
  
  
  דענווער האט אנגעהויבן פראטעסטירן, אבער איך האב אים איבערגעריסן. — גיהנום, דינגען א קלײן עראפלאן אויב דו דארפסט — האב איך געזאגט שארף. "דו זאלסט נישט פּרובירן צו שפּאָרן אַ פּעני. דאָס איז גרעגאָריוס געלט, ניט דייַן!
  
  
  אי ך הא ב געהאנגע ן או ן געגאנגע ן אי ן דרויס ן אפרופ ן א טאקסי . מייַן ווייַטער אָפּשטעלן איז געווען די מעקסיקאַן טוריזם ביוראָו צו קריגן אַ גאַסט דערלויבעניש, און פון דאָרט איך כעדאַד אַריבער די גרענעץ צו Juarez און די אַעראָפּאָרט. איך קוים געמאכט עס אויף די Aeromexico DC-9 צו Chihuahua, Torreon, Mexico City און Acapulco.
  
  
  קאַפּיטל פיר
  
  
  דענווער איז געווען אַ גוט יינגל. דער טעלעקאָפּירער האָט אויף מיר געוואַרט אין מיין צימער ווען איך האָב זיך איינגעשריבן אין מאַטאַמאָראָס האָטעל. ס'איז נאך נישט געווען קיין צייט פאר א באריכט, בין איך אראפגעגאנגען צו דער ברייטער געצוימטער טעראַסע וואס האט א קוק אויף דער בוכטע, זיך אוועקגעזעצט אין א ברייטן וויקערן שטול און באשטעלט א גלאז ראם. איך האָב עס פּאַמעלעך געזופּט, קוקנדיק איבער דער בוכטע אויף די שטאָט־ליכטן, וואָס זענען נאָר אָנגעקומען, און די פֿינצטערע, פֿופֿציקע בערגלעך וואָס הייבן זיך העכער דער שטאָט צו צפון.
  
  
  איך בין דאָרטן געזעסן אַ לאַנגע צײַט, הנאה געהאַט פֿון אָוונט, פֿון דער שטילקייט, פֿון די שטאָטישע לײַכטן און פֿון דער קילער זיסקייט פֿון דער ראַם.
  
  
  ווען איך בין ענדליך אויפגעשטאנען, בין איך אריינגעגאנגען אינעווייניג אויף א לאנגן, באזונדערן מיטאָג, און ערשט כּמעט האַלבנאַכט האָב איך באַקומען אַ רוף פון דענווער. איך האב עס גענומען אין מיין צימער.
  
  
  איך האב אנגעצונדן דעם טעלעקאפיער און אריינגעלייגט אין דעם די כאנדסעט. פון מאשין האט אנגעהויבן ארויסקומען פאפיר.
  
  
  איך האב עס איבערגעזוכט ביז עס האט זיך ארויסגעגליטשט, ביז צום סוף האב איך געהאט פאר מיר א קליינעם פאפיר.
  
  
  
  
  
  דער אויטא האט זיך אפגעשטעלט. איך האב נאכאמאל אויפגעהויבן דעם טעלעפאן.
  
  
  "דאָס איז עס," דענווער געזאגט. "איך האָפֿן דאָס העלפּס איר. עפּעס אַנדערש?"
  
  
  "נאך נישט".
  
  
  "דעמאָלט איך האָבן עפּעס פֿאַר איר. מיר נאָר באקומען אינפֿאָרמאַציע פון איינער פון אונדזער קאָנטאַקטן אין ניו יארק. נעכטן נאכט האבן קאסטומס באאמטע אויפגעכאפט דריי פראנצויזן אויפן קענעדי לופטפעלד. זיי זענען געכאפט געווארן ווען זיי פרובירן שמוגלען א טראנספארט העראאין. זייער נעמען זענען Andre Michaud, Maurice Berthier און Etienne Dupre. צי איר דערקענען זיי? »
  
  
  "יאָ," איך געזאגט, "זיי זענען פארבונדן מיט סטאָקעללי אין די פראנצויזיש טייל פון זיין מעדיצין אַפּעריישאַנז."
  
  
  "איר האָט געקוקט אויף דעם באַריכט ווי עס איז געקומען," האָט דענווער מיר באַשולדיקט.
  
  
  איך געדאַנק פֿאַר אַ מאָמענט און דעמאָלט געזאגט, "דאָס טוט נישט מאַכן זינען. די מענטשן זענען צו גרויס צו פירן די סכוירע זיך. פארוואס האבן זיי נישט גענוצט א קוריער? "
  
  
  "מיר קענען אויך נישט פֿאַרשטיין דאָס. לויט דער מעסעדזש וואס מיר האבן באקומען, איז דער עראפלאן אנגעקומען פון אורלי. מיכאו ד הא ט אויפגעהויב ן זײנ ע פעקלעך , אוי ף דע ר דרײ ־ טיש ע או ן ז ײ געטראג ן צ ו ד י מינהגים , װ י ע ר װאלט ן ני ט געהא ט װא ס צ ו באהאלטן . דריי זעקלעך, אָבער איינער פון זיי איז געווען אָנגעפילט מיט צען קילאָגראַמס פון ריין העראָין."
  
  
  — וויפיל האסטו געזאגט ? — האב איך איבערגעריסן.
  
  
  ― איר האָט מיך ריכטיק געהערט. צען קילאָגראַמס. צי איר וויסן ווי פיל עס קאָס? "
  
  
  „גאַס קאָסט? וועגן צוויי מיליאָן דאָללאַרס. כאָולסייל? עס וועט קאָסטן פון הונדערט צען ביז הונדערט צוואַנציק טויזנט פֿאַר די ימפּאָרטער. דערפֿאַר איז עס אַזוי שווער צו גלויבן."
  
  
  "איר בעסער גלויבן עס. איצט קומט דער מאָדנע טייל. מיכאוד האָט געזאָגט אז ער ווייסט גאָרנישט וועגן העראָין. ער האָט געלייקנט אַז דאָס זעקל איז זיין זיין.
  
  
  "עס איז געווען?"
  
  
  "נו, עס איז געווען אַ אַטאַטשיע פאַל - איינער פון די גרויס אָנעס - און עס האט זיין איניציאלן סטאַמפּט אויף עס. און זיין נאָמען קוויטל איז געווען אַטאַטשט צו די הענטל."
  
  
  "וואָס וועגן די אנדערע צוויי?"
  
  
  — די זעלבע זאך, בערטהיער האט געטראגן צװעלף קילאגראם אין זײן איבערנאכט־זאק, און דופרע האט געטראגן אכט קילאגראם, די סך הכל איז ארום דרײסיק קילאגראם פון דעם רײנסטן העראין, װאם די מינהגים האבן אמאל געטראפן.
  
  
  "און זיי אַלע זאָגן די זעלבע זאַך?"
  
  
  — דו האסט דאך גערעכט, יעדער לייגט אן דעם זעקל אויפ'ן טשעקק-טענק, דרייסט ווי מעש, ווי עס איז נישטא אין אים גארנישט נאר העמדער און זאקן, זיי שרייען אז ס'איז א שווינדל.
  
  
  ― טאָמער ― האָב איך געטראַכט ― אַחוץ אײן זאַך. דו דארפסט נישט אויסגעבן דראגס פאר דריי הונדערט פופציג טויזנט דאלאר צו מאכן א ראם. אַ האַלב קילאָ - גענעם, אַפֿילו אַ ביסל אונס - איז גענוג.
  
  
  "די מינהגים מיינט אַזוי."
  
  
  "איז געווען אַ שפּיץ?"
  
  
  "קיין וואָרט. זיי זענען דורכגעגאנגען אַ פול זוכן ווייַל מינהגים וויסן וועגן זייער אַקטיוויטעטן אין מאַרסייל און זייער נעמען זענען אויף אַ ספּעציעל רשימה. און דאָס מאכט עס נאָך פרעמדער. זיי געוואוסט אַז זיי זענען אויף דער רשימה. זיי געוואוסט אַז זיי זענען וועט זיין ונ דורך. אָפּגעשטעלט דורך מינהגים, אַזוי ווי קען זיי דערוואַרטן צו באַקומען אַוועק מיט אים?
  
  
  איך האב נישט קאמענטירט. דענווער פארבליבן. "איר וועט געפֿינען דאָס אפילו מער טשיקאַווע אויב איר פאַרבינדן עס מיט אן אנדער שטיק פון אינפֿאָרמאַציע אין דער טעקע מיר נאָר געגעבן איר. לעצטע וואָך סטאָקעללי איז געווען אין מאַרסעיללע. פארשטייט זיך מיט וועמען ער איז געווען דא? »
  
  
  "מיכאַוד, בערטהיער און דופּרע," איך געזאגט. — קלוגער בחור. איך האב א מאמענט געשוויגן: — דו מיינסט אז דאס איז א צופאל? — האט דענווער געפרעגט. "איך גלייב נישט אין צופאַלן," איך געזאגט פלאַטלי. "אויך מיר".
  
  
  "איז דאס אלעס?" “איך האָב געפרעגט און דענווער האָט געזאָגט יאָ, מיר געוואונטשן גליק און אויפגעהאַנגען. איך בין אַראָפּ און געטרונקען מער.
  
  
  צוויי שעה שפּעטער, איך בין צוריק אין מיין צימער, ויסטאָן, ווען דער טעלעפאָן האָט ווידער געקלונגען.
  
  
  "איך האב שוין טריינג צו קאָנטאַקט איר פֿאַר אַ פּאָר פון שעה איצט," דענווער געזאגט מיט אַ אָנצוהערעניש פון יריטיישאַן אין זיין קול.
  
  
  "וואס טוט זיך?"
  
  
  דענווער האָט געזאָגט, "דאָס האָט איבערגעלאָזט די פאַנס. “מיר באַקומען ריפּאָרץ פון אונדזער מענטשן אַלע טאָג לאַנג. ביז איצט, Dattua, Torregrossa, Vignal, Gambetta, Maxi Klein און Solly Webber זענען אויף די רעכענונג! »
  
  
  איך כויסשט אין אַמייז אַז דענווער האט פּונקט געהייסן זעקס פון די שפּיץ מעדיצין טראַפיקערז פֿאַרבונדן מיט סטאָקעללי אין זיין מזרח קאָוסט אַפּעריישאַנז. "דערציילט מיר די פּרטים."
  
  
  דענווער האט טיף אטעם גענומען. “אינדערפרי אין לאַגואַרדיאַ ערפּאָרט, די עף-בי-איי אַרעסטירט Raymond Dattua Dattua איז אנגעקומען אויף אַ פלי פון מאָנטרעאַל. דאַטואַ איז געזוכט און דער שליסל צו זיין אַעראָפּאָרט לאַקער איז געפונען אין זיין מאַנטל קעשענע. אין די טשעמאָדאַן אין די לאַקער איז געווען צוואנציק קילאָגראַמס פון ריין העראָין."
  
  
  — װײטער .
  
  
  "וויני טאָרגראָססאַ באקומען אַ קעסטל אין זיין היים אין וועסטשעסטער פרי דעם מאָרגן. עס איז געווען איבערגעגעבן אין אַ רעגולער יונייטעד פּאַרסעל סערוויס וואן. ער האט קוים געהאט צייט עס אפצושטעלן איידער ער איז אטאקירט געווארן דורך אגענטן פון ביורא פאר נארקאטיקס און געפערליכע דראגס, וואס האבן געפירט אויף א שפיץ. אין די קעסטל זענען געווען פופצן קילאָגראַמס פון העראָין!
  
  
  "Gambetta און Vignal זענען ערעסטיד דעם אָוונט אַרום 7:00 דורך די NYPD," ער פארבליבן.
  
  
  “זיי זענען געווארנט דורך טעלעפאָן. זיי האבן אויפגעכאפט די צוויי אין גאמבעטס קאר אין מיטן מאנהעטן און אנטדעקט צוויי און צוואנציק קילאגראם העראוין, אריינגעפאקט אין א ספּער רייַף אָפּטייל אינעם טרונק.
  
  
  איך האב גארנישט געזאגט ווען דענווער האט פארבליבן זיין קאנצערט.
  
  
  “בערך צען אזייגער אין אװנט זענען די פעדס ארײנגעקומען אין די מאקסי קליין האטעל־דענטהויז אין מיאמי ביטש. קליין און זיין שוטעף וועבער האָבן פּונקט פאַרטיק מיטאָג. אגענטן האָבן געפונען פופצן קילאָוז העראָין אין אַ אָפּטייל פון די עסטיש טיש וואָס דער קעלנער האט געבראכט מיט מיטאָג ווייניקער ווי אַ שעה פריער.
  
  
  
  
  
  דענווער האט זיך אפגעשטעלט, ווארטן אויף מיר זאל עפעס זאגן.
  
  
  "עס איז גאַנץ קלאָר ווי דער טאָג אַז זיי זענען געגרינדעט," איך געדאַנק.
  
  
  "דאָך," דענווער מסכים. "ניט בלויז די פעדס און היגע פּאָליצייַ זענען נאָוטאַפייד, אָבער אויך די צייטונגען. מיר האבן געהאט איינעם פון אונזערע נייעס ביורא רעפּאָרטערס ביי יעדע פון ​​די מיטינגז. מארגן וועט די מעשה זיין נומער איינס אין יעדע צייטונג אין לאנד. עס איז שוין אויף לופט."
  
  
  “וועט די אַרעסטן בלייבן?
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי," דענווער געזאגט נאָך טראכטן פֿאַר אַ מאָמענט. "זיי שרייען אַלע וועגן שווינדל, אָבער די פעדס און היגע קאַפּס האָבן שוין ווארטן אַ לאַנג צייַט צו נאָגל די גייז. יאָ, איך טראַכטן זיי וועלן מאַכן זיי אַרייַנלאָזן עס."
  
  
  כ'האב געטון א מאטעמאטיק אין קאפ. "דאָס איז בלויז הונדערט און צוויי קילאָגראַמס פון העראָין," איך געזאגט, "באטראכט וואָס זיי גענומען פון Mchaud Berthier און Dupre צוויי טעג צוריק."
  
  
  "רעכט אויף די נאָז," דענווער געזאגט. "באטראכט אַז דער פּראָדוקט האט אַ גאַס ווערט פון צוויי הונדערט צו צוויי הונדערט און צוואַנציק טויזנט דאָללאַרס פּער קילאָ, די גאַנץ איז מער ווי איין און צוואנציק מיליאָן דאָללאַרס. העק, אפילו ביי צען ביז צוועלף טויזנט דאלאר א קילא סטאָקאלי ווען ער אימפארטירט עס פון מארסיילע, איז דאס איבער א מיליאן הונדערט טויזנט דאלאר
  
  
  "עמעצער איז שאַטן," איך קאַמענטאַד.
  
  
  — װאלט איר געװאלט הערן די איבעריקע ?
  
  
  — יא.
  
  
  ― האָט איר געװוּסט, אַז סטאָקעללי איז נעכטן געװען אין מאָנטרעאָל?
  
  
  — יא, איך האב דארט גערעדט מיט אים.
  
  
  "צי האָט איר וויסן אַז ער איז געווען דייטינג מיט Raymond Dattua ווען ער איז דאָרט?"
  
  
  "ניין" אבער מיט די אינפֿאָרמאַציע דענווער נאָר געגעבן מיר, איך האט נישט געפֿינען עס צו חידוש.
  
  
  "אָדער אַז דעם טאָג איידער זי באַגעגעניש דאַטואַ, סטאָקלי איז געווען אין מיאַמי ביטש באַגעגעניש מאַקסי קליין און סאָלי וועבער?"
  
  
  "ניין"
  
  
  "אָדער אַז אַ וואָך נאָך ער אומגעקערט פון פֿראַנקרייַך, ער באגעגנט ביידע מיט Torregrosa אין וועסטשעסטער און וויגנאַל און גאַמבעטטאַ אין ברוקלין?"
  
  
  — האב איך געפרעגט. "וואו אין גענעם טאָן איר וויסן אַלע דעם וועגן סטאָקעללי?"
  
  
  דענווער האָט דערקלערט, "גרעגאָריוס האָט אונדז נאָכגעפֿאָרן סטאָסעללי מיט דריי וואָכן צוריק. "פון דאַן אויף, מיר האָבן טימז פון צוויי און דריי מענטשן וואָס מאָניטאָרעד אים פיר און צוואנציק שעה אַ טאָג." ער האט געשמײכלט. "איך קענען זאָגן איר ווי פילע מאָל אַ טאָג ער געגאנגען צו די קלאָזעט און ווי פילע באַץ פון פּאַפּיר ער געוויינט."
  
  
  ― שטעל זיך אָפּ מיט באַרימען, ― האָב איך אים געזאָגט. "איך וויסן ווי גוט די אינפֿאָרמאַציע דינסט איז."
  
  
  "אָוקיי," דענווער געזאגט. "און איצט דאָ ס אנדערן פאַקט אַז איך געראטעוועט פֿאַר איר. באלד פאר ער איז געכאפט געווארן דורך די פעדס, האט מאקסי קליין גערעדט מיט הוגא דאנאטי אין קליוולאנד. מאַקסיי געבעטן די קאַמישאַן צו אַרייַן אַ קאָנטראַקט פֿאַר סטאָקעללי. מען האָט אים געזאָגט אַז עס איז שוין אין די אַרבעט. ”
  
  
  — פארװאם ?
  
  
  "ווייַל מאַקסי איז געווען באַזאָרגט אַז סטאָסעללי האט געגרינדעט Michaud, Berthier און Dupre. ער האט געהערט אויפן ראדיא װעגן Torregrossa, Vignale און Gambetta. ער האט געמײנט, אז סטאטעללי האט זײ אויפגעשטעלט און אז ער איז דער װײטער.
  
  
  מיט גוטמוטיקער סארקאזם האב איך געזאגט, "איך נעם אן אז מקסי קליין האט גערופן און דיר פערזענליך דערציילט וואס ער האט געזאגט פאר דאנאטי?"
  
  
  "אַז ס עס," דענווער געזאגט מיט אַ געלעכטער. "זינט מאַקסיע באגעגנט סטאָקעללי, מיר האָבן טאַפּט זיין פאָנעס."
  
  
  "מאַקסי איז נישט גענוג נאַריש צו נוצן די פאָנעס אין זיין האָטעל צימער צו מאַכן אַזאַ אַ רוף," איך באמערקט. "ער וואָלט נוצן אַ בוט אַרויס."
  
  
  "יא," האט געזאגט דענווער, "אָבער ער איז אָפּגעלאָזן גענוג צו נוצן די זעלבע בוט מער ווי אַמאָל. מיר האָבן וויערטאַפּט אַ האַלב-טוץ בוטס וואָס מיר האָבן דיסקאַווערד אַז ער איז געווען קאַנסיסטאַנטלי געניצט אין די לעצטע פּאָר פון טעג. ס'האט זיך געצאלט היינט נאכט״.
  
  
  איך קען נישט באַשולדיקן דענווער פֿאַר זיין סאַפּלייינג. זיינע מענטשן האָבן געטאָן אַ פאַרשילטן גוט אַרבעט.
  
  
  האָב איך געפרעגט: “ווי פאַרשטייסטו דאָס?” "צי איר טראַכטן סטאָסעללי האט געגרינדעט זיין פּאַרטנערס?"
  
  
  "עס טאַקע קוקט ווי אַז, צי ניט עס? און די קאָמיסיע מיינט אויך אַזוי, זינט זיי האָבן אים באַלוינט אַ קאָנטראַקט. סטאָקאלי איז טויט.
  
  
  "אפֿשר," איך געזאגט ויסווייניק. "ער איז אויך הויפּט פון איינער פון די גרעסטער פאַמיליעס אין דער מדינה. עס וועט נישט זיין גרינג פֿאַר זיי צו באַקומען צו אים. עפּעס אַנדערש?"
  
  
  "איז נישט גענוג?"
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי," איך געזאגט. "אויב עפּעס אַנדערש ברייקס, לאָזן מיר וויסן."
  
  
  איך האָב פאַרטראַכט אויפגעהויבן דעם טעלעפאָן און זיך אַוועקגעזעצט אויף אַ שטול אויפן קליין באַלקאָן אַרויס פון פענצטער. איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל, ארויסגעקוקט אין דער פינצטערניש פון דער מילדע מעקסיקאנער נאכט און איבערגעזוכט די אינפארמאציע וואס האט מיר אזוי פּלוצעם געטראפען.
  
  
  אויב וואָס דענווער געזאגט איז אמת - אויב סטאָקעללי איז געווען אונטער קאָנטראַקט - דעמאָלט ער וואָלט האָבן זיין הענט פול פֿאַר עטלעכע מער חדשים. אַזוי פיל אַז ער האט נישט האָבן צייַט צו אַרן גרעגאָריוס. אין דעם פאַל, מיין אַרבעט איז געווען געטאן.
  
  
  אָבער דאָס איז געווען צו פּשוט, צו גלייַכגילטיק אַ לייזונג צו גרעגאָריוס ס פּראָבלעם.
  
  
  איך האב נאכאמאל געקוקט אויף די פאקטן. און ספֿקות האָבן זיך גענומען קריכן אין קאָפּ.
  
  
  אויב סטאָקעללי וואָלט טאַקע שטעלן די סעטאַפּ, ער וואָלט וויסן אַז זיין אייגן לעבן איז אין געפאַר. ער האט געװאוםט, אז ער װעט דארפן ליגן נידעריק ביז די היץ האט זיך אפגעלאזט. דאָך, ער וואָלט קיינמאָל קומען צו אַקאַפּולקאָ אַזוי אָפן.
  
  
  עס האט נישט קיין זינען.
  
  
  פראגע : װאוהי ן װאל ט ע ר געגאנגע ן כד י צ ו באקומע ן הונדער ט צװ ײ קילא ג ? דאָס איז אַ פּלאַץ פון העראָין. ער וואָלט נישט באַקומען עס פון זיין מאַרסעילס פריינט - אויב ער וואָלט נוצן עס צו שטעלן זיי אַרויף. און אויב ער וואלט זיך ווענדן צו אנדערע מקורים, וואלט איך געהערט פון אזא גרויסן קויפן.
  
  
  
  
  
  פראגע: ווו קען ער באַקומען איבער אַ מיליאָן דאָללאַרס אין געלט צו מאַכן דעם קויפן? אפילו אין דער אונטערוועלט פון מאפיא און סינדיקאטן איז די סארט געלט שווער צו קריגן אין שטיקער סומעס און אין קליינע, אומטרייסליכע אקאונטן. קיין איינער אַקסעפּץ טשעקס אָדער אָפפערס קרעדיט!
  
  
  פראגע: וואו וואלט ער געווארען זאכן? פארוואס איז עס געווען קיין וואָרט וועגן דעם מאַטעריאַל איידער עס איז געווען געפלאנצט? ינטערפּאָל, דער פראנצויזיש נאַרקאָטיק ביוראָו - L'Office Central Pour la Suppression du traffic des Stupefiants - אונדזער אייגענע יו. עס. דעפּאַרטמענט פון נאַרקאָטיקס און געפערלעך דרוגס - אַלע מוזן האָבן געוואוסט וועגן דעם אין שטייַגן פון זייער וואַסט נעטוואָרקס פון באַצאָלט ינפאָרמאַנץ.
  
  
  אן אנדער געדאַנק: אויב סטאָסעללי קען אָפּשאַצן אַזאַ אַ גרויס סומע פון העראָין, האט דאָס מיינען אַז ער קען באַקומען די הענט אויף אפילו גרעסערע קוואַנטאַטיז?
  
  
  דאָס איז וואָס קען טאַקע פאַרשאַפן טשילז אין אַ מענטש.
  
  
  ד י דאזיק ע פראג ן או ן זײער ע מעגלעכ ע ענטפע ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט אי ן קאפ , װ י א רידערלאזע ר קארוסעל , מי ט הילצערנ ע פערד , װא ס האב ן זי ך ארוי ף או ן ארא פ אוי ף ד י שטאללע ן שטעקלעך , או ן באל ד װע ן אי ך הא ב דערגרײכ ט אײ ן געדאנק , הא ט זי ך דערשינע ן א צװײטע ר װא ס הא ט אויסגעזע ן מע ר לאגיש . .
  
  
  איך בין לעסאָף פאַרפאַלן אין די לאַבירינטה פון אַנטוישונג.
  
  
  די ביגאַסט קשיא איז געווען וואָס Hawke אַנטלייַען מיר צו גרעגאָריוס? דער שליסל צו דער לייזונג ליגט אין די פראַזע "לענד-דינגען". איך איז געווען לאָונז אויס, און כאָק איז געגאנגען צו באַקומען עפּעס אין צוריקקומען פֿאַר מיין סערוויסעס. וואס?
  
  
  און מער ווי דאָס. "קיין אַקס" מענט אַז איך קען נישט קאָנטאַקט AX פּראָדוקציע פאַסילאַטיז אָדער פּערסאַנעל. ע ם אי ז געװע ן א רײנע ר פריװאט ע אונטערנעמונג . כאָק האָט מיר געזאָגט אַז איך בין אַליין!
  
  
  פייַן. איך קען פֿאַרשטיין אַז. AX איז אַ העכסט סוד אַגענטור פון די יו. עס. רעגירונג און דאָס איז באשטימט נישט אַ רעגירונג אַרבעט. אַזוי, קיין רופט צו וואַשינגטאָן. קיין ספּער. עס איז קיין איינער צו ריין אַרויף מיין באַלאַגאַן.
  
  
  נאָר איך, ווילעמינאַ, הוגאָ און, פֿאַרשטייט זיך, פּיער.
  
  
  איך לעסאָף געזאגט צו גענעם מיט דעם אַלע און געגאנגען אַראָפּ פֿאַר אַ לעצטע פייַן טרינקען אויף די טעראַסע איידער כעדינג צו בעט.
  
  
  קאַפּיטל פינף
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען אין דער פינצטערניש פון מיין צימער פון עטלעכע אַטאַוויסטיק, פּרימאָרדיאַל געפיל פון געפאַר. נאקע ט אונטע ר א לײכט ן פארדעק ן או ן בלאגן , בי ן אי ך געלעג ן אומבאװעגלעך , פרובנדי ק ניש ט אפצונעמע ן ד י אויג ן או ן אי ן קײ ן װעג , א ז אי ך בי ן וואך . אי ך הא ב אפיל ו װײטע ר געאטעמ ט אי ן לאנגזאם , רעגולער ן שלאף . אי ך הא ב געוװםט , א ז עפע ס הא ט מי ך אויפגעװעק ט , א קלאנג , װא ס הא ט ניש ט געהער ט צ ו דע ם צימער , הא ט אנגעריר ט מײ ן שלאפנדיק ן מוח , או ן הא ט מי ך ארײנגעקראכ ט אי ן א װאכקײט .
  
  
  איך טונד מיין אויערן צו קלייַבן עפּעס וואָס איז געווען אַנדערש פון די געוויינטלעך נאַכט סאָונדס. איך האב געהערט דאס ליכטיגע רעש פון די פארהאנגן אינעם ווינטל פונעם לופטקילער. אי ך הא ב דערהער ט דע ם שװאכ ן טיק ט פו ן דע ם קלײנע ם רײזעלע ר זײגער , װא ם אי ך הא ב געלײג ט אויפ ן נאכט־שטעקן , נעב ן מײ ן בעט . איך האב אפילו געהערט א טראפ וואסער פאלן פונעם באד קראן. קיינער פון די סאָונדס האָט מיך נישט אויפגעוועקט פון מיין שלאָף.
  
  
  אַלץ וואָס איז געווען אַנדערש איז געווען געפערלעך פֿאַר מיר. אן אומענדלעכע מינוט איז דורכגעגאנגען איידער איך האב עס ווידער געהערט - די פּאַמעלעך, אָפּגעהיט סליידינג פון שיכלעך אַריבער די הויפן פון די טעפּעך, נאכגעגאנגען דורך אַ דין ויסזאָגונג וואָס איז געווען געהאלטן אין צו פיל.
  
  
  נאָך ניט רירן אָדער טשאַנגינג דעם ריטם פון מיין ברידינג, איך געעפנט מיין אויגן דייאַגאַנאַלי, וואַטשינג די שאַדאָוז אין די צימער פון די עקן פון מיין אויגן. ם׳זײנען געװען דרײ פרעמדע. צוויי פון זיי זענען געקומען צו מיין בעט.
  
  
  טראץ יעדן אימפולס האב איך מיך געצוואונגען צו בלייבן אומבאוועגלעך. אי ך הא ב געװאוםט , א ז אי ן אײ ן אויגנבליק ן װע ט ניש ט פארבליב ן קײ ן צײט , פא ר װיצ ט געפלאנט ע אקציעס . ניצל וועט אָפענגען אויף די גיכקייַט פון מיין ינסטינגקטיוו פיזיש אָפּרוף.
  
  
  די שאטנס האבן זיך דערנענטערט. זיי האָבן זיך צעשיידט, איינער אויף יעדער זייַט פון מיין בעט.
  
  
  ווען זיי זיך צוגעבויגן איבער מיר, איך עקספּלאָדעד. מיין טול האט זיך פּלוצעם אויסגעגליטשט, מיינע הענט האבן זיך אויפגעהויבן און זיך אנגעכאפט אין די האלדז צו צעברעכן די קעפ.
  
  
  איך איז געווען צו פּאַמעלעך פֿאַר אַ שפּאַלטן רגע. מיין רעכטע האנט האט אנגעכאפט איינעם פון די מענער, אבער די אנדערע איז אנטלאפן פון מיין כאפ.
  
  
  ער האט א כעס געטון און אראפגעלאזט די האנט. דער קלאַפּ האָט מיך געטראָפן אויף דער לינקער זייט פון האַלדז אין דער אַקסל. ער האָט מיך געשלאָגן מיט מער ווי נאָר דער פויסט; איך בין כּמעט פיינליכט פון דעם פּלוצעמדיק ווייטיק.
  
  
  כ׳האב זיך געפרואװט ארויסװארפן פון בעט. איך געמאכט עס צו די שטאָק ווען אַ דריט שאָטן פּאַונסט אויף מיר, סלאַמינג מיין צוריק אין די בעט. כ׳האב אים אראפגעקלאפט מיט דער קני, אים שטארק געשלאגן אין די גרוין. ער האט געשריגן און זיך געטוישט, און איך האב ארײנגעגראבן די פינגער אין זײן פנים, נישט באמערקט זײנע אויגן.
  
  
  אַ מאָמענט איך בין געווען פריי. מיין לינקס אָרעם איז געליימט פון דעם קלאַפּ צו מיין קאָללאַרבאָנע. איך געפרואווט צו איגנאָרירן עס, פאַלינג צו די שטאָק אין אַ סקוואַט פּונקט גענוג צו מאַכן די הייבער אָפּשפּרונג אין די לופט. מייַן רעכט פֿיס געשלאגן כאָריזאַנטאַלי. עס האָט געטראָפן איינער פון די מענטשן הויך אין די קאַסטן, און אים געשיקט צו פליענדיק אין די וואַנט. ער האט ארויפגעכאפט מיט ווייטאג.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צום דריטן מאן און דער ראנד פון מיין ארעם האט זיך צוגעוואויגן צו אים מיט א קורצע זייטיגע בריק וואס זאל אים האבן צובראכן דעם האלדז.
  
  
  איך בין נישט גענוג שנעל געווען. איך געדענק אז איך האב אנגעהויבן ווארפן א זעץ און איך האב געזען זיין ארעם זיך שווענקען צו מיר און געוויסט אין יענער שפאלטן סעקונדע אז איך וועל עס נישט קענען אפטייטשן אין צייט.
  
  
  
  
  
  
  איך איז געווען רעכט. אלץ איז גלײך געגאנגען. איך בין געפאלן אין די טיפסטע, שווארצע לאך אין וואס איך בין אמאל געווען. עס גענומען מיר אויף אייביק צו פאַלן און שלאָגן די שטאָק. און דעמאָלט עס איז געווען קיין באוווסטזיין פֿאַר אַ לאַנג צייַט.
  
  
  * * *
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעכאפ ט או ן זי ך געטראפ ן ליג ן אויפ ן בעט . די ליכט האט אנגעצונדן. בײם פענצטער זײנען געזעםן צװײ מענער אין שטולן. דער דריטער מענטש איז געשטאנען בײם פוס פון מיין בעט. ער האט געהאלטן אַ גרויס שפּאַניש-געמאכט גאַבילאָנדאָ לאַמאַ .45 אָטאַמאַטיק פּיסטויל, שפּיציק צו מיר. אײנע ר פו ן ד י מענע ר אי ן ד י שטולן , הא ט געהאלט ן א .38 קאל ט מי ט א צװ ײ אינטשע ר פאס . אַן אַנדערער האָט געקלאַפּט מיט אַ גומען שפּעלטל אין דער דלאָניע פֿון דער לינקער האַנט.
  
  
  מיין קאָפּ האט וויי געטאן. מייַן האַלדז און אַקסל שאַטן. איך האב געקוקט פון אײנעם צום אנדערן. צום סוף, איך געפרעגט, "וואָס די גענעם איז דאָס אַלע?"
  
  
  דער גרויסער מאן ביים פוס פון מיין בעט האט געזאגט, "סטאָסעללי וויל דיר זען. ער האָט אונדז געשיקט דיר צו ברענגען."
  
  
  "א טעלעפאָן רופן וואָלט טאָן עס," איך קאַמענטאַד זויער.
  
  
  ער האט גלײכגילטיק צוגעכאפט די פלײצעס. — האסט געקאנט אנטלויפן.
  
  
  “פארוואס זאָל איך לויפן? איך בין געקומען אהער אים טרעפן״.
  
  
  קיין ענטפער. נאָר אַ צינגל פון דער פליישיק אַקסל.
  
  
  — װאו איז איצט סטאקאלי ?
  
  
  “אויבן אין די דאַך. זיך אָנטאָן“.
  
  
  מיד בין איך ארויס פון בעט. ז ײ האב ן מי ך נא ך צוגעקוק ט װע ן אי ך הא ב זי ך אנגעטאן . יעדער מאָל איך ריטשט מיט מיין לינקס אָרעם, מיין אַקסל מאַסאַלז שאַטן. איך האָב געשאָלטן אונטערן אָטעם. די זעקס חדשים וואָס איך פארבראכט אַוועק פון AX גענומען זייער אָפּצאָל. איך קען נישט האַלטן אַרויף מיט מיין טעגלעך יאָגאַ עקסערסייזיז. איך דערלויבט מיין גוף צו אָפּרוען. ניט פיל, אָבער עס געמאכט אַ קליין חילוק. מיינע רעאקציעס זענען שוין נישט געווען אזוי שנעל ווי פריער. א שפּאַלטן סעקונדע פון פאַרהאַלטן איז גענוג פֿאַר סטאָקעללי ס דרייַ טאַגז. פֿריִער, האָב איך געקאָנט כאַפּן, אַז די צװײ האָבן זיך צוגעבונדן איבער מײַן בעט און צעבראָכן די קעפּ. דער דריטער וואלט קיינמאל נישט אויפגעהויבן פון דער דיל נאכדעם וואס איך האב אים געשלאגן.
  
  
  ― נו, ― זאָג איך, רייבנדיק מײַן װײטיקע קאָלנער. "מיר טאָן נישט וועלן צו האַלטן קאַרמין סטאָקעללי ווארטן, טאָן מיר?"
  
  
  * * *
  
  
  קאַרמין סטאָקעללי איז געזעסן אין אַ נידעריקן, אַפּאָולסטערד לעדער שטול בײַם ווײַטן עק פֿון דעם ריזיקן לעבעדיקן צימער פֿון זײַן דאַכשטאָט. זײ ן פארטײלדיק ע געשטאלט , אי ז געװע ן אײנגעװיקל ט אי ן א רואיק ן זײדענע ם כאלאט .
  
  
  ער האט געטרונקען קאווע ווען מיר זענען אריין. ער האט אראפגעלײגט דאם בעכער און מיך פארזיכטיק אונטערזוכט. זײנ ע קלײנ ע אויג ן האב ן זי ך ארויסגעקוק ט פו ן א קײלעכדי ק פנים , מי ט טונקעלע ר קין , פו ל מי ט פײנטלעכקײ ט או ן חשד .
  
  
  סטאטעללי האט זיך דערנענטערט צו פופציק. זיין קאָפּ איז געווען כּמעט אַ ליסע, אַחוץ דעם מאָנקס טאָנז פון ייליק שוואַרץ האָר, וואָס ער האט אויסגעוואקסן און קאַם אין קנאַפּ לאַקס איבער זיין פּאַלישט נאַקעט סקאַלפּ. ווען ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר פון קאָפּ ביז די פיס, האָט ער אַרויסגעגעבן אַ אָראַ פון גרויזאַם שטאַרקייט אַזוי שטאַרק אַז איך קען עס פילן.
  
  
  — זעצט זיך, — האט ער געקראצט. איך האָב מיך אַװעקגעזעצט אױף דער קאַנאַפּע אַנטקעגן אים, זיך געריבן מיט מײַן ווייטיקדיקן אַקסל.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן און דערזען זײנע דרײ בחורים שטײען דערבײ. זײ ן פני ם הא ט זי ך געריםן .
  
  
  "גיי ארויס!" — האט ער געפלאצט, אנװײזנדיק מיט זײן גראָבער פינגער. "איך טאָן ניט דאַרפֿן איר איצט."
  
  
  "וועט איר זיין גוט?" — האט דער גרויסער געפרעגט.
  
  
  סטאָקאלי האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. כ'האב געכאפט.
  
  
  "יאָ," ער געזאגט. "איך וועל זיין גוט. פאך אפ."
  
  
  ז ײ האב ן אונד ז איבערגעלאזט . סטאָקאלי האָט ווידער אַ קוק געטאָן אויף מיר און געשאָקלט מיטן קאָפּ.
  
  
  "איך בין סאַפּרייזד איר זענען דיפיטיד אַזוי לייכט, קאַרטער," ער האט געזאגט. "איך האָב געהערט אַז איר זענט פיל האַרדער."
  
  
  כ׳האב באגעגנט זײן בליק. "דו זאלסט נישט גלויבן אַלץ איר הערן," איך געזאגט. "איך נאָר ערלויבט זיך צו ווערן אַ ביסל אָפּגעלאָזן."
  
  
  סטאָסעללי האָט גאָרנישט געזאָגט, ווארטן פֿאַר מיר צו פאָרזעצן. אי ך הא ב זי ך אנגעכאפ ט אי ן דע ר קעשענע , ארויסגענומע ן א פעק ל ציגארעטן , או ן אנגעצונד ן א ציגארעטל .
  
  
  ― איך בין געקומען אַהער, ― זאָג איך, ― אײַך זאָגן, אַז גרעגאָריוס װיל זיך פֿון אײַך באַפֿרײַטן. וואָס זאָל איך טאָן צו איבערצייגן איר אַז איר וועט פילן שלעכט אויב איר קומען צו אים?
  
  
  סטאָסעליס קלײנע, האַרטע אױגן האָבן מיך קײנמאָל ניט פֿאַרלאָזט פֿון מײַן פּנים. "איך מיין אז דו האסט מיך שוין אנגעהויבן איבערצייגן," האט ער קאלט געווארצלט. "און איך טאָן ניט ווי וואָס איר טאָן. מיכאַוד, בערטהיער, דופּרע - איר שטעלן זיי געזונט. עס וועט זיין שווער פֿאַר מיר צו שאַפֿן אן אנדער מקור וואָס איז אַזוי גוט ווי זיי."
  
  
  סטאָקאלי האָט ווייטער געזאָגט מיט אַ בייז, הייזעריק קול.
  
  
  ― אקעי, איך װעל אײַך דערצײלן פֿון מײַנע ספֿקות. זאל ס זאָגן איר אינסטאַלירן זיי איידער איר גערעדט צו מיר, אָוקיי? אזוי ווי דו האסט מיר געמוזט ווייזן אז דו האסט באלס און קען מיר אסאך שאדן. איך בין נישט מעשוגע דערפון. אבער ווען איך האב גערעדט מיט דיר פון מאנטרעאל, האב איך דיר געזאגט אז עס זענען מער נישטא קיין שפילן. רעכט? האב איך דיר נישט געזאגט מער קיין שפילן? אַזוי וואָס ס 'גייט אויף? »
  
  
  ער האט זײ געצײלט אויף די פינגער.
  
  
  "טאָררעגראָססאַ! וויגנאַל! גאַמבעטאַ! דריי פון מיין ביגאַסט קלייאַנץ. זיי האָבן משפחות וואָס איך וויל נישט קריגן מיט. איר האָט מיר געגעבן דיין אָנזאָג, אָוקיי. איצט עס איז מיין קער. איך זאג דיר, דיין באַלעבאָס וועט באַדויערן אַז איר לאָזן איר גיין פריי! קענט איר מיך הערן?"
  
  
  סטאָסעליס פּנים איז געוואָרן רויט פון כּעס. איך האב געזען וויפיל מי עס האט גענוצט פאר אים צו בלייבן אויף זיין שטול. ער האט געװאלט אויפשטײן און מיך שלאגן מיט די שװערע פױסטן.
  
  
  "איך האט גאָרנישט צו טאָן מיט דעם!" כ׳האב אים געװארפן די רײד אין פנים.
  
  
  ער האט אויפגעריסן. - "בולשיט!"
  
  
  "טראַכט זיך, וווּ וואָלט איך באַקומען די הענט אויף מער ווי הונדערט קילאָגראַמס פון העראָין?"
  
  
  עס האָט געדויערט אַ בשעת צו פאַרשטיין דעם. ביסלעכװײ ז הא ט זי ך ארוי ם אויפ ן פנים , אומגלױב . "הונדערט קילאָגראַמס?"
  
  
  - צו זיין גענוי, הונדערט און צוויי. דאס איז געווען ווען זיי האבן גענומען מקסי קליין און סאלי וועבער...
  
  
  
  
  
  "... זיי גענומען מאַקסי?" — האט ער איבערגעריסן.
  
  
  — הײנט בײנאכט, בערך צען אזײגער, צוזאמען מיט פופצן קילאגרעם פון דעם אלץ.
  
  
  סטאָקאלי האָט נישט געבעטן פֿאַר פּרטים. ער האט אויסגעזען ווי א מענטש וואס איז געווען דערשטוינט.
  
  
  — װײטער רײדן — האט ער געזאגט.
  
  
  "זיי האָבן געמאכט אַ קאָנטראַקט מיט איר."
  
  
  איך האב געלאזט פאלן אויף אים די ווערטער, אבער דער איינציגסטער רעאקציע, וואס איך האב געקענט זען, איז געווען דאס צוקלאפען פון סטאקאלי'ס מוסקלען אונטער די שווערע קין. אויף זײן פנים האט מען גארנישט געזען.
  
  
  ער פארלאנגט. - "וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?" "ווער האט די קאָנטראַקט?"
  
  
  קליוולאַנד.
  
  
  "דאָנאַטי? Hugo Donati האָט מיר געחתמעט צו אַ קאָנטראַקט? וואָס די כאַק? "
  
  
  "זיי טראַכטן איר פּרובירן צו נעמען איבער די גאנצע מזרח קאָוסט. זיי טראַכטן איר שטעלן דיין פרענדז."
  
  
  "לאמיר!" — האט סטאטאלי א כעס געקראצט. "וואָס פֿאַר אַ בלאָטע איז דאָס?" ער האט גלער צו מיר, און דעמאָלט געזען אַז איך בין נישט וויץ מיט אים. זײַן טאָן האָט זיך געביטן. — ביסטו ערנסט, דו ביסט טאקע ערנסט?
  
  
  "דאס איז ריכטיג."
  
  
  סטאטאלי האט געריבן מיט די געדיכטע האנט איבער דעם גרויםן שטיבל אויפן קין.
  
  
  "פאַרשילטן עס! עס נאָך טוט נישט זינען. איך וויסן עס איז נישט איך.
  
  
  "אזוי איר האָט ווידער אַ קאָפּווייטיק," איך געזאגט אים אָפן. "איר קען זיין דער ווייַטער אויף דער רשימה צו באַקומען טונד."
  
  
  "צו מיר?" סטאָסעללי איז געווען ינקרעדולאָוס.
  
  
  — דו, פארװאם נישט, אויב דו ביסט נישט הינטער דעם װאם ס׳טוט זיך, דעמאלט פרובירט אײנער אנדערש איבערצונעמען, און ער װעט דארפן פטור װערן פון דיר, סטאקאלי, װער װאלט עס געװען ?
  
  
  סטאטעללי האט װײטער גערײבט די באקן מיט א בײז טאן. זיין מויל האט זיך פארדרייען אין א גרימאס פון צער. ער האט אנגעצונדן א ציגארעטל. ער האָט זיך אָנגעגאָסן נאָך אַ גלעזל קאַווע. צום סוף, האָט ער רילאַקטאַנטלי געזאָגט, "אָוקיי, דעמאָלט. איך וועל דא זיצן. אי ך הא ב געדינגע ט א דאנקהײז . אַלע פיר סוויטס. קיינער קומט נישט אריין אדער ארויס אחוץ מיינע בחורים. זיי קענען שיקן ווער זיי ווילן, אָבער איך בין באַשיצט ווי לאַנג איך בין דאָ. אויב נויטיק, קען איך בלייבן עטלעכע חדשים. ”
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס וועט פּאַסירן אין דער דערווייל?"
  
  
  "וואָס איז דאָס צו מיינען?" — האט דער חשד אויפגעהויבן די ברעמען.
  
  
  “בשעת איר זיצט דאָ, וועט דאָנאַטי פּרוּוון איבערנעמען אייער אָרגאַניזאַציע אין ניו יארק. איר וועט שווייס יעדער טאָג, וואַנדערינג אויב דאָנאַטי האט גאַטאַן צו איינער פון דייַן צו צוגרייטן איר פֿאַר פּראַל. איר וועט לעבן מיט אַ ביקס אין דיין האַנט. איר וועט נישט עסן ווייַל זיי זאלן פאַרגיפט דיין עסנוואַרג. דו וועסט נישט שלאפן. איר וועט וועקן זיך וואַנדערינג אויב עמעצער געפלאנצט אַ שטעקן פון דינאַמיט אין די צימערן אונטער איר. ניין, סטאָקאלי, מודה. דו קענסט דא נישט בלייבן זיכער. ניט זייער לאַנג."
  
  
  סטאָקאלי האָט מיך צוגעהערט אָן אַ וואָרט. זײ ן טונקעלע ר פני ם אי ז געװע ן ערנסט . ער האט נישט אראפגענומען די אויגן פון מיינע קליינע שווארצע אויגן. אַז איך האָב פֿאַרענדיקט, האָט ער אַ טרויעריק נאַקן מיטן קײַלעכיקן קאָפּ.
  
  
  דערנאָך האָט ער אַראָפּגעלאָזט זײַן קאַווע־בעפּל און מיט אַ מאָל געמאַכט צו מיר. עס איז געווען ווי א פעטער געוואלד, וואס האט צו אים געשמייכלט, די דינע ליפן האבן זיך צוגערוימט אין א נישטאנע פאראדיע אויף פריינדלעכקייט אויף זיין רונד פנים.
  
  
  "איך נאָר כייערד איר," ער מודיע, צופרידן מיט זיך.
  
  
  "וואס טוסטו?"
  
  
  "וואס איז געשען? האסט מיך נישט געהערט? "איך געזאגט איך נאָר כייערד איר," סטאָקעללי ריפּיטיד. "איר, איר וועט באַקומען מיר פון די פאַרטשעפּען מיט די קאָמיסיע און מיט דאָנאַטי. און איר וועט באַווייַזן צו זיי אַז איך האט גאָרנישט צו טאָן מיט וואָס געטראפן.
  
  
  מי ר האב ן זי ך געקוקט .
  
  
  — פארװאם זאל איך דיר אזא טובה טאן ?
  
  
  ― װײַל ― האָט סטאָקאלי װידער אַ מאָל געמײַנט צו מיר, ― איך װעל מאַכן אַ אָפּמאַך מיט דיר. דו װעסט מיך באפרײען פון מיין פאראנטווארטליכקייט מיט דאנאטי, און איך וועל איבערלאזן גרעגאריוס אליין.
  
  
  ער האָט זיך צו מיר צוגעבויגן, אַ דינער, הומאָרלאָזער שמייכל האָט זיך אויסגעגליטשט פון זיין פּנים.
  
  
  "צי איר וויסן ווי פילע מיליאַנז איך קענען מאַכן פון די גאַמבלינג עסטאַבלישמאַנץ אין גרעגאָריוס 'פּראַדזשעקס? האָבן איר אלץ פארשטאפט צו פֿאַרשטיין דעם? אַזוי וואָס איז עס ווערט צו מיר אַז איר האָט דעם אַרבעט? "
  
  
  — וואס האלט מיר נישט צו לאזן די קאמיסיע באזארגן פאר דיר? — האב איך אים דירעקט געפרעגט. "דעמאָלט איר וועט ניט זיין אַרום צו אַרן גרעגאָריוס."
  
  
  "ווייַל איך וועל שיקן מיין יינגלעך נאָך אים אויב איך טאָן ניט מאַכן אַ געשעפט מיט דיר. איך מיין אז ער וועט עס נישט געפעלן.
  
  
  סטאטעללי האט געשוויגן, זיינע קליינע שווארצע קנעפלעך אויגן האבן אויף מיר געקוקט.
  
  
  "האַלטן צו זיין אַ נאַר, קאַרטער. איז דאָס אַ אָפּמאַך? »
  
  
  כ'האב געכאפט. "עס איז אַ העסקעם."
  
  
  "אָוקיי," סטאָסעללי געראָטן, זיך צוריק אויף דער קאַנאַפּע. ער האט א גרויםער געהויבן מיט דעם פינגער. "לאָמיר גיין אויף די וועג. געגאנגען.
  
  
  "נישט יעצט". איך געגאנגען צו די טיש און געפונען אַ נאָטעפּאַד מיט האָטעל סאַפּלייז און אַ באָלפּוינט פעדער. כ׳האב זיך װידער אװעקגעזעצט.
  
  
  "איך דאַרף עטלעכע אינפֿאָרמאַציע," איך געזאגט און אנגעהויבן נעמען הערות בשעת סטאָסעללי גערעדט.
  
  
  * * *
  
  
  צוריק אין מיין צימער, האב איך אויפגעהויבן דעם טעלעפאן, און נאכדעם וואס איך האב געטענהט מיט'ן האטעל-אפעראטאר און דערנאך מיט'ן לאנג-דיסטענס-אפעראטאר, האב איך ענדליך אנגערופן דענווער.
  
  
  אָן פּריאַמבלע, איך געפרעגט, "ווי געשווינד קענען איר באַקומען מיר אַ דרוק פון אַ האַלב טוץ ערליין פּאַסאַזשיר רשימות?"
  
  
  "ווי לאנג?"
  
  
  "ניט מער ווי אַ פּאָר פון וואָכן. עטלעכע נאָר די אנדערע טאָג.
  
  
  "דינער אָדער אינטערנאַציאָנאַלער פלייץ?"
  
  
  — בײדע.
  
  
  "גיב אונדז אַ טאָג אָדער צוויי."
  
  
  "איך דאַרף זיי גיכער."
  
  
  איך האב געהערט דענווער זיפצן מיאוס. "מיר וועלן טאָן אַלץ אין אונדזער מאַכט. וואָס איר דאַרפֿן? »
  
  
  איך האב אים געזאגט. "סטאָסעללי איז געווען אויף די ווייַטער פלייץ. Air France פֿון JFK צו Orly אויף די twentieth פון לעצטע חודש. Air France פליעס פון אָרלי צו מאַרסעיללע אויף דער זעלביקער טאָג. TWA פון אָרלי צו JFK אויף די 26. נאַשאַנאַל אַירלינעס, פון ניו יארק צו מיאַמי אויף די 28 ...
  
  
  "וואַרט אַ ביסל.
  
  
  צי איר וויסן ווי פילע פלייץ זיי אַרבעטן פּער טאָג? »
  
  
  "איך בין נאָר אינטערעסירט אין דעם וואָס סטאָקעללי איז געווען אויף. דאס זעלבע גייט פאר אייר קאנאדע: ניו יארק צו מאנטרעאל דעם פערטן, מזרח ביז ניו יארק דעם פינפטן, און אעראָמעקסיקא צו אקאפולקא דעם זעלבן טאג.
  
  
  - נאָר מיט סטאָקעללי פלייץ?
  
  
  — דאס איז ריכטיג, ס׳זאל נישט זײן צו שװער, איך װאלט אויך געװאלט, אז איר זאלט באקומען דעם פאסאזשירן־מאניפעסט פארן דאטװאס פלי פון מאנטרעאל קײן נױ־יארק.
  
  
  "אויב מיר האָבן פלי נומערן, מיר קען שפּאָרן אַ פּלאַץ פון צייט."
  
  
  "איר וועט האָבן מער אויב דיין מענטשן האַלטן אַן אויג אויף אים," איך אנגעוויזן.
  
  
  "צי איר ווילן קאָפּיעס פון די מאַניפעסטאָס געשיקט צו איר?"
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי," איך געזאגט פאַרטראַכט. "דיין קאָמפּיוטערס קענען אַרבעטן פאַסטער ווי איך קען. איך ווילן די רשימות צו זיין אָפּגעשטעלט צו זען אויב עס איז קיין נאָמען וואָס איז ארויס אויף צוויי אָדער מער פון די פלייץ. ספּעציעל אויף אינטערנאַציאָנאַלע פלייץ. זיי דאַרפן אַ פּאַס אָדער טוריסט דערלויבן, אַזוי ניצן אַ פאַלש נאָמען וועט זיין מער שווער.
  
  
  "לאָזן מיר זען אויב איך האָבן די פלייץ רעכט."
  
  
  "נעם עס פון די טאַשמע," האָב איך אים געזאָגט. איך בין געווארן מיד און אומגעדולדיג. - איך האָפֿן איר רעקאָרדעד מיר?
  
  
  "אַז ס רעכט," דענווער געזאגט.
  
  
  "איך וואָלט אָפּשאַצן צו באַקומען די אינפֿאָרמאַציע ווי געשווינד ווי איר קענען גראָבן עס אַרויף. נאָך איין זאַך - אויב איר זען אַ נאָמען דערמאנט אויף מער ווי איינער פון די פלייץ מיט סטאָקעללי, איך ווילן אַ פול רשימה פון ווער דער מענטש איז. אַלץ איר קענען געפֿינען וועגן אים. פולע אינפארמאציע. שטעלן ווי פילע מענטשן אויף עס ווי איר דאַרפֿן. און האַלטן פידינג מיר אינפֿאָרמאַציע ווי עס קומט. דו זאלסט נישט וואַרטן צו שטעלן עס אַלע צוזאַמען."
  
  
  "וועט טאָן," דענווער געזאגט. "עפּעס אַנדערש?"
  
  
  איך האב א ביסל געטראכט. "איך טראַכטן נישט," איך געזאגט און אויפגעהאַנגען. איך האָב זיך אויסגעשטרעקט אויפן בעט און אין אַ מאָמענט בין איך שנעל געשלאָפן, טראָץ מיין טרויפנדיקע קאָפּ און ווייטיק אין מיין אַקסל.
  
  
  קאפיטל זעקס
  
  
  איך בין געשלאפן שפעט. ווען איך וואָוק אַרויף, מיין מויל איז געווען טרוקן פון סמאָוקינג צו פיל די נאַכט פריער. אי ך הא ב גענומע ן א שוידער , או ן אנגעטא ן מײנ ע שווימ־בומע ן או ן א ליכטיק ן ברעג־העמד . איך האָב אָנגעטאָן מיין זונברילן און געגאנגען אַראָפּ צו די בעקן מיט מיין אַפּאַראַט אַרום מיין האַלדז און מיין גאַנג זעקל איבער מיין אַקסל.
  
  
  אַפּאַראַט ויסריכט און זונברילן פּערד מיט אַ פאַרביק, מוסטערד ספּאָרט העמד מאַכן אַ גוט פאַרשטעלונג אויב איר טאָן ניט וועלן אַז מענטשן זאָל באַמערקן איר. איר ניטאָ נאָר אן אנדער טוריסט אין אַ שטאָט פול פון זיי. ווער וועט קוקן אויף אן אנדער גרינגאָ?
  
  
  אין די בעקן איך אָרדערד הועוואָס ראַנטשעראָס פֿאַר פרישטיק. אַרום דעם בעקן זענען געווען בלויז אַ ביסל מענטשן. עס זענען געווען אַ פּאָר פון שיין יונג ענגליש גערלז. שלאַנק, שיין-כערד, מיט קיל, קלאָר ענגליש קולות קומען פון כּמעט באַוועגלעך ליפן. דער טאָן איז געווען גלאַט, די וואָקאַלן זענען פליסיק ווי וואַסער און נאָך געגלאנצט אויף זייער באַנד ללבער.
  
  
  עס זענען געווען צוויי אנדערע פרויען שפּריצן אַרום אין די בעקן מיט אַ מאַסקיאַלער פּערזענלעכקייט וואָס האט אויסגעזען ווי ער איז געווען אין די שפּעט דרײַסיק יאָר. איך האב געזען דעם בחור. אַלע פון זיין באַלדזשינג פּעקס און ביסעפּס זענען אָוווערדעוועלאָפּעד פון קעסיידערדיק שווער ליפטינג.
  
  
  ער האָט זיך געטאָן ווי אַ ווייטיק אין דער טאָכעס. די צװײ מײדלעך אין װאַסער האָבן אים ניט געפֿעלן. ער האָט געוואָלט ענגלישע פֿרויען, אָבער זיי האָבן אים ספּעציעל איגנאָרירט.
  
  
  עפּעס מיט אים האָט מיר גערירט. אָדער אפֿשר איך געוואלט צו באַווייַזן אַז איך קען טאָן עס. איך האב געווארט ביז די ענגלישע פרויען האבן געקוקט אין מיין ריכטונג און צו זיי געשמייכלט. זיי סמיילד צוריק צו מיר.
  
  
  — העלא. די לאנגהאָריקע בלאָנדע האָט צו מיר געוויפֿלט.
  
  
  אי ך הא ב ז ײ אנגעהויב ן צ ו קומע ן אונד ז צוזאמע ן מי ט מי ר או ן ז ײ האב ן דא ם געטא ן דראפנדי ק װאסער , אויסגעשפרײ ט אוי ף ד י היפּס , או ן אומגליקלעך .
  
  
  — װען ביסטו אנגעקומען ? — האט אנדערן געפרעגט.
  
  
  "נעכטן נאכט."
  
  
  "איך געדאַנק אַזוי," זי געזאגט. "מיר האָבן נישט באמערקט איר דאָ פריער. ס'איז בכלל נישטא קיין סך געסט. צי האָט איר וויסן וועגן דעם?
  
  
  "מייַן נאָמען איז מאַרגאַרעט," האט דער ערשטער מיידל.
  
  
  "און איך בין לינדאַ ..."
  
  
  "איך בין פאולוס סטעפאַנס," איך געזאגט, געבן מיין דעקן.
  
  
  ווען מוסקלעס זענען אויס, עס איז געווען שפּריצן אין די בעקן.
  
  
  אָן קוקן אויף אים, לינדאַ געזאגט: "דאָ קומט דער נודנע באָכער ווידער. זענען זיי אַלע ווי דאָס אין סאַן פֿראַנסיסקאָ?
  
  
  "סאַן פֿראַנסיסקאָ?" - האָט מאַרגאַרעט געפרעגט פאַרוואונדערט. "הענרי האָט מיר געזאָגט ביי פרישטיק דעם מאָרגן אַז ער איז פֿון לאַס וועגאַס."
  
  
  "עס טוט נישט ענין," לינדאַ געזאגט. "וואו ער איז, איך קען נישט פאַרטראָגן אים."
  
  
  זי האט מיר א שמייכל געטאן און זיך ארומגעדרײט אויף אירע לאנגע געבארענע פיס. מאַרגאַרעט האָט געקליבן זייערע טאַולז. איך האָב צוגעקוקט ווי זיי גייען ארויף אויף די טרעפּ וואָס פירן צו דער האָטעל טעראַסע, זייערע ליידיקע בראָנדזענע פיס באַוועגן זיך אין אַ שיינעם קאָנטראָפּוינט צו זייערע האלב-געקליידענע, כושיק קערפער.
  
  
  אין דער זעלבער צײַט בין איך געווען נײַגעריק וועגן הענרי, וועלכער איז געקומען פֿון סאַן פֿראַנסיסקאָ אָדער פֿון לאַס וועגאַס.
  
  
  אַרום דעם צייַט, אַ יונג פּאָר געקומען אַראָפּ די טרעפּ און פּיילד זייער זאכן לעבן מיר.
  
  
  דער מענטש איז געווען דין און טונקל. זייער כערי פיס. די פרוי מיט אים איז געווען שלאַנק און געהאט אַ שיין געשטאַלט. איר פּנים איז געווען מער דרייסט ווי שיין. ז ײ זײנע ן ארײ ן אי ן װאסע ר או ן געשװאומען , או ן דא ן זײנע ן ארויסגעקומען . איך האב געהערט ווי זיי רעדן זיך אויף פראנצויזיש.
  
  
  ער האט אויסגעטריקנט די הענט מיט א האנטוך און ארויסגענומען א פעקל גאלאזע. "די שוועבעלעך זענען נאַס," ער שרייַען צו די פרוי.
  
  
  ער האט באמערקט אז איך קוק אויף אים און איז צוגעקומען. האט ער ליב געזאגט: "האבסטו א שידוך?"
  
  
  כ׳האב אים געװארפן א לייטער. ער האט צוגעכאפט די הענט פארן פנים צו צינדן א ציגארעטל.
  
  
  
  
  
  
  — א דאנק, לאמיך מיך פארשטעלן. דזשין-פאול סעוויער. די יונגע דאַמע איז סעלעסטע. און דו?
  
  
  "פאולוס סטעפאַנס."
  
  
  דזשין־פאול האט צו מיר ציניש געשמײכלט.
  
  
  "איך בין נעבעכדיק איך טאָן ניט גלויבן איר," ער געזאגט. "דו ביסט ניק קאַרטער."
  
  
  איך פראָזע.
  
  
  דזשין־פאול האט א לײכט געהויבן מיט דער האנט. "זיי נישט באזארגט. איך וויל נאר רעדן מיט דיר."
  
  
  "רעדן?"
  
  
  "מיר זענען פּאַזאַלד דורך דיין קשר צו סטאָקעללי."
  
  
  — מיר ?
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. "איך רעפּראַזענץ אַ גרופּע פון מאַרסיילע. טוט דער נאָמען Andre Michaud עפּעס צו איר? אָדער מאָריס בערטהיער? אָדער Etienne Dupre?
  
  
  — איך קען די נעמען.
  
  
  "דעמאָלט איר וויסן די אָרגאַניזאַציע וואָס איך רעפּראַזענץ."
  
  
  — װאס װילםטו פון מיר ?
  
  
  דזשין־פאול האט זיך אװעקגעזעצט בײם טיש. "סטאָסעללי איזאָלירט זיך. מיר קענען נישט דערגרייכן אים. אונדזער מעקסיקאַנער פריינט דאָ קענען נישט דערגרייכן אים אויך. דו קענסט."
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן וואָס איר דערוואַרטן פון מיר. גיין אין און דרייען אַ מענטש? "
  
  
  דזשין־פאול האט געשמײכלט. "ניין. גאָרנישט מער גראָב. מיר ווילן נאָר דיין מיטאַרבעט - ווי איר זאָגן - צו שטעלן אים. מיר וועלן נעמען קעיר פון די מנוחה."
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "דאס וועט נישט אַרבעטן."
  
  
  דזשין־פאולס קול איז געווארן שווער. — האסט נישט קיין ברירה, מיסטער קארטער. אײדע ר אי ך הא ב געקענ ט איבעררײםן , הא ט ע ר שנע ל װײטער . "איין וועג אָדער אנדערן, מיר וועלן טייטן סטאָסעללי. מיט דעם איך מיינען אַז אונדזער מעקסיקאַן קאָנטאַקטן וועט טאָן אונדז אַ טויווע. רעכט איצט אַלע זיי זענען אַסקינג איז צו טרעפן איר. עס איז נישט פיל, רעכט?
  
  
  "נאָר אַ באַגעגעניש?"
  
  
  ער האט א נײד געטאן.
  
  
  איך האב א רגע געטראכט. דאָס קען זיין אַן פּרווון צו צעמישן מיר. אויף די אנדערע האַנט, פֿאַר מיר עס איז געווען די פאַסטאַסט וועג צו געפֿינען אויס ווער די מעקסיקאַן זענען. אין מײן געשעפט קריגט מען גארנישט אומזיסט. אויב איר ווילן עפּעס, איר האָבן צו נעמען אַ ריזיקירן.
  
  
  "איך וועל טרעפן זיי," איך מסכים.
  
  
  דזשין־פאול האט װידער געשמײכלט. "אין דעם פאַל, איר האָבן אַ דאַטע הייַנט. איר נאָמען איז Senora Consuela Delgardo.
  
  
  מ׳האט מיר געזאגט אז דאם איז זײער א שײנע פרוי. זי װעט דיר רופן אַהער אין האָטעל אַרום זיבן דרײַסיק.
  
  
  ער איז אויפגעשטאנען.
  
  
  # — איך בין זיכער אז דו וועסט האבן א אנגענעמע נאכט , — האט ער העפלעך געזאגט און זיך אומגעקערט זיך צוהאנדלען מיט סעלעסטע , וואס איז יעצט נאכאמאל ארויסגעקומען פון בעקן .
  
  
  * * *
  
  
  אין די שפּעט נאָכמיטאָג, איך גענומען אַ טאַקסי אַראָפּ די בערגל פון דעם האָטעל צו El Centro, די געגנט פון די קאַטידראַל, קוואַדראַט און דענקמאָל צו די העלדן. על סענטראָ איז דער צענטער פון דער שטאָט. פון דאָ, אַלע טאַקסי און ויטאָבוס פערז זענען קאַלקיאַלייטיד דורך זאָנע.
  
  
  אַקאַפּולקאָ איז די הויפּט שטאָט אין די שטאַט פון Guerrero. און Guerrero איז די מערסט לאָלאַס שטאַט אין מעקסיקא. די היללס לעבן אַקאַפּולקאָ זענען אָנגעפילט מיט באַנדאַץ וואָס וועט שנייַדן דיין האַלדז פֿאַר אַ ביסל פּעסאָס. די פאליציי איז נישט ביכולת צו דורכפירן די געזעץ אַרויס די שטאָט לימיץ. אפילו די מיליטער האט מיט זיי פראבלעמען.
  
  
  אנגעטאן אין א ליכטיק ספארט העמד, א פאר ליכט בלויע הויזן און פיס אין נייע לעדערנע הויזן, בין איך אריינגעגאנגען אין פארק לעבן דעם עמבאנקמענט.
  
  
  אומעטום איך האָב זיך דערזען לאס אינדעאָס, די ברײטע, טונקלע פּנימער פֿון מענער מיט קורצע, שװאַרצע האָר. זײערע װײבער האבן זיך געפוצט נעבן זײ. און יעדער פון זיי האט אַבסידיאַן אויגן, הויך באַקביין, פאַרטראַכט ינדיאַן פנימער.
  
  
  ווען איך האָב אַ קוק געטאָן אויף זיי, האָב איך פאַרשטאַנען, אַז די אַלטע סקולפּטור פון זייערע אַלטע געטער איז געווען מער ווי דאָס בילד פון אַן אומבאַקאַנטער געטלעכקייט; א חוץ דעם מוז עס זײן א גוטע ענלעכקײט צו דעם, װאם די טאלטעקן אלײן האבן אויסגעזען אין יענע טעג.
  
  
  און זיי האָבן נישט פיל געביטן איבער די סענטשעריז. ד י דאזיק ע אינדיאנע ר האב ן אויסגעזען , װ י ז ײ װאל ט נא ך געקענ ט אפשנײד ן דײ ן ברוסט , מי ט א פלינ ט מעסער , או ן ארויסרײס ן דײ ן בלוטנדיקע , פאלםנדי ק הארץ .
  
  
  איך כעדאַד צו אַ קווייאַטער טייל פון די עמבאַנגקמאַנט, גענומען פאָטאָס ווי איך געגאנגען. ווייַטער צוזאמען די ויסבייג פון די עמבאַנגקמאַנט איך געזען אַ געשעפט טונפיש שיפל, סטאַקי און סקוואַט. זיין דעקס זענען ליט מיט ויסריכט, און עס איז געווען טייד פאָר און הינטער מיט שווער מאַנילאַ קייבאַלז צו שוואַרץ אייַזן באָללאַרדס אויף די באַטאָנען מאַלעקאָן.
  
  
  אין דער ווייטקייט, אויף די דאָקס אונטער די מאַסיוו שטיין ווערק פון פאָרט סאַן דיעגאָ אויף די קאַם פון אַ בערגל, איך געזען אַ פרייטער מורד לעבן די ווערכאַוזיז.
  
  
  איך בין געגאנגען צוזאמען דעם מאלעקאן. בײ די שטײנערנע טרעפ, װאם האבן געפירט צום װאםער־באנד, האב איך זיך אפגעשטעלט און אראפגעקוקט.
  
  
  דאר ט זײנע ן געװע ן צװ ײ פישער . יונג און אַלט. בײד ע זײנע ן געװע ן נאקע ט א חו ץ זײער ע צעריסענ ע קורצעם . צווישן זיי זיי געהאלטן אַ ריזיק זעקס-פֿיס טשערעפּאַכע. די טשערעפּאַכע איז געלעגן אויפן רוקן און איז געווען אָפענטיק.
  
  
  דער יונגערמאן האט ארויסגעצויגן א מעסער מיט א לאנגער דינער בלייד, אזוי פיל מאל שארף, אז ס'איז איצט געווען א דינער חציצה פון קאנוועקסן שטאל.
  
  
  ער האָט אַרײַנגעגליטשט דאָס בלייד אונטערן דנאָ פֿון דער טשערעפּאַכע לעבן דער הינטערשטער פֿוס. דאם בלוט איז געװארן רויט פון ערשטן קלאפ. ע ר הא ט געשניט ן מי ט שנעלע , צארן , שלעפ ן דא ס מעסער ל אונטער ן ראנ ד פו ן דע ר אונטערשטע ר שיל , צעשניט ן ד י הויט , פלײש , מוסקלע ן או ן מעמבינע ן מי ט שנעל ע קלאפ ן פו ן זײנ ע האנדלע ן װ י ע ר הא ט זי ך גערוק ט נעב ן דע ר טורטל .
  
  
  דער טשערעפּאַכע האָט אין פּאַמעלעך, שטילער יסורים אויסגעדרייט דעם קאָפּ פון זייט צו זייט. אירע געשלייקטע, שרץ־אויגן זײנען געװען שטומף פון דער זון. זײנ ע פליפער ן האב ן געפלאטער ט אי ן ריטמיש , היסטעריש ן הילפסלאז .
  
  
  אי ך הא ב צוגעקוק ט װ י דע ם ױנגע ר מעסער , הא ט זי ך טיפע ר ארײנגעפלאקער ט אי ן דע ר טורטל . מיט יעדן קלאפ זײנען זײנע הענט געװארן רויט פון בלוט, ערשט די פינגער, דערנאך די ארעמס, דערנאך די האנדלען און ענדלעך זײן פארארעם ביזן עלנבויגן.
  
  
  
  
  איך קען זען די טשערעפּאַכע ס אינעווייניק, פּאַלסייטינג מיט ראָזעווע, נאַס באַללס פון קישקע.
  
  
  נאָך אַ ביסל מינוט זיי פאַרטיק. מע האָט אויסגעגאָסן עמערס מיט ים־וואַסער אין די דאָק־שטעפּ און אַרײַנגעלייגט טשערעפּאַכע פֿלייש אין אַ בושעלע קאָרב.
  
  
  איך שאָס אַ פול זעמל פון קאָליר פילם ווי זיי בוטשערד די טשערעפּאַכע. איצט, ווען איך ריוויינד די פילם און אנגעהויבן צו רילאָוד די אַפּאַראַט, איך געהערט אַ קול הינטער מיר.
  
  
  "זיי זענען שיין גוט, איז ניט זיי? דער מיט דעם מעסער, הא?
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט.
  
  
  ע ר אי ז געװע ן אי ן ד י ערשט ע צװאנציק ע יארן , שײנער , מי ט א שטארקן , אטלעטישן קערפער , מוסקלע ן באװעג ן זי ך לײכ ט אונטע ר זײ ן טונק ל קופער־רויט ע הויט . ער איז געווען אנגעטאן אין וואַטע הויזן, שיך און אַ ספּאָרט העמד, וואָס האָט זיך גאָר געעפנט צו אַנטדעקן זיין ברייט קאַסטן. ער האט אויסגעזען ווי אלע אנדערע פון די הונדערטער ברעג בחורים וואס הענגן ארום די האטעלן.
  
  
  "וואס ווילסטו?"
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. — עס דעפּענדס אויף, דו דארפסט א פירער, סענאר?
  
  
  "ניין" איך קער אַוועק און געגאנגען צו קאָסטעראַ מיגועל אַלעמאַן. דער יינגל איז געגאנגען נעבן מיר.
  
  
  “וואָס וועגן פרויען, סענאָר? א? ער האט מיר א װינק געטאן. "איך קען אַ זייער שיין מיידל וואָס קען אַ פּלאַץ פון טריקס ..."
  
  
  — פארלוירן! — זאָג איך , גערירט פֿון זײַן אומגעוויינטלעכן אײַנדרוק . "איך טאָן ניט ווי פּימפּס!"
  
  
  פאר א מאמענט האב איך געטראכט אז דער בחור וועט מיך אנפאלן. זײ ן טונקעלע ר פני ם אי ז געװע ן פארפלעק ט מי ט פּלוצעמדיק ע טונקעלע ר בלוט . די האנט האָט זיך אומגעקערט צו זײַן לענד־קעשענע און האָט זיך אָפּגעשטעלט. אי ך הא ב געזע ן אי ן זײנ ע אויג ן בליצ ן א רײנע ר מערדערישע ר צארן .
  
  
  איך האָב זיך געשפּאַנט, גרייט צו שפּרינגען.
  
  
  ער האט טיף אטעם גענומען. דאָס ליכט איז אים אַרױסגעגאַנגען פֿון די אױגן. ער האט געזאגט, טריינג צו שמייכלען אָבער פיילינג: "סענאָר, איר זאָל נישט רעדן אַזוי. אַמאָל וועט איר זאָגן דעם וואָרט צו עמעצער און ער וועט שטעקן אַ מעסער אין דיין ריבס.
  
  
  "איך האָב דיר געזאָגט אַז איך דאַרף ניט דיין הילף."
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. "זייער שלעכט, סענאָר. איך קענען העלפן איר אַ פּלאַץ. אפשר וועסטו טוישן דיין מיינונג די קומענדיגע מאל וואס איך לייג דיר פאר, הא? מייַן נאָמען איז לוי. לויס אַפּאַריסיאָ. פֿאַר איצט, זייַ געזונט.
  
  
  ע ר הא ט זי ך אויסגעדרײ ט או ן אװע ק געגאנגע ן מי ט א איבערגעטריבענע ם גאנג , באװײזנדי ק זײ ן מענלעכ ן כאראקטער .
  
  
  עס איז געווען עפּעס מאָדנע וועגן וואָס פּונקט געטראפן. איך האָב אים באַליידיקט. איך האָב אים גערופן אַ נאָמען, וואָס, ווי יעדער אַנדערער מעקסיקאַנער מאַן וואָלט געזאָגט, וואָלט ער אים געהאָלפן אַ מעסער צו מיין האַלדז. ער האָט אָבער אָפּגעשלונגען זײַן שטאָלץ און האָט זיך ווײַטער געמאַכט, אַז ער איז נאָר נאָך אַ טוריסט־גיידער.
  
  
  איך האָב געזאָלט טרינקען אַ טרינקען אין שטאָט צענטער איידער איך גיי צוריק צום האָטעל, אָבער איצט האָב איך זיך געביטן. אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז ד י פארשלאג ן פו ן מײ ן צוקונפטיקע ר פרײנ ט זײנע ן ניש ט צופעליק . איך געוואוסט איך וואָלט זען Luis Aparicio ווידער.
  
  
  איך בין געגאַנגען אין דרויסן, ווייקינג אין אַ טאַקסי מיט אַ פיברע אַפּטיק צייכן. װע ן אי ך בי ן ארײ ן הא ב אי ך דערזע ן אוי ף דע ר צװײטע ר זײ ט קאסטרא , א באקאנט ע געשטאלט . עס איז געווען דזשין-פאולוס. דער דינער פראנצויז איז געווען מיט סעלעסט. ער האט אויפגעהויבן זיין האַנט אין גרוס ווען מיין טאַקסי איז אַוועק.
  
  
  * * *
  
  
  סענאָראַ קאָנסועלאַ דעלגאַרדאָ האָט זיך געאײַלט. זי האָט זיך געצויגן צום האָטעל כּמעט פּונקט אין זיבן און דרײַסיק אין אַ קליין רויטן וואָלקסוואַגען. איך האב זי געזען ארײן אין פויע און זיך ארומגעקוקט. ווען איך בין צוגעגאנגען צו איר, האט זי מיך דערזען און אויסגעשטרעקט די האנט. מי ר זײנע ן צוזאמע ן ארויסגעגאנגע ן ד י טיר .
  
  
  קאנסועלא איז געפארן צוזאמען די װיינענדיקע װעגן װי זי װאלט זיך באטייליקט אין דער מיל מיגלי.
  
  
  מי ר האב ן געטראנק ן בײ ם סאנבארן , װא ו נא ר ד י זיצ ן ארו ם דע ם פיאנאװ ע זײנע ן געװע ן באלויכטן . אי ך הא ב באמערקט , א ז ז י הא ט אונד ז צוגעפיר ט צ ו ד י טישן . איך קען נישט זען ווער עס יז, אָבער ווער עס יז קען פאַרשילטן געזונט זען מיר.
  
  
  דערנאָך מיר געגאנגען צו Hernando ס פֿאַר לאָנטש. מי ר האב ן זי ך געטראפ ן א הויכן , רויט ן ענגלאנד , מי ט א בריטיש ן אקצענט , א ז ס׳אי ז כמע ט געװע ן א פאראדיע . Consuela האָט מיר געזאָגט אז זיין נאָמען איז Ken Hobart און אַז ער האָט געפֿירט אַ טשאַרטער ערליין. ער האט געהאט אונטערן שנאבל פון דער נאז א געדיכטע וואָנצעס פון ראף. ענדלע ך אי ז ע ר אװעק , אונד ז געלאז ט אלײן .
  
  
  Consuela Delgardo איז געווען אַ שיין פרוי. זי איז געווען אין די שפּעטע דרײַסיק יאָר, אַ דרייסט, שיין פרוי מיט אַ שטאַרק פּנים. זי האט געהאט לאנגע טונקל־ברוינע האר, װאס זי האט געטראגן כמעט ביז די לענדן. זי איז געווען הויך, מיט פּרעכטיק פיס, אַ שמאָל טאַליע און פול בריסט. אין איר ענגליש איז נישט געווען קיין אַקצענט.
  
  
  עס האָט מיר געשטערט, אַז זי האָט אויף מיר געקוקט אַזוי דרייסט און אָפּשאַצן, ווי איך האָב אויף איר געקוקט.
  
  
  איבער קאַווע איך געזאגט, "סענאָראַ, איר זענט אַ זייער פייַן פרוי."
  
  
  ―... און איר װאָלט ליב גײן מיט מיר שלאָפֿן ― האָט זי פֿאַרענדיקט.
  
  
  כ׳האב געלאכט.
  
  
  "אויב איר שטעלן עס אַזוי, פון קורס."
  
  
  "און איך," זי געזאגט, "איך טראַכטן אַז איר זענט אַ זייער גוט מענטש. אבער איך וועל נישט גיין צו בעט מיט דיר היינט נאכט״.
  
  
  ― אין דעם פֿאַל ― זאָג איך און שטײ זיך אױף די פֿיס ― לאָמיר גײן צו דײַנע פֿרײַנט און געפֿינען אױס, װאָס זײ װילן מיר זאָגן.
  
  
  מיר געגאנגען צו דזשאַני ביקפאָרד ס.
  
  
  * * *
  
  
  ביקפארד איז געווען אין די אנהייב זעכציקער יארן, א גרויע האר, מיט א צעבראכענע נאז און מיט א טיפן בעזש. ד י קנאפלע ך פו ן בײד ע הענ ט זײנע ן געװע ן פלאך , א ז זײע ן פי ל מא ל צעבראכ ן אי ן רינג . ברייטע פּלייצעס האָבן זיך אויסגעשטרעקט פון אַ קורץ-סליווד וואַטע שטריקן פּוללאָווער. פארלאפענעטע טאטאטעס, בלויע הינטער טונקל־ברוינע הויט, האבן באדעקט בײדע פארערם.
  
  
  זיין פרוי דאָריס איז געווען כּמעט ווי טאַנד ווי ער. פּלאַטינום בלאָנדע האָר, זון בליטשד ייבראַוז און אַ שוואַך בלאָנדע טינט אויף איר געווער. אויסערדעם, זי איז געווען פיל יינגער ווי ביקפאָרד. איך וואָלט זאָגן אַז זי איז געווען אין די דרײַסיק יאָר. און זי האָט געציטערט. זי האָט נישט געהאַט קיין ביוסטהאַלטער אונטערן קלײד און איר שפּאַלטן איז געװען פֿול און האַרט.
  
  
  זי האָט געשמעקט ווי אַרפּעגע פּאַרפום. און איך בין גרייט צו געוועט, אז ווען זי איז געווען יינגער, איז זי געגאנגען פאר ווייניגסטנס צוויי הונדערט א נאכט. איר קענען שטענדיק געפֿינען אַן עקס רופן מיידל. עס איז עפּעס וועגן זיי וואָס גיט זיי אַוועק.
  
  
  Bickford ס טעראַסע אָוווערלוקט די שמאָל בוכטע לידינג פון די פּאַסיפיק אקעאן אין די בוכטע. איך קען זען די טונקל יקספּאַנס פון די אָקעאַן, ווי געזונט ווי די לייץ פון לאַס בריסאַס און די נייוואַל באַזע ביי די באַזע פון די היללס אַריבער די בוכטע. צעוואָרפן ראַנדאַמלי אַרויף און אַראָפּ די כילסייד זענען געווען די לייץ פון אנדערע הייזער, ווי באַוועגלעך פיירפלייז אַרייַנגערעכנט אין די דזשעלאַטאַן פון לילאַ נאַכט שאַדאָוז.
  
  
  מיר ביידע זענען געווען אַליין אויף דער טעראַסע. קאָנסועלאַ האָט זיך אַנטשולדיקט און איז אַרײַן אַרײַן צו פֿרישן איר באַשטאַנד. דאָריס איז מיט איר געגאַנגען ווײַזן דעם וועג צום ליידיז-צימער.
  
  
  איך האב גענומען א שאנס און געזאגט שארף אין דער פינצטערניש: "איך וויל נישט זיין א טייל פון דיין אפמאך, ביקפארד."
  
  
  ביקפאָרד איז נישט סאַפּרייזד. ער האט לײכט געזאגט, ״דאס האט מען אונדז געזאגט, מיסטער קארטער. אבער גיכער אָדער שפּעטער מיר וועלן באַקומען סטאָללי. זינט עס איז גרינגער פֿאַר איר צו באַקומען צו אים ווי פֿאַר אונדז, איר וועט ראַטעווען אונדז אַ פּלאַץ פון צייט."
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו ביקפארד און געזאגט שארף, "איך וויל אז דו זאלסט אוועקגיין פון סטאטעללי."
  
  
  ביקפארד האט געלאכט. — יעצט לאמיר גיין, מיסטער קארטער. זײן שטימע איז געװען הײזעריק, װי פון א געװעזענער פרייז־געװינער. "איר וויסן איר קענען נישט זאָגן אונדז וואָס צו טאָן."
  
  
  "איך קען צעטיילן דיין גאנצע אָרגאַניזאַציע," איך געזאגט. "אין וואָס שטעלע בין איך?"
  
  
  ביקפארד האט געכאפט. "דאס איז אַ סאַקאָנע?"
  
  
  "רופט עס וואָס איר ווילט, אָבער איר בעסער נעמען מיר עמעס, ביקפאָרד."
  
  
  "אָוקיי," ער האט געזאגט, "באַווייַזן עס."
  
  
  "נאָר אַ ביסל פאקטן," איך געזאגט. "דיין מענטשן צושטעלן העראָין צו די שטאַטן. מיט אַ יאָר צוריק איר געווען בלויז ינוואַלווד מיט פּראָדוקטן דערוואַקסן אין מעקסיקא. אבער די אויטאריטעטן האבן גערודפט מאָן פּראָדוסערס, און דאָס דיפּרייווד איר פון אַ מקור פון צושטעלן, אַזוי איר זיך ווענדן צו מאַרסעיללע. דיין אָרגאַניזאַציע איז געווארן אַ טייל פון דער רערנ - ליניע פון מאַרסעיללע צו די שטאַטן. איר שיקן צו די שטאַטן דורך מאַטאַמאָראָס צו בראַונסוויללע, דזשואַרעז צו על פּאַסאָ, נועוואָ לאַרעדאָ צו לאַרעדאָ, טידזשואַנאַ צו לאס אנדזשעלעס. פילע פון זיי גיין גלייַך פון דאָ צו סאַן דיעגאָ, סאַן פֿראַנסיסקאָ, Seattle, יוזשאַוואַלי אויף אַ טונפיש שיפל אָדער לאַסט שיף. פילע זענען פלאָון דורך פּריוואַט דזשעט אַריבער די גרענעץ צו טעקסאַס, אַריזאָנאַ און ניו מעקסיקא. צי איר דאַרפֿן די נעמען פון עטלעכע פון די שיפן איר נוצן? איך קענען צושטעלן זיי, הער ביקפאָרד. שטופּן מיר גענוג שווער און איך וועל זיי איבערגעבן פאר די אויטאריטעטן."
  
  
  — ישוע המשיח! — האט ביקפארד געזאגט לאנגזאם און װײך, װי ער װאלט געװען אין שאק. "וואָס איר וויסן איז גענוג צו טייטן איר, קאַרטער!"
  
  
  "איך וויסן אַ פּלאַץ פון זאכן וואָס קען באַקומען מיר געהרגעט," איך געענטפערט קאַלט. "וואָס וועגן דעם? וועט איר לאָזן סטאָסעללי הינטער? »
  
  
  ביקפאָרד איז נאָך דערשטוינט פון וואָס ער האט געהערט. ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך ... איך קען נישט טאָן דאָס, איך בין נישט ביכולת צו מאַכן אַזאַ אַ באַשלוס."
  
  
  — פארװאם ?
  
  
  עס איז געווען אַ פּויזע, און דעמאָלט ער אַדמיטאַד: "ווייַל איך בין נאָר דער באָכער אין די מיטל."
  
  
  "דערנאך איבערגעבן דאָס וואָרט," האָב איך אים געזאָגט, און אים שטאַרק צוגעדריקט. "דערציילט דיין באַלעבאָס," איך געזען ביקפאָרד ווינס ביי מיין נוצן פון דעם וואָרט, "אַז איך ווילן ער צו לאָזן סטאָקעללי אַליין."
  
  
  איך האב געזען צוויי פרויען קומען ארויס פון שטוב צו אונז. איך האב זיך אויפגעשטעלט
  
  
  "איך טראַכטן מיר וועלן האָבן צו לויפן," איך געזאגט, גענומען קאַנסועלאַ ס האַנט ווי זי איז אַפּראָוטשט מיר.
  
  
  ביקפארד האט זיך אויפגעשטעלט, א גרויסער, מאגערער מענטש, מיט װײסע האָר אין לבנה־ליכט, א באזארגט אויסדרוק אויף זײן אויסגעמאטערט פנים, און איך האב געװאוסט, אז כ׳האב אים ריכטיק געמשפט. ער האט זיך ארויסגעלאזט פונעם קאמף ווייל ער האט נישט געהאט די מוט צו נעמען א גרויסן זעץ און צוריק קומען אין גרויסן וועג. ער איז געווען אַלע אויף ויסשטעלונג. זײ ן װיכטיקײ ט אי ז געװע ן פונדרויסנדיק .
  
  
  — דו װעםט װידער קומען — האט דאריס פרײלעך געזאגט, קוקנדיק אויף מיר, די אויגן פול מיט איינלאדונג. "איר צוויי וועט קומען," זי צוגעגעבן.
  
  
  "מיר וועלן טאָן עס," איך געזאגט, אָן סמיילינג צוריק צו איר. איך האב זיך אויסגעדרייט צו ביקפארד. "עס איז געווען פייַן צו רעדן צו איר."
  
  
  # — איהר וועט באלד הערן פון אונז , — האט ביקפארד געזאגט , און האט ניט געמאכט קיין אנשטרענגונג זיך צו האלטן פאראויס . דאָריס האָט אים געגעבן אַ שארפן ווארענונג.
  
  
  די פיר פון אונדז געגאנגען צו קאָנסועלאַ ס קליין מאַשין און געזאגט גוט נאַכט.
  
  
  אויפן וועג צוריק צו מיין האטעל האט קאנסועלא געשװיגן. מיר זענען כּמעט דאָרט ווען איך פּלוצלינג געפרעגט, "ווער איז לויס אַפּאַריסיאָ? איז ער איינער פון דיין מענטשן? "
  
  
  "וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?"
  
  
  "לואיס אַפּאַריסיאָ." איך דיסקרייבד אַ יונג מעקסיקאַן מענטש איך באגעגנט אַז נאָכמיטאָג אויף די מאַלעקאָן.
  
  
  נאָך אַ פּויזע, זי געזאגט, "איך טאָן ניט וויסן אים. פארוואס?"
  
  
  "נאָר טראכטן. ביסטו זיכער?"
  
  
  "איך האב קיינמאָל געהערט פון אים." דערנאָך האָט זי צוגעגעבן, "איך קען ניט אַלעמען אין דער אָרגאַניזאַציע."
  
  
  "און וואָס ווייניקער איר וויסן, די בעסער?"
  
  
  קאנסועל האט לאנג נישט געענטפערט. ענדליך האט זי געזאגט מיט א שטימע אן קיין ווארעמקייט: — איך לעב נאך, מיסטער קארטער. און, אין מיין אייגענע וועג, איך בין גוט."
  
  
  קאַפּיטל זיבן
  
  
  קאנסועלא האט מיך אראפגעלאזט אויפן האטעל און געצויגן אויף איר וועג, די גירז פון די וואלקסוואגן האבן געקלאפט. די פויע איז געװען לײדיק. איך געגאנגען דורך עס אַנטו אַ ברייט טעראַסע אָוווערלוקינג די שטאָט אַריבער די בוכטע. אי ך הא ב געטראפ ן א שטול , או ן זי ך אװעקגעזעצ ט , װעלנדי ק רײכער ן א לעצטע ר ציגארע ט אײדע ר גײ ן ארוי ס פארנאכט .
  
  
  איך האָב אָנגעצונדן מײַן פּאַפּיראָס, האָב איך זי איבערגעדרייט איבערן פּאַרענטשע, די הייסע קוילן האָט אין דער פֿינצטערניש געשאַפֿן אַ קליינטשיק רויטן בויגן. כ'האב שוין געדארפט אויפשטיין צו די פיס, האב איך געהערט אז איינער קומט ארויס אויף דער טעראַסע.
  
  
  הענרי איז צו מיר צוגעגאנגען, קוקנדיק אויף מיר אין דער פינצטער, פרובירט מיך דערקענען.
  
  
  — הא ט אי ר געװע ן ב ײ דע ר בעקן , הא ט ע ר פארזיכטיק .
  
  
  — יא.
  
  
  ער האט געלאזט זינקען זײן שװער קערפער אין דער שטול אנטקעגן מיר. "זיי האָבן קיינמאָל געוויזן," ער קאַמפּליינד, זיין קול יראַטייטאַד פון אַנטוישונג.
  
  
  "איבער וואס רעדסטו?"
  
  
  "די טשיקס," הענרי געזאגט מיט עקל, "קיינער פון זיי." ס'איז שוין דרייסיג און קיינער פון די דאזיגע נאַרישע מיידלעלעך איז קיינמאָל נישט געקומען אַ מאָגער.
  
  
  "האָט איר טאַקע געמיינט אַז זיי זענען מאָגער טונקען?"
  
  
  "פאַרשטייט זיך. אמווייניקסטנס די צוויי מיט וואָס איך בין געווען. זיי האָבן מיסטאָמע געפונען עטלעכע פאַרשילטן מעקסיקאַן ביטשגאָוערז אַנשטאָט!"
  
  
  ער האָט אַרײַנגעכאַפּט אַ ציגאַרעט אין זײַן העמד־קעשענע. דער בליץ פון א שװעבעלע האט באלויכטן זײן שװער, געבארגענעם פנים אײדער ער האט אויסגעבלאזן די פלאם.
  
  
  "דאס ענגליש פייגעלע איז דער איינער איך וואָלט ווי צו באַקומען מיין הענט אויף," ער האט געזאגט ברוטאַל. "מאָגער. די אנדערע איז געזונט געבויט, אָבער מאַרגאַרעט געץ אַלע די שיינקייט. איר אַלט מענטש איז לאָודיד. דער בלויז פּראָבלעם איז אַז עס איז אַזוי פאַרשילטן קאַלט עס וועט מיסטאָמע געבן איר פראָסטבייט!
  
  
  איגנאָרירט מיין ומכיין פון אים, איך געפרעגט ווי קאַזשוואַלי ווי מעגלעך, "וואָס טאָן איר טאָן?"
  
  
  "איך טאָן? איך טאָן ניט פֿאַרשטיין איר, דוד.
  
  
  — װאס מאכסטו פאר פרנסה ?
  
  
  הענרי האט געלאכט. "היי מענטש, דאָס איז נישט פֿאַר מיר! איך לעב! איך בין נישט צוגעבונדן צו דער ארבעט. איך בלײַב פֿרײַ, ווייסט איר?
  
  
  איך האב געזאגט. - "ניין איך טאָן ניט פֿאַרשטיין."
  
  
  "איך האָבן קאַנעקשאַנז. איך קען די רעכט גייז. פון צייט צו צייט טו איך זיי א טובה. פֿאַר בייַשפּיל, אויב זיי ווילן מיר צו דאַר אויף עמעצער. איך בין שיין גוט אין עס.
  
  
  — ביסט א מוסקל ?
  
  
  "יא, איר קענען זאָגן אַז."
  
  
  „האָסט זיך אַ מאָל אַרײַנגעלייגט אויף עמיצן ערנסט? האָבן איר אלץ געחתמעט אַ קאָנטראַקט? "
  
  
  "נו, איך וואָלט נישט ווי צו רעדן וועגן עפּעס ווי אַז," הענרי געזאגט. "איך מיין, עס וואָלט נישט זיין קלוג צו שטום עס, וואָלט עס?" ער האָט זיך אָפּגעשטעלט צו לאָזן די ווערטער זינקען און דאַן געזאגט, "איך וואָלט באשטימט ווי צו אַרומנעמען זיך מיט דעם קליין לימיי פייגעלע. איך קענען לערנען איר עטלעכע טריקס! »
  
  
  - און איר נעמען מיט איר קיין לאַס וועגאַס?
  
  
  "איר באַקומען די געדאַנק."
  
  
  "אָדער וועט עס זיין סאַן פֿראַנסיסקאָ? פֿון וואַנען ביסטו? "
  
  
  עס איז געווען אַ קורץ פּויזע, און דאַן הענרי האט געזאגט אין אַ שווער, ומפרייַנדלעך קול: "וואָס ס דיין געשעפט?"
  
  
  “איך בין אינטערעסירט אין מענטשן וואָס טאָן ניט וויסן ווו זיי קומען פון. עס זארגן מיר."
  
  
  "באַקומען דיין פאַרשילטן נאָז אויס פון מיין געשעפט," הענרי געראָטן. "עס וועט זיין פיל כעלטיער."
  
  
  # — דו האסט ניט געענטפערט מיין פראגע , הענרי , — האב איך ווייך געשטעקט , אים איבערראשט מיט זאגן זיין נאמען .
  
  
  ער האט געשאלטן און זיך אויפגעהויבן אויף די פיס, א הילכיק שאטן אין דער פינסטערניש, די גרויסע הענט פארקלעמט אין שטײנערנע פױסטן.
  
  
  "שטיי אויף!" ― האָט ער געזאָגט אין כּעס, װאַרטנדיק, אַז איך זאָל אױפֿשטײן. ע ר הא ט גענומע ן א דראענדיק ן טריט . — שטיי אויף, האב איך געזאגט!
  
  
  איך האָב אַרײַנגעכאַפּט אין קעשענע, אַרױסגענומען אַ פּאַפּיראָס מיט גאָלד און זי לײכט אָנגעצונדן. איך האָב פֿאַרמאַכט דעם לייטער און געזאָגט, "הענרי, פארוואס זעסטו זיך נישט אַראָפּ און ענטפערן מיין קשיא?"
  
  
  — פארשאלטן! — הא ט הענרי ד געטראפ ן . — שטיי אויף, דו א זונה.
  
  
  אי ך הא ב ארויסגענומע ן ד י ציגארע ט פו ן מײ ן מויל , או ן אי ן אײ ן שטענדיגע ר באװעגונ ג הא ב אי ך אי ם ארײנגעשטויס ן אי ן הענרי ס פני ם ארײן , ד י א ש הא ט זי ך צעשפרײ ט או ן פונקע ן פליע ן אי ן זײנ ע אויגן .
  
  
  די הענט האָבן זיך אינסטינקטיוו געהויבן צו באַשיצן דאָס פּנים, די ברעמען האָבן זיך רעפלעקסיװ פֿאַרמאַכט; און אין יענעם מאמענט בין איך ארויסגעשפרונגען פון מיין שטול, מיין פארארעם געבויגן, מיין גאנצער קערפער האט געכאפט דעם שוידער, ווען מיין פארפרוירענע פלאך-געקלאפטע פויסט איז אריבערגעטריבן טיף אין הענרי'ס בויך פונקט אונטער זיין רייבקע.
  
  
  ע ר הא ט ארויסגעלאז ט א ן אויפרייס ן גרוים ן או ן הא ט זי ך געטוי ט מי ט יסורים . אי ך הא ב אי ם געשלאג ן אי ן פנים , װע ן ע ר אי ז געפאלן , געשלאג ן ד י נאז־בריק , צעבראכ ן דע ם קארטאלאג . הענרי האָט זיך צעשלאָגן, די קני האָט זיך געשלאָגן ווען ער האָט זיך צעגליט צו די פלאַגסטאָונז. בלוט איז געפלויגן פון די נאז־שטערן אויפן קין און אויף די קאכלעס.
  
  
  "אָה מיין גאָט!" — האט ער געגאכט פון װײטיק. שאַטן. ער האט צוגעדריקט די האנט צו דער צעבראכענער נאז. "נישט מער!"
  
  
  אי ך הא ב זי ך צוריקגעטרעט ן , קוקנדי ק אוי ף דע ר גרויםע , הילפסלאזע ר געקראכענע ר געשטאלט , פא ר מיר .
  
  
  — פון װאנען ביסטו, הענרי ? ― פֿרעג איך אים שטילערהײט.
  
  
  דער גרויסער מאן האט טיף אטעם גענומען.
  
  
  "Vegas," ער געזאגט, ווייטיק אין זיין קול. "איך בין געווען אין וועגאַס פֿאַר די לעצטע פּאָר פון יאָרן. פריער איז עס געווען סאַן פֿראַנסיסקאָ."
  
  
  "וואָס טוט איר אין וועגאַס?"
  
  
  הענרי האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "גאָרנישט," ער געזאגט. "איך געוויינט צו זיין אַ באַונסער אין אַ קלוב. איך איז געווען פייערד לעצטע חודש."
  
  
  "שטיי אויף."
  
  
  הענרי האט זיך לאנגזאם אויפגעהויבן אויף די פיס, אריבערגעטראגן איין האנט איבער זיין בויך און צוגעדריקט די אנדערע צו זיין נאז, איגנארנדיק דאס בלוט וואס דריפענדיג אויף זיין האַנטגעלענק.
  
  
  — ווער זענען דיינע פארבינדונגען?
  
  
  הענרי האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך טאָן ניט האָבן קיין," ער געמורמלט. "עס איז געווען נאָר אַ שמועס." ער האט געכאפט מיין אויג. "ערלעך! איך זאָג דיר דעם אמת!“ ער האָט געפּרוּווט אַרױסנעמען אַ טיפֿן אָטעם, „גאָט, עס פֿילט זיך, אַז דו האָסט צעבראָכן אַ ריפּ“.
  
  
  "איך טראַכטן איר זאָל לאָזן דאָ," איך סאַגדזשעסטיד.
  
  
  "א?"
  
  
  ― הײנט נאכט ― זאָג איך כּמעט ליב. "איך טראַכטן עס וועט זיין בעסער פֿאַר איר."
  
  
  “היי, הער...” האָט הענרי אָנגעהויבן, און דאַן האָט זיך אָפּגעשטעלט און זיך אַ קוק געטאָן אויף מיר, פרובירט לייענען מיין אויסדרוק אין דער פינצטערניש, אָבער אָן הצלחה. ער האט זיך אפגעגעבן.
  
  
  — אקעי, — האט ער א זיפצן. "איך לינד אויף די גייז גענוג אין מיין צייט.
  
  
  טרעפן עס איז מיין קער איצט, הא? ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך און מיין גרויס מויל."
  
  
  ער האט זיך לאנגזאם אפגערוקט פון מיר ביז ער האט דערגרייכט די פויע טירן, און דערנאך האט ער זיך שנעל אויסגעדרייט און געגאנגען אינעווייניג.
  
  
  איך האב מיך צוריק געזעצט אויפן שטול און ארויסגענומען נאך א ציגארעטל.
  
  
  "איר רויך צו פיל," האט געזאגט אַ קול פון די ווייַט, פינצטער עק פון די טעראַסע. "איך בין סאַפּרייזד אַז אַ מענטש וואס סמאָוקינג ווי פיל ווי איר מאַך אַזוי שנעל. איך איז געווען זיכער איר וואָלט זיין שאַטן. וואָס הענרי, ער איז אַ גרויס מענטש, ניין? "
  
  
  "העלא, דזשין-פאול," איך געזאגט אָן יבערראַשן. — װי לאנג ביזטו דא ?
  
  
  — גענוג לאנג, דו שטעלסט זיך אויס צו צופיל סכנות, מיין פריינד.
  
  
  „ער איז נישט געפֿערלעך. ער איז אַ פּונק.
  
  
  "ער איז כּמעט געשטאָרבן," האָט דזשין-פאול געזאָגט. "אויב ער וואָלט וויסן ווי נאָענט ער איז געווען, איך טראַכטן ער וואָלט האָבן פלעק זיין ונטערוועש."
  
  
  "איך האָב זיך פאַלש וועגן אים," איך געזאגט ניכטער. "איך געדאַנק ער איז געווען נאָך סטאָסעללי. איך זאָל האָבן געוואוסט בעסער. ער איז קיינער. ”
  
  
  "עס כאַפּאַנז. עס איז בעסער צו זיין פאַלש און אַנטשולדיקן אויב איר קענען נישט זיין רעכט. אגב, ווער איז געווען דער מעקסיקאַן וואָס איז געקומען צו איר הייַנט נאָכמיטאָג?
  
  
  "ער האָט געזאָגט אז זיין נאָמען איז לויס אַפּאַריסיאָ. ער האט געפרואווט צו פאַרקויפן מיר זיין סערוויסעס ווי אַ פירער, אַסיסטאַנט אָדער פּימפּ - וואָס איך געוואלט. איך האב געמיינט אז אייערע פריינט האבן עס אפשר געשיקט.
  
  
  "זאל זיין. וואָס מאכט איר טראַכטן אַז?"
  
  
  "מייַן סאַספּישאַס נאַטור," איך געזאגט טרוקן. "אויף די אנדערע האַנט, קאָנסועלאַ זאגט אַז זי האט קיינמאָל געהערט פון אים פריער."
  
  
  דזשין-פאול האט זיך אפגעשטעלט. דערנאָך, כּמעט ווי אַ נאָך געדאַנק, ער האט געזאגט, "אגב, איך האָבן אַ אָנזאָג פֿאַר איר. לכאורה, וואס דו האסט זיי געזאגט היינט נאכט, האסטו באקומען א שנעלן ענטפער. מאָרגן נאָכמיטאָג, ביטע פּלאַן צו גיין צו El Cortijo פֿאַר די בוללפייט. עס הייבט זיך אן פיר אזייגער״.
  
  
  "ווען האָט איר באַקומען דעם אָנזאָג?" — האב איך געפרעגט מיט חשד.
  
  
  “פּונקט איידער איר האָט זיך אומגעקערט אין האָטעל. איך איז געווען אויף מיין וועג צו באַפרייַען עס ווען דיין פרייַנד הענרי האט זיך. איך האָב באַשלאָסן צו וואַרטן ביז מיר זענען אַליין."
  
  
  — פֿון װעמען איז דאָס?
  
  
  "ער האט געזאגט אַז זיין נאָמען איז ביקפאָרד. ער האָט געזאָגט, אַז ער האָט איבערגעגעבן דעם רוף צו זײַן באַלעבאָס. איר וועט רעדן מיט יגזעקיאַטיווז."
  
  
  "דאס איז אַלע?"
  
  
  — דאס איז גענוג, צי נײן?
  
  
  "אויב איר האָט גערעדט מיט ביקפאָרד," איך געזאגט, "דעמאָלט איר וויסן וואָס איך דערציילט זיי. איך וויל אז איר זאלט איבערלאזן סטאטעללי".
  
  
  ― דאָס האָט ער געזאָגט. ער האָט מיר אויך דערציילט וועגן דיין סאַקאָנע.
  
  
  "פייַן?"
  
  
  אפיל ו אי ן דע ר פינצטערני ש הא ב אי ך געזע ן דזשי ן פאול ס פני ם װער ן ערנסט . "מייַן מענטשן אין מאַרסעילל ווילן סטאָוסלי באשטראפט. מיר קענען נישט שטופּן אונדזער מעקסיקאַן פרענדז מער ווי מיר האָבן שוין. דאָס איז זייער באַשלוס."
  
  
  "און דו?"
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. "אויב מיר האָבן צו, מיר קענען וואַרטן. סטאָקאַלי וועט קיינמאָל לאָזן דעם האָטעל לעבעדיק. אָבער, האָט ער צוגעגעבן, אויב זיי באַשליסן נישט צו שטימען מיט דעם וואָס איר פֿאָרשלאָגן, אויב זיי באַשליסן צו נאָכיאָגן סטאָקעללי טראָץ אייערע סטראשונגען, דאַן, אין אַלע מאַשמאָעס, איר וועט אויך נישט לעבן לאַנג. האָבן איר געדאַנק וועגן דעם?
  
  
  "עס איז אַ פּלאַץ צו טראַכטן וועגן, איז ניט עס?" ― זאָג איך לײכט און בין אַלײן אַרײַן אין לײַב.
  
  
  * * *
  
  
  אין מיין צימער, איך אַנפּאַקט די Xerox Telecopier 400 פון זיין פאַל און געשטעלט עס לעבן די טעלעפאָן. מיין רופן צו דענווער איז געווען איבערגעגעבן אָן פיל פאַרהאַלטן.
  
  
  — ביסטו מיט עפעס אויסגעקומען ?
  
  
  דענווער האָט געזאָגט, "מיר שלאָגן דעם ציל. "מיר האָבן נאָך נישט אַלע די פּאַסאַזשיר מאַנאַפעסטיישאַנז, אָבער מיר געפֿונען זיי אויף Air France, Air Canada און Eastern. קענען מיר רעדן אָפן, אָדער איר ווילט אַז דאָס זאָל זיין אויף די טעלעפאָן?
  
  
  ― אין מאַשין ― זאָג איך. ״ד א זײנע ן שװעריקײטן . מיכאַוד ס אָרגאַניזאַציע איז געווען ינוואַלווד. און זיי האָבן ינוואַלווד זייער היגע פרענדז. ”
  
  
  דענווער האט געפײפט. "דיינע הענט זענען פול, צי ניט?"
  
  
  "איך קענען שעפּן דעם."
  
  
  דענווער האט געזאגט, "אָוקיי, מיר וועט שטעלן עס אויף די טעלעפאָן קאַפּיער. אגב, מיר האבן א מזל. מיר האָבן אַ טעקע אויף דעם טעמע. דורכגעגאנגען דורך אונדזער קרעדיט טשעק ביוראָו. מיט עטליכע יאר צוריק האבן זיי געמאכט א באריכט איבער זיין פירמע. מיר האָבן אַרייַנגערעכנט עטלעכע כיילייץ אין אונדזער באַריכט. מיר האָבן נאָך נישט אַלע אינפֿאָרמאַציע וועגן אים, אָבער ער איז נישט פּונקט פּאַסיק אין סטאָקעללי ס גרופּע פון פרענדז ווי מיר קענען זען."
  
  
  "לייגט עס אויף די דראָט," איך דערציילט דענווער, און איך שטעלן די כאַנדסעט אין די טעלעקאָפּיער וויגעלע און פארקערט אויף די ויסריכט.
  
  
  ווען די מאשין האט פארענדיקט ארבעטן, האב איך אויפגעהויבן דעם טעלעפאן און געזאגט, "גיב מיר אלעס וואס דו טרעפט זיך אזוי שנעל ווי מעגליך."
  
  
  "האט איר לייענען די לעצטע שורה פון דעם באַריכט?" דענווער געפרעגט.
  
  
  "נאך נישט."
  
  
  "לייענט דאָס," האָט דענווער געזאָגט. "עס זאָל יבערשרעקן די גענעם פון סטאָסעללי אויב ער געפֿינען זיך וועגן דעם."
  
  
  איך אלנגעזאמלט מיין ויסריכט און געגאנגען צוריק צו לייענען עטלעכע פּאַראַגראַפס פון די פאַקסעד באַריכט.
  
  
  פאַרגלייַך פון פּאַסאַזשיר מאַניפעסץ פֿאַר? AIR FRANCE, JFK צו אָרלי, 20 אפריל - לופט פֿראַנקרייַך, אָרלי צו מאַרסעיל, 20 אפריל - נאַשאַנאַל ערליינז, JFK צו מיאַמי אינטערנאציאנאלע, 28 אפריל - לופט קאַנאַדאַ, ניו יארק צו מאָנטרעאַל, 5/4.
  
  
  ערשטער קלאַס פֿאַר סטאָסעללי פּאַסאַנדזשערז אויף אַלע העכער פלייץ. פאַרווער פון דופּליקיישאַן פון אנדערע ערשטער קלאַס פּאַסאַזשיר נעמען. אָבער, דופּליקאַטיאָן אויף אַלע אויבן פלייץ - איבערחזרן - אויף אַלע אויבן פלייץ אין די "עקאָנאָמיע" אָפּטיילונג, פּאַסאַזשירן זענען איבערגעשריבן אונטער די נאָמען פון HERBERT DIETRICH.
  
  
  קאָנטראָלירן די לופט קאַנאַדאַ פּאַסאַזשיר מאַניפעסטאָ,
  
  
  מאָנטרעאַל צו לאַגואַרדיאַ, 5/6 - רשימות געהייסן נאָך RAYMOND DATTUA און HERBERT DIETRICH.
  
  
  צום סוף, טשעק אַעראָמעקסיקאָ, דזשפק צו מעקסיקא סיטי און אַק
  
  
  
  
  
  אַפּולקאָ, 4/5 - סטאָסעללי און דיעטריטש.
  
  
  קאַנטיניוינג צו קאָנטראָלירן אנדערע פּאַסאַזשיר מאַניפעסטאָס. מיר וועלן מיטטיילן ווי מיר באַקומען די אינפֿאָרמאַציע.
  
  
  בעסטער אָנווייַז: HERBERT DIETRICH איז לאָוקייטאַד אין ACAPULCO.
  
  
  - סוף -
  
  
  איך האב באמערקט די צווייטע בויגן:
  
  
  אינפֿאָרמאַציע דערייווד פון די קרעדיט אַודיט באַריכט פון דיטריטש כעמישער פירמע, ינק.
  
  
  HERBERT DIETRICH, פרעזידענט. גאַנץ באַריכט בנימצא. די פאלגענדע איז בלויז פערזענלעכע אינפֿאָרמאַציע: HERBERT DIETRICH, 63, VIDER, אַדרעס 29 FAIRHAVEN, MAMARONECK, NEW YORK. דיטריך געבוירן לאָראַנס, קאַנסאַס. גראַדזשאַוואַט פון קאַנסאַס אוניווערסיטעט. מיז אין כעמיע, קאָרנעל. פאָרשונג כעמיקער, יוניאַן קאַרבידע, אי דופּאָנט, געארבעט אויף אַטבאָמב כעמיע אין די מאַנהאַטטאַן פּראָיעקט בעשאַס די וועלט מלחמה ינטערוועלט כעמישער און כעמישער פאָרש דירעקטאָר נאָך דער מלחמה. עפֿענען אייגענע ר & די לאַבאָראַטאָריע, 1956. אין DIETRICH CHEMICAL CO. דערווייַל עס זענען דרייַסיק עמפּלוייז. רעוועכדיק אַקטיוויטעט ספּעשאַלייזינג אין פאָרשונג פּראַדזשעקס
  
  
  געניטונג. עטלעכע ינדעפּענדענט פאָרשונג. דער פאַרקויף פון אַ ביסל ווערטפול פּאַטענטעד פאָרמולאַס ברענגט אַ יערלעך נעץ האַכנאָסע אין די זיבן וואַלועס. גאַנץ יערלעך באַנד יקסידז $ 3,000,000. דיטריך האט געוואוינט אין מאמאראָנעק זינט 1948. זייער רעספּעקטעד. פינאַנציעל זיכערהייט. אַקטיוו אין קירך און קאַמיוניטי גרופּעס. קינדער: סוזן, געבוירן אין 1952. אַליס, געבוירן אין 1954. נישט אין חתונה. פרוי: שאַרלאַט, געשטארבן 1965.
  
  
  מי ר האב ן אנגעהויב ן א גאנצ ן פארשונג . איך וועל שיקן דעם באַריכט נאָך קאַמפּלישאַן.
  
  
  - סוף -
  
  
  אי ך הא ב אראפגעלײג ט צװ ײ בלאגע ר פאפיר , זי ך אויסגעטא ן או ן געגאנגע ן שלאפן . ווען איך בין געלעגן אין דער פינצטער, גלייך פאר איך בין איינגעשלאפן געווארן, בין איך מענטאַלי דורכגעגאנגען די לעצטע שורה פון דער ערשטער זייט פונעם באריכט:
  
  
  לעצטע באַריכט: HERBERT DIETRICH איז ליגן אין ACAPULCO.
  
  
  איך האב זיך געוואונדערט ווער איז הערבערט דיעטריטש, און וואספארא מעגליכע פארבינדונגען קען ער האבן מיט פארברעכער ווי סטאָקאלי, מיכאוד, דאטוא, טארגראסא, וויגנאל, וועבער און קליען?
  
  
  קאַפּיטל אַכט
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן איך איז געווען ביי די בעקן ווען Consuela Delgardo געקומען אַראָפּ די טרעפּ און אַריבער די בעקן לאָנקע צו פאַרבינדן מיר. איך איז געווען סאַפּרייזד צו זען ווי פיל מער אַטראַקטיוו זי איז געווען אין טאָגליכט. ז י הא ט געטראג ן א לויזע , געװעבענע , לײכטע ר ברעג־מאנטל , װא ס הא ט זי ך געענדיק ט פונק ט אונטע ר איר ע היפּס , װײז ט זי ך אוי ף איר ע שײנע פיס , װא ס האב ן זי ך גערים ן אי ן א ריטמיש ן פליענדיק ן גאנג , װע ן ז י אי ז געגאנגע ן צ ו מיר .
  
  
  ― אַ גוטן מארגן, ― האָט זי געזאָגט מיט איר אָנגענעמלעך כאַסקין קול, שמייכלנדיק צו מיר. — װעםטו מיך פארבעטן זיץ ?
  
  
  "איך האב נישט געריכט צו זען איר ווידער," איך געזאגט. איך האב פאר איר ארויסגעצויגן א שטול. — װאלט איהר געװאלט א טרינקען ?
  
  
  — נישט אזוי פרי אינדערפרי. זי האט אראפגענומען איר ברעג מאַנטל און עס דראַפּט איבער די רוקן פון די לאַונדזש שטול. ונטער איז געווען אַ טונקל בלוי ביידינג פּאַסן, כּמעט טראַנספּעראַנט אַחוץ די קאַסטן און קראַץ. ס׳האט אויסגעזען, װי זי טראגט א פישנעץ־שטאק איבערן שווימען. כאָטש עס באדעקט איר מער ווי אַ ביקיני וואָלט האָבן, עס איז געווען כּמעט ווי ריווילינג און איז אַוואַדע פיל מער סאַגדזשעסטינג. קאָנסועלאַ האָט באמערקט אַז איך קוק אויף איר,
  
  
  "גלייך עס?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  "עס איז זייער אַטראַקטיוו," איך אַדמיטאַד. "ווייניק פרויען קענען טראָגן עס און קוק ווי גוט ווי איר."
  
  
  קאנסועלא האט זיך געלעגן אויפן שטול וואס איך האב פאר איר ארויסגעצויגן. אפילו אין דירעקט זונשייַן, איר הויט געווען גלאַט און גומע.
  
  
  "איך האָב זיי געזאָגט, אַז איך בין אײַער גאַסט," האָט קאָנסועלאַ באַמערקט, "איך האָף אַז איר האָט ניט קיין רחמנות."
  
  
  "איר זענט באַגריסונג. אָבער וואָס? איך בין זיכער אַז עס איז נישט אַ געזעלשאַפטלעך רופן."
  
  
  "איר זענט רעכט, איך האָבן אַ אָנזאָג פֿאַר איר."
  
  
  — פון ?
  
  
  "ביקפאָרד."
  
  
  "וועגן די בוללפייט אין El Cortijo? איך האב נעכטן נעכטן באקומען א מעסעדזש.
  
  
  "איך וועל גיין מיט דיר," האָט קאָנסועלאַ געזאָגט.
  
  
  "אזוי זיי דערקענען מיר?"
  
  
  "יא, איך האָפֿן אַז איר טאָן ניט האָבן צו נעמען מיר אויס פון די הויז," זי צוגעגעבן מיט אַ פריילעך טאָן אין איר קול.
  
  
  — פאַרשילטן! — הא ב אי ך זי ך געזאג ט מי ט רײד . "פארוואס קענען זיי נישט נאָר זאָגן מיר יאָ אָדער ניט? פארוואס אַלע דעם ומזין? "
  
  
  — אפנים, האסטו נעכטן נאכט עפעס דערצײלט ביקפארד װעגן זײערע טעטיקײטן. ס׳האט זײ געשאקלט. זיי האבן נישט געמיינט אז קיינער ווייסט אזויפיל פון די אפעראציע וואס זיי טוען. איך טראַכטן איר געראטן צו יבערשרעקן זיי.
  
  
  "וואו לייגסטו אריין אין דעם אלעם?" — האב איך זי דירעקט געפרעגט.
  
  
  "עס איז ניט דיין געשעפט."
  
  
  "איך קען מאַכן דעם מיין געשעפט."
  
  
  קאנסועל האט זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף מיר. "בין איך נישט וויכטיק אין דער אָפּעראַציע. נעם מיך נאָר אויף אַ פּנים“.
  
  
  "און וואָס איז עס?"
  
  
  "נאָר אַן אַטראַקטיוו פרוי וואָס איז געגאנגען אַרום שטאָט פון צייט צו צייט."
  
  
  "ניין," איך געזאגט, "איר זענט מער ווי דאָס. איך געוועט אויב איך וואָלט קוקן אין דיין פּאַס, איך וואָלט געפֿינען עס אָנגעפילט מיט וויזע סטאַמפּס. אין מינדסטער אַכט צו צען טריפּס צו אייראָפּע. רובֿ פּאָזיציע סטאַמפּס וועט זיין שווייץ און פֿראַנקרייַך. רעכט?"
  
  
  קאָנסועלאַס פּנים האָט זיך געפרוירן. — ממזרה — האט זי געזאגט. "איר האָט עס געזען!"
  
  
  "ניין," איך געזאגט, שאָקלען מיין קאָפּ. "עס איז קלאָר. עס איז אַ פּלאַץ פון געלט אין דיין געשעפט. זיי קענען נישט לאָזן זיי לאָזנ שווימען דאָ אין מעקסיקא אָדער אין די שטאַטן. דער בעסטער אָרט צו באַהאַלטן עס איז אין שווייץ אָדער די באַהאַמאַס - מיט געציילט ביללס. איינער דארף נעמען דאס געלט פון דא צו דארט. ווער איז בעסער ווי דיר? אַטראַקטיוו, קולטורעלע, עלעגאַנט פרוי. איר וועט געוועט אויף זיין אַ קעריער פֿאַר זיי.
  
  
  
  
  
  דער, וואס מאכט אלע וואונדערליכע רייזע און שמייכלט אזוי ליב צו די מינהגים, ווען ער גייט דורכן לאנד, און וואס איז באקאנט פאר א האלבן טוץ באנק-קאסירים אין ציריך, בערן און גענעווע.
  
  
  "וואָס נאָך זענען איר אַזוי זיכער וועגן?"
  
  
  "אַז איר קיינמאָל פירן דרוגס. זיי וועלן קיינמאָל ריזיקירן געכאפט פֿאַר מעדיצין סמאַגאַלינג. דערנאָך זיי וועלן האָבן צו געפֿינען אן אנדער קעריער וואָס זיי קענען צוטרוי מיט געלט די זעלבע וועג זיי איצט צוטרוי איר. און דאָס איז שווער צו טאָן. ”
  
  
  — דו ביסט גערעכט! קאָנסועלאַ איז געווען ופגעבראַכט: "זיי וויסן אַז איך וועל קיינמאָל פירן דרוגס מיט מיר."
  
  
  "טוט עס מאַכן איר פילן בעסער צו טראַכטן אַז איר נאָר טראָגן געלט?" ― פֿרעג איך זי מיט אַ קלײנעם שפּײַז פֿון סאַרקאַזם אין מײַן קול. "איז דאָס אַלע רעכט? איר וויסן, העראָין מאכט געלט. אויב איר וועט זיין מאָראַליש, ווו טאָן איר ציען די שורה? "
  
  
  ― װער ביסטו אַזױ צו רעדן צו מיר? — האט קאנסועל געפרעגט מיט כעס. "גאָרנישט וואָס איר טאָן וועט שטיין אַרויף צו דורכקוק אויך."
  
  
  איך האב גארנישט געזאגט.
  
  
  "מיר זענען נישט אַזוי אַנדערש," קאַנסועלאַ דערציילט מיר, כּעס דערטרינקען איר קול ווי בלוי-ווייַס אייז קאַווערינג אַ שטיין אין מיטן ווינטער. “איך האָב שוין לאַנג צוריק איינגעזען אַז דאָס איז אַ שווער לעבן. איר וויסן די בעסטער איר קענען. איר טאָן דיין אַרבעט, און איך טאָן מייַן. משפט מיך נאָר נישט“. זי האט זיך פון מיר אפגעקערט. "אָננעמען מיר פֿאַר ווער איך בין, דאָס איז אַלע."
  
  
  "איך מאַכן זייער ווייניק משפט," איך דערציילט איר. "און גאָרנישט אין דיין פאַל."
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארויםגעכאפ ט , אנגעכאפ ט אי ר גאָמבע , או ן זי ך געדרײ ט אי ר פני ם צ ו מיר . אירע אויגן זענען געװען פארפרוירן פון קאלטער צארן. אָבער אונטער אַ דין פּלאַסט פון סאַפּרעסט גרימצארן, איך פּעלץ אַ כווערפּול פון סידינג ימאָושאַנז וואָס זי קען קוים קאָנטראָלירן. איך פּעלץ אַ שטאַרק רעאַקציע אינעווייניק צו די פּלוצעמדיק כושיק געפיל פון די גלאַטקייט פון איר הויט אויף מיין פינגער, און אַ אָוווערוועלמינג נויט איז אויפגעשטאנען אין מיר צו אַנליש די בעהאָלע וואָס איז געווען ראַפּינג אין איר.
  
  
  א לאנגע ענדלאזע מינוט האב איך זי געצוואונגען צו קוקן אויף מיר. מי ר האב ן געמאכ ט א שטילע ר קאמ ף אי ן ד י עטלעכ ע אינטשעס ן פלאץ , װא ס האב ן זי ך צעטײל ט אונדזער ע פנימער , או ן דעמאל ט הא ב אי ך געלאז ט מײנ ע פינגע ר לאנגזא ם זי ך גליטש ן אי ר ב ײ אי ר גאָמבע ן או ן זי ך אפשײד ן איבע ר איר ע ליפן . דאָס אײז האָט זיך צעלאָזן, דער כּעס האָט איבערגעלאָזט די אױגן. אי ך הא ב געזע ן אי ר געזיכ ט פארווייכערן , צעגאם ן אי ן א גאנצ ן או ן אינגאנצ ן איבערגעגעבן .
  
  
  קאָנסועלע האָט אַ ביסל צעטיילט אירע ליפּן, מילד געביסן מיינע פינגער, אָן אַוועקנעמען די אויגן פֿון מיר. איך האב צוגעדריקט מיין האנט צו איהר מויל, געפילט אז אירע ציין רירען מיר אן מיין פלייש. דערנאך האט זי געלאזט גיין. איך האב אראפגענומען מיין האנט פון איר פנים.
  
  
  "פאַרשילטן איר," קאָנסועלאַ געזאגט אין אַ כיסינג שושקען וואָס קוים דערגרייכט מיר.
  
  
  "איך פילן די זעלבע וועג." מייַן קול איז געווען ניט העכער ווי איר.
  
  
  "ווי טאָן איר וויסן ווי איך פילן?"
  
  
  איצ ט הא ט דע ר כעס ן זי ך געגעב ן אוי ף זי ך פא ר זי ך אזו י שװאך , או ן אי ם דערלויב ט צ ו דערפונע ן .
  
  
  ― װײַל דו ביסט געקומען אַהער צו מיר זען, װען איר האָט אַזױ גרינג געקאָנט רופן. ווייַל פון די קוק אויף דיין פּנים רעכט איצט. ווייַל דאָס איז עפּעס וואָס איך קען נישט שטעלן אין ווערטער אָדער אפילו פּרובירן צו דערקלערן."
  
  
  כ׳האב געשװיגן. קאנסועלע האט זיך אויפגעהויבן און אויפגעהויבן איר ברעג קעטל. זי האט עס אויף אין איין פלעקסאַבאַל באַוועגונג. איך בין געשטאנען נעבן איר. זי האט געקוקט אויף מיר.
  
  
  ― לאָמיר גײן ― זאָג איך, אָנגענומען איר האַנט. מיר געגאנגען צוזאמען דעם ברעג פון די בעקן און צוזאמען די גראַוואַל וועג, אַרויף עטלעכע פלייץ פון טרעפּ לידינג צו די טעראַסע און צו די עלאַווייטערז וואָס גענומען אונדז צו מיין צימער.
  
  
  * * *
  
  
  מי ר זײנע ן געשטאנע ן נאענ ט אײנע ר צו ם צװײט ן אי ן דע ר טונקעלע ר או ן קילע ר צימער . איך האב פארמאכט די פארהאנגן, אבער דאס ליכט איז נאך דורכגעקומען.
  
  
  קאָנסועלע האָט מיך אַרומגענומען און צוגעדריקט איר פּנים צו מיין אַקסל, נאָענט צו מיין האַלדז. איך האָב געפילט די ווייכקייט פון אירע באַקן און די נאַסקייט פון אירע ליפּן, ווען אירע ציין בייסן מילד די טענדאַנז פון מיין האַלדז. אי ך הא ב זי י צוגעצויג ן צו ם מיר , ד י שװער ע פולקײ ט פו ן איר ע בריסט ן הא ט זי ך װײ ל געדריקט , צ ו מײ ן ברוסט , מײנ ע הענ ט האב ן זי ך צעקװעט ט אי ר דיך .
  
  
  איצ ט הא ט ז י באשלאם ן אויפגעהויב ן אי ר פני ם צו ם מיר , הא ב אי ך זי ך צוגעבוי ט צ ו איר . איר מויל האָט אָנגעהויבן אַ ראָצכיש, פּערסיסטענט, רילענטלאַס זוכן פֿאַר מיין ליפן און מויל. איך האָב אַרויסגענומען איר ברעג מאַנטל, געצויגן די מאַיללאָט רימען פון איר פּלייצעס און געצויגן דעם פּאַסן אַראָפּ צו איר היפּס. איר בריסט זענען געווען ינקרעדאַבלי ווייך - סילקי הויט קעגן מיין נאַקעט קאַסטן.
  
  
  "אָה, וואַרטן," זי געזאגט אָטעםלאַס. — װארט. און זי לינקס מיין געווער לאַנג גענוג צו ציען די פּאַסן פון איר היפּס און טרעטן אויס פון אים. זי האָט אַרויפֿגעוואָרפֿן אַ האַנדפול נעץ אויפֿן שטול און האָט זיך דערגרייכט צום לענדן פֿון מײַנע שווימען. אי ך בי ן ארוי ס פו ן ז ײ או ן מי ר האב ן זי ך צוזאמע ן אזו י אינסטינקטיוו , װ י מי ר װאלט ן פריע ר געטא ן ד י דאזיק ע אקציע , א ז איצ ט אי ז איצ ט געװאר ן צ ו אונד ז א צװײט ע טבע , או ן מי ר האב ן ניש ט געדארפ ט טראכט ן װעג ן װא ס צ ו טאן .
  
  
  מיר אריבערגעפארן צו די בעט. אי ך הא ב װידע ר זי ך גענומע ן צ ו אי ר או ן אי ר געװע ן זײע ר מילד , או ן זײע ר שטענדי ק מי ט איר , בי ז ז י אי ז לעב ן געװאר ן אי ן מײנ ע הענט .
  
  
  איין טאָג זי געזאגט, אָטעמען: "איך האט ניט טראַכטן עס וואָלט זיין אַזוי. גאָט, ווי גוט.
  
  
  זי האט געציטערט אין מײנע ארעם. "אוי מיין גאָט, דאָס איז גוט!" — האט זי אויסגערופן, ארײנגעאטעמט איר װארעמען, פײכטן אטעם אין אויער. "איך ליבע וואָס איר טאָן צו מיר! הער נישט אויף! "
  
  
  איר הויט איז געװען דין און װײך, גלאט מיט א װײםן שײן פון שווייס, גלאט װי א רײפ װײבלעך קערפער, געשװאלן פון אויפרײסונג. אירע ליפּן זײַנען געװען װאַרעמע און נאַס, זיך נאַס צוגעקלעפּט צו מיר װוּ נאָר זי האָט מיך געקושט. זי אריבערגעפארן סלאָולי אין ענטפער צו מיין פינגער סטראָקעס ביז זי איז געווען נאַס און פול, און קען נישט אַנטקעגנשטעלנ זיך ווענדן באַשטימענדיק צו מיר.
  
  
  ענדלע ך זענע ן מי ר זי ך צוזאמענגעקומע ן אי ן א משוגענע ר יאג , איר ע ארע ם ארומגענומע ן מי ר ארום , איר ע פיס , זי ך צוגעפלעג ט מי ט מײנע , זי י הא ט זי ך געדריקט , װ י שװער , מי ך ארײ ן מי ט ד י הענט , אי ר האלדז , א ביס ל דורכדורכנדיקע ר קלאנגען , װא ס אי ז אויסגעװאקס ן אי ן א . קאַץ-ווי גראָב, פול פון אָפענטיק.
  
  
  אין לעצטן מאָמענט האָבן אירע אויגן זיך געעפֿנט און מיר אַרײַנגעקוקט אין פּנים אַרײַן, נאָר אַ האַנט אַוועק פֿון איר, און זי האָט אַ געשריי געטאָן מיט אַ צעבראָכענער שטימע: "פאַרשילטע חיה!" װי איר קערפער האָט זיך צעבראָכן קעגן מײַנער, האָבן אירע לענדן זיך געקלאַפּט אַקעגן מיר מיט אַ גרימצאָרן, װאָס זי האָט נישט געקאָנט אײַנהאַלטן.
  
  
  שפעטע ר זײנע ן מי ר געלעגע ן צוזאמע ן , אי ר קאפ א אוי ף מײ ן פלײצע , יעדע ר פו ן אונד ז גערויכער ט א ציגארעט ,
  
  
  "עס טוט נישט טוישן עפּעס," קאָנסועלאַ דערציילט מיר. אירע אויגן זײנען געװען פארפעסטיקט אויפן סטעליע. "דאָס איז געווען וואָס איך געוואלט צו טאָן ..."
  
  
  "...מיר האָבן דאָס געוואָלט טאָן," האָב איך איר פֿאַרריכט.
  
  
  "אָוקיי, מיר זענען," זי געזאגט. “אָבער עס ענדערט גאָרנישט. טראַכטן וועגן אים רעכט איצט."
  
  
  "איך האט נישט טראַכטן עס וואָלט זיין."
  
  
  "עס איז כאָטש גוט," זי געזאגט, ווענדן צו מיר און סמיילינג. "איך ווי מאכן ליבע אין טאָגליכט."
  
  
  "עס איז געווען זייער גוט."
  
  
  ― האר, ― האָט זי געזאָגט, ― ס'איז געװען אַזױ גוט װידער צו האָבן אַ מענטש. קיינער איז נישט געווען באַזאָרגט. נאָר גלײַך ― האָב איך איר שטאַרקער אַרומגענומען.
  
  
  "דאס איז משוגע," קאָנסועלאַ געדאַנק. "עס זאָל נישט זיין אַזוי גוט דאָס ערשטער מאָל."
  
  
  "עס כאַפּאַנז מאל".
  
  
  "איך טראַכטן איר וועט שטענדיק זיין גוט," האָט קאָנסועלאַ געזאָגט. "נאָר טאָן ניט טראַכטן וועגן אים, רעכט? מיר טאָן ניט וויסן אויב דאָס וועט קיינמאָל פּאַסירן ווידער, טאָן מיר? "
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר אזוי אז זי איז געלעגן אויף איר זייט , האט ארויפגעלײגט אײן פוס אויף מײן און זיך צוגעדריקט צו מיין קערפער .
  
  
  ― הערט, ― האָט זי געזאָגט מיט אַ דרינגענדיקן שושקען, ― זײַט פֿאָרזיכטיק, אקעי? זאג מיר אז דו וועסט זיין פארזיכטיג.
  
  
  "איך קען נעמען קעיר פון זיך," איך געזאגט.
  
  
  "אַז ס וואָס אַלעמען זאגט," זי געזאגט. אירע פינגער האבן אנגערירט די שארמען אויף מיין ברוסט. "דו ביסט נישט געווען אַזוי אָפּגעהיט ווען איר האָט עס, איז איר?"
  
  
  "איך וועל זיין מער אָפּגעהיט."
  
  
  קאנסועלע איז אװעק פון מיר און זיך געלעגן אויפן רוקן.
  
  
  "קראַפּ!" — האט זי געזאגט מיט א הײזעריק רײכער קול. "זיין אַ פרוי איז גענעם. צי איר וויסן וואָס דאָס איז?"
  
  
  קאַפּיטל נייַן
  
  
  קאָנסועל איז אַהײם זיך אָנטאָן. זי האט געזאגט אַז זי וואָלט זיין צוריק אין וועגן אַ שעה צו קלייַבן מיר פֿאַר אַ באַגעגעניש שפּעטער. איך איז געווען גענומען אַ ליזערלי שפּריץ און סטרושקע ווען דער טעלעפאָן קלינגט. די גראבע שטימע האט זיך נישט געמוזט אידענטיפיצירן.
  
  
  "סטאָסעללי וויל צו זען איר. גלייך יעצט. ער זאגט אז עס איז וויכטיג. שטיי אויף דאָ ווי שנעל ווי מעגלעך.
  
  
  דער טעלעפאן איז געשװיגן געװארן אין מײנע הענט.
  
  
  * * *
  
  
  סטאָסעליס טונקל, קייַלעכיק פּנים איז געווען כּמעט לילאַ פון ימפּאַטאַנט גרימצארן.
  
  
  "קוק אויף דעם," ער ברום צו מיר. — פארדאמט, קוק נאר אויף דעם!
  
  
  ער האט אנגעװיזן מיט זײן געדיכטן װײז־פינגער אויף א פעקל אײנגעװיקלט אין ברוין פאפיר מיט א בלויע פאפיר צוגעקלעפט.
  
  
  "איר טראַכטן דאָס איז מיין פאַרשילטן וועש?" סטאָקאלי האָט צו מיר געשריגן מיט זײַן הייזעריק קול. "נעם עס. קומען אויף, נעמען עס! »
  
  
  איך האב אראפגענומען דאס זעקל פונעם קאווע טיש. עס איז געווען פיל שווערער ווי עס זאָל האָבן געווען.
  
  
  "מיר האָבן עס געעפֿנט," האָט סטאָקאלי געוואָרצלט. "טראַכטן וואָס איז ין."
  
  
  — איך דארף נישט טרעפן.
  
  
  "איר זענט רעכט," ער געזאגט ופגעקאָכט. "פינף קילאָגראַמס פון פערד. ווי געפעלט דיר?"
  
  
  — װי איז ער אהער געקומען ?
  
  
  “דער שליח האָט עס געבראַכט. ער גײט אַרױף אין ליפט, מײַנע בחורים האַלטן אים אָפּ בײַם אַרײַנגאַנג. ער זאָגט זיי אַז דאָס איז די וועש וואָס איך האָב נעכטן געשיקט, לייגט עס אַרויפֿ אויפן שטול און נעמט אַראָפּ דעם ליפט צוריק. זיי אפילו געבן אים עצה. די נאַרישע ממזרים! דער פאַרשילטן פּעקל זיצט דאָרט פֿאַר איבער אַ שעה איידער זיי אפילו טראַכטן צו דערציילן מיר וועגן אים. ווי טאָן איר ווי עס? »
  
  
  "איז ער געווען אַ האָטעל אָנגעשטעלטער?"
  
  
  סטאָקאלי האָט זיך אַ נײַד געטאָן. "יא, ער איז אַן אָנגעשטעלטער. מיר האָבן אים אַהער געבראַכט... ער װײס נאָר, אַז ער זיצט אױפֿן טאָמבאַנק אין דער דינער־בודקע און ווארט אויף עקספּרעס. אויף די וועש צעטל איז מיין נאָמען און דאַכ - דירע נומער, אַזוי ער ברענגט עס דאָ."
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איך טאָן ניט טראַכטן ער געזען ווער לינקס עס?"
  
  
  סטאטעללי האט א שאקל געטאן מיטן קױלדיקן, כמעט באלסן קאפ. "ניין, עס איז געווען פּונקט אַזוי. דעם קען האָבן געווען געבראכט דורך קיין פון די האָטעל 'ס דינער פּאַרקינג עמפּלוייז. ער האָט דאָס ערשט צום ערשטן מאָל געזען און געמאַכט, אַז ער וועט ברענגען נאָך אַ פּעקל“.
  
  
  סטאטאלי האט שװער געטראפען צום פענצטער. ער האט א קוק געטאן אויף דעם פעקל, נישט געזען. דערנאָך האָט ער זיך אַװעקגעקערט צו מיר זײַן געדיכטן קנופּיק קערפּער.
  
  
  "וואָס די גענעם האָבן איר געטאן פֿאַר די לעצטע טאָג און אַ האַלב?" — האט ער געפרואװט.
  
  
  ― האָט אײַך געהאַלטן פֿון שטאַרבן, ― זאָג איך פּונקט אַזױ שאַרף. "די מיכאַוד אָרגאַניזאַציע האָט געשיקט אַ מענטש אַהער צו לאָזן די היגע אָרגאַניזאַציע הרגענען איר."
  
  
  פֿאַר אַ מאָמענט, סטאָסעללי איז געווען ספּיטשלאַס. ער האט פאראויסגעשלאגן דעם פויסט אין דער פאלם פון דער אנדערער האנט.
  
  
  "וואָס די גענעם?" ער האט אויפגעריסן. „קללה? ערשט די קאָמיסיע, און איצט די מיכאַוד באַנדע? ער האט געשאקלט מיטן קאפ װי א קורצער בײזער ביק. ער פארלאנגט. - "ווי האָט איר וויסן וועגן דעם?"
  
  
  — ער האט מיך פארבינדן.
  
  
  "צו וואס?" - סטאָסעללי ס קליין אויגן פאָוקיסט אויף מיר, נעראָוינג סאַספּישאַסלי אויף זיין קייַלעכיק פּנים. ער האָט זיך נישט געגאָלט, און דער שוואַרצער שטיבל האָט זיך געשטעלט אין קאַנטראַסט צו דעם שוואַרצן שײַן פֿון די ווייניק שטראַלן האָר, וואָס ער האָט אויסגעקעמט איבער זײַן ליסע אָרט.
  
  
  "זיי ווילן מיר צו העלפן זיי טייטן איר."
  
  
  "און איר זאָגן מיר וועגן דעם?" ע ר הא ט ארויפגעלײג ט ד י הענ ט אוי ף ד י לענדן , ד י פיס , זי ך צוגעבונד ן צ ו מיר , װ י ע ר װאלט ן שװע ר געהא ט אפצושטעל ן זי ך פו ן מי ר אנפאלן .
  
  
  "פארוואס נישט? דו ווילסט וויסן, ניין?"
  
  
  — װאס האסטו זײ געזאגט ? — האט סטאקאלי געפרעגט.
  
  
  "צו באַקומען אַוועק פון דיר."
  
  
  סטאָקאלי האט אויפגעהויבן א ברעמען מיט פרעגנדיקע. "טאַקע? עפּעס אַנדערש? און אויב נישט, וואָס דען?"
  
  
  "דעמאָלט איך וועל אַנטדעקן זייער אָרגאַניזאַציע."
  
  
  ― דאָס האָט איר זײ געזאָגט?
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  סטאָקאלי האָט פאַרטראַכט פאַרטראַכט די קליינע ליפן... — דו שפּילט גראָב, צי נײן...
  
  
  "זיי אויך".
  
  
  "וואָס האָבן זיי געזאָגט ווען איר האָט זיי געזאָגט?"
  
  
  "איך זאָל באַקומען זייער ענטפער דעם נאָכמיטאָג."
  
  
  סטאָסעללי געפרוווט נישט צו ווייַזן זאָרג. — װאס מײנט איר, װעלן זײ זאגן ?
  
  
  "באַשליסן פֿאַר זיך. זיי דאַרפֿן מישאַוד ס אָרגאַניזאַציע מער ווי איר טאָן. עס מאכט איר הוצאות."
  
  
  סטאָסעללי איז געווען אַ רעאַליסט. אויב ער האָט זיך דערשראָקן, האָט ער עס נישט געוויזן. "יאָ, איר מוזן טראַכטן אַזוי?" ער פּלוצלינג געביטן די טעמע.
  
  
  "עמעצער האָט געהייסן דזשין-פאולוס סעוויער. איר קענט אים?"
  
  
  זיין ברעמען האט זיך פארטראכט. "סעוויער?" ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך טאָן ניט טראַכטן איך האָבן אלץ באגעגנט אים."
  
  
  איך דיסקרייבד דזשין-פאולוס.
  
  
  סטאטאלי האט װידער א שאקל געטאן מיטן קאפ. “איך קען אים נאָך נישט. אבער דאס מיינט גארנישט. איך קיינמאָל באַצאָלט קיין ופמערקזאַמקייַט צו קיין פון זיי אַחוץ די גייז וואָס פירן די אָרגאַניזאַציע. מיכאוד, בערטהיער, דופרע. איך וואָלט נישט וויסן ווער עס יז אַנדערש."
  
  
  - דער נאָמען דיטריך מיינט עפּעס פֿאַר איר?
  
  
  קיין רעאַקציע. אויב סטאָקאלי האָט געוואוסט דעם נאָמען, האָט ער עס גוט באַהאַלטן. "קיינמאָל געהערט פון אים. מיט וועמען איז ער?
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן אויב ער איז מיט ווער עס יז. האָבן איר אלץ האַנדלען מיט ווער עס יז מיט דעם נאָמען? "
  
  
  "הערט," האָט סטאָקאלי געוואָרצלט, "איך האָב באַגעגנט אַ פּאָר טויזנט בחורים אין מיין לעבן. ווי די גיהנום טאָן איר דערוואַרטן מיר צו געדענקען אַלעמען איך ווע באגעגנט? אַז ס פֿאַר זיכער - קיין איינער איך האָבן קיינמאָל האַנדלען מיט. ווער איז דער בחור?"
  
  
  "איך ווייס נישט, ווען איך וועל עס דערוויסן, וועל איך דיר וויסן."
  
  
  "אָוקיי," האָט סטאָקאלי געזאָגט, איגנאָרירט די טעמע. "איצט איך האָבן אַ ביסל אַרבעט פֿאַר איר. איך וויל אז דו זאלסט באפרייען פון דעם פארשילטן פעקל. ער האָט אָנגעוויזן מיטן גראָבער פינגער אויפן פּעקל.
  
  
  "איך בין נישט דיין אָרדענונג יינגל. בעט איינער פון דיין מענטשן צו וואַרפן עס אַוועק.
  
  
  סטאָקאלי האָט הויך געלאַכט. "וואס איז געשען צו דיר? מיינסטו אז איך בין נאריש? צי איר טראַכטן איך בין שטום גענוג צו לאָזן קיין פון מיין יינגלעך לויפן אַרום דעם האָטעל מיט פינף קילאָוז פון העראָין? װע ן ז ײ װער ן געכאפט , אי ז ע ס װ י צ ו מיר װײז ן א פינגער . אויסערדעם, איר וויסן פאַרשילטן געזונט איך קען נישט צוטרוי זיי צו באַקומען באַפרייַען פון דעם. צי איר וויסן ווי פיל עס קאָס? ווער איך גיב עס, דער ערשטער זאַך ער וועט טאָן איז פּרובירן צו רעכענען אויס אין וואָס ווינקל ער קען פאַרקויפן עס. פינף קילאָגראַמס איז בעסער ווי אַ מיליאָן דאָללאַרס אויף די גאַס. עס איז צו פיל פון אַ נסיון. ניין הער, נישט איינער פון מיינע בחורים! "איך האב מיך געטוישט. "אקעי," האב איך געזאגט, "איך וועל עס נעמען." סטאטעללי איז מיטאמאל געווארן פארדעכטיגט אין מיין גרינגע אפמאך, "ווארט נאך א רגע," האט ער געקראכט, "נישט אזוי שנעל. פארוואס האסטו מיר נישט געזאגט אז איך זאל אוועקגיין? איך בעט דיר א גרויסע טובה. איר וועט זיין געכאפט מיט דעם און איר וועט פאַרברענגען די ווייַטער דרייסיק יאָר אין אַ מעקסיקאַן טורמע, רעכט? פון וואס איך האב געהערט, איז נישטא קיין פלאץ צו פארברענגען אפילו דרייסיג מינוט. טא פארװאם װילםטו אויסשטעקן דעם האלדז פאר מיר אזוי װײט? "
  
  
  איך סמיילד צו אים און געזאגט, "עס טוט נישט ענין, סטאָסעללי. איך בין דא דער איינציגסטער, וואס מען קען פארטרויען, אז ער זאל זיך פאר דיר באפרייען פון דעם און נישט שמוץ מיין אייזל. איך האב אים נישט געוואלט זאגן וואס איך מיין. די ווייניקער סטאָקעלי געוואוסט וועגן מיין פּלאַנז, די בעסער. סטאָסעללי האָט זיך פּאַמעלעך געכאַפּט. — יא, קומט צו טראכטן, ס'איז מאדנע, ניין? ווייזן אויס, פון אלע מיינע בחורים ביסטו דער איינציגסטער, אויף וואס איך קען זיך פארלאזן.
  
  
  "זייער מאָדנע."
  
  
  איך גענומען דעם פּעקל און טאַקט עס אונטער מיין אָרעם, דעמאָלט פארקערט צו לאָזן.
  
  
  # — לאז מיר וויסן וואס עס טוט זיך , — האט סטאקאלי געזאגט מיט א כמעט פריינדליכע שטימע . ער איז געגאנגען מיט מיר צו דער טיר. "איך בין נערוועז זיצן דאָ ניט וויסן וואָס איז געשעעניש."
  
  
  איך האב אראפגענומען דעם ליפט אין מיין צימער אן זיך טרעפן מיט קיינעם. איך האב געעפענט די טיר מיט מיין שליסל און בין אריין. און ער האָט זיך אָפּגעשטעלט. אויף מיין בעט איז געלעגן א ברוינע פאפיראנטע זעקל מיט א בלויע וועש-רשימה צוגעבונדן, יידעניש מיט דער וואס איך האב פארהאלטן אין די העק פון מיין ארעם, וואס איך האב נאר גענומען פון סטאקאלי'ס דאנקהויז.
  
  
  * * *
  
  
  עס האָט מיר געדויערט ניט מער ווי צען מינוט אַלץ צו פאַרריכטן, אַז ווען די פּאָליציי וועט אָנקומען וועלן זיי גאָרנישט געפינען. אויב די מוסטער איז געווען די זעלבע, איך געוואוסט די פּאָליצייַ וואָלט האָבן באקומען וואָרט אַז זיי זאלן געפֿינען איין סטאַש פון העראָין אין סטאָקלי ס דאַכ - דירע און אנדערן אין מיין צימער. זיי זענען מיסטאָמע שוין געגאנגען צו די האָטעל.
  
  
  ווייניקער ווי אַ האַלב שעה שפּעטער איך איז געווען אין די פויע ווארטן פֿאַר קאַנסועלאַ צו קלייַבן מיר. איך וואָרן די אַפּאַראַט אַרום מיין האַלדז מיט אַ 250 מם טעלעפאָטאָ אָביעקטיוו אַטאַטשט צו עס. אויף מיין אַקסל איך געהאט אַ גרויס קאָווהידע אַפּאַראַט זעקל.
  
  
  קאָנסועל איז שפּעט. איך שטעלן אַ זעקל מיט אַ שווער אַפּאַראַט און די אַפּאַראַט אויף
  
  
  שטול אַוועקזעצן. — היט מיר אן אויג אויף דעם, אקעי, — האב איך געזאגט פאר איינעם פון די שליחים, און אים איבערגעגעבן א צענדליגער צעטל. איך בין צוגעגאנגען צום טיש.
  
  
  דער גלח האָט מיך אָנגעקוקט מיט אַ שמייכל.
  
  
  - סענאָר סטעפאַנס, איז ניט עס? מעג איך דיר העלפן?"
  
  
  "איך האָפֿן אַזוי," איך געזאגט העפלעך. "איר האָט אַ רעגיסטרירט גאַסט מיטן נאָמען דיטריך - הערבערט דיעטריטש?"
  
  
  "מאָמענטיטאָ," האט געזאגט דער באַאַמטער, ווענדן צו די גאַסט ס טעקע קאַבינעט. ער סקאַנד עס און דעמאָלט געקוקט אַרויף. — יא, סענאר אל־סענאר דיטריך איז אנגעקומען נעכטן.
  
  
  נעכטן? אויב דיטריך איז אנגעקומען נעכטן, און סטאטעללי א טאג פריער, און ער איז געפלויגן אויפן זעלבן עראפלאן מיט סטאטעללי, וואו איז דעטריך געווען פיר און צוואנציג שעה?
  
  
  איך האָב זיך אַ מאָמענט געטראַכט און דערנאָך געפֿרעגט, "דו ווייסט אין וואָס צימער ער איז?"
  
  
  — ער איז נומער נײן־דריי — האט דער באאמטער געזאגט, נאכאמאל דורכקוקן די טעקע.
  
  
  "צי איר וויסן ווי ער קוקט ווי?" איך האב געפרעגט. "איז עס מעגלעך אַז איר קענען באַשרייַבן עס צו מיר?"
  
  
  דער גלח האָט זיך אַ שמייכל געטאָן. "איך ווייס נישט, סענאָר סטעפאַנס. דאָס איז אוממעגלעך! אנטשולדיגט, אָבער איך בין נישט געווען אויף פליכט ווען סענאָר דיעטריטש האט זיך איינגעשריבן.
  
  
  "נישט וויכטיק," האָב איך אים געזאָגט. — דאך א דאנק . איך האָב אים דערלאַנגט דעם אײַנגעפֿאַלענעם רעכענונג.
  
  
  דער גלח האט צו מיר געשמײכלט. "די נאַדאַ, סענאָר. אויב איך קענען העלפֿן איר אין דער צוקונפֿט, ביטע לאָזן מיר וויסן."
  
  
  איך געגאנגען צוריק דורך די פויע און כאַפּט מיין ויסריכט. איך האָב געהאנגען די אַפּאַראַט אַרום מיין האַלדז ווען קאַנסועלאַ איז צוגעקומען צו מיר.
  
  
  "אוי מיין גאָט," זי געזאגט, לאַפינג פון מיר, "דו טאַקע קוק ווי אַ טוריסט מיט אַלע די פאָטאָגראַפיע ויסריכט סטראַפּט צו איר."
  
  
  איך שמייכל צוריק צו איר. "די מכשירים פון מיין האַנדל," איך געזאגט לייכט. "איך בין אַ פרילאַנס פאָטאָגראַף, געדענקען?"
  
  
  "דערציילט מיר דערפון שפּעטער," האָט קאָנסועלע געזאָגט, קוקנדיק אויף איר וואַך און גענומען מיין האַנט. "מיר וועלן זיין שפּעט אויב מיר באַקומען סטאַק אין פאַרקער."
  
  
  מיר זענען פּונקט פארלאזן די רינג וועג אין פראָנט פון דעם האָטעל ווען אַ פּאָליצייַ מאַשין האט זיך אויסגעדרייט און סטאַפּט אין פראָנט פון די אַרייַנגאַנג מיט זייַן סירענע בלערינג. פיר פאליציאנטן זענען ארויסגעשפרונגען און זענען שנעל אריין אין האטעל.
  
  
  "וואָס מיינט איר, זיי ווילן?" — האט קאנסועל געפרעגט , קוקנדיק אין דער הינטערשפיגל .
  
  
  "איך וועל זיין פאַרשילטן אויב איך וויסן."
  
  
  קאנסועלא האט מיר א קוק געטאן אויף דער זײט, אבער מער גארנישט געזאגט. זי קאַנסאַנטרייטאַד אויף אַקסעלערייטינג צוזאמען די קאָסטעראַ מיגועל אַלעמאַן, פאַרגאַנגענהייט די אַקאַפּולקאָ הילטאָן צו ארטעמיס סירקלע, ווו די פּאַסעאָ דעל פאַראַלאָן קראָסיז די קאָסטעראַ. זי איז געווען דרייווינג אויף היגהווייַ 95 כעדינג צפון צו מעקסיקא סיטי.
  
  
  וועגן אַ מייל ווייַטער אַראָפּ די וועג, קאָנסועלאַ אויסגעדרייט אַנטו אַ שמוץ וועג לידינג אין די פוטכילז. צום סוף האָט זי זיך אַרײַנגעצויגן אין אַ גראַוואַל פּאַרקירפּלאַץ האַלב פול מיט קאַרס.
  
  
  "על קאָרטידזשאָ," זי מודיע. "פאַרם הויז"
  
  
  אי ך הא ב דערזע ן א הילצערנ ע סטרוקטור , געפארב ט ליכטיק ע רויט ע או ן װײס , װא ס אי ז טאק ע געװע ן ניש ט מע ר װ י א גרוים ע קרײזליכ ע פלאטפארמ ע געבוי ט 6 פוס ס איבע ר דע ר ערד , ארומגערינגל ט א קלײנע ם זאמד־באדעק ט רינג . איבע ר דע ם פלא ץ אי ז אויפ ־ געשטעל ט געװאר ן א טײל־דעק , װא ס דע ר צענטע ר אי ז געװע ן אפ ן צ ו דע ם הימל , או ן דע ר ליכטיקע ר זון . די פּלאַטפאָרמע זיך איז געווען נאָר איבער צען פֿיס ברייט, פּונקט ברייט גענוג צו אַקאַמאַדייט קליין טישן צוויי טיף אַרום די פּערימעטער.
  
  
  מי ר זענע ן געזעס ן ב ײ א טיש ע נעב ן דע ר שיל , קעגנאיבע ר דע ם טויער , װא ם ד י בילס ן האב ן געדארפ ט דורכגײן . פו ן דע ר שטעלונ ג אי ז אונדזע ר בליקונ ג פו ן דע ם רינג ן אונטע ר אונדזע ר אי ן גאנצ ן געװע ן א ן אומבאשטעלונג .
  
  
  די באַנדע האָט אָנגעהויבן שפּילן אַ פּאַמעלעך ניגון. פיר מענטשן געגאנגען אויס אַריבער די שווער-פּאַקט זאַמד פון די רינג, ווייַזן זיך צו די קלאַפּן פון די מוזיק. דער עולם האָט זיי אַפּלאָדירט.
  
  
  איך דערוואַרט זיי צו זיין אנגעטאן אין די בעקאַבאָלעדיק טראַדזשאַס דע לוסעס, די טייטלי טיילערד, בריליאַנטלי עמברוידערד "סוץ מיט לייץ" וואָרן דורך די מאַטאַדאָרס וואָס איך האָב באמערקט אין די בולרינגס פון פּאַמפלאָנאַ, באַרסעלאָנאַ, מאַדריד און מעקסיקא סיטי. אנשטא ט האב ן ד י פי ר געטראג ן קורצע ע טונקעלע ר רעקל , װײס ע גערוישט ע העמדער , גרוי ע הויזן , ארײנגעכאפ ט אי ן שװארצ ע קנעכל־שיך . זיי האבן זיך אפגעשטעלט אויפן ווייטן עק פונעם רינג און זיך געבויגן.
  
  
  ם׳זײנען געװארן צעשפרײטע אפלאדים. ד י מאטא ר האב ן זי ך אומגעקער ט או ן זי ך צוריק , פארשװינד ן אונטער ן פלאטפאר ט אונטע ר אונדז .
  
  
  דער טיש לעבן אונדז איז געווען פול. אין דער גרופּע זענען געווען זעקס מענטשן. צװײ פֿון די דרײַ מײדלעך זײַנען געזעסן מיטן רוקן צום רינג. איינער פון זיי איז געווען בלאָנדע, די אנדערע איז געווען רויט-כערד. דאָס דריטע מיידל איז געווען קליין און טונקל, מיט אַן עלעגאַנט שטיין פּנים.
  
  
  בײַם קאָפּ פֿון טיש האָט זיך אָנגעהױבן אַ װיץ מיט די מײדלעך אַ הויכער, גרױער מיט אַ גרױסן בויך. א הויכער , מאגער , אי ז געזעס ן צװיש ן א רױטע ר מאן , או ן א שטאר ק מעקסיקאנער .
  
  
  איך לינד צו קאָנסועלאַ. "זענען דאָס דיין מענטשן?"
  
  
  — צװײ פון זײ. איר קול איז קוים געווען העכער ווי א שושקען. זי האט זיך נישט אפגעקערט פון רינגעלע.
  
  
  "וואָס צוויי?"
  
  
  "זיי וועלן לאָזן איר וויסן."
  
  
  איצט איז דער פּיקאַדאָר אַרײַן אין רינגעלע אַרײַן אויף אַ פֿערד מיט אַ שװער פֿלאַם אױף דער רעכטער זײַט און אַ לאַנגן שפּאַנק אין דער זײַט פֿון זײַן רעכטן אױג, כּדי נישט צו זען דעם ביק.
  
  
  דער ביק האט אראפגעלאזט די הערנער און זיך צוגעלאפן צום פערד. מיט א בייזע שטויס האט זיך דער פיקאדאר אראפגעבויגן און ארײנגעטריבן דעם שפיץ פון זײן העכט טיף אין דער לינקער פלײצע פון דער ביק ארײן, געלעגן זײן װאג אויפן לאנגן שאנדעל. ער האט זיך שטארק אנטקעגנגעשטעלט דעם ביק׳ס דרוק, אפגעהיט די הערנער פון זײן פערד. דער ביק איז אנטלאפן פון די גרויםע װײטיקן און איז ארומגעלאפן איבערן רינג, געגאסנדיק ליכטיק בלוט פון א װאונד אויף זײן פלײצע, א געשטרייפטע רויטע בענד אויף זײן שטויביקן שװארצער היט.
  
  
  
  דער ערשטער באַנדעריללעראָ איז אַרײַן אין רינג. אי ן יעדע ר האנ ט הא ט ע ר געהאלט ן א שפּיז ע מי ט א לאנג ן שאף , או ן אויסגעשטרעקטנדי ק ד י ארע ם אי ן דע ר פאר ם פו ן א דרײא ק הא ט ע ר געמאכ ט א געבויגענע ם לו ף צו ם ביק . דער ביק האט אראפגעלאזט דעם קאפ צו באשולדיקן. דער באנדערילער האט זיך ארויפגעשטופט און געשטעלט געשליפטע שפיזן אויף יעדן אקסל פונעם ביק. דאס שארפע אייזן האט זיך אריינגעגליטשט אין דער בהמות'ס הארטע באהעלטעניש ווי עס וואלט געווען געמאכט פון טישו פאפיר. איך האב געקוקט אויף די מענטשן בײם נעקסטן טיש. קײנע ר פו ן ז ײ הא ט מי ר ניש ט געקוק ט קײ ן אכטונג . זיי וואָטשט די אַקציע אין די רינג. דער מאטאדאר איז װידער ארויסגעקומען, טראגנדיק א קלײן מולעט. ער איז צוגעגאנגען צום ביק מיט קורצע טריט, פרובירט אים צו מאשן. דער ביק איז געווען זייער שלעכט. אבער מיט דעם מאטאדאר איז עס געווען נאך ערגער. די בלאָנדע בײַם ווייַטער טיש האָט זיך אָפּגעקערט פֿונעם רינג. "היי, גאַריט, ווען טייטן זיי די ביק?" "אין אַ מינוט אָדער צוויי," האָט דער שווערער מענטש געענטפערט. "איר וועט ניט זען עס ביז איר קער אַרום." „איך וויל דאָס נישט זען. דער מראה פון בלוט געפעלט מיר נישט״ דער ביק איז געװען מיד, דער מאטאדאר איז געװען גרײט צו הרגענען. דער ביק׳ס זײטן האבן זיך געהויבן פון אויסגעמאטערט, דער קאפ האט זיך געבויגן צום זאמד. דער מאטאדאר איז צוגעגאנגען צום אראפגעלאזטן קאפ, זיך אראפגעבויגן און האט געפאלן זײן שװערד אין דער ביק ער האט געפעלט די װערבלעך אין האלדז האט בלוט געפלאנצט פון דעם פרישן װאונד און געפלאנצט פון די צװײ שפיזן אויף זײנע פלײצעס און פון דעם גאפנדיקן װאונד אין בילד דא האט זיך דאס בלוט ארויסגעגאסן פון זײן מויל אין א געדיכטן, װיסקאַסער שטראָם די בלאָנדע, וואָס האָט זיך אומגעוויינטלעך אויסגעדרייט צו דעם רינג, "דאָס איז אַזאַ אַ בלוטיקע מדינה!" שטאל און בלוט־לעטינג פארשפרייטן אונזער זכר קוראזש דו, נארטהאַמעריקאן, ביסט צו ווייך, — האט זי געביללט און זיך אויסגעדרייט צו דער ביק מיט א שטערנדיקער שווערד אין דער האנט שווערד. דער מאטאדאר האט זיך צוגעבויגן איבערן ביק און געמאכט א האקן. דער בלייד האט אפגעשניטן דעם רוקנביין און דער ביק איז צוזאמגעפאלן אויפן זאמד. גאַריט האט אויסגעדרייט זיין קאָפּ און געכאפט מיין אויג. ער איז אויפגעשטאנען. "איך האָבן אַ פּאָר לאגלען פון שנאַפּס אין די מאַשין," ער געזאגט הויך. "לאָמיר גיין נעמען זיי, קאַרלאָס." איך האָב געזען זיי גיין אַרום די פּערימעטער פון דער ארענע און אַריבער די ווודאַן פּלאַטפאָרמע וואָס געפירט צו די פּאַרקירפּלאַץ. קאנסועלע האט אנגערירט מיין האנט. "איר קענט איצט פאַרבינדן זיי." אי ך בי ן ז ײ נאכגעלאפ ן פו ן דע ר אויפדעקונג . גאַריט האט געמאכט זיין וועג דורך די פּאַרקט קאַרס ביז ער ריטשט די ווייַט סוף פון דער פּלאַץ. ער האט זיך אפגעשטעלט זיך אומקערן און ווארטן אויף מיר. װע ן אי ך בי ן צוגעקומע ן הא ט ע ר מי ר קאלט ן געקוקט . איך האב זיך אפגעשטעלט פאר אים. איך ווייס נישט וואס ער האט זיך פון מיר דערווארט, אבער קיין ווערטער און קיין צייט האב איך נישט פארגעסן. "לאָזן סטאָקעללי אַליין," איך געזאגט שארף, קוק אין גאַריט ס שווער, קריגעריש פּנים. מיין בליק איז דאַן אריבערגעפארן צו קאַרלאָס, וואָס האָט באגעגנט מיין בליק מיט אַ דיספּאַססיאָנאַטלי יידל אויסדרוק. קאַרלאָס האָט געטראָגן ליכט־גרין הויזן, אַ רוי זייַד העמד, און אויף די קלײנע פֿיסלעך ווײַסע טאַסעלעלעך. ער האט אויסגעזען ווי א שמיץ, אבער איך האב געפילט אין אים א טיפע קערן פון הארטקייט וואס גאריט האט נישט פארמאגט. גאַריט איז געווען בלאַפינג און פּאַמפּאַס. קאַרלאָס איז געווען דער מער געפערלעך פון די צוויי. קאַרלאָס האָט זיך אַרױסגענומען און אָנגערירט מײַן אָרעם. זײ ן שטי ם אי ז געװע ן זײע ר רואי ק או ן העפלעך . "סענאָר, איך טראַכטן אַז די קלימאַט פון אַקאַפּולקאָ איז געווארן זייער אַנכעלטי פֿאַר איר."
  
  
  "איך בין נישט דערשראקן".
  
  
  קאַרלאָס האָט אַ ביסל אַ שמייכל געטאָן מיט זײַנע פֿולקע פּלייצעס. "דאס איז זייער שלעכט," ער באמערקט. "א ביסל מורא קענען מאל ראַטעווען אַ מענטש 'ס לעבן." אי ך הא ב זי ך פו ן ז ײ אפגעקערט , באהאלט ן מײ ן כעס . איך בין צוריק צום רינג דורך די טישן קיין קאנסועל. איך האב אנגערירט איר האנט. "עס וועט זיין פּראָבלעמס. קענען איר גיין צוריק צו שטאָט מיט דיין פרענדז? — אַוודאי, פאַרוואָס? "גיב מיר די שליסלען צו דיין מאַשין. "איך וועל זיי לאָזן אין מיין האָטעל." קאנסועל האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. ― איך האָב אײַך געבראַכט אַהער. איך וועל דיך צוריק נעמען. — לאָמיר דען גײן. איך פּאַקט מיין אַפּאַראַט און אַ גרויס זעקל מיט ויסריכט. נאך קאנסועלא א טריט הינטער מיר, בין איך פארלאזט פון דעם אונטערנעמונג. מי ר זײנע ן אריבערגעגאנגע ן א קלײ ן הילצערנ ע בריק , קאנסועל ע אי ז געשטאנע ן נעב ן מיר , װע ן אי ך הא ב מיטאמא ל געכאפ ט א באװעגונ ג פו ן ד י אויג ן װינקל . דורך רײן, אינסטינקטיוון רעפלעקס, האב איך פון מיר אװעקגעװארפן קאנסועל אקעגן דעם רענטל און זיך צוגעלאפן צו דער הילצערנער װאנט, װאס האט זיך פארמירט אײן זײט פון דורכגאנג. אי ך הא ב אי ך א װינק ל פו ן דע ר װאנט , זי ך ארומגעבוי ט או ן געפאל ן אוי ף אײ ן קני . מײן האלדז האט געפלאםט, װי עמעצן װאלט אים פארברענט מיט א הײסן אײזן. איך פּעלץ אַ ויסריפּ פון בלוט לויפן אַראָפּ מיין קאָלנער. "וואס איז דאס?" — האט קאנסועל אויסגערופן, און דאן איז איר בליק געפאלן אויף דער לאנג־געשעפטיקער באנדערילע, וואס האט נאך געציטערט אין דער וואנט צווישן אונדז, איר געשארפענערטע שטאלנער שפיץ טיף איינגעפאסט אין האלץ. א לאנגער האנדעל מיט א בענד, וואס שווינגט אהין און צוריק ווי א טויטליכע מעטראנאם.
  
  
  
  
  כ׳האב זיך דערמאנט, װי לײכט דאס שטעכל־שטאל האט דורכגעפירט דעם ביק׳ס לעדערן האנט. עס איז געווען ניט שווער צו ימאַדזשאַן די יליאַק וואַרפלקע דורכשטעכן מיין האַלדז אויב איך האט נישט אַקטאַד אַזוי געשווינד.
  
  
  איך האב זיך אויפגעשטעלט און אפגעשטויבט די קניען פון די הויזן.
  
  
  "דיינע פריינט זענען נישט וויסט קיין צייט," איך געזאגט ופגעקאָכט. — יעצט לאמיר זיך ארויס פון דאנען.
  
  
  * * *
  
  
  דזשין־פאול האט אויף מיר געװארט אין זאל. ער איז אויפגעשפרונגען אויף די פיס ווי איך בין אריין. איך בין דורכגעגאנגען דורך די פויע צו די ליפטן און ער איז געגאנגען נעבן מיר.
  
  
  "פייַן?"
  
  
  "זיי האָבן מיר געזאָגט צו באַקומען די גענעם פון אַקאַפּולקאָ."
  
  
  "און?"
  
  
  "זיי אויך געפרוווט צו טייטן מיר."
  
  
  מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן ליפט . דזשין-פאולוס האט געזאגט, "איך טראַכטן איר זענט אין אַ שלעכט שטעלע, מיין פרייַנד."
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. דער ליפט האט זיך אפגעשטעלט אויף מיין שטאק. מי ר זײנע ן אװעקגעפאר ן או ן אי ן קארידאר . ווען מיר זענען געקומען צו מיין צימער, האב איך ארויסגענומען דעם שליסל.
  
  
  — ווארט — האט זשאן פאול געזאגט שארף. ער האָט אויסגעשטרעקט די לינקע האַנט צום שליסל: "גיב עס מיר."
  
  
  איך האב אראפגעקוקט. דזשין־פאול האט געהאלטן אין דער רעכטער האנט א פּיסטויל. איך טענה נישט אזוי ענג מיט ביקסן. איך האב אים געגעבן דעם שליסל.
  
  
  — יעצט טרעפט זיך אוועק.
  
  
  איך בין אַוועק. דזשין־פאול האט ארײנגעלײגט דעם שליסל אין שלאס און אים לאנגזאם געדרײט. מיט אַ פּלוצעמדיק באַוועגונג האָט ער אַרײַנגעוואָרפֿן די טיר, אַרײַנגעפֿאַלן אויף איין קני, דאָס ביקס אין דער האַנט געצילט אויפֿן צימער, גרייט צו שלאָגן יעדן אַרײַן.
  
  
  "עס איז קיין איינער דאָרט," איך געזאגט אים.
  
  
  דזשין־פאול האט זיך אויפגעהויבן אויף די פיס.
  
  
  "איך בין קיינמאָל שעמעוודיק צו זיין אָפּגעהיט," ער האט געזאגט. מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן צימער . איך האָב פֿאַרמאַכט הינטער אונדז די טיר, געגאַנגען צום טעראַסע פֿענצטער און אַרױסגעקוקט. הינטער מיר, דזשין-פאול האט צוגעגרייט טרינקען פֿאַר אונדז. איך האב ארויפגעווארפן די זעקל מיט די עקוויפּמענט אויף די שטול און שטעלן די אַפּאַראַט אויף עס.
  
  
  איך קוק אויס איבער די בוכטע, איך געזען מאָטאָרבאָוץ שלעפּן וואַסער סקיערס. עס זענען געווען עטלעכע מאָטאָר סיילבאָוץ בייַ אַנקער אין די יאַכט קלוב. די טונפיש שיפל וואס איך האב געזען א טאג פריער איז נאך געווען געבונדן צום קי. איך געדאַנק וועגן אים.
  
  
  דזשין-פאול האט געפרעגט, "זײַט איר נישט דערשראָקן צו דרייען דיין צוריק אויף מיר?"
  
  
  "ניין"
  
  
  ער האט גערודערט די טרינקען. "בשעת איר געווען אַוועק, מיר האָבן אַ מין פון יקסייטמאַנט. די לאקאלע פאליציי האבן באזוכט דעם האטעל. זיי האָבן געזוכט סטאָקאלי'ס דאַכ-הויז וווינונג."
  
  
  — אזוי ?
  
  
  "זיי האָבן אויך געזוכט דיין פּלאַץ." דזשין־פאול האט א קוק געטאן אויף מיין פנים, פרובירט צו כאפן דעם מינדסטן אויסדרוק פון איבערראשונג. — שטערט דיר דאס ?
  
  
  "איך האָב עס דערוואַרט."
  
  
  איך האב מיך אומגעקערט און נאכאמאל ארויסגעקוקט דורכן פענצטער. איך האב געוואוסט פון דעם מאמענט וואס איך האב געזען די פאלשע וועש זעקל אויף מיין בעט, אז די פאליציי וועט מיך רופן.
  
  
  זיי זענען מיסטאָמע געווארנט צו זוכן פֿאַר דרוגס אין סטאָקעליס וווינונג און מיין פּלאַץ. עמעץ האט געפרואװט שטעלן א שװערע ראם אויפן סטאקאלי.
  
  
  אבער דאס איז נישט געווען וואס האט מיר געכאפט.
  
  
  "פארוואס וואָלט די פּאָליצייַ דורכזוכן סטאָקעללי ס דאַכ - דירע?" — האט דזשין־פאול געפרעגט.
  
  
  ― װײַל הײַנט האָט מען אים איבערגעגעבן פֿינף קילאָ העראָין, אײַנגעװיקלט װי אַ פּעקל װעש, ― זאָג איך.
  
  
  זשאן פאול האט געפײפט פארחידושט.
  
  
  "משמעות, דאָס מיינט אַז ער איז געווען פטור פון עס. איי ביי? "
  
  
  "איך האָב באַקומען באַפרייַען פון עס פֿאַר אים."
  
  
  "אוי?" נאָך אַ לאַנג פּויזע. "איז וואָס זיי געזוכט דיין פּלאַץ?"
  
  
  "ניין. נאך א פעקל, װי מ׳װאלט עס איבערגעגעבן אין מײן צימער, — זאָג איך רואיק, נאָך מיטן רוקן צו דזשין־פּאָל. "נאָך פינף קילאָגראַמס אין פּונקט דער זעלביקער פּאַקקאַגינג."
  
  
  דזשין-פאול האט פארטראכט די אינפארמאציע. ער האט דאן געזאגט, "ווייל די פאליציי האט גארנישט געפונען, מעג איך פרעגן וואס דו האסט געטון מיט'ן העראין?"
  
  
  "איך גענומען עס מיט מיר."
  
  
  "און איר האָט באַקומען באַפרייַען פון עס הייַנט נאָכמיטאָג? ווי קלוג איר זענט, מאַן אַמילי.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "ניין, עס איז נאָך אין מיין ויסריכט זעקל. אַלע צען קילאָגראַמס. איך טראג עס מיט מיר א גאנצן טאג״.
  
  
  דזשין־פאול האט זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויפן גרויסן זעקל מיט עקוויפּמענט, וואס איך האב געשטעלט אויפן שטול ביים פענצטער. ער האט אנגעהויבן לאכן.
  
  
  "איר האָט אַ גרויס חוש פון הומאָר, מיין פרייַנד. צי איר וויסן וואָס וואָלט פּאַסירן אויב די פּאָליצייַ געפונען דעם אויף איר? "
  
  
  — יא, דרײסיק יאר שװער־ארבעט — אזוי האט מען מיר געזאגט.
  
  
  — שטערט דאס דיר נישט ?
  
  
  "ניט אַזוי פיל ווי עפּעס אַנדערש."
  
  
  דזשין־פאול האט מיר געבראכט א משקה. ער האט גענומען זײן און זיך אװעקגעזעצט אויף אײנעם פון די שטולן.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן זײן גלאז. "אַ וואָירע סאַנטע!" ער האט גענומען א זופּן. — װאס שטערט דיר ?
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט "איר." "איר זענט נישט פֿון מיכאַוד ס אָרגאַניזאַציע."
  
  
  דזשין־פאול האט גענומען א זופּן פון ראם. אין זײַנע גרויע אױגן איז געװען אַ אַרויסרופן. "פארוואס מיינט איר אַזוי?"
  
  
  "ערשטנס, איר זענט צו פרייַנדלעך מיט מיר. איר זענט מער ווי מיין באַדיגאַרד. צווייטנס, איר זענט נישט טאַקע פּושינג פֿאַר די צעשטערונג פון סטאָסעללי. צום סוף, אַלע טאָג איר געוואוסט אַז עמעצער איז טריינג צו ראַם סטאָסעללי, פּונקט ווי מיכאל איז פריימד. דאס האט דיר געדארפט באווייזן אז סטאטאלי האט נישט אויפגעשטעלט מיכאוד און דערפאר גייסטו נאך דעם אומרעכט בחור. אָבער איר האָט גאָרנישט געטאָן דערוועגן."
  
  
  דזשין־פאול האט גארנישט געזאגט.
  
  
  אי ך בי ן װײטער . "ניט נאָר דאָס, נאָר איר זענט געווען סטאַק אין דעם האָטעל אַ גאַנצן טאָג כאָטש פיר קאַפּס האָבן געזוכט דעם רעסטאָראַן פֿאַר דרוגס. אויב איר געווען טאַקע פון די מאַרסעיל אָרגאַניזאַציע, איר וואָלט לויפן ווי גענעם די ערשטער מאָל איר געלייגט אויגן אויף זיי."
  
  
  — אזוי ?
  
  
  "אזוי ווער די גענעם ביסטו?"
  
  
  — װאם מײנט איר בין איך ?
  
  
  "פּאָליצייַ אָפיציר."
  
  
  "וואָס מאכט איר טראַכטן דאָס איז אַזוי?"
  
  
  "די וועג איר געגאנגען דורך די טיר מיט עטלעכע מינוט צוריק. דאס
  
  
  שטרענג פּאָליצייַ ויסריכט. אזוי האט מען דיך געלערנט.
  
  
  "איר זענט ינסייטפאַל, mon vieux! יא, איך בין א פאליציאנט.
  
  
  "דרוגס?"
  
  
  דזשין־פאול האט א ניד געטאן. "ל'אָפפיסע סענטראַל פֿאַר סופּפּרעססיאָן פון טראַפיק דעס סטופיפיאַנץ. מיר אַרבעטן מיט דיין פעדעראלע ביוראָו פון נאַרקאָטיקס און געפערלעך דרוגס, BNDD.
  
  
  "וואָס וועגן די מעקסיקאַן פּאָליצייַ?"
  
  
  "פֿאַר דעם אָפּעראַציע, יאָ. פעדס. זיי וויסן אַז איך בין אַנדערקאַווער."
  
  
  "האט די Michaud אָרגאַניזאַציע טאַקע געשיקט עמעצער אַהער צו צווינגען די אַקאַפּולקאָ באַנדע צו עלימינירן סטאָסעללי? אדער איז עס געווען א דעקל? »
  
  
  "אָה, זיי געשיקט אַ מענטש, אָוקיי. אַזוי האָבן מיר דערפֿון דערפֿון. מיר האבן געבעטן די מעקסיקאנער פאליציי אים צו פארהאלטן ווען ער איז אראפ פונעם פליגער אין מעקסיקע סיטי."
  
  
  "און ער דערציילט איר אַלע וועגן זייער פּלאַנז פֿאַר סטאָקעללי? איך האָב געמײנט, אַז קאָרסיקער האָבן נישט גערעדט. זיי זענען געמיינט צו זיין אפילו מער שטיל ווי די סיסיליאַנס.
  
  
  דזשין־פאול האט צו מיר געשמייכלט. “מעקסיקאנער פאליציי איז נישט אזוי איינגעהאלטן ווי מיר. ספּעציעל מיט פרעמד קרימאַנאַלז. זיי האָבן צוגעבונדן ילעקטראָודז צו זיינע טעסטיקלעס און האָבן אָנגעשטעלט דעם קראַנט. ער האט געשריגן פינף מינוט און דערנאָך צעבראכן. ער וועט קיינמאָל זיין דער זעלביקער, אָבער ער דערציילט אונדז אַלץ."
  
  
  איך האב געטוישט די נושא. "ווי טאָן איר וויסן וועגן מיר?"
  
  
  דזשין־פאול האט זיך אנגעשפארט. "איך וויסן איר זענט פון אַקס," ער האט געזאגט. איך וויסן אַז איר זענט N3 - אַן עליט מערדער אין דעם אָרגאַניזאַציע. דערפֿאַר וואָלט איך געוואָלט, אַז איר זאָלט קאָאָפּערירן מיט אונדז."
  
  
  "ווער זענען 'מיר'? און ווי?"
  
  
  “די אמעריקאנער וועלן סטאָקאלי. די מעקסיקאנער פאליציי פאדערן די ליקווידאציע פון די אקאפולקא ארגאניזאציע. און מיר, פֿראַנצויזישע פֿראַנצויזן, וואָלטן געוואָלט אָפּשניידן די פֿאַרבינדונג צווישן די מיכאַוד־באַנדע, די סטאָקעללי־באַנדע און די אַקאַפּולקאָ־באַנדע.
  
  
  "מייַן אָרדערס קומען פון וואַשינגטאָן," איך דערציילט אים. "איך דאַרף קאָנטראָלירן מיט זיי."
  
  
  דזשין־פאול האט צו מיר געשמייכלט. — דו מײנט, אז דו װעסט זיך דארפן באַראטן זיך מיט האקן.
  
  
  איך האב גארנישט געזאגט. דזשין-פאול האט נישט געהאט צו טאן מיט וויסן וועגן כאָק - אָדער אַז איך בין נומער 3, אָדער אַז איך איז געווען דעזיגנייטיד ווי אַ מערדער. ער האט געוואוסט צו פיל.
  
  
  "היי, איך וועט לאָזן איר וויסן," איך געזאגט.
  
  
  זשאן פאול האט זיך אויפגעשטעלט און אראפגעלײגט זײן גלאז. ער איז צוגעגאנגען צו דער טיר און זי געעפנט. ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן ארויסגײ ן או ן דא ן הא ט זי ך זי ך אויסגעדרײ ט אי ן דע ר טיר .
  
  
  "איך וואָלט ווי צו האָבן דיין ענטפער ניט שפּעטער ווי דעם אָוונט," ער האט געזאגט. "מיר האָבן בדעה ..."
  
  
  ווי אַ פאָנאָגראַף נאָדל האָט זיך פּלוצעם אָפּגעריסן פון אַ רעקאָרד, ברעכט זיך זײַן שטימע מיטן זאַצן און דאָס וואָרט ענדיקט זיך מיט אַן אומאַרטיקיאַלער גראַמען פון איבערראַשונג. ער האט זיך געשטרויכלט, זיך געשװינדלט, א האלבן טריט פאראויס אין צימער ארײנגעקלאפט די טיר הינטער אים. דערנאָך האָט ער זיך צוריק צוגעבויגן צו איר און זיך אַרויפגעגליטשט אויפן דיל.
  
  
  איך בין אריבערגעשפרונגען אין צימער. דזשין־פאולס ברעמען זענען געװען פארמאכט. פֿון די לונגען האָט אים פּלוצעם אויסגעבראָכן אַ פֿרויענדיק פּאָמסן בלאָז. פון מויל האט אים אויסגעגאסן בלוט. זיינע פיס האבן זיך שווער געציטערט קעגן דער דיל אין פראטעסט קעגן טויט.
  
  
  איך ריטשט די טירקנאָב, אָבער זיין גוף קאַלאַפּסט אויף די דנאָ טאַפליע און פּריווענטיד מיר פון עפן עס.
  
  
  אינדרויסן האָט דער געדיכטן טעפּעך אין קאָרידער פאַרשטומט יעדן מעגלעך טריט. אי ך הא ב געלאז ט ד י שענעל ע או ן זי ך אראפגעקנאפ ט פא ר דע ם פראנצויזיש ן שלאנק ן קערפער . איך פּעלץ מיין דויפעק. ער איז ניטאָ. כ׳האב זיך האלב געדרײט צו אים און דערזען דעם האנדעל פון א בײנער מעסער שטעקט ארויס פון דזשין־פאולס רוקן אין א פרעמדער, בײזע פארשטעלונג.
  
  
  קאַפּיטל צען
  
  
  דער טיימינג פון די מערדער איז געווען גאנץ. איך האב נישט געהערט די טירן עפענען אדער פארמאכן. קײנער איז נישט אַרױס אין קאָרידאָר. דער קאָרידאָר אַרויס מיין צימער איז געווען שטיל. אי ך בי ן א לאנגע ר צײ ט געשטאנע ן איבע ר זשאנ־פאול ס קערפער , אײדע ר אי ך הא ב זי ך ארוי ס געכאפ ט או ן געכאפ ט דע ם גאם ־ טעפּעך , ארײנגעשלעפ ט ד י לײבע ר טי ף אי ן צימער ן או ן זי ך אװעקגעפיר ט פו ן דע ר טיר . איך האב פארזיכטיג געעפנט די טיר און ארויסגעקוקט. דער קארידאר איז געװען לײדיק. כ׳האב פארמאכט און פארשלאסן די טיר, אראפגעקניפט פאר דעם שלאנקן קערפער פון דעם פראנצויז, זיך אויסגעשטרעקט אויפן בלוטיקן טעפּעך און א לאנגע װײל געקוקט אויף זײן פנים, דער גאנצער צײט געפילט א צארן אינעװײניק, װײל איך האב געמאכט א טעות. .
  
  
  איך זאָל האָבן איינגעזען פריער אין El Cortijo אַז קאַרלאָס האט שוין שטעלן אין באַוועגונג אַלע די פּלאַנז וואָס ער האט צו באַקומען באַפרייַען פון מיר איידער ער און ברייאַן גאַריט אפילו באגעגנט מיר. איך זאָל האָבן געוואוסט אַז ער איז קיינמאָל געגאנגען צו לאָזן מיר לאָזן אַקאַפּולקאָ לעבעדיק ווי לאַנג ווי איך געוואוסט וואָס איך וואָלט טאָן צו זיין אָרגאַניזאַציע. איך האב געמיינט אז איך וועל האבן מער צייט, כאטש ביז מארגן אינדערפרי, אבער איך האב זיך טועה געווען אין דער הנחה. צייט איז אַרויף און איצט דזשין-פאולוס איז טויט ווייַל פון אים. אי ך הא ב אוי ך געוװסט , א ז אי ך װע ל קײנמא ל ני ט קענע ן מאכ ן ד י מעקסיקאנער ע פאליציאנטן , באזונדער ם לוטענאנ ט פוענטעס , א ז אי ך הא ב ניש ט באטייליק ט אי ן דזשאנ־פאול ס טויט .
  
  
  עס איז געווען הויך צייַט פֿאַר מיר צו שפּילן. איך האב געקוקט אויף דזשין־פאולס אפענע פארשטענדיקע אויגן און אויסגעשטרעקט צו פארמאכן די ברעמען. איך האָב אָפּגעטאָן זײַן רעקל. א סמיט & וועסאָן אַירווייט מאָדעל 42 .38-קאַליבער וועלשענער נוס כאַנדאַלד רעוואָלווער איז טאַקט אין אַ קורץ כאָלסטער אין די טאַליעבאַנד פון זיין הויזן. די פּיסטויל האָב איך אַריבערגעטראָגן אין מײַן אייגענעם לענד־קעשענע. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער - עס איז געווען צו פרי אין די אָוונט צו פּרובירן צו באַקומען באַפרייַען פון דעם גוף. כאָטש עס זענען נישט געווען פילע געסט אין דעם האָטעל, עס וואָלט זיין צו פיל צו יבערנעמען אַז די קאָרידערז זענען ליידיק איצט.
  
  
  אי ך הא ב פארזיכטי ק אײנגעװיקל ט זײ ן לײב . ניט צו די קנעכל, נאָר זײַן פּנים איז געװען פֿאַרדעקט.
  
  
  מיט שטעמפּל שטאָף, וואָס איך האָב געריסן פון די קישן פאַל, האָב איך צוגעבונדן דאָס טעפּעך צו זיין קאַסטן און צו די קני.
  
  
  איך האב געזוכט א באהעלטעניש אין צימער. דע ר קלײדע ר שאפ ט אי ז געװע ן צו ם געפערלעכן , הא ב אי ך באשלאס ן צ ו שטופּ ן ד י טעפע ־ טיק ע קערפער ם אונטע ר דע ם דאבל־בעט , לאזנדי ק ד י דעק ן פאל ן אוי ף זײ ן זײט , א ז זײ ן ראנ ד הא ט זי ך גערו ט כמע ט אויפ ן דיל .
  
  
  מיט Jean-Paul אויס פון די וועג פֿאַר אַ מאָמענט, איך פאָוקיסט מיין ופמערקזאַמקייט צו ויסמעקן די זאָגן פון וואָס איז געטראפן. איך האָב אָנגעצונדן דאָס ליכט אין זאַל, קאָנטראָלירן די ווענט פֿאַר בלוט שפּריצן. איך געפונען אַ ביסל. די דנאָ טאַפליע פון די טיר איז געווען אַ באַלאַגאַן. אין באד האב איך איינגעווייקט א האנטוך אין קאלט וואסער, זיך אומגעקערט אין זאל און געוואשן די טיר און די ווענט.
  
  
  די מאַטע האָט געהאַלטן, אַז דאָס בלוט זאָל נישט באַקומען אויף דער פּאָדלאָגע.
  
  
  נאָך דעם האָב איך אָפּגעשווענקען דאָס האַנטעך ווי בעסטער איך האָב געקענט, עס צעקראָכן און עס אַוואָרפן אויפן דיל אונטערן זינקען. כ׳האב אויסגעטאן די בלוטיקע קלײדער און זיך גענומען שװערן.
  
  
  איך האב גענוצט נאך צוויי האנטלעך, זיך אויסגעדרוקט און זיי אויסגערוימט און זיי אריינגעווארפן אונטערן זינק צוזאמען מיט דעם אנדערן טוך. זאל די דינסט מײנען, אז איך בין א שלעפ. אמווייניגסטנס וואלט עס זי פארהיטן צו קוקן צו ענג אויפן ערשטן האנטוך.
  
  
  נאָך איך שיטערט, איך געביטן אין אַ ריין ספּאָרט העמד, סלאַקס און אַ מאַדראַס רעקל.
  
  
  איך איז געגאנגען צו שטעלן אויף די הוגאָ און שטעלן אויף די Wilhelmina, מיין 9 מם לוגער, אָבער קיין גרייס 9 מם פּיסטויל גיט אַ שיין גרויס באַלדזש. עס איז אויך גרינג צו זען אונטער ליכט קליידער, אַזוי איך לינקס דער פּיסטויל און מעסער אין די פאַלש דנאָ פון מיין אַטאַטשé פאַל.
  
  
  אַנשטאָט, איך געזעצט אויף אַ לייטווייט דזשין-פאולוס .38 רעוואָלווער.
  
  
  נאָרמאַללי וואָלט איך נישט טראָגן אַ רעקל. מאי אװנטן אין אקאפולקא זײנען צו װארעם צו מאכן א רעקל אומזיסט, אבער כ׳האב געהאט א דזשין־פאולן רעװאלװער, און כאטש ער איז געװען קלײן, איז עס נאך אלץ געװען צו באמערקזאם, סײדן כ׳האב געטראגן עפעס צו פארדעקן.
  
  
  נאכ ן פארענדיק ן זי ך אנגעטאן , בי ן אי ך צוריקגעגאנגע ן אי ן באד . איך גענומען אַ פלאַש פון סליפּינג פּילז נעמבוטאַל פון די סטרושקע קיט. אין דער פלאש זענען געווען צען אדער צוועלף קאפסלען. מאל ווען איך קען נישט שלאָפן, איך נעמען איינער פון די. איצט איך געהאט אן אנדער נוצן פֿאַר זיי. איך שטעלן אַ קליין פּלאַסטיק קאַנטיינער אין מיין קעשענע צוזאמען מיט אַ זעמל פון האַלב-אינטש דאַקט טייפּ וואָס איך געהאט אין מיין ערשטער הילף קיט.
  
  
  אומגעקערט צו די שלאָפצימער, איך פּיקט אַרויף מיין אַפּאַראַט און סלינג די באַלקי אַפּאַראַט זעקל איבער מיין אַקסל.
  
  
  אַמאָל אויס די טיר, איך געהאנגען די טאָן ניט שטערן צייכן אויף די אַרויס טיר שעפּן. איך האָב אַרײַן דעם צימער־שליסל אין קעשענע. אזוי ווי אסאך האטעלן האבן די מאטאמאראס צוגעטשעפעט א שווערע בראָנדזען פלאק צום שליסל, כדי די געסט זאלן עס נישט וועלן טראגן מיט זיך און וועלן ווענדן איבערצולאזן דעם שליסל אויפן קאנטער. איך טאָן ניט ווי צו טאָן דאָס. איך ווילן צו קענען גיין אין און אויס פון מיין צימער אָן אַטראַקטינג ופמערקזאַמקייַט, סטאָפּפּינג בייַ מיין שרייַבטיש יעדער מאָל. דער שליסל און די נאָמען פּלאַטע ליגן שווער אין די צוריק קעשענע פון מיין הויזן.
  
  
  געגאנגען אַראָפּ צו די פויע, איך געזען קיין איינער אין די קאָרידאָר אָדער אין די ליפט. אין די פראָנט שרייַבטיש איך פארשטאפט צו פרעגן אויב עס איז פּאָסט פֿאַר מיר. איך האב גארנישט ערווארטעט, אבער ווען דער באאמטער האט זיך אויסגעדרייט צו די קאונטערס הינטער אים, האב איך געקענט טשעקן דעם שפּעלטל פאר סוויט 903. ביידע שליסלען זענען געווען אין שופלאָד. אפנים, איז דיטריך נאך נישט געקומען.
  
  
  דער גלח האָט זיך צוריקגעקערט, מיט צער שמייכלענדיק. "ניין, סענאָר, עס איז גאָרנישט פֿאַר איר." דאָס איז נישט דער זעלביקער באַאַמטער מיט וואָס איך גערעדט פריער אין דעם טאָג,
  
  
  "צי איר וויסן סעñאָר דיעטריטש?"
  
  
  — סענאר דיעטריטש ?
  
  
  "סוויט נייַן דריי," איך פּראַמפּטיד אים.
  
  
  "אוי! אַוואַדע. ער איז זייער א שיינער דזשענטלמאן וואס איז אנגעקומען נעכטן. איך האב עס אליין רעגיסטרירט."
  
  
  "ער איז איצט נישט דאָ, איז ער?"
  
  
  דער גלח האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "ניין. איך האב אים געזען פארן מיט א האלבע שעה צוריק.
  
  
  "ביסט איר זיכער אַ מענטש פון וועגן זעכציק - איך פארשטאפט אַלע וואָס איך געוואוסט וועגן דיטריך ס אויסזען איך געהאפט אַז דער באַאַמטער וואָלט נעמען די לעקעכל.
  
  
  „איך ווייס דאָך ווי ער זעט אויס! שיין הויך. זייער דין. זייער בוילעט. זילבער האָר. בלויע אויגן. ער גײט מיט אַ ביסל הינקען, כאָטש ער האָט נישט קײן שטעקן. זײן טאכטער ​​איז זײער שײן״.
  
  
  — זײן טאכטער ​​?
  
  
  — יא, סענאר, דו קענסט ניט פארגעםן אזא שײנער מײדל, װי זי! אָבער, סענאָר מיר טאָן ניט פרעגן אַזאַ פראגעס.
  
  
  - אקעי, דאס איז דיטריך. איך האב איבערגעגעבן דעם רעכענונג פארן באאמטער. — איך װעל אים שפעטער פארבינדן.
  
  
  - קען איך אים לאָזן אַ אָנזאָג, סענאָר?
  
  
  "ניין, איך טאָן ניט וויסן ווען איך וועט קענען צו זען אים. דאַנקען פֿאַר די אינפֿאָרמאַציע."
  
  
  "די נאַדאַ."
  
  
  * * *
  
  
  איך האב געדינגען א טראגאן פונעם הערץ אפיס און געפארן קיין סאנבארן, וואו איך האב געקויפט א דעטאלירטע גאס מאפע פון אקאפולקא. אין דער קאַפעטעריע בין איך געזעסן אין אַ בודקע, באַשטעלט קאַווע און אויסגעלײגט פֿאַר מיר אַ מאַפּע אױפֿן טיש. איך האָב געפּרוּווט געפֿינען מײַן וועג צו ביקפֿאָרדס ווילאַ, וווּ קאָנסועלאַ האָט מיך נעכטן נאַכט גענומען. די מאפע האט נישט געוויזן אלע קלענערע זייטיגע גאסן, איך בין נישט געווען אינגאנצן זיכער אז איך האב אויסגעוויילט די רעכטע גאס. אי ך הא ב געדענ ק א ז ע ס אי ז געװע ן א קורצע ר שטא ט או ן א ז ע ס זײנע ן אוי ף אי ם נא ר געװע ן עטלעכ ע הײזער . אלע הייזער האבן א קוק אויף דער בוכטע.
  
  
  
  
  
  איך בין געווען זיכער אז איך וועל דערקענען די גאס אויב איך וועל זי נאכאמאל טרעפן. ביקפאָרד ס הויז איז געווען די לעצטע אין די סוף פון די קול-דע-סאַק, אפגעזונדערט פון די אנדערע.
  
  
  איך בין מענטאַלי דורכגעגאנגען אַלע די פּאַסאַבילאַטיז ביז איך נעראָוד זיי אַראָפּ צו דרייַ. ס'האט מיר גענומען צוויי גלעזלעך קאווע און א האלבן טוץ ציגארעטן, איידער איך האב ענדליך פארפלעקט די קארטל און אוועקגעפארן.
  
  
  דער ענדע פון דער גאס איז נישט געווען קיין טויטע סוף, ווי די מאפע האט געוויזן. עס איז געווען וויידאַנד צו פאַרבינדן אן אנדער שטעג, אַזוי איך פארקערט אַרום און געפרוווט די רגע. ע ס אי ז געװע ן א טויט ע גאס , אבע ר ע ס זײנע ן אוי ף אי ר געװע ן צופיל ע הײזער , צוזאמענגעקליב ן װ י מעגלעך .
  
  
  איך געפרואווט ווידער. דאָס איז אויך פאַלש, אַזוי איך דראָווע צוריק אַנטו די שאָסיי און פּולד אַוועק די וועג. איצט איז עס שוין געווען כּמעט צען דרײַסיק. איך האב אנגעצונדן די ליכט און נאכאמאל אויסגעשפרייט די מאפע, פרובירט צו פארשטיין וואו כ'האב זיך געטוהן. צום סוף איך געפונען עס. איך האב זיך אויסגעדרייט אין דעם אומרעכט אינטערעקציע. איך האב אויסגעלאשן די ליכט, אויסגעקלאפט די מאפע און זיך צוריק ארויף אויפן וועג.
  
  
  דאָס מאָל האָב איך געפֿונען די גאַס בײַם צווייטן פּרוּווט. אוי ף זײ ן לענג , זײנע ן געװע ן פי ר ברײ ט אפגעזונדערט ע הײזער . ביקפארד ס הויז איז געווען די לעצטע אויף דער בוכטע; א הויכע וואנט פון בלאָטע ציגל מיט אייזערנע טויער-שטאַנגן האָט זיך געעפֿנט אויף דער גאַס. איך בין נישט צוגעקומען צו אים. איך האב דעם אויטא ארויסגעלאזט פון דערזען ארום דעם ווינקל און אריבערגעגאנגען אויפן שמוץ וועג ביז צום טויער, וואס איז געווען פארזיכערט מיט א קייט און בלאק. איך געדריקט די רופן קנעפּל און געווארט. אין דער פינצטערניש, איך קען הערן די ציטערניש פון ינסעקץ און די קליקינג ראַשלינג פון דלאָניע בלעטער רייַבן זיך קעגן יעדער אנדערע אין די מילד, פייַכט ים ווינטל.
  
  
  עטלעכ ע מינוט ן זענע ן געקומע ן דע ר טויער־היטער , א ז ע ר הא ט זי ך באװיזן , א ן עלטערע ר גרויע ר האלב־זײע ר מי ט א בריסקע ר װאנצעס , הא ט זי ך ארײנגעכאפ ט דא ס העמ ד אי ן זײנ ע באגעג ע הויזן , װע ן ע ר אי ז געשטאנע ן אויפ ן װעג .
  
  
  איך האב אים נישט געגעבן צייט צו טראכטן.
  
  
  איך האָב געכאַפּט אין שפּאַניש. - "ייַלן אַרויף, ווידזשאָ!" "סענאָר ביקפאָרד איז ווארטן פֿאַר מיר!"
  
  
  דער אלטער האט אפגעשטעלט א פוס פון טויער, קוקנדיק אויף מיר מיט פארטראכטנדיקע ברעמען.
  
  
  "איך ווייס גאָרנישט-"
  
  
  — עפנט דעם טויער!
  
  
  דער אלטער האט ארויסגענומען פון קעשענע א פלאש. ער האט עס אויסגעדרייט צו מיין פנים.
  
  
  ― נישט אין מײַנע אױגן, דו אַלטע נאַר! דירעקט די ליכט צו מיין האַנט."
  
  
  דער אלטער האט געהארכזאם אראפגעװיזן דעם פלאש־ליכט. ער האט געזען בלוי שטאל פון א Smith & Wesson .38. אן אפנעמענדיק די אויגן פון דער פּיסטויל, האט דער טויער-היטער ארויסגענומען פון דער קעשענע פון די אנגעשפארטע הויזן א געדיכטן בינטל שליסלען. זיינע פינגער האבן געציטערט ווען ער האט אויסגעקליבן א שליסל און אים אריינגעלייגט. דער שלאָס האט זיך געעפנט. אי ך הא ב דערגרײכ ט מי ט דע ר לינקע ר האנ ט או ן אפגעהאקט די קײט. איך האָב אַרײַנגעשטויסן דעם טויער, נאָך ווײַזנדיק מיטן ביקס אויף דעם אַלטן, און בין אַרײַן אַרײַן.
  
  
  "פאַרמאַכן דעם טויער, אָבער טאָן ניט שלאָס עס."
  
  
  ער האָט געטאָן ווי איך האָב אים געזאָגט.
  
  
  — װער איז דא נאך ? איך האָב אָנגעוויזן מיט מיין פּיסטויל צו באַקומען אַוועק דעם וועג.
  
  
  — נאר דער סענאר און סענארא — האט ער נערוועז געענטפערט.
  
  
  — דײן װײב ?
  
  
  “איך מויער עס. זי איז טויט, נאָר איך בין געבליבן.
  
  
  — אנדערע קנעכט?
  
  
  — זײ קומען, זײ שלאפן דא נישט, זײ װעלן נישט צוריק קומען ביז אין דער פרי.
  
  
  "איז סענאָר ביקפאָרד נאָך געגאנגען צו בעט?"
  
  
  דער אלטער האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי, עס איז נאָך אַ ליכט אויף אונטן.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט וואַסערדיקע, דערשראָקענע אויגן. "ביטע, האר, איך בין אַן אַלט מענטש. איך וויל נישט קיין צרות.
  
  
  "עס קען זיין אַ פּלאַץ פון קאָנפליקט דאָ הייַנט," איך געזאגט, וואַטשינג אים.
  
  
  "איך קען זיין זייער ווייַט אין אַ זייער קורץ צייט," האָט דער אַלט מענטש געבעטן. "ספּעציעל אויב די פּאָליצייַ קען קומען."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. איך האָב זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַן בייטל און אַרױסגעצויגן פֿיר הונדערט פּעסאָ ― בערך צװײ און דרײַסיק דאָלאַר.
  
  
  "צו מאַכן דיין יאַזדע גרינגער. פֿאַר דיין ינקאַנוויניאַנס. ״איך האב ארײנגעלײגט די באנקנאטן אין דער האנט פון דעם טויער־ היטער.
  
  
  דער אַלטער האָט אַראָפּגעקוקט און אַרײַנגעטאָן די חשבונות אין קעשענע: — קען איך איצט גיין?
  
  
  כ'האב געכאפט. דער מאן האט געעפנט דעם טויער אין א האנט־ברײט און זיך דורכגעגליטשט. ע ר אי ז גלײ ך געלאפ ן אויפ ן שמוץ־װעג , ד י שיך ל האב ן זי ך געקלאפ ט אוי ף ד י פיעס ן או ן געמאכ ט װײכ ע שרייפענדיק ע קלאנגע ן אויפ ן גראז . ער האט זיך אויסגעדרייט די ווינקל און איז געווען אויס פון דערזען אין עטלעכע סעקונדעס.
  
  
  אי ך הא ב אויפגעשטא ט דע ם טויער , או ן אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ר פינצטערני ש פו ן דע ר באהאלטענע ר ערד , צו ם הויז .
  
  
  פון דער טיר, וואָס האָט געפירט פון קיך צום עסצימער, האָב איך געקוקט אויף ביקפאָרד און זיין פרוי. זיי זענען ביידע געזעסן אין דעם טייל פון די לעבעדיק צימער וואָס איך קען זען אַריבער די עסצימער.
  
  
  ביקפארד האט אראפגעלײגט דעם זשורנאל, װאם ער האט געהאלטן, און אראפגענומען די געדיכטע לײענ־ברילן.
  
  
  "וואָלט איר ווילן אַ טרינקען איידער מיר גיין צו בעט?" — האט ער געפרעגט דאריס.
  
  
  דאָריס איז געזעסן אויף דער קאַנאַפּע, און מיט גרויס קאָנצענטראַציע געמאָלן די פינגערלעך. אָן קוק אַרויף, זי געזאגט, "טאָן אַ נעמען."
  
  
  איך בין אַרײַן אין עסצימער און זיך אָפּגעשטעלט בײַם בויגן, וואָס האָט אים אָפּגעשיידט פֿון דער לעבעדיקער. "איך פֿאָרשלאָגן איר לאָזן דעם פֿאַר שפּעטער," איך געזאגט.
  
  
  ביקפארד האט אויפגעהויבן פארחידושט. דאָריס האָט אַראָפּגעלאָזט דאָס פלאש נעגל־פּאָליש אויף דער ווײַסער סאָפע. "אוי דרעק!" איז אלעס וואס זי האט געזאגט.
  
  
  איך געגאנגען אין די לעבעדיק צימער און לאָזן ביקפאָרד זען די ביקס אין מיין האַנט.
  
  
  ער פארלאנגט. - "וואָס די גענעם איז דאָס אַלע?"
  
  
  "דיינע פריינט טאָן ניט וועלן די זאכן צו זיין גרינג."
  
  
  ער האט געלעקט די ליפן, געקוקט נערוועז אויפן ביקס. "פארוואס מיר? איך האב געטון וואס דו האסט געפרעגט."
  
  
  
  "ווי איר אַמאָל געזאגט, איר זענט נאָר דער באָכער אין די מיטל. איך רעכן אַז דאָס מיינט אַז איר באַקומען עס פון ביידע זייטן.
  
  
  "וואס ווילסטו?"
  
  
  "אַ ביסל, איר און איך גייען צוזאַמען אַ פאָר."
  
  
  "היי, וואַרטן אַ רגע!" — האט דאריס געשריגן.
  
  
  "ער וועט נישט באַקומען שאַטן אויב ער טוט וואָס איך זאָגן אים," איך פאַרזיכערט איר.
  
  
  "וואָס וועגן איר?" ביקפאָרד איז נאָך נערוועז וועגן די ביקס.
  
  
  — זי בלײבט. איך גענומען די פלאַש אויס פון מיין קעשענע און אפגעטרעסלט צוויי קאַפּסאַלז אַנטו די שפּיץ פון די באַר.
  
  
  "מיס ביקפאָרד, איך וואָלט אָפּשאַצן עס אויב איר וואָלט נאָר נעמען די פּילז ...
  
  
  "ניין!" — האט ביקפארד אויפגעריסן, זיך אויפגעשטעלט. ― לאָז זי אָפּ!
  
  
  "דאס איז וואָס איך טאָן. איך בין נישט גענוג נאריש זי צו פארבינדן. עס איז צו פיל געלעגנהייט צו באַקומען פריי. און איך װעל זי בעסער נישט שלאָגן איבערן קאָפּ.
  
  
  האָט ער געפרעגט: וואָס — וואָס איז דאָס?
  
  
  — שלאפ־ טײלן, זײ װעלן איר נישט װײן.
  
  
  דאָריס איז אויפגעשטאנען פון דער קאַנאַפּע און געגאנגען צו די באַר. איך האב באמערקט אז זי האט גארניט דערשראקן. זי האָט מיר אַפֿילו געגעבן אַ שנעל שמייכל, וואָס ביקפאָרד האט נישט זען. זי האט גענומען די פּילן און זיך אויסגעגאסן מיט אַ גלעזל וואַסער.
  
  
  — ביסט זיכער אז זײ װעלן מיר נישט שאטן ? אי ן אי ר שטימע ן אי ז געװע ן א װײ ל פו ן פארװײלונג , או ן אי ר ד י געדיכט ע גרינ ע אויג ן האב ן זי ך מוטיק א ארײנגעקוק ט אי ן מײנע . זי האָט אַרײַנגעלייגט די פּילן אין מויל און זיי געוואשן, דערנאָך איז זי צו מיר געקומען. — אלעס וואס איך גיי טאן איז איינשלאפן?
  
  
  — זעצט זיך, פרוי ביקפארד.
  
  
  — דאָריס, — האָט זי געמורמלט, נאָך דרייסט קוקנדיק אין מיין פּנים אַרײַן, אַ קליינטשיק שמייכל אויף אירע ליפּן.
  
  
  "צוריק אויף דער סאָפע." דאָריס האָט זיך פּאַמעלעך אַוועקגעקערט פון מיר און זיך אומגעקערט צו דער קאַנאַפּע, באַוואויסנדיק מיט די היפּס. ביקפארד איז צו איר צוגעגאנגען און זיך אװעקגעזעצט נעבן איר. ער האט פארזיכטיק גענומען איר האנט, אבער זי האט זיך אװעקגעצויגן.
  
  
  ― למען השם, דזשאַני. איך בין גוט, אַזוי רויק אַראָפּ, אָוקיי? אַז ער האָט מיך געװאָלט שאַטן, האָט איר אים נישט געקאָנט אָפּהאַלטן“. זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר. "ווי לאַנג נעמט עס?"
  
  
  "צען צו צוואַנציק מינוט," איך געזאגט. "איר קען נאָר אויסשטרעקן זיך און אָפּרוען. מיר וועלן וואַרטן.
  
  
  * * *
  
  
  ווייניגער ווי פופצן מינוט שפעטער האט דאריס פארמאכט די אויגן. אירע בריסט האבן זיך אויפגעהויבן און געפאלן אין דעם גרינגן ריטם פון שלאף. איך געווארט נאָך פינף מינוט און מאָטיאָן ביקפאָרד אַוועק פון איר.
  
  
  — גיי.
  
  
  ביקפארד האט זיך אויפגעהויבן אויף די פיס. "וואו?"
  
  
  "מיר גייען באַזוכן דעם טונפיש שיפל," איך געזאגט. ― דער װאָס איז פֿאַרבונדן מיטן עמבאַנגקמאַנט...“
  
  
  — װאם רעדסטו ?
  
  
  ―... און דערנאָך אַפֿן ברעט, ― האָב איך װײַטער געזאָגט, װי ביקפֿאָרד האָט נישט געזאָגט קײן װאָרט, ― מוזט איר טרעפן דעם קאַפּיטאַן און אים געבן דאָס פּעקל. זאג אים ער וועט זיין פּיקט אַרויף אין סאַן דיעגאָ אין די געוויינטלעך וועג.
  
  
  "איר זענט משוגע!" - ביקפאָרד עקספּלאָדעד. — דו פרובירסט אונז בײדע אומברענגען?
  
  
  ― דו ביסט נאָך נישט טױט, ― זאָג איך, אױפֿגעהױבן דאָס ביקס צו זײַן ברוסט.
  
  
  ע ר אי ז געשטאנע ן או ן געלאמערט , עלטער , מפל ה מאכ ט אי ם עלטערע ר פו ן זײנ ע יארן . "אָבער זיי וועלן טייטן מיר ווען זיי געפֿינען זיך. איר קענט דאס, ניין? "ער געקוקט בייַ מיר. "ווי האט איר וויסן וועגן די טונפיש שיפל?" — האט ער געפרעגט נאריש.
  
  
  "איך האָב דיר געזאָגט נעכטן נאַכט אַז איך האָב אַ רשימה פון די כלים וואָס דיין מענטשן געוויינט צו שמוגלען העראָין אין די שטאַטן. די טונפיש שיפל איז די מרים דזשיין פון סאַן דיעגאָ. ער הענגט שוין עטליכע טעג, ווארט אויף דער קומענדיגער פּעקל״.
  
  
  "איר קענט טרעפן," האט ביקפארד געזאגט מיט כעזיטאַנטלי, אָבער איך געכאפט אַ פליקער אויף זיין פּנים און דאָס איז געווען אַלע די באַשטעטיקונג איך דארף.
  
  
  "נישט מער," איך געזאגט. "לאָמיר באַקומען זיי דעם פּעקל זיי ווארטן פֿאַר."
  
  
  * * *
  
  
  באַקומען דעם פּעקל צו די טונפיש שיפל איז געווען קיין פּראָבלעם. מי ר האב ן פארטריב ן מי ט ביקפאר ד אוי ף דע ם עמבאנקמענט , ביקפאר ד געפאר ן או ן אי ך נעב ן אים , .38 אי ן האנט .
  
  
  אַמאָל אויף די שיפל, ביקפאָרד כעדאַד גלייך צו די קאַפּיטאַן ס כאַטע. מיר דרײַ האָבן אָנגעפֿילט דאָס קלײנע צימער. ביקפאָרד דערציילט די געשיכטע. דער קאפיטאן האט נישט געפרעגט קיין שום פראגע אויסער צו קוקן אויף מיר פארדעכטיגט ווען איך האב אים איבערגעגעבן די פעקלעך.
  
  
  "ער איז גוט," ביקפאָרד וואָושט פֿאַר מיר. "דאס איז זיין קויפן. ער וויל נאָר מאַכן זיכער אַז מיר באַפרייַען."
  
  
  "מיר האָבן קיינמאָל נישט געהאט קיין פראבלעמען," האָט דער קאַפּיטאַן זיך באַקלאָגט, גענומען ביי מיר דאָס פּעקל. ער האט דערויף א קוק געטאן און זיך געדרײט אין די הענט. "וועש? דאס איז מיר נייע.
  
  
  "ווי באַלד קענען איר גיין די וועג?"
  
  
  — א האלבע שעה — אפשר ווייניגער.
  
  
  "דעמאָלט בעסער גיין."
  
  
  דער קאפיטאן האט א פרעגנדיק געקוקט אויף ביקפארד. "טו ווי ער זאגט," האָט ביקפאָרד אים געזאָגט.
  
  
  "וואָס וועגן דעם פּעקל איך איז געווען ווארטן פֿאַר?"
  
  
  ביקפארד האט זיך אנגעשפארט. “עס איז פּאָוסטפּאָונד. מיר קענען נישט לאָזן איר בלייַבן דאָ צו לאַנג.
  
  
  "אָוקיי," האט געזאגט דער קאַפּיטאַן. "וואָס גיכער איר צוויי ויסמעקן מיין דעק, די גיכער איך קענען אָנהייבן."
  
  
  ביקפאָרד און איך לינקס דער כאַטע, סלאָולי געמאכט אונדזער וועג אין דער פינצטער צוזאמען די קלאַטערד דעק. דאר ט הא ב אי ך זי ך אפגעשטעל ט ב ײ דע ר לײװנט־באדעקטע ר לײבשיפל , או ן גיך , דרײענדי ק צ ו אים , א ז ע ר זא ל ניש ט זען , הא ב אי ך ארײנגעשטופ ט דא ם צװײט ן פעק ל אונטע ר דע ם שװער ן לײװנט .
  
  
  ווען מיר שפּרינגען אויף די דאָק, מיר געהערט די מאָטאָרס אָנהייבן. אויפ ן דעק הא ט זי ך געפונע ן א צע ר טעטיקײ ט .
  
  
  מיר געגאנגען צו ווו ביקפאָרד האט פּאַרקט זיין מאַשין אויף קאָסטעראַ.
  
  
  "וואס יעצט?" — האט ביקפארד מיך געפרעגט, װען מיר זײנען ארײן.
  
  
  "איך טראַכטן מיר זאָל גיין זען ברייאַן גאַריט," איך געזאגט. Bickford האט געזאגט צו פּראָטעסטירן אָבער געביטן זיין מיינונג.
  
  
  
  איך האָב געהאַלטן דעם קורצן בלױטן שטאָל רעוואָלווער נאָר אַ פּאָר אינטשעס פֿון אים. ער פארטריבן די מאַשין מזרח אויף קאָסטעראַ מיגועל אַלעמאַן, געלאזן די שטאָט צו די שפּיץ פון די קאַפּ. ענדליך האט ער זיך אויסגעדרייט אויף א צווייטן וועג און זיך אפגעשטעלט נאך א פאר מינוט.
  
  
  - גאַריט ס הויז איז אַראָפּ דאָרט. איהר װילט, אז איך זאל גלײך ארײן? "
  
  
  דאָס הויז האָט זיך אַרויסגעוויזן אין זיך אַליין, פּונקט אונטער דעם קאַם פון אַ באַרגרוקן אויף דעם ברעג פון אַ פעלדז וואָס איז אַראָפּ צוויי הונדערט פֿיס צו די ים אונטן. מי ר זײנע ן געװע ן ארו ם הונדער ט יארד ן פו ן דע ר פארטײ , װא ם הא ט געפיר ט צו ם פראנט־טויער .
  
  
  "ניין, האַלטן דאָ."
  
  
  ביקפארד האט אויסגעדרייט דעם אויטא אויף דער זייט פונעם וועג. ער האט עס אפגעשטעלט און אויסגעלאשן די צינדונג און די כעדליכטן. פּלוצעם האָט אונדז אַרומגערינגלט פינצטערניש, און אין דעם מאָמענט האָב איך געשלאָגן דעם הינטן פון ביקפֿאָרדס קאָפּ מיט דעם באַט פון דער פּיסטויל, אים געשלאָגן רעכט הינטערן אויער. ער איז צוזאמגעפאלן אויפן רער. איך האָב אַרײַנגעטאָן דאָס ביקס אין דער רעכטער קעשענע פֿון מײַן רעקל און אַרױסגענומען פֿון דער אַנדערער קעשענע אַ זעמל טאַשמע. איך פּולד ביקפאָרד ס געווער הינטער זיין צוריק, טייפּינג זיין ריסץ מיט אַ טוץ טורנס פון כירורגיש טייפּ. איך האָב אים אַרײַנגעשטופּט אַ טיכל אין מויל, אַרײַנגעטאָן אַ פּאַס קלעפּ פֿון איין באַק צו דער אַנדערער, כּדי צו האַלטן דעם גאָג.
  
  
  אַרומגעגאַנגען אַרום דעם טראָג, האָב איך געעפֿנט בײדע לינקע טירן. ביקפארד איז געווען שווער. די יאָרן האָבן אים געבראכט צו אַ שווער וואָג. איך האט צו געראַנגל צו מאַך זיין ינערט גוף אין די צוריק פון די טראָג. אי ך הא ב זי ך אראפגעבויג ן או ן זי ך באנדאזשיר ט זײנ ע קנעכלע ן או ן קני . ווען איך פאַרטיק, איך איז געווען אויס פון טאַשמע, אָבער ער איז געווען טייד סיקיורלי. איך וואלט זיך נישט געדארפט זארג, אז ער זאל גיין פריי.
  
  
  צען מינוט שפּעטער בין איך געגאַנגען שטילערהייט אין דער פינצטערניש אויפן ברעג פונעם וועג, ביז איך בין געקומען צו דער הויכער וואַנט וואָס האָט אַרומגערינגלט גאַריטס ווילאַ. ד י װאנט ע הא ט זי ך אנגעהויב ן אוי ף א נײע ן פעלדז , אוי ף מי ר רעכטס , דורכשניט ן א פעלד , דא ן הא ט זי ך געשאפ ן א האלב־קרײז ל ארו ם דע ם גרוים ן הויז , בי ז דע ם ראנ ד פו ן דע ר װײטע ר זײט .
  
  
  הינטער דער וואַנט איז געווען אַ ליכט. איך האב געהערט קולות רופן זיך איינער צום אנדערן. װע ן אי ך הא ב זי ך דערנענטער ט צ ו דע ר װאנט , הא ב אי ך דערהער ט ד י שפּריצ ן װאסער . איך דערקענט איינער פון די גערלז 'שטימען ווי די קול פון די בלאָנדע וואָס איך געזען דעם זעלבן טאָג אין El Cortijo.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געקריכ ט אי ן דע ר באזע ם פו ן דע ר װאנט , בי ז אי ך הא ב דערגרײכ ט דע ם דרייוו־װע ג װא ס הא ט געפיר ט צו ם װעג . ד י פראנט ן פונע ם טויער , אי ז געװע ן באלויכט ן מי ט צװ ײ פלעקלעך , װא ס האב ן געהאנגע ן הוי ך אוי ף ד י הויפט ־ שטיצער . עס איז געווען קיין וועג איך קען אַריבער די דרייוווויי אַזוי נאָענט צו די הויז אָן זיין געזען, אַזוי איך קראָלד צוריק צו די וועג און קראָסט עס ווו איך האט לינקס ביקפאָרד און די מאַשין. עס האָט מיר גענומען צוואַנציק מינוט צו גאָר ויספאָרשן די אנדערע זייַט פון די הויז פון דעם ברעג פון דעם פעלדז צו די ראָודוויי, און דאַן איך צוריק צוריק און אומגעקערט צו די ברעג פון די וועג.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געצויג ן אריבערצוגײ ן דע ם װעג , ד י מוסקלע ן פו ן מײ ן פוס , האב ן שוי ן זי ך געצויג ן צ ו מאכ ן א טריט , װע ן עפע ס א טי ף זיצנדי ק געפי ל הא ט מי ך אפגעשטעלט .
  
  
  די נאַכט סאָונדס האָבן נישט געביטן. אונטער דעם פעלדז, איך קען הערן די כוואליעס קראַשינג קעגן די באָולדערז אין זייער פּאַמעלעך, ירעגיאַלער ריטם אויף די שמאָל זאַמדיק ברעג. דער ים־ווינטל פֿון מערב האָט געראַשט די דלאָניע־בלעטער, װי רײַבט זיך טרוקענע הענט. די נאכטיקע אינסעקטן האבן געװײנט און געציטערט, געציטערט אין דער פינסטערניש ארום מיר, אבער עס איז געװען װי א פרימאלער שרעק איז מיר אװעק אין זינען.
  
  
  מיט אַ לאַנגע צייט צוריק האָב איך זיך אויסגעלערנט גאָר צוטרוי צו מיינע אינסטינקטן. נא ך אײדע ר דע ר ערשטע ר שװאכע ר קלאנגע ר הא ט דערגרײכ ט מי_ינ ע אויערן , הא ב אי ך זי ך צוגעלאפ ן צ ו דע ר זײט , פארלויפנדי ק מײ ן אומזעעזע ן קעגנער .
  
  
  כ'בין כמעט נישט געשעדיגט געווארן. דער קלאַפּ, אַימעד אויף מיין רוקנביין, האָט מיך געשלאָגן אין די פאָראַרם, ווען איך האָב זיך אויסגעדרייט, די בלייד פון דעם מעסער איז אריין אין מיין רעכטן אָרעם פּונקט אונטער דעם עלנבויגן, דורכגעדרונגען עס צו דעם האַנטגעלענק, און מיר צופאַלן די פּיסטויל וואָס איך האָב געהאלטן אין מיין האַנט . אין דער זעלביקער מאָמענט, אַ שווער, מאַסקיאַלער גוף קראַשט אין מיר, שלאָגן מיר אַוועק וואָג.
  
  
  איך בין געפאלן מיט פּנים אַראָפּ, קוים קענען צו ויסמיידן די ריטאַליאַטאָרי שלאָגן ווי די בלייד סלייסט דורך די לופט ווו איך געווען נאָר אַ רגע צוריק. אָן טראכטן, אַקטינג ריין ווי אַ רעפלעקס, איך געשווינד ראָולד אַוועק צו די ווייַט ברעג פון די וועג.
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארויפגעהויב ן או ן דערזע ן ד י פירקאט ע געשטאלט ן פו ן מײ ן אטאקע , שטײענדי ק אי ן א קעמפער ס פאזע , מי ט ד י ברײטע ר פיס . דאָס לבנה־שײַן האָט זיך אָפּגעשפּיגלט פֿון דעם געשאַרפֿטן שטאָלן בלייד, ווי אַ רייזער, וואָס ער האָט געהאַלטן אין דער אויסגעשטרעקטער האַנט, באַוועגנדיק די האַנט הין און צוריק. איך האָב געהערט ראַפּינג גאַספּס ווי דער מענטש פאָרויס צו מיר, שאַפלינג שריט דורך שריט.
  
  
  אי ך הא ב אונטערגענומע ן מײנ ע פיס . מיין לינקע האנט האט געקראצט דעם וועג. אי ך הא ב געפונע ן או ן געכאפ ט א שטײ ן א פויסט . איך פּעלץ די נאַס וואַרעמקייַט פון בלוט פלאָוינג אַראָפּ מיין רעכט פאָראַרם און האַנטגעלענק. איך האב געפרואווט רירן מיין רעכטע האנט. ער איז כּמעט אומזיסט געליימט געוואָרן פֿון דעם קלאַפּ.
  
  
  דער מאן איז צוגעגאנגען צום אפענעם דרייווער־זיץ פענצטער נעבן דעם אויטא. איך האָב געזען ווי ער האָט אַריינגעשטעקט זיין האַנט דורכן פענצטער, און פּלוצלינג האָבן זיך אָנגעצונדן די כעדלייץ פון דער מאַשין, באַלויכטן דעם וועג און דעם ברעג פון פעלד, מיר דריקן מיט זייער האַרב ווייס ליכט.
  
  
  לאנגזא ם הא ב אי ך זי ך אויפגעהויב ן אוי ף ד י פיס , קוי ף מי ט ד י אויג ן אוי ף דע ר ליכטי ק פו ן ד י ליכטן .
  
  
  
  אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן באװעג ן , פרוביר ן ארויסצוטרײב ן פו ן ד י כעדליכטן .
  
  
  דע ר אטאקע ר אי ז ארוי ס פאר ן אויטא , א שארפ ע או ן געפערלעכע ר סילועט , אויפ ן הינטערגרונט , פו ן דע ר פארבלענדנדיקע ר גלאנצ ן פו ן ד י שטראלן .
  
  
  איך גענומען עס איין שריט ווייַטער.
  
  
  "דו זאלסט נישט לויפן."
  
  
  די לאנגע בלייד פון דעם מעסער אין דער האנט האט זיך װידער אנגעהויבן זײן לאנגזאם, שלאנג־װעבט.
  
  
  "האַלטן, האָמברע! איך וועל עס געשווינד טאָן פֿאַר איר.
  
  
  איך האָב דערקענט דאָס קול. ע ס הא ט געהער ט צ ו דע ם שטארק ן ױנג ן מאן , װעלכע ר אי ז מי ר צוגעקומע ן אוי ף דע ר באגרע ר צװ ײ טעג , — לואי ס אפאריציאו . דער זכּרון האָט צוריקגעבראַכט אַ שטראָם פֿון אַנדערע. פֿאַר עטלעכע סיבה, די בילד פון אַ גאַטיד טשערעפּאַכע פלאַשט דורך מיין קאָפּ. אין קאָפּ האָב איך װידער געזען די טשערעפּאַכע ליגן אומבלאָזלעך אױפֿן רוקן, די גיך קלאַפּן פֿון דעם פֿישערס מעסער, דעם מאַסקיאַלער אָרעם בלוטיקן ביזן עלנבויגן, און די לאַנגע גרוי־ראָזעזע קעלערן פֿון נאַס קישקע, װאָס גײען זיך איבער די טרעפּ פֿונעם דאָק.
  
  
  ארויסצושטופן די בילדער, האב איך זיך געמאכט צו בלייבן רואיג. "היי לוי."
  
  
  "איך האָב דיר געזאָגט אַז מיר וועלן זיך ווידער טרעפן," האָט לוי געזאָגט. ע ר הא ט גענומע ן נא ך א שאפענדיק ע שריט . “איך האָב היינט ביינאכט געשיקט דיין פריינד אין דער נעקסטער וועלט אינעם האָטעל. איצט װעל איך דיך זאָרגן“.
  
  
  — ביסטו מיר נאכגעגאנגען?
  
  
  לוי האט געשאקלט מיטן קאפ. — ניין, איך גיי דיר נישט נאך. איך בין געקומען אַהער צו זען קאַרלאָס אָרטעגאַ, אים צו זאָגן וואָס איך טו אין דעם האָטעל. איך גיי אויפן וועג און זעה א קאר. וואס מיינט איר אז איך טרעף אינעווייניג, עס איז פארבונדן, הא? אַזוי איך בין ווארטן. ווער מיינט איר וועט זיך באלד באווייזן? “ער האָט פריילעך געשמייכלט און גענומען נאָך אַ שריט צו מיר. — האמברע, איך װעל דיך לאנגזאם שניידן און דו װעסט גארנישט קענען טאן.
  
  
  מיין מיינונג איז געווען רייסינג, קאַנסידערינג די ביסל אָפּציעס איך געהאט. פליסנדיק וועט נאָר פאַרהאַלטן דעם סוף פֿאַר אַ ביסל פאַרצווייפלט מינוט. ס'איז גלײַך אומזיסט געװען צו שטײן און קעמפן נאָר מיט אַ שטײן װי אַ געװער און מיט אַ הילפֿלאָזער האַנט. באקעמפ ן אומבאװאפנט , מי ט א געבילדעטע ר קעמפער , מי ט א מעסער , װאל ט געװע ן א רײנע ר זעלבסטמארד .
  
  
  אין דער רגע, איך עוואַלואַטעד און פארווארפן יעדער אָפּציע אַחוץ איין, און אפילו דעמאָלט איך געוואוסט די שאַנסן וואָלט זיין סטאַקט שווער קעגן מיר. איך האב געדענקט איין קליינע פאקט. איך האב געדענקט ווי שנעל לואי האט פארלוירן זיין געדולד ווען איך האב אפגעזאגט זיין פאָרשלאָג צו זיין מיין פירער. איך געוועט אויף עס.
  
  
  "אַ ביסל פּונק ווי איר?" ― איך האָב פֿון אים געלאַכט, און דער שפּאָט אין מײַן קול האָט זיך אַרױסגעצױגן און אים געביסן װי אַ פּאַטש אין פּנים. "נאָר פֿון הינטער און אין דער פינצטער - און אפילו דעמאָלט איר מיסט!"
  
  
  לוי האט אויפגעהערט פאראויס. מי ר זײנע ן געװע ן ניש ט מע ר װ י אכט פוס
  
  
  "איר טראַכטן איך קען נישט טאָן דאָס?"
  
  
  "קום און פּרובירן עס!" איך האב אויסגעשטרעקט מיין לינקע האנט כדי לוי זאל זען דעם שטיין וואס איך האלט אין אים. איך האב בכוונה אויסגעדרייט מיין האנט און זי געלאזט פאלן אויף דער ערד.
  
  
  "איך קען דאַרפֿן אַ ביקס פֿאַר אַ מענטש," איך געזאגט, שטעלן ווי פיל ביטול אין מיין קול ווי מעגלעך. ― פֿאַר אײַך... ― האָב איך געשפּילט אױפֿן װעג.
  
  
  לאָויס האָט זיך אַ ביסל אויסגעדרייט צו מיר. די שעדלעך האבן אנגערירט און באלויכטן זײן פנים מיט שארפע שװארצע און װײסע דרײעקלעך. זיין מויל האט זיך פארדרייען אין א בייזן גרימאס.
  
  
  לאנגזא ם הא ב אי ך װידע ר מי ט דע ר לינקע ר האנ ט ארײנגעכאפ ט אי ן לענד ן קעשענע , או ן ארויסגעשלעפ ט א טיכל . איך אלנגעוויקלט עס אַרום מיין שנייַדן רעכט פאָראַרם.
  
  
  — װאס װעסטו נוצען װען איך שײד אײער מאגן ? לואי האָט זיך געטשעפּעט.
  
  
  איך האב נישט געקוקט אויף אים, כאטש יעדער נערוו אין מיין קערפער האט אויף מיר געשריגן צו האלטן די אויגן אויפן מעסער אין לואיס פויסט. כ’האָב ווידער אויסגעשטרעקט מיט דער לינקער האַנט, די פינגער אַרײַן אין קעשענע און אַרומגעוויקלט דעם שווערע מעשענע טעלער, וואָס איז צוגעבונדן צו מײַן האָטעל צימער. איך געהאלטן מיין גוף אַוועק פון לויס ווי איך פּולד די שליסל און טעלער אויס פון מיין קעשענע.
  
  
  "איר טאָן ניט האָבן די מוט צו קומען פּנים צו פּנים מיט מיר," איך טאָנטעד אים. ― דאָס מעסער קאָן איך פֿון דיר אַװעקנעמען, דיך מאַכן אױף אַלע פֿיר און עס לעקן מיט דער צונג, װי אַ הונט! איר וואָלט ליבע אַז, וואָלט ניט איר, קליין מאַלאַדאָנאַדאַ.
  
  
  "זאג דאס נישט!" האט לואיס געקראכט, געציטערט פון צארן.
  
  
  איך האב אים נאכאמאל געשטופט. "מאַלקרעדאָ, טשיקאָ! איך טאָן ניט געבן אַ פאַרשילטן וועגן קליין פּימפּס ווי איר! »
  
  
  כ'האב בכוונה געדרייט צו אים די רוקן און אוועקגענומען פון אים א טריט. לוי האט געשריגן פון צארן און זיך צוגעלאפן נאך מיר.
  
  
  מיטן ערשטן קראצן קלאנג בין איך צוגעלאפן צו דער זייט און זיך אומגעקערט. לואיס מעסער האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אויף מיר, דורכשניידן די לופט, וווּ איך בין געשטאַנען נאָר אַ שפּאַלטן רגע פריער.
  
  
  דער ברודיקער שווינג פון זײַן לונג האָט אים געלאָזט ברייט אָפֿן. מיט אלע כוחות וואס איך האב געקענט צוזאמשטעלען, האב איך ארום ארומגעוואויגט מיין לינקע האנט און פון בלויז אפאר אינטשעס אוועקגעשלאגן דעם מעשענע טעלער און שליסל גלייך אין לואיס פנים. דער שװער ראַנד פֿונעם קופּערנעם טעלער האָט אים געכאַפּט די ברעמען.
  
  
  ער האט געשריגן פון ווייטאג. אײן האנט האט זיך אומװיליק אויפגעהויבן צו די פארבלענדענע אויגן, די אנדערע האט פארצװײפלט ארויסגעשטראכן א מעסער, װי ער האט זיך געשטומלט, די שיך האבן זיך געריסן אויפן לויזער גראז פון װעג. ער איז געפאלן אויף איין קני, די לינקע האנט אויסגעשטרעקט צו ברעכן דעם פאל, די אנדערע האט נאך אנגעכאפט דעם מעסער.
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן א לאנגע , װילד ע טריט , פארװארפ ן א מעכטיק ן בריק ׳ מי ט דע ר גאנצע ר קראכ ט פו ן מײ ן רעכטע ר פוס ־ דיך־מוסקלען , קאלב־מוסקלען , רוקן־מאַסקעלע ן — אל ץ זי ך קאנצענטריר ט מי ט גאנצ ע קראפט ן פו ן מײ ן קערפער , מײ ן קנע ל פארשפארט , ד י פו ן שפיציק ט שטאר ק . .
  
  
  און לואי האט זיך פארצווייפלט געשטופט און זיך אויפגעהויבן אויף די פיס , זיך שווייגנדיק זיך בלינד פון דעם קלאפ פון מיין שטיוול גלייך אין מיטן האלדז .
  
  
  זיין מויל איז אפגעפאלן. זיין מעסער איז געפאלן. בײד ע הענ ט זײנע ן געגאנגע ן צ ו זײ ן האלדז . ע ר הא ט זי ך געקריג ט אוי ף ד י פיס , זי ך געשטאנע ן , זי ך אויסגעגליטשט , ענדלע ך געשטאנע ן אוי ף געבויגענע ר קני , זי ך געשװיגן , זי ך געקראכן , דע ר רוי ע חיה־קלאנגע ן פו ן זײ ן געשרײ , פארשפאר ט אי ן זײ ן האלדז , דור ך א צעבראכענע ר שוהל .
  
  
  לוי האט זיך צו מיר אויסגעדרייט, דער הארטער גלער פון די כעדליכטן האבן באלויכטן זיינע אויסגעבויגענע אויגן און אויסגעמאטערט פנים. בלוט איז געפלויגן פון זײנע ברעמען, װאו דער שליסל און פלאק האבן זײ אויפגעריסן. דאָס מױל האָט זיך געעפֿנט און זיך פֿאַרמאַכט, װען ער האָט געפּרוּװט אַרײַנצוזאַגן לופט אין די לונגען. זײ ן ברוסט האט זיך געציטערט מיט גרויםע און אומזיסטע מי. דא ן האב ן ד י פיס ן זי ך געלאז ט או ן ע ר הא ט גענומע ן א שאקלדיק ן אטעם , או ן געפאל ן פאראוים , אנגעקלאג ט זײ ן פני ם אויפ ן גרא ל פו ן װעג . ער האט זיך ארומגערינגלט װי א קראב אין דער בלאָטע, געפרװוט אטעמען, געפרואװט אויפשטײן. זיין מאַסקיאַלער גוף כיטרע אין איין ריז לעצט ספּאַזמע, און דעמאָלט ער פראָזע.
  
  
  א לאנגע װײל, כאפנדיק דעם אטעם, האב איך אים פארזיכטיק נאכגעקוקט. איך בין דעמאָלט צוגעגאנגען צו אים און גענומען די מעסער לעבן זיין גוף. איך האב אפגעווישט מיין בלוט פון די בלייד אויפן לואיס העמד, אריינגעפלויגן דאס בלייד אין די הענטל און עס אריינגעלייגט אין מיין קעשענע. אי ך הא ב געטראפ ן דע ם האָטעל־שליסל , או ן נא ך עטלעכ ע מינוט ן זוכ ן הא ב אי ך געפונע ן דע ם רעװאלװער ם 38 קאליבער , װא ם ע ר הא ט אי ן זײ ן ערשט ן מערדערישע ן אימפול ס ארויסגעקלאפ ט פו ן מײ ן האנט .
  
  
  צום סוף בין איך זיך אומגעקערט צום אויטאָ און אויסגעלאָשן די כעדלייכטן. איך האב נישט געוואוסט ווי לאנג עס וועט דויערן ביז מען קען זיך באווייזן. אין דער פּלוצעמדיק פינצטערניש, איך פּעלץ ויסגעמאַטערט און מיד, און מיין אָרעם אנגעהויבן צו וויי, אָבער איך נאָך געהאט עפּעס צו טאָן איידער די סוף פון דער נאַכט. ערשטנס, האָב איך נישט געקאָנט לאָזן לואיס קערפּער וווּ עס איז געווען. איך האב נישט געוואלט עס זאל זיין דיסקאַווערד פּונקט נאָך.
  
  
  אי ך הא ב געעפנ ט דע ם שטומ ק פו ן מאשין , או ן טרא ץ מײ ן מידקײט , הא ב אי ם געשלעפ ט זײ ן קערפע ר צו ם װאגא ן או ן אי ם ארײנגעשלעפ ט אי ן קאמיע , דא ן הא ט מע ן געקלאפ ט דע ם דעקל .
  
  
  מי ט מי ט הא ב אי ך ארוי ס אויפ ן פראנט־זיץ , או ן אנגעהויב ן דע ם מאשין . איך האב עס אומגעדרײט אין דער פינסטער, אײדער איך האב אנגעצונדן די ליכט און צוריקגעפארן צו ביקפארד׳ס הויז.
  
  
  * * *
  
  
  א האלבע שעה שפעטער בין איך געזעםן געדולדיק אין ביקפארד'ס לעבעדיק צימער, ווארטן ביז דער גרויסער בחור זאל זיך צוריקגיין צום באוואוסטזיין. מיין האַנט האט מיר גענעם, ספּעציעל ווען איך געהאט צו פירן ביקפאָרד ס ינערט גוף פון די מאַשין אין די הויז, אָבער איך געראטן עס טראָץ דעם ווייטיק. איך ריין די שנייַדן מיט פּעראַקסייד און אלנגעוויקלט עס טייטלי מיט באַנדאַזשיז וואָס איך געפֿונען אין די מעדיצין קאַבינעט אין ביקפאָרד ס קלאָזעט. די ווונד איז געווען פּליטקע, די טענדאַנז זענען נישט שנייַדן, אָבער איצט די נאַמנאַס איז דורכגעגאנגען און עס איז ווייטיקדיק. איך געפרוווט צו איגנאָרירן דעם ווייטיק, טריינינג מיין פינגער צו האַלטן זיי פון ווערן געשפּאַנט. פֿון צײַט צו צײַט האָב איך גענומען די פּיסטויל אין מײַן פֿאַרװונדעטער האַנט און אַרײַנגעכאַפּט דעם באַט. נאָך אַ בשעת איך איז געווען קאַנווינסט אַז איך קען נוצן עס מיט מיין רעכט האַנט אויב נייטיק.
  
  
  ביקפאָרד איז נאָך פעלנדיק. און אויך זײַן װײַב. דאָריס וועט מיסטאָמע שלאָפן ביז שפּעט מאָרגן. בשעת איך געווארט פֿאַר ביקפאָרד צו קומען צו זיין סענסיז, איך געגאנגען צו די טעלעפאָן און באקומען די נומער איך דארף פון אינפֿאָרמאַציע. איך האב גערופן צו די פאליציי סטאנציע און איך האב שנעל אויפגעהאקט ווייל איך האב נישט געוואלט ענטפערן אויף קיין פראגעס. איך בין צוריק צום שטול און געווארט געדולדיק.
  
  
  בערך פופצן מינוט שפעטער האט ביקפארד זיך אויפגעוועקט. איך האב געזען די חידוש אויף זיין פנים ווען ער האט זיך געפונען אויסגעשטרעקט אויפן דיל און קוקנדיק אויף מיינע שיך. ער האט זיך שװער געכאפט און זיך איבערגעקערט אויפן רוקן. איך האָב זיך צוגעבויגן און אָפּגעריסן דאָס טאַשמע פֿון זײַן מויל. ער האָט אויסגעשפּיגלט דעם גיך.
  
  
  ― זײַטל ― האָט ער געזאָגט הײזעריק ― װאָס האָסטו מיך געשלאָגן?
  
  
  איך איגנאָרירט די קשיא. "איך ווילן איר צו רופן גאַריט."
  
  
  ביקפארד האט א גלאט געטאן אויף מיר. ― װאָס זאָל איך אים זאָגן? — האט ער געפרעגט געזױערט. “וואָס האָב איך געטאָן? װאָס זיצט איר דאָ אין מײַן שטוב מיט אַ ביקס אין דער האַנט און װילט מיט אים רעדן?
  
  
  — גענוי, ביז צום לעצטן דעטאַל.
  
  
  איך האב מיך אראפגעכאפט נעבן אים, ארויסגענומען לואיס מעסער פון קעשענע און געדריקט דעם קנעפל אויף דער זייט פונעם הענטל. די בלייד איז ארויסגעפלויגן און ביקפארד'ס אויגן האבן זיך פארשפרייט פון פּלוצעמדיק מורא. גראדע רעדענדיג האב איך אים אויסגעדרייט אויף זיין זייט, דורכשניידן די טעיפ, וואס האט פארבונדן זיינע ריסטען הינטער אים, און דערנאך אפגעשניטן די טייפ אויף די קנעכל און די קני.
  
  
  ער האט זיך פּאַמעלעך אויפגעהויבן, געבעקסנדיק די פינגער. ע ר הא ט זי ך אומשטענדלע ך אויפגעהויב ן אוי ף ד י פיס , זי ך באװעג ן מי ט קלערן , ארום . זײַן בליק איז געפֿאַלן אויף דער סאָפע, אויף וועלכער דאָריס איז געלעגן.
  
  
  — זי שלאפט נאך. איך האב עס שוין געזוכט.
  
  
  "זי בעסער זיין אָוקיי," ביקפאָרד געראָטן.
  
  
  איך האב איגנאָרירט די קאָמענטאַר: "קלאַפּ אַרויף די טעלעפאָן און זאָגן גאַריט אַז איך וואַרטן פֿאַר אים דאָ און אַז ער זאָל נעמען זיין פרייַנד קאַרלאָס מיט אים."
  
  
  ביקפארד האט א קוק געטאן אויף מיר, אבער ער האט זיך געכאפט צום טעלעפאן און גערופן. מיר האָבן קיין ברירה אָבער צו וואַרטן ביז Brian Garrett און Carlos Ortega זענען אנגעקומען.
  
  
  קאפיטל עלף
  
  
  דאָריס איז נאָך געשלאָפֿן אויף דער קאַנאַפּע. ביקפארד איז געזעסן נעבן איר, אומבאקאנט ווי א בהמה, בלאַס פון מידקייט און אנגסט. קאַרלאָס איז געזעסן אין אײנעם פֿון די שטולן, פֿאַרזיכטיק אַריבער די פיס פֿאַר אים, כּדי נישט צו צעלאָזן די קנייטשן אין די הויזן.
  
  
  ער האט שטילערהײט געקוקט אויף דער באנדאזש, װאם האט צוגעדעקט מײן רעכטן ארעם פון עלנבויגן ביזן האַנטגעלענק. מייַן מאַדראַס רעקל איז געלעגן אויף דער פּאָדלאָגע לעבן מיר, זיין רעכט אַרבל צעריסן. די ביקס אין מיין רעכט האַנט איז געווען פעסט, אָן די מינדסטע צייכן פון טרייסלען, טראָץ דעם ווייטיק איך פּעלץ. איך האב אים נישט געקענט לאזן טראכטן אז איך בין שווער געשעדיגט געווארן. ברייאַן גאַריט איז געזעסן אין די אנדערע שטול, לינינג פאָרויס, זיין רינדערנס פּנים פלאַשט מיט כּעס, גלערינג אויף מיר.
  
  
  "נאָר אַזוי איר וויסן וואָס ביקפאָרד דערציילט איר איז אמת," איך געזאגט. כ׳האב זיך צוגעבויגן איבערן קאװע־טיש, אנגעטאן מיט זשורנאלן און צײטונגען. זונטיק ס מעקסיקא סיטי נייַעס איז געווען ויסגעצייכנט. איך האב אויפגעהויבן א טייל פון דער צייטונג. ונטער איז געווען אַ איין קילאָ פּלאַסטיק זעקל אָנגעפילט מיט ווייַס פּודער.
  
  
  קאַרלאָס און גאַריט האָבן ביידע געקוקט אויף די זעקל, זייער אויגן געצויגן צו אים יריזיסטאַבאַל. איך האב מיט דער לינקער האנט ארויסגענומען לואיס מעסער און געפלאצט מיטן בלייד.
  
  
  קאַרלאָס ס אויסדרוק האט נישט טוישן. אויב ער האָט דערקענט דאָס מעסער, האָט ער נישט געגעבן קיין סימן, אָבער דאַן זענען געווען נאָך הונדערטער אַזעלכע אין שטאָט, פון וועלכע איינער איז געווען טיף איינגעבונדן אין דזשין-פאולס רוקנביין.
  
  
  איך סטאַק די שפּיץ פון די בלייד אין די זעקל, טרער עס אַ ביסל. עטלעכע פון די פּודער פאַרשפּרייטן אויף די גלאז טאַבלעטאָפּ.
  
  
  "ווילסט צו קאָנטראָלירן עס אויס?"
  
  
  קאַרלאָס האָט אָנגערירט דעם פּודער מיט דער פינגער. ער האט צוגעלײגט דעם פינגער צום צונג. ער האט א נײד געטאן.
  
  
  איך האב נאכאמאל אויסגעשטרעקט דאס מעסער און פארגרעסערט דעם שניט. דאָס מעסער האָט ער צוריק אַרײַנגעלייגט אין קעשענע, נאָך אַלץ אָנגעכאַפּט דעם ביקס. אי ך הא ב דא ן גענומע ן ד י צעריסענ ע זעקל ן אי ן דע ר לינקע ר האנ ט או ן געגאנגע ן צ ו ד י פראנצויזיש ע טירן . איך האב געשטופט מיט מיין פוס איינע פון די טירן. שטייענדיק אין דער טיר, נאָך קוקנדיק זיי, די .38 סמיט & וועסאָן אַימעד גלייַך אויף קאַרלאָס, איך אויסגעדרייט די צעריסן זעקל אַזוי אַז די ווייַס פּודער פלו אַוועק אין דער נאַכט.
  
  
  גאַריט האָט זיך געשפּרונגען אויף די פֿיס, ער האָט אויפגעריסן: "נאַר!" "צי איר וויסן ווי פיל עס קאָס?"
  
  
  "זעץ אַראָפּ, ברייאַן," קאַרלאָס האט רויק. "דאס איז אַ הויך-סטייקס שפּיל. דער מענטש ווייזט אונדז אַז ער קען פאַרגינענ זיך צו זיין ינוואַלווד אין דעם."
  
  
  ברײַען האָט זיך צוריק אײַנגעזונקען אין זײַן שטול. ער האט דורכגעטראגן א פלײשיקע האנט דורך די גרויםע האר. "פאַרשילטן איר," ער דערציילט מיר ופגעקאָכט. ― װאָס װילט איר פֿון אונדז?
  
  
  "פּונקט וואָס איך געוואלט פריער. לאָזן סטאָקעללי אַליין. בלײַבט אַוועק פֿון מיר."
  
  
  "אָדער?" — האָט קאַרלאָס געפֿרעגט רויִק.
  
  
  ― איך װעל דיך טױט שלאָגן. איך האב דיר שוין פריער דערצײלט װעגן דעם.
  
  
  "איר רעדן ברייט, הער קאַרטער. איך גלייב נישט אז דו קענסט דאס טון.'
  
  
  “איך האָב געקוקט אויף די אָפן פראנצויזישע טירן. איצט איך געזאגט, "קום אויס פֿאַר אַ מינוט. איך וויל אז איר זאלט עפעס זען.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך געביט ן בליק . קאַרלאָס האָט זיך אַ שמייכל געטאָן, ווי צו זאָגן, אַז ער האָט נישט פֿאַרשטאַנען וואָס איך מיין. די דרײַ האָבן זיך אױפֿגעהױבן און אַרױסגעגאַנגען אױף דער טעראַסע.
  
  
  — דארט, גיב א קוק אויף דער נייוואל באזע.
  
  
  מי ר האב ן געקענ ט דערמאכ ן א כװאלי ע פו ן טעטיקײט , װע ן מי ר האב ן זי ך מיטאמא ל אנגעצונדן . ד י טי ף , אדורכדיגנדיק ע הוטער ן פו ן א שי ף פײפן , ד י אנשטענדיקע , רײם ע קלאנגע ן פו ן קאמף־סטאנציעס , זײנע ן צ ו אונד ז געקומע ן איבע ר דע ר בוכטע . אין בלויז אַ ביסל מינוט מיר קען מאַכן די טונקל סילאַוועט פון אַ קאָרוועט באַקינג אַוועק פון די דאָק און דעמאָלט טשערנינג וואַסער אין די שטערן ווי עס פארקערט. ער האט אנגעהויבן צו געווינען פאָרויס מאָמענטום. ווען די קאָרוועט ריטשט די שמאָל אַרייַנגאַנג צו די אָקעאַן, עס איז געווען מאָווינג מיט כּמעט פלאַנגקינג גיכקייַט, קערלז פון ווייַס שפּריץ פאָרמינג צוויי האָן עקן אויף די בויגן.
  
  
  "וואָס טוט דאָס אַלע מיינען?" — האט גארעט געפרעגט.
  
  
  "זאג אים וואָס איר טראַכטן," איך דערציילט ביקפאָרד. אפילו אין לעוואָנע - ליכט איך קען זען די מורא אויף זיין פּנים.
  
  
  "זיי גייען נאָך דעם טונפיש שיפל," האָט ער געסט.
  
  
  — אבסאלוט רעכט.
  
  
  "אבער ווי? ווי אזוי האבן זיי געקענט וויסן פון דעם?"
  
  
  "איך האָב זיי געזאָגט," האָב איך געזאָגט קורץ. "איצט לאָמיר גיין צוריק אינעווייניק?"
  
  
  * * *
  
  
  "לאָזן מיר באַקומען דעם גלייַך," קאַרלאָס געזאגט. "איר האָט געגעבן דעם קאַפּיטאַן פינף קילאָגראַמס פון העראָין און געשיקט אים אַוועק?"
  
  
  ביקפארד האט נעכטן נעבעכדיק. "ער וואָלט האָבן געהרגעט מיר, קאַרלאָס. איך האב נישט געהאט קיין ברירה".
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אומגעקערט צו מיר. "און דעמאָלט איר האָט נאָוטאַפייד די נייוואַל באַזע?"
  
  
  — אומדירעקט, האב איך גערופן די פאליציי, איך מיין אז זיי וועלן נעמען אייער שיף אין דער קומענדיגע האלב שעה ארום.
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך זיכער געשמייכלט. "צי איר טראַכטן מיין קאַפּיטאַן וואָלט זיין אַזוי נאַריש צו לאָזן די פּאָליצייַ צו באָרד זיין שיף אָן ערשטער פאַלן די פּעקל איבער ברעט?"
  
  
  "אַוודאי נישט," איך מסכים. “אָבער ער ווייסט נישט וועגן די אַנדערע פיר קילאָ וואָס איך האָב אַרײַנגעלייגט ווען איך און ביקפאָרד זענען אַוועק פון דער שיף. זיי וועלן געפֿינען די צווייטע פּעקל ווייַל איך דערציילט זיי ווו צו קוקן פֿאַר עס. דער ערשטער איז געווען נאָר אַ נאַר."
  
  
  קאַרלאָס פּנים איז געווען אַן מאַסלינע מאַסקע מיט צוויי ענג אויגן דירעקטעד צו מיר.
  
  
  — פארװאם ?
  
  
  "צי איר נאָך טראַכטן אַז איך קען נישט צעשטערן דיין אָרגאַניזאַציע?"
  
  
  — איך זע. ער האט זיך צוגעבויגן אויף זײן שטול. "איר נאָר קאָסט אונדז אַ פּלאַץ, הער קאַרטער. אונדזער קאַפּיטאַן וועט טראַכטן אַז מיר פארפירט אים. עס וועט זיין שווער צו האַלטן אים פון רעדן בשעת ער טראַכט אַזוי.
  
  
  "דאָס איז דער ערשטער שריט," איך געזאגט.
  
  
  "איך טראַכטן מיר וועלן האָבן צו ענדיקן אים פֿאַר גוט," קאַרלאָס מיוזד הויך. "מיר קענען נישט ריזיקירן אים צו רעדן."
  
  
  "ער איז נישט אַ גרויס אָנווער. לייג צו די רעשט פון די שעדיקן."
  
  
  „מיר האָבן אויך פֿאַרלוירן אַ שיף. איז דאס וואס דו האסט געמיינט? איז עס אמת. נאך ערגער, שמועות וועלן זיך פארשפרייטן. עס וועט זיין שווער פֿאַר אונדז צו געפֿינען אַ פאַרבייַט פֿאַר אים. ”
  
  
  "איצט איר פֿאַרשטיין".
  
  
  
  
  "און דערפאר האסטו אפגעגעבן — לאמיך זען — נאך פיר און פינף, ניין קילאגראם, פלוס דעם וואס דו האסט אזוי דראמאטיש אוועקגעווארפן אונז צו באאיינדרוקן - צען קילאגראם העראין?"
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "דאָס איז אַ פּלאַץ פון געלט צו וואַרפן אַוועק," קאַרלאָס באמערקט ווען ער וואָטשט מיר.
  
  
  "עס איז ווערט עס."
  
  
  — מיר האבן דיך אונטערגעשאצט. זײ ן שטי ם אי ז נא ך געװע ן רואיק . מיר קען זיין צוויי ביזניסמען וואָס דיסקוטירן פלאַקטשויישאַנז אין די לאַגער מאַרק: "מיר האָבן צו טאָן עפּעס וועגן דעם."
  
  
  "דו זאלסט נישט פּרובירן. עס האָט אײַך שױן געקאָסט צװײ מענער.
  
  
  — צװײ ? קאַרלאָס האָט אויפֿגעהויבן אַ ברעם. “דער קאַפּיטאַן איז אַליין. ווער נאך? "
  
  
  "לואיס אַפּאַריסיאָ."
  
  
  דאָס מאָל איך קען זען ווי מיין ווערטער שאַקט קאַרלאָס, אָבער דער מענטש ריגיינד קאָנטראָל פון זיך כּמעט תיכף. איך האָב אָנגעוויזן אויף דער באַנדאַזש אויף מיין אָרעם.
  
  
  "ער כּמעט גענומען מיר. אָבער, ער איז נישט גוט גענוג."
  
  
  — װאו איז לואיס ?
  
  
  — טויט.
  
  
  איך האָב צוגעקוקט ווי קאַרלאָס פראָריזט - אַלץ אַחוץ זײַנע אויגן, וואָס האָבן אויף מיר געקוקט מיט ספק, ווי ער וואָלט נישט געגלויבט וואָס ער האָט געהערט.
  
  
  "איר וועט געפֿינען עס אין דעם שטאַם פון ביקפאָרד ס מאַשין," איך געזאגט, קערפאַלי אַבזערווינג די ווירקונג וואָס מיין ווערטער האָבן אויף אַלע דריי פון זיי. ביקפארד איז כּמעט אַרויסגעשפּרונגען פֿון זײַן שטול. קאַרלאָס האָט געמוזט אויסשטרעקן די האַנט אים צוריקצוהאַלטן. גאַריט ס פּנים איז געווארן אַ מאַטאַלד רויט. קאַרלאָס האָט זיך צוגעבויגן און צום ערשטן מאָל האָב איך געזען אויף זײַן פּנים ריין האַס.
  
  
  "ער איז געווען מיין פּלימעניק," האָט קאַרלאָס געזאָגט. ד י װערטער , װא ס זײנע ן ארוי ס פו ן זײ ן מויל , זײנע ן געװע ן צעלומפ ט מי ט דע ר דערקאנ ג פו ן װא ם אי ך הא ב געזאגט .
  
  
  "דעמאָלט וועט איר האָבן אַ משפּחה פליכט צו באַגראָבן זיין גוף," איך געזאגט און אריבערגעפארן מיין האַנט אַזוי אַז די סקוואַט .38 קאַליבער רעוואָלווער איז געווען אַימעד בייַ קאַרלאָס ס קאָפּ. קאַרלאָס איז צוריק אַרײַנגעפֿאַלן אין זײַן שטול.
  
  
  איך האב געפרעגט. — פרעגסטו מיך נישט װעגן דזשין־פאולס סעװיער?
  
  
  קאַרלאָס האָט געשאָקלט מיטן קאָפּ. "איך טאָן ניט דאַרפֿן עס. דיין קשיא דערציילט מיר אַז לויס איז געראָטן."
  
  
  "אזוי לוי איז געווען רעכט?"
  
  
  "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין וואָס איר מיינען". קאַרלאָס האָט זיך ווידער צוזאַמענגענומען.
  
  
  "איך געדאַנק אַז דזשין-פאולוס איז געהרגעט דורך גרייַז, אַז איך בין דער ציל. אבער אויב לוי האט אים געהרגעט בכוונה, דעמאָלט איר געוואוסט ער איז געווען אַ פּאָליצייַ אַגענט.
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך פּאַמעלעך געטאָן. — יא.
  
  
  — ווי אזוי האסטו זיך דערוואוסט ?
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אָנגעהויבן. "עס זענען געווען עטלעכע פרווון צו ינפילטרירן אונדזער אָרגאַניזאַציע אין דער פאַרגאַנגענהייט. אין די לעצטע טעג זענען מיר געווארן זייער פארזיכטיג. נעכטן, צו זיין צווייפל זיכער אַז דזשין-פאול איז דער וואס ער האט געזאגט אַז ער איז, איך גערופן אונדזער פריינט אין מאַרסעיל. זיי האָבן אַלץ דורכגעקאָכט אַחוץ איין. דזשין-פאולוס סעוויער האָט נישט געטראָפן די באַשרייבונג פון דעם מאַן וואָס זיי האָבן געשיקט. אַזוי איך האָב געזאָגט לויס צו באַקומען באַפרייַען פון עס.
  
  
  זיין שטימע האָט נאָך ניט געוויזן קיין זאָרג. זײ ן פני ם הא ט זי ך אומגעקער ט צ ו זײ ן געװײנלעכ ן גלײכקײט , או ן זײנ ע שטריכן , האב ן באקומע ן זײע ר געװײנלעכ ע װײכקײט .
  
  
  "מיר האָבן דערגרייכט דעטענט, סענאָר קאַרטער," האָט קאַרלאָס געזאָגט. "עס מיינט אַז קיינער פון אונדז קען נישט מאַכן אַ מאַך אָן ברוטאַל ריטאַלייישאַן פון די אנדערע."
  
  
  — אזוי ?
  
  
  "וואַרט אַ רגע, קאַרלאָס!" גאריט האט אריינגעטרעטן צו אביעקט. ― זאָגסט איר, אַז מיר װעלן גײן מיט דעם זוהן?
  
  
  איך האָב געקוקט אויף דעם בייזן, געכאַפּט פּנים, די קליינטשיק צעבראָכענע אָדערן אויף גאַריטס נאָז, די שניידן אויף זיין געדיכטן גאָמבע, וואו ער האָט זיך געשניטן בשעתן שערן. אי ך הא ב אי ך געכאפ ט א ז דא ס אי ז געװע ן א מענטש , װעמענ ס אומגעדולד ק הא ט אי ם געקענ ט פארניכט ן דור ך װארפ ן דע ם דאזיק ן געדאנק .
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אָנגעהויבן. "וואָס אנדערע אנדער ברירה האָבן מיר, אַמיגאָ?"
  
  
  — פארשוין! ער האט אונז געקאסט צװײ מענער און א שיף, דו װעםט אים לאזן אװעק מיט דעם?
  
  
  — יא. קאַרלאָס האָט נישט געקוקט אויף גאַריט ווען ער האָט גערעדט. "עס איז גאָרנישט מער מיר קענען טאָן אין דעם פונט."
  
  
  "וואָס האָט איר פּלאַננעד פֿאַר מיר שפּעטער?" - איך האב געטראכט. איך איז געווען זיכער אַז קאַרלאָס איז נישט געגאנגען צו לאָזן מיר לעבן אויב ער קען העלפן עס, איך איז געווען צו געפערלעך פֿאַר אים. איך געוואוסט אַז קאַרלאָס וואָלט קומען מיט מיר פֿאַר איצט ווייַל ער האט קיין אנדערע ברירה. די שאלה איז געווען ווי לאנג וועט עס דויערן?
  
  
  איך וועק זיך אויף. "איך נעם עס איר האָבן מסכים צו לאָזן סטאָקעללי הינטער?"
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אַ נײַד געטאָן. "איר קענט אים זאָגן אַז ער איז זיכער פון אונדז."
  
  
  — און איך אויך?
  
  
  קאַרלאָס האָט ווידער אַ נאָד געטאָן. "מיר וועלן מאַכן אַלע מי צו באַשיצן אונדזער אָרגאַניזאַציע פון די שעדיקן וואָס איר האָט שוין געפֿירט. ניצל קומט ערשטער, סענאָר קאַרטער.
  
  
  איך האב זיך לאנגזאם אריבערגעצויגן צו די פראנצויזישע טירן. אפשטעלנדי ק ב ײ דע ר טיר , הא ב אי ך געזאגט : ״דו ר הא ט הײנט , אײ ן טעות . איך האב דיר געזאגט אז עס וועט זיין טייער. שאָקל מיך נישט ווידער. עס וואָלט זיין אן אנדער טעות. ”
  
  
  "מיר נוץ פון אונדזער מיסטייקס." ער האט פון מיר נישט אראפגענומען די אויגן. — רואיג פארזיכערט, אז קומענדיגע מאל וועלן מיר נישט זיין אזוי נאריש.
  
  
  די באמערקונג קען זיין גענומען אין צוויי וועגן. איך האָב געמײנט, אַז איך בין זיכער, אַז דאָס נעקסטע מאָל, װאָס ער װעט מיך שיקן נאָך עמעצן, װעט ער זײַן מער אָפּגעהיט.
  
  
  ― געדענק נאָר לוי ― האָב איך אים געוואָרנט. "אויב עס איז נאָך אַ פּרווון אויף מיין לעבן, איך וועל גיין נאָך דעם מענטש וואס געשיקט עס - איר! מענטש, סענאָר אָרטעגאַ?
  
  
  — איך פארשטיי זייער גוט.
  
  
  איך האָב זיך גיך אויסגעדרייט און אַרױסגעגאַנגען דורך די פֿראַנצייזישע טירן, איבערלאָזנדיק זײ דרײַ אין שטוב: קאַרלאָס זיצנדיק אין אַ טיפֿער פֿאָטעל, די גלאַטקײט פֿון זײַן פּנים אַן אומפֿאַרשטענדלעכע מאַסקע באַהאַלטנדיק זײַנע געפֿילן, װען ער האָט צוגעקוקט װי איך גײ; ביקפארד , דע ר גרויםע ר ברויער , זיצנדי ק אויפ ן סאפע , נעב ן זײ ן שלאפנדיק ע פרוי ; און ברייאַן גאַריט, גלאָוינג אין די שטויב פון ווייַס פּודער אויף די טעפּעך און די ליידיק, צעריסן פּלאַסטיק זעקל ליגנעריש אויף די שטאָק לעבן די טיר ווו איך דראַפּט עס.
  
  
  
  
  איך בין אַריבער די דעק און סוואַנג מיין פיס איבער די דעקאָראַטיווע באַטאָנען בלאָק באַלוסטראַד צו די גראָז אין די הויף. דעמאלט , באהאלט ן אי ן דע ר פינצטער , הא ב אי ך זי ך אומגעקער ט או ן זי ך געשטעל ט ב ײ ד י אפענ ע פענצטע ר נעב ן דע ר טעראַסע , מײ ן רו ק צוגעדריקט ע צ ו דע ר װאנ ט פו ן שטוב , מי ט א ביקס ן אי ן דע ר האנט , װארטנדי ק צ ו זע ן צ י ז ײ װעל ן מי ר נאכפאלגן .
  
  
  כ׳האב זײ געדרײט דעם קאפ, און זײ דערזען אין שטוב. קיינער פון זיי האט זיך נישט באוועגט.
  
  
  עטלעכע מינוט שפּעטער, ברייאַן גאַריט געגאנגען איבער און פּיקט זיך אַ פּלאַסטיק זעקל פון העראָין.
  
  
  “צען קילאָגראַמס! װוּ האָט ער אַװעקגעלײגט די הענט אַף צען קילאָ, זײ אַװעקװאַרפֿן, װי זײ זײַנען נישט װערט קײן סענט?
  
  
  "דו ביסט אַ נאַר!" קאַרלאָס האָט אויסגעשפּיגלט די ווערטער. גאַריט האָט זיך אויסגעדרייט צו אים. "פאַרגעסן וועגן העראָין. איך וויל קארטער. איך וויל אים טויט! פֿאַרשטײט איר נישט װאָס ער טוט מיט אונדז?
  
  
  קאַפּיטל צוועלף
  
  
  איך בין אַרײַן אין האָטעל דורך דער דינסט־אַרײַנגאַנג, ווײַל איך האָב נישט געוואָלט מעלדן מײַן בייַזייַן. אַנשטאָט צו גיין צו מיין צימער, איך גענומען די דינסט ליפט צו די נייַנט שטאָק.
  
  
  צימער 903 איז געווען אין די סוף פון די קאָרידאָר. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. דרײַ און דרײַסיק אין דער פֿרי, אָבער אַ קליינטשיק שטראָם ליכט האָט זיך צעבראָכן דורכן שפּאַלט צווישן דער טיר און דער פענצטער. איך ווונדער וואָס דיטריך שטייט אַזוי שפּעט. פארזיכטיק אריינגעלייגט די מעטאלע סאונד אינעם שלאס און אריינגעדריקט די דינע פלאסטיק קארטל אין די טיר אויפן לאטש.
  
  
  דער לאָדן האָט זיך צוריקגעקערט, נאָר געמאַכט אַ שוואַכן קליק. כ׳האב געװארט, זיך צוגעהערט, און װען עס איז נאך נישט געװען קײן גערויש אויף דער אנדערער זײט טיר, האב איך ארויסגענומען מײן .38 סמיט & װײסאן מיט שנײדענע און שטילערהײט ארויםגעשטופט די טיר.
  
  
  איך בין אַרײַן אין שטוב. איך האב געהערט א רעש אין איינעם פון די בעדרומז. כמע ט גלײ ך הא ט זי ך באוויז ן אי ן דע ר טיר , א הויכער , גרויע ר מאן . דאַר און ביינער, ער איז געווען ווי שוואַך ווי אַ דאַוונען, מיט זיין לאַנג, ביינער פּנים און גראָב כשיוועס. ער האט זיך אפגעשטעלט אין גאנץ חידוש,
  
  
  ― װאָס טוט איר דאָ? — הא ט ע ר געפאדערט . "שטעל אַוועק די ביקס!"
  
  
  "זיסט איר הערבערט דיעטריטש?"
  
  
  "יא, איך בין דיטריך. וואס איז דאס? גניבה? "
  
  
  "מיין נאָמען איז פאולוס סטעפאַנס," איך געזאגט, "און איך טראַכטן עס איז הויך צייַט מיר רעדן, הער דיטריך."
  
  
  א דערקענונג האט געבליצט אין די אויגן. "איר זענט סטאָסעללי ס מענטש!" — האט ער געזאגט באשולדיגנדיק.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "פארוואס מיינט איר אַז איך בין ינוואַלווד מיט סטאָסעללי?"
  
  
  — מ׳האט מיר געזאגט, אז איר האט מיט אים געהאט א געהיימע באגעגעניש 3 אזייגער אינדערפרי אין דער נאכט פון אייער אנקומען.
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. משמעות אַלע אין דעם האָטעל געוואוסט וועגן דעם האַלבנאַכט באַזוכן.
  
  
  "איך בין נישט אַ סטאָקעללי מענטש. איך טאָן אַרבעט פֿאַר אלעקסאנדער גרעגאָריוס. ער האָט מיך געשיקט אַהער צו האַנדלען מיט סטאָקאַלי וועגן אַ געשעפט ענין.
  
  
  דיטריך האָט גענומען אַ מאָמענט צו פאַרשטיין וואָס איך האָב אים נאָר דערציילט.
  
  
  ער האט אויסגערופן: "אוי מיין גאט!" “איך האָב נאָר געטאָן אַ שרעקלעך זאַך. און עס איז צו שפּעט צו פאַרריכטן עס! "
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איר מיינען פינף קילאָגראַמס פון העראָין אין מיין צימער?"
  
  
  דיטריך האָט זיך געכאַפּט - און דאָס איז געווען די באַשטעטיקונג וואָס איך דארף. ניט ווייניקער האָט ער מודה געווען, אַז ער איז געווען דער, וואָס האָט אויפֿגעשטעלט סטאָקאלי'ס פּאַרטנערס און געפּרוּווט טאָן דאָס זעלבע מיט סטאָקאלי און מיר.
  
  
  "איך בין אַוועק פון אים," איך געזאגט אים.
  
  
  דיטריך האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "אפילו מער איך געשיקט אַ בעלהאָפּ צו דיין פּלאַץ מיט אַ טשעמאָדאַן געמאכט פון שוואַרץ שטאָף עס כּולל כּמעט דרייסיק קילאָגראַמס פון העראָין.
  
  
  "האָסט שוין מודיע די פּאָליצייַ?"
  
  
  דיעטריטש האט לאנגזאם געשאקלט מיטן קאפ. "איך האָב זיך גרייט געווען... ווען איך האָב געהערט די טיר עפענען."
  
  
  "די פּאָליצייַ וועט נישט אַרן מיר וועגן דעם," איך דערציילט אים, וואַטשינג זיין רעאַקציע.
  
  
  אין זיין קול איז געווען א שרעק פון שרעק.
  
  
  ― װער ביסטו, מיסטער סטעפֿאַנס? װאָס פֿאַר אַ מענטש ביסטו, װאָס מע האָט אײַך געשיקט אַלײן צו האַנדלען מיט אַזאַ בהמה, װי סטאָקאלי? די פאליציי שטערט דיר נישט. עס שטערט דיר בכלל נישט אז עס איז פארהאן גענוג העראאין אין דיין צימער צו שטעלן דיך הינטער די שטעגן פאר די רעשט פון דיין לעבן. איר האָט זיך אַרײַנגעבראָכן אין אַ האָטעל־צימער כּמעט פֿיר אין דער פֿרי מיט אַ ביקס אין דער האַנט. ווער די גענעם ביסטו? »
  
  
  "עמעצער וואָס וועט דיר נישט שאַטן," האָב איך אים פאַרזיכערט. איך האב געזעהן אז ער איז אויף דער גרענעץ צו ברעכן. "כל איך ווילן פון איר איז עטלעכע אינפֿאָרמאַציע."
  
  
  דיטריך האט זיך געקװענקלט. ענדליך האט ער ארויסגעכאפט. — אקעי, לאמיר גיין.
  
  
  “דערווייל האָב איך גערעכנט מער ווי הונדערט און פערציק קילאָ פון העראָין וואָס איר האָט צעטיילט. איר מאַרק ווערט איז צווישן אַכט און צוואנציק צו צוויי און דרייסיק מיליאָן דאָללאַרס. ווי די גענעם קען אַ מענטש ווי איר באַקומען זיין הענט אויף אַזוי פיל העראָין? אפילו סטאָקאלי קען דאָס נישט טאָן מיט אַלע זיינע קאָנטאַקטן. פון וואו נעמט מען דאס? "
  
  
  דיטריך האָט זיך אַוועקגעקערט פון מיר, אַ בליק פון עקשנות אויפן פּנים.
  
  
  # — דאס איז דאס איינציגסטע וואס איך וועל דיר נישט זאגן , מיסטער סטעפאנס .
  
  
  "איך טראַכטן איר זאָל זאָגן."
  
  
  פֿון הינטער אונדז איז געקומען אַ פֿרויען קול.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט. זי איז געשטאנען אין דער טיר צו אן אנדער שלאָפצימער, אנגעטאן אין אַ ליכט טראַנסלוסאַנט נעגלידזשי. אונטע ר הא ט ז י געטראג ן א קורצע ר נילאנע ר שנײלאנע ר שנײל־קאמעלע . אירע לאנגע גלײַכע בלאָנדע האָר איז געפֿאַלן כּמעט ביז איר לענד. זי איז געווען ערגעץ אין די מיטן צוואַנציק יאָר, איר פּנים אַ ווייכער, מער ווייַבלעך ווערסיע פון דיעטריטש ס ילאָנגגייטאַד פֿעיִקייטן. אונטער איר ברײטן שטערן איז איר געבארגענעם פנים געװען צעטײלט מיט א דינע, לאנגע נאז, װאס האט כמעט אויסגעזען צו דין. אירע אויגן זײנען געװען װײך װי איר פאטער.
  
  
  דער גאָמבע איז געווען אַ יידל קאָמבינאַציע פון די ברייט קורוועס פון באַק און קין.
  
  
  "איך בין סוזאַן דיעטריטש. איך האב געהערט וואס דו האסט געזאגט צו מיין פאטער. איך בעט אייך אנטשולדיג. עס איז געווען מיין שולד. עס איז געווען איך וואס ברייד דעם שליח צו געבן אינפֿאָרמאַציע וועגן איר. ע ר הא ט מי ר דערצײלט , א ז מע ן הא ט מע ן ד י אנדער ע טא ג געזע ן פארלאז ן ד י דאװענע ר פו ן סטאקאלי . דעריבע ר האב ן מי ר געמײנט , א ז אי ר זײ ט זײ ן םארציאנער .
  
  
  זי איז ארײן אין שטוב און איז געשטאנען נעבן איר פאטער, אים ארומגענומען.
  
  
  “איך מיין אז עס איז צייט אייך עפעס זאגן. עס האָט דיך צעריסן פֿאַר יאָרן. איר דאַרפֿן צו האַלטן. איר גײט צו טיף.
  
  
  דיטריך האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. "איך וועל נישט האַלטן, סוזאַן. איך קען נישט האַלטן! ניט ביז יעדער פון זיי ...
  
  
  סוזאַן האָט צוגעלייגט אירע פֿינגער צו זײַנע ליפּן. - "ביטע?"
  
  
  דיעטריטש האט אראפגענומען איר האנט. # — איך וועל אים ניט דערצעהלען , — האט ער געזאגט אנטפלעקנדיק , זיין שטימע כמעט פאנאטיש . "ער וועט זאָגן די פּאָליצייַ און זיי וועלן אַלע באַקומען אַוועק מיט אים. יעדער פון זיי! איר פארשטייט נישט? אַלע מײַנע השתדלות — אַלע די יאָרן װעלן פֿאַרװיסט װערן״.
  
  
  "ניין," איך געזאגט, "פרייַלעך, איך טאָן ניט געבן אַ פאַרשילטן וועגן די מענטשן וואָס איר שטעלן אַרויף אָדער ווי לאַנג זיי פוילן אין טורמע. אַלע איך ווילן צו וויסן איז ווו איר באַקומען אַלע דעם העראָין פון.
  
  
  דיעטריטש האט אויפגעהויבן צו מיר זײן דין בלײך פנים. איך האָב געקענט זען די ליידן שורות עטשט טיף אין זיין הויט. בלויז יאָרן פון יסורים האָבן געקענט ברענגען אַ ווייטיקדיקן בליק אין די אויגן פון דעם אַלטן. ע ר הא ט מי ר גענומע ן אנקוק ן או ן א ן א ן א ן אויסדרוק ן אי ן זײ ן שטימע ן הא ט ע ר פשו ט געזאגט : — אי ך קע ן דא ם שאנדלע ן מיסטער .
  
  
  * * *
  
  
  דיטריך האט מיט ביידע הענט שטארק געהאלטן סוזאן'ס האנט ווען ער האט מיר דערציילט זיין מעשה.
  
  
  ״איך האב געהאט נאך א טאכטער, מיסטער סטעפאנס. איר נאָמען איז געווען אַליס. מיט פיר יאָר צוריק, איז זי געפונען געוואָרן טויט פון אַ אָוווערדאָוס פון העראָין אין אַ עקלדיק, שמוציק האָטעל צימער אין ניו יארק סיטי. זי איז דעמאלט אפילו נישט געװען קײן אכצן. א יאר פאר איר טויט איז זי געווען א זונה. ווי די פאליציי האט מיר געזאגט, האט זי גענומען אויף יעדן וואס קען איר באצאלן אפילו א פאר דאלער, ווייל זי האט שטארק געדארפט געלט צו באצאלן פאר איר אדיקשאן. זי האָט נישט געקענט לעבן אָן העראָין. זי עווענטועל געשטארבן ווייַל פון דעם.
  
  
  “איך האָב געשוואוירן נקמה. איך וואַוד צו געפֿינען די מענטשן וואס גלויבן, די וואָס מאַכן עס מעגלעך - די אָנעס אין די שפּיץ! גרויסע מענטשן וואס די פאליציי קען נישט רירן ווייל זיי האנדלען זיך קיינמאל נישט מיט די זאכן. מענטשן ווי סטאָקעללי, טאָרגראָססאַ, וויגנאַלע, גאַמבעטטאַ, קליין און וועבער. די גאנצע מיאוסע בינטל! ספּעציעל די וואס פּראָצעס זיי. מענטשן ווי Michaud, Berthier און Dupre.
  
  
  "אויב איר וויסן עפּעס וועגן מיר, איר וויסן אַז איך בין אַ כעמיקער. איך לעצטנס געפונען אַ וועג צו נעמען נקמה. איך געפונען אַ וועג צו ממש באַגראָבן זיי אין זייער אייגן גראָב טייַך! »
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט, די אויגן האבן געפינצטערט פון ליכט, וואס קומט פון די טיפענישן פון דער נשמה.
  
  
  "איך געפונען אַ וועג צו מאַכן סינטעטיש העראָין."
  
  
  דיטריך האָט דערזען דעם אויסדרוק אויף מיין פּנים.
  
  
  - איר גלויבט מיר נישט, הער סטעפאַנס. אבער עס איז אמת. איך האב פאקטיש דיסקאַווערד אַ מעטאָד צו פּראָדוצירן העראָין הידראָטשלאָרידע מיט אַ ריינקייַט העכער ווי 91 פּראָצענט." ער האט זיך אויפגעהויבן אויף די פיס. "קום מיט מיר."
  
  
  איך בין אים נאכגעגאנגען אין קיך.
  
  
  דיטריך האט אנגעצונדן די ליכט און געוויזן. — קוק אויף זיך.
  
  
  אויפן טאָמבאַנק איז געלעגן אַ פּשוטע סיסטעם פון גלאז־רעטאָרטן און גלעזערנע רער. רובֿ פון עס האט נישט מאַכן זינען פֿאַר מיר, אָבער איך בין קיין כעמיקער
  
  
  "עס איז אמת," האט סוזאַן געזאָגט, און איך געדענקט אַז אויף דער צווייטער בלאַט פון דעם באַריכט דענווער געשיקט מיר דורך טעלעקאָפּיער, די שליסל פראַזע וועגן Dietrich Chemical Inc. איז געווען "פאָרשונג און אַנטוויקלונג." האט דער אַלט מענטש טאַקע געפונען אַ וועג צו פּראָדוצירן העראָין סינטעטיש?
  
  
  ― יאָ, מיסטער סטעפֿאַנס, ― האָט דיעטריטש געזאָגט כּמעט מיט שטאלץ, „סינטעטישן העראָין. ווי פילע דיסקאַוועריז, איך כּמעט סטאַמבאַלד אויף אַ טעכניק פֿאַר סינטאַסייזינג די מעדיצין, כאָטש עס גענומען מיר אַ לאַנג צייַט צו שליימעסדיק עס. און דערנאָך, — האָט דיטריך זיך דערגרייכט צום טאָמבאַנק און אויפֿגענומען אַ ברוינע פּלאַסטיק קוואַרט פלאַש, זי אויפֿגעהאַלטן, — דאַן האָב איך אַנטדעקט ווי אַזוי צו קאָנצענטרירן דעם סינטעטישן מאַטעריע. די פלאַש כּולל קאַנסאַנטרייטאַד סינטעטיש העראָין. איך טראַכטן אַ גוט אַנאַלאַדזשי וואָלט זיין צו פאַרגלייַכן עס צו קאַנסאַנטרייטאַד פליסיק סאַקעראַן, איין קאַפּ פון וואָס איז גלייַך צו אַ פול לעפעלע פון צוקער. נו, עס איז אפילו מער קאַנסאַנטרייטאַד. איך צעפירן עס מיט קלאָר צאַפּן וואַסער, האַלב אַן אונס פּער גאלאן."
  
  
  איך האב זיכער געצווייפלט, ווייל דיעטריטש האט געכאפט מיין האנט. ״איר מוזט מיר גלייבן, הער סטעפאנס. דו האסט דאס אליין געפרואווט, ניין? "
  
  
  כ’האָב נישט געוווּסט, נאָר איך האָב זיך דערמאָנט, אַז קאַרלאָס אָרטעגאַ האָט זיך אויסגעשטרעקט און אָנגערירט דעם פּודער מיט זײַן צייכפֿינגער, אָנגערירט מיט דער צונג, און דערנאָך זיך געכאַפּט, מסכים געווען, אַז דאָס איז טאַקע העראָין.
  
  
  "וויאזוי עס ארבעט?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "איר וויסן איך וועל קיינמאָל אַנטדעקן דעם פאָרמולע."
  
  
  ― איך האָב אײַך דערפֿון נישט געפֿרעגט. איך פֿאַרשטיי נאָר נישט ווי אַזוי צו באַקומען פֿון דעם קריסטאַלין פּודער, — האָב איך אָנגעוויזן אויף דער פלאַש, — און פּשוט וואַסער.
  
  
  דיטריך האט א זיפצן געטאן. "זייער פּשוט. דער קאנצענטראט האט די אייגנשאפט פון קריסטאליזירן וואסער. אזוי ווי קעלט פארוואנדלט רעגן אין שנייפלייקעס, וואס זענען נישט מער ווי קריסטאלינע וואסער. א גאלאן וואסער וועגט בערך דריי קילאגראם. עס איז פאראן גענוג קאנצענטראט אין דעם פלאש צו מאכן כמעט צוויי הונדערט. קילאָ פון סינטעטיש העראָין, וואָס איז ניט אַנדערש פון פאַקטיש העראָין הידראָטשלאָרידע.
  
  
  איך האב זיכער געוואוסט, אפילו אויב ער האט נישט. די קאַנסאַקווענסאַז פון וואָס Dietrich האט פּונקט געזאגט זענען ריזיק. געדאנקע ן האב ן זי ך ארומגערינגל ט װ י ברו ך פו ן א טייפון . איך האב נישט געקענט גלייבן אז דיעטריטש האט נישט געוואוסט וואס ער זאגט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט אי ן װאוינונג , דיעטרי ך שפאציר ט אהי ן או ן צוריק , װ י ד י ענערגי ע אי ן אי ם װאל ט געמוז ט געפינע ן עפע ס א באפרײאונג , װ י װערטער . איך האב געשוויגן ווייל איך האב געוואלט פארשטיין די מחשבות אין קאפ.
  
  
  "איך קען טאָן דאָס ערגעץ. די העראָין איך געפרוווט צו פאַבריק אין דיין צימער? צי האָט איר טראַכטן איך געבראכט אַזוי פיל העראָין אין מעקסיקא? איך האב אים נישט געדארפט טראגן. איך קען עס דאָ פּונקט אַזוי לייכט ווי איך האָב עס געטאן אין פֿראַנקרייַך ווען איך שטעלן אים אויף די פראנצויזיש. איך האָב דאָס געטאָן אין ניו יאָרק. איך האָב דאָס געטאָן אין מיאַמי."
  
  
  סוזאַן זיך אַראָפּ אויף דער דיוואַן. איך האב צוגעקוקט דיטריך גיין אהין און צוריק אין די גרענעצן פון דער סלון, און איך האב געוואוסט אז דער מענטש איז נישט אינגאנצן בדעתו.
  
  
  איך גאַט זיין ופמערקזאַמקייַט. - "מיסטער דיטריך."
  
  
  — יא ?
  
  
  "איר האָט מיר פריער געפרעגט אויב איך געוואוסט וואָס דיין ופדעקונג מענט? איר?"
  
  
  דיטריך האט זיך אויסגעדרייט צו מיר, פארוואונדערט.
  
  
  "צי איר וויסן ווי ווערטפול דיין ופדעקונג איז פֿאַר די מענטשן וואָס איר פּרובירן צו צעשטערן? צי איר וויסן וואָס ריסקס זיי נעמען איצט דורך ברענגען דרוגס אין די פאַרייניקטע שטאַטן? אָדער ווי פילע מיליאַנז פון דאָללאַרס אין געלט זיי האָבן צו באַצאָלן פֿאַר עס? זיי טאָן דאָס בלויז פֿאַר איין סיבה. פאַנטאַסטיש נוץ. הונדערטער מיליאנען א יאר. איצט איר האָט געפונען אַ וועג וואָס וועט עלימינירן די ריזיקירן פון מעדיצין סמאַגאַלינג אין די שטאַטן, און אויך ברענגען זיי מער נוץ ווי זיי קען אלץ חלום פון. צי ניט איר וויסן וואָס דיין פאָרמולע איז ווערט צו זיי? "
  
  
  דיטריך האט מיר אומגלויבנדיק געשטערט.
  
  
  "עס איז ניט איינער פון די מענטשן וואָס וואָלט נישט טוען אַ טוץ רציחה צו באַקומען דיין פאָרמולע. אָדער איר, פֿאַר דעם ענין.
  
  
  ער האט זיך כמעט אפגעשטעלט, אין פנים האט אויסגעדריקט פּלוצעמדיק מורא.
  
  
  "איך... איך קיינמאָל ... איך קיינמאָל געדאַנק וועגן אים," ער געמורמלט.
  
  
  "פאַרשילטן עס, טראַכטן וועגן אים!" ענדליך בין איך צו אים געקומען. עס איז גאָרנישט מער צו זאָגן.
  
  
  דער אַלטער איז צוגעגאַנגען צו דער קאַנאַפּע און האָט זיך אַװעקגעזעצט לעבן דער טאָכטער, פֿאַרדעקן דאָס פּנים מיט די הענט. סוזאַן האָט אַרײַנגעטאָן איר אָרעם אַרום זײַנע דינע פּלייצעס אים צו טרייסטן. זי האט א קוק געטאן אויף מיר איבערן צימער מיט בלײך גרויע אויגן.
  
  
  — װעט איהר אונז העלפן, מיסטער סטעפאנס ?
  
  
  "דער בעסטער זאַך איר קענען טאָן איצט איז גיין היים און האַלטן דיין מויל פאַרמאַכן. זאג קיינמאל נישט קיין ווארט צו קיינעם."
  
  
  "מיר האָבן קיין איינער אַנדערש צו העלפן אונדז," זי געזאגט. "ביטע?"
  
  
  כ׳האב געקוקט אויף זײ, פאטער און טאכטער, פארכאפט אין א װעב פון נקמה. מיין פליכט איז געווען צו גרעגאָריוס, און כּדי אים צו העלפן, איך געהאט צו האַלטן מיין צוזאָג צו סטאָללי אים אָפּזאָגן פֿאַר די קאַמישאַן. כ'האב נאר געמוזט טאן, איז אים איבערגעבן די צוויי, אבער דער געדאנק, וואס סטאטעללי וועט טאן, אויב דיטריך פאלט אים אריין אין די הענט, איז געווען מיאוס. און אויב איך געבן דיטריך צו סטאָקאַלי, עס וואָלט זיין די זעלבע ווי געבן אים דיטריך ס פאָרמולע. אין אַ יאָר, Stocelli וועט קאָנטראָלירן אַלע מעדיצין טראַפיק אין די שטאַטן. קיין הויפּט אָפּעראַטאָר קענען קאָנקורירן מיט אים. מיט די ריזיקירן פון סמאַגאַלינג פון העראָין אין די שטאַטן ילימאַנייטאַד און די גלייבן פּראַפיץ רעכט צו זיין נידעריק פּראָדוקציע קאָס, עס איז געווען קיין צייט איידער סטאָקעללי איז געווען סאַפּלייינג יעדער מעדיצין הענדלער אין יעדער שטאָט אין די מדינה. ס'איז נישטא קיין אפשטעל. געבן דיטריך צו סטאָקעללי וואָלט זיין ווי צו ברענגען אַ פּלאָגן צו די מדינה.
  
  
  איך געוואוסט איך דארף צו האַלטן Dietrich ס פאָרמולע אַוועק פון סטאָקעללי. או ן װײ ל ע ס אי ז געװע ן פארשפאר ט אי ן דע ר אלטע ר מחשבה , הא ב אי ך געמוז ט ארויס ־ טראג ן ד י צװ ײ פו ן מעקסיקע .
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "אבער איר מוזן טאָן פּונקט וואָס איך זאָגן איר."
  
  
  "מיר וועלן."
  
  
  "ווי פיל העראָין טאָן איר האָבן דאָרט?" — האב איך געפרעגט דיטריך .
  
  
  דיעטריטש האט אויפגעהויבן. "כּמעט פערציק קילאָגראַמס אין קריסטאַל פאָרעם."
  
  
  "באַקומען אַוועק פון אים. און פון אַלץ איר קאָכן אויך. באַקומען באַפרייַען פון אַלע גלאַסווער. איר קענט נישט ריזיקירן צו זיין געזען דורך די דינסט אָדער בעלהאָפּ. ריין דעם שטח ונ דורך."
  
  
  "עפּעס אַנדערש?"
  
  
  "יא. מארגן וויל איך אז איר זאלט בוך דיין פלי צוריק קיין די שטאטן אויפן ערשטן עראפלאן ארויס."
  
  
  "און דאן?"
  
  
  „נאָך גאָרנישט. אַז ס אַלע איר קענען טאָן.
  
  
  איך האב זיך מיטאמאל געפילט אויסגעמאטערט. מיין אָרעם האָט וויי געטאָן מיט אַ שטודירנדיקן טרויפנדיקן ווייטיק. איך דארף מנוחה און שלאָפן.
  
  
  "וואָס וועגן סטאָסעללי?" — האט דיטריך געפרעגט, דאס פאנאטישע פייער אין די אויגן האט ווידער אויפגעפלאקערט. "וואס איז מיט אים, ער גייט אַוועק סקאָט-פריי? הייסט עס, ער וועט נישט זיין באַשטראָפט?
  
  
  “היי, איך וועל נעמען קעיר פון סטאָסעללי. איך גיב דיר מיין ווארט.
  
  
  "קען איך צוטרוי איר?"
  
  
  "איר וועט האָבן צו גלויבן."
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט או ן ז ײ דערצײלט , א ז אי ך בי ן מי ט או ן גײ ן אװעק , או ן אי ך ארוי ס ד י טיר , פארזארג ט פארמאכ ט הינטער ן מיר . װען איך בין אװעק, האט קײנער פון אונדז גארנישט געזאגט. מער איז נישט געווען צו זאגן.
  
  
  * * *
  
  
  עס איז שוין געווען גוט נאך פיר אין דער פרי, ווען איך האב פארלאזט דיטריך און זיין טאכטער, אבער איך האב נאך געהאט א לעצטע ארבעט צו טאן איידער איך האב געקענט שלאפן. אי ך בי ן צורי ק אי ן מײנ ע צימער ן אפנעמע ן ד י טעיפ ־ רעקארדערס - קעשענע ם או ן א ביס ל גרעסער .
  
  
  
  די גרעסערע רעקאָרדער איז געווען יקוויפּט מיט הויך-גיכקייַט פּלייבאַק. ער האָט געקאָנט שפּילן אַ גאַנצע שעה טעפּעש אין ווייניקער ווי דרײַסיק סעקונדעס. פאר יעדן, וואס האט אים צוגעהערט, איז דער קלאנג וואס ער האט געמאכט נישט מער ווי א הויכן געוויי.
  
  
  מי ט בײד ע אויטאמאביל ן בי ן אי ך ארא פ אי ן דע ר פארלאזענע ר לאבי ע או ן זי ך באזעצ ט אי ן אײנע ם פו ן ד י טעלעפאן־בוידעם . איך פאַרהיטנדיק צו רעדן אין אַ מיקראָפאָן, איך דיקטייטיד אַ באַריכט פון מיין אַקטיוויטעטן אין אַ קליין קעשענע רעקאָרדער. איך באדעקט כּמעט יעדער געשעעניש וואָס געטראפן אַחוץ די מאָרד פון לויס אַפּאַריסיאָ. עס האָט מיר געדויערט כּמעט פֿופֿצן מינוט ביז איך האָב פֿאַרענדיקט רעדן.
  
  
  דעמאָלט איך גערופן דענווער.
  
  
  "איר קוק מיד," דענווער געזאגט ווען ער געגאנגען אַרויף צו די שורה.
  
  
  "יאָ," איך געזאגט קאַסטן, "אַזוי לאָזן אונדז באַקומען דעם איבער מיט, אָוקיי?"
  
  
  "איך רעקאָרד איצט."
  
  
  "הויך גיכקייַט," איך געזאגט מיד. — לאָמיר נישט אַרבעטן אַ גאַנצע נאַכט.
  
  
  "ראָדזשער. גרייט צו באַקומען."
  
  
  "אָוקיי, דאָס איז פּערזענלעך. פֿאַר רעפּראָדוקציע בלויז צו גרעגאָריוס. איבערחזרן - בלויז פֿאַר גרעגאָריוס.
  
  
  איך האב אריינגעלייגט די טעיפ קאסעט אין די הויך-גיכקייט שפילער און עס געדריקט קעגן דעם טעלעפאן'ס מיקראָפאָן. איך האב געדריקט שפילן און די מאשין האט געשריגן ווי דאס שוידערליכע געשריי פון א ווייטן זעג. דער געזונט האָט געדויערט זיבן אָדער אַכט סעקונדעס, דערנאָך האָט זיך פּלוצעם אָפּגעשטעלט.
  
  
  איך האָב צוגעלייגט דעם טעלעפאָן צו מיין אויער און געפרעגט, "ווי איז די אַפּוינטמאַנט?"
  
  
  "די ינסטראַמאַנץ ווייַזן אַז אַלץ איז אין סדר," דענווער אַדמיטאַד.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "איך וויל אז די טעיפ זאל פארניכטעט ווערן תיכף נאכ'ן ווערן איבערגעגעבן צו גרעגאריוס."
  
  
  "איך וועל טאָן עס. עפּעס אַנדערש?"
  
  
  איך געזאגט, "ניין איך טראַכטן אַז ס אַלע פֿאַר איצט."
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען. פארן פארלאזן דעם בוהן, האב איך צוריקגעוויקלט די אריגינעלע טעיפ, געמוטשעט דעם מייקראפאן און עס געלויפט אין "רעקארד" מאָדע אויף דער הויך-גיכקייט טעיפ מאשין ביז די טעיפ איז אינגאנצן אויסגעמעקט געווארן.
  
  
  צוריק אין מיין צימער האב איך געמוזט ציען די פארהאנגן כדי אויסצומיידן דעם גלער פון דער דערנענטערנדיקער פאַרטאָג. איך האב מיך אויסגעטאן, זיך געלעגן אין בעט און געלעגן א לאנגע צייט און געטראכט, ווייל מיינע מחשבות זענען געווען פאָוקיסט אויפן לעצטען טייל פון דער אָנזאָג וואָס איך האָב געשיקט צו גרעגאָריוס:
  
  
  "וואָס דיטריך דיסקאַווערד איז אַזוי געפערלעך אַז ער קענען ניט זיין טראַסטיד. דער מענטש איז גאָר נעוראָטיק און אַנסטייבאַל. אויב זיין סינטעטיש העראָין פאָרמולע איז אלץ געפאלן אין די אומרעכט הענט, איך וואָלט נישט ווי צו טראַכטן וועגן די קאַנסאַקווענסאַז. אָביעקטיוולי, איך וואָלט רעקאָמענדירן ילימאַנייטינג עס - ווי באַלד ווי מעגלעך."
  
  
  קאַפּיטל דרייצן
  
  
  איך בין געשלאפן ביז שפעט אין נאכט ווען א היסטערישע און דערשראקענע סוזאן האט מיך אויפגעוועקט מיט איר פראנטישע קלאפן אויף מיין טיר.
  
  
  אי ך בי ן זי ך ארוי ס פו ן בעט ן או ן הא ב זי ך געעפנ ט ד י טיר . סוזאַן איז געווען ווערינג בלויז אַ ביקיני און אַ לויטער ברעג רעקל. אירע לאנגע בלאָנדע האָר האָבן זיך געפֿאַלן אין איר ברוסט.
  
  
  זי האט געשריגן. — מײן פאטער איז אװעק!
  
  
  א פחד איז געשריבן געװארן אין א בלײכן שאטן אויפן פנים. אירע אויגן האבן זיך פארוואנדלט אין א פארשניטן ליידיקן בלאק פון שאק, וואס זי האט קוים געקענט קאנטראלירן.
  
  
  ווען איך האָב זי ענדלעך באַרואיקט, האָב איך אָנגעטאָן הויזן, אַ העמד און שיך. מיר זענען ארויף צו איר צימער.
  
  
  איך האָב זיך אַרומגעקוקט אין די לעבעדיק צימער פון דער דיטריך סוויט. עס איז געווען אַ רוט. ד י לאמפ ן זײנע ן געװע ן איבערגעקער ט או ן דע ר קאװעטיש ע אי ז געװע ן אוי ף זײ ן זײט . פו ן ד י אשטאש ן זײנע ן געװע ן צעשפרײ ט פו ן ד י ציגארעט ן אויפ ן דיל .
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו דער קיך. ע ם אי ז געװע ן אינגאנצ ן לײדיק . עס איז גאָרנישט לינקס פון די רעטאָרטס, רער און אנדערע לאַבאָראַטאָריע ויסריכט וואָס איך האט געזען דאָרט נאָר אַ ביסל שעה פריער.
  
  
  — דארט! — האט סוזאן געזאגט. — קוק דערויף!
  
  
  "דערציילט מיר וואָס געטראפן."
  
  
  זי האט טיף אטעם גענומען זיך בארואיקן. “איך בין אויפגעשטאנען דעם פרימאָרגן אַרום צען דרײַסיק. דער טאטע איז נאך געשלאפן. מיר זענען געגאנגען שלאפן גלייך נאכדעם וואס דו ביסט אוועקגעגאנגען, אבער ער האט זיך אזוי באזארגט, אז איך האב אים געמאכט צו נעמען שלאף-מיטלען. איך האב גערופן די ערליינס גלייך ווי איך בין אויפגעשטאנען און מיר האבן פארשריבן פארן היינט נאכמיטאג. דאָס איז געווען די ערשטע פלי איך איז געווען ביכולת צו בוך. דערנאָך האָב איך געטרונקען אַ גלעזל קאַווע. דעמאל ט אי ז געװע ן עלף . כ׳האב געװאלט לענגער םונבאדן און נישט געמײנט אז ם׳װעט זײן בעסער, אז איך זאל לאזן דעם טאטע שלאפן אזוי לאנג װי מעגליך, בין איך אראפגעגאנגען צום בעקן. איך איז געווען דאָרט נאָר אַ ביסל מינוט צוריק. איך בין צוריק צו פּאַקן מיין טינגז און - און געפֿונען דעם! " זי ווייווד איר האַנט אין פאַרצווייפלונג.
  
  
  "האָסט דאָ געפֿונען אַ צעטל אָדער עפּעס?"
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. - "גאָרנישט! משמעות, דער טאַטע איז אויפגעשטאנען און זיך אנגעטאן. ער מוזן האָבן קאָכן זיך פרישטיק. די קיילים זענען נאָך אויף די טיש אויף דער טעראַסע. אַלע ער האט אלץ געווען זאַפט, קאַווע און אַ יי" .
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט אין דער קיך. — הא ט ע ר ד א גערײניקט ?
  
  
  "איך ווייס נישט, ער האט עס נישט געטון נעכטן נאכט. ער איז געווען צו מיד, ער האט געזאגט אז ער וועט עס טוהן היינט אינדערפרי."
  
  
  "וואָס וואָלט ער טאָן מיט די לאַבאָראַטאָריע ויסריכט?"
  
  
  "ער האָט מיר געזאָגט אז ער וועט עס צעברעכן און וואַרפן די שטיקלעך אין די אָפּפאַל."
  
  
  "און ער?"
  
  
  סוזאַן האָט אויפגעהויבן דעם דעקל פון אָפּפאַל. "ניין. עס זענען קיין קיילים דאָ.
  
  
  "ער האָט מיר געזאָגט אַז ער האָט געמאכט נאָך פערציק קילאָגראַמס פון העראָין. וואו האט ער עס געהאלטן? "
  
  
  "אין די קאַבינעט אויבן די זינקען."
  
  
  — איז דא ?
  
  
  זי האט געעפנט די שאַפע טירן, איך זאָל זען אַז די פּאָליצעס זענען ליידיק. זי האט צו מיר געדרײט איר פארװאונדערט פנים.
  
  
  — האט ער אים איבערגעלאזט ?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך ווייס נישט, איך מיין נישט, ער האט גארנישט געטון נעכטן נאכט אחוץ גיין שלאפן.
  
  
  "וואָס וועגן קאַנסאַנטרייט?
  
  
  סוזאַן האָט זיך ווידער אַרומגעקוקט אין דער קיך. זי האט אויפגעהויבן דעם דעקל פון דעם מיסט־קאמער. ― אַהער, ― האָט זי געזאָגט און אױפֿגענומען די גענוצטע פּאַפּירענע טאַװלעך. זי האט אויפגענומען דאס פלאסטיק פלאש. — ס׳איז לײדיק.
  
  
  — לכל־הפּחות, דאַנקען גאָט.
  
  
  איך בין זיך צוריקגעקומען אין שטוב.
  
  
  "איז ער פּלייינג זיין אנדערע שפּיל?" - איך געפרעגט סוזאַן. "ער איז געגאנגען נאָך סטאָללי?"
  
  
  "מיין גאט!" זי האָט אויסגעשריגן מיט גרויל: "איך האָב קיינמאָל נישט געטראַכט וועגן דעם!"
  
  
  “איך האָב אים געזאָגט, אַז ער שפּילט מיט רוצחים! וואס האט ער געטון? "
  
  
  סוזאַן האָט שטילערהייט געשאָקלט מיטן קאָפּ. טרערן האָבן אָנגעפילט איר אויגן. זי איז פּלוצלינג אַרײַנגעלאָשן אין מײַנע אָרעמס. אירע לאנגע בלאָנדע האָר האָבן זיך געפֿלאָסן אַראָפּ איר רוקן. איך פּעלץ די היץ פון איר כּמעט נאַקעט גוף לעבן מייַן, איר קליין, פעסט בריסט דריקן צו מיין קאַסטן.
  
  
  זי האט א שמעק געטאן מיין ברוסט און איך האב אנגעכאפט איר קין מיט מיין האנט צו דרייען איר פנים צו מיר. זי האט צוגעמאכט די אויגן, צוגעדריקט אירע ליפן צו מיינע און געעפנט איר מויל.
  
  
  נאך א מאמענט האט זי אוועקגעצויגן דאס מויל , אבער בלויז א ברעקל אינטשעס .
  
  
  ― גאָט, ― האָט זי געשעפּטשעט, ― מאַכט צו מיר פֿאַרגעסן! איך קען עס מער ניט נעמען ביטע, ביטע ... מאַכן מיר פאַרגעסן! "
  
  
  און איך האָב דאָס געטאָן. אין די בראָך אין די לעבעדיק צימער. אין די שטראַלן פון ליכט סטרימינג דורך די פֿענצטער. עפע ס האב ן מי ר זי ך אפגעריס ן ד י קלײדע ר או ן זי ך ארומגעכאפ ט או ן מי ר האב ן בײד ע געפונע ן פארגעם ן או ן ארויסגעגעב ן ד י אײגענע ם שפּאנונג .
  
  
  אירע בריסט פּאַסן צו מיינע פּאַלמז, ווי זיי וואָלטן געווען סקולפּטירט צו זייער געשטאַלט. אירע שיך האבן זיך צעשפרײט און זיך ארומגעװיקלט ארום מיר. קיין טיזינג. גאָרנישט אָבער אַ פּלוצעמדיק היציק קאַמף מיט יעדער אנדערער. זי האט מיך גענומען אזוי פיל װי איך האב זי גענומען.
  
  
  און ענדלעך, באדעקט מיט שווייס, גליטשיק פון שווייס, אין אַ ופגעבראַכטן שפּרונג פון געשלעכט-ענערגיע, האָט זי אויסגעבראָכן אין מיינע געווער, אירע נעגל האָבן זיך געגראָבן אין מיין רוקן, די ציין האָבן זיך געגראָבן אין מיין אַקסל, און אירע קרעכצן האָבן אָנגעפילט דעם צימער.
  
  
  מי ר זײנע ן פונק ט אװעק , מי ט אבע ר זאט , װע ן דע ר טעלעפא ן הא ט געקלונגען .
  
  
  מי ר האב ן זי ך געקוקט .
  
  
  — ענטפערט מיר — האט זי מיד געזאגט.
  
  
  איך בין געגאנגען איבערן צימער צום טיש בײם פענצטער. — העלא ?
  
  
  "איך בין צופרידן פֿאַר דיר דאָרט, קאַרטער," אַ מענטש 'ס קול געזאגט שאַרף. "די לעבן פון סענאָר דיטריך איז אין דיין הענט. די דאַמע וואָס איר זענט דייטינג וועט טרעפן איר הייַנט בייַ נאַכט. אַכט שעה. דער זעלביקער אָרט איר האָט מיט איר מיטאָג פריער. און מאַכן זיכער אַז איר זענט נישט נאכגעגאנגען דורך די פּאָליצייַ.
  
  
  דער טעלעפֿאָן האָט מיך אָנגעשטעקט אין אויער, אָבער נישט איידער איך האָב דערקענט קאַרלאָס אָרטעגאַ'ס שטימע, ווייך, העפלעך, רעזערווירט און אָן דעם מינדסטן אָנצוהערעניש פון עמאָציע אָדער דראַמע.
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען.
  
  
  — װער איז דאס געװען ? — האט סוזאן געפרעגט.
  
  
  "פאַלש נומער," איך געזאגט און אומגעקערט צו איר.
  
  
  * * *
  
  
  מי ר האב ן דע ם טא ג פארברענג ט אי ן אנגענעמע ן לוסט . סוזאַן איז אַרײַן אין מיר אַרײַן, ווי זי האָט זיך געפּרואווט באַהאַלטן פֿון דער וועלט. מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן אי ר שלאף־צימער , אראפגעצויג ן ד י פארהאנג ן או ן פארשפאר ט ד י ליכטי ק או ן כבוד . און מיר האָבן ליב געהאט.
  
  
  שפעטער , א סך שפעטער , בי ן אי ך אי ר פארלאז ן זי ך צ ו גײ ן אי ן מײ ן צימער , זי ך ענדערן .
  
  
  "איך וויל אז דו זאלסט בלייבן דא," האב איך איר געזאגט. „פארלאז נישט פון צימער. דו זאלסט נישט עפענען די טיר. קיין איינער, קיין אויסנעמען. איר פֿאַרשטייט?"
  
  
  זי האט צו מיר געשמייכלט. "איר וועט געפֿינען עס, צי ניט?" — האט זי געפרעגט, אבער ם׳איז געװען מער א זאג װי א פראגע. "טאַטע וועט זיין אָוקיי, רעכט?"
  
  
  איך האב איר נישט געענטפערט. איך האב געוואוסט אז איך האב נישט קיין וועג זי צו פארכאפן די שרעקליכע אכזריות פון די מענער צווישן וועלכע איך בין געגאנגען, אדער זייער אומגעהויערטע גלייַכגילטיגקייט צו אן אנדער מענטש'ס ווייטיק.
  
  
  ווי קען איך איר דערקלערן אַ וועלט, אין וועלכער דו האסט ארומגענומען א קייט ארום דיין הענטשקעס פויסט און נאכאמאל נאכאמאל א זעץ אין די ריפן, ביז דו האסט געהערט ווי די טרוקענע קרעכצן פון די ביינער ברעכן זיך און האט אומגעוויינלעך צוגעקוקט ווי ער הייבט אן ארויסשפייען זיין אייגענע בלוט. ? אדער האט ער ארויפגעלײגט די הענט אויפן ברעט און צעבראכן די קנאקעלעך מיט א ברעקל? או ן ע ר הא ט זי ך ניש ט געקוק ט אוי ף ד י בהמות־שרײע ן פו ן װײטיק , װא ס זײנע ן געקומע ן פו ן זײ ן צעריסענע ם האלדז , או ן ע ר הא ט ניש ט געקוק ט אוי ף ד י צעטרעטנדיק ע ספאזמען , װא ס האב ן זײ ן קערפע ר פארװאנדל ט אי ן הינק ע מוסקלע ן או ן צעריסענע .
  
  
  ווי קען איך מאַכן איר פֿאַרשטיין מענטשן ווי Carlos Ortega, Stocelli אָדער Luis Aparicio? אָדער מיר, פֿאַר דעם ענין.
  
  
  מיט סוזאַן אין איר קראַנט שטאַט פון גייַסט עס איז בעסער נישט צו זאָגן עפּעס. זי איז נישט געווען קאָנסועלאַ דעלגאַרדאָ.
  
  
  איך האב זי געקושט אויף דער באק און אוועקגעגאנגען, פארשפארט הינטער מיר דאס צימער.
  
  
  * * *
  
  
  אין מײַן אײגענעם צימער האָב איך גלײַך באַמערקט אַ שװאַרצער טשעמאָדאַן, װאָס הערבערט דיעטריטש האָט מיר דערצײלט אַן ערך דרײַסיק קילאָגראַמס רײן העראָין. אָן עפֿענען, האָב איך אַרײַנגעטאָן מיט מיר די טשעמאָדאַן. אן אנדער זאַך איז דזשין-פאולוס גוף. אויב איך קען רופן AX, באַקומען באַפרייַען פון עס וואָלט זיין גרינג. אבער איך איז געווען אַליין און דאָס איז געווען אַ פּראָבלעם.
  
  
  עס איז פשוט קיין וועג צו באַקומען באַפרייַען פון עס און די צייט איז געווען קורץ, אַזוי איך לעסאָף באַשלאָסן צו אָפּלייגן קיין קאַמף. איך האָב דאָס קערפּער אויסגעדרייט, דערנאָך אויפגעהויבן און עס אַרױסגעטראָגן אַף דער טעראַסע, און פֿאַרזיכטיק אַרײַנגעשטעלט אויף אײנעם פֿון די זון־לאַגערס. פאר יעדן גלײכגילטיקן באקוקער האט ער אויסגעזען װי ער נעמט א דרעמל.
  
  
  איך האב זיך געטוישט און זיך שנעל געטוישט, דאן האב איך הוגא אנגעצונדן אויף מיין לינקן פארארם און זיך ארויפגעגליטשט אויף א נידריגע אקסעלע כאלטער. איך האב געזוכט ווי ווילהעלמינה גליטשן זיך אונטער איר עלנבויגן. איך אַוועקגענומען די קלעמערל פון 9 מם אַממאָ, רילאָוד די קלעמערל און קליקט אַ קייַלעכיק אין די קאַמער איידער איך ינסטאַלירן די זיכערקייַט.
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן אַן אַנדער ליכטיק רעקל.
  
  
  
  
  אי ך הא ב אי ך ניש ט געקאנ ט דערמיט , אי ן טאג . די 9 מם לוגער איז אַ גרויס ביקס דורך קיין אויסשטרעקן פון די פאַנטאַזיע, און די באַלדזש אונטער מיין רעקל וואָלט געבן מיר אַוועק. אבער בייַ נאַכט איך קען האַנדלען מיט אים. דאָס הײסט, אױב קײנער האָט מיך נישט געקוקט צו נאָענט.
  
  
  ווען איך איז געווען גרייט, איך לינקס דער צימער און געגאנגען אַראָפּ די כאָלוויי צו די דינסט ליפט, כעדינג צו די צוריק אַרויסגאַנג.
  
  
  אין ווייניקער ווי פינף מינוט איך איז געווען אויס פון דעם האָטעל, כאַדאַלד אין די צוריק פון אַ טאַקסי, כעדינג צו על סענטראָ.
  
  
  אַמאָל מיר זענען געגאנגען אַ ביסל בלאַקס, איך זיך אַראָפּ אין די זיצפּלאַץ. מי ר זײנע ן געפאר ן צו ם מערב , אוי ף קאסטערא . קאָסטעראַ איז צו אָפן און עס זענען צו פילע פּאָליצייַ קאַרס פֿאַר מיר צו פילן באַקוועם, אַזוי איך געבעטן דעם שאָפער צו ציען איבער ווען מיר אַפּראָוטשט Calle Sebastian el Cano. נאָך דריי בלאַקס, מיר פארקערט לינקס אַנטו אַווענידאַ קואַוהטעמאָק, וואָס לויפט פּאַראַלעל צו קאָסטעראַ כּמעט אַלע די וועג צו El Centro. וואו Cuauhtémoc קומט צו Avenida Constituyentes, מיר האָבן זיך ווידער לינקס לינקס. איך געבעטן אים צו האַלטן בייַ די ווינקל פון אַווענידאַ סינקאָ דע מייַאָ און באַצאָלט אים, וואַטשינג אים פאָר אויס פון דערזען איידער איך אריבערגעפארן.
  
  
  איך בין געווען בלויז צוויי בלאָקן פון דער קאַטידראַל, וועמענס גראַציעז, בלוי-געמאָלט ציבעלע-קאָלירט ספּיערס מאַכן עס קוקן ווי אַ רוסיש ארטאדאקס קירך. איך האב גענומען אן אנדער טאַקסי און ער האָט מיר אַראָפּגעוואָרפן עטלעכע בלאַקס פון הערנאַנדאָס הויז. איך וואלט געקענט גיין אזוי ווייט, ווייל ס'איז נישט אזוי ווייט, אבער איך וואלט געצויגן ווייניגער אויפמערקזאמקייט אויב איך וועל זיך אנהייבן אין א טאַקסי.
  
  
  עס איז געווען פּונקט אַכט אַזייגער ווען איך בין געגאנגען אין הערנאַנדאָ. דער פּיאַניסט האָט געשפּילט ווייכע ריטמעס אויפֿן פּיאַנע מיט זײַנע גרויסע שוואַרצע הענט, פֿאַרמאַכטע אויגן, מילד געקלאַפּט אַהין און צוריק אין זיץ. איך האב זיך ארומגעקוקט. קאָנסועלאַ איז נישט געווען אין די פּיאַנע באַר. איך בין דורכגעגאנגען דורך די עסצימער. זי איז נישט געווען אין קיין פון זיי.
  
  
  איך געזעסן בייַ די באַר צו טרינקען בשעת איך געווארט פֿאַר איר. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. פינף מינוט נאך אכט. איך בין אויפגעשטאנען, געגאנגען צום באצאל טעלעפאן און גערופן צום האטעל. זיי גערופן סוויט 903. עס איז קיין ענטפער. משמעות סוזאַן נאכגעגאנגען מיין ינסטראַקשאַנז שטרענג. זי האט אפילו נישט געענטפערט טעלעפאן קאלס.
  
  
  ווען איך האב זיך אפגעקערט פונעם טעלעפאן, איז קאנסועלא געשטאנען ביי מיין עלנבויגן. זי האט גענומען מײן האנט און מיר געקושט אין באק.
  
  
  "האָב איר געפרוווט צו קאָנטאַקט Susan Dietrich אין דעם האָטעל?"
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "דעמאָלט איר וויסן מיס דיטריך איז נישט אין איר צימער," זי געזאגט. "זי איז נישט דאָרט פֿאַר בייַ מינדסטער אַ האַלב שעה. זי איז אַוועק מיט עמעצער וואָס איר האָט שוין באגעגנט."
  
  
  "בריאַן גאַריט?" — האב איך געזאגט , געפילט אומזיכער .
  
  
  קאנסועלא האט א ניד געטאן.
  
  
  "איך רעכן ער דערציילט איר די געשיכטע וועגן גענומען איר צו איר פאטער?"
  
  
  "ווי קען איר אפילו טרעפן? פּונקט דאָס האָט ער געטאָן. זי האָט זיך גאָרניט געמאַכט“.
  
  
  — פארװאם ?
  
  
  "צווישן אנדערע זאכן, צו מאַכן זיכער איר טאָן ניט מאַכן קיין קאָנפליקט ווען איך נעמען איר צו טרעפן קאַרלאָס שפּעטער." איר פּנים האָט זיך פֿאַרווייכערט. "איך בין אַזוי נעבעכדיק, ניק. איר וויסן איך האָבן צו גיין מיט זיי, אַפֿילו אויב עס שאַטן איר. וויפיל מיינט דאס מיידל פאר דיר? "
  
  
  איך האב געקוקט אויף קאנסועל פארחידושט. "איך נאָר באגעגנט איר נעכטן נאַכט," איך געזאגט. — האסטו נישט געוואוסט ?
  
  
  "פֿאַר עטלעכע סיבה איך גאַט דעם רושם אַז זי איז אַן אַלט פרייַנד פון דיין."
  
  
  — פארגעסן, װאס איז װײטער ?
  
  
  "איר לאַדן מיר צו מיטאָג אין לאַ פּערלאַ." זי האט צו מיר געשמייכלט. "מיר וועלן עסן גוט עסן און היטן די הויך דייווערז."
  
  
  "וואָס וועגן קאַרלאָס?"
  
  
  "ער וועט אונדז דאָרט טרעפן." ז י הא ט זי ך ארויסגעכאפ ט או ן מי ט ד י פינגער , מי ט ד י פינגער , מי ט ד י פינגע ר מי ט מײ ן באק גערירט . ― למען־השם, ניק, קוק נישט אױס אַזױ שטרענג. איך בין נישט אַזוי אַנאַטראַקטיוו אַז איר קענען נישט שמייכלען צו מיר, רעכט? "
  
  
  * * *
  
  
  מיר האָבן אַראָפּגענידערט שמאָלע שטיינערנע טרעפּ, וואָס האָבן זיך אַרײַנגעשניטן אין דער אינערלעכער ייבערפלאַך פֿון די קוויבראַדאַ־שטײנער אונטערן El Mirador האָטעל. מיר האָבן געהאט אַ ליכט מיטאָג אין El Gourmet רעסטאָראַן אויף דער אויבערשטער שטאַפּל, און איצט איך נאכגעגאנגען Consuela ווען זי געגאנגען אַראָפּ אין דער פינצטער צו לאַ פּערלאַ אויף דער נידעריקער מדרגה. זי האָט געפונען אַ זיצפּלאַץ ביי איינער פון די טישן לעבן די פּאַרענטשע, וואָס האָט אַרויסגעקוקט אויף אַ שמאָלע ברעג פון ים און די כוואליעס לאַפּינג בייַ די באַזע פון די פעלדז.
  
  
  ם׳איז געװען כמעט צען אזײגער. קאָנסועלאַ האָט נישט געמאַכט קיין פּרווון צו מאַכן קליין רעדן בעשאַס לאָנטש.
  
  
  "ווי פיל מער?" — האב איך זי געפרעגט, װען מיר האבן זיך אװעקגעזעצט.
  
  
  "נישט לאנג, ער וועט באלד זיין דא, דערווייל קענען מיר היטן די הויכע דייווערס."
  
  
  װע ן מי ר האב ן פארענדיק ט אונדזע ר ערשט ן טרונק , האב ן ד י דייװער ן דערגרײכ ט א נידעריקע ר שטיינערדיקע ר שיל , אוי ף אונדזע ר לינק ן או ן זי ך אראפגעלאז ט צ ו א ברעקל , פונק ט איבער ן װאסער . עס זענען געווען דריי פון זיי. אײנע ר פו ן ז ײ אי ז ארײ ן אי ן דע ר בוכ ט פו ן א שטײ ן או ן שװאומע ן איבע ר דע ר צװײטע ר זײט . איצט אַלע די לייץ אַחוץ אַ ביסל ספּאָטליגהץ זענען אויסגעדרייט אַוועק. דער ערשטער דייווער איז ארויס פון וואסער, זיין נאסע קערפער האט געגליטשט. ד י פלעק ן האב ן אי ם נאכגעלאפן , װע ן ע ר אי ז פאמעלע ך ארויפגעפאר ן אויפ ן כמע ט לויטער ן פעלדז , פו ן װעלכ ן ע ר הא ט זי ך גענומע ן אונטערטײקן . הא ט ע ר אנגעהאלט ן ד י שטיצע , אנגעהאלט ן אויפ ן שטײ ן מי ט ד י פינגער , הא ט ע ר זי ך געמאכ ט אויפ ן שפיץ . צום סוף איז ער אַרויפֿגעשפּרונגען אַרײַן אַרײַן הונדערט און דרײַסיק פֿיס איבער דער בוכטע.
  
  
  דער יונגער דייווער האט זיך א קורצע קנייטש געכאפט פארן קלײנעם בית־המקדש הינטערן שטאק, זיך געבויגן דעם קאפ און זיך אריבערגעצויגן אײדער ער איז אויפגעשטאנען אויף די פיס.
  
  
  
  דערנאָך האָט ער זיך אומגעקערט צום ראַנד פֿונעם פעלדז.
  
  
  איצ ט זײנע ן ד י פלעק ן געװע ן אויסגעגאנגע ן או ן ע ר אי ז געװע ן אי ן דע ר פינצטער . אונטן , אונטע ר אונדז , הא ט זי ך געקראכ ט א שטארקע ר כװאלי ע או ן װײס ע פײע ם הא ט זי ך הוי ך אויפגעהויב ן איבע ר דע ר באזע ם פו ן ד י שטײנער . אוי ף דע ר קעגנ ־ טע ר זײ ט פו ן דע ר תהום , הא ט זי ך אנגעצונד ן א פײע ר פו ן צעקריפלטע ר צײטונג , ליכטיק ע באלויכטונ ג הא ט באלויכט ן ד י סצענע . דער בחור האט זיך װידער אריבערגעצויגן. ער האט זיך אויסגעשטרעקט אויף די פיס.
  
  
  װע ן ד י פויק ן האב ן זי ך גענומע ן שנעלע , אי ז ע ר ארוי ס ארוי ס אי ן דע ר פינסטערניש , ד י ארע ם זײנע ן געפלויג ן צ ו זײנ ע זײטן , ד י פיס ן או ן רוקן , בי ז ע ר אי ז געװאר ן א בויג ן אי ן דע ר לופט , אנהײ ב לאנגזאם , דא ן גיכער , ארײנגעפלאכ ט אי ן דע ר ליכטיקקײט . דאָס ליכט פֿון פֿײַער און, ענדלעך, אַ ריזיקע כוואַליע - די הענט רײַסן דאָס שוואַננס שפּרונג און הײבן זיך אין לעצטן מאָמענט אױפֿן קאָפּ.
  
  
  ם׳איז געװארן א שטילקײט, ביז דאם װאםער אין קאפ האט זיך צעבראכן, און דאן זײנען געװארן געשרײען, אפלאדים און געפרײען.
  
  
  ווען דער ראַש אַרום אונדז איז געשטארבן אַראָפּ, איך געהערט Carlos Ortega רעדן פון הינטער מיר. "ער איז איינער פון די בעסטער דייווערס." ער האט געצויגן נעבן מיר א שטול און זיך אװעקגעזעצט.
  
  
  — יעדעס מאל, — האט קאַרלאָס געזאָגט העפלעך, זיצנדיק און אויסגעגליטשט זײַן שטול, — הרגענען זיי זיך. אויב דער פוס האט זיך אראפגעגליטשט פון דער שפיץ ביים שפרינגן, אדער ער איז נישט גענוג ארויפשפרינגן ווייט אויסצורייניקן די פעלזן... האט ער זיך צוגעשלעפט. "אָדער אויב ער מיסדזשאַדזשיז די כוואַליע און דייווז צו סטיפּלי ווען עס איז נישט גענוג וואַסער. אָדער אויב די ראָולבאַק נעמט אים אויס צו ים. עס קענען זיין צעבראכן דורך אַ כוואַליע. קעגן דעם שטיין. אַזוי איז מלאך גאַרסיאַ געשטארבן ווען אַ דזשאַנגגאַל פֿילם איז געווען פילמד דאָ אין 1958. צי האָט איר וויסן וועגן דעם?
  
  
  "איר קענט האָפּקען די רעצענזיע לעקציע," איך געזאגט. — לאָמיר זיך צוגײן צו די געשעפֿטן.
  
  
  ― װײסט איר, אַז סענאָר דיטריך איז מײַן גאַסט?
  
  
  "איך איז געווען ביכולת צו געפֿינען עס פֿאַר זיך."
  
  
  ― האָט איר געװוּסט, אַז זײַן טאָכטער האָט באַשלאָסן זיך צו באַהאַנדלען מיט אים?
  
  
  "אזוי איך געפונען אויס," איך געזאגט דיספּאַססיאָנאַטלי. ― װאָס װילסטו פֿון מיר?
  
  
  קאָנסועלאַ האָט גערעדט. "קען איך איצט לאָזן איר, קאַרלאָס?"
  
  
  "נישט יעצט". ער האט ארויסגענומען א קלײן, דין ציגאר און אים לאנגזאם אנגעצונדן. ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און געזאָגט מיט ליבשאַפט: "וואָלט איר מיט אונדז מיטאַרבעטן?"
  
  
  איך האָב זיך דערווארט סטראשען. איך דערוואַרט און געדאַנק וועגן כּמעט אַלע געשעענישן אַחוץ דעם. די פאָרשלאָג האָט מיר יבערראַשן. איך האב געקוקט אויף קאנסועל. זי האט אויך געווארט אויף מיין ענטפער.
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך נאָך נענטער צו מיר צוגעבויגן. איך האָב געשמעקט זײַן אָטערשייף. "איך ווייס וועגן דיטריך'ס פאָרמולע," האָט ער געזאָגט, און זײַן קול האָט קוים דערגרייכט מיינע אויערן. "איך וויסן וועגן זיין שמועס מיט איר און וואָס ער קען פּראָדוצירן."
  
  
  "דאָס איז אַ פאַקטיש האָטעל שפּיאָן סיסטעם," איך קאַמענטאַד.
  
  
  קאַרלאָס איגנאָרירט מיין באַמערקונג.
  
  
  "וואָס דיטריך דיסקאַווערד קען מאַכן אונדז אַלע ביליאַנערז."
  
  
  אי ך הא ב זי ך צוריקגעבוי ט אי ן מײ ן שטול .
  
  
  "פארוואס ברענגען מיר אין די אָפּמאַך, אָרטעגאַ?"
  
  
  קאַרלאָס האָט אויסגעזען איבערראַשט. "איך געדאַנק עס וואָלט זיין קלאָר ווי דער טאָג פֿאַר איר. מיר דאַרפֿן איר."
  
  
  און דאַן האָב איך אַלץ פאַרשטאַנען. "סטאָסעללי," איך געמורמלט. "איר דאַרפֿן אַ העראָין דיסטריביאַטער. Stocelli וועט זיין דיין דיסטריביאַטער. און איר דאַרפֿן מיר צו באַקומען צו סטאָללי.
  
  
  קאַרלאָס האָט צו מיר געשמייכלט מיט אַ דין, בײז גרימאַסע.
  
  
  קאָנסועלאַ האָט גערעדט. אָרטעגאַ האָט זי געשוויגן. ― טאָמער זאָלסטו אונדז איצט פֿאַרלאָזן, טײַערע. איר וויסן ווו צו טרעפן אונדז - אויב הער קאַרטער איז מסכים צו פאַרבינדן אונדז."
  
  
  קאנסועלע האט זיך אויפגעשטעלט. זי איז ארומגעגאנגען ארום דעם קלײנעם טיש נעבן מיר און ארויפגעלײגט איר האנט אויף מיין פלײצע. איך פּעלץ דעם ענג דרוק פון איר דינע פינגער.
  
  
  "טוט גאָרנישט ויסשיט, ניק," זי געמורמלט. "דריי מענטשן בייַ די ווייַטער טיש זענען אַרמד. איז ניט אַז רעכט, קאַרלאָס?
  
  
  "עסווערדאַד."
  
  
  קאנסועלע האט זיך אריבערגעצויגן צו די טרעפ. אי ך הא ב זי ך א מאמענט ל נאכגעקוקט , אײדע ר אי ך הא ב זי ך צוריקגעקער ט צ ו ארטעגא .
  
  
  # — יעצט אז זי איז אוועק , ארטעגא , וואס ווילסטו מיר זאגן , וואס דו ווילסט זי ניט וויסן ?
  
  
  פֿאַר אַ מאָמענט אָרטעגאַ האט נישט ריספּאַנד. ער האט אויפגעהויבן אײנעם פון אונדזערע לײדיקע גלעזער און האט עס פויל געדרײט אין די פינגער. צום סוף האָט ער עס אַראָפּגעלאָזט און זיך צו מיר צוגעבויגן.
  
  
  "איר טראַכטן איך טאָן ניט וויסן אַז יוחנן ביקפאָרד איז אַ שוואַך וואָס קענען זיין פּושט אַרום אָן צו פיל קאָנפליקט? ער טראַכט מיט זײַן פּעניס. פאר אים איז וויכטיק בלויז זיין פרוי, די טייערע זונה. און ברייאַן גאַריט? איר טראַכטן איך טאָן ניט וויסן אַז גאַריט איז נישט שטארקער ווי ביקפאָרד?
  
  
  קאַרלאָס איז איצט שושקען, זיין פּנים נאָר אינטשעס פון מייַן. אפילו אין דער פינצטערניש איך קען זען זיין אויגן ליכט אַרויף מיט די מאַכט פון זיין ינער זעאונג.
  
  
  "איך קען ווערן איינער פון די ריטשאַסט מענטשן אין דער וועלט. אבער איך קען נישט טאָן עס זיך. דאָ אין מעקסיקא איך האָבן עטלעכע השפּעה. איך האָבן קאַנעקשאַנז. אָבער וואָס כאַפּאַנז ווען מיר מאַך אונדזער אַפּעריישאַנז צו די שטאַטן? עס וואָלט נאָר זיין Bickford, Garrett און מיר. צי איר זען Bickford שטיין אַרויף צו סטאָקעללי? אדער גאריט? זיי וואלטן דאס ערשטע מאל וואס זיי זענען געקומען מיט אים פנים צו פנים האבן פאראומרעט די הויזן. פֿאַרשטײט איר װאָס איך זאָג אײַך?
  
  
  "יא, איר וואָלט באַקומען באַפרייַען פון גאַריט און ביקפאָרד אַזוי איר קענען מאַכן אַ העסקעם מיט מיר."
  
  
  — גענוי, וואס זאגסטו?
  
  
  "וואָס שפּאַלטן?" "איך האָב געזאָגט, וויסנדיק אַז אָרטעגאַ וועט נעמען מיין קשיא ווי דער ערשטער שריט צו מיין העסקעם צו גיין מיט אים, קאַרלאָס סמיילד. — צען פראצענט — האב איך א קול געלאכט. כ׳האב געװאוסט, אז ארטעגא װעט מיך אײנרעדן צו פארקויפן.
  
  
  
  ווען איך וואלט דאס נישט געטון, וואלט ער געווען חושד געווען. צען פּראָצענט איז לעכערלעך. "אויב איך גיי מיט דיר, מיר וועלן שפּאַלטן גלייַך."
  
  
  — פופציק פראצענט? אוודאי נישט.
  
  
  "דעמאָלט געפֿינען זיך אן אנדער יינגל." אי ך הא ב אי ך זי ך צורי ק צוגעלײג ט אויפ ן שטול , או ן גענומע ן מײ ן פעק ל ציגארעטן , װא ס אי ז געלעג ן אויפ ן טיש . אין די פלאַם פון די לייטער, איך געזען אָרטעגאַ 'ס פּנים צוריקקריגן זייַן גלאַט, קיל פאַרזאַמלונג.
  
  
  — איר קענט נישט פארקויפן.
  
  
  „װער האָט דאָס געזאָגט? הער, אָרטעגאַ, איר דאַרפֿן מיר. איר האָט מיר נאָר געזאָגט אַז איר קענען נישט מאַכן דעם אָפּמאַך אָן מיר. ביקפאָרד און גאַריט? סטאָסעללי וואָלט עסן זיי, שפּייַען זיי אויס, און יאָגן איר. איצט הערן. אויב איר וועט געבן מיר אַ מער, אַזוי איך קענען אויסשטרעקן עס דערנאָך, איר בעסער מאַכן עס פאַטי און זאַפטיק, אָדער איך וועל עס אפילו נישט בייַסן.
  
  
  — פערציק פראצענט ? — האט קארלאס פארגעשלאגן פארזיכטיג, קוקנדיק אויף מיר.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. — פופציק פראצענט, און אויב איך וועל דיך אמאל כאפן אז איר פרובירט מיך צו שווינדלען — אפילו פון א גראשן — וועל איך קומען פאר דיין באהעלטעניש.
  
  
  קאַרלאָס איז געווען כעזיטאַנט, און איך געוואוסט איך האט קאַנווינסט אים. ענדליך האט ער א ניד געטאן מיטן קאפ. ― איר פֿאַרהאַנדלט אַ אמתן, ― האָט ער אָפּגעזאָגט. ער האט אויסגעשטרעקט די האנט. — מסכים געווען.
  
  
  איך האב געקוקט אויף זיין האנט. "קום אויף, אָרטעגאַ. מיר זענען נאָך נישט פריינט, אַזוי טאָן ניט פּרובירן צו מאַכן מיר טראַכטן איך בין דיין פרייַנד. דאָס איז ריין אַ געשעפט טראַנסאַקטיאָן. איך ווי געלט. צו דיר אויך. לאָמיר עס איבערלאָזן אויף דער יסוד.
  
  
  ארטעגא האט געשמײכלט. — װײניקסטנס ביסטו ערלעך. ער האט אראפגעלאזט די האנט אויף דער זײט און זיך אויפגעהויבן אויף די פיס. "איצט אַז מיר זענען פּאַרטנערס, זאָל מיר גיין, סענאָר קאַרטער?"
  
  
  "וואו?"
  
  
  "איך בין אַ גאַסט אין Garrett's hacienda. ער האָט מיך געבעטן, אַז איך זאָל אײַך פֿאַרבעטן זיך אַהין צו אונדז אַהין - אויב איר באַשליסן זיך צוזאַמענאַרבעט מיט אונדז." ער האט געשמײכלט צו זײן אײגענעם איראניע.
  
  
  ווען מיר זענען ארויף די שמאלע שטיינערנע און באַטאָנען טרעפּ, וואָס האָבן געפירט פון די נייטקלאַב פון לאַ פּערלאַ, האָב איך געזען, אַז מיר זענען נאכגעגאנגען דורך דריי מענטשן, וואָס זענען געזעסן ביי דעם נעקסטן טיש אַ גאַנצן אָוונט.
  
  
  אויפן שפיץ פעלדז האט אויף אונז געווארט א קאר אויף דער צירקולארער ברוקשטיין גאס. דע ר דרייווע ר הא ט געהאלט ן ד י טיר , װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטערט . אָרטעגאַ איז געווען דער ערשטער צו זיצן אין די צוריק אַוועקזעצן און מאָושאַנז פֿאַר מיר צו פאַרבינדן אים. ווען איך האב זיך באזעצט, האט דער דרייווער פארמאכט די טיר און איז צוגעגאנגען צום פראנטן זיצפּלאַץ. ער האָט אָנגעהויבן דעם מאָטאָר און דערנאָך זיך אויסגעדרייט צו מיר, זיין געדיכטע פויסט האָט אָנגעכאַפּט דעם באַט פון אַ גרויסער מאַוסער פּאַראַבעללום פּיסטויל, זיין פּיסטויל האָט אָנגעוויזן גלייך אויף מיין פּנים פון בלויז עטלעכע אינטשעס אַוועק.
  
  
  אָן רירן, איך געפרעגט, "וואָס די גענעם איז אַלע דעם, קאַרלאָס?"
  
  
  — אײַער ביקס, — האָט אָרטעגאַ געזאָגט, אַרױסגעהאַלטן זײַן האַנט. “עס האָט מיך געמאַכט נערוועז אַ גאַנצן אָוונט. פארוואס נישט געבן עס צו מיר אַזוי איך קענען אָפּרוען? »
  
  
  "זאג אים צו זיין אָפּגעהיט," איך געזאגט. — איך בעט דערויף איצט.
  
  
  "ומזין," האָט אָרטעגאַ געכאַפּט. "אויב ער וועט עפעס ארויס פון רעקל, וועט ער שיסן."
  
  
  כ'האב פארזיכטיג ארויסגעצויגן ווילהעלמינא פונעם כאלטער. אָרטעגאַ האָט עס גענומען פֿון מיר.
  
  
  "צי איר האָבן קיין אנדערע וואָפן, סענאָר קאַרטער?"
  
  
  עס האָט מיר נאָר גענומען אַ שפּאַלטן רגע צו באַשליסן. כ’האָב אַרויסגעטאָן הוגאָ און דערלאַנגט אָרטעגאַ דעם דינעם סטילעטטאָ. "זאָרגן זיי פֿאַר מיר," איך געזאגט לייכט.
  
  
  "וואַמאַנאָס, פּאַקאָ!" אָרטעגאַ האָט אָפּגעשניטן זײַנע ווערטער. דער דרייווער האט זיך אומגעדרײט און אנגעהויבן דעם קאר. ער איז געפארן ארום דעם צענטראלן אינזל און אראפ פונעם בערגל.
  
  
  מיר זענען פּאַמעלעך אַראָפּ די ברוקשטיין גאסן פון די קוויבראַדאַ קליפס און דורך די שמאָל גאסן פון די אַלט טייל פון אַקאַפּולקאָו. ווען מיר האָבן זיך אויסגעדרייט אַנטו קאָסטעראַ מיגועל אַלעמאַן און כעדאַד מזרח, איך קען קוקן אַריבער די בוכטע אין די לייץ פון די מאַטאַמאָראָס האטעל. אָרטעגאַ האָט מיך געכאַפּט.
  
  
  "עס וואָלט זיין זייער שלעכט פֿאַר איר אפילו צו טראַכטן וועגן צוריקקומען צו דעם האָטעל, סענאָר קאַרטער," האָט אָרטעגאַ טרויעריק געזאָגט.
  
  
  — ווי האסטו דאס געטראכט?
  
  
  "איר קענט לויפן אין Teniente Felix Fuentes פֿון דער פעדעריישאַן," האָט קאַרלאָס געזאָגט. "און דאָס וואָלט זיין שלעכט פֿאַר אונדז ביידע, וואָלט ניט עס?"
  
  
  ער האט צו מיר געדרײט דעם קאפ, די פינסטערע אויגן האבן געבליצט מיט בײז פארװײלונג.
  
  
  "איר האָט געמיינט אַז איך טאָן ניט וויסן טעניענטע פוענטעס איז דאָ אין אַקאַפּולקאָ?" — האט ער געפרעגט. — מײנט איר, איך בין א נאר?
  
  
  קאַפּיטל פערצן.
  
  
  עס איז געווען אַ טומלדיק פּאַרטיי אויף דער ערד שטאָק פון גאַריט ס ריזיק האַסיענדאַ. א טוץ פון זיינע פריינט זענען געקומען פון נעוופּאָרט ביטש אויף אַן אַכציק-פֿיס מאָטאָר זעגלשיף. די סטערעאָ האָט געבראָכן, האַלב די געסט זענען שוין געווען שיכור. אָרטעגאַ און פּאַקאָ האָבן מיך געשלעפּט אַרױף אין שלאָפצימער. פּאַקאָ האָט מיך אַרײַנגעשטויסן אין צימער אַרײַן, געשלאָסן און פֿאַרשפּאַרט די טיר הינטער מיר.
  
  
  קאָנסועלאַ איז געלעגן אויף אַ ריזיק קינג גרייס בעט. אריבער דעם צימער פון איר איז געווען א גאנצע וואנט פון קלאדער, וואס די טירן זענען געווען געשפיגלט אפצושפיגלען יעדן אפפליקלונג אין צימער.
  
  
  זי סמיילד צו מיר און פּלוצלינג זי איז געווען אַ גליטשיק, קערווי דזשאַנגגאַל קאַץ, סטרעטשינג סענסואַללי. זי האט געהאלטן די הענט. "קום דא."
  
  
  איך האב זיך אויסגעשטרעקט אין דער שטול, זיך צוגעבויגן צוריק און אריבער די פיס.
  
  
  "איך וויל אז דו זאלסט ליב האבן מיט מיר," האט קאנסועלא געזאגט, אירע אויגן האלב פארמאכט און איר קערפער זיך געבויגן ווי א גליטשיקער, ליידיגער טיגער. איך בין געזעסן שטיל און געקוקט אויף איר פאַרטראַכט.
  
  
  — פארװאם ? איך האב געפרעגט. ― װײַל דאָס הויז איז פֿול מיט מענטשן? צי עס יקסייץ איר?
  
  
  — יא. קאָנסועלאַס אױגן זײַנען געװען אַ ביסל אָפֿן.
  
  
  זי האט צו מיר פארמעגנס געשמײכלט. — דו טשעפעט מיך — האט זי געזאגט. "קום דא."
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט או ן זי ך אריבערגעפיר ט צו ם בעט .
  
  
  אי ך בי ן זי ך אראפגעזונקע ן אויפ ן שפיץ , צוגעדריק ט מײנ ע ליפ ן צ ו דע ר גלאטקײ ט פו ן אי ר האלדז , געהאלט ן אי ר לאנג ן רײפ ן קערפער . איך האב געלאזט פאלן אויף איר מיין וואג ווי איך האב איהר איינגעאטעמט אין אויער.
  
  
  "דו ממזר!" קאנסועל ע הא ט אויפגעהויב ן מײ ן קאפ , זי ך גענומע ן אי ן בײד ע הענ ט או ן שמײכלע ך אי ן מײנ ע אויגן .
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען פון איר און געגאנגען אַריבער די צימער,
  
  
  "וואו גייסטו?"
  
  
  ― גאָלן זיך, ― זאָג איך, רײַב די האַנט איבער די שטערלעך אויף די באַקן. איך געגאנגען צו די קלאָזעט, גענומען אויס מיין קליידער, דאַן אנגעטאן די שפּריץ און גאַט אין.
  
  
  איך האָב זיך טרוקן און געוואשן מיין פּנים ווען איך האָב געהערט איר שרייַען, "וואָס האָט איר אַזוי לאַנג?"
  
  
  "זײַ מיט מיר," האָב איך געענטפערט.
  
  
  א מאָמענט שפּעטער איך געהערט איר קומען אַרויף הינטער מיר און דאַן איך פּעלץ איר נאַקעט גוף דרינגלעך קעגן מיר, ווייך בריסט דריקן צו מיין צוריק, גלאַט געווער ראַקינג אַרום מיין טאַליע, נאַס ליפן קוש מיין אַקסל בליידס און פליסנדיק אַראָפּ מיין רוקנביין. צו מיין האלדז.
  
  
  — דו װעםט מיך מאכן שנײדן.
  
  
  — גאָלן זיך שפּעטער, — האָט זי מיר אַ שושקעט אין רוקן.
  
  
  "נעם אַ שפּריץ בשעת איך ענדיקן גאָלן," איך געזאגט.
  
  
  איך געקוקט אויף איר אין דער שפּיגל ווי זי איז אַוועק. זי האט אנגעטאן דאם װאםער און איז פארשװאונדן הינטער די שװער־פארהאנגן. אי ך הא ב דערהער ט א שטארק ן שטרא ם נשמה , װא ס הא ט זי ך ארויסגעגאס ן פו ן דע ר װאסער . איך האָב זיך גיך אַרומגעקוקט אין די פּאָליצעס לעבן דער שפּיגל. אויף די טאָמבאַנק איך געפונען אַ פּינט-סייזד פלאַש פון אַפטערשייוו אין אַ שווער קריסטאַל דעקאַנטער.
  
  
  קאנסועל האט מיך גערופן. "קום אַהער מיט מיר, טייַער!"
  
  
  ― אין אַ מאָמענט ― האָב איך געענטפֿערט.
  
  
  כ׳האב געכאפט א האנט־טוך פון די קאונטער און ארומגעװיקלט ארום דער קאראפע. איך האלט ביידע ענדס פון די האַנטעך אין איין האַנט, איך סוואַנג עס הין און צוריק, דעמאָלט שלאָגן די שווער וואָג פון די מייקשיפט וואָפן קעגן מיין לינקס אָרעם. ער האט א געשלאגן אין מיין פאלעם מיט א בארואיגן פעסטן קלאפ.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צום באד און פארזיכטיק צוריקגעצויגן דעם פארהאנג.
  
  
  קאנסועלע איז געשטאנען מיט איר רוקן צו מיר, איר פנים אויפגעהויבן און אירע אויגן פארמאכט פון דעם שטארקן װאםער־שפריץ, װאם האט געשלאגן קעגן איר. פֿאַר אַ מאָמענט איך געקוקט אויף די רייַך, קערווד קערוואַסעאָוסנעסס פון איר גוף, די גלאַטקייט פון איר צוריק און די וועג איר טאַליע קערווד און דעמאָלט וויידאַנד צו טרעפן איר קייַלעכיק היפּס און לאַנג לענד שורה.
  
  
  מיט אַ הויך זיפץ פון באַדויערן, איך געשלאגן מיט אַ קליין, שנעל קלאַפּ פון מיין האַנטגעלענק דעם האַנטעך-געוויקלט דעקאַנטער אויף די צוריק פון איר קאָפּ. דער קלאַפּ האָט איר געטראָפן גלײַך הינטערן אויער.
  
  
  װע ן ז י אי ז דורכגעפאל ן הא ב אי ך געכאפ ט אי ר װאג ט אי ן דע ר לינקע ר האנט , געפיל ט אי ר װײכ ע הויט , זי ך גליטש ן זי ך צו ם אײגענעם , געפיל ט דא ס גאנצ ע גלײכ ע פעסט ע פלײ ש זי ך מי ט זי ך מי ט זי ך מי ט א ן א ץ ארע ם הא ט זי ך אפלויפן . אי ך הא ב געװארפ ן ד י דעקאנטע ר אוי ף דע ם טעפע ן הינטער ן מיר , או ן מי ט דע ר רעכטע ר האנ ט דערגרײכ ט אונטע ר איר ע פיס .
  
  
  איך האב זי ארויסגעצויגן פון באדן און זי ארײנגעטראגן אין שלאף־צימער. איך געלייגט איר דזשענטלי אויף די בעט, דעמאָלט געגאנגען צו די ווייַט זייַט און פּולד צוריק די קאָווערס. אי ך הא ב זי י װידע ר אויפגעהויב ן או ן ז ײ פארזיכטי ק אװעקגעלײג ט אוי ף דע ר בלאגן .
  
  
  אירע לאנגע ברוינע האר, פײכט פון איר רעגנדל, האבן זיך אויםגעשפרײט אויפן קישן. איינע פון אירע שלאַנקע, געברונטע פיס איז געווען האלב געבויגן ביי די קני, די אנדערע איז געווען אויסגעשטרעקט גלײַך. איר קאפ האט זיך א ביסל צוגעהויבן צו דער זײט.
  
  
  איך פּעלץ אַ סערדזש פון חרטה פֿאַר וואָס איך געהאט צו טאָן ווען איך פּולד די שפּיץ בויגן איבער איר צו דעקן די שיין קנופּ פון איר לעגס. איך האב דאן אויפגעהויבן איר רעכטע האנט און עס געשטעלט אויפן קישן איבער איר קאפ. איך האב זיך צוריק געצויגן און געקוקט אויף איר. די ווירקונג איז געווען פּונקט רעכט - ווי אויב זי איז סליפּינג.
  
  
  איצט איך פּולד צוריק די פאַרדעקן אויף די אנדערע זייַט פון די בעט, דיליבראַטלי ראַמפּלינג די שיץ. איך האב געקלאפט דעם קישן ביז עס איז געווען צעשלאגן און עס צוגעווארפן ראַנדאַמלי קעגן די קאָפּ פון די בעט. איך האָב אויסגעלאָשן אַלע ליכט אין צימער אַחוץ איין קליין לאָמפּ אין די ווייט ווינקל פון די צימער.
  
  
  אומגעקערט צו די קלאָזעט, איך זיך אנגעטאן און קאָנטראָלירן דעם שלאָפצימער אַ לעצטע מאָל איידער איך גליטשן דורך די הויך פראנצויזיש טירן אויף די טונקל באַלקאָן, קערפאַלי פארמאכט די טירן הינטער מיר.
  
  
  די קלאַנגען פֿון דער פּאַרטיי האָבן מיר דערגרייכט פֿון אונטן. די מוזיק איז געווען פּונקט ווי הויך ווי ווען איך אנגעקומען מיט קאַרלאָס. די בעקן איז געווען ילומאַנייטאַד דורך פלאָאָדליגהץ, מאכן די געגנט אַרום אים ויסקומען אפילו דאַרקער. דער באלקאן, אויף וואס איך בין געשטאנען, איז געווען אין דעם פינצטערסטן טייל פון שאטן.
  
  
  די צימער הינטער מיר איז געווען אין די פליגל פון די הויז מיט קוקן פון די בעקן, און איך געווען זיכער אַז די דיטריך משפּחה וועט זיין אין די אנדערע פליגל פון די הויז. שטילערהייט באוועגט, בין איך געגאַנגען צוזאמען דעם באַלקאָן, געדריקט צו דער וואַנט צו בלייבן אין די שאָטנס.
  
  
  ד י ערשט ע טיר , װא ם אי ך הא ב זי ך דערנענטערט , אי ז געװע ן אפשלאסן . איך האָב עס אַ ביסל געעפֿנט און אַרײַן אין צימער אַרײַן. עס איז געווען ליידיק.
  
  
  אי ך בי ן װײטער . איך געפרואווט דעם ווייַטער צימער. גאָרנישט ווידער. איך געגאנגען צו די פראָנט פון די האַסיענדאַ. פו ן װאנע ן אי ך הא ב זי ך געקראכ ט אי ן שאט ן פו ן באלקאן , הא ב אי ך דערזע ן ד י צװ ײ שוכטע ר בײ ם פראנט־טויער , װעלכ ע זײנע ן געװע ן ליכטיק ע או ן שטאר ק באלויכט ן דור ך ד י פלעקן , װא ס זײנע ן געשטעל ט געװאר ן איבע ר דע ר ארײנגאנג . הינטער אים איז געווען אַ צוטריט וועג וואָס געפירט צו אַ וועג בייַ די ברעג פון די פעלדז. עס זענען מיסטאָמע אנדערע גאַרדז פּאַטראָללינג די געגנט.
  
  
  איך האָב זיך אומגעקערט צום פליגל, וווּ עס האָט זיך געפֿונען קאָנסועלאַ דעלגאַרדאָ'ס שלאָפצימער. איך האָב דאָרטן אָפּגעשטעלט יעדן שלאָפצימער. דע ר לעצטע ר אי ז געװע ן דע ר אי ן װעלכע ר ארטעגא ם אי ז געשלאפן .
  
  
  
  דער שװערער ריח פֿון זײַן אָפֿטערשיװער האָט אָנגעפֿילט מײַנע נאָזלעך גלײַך װי איך בין אַרײַן אין צימער. איך האב גענוצט א שאנס און אנגעצונדן דעם לאמפ. קעגן דער װײטער װאנט איז געװען א גרויםער גאַרדעראָב. איך האָב געעפֿנט די טאָפּלטע טירן. הינטער אָרטעגאַס ציכטיק געהאנגען הויזן און ספּאָרט העמדער, איך געפונען אַ קאַרדבאָרד קעסטל מיט די פלאַפּס פֿאַרמאַכט. איך האב עס געעפנט. אינעווייניק איז געווען אַ מאַסע פון באַקאַנטע פּלאַסטיק באַגס פון העראָין. דא ס זײנע ן געװע ן ד י פערציק ע קילאגע ר װא ם דיעטרי ך הא ט געהא ט .
  
  
  נאָכן פֿאַרזיכערן דאָס קאַרדבאָרד־קעסטל, האָב איך עס צוריק אַרײַנגעלייגט אין שאַפע און פֿאַרמאַכט די טירן, דערנאָך אויסגעלאָשן דעם לאָמפּ און אַװעקגעגאַנגען.
  
  
  נו, איך האָב געפֿונען דעם העראָין, אָבער עס איז נאָך ניט געווען קיין סימן פון דיטריך אָדער זיין טאָכטער. שטייענדיק אין דער פינצטערניש פונעם באלקאן, צוגעדריקט צו דער וואנט פונעם הויז, האב איך אנגעהויבן פילן מיין אנטוישונג. איך האָב געקוקט אויף די גלײַענדיקע הענט פֿון מײַן וואַך. מער ווי צען מינוט זענען דורכגעגאנגען.
  
  
  איך האב נאך געמוזט טשעקן אונטן, בין איך צוריקגעקומען צום װײטן עק פון באלקאן און, לײכט געפאלן, אראפגעפארן צו דער ערד. דער ברעג פון דעם פעלדז איז געווען בלויז אַ ביסל פֿיס אַוועק און אַראָפאַקן אַראָפאַנג אין די ים כּמעט אַ הונדערט פֿיס אונטן. באהאלט ן אי ן ד י בושעס , הא ב אי ך זי ך אריבערגעפיר ט פו ן אײ ן צימע ר אי ן אנדערן , אינגאנצ ן אויספארש ן דע ם אונטערשט ן שטאק . קיין סימן פון די דיטריךס.
  
  
  דינסט קוואַרטערס? יא זיכער. זיי קען האָבן געווען דאָרט. דא ס הא ט זי ך געמאכ ט מער , װ י ז ײ האלטן , אי ן הויפט־הויז , װא ו מע ן הא ט ז ײ צופעלי ק געקענ ט אנפאלן . אי ך הא ב זי ך אריבערגעפיר ט אי ן ד י ציכטיק ע געצויענ ע גראזן , זי ך באװעגנדי ק פו ן אײ ן פאלעם־בוים , זי ך באהאלט ן אי ן זײע ר שאטן . צװ ײ מא ל הא ב אי ך געמוז ט אויסמײד ן פאטראלירן־װעכטער , צו ם גליק , זײנע ן מי ט ז ײ ניש ט געװע ן קײ ן הינט .
  
  
  ד י דינםט־קװארטא ר אי ז געװע ן א לאנגע , נידעריקע ר געביידע ר פו ן בלאָטע ר ציגל . איך האָב געקאָנט אַרײַנקוקן אין יעדן פֿון די זעקס צימערן דורך די פֿענצטער. יעדער איז געווען ליט, און יעדער איז געווען ליידיק אַחוץ פֿאַר גאַריט ס מעקסיקאַן אַסיסטאַנץ.
  
  
  אי ך בי ן אװע ק פונע ם געביידע , געקראכ ט אונטע ר ד י בלאטע ר פו ן א נידעריקע ר אננא ס פאלעם . איך האב צוריקגעקוקט אויף דער האסיענדע. עס איז געבויט אויף אַ באַטאָנען פּלאַטע יסוד אָן אַ קעלער. ס'איז אויך נישט געווען קיין בוידעם. אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק דורכגעקוק ט דא ם הויז , או ן אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז ד י דיעטריכ ס זײנע ן ניש ט אי ן אי ן אי ן דע ר דאזיקע , א ז ז ײ זײנע ן ניש ט געװע ן טויטע , או ן זײער ע קערפער ס זענע ן ארײנגעשטאפ ט געװאר ן אי ן א קלײנע ם קעפל , װא ס אי ך הא ב ניש ט באמערקט . אבער דאָס איז געווען אַנלייקלי. קאַרלאָס דארף זיי לעבעדיק.
  
  
  איך האב נאכאמאל געקוקט אויף מיין זייגער. צוויי און צוואנציק מינוט זענען דורכגעגאנגען. ווו קען זיי זיין? אַמאָל ווידער איך דורכגעגאנגען די אָפּציעס לינקס צו מיר. איך קען האָבן אומגעקערט צו די צימער ווו קאָנסועלאַ איז געלעגן פאַרכאַלעשט און געווארט צו נאָכפאָלגן קאַרלאָס. ווען מיר האבן פארלאזט דעם אל מיראדאר האטעל, האט ער געזאגט אז מיר גייען ארום פיר-פינף אינדערפרי קיין אמעריקע. אבער אויב איך וואָלט טאָן דאָס, אויב איך וואָלט וואַרטן פֿאַר דעם מאָמענט, קאַרלאָס וואָלט האָבן די איניציאטיוו און די מייַלע.
  
  
  דאָס וואָלט זיין אַ טעות. איך האָב געוווּסט, אַז איך דאַרף אַלײן נעמען ברייקס. איין וועג אָדער אנדערן, איך געוואוסט איך מוזן באַקומען אַוועק פון קאַרלאָס, און איך געהאט צו טאָן דאָס געשווינד.
  
  
  איך האב פארזיכטיק אויסגעוואקסן די פאטראלנדיקע וועכטער און זיך ארומגערינגלט איבער די האסיענדא, און זיך געפארן צום ברעג פון די קליפס. איך האב געלאנדעט אויפן ברעג, און איך האב אנגעהויבן אראפגיין.
  
  
  אין דער פינצטערניש, איך קען קוים מאַכן אויס מיין פוטכאָולדז ווען איך געמאכט מיין וועג אַראָפּ די שטיין. דער פעלדז האט זיך ארויסגעוויזן סטיפער ווי עס האט אויסגעזען. אינטש ביי אינטש, האלטן מיין האַנט, איך לאָזן זיך אַראָפּ. אײ ן טא ג האב ן מײנ ע פיס ע זי ך ארוי ס פו ן דע ר גליטשיקע , ים־נאסע ר אויבערפלאך , או ן נא ר ד י פארצװײפלט ע כאפ ן פו ן מײנ ע פים , הא ט מי ך געהאלט ן פו ן פאל ן הונדערטע ר פוס ע אויפ ן בעלע ר פו ן דע ם פעלדז .
  
  
  איך בין געווען בלויז צען פֿיס אונטער דעם ברעג פון דעם פעלדז ווען איך געהערט גאַרדז פאָרן איבער די קאָפּ. דער גערויש פֿון די כוואליעס און ווינט האָט מיך פאַרהיטן צו הערן זייער צוגאַנג פריער. אי ך הא ב זי ך געפרויר ן אויפ ן ארט , האב ן מורא , צ ו מאכ ן א קלאנג .
  
  
  איינער פון זיי האט אנגעצונדן א שוועבל. עס איז געווען אַ קורץ בליץ, און דעמאָלט פינצטערניש ווידער. איך האב געמײנט, אז אין יעדן רגע זאל אײנער פון זײ נעמען א טריט צום ראנד פון פעלדז און זיך ארומקוקן, און דער ערשטער זאך, װאם איך װעל װיסן, אז מ׳האט מיך באמערקט, װעט זײן א קויל, װאם װעט מיך רײםן פון מײנע אומזיכערע שטיצער. אי ך בי ן געװע ן אינגאנצ ן שװערע , אינגאנצ ן הילפסלאז . מייַן געווער ווייקט פון האלטן זיך אין אַ ומגעלומפּערט שטעלע ווען איך ערשטער געהערט זיי אָוווערכעד.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך גערעד ט װעג ן דע ר מײד ל אי ן שטעטל , געלאכט ן פו ן א קונץ , װא ס ז י הא ט געצויג ן אי ן אײנע ם פו ן זײ . דער פּאַפּיראָס בינט האָט זיך געבויגן איבערן פעלדז, אירע רויטע קוילן איז ביי מיר געפֿאַלן.
  
  
  "... וואַמאַנאָס!" האט איינער פון זיי געזאגט ענדליך.
  
  
  איך האב מיך געצוואונגען צו בלייבן שטיל כמעט א גאנצע מינוט איידער איך האב זיך געוואגט צו ריזיקירן זיי אוועקגיין. איך אנגעהויבן אַראָפּ ווידער, מיין מיינונג פאָוקיסט אויף די אַראָפּגאַנג. איך האב אויסגעשטרעקט מיין פוס, געפונען אן אנדער פוסכאפט, עס פארזיכטיג דורכגעקוקט און זיך אראפגעלאזט נאך זעקס אינטשעס. דורך דעם פונט מיין מאַסאַלז זענען ייקינג פון די יעסורים. מײ ן רעכטע ר פארארם , װא ו לואי ס הא ט מי ך געשניטן , הא ט אנגעהויב ן צ ו קלאפ ן מי ט װײטיק . דורך אַ באַוווסטזיניק מי פון ווילן, איך אפגעשטעלט אַלץ אין מיין מיינונג אַחוץ די גראַדזשואַל, פּאַמעלעך אַראָפּגאַנג.
  
  
  איין טאָג מיין פֿיס סליפּט אין אַ פּלאַצן און איך געהאט צו ציען עס אויס. מיין קנעכל האט וויי געטאן פון די שארפע דריי אויפן וועג אראפ. מיינע הענט זענען געווען צעריסן, די הויט אויף די פינגער און די הענט פון די הענט האט זיך אפגעריסן פון די שטיינער.
  
  
  כ'האָב זיך ווײַטער געזאָגט, אַז איך האָב נאָך בלויז אַ פּאָר פוס צו גיין, נאָך עטלעכע מינוט, אַ ביסל ווייטער.
  
  
  און דעמאָלט, פּאַנטינג, כּמעט גאָר ויסגעמאַטערט, איך געפֿונען זיך אויף אַ שמאָל ברעג, מאָווינג צוזאמען די באַזע פון די קליפס, אַוווידיד די באָולדערז, געצווונגען זיך צו לויפן מיד צוזאמען די ויסבייג פון די קאַפּע, טריינג נישט צו טראַכטן וועגן ווי פיל צייַט האט געהאט פארבראכט אויף מיין אַראָפּגאַנג.
  
  
  קאַפּיטל פופצן
  
  
  אין די ווייַט סוף פון די קאַפּ איך דיסקאַווערד אַ מילד שפּאַלט שנייַדן צווישן אַראָפאַנג קליפס. בעשאַס די רעגנדיק צייַט, עס וואָלט זיין אַ טייַך פון וואַסער וואָס וואָלט גיסן פלאַדינג וואַסער פון די היללס אין די ים. איצט האט ער מיר צוגעשטעלט אַ וועג צו די שפּיץ פון די פעלדז.
  
  
  שטרויכלענדיק , זי ך גליטש ן אוי ף דע ר לויזע ר שאפעלע , בי ן אי ך ארוי ף אויפ ן פעלץ , בי ז אי ך בי ן ארוי ס א הונדער ט יארד ן פונע ם וועג . צו מזרח, כּמעט אַ האַלב מייל אַוועק, איך קען זען די פלאָאָדליגהץ אויבן די פראָנט טויער פון Garrett's hacienda.
  
  
  כ׳האב געװארט בײם זײט װעג, געצווונגען זיך צו װארטן געדולדיק, פרובירט נישט צו טראכטן װעגן װי שנעל די צײט גײט פאר מיר. די שעה, וואָס איך האָב זיך געלאָזט, איז געווען מער ווי דריי פערטל פון דעם וועג. סוף־כּל־סוף האָבן זיך באַוויזן אין דער ווײַטנס כעדליכטן. אי ך בי ן ארוי ס אי ן מיט ן וועג , וואפנדי ק מי ט ד י געווער . דער אויטא האט זיך אפגעשטעלט און דער דרייווער האט ארויסגעשטעקט דעם קאפ אין פענצטער.
  
  
  "ווי פּאַסאַ?" — האט ער צו מיר געשריגן.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צום קאר. דער דרייווער איז געווען א טיניידזשער מיט לאנגע שווארצע האר, צוריק געקעמפט הינטער די אויערן.
  
  
  "טעלעפאָן. קענסט מיר נעמען צום טעלעפאָן?
  
  
  — ארײן!
  
  
  אי ך בי ן געלאפ ן צו ם פראנט ן װאגא ן או ן זי ך ארײנגעגלײ ט אי ן זיצ . אפילו ווען איך גאַסט: "ווייַאַ מוי דע פּריסאַ, דורך פאַוואָר!" ער האָט אָנגעקלאָגט די קלאַטש אין די אָנהייב פון די ראַסע. גראז איז ארויסגעפלויגן פון אונטער די הינטערשטע רעדער, דער אויטא האט זיך צוגעלאפן, די ספידמאטערנאדל האט געוויזן זעכציק, זיבעציק און דערנאך הונדערט און צען קילאָמעטער פּער שעה.
  
  
  ווייניגער ווי א מינוט שפעטער האט עס אריינגעקראכט אין א פעמעקס סטאנציע און פארברענט גומען ווען עס האט זיך אפגעשטעלט.
  
  
  איך האב געעפנט די טיר און געלאפן צום באצאל טעלעפאן. כ’האָב געקלונגען דעם מאַטאַמאָראָס-האָטעל, טראכטנדיק ווי איראָניש עס איז געווען, אַז אָרטעגאַ אַליין האָט מיר געזאָגט וואו צו געפינען טעניענטע פוענטעס!
  
  
  עס האָט גענומען כּמעט פינף מינוט צו פאַרבינדן אים צו די רער. עס האָט געדויערט נאָך פינף מינוט אים צו איבערצייגן אַז איך גיי אים געבן די הילף וואָס דזשין-פאול האָט מיר געבעטן א מינוט פאר זיין מארד. איך האָב דאַן געזאָגט פוענטעס וואָס איך וויל פון אים און וואו צו טרעפן מיר.
  
  
  "ווי באַלד קענען איר באַקומען אַהער?" — האב איך ענדליך געפרעגט.
  
  
  — אפשר צען מינוט.
  
  
  "טו עס גיכער אויב איר קענען," איך געזאגט און כאַנגד.
  
  
  * * *
  
  
  טעניענטע פעליקס פוענטעס האט געהאט א פנים װי א טאלטעקער געץ אויסגעשניטן פון ברוין שטײן. קורץ מאַסיוו קאַסטן, שטאַרק געווער.
  
  
  ― האָסטו געבראַכט דאָס ביקס? — האב איך געפרעגט , ארײן אין זײן אומגעצײכנטער פאליציי װאגאן .
  
  
  “זי איז אין די צוריק אַוועקזעצן. דאָס איז מיין פערזענלעכע קליין שפּיל גייעג וואָפן. איך היט אים. וואס מיינסטו? "
  
  
  פוענטעס האט אנגעהויבן די פאליציי קאר. איך האב אים געזאגט וואו צו גיין. בשעת מיר זענען דרייווינג, איך גערעדט וועגן וואָס געטראפן. איך דערציילט Fuentes וועגן Dietrich און זיין פאָרמולע פֿאַר פּראָדוצירן סינטעטיש העראָין. איך האָב אים געזאָגט, אַז אָרטעגאַ האַלט איצט דיעטריטש אין געפֿאַנגענשאַפֿט און וואָס אָרטעגאַ האָט פּלאַנירט צו טאָן. פוענטעס האט ניכטער צוגעהערט װי איך האב אים אלץ דערצײלט.
  
  
  "איצט," איך געזאגט, "איך דאַרפֿן צו צוריקקומען צו אַז הויז איידער זיי וויסן איך בין ניטאָ. און ווי נאר איך וועל זיך אומקערן, וויל איך אז אייערע מענטשן זאלן עס איבערפאלן. מיר האָבן צו באַקומען באַפרייַען פון אָרטעגאַ. אויב מיר קענען מאַכן פּאַניק, עס איז אַ גוט געלעגנהייַט אַז אָרטעגאַ וועט פירן מיר צו דיעטריטש.
  
  
  "וואָס טערעץ טאָן איך האָבן פֿאַר אַטאַקינג Garrett's hacienda, סענאָר קאַרטער?" ער איז אַ זייער ינפלוענטשאַל מענטש. אויך אָרטעגאַ.
  
  
  "איז פערציק קילאָגראַמס פון העראָין אַ גענוג אַנטשולדיקן?"
  
  
  פוענטעס האט געפײפט הויך. "פערציק קילאָגראַמס! פֿאַר פערציק קילאָגראַמס איך וואָלט ברעכן זיך אין דעם פּרעזידענט 'ס הויז!"
  
  
  איך האָב אים געזאָגט וואו צו געפינען העראָין. פוענטעס האט גענומען דעם מיקראָפאָן און ראַדיאָ הויפטקוואַרטער, פארלאנגט פאַרשטאַרקונג. ער איז געווען אָפנהאַרציק. קיין סירענס, קיין פלאַשינג לייץ, קיין קאַמף ביז ער האט געגעבן דעם סיגנאַל.
  
  
  דעמאל ט זײנע ן מי ר װידע ר געפאר ן אוי ף דע ם װעג , װא ס הא ט געפיר ט פארב ײ גארט ס האסיענדא . כּמעט פּונקט ווו איך האָב פּאַרקט ביקפאָרדס מאַשין די נאַכט פריער, ער סטאַפּט צו לאָזן מיר אויס.
  
  
  איך גענומען די ביקס און די קאַבלע פון די צוריק אַוועקזעצן. איך האב אויפגעהויבן מיין וואפן. "דאס איז שיינקייט," איך געזאגט אים.
  
  
  "מייַן פרייז פאַרמעגן," האָט פוענטעס געזאָגט. "ווידער, איך בעט איר צו זיין אָפּגעהיט מיט דעם."
  
  
  ― װי דאָס װאָלט געװען מײַן אײגענעם, ― זאָג איך און האָב זיך אַװעקגעקערט, זיך אַראָפּגעקראָכן און זיך אַרומגעקוקט אין פֿעלד. פוענטעס האט געשטיצט די פאליציי קאר אויפ'ן וועג ארום הונדערט יאַרדס אוועק, כדי צו אפנעמען די אנדערע ווען זיי זענען אנגעקומען.
  
  
  איך האב אויסדערוויילט אַ אָרט אויף אַ קליין העכערונג וועגן צוויי הונדערט פֿיס פון די דרייוווויי וואָס געפירט פון די וועג צו זיין הויז. איך בין געווען אין אַ קליין ווינקל צו די טויער. אי ך הא ב געװארפ ן דע ם הא ק צ ו מײנ ע פיס , או ן זי ך פארזיכטי ק געלײג ט אויפ ן בויך , האלטנדי ק ד י ביקס ן אי ן ד י הענט .
  
  
  עטליכע מינוט שפעטער זענען אנגעקומען צוויי פאליציי קארס, די צווייטע כמעט גלייך הינטער די ערשטע. פוענטעס האָבן זיי אָנגעפירט אין שטעלע, איינער אויף יעדער זייַט פון די וועג וואָס פירט צו די דרייוווויי, די מענטשן אין קאַרס ווארטן מיט זייער מאָטאָרס און כעדלייץ אַוועק.
  
  
  
  איך האב אויפגעהויבן דעם שווערן ביקס אויף מיין אקסל. עס איז געווען אַ ביוטאַפלי געמאכט Schultz & Larson 61 ביקס אין .22 קאַליבער, אַ איין-שאָס ריגל קאַמף וואָפן מיט אַ 28 אינטש פאַס און אַ פּילקע פראָנט דערזען. די דלאָניע מנוחה איז אַדזשאַסטאַבאַל צו פּאַסיק מיין לינקס האַנט. דער לאַגער איז געווען שנייַדן מיט אַ גראָבער פינגער אַזוי איך קען האַלטן די האַלב-מאָולד פּיסטויל גריפּ מיט מיין רעכט האַנט. ד י ביקס , ספעציע ל געמאכ ט פא ר אינטערנאציאנאל ע שוועבעלעך , אי ז געװע ן אזו י גענוי , א ז אי ך הא ב געקענ ט ארוי ם א קויל ן דור ך דע ם עק פו ן א ציגארע ט אי ן א װײטע ר פו ן הונדער ט יארד . איר שווערע וואָג, זעכצן און אַ האַלב פונט, האָט זי געמאַכט סטאַביל אין מײַנע אָרעמס. איך אַימעד עס צו איינער פון די צוויי ספּאָטליגהץ מאָונטעד הויך אויבן די לינקס זייַט פון די פראָנט טויער.
  
  
  מיין פויסט האט זיך לאנגזאם געקלאפט, מיין פינגער האט געדריקט דעם צינגל. דאָס ביקס האָט אַ ביסל געציטערט אין מײַנע הענט. די פּרויעקטאָר איז אויס אין דער זעלביקער צייַט ווי אַ שאַרף פּלאַצן פון געזונט אין מיין אויערן. איך האב געשווינד אויסגעדרייט די ריגל, פּולינג עס אַרויף און צוריק, און די פארבראכט פּאַטראָן פלו אַרויף. אי ך הא ב אי ך געקומע ן נא ך א רונד , א קלאפ ן דע ם ריגל , או ן פארשפארט .
  
  
  איך שאָס ווידער. די צווייטע פראכט-ליכט האט אויפגעריסן. אי ן דע ר האסיענדא ע האב ן זי ך געשריע ן אבע ר דע ר פראנט־טויער ׳ או ן דע ר געגנט , ארום , זײנע ן געװע ן אי ן פינצטערניש . אי ך הא ב װידע ר ארויסגעװארפ ן ד י שיא ל או ן איבערגעלאד ן דא ם ביקס . דורך דעם אפענעם גריל פונעם טויער האב איך געקענט זען דאס גלעזערנע פענצטער אין סלון מיט א קוק אויף דער נאך באלויכטענער שווימעריי.
  
  
  איך אַדזשאַסטיד די פאַרנעם פֿאַר נאָך ווייַטקייט און גענומען ציל ווידער. איך שטעלן אַ קויל אין די גלאז, די וועב סטאַק עס כּמעט אין די צענטער. ווען איך האָב זיך אָנגעטאָן, האָב איך געהערט שוואַכע געשרייען קומען פֿון שטוב. איך פייערד די פערט קויל דורך אַ טעלער גלאז פֿענצטער ניט מער ווי 30 סענטימעטער פון די אנדערע לאָך.
  
  
  פון שטוב האט מען געהערט געשרייען. מיט א מאל זײנען אלע ליכט אויסגעלאשן. מוזיק אויך. עמעצער האט לעסאָף ריטשט די הויפּט באַשטימען. אי ך הא ב געשטעל ט דא ם ביקס , װא ו פוענט ס הא ט זי י לײכ ט געקענ ט געפינע ן , הא ב גענומע ן דא ס שטריק , או ן געלאפ ן איבע ר דע ם פעלד , צ ו דע ר װאנ ט ארום .
  
  
  איצט אַז איך בין געווען נאָענט, איך קען הערן נויזיז און געשרייען קומען פון אינעווייניק. איך האב געהערט קארלאָס שרייען אויף די וועכטער. אײנע ר פו ן ז ײ הא ט געשאס ן אי ן דע ר פינצטערניש , בי ז זײ ן ביקס ן אי ז געװע ן לײדיק . קאַרלאָס האָט צו אים געשריגן, ער זאָל זיך אָפּשטעלן.
  
  
  איך האב זיך שנעל אריבערגעצויגן צוזאמען דער וואנט. ארום פערציק אדער פופציג פוס פון טויער האב איך זיך אפגעשטעלט און אראפגענומען דעם האקן פון מיין פלײצע. אי ך הא ב געװארפ ן דע ם הא ק איבע ר דע ר װאנט , או ן ד י צײנע ר האב ן זי ך געכאפ ט אויפ ן ערשט ן װאר ף , ד י מעטאל ע שטאר ק אײנגעלײג ט אי ן ד י ציגל־ארבע ט פו ן דע ר װאנט . האנט אין האנט האב איך מיך אויפגעהויבן אויפן שפיץ וואנט. האב איך אים אראפגעכאפט דעם האקן, אים געווארפן איבער דער אנדערער זייט און אראפגעשפרונגען נעבן אים, געלאנדעט אויף מיינע האנטן.
  
  
  ווי איך געלאפן דורך די בושעס צו די זייַט פון די הויז אַוועק פון די בעקן, איך שפּול די שטריק ווידער. אפשטעלנדיג אונטערן באלקאן, האב איך נאכאמאל געווארפן דעם האקן, און עס האט זיך אנגעכאפט אויפן רעטשקע.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן בי ז מײנ ע פינגע ר האב ן זי ך געכאפ ט דע ם געשפרײט ן אײזערנ ע רעילנשאפט , או ן אי ך בי ן ארײ ן איבע ר דע ם ראנד . עס האָט נאָר גענומען אַ מאָמענט צו פאַרשטייַפן די שטריק און איך געלאפן אַריבער די באַלקאָן צו די צימער וואָס איך האָבן לינקס איבער אַ שעה צוריק.
  
  
  ווען איך האָב געעפֿנט די טיר צו גליטשן אינעווייניק, האָב איך דערהערט די ערשטע ינקריסינג געוויין פון די פּאָליציי אויטאָ סירענס. קאנסועל ע אי ז נא ך געװע ן אומבאװאוסטזיניק . אין דער פינצטער האב איך אונטערגעשטאפט דעם צעקוילטן שטריק אונטערן דאבל־בעט. אי ך הא ב שנע ל ארויסגענומע ן מײנ ע קלײדער , ז ײ געלאז ט פאל ן אוי ף דע ר הויפע . נאקעט האב איך זיך ארויפגעגליטשט אונטער מיינע אויסווייניקסטע קלײדער נעבן קאנסועלאס ווארעמע נאקעטע קערפער.
  
  
  אי ך הא ב דערהער ט ד י אנשטענדיקע , אויפגעהויבענ ע או ן אראפגעפאלענ ע געװײלע ן פו ן דערנענטערנדי ק פאליציי־סירענס , דא ן געשרײע ן פו ן אונטע ר או ן אינדרויסן . דא ן הא ט זי ך געקלאפ ט אי ן דע ר טיר . די האנט האט זיך געציטערט מיט כעס.
  
  
  עמעץ האט ארײנגעשטעקט א שליסל אין שלאס און אים געוואלדיק אויסגעדרייט. די טיר האט זיך אויפגעהויבן און געטראגן אין דער װאנט. אָרטעגאַ איז געשטאַנען מיט אַ פלאַשליגהט אין איין האַנט און אַ פּיסטויל אין דער אַנדערער.
  
  
  "וואס די גענעם גייט אויף?" — האב איך געפאדערט.
  
  
  — קלײד זיך אן! ם׳איז נישטא קײן צײט צו פארװיסטן! די פאליציי איז דא!
  
  
  איך האב געאיילט אנגעכאפט מיינע הויזן און העמד און זיי אנגעטאן. איך האָב אַרײַנגעלעבט די פֿיס אַרײַן אין מײַנע מאָקאַסינס, נישט געמאַכט אָנטאָן זאָקן.
  
  
  — וועקט זי אויף! — האט ארטעגא געברומט, אנגעװײנט מיט דעם פלאש־ליכט אויף קאנסועל. זי איז געלעגן דארט, װען איך האב זי פארלאזט, די האר זײנען געפלויגן איבערן קישן, דער ארעם אײנגעבויגן, דער קאפ, דאס פנים אויסגעדרייט אויף א זײט.
  
  
  איך האב צו אים געשמײכלט. "קיין געלעגנהייַט. זי האט צו פיל געטרונקען. זי האָט זיך אָפּגעשטעלט פון מיר ווען די טינגז זענען טשיקאַווע. ”
  
  
  קאַרלאָס האָט געשװאָרן אין אַנטוישונג. "דערנאָך מיר וועלן לאָזן איר," ער באַשלאָסן. — געגאנגען! — האט ער געהויבן מיט זײן ביקס.
  
  
  איך געגאנגען פאָרויס פון אים. איך האב נאכאמאל געהערט די פאליציי סירענס.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― „װאָס טוט די פּאָליציי דאָ?
  
  
  "איך וואָלט ווי צו וויסן אַז זיך," קאַרלאָס סנאַפּט בייז. "אבער איך גיי נישט בלייבן און דערוויסן זיך."
  
  
  איך בין נאכגעגאנגען אָרטעגאַ אַראָפּ די קאָרידאָר צו די טרעפּ. ער האט געשײנט מיט זײן פלאש אויף די טרעפ. ברייאַן גאַריט געשטאנען בייַ די פֿיס פון די טרעפּ, בלינקינג אין די ליכט און קוקן אַרויף מיט אַ שרעקלעך אויסדרוק אויף זיין ליכטיק פּנים. ער איז געלאפן האלב וועג צו אונז, די שיכרות האט ארויסגעוואשן די בהלה.
  
  
  
  
  ער האט געשריגן. - "פֿאַר גאָט ס צוליב, קאַרלאָס!" "וואָס די גענעם טאָן מיר איצט?"
  
  
  — גיי ארויס פון מיין וועג. קאַרלאָס איז אַראָפּ די טרעפּ צו פאָרן גאַריט. גארעט האט אנגעכאפט זיין האנט. "וואָס וועגן פערציק קילאָגראַמס פון העראָין?" — האט ער געפרעגט הײזעריק. "פאַרשילטן עס איז מיין היים זיי וועלן שטעלן מיר אין טורמע פֿאַר דעם!
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אָפּגעשטעלט האַלב וועג. ער האָט זיך אויסגעדרייט צו גאַריט, און די ליכט פון זיין פלאַשליגהט האט זיי ערי ילומאַנייטאַד.
  
  
  "איר זענט רעכט," האָט קאַרלאָס געזאָגט. — האסט נישט וואו צו לויפן, הא ?
  
  
  גארעט האט אויף אים געקוקט מיט דערשראקענע אויגן, שטילערהייט זיך געבעטן צו אים.
  
  
  "אויב זיי כאַפּן איר, איר רעדן. "איך טאָן ניט טראַכטן איך דאַרפֿן אַזאַ פּראָבלעמס," קאַרלאָס געזאגט גראָב. ער האט אויפגעהויבן דעם ביקס און צװײ מאל געצויגן דעם צינגל. דער ערשטער שאָס שלאָגן Garrett קוואַדראַט אין די מיטן פון די קאַסטן. ער האט אויפגעעפנט דאס מויל אין שאק, ווי דער צווייטער קויל האט אים צעריסן דאס פנים.
  
  
  כאָטש גאַריט ס גוף איז געווען שוואַך געדריקט קעגן די פּאַרענטשע, קאַרלאָס איז שוין געגאנגען אַראָפּ די טרעפּ. ער איז כּמעט געלאפן, און איך איז געווען נאָר אַ שריט הינטער אים.
  
  
  — דא! קאַרלאָס האָט געשריגן איבער זײַן אַקסל, ווען מיר האָבן זיך אויסגעדרייט צום סוף פֿון דער לעבעדיקער. ער איז געגאַנגען אין קאָרידאָר צו דער קיך און איז אַרױסגעגאַנגען דורך דער דינסט טיר. דארט האט געווארט א גרויסער טראגאן, דער מאטאר האט געלייגט און דער זעלבער דרייווער הינטערן ראד.
  
  
  קאַרלאָס האָט געעפֿנט די הינטערשטע טיר. — ארײן! — האט ער געפלאצט. איך בין אַרײַן אין מאַשין. קאַרלאָס איז געלאָפן צו די פראָנט זיצפּלאַץ, אַ קלאַפּינג די טיר.
  
  
  "וואַמאַנאָס, פּאַקאָ!" — האט ער געשריגן. "פּראָנטאָ! Pronto! »
  
  
  פּאַקאָ האָט אַרײַנגעטאָן דעם אויטאָ אין גאַנג און געדריקט דעם גאַז פּעדאַל. פעטע טירעס מיט ברײטן טרעד האבן זיך ארײנגעגראבן אין גראַװעל. מי ר האב ן זי ך גענומע ן פארשװינד ן װע ן מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט דע ם װינק ל פו ן דע ר שטוב , נא ך דע ר קורװע ר פו ן דע ר רינג־װע ג פאר ן ארײנגאנג . פאקאו האט פראנטיש געשויפעט דאס ראד צו קעפ צום טויער, פראנטיש געכאפט דעם האָרן אזוי הויך ווי ער האט געקענט צו די אידיאטן צו עפענען דעם טויער.
  
  
  ער האט א מאמענט אנגעקלאפט די בראקעס, פארלאםן דעם אויטא ביז איינע פון די טויערן איז געווען גענוג אפן אז אונז זאלן זיך דורכדרייען, און דערנאך האט ער נאכאמאל אנגעקלאפט דעם גאז פעדאל. פון טויער איז ארויס א גרויסע קאר.
  
  
  דע ר ערשטע ר פו ן ד י פאליצ ײ אויטאמאביל ן הא ט זי ך פארקער ט װײניקע ר װ י צװאנצי ק יארד ן פונע ם הויז , פארשפאר ט ד י צוגאנג ן צו ם הויפט־װעג . ד י פאליצ ײ הא ט זי ך געקראכ ט הינטער ן מאשין , או ן מי ר זײנע ן פארבײ א געשאס ן אויפ ן טויער .
  
  
  פּאַקאָ האָט נישט קווענקלען. פארשאלטנדיק , הא ט ע ר זי ך אויסגעדרײ ט דע ם סטי ר פו ן דע ר מאשין , אװעקגעשיק ט פו ן דע ר דרייוו־װע ג או ן אוי ף דע ר אומגלײכ ע ערד , נא ך דריקנדי ק דע ם גאז־פעדאל . אין דער פינצטער, אן כעדליכטן, האט זיך דער שװערער טראגאן ארומגעלאפן איבערן פעלד, זיך געשאקלט און געשװינדלט װי א פּלוצעם משוגענער װילדע מוסטאַנג, אַרױסגעװאָרפֿן אַ האָן־עק פֿון שטויב און שטיקער שמוץ.
  
  
  די באַונסינג, דרייינג זעמל פון די טראָג אָפענטיק וואָרף מיר פון זייַט צו זייַט. איך האב געהערט ווי זיי שיסן אויף אונז. די הינטן פענצטער האָט זיך צעבראָכן, און מיך באַוואָרנט מיט צעבראָכענע גלאז.
  
  
  עס זענען געווען מער שאָס און דעמאָלט דער מאַשין פארשטאפט ראַמבלינג ווי Paco פּלוצלינג פארקערט די ראָד און געבראכט אונדז צוריק אויף די וועג. מי ר האב ן זי ך אװעקגעפיר ט מי ט הויכע ר גיכקײט .
  
  
  ם׳איז נישט געװען קײן יאגן. אַמאָל אויף די שאָסיי, Paco האט אויף די כעדלייץ און געבראכט די גרויס מאַשין אַרויף צו כּמעט רייסינג גיכקייַט.
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אַראָפּגעזעצט און זיך צוגעבויגן איבערן הינטערן זיצפּלאַץ. ער האָט צו מיר געשמייכלט און געזאָגט, "איר קענט זיך איצט אַראָפּזעצן, סענאָר קאַרטער. פֿאַר איצט, איך טראַכטן מיר זענען זיכער."
  
  
  "וואָס די גענעם איז געווען אַלע אַז?" אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן פו ן דע ר דיל , װא ו מע ן הא ט אי ם געװארפ ן געװארפ ן או ן זי ך צורי ק צוגעלײג ט צ ו ד י זיצ ־ קישן . כ׳האב ארויסגענומען א טיכל און פארזיכטיק אראפגעװארפן די שארפע גלאז־שארבן פון די הויזן.
  
  
  "איך טראַכטן עס איז געווען ווייַל דער קאַפּיטאַן פון אונדזער שיף גערעדט," קאַרלאָס געסט. “ער האָט געוואוסט אַז מיר דארפן שיקן די לאַסט. איך טראַכטן די פּאָליצייַ פיגיערד אויס אַז גאַריט האט עס.
  
  
  "וואס יעצט?"
  
  
  "איצט וועלן מיר נעמען סענאָר דיטריך און זיין טאָכטער און גיין צו די שטאַטן. אונדזערע פלענער האָבן זיך ניט געביטן. זיי זענען נאָר אריבערגעפארן פֿאַר אַ ביסל שעה. ”
  
  
  "וואָס וועגן קאָנסועלאַ?"
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אָנגעהויבן.
  
  
  "אויב זי האלט זיך אונטער קאָנטראָל, אַלץ וועט זיין גוט. גאַריטס געסט האָבן גאָרנישט געוואוסט פון אונדזער אַקטיוויטעטן. קאָנסועלאַ איז קלוג גענוג צו פאָדערן אַז זי אויך איז געווען נאָר אַ גאַסט און ווייסט גאָרנישט פון וואָס זיי וועלן געפֿינען.
  
  
  "וואָס וועגן גאַריט ס מאָרד? איך פֿאַרשטיין איר האָבן גענומען זאָרגן פון דעם פּראָבלעם.
  
  
  אָרטעגאַ האָט זיך אַ שמייכל געטאָן. "גיכער אָדער שפּעטער עס האט צו זיין געטאן."
  
  
  "וואוהין איצט?"
  
  
  "צו ביקפאָרד," האָט אָרטעגאַ געענטפערט. "דאָס איז ווו די Dietrichs זענען געהאלטן."
  
  
  קאַפּיטל זעכצן
  
  
  דער ווייכער צערטלעכער אויסדרוק איז פאַרשוואונדן געוואָרן פון דאָריס ביקפֿאָרדס פּנים. וואָס איז איצט ליקט אויס איז געווען די אַנאַדאָרערד, גרויזאַם האַרץ וואָס איז געווען איר אמת זיך, וואָס סימד נאָך טאַפער רעכט צו דער קאַנטראַסט מיט איר קליין ליאַלקע-ווי פֿעיִקייטן פריימד דורך איר לאַנג פּלאַטינום בלאָנדע האָר. דזשאן ביקפארד האט דורכגעפאלן די לעבעדיק צימער ווי אַ ריזיק, יידזשינג לייב, הינקען די לעצטע ביסל חדשים פון זיין לעבן אין אַ בייז ביווילדערמאַנט פון אָנווער פון שטאַרקייַט, זיין גריווע ווייַס פון עלטער. ער האָט נישט געקענט געפֿינען ווערטער. ער האָט נישט געקענט פֿאַרשטיין די ענדערונגען וואָס האָבן פּאַסירט מיט זײַן ווײַב אין די לעצטע שעהן.
  
  
  הערבערט דיעטריטש האט זיך אװעקגעזעצט אויפן סאפע, סוזאן נעבן אים.
  
  
  
  דיטריך איז געווען א פארהארטער, פארמאטער, די מידקייט פון דעם טאג האט זיך באוויזן אויפן פנים, אן אלטער אויף דער גרענעץ פון צוזאמענברוך, אבער געזעסן אויפריכטיג און עקשנות אפגעזאגט צו אנערקענען די מידקייט וואס האט זיך באזעצט אין די ביינער. אבע ר זײנ ע אויג ן זענע ן געװע ן פארדעק ט מי ט א שטומף , אומזעענדי ק בליק , א פארהאנג , הינטע ר װעלכע ר ע ר הא ט זי ך באהאלט ן פו ן דע ר װעלט .
  
  
  דאָריס האָט זיך אויסגעדרייט צו אונדז ווען איך און קאַרלאָס זענען אריין אין צימער, די ביקס אין איר האַנט האט געשווינד געוויזן אין אונדזער ריכטונג איידער זי דערקענט אונדז.
  
  
  ― למען־השם, ― האָט זי געזאָגט סאַרקאַסטיש, אַװעקגעקערט דעם פּיסטויל, ― װאָס האָט עס געדויערט אַזױ לאַנג?
  
  
  "עס איז בלויז דריי אַ זייגער," האָט קאַרלאָס געזאָגט לייכט. "מיר האָבן נישט פּלאַננעד צו פאַרלאָזן ביז כּמעט פינף."
  
  
  ― מיר זײַנען דאָך גרײט צו גײן? איך גלייב נישט, אַז ער, — האָט זי אָנגעוויזן אויף איר מאַן מיטן ביקס, — קען זיך אויסהאַלטן פיל מער. ער איז אַ פּעקל נערוועס. איר קול איז געווען שאַרף און שאַרף פון ביטול. ביקפארד האט זיך ארומגעדרײט, א זארגן אויף זײן גרויםן, פארשװארטן פנים. "איך האָב נישט פאַרקויפט דערפֿאַר, קאַרלאָס," האָט ער געזאָגט. "איר קענען רעכענען אויף מיר".
  
  
  קאַרלאָס האָט אָנגעהויבן דעם קאָפּ און געקוקט אויפֿן גרויסן געוועזענער פּרייז־געווינער. — מיינסטו דאס טאקע ?
  
  
  ביקפארד האט נעכטן א ניד געטאן. “איך בין זיכער. איך וויל נישט נעמען קיין טייל אין דער קידנאפּינג אדער מארד״.
  
  
  — װער האט עפעס געזאגט װעגן מארד?
  
  
  — איר פארשטייט וואס איך מיין ? — האָט דאָריס איבערגעריסן. "ער איז געווען אַזוי אַלע טאָג, זינט איר געבראכט דעם אַלט מענטש אַהער. און ווען ברייאַן גאַריט איז אריין מיט די מיידל, ער איז גאָר ווילד."
  
  
  "איך קען נישט לעבן מיט דעם, קאַרלאָס," האט ביקפאָרד אַפּאָלאָגעטיקאַללי. "אנטשולדיגט."
  
  
  דאָריס האָט אָנגעוויזן אויף מיר. "וואָס וועגן אים?" קאַרלאָס האָט צום ערשטן מאָל צו איר געשמייכלט. "ער איז מיט אונדז פון איצט אויף," ער האט געזאגט. דאָריס האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר פֿאַרחידושט.
  
  
  סוזאַן דיעטריטש האט אַ קוק אַרויף. א שוידער האט געשריבען איהר גאנצער פנים. איך האָב איבערגעלאָזט מײַן אײגענעם פּנים פּוסט. סוזאַן זיך אַוועק פון מיר, פאַרצווייפלונג און מורא שפיגלט אין איר אויגן.
  
  
  דאָריס אַססעססעד מיר ווי קאַלט ווי זי קען האָבן יגזאַמאַנד אַ טייַער סויבל פוטער מאַנטל געבראכט צו איר פֿאַר האַסקאָמע. צום סוף האָט זי געזאָגט: „ער וועט טאָן. איך טראַכטן פיל בעסער ווי דזשאַני.
  
  
  ביקפארד האט זיך אומגעקערט. "וואס מיינסטו?"
  
  
  — דו האסט געװאלט אװעקגײן, צי נײן?
  
  
  — איז ריכטיג, פאר אונז בײדע, װעסט קומען מיט מיר.
  
  
  דאריס האט א שאקל געטאן מיטן קאפ, אירע לאנגע פלאטינום האר האט געפלאטערט פאר איר פנים. "ניט מיר, האָניק," זי געזאגט סאַרקאַסטיש. ״איך וויל נישט אוועקגיין. נישט יעצט. נישט ווען דאָס גרויסע געלט הייבט זיך אָן אַרײַן“.
  
  
  "וואס איז געשען צו דיר?" — האט ביקפארד געפרעגט מיט פארשטענדעניש. ער איז צוגעגאנגען און זי אנגעכאפט בײ די פלײצעס. "דו ביסט מיין פרוי! גיי וואו איך גיי!"
  
  
  "פאַרקערט! איך וויל אַ מענטש, נישט אַ צעבראכן אַלט באַקסער, וואָס קען נישט רעדן וועגן עפּעס אָבער די גוטע אַלט טעג פון באַקומען די שמוץ קיקט פון אים. נו, די גוטע אַלטע טעג אָנהייבן צו קומען פֿאַר מיר, ליבלינג. און איר וועט נישט האַלטן מיר פון געניסן זיי! "
  
  
  ביקפאָרד האט אויסגעזען ווי ער האט נאָר געכאפט אַ שווער רעכט צו די קין. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך פארפרויר ן אי ן פארװאונדערונג . "הערט," ער האט געזאגט, טרייסלען איר בעערעך. "איך גענומען איר פון אַז לעבן. איך האב דיר געגעבן זאכן. איך געמאכט איר אַ דאַמע, נישט אַ הונדערט דאָללאַרס רופן מיידל! וואס האסטו געטון אין דיר?
  
  
  "איך האָב מיך אַוועקגענומען פון דעם לעבן!" — האט אים דאריס געזאגט שארף. "און איך בין דער איינער וואס פּושט איר צו קענען צו פאַרגינענ זיך צו געבן מיר זאכן. ווער באַקענענ איר צו Brian Garrett? ווער האט פאר דיר אויסגעבראכן דעם וועג? דו זאלסט נישט זיין אַ נאַר, דזשאַני. עס איז געווען מיר די גאנצע וועג. אויב איר ווילט נישט גיין מיט דיר, גיי איך אַליין. דו זאלסט נישט טראַכטן איר קענען האַלטן מיר.
  
  
  ביקפארד איז אוועק פון איר. ער געקוקט פּוסטלי אויף דאָריס און דעמאָלט אָפענטיק ווענדן זיך צו קאַרלאָס. "קאַרלאָס?"
  
  
  "איך בעסער נישט צו אַרייַנמישנ זיך."
  
  
  "וואָס די גענעם טאָן איר," דאָריס געזאגט זיכער, ווענדן צו אָרטגאַ. "איר און איך זענען שוין ינוואַלווד. עס איז צייט פֿאַר דעם גרויסן נאַריש ידיאָט צו געפֿינען זיך וועגן אונדז, קאַרלאָס.
  
  
  ביקפארד האט א קוק געטאן אויף יעדן פון זײ, דער מאן האט זיך געשאקלט מיט אײן קלאפ נאך דעם אנדערן, אבער נאך אלץ געשטאנען, נאך אלץ געבעטן שטראף.
  
  
  "איר צוויי?" — האט ער געפרעגט דערשטוינט.
  
  
  "יאָ, מיר זענען צוויי," דאָריס ריפּיטיד. "די גאנצע צייט. האסטו נישט געוואוסט, דזשאני? דו ביסט אפילו נישט געווען אביסל פארדעכטיגט? פארוואס מיינסטו אז מיר מאכן אזויפיל נסיעות קיין מעקסיקע יעדעס יאר? פארוואס מיינט איר אז קארלאס האט אונז באזוכט אזוי אפט אין לאס אנדזשעלעס?"
  
  
  דער טעלעפאן האט געקלונגען, צעבראכן די שטילקייט וואס איז נאכגעגאנגען אירע ווערטער. אָרטעגאַ האָט גיך אויפֿגענומען דעם טעלעפאָן. ― בוענאָ!... אָ, דאָס ביסטו, האָבאַרט. ווו די גענעם ... אין די אַעראָפּאָרט? ... אָוקיי! ווי באַלד קענען איר פאַרלאָזן? — האט ער א קוק געטאן אויף זײן זײגער. — יא , צוואנציק מינוט . אפֿשר ווייניקער. איך וויל אז דו זאלסט זיין גרייט צו נעמען אַוועק ווען מיר קומען דאָרט. פול טאַנגקס, לאָמיר גיין צו די סוף.
  
  
  ארטעגא האט אויפגעהאנגען. — זאלן מיר גיין? האבארט אויפן לופטפעלד.
  
  
  ביקפארד איז געשטאנען פאר אים. ― נאָך נישט, ― האָט ער מיט עקשנות געזאָגט. "איר און איך האָבן עפּעס צו רעדן וועגן. איך וויל קודם עפעס אויפקלערן״.
  
  
  — שפעטער — האט ארטעגא געזאגט אומגעדולדיק.
  
  
  "איצט!" האט ביקפארד געזאגט, ווען ער איז ביי אים צוגעגאנגען צו אים און צוריקגעצויגן זיין אנגעקלאפטע, צעבראכענע פויסט, כדי ארטעגא צו שטויסן אין פנים.
  
  
  "דזשאני!"
  
  
  ביקפארד האט זיך אויסגעדרייט צו זיין פרוי. דאָריס האָט אויפֿגעהויבן דאָס ביקס אין דער האַנט, אויסגעגליטשט איר אָרעם, אַזוי אַז ער האָט אויף אים אָנגעוויזן, און האָט אַרויסגעצויגן דעם צינגל.
  
  
  
  א שארפע שיסער האט געקלונגען. סוזאַן געשריגן. ביקפארד'ס פנים האט זיך צעמישט. ער האט אויפגעעפנט די אויגן. איך האָב ניט געקענט זאָגן צי דער חידושדיקער בליק אויף זיין פּנים איז געקומען פֿון דער קלאַפּ פֿון דער קויל וואָס האָט אים געטראָפֿן, אָדער פֿון דעם קלאַפּ פֿון דערזען, אַז דאָס איז דאָריס, וואָס האָט אים דערשאָסן. דאָס מויל האָט זיך געעפֿנט און אַ טראָפּן בלוט איז אים געלאָפֿן אין גאָמבע. ער האָט זיך געצווונגען צו נעמען אַ סטאַנינג שריט צו דאָריס, יקסטענדינג ביידע זיין שטאַרק געווער צו איר. זי האָט זיך אַװעקגעהאַלטן און װידער געצויגן דעם צינגל. ביקפאָרד קאַלאַפּסט צו די שטאָק.
  
  
  אין דער שטילקייט האָט דאָריס זיך אויסגעדרייט צו קאַרלאָס און האָט באַשטימענדיק געזאָגט: "צי וועלן מיר זיין דאָ אַ גאַנצע נאַכט?"
  
  
  * * *
  
  
  עס איז געווען אַ קליין פּריוואַט אַעראָפּאָרט, אַ איין שמוץ סטאַרטפּאַס מיט צוויי האַנגאַרס אין די נאָענט סוף. האָבאַרט האָט אויף אונדז געוואַרט, ווען אַ גרויסער טראָג האָט פֿאַרלאָזט דעם הויפּט־וועג און האָט זיך געיאָגט אויפֿן רוקטן וועג צום ווײַטן עק פֿעלד. אין די לעוואָנע - ליכט די פלאַך געווען גרעסער ווי עס פאקטיש איז געווען. איך דערקענט דעם פלאַך ווי אַ פּיפּער אַזטעק מאָדעל די מיט צוויי טערבאָוטשאַרדזשד ענדזשאַנז אין פלאַך נאַסאַלז.
  
  
  מיר זענען ארויס פון קאר, אלע אחוץ פאקא. ער איז געזעסן אומבאװעגלעך, דער מאטאר איז געלאפן.
  
  
  — העלא! ― האָט האָבאַרט געזאָגט, װען ער האָט מיך דערזען. “איר זענט דער באָכער וואָס איך באגעגנט נעכטן נאַכט. ליב צו טרעפן איר ווידער אַזוי באַלד.
  
  
  — ביסט גרײט צו גײן? — האט קארלאס געפרעגט מיט אומגעדולד.
  
  
  “איך האָב אַלײן אָנגעטאָן די טאַנגקס. מיר קענען נעמען אַוועק ווי באַלד ווי איר זענט אַלע אויף ברעט.
  
  
  סוזאַן האָט געהאָלפֿן איר פֿאָטער אויפֿן עראָפּלאַן און איז אים נאָכגעגאַנגען. דאָריס איז זיי אַרײַנגעגאַנגען אַרײַן, קריכן אַרײַן אויפֿן וואָרצל פֿונעם פֿליגל, וואַרטנדיק, אַז זיי זאָלן זיך אַװעקזעצן און אָנטאָן די זיץגאַרטל, אײדער זי איז אַרײַן.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ף אויפ ן פליגל , או ן אפגעשטעלט . פו ן דע ם מאמענט , װא ם מי ר זײנע ן אנגעקומע ן קײ ן ביקפאר , בי ז איצ ט הא ב אי ך ניש ט געהא ט קײ ן צײט . ווען איך וואלט געווען אליין, וואלט דאס געווען אנדערש, אבער איך האב געזען ווי רחמנותדיק דאריס ביקפארד האט אריינגעלייגט צוויי קוילן אין איר מאן. איך האָב געוווּסט אַז זי וועט אָנווייזן דעם ביקס אויף סוזאַן אָדער דיעטריטש אָן חרטה. זי וואָלט נישט האָבן מער כעזאַטיישאַן אין מאָרד איינער פון זיי ווי זי האט אין מאָרד דזשאַני ביקפאָרד.
  
  
  דאָס וואָלט זיין די לעצטע געלעגנהייט צו נעמען אַ ברעכן, איין וועג אָדער אנדערן, אָבער אויב איך געוואוסט וועגן דעם פאַקט, קאַרלאָס וואָלט אויך. ער האט געזאגט שארף, "ביטע פּרובירן נישט צו פאַרהאַלטן אונדז. מיר האָבן ביסל צייט ".
  
  
  איך האב גארנישט געקענט טאן, נישט מיט דאריס אויפן עראפלאן האלטן א ביקס אויף דיטריך און סוזאן, נישט מיט קארלאס וואס האלט אן א רעוואלווער וואס ער קען זיך דרייען אויף מיר אין א שפאלטן סעקונדע, און בפרט וויבאלד פאקא האט יעצט ארויסגעקוקט דורך די קאר פענצטער, האלטן האלטן אַ גרויס 9 מם מאַוסער פּאַראַבעללום פּיסטויל אין זיין האַנט, ווי אויב ער איז נאָר כאָופּינג פֿאַר אַ געלעגנהייט צו נוצן עס.
  
  
  כ'האב שוין געדארפט אריינווארפן מיין קאפ אין עראפלאן, ווען איך האב געהערט דעם קלאנג פון א קאר, וואס האט זיך צו אונז געפארן אויפן שמוץ וועג.
  
  
  "אייל זיך צו!" — האט ארטעגא צו מיר א געשרײ געטאן.
  
  
  די פאליציי אויטא האט אנגעצונדן איר סירענע און רויטע בליצענדיגע ליכט. װע ן ע ר אי ז ארײ ן צ ו אונד ז אוי ף א לאנד־װעג , הא ט מע ן געשאס ן א סעריע . איך האב געהערט דעם קלאנג פון קוילן וואס האבן געקלאפט אין די זייט פון א שווערן טראגאן. פאקאו האט עפנט די טיר און זיך צוגעלאפן צום פאראנט פון קאר. ער האט אנגעהויבן שיסען אויפן פאליציי קאר. דע ר גרויםע ר פאראבעל ל הא ט זי ך מי ט יעד ן שיס , געשאקלט , אי ן זײ ן האנט .
  
  
  איך האב געהערט קען האבארט שרייען, אבער זיין געשריי איז געווען פארשטומט דורך די אויפרייס פון Paco's Mauser.
  
  
  מיט א מאל איז די פאליציי־װאגאן אװעק פון װעג אין א לאנגן גליטשן, זיך ארומגעדרייען אין שרײענדיקע רעדער, אין גאנצן ארויס פון קאנטראל, די שעדלעך האבן געשפינען דרויםנדיקע בויגן אין דער פינסטערניש, װי א ריזיגן שרײנדנדיקער סט. פּאַקאָ האָט אויפגעהערט שיסן. איך האָב געהערט קאַרלאָס ס וויזינג ברידינג.
  
  
  די שטילקייט איז געווען כּמעט גאַנץ, און אין דעם מאָמענט, ווען די סכנה איז דורכגעגאנגען, פּאַקאָ איז געווען אַ פּאַניק. ער איז אויפגעשפרונגען אויף די פיס און זיך ארײנגעװארפן אין דעם דרייווער־זיץ. איידער קאַרלאָס קען אפילו פאַרשטיין וואָס ער איז טאן, פּאַקאָ האט שטעלן די מאַשין אין גאַנג און איז געווען רייסינג אין די נאַכט אַריבער די פעלדער ווי שנעל ווי ער קען פאָר די מאַשין.
  
  
  קאַרלאָס האָט צו אים געשריגן, ער זאָל צוריק קומען. "אידיוט! נאַר! קיין סכנה! וואו גייסטו? קום צוריק!"
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף די הינטער־לײטן פון װאגאן, װאם זײנען יעדע רגע געװארן קלענער. דעמאלט האט ער זיך אנגעשפארט און אראפגעשפרונגען פון די פליגל, אריינגעטונקען אונטער אים צו קומען צו קען האבארט. א לאנגע ר ענגלענדער , א רויט־כערד , אי ז געלעגן , פארקרימט ע אי ן צעשטערונג , אוי ף דע ר ערד , נעב ן דע ר רעכטע ר הויפט־לאנדונגס־גײם .
  
  
  קאַרלאָס איז פּאַמעלעך אויפגעשטאנען, האלטן די ביקס לימפּלי אין זיין האַנט, אַנטוישונג שפיגלט אין יעדער שורה פון זיין גוף.
  
  
  "ער איז געשטארבן." ער האָט גערעדט די ווערטער אין אַ טאָן פון שטיל רעזאַגניישאַן. "און דער נאַר איז אַוועק." ער האט זיך אפגעקערט פון דעם קערפער. איך בין אראפגעשפרונגען פון פליגל און אראפגעקניפט נעבן האבארט. דעם ענגלענדער'ס קאָפּ איז געפאלן אויפן רעכטן רייַף פונעם עראפלאן. זיין ברוסט איז געווען פארדעקט מיט בלוט וואס האט נאך לאנגזאם פון אים ארויסגעלאזט.
  
  
  איך האב געצויגן האבארט אזוי ווייט ווי מעגליך פונעם עראפלאן. װישנדיק דאָס בלוט פֿון די הענט מיט אַ טיכל, בין איך זיך אומגעקערט צו קאַרלאָס, װאָס איז נאָך געשטאַנען לעבן דעם עראָפּלאַן. האָב איך אים געפרעגט גראָב. - "וואס איז געשען צו דיר?"
  
  
  מפּלה איז געווען געשריבן אויף יעדער שורה פון זיין פּנים. "מיר זענען פֿאַרטיק, אַמיגאָ," ער האט געזאגט דום. "פּאַקאָ איז אַוועק מיט די מאַשין. האָבאַרט איז טויט
  
  
  
  
  עס איז קיין וועג פֿאַר אונדז צו אַנטלויפן פון דעם אָרט. ווי לאנג מיינט איר, עס וועט געדויערן ביז מער פאליציי וועט זיך באווייזן דא? »
  
  
  איך האב איהם געקראצט. ― „ניט אײדער מיר פֿאָרן. באַקומען אויף אַז פלאַך! "
  
  
  קאַרלאָס האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר.
  
  
  "קראַפּ!" איך האב אים געשוואוירן. ― אַז דו שטײט דאָרטן װי אַן אידיאָט, װעלן מיר קײן מאָל ניט אַרױס פֿון דאַנען! מאַך געשווינד! »
  
  
  אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן אויפ ן פליגל , או ן זי ך געזעס ן אויפ ן פליאט ס זיצ . קאַרלאָס איז מיר נאכגעגאנגען, פארקלאפט די טיר פון די כאַטע און זיך אַוועקגעזעצט אויף די זיצפּלאַץ.
  
  
  איך פארקערט אויף די אָוווערכעד ליכט אין די קאַקפּיט און געשווינד סקאַנד די טאַפליע. עס איז קיין צייט צו גיין דורך די פול טשעקליסט. איך האב נאר געקענט האפן אז האבארט איז גערעכט ווען ער האט געזאגט אז דער עראפלאן איז גרייט פאר אויפהויבן, און איך האב מתפלל געווען אז קיינער פון די שיסער וואס די פאליציי האט געשאסן וועט נישט טרעפן א וויכטיגן טייל פונעם עראפלאן.
  
  
  כּמעט אויטאָמאַטיש, מיין האַנט אויסגעדרייט אויף די הויפּט באַשטימען, די טערבאָוטשאַרדזשער קרייַז ברעאַקערס, די טורבאָ סוויטשיז פארקערט אויף. איך אויסגעדרייט אויף די מאַגנעטאָ און עלעקטריק ברענוואַרג פּאַמפּס, דעמאָלט געהאלטן די גערגל אַראָפּ וועגן אַ האַלב-אינטש און פּושט די ברענוואַרג געמיש לעווערז פול גערגל. ברענוואַרג לויפן מעטער אנגעהויבן צו רעגיסטרירן. לאמיר צוריק גיין צו אפשטעלן די ליידיקע שנעלקייט. איך האב אויסגעדרייט אויף די לינקס סטאַרטער באַשטימען און געהערט די סטאַרטער ס כאַלינג, רייזינג שרייַען.
  
  
  דע ר לינקע ר פראפּעל ר הא ט זי ך אײנמאל , צװ ײ מא ל געשװאונגע ן או ן דא ן הא ט זי ך אפגעשטעל ט מי ט א קראך . מישן ווידער ביז גאָר סאַטשערייטאַד. איך סטאַרטעד די רעכט מאָטאָר.
  
  
  עס איז קיין צייט צו קאָנטראָלירן אַלע די דעוויסעס. עס איז געווען בלויז גענוג צייט צו רירן די עלאַווייטערז, אַילעראָנס, און רודער ווען איך געווענדט מאַכט צו די צווילינג ענדזשאַנז און טאַקסיד די פלאַך אַנטו די סטאַרטפּאַס, אויסגעדרייט אַנטו עס, טריינג צו שורה מיט זיין בלערד אַוטליין אין דער פינצטער. איך האב אויסגעלאשן די קאבינע-ליכט און אנגעצונדן די לאנדונג-ליכט. איך שטעלן די פערטל פלאַפּס און דאַן מיין הענט כאַפּט די צווילינג גערגל, סמודלי פּושינג זיי פאָרויס ביז זיי ריטשט זייער האַלטן. דער גרויסער טערבאָוטשאַרדזשד ליקאָמינג האָט געראָטן ווען דער עראָפּלאַן האָט זיך שנעלער און שנעלער אָנגעהויבן רירן אַראָפּ די סטאַרטפּאַס.
  
  
  ווען די גיכקייַט גראדן ריטשט אַכציק מייל פּער שעה, איך פּולד צוריק אויף די סטירינג ראָד. די נאז האט זיך אויפגעהויבן, דער קלאנג פון די רעדער אויפן בומפען שמוץ־שטריק האט זיך אפגעשטעלט. איך האב אויסגעלאשן די ליכט. מי ר זײנע ן געװע ן אי ן דע ר לופט .
  
  
  איך געמאכט די מנוחה פון די קריכן אין גאַנץ פינצטערניש, אויפגעהויבן די גאַנג הייבער, געהערט אַ קרעכצן, און דעמאָלט דער שווער טאַמפּ פון די לעצט פאָר איז פּולד אין די ראָד אַרטשעס. מיט הונדערט און צוואַנציק מייל פּער שעה, איך טריממעד די אַעראָפּלאַן צו האַלטן אַ קעסיידערדיק קורס פון קריכן.
  
  
  צוליב דעם זעלבן סיבה, וואָס איך האָב אויסגעלאָשן די לאַנדינג־ליכט גלײַך ווי איך האָב געטראָפֿן דער ערד, האָב איך נישט אָנגענומען די רויטע און גרין-לויפֿנדיקע לײַכטן און נישט די דריינדיקע ביקאַן. איך האב געוואלט אז קיינער אויף דער ערד זאל נישט זען דעם עראפלאן. מי ר זײנע ן געפלויג ן אי ן גאנצ ן פינסטערניש , אומלעגאל ע װ י א גיהנום , מי ט בלוי ז ד י שװאכ ע בלוי ע פלאמען , פו ן אונדזע ר אויסגאסט , האב ן אװעקגעגעב ן אונדזע ר פאזיציע , או ן װע ן אי ך הא ב פארקלענער ט ד י קריכן־קראפט , זײנע ן אפיל ו ד י פארשװונדן .
  
  
  מיט אכצן הונדערט פוס האב איך אויסגעדרייט דעם עראפלאן צו צפון־מערב, האלטן די בערג אויף רעכטס. איך האב זיך אויסגעדרייט צו קאַרלאָס. "קוק אין די קאָרט אָפּטייל. זען אויב האָבאַרט האט זיין מאַפּס דאָרט.
  
  
  אָרטעגאַ האָט אַרויסגעצויגן אַ אָנלייגן וואַק קאַרדס.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "איצט, אויב איר זאָגן מיר ווו מיר גיין, איך וועט פּרובירן צו באַקומען אונדז דאָרט."
  
  
  קאַפּיטל זיבעצן
  
  
  עס איז שוין ליכטיק ווען איך רידוסט די מאַכט און אַראָפּגיין די בערג צו די ברוין נאַקעט היללס ערגעץ אין די געגנט באַונדאַד דורך דוראַנגאָ, טאָררין און מאַטאַמאָראָס. מיר זענען געפלויגן אין אַ הייך פון ווייניקער ווי פינף הונדערט פֿיס, און אָרטעגאַ איז געווען קוקן אויס פון די סטאַרבאָרד פֿענצטער און געבן מיר ינסטראַקשאַנז.
  
  
  איך לאַנדיד אויף אַ סטאַרטפּאַס צפון פון אַן אפגעזונדערט ראַנטש. אין די סוף פון די פּאַס עס איז געווען בלויז אַ הילצערנע כאַטע. איך טאַקסיד די גרויס פלאַך צו אים און אויסגעמעקט די מאָטאָרס.
  
  
  א מעקסיקאנער מאן מיט א דרויםן פנים און פארטראגן טשינא איז אונדז ארויסגעקומען אנטקעגן. ער האט נישט גערעדט צו אונז ווען ער האט אנגעהויבן באדינטן דעם עראפלאן, אויפשטעלן די טאנקן און טשעקן דעם אויל.
  
  
  מי ר זײנע ן אל ע אראפגעקומע ן פו ן עראפלאן . איך האב אויסגעלײגט די לופט־מאפעס אין א אפטיילונג אויפן פליגל פונעם עראפלאן, און קארלאס האט מיר געצויגן א רוט וואס איך זאל נאכגיין, אנגעצייכנט דעם פונקט וואו מיר וועלן זיך אדורכגיין די גרעניץ קיין די שטאטן.
  
  
  "דאָס איז ווו מיר ינטערסעקט," ער האט געזאגט, ווייזן צו אַ אָרט אויף די ריאָ בראַוואָ טייך דרום פון די טעקסאַס באַן שטאָט פון סיעראַ בלאַנקאַ. — אנהײבנדי ק פו ן דאנען , — הא ט ע ר װידע ר אנגעװיזן , אוי ף א ארט , װ י מע ר פו ן הונדער ט מייל , אינעװײניק , — װע ט אי ר דארפ ן פליע ן אזו י נידעריק . איר קרייַז דעם טייַך אין אַ הייך ניט העכער ווי די בוים טאַפּס, מיד קער צו רעקל די סיעראַ בלאַנקאַ צו די צפון, און דעמאָלט, אין דעם פונט, קאָפּ צאָפנ - מיזרעך."
  
  
  — און פון דארט ?
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אויסגעגליטשט. "פון דאָרט איך וועל פירן איר ווידער. געדענקט, מינימום הייך ביז מיר אַריבער די גרענעץ."
  
  
  איך פאָולדיד די טשאַרץ און שטעלן זיי אין די סדר איך געוויינט זיי. דער מעקסיקאנער האט געענדיגט אויפצושטעלן דעם עראפלאן. דאָריס אומגעקערט מיט סוזאַן און דער אַלט מענטש. ז ײ זײנע ן ארײ ן אויפ ן עראפלאן , סוז ן הא ט מי ר ניש ט געקוק ט , װ י אי ך װאל ט ניש ט עקזיסטיר ט , דיעטרי ך אי ז געגאנגע ן װ י א מענטש ן אי ן טראנס . קאַרלאָס איז נאכגעגאנגען מיר אין.
  
  
  ער האט פארמאכט און פארשלאסן די טיר און אנגעשפארט דעם זיץ־גאַרטל. איך בין געזעסן א מאמענט, געריבן די בליסטער אויפן קין, די אויגן זענען מיד פון שלאף, די רעכטע ארעם האט וויי געטאן.
  
  
  "לאָמיר גיין צו?" — האט ארטעגא געטענהט.
  
  
  ;
  
  
  כ'האב געכאפט און אנגעהויבן די מאטארן. איך פארקערט די פלאַך אין די ווינט און געווענדט מאַכט ווען מיר רייסט אַריבער אַ מוטנע פעלד און אין די קרוכלע בלוי מעקסיקאַן הימל.
  
  
  די פלי פון Torreon Durango צו ריאָ בראַוואָ נעמט עטלעכע שעה. איך האב געהאט א סך צייט צו טראכטן, און די ווייגגע אידייען, וואס האבן זיך אנגעהויבן פארמירן אין מיין קאפ די נאכט פריער — ווילדע, כמעט אוממעגלעכע מחשבות — האבן זיך אנגעהויבן אויסקריסטאליזירן אין א שווערן חשד, וואס איז יעדע מינוט אלץ שטארקער געווארן.
  
  
  לויט קאַרלאָס' אינסטרוקציעס, בין איך אַראָפּגענידערט נידעריק און אריבער די גרענעץ אין בוים שפּיץ כייץ דרום פון די סיעראַ בלאַנקאַ, דערנאָך סערקאַלד די שטאָט ווייַט גענוג צו זיין אויס פון דערזען. צען מייל צפון האב איך אויסגעדרייט דעם עראפלאן צו צפון־מזרח. ווי די מינוטן זענען פארביי, האט דער חשד אין מיין קאפ זיך אנגעהויבן פארשטארקן אין עפעס מער ווי סתם א ווייגע, אומבאקוועמע באוועגונג.
  
  
  איך פּיקט אַרויף די לופט מאַרשרוט מאַפּע ווידער. על פּאַסאָ איז געווען צפון-מערב פון אונדז. איך פּראַדזשעקטאַד אַ ויסגעטראַכט שורה פון על פּאַסאָ אין אַ ווינקל פון זעכציק דיגריז. די ליניע איז פארבליבן קיין ניו מעקסיקע, דערנענטערט זיך צו ראסוועל. איך האב געקוקט אויפן קאמפאס אויפן פלאפל פון פליגער. אויף אונדזער קראַנט פלי מיר וועלן קרייַז דעם שורה אין בלויז אַ ביסל מינוט. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער.
  
  
  אזוי ווי ער וואלט אויך געקוקט אויף א מאפע און געזוכט א אויסגעצייכנטע ליניע, האט קארלאס געזאגט אין פונקט דעם ריכטיגן מאמענט: "ביטע נעם דעם וועג," און האט אנגעוויזן מיט דעם פינגער אויף אן ארט וואס איז געלעגן צפון פון אונז אין די טאלן פון דער וועלט. גואַדעלאָופּע בערג.
  
  
  איצט איז עס שוין נישט געווען קיין חשד. דע ר דאזיקע ר געדאנ ק הא ט זי ך פארװאנדל ט אי ן בטחון . איך האָב געפאָלגט קאַרלאָס’ אינסטרוקציעס ביז מיר זענען ענדלעך אַריבער דעם באַרגרוקן און דערזען אַ טאָל, און קאַרלאָס האָט אויף אים אָנגעוויזן און געזאָגט: דאָרטן! דאס איז ווו איך ווילן איר צו לאַנד.
  
  
  איך פארקערט די גערגלן צוריק, אריבערגעפארן די געמיש קאָנטראָלס צו פול מאַכט, לאָוערד די פלאַפּס און לאַנדינג גאַנג און צוגעגרייט צו לאַנד. איך האָב פֿאַרוואַנדלט דעם צווילינג-מאָטאָר עראָפּלאַן אין אַ אַראָפאַנג באַנק, זיך אויסגעגליטשט אויפן לעצטן צוגאַנג מיט פלאַפּס אין די לעצטע מינוט.
  
  
  איך איז נישט סאַפּרייזד צו זען אַ גרויס ליר דזשעט אין די ווייַט סוף פון די סטאַרטפּאַס אָדער אַ איין-מאָטאָר באָנאַנזאַ ווייַטער צו אים. איך האב אראפגעלייגט דעם עראפלאן און עס געלאזט מילד זיך איינזעצן אויפן שמוץ סטאנציע, איינגעבענדיגט בלויז אביסל קראפט צו פארלענגערן די ראלאוט, אזוי אז ווען איך האב ענדליך אויסגעדרייט דעם עראפלאן פון די סטאנפא, האט ער זיך אפגעשטעלט א קורצע ווייט פון די אנדערע צוויי עראפלאנען.
  
  
  קאַרלאָס האָט זיך אומגעקערט צו מיר.
  
  
  — ביסט איבערראשט ? — האט ער געפרעגט מיט א קלײנעם שמײכל אויף די דינע ליפן און מיט א גלאנצן שפײז אין די פינסטערע אויגן. די ביקס איז ווידער געווען אין זיין האַנט. פו ן דע ר קורצע ר װײט ן הא ב אי ך געקאנ ט זען , א ז יעדע ר קאמע ר אי ן צילינדער , אי ז אנגעלאד ן מי ט א געדיכט ן קופערנע ר קויל .
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "פאקטיש, ניט נאָך די לעצטע ריכטונג וואָס איר האָט מיר געגעבן, איך וואָלט זיין סאַפּרייזד אויב די זאכן זענען אַנדערש.
  
  
  "איך טראַכטן גרעגאָריוס איז ווארטן פֿאַר אונדז," קאַרלאָס געזאגט. — לאמיר אים מער נישט לאזן ווארטן.
  
  
  * * *
  
  
  אין די העל ניו מעקסיקאַן זונשייַן, איך געגאנגען סלאָולי ווייַטער צו די מאַסיוו פיגור פון גרעגאָריוס. Carlos, Doris Bickford, Susan Dietrich און איר פאטער זענען געווען אין די לופט-קאַנדישאַנד ליר פלאַך. א מאַסקיאַלער קעמפער מיט אַקני סקאַרס געגאנגען אַ טוץ טריט צו אונדזער הינטן, קיינמאָל גענומען זיין אויגן פון מיר.
  
  
  גרעגאָריוס איז געגאַנגען פּאַמעלעך, באַזאָרגט, מיט די הענט הינטערן רוקן און מיטן קאָפּ אויפֿגעהויבן צום שײַנטיקן וואָלקן־לאָסן הימל.
  
  
  ער האָט גלייך געפרעגט, "וואָס האָט איר כאָשעד אַז איך קען זיין ינוואַלווד?"
  
  
  "קאַרלאָס געלערנט צו פיל צו באַלד. איך האָב נאָר ניט געקענט גלייבן, אַז זיינע מענטשן האָבן מיך אונטער אַזאַ נאָענטן אָפּהיטן, אַז זיי האָבן געוווּסט מיין יעדן באַוועגונג. פֿאַרשטייט זיך, אַז דאָס ערשטע מאָל וואָס איך האָב זיך באַקענט מיט סטאָקעללי, בין איך נישט געווען אָפּגעהיט. װא ס אי ך הא ב ניש ט געקענ ט אננעמען , אי ז ארטעגא ס מענטש ן מי ר נאכגעפאלג ן אי ן דע ר נאכ ט אי ן דע ר נאכט , װא ס אי ך הא ב געזען , אדע ר ז ײ האב ן געהער ט אונדזע ר גאנצ ן שמועס . עס איז געווען צו פיל פון אַ צופאַל. קאַרלאָס האָט קידנאַפּט דיטריך עטלעכע שעה נאָך איך געמאכט מיין באַריכט צו דענווער - און דער באַריכט איז געווען בלויז פֿאַר דיין אויערן! אַחוץ מיר, ביסטו געווען דער איינציקער מענטש אויף דער וועלט, וואָס האָט געוווּסט וואָס דיטריך האָט אַנטדעקט און ווי ווערט עס איז. אַזוי Ortega מוזן האָבן באקומען אינפֿאָרמאַציע פון איר.
  
  
  "נו," האט געזאגט גרעגאָריוס, "די קשיא איז, וואָס וועט איר טאָן וועגן דעם?"
  
  
  איך האב אים נישט געענטפערט. אַנשטאָט, איך געזאגט, "לאָמיר זען אויב מיין טרעפן איז ריכטיק, גרעגאָריוס. ערשטער פון אַלע, איך טראַכטן איר געמאכט דיין ערשט מאַזל דורך סמאַגאַלינג מאָרפין פון טערקיי. איר האָט דעמאָלט געביטן דיין נאָמען און געווארן אַ געזעץ-אַביידינג בירגער, אָבער איר קיינמאָל לינקס דער מעדיצין געשעפט. רעכט?"
  
  
  גרעגאָריוס האָט שטילערהײט אַ נאָק געטאָן מיט זײַן גרויסן קאָפּ.
  
  
  "איך טראַכטן איר געהאָלפֿן פינאַנצן סטאָקעללי. און איצט איך וויסן אַז איר זענט דער געלט מענטש הינטער אָרטעגאַ.
  
  
  גרעגאָריוס האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און דערנאָך אַװעקגעקוקט. זײנ ע פלײשיק ע ליפ ן האב ן זי ך צעשײד ט װ י ע ר װאלט ן געפלאצט . "אָבער איר האָט אויך געוואוסט אַז אָרטעגאַ קען נישט שעפּן סטאָסעללי."
  
  
  "איר קענט שעפּן סטאָסעללי," האָט גרעגאָריוס געזאָגט רואיק.
  
  
  — יא, איך קען, דערפאר האסטו באפוילן ארטעגא צו ברענגען מיר אריין אין דעם אפמאך, ער וואלט דאס אליין קיינמאל נישט געטון, ס'איז דא צופיל שטאלץ און אסאך שנאה פאר דעם וואס איך האב אומגעברענגט זיין פּלימעניק.
  
  
  
  — דו טראכט גאר קלאר, ניק.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. איך בין געווען מיד. דער מאַנגל פון שלאָפן, די דרוק פון זיין אויף אַ פלאַך פֿאַר אַזוי פילע שעה, די שנייַדן אויף מיין רעכט האַנט אַלע אנגעהויבן צו נעמען זייער אָפּצאָל אויף מיר.
  
  
  "ניין, איך טאָן ניט מאַכן אַ גרייַז, איך זאָל האָבן געהרגעט דיטריך ווי באַלד ווי איך געפֿונען זיך וועגן זיין פאָרמולע.
  
  
  "אבער דיין רחמנות פֿאַר דעם אַלט מענטש וועט נישט לאָזן דעם. און איצט איך פאָרשלאָגן איר די זעלבע אַפּערטונאַטיז ווי Ortega. געדענק נאָר, דו װעסט זײַן מײַן שותּף, נישט זײַן, און איך װעל אײַך אַװדאי נישט געבן די פֿופֿציק פּראָצענט. אָבער, דאָס וועט זיין גענוג צו ווערן אַ זייער רייַך מענטש.
  
  
  "וואָס אויב איך זאָגן ניין?"
  
  
  גרעגאָריוס האָט אַ נײַד געטאָן מיטן קאָפּ צו דעם שרעקלעכן באַנדיט, וועלכער איז געשטאַנען אַ פּאָר יאַרדס ווײַט און האָט אונדז צוגעקוקט. "ער וועט טייטן איר. ער קען נישט וואַרטן צו ווייַזן ווי גוט ער איז."
  
  
  "וואָס וועגן אַקס? און הוק? איך ווייס נישט ווי דו האסט איהם געראטן אז דו ביזט אזוי לאנג אז דו ביסט אן אמתער מענטש, אבער אויב איך גיי מיט דיר, וועט האק וויסן פארוואס. און מיין לעבן וועט נישט קאָסטן אַ פּעני! א האק גיט קיינמאל נישט אויף״.
  
  
  גרעגאָריוס האָט אַרײַנגעטאָן זײַן אָרעם אַרום מײַן אַקסל. ער האט עס אויסגעקװעטשט אין א פרײנדלעכן זשעסט. "מאל איר יבערראַשן מיר, ניק. איר זענט אַ רוצח. קילמאַסטער נ3. צי האָט איר ניט טריינג צו אַנטלויפן פון אַקס אין דער ערשטער אָרט? איז עס ווייַל איר זענט מיד פון מאָרד נאָר פֿאַר די צוליב פון אַ ווייג ידעאַל? דו ווילסט זיין רייך, און איך קען דיר עס געבן, ניק.
  
  
  ער האט אראפגענומען די האנט און זײן קול איז געװארן אײזיק.
  
  
  "אָדער איך קענען געבן איר טויט. גלייך יעצט. אָרטעגאַ וועט גערן רייסן דיין קאָפּ! »
  
  
  איך האב גארנישט געזאגט.
  
  
  "אָוקיי," האָט גרעגאָריוס געזאָגט שארף. "איך וועל געבן איר צייט צו טראַכטן וועגן דיין ספקות און וועגן די געלט וואָס קען זיין דייַן."
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף זײן װאך. — צװאנציק מינוט, דעמאלט װארט איך אויף אן ענטפער.
  
  
  ער האט זיך אויסגעדרייט און געגאנגען צוריק צו די לעזשעט. דער באנדיט איז געבליבן הינטער זיך, פארזיכטיק געהיטן פון מיר.
  
  
  בי ז איצ ט בי ן אי ך געװע ן זיכער , א ז גרעגאריו ס װע ט מי ך ניש ט דערהרגענען . ער האט געדארפט מיר צו האַנדלען מיט סטאָסעללי. אבער נישט אויב איך זאג אים צו גיין אין גיהנום. ניט אויב איך אָפּזאָגן אים. און איך וואלט אים געוואלט אפזאגן.
  
  
  איך האב אויפגעהערט טראכטן וועגן גרעגאריוס און זיך פאָוקיסט אויף דעם פראבלעם פון ארויסגיין פון דעם באַלאַגאַן לעבעדיק.
  
  
  איך געקוקט איבער מיין אַקסל אויף דעם שלאַנג וואָס איז נאָך מיר. אפילו כאָטש ער געפירט די ביקס אין אַ אַקסל כאָלסטער אלא ווי אין זיין האַנט, ער וואָרן זיין ספּאָרט מאַנטל עפענען אַזוי ער קען ציען די ביקס און פייַער איידער איך קען באַקומען נאָענט צו אים. ע ר אי ז געגאנגע ן װע ן אי ך געגאנגע ן או ן אפשטעל ן װע ן אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט , שטענדי ק הא ט זי ך שטענדי ק געהאלט ן פו ן מיר , װײניקסטנס , פופצן־צװאנציק , א ז אי ך הא ב ניש ט געהא ט קײ ן שאנס , אויפצושפרינג ן אוי ף אים .
  
  
  די פּראָבלעם איז נישט נאָר ווי איך קען אַנטלויפן. אזוי אָדער אַנדערש, איך מיסטאָמע קען באַקומען אַוועק פון דעם טאַג. אבער עס זענען געווען דיטריךס. איך האָב זיי ניט געקענט איבערלאָזן אין גרעגאָריוס הענט.
  
  
  וועלכער איך באַשלאָסן צו טאָן האט צו אַרבעטן די ערשטער מאָל ווייַל עס איז קיין צווייט געלעגנהייַט.
  
  
  מענטאַלי, איך אָפּגעשטעלט וואָס איך געהאט אַז איך קען נוצן ווי אַ וואָפן קעגן די באַנדיט הינטער מיר. עטלעכע מעקסיקאַן קאָינס. טיכל און בייַטל אין איין לענד קעשענע.
  
  
  און אין די אנדערע - אַ פאָלדינג מעסער פון Luis Aparicio. דאָס זאָל האָבן געווען גענוג ווייַל דאָס איז געווען אַלע איך געהאט.
  
  
  איך בין געגאנגען צוזאמען מיט א לאנגער שמוץ שטראף כמעט צוויי הונדערט יאר. דא ן הא ב אי ך זי ך אויסגעדרײ ט או ן צורי ק געגאנגע ן אי ן א ברײטע ר בויג , א ז א ן ע ר הא ט זי ך באמערק ט הא ב אי ך געלונגע ן זי ך ארײ ן הינטער ן אונדזע ר עראפלאן , באהאלט ן פו ן דע ר לעזשעט .
  
  
  אין דעם צייט, די זון איז געווען כּמעט גלייַך אָוווערכעד, און די היץ פון דעם טאָג געשיקט שימערינג כוואליעס ראַפלעקטינג אַרוף פון די נאַקעט ערד. איך האב זיך אפגעשטעלט הינטערן עראפלאן און ארויסגענומען א טיכל, אפגעווישט דעם שווייס פון מיין שטערן. װע ן אי ך בי ן װידע ר װײטע ר װײטע ר געגאנגע ן הא ט זי ך מי ר אנגערופ ן א שיטער . "היי! דו האסט אראפגעלאזט דיין בייטל.
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט און זיך אומגעקערט. מיין בייטל איז געלעגן אויף דער ערד, וואו איך האב אים בכוונה אראפגעלאזט ווען איך האב ארויסגענומען מיין טיכל.
  
  
  "איך האט," איך געזאגט, פיינדינג יבערראַשן. "א דאנק צו." דורך צופאַל איך געגאנגען צוריק און פּיקט עס אַרויף. דער באנדיט האט זיך נישט באוועגט. ער איז געשטאנען בײם פליגל פונעם עראפלאן, ארויס פון דערזען פון אלעם אין דער לעזשעט, און איצט בין איך געװען בלויז צען פוס אװעק פון אים. ער איז געווען צו קאַקי אָדער צו אָפּגעלאָזן צו צוריק אַראָפּ.
  
  
  נאָך קוקנדיק אויף אים, האָב איך אַרײַנגעלייגט מײַן בייטל אין מײַן אַנדער לענד־קעשענע און פֿאַרמאַכט די פֿינגער אַרום דעם הענטל פֿון לויס אַפּאַריסיאָס מעסער. איך האב ארויסגענומען מיין האנט פון מיין קעשענע, מיין קערפער האט געשילדערט מיין האנט פון דער שיסער. דרינגלעך די קליין קנעפּל אויף די שעפּן, איך פּעלץ די זעקס-אינטש בלייד קנאַל אויס פון די שעפּן און קנאַקן אין פּלאַץ. איך האב אויסגעדרייט דעם מעסער אין מיין האנט, אנגעכאפט דעם בלייד אין א ווארפעריי. אי ך הא ב אנגעהויב ן אװע ק פו ן דע ר שיסער , או ן דא ן הא ב אי ך מי ט זי ך מי ט זי ך מיטאמא ל צוריקגעקערט . מײַן האַנט האָט זיך אױפֿגעהױבן און מײַן האַנט האָט זיך געשאָסן. דאָס מעסער איז אַרױסגעפֿאַלן פֿון מײַן האַנט, אײדער ער האָט פֿאַרשטאַנען, װאָס איז געשען.
  
  
  דער בלייד האט אים א געשלאגן אין האלדז גלייך העכער דעם קנופּ פון די קאלערביינער. ער האט געגאפט. בײד ע הענ ט זײנע ן ארויפגעגאנגע ן אי ן האלדז . כ׳האב אים צוגעלאפן, אים אנגעכאפט בײ די קני און אים געװארפן צו דער ערד. כ׳האב אויפגעהויבן די האנט, געכאפט דעם האנדעל פונעם מעסער, אבער די הענט זײנען שוין געװען דארט, האב איך אים געפאםט די הענט און שארף געצויגן.
  
  
  
  ;
  
  
  בלוט איז געגאסן פון דעם צעריסענעם פלײש און קארטאלאג פון זײן שװערן האלדז. זײ ן פאקמארקע ר פני ם אי ז געװע ן נא ר עטלעכ ע אינטשעס ן פו ן מײנע , זײנ ע אויג ן האב ן אוי ף מי ר געקוק ט מי ט א שטילע , פארצװײפלטע ר האס . דא ן זײנע ן ד י ארע ם אראפגעפאל ן או ן זײ ן גאנ ץ קערפע ר הא ט זי ך אפגערופן .
  
  
  איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט, דאָס בלוט אויף די הענט ווי אַ קלעפּיק מאַלענע שמירעכץ. כ׳האב פארזיכטיק אפגעװישט די הענט מיט דעם שטאף פון זײן רעקל. איך האב ארויפגעשאפט א האנדפול זאמד און אראפגעריסן דאס וואס איז געבליבן.
  
  
  סוף־כּל־סוף האָב איך זיך אַרײַנגעכאַפּט אין זײַן רעקל צו דער פּיסטויל, װאָס ער האָט אַזױ נאַריש געטראָגן אונטערן אָרעם, און נישט אין דער פֿױסט, גרײט צו שיסן.
  
  
  איך האָב ארויסגעצויגן מיין וואָפן - אַ ריזיק סמיט און וועסאָן .44 מאַגנום רעוואָלווער. דאָס איז אַ ריזיק פּיסטויל, ספּאַסיפיקלי דיזיינד צו צושטעלן אַקיעראַסי און סטרייקינג מאַכט אפילו אין אַ ווייַטקייט. דאָס איז באמת צו שטאַרק אַ וואָפן צו פירן אַרום.
  
  
  מיט דער פּיסטויל אין דער האַנט הינטער מיין רוקן, איך בין אויפגעשטאנען און געשווינד געגאנגען אַרום די פלאַך צו די לעזשעט. איך בין ארויף די טרעפ צו דער כאטע.
  
  
  גרעגאָריוס איז געווען דער ערשטער צו זען מיר.
  
  
  "אַה, ניק," ער האט געזאגט מיט אַ קאַלט שמייכל אויף זיין פּנים. "דו האסט געמאכט דיין באַשלוס."
  
  
  "יא," איך געזאגט. איך האב ארויסגעצויגן דעם שווערן מאגנום פון הינטערן רוקן און אים אנגעוויזן. — יא.
  
  
  דאָס שמייכל האָט זיך אויסגעגליטשט פון גרעגאָריוס פּנים. "איר זענט פאַלש, ניק. איר וועט נישט באַקומען אַוועק מיט דעם. נישט דא."
  
  
  "זאל זיין". איך האב געקוקט אויף סוזן דיעטריטש. "קום אַרויס," איך באפוילן.
  
  
  דאָריס האָט אויפגעהויבן דעם ביקס און עס אָנגעוויזן אויף סוזאַן'ס קאָפּ. ― זעץ נאָר שטיל, האָניק, ― האָט זי געזאָגט מיט איר שאַרפֿע, דין קול. מײַן האַנט האָט זיך אַ ביסל באַוועגט און מײַן פֿינגער האָט געדריקט דעם צינגל. א שווערע .44 מאגנום קויל האט דאריס צוריק געשלאגן אין די הינטן, אראפגעריסן א האלב פון איר קאפ אין אן אויפרייס פון ווייסן ביין, גרויע מארג און רויט שטענדיג בלוט.
  
  
  סוזאַן האט צוגעלייגט איר הענט צו איר מויל. אירע אויגן האבן געשפיגלט די קראנקהייט, וואס זי האט געפילט.
  
  
  — לאז! — האב איך איר געזאגט שארף.
  
  
  זי האט זיך אויפגעשטעלט. "וואָס וועגן מיין פאטער?"
  
  
  כ׳האב געקוקט וװ דיעטריטש איז געלעגן אויסגעשטרעקט אין אײנעם פון די גרויםע לעדערנע שטולן, װאם זײנען געװען אינגאנצן געלעגן. דער אַלטער איז געווען פאַרכאַלעשט.
  
  
  "איך ווילן איר צו גיין ערשטער אויס," סוזאַן קערפאַלי געגאנגען אַרום גרעגאָריוס. איך טרעט באַזונדער אַזוי זי קען קרייַז הינטער מיר. זי איז ארויס די טיר.
  
  
  "ווי אַזוי וועט איר באַקומען אים אויס?" — האט גרעגאריוס געפרעגט, אנװײזנדיק אויף דיעטריטש. "איר דערוואַרטן אונדז צו העלפן איר מאַך עס?"
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. איך בין געשטאנען דאָרט אַ מאָמענט, געקוקט ערשטער אויף גרעגאָריוס, דערנאָך אויף קאַרלאָס, און לעסאָף אויף דעם אַלט מענטש. אן א װארט רײד, האב איך זיך ארויסגעצויגן פון טיר און אראפ די טרעפ.
  
  
  עס איז געווען אַ פּלוצעמדיק פלער פון טעטיקייט אין Learjet. די טרעפ זענען ארויף, די טיר האט זיך פארמאכט, געשלאגן, סוזאן איז צוגעלאפן צו מיר און אנגעכאפט מיין האנט.
  
  
  — דו האסט דארט איבערגעלאזט מיין פאטער! — האט זי געשריגן.
  
  
  איך האָב זי אַרומגענומען און זיך צוריק אַוועקגענומען פונעם עראָפּלאַן. דורך די קליין קאַקפּיט פֿענצטער איך געזען די פּילאָט רוק אין זיין אַוועקזעצן. זײנ ע הענ ט האב ן זי ך אויפגעהויבן , זי ך שנעלע ר צעקלאפ ט מי ט סוויטשעס . א מאָמענט שפּעטער איך געהערט די ענדזשאַנז אָנהייבן צו כאַול ווי די ראָוטער בלאַדעס פארקערט.
  
  
  סוזאַן פּולד אַוועק פון מיין האַנט. „האָסט מיך ניט געהערט? מיין טאטע איז נאך אינעווייניג! נעם אים אַוועק! ביטע לאז אים ארויס! "איצט האט זי געשריגן אויף מיר, אויבן די ברום פון די דזשעט מאָטאָרס. פאַרצווייפלונג איז געווען געשריבן איבער איר אַלע פּנים. "ביטע! טו עפעס!"
  
  
  איך איגנאָרירט איר. אי ך בי ן דאר ט געשטאנע ן מי ט דע ם שװער ן רעװאלװער ם אי ן דע ר רעכטע ר האנ ט או ן צוקוק ט װ י דע ר לעזשעט , בײד ע מאטאר ן אי ז איצ ט אנגעהויב ן אי ן פײער , הא ט זי ך אנגעהאלט ן או ן זי ך אנגעהויב ן אװע ק פו ן אונדז .
  
  
  סוזאַן האָט אָנגעכאַפּט מיין לינקע האַנט, זי געשאָקלט און כיסטעריש געשריען, "זאל זיי נישט אוועקגיין!"
  
  
  ס'איז געװען, װי איך שטײ באַזונדער פֿון אונדז בײדן, פֿאַרשפּאַרט אין מײַן אײגענעם עלנטלעכער װעלט. איך האָב געוואוסט וואָס איך דארף צו טאָן. קיין אַנדער וועג איז ניט געווען. איך פּעלץ קאַלט טראָץ די הייס ניו מעקסיקא זון. די קעלט איז אַרײַן אין מיר טיף אַרײַן, מיך דערשראָקן ביזן האַרצן.
  
  
  סוזאַן האָט זיך אַרױסגעצױגן און מיר אַ פּאַטש געטאָן אין פּנים. איך האב גארנישט געפילט. עס איז געווען ווי זי האט מיר גאָר נישט גערירט.
  
  
  זי האט אויף מיר געשריגן. — העלף אים, למען השם!
  
  
  איך האב געזען ווי די עראפלאן קומט צו דער ווייטן עק פון דער סטאנפא.
  
  
  עס איז איצט געווען עטלעכע הונדערט יאַרדס אַוועק, זייַן מאָטאָרס שטעלן אַוועק אַ סווירל פון שטויב הינטער אים. ע ר הא ט זי ך ארומגעדרײ ט אויפ ן סטאנ ־ װע ג או ן אנגעהויב ן אויפהויבן . די צווילינג ענדזשאַנז איצט געשריגן, אַ דורכנעמיק הוראַגאַן פון ראַש היטטינג אונדזער עאַרדראַמז, און דעמאָלט דער פלאַך פּיקט זיך גיכקייַט און רייסט צוזאמען די שמוץ סטאַרטפּאַס צו אונדז.
  
  
  איך פּולד מיין לינקס האַנט פון סוזאַן ס קאַפּ. איך האב אויפגעהויבן דעם .44 מאגנום און ארומגעוויקלט מיין לינקע האנט ארום מיין רעכטן האַנטגעלענק, הייבן דעם רעוואָלווער צו אויג-שטיבל, ארויפגעשטעלט די פראָנט ראיה רעלס מיט דער הינטערשטן ראיה גראָווע.
  
  
  ווען דער עראפלאן האט אונז געכאפט, איז עס געווען כמעט מיט די מאַקסימום טיי-אויף-גיכקייט, און יענע מינוט איידער די נאז-ראד האט זיך אנגעהויבן אויפהייבן, האב איך געשאסן. דע ר לינקע ר רײע ר אי ז אויסגעבראכ ן או ן אי ן שטיקע ר צעבראכ ט געװאר ן דור ך א שװער ע קויל . דער לינקער פליגל איז געפאלן. זיין שפּיץ געכאפט די ערד, אויסגעדרייט די פלאַך מיט אַ שטאַרק, יאַגניזינג געשריי פון ברייקינג מעטאַל. ד י פליגל־שפיץ־טאנק ן האב ן זי ך געעפנ ט או ן ברענשטאפ ט הא ט זי ך ארוי ס אי ן דע ר לופט ן אי ן א שװארצ ן גרעםער ן שטראם .
  
  
  
  אין פּאַמעלעך באַוועגונג, די עק פון די פלאַך רויז העכער און העכער, און דעמאָלט, ווי די פליגל צעבראכן אין די וואָרצל, די פלאַך פליפּט אַרויף און אַראָפּ אויף זיין רוקן, טווינדינג די סטאַרטפּאַס אין אַ וואָלקן פון שוואַרץ ברענוואַרג שטויב און ברוין שטויב, שאַרדז. פון מעטאַל פליענדיק ווילד אין העל שאַרדז.
  
  
  איך האב נאך אמאל געשאסן אויפן עראפלאן, דערנאך א דריטן און א פערטן. עס איז געווען אַ שנעל בליץ פון פלאַם; אַ מאַראַנץ-רויט פֿײַערבאָל האָט זיך אויסגעברייטערט פֿון דעם צעבראָכענעם, מאַנגגאַלטן מעטאַל פֿון דעם רוסל. דער עראפלאן האט זיך אפגעשטעלט, פלאמען האבן זיך דערפון ארויסגעלאזט, ווי א געדיכטע, ייליגע שווארצע רויך האט זיך ארויסגעגאסן פון א האלאקאוסט פון שפרינגענדיג פייער.
  
  
  נאָך אָן דעם מינדסטן סימן פון עמאָציע אויף מיין פּנים, האָב איך צוגעקוקט ווי דער עראָפּלאַן צעשטערט זיך און אירע פּאַסאַזשירן. אי ך הא ב אראפגעלאז ט מײ ן געװע ר או ן אי ך געשטאנע ן מי ט אי ן אונטער ן טאל ; עלנט. סוזאַן סליד אַנטו מיין שויס מיט איר פּנים געדריקט קעגן מיין פוס. איך האב געהערט א קרעכצן פון פארצווייפלונג אנטלויפן פון איר האלדז, און איך האב פארזיכטיג ארויסגעריסן מיט דער לינקער האנט און אנגערירט דעם שפיץ פון אירע גאלדענע האר, נישט געקענט רעדן צו איר אדער איר בשום אופן טרייסטן.
  
  
  קאַפּיטל אַכצן
  
  
  איך האָב זיך געמאָלדן מיטן טעלעפֿאָן צו האָק פֿון על פּאַסאָ און צום סוף ציניש געזאָגט, אַז גרעגאָריוס האָט אים נאַרן פֿאַר יאָרן. אז ער האט מיך אויסגעלאכט פון אקס צו איינעם פון די וועלט'ס העכסטע פארברעכערס.
  
  
  איך האב געהערט האק טשאקלען איבער דער שורה.
  
  
  "צי איר טאַקע גלויבן דעם, ניק? פארוואס מיינסטו אז איך האב געבראכן אלע כללים און דיר געלאזט ארבעטן פאר אים? און באַריכט אַז איר קענען נישט קאָנטאַקט AX פֿאַר הילף? "
  
  
  "דו מיינסט-?"
  
  
  "איך בין אינטערעסירט אין גרעגאָריוס פֿאַר פילע יאָרן. אַז ער האָט אײַך געבעטן, האָב איך געמײנט, אַז ס'װעט זײַן אַ גרױסע געלעגנהײט אים אַרױסצורײכערן אין דער אָפֿענע לופט. און איר האט עס. גרויס אַרבעט, ניק.
  
  
  אַמאָל ווידער, כאָק איז געווען איין שריט פאָרויס פון מיר.
  
  
  "אָוקיי," האָב איך געראָטן, "אין דעם פאַל, איך האָב פאַרדינט מיין וואַקאַציע."
  
  
  "דרײַ וואָכן," האָט האָקע געכאַפּט. "און זאָגן הי צו Teniente Fuentes." ער האט פּלוצלינג געהאנגען אַרויף, געלאזן מיר צו ווונדער ווי ער געוואוסט איך איז געגאנגען צוריק צו אַקאַפּולקאָ ווידער?
  
  
  אַזוי, איצט אין בייזש הויזן, שיך און אַ עפענען ספּאָרט העמד, איך געזעסן בייַ אַ קליין טיש לעבן טעניענטע פעליקס פוענטעס פון די סעגורידאַד פעדעראלע פּאָליצייַ. דער טיש איז געשטאנען אויף דער ברייטער טעראַסע פונעם מאטאמאראס האטעל. אַקאַפּולקאָ איז קיינמאָל געווען מער שיין. עס האט געגליטשט אין די שפעט נאכמיטאג טראפיקע זון, אפגעוואשן פון די פרי נאכמיטאג רעגן.
  
  
  די וואסערן פון דער בוכטע זענען געווען א רייכע בלויע, און די שטאט פון דער אנדערער זייט, כמעט באהאלטען הינטער די פאלעם-ביימער, וואס האבן ארומגענומען דעם מאלעקאן און פארק, איז געווען א גרויע בלער ביים פוס פון ברוינע בערגיגע בערגלעך.
  
  
  "איך פֿאַרשטיין אַז איר האָט נישט דערציילט מיר אַלץ," פוענטעס באמערקט. "איך בין נישט זיכער אַז איך ווילן צו וויסן אַלץ, ווייַל דעמאָלט איך קען האָבן צו נעמען באַאַמטער קאַמף, און איך טאָן נישט וועלן צו טאָן דאָס, סענאָר קאַרטער. אָבער, איך האָבן איין קשיא. סטאָללי? »
  
  
  "איר מיינט אַז ער איז אַוועק מיט ימפּיוניטי?"
  
  
  פוענטעס האט א ניד געטאן.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי," איך געזאגט. "געדענקט איר וואָס איך געבעטן איר צו טאָן ווען איך גערופן נעכטן נאָכמיטאָג פון על פּאַסאָ?"
  
  
  "פארשטייט זיך. איך האב פערזענליך געברענגט סטאטעללי אז מיין רעגירונג האלט אים פאר פּערסאָנאַ נאָן גראַטאַ און געבעטן אז ער זאל פארלאזן מעקסיקא נישט שפעטער ווי היינט אינדערפרי. פארוואס?"
  
  
  "ווייַל איך גערופן אים רעכט נאָך גערעדט צו איר. איך האָב אים געזאָגט, אַז איך װעל אַלצדינג זאָרגן און ער קען זיך אומקערן קײן אַמעריקע.
  
  
  — האסט אים געלאזט אװעקגײן ? פֿוענטעס האָט זיך געכאַפּט.
  
  
  — טאַקע נישט, איך האָב אים געבעטן ער זאָל מיר טאָן אַ טובה און ער האָט מסכים געווען.
  
  
  "טויווע?"
  
  
  "ברענג צוריק מיין באַגאַזש מיט מיר."
  
  
  פוענטעס איז געווען פארוואונדערט. — איך פארשטיי נישט, וואס איז געווען דער תכלית פון דעם?
  
  
  ― נו, ― זאָג איך, קוקנדיק אַף מײַן זײגער, ― אױב זײַן עראָפּלאַן װעט קומען אין צײַט, װעט סטאָקאַלי אָנקומען צו קענעדי־ערפּאָרט אין דער נעקסטער האַלבער שעה. ער וועט מוזן גיין דורך מינהגים. צווישן זיין באַגאַזש איז אַ שוואַרץ שטאָף טשעמאָדאַן מיט קיין מאַרקינגז צו אָנווייַזן אַז עס געהערט צו ווער עס יז אנדערע ווי סטאָסעללי. ער קען פאָדערן אַז עס איז איינער פון מיין באַגס, אָבער ער האט קיין וועג צו באַווייַזן עס. אויסערדעם, איך גלייב נישט אז די מינהגים וועלן אכטונג געבן אויף זיינע פראטעסטן. ”
  
  
  אין פוענטעס' אויגן האט זיך אויסגעפונען פארשטאנד.
  
  
  - איז דאָס די טשעמאָדאַן וואָס דיטריך געשיקט צו דיין צימער?
  
  
  ― דאָס איז ― זאָג איך שמייכלענדיק ― און עס אַנטהאַלט נאָך אַלץ די דרײַסיק קילאָגראַמס רײן העראָין, װאָס דיטריך האָט אַרײַן אַרײַן.
  
  
  פוענטעס האט אנגעהויבן לאכן.
  
  
  איך האב א קוק געטאן פאר אים אין דער טיר וואס האט ארויסגעפירט פונעם האטעל פויע. קאָנסועלאַ דעלגאַרדאָ איז געגאנגען צו אונדז. ווען זי איז צוגעגאַנגען, האָב איך דערזען דעם אויסדרוק אויף איר פּנים. עס איז געווען אַ געמיש פון פרייד און אַנטיסאַפּיישאַן, און אַ קוק וואָס דערציילט מיר אַז עפעס, ערגעץ, עפעס זי וואָלט באַקומען צוריק צו מיר פֿאַר וואָס איך האט געטאן צו איר אין גאַריט ס האַסענדאַ.
  
  
  זי איז צוגעגאנגען צום טיש, א הויכע, הערליכע, פליישיקע פרוי, איר אָוואל פנים האט קיינמאל נישט אויסגעזען שענער ווי איצט. פוענטעס האט זיך געדרײט אין זײן שטול, זי דערזען און זיך אויפגעהויבן אויף די פיס, װען זי איז צוגעגאנגען צו אונדז.
  
  
  "Señora Consuela Delgardo, לוטענאַנט Felix Fuentes."
  
  
  קאָנסועלע האָט אױסגעשטרעקט איר האַנט. פוענטעס האט עס געבראכט צו די ליפן.
  
  
  — מיר האבן זיך באגעגנט — האט פוענטעס געמורמלט. דערנאָך האָט ער זיך אויסגעגליטשט. ער האָט געזאָגט, "אויב איר וועט זיין אין מעקסיקא קיין צייט, סענאָר קאַרטער, איך וואָלט אָפּשאַצן עס אויב איר וואָלט זיין מיין מיטאָג גאַסט עטלעכע אָוונט.
  
  
  
  קאנסועל האט גענומען מיין האנט פארמעגן. פוענטעס האט געכאפט די האַווייַע.
  
  
  "מיר וואָלט זיין צופרידן," האָט קאָנסועלאַ געזאָגט הייזעריק.
  
  
  פוענטעס האט א קוק געטאן אויף איר. דערנאך האט ער געקוקט אויף מיר. א װײםע ר אויסדרו ק הא ט זי ך געבליט ן אי ן זײנ ע אויג ן א מאמענט , אבע ר זײ ן פני ם אי ז געבליב ן אזו י אומפאסיװ ע או ן שטרענג , װ י אל ץ — דא ס נוס־ברוינע ר בילד , פו ן א ן אלט ן טאלטעק ן געט א .
  
  
  "האב שפּאַס," האט פוענטעס מיר טרוקן. או ן דא ן הא ט ע ר פארמאכ ט אײ ן אויג ן אי ן א לאנגזאם , װאולעדיק ן װינק .
  
  
  סוף.
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  ירושלים פאַל
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  קילמאַסטער
  
  
  ירושלים פאַל
  
  
  
  
  
  דעדאַקייטאַד צו מיטגלידער פון די פאַרייניקטע שטאַטן סעקרעט סערוויס
  
  
  
  
  װע ן אי ר טרעפ ט אומגלויב ע , הא ט אונד ז זײע ר קעפ , בי ז אי ר הא ט דורכגעפיר ט א גרוים ע שחיט ה צװיש ן ז ײ ; און בינדן זיי אין נאַץ, און דאַן אָדער פריי זיי פריי, אָדער מאָנען אַ ויסלייזגעלט ...
  
  
  קאָראַן
  
  
  
  
  
  
  פּראָלאָג
  
  
  
  
  
  די לופטקילונג איז געלאפן מיט דער מאקסימום שנעלקייט אין דעם פארגילטענעם זאַל פונעם עדן האטעל, אבער דער צימער איז געווען פול מיט צוויי הונדערט איינציקע פארטייגערס, און דער רויך, פלייש און פארצווייפלונג האבן עס געווארפן ווי א דזשונגל. .
  
  
  גרויסע טאָפּלטע טירן אין די ענדע פון צימער האבן ארויסגעפירט צום ווייטן עק, צו א שטיינערדיקן וועג, וואס האט אראפגעפירט צום ברעג, צו דער קילער פרישער לופט, צו א שטילן ארט וואו דער בלוי-שווארצער אקעאן האט באגעגנט דעם זאמדיקן ברעג אן קיין הילף. . סאַני, דיין באַלעבאָס פֿאַר די אָפּרוטעג.
  
  
  װע ן דע ר אװנ ט הא ט זי ך אנגעהויב ן זײנע ן א טײ ל פו ן ד י פארטײע ר אװעקגעפארן . ד י גליקלעכ ע זײנע ן געגאנגע ן האנ ט אי ן האנט , דע ר מא ן הא ט אויסגעלײג ט זײ ן רעקל א אויפ ן זאמד , פא ר דע ר מײדל . ד י אומגליקלעכ ע זײנע ן אלײ ן ארויס . טראַכטן וועגן וואָס זיי זענען געווען אַזוי שלימאַזלדיק; טראַכטן וועגן די געלט פארבראכט און די וואַקאַציע ניטאָ, אָדער באַקומען עטלעכע פריש לופט איידער טריינג ווידער. און עטלעכע זענען פּשוט אַרויסגעגאַנגען קוקן אויף די שטערן איידער זיי האָבן זיך געפאָרן אַהיים צו דירות אין די שטאַטן, אין שטעט וואָס האָבן שוין נישט קיין שטערן.
  
  
  קיינער האָט נישט באמערקט דעם הויכן מאַן אין קאַרדינס רעקל וואָס גייט צום ווייטן עק פונעם ברעג. ער איז גיך געגאַנגען מיט אַ פלאַשליגהט, געגאַנגען מיט זײַן הונט פֿון אַ טײַערן האָטעל אין די באַהאַמאַס אַראָפּ צו וווּ דאָס ברעג איז געווען פֿינצטערסט און שטילסטער. איין טאג האט ער געקוקט אויף די עלנטע פארבייגיין. אַ קוק וואָס קען זיין ינטערפּראַטאַד ווי יריטיישאַן. אבער קיינער האט דאס נישט באמערקט.
  
  
  קיינער האָט אויך נישט באמערקט דעם העליקאָפּטער. ערשט ווען ער איז געווען אזוי נידעריק, האסטו געמיינט אז ער פליט גלייך אויף דיר, און אויב ער וואלט נישט שנעל געלאנדעט, וואלט ער דורכגעפלויגן דורך די גרויסע גלאז טירן און געלאנדעט אין מיטן פון דעם פינקלענדיקן זאַל.
  
  
  דריי קאַפּטער מענטשן זענען אַרויסגעפאַלן פון העליקאָפּטער. זיי האבן געהאט געווער. דער מאן אין קארדינס רעקל האט, װי אלע אנדערע, אויפגעהויבן אין שטילער פארװאונדערונג. האָט ער געזאָגט: װאָס פֿאַר אַ גיהנום! און דאן האבן זיי אים אנגעכאפט און שנעל, גראב צוגעשטופט צום העליקאפטער. די מענטשן אויפן ברעג זענען געשטאַנען שטיל, שטיל ווי פּאַלמעביימער אויפן ברעג, זיך געוואונדערט, צי דאָס וואָס זיי זעען איז אַ חלום, און דאַן האָט דאָס קליינע ברוקלין-מענטש אויסגעשריגן: "האַלטן זיי!" עפע ס הא ט זי ך געקלאפ ט אי ן דע ם שטיל ן פאלק , א מאס ע ברודיק ע גרויס־שטאט ע פארלוירענע , או ן טײ ל פו ן ז ײ זײנע ן געלאפ ן צ ו זײער ע חלומות , אפש ר צו ם ערשט ן מא ל אי ן זײע ר לעבן , צ ו קעמפן . ד י קאפאטע ם האב ן געשמײכלט , אויפגעהויב ן זײער ע מאשין־געװער ן או ן פארדעק ט דע ם ברעג ם מי ט קויל ן או ן געשרײען , או ן צ ו דע ם ברום ן פו ן ד י ביקסן , דע ם שװאכ ן זי ץ פו ן פאספאר ס גראנאט , או ן דערנא ך דא ם פײע ר — א שנעלע ר פײע ר װא ס הא ט פארנוצ ט ד י געקויפט ע קלײדער . פֿאַר דער געלעגנהייט, און ביסל וואָס ריכטן סוועטערז, און רענטאַד טוקסעדאָוז, און אַ קליין מענטש פון ברוקלין, און אַ לערער פון Bayonne ...
  
  
  פערצן דערהרגעטע, צװײ און צװאנציק פארוואונדעט.
  
  
  און אַ מענטש און אַ הונט זענען גענומען אויף אַ העליקאָפּטער.
  
  
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  איך בין געלעגן נאקעט אין דער זון. איך האָב נישט רירט אַ מוסקל פֿאַר איבער אַ שעה. איך איז געווען סטאַרטינג צו ווי עס. איך אנגעהויבן טראכטן וועגן קיינמאָל מאָווינג אַ מוסקל ווידער. איך האב זיך געוואונדערט אויב דו ליגט גענוג לאנג אין דער מדבר זון, קען די היץ דיך פארוואנדלען אין א סטאטוע? אָדער אַ דענקמאָל? אפֿשר איך קען ווערן אַ מאָנומענט. ניק קאַרטער ליגט דאָ. איך געוועט איך וואָלט ווערן אַ טוריסט סטאַטוע
  
  
  אַטראַקשאַן. פאַמיליעס וואָלט באַזוכן מיר אויף פיר-טאָג וויקענדז, און די קידס וואָלט שטיין און מאַכן פנימער - ווי זיי טאָן מיט די בוקקינגהאַם פּאַלאַס גאַרדז - טריינג צו באַקומען מיר צו רירן. אָבער איך וואָלט נישט. אפֿשר איך קען באַקומען אין די גויננעסס ספר פון וועלט רעקאָרדס: "די רעקאָרד פֿאַר קיין מוסקל באַוועגונג איז 48 יאר און צוועלף מינוט, שטעלן דורך ניק קאַרטער אין טוסאַן, אַריזאָנאַ."
  
  
  כ׳האב זיך געגלײצט צום לאנגן האריזאנט, די הילכיק בלויע בערג ארום דער מדבר, און גענומען א טיפן אטעם לופט אזוי רײן, אז עס האט זיך געפילט װי מיינע לונגען זענען א שלאם.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין פוס. זי האָט ווידער אָנגעהויבן קוקן ווי אַ טייל פֿון מיר. אין מינדסטער עס איז געווארן די זעלבע טונקל ברוין ווי די רעשט פון מיין גוף, קוקן ווייניקער ווי אַ וואַקוום קלינער קישקע און מער ווי אַ פאַקטיש מענטש פוס.
  
  
  גערעדט פון נישט מאָווינג מאַסאַלז, מיט זעקס וואָכן צוריק דאָס איז געווען אַ רירנדיק טעמע. מיט זעקס וואכן צוריק איז די געשטאַלט נאך געווען אויף מיין פוס און דר. שעעלהאָוסע האָט געקלונגען און דיסקוטירט מיין ערהוילונג אין "אויב" אַנשטאָט פון "ווען." דער קויל מיט וואָס דער ממזר דזשעננינגס איז געווען מאַזלדיק מיט צעבראכן די ביין און די שראַפּנעל שנייַדן אין מוסקל אָדער נערוועס אָדער וואָס אַנדערש מאכט די פוס טאָן זיין זאַך, און מיר זענען נישט קידינג ווען מיר זענען נישט מאָווינג ענימאָר.
  
  
  איך האב נאכאמאל געקוקט אויף דער מיינונג. אין דער אומענדלעכער װעלט פֿון זאַמד, חכם און זון, אין דער װײַטן ― אַן אײנציקער רײטער אױף אַ בראָנדזענער מערה. כ׳האב פארמאכט די אויגן און אװעקגעשװאומען.
  
  
  שלאָגן!
  
  
  זי האָט מיך געשלאָגן מיט אַ ראָולד פּאַפּיר און מיר וועקן זיך פון אַ X-רייטאַד חלום. זי האט געזאגט, "קאַרטער, איר זענט האָפענונג. איך וועט לאָזן איר פֿאַר אַ שעה און איר וועט גיין."
  
  
  איך האב געעפענט מיין אויג. מילי. שיין. אפיל ו אי ן יענע ר נאַרישע , װײםע ר מונדיר . א גרויס בינטל פון געשמאַק בלאָנדע האָר, גאָלדען פּלאַטינום און געל ראָזעווע האָר, גרויס ברוין אויגן, אַ בריליאַנט בעזש און אַ ווייך פול מויל, און דאַן מאַך אַראָפּ און לייענען פון לינקס צו רעכט, צוויי פון די מערסט שיין בריסט אין דער וועלט, רייַך און הויך און קייַלעכיק און דעמאָלט - פאַרשילטן עס, איך אריבערגעפארן אַ מוסקל.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געקרעכ ט או ן זי ך איבערגעקערט . "קום אויף," זי געזאגט. "קום צוריק צו דער אַרבעט." אַרבעט מענט פיזיש טעראַפּיע פֿאַר מיין פוס. מילי איז געווען אַ פיסיאָטהעראַפּיסט. פֿאַר מיין פוס. אלעס אנדערש איז געווען אומאפיציעל.
  
  
  כ׳האב גענומען א האנטוך און ארומגעװיקלט ארום זיך. איך איז געלעגן אויף אַ לייַוונט מאַטע אויף אַ מאַסאַזש טיש אויף די באַלקאָן פון אַ פּריוואַט שלאָפצימער אין אַ גרויס שפּאַניש מיסיע-נוסח מאַנשאַן וועגן 35 מייל סאַוטוועסט פון טוסאַן. מומע טילי ס שעלטער אָדער, ווי עס איז ווייניקער ליב גערופֿן, ATR AX טעראַפּיע און ריכאַבילאַטיישאַן. באָרדינג הויז פֿאַר קאלטקייט מלחמה וועטעראַנס.
  
  
  איך איז געווען דאָרט העפלעכקייַט פון האַראָלד ("מזל") דזשעננינגס, עקס-באָאָטלעגגער, עקס-קאָן, עקספּייטריאַטע באַזיצער פון אַ קליינטשיק האָטעל אין די קאַיקאָס אינזלען, נאָר אַריבער פון האיטי. די Happy Hotel איז געווען אַ קלאָר הויז פֿאַר אַ גרופּע פון פרילאַנסערז גערופן בלוט און נקמה. זיין אַוווידיד ציל איז געווען צו קריגן בלוט און נעקאָמע אויף אַ אויסגעקליבן גרופּע פון אמעריקאנער סייאַנטיס. די באַוועגונג איז פאַנדאַד דורך אַ רייַך דרום אמעריקאנער עקס-נאַצי, וואָס געמאכט עס אַלע קוקן ווערט פון גליק. בלוט און גמילות איז אַ זאַך פֿון דער פאַרגאַנגענהייַט, אָבער איך באַצאָלט פֿאַר די נצחון מיט אַ צוויי-וואָך קאָמאַטאָזער מאַצעוו און אַ צעבראכן פוס. אין וועקסל, AX צוגעשטעלט מיר מיט צוויי חדשים פון זון און אָפּזוך עקסערסייזיז און Millie Barnes.
  
  
  מילי בארנעס האט געכאפט מיין לינקע פוס און צוגעטשעפעט א מעטאלן וואג. ― און אױסשטרעקן, ― האָט זי געזאָגט, ― און בײגן זיך... און בײגן זיך... און אױסשטרעקן, צװײ אָדער דרײַ ― הײ! ס'איז נישט שלעכט. איך געוועט, דו וועסט גיין ווייטער אן קיין קרייזן. איך האב אויף איר געקוקט מיט ספק. זי האט צוגעשלעפט. "איך האב נישט געזאגט לויפן."
  
  
  איך שמייכל. "דאָס איז אויך נאָרמאַל. איך האָב נאָר באַשלאָסן אַז איך בין נישט אין פיל פון אַ קאַמיש. איך בין געלעגן דא און געטראכט אז דאס לעבן איז קורץ און צופיל צייט ווערט פארבראכט צו לויפן."
  
  
  זי האט אויפגעהויבן די ברעמען. "עס קוקט נישט ווי אַ קילמאַסטער רעפּליקע."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "אזוי טאָמער דאָס איז נישט דער פאַל. אפֿשר איך בין טראכטן וועגן פאַרלאָזן AX. ליגן אַרום. טאָן וואָס פאַקטיש מענטשן טאָן." איך האב א קוק געטאן אויף איר. "וואָס טאָן פאַקטיש מענטשן?"
  
  
  "לייג ווינטשן זיי זענען ניק קאַרטער."
  
  
  — מיט אלע כוחות.
  
  
  "האַלטן מאָווינג דיין פוס."
  
  
  — װער װאלט איהר געװאלט זײן ?
  
  
  זי האט מיר געגעבן אן אפענעם מײדלשע שמייכל. "ווען איך בין מיט דיר, איך בין צופרידן צו זיין מילי באַרנעס."
  
  
  — װען װעל איך אװעקגײן?
  
  
  "אוי! אַז דו װעסט אַװעקגײן, װעל איך מיך פֿאַרשליסן אין דעם דאָזיקן צימער מיט מײַנע זכרונות, מיט מײַנע טרערן און מיט מײַנע פּאָעזיע־ביכער“. זי האט צוגעגרײט די ליפן. "איז דאָס דער ענטפער איר געוואלט צו הערן?"
  
  
  "איך געוואלט צו וויסן וואָס איר ווילט פון לעבן."
  
  
  זי איז געשטאנען אויף מיר לינקם, בײם רעלענדעניש פון באלקאן, מיט די ארעם פארקריצט איבער דער ברוסט, די זון האט געשײנט װי געלע שטערן אין אירע האר. זי האט צוגעשלעפט. "איך האב נישט געדאַנק וועגן וועלן עפּעס אין יאָרן."
  
  
  “... געזאָגט צו דער באָבע באַרנעס אויף איר ניינציקסטן געבורטסטאָג. נו בעיבי. דאָס איז נישט אַ געדאַנק פֿאַר אַ יונג פרוי.
  
  
  זי האט פארשפרײט די אויגן. איך בין אכט און צוואנציג״.
  
  
  "דאס איז אַלט, הא?"
  
  
  "האַלטן אויסשטרעקן דיין פוס"
  
  
  איך האב אויסגעשטרעקט מיין פוס. ז י הא ט זי ך ארוי ס או ן אויפגעהויב ן ד י האנ ט נא ך העכער , זי ך צעװאקס ן או ן גרוס ט ד י זון . זי האט אראפגענומען די הענט און איך האב זיי אויפגעהויבן, פיל העכער ווי איך האב געמיינט. "ווייַטער מאָל, שטופּן זיך אַזוי הויך." איך האב זיך אזוי הויך געבויגן און זיך צוגעבויגן און געשטופט.
  
  
  — מילי... װען איך בין אװעק...
  
  
  „ומזין, ניק! וואָס איר 'רע געגאנגען דורך איז טיפּיש 12 וואָך טראכטן.
  
  
  "איך וועל בייסן. וואס איז עס?"
  
  
  זי האט א זיפץ געטאן. . "דאָס איז נאָר דער ערשטער חודש איר גייז וועט פאַרברענגען דאָ, איר זענט אַלע אין אַ בלענדיק ייַלן צו באַקומען אויס דער צווייטער חודש איר פאָקוס אויף אַרבעט איז שווער, דער דריט חודש. - איך טאָן ניט וויסן - דיין מעטאַבאַליק ענדערונגען זענען געטינג געוויינט צו אַלע די ליגט. מען הייבט אן פילאזאפירן, מען הייבט אן ציטירן עומאר כיאם. איר באַקומען נעפּלדיק-אויג צו היטן די וואַלטאָנס. "זי האָט געשאָקלט מיטן קאָפּ. "טיפּיש וואָך צוועלף טראכטן,"
  
  
  "אזוי וואָס כאַפּאַנז ווייַטער?"
  
  
  זי האט געשמייכלט. "איר וועט זען. נאָר האַלטן בענדינג אַז פוס. איר וועט דאַרפֿן עס."
  
  
  דער טעלעפאָן האָט געקלונגען אין מיין צימער. מילי איז געגאנגען ענטפערן. איך האב געזען ווי די מוסקלען אין מיין פוס ציטערן. אַלץ איז געקומען צוריק. זי איז מיסטאָמע רעכט. קומענדיגע וואך מעג איך אוועקווארפען די קראטשעס. די איבעריקע גוף האָב איך געהאַלטן אין געשטאַלט מיט האַנטעל און שטריק־שטריק און לאַנגע טעגלעכע שווימען, און איך האָב נאָך געוואוינט אַ פלאַך 165. די איינציקע זאַך וואָס איך האָב צוגעלייגט אין מיין צייט ביי די מומע טילי איז געווען אַ שיינע, לעכערלעך פּיראַט וואָנצעס. מילי האט געזאגט אַז עס געמאכט מיר קוקן טאַקע בייז. איך האב געמיינט אז איך זעה אויס ווי עומאר שאריף. מילי האָט געזאָגט אַז דאָס איז די זעלבע זאַך.
  
  
  זי האָט זיך אומגעקערט צו דער באַלקאָן טיר. "קען איך צוטרוי איר צו פאָרזעצן ארבעטן דאָס מאָל? נייַ אָנקומען. ”…
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט און זיך געברומט. "אַ ווונדערלעך ראָמאַן. פֿריִער לאָזט איר מיך פֿאַר מיטאָג, און איצט נאָך אַ מענטש. ווער איז דער בחור?"
  
  
  — עמעצן האט געהייסן דאן.
  
  
  — דאן פון בערלין?
  
  
  "די זעלבע".
  
  
  "המ. אַלע זאכן באטראכט, איך בין מער מעקאַנע פון לאָנטש."
  
  
  "אויך!" ― האָט זי געזאָגט, איז אַרױפֿגעקומען און מיך געקושט. זי האט געוואלט עס זאל זיין ליכט. א ביסל קוש ווי אַ וויץ. עפעס האט עס זיך פארוואנדלט אין עפעס אנדערש. סוף־כּל־סוף האָט זי זיך צעלאָזט און זיך אַװעקגעצויגן.
  
  
  זאָג איך: גיב מיר די צײַטונג אײדער דו גײסט. איך טראַכטן עס איז צייט פֿאַר מיר צו געניטונג מיין מאַרך ווידער.
  
  
  זי האט אויף מיר געװארפן די צײטונג און אנטלאפן. איך פאָולדיד עס צוריק צו דער ערשטער בלאַט.
  
  
  לעאָנאַרד פאָקס איז קידנאַפּט.
  
  
  אָדער אין די ווערטער פון די טוסאַן זון:
  
  
  ביליאַנער האָטעל צאַר לעאָנאַרד פאָקס איז אַבדאַקטיד פון זיין גראַנד באַהאַאַמאַ באַהאַמאַ אין אַ האָגל פון בולאַץ און גראַניידז.
  
  
  קאַרלטאָן ווארנע, דער טרעזשערער פון פאָקס'ס האָלדינג פירמע, האָט היינט אינדערפרי באקומען א אויסלייזן צעטל מיט פארלאנגען 100 מיליאן דאלאר. דער צעטל איז געווען געחתמעט "על-שאַיטאַן," וואָס מיטל "דער שטן" אין אַראַביש.
  
  
  עס איז דער ערשטער טעראר אטאקע פון א גרופע וואס איז געגלויבט צו זיין א שווארצע סעפטעמבער, די פאלעסטינער ספעציעלע קרעפטן פאראנטווארטליך פאר די מארד ביי די מינכען אָלימפּיאַדע און שחיטות ביי די לופטפעלדער פון רוים און אטען.
  
  
  ווען מען האָט געפרעגט ווי אַזוי ער האָט פּלאַנירט צו כאַפּן דאָס געלט, האָט Warn געזאָגט אז די פירמע וועט דארפן אוועקלייגן אקציעס און פארקויפן פארמעגן "מיט א באדייטענער פארלוסט. אָבער, האָט ער צוגעגעבן, איצט איז נישט די צייט צו טראַכטן וועגן געלט. אין די סוף פון די טאָג, אַ מענטש 'ס לעבן איז אויף פלעקל."
  
  
  יאַסער אַראַפאַט, דער הויפּט ספּאָוקסמאַן פֿאַר די PLO (פּאַלעסטינע באַפרייונג ארגאניזאציע, די סטירינג קאמיטעט פון אַלע פעדייַעען פאָרסעס) געפֿינט זיין געוויינטלעך "קיין באַמערקונג."
  
  
  
  
  אין דעם איז געװען א װילדע איראניע. פאָקס געגאנגען צו די באַהאַמאַס בפֿרט צו ופהיטן זיין פרייהייט און מאַזל. די פעד האבן זיך געגרײט צו װארפן אויף אים דעם בוך. ספּעציעלע אַדישאַן געבונדן אין לעדער מיט גאָלד ינגרייווינג; איינער וואָס בלויז רשימות מיליאָן דאָללאַרס קריימז - סיקיוראַטיז שווינדל, דראָט שווינדל, קאַנספּיראַסי, שטייער שווינדל. אבער פאקס האט געראטן צו אנטלויפן. צו די זיכער לעגאַל פּאָרט פון די גראַנד באַהאַמאַס.
  
  
  איצט קומט איראָניע נומער צוויי: אפילו אויב וואַרן באַצאָלט די ויסלייזגעלט, פאָקס ס בעסטער האָפענונג צו בלייבן לעבעדיק איז געווען אויב פעדעראלע אגענטן קידנאַפּט אים צוריק. דאָס איז געווען די לעצט ביישפּיל פון דער אַלט געדאַנק אַז דער שטן איר וויסן איז בעסער ווי דער שטן - אָדער על-שייטאַן - איר טאָן ניט וויסן.
  
  
  וואשינגטאן וועט איבערנעמען, אקעי. ניט פֿאַר די ליבע פון לעאָנאַרד פאָקס. ניט אפילו נאָר ווייַל פון דעם פּרינציפּ ינוואַלווד. מיר וואָלט זיין אויף דעם פֿאַר די פּשוט סיבה פון זיך-פאַרטיידיקונג, צו האַלטן הונדערטער פון מיליאַנז פון דאָללאַרס פון אמעריקאנער געלט פון פאַלינג אין די הענט פון טערעראַסץ.
  
  
  איך אנגעהויבן צו ווונדער אויב AX איז ינוואַלווד. און ווער איז אין אַקס. און וואָס איז געווען דער פּלאַן. אי ך הא ב ארוי ס אוי ף דע ר זון־באלויכטע ר לאנדשאפט , או ן מי ט א מאל , הא ב אי ך דערפיל ט ד י נויטיק ע פא ר אײזיק ע טראטוארן , קיל ע געדאנקע ן או ן א קאלטע ר הארטע ר געװע ר אי ן דע ר האנט .
  
  
  מילי איז געווען רעכט.
  
  
  די צוועלפטע וואך איז אריבער.
  
  
  
  
  
  
  צווייטע קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  לעאָנאַרד פאָקס איז טויט.
  
  
  טויט, אָבער נישט געהרגעט דורך על-שאַטאַן. ער איז נאָר געשטאָרבן. אָדער ווי מיין פרייַנד זאגט, "זיין האַרץ סקיפּט אַ שלאָגן."
  
  
  “נאך פארבראכט צוויי וואכן אין א טעראר לאגער, באזיכערט לאנדן אין לוקאיא לופטפעלד, נאכן זאגן העלא צו טעלעוויזיע קאמערעס, נאכן באצאלן הונדערט מיליאן דאלאר פאר לעבן - איז לעאנארד פאקס געשטארבן. דריי שעה אין שטוב און פפט!
  
  
  אויב עס איז אַזאַ אַ זאַך ווי גורל, איר האָבן צו שטימען אַז עס האט אַ טונקל חוש פון הומאָר.
  
  
  דזשענס האט געקוקט אויף זײנע קארטן. "איך בין פֿאַר פּעניז."
  
  
  קאמבעל האט ארויסגעצויגן איינעם און גענומען א ביס. פעררעלי האט געזאגט, "שטעקן." איך האב אראפגעלאזט א צענעלע און גענומען א ניקאַל. מיר געמאכט אַ גרויס גרופּע פון פּלייַערס. ז ײ האב ן זי ך צוזאמענגעקומע ן ארו ם דע ם שפיטאל־בעט . דזשענס מיט זיין פֿיס פּינדאַד צו דער סטעליע אין אַז גרויס פּייַניקונג באקאנט ווי אַ דעדליפט, קאַמפּבעלל מיט אַ לאַטע איבער איין אויג און פעררעלי מיט אַ דיק שוואַרץ פיר-חודש באָרד זיצן אין אַ רעדערשטול ריקאַווערד פון אַלץ וואָס כאַפּאַנז ווען באַנדע בולאַץ שלאָגן איר אין די קישקע. פֿאַר מיר, איך געגאנגען אַ מייל אין דער מאָרגן און קאַמפּערד מיט אנדערע, איך פּעלץ געזונט.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו דזשענס. אונדזער מענטש אין דמשק. אין מינדסטער אַ וואָך צוריק. ער איז געווען נייַ אין אַקס אָבער געוואוסט די מיטל מזרח. "אזוי וואָס מיינט איר, זיי וועלן טאָן מיט די געלט?"
  
  
  — שטימט דיר מיט דעם ניקל. ער האט געװארפן דעם ניקעל אויפן בעט. ― פֿאַרשילטן, איך װײס נישט. דיין געדאַנק איז אַזוי גוט ווי מייַן." ער האט אויפגעהויבן פון די קארטן. "וואָס איז דיין געדאַנק?"
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "איך וויס נישט. אבער איך צווייפל זיי וועלן נוצן עס צו לאַגער אַרויף מיט קאַנד סכוירע, אַזוי איך טראַכטן מיר נאָר געקויפט זיך אַ בינטל פון גרויל.
  
  
  קאַמפּבעלל האָט באַטראַכט צו שפּילן פֿאַר אַ פּעני. "אפֿשר וועלן זיי קויפן אַ ביסל מער SAM-7 מיסאַלז. שלאָגן עטלעכע פּליינז וואָס קומען צו לאַנד. היי, ווען איז 747 גייעג צייַט?
  
  
  Ferrelli האט געזאגט: "יעדער חודש מיט אַ ב"
  
  
  "מאָדיש," איך געזאגט. — מיר שפילן מיט קארטן?
  
  
  קאַמפּבעלל באַשלאָסן צו שאָל אויס פּעניז. קעננדי ק קאמבעלל , הא ט ע ר געהא ט א גוט ן ארעם . "די ערגסטע זאַך איז," האָט ער געזאָגט צו פערלי, "וועלכער טעראָר זיי באַשליסן צו קויפן, וועלן זיי עס קויפן מיט אַלט אַלט אמעריקאנער געלט."
  
  
  "אַמענדמענט. מיט לעאָנאַרד פאָקס ס געלט." פעררעלי האט געטשעפעט און געשטרײקט די בארד. "דער לעאָנאַרד פאָקס מעמאָריאַל טעראָר".
  
  
  קאַמפּבעל האָט זיך אַ נײַד געטאָן. "און איך מיין נישט אַז פאָקס פארלירט פיל שלאָף."
  
  
  "דו מאכסט א וויץ?" פעררעלי האט זיך פארפאקט. "וואו פאָקס איז איצט, זיי שלאָפן נישט. פייַער און שוועבל האַלטן איר וואך. מענטש, איך געהערט עס איז געווען איין שלעכט נשמה."
  
  
  דזשענס האט געקוקט אויף פעררעלי. דזשינס האט די פּנים פון אַ בריטיש אָפיציר. מדבר בעזש, זון-בליטשט בלאָנדע האָר; די שליימעסדיק שטער פֿאַר ייַזיק בלוי אויגן. דזשענס סמיילד. "איך טראַכטן איך דעטעקט די גרין געזונט פון קנאה."
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. "ווער קען זיין ייפערטזיכטיק פון די שפּעט לעאָנאַרד פאָקס? איך מיינען, ווער דאַרף אַ פּאָר ביליאָן דאָללאַרס, אַ שלאָס אין ספּאַין, אַ ווילאַ אין גריכנלאנד, אַ פּריוואַט דזשעט, אַ הונדערט מעטער יאַכט און אַ פּאָר פון וועלט באַרימט פֿילם שטערן גערלפרענדז? קראפ! Ferrelli האט די בעסטער וואַלועס, טאָן ניט איר, Ferrelli? "
  
  
  פעררעלי האט א ניד געטאן. ״אוודאי. אַזאַ זאכן קענען צעשטערן דיין נשמה."
  
  
  "דאס איז רעכט," איך געזאגט. די בעסטער טינגז אין לעבן זענען די זון און די לבנה און אָרעאָ קיכלעך.
  
  
  "און מיין געזונט," Ferrelli האט געזאגט. "איך גאַט מיין געזונט."
  
  
  "איר וועט נישט באַקומען עס אויב איר טאָן ניט גיין צוריק צו בעט." מילי איז געשטאנען אין דער טיר. זי איז צוגעגאנגען צום פענצטער און עס ברייט אויפגעעפנט. ― מײַן גאָט, ― האָט זי געזאָגט, ― װאָס האָט איר גערויכערט? עס איז ווי אַ פאַקטיש רויך-אָנגעפילט צימער." זי האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. — ד״ר שיעלהויז װיל דיך זען אין פופצן מינוט, ניק. זי האט אויסגעקלערט אין האלדז. "ער אויך וויל צו זען Ferrelli אין בעט און קאַמפּבעלל אין די ספּאָרטזאַל."
  
  
  "וואָס וועגן דזשענס?" פרעלי געזאגט. "וואָס וואָלט ער ווי צו זען דזשענס טראָגן?"
  
  
  "אין שלעפּן," קאַמפּבעלל סאַגדזשעסטיד.
  
  
  "אין כויוו," פעררעלי געזאגט.
  
  
  "משוגע," האָט קאַמפּבעלל געזאָגט.
  
  
  "אין..."
  
  
  — גיי! — האט מילי געזאגט.
  
  
  זיי זענען געגאנגען.
  
  
  מילי האט זיך אװעקגעזעצט אין א שװארצער פלאסטיק שטול. "עס איז גאַנץ אַן טשיקאַווע געשיכטע וועגן לעאָנאַרד פאָקס. איך האב עס נישט געקענט גלייבן ווען איך האב געהערט די נייעס. וואָס אַ ווילדער סוף.''
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "דאָס איז ווייַט פון איבער, בעיבי. דאָס קען זיין דער סוף פון לעאָנאַרד פאָקס, אָבער דאָס איז נאָר דער אָנהייב פון עפּעס אַנדערש. וועלכער טריקס זיי פּלאַן מיט די געלט.
  
  
  מילי האט א זיפצן. "איך וויסן וואָס מין פון קאַפּערס איך וואָלט מאַכן. נו, פרעג מיך, מינקלעך קאַפּערס“.
  
  
  דזשענס האט זיך אויסגעדרייט און איר געגעבן אַן אייזיקן קוק. "וואָלט איר טאַקע?" ער איז פּלוצלינג געוואָרן זייער ערנסט. זיין שטערן איז געווען אויסגעשניטן מיט טיפע קנייטשן. — איך מיין — זענען די זאכן וויכטיק פאר דיר?
  
  
  זי האט זיך אפגעשטעלט א מאמענט און די אויגן האבן זיך געביטן. עס איז געווען ווי זי וואלט עפעס געלייענט צווישן די שורות. "ניין," זי געענטפערט פּאַמעלעך. "ניין, טעד. בכלל נישט". זי האט פּלוצלינג געביטן איר טאָן. "אזוי איר טראַכטן על-שיטאַן וועט פאַרברענגען די געלט אויף טעראָר."
  
  
  דזשענס אויך אריבערגעפארן. "אויב מיר געפֿינען זיי ערשטער."
  
  
  מילי האט געשווינד געקוקט פון דזשענס צו מיר צו דזשענס ווידער. "אגב" מיר "איך רעכן
  
  
  דו מיינסט AX? "
  
  
  ער האט געקוקט אויף זיין פוס וואס האט זיך דערגרייכט צו דער סטעליע. ― נו, לאָמיר דאָס אַזױ לײגן ― איך מײן מיך נישט. א דאנ ק דע ם נאריש ן שיכור ן אידיאט . איר װײסט, אַן אַראַבישער ציגײַנער האָט מיר אַמאָל געזאָגט, אַז דינסטיק איז געװען מײַן מזלדיקער טאָג. אַזוי יעדער מאנטאג נאַכט איך שטעלן מיין ביקס אַוועק און איך קיינמאָל טאָן עפּעס שאָטנדיק אויף דינסטאג. אַזוי וואָס ס 'גייט אויף? איך גיי אויף דער גאס אין אן אומשולדיקן פליגער און א פארשטיינערטער טוריסט טרעפט מיר מיט זיין קאר. ווען? "
  
  
  "אויף פרייטאג?"
  
  
  דזשענס איגנאָרירט מיר. "און איך וואָלט געבן מיין רעכט פוס צו זיין אין סיריע איצט."
  
  
  איך האב געקוקט אויף זײן פוס. איך געזאגט, "קיינער וועט נעמען דאָס."
  
  
  ער האט מיר װײטער איגנאָרירט און געקוקט אויף מילי. "סייַ ווי סייַ, צו ענטפֿערן דיין קשיא, האָניק, איר קענען געוועט אַז אַ פּלאַץ פון גייז זוכן פֿאַר שאַיטאַן רעכט איצט." איצ ט הא ט ע ר זי ך געװענד ט צ ו מיר . — גאט, זײ האבן געהאט איבער צװײ װאכן — א גאנצע װעלט מיט הײסע אגענטן — און זײ האבן נישט געקאנט אויפקומען מיט קײן שום זאך.
  
  
  "און דאַן פאָקס גייט אַוועק און שטאַרבן איידער ער קען רעדן. איך געוועט אַז וואַשינגטאָן איז טאַקע מעשוגע." איך גלאַנסט סיידווייז אויף דזשענס. "איר טראַכטן אַז אַקס איז געווען דאָרט?" ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן צ ו שרײבן .
  
  
  מילי האָט גיך געזאָגט, "וועגן על-שיטאַן - וואָס אַקשאַנז טאָן איר טראַכטן זיי פּלאַנירן? איך מיין, קעגן וועמען?”
  
  
  דזשענס האט נאכאמאל א שארנגען. "עס דעפּענדס אויף ווער על שייטאַן איז. עס זענען דא צענדליגער פראקציעס אין די פעדייען, און זיי האבן אלע אביסל אנדערע צילן און א ביסל אנדערע ליסטע פיינט. ”
  
  
  מילי האָט זיך צעוויינט. "קען איר דערקלערן?"
  
  
  ער האט צו איר א װינק געטאן. "איך ווי צו דערקלערן. עס מאכט מיר פילן קלוג. הערט: איר האָט אַ פּאָר עקסטרעמיסטישע גרופּעס, וואָס ווילן ניט נאָר אָפּווישן ישׂראל פֿון דער ערד, נאָר ווילן אויך אומקערן אַראַבישע רעזשים — אָנהייבן אַ גאַנצע רעוואָלוציע. און אויב Al Shaitan איז טייל פון דעם באַנדע, די רשימה פון "קעגן" קען זיין גאַנץ לאַנג. פון דער אנדערער זייט איז דא אל-פתאח, די גרעסטע גרופע. זיי מער אָדער ווייניקער האַלטן זיך צו אַ קאָמפּראָמיס, וואָס קען זיין בולשיט. ווייל דער שווארצער סעפטעמבער - די בלוטיגסטע בחורים אין דעם גאנצן PLO - מוזן ווערן א טייל פון פתח". ער האט צוגעכאפט די הענט. "אזוי איר פּרובירן צו רעכענען עס אויס."
  
  
  "אָבער די צייטונג האָט געזאָגט אז שיטאַן קען זיין אַ טייל פון שווארצן סעפטעמבער." מילי האט אויף מיר געקוקט. "וואָס זאגט דאָס וועגן זיי?"
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "גאָר גאָרנישט. קוק, זיי האָבן אַזוי פילע פאַקשאַנז ווייַל אַלעמען האט זייער אייגן געדאנקען. אז זיי פארמירן א גרופע, און באלד הייבט זיך די גרופע צו צעטיילן זיך אין גרופעס, און באלד צעברעכן זיך די שפאלטן אין גרופעס, און פאר מיר ווייסן, האט שיטן געקענט זיין זעקס נארישע בחורים וואס האבן נישט ליב וואס זיי האבן באקומען. צו מיטאָג." איך האב זיך אויסגעדרייט צו דזשענס. "ווי איז דאָס פֿאַר טעאָריע? אַ בינטל פון מאַכט-משוגע וועדזשאַטעריאַנז?
  
  
  דזשענס האט געקוקט אויף מיר זייער מאָדנע.
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. "דאס - אין פאַל איר האָט נישט פֿאַרשטיין - עס איז געווען אַ וויץ."
  
  
  ע ר הא ט אי ם װײטע ר געקוק ט זײע ר משונה . — אפשר ביסטו גערעכט.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו מילי. "איך טראַכטן ער דאַרף אַ שאָס."
  
  
  "איך בין אקעי". ער האט נאך אויסגעזען מאָדנע. ― דאָס, װאָס איך פּרוּװ צו זאָגן, איז אַז אפֿשר ביסטו גערעכט. על-שאַטאַן קענען זיין ווער עס יז. עס קען זיין עפּעס בייַ אַלע. אַנעם אַז עס זענען געווען בלויז זעקס גייז, איר וואָלט נישט דאַרפֿן מער צו אָנפאַלן פאָקס ... "
  
  
  — אזוי ?
  
  
  "אזוי ... אַזוי אפֿשר זיי זענען אויף זייער אייגן. אפֿשר האָבן זיי טאַקע זייער אייגענע משוגענע סכעמע."
  
  
  "אפֿשר ווילן זיי ליגאַלייז קעראַץ?"
  
  
  "אָדער אפֿשר זיי ווילן צו בלאָזן די וועלט."
  
  
  מי ר האב ן זי ך מיטאמא ל געביט ן א לאנג ן שטיל ן בליק . מי ר האב ן געטראפ ן א גרוים ן געדאנק . אויב שייטן וואלט געווען זעקס מאל משוגע אליין, וואלט זיי געווען אסאך שווערער צו רעצענזיעען זייערע השערות. זייער מאָוועס און פּלאַנז קענען זיין עפּעס. לעגאַמרע אַלץ.
  
  
  איך געדאַנק וועגן דעם אַ ביסל מינוט שפּעטער ווען שיעלהאָוסע טעסטעד מיר, נאַדזשד מיין פוס און גערעדט בעסער ווי מיר. "פיל בעסער, N3. כּמעט הונדערט פּראָצענט — האָט ער געשמייכלט.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  מילי האט געשמייכלט. "אסאך בעסער."
  
  
  איך האָב זי אַ פּאַטש געטאָן אויף איר נאַקעט שיין טאָכעס. "אונראמאטיש כלב," איך געזאגט. "רעדן פון מיין פוס אין אַ צייט ווי דאָס ..."
  
  
  "נו," האָט זי געזאָגט כיטרע, "איך האָב ניט געקענט אויסהאַלטן...
  
  
  ― איר זאָלט גאָרניט באַמערקן. איר מוזט זיין צו פארנומען צו קוקן אויף קאלירטע לייץ."
  
  
  "אָה, די," זי געזאגט, זייער פּאַמעלעך פליסנדיק איר פינגער צוזאמען מיין צוריק, אַלע איבער מיין צוריק. "איר מיינען די רויט און בלוי פליקערינג זאכן וואָס פּאַסירן ווען די בעלז קלינגען ...?"
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. "איר זענט נאָר מאַזלדיק," איך געזאגט, פּולינג איר צו מיר, "אַז דזש לייקס קלוג פרויען." מײנ ע הענ ט האב ן זי ך געקומע ן אי ר ברוסט , או ן מײ ן בעפע ל אי ז איבערגעפלו ן מי ט אי ר לעבעדיג ע פרויע .
  
  
  — טײער ? זי האט געזאגט זייער ווייך, "פֿאַר די רעקאָרד," זי געקושט מיין אויער, "דו ביסט גאַנץ אַ ספּעקטאַקיאַלער געזונט און ליכט ווייַזן."
  
  
  "און איר וואָלט ...
  
  
  - איך געקושט איר קאַסטן: - "צי איר ווילן צו שפּילן דעם רעקאָרד ווידער?"
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  מילי איז נישט געשלאפן. איך האָב געפילט איר וויעס גליטשן איבער מיין אַקסל. זי האט זיך געמאכט אז זי שלאפט, און איך האב איהר געטון א טובה אז איך האב זי געמײנט, אז איך גלייב איר. ווען אַ פרוי פיעסעס דעם שפּיל, זי יוזשאַוואַלי האט אַ שיין גוט סיבה. און מילי האָט נישט געשפּילט קיין מײַנע שפּילערײַען.
  
  
  דער צימער איז געווען שטיל און פינצטער, אחוץ דעם לבנה-ליכט, וואס האט זיך געפילטערט דורך די זשאַליוזן, און געשאַפן אַ געשטרייפט מוסטער אויפן סטעליע. ד י נאכ ט אי ז געװע ן קיל , או ן דע ר קורצע ר ברוינע ר קערפער , װא ס הא ט זי ך ארומגעװיקלט , אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט א טונקל־בלוי ע פארדעקן , אי ך הא ב ניש ט געדארפ ט זען . ער איז מיר געשלאָפֿן אין קאָפּ, געטאַנצט צװישן די לבנה־סטריפּס אױפֿן סטעליע.
  
  
  מילי איז געווען אַ פּאַראַדאָקס. אַ קאָמפּליצירט פּשוט מיידל. זי האט אַ אַנווייווערינג עפעקטיווקייַט. מילי האט גארנישט געשטערט. זי האט דיך געקאנט קוקען אין די אויגען אפילו װען א האלבע געזיכט איז געװארן אפגעבלאזען. און אין דעם קוק עס איז געווען ניט רחמנות און קיין מורא. און איר וואָלט וויסן אַז זי איז נישט פּלייינג.
  
  
  אַלץ מיט מילי איז געווען געשעפט ווי געוויינטלעך, אַרייַנגערעכנט אונדז. עס איז געווען אַ גוט, טיף פֿרייַנדשאַפֿט וואָס אַרייַנגערעכנט געשלעכט, אָבער נישט ראָמאַנס. מילי אַמאָל האט איין ליבע ייסעק מיט סאַם, אָבער סאַם איז געשטארבן.
  
  
  בלויז די בילד איז געווען פאַלש. קיין איינער קיינמאָל "ליב ווידער." אויב דזשוליעט וואָלט נישט פאַרלאָרן איר געדולד, פיר יאר שפּעטער זי וואָלט האָבן באהעפט עמעצער אַנדערש, און פֿאַר פינף איר באַקומען צען, זי וואָלט האָבן חתונה געהאט פֿאַר ליבע. אפֿשר נישט פּונקט די זעלבע ליבע, אָבער ליבע איז פּונקט די זעלבע. ווייַל לאַווינג איז ווי יעדער אנדערע טאַלאַנט. אויב איר טאָן עפּעס גוט, איר דאַרפֿן צו טאָן עס ווידער. מילי האט טאַלאַנט. זי איז פשוט געווען דערשראָקן צו נוצן עס.
  
  
  זי האָט זיך באַוועגט הינטער מײַן אַקסל. "וואס איז די צייט יעצט?" — האט זי געפרעגט.
  
  
  עס איז געווען עלף אזייגער.
  
  
  איך האב אויסגעשטרעקט מיין פוס און מיט די פיס אנגעטאן די טעלעוויזיע. זי האט געזאגט, "הערט אויף זיך ווייַזן אַוועק," און גענעץ אָפּגעהיט.
  
  
  די טעלעוויזיע האט זיך אנגעצונדן און די פרוי האט אנגעזאגט פאר פארשלאפענע אמעריקע, אז זי שטערט נישט פונעם ריח פון אירע אקםלען. מילי האט באדעקט איר פנים מיט א קישן. "אויב איר קוק דעם פילם, איך וועל זאָגן איר ווי עס ענדס. אמעריקאנער, קאָוובויס און קאַפּס שטענדיק געווינען.
  
  
  איך האב געזאגט, "איך טאָן נישט וועלן צו זאָגן איר, אָבער איך פּלאַן צו היטן די נייַעס."
  
  
  "זעלביקער סוף. אמעריקאנער, קאָוובויס און קאַפּס שטענדיק געווינען.
  
  
  דער אַנאַונסער האט געזאגט, "טעראָר איז צוריק אין די כעדליינז ווידער." איך בין געזעסן גלייך. מילי ראָולד אין מיין געווער.
  
  
  "דריי טעג נאָך דעם טויט פון לעאָנאַרד פאָקס, אן אנדער קידנאַפּינג פון אַ דערדעוויל. דאָס מאָל אויף דער איטאַליענישער ריוויעראַ, ווען דער אַמעריקאַנער מיליאָנער האַרלאָוו ווילץ איז קידנאַפּט געוואָרן פון זיין פּריוואַטן לאַנד ווילאַ. Wilts, וואָס אָונז אַ מערהייט פלעקל אין די קאָטטאַגע מאָטעל קייט, איז פּונקט אנגעקומען אין איטאליע צו דיסקוטירן פּלאַנז צו קויפן די ראָנאַלדי האטעל. (נאָך שאָס פון ווילץ אָנקומען אין איטאליע.) "כריס וואָקער פון מיננעסאָטאַ האָט גערעדט מיט זיין פרוי ...."
  
  
  דער אַפּאַראַט האָט זיך געפֿאָרשט צו אַ לוקסוריזן לעבעדיק צימער אין דער מיליאָנער פאָרשטאָט פֿון ערגעץ, מיננעסאָטאַ, וווּ אַ טרערןדיקע פרוי ווילץ האָט דערציילט די זעלבע קאַלטע געשיכטע. די קידנאַפּפּערס געוואלט הונדערט מיליאָן דאָללאַרס. פֿאַר צוויי וואָכן. געלט. ז ײ האב ן זי ך אנגערופ ן אל־שײטן . שטן.
  
  
  וואס זיי האבן געפלאנט צו קויפן מיט דעם געלט, האט דער פרייז יעצט דערגרייכט צוויי הונדערט מיליאן. און אויב איינער וועט נישט ראטעווען ווילץ, וועט דער שטן מוזן באצאלן.
  
  
  כ׳האב פארמאכט די אויגן. פּונקט וואָס די וועלט דאַרף איצט. צוויי הונדערט מיליאָן דאָללאַרס טעראָר.
  
  
  מילי האט זיך דערגרייכט און אויסגעלאשן די טעלעוויזיע. "האַלט מיר," זי געזאגט. "נאָר האַלטן מיר, אָוקיי?"
  
  
  איך האָב זי אַרומגענומען. זי איז געווען טאַקע אַ ציטערניש. איך געזאגט, "ליב, היי! וואס איז דאס? הערט, קיינער איז נאָך דיר נישט“.
  
  
  "מממ, איך וויסן. אבער איך האב א שרעקליכער געפיל אז עמעצן שטעקט דיך. אַז דאָס איז די לעצטע נאַכט, מיר וועלן זיין צוזאַמען."
  
  
  איך האָב זיך געפּײַניקט. "לאָמיר. ווער גייט מיר נאך? ווער ווייסט אפילו אז איך בין דא?"
  
  
  "אַקס," זי געזאגט שטיל. "אַקס ווייסט אַז איר זענט דאָ."
  
  
  מי ר האב ן זי ך זײע ר לאנג ע געקוקט . און פּלוצלינג האָט עס אויפגעהערט צו זיין אַ ליידיק פֿראַזע. פּלוצלינג עס געווארן פיל מער ווי נאָר פרייַנדלעכקייַט.
  
  
  ― איר װײסט... ― האָט זי אָנגעהױבן.
  
  
  איך האב זי געקושט. "איך ווייס.'"
  
  
  איך האב זי צוגעצויגן נענטער, אזוי נאנט ווי איך קען, און נאכדעם האט זיך גארנישט געטוישט.
  
  
  אין פאַקט, עס געמאכט אַ חילוק.
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן כאָק גערופן פון אַקס אין וואַשינגטאָן, און ביי אָוונט איך געווען אויף אַ פלי צו די מיטל מזרח. מיסיע: געפֿינען און האַלטן דעם שטן.
  
  
  
  
  
  
  דריטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  רחוב דיזינגאָף איז דער בראָדוויי פון תל אביב. אָדער, צו זיין מער גענוי, דאָס זענען פּיקאַדילי סירקוס, סאַנסעט סטריפּ און מיאַמי קאָללינס עוועניו ראָולד אין איין. עס זענען קאַפעס, שאַפּס, באַרס, באַרס, דיימאַנדז, דענים, מוזיק, קינאָס, לייץ, ראַש, קאַרס, קראַודז און נייַ פּלאַסטיק פּיצע סטאַנדז.
  
  
  איך בין געזעסן ביים טיש אין
  
  
  אַן אָפֿענע קאַפֿע, וווּ איך טרינק מײַן דריטן גאָלד־שטערן־ביר און קוק די זון אונטערגאַנג איבער דער שטאָט. עס האט אויסגעזען ווי א פעטע רויטע ברעג באל וואס האט זיך לאנגזאם ארומגערינגלט איבערן מאראנץ הימל.
  
  
  איך איז געווען דאָ ווייַל זשעקסאן ראָבי איז טויט. ראָבי האָט געוואוינט אין תל אביב. אבער ער איז געווען פאַלש. זיין וויזע יידענאַפייד אים ווי אַן אמעריקאנער זשורנאַליסט, מיטל מזרח קארעספאנדענט פֿאַר וועלט זשורנאַל. דער טיטל האָט אים דערלויבט צו פרעגן אַ פאַרשיידנקייַט פון פראגעס און שיקן טעלעגראַמען, קריפּטיק און אַנדערש, צו די אַמאַלגאַמייטיד פרעסע און דראָט סערוויס. עס פּונקט אַזוי כאַפּאַנז אַז וואַשינגטאָן אַקעס. זיין פאַקטיש פאַך איז געווען ווי אַן אַקס אַבזערווער.
  
  
  די אַרבעט פון אַ אַבזערווער איז זייער ענלעך צו וואָס עס סאָונדס ווי. אָבסערווירן. צו וויסן וואָס עס טוט זיך אין זיין טייל פון דער וועלט. דאָס הייסט, צווישן אַנדערע, וויסן ווער די אינפאָרמאַנטן, אָנגעשטעלטע מאַסאַלז און לאקאלע גאַנגסטערס זענען, ווי אויך אויספאָרשן ווער די בחורים זענען וואָס קענען דיר לײַען אַ שיפל, דיר געבן צודעקן אָדער שניידן אַ קויל. ראָבי איז געווען גוט. בעסער ווי גוט. ראָבי איז געווען אַ דענקער. ע ר הא ט געהא ט אײנע ם פו ן ד י אנאליטיש ע מחשבות , פו ן א שאך־מײסטער . ער איז געווען אין דעם אַרבעט פֿאַר איבער דריי יאָר און האט נאָך צו רופן אונדז אַ פאַלש שיסער. אַזוי ווען ראָבי טעלעגראַף אין פיר-שטערן קאָד: "געפונען דעם שטן. שיקט אַרײַן די טרופּס, — איז געבליבן בלויז איין פֿרעג צו פֿרעגן: צי איז אָרט אויפֿן באַרג רושמאָר פֿאַר ראָבי'ס פּנים?
  
  
  נאָר אַ שעה שפּעטער, ראָבי איז געשטארבן. ער איז געשטאנען אין רוקן אין א ירושלימער געסל. פאקס איז נאך אלץ געווען א געפאנגענע ווען דאס האט פאסירט, אבער אויב ראבי האט טאקע געוואוסט וואו דער מיליאנער איז, האט ער נישט געהאט קיין צייט צו זאגן פאר קיינעם אנדערש. אמווייניגסטנס האט ער נישט געהאט קיין צייט דערוועגן צו דערציילן אקס.
  
  
  מייַן אַרבעט איז געווען צו פּרובירן צו ריסטאַרט די דיסקוסיע. גיי ראָבי'ס שטעג צו על-שאַיטאַן ס באַהאַלטן און ראַטעווען די נייַ קאָרבן, האַרלאָוו ווילץ. איך האב באשלאסן אנצוהייבן אין תל אביב ווייל דארט האט זיך זשעקסאן ראבי אנגעהויבן. דאָס וואָס ער האָט געלערנט אין תל-אביב האָט אים אַריינגעבראַכט אויפן וועג קיין ירושלים.
  
  
  זאל זיין.
  
  
  אפֿשר דאָס איז דער בעסטער איר האָבן. אַן אַגענט ס אַרבעט באשטייט פון אַ באַרג פון מאַשמאָעס, אַ ריז אָנלייגן פון מאַשמאָעס. און איר שפּיל שטענדיק "געפינען די נאָדל" און איר שפּיל שטענדיק קעגן צייט.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. עס איז געווען צייט צו גיין. איך האב אפגעשטעלט דעם קעלנער און געפאדערט דעם טשעק ווי דער הימל האט פראדוצירט רויזן און דערנאך איז געווארן רויט צו א טיעפ לילא-פיאקע ווי ער וואלט געהערט ווי אלע קאמערעס קליקן און זיך געפונען אומבאקוועם איבער דער גאנצער זאך.
  
  
  איך האָב זיך דורכגעמאַכט דורכן עולם צו אַלענבי סטריט, קוקנדיק אויף די מיידלעך אין נידעריקע דזשינס און ווייכע, לויזע עמברוידערדיקע העמדער, וואָס האָבן אָנגעוויזן אויף קיילעכדיקע, בראַסלעסס עפלעכקייט. איך האב צוגעקוקט ווי בחורים קוקן אויף די מיידלעך און די טוריסטן אין וואטענע קליידן קוקן מיט גלייך פערציקע אויגן אויף דער אויסשטעלונג פון געבאקן אויף וואגן אין קאפעען.
  
  
  איך האָב געפֿונען אַ טאַקסי און געגעבן דעם אומרעכט אַדרעס אין יפו, אַן אַלט אַראַביש שטאָט מיט עטלעכע מייל דרום און אַ פּאָר פון סענטשעריז צוריק. צוריק צו די שמאָלע וויינקלענדיקע גאסן, געוועלטע שטיינער געסלעך און לאַבירינטן אין קאַסבאַה-נוסח. לאָמיר צוריקקומען צו די פאַקטיש מיטל מזרח און אַוועק פון די וניווערסאַל מאָדערניטי וואָס מיינט צו ווענדן יעדער שטאָט אין דער וועלט אין יעדער אנדערע שטאָט אין דער וועלט.
  
  
  איך האָב באַצאָלט דעם שאָפער און בין געגאַנגען פֿיר בלאָקן קיין רחוב שישים, צו אַ שינקע בנין מיט דיקע ווענט און אַ רויטן דאַך. דורך דעם שטיין הויף און אַרויף איין פלי פון טרעפּ.
  
  
  איך האב דרײ מאל אנגעקלאפט אין דער שװער הילצערנער טיר.
  
  
  "א?" האָט דאָס קול געזאָגט. עס איז געווען שאַרף און טיף.
  
  
  “גלידאַט וואַניל,” האָב איך געענטפערט אין פאַלסעטטאָ.
  
  
  "היום האַר?" ער האט אנגעהויבן לאכן.
  
  
  ― אָט ― זאָג איך צום סאָפּראַן. "יורד השם".
  
  
  איין איבערזעצונג פון דעם וואָלט זיין: "וואָס?" "וואַניל ייַז קרעם." — קאלט ? "ניין, עס ס שניי." אן אנדער איבערזעצונג איז געווען אַז איך איז געווען ניט נאכגעגאנגען.
  
  
  טיר האט זיך געעפנט. בנימין האט געשמייכלט. ער האָט מיר אָנגעוויזן אויף דעם פינצטערן, היימישן קלאַנג פון צימער. "יעדער מאָל איך האָבן צו נוצן איינער פון די קאָודז, איך פילן ווי אַ פאַרשילטן קאָמיקער בוך אַגענט. וואָלט איר ווי עטלעכע קאָניאַק?
  
  
  איך האב געזאגט וואס איך וויל.
  
  
  ער איז געגאַנגען אין קיך און האָט געגאָסן צװײ גלעזער. דוד בנימין איז געווען דער ערשטער-ראַנגיקער אַגענט פון דער ישׂראלדיקער אינטעליגענץ סערוויס שים בעט. איך געארבעט מיט אים וועגן צען יאר צוריק און איך געווען דאָ ווייַל ראָבי קען אויך אַרבעטן מיט אים. א יינציק אַקס אַבזערווער אין אַ פרייַנדלעך מדינה איז פארלאנגט צו קאָואַפּערייט מיט היגע אגענטן. און אויב ער וואלט נישט געווען אין פארבינדונג מיט בנימין, וואלט אפשר בנימין געוויסט מיט וועמען ער איז אין קאנטאקט.
  
  
  ער איז צוריקגעקומען מיט ברילן און א פלאש און האט ארויפגעלײגט זײן גאנגלין זעקם־פאיסער ראם אויף דער פארטראגן ברוינער לעדערן סאפע. ער האט אויפגעהויבן דאם גלאז, און געזאגט: ״לע חיים. גוט צו זען איר, קאַרטער." ער האט ארויפגעלײגט די פיס אויפן פארשראקענעם טיש.
  
  
  בנימין האט זיך געביטן. ער האט פאַרלאָרן דעם יונג וואָריער ס בריליאַנט בליק מיט זיין קיל האַשאָרע פון ימאָרטאַליטי. איצט ער האט אויסגעזען ווי אַ פאַקטיש וואָריער. סײַ האַרדער און סײַ װײכער פֿון דער יינגל װאָס ער איז געװען. דאָס פּנים איז אַראָפּגעשניטן געוואָרן ביז די הויפּט־ווינקלען, און די בלויע אויגן זײַנען געווען געראַטעוועט מיט שינקע שורות. ע ר הא ט געטראג ן א יציק ע סװעטער
  
  
  און דזשינס.
  
  
  איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל. "איך האָב געזאָגט וואַדים וואָס איך געוואלט צו זען איר. אַזוי איך טראַכטן איך טאָן ניט האָבן צו אָנהייבן אין דער שפּיץ.
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "ניין. איך פארשטיי וואס די פראבלעם איז. דער פּראָבלעם איז אַז אונדזער קעגנצייַטיק פרייַנד האט געפעלט דער גייסט פון קאָואַפּעריישאַן. טאַקע יאָ, אַוודאי, — האָט ער זיך אַ שמייכל געטאָן און זיך צוגעבויגן — אויב איך דאַרף אינפֿאָרמאַציע, אויב ער האָט דאָס, וועט ער מיר זאָגן. אויב איך וואלט אים געפרעגט. ער איז אוודאי נישט געווען קיין פרייוויליקער."
  
  
  איך געקוקט אויף אים און סמיילד. ― זאָג מיר ― זאָג איך ― װאָלט איר געװוּסט, װוּ שיטן באַהאַלט זיך, װאָלט איר זיך צוגעלאַכט צום טעלעפֿאָן־בוידעם און גערופֿן אַקס?
  
  
  בנימין האט געלאכט. "אָוקיי," ער געזאגט. "אזוי באלאנסירט אונז דאס אויס, ווען איך וואלט געוואוסט, וואלט איך אהין געגאנגען מיט מיין פאלק און זיי אנגענומען פאר דער גרעסערע כבוד פון ישראל, אבער אויב איך וואלט געוואוסט, און דו האסט מיר געפרעגט, וואלט איך געווען מחויב דיר צו זאגן. און זינט איך בין אַזוי, איך פֿאַרשטיין אַז איר פרעגן - ניין, ער האט נישט זאָגן מיר עפּעס וועגן ווו על-שיטאַן קען זיין.
  
  
  "ווייסט ווער עס יז אַנדערש וואָס זיי זאלן זאָגן?"
  
  
  “אין דער שינקע? ניין. אויב ער וואָלט זאָגן ווער עס יז וואָלט עס געווען איך. איך האב געזוכט פאר דיר. געקומען מיט עפּעס וואָס קען נישט מיינען עפּעס, אָדער עס קען זיין אַ פּלאַץ צו אָנהייבן. פּונקט פאר ראָבי, אַוועקפאָרן תל אביב קיין ירושלים, האָט ער באַקומען פון זיין פאָנד בערך צוועלף טויזנט פונט”.
  
  
  — דריי טויזנט דאלאר.
  
  
  — יא.
  
  
  "פּייַאָוט צו ווער עס יז?"
  
  
  "אזוי איך פאָרשטעלן. און עס איז עפּעס איך וויסן וועגן Jackson Robie. ער האט קיינמאָל באַצאָלט ביז ער וועראַפייד די אינפֿאָרמאַציע. דו דארפסט אויסרעכענען, אז פאר דריי טויזנט דאלאר האט איינער אים געזאגט דעם גרויסן אמת.
  
  
  "בלײַבט די פֿראַגע: איז דאָס געלט געווען פֿאַר עמעצן דאָ אין תּל־אָבֿיבֿ אָדער פֿאַר עמעצן, וואָס ער האָט זיך געגאַנגען באַגעגענען אין ירושלים?"
  
  
  בנימין האט געשמייכלט. — דאס לאזט איבער א פראגע. ער האָט אויסגעגאָסן נאָך אַ פּאָרציע אַ ביסל זיסער קאָניאַק. "ווידער - אויב איך וויסן דעם ענטפער, איך וואָלט זאָגן איר. און ווידער - איך טאָן ניט וויסן," ער גענומען אַ שנעל זופּן און גרימאַסיד. ― הערט, ― האָט ער געזאָגט, ― די דאָזיקע טײַװלעכע באַנדע שטערט אונדז אױך. גאָט, מיר זענען די וואָס זיי זענען טאַקע נאָך. אויב זיי באַקומען די הענט אויף די פיר הונדערט מיליאָן ... "
  
  
  "וואַרט אַ רגע! פיר? פֿון וואַנען איך בין, איין פּלוס איינער איז צוויי. פוקס און ווילץ. צוויי הונדערט מיליאָן."
  
  
  "און דזשעפערסאַן און מייל. פיר הונדערט מיליאָן." ער איז אריבער דעם צימער און האט אויפגעהויבן די ירושלים פאוסט. "דאָ.".
  
  
  ער האט מיר געװארפן א צײטונג. איך לייענען דעם באַריכט פון Roger R. Jefferson, טשערמאַן פון די באָרד פון נאַשאַנאַל מאָטאָרס. Thurgood Miles, מאַלטי-מיליאָן דאָללאַר הונט עסנוואַרג יורש. ביידע זענען געווען קידנאַפּט די נאַכט פריער, קידנאַפּט פון זיכער האָמעס אין די שטאַטן. יעצט האב איך געמוזט ראטעווען דריי בחורים. איך האב אראפגעלייגט די צייטונג.
  
  
  "דער שאַיטאַן סאָונדס צו כיטרע צו זיין אמת."
  
  
  בנימין האָט זיך געכאַפּט. "אבער נישט זיי." ער האט געשמײכלט. "און דער מיטאָס פון אַראַבער יניפעקטיוונאַס איז קראַמבלינג."
  
  
  איך האב עס אויסגעלערנט און זיפצט. ― איר האָט געזאָגט, אַז דער שין־בית האָט אױך באַזאָרגט...
  
  
  ״אוודאי. עמעצער אַרבעט דערויף." ער האט געשאקלט מיטן קאפ. “אָבער ווער? וואו? איך בין אזוי אומוויסנדיק ווי דיר. די איינציקע זאַך וואָס מיר קענען מיט בטחון יבערנעמען איז אַז די באַזע פון שיטאַן איז נישט אין ישראל. דאָס לאָזן פילע אנדערע אָפּציעס. ליביע? לבנון? סיריע? איראק? די פארטיזאנער וואקסן״.
  
  
  "אָוקיי, אַזוי מיר וויסן אַז דאָס איז די מיטל מזרח - און ראָבי ס ערשטער פירן געקומען פון תל אביב."
  
  
  "אָדער ירושלים. הער, וואַדים ווייסט וואָס איר זענט דאָ. האסט גערעדט צו אים היינט. וואַדים איז מיין באַלעבאָס, ווי דיין כאָק. אז אויב ער האט דיר גארנישט געזאגט, זאלט איר טראכטן אז ער ווייסט גארנישט... אדער ער ווייסט עפעס און וויל דיר נישט זאגן. איך, איך בין דאָ אויף אן אנדער ענין. דער בעסטער איך קענען טאָן איז צו ווייַזן איר אין די רעכט ריכטונג און זאָגן איר אַז אויב איר האָט אלץ געווען פּינד אַראָפּ אין אַ אַלייע מיט דיין צוריק קעגן די וואַנט און זעקס ביקס אויף דיין מאָגן - אויב איר קענען באַקומען צו אַ טעלעפאָן בוט, רופן און איך וועל קומען."
  
  
  "דאַנקען דיר, דוד. איר זענט אַ פאַקטיש פערשקע."
  
  
  ער האט געשמייכלט. "זיי זענען נישט בעסער פּאַסיק ווי מיר. צי איר דאַרפֿן קיין לידז?
  
  
  — זאל איך ענטפערן ?
  
  
  "איך וואָלט מוטיקן איר צו קוקן פֿאַר שרה לאַווי. אלנבי גאס דא אין תל אביב. אַמעריקאַנער ריפּאַטריאַטירן. איך מיין אז עס איז א מלמד. ער און ראָבי... האָבן זיך געציטערט. דאָס וואָרט?"
  
  
  "שאָקלען," איך לאַפט. "אבער עס איז די זעלבע זאַך."
  
  
  ער האט א מינוט דערויף געטראכט און געשמײכלט. דערנאך האט ער אנגעהויבן לאכן. נידעריק, פול, ראָולינג געזונט. עס האָט מיך דערמאָנט אין אַלטע אָוונטן. דוד און זיין כאַווערטע. איך האב געפרעגט ווי זי איז.
  
  
  די אויגן זײנען געװארן גרוי. — דאפנע איז טויט. ע ר הא ט זי ך געכאפ ט צ ו א ציגארעט , זײ ן פני ם שטײנעריק . איך האָב געוווּסט גענוג נישט צו זאָגן אַ ביסל "אנטשולדיגט." ער האט װײטער גלײך. "איך האָבן אן אנדער טרעפן איר זאל וועלן צו נאָכפאָלגן." זײנ ע אויג ן האבע ן מי ך געבעטען , א ז ע ר זאל ט ני ט מאכ ן פיהלען .
  
  
  "שיסן," איך געזאגט.
  
  
  "דער רעסטאָראַן איז אויף אל דזשאַזאַר סטריט. און אויב איר ווילן צו געבן אַ אָנצוהערעניש וועגן דער געגנט, אל דזשאַזאַר איז אַן אַראַביש וואָרט וואָס טייטשט אַ באַליווער. סייַ ווי סייַ, מיר
  
  
  געהאלטן אַן אויג אויף דעם אָרט, און איין טאָג געזען ראָבי אַרייַן עס. אפשר האט ער דארט געהאט א קאנטאקט״.
  
  
  אפֿשר נאָך פערציק צו איין.
  
  
  ע ר הא ט זי ך ברײ ט צוגעכאפט . "איך וויסן עס איז נישט פיל, אָבער דאָס איז אַלע וואָס איך קען טראַכטן וועגן." ער האט זיך צוגעבויגן און באגעגנט מיין בליק. "מייַן אייגענע מקורים טאָן ניט וויסן עפּעס נוציק."
  
  
  "וואָס אויב זיי האבן?"
  
  
  ער האט אויסגעקלאפט אין האלדז, "איך וואלט דיר געזאגט."
  
  
  — ערלעך ?
  
  
  — גיי אין גיהנום.
  
  
  איך וועק זיך אויף. "נישט איך. איך גיי אין הימל. פאר מיינע רײנע מחשבות און גוטע מעשים״. איך האָב גענומען מיין לעצטע זופּן קאָניאַק.
  
  
  ער האט אויסגעשטרעקט די האנט. "גוט גליק," ער געזאגט. "און איך מיינען עס, ניק. אויב איר דאַרפֿן הילף, איר קענען רעכענען אויף מיר."
  
  
  "איך וויסן," איך סמיילד. "ווי לאַנג ווי איך האָבן צען סענס פֿאַר די טעלעפאָן."
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פיר.
  
  
  
  
  
  לאמיר רעדן וועגן גיהנום. אינעווייניק, קלוב על דזשאַזאַר געקוקט ווי דאַנטע ס זיבעטער קרייַז. דער אָרט זיי לאָזן פֿאַר רוצחים. עס איז געווען אַ מענטשן-בלויז מאַסע, און פֿאַר אַ מענטש עס געווען ווי זיי וועלן אלא טייטן איר ווי טרינקען איר.
  
  
  דער צימער איז געווען קליין, ענג און פינצטער, געמאלט א טיפער לילאַ. פו ן צעשײדענ ע שנור ן זײנע ן געהאנגע ן שװעםטער , או ן שלאנגע ן פו ן רויך , זײנע ן ארויפגעקראכ ן אוי ף ד י װענט , צ ו דע ר נידעריקע , צעפליקטע ר סטעליע , װא ו ד י שװארצ ע פליגלע ן פו ן א װידערלע ך פאן , האב ן ז ײ צוריקגעקלאפ ט אי ן מײנלאז ע װאלקנס . פון ערגעץ אין די טיפענישן איז געקומען א קלאנג פון אן אוד און דאס קלינגען פון א טאמבורין.
  
  
  ווען איך בין דורכגעגאנגען דורך דער טיר, האט אלעס אויפגעהערט. פערציק פּערז פון אויגן סוועפּט דורך די לופט; אַכציק אויגן האָבן זיך באַוועגט אין דער זעלבער מאָמענט. איר קען כּמעט הערן זיי אַלע ספּיננינג אַרום. דערנאָך האָט זיך ווידער אָנגעהויבן דער שמועס. אונטן. ראַמבלינג. און אַ טאַמבורין.
  
  
  א קלײנע ר טונקעלע ר מאן , אי ן א העמד , נאס ט פו ן שװײס , אי ז ארויפגעקומע ן או ן הא ט מי ר א לײכ ן טרויעריק ן קוק . ער האָט אַריבער די געווער און גלערד אויף מיר, צו קורץ פֿאַר זיין מאַטשאָ קוק צו אַרבעטן געזונט. ער האט געשלאגן אויפן דיל. א האלבע אינטש פון מיין שטיוול.
  
  
  איך שמייכל. — אַ גוטן אָוונט צו דיר אויך.
  
  
  ער האט געבויגן דעם קאפ. "אמעריקאנער?"
  
  
  "רעכט. אמעריקאנער. הונגעריק אמעריקאנער. מײַן פֿרײַנד פֿון מיראַ האָט אײַך רעקאָמענדירט אַן אָרט.“ איך האב עס געזאגט הויך.
  
  
  ער האָט איבערגערוקט זײַן וואָג; אויסגעמעקט, און דאַן רימיינדיד ווידער. — ביסטו געקומען צו עסן?
  
  
  כ'האב געכאפט. "און טרינקען."
  
  
  ער האט א נײד געטאן. "איך בין אינעווייניג. מיר וועלן געבן איר די פאָרויס." פון דעם ריח פון זיין אָטעם האָב איך שוין אָנגעהויבן ברענעניש, און לויט דעם אופן ווי ער האָט געזאָגט: “מיר וועלן דיר געבן אַ ברכה”, האָב איך באַשלאָסן אַז ס’איז אַ גוטער געדאַנק און באַשלאָסן צו קויפן אַ פלאַש האָלצקוילן. אַקטיווייטיד האָלצקוילן איז אַ פאַרשילטן גוט קעגנגיפט צו כּמעט קיין סם אָדער מעדיצין אַז עמעצער קען שטעלן אין דיין טרינקען. אָדער שטאָפּן עס אין אַ צימעס. א לעפל אין אַ גלאז פון וואַסער און איר וועט מיסטאָמע לעבן צו דערציילן די מייַסע.
  
  
  ע ר הא ט מי ך ארײנגעפיר ט אי ן דע ם ענג ן צימער , פארב ײ דע ם כאר ה פו ן פײפנדיק ע אויגן , אי ן א צװײט ן צימע ר אי ן הינטן . זיי געפירט מיר צו אַ ווייַן-בונט פּלאַסטיק בוט וואָס איז געווען רינגסייד פֿאַר אַ קליין בינע. צוויי יונגע כוליגאַנעס אין שוואַרצע אַטלעס העמדער זענען געשטאַנען נעבן דער בינע און געשלאָפן מוזיק, בשעת אַ דריטער, אין אַ שטראָםנדיקן ווייסן בראָנדז, האָט פאַרלאָזט אָפּגעטרייסלט אַ טאַמבורין.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין אנונג אין גיהנום וואו איך בין. איך בין אַרײַן אין אַן אַנדערס טעריטאָריע. באַנדיט לער. אָבער וואָס באַנדע?
  
  
  א גרויסער, ברייטער בחור איז צוגעגאנגען צום טיש. ע ר אי ז געװע ן א פינצטערע ר ענערגישע ר אראבער . ער האט גענומען מײן פעקל ציגארעטן, גענומען אײנעם, אנגעצונדן, געצויגן, זיך אװעקגעזעצט און אונטערזוכט דאס גאלד אויפן שפיץ פון די ציגארעטן האלטער. "אמעריקאנער?" ער האט גערעדט מיט א קלײנעם אקצענט.
  
  
  "איך בין יאָ. סיגאַרעטטעס - ניט."
  
  
  — טערקיש ?
  
  
  "יא. רעכט. טערקיש". איך האב געווארט אז ער זאל קומען צום נקודה. אָדער בייַ מינדסטער אַז ס וואָס איך געהאפט איז דער עיקר פון עס. מייַן פּלאַן איז געווען פּשוט. נאַריש, אָבער פּשוט. איך געשפילט צוויי אפֿשר קעגן די מיטל. אפשר איז נומער איינס געווען א צווייטע שאנס אז אפשר איז דא געווען ראבי'ס אינפארמאטער און אפשר וואלט ער פרובירט צו מאכן קאנטאקט, האפנדיג צו מאכן שנעל נאך דריי טויזנט. עפשער נומער צוויי איז געווען אַז אפֿשר ראָבי ס מערדער איז דאָ. דאָס קען מיר אויך שפּאָרן אַ פּלאַץ פון צייט. די פאַסטאַסט וועג צו געפֿינען אויס ווער דיין פייַנט איז איז צו גיין אין אַ אַלייע און זען ווער איז טריינג צו טייטן איר.
  
  
  איך האב געלערנט דעם מאן איבערן טיש. ע ר אי ז געװע ן א הארטער , פיר־קאנע ר או ן מאסקולאר . אונטער אַ ענג גרין וואַטע ה-העמד. אונטער די בולדזשינג דזשינס זיי פיידיד. דער קעלנער איז געקומען. איך האב באשטעלט עראק. פלאַש. צװײ גלעזער.
  
  
  האָט דער מאַן איבערן טיש געזאָגט: „זײַט איר שלאָפֿן?
  
  
  — סלאם ?
  
  
  ער האט פארשנעלערט די אויגן אין אנטזאגנדיקער התנגדות. "אויב איר האָט נישט באמערקט, דאָס איז אַ סלאַם. קיין גרויס האָטעלס אָוווערלוקינג די אָקעאַן. קיין סונראָאָמס מיט פּריוואַט באַטרומז. ”
  
  
  אי ך הא ב שװע ר געזיפצט . "אזוי ווו טוט דאָס פירן אונדז? צו מליצות אָדער אַ קאַמף אין אַ געסל?“ איך האב געשאקלט מיטן קאפ. “הערט, מיין פרייַנד, איך געהערט עס אַלע. איך דעקן סינז פֿאַר וועלט מאַגאַזין." איך לאָזן אַז זינקען אין איידער פאָרזעצן. "און איך האָב געהערט אַלע ווערטער, איך האָב געזען אַלע די מלחמות, און איצט איך נאָר ווינטשן
  
  
  זיצן און טרינקען און נישט אַריין אין קיין הייסע צרות.“
  
  
  "וועלט זשורנאַל," ער האט רויק.
  
  
  איך האָב געזאָגט: יאָ, און אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס. ער איז אנגעקומען.
  
  
  האָט ער געזאָגט: װאָס הײסט דײַן?
  
  
  איך האב געזאגט, "מאַקענזי."
  
  
  "איך צווייפל עס."
  
  
  האָב איך געזאָגט: װאָס האָט איר?
  
  
  "יוסף," האָט ער מיר געזאָגט. "אבו עבדאלהיר שוקאיר יוסף."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "איך האב נישט קיין ספק דערויף"
  
  
  א ליכטיק ליכט האט דורכגעשניטן דעם רויך אויף דער בינע און די טאמבורין האט געשריגן: ״נעם! נאַם! און געגאנגען אין אַ געליימט דזשאַנגלעס פרענזי. דאס פײפ האט זיך אנגעהויבן נאך אײדער זי איז אװעק; א טונקל־הויט מײדל אין א שימערנדיקן זילבערנעם שטיק שפיץ און רעקל, װאם האט זיך געפלויגן װי א פארהאנג מיט קרעללעך פון א בענד, װאם האט זיך אנגעהויבן גוט אונטער איר לענד. סטרימז פון טונקל האָר זענען אַראָפּ איר צוריק, פראַמינג איר ווייך, שיין פּנים, כּמעט גאָר אָן באַשטאַנד.
  
  
  די מוזיק האָט אָנגעהויבן שפּילן, אָנ אַ טאַם, כּמעט היפּנאָטיש אין איר מאַנאַטאַניע. און דאָס מיידל האָט זיך פּאַמעלעך אָנגעהויבן. כװאליע , גלאט , בי ז אי ר קערפע ר הא ט זי ך שוי ן געמאכ ט פו ן פליסיקײט , או ן ד י לײכטע ר האב ן זי ך אפגעשפיגלט ן פו ן דע ם זילבער ן פו ן אי ר קלײד , װ י שטער ן אי ן א װאגלדיק ן פאנטאסטיש ן הימל , או ן אי ר קערפע ר הא ט זי ך װײטע ר צעשמעל ט , דע ר אומגלויבלעכע ר קערפער .
  
  
  זאל מיר דערציילן איר וועגן בויך דאַנסינג. זיי זענען יוזשאַוואַלי פליישיק, פעט פרויען מיט פיר טאָנס פון באַשטאַנד און פיר בעליז. און אז אזעלכע דאמען הײבן אן ארום װארפן, זיצט מען דארט און האפט אז עס קלעבט נישט. דאָס מיידל איז געווען עפּעס אַנדערש. איר האָט קיינמאָל געחלומט בעסער. אפילו אין דיין ווילדאַסט און קרייזיאַסט חלומות.
  
  
  דער טאַנצן, אַזוי צו זאָגן, איז איבער. כ׳האב מיך געװענדט צו יוסף. ער איז געגאנגען. אַנשטאָט דעם האָט זיך דער פאַרשוויצטער בעל-הבית זיך צוגעבויגן איבערן בודקע, דאָס פּנים פאַרקרימט פון אַ פאַרזשאַווערט שמייכל. איך האב באשלאסן אז ער האט אים בעסער ליב געהאט. "עסנוואַרג," ער געזאגט. — זאגסטו אז דו ווילסט עסן? איך האב געזאגט. זײן שמייכל איז געװארן ברײטער. "מיר געבן איר די גיין פאָרויס." דער רעזולטאַט איז אַ וואָג פון אראפנידערן הערות. די טאַמבורין האָט געקלונגען.
  
  
  ער איז געגאנגען. איך האָב גענומען אַ זופּן פון מיין עראַק, אַ געווירציק טרינקען אַ ביסל ווי אָוזאָו אָדער טערקיש ראַקיאַ. דרײַ באַר־גאַנגסטערס זײַנען געגאַנגען פֿאַרבײַ דעם טיש, אַ טריאָ פֿון געדרוקטע ניילאָן העמדער אָפֿענע ביז דער טאַליע, אַנטפּלעקט מאַסאַלז און מעדאַליידיק באַצירט מעדאַליאַנז. מיט עסן איז אָנגעקומען אַ שאַרפֿער קעלנער. שנעלע אויגן קוקן אויף מיר. דאָס עסן האָט אויסגעזען פֿײַן, דאָס האָט געמײנט, אַז איך זאָל נישט דאַרפֿן קײן נס־קיורן. בראָמאָ, יאָ. קוילן, ניין. איך האב אנגעהויבן עסן.
  
  
  ד י טריאו ן האב ן זי ך צוריקגעקער ט או ן מי ך אויפגענומען , גערעכנענדי ק מײ ן הויכ , װאג ט או ן קראפט . זיי אומגעקערט צו די באַר און געמאלדן זייער פיינדינגז צו די אנדערע. צו דער באַנדע.
  
  
  וואָס באַנדע?
  
  
  וועלכער זייער פאָרשטעלונג איז געווען, עס איז נישט סאַטאַל. דרײַ אַנדערע ייִנגלעך פֿון באַרג האָבן זיך גענומען שפּאַצירן. א-איין, א-צוויי, א-דריי און א זענען סטעפּס טיימד צו די דזשאַנגלינג ריטם. ז ײ זײנע ן מי ר פארבײגעגאנגען , זי ך אויסגעדרײ ט או ן צוריקגעשװאומען . דורכשניטלעך הייך: פינף פֿיס צען אינטשעס; דורכשניטלעך עלטער: איין און צוואנציק יאר. זיי זענען געקומען צו מיין טיש און געזעסן אין די בוט אַרום מיר. איך האב ווייטער געגעסן. זיי האבן געקוקט. דער, וואָס האָט געטראָגן דאָס לילאַ און מאַראַנץ העמד, האָט זיך צוגעבויגן אויפן טיש. ע ר הא ט געהא ט לאנג ע האר ן או ן א פלײשיק , פאםיק ע הארטיק ע פנים . "אזוי," האָט ער געזאָגט אויף ענגליש, "האָט איר ליב קעבאַב?"
  
  
  לאָמיר גיין, האָב איך געטראַכט. עס וועט זיין אַזאַ אַ סצענע. 1950 ס קאַפּטער נוסח קאַנפראַנטיישאַן, אַוטדייטיד "קלוג שטום".
  
  
  "ניין, איך געזאגט "איך באפוילן מאַסקיטאָוז, איך'ווע געלערנט צו נעמען וואָס איך באַקומען, למשל.
  
  
  די לילאַ-מאַראַנץ איז געווארן רויט סטריפּס. — קלוג — האט ער געזאגט. "דער אמעריקאנער איז קלוג."
  
  
  "קלוג," האט געזאגט רויט סטרייפּ, וואָס איז נישט קלוג גענוג צו טראַכטן פון עפּעס אַנדערש.
  
  
  "אזוי, איך טאָן ניט וויסן ..." עס איז געווען גרין פלאָווערס מיט אַ ברייט שמייכלען. "איך מיין אז ער איז נישט אזוי קלוג."
  
  
  מזל ניו יאר 53, איך דערציילט זיך. איך האב געוואוסט אז זיי זענען נישט באוואפנט. ענג, גלאנציק העמדער און ענג, גלאנציק הויזן זענען געווען נייען אזוי נאענט צו זייער נערוועז קערפער, אז זיי האבן נישט געקענט באהאלטן אפילו א קאטיקעלע שער. איך קען שטעלן זיי אַלע אויף און גיין אַוועק סמיילינג. אבער זיי האבן נישט וויסן אַז, אָדער זיי האָבן נישט זאָרגן. ז ײ זײנע ן געװע ן ױנגע , בײז ע או ן געבעט ן פא ר א קאמף .
  
  
  "ניט אַזוי קלוג," האט לילאַ-אָראַנדזש. איך האב געמיינט אז ער איז געווען דער פירער פון די פאק. (וואָס פעקל?) “ניט אַזוי קלוג צו קומען קיין אל דזשאַזאַר. צי איר וויסן וואָס El Jazzar מיטל?
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "הערט, גייז, איך טראַכטן עס איז גרויס אַז איר קומען דאָ. איך מיינען, נישט פילע מענטשן וואָלט נעמען צייט נאָר צו דערפרייען אַ עלנט פרעמדער. אַזוי איך ווילן איר צו וויסן אַז איך איך זאָגן דאָס מיט גרויס דאנקבארקייט און אַפּרישייישאַן. .דו ביזט איצט אװעק״.
  
  
  ע ס אי ז געװע ן א קלײנ ע קאנפערענ ץ װעג ן דע ם באדײטונ ג פו ן דע ם װאר ט ״אויס״ . איך געשטעלט מיין רעכט האַנט אין מיין שויס אין פאַל איך געהאט צו דערגרייכן מיין לוגער. ווילהעמינה'ס אויסברוך וועט זיי אפשרעקן. איך װעל מיט זײ אַלײן נישט האָבן קײן פּראָבלעמען, נאָר װי באַלד עס הײבט זיך אָן דאָ אַ פֿויסט, װעל איך זיך קריגן מיט דער גאַנצער קליענטעלע. און זעכציק צו איין איז נישט מיין בעסטער געלעגנהייט.
  
  
  ז ײ האב ן אויםגעצײכנט ׳ אװע ק או ן געמאכ ט זײע ר ערשטע ר באװעגונ ג מי ט דראענדיק ע פנימער , שטײענדיק
  
  
  איך האָב געהאַלטן מיין האַנט אויף די באַט פון די פּיסטויל, אָבער עס איז נישט ווילהעמינה ס באַט וואָס געקומען צו מיין ראַטעווען. דער בויך טענצער האָט זיך אומגעקערט צו דער בינע. — רבותי — האט זי געזאגט אויף אראביש — איך וויל הילף מיט א ספעציעלן טאנצן. ווער העלפט מיר? זי האט ארוםגעקוקט אין צימער. "איר!" האָט זי גיך געזאָגט צו לילאַ־אָראַנדזש. זי האט געקריצט דעם פינגער אין גרוס. ― לאָמיר גײן ― האָט זי איבערגערעדט.
  
  
  ער האט זיך געקװענקלט. האלב אויפגערעגט, האלב געפלאמט. "לאמיר גיין," זי געזאגט ווידער. „אָדער ביסטו שעמעוודיק? אַי, ביסט שעמעוודיק? אוי ווי שלעכט!" זי האט צוגערוקט די ליפן און באװעגט די היפּס. — האט א גרויםער מאן מורא פאר אזא קלײן מײדל ?
  
  
  דער צימער האט געלאכט. אַזוי איז דער לילאַ־מאַראַנץ אַרײַן אויפֿן בינע. זי האט דורכגעטראגן איר האנט דורך זײנע לאנגע שװארצע האר. "איר קען דאַרפֿן פרענדז צו באַשיצן איר. לאמיר גיין, פריינט״. זי האט א קוק געטאן אין ליכט און אנגעװינקט מיט איר פינגער. "קום, באַשיצן אים."
  
  
  זי האט געמאכט א זעץ. װידע ר הײס ע געלעכטער ם פו ן רויכיק ן צימער . און נאָך אַ ביסל סעקונדעס, רויט מלקות און גרין בלומען ארויס אויף דער בינע.
  
  
  די מוזיק האט אנגעהויבן. איר גוף האט געציטערט. װעב ט או ן שװעם ט ארו ם דר ײ מענער . הענט נידעריקער, כוואַליע, רייצנ זיך; אַרטשינג די צוריק, סטרייטנינג די היפּס. לויט מיטל מזרח סטאַנדאַרדס זי איז געווען דין. שטאַרק און פלעקסאַבאַל, מיט אַ קליין בלאָוטינג. שלאַנק טאַליע. קייַלעכיק, פּרעכטיק, מעלאָן-שייפּט בריסט.
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר.
  
  
  זי האט נאך געזוכט.
  
  
  זי האט שארף געשאקלט מיטן קאפ. אַ רגע שפּעטער האָט זי דאָס ווידער געטאָן, מיר אַ קוק געטאָן אין די אויגן און אַ געשאָקלט מיטן קאָפּ; האט זיך אויסגעדרייט איר בליק צו דער טיר. אינטערנאַציאָנאַלע שפּראַך פֿאַר סקראַם.
  
  
  איך האב נאכגעפאלגט איר עצה. זי האט די קידס פון מיין צוריק. אָדער אפֿשר עס איז נישט אַ צופאַל. אויסערדעם, איך בין ענדיקט זיך אין על דזשאַזאַר. איך האָב געוויזן מיין פּנים און געפֿינט לעקעכל. די וואָרט וועט פאַרשפּרייטן. אויב איינער וואלט מיך געוואלט געפינען , וואלט מען עס געטון . און עס קען זיין אַ סיבה צו לאָזן איצט. אפשר האט איינער מיך געוואלט טרעפן. אָדער אפֿשר עמעצער געוואלט צו טייטן מיר. איך האב געווארפען דאס געלט און אוועקגעגאנגען.
  
  
  קיין פּראָבלעם באַקומען אויס דורך די באַר. קיינער האט אפילו נישט געפייפט די אויגן. דאָס זאָל האָבן געווען מיין ערשטער אָנצוהערעניש.
  
  
  איך בין אַרויס. איך האָב אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס פֿאַר דעם קלוב. איך האב זיך צוגעהערט צו קלאנגן, וואס זענען מעגליך געווען שיך, וואס האבן געקראכט אויף א צעבראכענע שטיינער גאס, א מעסער-בלייד וואס האט ארויסגעשלעפט פון א שיל, אדער א לאנגע אטעם פארן שפרינגן. אבער איך האב גארנישט געהערט.
  
  
  איך געגאנגען. די גאס איז געווען ניט מער ווי צוועלף פוס ברייט; וואַנט צו וואַנט צוועלף פֿיס ברייט. ד י געבײדע ם האב ן זי ך געבויגן . מיינע טריט האבן אפגעקלונגען. נאָך קיין קלאַנגען, נאָר שמאָלע װיקלענדיקע גאַסן, אַ קאַץ געשרײ, דאָס ליכט פֿון דער לבנה.
  
  
  באַשולדיקן! ער איז אַרױסגעשפּרונגען פֿון דער בוגדענער פֿענצטער, דער גרױסמער פֿון דעם מאַן האָט זיך אַרײַנגעפֿאַלן אין מיר, מיטן אַקסל, מיך מיטגענומען אױף אַ לאַנגן ספּיראַליש פֿאָר צוריק. די פּראַל האט אונדז ביידע דורך די לופט און ראָולד צו די אַרויסגאַנג פון די אַלייע.
  
  
  ז ײ האב ן געװאר ט , זעק ס פו ן ז ײ , צוגעלאפ ן צ ו דע ר ארויסגאנג . או ן דא ס זענע ן ניש ט געװע ן אומגעדולדיקע , פארשלאפענ ע קינדער . דאס זענען געווען דערוואַקסענע און זיי געוואוסט זייער שטאָפּן. דער פאס האט זיך אויסגעגליטשט און איך בין אויפגעשפרונגען, אריינגעלייגט הוגא, מיין סטילעטא, אין מיין פאלעם. אבער עס איז געווען האָפענונג. נאך צוויי בחורים זענען ארויסגעשפרונגען פון הינטן, מיך אנגעכאפט ביי די געווער און מיר פארדרייען דעם האלדז.
  
  
  כ׳האב געפאםט דעם ערשטן ארויסשטרענדיקן גרויםן און געפרואװט ארויסרײסן פון דער דזשודא טורמע. קיינמאָל. דאס איינציקע וואס איך האב זיך מיט די לעצטע פערצן וואכן געקעמפט איז די מומע טילי'ס זאק זעקל. און פּאַנטשינג באַגס טאָן ניט געבן די ענטפער. מיין צייט האט פארשטונקען. זיי זענען געווען אַלע איבער מיר, מיר געהרגעט אין די מאָגן, יקספּלאָוזד מיין קין, און עמעצער ס שטיוול האט דורכגעקאָכט מיין שין, מיין ניי-מינטעד לינקס שין, און אויב איר ווילן צו וויסן וואָס געטראפן נאָך דעם, איר בעסער פרעגן זיי. איך בין נישט דארט געווען.
  
  
  
  
  
  
  פינפטער קאפיטל.
  
  
  
  
  
  דער ערשטער זאַך איך געזען איז געווען די שוואַרץ ים. דאן האבן זיך לאנגזאם באװיזן די שטערן. און די האַכלאָטע. איך האב געמיינט אז איך בין נישט געשטארבן און גיי צו גן עדן ווייל איך מיין אז ווען דו ביסט טויט זעהט דיין קין נישט אויס ווי א פארבראכטע מעלאן און דיין פוס שיקט דיר נישט קיין מורס קאוד מעסעדזשעס מיט ווייטאג.
  
  
  מײנ ע אויג ן האב ן זי ך צוגעשטעל ט . איך געקוקט דורך די הימל ליכט בשעת ליגנעריש אויף דער קאַנאַפּע אין די גרויס צימער. סטודיאָ. קינסטלער ס וואַרשטאַט. ע ס אי ז געװע ן באלויכט ן מי ט ליכט ן אוי ף הויכע ר שטאנדן , האב ן געװארפ ן הארב ע שאט ן אוי ף ד י נאקעט ע הילצערנ ע שטאק ן או ן לײװנטן , געשטאק ט אויפ ן שפאציר .
  
  
  בײם ענדע פון צימער, ארום דרײסיק פוס פון מיר, איז אבו עבדאלהיר שוקאיר יוסף געזעםן אויף א שטול און אונטערזוכט מיין ביקס.
  
  
  איך האב צוגעמאכט די אויגן און געטראכט דערפון. אקעי, בין איך געגאנגען קיין אל דזשאזאר, אן שכל און פאראויסגעקראכט, געבעטן צרות, און א פאנאנדער דזשין האט געגעבן מיין וואונטש. דריי נארישע מהלכים אין איין קורצן אָוונט. ברעכן די וועלט רעקאָרד פֿאַר נאַרישקייט. שנעל. רופן גינס. איך האָב געוווּסט, אַז גיכער אָדער שפּעטער וועל איך אַרײַן אין זײַן בוך פֿון רעקאָרדס.
  
  
  ערשטנס, האָט מען מיך געכאַפּט פֿון אַ פּאַסקודנע פֿרוי, וואָס האָט טאַנצן אויפֿן בויך; צװײטנם , הא ט מע ן אי ם געשלאג ן פו ן א באנדע , שלאג ן אי ן א געסל ; דריטנס, דאָס נאַרישסטע פֿון אַלע, האָב איך געמײנט, אַז איך בין קלוג, חוצפּהדיק, דאָס איז דאָס װאָרט. מער מוט ווי סייכל.
  
  
  און איצט איך בין סטאַק אין די שפּיל.
  
  
  כ׳האב געפרואװט אויפשטײן. מייַן גוף האט נישט טראַכטן עס איז אַזאַ אַ גוט געדאַנק. אין פאַקט, עס געמאכט מיין קאָפּ פליען אַרויף. מיין קאפ האט געפאלגט - ארום און ארום.
  
  
  יוסף האט אנגעהויבן אריבערצוגיין אין צימער. די פּיסטויל אין האַנט איז אַ Luger Wilhelmina.
  
  
  ער האט געזאגט, "עס מיינט אַז איר צוויי האָבן אַ קליין קריגערייַ."
  
  
  ער האט נישט אויסגעזען אזוי קליין״.
  
  
  ער האט געלאכט אָן הומאָר. "דאָ - אויב איר בלייַבנ לעבן דעם געראַנגל, מיר באַטראַכטן עס מינערווערטיק." ער איז אַראָפּגעפֿאַלן צו דער פּאָדלאָגע און מיר דערלאַנגט דאָס ביקס. "איך טראַכטן איר וועט פאַרלירן עס." ער האט ארויסגעשלעפט מײן סטילעט. "און אויך דאָס."
  
  
  "נו, איך וועל זיין פאַרשילטן." איך גענומען די לוגער, טאַקט עס אין מיין גאַרטל, און סליד די סטילעטטאָ צוריק אין זיין שייד. איך האב געקוקט אויף יוסף. ער האָט פֿאַרלוירן זײַן פֿינצטערער, אומברחמנותדיקן בליק און געקוקט אויף מיר מיט שטילער אָפּשאַצונג.
  
  
  — װי בין איך אהער געקומען ?
  
  
  ― איך האָב געמײנט, אַז איר װעט פֿרעגן. איך האב דיך געפונען אין געסל״.
  
  
  איך האב געציטערט פון דעם זאץ. עס האט מיר פילן ווי אַ מאַראַנץ שאָלעכץ אָדער אַ זעקל פון ליקינג קאַווע גראָונדס. זאכן וואָס קענען זיין געפונען אין אַליז.
  
  
  "איך האָב אויך געפֿונען דיין ביקס הינטער אַ זייַל. זיי האָבן געטאָן אַ גוטע אַרבעט מיט דיר. ”
  
  
  "'גוט' דעפּענדס אויף ווו איר זיצן." כ׳האב באגעגנט זײן בליק. — װאו זיצט איר ?
  
  
  "איר קען זאָגן איך בין אַ שלעכט פרייַנד צו די באַנדע."
  
  
  איצט. צום סוף. "וועלכער באַנדע?"
  
  
  "ביסט דורשטיג?"
  
  
  "וועלכער באַנדע?"
  
  
  ער האט זיך אויפגעהויבן און געפונען א פלאש װאדקע. ― לכתּחילה ― האָט ער געזאָגט איבערן צימער ― רופֿן זײ זיך בני מגידו. אויף ענגליש: Sons of Armageddon. און אויב איר געדענקען דיין ביבל ... "
  
  
  "אַרמאַגעדדאָן איז דער סוף פון דער וועלט."
  
  
  "איר זענט נאָענט. דא קעמפן מען די לעצטע מלחמה״.
  
  
  "מייַן קאָפּ איז ווו זיי געקעמפט אין די לעצטע מלחמה. ווער זענען די דאָזיקע בחורים? און וואָס האָבן זיי קעגן מיין קאָפּ?
  
  
  ער האט מיר דערלאנגט די פלאש. איך האב דערפון אראפגענומען דעם צאפ און פארזיכטיק געלערנט זיין פנים. א גרויס, ביינער פּנים מיט אַ געבויגענע נאָז. קורץ-קראַפּט האָר. קלוג-טרויעריק אויגן. איצ ט האב ן ז ײ געשימער ט מי ט לײכט ע פארװײלונג . "אפֿשר זיי נאָר געוואלט צו באַגאַזלענען איר ... אָדער אפֿשר זיי פֿאַרשטיין ווער איר זענט."
  
  
  "וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע? איך? מאַקענזי פון מיראַ?
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "און איך בין מלך פייסאַל. איך מיין אז מגידו ווייסט נישט ווער דו ביסט, אבער איך ווייס. איר האָט געארבעט מיט ראָבי, און איך אויך. און רעפּאָרטערס טראָגן נישט לוגערס און סטילעטטאָ כילז. איצט איר ווילן צו רעדן וועגן געשעפט אָדער נישט? "
  
  
  — וויפיל קאסט עס ?
  
  
  "פינף הונדערט דאָללאַרס מיט דיין געלט."
  
  
  — װאס האט ראבי באצאלט ?
  
  
  "יא. אַבסאָלוט רעכט. איך געבן ישועה צו דיין לעבן."
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן נא ך א זופּ . "ווי וועגן מאַשקע? איז עס אין שטוב?
  
  
  ער האט זיך צוריק צוגעבויגן און א קאלט געקוקט אויף מיר. "אה יא. דו ביסט באליידיגט אויף מיר פארן באשולדיגן מיך. א ריין-מיינדע, פרינציפיעל אַמעריקאַנער און אַ מיאוסער, טרויעריקער, אוממאָראַלישער אַראַבער."
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "אוי. פאַלש. און ווי לאַנג ווי מיר אַדכיר צו סטערעאָטיפּעס, איך פאַריבל זיך צו זיין געהאלטן אַ ריין מיינונג." איך האב אים דערלאנגט די פלאש. "אָבער איר האָט רעכט וועגן איין זאַך. איך בין פארדעכטיגט אויף בחורים וואס פארקויפן נייעס ווייל נייעס איז עפעס וואס מען קען פארקויפן צוויי מאל. אַמאָל אין יעדער ריכטונג. ריין טאָפּל נוץ."
  
  
  זײן האנט האט געקװעטשט דאם פלאש. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך ארײנגעשניטן . "דאָס איז נישט אַפּלייז."
  
  
  אונדזערע אויגן האָבן זיך געקעמפט נאָך אַ פּאָר סעקונדעס. ― אקעי, ― זאָג איך ― איך מײן, אַז איך װעל עס קויפן. ערשטנס, זאָג מיר ― װי אַזױ ביסטו אַרײַן אין דער צײַטונג־שפּיל?
  
  
  "פֿאַר ביגינערז," ער ריפּיטיד, שרייַבן אַראָפּ די פראַזע, "איך בין אַ פרייַנד. איר פֿאַרשטייט?"
  
  
  איך פארשטיי. די דרוזן זענען א קליינע איסלאמישע סעקטע וואס ווערט גערודפט אין רוב אראבישע לענדער. בערך 40,000 פון זיי וואוינען אין ישראל און לעבן פיל בעסער ווי אונטער די אראבער. איך האָב אים געלאָזט פאָרזעצן.
  
  
  “איך קום פון די גולן. לאַנד וואָס ישראל האָט איינגענומען אין 1967. אבער איך בין נישט קיין גרינס גראָווער. און איך בין נישט קײן קאָרב־װעבער“. איך האב גיך א קוק געטאן אויף די שטאקן לײװנט. שטאַרק, שטיינערדיק, שוואַרץ לאַנדסקייפּס. "אזוי," האָט ער פּשוט געזאָגט, "איך בין געקומען קיין תל אביב."
  
  
  "ווי איך פֿאַרשטיין עס, אָן ליבע צו די סיריאַן."
  
  
  „גאַנץ אָן ליבע. און איך בין סיריאַן." ער האט געקוקט אויף דער פלאש וואס ער האט געהאלטן אין דער האנט. "אבער ערשטער איך בין אַ מענטש. און צווייטנס, דרוס. ער האט גענומען שמייכלען. "עס איז מאָדנע ווי מענטשן באַקומען אַטאַטשט צו זייער לאַבעלס. דעם אמת זאגן איך גלייב אז איך בין אן אטהעיסט, אבער מען רופט מיך א דרוזי. זיי גייען מיר נאך ווי א פריינד. און דאָס איז וואָס איך שטאלץ זאָגן אַז איך בין אַ פרייַנד. ”
  
  
  ער האט גענומען א לאנגן זופן און אראפגעלײגט די פלאש. "און די געשיכטע איז אויך "אין די הויז." איצט רעדן מיר וועגן בני מגידו".
  
  
  יוסף האָט מיר געזאָגט, אַז בני מגידו איז אינספּירירט געוואָרן פֿון אַ גרופּע מיטן נאָמען מצפּען. איבערזעצונג: קאָמפּאַס. זיי טראַכטן זיי זענען ווייזן אין די רעכט ריכטונג. זיי אָנווייַזן די ווייַט לינקס ריכטונג.
  
  
  מצפּען האָט בערך אַכציק מיטגלידער, סײַ אַראַבער, סײַ ייִדן, און ס׳רובֿ פֿון זיי זײַנען תּלמידים. זיי ווילן אז מדינת ישראל זאל צעלאזט ווערן און ערזעצט ווערן מיט א קאמוניסטישע.
  
  
  דעם פאָרעם פון רעגירונג. באַזירט אויף דעם געדאַנק, זיי נאַמאַנייטאַד דעם באָכער צו פּאַרליאַמענט און עס האט נישט פירן צו עפּעס. דער פאקט אז זייער קאנדידאט איז דעמאלט געווען אין טורמע, באשולדיגט אין שפיאן פאר סירישע אינטעליגענץ, האט נישט שטארק פארבעסערט זייערע שאנסן.
  
  
  אָבער, טעראָר איז נישט זייער סטיל. נישט אזוי ווייט. זיי דרוקן דער עיקר אין פּאַלעסטינער צייטונגען, אַרײַנלייגן אין "קאָמוניסטן אומעטום", אַרײַנגערעכנט די פּאַלעסטינער קאָמאַנדאָס. בשעת זיי זענען געלאפן פֿאַר אָפיס און טריינג צו באַפרייַען זייער קאַנדידאַט, זיי געגאנגען צו היגע באַרס, שלאָגן ערטער ווי El Jazzar סטריט, ווו לעבן איז שווער און די סירענע ליד פון זייער מאַניפעסטאָ קען געזונט ווי די פּיעד פּייפּער ס לעקעכל. .
  
  
  און דער ווייַטער זאַך איר וויסן, עס איז בני מגידו. א בינטל פון פראַסטרייטאַד, בייז קידס וואָס טראַכטן "קאָמוניזם" מיטל "עפּעס פֿאַר גאָרנישט." און ניט נאָר דאָס. עס איז אויך אַ וועג צו בלאָזן פּאַרע, ברעכן אַ ביסל פֿענצטער, ברעכן אַ ביסל דזשאָז, און אַזוי פעסטשטעלן אַ בעסער וועג.
  
  
  בשעת מיר זענען אויף די טעמע, לאָזן אונדז דיסקוטירן דער בעסטער וועג. עס מוז זיין איינער. עס מוזן זיין אַ וועג צו עלימינירן אָרעמקייַט און טויט-סוף סלאַמז, האַס, פאָרורטל און אַלע די אנדערע עלטער-אַלט בייז. אָבער קאָמוניסטישע סיסטעמען — מיט זייערע רייניקן, אַרבעט־לאַגערן און רעגימענטאַציע, זייערע אייגענע אומלאָגישע געלע ציגל־וועג, זייערע ברוטאַלע אונטערשטיקונג און זייערע קעניגלעכע שטאַטן — זענען נישט, אויב איר פֿרעגט מיך, דער בעסטער וועג.
  
  
  "ווי זענען זיי פֿאַרבונדן מיט על-שיטאַן?"
  
  
  יוסף האט א שאקל געטאן מיטן קאפ. “בני מגידו? איך בין נישט זיכער אז עס זענען זיי. לפּחות פֿאַר איצט. לאז מיך אנהייבן פון אנהייב. איך וווין אַ ביסל בלאַקס פון El Jazzar, אַזוי עס איז גרינג פֿאַר מיר צו גיין דאָרט אָפט. איך בין סיריאַן, קינסטלער. עס איז מסתּמא אַז איך וועל אויך זיין אַ רעוואָלוציאָנער. אַזוי איך רעדן צו די פּאַרטיי ליניע און זיי רעדן צו מיר אויך. סייַ ווי סייַ, עטלעכע טעג איידער פאָקס איז קידנאַפּט, איינער פון די גייז דאָרט האט גערעדט הויך. ער האָט געוואָלט, אַז מגידו זאָל קויפן אַ סך געווער, ער האָט געזאָגט, אַז ער קען קויפן קאַלאַשניקאָווס פֿאַר צוועלף הונדערט פונט. עס איז דריי הונדערט דאלאר. אלע זענען געווען זייער צופרידן.
  
  
  “די זאַך איז אַז דער באָכער שטופּט אויך כאַשיש. האלב די צייט איז ער העכער די וואלקנס, האב איך געטראכט אז דאס זאל זיין איינער פון זיינע רער חלומות. האָב איך געזאָגט: דאָס געלט װעט פֿאַלן פֿון די בײמער? אָדער איר פּלאַנירן צו באַגאַזלענען די הילטאָן האטעל וואָלץ? "ער האָט מיר געזאָגט ניין, ער האָט אַ מקור פון גרויס געלט."
  
  
  "און ער האט דאָס?"
  
  
  "ווער ווייסט? עס איז געווען ווי אַ גרויס שטיק פון פּיראָג אין די הימל. ע ר הא ט אנגעהויב ן רעד ן װעג ן זײ ן ברודער , װעלכע ר הא ט געהא ט א פרײנד , װעלכע ר אי ז מיטאמא ל רײך . זײַן ברודער האָט, זאָגט ער, געפֿרעגט אַ חבֿר, וווּ ער האָט באַקומען דאָס געלט, און ער האָט געזאָגט, אַז זײַן אַרבעט איז אָפּגעמאַכט געוואָרן. די אַרבעט האָט אַרייַנגערעכנט אַ קידנאַפּינג פּלאַן, און ער האט געזאגט אַז די צוריקצאָל וואָלט זיין ריזיק."
  
  
  — און מגידו איז געװען ארײנגעטאן ?
  
  
  "שפּרינגען נישט צו מסקנות. ווי ווייט איך ווייס, איז קיינער נישט געווען פארמישט. קיינער האט קיינמאל נישט געזען דעם ברודער אדער זיין פריינד. זיי וואוינען אין סיריע. אין א דארף וואס הייסט בית נמא. נאר אפאר מייל פון די בולט. אַז איך זאָג אײַך, אַז דאָס האָט געקלונגען װי אַ פּיראָג אין הימל, האָב איך געמײנט, אַז דאָס איז אַלצדינג אַ לײטער פֿון „יפֿס“.
  
  
  "און?"
  
  
  "און איך האָב נישט געזען קיין געלט, איך האָב נישט געזען קיין וואָפן, און קיינער אין מגידו האָט זיך נישט באַרימערט מיט דער קידנאַפּינג."
  
  
  — און דער בחור, װאם האט דיר דערצײלט װעגן דעם?
  
  
  "יא. דער גוי איז אומגעקומען".
  
  
  מי ר האב ן בײד ע געשװיג ן א מאמענט , א חו ץ ד י רעדע ר האב ן געקלאפ ט אי ן קעפ .
  
  
  "און איר דערציילט די געשיכטע וועגן ראָבי זייַענדיק קידנאַפּט."
  
  
  ער האט א נײד געטאן. "יא. ווי נאר איך האב עס געהערט".
  
  
  "ווען איז דער גרויס מויל געהרגעט געווארן?"
  
  
  יוסף האט א קוק געטאן אויף דער זייט אויף א נקודה אין דער לופט. — װארט און איך װעל אײך גענוי זאגן. דער לופט קאַלענדאַר איז אריבערגעפארן צו די דאַטע. ער האט געקלאפט מיט די פינגער. "פינפט און צוואנציק. צוויי טעג איידער ראָבי ס מאָרד. פיר טעג איידער לעאָנאַרד פאָקס קערט. אָבער ניין - צו ענטפֿערן דיין ווייַטער קשיא - איך טאָן ניט וויסן אויב עס איז געווען אַ קשר. איך ווייס נישט אויב ראבי האט דאס נאכגעפאלגט. "
  
  
  איך האב געדענקט וואס בנימין האט געזאגט וועגן ראבי. אז ער האט קיינמאל נישט באצאלט ביז ער האט דורכגעקוקט די אינפארמאציע. — ער האט דיר אבער באצאלט ?
  
  
  ״אוודאי. דע ם טאג , װא ם ע ר אי ז פארלאז ן שטעטל״ .
  
  
  "כאָטש, לויט דיין וויסן, עס איז געווען קיין גאַראַנטירן אַז די גרופּע ינוואַלווד איז על-שיטאַן אָדער אַז די קידנאַפּ קאָרבן איז געווען געמיינט צו זיין לעאָנאַרד פאָקס."
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. “איך זאָג ראָבי דעם אמת. צי דער אמת איז נוציק איז זיין עסק, נישט מייַן."
  
  
  אַזוי ראָבי קען האָבן באַצאָלט אים סייַ ווי סייַ. אָרנטלעכקייַט. גודוויל.
  
  
  — ווייסטו פארוואס ראבי איז געגאנגען קיין ירושלים?
  
  
  יוסף האט געשמייכלט. "איר טאָן ניט פֿאַרשטיין. איך האָב צוגעשטעלט ראָבי די אינפֿאָרמאַציע. ניט פֿאַרקערט."
  
  
  איך שמייכל צוריק. "עס איז געווען ווערט אַ פּרובירן." עפּעס האָט מיר געכאַפּט. — דעם ברודערס פרײנד, װאם האט געפלאצט געלט...
  
  
  — יא — װאס איז מיט אים ?
  
  
  "ער איז געווען פלאַשינג געלט איידער די קידנאַפּינג."
  
  
  יוסף האט פארקלאפט די אויגן. — אזוי ?
  
  
  "אזוי דער כייערד טאַג איז נישט באַצאָלט איידער די אַקציע הייבט זיך. אין מינדסטער גאָרנישט ספּעציעל."
  
  
  איצט האָבן מיר ביידע געקוקט אויף פּינטלעך פֿון די דינע לופט.
  
  
  כ׳האב מיך געװענדט צו יוסף. "וואס איז געווען די נאָמען פון דער באָכער וואס איז געהרגעט?"
  
  
  — מאנסור — האט ער געענטפערט. "האַלי מאַנסור. מיין ברודערס נאָמען, איך טראַכטן, איז עלי.
  
  
  — אײער ברודער װאוינט נאך אין בית־נם?
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. — אויב דער ברודער לעבט נאך.
  
  
  ― יאָ, ― זאָג איך ― איך פֿאַרשטײ װאָס איר מײנט. מאל דער טויט קען זיין קאַנטיידזשאַס. ”
  
  
  מי ר האב ן מי ר אײנגעארדנ ט א פלא ץ צ ו שיק ן געלט , או ן יאס ף הא ט גערופ ן א פרײנד , װעלכע ר הא ט געהא ט א צעבראכענע ר טראק , צ ו קומע ן מי ך אפנעמען .
  
  
  דער פרייַנד איז געווען סיריאַן, אָבער נישט אַ קינסטלער. גענוי, ער איז געווען א סארט מיסט-הענדלער — אין דעם 19טן יארהונדערט'ן זינען פון דעם ווארט "דזשאנק" — און דער טראק איז געווען פול מיט אלטע קליידער, געדינטענע טעפ און א גרויסער, פארפלעקטער בלוי-שטרייפטער מאטראץ, וואס האט זיך געצויגן צו די ערד. אויף די פּלייצעס ווי ער האָט פאָר דעם מאַשין. ער האט זיך אומגעדרײט, אים געשאלטן, אים אפגעשטופט און װײטער געפארן מיט דער אנדערער האנט. ער האט געהייסן רפי, און ווען ער האט מיך אפגעשטעלט אויפן אדרעס וואס איך האב אים געגעבן, האב איך אים געוואונטשן מזל טוב פאר זיין זיבעטן זון.
  
  
  ע ר הא ט זי ך געצױפ ט או ן מי ר דערצײלט , א ז ע ר הא ט 8 טעכטער .
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל זעקס.
  
  
  
  
  
  "וואָלט איר ווי אַ קאַווע?" עס איז געווען אַ לאַנג נאַכט. קאַווע איז מיסטאָמע אַ גוט געדאַנק. איך געזאגט איך וואָלט און זי פאַרשווונדן, געלאזן מיר אַליין אין די דזשאַנעריק וניווערסאַל מאָדערן לעבעדיק צימער. ברוין סטרייפּט דיוואַן, גלאז טישן, רעפּליקע פון די באַרסעלאָנאַ שטול.
  
  
  שרה לביא האט אן אומגליקלעך אנגעקלונגען אויפן טיר אין האלבע נאכט. אין פאַקט, איך געהאט די געפיל אַז זי איז באַגריסן די ינטרוזשאַן. ז י הא ט שוי ן ניש ט געפרװוט ט שלאפן . די ליכט האבן אנגעצונדן אין דער גאנצער וווינונג, און א גרויסער אומפארענדיקט קישן הויכער מיט א נאדל-שפיץ איז געלעגן ביים פונדעלע פונעם שטול צוזאמען מיט קעלער פון העל קאלירטע וואל. די מוזיק האָט געשפּילט, פּולסענדיק באָססאַ נאָוואַ.
  
  
  זי איז צוריקגעקומען מיט א טאפ און בעכערס. "איך האָב ניט געפרעגט - צי איר נעמען קרעם און צוקער מיט דיין קאַווע?"
  
  
  "צוקער, אויב איר האָט עס."
  
  
  זי איז פאַרשווונדן אין אַ סקערץ פון סקערץ. פאַרביק מענטש שרה לאַווי. אלעס אין א פויערישער רעקל און א פויערישע בלוזקע, מיט ריזיגע גאלדענע הויפן אין די אויערן. דעם גאַרניטער רימיינדיד מיר פון אַ פאַרב קראָם אין Seattle. דער מיט דעם נעאָן-צייכן אין פענצטער: "אויב מיר האָבן נישט קיין קאָליר, עקזיסטירט עס נישט." ז י הא ט געהא ט טונקעלע , כמע ט שװארצ ע האר , שטאר ק אומגעקעמטע , װא ס הא ט זי ך גו ט געפאםט , — ע ס הא ט זי ך אפגעשטעלט , אי ר ליכטיק ע פני ם מי ט הויכע , באקן , גרוים ע באקן , גרוים ע װיעס , כמע ט שװארצ ע אויגן . זי איז געווען וועגן דרייסיק און נאָענט צו וואָס זיי רופן אַ פאַקטיש פרוי.
  
  
  "אזוי די וועלט געשיקט איר צו נעמען דזשאַק ס פּלאַץ." זי האָט מיר דערלאַנגט אַ שיסל צוקער און אַ לעפל.
  
  
  "עס איז נישט אַ קליין אַרבעט, ווי ווייַט ווי איך וויסן, איך געהערט ער איז גוט."
  
  
  א ביסל שטילקייט.
  
  
  "עס איז נאָך אַ סיבה וואָס זיי געשיקט מיר," איך געזאגט, "מיר וואָלט ווי צו וויסן מער וועגן ... וואָס ער איז געשטארבן."
  
  
  אירע אויגן האבן זיך שטילערהײט אװעק פון מיר. ז י הא ט זי ך אומבאהאלפע ר צוגענומע ן או ן צוריקגעפאל ן אי ן װײטע ר שטילקײט .
  
  
  איך האָב געזאָגט, "איך וואָלט ווי צו פרעגן איר עטלעכע פראגעס. איך בין ... איך בין אַזוי נעבעכדיק."
  
  
  זי האט מיר װידער א קוק געטאן אין די אויגן. "איך בין טאַקע נעבעכדיק," זי געזאגט. "איך האט נישט וועלן צו שפּילן ווי אַ יידל בלום. פאָרזעצן. פרעגן דיין פראגעס."
  
  
  "פייַן. ערשטנס, װײסט איר אויף װאָסער געשיכטע ער האָט געאַרבעט? איך האט צו שפּילן צוזאמען מיט ראָבי ס דעקל. דאָס מיידל האָט אָדער געוואוסט אָדער ניט געוואוסט דעם אמת. רובֿ מסתּמא, ביידע. זי האט געוואוסט און זי האט נישט געוואוסט. פרויען זענען פּראָפעססיאָנאַלס אין אַזאַ זאכן. זיי וויסן און טאָן ניט וויסן ווען זייער מאנען זענען טשיטינג. זיי וויסן און טאָן ניט וויסן ווען איר ליגנעריש.
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. „ער האָט מיר קײנמאָל נישט דערצײלט װעגן זײַן ווערק... אַ קלײנע שטײגער צום סוף פֿונעם זאַץ, פֿאַרוואַנדלט אין אַן אומבאַוווסטזיניקע קשיא: דערצײל מיר פֿון זײַן ווערק.
  
  
  איך איגנאָרירט דעם סובטעקסט. "קען איר זאָגן מיר עפּעס וועגן וואָס ער האט געטאן. אַלע אין אַלע. לאָמיר זאָגן אַ וואָך איידער ער גייט. ”
  
  
  זי האט װידער אויסגעזען לײדיק. "עס זענען געווען צוויי נעכט ווען ער איז לינקס אַליין פֿאַר מיטאָג. נישט צוריקגעקומען ביז... נו, אפשר חצות. איז דאָס וואָס איר מיינען?
  
  
  איך געזאגט אַז עס איז געווען. איך האב זי געפרעגט צי זי ווייסט וואו ער איז געגאנגען יענע נעכט. זי האט נישט. זי האט געזאגט אַז זי קיינמאָל געוואוסט. זי האט קײנמאל נישט געפרעגט. זי האָט זיך אַ ביסל בושה און איך האָב געמײנט, אַז איך האָב פֿאַרװאָס.
  
  
  "איך צווייפל אַז עס איז געווען די אנדערע פרוי," איך דערציילט איר.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר מיט א װײםן אויסדרוק. "עס טוט נישט ענין," זי געזאגט. — טאַקע. זי האט געמוזט אפרײסן די אויגן פון ׳טאק׳.
  
  
  זי האט גענומען א זופּן קאווע און אראפגעלייגט דאס גלעזל. "איך בין דערשראָקן איר וועט געפֿינען מיר אַ גאַנץ דיסאַפּויניד מקור פון אינפֿאָרמאַציע. איך געוואוסט אַזוי קליין וועגן די מנוחה פון דזשאַק ס לעבן. און דאָס איז געווען טייל פון אונדזער ... נו, 'אָפּמאַך' וואָס איך קיינמאָל געפרוווט צו געפֿינען אויס." זי האָט געלאָפֿן מיט דעם פֿינגער איבער דעם פּלאַן אויפֿן גלעזל.
  
  
  זי האט עס ווידער און דעמאָלט געזאגט סלאָולי, "איך טראַכטן איך שטענדיק געוואוסט עס וואָלט נישט לעצטע."
  
  
  דע ר לעצטע ר אי ז געװע ן א אײנלאדונ ג צ ו שמועסן .
  
  
  איך האב געפרעגט וואס זי מיינט.
  
  
  "איך מיינען, איך איז נישט זייער גוט אין עס. איך האָב געקענט זיין כּללים און איך נאָכפאָלגן זיינע כּללים, אָבער איך שטענדיק געחידושט וואָס עס זענען כּללים? אירע אויגן זענען געווען ווי בריליאַנטע ספּאָטליגהץ אויף מיין פּנים. גאָרנישט איז געפונען. ז ײ האב ן זי ך צוריקגעקער ט צ ו דע ר שיסל . ז י הא ט זי ך צוגעכאפ ט , א ן איבערגעלעבטע ר או ן גראנ ־ דיקע ר דורכפאל . “איך בין קיינמאָל געווען זיכער. איך בין קיינמאָל געווען זיכער פון עפּעס. און דזשאַק איז געווען זייער זיכער." זי האט ארויסגעצויגן דאם אויערינג און װידער א שמייכל געטאן. "א פרוי קען קיינמאָל זיין זיכער אין אַ מענטש וואָס איז זיכער אין זיך."
  
  
  — האט אײער מאמע דיר דאס געלערנט ?
  
  
  "ניין. איך האָב אַלײן אַלײן אױסגעפֿונען. אבער איך בין זיכער אַז איר זענט נישט דאָ צו לערנען וועגן וואָס איך האָבן געלערנט וועגן מענטשן. אַזוי פֿרעג דיין פֿראַגעס, הער מאַקענזי."
  
  
  כ׳האב זיך אפגעשטעלט צו האבן א פאפירא. דער ערשטער זאַך איך געלערנט וועגן דעם טויט אַגענט ס כאַווערטע איז געווען דער ערשטער זאַך. איז זי קלוג גענוג צו זיין אַ פייַנט אַגענט? אַמביציעס גענוג צו פאַרקויפן עס? גענוג נאריש אים אפצוגעבן? אָדער איז עס גענוג בייז? איך האב געצווייפלט אז שרה איז עפעס פון די זאכן, אבער זי איז נישט געווען זיכער פון אים. און עס האָט זי געמאַכט נײַגעריק, טראָץ זיך. און אויב אַ פרוי איז טשיקאַווע, זי קענען אויך זיין אָפּגעלאָזן. טראָץ זיך.
  
  
  “מיר האָבן דאָ גערעדט וועגן זיין לעצטע וואָך. װײסט איר עפּעס װאָס ער האָט געטאָן ― מיט װעמען האָט ער גערעדט?
  
  
  זי האט אנגעהויבן זאגן ניין. „נו... ווארט. ער האט פאקטיש געמאכט אַ פּלאַץ פון לאַנג-ווייַטקייט קאַללס. איך וויסן ווייַל מיר ... ווייַל איך נאָר באַקומען די רעכענונג.
  
  
  "קען איך האָבן אַ קוק?"
  
  
  זי איז צוגעגאנגען צום שרײבטיש, ארומגערינגלט און צוריקגעקומען מיט א טעלעפאן־רעכענונג. איך האָב אים גיך אָנגעקוקט. די רופן זענען דיטיילד. ביירוט. דמשק. נומערן זענען געווען ליסטעד. איך האב געזאגט אז איך וויל עס האלטן און אריינלייגן אין מיין קעשענע. "זיין טעלעפאָן בוך," איך געזאגט. "האט איר עס באקומען?" דאָס איז געווען איינער פון די זאכן וואָס איך געקומען פֿאַר. דער בוך קען געבן מיר אַ שורה צו זיין קאָנטאַקטן. אָן דעם שורה איך וואָלט זיין ארבעטן אין דער פינצטער.
  
  
  "נ-ניין," זי געזאגט. "עס איז געווען אין אַ קעסטל מיט אנדערע זאכן."
  
  
  "וואָס קעסטל?" איך האב געזאגט. "מיט וואָס אנדערע זאכן."
  
  
  "מיט מיין הערות און צייטונגען. ער האָט זיי געהאַלטן אין שאַפע אין אַ געשלאָסן שופלאָד״.
  
  
  — װאס איז געשען מיט די קאסטן ? ― זאָג איך לאַנגזאַם.
  
  
  — אוי, אן אנדער אמעריקאנער האט עס גענומען.
  
  
  — נאך א אמעריקאנער ?
  
  
  — נאך א רעפּאָרטער.
  
  
  "פון דער וועלט?"
  
  
  "פֿון דער וועלט".
  
  
  איך אנגעהויבן דעם קייַלעכיק געפיל פאַרפרוירן. דאָס געפיל איז איצט געווען אין קעלער.
  
  
  — דו װײסט צופֿעליק זײַן נאָמען?
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר. ״אוודאי. איך וואָלט נישט געבן דזשאַק ס זאכן צו אַ פרעמדער."
  
  
  — טא וואס איז געווען זיין נאמען?
  
  
  "דזשענס," זי געזאגט. "טעד דזשאַנס."
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן א לעצט ן שלעפ ן אוי ף מײ ן ציגארע ט או ן אי ם לאנגזא ם פאמעלע ך פארלאשן , אי ן אשטאק . "ווען איז ... טעד דזשענס דאָ?"
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר פרעגנדיק. — מיט דריי אדער פיר טעג צוריק, פארוואס ?
  
  
  "קיין סיבה," איך געזאגט געשווינד. "איך איז געווען נאָר טשיקאַווע. אויב דזשענס קומט ווידער, לאָזן מיר וויסן, אָוקיי? איך וואָלט ווי צו פרעגן אים עפּעס."
  
  
  איר פּנים האָט זיך אָפּרוען. ״אוודאי. אבער איך צווייפל עס, פאַרשילטן עס. ער איז אין די אָפיס אין דמשק, איר וויסן.
  
  
  איך האָב געזאָגט: איך ווייס.
  
  
  איך באַשלאָסן צו גיין אַ אַנדערש וועג. "חוץ די צייטונגען וואָס דזשענס האָט גענומען, איז עס עפּעס אַנדערש פון דזשאַק וואָס איז נאָך דאָ? וואָס וועגן די זאכן וואָס ער האט מיט אים אין ירושלים?
  
  
  "געווען. למעשה זענען זיי אנגעקומען היינט. דער האָטעל האָט זיי געשיקט. איך האָב איצט אַ טשעמאָדאַן אין מיין שלאָפצימער. איך האב עס נישט געעפענט. איך... איך בין נישט געווען גרייט. אָבער אויב איר טראַכטן דאָס וועט העלפן ... "
  
  
  איך בין איר נאכגעגאנגען אין שלאף־צימער. ע ס אי ז געװע ן א גרויםע ר רײםע ר צימער ׳ מי ט א פארלאז ן בעט . ז י הא ט אנגעהויב ן גלײכ ן דא ם בעט . ― דאָרטן ― האָט זי אָנגעװיזן מיט דער גאָמבע אַפֿן אױסגעטראָטן לעדערנעם טשעמאָדאַן.
  
  
  איך האב געזאגט. "שליסלען?"
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "קאָמבינאַציע. נומערן 4-11. מיין געבורטסטאג".
  
  
  "דיין דיין געבורסטאָג?"
  
  
  "דאס איז מיין טשעמאָדאַן. דזשאַק ס טשעמאָדאַן איז צעפאַלן."
  
  
  איך פּראַסעסט די קאָמבינאַציע און געעפנט די זעקל. זי האט געענדיקט מיטן בעט. — לייג עס דא.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן די טשעמאדע און עס ארויפגעלײגט אויפן בעט. זי האט זיך אװעקגעזעצט נעבן אים. איך ווינטשן איך קען זאָגן איר צו לאָזן די צימער. ניט נאָר אַזוי זי וואָלט נישט זיין איבער מיין אַקסל, אָבער ווייַל זי איז געווען אַ גענעם פון אַ אַטראַקטיוו פרוי. און דערװײַל אַ װײַב װאָס מע דאַרף האַלטן. איך האָב אָנגעהויבן דורכגיין די זאַכן פון ראָבי.
  
  
  קיין צייטונגען. קיין ביקס. גאָרנישט אויף די ונטערשלאַק פון די זעקל סליפּט אויס. װער האט איבערגעלאזט די קלײדער. דזשינס. טשינאָס. א פּאָר סוועטשירץ. טונקל ברוין פּאַסן. בלאַזער. שיך.
  
  
  שיך. שווער שיך. פֿאַר די שטאָט פון ירושלים? אי ך הא ב גענומע ן אײנע ם או ן אי ם פארזיכטי ק געקוקט , זי ך איבערגעקערט . מאַראַנץ שטויב סטאַק צו די פּיאַטע. איך האב עס געקראצט מיט מיין פינגער. מאַראַנץ שטויב.
  
  
  און אויף די דנאָ פון די טשינאָס, מאַראַנץ שטויב. ראבי איז נישט געװען אין שטאט, נאר ערגעץ אנדערש. ער איז געווען אויף דער ערד. קלאָר מיט פאַרזשאַווערט קרייַד ראַקס.
  
  
  שרה האט געקוקט אויף מיר מיט פארװאונדערטע װארטקײט.
  
  
  "האָסט געהערט פון דזשאַק בשעת ער איז אַוועק? װײסט איר, צי ער האָט ערגעץ פֿאַרלאָזט ירושלים?
  
  
  "יא, יאָ," זי געזאגט. "וויאזוי ווייסטו? ער איז גלייך פון דאנען געגאנגען קיין ירושלים. ער איז געבליבן אין דעם אמעריקאנער קאלאני האטעל. איך װײס, אַז ער איז ערשט אַהין געגאַנגען, װײַל ער האָט מיך גערופֿן יענע נאַכט. און דערנאָך צװײ נעכט שפּעטער... נײן, דרײַ, עס איז געװען פֿינף און צװאַנציק. פינפט. ער האט מיר נאכאמאל גערופן און געזאגט אז ער גייט אוועק פאר עטליכע טעג און איך זאל זיך נישט באזארגען אויב איך קען אים נישט קאנטאקטן". אירע סטעיטמענטס האבן ווידער אויפגעשטעלט פראגעס. איך האב נישט געפרעגט צי זי ווייסט וואו ער איז געגאנגען.
  
  
  אַזוי אַלע איך געוואוסט איז אַז ראָבי לינקס ירושלים פֿאַר X און צוריק צו ירושלים. װוּ נאָר ער איז געגאַנגען, װאָלט ער זיך אומגעקערט לעבעדיק. ער איז אומגעקומען אין ירושלים. זיבן און צוואנציג.
  
  
  איך האב ווייטער געלערנט ראבי'ס קליידער. פאר שרה האב איך מיך געפילט ווי א געוואלד. א קאלטבלוטיקער פויגל, וואס שפייזט זיך מיט פארבליבן. איך האָב געפֿונען אַ שדכן קעסטל אין מיין רעקל קעשענע. איך האָב עס אַרײַנגעלייגט אין קעשענע. איך קען קוקן שפּעטער.
  
  
  און דאָס זענען געווען די לעצטע יפעקץ פון Jackson Robie.
  
  
  "וואָס וועגן די מאַשין? איז זי נאָך אין ירושלים?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. „ער האָט נישט גענומען דעם אויטאָ. ער האט עס מיר איבערגעלאזט״.
  
  
  — בייטל, שליסלען, געלט?
  
  
  זי האט װידער א שאקל געטאן מיטן קאפ. ― װער עס האָט אים דערהרגעט, האָט אַלצדינג גענומען. אויך זײן זײגער. דערפאר בין איך געווען זיכער אז עס איז... נו, ווי די פאליציי האט געזאגט, איז עס א גניבה. כאטש... איך בין זיכער געווען ביז היינט ביינאכט“.
  
  
  איך האב איר געגעבן דעם ענטפער. אין ענטפער, זי וואָלט גלויבן און וואָלט נישט גלויבן. "עס איז מיסטאָמע געווען אַ גנייווע," איך געזאגט.
  
  
  איך האָב פֿאַרמאַכט די טשעמאָדאַן.
  
  
  זי איז געבליבן אויפן בעט.
  
  
  די מוזיק איז געקומען פון אן אנדער צימער. סעקסי באָססאַ נאָוואַ שלאָגן.
  
  
  "אָוקיי," זי געזאגט. — אויב דו ביסט פארטיק... — אבער זי האט זיך נישט באװעגט. זי איז געווען איבערראַשט וואָס זי רירט זיך נישט. זי האט זיך אבער נאך ניט באװעגט. מיר אויך. איך האב געקוקט אויף אירע פלײצעס. גלאט ע קורו ן זײנע ן אי ר צוגעלאפ ן צ ו אי ר האלדז , או ן אי ר לאנגע ר זײדענע ר האלדז , אי ז געװאר ן א קלײ ן אויפגעקערט ן קין , או ן אי ר גאָמבע ר אי ז געפלומע ן צ ו װײכע , פארװאונדערט ע ליפן .
  
  
  "יא," איך געזאגט. "איך טראַכטן איך בין פאַרטיק."
  
  
  א וואך נאכדעם וואס איינער האט מיך געשטאכן אין א געסל, וויל איך נישט אז עפעס אנדערש זאל זיך טשעפען מיט מיין כאַווערטע. איך געדאַנק אפֿשר ראָבי פּעלץ די זעלבע וועג.
  
  
  איך האָב געזאָגט אַ גוטע נאַכט און אַװעקגעגאַנגען.
  
  
  
  
  
  
  זיבעטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  עס איז געווען אַ גרויס פיר-קורס זונטיק פרישטיק און צימער דינסט שטעלן זיך אַ טיש אויף דער באַלקאָן. עס איז געווען שפּעט, 10:30. איך בין געשלאפן אין א טיפן שפּין שלאף און אירע פֿעדעם האבן נאך אלץ געמוטשעט מיין מוח.
  
  
  די וועטער איז געווען מילד, די זון האָט געשײַנט און דער באַלקאָן האָט אויסגעזען דעם מיטלענדישן ים. דער געזונט פון יאַמ - פייגל. שפּריצן פון כוואליעס. דער טאָג איז געווען ווי אַ זיס סמיילינג Mata Hari טריינג צו קערעווען מיר אַוועק פון מיין פליכט.
  
  
  איך האב געגאסן נאך קאווע, אנגעצונדן א ציגארעט און אנגעקומען צו דער צייטונג, וואס איך האב באשטעלט מיט פרישטיק. א קורצער ארטיקל האט מיר געגעבן שלעכטע נייעס.
  
  
  Harrison Stohl, באַזיצער און רעדאַקטאָר פון די פאָלקס כוידעשלעך זשורנאַל Public Report, איז קידנאַפּט. אל שייטן ווידער. ווידער, פֿאַר אַ הונדערט מיליאָן דאָללאַרס.
  
  
  און פיר און איין - פינף הונדערט מיליאָן. א האלב ביליאן דאלאר.
  
  
  צו וואס?
  
  
  איך געפרואווט עטלעכע אנדערע זאכן. איך האָב דורכגעקוקט די רשימה פון קידנאַפּ וויקטימס. מייַן מיינונג אויטאָמאַטיש געפֿונען אַ מוסטער. עס איז געווען קיין סיבה פֿאַר אַ מוסטער צו עקסיסטירן, אָבער מיין מיינונג איז ווייערד צו קוקן פֿאַר פּאַטערנז.
  
  
  לעאָנאַרד פאָקס, מלך פון האָטעלס. גרויס גלאז האָטעלס אין יעדער שטאָט אין דער וועלט. ריז קאָקאַ-קאָלאַ לאגלען אָנוואַרפן די האָריזאָנט. פאקס האט געהאט פראבלעמען. א גרויסע פראבלעם. צווישן אנדערע זענען געווען געלט-פּראָבלעמען. פּריוואַט פּראָצעס פֿאַר דאַמידזשיז פֿאַר צוויי הונדערט מיליאָן; איצט לייגן וואָס די רעגירונג קען באַקומען. א פּאָר מיליאָן אין ניט באַצאָלט טאַקסיז, פּלוס פינעס פֿאַר בייַ מינדסטער אַ טוץ קאַסעס פון שווינדל. פאָקס געלעבט אין די באַהאַמאַס, אָבער Foxx Hotels Inc. די סיטואַציע איז געווען ומזיכער.
  
  
  Roger R. Jefferson: נאַשאַנאַל מאָטאָרס. מיינער ליגע מאַשין געשעפט, הויפּט ליגע כעדייקס. מאַשין פארקויפונג איז געפאלן איבער די אינדוסטריע פֿאַר אַ פאַרשיידנקייַט פון סיבות - די ענערגיע קריזיס, רייזינג פּרייסיז און די דערפינדונג פון די אַכט-מפּג מאַשין. נאַשאַנאַל מאָטאָרס האט פארמאכט צוויי פאַבריק און איז איצט טאַרגאַטינג אַ דריט. דזשעפערסאַן איז געווען אַ פּראָסט מענטש מיט אַ געצאָלט ($200,000 פּער יאָר). ווי עס זאל זיין, האט ער נישט געקענט אויפהייבן די אויסלייז. די פאָדערונג איז געמאכט קעגן נאַשאַנאַל זיך.
  
  
  האַרלאָוו ווילץ: הייַזקע מאָטאַלז. סאַוטוועסט איין נאַכט טור נעטוואָרק. די מאָטעל געשעפט לויפט אויך אויף גאַזאָלין, און מען טראַכט צוויי מאָל צו נעמען אַ וואַקאַציע ווען אַ האַמבורגער קאָסט פופציק דאָללאַרס אַ פונט. און ווילץ איז שוין געווען צו אויסגעשטרעקט אין זיינע פלענער צו קויפן אן איטאליענישן האטעל.
  
  
  האַרריס
  
  
  אויף שטוהל: וואָס זיי האָבן גערופן אַ "קרייצקער רעדאַקטאָר." די פּאָסטאַל און דרוקערייַ אַקטיוויטעטן האָבן דערגרייכט אַזאַ הויך מדרגה, אַז ער האָט געשטיצט דעם "פּובליק רעקאָרד" דורך פאָדערן נאָך קאַנטראַביושאַנז.
  
  
  אַזוי עס איז געווען אַ מוסטער אַזוי ווייַט. אלע האבן געהאט פראבלעמען מיט געלט. וואס האט דאס געמיינט? דאס האט געמיינט אז בענק וועלן נישט מאכן הלוואות פון הונדערטער מיליאנען דאלאר. דאס האט געמיינט אז די פירמעס וועלן דארפן פארקויפן זייערע פארמעגן און זיי וועלן גיין באנקראט. וואָס האט עס אַלע מיינען? גאָרנישט. פארוואס זאָל על-שיטאַן זאָרגן וועגן באַנקראָט?
  
  
  און דעמאָלט עס איז געווען די Thurgood Miles אינצידענט צו קאָמפּליצירן די סכעמע. מייל פון דאָגי באַג דאָג פוד פּלוס באָרדינג שולן, שיינקייט סאַלאַנז, קליידער סטאָרז, טאַלאַנט שאַפּס, האָספּיטאַלס, האָטעלס און לעווייַע טשאַפּעלס - אַלע פֿאַר הינט. און אַלע דעם ברענגט נוץ וואָס קענען באָגגאַל די פאַנטאַזיע. Thurgood Miles: מוסטער צוימען.
  
  
  און עס איז קיין סיבה פֿאַר די מוסטער צו עקסיסטירן.
  
  
  דער טעלעפאן האט געקלונגען. איך געענטפערט די פאַרלענגערונג אויף די באַלקאָן. דוד בנימין האָט געענטפערט מיין רוף.
  
  
  איך האָב אים געפרעגט צי ער וועט קאָנטראָלירן די טעלעפאָן נומערן. געפינען אויס ווער ראָבי גערופן אין ביירוט און דמשק אַ וואָך איידער זיין טויט.
  
  
  ער האט פארשריבן די ציפערן. — האסטו נאך עפעס װיכטיג געלערנט? ער האָט אויסגעזען אויסווייניק. עס איז געווען ווי ער וואָלט וויסן אַז איך וויסן עפּעס.
  
  
  "גאָרנישט ספּעציעל".
  
  
  "הממ. ביסט זיכער?"
  
  
  — פארשטײט זיך, איך בין זיכער. איך איז געווען קוקן בייַ די ברעג, אָדער מער אַקיעראַטלי, אין אַ ספּעציפיש רויט ביקיני אויף דעם ברעג.
  
  
  "אזוי וואָס זענען דיין פּלאַנז? וועסטו בלייבן אין שטאט?
  
  
  איך האב זיך אויפגעהויבן פון ביקיני. "ניין," האָב איך אים געזאָגט. — איך פארט קײן ירושלים.
  
  
  “נו, אויב איר פּלאַן צו דינגען אַ מאַשין, פּרובירן קאָפּעל אויף ירקאָן סטריט. איר קענט נעמען אַ פיאַט 124 און עס ענדערן אין ירושלים פֿאַר אַ דזשיפּ... אויב איר דאַרפֿן איינער.
  
  
  איך האָב זיך אָפּגעשטעלט. "פארוואס דאַרף איך אַ דזשיפּ אין ירושלים?"
  
  
  "איר וועט ניט דאַרפֿן אַ דזשיפּ," ער האט געזאגט, "אין ירושלים."
  
  
  "זענען עס קיין אנדערע נוציק פֿירלייגן?"
  
  
  "עסן ליפי וועדזשטאַבאַלז און באַקומען אַ פּלאַץ פון מנוחה."
  
  
  אי ך הא ב אי ם גערעד ט עפע ס טאן .
  
  
  איך האב פארדינט א פיאט 124 פון קאפל רענט א קאר אויף ירקון גאס. נייַן באַקס פּער טאָג פּלוס צען סענס פּער מייל. זיי האָבן געזאָגט אַז איך קען עס בייַטן פֿאַר אַ דזשיפּ אין ירושלים.
  
  
  איך בין געגאנגען צו דרום-מזרח צוזאמען א פיר-שטעג שאסיי וואס האט זיך אויסגעשטרעקט זיבעציק קילאָמעטער. ארום פיר און פערציק מייל. איך האב אנגעצונדן דעם ראדיא. אמעריקאנער ראַק פּאַנעל דיסקוסיע אויף פערטאַלייזערז. איך האב אויסגעלאשן די ראדיא.
  
  
  איך האב נישט אינגאנצן געלעגן פאר בנימין ווען איך האב אים געזאגט אז איך האב גארנישט אנטדעקט קיין וויכטיגקייט. אין פאַקט, עס איז מיסטאָמע פּיינפאַלי אמת. פאר פינף הונדערט דאלאר האבן זײ מיר געקויפט דעם נאמען פון דעם ברודער פון א לײב אין בית־נם. אַז ס אַלע, און מיסטאָמע גאָרנישט.
  
  
  און וואָס שייך די פֿינף הונדערט דאָלער, אויב דאָס איז אַלץ וואָס ראָבי האָט באַצאָלט יוסף, זײַנען נאָך געבליבן צוויי טויזנט פֿינף הונדערט. ערגעץ אונטער די שורה, ער דערגרייכט מער.
  
  
  ווער האט ער באצאלט?
  
  
  אָן זיין קאָנטאַקט רשימה, איך האט קיין געדאַנק.
  
  
  און אָן קיין קלוז, פינף גייז קען האָבן פאַרלאָרן פינף הונדערט מיליאָן. אָדער אפֿשר זייער לעבן.
  
  
  דאָס ברענגט מיר צו די קשיא: ווער האט די קלוז? ווער האט גענומען ראָבי ס זאכן? עס איז געווען גרינג. יעקב. אבער ער איז געווען געבונדן צו אַ בעט אין אַריזאָנאַ. צו די אָנהייב. דער ״אמעריקאנער״ האט זײ גענומען. אַגענט? שפּיאָן? פריינד? שונא?
  
  
  איך האב צוריק אנגעצונדן דעם ראדיא און איך האב זיך געכאפט צו א ציגארעטל ווען איך האב זיך דערמאנט.
  
  
  מאַטטשבאָקס. די פון ראָבי ס רעקל.
  
  
  שאַנדאַ באַטס
  
  
  עמאר גאס 78
  
  
  ירושלים
  
  
  
  
  דער נאָמען חיים איז אָנגעשריבן אויף די אינעווייניקסטע דעקן.
  
  
  דעמאָלט ווידער, אפֿשר עס האט נישט מיינען עפּעס.
  
  
  
  
  
  
  אַכט קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  די מאַפּע פון ישראל לייענט ווי אַ וועגווייַזער צו די ביבל. איר קענען אָנהייבן מיט בראשית און גיין דורך שלמה ס מינעס, דוד ס קבר, בית לחם און נצרת און ענדיקן מיט אַרמאַגעדאָן. אויב איר ווילן די קורץ ווערסיע, קומען צו ירושלים.
  
  
  די שטאָט נעמט אַוועק דיין אָטעם מיט יעדער שריט. װײַל איר שטײט, װוּ שלמה האָט געהאַלטן זײַנע פֿערד, און איצט גײט איר אַרײַן אין װיאַ דאָלאָראָסאַ, די גאַס, װאָס דער משיח איז געגאַנגען מיט דעם קרייז. און דאָרטן איז מוחמד אַרױפֿגעגאַנגען צום הימל. און דער קבֿר פֿון אַבֿשָלומען. און מרים ס קבר. וואנט פון טרערן. גאָלדען קופּאָל פון די אָמאר מאָסקווע; סטיינד גלאז צימער פון די לעצטע סאַפּער. עס ס אַלע דאָרט. און אַלץ קוקט בערך די זעלבע ווי עס איז געווען דעמאָלט.
  
  
  אין ירושלים געפינען זיך 200,000 אידן, 75,000 מוסולמענער און 15,000 קריסטן; עס איז אויך פאראן א שפאנונג, אבער נישט מער ווי יעצט, ווען די שטאט איז געווען צעטיילט און די אראבער האבן געלעבט אונטער אראבישע הערשאפט אן לויפן-וואסער אדער קאנאליזאציע.
  
  
  א טייל פון דער שטאט וואס הייסט "מזרח ירושלים" האט געהערט צו יארדאניע פאר דער 1967 מלחמה. אזוי זענען הר הצופים און הר הזיתים.
  
  
  אזוי האט "מזרח ירושלים" אן אראבישן כאראקטער.
  
  
  "אַראַביש אין כאַראַקטער" קענען זיין פאַלש. ווייל דער אראבישער כאראקטער ווערט נישט פארשטאנען, אמווייניגסטנס ביי רוב פון אונז מערב-אראבער, פארבלייבט ער אינעם מערבדיקן מיינונג דער לעצטער אמתער עקזאָטישער בארבאר. שייך מיט פיר ווייבער, שאריע געזעץ, פראבלעם מוסר און שלעכטע ציין. ראַנאַוויי סוחרים וואָס וועט פאַרקויפן איר אַ "פאַקטיש אַנטיק טעפּעך" און פרעגן צוויי פּיאַסטערז מער פֿאַר זייער טאָכטער. די שלעכט גייז וואָס מאַטערן די גוטע גייז אין קינאָ און האָבן שוין אַרויף צו קיין גוט זינט דעם טאָג פון רודאָלף וואַלענטינאָ געשטארבן. טעראריסטן האבן נישט געהאלפן דעם בילד. אין פאַקט, זיי האָבן אַפֿילו ווערן אַ בילד. און עס איז שיין נאַריש.
  
  
  אלע אראבער זענען נישט מער געוואלדיקע טעראריסטן ווי אלע אראבישע שייך. אויב איך וואלט געדארפט מאכן א גענעראליזאציע וועגן אראבער - און בכלל האב איך פיינט אלגעמיין - וואלט איך געזאגט אז זיי האבן א וואונדערבארן שכל, ברייטער הומאר, אויסגעצייכנטע שטייגער און א פריינדלעכקייט וואס גרעניצט זיך אפט מיט איבעריג.
  
  
  די אמעריקאנער קאלאניע געפינט זיך אין מזרח ירושלים. דא ס אי ז אמא ל געװע ן דע ר פאלא ץ פו ן דע ר פאשע . גילדעד טיילערד פאַרגעניגן קופּאָל. צימערן קאסטן איצט צוואַנציק דאלאר א טאג. ריזיק רומז מיט בימד סילינגז און מיזרעכדיק פּאַטערנז אויף די ווענט.
  
  
  איך האב זיך איינגעשריבן אלס מאקענזי פון מירא און בין ארויסגעגאנגען אין דעם זונענליכטן הויף עסן מיטאג. די עסן איז פראנצויזיש און אויך מיטל מזרח. איך האב באפוילן פראנצויזיש עסן און ישראל וויין. ע ס אי ז געװע ן שפעט , נאכמיטאג , או ן ד י גרעםט ע פו ן ד י צעטײלט ע טיש ן זײנע ן געװע ן לײדיק . 4 ארטיקע עסקנים זענען געשלאגן געווארן מיט שטיינער דורך א בעט פון בלומינג געראניע. נעבן מיר האט א געברויכטע, טײער־אויסזעענדיקע פּאָר געשטערט אין דעם זילבערנעם עספּרעסאָ־טאָפּ, װאַרטנדיק ביז די קאַווע זאָל פֿינצטערער װערן לויט זײער געפֿע. דער מענטש האט א זיפצן. מ׳האט אים נישט געװאלט װארטן.
  
  
  מייַן ווייַן איז אנגעקומען און דער מענטש קראַנע זיין האַלדז צו זען די פירמע. איך האב אים געלאזט פרובירן. איך געדאַנק אַז אויב איך זאָגן אים, מיר וועלן מאַכן ווייַן סאַמפּאַלז אין דער ווייַטער האַלב שעה. דערנאָך ער וועט וועלן צו רעדן וועגן רעסטראַנץ אין פֿראַנקרייַך און דער בעסטער העמד פאַבריקאַנט אויף סאַוויללע ראָוו. האָב איך אים געלאָזט טרינקען.
  
  
  ער האט אויסגעקלערט אין האלדז. "אנטשולדיגט," ער געזאגט. אמעריקאנער. "איך בין נאָר טשיקאַווע ..."
  
  
  "מקווה ישראל"
  
  
  "אנטשולדיגט?"
  
  
  "ווייַן." איך האב אויסגעדרייט די פלאש. "מקווה ישראל"
  
  
  "אוי." ער האָט געלייענט דעם לייבל. "מקווה ישראל"
  
  
  ער האט געטראגן א אנצוג פון זעקס הונדערט דאלער — א ברוין אנצוג, א טונקל העמד, טונקל הויט און ברוינע האר. וואָס קענען זיין גערופן מאַמאָשעסדיק הצלחה. די דאמע נעבן אים האט פארענדיקט דעם בליק. בלאָנדע גרייס קעלי אין בלאַס בלוי זייַד.
  
  
  — כ׳האב פריער געמײנט, אז איר זעט אויס באקאנט. זי האט גערעדט אין ניגונים. אַקצענט, פראנצויזיש. "אבער איצט איך וויסן פון וועמען איר דערמאָנען מיר." דער קוק האט געפלירט. קיל, אָבער הייס. זי האָט זיך אויסגעדרייט צו אַ רעקלאַמע פֿאַר זונענברען. "ווער טאָן איר טראַכטן איר זענט, באָב?"
  
  
  באָב האָט געשוויגן. מיין עסן איז אנגעקומען. זי האט זיך צוגעבויגן צום קעלנער און גענומען מיין האנט. — עמאר שאריף! דער קעלנער האט מיר א װינק געטאן און איז אװעק. זי האט זיך אנגעבויגן פאראויס. "איר טאָן ניט ... טאָן איר?"
  
  
  "אָמאר שאריף. אה. אנטשולדיגט." איך האָב אויסגעשטרעקט מיין פּאַפּיראָס און אָנגעהויבן עסן מיטאג. באָב האָט געקוקט אויף מײַנע סיגערעץ. אין אַ מינוט ער וועט פרעגן צו זען די פּאַק. ער האט אויסגעקלערט אין האלדז.
  
  
  "איך בין באָב לאַמאָט. און דאָס איז דזשאַקלין ריין."
  
  
  איך האב אויפגעגעבן. "מאַקענזי." מיר האבן אלע געשאקלט די הענט.
  
  
  — ביסט דא אויף וואקאציע ? — האט באב געפרעגט.
  
  
  איך געזאגט איך אַרבעט פֿאַר וועלט מאַגאַזין. איך האב דאס געזאגט אזוי אפט, אז איך האב עס אנגעהויבן צו גלייבן.
  
  
  ער דערציילט מיר אַז ער געארבעט פֿאַר פרעסקאָ אָיל. איך האב געזאגט "אוי" און ממשיך עסן. נישט "אָה?" נאָר "אָה." ער זאָל נישט האָבן מורא.
  
  
  "ווי קיש?"
  
  
  "המ?"
  
  
  ער האָט אָנגעוויזן אויף מיין טעלער. "קיש, ווי איז דאָס?"
  
  
  "גרויס."
  
  
  "ניט אַזוי גוט ווי מאַדאַם דיט ס, איך געוועט." האָבן איר אלץ געווען אין מאַדאַם דיט אין פּאַריז? דער בעסטער קיש אין דער וועלט, גאָרניט."
  
  
  "איך וועל געדענקען עס"
  
  
  — ביסט דא אלײן ?
  
  
  "מממ. יאָ."
  
  
  "אָוקיי," האָט דזשאַקלין געזאָגט. "אין דעם פאַל, טאָמער ..." דער קוק זי געגעבן באָב לייענען ווי טעלעפּראָמפּטער קאַרדס. באָב האָט פֿאַרשטאַנען זײַן באַמערקונג.
  
  
  "טאַקע יאָ. אפֿשר איר וואָלט ווי אַ בילעט צו די קאָנצערט הייַנט בייַ נאַכט? איך האָב אַ באַגעגעניש, אַ געשעפט באַגעגעניש, און, נו, דזשאַקלין וויל צו קומען אַהער, אָבער זי, נו, עס איז עפּעס ומגעלומפּערט פֿאַר איר צו גיין אַליין. אַזוי אַה. ..."
  
  
  דזשאַקלין האט לאַנג און פּאַמעלעך געקוקט אויף מיר. די פארוואס-איך-קאץ-אויס-וואס-ער-ווייס-נישט-וואס-וועט-נישט-שווייטן קוק. אירע אויגן זײנען געװען גרין און פארפלעקט מיט גאלד.
  
  
  איך געזאגט, "האר, איך בין נעבעכדיק, אָבער איך האָבן אנדערע פּלאַנז."
  
  
  מענטשן ווי לאַמאָט מאַכן מיר זאָגן זאכן ווי "פאַרשילטן עס." און פרויען ווי דזשאַקלין זענען שעדלעך צו די נשמה. איר קענען הערן זייער ווהעעלס קליקינג ווען זיי פּלאַן צו פאַרטשעפּען איר, אָבער אַ סאַטאַל רייעך, סילקי האָר, אַ ליכט האַנט אויף דיין אָרעם, דעמאָלט סליפּינג אַוועק ... און דער ווייַטער זאַך איר וויסן, איר האָט שפּרינגען אויף די קרוק. און דער ווייַטער זאַך איר וויסן, איר ניטאָ צוריק אין די אָקעאַן.
  
  
  "אפֿשר ווייַטער מאָל?" זיי האבן עס געזאגט צוזאמען און דערנאך האבן זיי ביידע געלאכט.
  
  
  "אפשר," איך געזאגט ווי זיי לאַכן.
  
  
  איך האָב געבעטן דעם טשעק, באַצאָלט און אַוועק.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  עס זענען טערקיש באַטס און עס זענען טערקיש באַטס.
  
  
  און דעמאָלט עס איז שאַנדאַ.
  
  
  עכט טערקיש און עכט באַטס. קיין ומזין. קלייַבן פון פּאַרע באַהיצונג אָדער טרוקן היץ, הייס בעקן, קאַלט בעקן אָדער מיטל-וואַרעם. שאַנדאַ איז כאַוזד אין אן אנדער געוועזענער פּאַלאַץ. סטיינד גלאז פֿענצטער, מאָסאַיק פלאָרז, הויך גילדיד דאָמעד סילינגז.
  
  
  און ווער, אין נאָמען פון גאָט, איז געווען חיים? חיים קען זיין ארבעטן דאָ אָדער נאָר הענגען אַרום. חיים האט געקענט קומען אמווייניגסטנס איינמאל זיך טרעפן מיט ראבי. חיים האט בכלל נישט געקענט זיין דא. אָדער ראָבי אויך. אפֿשר האָט ער נאָר געפֿונען אַ שדכן. אנטשולדיג מיר מיס, טאָן איר האָבן אַ ליכט? אַוואַדע. דאָ. אלעס איז גוט. האַלטן זיי.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צום טיש. א באַטערד 1910 אָפיס-נוסח שרייַבטיש אין די מיטן פון די פּאַשאַ-נוסח פויע. דער שילד האט געזאגט, "אַרייַנגאַנג IL 5. $ 1.15." איך האב באצאלט דעם קאסירער. עס איז געווען ענלעך צו מיינע זכרונות פון ש.ז. סאַקקעל איז אַ טערקיי מיט פּוטער באַללס ווערינג ברילן.
  
  
  איך האב פארפלעקט מיין טויש און געטראכט א מינוט.
  
  
  — אזוי ? ער האט געזאגט אויף ענגליש, "אזוי וואָס איז דער ענין?"
  
  
  איך האב געזאגט, "צי איך קוק ווי עפּעס געטראפן?"
  
  
  "האָסט אלץ געזען עפּעס פּאַסירן מיט עמעצער? יעדער האט עפּעס אַנדערש. אַזוי וואָס זענען איר אַנדערש?
  
  
  איך שמייכל. "איך טאָן ניט."
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. — אזוי ?
  
  
  אַזוי וואָס ניט. האָב איך געזאָגט: איז חיים דאָ?
  
  
  האָט ער געזאָגט: װער איז חיים?
  
  
  "איך וויס נישט. וועמען האסטו?"
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קין. — חיים איז נישט דא. ער האט געבויגן דעם קאפ. — פארוואס פרעגסטו?
  
  
  — איינער האט מיר געזאגט אז איך זאל פרעגן חיים.
  
  
  ער האט װידער א שאקל געטאן מיטן קין. — חיים איז נישט דא.
  
  
  "אָוקיי. אקעי. וואו איז דער לאקער?"
  
  
  "אויב דו האסט געזאגט חיים האט דיר געשיקט, איז דאס עפעס אנדערש."
  
  
  "עפּעס אַנדערש?"
  
  
  — אויב דו האסט געזאגט, אז חיים האט דיר געשיקט, רופ איך דעם באלעבאס. אויב איך רופן דעם באַלעבאָס, איר באַקומען ספּעציעל באַהאַנדלונג. ”
  
  
  איך האב מיך געקראצט אין קאפ. "קען איר ביטע רופן דעם באַלעבאָס?"
  
  
  "רופן דעם באַלעבאָס וואָלט מאַכן מיר צופרידן און דילייטיד. עס איז נאָר איין פּראָבלעם. חיים האָט דיך נישט געשיקט."
  
  
  ― זע, לאָמיר זאָגן, אַז מיר הײבן אָן. העלא. א גוטן טאג. חיים האָט מיך געשיקט".
  
  
  ער האט געשמייכלט. — יא ?
  
  
  איך שמייכל. — יא, וועסטו רופן דעם באלעבאס ?
  
  
  "אויב איך וואָלט רופן דעם באַלעבאָס, איך וואָלט זיין צופרידן און צופרידן. עס איז נאָר איין פּראָבלעם. דער באַלעבאָס איז נישט דאָ"
  
  
  כ׳האב פארמאכט די אויגן.
  
  
  האָט ער געזאָגט: זאָג מיר, אַז איר גײט אין פּאַרע. איך וועל שפעטער שיקן דעם באלעבאס״.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  פעלני ן הא ט געהא ט א פארע ־ צימער . קייַלעכיק און הויך, ווי אַ קליין קאָלאָססעום, אַרומגערינגלט מיט קייַלעכיק ווייַס שטיין פּלאַטעס וואָס, ווי בליאַקערז, רויז צו אַ הויך קופּאָל סטעליע פון קאָלירט גלאז. מיט דער פּאַרע איז עס געווען ווי אַ סוררעאַליסטישער חלום פֿון פּאָמפּעיי. ד י קערפער , פארשפרײ ט אוי ף ד י שטײנערנע ר טרעפ , האב ן זי ך באװיזן , אבע ר פונק ט צ ו פארמייד ן א צוזאמענשטויס . וויזאַביליטי איז געווען כּמעט נול.
  
  
  איך האָב געפֿונען אַ לאַקער און רענטאַד אַ גרויס פּערסיש-מוסטערד האַנטעך און אַ פיברע סקרייפּער זיי רופן אַ וואַשקלאָט. איך האב נישט געוואוסט ווי דער באס קען מיך טרעפן. כ׳האב אפילו נישט געקאנט אויפשטײן.
  
  
  איך בין אַרײַן אַרײַן אויף דער פּלאַטע בערך צוואַנציק פֿיס. פּאַרע ריסעס. עס איז געווען פייַן און הייס. איך האָב געמײנט, אַז איך קאָן היילן די דענטס פֿון דער פריערדיקער נאַכט. אָפּרוען ווייטיקדיק מאַסאַלז. כ׳האב פארמאכט די אויגן. אפֿשר זשעקסאן ראָבי געקומען דאָ נאָר צו אָפּרוען. אפשר איז ער געקומען פאר די פארע, די בעקן און די באזונדערע באהאנדלונג וואס חיים האט מיר געשיקט.
  
  
  איך האט צו אַרייַנלאָזן אַז די באַהאַנדלונג איז ספּעציעל. פֿון ערגעץ פֿון די פּאָמפּעײַ־נעפּל זײַנען גיך אַרײַן אַ פּאָר הענט. זיי האבן מיך אנגעכאפט מיט א האמער און מיך אראפגעקלאפט. עס איז געווען אַזוי פאַרשילטן הייס איך קען נישט זען אים. אבער איך ווייס ווי אזוי צו אראפנעמען דעם האמער. איך קען דאָס טאָן, ווי זיי זאָגן, מיט די הענט הינטער מיין צוריק.
  
  
  איך האב געענטפערט מיט א דזשודא קיק און דער בחור איז אוועקגעפלויגן פון מיר, נאכאמאל און נאכאמאל, און איז פארשוואונדן געווארן אין א פארע.
  
  
  נישט לאנג.
  
  
  ער האט מיך געשלאגן אין די ריפן מיט דעם ביקס פון זיין ביקס (איר דארפט זיך דארטן א ראדאר) און איך האב זיך געגליטשט אויף א שטיין. דער האַנטעך פלו און איך איז געווען נאַקעט, און דעמאָלט ער איז געווען בייַ מיר ווידער, אַ גרויס פּנים בלאָב, סטאַרטינג צו ונטערטוקנ זיך באָמבע פֿאַר די טייטן.
  
  
  איך געווארט פֿאַר די אנדערע פוס צו לאָזן די ערד און פלי איבער! אי ך הא ב זי ך ארא פ פו ן טרעפ , או ן זײ ן קערפע ר הא ט זי ך ארײנגעקראכ ט אי ן א לײדיק ן שטײן . איך איז געווען אויף אים איידער ער קען זאָגן "אַו"! איך האב אים געשלאגן אין האלדז מיט דער זייט פון דער האנט, אבער ער האט מיך אפגעשטעלט מיט אן ארעם אזוי דיק ווי א בויםשטאם. ער איז געווען געבויט ווי קינג קאָנג און קוקן בייַ זיין פּנים האט נישט טוישן מיין מיינונג. מיר האָבן פּראַקטאַקלי געטאן ינדיאַן ראַנגלעריי ביז ער גראַנטיד און ווינד זיך און מיר ביידע ראָולד איבער און איבער ווידער און פּלוצלינג איך געפאלן אויף די שריט,
  
  
  און ער האָט געשלאָגן דעם קאָפּ אין אַ שטיין.
  
  
  עס איז געווען אַרום דעמאָלט אַז איך קען נוצן ווילהעמינה ס הילף. אָבער אַוודאי האָב איך נישט אַרײַנגענומען מײַן לוגער אין פּאַרע־צימער, נאָר דעם הוגאָ, מײַן געטרײַער סטילעטטאָ. צום באַדויערן, איך באַהאַלטן עס אין די טאַליע פון די האַנטעך און עס פלו אַוועק ווען די האַנטעך פלו און איך פאַרפאַלן עס ערגעץ אין די פּאָר.
  
  
  אָבער, ווי עמעצער האט געזאגט, זוכן און איר וועט געפֿינען. איך פּעלץ עפּעס שאַרף טינגגלינג מיין צוריק. אין דעם בלאָקבוסטער האָט מען מיך געשטעקט ווי אַ פליג און געפּרוּווט מאַכן אַ געהאַקט לעבער פֿון קאָפּ, בשעת מײַן אייגענער מעסער האָט מיך אָנגעהויבן שטעכן אין רוקן.
  
  
  איך האט גענוג ליווערידזש צו מאַכן אַ מאַך. אי ך הא ב אנגעכאפ ט דע ם טרעפ ט איבע ר מי ר או ן געשטופט , או ן מי ר האב ן זי ך בײד ע זי ך געקערל ט אהי ן או ן צוריק , ארא פ — או ן איצ ט הא ב אי ך געהא ט א שטילע . אבער יעצט האט ער געהאט מיין האנט מיט'ן מעסער, און מיר האבן זיך נאכאמאל איבערגעדרייט, געשטופט דאס מעסער, ערשט יעצט איז ער געווען אויפן אויבערשטן און געדריקט מיינע הענט. איך האב אויפגעהויבן מיין קני און זיינע אויגן האבן אנגעהויבן צו שווימען און מיר זענען ווידער געגאנגען צו אים. איך האָב געהערט עפּעס כראָמטשען, זײַן אָטעם איז געוואָרן אַ פֿײַף, און די האַנט האָט זיך אָפּרוען. אי ך בי ן צוגעקומע ן או ן הא ב אי ך דערזען , א ז אי ך שטאפ ט דע ם מעסער ל אי ן דע ר לײב .
  
  
  איך האָב זיך פּאַמעלעך אויפגעהויבן, קוקנדיק אויף מיין אַטאַקער. זײ ן האלדז אי ז געװע ן צעבראכ ן אויפ ן װינק ל פו ן טרעפ , או ן דע ר קא פ אי ז געהאנגע ן איבע ר דע ר ראנד . אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , שװע ר געאטעמט . זײ ן קערפער איז צוזאמגעפאלן. ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן װאלגער ן . אַרויף און אַראָפּ דורך די שטיינער פון ווייַס שטיין טרעפּ, אַראָפּ דורך די העכערונג וואלקנס פון העליש פּאַרע.
  
  
  אי ך בי ן ארומגעגאנגע ן ד י ראטונד ע או ן בי ן ארא פ ד י טרעפ . איך בין געווען האַלב פון די טיר ווען איך געהערט עמעצער זאָגן, "וואָס טאָן איר טראַכטן אַז ראַש איז געווען וועגן?"
  
  
  זיין באַגלייטער האט געענטפערט: "וואָס ראַש?"
  
  
  איך באַשלאָסן צו באַזוכן דעם באַלעבאָס. איך האב מיך אנגעטאן און איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר אנגעצייכנט "דירעקטאר". זײן סעקרעטאר האט מיר געזאגט אז ער איז נישט דארט. איך בין געגאנגען פארבײ איר שרײבטיש און אירע פראטעסטן און געעפנט די טיר צום באלעבאס. ער איז ניטאָ. דער סעקרעטאר איז געשטאנען בײ מיר עלנבויגן; א פלייצע , צעשטערטע , מיטל־עלטערטע , ד י ארעמלע ך איבע ר ד י ברוסט . "איז עס קיין אָנזאָג?" זי האט געזאגט. סאַרקאַסטיש.
  
  
  "יאָ," איך געזאגט. ― זאָגט אים, אַז חיים איז דאָ געװען. און דאָס איז די לעצטע מאָל איך רעקאָמענדירן זיין אָרט. ”
  
  
  איך פארשטאפט ביי דער אָפּטראָג שרייַבטיש.
  
  
  ― האָט חײם געשיקט אַ סך פֿרײַנט?
  
  
  "ניין," ער געזאגט. "דער ערשטער איז איר. דער באַלעבאָס האָט מיר געזאָגט מיט בלויז צוויי טעג צוריק, "זייט אָפּגעהיט ווען עמעצער זאגט חיים."
  
  
  צוויי טעג צוריק. ע ר הא ט אנגעהויב ן שאפ ן זײ ן אײגענע ם לאנד .
  
  
  זאל זיין.
  
  
  — אזוי ? — האט ער מיך געפרעגט. — עפעס איז געשען ?
  
  
  "ניין," איך געזאגט פּאַמעלעך. "אלעס איז גוט. נאָר גוט."
  
  
  
  
  
  
  ניינטער קאפיטל.
  
  
  
  
  
  קאָפּל רענט־א־קאַר האָט מיר נישט געהאָלפֿן. און אַוויס אויך. איך האב געהאט מזל ביי הערץ. יא, הער ראָבי האט רענטאַד אַ מאַשין. פינפט און צוואנציקטער. זיבן אינדערפרי. ער האט ספעציעל באשטעלט א לאנד ראווער. איך גערופן די טאָג פריער צו מאַכן אַ רעזערוואַציע.
  
  
  "ווען האָט ער עס צוריקגעקערט?"
  
  
  זי האט געטראגן מיט די פינגער איבער דער דערלאנגט קבלה. מיעס מיידל מיט שלעכט הויט. זי האט מיר געגעבן א שמייכל, װאם האט אויסגעזען װי א דינער. "זיבן און צוואנציג. אויף עלף דרײַסיק."
  
  
  צוואַנציק מינוט שפּעטער ער ווייערד אַקס. א שעה שפעטער איז ער געשטארבן אין א געסל.
  
  
  זי האט גענומען פארמאכן דעם טעקע שופלד.
  
  
  — קענסט מיר נאך עפעס זאגן ?
  
  
  דער שילד אויפן טאָמבאַנק האָט געזאָגט אַז איר נאָמען איז מיס מאַנגעל.
  
  
  "קען איר זאָגן ווי פילע מייל ער שטעלן אויף די ראָווער?"
  
  
  זי האט אריבערגעװארפן אירע שפיז־פארמימע פלויםנע נעגל דורך די ר׳ ביז זי האט דערגרײכט ראבי. — פֿינף הונדערט און פערציק קילאָמעטער, הער.
  
  
  איך שטעל אַ פופציק פונט צעטל אויף די טאָמבאַנק. "וואָס איז דאָס, וואָס איז עס פֿאַר?" — האט זי געפרעגט מיט חשד.
  
  
  "דאָס איז ווייַל איר האָט קיינמאָל געהערט פון הער ראָבי, און קיין איינער דאָ האט געפרעגט וועגן אים."
  
  
  — װעגן װעמען ? — האט זי געזאגט און גענומען דעם רעכענונג.
  
  
  איך האב גענומען די קארט פון די קאנטער און איז אוועק.
  
  
  עס איז געווען זונ - ונטערגאַנג און איך נאָר דראָווע אַרום פֿאַר אַ בשעת, טריינג צו אָפּרוען מיין מיינונג און באַקומען גרייט פֿאַר די ווייַטער גרויס באַוט פון ברודינג. די שטאָט איז געווען די קאָליר פון רויז גאָלד, ווי אַ ריז בראַסלעט ארלנגעווארפן צווישן די היללס. קהילה־גלעקן האבן געקלונגען און פון די פארגילטענע מינארעטן האט זיך געהערט דאס קול פון דער מדינה מועזין. לאַ ילאַהאַ ילאַ אַלאַ. מוסלים רופן צו תפילה.
  
  
  ד י שטא ט אל ץ אי ז געװע ן װ י א סארט ת תפילה . אַראַבישע פֿרויען, עקזאָטיש אין שלייערן, באַלאַנסירט אויף קאָרב אויף די קרעלן, צונויפגיסן זיך מיט טוריסטן אין אָפּגעשניטענעם דזשינס און אָרטאָדאָקסישע כּהנים אין זייערע לאַנגע שוואַרצע מאַנטלען און לאַנגע שוואַרצע האָר, און מענער אין קאַפֿיע אויפֿן וועג צום מאָסקווע און חסידים. אידן גייען צום וואנט. איך האָב זיך געוואונדערט, צי וועט אַמאָל די שטאָט, וואָס דער גאָט האָט גערופֿן מיט דרײַ נעמען, שײַנען פֿון הימל אַרײַן אין שפּיגל און זאָגן: „זע, בחורים, אַזוי דאַרף עס זײַן. אַלע לעבן צוזאַמען אין שלום." שלום עליכם, סלאם אלוקים. שלום צו דיר.
  
  
  איך אומגעקערט צו מיין צימער און באפוילן מאַשקע, דעמאָלט אויסגעגאסן הייס וואַסער אין די
  
  
  וואַנע און גענומען מאַשקע מיט מיר אין די וואַנע. א חו ץ א פלא ץ אויפ ן הינט ן קאפ , װא ו ע ם הא ט שוי ן געמאכ ט צ ו קאם ן ד י האר , הא ט מײ ן קערפער ם פארגעם ן דע ם טאג . ניט מוחל, נאָר פאַרגעסן.
  
  
  דער טעלעפאן האט געקלונגען. איך האָב געקרעכצט. אין מיין אַרבעט עס איז ניט אַזאַ זאַך ווי די פּאָסום לוקסוס פון קענען צו קלינגען פאָנעס אָדער קלינגען דאָרבעלז. אָדער עמעצער איז אויס צו באַקומען איר, אָדער עמעצער איז אויס צו באַקומען איר. און איר קיינמאָל וויסן וואָס ביז איר ענטפֿערן.
  
  
  איך האב געשאלטן און ארויסגעשלעפט פון באדן, געדריפט אויף מיין טעלעפאן און איבערגעלאזט שפּורן אויפן מיזרעכישן טעפּעך.
  
  
  "מאַקענזי?"
  
  
  בנימין. איך האב אים געזאגט ער זאל ווארטן. איך געזאגט איך געגעסן וואַניל ייַז קרעם. איך געוואלט צו באַקומען עס. איך האָב געמײנט, אַז ער צעשמעקט זיך. קאָמיק קאָוד: אפֿשר מיר זענען באַגד. איך אָפּגעשטעלט די צימער, פון קורס, אָבער די סוויטטשבאָרד טעלעפאָן קענען זיין מאָניטאָרעד פֿון ערגעץ. און עמעצער אין ירושלים איז געווען יאָגן מיר. איך האב אויפגעהאנגען און גערעכנט צוואנציג, און ווען איך האב אויפגעהויבן האט ער געזאגט אז ער דארף גיין; זײן טיר האט געקלונגען. איך האב געזאגט אז איך וועל אים צוריק רופן. האָט מיר געזאָגט צו רופן צו צען.
  
  
  איך האב באטראכט צו גיין צוריק צו די וואַנע, אָבער עס איז ווי ריכילינג טאָסט - מער אַרבעט ווי עס איז ווערט. איך האָב געכאַפּט אַ האַנטעך, מיין טרינקען און אַ מאַפּע און זיך אויסגעשטרעקט אויף דעם קעניג-סיז בעט.
  
  
  ראָבי איז געפארן 540 קילאָמעטערס ארום רייזע. צוויי הונדערט און זיבעציק איין וועג. אָנהייב פון ירושלים. איך אָפּגעשטעלט די וואָג אין די דנאָ פון די מאַפּע. פערציק קילאָמעטערס צו אַן אינטש. איך האב געמאסטן 6 אינטשעס און האב געצויגן א ראנד ארום ירושלים; 270 קילאָמעטערס אין יעדער ריכטונג. גאַנץ וועגן 168 מייל.
  
  
  דער קרײַז איז געגאַנגען צו צפון און האָט איבערגעדעקט רוב לבנון; מזרח-צפון-מזרח, ער איז אריין אין סיריע; מאָווינג דרום-מזרח, ער קאַפּטשערד רובֿ פון ירדן און אַ פופציק-מייל פּייַדע פון סאַודי אַראַביאַ. אין דרום האט עס באדעקט א האלב פון סיני און אין דרום-מערב האט עס געלאנדעט אויפן גאסן פון פארט סעיד.
  
  
  ערגעץ אין דעם קרייַז האָט ראָבי געפֿונען שאַיטאַן.
  
  
  ערגעץ אין דעם קרייז וועל איך געפינען שיטן.
  
  
  ערגעץ אויף א פלאן מיט מאראנץ שטויב.
  
  
  ערשטער זאכן ערשטער. יארדאניע איז פיינט טעריטאריע פאר די קאמאנדא'ס, און עגיפטן ווערט שנעל אומפארלאָזלעך. דער סיני האלב-אינזל איז א גוטער פלאץ צו באהאלטן זיך, אבער ער איז פול מיט ישראלים און יו-ען אָבסערווירער, ווי אויך די מצריים פון סאדאט, וואס ווערן גאנץ באקוועם מיט אמעריקע. מארק דעם ווי אַ "אפֿשר" אָבער נישט ווי אַ ערשטער אָפּציע. עס איז אויך נישט געווען קיין אראביע, וואס האט פארלאזט א טייל פון סיריע און רוב לבנון, א לאנד מיט א גרויסן פאלעסטינער קאנטינגענט. סיריע, וועמענס אַרמיי האָט נאָך געקעמפט מיט מדינת ישראל, האָפענונג נאָך צו באַקומען אַ פוטכאָולד טראָץ שלום געשפרעכן. לבנון, אַ באַרימט ספּעציעלע פאָרסעס באַזע.
  
  
  אַזוי, די געשטאַלט פון שאַיטאַן איז געווען אין לבנון אָדער סיריע.
  
  
  אבער זענען זיי נאָך ווו זיי זענען געווען ווען ראָבי געפונען זיי? אָדער האָבן זיי באַשלאָסן אַז זיי זענען זיכער גענוג צו בלייבן שטעלן נאָך די טייטן?
  
  
  לבנון אדער סיריע. ראָבי האָט גערופֿן דמשק, ביירוט, סיריע און לבנון.
  
  
  דעמאל ט האב ן זי ך אנגעהויב ן קלאנגע ן אי ן קאפ .
  
  
  אפשר האט בנימין נאכגעטראגן די רופן.
  
  
  אפֿשר ער האט אַמייזינג אינפֿאָרמאַציע.
  
  
  אפֿשר זאָל איך זיך אָנטאָן און גײן עסן מיטאָג.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  דער רעסטאראן האט מען גערופן "אראבישע ריטער" און די ווענט און סטעליע זענען געווען באדעקט מיט שטאָף; לילאַ, רויט, געל און שווינדלדיק. א ריזיגע פײגעלע־שטײל האט אנגעפילט דעם צענטער פון צימער, און דאס לילאַ, רויטע און געלע פײגעלע האט געגלעט מיט א בליק אויף די ליכטלעך באזוכער.
  
  
  איך האָב גענומען אַ טיש און באַשטעלט מאַשקע און אַ שיסל פון לאַם, ניסלעך, טשיקקפּעאַס, רייַז, בשמים און סעסאַמי. איך האָב געזאָגט, "איך ווילן צו עפענען סעסאַמי זאמען." דער קעלנער האט זיך ליב געבויגן און זיך אפגערוקט.
  
  
  ער איז צוריק אַ ביסל מינוט שפּעטער מיט אַ טרינקען, און אַ ביסל מינוט שפּעטער ער אומגעקערט מיט דזשאַקלין ריין.
  
  
  — כ׳האב געמײנט, אז דו ביסט אין װינקל, װילסט זײן אלײן, אדער...
  
  
  מיר געזעצט אויף "אָדער" און זי זיך אַראָפּ. זי איז געװען אנגעטאן אין פאריז, און זי האט געשמעקט מיט פאריז, און אירע בלאנדע האר זענען צוזאמענגעקליבן געװארן אויפן קאפ און אראפגעפאלן אין קלײנע קרייזן אין האלדז. די דימענטן האבן אין אירע אויערן געפונקט כיטרע, און עפעס אנדערש האט אין אירע אויגן געציטערט.
  
  
  זי האָט זיי אַראָפּגעלאָזט און געזאָגט: איר האָט מיך ניט ליב, צי?
  
  
  איך האָב געזאָגט: איך קען דיך נישט.
  
  
  זי האָט אַ ביסל גראָב געלאַכט. "איז עס אַן אויסדרוק פֿאַר 'בעטן צו פרעגן אַ קשיא?' "איך טראַכטן איר נאָר געפרעגט דעם קשיא. איך בעט עס ווידער. פארוואס האסטו מיך נישט ליב?
  
  
  — פארװאם װילםטו, אז איך זאל דאס טאן?
  
  
  זי האט פארצויגט אירע רויטע ליפן און געבויגן דעם קאפ. "פֿאַר אַ מענטש אַזוי אַטראַקטיוו, עס איז גאַנץ נאַיוו."
  
  
  "פֿאַר אַזאַ אַ אַטראַקטיוו פרוי," איך געפרוווט צו לייענען דעם פינקלען אין איר אויגן, "דו זאלסט נישט יאָגן מענטשן וואָס טאָן ניט ווי איר."
  
  
  זי האט א נײד געטאן און געשמײכלט. "רירן. יעצט, וועסטו מיר קויפן א טרינקען אדער מיר שיקן אהיים צו בעט אן מיטאָג?
  
  
  איך האב עס געוויזן פארן קעלנער און באפוילן
  
  
  זי זאָל טרינקען רויט. זי האט געקוקט אויפן פײגעלע. "איך האָב געהאפט אַז מיר קענען זיין גוט צו יעדער אנדערער. איך האב געהאפט... — האט זיך איר קול געפרוירן און געשװיגן.
  
  
  "איר האט דיין האפענונגען?"
  
  
  זי האָט מיר געװיזן אירע גרין־גאָלדענע אױגן. "איך האָב געהאפט אַז איר וועט נעמען מיר מיט איר ווען איר לינקס. אוועק פון דא".
  
  
  — פון װעמען ?
  
  
  זי האט זיך געפלאצט און געטראגן איבער דעם פינגער. "איך טאָן ניט ווי וואָס ער טוט צו מיר." איך האב געקוקט אויף די בריליאנטן, וואס האבן געגליטשט אויף אירע אויערן און געמײנט, אז ער געפעלט, װאס זי טוט מיט אים. זי האט באמערקט מיין בליק. "טאַקע יאָ. האָבן געלט. עס איז אַ פּלאַץ פון געלט. אבער געלט, גלייב איך, איז נישט אלעס. עס איז צערטלעכקייט און מוט... און... — האָט זי אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט אַ לאַנגן צעשמעלטער בליק. "און פילע פילע אנדערע". זי האט צעשײדט די ליפן.
  
  
  נעמען עס און דרוקן עס. עס איז געווען אַ שלעכט סצענע פון אַ שלעכט פֿילם. זי האט געהאט קלאס, אבער זי האט נישט געקאנט שפילן. און כאָטש איך בין מודה, אַז איך בין געווען העלדיש און מילד און איך האָב אויסגעזען ווי עומאר שאריף און דאָס אַלץ, איז אַלץ וואָס האָט געלויכטן אין אירע אויגן נישט קיין ליבע. עס איז אפילו נישט געווען קיין גוטע רײנע תאוה. עס איז געווען עפּעס אַנדערש, אָבער איך קען נישט לייענען עס.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "פאַלש פּאַטסי. אָבער טאָן ניט געבן אַרויף. וואָס וועגן דעם הויך באָכער?" כ׳האב אנגעװיזן אויפן שײנעם אראבישן קעלנער. "ניט אַ פּלאַץ פון געלט, אָבער איך געוועט ער האט אַ פּלאַץ מער."
  
  
  זי האט אראפגעלײגט דאס גלאז און האט זיך פּלוצעם אויפגעהויבן. עס זענען געווען טרערן אין אירע אויגן. אמתע טרערן. "איך בין טאַקע נעבעכדיק," זי געזאגט. „איך האָב זיך געמאַכט אַ נאַר. איך האָב געטראַכט, עס איז ניט קיין ענין וואָס איך געדאַנק. ” אמתע טרערן האָבן זיך טאַקע געטראָפן איבער איר פּנים, און זי האָט זיי אָפּגעווישט מיט ציטערנדיקע פינגער. — נאָר איך... איך בין אַזוי פֿאַרצווייפלט, יאָ! זי האט געציטערט. — אַ גוטע נאַכט, מיסטער קאַרטער.
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט און האלב געלאפן פון צימער. איך בין דארט געזעסן אין פארמישט. איך האָב ניט דערוואַרטן דעם סוף.
  
  
  איך האב איר אויך נישט געזאגט אז מיין נאמען איז קארטער.
  
  
  איך האָב פֿאַרענדיקט מײַן קאַווע פֿאַר צען, בין צוגעגאַנגען צום טעלעפֿאָן־בוידעם און אָנגערופן בנימין.
  
  
  — איינער מאכט די היץ, הא ?
  
  
  אַלס ענטפֿער האָב איך אים דערצײלט די מעשה אין פּאַרע צימער.
  
  
  "אינטערעסאנט."
  
  
  "איז עס נישט? צי איר טראַכטן איר האָבן צייַט צו קאָנטראָלירן דעם אָרט? ספּעציעל דער באַלעבאָס? חיים, איך מיין, איז געווען נאָר אַ אָנצוהערעניש.
  
  
  "חיים מיינט לעבן."
  
  
  "יא איך ווייס. מייַן לעבן נעמט מיר צו פילע מאָדנע ערטער."
  
  
  פּויזע. כ׳האב געהערט װי ער האט געשלאגן א שװעבעלע און גענומען שלעפן פון זײן ציגארעטל. "וואָס מיינט איר, ראָבי האָט געטאָן מיט דער שדכן?"
  
  
  איך האָב געזאָגט: קום, דוד. וואס איז דאס? ינטעלליגענסע פּרובירן אין ערשטער יאָר? די שדכן קעסטל איז געווען אַ פאַבריק בלויז פֿאַר מיין אויגן. עמעצער האָט עס אַרײַנגעלייגט אין ראָבי'ס באַגאַזש, וויסנדיג אַז איינער ווי מיר וועט עס געפֿינען. און גיי אים נאָך. וואָס איך האַס רובֿ וועגן דעם געדאַנק איז אַז אַלץ איך געפֿינען איצט קען זיין אַ פאַבריק.
  
  
  ער האט געלאכט. "גרויס."
  
  
  "המ?"
  
  
  "אויף דער פּראָבע. אָדער אין מינדסטער איך געקומען צו די זעלבע ענטפער. עפּעס אַנדערש איר וואָלט ווי צו טיילן?"
  
  
  "דערווייַל ניט. אבער דו האסט מיך גערופן״.
  
  
  “ראָבעס טעלעפאָן רופט. איך האב נאכגעטראגן די ציפערן."
  
  
  איך האב ארויסגענומען א בוך און א בלײפעדער. — רעד.
  
  
  "דער צימער אין ביירוט איז דער פאָקס האטעל." ראָבי האָט גערופֿן פֿון סטאַנציע צו סטאַנציע, אַזוי עס איז קיין רעקאָרד פון וועמען ער האָט גערופן."
  
  
  "וואָס וועגן דמשק?"
  
  
  "יא, איך זען. טעלעפאָן, ניט ליסטעד. פּריוואַט הויז. טעאָדאָר דזשענס. מיינען עפּעס?"
  
  
  אוי אוי. איך האב געהאט מיט מיר שרה׳ס טעלעפאן רעכענונג. איך אָפּגעשטעלט די דאַטעס פון ראָבי ס רופט. איך איז געווען פּלייינג פּאָקער מיט Jens אין אַריזאָנאַ ווען ער איז געווען סאַפּאָוזאַדלי גערעדט צו ראָבי.
  
  
  וואס מיינט דאס?
  
  
  אַז דער צופאַל וואָס ענדיקט זיך מיט דזשענס ביי מומע טילי ס איז געווען עריינדזשד. דעם ראָבי איז גערעדט צו די דזשענסאַ ימפּאָסטאָר. אַז עטלעכע אַוציידער האט ינפילטרייטיד אַקס. און דער זעלביקער פרעמדער קען האָבן גערירט ראָבי. נאך נישט...
  
  
  "ניין, איך געזאגט. 'עס מיינט גאָרנישט פֿאַר מיר."
  
  
  — װילםטו, אז איך זאל עס אויסקוקן?
  
  
  "איך וועל דיר לאזן וויסן."
  
  
  אן אנדער פּויזע. ― איר װאָלט געװאָרן אַ פֿאַרפוילטענער קיבוצניק, פֿאַרשטײט איר?
  
  
  — מײנט ?
  
  
  "קיין גייסט פון קוואַפּעריישאַן - ווי ראָבי."
  
  
  "יא. די ביסט גערעכט. אין שולע איך געלאפן שפּור אַנשטאָט פון פּלייינג פוטבאָל. און דער בלויז זאַך איך אלץ ריגרעטיד איז נישט געטינג טשירלידערז אויף דער שפּור. און טיממייץ."
  
  
  "אגב, איך האָב דיר געשיקט אַ קאָלעקטיוו."
  
  
  — װאס האסטו מיר געשיקט ?
  
  
  "זאָרגט נישט. עס איז נישט געווען מיין געדאַנק. איך, ווי מען זאָגט, האָב געפאָלגט“.
  
  
  — ואדים ?
  
  
  "האַק. פון דיין באַלעבאָס צו מיין באַלעבאָס. פון מיר צו דיר."
  
  
  "וואָס די כאַק?"
  
  
  "פֿאַר גיין צו סיריע - אָדער לבנון - אָדער ערגעץ אַנדערש וואָס איר וועט נישט זאָגן מיר וועגן."
  
  
  ― װאָס מאַכט אײַך, אַז איך קום?
  
  
  "קום אויף, קאַרטער, איך נאָר טרייסט די נומערן צו דמשק און ביירוט. און אויסערדעם, איך טראַכטן נישט
  
  
  שיטאַן באַהאַלטן פינף אמעריקאנער אין צענטער פון ישראל. מײנט איר פּלוצעם, אַז איך בין אַ נאַר? "
  
  
  "וואָס אויב איך דאַרפֿן אַ פרייַנד? וואס הייסט דאס?
  
  
  “היי, שווײַג. אָרדערס זענען אָרדערס. דער "באדי" וואס איך האב דיר געשיקט איז אן אראבער. ניט פּונקט אַן אַגענט, אָבער עמעצער וואס איז געווען נוציק צו איר. און איידער איר דרייט די נאָז אַרויף, איך טראַכטן איר וועט דאַרפֿן עטלעכע הילף. און אַן אַראַבער מיט פּאַפּירן. איך האב זיי אויך דיר געשיקט. פּרוּווט אַריבער די גרענעצן ווי אַן אַמעריקאַנער זשורנאליסט, וואָס איז נײַ געמינערט געוואָרן, און איר קענט זיי נאָר זאָגן, אַז איר זענט אַ שפּיאָן.
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "פייַן. איך בין אַ גראַציעז לוזער."
  
  
  "ווי גענעם. איך קען הערן איר ברענען."
  
  
  — אזוי ?
  
  
  "אזוי עס איז דיין מאַך."
  
  
  "פייַן. איך וועט רופן איר אין אַ טאָג אָדער צוויי. פֿון וואַנען איך בין. צו זען וואָס איר האָט געלערנט וועגן שאַנד ס באַטס." איך האָב זיך אָפּגעשטעלט. "איך צוטרוי אַז דיין טראַסטי ניט-גאַנץ-אַגענט וועט האַלטן איר ינפאָרמד וועגן מיר."
  
  
  ער האט געלאכט. "און איר האָט געזאָגט אַז איר זענט אַ גראַציעז דורכפאַל."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  איך האָב באַצאָלט דעם טשעק, באַקומען אַ פּלאַץ פון טוישעוו און געגאנגען צו די ינטערקאַנטינענטאַל האטעל. איך געפונען אַ טעלעפאָן בוט און געזעצט אין עס.
  
  
  ערשטער זאכן ערשטער. קערפאַלי. איך וואלט דאס געדארפט טוהן די נאכט פריער, אבער איך האב נישט געוואלט שטעלן דעם שרעק.
  
  
  — העלא ? אן אנדער באָססאַ נאָוואַ אין דער הינטערגרונט.
  
  
  "שרה? דאָס איז מאַקענזי."
  
  
  "מאַקענזי!" זי האט געזאגט. — איך טראכט שוין לאנג װעגן דיר.
  
  
  "דו האסט?"
  
  
  "איך האב."
  
  
  זי האט זיך אפגעשטעלט צו רו מיט צװײ ברעמען. "איך מיין איך בין געווען נאַריש."
  
  
  צוויי מער באָססאַ נאָוואַ באַרס.
  
  
  “די נאַכט פריער, ווען איר זענט אַוועק, איך געגאנגען צו די פֿענצטער און געקוקט איר גיין. עס טוט נישט ענין וואָס. סייַ ווי סייַ, שלעכט געוווינהייטן, ווי דיין טאַקסי פּולד אַוועק, אַ מאַשין אַריבער די וועג פּולד אויס פון די דרייוווויי. שוואַרץ רענאַולט, און פּלוצלינג איך איינגעזען אַז דעם מאַשין איז געווען דאָרט פֿאַר צוויי טעג און איז שטענדיק מיט עמעצער. צװײ טעג ― דו הערט מיך, מאַקענזי? "
  
  
  — איך הער דיך, שרה.
  
  
  “דער קאר איז אוועק נאכדעם וואס דו ביסט אוועקגעגאנגען. און זי איז נישט דאָרט."
  
  
  וואָס זיי זענען געווען, זיי זענען נישט נאַריש. זיי געוואוסט אַז עמעצער פון אַקס וואָלט נאָכפאָלגן ראָבי, און זיי געכאפט זיין אָרט צו געפֿינען אויס ווער. דאס האט געמיינט אז זיי האבן נישט געוואוסט ווער איך בין ביז איך בין געגאנגען זען שרה. זיי האבן נישט געוואוסט אז איך האב געטראפן יוסף אדער געזען בנימין.
  
  
  זאל זיין.
  
  
  — האסטו געזען דעם בחור אינעװײניק? איך האב געפרעגט.
  
  
  "עס זענען געווען צוויי פון זיי. איך האב נאר געזען דעם דרייווער. ווי דזשאַק אַרמסטראָנג. אַלע-אמעריקאנער יינגל."
  
  
  — דו מיינסט גרויס און בלאנד ?
  
  
  — איז דא נאך א מין ?
  
  
  "אזוי איצט זאָגן מיר וואָס אַלע דעם מאכט איר נאַריש."
  
  
  זי האט זיך װידער אפגעשטעלט. "איך טרעפן אַלע דעם געמאכט מיר קלוג. איך בין געווען נאַריש די גאנצע צייט. איצט איך וויסן, מאַקענזי. וועגן דזשאַק ס ווערק. און ... און דייַן, מיסטאָמע. איך האב שטענדיק געוואוסט אַז עס איז אמת. איך האב געוואוסט. און איך האב נאר נישט געוואלט וויסן. עס איז געווען צו סקערי צו טאַקע וויסן. אויב איך וויסן, איך וואָלט האָבן צו זאָרג יעדער מאָל ווען ער איז אַוועק פון שטוב." עס איז געווען בייז זיך-באַשולדיקונג אין איר קול. ― איר פֿאַרשטײט, מאַקענזי? עס איז געווען גרינגער צו זאָרג וועגן "אנדערע פרויען" אָדער וועגן זיך. זיס קליין, זיכער קליין, מיידליש זארגן. ”
  
  
  — גרינג דארט, שרה.
  
  
  זי האט גענומען מײַנע װערטער און זײ געשפּילט. "דאָס איז נישט גרינג. עס איז געווען שווער פֿאַר אונדז ביידע." איר קול איז געווען ביטער. "אָ, זיכער. כ'האב אים קיינמאל נישט געשטערט. איך האב אים קיינמאל נישט געפרעגט. איך נאָר געמאכט זיך אַ העלדין "זעה ווי איך טאָן ניט פרעגן איר שאלות? "און מאל איך נאָר געקומען צוריק. זי האט ארײנגעטונקען אין שטילקײט. אוי , דא ס הא ט אי ם געמוז ט האב ן זײע ר גליקלעך . מייַן קול איז געווען גלייַך. ― איך בין זיכער, אַז איר האָט אים זײער געמאַכט. װעג ן ד י איבעריק ע הא ט ע ר פארשטאנען . ער זאָל האָבן געווען. מײנט איר, אַז ער האָט נישט געװוּסט װאָס איר גײט דורכ? מיר וויסן, שרה. און די וועג איר געשפילט עס איז נאָר וועגן דער בלויז וועג צו שפּילן עס."
  
  
  זי האט א צײט געשװיגן. טייערע , לאנגע , לאנגווייליגע שטילקייט .
  
  
  איך האב צעבראכן די שטילקייט. — כ׳האב אנגערופן א פראגע.
  
  
  זי האט זיך גענוג ארויסגעריסן פון איר טראנס צו לאכן פון זיך. — דו מיינסט אז דו האסט נישט גערופען צו הערן מיינע פראבלעמען?
  
  
  "דו זאלסט נישט זאָרג וועגן אים. איך בין צופרידן אַז איר האָט גערעדט צו מיר. איצט איך ווילן צו רעדן וועגן טעד דזשענס."
  
  
  "מענטש פון דער וועלט?"
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. זי האָט געזאָגט פּאַמעלעך, כעזיטאַנטלי, ווייטיקדיק, "אוי."
  
  
  "וויאזוי זעהט ער אויס?"
  
  
  "אוי מיין גאָט, איך ..."
  
  
  "ווי קען איר וויסן? לאמיר . זאג מיר. ווי ער האט אויסגעזען."
  
  
  “נו, זאַמדיק האָר, בלוי אויגן. ער איז געווען גאַנץ אַ באַן."
  
  
  "הייך?"
  
  
  "דורכשניטלעך, דורכשניטלעך בויען."
  
  
  ביז איצט, זי האָט דיסקרייבד טעד דזשענס.
  
  
  "עפּעס אַנדערש?"
  
  
  “מממ... שיין, וואָלט איך געזאָגט. און גוט אנגעטאן."
  
  
  — האט ער דיר ארויסגעװיזן קײן אידענטיפיקאציע?
  
  
  "יא. דרוק קאָרט פון וועלט מאַגאַזין. ”
  
  
  וועלט מאַגאַזין איז ניט עס?
  
  
  דזשינס דעקן.
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. ― האָט ער אײַך געפֿרעגט קײן פֿראַגעס? און האסט אים געענטפערט?
  
  
  — נו, ער האט געפרעגט דאס זעלבע װי דו. אַנדערש. אָבער מערסטנס האָט ער געוואָלט וויסן וואָס איך ווייס וועגן דזשאַק'ס ווערק און זײַנע פרײַנד. און איך האָב אים געזאָגט דעם אמת. וואס איך האב דיר געזאגט. איך האב דאס נישט געוואוסט. עפּעס."
  
  
  אי ך הא ב אי ר געזאגט , א ז ז ײ זאל ן היט ן אבע ר ניש ט פארלירן . איך האב געצווייפלט אז זיי וועלן איר שוין מער אנשטערן. זי האָט מקיים איר פֿונקציע - קאָמוניקאַציע מיט מיר.
  
  
  איך איז געווען פליסנדיק אויס פון טוישן און דארף צו מאַכן נאָך איין רופן.
  
  
  איך האב געוואונטשן שרה לביא א גוטע נאכט.
  
  
  איך האב געפיטערט די מאשין נאך אפאר מטבעות און אנגערופן זאק קעלי'ס נומער אין שטוב אין ביירוט. "Jacques Kelly" באשרייבט דזשאַק קעלי. ווילד פראנצויזיש-איריש. בעלמאָנדאָ ימאַטייץ עראָל פלין. קעלי איז אויך געווען אונדזער מענטש אין ביירוט.
  
  
  ער איז אויך געווען אין בעט ווען איך האב גערופן. לויט דער לשון הרע אין זײַן קול, האָב איך זיך נישט אַרײַנגעמישט מיט אַ גוטן שלאָף אָדער אין דער שפּעט־שואו אין לבנון.
  
  
  איך האב געזאגט איך וועל טאָן עס געשווינד, און איך געפרוווט זייער שווער. איך האב אים געבעטן אז ער זאל זיך אפשטעלן ביי פאקס ביירוט צו באקומען די געסט ליסטע פאר די טעג וואס ראבי האט גערופן. איך אויך דערציילט אים אַז טעד דזשענס האט אַ דאָפּפּעלענגער. איך האב אים געזאגט, ער זאל טעלעגראפירן די נייעס פאר האקן און פארזיכערן אז קיינער האט נישט דורכגעפארן דמשק. AX וואָלט האָבן געשיקט אַ פאַרבייַט צו Jens, אָבער איך האט נישט נעמען די ריזיקירן פון צוטרוי אַ פאַרבייַט. נישט אויב איך האב נישט געוואוסט ווער ער איז, וואס איך ווייס נישט.
  
  
  "וואָס וועגן דזשענס זיך?" ער האָט געעצהט. "אפֿשר מיר זאָל טאָן עטלעכע הינטערגרונט פאָרשונג אויף אים. געפינט זיך אויב עס פליסט וואסער אויפן בויגן פון זיין שיפל. ”
  
  
  "יא. דאס איז די ווייַטער זאַך. און זאָגן האָק איך פֿאָרשלאָגן ער נוצן מילי באַרנעס.
  
  
  "וואס?"
  
  
  "מילי באַרנעס. א מיידל וואָס קען פרעגן דזשענס פֿראגן. ”
  
  
  קעלי האט געמאכט א ווארט וואס מען טאר נישט איבערחזרן.
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען און זיך געזעסן אין בודקע. איך האב איינגעזען אז איך בין בייז. איך האָב אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס און גענומען אַ בייז שלעפּן. מיטאמאל האב איך אנגעהויבן לאכן. אין צוויי טעג, איך איז געווען טריקט, געכאפט, געשלאגן צוויי מאָל, סטאָקעד, מער ווי מסתּמא באַגערד, און בכלל געדינט ווי אַ טעלעפאָן וועקסל פֿאַר שלעכט נייַעס קומען אין און אויס. אבער וואס האט מיך ענדליך געכאפט?
  
  
  קעלי ס געשלעכט פּונקט וועגן מילי.
  
  
  פּרוּווט צו פֿאַרשטיין דעם.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל צען.
  
  
  
  
  
  איסלאמישע קולטור.
  
  
  14:00 מאָרגן אין די טאַנצפּלאַץ
  
  
  גאַסט לעקטאָר: ד"ר דזשאַמיל ראַאַד
  
  
  
  
  "דיין טוישן?"
  
  
  איך האָב אַראָפּגעקוקט פֿונעם שילד און צוריק צו דער מיידל הינטער דעם פּאַפּיראָס קאָונטער. זי האט מיר דערלאנגט א מטבע פון פופציק אגורות און מיין פעקל עקסצענטרישע ציגארעטן. בלויז אין מיטל מזרח און טיילן פון פּאַריז איז מיין משוגע גאָלד-טיפּ סאָרט סאָלד אויף רעגולער האָטעל טאַביק קאָונטערס. איך קען טאָן אָן די גאָלד שפּיץ. ניט בלויז קומען צו מיר מיט מיטל-אַלט מאַטראָאַנז אין דיזיינער קליידער און יונג כיפּי גערלז מיט גרין פּיינטיד ניילז ("וואו האָט איר באַקומען די קיוט / קיל סיגאַרעטטעס?"), אָבער איך אויך דאַרפֿן צו היטן וואָס איך טאָן מיט מיין פּאַפּיראָס באַץ . . זיי לייענען ווי אַ צייכן וואָס זאגט "קאַרטער איז דאָ."
  
  
  איך פארשטאפט ביי די שרייַבטיש צו קאָנטראָלירן מיין אַרטיקלען. דער גלח האט זיך געכאפט. ע ר הא ט װײטע ר געקוק ט אוי ף מי ר שעמעװדיק ע או ן װיסנדיק . ווען איך געבעטן צו זיין וואָוק אַרויף אין זיבן אין דער מאָרגן צו "באַקומען געשווינד," איר קען האָבן געדאַנק איך איז געווען ראבערט בענטשליי רוינינג איינער פון די בעסטער סינז. איך האב זיך געקראצט אין קאפ און געקלונגען אין ליפט.
  
  
  אויך דער ליפט־אָפּעראַטאָר איז געווען אין הויך שטימונג. איך האב געיאבט און געזאגט, "איך קען נישט ווארטן ביז'
  
  
  איך אָפּגעשטעלט מיין טיר איידער ניצן די שליסל און - האָ האָ - די טיר געעפנט בשעת איך איז ניטאָ. עמיצער האט זיך צוגעכאפט אויף מיין באזונדערע טיר פארפירער און איז געקומען באזוכן הינטער מיין רוקן.
  
  
  איז מיין גאַסט נאָך באזוכן מיר?
  
  
  איך האב ארויסגעשלעפט מיין ביקס, געקליקט די זיכערקייט און ארויפגעווארפן די טיר מיט גענוג קראפט צו צעברעכן ווער עס יז וואס באהאלט זיך הינטער אים.
  
  
  זי האט געגאכט און איז אויפגעשטאנען פון בעט.
  
  
  איך האב אנגעצונדן די ליכט.
  
  
  בויך טענצער?
  
  
  יאָ, אַ בויך טענצער.
  
  
  "אויב איר טאָן ניט פאַרמאַכן די טיר, איך וועל כאַפּן אַ קאַלט." זי האט געשמײכלט. ניין, איך לאך. אויף מיר. אי ר שװארצ ע האר ן זײנע ן געװע ן צעשלאגן . איך בין נאָך געשטאַנען אין דער טיר מיט דער ביקס. איך האב פארמאכט די טיר. איך האָב געקוקט אויף דער ביקס, דערנאָך אויף דער מיידל. ז י אי ז ניש ט געװע ן באװאפנט . אַחוץ דעם גוף. און דעם האָר. און די אויגן.
  
  
  כ׳האב באגעגנט איר בליק. "איך האב שוין געהאט מיין שלאַכט פֿאַר דעם טאָג, אַזוי אויב איר זענט פּלאַנירונג צו שטעלן מיר אַרויף, איר זענט צו שפּעט."
  
  
  זי האט אויף מיר געקוקט מיט אמתע פארװאונדערונג. "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין דעם ..." באַשטעטיקן "?"
  
  
  איך האב אראפגעלייגט דעם ביקס און צוגעגאנגען צום בעט. איך האב זיך אװעקגעזעצט. "מיר אויך. זאג מיר אז דו וועסט מיר זאגן. ” ז י הא ט זי ך צוגעדעק ט מי ט א פארדעק , אויסגעזע ן דערשראק ן או ן פארשעמט . גרויס טאָפּאַז אויגן יבערקוקן מיין פּנים.
  
  
  כ׳האב געטראגן די האנט איבער מײן פנים. — דו ארבעטסט פאר בנאי מגידו, ניין?
  
  
  "ניין. וואָס מאכט איר רעדן?"
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "אַ פּאַטש אין די קין, אַ בריק צו די שין און אַ גאַרטל אין די מאָגן זענען נאָר עטלעכע. זאל ס זאָגן מיר אָנהייבן אַלע איבער ווידער. פֿאַר וועמען אַרבעט איר און וואָס זענען איר דאָ? און איך בעסער וואָרענען איר. אי ך הא ב אוי ך געהא ט מײ ן װילהעלמינא . הייַנט ס וואַמפּיר, אַזוי טאָן ניט פּרובירן צו פאַרפירן מיר מיט דיין ווייך יונג גוף."
  
  
  זי האָט מיר געגעבן אַ לאַנגן, נײַגעריק בליק; קאָפּ צו איין זייַט, בייַסן אַ לאַנג נאָגל. — דו רעדסט א סך — האט זי לאנגזאם געזאגט. און דערנאָך נאָך אַ שמייכל, פריילעך, איבערצייגנדיק.
  
  
  איך וועק זיך אויף. "אָוקיי. אַרויף!" איך האב געקלאפט מיט די הענט. "ליקעטי-שפאלטן. קום אריין אין דיין קליידער. ארויס די טיר. ארויס!"
  
  
  זי האט העכער געצויגן די דעקלעך און ברײטער געשמײכלט. “איך מיין, איר פאַרשטייט נישט. האָט דוד ניט געזאָגט צו וואַרטן אויף מיר?
  
  
  — דוד ?
  
  
  — בנימין.
  
  
  לייג דאָס צוזאַמען און איר באַקומען דוד בנימין. דוד - איך שיק דיך ווי אַ קאָלעקטיוו - בנימין.
  
  
  מאַנשאַפֿט, פאַרשילטן. עס איז געווען אַ טשירלידער.
  
  
  איך געלערנט עס. "איך טראַכטן איר בעסער באַווייַזן עס."
  
  
  זי האט צוגעשלעפט. — אוודאי. און זי האָט זיך אױפֿגעשטעלט.
  
  
  ניט נאַקעט. זי האט געטראגן א ענג קלײד מיט א נידעריקן האלדז. טערקווויז בלוי. פאַרגעסן די קלייד. גוף... טייערע האר!
  
  
  — דא. זי האט מיר דערלאנגט א קאנװערט. א צעטל פון בנימין. זי איז געשטאנען ניט מער װי זעקס אינטשעס װײט. מײן בלוט האט װײטער געטראגן צו איר. איך האב גענומען דעם בריוו. דער ערשטער טייל איז געווען וואָס ער דערציילט מיר אויף די טעלעפאָן. און די איבעריקע:
  
  
  איר געדענקט אָן צווייפל מיס קאַלאָוד, אונדזער סוד אַגענט אין על דזשאַזאַר (אָדער זאָל מיר זאָגן אונדזער "גילוי אַגענט"?). זי האט מיר געזאגט אז זי האט דיר שוין געהאלפן. דיין טיש אין קלוב איז געווען שטעלן אויף אַ טראַפּ-טיר, און נאָך איר שלינגען די לעצטע ביס פון עסנוואַרג, די שטאָק פּלאַן צו שלינגען איר.
  
  
  
  
  דערפאר האט זי מיר געגעבן דעם םיגנאל צו אנטלויפן. איך האב געקוקט אויף דער פרוי פאר מיר און געשמײכלט. "אויב איר ווילן צו טוישן דיין מיינונג וועגן פאָרשלאָגן דיין גוף ..."
  
  
  זי איז מיט א מאל געװארן פארבעטן. זי האָט זיך אומגעקערט צו מײַן בעט, אַרײַנגעקראָכן אונטער די דעקלעך, אָבער נאָך אויסגעזען צערודערט. "מיסטער קאַרטער," האָט זי געזאָגט, און איך האָב גלײַך געוווּסט, אַז דאָס פאָרשלאָג איז אָפּגעזאָגט געוואָרן, "איך מאַכט זיך דאָ ווי פרוי מאַקענזי, ווײַל דאָס זענען מיינע באפעלן. איך אָננעמען די אָרדערס ווייַל ווי אַן אַראַבער איך פאַראַכטן די וואס זענען טעראָריסטן. און װײַל איך װיל, װי אַ פֿרױ, זײַן פֿרײַ פֿון דער טיראַנין פֿון שלײער און פּרודה. דאס זענען מיין סיבות. בלויז פּאָליטיש אָנעס. איר וועט ליב האַלטן אונדזער באַציונגען פּאָליטיש."
  
  
  זי האט געפלאצט די קישן און ארויפגעצויגן דאס פארדעק. ― און איצט ― האָט זי געזאָגט ― װיל איך שלאָפֿן. זי האט צוגעמאכט די אויגן און זיי ווידער געעפנט. ביטע קער אַוועק די לייץ אויף דיין וועג אויס"
  
  
  איך געגעבן עס אַ קוק אַז איך רעזערווירן פֿאַר מאַרטיאַנס און עטלעכע טונקל קוביסט פּיינטינגז. "איך טראַכטן," איך געזאגט סלאָולי, "מיר וועלן בעסער נעמען עס ווידער. דאס איז מיין צימער. און דער װאָס איר לײגט אױף איז מײַן בעט, פרוי מאַקענזי. און אפילו אויב איך קען דינגען אן אנדער צימער, עס וואָלט נישט זיין מייַן." זעט אויס רעכט, פרוי מאַקענזי, פון אונדזער דעקל-שטאַנדפּונקט, פרוי מאַקענזי, אויב איך מאַך אַרויף און לויפן אויס אויף אַ שיסל ווי איר.
  
  
  זי האט זיך אװעקגעזעצט, זיך אנגעלײגט אויפן עלנבויגן און געטראכט: — נו... דו ביסט גערעכט. זי האט געװארפן דאם קישן אויפן דיל און האט גענומען אראפנעמען דעם פארדעק פון בעט.
  
  
  איך האב צוריקגעווארפן דאס קישן. "קיין ענין ווי מיר שפּילן עס, עס וועט זיין אַ טיניידזשער, אָבער איך בין פאַרשילטן אויב איך פאַרברענגען די נאַכט אויף די שטאָק." אי ך הא ב אי ך געאייל ט אנגעהויב ן לײז ן מײ ן בונד . זי האט אויף מיר געקוקט מיט גרויםע אויגן און אויסגעזען יונג. "איך... איך ווארענונג דיך," זי געזאגט, טריינג צו האַלטן אַ ווארענונג טאָן, "איך... איך וועל נישט... איך טאָן ניט..." און ענדלעך זי געמורמלט, "איך" בין אַ בתולה."
  
  
  מייַן האַנט פראָזע אויף די קנופּ פון מיין בונד. די פונט איז אַז איך געגלויבט איר. פינף און צוואנציק יאָר אַלט, געשמאַק, סעקסי, בויך טענצער, שפּיאָן ... בתולה.
  
  
  איך האב איבערגעלאזט די אונטערוועש און אויסגעלאשן דעם קאמף. איך האב מיך אװעקגעזעצט אויפן בעט און אנגעצונדן א ציגארעטל. "וואָס איז דיין נאָמען?" — האב איך זי װײך געפרעגט.
  
  
  "לילאַ," זי געזאגט.
  
  
  "אָוקיי, לילאַ. מיר וועלן האַלטן אונדזער באַציונגען שטרענג פּאָליטיש."
  
  
  איך בין קריכן אונטער דער קאָלדרע און גיך געקוקט אויף איר. זי איז געשטאנען מיט איר רוקן צו מיר, און אירע אויגן זענען געװען פארמאכט.
  
  
  פאליטיק מאכט מאָדנע בעטגעוואַנט.
  
  
  
  
  
  
  עלפטע קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  עס איז געווען כּמעט, אָבער נאָך נישט גאַנץ, פאַרטאָג. ד י לײט ן זײנע ן נא ך געװע ן אנגעצונד ן אי ן האטלאנ ד פויע , או ן דע ר נאכ ט הא ט געהא ט דע ם אויסדרו ק פו ן א שװער ן טאג . אַ באַגלייטער אין אַ טונקל גרין קוילעלדיק אריבערגעפארן אַ וואַקוום קלינער איבער די טעפּעך. זײַן ברום האָט אָפּגעקלונגען דורכן ליידיקן זאַל. קערעקשאַן: די פויע איז נישט גאָר ליידיק.
  
  
  ער האט געהאט א פנים װי אן ארמיי־רעקרוטאציע־פאסטער. אַלעמען איז בלאָנדע, בלוי-ייד, יונג און קיל. טייַער אמעריקאנער פּאַסן. אבע ר א ביס ל הויכע ר אונטער ן ארעם . בעערעך ווו די כאַלטער כאַנגז. און אַ ביסל קיל אַרום די אויגן. און וואָס פּונקט האָט ער געטאָן אין זאַל, לייענען די צייטונג פינף אין דער מאָרגן. די בתולה געטין איז געווען אין מיין בעט, נישט זיין.
  
  
  איך האב געוואוסט ווער ער איז. דזשאַק אַרמסטראָנג, אַ
  
  
  אַלע-אמעריקאנער סימבאָל.
  
  
  אַלע איך האט אין זינען ווען איך לינקס דער צימער איז געווען אַ גיין אַרום די בלאָק פֿאַר ינסאַמניאַ. איצט איך באַשלאָסן צו נעמען די מאַשין און קוק אין דער דערציען שפּיגל.
  
  
  און, פון קורס, אַ שוואַרץ רענאַולט. ער האט פארלאזט דעם פלאץ פארן האטעל. כל איך באקומען איז געווען אַ שנעל רושם פון זיין אויסזען. טונקל-כערד און כעפטיק. אבער ער האט אויך נישט אויסגעזען ווי אן אראבער. ווער זענען געווען אַלע די גייז? און וואָס האָט על-שייטן צו טאָן מיט דעם?
  
  
  איך האב מיך אויסגעדרייט רעכטס אויף היסוד גאס.
  
  
  דער רענאולט האט זיך אויסגעדרייט רעכטס אויף היסוד גאס.
  
  
  פארוואס זענען זיי מיר יעצט נאכגעפאלגט? אויף דעם וועג פון תל אביב איז קיינער נישט נאכגעגאנגען. און נעכטן איז דער וועג הינטער מיר געווען קלאָר. אַזוי וואָס איצט?
  
  
  ווייל ביז איצט האבן זיי געוואוסט וואו איך גיי. אמעריקאנער קאָלאָני. שאַנדאַ באַטס. ז ײ האב ן געמאכ ט פארזיכער ט א ז אי ך גײ ן אי ן ד י שאנד־באד ן או ן האב ן באשלאם ן א ז פו ן דאר ט װע ל אי ך גײ ן אי ן מארג . איצט האבן זיי נישט געוואוסט וואס צו ערווארטן. אַזוי עס איז געווען אַ שאָטן אויף מיר.
  
  
  אָדער איז געווען אַ רוצח אויף מיר?
  
  
  איך האב זיך װידער אומגעקערט. ער האט זיך װידער געדרײט.
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט אויפן ווייטן עק פון ראמבאן גאס, מיט א קוק אויף די נאך שלאפענדיקע שטאט. איך האב געלאזט לויפן דעם מאטאר און ארויסגעצויגן דעם ביקס.
  
  
  דער רענאולט איז פארביי געפארן.
  
  
  ניט אַ רוצח.
  
  
  נישט וויכטיג.
  
  
  פון אגרון גאס האט זיך ארויסגעצויגן א קאר. יונג ליבהאבערס קומען צו באַווונדערן די זונופגאַנג.
  
  
  עס איז מיסטאָמע צייַט צו פאַרלאָזן ירושלים.
  
  
  אויב ראבי'ס קאנטאקט איז נאך געווען דא (אויב ראבי וואלט געהאט דא קאנטאקט צו אנהייבן), וואלט דער בחור געזען די שאטן און מיך אויסגעמיטן ווי די מגפה. שאָטן פון אַ שאָטן? קיינע זארגן. דא ס זײנע ן געװע ן טיפיש ע קלײנ ע מערסענערים . שאנדא? שין בעט וועט קאָנטראָלירן דעם. אבער רובֿ מסתּמא עס איז געווען אַ מינערווערטיק קאַנספּיראַסי. איך האב געזוכט אראבישע טעראריסטן. און איך האָב נאָך נישט געזען אַן אַראַבער.
  
  
  עס איז געווען צייט צו פאַרלאָזן ירושלים.
  
  
  כ׳האב גענוי געװאוםט װאם איך װיל גײן.
  
  
  די שאלה איז געווען, האבן די שאטנס געוואוסט?
  
  
  איך האָב אָנגעצונדן אַ פּאַפּיראָס, אָנגעטאָן די מוזיק און געלאָזט שײַנען די זון אויף מײַן פּנים דורכן פֿענצטער. כ׳האב פארמאכט די אויגן.
  
  
  און דזשאַקלין ריין געטאנצט אין מיין קאָפּ.
  
  
  וואו איז Jacqueline Raine פּאַסיק?
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  איך געוויינט אַ שטיק פון אַסאַטייט און קליקט די שלאָס אין פּלאַץ.
  
  
  זי איז נישט געשלאפן.
  
  
  דער קוק אויף איר פּנים, ווען איך האָב געעפֿנט די טיר, איז געווען אַ פּאַראַדאָקס פֿון קלאָרן גרויל. אַז זי האָט דערזען אַז דאָס בין איך, האָט זי זיך געזיפֿצט און זיך צוריק צוגעבויגן צו די קישנס.
  
  
  איך האָב געזאָגט: איר האָט געוואָלט רעדן.
  
  
  האָט זי געזאָגט: אָ, דאַנקען גאָט.
  
  
  כ׳האב אראפגעװארפן דעם שנירל פײנאיר פון שטול און זיך אװעקגעזעצט. דזשאַקלין האָט אַרײַנגעטאָן אַ פֿינגער צו די ליפּן. — פארזיכטיק — האט זי געשושקעט — באב — ער בלײַבט אין צימער אַנטקעגן.
  
  
  איך האָב איר געזאָגט, אַז איך האָב געזוכט צי זיי זענען רעגיסטרירט צוזאַמען. זי האט געבעטן א ציגארעטל. אי ך הא ב אי ר געװארפ ן ד י רוקן . זי האָט אַרױסגעטראָגן די בלאָנדע האָר פֿון פּנים, די האַנט האָט זיך אַ ביסל געציטערט. דאָס פּנים איז אַ ביסל געשוואָלן.
  
  
  זי האט אויסגעבלאזן די שװעבעלע. "וועט איר נעמען מיר מיט איר?"
  
  
  "איך צווייפל עס," איך געזאגט. "אבער איר קענען פּרובירן צו איבערצייגן מיר."
  
  
  זי האָט באַגעגנט מײַן בליק און זיך אַ ביסל צוגעבויגן, אירע בריסט האָבן אַרויסגעשפּרונגען פֿון אונטער איר גרין שנירל קלייד...
  
  
  "מיט לאָגיק," איך צוגעגעבן. "אזוי שטעלן דיין שיין שטאַם צוריק ווו עס געהערט."
  
  
  ז י הא ט אויפגעהויב ן ד י פארדעק ן או ן שוידערלע ך געשמײכלט . "איר האָט אַלע מיין האַרץ."
  
  
  "איך בין אַלע אויערן. ווילסט רעדן — אדער ווילסט איך זאל אוועקגיין?
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר און א זיפץ געטאן. — װאו הײב איך אן ?
  
  
  — װער איז לאמאט ?
  
  
  — איך... איך ווייס נישט.
  
  
  "ביי, דזשאַקלין. עס איז געווען פייַן שמועסן. ”
  
  
  "ניין!" — האט זי געזאגט שארף. "איך וויס נישט. איך ווייס נאר ווער ער זאגט אז ער איז".
  
  
  — װי לאנג קענט איר אים ?
  
  
  "וועגן צוויי חדשים."
  
  
  — אקעי, איך וועל עס קויפן, וואו האסטו זיך געטראפן?
  
  
  — אין דמשק.
  
  
  "ווי?"
  
  
  "אין דער פּאַרטיי."
  
  
  — װעמענס הויז ?
  
  
  „נישט אין שטוב. אין דער רעסטאָראַן"
  
  
  "פּריוואַט פּאַרטיי אָדער געשעפט פּאַרטיי?"
  
  
  "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין".
  
  
  "פּריוואַט פּאַרטיי אָדער געשעפט פּאַרטיי?"
  
  
  — כ׳פארשטײ נישט פארװאם איר בעט די דאזיקע פרטים.
  
  
  ווייַל דער בעסטער וועג צו געפֿינען אויס אויב עמעצער איז ליגנעריש איז צו פרעגן שאלות ווי מאַשין ביקס בולאַץ. עס טוט נישט ענין וואָס די שאלות זענען. גיכקייַט איז וויכטיק. בלויז אַ פאַכמאַן קענען טאָן דאָס געשווינד. או ן נא ר א פראפעסיאנעל , װא ס הא ט זי ך גו ט רעפערירט . Jacqueline Raine, ווער זי איז געווען, איז נישט געווען אַ פאַכמאַן.
  
  
  "פּריוואַט פּאַרטיי אָדער געשעפט פּאַרטיי?"
  
  
  ״געשעפט״,
  
  
  "וועמענס?"
  
  
  "אָילמען ס קאָנפֿערענץ".
  
  
  "נאָמען די קאָמפּאַניעס וואָס אַטענדאַד די קאָנפֿערענץ."
  
  
  "טראַנס-קאָם, פרעסקאָ, ס-סטאַנדאַרד, איך טראַכטן. איך ...."
  
  
  — װי אזוי ביסטו אהין געקומען ?
  
  
  "איך בין ... מיט אַ פרייַנד."
  
  
  "וואָס פרייַנד?"
  
  
  "מענטש. איז דאָס טאַקע וויכטיק? איך..."
  
  
  "וואָס פרייַנד?"
  
  
  "זיין נאָמען איז - זיין נאָמען איז Jean Manteau."
  
  
  ליגן.
  
  
  — װײטער .
  
  
  "מיט וואס?"
  
  
  "מאַנטאָו. פריינד? אָדער ער איז געווען דיין ליבהאָבער?
  
  
  "ליבהאָבער". — האט זי געזאגט מיט א שטיל קול.
  
  
  — װײטער .
  
  
  "וואָס? מיין גאָט! וואָס?"
  
  
  "לאמאָט. איר לינקס מאַנטאָ פֿאַר לאַמאָט. אַזוי וואָס טאָן איר וויסן וועגן Bob LaMotta?
  
  
  "איך האב דיר געזאגט. גאָרנישט ספּעציעל. איך... איך װײס נאָר, אַז ער איז אַרײַן אין עפּעס שלעכטס. עס שרעקט מיר. איך וויל אנטלויפן״.
  
  
  "אזוי? וואָס סטאָפּפּינג איר".
  
  
  — ער... ער ווייסט.
  
  
  "ווי?"
  
  
  שטילקייַט. דערנאָך: „ער... ער האָט צוויי מענער וואָס היטן מיך. איך מאך זיך ווי איך ווייס נישט. אבער איך ווייס. זיי וואַך. איך טראַכטן זיי וועלן טייטן מיר אויב איך פּרובירן צו אַנטלויפן. איך טראַכטן זיי וועלן טייטן מיר אויב זיי געפֿינען אויס וואָס מיר זאָגן."
  
  
  שטילקייַט.
  
  
  — װײטער .
  
  
  "וואס ווילסטו?"
  
  
  "איז עס אמת. אָנהייב בייַ די שפּיץ. מיט וועמען ביסטו געווען ביי דער אויל-קאָנפערענץ?
  
  
  א מאמענט האב איך געמײנט, אז זי װעט פארשװעכן. איר קערפער האט זיך צעשלאגן און די ברעמען האבן אנגעהויבן ציטערן.
  
  
  "איר קענט מיר אויך זאָגן. איך ווייס שוין".
  
  
  זי איז נישט פארפאלן. זי איז פשוט געווען דערשטיקט מיט ווייבלעך. זי האט געקרימט און זיך איבערגעקערט צו דער װאנט.
  
  
  "טעד דזשענס. רעכט? ער אַרבעט פֿאַר טראַנס-קאָם אָיל אין דמשק. אין מינדסטער דאָס איז טייל פון זיין אַרבעט. און איר האָט עס פֿאַרקויפט פֿאַר דימענטן אויערינג. איך געדאַנק וועגן ווי דזשענסאַ ינטעראַגייטיד מילי. טוט מילי זאָרגן וועגן געלט? איצט עס אַלע מאכט זינען, פאַרשילטן עס. "און איר כּמעט געהרגעט אים, איר וויסן."
  
  
  "דו זאלסט נישט טאָן עס, ביטע!"
  
  
  ״איר זענט נישט צו ווייך צו הערן וועגן אזעלכע זאכן. וואָס טאָן איר טראַכטן איז געגאנגען אויף?
  
  
  ז י הא ט זי ך זי ך אװעקגעזעצ ט הילכיק . “באָב האָט נאָר געדאַרפט די שליסלען פון דער וווינונג. ער האט געזאגט אַז ער נאָר דארף צו נוצן טעד ס וווינונג, וואָס קיין איינער וואָלט וויסן. אז מיר װעלן זײן רייך״.
  
  
  — װאס האט ער געטון אין טעדס דירה ?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך בין נישט דאָרט."
  
  
  "וואו איז טעד געווען?"
  
  
  "ער ... ער איז געווען אין ביירוט"
  
  
  — װען איז ער אװעק ?
  
  
  "ווייס נישט. איך מיין מיטוואך."
  
  
  — דער צװעלפטער ?
  
  
  זי האט צוגעשלעפט. "זאל זיין. איך טראכט".
  
  
  איך האב עס פארשטאנען. דזשענס האט פארלאזט דמשק מיטוואך דעם צוועלףטן. ער איז געפארן קיין ביירוט און איז געפאלן פון א קאר. "דינסטיג," האָט ער געזאָגט. אַזוי איז געווען דינסטיק דעם אַכצנטן. דאָס איז געווען טיימד צו צונויפפאַלן מיט דער צייט וואָס ער האָט זיך באַוויזן אין אַריזאָנאַ. ווי ער האט עס געזאגט, האט ער נישט געמיינט אז עס איז שייך צו אקס.
  
  
  דאָס איז דער בלויז וועג עס זאָל האָבן געווען.
  
  
  אפֿשר אפילו שייך צו פאָקס.
  
  
  פאָקס איז קידנאַפּט אויף די פופצנטן. וועגן ווען Lamothe האט אנגעהויבן ניצן דזשינס 'דירה.
  
  
  און ראָבי האָט זיך אָנגעהויבן דערציִען וועגן דעם ענין.
  
  
  און איינער האט געוואוסט אז עס ווערט הייס. "ווען האט זשעקסאן ראָבי ערשטער רופן?"
  
  
  זי האט זיך אפילו לאנג נישט געקװענקלט. “שפּעט איין אָוונט. אפֿשר אײנס אין דער פֿרי."
  
  
  "און טעד איז נישט דאָרט."
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "און לאַמאָט איז געווען."
  
  
  זי האט א ניד געטאן.
  
  
  “און איר האָט אים געגעבן דעם טעלעפאָן. איר האט געזאגט, "נאָר אַ מינוט, איך וועט רופן טעד." און איר שטעלן לאַמאָטאַ און ראָבי אויף די טעלעפאָן."
  
  
  זי האט א ניד געטאן.
  
  
  — און נאכדעם האט ער געבעטן דעם שליסל.
  
  
  נאך א קאפ.
  
  
  און נאָך אַז דזשענס איז געווען שאָס אַראָפּ.
  
  
  און לאמאט איז געבליבן הינטער, געענטפערט ראבי'ס רופן. ראָבי ריפּאָרץ וועגן די פּראָגרעס פון די ויספאָרשונג.
  
  
  אַזוי, ווען ראָבי האָט געפֿונען שיטאַן, Lamott געוואוסט וועגן אים און דערציילט עמעצער. און ער האָט דערהרגעט ראָבי.
  
  
  " נאָך איין קשיא. דעם ערשטן טאָג בין איך געקומען אַהער. דאָס איז אַ פאַרבעטונג צו נעמען איר צו אַ קאָנצערט. צי האָט לאַמאָטע טאַקע געטראַכט, אַז איך וועל אַריינפאַלן אין אייערע געווער און אָנהויבן שעפּטשען אין אייערע אויערן שטאַט סיקריץ?”
  
  
  "ניין," זי געענטפערט פּאַמעלעך. "עס איז געווען מיין געדאַנק. איך האָב אים געזאָגט, אַז איך האָב געמײנט, אַז איך קאָן אײַך געבן צו רעדן װעגן דײַן קעיס. נאָר איך האָב נאָר געװאָלט זײַן אַלײן מיט דיר... צו בעטן הילף.
  
  
  "און איר האָט פּלאַנירונג צו דערציילן מיר עטלעכע געשיכטע וועגן כוליגאַניסם. די מיידל איז אין קאָנפליקט."
  
  
  זי האט צוגעמאכט די אויגן. "איך בין אין קאָנפליקט."
  
  
  איך וועק זיך אויף.
  
  
  אירע אױגן האָבן זיך געעפֿנט און דער בהלה האָט זיך געפֿלאַמט. "ביטע!" זי האט געבעטן. ― איר קענט מיך נישט נאָר לאָזן. טעד איז לעבעדיק און גאָט ווייסט איך בין אַזוי נעבעכדיק. איך וועל אַלץ פאַרריכטן. איך וועל דיר העלפן".
  
  
  "טאָקיאָ רויז האט געזאגט די זעלבע זאַך."
  
  
  "טאַקע! איך וועל. איך ... איך וועט לערנען עפּעס פון באָב און זאָגן איר.
  
  
  איך האב גענומען די ציגארעטן פון בעט. איך האָב אָנגעצונדן איינעם און אַרײַנגעטאָן דאָס באַקפּאַק אין קעשענע. עס קוקט ווי איך האָבן געגעבן איר פאָרשלאָג עטלעכע געדאַנק. ― זעט איר ― זאָג איך ― אױב דײַן חבֿר לאַמאָט האָט אױסגעפֿונען, אַז איך בין דאָ און פּלוצלינג איר פֿרעגט פֿראַגעס, װאָלט ער געװען קלוג גענוג דאָס אַלצדינג צוצולײגן. דאָס מיינט איר זענט טויט"
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר און שטילערהייט געעפנט. אין זאל איז קײנער נישטא. די אויגן קוקן נישט. סאָונדס פון סנאָרינג פון לאַמאָטטע ס צימער. איך בין ארײן און פארמאכט די טיר. איך האָב אַרױסגעטאָן מײַן פּאַפּיראָס אין אַשקעסטל בײַם שטול.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "איך דאַרף אינפֿאָרמאַציע און איך ווילן עס הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  זי האט שװער געשלונגען. "ביסט זיכער אַז באָב וועט נישט וויסן אַז איר געווען דאָ?"
  
  
  איך האב אויפגעהויבן א ברעם. "איך וועל קיינמאָל זאָגן."
  
  
  זי האט א זיפצן געטאן און זיך געכאפט.
  
  
  איך האב געשמײכלט און געלאזט.
  
  
  אין קיין פאַל, עס געארבעט און איך איז געווען צופרידן מיט אים. אפֿשר זי קענען באַקומען עטלעכע אינפֿאָרמאַציע. איך האב עס שטארק צווייפלט, אבער אפשר קען זי. אויף די אנדערע האַנט - און מער מסתּמא - אויב לאַמאָטהע איז געווען קלוג, ער וואָלט וויסן אַז איך בין דאָרט.
  
  
  אין דזשאַקליינס צימער זענען געווען צוויי פּאַפּיראָס באַץ.
  
  
  גאָלד-טיפּ אָקולי, ליינעוודיק ווי אַ צייכן. א שילד וואס לייענט "קאַרטער איז געווען דאָ."
  
  
  איך בין צוריק ארויף ארויף און געגאנגען שלאפן. לײלא איז דארט געװען, נאך שנעל שלאָפנדיק.
  
  
  אי ך בי ן געװע ן פארשידענ ע מיד , מי ר הא ט זי ך ניש ט געלאזט .
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל צוועלף.
  
  
  
  
  
  איך האָב געחלומט, אַז איך ליג ערגעץ אין דער מדבר, אַרומגערינגלט מיט ריזיקע מאַראַנץ שטיינער, און די שטיינער האָבן זיך פֿאַרוואַנדלט אין דער געשטאַלט פֿון שטן און האָבן אָנגעהויבן אָטעמען פֿײַער און רויך. איך פּעלץ די היץ און מיין אייגן שווייס, אָבער פֿאַר עטלעכע סיבה איך קען נישט רירן. אי ן דע ר צװײטע ר ריכטונ ג זענע ן געװע ן פארלע ר בערג , קיל ע או ן שאָטנדיק , או ן אי ן דע ר װײטנס , א אײנציקע ר רײטע ר אוי ף א בראָנדזענע ר מיזע . א גלאט שטײן האט זיך אויפגעהויבן פאר מיר פון דער ערד. עס איז געווען געשריבן אויף דעם שטיין. איך האָב געקויפֿט צו לייענען: "דאָ ליגט ניק קאַרטער." איך האָב געפילט עפּעס קאַלט אויף דער זייַט פון מיין קאָפּ. איך האב געשאקלט מיטן קאפ. ער האט זיך נישט רירט, איך האב געעפנט די אויגן.
  
  
  באָב לאַמאָט איז געשטאנען איבער מיר. "עפּעס קאַלט" איז געווען דער פאַס פון אַ ביקס. איך האב געקוקט אויף לינקס. דאם בעט איז געװען לײדיק. לילאַ איז נישט דאָרט.
  
  
  מיינע מחשבות האבן זיך צוריקגעקערט צו דער פריערער סצענע. איך שטיי היינט אינדערפרי אין קאר. געשטאנען פאר לאמאטע'ס טיר. ווייינג די ווערט פון די ינוואַזיע. איך האב עס אפגעגעבן. איך געלאפן דורך די מערסט מסתּמא סצענאַר און באַשלאָסן אַז די דיאַלאָג וואָלט נישט שפּילן.
  
  
  איך (מיין ביקס האָט גלייך אָנגעוויזן אויף זיין קאָפּ): אָוקיי, לאַמאָט. זאג מיר פֿאַר וועמען איר אַרבעט און ווו איך קענען געפֿינען זיי.
  
  
  Lamott: איר וועט טייטן מיר אויב איך טאָן ניט, וועט איר?
  
  
  איך: דאָס איז אַלע.
  
  
  Lamott: און איר וועט געבן מיר פינף אויב איך טאָן דאָס? איך געפֿינען עס שווער צו גלויבן, הער מאַקענזי.
  
  
  איך: נעמען אַ ריזיקירן.
  
  
  לאמאט (ציט ארויס פון ערגעץ א מעסער און שטעקט מיך קלויםדיק אין דער זייט): אוי! אוי!
  
  
  איך: באַם!
  
  
  עס איז נישט אַז איך טראַכטן LaMotte איז אַ העלד. מענטשן וואס טראָגן פופציק דאָללאַר טייז ווי צו האַלטן זייער האַלדז פּראָטעקטעד. איך נאָר געדאַנק ער וואָלט אָפּשאַצן די שאַנסן. ווען ער וואלט נישט גערעדט וואלט איך אים געמוזט טייטן. אויב ער האָט גערעדט, וואָלט איך אים געמוזט טייטן. וואָס קען איך טאָן? לאָזן אים לעבן צו וואָרענען על-שיטאַן? זיי וועלן מאַך זייער באַהאַלטן איידער איך באַקומען דאָרט, און וואָס איך שלאָגן וועט זיין אַ טראַפּ. און לאַמאָט איז געווען קלוג גענוג צו לאָזן עס. דעריבער אנשטאט מיר געבן קיין ענטפער - אויסער אפשר דעם אומרעכטן ענטפער - האט ער מיך געפרואווט טייטן, און איך וואלט אים געמוזט טייטן. (דאָס איז געווען אַ סצענאַר מיט אַ גליקלעך סאָף.) סיי ווי, איך וואָלט נישט באַקומען קיין פאַקטיש אינפֿאָרמאַציע און וואָלט מיסטאָמע טייטן אַ ווערטפול קלו.
  
  
  אַזוי איך געגאנגען אַוועק פון לאַמאָטע ס טיר, טראכטן איך וואָלט טאָן עפּעס אַנדערש מיט אים.
  
  
  אַז ס אַלע.
  
  
  "נו, איר זענט ענדלעך וואך," ער האט געזאגט. "הענט ארויף."
  
  
  לאמאטע איז געווען אנגעטאן ווי טויזנט דאלאר, און כוואליעס פון זיזאני האבן געפלויגן פון זיין פנים. שרה האָט געזאָגט, אַז ער איז געווען "גאַנץ שיין" - דער מענטש וואָס איז געקומען און זיך פאַרהיטן ווי דזשענס - אָבער ער איז געווען ווי אַ קאַליע קינד פֿאַר מיר. ליפּן זענען אויך ווייך. טרויעריק אויגן.
  
  
  "יאָ," איך געזאגט. "דאנק איר פֿאַר די דינסט. עס איז גיהנום צו וועקן זיך צו אַ קלינקינג שרעק. אַזוי איצט אַז איך בין אַרויף, וואָס קען איך פאָרשלאָגן איר?"
  
  
  ער האט געשמייכלט. "איר קען שטאַרבן. איך מיין אז דאס וועט מיר פאסירן".
  
  
  כ׳האב געלאכט. "דאָס וואָלט זיין אַנווייז, לאַמאָט. ערשטער, דיין קול איז רעקאָרדעד אויף טאַשמע. איר האָט אָנגעהויבן דעם אויטאָ ווען איר האָט געעפֿנט די טיר״. ער האט גענומען קוקן ארום אין צימער. "אַה," איך געזאגט. "איך צווייפל איר וועט געפֿינען עס אויב איר קוק אַ גאַנץ טאָג." איך האב געביסן די ליפ. "אויב איר האָט צייט צו זוכן אַזוי לאַנג."
  
  
  ער האט עס נישט געקענט געפינען ווייל עס איז נישט דא. איך ווייס אז ס'איז אומבאקוועם, אבער אמאל ליג איך.
  
  
  — איצט איז דער נקודה, — האב איך רוהיג געצויגן, — אז מיינע פריינט ווייסן א פאר פאקטן, וואס איך האב ביז יעצט געזאמלט. אַרייַנגערעכנט: "איך איז געווען קוקן בייַ אים," דער פאַקט פון דיין בייַזייַן. אויב דו הרגעט מיך, ביסטו טויט. אויב דו לאזט מיר לעבן, וועלן זיי דיר לאזן לעבן, אין פאל איר מאכט א טעות און פירט אונז קיין שייטן״.
  
  
  זײנ ע אויג ן האב ן זי ך צעקלאפט , געפרואװ ט מי ך לײענען . ד י ביקס איז געבליבן אומבאװעגלעך, איצט װײזט אויף מײן ברוסט. אַ געוויסער טייל פֿון מיר האָט געוואָלט לאַכן. די וואָפן איז געווען אַ 25 קאַליבער בערעטטאַ. יעקב באָנד פּיסטויל. נו, פון קורס, Lamott וועט האָבן אַ יעקב באָנד ביקס.
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך גלייב דיר נישט."
  
  
  — דעמאלט, פארװאם הרגעסטו מיך נישט?
  
  
  "איך בין גאָר בדעה צו טאָן דאָס."
  
  
  “אָבער נישט פריער... וואָס? אויב אַלץ וואָס איר האָט אויף דיין מיינונג איז מאָרד, איר וואָלט שיסן מיר איידער איך וואָוק אַרויף."
  
  
  ער איז געווען בייז. "איך טאָן ניט ווי צו זיין פּאַטראָן." ער האט געקלונגען פארצערט. "קלענסטער פון אַלע, דאָס איז ווען פּאָטענציעל קאָרפּסאַז טאָן דאָס. איך וויל אז דו זאלסט מיר זאגן וויפיל דו ווייסט. און וועמען, אויב ווער עס יז, האָט איר דערציילט.
  
  
  איך: און איר וועט טייטן מיר אויב איך טאָן ניט, וועט איר?
  
  
  Lamott: אַז ס עס.
  
  
  איך: און איר וועט לאָזן מיר לעבן אויב איך טאָן דאָס? איך גלייב עס נישט, מיסטער לאמאט.
  
  
  לאמאט: סניק...
  
  
  איך (מיין האנט פליז פאראויס מיט א שטארקן קלאפ, וואס קלאפט ארויס די בערעטטע פון זיין האנט, מיינע פיס שווענקען זיך פאראויס און פאלן אויף דער דיל, מיין קני קומט ארויף צו באגריסן זיין בויך, און מיין האנט איז ווי א קלעפ אויפן רוקן פון זיין האלדז , בשע ת ע ר אי ז נא ך נא ך געפאל ן פאראוים ן פו ן קלאפ ן אי ן מאגן : או ן איצ ט — װא ס זאגםטו , װא ס הא ט אי ר געװאל ט װיסן ?
  
  
  לאמאט (גייט אראפ, אבער דאן נעמט מיך מיט זיך, איצט אויף מיר, די הענט אויפן האלדז און די גאַרטל בלעכעלע מאַכן מיר אַ לעכער אין מאָגן): אוי! אוי!
  
  
  איך: באַם!
  
  
  דער נאַרישער ממזר האָט אַרױסגענומען מײַן ביקס פֿון אונטערן קישן און אַרײַנגעטאָן אין זײַן רעקל־קעשענע. דאָס איז דאָס, האָב איך זיך דערוווּסט, ווען איך האָב געקליבן זיינע קעשענעס.
  
  
  בלוט האט זיך געגאסן פון זײן מויל און א פלעק האט זיך פארמירט אויף דער זײט פון זײן רעקל. אויב ער וואָלט געווען לעבעדיק, ער וואָלט זיין משוגע ווי גענעם. אַזאַ גוטן פּאַסן איז צעשטערט.
  
  
  כ׳האב אים געשטופט זײן קערפער, געזוכט אין די קעשענעס און געפונען די שליסלען. גאָרנישט אַנדערש איז צו אים. לייענען זיין שייַן ווי איך געדאַנק. "ראָבערט לאַמאָט פון פרעסקאָ אָיל." הײם אדרעס איז געװען א גאס אין דמשק.
  
  
  כ׳האב אנגעהויבן אנטאן.
  
  
  טיר האט זיך געעפנט.
  
  
  לילאַ אין אַ וואַטע רעקל און בלוזקע. איר האָר איז בריידד. נעבן איר מויל האט זיך פריילעך געלעגן א קלײן פלעק קלעפלעך טרוסקאבישן קלעם. "איר זענט אַרויף," זי געזאגט. — כ׳האב דיך נישט געװאלט אויפװעקן, בין איך געגאנגען צום פרישטיק...
  
  
  "וואס איז געשען?" איך האב געזאגט. - "האָסט קיינמאָל געזען דעם גוף?"
  
  
  זי האט פארמאכט די טיר און זיך צוגעבויגן צו איר, איך האב געקענט זאגן אז זי האט אנטשולדיגט אז זי האט גענומען א ברעכן...
  
  
  "ווער איז ער?" זי האט געזאגט.
  
  
  “דער מענטש, וואָס זאָל האָבן בלייַבן אין בעט. מיר וועלן זיך מיט דעם שפעטער באהאנדלען. דערווייל וויל איך, אז דו זאלסט מיר טוהן א טובה״.
  
  
  איך האָב איר געזאָגט וועגן דער טובה. זי געגאנגען צו טאָן עס.
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען דעם צי ניט שטערן אויף דער טיר און בין צוגעגאנגען צום לאמאטע'ס צימער.
  
  
  צוויי טויזנט דאלאר אמעריקאנער געלט. פערצן אנצוגן, דרײ טוץ העמדער און די זעלבע צאל בונדן. א פונט און אַ האַלב פון הויך קוואַליטעט העראָין און אַ קליין גוטשי לעדער פאַל מיט אַלע די גאַנפייט פּאַראַפערנאַליאַ. ניט פּונקט וואָס גוטשי האט אין זינען.
  
  
  גארנישט מער. קיין טשעקס. קיין אותיות. ניט קיין שוואַרץ בוך מיט טעלעפאָן נומערן. איך בין געגאנגען צו זיין טעלעפאָן.
  
  
  "יא מיין האר?" דער אָפּעראַטאָרס שטימע איז געווען פריידיק.
  
  
  דאָס איז הער לאַמאָט פֿון 628. איך וואָלט ווי צו וויסן, ביטע, אויב איך האָבן אַרטיקלען? "
  
  
  "ניין, האר," זי געזאגט. "נאָר דער איינער וואָס איר האָט דעם מאָרגן."
  
  
  "דער פון מיסטער פּירסאַן?"
  
  
  "ניין, הער," האָט זי געזאָגט, "פון הער על-יאַמאַרון."
  
  
  "טאַקע יאָ. דאס. איך האב עס באקומען. אָפּעראַטאָר, איך וואָלט ווי צו וויסן אַז - איך קען טשעק אויס דעם אָוונט און דאַרפֿן צו שרייַבן אַ קאָסט חשבון - צי איך האָבן אַ פּלאַץ פון בוילעט לאַנג דיסטאַנס קאַללס?
  
  
  זי האט געזאגט, איך וואָלט האָבן צו רעדן מיט עמעצער אַנדערש. אַזוי, נאָר אַ רגע, האר. דריקט, דריקט, רופן.
  
  
  עס איז געווען בלויז אַז רופן איך געמאכט צו גענעוואַ. איך האב פארשריבן דעם נומער.
  
  
  איך געבעטן צו זיין פארבונדן צו אַן אַרויס אָפּעראַטאָר און גערופן קעלי פֿאַר אַ צוריקצאָל.
  
  
  איך האָב אים דערציילט וואָס איך געלערנט פון דזשאַקלין. קעלי האט געפײפט. "עס איז כּמעט גענוג צו מאַכן מיר שלאָפן אַליין." ער האָט זיך אָפּגעשטעלט און צוגעגעבן: "כּמעט, האָב איך געזאָגט."
  
  
  "האָב איר געהאט אַ געלעגנהייט צו טשעק אויס דעם האָטעל?"
  
  
  "יא און ניין. דאָס אָרט איז טומלדיק. א געוויסער אויל־שייך פון אבו דאבי פארנעמט די גאנצע צייט אויף דער ערד. גוי האט פיר ווייבער, אַ טוץ אַסיסטאַנץ און אַ שטעקן פון פּערזענלעך דינער. אײגענעם שעף״.
  
  
  "אזוי וואָס האט דאָס צו טאָן מיט אונדז?"
  
  
  "נאָר געדאַנק איר וואָלט ווי צו וויסן וואָס דיין גאַז און עלעקטריק רעכענונג איז אַזוי הויך. דו זאלסט נישט זיין אַזוי ומגעדולדיק, קאַרטער. וואס דאס האט צו טאן מיט אונז איז אז זיי האבן אומעטום זיכערקייט צוליב דעם וואס דער שייך איז אין זייער געוועלב. און זינט איך קען נישט בעטן אָדער קויפן אינפֿאָרמאַציע, איך מוזן פּרובירן צו גאַנווענען עס, איר וויסן? און ווי די טינגז זענען צוזאַמען, גאַנווענען די גאַסט רשימה פֿאַר די וואָך וואָס ראָבי האָט גערופֿן, איז וועגן ווי שווער ווי צו ציען אַ מיליאָן דאָללאַרס. אלעס וואס איך קען אייך זאגן פון פרעגן איז אז עס איז געווען אן אויל קאנווענציע יענע וואך. דער האָטעל איז געווען פול מיט אמעריקאנער טייפּס און אַ פּלאַץ פון גאַלף קאָוסט אַראַבער שייך.
  
  
  "וואָס וועגן דעם האָטעל שטעקן?"
  
  
  "גאָרנישט טשיקאַווע. אָבער אַ פול פּרעזענטירונג וועט נעמען עטלעכע טעג. און אגב, וואס זוך איך? פריינט אָדער שונאים? ראַבי גערופן מיר.
  
  
  איז איך געווען אַ באַדי צו באַקומען אינפֿאָרמאַציע אָדער האט ער גערופן די סאַספּעקטיד צו פירן צו אַ פאַל?
  
  
  — יא גענוי.
  
  
  "יא, וואָס פּונקט?"
  
  
  "דאס איז פּונקט די קשיא."
  
  
  "דו ביסט טייַער, קאַרטער, איר וויסן אַז?"
  
  
  "אַז ס וואָס זיי דערציילט מיר, קעלי. אַזױ האָבן זײ מיר געזאָגט“.
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען און צוגעגאנגען צו לאמאטע'ס שאַפע. איך האָב געזען אַ גרויס Vuitton טשעמאָדאַן. באַגאַזש אין ווערט פון צוויי טויזנט דאָללאַרס. אַ טײַערער אָרן האָט מען זיך נישט געקאָנט קויפן. צוואַנציק מינוט שפּעטער לאַמאָט איז ין. די לוויה דינסט איז געווען פּשוט, אָבער געשמאַק. איך האָב געזאָגט "Bon Voyage" און צוגעגעבן "אמן."
  
  
  לילאַ האָט זיך אומגעקערט פֿון אַ שאַפּינג יאַזדע. ז י הא ט געטראג ן א גרויס ן קוב ל דרוזים .
  
  
  — האסטו פראבלעמען?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. עס איז געווען איין דרייסיק. "אָוקיי," איך געזאגט. "דעמאָלט בעסער וועלן מיר גיין."
  
  
  
  
  
  
  דרײַצנטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  איבער צוויי הונדערט מענטשן האָבן זיך פֿאַרזאַמלט אינעם טאַנצפּלאַץ פֿאַר ד״ר ראאַדס רעפֿעראַט וועגן דער איסלאַמישער קולטור, אָנגעפילט רייען פון פאָלגענדע שטולן אַנטקעגן אַ דרייפּט פּלאַטפאָרמס מיט מיקראָפאָן, אָנגעפילט די לופט מיט העפלעך הוסט און דעם ווייכן ריח פון פּאַרפום.
  
  
  דער עולם איז געווען מערסטנס פון טוריס, מערסטנס אמעריקאנער, און מערסטנס פרויען. דער רעפֿעראַט זאָל זיין אַ טייל פון דעם פּעקל, צוזאַמען מיט פריי אַעראָפּאָרט טראַנספערס, אַ ויטאָבוס רייַזע פון די שטאָט און אַ ספּעציעל נאַכט סייציינג רייַזע. ע ם אי ז אוי ך געװע ן א קלײ ט פו ן גימנאזיע ם או ן ארו ם צװאנצי ק אראבער , טײ ל געטראג ן אנצוג ן או ן װײס ע כאפיות , ד י קאפאטע ס פו ן טיפיש ע אראביש ע מענער . ד י איבעריק ע זײנע ן געװע ן באהאלט ן אי ן פלויצנדיק ע קיטלעך , פולער ע קאפאטע ס או ן טונקעלע ר ברילן .
  
  
  און דעמאָלט עס זענען געווען מאַקענזי - לילאַ און מיר. בלויז לילאַ האט נישט דאַרפֿן טונקל ברילן פֿאַר קאַמאַפלאַזש. מי ט א גרויע ר או ן שװארצ ע שלײע ר או ן מי ט א געצעלטע ר מאנטל , הא ט ז י זי ך פראקטי ק געװע ן פארשטעל ט װ י א ריגל .
  
  
  עס איז געווען דער בעסטער איך קען קומען אַרויף מיט, און עס איז נישט שלעכט. איך האָב זיך דערמאָנט דעם רעפֿעראַט־צייכן אין לײַב און געשיקט לילאַ צו קויפן אונדז מלבושים און רעקרוטירן אַ באַנדע אַראַבער אין פולן קליידונג מונדיר פאַר דעקל.
  
  
  א וועג צו פאַרלאָזן די שטאָט אָן ווער עס יז נאָך איר.
  
  
  ד״ר דזשאַמיל ראד האָט געענטפֿערט אויף פֿראַגעס פֿונעם עולם. ראאד איז געװען א קלײן, זויערער מאן מיט אײנגעפאלענע באקן און מיט פארזיכטיקע אויגן. די חײא האט א רײםטער געטאן זײן פארשײדענע פנים, אים געצװונגן צו קוקן דורכן פארהאנגענע פענצטער.
  
  
  איז די איסלאַמישע קולטור געווען וועסטערנייזד?
  
  
  ניין. עס איז מאַדערנייזד. דער ענטפער איז ווייטער. די דאמען האבן אנגעהויבן קריכן אין די שטולן. עס איז געווען פיר אזייגער.
  
  
  אין הינטן צימער האָבן זיך באַוויזן קעלנערס, געבראַכט טאַץ קאַווע און קוכן און זיי געשטעלט אויפן באַפייטישן טיש.
  
  
  דער סטודענט האט זיך אויפגעשטעלט. האט ראאד א קאמענטאר אויף די היינטיגע קידנאפּינגן?
  
  
  גערויש אין צימער. איך האב זיך אויסגעדרייט צו לילאַ. ז י הא ט זי ך צוגעכאפ ט אי ן ד י פײלע ך פו ן אי ר שלײער .
  
  
  "איר מיינען, איך יבערנעמען, פינף אמעריקאנער. עס איז נעבעך, "האט געזאגט ראאד. — נעבעך. ווייטער ?
  
  
  ברומען. רובֿ מענטשן הערן נישט די נייַעס ביז די אָוונט. דער עולם האָט אויך נישט געהערט וועגן די קידנאַפּינגן.
  
  
  "וואָס מין פון אמעריקאנער?" — האט די פרוי געשריגן.
  
  
  — שטיל ביטע! ראאד האט געכאפט די פלאטפארמע. "דאָס איז אַ טעמע פֿאַר וואָס מיר זענען נישט דאָ. לאָמיר זיך איצט אומקערן צו קולטורעלע ענינים. ” ער סקאַנד די וילעם פֿאַר קולטור. צום מערסטן איז דאָס נישט געווען צו אָנהייבן מיט.
  
  
  דע ר גימנאזיע־תלמיד , אי ז נא ך געשטאנע ן . ווייל קלאר פאַרפאַלן זיין שלאַכט מיט אַקני, ער האט קיין כוונה צו ליידן קיין ווייַטער באַזיגן. "די אמעריקאנער," האָט ער געזאָגט, "זענען נאָך פינף אמעריקאנער מיליאַנערז. זיי זענען געווען אויף אַ מין פון יערלעך גייעג יאַזדע. זיי זענען אַליין אין עטלעכע פּריוואַט כאַטע אין די וואַלד. און על-שיטאַן האָט זיי באַקומען. ער האט א קוק געטאן אויף ראאד. "אָדער זאָל איך זאָגן על-שיטאַן האָט זיי באפרייט."
  
  
  ברומען.
  
  
  דאָס קינד איז געגאַנגען ווײַטער. "זיי בעטן ווידער אַ הונדערט מיליאָן דאָללאַרס. הונדערט מיליאָן דאָללאַרס פֿאַר יעדער מענטש. און דאָס מאָל איז דער טערמין צען טעג. ”
  
  
  ברומען. אוי. האַמער קלאַפּ.
  
  
  "זיי האָבן נאָך די פיר אנדערע מענטשן, ניט זיי?" עס איז געווען די קול פון אַ מיטל-אַלט פרוי פון די מאַסע. זי האט זיך מיטאמאל מורא געהאט.
  
  
  מיר אויך. ניין אמעריקאנער זענען טאַרגעטעד, און די נעץ נוץ איז געווען נייַן הונדערט מיליאָן. קערעקשאַן. איצט עס איז געווען אַ פעט ביליאָן. נייַן זעראָס מיט אַ לידינג איינער. זיי האבן שוין געהאט פאקס געלט.
  
  
  און איך האב געהאט צען טעג.
  
  
  דער גימנאזיע סטודענט האט גענומען ענטפערן.
  
  
  ראאד האט אראפגעקלאפט די פאלעם אויף דער פלאטפארמע, װי ער װאלט געפרואװט פארשטיקן די געפילן, װאם האבן געקרישט און געברומען אין צימער. "איך טראַכטן אונדזער באַגעגעניש דאָ איז געקומען צו אַ סוף. ליידיז. רבותי. איך לאַדן איר צו בלייַבן און געניסן עטלעכע דערפרישן. ” ראאד האט פּלוצעם פארלאזט דעם בינע.
  
  
  איך געוואלט צו באַקומען די גענעם פון דאָרט. שנעל. איך האב אנגעכאפט לײלאס האנט און געקוקט אויף אײנעם פון אונדזערע אראבער. ע ר הא ט אנגעהויב ן , װ י אונדזע ר איבעריקע , זי ך מאכ ן זײ ן װעג
  
  
  ארויס די טיר. אזוי ווי אונז אלע איז ער נישט ווייטאג געקומען.
  
  
  אַמעריקאַנער פֿרויען האָבן זיך אַרומגערינגלט אַרום אונדז. מיר זײַנען דאָך געווען אמתע אַראַבער. אַן אמתע עקזאָטיש-באַרבאַרישע זאַך. עס זענען אויך ווילאַנז דערווייַל פיטשערד. א פרוי מיט געגרייַזלט גרוי האָר און אַ פּלאַסטיק "העלא, איך בין אירמאַ" צייכן אויף איר סוועטער האט מיר אַ ינטרידער-ווארענונג קוק. ראאד איז אויך געגאנגען אין אונדזער ריכטונג. איך שושקעט צו לילאַ זי זאָל אים דיסטראַקט. איך האָב נישט געקענט באַהאַנדלען די ראָלע פֿון אַראַבער פֿאַר ראַד. ד י טירן צו דער פויע זײנען געװען ברייט אפן, און בײדע באקאנטע שאטנס האבן ארײנגעקוקט אינעװײניק. לײלא האט געראטן זיך ארײנצופאלן אין ראאד. ביז זי האָט אים געבעטן טויזנט סליחות - איינס אויף איין מאָל - האָט דער קרײַז טוריסטן אײַנגעשלונגען ראדאַ.
  
  
  העלא, איך ... איך בין געגאנגען צו מיר. איר גאַנץ נאָמען איז געווען הי, איך בין מרתא.
  
  
  דער צימער האט גערעדט פון גוואַלד און גרויל. איך האָב זיך צוגעגרייט פֿאַר אַ מין פון סניק באַפאַלן.
  
  
  "איך וויל אז דו זאלסט מיר עפּעס זאָגן," זי אנגעהויבן. זי האט ארומגערינגלט אין איר זעקל און ארויסגעצויגן א בראשור מיטן נאמען "גרויסע מעשים פון איסלאם, העפלעכקייט פון פרייהייט בודזשעט טורים". "איז דאָס אַ ליד וועגן אַ רובין יאַכט ...?"
  
  
  "רובאי," איך געזאגט.
  
  
  "רובין יאַכט. איך האב געוואלט וויסן - ווער איז דער מחבר?
  
  
  איך האָב אַ נאָד געטאָן און העפלעך געשמייכלט: "חיים."
  
  
  "איר!" זי האט זיך גערוימט. "מיין גאט! פראַנסיס - איר וועט קיינמאָל טרעפן ווער איך בין דאָ! פראַנסיס סמיילד און געגאנגען צו אונדז. פראַנסיס געבראכט מאַדגע און אַדאַ.
  
  
  ― איך האָב געזאָגט צו מרתא: "נישט רעדן ענגליש." איך האב זיך אפגערוקט.
  
  
  "אוי!" מרת האט געקוקט א ביסל פארשעמט. "נו, אין דעם פאַל, זאָגן אונדז עפּעס אַראַביש."
  
  
  לילאַ האָט אָרגאַניזירט אונדזער אַרויסגאַנג פּאַרטיי. זײ האבן אויף מיר געװארט אין א גרופע בײ דער טיר.
  
  
  "ני גונהלע מעזאָוט." איך האב איבערגעחזרט די גיבריש. מרת האט זיך גרייט און אנגעכאפט מיין האנט.
  
  
  "ני גאָן-האָלער מעזאָ. וואָס מיינט דאָס איצט?"
  
  
  "אַה, סאַלוד," איך סמיילד. "אַה שלום בעול זה."
  
  
  אי ך הא ב זי ך באפרײ ט או ן געגאנגע ן צ ו דע ר טיר .
  
  
  מיר געגאנגען דורך די פויע רעכט פאַרגאַנגענהייט די סערוויילאַנס פּלאַץ; זיבן אראבער, פארהאנגענע מיט א טוך, דיסקוטירן הויך און היציק. “ני גונהלע מזואָט”, האָב איך געזאָגט ווען מיר זענען פאָרגעגאַנגען און מיר זײַנען אַלע אַרײַן אין דעם שטויביקן ראָווער, וואָס האָט אויף אונדז געוואַרט פאַר דער טיר.
  
  
  מי ר האב ן זי ך פארלאז ט ד י שטא ט א ן א ן א ן עק .
  
  
  פֿאַר אַ בשעת איך פּעלץ זייער קלוג.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  — װאו גײען מיר יעצט ?
  
  
  לילאַ און איך זענען אַליין אין די אַלע-טעריין פאָרמיטל. מי ר זײנע ן נא ך געװע ן אנגעטא ן װ י אראבער . מי ר זײנע ן געפאר ן צ ו צפון . איך האָב אָנגענומען דעם ראַדיאָ און געפֿונען עטלעכע טוואַנגי מיטל מזרח מוזיק.
  
  
  "איר וועט באַלד זען."
  
  
  דער ענטפֿער האָט זי נישט געפֿעלט. זי האט פארצויגט די ליפן און געקוקט גלײך פארויס.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף איר זיצן נעבן מיר. זי האט צוריקגעצויגן דעם שלײער, װאם האט פארדעקן איר פנים. איר פּראָפיל איז געווען גאנץ. דירעקט און רויאַל. כ׳האב געקוקט צו לאנג און זי האט אנגעהויבן רײםן. "איר וועט הרגענען אונדז אויב איר טאָן ניט היטן דעם וועג," זי געווארנט.
  
  
  איך האב געשמייכלט און זיך אויסגעדרייט צו קוקן אויפן וועג. איך האָב זיך דערגרייכט צו טוישן די ראַדיאָ סטאַנציע און זי האָט געזאָגט: ניין, איך טו עס. וואס גלייכסטו?"
  
  
  כ׳האב איר אלץ דערצײלט, װאם האט נישט געקלאפט. זי געפונען פּיאַנע מוזיק. איך געזאגט עס איז אָוקיי.
  
  
  מיר פאָרן דורך מייל פון מאַראַנץ גראָוווז ווען מיר כעדאַד צפון דורך פאַרנומען יארדאניע, אַ געגנט באקאנט ווי די וועסט באַנק. פאלעסטינער וואוינען דא. און די ירדן. און די ישׂראלים. ווער פארמאגט די ערד און צו וועמען זאל עס געהערן זענען די פראגעס וואס זיי פרעגן שוין פינף און צוואנציק יאר אין קאנפערענץ צימערן, בארס און אמאל מלחמה צימערן, אבער די ערד טראגט ווייטער פרוכט אזוי ווי מיט א פאר יאר צוריק. . טויזנט יאָר, וויסנדיק אפשר, ווי די ערד טוט שטענדיק, אַז זי וועט איבערלעבן אַלע אירע רייוואַלז. אַז אין די סוף די לאַנד וועט פאַרמאָגן זיי.
  
  
  זי האָט זיך דערגרייכט און אויסגעלאָשן דעם ראַדיאָ. "אפֿשר קענען מיר רעדן?"
  
  
  — פֿאַרשטײט זיך, װאָס איז דיר אין זינען?
  
  
  — ניין, איך מיין, אפשר רעדן מיר אראביש.
  
  
  "מממ," איך געזאגט, "איך בין אַ ביסל פאַרזשאַווערט אויף עס."
  
  
  "ני גונהלאַ מעזאָאָט," זי סמיילד. "נישט קיין וויץ."
  
  
  "לאָמיר. זיי ערליך. עס איז געווען נאָר פאַרהיטן. אין פאַקט, איך רעד אַראַביש ווי מיין מוטער לשון. איך האב אויף איר געקוקט און געשמייכלט. "אינדיאַנער"
  
  
  אַזוי מיר פארבראכט די ווייַטער האַלב שעה פּראַקטיסינג אונדזער אַראַביש און דעמאָלט פארשטאפט אין אַ קאַפע פֿאַר לאָנטש.
  
  
  עס איז געווען אַן אַראַביש קאַפע - דאָס איז קהווה - און איך האָב באַשטעלט אַן עקל פֿון סופראַגע אויף גאַנץ גלייבלעך אַראַביש, האָב איך געטראַכט. אויב מיין אַקצענט איז געווען אויסגעדרייט, עס קען פאָרן פֿאַר אַ דיאַלעקט. ווי אַ סאָוטהערן דראָל קענען געזונט יאַנקעע. לילאַ איז געקומען צו דער זעלביקער מסקנא. "דאס איז גוט," זי געזאגט ווען דער קעלנער איז אַוועק. "און איר קוק, איך טראַכטן, גאַנץ ... עכט." זי האט געלערנט מיין פנים.
  
  
  איך האָב זי אויך געלערנט ביי אַ קליין טיש ביי ליכט ליכט. אויגן ווי שטיקלעך רויכיק טאָפּאַז, גרויס און קייַלעכיק, אויגן; הויט ווי אַ מין פון לעבעדיק אַטלעס,
  
  
  און ליפּן וואָס איר האָט געוואלט צו שפּור מיט דיין פינגער צו מאַכן זיכער אַז איר זענט נישט נאָר ימאַדזשאַן זייער קורוועס.
  
  
  און דעמאָלט זי וועט האָבן צו באַהאַלטן עס אַלע ווידער אונטער די פאָולדז פון דעם שוואַרץ שלייער.
  
  
  ― דײַן קאָליר, ― האָט זי געזאָגט, ― איז אױך נישט שלעכט. און אויסערדעם, דאָס איז אַ סיבה פֿאַר זארגן, "זי דזשעסטשערד צו די לענג פון מיין גוף.
  
  
  איך האב געזאגט; "ווירגאָוז זאָל נישט באַמערקן אַזאַ זאכן."
  
  
  איר פנים איז געװארן רויט. "אָבער אגענטן מוזן."
  
  
  דער קעלנער האט געבראכט א גוטן װײםן װײן מיט א שארפן ריח. איך האָב אָנגעהויבן טראַכטן וועגן גורל. איך געחידושט אויב דאָס איז אַלע טייל פון זייער פּלאַן. איך ליג נאקעט אין דער זון פון אריזאנע. האָבן זיי מיר טאַקע צוגעגרייט צו ווערן באקאנט ווי אַן אַראַבער? אַפֿילו ווען איך האָב געטראַכט וועגן אויפֿהערן רייכערן און — וואָס האָט מילי געזאָגט — האָט זיך אָנגעהויבן פילאָסאָפירן, ציטירן אָמאר כיים?
  
  
  איך האב אויפגעהויבן מיין גלאז צו לילא. "טרינקען - ווייַל איר טאָן ניט וויסן ווו איר קומען פון אָדער וואָס; טרינקען - פֿאַר איר וויסן וואָס איר גיין און ווו. איך האב געטרונקען מיין גלאז.
  
  
  זי האט העפלעך געשמײכלט. — האסט ליב צו ציטירן חיאם?
  
  
  "נו, עס איז קילער ווי זינגען 'אַלט שווארצע מאַגיש' אין דיין אויער." זי האט נישט פארשטאנען. איך האב געזאגט, "עס טוט נישט ענין." איך האב געגאסן נאך װײן. “עס איז געווען אַ טיר פֿאַר וואָס איך האָב ניט געפונען דעם שליסל; עס איז געווען אַ שלייער דורך וואָס איך קען נישט זען; גערעדט אַ ביסל וועגן מיר און דיר - און דעמאָלט עס איז געווען ניט מער איר און מיר." פלאַש. "יא. איך ווי כיאַם. ס'איז גאַנץ שיין."
  
  
  זי האט צוגעגרײט די ליפן. "דאָס איז אויך אַ זייער גוט געדאַנק. ניט מער רעדן וועגן דיר און מיר." ז י הא ט גענומע ן א זופ ה װײן .
  
  
  איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל. "דאָס איז געווען בדעה ווי אַ קלערן וועגן מאָרטאַליטי, לילאַ. מייַן געדאַנק איז מער דירעקט. סייַ ווי סייַ, איך וואָלט ווי צו רעדן וועגן איר. פֿון וואַנען ביסטו? ווי ביסטו אהער געקומען?"
  
  
  זי האט געשמייכלט. "פייַן. איך בין פֿון ריאַד."
  
  
  "אַראַביע".
  
  
  "יא. מײַן טאַטע איז אַ סוחר. ער האט אסאך געלט״.
  
  
  — װײטער .
  
  
  זי האט צוגעשלעפט. "איך לערנען אין אַ אוניווערסיטעט אין דזשעדאַה. דעמאָלט איך געווינען אַ וויסנשאַפט צו לערנען אין פּאַריז, און נאָך פיל שוועריקייטן מיין פאטער לאָזן מיר גיין. בלויז זעקס חדשים שפּעטער, ער רופט מיר אין שטוב. צוריק צו אַראַביאַ." זי האט זיך אפגעשטעלט.
  
  
  "און?"
  
  
  "און איך דערוואַרטן נאָך צו טראָגן אַ שלייער. איך פאָר נאָך אומלעגאַל. איך האב נישט קיין דערלויבעניש צו קריגן א לייסענס״. זי האט אראפגעלאזט די אויגן. "איך בין באהעפט מיט אַ מיטל-אַלט סוחר. דער דאזיקער מאן האט שוין דרײ װײבער“.
  
  
  מי ר האב ן בײד ע געשװיגן . זי האט אויפגעהויבן, איך האב איר ארײנגעקוקט אין די אויגן, און מיר האבן בײדע געשװיגן.
  
  
  צום סוף האָב איך געזאָגט: "און שין בעט. ווי האָט איר קאָנטאַקט זיי?
  
  
  די אויגן װידער אראפ. א קלײנע ר שוידער . ― איך לױף אַװעק פֿון דער הײם. איך קום צוריק קיין פאריז. אבער דאָס מאָל אַלץ איז אַנדערש. איך טאָן ניט טאַקע האָבן אַ שולע אָדער פריינט. איך פּרובירן צו זיין מערב, אָבער איך בין בלויז עלנט. דעמאָלט איך טרעפן די סולימאַנז. משפחה ישראל. זיי זענען ווונדערלעך צו מיר. זיי זאָגן קומען מיט אונדז. צוריקקומען צו ירושלים. מיר וועלן העלפן איר באַקומען געזעצט." זי האט זיך אפגעשטעלט און די אויגן האבן געפינצטערט. "איר מוזן פֿאַרשטיין. זיי זענען געווען ווי מיין משפּחה. אָדער ווי די משפּחה איך שטענדיק געחלומט פון. ז ײ זײנע ן געװע ן װארעמ , ליבלעך , נאענ ט אײנע ר צו ם אנדערן . זיי לאַכן אַ סך. איך זאָג זיי, איך וועל קומען. זיי פליען אהיים און איך זאג זיי אז איך וועל קומען מיט זיי קומענדיגע וואך. נאָר זיי ווערן דערהרגעט אין לאָד אַעראָפּאָרט."
  
  
  "טעראָריסט אַטאַק."
  
  
  — יא.
  
  
  נאך א שטילקײט.
  
  
  "אזוי איך בין נאָך קומען. איך גיי צו דער רעגירונג און פאָרשלאָגן מיין סערוויסעס. ”
  
  
  "און זיי מאַכן איר אַ בויך טענצער?"
  
  
  זי האט א ביסל געשמייכלט. "ניין, איך טאָן אַ פּלאַץ פון אנדערע זאכן. אָבער בויך דאַנסינג איז געווען מיין געדאַנק."
  
  
  עס איז געווען אַ פּלאַץ צו טראַכטן וועגן.
  
  
  ס'איז אָנגעקומען דאָס עסן און זי האָט זיך אויסגעדרייט צו איר טעלער, געוואָרן שטיל און גערוימט ווען איך האָב אַ קוק געטאָן אויף איר. מאָדנע דאַמע. מאָדנע מיידל. האלב מזרח, האלב מערב, און זיי געפונען זיך אויף דער גרענעץ פון סתירה.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  די פולע לבנה איז ארויס. ליבהאָבער ס לעוואָנע אָדער סנייפּער ס לעוואָנע, דיפּענדינג אויף ווי איר קוק אין טינגז. מי ר זײנע ן געפאר ן ד י לעצט ע מײלע ן שטילערהײ ט או ן זי ך אפשטעל ן אי ן מושב , א קאלעקטױו ע פארם , װעלכע ר הײס ט עין גדן . דאָס אָרט האָט זיך געביטן אין צען יאָר, אָבער איך האָב געפֿונען דעם ריכטיקן וועג, דאָס רעכטע שטיק לאַנד און אַ הילצערנער פאַרם־הויז מיטן שילד "לאַמפּעק".
  
  
  איך האב זיך געבויגן צום מאן וואס האט געעפנט די טיר. "איך בעט דיר מוחל, גוטער האר," האָב איך געזאָגט אויף אַראַביש. ע ר הא ט זי ך גי ך גענומע ן או ן געקוקט . איך האב זיך נאכאמאל געבויגן און ארויסגעצויגן מיין שאַל. די ברעמען האבן זיך אויפגעהויבן.
  
  
  "ניק קאַרטער?"
  
  
  — איר האט אפשר געריכט, פרוי נוסבאום ?
  
  
  אורי לאַמפּעק האָט מיך אַרומגענומען און אָנגעהויבן ברייטן שמייכלען. "דו ביסט אַ שליח! קום אריין." ער האָט געקוקט אויף לילאַ און דערנאָך צוריק אויף מיר. "איך זען אַז איר טאָן נאָך שווער טאַסקס."
  
  
  ע ר הא ט אונד ז ארײנגעפיר ט אי ן קלײנע ם ספארטאנישע ר צימער , אונד ז באהאנדל ט מי ט טײ , קאניאק , שפײז ; האט אונדז דערצײלט, אז ראיסה, זײן פרוי, שלאפט; געיאבט און געזאגט, דארף איך עפעס דרינגלעך אדער דארף איך נאר א בעט?
  
  
  איך האב געקוקט אויף לײלא. ― צװײ בעטלעך ― זאָג איך.
  
  
  ער האט פילאזאפיש צוגעשלעפט. "גליק פֿאַר איר, דאָס איז אַלע איך האָבן."
  
  
  ע ר הא ט אונד ז ארײנגעפיר ט אי ן חדר , מי ט בוידעם , געזאג ט ״שלום , ײנגל , או ן אונד ז געלאז ט אלײן .
  
  
  איך האב גענומען דעם אויבערשטן באנק.
  
  
  כ׳האב פארמאכט די אויגן.
  
  
  איך האָב געהערט Layla מאַך אונטער מיר.
  
  
  ס'האט מיך משוגע געמאכט אז איך האב זי נישט געקענט זען.
  
  
  איך וואלט משוגע געווארן ווען איך וואלט זי געזעהן.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פערצן.
  
  
  
  
  
  דער הויפּט איז דער טייל פון סיריע וואָס ישראל האָט פאַרנומען אין דער אָקטאָבער מלחמה. בערך צען מייל טיף און פופצן מייל ברייט ציט זי זיך פון מזרח פון די גולן הייטס. דע ר ראנ ד פו ן דע ר לעדזש , אי ז געװע ן ד י אויפהער־ליניע . נאָר דאָס פֿײַער איז נאָך נישט אויסגעשטאָרבן. דאס איז געווען אסאך מאנאטן נאך דעם "סוף פון דער מלחמה" און די סירישע ארטילעריע האט נאך געשאסן און מענטשן זענען געשטארבן פון ביידע זייטן, נאר זיי האבן עס פשוט נישט גערופן מלחמה.
  
  
  בית נמא איז געווען פיר מייל מזרח פון דער ליניע. פיר מייל טיף אין די סיריאַן זייַט. כ׳האב געװאלט גײן קײן בית נמא. מייַן בעסטער איז געווען די הויפּט ראָלע פון יוסף, און די הויפּט ראָלע פון יוסף איז געווען בית נמאַ. ווו עלי מאַנסאָור, וואָס קען אָדער קען נישט האָבן געווען ינוואַלווד אין אַ קידנאַפּינג וואָס קען אָדער קען נישט זיין לינגקט צו לעאָנאַרד פאָקס, קען אָדער קען נישט נאָך לעבן.
  
  
  און דאָס איז געווען מיין בעסטער געדאַנק.
  
  
  צו באַקומען דאָרט איז אויך גאַנץ סאָפעקדיק.
  
  
  מיר דיסקאַסט דעם טעמע אַלע מאָרגן. אורי, ראַיסאַ, לילאַ און איך האָבן אַ גלעזל פון קאַווע אין לאַמפּעקס קיך. מייַן מאַפּע איז געווען אויסגעשפרייט אויף די הילצערנע טיש, קאַלעקטינג קאַווע פלעקן און קלעם אויף די סווואַנירז.
  
  
  איין וועג איז צו גיין צוריק דרום און קרייַז אין יארדאניע. קיין פּראָבלעם. די גרענעץ מיט יארדאניע איז געווען נאָרמאַל. פון דארט וועלן מיר גיין צפון, אריבערגיין קיין סיריע - דארט איז דא א גרויסע פראבלעם - און קומען צו בית נמא דורך דער הינטערשטיר טיר. די אַרבעט איז אוממעגלעך. אפילו אויב אונזערע דאקומענטן וועלן אונז פירן קיין סיריע, וועט די אויפהער ליניע ארומגענומען ווערן מיט טרופּס און דער צוטריט צו דער געגנט וועט זיין באגרעניצט. מע ן װאלט ן מי ר צוריקגעקער ט אויפ ן װעג , װע ן מע ן װאל ט אונד ז ניש ט ארײנגעװארפ ן אי ן טורמע .
  
  
  אן אנדער וועג איז צו קרייַז די כייץ און אַרייַן די סאַליאַנט אויף די ישראל זייַט. ניט פּונקט קאַטשקע זופּ אויך. די ישׂראלים האָבן אויך געקוקט אויף דער באַוועגונג. און ס'איז נישט געווען קיין שום גאראנטיע אז א וועלט קארעספאנדענט אדער אפילו אן אמעריקאנער אגענט וועט קענען דורכגיין. און אַפֿילו אויב איך באַקומען צו די פראָנט, ווי וועט איר אַריבער די שורה פון פייַער?
  
  
  — זייער פארזיכטיק — האט אורי געלאכט.
  
  
  "זייער נוציק." איך האָב זיך צעוויינט.
  
  
  "איך זאָגן מיר גיין אַ לאַנג וועג. מיר גייען דורכן ירדן". לילאַ איז געזעסן מיט אירע פיס פארפלעקט אונטער איר און זיך געזעצט יאָגאַ סטיל אויף אַ הילצערנער שטול. דזשינס, בריידז און אַ ערנסט פּנים. "און ווי באַלד ווי מיר קומען צו סיריע, איך וועל רעדן."
  
  
  "גרויס, האָניק. אבער וואס זאגט איר? און וואָס וועסטו זאָגן צו דער סירישער אַרמיי ווען זיי האַלטן אונדז אָפּ אויפן וועג קיין בית נמה? בערג?"
  
  
  זי האָט מיר געגעבן אַ קוק, וואָס עטלעכע וועלן באַטראַכטן פֿאַר שמוציק. סוף־כּל־סוף האָט זי אַ שמייכל געטאָן. "אָוקיי, איר געווינען. אַזוי מיר זענען צוריק צו דיין אָריגינעל קשיא. ווי קענען מיר אַריבער די וועג פֿאַר די אַרמיי?
  
  
  די ערגסטע טייל פון דעם זאַץ איז געווען "מיר." ווי איך קען באַקומען איבער די סיריאַן גאַנז און ווי צו טאָן עס זענען צוויי פאַרשידענע זאכן.
  
  
  אורי האט גערעדט. אורי וואלט געקענט דאבלן אנשטאט עזיו פינזא. א גרויסער , שטארקער מאן מיט א גרויס , שטארק פנים , מערסטנס ווייסע האר , און א אנגעזעענע נאז . ― איך זע, אַז איר גײט פֿון דאַנען צו דער שורה. איך מיין, פון דער זייט. אויב עס העלפט." ער האט גערעדט צו מיר, נאר געקוקט אויף זײן װײב.
  
  
  ראַיסאַ האָט נאָר אַ ביסל אויפגעהויבן איר ברעם. ראַיסאַ איז איינער פון די זעלטן פנימער. וועדערד און ליינד, און יעדער שורה מאכט עס קוקן מער פּרעכטיק. דאָס איז אַ ווונדערלעך פּנים, אַ דין אָבער ווייַבלעך גוף און רויט אָבער גרייינג האָר אַראָפּ צו די טאַליע, טייד מיט אַ קלעמערל אין די צוריק פון די קאָפּ. אויב די פאַטעס לאָזן מיר לעבן צו אַ צייַטיק עלטער, איך ווילן ראַיסאַ פֿאַר די האַרבסט חדשים.
  
  
  "איך וועל פֿאַרשטיין," זי געזאגט און אנגעהויבן צו שטיין אַרויף. אורי האט זי פארלאזט.
  
  
  "נעם דיין צייט," ער האט געזאגט. "זאל ניק מאַכן די ערשטער באַשלוס"
  
  
  זאָג איך: „איך האָב עפּעס געפעלט? וואס איז דאס?"
  
  
  אורי האט א זיפץ געטאן. "עס איז צייט," ער האט געזאגט. "די קשיא אין די הויז איז נאָך ווי צו קרייַז די שורה."
  
  
  "צו גענעם מיט דעם," איך געזאגט. "איך וועל אַריבער די שורה." כ'ווייס נישט ווי אזוי. איך נאָר דאַרפֿן צו טאָן עס. הערט — משה האט צעטיילט דעם ים, אפשר האט דער גיהנום צעטיילט די סירישע״.
  
  
  אורי האט זיך אויסגעדרייט צו ראיסא. ― מאַכט דער דאָזיקער מענטש תּמיד אַזעלכע שרעקלעכע װערטער?
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי," זי געזאגט. "אָבער מיר זענען דעמאָלט געווען יינגער."
  
  
  אורי האט זיך געכאפט און זיך װידער צו מיר געקערט. "דעמאָלט איז דאָס דיין באַשלוס?"
  
  
  "דאס איז מיין באַשלוס. סײַ־ווי, איך וועל האָבן פּראָבלעמען אין דער שטעג, אָבער איך קען אויך האָבן אַ פרייַנדלעך וואָפן הינטער מיר." איך האב זיך אויסגעדרייט צו לילאַ. "ווי וואָלט איר ווי
  
  
  בלייבן אויף דער פאַרם? איך בין זיכער אז ראיסא און אורי..."
  
  
  איר קאפ האט זיך א שאקל געטאן אין שטארקע פארלייקענונג.
  
  
  "דעריבער לאָזן מיר שטעלן עס אן אנדער וועג. דו וועסט פארברענגען א פאר טעג אויפן פארם״.
  
  
  זי האט נאך געציטערט. “איך האָב באַקומען מיין אייגענע אַרבעט. איך מוז אהין גיין מיט דיר אדער אן. עס איז בעסער פֿאַר מיר אויב איך גיין מיט דיר." זי האט געקוקט אויף מיר ערנסט. "און עס וועט זיין בעסער פֿאַר איר אויב איר קומען מיט מיר.
  
  
  שטילקייט האט געהערשט אין צימער. ראַיסאַ האָט צוגעקוקט ווי אורי קוקט ווי איך קוק אויף לילאַ. דער טייל וועגן איר אייגענע אַסיינמאַנט איז געווען נייַעס. אבער פּלוצלינג עס געמאכט זייער גוט זינען. א שנעלע אפמאך צווישן יאסטראב און וואדים. די באלעבאסן קראצן זיך אײנס דעם אנדערן אין רוקן, און איך ארבעט אלס באגלייטער.
  
  
  אורי האט אויסגעקלאפט אין האלדז. “און דו, לילאַ? צי איר שטימען מיט ניק ס פּלאַן?"
  
  
  זי האט לאנגזאם געשמײכלט. — וואס ער זאגט, וועט זיין רעכט. איך האב א קוק געטאן אויף איר און פארשנעלערט די אויגן. זי האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר און אַ שמייכל געטאָן.
  
  
  אורי און ראיסה האבן זיך געקוקט אײנער דעם אנדערן. זיבן און פערציק אַרטיקלען צוריק און צוריק אין צוויי סעקונדעס פון דעם מאַן און פרוי בליק. זײ האבן זיך בײדע אויפגעשטעלט און פארלאזט פון צימער. צו באַקומען "עס".
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו לילאַ. זי איז געווען פאַרנומען מיט רייניקן די קאַווע-בעכערס, פרובירט נישט צו טרעפן מיין בליק. ווען זי האָט גענומען דאָס גלעזל וואָס איז געווען ביי מיין עלנבויגן, האָט איר האַנט אַ לייכטע אָנגערירט מיין אָרעם.
  
  
  האָט אורי זיך אומגעקערט, די האַנט האָט זיך שטאַרק אָנגעכאַפּט "עס". "עס" איז געווען קלאר קלענערער ווי אַ ברויט קעסטל. לויטן אויסדרוק אויפן אורי’ס פּנים איז “דאָס” אויך נישט געווען קיין וויץ. "איר וועט היטן דאָס מיט דיין לעבן, און איר וועט צוריקקומען עס צו מיר." ער האט נאך נישט אפגעשטעלט די פויסט. "דאָס וועט העלפֿן איר דורכגיין קיין וועג בלאָק אין ישראל, אָבער איך וואָרענען איר אַז אויב די אַראַבער אַנטדעקן אַז איר האָט עס, איר זענט בעסער צו דרייען זיך ווי לאָזן זיי נעמען איר." ער האט געעפנט די פאלעם.
  
  
  מגן דוד.
  
  
  איך האָב געזאָגט, "איך אָפּשאַצן די האַווייַע," אורי. אָבער רעליגיעזע מעדאַלז ... "
  
  
  ער האט מיך אפגעשטעלט לאכן. גרויס גרויס געלעכטער. ער האט פארדרייצט די שלייף אין שפיץ פון דער מעדאל, דעם וואס האט פארבינדן דעם דיסק מיט דער קייט. דער שפּיץ דרייַעק פון די שטערן פּאַפּט אויס, און אונטן איז ינגרייווד:
  
  
  '/'
  
  
  
  
  א.עלף. דער ערשטער אות פונעם העברעאישן אלפאבעט. א.עלף. ישראל קאָנטראָטער-טעראָריזם גרופע.
  
  
  אַזוי איז אורי לאַמפּעק ווידער. ער איז געווען א טייל פונעם ירגון אין 46'. דעמאַלישאַן מומחה. א מענטש וואס האט געוואלט אן אומאפהענגיק ישראל און האט געגלויבט אין ברענען בריקן הינטער זיין רוקן. ווען איך באגעגנט אים אין 1964, ער איז געווען ארבעטן מיט אַ באָמבע דעטעקשאַן מאַנשאַפֿט. איצט, אַז ער איז געווען פופציק, האָט ער ווידער געמאַכט די זאַכן ביי נאַכט.
  
  
  "דאָ," ער געזאגט. "איר וועט טראָגן דעם."
  
  
  איך האב גענומען די מעדאל און עס אנגעטאן.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  מי ר זײנע ן אװעקגעפאר ן בײנאכט . בשעת מיר זענען געווען אָן קאָסטיומען, האָב איך געהאַט אַראַבישע פּאַפּירן, גלענצנדיק געשמידט און פֿאַרוועטערט, און דעם מגן־דוד פֿון אורי אַרום דעם האַלדז.
  
  
  איר קען אויך אַרומפאָרן די העיגהץ בייַ נאַכט. גאָרנישט צו זען דאָ. א פלאַך, באַסאַלט-שוואַרץ פּלאַטאָ מיט די ברוטאַל פון דריי מלחמות. פארדרייטע, פאראויסגעברענטע טאנקן און די בראָך פון געפאנצערטע פערזאנען-טרעגערס צעשפרייט ווי מצבות איבער די שטיינערדיקע פעלדער, צוזאמען מיט צעבראכענע אוכערלאזע הייזער, פארזיכערטע שטעכלדראט און שילדן וואס לייענט "סכנה!" מינעס!
  
  
  אָבער, אַכצן ישראל פאַרמערס עקזיסטירן אַוועק די וועג, און אַראַבער פויערים היטן זייער פעלדער, הייבן זייער שעפּס, און אַנטלויפן אָדער זענען אפילו נישט באַדערד ווען די שעלינג הייבט זיך. זיי זענען אַלע אָדער משוגע אָדער נאָר מענטש. אדער אפשר איז דאס די זעלבע זאך.
  
  
  מען האט אונז אפגעשטעלט דורך א בחור מיט אן עם-16. איך געוויזן מיין וועלט קאַפּ דרוק פאָרן און ער ערלויבט אונדז צו פאָרזעצן. נאָר צװאַנציק יאַרד שפּעטער, אַרום דער בױגן, האָט געװאַרט אויף דעם װעג אַ גאַנצע בלאָקאַדע. א מאשין ביקס פון 30 קאלייבער, וואס איז אנגעשטעלט אויף א דרייפאד, האט אנגעוויזן מיט א בייזן פינגער אויפן ראָווער.
  
  
  דער ישׂראלדיקער לוטענאַנט איז געווען העפלעך אָבער פעסט. ער האָט מיר ערשט געזאָגט, אַז איך בין נישט אין זיך אַליין צו גיין ערגעץ צום פראָנט, אַז דאָס איז אַ מלחמה, ווי אַזוי זיי רופן דאָס נישט, און קיינער קען נישט גאַראַנטירן מיין זיכערקייט. איך האָב אים געזאָגט, אַז איך בין נישט געקומען אויף אַ מאַכנ אַ פּיקניק. ער האט נאך געזאגט ניין. גאָר ניט. Lo. אי ך הא ב אי ם צוגענומע ן אוי ף זי ך או ן אי ם געװיז ן ד י מעדאל .
  
  
  איך בין זיך אומגעקערט צום ראָווער און פאָר ווײַטער.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אפגעשטעלט , אוי ף א ישראל־פאזיציע , אוי ף דע ר נידעריקע ר ערד , עטלעכ ע הונדער ט יארד ן פו ן דע ר סירישע ר ליניע . דאָס אָרט איז אַמאָל געווען אַן אַראַבישער דאָרף. איצט עס איז געווען נאָר אַ זאַמלונג פון בויברעך. ניט מיליטעריש שעדיקן. שאָדן נאָך מלחמה. דער רעזולטאַט פון טעגלעך סיריאַן אַרטילעריע פייַער אַריבער די שורה.
  
  
  "עס איז ווי אַ וועטער פאָרויסזאָגן וועגן די שטימונג פון זייער פּרעזידענט," האָט מיר געזאָגט אַן ישראל זעלנער. זיין נאָמען איז געווען טשאַק כהן. ער איז געקומען פון שיקאגא. מי ר האב ן זי ך געזעס ן אוי ף דע ם דרײםיק ע שטײנערנ ע שוי ן װא ס אי ז אמא ל געװע ן ד י װאנ ט פו ן דע ר שטוב , סענדוויטשן , או ן ראיסא ס קאווע . "צען מינוט פון פייַער - ער נאָר זאגט העלא. א שעה און ער זאגט פאר דער גאנצער אראבישער וועלט, אז זיי קענען זיך מסכים זיין אויף וואס זיי ווילן, אחוץ סיריע.
  
  
  סיריע וויל קעמפן ביזן סוף."
  
  
  — גלויבסטו אין דעם ?
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. "אויב זיי טאָן דאָס, מיר וועלן ענדיקן זיי."
  
  
  אַ ישׂראלדיקער קאַפּיטאַן איז צוגעגאַנגען. דער וואס האט געקוקט אויפן מעדאל און מיר געזאגט אז ער וועט טון וואס ער קען צו העלפן. קאַפּיטאַן האַרווי דזשאַקאָבס איז אַלט געווען דרייסיק יאָר. א שטארקע , מיד , װײםע ר בלאנדע ר מאן , װעלכע ר הא ט געלערנ ט ב ײ דע ר אוניװערסיטעט , װע ן ע ר אי ז ניש ט גערופ ן געװאר ן אי ן קריג , הא ט לײ ל אי ם אויסגעגאס ן קאװע , פו ן א טערמאס .
  
  
  דזשאַקאָבס האָט מיר געפרעגט ווי אַזוי איך גיי אַריבער די שורה. כ׳האב נישט געהאט קײן פלאן, אבער װען כ׳האב געהאט אײנעם, האב איך געמאכט אים צו זאגן. ס'איז נישטא קיין שום טעם צו דרייען פון ביידע זייטן.
  
  
  יעקבס שטעלונג צו מיר איז געווען אָפּגעהיט. דער אַלף אַרום מיין האַלדז האָט מיר געגעבן אַ ומלייקנדלעך סטאַטוס, אָבער פון זיין פונט פון מיינונג עס אויך מענט קאָנפליקט. צי האָב איך אים געזאָלט בעטן מאָראַלישע שטיצע אָדער האָב איך אים געפֿרעגט פֿײַער־שטיצע? יעקבס האט געהאט גענוג פראבלעמען אן מיר. איך האב אים געפרעגט צי ער וועט מיר ווייזן אויף א מאפע וואו די סירישע ביקסן געפינען זיך. "אומעטום," ער געזאגט. "אָבער איר ווילט עס אויף דער מאַפּע, איך וועל ווייַזן איר אויף דער מאַפּע."
  
  
  מי ר זענע ן אדורכגעפאר ן דע ם חרובע ר מאר ק או ן מי ר זענע ן געגאנגע ן אי ן לבנה־שכ ל צו ם גרויס ן שטײנער ן געביידע , דע ם העכסט ן אי ן שטאט , דע ר אלטע ר פאליציאנט . עס איז געווען אַ גרויס אָבסערוואַציע און דעמאָלט אַ גרויס ציל. דע ר ארײנגאנ ג הא ט געהא ט אל ץ װא ס הא ט אויסגעזען . א געדיכטע טאפעלע טיר אונטער א שטײנערנע פלאק מיט דער אויפשריפט Gendarmerie de L'Etat de Syrie און דער דאטום 1929, ווען סיריע איז געווען אונטער פראנצויזישער הערשאפט.
  
  
  מי ר זײנע ן ארומגעגאנגע ן , ניש ט דור ך ד י טיר , או ן ארא פ פו ן ד י ברוכסט ע טרעפ ן אי ן קעלער . צו קאַפּיטאַן דזשאַקאָבס 'מייקשיפט מלחמה צימער. א טיש, עטליכע פיילס, א איינציקע נאקעטע לאמפ, א טעלעפאן, וואס האט נסים געארבעט. איך האב ארויסגעצויגן מיין קארטל און ער האט עס לאנגזאם אנגעפילט מיט X און O's; אַוטפּאָוסטס, טשעקפּוינץ, באַפֿעלן הודעות, טאַנגקס. א שפּיל פון טיק-טאַק-פינגער פונ פוס פֿאַר לעבן.
  
  
  כ׳האב געטראגן די האנט איבער די אויגן.
  
  
  "איך רעכן די מיידל איז טריינד אין פייטינג?" ע ר אי ז געשטאנע ן צוגעבונד ן איבע ר דע ם טיש , ד י אויבערשטע ר ליכטי ק הא ט געװארפ ן שאט ן פו ן פערציג־װאט ן אוי ף ד י שאט ן געמאל ט אונטע ר זײנ ע אויגן .
  
  
  אנשטאט ענטפערן האב איך אנגעצונדן א ציגארעטל און אים אנגעבאטן. ער האָט גענומען מײַן פּאַפּיראָס װי אַן ענטפֿער. ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "דעמאָלט איר זענט טאַקע משוגע," ער האט געזאגט.
  
  
  אַ זעלנער האָט זיך באַוויזן בײַ דער טיר; האָט זיך אָפּגעשטעלט ווען ער האָט מיך דערזען. יעקבס האט זיך אנטשולדיקט און געזאגט אז ער וועט צוריק קומען. איך געפרעגט אויב איך קען נוצן זיין טעלעפאָן בשעת ער איז אַוועק. איך האב געפרואווט זיך פארבינדן מיט בנימין אין לאמפעקס פארם, אבער איך האב אים נישט געקענט נאכפאלגן. דאָס קען זיין מיין לעצטע געלעגנהייט.
  
  
  יעקבס איז צוריקגעקומען און האט אויפגעהויבן דעם טעלעפאן. ער האט דרײ־פיר מאל געשאקלט דעם פײער און דערנאך געזאגט: „בלום? יעקבס. הערן. איך װיל, דו זאָלסט איבערגעבן דעם רוף... ― האָט ער אַ קוק געטאָן אויף מיר. "וואו?"
  
  
  צו תל אביב.
  
  
  "תל אביב. העכסט בילכערקייַט. מיין רשות״. ער האָט צוריקגעגעבן מיין טעלעפאָן, פּראָווען אַז איך בין אַ וויפּ און ער איז געווען זייער וויפּ. ער איז אװעק מיט זײן זעלנער.
  
  
  איך האב געגעבן בנימין'ס רויטן טעלעפאן נומער, און נאך צען אדער פופצן מינוט האט זיך די קוואליטעט פון דער סטאטישער עלעקטרע אויף דער טעלעפאן ליניע געביטן, און דורך דעם האב איך געהערט בנימין זאגן "יא?"
  
  
  "שאַנד ס באַטס," איך געזאגט. — װאס האסטו געוװםט ?
  
  
  — דער אָרט איז... אַ שמאַטע.
  
  
  „וואָס איז אַ אָרט? אַלע וואָס איך געהאט איז געווען סטאַטיק. ”
  
  
  "פראָנט פֿאַר מעדיצין טראַפיק. געוויינט צו זיין אַ ווערכאַוס פֿאַר שיפּינג אָפּיום. אָבער נאָך דעם ווי די טערקישע מאָן פעלדער האָבן זיך פֿאַרמאַכט - בווופּריפּריפּ - האָט דער באַלעבאָס אָנשטאָט אָנגעהויבן האנדלען האַש. נאר לאקאלע האנדל.
  
  
  — װער איז דא דער באלעבאס ?
  
  
  "בוופּ-פּלאַצן-בוווופּ-סט-פּלאַצן-ט-בוופּ."
  
  
  
  
  
  
  — װידער ?
  
  
  — דאס אלץ ?
  
  
  — יא.
  
  
  "טערהאן קאל-ריפ-קראקל. פארמאגט נישט דעם פלאץ, נאר לויפט עס"
  
  
  "איז דאָס זיין געדאַנק אָדער זיין ריכטונג?"
  
  
  ― מסתּמא אים. די הויז איז אָונד דורך רעגאַל, ינק. רעגאַל, ינק. - שווייצער קאָרפּאָראַציע - bwup. אַזוי מיר קענען נישט שפּור ווער דער פאַקטיש באַזיצער איז. און וואס איז מיט דיר? װאו איז דער קראנקל?
  
  
  
  
  
  
  "איך..."
  
  
  "Bwoop-crack-sttt-poppp-buzz-zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz"
  
  
  
  
  
  
  טערמין.
  
  
  אנטשולדיגט, דוד. און איך וואלט אפילו געזאגט דעם אמת.
  
  
  א פאר מינוט שפעטער איז יעקבס צוריקגעקומען. — אזוי ? ער האט געזאגט.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "עס וועט נעמען מיר אַ ביסל שעה צו מאַכן אַ פּלאַן."
  
  
  "מממ," ער געזאגט. “איך וויל דיך נאָר וואָרענען. זיי דרייען אויף אַלץ וואָס באוועגט. איך קען דיך צודעקן פון וואו מיין וואפן איז, אבער איך קען נישט ריזיקירן אז מען זאל קומען מיט דיר. ניט אויף וואָס זאָל זיין אַ זעלבסטמאָרד יאַזדע. "
  
  
  — האב איך דיך געפרעגט ? איך האב אויפגעהויבן א ברעם.
  
  
  “ניין,” האָט ער געענטפערט. "אבער איצט איך טאָן ניט האָבן צו זאָרג וועגן איר."
  
  
  איך בין צוריקגעקומען צו ראָווער און פארמאכט די אויגן.
  
  
  דאָס וועט נישט אַרבעטן. סקאַרלעטט אָ'האַראַ ס שלאַכט פּלאַן, איך וועט זאָרג וועגן זיך
  
  
  מארגן איז דא געווען. און איך האָב נאָך נישט געהאַט קיין גוטע געדאַנקען.
  
  
  פּלאַן איין: לאָזן לילאַ מיט די קאַפּיטאַן. נעמען מיין געלעגנהייַט צו טאָן דאָס אַליין. צום גיהנום מיט דעם אָפּמאַך צווישן יאַסטרב און וואַדים. אויב איך וואלט זי פארלאזט , וואלט זי כאטש געווען לעבעדיק . וואָס איז געווען מער ווי איך קען גאַראַנטירן אויב זי געקומען מיט מיר.
  
  
  פּלאַן צוויי: קער אַרום. גיין צוריק דורך יארדאניע אָדער גיין אַרויף צו לבנון און פּרובירן צו שווינדל עס אַריבער די סיריאַן גרענעץ. אבע ר דע ר צװײטע ר פלא ן הא ט ניש ט געהאלט ן אויפ ן זעלביק ן ארט , װ י פריער . איך װאָלט אַפילו ניט גײן נעבן בית נמא. פארוואס איז דאָס אָרט אַזוי נאָענט צו דער שורה?
  
  
  תכנית שלוש: זז בית נמא. זייער מאָדנע.
  
  
  פּלאַן פיר - קומען אויף, עס מוזן זיין פיר.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן שמייכלען.
  
  
  פּלאַן פיר.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  קויל ן זײנע ן געפלויגן . אונדזער קעפ פעלן, אָבער נישט גענוג. עס איז געווען נאָר פאַרטאָג און מיר זענען גרינג רויב; צוויי אראבישע געשטאלטן לויפן איבערן פעלד. אי ך הא ב אי ך געשפרונגע ן הינטער ן שטײ ן או ן געשאסן , מי ט פארזיכטיק ט ציל : קראך !
  
  
  איך האָב געבאָרן לילאַ צו פּרובירן מער פוטידזש. וויז! באָעינג! ד י קויל ן האב ן זי ך צעשפרײ ט איבע ר דע ם שטײ ן הינטע ר װעלכ ן אי ך הא ב זי ך באהאלטן . צו נאנט. דאָס האָט מיך געכאַפּט. איך האב אויפגעהויבן מיין ביקס און גענומען ציל; פּלאַצן! דער שיסער האט זיך געפלאצט רעכט איבער יעקבס קאפ. ראט-א-טאט-טאט. ער האט באקומען דעם אָנזאָג. דער ווייַטער קייַלעכיק ער אַימעד בייַ מיר, פעלנדיק מיר דורך אַ הויף.
  
  
  די סירישע ביקסן האָבן נאָך נישט אָנגעהויבן. זיי זענען מיסטאָמע פאַרנומען דאָפּינג. די ישראל פייער איז נישט געווען דירעקטעד אויף זיי. איז געווען אַימעד - יאָ! — צװײ אראבישע געשטאלטן לויפן איבערן פעלד. אידיאָטן! וואָס זיי האבן טאן? פרובירט אנטלויפן דורך ישראל גרעניצן? ראַט-אַ-טאַט-טאַט. יעקבס שלאגט װידער. פּלאַצן! מיין שאָס איז טאַקע אַוועק. לײלא האט געטריבן און געפאלן אויף א שטײן.
  
  
  "ביסטו אין ארדענונג?" איך שושקעט.
  
  
  — א קללה! זי האט געזאגט.
  
  
  "ביסטו אין ארדענונג. לאָמיר פאָרזעצן".
  
  
  מי ר האב ן געפרואװ ט נא ך פינ ף יאַרדס . יעקבס שיסער זענען געבליבן אין א הויף.
  
  
  און אַזוי האָבן די סירישע געעפֿנט פֿײַער. אָבער נישט פֿאַר אונדז. דער פלאן האט געארבעט. די מדינת ישראל ביקסן האבן יעצט געשאסן אויף די סירישע, און ערגעץ אונטער די ליניע האט זיך אויסגעקלונגען א שווערער שיס, ווען א טאנק ביקס האט פארכאפט די סאוועטישע טי-54 מיט 105 מילימעטער. די אַרמיז האָבן זיך געהאלטן יידל און פאַרקנאַסט ווען איך און לילאַ קראָסט די שורות.
  
  
  פּלוצעם זײַנען מיר אַרײַן אין אַ סירישער זעלנער.
  
  
  — מאן! — האט ער געפאדערט. (הערט, ווער קומט?)
  
  
  "באסעם אַלאַדעען," איך סמיילד. מיין נאָמען. איך האָב זיך געבוקט: "סאַלאַם." ער האָט זיך געכאַפּט. — אימרא? (פרוי?) כ'האב זיך צוגעשלעפט און אים געזאגט אז עס איז מיין באַגאַזש. ער האָט מיר געזאָגט, אַז איך זאָל אים פֿאָלגן, מיט זײַן מאַשין־ביקס ווײַזט אויף מיר. איך האָב געמאַכט אַ סימן צו לילאַ. ער האָט זיך אָפּגעזאָגט מיט אַ האַווייַע. — לאזט די פרוי.
  
  
  איצט בין איך אריין אין די סירישע מלחמה צימער. אן אנדער שטיין בנין. אן אנדער שטיק פון בויברעך. אן אנדער טיש מיט אן אנדער נאַקעט ליכט ציבעלע. אן אנדער קאַפּיטאַן, מיד און בייז. איך האב מתפלל געווען צום רב־שפּראַכינעם גאָט פון בערליץ, אַז מיין גוט אַראַביש זאָל מיר העלפן דורכגיין.
  
  
  איך האב אויסגעקליבן אן אידענטיטעט. אַניוועסדיק, ומגעדולדיק, אַ ביסל נאַריש. ווער אַנדערש ווי אַ נאַר וואָלט טאָן וואָס איך האָב געטאן? א שפיאן, דאס איז ווער. איך האב געמוזט זײן אדער א שפיאן אדער א נאר. איך האָב גערעכנט אויף די כּמעט שליימעסדיק ילאַדזשיקאַלאַטי וואָס שטענדיק דאַמז די מערסט לאַדזשיקאַל מחשבות צו טויט. אי ך בי ן ארוי ס ד י גרענע ץ גראבע , אפן ; געשאסן פון הינטן דורך ישראל טרופּס. עס איז געווען אַזאַ אַ קלאָר ווי דער טאָג וועג צו שיקן אַ שפּיאָן אַז קיין איינער וואָלט גלויבן אַז זיין פייַנט וואָלט טאָן עס. וואָס דאָך קען נישט זיין אמת. דאָס איז די ילאַדזשיקאַל לאָגיק פון מלחמה.
  
  
  דער זעלנער בײ דער טיר האט גענומען מײן ביקס. אי ך הא ב אי ם געשמײכלט , געבויג ן או ן פראקטי ק א דאנק . איך האב זיך נאכאמאל געבויגן צום סירישן קאפיטאן און אנגעהויבן שמועסן, שמייכלען, אויפגערעגט, ווערטער האבן זיך ארומגערינגלט איינע איבער די אנדערע. אלף שוכור - טויזנט דאנק; אי ך הא ב געהאלט ן פו ן שונאי ם (אדואווע , הא ב אי ך געדענקט ), ז ײ האב ן מי ך געהאלט ן אי ן מײ ן קאריע , אי ן מײ ן דארף . עִילָא רוּקָא עַל-אן – ביז איצט האָבן זיי מיך געהאַלטן, אָבער איך האָב אים אויסגעשטרעקט די האָר און גענומען זיין מוסד – איך האָב אָנגעוויזן אויפן ביקס, וואָס איך האָב געטענהט, אַז ער האָט געגנבעט – און דאַן, מיין פאַדלאַק, ביטע גוט קאַפּיטאַן, איך האָב געפֿונען מיין אימרא און געלאפן אין דער דזשאבאל. אי ך הא ב װײטע ר געבויגן , שמייכלע ן או ן דרעמלען .
  
  
  דער סירישער קאפיטאן האט לאנגזאם געשאקלט מיטן קאפ. ער האט געבעטן מײנע דאקומענטן און װידער א שאקל געטאן מיטן קאפ. ער האָט געקוקט אויף זײַן אַסיסטענט און געזאָגט, "וואָס מיינט איר?"
  
  
  דער אַסיסטאַנט האט געזאגט אַז ער געדאַנק איך בין אַ נאַר מיט די באַסיקס. מאַזלדיק נאַר. כ'האָב געהאַלטן ווי אַ נאַר.
  
  
  זיי האבן מיר געפרעגט וואו איך גיי פון דאנען. איך האב געזאגט אז איך האב א קינדערגארטן אין בית נאם. א פריינד וואס וועט מיר העלפן.
  
  
  דע ר קאפיטא ן הא ט געשאפ ט מי ט דע ר האנט . "דעריבער גיין, נאַר. און קום נישט צוריק“.
  
  
  כ׳האב װידער געשמײכלט און זיך געבויגן װי איך בין ארויסגעגאנגען: ״שוקראן, שוקראן. אילא-אל-לאקא." דאַנקען דיר, קאַפּיטאַן; דאַנקען דיר און זייַ געזונט.
  
  
  איך בין אַרױס פֿון דעם צעפֿאַלענעם געביידע, געפֿונען לילאַ און אַ נײַד געטאָן מיטן קאָפּ. זי איז מיר נאכגעגאנגען, צען טריט הינטער.
  
  
  מיר זענען דורכגעגאנגען דעם ערשטער רינג פון סיריאַן טרופּס און איך געהערט איר מורמלען, "דזשיד דזשידאַן." איר געווען זייער גוט.
  
  
  "ניין," איך געזאגט אין ענגליש. "איך
  
  
  מאַזלדיק נאַר."
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל פופצן.
  
  
  
  
  
  דער נאַר און זיין גליק זענען באַלד צעשיידט. איך האָב דאָס נאָר געמאַכט, אָבער איר קענט ציטירן מיר אויב איר ווילט.
  
  
  א מייל שפעטער האט מען אונז אפגעשטעלט דורך א טראפיק וועכטער. אַ חוצפּהדיקער, אַ אכזריותדיקער זוהן, דער מין בחור, וואָס איז גענוג שלעכט ווי אַ ציווילער, נאָר גיט אים אַ ביקס און אַ זעלנער פּאַסן און איר האָט אַ אַנטלאָפן סאַדיסט. ער איז געווען באָרד און מיד און קריווד פאַרווייַלונג: טאָם און דזשערי סטיל.
  
  
  ער האט פארשפארט דעם װעג.
  
  
  איך האב זיך געבויגן, געשמייכלט און געזאגט, "ביטע..."
  
  
  ער האט געשמײכלט. "איך טאָן ניט ווי". ער האט געקוקט אויף לײלא און געשמײכלט, פול מיט שװארצע און גרינע צײן. ― איר האָט זי ליב? פרוי? צי איר ווי זי?" ער האט זיך מיר פארשטויסן. "איך טראַכטן איך וועט זען אויב איך ווי איר."
  
  
  איך האָב געזאָגט: נײן, דו הויפן מיסט! נאָר איך האָב דאָס געזאָגט אויף ענגליש. איך האָב אַרױסגעשלעפּט מײַן סטילעט און אים אױסגעטאָן. — עבדעל! — האט ער געשריגן. — כ׳האב געכאפט א שפיאן! כ׳האב אים אפגעשניטן אין האלדז, אבער ם׳איז געװען צו שפעט. עבדאל איז אנגעקומען. מיט דריי אנדערע.
  
  
  — לאז אפ דעם מעסער!
  
  
  ז ײ האב ן געהאלט ן מאשין־געװער .
  
  
  איך האב אראפגעלאזט דאס מעסער.
  
  
  איינער פון די זעלנער איז צוגעקומען צו מיר. טונקל און טונקל-ייד; זײַן קאָפּ איז אין אַ טורבאַן. ער האט מיך געשלאגן אויפן קין, געזאגט א װארט, װאם לײלא האט מיר נישט געלערנט. כ'האב אים אנגעכאפט און אים ארום ארומגעדריקט פאר מיר, אריבער מיינע געווער הינטער זיין רוקן. אי ן דע ר שטעל ע אי ז ע ר געװאר ן א שילד . די ביקס האָב איך נאָך באַהאַלטן אין מײַן קיטל. אויב איך קען נאָר ...
  
  
  פֿאַרגעסן עס. ד י מאשין־געװער ן האב ן זי ך איבערגעביט ן צ ו לײלא . — לאז אים גײן.
  
  
  איך האב אים געלאזט גיין. ער האט זיך ארומגעדרײט און מיר א געשלאגן אין האלדז. ער איז געווען שטאַרק פון גרימצארן, און איך קען נישט אַנטלויפן. איך האב גענוצט מיט מיין וואג אונז ביידע צו שטופן צו דער ערד. מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט דור ך דע ם שטיינערדיק ן שטויב , אבע ר זײנ ע הענ ט זײנע ן געװע ן װ י שטאל . זײ זײנען געבליבן אויפן האלדז.
  
  
  "גענוג!" ― האָט געזאָגט דער גאַננער. — עבדל! לאז אים גיין! אַבדעל האָט זיך אָפּגעשטעלט. גענוג לאנג. איך האב אים אראפגעקלאפט מיט א קלאפ אין האלדז. ער האט פארטריקנט דעם שטויב, געגאכט נאך אטעם. געצייַג! — האט געזאגט דער קורצער. - מיר וועלן האָבן פּראָבלעמס. דער קאָלאָנעל וויל אויספאָרשן אַלע ספּיעס. ער װיל ניט, אַז מיר זאָלן אים ברענגען קערפּערלעך“.
  
  
  איך בין געזעסן אויף דער ערד און מאַסאַזשד מיין האַלדז. עבדאל האט זיך אויפגעשטעלט, נאך אלץ געפרואװט אפנעמען דעם אטעם. ער האָט מיך געשפּרײט און מיך גערופן חזירים געדערעם. דער הויכער סאלדאט האט סימפאטיש געקאקט. „אַה, נעבעך אַבדעל, פֿאַרצווייפלט נישט. ווען דער קאָלאָנעל ניצט זיינע ספעציעלע מעטאָדן, וועט דער שפיאן וועלן אז איר זאלט אים יעצט טייטן." ער האט געשמײכלט א ברײטן שװארץ־גרין שמייכל.
  
  
  טאַקע יאָ. געוואלדיג. "ספּעציעלע מעטהאָדס". איך האָב געטראַכט וועגן דער מעדאַל אַרום מיין האַלדז. קיינער האט מיך נישט געזוכט. קיינער האט מיך נישט געזוכט. איך האב נאך געהאט די ביקס - און איך האב נאך געהאט די מעדאל. ערשטער פון אַלע, וואַרפן אין די מעדאַל. איך האב געכאפט צו דער קלאפער.
  
  
  — ארויף! דער סדר איז אנגעקומען. "הענט ארויף!" איך האָב ניט געקענט געפֿינען דעם פאַרשילטן אַרומנעמען! — ארויף! דא ס אי ז ניש ט געװע ן ד י צײ ט פו ן גבורה . איך האב אויפגעהויבן די הענט. אײנע ר פו ן ד י בחורי ם הא ט צוגעלײג ט א ביקס ן אויפ ן שטײ ן , ארויפגעקומע ן או ן צוגעבונד ן מײנ ע הענ ט הינטער ן רוקן . ער האט געצויגן די שטריק און מיך אויפגעהויבן אויף די פיס. דער בחור האט געהאט א פנים װי א צעשפארט טעלער. געקריקט דורך זון, ווינט און כּעס. "איצט," ער געזאגט. "מיר ברענגען אים צו דער קאָלאָנעל." דא ם הא ט לײ ל אנגעהויב ן צ ו טאן . לײלא , װעלכ ע אי ז געשטאנע ן שװײג ע װ י א שטײן . מיט א מאל האט זי א געשרײ געטאן: ״לא! לא״ און זיך צוגעלאפן צו מיר, געפאלן און געפאלן. איצט איז זי געלעגן אין שטויב, געװײנט און געשריגן: ״נײן! ניין! ביטע! ניין!" די זעלנער האָבן געשמײכלט זײער טאַרטאַן שמייכל. דער בחור אויף די שטריק האָט מיך אָנגעהויבן צוריק צוציען. לײלא איז אויפגעשטאנען און איז געלאפן; זיכנדיק , װילד , משוגע , הא ט ז י זי ך ענדלע ך צוגעװארפ ן אי ן מײנ ע פיס , מי ך אנגעכאפ ט בײ ם קנעכל , א קוש ן מי ט ד י שיך . װאָס האָט זי דאָרט געטאָן? עבדל האט זי אנגעכאפט און זי אװעקגעצויגן. דערנאָך האָט ער זי געכאַפּט מיט דער נאָז פֿון דער ביקס.
  
  
  — מאַך! ער האט געזאגט. "מיר גיין צו דער קאָלאָנעל. לאָמיר גײן צום פּאָלקאָווניק אין בית־נאָם“.
  
  
  נו, איך געדאַנק, דאָס איז איין וועג צו באַקומען דאָרט.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  דע ר קאלאנעל ס אפיס , הא ט זי ך געפונע ן נעב ן דע ר לאבי ע פו ן דע ר שטאטישע ר האטעל . ער און זיינע מענער האבן עס איבערגענומען, און דער נאמא האטעל האט צוזאמגעשטעלט דאס ערגסטע: א בודאעל, קאזארמע און אויספארשונג צענטער.
  
  
  די מוזיק איז געקומען פֿון אַ צימער אין זאַל. הויך געלעכטער. סמעללס פון בוז. ד י לאבי ע אי ז געװע ן פו ל מי ט ארטיקע ר אראבער , פו ן װעלכ ע טײ ל זײנע ן גע ־ האלט ן געװאר ן אי ן ארעסט , מערסטנ ס אלײן , ב ײ זעלנע ר האב ן פאטראלירט , מי ט גלענצנדיק ע ביקסן . לילאַ איז געפירט צו אַ זיצפּלאַץ אין די פויע. מע ן הא ט אי ם געפיר ט צו ם קאלאנעל ן קאפיר .
  
  
  ווען זיי ערשטער געבראכט מיר, איך האט נישט זען אים. דער קאָלאָנעל איז געשטאַנען מיטן רוקן צו דער טיר. ער האט זיך צוגעבויגן איבער א קלײנעם שפיגל, א שטרעבונג ארויסגעקװעטשט א פּרישטשיק. ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן צ ו ד י װעכטער , או ן פארבליב ן זײ ן ארבעט . פּאַטש! זײ ן פנים האט זיך ארײנגעגאסן אין שפיגל. ע ר הא ט זיפצ ט מי ט כמע ט סעקסועל ע פארגעניגן . איך האב אים נאכגעקוקט פון די אויגען ווינקל. אי ך בי ן געזעס ן אוי ף א שטו ל אוי ף דע ר קעגנ ־ טע ר זײ ט צימער , מײנ ע הענ ט נא ך צוגעבונד ן הינטער ן רוקן . ער האט װידער געלערנט זײן פנים אין שפיגל, װי
  
  
  עס איז געווען אַ מאַפּע פון די פייַנט לאַגערן; דער קאָלאָנעל האָט זיך געוואונדערט וואו צו שלאָגן ווייטער.
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט. די אָפיס איז געווען קערפאַלי דעקערייטאַד אין די גרויס טראדיציעס פון אַראַביש פינצטערניש. ד י װאנט ן זײנע ן געװע ן באדעק ט מי ט טונק ל געל ן טינק , געהאנגע ן מי ט גרויםע , שטויביקע ר טעפּעך . שװער מעבל, אויסגעשניטענע הילצערנע טירן און קלײנע, הויכע פלעק־פענצטער. באַרס אויף די פֿענצטער. קיין אַרויסגאַנג. דער צימער האט געשמעקט מיט שטויב, פּישעכץ און חשיש. די אָפיס טיר איז געווען אַ ביסל אָפֿן. דא ם הא ט זי ך געבראכ ט אי ן א נאקעטע ר געפלאסטערטע ר קאמער . דער איינציקער שטול. און עטלעכע מין פון פֿרייַ-שטייענדיק מעטאַל זאַך. עפּעס ווי אַ ריז שטאָל מאַנטל הענגער מיט אַ דיק פּרעסן רוט אין אַ רעכט ווינקל אין די שפּיץ. ס'האט זיך כמעט אנגערירט דעם צוועלף-פוס סטעליע. פּייַניקונג מאַשין. "ספּעציעלע מעטהאָדס". דאס האט דערקלערט די זויער בייאַלאַדזשיקאַל שמעקן.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט געמאכט זיין לעצטע ברירה. ער האט זיך אראפגעכאפט מיט צװײ שמוציקע פינגער און געשלאגן. בולזיי! מיסיע געענדיגט. ער האט אפגעװישט דעם קין אויפן מאן פון זײן רעקל. ער האט זיך אומגעדרײט. אַן אָליווע־קאָלירט מענטש מיט אַ ברײטן וואָנצעס און מיט אַ קרענקלעך, קנופּיק, קעשענעם פּנים.
  
  
  ער האט זיך אויפגעשטעלט און געקוקט אויף מיר אזוי װי מען האט געמוזט געקוקט אויף אים אײדער ער איז געװארן א קאלאנאל. ער האָט מיך אויך גערופן חזירים געדערעם.
  
  
  מיין רעדע איז ווידער געווען גרייט. דער זעלביקער איך געוויינט אויף די פירינג ליניע. דער איינציקער באָכער וואָס האָט מיך געהערט רעדן ענגליש איז געווען דער באָכער וואָס איך האָב אומגעבראַכט אויפן וועג. כ׳האב אים דערהרגעט װײל ער האט באפאלן מיין פרוי. אי ך בי ן נא ך געװע ן באסס ם אלאדען , דע ר נארישע , הכנעהדיקע , ליעבע ר אידיאט .
  
  
  וואָס אין טריידינג איז גערופן אַ "פעט געלעגנהייַט"!
  
  
  מייַן פאָרשטעלונג איז געווען בריליאַנט און פלאָלאַס, ווי שטענדיק, מיט איין חילוק. קאָלאָנעל קאַפיר. קאפי ר הא ט גענומע ן פו ן ד י פײניקונגע ן או ן הא ט זי ך ניש ט געגאנגע ן פארנארן . די מלחמה האָט אים פּשוט געגעבן אַ לעגיטימע תירוץ. אין שלום-צייט איז ער מסתמא ארומגעפארן אין די געסלעך, פארפירט די גאס-פרויטשן צו א יקסייטינגן טויט.
  
  
  קאפי ר הא ט אי ם װײטע ר געזאגט , א ז ז ײ זאל ן אי ם דערצײל ן װעג ן מײ ן שליחות .
  
  
  כ׳האב װײטער געזאגט פאר קאפירן אז כ׳האב נישט קײן שליחות. איך בין געווען באַסעם אַלאַדען און איך האָב קיין שליחות. דער ענטפער איז אים געפעלן. ער האט געקוקט אויפן געשטעל װי א פעטע דאמע, װאם קוקט אויף א שפאלטן באנאנה. א נידעניש פון מידקײט איז געקומען איבער מיר. איך האב שוין פריער געמוטשעט.
  
  
  קאפי ר הא ט זי ך אויפגעשטעל ט או ן אנגערופ ן זײנ ע װעכטער . ער האט געעפנט די דרויסנדיקע אפיס טיר און איך האב געהערט מוזיק און געלעכטער און דערזען ליילא זיצן אין פויע צווישן א פאר זייגער־פּיסטאלן.
  
  
  ד י װעכטע ר זײנע ן ארײנגעקומע ן או ן פארמאכ ט ד י טיר . צװײ מיאוס־קוקנדיקע שטיקער רינדערנס, מיט א מונדיר און מיט א טורבאן, שמעקן מיט ביר. איצט האט מען מיך געזוכט. שנעל, אָבער גענוג. מײן אלטער פרײנד װילהעלמינה איז אהין געגאנגען. זי איז געזעסן אויפן טיש אויף שפּיץ פון עטלעכע פאָלדערס, שטיל און אַרויסגעוואָרפן, ווי אַ פּאַפּירוואָג.
  
  
  ם׳איז נישט געװען װאם צו טאן. מיינע הענט, ווי מען זאגט, זענען געווען געבונדן. איך געקויפט דעם. וואס איז דאס געווען? און די מעדאַל איז נאָך געווען אַרום מיין האַלדז. אפשר וועט קאפיר זיך דערוויסן וואס דאס איז. אפשר האט ער נישט פארדרייט די שלייף. איך איז געווען בייַ די דנאָ פון די מעגלעך פאַס.
  
  
  זאל זיין…
  
  
  אפֿשר איך נאָר געהאט אַ גוט געדאַנק.
  
  
  ז ײ האב ן מי ך צוריקגעפיר ט אי ן קאפיר ס שפילצימער .
  
  
  ז ײ האב ן מי ך געװארפ ן אוי ף דע ר פאדלאגע , או ן זי ך אפגעבונד ן מײנ ע הענט . דער קאָלאָנעל האָט מיר געוואָרפן אַ שטריק. ער האָט מיר געזאָגט צו בינדן די קנעכל. "ענג," ער געזאגט. "מאַך עס ענג אָדער איך וועל מאַכן עס ענג." איך האב צוגעבונדן די קנעכל. הויט-ענג. איך האָב נאָך געטראָגן מײַנע הויכע לעדערנע מדבר שיך. דער קאָלאָנעל האָט אויך ליב געהאַט מײַנע שיך. אַן אמתער, קראַנקער אידיאָט. עס זענען געווען שטערן אין זיינע אויגן, ווען ער האָט צוגעקוקט ווי איך דריי די שטריק. איך האב געהאלטן מיין אייגענעם אויסדרוק.
  
  
  ער האט אנגעהויבן צו שװײצן. ער האט ארויסגעלאזט דעם הייבער אויפן ריזיגן מאנטל און דער שפיץ אויבן האט זיך אויסגעגליטשט צו דער ערד. ער האט א נײד געטאן צו זײנע װעכטער. זיי האבן צוגעבונדן מיינע הענט מיט דעם זעלבן שטריק וואס האט צוגעבונדן מיינע פיס. איך האב זיך געבויגן און אנגערירט מיינע פיס.
  
  
  מע ן הא ט געװארפ ן ד י שטריק ן איבע ר דע ם שטעק ן פו ן דע ר פאסט , או ן ד י שטעק ן צוריקגעהויב ן בי ז דע ר סטעליע . אי ך בי ן דאר ט געבליב ן הענגען , װ י א שלאפנדיקע ר שלעפ , װ י א שטיק ל רינדער ם אי ן א קצבי ם פענצטער .
  
  
  און דאַן האָט זיך די מעדאַל אַראָפּגעגליטשט און זיך אומגעקערט און געוויזן איר פראָנט זייט אין מיטן צוריק.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט דאָס געזען. ער האט נישט געקאנט פארפעלן. „יאָ! עס איז קלאָר. Bassem Aladeen מיט די מגן דוד. זייער אינטערעסאנט, באסעם אלעדען. ”
  
  
  עס איז נאָך געווען אַ געלעגנהייַט. אויב ער האט נישט געפינען דעם פאַרבאָרגן בריוו "א", דעמאָלט זיין זוכן פֿאַר די מעדאַל קען טאַקע העלפן. גאַנץ קאָנסיסטענט מיט מיין גוטע געדאַנק.
  
  
  "אזוי אַז ס וואָס עס איז," Bassem Aladeen האט געזאגט. "מגן דוד!"
  
  
  דער קאפיטער האט געמאכט א קלאנג, װאם האט געקלונגען װי א שנארכל און א גיכעניש. "באַלד איר וועט נישט וויץ פיל. באלד װעסטו מיך בעטן, איך זאל דיר לאזן רעדן. וועגן ערנסטע זאכן. פֿאַר בייַשפּיל, וועגן דיין מיסיע."
  
  
  ער האט ארויסגעצויגן א לאנגן לעדערן בײטש. ער האט זיך אויסגעדרייט צו די וועכטער. ער האָט זיי געזאָגט, זיי זאָלן גיין.
  
  
  די וועכטער זענען אַוועק.
  
  
  די טיר האט זיך פארמאכט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געגרײ ט אוי ף װא ס קומ ט .
  
  
  די קיטל האט זיך אפגעריסן פון הינטן.
  
  
  און דאַן האָבן זיך באַוויזן די וויעס.
  
  
  איינער.
  
  
  צוויי.
  
  
  קאַטינג. סיזינג. ברענען. טירינג. סטאַרטינג אין מיין פלייש און יקספּלאָודינג אין מיין מאַרך.
  
  
  20 .
  
  
  דרײַסיק.
  
  
  איך האב אויפגעהערט ציילן.
  
  
  איך פּעלץ ווי די בלוט ראָולינג אַראָפּ מיין צוריק. איך האָב געזען בלוט דריפּן אַראָפּ מיין ריסץ.
  
  
  איך האָב געמײנט, אַז דער קאָלאָנעל האָט געמײנט ערגער.
  
  
  איך האב געמיינט אז מיין גוטע געדאנק איז נישט אזוי גוט.
  
  
  איך האָב געמײנט, אַז איך דאַרף אַף מנוחה.
  
  
  איך בין פאַרפאַלן.
  
  
  ווען איך וואָוק אַרויף, עס איז געווען עטלעכע שעה שפּעטער, און עס איז נישט אַ מילד, פּאַמעלעך פאַרטאָג. מייַן צוריק איז געווען אַ קליין טשיקאַגאָ פייַער. דער ממזר האט ארײנגעריבן זאלץ אין מײנע װאונדן. א ווונדערלעך אַלט ביבלישע פּייַניקונג.
  
  
  איך האָב באַשלאָסן אַז איך האָב גענוג. גענוג פֿאַר לאַנד, שטאָלץ און פליכט.
  
  
  איך בין צובראכן.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן שרייען "סטאָפּ!"
  
  
  ער האָט געזאָגט: "דיין שליחות. ווילסט מיר דערציילן וועגן דיין שליחות?"
  
  
  "יא יא".
  
  
  "דערציילט." ער איז געווען אַנטוישט. ע ר הא ט זי ך נא ך געריב ן אי ן דע ר גראנע ר פײער . — פארװאם האט מען דיך אהער געשיקט ?
  
  
  "צו ... מאַכן קאָנטאַקט. ביטע! אָפּשטעל!"
  
  
  ער האט נישט אויפגעהערט. "קאָנטאַקט מיט וועמען?"
  
  
  מיין גאָט, ווי ווייטיקדיק עס איז!
  
  
  "קאָנטאַקט מיט וועמען?"
  
  
  "עם-מאַנסאָור," איך געזאגט. "עלי מאַנסור"
  
  
  און וואו איז דער מענטש? "
  
  
  "ה-דאָ. בית־נאמא״.
  
  
  "אינטערעסאנט," האט ער געזאגט.
  
  
  דאס פייער האט געברענט, אבער עס איז נישט געווארן הייסער.
  
  
  איך האב געהערט ווי ער גייט צו זיין אפיס.
  
  
  איך האב געהערט די טיר עפענען. ער האט גערופן זײנע שומרים. איך האָב אים געהערט זאָגן דעם נאָמען עלי מאַנסור.
  
  
  די דרויסנדיקע טיר האט זיך פארמאכט. זײנע טריט זײנען צוגעקומען נענטער. די טיר צום שפילצימער האט זיך פארמאכט הינטער אים.
  
  
  “איך מיין, אַז דו וועסט מיר איצט דערציילן די גאַנצע געשיכטע. אבער ערשטער, איך וועט געבן איר אַ ביסל מער מאָוטאַוויישאַן. א ביסל מאָוטאַוויישאַן צו איבערצייגן איר אַז איר זאָגן דעם אמת. דער קאָלאָנעל איז צו מיר צוגעגאַנגען און איז געשטאַנען פאַר מיר, מיט אַ טראָקנדיקן שטערן, די אויגן שײַנען. "און דאָס מאָל, איך טראַכטן מיר וועלן צולייגן דעם דרוק ערגעץ ... נעענטער צו שטוב."
  
  
  ער האט אװעקגעװארפן די האנט מיט דער בײטש און גענומען צילן.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  ווען די וועכטער האבן אריינגעברענגט אלי מנסור אין אפיס, איז דער קאלאנאל געשטאנען מיט'ן רוקן צו דער טיר. ער האט זיך װידער אנגעבויגן איבערן שפיגל. ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן צ ו ד י װעכטער , או ן פארבליב ן זײ ן ארבעט . צום סוף האָט ער זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף מאַנסור.
  
  
  מאַנסורס הענט זענען געווען פֿאַרבונדן הינטערן רוקן, אָבער ער האָט געפּרוּווט האַלטן אַ ברודיקן אויסדרוק אויפֿן פּנים. מנסור האט געהאט א קיילעכדיק, כמעט בחוריש פנים. דיק פלאַך נאָז. פליישיק, ציכטיק ליפן. די פּנים פון מורא דיפּיקטינג אַרויסרופן.
  
  
  קאפי ר הא ט ניש ט געװאל ט דערלאז ן אומגעהארכקײט .
  
  
  ער האָט באַגריסט מאַנסור מיט אַ ביטש צום פּנים. "אזוי," ער געזאגט. — איר מיטארבעט מיט שפיאנען.
  
  
  "ניין!" מנסור האט געקוקט אויף דער טיר. קוקנדיק אויף דעם ריזיקן שטיק רוי פֿלײש, װאָס איז געװען געהאנגען פֿונעם באַר אױף אַ ריזיגן הענגער.
  
  
  קאפיר האט נאכגעלאפן דעם מאן׳ס בליק. — װילםט איר איצט רײדן אדער װילט איר זיך איבערצײגן?
  
  
  "ניין! איך מיין, יאָ. דאָס הייסט, איך ווייס גאָרנישט. איך האב נישט וואס צו זאגן. איך בין געטריי צו סיריע. איך בין מיט די פאלעסטינער. איך גלייב אין די פעדייען. איך װאָלט נישט... איך טאָן ניט... קאָלאָנעל, איך...״
  
  
  "איר! איר זענט חזיר גאַץ! איר האָט גערעדט מיט די ישׂראלים. מיט אמעריקאנער אגענטן. איר האָט געשאַפֿן אַ זיכער פּלאַן. קידנאַפּינג פּלאַן. דו און דײַן ממזר חזיר ברודער“. קאפי ר הא ט געשװאויג ן זײ ן בײטש . מנסור האט געקרימט און א שאקל געטאן מיטן קאפ, די אויגן האבן זיך געפלאצט אהין און צוריק װי קאטארן. "ניין!" ער האט געזאגט. "מיין ברודער. נישט איך. און מיין ברודער איז טויט. א! שייטן הרגעט אים. איצט. דו זעסט. דאס זאָל באַווייַזן עס. אויב איך וואלט זיי פארראטן, וואלט איך אויך געווען טויט״.
  
  
  "דעמאָלט וואָס האָט מיר געזאָגט דאָס שטיק פלייש, וואָס איז אַמאָל אַן אַגענט, אַז זיין מיסיע איז געווען צו קאָנטאַקט איר?"
  
  
  מאַנסור איז געווען אין יסורים. ער האט ווייטער געשאקלט מיטן קאפ פון זייט צו זייט. „מײַן... מײַן ברודער, ער האָט גערעדט מיט אַן אַמעריקאַנער אַגענט. אפֿשר מײנען זײ, אַז איך רעד אױך. איך וואָלט נישט. איך װעל ערשט שטאַרבן. איך שווער. נישט איך".
  
  
  "דעריבער זאג מיר וואָס איר וויסן וועגן דיין ברודער."
  
  
  “מיין ברודער איז געווען אַ נאַר. איך האָב דאָס ניט געוואוסט ווען איך האָב אים דערצײלט וועגן דעם פּלאַן. איך האָב געזאָגט אַז עס קען זיין אַ פּלאַץ פון געלט. מיין ברודער וויל געלט צו קויפן וואפן. װע ן דע ר פלא ן פארפעלט , װער ט מײ ן ברודער . ער זאגט. ער װעט קריגן געלט פאר זיך. ווייַטער זאַך איך וויסן, כאַלי איז טויט. זיי זאגן אז ער האט גערעדט מיט אן אמעריקאנער שפיאן. ער האָט געוואַרט אין ירושלים, אַז דער שפּיון זאָל אים באַצאָלן.
  
  
  געשיכטע איז געווען פאַלינג אין פּלאַץ. אי ך הא ב מי ט װײטיק ן אנגעקלאפ ט ד י צײן . קאפיערס מונדיר האט מיר געקראכט אויפן רוקן. איך זיכער ווי גענעם כאָופּט איך איז געווען ניט נאָך בלידינג. כאָטש מאַנסור האָט אפֿשר געמײנט, אַז דאָס איז אַן אַנדערס בלוט. מענשליכע בלוט הענגט אין שפילרום. דאָס בלוט פֿון דעם אמתן קאָלאָנעל קאַפֿר.
  
  
  „װאָס מײנט איר, װען דער פּלאַן איז דורכגעפֿאַלן? דער פּלאַן וואָס איך וויסן וועגן איז שוין ימפּלאַמענאַד."
  
  
  “דער פּלאַן, יאָ. אונדזער אָנטייל אין דעם איז ניט. ”
  
  
  איך בלייבן
  
  
  עס איז געווען עלי ס פרייַנד וואָס איז געווען ינוואַלווד. נישט אלי אליין. "דיין פרייַנד," איך געזאגט. — דער, װאם האט דיר דערצײלט װעגן דעם פלאן...
  
  
  — אחמד ראפאד?
  
  
  — װאו איז ער איצט ?
  
  
  "איך טראַכטן אין ראַמאַז. אויב שיטן איז נאָך דאָרט, איך טראַכטן ער איז מיט זיי."
  
  
  "איצט וועסטו מיר זאָגן וואָס דיין ברודער האָט געוואוסט."
  
  
  מאַנסור האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. — ער האט געוואוסט דעם אמת.
  
  
  כ׳האב געשפילט מיט דער בײטש. — זאָג מיר נישט דעם אמת. איך מוז גענוי וויסן די מעשה וואס דו האסט אים געזאגט, איך וועל וויסן די מעשה וואס ער האט דערציילט דעם שפיאן. און װאָס מאַכט אײַך אַזױ שטאָלץ מיטן עמיר, אַז איר מײנט, אַז מע האָט אײַך געזאָגט דעם אמת? א! איר? האָבן זיי דיר געזאָגט דעם אמת? הא!"
  
  
  זײנ ע אויג ן זײנע ן געקראכ ן צ ו דע ר דיל . "אפשר דאָס דערקלערט עס," ער דערציילט די טעפּעך.
  
  
  "א? וואס? רעד, וואָרעם“.
  
  
  ער האט אויפגעהויבן די אויגן און מיט זײ זײן קול. ― טאָמער, װי זאָגט איר, האָט רפֿאַד מיר געליטן. טאָמער דערפֿאַר האָב איך אים נישט געזען זינט."
  
  
  דער פלאן, ווי ער האט עס געזאגט, איז געווען צו קידנפן פאקס. האַלטן אים אין די סיריאַן דאָרף פון Ramaz. ניין, ער האט נישט געוואוסט וועלכע הויז איז אין ראמז. פיר מענטשן זענען כייערד פֿאַר די אַרבעט. זײַן חבֿר ראַפֿאַד האָט געזאָלט פֿליִען מיטן עראָפּלאַן. "ניין, נישט אַ פלאַך. און... ― האָט מאַנסור געװאָלט באַװיזן מיט די הענט. זײנ ע הענ ט זײנע ן געװע ן געבונדן .
  
  
  "העליקאָפּטער."
  
  
  "העליקאָפּטער," האָט ער געזאָגט. "זעלביקער זאַך, רעכט? רפאד האט געזאגט, אז מען באצאלט אים א סך געלט. עטלעכע אין שטייַגן, אנדערע שפּעטער. זיי זאָגן אים צו קוקן פֿאַר אנדערע גוט אַרבעטער. צי ניט אָנשטעלן, נאָר היטן. ” מאַנסור האָט ווידער אויסגעזען דערשראָקן. "דאָס איז אַלע וואָס איך וויסן. אַלע איך וויסן."
  
  
  "און דער פּלאַן איז דורכגעקאָכט?"
  
  
  “ראַפאַד האָט געזאָגט אז זיי האָבן געביטן זייערע מיינונג וועגן הירינג. זיי האבן נישט וועלן אנדערע אין אַרבעט. ”
  
  
  "און ווער זענען זיי?"
  
  
  מנסור האט געשאקלט מיטן קאפ. "איך טאָן ניט טראַכטן אפילו ראַפאַד ווייסט וועגן אים. זיי האבן נאר גערעדט מיט אים אויפן טעלעפאן. זיי האבן געזאגט אַז זיי געדאַנק עס איז געפערלעך צו דאַטע. זיי געוואוסט ער פלו העליקאָפּטערס. זיי געוואוסט ער איז געטרייַ. ז ײ האב ן געזאגט , א ז ז ײ דארפ ן אל ץ פא ר ד י איבעריק ע — מע ן הא ט אי ם געשיק ט א ס ך געלט , או ן דא ס הא ט ראפא ד געדארפ ט װיסן .
  
  
  איך האָב אַרײַנגעשטעקט מיינע אויגן אין די געמיינע שפּאַנונגען. "איך גלייב דיר נישט. איר וויסן ווער זיי זענען. אויב זיי טאָן ניט זאָגן איר, אפֿשר איר געסט עס." איך האָב אים פּלוצעם געצויגן בײַם קאָלנער. — װאס זײנען געװען דיינע רעשונגען ?
  
  
  — איך... איך האב נישט געהאט קײן אנונג.
  
  
  — יעדער האט א השערה — װאם איז געװען דײן?
  
  
  „אַה... װי סאַיקאַ. איך געדאַנק זיי זענען טייל פון As Saiki. אבער די צייטונגען זאגן אז זיי זענען "שווארצע סעפטעמבער". איך... איך מיין אז דאס קען אויך זיין.
  
  
  כ׳האב געלאזט זײן קאלנער און געקוקט אויף אים מיט די אויגן. "סי-קאָלאָנעל, ביטע, מיין ברודער האָט נישט געקענט פיל זאָגן פֿאַר די אמעריקאנער. ער האָט נאָר געוואוסט וואָס איך האָב אים געזאָגט. און די אַלע זאַכן - האָב איך דיר נאָר געזאָגט. און - און - דורך דערציילן מיין ברודער, האָב איך גאָרנישט געטאָן. א טעות האט געזאגט פאר ראפאד צו רעקרוטירן, און ראפאד האט געזאגט, יא, איך קען רעדן מיט מיין ברודער, איך האב נישט געטוהן קיין טעות, ביטע, קלונעל, וועסטו מיך לאזן גיין.
  
  
  "איך לאָזן איר גיין איצט ... צו אן אנדער צימער."
  
  
  די אויגן האבן זיך געפרוירן. איך האב אים גענומען אין אן אנדער צימער. איך האב אים ארויפגעלײגט אויף א שטול, אים צוגעבונדן און אים געקושט. מי ר האב ן בײד ע געקוק ט אויפ ן קאפי ר קערפער . זײ ן קאפ אי ז געװע ן פאראויסגעדרײ ט או ן צ ו דע ר װאנט . ע ס װאלט געדויערט א װײל ביז קײנער װעט אים באמערקן — אײדער מען האט זיך געמוזט קוקן אויף זײן פנים.
  
  
  און ווען זיי טאָן דאָס, איך וועל זיין ווייַט אַוועק.
  
  
  זאל זיין.
  
  
  
  
  
  
  זעכצנטער קאפיטל.
  
  
  
  
  
  איר זאל וועלן צו וויסן ווי איך האָב דאָס.
  
  
  דו מוזט צוריק גיין צו דער סצענע אויפן בערגל, פון דעם ארט וואו די גאנערס האבן געזאגט: "פאלן דעם מעסער" ביז דעם ארט וואו לילא איז געלעגן ביי מיינע פיס. אַזוי האָב איך באַקומען הוגאָ צוריק. לייַלאַ האָט עס אויפגעהויבן ווען זי "טריפּט און געפאלן" און דעמאָלט סליפּט די סטילעטטאָ אין מיין שטיוול.
  
  
  איך האט ניט וויסן ווי צו נוצן עס. אָדער אפילו אויב איך געהאט די געלעגנהייט צו נוצן עס. כ׳האב אפילו נישט געװאוםט װען איך בין געװען אין דעם קאלאנאלס אפיס. איך האב נאר געטראכט ווען די וועכטער זענען אריינגעקומען איז געווען אז איך וועל נישט קענען גיין זען אלי מנסור. און דעמאָלט געקומען די יסלאַמיק שפּריכוואָרט: "אויב מוכאַמאַד קען נישט קומען צו דעם באַרג, דער באַרג וועט קומען צו מוכאַמאַד." דערפאר האב איך באשלאסן אז מנסור וועט קומען צו מיר. אַז איך װעל לאָזן דעם פּאָלקאָווניק טאָן זײַן זאַך, אַז איך װעל נאָך אַ װײַלע מאַכן זיך אױסברעכן און דערמאָנען מנסור און אים ברענגען צו מיר.
  
  
  ד י איבעריק ע מעשה ׳ אי ז געװע ן א רײנע ר מזל . די מנוחה איז שטענדיק גליק. גליק איז ווי רובֿ מענטשן בלייבן לעבעדיק. סייכל, בראון, וועפּאַנז און קישקע לייגן אַרויף צו בלויז פופציק פּראָצענט. די מנוחה איז גליק. דער מזל איז געװען, אז קײנער האט מיך נישט געזוכט פארבײ דעם ביקס, אז קאפר האט ליב געהאט צו זען א בחור פארבונדן זיך, און דער נעקסטער באװעגונג איז געװען צו פארבינדן די הענט צו די קנעכל. װע ן קאפי ר הא ט זי ך אװע ק פו ן צימער ן ארעסטיר ן מנסור , הא ב אי ך געכאפ ט א מעסער , זי ך צעשניטן , דארט ן געהאנגע ן (אדע ר אויבן ) װ י אי ך װאלט ן אײנגעבונדן , או ן װע ן קאפי ר הא ט זי ך צוריקגעקער ט , הא ב אי ך אי ם אויפגעשפרונגען , ארויפגעװארפ ן א לאסא , געשלאג ן או ן דערהרגעט . אים. און די ביטינג, איך לייגן, איז געווען געטאן בלויז צו מאַכן די גוף ויסבייַטן דערשייַנען לעגאַל.
  
  
  נאכדעם וואס איך האב פארשפארט עלי מנסור, בין איך צוגעגאנגען צו דער טיר און גערופן די "פרוי". איך האָב אַרײַנגעטאָן מיין האַנט צו מיין פּנים און אַלץ וואָס איך האָב געמוזט שרייען איז געווען: “ימרא!” פרוי]
  
  
  ווען זי איז געבראכט אין, איך געווען ווידער בייַ דער שפּיגל. איך האב אפילו געשמייכלט. איך האָב געטראַכט וועגן אַרטיקלען אין מעדיצינישע זשורנאַלן. איך דיסקאַווערד די וועלט 'ס בלויז היילן פֿאַר אַקני. טויט.
  
  
  די וועכטער זענען אַוועק. איך האב זיך אומגעקערט. כ׳האב געקוקט אויף לײלא, זי האט געקוקט אויף מיר, און אירע אויגן האבן זיך פארװאנדלט פון שטיקלעך אײז אין טײכן, און נאך דעם איז זי געװען אין מײנע ארעם, און דער שלײער איז געפאלן, און די װענט האבן זיך צוגעפאלן, און די דאמע האט זיך נישט געקושט װי א בתולה.
  
  
  ז י הא ט גענו ג אפגעשטעלט , א ז ז י הא ט מי ר גענו ג קוק ן אי ן ד י אויגן . — כ׳האב געטראכט — הײסט עס, זײ האבן דארט גערעדט — װעגן קאפיר — װעגן — װאס ער טוט...
  
  
  כ'האב געכאפט. ― װײס ער... אָבער ער האָט נאָר דערגרײכט מײַן רוקן. אגב, אגב... — האב איך געלאזט איר כאפ.
  
  
  זי טרעט צוריק, פּלוצלינג פּלייינג קלאַראַ באַרטאָן. "לאז מיך זעהן."
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "אוי. זען איז נישט וואָס ער דאַרף. וואָס ער דאַרף איז נאָוואָקאַינע און אַורעאָמיסין, און מיסטאָמע סטיטשיז און אַ זייער גוט באַנדאַזש. אָבער זען איז עפּעס וואָס ער דאַרף נישט. געגאנגען. מיר האָבן נאָך אַרבעט צו טאָן."
  
  
  זי האט זיך ארומגעקוקט. "וויאַזוי מיר באַקומען אויס?"
  
  
  "דאָס איז די אַרבעט וואָס מיר האָבן צו טאָן. טראַכטן וועגן ווי צו באַקומען אויס, און דאַן טאָן דאָס. ”
  
  
  זי האט געזאגט, "עס זענען דזשיפּס פּאַרקט אין פראָנט."
  
  
  "דעמאָלט אַלע וואָס מיר האָבן צו טאָן איז צו באַקומען צו די דזשיפּס. דאָס הײסט, איך דאַרף נאָר פאָרן פֿאַר קאָלאָנעל קאַפיר פֿאַר זײַן גאַנצן פֿאַרשילטן פּלאָטאָן. ווי פילע בחורים זענען דאָרט אין די זאַל?
  
  
  „אפֿשר צען. ניט מער װי פֿופֿצן ― האָט זי אַ געבױגן קאָפּ. — דו זעהסט אויס ווי קאפיר?
  
  
  "נאָר אַ ביסל אַרום די וואָנצעס." אי ך הא ב דערקלער ט ד י אונטערשיידענ ע שטער ן פו ן קאפיר . "עס איז געווען מער בלומינג ווי דער פּאַרק אין די פרילינג. און דאָס איז נישט די זאַך וואָס אַלעמען פעלן. נאָר איין בחור זאָל זאָגן, אַז איך בין נישט קיין קאַפֿאָר, און זיי וועלן זיך גיך פאַרשטיין, אַז דער קאַפֿער איז טויט. און דעמאָלט ....., אַזוי טאָן מיר. "
  
  
  לײלא האט זיך אפגעשטעלט און א ביסל געטראכט. "ווי לאַנג ווי קיינער קוקט אויף דיר."
  
  
  "איך קען שטענדיק טראָגן אַ צייכן וואָס זאגט 'דו זאלסט נישט קוקן'."
  
  
  "אָדער איך קען טראָגן אַ צייכן וואָס זאגט 'קוק אויף מיר'."
  
  
  אי ך הא ב אי ר אנקוק ט או ן הא ב אי ך זי ך געריםן . אין דער קליין שטילקייַט איך געהערט מוזיק. מוזיק קומט פון זאַל.
  
  
  — לײלא — טראכט איר װעגן דעם, װאם איך טראכט?
  
  
  "וואָס מיינט איר, איך טראַכטן?"
  
  
  אי ך הא ב לײכ ט געטראג ן מײ ן האנ ט איבע ר אי ר קיטל־באדעקטע ר קערפער . "ווי וועט איר טאָן דאָס?"
  
  
  "איך בין באַזאָרגט וועגן ווי. איר נאָר הערן פֿאַר די רעכט מאָמענט. דעמאָלט איר באַקומען אויס און באַקומען אין די דזשיפּ. פאָר אַרום צו די צוריק פון דעם האָטעל."
  
  
  איך האב עס געציטערט.
  
  
  האָט זי געזאָגט: „איר אונטערשאַצן מיך. געדענקט, די מענטשן כּמעט קיינמאָל זען פרויען. זיי זען נאָר גיין פּעקל פון קליידער”.
  
  
  איך האָב פּלוצעם אויסגעזען נאָך מער סאָפעקדיק. איך האָב איר געזאָגט אַז איך האָב זי גאָר נישט אונטערשאַצן, אָבער איך האָב געמײנט, אַז זי אונטערשאַצן די דאָזיקע בחורים, אויב זי האָט געמײנט, אַז זי קאָן זיך שאָקלען און שאָקלען און נאָר אַװעקגײן װי גאָרנישט איז געשען.
  
  
  זי האט געשמייכלט. "גאָרנישט איז געשען נאָך." און דעמאָלט זי פּלוצלינג געגאנגען אויס די טיר.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן זוכן דעם קאָלאָנעלס שרייַבטיש. אי ך הא ב געטראפ ן זײנ ע פאפיר ן או ן ז ײ ארײנגעלײג ט אי ן קעשענע . אי ך הא ב שוי ן גענומע ן זײ ן ביקס ן או ן האלטער , מײ ן מעס ר אי ז געװע ן אנגעשנאפ ט אוי ף מײ ן ארבל , או ן אי ך הא ב געראטעװע ט װילהעמינע , או ן אי ר ארײנגעלײג ט אי ן מײ ן שטיוול . איך האב אויך געהאט א מאפע פון הערץ מיט קאווע פלעקן, קלעם, X'ס, O's און א קרייז וואס איך האב געצייגט צו שטימען צו ראבי'ס רייזע.
  
  
  איך האב געקוקט אויף דער מאפע. די קליינטשיק סיריאַן שטאָט פון Ramaz איז געפאלן צוואַנציק מייל אין דעם קרייַז. איך האָב אָנגעהויבן קריכן. טראָץ אַלע די שאַנסן וואָס זענען געווען סטאַקט קעגן מיר, איך קען האָבן וואַן אַ ביליאָן דאָללאַרס. על-שייטן לאַגער. שטן ס וואַרשטאַט.
  
  
  די געזונט יפעקץ אין די פויע האָבן געביטן. די מוזיק איז געווען העכער, אָבער דאָס איז נישט אַלע. זיפץ, געמורמלט, פײפעניש, געמורמלט, דער קלאנג פון זיבעציק פײפנדיקע אויגן. לײלאַ, נו, האָט פּאָמפּאָוסלי דורכגעפֿירט איר El Jazzar בויך טאַנצן. איך האב געווארט ביז די קלאנגן האבן דערגרייכט א קרעססענדא; דערנאָך האָב איך געעפֿנט די טיר פֿון דעם קאָלאָנעל און דורכגעפֿאָרן דורכן ענג פֿאָליע, אומזעעוודיק ווי אַ גראָב מיידל אויפֿן מאַליבו־ברעג.
  
  
  די דזשיפּס פאָרויס זענען געווען ניט באַזאָרגט, איך געטריבן איינער פון זיי און געווארט, פּאַרקט הינטער אַ קוסט פון פאלם ביימער.
  
  
  פינף מינוט.
  
  
  גאָרנישט.
  
  
  איר פּלאַן האָט נישט געאַרבעט.
  
  
  איך וועל מוזן גיין אהין און ראטעווען לילא.
  
  
  נאָך פינף מינוט.
  
  
  און דערנאָך האָט זי זיך באַוויזן. לויפט צו מיר. אנגעטאן אין איר זילבערנע סיקווינע פּאַסן.
  
  
  זי איז ארײנגעשפרונגען אין דער דזשיפ. זי האט געזאגט. "לאמיר!"
  
  
  איך האב מיך אוועקגעצויגן און מיר זענען שנעל אוועקגעפארן.
  
  
  נאך א האלבן מייל האט זי אנגעהויבן דערקלערן. "איך האָב געצויגן אַרויס די טירן אין גאָרטן און געקומען צוריק מיט ווייניקער און ווייניקער קליידער."
  
  
  
  "און זיי געדאַנק, ווען איז געווען די לעצטע מאָל איר געקומען אויס ...?"
  
  
  ז י הא ט מי ר אומגעבראכ ט מי ט אומגליקלעך , געלאכט , ארויםגעװארפ ן דע ם קא פ או ן געלאז ט דע ם װינ ט בלאז ן אי ר האר . איך האב געצווינגען די אויגן צוריק צום וועג און געפארן דעם דזשיפ אזוי שנעל ווי איך האב געקענט.
  
  
  לילאַ קאַלוד. פרויד ס גאָלד מייַן. פּלייַינג אויף דעם ברעג פון געשלעכט און קיינמאָל געטינג נעענטער צו די פאַקטיש זאַך. ער טרייזט זיך אזוי ווי אלע אנדערע. איך געזאגט, "אָוקיי, אָבער פאַרדעקן איצט. מיר ווילן נישט טויזענט אויגן קוקן אויף דעם דזשיפ״.
  
  
  ז י הא ט זי ך ארײ ן אי ן דע ר זאק־געליכטע ר כאט ש או ן אײנגעװיקל ט אי ר פני ם אי ן א שלײער . — װאו גײען מיר יעצט ? זי איז געווען אַ ביסל באַליידיקט.
  
  
  "אַ אָרט גערופן Ramaz. דרום־מזרח פֿון דאָ."
  
  
  זי האט גענומען די קארטל פון זיץ נעבן מיר. זי האָט דערויף געקוקט און געזאָגט: מיר וועלן זיך אָפּשטעלן ביי אילפידרי.
  
  
  איך געזאגט "ניין".
  
  
  ז י הא ט געזאגט , ״דו ר בלוט ט . איך קען א דאקטאר וואס וואוינט אין ילפידרי. ער איז אויף זיין וועג."
  
  
  "קען איר צוטרוי דעם באָכער?"
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "טאַקע יאָ."
  
  
  ילפידרי איז געווען אַ קליין אָבער געדיכט דאָרף פון נידעריק, סקוואַט שטיין הייזער. ד י באפעלקערונ ג קע ן זײ ן צװ ײ הונדערט . מי ר זײנע ן אנגעקומע ן אי ן פארנאכט . אויף די נישט אויסגעבייטטע גאסן איז קיינער נישט געווען, אבער דער קלאנג פונעם דזשיפ איז געווען א גרויסער זאך. נײגעריקע פנימער האבן ארויסגעקוקט פון פענצטער, פון הינטער שטײנערנע װענט און געסלנס.
  
  
  "דאָ," האט לילאַ געזאגט. ״דאס הויז פון דאקטאר נאסר״. כ׳האב מיך אפגעשטעלט פאר א װײם שטײנערנעם קעסטל. "איך גיי אַליין און זאָגן וואָס מיר זענען דאָ."
  
  
  "איך מיין איך וועל גיין מיט דיר."
  
  
  זי האט צוגעשלעפט. "אלעס איז גוט."
  
  
  ד״ר דאוד נאסר האט געענטפערט דעם קלאפ. א קורצער , מאגער , צעקנײטשט ע או ן אנגעטאן . ער האָט באַמערקט ווי מיין סירישער קאָלאָנעל האָט זיך אָנגעטאָן, און זײַנע אויגן האָבן געפֿינקלט מיט אַ גיך פלינקקייט.
  
  
  "סאַלאַם, מיין קאָלאָנעל." ער האט זיך א ביסל געבויגן.
  
  
  לײלא האט אויסגעקלאפט אין האלדז און צוריקגעצויגן איר שלייער. "און קיין סאַלאַם פֿאַר דיין לילאַ?"
  
  
  "אוי!" נאסר האט זי ארומגענומען. דערנאָך האָט ער זיך אַװעקגעצויגן און אַרײַנגעטאָן אַ פֿינגער צו די ליפּן. “די געסט זענען אינעווייניק. זאג מער גארנישט. קאָלאָנעל? ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר. — כ׳האב געטראכט אפשר ביסטו געקומען צו מײן אפיס ?
  
  
  נאַסר האָט אַרײַנגעטאָן זײַן אָרעם אַרום מײַן רוקן, זײַן מאַנטל האָט באַדעקן מײַן בלוטיקן רעקל. ע ר הא ט אונד ז ארײנגעפיר ט אי ן א קלײ ן צימער . א פארבראכטע טעפּעך האט באדעקט דעם באַטאָנען דיל, וואו צוויי מענער זענען געזעסן אויף עמברוידערדיקע קישן. ד י אנדער ע צװ ײ זײנע ן געזעס ן אוי ף א קישן־באדעקטע ר באנק , װא ס אי ז געװע ן געבוי ט ארו ם א שטײנערנע ר װאנט . נאפט־לאנטערן האבן באלויכטן דעם צימער.
  
  
  ― מײַנע פֿרײַנט, ― האָט ער געמאָלדן, ― איך שטעל אײַך פֿאָר מײַן גוטן פֿרײַנט, קאָלאָנעל... ― האָט ער זיך אָפּגעשטעלט, נאָר אַ מאָמענט ― הדור. ער האט איבערגעריסן די נעמען פון די אנדערע געסט. סאפאדי, נוסאפא, טווועיני, חתיב. אל ע זײנע ן ז ײ אל ע מיטל־עלטער , קלוג ע מענער . אבער קיינער פון זיי האט נישט געקוקט אויף מיר מיט דעם שרעק, מיט וואס נאסר האט מיר געקוקט אין דער טיר.
  
  
  ע ר הא ט ז ײ דערצײלט , א ז מי ר האב ן א ״פריװאט־געשעפט ״ או ן נא ך מי ט דע ר ארעם , הא ט מי ך מי ך געפירט , אי ן א צימער , הינטער ן הויז . לילאַ איז פאַרשווונדן אין קיך. אומבאמערקט .
  
  
  דע ר צימער איז געװען א פרימיטיווע דאקטאר־אמט. אין איין שאַפע איז געווען זיינע סחורה. אין דער צימער איז געווען אַ זינקען אָן פליסנדיק וואַסער און אַ מייקשיפט דורכקוק טיש פון סאָרץ; ווודאַן בלאָק מיט אַ לאַמפּי מאַטראַס. כ׳האב אראפגענומען מײן רעקל און מיט בלוט־געװײקט העמד. ע ר הא ט ארײנגעצויג ן א ן אטעם , דור ך פארקלעמט ע צײן . — קאפי ר — הא ט ע ר געזאגט , או ן זי ך גענומע ן צ ו דע ר ארבעט .
  
  
  ער האָט גענוצט אַ שוואָם מיט פליסיק און געשטעלט עטלעכע שטאָך אָן אַניסטיזשאַ. איך האב װײך געקראכט. מײַן רוקן האָט נישט געקענט דערצײלן די גוטע בחורים פֿון די שלעכטע. וואָס שייך מײַנע נערוון, זענען נאַסר און קאַפיר געווען די רשעים.
  
  
  ע ר הא ט פארענדיק ט זײ ן ארבעט , מי ט פארשפרײט ן עפע ס גו י אוי ף א שטרײ ם גאז , או ן זי ך ארומגענומע ן מיינע ר מיט ן װ י ע ר װאלט ן ארומגעװיקל ט א מאמע . ע ר הא ט זי ך א ביס ל צוריקגעשטעל ט או ן באװאונדער ט זײ ן ארבעט . "איצט," ער געזאגט, "אויב איך געווען איר, איך טראַכטן איך וואָלט פּרובירן צו באַקומען טאַקע שיקער. דער בעסטער ווייטיק ריליווער איך קענען געבן איר איז אַספּירין.
  
  
  "איך וועל נעמען עס," איך געזאגט. — איך װעל עס נעמען.
  
  
  ער האָט מיר געגעבן פּילז און אַ פלאַש ווייַן. ע ר הא ט זי ך עטלעכ ע מינוט ן פארלאז ט פו ן צימער , צורי ק געקומע ן או ן מי ר געװארפ ן א רײנע ם העמד . "איך טאָן ניט פרעגן שאלות צו לילאַ ס פרייַנד, און איר בעסער נישט פרעגן מיר שאלות." ער האט אויסגעגאסן די פליסיקייט איבער מיין רעקל און די בלוט פלעקן האבן אנגעהויבן פארשווינדן. "פון אַ מעדיציניש פונט פון מיינונג, איך רעקאָמענדירן איר צו בלייַבן דאָ. טרינקען. שלאָף. לאָז מיר בײַטן מײַנע מלבושים אין דער פֿרי. ער האט גיך אויפגעהויבן פון זײן ארבײט בײ די טריקענישן. "פּאָליטיש, איר וועט העלפֿן מיר פיל אויב איר בלייַבן. פּאָליטיש, איך שפּיל אַ שיין שווער שפּיל. ” ער האָט דאָס געזאָגט אויף פראנצויזיש: Un jeu complqué. "דיין בייַזייַן בייַ מיין טיש וועט זייער העלפן מיר ... אין פראָנט פון די אנדערע."
  
  
  "די איבעריקע, ווי איך פארשטיי עס, זענען אויף דער אנדערער זייט."
  
  
  "די איבעריקע," האָט ער געזאָגט, "איז די אַנדערע זייט."
  
  
  אויב איך לייענען ריכטיק, מיין נייַ פרייַנד נאַסר איז געווען אַ טאָפּל אַגענט. איך האב אויפגעהויבן א ברעם. "און איר אַדרעס, פאָרויס." א שפּיל פון בקיעס.
  
  
  ער האט א נײד געטאן. — דו בלײבט ?
  
  
  כ'האב געכאפט. — הע, איך בלײב.
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  לאָנטש איז געווען אַ סימכע. מי ר זײנע ן געזעס ן אוי ף דע ר דיל ע אוי ף אויסגעמישט ע קישן , או ן געגעס ן א שמאטע , װא ס מי ר האב ן זי ך געשטעל ט אויפ ן טעפּעך . באָולז פון בעבל זופּ, גרילד הינדל, ריזיק באָולז פון סטימינג רייַז. דער שמועס איז געווען פּאָליטיש. סטרייטפאָרווערד זאכן. מיר טרײבן ישׂראל אין ים אַרײן. צוריקקער פון אלע גולן הייטס. צוריקרופן עזה און דעם מערב ברעג צו ווערן אַ היים פון אָרעמע פּאַלעסטינער.
  
  
  איך טענה נישט אז די פאלעסטינער זענען ארעמע, און איך טענה נישט אז זיי זענען געשלאגן געווארן. וואָס פאַרוויילט מיר איז די פרומקייט פון די אַראַבער, צוליב זייער גרויסע ביישטייערונג צו דער אלגעמיינער לייזונג פון דער פּאַלעסטינער פּראָבלעם. באַטראַכטן: עזה און די וועסט באַנק זענען ערידזשנאַלי רעזערווירט פֿאַר פּאַלעסטיניאַן שטאַטן. אבער יארדאניע האט געגנבעט דעם מערב ברעג אין 48' און עגיפטן האט איינגעשלונגען דעם עזה סטריפ און זיי האבן אריינגעווארפן די פאלעסטינער אין פליטים לאגערן. דאָס האָבן געטאָן די אַראַבער, נישט די ישׂראלים. אבער די אראבער לאזן זיי נישט ארויס.
  
  
  די אראבער באצאלן אפילו נישט פאר די לאגערן. עסנוואַרג, האָוסינג, בילדונג, מעדיצין - אַלץ וואָס איז דארף צו ראַטעווען די לעבן פון פליטים - דאָס אַלץ גייט צו די יו.ען. פּראָווידעס 25 מיליאָן דאָללאַרס פּער יאָר, רובֿ פון די רעשט קומען פון אייראָפּע און יאַפּאַן. די אראבישע לענדער האבן, מיט זייער גאנצען רעדן און זייערע אויל-ביליאנען, ארויסגעשאסן סך הכל צוויי מיליאן דאלאר. און רוסלאַנד און טשיינאַ, די גרויס פאַרטיידיקער פון די אַנריטשט מאסע, ביישטייערן לעגאַמרע גאָרנישט.
  
  
  די אַראַבישע געדאַנק צו העלפן די פּאַלעסטינער איז צו קויפן זיי אַ ביקס און עס אָנווייזן אויף ישראל.
  
  
  אָבער איך האָב געזאָגט: דאָ, דאָ! און יאָ!“ און “צו נצחון” האָט ער געטרונקען אַ טאָסט פאַר דער אַרמיי און פּרעזידענט אַסאַד.
  
  
  און דעמאָלט איך געמאכט אַ טאָסט צו על-שיטאַן.
  
  
  ווייניק מענטשן האָבן געוואוסט וועגן על-שיטאַן. די גרופּע מיט וואָס איך בין געווען As Saiqa. PLO סיריאַן צווייַג ווייַל סייַקאַ מיטל "בליץ" אין סיריש. די בחורים בײם טיש האבן נישט געשאסן. זיי האָבן אַ סך גערעדט, אָבער נישט געווען קיין קעמפֿער. אפֿשר פּלאַנערז. סטראַטעגיסץ. באָמבאַסטערז. איך האב געטראכט וואס דונער מיינט אויף סיריש.
  
  
  א מענטש מיטן נאמען סאפאדי - קליין, ציכטיק וואָנצעס, הויט די קאָליר פון א ברוין פּאַפּיר זעקל - האט געזאגט אַז ער איז געווען זיכער אַז על-שיטאַן איז געווען טייל פון די דזשאַבריל אַלגעמיינע קאַמאַנד, די לעבאַנעסע ריידערז וואָס שלאָגן די ישראל אין קרית שמונה.
  
  
  נוסאפא האט זיך צעקאכט און געשאקלט מיטן קאפ. "אוי! איך בעט צו אַנדערש, מאַן. דאָס איז צו סאַטאַל פֿאַר דזשעבריל ס מיינונג. איך גלייב אז דאס איז א סימן פון Hawatme. ” ע ר הא ט זי ך צו ם מי ר געװע ן צו ם באשטעטיקונג . Hawatmeh פירט אן אנדער פעדייַען גרופּע, די מענטשן ס דעמאָקראַטיש פראָנט.
  
  
  איך האב געשמײכלט דעם איך־װײס־אבער־איך־קאן־נישט־זאגן שמייכל. איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל. ― איך בין נײַגעריק, רבותי. אויב די געלט איז געווען דייַן, ווי וואָלט איר פאַרברענגען עס?
  
  
  אַרום טיש האָבן זיך געשעפּטשעט און געשמײכלט. נאסר׳ם װײב איז ארײנגעקומען מיט א קאװע־פאן. א שלײער — א מין פול־לענג שאל — איז געװען פארשפארט איבער איר קאפ, און זי האט אים שטארק אנגעכאפט ארום איר פנים. זי האט אויסגעגאסן די קאווע, איגנאָרירט איר בייַזייַן. אפשר איז זי געווען א משרת אדער א ראבאט אין א תכריך.
  
  
  טובאיני האט זיך צוגעבויגן צוריק, שפילט זיך מיט פעפער און זאלץ אין דער בארד. ע ר הא ט זי ך גענומע ן או ן פארקלענער ט ד י אויגן , באגרענעצט ע מי ט שורות . "איך טראַכטן," ער האט געזאגט אין אַ הויך, נאַסאַל קול, "איך טראַכטן די געלט וואָלט זיין בעסטער אויסגעגעבן אויף בויען אַ יעראַניום דיפיוזשאַן פאַבריק."
  
  
  זיכער, די גייז זענען פּלאַנערז.
  
  
  # — יא , איך מיין אז דאס איז זייער גוט , ניין ? ער האט זיך אויסגעדרייט צו זיינע חברים. "א פאַבריק ווי דעם קען קאָסטן אַ ביליאָן דאָללאַרס צו בויען, און עס וואָלט זיין זייער נוציק צו האָבן עס."
  
  
  דיי יאָדער קיט.
  
  
  "אָ, אָבער מיין טייער און רעספּעקטעד פרייַנד," סאַפאַדי פּערטשאַסט זיין מויל, "דאָס איז אַ זייער לאַנג-טערמין פּלאַן. ווו קענען מיר באַקומען טעכניש הילף? די רוסן װעלן העלפֿן אונדזער רעגירונג, יאָ, אָבער די פֿעדײַען װעלן נישט. — אמווייניקסטנס נישט גלייך״.
  
  
  "וואו קענען מיר באַקומען יערייניאַם, מיין פרייַנד?" א פערטע ר מאן , חטיב , הא ט צוגעגעב ן זײ ן קול . ער האט אויפגעהויבן דאס גלעזל בשעת די נסרא פרוי האט עס אנגעפילט מיט קאווע און איז דאן צוריקגעקומען אין קיך. "ניין, ניין, ניין," האָט חטיב געזאָגט. "מיר דאַרפֿן אַ מער דרינגלעך פּלאַן. אויב די געלט איז מייַן, איך וואָלט נוצן עס צו שאַפֿן פעדייַען קאַדרעס אין יעדער הויפּט שטאָט אין דער וועלט. קיין לאַנד וואָס טוט נישט העלפן אונדז - מיר בלאָזן אַרויף זייער בנינים, קידנאַפּ זייער פירער. דאָס איז דער איינציקער וועג צו דערגרייכן יושר.״ ער האָט זיך געוואָנדן צו זײַן בעל-הבית — אָדער ביסטו נישט מסכים, מײַן קאָנסערוואַטיווע פֿרײַנד?
  
  
  חטיב האט צוגעקוקט נאסר מיט פארגעניגן. און אונטער דעם שפּאַס האָבן זיינע אויגן געשריבן צרות. דערפֿאַר האָט נסר מיך געוואָלט אַרום. זײַן "קאָנסערוואַטיזם" איז געווען אונטער חשד.
  
  
  נאַסר האָט פּאַמעלעך אַראָפּגעלאָזט זײַן גלעזל. ער האט אויסגעזען מיד און דערצו, מיד. “מיין טייערער חטיב. קאָנסערוואַטיווע איז נישט אן אנדער וואָרט פֿאַר דיסלויאַלאַטי. איך גלייב יעצט, ווי איך האב אלעמאל געגלייבט, אז מיר ווערן אונזערע אייגענע ערגסטע שונאים ווען מיר פרובירן טעראריזירן די גאנצע וועלט. מיר דאַרפֿן הילף פון די רעשט פון די וועלט. מורא און פיינטשאַפט קענען נאָר זיין געפֿירט דורך טעראָר. ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. "אבער איך טראַכטן מיין פרייַנד דער קאָלאָנעל איז מיד. ער האָט זיך נאָר אומגעקערט פֿון פראָנט."
  
  
  "זאג מער נישט."
  
  
  כווייני האט זיך אויפגעשטעלט. די אנדערע זענען אים נאכגעגאנגען. "מיר רעספּעקט דיין השתדלות, קאָלאָנעל כאַדדוראַ. אונדזער קליין געשעפט איז אונדזער אייגענע צושטייַער. ” ער האט זיך געבויגן. "אללה זאל זיין מיט דיר. סאלאם."
  
  
  מי ר האב ן זי ך אויסגעביט ן סאלאם ן או ן ווא־אליקום־אל־סאלאמס , או ן ד י פי ר העפלעכ ע מיטל־עלטערדיק ע טעראריסטן , האב ן זי ך צוריקגעצויגן , אי ן דע ר שטויביקע ר נאכט .
  
  
  נאסר האט מיך ארײנגעפירט אין אײנציקן שלאף־צימער. גרויס געדיכט מאַטראַס אויף אַ שטיין פּלאַטע, באדעקט מיט קישן און זייער ריין שיץ. ער האט נישט אנגענומען פראטעסטן. זײן הויז איז געװען מײן. זיין בעט איז געווען מייַן. ער און זיין פרוי וועלן שלאָפן אונטער די שטערן. היינט איז געווען ווארעמע, ניין? ניין, ער וועט נישט הערן וועגן קיין אנדערע פּלאַן. ער וואלט זיך באליידיגט. און מען וואלט גערעדט, אויב זיי ווייסן, אז ער האט נישט געגעבן זיין הויז פארן קאלונאל.
  
  
  — לײלא ? איך האב געזאגט.
  
  
  נאסר האט א שמייכל געטאן. — זי שלאפט אויפן דיל אין אנדערן צימער. ער האט אויפגעהויבן די האנט. "ניין, טאָן ניט זאָגן מיר דיין מערב בולשיט. מען האט זי היינט נישט געשלאגן, און מארגן וועט זי נישט דארפן קעמפן.
  
  
  איך האב מיך געלאזט איבערצייגן. דערצו האָט עס געהאַט אַ טאַפּן פּאָעטישער יושר. אין ירושלים האָט זי מיר געזאָגט, איך זאָל שלאָפן אויף דער פּאָדלאָגע. איך האָב פּאַמעלעך געשאָקלט מיטן קאָפּ און געטראַכט ווי אומפּראַקטיש די בתולה איז.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  איך האב געמוזט שלאפן א האלבע שעה. איך האב געהערט א קלאנג בײ דער טיר פון שלאף־צימער. איך האב געכאפט דעם ביקס. אפשר האט נאסר מיך אויפגעשטעלט. („שלאָפן“, האָט ער געזאָגט. „שלאָף. שיכּור“) אָדער אפֿשר האָט איינער פֿון זײַנע חבֿרים פֿאַרשטאַנען. ("דער קאָלאָנעל האַדדוראַ איז אַ מאָדנע באָכער, איז ניט ער?")
  
  
  די טיר האט זיך לאנגזאם געעפנט.
  
  
  איך האב אויסגעלאשן די פויל.
  
  
  "ניק?" האָט זי געשעפּטשעט. איך געדריקט די זיכערקייַט באַשטימען.
  
  
  זי איז געשלאָפן דורכן פינצטערן צימער. זי איז געװען אײנגעװיקלט אין א שלײער װי א פארדעק. "לילאַ," איך געזאגט. „זייט נישט קיין נאַר. איך בין א קראנקער״.
  
  
  זי איז צוגעגאנגען און זיך געזעצט אויפן ראנד פון בעט.
  
  
  דער שלײער האט זיך געעפנט. כ׳האב פארמאכט די אויגן, אבער ם׳איז געװען צו שפעט. מייַן גוף האט שוין געזען איר גוף. "לילאַ," איך געזאגט. — דו טראסט מיר צו פיל.
  
  
  "יא. "איך צוטרוי איר," זי געזאגט, "גענוג."
  
  
  איך האב געעפענט די אויגן. "גענוג?"
  
  
  "גענוג."
  
  
  זי האט געטראגן מיט די פינגער איבער מיין פנים, אדורך מיין האלדז, אויף מיין ברוסט, וואו די האר זענען געשטאנען אויפן עק, און האט אנגעהויבן טאנצן. "דעפינירן "גענוג," איך געזאגט פעסט.
  
  
  איצט איז געװען איר רײ צו צומאכן די אויגן. "האַלטן צו וועלן ... צו מאַכן ליבע צו מיר."
  
  
  מײן האנט האט װי געהאט אן אײגענעם חשק. ער האט צוגעכאפט אירע בריסט און ארויסגערופן פון אונדז בײדע א פּאָר פושקעס. "האָניק," איך אָטעמען, "איך בין נישט געגאנגען צו קעמפן איר זייער שווער. זענט איר זיכער אַז דאָס איז וואָס איר טאַקע ווילן?
  
  
  אי ר האלדז אי ז געװע ן געװע ן א בויג ע או ן ד י אויג ן זײנע ן נא ך געװע ן פארמאכט . "איך בין קיינמאָל ... געווען זיכער פון עפּעס ... קיינמאָל."
  
  
  זי האט זיך באװעגט און דער שלײער איז געפאלן אויפן דיל.
  
  
  איך רעכן אַז דאָס איז אַלעמען ס חלום. צו זיין ערשטער. אָדער, ווי זיי געזאגט אין שטערן טרעק, "צו גיין ווו קיין מענטש איז ניטאָ פריער." אָבער טאַקע מיין גאָט, עס איז געווען קיוט. דעם גלאַט, צייַטיק, גלייבן גוף, סלאָולי עפן אונטער מיין הענט, געמאכט מווומאַנץ וואָס זענען נישט בלויז מווומאַנץ, אָבער דילייטיד, סאַפּרייזד די ערשטער סענסיישאַנז, רעפלעקסיווע פּולסאַטיאָנס, ומגעדולדיק, ינטואַטיוו סקוויזינג פון פינגער, סווייינג אין די היפּס, האַלטן דעם אָטעם. אין לעצטן מאָמענט, אויפן ראַנד פונעם פעלדז, האָט זי געמאַכט עפּעס אַ לירישן קלאַנג. און דאַן האָט זי זיך געציטערט, זאָגנדיק: זיי זענען אַלע דערוואַקסענע.
  
  
  מיר זענען געלעגן אינאײנעם און איך האב צוגעקוקט איר פנים און דעם דויפס וואס האט געפאלגט אין איר האלדז, איך האב נאכגעפאלגט איר קערפער, און איך האב אדורכגעלאפן מיט מיין פינגער אויף די קורווע פון אירע ליפן ביז זי האט אפגעשטעלט מיין פינגער מיט איר צונג. ז י הא ט געעפנ ט ד י אויג ן או ן ז ײ האב ן אוי ף מי ר געקוקט , שטראלנדיק . זי האָט זיך אַרױסגעצױגן און אַרױסגעלאָפֿן מיט איר האַנט דורך מײַנע האָר.
  
  
  און דערנאָך האָט זי געשעפּטשעט דאָס איין וואָרט, וואָס האָט געזאָגט, אַז זי איז איצט אַ באַפרייטע פרוי.
  
  
  "מער," זי געזאגט.
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל זיבעצן.
  
  
  
  
  
  עס איז דא אן אויסדרוק אויף יידיש: דרהרד אפען דעק. דאָס הײסט, זאָגט מיר אורי, אין די עקן פֿון דער ערד; עס איז ומקלאָר ווו; געגאנגען אין גיהנום. עס איז געווען Ramaz. הונדערט מייל דרום פון דמשק און הונדערט מייל פון ישראל פראנט. ד י לעצט ע דרײסי ק מײל ל זײנע ן געװע ן דור ך קיינעם . א שטאטלאזע , בויםלאזע , לאװא־געשפרײט ע גארנישט , מי ט א נעפלדיק ן הימל , או ן שטיל ן שטויב . די לאַנדשאַפט איז געווען דאַטיד צוזאמען דעם וועג מיט די ראַסטינג כאַלז פון טויט טאַנגקס און, אין איין פונט, די חורבות פון אַן אלטע ביזאַנטין ציטאַדעל.
  
  
  לײלא איז געװען געדרוקט אין איר אראבישער דאמעס הויף, װאס האט איצט אמװײניקסטנס געהאט א פראקטישן ציל; שפּאָרן שטויב און זון. ס'איז נאך נישט געווען די זומערדיקע זון, נישט דאס שטיפט קישן אין הימל וואס ווארפט אויף דיין הויט נאדלען פון ווארעמקייט. אבער עס איז געווען גאַנץ הייס, און דער שטויב און האַזע האָבן מיר קראַשט די אויגן אַפֿילו הינטער קאָלאָנעל קאַפירס טונקל ברילן.
  
  
  לילאַ האָט מיר דערלאַנגט אַ קאָלבע וואַסער. איך האב עס גענומען, געטרונקען און עס אומגעקערט. ז י הא ט גענומע ן א זופ ה או ן דא ן פארזיכטי ק גענומע ן ד י פינגער , או ן זי ך געלאפ ן אי ר קאלט ע פינגע ר אי ן מײ ן האלדז . איך האב אויף איר געקוקט
  
  
  און געשמייכלט. פרויען שטענדיק ווילן צו וויסן אויב זיי האָבן "געענדערט." לילאַ האט געביטן. זי אָפּדאַך ביידע די שטרענג פּאַטינאַ פון קראָכמאַל און די ריטאַ-הייַוואָרטה-פיעסעס-סאַדי-טאַמפּסאָן רוטין. זי האט אויפגעהערט שפילן און נאר געשפילט. איך האב גענומען איר האנט פון האלדז און זי געקושט. די ערד אונטער אונדז איז געווען ווי קרישלדיק ליים, און אונדזער רעדער צעטרעטן עס, טשערנד אַרויף שטויב. מאַראַנץ שטויב.
  
  
  איך געדריקט די טרעטלען און געוואקסן די גיכקייַט.
  
  
  ד י שטא ט ראמא ז אי ז קוי ם געװע ן קײ ן שטאט . מער ווי אַ קליין גרופּע פון בנינים. טיפּיש בלאָטע ציגל כאַץ מיט פלאַך רופס, עטלעכע פּיינטיד בלוי צו אָפּהיטן בייז.
  
  
  דע ר ערשטע ר אײנװאוינע ר פו ן ראמאז , װעלכע ר הא ט אונד ז באמערקט , אויפ ן װעג , אי ז געװע ן א מענט ש ארו ם הונדערט־אכציק י יאר . ער האט זיך געכאפט אויף א פארמאכטע שטעקן און זיך נידעריק געבויגן, װען ער האט דערזען דעם דזשיפ, און איך האב געמײנט, אז איך װעל אים מוזן ראטעװען.
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט. ער האט אויסגעזען איבערראשט. ― ברוכים הבאים, ― האָט ער געזאָגט, ― אָה, ערלעכע קאָלאָנעל.
  
  
  איך האב אויסגעשטרעקט מיין האנט צו לילא און געעפענט די טיר. ― זעצט זיך, אַלטער. איך וועל דיר געבן אַ פאָר“.
  
  
  ע ר הא ט געשמײכל ט א גרויםע ר צױניםטישע ר שמייכל . "דער קאָלאָנעל טוט מיר כּבֿוד."
  
  
  איך האב געבויגן דעם קאפ. "איך בין מאַזלדיק אַז איך קען העלפֿן."
  
  
  "קען אַלאַ שיקן איר בלעסינגז." ער האט זיך לאנגזאם ארײנגעקראכט אין דער דזשיפ. אי ך הא ב זי ך געגרײ ט או ן זי ך אװעקגעפאר ן אויפ ן װע ג צ ו דע ר שטאט .
  
  
  ― איך זוך אַ הויז אין ראַמאַז, אַלטער. אפשר וועסטו דערקענען דאס הויז, וואס איך זוך״.
  
  
  "אינשאללה," האָט ער געזאָגט. אויב גאָט וויל עס.
  
  
  "עס וועלן זיין פילע מענטשן אין די הויז וואָס איך זוך פֿאַר. עטלעכע פון זיי וועלן זיין אמעריקאנער. די איבעריקע זענען אראבער״.
  
  
  ער האט א שאקל געטאן מיט זײן נאצל פנים. "עס איז ניט אַזאַ הויז אין ראַמאַז," ער האט געזאגט.
  
  
  ― ביסטו זיכער, אַלטער? עס איז זייער וויכטיק".
  
  
  "ניט געוואלט צו באַליידיקן דעם פּאָלקאָווניק, אַלאַ געזען פּאַסיק צו לאָזן מיר מיין געפילן. וואָלט אַ מענטש נישט געווען בלינד, ווען ער קען נישט אַזאַ הויז, ווען אַזאַ הויז וואָלט עקזיסטירט אין רמז?
  
  
  איך דערציילט אים אַז איך בוקן זיין חכמה און די חכמה פון אַלאַ. אבער איך האב נישט אויפגעגעבן. די הויפטקווארטיר פון שייטן האט געדארפט זיין דא. ווייל די מיטל פון ינ ערגעצ ניט געווען די שליימעסדיק אָרט. און ווייַל עס איז געווען דער בלויז אָרט איך געוואוסט וועגן. אי ך הא ב אי ם געפרעגט , צ י ע ס אי ז אפש ר פארא ן א ן אנדע ר הויז , װ ו ע ס אי ז געשען .
  
  
  דער אַלטער האָט מיך אָנגעקוקט מיט ליקעריש אויגן. "עס איז גאָרנישט ומגעוויינטלעך אונטער דער זון. אַלץ וואָס כאַפּאַנז איז געווען פריער. מלחמות און צייטן פון שלום, לערנען און פארגעסן. אַלע זאכן איבערחזרן זיך ווידער און ווידער, פון טעות צו השכלה און צוריק צו טעות." ער האט אויף מיר אנגעװיזן מיט א בײנער פינגער, און אונטער די ארבל פון זײן לויזן צעריסענעם קיטל האט אים עפעס זילבערנער אנגעשלאגן אויפן האנט: „די אײנציקע אומגעװײנלעכע זאך אויף דער ערד איז א מענטש מיט א פרײדיק הארץ“.
  
  
  אוי! די שיינקייט פון די אַראַבער מיינונג! איך קלערט מיין האלדז. "איך דערלאָזן סטירע מיט דיר, אַלט מענטש, אָבער אַזאַ פרייד אַקערז יעדער טאָג. איר נאָר דאַרפֿן צו פרעגן צו געפינען אויס אַז עס איז אַזוי. ”
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיין האנט אויפן רער. "דער קאָלאָנעל גלויבט אַז וואָס זיי רופן מענטשהייַט איז ממש געמאכט פון גוט מענטשן. אָבער פּונקט ווי דאָס הימלישע ליכט פֿון דער זון שפיגלט זיך אין דעם בריליאַנט פֿון דעם קאָלאָנעלס רינג, זאָג איך דעם קאָלאָנעל, אַז דאָס איז נישט אַזוי.
  
  
  כ׳האב אראפגענומען קאפיר׳ם רינג פון פינגער. "איך טאָן ניט ווי עס ווען מענטשן סויסער מיר, אַלט מענטש. איך ראט אייך, אויף ווייטאג פון מיין גרויסן אומצופרידנקייט, אנצונעמען דעם רינג – דער סימן פון א בעטלער, נאר געגעבן מיט פרייד – און דערנאך מודה זיין, אז איר אונטערשאצט דיינע מיטארבעטער״. איך האָב אױסגעשטרעקט די האַנט צו לילאַ און אים דערלאַנגט דאָס רינג. איך האָב װידער געזען דאָס זילבערנע בליצן אױפֿן האַנטגעלענק.
  
  
  ע ר הא ט אונד ז אנגענומע ן דע ם רינגעלע . "איך טו דאָס בלויז צו ויסמיידן פאַרשאַפן עבירה, אָבער טאָמער מיין משפט איז געווען פאַלש נאָך אַלע."
  
  
  מי ר האב ן זי ך אנגעהויב ן צ ו דערנענטער ן צו ם קלײנע ם בלוי ן הויז . דער אַלטער האָט מיר מוחל געווען און געזאָגט, אַז דאָס איז זײַן הויז. איך בין ארויף פאראויס און אפגעשטעלט דעם דזשיפ. ער געגאנגען אויס פּאַמעלעך און דעמאָלט פארקערט צו מיר.
  
  
  "אפשר בשעת דער פּאָלקאָווניק גייט דורך ראַמאַז, ער קען האַלטן אין קאַלאָוריס ס הויז." ער האָט אָנגעוויזן אויף דער שטיינערדיקער ברייט. "די הויז פון שאַפטעק און סערהאַן קאַלאָאָריס איז די בלויז געל הויז אין בהאַמאַז. אין דעם רעספּעקט, ער איז דער מערסט... ומגעוויינטלעך.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  עס איז נישט געווען גאַנץ געל. עמעצער האט געפרואווט צו מאָלן עס געל, אָבער זיי מוזן האָבן געניצט די פאַלש פאַרב. ריזיק שטיקער פון פאַרב האָבן זיך אַוועק, אנטפלעקונג טראַפ - פּאַטשאַז פון שטיין.
  
  
  און דאָס הױז אַלײן איז נישט געװען באַלויכטן מיט ליכט. אן אנדער צוויי-סטאָרי זאַמד-בונט קוואַדראַט איז געווען גלייַך אַריבער די גאַס. דע ר אײנציקע ר אבע ר אי ן דע ר װײםע ר לאנדשאפט , אי ז געװע ן א געצויגטע ר הויפע ל אראנזשינע ר שטײנע ר האלבװע ג צװיש ן צװ ײ הײזער .
  
  
  מייַן פּלאַן איז געווען בלויז צו כעזשבן די פּלאַץ איך האט קיין כוונה צו ראַשינג אין אַליין מיט אַ פּיסטויל און אַ ענלעך שורה. — דו ביסט אונטער ארעסט. אָבער, איך לינקס לעילאַ אין די דזשיפּ פּאַרקט וועגן אַ האַלב מייל אַוועק די וועג. איך וואָלט גיין די מנוחה פון די וועג.
  
  
  דאָס הויז איבער דער גאַס האָט אויסגעזען גאָר וויסט; די פענצטער זײנען נישט פארמאכט, די טיר איז אפן.
  
  
  כ׳האב געצויגן א ברײטן קרײז ארום דעם האלב־געלע הויז. זײנע פענסטער זײנען געװען פארמאכט און הינטער זײ זײנען געװען טונקעלע לאדן. הינטער ן הינט ן אי ז געװע ן א קלײ ן שמאלע ר ארײנגאנג , עפע ס װ י א מיניאטור ע שטײנערנע ר הויף , אפש ר פינ ף פוס ט טי ף או ן פינ ף פוס ס ברײט , אונטער ן דע ך פו ן דע ר צװײטע ר שטא ך פו ן דע ר שטוב . די פארקרימטע הילצערנע טיר איז געװען בײם עק הויף. איך האָב צוגעטאָן דאָס אױער, אָבער גאָרנישט געהערט. איך קלאפ הויך. דער סירישער קאָלאָנעל דאַרף אינפֿאָרמאַציע.
  
  
  גאָרנישט.
  
  
  קיין ענטפער. קיין ראַש. עס איז גארנישט דא. איך האב ארויסגעצויגן מיין ביקס און געעפנט די טיר.
  
  
  ער האט געקלאפט אין דער װאנט און דערנאך זיך געשאקלט אהין און צוריק. קריכן, קריכן.
  
  
  גארנישט מער.
  
  
  איך בין אריין.
  
  
  נאקעטע שטאק, נאקעטע שטײנערנע װענט און נאקעטע שטײנערנע בענק ארום זײ. שווארצע שמוץ טאפ-בעלד הרובע. נאַפט לאָמפּ. פיר ליידיק ביר קאַנס זענען צעוואָרפן אויף די שטאָק. עס זענען אין זיי אַ טוץ פּאַפּיראָס באַטס. טשאַרד פּאַפּיר שוועבעלעך אויף די שטאָק.
  
  
  אן אנדער צימער, כּמעט די זעלבע. כּמעט, אַחוץ פֿאַר איין זאַך. ד י נאקעט ע שטײנערנ ע בענ ק אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט רויט ע פלעקן . א גרויסע בלוט פלעק די גרייס פון אַ טויט מענטש.
  
  
  אן אנדער צימער אויף דער ערשטער שטאָק. אן אנדער הויפן ביר אָפּפאַל. אן אנדער מיעס, טויט-שפּריצט באַנק.
  
  
  ארויף די שמאלע טרעפ. נאך צוויי צימערן. נאך צוויי סצענעס פון בלוטיגע מארד.
  
  
  או ן נא ר דע ר קלאנגע ר פו ן װינ ט דור ך ד י פענצטע ר או ן דא ס קרײק , קריכט , געקראכ ט פו ן דע ר אונטערשטע ר טיר .
  
  
  פאַרשילטן עס. ניטאָ. עס איז געווען אַ באַהאַלטן אין על-שאַיטאַן, און זשעקסאן ראָבי איז אויך דאָ. און עס איז געווען ניט בלויז דער מאַראַנץ שטויב וואָס פּרוווד דעם. דאָס זילבערנע בליץ אויפֿן אַלטן מאַן'ס האַנטגעלענק איז געווען אַ סטאַנדאַרט אַקס כראָנאָמעטער זייגער.
  
  
  כ׳האב אװעקגעװארפן דעם טראג און זיך אװעקגעזעצט. פאר ן באנק , אי ז געשטאנע ן א קלײ ן לאקער ט טיש ל פארדעק ט מי ט רינגע ן פו ן ביר־קאנסן . אויך אַ פּאַק סיגאַרעטטן. סיריאַן סאָרט. און אַ שדכן קעסטל אויף וואָס איז געווען געשריבן: שטענדיק לוקסוס - פאָקסקס האָטעלס - קאַנווענשאַנז, וואַקאַציע.
  
  
  איך האב געשוואוירן און ארויפגעווארפן דעם שדכן קעסטל אויף דעם טיש. איך האב געענדיגט. אַז ס אַלע. סוף פון די וועג. און אנשטאט ענטפֿערס זענען געווען בלויז פראגעס.
  
  
  כ׳האב אנגעצונדן א ציגארעטל און אנגעטאן א ביר־קאנס. זי האט זיך איבערגעדרייט און געוויזן אירע לעכער. קויל האָלעס. איינער אויף יעדער זייַט. אויף די איין האַנט, און אויף די אנדערע. איך האב עס אויפגעהויבן און עס ארויפגעלײגט אויפן טיש. מי ר האב ן זי ך געשטארק ט אײנע ר דע ם צװײטן .
  
  
  עס האט מיסטאָמע נישט מאַכן קיין חילוק, אָבער אויב די שאָס דורך די קענען איז געווען אַ מיסט שאָס ...
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט או ן אנגעהויב ן אויסרעכ ן טראיעקטן .
  
  
  די שחיטה איז פארגעקומען אין מיטן דער נאכט. אַלעמען דאָ מוזן זיין געהרגעט אויף דער באַנק. מי ר האב ן ז ײ געכאפט . פון אַ פּיסטויל מיט אַ סילאַנסער. אַזוי, שטעל זיך פֿאָר, אַז איך ציל דעם שלאָפנדיקן באָכערס קאָפּ, וווּ די בלוט פלעק איז. אויפן טיש שטײט א קאנען ביר. איך ציל צו דעם באָכער, אָבער ענד אין אַ סלוי אַנשטאָט. אַזוי, איך שטיי... וווּ? איך שטײ דאָ, און דער קויל װאָלט דורכגײן דורכן קאַן און געלאַנדט ― און דאָ איז עס. איך האב עס ארויסגעצויגן פון דעם ווייכן שטיין. קליין קאַליבער .25 קויל. ווי קליין דוד. קליין, אָבער טאַקע מיין.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ס פו ן דע ר שטוב , דור ך דע ר טיר . און אויפן וועג איז געשטאנען א דזשיפ. און לײלא איז געשטאנען נעבן אים.
  
  
  איך האָב זיך צו איר באַוועגט, כעס ווי אַ גענעם. "לילאַ, וואָס די ..."
  
  
  "ניק! קום צוריק!"
  
  
  פּלאַצן! קראפ!
  
  
  אַראָוז אויף די דעכער. "אַראָפּ!" איך האב צו איר געשריגן. קראפ! צו שפּעט. די קויל האָט געגריסט איר פוס, ווען זי האָט זיך געטויבן פֿאַר דעק. "קום אונטער די דזשיפּ!" איך בין געלאפן צו די שטײנער. פּלאַצן! קראפ! דאָרטן זײַנען געװען פֿיר בחורים, צװײ אױף יעדן דאַך. אי ך הא ב געצייל ט אוי ף דע ר שיסער , איבער ן װעג . בולזיי! ע ר הא ט זי ך גערוק ט או ן געפאל ן אי ן שטויב . צװ ײ קויל ן האב ן זי ך אפגעשאפ ט פו ן מײ ן דאך . איך אַימעד בייַ די אנדערע באָכער און מיסט ווהאַנג! ער מיסט מיט ווייניקער ווי אַ פֿיס. זיי אַלע האָבן אַ הייך מייַלע, וואַנג! אי ך הא ב זי ך צוגעלאפ ן צ ו דע ר פארמאכטע ר ארײנגאנג , קויל ן האב ן ארויפגעװארפ ן שטויב , אי ן מײנ ע פיס . איך דאַקט אינעווייניק און געשטאנען, ברידינג שווער, נאָר אויס פון זייער דערגרייכן. פֿאַר עטלעכע מאָל.
  
  
  איך האב געווארט אויף וואס ס'קומט.
  
  
  טויט שטילקייט.
  
  
  טירן קריכן.
  
  
  קיין טריט. קיין אנדערע געזונט. איך האָב זיי נאָר געהערט אין מיין פאַנטאַזיע. איצט, האט געזאגט די מאַפּע פון צייַט און אָרט אין מיין קאָפּ. איצט זײנען זײ דערגרײכט צום פעלדז, איצט זײנען זײ בײם הויז, איצט זײ... איך האב מיך אװעקגעזעצט אויף דער ערד און זיך געגרײט. איינס, צוויי, דריי, יעצט. איך האב ארויסגעקוקט און אין דער זעלבער צייט געשאסן. איך האָב אים געשטעלט אין צענטער פון זיין ריין ווייַס קיטל און דאַקט צוריק אין צייט צו פאַרפירן נאָך אַ קלאַפּ פון דעם באָכער, אן אנדער ביקס. ער האט זיך באװעגט פון דער אנדערער זײט. — אינאל אבוק! — האט דער שיסער געשריגן. מיין פאטערס קללות. איך פייערד ווידער און טויב צוריק אין מיין קליינטשיק גראָטטאָ.
  
  
  "יאַלאַ!" — האט ער געשריגן. אייל זיך צו! ווידער, איך געזען עס פּלייינג אין מיין קאָפּ איידער עס געטראפן. איך האב נאך א שיסער געשאסן גלייך אין דער טיר אריין. דער באָכער אויף די דאַך טיימד זיין שפּרינגען צו כאַפּן אים. האַלב וועג, פון שפּרינגען צו פאַלן.
  
  
  ווען ער האָט געטראָפן די ערד, האָט זיך בלוט געשטיגן פון די געדערעם. איך האָב אים פֿאַרענדיקט מיט אַ שנעלן צווייטן שאָס. איצט עס איז געווען איינער אויף איין. איין שיסער איז אוועק. נו, וואו איז ער געווען? די פילמסטריפּ אין מיין קאָפּ געוויזן ליידיק ראָמען. אויב איך געווען דער לעצטער באָכער, וואָס וואָלט איך טאָן?
  
  
  כ׳האב א קוק געטאן ארום דעם װינקל און אים דערזען. דריקט! מיין ביקס איז געווען ליידיק. ער איז פּלוצלינג געווארן העלדיש. ער האט דערהערט א קליק און זיך אריבערגעצויגן. איך האב זיך צוריקגעקערט און געשאלטן הילכיק, דאן האב איך געווארפן דעם אומזיסט פיסטויל אין דער טיר. איז געקומען דער ציילונג פון פיר און ער האט א קוק געטאן ארום דעם װינקל מיט א געװוינער שמייכל אויפן פארשוויצטן פנים. קלאַפּ! איך שאָס אים רעכט אין די שמייכלען.
  
  
  קאפיערס ביקס איז געװען לײדיק, אבער װילהעלמינה נישט.
  
  
  
  
  
  
  אַכצנטער קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  איך האב געזוכט די קערפערס. דער בחור אן א פנים האט אויך נישט געהאט קיין דאקומענטן. אַראַבער אַראַבער, דאָס איז אַלע וואָס איך געוואוסט. דאָס פּנים איז געווען אַראַביש, אויסגעזען ווי אַ סאודיער.
  
  
  גוף נומער צוויי: רופטאַפּ דייווער. אן אנדער נאָמען אַראַבער.
  
  
  גוף נומער דרייַ: איך קיקט אים. זײ ן געטשעקטע ר באנד , אי ז אראפגעפאלן . איך האב ווייך געפייפט. עס איז געווען דזשאַק אַרמסטראָנג. דער גרויסער בלאָנדע בחור פון דער האָטעל פויע. ער האט געבראכט די הויט אבער נישט געפארב די האר. איך בין נאָר אַװעקגעגאַנגען שאָקנדיק מיטן קאָפּ.
  
  
  גוף נומער פיר: אין פראָנט פון די הויז. מייַן ערשטער מאַזלדיק שאָס קלאַפּט אים אַוועק די דאַך. כ׳האב אראפגענומען די קאפ־קלײד. דער באָכער וואָס איז נאכגעגאנגען מיר אין רענאַולט.
  
  
  איך בין פּאַמעלעך געגאַנגען צום דזשיפּ. לײלא איז שוין געזעסן אין פראנט, איך בין געזעםן אין שרײבער־זיץ און פארמאכט די טיר.
  
  
  "ווי איז דיין פוס?" ― זאָג איך נאַריש.
  
  
  זי האט געקוקט אויף מיר נײגעריק. "עס כערץ, אָבער עס איז נישט צו שלעכט."
  
  
  איך האב געקוקט פארויס אויפן נעפּלדיקן האריזאנט.
  
  
  "ניק?" איר טאָן איז געווען אָפּגעהיט. "וואס איז געשען צו דיר? איר זעט אויס... ווי איר זענט אין א מין טראנס."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעצונדן און אַלץ גערויכערט אײדער איך האָב געזאָגט: „איך בין פֿאַרשטומט, דאָס איז די זאַך. א מיליאָן קלוז און גאָרנישט מוסיף אַרויף. איך בין ווידער אויף נול."
  
  
  איך האָב אַ שראַג און אָנגעהויבן דעם מאָטאָר. איך האב זיך אויסגעדרייט צו לילאַ. "עס איז בעסער צו לאָזן נאַסר קוקן אויף דעם פוס. אבער קודם דארף איך זיך אפשטעלן...״
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  איך האב נישט וויסט צייט אויף יידל ומדירעקט אַדרעס. אי ך בי ן ארוי ס אי ן דע ר טיר , מי ט א ביקס ן אי ן דע ר האנ ט או ן הא ב דע ם אלטע ן אויפגעהויב ן פו ן דע ר דיל . ― לאָמיר רעדן ― זאָג איך.
  
  
  זיין מעשה איז געווען אזוי:
  
  
  שפעט איין נאכט מיט א פאר וואכן צוריק האט אן אלטער געהערט א קלאנג אינעם הימל. דאס האט אים אויפגעוועקט און ער איז געלאפן צום פענצטער. א ריזיק ינסעקט, אַ מאַנסטראַס קאָמאַר מיט ריזיק דרייינג פליגל. ער האט געזען עס פאלן גלייך פונעם הימל לעבן דעם געלע הויז פון קאלאריס. דער אלטער האט שוין פריער געזען דעם באשעפעניש. אזוי איז ער געפאלן פון הימל. האָט מען אים געזאָגט, אַז ער האָט געטראָגן מענטשן אין מאָגן, און דאָס איז, לויט זײַן מיינונג, בלי ספק אמת. ווייַל דער ברודער פון שאַפטעק און סערהאַן קאַלאָוריס און זייער צוויי קאַזאַנז זענען ארויס אין די הויז.
  
  
  און די אמעריקאנער?
  
  
  ניין, נישט אמעריקאנער.
  
  
  וואָס איז געשען ווייַטער?
  
  
  גאָרנישט ספּעציעל. ברודער איז אװעק. קאַזאַנז פארבליבן.
  
  
  וואָס וועגן אַ ינסעקט?
  
  
  עס איז נאָך דאָרט געווען. לעבט אויף דער קלאָר, צוויי מייל מזרח פון דער שטאָט.
  
  
  וואָס וועגן די רגע ינסעקט? דער וואָס האָט זיך באַוויזן אין מיטן דער נאַכט?
  
  
  ער איז אװעק מיט א שעה שפעטער.
  
  
  וואָס אַנדערש געטראפן?
  
  
  דעם אנדערן טאג איז אנגעקומען נאך א פרעמדער. אפֿשר אמעריקאנער.
  
  
  אויף אַן אינסעקט?
  
  
  מיט א קאר.
  
  
  ער איז אויך געגאנגען אין געלע הויז. דער אַלטער איז אים נאָכגעלאָפן, נײַגעריק האָט אים געמאַכט דרייסט. ער האט ארויסגעקוקט דורכן פענצטער פון געלע הויז. שעפטק קאלוריס איז געלעגן אויפן באנק. טויט. דערנאך האט ער דערזען דעם פרעמדן ארײנגײן אין צימער. דער פרעמדער האט אים אויך דערזען — אין פענצטער. דער אַלטער האָט זיך דערשראָקן. דער פרעמדער האט אויפגעהויבן דעם זילבערנעם באנדעל און געזאגט פאר דעם אלטן, ער זאל נישט מורא האבן. דער אלטער האט גענומען דעם באנדעל און האט נישט מורא געהאט. ער און דער פרעמדער זענען ארויף. אין שפּיץ זיי געפונען דרייַ ללבער. סערביש קאַלאָריס און קאַזאַנז.
  
  
  און דאן?
  
  
  און דעמאָלט דער פרעמדער געפרעגט עטלעכע פראגעס. דער אַלטער האָט אים דערצײלט װעגן אינסעקטן. אַז ס אַלע.
  
  
  "דאס איז אַלע?" אי ך הא ב נא ך געהאלט ן ד י ביקס ן אויפ ן קאפ .
  
  
  "איך שווערן ביי די ראַכמאָנעסדיק אַלאַ, איז דאָס ניט גענוג?"
  
  
  ניין, דאָס איז נישט גענוג. עס איז ניט גענוג צו שיקן ראָבי קיין ירושלים צו טעלעגראַף אַקס אַז ער האט געפֿונען שיטאַן. פיר טויטע קערפער און נישט קיין לעאנארד פאקס? ניין. עס איז נישט גענוג.
  
  
  אבער דאָס איז געווען אַלע. ראָבי האָט געקוקט אויף די קערפערס און ביר־קעסלען; ער האט גענומען ציגארעטן און שוועבעלעך. אַז ס אַלע. דאָס איז אַלע. ער איז ארויס פון שטוב אין כעס און צעטומלט. ― װי אַזױ זײַט איר איצט אױס, ― האָט דער אַלטער באַמערקט. אבער אַז ס אַלע.
  
  
  — װער האט באגראבן די קערפער ?
  
  
  א שװערער שלײער פון פחד האט צוגעדעקט די אויגן.
  
  
  
  "איך גיב דיר מיין וואָרט, זיי וועלן דיר נישט שאַטן."
  
  
  ער האט געקוקט פון מיין ביקס צו מיין פּנים און ווידער צוריק. “, נאָך פיר געקומען. די נעקסטע טאג. זיי זענען נאָך דאָרט, בלייבן אין קאַלאָוריס הויז."
  
  
  "זיי האָבן דאָרטן אָפּגעשטעלט," האָב איך געזאָגט דעם אַלטן.
  
  
  ער האט פארשטאנען.
  
  
  "אַלהאַמדולילאַ," האָט ער געזאָגט. די אייבערשטער זאל דיך בענטשען.
  
  
  געוואלדיג. איך האב דערהרגעט מיין לעצטע פיר קלוז.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  דער העליקאפטער איז געווען אויפן פלאן. קלאר קענטיק. אין די עפענען. איך געגאנגען אַרויף די קליין אַלומינום לייטער. די מאַשין איז אַלט, אָבער געזונט מיינטיינד. דער גאז-מעטער האט געוויזן אז עס וועט דויערן נאך הונדערט און פופציג מייל.
  
  
  איך האב לײלא ארײנגעטראגן אין דער כאטע און װידער ארײנגעצויגן דעם לײטער.
  
  
  "קען איר פליען דעם?" זי האט אויסגעזען אביסל דערשראקן.
  
  
  כ׳האב אויסגעזען פארצערט. "זיסט איר זיין דער צוריק אַוועקזעצן פּילאָט?"
  
  
  "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין דאָס". איר שטימע האָט געקלונגען באַליידיקט.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. מייַן קאָפּ איז געווען צו ענג צו געפֿינען פּלאַץ פֿאַר ווערטער. איך פּעלץ די סטירינג פּעדאַלז בייַ מיין פֿיס. עס איז בעסער צו קאָנטראָלירן די מאָטאָר ערשטער. איך פארשפארט די ראָד בראַקעס און געדריקט די פּעך קאָנטראָל הייבער. איך האָב אָנגעטאָן די ברענוואַרג און געדריקט דעם סטאַרטער. דער מאטאר האט אויפגעהוסט אראנזשין שטויב. עס האָט געווישט און ענדלעך אָנגעהויבן ברומען. איך האב ארויסגעלאזט די ראטער בראקס, פארדרייצט די גערגל, און די ריזיגע ראטער בליידס האבן אנגעהויבן דריינען ווי א ריזיגע פליען סוואטער. איך געווארט ביז זיי ספּון בייַ 200 רפּם, דעמאָלט באפרייט די ראָד בראַקעס און געוואקסן די גיכקייַט. איצט, אַ ביסל מער גאַז און מיר אנגעהויבן צו קריכן. אַרויף אַרויף און צו די זייַט.
  
  
  רעכט האַנט פאָר.
  
  
  האַלטן פאָרויס.
  
  
  ערשטער האַלטן, ילפידרי.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  לײלא איז געשלאפן אויפן געלעגער פון נאסראװ.
  
  
  זי איז געשלאפן אין א לויזער בלוין וואטענעם שלאפראק, ארומגערינגלט מיט ליכטיקע אויסגעשניטענע קישנס און די פינקלענדיקע כוואליעס פון אירע אייגענע שוואַרצע האָר. זי האט געעפנט די אויגן. איך האב מיך אװעקגעזעצט אויפן בעט. זי האט געעפנט די הענט און איך האב זי צו מיר צוגעצויגן.
  
  
  "איך בין אַזוי נעבעכדיק," איך שושקעט.
  
  
  "צו וואס?" זי האט געזאגט.
  
  
  — פאר זײן ערגעץ אנדערש, איך...
  
  
  "קיין געברויך". זי האט צוגעלייגט איר פינגער צו מיינע ליפן. "איך געוואוסט פון די אָנהייב אַז איר האָט נישט ליב מיר. און איך געוואוסט וואָס איר טראַכטן וועגן דיין אַרבעט. און אַלץ איז גוט. אַלץ איז טאַקע גוט. איך - איך געוואלט איר זאָל זיין ערשטער. אָדער אפֿשר די לעצטע. פֿאַר אַ לאַנג צייַט. אבער דאס איז מיין דאגה, נישט דיינס.״ זי האט א ווייכער געשמייכלט — איך מיין אז מיר וועלן זיך באלד צעברעכן, הא ?
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. "וואו גייסטו?"
  
  
  זי האט א זיפץ געטאן. ― איך װעל דאָ בלײַבן עטלעכע טעג. איך קען נישט טאַנצן מיט מיין פוס באַנדאַדזשד."
  
  
  "טאַנצן?"
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "איך בין געקומען אַהער צו אַרבעטן אין אַ סיריאַן נייטקלאַב. אַ אָרט וווּ אַרמיי אָפיצירן זיך צונויפֿנעמען."
  
  
  אי ך הא ב זי ך שארף . — לײלא קאלוד — װײםט איר װאס דו טוסט ?
  
  
  זי האט װידער געשמײכלט. אין אַ ברייטן זינען. "קיין פרוי קענען בעסער באַשיצן איר מייַלע ווי זי וואס האט געטאן עס פֿאַר פינף און צוואַנציק יאָר." זי האט ווייטער שמייכלען. "איך האב נישט געצוואונגען אפילו דיר צו האַלטן דיין ווייַטקייט?"
  
  
  "און דו?"
  
  
  "איך מיין ווען איך געוואלט איר זאָל."
  
  
  איך האב אויך געשמײכלט. איך געזאגט, "אזוי וואָס איז מיין ווייַטקייט איצט?"
  
  
  זי האט נישט געשמייכלט. "נעענטער וואָלט זיין פייַן."
  
  
  עס איז געווען פייַן צו זיין נעענטער.
  
  
  כ'האב אויפגעהויבן דאס לויזע בלויע וואטע קליידל און זיך מילד צוגעכאפט ביז עס איז פארשוואונדן געווארן.
  
  
  גרויס.
  
  
  מער אָנגענעם.
  
  
  מערסט אָנגענעם.
  
  
  אירע רונדענע בריסט האבן זיך צוגעדריקט צו מײן ברוסט, און איר קערפער איז געפלויגן אונטער מײן טײך; א קעסיידערדיק, מילד, פלאָוינג טייַך. און דאן איז איר אטעמען געווארן שנעל און אפט, דער טייך האט גערוימט, און איז דאן אפגעשטארבן. איך פּעלץ איר טרערן אויף מיין הויט.
  
  
  — ביסטו אלעס גוט ?
  
  
  זי האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  — ניין ?
  
  
  "ניין. איך בין נישט גוט. איך בין טרויעריק, און איך בין צופרידן, און איך בין דערשראָקן, און איך בין לעבעדיק, און איך בין דערטרונקען געווארן, און ... און אַלץ אָבער אָוקיי.
  
  
  איך האָב געלאָפֿן מײַן האַנט איבער איר נאָז און אויף די קורוועס פֿון אירע לאַכע ליפן. זי האט זיך באוועגט און ארויפגעלײגט דעם קאפ אויפן ברוסט. מי ר זײנע ן געלעגן , אזו י א צײט .
  
  
  — לײלא, פארװאם האסטו אזוי לאנג געװארט?
  
  
  "צו מאַכן ליבע?"
  
  
  — יא.
  
  
  זי האט אראפגעקוקט אויף מיר. — איר פֿאַרשטײט מיך גאָר נישט, װאָרעם?
  
  
  כ׳האב איר געשלאגן די האר. "נישט זייער גוט."
  
  
  זי האט זיך איבערגעקערט אויף איר עלנבויגן. "עס איז פאקטיש גאַנץ פּשוט. איך בין אויפגעוואקסן צו זיין אַ גוט מוסלים. צו זיין אַלץ איך געוואוסט איך איז נישט. עניו, געהארכזאם, רעספּעקטפול, ערלעך, טרעגער פון זין, קנעכט פון מענטשן. איך האָב אָנגעהויבן האַסן אַלע מענטשן. דעמאָלט איך איז געווען נאָר דערשראָקן. ווייַל אָפּגעבן מיטל, איר וויסן ... געבן אַרויף. ווייל א פרוי מיינט... זיין א פרוי. איר פֿאַרשטיין? »
  
  
  איך האב א ביסל געװארט. "אביסל. אפֿשר, איך טראַכטן. איך וויס נישט. ניט אַלע מענטשן בעטן אַ גאַנץ אַרויסגעבן. ”
  
  
  "איך ווייס," האָט זי געזאָגט, "און דאָס,
  
  
  אויך אַ פּראָבלעם."
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין".
  
  
  "איך וויסן," זי געזאגט. "איר טאָן ניט פֿאַרשטיין".
  
  
  איך האב געוואוסט אז די פראבלעם איז אז איך בין געפארן צו לייטליך צו טראגן מיט מיר א פרוי'ס אַרויסגעבן. כ׳האב נאר געשװיגן.
  
  
  װען איך האב װידער געװאלט רײדן, איז זי געשלאפן, אײנגעקלעפט אין מײנע הענט. איך האב זיך געמוזט פארדאמט. פינף און פערציק מינוט. און דעמאָלט דער פּינבאָל מאַשין אין מיין קאָפּ אנגעהויבן צו גיין: קליק, בום, קליק; אידעע ן האב ן זי ך אײנגעקלאפ ט אי ן דע ר אנדערע , געשלאג ן װענט , צוריקגעװארפ ן לאמאט .
  
  
  דאס אלץ האט עפעס געפירט צו לאמאט. Lamott, וואָס פּריטענדיד צו זיין דזשענס; וואס האט גערעדט מיט ראבי. לאמאט , װעלכע ר הא ט אוי ף מי ר געװאר ט אי ן ירושלים .
  
  
  וואָס אַנדערש האָב איך וויסן וועגן Bob LaMotta?
  
  
  ער איז געווען אַדיקשאַן צו דרוגס און גערופן ערגעץ אין גענעוואַ.
  
  
  גענעוואַ.
  
  
  שאנדס באדן האבן געהערט צו א שווייצער קארפאראציע.
  
  
  און בנימין האָט געזאָגט, אַז שאַנדאַ איז אַ מעדיצין-פראָנט. אָפּיום איידער די טערקיש פעלדער פאַרמאַכן זיך. איצט עס איז געווען אַ קליין געשעפט וואָס פּראָדוצירן כאַשיש.
  
  
  יוסף האָט געזאָגט, אַז חאלי מנסור האָט פאָרגעשטעלט דעם כאַש. Hali Mansour, וואָס האָט גערעדט מיט ראָבי. וועמעס ברודער עלי האט מיך געבראכט קיין ראמאז. איז געווען דער באַלעבאָס אין די שאַנדאַ באַטס פארבונדן צו כאַלי?
  
  
  זאל זיין.
  
  
  מיסטאָמע ניט.
  
  
  באַלעבאָס אין שאַנדאַ. זײ ן נאמע ן אי ז געװע ן תרח ן קאל . סטאטיקס האט צעריסן בנימין'ס אורטייל. טערהאַן קאַל - אָריס? דריטער ברודער?
  
  
  זאל זיין.
  
  
  אָדער אפֿשר נישט.
  
  
  די ברעמען, וואס איך האב געשאסן אויף די דעכער אין ראמז, זענען געווען די זעלבע בחורים, וואס האבן מיך געכאפט אין ירושלים, ווען איך קוק אויף שרה'ס הויז אין תל אביב. עפּעס האָט מיר געזאָגט אַז זיי אַרבעטן פֿאַר לאַמאָטטע, די גייז, וואָס דזשאַקלין האָט מורא.
  
  
  Lamott. דאָס אַלץ האָט געפֿירט צו לאַמאָט. Robert Lamott פון Fresco Oil. מיט זיין .25 יעקב באָנד פּיסטויל. ווי דער יעקב באָנד .25 קויל איך געפונען אויף די שטאָק פון די געל הויז.
  
  
  שטעלן עס אַלע צוזאַמען און וואָס טאָן איר האָבן?
  
  
  ומזין. כאַאָס. די ברעקלעך פּאַסיק צוזאַמען און טאָן ניט פאָרעם אַ בילד. כ׳בין אײנגעשלאפן.
  
  
  איך איז געווען אין די פאַבריק קראָם. דאָ זענען געוואקסן קאַקטי, פּליושש, פילאַדענדראַן און לימענע ביימער. און מאַראַנץ ביימער.
  
  
  דער פארקויפער איז צו מיר צוגעקומען. ע ר אי ז געװע ן אנגעטא ן װ י א אראבער , מי ט א קאפ־דעק ן או ן זונענ ־ ברילן , פארדעק ט דא ס פנים . ער האט מיר געפרװוט פארקויפן א לימענע־בוים און געזאגט, אז דערצו זײנען דא דרײ טעפ מיט עפעף. ער האט שווער פארקויפט. "איר מוזן טאַקע קויפן," ער ינסיסטאַד. „האָסט געלייענט דאָס לעצטע בוך? איצט זאגט מען מיר אז פלאנצן קענען רעדן. יאָ, יאָ, האָט ער מיר פאַרזיכערט. "דאס איז לעגאַמרע אמת." ער האט גרין געשמײכלט. פלאנצן זײנען געװאקסן פון זײן מויל.
  
  
  די מאראנץ־ביימער זענען געווען הינטערן קראָם. איך האָב געזאָגט, אַז איך זוך אַן מאַראַנץ בוים. ער איז געווען צופרידן. "ויסגעצייכנט ברירה," ער האט געזאגט. "אָראַנדזשאַז, לעמאַנז - זיי זענען אַלע די זעלבע זאַך." ער איז מיר נאכגעגאנגען צוריק צו װאו די מאראנצן זײנען געװאקסן. איך געגאנגען צו די בוים און קראַקט! קראפ! קויל ן זײנע ן געפלויג ן פו ן דע ך איבער ן װעג . איך בין געװען פארן קאלוריס הויז. כ׳בין געװען אנגעטאן װי א קאלאנעל. איך שאָס צוריק. 4 אראבישע מיליטאנטן זענען אראפגעפאלן פונעם דאך אין לאנגזאם, נייטמערישן סטיל. איך האב זיך אומגעקערט. דער אראבישער פארקויפער איז נאך געװען דארט. ער איז געשטאנען בײם מאראנץ־בוים און ברײט געשמײכלט. ער האט געהאט א ביקס אין דער האנט. עס איז געווען באָב לאַמאָט.
  
  
  אויפגעוועקט שוויצן.
  
  
  ער האט זיך געזעצט גלייך אין בעט און געקוקט אויף דער וואנט.
  
  
  און דעמאָלט עס געקומען צו מיר. וואָס זאָל האָבן געווען דער ענטפער? ער איז געווען דאָרט אַלע די צייַט. איך האָב דאָס אַלײן געזאָגט. "די שדכן קעסטל איז געווען אַ געוויקס," איך דערציילט בנימין, און צוגעגעבן, "וואָס איך טאָן ניט ווי רובֿ פון דעם איז אַז אַלץ איך געפֿינען איצט קען זיין אַ פאַבריק."
  
  
  אַז ס אַלע. ס׳אי ז אל ץ געװע ן א פלאנצן . א קערפאַלי קראַפטעד פאַבריק. יעדער דעטאַל. פון די מעשיות פון האַלי מאַנסור אין על דזשאַזאַר - געוויקסן קענען רעדן - אַלע די וועג צו די הויז אין ראַמאַז. אין הויז אין ראמאז איז גארנישט געשען. אחוץ אז פיר פלאנצן זענען דארט אומגעברענגט געווארן. דאס הויז איז געווען א פלאנץ. דער גאנצער וועג איז געווען פאַבריק. רויך פאַרשטעלן, פאָרהאַנג, לעקעכל.
  
  
  איצט אַלע די פרייַ ענדס זענען געפאלן אין פּלאַץ. אלץ האב איך נישט פארשטאנען. פארוואס טוט אַ טעראָריסט גרופּע דינגען מענטשן. פארוואס האבן זיי מוטיקן ליידיק רעדן. ווייל זיי האבן באשאפן א פאלשע בלייד און האבן געוואלט אז די מעשה זאל ארויסקומען.
  
  
  די מאַנסורס און קאַלאָריס זענען געווען אומשולדיק פארפירער. זיי האָבן געגלויבט אַז אַלץ וואָס זיי טאָן איז פאַקטיש. אבער זיי זענען געניצט. מענטשן זענען אַזוי קלוג אַז עס איז פשוט אַמייזינג. מענטשן, וואָס האָבן געוווּסט, אַז זיי האַנדלען מיט הייסע און האָפּס און האָבן געוווּסט, וואָס זיי זאָלן דערוואַרטן. זיי האָבן געגלויבט אַז כאַלי מאַנסור וועט אויספאַרקויפן, און זיי האָבן געהאלטן אין קאָנטאַקט מיט ראָבי צו פּרובירן זייער טעאָריע. דערנאָך האָבן זיי זיי ביידע אומגעבראַכט צו געבן די געשיכטע וואָג.
  
  
  בלויז זשעקסאן ראָבי געפונען דעם אמת. אויף זיין וועג צוריק פון בהאַמאַז ער איינגעזען דעם. די זעלבע ווי מייַן. איך קען נישט האָבן אָנגעפילט אַלע די פרטים, אָבער מיט קיין גליק איך האָבן אַלע די ענטפֿערס. באלד.
  
  
  און וואָס וועגן בנימין?
  
  
  וואס האט ער געוואוסט? ער האט געמוזט עפעס וויסן. ער געשפילט עס אויך קיל און אַ ביסל שעמעוודיק. און ער האט געזעסן לילא קאלוד נעבן מיר.
  
  
  איך האב זי אויפגעוועקט.
  
  
  איך האָב געזאָגט: איך שמעקן אַ שטשור. איך דיסקרייבד די שטשור.
  
  
  זי האט אויף מיר געקוקט ערנסט און זיך געכאפט. "יא. די ביסט גערעכט. שין בעט נאכגעגאנגען די זעלבע וועג ווי ראָבי. זיי אויך געפונען ללבער אין אַ הויז אין בהאַמאַז. זיי האָבן אויך באַשלאָסן, אַז דער שפּור איז... וואָס זאָגט איר... אַ געוויקס."
  
  
  “אזוי האָבן זיי מיך געשפּילט, מיך גענוצט צו האַלטן על-שייטן פאַרנומען, כּדי זיי – די בעלי-הבתים – זאָלן אַרויסגיין און געפינען דעם אמתן וועג. דאַנקען דיר זייער פיל, לילאַ. איך האָב ליב צו ווערן גענוצט."
  
  
  זי האט שטילערהײט געשאקלט מיטן קאפ. — דו פארשטייסט נישט.
  
  
  "וואָס די גענעם איך טאָן."
  
  
  "אָוקיי, איר טייל מיסאַנדערסטוד. זיי אויך וויסן אַז ראָבי ווייערד אַקס. אַזוי זיי טראַכטן ער קען האָבן געפֿונען דעם אמת צווישן די ליגט. דער אמת זיי מיסט. זיי געדאַנק אַז אויב איר נאָכפאָלגן ראָבי ס שטעג, איר קען געפֿינען אויס ... וואָס עס איז געווען. שין בעט אַרבעט שווער אויף דעם, ניק. כּמעט יעדער אַגענט ... "
  
  
  "יא יא. פייַן. ווען איך וואלט געווען בנימין וואלט איך אויך געטון. די פונט איז אַז עס געארבעט. ”
  
  
  "וואָס הייסט עס האָט געאַרבעט?"
  
  
  "איך מיין, איך ווייס וואו על-שיטאַן איז."
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר מיט גרויםע אויגן. — טוסטו ?
  
  
  "אַה, ליב. דער ווייַטער קייַלעכיק איז מייַן."
  
  
  
  
  
  
  ניינצטער קאפיטל.
  
  
  
  
  
  מיר האָבן פרישטיק מיט יאָגורט, פרוכט און זיס טיי. נאסר און מיר. לויט די תקנות פון זיין הויז האבן די מענער געגעסן אליין. מי ר האב ן דיסקוטירט , א סאיקא , ד י קאמאנדא־גרופע , װא ם נאסר , הא ט ארײנגעטראגן . לעצטנס האָבן זייערע אַקטיוויטעטן זיך קאָנצענטרירט אויף די איינגעבלעכע סירישע אידן. ײד ן אי ן געטא . זיי זענען געצווונגען לויטן געזעץ צו וואוינען אין געטא, קענען נישט ארבעטן און האבן א פארלויף אויף די גאסן. קיין פּאַספּאָרץ, קיין פרייהייט, קיין טעלעפאָן. אטאקירט אויף דער גאס, געשטאכן צום טויט אויף א קאפי. אויב איר ווילט וויסן וואָס איז געשען מיט אַנטיסעמיטיזם, עס איז לעבעדיק און געזונט אין עטלעכע טיילן פון די מיטל מזרח. אידן קענען נישט אריינקומען אין סאודי אראביע און קענען בכלל נישט ארויסגיין פון סיריע. איך קען לייכט פֿאַרשטיין פילע זאכן וועגן די יסראַעליטעס דורך ימאַדזשאַן זיי עטלעכע טויזנט יאר צוריק.
  
  
  איך האב געפרעגט נאסר פארוואס ער איז געווארן א צווייטער.
  
  
  ער האט אויסגעזען איבערראשט. "איר פֿרעגט וואָס איך אַרבעט ווי אַ טאָפּל אַגענט — איך האָב געמײנט, אַז מיר האָבן דאָס נאָר דיסקוטירט." ער האט אויפגעהויבן א קלײן בינטל װײנטרויבן. "דער טייל פון דער וועלט איז זייער אלטע. און אונדזער לאַנד איז שטענדיק געווען געפֿיטערט מיט בלוט. לייענען די ביבל. עס איז געשריבן אין בלוט. אידישע, עגיפּטישע, פּלשתּים, חיתים, סירישע, קריסטלעכע, רוימער. און דעמאָלט דאָרט איז געווען די ביבל. געשריבן. מוסולמענער. טערקן. קרוסיידערז. אַה, די קרייצײַגער האָבן פֿאַרגאָסן אַ סך בלוט. אין דעם נאָמען פון דעם שלום-לאַווינג משיח זיי אָפּדאַך עס." ער האט ארומגעדרײט די װײנטרויבן אין דער לופטן. איך בין מיד פון עסן עסנוואַרג דערוואַקסן אין בלוט. איך בין מיד פון די אומענדלעכע משוגעת פון מענטשן וואָס טענהן וועגן גוטס און שלעכטס ווי זיי טאַקע געוואוסט עס. איר טראַכטן איך טראַכטן די ישראל זענען רעכט. ניין. איך מיין נאר אז די וואס ווילן זיי פארניכטן האבן א טעות. — האט ער געװארפן די װײנטרויבן און גענומען שמײכלען. - און טאָמער מיט אַזאַ משפט בין איך באַגאַנג מיין אייגענע נאַרישקייט.
  
  
  איך האב געזאגט אז איך גלייב אז א מענטש זאל משפטן. מענטשן זענען שטאָלץ אין זאָגן איך טאָן ניט מאַכן משפט, "אָבער עטלעכע זאכן דאַרפֿן צו זיין געמשפט. מאל, אויב איר זענט נישט משפט, דיין שטילקייַט איז מחילה. אָדער ווי עמעצער אַנדערש האט געזאגט וואָס אַמאָל געקעמפט פֿאַר זיין גלויבן: "אויב איר זענט נישט טייל פון די לייזונג, איר זענט טייל פון די פּראָבלעם."
  
  
  נאסר האט א שמייכל געטאן. "און די לייזונג קריייץ אַ נייַע גאַנג פון פּראָבלעמס. יעדער רעוואָלוציע איז אַ זוימען - וואָס איינער? די קומענדיקע רעוואָלוציע! אָבער, — האָט ער אַ וויפֿל געטאָן מיט זײַן ליכטיק האַנט, — מיר מוזן אַלע מאַכן אונדזערע געוועט אויף אַ גאנץ וועלט, צי ניט? און די פאַטעס קאָנספּירירן צו מאָל, טאָן ניט זיי? איך האב דיר געהאלפן און דו האסט מיר געהאלפן. ווען מיר זענען מאַזלדיק, מיר גלויבן אַז גאָט האט אויסדערוויילט אונדזער זייַט."
  
  
  "ווען האָבן מיר געווען שלימאַזלדיק?"
  
  
  "אוי! דעמאל ט װעל ן מי ר װיס ן צ י מי ר האב ן געקליב ן דע ר צד . דערווייל האט אייער צווייטע באזוך ביי מיר פון דעם געשעפט העליקאפטער בלי ספק צוגעלייגט צו מיין מזל. איך ווונדער אויב עס איז מער איך קענען טאָן פֿאַר איר? "
  
  
  "יא. איר קענט האַלטן אַן אויג אויף לילאַ."
  
  
  — דו דארפסט דאס נישט פרעגן, מײן פרײנד, אה! נאַסר האָט אַ קוק געטאָן איבער מײַן אַקסל. איך האב זיך אויסגעדרייט און געזען לײלא שטײן אין דער טיר. נאסר האט זיך אויפגעשטעלט. "איך טראַכטן עס איז נאָך איין זאַך איך קענען טאָן. איצט קאָן איך אײַך לאָזן זאָגן געזעגענען“.
  
  
  נאסר איז אװעק. לילאַ האט זיך צו מיר אריבערגעצויגן, א ביסל הינקען. איך האב איר געזאגט אז זי זאל זיך אפשטעלן. איך האב זי אויפגעהויבן און זי געטראגן צו דער באנק. דער מאָמענט סימד צו רופן פֿאַר עטלעכע האָלליוואָאָד דיאַלאָג. איך האָב געזאָגט: אַ מאָל, טאַניאַ, ווען די מלחמה וועט ענדיקן, מיר וועלן טרעפן זיך אויף די טרעפּ פון לענינגראַד.
  
  
  האָט זי דאָס געזאָגט?"
  
  
  איך שמייכל. — טוט נישט ענין. איך האב זי אװעקגעזעצט אויף דער באנק און זיך געזעםן נעבן איר. עס איז אַ מאָדנע מאָמענט ווען איר האָבן גאָרנישט צו זאָגן. וואס זאגסטו?
  
  
  זי האָט געזאָגט: די פראַנצויזישע האָבן אַ גוט וואָרט.
  
  
  זיי זאָגן אַ bientôt. ביז די קומענדיגע מאל."
  
  
  איך האב גענומען איר האנט. איך האָב געזאָגט: ביז ווייַטער מאָל.
  
  
  זי האט געקושט מיין האנט. דעמאָלט זי געשווינד געזאגט, "נאָר גיין, אָוקיי?"
  
  
  עס איז געווען דער מאָמענט ווען מיין לעגס וואָלט נישט רירן. דעמאָלט איך באפוילן זיי. איז אויפגעשטאנען. איך האב אנגעהויבן רעדן. זי האט געשאקלט מיטן קאפ. "ניין, נאָר לאָזן."
  
  
  איך בין געווען כּמעט ביי דער טיר.
  
  
  "ניק?"
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט.
  
  
  — װעםטו מיר נישט זאגן װאוהין דו גײםט?
  
  
  כ׳האב געלאכט. "איר וועט זיין געראָטן ווי אַ שין בעט אַגענט. אוודאי וועל איך אייך זאגן וואו איך גיי. איך נעם אן העליקאפטער און פלי אוועק״.
  
  
  וואו?"
  
  
  „װוּ אַנדערש? צו ירושלים, אַוודאי."
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  איך בין געפלויגן איבערן ירדן און געלאנדעט אויף א לופטשטיבל אינדרויסן פון ירושלים. ס'איז נישט געווען אזוי גרינג. איך האב געמוזט רעדן א סך און זייער שנעל. פון ראַדיאָ קאָנטראָל צו אַעראָפּאָרט טורעם. אַפֿילו דעמאָלט איך איז געווען פייסט מיט אַ וואָפן ווען איך געעפנט די טיר. געגעבן דעם סירישן קאָלאָנעלס קאָסטיום, וואָלט איך נאָך דורכגעגאנגען די אויספאָרשונג אויב נישט דער מאַגישער אלף אורי. עס האט געארבעט ווי די סט. קריסטאַפער מעדאַל אין העברעיש.
  
  
  איך בין צוריקגעקומען צו מיין צימער אין דער אַמעריקאַנער קאָלאָני, זיך געבושעוועט, געגאָלט, באַשטעלט גערויכערט לאַקס און אַ פלאַש מאַשקע און זיך אָנגעהויבן צו דער אַרבעט.
  
  
  איך האב רעזערווירט א עראפלאן.
  
  
  איך האָב באַפוילן אַ האָטעל צימער.
  
  
  איך האב געמאכט א דריטן טעלעפאן רוף. איך האָב אים געזאָגט וואָס צו נעמען מיט מיר, וווּ און ווען צו טרעפן מיר. איך האב געמאכט דעם פערטן טעלעפאן רוף. איך האָב אים געזאָגט וואָס צו נעמען מיט מיר, וווּ און ווען צו טרעפן מיר.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער.
  
  
  איך האָב אָפּגעגאָלט מײַן וואָנצעס.
  
  
  אי ך הא ב גערײניק ט או ן באלײדיק ט װיללמינע .
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן מײַנע קלײדער.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. כ׳האב נאר פארבראכט פערציק מינוט.
  
  
  איך האָב זיך גרייט און געווארט נאָך אַ האַלבע שעה.
  
  
  איך בין ארויס אין הויף און באשטעלט א משקה. איך האב נאך געהאט צוויי שעה צו טייטן.
  
  
  דער משקה האט גארנישט געטאן. איך איז געווען אין די שטימונג פֿאַר קאַמף. איך בין שוין דארט געווען און האט אראפגעקלאפט די טיר. זײ זײנען אלע געװען דארט. נייַן מיליאַנערז. און על-שייטן. גוט אַלט על ס איך געהאט צו זיין רעכט. ווייַל איך קען נישט פאַרגינענ זיך צו מאַכן מיסטייקס ענימאָר. איך איז געווען פאַלש אַלע די צייַט.
  
  
  איצט איז געווען מיין געלעגנהייַט צו זיין גאָר רעכט.
  
  
  איך האב צו דעם געטרונקען.
  
  
  און דאָ איז זי. דזשאַקלין ריין. מיט א שיינעם פאליציאנטן ביי דער האנט. דער קעלנער האָט זיי געפירט איבער דער טעראַסע פאַרביי מיין טיש. דזשאַקלין פארשטאפט.
  
  
  — נו, העלא, מיסטער... מאַקענזי, איז עס? ז י הא ט געטראג ן דע ם זעלב ן בלויע ן זײד ן קלײד , ד י זעלב ע בלאנד ע זײדענע , דע ם זעלב ן זײדענע ם אויסדרוק . איך ווונדער ווי איר פאָטאָ אין די בוידעם קוקט ווי?
  
  
  ― מיס... שניי... ― האָב איך געכאַפּט מיט די פֿינגער. "ניין, דאָס איז מיס ריינן."
  
  
  זי האט געשמייכלט. "און דאָס איז לוטענאַנט יבלון."
  
  
  מי ר האב ן זי ך געביט ן גריסן .
  
  
  דזשאַקלין האָט געזאָגט: “לויטענאַנט יאַבלאָן איז געווען אַזוי גוט. מייַן פרייַנד ... באגאנגען זעלבסטמאָרד. גרויס קלאַפּ." זי האט זיך געדרײט צו יבלון. — איך טראכט נישט, אז איך וואלט אן דיר איבערגעלעבט. זי האט איהם א בלינדע שמײכל געטאן.
  
  
  — זעלבסטמאָרד? — זאָג איך, איך האָב זיך געחידושט, צי זיי האָבן געמײנט, אַז לאמאָטע האָט זיך געשאָסן און דערנאָך אַרײַן אין שטאַם אַרײַן, אָדער אַרײַן אין שטאַם און דערנאָך זיך דערשאָסן.
  
  
  "יא. זיין גוף איז געפונען אויף זיין בעט."
  
  
  און איך האב גענוי געוואוסט ווער האט עס רעזשיסירט. איך האב צו איר א דאנקבאר געדאנק. זי איז געװארן אומרואיק. ז י הא ט זי ך געװענד ט צ ו אי ר לײטענאנט . "נו..." האָט זי געזאָגט. דער קעלנער האט מיר געבראכט א צװײטן טרינקען. איך האב אויפגעהויבן מיין גלאז. "לע חיים," האָב איך געזאָגט.
  
  
  "לע חיים?" — האט זי איבערגעחזרט.
  
  
  "פֿאַר זעלבסטמאָרד," איך געזאגט.
  
  
  דער לוטענאַנט האט אויסגעזען פארוואונדערט.
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  פינף אזייגער בין איך געלאנדעט אין ביירוט.
  
  
  אורי האָט אויף מיר געוואַרט אויפן אַעראָפּאָרט, אָנגעטאָן אין אַ טונקעלער ביזנעס פּאַסן, געטראָגן שווער-אויסזעענדיק באַגאַזש און אַ צעשטערטע פּלאַסטישע Air France זעקל. מי ר האב ן אפגעשטעלט באזונדער ע טעקסיס .
  
  
  איך האב געדרוקט אויף די קני בעת איך בין דורכגעפארן אין שטאט. ביירוט איז גערופן די פּאַריז פון די מיטל מזרח. עס איז אויך גערופן אַ פּעראַסייט. שאַפּינג צענטער, גרויס בוטיק; עס לעבט פון די פּראָדוקטן פון אנדערע לענדער, אקטן ווי אַ ריז טראַנסשיפּמענט פונט, אַ ריז אַרייַנפיר-עקספּאָרט אָפיס. סטריפּס, קליפּס, גרינג געלט; דעמאלט, פון דער אנדערער זייט, די אומשטאבע אנוועזנהייט פון די פאלעסטינער, א אנוועזנהייט, וואס ענדיגט זיך אין גרעניץ איבערפאלן, אין אן אויפגערעגטע, אויפגערעגטע לינקע פרעסע, אין "אינצידענטן" קעגן א הערשנדיקן רעזשים, וואס האלט איבער אונטער פאלעסטינער שווארצע.
  
  
  מייַן מאַשין פּולד אַרויף צו פאָקס ביירוט. איך בין ארויס און באצאלט בשעת דער טיר האט געקראגן דעם בעלמאן צו איבערגעבן דעם באַגאַזש. איך האב געזען ווי אורי גייט דורך די פארגילטעטע טירן. איך האב נאך א מינוט דערהרגעט און אים נאכגעגאנגען.
  
  
  איך בין צוגעגאנגען צום טיש. "מאַקענזי," איך געזאגט. "איך האָבן אַ רעזערוואַציע."
  
  
  — מיסטער מקענזי. דע ר פויע ר אי ז געװע ן טונקעל ע או ן שײן
  
  
  יונגערמאן. ער איז געווען סאָרטינג דורך אַ אָנלייגן פון ראָזעווע פארמען. "אַה, דאָ מיר זענען. מר מאַקענזי. איינציק מיט אַ וואַנע. ” איך האב אונטערגעשריבן דעם רעגיסטר. ער האָט מיר געזאָגט צו וואַרטן. דער טרעגער איז געקומען און מיר געוויזן אין מיין צימער. אורי האט אויך געװארט. איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל און זיך ארומגעקוקט אין פויע. ווייַס מירמלשטיין איז פאַקינג אומעטום. ווייַס טעפּעך מיט רויט געמארקן. ווייַס סאָופאַז און רויט טשערז. װײסע לאקירטע טישן און לאמפן מיט רויטע בלומען. צוויי גאַרדז אין טאַופּע יונאַפאָרמז מיט .38 קאַליבער כאָלסטערז באַלדזשינג פון זייער היפּס. צװײ, נישט דרײ, אין ציווילע קלײדער.
  
  
  דאָ קומט קעלי. צען מינוט שפעט. קעלי און אַ וואָרן לעדער טשעמאָדאַן.
  
  
  דער שליח האט געהאט אוריס זעקלעך אויף א װאגן. ער איז געווען סטאַפינג מיין טאַש, גרייט צו גיין.
  
  
  איך בין צוגעקומען צו קעלי.
  
  
  — זאָג מיר, צי איר...
  
  
  "אַוואַדע, וואָס וועגן איר ..."
  
  
  "מאַקענזי."
  
  
  "מאַקענזי. אַוואַדע. איר זענט דאָ פֿאַר ... "
  
  
  — יא, גענוי, דו אויך?
  
  
  — גענוי.
  
  
  דער באַאַמטער האָט דערלאַנגט קעלי אַ פעדער. איך האָב אים געזען אַרייַנלאָגירן: טאָם מיערס.
  
  
  "ווי איז מאָרין?"
  
  
  "זי איז גוט."
  
  
  "און קליין טאָם?"
  
  
  "ער בעט מער יעדער טאָג."
  
  
  "אָה, זיי זענען טאַקע וואַקסן."
  
  
  "יא זיכער".
  
  
  אין דעם מאָמענט, דער פּאָרטער האט גערופן פֿאַר אַ פּאָרטער און קעלי ס באַגאַזש איז געווען אויף די וואַגאָנעטקע צוזאַמען מיט אונדזער. האט געזאגט דער טיר: — רבותי?
  
  
  מי ר האב ן געשמײכל ט או ן זי ך געטרעט ן פאראויס . דער ליפט האט זיך געעפנט. דער בעלהאָפּ איז אַרײַן אין אַ אָנגעלאָדן װאָגן. דער טיר איז אים נאכגעגאנגען. דעמאָלט עס זענען דרייַ פון אונדז. דער ליפט־אָפּעראַטאָר האָט אָנגעהויבן פאַרמאַכן די טיר. א קורצע , פעטע , מיטל־עלטערטע ר פרוי , באדעק ט מי ט בריליאנט ן או ן מי ט ריזיגע ר בריסט ן הא ט זי ך ארײנגעקװעט ט אינעװײני ק דור ך ד י פארמאכענ ע טירן .
  
  
  — צען — האט זי געזאגט אויף ענגליש, האלטנדיק אויף אלע אירע פליישיקע פינגער און הויכפּונקט די בריליאַנטן אויף פינף פון די צען.
  
  
  דער אויטאָ האָט זיך אָנגעהויבן.
  
  
  "זעקס," האָט דער טיר געזאָגט, קוקנדיק אויף אונדזערע שליסלען. "זעקס און דעמאָלט זיבן."
  
  
  "עלף," קעלי געזאגט.
  
  
  דער אָפּעראַטאָר האָט אַ קוק געטאָן אויף אים פֿאַרחידושט. "אוממעגלעך, האר. עלף איז אַ פּריוואַט שטאָק. איך ענטשולדיג זיך זייער".
  
  
  "איך בין טאַקע נעבעכדיק," איך געזאגט, פּולינג אויס מיין ביקס. קעלי האט אנגעכאפט דעם אפעראטארס ארעם פון הינטן איידער ער האט געקענט דריקן קיין שרעק קנעפל, און אורי האט אנגעכאפט די מאטראן ארום מויל איידער זי האט געקענט ארויסלאזן א דימענטן געשריי.
  
  
  דער פּאָרטער און דער רונד־אויגיקער שליח האָבן זיך דערשראָקן.
  
  
  איך געדריקט די סטאָפּ קנעפּל. דער ליפט האט זיך אפגעשטעלט. קעלי האט צוגעכאפט די ליפט אפעראטאריער און געפלאצט זיין פאליציי .38 קאליבער. אורי האט נאך געהאט די האנט איבער דער פרוי׳ס מויל. ― דאַמע ― זאָג איך ― איר שרײַט און ביסט טױט. איר פֿאַרשטייט?"
  
  
  זי האט א ניד געטאן.
  
  
  אורי האט זי געלאזט גיין.
  
  
  איך האב געדריקט זעקס. דער ליפט האט זיך אנגעהויבן. פּונקט ווי אַ פרוי 'ס מויל. א מייל א מינוט.
  
  
  ״אויב דו מיינסט, אז דו קענסט אוועקגיין פון דעם, האסטו... דו... ביסט אזוי אומרעכט ווי דער רעגן. איך וויל אז דו זאלסט וויסן אז מיין מאן איז א וויכטיקער מענטש. מיין מאַן וועט היטן דיך ביז די עקן פון דער ערד. מיין מאן…"
  
  
  אורי האט װידער צוגעדעקט איר מויל מיט דער האנט.
  
  
  מי ר האב ן דערגרײכ ט דע ם זעקסט ן שטאק .
  
  
  קעלי האט גענומען דריי שטעלט פון שליסלען פון די ופנעמערין. "אָוקיי," ער געזאגט. "איצט גייען מיר אלע אוועק. שנעל און שטיל. איין קלאַנג, איין האַווייַע, איך שיסן. ס'איז קלאר?"
  
  
  אַלע פיר האָבן זיך געכאַפּט. איך האָב געזאָגט דעם גלאָק, ער זאָל לאָזן דעם באַגאַזש. אורי האט ארויסגעלאזט די האנט פון מויל. ער האט פּאַמעלעך געמורמלט, “צו די עקן פון דער ערד”.
  
  
  איך האב געעפנט די טיר. עס איז קיין באַוועגונג. קעלי האט געשאקלט אירע שליסלען און זיך געבויגן. „צימער זעקס צוועלף? דאָ, מאַדאַם."
  
  
  ז ײ זײנע ן געגאנגע ן אי ן זאל . איך האב פארמאכט די ליפט טיר. איך און אורי האָבן געטונקען אונדזער באַגאַזש. קעלי ס טשעמאָדאַן כּולל צוויי סוץ. נאַווי בלוי שירץ, הויזן און וואָס ריכטן Mae Wests. ווייך גלאַווז. צין העלמעץ. צוויי אפיציעלע אידענטיפיקאציע דאקומענטן. פּאָוסטקאַרדז. מי ר האב ן זי ך אויסגעטײל ט או ן אנגעהויב ן איבער ־ טא ן אי ן נײ ע קלײדער . איך האָב געגעבן אורי זײַן טעראָר־מעדאַל. "ווי צוגעזאגט," איך געזאגט.
  
  
  — דאס האט געהאלפן?
  
  
  — דאס האט געהאלפן, האסטו געבראכט די זאכן?
  
  
  "די טינגז זענען רעכט. איר האָט געגעבן אַ גרויס סדר, יינגל. איר געבן מיר פיר שעה צו באַקומען אַריבער די גרענעץ און זאָגן מיר איר ווילן צו שטעלן זיך ווי אַ באָמבע סקוואַד.
  
  
  — אזוי ?
  
  
  “אזוי... איך וויל זיך נאך נישט צואיילען. איך בין אריבער די גרעניץ פארשטעלט ווי אן אלטער. און וואָס איך געבראכט מיט מיר, טייַער, איז אָפּפאַל. ער איז געשטאנען אין דער האריקער ברוסט און קורצע הייזלעך, אנגעטאן א טונקל בלוי העמד.
  
  
  איך האב געזאגט _ — װאס פאר א מיסט ? .
  
  
  "אָפּפאַל. טעלעוויזיע אַנטענע. שרייַבמאַשין וואַל. אבער לאכט נישט. לויפן די אַנטענע אַריבער די וואַנט און זיי וועלן טראַכטן עס איז אַ מאָדנע מאַזל-דערציילונג רוט.
  
  
  "איך וואָלט נישט וועלן צו געוועט מיין לעבן אויף עס. וואס נאך האסטו געבראכט?
  
  
  “איך געדענק אפילו נישט. אַזוי וואַרטן אַ ביסל. איר וועט זיין סאַפּרייזד".
  
  
  "פייַן. איך האָב נאָר ליב סאַפּרייזיז."
  
  
  ער האט אויפגעהויבן א ברעם. — קלאָגט איר ? ער האט געזאגט. ער האט געװארפן זײן
  
  
  רעקל אין אַ טשעמאָדאַן. "אַחוץ דיין מויל און דיין גרויס געדאנקען, וואָס האָט איר געבראכט צו דעם פּאַרטיי?"
  
  
  "קאַרטאָפל סאַלאַט".
  
  
  "מאָדיש," ער געזאגט.
  
  
  עס קלאפט אין דער ליפט טיר.
  
  
  "וואָס פּאַראָל?"
  
  
  — פאקט דיר.
  
  
  איך האב געעפנט די טיר.
  
  
  קעלי איז געווען אנגעטאן ווי אַ ליפט אָפּעראַטאָר. ער איז שנעל ארײן און האט פארמאכט די טיר. צום סוף האָב איך אים אָפֿיציעל באַקענט מיט אורי, בעת איך האָב אָנגעטאָן די שווערע אינזאָלירטע וועסטל.
  
  
  "ווי זענען אונדזער פריינט?" איך דערציילט קעלי. — דו האלטסט זײ פארנומען ?
  
  
  "יאָ. איר קען זאָגן אַז זיי זענען אַלע פארבונדן. ”
  
  
  "נעבעך דאַמע," איך געזאגט.
  
  
  — נעבעך מאן, מײנט איר.
  
  
  "צו די עקן פֿון דער ערד," האָט אורי געזאָגט.
  
  
  קעלי האָט געכאַפּט אַ פּלאַסטיק זעקל פֿאַר די פלייץ. — איז דא דער ראדיא ?
  
  
  האָט אורי געזאָגט: „אַכט. זיצן אין די פויע און וואַרטן פֿאַר די סיגנאַל. נאָך דעם, איר וויסן וואָס צו טאָן. ”
  
  
  קעלי האט א ניד געטאן. "נאָר טאָן ניט באַקומען אין קאָנפליקט אין די ערשטער צען מינוט. געבן מיר צייט צו טוישן און באַקומען צו די פויע."
  
  
  איך האָב געזאָגט, "איך טראַכטן איר זענט שיין פּונקט ווי איר זענט."
  
  
  ע ר הא ט געמאכ ט א גרוים ע זשעסט .
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו אורי. "איך טראַכטן איר בעסער זאָגן מיר ווי צו סיגנאַל קעלי."
  
  
  "יא יא. אַוואַדע. עס איז וואָס קוקט ווי אַ סענסער אין דיין קעסטל. עס זענען צוויי קנעפּלעך. דריקן די שפּיץ און איר וועט סיגנאַל קעלי."
  
  
  "וואָס וועגן די דנאָ?"
  
  
  ער האט געשמייכלט. "איר וועט שיקן אַ סיגנאַל צו דער וועלט."
  
  
  אורי האט אויסגעפאקט צװײ מעטאלן שאכטלעך. זיי האָבן אויסגעזען ווי ריזיקע קאַקי לאָנטש עמערס.
  
  
  קעלי האט געשאקלט מיטן קאפ. "איר זענט משוגע. איר ביידע".
  
  
  אורי האט אויף אים א קוק געטאן. ― ביסטו מיסטער סאַנע? טאָ װאָס טוסטו דאָ, מיסטער סאַנע?
  
  
  קעלי האט געשמייכלט זיין בעלמאנדא שמייכל. "עס געבלאזן צו גוט צו פאַרלאָזן. סייַ ווי סייַ. אויב קאַרטער איז רעכט, דאָס איז די ביגאַסט קידנאַפּינג פּלאַנעווען זינט Aimee Semple McPherson פאַרשווונדן. און אויב ער איז פאַלש - און איך טראַכטן ער איז - נו, דאָס אין זיך איז ווערט די פּרייז פון אַרייַנטרעטן."
  
  
  אורי האט געזיפט איבער דעם אינהאלט פון זײן קעסטל. “אמעריקאנער,” האָט ער געזיפֿצט. "מיט דיין קאַמפּעטיטיוו גייסט, עס איז אַ נס איר גייז וואַן די מלחמה."
  
  
  "איצט, איצט. לאָמיר נישט צעמישן דעם גייסט פון פאַרמעסט. נאָך אַלע, ער געשאפן די עדסעל און דיעט קאָלאַ.
  
  
  אורי האָט מיר דערלאַנגט אַ מעטאַל קעסטל. "און וואַטערגייט."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. "און זיין מעדיצין." איך האב זיך אויסגעדרייט צו קעלי. "אזוי וואָס זאָל מיר דערוואַרטן? איך מײן, דאָרטן.“
  
  
  קעלי האט זיך אויפגעהויבן. — צרה.
  
  
  אורי האט א שמייכל געטאן. "אזוי וואָס איז נייַ דאָ?"
  
  
  "גאַרדז," קעלי געזאגט. "איך טראַכטן מיר וועלן זען די גאַרדז ווען מיר עפענען די טיר. עס זענען דא דרייסיג צימערן אויף יעדן שטאק”. ער האָט איבערגעגעבן יעדער פון אונדז אַ בעל אַקסעס שליסל.
  
  
  איך האב געקוקט אויף אורי. "איר נעמען די רעכט זייַט, איך וועט נעמען די לינקס."
  
  
  ער האט געזאגט, "איך טראַכטן מיר זאָל גיין צוזאַמען."
  
  
  "אַה-אַה. מיר וועלן גיין רובֿ פון מיין וועג. אויסערדעם, מיין וועג, אויב איינער פון אונדז איז געכאפט, דער אנדערער נאָך האט אַ געלעגנהייַט צו סיגנאַל.
  
  
  אורי האט אראפגעלאזט די ברילן אויפן פנים. "און רעכן זיי כאַפּן אונדז, אָבער זיי זענען נישט על-שיטאַן. זאל ס יבערנעמען אַז זיי זענען פּונקט וואָס זיי זאָגן זיי זענען. א גרופ ע שיקסע ם פו ן... — הא ט ע ר זי ך געװענד ט צ ו קעלי , — פו ן װאנע ן האסט ו דא ם געזאגט ?
  
  
  "פון אבו דהאַבי. און דאָס איז איין שיך. אַהמעד סולטאַן על-יאַמאַרון. ד י איבעריק ע בחורי ם זײנע ן לאקײע , משרתים , או ן װײבער״ .
  
  
  — זײנען זײנע װײבער בחורים ?
  
  
  "אַמייזינג," איך געזאגט. "וואָס די גענעם איז דאָס? Abbott און Costello טרעפן Al-Shaitan? גיי רעכטס, און איך גיי לינקס, אָבער למען השם, לאָמיר גיין. איך געדריקט דעם קנעפּל.
  
  
  מי ר זײנע ן אװעק .
  
  
  11טער שטאָק
  
  
  קעלי האט געעפנט די טיר.
  
  
  אי ן זא ל זײנע ן געשטאנע ן צװ ײ מונדיר־װעכטער . אַפישאַל קוק. אבער דעמאָלט דאָרט זענען געווען אונדז.
  
  
  "באָמבע סקוואַד," איך געזאגט, ווייַזונג די קאָרט. איך בין ארויס די טיר. דע ר װע ג אי ז געװע ן פארשפאר ט דור ך א װעכטער .
  
  
  "ווארט," ער האט געזאגט. "איבער וואס איז דאס?"
  
  
  — באָמבס! האָב איך געזאָגט גאַנץ הויך. "פון וועג". איך האב זיך אויסגעדרייט צו אורי און איך האב זיך געכאפט. מי ר האב ן בײד ע אנגעהויב ן באװעג ן אי ן קעגנערדיק ע ריכטונגען . די וועכטער האבן אויסגעביטן בליק. קעלי האט פארמאכט די ליפט טיר. איינער פון די וועכטער האָט אָנגעהויבן נאָכיאָגן מיינע פיס “ב-ב-אָבער,” האָט ער געזאָגט. "מיר האָבן נישט באַקומען קיין וואָרט פון סדר."
  
  
  "עס איז נישט אונדזער פּראָבלעם," איך געזאגט האָרעסלי. “מען האָט געפלאנצט אַ באָמבע אין דעם האָטעל. אויב איר ווילט אונדז העלפֿן, מאַכט זיכער אַז אַלע בלייבן אין זייער צימער." איך בין געקומען צו ווו די קער איז געווען און געקוקט בייַ די וועכטער. "דאָס איז אַ סדר," איך געזאגט. ער האט זיך געקראצט אין די נאז און זיך אפגערוקט.
  
  
  איך געגאנגען די רויט און ווייַס טעפּעך צו די סוף. ד י טיר , אנגעצייכנט , ״שטירקאסע ״ אי ז געװע ן זיכער ע פארשפארט , פארשפארט ן פו ן אינעװײניק . איך האב אנגעקלאפט אין דער לעצטער טיר אין דער ריי. קיין ענטפער. איך האב ארויסגעצויגן דעם צוטריט שליסל און געעפנט די טיר.
  
  
  א מאן איז געשלאפן אויפן בעט. אויפן טיש איז נעבן אים געלעגן א ערשט הילף־קיט. וואונדער און סימבאָלס. . היפּאָדערמיק נאָדל. איך האט צו זיין רעכט.
  
  
  ווער עס האט קידנאפט די אמעריקאנער מוז דא זיין. איך בין צוגעגאנגען צום בעט און איבערגעדרייט דעם מאן.
  
  
  האַרלאָוו ווילץ. מיליאָנער באַזיצער פון הייַזקע מאָטעלס. איך האָב זיך דערמאָנט זײַן פּנים פֿון די טעלעוויזיע־פֿילמען.
  
  
  ד י טיר צום צושטאנדן צימער איז געװען א ביסל אפן. הינטער אים, איך געהערט רופן פֿאַר אַ פוטבאָל שפּיל אויף דער טעלעוויזיע. הינטער וואָס זענען די סאָונדס פון די פליסנדיק שפּריץ און די באַריטאָנעד באַרס פון פּאָרנאָגראַפיק לידער. גאַרדיאַן ווילטאַ נעמט אַ ברעכן. איך האב געקוקט דורכן שפאלטן. אויפן בעט איז געזעסן אן אראבישער פארברענער, א געטשעטענעם קאפאט און א .38 קאליבער פיסטויל.
  
  
  עס איז געווען. גאָלדמיין. על-שאַטאַן באַשיצן. גרויס, על. גוטע געדאנק. פּריוואַט שטאָק אין אַ פאַרנומען האָטעל. ניצן די דעקל פון אַ ייל רייך שיק. פּריוואַט קנעכט, פּריוואַט שעף. דאָס אַלץ איז געווען בדעה צו האַלטן אַרויס. אפילו די הנהלה וועט נישט וויסן דעם אמת. אָבער ראָבי האָט אים דערקענט, און איך אויך. ווייל ווען דו האסט אויסגעפונען ווער אל שיטאן איז געווען, האט איר געווען פריי צו געפינען ווער אל שיטאן איז.
  
  
  פייַן. וואס איז נעקסט? געפֿינען אורי, געפֿינען דעם מאַסטערמיינד און פאַרענדיקן אַלץ.
  
  
  עס איז נישט געשען אין דעם סדר.
  
  
  איך בין ארויס אין זאל און געטראפען א זיכערהייטס וועכטער.
  
  
  — דער שיך װיל דיך זען.
  
  
  איך בין נישט גרייט געווען צו טרעפן דעם שיק. איך געפרוווט צו שפּילן באָמבע סקוואַד עטלעכע מער. "אנטשולדיגט," איך געזאגט, "איך האב נישט קיין צייט." כ׳האב אנגעקלאפט אין דער טיר איבערן זאל. — פאליציי — האב איך געשריגן. "עפענען."
  
  
  "וואס?" צעמישט װײבלעך קול.
  
  
  — פאליציי — האב איך איבערגעחזרט.
  
  
  דער וועכטער האט ארויסגעצויגן א ביקס.
  
  
  אי ך הא ב געשװאויג ן דע ם מעטאל ן שאכטע ר אי ן דע ר האנט , או ן אי ן דע ר װינק ל הא ט זי ך ארויסגעקראכ ט א שטיק ל פו ן זײ ן באק , װ י דע ר אינהאל ט פו ן דע ר שאכטע ר הא ט זי ך אויסגעגאס ן אויפ ן דיל . דער וועכטער איז געפאלן מיט'ן רוקן צו דער וואנט, זיין ביקס האט ווילד געשאסן און אויפגעהויבן דעם שטן - כאטש דעם שטן'ס דינסטן. פֿיר טירן האָבן זיך געעפֿנט, פֿיר ביקסן זײַנען געצילט געװאָרן, און פֿיר בױבערן זײַנען צו מיר געגאַנגען, אַרײַנגערעכנט אַ נאַס, פֿריש פֿון אַ שפּריץ. די גיכער פון אַ שוטאַוט פּרווון זענען נידעריק. אי ך הא ב זי ך געפונע ן פארכאפ ט אי ן א שמאל ן טוי ט פו ן זאל .
  
  
  "וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע?" — האט זיך איבערגעחזרט דאס נקבה קול.
  
  
  "פארגעס עס," איך געזאגט. "נאַר ס טאָג."
  
  
  איך בין געגאנגען, װי דער מאן האט געזאגט, צום שיקז. הער על-שייטן אליין.
  
  
  דאָס איז געווען די רויאַל סוויט. אין מינדסטער אין די זעלבע צימער. א פערציק־פֿיס צימער מיט פארגילטענע מעבל, דאמאַסק־אויסקע, פערסישע טעפּעך און כינעזישע לאמפן. די פּרידאַמאַנאַנט קאָליר איז טערקווויז בלוי. אורי איז געזעסן אויף א טערקוויזער שטול, מיט באוואפנטע אראבישע וועכטער. צוויי אנדערע וועכטער זענען געשטאנען ביי א פאר צוויי טירן. זיי זענען געווען אנגעטאן אין טונקל בלוי מיט טערקווויז קאָפּדרעסיז. יאָ הער, די רײַכע האָבן טאַקע געשמאַק. ווער אַנדערש וואָלט האָבן אַ קאָליר-קאָאָרדאַנייטיד סקוואַד פון גאַנז?
  
  
  מײַן אײגענעם פֿאָלק האָט מיך גיך געזוכט, געפֿונען װילהעלמינה און דערנאָך הוגאָ. איך בין אַזוי אָפט דיסאַרמד אין די לעצטע וואָך אַז איך האב אנגעהויבן צו פילן ווי די ווענוס דע מילאָ. זיי האָבן מיך אַרײַנגעשטויסן אין אַ טערקוויזער שטול און געשטעלט מײַן "באָמבע" לעבן אורי, אויף אַ טיש בערך צען פֿיס אַוועק פֿון מיר. ז ײ האב ן צוזאמענגענומע ן דע ם אינהאלט ן פו ן דע ר פאדלאגע , או ן אי ם אי ן אייל ץ ארײנגעשטאפט . דער דעקל איז געווען אָפן, און אַנטפּלעקט מאַלי שרויף און שרייַבמאַשין ראָולערז, וואָס האָבן אויסגעזען פּונקט ווי מאָלי סקרוז און שרייַבמאַשין ראָולערז. עפּעס האָט מיר געזאָגט, אַז דער קאָנצערט איז פֿאַרענדיקט.
  
  
  איך און אורי האָבן זיך צוגענומען. אי ך הא ב דורכגעקוק ט ד י שאכטע ן או ן דא ן הא ב אי ם געקוקט . ער האט געשאקלט מיטן קאפ. ניין, ער האט נישט סיגנאַל קעלי אויך.
  
  
  אין װײטן עק צימער האבן זיך געעפענט צװײ טירן. די וועכטער זענען געשטאנען אויף אויפמערקזאמקייט. דער אין מלבושים, צוויי אין מונדיר, און דער פון דער שפּריץ מיט אַ האַנטעך אויף זיין גאַרטל.
  
  
  דורך דער טיר איז, אין אַ זייַדענע מאַנטל, אַ זייַדענע באַנדאַזש מיט אַ גאָלדענער אַגאַל, מיט אַ שוואַרצער פּודל אונטערן אָרעם, אַרײַן דער מכשף פֿון עוז, דער אָנפֿירער פֿון די טעראָריסטן, על־שײַטן, שיק על־יאַמאַרון:
  
  
  לעאָנאַרד פאָקס.
  
  
  ער האט זיך אװעקגעזעצט בײם טיש, ארויפגעלײגט דעם הונט אויפן דיל בײ די פיס און גענומען קוקן אויף מיר, דערנאך אויף אורי, דערנאך אויף מיר, דערנאך אויף זײנע שומרים, מיט א נצחון־שמייכל אויף די דינע ליפן.
  
  
  ע ר הא ט זי ך אנגערופ ן ד י וועכטער , ז ײ אלעמע ן אפגעזאג ט א חו ץ ד י פי ר בלוי ע שיסער . ער האט אריבערגעצויגן די צװײ װאם זײנען געװען נעבן אורי בײם טיר צום זאל. פאקס איז געווען בערך פינף און פערציק און איז געווען א מיליאנער אין די לעצטע צוואַנציק יאָר; די לעצטע צען ווי אַ ביליאַנער. כ׳האב געלערנט די בלײכע, כמעט לײם־גרין אויגן, דאם דינע, שארפע, גוט־געקעמטע פנים. עס האט זיך נישט געפאםט צוזאמען. ווי אַ פּאָרטרעט געמאָלט פון צוויי פאַרשידענע קינסטלער, האָט דאָס פּנים זיך עפעס סתירה געווען. הונגעריקע איבערראַשונג האָט געבליצט אין זײַנע אויגן; זײן מויל איז געװען אנגעטאן אין שטענדיקער איראניע. א מלחמה פון שפּאַס און קלאָר ווי דער טאָג פרייד. זײ ן קינדע ר טרו ם װעג ן אויםצײכנלעכ ע רײכקײט ן אי ז געװאר ן א קינדערש ע װירקלעכקײ ט או ן ערגע ץ הא ט ע ר זי ך געוװסט , אבע ר ע ר אי ז געפאר ן אוי ף זײ ן טרוים , װ י א מאן , װא ם רײ ט אוי ף א טיגער , או ן איצ ט אוי ף דע ם בארג , אי ז ע ר געװע ן זײ ן געפאנגענע . ער האָט אַ קוק געטאָן אויף אורי און דערנאָך זיך צו מיר אויסגעדרייט.
  
  
  “נו, הער קאַרטער. איך האב געמיינט אז דו קומסט אליין“.
  
  
  איך האב א זיפצן געטאן. "אזוי איר געדאַנק איך וואָלט קומען. אָוקיי,
  
  
  האסטו געוואוסט אז איך וועל קומען? איך האב אפילו נישט געוואוסט ביז נעכטן נאכט. און מען האט מיך נישט נאכגעפאלגט, ווי ווייט איך ווייס״.
  
  
  ער האט אויפגענומען אויפן טיש א האַרט גאלדענע שאכטל און ארויסגעצויגן א ציגארעטל. מיין סאָרט. ער האָט מיר געפֿינט איין. איך האב געשאקלט מיטן קאפ. ער האט א שמייכל געטאן און עס אנגעצונדן מיט א גאלדענער ציטער. "קום אויף, קאַרטער. איך וואלט דיר נישט געדארפט נאכגיין. מיינע שומרים אונטן געדענקען דיין פנים. איך האב געהאט דיין פאָטאָ פון תל אביב. און איך האָב געוואוסט וועגן אייערע אויסגעצייכנטע טאלאנטן זינט די טעג פון יזמיר”.
  
  
  "איזמיר".
  
  
  ע ר הא ט זי ך געקליפ ט או ן ארויסגעבלאז ן א רויך . "פינף יאָר צוריק. איר האָט פאַרמאַכן די טערקיש אָפּיום נעץ."
  
  
  "דיינס?"
  
  
  "צום באַדויערן. איר געווען זייער קלוג. זייער קלוג. כּמעט אַזוי קלוג ווי מיר." דער שמייכל האט געפלאקערט ווי דער טיק פון די ליפן. "ווען איך געפונען אַז זיי געשיקט איר צו נאָכפאָלגן ראָבי, איך געהאט אַ מאָמענט פון פאַקטיש דייַגעס. דערנאָך האָב איך אָנגעהויבן הנאה האָבן. דער געדאַנק פון האָבן אַ פאַקטיש קעגנער. אַ פאַקטיש פּראָבע פון מיין מיינונג. על שייטאַן קעגן ניק קאַרטער, דער איינציקער מענטש וואָס איז קלוג גענוג צו אפילו אָנהייבן צו רעכענען דעם אמת."
  
  
  אורי האט אויף מיר געקוקט אין באוואונדערונג. איך שיפטיד אין מיין שטול. — דו האסט עפעס פארגעסן, פאקס. Jackson Robie באמערקט איר ערשטער. אָדער האָט איר דאָס נישט געוווּסט?"
  
  
  ער האט צוריקגעװארפן דעם קאפ און געלאכט, הא! "אזוי. איר האָט עס טאַקע געגלויבט. ניין, הער קאַרטער, אָדער קען איך רופן איר ניק? ניין. דאָס איז אויך געווען אַ טייל פון די לעקעכל. מיר זענען געווען די וואָס האָבן ווייערד צו AX. נישט ראָבי."
  
  
  איך האָב גענומען אַ ברעכן. "מייַן קאַמפּלאַמענץ, פאָקס, אָדער קען איך רופן איר על?"
  
  
  די ליפן האבן װידער געטיקט. "וויץ ווי פיל ווי איר ווילט, ניק. דער וויץ איז געווען אויף איר. דער רופן איז געווען טייל פון דעם פּלאַן. א פּלאַן צו האַלטן אַקס אויף דעם אומרעכט שפּור. טאַקע, ניט נאָר אַקס. איך געראטן צו נאַרן פילע אגענטן. שין בעט, ינטערפּאָל, סי.איי.עי. ז ײ האב ן זי ך אל ע זײע ר קלוג , צוגעקומע ן צו ר ראמא . א טײ ל האב ן געזע ן קערפער , טײ ל האב ן בלוי ז דערזע ן בלוט . אבע ר ז ײ האב ן זי ך אל ע געלאז ט איבערצײגט , א ז ז ײ זײנע ן אויפ ן ריכטיק ן װעג . אַז זיי נאָר פאַרפירן די געלעגנהייט צו געפֿינען על-שיטאַן. דערנאָך עס איז צייט צו דעקן דיין שפּור."
  
  
  "הרגענען די גיס וואָס האָבן געלייגט די גאָלדענע גאַנדז עגגס."
  
  
  — יא.
  
  
  "ווי כאַלי מאַנסור."
  
  
  "ווי כאַלי מאַנסור און זיין קאָלעגעס. די מענטשן איך געוויינט פֿאַר די ערשטער הינץ. און, פון קורס, מיר האָבן צו טייטן איינער פון די אַגענטן. צו מאַכן דעם רושם אַז, וויסנדיק וועגן ראַמאַז, ער געוואוסט צו פיל. ”
  
  
  "פארוואס ראָבי?"
  
  
  ער האט ארײנגעשטעקט די ציגארעטל אין א שיסל מיט יאדע רינגען. "לאָמיר נאָר זאָגן איך האָבן אַ האַק וואָס דאַרף גרינדינג. אן אנדער וועג צו דערנידעריקן וואַשינגטאָן. אן אנדער וועג צו פּאַמעלעך איר אַלע אַראָפּ. אויב ראָבי איז געווען טויט, איר וואָלט האָבן געשיקט עמעצער אַנדערש. אָנפאַנגען אַלע איבער ווידער איז דער אומרעכט וועג. ”
  
  
  "אזוי איר קענען מאַכן טאָפּל נאַר פון אונדז."
  
  
  „צווייפלע שוטים? ניין. מער ווי טאָפּל, קאַרטער. דער ערשטער זאַך וואָס וואַשינגטאָן האָט געטאָן איז געווען פּרוּווט נאָכצוגיין נאָך לעאָנאַרד פאָקס.
  
  
  אורי האט א קוק געטאן אויף מיר מיט א אויפגעהויבענע ברעם.
  
  
  איך האב געענטפערט אורי. ― געדענק װאָס איז געשען מיט עדסעל ― האָב איך געמורמלט.
  
  
  פאקס האט געשמייכלט. טיקען-און-האַלטן. "אויב איר זענט טריינג צו מאַכן אַן אַנאַלאַדזשי מיט מיר, איר האָט טעות. גאָר פאַלש. מייַן חלומות זענען נישט צו גרויס און נישט צו ראָקאָקאָ. ווי פֿאַר מיין פאָרשלאָג, אַלעמען בייז עס. לעאָנאַרד פאָקס איז טויט. און די אראבישע טעראריסטן זענען טויט. קידנאַפּינג ".
  
  
  אורי האט אויסגעקלאפט אין האלדז. "בשעת מיר רעדן וועגן דעם, וואָס חלומט איר?"
  
  
  פאקס האט אורי אומבאשטימט אנגעקוקט. "אפשר חלומות געווען אַ נעבעך ברירה פון ווערטער. און מײַנע פלענער קומען גיך אויס. אי ך הא ב שוי ן באקומע ן האלב ע פו ן דע ר אויסלייז . און אז דו האסט נישט געליינט די צייטונגען, האב איך ארויסגעשיקט א מעלדונג פאר די באטייליגטע, אז קיינער פון די קרבנות וועט נישט ארויסגעלאזט ווערן ביז דאס גאנצע געלט איז אין מיינע הענט. אנטשולדיגט. אין די הענט פון על-שיטאַן."
  
  
  "און ווי וועט איר פאַרברענגען עס?"
  
  
  "ווי איך שטענדיק פארבראכט עס. אין יאָג פון די גוט לעבן. טראַכטן נאָר, רבותי, אַ ביליאָן דאָללאַרס. ניט טאַקסט. איך װעל מיך בויען אַ פּאַלאַץ, אפשר אין אַראַביע. װעל איך נעמען פֿיר װײַבער און פֿינף אין אַ פּראַכט אומבאַקאַנט פֿאַר דער מערב־מאַכט? איך וועט באַקומען עס. ונלימיטעד מאַכט. פיודאַל מאַכט. א מאַכט וואָס בלויז מזרח פּרינץ קענען פאַרמאָגן. דעמאָקראַסי איז געווען אַזאַ אַ טרויעריק דערפינדונג."
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. „אָן דעם װאָלט איר נאָך געװען... װאָס? ווער געווען ווען דו האסט אנגעהויבן? א טראָק דרייווער, רעכט?”
  
  
  איך האָב באַקומען עטלעכע פרייַנדלעך קוקן אין מיין צייט. "איר צעמישט דעמאָקראַסי מיט קאַפּיטאַליזאַם, ניק. איך בין שולדיק מיין גליק צו פריי פאַרנעמונג. דעמאָקראַסי איז וואָס וויל צו שטעלן מיר אין טורמע. דאָס באַווײַזט, אַז דעמאָקראַטיע האָט אירע גרענעצן." ער האָט פּלוצעם געפּײַניקט. "אָבער מיר האָבן אַ פּלאַץ צו רעדן וועגן, און איך בין זיכער איר דזשענטאַלמין וואָלט ווי אַ טרינקען. איך וויסן איך וואָלט."
  
  
  ער האט געדריקט דעם גלאק קנעפל און א דינער האט זיך באװיזן. באָרוועס מענטש.
  
  
  — איר פארשטייט וואס איך מיין ? פאקס האט אנגעװיזן אויפן דיל. "דעמאָקראַסי האט זייַן לימיטיישאַנז. איר וועט ניט געפֿינען אַזאַ קנעכט אין די שטאַטן. ” ע ר הא ט שנע ל באפויל ן או ן באפרײ ט דע ם מאן , װעלכע ר הא ט אראפגענומע ן אונדזע ר מעטאל ן שאכטע ר או ן ז ײ געלײג ט אויפ ן דיל ע אונטער ן טיש . אויס פון דערגרייכן און איצט
  
  
  זעעוודיקייט.
  
  
  ניט אורי און איך האָבן זיך באַזונדערס באַזאָרגט. פאָקס איז געווען פאַרנומען מיט פאַרגיסן זיין געדערעם, מיר זענען ביידע לעבעדיק און נאָך אין גוט פאָרעם, און מיר געוואוסט מיר וועלן געפֿינען אַ וועג צו קאָנטאַקט קעלי. און ווי קען מיר פאַרלירן? פאָקס האט אפילו נישט וויסן וועגן קעלי. ניט צו דערמאָנען אונדזער נאַריש סכעמע.
  
  
  
  
  
  
  פּרק צוואַנציק.
  
  
  
  
  
  דער דינער האָט אים דערלאַנגט אַ ריזיקן מעשענע טאַץ מיט פּוילישע מאַשקע און באַקקאַראַט־גלעזעלען, אַ בערגעלע בעלוגאַ־קאַוויאַר אין אַ פֿוסבאָל־גרייס, ציבעלע, געהאַקטע עגגס און רעצעלן טאָסט. פאקס האט זיך אנגעגאסן אן אײז־קאלע װאדקע. א באװאפנטע ר װעכטע ר אי ז צוגעקומע ן או ן אונד ז געגעב ן ברילן .
  
  
  פאקס האט אויסגעקלאפט אין האלדז און זיך צוריק צוגעבויגן אין שטול. — האָט זיך אָנגעהויבן די פּלאַנירונג מיט חדשים פריער... — האָט ער מיך גיך אָנגעקוקט. "איך רעכן איר ווילן צו הערן די געשיכטע. איך וויסן איך טאַקע ווילן צו הערן דיין. אַזוי. ווי איך געזאגט, פּלאַנירונג אנגעהויבן חדשים אין שטייַגן. איך איז געווען באָרד אין בערמודאַ. זיכער, אָבער נודנע. איך בין אַ מענטש געוויינט צו אַרומפאָרן אַרום די וועלט. רייזע, פּאַסירונג, דילז. דאס איז מיין לעבן. אבער פּלוצלינג איך געפֿונען זיך באַגרענעצט אין זייער ווייניק ערטער. און מיינע געלטער זענען געווען באגרעניצט. מיין געלט איז געווען געבונדן אין ליטאַגיישאַן, ינוועסטאַד אין פאַרמאָג, פאַרפאַלן צו מיר, טאַקע. איך האב געוואלט מיין פרייהייט. און איך דארף מיין געלט. איך האָב געלייענט וועגן פּאַלעסטינער טעראָריסטן און פּלוצעם האָב איך געטראַכט: פאַרוואָס נישט? פארוואס זאל איך נישט איינארדענען אז מען זאל מיך קידנאפן און מאכן אז עס קוקט אויס ווי די אראבער האבן דאס געטון? איך האב געהאט א סך קאנטאקטן אין מיטל מזרח. איך קען אָנשטעלן מענטשן צו מאַכן עס קוקן לעגיט. און עס זענען פאראן אזויפיל אראבישע עקסטרעמיסטישע גרופעס, אז קיינער וועט נישט וויסן פון וואו עס איז געקומען. אזוי - איך האב אויסגעפונען על-שייטן."
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט און גענומען א לאנגן זופּן װאדקע. "מיין בעסטער באַזע דאָ איז געווען די שאַנדאַ באַטס. איך האָפֿן איר זענט אַווער פון מיין קשר מיט זיי. א טייל פון דער אָפּיום נעץ וואָס איך געלאפן, די געלט איז געווען פילטערד דורך שווייצער קאָרפּעריישאַנז. שאנדא איז געווען מיין... לאמיר זאגן, "רעקרוטמענט אגענטור". קאלוריסאװ , ד י פראנטם , האב ן מי ר לײכ ט געקענ ט קויפן , א ן ארמ ײ פו ן טאגס . פּושערס וואָס וועלן טאָן עפּעס פֿאַר אַ אָפּצאָל. און מעדיצין אַדיקץ וואָס וועלן טאָן עפּעס פֿאַר זייער אָפּפאַל."
  
  
  "ניט זייער פאַרלאָזלעך אַרמיי."
  
  
  "אוי! פּונקט. אבער איך פארוואנדלט דעם אַכרייַעס אין אַ אַסעט. לאז מיך װײטער. ערשטער, איך געבעטן קאַלאָריס צו רעקאָמענדירן מענטשן. אין דעם מאָמענט, די אַרבעט איז געווען פשוט צו בינע מיין אַבדאַקשאַן. מיר זענען דורכגעגאנגען די רשימה פון נעמען און ער איז געווען דער נאָמען כאַלי מאַנסור. קאַלאָריס האָט געוואוסט אַז כאַלי איז געווען ינוואַלווד מיט אַ גאַס באַנדע, ווי אויך מיט אַ ברודער וואָס געלעבט אין סיריע. ער האָט געמײנט, אַז דאָס װעט מאַכן אַ גוטן בלינדן אָרט אין פֿאַל אַז עמעצער װעט אונדז אָנהײבן נאָכקוקן. אבער דאן האט ער געזאגט ניין. כאַלי מאַנסור איז אַנרילייאַבאַל. ער וואָלט אונדז פאַרקויפן אויב די געלט איז רעכט. און דעמאָלט איך געהאט אַ פאַקטיש געדאַנק. זאל מנסור אונז פארקויפן. איך האב געוואוסט אז עס וועלן זיין אגענטן אויף דעם קעיס, און מיט אומפארלאָזליכע מענטשן ווי מאַנסור קען איך זיך איבערצייגן אז די אגענטן גייען אן אומרעכט וועג.
  
  
  מאַנסור ס פאַל איז געווען זייער שפּירעוודיק. כ׳האב אים געװאלט דערצערן. רייצן אים צו די פונט פון ביטרייאַל. פירן אים און דאַן אַנטוישן אים. איך האב אבער געמוזט פירן מיט גרויס פארזיכטיגקייט צו פארזיכערן אז ער זאל זיך נישט לערנען אפילו א שפור פונעם אמת. אַזוי איך געגאנגען דורך די הינטער טיר. מי ר האב ן זי ך אנגעהויב ן מי ט א מאן , אחמדי ם רפאל , א פרײנ ד פו ן כאלי ס ברודער , פו ן בית־נמא . ראַפֿאַד איז געווען אויפֿן העליקאָפּטער, וואָס האָט מיך געבראַכט פֿון בערמודאַ. אָבער דאָס איז געווען שפּעטער. ערשטנס, האָבן מיר געזאָגט צו ראַפֿאַד און נאָך עטלעכע מענער, זיי זאָלן אונדז העלפֿן אָנשטעלן אַנדערע אַרבעטער. מי ט ד י אנשטעלונ ג האב ן ז ײ בײגעטראג ן צו ם פארשפרײט ן א כװאלי ע פו ן שמועות . קלאַנגען דערגרייכט מיינע אויערן. אויערן פון ינפאָרמאַנץ. מי ר האב ן אוי ך געװאוסט , א ז ראפא ד װע ט רעקרוטיר ן זײ ן פרײנ ד עלי . און עלי, אין קער, וועט רעקרוט זיין ברודער כאַלי.
  
  
  "און דער דאָזיקער כאַלי, ווען ער וועט זיך דערצערענען, וועט דיך פֿאַרקױפֿן."
  
  
  — גענוי.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ און געשמײכלט. איך טראַכטן עס איז געווען לאָראַנס פון אַראַביאַ וואָס האט געזאגט: "אין די מזרח זיי שווערן אַז עס איז בעסער צו קרייַז אַ קוואַדראַט אויף דריי זייטן." אין דעם פאַל, פאָקס האט אַ טאַקע מיזרעכדיק מיינונג, וואָס האט אויפגעהויבן אַן ומדירעקט באַציונג צו הויך קונסט."
  
  
  איך האב אנגעצונדן א ציגארעטל. "איצט זאג מיר ווי Lamott פיץ אין. און דזשענס."
  
  
  פאָקס האָט אַרויפֿגענומען אַ ריזיקן טעניס קויל פֿון קאַוויאַר און עס אָנגעהויבן פֿאַרשפּרייטן אויף זײַן טאָסט.
  
  
  צו ענטפֿערן די ביידע פֿראַגעס צוזאַמען, "ער האָט גענומען אַ ביס, און אַ שפּריץ קאַוויאַר איז צעוואָרפן איבערן טיש ווי קרעלן פון אַ צעבראכן האַלדזבאַנד, ער האָט גענומען אַ זופּן מאַשקע צו קלאָר דעם גומען." איר קענען נישט נוצן אָפּיום אין די מיטל. מזרח, ניט געוואוסט ווער דער יו. עס. אַגענט איז געווען, Lamott געארבעט אין מיין אָרגאַניזאַציע. דמשק צווייג. ער האט געוואוסט וועגן דזשענס. און לאמאטע איז רעקרוטירט געווארן, אפהענגיק אויף מיר. ניט בלויז פֿאַר העראָין, אָבער אויך פֿאַר גרויס געלט. ער דאַרף געלט צו קאָרמען אן אנדער געוווינהייטן"
  
  
  "יא. ער איז אויך געווען א פראנט״.
  
  
  פאקס האט געשמײכלט. "יא. אַבסאָלוט רעכט. ווען אונדזער אָפּיום געשעפט איז געשטארבן אַראָפּ, לאַמאָט איז געווען דערשראָקן. סײַ זײַן כעמישער געוווינהייטן און אויך זײַן... אַזוי צו זאָגן, חוש פֿאַר שניט האָט ער זיך ניט געקענט פֿאַרגינען. אפילו פֿאַר זיין געצאָלט אין פרעסקאָ אָיל, וואָס איך פאַרזיכערן איר איז געווען גאַנץ גרויס. אַזוי, דזשענס. מיר האָבן עטלעכע הינטערגרונט אינפֿאָרמאַציע וועגן Jens. מי ר האב ן געװאוסט , א ז ע ר אי ז אי ן צרות .
  
  
  און דרוק. א פרוי וואס האט אויך געהאט א געפיל פאר שניט. ווי גרינג עס איז געווען פֿאַר לאַמאָטטע צו נעמען איר אַוועק. נעבעך באָב האט פאקטיש נישט האָבן פיל שפּאַס מיט אים. זיין געשמאַק האט נישט דערגרייכן די ווייַבלעך געשלעכט. אבער מענטשן האבן ערגער פֿאַר העראָין און געלט, אַזוי באָב סידוסט דעם דזשאַקליין - און געצווונגען איר צו אַרויסגעבן איר ערשטע ליבהאָבער. אין ערשטער מיר געדאַנק וועגן ניצן דזשינס ווי אַ דעסעיווער. אבער עס איז געווען צעמישונג. די קלאַנג וואָס מיר האָבן מסכים געווען צו פאַרשפּרייטן אין דמשק אַנשטאָט געפֿונען זיין וועג צו אַ סי.איי.עי. אָפיציר. אבער דעמאָלט - וואָס גליק. אײַער ראָבי האָט געהערט קלאַנגען אין תּל־אָבֿיבֿ."
  
  
  "די רומאָרס וואָס מאַנסאָור האָט געזאָגט אין El Jazzar ..."
  
  
  "יא. ראָבי האָט זיי געהערט און זיך באַקענט מיט מאַנסור. ער דעמאָלט געפרוווט צו רופן דזשענס אין דמשק. פון דאָרט, איך טראַכטן איר וויסן וואָס געטראפן. אָבער ראָבי איז געווען סאַספּישאַס. ניט Mansour, אָבער Jens / LaMotta. ער האט אהער גערופן פאקס צו פארן קיין ביירוט, וואו דער אמתער דזשענס איז געבליבן ביי זיין אויל קאנפערענץ..."
  
  
  "און וואו דער שווארצער רענאולט האט אים געשלאגן אויף דער גאס."
  
  
  "מממ. האט אים נישט דערהרגעט, אבער ס'איז גוט. אמווייניגסטנס האט ער קיינמאל נישט געקענט רעדן מיט ראבי.
  
  
  "און דו ביסט געווען דא אין האטעל די גאנצע צייט."
  
  
  "די גאנצע צייט. אוי ך דעמאלט , פארשטעל ט װ י א אײל־שייך . אָבער איצט האָט איר דאָך עפּעס אויסגעפינען“.
  
  
  "יא. דער רמז מחיה די וועכטער. איך האב געהערט אז זיי זענען דא צו היטן דעם שיק'ס געלט. געלט פארהאלטן אין א האטעל-געל. עס איז געווען צו עקסצענטריש צו זיין אמת. די גאלף שייך ברענגען זייער געלט קיין לבנון, אבער זיי לייגן עס אריין אין בענק. , װ י אלעמע ן אזו י הא ט זי ך מי ר מי ט א מאל , װא ס פאר ן געלט , לײג ט אי ן ד י באנק .
  
  
  "אבער וואָס מיר, ניק? צום סוף בין איך געווען טויט."
  
  
  "נישט וויכטיג. איר זענט אנגעקומען קיין בערמודע לעבעדיק, אויף אַן אַעראָפּלאַן. טעלעוויזיע קאַמעראַס געוויזן דעם. אבער איר פארלאזט בערמודע אין א פארמאכטן ארבן. קיינער האָט נישט געזען דעם גוף אַחוץ דיין "נאָענט אַסאָושיאַץ." און אַ פארמאכט אָרן איז אַ גוט וועג צו באַקומען אַ לעבעדיק מענטש פון דעם אינזל. איצט איך האָבן אַ קשיא. ווען האָט איר באַשלאָסן צו קידנאַפּ די אנדערע? דאָס איז נישט געווען אַ טייל פֿון דער אָריגינעלער פּלאַן."
  
  
  פאקס האט זיך צוגעכאפט. "יא. איר זענט ווידער רעכט. דער געדאַנק איז געקומען צו מיר בעשאַס מיין ... קאַפּטיוואַטי. איך בין געזעסן אין דעם צימער די צוויי וואכן און געטראכט וועגן אלע מענטשן וואס איך האב נישט ליב. און איך האָב געטראַכט ― אַך! אויב די סכעמע אַרבעט אַמאָל, פארוואס וועט עס נישט אַרבעטן ווידער און ווידער. וואָילאַ! על-שיטאַן איז געווארן גרויס געשעפט. אָבער איצט איך טראַכטן עס איז צייַט פֿאַר איר צו זאָגן מיר ... "
  
  
  "ווי האט איך וויסן"
  
  
  "ווי האָט איר וויסן אַז איך האָפֿן איר טאָן ניט טראַכטן מיר זאָגן, ניק?"
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. — דו קענסט מיך, אל. איך האָב געקוקט אויפן טעפּעך און דערנאָך אויף אורי. פאָקס און זיין שרייַבטיש זענען געווען צו ווייַט אַוועק. ער האט אונדז געהאלטן ביידע אין אַ זיכער ווייַטקייט און אונטער די סאַקאָנע פון טאָפּל קראָספייער. איך איז געווען פאַרלירן האָפענונג צו באַקומען צו די באָקסעס. דער צווייטער פלאן בלײַבט. איך קען רעדן פוקס צום טויט. אויב קעלי וואָלט נישט באַקומען דעם סיגנאַל נאָך אַ שעה שפּעטער, ער וואָלט נאָך געגאנגען און געטאן זיין זאַך.
  
  
  איך קלערט מיין האַלדז: "ווי טאָן איך וויסן. איך ווייס נישט, פאקס. פילע קליין זאכן. אַמאָל איך האָב פאַרשטאַנען אַז ראַמאַז איז אַ טויט סוף, אַז די גאנצע זאַך איז פאַלש פון אָנהייב צו ענדיקן, די אנדערע טיילן אנגעהויבן צו פאַלן באַזונדער. אָרט. אָדער בייַ מינדסטער איך קען זען וואָס די אנדערע טיילן זענען. פֿאַר בייַשפּיל, איינער פון די סיבות איר זענט אין קאָנפליקט מיט די פעד איז רעכט צו שטייער ויסדריי. רומאָרס וועגן דיין שווייצער קאָרפּעריישאַנז און כיטרע דילז צו ריין אַרויף גראָב געלט. אַזוי ווו טאָן איר באַקומען אַלע דיין גראָב געלט? נישט פֿון האָטעלן. עס מוזן זיין עפּעס ומלעגאַל. עפּעס ווי אַ מעדיצין. און וואָס טאָן איר וויסן? די דריי שטיקלעך פון מיין על-שייטן רעטעניש האבן אלע געהאט עפעס צו טאן מיט דראגס. Mansour Lamott איז געווען אַ מעדיצין נאַרקאָמאַן. און שאַנדס וואַנע זײַנען געװען אַ דעק פֿאַרן רינג. שאנד באדן - געהערט צו א שווייצער קארפאראציע. דיין שווייצער קאָרפּאָראַציע. און לאמאט האט גערופן שווייץ. גאנץ קרייַז. ערשטער קייַלעכיק.
  
  
  "איצט וועגן LaMotta. ער איז געווען אַרויף צו זיין האַלדז אין על-שיטאַן. איך האב אויך געמיינט אז ער האט געשאסן די בחורים אין ראמאז. ניט פילע טערעראַסץ פירן 0.25 מם שיסוואַרג. אבער דאָס איז נישט דער פאַל. צי האָט Lamothe געארבעט מיט OOP? מאכט סענס. אבער דעמאָלט, פילע זאכן האט נישט מאַכן זינען. אַה, די אַמעריקאַנער וואָס האָבן זיך ווייטער באַוויזן. און דאָס גאַנצע געלט האָט אַרומגעבליצט. קאָממאַנדאָ טרופּס זענען נישט כייערד טאַגז. זיי זענען דעדאַקייטאַד קאַמיקאַזי שונאים. די שטיקלעך האָבן נישט פּאַסיק - אויב די רעטעניש איז סאַלווד דורך על-שאַטאַן. אָבער טוישן דעם נאָמען צו לעאָנאַרד פאָקס ... "
  
  
  פאקס האט זיך לאנגזאם געכאפט. "איך איז געווען רעכט אין טראכטן איר געווען דער פאַקטיש פייַנט."
  
  
  איך געשפילט מער צייט. "עס איז איין זאַך איך טאָן ניט פֿאַרשטיין. דו האסט גערעדט צו לאמאט דעם פרימארגן ווען ער איז געשטארבן. שיק אל־ימארון האט אים גערופן. פארוואס האסטו אים געזאגט אז ער זאל מיר שטיצן?
  
  
  פאקס האט אויפגעהויבן אן ברעם. "איך בין שיין מיד פון הער לאַמאָט. און ער האָט מיר געזאָגט, אַז ער האָט געמיינט, אַז איר האָט אים חושד אין עפּעס. און איך געדאַנק וואָס בעסער וועג צו האַלטן איר אין דער פינצטער ווי צו האָבן איר טייטן דיין בלויז פאַקטיש פירן."
  
  
  — האסטו געוואוסט אז איך וועל אים הרגענען ?
  
  
  "נו, איך האט ניט טאַקע טראַכטן ער וואָלט זיין געראָטן צו הרגענען איר. אָבער דעמאָלט ווידער, אויב ער האט ... נו,
  
  
  — האט ער װידער אויפגעהויבן די ברעמען. - וואָלט דיין געשיכטע געווען איבער אָדער איז עפּעס אַנדערש?
  
  
  "עפּעס אַנדערש. קידנאַפּינג וויקטימס. לכתּחילה האָט עס מיך משוגע געמאַכט. איך בין טריינג צו פֿאַרשטיין וואָס די גייז. דערנאָך האָב איך געטראַכט: נו... אָן אַ סיבה. קווירקס. נאָר װי נאָר איך האָב אײַך אָנגעהױבן חושד, האָט זיך דער פויסט געשאַפֿן אַ מוסטער. װילץ , װעלכע ר הא ט אײ ך איבערגעבעט ן אי ן איטאליע ן האטעל . סטאָל, וואָס פיטשערד איר אין זיין זשורנאַל, Thurgood Miles דער הונט עסנוואַרג באָכער איז דיין חבר אויף לאנג אינזל. דעמאָלט ימאַדזשאַן פינף כאַנטערז. דער אָרט פון דער כאַטע איז געווען אַ טיף, טונקל סוד. די ווייבער האבן נישט געוואוסט וואו עס איז. די אראבישע טעראריסטן האבן נישט געוואוסט. אבער איך האב געדענקט צו לייענען אז דיין פערדל איז געווען גייעג. אַז איר האָט אַמאָל געהערט צו אַ קליין, אויסשליסלעך גייעג גרופּע."
  
  
  "זייער גוט, ניק. עכט גוט. דער אַרטיקל וועגן מיין אינטערעס אין גייעג מוזן האָבן ארויס ווען - צען יאר צוריק? אבער עס איז איין מענטש איר מיסט. ראַדזשער דזשעפערסאַן."
  
  
  "נאַשאַנאַל קאַרס".
  
  
  "מממ. מײַן פֿאַרדראָס צו אים האָט זיך אָנגעהויבן מיט צוואַנציק יאָר צוריק. דערצו. פינף און צוואנציק. װי זאָגט איר, בין איך אַמאָל געפֿאָרן מיט אַ טראָק. נאַציאָנאַלער טראָק. און איך האָב אַ געדאַנק. איך געגאנגען צו דעטראָיט און באגעגנט ראַדזשער דזשעפערסאַן. אי ן יענע ר צײ ט אי ז ע ר געװע ן דע ר שע ר פו ן פראכט־אפטיילונג . איך האָב אים דערלאנגט אַ נייַע טראָק פּלאַן. א פּלאַן וואָס וואָלט רעוואַלושאַנייז געשעפט. ער האט מיר אפגעזאגט. קאַלט. פּראָסט. געלאכט אין פנים. אין פאַקט, איך טראַכטן ער נאָר מסכים. זען מיר צו הנאה לאַכן אין מיין פּנים."
  
  
  "יא. נו, דו האסט אוודאי געהאט דעם לעצטן לאכן“.
  
  
  ער האט געשמייכלט. "און זיי זענען רעכט. דאָס איז דער בעסטער ווערסיע. און פֿאַר די רעקאָרד, Thurgood Miles, דער הונט עסנוואַרג פאַרקויפער, איז אויף מיין רשימה ניט ווייַל ער איז געווען מיין חבר, אָבער ווייַל פון די וועג זיין קליניקס מייַכל הינט. זיי פשוט עוטאַנייז קראַנק אַנימאַלס און פאַרקויפן זיי צו קאַלידזשיז פֿאַר וויוויסעקשאַן. בארבאריזם! אוממענטשלעך! מע דאַרף אים אָפּשטעלן! "
  
  
  ― מממ ― זאָג איך, טראַכטנדיק װעגן דעם, װאָס דער דינער האָט זיך צעשלאָפֿן אױפֿן דיל, טראַכטנדיק װעגן די רשעים װאָס זײַנען אומגעבראַכט געװאָרן אין ראַמאַז און די אומשולדיקע דערהרגעטע אױפֿן ברעג. פאקס האט געוואלט, אז מען זאל באהאנדלען הינט ווי מענטשן, אבער ער האט נישט קיין כח צו באהאנדלען מענטשן ווי הינט. אָבער, ווי אַליס האָט געזאָגט: "איך קען אייך איצט נישט זאָגן וואָס דער מוסר דערפון איז, אָבער איך וועל עס געדענקען נאָך אַ בשעת."
  
  
  מי ר זײנע ן געזעס ן עטלעכ ע מינוט ן שטיל . אורי האָט געזאָגט: “איך האָב אָנגעהויבן פילן ווי האַרפּאָ מאַרקס. איר װילט מיך נישט עפעס פרעגן? למשל, ווי אַזוי האָט זיך אַזאַ צרות געטראָפן אַזאַ חכם ווי איך? אדער אפשר וועסטו מיר עפעס ענטפערן. זענט איר פּלאַנירונג צו פאַרבינדן אונדז איצט? "
  
  
  — גוטע פראגע, מיסטער...?
  
  
  "הער מאָטאָ. אָבער איר קענט מיך רופן קוואַזי.
  
  
  פאקס האט געשמײכלט. "גרויס," ער געזאגט. "טאַקע ויסגעצייכנט. טאָמער זאָל איך אײַך האַלטן בײדע בײם הויף אַלס הויף־נעץ. זאָג מיר, — האָט ער נאָך געקוקט אויף אורי, — וואָס אַנדערע טאלאנטן קענסטו רעקאָמענדירן?
  
  
  — טאלאנטן ? אורי האט א שמייכל געטאן. „אַ ביסל ליד, אַ ביסל טאַנצן. איך מאַכן אַ גוט אָמעלעט."
  
  
  פוקס אויגן האבן זיך געפרוירן. "עס וואָלט זיין גענוג! איך האב געפרעגט וואס דו טוהט״.
  
  
  "באָמבעס," האָט אורי געזאָגט. "איך מאַכן באָמבס. ווי דער וואָס ליגט אין די קעסטל ביי דיין פֿיס."
  
  
  פאקס׳ס אויגן האבן זיך פארגרײכט פארן שמאָל. — דו בלאזט — האט ער געזאגט.
  
  
  אורי האט א שמייכל געטאן. — פרובירט מיך. ער האט א קוק געטאן אויף זײן זײגער. "איר האָט אַ האַלב שעה צו מאַכן זיכער אַז איך ליג. מײנט איר, אַז מיר װעלן אַהער אַרײַנקומען, צװײ משוגעים, אַלײן, אָן קײן אײז, זשעם אַרױסצונעמען? דו מיינסט אז עס איז איבער, מיסטער לעאנארד פאקס."
  
  
  פאקס האט דאס באטראכט. ער האט געקוקט אונטערן טיש. זײ ן הונט איז אויך געװען אונטערן טיש. ער האט געקלאפט מיט די פינגער און דער הונט איז ארויסגעלאפן, זיך צוגעלאפן צו פאקס'ס קני, אויפגעשפרונגען און אים באקוקט מיט ליבשאפט. פאקס האט אים אויפגעהויבן און אים געהאלטן אויפן שויס.
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט. "איך וועל רופן דיין בלאָף. איר זעט, גאָרנישט האלטן מיר אין די האָטעל צימערן. איך בין שיק אַהמעד סולטאַן על-יאַמאַרון, איך קען קומען און גיין. אָבער איר, פֿון דער אַנדערער זײַט... — האָט ער געבראַכט צו זײַנע וועכטער. "בינדן זיי צו די שטולן," האָט ער באַפוילן אויף אַראַביש. ע ר הא ט זי ך װידע ר אומגעקער ט צ ו אונדז . "און איך פאַרזיכערן איר, דזשענטאַלמין, אויב די באָמבע טוט נישט טייטן איר אין אַ האַלב שעה, איך וועל."
  
  
  אורי האט גענומען טאכן צו די שאכטלעך. איך האב זיך אויפגעהויבן און אים א שטויס געטאן אין קין, ווען דריי פּיסטאַלז זענען אַוועק, קראַך-קלאַפּ-קלאַפּ - פעלנדיק אים נאָר ווייל איך האָב געטוישט זיין ריכטונג.
  
  
  נאַריש מאַך. ער וואָלט קיינמאָל טאָן דאָס. די קעסטלעך זענען געווען מער ווי צען פֿיס אַוועק. און אין קיין פאַל, עס איז נישט ווערט צו שטאַרבן פֿאַר. אין זיי איז געווען קיין באָמבע, נאָר אַ ווייַט קאָנטראָל. נישט אז איך גלייב נישט אין גבורה. איך נאָר גלויבן אַז איך וועל ראַטעווען זיי אין איינער פון צוויי קאַסעס. ווען איר קענען נישט פאַרלירן. און ווען איר האָט גאָרנישט צו פאַרלירן. איך פֿאַרשטײ דאָס אױך נישט ― נאָך.
  
  
  איך האב געמײנט, אז פאקס װעט נעמען זײן װאך און אװעקגײן. און עפעם, אפילו צוגעבונדן צו שטולן, האבן מיר בײדע געקאנט דערגרײכן די שופלדן און דריקן צװײ קנעפלעך. דער ערשטער זאָל פלינקן קעלי זיצן אין די פויע, און דער צווייטער, וואָס צוויי מינוט שפּעטער וועט פאַרשאַפן אַ טומלדיק יקספּלאָוזשאַן אין די פלי זעקל. ניט אַ פאַקטיש באָמבע. נאָר אַ גרויס יקספּלאָוזשאַן. גענוג צו רייסן אַ פּלאַסטיק זעקל. גענוג צו
  
  
  שיקט שװארצן רויך אין דער לופטן. און גענוג צו רופן די ביירוט פאליציי, וואס קעלי וועט שיקן צום עלפטן שטאק. אומאפהענגיקע פאליציי אנפאל.
  
  
  פּלאַן צוויי, דער "אויב-איר-הערט-נישט-פון-אונדז-אין-אַ-שעה-איר-באַקומען-די-פּאָפּס-סייַ ווי סייַ" פּלאַן, קוים געארבעט. נישט אויב פאָקס האט געהאלטן זיין וואָרט. אויב די באָמבע וואָלט אונדז נישט געהרגעט אין אַ האַלב שעה, ער וואָלט האָבן געהרגעט אונדז. די פאליציי וועלן נאך קומען, אבער זיי וועלן טרעפן אונזערע קערפערס. א ווונדערלעך אילוסטראציע פון אַ פּירהיק נצחון. אבער פיל קענען פּאַסירן אין אַ האַלב שעה. און עס איז געווען גענוג צייט פֿאַר גבורה.
  
  
  מע ן הא ט אונד ז צוגעבונד ן צ ו ד י שטולן , ד י הענ ט צ ו ד י ארע ם פו ן שטול , ד י פיס ע צ ו זײנ ע פיס . אורי איז אויפגעשטאנען פּונקט ווי פאָקס און זיינע ברעמען זענען אַוועק. פאקס האט ארײנגעשטעקט דעם קאפ דורך דער טיר.
  
  
  „אָ, ס'איז איין זאַך, וואָס איך האָב נישט דערמאָנט, דזשענטלמען. מי ר האב ן געטראפ ן דײ ן פרײנ ד זיצ ן אי ן זאל״ .
  
  
  ער האט געעפענט די טיר א ביסל ברײטער. זײ האבן געװארפן קעלי אויפן פערסישן טעפּעך. ע ר אי ז געװע ן געבונד ן ד י הענ ט או ן פוס , זײנ ע הענ ט זײנע ן געװע ן הינטער ן רוקן , או ן זײ ן פני ם אי ז געװע ן פארדעק ט מי ט בלוי ע או ן בלוי ע ברעמען .
  
  
  "איצט זאָגט ער אונדז," האָב איך געזאָגט אורי.
  
  
  פאקס האט פארמאכט די טיר. מיר האבן געהערט ווי ער האט עס פארשלאסן.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. — אט איז דער פלאן...
  
  
  זיי ביידע געקוקט אויף מיר ווי אויב איך טאַקע האָבן עס.
  
  
  "אנטשולדיגט," איך געזאגט. "געלויבט הומאָר. וואו איז די זעקל, קעלי?
  
  
  קעלי ראָולד איבער מיט שוועריקייט. "אָוקיי, פּאַליאַנאַ. דאָ ס דיין גוט נייַעס. זיי זענען נאָך אין די פויע."
  
  
  — אט איז דיין שלעכטע בשורה, מיסטער ביג, — האט אורי א קוק געטאן אויף מיר מיט כעס. "אפילו אויב מיר פירן צו מאַכן עס ופרייַסן, די קאַפּס וועלן נישט וויסן צו קומען דאָ. פארוואס האסטו מיך געשלאגן, דו נארישע אידיאט? מיר האָבן אונדזער בעסטער גיכער ווען מיר זענען נישט קאַנסטריינד."
  
  
  ― ערשטנס, ― בין איך אױך געװען אין כּעס ― װאָס קאָן זײַן בעסער? באטראכט קעלי איז ניטאָ. ”
  
  
  "פייַן. אָבער איר האָט עס דעמאָלט נישט געוואוסט. ”
  
  
  "פייַן. איך האָב דאָס ניט געוואוסט, אָבער איך נאָך געראטעוועט דיין לעבן. ”
  
  
  "פֿאַר אַ האַלב שעה עס איז קוים ווערט די מי."
  
  
  "איר ווילן צו פאַרברענגען דיין לעצטע מאָומאַנץ צו רייניקן מיר?
  
  
  אָדער איר ווילט עפּעס טאָן בשעת איר פּרובירן צו לעבן."
  
  
  "איך רעכן איך קענען שטענדיק געבן איר אַ פאָר שפּעטער."
  
  
  "דערנאך גיי צו די קעסטל און צעטל די באָמבע."
  
  
  אורי איז געגאנגען צו די שופלאָדן אויפן שטול. עס איז געווען אינטש ביי אינטש "פאַוווס?" ער האט געזאגט. “פארוואס טו איך דאס? קען די ביירוט פאליציי זיך אביסל אויסהענגן?”
  
  
  איך בין אריבערגעגאנגען אויף מיין שטול צו קעלי, וואס איז צו מיר צוגעגאנגען מיט שוועריגקייטן. "איך ווייס נישט פארוואס," האָב איך געמורמלט צו אורי. "חוץ אַז לעאָנאַרד פאָקס און זיין גרופּע פון בלוי טאַגז וועט נישט באַקומען ווייַטער ווי די פויע. זיי וועלן דאָרט זיצן און רעכענען אַ האַלב שעה. אפֿשר זיי וועלן באַקומען דערשראָקן ווען זיי זען די פאליציי. לויף צו אים. לאָזן דעם האָטעל. אדער אפשר ברענגען זיי עפעס אהער די פאליציי. אָדער אפֿשר זיי וועלן טראַכטן מיר האָבן באָמבס אומעטום."
  
  
  "וועט די פאליציי טראַכטן, אָדער וועט פאָקס טראַכטן?" אורי איז נאך געווען פיר פוס פון די קעסטלעך.
  
  
  ― פֿאַרשילטן, איך װײס נישט. איך זאג נאר אז איך קען".
  
  
  "איר פארגעסן איין זאַך," קעלי געזאגט פון אַ פֿיס אַוועק. — אפשר איז עס נאר א שלעכטער חלום.
  
  
  ― דאָס איז מיר געפֿעלן, ― זאָג איך, כאַפּט דעם שטול אַזױ, אַז ער איז געפֿאַלן אױף דער פּאָדלאָגע. ― איצט, אפֿשר װילט איר מיך פּרוּװן אָפּבינדן?
  
  
  קעלי האט זיך לאנגזאם אויפגעהויבן ביז זיין הענט זענען געווען נעבן מיינע. ע ר הא ט אומגעלומ ט אנגעהויב ן כאפ ן מײנ ע שטריק . אורי איז דערגרייכט צו א ארט נעבן טיש און האט געװארפן זײן שטול אויפן דיל. ער האט אנגעשטויסן דעם אפענעם קעסטל מיט דעם קין. ער האט זיך צוגעבויגן פארויס, פארגאסן דעם אינהאלט. די ווייַט קאָנטראָל איז אַרויסגעפאַלן און געלאנדעט נעבן אים. "ניין!" — האט ער מיטאמאל געזאגט. "נאך נישט. מיר האָבן דריי און צוואנציק מינוט צו דעטאַנירן די באָמבע. און אפֿשר, ווי אונדזער באַלעבאָס האָט ליב צו זאָגן, אפֿשר וועט די יקספּלאָוזשאַן שיקן פאָקס אַהער. מיר וועלן בעסער פּרובירן צו אָפּרוען אַ ביסל ערשטער. ”
  
  
  קעלי האט מיר נישט געגעבן עפעס שוואכערס. אורי האט א קוק געטאן אויף דעם אומגעריכטן מיסט אויפן דיל. "איך פֿאַרשטיין," ער געזאגט. — איך פֿאַרשטײ, איך פֿאַרשטײ.
  
  
  "איר מיינען וואָס?"
  
  
  "ניפּערז. איך געדענק אז איך האב געווארפן די דראט שניידער. עס איז נאָר איין פּראָבלעם. די דראָט קאַטערז זענען אין די רגע שופלאָד. און דאָס פאַרשילטן שופלאָד איז צו ווײַט אונטערן טיש. און איך קען נישט באַקומען דאָרט, צוגעבונדן צו אים. שטול.״ ער האט זיך אויסגעדרייט דעם קאפ אין אונדזער ריכטונג — אײַל, קעלי, איך דאַרף דאָ דאָס מזל פֿון די ייִדן.
  
  
  קעלי איז געקראכן צום טיש. עס האָט אויסגעזען ווי אַ פוטבאָל פעלד. צום סוף איז ער אַהין געקומען. ער האט גענוצט די אײנגעבונדענע פיס װי א סאונד און ארײנגעשטופט דעם קעסטל אין א קלארן פלאץ.
  
  
  אורי האט צוגעקוקט. "מיין גאט. עס איז פארשפארט״.
  
  
  איך האָב לאַנגזאַם געזאָגט, "וואו זענען די שליסלען?"
  
  
  "פארגעסן עס. די שליסלען זענען אויף אַ קייט אַרום מיין האַלדז."
  
  
  א לאנגע מינוט פון שרעקליכע שטילקייט. ― זאָג נישט, ― זאָג איך. — אפשר איז עס נאר א שלעכטער חלום.
  
  
  נאך א שטילקײט. מיר האָבן צען מינוט.
  
  
  — ווארט — האט אורי געזאגט. "דיין קעסטל איז אויך פארשפארט
  
  
  . ווי האסטו עס עפנט? "
  
  
  "איך האט ניט," איך געזאגט. "איך האב עס געווארפן אויף די וועכטער און עס האט זיך אליין געעפנט."
  
  
  "פארגעס עס," ער געזאגט ווידער. "מיר וועלן קיינמאָל האָבן די ליווערידזש צו וואַרפן דעם זאַך אַוועק."
  
  
  "פייַן. אַנטענע".
  
  
  "וואָס וועגן דעם?"
  
  
  "נעם עס."
  
  
  ער האט געטשעפעט. — איך זעה, וואס יעצט?
  
  
  "פיש פֿאַר די קעסטל. נעם זי בײ דער האנט. דערנאָך פּרוּווט צו איבערקערן עס ווי פיל ווי מעגלעך. ”
  
  
  "פאַרשילטן עס. איר קענט נישט זיין אַזוי נאַריש."
  
  
  ער האט עס. עס געארבעט. די שאכטל האט זיך אנגעקלאפט אויפן ראנד פונעם טיש, זיך געעפנט, און דאס גאנצע מיסט איז געפאלן אויפן דיל.
  
  
  "דאָס איז באמת אַן אַמייזינג שלאָס, אורי."
  
  
  — קלאָגט איר ? — האט ער געפרעגט.
  
  
  קעלי האט אים שוין באפרייט.
  
  
  "אוי!" ער האט געזאגט.
  
  
  — קלאָגט איר ? — האט קעלי געפרעגט.
  
  
  מיר האָבן כּמעט פינף מינוט לינקס. שליימעסדיק טיימינג. מיר שיקן די זעקל אויף די פלי. די פאליציי וועלן אנקומען אין ווייניקער ווי פינף מינוט. מי ר זײנע ן געגאנגע ן צ ו דע ר טיר . מיר האָבן פארגעסן אַז עס איז פארשפארט.
  
  
  די אנדערע טירן זענען נישט די וואָס האָבן געפירט צו די רעשט פון די צימער. איך האב געטראפען ווילהעלמינא אויפן קאמדע און אווארפן מיין סטילעט צו אורי קעלי, וואס האט גענומען א מעסער פונעם קיך שופלאָד.
  
  
  — טעלעפאן! איך האב געזאגט. "אוי מיין גאָט, דער טעלעפאָן!" איך דייווד פֿאַר די טעלעפאָן און דערציילט דער אָפּעראַטאָר צו שיקן אָאָפּס. ווי זי האט געזאגט, "יא, האר," איך געהערט אַ יקספּלאָוזשאַן.
  
  
  אלע טירן צום זאל זײנען געװען פארשפארט. און זיי זענען אַלע געמאכט פון אַנברייקאַבאַל מעטאַל. אלעס איז גוט. אַזוי מיר וועלן וואַרטן, מיר קענען נישט פאַרלירן איצט. מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט אי ן סלון , צוריק , װא ם מי ר האב ן אנגעהויב ן . אורי האט א קוק געטאן אויף מיר. "צי איר ווילן צו ברעכן זיך אָדער בלייַבן צוזאַמען?"
  
  
  מיר קיינמאָל האָבן צו באַשליסן.
  
  
  די טיר האט זיך אויפגעהויבן און קוילן זענען געפלויגן. א סובמאַשין ביקס טרער אַרויף די צימער. איך האָב זיך געכאַפּט הינטערן טיש, אָבער פּעלץ די קוילס ברענען מיין פוס. אי ך הא ב געשאסן , או ן געטראג ן דע ם שיסער , אי ן זײ ן בלוי ז הארצ , אבע ר צװ ײ שיסער ם זײנע ן דורכגעגאנגע ן דור ך דע ר טיר , אומעטו ם שפיג ן קויל ן . איך האב אמאל געשאסן און זיי זענען ביידע געפאלן.
  
  
  ווארט א רגע.
  
  
  איך בין גוט, אָבער נישט אַזוי גוט.
  
  
  א לאנגע מאמענט פון א שרעקליכע שטילקייט. איך האב ארוםגעקוקט אין צימער. אורי איז געלעגן אין מיטן טעפּעך, מיט א קויל אין זײן אויסגעפוצטע װעסט. קעלי ס רעכט האַנט איז געווען אַלע רויט, אָבער ער דאַקט פֿאַר דעקן הינטער די קאַנאַפּע.
  
  
  מי ר האב ן זי ך געקוק ט אײנע ר דע ם צװײט ן או ן דערנא ך אוי ף דע ר טיר .
  
  
  און דאָרט איז געווען מיין אַלט פרייַנד דוד בנימין.
  
  
  ער האט געשמײכלט א שמייכל. „זאָרגט נישט, ליידיז. די קאַוואַלרי איז דאָ."
  
  
  — גיי אין גיהנום, דוד.
  
  
  איך בין אריבערגעקראכן צו אורי'ס קערפער. עס איז געווען בלוט פלאָוינג אַראָפּ מיין פוס. איך פּעלץ זיין דויפעק. ער איז נאך דארט געווען. כ'האב אויסגעקנעפלט מיין וועסטל. עס האָט געראטעוועט זיין לעבן. קעלי האט געהאלטן זײן בלוטיקע האנט. "איך טראַכטן איך וועט געפֿינען אַ דאָקטער איידער עס כערץ." קעלי איז פּאַמעלעך אַרויס פון צימער.
  
  
  די שין־בית־ייִד זײַנען איצט געװען איבערן זאַל. זיי און די לעבאַנעסע קאַפּס האָבן געמאכט אַ גאַנץ טשיקאַווע קאָמבינאַציע, גענומען געפאנגענע. און דעמאָלט די פאליציי געקומען. ביירוט פאליציי. לאמי ר רײד ן װעג ן פרעמד ע בעטגעװערטע , שי ן ביטהון .
  
  
  “לבנון וועט נוצן די געשיכטע פֿאַר די קומענדיק יאָרן. זיי וועלן זאָגן, "ווי קענען איר באַשולדיקן אונדז פֿאַר העלפּינג די פּאַלעסטיניאַנס?" האָבן מיר נישט אַמאָל געאַרבעט מיט דער שב"כ? "אגב," האָט בנימין צוגעגעבן, "מיר האָבן לעאָנאַרד פאָקס." ביירוט איז צופרידן צו געבן עס אַוועק. און מיר וועלן עס גערן געבן צוריק צו אמעריקע."
  
  
  — אײן פראגע, דוד.
  
  
  — װי בין איך אהער געקומען ?
  
  
  — רעכט.
  
  
  "לילאַ האָט מיר געזאָגט אַז דו גיסט קיין ירושלים. איך'ווע אַלערטיד די סטאַרטפּאַס צו לאָזן מיר וויסן ווען איר אָנקומען. דעמאָלט איך שפּירט איר אַראָפּ. נו, ניט פּונקט סערוויילאַנס. די אַרמיי פאָרמיטל וואָס גענומען איר צו דיין האָטעל איז געווען אונדזער. דער טאַקסי וואָס גענומען איר צו די אַעראָפּאָרט. דער שאָפער האָט געזען אַז איר שטיי אויף דעם עראָפּלאַן געפאָרן קיין ביירוט. נאכדעם איז עס נישט געווען אזוי שווער. געדענק - איך אָפּגעשטעלט ראָבי ס טעלעפאָן רעקאָרדס פֿאַר איר. און איינער פון די נומערן איז געווען פאָקס ביירוט. איך האב קיינמאל נישט פארשטאנען, אז אל שייטאן איז לעאנארד פאקס, אבער איך האב איינגעזען אז איר האט זיך אפגעשטעלט און געטראכט אז איר זאלט דארפן א ביסל הילף פון אייערע פרענדז. מיר האָבן אַ באָכער אין ביירוט אַעראָפּאָרט - נו, מיר האָבן אַ באָכער - איצט זיין דעקן איז בלאָון. איר ווערט גרין, קאַרטער. איך וועל פּרובירן צו ענדיקן געשווינד אַזוי איר קענען פאַרשווינדן. וואו בין איך געווען? אה יא. איך האב געװארט אין זאל. עס זענען דריי בחורים מיט מיר. מיר האָבן אַנטדעקט אַז מאַקענזי איז נישט אין זיין צימער “אזוי וואו איז געווען מאַקענזי? איין באָכער איז געגאנגען זוכן פֿאַר איר אין די באַר. איך געגאנגען צו קאָנטראָלירן אויף די אָפּעראַטאָר. אפֿשר האָט מאַקענזי גערופֿן אַן אַנדער ראָומינג דינסט.
  
  
  "פייַן. זאג מיר נישט. איר האָט גערעדט מיט דער אָפּעראַטאָר ווען איך גערופן די קאַפּס."
  
  
  "אָוקיי, איך וועל נישט זאָגן איר. אבער אזוי איז עס געווען. איר זענט זייער גרין, קאַרטער. טייל גרין און ווייַס. איך האָף, אַז איר זאָלט זיך פֿאַרלאָזן. ”
  
  
  — טויט — האב איך געזאגט. אוּן עֶר אִיז גִיגַאנְגֶען.
  
  
  
  
  
  
  ערשטער און צוואנציק קאַפּיטל.
  
  
  
  
  
  איך בין געלעגן נאקעט אין דער זון.
  
  
  אויף דער באַלקאָן. איך האָב זיך געחידושט וואָס איך וואָלט טאָן מיט אַ ביליאָן דאָללאַרס. איך וואלט מסתמא נישט געטון עפעס אנדערש. וואָס איז דאָרט צו טאָן? צי איר האָבן פערצן סוץ ווי Bob LaMotta? איז עס אַ פּאַלאַץ אין אַראַביאַ? ניין. נודנע. רייזע? דאָס איז אן אנדער זאַך וואָס מענטשן טאָן מיט געלט. אין קיין פאַל, טראַוואַלינג איז וואָס איך בין לייַדנשאַפטלעך וועגן. רייזע און פּאַסירונג. פילע אַדווענטשערז. לאָז מיר אײַך דערצײלן װעגן דעם פּאַסירונג ― ס'איז אַ שאָס אין אָרעם. אָדער אַ פוס.
  
  
  איך ימאַדזשאַן דאָס געלט אַלע מאָל. א האלב ביליאן דאלאר. פינף הונדערט מיליאָן. דאס געלט האבן זיי גענומען פון לעאנארד פאקס'ס געוועלב. געלט פֿאַר ויסלייזגעלט. פינף הונדערט מיליאָן דאָללאַרס אין די פופציק יאָרן. צי איר וויסן ווי פילע ביללס דאָס איז? צען מיליאנען. צען מיליאָן פופציק דאָללאַרס. זעקס אינטשעס פּער רעכענונג. פינף מיליאָן פֿיס געלט. נאָר אונטער אַ טויזנט מייל. און דער מאָראַליש איז דאָס: עס קען נישט קויפן גליק. כאטש פאקס. עס קען נישט אפילו קויפן אים אַ אַוועקלייגן. ערשטנס , װײ ל ז ײ האב ן צוריקגעגעב ן דא ס געלט . און צווייטנס, האָט דער ריכטער, אין אַ שפּאַנונג פון לעגאַלע פאַרס, באַשטימט פאָקס’ס באַשולדיקונג אויף אַ ביליאָן דאָלער.
  
  
  ס׳זײנען נישט געװען קײן נעמען.
  
  
  דער טעלעפאן האט געקלונגען. ער איז געלעגן לעבן מיר אויפן באלקאן. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. מיטאג. איך האָב זיך אָנגעגאָסן מיט אַ גלעזל פּויליש מאַשקע. איך לאָז דעם טעלעפאָן קלינגען.
  
  
  ער האט געהײסן רופן.
  
  
  איך האב עס אויפגעהויבן.
  
  
  כאָק.
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  — האסט עס ליב ?
  
  
  ― אַ, יאָ, הער... האָסטו געקלונגען צו פֿרעגן, צי איך בין גוט?
  
  
  — טאַקע נישט, װי איז דײַן פוס?
  
  
  איך האָב זיך אָפּגעשטעלט. ― איך קאָן נישט ליגן, הער. אין אַ פּאָר טעג וועט אַלץ זיין גוט."
  
  
  ― נו, איך פֿרײד זיך צו הערן, אַז דו קענסט מיר נישט ליגן. עטלעכע מענטשן טראַכטן איר זענט אויף דער רשימה פון קריטיקס.
  
  
  איך האָב געזאָגט, "איך קען נישט ימאַדזשאַן ווי די רומאָרס זענען סטאַרטעד."
  
  
  "איך קען אויך נישט, קאַרטער. איך קען אויך נישט. אַזוי לאָזן אונדז רעדן וועגן דיין ווייַטער אַרבעט. דו האסט נעכטן פארענדיקט דעם קעיס פון פאקס, אז יעצט זאלט איר זיין גרייט פאר די קומענדיגע."
  
  
  "יא, האר," איך געזאגט. איך האָב ניט דערוואַרטן דעם נאָבעל פרייז, אָבער די אָפּרוטעג... "פאָר, האר," איך געזאגט.
  
  
  "איר זענט איצט אין קיפראס. איך וויל אז איר זאלט בלייבן דארט די קומענדיגע צוויי וואכן. נאָך דעם מאָל, איך ווילן אַ פול באַריכט וועגן די פּינטלעך נומער פון קיפראס ביימער אין קיפראס.
  
  
  — צװײ װאכן, האסטו געזאגט ?
  
  
  "יא. צוויי וואכן. איך טאָן ניט דאַרפֿן אַ פאַרשעמט שנעל ציילן. ”
  
  
  איך האב אים געזאגט אז ער קען זיך אוודאי רעכענען אויף מיר.
  
  
  איך האב אויפגעהאנגען און גענומען נאך א לעפל קאוויאר. וואו בין איך געווען? טאַקע יאָ. ווער דאַרף געלט?
  
  
  איך האב געהערט א קלאנג פון א שליסל אין דער טיר. איך כאַפּט אַ האַנטעך און ראָולד איבער. און דאָ איז זי. שטייענדיק אויף דער שוועל פון דער באַלקאָן טיר. זי האט אויף מיר געקוקט מיט גרויםע אויגן און צו מיר צוגעלאפן.
  
  
  זי האט זיך געקנײטשט אויפן מאטע און געקוקט אויף מיר. "איך וועט טייטן איר, ניק קאַרטער! איך מיין אז איך וועל דיך הרגענען!"
  
  
  "היי. וואס איז געשען? ביסט נישט צופרידן צו זען מיר?
  
  
  "גוט דיר צו זעהן? כ׳האב מיך דערשראקן האלב צום טויט. איך האב געמיינט אז דו שטארבט. זיי וועקן מיר אַרויף אין די מיטן פון די נאַכט און געזאגט, "קאַרטער איז שאַטן. איר דאַרפֿן צו פליען צו קיפראס."
  
  
  איך האָב מיט דער האַנט דורכגעלאָפֿן אירע געלע און ראָזע האָר. "היי מילי... היי."
  
  
  א מאמענט האט זי געשמײכלט א שײנעם שמייכל; דערנאך האט איר װידער אויפגעלויכטן די אויגן.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט, "אויב עס מאכט איר פילן בעסער, איך בין שאַטן. קוק אונטער די באַנדאַזש. דאָרט איז אַלץ גראָב. און דאָס איז ווי איר פילן וועגן אַ ווונדאַד העלד - ווונדאַד אויף דער שורה פון פאַרטיידיקונג פון זיין לאַנד? אָדער לאָזן מיר לייגן עס אן אנדער וועג. איז דאָס ווי איר פילן וועגן דעם מענטש וואָס עריינדזשד פֿאַר איר צו האָבן אַ צוויי-וואָך וואַקאַציע אין קיפראס? "
  
  
  "וואַקאַציע?" זי האט געזאגט. "צוויי וואכן?" דערנאָך האָט זי זיך צעוויינט. "וואָס איז געווען דער ערשטער פּרייַז?"
  
  
  איך האב זי דערנענטערט. "איך מיסט איר, מילי. איך האָב טאַקע געפעלט פֿון דײַן ברוגזדיקן מויל."
  
  
  איך האב איר געלאזט וויסן וויפיל איך האב אים געפעלט.
  
  
  "דו ווייסט?" — האט זי װײך געזאגט. "איך טראַכטן איך גלויבן איר."
  
  
  מיר האָבן זיך געקושט פֿאַר די ווייַטער שעה און אַ האַלב.
  
  
  סוף־כּל־סוף האָט זי זיך אַרומגעדרייט און זיך געלעגן אויף מײַן ברוסט. איך האב אויפגעהויבן א שטריק פון אירע האר צו מיינע ליפן, אריינגעכאפט זייער פארפום און ארויסגעקוקט איבערן מיטלענדישן ים, טראכטענדיג אז מיר זענען עפעס א גאנצן קרייז.
  
  
  מילי געקוקט מיר קוקן אויס צו ים. "טראַכטן צו פאַרלאָזן אַקס ווידער?"
  
  
  "אוי. איך מיין אז דאס איז מיין גורל״.
  
  
  "ס 'איז א שאד. איך האָב געמײנט, אַז דו װעסט פֿײַן קומען אַהײם“.
  
  
  איך האב געקושט די שפיץ פון איר זיס געלן קאפ. "האָניק, איך וואָלט מאַכן אַ געמיין ציוויל, אָבער איך געוועט איך קען צולייגן צו באַקומען עמעס ינדזשערד בייַ מינדסטער אַמאָל אַ יאָר. וואס זאגסטו צו דעם?
  
  
  זי האט זיך אויסגעדרייט און מיר געביסן אין אויער.
  
  
  "הממ," זי געזאגט. — הבטחות, הבטחות.
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  דאָקטאָר טויט
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  דאָקטאָר טויט
  
  
  דעדאַקייטאַד צו די מענטשן פון די סוד באַדינונגס פון די פאַרייניקטע שטאַטן פון אַמעריקע
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  דער טאַקסי האָט פּלוצלינג אָפּגעשטעלט ביים אַרייַנגאַנג צו רו מאַלוטש. דער שאָפער האָט צו מיר אָפּגעקערט דאָס אָפּגעגאָלטענע קאָפּ און געבליצט מיט די בלוט־שאָסענע אויגן. ער האט גערויכערט צו פיל קעפ.
  
  
  — שלעכטע גאס — האט ער א גרויםער געברומט. ― איך װעל נישט אַרײַן. איר װילט אַרײַן, גײט איר“.
  
  
  איך טשאַקלעד. אפילו די האַרציקע אַראַבישע איינוואוינער פון טאַנגיער האָבן אויסגעמיטן Rue Malouche, אַ שמאָלע, וויינקלענדיקע, שוואַך באַלויכטע און שמעקנדיקע געסל אין מיטן מעדינאַ, טאַנגערס ווערסיע פון דער קסבאַה. אָבער ערגערס האָב איך געזען. און איך האב דארט געהאט געשעפטן. אי ך הא ב געצאל ט דע ם דרייווער , אי ם געגעב ן א שפיץ , פו ן פינ ף דירה ם או ן אװעק . ער האָט אַרײַנגעטאָן דעם אויטאָ אין גאַנג און איז געווען אַ הונדערט יאַרדס, איידער איך האָב געהאַט אַ געלעגנהייט צו אָנצינדן אַ פּאַפּיראָס.
  
  
  "איר זענט אַן אמעריקאנער? צי איר ווילן צו האָבן אַ גוט צייַט?
  
  
  קינדע ר האב ן זי ך ארויסגעװיז ן פו ן ערגע ץ או ן מי ך נאכגעלאפ ן װ י אי ך גײ . ז ײ זײנע ן געװע ן ניש ט מע ר װ י אכט־נײ ן יא ר אלט , אנגעטא ן אי ן שמוציגע , צעבראכענ ע דזשעלאבא ס או ן האב ן אויסגעזע ן װ י אל ע אנדער ע מאגער ע קינדע ר װא ס דערשינע ן זי ך פו ן ערגע ץ אי ן טאנגער , קאזאבלאנקא , דמשק ׳ או ן אנדער ע צענדלי ק אראבישע .
  
  
  "וואס גלייכסטו? צי איר ווי יינגלעך? מײדלעך? צװײ מײדלעך אין דער זעלבער צײַט? צי איר הנאה וואַטשינג די ווייַזן? די מיידל און די ייזל? איר ליב זייער קליין יינגלעך. וואס גלייכסטו?"
  
  
  ― דאָס, װאָס איך האָב ליב, ― זאָג איך פֿעסט, ― איז צו לאָזן אַלײן. איצט פארלוירן״.
  
  
  „װילסטו קױף? צי איר ווילן כאַשיש? וואס ווילסטו?" — האבן זיי אנשטענדיק געשריגן. זיי זענען נאָך בייַ מיין כילז ווען איך פארשטאפט אין פראָנט פון אַ אַנמאַרקט פלאַגסטאָון טיר און קלאַפּט פיר מאָל. דער טאנעלע אין דער טיר האט זיך געעפנט, א װאנםטאש פנים האט ארויסגעקוקט און די קינדער האבן זיך צוגעלאפן.
  
  
  — אַלט? האט דאס פנים אן אויסדרוק געזאגט.
  
  
  "קאַרטער," איך געזאגט קורץ. "ניק קאַרטער. איך ווארט".
  
  
  דער טאַפליע האָט זיך גלײַך אַוועקגעטראָגן, די לאַקס האָבן געקליקט, און די טיר האָט זיך געעפֿנט. איך בין אַרײַן אין אַ גרויסן צימער מיט אַ נידעריקן סטעליע, וואָס האָט ערשט אויסגעזען נאָך טונקעלער ווי די גאַס. דער חרדישער ריח פון ברענענדיקער חשיש האָט אָנגעפילט מיינע נאזלעכער. די שארפע געשרייען פון אראבישער מוזיק האבן מיר דורכגעשטעקט אין די אויערן. בײ ם זײט ן צימער , געשטאנע ן צעשטער ט אוי ף ד י טעפענס , אדע ר צוריקגעלײג ט אוי ף קישנס , זײנע ן געשטאנע ן עטלעכ ע צענדלי ק טונקעלע ר געשטאלטן . טײל האבן געזונקען מינץ־טײ, אנדערע האבן גערויכערט חשיש פון א האקעלע. זייער ופמערקזאַמקייַט איז געווען פאָוקיסט אויף די צענטער פון די צימער, און איך קען פֿאַרשטיין וואָס. א מיידל האט געטאנצט אויף די טאַנצן שטאָק אין דעם צענטער, באלויכטן דורך טונקל לילאַ ספּאַץ. זי איז געווען ווערינג בלויז אַ קורץ ביוסטהאַלטער, טראַנסלוסאַנט בלומערז און אַ שלייער. ז י הא ט געהא ט א קערפערדיק ן קערפער , פול ע בריסט ן או ן גלאט ע היפּס . אירע באוועגונגען זענען געווען לאנגזאם, זיידנע און עראטישע. זי האָט געשמעקט ווי ריין געשלעכט.
  
  
  "וועט איר זיצן, מאָנסיער?" — האט דער וואנצעסיקער געפרעגט. זיין קול איז נאך געווען אן אויסדרוקן און די אויגן האבן זיך נישט באוועגט ווען ער האט גערעדט. אי ך הא ב זי ך אויםצוגעכאפ ט פו ן דע ר מײד ל או ן אנגעװיזן , אוי ף א פלא ץ קעג ן דע ר װאנט , קעגנאיבע ר דע ר טיר . נאָרמאַל אַפּערייטינג פּראָצעדור.
  
  
  "דאָ," איך געזאגט. "און ברענגען מיר עטלעכע מינץ טיי. בוילינג."
  
  
  ער איז פארשװאונדן אין דער טװינער. איך האב זיך אװעקגעזעצט אויף א קישן קעגן דער װאנט, געװארט ביז מײנע אויגן האבן זיך פולשטענדיק צוגעפאסט צו דער פינצטערניש, און פארזיכטיק אונטערזוכט דעם ארט. איך באַשלאָסן אַז דער מענטש איך איז געווען וועגן צו טרעפן איז אַ גוט ברירה. דער צימער איז געווען טונקל גענוג און די מוזיק הויך גענוג פֿאַר אונדז צו האָבן עטלעכע פּריוואַטקייט. אויב איך קען דעם מענטש אַזוי גוט ווי איך געדאַנק, מיר וואָלט דאַרפֿן אים. מיר קען אויך דאַרפֿן איינער פון עטלעכע אַרויסגאַנג אַז איך מיד באמערקט. איך געוואוסט עס זענען אנדערע, און איך קען אפילו טרעפן ווו. קיין קלוב אין טאַנגיער וואָלט געדויערן לאַנג אָן אַ ביסל דיסקריט עגזיץ אין פאַל פון אַ וויזיט פון די פּאָליצייַ אָדער אפילו ווייניקער דיזייעראַבאַל וויזיטערז.
  
  
  וואָס שייך פֿאַרווייַלונג - נו, איך האָב אויך קיין טענות וועגן דעם. כ׳האב זיך צוגעלײגט צו דער גרויםער לײמענער װאנט און געקוקט אויף דער מײדל. אירע האר איז געװען שװארץ און האט דערגרײכט ביז איר לענד. לאנגזאם, לאנגזאם האט זי זיך געשװינדלט אין דער טונקעלער ליכט, צום אנגעשטענדיקן קלאפ פון דעם קלאפ אין מאגן. איר קאָפּ איז געפאלן צוריק, דעמאָלט פאָרויס, ווי אויב זי האט קיין קאָנטראָל איבער וואָס איר גוף געוואלט, דארף, אָדער טאָן. קוילן-שוואַרצע האָר האָט גערירט איין ברוסט, דערנאָך די צווייטע. ז ײ האב ן זי ך פארדעק ט או ן דערנא ך אנטפלעק ט ד י בויך־מוסקלען , װא ם האב ן זי ך מי ט שװײס , נאס ט געגלאנצט . זײ האבן געטאנצט צוזאמען אירע רײפע דיך, װי א מאן׳ס הענט האבן זי לאנגזאם ארײנגעפלאגט אין אן עראטישן היץ. אירע הענט האבן זיך אויפגעהויבן, געשטופט אירע גלענצנדיקע בריסט פאראויס, ווי זי וואלט זיי מקרב געווען, צוגעברענגט פארן גאנצן מענער-צימער.
  
  
  "ניק. ניק קאַרטער."
  
  
  איך האב ארויף געקוקט. איך האב ערשט נישט דערקענט די טונקעלע געשטאלט אין דזשינס, וואס איז געשטאנען איבער מיר. דא ן הא ב אי ך דערזע ן טיפ ע אויג ן או ן א שארפע ר קין . צוזאמע ן זײנע ן ז ײ געװע ן א ן אוממעיק . Remy St-Pierre, איינער פון די פינף עלטער מיטגלידער פון די ביוראָו דעוקסיעמע, דער פראנצויזיש עקוויוואַלענט פון אונדזער סי.איי.עי. און חבר. אונדזערע אויגן האָבן זיך באַקענט אויף אַ מאָמענט, דערנאָך האָבן מיר ביידע געשמייכלט. ער האט זיך אװעקגעזעצט נעבן אים אויפן קישן
  
  
  
  
  
  "איך האָב נאָר איין קשיא," איך געזאגט מיט אַ נידעריק קול. „װער איז דײַן שנײַדער? זאג מיר אז איך קען עס אויסמיידן. ”
  
  
  נאך א בליץ פון א שמייכל האט זיך געפלאצט איבערן אנגעשפּאנטן פנים.
  
  
  "שטענדיק וויץ, מאַן אַמי," ער געענטפערט פּונקט אַזוי שטיל. "עס איז געווען אַזוי פילע יאָרן זינט איך לעצטע געזען איר, אָבער איר גלייך פֿאַרשטיין די פּאָיגנאַס ווען מיר לעסאָף טרעפן ווידער."
  
  
  דאס איז ריכטיג. עס איז געווען אַ לאַנג צייַט צוריק. אין פאַקט, איך האב נישט געזען רעמי זינט David Hawk, מיין באַלעבאָס און הויפּט פון אַקס אָפּעראַטיאָנס, אַסיינד מיר צו העלפן ביוראָו דעוקסיעמע פאַרמייַדן די אַסאַסאַניישאַן פון פרעזידענט דע גול. איך האב נישט געטאן קיין שלעכט אַרבעט אויב איך טאָן דאָס אַליין. ד י צוױ י װוינענדיק ע מערדער , זײנע ן עטלעכ ע יאר ן שפעטע ר געשטארב ן א נאטירלעכ ן או ן פרידלעכ ן טוי ט אי ן זײ ן בעט , פרעזידענ ט דע ר גאול , או ן רעמי י או ן אי ך האב ן זי ך אפגעטייל ט מי ט קעגנזײטיק ן רעספּעקט .
  
  
  "ווי אַנדערש קענען איך האָבן שפּאַס, רעמי?" ― זאָג איך, אַרױסצייג ציגאַרעטן און אים אַרײַנגעבראַכט.
  
  
  דער שטארקער קין האט זיך גרוים צוגעקלעמט.
  
  
  "איך טראַכטן, מאַן אַמי, אַז איך האָבן עפּעס צו פאַרווייַלן אפילו איר, די מערסט עפעקטיוו און דעדלי שפּיאָן איך האָבן אלץ געוואוסט. צום באַדויערן, דאָס טוט נישט פאַרווייַלן מיר אין אַלע."
  
  
  ער האט גענומען די פּאַפּיראָס, געקוקט אויף די גאָלדען שפּיץ איידער ער האט עס אַרײַן אין מויל, און אַ ביסל געשאָקלט מיטן קאָפּ.
  
  
  "נאָך מנהג-געמאכט מאַנאַגראַמד סיגאַרעטטעס, איך זען. דיין איינציקע אמתע פאַרגעניגן."
  
  
  איך האָב אָנגעצונדן זײַן פּאַפּיראָס, דערנאָך מײַן, אַ קוק אויף דער טענצער.
  
  
  "אָה, איך בין צוגעלאָפן נאָך אַ ביסל מענטשן. שטרענג אויף פליכט, פון קורס. אָבער איר האָט נישט געשיקט דעם הויך בילכערקייַט דרינגלעך רופן דורך כאָק - און, איך קען לייגן, יבעררייַסן אַ פייַן ביסל וואַקאַציע - צו רעדן וועגן מיין סיגאַרעטטעס, mon ami." איך כאָשעד אַז איר האָט נישט אַפֿילו פאַרבעטן מיר דאָ צו היטן דעם מיידל פּרובירן צו מאַכן ליבע צו יעדער מענטש אין די צימער אין אַמאָל. נישט אַז איך מיינדאַד."
  
  
  דער פראנצויז האט א נײד געטאן.
  
  
  "איך באַדויערן אַז די געלעגנהייט פֿאַר אונדזער באַגעגעניש איז נישט מער אָנגענעם, אָבער ..."
  
  
  דער קעלנער איז צוגעגאַנגען מיט צװײ פּאַרמענדיקע גלעזער מינץ־טי, און רעמי האָט צוגעדעקט דאָס פּנים מיט דער קאַפּאָטע פֿון זײַן זשעלע. זײַנע שטריכן זײַנען כּמעט פֿאַרשוווּנדן געוואָרן אין די שאָטנס. אויף די טאַנצן שטאָק דער טעמפּאָ פון די שווער מוזיק איז אַ ביסל געוואקסן. די מווומאַנץ פון די מיידל געווארן כעוויער און מער פּערסיסטענט. איך האב געווארט ביז דער קעלנער האט זיך דעמאטעריעלירט, ווי די מאראקאנער קעלנערס, און דאן האב איך שטיל גערעדט.
  
  
  "אָוקיי, רעמי," איך געזאגט. "לאמיר עס טוהן."
  
  
  רעמי האט גענומען א שלעפ פון זײן ציגארעט.
  
  
  ― װי איר זעט, ― האָט ער זיך פּאַמעלעך אָנגעהויבן, ― האָב איך פֿאַרבײַ די הויט און געטראָגן מאָראָקאַנישע קלײדער. דאָס איז נישט די נאַריש מאַסקערייד עס קען ויסקומען. אפיל ו אוי ף דע ם ארט , װא ס אי ך הא ב זי ך פארזיכערט , מעג ן אונדזע ר שונאים . . און מיר ווייסן נישט, מיר ווייסן נישט ווער זיי זענען. דאָס איז די מערסט שרעקלעך אַספּעקט פון דעם סיטואַציע. מיר ווייסן נישט ווער זיי זענען און מיר ווייסן נישט זייערע מאטיוון. מיר קענען נאָר טרעפן."
  
  
  ער האט געמאכט א פויז. איך פּולד אַ זילבער קאָלבע פון מיין רעקל און דיסקריטלי אויסגעגאסן עטלעכע 151 דערווייַז באַרבאַדאָס ראַם אין ביידע פון אונדזער ברילן. מוסולמענער טרינקען נישט - אָדער זאָלן נישט - און איך האָב נישט געטראַכט וועגן זיך אומקערן צו זייער אמונה. רעמי האט א דאנקבאר געקאכט, גענומען א זופּן טיי און געצויגן.
  
  
  "איך וועל קומען גלייך צו די פונט," ער האט געזאגט. “עמעצער איז פאַרשווונדן. עמעצער פון וויטאַל זיכערהייט אינטערעס ניט בלויז צו פֿראַנקרייַך, אָבער צו אַלע פון אייראָפּע, די וק און די יו. בקיצור, איינער וואס איז אינטערעסאנט פאר דער מערב וועלט."
  
  
  "וויסנשאפטלער." עס איז געווען אַ דערקלערונג, נישט אַ קשיא. די פּלוצעמדיק דיסאַפּיראַנס פון איין געלערנטער געפֿירט מער פּאַניק ווי די וויסטיישאַן פון אַ טוץ ביוראַקראַץ, קיין ענין אין וואָס לאַנד עס געטראפן.
  
  
  רעמי האט א ניד געטאן.
  
  
  "האָב איר אלץ געהערט פון פערנאַנד דורוך?"
  
  
  איך גענומען אַ פאַרטראַכטן שלעפּן אויף מיין פּאַפּיראָס און מענטאַלי ריוויוד AX ס ביאָ טעקעס אויף פראנצויזיש וויסנשאפטלעכע פירער. פופצן פֿיס אַוועק, אַ טענצערין האט געטאן איר בעסטער צו דיסטראַקט מיר. די מוזיק איז געווען סטעדאַלי גיינינג מאָמענטום. איך פּעלץ אַ בייַסעניש אין מיין מאָגן. דאס מיידל האט געציטערט, די בויך מוסקלען האבן זיך צוגעטראגן צום קלאפ פון דער מוזיק, די היפּס האבן געפאלסט.
  
  
  "ד"ר Fernand Duroch, Ph.D. מיטגליד פון דער לעגיאָן פון כּבֿוד. געבוירן אין עלזאַס אין 1914. גראַדזשאַווייטיד ערשטער אין קלאַס פון די École Polytechnique אין פּאַריז, 1934. פאָרשונג אין סובמאַרין פּראַפּאַלשאַן סיסטעמען פֿאַר די פראנצויזיש נאַווי איידער די דייַטש ינוואַזיע. דער פראנצויזיש אונטער דער ריכטונג פון דע גאַול איידער באַפרייַונג: הויפּט אַדוואַנסאַז אין קאָמפּיוטערס פֿאַר דער אַנטוויקלונג פון יאָדער סאַבמערינז זינט 1969 - דירעקטאָר פון RENARD, אַ סוד פּרויעקט פון דער פראנצויזיש נאַווי איז געווען באקאנט אונטער די קאָד נאָמען "דאָקטאָר טויט" פֿאַר זיין דערפאַרונג מיט יקספּלאָוסיווז.
  
  
  רעמי האט װידער א נײד געטאן. איצ ט זײנע ן אוי ך זײנ ע אויג ן געװע ן געװע ן אויפ ן מײדל . אירע ציטערנדיקע בריסט האבן נאס געגלאנצט אין דעם רויכיקן ליכט. אירע אויגן זענען געווען פארמאכט ווען זי האט געטאנצט.
  
  
  "איר האָט געטאן דיין טייל
  
  
  
  
  היים ארבעט. AX קאַלעקץ אינפֿאָרמאַציע געזונט. טאָמער צו גוט פֿאַר מיר ווי RENARD ס זיכערהייט דירעקטאָר. אָבער, דאָס איז דער מענטש וועגן וואָס מיר רעדן."
  
  
  "און דער שליסל וואָרט אין זיין דאָוסאַדזש איז, פון קורס, 'יאָדער," איך געזאגט.
  
  
  "זאל זיין".
  
  
  איך האב אויפגעהויבן א ברעם.
  
  
  "זאל זיין?"
  
  
  "עס זענען אנדערע טערמינען. פֿאַר בייַשפּיל, "קאָמפּיוטעריזאַטיאָן" און "אַנדערוואָטער פּראַפּאַלשאַן סיסטעמען." וואָס איינער איז ריכטיק, מיר טאָן ניט וויסן. ”
  
  
  — אפשר אלע ? איך האב געפרעגט.
  
  
  — װידער אפשר. רעמי האָט אַ ביסל גערודערט. מיר אויך. א קליין אומבאקוועמליכקייט איז אריינגעקומען אין צימער, א וואקסנדיקע און כמעט באמערקליכע שפאנונג. עס איז געווען ריין געשלעכט שפּאַנונג קומען פון די מיידל אין דעם צענטער. איר שלײער איז איצט אראפגעלאזט געװארן. בלויז די דינע טראַנספּעראַנט שטאָף פון די בלומערז און ביוסטהאַלטער באדעקט איר גענוגיק בריסט מיט זאַפטיק ניפּאַלז און זאַפטיק היפּס. דורך דעם מאַטעריאַל, יעדער מענטש אין די צימער קען זען די שוואַרץ דרייַעק פון איר דזשענדער. ז י הא ט אי ם היפנאטיש , זי ך באװעג ט מי ט ד י הענט , אײנלאדנדיק , געבעט ן פא ר אויפמערקזאמקײט .
  
  
  רעמי האט אויסגעקלאפט אין האלדז און נאכאמאל געכאפט פון זײן ראם־טי.
  
  
  "לאָזן מיר אָנהייבן אין די אָנהייב," ער האט געזאגט. "בעערעך דריי חדשים צוריק, ד"ר דוראָטש לינקס RENARD הויפּטקוואַרטיר אין קאַסיס פֿאַר זיין יערלעך דריי-וואָך וואַקאַציע. לויט זיינע חברים, איז ער געווען אין הויך שטימונג. דער פראיעקט האט זיך גיך דערנענטערט צו א געלונגענע פארענדיקונג, און אין אמת'ן זענען געבליבן בלויז אייניקע פּרטים צו דערקלערן. דורוך איז געגאנגען צו לייק לוזערן אין שווייץ, ווו ער בדעה צו פאַרברענגען אַ שיפל יום טוּב מיט אַן אַלט פרייַנד וואָס געלעבט אין די פּאַליטעקניק אוניווערסיטעט. ער האָט געפּאַקט די טאַש און דעם צוואנציגסטן פֿרימאָרגן פֿון נאָוועמבער האָט זיך געזעגנט מיט זײַן טאָכטער אויף..."
  
  
  — זײן טאכטער ?
  
  
  “דורטשע איז אַן אלמן. זיין דריי-און-צוואַנציק-יאָר-אַלט טאָכטער מישעל וואוינט מיט אים און אַרבעט ווי אַ ביבליאָטעק אין RENARD. אבער איך וועל קומען צוריק צו אים שפּעטער. ווי איך געזאגט, דוראָטש געקושט זיין טאָכטער זייַ געזונט אין מאַרסעיל אַעראָפּאָרט. , ארויפגעקומע ן אויפ ן עראפלא ן קײ ן מילאן , װעלכע ר פלי ט קײ ן לוזערן . צום באַדויערן… "
  
  
  "ער האָט זיך קיינמאָל נישט באַוויזן," האָב איך פאַר אים פאַרטיק.
  
  
  רעמי האט א ניד געטאן. ער האָט זיך אַ ביסל אויסגעדרייט צו האַלטן די טענצער אויס פון זיין שורה פון דערזען. איך קען פֿאַרשטיין וואָס. עס האט נישט געהאלפן מיט קאנצענטראציע. זי האט פארלאזט דעם צענטער פון זאל און האט זיך אצינד געקראצט צװישן די צוקוקער, װאוילפול אנגערירט אירע בריסט און דיך צו אײן הארציקן מאן, דערנאך דעם אנדערן.
  
  
  "ער איז אַרײַן אויפֿן עראָפּלאַן," האָט רעמי ווייטער געזאָגט. "מיר וויסן דעם. זײַן טאָכטער האָט דאָס געזען. אבער ער איז נישט דורכגעגאנגען דורך מינהגים און אימיגראציע אין לוסערן. אין פאַקט, ער איז נישט ליסטעד אויף די פלאַך פון מילאַן צו לוזערן.
  
  
  "אזוי די קידנאַפּינג, אויב עס איז אַ קידנאַפּינג, איז פארגעקומען אין מילאַן. אָדער אויף ברעט די פלאַך פון מאַרסעיל, "איך געזאגט פאַרטראַכט.
  
  
  "עס וואָלט ויסקומען אַזוי," האט געזאגט רעמי. ממילא האט זיין טאכטער באקומען פון אים א בריוו צוויי טעג שפעטער. ביידע מאַדעמאָיסעל דורוטש און אונדזער בעסטער האַנדרייטינג עקספּערץ שטימען אַז עס איז טאַקע געשריבן דורך דורוך זיך. אַ פּלוצעמדיק נויט פֿאַר סאַלאַטוד, און ער געמאכט אַ ספּאַנטייניאַס באַשלוס צו איזאָלירן זיך ערגעץ צו "טראַכטן די זאכן."
  
  
  "שטעמפּל?" ― האָב איך געפֿרעגט, זיך געצװוּנגען נישט צו קוקן אױפֿן טענצער. זי האט זיך דערנענטערט. נידעריק קרעכצן זענען איצט אַנטלאָפן איר האַלדז; אירע טול־באַוועגונגען זײַנען געוואָרן פראַנטישע.
  
  
  "די פּאָסטמאַרק אויף דעם בריוו איז געווען רוים. אָבער דאָס מיינט דאָך גאָרנישט. ”
  
  
  "ווייניקער ווי גאָרנישט. ווער עס האָט אים קידנאַפּט, האָט אים געקענט צווינגען צו שרייבן אַ בריוו און עס דערנאָך פּאָסט פון ערגעץ”. איך האָב פֿאַרענדיקט די ראַם און טיי אין איין לייטווייט. "אויב, דאָס הייסט, ער איז געווען קידנאַפּט."
  
  
  "פּונקט. נאטירלעך, טראץ זײן גלענצנדיקן רעקארד פון פאטריאטיזם, דארפן מיר אנערקענען די מעגליכקייט פון דורוךס פארלאזונג. אויב מיר נעמען די ווערטער און טאָן פון זיינע אותיות אין פּנים ווערט, דאָס איז רובֿ מסתּמא."
  
  
  "איז געווען מער ווי איין בריוו?"
  
  
  "דריי וואָכן נאָך זיין דיסאַפּיראַנס, Michelle Duroch באקומען אן אנדער בריוו. אין דעם, ווידער געשריבן אין האַנט, Durocher האט געזאגט אַז ער איז געווען ינקריסינגלי זארגן וועגן די נאַטור פון די אַרבעט ער איז טאן אין RENARD און האט באַשלאָסן צו פאַרברענגען נאָך זעקס חדשים אַליין צו "באַטראַכטן" צי ער וויל צו פאָרזעצן עס. ערשט דעמאלט איז זיין טאכטער באמת דערשראקן געווארן - ער האט נישט אנגעצייכנט אינעם בריוו וואו ער איז און נישט אנגעצייכנט ווען ער וועט נאכאמאל מיט איר קאמיוניקירן - און האט באשלאסן אז עס איז איר פליכט אלס רענארד אנגעשטעלטע, ווי אויך זיין טאכטער. , צו קאָנטאַקט די אויטאריטעטן . מען האָט מיך גלייך אַריינגעבראַכט אין דעם פאַל, אָבער זינט דאַן האָבן אונדזערע אויספאָרשונגען כמעט גאָרנישט אַרויסגעוויזן פון ווערט״.
  
  
  "רוסישע? כינעזיש?" דאָס מיידל איז געווען נאָענט צו אונדז. איך האָב געקענט שמעקן דעם פּאַרפום און די פּיזעם פון איר שטראַלנדיק גוף. אי ך הא ב געזע ן צװיש ן איר ע גרעםטע ר בריסט , קרעלן . מענער האבן זיך דערגרײכט זי צו אנרירן, זי כאפן.
  
  
  
  
  
  "אַלע אונדזערע אגענטן זענען נעגאַטיוו וועגן דעם," האָט רעמי געזאָגט. "אזוי איר זען, מאַן אַמי, מיר טאַקע זענען פייסינג אַ ליידיק וואַנט. מיר ווייסן נישט מיט וועמען ער איז, צי ער איז מיט זיי פון פרייען ווילן אדער נישט, און דער עיקר ווייסן מיר נישט וואו ער איז. מיר וויסן אַז מיט די אינפֿאָרמאַציע אין Fernand Duroch ס קאָפּ, די RENARD פּרויעקט קען זיין דופּליקייטיד דורך ווער עס יז ערגעץ אין דער וועלט פֿאַר בלויז אַ ביסל מיליאָן דאָללאַרס.
  
  
  "ווי טויטלעך איז עס?"
  
  
  "דעדלי," רעמי געזאגט גראָב. "ניט אַ הידראָגען באָמבע אָדער באַקטעריאָלאָגיקאַל וואָרפער, אָבער אַ שטאַרביק געפאַר אין די אומרעכט הענט."
  
  
  איצט די מיידל איז געווען אַזוי נאָענט אַז איך קען פילן איר הייס אָטעם אויף מיין פּנים. אירע קרעכצן זײַנען געוואָרן גוטער, פֿאָדערנדיק, איר פּעלוויס האָט זיך באַוועגט אַהין און צוריק אין אַ פֿרעמדע, די הענט האָבן זיך דערגרייכט אַרויפֿ, ווי צו אַן אומזעעוודיקן ליבהאָבער, וואָס האָט אַרויסגעגעבן עקסטאַטישע יסורים אין איר פלייש; דעמאל ט האב ן זי ך איה ר געשפרײט , אי ם אויפנעמע ן . אנדער ע מענע ר האב ן זי ך צוגעגרײ ט צ ו אי ר , זײער ע אויג ן האב ן געפלאצט ן פו ן הונגער . זי האָט זיי אַנטלאָפן, קיינמאָל פאַרלאָרן פאָקוס אויף איר אייגענע ינערלעך קאַנוואַלשאַנז.
  
  
  "וואָס וועגן דיין טאָכטער? מײנט זי טאַקע, אַז דורוך איז טאַקע אַלײן געגאַנגען „טראַכטן“?“
  
  
  "דו רעדסט אַליין מיט דיין טאָכטער," האָט רעמי געזאָגט. "זי באהאלט זיך און איך וועל דיך פירן צו איר. דאס איז איינע פון די סיבות, מאנה אמי, איך האב דיך געבעטן צו קומען אהער קיין טאנגיער. די אנדערע סיבה, און די סיבה וואס איך האב דיר און אקס אריינגענומען, איז צוליב מיינע חשדות. . .
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן נענטער, פרובירט צו הערן רעמי'ס ווערטער. די מוזיק האָט שארף געשריגן, ווען דאָס מיידל פאַר אונדז, דאָס מויל אָפן אין אַ שטיל געשריי פון עקסטאַז, האָט אָנגעהויבן בייגן איר גוף צום לעצטן ספּאַזמע. פֿון די ווינקל פון מיין אויג, איך קען זען צוויי מענטשן מאָווינג צילן אַריבער די צימער. באַונסערס? צו האַלטן די צוקוקער אונטער קאָנטראָל און פאַרמייַדן די סצענע פון טורנינג אין אַ מאַסע שענדונג סצענע? אי ך הא ב ז ײ פארזיכטי ק געקוקט .
  
  
  "... אַלט פריינט ווידער - אַגענט באַריכט - ווולקאַן ..." איך געהערט סניפּאַץ פון רעמי ס שמועסן. װע ן אי ך הא ב צוגעקוק ט ד י צװ ײ מענער , האב ן זי ך ארוי ס או ן גענומע ן זײ ן האנט . עטלעכע אינטשעס אַוועק, די מיידל 'ס גוף האט געציטערט און דעמאָלט לעסאָף ציטערד.
  
  
  ― רעמי ― זאָג איך ― האַלטן אַן אויג אויף...
  
  
  ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן אומקערן . אין דעם פונט, ביידע מענטשן וואַרפן אַוועק זייער דדזשעלאַבאַס.
  
  
  "רעמי!" איך האב געשריגן. "אַראָפּ!"
  
  
  עס איז געווען צו שפּעט. אין צימער מיט אַ נידעריקן סטעליע איז אַ טויבנדיק ברום פֿון שאָס פֿון סטאַן מאַשין־געווער. רעמי׳ם קערפער האט זיך געקלאפט פאראויס, װי מ׳װאלט אים צעבראכן איבערן רוקנביין מיט א ריזיגן האמער. א שורה בלוטיקע לעכער האבן זיך באוויזן אויפן רוקן, ווי זיי וואלטן דארט טאטאטירט. דער קאפ האט אים אויפגעריסן. דער שאַרבן האָט זיך צעשפּאַלטן אין אַן אויסבראָך פֿון רויט בלוט, גרויע מוח און ווייסע שאַרבן ביין. מײַן פּנים איז געװען דורכגעװיקלט מיט זײַן בלוט, מײַנע הענט און העמד האָבן געשפּריצט.
  
  
  עס איז גאָרנישט איך קען טאָן פֿאַר רעמי איצט. און איך האָב נישט געהאַט קײן צײַט אים צו טרויערן. א שפּאַלטן רגע נאָך די ערשטער קויל שלאָגן, איך בין געפאלן און אנגעהויבן צו ראָולד. די Wilhelmina, מיין 9 מם לוגער און שטענדיק באַגלייטער, איז שוין אין מיין האַנט. ליגנדי ק אויפ ן בויך , בי ן אי ך ארוי ף הינטער ן ציגל־זײל ן או ן צוריקגעקער ט פײער . מייַן ערשטער קויל שלאָגן די ציל. איך האב געזען אז איינער פון די צוויי מענער האט אראפגעלאזט זיין סובמאשין ביקס און זיך בייגן דעם קאפ צוריק, אנגעכאפט דעם האלדז און געשריגן. בלוט האט אויסגעגאסן פון דער קאראטיד ארטעריע װי פון א הויכן דרוק קישקע. ער איז געפאלן, נאך אליין צוגעכאפט. ע ר אי ז געװע ן א טױטע ר מענטש , װא ם הא ט זי ך געקוק ט שטארבן . אבער דער אנדערער האט נאך געלעבט. אפילו ווען מיין צווייטער קויל האט פארוואונדעט זיין פנים, איז ער געפאלן אויפן דיל און פארשטופט פאר זיך דעם קערפער פון זיין נאך לעבעדיקע פריינד. נוצנדי ק אי ם װ י א שילד , הא ט ע ר װײטע ר געצויגן . די בולאַץ קיקט אַרויף שטויב און שפּאַלטן פון די ליים שטאָק אינטשעס פון מיין פּנים. איך האב נישט וויסט צייט אָדער אַממאָ טריינג צו שלאָגן די ביסל אינטשעס פון די שאַרבן פון די שוטער וואָס איך קען זען. אי ך הא ב דרײע ן װילהעלמינע ר או ן געקוקט , אוי ף ד י דר ײ טונקעל ע ליכט־באמבלען , װא ס זײנע ן געװע ן דע ר אײנציקע ר ליכטי ק אי ן צימער . איך מיסט די ערשטער מאָל, געשאלטן, דעמאָלט צעבראכן די ליכט באַלבז. דער צימער האט זיך איינגעפאלן אין טיפע פינצטערניש.
  
  
  „הילף! ביטע! העלף מיך!"
  
  
  פו ן דע ם טויבע ן כאאס ם פו ן געשרײען , געשרײע ן או ן שיס ן הא ט זי ך געקלאפ ט נעב ן מיר , א פרוי ס שטימע . כ׳האב געדרײט דעם קאפ. עס איז געווען אַ טענצער. זי איז געווען אַ ביסל פֿיס אַוועק פון מיר, פאַרצווייפלט קלינג צו די שטאָק פֿאַר באַשיצן וואָס איז נישט דאָרט, איר פּנים קאַנטאָרד אין גרויל. אין דער בלבול האָט מען איר ביוסטהאַלטער אָפּגעריסן און אירע נאַקעטע בריסט זענען געווען פֿאַרדעקט מיט ליכטיקע בלוטשפּריצן. די בלוט פון רעמי סיינט-פּיער. איך האָב זי אַרױסגעצױגן, אַרײַנגעכאַפּט זי גרױס בײַ אירע לאַנגע, געדיכטע שװאַרצע האָר און זי געצויגן הינטערן פּאָסט.
  
  
  "דו זאלסט נישט קומען אַראָפּ," איך געראָטן. "דו זאלסט נישט רירן".
  
  
  זי "האט זיך צו מיר אנגעכאפט. איך האב געשפירט די ווייכע קורוועס פון איר קערפער קעגן מיין האנט מיט א פּיסטויל. איך האב א מינוט געהאלטן פייער, זיך קאנצענטרירט אויף די בליצן פון דעם שיסער'ס וואפן. יעצט האט ער געשאסן דעם גאנצן צימער, געלייגט א פייער ליניע וואס װאָלט מיך אײַנגעכאַפּט ― װאָלט איך נישט געהאַט קײן באַהיצונג.
  
  
  
  דער צימער האט זיך פארוואנדלט אין גיהנום, אין א נייטמער גרוב פון טויט, פארשפרייט מיט קערפערס, אין וועלכן די נאך לעבעדיקע, שרייענדיקע, האבן צעטרעטן די שרייענדיקע קערפער פון די שטארבנדיקע, זיך געגליטשט אין בלוט, געדריקט איבער צעבראכענע און פארשמאכטע פלעש, געפאלן ווי קוילן. ברוטאַלי שלאָגן זיי אויף די צוריק אָדער פּנים. א פאר פוס װײט האט א מאן א װײטער געשריגן, אנגעהאלטן די הענט צום בויך. זײ ן מאגן איז געװארן אויפגעריסן פון קוילן און די געדערעם האבן זיך אויסגעגאסן אויפן דיל.
  
  
  "ביטע!" האָט דאָס מײדל נעבן מיר געװײנט. "ביטע! לאָז אונדז אַרױס פֿון דאַנען!"
  
  
  — באלד — האב איך געכאפט. אויב עס איז געווען אַ געלעגנהייט צו כאַפּן דעם באַנדיט און נעמען אים לעבעדיק, איך געוואלט עס. אי ך הא ב ארויפגעלײג ט ד י האנ ט אויפ ן פאסט , גענומע ן פארזיכטי ק זי ך או ן געשאסן . נאָר צו לאָזן אים וויסן איך בין נאָך דאָרט. אויב איך קען באַקומען אים צו פאַרלאָזן זיין סטאַקינג פייער טאַקטיק אין האפענונגען צו כאַפּן מיר טראַפ און צווינגען אים צו קוקן פֿאַר מיר אין דער פינצטער - איך קען פילן הוגאָ, מיין בלייַער-דין סטילעט נעסטלעד קאַמפערטאַבלי אין זיין טשאַמאָיס אָרעם.
  
  
  — הער! ― האָט פּלוצים געזאָגט דאָס מײדל נעבן מיר.
  
  
  איך איגנאָרירט איר און גענומען אן אנדער שאָס. ד י שיסעריי ן הא ט זי ך אפגעשטעל ט א מאמענט , דא ן הא ט זי ך זי ך װידע ר פארנומען . דער באַנדיט האָט זיך איבערגעלאָדן. או ן ע ר הא ט נא ך געשאסן .
  
  
  — הער! ― האָט דאָס מײדל װידער אַ מאָל געזאָגט, מער אָנשטענדיק, געצויגן מײַן האַנט.
  
  
  כ׳האב געדרײט דעם קאפ. ערגעץ אין דער װײטנס, צוליב דעם שארפן קלאפ פון סטענס פּיסטויל, האָב איך דערהערט דאָס כאַראַקטעריסטישע שוידערלעכע געשריי פון אַ פּאָליציאַנט.
  
  
  — פאליציי! — האט דאס מײדל געזאגט. "מיר מוזן איצט גיין! מיר מוזן!"
  
  
  דער שיסער האט געמוזט אויך הערן דעם קלאנג. דער לעצטער שאָס האָט געקלונגען, ווען ציגל האָט זיך צעשפּאַלטן אויף דער זייַל און ליים האָט זיך אויפגעהויבן פון דער פּאָדלאָגע אומבאקוועם נאָענט צו וואו מיר זענען געלעגן, און דערנאָך איז געווען אַ שטילקייט. אויב איר קען רופן דעם צונויפקום פון סקרימז, קראַמפּס און טרעמערז שטילקייַט. אי ך הא ב אנגעכאפ ט דע ם מײדעל ס האנ ט או ן אי ר או ן זי ך געצװונגע ן אויפצוהויבן . ס'האט נישט געהאט קיין שום טעם זיך ארומצוהענגן אין די באהעלטענישן. דער באַנדיט איז לאַנג ניטאָ.
  
  
  "צוריק אַרויסגאַנג," איך געזאגט צו די מיידל. "דער וואָס גייט נישט אַרויס אויף קיין גאַס. שנעל!"
  
  
  "דעריבער," זי געזאגט מיד. — הינטער דער װאנט געפינט זיך א טאפעסט.
  
  
  איך האב נישט געקענט זען אויף וואס זי האט אנגעוויזן אין דער פינצטער, אבער איך האב זי גענומען אויף איר ווארט. כ׳האב געצויגן איר האנט, און איך האב זיך געגראפלט אויף דער װאנט דורך די טיקעטס פון מענטשלעכע קערפער, טויטע און שטארבנדיקע. הענט קוועטשט מיין פיס, מיין טאַליע. איך האָב זיי אַװעקגעשטויסן, איגנאָרירט די געשרייען אַרום מיר. איך האָב נישט געהאט קיין צייט צו שפּילן פלאָראַנס ניגהטינגאַלע. איך האב נישט געהאט קיין צייט צו ווערן אויסגעפרעגט ביי דער מאראקאנער פאליציי.
  
  
  ― אונטערן טעפּעך ― האָב איך געהערט װי דאָס מײדל שעפּטשעט הינטער מיר, ― איז אַ הילצערנע קעפּ. איר האָבן צו כאַפּן עס. שטארק".
  
  
  מײַנע הענט האָבן געפֿונען די גראָבע וואָל פֿון אַ מאַראָקאַנער טעפּעך. איך האָב עס אָפּגעריסן און געפֿילט פֿאַר אַ קעפּ אונטער אים. מיינע הענט זענען געווען נאַס און גליטשיק מיט וואָס איך געוואוסט איז בלוט. די געשריי פון די פאליציי קאר איז יעצט געווען נענטער. פּלוצעם האָט עס זיך אָפּגעשטעלט.
  
  
  "אייל זיך צו!" האָט דאָס מײדל געבעטן. "זיי זענען אַרויס!"
  
  
  אי ך הא ב געטראפ ן א גראב ע געשאפענ ע שטעקעלע ך או ן הא ב אי ך געצויג ן — װ י עפע ם אי ן א קילע ר װײטע ר טײ ל פו ן מײ ן מוח , הא ב אי ך באמערק ט דע ם פאקט , א ז פא ר דע ם אומשולדיק ן באקוקער , הא ט דא ס מײד ל אויסגעזע ן צו ם באזארגט , צ ו פארמייד ן ד י פאליציאנטן .
  
  
  "אייל זיך צו!" זי האט געבעטן. "ביטע!"
  
  
  איך האב שטארקער געצויגן. מיטאמאל האט טי געשפירט, אז א שטיק פון דער ליים־װאנט האט זיך געלאזט. ער האט זיך צוריק געשאקלט, ארײנגעלאזט א בלאשן קילע נאכט־לופט אין דעם טויטלעכן געשטאנק פון צימער. איך האָב אַרײַן דאָס מיידל אַרײַן אין דער עפֿענונג און איר נאָכגעלאָפֿן. פון הינטן האט עמעצןס האנט פארצווייפלט אנגעכאפט מיין אקסל, און א קערפער האט געפרואווט זיך דורכצודרייען די לאך פאר מיר. מייַן רעכט האַנט סוואַנג אַרויף און דעמאָלט אַראָפּ אין אַ האַלב-מאָרד קאַראַטע צעהאַקן. אי ך הא ב דערהער ט א װײטיק ן גרוים ן או ן דע ר קערפע ר אי ז געפאלן . איך פּושט אים אויס פון די לאָך מיט איין פֿיס און געגאנגען דורך די לאָך, פּושינג די אָפּטיילונג פון וואַנט צוריק אין פּלאַץ הינטער מיר. איך האָב זיך אָפּגעשטעלט. װוּ נאָר מיר זײַנען געװען, איז געװען פּעך־שוואַרץ.
  
  
  ― אַזױ ― האָב איך דערהערט דאָס מײדל לעבן מיר שעפּטשען. איר האַנט האָט זיך אַרױסגעצױגן און געפֿונען מײַנע. - אויף דיין רעכט. גיב אכטונג. ".
  
  
  איך האָב מיך געלאָזט שלעפּן איר האַנט אַראָפּ די טרעפּ און דורך אַ מין שמאָלן טונעל. איך האב געמוזט האלטן דעם קאפ אראפ. די נאכט־לופט האט געשמעקט מיט שטויב, פארפוילן און מופס.
  
  
  "דער אַרויסגאַנג איז זעלטן געניצט," די מיידל שושקעט צו מיר אין דער פינצטער. "בלויז דער באַזיצער און אַ ביסל פון זיינע פרענדז וויסן וועגן אים."
  
  
  — װי צװײ מענער מיט שטײנער ביקסן? איך געפֿינט.
  
  
  "מענטשן מיט ביקס זענען נישט פריינט. אָבער... איצט דאַרף מען קריכן. גיב אכטונג. די לאָך איז קליין."
  
  
  איך געפונען זיך אויף מיין מאָגן, סטראַגאַלינג דורך אַ דורכפאָר קוים גרויס גענוג פֿאַר מיין גוף. ע ס אי ז געװע ן פײכ ט או ן פארשטונקען . עס האט נישט גענומען פיל טראכטן פֿאַר מיר צו פאַרשטיין אַז מיר טאַפּן אין אַן אַלט, אַניוזד טייל פון די קאַנאַל סיסטעם. אָבער נאָך פֿינף געשפּאַנטע מינוטן איז דער שטראָם פֿון פֿרישער לופט געוואקסן.
  
  
  
  דאס מײדל פאר מיר האט זיך מיטאמאל אפגעשטעלט.
  
  
  "דאָ," זי געזאגט. "איצט איר האָבן צו שטופּן אַרויף. הייבן די באַרס."
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארויסגעכאפ ט או ן דערפיל ט ד י פארזיכערט ע אײזערנ ע שטעכן . כאפנדי ק מי ט ד י קני , הא ב אי ך זי ך אויפגעהויב ן מי ט דע ר רוקן . עס קריקט, דעמאָלט רויז אַרויף אינטש דורך אינטש. ווען די לאָך איז געווארן גענוג גרויס, איך מאָושאַנז פֿאַר די מיידל צו קוועטשן דורך. איך בין געגאַנגען נאָך איר. דער גריל האָט זיך אומגעקערט צו זײַן אָרט מיט אַ פֿאַרשטומטן קלאַנג. כ׳האב מיך ארומגעקוקט: א גרויםע שײדל, שװאך באלויכטן פון די לבנה־שײנ אין דרױסן, שאטן פון אויטאמאבילן.
  
  
  "ווי זענען מיר?"
  
  
  "אַ ביסל בלאַקס פון דעם קלוב," די מיידל געזאגט. זי האט שװער געאטעמט. "פארלאזן גאַראַזש פֿאַר די פּאָרט. מיר זענען זיכער דאָ. ביטע לאָזן מיר רוען אַ בשעת."
  
  
  איך קען נוצן אַ ברעכן זיך. אבער איך האט מער וויכטיק זאכן אויף מיין מיינונג.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "איר רוען זיך. בשעת איר רילאַקסינג, לאָזן אונדז יבערנעמען איר ענטפֿערן אַ פּאָר פון פֿראגן. ערשטנס, פאַרוואָס ביסטו אַזוי זיכער, אַז די דאָזיקע באַוואפנטע מענטשן זענען נישט געווען קיין פרײַנד פונעם בעל-הבית? ווייל די פאליציי איז אנגעקומען? "
  
  
  פאר א מאמענט האט זי װײטער געקריגט צו כאפן דעם אטעם. איך האב געווארט.
  
  
  "דער ענטפער צו דיין ערשטער קשיא," זי געזאגט ענדלעך, איר קול נאָך קראַקינג, "איז אַז בונערז געהרגעט רעמי סט. פּיער. סעינט פּיער איז געווען אַ פרייַנד פון די אָונערז, און דעריבער די גאַנז קען נישט זיין פריינט פון די באַזיצער."
  
  
  כ׳האב אנגעכאפט איר אקסל.
  
  
  "וואָס טאָן איר וויסן וועגן רעמי סט. פּיער?"
  
  
  "ביטע!" — האט זי אויסגערופן , זיך ארומדרייענדיק . "דו האסט מיר וויי געטוהן!"
  
  
  "ענטפֿערן מיר! וואָס טאָן איר וויסן וועגן Remy St-Pierre?
  
  
  — איך... מיסטער קארטער, איך האב געמײנט, אז איר קענט.
  
  
  "איך ווייס?" איך האָב לוסאַנד מיין קאַפּ אויף איר אַקסל. "איך ווייס דאס?"
  
  
  — איך... איך בין מישעל דורוך.
  
  
  
  קאַפּיטל צוויי
  
  
  אי ך הא ב אי ר אנגעקוקט , נא ך געהאלט ן אי ר אקסל . זי האט א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  - אַזוי סיינט-פּיער האט ניט זאָגן איר?
  
  
  "סיינט-פּיער האט נישט האָבן צייט צו זאָגן מיר," איך געזאגט. "זיין קאָפּ איז געווען בלאָון אַוועק פּונקט ווען די געשיכטע איז געווארן טשיקאַווע."
  
  
  זי האט זיך געציטערט און זיך אװעקגעקערט.
  
  
  "איך האב געזען," זי שושקעט. "עס געטראפן אינטשעס פון מיין פּנים. עס איז געווען שרעקלעך. איך וועל האָבן נייטמערז פֿאַר די מנוחה פון מיין לעבן. און ער איז געווען אַזוי גוט, אַזוי טרייסט. נאָך דעם ווי מיין טאַטע איז פאַרשווונדן ... "
  
  
  "ווען עס איז נאָר דיין פאטער," איך געזאגט. "אויב איר זענט Michel Duroch."
  
  
  "אָה, איך זען," זי געזאגט געשווינד. "עס איז שווער פֿאַר איר צו ימאַדזשאַן די טאָכטער פון Fernand Duroch, אַ באַוווסט געלערנטער, פּערפאָרמינג טאַנצן דו ווענטרע אין אַ מאָראָקקאַן כאַשיש קלוב. אָבער… "
  
  
  "ניין, גאָר נישט," איך געזאגט. "אין פאַקט, דאָס איז פּונקט וואָס Remy St-Pierre וואָלט צולייגן. וואָס איז דער בעסטער אָרט צו באַהאַלטן איר? אָבער דאָס באַווייזן מיר נישט אַז איר זענט Michel Duroch.
  
  
  "און וואָס באַווײַזט מיר, אַז דו ביסט ניק קאַרטער, דער מענטש, וועמען סעינט פּיער האָט מיר באַצייכנט ווי דער גלענצנדיקסטער און טויטלעכער שפּיאָן אויף פֿיר קאָנטינענטן?" — האט זי געפרעגט, איהר קול איז געװארן הארטער.
  
  
  איך געקוקט אויף איר פאַרטראַכט.
  
  
  "איך קען באַווייַזן עס," איך געזאגט. "וואָס זאָגן איר דאַרפֿן?"
  
  
  "Très bien," זי געזאגט. "איר ווילט וויסן אויב איך וויסן וועגן דיין לעגיטימאַציע מעטהאָדס. זייער גוט. ווייַזן מיר די ין פון דיין רעכט עלנבויגן."
  
  
  איך האָב צוריקגעצויגן די אַרבל פֿון מײַן רעקל און העמד. זי האָט זיך צוגעבויגן צו לייענען דעם האַק אידענטיפֿיקאַציע, וואָס איז טאַטאַטירט אויף דעם אינעווייניק פֿון מײַן עלנבויגן, און דערנאָך אויפֿגעהויבן איר קאָפּ און אַ נאָד.
  
  
  "איך אויך וויסן דיין קאָד נאָמען: N3 און דיין טיטל: קילמאַסטער," זי געזאגט. "סעינט פּיער האָט מיר אויך דערקלערט, הער קאַרטער, אַז דער אַקס וואָס איר אַרבעט פֿאַר איז די מערסט געהיים אַגענטור אין די יו. עס. רעגירונג אינטעליגענץ סיסטעם, און אַז די אַרבעט ער טוט איז צו שווער און צו גראָב אפילו פֿאַר די סי.איי.עי.
  
  
  ― שײן ― זאָג איך, אױסגעקרײצט די אַרבל. "איר וויסן אַלץ וועגן מיר. און וואָס איך וויסן וועגן איר ... "
  
  
  "איך בין נישט בלויז די טאָכטער פון Fernand Duroch," זי געזאגט געשווינד, "אָבער אויך די ביבליאָטעק פון די RENARD פּרויעקט. איך האָבן אַ קלאַס 2 זיכערהייט רעשוס, וואָס דעם טיפּ פון אַרבעט ריקווייערז. אויב איר רופן RENARD הויפּטקוואַרטיר, זיי וועלן געבן איר אַ מיטל צו פעסט ידענטיפיצירן מיר: דריי פערזענלעכע פראגעס צו וואָס בלויז איך און RENARD וויסן די ענטפֿערס.
  
  
  "וואָס וועגן דיין מאַם?" — האב איך געפרעגט. "וואָלט זי ניט וויסן די ענטפֿערס צו עטלעכע פון די פראגעס?"
  
  
  ― האָט דאָס מײדל קאַלט געענטפֿערט ― אָן אַ ספֿק. — סײַדן, װי איר װײסט דאָך, איז זי געשטאָרבן מיט זעכצן יאָר צוריק.
  
  
  איך טשאַקאַלד אַ ביסל.
  
  
  "איר זענט אַ זייער סאַספּישאַס מענטש, הער קאַרטער," זי געזאגט. "אָבער אפילו איר מוזט פֿאַרשטיין אַז, נאָר נישט צו באַצירן זיך מיט טאַטוז, וואָס איך טאָן ניט ווי, איך געהאט ווייניק ערטער צו באַהאַלטן די אידענטיטעט אין די פּאַסן אַז איך ..."
  
  
  זי האט געגאפט
  
  
  
  
  מיט א מאל און געװארפן בײדע הענט איבער אירע נאקעטע בריסט.
  
  
  "מאָן דיו! איך האָב גאָר פֿאַרגעסן..."
  
  
  כ׳האב װידער געקאכט.
  
  
  "איך האב נישט געוואוסט," איך געזאגט. איך האב אראפגענומען מיין רעקל און עס איבערגעגעבן צו איר. "מיר מוזן אַרויסגיין פון דאָ, און איר וועט צוציען גענוג ופמערקזאַמקייט אויף די גאַס ווי עס איז. איך וואלט נישט געוואלט אנהייבן קיין טומל״.
  
  
  אפיל ו אי ן דע ר טונקעלע ר לבנה־שכ ל װא ס הא ט זי ך געפילטער ט דור ך ד י שמוציק ע פענצטערלעך , הא ב אי ך דערזע ן אי ר רוי ט װ י ז י הא ט אנגעטא ן אי ר רעקל .
  
  
  "אבער וואו קענען מיר גיין?" — האט זי געפרעגט. "איך בין געשלאפן אין אַ קליין צימער אויף דער שטאָק אויבן דעם קלוב וואָס רעמי עריינדזשד פֿאַר מיר מיט זיין פריינט, די אָונערז. ער האט מורא געהאט..."
  
  
  “... וואָס אויב דיין פאטער איז געווען קידנאַפּט און ער האט נישט קאָואַפּערייט מיט זיינע קאַפּטערז, איר קען זיין ווייַטער אויף דער רשימה. אָרעווניק פון דיין פאטער 'ס מיטאַרבעט." איך האב עס פארענדיקט פאר איר.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. "פּונקט. אבער מיר קענען נישט גיין צוריק צו דעם קלוב איצט. די פאליציי וועט זיין דארט און דער אנטלאפענער שיסער קען זיך ווידער דערשינען”.
  
  
  איך האָב אַרויפגעטאָן מיין האַנט אויף איר אַקסל און זי געפירט צו דער טיר.
  
  
  "מיר גייען ניט ערגעץ לעבן דעם קלוב," איך פאַרזיכערט איר. "איך האָבן אַ פרייַנד. זיין נאָמען איז אַהמעד און ער אָונז אַ באַר. איך האָב אים געטאָן עטלעכע טובה. ” איך קען האָבן צוגעלייגט ווי איך געראטעוועט אים פון אַ לעבן זאַץ אין אַ פראנצויזיש טורמע, אָבער איך האט נישט. "איצט ער וועט טאָן מיר עטלעכע פאַוואָרס צוריק."
  
  
  "אזוי איר טאַקע גלויבן אַז איך בין Michel Duroch?" — האט זי געפרעגט. איר קול האט געבעטן.
  
  
  "אויב נישט," האָב איך געזאָגט, קוקנדיק אַראָפּ אויף דער מיינונג צווישן די לאַפּעלס פֿון מײַן רעקל, וואָס איז שטאַרק פֿאַרבעסערט געוואָרן פֿון דעם, וואָס עס טראָגט עס איצט, "ביסט איר אַן אינטערעסאַנטער פאַרבייַט."
  
  
  זי האָט צו מיר געשמייכלט, ווען איך האָב געעפֿנט די טיר און מיר זענען אַרײַן.
  
  
  "איך פילן בעסער," זי געזאגט. "איך האָב מורא ..."
  
  
  זי האט װידער געגאכט. עס איז געווען מער אַ פאַרשטומט געשריי.
  
  
  — דײן פנים... דײן פנים...
  
  
  מיין מויל האט זיך פארשטעקט. אין ליכטיק לעוואָנע - ליכט, איך קען ימאַדזשאַן ווי מיין פּנים, הענט און העמד מוזן קוקן, באדעקט אין די בלוט פון רעמי סט. כ׳האב ארויםגענומען פון דער הויזן־קעשענע א רײן טיכל, אים גענאקט מיט ראם פון דער קאלבע, און געטון דאס בעסטע. ווען איך פאַרטיק, איך קען זאָגן דורך די קוק פון קאַנטראָולד גרויל אויף איר פּנים אַז איך נאָך ריזעמבאַלד עפּעס פון אַ נייטמער.
  
  
  ― קום ― זאָג איך, אָנגענומען איר האַנט. "מיר ביידע דאַרפֿן אַ הייס שפּריץ, אָבער דאָס קען וואַרטן. אין עטלעכע שעה וועט זיין אַ אַרמיי פון פּאָליצייַ דאָ."
  
  
  איך האָב זי אַוועקגענומען פון פּאָרט, אַוועק פון קלוב. עס האָט מיר גענומען עטלעכע בלאַקס איידער איך געוואוסט פּונקט ווו איך בין. איך האָב דערנאָך געפֿונען Girana סטריט און זיך אויסגעדרייט רעכט אין די לאַנג וויינדינג אַלייע וואָס פירט צו אַהמעד ס באַר. ס׳האט געשמעקט, װי יעדן אנדער געסל אין טאנגיער, מיט ורינען, נאס לײם און האלב פארפוילטענע גרינס. ד י פארפוילט ע בלאָטע ר הײזער , װא ס האב ן זי ך ארויסגעשטראג ן פו ן בײד ע זײט ן פו ן אונדז , זײנע ן געװע ן פינצטער ע או ן שטיל . ם׳איז געװען שפעט. נאָר אַ פּאָר מענטשן זײַנען אונדז פֿאַרבײַ געפֿאָרן, אָבער די, װאָס זײַנען פֿאַרבײַ, האָבן גענומען אײן גיך בליק און, פֿאַרדרייענדיק די קעפּ, שטילערהײט אַנטלױפֿן. מי ר האב ן זי ך געמוז ט באקומע ן א צערודערדיק ן בילד : א שײנ ע או ן געבויגענ ע לאנג ־ האריג ע מײדעלע , אנגעטא ן בלוי ז אי ן דורכזיכטיק ע בלימער ם או ן א מאן־רעקל , באגלײ ט פו ן א גרוים ן מאן , װעמענ ם הויט , אי ז געװע ן פארפלעק ט מי ט מענטשלעכ ן בלוט . פארבײגײע ר האב ן אונד ז אינסטינקטיוו : מי ר האב ן געשמעק ט װ י צרות .
  
  
  דאָס זעלבע האָט אַהמעדס באַר געטאָן.
  
  
  די Marrakesh Lounge איז געווען די מערסט לאַגזשעריאַס, טייַער און בלענדיק באַר אין די מעדינאַ. עס האט זיך אנגערופן פאר א רייכן און סאפיסטיקירטן מאראקאנער ביזנעסמאן, ווי אויך פאר א וויסנשאפטלעכער טוריסט, וואס האט נישט געוואלט נישט האבן קיין חשיש און נישט קיין פארצווייפלטע טוריסט טראפ. אַהמעד האָט שוין לאַנג אָפּגעשפּאַרט געלט צו קויפן, און איצט האָט ער עס זייער אָפּגעהיט. ער האָט, פֿאַרשטייט זיך, באַצאָלט די פּאָליציי שוץ געלט, אַזוי ווי ער האָט עס באַצאָלט צו עטלעכע אַנדערע שטאַרקע עלעמענטן פֿון דער אַנדערער זײַט געזעץ. אָבער ער האָט אויך אויסגעמיטן קאָנפליקט מיט דעם געזעץ דורך צו מאַכן זיכער אַז דער באַר וועט נישט ווערן אַ האַווען פֿאַר מעדיצין דילערז, אַדיקץ, סמאַגלערז און קרימאַנאַלז. טייל פון סיקיורינג זייַן שטעלע איז געווען זייַן סעטאַפּ: די באַר איז געווען אין די ווייַט סוף פון די הויף. אויפן הויף איז געווען א הויכע וואנט איבערצייגט מיט צעבראכענע גלאז איינגעשטעלט אין באַטאָנען און א שווערע הילצערנע טיר. ביי דער טיר איז געווען א זשומער און אינטערקאם. קלייאַנץ האָבן בוזזד אין, געגעבן זייער נעמען, און זענען בלויז אַדמיטאַד אויב אַהמעד קען זיי אָדער דער מענטש וואס ריפערד זיי. אַמאָל אין די הויף, זיי זענען אונטערטעניק צו ווייַטער דורכקוק דורך אַהמעד ס וואך אויג. אויב זיי האבן נישט געוואלט, זיי געפונען זיך אויף דער גאַס אין רעקאָרד צייט. ווען דער באַר איז פֿאַרמאַכט אין דער מאָרגן, ביידע די פּאַטיאָ טיר און די טיר צו די באַר זיך זענען טאָפּל פארשפארט.
  
  
  דער באַר איז געווען פארמאכט. אבער די טיר צום הויף איז געװען א פאר אינטשעס אפן.
  
  
  איך האב נישט געזען אזא זאך אין די זעקס יאר וואס אחמד האט פארמאגט דעם פלאץ.
  
  
  "וואס איז געשען?" ― האָט דאָס מײדל געשעפּטשעט, װען זי האָט דערזען, אַז איך קווענקלען זיך פֿאַר דער טיר.
  
  
  "איך ווייס נישט," האָב איך געענטפערט. „אפֿשר גאָרנישט. אפֿשר אַהמעד איז הצלחה אָפּגעלאָזן און גלייַכגילטיק. אָבער די דאָזיקע טיר קען מען נישט עפענען”.
  
  
  
  
  
  
  אי ך הא ב פארזיכטי ק געקוקט א דור ך דע ר שפאצ ט אי ן טיר ן אי ן הויף . דער באַר איז געווען טונקל. קיין סימן פון באַוועגונג.
  
  
  — זאלן מיר ארײנקומען ? — האט דאס מײדל געפרעגט אומזיכער.
  
  
  ― לאָמיר גײן ― זאָג איך. "אָבער נישט אַריבער די הויף. ניט ווו מיר זענען די שליימעסדיק ציל פֿאַר ווער עס יז זאל זיין אין אַ באַר פאַרבאָרגן אין דער פינצטער בשעת מיר זענען אין די העל לעוואָנע - ליכט.
  
  
  "וואוהין?"
  
  
  אן א װארט רײד האב איך זי געפירט בײ דער פלײצע אין גאס. אַהמעד האָט אויך געהאַט אַ אַנטלויפן מאַרשרוט, אפילו אויב איך האָב נישט קיין כוונה צו נוצן עס ווי אַן אַרויסגאַנג. אין מינדסטער עס טוט נישט אַרייַנציען סערדזשינג אַניוזד סוערז. מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צו ם װינקל , אי ך הא ב ד י מײדעל ע א מאמענט ן געהאלט ן בי ז אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז ד י גא ס אי ז לײדיק , דא ן האב ן מי ר זי ך אויסגעדרײ ט רעכט ס או ן שװײג ע געגאנגע ן צ ו דע ר דריטע ר געביידע . די ווערטער "מוחמד פרנצי" און "בשמים און קטורת" זענען געווען געשריבן אין אַראַביש שריפט אויף אַ פאַרוועלקט, שיילן שילד אויבן דער טיר. ד י טיר גופא , געמאכט פון שװער , פארשוידערטער מעטאל , איז געװען פארשפארט . אבער איך האב געהאט דעם שליסל. איך האב עס פֿאַר די לעצטע זעקס יאָר. דאָס איז געווען אַהמעדס טאַלאַנט צו מיר ביי דער פּרעמיערע: אַ גאַראַנטירן אַז איך וועל שטענדיק האָבן אַ זיכער היים ווען איך בין אין טאַנגיער. אי ך הא ב גענוצ ט דע ם שליסל , געשטופ ט ד י טיר ע אוי ף זײנ ע גוט־אוילטע , שטיל ע הענגלעך , או ן ז י פארמאכ ט הינטער ן אונדז . דאָס מײדל נעבן מיר האָט זיך אָפּגעשטעלט און געשמעקט.
  
  
  "דער שמעקן," זי געזאגט. "וואָס איז דאָס מאָדנע שמעקן?"
  
  
  "בשמים," איך געזאגט. "אַראַביש בשמים. מירה, קטורת, צומיש, אַלץ איר לייענען וועגן אין די ביבל. און גערעדט וועגן די ביבל ... "
  
  
  איך האב זיך געגראפלט פארביי בארס מיט פיינמאליגע בשמים און זעקלעך קטורת צו א נישע אין דער וואנט. דאָרט, אויף אַ פּראָטים דעקערייטאַד שטאָף, איז געלעגן אַ קאָפּיע פון דעם קאָראַן, איסלאם ס הייליק בוך. א מוסולמענער אינדרוידער קאן אלץ בארובן אויף דעם ארט, אבער ער וועט נישט אנרירן וואס איך האב אים אנגערירט. געעפנט צו אַ ספּעציפיש בלאַט, טשאַנגינג די וואָג וואָג אין די נישע. אונטן און פאר אים האט זיך א טײל פון דער דיל צוריקגעקערט.
  
  
  "וואס שייך געהיימע דורכפאָר," האָב איך געזאָגט צום מיידל, אָנגענומען איר האַנט, "דאָס איז פיל בעסער ווי דער וואָס מיר האָבן נאָר אַוועקגעלאָזט."
  
  
  "איך בין נעבעכדיק," די מיידל געזאגט. "גאָט פאַרווערן ניק קאַרטער סטאַמבאַלז אין אַ סוד טוריסט קלאַס דורכפאָר."
  
  
  איך שמייכל מענטאַלי. צי זי איז געווען פערנאַנד דוראָטערס טאָכטער אָדער נישט, דאָס מיידל האט מוט. זי האט זיך שוין האלב ערהוילט פון אן איבערלעבונג וואס וואלט געלאזט פילע מענטשן אין א שאק צושטאנד פאר חדשים.
  
  
  — װאו גײען מיר ? האָט זי געשעפּטשעט הינטער מיר.
  
  
  ― דער דורכפֿאָרג פֿירט אונטער צװײ הײזער און אַ געסל, ― זאָג איך, באַלײדיקנדיק אונדזער װעג אױף אַ שמאָלן שטײנערנעם שטיל מיט אַ בלייַער־לאַש. "עס איז פּאַסיק ..."
  
  
  מי ר האב ן זי ך בײד ע אפגעשטעלט . עס איז געווען אַ טומלדיק געזונט אַרויף פאָרויס, נאכגעגאנגען דורך אַ פאַרלעגנהייט פון סקריטשינג סאָונדס.
  
  
  "וואס איז דאס?" — האט דאס מײדעלע אדורכגעפלאכטן, װידער צו מיר צוגעדריקט איר װארעמען קערפער.
  
  
  איך האב צוגעהערט נאך א מאמענט און דערנאך האב איך זי אנגערופן.
  
  
  "גאָרנישט צו זאָרג וועגן," איך געזאגט. "נאָר ראַץ."
  
  
  — ראַץ! זי האָט מיך געמאַכט אָפּשטעלן. "איך קען נישט ..."
  
  
  איך האב זי פאראויסגעצויגן.
  
  
  "מיר האָבן נישט קיין צייט פֿאַר דעליקאַסיז איצט," איך געזאגט. "אויב עפּעס, זיי זענען מער דערשראָקן פון אונדז ווי מיר זענען פֿאַר זיי."
  
  
  "איך צווייפל אַז."
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. די דורכפאָר איז געענדיקט. מי ר זײנע ן ארויפגעגאנגע ן א קורצע ר שטײנערנע ר טרעפ . פאָרויס, אין דער וואַנט, איז געווען דער סוף פון אַ ווייַן פאַס פינף פֿיס אין דיאַמעטער. אי ך הא ב דערוױי ן אנגעװיזע ן א פראכט־ליכט , געלאפ ן א דינע ר שטראל ן קעגנא ר דע ם שטאם , או ן געפונע ן דע ם פערט ן שטא ק פו ן אויבען . איך האב אים געשטופט. דער אפענער עק האט זיך אויפגעהויבן. דער פאס איז געווען ליידיג אחוץ א קליינע קאמפעני ביים ווייטן אויבערשטן עק, וואס האט אנטהאלט עטליכע גאלאנען וויין, וואס מען האט געקענט באנוצט ווערן צו פארפירן יעדן איינעם צו חושד אז די פאס איז ליידיג.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו דער מיידל. זי האט זיך צוגעדריקט צו דער פײכטיקער װאנט, אצינד ציטערט זי אין איר װײםן אנצוג.
  
  
  "בלייב דאָ," איך געזאגט. “איך וועל קומען צוריק פֿאַר איר. אויב איך קום נישט צוריק, גיי צו דער אַמעריקאַנער אַמבאַסאַדע. זאג זיי איר זאָל קאָנטאַקט David Hawk ביי AX. זאָגן זיי אַז, אָבער גאָרנישט מער. רעד נישט מיט קיינעם אחוץ האקן. איר פֿאַרשטיין? "
  
  
  "ניין," זי געזאגט געשווינד. "איך וועל גיין מיט דיר. איך װיל דאָ נישט זײַן אַלײן“.
  
  
  "פארגעסן עס," איך געזאגט קורץ. "בלויז אין קינאָ איר קענען באַקומען אַוועק מיט מיר גיין מיט איר." אויב עס זענען קיין פראבלעמען, איר וואָלט פשוט אַרייַנמישנ זיך. סייַ ווי סייַ," איך געלאפן מיין פינגער אויף איר גאָמבע און האַלדז. "דו ביסט צו שיין צו גיין אַרום מיט אַ צעריסן קאָפּ."
  
  
  אײדער זי האט װידער געקאנט פראטעסטירן, האב איך זיך דערגרײכט אין דעם עק פון דעם פאס און צוגעשלאםן דעם דעקל הינטער מיר. עס איז געווען טייקעף קלאָר אַז די פאַס איז אין פאַקט געווען געניצט צו קראָם ווייַן לאַנג איידער עס איז געניצט ווי אַ מאַנקווין. דער ריזידזשואַל שמעקן גאַגד און געמאכט מיר פילן שווינדלדיק. אי ך הא ב א מאמענ ט געװארט , זי ך בארואיק ט או ן דערנא ך געקריכ ט צו ם װײטן ן או ן צוגעהערט .
  
  
  
  
  לכתּחילה האָב איך גאָרנישט געהערט. שטילקייַט. דערנאָך, אין עטלעכע ווייַטקייט, קולות. אָדער בייַ מינדסטער סאָונדס וואָס קען זיין קולות. חוץ זיי זענען געווען פאַרקרימט, און אַ כּמעט אוממענטשלעך קוואַליטעט דערציילט מיר אַז די דיסטאָרשאַן איז נישט פשוט געפֿירט דורך דיסטאַנסע.
  
  
  איך כעזיטייטיד אַ מאָמענט מער, דעמאָלט באַשלאָסן צו נעמען די ריזיקירן. לאנגזאם, פארזיכטיק, האב איך געדריקט אויפן עק פונעם פאס. ע ס הא ט זי ך שטילערהײ ט אויפגעהויב ן . איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט מיט ווילהעמינה אין דער האַנט אין דער גרייט.
  
  
  גאָרנישט. טונקל. שטילקייַט. אבער אין די טונקל לעוואָנע - ליכט קומען דורך אַ קליינטשיק קוואַדראַט פֿענצטער הויך אין די וואַנט, איך קען מאַכן די באַלקי שאַפּעס פון ווייַן באַראַלז און ווודאַן טיערס פון שעלוועס פֿאַר ווייַן לאגלען. אַהמעד ס ווייַן קעלער, וואָס כאַוזז די פיינאַסט זאַמלונג פון פייַן וויינז אין צפון אפריקע, געווען גאנץ נאָרמאַל אין דעם שעה פון דער מאָרגן.
  
  
  דעמאָלט איך געהערט די סאָונדס ווידער.
  
  
  זיי זענען נישט שיין.
  
  
  איך קריכן אויס פון די פאַס, קערפאַלי קלאָוזינג עס הינטער מיר, און פּאַדיד אַריבער די שטיין שטאָק צו די מעטאַל באַרס פראַמינג די אַרייַנגאַנג צו די ווייַן קעלער. כ׳האב אויך געהאט פאר זײ א שליסל, און כ׳האב געשװיגן. דע ר גאם , װא ם הא ט געפיר ט צ ו ד י טרעפ ן צו ם באר , אי ז געװע ן פינצטער . אבער פון צימער אויסער דעם קארידאר איז געקומען א טונקעלע געל גראדעל פון ליכט.
  
  
  און קולות.
  
  
  עס זענען געווען דריי פון זיי. צווייטנס, איצט האָב איך דערקענט דעם מענטש. איך קען אפילו דערקענען די שפּראַך וואָס זיי גערעדט - פראנצויזיש. דע ר דריטע ר — נו , זײנ ע קלאנגע ן זײנע ן געװע ן חיהמדיק . די סאָונדס פון אַ כייַע אין יסורים.
  
  
  געדריקט מיין גוף קעגן דער וואַנט, איך אריבערגעפארן צו די גראָדעק פון ליכט. די קולות זײנען געװארן העכער, די חיה קלינגט װײטיקער. ווען איך בין געווען עטליכע אינטשעס פון דער טיר, האב איך ארויפגעבויגן מיין קאפ און דורכגעקוקט דעם ריס צווישן די טיר און דעם ראם.
  
  
  דאס וואס איך האב געזען האט מיר פארדרייען די מאגן. און דאַן האָט ער מיך געמאַכט אַ כעס מיט די ציין.
  
  
  אַהמעד איז געווען נאַקעט, זיין ריסץ געבונדן מיט די פלייש קרוק פון וואָס ער איז געווען סוספּענדעד. זיין טול איז געווען אַ בלאַקאַנד בראָך פון טשערד הויט, מוסקל און נערוועס. בלוט איז געפלויגן פון זײן מויל און פון די אויסגעהאלטענע קראטערן פון זײנע אויגז. ווען איך האב נאכגעקוקט, האט איינער פון די צוויי מענער איינגעאטעמט דעם ציגאר ביז דער שפיץ איז געווארן רויט, דערנאך האט ער אים ברוטאל צוגעדריקט קעגן אחמד'ס זייט, קעגן דעם צארטן פלייש אונטער זיין ארעם.
  
  
  אחמד האט געשריגן. נאָר ער האָט מער נישט געקאָנט מאַכן אַן אמתן געשריי. בלויז די גערגלנדיק אוממענטשלעך סאָונדס פון ווייטיק.
  
  
  זײ ן װײ ב אי ז געװע ן גליקלעכער . זי איז געלעגן עטליכע פוס פון מיר. אי ר האלדז אי ז געװע ן דורכשניט ן אזו י טי ף או ן ברײט , א ז אי ר קא פ אי ז כמע ט אפגעשניט ן געװאר ן פו ן אי ר האלדז .
  
  
  דער שפיץ פון ציגאר איז װידער צוגעדריקט געװארן קעגן אחמדס פלײש. זײן קערפער האט זיך קונװוסיוו געציטערט. איך האב געפרואווט נישט צו הערן די קלאנגן וואס קומען פון זיין מויל און נישט צו זען דאס זידנדיקע בלוט וואס איז ארויס אין דער זעלבער צייט.
  
  
  — דו ביסט נאך אלץ נאריש, אחמד — האט געזאגט דער מאן מיטן ציגאר. "איר מיינט, אַז אויב איר וועט נאָך אָפּזאָגן צו רעדן, מיר לאָזן איר שטאַרבן. אבער איך פארזיכער אייך, אז דו וועסט בלייבן לעבן - און באדויערן אז איר זענט לעבעדיק - אזוי לאנג ווי מיר ווינטשן דיר - ביז דו וועסט אונז זאגן, איך וויל וויסן".
  
  
  אחמד האט גארנישט געזאגט. איך צווייפל אז ער האט אפילו געהערט דעם מאן'ס ווערטער. ער איז געווען פיל נענטער צום טויט ווי די דאזיקע מענטשן האבן געמיינט.
  
  
  "אַלאָרס, הענרי," האט געזאגט אנדערן אין די עפעקטיוו פראנצויזיש פון אַ געבוירענער פון מאַרסעיללע, "קען דעם אַבאַמאַניישאַן זיין קאַסטרייטיד?"
  
  
  איך האב געזען גענוג. איך גענומען אַ שריט צוריק, פאָוקיסט אַלע מיין ענערגיע און קיקט. די טיר האט זיך צעבראכן פון די הענגלעך און זיך צוגעלאפן אין צימער. איך פלו רעכט אויס פֿאַר אים. או ן װע ן ד י צװ ײ מענע ר האב ן זי ך געדרײט , הא ט מײ ן פינגער , װײ ל געדריקט , דע ם צינגל . אויפן שטערן פון דעם מאן מיטן ציגאר האט זיך באוויזן א ליכטיק רויטער קרייז. ע ר הא ט זי ך אומגעקער ט או ן צוגעלאפ ן פאראויס . ער איז געווען אַ מעס איידער ער שלאָגן די שטאָק. איך וואלט געקענט באפרייען פון דעם אנדערן מאן אין א שפאלטן רגע מיט נאך א קויל, אבער איך האב געהאט אנדערע פלענער פאר אים. אײדער זײן האנט האט געקאנט דערגרײכן דעם רעװאלװער פון .38 קאליבער, װאם האט זיך אנגעשטויסן אונטערן לינקן ארעם, איז װילהעלמינה פארשװאונדן און הוגא האט זיך ארײנגעריסן אין מיר אין האנט. א ליכטיק בליץ פון אַ שטאָל בלייד פלאַשט דורך די לופט, און הוגאָ ס שפּיץ ציכטיק סלייסט דורך די טענדאַנז פון די צווייט מענטש 'ס אָרעם. ער האט געשריגן, אנגעכאפט די האנט. אבער ער איז נישט געווען קיין פחדן. כאט ש זײ ן רעכטע ר האנ ט אי ז געװע ן בלוטיק ע או ן אומזיסט , הא ט ע ר זי ך צוגעלאפ ן אוי ף מיר . כ'האב בכוונה געווארט ביז ער איז בלויז עטליכע אינטשעס אוועק פארן זיך אריבערגיין צו דער זייט. איך האָב אים עלנבויגן אין דער שאַרבן, ווען זײַן קערפּער, איצט גאָר פֿון קאָנטראָל, איז פֿאַרבײַגעפֿלויגן בײַ מיר. זיין קאָפּ האט געשאסן ווי די רעשט פון זיין גוף שלאָגן די שטאָק. ווי נאר ער איז געפאלן, האב איך אים אויסגעדרייט מיט'ן פנים און צוגעדריקט צוויי פינגער קעגן דעם אויסגעשטעלטן סקאטישן נערוו פון זיין בלוטיגע האנט. דאָס געשריי, וואָס איז אים אַנטלאָפֿן אין האַלדז, האָט מיך כּמעט פֿאַרטוישט.
  
  
  "פֿאַר וועמען אַרבעט איר?" איך האָב געקרעכצט. — װער האט דיך געשיקט ?
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר, די אויגן ברייט פון ווייטאג.
  
  
  — װער האט דיך געשיקט ? — כ׳האב װידער געפאדערט.
  
  
  ד י גרויל ע אי ן זײנ ע אויג ן אי ז געװע ן איבערהויפט , אבע ר ע ר הא ט גארניש ט געזאגט . איך האָב ווידער געדריקט דעם ססיאַטיק נערוו. ער האט געשריגן און די אויגן האבן אים צוריק ארײנגעריםן אין קאפ.
  
  
  
  
  
  "רעד, פאַרשילטן איר," איך ראַשט. "וואָס אַהמעד פּעלץ איז געווען פאַרגעניגן קאַמפּערד מיט וואָס וועט פּאַסירן מיט איר אויב איר טאָן ניט רעדן. און געדענק נאָר, אַהמעד איז געווען מיין פרייַנד."
  
  
  אַ מאָמענט האָט ער נאָר געקוקט אויף מיר. דערנאָך, איידער איך געוואוסט וואָס ער איז טאן, זיין דזשאָז זענען מאָווינג שנעל און ופגעקאָכט. אי ך הא ב דערהער ט א שװאכ ן קראכ ן קלאנג . דעם מאן׳ס קערפער האט זיך אנגעצויגען און דאס מויל האט זיך אויסגעשטרעקט אין א שמייכל. דעמאלט איז דער קערפער געפאלן, אומבאוועגלעך. דער שוואַכער ריח פֿון ביטערער מאַנדלען האָט דערגרייכט מײַנע נאָזלעך.
  
  
  א זעלבסטמאָרד קאַפּסל פאַרבאָרגן אין זיין ציין. — שטארב ן אײדע ר דו ר רעד ט — האב ן ז ײ אי ם געזאגט , װע ר ע ס אי ז געװע ן — או ן אזו י הא ט ע ר געטון .
  
  
  אי ך הא ב זי ך אװעקגעשטויס ן זײ ן קערפער . די שוואכע קרעכצן וואס איך האב נאך געהערט פון אחמד זענען אנטלאפן פון מיר. איך האָב אויפגעהויבן הוגאָ פון דער פּאָדלאָגע און גענומען זיין גוף אין מיין לינקס האַנט, צעבראכן מיין פרייַנד 'ס קייטן. איך האָב אים געלייגט אויף דער פּאָדלאָגע ווי מילד ווי מעגלעך. זיין אטעמען איז געווען פּליטקע און שוואַך.
  
  
  "אַהמעד," איך געזאגט ווייך. — אחמד, מײן פרײנד.
  
  
  ער האט גערודערט. אײן האנט האט געגראפלט נאך מיין ארעם. אומגלויבליך האט זיך ארויסגעוויזן אויף דעם אויסגעמאטערט בלוטיקן מויל עפעס ווי א שמייכל.
  
  
  "קאַרטער," ער האט געזאגט. "מיין פרייַנד."
  
  
  "אַהמעד, ווער זענען זיי?"
  
  
  ― דער געדאַנק... געשיקט פֿון סיינט־פּיער... האָט פֿאַר זײ געעפֿנט די טויערן נאָכדעם װי דער באַר האָט זיך פֿאַרמאַכט. קאַרטער ... הערן ... "
  
  
  זיין קול איז געווארן שוואַכער. כ׳האב געבויגן דעם קאפ צום מויל.
  
  
  "איך האב שוין צוויי וואכן פרובירט זיך צו פארבינדן מיט דיר... עס גייט דא עפעס פאר... אונזערע אלטע פריינט..."
  
  
  ער האט זיך געכאפט. פֿון די ליפּן האָט זיך געפֿלאָכטן אַ שפּיצל בלוט.
  
  
  "אַהמעד," איך געזאגט. "זאג מיר."
  
  
  ― מײַן װײַב ― האָט ער געשעפּטשעט. "זי איז גוט?"
  
  
  ס'האט נישט געהאט קיין שום טעם אים צו זאגן.
  
  
  "זי איז גוט," איך געזאגט. "איך נאָר פאַרפאַלן באוווסטזיין."
  
  
  ― גוט... פֿרוי ― האָט ער געשעפּטשעט. “איך האָב געקעמפט ווי גענעם. קאַרטער ... הערן ... "
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן נענטער.
  
  
  “... געפרואווט... צו קאָנטאַקט איר, דעמאָלט סט. אונדזערע אַלטע חבֿרים... ממזרים... האָבן געהערט, אַז זײ האָבן עמעצן קידנאַפּט...“
  
  
  — װעמען האט מען געכאפט ?
  
  
  ― איך װײס נישט... נאָר... ערשט איך האָב אים אַהער געבראַכט, טאַנגיער, דערנאָך...
  
  
  איך האב קוים געקענט אויסרעכענען די ווערטער.
  
  
  — װאוהין, אחמד? — האב איך דרינגלעך געפרעגט. — װאוהין האבן זײ אים גענומען נאך טאנגיער ?
  
  
  א ספאזם האט אנגעכאפט זײן קערפער. זײ ן האנ ט הא ט זי ך געגלײ ט איבע ר מײ ן ארעם . דאס פארשמאכטע מויל האט געמאכט א לעצטן פארצווייפלטער פרואוו צו רעדן.
  
  
  ―... לעמפּערט... ― האָט ער װי געזאָגט. -... לעמפּערט... פערל..."
  
  
  דערנאָך: "וולקאַן, קאַרטער ... ווולקאַן ..."
  
  
  דער קאָפּ איז געפֿאַלן צו דער זײַט און דער קערפּער האָט זיך אָפּרוען.
  
  
  אַהמעד דזשוליבי, מיין פרייַנד, איז געשטארבן.
  
  
  ער באַצאָלט מיין סערוויסעס. און דעמאָלט אַ ביסל מער.
  
  
  און ער האָט מיר איבערגעלאָזט אַ ירושה. א מיסטעריעז גאַנג פון ווערטער.
  
  
  לעמפּערט.
  
  
  פּערל.
  
  
  און דאָס זעלבע וואָרט וואָס רעמי סיינט-פּיער האָט גערעדט צום לעצטן מאָל אויף דער ערד:
  
  
  ווולקאַן.
  
  
  
  דריטער קאַפּיטל.
  
  
  װע ן אי ך הא ב געפיר ט דא ס מײד ל דורכ ן לײדיק ן װײ ן פאס ן אי ן קעלער , הא ט ז י געציטערט . פֿון אירע אױגן האָב איך געקאָנט דערצײלן, אַז ס'איז נישט אַזױ פֿון קעלט, װי פֿון שרעק.
  
  
  "וואס איז געשען?" — האט זי געבעטן, געצויגן מיין האנט. “איך האָב געהערט שיסערן. איז איינער פארוואונדעט?
  
  
  "פיר," איך געזאגט. “אַלעמען זענען טויט. צוויי זענען געווען מיין פריינט. ד י איבעריק ע זענע ן געװע ן חלשות . אַ געוויסער מין חלאות״.
  
  
  "אַ ספּעציעל מין?"
  
  
  אי ך הא ב אי ר געפיר ט אי ן קארידאר , צו ם צימער , װא ו אחמד ם מי ט זײ ן פרו י זײנע ן געלעגן , טויט ע נעב ן זײער ע מאַטערן , זײער ע מערדער . איך האָב געוואָלט, אַז זי זאָל זען מיט וואָס פֿאַר מענטשן מיר האָבן צו האַנדלען, אין פאַל זי האָט נישט באַקומען גענוג בילדונג זינט דעם קלוב שחיטה.
  
  
  ― זע, ― זאָג איך טרויעריק.
  
  
  זי האט געקוקט אינעווייניג. איר מויל האט זיך געעפנט און זי איז געװארן בלײך. א רגע שפעטער איז זי געווען אויף האלב וועג אין קארידאר, זיך איינגעבויגן און געגאסן נאך לופט.
  
  
  איך האב געזאגט. — זעט, װאס איך האב געמײנט?
  
  
  „ווער... ווער זענען זיי? פארוואס ... "
  
  
  “צוויי מאָראָקאַנער זענען מיינע פריינט, אַהמעד און זיין פרוי. די אַנדערע צוויי זענען די מענטשן וואָס האָבן זיי געפּײַניקט און דערהרגעט”.
  
  
  "אָבער וואָס?" — האט זי געפרעגט, דאם פנים נאך װײס פון שאק. "ווער זענען זיי? וואס האבן זיי געוואלט?
  
  
  “קורץ איידער ער איז געשטאָרבן, האָט אַהמעד מיר געזאָגט, אַז ער האָט שוין עטלעכע וואָכן פרובירט צו קאָנטאַקט מיר. ער האָט זיך דערוווּסט, אַז דאָ אין טאַנגיער טוט זיך עפּעס. מע ן הא ט מע ן עמעצ ן קידנאפ ט או ן געבראכ ט אהער . רינג קיין בעלז. ? "
  
  
  אירע אױגן האָבן זיך צעװײנט.
  
  
  „קידנאַפּט? מײנט איר ― קאָן דאָס זײַן מײַן טאַטע?
  
  
  "Remy St-Pierre מוזן האָבן געדאַנק אַזוי. ווײַל ווען אַהמעד האָט מיר נישט געקענט דערגרייכן, האָט ער זיך פֿאַרבינדן מיט סיינט־פּיער. קיין צווייפל אַז ס וואָס רעמי געבראכט איר און מיר אַהער.
  
  
  — צו רעדן מיט אחמד?
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "אבער איידער אַהמעד קען רעדן צו ווער עס יז, די צוויי מענטשן האָבן זיך צו אים. זיי באַקענענ זיך ווי שליחים פון סיינט-פּיער, וואָס מיטל זיי געוואוסט אַז אַהמעד איז טריינג צו קאָנטאַקט רעמי. זיי האָבן געוואָלט וויסן וואָס אַהמעד ווייסט און וואָס ער האָט טאַקע איבערגעגעבן."
  
  
  
  .
  
  
  — אבער װער זײנען זײ געװען ?
  
  
  כ׳האב גענומען איר האנט און זי אראפגעפירט אין קארידאר. מי ר האב ן אנגעהויב ן גײ ן ארוי ף ד י טרעפ , װא ם האב ן געפיר ט צו ם באר .
  
  
  "אַהמעד האָט זיי גערופֿן 'אונדזער אַלט פריינט'," איך געזאגט. "אבער ער האט נישט מיינען פרייַנדלעך פריינט. באלד פאר זיין מארד, האט Remy St-Pierre גענוצט די זעלבע ווערטער צו רעפערירן צו די מענטשן וואס זענען מעגליך געווען הינטער דיין פאטער'ס פארשווינדונג. ער האָט אויך געזאָגט עפּעס וועגן די מענטשן וואָס זענען אין אַ פּאָזיציע צו ינפילטרירן RENARD און געפֿינען גענוג וועגן זיין פאטער צו קידנאַפּ אים אין די רעכט מאָמענט."
  
  
  דאָס מיידל האָט זיך אָפּגעשטעלט. "זיי זענען אויך ביכולת צו געפֿינען סט. פּיער און אים טייטן," זי געזאגט פּאַמעלעך. "הרגעט אים ווען זיי האָבן געקענט הרגענען אונדז צוויי."
  
  
  כ'האב געכאפט. "ינערלעך אינפֿאָרמאַציע פֿון קייפל קוואלן אין דער פראנצויזיש רעגירונג. וואָס און ווער אָפפערס עס?
  
  
  אונדזערע אויגן האָבן זיך געטראָפן.
  
  
  "אָאַס," זי געזאגט פשוט.
  
  
  "אזוי איז ריכטיג. א געהיימע ארמיי ארגאניזאציע וואס האט געפירט א מרידה קעגן פרעזידענט דע גול און אים געפרואווט טייטן עטליכע מאל. רעמי און איך האבן געארבעט קעגן זיי אינאיינעם. אחמד האט געהאט א זון וואס האט געארבעט אלס דע גול'ס באדיגאַרד, א זון וואס איז אומגעקומען דורך איינעם. פון די אַסאַסאַניישאַן פרווון.
  
  
  "און נאָך האט הויך-ראַנגקינג סופּפּאָרטערס," זי פאַרטיק די פאָרעם.
  
  
  — װידער רעכט.
  
  
  "אבער וואס ווילן זיי פון מיין פאטער?"
  
  
  "דאָס," איך געזאגט, "איז איינער פון די זאכן וואָס מיר וועלן געפֿינען אויס."
  
  
  אי ך בי ן ארוי ף ד י איבעריק ע טרעפ , דור ך דע ר שענק , או ן געעפנ ט ד י טיר , צו ם אחמד ס װאוינונג , הינטער ן הויז .
  
  
  "אבער וויאזוי?" — האט דאס מײדל הינטער מיר געזאגט. "וואָס אינפֿאָרמאַציע טאָן מיר האָבן? האָט דיין פרייַנד עפּעס געזאָגט צו איר איידער ער איז געשטארבן?
  
  
  איך האב מיך אפגעשטעלט פארן שלאף־צימער.
  
  
  "ער האָט מיר געזאָגט עטלעכע זאכן. איך װעל אײַך נישט דערצײלן פֿון זײ. אמווייניגסטנס פאר איצט."
  
  
  "וואָס? אָבער וואָס?" זי איז געווען ופגעבראַכט. "עס איז געווען מיין פאטער וואס איז קידנאַפּט, איז ניט עס? איך באשטימט האָבן צו טראַכטן ... "
  
  
  — כ׳האב נישט געזען קײן אמתע באװײז, אז דו ביסט דוראכס טאכטער. איך האָב געעפֿנט די טיר צום שלאָפצימער. “איך בין זיכער אַז איר דאַרפֿן צו שפּריץ און טוישן פּונקט ווי איך טאָן. אַהמעד האט אַ טאָכטער וואָס גייט אין שולע אין פּאַריז. איר זאָל געפֿינען איר קליידער אין די שאַפע. זי זאל אפילו קומען איבער. איך האב נישט ליב וואס דו טראגסט יעצט״.
  
  
  זי האט זיך גערוימט.
  
  
  ― דאָס װאַסער דאַרף זײַן הײס, ― זאָג איך. "אַהמעד האט די בלויז מאָדערן גערער אין מעדינאַ. אַזוי האָבן שפּאַס. איך וועל קומען צוריק אין עטלעכע מינוט."
  
  
  זי איז אינעווייניג געגאנגען און פארמאכט די טיר אן א ווארט. אי ך הא ב אי ר געשלאג ן װ ו ז י הא ט געװאוינ ט — אי ר װײבלעכע ר נישטיקײט . איך בין צוריק צו דער באַר און גענומען דעם טעלעפאָן. פינף מינוט שפּעטער איך געמאכט דריי קאַללס: איינער צו פֿראַנקרייַך, איינער צו די ערליין און איינער צו האָקו. ווען איך בין צוריק אין שלאף-צימער, איז די טיר פון די באד נאך געווען פארמאכט און איך האב געהערט די רעגנדל. כ'האב געכאפט איינעם פון אחמד'ס קיטלעך און אראפגעכאפט מיינע שיך און סאק ווען איך בין אראפגעפארן מיטן קארל צום צווייטן באד. די הייס שפּריץ כּמעט געמאכט מיר פילן מענטש ווידער. ווען איך בין דאָס מאָל אומגעקערט צו דעם שלאָפצימער, די קלאָזעט טיר איז געווען אָפן. דאס מיידל האט געפונען איינס פון אחמד'ס טאכטער'ס קליידער און עס אנגעטאן. ס'איז נישט געווען וואס צו טראגן, און דאס וואס איז דארט געווען האט פשוט אונטערגעשטראכן וואס איז נישט באדעקט. וואָס איז נישט באדעקט איז גוט.
  
  
  ― ניק, ― האָט זי געזאָגט, ― װאָס טאָן מיר איצט? זאָלן מיר נישט אַרויסגיין פון דאָ איידער עמעצער קומט און טרעפט די קערפער?
  
  
  זי איז געזעסן אויפן בעט און אויסגעקעמט אירע לאנגע דיקע שווארצע האר. איך האב מיך אװעקגעזעצט נעבן איר.
  
  
  ― נאָך נישט ― זאָג איך. "איך ווארט אויף עפעס."
  
  
  "ווי לאַנג וועלן מיר האָבן צו וואַרטן?"
  
  
  — נישט לאנג.
  
  
  זי האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר אַ סיידווייז. "איך האַס ווארטן," זי געזאגט. "טאָמער מיר קענען געפֿינען אַ וועג צו פאַרגיכערן צייט," זי געזאגט. אין איר קול איז געװען א באזונדערער טאן, א הײזעריקער, לאנגזאם טאן. א טאָן פון ריין סענסואַליטי. איך האָב געפילט די פרישקייט פון איר ווייס ווייכן פלייש.
  
  
  "ווי וואָלט איר ווי צו פאַרברענגען דיין צייט?" איך האב געפרעגט.
  
  
  זי האט אויפגעהויבן די ארעמס איבערן קאפ, פארשפרײט די פולע קאנטורן פון אירע בריסט.
  
  
  זי האט גארנישט געזאגט, נאר געקוקט אויף מיר פון אונטער אראפגעלאזטע ברעמען. דא ן הא ט זי , אי ן אײ ן גלאט ע באװעגונ ג צורי ק צוגעצויג ן אי ר קיטל , או ן פאמעלע ך געלאפ ן אי ר ד י פאלעם , אדור ך דע ר סאמעטענע הוי ט פו ן אי ר אינעװײניק ן דיך , בי ז אי ר קני . זי האט אראפגעלאזט די אויגן און נאכגעפאלגט דער האנט, איבערחזרנדיק די באװעגונג. "ניק קאַרטער," זי געזאגט ווייך. "אַוודאי, אַ מענטש ווי איר לאָזט זיך עטלעכע פון די פּלעזשערז פון לעבן."
  
  
  "אזוי ווי?" איך האב געפרעגט. איך האָב געלאָפֿן מיט מײַן פֿינגער אויף איר הינטן קאָפּ. זי האט געציטערט.
  
  
  ― למשל... איר שטימע איז איצט געװען הײזעריק, אירע אױגן האָבן זיך פֿאַרמאַכט, װען זי האָט זיך שטאַרק צוגעלײגט אַקעגן מיר, זיך געדרײט צו מיר. "אַזאַ ווי דאָס ..."
  
  
  
  
  לאנגזאם, מיט א גרויםער חושנשאפט, האבן אירע שארפע נעגל לײכט אויפגעקראצט די הויט פון מיינע פיס. איר מויל האט זיך געפלאצט פאראויס און אירע װײסע צײן האבן מיר געביסן די ליפן. דעמאָלט איר צונג קערלד צו מייַן. איר אָטעם איז געווען הייס און אָפט. איך האב זי צוגעדריקט צום בעט, און די שווערע, פולע קורוועס פון איר קערפער האבן זיך צונויפגעמישט מיט מיינע, ווען זי האט זיך גערירט אונטער מיר. זי האט מיט ליב געהאט אראפגעווארפן איר קיטל ווען איך האב מיך אראפגעגליטשט און אונזערע קערפער האבן זיך פארבינדן.
  
  
  "אָה, ניק!" זי האָט געגאַסט. "אוי מיין גאָט! ניק!"
  
  
  די געהיימע ווייַבלעך עקן פון איר גוף זענען אנטפלעקט צו מיר. אי ך הא ב פארזוכ ט אי ר פלײש , געפאר ט אי ר קאם . זי איז אלעס געװען נאס. איר מויל איז געװען הײס װי איר פלײש. זי האט אומעטום געברענט - זיך צונויפגיסן מיט מיר. מי ר זײנע ן זי ך צוזאמענגעקומע ן װ י א כװערלװינד , אי ר קערפע ר הא ט זי ך געצויג ן או ן געשלאג ן צו ם ריט ם פו ן מײנע . אויב איר טאַנצן איז געווען הייס, איר ליבעמאַקינג איז גענוג צו פאַרברענען רובֿ פון טאַנגיער. ס׳האט מיר נישט געמאכט אז סארט ברענען. און עטליכע מינוט נאכדעם וואס דאס פייער האט אויסגעשטארבן, האט עס ווידער אויפגעפלאקערט. און ווידער. זי איז געווען אַ גאנץ פרוי און גאָר פארלאזן. סקרימינג מיט פאַרלאַנג און דעמאָלט מיט צופֿרידנקייט.
  
  
  אַלע זאכן באטראכט, עס איז געווען אַ פאַרשילטן גוט וועג צו וואַרטן פֿאַר די טעלעפאָן צו קלינגען.
  
  
  * * *
  
  
  דער רוף איז געקומען אין פאַרטאָג. אי ך הא ב זי ך באפרײ ט פו ן ד י אומגעדולדיקע , נא ך פאדערנדיק ע גלידער , או ן אי ך בי ן אדור ך דע ם קאלט ן שטײנע ר שטאנ ד צוגעגאנגע ן צ ו דע ר באר . דער שמועס האָט געדויערט ווייניקער ווי צוויי מינוט. דערנאָך בין איך זיך אומגעקערט אין שלאָפצימער. זי האט געקוקט אויף מיר מיט פארשלאפענע אבער נאך הונגעריקע אויגן. זי האָט צו מיר אויסגעשטרעקט אירע געווער, איר געשמאַקן גוף האָט מיך איינגעלאַדן צו פאָרזעצן די סעודה.
  
  
  "איך געזאגט ניט. "די שפּיל איז איבער איך האָבן דרייַ פראגעס אַז איר מוזן ענטפֿערן זיי ריכטיק און איך וועל וויסן אַז איר זענט Michel Duroch.
  
  
  ז י הא ט זי ך געבליצט , דא ן הא ט זי ך זי ך געזעצ ט גלײך .
  
  
  "פרעגן," זי געזאגט, איר טאָן פּלוצלינג געשעפט.
  
  
  "ערשטער: וואָס קאָליר איז דיין ערשטער ליבלינג ווי אַ קינד?"
  
  
  "ברוין". — האט זי גלײך געזאגט. "עס איז געווען אַ האַמסטער."
  
  
  "צוויי: וואָס טאַלאַנט האט דיין פאטער געבן איר אויף דיין פופצנטן דיין געבורסטאָג?"
  
  
  "ניין. ער האט פארגעסן. דעם אנדערן טאג האט ער מיר געבראכט אַ מאָטאָציקל צו מאַכן די פאַרפאַלן צייט.
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "אמת ביז איצט. אן אנדער. וואָס איז דער נאָמען פון דיין בעסטער פרייַנד אין באָרדינג שולע ווען איר געווען צוועלף?
  
  
  "טי," זי געזאגט מיד. "ווייַל זי איז געווען ענגליש און שטענדיק געוואלט טיי נאָך מיטאָג."
  
  
  איך האב מיך אװעקגעזעצט אויפן ראנד פון בעט.
  
  
  "פייַן?" זי האט געזאגט. — גלויבט איהר מיר יעצט ?
  
  
  "לויט RENARD, דאָס מאכט איר Michel Duroch ווייַטער פון קיין גלייַך צווייפל. און וואָס איז גוט גענוג פֿאַר RENARD איז גוט גענוג פֿאַר מיר.
  
  
  זי האט געשמייכלט, דערנאך געיאבט און אויפגעהויבן די הענט איבערן קאפ.
  
  
  "עס איז צייט צו אָנטאָן זיך," איך געזאגט. "איר און איך זענען געגאנגען צו גיין אויף אַ פלאַך פאָר. א מאן מיטן נאמען דוד כאק וויל מיט דיר רעדן. און מיט מיר."
  
  
  אירע אויגן זײנען װידער געװארן געשעפטשע. זי האט שטילערהײט א ניד געטאן און זיך ארויסגעגליטשט פון בעט. זי האט גענומען דורכקוקן די קלײדער אין איר קלײדער. איך האב שטארק געשלינגן ווען איך האב געקוקט אויף איר פּרעכטיקן נאקעטן גוף. עס זענען צייט ווען זיין אַ ניט-ומזין סוד אַגענט איז נישט גרינג.
  
  
  "נאָך איין קשיא," איך געזאגט.
  
  
  זי האט זיך פארוואנדלט. כ׳האב װידער אײנגעשלונגען.
  
  
  "ווי," האָב איך געפרעגט, "האָט פערנאַנד דוראָיף'ס טאָכטער זיך אויסגעלערנט דורכפירן דעם עראָטישן בויך טאַנצן וואָס איך האָב געזען אין מיין לעבן?" שיעורים?"
  
  
  זי האט געשמייכלט. איר שטימע האָט אַראָפּגעלאָזט פֿיר אָקטאַוון.
  
  
  "אָ ניין," זי געזאגט. "נאָר טאַלאַנט. נאַטירלעך טאַלאַנט."
  
  
  איך האט צו שטימען.
  
  
  
  קאַפּיטל פיר
  
  
  Air Maroc האט אַ שנעל, באַקוועם און באַקוועם מאָרגן פלי פון טאַנגיער, ערייווינג אין מאַדריד אין צייט פֿאַר אַ ליזערלי לאָנטש, איידער קאַנעקטינג מיט אַן גלייַך שנעל, באַקוועם און באַקוועם נאָכמיטאָג פלי צו ניו יארק דורך יבעריאַ.
  
  
  טייַער פֿאַר טוריס. גרויס פֿאַר ביזניסמען. ויסגעצייכנט פֿאַר דיפּלאַמאַץ.
  
  
  שלעכט פֿאַר סוד אגענטן.
  
  
  מיר זענען געפארן אויף א לאנגזאם, אלט און געוואלדיקער פלי קיין מאלגא, וואו מיר זענען געזעסן דריי שטונדן אינדרויסן פונעם הייסן לופטפעלד, איידער מיר זענען געפארן אויף אן אנדערן לאנגזאם, אלטן און באשלאסן ריקאטן עראפלאן קיין סעוויללע, וואו עס איז געווען א שטויביגע, שווייס-געווייקטע נאכט איידער מיר האבן געקענט באשטיין אַן אַמייזינג פלי צו ניס. דארט האט זיך די עסן פארבעסערט און דער עראפלאן וואס מיר האבן גענומען קיין פאריז איז געווען אן Air France DC-8. די עסן אין פּאַריז איז געווען אפילו בעסער אויב מיר זענען נישט ביידע צו מיד צו טאַקע הנאה עס; און די Air France 747 קיין ניו יארק, וואָס מיר זענען אויף זיבן אין דער מאָרגן, איז געווען באַקוועם און פּונקטואַל. אָבער, ווען מיר לאַנדיד אין JFK, מיין טייַער הייס בויך טענצער איז געווארן אַ ויסגעמאַטערט און יראַטאַבאַל קליין מיידל וואָס קען נישט טראַכטן - אָדער רעדן - וועגן עפּעס אַנדערש ווי אַ ריין בעט און שלאָפן, וועגן וואָס עס איז קיין באַוועגונג.
  
  
  "איר געווען שלאָפנדיק," זי געמורמלט אַקיוזינג ווי מיר געגאנגען אַראָפּ די ראַמפּע פון די פלאַך צו די וואָקזאַל.
  
  
  
  
  
  
  "יעדער מאָל ווען דער עראָפּלאַן האָט זיך געהויבן, ביסטו איינגעשלאָפן ווי אויסגעלאָשן אַ סוויטש, און געשלאָפן ווי אַ בעיבי ביז מיר זענען לאַנדיד. עס איז צו עפעקטיוו. דו ביסט נישט קיין מענטש, דו ביסט א מאשין."
  
  
  "אַ קונה טאַלאַנט," איך געזאגט. "נייטיק פֿאַר ניצל. אויב איך וואָלט אָפענגען אויף באַקוועם בעדז צו רוען אין, איך וואָלט האָבן דורכגעגאנגען לאַנג צוריק."
  
  
  — נו , אי ך װע ל אײביק , — הא ט ז י געזאגט , — װע ן אי ך קע ן ניש ט ארײנגײ ן אי ן בעט . קענען מיר נישט ... "
  
  
  "ניין," איך געזאגט פעסט. "מיר קענען נישט. ערשטער, מיר מוזן נעמען קעיר פון די באַגאַזש."
  
  
  "אָה," זי געמורמלט, "נעם אונדזער באַגאַזש. אוודאי".
  
  
  ― ענטפֿער נישט דעם טעלעפֿאָן, ― זאָג איך. "באַקומען באַפרייַען פון וידעפדיק באַגאַזש. מענטש באַגאַזש. אַנוואָנטיד פרענדז וואָס זענען אויך רירנדיק אַטאַטשט צו אונדז. ”
  
  
  זי האט אויף מיר געקוקט פארװאונדערט, אבער כ׳האב נישט געהאט קײן צײט צו דערקלערן, און סײ־װי־סײ איז נישט געװען װאו פאר דער עולם זאל דורכגײן אימיגראציע. מיר געווארן טייל פון די מאַסע, אונדזער רעאַליסטיש קוקן אָבער שווינדל פּאַספּאָרץ סטאַמפּט, און דאַן געגאנגען דורך מינהגים צו קאָנטראָלירן אונדזער באַגאַזש. עטלעכע מינוט שפּעטער, איך איז געווען אין אַ טעלעפאָן בוט געמאכט אַ קאָדעד רופן צו AX הויפּטקוואַרטיר אויף דופּאָנט סירקלע, וואַשינגטאָן, דק. ווען איך האָב געוואַרט ביז דער סקראַמלער זאָל קלינגען, האָב איך אַ קוק געטאָן דורך די גלעזערנע ווענט פונעם בוט.
  
  
  זיי זענען נאָך געווען מיט אונדז.
  
  
  די כינעזישע מיידל, וואָס האָט אויסגעזען זייער עקזאָטיש און כיינעוודיק אין וויעטנאַמעזיש דאַאָ, איז, משמעות, פאַרכאַפּט אין בייינג אַ פראנצויזיש שניט זשורנאַל פון אַ ענג קיז. דער פראנצויזן, זייער העפלעך אין א שנײדערנעם אנצוג, מיט אויסגעשפראכענע זילבערנע שטרײקן אין די האר, האט זיך לאנגזאם געקוקט אין דער װײטנס, װי ער װארט אויף א װאגאן מיט א דרייווער.
  
  
  פארשטײ ט זיך , א ז דא ס אי ז ניש ט געװע ן דע ר זעלביקע ר פראנצויז , װעלכע ר אי ז מי ט אונד ז געגאנגע ן אוי ף דע ר רײזע . דער איינער וואָס האָט אונדז באגעגנט אין טאַנגיער אַעראָפּאָרט איז געווען אַ באַלדינג, ראַמפּאַלד קליין מענטש אין אַ קראַנק-פּאַסן ספּאָרט העמד און הויזן, כיידינג הינטער אַ קאָפּיע פון פּאַריז מאַטש. אין מאַלאַגאַ ער איז געווען ריפּלייסט דורך אַ טאַג וועמענס פּנים האט עדות צו אַ גאָר ניט געראָטן קאַריערע אין די רינג אָדער עטלעכע פּראָסט באַרס. ע ר אי ז געבליב ן מי ט אונד ז דור ך סעװילע , גלײ ך קײ ן ניס , װא ו ע ר אי ז פארביט ן געװאר ן דור ך דע ר דיפלאמאטישע ר כאראקטער , װעלכ ן אי ך הא ב איצט .
  
  
  א כינעזער מיידל האט אונז אויפגעהויבן אויפן טאנגיער לופטפעלד און איז געבליבן ביי אונז יעדן שריט, נישט געמאכט קיין פרואוו צו באהאלטן דעם פאקט אז זי איז אונז נאכגעגאנגען. זי האָט זיך אַפילו זייער באַזאָרגט אויף מיר אָנגעטראָפן אויפן פלי פון פּאַריז און געפּרוּווט אָנהויבן אַ שמועס. אין ענגליש. דאָס האָט זי ניט געקענט פֿאַרשטיין. און צו זיין ערלעך, זי אַרן מיר.
  
  
  אבער די לעכערלעך אַרומיק מאַרשרוט איך גענומען פון טאַנגיער צו ניו יארק האט מיר וואָס איך געוואלט: אַ געלעגנהייט צו געפֿינען אויס אויב און ווער איז נאָך אונדז. איך האב איבערגעגעבן דעם אינפארמאציע צו האקן ווען ער איז צוגעקומען צום טעלעגראף אפיס. װע ן אי ך הא ב פארטיק , אי ז געװע ן א פאז .
  
  
  — הער ? — האב איך ענדליך געזאגט.
  
  
  "האק האק הארוררמונמרנף!" האקן האט אויסגעקלאפט אין האלדז, טראכטן. איך האָב כּמעט געקענט שמעקן דעם שרעקלעכן ריח פֿון איינעם פֿון זײַנע ביליקע ציגאַרן. איך האָב געהאַט גאַנץ רעספּעקט פֿאַר כאָק, אָבער מיין אַדמעריישאַן האט נישט פאַרברייטערן צו זיין ברירה פון סיגאַרס.
  
  
  "כינעזיש. האָט איר געהערט דעם רעגיאָנאַל דיאַלעקט? — האט ער ענדליך געפרעגט.
  
  
  "קאַנטאָנעז. ריין און קלאַסיש. אין ענגליש…"
  
  
  איך האָב זיך אָפּגעשטעלט.
  
  
  "פייַן?" — האט האק געפאדערט אן ענטפער. — האט זי געהאט א געװיסער אקצענט װען זי האט גערעדט ענגליש?
  
  
  "מאָט סטריט," איך געזאגט טרוקן. — אפשר פעל.
  
  
  "האַק האַק האַק," סאָונדס זענען געהערט. האקן האט געטראכט. "האַראַמפּ. אַזוי זי איז געבוירן דאָ. ניו יארק, טשינאַטאָוון."
  
  
  ― אַוודאי, ― זאָג איך. מער שטילקייט. אבער איצט איך איז געווען זיכער אַז מיר טראַכטן אויף דער זעלביקער ווייוולענגט. זיין אַן אַגענט פון די כינעזיש קאָממוניסץ איז כּמעט אַנכערד פון אמעריקאנער-געבוירן עטניק כינעזיש. פֿאַר וועמען האָט זי געאַרבעט? — האב איך געפרעגט האקן .
  
  
  "מיר קענען נישט זאָגן פֿאַר זיכער," ער האט פּאַמעלעך. "עס זענען אַ נומער פון טשיקאַווע אַפּערטונאַטיז. אבער מיר האָבן נישט קיין צייט צו קאָנטראָלירן עס איצט. נאָר שאָקלען עס. און שאָקלען דעם פראנצויזישן. איך ווילן איר אין וואַשינגטאָן ביז האַלבנאַכט. מיט מיידל. און ניק ... "
  
  
  ― אַהער, הער, ― זאָג איך מיט שװערקײט. אינדרויסן פון בודקע האט מישעל, זיך צוגעלײגט דערויף, צוגעמאכט די אויגן און זיך פרידלעך גענומען גליטשן איבערן גלעזערנעם אויבערפלאך װי א פאלנדיקע רעגן־טאפ. דערשראקן האב איך ארויסגעשיקט איין האנט און זי אויפגעהויבן. די אויגן האבן זיך געעפענט און זי האט גאר ניט אויסגעזען דאנקבאר.
  
  
  — ניק, שאק דעם פראנצויז, אבער מאך אים נישט וויי.
  
  
  "דו זאלסט נישט ..." איך בין מיד. אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן צ ו װערן . "הער, ער מוזן זיין אָאַס."
  
  
  האקן האט איצט געקלונגען פארצערט.
  
  
  "דאָך ער איז SLA. אונדזער ימאַגריישאַן באָכער אין JFK באשטעטיקט דעם אַ ביסל מינוט צוריק. ער איז אויך אַ פראנצויזיש דיפּלאַמאַטיק באַאַמטער. צווייטע קלאַס. צייטונגען. פּירסעם איז נישט פּונקט וואָס אַקס טרייווז אויף, איז עס, ניק? אַזוי נאָר טרייסלען אים און די מיידל אַוועק אין אַ פּאַסיק ניט-היציק און פּאַסקודנע שטייגער און גיין אַהער צו וואַשינגטאָן.
  
  
  
  
  
  
  "איך זען, האר," איך געזאגט ווי פריילעך ווי מעגלעך.
  
  
  עס איז געווען אַ קליק און די שורה איז טויט. האקן האט נישט ליב געהאט געזעצן. איך האב נאך א רוף געטון - צו אן אגענטור וואס האט זיך ספעציאליזירט אין דינגען אויסלענדישע אויטאמאבילן פאר מענטשן מיט עפעס אומגעווענליכע באדערפענישן - דאן האב איך פארלאזט דעם בודקע צו געפינען אז מישעל האט אנטדעקט אז עס איז מעגליך צו שלאפן באקוועם שטייענדיק. איך האב זי אפגעשאקלט.
  
  
  "איר," איך געזאגט, "וועקן אַרויף."
  
  
  "ניין," זי געזאגט פעסט, אָבער פאַרשלאָפן. "אוממעגלעך".
  
  
  "אָ יאָ," איך געזאגט. “עס איז מעגלעך. איר פּרוּווט נאָר נישט גענוג שווער."
  
  
  און איך האָב זי אַ פּאַטש געטאָן. אירע אױגן האָבן זיך געעפֿנט, איר פּנים האָט זיך צעקרימט פֿון גרימצאָרן, און זי האָט זיך אַרױסגעצױגן צו כאַפּן מײַנע אױגן. איך האב געהאלטן אירע הענט. איך האב נישט געהאט קיין צייט צו וויסט צייט אויף א לאנגע ערקלערונג, האב איך איר גלייך געזאגט.
  
  
  “האָסט געזען וואָס איז געשען מיט אַהמעד און זיין פרוי? צי איר ווילן דאָס צו פּאַסירן צו אונדז? עס איז זיכער צו זאָגן אַז דאָס וועט פּאַסירן אויב מיר קענען נישט שאָקלען אַוועק די צוויי פּאַראַגראַפס וואָס כאַפּאַנז אונדז. און מיר קענען עס נישט טרייסלען אויב איך מוזן פאַרברענגען אַ טייל פון מיין צייט צו שלעפּן סליפּינג שיינקייט פון איין אָרט צו אנדערן.
  
  
  אַ טייל פֿון דער כּעס איז געשטאָרבן אין אירע אויגן. די צארן איז געבליבן, אבער מען האט אים קאנטראלירט.
  
  
  "און איצט," איך געזאגט, "קאַווע."
  
  
  מיר געגאנגען צו די ניראַסט אַעראָפּאָרט קאַווע קראָם און געטרונקען קאַווע. און מער קאַווע. און מער קאַווע. שוואַרץ, מיט אַ פּלאַץ פון צוקער פֿאַר שנעל ענערגיע. ווען מיין נאָמען - דאָס הייסט, דער נאָמען אויף מיין פּאַס - איז גערופן דורך די פּיידזשינג סיסטעם, מיר יעדער האט פינף גלעזל. טרא ץ דע ם הא ב אי ך באפויל ן מע ן מי ט אונד ז מיטנעמע ן נא ך פיר , װע ן מי ר זײנע ן אװעק .
  
  
  א במוו האט ווארטן אויף אונדז אין די פּאַרקירפּלאַץ. עס איז אַ פערלי קליין מאַשין און האט נישט די בלענדיק, ספּאָרטי קוק פון אַ Jag אָדער Ferrari. אָבער זיין אַקסעלעריישאַן גיכקייַט איז גלייַך צו די פון אַ פּאָרש, און עס כאַנדאַלז די וועג ווי אַ מערסעדעס טראָג. פּלוס, ווען פליסנדיק רעכט, עס קענען דערגרייכן 135 מ.פ.ש גלייך. אויף דעם איז רעכט געארבעט. איך האב געוואוסט. איך האב עס פריער געפארן. איך האב אריינגעווארפן אונזערע פעקלעך אין טרונק און געגעבן דעם רויטן בחור וואס האט איבערגעגעבן דעם קאר פינף דאלאר צו פארמאכן פאר זיין אנטוישונג אין פארן אהער אין אזא פארפאסט פארקער, אז ער האט קיינמאל נישט געטריבן דעם קאר איבער 70 מ.פ.ש.
  
  
  ווען מיר זענען פארלאזן די אַעראָפּאָרט פּאַרקירפּלאַץ, איך קלאר געזען דעם פראנצויזיש. ער איז געווען אין אַ ברוין און ווייַס '74 לינקאָלן קאָנטינענטאַל, געטריבן דורך אַ פּאַסקודנע-קוקן קליין כאַראַקטער מיט שוואַרץ האָר קאַם צוריק פון זיין שטערן. זיי זענען צוגעקומען צו אונדז פון הינטער, עטלעכע קאַרס הינטער אונדז.
  
  
  איך האב דאס געריכט. וואָס האָט מיך געחידושט איז געווען די כינעזישע פרוי. ווען מיר פאָרן דורך, זי וואָלט באַקומען אין די רויט פּאָרש אין די פּאַרקירפּלאַץ און זיך ווי זי האט אַלע די צייַט אין דער וועלט. זי האט אפילו נישט געקוקט ווען מיר זענען פארביי. האָט זי אונדז טאַקע איבערגעגעבן צו אַן אַנדער עק?
  
  
  איצט איז די שליימעסדיק צייט צו געפֿינען זיך.
  
  
  "איז דיין זיצפּלאַץ פאַסטן?" — האב איך געפרעגט מישל .
  
  
  זי האט א ניד געטאן.
  
  
  "דערנאָך ביטע היטן פֿאַר די ניט-סמאָוקינג צייכן ביז די פלי ריטשאַז קרויסינג הייך."
  
  
  מישעל האט געקוקט אויף מיר, פארוואונדערט, אבער איך האב גארנישט מער געזאגט, זיך קאנצענטרירט אויף דערפרישן מיין זכרון פון דעם געפיל פונעם קאר און אירע קאנטראל. ווען מיר זענען געווען ביי די אַרייַנגאַנג צו די וואַן וויק עקספּרעססווייַ, איך פּעלץ ווי איך געווען דרייווינג אויף אים פֿאַר די לעצטע אַכט שעה. איך האָב זיך פּאַמעלעך אַראָפּ, דעמאָלט פארשטאפט, ווארטן פֿאַר אַ לאַנג גענוג ברעכן אין די עקספּרעססווייַ פאַרקער. ארום א מינוט שפעטער זענען פארביי אונז פארביי עטליכע קארס הינטער אונז און אריין אין די עקספרעסוועג. ניש ט דע ר פראנצויז ן או ן זײ ן שטשור־פרײנד , װעלכ ע זײנע ן איצ ט געװע ן געצװונגע ן צ ו גײ ן גלייך הינטער אונדז .
  
  
  "וואָס זענען מיר ווארטן פֿאַר?" — האט מישעל געפרעגט.
  
  
  ― מיר װאַרטן ― זאָג איך ― דערויף!
  
  
  איך האב אראפגעקלאפט מיט מיין פוס אויפן פארשנעלערער און זיך אויסגעדרייען אויף די עקסעסוועג. מיט עטלעכע סעקונדעס שפּעטער האָט דער אָודאָמעטער געוויזן 70. דער פראנצויזישער איז געגאַנגען גלייך הינטער אונדז, אויך פאַרגיכערט. ער האט צו זיין. די ברעכן אין פאַרקער איז געווען גרויס גענוג פֿאַר צוויי קאַרס. װען ער װאלט געװארט, װאלט ער אונדז פארלוירן.
  
  
  "מאָן דיו!" מישעל האט געכאפט. "וואָס טוט איר פֿאַר אַ לעבעדיק ..."
  
  
  "נאָר הענגען אין דאָרט און הנאה," איך געזאגט. איצט מיר האָבן מער ווי 70, דער פראנצויזיש איז געווען רעכט אויף אונדזער עק. און אין נאָך אַ ביסל סעקונדעס מיר וועלן קריכן אַנטו די דאַך פון די מאַשין אין פראָנט פון אונדז. אָבער איך וואָלט נישט וואַרטן פֿאַר די סעקונדעס. מיינע אויגן האבן קערפאַלי דורכגעקאָכט דעם אָנקאַמינג פאַרקער און איך געפֿונען וואָס איך דארף. מייַן פֿיס סלאַמד אויף די טאָרמאָז, דעמאָלט באפרייט עס ווי איך ספּון די ראָד, און די מאַשין סקרישט אין אַ צוויי-ראָד קער אַריבער די מידיאַן און אין די אָנקאַמינג שטעג. אין אַ פּלאַץ גרויס גענוג צו אַקאַמאַדייט בלויז איין מאַשין.
  
  
  "מאָן דיו!" מישעל האט װידער געגאפט. פון אויג װינקל האב איך געזען אז איר פנים איז װײס. "איר וועט הרגענען אונדז!"
  
  
  דע ר פראנצויז ן אי ז פארבײגעפלויג ט געװארן , נא ך געגאנגע ן קײ ן נױ־יארק . עס וועט נעמען אים נאָך אַ מינוט אָדער אַזוי צו געפֿינען פּלאַץ צו דרייען אַרום, ספּעציעל אין אַ מאַשין וואָס איז געמאכט פֿאַר טרייסט
  
  
  
  
  און יז פון קאָנטראָל אויף לאַנג טריפּס, און נישט פֿאַר מאַנוווערינג.
  
  
  "נאָר טאן מיין בעסטער צו האַלטן איר וואך," איך דערציילט מישעל, דעמאָלט פארקערט די ראָד ווידער, נישט באַדערינג צו פּאַמעלעך אַראָפּ אָדער דאַונשיפט דאָס מאָל, שיקן די מאַשין אַנטו דרום שטאַט באָולעוואַרד.
  
  
  ― איך שװער אײַך, ― האָט מישעל געזאָגט, ― איך װעל מער נישט שלאָפֿן. נאָר פּאַמעלעך."
  
  
  ― באלד ― זאָג איך. דערנאָך האָט ער געקוקט אין דער הינטערשפּיגל און שטילערהייט געשאָלטן. דער פראנצויזישער איז דארט געווען. צװאנציק אויטאמאבילן הינטער אונדז, אבער הינטער אונדז. זיין קליין שטשור פרייַנד איז געווען אַ בעסער דרייווער ווי איך געגעבן אים קרעדיט פֿאַר.
  
  
  "ווארט," איך געזאגט צו מישעל. "עס איז צייט צו באַקומען ערנסט."
  
  
  איך יאַנגקט די סטירינג ראָד שווער, דראָווע אין די ווייַט לינקס שטעג, אינטשעס אַוועק פון די טראַקטאָר טריילער, און דאַן פּראַסידאַד צו פּיס אַוועק זיין שאָפער אפילו מער דורך סלאָוינג אַראָפּ צו 30 מ.פ.ש. ער איז צוגעגאנגען רעכטס, מיט א צארן קול פון האָרן. די אנדערע אויטאס האבן געטון דאס זעלבע. יעצט איז דער פראנצויז געווען בלויז צוויי קארס הינטערן, אויך אין די ווייט לינקע שטעג. איך געלערנט די פאַרקער מוסטער קערפאַלי, אָלטערנאַטלי ספּידז אַרויף און סלאָוינג אַראָפּ ווען מיר אַפּראָוטשט די פאַרקער ליכט וואָס פירן צו די טורנאַף פֿאַר בייסלי פּאָנד פּאַרק. איך גאַט אין די לינקס שטעג, סלאָוינג אַראָפּ צו 20 מ.פ.ש. ווען די ליכט געקומען אויף און איך געזען עס איז רויט.
  
  
  די 200 יאַרדס פון וועג גלייַך אין פראָנט פון מיר איז געווען קלאָר אין מיין שטעג. די ליכט איז געווארן גרין און איך האב צוגעדריקט דעם פוס אויפן גאז. ווען מיר ריטשט די ינטערסעקשאַן, די במוו איז געגאנגען צו 60. די לינקאָלן איז געווען רעכט הינטער אונדז, כּמעט אין דער זעלביקער גיכקייַט. איך האָב געלאָזט דעם במוו פאָר צוויי-טערדז פון די וועג דורך די ינטערסעקשאַן אָן סלאָוינג, דעמאָלט דזשערקינג די סטירינג ראָד שווער צו די לינקס, אַראָפּשיפטינג אָן ברייקינג. במוו ספּינז ווי אַ שפּיץ כּמעט אויף איין אָרט. מישעל און איך זענען ארלנגעווארפן שווער, אָבער זענען פּינד אַראָפּ דורך די אַוועקזעצן בעלץ. אין ווייניקער ווי אַ האַלב רגע, מיין פֿיס איז געווען צוריק אויף די אַקסעלעראַטאָר, שיקן די במוו אין די דרך פון די לינקאָלן, ווייניקער ווי אינטשעס פון זייַן קאַלאָריפער, אין די ינטערסעקשאַן. איך סלאַמד אויף די בראַקעס, פּעלץ די במוו האַלטן פּלוצלינג פּונקט אין צייט צו לאָזן איין אָנקאַמינג מאַשין פאָרן, דעמאָלט שלאָגן די גאַז טרעטלען און ספּיד דורך די ינטערסעקשאַן פּונקט אין צייט צו לאָזן אנדערן אין די ווייַט שטעג פאָרן. עס קען האָבן שלאָגן אן אנדער מאַשין אָדער געפֿירט עס צו דרייען אויס פון קאָנטראָל און סטאָל, אָבער די במוו אַקסעלערייטיד סמודלי ווידער ווען איך שפּיציק עס אַנטו די פּאַרק ס פּערימעטער וועג.
  
  
  "ביסטו אין ארדענונג?" — האב איך געפרעגט מישל .
  
  
  זי האט געעפנט דאס מויל, אבער נישט געקאנט רעדן. איך האב געפילט אז זי ציטערט.
  
  
  ― אָפּרוען, ― זאָג איך, נעם אַף אײן האַנט פֿונעם סטירינג און אַ פּאַטש אױף איר דיך. "עס ווערט גרינגער איצט."
  
  
  און דעמאָלט איך געזען לינקאָלן ווידער. עס איז געווען כּמעט אַ פערטל פון אַ מייל צוריק צוזאמען אַ ליידיק גלייַך וועג, אָבער אפילו אין די צונויפקום פאַרנאַכט איך קען מאַכן איר אָפּשיידנדיק נידעריק סילאַוועט.
  
  
  דאס מאל האב איך אפילו נישט געשוואוירן. דער ראַט מענטש איז געווען קלאר אַ געבוירן דרייווער. ער האָט מיר געקאָנט פֿאַרגלײַכן מיט דערפֿאָלגנדיקע שטותים פֿאַר אַ גאַנץ לאַנגער צײַט — גענוג לאַנג, אין דער אמתן, אַז די פּאָליציי האָט אונדז אומזיסט אָפּגעשטעלט. וואָס איך קען נישט פאַרגינענ זיך, אַפֿילו אויב ער, מיט דיפּלאַמאַטיק נומערן, מיסטאָמע קען.
  
  
  "עס איז צייט," איך געזאגט צו זיך, ווי מישעל, "פֿאַר אַ טוישן פון גאַנג."
  
  
  איך לאָזן די במוו פּאַמעלעך צו אַ באַקוועם, לעגאַל 40 מ.פ.ש. דער לינקאָלן איז אנגעקומען. אין דער הינטערשפּיגל איך קען זען אַז איין פראָנט פענדער איז שווער צעבראכן, די כעדלייץ איז אַוועק, און די זייַט פֿענצטער איז געווען צעבראכן. דער פראנצויז האט אויסגעזען שאקירט. זײ ן טרײבע ר הא ט געהא ט א פארטומלטע , װילד ע אויג ן אויסדרוק .
  
  
  ז ײ האב ן געצויג ן עטלעכ ע אויטאמאביל ן הינטער ן או ן זי ך געהאַלטן . מיט דער זעלבער שנעלקייט בין איך געפארן אויפן ניו יארק בולווארד. זײ זײנען געבליבן. אנדערע אויטאמאבילן זענען ארויף פון הינטן, פינף, צען, פופצן. דע ר פראנצויז ן הא ט ניש ט געפרואװ ט דורכגײן .
  
  
  טאָמער זיי זענען פשוט טריינג צו נאָכפאָלגן אונדז צו אונדזער דעסטיניישאַן. פו ן דע ר צװײטע ר זײ ט קע ן ז ײ זי ך צוריקהאלטן , װארטנדיק , בי ז מי ר װעל ן קומע ן צ ו א שטיל ן פינצטער ן ארט .
  
  
  ווי צייַט געגאנגען. ווערטפול צייט.
  
  
  איך האב באשלאסן זײ צו געבן א האנט.
  
  
  איך בין פאָר נאָך צוויי מייל און אויסגעדרייט רעכט אויף לינדען באָולעוואַרד, כעדינג צו די נאַוואַל האָספּיטאַל. האלב־װעג , הא ט פארנומע ן כמע ט א בלאק , א מעבל־לאגער , ניש ט באנוצ ט בײנאכט . כ׳האב זיך אפגעשטעלט פאר אים און געװארט. עס איז געווען אַן אידעאל אָרט פֿאַר אַ אַמבוש.
  
  
  דער לינקאָלן איז געקומען אין פופציק פֿיס.
  
  
  איך האב געווארט.
  
  
  קיינער איז נישט ארויס.
  
  
  איך האב געווארט נאך א מאמענט און ווען דער פראנצויז און זיין דרייווער האבן זיך נאך נישט באוועגט, האב איך מישעל געגעבן אנווייזונגען. צו איר קרעדיט, כאטש זי האט נאך אלץ געציטערט, האט זי פשוט א ניד געטאן, די אויגן האבן זיך פארגרײט אין גרײטקײט.
  
  
  דערנאָך איך גאַט אויס פון די במוו און געגאנגען צוריק צו די לינקאָלן. ווען איך בין געווען גענוג נאענט צו קוקן דורך די פארבליבענע שעפל-ליכט און אריין אין קאר, האב איך געזען ווי דער שאק אויפן פראנצויז'ס פנים האט זיך ביסלעכווייז פארוואנדלט אין אן אויסדרוק פון א ווארימע פליכטקייט ווען איך בין צוגעקומען. זײַן שאָפער, מיד פון די קונץ, האָט פּשוט אויסגעזען איבערראַשט און נאַריש.
  
  
  
  
  
  איך האָב זיך צוגעבויגן איבער די קאַפּאָטע פון דעם לינקאָלן און געקלאַפּט אויף דער ווינטשויב גלײַך פאַר דעם פראַנצויזנס פּנים.
  
  
  ― אַ גוטן אָװנט ― זאָג איך העפלעך.
  
  
  דער דרייווער האט געקוקט אויף דעם פראנצויז מיט זארגן. דע ר פראנצויז ן הא ט װײטע ר געקוק ט גלײ ך פאראויס , באזארגט , װארעמדיק , א ן גארנישט .
  
  
  מישעל איצט האט צו זיצן אין די שאָפער 'ס אַוועקזעצן זינט מיין קאָפּ און גוף זענען בלאַקינג די מיינונג פון די לינקאָלן.
  
  
  "איר האָט אַ שיינע צוויי-וועג ראַדיאָ אַנטענע," איך געזאגט, סמיילינג העפלעך ווידער.
  
  
  Michelle איצט האט צו שטעלן די נאָך-פליסנדיק במוו אין גאַנג בשעת אַווייטינג מיין ווייַטער מאַך.
  
  
  "אָבער עס איז אַ ביסל פאַרזשאַווערט אין ערטער," איך פארבליבן. "איר טאַקע דאַרפֿן צו פאַרבייַטן עס."
  
  
  און אין אַ שפּאַלטן רגע, ווילהעמינה איז געווען אין מיין האַנט און שאָס. די ערשטע קויל האט אראפגעריסן די ראדיא אנטענע פונעם קאר און עס געשיקט שפינען אין די לופטן, די צווייטע האט ארויסגעשאסן די פארבליבענע כעדליכט, און ווי מישעל האט פארוואנדלט דעם במוו אין א שארפע יו-דריי, אויסגעדרייט די הויכע באלעס ווען זי האט פארבליבן די לינקאלן צו בלינד ביידע דער פראנצויזיש און דער שאָפער, מיין דריט און פערט בולאַץ צוויי טירעס זענען פּאַנגקטשערד אויף די רעכט זייַט פון די גרויס טראָג.
  
  
  דאָס איז געווען דער ווייַטער מאַנוווער איך איז געווען באַזאָרגט וועגן, אָבער מישעל כאַנדאַלד עס בישליימעס. עטלעכע יאַרדס פון די לינקאָלן, זי סלאָוד פּונקט גענוג פֿאַר מיין מיטן פלי שפּרינגען צו לאָזן מיר צו כאַפּן די עפענען פֿענצטער אויף די זייַט און האַלטן אויף די טיר. דערנאָך האָט זי ווידער אָנגעהויבן גיכקייַט, די לייץ איצט ניטאָ, באַנקינג אַרום די לינקאָלן און איבער די טראָטואַר ווו עס איז געווען פּאַרקט, כיידינג מיין קראַשט גוף קעגן די ווייַט זייַט פון די במוו ביז מיר דערגרייכט דעם סוף פון די גאַס אויף דעם טראָטואַר. . דערנאך נאך א געשרייענדיקע ריכטיגע דריי, מיין קערפער אינגאנצן פארשטעקט פון מיינונג, און מיר זענען געפארן אראפ ניו יארק בולווארד, מיינע הענט האבן זיך אנגעכאפט צו דער טיר ווי צוויי ליטשעס.
  
  
  נאך א פערטל מייל האט זי זיך אפגעשטעלט. אי ן אײ ן פלייסיק ע באװעגונ ג בי ן אי ך בי ן אי ן ד י שרײבער־זיץ , ז י אי ז געװע ן אי ן פאסאזשיר ן זיצ , קיינע ר פו ן אונד ז הא ט ניש ט געזאגט .
  
  
  נאך א מייל איז דורכגעגאנגען איידער זי האט גערעדט.
  
  
  "עס איז געווען ... צו ריזיקאַליש," זי געזאגט. "זיי קען האָבן געהרגעט איר ווען איר אַפּראָוטשט זייער מאַשין. אַחוץ די געפאַר פון דיין אַקראַבאַטיק שפּרינגען אויף דעם מאַשין. ”
  
  
  "עס איז געווען אַ קאַלקיאַלייטיד ריזיקירן," איך געזאגט. "אויב זיי וואָלט וועלן צו באַפאַלן אונדז, זיי וואָלט נישט האָבן נאָר געזעסן דאָרט ווען מיר פּולד אַרויף צו די זייַט פון די וועג. וואָס איר רופן מיין אַקראָבאַטיקס - אויב איך וואָלט נישט וועלן צו נעמען אַזאַ ריזיקירן, איך וואָלט זיין גרייט פֿאַר ריטייערמאַנט. איך בין נאָך נישט אַזוי."
  
  
  מישעל האט פשוט א שאקל געטאן מיטן קאפ. זי האט נאך אלץ אויסגעזען שאקירט. איך האב שטילערהייט אויסגעדרייט דאס ראד און זיך געפארן קיין מאנהעטן, אריבערגעפארן אויף די לאקאלע גאסן וואו עס וואלט געווען גרינג צו דערזען נאך א עק. איך בין אָבער געווען כּמעט זיכער, אַז מיר האָבן פֿאַרלוירן דעם פֿראַנצייזיש און זײַנע פֿרײַנד. באַקומען באַפרייַען פון די אַנטענע פֿאַר זייער צוויי-וועג ראַדיאָ מענט אַז זיי קען נישט שיקן עמעצער אַנדערש צו נעמען זייער אָרט. וואָס שייך דאָס כינעזער מיידל, בין איך געווען זיכער, אַז איך האָב געציטערט יעדן עק וואָס זי קען אויף אונדז וואַרפן.
  
  
  איך האב עס שוין פון אנהייב אפגעשאקלט. לייכט.
  
  
  צו גרינג.
  
  
  פאַרוואָס האָבן זיי געדאַרפט אָפּגעבן אַזוי גיך?
  
  
  דאס האט מיר געשטערט. אבער איצט איך קען נישט טאָן עפּעס וועגן אים. איך נאָר געהאלטן מיין דייַגעס אין עטלעכע אָפּטייל פון מיין מיינונג, גרייט צו פּלאַצן אויס אין קיין מאָמענט.
  
  
  אין מאַנהעטן האָב איך זיך פּאַרקט אין אַ פאַרנומען געסל און געמאַכט אַ טעלעפאָן. פופצן מינוט שפעטער איז דער מאן פון דער אויטא אגענטור אנגעקומען אין א גאר אוממערקווירדיקן און גאר אנאנימע פארד גאלאקסי. גאָר אַנרימאַרקאַבאַל אַחוץ פֿאַר עטלעכע ענדערונגען אונטער די קאַפּטער וואָס לאָזן עס צו לייכט גיין אַרויף צו 110. ער גענומען די במוו, יקספּרעסינג קיין אינטערעס אָדער יבערראַשן אין מיין פּלוצעמדיק טוישן פון מאַשין, און דראָווע אַוועק ווינטשן אונדז אַ גוט יאַזדע.
  
  
  ווען איר זענט הינטער דעם ראָד און איר האָט נישט סלעפּט פֿאַר איבער אַכט און פערציק שעה, עס איז געווען ווי גוט ווי קיין יאַזדע קענען באַקומען. מישעל איז מאַזלדיק. ז י הא ט זי ך געדוכט ן מי ט דע ר קאפ א אוי ף מײ ן אקסל . איך האב געהאלטן דעם פארד ביי גענוי פינף מייל א שעה איבער די שנעלקייט לימיט און געטרונקען שווארצע קאווע פון קאנטעארס ביז איך האב געוואָלט גאגלען.
  
  
  מען האט אונדז נישט נאכגעפאלגט.
  
  
  צען מינוט ביז האַלבנאַכט, איך פּאַרקט מיין מאַשין אַ ביסל פֿיס פון די הויפּטקוואַרטיר פון אַמאַלגאַמאַטעד פרעסע און ווירע באַדינונגס, אַ גאַנץ ומקלאָרע, פאַרפאַלן בנין אויף דופּאָנט סירקלע וואָס דיסגייזד אַקס ס הויפּטקוואַרטיר.
  
  
  האק האט געװארט אין זײן אפיס.
  
  
  
  פינפטער קאפיטל.
  
  
  "אַז ס עס, האר," איך פארמאכט מיין חשבון אַ שעה שפּעטער. "די SLA כּמעט זיכער האט Durosh. צי ער איז מיט זיי פרײַוויליק אָדער נישט איז גאָר אַן אַנדער ענין”.
  
  
  "וואו ער איז מיט די SLA איז אן אנדער געשיכטע," האָט כאָק צוגעגעבן טרויעריק.
  
  
  כ'האב געכאפט. איך האָב אים שױן דערצײלט װעגן מײַנע רמז, דרײַ װערטער: לעמפּערטן, פּערל, װאַלקאַן. איך האב נאך געהאט געטראכט וועגן דעם באדייט פון די ווערטער, אבער כאק איז קלאר נישט געווען אין דער שטימונג זיי צו הערן. ע ר הא ט גענומע ן א גרוים ן שלעפ ן אוי ף זײ ן מיאוס ן ציגאר , קוקנדי ק ערגע ץ איבע ר מײ ן לינקע ר אקסל . זײ ן שארפ ן פני ם מי ט פארהארטע ר אלט ע הױט ן או ן פארװאונדערונ ג װײכ ע בלוי ע אויג ן הא ט געהא ט דע ם אויסדרוק , װא ם ע ר הא ט געהא ט װע ן ע ר הא ט שטאר ק געטראכט , — או ן באזארגט . אויב ער איז געווען באַזאָרגט, אַזוי איך געווען.
  
  
  מיט א מאל, װי ער װאלט זיך געמײנט װעגן עפעס, האט האק זיך צוגעבויגן און ארויסגעשטעקט זײן פינף־און־צװאנציק־צענט ציגאר אין א געקראכן אשטאף.
  
  
  "פינף טעג," ער געזאגט.
  
  
  — הער ? איך האב געזאגט.
  
  
  "איר האָט פּונקט פינף טעג," האָט ער קאַלט און קלאָר געזאָגט, "צו געפֿינען פערנאַנד דורוך און אים אוועקנעמען פון דער אָאַס."
  
  
  איך האב געקוקט. ע ר הא ט זי ך צוריקגעקוק ט , מי ט זײנ ע בלוי ע אויגן , איצ ט האר ץ װ י פארהארטע ר שטאל , ארײנגעדרינגע ן מי ר אי ן מיר .
  
  
  "פינף טעג!" איך האב געזאגט. — האר, איך בין אן אגענט, נישט קײן מכשף. אויב משפטן לויט וואָס איך האָבן צו אַרבעטן מיט, עס קען נעמען פינף וואָכן, אַנדערש ...
  
  
  "פינף טעג," ער געזאגט ווידער. דער טאָן פֿון זײַן שטימע האָט געמאַכט "קיין דיסקוסיע". ער האט שארף געשטופט זײן שװינדלשטול און זיך ארום ארומגעשטופט אזוי, אז ער האט זיך אװעקגעכאפט פון מיר, ארויםגעקוקט דורך דעם שמוציקן פענצטער. דערנאָך האָט ער מיר געזאָגט.
  
  
  "עטלעכע שעה איידער איר זענט אנגעקומען קיין ניו יארק, מיר באקומען אַ אָנזאָג. פֿון קאָלאָנעל ראַמבאָ. איך מיין אז דו געדענקסט אים״.
  
  
  איך געדענק. ע ר הא ט זי ך ארוי ס פו ן אונדזע ר הענ ט נא ך דע ם מערדע ר אויפ ן דע ר גאול , או ן אי ן גלות . אין שפאניע האט מען אים פארדעכטיגט. אָבער ער איז נאָך אַ הויך-ראַנגקינג מענטש אין די SLA.
  
  
  "Rumbaut האָט אונדז געזאָגט אז די OAS קען איצט פארוואנדלען די יו. עס. ענערגיע קריזיס אין עפּעס מער ווי אַ קריזיס. א בראך. און אויב ער דערציילט אונדז דעם אמת, ומגליק וואָלט זיין אַ מילד וועג צו שטעלן עס. ”
  
  
  האָק ס טאָן איז געווען טרוקן און קאַלט. דאָס איז שטענדיק געווען דער פאַל ווען די פראבלעמען זענען געווען ערנסט.
  
  
  "און וואָס פּונקט איז די מאַכט, האר?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "אונטער ראַמבאָו," האָט האָקע געזאָגט, טרוקענער און קאָולדער ווי אלץ, "קען די SLA איצט גאָר צעשטערן אַלע ייל ריפיינעריז און דרילינג ריגז אין די מערב האַלבקייַלעך."
  
  
  מיין קין איז אַראָפּגעפאַלן, אומווילנדיק.
  
  
  "עס מיינט אוממעגלעך," איך געזאגט.
  
  
  האקן האט זיך װידער געקאנט צו מיר.
  
  
  "גאָרנישט איז אוממעגלעך," ער האט טרויעריק.
  
  
  מי ר האב ן זי ך עטלעכ ע מאמענט ן שטילערהײ ט געשטארק ט אײנע ר אי ן דע ר צװײטע ר איבע ר זײ ן שרײבטיש , יעדע ר אומבאהאלטענע , װע ן מי ר האב ן זי ך פארשטאנען , װא ס גענוי , דא ס סכנה , קע ן באדייט ן אוי ב ע ר װאלט . ע ס װאל ט גענו ג זײ ן שלעכט , װע ן ד י אויל־ריג ס װער ן צעשטערט ; עס וואָלט פאַרמאַכן אַוועק אַ באַטייטיק סומע פון ייל רעכט דאָ. אבער די צעשטערונג פון אויל ריפיינעריז וואס האבן פראסעסט אויל נישט נאר פון די מערב האלבפערע, נאר אויך פון אראבישע לענדער, קען פארמינערן די פארזארגונג פון אויל צו אמעריקע מיט אזויפיל ווי אכציג פראצענט.
  
  
  אויל פאר הויפּט ינדאַסטריז, פֿאַר גאַזאָלין, פֿאַר באַהיצונג, פֿאַר קאַנווערזשאַן צו אנדערע פארמען פון ענערגיע, אַזאַ ווי עלעקטרע.
  
  
  די פאַרייניקטע שטאַטן ווי מיר געוואוסט עס וועט האַלטן. אונדזער לאַנד וועט זיין פּראַקטאַקלי געליימט.
  
  
  — אפשר איז דאס א בלאף ? איך האב געפרעגט. "צי זיי האָבן זאָגן אַז זיי קענען ציען עס אַוועק?"
  
  
  האקן האט זיך לאנגזאם געכאפט.
  
  
  "זיי זאָגן אַז זיי וועלן צושטעלן זאָגן אין פינף טעג. זאָגן אַז ניט בלויז קענען זיי טאָן דאָס, אָבער אפילו מיט ווארענונג ווארענונג מיר קענען נישט האַלטן זיי."
  
  
  "און די דערווייַז?"
  
  
  "אין פינף טעג, די SLA וועט בלאָזן אַרויף און גאָר צעשטערן די שעל ייל ריפיינערי אַוועק די ברעג פון קוראַקאַאָ. סייַדן, פון קורס, מיר קענען האַלטן זיי. און באַקומען זיי אויס פון געשעפט."
  
  
  "וואָס אויב מיר טאָן ניט טאָן דאָס? וואָס איז זייער פּרייַז פֿאַר נישט בלאָוינג אַלץ אַנדערש?
  
  
  האק האט לאנגזאם ארויסגעצויגן נאך א ציגאר פון דער בוזעם־קעשענע פון זײן צעקלאפטן ברוין אנצוג.
  
  
  "זיי האָבן אונדז נישט דערצײלט דערפֿון. דאך. זיי זאָגן אַז ווייַטער קאָמוניקאַציע וועט פאָרזעצן נאָך זיי האָבן פּראָווען וואָס זיי קענען טאָן.
  
  
  ער האט נישט געדארפט גיין ווייטער. אויב די SLA טאַקע פּרוווד אַז עס קען דורכפירן זיין סאַקאָנע, די פאדערונגען וואָס עס קען מאַכן אויף די פאַרייניקטע שטאַטן וואָלט זיין סטאַגערינג, פינאַנציעל, פּאָליטיש און אין אַלע אנדערע וועג.
  
  
  עס איז געווען בלאַקמייל, יקסטאָרשאַן, אויף אַן גלייבן וואָג.
  
  
  כאָק און איך געקוקט בייַ יעדער אנדערער איבער זיין שרייַבטיש. איך האב פריער גערעדט. איין וואָרט.
  
  
  ― דוראָטשע ― זאָג איך.
  
  
  האק האט א ניד געטאן.
  
  
  "דער קשר איז צו שטאַרק פֿאַר צופאַל. די OAS האט Durosh. דורוך איז אַ מומכע - אַ זשעני - אין אַנדערוואָטער פּראַפּאַלשאַן סיסטעמען, די קאַמפּיוטעריזיישאַן פון די דעוויסעס און זייער נוצן מיט יאָדער וואָרכעדז. קעגן די אָנשאָר ייל ריגז און ריפיינעריז אין דעם האַלבקייַלעך. וועגן דעם… "
  
  
  ― אַזױ האָט דורוך זײ געגעבן די דאָזיקע פֿעיִקײט, ― האָב איך פֿאַר אים פֿאַרענדיקט.
  
  
  האק האט געהאלטן דעם ציגאר צװישן די צײן און אים אנגעצונדן מיט קורצע, ופגעבראכטענע בלאזען אײדער ער האט װידער גערעדט.
  
  
  "אַז ס רעכט," ער האט געזאגט. "און דעריבער ..."
  
  
  "דעריבער האָב איך פֿינף טעג צו נעמען דורוך אַוועק פֿון דער אָאַס," האָב איך ווידער פֿאַרענדיקט.
  
  
  "איר האָט פינף טעג צו
  
  
  
  
  נעמען Duroch אַוועק פון די SLA און צעשטערן אַלע די דעוויסעס וואָס ער דעוועלאָפּעד פֿאַר זיי. און די צייכענונגען פון זיי."
  
  
  אַזוי אַז ס עס. פינף טעג.
  
  
  "און קאַרטער," האָק ס קול איז געווען נאָך טרוקן און קאַלט, "דאָס איז אַ סאָלאָ. די SLA האט געווארנט אז אויב מיר וועלן ארייננעמען די הילף פון סיי וועלכע אויסלענדישע פאליציי אדער באאמטע, וועלן זיי תיכף פארניכטן אלע אָפשאָר אויל ריגז און ריפיינעריז. פֿון קאַראַקאַס צו מיאַמי."
  
  
  כ'האב געכאפט. איך האב עס פארשטאנען.
  
  
  "איר וועט האָבן צו נעמען די מיידל מיט איר," ער פארבליבן, אויטאָמאַטיש פּושינג אויף זיין ציגאַר. "זי קען געבן איר אַ positive לעגיטימאַציע פון איר פאטער. מיר קענען נישט לאָזן איר ציען דעם אומרעכט מענטש. איך טאָן ניט ווי צו אַרייַנציען איר, אָבער ... "
  
  
  — װאס אויב דורך גײט נישט גלײך ?
  
  
  האק׳ס אויגן האבן זיך פארקלאפט. איך האב שוין געוואוסט דעם ענטפער.
  
  
  — נעמט ארויס דורוך! — האט ער געפלאצט. "צי גערן אָדער ניט-ווילד. און אויב איר קענען נישט באַקומען אים אויס ... "
  
  
  ער האט נישט געדארפט פארענדיקן. איך האָב געװוּסט, אַז אױב איך װעל פֿאַר קײן סיבה נישט אַרױסקריגן דורוך, װעל איך אים מוזן הרגענען.
  
  
  איך האב געהאפט מישעל האט עס נישט פארשטאנען.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , דא ן הא ב אי ך עפע ם געדענקט .
  
  
  "כינעזיש מיידל," איך געזאגט. "האָט דער קאָמפּיוטער עפּעס געפֿונען וועגן איר?"
  
  
  האק׳ס ברעמען האבן זיך אויפגעהויבן.
  
  
  "אינטערעסאנט," האט ער געזאגט. "עס איז טשיקאַווע ווייַל עס איז גאָרנישט ספּעציעל טשיקאַווע וועגן אים. קיין ינטערפּאָל רעקאָרדס. עס זענען קיין ריפּאָרץ פון ינוואַלוומאַנט אין קיין פאָרעם פון שפּיאָנאַזש. איר נאָמען איז לי טשין. צװײ און צװאנציק יאר. גראַדזשאַווייטיד פון וואַססאַר זייער פרי, שפּיץ פון איר קלאַס. גראַדזשאַוואַט אַרבעט אין די מאַססאַטשוסעטץ אינסטיטוט פון טעכנאָלאָגיע. דערנאָך איז זי געפֿאָרן קיין האָנג קאָנג און דאָרט פֿאַרבראַכט אַ יאָר אין דער משפּחה־געשעפט, אימפּאָרט־עקספּאָרט. נאָר אומגעקערט צו ניו יארק מיט עטלעכע חדשים צוריק. עס איז שווער צו ימאַדזשאַן ווי זי פּאַסיק אין די בילד אין דעם פונט."
  
  
  עס איז געווען טשיקאַווע. דאס האט מיר געכאפט. אבער איצט איך קען נישט טאָן עפּעס וועגן אים. איך האָב אומגעקערט לי טשין צו איר ספּעציעל קליין אָפּטייל אין מיין קאָפּ.
  
  
  "קיין געדאנקען ווו צו אָנהייבן?" — האט האק געפרעגט.
  
  
  איך האב אים געזאגט. ער האט א נײד געטאן. ציגאַר אַש איז אַראָפאַקן אויף זיין רעקל, באַקוועם צו פאַרבינדן אַ סעריע פון אנדערע שמירן און פלעקן. האַווקע ס העלקייַט האט נישט פאַרברייטערן צו זיין גאַרדעראָב אָדער זיין זאָרג.
  
  
  "איך וועל קאָנטאַקט גאָנזאַלעז פֿאַר איר אויב איר קענען נוצן אים. ער איז נישט דער בעסטער, אָבער ער איז נאַלאַדזשאַבאַל וועגן דער געגנט.
  
  
  אי ך הא ב אי ם דאנק ט או ן געגאנגע ן צ ו דע ר טיר . ווען איך איז געווען וועגן צו פאַרמאַכן עס הינטער מיר, איך געהערט כאָק זאָגן:
  
  
  “און, קאַרטער...” האָב איך זיך אויסגעדרייט. ער האט געשמײכלט און זײן קול האט זיך דערװײכט. "אויב איר קענען נישט זיין אָפּגעהיט, זיין גוט."
  
  
  איך טשאַקלעד. עס איז געווען אַ פּריוואַט וויץ צווישן אונדז. בלויז אַ אָפּגעהיט אַגענט האט אַ געלעגנהייַט צו בלייַבנ לעבן. נאָר דער גוטער אַגענט האָט איבערגעלעבט. אין זיין צייט, כאָק איז געווען מער ווי גוט. ער איז געווען דער בעסטער. ער האט עס נישט גלייך געזאגט ווייל עס איז נישט זיין סטיל, אבער ער האט געוואוסט וואס איז פאר מיר. און ער האָט געזאָרגט.
  
  
  "אָוקיי, האר," איך געזאגט פּשוט און פארמאכט די טיר.
  
  
  איך געפֿונען מישעל זיצן - אָדער גאַנץ, סלאָוטשינג - אויף אַ שטול אַרויס די ומגעלומפּערט קליין פּלאַץ אין וואָס McLaughlin, N5, האט ספּענדינג צייט מיט איר. ער האט שוין איינגעשריבן אלעס וואס זי האט געזאגט אויף טעיפ, און יעצט וואלט די דאזיקע טעיפ געפעהרליך איבערגעקוקט דורך עטליכע אנדערע אגענטן און דערנאך אריינגעלאדן אינעם קאמפיוטער פאר סיי וועלכע אינפארמאציע וואס איך זאל האבן פארפעלט. אבער איך האב נישט געהאט קיין צייט צו ווארטן אויף רעזולטאטן. אי ך הא ב אי ך זי ך צוגעבויג ן או ן אי ר אי ר אויער ן ארײנגעבלאזן . זי האט זיך אויפגעכאפט מיט א שוידער.
  
  
  "עס איז רייזע צייט ווידער," איך געזאגט. "צייט פֿאַר אַ פייַן פלאַך פאָר."
  
  
  "אוי ניין," זי קראַמפּט. "זאָל מיר?"
  
  
  "מיר מוזן," איך געזאגט, העלפּינג איר אַרויף.
  
  
  „װוּ גײען מיר איצט? צו די צפון פּאָול."
  
  
  "ניין, איך געזאגט. 'ערשטער מיר גיין אויבן צו ספּעציעלע עפפעקץ צו באַקומען אונדזער נייַ קאָווערס, אַרייַנגערעכנט פּאַספּאָרץ און ID'ס. דערנאָך מיר גיין צו פּוערטאָ ריקאָ."
  
  
  "פּאָרטאַ ריקאָ? אין מינדסטער דאָרט איז וואַרעם און זוניק."
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן מי ט זי ך ארוי ם אי ן זא ל צו ם ליפט .
  
  
  "אָבער וואָס?"
  
  
  ― װײַל ― זאָג איך, דריקנדיק דעם ליװט־קנעפּל און נעם אַ נײַעם פּאַק ציגאַרעטן פֿון קעשענע ― האָב איך פֿאַרשטאַנען דעם טײַטש פֿון די לעצטע װערטער פֿון אַחמד.
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר פרעגנדיק. איך האָב אַרײַנגעלייגט די פּאַפּיראָס אין מויל.
  
  
  "איך געדאַנק אַהמעד האט געזאגט 'לעפּערד'. ער האט נישט געזאגט. דאס וואס ער האט געזאגט איז געווען "מצורע". ווי אין פאַל פון צרעת."
  
  
  זי האט געציטערט. "אבער ווי קענען איר זיין זיכער?"
  
  
  "צוליב דעם ווייַטער וואָרט. איך האב געמיינט אז ער האט געזאגט "פערל". אָבער עס איז געווען פאקטיש 'לאַ פּערלאַ'.
  
  
  איך האב אנגעצונדן א שוועבל און עס געבראכט צום ציגארעט.
  
  
  "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין," מישעל געזאגט.
  
  
  "די צוויי ווערטער גיין צוזאַמען," איך געזאגט. "לאַ פּערלאַ איז אַ סלאַם געגנט אין אַלטע סאַן וואַן, פּוערטאָ ריקאָ. עס איז אַ מצורע קאַלאַני אין לאַ פּערלאַ. אײַער פֿאָטער האָט געמוזט זײַן גענומען פֿון טאַנגיער און מען האָט אים באַהאַלטן אין אַ מצורע קאַלאַני.
  
  
  מישעל'ס אויגן האבן זיך פארשפרייט פון גרויל.
  
  
  ― איז מײַן טאַטע אין אַ מצורע קאַלאַני?
  
  
  איך האָב גענומען אַ שלעפּ פֿון מײַן פּאַפּיראָס. עס איז אויסגעגאנגען. איך האב אנגעצונדן נאך א שוועבל און עס געבראכט צום שפיץ.
  
  
  
  
  
  "איך וואָלט זאָגן די גאנץ אָרט צו באַהאַלטן עס."
  
  
  מישעל איז געווען ווייַס.
  
  
  "און מיר גייען צו דער דאָזיקער מצורע קאַלאַני?"
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן א קאפ , דערנא ך הא ב אי ך זי ך דערשראקן . די ציגאַרעט האָט זיך פּשוט נישט אָנגעצונדן. איך האב פויל אנגעקוקט דעם שפיץ.
  
  
  "אויב מיר זענען מאַזלדיק און ער איז נאָך דאָ, מיר קען ..."
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט מיטן זאץ. א קאלטער ציטער איז געקומען איבער מיר. מיט דעם גראָבער פינגער און מיט דעם פֿינגער האָב איך אָפּגעביסן דעם עק פֿון דער פּאַפּיראָס און אָפּגעבאָשט דאָס פּאַפּיר און טאַביק.
  
  
  "וואס איז דאס?" — האט מישעל געפרעגט.
  
  
  "דאס איז עס," איך געזאגט קאַטאַגאַריקלי, האַלטן אויס מיין דלאָניע. עס איז געווען אַ קליין מעטאַל כייפעץ. ע ס אי ז געװע ן א שטאפ ל , ניש ט מע ר װ י א האלבע ר אינטשע ר לאנגע ר או ן קלענער ע אי ן דיאםע ר װ י ד י ציגארעט , אי ן װעלכ ן ע ס אי ז געװע ן באהאלט ן .
  
  
  מישעל האט זיך צוגעבויגן צו קוקן אויף אים.
  
  
  "אַ טעות, צו נוצן די פאָלקס טערמינאָלאָגיע," איך געזאגט, און מיין קול מוזן האָבן שפיגלט זיך-עקל פון מיין אָפּגעלאָזן. "סורוועיללאַנס מיטל. און דאָס איז איינער פון די מערסט מאָדערן. Corbon-Dodds 438-U טראַנססעיווער. ניט בלויז טוט עס כאַפּן און יבערשיקן אונדזער קולות איבער אַ מייל אַוועק, אָבער עס אויך עמיץ אַן עלעקטראָניש סיגנאַל. וואָס ווער עס יז מיט די צונעמען ריסיווינג ויסריכט קענען נוצן צו באַשליסן אונדזער אָרט צו ין אַ ביסל פֿיס.
  
  
  ― איר מײנט ― האָט מישעל זיך אױסגעגלײַכט, קוקנדיק פֿאַרחידושט, ― װער עס האָט דאָס געפֿלאַנצט, װײס ניט נאָר װוּ מיר זײַנען, נאָר האָט אױך געהערט אַלץ װאָס מיר האָבן געזאָגט?
  
  
  — גענוי — האב איך געענטפערט. און איך האָב געװוּסט, אַז דערפֿאַר האָט די כינעזישע פֿרוי אונדז נישט געמאַכט צו שפּורן. אין מינדסטער נישט אין דערזען. זי האָט דאָס געקענט טאָן אין איר פרייַע צייַט, אַ האַלב מייל אָדער אַזוי אַוועק, אַלע די בשעת צוגעהערט צו אונדזער שמועס.
  
  
  אַרייַנגערעכנט מיין דיטיילד דערקלערונג צו Michelle וועגן ווו מיר זענען געגאנגען און וואָס.
  
  
  מישעל האט אויף מיר געקוקט.
  
  
  "אָאַס," זי שושקעט.
  
  
  "ניין." איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "איך טראַכטן נישט. א זייער שיין כינעזיש פרוי נאכגעגאנגען אונדז אַלע די וועג פון טאַנגיער צו ניו יארק. זי איז מיר צוגעלאָפן אויפן עראפלאן פון פאריז. כ׳האב געהאט אין העמד א האלב־לײדיקן פעקל ציגארעטן. קעשענע און אומגעעפנט אין מיין רעקל קעשענע. זי איז געלונגען צו פאַרבייטן מיין פולן פּאַק מיט ציגאַרעטן מיט אירע. ”
  
  
  און קאַנסידערינג אַז איך נאָר רויך מיין אייגענע מנהג-געמאכט סיגאַרעטטעס מיט די NC פירמע געדרוקט אויף די פילטער, זי געגאנגען צו גרויס לענגטס צו מאַכן דעם פּאַסירן. און זי האָט אויסגענוצט גאַנץ ברייטע געלעגנהייטן.
  
  
  "וואָס זאָל מיר איצט טאָן?" — האט מישעל געפרעגט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך פארזיכטיק ט אויסגעלערנ ט ד י װײט־צאפ . די פראָנט העלפט צעלאָזן פון די היץ פון מיין גלייַכן. די קאָמפּלעקס מיקראָסירקויץ זענען חרובֿ, און דער זשוק משמעות פארשטאפט טראַנסמיטינג. די פראגע איז געווען, פון וועלכע קאר האט מען ווירטאפט, דער ערשטער אדער דער צווייטער? אויב עס איז געווען דער ערשטער, עס איז געווען אַ הויך מאַשמאָעס אַז די כינעזיש פרוי האט נישט באַקומען גענוג אינפֿאָרמאַציע צו וויסן ווו מיר זענען געגאנגען. אויב עס איז געווען די רגע ...
  
  
  איך האָב זיך געגרימט, דערנאָך אַ זיפץ און געדריקט דעם זשוק צו די שטאָק מיט מיין פּיאַטע. עס האט מיר עטלעכע עמאָציאָנעל צופֿרידנקייט, אָבער גאָרנישט אַנדערש.
  
  
  "וואָס מיר טאָן איצט," איך דערציילט מישעל ווען די ליפט טיר געעפנט און מיר סטעפּט אינעווייניק, "איז געגאנגען צו פּוערטאָ ריקאָ. שנעל".
  
  
  עס איז גאָרנישט מער איך קען טאָן. איך האָב דאָס כינעזישע מיידל צוריקגעבראַכט אין מיין אייגענעם אָפּטייל. נאכאמאל.
  
  
  די קופּ איז געווען גאַנץ גרויס.
  
  
  איך האב געוואלט אז זי זאל בלייבן אין דעם.
  
  
  
  קאַפּיטל זעקס
  
  
  הער Thomas S. Dobbs פון Dobbs Plumbing Supplies, ינק., גראַנד ראַפידס, מישיגן, און זיין פראנצויזיש-קאַנאַדיאַן פרוי, מאַריע, לינקס דער הויז. סאַן וואַן ערפּאָרט הויפּט וואָקזאַל; זיי זענען געווען לאָודיד מיט קאַמעראַס, סנאָרקעל גאַנג, און אַלע די אנדערע ויסריכט דארף פֿאַר זייער קאַריבבעאַן וואַקאַציע, אַרייַנגערעכנט די פּוערטאָ ריקאַן וויוו שטרוי הוט וואָס הער דאָבס האט געקויפט בייַ די וואָקזאַל ביי אָנקומען. זיי וואלטן געזאלט האבן, ווי הער דאבס האט געזאגט פאר יעדן, וואס וועט הערן, "ברוינג צייט." זיי זענען געגאנגען צו "מאָלן דעם קליין אַלט אינזל רויט." זיי זענען געגאנגען צו "ווענדן אַלט סאַן וואַן אינעווייניק, אַרייַנגערעכנט די קאַסינאָ."
  
  
  ווי איינער קען טרעפן, זיי זענען געווען אַ פּאָר פון טיפּיש, מעסיק פּריקרע אמעריקאנער טוריס.
  
  
  "טאַקסי! טאַקסי!" — האט מיסטער דאבאס געברומט, מעשוגע וואנקענדיג מיט די הענט.
  
  
  פרוי דאָבס איז געווען שטילער. זי האט אויסגעזען אביסל מיד. אבער זי האט קלאר הנאה געהאט פון דער זון און דער װארעמקײט.
  
  
  “מממ” האָט זי געזאָגט צו איר מאַן און אויסגעדרייט דאָס שיינע פּנים. "איז ניט דאָס אַ שיין זון? און איר שמעקן אַזוי פילע בלומען. אה, ניק..."
  
  
  איך האָב געכאַפּט איר האַנט, ווי איך וואָלט זי געזאָלט שלעפּן אין דער טאַקסי וואָס האָט זיך אָפּגעשטעלט פאַר אונדז.
  
  
  ― טאָם ― האָב איך געמורמלט, אָן באַװעגנדיק די ליפּן. "נישט ניק. באַנד".
  
  
  "טאָם," זי ריפּיטיד אָובידיאַנטלי. "איז ניט עס שיין? איך װיל נאָר אָנטאָן אַ שאָדן, ליגן ערגעץ אױף אַ ברעג אין דער זון און הערן צום אָקעאַן.“ דערנאָך האָט זי זיך צעוויינט. "אויסערדעם גלייב איך אז דו האסט אנדערע זאכן צו טאן און דארפס איך זאל קומען מיט דיר."
  
  
  "פאַרשילטן עס, האָניק," איך ברום. "דאָס איז פּונקט וואָס מיר וועלן טאָן. פּלאָפּ אַראָפּ אויף דעם ברעג און באַקומען אַ פאַרשילטן שיין בעזש. מיר באצאלן גענוג דערפאר״.
  
  
  דער פּאָרטער האָט פאַרטיק אַרײַנלאָדן אונדזער טאַש אין שטאַם פון דער כאַטע. איך האָב אים סקאַנדאַלי אונטערגעשטימט, פֿאַרמאַכט מיט אַ ברוטאַלן, האַרציקן פּאַטש אויפֿן רוקן און מיט אַ געשריי פֿון "טאָן ניט איבערלאָזן דאָס אַלץ אויף איין אָרט, חבר!" און אַרײַנגעשפּרונגען אין דער קאַבעלע לעבן מישעל, אַ קלעפּנדיק די טיר מיט אַזאַ כּוח, אַז די קאַבינע פֿונעם אויטאָ האָט אָנגעהויבן קריכן. דער שאָפער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר מיט צער.
  
  
  "האטעל סאַן געראָנימאָ, באַדי." דאן זענען מיר געגאנגען. נאָר דאָס בעסטע פֿאַר Thomas K. Dobbs און זיין קליין פרוי, "איך געזאגט. דערנאָך שארף און סאַספּישאַסלי: "דאָס איז דער בעסטער, רעכט? מאל די רייזע אגענטן ... "
  
  
  — יא, סענאר, — האט דער דרייווער געזאגט שטילערהייט, — דאס איז דער בעסטער. איר וועט ליבע עס דאָרט."
  
  
  איך בין געווען זיכער, אַז אויב איך וועל אים אָנווענדן אין אַ ציבור אָפּטריט, וואָלט ער געזאָגט, אַז דאָס איז אויך דער בעסטער אָפּציע.
  
  
  "אָוקיי, חבר. איר וועט אונדז געשווינד באַקומען דאָרט און עס איז אַ גוט עצה פֿאַר איר, "איך געזאגט ברייט.
  
  
  "סי," האָט דער שאָפער געענטפערט. — איך װעל דיך גיך אהין ברענגען.
  
  
  איך האָב זיך צוריק צוגעבויגן צו די זיצפּלאַץ און אַרויסגעצויגן פון מיין רעקל קעשענע אַ ציגאַר וואָס איז נאָר אַ ביסל ווייניקער פּריקרע ווי די וואָס האָק האָט ליב געהאַט. איך קען זען ווי דער שאָפער ווינקען אַ ביסל ווען איך אָנצינדן עס.
  
  
  איך, פון קורס, אָוווערדיד עס. צו פיל פּריטענדינג. מאכן זיכער אַז איך בין דערמאנט.
  
  
  און דאָס איז געווען זינען. א גוטער אגענט טאר נישט גיין איבערן ברעט און אויסשפילן צופיל זאכן כדי מען זאל געדענקן. וואָס האָט מיר געמאכט אָדער אַ זייער שלעכט אַגענט אָדער אַ זייער קלוג גוט אַגענט וואָס וואָלט נישט זיין קאַנסידערד ווי אַן אַגענט.
  
  
  ― טאָם, ― האָט מישעל געזאָגט שטילערהײט, ― האָט איר טאַקע געמײנט װאָס איר האָט געזאָגט װעגן גײן צום ברעג?
  
  
  ― אַװדאי, האָניק, ― זאָג איך אין אַ מעסיקן טאָן. "ערשט גייען מיר צום אַלטן ברעג, דערנאָך אָנטאָן זיך, זיי ברענגען אונדז עטלעכע פון די פּיני קאָלאַזז אָדער וועלכער, דערנאָך מיר זינקען די ציין אין די גרעסטע פאַרשילטן ביפסטייק וואָס איר קענען געפֿינען אויף דעם אינזל, דערנאָך מיר גיין צו די קאַסינאָס און האָבן. שפּאַס ווי טוט עס געזונט פֿאַר דער ערשטער טאָג און נאַכט, הא?
  
  
  "טאקע?" — האט מישעל געזאגט מיט דער זעלבער נידעריקער שטימע. "אבער איך געדאַנק איר ..."
  
  
  "איר געדאַנק דיין אַלט כאַבי האט נישט וויסן ווי צו האָבן אַ גוט צייט. איך געדאַנק ער קען נישט טראַכטן וועגן עפּעס אַנדערש ווי גערער סאַפּלייז. נו, האַלטן אויף דיין הוט, האָניק. ברעג און טרינקען, מיטאָג און ביינדלעך, דאָ מיר קומען! "
  
  
  און אַזוי, צו מישעל ס פריידיק יבערראַשן, מיר שטעלן אַוועק. ערשטער, דאָס איז וואָס הער Thomas S. Dobbs און זיין פרוי וואָלט האָבן געטאן. און צווייטנס, עס וואָלט זיין זעלבסטמאָרד צו פאָרזעצן מיין ערנסט געשעפט אין סאַן וואַן ביז שפּעט בייַ נאַכט. ליגן אויף די ווייַס זאַמד ברעג מיט די זון ביטינג אַראָפּ אויף מיין גוף און די קראַשינג קאַריבבעאַן ינדנברעך סודינג מיין אויערן איז געווען אַ שיין גוט וועג צו פאָרן די צייט ווארטן.
  
  
  "באנד."
  
  
  איך ראָולד איבער און געקוקט בייַ מישעל. און איך באַשלאָסן אַז עס איז נישט נאָר גוט, עס איז געווען ... נו, נאָמען דיין סופּערלאַטיוו. אַלץ אָדער אַלץ וועט טאָן: מישעל ס גענוגיק בריסט האָבן מער ווי אָנגעפילט די קליינטשיק, כּמעט דורכזעיענדיק ביקיני ביוסטהאַלטער זי וואָרן, די סילקי הויט פון איר בויך טייפּערינג צו אַ ביקיני דנאָ וואָס איז געווען ביסל מער ווי צוויי קליין טריאַנגלעס און אַ שטיק פון שנירל, לאַנג שלאַנק לעגס וואָלופּטואָוסלי מאָווינג אויף די זאַמד.
  
  
  ― טאָם ― האָט זי געפּױלט, פֿאַרמאַכט די אױגן און אױפֿגעהױבן איר פּנים צו דער זון, „ביטע גיסט מיר אַ זונטן אויל.
  
  
  "מיט געשמאק."
  
  
  אי ך הא ב אויסגעשפרײ ט דא ס װארעמע ן אײל ע אי ר האלדז , גלאט ע פלײצעס , בויך , או ן טייך . אי ר פלײ ש הא ט זי ך מי ט זי ך באװעג ט אונטע ר מײנ ע הענט . איר הויט איז געװארן װארעמער, װײכער. זי האָט זיך אַרויפֿגעקלאַפּט אויף איר מאָגן און איך האָב ווידער אויסגעשפּרייט דאָס אויל איבער אירע פּלייצעס, אויסגעקלאַפּט איר ביוסטהאַלטער און אויסגעשפּרייט איבער איר רוקן, מײַנע הענט גליטשן אַראָפּ אירע זייטן, אָנרירן אירע בריסט. זי האט א זיפץ געטאן, דער קלאנג איז מער װי א קרעכץ װי א זיפץ. װע ן אי ך הא ב פארטיק , האב ן מי ר זי ך געלעגן , אײנע ר דע ם צװײטן , זי ך אנגערירט . מי ר בײד ע האב ן געהא ט פארמאכ ט ד י אויג ן או ן ד י סעקס־ארא ן צװיש ן אונד ז אי ז געװע ן געדיכט , הײס ע או ן געװאקסן . ד י ליכטיק ע זו ן הא ט אונד ז אומגעבראכ ט אונד ז דערנענטערט , װ י א מאגנ ט או ן אײזן .
  
  
  "טאָם," זי לעסאָף שושקעט, "איך קען נישט פאַרטראָגן דעם ענימאָר. לאָמיר גײן צוריק אין אונדזער צימער“.
  
  
  איר קול איז געווען ווייך אָבער ינסיסטאַנט. איך פּעלץ די זעלבע נויט. אן א ווארט האב איך צוריק צוגעכאפט איר ביוסטהאלט, זי אויפגעהויבן אויף די פיס און צוריקגעפירט צום האטעל. װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן צימער , הא ט ז י זי ך א ביס ל אװע ק פו ן מיר .
  
  
  — לאנגזאם, ניק, — האט זי געזאגט מיט א נידעריקע הוסקי קול, אירע טונקעלע אויגן קוקן אין מיינע ארײן. "דאס מאָל איך ווילן צו נעמען עס פּאַמעלעך. זאל עס דויערן אויף אייביק."
  
  
  מײ ן האנ ט הא ט זי ך אויסגעשטרעקט . זי האט עס געכאפט און עס צוגעכאפט קעגן איר פולשטענדיקן אויסבייג.
  
  
  "מאַך עס אויף אייביק, ליבלינג. איך וויל אַלץ, איצט, אַלץ.
  
  
  
  
  אונטער מיין האַנט האָט זיך איר זון-הייסע פלייש אויסגעשפּרייט. איך פּעלץ די בלוט דויפעק. דער דויפס האט זיך שנעלער געהויבן. איך געצויגן איר צו מיר און מיין אָפֿן מויל באדעקט איר, מיין צונג יקספּלאָרינג, שווער און פאדערן. ז י הא ט זי ך עראטיש , אבע ר לאנגזאם , װ י צ ו א ן אומדערהערטלעכ ן פויק־קלאפ , װא ס דע ר טעמאפ ע הא ט זי ך געהויב ן מי ט א ן אומדערטרעגלעכ ן קאנטראלירט ן גיכקײט .
  
  
  "קאן וואסער אויסלעשן דעם פייער?" — האב איך שארף געשושקעט.
  
  
  "נאָר פאַרגרעסערן די פלאַם, ליב," זי געזאגט, מיד פארשטאנד וואָס איך מיינען.
  
  
  אין איין שנעל באַוועגונג, איך אַוועקגענומען איר ביוסטהאַלטער און דאַן איר ביקיני באַטאַמז. א שווינדלער שמײכעלע האט געקריצט די ליפן. אי ר האנ ט הא ט אװע ק מײנ ע הענ ט אװע ק או ן אי ר אויג ן האב ן אוי ף מיר געקוקט , מי ט שטאל ץ או ן באװאונדערונג .
  
  
  איך האָב געפֿילט, אַז מײַנע אייגענע אינסטינקטן נעמען גאָר איבער, ווען איך האָב זי אויפֿגענומען און זי געטראָגן אין קלאָזעט. מיט א מאמענט שפעטער זענען מיר געשטאנען אונטערן פארשײדענע װאםער פון דער רעגנדל, אונדזערע נאסע, פארדאמענדיקע קערפער צוזאמענגעדריקט און זיך געפײסן אײנער דעם אנדערן. ע ס אי ז נא ך געװע ן לאנגזאם , אבע ר מי ט א בלוט ־ הײס ן טעמאפ ע פו ן רײנע ר כונסועלע ר עקסטאזי , אײנגעבונד ן אי ן א ן אומדערטרעגלעכע , גאנ ץ או ן גאנ ץ פארמעג ן פו ן מאן ד מי ט פרויע ן או ן פרויע ן דור .
  
  
  װע ן ע ס אי ז ענדלע ך געשען , האב ן מי ר בײד ע געשריגן , װארטלאזע , װ י ד י רײנ ע אינסטינקטן , װא ס מי ר זענע ן קורצע ר געװארן .
  
  
  — צופֿרידן? — האט זי געמורמלט װי מיר בײדע האבן זיך א ביסל ערהוילט.
  
  
  ― גענוי ― זאָג איך, נאָך געפּרוּװט צו פֿאָקוסירן די אױגן און כאַפּן דעם אָטעם.
  
  
  * * *
  
  
  די רעשט פון אָוונט איז אויך גאַנץ און סאַטיספייינג - אָדער בייַ מינדסטער עס וואָלט זיין אויב איך טאַקע געווען Thomas K. Dobbs. מיר האָבן געטרונקען פּיñאַ קאָלאַדאַס אויף די דרויסנדיק טעראַסע, ווו אַן אַרמיי פון באַסלינג קעלנערס געשטאנען, בשעת די קאַריבבעאַן זונ - ונטערגאַנג צוגעלייגט קאָליר ווי אויף מאָנען. װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אינעװײניקע ן עסן , אי ז ד י קעלנער־ארמ ײ געװאר ן א רעגימענט , דע ר מענו י אי ז געװע ן ד י פים ל לאנג , או ן דע ר גאנצע ר פלא ץ הא ט געשמעק ט װ י פארװיסט ע געלט . אל ץ װא ס געלט האט געקאנט קױפן איז געװען פאראן און געקויפט אין גרויםע כמות.
  
  
  צום באַדויערן, טראַפּיקאַל טרינקען מיקסערז זענען מיין געדאַנק פון דער בעסטער וועג צו צעשטערן אַ גוט ראַם, און איך גאָר שטימען מיט אַלבערט עינסטעין אַז אַ 24 אונס ביפסטייק איז די שליימעסדיק עסנוואַרג פֿאַר ליאָנס, און בלויז ליאָנס. אין מער נאָרמאַל צושטאנדן - וואָס איך מאל שווער צו ימאַדזשאַן - איך וואָלט געניסן פריש געכאפט "קאָנק" אָדער ים טשעריז סאַטיד מיט קנאָבל און קאַריבבעאַן בשמים. אבער Thomas S. Dobbs וואָלט האָבן געווארן גרין אין דעם געדאַנק פון קיין פון זיי, און פֿאַר דעם מאָמענט איך בין דאָבס. דעריבע ר הא ב אי ך עקשנותדיק ע געשילדערט , זײ ן אװנט , פארװײל ט פו ן ד י ראי ע פו ן מישעל , אי ן א דורכזיכטיקע ר קלײד , װא ס װע ט מאכ ן יעד ן מענטש ן א ס ך פארגעניג ן אוי ף מײ ן ארט .
  
  
  שפּעטער, ווען מיר גענומען אַ טאַקסי צו די קאַריבע הילטאָן קאַסינאָ, איך גענומען טרייסט אין פאַרלירן אַ פּאָר הונדערט דאָללאַרס פון אַקס געלט אויף די רולעט ראָד, עפּעס Thomas S. Dobbs וואָלט זיכער האָבן געטאן. Nick Carter וואָלט טאָן דאָס בייַ די בלאַקדזשאַק טיש און געווינען. נישט קיין ריזיגע סומע, אבער לויט קארטער'ס סיסטעם איז אפאר טויזנט נישט קיין ברען.
  
  
  וואָס איז וואָס Michelle האט.
  
  
  "ווי פילע?" - איך פארלאנגט, אומגעקערט צו די האָטעל דורך טאַקסי.
  
  
  “פערצן הונדערט. עס איז פאקטיש געווען פופצן, אָבער איך געגעבן דעם הענדלער אַ הונדערט דאָללאַרס שפּאָן ווי אַ שפּיץ.
  
  
  "אבער איך האב דיר נאר געגעבן פופציג דאלער צו שפילן!"
  
  
  "אַוודאי," זי געענטפערט פריילעך, "אָבער דאָס איז אַלע איך דאַרפֿן." איר זען, איך האָבן דעם סיסטעם ... "
  
  
  "אָוקיי, אָוקיי," איך געזאגט טרויעריק. עס זענען געווען צייטן ווען Thomas K. Dobbs האט בוילעט ווייטיק אין זיין דערציען סוף.
  
  
  אבער עס זענען אויך מאל ווען איך געדאַנק וועגן אונדזער צימער אין סאַן געראָנימאָ, ווען איך וואָטשט מישעל אַרויסקומען נאַקעט פון די קלאָזעט, ווען צוריקקומען צו ניק קאַרטער האט אויך זיין דאַונסיידז.
  
  
  עס איז צייט צו צוריקקומען צו Nick Carter.
  
  
  איך פארקערט אויף די טעלעוויזיע צו דערטרינקען אונדזער קולות אין פאַל די צימער איז באַגד, און פּולד מישעל צו מיר.
  
  
  "עס איז צייט פֿאַר אַרבעט," איך געזאגט, טריינג מיין בעסטער צו האַלטן מיין אויגן אויף איר האַלדז. "איך זאָל זיין צוריק אין פיר אָדער פינף שעה, לפּחות ביז מאָרגן. בלייב דערווייל אין צימער מיט פארשפארטע טיר און לאז קיינעם נישט אריין פאר קיין סיבה. איר וויסן וואָס צו טאָן אויב איך טאָן ניט טאָן דאָס. ” איך בין צוריק אין דער מאָרגן."
  
  
  זי האט א ניד געטאן. מיר האָבן דיסקאַסט אַלע דעם איידער לאָזן וואַשינגטאָן. מי ר האב ן אוי ך גערעד ט צ י ז י זא ל האב ן א ביקס . זי האט קיינמאל נישט געשאסן קיין סארט וואפן. דערפאר האט זי נישט באקומען די ביקס. עס וואָלט איר סייַ ווי סייַ ניט טאָן גוט, און איך גלייב נישט אין געבן ביקס צו מענטשן וואָס טאָן ניט וויסן ווי - און ווען - צו נוצן זיי. וואָס זי האט באַקומען איז געווען אַ פאַלש דימענט רינג. דער דימענט איז געווען ומשעדלעך. די באַשטעטיקן האט פיר שאַנדז וואָס, ווען געדריקט אויף די רימען, עקסטענדעד ווייַטער פון די דימענט. אויב איינער פון די פּראָנגז פּירסט די הויט פון אַ פייַנט, דער רעזולטאַט איז געווען אַז ער וואָלט טייקעף פאַרלירן באוווסטזיין. דער פּראָבלעם איז געווען אַז דער פייַנט האט צו באַקומען נאָענט גענוג פֿאַר מישעל צו נוצן דעם רינג. איך האב געהאפט אז זי וועט עס נישט דארפן נוצן.
  
  
  
  
  איך האב געהאפט אז זי וועט עס נישט דארפן נוצן.
  
  
  איך האָב איר דאָס געזאָגט, דאַן האָב איך זיך אַנטקעגנגעשטעלט דעם נסיון צו פאַרצייכענען מיינע ווערטער מיט אַ לאַנגן קוש און איז אַוועק.
  
  
  איך האָב פֿאַרלאָזט דעם האָטעל, ווי מען זאָגט אין די פֿילמען, „בײַן הינטערוועג‟. חוץ אַז עס איז נישט אַזוי גרינג צו פאַרלאָזן קיין האָטעל אויף די "צוריק מאַרשרוט". ערשטער, איר דאַרפֿן צו געפֿינען דיין וועג צוריק. אין דעם פאַל, עס איז געווען אין פראָנט און רעפּריזענטיד אַ שמאָל פלי פון פייַער יסקייפּס. ווייל אונזער צימער איז געווען אויפן פערצנטן שטאק, און קיינער וואלט נישט ארויפגעגאנגען פערצן פליגערס, אבער איך בין אראפ פערצן פליגערס. דערנאָך, דאַנקבאַר פֿאַר די ספּאָרטזאַל ווערקאַוט מיט AX Fitness ינסטראַקטער וואַלט האָרנסבי, איך געגאנגען אַראָפּ צוויי מער פלייץ צו די קעלער. דאר ט הא ב אי ך זי ך געמוז ט באהאלט ן הינטער ן טרעפ , בי ז צװ ײ האטעל־אנגעשטעלטע ן אנגעטא ן אי ן קעלבער , דערצײלנדי ק שמוציק ע װיצ ן אוי ף שפאניש , האב ן ארויסגעפיר ט עטלעכ ע צענדליקע ר מיסט ־ קענס . ווען זיי זענען פאַרשווונדן אויבן, איך בין אַרויס. עס איז געווען אַן אַלייע, ביסל מער ווי אַ אַלייע אַוועק די קאָנדאַדאָ פּאַס. און גאָנזאַלעז, דרייווינג אַ באַשיידן, ניט-דעסקריפּט רויט טויאָטאַ, איז געווען פּאַרקט ניט מער ווי פופציק פֿיס אַוועק. ווען איך בין אַרײַן אין דעם פּאַסאַזשיר זיצפּלאַץ לעבן אים, איז קיינער נישט געווען אין דערזען.
  
  
  "ברוכים הבאים צו דער בעסטער טאַקסי דינסט אויף דעם אינזל פון פּוערטאָ ריקאָ," ער האט פריילעך געזאגט. "מיר פאָרשלאָגן ..."
  
  
  ― פֿאָרשלאָגן אַ גיך רײַזע קײן לאַ פּערלאַ, ― זאָג איך, אַרײַנגעשטויסן די װילהעלמינע אין מײַן האַנט און קאָנטראָלירן די שיסוואַרג. "און בשעת איר זענט דרייווינג, זאָגן מיר ווי צו באַקומען צו די מצורע קאַלאַני אין לאַ פּערלאַ."
  
  
  גאָנזאַלעזס פֿרײלעכקײט איז גלײַך פֿאַרװוּנדערט. ער האט ארײנגעלײגט דעם װאגאן און איז אװעקגעפארן, אבער נישט אויסגעזען גליקלעך. זײַן וואָנצעס האָט זיך אָנגעהויבן נערוועז זיך צוציען.
  
  
  "דאָס," ער האט פּאַמעלעך נאָך עטלעכע מינוט פון שטילקייַט, "איז מעשוגאַס. גיין צו לאַ פּערלאַ אין דעם שעה פון דער נאַכט איז משוגע. צו גיין צו אַ מצורע קאַלאַני אין קיין צייַט איז ומקלאָר, אָבער גיין אין די צייט פון נאַכט איז נישט בלויז מעשוגאַס, אָבער עפשער זעלבסטמאָרד."
  
  
  "אפשר," איך מסכים, ריעריינדזשינג ווילהעלמינאַ און טשעק צו זען אויב הוגאָ פּאַסיק ענג אין די זאַמש שייד.
  
  
  "ביסט איר אַווער אַז רובֿ פון די שפּיטאָל פון די מצורע קאָלאָני איז ליגן אין די ינפעסטיישאַן פליגל?"
  
  
  "איך בין אַווער," איך געזאגט.
  
  
  "ביסט איר אַווער אַז אפילו די מצורעים פון די ניט-ינפעקטיאָוס פליגל זענען געפערלעך, ווייַל זיי זענען דעספּעראַטלי אָרעם און האָבן קיין לעגאַל מיטל צו קריגן געלט?"
  
  
  ― דאָס װײס איך אױך, ― זאָג איך, צוגעדריקט פּיער צו מײַן דיך.
  
  
  גאָנזאַלעז האט אויסגעדרייט די סטירינג ראָד, סטירינג די טויאָטאַ אַוועק פון קאָנדאַדאָ צו אַלט סאַן וואַן.
  
  
  "און מיין בלוי קראָס איז אויסגעגאנגען," ער האט גרימלי.
  
  
  "איר זענט נאָר אַ פירער," איך דערציילט אים. "איך גיי אַליין."
  
  
  — דאס איז אבער נאך ערגער! — האט ער געזאגט מיט שרעק. "איך קען נישט לאָזן איר קומען אַליין. איין מענטש וואָלט נישט האָבן אַ געלעגנהייַט, אפילו ניק קאַרטער. איך באַשטיין ... "
  
  
  "פארגעסן עס," איך געזאגט קורץ.
  
  
  "אָבער ..."
  
  
  "גאָנזאַלעז, דיין ראַנג איז N7. איר וויסן וואָס איינער איך האָבן. איך גיב דיר א באפעל".
  
  
  ער איז געשטארבן און מיר פארבראכט די רעשט פון דער יאַזדע אין שטילקייַט. גאָנזאַלעז האָט געקײַעט זײַן וואָנצעס. איך געקוקט אין דער דערציען שפּיגל פֿאַר מעגלעך עקן. עס זענען נישט געווען קיין. צען מינוט פון וויינדינג טורנס דורך קליין, שמאָל גאסן גענומען אונדז פאַרגאַנגענהייט די אַלט גענעראל ס מאַנשאַן און אַרויף די כילסייד צו די אַוצקערץ פון די סיסייד סלאַם פון לאַ פּערלאַ. די קאריבישע ווינטל האט געשאקלט די צין דעכער ווען מיר זענען דורכגעפארן. איר קען הערן די ינדנברעך קראַשינג קעגן די ים וואַנט און דער שמעקן פון פאַרפוילן פיש, מיסט און קליין קלאַטערד רומז מיט קיין פליסנדיק וואַסער. גאָנזאַלעז האָט אַרומגערינגלט דעם קליינעם קוואַדראַט, מאַנוווערירט דעם טויאָטאַ אין אַ געסל, וואָס האָט אים געגעבן בערך אַן אינטש אָרט אויף יעדן זייט, און געפּאַרקירט אַרום דעם ווינקל. די פינצטערע גאס איז געווען וויסט. די לאַטײַנישע מוזיק האָט זיך שוואַך געדריפט פֿונעם פֿענצטער איבער אונדז.
  
  
  — ביסט באשלאסן צו טאן דעם נארישע זאך? — האט גאנצאלעז געפרעגט מיט א קול פול מיט אנגסט.
  
  
  "עס איז קיין אנדערע וועג אויס," איך געענטפערט קאַטאַגאַריקלי.
  
  
  גאָנזאַלעז האָט אַ זיפץ געטאָן.
  
  
  "די מצורע קאַלאַני איז אין די סוף פון די גאַס. עס איז פאקטיש אַ לעפּראָסאַריום, וואָס קאַמביינז אַ שפּיטאָל און אַ האָסטעל פֿאַר מצורעים. עס דעקט אַ שטח עקוויוואַלענט צו די פון אַ שטאָט בלאָק און איז אין פאָרעם ווי אַ פעסטונג, וואָס באשטייט פון איין גרויס בנין. מי ט א צענטראלע ר הויף , אי ז נא ר אײ ן ארײנגאנג , או ן דע ר אויסגאנג , פיר ט צ ו ד י אמט ן פו ן דע ר מצורע פליגל, וואָס איז אַ שלאָפשטוב פֿאַר מצורע, וועמענס צושטאַנד איז סטייבאַלייזד, און די דרום פליגל.
  
  
  גאָנזאַלעז האט זיך אויסגעדרייט און געקוקט אויף מיר ינטענטלי.
  
  
  "אין דרום פליגל," האָט ער געזאָגט, "זענען די מצורעים, וואָס זענען אָנשטעטיקדיק און וואָס מען לאָזט נישט פאַרלאָזן דעם מצורע."
  
  
  כ'האב געכאפט. איך האָב געטאָן מיין לעקציעס אויף דער מיעסער טעמע פון צרעת. דאָס איז אַ כראָניש ינפעקטיאָוס קרענק אַז
  
  
  
  
  אַטאַקס די הויט, גוף געוועבן און נערוועס. אין זיין פרי סטאַגעס עס טראגט ווייַס פּאַטשאַז אויף די הויט, נאכגעגאנגען דורך ווייַס סקאַלי סקאַבז, פּוטער געשווירן און נאָדולעס. צום סוף, גוף טיילן ממש ווישן אַוועק און פאַלן אַוועק, קאָזינג כאָריפיק דיפאָרמאַטיז. דאַנק צו אַנטיביאַטיקס דעוועלאָפּעד נאָך דער צווייטער וועלט מלחמה, עס איז איצט מעגלעך צו האַלטן די קרענק אין אַ זיכער פונט. אבער אין דער פרי סטאַגעס עס איז נאָך העכסט קאַנטיידזשאַס.
  
  
  — האסט דאס וואס איך האב דיך געבעטן ברענגען?
  
  
  א ן א װארט , הא ט גאנזאלע ס זי ך ארײנגעכאפ ט אויפ ן הינטערשטע ר זי ץ או ן מי ר דערלאנג ט א דאקטא ר זאק ל או ן צװ ײ זע ט אידענטיפיקאציע־קארטן . קאַרדס. איינער האט געהערט צו מ.ד. יונתן מילער, דער צווייטער האט געהערט צו אינספעקטאר מילער פון די סאן זשאן קאסטומס דעפארטמענט.
  
  
  "די שפּריצן זענען פול," האָט גאָנזאַלעז געזאָגט. "איינער פון זיי מוזן קלאַפּן אַ דערוואַקסן מענטש אין סעקונדעס און האַלטן אים פאַרכאַלעשט פֿאַר בייַ מינדסטער אַכט שעה. קאַרטער..."
  
  
  ער האט געמאכט א פויז. איך האב איהם געקוקט.
  
  
  "צורעטערס וועמענס געשווירן זענען געהיילט זענען אַזוי געפערלעך ווי זיי זענען קאַנטיידזשאַס. זיי שלאָפן און עסן דאָ פֿאַר פריי און זיי געבן מעדיצין. אָבער זיי האָבן קיין געלט פֿאַר אנדערע זאכן - סיגאַרעטטעס, ראַם, גאַמבלינג - און ווייניק פון זיי קענען גיין צו דער אַרבעט אַזוי, עס איז באקאנט אַז זיי זענען ינוואַלווד אין פילע שאָטנדיק זאכן.
  
  
  איך האב געעפענט די טיר פון די קאר און איז ארויס.
  
  
  "דאָס," איך געזאגט, "איז וואָס איך בין קאַונטינג אויף. אי ך װע ל אוי ך רעכענע ן אוי ף אײ ך װארט ן אוי ף מיר , אי ן דע ם קלײנע ם פלא ץ װא ם מי ר זײנע ן דורכגעגאנגע ן בי ז אינדערפרי . אויב איך בין דעמאלט נישט ארויס, גיי אוועק. . איר וויסן וואָס צו טאָן."
  
  
  גאָנזאַלעז האָט זיך אַ נײַד געטאָן. איך האב זיך אויסגעדרייט און אוועקגעפארן איידער ער האט אפילו אריינגעלייגט דעם קאר אין גיר.
  
  
  "בוענאַ סוערטע," איך געהערט זיין שטיל קול הינטער מיר.
  
  
  זאָל זייַנ מיט מאַזל.
  
  
  איך דארף עס.
  
  
  
  קאַפּיטל זיבן
  
  
  דע ר לעפראסאר י אי ז געװע ן א שװערע , מיעסע ר געביידע , פו ן צעבראכענ ע טינק , װא ס עמע ר הא ט געמאל ט העל ר רויט , דא ם נא ך מיאוסער . ע ס אי ז געװע ן צװ ײ שטא ק או ן ד י פענצטע ר אוי ף יעד ן שטאק , זײנע ן געװע ן באדעק ט מי ט שװער ע הילצערנ ע לאדן , שטאר ק פארמאכ ט אפיל ו אי ן דע ר קאריבישע ר היץ . אי ך הא ב געטראפ ן דע ם גלאק , אוי ף דע ר זײ ט פו ן דע ר הילצערנע ר טיר , או ן שטאר ק געצויגן . איך געהערט אַ הויך מעטאַלליק קלאַנגינג אינעווייניק, דעמאָלט שטילקייַט. איך געצויגן ווידער. קלינקינג ווידער. דעמאָלט טריט. די טיר האָט זיך אַ ביסל געעפֿנט, און אַ דין, פֿאַרשלאָפנדיק נקבה פּנים האָט אַרױסגעקוקט.
  
  
  "וואס ווילסטו?" — האט זי געפרעגט מיט רײד אויף שפאניש.
  
  
  "איך בין דר. יונתן מילער," איך געענטפערט באַשטימענדיק אין מיין עפּעס פאַרזשאַווערט אָבער גאַנץ גלאַט שפּאַניש. "איך בין דאָ צו זען דיאַז ס פּאַציענט."
  
  
  ם׳האט געדארפט זײן א קראנקער אין דער מצורע, מיטן נאמען דיאז. עס איז געווען איינער פון די מערסט פּראָסט נעמען אין פּוערטאָ ריקאָ.
  
  
  — קומסט איהר צו א פאציענט אין די שעה ? — האט די פרוי געזאגט נאך מער אויפגערעגט.
  
  
  "איך בין פון ניו יארק," איך געזאגט. “איך בין דאָ נאָר עטלעכע טעג. איך טו די דיאז פאמיליע א טובה. איך האב נישט קיין אנדערע צייט. לאָז מיך אַריין, סענאָראַ. איך מוז זיין צוריק אין מיין קליניק מאָרגן. ”
  
  
  די פרוי האט זיך געקװענקלט.
  
  
  ― סענאָראַ, ― זאָג איך, געבן מײַן קול אַ שאַרפֿע נאָט פֿון אומגעדולד, ― איר פֿאַרװיסט מײַן צײַט. אויב איר לאָזן מיר נישט אַרייַן, רופן עמעצער אין אויטאָריטעט."
  
  
  "עס איז קיין איינער אַנדערש דאָ בייַ נאַכט," זי געזאגט מיט אַ אָנצוהערעניש פון אַנסערטאַנטי אין איר קול. זי האט א קוק געטאן אויף מיין דאקטאר'ס זעקל. "עס זענען בלויז צוויי נורסעס אין פליכט אין דעם שפּיטאָל. מיר האָבן זייער ווייניק שטעקן."
  
  
  "די טיר, סענאָראַ," איך געזאגט שאַרף.
  
  
  לאנגזאם, אויםטערליש, האט זי געעפנט די טיר און זיך געטרעטן אין זײט מיך ארײנלאזן, דאן פארמאכט און פארשפארט הינטער מיר.
  
  
  „וואָס פֿאַר אַ דיאַז ווילסטו? פעליפע אדער עסטעבאן?
  
  
  — פעליפע , — הא ב אי ך געזאגט , קוקנדי ק זי ך ארוי ם אי ן גרויס ן צימער , פארשטעל ט מי ט אלט ע פייל־קאבינעט ן או ן אנגעשטעל ט מי ט צוױ י שוידערלעכ ע מעטאל ן טיש ן או ן עטלעכ ע שטולן . א שטארקער שמעקן פון דיסינפעקטאַנט און אַ שוואַך אָבער בוילעט שמעקן פון פאַרפוילן מענטש פלייש.
  
  
  "Felipe Diaz איז אין די מערב פליגל מיט סטייבאַלייזד באָקסעס. אבער איך קען דיך נישט נעמען אהין. איך מוז בלײבן בײ דער טיר, — האט די פרוי געזאגט. זי איז צוגעגאנגען צום טיש, געעפנט דאס שופלד און ארויסגענומען א בינטל שליסלען. "אויב איר ווילן צו גיין, איר מוזן גיין אַליין."
  
  
  "בוענאָ," איך געזאגט, "איך וועל גיין זיך.
  
  
  איך האב אויסגעשטרעקט די האנט פאר די שליסלען. די פרוי האט זיי אויסגעהאלטן. איך האב געקוקט אויף איר האנט און אונטערגעדריקט א זיפץ. בלויז דער גראָבער פינגער און אַן אינטש פון די אינדעקס פינגער עקסטענדעד פון די דלאָניע.
  
  
  די פרוי האט מיר געכאפט און געשמייכלט.
  
  
  "גאָרנישט פון די מין, סענאָר," זי געזאגט. "מיין פאַל איז סטייבאַלייזד און איך בין נישט קאַנטיידזשאַס. איך בין איינער פון די מאַזלדיק. כ׳האב נאר פארלוירן עטלעכע פינגער. מיט אנדערע ווי Felipe ... "
  
  
  איך האב מיך געצוואונגען צו נעמען די שליסלען פון יענער האנט און זיך אריבערגעצויגן צו דער טיר אויף דער ווייטן וואנט.
  
  
  "דיאַז איז אין בעט צוועלף, רעכט פֿאַר דער טיר," די פרוי הינטער מיר געזאגט ווען איך עפענען די טיר. "און, סענאָר, זיין אָפּגעהיט ניט צו גיין אין די דרום פליגל. די קאַסעס דאָרט זענען זייער קאַנטיידזשאַס. ”
  
  
  אי ך הא ב זי ך גענומע ן או ן ארוי ס אי ן הויף , פארמאכ ט הינטער ן מיר . דאס טונקעלע עלעקטרישע ליכט האט קוים באלויכטן דעם נאקעטן, שמוציקן הויף מיט עטלעכע מאגערע פאלעם־ביימער און עטלעכע רײען בענק.
  
  
  
  ד י פענצטע ר פו ן דע ר זײ ט זײנע ן געװע ן אפן , פינצטער , או ן אי ך הא ב געהער ט שנארכן , זיפצן , הוסט ן או ן עטלעכ ע קרעכצן . איך בין געשווינד אַריבער די הויף צו די מערב פליגל, דעמאָלט אַנלאַקט די טיר מיט אַ גרויס פּרעסן שליסל.
  
  
  דער ריח האָט מיך געטראָפן ווי אַ האַמער. ע ס אי ז געװע ן געדיכט ע או ן שװער , ע ס הא ט געשמעק ט פו ן פארפוילט ן מענטשלעכ ן פלײש , דע ר שמע ק פו ן א פארפאלענע ר לײב , אי ן דע ר היץ . קיין דיסינפעקטאַנט אין דער וועלט קען באַהאַלטן דעם שמעקן, און איך געהאט צו קעמפן אַ כוואַליע פון עקל וואָס געוואשן איבער מיר. איינמאל איך בין געווען זיכער אז איך וועל נישט קראנק ווערן, האב איך ארויסגעשלעפט פון מיין קעשענע א בלייַער פלאַשליכט און געטראגן דעם שטראל איבערן פארפינצטערטן צימער. רײע ן קערפער , ליגנדי ק אוי ף װיגלען , צוגעקלאפ ט אי ן אומבאקאנט ע שלאף־שטעלעס . דא און דארט האט זיך געעפנט אן אויג און פארזיכטיק געקוקט אויף מיר. איך האָב געצילט דעם שטראַל אויפן בעט גלײַך אַנטקעגן דער טיר און שטילערהייט געגאנגען איבערן צימער. די געשטאלט אויף דער װיג האט אים געצויגן דעם בלאט איבערן קאפ. פון ערגעץ אונטער די שײטלעך איז געקומען א קלאנג פון גארגלעד שנארכן. איך האָב זיך אַרױסגעצױגן און געשאָקלט מיט אײן אַקסל.
  
  
  — דיאז! — האב איך שארף געשושקעט. — װעק אויף! דיאז!
  
  
  די פיגור האט זיך באוועגט. לאנגזאם האט זיך באװיזן אײן האנט און האט אראפגעצויגן די שײטלעך. דער קאָפּ האָט זיך אויסגעדרייט און דאָס פּנים איז געוואָרן קענטיק.
  
  
  כ׳האב שװער געשלונגען. עס איז געווען אַ פּנים פון אַ נייטמער. קײן נאָז איז נישט געװען, און אײן אויער האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין אַ פֿאַרפוילטן שטיק פֿלײש. שװארצ ע גאם ן האב ן מי ר געקוקט , װא ו דע ר אויבערשטע ר הפּ , אי ז געװע ן פארניכטעט . דע ר לינקע ר ארעם , אי ז געװע ן א שטאפל , אײנגערוימט ע אונטער ן עלנבויג ן .
  
  
  "קאָמאָ?" — האט דיאז געפרעגט הײזעריק, קוקנדיק אויף מיר שלאף. "Qué quiière?"
  
  
  איך האָב זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַן רעקל און געפֿלאָכטן מײַן אידענטיטעט.
  
  
  "ינספּעקטאָר מילער, סאַן וואַן מינהגים דעפּאַרטמענט," איך געזאגט. "איר זענט געזוכט פֿאַר קשיא."
  
  
  דאָס פאַרקרימט פּנים האָט מיך אומפאַרשטענדלעך געקוקט.
  
  
  ― קלײד זיך אָן און גײ אַרױס ― זאָג איך שאַרפֿער. "עס איז ניט דאַרפֿן צו וועקן אַלעמען דאָ."
  
  
  ער האט נאך אלץ אויסגעזען צעטומלט, נאר ער האט לאנגזאם אפגעשײלט דאם בלעטל און זיך אויפגעשטעלט. ער האָט נישט געדאַרפט אָנטאָן קליידער. ער איז דערין געשלאפן. ער איז מיר נאכגעגאנגען איבער דער דיל און ארויס דורך טיר אין הויף ארײן, װאו ער איז געשטאנען און געבליצט צו מיר אין דער האלב־פינצטערניש.
  
  
  "איך וועל נישט וויסט מיין צייט, דיאַז," איך געזאגט. “מיר האָבן באַקומען אינפֿאָרמאַציע אַז אַ נעץ פון שמוגלערז אַפּערייץ דורך די לעפּראָסאַריום. פון איין זייט ווערט דא פארגעשלאגן שמוגלע סחורות. דרוגס. און לויט אונדזער אינפֿאָרמאַציע, איר זענט אַרויף צו דיין אויערן אין אַלץ."
  
  
  "קאָמאָ?" — האט דיאז געזאגט, זײן דערשראקענע בליק גיט זיך אפ פאר א פארשלאפענער. "שמוגלען? איך פֿאַרשטײ נישט װאָס דו רעדסט“.
  
  
  "עס ס קיין פונט אין פּריטענדינג צו זיין נאַריש," איך סנאַפּט. "מיר וויסן וואָס ס 'גייט אויף, און מיר וויסן איר זענט ינוואַלווד. יעצט גייסטו קאאפערירן אדער נישט?"
  
  
  "אָבער איך זאָגן איר, איך טאָן ניט וויסן עפּעס," דיאַז קאַונטערט. "איך טאָן ניט וויסן עפּעס וועגן דרוגס אָדער קאָנטראַבאַנד דאָ אָדער ערגעץ אַנדערש."
  
  
  איך האָב אים געגלעט. איך האָב ניט ליב צו טאָן וואָס איך געהאט צו טאָן ווייַטער, אָבער איך האט עס.
  
  
  ― דיאַז ― זאָג איך לאַנגזאַם ― איר האָט אַ ברירה. איר קענט אָדער קאָאָפּערירן מיט אונדז און גיין פריי, אָדער איך קענען אַרעסטירן איר רעכט דאָ און איצט. דאס מיינט אז איך וועל דיך שיקן אין טורמע. פארשטײ ט זיך , אי ן אײנעם , װײ ל צװיש ן ד י אנדער ע געפאנגענע , קאן נישט זײן א מצורע. און מיסטאָמע פֿאַר אַ לאַנג צייַט, זינט עס קען נעמען אונדז אַ לאַנג צייַט צו סאָלווע דעם פאַל אָן איר. און אין דער צייט וועלן מיר מיסטאָמע נישט קענען צושטעלן די מעדיצין וואָס איר דאַרפֿן צו האַלטן דיין קראַנקייַט."
  
  
  א גרויל האט געבליצט אין דיאז'ס אויגן.
  
  
  "ניין!" ער גאַסט, "איר קענען נישט טאָן דאָס! איך וועל שטאַרבן! שרעקלעך! איך שווער דיר אויף מיין מוטערס קבֿר, איך ווייס גאָרנישט וועגן..."
  
  
  "עס איז דיין ברירה, דיאַז," איך געזאגט גראָב. "און איר בעסער טאָן עס איצט."
  
  
  דיאזעס פארשמאכטע פנים האט אנגעהויבן שװײצן. ער האט געציטערט.
  
  
  — איך ווייס אבער גארנישט! — האט ער געבעטן. "ווי קען איך דיר העלפן אויב איך ..."
  
  
  ער האט געמאכט א פויז. מיינע נערוון זענען געווען געשפּאַנט. דאָס קען זיין וואָס איך איז געווען קאַטשינג.
  
  
  "וואַרט," ער האט פּאַמעלעך. "וואַרט. זאל זיין…"
  
  
  איך האב געווארט.
  
  
  "מיט עטלעכע חדשים צוריק," האָט ער געזאָגט, "עס איז געשען מיט עטלעכע חדשים צוריק. ם׳זײנען דא געװען פרעמדע. נישט מצורעים. נישט דאָקטוירים. אָבער זיי האָבן עפּעס באַהאַלטן, אָדער אפֿשר עמעצער.
  
  
  "באהאלטן עס, אָדער אים, ווו?" — האב איך געפאדערט.
  
  
  "וואו קיינער וואָלט נישט קוקן. אין דער אָפּטיילונג פֿאַר ינפעקטיאָוס חולאתן."
  
  
  "קום אויף," איך געזאגט.
  
  
  "זיי זענען אַוועק נאָך וועגן אַ חודש. גענומען מיט זיך אַלץ וואָס זיי באַהאַלטן. דאָס איז אַלע איך וויסן, איך שווערן צו איר אויף מיין מוטער 'ס כּבֿוד.
  
  
  "איך דאַרף מער אינפֿאָרמאַציע, דיאַז," איך געזאגט פעסט. "וואו האבן זיי באקומען וואס זיי האבן באהאלטן?"
  
  
  ― איך װײס ניט, איך שװער, װאָלט איך געװוּסט, װאָלט איך אײַך געזאָגט. אָבער… "
  
  
  ער האט געמאכט א פויז. זארגן האט זיך באװיזן אין זײנע אויגן.
  
  
  ― װײַטער ― האָב איך געפֿאָדערט.
  
  
  — דזשארזש , דזשארזש זאל וויסן , ער איז א מצורע , א געפאנגענע .
  
  
  
  
  , וואס אַרבעט ווי אַ ניאַניע אין די ינפעקטיאָוס פליגל. ער װאָלט אַלצדינג געזען, טאָמער געהערט עפּעס װערטלעך פֿאַר אײַך. אָבער… "
  
  
  "אבער וואס?"
  
  
  "מיר וואָלט האָבן צו גיין צו די קאַנטיידזשאַן פליגל צו רעדן מיט אים. פאר מיר איז דאס גארנישט. אָבער פֿאַר איר ... "
  
  
  ער האט נישט געדארפט פארענדיקן דעם זאץ. איך האב געוואוסט די סכנה. אבער איך האב אויך געוואוסט וואס איך דארף טון.
  
  
  "קען איר ברענגען מיר אַ סטערילע קלייד, הענטשקע, היטל, די גאנצע גאַרניטער?"
  
  
  דיאז האט א ניד געטאן.
  
  
  "טו עס," איך געזאגט קורץ. "און שנעל".
  
  
  ער איז פאַרשווונדן אין דעם געביידע און ווידער ארויס אַ ביסל מינוט שפּעטער, קעריינג וואָס איך געבעטן פֿאַר. ווען איך האָב אָנגעטאָן מיין קלייד, היטל, כירורג ס מאַסקע און גלאַווז, ער פּושט אַ פּאָר פון שיכלעך צו מיר.
  
  
  “איר מוזט איבערלאָזן די שיך ביי דער טיר. די אַלע זאכן וועט זיין סטעראַלייזד ווען איר נעמען זיי ווידער. ”
  
  
  איך האָב געטאָן ווי ער האָט געזאָגט, און דאַן געגאַנגען איבערן הויף, מיט מײַנע שיך אין האַנט.
  
  
  "קען איר באַקומען דעם שליסל צו די דרום פליגל?" איך האב געפרעגט.
  
  
  דיאז האט א ביסל געשמייכלט, די פארפעלנדיקע אויבערשטע ליפ האט זיך פארוואנדלט אין א שרעקליכע גרימאס.
  
  
  "עס איז בלויז פארשפארט פון די אַרויס, סענאָר," ער האט געזאגט. "צו האַלטן די מצורעים אַוועק. עס איז נישט שווער צו האַלטן אנדערע. ”
  
  
  דיאז האט אפגעשריבן דעם ריגל אויף אן אנדער שװער הילצערנער טיר און זיך אפגעטרעטן צו מיר צוערשט דורכלאזן. איך האָב אים פּלוצלינג באַוויזן צו גיין פאָרויס. װידע ר א טונקעלע ר צימער , אבע ר דא ם מא ל מי ט באלויכטונ ג אי ן אײ ן עק , װא ם אי ז געזעס ן א מאן , אי ן װײס , בײ ם טיש , געלײג ט דע ם קאפ אי ן ד י הענט , שלאפנדיק . װידע ר רײע ן פו ן װיג , אומבאקאנט ע געשטאלטן . אבער דאָ עטלעכע זענען טוויסט אין ווייטיק. פון דא און אהין האט מען געהערט א ברויזנדע קרעכצן. דער שמעקן איז געווען אפילו ערגער ווי אין די מערב פליגל. דיאז איז געגאַנגען אין דעם דורכגאַנג צו דעם מאַן אין ווײַסן, געקוקט אויף אים פֿאַרזיכטיק, דערנאָך אויפֿגעהויבן דעם קאָפּ בײַ די האָר.
  
  
  "דזשאָרדזש," ער האט גרויזאַם. "דזשארזש. וועקן זיך. דער סענאר וויל מיט דיר רעדן״.
  
  
  דזשאָרגעס אויגן האָבן זיך אַ ביסל געעפֿנט, ער האָט געקוקט אויף מיר פֿון פאָקוס, דערנאָך דער קאָפּ איז אַרײַן אין זײַנע הענט. א טײ ל פו ן זײ ן לינקע ר באק , אי ז פארשוװנד ן געװארן , אנטפלעק ט װײס ן בײן .
  
  
  "איי," האָט ער געמורמלט. "אזוי שיין. און אַזוי העלדיש צו אַרבעטן מיט מצורעים. אזוי שיין".
  
  
  דיאז האט מיך אנגעקוקט און זיך צעוויינט.
  
  
  "שיכור," ער געזאגט. "ער נוצט זיין געצאָלט צו באַקומען שיכור יעדער נאַכט."
  
  
  ער האט װידער אויפגעהויבן דעם קאפ פון דזשארזש און אים א קלאפ געטאן א גראבן אויף זײן פארפוילטענע באק. דזשארזש האט געגאכט פון ווייטאג. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך פארבײטערט , או ן זי ך געפינקט .
  
  
  "איר דאַרפֿן צו רעדן מיט דעם סענאָר, דזשאָרגע," דיאַז געזאגט. — ער איז פון דער פאליציי, פון די מינהגים פאליציי.
  
  
  דזשאָרגע האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, אויפֿגעהויבן דעם קאָפּ מיט קלאָר ווי דער טאָג מי.
  
  
  — פאליציי?
  
  
  איך בין געגאַנגען אַרויס פון דיאַז און איבערגעגעבן מיין אידענטיטעט. אין Jorge.
  
  
  "פֿאַר אינפֿאָרמאַציע," איך געזאגט. "אינפֿאָרמאַציע וועגן ווער עס האָט זיך באַהאַלטן דאָ, ווער זיי זענען געווען און וואו זיי זענען געגאנגען ווען זיי זענען אוועק פון דא."
  
  
  כאָטש ער איז געווען שיכור, דזשאָרגע האט אַ כיטרע קוק אין זיין אויגן.
  
  
  “קיינער באַהאַלטן זיך דאָ. עס זענען דא בלויז מצורעים. איבערכאפענד. זייער געפערלעך. דו זאלסט נישט זיין דאָ."
  
  
  איך באַשלאָסן צו האַנדלען מיט דזשאָרגע אַ ביסל אַנדערש ווי מיט דיאַז.
  
  
  "עס איז אַ באַלוינונג פֿאַר אינפֿאָרמאַציע," איך געזאגט פּאַמעלעך און קלאָר, גענומען אויס מיין בייַטל. איך האב געזעהן דזשארזש'ס אויגן זיך אביסל פארברייטערט, ווען איך האב ארויסגעצויגן פינף צוואנציג דאלער בילס. "הונדערט דאָללאַרס. גלײך באצאלט״.
  
  
  "איי," האָט דזשאָרגע געזאָגט. "איך וואָלט ווי אַזוי פיל געלט, אָבער ..."
  
  
  "עס איז גאָרנישט צו זיין דערשראָקן פון. קיינער וועט קיינמאָל וויסן וואָס איר האָט מיר געזאָגט אַחוץ דיאַז. און דיאַז ווייסט בעסער ווי צו רעדן.
  
  
  דזשאָרגעס בליק איז געווען פאַרפעסטיקט אויף די געלט אין מיין האַנט. איך האב עס ארויפגעגליטשט איבערן טיש. דזשאָרגע האָט געלעקט די ליפּן, און פּלוצלינג געכאַפּט דאָס געלט.
  
  
  "איך ווייס נישט ווער זיי זענען," האָט ער שנעל געזאָגט, "אָבער זיי זענען נישט געווען היספּאַניש. עס זענען געווען דריי פון זיי. ז ײ זײנע ן אנגעקומע ן איבע ר נאכ ט או ן זי ך פארשפארט ן אי ן א לײדיק ן צימע ר הינטער ן פליגל . מער ווי צוויי. זיי האבן זיך נישט באוויזן פאר וואכן. א מצורע מיט אן ארעסטירטן פאציענט האט זיי געברענגט עסן צוויי מאל א טאג. עס איז געווען דער מצורע, וואָס סטעראַלייזד די צימער די נאַכט איידער זיי אנגעקומען. דא ן אי ן א נאכט , זײנע ן ז ײ אװעקגעפאר ן אזו י פּלוצע ם װ י ז ײ זײנע ן געקומע ן . דער מצורע איז אויך פאַרשווונדן, אָבער מיר שפּעטער געלערנט אַז זיין גוף איז געפונען אַ ביסל בלאַקס אַוועק. מ׳האט אים דערשטיקט״.
  
  
  — האט איהר א אנונג װאו זײ זײנען געגאנגען פון דאנען ? — האב איך געפאדערט.
  
  
  דזשאָרגע האָט זיך געכאַפּט.
  
  
  "איך בין נישט זיכער, נאָר איך טראַכטן - צוויי מאָל, ווען דער מצורע איז געקומען אין די צימער מיט די עסן, איך טראַכטן איך געהערט איינער פון די מענטשן זאָגן עפּעס וועגן מאַרטיניק."
  
  
  עפעס האט מיר געקלאפט אין מוח.
  
  
  Martinique. ווולקאַן.
  
  
  פּלוצעם האָט זיך געעפֿנט אַ טיר אין דער װאַנט הינטער דזשאָרגע. א געשטאַלט איז דורכגעגאנגען דורך אים, אנגעטאן ווי מיר, אין אַ סטערילע קלייד, מאַסקע, היטל און אַלץ אַנדערש. דזשארזש האלב זיך אויסגעדרייט, געקוקט, און דערנאך געשמײכלט.
  
  
  "Buenos noches, senorita," ער האט געזאגט. דעמאָלט איך טראַכטן עטלעכע פון די שיכרות אומגעקערט צו זיין קול. ― אַזױ שײן, אַזאַ שיינע קלײנע כיניטאַ, און זי קומט העלפֿן די מצורעים. נאָר אנגעקומען."
  
  
  
  
  
  טשיניטאַ. כינעזיש.
  
  
  איבער די שפּיץ פון די כירורגיש מאַסקע, מיזרעכדיק אויגן מיט צוויי יילידז געקוקט גלייַך אויף מיר.
  
  
  די אַלע-צו-באַקאַנט טאָפּל-לידיד מיזרעכדיק אויגן.
  
  
  "ברוכים הבאים צו דער פּאַרטיי, קאַרטער," זי געזאגט.
  
  
  אי ך הא ב אי ר אנגעקוק ט טרויעריק .
  
  
  "פֿאַר דיר, לי טשין," איך געזאגט, "די פּאַרטיי איז איבער."
  
  
  איך האב מיך אריבערגעצויגן צו איר. זי האט אויפגעהויבן די האנט.
  
  
  "דו זאלסט נישט מאַכן מיסטייקס איר וועט באַדויערן," זי געזאגט. "מיר האבן…"
  
  
  איר שטימע איז געשטאָרבן מיטן משפט און איך האָב געזען אירע אויגן האָבן זיך פּלוצעם ברייטן פון מורא.
  
  
  — קארטער! — האט זי געשריגן. "אינטער דיר!"
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט. דזשאָרגעס פלאַש האָט געמאַכט מיין שאַרבן מיט אינטשעס, צעבראָכן אויפן טיש אין זיין האַנט. א שפּאַלטן רגע שפּעטער, מיין קאַראַטע טשאַפּ שלאָגן אים אין די באַזע פון זיין האַלדז און מיסט. ער איז געפאלן צו דער דיל ווי א געפאלענער קלאָץ. אפילו ווען ער איז געפאלן, האב איך ווידער געהערט לי טשינס קול. דאָס מאָל איז ער געווען גלאַט, פעסט און טויטלעך רויק.
  
  
  "די טיר," זי געזאגט. "און אויף דיין לינקס."
  
  
  בײ דער טיר זײנען געװען דרײ פון זײ. אי ן דע ר טונקעלע ר שוידערלעכע ר ליכטי ק הא ב אי ך געקענ ט דערזע ן גראטעסק ע פארשאפענ ע גלידער , פנימער , מי ט צעשפיצט ע שטריכן , לײדיק ע אויג ן שװעלן , פארשטומט ע ארעם . אי ך הא ב אוי ך געקענ ט דערזע ן דא ס גלי ץ פו ן צװ ײ מעסערס , או ן א טויטלעכ ן שטיק ל בלײ־רער , װע ן ז ײ האב ן זי ך פאמעלע ך באװעג ן צ ו מיר .
  
  
  אבער עס איז געווען די פיגיערז אויף די לינקס וואָס געשיקט אַ ציטער אַראָפּ מיין רוקנביין. ס׳זײנען געװען פינף, זעקס, אפשר נאך, און זײ האבן זיך אלע אויפגעהויבן פון די בעט, זיך פארזיכטיק צו גליטשן צו מיר.
  
  
  דא ס זײנע ן געװע ן מצורעים , מי ט אנפעקציאנ ע קראנקײטן . און זײערע האלב־נאקעטע קערפער זײנען געקומען נענטער און נעענטער, באדעקט מיט װײסע געשװעםטע טומאָרס, װאם האבן זיך שרעקליך ארויסגעשטעקט פון דעם קראנקטן פלײש.
  
  
  לי טשין געקומען צו מיין זייַט.
  
  
  "איינער פון דיינע מערבדיקע פילאָסאָפען האָט אַמאָל באַמערקט," האָט זי רויִק, כּמעט קאָנווערסאַטיאָנאַללי געזאָגט, "אַז דער שונא פון מיין שונא איז מיין פריינד. די ביסט מסכים?"
  
  
  "אין דעם פונט," איך געזאגט, "לעגאַמרע."
  
  
  "דערנאָך לאָזן אונדז באַשיצן זיך," זי געזאגט, און איר גוף איז אַ ביסל בייגן, איר געווער סליידינג פאָרויס אין וואָס איך מיד דערקענט ווי אַ קלאַסיש קאַנג פו גרייט פּאָזע.
  
  
  דאס וואס איז ווייטער געשען איז געשען אזוי שנעל, אז איך האב עס קוים געקענט נאכגיין. אין דער גרופע מצורעים בײ דער טיר האט זיך מיטאמאל באװעגט א באװעגונג, און א ליכטיקער בליצ פון א מעסערל האט זיך דורכגעפלאצט אין דער לופטן. איך האב זיך אויסגעדרייט צו דער זייט. לי טשין האט נישט רירן. איינע פון אירע הענט האט זיך אויפגעהויבן, זיך אויסגעדרייט, געשאפן א שנעלע פאראבאל, און דאס מעסער האט זיך ווידער אנגעהויבן באוועגן - צו דעם מאן, וואס האט עס געווארפן. ער האט ארויסגעלאזט א געשריי, וואס האט זיך געענדיגט מיט א קעפ, ווען די בלייד האט אים דורכגעשטעקט אין האלדז.
  
  
  דער ווייַטער מאָמענט, די צימער עקספּלאָדעד מיט כאַאָטיש באַוועגונג. ד י מצורע ן האב ן זי ך צוגעטראג ן אי ן א גרופע , או ן זי ך צוגעלאפ ן אוי ף אונדז . מייַן רעכט פוס פלו אויס און געפונען אַ צייכן אין די מאָגן פון איין אַטאַקער ווי איך דזשאַבד מיין שייגעץ פינגער פאָרויס אין די זונ פּלעקסוס פון אנדערן. א בלײ־רער האט געפײפט פארביי מיין אקסל. הוגאָ איז געווען אין מיין האַנט, און דער מענטש מיט די בלייַ רער דראַפּט עס ווי די דעדלי בלייד פּלאַנדזשד אין זיין האַלדז. בלוט האט אויסגעגאסן פון דער קאראטיד ארטעריע װי א קװאל. לעבן מיר, לי טשינס גוף איז אריבערגעפארן אין אַ פליסיק, סינואַס באַוועגונג, איר געווער טוויסט און פאַלינג ווען איר גוף סווייד גראָוטעסקלי דורך די לופט און געפאלן קראַמפּאַלד אַרויף מיט איר קאָפּ אין אַ אוממעגלעך ווינקל.
  
  
  ― ס'נוצט נישט, קאַרטער, ― האָב איך דערהערט דיאַזס שטימע קרעכצן פֿון ערגעץ אין דער פֿינצטערניש. “די טיר איז פארשפארט פון דרויסנדיק. איר וועט קיינמאָל באַקומען אויס איצט. איר וועט ווערן אַ מצורע ווי אונדז."
  
  
  איך האָב געשניטן הוגאָ אין דער לופטן פֿאַר מיר, צוריק שטופּן די צוויי האַלב-נאַקעט מצורעים מיט די הענט.
  
  
  "דיין קליידער," איך געזאגט צו לי טשין. ― לאָז זײ נישט רײַסן דײַנע קלײדער, און נישט אָנרירן. זיי פּרוּווט אונדז אָנשטעקן. ”
  
  
  — דו װעםט פוילן אזוי װי אונז, קארטער — האט זיך װידער געהערט דער הײזעריק קראוק. "איר און די קליין איינער פאַרריכטן עס. דיין פלייש וועט פאַלן פון ... "
  
  
  דאס געשריי האט זיך געענדיגט מיט א קעפ ווען לי טשין האט זיך געקראכט, זיך ארומגעדרייען, געפאלן צוריק, כאפן די באוועגונגען און געשיקט דיאז'ס קערפער צו דער וואנט מיט די קראפט פון א קאטאפאלט. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװאר ן װײס , או ן דא ן האב ן זי ך צוגעמאכט , װע ן ע ר אי ז געפאלן . אי ך הא ב אי ך אי ן דע ם זעלב ן מאמענט , דערפיל ט א ז אײנעם ס האנ ט הא ט זי ך אנגעכאפ ן מײ ן רוקן , או ן אי ך הא ב דערהער ט דא ם קלאנג ן פו ן ברעכן . איך האב מיך ארומגעדרייען, אנגעכאפט דעם מצורע'ס רוקן מיט איין הענטשקע, ווען הוגא האט זיך אריינגעקלאפט אין זיין זונפלעקסוס אין א העכערן ווינקל. ער האט זיך צעקרימט, בלוט האט זיך געלאזט פון מויל. א שטיק פון מיין סטערילע קליידל איז נאך געווען פארכאפט אין זיין האנט. איך האב זיך ארומגעדרייען, האב איך באמערקט, אז לי טשין קריכט ארויס פון נאך א קאץ-סקוואט, און דעם מצורע'ס קערפער פאלן קעגן דער וואנט. איר קלײד איז אויך געװען צעריסן. אויף אַ שפּאַלטן רגע האָבן זיך אונדזערע אױגן זיך געטראָפֿן, און דער זעלבער געדאַנק האָט זיך געמוזט באַ אונדז אין דער זעלבער צײַט אײַנגעפֿאַלן.
  
  
  "די טיר," איך געזאגט.
  
  
  זי האט זיך א ביסעלע געכאפט און איר קערפער איז װידער געװארן קאץ־װי. איך געזען איר שפּרינגען אַנטו די טיש דזשאָרגע איז ניצן.
  
  
  
  
  דאַן געמאכט אַן אוממעגלעך פלי איבער די קעפ פון די דריי אַטאַקערז און לאַנדיד לעבן דער טיר. איך געגאנגען רעכט הינטער איר, ניצן הוגאָ צו קלאָר דעם וועג. אזו י מי ר זענע ן צוזאמע ן געשטאנע ן ב ײ דע ר טיר , האב ן מי ר נא ר געבליב ן עטלעכ ע סעקונדעס , אײדע ר ד י מצורע ן האב ן אונד ז װידע ר באפאלן .
  
  
  "צוזאַמען!" — האב איך געבראכן. איצט!"
  
  
  אונדזערע פיס האָבן זיך גלײַכצײַטיק געשלאָגן, װי צװײ בלאָטערדיקע ראַמז. עס איז געווען אַ קראַך, אָבער די כינדזשיז געהאלטן. ווידער. דער קראַך איז געווען העכער. ווידער. די טיר איז ארויסגעשפרונגען פון די הענגלעך, און מיר האבן זיך דורכגעלאפן אין הויף ארײן, פארשמײדטע הענט האבן זיך ארויסגעריסן צו אונדז, זיך אנגעכאפט אין די קלײדער, דער ריח פון שטארבן פלײש איז ארײנגעקומען אין די נאז.
  
  
  "טיר צו די אָפיס!" איך האב געהערט לי טשין שרייען. "עפענען!"
  
  
  אי ך הא ב דערהער ט דא ם קלאנגע ן פו ן לויפנדיקע ר פיס , אוי ף דע ר פארטריקנטע ר ערד , אי ן הויף , װ י ד י מצורע ן האב ן אונד ז געיאגט . די סקרובס פון די כירורגן זענען געווען אין וועג, און זיי זענען שנעל צוגעקומען צו אונז. איך האָב אַרײַנגעלייגט יעדן לעצטן ביסל ענערגיע אין איין לעצטן שטראָם פֿון גיכקייט, געזען לי טשין טאָן דאָס זעלבע הינטער מיר, און ראַשט דורך די אָפֿן טיר אין ביוראָ. הינטער מיר, לי טשינס פיגור איז געווארן אַ בלערד פון גיכקייַט ווען איך סלאַמד די טיר, ברוטאַל שייַכעס אַראָפּ אויף די וואָג פון די אַפּראָוטשינג ללבער. א מאמענט האב איך געפילט אז די טיר איז װידער אויפגעבראכן. דעמאָלט פּלוצלינג עס פארמאכט און איך שאָס אין די שלאָס. אויף דער אנדערער זײט טיר איז געװארן א גערויש פון קולות, דערנאך איז שטיל.
  
  
  לי טשין איז געשטאנען נעבן מיר.
  
  
  — קוק — האט זי געזאגט, אנווייזנדיק אויף איינעם פון די ווינקלען פון צימער.
  
  
  די װײב, װאם האט מיך ארײנגעלאזט, איז געלעגן אין א קופע, אומבאװעגלעך. עס איז געווען גרינג צו זען וואָס. איר האלדז איז געווען דורכשניטן פון אויער צו אויער. נעבן איר איז געלעגן א טעלעפאן, איר דראט איז ארויסגעריסן פון דער וואנט.
  
  
  "די מצורעים וואָס האָבן אונדז אַטאַקירט מוזן האָבן באַצאָלט דורך די SLA," איך געזאגט. "די פרוי קלאר איז נישט באַצאָלט. זי האט מיסטאָמע נישט געוואוסט וועגן אים. ווען זי האָט דערהערט די האנט-צו-האַנט קעמפן אין די אינפעקציע פליגל, זי מוזן האָבן געפרוווט צו רופן די פּאָליצייַ און ..."
  
  
  "און זי האָט געמאכט דעם גרייַז פון לאָזן די טיר צו די הויף אָפן ווען זי האט," לי טשין פאַרטיק פֿאַר מיר.
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "אָבער עס איז קיין גאַראַנטירן אַז איינער פון די מצורע האט נישט נוצן דעם טעלעפאָן צו רופן פֿאַר SLA ריינפאָרסמאַנץ. און איך וועל נישט זיין דאָ ווען זיי קומען. מיר גייען יעצט אוועק פון דאן. און צוזאַמען. איר האָט עטלעכע דערקלערונג צו טאָן."
  
  
  "אַוואַדע," לי טשין געזאגט רויק. "אבער וואָס וועגן אונדזער קליידער?"
  
  
  בײד ע אונדזער ע כירורגן ס מאנטל ן זײנע ן געװע ן צעריסן . אונטערוועש איז געווען שמוציק. עס איז געווען גאַנץ קלאָר ווי דער טאָג וואָס דארף צו זיין געטאן.
  
  
  "סטריפּטיז," איך באפוילן, צופּאַסן מיין אַקשאַנז צו מיין ווערטער.
  
  
  "אַלע?" — האט לי טשין געפרעגט מיט חשד.
  
  
  "אַז ס עס," איך געזאגט. "סייַדן איר ווילן צו וועקן זיך איין טאָג און געפֿינען דיין פינגער פאַלן אַוועק."
  
  
  "אבער וואו וועלן מיר גיין? אָן קליידער ... "
  
  
  — עמעץ װארט אויף מיר אין װאגאן. נאָר אַ ביסל בלאַקס פון דאָ, "איך פאַרזיכערט איר.
  
  
  לי טשין האט זיך אויפגעהויבן פון אנקלאסינג איר ביוסטהאַלטער.
  
  
  "עטלעכע בלאַקס!" זי האט געזאגט. — איר מײנט נישט, אז מיר װעלן...
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן א נײד , זי ך ארויסגעשטאנע ן פו ן ד י קורצע ם או ן זי ך געצויג ן צ ו דע ר טיר .
  
  
  — גרייט?
  
  
  לי טשין, אַרײַנגעוואָרפן אַ שטיק פון די הייזעלעך, האָט אויסגעזען סאָפעקדיק, אָבער האָט זיך געכאַפּט. אי ך הא ב אנגעכאפ ט אי ר האנ ט או ן געעפנ ט דע ר טיר .
  
  
  — לאָמיר לױפֿן!
  
  
  איך ווי צו טראַכטן מיר זענען סאַן וואַן ס ערשטער פּלייַערס.
  
  
  
  קאַפּיטל אַכט
  
  
  גאָנזאַלעז איז געווען דאַם. ווען ער האט זיך אויפגעכאפט פון מיין טאפעניש אויפן פענצטער, האט ער געפונען א נאקעטן ניק קארטער שטייענדיג ארעם אין ארעם מיט א שיינע און גאר נאקעטע כינעזער, דער קין איז אראפגעפאלן צו די שיך. א װײל האט ער גארנישט געטון נאר צו היטן. און נישט ביי מיר. איך האָב אים נישט געקאָנט באַשולדיקן. לי טשין איז געווען קליין, כּמעט קליינטשיק, אָבער יעדער אינטש פון איר גוף איז געווען בישליימעס פּראַפּאָרשאַנד. ד י שװארצ ע הא ר זײנע ן געפאל ן איבע ר אי ר קלײנע , פעסטע ר בריסט ם מי ט א גרויםע ר קרוין , או ן אויפגעשטעלט ע ניפאלן . די פיס און די פיס זײנען געװען גלאט, איר מאגן איז געװען צוגעקלעפט און געבויגן. איר פּנים איז געווען אונטערגעשטראָכן מיט אַ שליימעסדיק ליאַלקע נאָז, און ווען זי האָט אַרויסגעצויגן אירע גוט-דעפינירטע ליפּן, האָבן אירע ציין געבלענדט. עס איז געווען שווער צו גלויבן אַז דאָס מיידל איז געווען אַ קאַנג פו בעל - אָדער זאָל איך זאָגן, אַ ליבהאָבער - וואָס קען נעמען אויף קיין נומער פון מענטשן אין האַנט-צו-האַנט קאַמבאַט. ניט אַז איך וואָלט האָבן צו פאַרגעסן עס.
  
  
  איך האב נאכאמאל אנגעקלאפט אין פענצטער, ארויסגעקלאפט פון גאנצאלעז פון זיין טראנס-ווי בליק.
  
  
  "גאָנזאַלעז," איך געזאגט, "אויב איר טאָן ניט האָבן צו יבעררייַסן דיין גשמיות בילדונג שטודיום, איך וואָלט אָפּשאַצן עס אויב איר וואָלט עפענען די טיר. און איך טראַכטן די דאַמע וואָלט אָפּשאַצן דיין רעקל.
  
  
  גאָנזאַלעז איז צוגעלאפן צום טיר.
  
  
  "די טיר," ער געזאגט. "יא. אַוואַדע. טיר. בלאַזער. אַוואַדע. איך וואָלט זיין זייער צופרידן צו געבן דער דאַמע מיין טיר. איך מיין מיין רעקל״.
  
  
  עס האָט געדויערט עטלעכע סעקונדעס פון צעמישונג, אָבער לעסאָף די טיר געעפנט און לי טשין איז געווען באדעקט פון פּלייצעס ביז קני דורך גאָנזאַלעז ס רעקל. איך האב באקומען
  
  
  
  
  אַ מאַנטל, וואָס האָט, צוליב גאָנזאַלעז'ס קורצע שטייגער, קוים דערגרייכט מײַנע היפּס.
  
  
  — אקעי, — זאָג איך, איך בין אַרײַנגעקומען אין דער הינטערשטער זיצפּלאַץ מיט לי טשין, צייטווייליג אַרײַנגעלייגט ווילהעלמינה און הוגאָ אין די קעשענעס פֿון גאָנזאַלעז'ס מאַנטל און איגנאָרירט זײַן אומגערעדענע אָבער קלאָרע פֿאַרצווייפלטע פאַרלאַנג צו וויסן וואָס איז געשען. “לאמיר ארויסגיין פון דאנען. אבער מיר גייען נאך נישט צוריק צום האטעל. נאָר פאָר אַרום אַ ביסל. דאָס קליינע דאַמע האָט מיר עפּעס צו זאָגן“.
  
  
  "אַוואַדע," לי טשין געזאגט רויק. זי האט ארומגערינגלט אין די קעשענעס פון גאנצאלעז'ס רעקל ביז זי האט געפונען א פעקל ציגארעטן, מיר אנגעבאטן איינס, און ווען איך האב נישט געוואלט, האט זי פאר זיך אנגעצונדן און גענומען א טיפן שלעפ. — װאו הײב איך אן ?
  
  
  "צום ערשט. פון די יסודות ווי, וואָס פּונקט זענען איר טריינג צו טאָן און וואָס?
  
  
  "פייַן. אָבער צי ניט איר טראַכטן אַז אַ מענטש דרייווינג זאָל קוקן אין פראָנט פון אים מער אָפט ווי ער קוקט אין דער דערציען שפּיגל?
  
  
  "גאָנזאַלעז," איך געזאגט וואָרנינגלי.
  
  
  גאָנזאַלעז האָט שולדיק אַ קוק געטאָן אויפן וועג און ווייטער געפאָרן מיט בערך צוואַנציק מייל פּער שעה.
  
  
  "צי איר וויסן עפּעס וועגן טשינאַטאָוון?" — האט לי טשין געפרעגט.
  
  
  "צי ווייסט ווער עס יז וועגן טשינאַטאָוון סייַדן זיי זענען עטניק כינעזער?"
  
  
  "גוט פונט," לי טשין סמיילד. "סייַ ווי סייַ, איך בין לונג טשין ס טאָכטער. איך בין אויך זיין איינציק קינד. לונג טשין איז דער קאָפּ פון די טשין משפּחה, אָדער די טשין שטאַם אויב איר ווילט. דאס איז א גרויסער קלאן, און עס טאר מיר נישט טון אז ער איז זייער רייך. ער האט פילע פאַרשידענע געשעפט אינטערעסן, ניט בלויז אין ניו יארק ס טשינאַטאָוון, האָנג קאָנג און סינגאַפּאָר, אָבער איבער דער וועלט. וויבאלד מיין טאטע האט נישט געהאט קיין אנדערע קינדער, באזונדערס נישט קיין זין, בין איך אויפגעוואקסן און געבילדעט געווארן צו היטן די אינטערעסן פונעם טשין-קלאן, וואו זיי זענען געווען און וועלכער זיי זענען. אין קיין פאַל, איך קען טאָן דאָס."
  
  
  "אַרייַנגערעכנט די ינטעליגענט נוצן פון מאַרשאַל קונסט גווורע?"
  
  
  "יא," לי טשין נאַדיד. "און לערנען די כיומאַניטיז אין וואַססאַר. און די לערנען פון טעכנאָלאָגיע אין אַלגעמיין אין MIT.
  
  
  "ברייט געבילדעטע יונגע דאַמע," איך באמערקט.
  
  
  "איך בין געמיינט צו זיין אַזוי. מיין אַרבעט אין דער מאָמענט איז, נו, איר קען רופן עס אַ טראָובלעשאָאָטער פֿאַר דעם שטאַם. ווען עפּעס גייט פאַלש אָדער עס איז אַ סאַקאָנע צו די אינטערעסן פון דעם שטאַם, ווו נאָר און וואָס עס קען זיין, מיין די אויפגאבע איז צו אריינמישן און פארריכטן די מצב".
  
  
  "וואָס איז איצט נישט ארבעטן סמודלי אָדער איז אונטער סאַקאָנע?" — האב איך געפרעגט , שוין זיכער אין דעם ענטפער .
  
  
  "קום אויף, קאַרטער," זי געזאגט. "איר קען האָבן געסט עס ביז איצט. דער שטאַם האט ערנסט אינטערעסן אין ווענעזועלאַן ייל. און ייל אין עטלעכע אנדערע לאָוקיישאַנז אין דרום אַמעריקע, אויך. און די SLA איז טרעטאַנד צו צעשטערן אָפשאָר ייל ריגס און ריפיינעריז אַרויף און אַראָפּ די ברעג. רעכט? "
  
  
  "זייער גוט," איך געזאגט טרויעריק. "זייער גוט ינפאָרמד. איך גלייב נישט אז דו ווילסט מיר זאגן פארוואס דו ביסט אזוי גוט אינפארמירט?"
  
  
  — אוודאי נישט — האט זי פרייליך געענטפערט. "מער ווי איך קען אייך זאגן איז ווי איך האב אויסגעפונען אז דו האסט באגעגנט מיט מישעל דורוך אין טאנגיער, און דאס אויסגעלערנט מיט צייט צו האלטן פון דארט אן אויג אויף דיר. לאמיר נאר זאגן אז דער טשין קלאן איז גרויס, און ער האט אסאך אויערן אין פילע ערטער ".
  
  
  "אַרייַנגערעכנט עלעקטראָניש אויערן אַריינגעלייגט אין סיגאַרעטטעס," איך רימיינדיד איר.
  
  
  "יא," זי געענטפערט טרוקן. “איר געווען מיין איינציקער אָנדענק צו דעם וואוהין פון דורוך. איך קען נישט ריזיקירן צו פאַרלירן איר. און מיר ביידע וויסן פאַרשילטן גוט אַז Fernand Duroch איז דער שליסל צו די גאנצע SLA סאַקאָנע. סײַ־ווי, איצט, אַז מיר ווייסן ביידע, וווּ איז אונדזער טײַערער דאָקטער. טויט איז קידנאַפּט נאָך זיין פאַרבאָרגן אין אַ לעפּראָסאַריום ... "
  
  
  — ווארט — האב איך שארף איבערגעריסן. — װאו גענוי מײנט איהר האט מען עס גענומען ?
  
  
  "קום אויף, קאַרטער. איר שפּילט ווידער מיט מיר, האָט זי געזאָגט אומגעדולדיק. "איך האָב געהערט וואָס דזשאָרגע געזאגט ווי געזונט ווי איר. װאָס מײנט איר, אַז איך בין אַהער געפֿלױגן און זיך באַװיזן װי אַ ניאַניע, גלײַך װי מײַן זשוק האָט אױפֿגענומען דײַן שמועס מיט דער טאָכטער פֿון דורוך ― גלײַך אײדער איר האָט אים אױסגערויכערט פֿון קאַמף. ווי האט עס געשמאַק? "
  
  
  "ברודיק," איך געזאגט. — דו האסט אבער נישט געענטפערט מיין פראגע.
  
  
  דזשאָרגע האָט געזאָגט: “מארטיניק. דיין פריינד אַהמעד ס לעצטע וואָרט איז געווען "וולקאַן". קענען איך ציטירן איר די גיידבוק? ” די פראנצויזיש קאַריבבעאַן אינזל פון מאַרטיניק איז שטוב צו אַ דאָרמאַנט, מיסטאָמע יקסטינגקט ווולקאַן, Mont Pelée. מסקנא: Duroch און די אָאַס הויפּטקוואַרטיר זענען ליגן אין אָדער לעבן די מאָנט פּעלעע קראַטער אין מאַרטיניק.
  
  
  איך געשאלטן שטילערהייט. דאס מיידל איז געווען גוט.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "דיין דעטעקטיוו אַרבעט איז גרונטיק. און איר קאָפּע געזונט מיט האַרט פּראָבלעמס. אָבער איצט, קליין גראָזגריל, עס איז צייט פֿאַר איר צו פאַרלאָזן די גרויס בילד. איר קענען פאָרשטעלן די אינטערעסן פון געזעלשאַפט. קלאַן טשין, אָבער איך רעפּראַזענץ די אינטערעסן פון די פאַרייניקטע שטאַטן, ניט צו דערמאָנען יעדער אנדערע ייל-פּראַדוסינג לאַנד אין דעם האַלבקייַלעך. עס איז אַ ענין פון בילכערקייַט.
  
  
  
  ס'איז קלאר? "
  
  
  "אבער אַז ס אַלע," לי טשין געזאגט, וואַרפן איר פּאַפּיראָס באַט אויס די פֿענצטער. "די אינטערעסן וואָס איך דינען און די אינטערעסן וואָס איר דינען זענען נישט אין קאָנפליקט. מיר ביידע ווילן די זעלבע זאַך - צו דיסייבאַל די OAS סערקיאַליישאַן. און מיר װײסן בײדע, אַז מיר מוזן אַזױ פֿירן צו באַפֿרײַטן דורוך. מסקנא: ס'איז צייט זיך צו פאראייניגן."
  
  
  "פארגעס עס," איך געזאגט. "איר וואָלט נאָר מאַכן די זאכן מער קאָמפּליצירט."
  
  
  — אזוי ווי איך האב געטון אין דער לעפראסאריום? — האט לי טשין געפרעגט, קוקנדיק אויף מיר כיטרע. "הערן, קאַרטער, איך קען העלפֿן אין דעם ענין, און איר וויסן עס. סיי ווי סיי, איר קענט מיך נישט אפהאלטן פון דעם. איך בין מער ווי אַ גלייַכן פֿאַר ווער עס יז איר קען פּרובירן צו האַלטן מיר געפאַנגענער, און אויב איר וואָלט אַרעסט מיר, עס וואָלט נאָר מאַכן די זאכן שווער פֿאַר איר."
  
  
  איך האב א מינוט ארויסגעקוקט דורכן פענצטער און געטראכט. וואס זי האט געזאגט איז אמת. איך האב זי מסתמא נישט געקענט אפהאלטן פון טאן. זי איז מיסטאָמע געזעסן דאָרט רעכט איצט, טראכטן פון עטלעכע טשודנע וועג צו שעדיקן מיין פינגער פונ פוס אויב איך באַשלאָסן צו פּרובירן עס. פו ן דע ר צװײטע ר זײ ט הא ט זי י אפש ר געארבע ט פא ר דע ר אפאזיציע , טרא ץ אי ר גאנ ץ גלייבלעכ ע מעשה , או ן אי ן דע ר מצורע־קאלאני ע אי ז מי ר געקומע ן צ ו הילף , כד י צ ו באקומע ן מײ ן טויווע . אבער אפילו אזוי, עס וואלט געווען בעסער זי זאל האבן ערגעץ וואו איך זאל קענען האלטן אן אויג אויף איר, ווי זי זאל זי לאזן קריכן ערגעץ אויס פון דערזען.
  
  
  "קום אויף, קאַרטער," זי געזאגט. “הערט אויף זיצן דאָרט און פּרובירן צו קוקן אומפאַרשטענדלעך. איז דאָס אַ אָפּמאַך?
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "באַטראַכטן זיך טעמפּערעראַלי אָנגעשטעלט דורך AX. אָבער נאָר ווי לאַנג ווי איר ציען דיין אייגן וואָג."
  
  
  לי טשין האט געשלאגן די וויעס און געקוקט אויף מיר סיידווייז.
  
  
  — קוק אויף דעם אַלטן כינעזישן שפּריכוואָרט, — האָט זי געזאָגט מיט דעם הוסקיסטן אַקצענט, וואָס איך האָב געהערט זינט טשאַרלי טשאַן.
  
  
  "וואס איז דאס?" - איך האב געזאגט.
  
  
  "איר קענט נישט האַלטן אַ גוט מענטש אַראָפּ ווייַל ווען די גיין ווערט האַרט, דאָס איז ווען זיי גיין און איך בין נאָר סטאַרטינג צו געראַנגל."
  
  
  "המממ," איך געזאגט. "קאָנפוסיוס?"
  
  
  "ניין טשינאַטאָוון הויך, קלאַס 67."
  
  
  אי ך הא ב זי ך באשטימט .
  
  
  “אין קיין פאַל, זייער טיף. אָבער איצט אַז מיר האָבן אונדזער קולטור פֿאַר די טאָג, איך וואָלט ווי צו דיסקוטירן ווי מיר וועלן גיין צו מאַרטיניק.
  
  
  איר גאנצער אויסדרוק האט זיך געביטן. זי איז געווען אַלע געשעפט.
  
  
  "אויב איר לייענען דיין גיידבאָאָק גוט," איך דערציילט איר, "איר וויסן אַז מאַרטיניק איז אַן אָווערסעאַס דעפּאַרטמענט פון פֿראַנקרייַך, פּונקט ווי האַוואַיי איז אַ שטאַט אין די פאַרייניקטע שטאַטן. דאס מיינט אז די געזעצן און אדמיניסטראציע זענען פראנצויזיש..."
  
  
  "דאָס מיטל," לי טשין פאַרטיק פֿאַר מיר, "אַז זיי קענען זיין ינפילטרייטיד דורך SLA מיטגלידער."
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "דאס מיטל אַז מיר מוזן אַרייַן מאַרטיניק אָן זייער וויסן פון אונדזער אָנקומען. דאס רייזאַז די פּראָבלעם פון טראַנספּערטיישאַן. מישעל און איך פֿאָרן אונטער קאָווער, אָבער מיר קענען נישט ריזיקירן אַז ער איז נישט דאָרט, ספּעציעל נאָך דעם אינצידענט אין די לעפּראָסאַריום.
  
  
  לי טשין האָט זיך פאַרטראַכט אויף איין זייט פון איר פּנים.
  
  
  "אזוי נישט דורך לופט," זי געזאגט.
  
  
  "ניין," איך מסכים. "דאס איז אַ באַרג אינזל. דער בלויז אָרט וואָס מיר קענען לאַנד איז בייַ די אַעראָפּאָרט און מיר וועלן האָבן צו גיין דורך מינהגים און ימאַגריישאַן. אויף די אנדערע זייט, כאָטש עס איז בלויז איין אָרט פֿאַר די פלאַך צו לאַנד, עס זענען הונדערטער פון ערטער וואָס זענען לעפיערעך קליין אין גרייס. אַ שיפל קען פאַלן אַנקער און בלייבן אַנדיטעקטיד פֿאַר טעג."
  
  
  "חוץ אַז דינגען אַ שיפל וואָלט זיין אַ גוט וועג צו לאָזן די ריזיק נומער פון מענטשן אויף דעם אינזל וויסן אַז מיר פּלאַנירן אַ יאַזדע," האט לי טשין אַבסענטלי, אָנצינדן אן אנדער גאָנזאַלעז פּאַפּיראָס.
  
  
  "איך בין מסכים," איך געזאגט. "אזוי מיר טראַכטן וועגן דינגען אַ שיפל אלא ווי דינגען איינער."
  
  
  "פון קורס, אָן די באַזיצער ס וויסן."
  
  
  "ניט ביז מיר צוריקקומען עס מיט צאָלונג פֿאַר זייַן נוצן."
  
  
  לי טשין האט ארויסגעווארפן ציגארעטן אש אין פענצטער און אויסגעזען ביזנעס.
  
  
  "מיר וועלן האָבן צו דיסקוטירן דעם צאָלונג אַרויסגעבן, קאַרטער," זי געזאגט. "איך בין געווען אַ ביסל איבער די שפּיץ מיט מיין ספּענדינג לעצטנס."
  
  
  ― איך װעל רעדן מיטן בוכהאַלטער ― האָב איך איר צוגעזאָגט. ״דערװײ ל דארפ ן מי ר בײד ע שלאפן . היינט ביינאכט. צי איר וויסן ווו די יאַכט דאָק איז?
  
  
  זי האט א ניד געטאן.
  
  
  "עס איז אַ קאַפע אויף די מזרח עק גערופן פּוערטאָ רעאַל." איך וועל דיר דארט טרעפן מארגן חצות. האָט איר אַ פּלאַץ צו בלייַבן ביז דעמאָלט?
  
  
  "אַוודאי," זי געזאגט. "טשין קלאַן ..."
  
  
  "איך וויסן, איך וויסן. די טשין שטאַם איז אַ זייער גרויס שטאַם. אָוקיי, גאָנזאַלעז קען מיר אַראָפּלאָזן לעבן מיין האָטעל, דעמאָלט קויפן איר עטלעכע קליידער און נעמען איר וואוהין איר ווילט.
  
  
  ― אקעי, ― האָט זי געזאָגט, אַרױסגעװאָרפֿן דעם פּאַפּיראָס־קעפּל פֿון פֿענצטער. "אָבער. קאַרטער, וועגן די קליידער ... "
  
  
  "עס וועט גיין צו מיין חשבון," איך פאַרזיכערט איר.
  
  
  זי האט געשמייכלט.
  
  
  וואָס די גענעם. עס איז ווערט צו קויפן איין גאַרניטער צו זען ווי עס פּולז אַוועק אנדערע.
  
  
  
  
  ווען איך בין ווידער אריין אין די סאַן געראָנימאָ אַפּאַרטמענץ, עס איז געווען פאַרטאָג און מישעל איז נאָך שנעל שלאָפנדיק. זי איז אויך נישט געװען איבערגעטאן אפילו פאר שלאפן. אין פאַקט, אַלע זי האט טראָגן איז געווען אַ ווינקל פון די בלאַט וואָס באַשיידן באדעקט וועגן פיר אינטשעס פון איר דיך. אי ך הא ב זי ך שטילערהײ ט אבע ר גרױ ף גערעגט , מי ט א קארבאלישע ר זייף , װא ס אי ך הא ב ספעציע ל מיטגעבראכט , פא ר דע ם צװעק , או ן זי ך געלײג ט אי ן בעט . איך בין געווען מיד. איך איז געווען פאַרשלאָפן. כ׳האב נאר געװאלט צומאכן די אויגן און הארציק שנארכן. אין מינדסטער דאָס האָב איך געטראַכט, ביז מישעל האָט זיך באַוועגט, געעפֿנט איין אויג, מיך דערזען, און זיך אויסגעדרייט צו דריקן אירע ברייטע בריסט — אַזוי אַנדערש ווי לי טשינס קליינע, פעסטע, פּערקיע בריסט — קעגן מיין נאַקעט ברוסט.
  
  
  "וויאזוי איז עס געווען?" — האט זי געמורמלט, אײן האנט האט אנגעהויבען צו שלעפן דעם רוקן, ביזן האלדז.
  
  
  "חוץ דעם קאַמף קעגן אַ רעגימענט פון ינפעקטיאָוס מצורעים אַרמד מיט מעסערס און קלאַבז, עס איז גאָרנישט צו אים," איך געענטפערט, סטאַרטינג צו ויספאָרשן עטלעכע טשיקאַווע געגנט מיט מיין אייגן הענט.
  
  
  — איר מוזט מיר דערצײלן װעגן דעם — האט מישל געזאגט הײזעריק, איר גאנצער קערפער האט זיך איצט צוגעדריקט צו מיר, צוגעדריקט צו מיר.
  
  
  "איך וועל טאָן עס," איך געזאגט. און דעמאלט האב איך נאך א װײל גארנישט געזאגט, מיינע ליפן זענען געווען פארנומען אויף אן אנדער וועג.
  
  
  "ווען וועט איר זאָגן מיר?" — האט מישל געמורמלט נאך א מינוט.
  
  
  ― שפעטער ― זאָג איך. — פיל שפעטער.
  
  
  און דאָס איז געווען פיל שפּעטער. אין פאַקט, אַז טאָג מיר זענען אַמאָל ווידער ארויפלייגן אויף די ווייַס זאַמדיק ברעג, סאָוקינג עטלעכע מער פון די הייס קאַריבבעאַן זון.
  
  
  "אבער צי איר טאַקע צוטרוי דעם כינעזיש מיידל?" מישעל האט געפרעגט ווען זי האט אנגעטאן ווארעמע טאַנינג ייל אויף מיין רוקן, נידיד די מאַסאַלז אין מיין פּלייצעס.
  
  
  "אַוודאי נישט," איך געזאגט. "דאָס איז איינער פון די סיבות איך בעסער צו האָבן איר, אַזוי איך קענען האַלטן אַן אויג אויף איר."
  
  
  "איך טאָן ניט ווי עס," מישעל געזאגט. — זי זעט אויס געפערליך.
  
  
  "אַז ס וואָס זי איז," איך געזאגט.
  
  
  מישל האט א װײל געשװיגן.
  
  
  — און איר זאָגסט, אַז זי האָט זיך אױסגעטאָן נאַקעט פֿאַר דיר? — האט זי מיטאמאל געפרעגט.
  
  
  "שטרענגט אויף פליכט," איך פאַרזיכערט איר.
  
  
  — יא! זי האט געשנארכט. "איך טראַכטן זי איז אַ מומחה אין אַ ביסל זאכן אנדערע ווי קאַנג פו."
  
  
  איך טשאַקלעד. "עס וואָלט זיין טשיקאַווע צו וויסן."
  
  
  "ניין, ווי לאַנג ווי איך בין אַרום, איר וועט נישט!" — האט מישעל געבארקט. "איך טאָן ניט ווי דער געדאַנק פון איר זיין מיט אונדז."
  
  
  ― דאָס האָט איר מיר שױן געזאָגט, ― זאָג איך.
  
  
  — נו, איך זאג דיר נאכאמאל — האט זי געענטפערט ברוגז.
  
  
  און זי האָט מיר ווידער דערציילט. ווען מיר געגעסן די פאַרשילטן פּינאַ קאָלאַדאַס איידער מיטאָג. או ן װע ן מי ר האב ן זי ך געשטעל ט פא ר לײב ן אי ן מיטאג . און ווען מיר זענען געווען אין אַ טאַקסי נאָך לאָנטש, מיר זענען געגאנגען צו די קאַסינאָ.
  
  
  "קוק," איך לעסאָף געזאגט. "זי קומט מיט אונדז און דאָס איז עס. איך וויל נישט ווידער הערן דערפון."
  
  
  מישעל איז אַרײַנגעפֿאַלן אין אַ ברודיקער שטילקייט, וואָס איז געוואָרן נאָך מער גראָב, ווען מיר זײַנען אַרויסגעגאַנגען פֿון קאַסינאָ און אין דעם פּראָקאַט־מאַשין, וואָס איך האָב איבערגעגעבן. איך איגנאָרירט איר, קאַנסאַנטרייטאַד אַלע איך קען אויף דרייווינג, גייט פארביי, און אַרום סאַן וואַן ביז איך געווען זיכער איך האט פאַרפאַלן ווער עס יז וואס זאל נאָכגיין אונדז. עס איז געווען כּמעט האַלבנאַכט ווען איך פּאַרקט מיין מאַשין אַ ביסל בלאַקס פון די יאַכט דאָק און מיר געביטן אין די אָווועראָלז און סוועטערז וואָס איך געבראכט מיט מיר אין מיין טשעמאָדאַן.
  
  
  "וואו וועלן מיר טרעפן דעם קאַנג פו מייַסטער פון דיין?" — האט מישעל געפרעגט בעת איך האב גענומען איר האנט און זי געפירט דורך די פינסטערע שטילע גאסן צו דער שווימעריי מיט דער יאכט.
  
  
  ― אין אַ שמוציקער, פֿינצטערער, גאָר נישט־רעפּיאַטאַבאַלן שװער, ― זאָג איך איר פֿרײלעך. "איר וועט ליבע דעם."
  
  
  פּוערטאָ רעאַל איז געווען אַ פאַקטיש סלאַם. און עס איז געווען גראָב, טונקל און גלייך פּאַסקודנע. ע ס אי ז אוי ך געװע ן א ארט , װא ו מע ן הא ט זי ך געגאנגע ן מי ט זײער ע געשעפט ן או ן געפרואװ ט ני ט צוקוק ן צו ם נא ך אוי ף פרעמדע . אין אנדערע ווערטער, עס איז געווען דער בעסטער באַגעגעניש אָרט איך קען טראַכטן פון. איך האב צוריקגעצויגן די פארהאנגענע פארהאנגן, וואס זענען געהאנגען איבערן אריינגאנג, און איך האב געקוקט אין דעם טונקעלער, רויכיקן אינעווייניק. א לאנגער שטעקעלע פון געקראכענע קאכלעס האט זיך אויסגעשטרעקט איבערן צימער, און א האלבע טוץ טרויעריגע פארשוינען האבן געטרונקען הינטער אים, טייל האבן געשפילט דאמינאָס מיטן שענקן, טייל האבן נאר געשטארקן אין חלל. אַנטקעגן דעם באַר, אַקעגן אַ צעבראָכענער טינקער װאַנט, האָט זיך באַ עטלעכע רײַכע טישן געשפּילט אַ טומלדיק ביינדלעך שפּיל, עטלעכע עלנטע טרינקער און אַ שיכור, װאָס האָט ממש געװײנט אין זײַן ביר. אַלץ האָט געשמעקט מיט אַלטע ביר, אַלטע ציגאַרעטן רויך און ראַם. מישעל האט זיך געגרימט מיט עקל ווען איך האב זי צוגעפירט צום טיש.
  
  
  "דאס איז ערגער ווי טאַנגיער," זי געמורמלט צו מיר. "ווי לאַנג זאָל מיר וואַרטן פֿאַר דעם מיידל?"
  
  
  "ביז זי ווייזט זיך," איך געזאגט. כ'האב זיך נאר געגרײט צו גײן צום באר פאר א טרינקען, װען אײנער פון די אײנזאמע טרינקער האט זיך אויפגעהויבן פון א טיש בײם צװײטן עק צימער און זיך געשטויגן צו אונדז, טראגנדיק א פלאש און עטלעכע גלעזער. ער איז דאָך געווען שיכור און אַראָפּ אויף זיין גליק מיט זיין אומגלויבלעך שמוציקע, מיט פאַרב-שפּריצטע קעוועלל, צעריסענע וואָל-סוועטער און וואָל-היטל, וואָס האָט האַלב פאַרדעקן דאָס פּנים.
  
  
  
  .
  
  
  "היי, אַמיגאָס," האט געזאגט דער שיכור, לענד זיך איבער אונדזער טיש, "לאָמיר טרינקען צוזאַמען. איך האָב פֿײַנט צו טרינקען אַליין."
  
  
  "לאָז מיך אַליין, חבר. מיר… "
  
  
  איך האב זיך אפגעשטעלט מיטן זאץ. אונטער מײַן היטל האָט צו מיר אַ װינק געטאָן אַ באַקאַנטן מיזרעכדיק אױג. איך האב ארויסגעצויגן א שטול.
  
  
  "לי טשין," איך געזאגט, "באַגעגנט מישעל דוראָטש."
  
  
  "הי," לי טשין געזאגט, שמייכלענדיק ווי זי סליד זיך אין אַ שטול.
  
  
  "גוטן אָוונט," מישעל געזאגט. און דעמאָלט מיט אַ זיס קול: "וואָס אַ שיין גאַרניטער איר האָבן."
  
  
  "איך בין צופרידן איר לייקט עס," לי טשין געענטפערט. "אבער איר זאָל האָבן געזען דעם איינער איך געהאט נעכטן נאַכט. קאַרטער קען דיר זאָגן."
  
  
  מישעל'ס אויגן האבן געפערליך געבליצט. "איך בין סאַפּרייזד אַז ער אפילו באמערקט," זי סנאַפּט.
  
  
  לי טשין נאָר סמיילד.
  
  
  "קאָנפוסיוס האט געזאגט," זי געזאגט, שטעלן אויף איר האָקי אַקצענט ווידער, "גוטע זאכן קומען אין קליין פּאַקאַדזשאַז."
  
  
  "אָוקיי, ליידיז," איך ינטערדזשעקטיד. - היט די פרייַנדלעך שמועס פֿאַר עטלעכע אנדערע מאָל. מיר האָבן אַ אַרבעט צו טאָן און מיר מוזן טאָן דאָס צוזאַמען."
  
  
  לי טשינג האט גלייך א ניד געטאן. מישעל האט אונטערגעדריקט איר בליק. איך האב גענומען די פלאש וואס לי טשין האט געברענגט און אלעס אויסגעגאסן אין גלעזער. לי טשין געטרונקען איר טרינקען אין איין ליכט זופּן, דעמאָלט זיך אַראָפּ, קוק בייַ מיר, ווארטן. איך גענומען אַ זופּן און כּמעט עקספּלאָדעד.
  
  
  — גאט! איך האָב געגאַסט. "וואָס פֿאַר אַ מאַטעריאַל איז דאָס?"
  
  
  "ניו ראַם," לי טשין געזאגט קאַזשוואַלי. "אַ ביסל שטאַרק, איז עס נישט?"
  
  
  "שטאַרק!" איך האב געזאגט. “אַלץ... אקעי, קוק. לאמיר זיך אנהייבן צו דער ארבעט. מיר דאַרפֿן אַ שיפל גרויס גענוג פֿאַר די פיר פון אונדז, מיט גענוג מאַכט צו באַקומען אונדז צו מאַרטיניק, אָבער נישט גרויס גענוג צו צוציען ופמערקזאַמקייַט און דאַרפן אַ טיף ונטערטוקנ זיך אין די וואַסער פּאָרט.
  
  
  "לאַדי ס טאָג," לי טשין געזאגט.
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט פרעגנדיק.
  
  
  "עס איז אַנגקערד וועגן אַ פערטל פון אַ מייל פון די פּאָרט," זי געזאגט. "אָונד דורך אַן אמעריקאנער מיליאָנער מיטן נאָמען הונטער. ער איז נישט געווען אַרום אים פֿאַר וועגן דריי חדשים. בלויז איין מענטש אויף ברעט צו זאָרגן פֿאַר עס, און ער ווערט שיכור אין דער שטאָט."
  
  
  "איר געווען פאַרנומען," איך געזאגט אַפּרוווינג.
  
  
  "איך בין באָרד פון זיצן אַרום," לי טשין געזאגט. "איך שלאָף בלויז פיר שעה אַ נאַכט סייַ ווי סייַ, אַזוי איך דארף עפּעס צו טאָן און איך נאָך ווי באָוץ. די שיינקייט, קאַרטער, איז ספּעציעל פֿאַר וואָס מיר האָבן אין זינען. דאָס איז אַן אַכציק-פֿיס בריגאַנטין. מיט אַ ריינפאָרסט כאַל און ריגינג, דרייַ מאַסט געבויט נידעריק פֿאַר שטאַרקייַט אין עפענען וואַסער און הויך ווינטן. עס קוקט ווי עס קען שלאָפן בייַ מינדסטער פיר, אפֿשר מער. אַריין און אַרויסלאָזן דעם פּאָרט מיט שנעלקייט אויפן אָפענעם וואַסער, אַפילו אונטער זעגל. דאָס איז אַ שיינקייט, אַן אמתער חלום״.
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "עס סאָונדס גוט".
  
  
  "עס איז בלויז איין פּראָבלעם," האָט לי טשין צוגעגעבן. "קאַריערע. ווען ער וועט זיך אומקערן און אנטדעקן אז דער שיפל איז פארפעלט, וועט ער זיכער זיך פארבינדן מיט די פאליציי.”
  
  
  "ער וועט ניט געפֿינען די שיפל פעלנדיק," איך געזאגט. "מיר וועלן זיין גוט גענוג צו וואַרטן פֿאַר אים. װע ן ע ר װע ט אנקומע ן װעל ן מי ר אי ם א קורצע ר רײזע . פארשלאסן אין דער כאַטע, אַוודאי“.
  
  
  "צוגעבן נאָך אַ מענטש וואָס מיר קענען נישט צוטרוי," מישעל האט אַנריזיד. אירע אויגן האבן א קוק געטאן אויף לי טשין.
  
  
  "עס קען ניט זיין געהאָלפֿן," איך געזאגט. ― און מיר זיצן דאָ אומזיסט. לאָמיר קוקן אויף לאַדי ס טאָג."
  
  
  איך וועק זיך אויף. Michelle פּושט צוריק איר שטול, געשטאנען אַרויף און געגאנגען אויס פון די באַר אָן קוקן בייַ לי טשין. מי ר זײנע ן אי ם נאכגעגאנגען . נאָך דער מיאוסער אַטמאָספֿער פֿונעם באַר, האָט די װאַרעמע קאַריבישע נאַכט־לופֿט געשמעקט אומגעװײנלעך גוט. באָוץ פלאָוטיד צוזאמען די יאַכט ס בעקן, פלאַשינג לייץ. עס איז געווען אַ פרידלעך, אָנגענעם סצענע. איך האב געהאפט אז דאס וועט בלייבן אזוי לאנג ווי מיר האבן "באבארגט" ליידי טאג.
  
  
  "קוק," האט לי טשין געזאָגט, ארויסציען פון אונטער איר סוועטער אַ קליין פּאָר פון באַנאַקיאַלערז. — דארט.
  
  
  איך האב גענומען די בינאקולארן און זיי אנגעוויזן אין דער אנגעצייכנטער ריכטונג. נאָך עטלעכע פאַזינעסס און עטלעכע אַדאַפּטיישאַן, "לאַדי ס טאָג" פּאַפּט אין מיינונג. כ׳האב געפײפט װײך אין באװאונדערונג. פּונקט ווי לי טשין האט געזאגט, עס איז געווען אַזוי שיין. זיין לאַנג, גליטשיק שורות זענען אַנמיסטייקאַבלי אָקעאַן-געגאנגען, און זייַן הויך מאַסט מידשיפּס מענט מער מאַכט אונטער זעגל. פֿון דעם וועג זי געגאנגען, איך קען זאָגן אַז זי קען לייכט אַנקער אין פּליטקע וואַסער. איך האב עס אביסל מער געלערנט ווי אוועקגענומען די בינאקולאר פון די אויגן.
  
  
  "עס איז בלויז איין זאַך וואָס איך טאָן ניט ווי וועגן דעם," איך געזאגט.
  
  
  "וואס איז דאס?" — האט א פארװאונדערטע לי טשין געפרעגט. איך קען זאָגן זי געפאלן אין ליבע מיט די שיפל בייַ ערשטער דערזען. "עס איז אַ שיפל טייד צו די שטערן," איך געזאגט.
  
  
  "וואָס?" — האט לי טשין געזאגט און אנגעכאפט די בינאקולאר. זי האָט גוט געוווּסט, וואָס איך קום צו: אויב דאָס שיפל איז געווען בײַם שיפל, האָט זיך דער וועכטער שוין געמוזט אומקערן. לי טשין האט א מאמענט שטודירט ליידיז טאג, דערנאך אראפגעלאזט איר בינאקולאר און געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  
  
  "מייַן קוזינע האָנג פאַט וועט פאַרלירן אַ פּאָר פון טשאַפּסטיקס ווייַל פון דעם," זי געזאגט. “ער האָט געדאַרפט האַלטן אַן אויג אויף דעם וועכטער און מיר לאָזן וויסן ווען ער וועט צוריקקומען. ער האָט מיר קיינמאָל נישט אַראָפּגעלאָזט פריער."
  
  
  "עס קען נישט זיין דער וועכטער," איך דערמאנט איר. "עס קען זיין אן אנדער קאָמאַנדע מיטגליד אָנקומען צו צוגרייטן איר פֿאַר די יאַזדע. אָדער אפילו עמעצער מיט אַ ביסל גנייווע אין גייַסט. איינער וואס האט זיך אויסגעלערנט דעם וועכטער'ס געוואוינהייטן אזוי ווי דו. אין קיין פאַל, לאַדי ס טאָג איז אויך גוט פֿאַר אונדזער צוועקן צו געבן אַרויף. מיר נאָר דאַרפֿן צו גרייטן פֿאַר אַ נייַ גאַסט אויף דער יאַזדע."
  
  
  לי טשין האָט זיך אַ נײַד געטאָן. אונדזערע אויגן האָבן זיך געטראָפן. מיר האָבן דאָך ביידע געטראַכט דאָס זעלבע - אויב עס איז דאָרט געווען ווער עס יז אויף לאַדי ס טאָג, מיר קען נישט לאָזן אים זען אונדז צוגאַנג אויף די שיפל - ווייַל די ווייַטער זאַך זי האט געזאגט איז פּשוט:
  
  
  "סקובאַ גאַנג?"
  
  
  — גערעכט — האב איך געזאגט און זיך אויסגעדרייט צו מישעל. "האָט איר אלץ געגאנגען סקובאַ דייווינג?"
  
  
  מישעל האט א קוק געטאן אויף לי טשין.
  
  
  "וואס איז מיט דיר?" זי האט געזאגט.
  
  
  "איך בין גוט," לי טשין געענטפערט.
  
  
  "גוט, איך בין נישט אַזוי שלעכט זיך," מישעל געזאגט.
  
  
  איך האב עס געציטערט. אויב לי טשין האט געזאגט אַז זי איז געווען אַ דערגרייכט קליימער, איך כאָשעד מישעל וואָלט האָבן קליימד צו האָבן סאַמיטעד עווערעסט. אבער איך בין מסכים דערמיט.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט צו לי טשין. "סקובאַ גאַנג פֿאַר דריי. און אַ וואָטערפּרוף ביקס זעקל. ”
  
  
  "אַוודאי," זי געזאגט. — צװאנציק מינוט.
  
  
  און זי איז אַװעקגעגאַנגען, פֿאַרשװוּנדן אין דער פֿינצטערניש, װי אַ באַװעגנדיקער שאָטן.
  
  
  „זי האָט אַ קוזינע, וואָס קאָן היטן דעם שומר. זי קען באַקומען סקובאַ גאַנג אויף בעטן, "מישעל געזאגט יראַטאַבלי. — װאו געפינט זי דאס אלץ ?
  
  
  ― דער קין־קלאַן, ― זאָג איך מיט אַן ערנסטן פּנים, ― איז גאָר אַ גרױסער קלאָן.
  
  
  און אונדזער באַזונדער צווייַג פון די טשין קלאַן אומגעקערט אין ווייניקער ווי צוואַנציק מינוט. זי איז געווען באגלייט דורך אַ גאַנץ פליישיק כינעזיש מענטש פון וועגן נייַנצן, וואָס איז געווען אָטעמען שווער ווען ער שטעלן אַראָפּ זיין ויסריכט.
  
  
  "די סילינדערס זענען פול," לי טשין געזאגט. "איך קען נאָר באַקומען איין טיפקייַט מאָס, אָבער מיר קענען אַלע נאָכפאָלגן ווער עס יז ווערינג עס. דאָס איז מיין קוזינע האָנג פאַט. ”
  
  
  "רופט מיר דזשים," האָנג פאַט געזאגט. ― הער, איך האָב קײנמאָל ניט פֿאַרלאָזט דעם װעכטערס זײַט. איך בין אַלײן האַלב שיכור נאָר פֿון שמעקן זײַן אָטעם פֿון צען פֿיס װײַט. און ער שלאָפט מיטן קאָפּ אויפן טיש, שלאָפנדיק ווי אַ שיכור קינד, פּונקט אין דעם מאָמענט."
  
  
  "מיר וועט נאָר האָבן צו נעמען אַ געלעגנהייַט אויף ווער עס איז אויף לאַדי ס טאָג," איך געזאגט. "לאָמיר גיין צו. מיר וועלן זיך אָנטאָן דאָרטן, אויפֿן עמבאַנגקמאַנט, הינטער דעם הויפן סינדער בלאַקס.
  
  
  מיר האָבן געצויגן אונדזער גאַנג אַנטו די דאָק, סטריפּט אַוועק און אנגעהויבן צו אָנטאָן אונדזער וועצוץ. ז ײ זײנע ן געװע ן נײ ע או ן הא ט געשמעק ט װ י גומע . איך האָב אָנגעטאָן מיין פינס, דערנאָך אָפּגעשטעלט מיין מאַסקע און זויערשטאָף ווי די אנדערע. הוגאָ און ווילהעמינה זענען אַרײַן אין דעם וואַסער־פּראָפֿעסישן זעקל צוזאַמען מיט דעם טויטלעכן קליינעם דעררינגער, וואָס לי טשין האָט געבראַכט. פּיער האָט זיך ווײַטער געמאַכט באַקוועם אויפֿן אינעווייניק פֿון מײַן דיך אונטערן וואַנסויט.
  
  
  "וואַו," האָט האָנג פאַט געזאָגט. "די באשעפענישן פון די שוואַרץ לאַגונע באַפאַלן ווידער."
  
  
  ― הער, קוזינע, ― האָט לי טשין געזאָגט, ― גײ צוריק צו יענעם באַר און האַלטן די אױגן אױף יענעם װעכטער, אָדער איך נעם דײַן האָנדאַ. אויב ער הייבט זיך צוריק צו לאַדי טאָג, געבן מיר אַ זשומען.
  
  
  הון פאט האט א רעספעקט געקלאפט און איז אװעקגעפארן אין דער פינצטערניש.
  
  
  — גליק ? איך האב געזאגט.
  
  
  "מייַן וירינגל," לי טשין געזאגט בעקיצער. "עלעקטראָניש ופנעמער. מאל עס איז באַקוועם. ”
  
  
  "אָן אַ צווייפל," איך געזאגט טרוקן. איך אָפּגעשטעלט אַז אַלע דריי פון אונדז זענען גרייט, און דאַן מאָושאַנז לי טשין און מישעל צו די ברעג פון די עמבאַנגקמאַנט. עס איז געווען אַ נאַכט פון ליכטיק לעוואָנע - ליכט, אָבער איך האב נישט געזען ווער עס יז קוקן אויף אונדז.
  
  
  ― פֿאָלג מיך, ― זאָג איך. "V-פאָרמירונג. בלייב אין מיין טיפעניש."
  
  
  בײד ע האב ן גענומע ן . איך האָב אַרײַנגעטאָן די מאַסקע אויף מײַן פּנים, אָנגעטאָן די זויערשטאָף און אַראָפּגעלאָזט אין וואַסער. א מאָמענט שפּעטער, די דריי פון אונדז גליטשן סמודלי אויף פינס דורך די גריניש-שוואַרץ טיפענישן פון די פּאָרט צו לאַדי טאָג.
  
  
  
  ניינטער קאפיטל.
  
  
  פיל פון די קאַריבבעאַן ים איז ינפעסטיד מיט שאַרקס, און די געגנט אַרום סאַן וואַן האַרבאָר איז קיין ויסנעם, אַזוי איך געהאלטן די ביקס לי טשין צוגעשטעלט אין דער גרייט. א גלייַכגילטיק בליק איבער מיין אַקסל ריאַשורד מיר וועגן מישעל. ז י הא ט זי ך לײכ ט או ן גלײ ך אריבערגעפיר ט דור ך דע ם װאסער , װא ס הא ט אנגעװיזן , א ז א לאנג ע יאר ן פו ן באקאנ ט מי ט טויבן . אויב עפּעס, זי איז געווען לי טשין ס גלייַך, און דורך די גלאז פון איר מאַסקע איך געדאַנק איך קען כאַפּן אַ שמייכל פון צופֿרידנקייט דערמיט. אָבער, איך האָב נישט אָפט געקוקט צוריק. דע ר ױגנ ט אי ז געװע ן פו ל מי ט שיפל ן או ן מי ר האב ן געמוז ט װעב ן צװיש ן ז ײ או ן טײלמא ל אונטע ר זײ , היטנדי ק אוי ף ד י ליניעס , אנקער ן או ן אפיל ו ד י שוידערלעכ ע נאכ ט פישעלע ר . און, פון קורס, שאַרקס. דאס וואסער איז פון דער נאכט געווען גריניש-שווארצע און טרויעריג, אבער איך האב באמערקט, אז פון צייט צו צייט זענען פון אונז אוועקגעפלויגן שולעס פון קליינטשיק פיש מיט שפיציקע קוגלען פון שווארצע ים-איידלען.
  
  
  
  
  אויף די סיבעד, און איין טאָג די כאַמבערינג, סאַפּרייזינגלי גראַציעז און שנעל צוריקציענ זיך פון אַ טינטפיש. איך סערפיסט אַמאָל, בעקיצער, צו באַשטימען די ריכטונג, דאַן דייווד ווידער און אריבערגעפארן צוזאמען די דנאָ. ווייַטער מאָל איך סערפיסט צו כאַפּן די לאַדי טאָג אַנקער. סעקונדעס שפּעטער, מישעל ס קאָפּ ארויס אינטשעס אַוועק, דעמאָלט לי טשין ס. מי ר האב ן אל ע אויסגעלאש ן דע ם זויערשטאף , או ן אראפגענומע ן ד י מאכ ן פו ן אונדזער ע פנימער , או ן דא ן האב ן מי ר זי ך צוזאמענגעקליב ן או ן צוגעהערט .
  
  
  זינט די לאַדי ס טאָג איז נישט געווען אַ געזונט.
  
  
  כ׳האב צוגעלײגט מײן פינגער צו די ליפן פאר שטילקײט, דאן האב איך זיך ערשט געמאכט, אז זײ האבן זיך געמוזט װארטן ביז איך האב געגעבן דעם םיגנאל. בײד ע האב ן זי ך גענומע ן א ן אײנעם . איך האב אראפגענומען די פינס, זיי איבערגעגעבן צו לי טשין און אנגעהויבן הייבן די אנקער שטריק, האלטנדיג די וואסער-פראפעזע זעקל, סווינגינג ווי דער שיפל האט זיך געשאקלט אין די כוואליעס.
  
  
  אויף דעק איז נישט געװען קײנער. ד י מארקע ר לאמטע ן הא ט שטענדי ק געגלײ ט בײ ם הינטערשטע , אבע ר ד י כאטע ם אי ז געװע ן פינצטער . אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן איבע ר דע ר רעטשקע , ארויסגעצויג ן װילהעלמינע , פו ן דע ר װאסער־פאםע ר זעקל , או ן זי ך א מאמענט ן שטילערהײ ט געזעס ן אויפ ן דעק , צוגעהערט .
  
  
  נאָך, נישט אַ געזונט.
  
  
  איך לינד איבער די פּאַרענטשע און מאָושאַנז פֿאַר לי טשין און מישעל צו פאַרבינדן מיר. לי טשין געקומען ערשטער, שנעל און פלינק ווי אַן אַקראָבאַט. מישעל נאכגעגאנגען איר מער סלאָולי, אָבער מיט אַמייזינג בטחון און יז. ווען איך האב אראפגעלאזט דעם זויערשטאף טאנק און מאסק צום דעק, זענען געשטאנען ביי מיר צוויי פרויען, דריפענדיג, מיט די פינגער ארבעטן די זיץ בעלט.
  
  
  "בלייב דאָ," איך שושקעט צו מישעל. "לי טשין און איך וועלן זאָגן העלא צו ווער עס יז איז אין דער כאַטע."
  
  
  און, האָפענונג, פאַלן שלאָפנדיק, איך מענטאַלי צוגעגעבן.
  
  
  מישעל האט ברוגזדיק געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "איך גיי מיט ..."
  
  
  איך האָב אָנגעכאַפּט איר פּנים מיט ביידע הענט און געקוקט אויף איר.
  
  
  "מיר האָבן דורכגעקאָכט דאָס פריער," איך וויספּערד דורך קלענטשעד ציין. — כ׳האב געזאגט, שטײ דא.
  
  
  ז י הא ט זי ך א מאמענט , א װײל , אנגעשטארק ט צוריק . דאן האבן אירע אויגן אראפגעפאלן און זי האט זיך א ביסעלע געכאפט. איך האָב געלאָזט איר פּנים, אַ נאָד צו לי טשין און שטילערהייט קריכן אויפן דעק. בײ דער טיר פון דער כאטע האב איך זיך אפגעשטעלט און זיך אװעקגעזעצט אומבאװעגלעך, צוגעהערט.
  
  
  גאָרנישט. אפילו נישט שנארקינג. אפילו שווער ברידינג.
  
  
  לי טשין האט אויפגעהויבן אירע ברעמען. כ'האב געכאפט. זי האָט זיך צוגעדריקט צו איין זייט פון דער טיר, ווען איך האָב אַ זײַטל אָנגערירט דעם טיר.
  
  
  עס האָט זיך אויסגעוויזן.
  
  
  פּאַמעלעך האָב איך געעפֿנט די טיר. אין די לעוואָנע - ליכט קומען דורך די פּאָרכאָולז, איך קען זען צוויי באַנגקס, סטאָרידזש קאַבאַנאַץ, אַ טיש און אַ באַנק.
  
  
  ד י באנק ן או ן באנ ק זײנע ן געװע ן לײדיק . ד י בעט ן זײנע ן געװע ן ציכטיק .
  
  
  ע ם זײנע ן ניש ט געװע ן קײ ן שפור ן פו ן מענטשלעכ ן אנװעזנהײט .
  
  
  איך האב נאכאמאל באוויזן צו לי טשין און פארזיכטיג, שטילערהייט זיך אדורכגעגליטשט דורך די שפּאַלטן אין דער טיר, זיך אויסגעדרייט זיך צו פארמיידן ווער עס יז וואס קען זיין הינטער אים.
  
  
  קיינער. קיינער.
  
  
  לי טשין איז הינטער מיר, איך פּושט די טיר צו די גאַלי.
  
  
  ליידיק.
  
  
  און אין דער כאַטע אָדער גאַלי אָרט איז געווען קיין אָרט צו באַהאַלטן. איך בין געשטאנען דארט א מאמענט, געטראכט. א לעבנסשיפל האט געמיינט אז עס איז דא איינער אויף ברעט. אויב נישט אין דער כאַטע אָדער גאַלי, דעמאָלט ווו? איין לוקע איז געווען שטארק פארמאכט.
  
  
  די זעלבע זאך האט זיכער פאסירט מיט אונז ביידע אין דער זעלבער צייט, ווייל לי טשין האט מיטאמאל אנגעכאפט מיין האנט און אנגעוויזן צו די באנקעס. זי האט דאן אויפגעהויבן צװײ פינגער און אויפגעהויבן די ברעמען מיט פרעגנדיקע ברעמען.
  
  
  זי איז געווען רעכט. עס איז געווען צו גרויס אַ שיפל פֿאַר צוויי מענטשן. איך לאז מיינע אויגן לאנגזאם איבער יעדן אינטש פון דער כאטע וואנט.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך אפגעשטעלט , בײ ם טאפל ל אויפ ן װײטן , הינטער ן גאלי .
  
  
  סיגנאַלינג פֿאַר לי טשין צו דעקן מיר פון הינטער, איך בישטיקע אַפּראָוטשט די טאַפליע און אנגעהויבן צו פילן די עדזשאַז. אויב זיי זענען כיידינג אַ טריקי שלאָס אָדער פרילינג, זיי פארבארגן עס געזונט. איך קערפאַלי געדריקט די מאָלדינג אַרום די טאַפליע, קערפאַלי ארבעטן מיין וועג אַרויף איין זייַט און אַרויף און אַראָפּ די אנדערע זייַט. איך האט פּונקט סטאַרטעד ארבעטן אויף די דנאָ מאָלדינג ווען איך געהערט אַ קריק הינטער מיר. איך האב זיך אומגעדרײט און געשאלטן גײסטיק.
  
  
  איך איז געווען ארבעטן מיט די אומרעכט טאַפליע. דער טאַפליע, אויף וואָס איך האָב געמוזט אַרבעטן, האָט זיך געפֿונען בײַ דער טיר, דורך וועלכער מיר זײַנען אַרײַן אין דער כאַטע. דעם טאַפליע אריבערגעפארן אַוועק.
  
  
  און הינטער אים איז געשטאַנען אַ הויכער, דאַרער שוואַרצער. ע ר הא ט געטראג ן בלומע ר פיזשאמאס . ער האט אנגעװיזן דעם שאט־גאן. אויף מיר.
  
  
  די ליפן האבן געשמייכלט. זיינע אויגן זענען נישט געווען.
  
  
  — אוי גאט — האט ער װײך געשאקלט מיטן קאפ. ― איר שװײַגט אײַך. איך האב אפילו נישט געוואוסט אז איך האב באזוכער. ”
  
  
  איך האָב אַ קוק געטאָן אויף לי טשין. זי איז געשטאנען צו װײט פון דער שאט־גאן זי צו אנכאפן אײדער ער האט געקאנט שיסן קײנעם פון אונדז צו קומען צו אים. און איר קלײנע דעררינגער האָט זיך אין ערגעץ ניט געזען. זי האט דערזען, װי איך קוק אויף איר און האט אנגעצויגען די פלײצעס װי מיט חרטה.
  
  
  "אנטשולדיגט, קאַרטער," זי געזאגט. "איך ... נו ... איר וויסן די פאַרשילטן אמת איז אַז איך פארגעסן צו נעמען עס
  
  
  
  
  ארויס פון זעקל״.
  
  
  "גרויס," איך געזאגט טרויעריק.
  
  
  — פארגעסן דאס ארויסצונעמען פון טאש ? — הא ט דע ר שװארצ ע געזאג ט מי ט פײער ע איבערראשונג . ― פֿאַרגעסן עפּעס אַרױסנעמען פֿון דײַן טאַש? קאַץ? ער האט װידער א שאקל געטאן מיטן קאפ. "איר גייז זענען פּאַזלינג מיר.
  
  
  זײ ן לינקע ר האנ ט — ד י װא ס הא ט ניש ט געהאלט ן דע ם ביקס , — הא ט זי ך אראפגעלאז ט אויפ ן טיש ע נעב ן אי ם אי ן דע ר כאטע ה הינטער ן טריק־פאנל . ע ר הא ט עפע ס ארײנגעלײג ט אי ן מויל , או ן ני ט געקײ ט ניש ט קײ ן רגע , ני ט אראפגענומע ן ד י אויג ן פו ן אונדז .
  
  
  "איצט איך וואַרטן פֿאַר וויזאַטערז, זייַענדיק פרייַנדלעך. און איך טאַקע אָפּשאַצן איר פֿאַרוויילערישע מיר אַ ביסל, ווי איך פּעלץ אַ ביסל עלנט, אָפּזאָגן מיין וועכטער פֿאַר זייַן מער געטרייַ צו ווייַן ווי לאַדי טאָג זיין לינקס האַנט דראַפּט ווידער און ווידער זי." עפּעס אין זיין מויל עס האט סאַספּישאַסלי אויסגעזען ווי אַ שטיק פון שאָקאָלאַד "אָבער, ווייל אַ בכלל טשיקאַווע קאַץ, איך וויסן די ציל פון דיין וויזיט, קען איר זאָגן וואָס עס איז געשעעניש דאָ?
  
  
  איך האב געקוקט אויף לי טשין און א ביסל געשאקלט מיטן קאפ. מי ר האב ן בײד ע געשװיגן .
  
  
  דער מאן האט װידער א שאקל געטאן מיטן קאפ. די אנדערע שאָקאָלאַד - דאָס איז באשטימט וואָס - איז געגעסן דורך שטאַרק-קוקן ציין.
  
  
  "נו, איך בין נעבעכדיק צו הערן אַז," ער האט געזאגט. “איך גלייב באמת. ווייל דאס מיינט אז איך וועל דארפן מאכן א ביסל באזוך צום ברעג, ווייסט איר? מיר וועלן האָבן צו רעדן מיט די היגע פּאָליצייַ פֿאַר אַ ביסל."
  
  
  איך האב נאך גארנישט געזאגט. ער איז פּאַמעלעך אַרײַן אין דער כאַטע, וווּ מיר זײַנען געשטאַנען. ער האָט געבאָרן לי טשין זיך צו צוריקציען זיך נאך ווייטער.
  
  
  — צווייטע מחשבות? — האט ער געפרעגט. — איך הער נאך עפעס אנדערש ?
  
  
  ווען ער וואלט געקענט הערן מיינע מחשבות, וואלט ער מיט אונז נישט גערעדט. ער האט געפרואווט צו האנדלען מיט מישעל - וואס איז אראפגעקומען מיט די טרעפ צו דער כאטע אויף קאץ'ס פאות, לי טשינס דעררינגער איז געווען געצילט גלייך אויפן הינטן פונעם שווארצן מאן'ס קאפ.
  
  
  "וואָס אַ שאָד," ער האט געזאגט. "עס איז טאַקע ..."
  
  
  — רירט זיך נישט! — האט מישעל געזאגט שארף. ז י הא ט שטאר ק געשלאג ן דע ם מאן ס שארבן , מי ט דע ר מוזלע ר פו ן דע ר דרינגער . ער פראָזע. — לאז אראפ דעם שאט־גאן!
  
  
  ער האט זיך נישט באװעגט קײן אינטש. אפילו די אויגן האבן זיך נישט באװעגט. אבע ר זײנ ע הענ ט האב ן ניש ט געלאז ט זײע ר כאפ ט אי ן דע ר שאטגאן .
  
  
  "נו, איצט," ער האט פּאַמעלעך. “איך גלייב נישט אַז איך וועל דאָס טאָן. איך בין אַ מין צוגעבונדן צו דעם ביקס, איר קען זאָגן. און מײַן פֿינגער זעט אױס, אַז ס'איז פֿעסט אױפֿן צינגל, מעג מען זאָגן. אויב אַ קויל וואָלט דורכגעגאנגען דורך מיין קאָפּ, אַז פינגער וואָלט האָבן ריפלעקסיוולי קוועטשן די צינגל, און דיין צוויי פריינט וואָלט האָבן ענדיקט זיך באַצירן די וואַנט."
  
  
  מי ר זײנע ן אל ע געװע ן פארפרויר ן אי ן שטילקײט , א טאפ א פו ן ביקסן , שפּאנונגע ן או ן קלאפנדיק ע הערצער .
  
  
  פּלוצלינג, מיט גלייבן גיכקייַט פֿאַר אַ מענטש אַזוי הויך און לאַנגקי, דער מענטש איז געפאלן און זיך אַרום. דער באַט פון דער ביקס האָט געטראָפן מישעל אין מאָגן. זי האט זיך צעקרימט און געגאכט. דעררינגער איז געפאלן, און אין א האלבע רגע האט דער שווארצער עס געהאלטן אין דער לינקער האנט. אָבער לי טשין איז שוין געווען אויף דער מאַך. איר רעכטע פוס האט זיך געפלאצט פארויס און איר גאנצער קערפער האט זיך אויסגעגליטשט פארויס. די ביקס איז ארויסגעפלויגן פון די הענט פון דעם שווארצן און איז געפאלן אויפן היכל. עטלעכע סעקונדעס שפּעטער עס איז געווען אין מיין הענט, שפּיציק גלייַך אויף אים.
  
  
  אבער דער דעררינגער, אצינד אין דער האנט, האט זיך צוגעדריקט צו מישעל'ס האלדז, ארויף ארויף צו איר שאַרבן. און ער האָט געהאַלטן מישעל'ס קערפּער צווישן אים און מיר - און דעם שאַטגאַן און ווילהעלמינה.
  
  
  ער האט געשמײכלט.
  
  
  "איך גלויבן אַז דאָס איז אַ מעקסיקאַן סטאַנדאָף. אָדער ווי וועגן די אפריקאנער-אמעריקאנער רייוואַלרי אין דעם פאַל. אָדער, ניט צו פאַרלאָזן די ביסל דאַמע, די סינאָ-אמעריקאנער קאַנפראַנטיישאַן?
  
  
  ער איז געווען רעכט. ער איז ביכולת צו האַלטן אונדז נאָך, ניצן מישעל ס גוף ווי אַ שילד ווי לאַנג ווי ער קען שטיין. אבער אויך ער איז געווען יממאָביליזירט. צו נוצן דעם שיף-צו-באָר ראַדיאָ, ער וואָלט האָבן צו באַפרייַען מישעל, וואָס ער קען נישט טאָן אָן ינפאָרמינג אונדז וועגן אים.
  
  
  איך איז נישט געגאנגען צו ריזיקירן מישעל אַז איר שאַרבן ריפּט אַוועק.
  
  
  און איך קען נישט ריזיקירן צו רופן די סאַן וואַן פּאָליצייַ.
  
  
  און איך האב זיכער נישט געדארפט שיסן אין אומשולדיגע אמעריקאנער יאכט-אייגנטימער.
  
  
  איך האב געמאכט א באשלוס.
  
  
  ― לאָמיר רעדן, ― זאָג איך טרויעריק.
  
  
  "גרויס, מענטש," ער האט געזאגט. דעררינגער האט זיך נישט באװעגט קײן אינטש.
  
  
  "איך פֿאַרשטיין, איר זענט הונטער, דער באַזיצער פון דעם יאַכט," איך געזאגט.
  
  
  "עס בין איך," ער האט געזאגט. "ראָבערט עף הונטער. פֿון Robert F. Hunter Enterprises. אבער מיין פריינט רופן מיר סוויץ. ווייל איך האב א שטיקל זיסקייט״.
  
  
  "אָוקיי, הונטער," איך געזאגט פּאַמעלעך און דיליבראַט. "איך וועל שטימען מיט דיר ווייַל מיר דאַרפֿן דיין קוואַפּעריישאַן. מייַן נאָמען איז ניק קאַרטער און איך אַרבעט פֿאַר אַן אַגענטור פון די פאַרייניקטע שטאַטן רעגירונג.
  
  
  די שארפע אויגן האבן א ביסל געפלאקערט.
  
  
  — איר װאלט מיך איצט נישט אויפגעשטעלט, װאו? — האט דער יעגער געטראכט. "ווייַל איך טאָן ניט טראַכטן הער כאָק וואָלט אָפּשאַצן עמעצער וואָס פּריטענדינג צו זיין נומער איין." "איצט איר וועט נישט
  
  
  
  
  
  דאָס מאָל האָבן מײַנע אױגן געפֿינקלט.
  
  
  "דערציילט מיר וועגן כאָק." — האב איך געפאדערט.
  
  
  "נו, איר זען, באַדי, איך האָבן אַ קליין ימפּאָרט-עקספּאָרט געשעפט. צוזאמען מיט א קליין ריעל עסטעיט ביזנעס, א קליינע רעקלאמאציע ביזנעס און נאך א פאר ביזנעסער. זיי טאָן אַ גוט אַרבעט. איך טרעפן איר קען זאָגן איך בין מין פון אַ מיליאָנער, וואָס איך טראַכטן איז שיין קיל. אבער איך האב נישט פארגעסן אז דאס איז געווען די אלטע גוטע יו"ט פון א' מיט אלע זיינע חסרונות. געגעבן מיר די געלעגנהייט צו באַקן מיין אייגן ברויט אַזוי ווען אַלט הער כאָק האָט קאָנטאַקט מיר מיט אַ ביסל יאָרן צוריק און געבעטן מיר צו נוצן מיין עקספּאָרט / אַרייַנפיר אָפיס אין גאַנאַ צו צושטעלן אים און אַקס מיט אַ ביסל סערוויסעס, איך האט נישט זאָרג בייַ. אַלע. איך האב אפילו נישט אקעגנגעשטעלט ווען הער ניק קארטער, אגענט האקע, וועלכער האט מיר ארגינעל געזאגט אז זיי גייען אנהייבן ארבעטן, איז אוועקגערופן געווארן צוליב אן עמערדזשענסי ערגעץ אין דרום-מזרח אזיע, און מען האט אהין געשיקט א צווייטן שטאפל.
  
  
  איך האב זיך דערמאנט פון דער ארבעט. גאַנאַ איז געווען וויכטיק. סאָוטהעאַסט אזיע איז געווען מער וויכטיק. איך בין קיינמאָל געווען אין גאַנאַ. מאַקדאַנאַלד, נ 5, איז געשיקט אין מיין פּלאַץ.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "דו ווייסט ווער איך בין. יעצט לאמיך דיר זאגן וואס איך דארף."
  
  
  מישעל, וואס איז געשטאנען מיט גלאזיקע אויגן און פאראליזירט פון גרויל און הונטער'ס גריפ, האט מיטאמאל גערעדט.
  
  
  — ביטע, ביטע... ביקס...
  
  
  יעגער האט א קוק געטאן אויף איר און לײכט אויפגעהויבן דעם דעררינגער פון קאפ.
  
  
  "איידער איר זאָגן מיר וואָס איר דאַרפֿן," ער דערציילט מיר, "ווי וועגן איר לאָזן מיר קוקן אין אַ ביסל לעגיטימאַציע."
  
  
  איך האב שטילערהייט אראפגענומען מיין וואטשויט און אים געוויזן דעם טאטו פון מיין ארעם אינעווייניג. ער האט א קוק געטאן אויף איר. דערנאָך האָט ער זיך צעבראָכן אין אַ ברייטן שמייכל. דעררינגער האָט מען אומגליקלעך אַרויפגעוואָרפן אויף דער קאָט. מישעל איז געפאלן אויפן דיל און איך האב געהערט א טיפן זיפץ פון דערלויף.
  
  
  “קיללמאַסטער,” האָט הונטער שטורעם געזאָגט, “דאָס איז אַן אמתער פאַרגעניגן. די טריק-אָדער-טרעאַטער און לאַדי ס טאָג זענען צו דיין באַזייַטיקונג.
  
  
  — א דאנק — האב איך קורץ געזאגט. "באַגעגנט מיין קאַמראַדז, לי טשין, די טשין קלאַן ס טראָובלעשאָאָטער מיט ווערלדווייד אינטערעסן, און Michelle Duroch, טאָכטער פון פראנצויזיש געלערנטער Fernand Duroch."
  
  
  "עס איז אַ פאַרגעניגן, ליידיז," האטער געזאגט, בויגן צו אַלעמען, דעמאָלט ריטשט אין זיין פּיזשאַמע קעשענע און ימערדזשד מיט אַ קליין קעסטל, וואָס ער האט אַ טריומפאַנט אויס. "פּרובירן עטלעכע שאָקאָלאַד. מאַראַנץ פלייווערד. געמאכט צו מיין סדר אין פּערוגיאַ, איטאליע.
  
  
  מישעל האט שטילערהייט געשאקלט מיטן קאפ. לי טשין האט ארויסגעצויגן א שאקאלאד-שטאף פון שאכטל און עס אריינגעלייגט אין מויל.
  
  
  "היי," זי געזאגט. "נישט שלעכט."
  
  
  "לאָזן מיר פֿאָרשלאָגן איר גייז פרעש זיך אַ ביסל," הונטער געזאגט ווען ער געגאנגען צו די גאַלי. "איך האָבן אַ פול סאָדע פאָנטאַן דאָ. ווי וועגן אַ פייַן אייז קרעם סאָדע אָדער הייס פאַדזש אייז?
  
  
  איך און מישעל האבן געשאקלט מיט די קעפ.
  
  
  "איך וועל טרינקען אַ סאָדע," האָט לי טשין געזאָגט. "מאַלענע, אויב איר האָט זיי, הונטער."
  
  
  "רופט מיר זיסוואַרג," ער געזאגט. "איין פריש מאַלענע סאָדע וועט טאָן."
  
  
  סוויץ האט זיך ארומגעפײדל בײם סאדע־קװאל. איך האב געקוקט אויף מישעל. זי האט אויסגעזען שאקירט, אבער ביסלעכװײז האט די קאליר זיך אומגעקערט צו איר פנים. לי טשין, ווי איך דערוואַרט, האט נישט רירן.
  
  
  "היי, דוד," סוועעץ געזאגט, "איר טאָן ניט האָבן צו געבן מיר מער אינפֿאָרמאַציע ווי איר ווילט, אָבער איך קען מיסטאָמע זיין אַ ביסל מער נוציק אויב איך געווען אַ ביסל מער דאַטן-סאַווי, דאָס איז. "
  
  
  איך האב שוין געמאכט א באשלוס וועגן דעם. מייַן קישקע - און אויב אַן אַגענט קען נישט אָפט מאַכן קנאַקן דיסיזשאַנז באזירט אויף זיין קישקע, ער איז אַ טויט אַגענט - האָט מיר געזאָגט אַז הונטער איז רעכט.
  
  
  "באַטראַכטן זיך אַ טייל פון דער קאָלעקטיוו," איך געזאגט. "און זינט מיר האָבן קיין צייט צו וויסט, דאָ איז די געשיכטע."
  
  
  איך האב עס אים געגעבן, איבערלאזנדיג די דעטאלן וואס ער האט נישט געדארפט וויסן, בשעת לי טשין האט צופרידנגענומען איר סאדע און סוויץ האט זיך איינגעגראבן אין א באמת שרעקליכען באנאנע פארשפרייט.
  
  
  "אזוי אַז ס אַלע," איך פאַרטיק. "מיר דאַרפֿן דיין שיפל פֿאַר אַ שנעל יאַזדע צו מאַרטיניק."
  
  
  "דו האסט דאס געכאפט," האט סוויץ שנעל געזאגט, און אויסגעלעקט דעם שאקאלאד סיראפ פון איין פינגער. "ווען זענען מיר אַוועק?"
  
  
  "איצט," איך געזאגט. "ווי פילע מענטשן אין אַ מאַנשאַפֿט טאָן איר דאַרפֿן פֿאַר לאַדי טאָג?
  
  
  "אומ," האָט סוויץ געזאָגט, "האָט איינער פון אייך אלץ געארבעט אויף אַ קאָלעקטיוו?"
  
  
  "איך קענען שעפּן עס," איך געזאגט.
  
  
  "איך האָב אַ ביסל שפּאַס אין די האָנג קאָנג יאַכט קלוב," לי טשין געזאגט קאַזשוואַלי, מיסטאָמע טייַטש אַז זי איז געווען דער קאַפּיטאַן פון די רעגאַטאַ געווינער.
  
  
  "איך געוואקסן ספּענדינג סאַמערז אויף מיין טאַטע ס שיפל אויף לייק לוסערנע," מישעל געזאגט גלייך.
  
  
  "נו, די קאַריבבעאַן איז נישט פּונקט לייק לוסערן," סוועעץ געזאגט, "אָבער איך טראַכטן די פיר פון אונדז קענען שעפּן עס פּונקט גוט."
  
  
  — קארטלעך ? - האט לי טשין געפרעגט, פארענדיקט איר סאָדע.
  
  
  "אין דער אנדערער כאַטע," סוועעץ געזאגט. "אין דער אנדערער כאַטע," סוועעץ געזאגט. ער האט זיך ארײנגעכאפט אין שופלאָד. "ווער עס יז נאָך די מינץ סאָדע?
  
  
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "לי טשין, פּלאַנעווען אַ קורס פֿאַר די צפון זייַט פון דעם אינזל, ערגעץ אויף די ברעג ווייַטער פון סט. פּיער," איך געזאגט. דערנאָך צו סוועעץ: "ווי שטיל איז דיין מאָטאָר?"
  
  
  ער האט געשמײכלט און זיך אויפגעשטעלט.
  
  
  "קייל עס, מענטש," ער האט געזאגט. "אפילו די פיש וועלן נישט וויסן אַז מיר קומען. לאמיר זיך ארויס פון דעם האַווען איידער איר קענען זאָגן "בו." איצט לאָזן מיר ברענגען איר עטלעכע אָווועראָלז. די וועץוץ זענען נישט זייער גוט פֿאַר די וואַסער. ”
  
  
  ווייניקער ווי אַ האַלב שעה שפּעטער מיר לינקס דער פּאָרט פון סאַן וואַן און כעדאַד דרום, איצט אונטער זעגל און מיט די מאָטאָר אַוועק, צו מאַרטיניק.
  
  
  צו דעם ווולקאַן.
  
  
  
  קאַפּיטל צען
  
  
  פון סאַן וואַן האַרבאָר צו מאַרטיניק איז בעערעך 400 נאָטאַקאַל מייל. אין פרימאָרגן מיר האָבן לינקס איבער פערציק מייל הינטער אונדז, ראָונדינג די מערב ברעג פון פּוערטאָ ריקאָ און אויס אין די עפענען קאַריבבעאַן ים. לי טשין עסטאַמאַץ עס וועט זיין נאָך פיר און צוואנציק שעה איידער מיר פאַלן אַנקער ערגעץ צפון פון סט. פּיער. דאָס האָט געמיינט אַז מיר וועלן האָבן בלויז צוויי טעג צו פאַרמייַדן די SLA פון דיסטרויינג די קוראַסאַאָ ריפיינערי. עס וועט זיין שווער. איך פארבראכט רובֿ פון מיין צייט צו גיין דורך יעדער דעטאַל פון בנימצא אינפֿאָרמאַציע אין מיין קאָפּ און דעוועלאָפּינג אַ דיטיילד פּלאַן.
  
  
  די רעשט פון די צייט, מישעל און איך שערד די צוריק כאַטע. ם׳זײנע ן געװע ן צװ ײ באנקעס , אבע ר מי ר האב ן געדארפ ט נא ר אײנע . מיר נוצן עס גוט. איך בין גאַנץ ימאַדזשאַנאַטיוו ווען עס קומט צו די זאכן, אָבער מישעל האט געוויזן וואָס איך האָבן צו אַרייַנלאָזן איז געווען אַ שעפעריש זשעני. ווען די ערשטע אַכצן שטונדן אויף ברעט זענען אַרויף, איך איז געווען כּמעט ווי באַקאַנט מיט און באַווונדערט יעדער ויסבייג פון מישעל'ס גוף מער ווי איך איז געווען מיט ווילהעמינאַ ס ווערק. ערשט שפעט נאָכמיטאָג האָב איך מיך געלאָזט באַפרייען פון אירע נאָך-געוויינטלעכע אָרעמס, זיך אַ שפּריץ און אָנטאָן די קאָלנער, וואָס סוויץ האָט אונדז געלענט.
  
  
  "וואו גייסטו?" — האט מישעל געפרעגט, זיך באוועגט פארוואלפט אין בעט.
  
  
  "אויף דעק," איך געזאגט. "איך ווילן צו רעדן צו סוועעץ און לי טשין. און איך וויל אז דו זאלסט אויך זיין דארט."
  
  
  "זאָרגט נישט. איך וואָלט ניט טראַכטן וועגן לאָזן איר אַרויס מיין דערזען רעכט איצט, "מישעל געזאגט, גלייך ארויס פון בעט און דערגרייכן אַ פּאָר פון אָווועראָלז און אַ ה-העמד וואָס, ווען אָנטאָן, האט איר קוק נאָך ווייניקער אנגעטאן ווי ווען זי איז געװען נאקעט.
  
  
  כ׳האב צוריק געשמײכלט און גענומען קריכן אויף די טרעפ צום דעק.
  
  
  "היי!" איך האב געהערט. דערנאָך קלאַפּן סאָונדס, גראַנטינג און ווידער "האַי!"
  
  
  אין דער הינטערבאָרט, אונטער די הויפּט זעגל, לי טשין און סוועעץ זענען פאַרקנאַסט אין וואָס געקוקט ווי אַ מייקשיפט ים דאָדזשאָ. זיסוואַרג איז געווען אויסגעשטרעקט צו דער טאַליע, זיין שוואַרץ הויט גליטשיק פון שווייס אין די העל קאַריבבעאַן זונשייַן. לי טשין איז געווען ווערינג אַ קאָסטיום וואָס איר באַזיצער קען נישט האָבן באוויליקט: די ביקיני איז געווען אַזוי ענג עס געקוקט ווי עס איז געווען געמאכט פון שטריק. אבער וואָס איז געווען טשיקאַווע איז אַז לי טשין ס גוואַלד אין קאַנג פו איז קאַנטראַסט מיט סוועעץ 'משמעות גלייַך גוואַלד אין קאַראַטע. קאַראַטע איז ווינקלדיק, שאַרף, ניצן קאַנסאַנטרייטאַד בערסץ פון קראַפט. קאַנג פו איז לינעאַר אַזוי אַז די פייַנט קענען נישט געפינען אויס פון ווו איר זענט. איך וואָטשט אין אַדמעריישאַן ווי לי טשין און סוועעץ קעמפן, מאַנוווערד און אַוטמאַטשט יעדער אנדערע צו אַ סטאַנדסטיל. פון די צוויי, איך געגעבן לי טשין אַ קליין ברעג. אָבער בלויז קליין. איך באַשלאָסן אַז סוועעץ הונטער וואָלט זיין אַ ווערטפול מיטגליד פון דער מאַנשאַפֿט אויף לאַנד און אין ים.
  
  
  "היי קאַרטער," לי טשין געזאגט נאָך זי און סוועעץ זיך פייַערלעך צו יעדער אנדערער. — זאל איך קריגן לופט?
  
  
  "צוליב די בראָדקאַסט און די קאָנפֿערענץ," איך געזאגט. "און דאָס כולל איר. זיסוואַרג".
  
  
  "אוודאי, חבר," סוויץ געזאגט, טרוקן זיין קאַסטן מיט אַ גרויס האַנטעך. "נאָר לאָזן מיר קאָנטראָלירן די אַוטאָפּילאָט."
  
  
  עטליכע מינוט שפעטער זענען מיר אלע פארזאמלט געווארן אויפן קנוכל דעקל, בייגענדיג איבער דער מאפע פון מארטיניק וואס לי טשין האט געפונען אין א גוט-באשטימט מאפע קאסטן. איך האָב אָנגעוויזן אויף די קאָוסטאַל שטאָט פון סיינט-פּיער.
  
  
  "עס איז איצט נאָר אַ פאַרשלאָפן פישערייַ דאָרף," איך דערציילט די דרייַ פון זיי. „ שיטער באפעלקערט . גאָרנישט כאַפּאַנז. אָבער הינטער אים, אַ ביסל מייל אַוועק, איז אונדזער ווולקאַן, מאָנט פּעלע.
  
  
  "צו נאָענט פֿאַר טרייסט אויב ער געווען אַקטיוו," סוועעץ באמערקט; אַנראַפּינג שאָקאָלאַד קעראַמאַל.
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  אַרום די יאָרהונדערטער איז ער געווען אַקטיוו. אין יענער צײַט איז סיינט־פּיער נישט געווען נאָר אַ פֿאַרשלאָפן דאָרף. עס איז געווען די גרעסטע שטאָט אויף דעם אינזל. און איינער פון די מערסט וויבראַנט און מאָדערן שטעט אין די קאַריבבעאַן. אין פאַקט, זיי גערופן עס די פּאַריז פון די מערב ינדיעס. דערנאָך האָט מאָנט פּעלע אויפגעריסן. סיינט-פּיער איז גאָר חרובֿ. מער ווי פערציק טויזנט מענטשן זענען אומגעקומען - די גאנצע באפעלקערונג פון שטאט, אחוץ איין פארמשפט אין אן אונטערערדישער טורמע. אפילו הייַנט איר קענען זען די חורבות פון בנינים אָנגעפילט מיט לאַוואַ.
  
  
  — אבער איצט איז שטיל, צי נײן? — האט מישעל געזאגט.
  
  
  — מסתמא שטיל, אפשר סתם אן אקטיוו — האב איך געענטפערט. "שלאָפן. מעג ווידער אויפרייסען, צוליב די אומשטענדן."
  
  
  
  
  מיט וואַלקיינאָוז איר קיינמאָל וויסן. די פונט איז אַז אויב איר זענען געגאנגען צו פּראָדוצירן און קראָם יקספּלאָוסיוו דעוויסעס, די מאָנט פּעלע קראַטער, וואָס איז ריזיק, וואָלט זיין אַ גוט אָרט צו טאָן דאָס. ווייל ווער עס יז וואס מיינט צו אנפאלן דיך וועט זיך קווענקלען אויס מורא פאר מאכן א וואלקאן״.
  
  
  "און אויב די יקספּלאָוסיוו דעוויסעס זענען לאָודיד אויף באָוץ, אַ פאַרשלאָפן קליין פישערייַ דאָרף ווי סיינט-פּיער וואָלט זיין אַ גוט, אַנאַבטרוסיוו אָרט פֿאַר אים," לי טשין באמערקט.
  
  
  "אָוקיי," איך מסכים. "אזוי, מיר וועלן קוקן פֿאַר וואונדער פון ומגעוויינטלעך טעטיקייט אין און אַרום דעם ווולקאַן, ווי געזונט ווי אויף סיינט-פּיער ווען מיר געפֿינען אַ אָרט צו אַנקער ווו מיר וועלן נישט זיין געזען, מיר וועלן שפּאַלטן אין צוויי טימז און איך וועל פאַרהיטן צו זיין טוריס און ויספאָרשן Mont Pele, איר און סוועעץ קענען פאַרהיטן צו זיין געבוירן צי איר טאַקע רעדן פראנצויזיש?
  
  
  "ניט זייער גוט," האָט לי טשין געזאָגט. "איך רעדן פראנצויזיש גאַנץ גלאַט, אָבער מיין אַקצענט איז סאָוטהעאַסט אַסיאַן. בעסער צו האַלטן זיך צו שפּאַניש און זאָגן איך בין אַ עקספּאַט פון קובאַ. עס זענען דאָרט אַ פּלאַץ פון כינעזיש."
  
  
  "און אַ סך שוואַרצע," האָט סוויץ באַמערקט, און האָט אָפּגערוקט נאָך אַ זיסוואַרג. "מיר קען קומען צו מאַרטיניק ווי פּלאַנטיישאַן טוערס. איך האב ערגעץ א שיינע קלײנע מעטשעט״.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. "דעמאָלט איר צוויי גיין צו סט. פּיער."
  
  
  "וואָס זאָל מיר טאָן אויב מיר געפֿינען עפּעס?" — האט מישעל געפרעגט.
  
  
  "עס איז אַ רעסטאָראַן אין דער הויפּטשטאָט. פאָרט-דע-פראַנסע, וואָס איז גערופן La Reine de la Caribe. מיר וועלן זיך דארט טרעפן און זיך פאראייניגן צום ענדע פון טאג."
  
  
  סוויץ האט געקוקט אַ ביסל באַזאָרגט.
  
  
  — װאס פאר א רעסטאראן, בחור ? — האט ער געפרעגט. "איך בין אַ ביסל פּיקטשעראַסק וועגן מיין עסן."
  
  
  "Martinique האט דער בעסטער עסנוואַרג אין די קאַריבבעאַן," מישעל געזאגט. "וואָס אַנדערש קענען איר דערוואַרטן פון אַ פראנצויזיש אינזל?"
  
  
  "גוטע דיזערץ?" פארלאנגט זיסוואַרג.
  
  
  — דער בעסטער — האט מישעל געענטפערט מיט א קלארן אנצוהערעניש פון שאוויניזם.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן וועגן דעם," לי טשין געזאגט, שטייענדיק און סטרייקינג אוממעגלעך פּאָוזאַז. "פון וואָס איך האָב געהערט וועגן פראנצויזיש קוויזין, איר וועט זיין הונגעריק אַ האַלב שעה נאָך איר ענדיקן עסן."
  
  
  מישעל האט איר געגעבן א שארפן בליק, אנגעהויבן עפעס צו זאגן, דאן האט זי, אפנים, פארשטאנען די איראניע פון לי טשינס באמערקונג, פארצויגט די ליפן און זיך אוועקגעקערט.
  
  
  ― זע, ― זאָג איך שאַרף ― איר צװײ װעלן אַרבעטן צוזאַמען אין דער דאָזיקער קאָלעקטיוו, כּדי איר זאָלט קאָאָפּערירן און נישט זײַן פײַנדלעך אײנס צום אַנדערן, צי איר װילט, צי ניט. איך וועל נישט זאָגן עס ווידער. יעצט לאמיר עסן און דערנאך שלאפן אביסל. איך וועל נעמען די ערשטע וואך."
  
  
  "און איך," האט געזאגט מישעל, קערפאַלי ניט קוקן בייַ לי טשין, "וועל קאָכן." פֿאַר די נוץ פון אונדז אַלע."
  
  
  מישעל ס עסן איז געווען גוט. בעסער ווי גוט. אפילו לי טשין האָט מסכים געווען מיט דעם. אבער איך מיין אז קיינער פון אונז איז נישט געשלאפן בעסער ווי פאסיג ווען מיר זענען נישט געווען. ווען פאַרטאָג צעבראכן, אַלע פיר פון אונדז געשטאנען בייַ די פּאַרענטשע, קוקן בייַ די שטיינערדיק, מאַונטאַנאַס, אָבער לאַש גרין פּראָפיל פון דעם אינזל פון מאַרטיניק אַוטליינד קעגן די מזרח הימל. לעבן די צאָפנדיק שפּיץ פון דעם אינזל, בארג מאָנט פּעלעע רויז סטיפּלי און אַמאַנאַסלי צו די ברייט, אָפן קאַנט פון זייַן קראַטער.
  
  
  "עס איז אַ פּאַסקודנע אַנטהיל, איז ניט עס," סוועעץ באַמערקט, געבן די רודער ראָד צו לי טשין.
  
  
  "ניט ווי סקערי ווי וואָס קען זיין ין," איך געענטפערט. "צי איר האָבן די פיירקראַפט איר קענען פירן?"
  
  
  זיס געשמייכלט. ער האט ארויסגעצויגן פון העמד־קעשענע א פויל־געװיקלטע שאקאלאד־קאַרש, זי אפגעװיקלט און ארײנגעשטעקט דאם גאנצע זאך אין מויל ארײן.
  
  
  — װאלט איהר געװאלט נעמען א קוק אין דער ארמאי? # האט ער געפרעגט .
  
  
  א האלבע שעה שפּעטער מיר געקומען אויף דעק, פּונקט ווי לי טשין דראַפּט אַנקער אין אַן אפגעזונדערט בוכטע, פאַרבאָרגן פון די ים דורך אַ שפּייַען און סעראַונדאַד דורך געדיכט דזשאַנגגאַל וועדזשאַטיישאַן וואָס וואָלט האָבן פאַרבאָרגן לאַדי טאָג פון לאַנד ראָודז. פון אַן ימפּרעסיוו וואָפן קאַסטן, סוועעץ אויסגעקליבן אַ 50 מם וואַלטער, אַ רייזער-שאַרף ערלעכקייט מעסער וואָס ער געהאלטן אין זיין טאַליע בענד אין די קליין פון זיין צוריק, און פופצן שטאַרק מיני-גראַניידז דיסגייזד ווי קרעלן וואָס ער וואָרן אויף אַ קייט אַרום זיין האַלדז. מי ט זײנ ע פארשלאפענ ע הויזן , א פליסנדיקע ר העמ ד או ן צעשניטענע ם שטרוי ן הוט , או ן מי ט דע ר אנגעשפאנטענע , אבע ר שארפע ר מאטשעט , װא ס ע ר הא ט געטראג ן אוי ף לעדערנע ר רימען , װאל ט קײנע ר אי ם ניש ט געמײנ ט מי ט אנדער ש װ י א צוקער־פלאנטאציע־ארבעטער . אין די גלייַכגילטיק אָבער טייַער ספּאָרט שירץ און הויזן ער מעבלירט פֿאַר מישעל און מיר, מיר וואָלט האָבן געווען טעות פֿאַר רייַך טוריס. געטראג ן אידעאלן , א פארפאדערט ע העמד , א שטרויענע ם הוט , א מיטאג־קארש , או ן א גאנ ץ מוריא ן אויםזען , הא ט לי טשי ן אויסגעזע ן װ י א פליכטיג ע פרוי , װא ס טראג ט אי ר ארבעטער־מאנ ס מיטאג .
  
  
  סוויץ געקומען מיט עפּעס אַנדערש: אַ האָנדאַ צוויי-מאַך מיניביקע וואָס איז קוים גרויס גענוג פֿאַר צוויי מענטשן. שטילערהײט , יעדע ר פו ן אונד ז טראכטנדי ק װעג ן זײנ ע אײגענ ע געדאנקען , האב ן מי ר ז י איבע ר דע ר זײ ט ארײנגעװארפ ן אי ן שיפל . נאָך אין שטילקייַט, הערן די הייזעריק סקריטשינג פון די דזשאַנגגאַל פייגל אַרום אונדז און געפיל די אָנהייב פון דער מאָרגן זון.
  
  
  
  
  כּדי זיך צו וואַרעמען זיך פֿאַרן ברענען בראָך פֿון מיטאָג, האָבן מיר זיך געפֿלאָכטן צום ברעג. דער דזשאַנגגאַל איז געוואקסן פֿאַר אונדז ווי אַן ימפּענאַטראַבאַל וואַנט, אָבער נאָך מיר האָבן סיקיורלי צוגעבונדן דעם שיפל צו אַ פּלאַנטיישאַן בוים און כייסט די האָנדאַ אויף די ברעג, סוועעץ אַנשיטיד זיין מאַטשעט און גאַט צו אַרבעטן. מי ר זײנע ן אי ם פאמעלע ך נאכגעלאפן , װע ן ע ר הא ט אונד ז געמאכ ט דע ם װעג . כמע ט א האלבע ר שע ה שפעטע ר זענע ן מי ר געשטאנע ן ב ײ ד י ראנד . איבע ר א פעלד , עטלעכ ע טויזנטע ר װײט , הא ט זי ך א גלײכ ן אויסגעפלאטערט ן װעג , װא ם הא ט זי ך גענומע ן קײ ן םטא ט פיע ר אי ן דרום , או ן צ ו צפון־מזרח , אי ז געשטאנע ן מאנט־פעלע .
  
  
  "קוק," מישעל געזאגט. "זען די הונדערטער פון פֿיס ברייט ראַווינעס פליסנדיק דרום פון די ווולקאַן קראַטער ווו גאָרנישט וואקסט? דאָס זענען געווען די לאַוואַ טריילז וואָס פירן צו סיינט-פּיער.
  
  
  עס איז געווען אַן אַמייזינג דערזען. און די ראיה, וואָס עס האָט צוגעזאָגט, איז געווען נאָך מער שרעקלעך - טויזנטער פון טאָנס פון שטיין בלאָון אין די הימל, ברענען ריווערס פון לאַוואַ דיוואַוערינג אַלץ אין זיין וועג, אַ פּלוצעמדיק שפּריץ פון וואַלקאַניק אַש טורנינג מענטשן און אַנימאַלס אין פאַסאַלז ווי זיי געשטאנען. אבער איך האט קיין צייַט צו טאַקע שפּילן אַ טוריסט.
  
  
  "היט די סייציינג פֿאַר שפּעטער," איך געזאגט. "דאָס איז ווו מיר צעטיילן זיך. מישעל און איך וועלן פאָר אין אַ האָנדאַ צו ויספאָרשן דעם ווולקאַן ס קראַטער און די אַפּראָוטשיז צו אים. סלאַדס, איר און לי טשין וועט האָבן צו גיין צו סט. פּיער. אבער דאָס איז אַ קליין אינזל, און איר האָבן ניט מער ווי אַ פּאָר פון מייל לינקס."
  
  
  "גרויס," סוויץ געזאגט לייכט. "איך קען נאָך נוצן דעם געניטונג."
  
  
  "איך קען אים שטענדיק פירן אויב ער ווערט מיד," האָט לי טשין געזאָגט.
  
  
  סוויץ טשאַקאַלד ווי ער אַדזשאַסטיד זיין וואַלטער און ערלעכקייט מעסער.
  
  
  איך האב א מאש געטאן צו מישעל, אנגעכאפט די האנדא ביי די סטירינג ראד און עס אנגעהויבן פארן איבערן פעלד.
  
  
  "דייט היינט ביי זיבן, ריין דע לאַ קאַריבבעאַן, לעבן די הויפּט קוואַדראַט פון פאָרט-דע-פראַנסע," איך גערופן איבער מיין אַקסל.
  
  
  סוויץ און לי טשין האָבן זיך געכאַפּט, געוויפֿלט און זיך געפֿאָרן אין דער פאַרקערט ריכטונג. עטלעכע מינוט שפּעטער, מישעל איז געזעסן הינטער מיר אין די האָנדאַ ווי מיר פארטריבן סלאָולי אויף די צוגאַנג צו די מאָנט פּעלעע קראַטער.
  
  
  
  פּרק עלף
  
  
  זיבן שעה שפּעטער מיר געלערנט צוויי זאכן. עס איז געווען זיבן שעה פון דרייווינג אויף שטויביק שמוץ ראָודז אין העל זונשייַן, שווייס ווייקן אונדזער ללבער, שטויב פילונג אונדזער מויל, די זון פארבלענדט אונדזער אויגן. זיבן שעה פון אַרגומענטן מיט די פּאָליצייַ, דיליבראַטלי פאַלש אינסטרוקציעס פון פעלד טוערס, גראָב אָפּזאָגן פון אינפֿאָרמאַציע פון שטאָט אויטאריטעטן. זיבן שעה גיין דורך קוסט און וואַלקאַניק פעלדער, און דעמאָלט ליגנעריש אויף אונדזער מאָגן אין די זעלבע שטיין פעלדער, טריינג צו זען וואָס איז געשעעניש אַ ביסל הונדערט יאַרדס אַוועק.
  
  
  עס איז געווען אַלע ווערט עס.
  
  
  ווי מיר געלערנט, דער קראַטער פון דעם ווולקאַן איז געווען פארמאכט צו ציבור צוטריט. צוויי אַפישאַלי דעזיגנייטיד טריילז פון די באַזע צו די קראַטער, רעקאַמענדיד פֿאַר כייקערז צו מאַכן אַ ענדזשויאַבאַל צוויי-שעה שפּאַציר, זענען אפגעשטעלט דורך הויך ווודאַן באַריערז. יעדער שלאַבאַן האט אַ טויער הינטער וואָס איז געשטאנען אַ יונאַפאָרמעד וועכטער, וואָס העפלעך אָבער פעסט אפגעזאגט צוטריט, געזאגט אַז די רוטעס צו די קראַטער זענען "פארמאכט פֿאַר פאַרריכטן."
  
  
  די אנדערע צוויי רוץ צו די קראַטער זענען אויך פארמאכט פֿאַר דעם ציבור. און דאָס זענען נישט געווען טריילז. דא ס זײנע ן געװע ן גוט־אויפגעלײגטע ר װעגן , װא ס זײנע ן ב ײ ד י לעצט ע זעק ס מאנא ט או ן אזו י קלאר , פארפאלן . ז ײ זײנע ן געװע ן אוי ף דע ר מזרח־זײ ט פונע ם װאלקאן , או ן זײנע ן געװע ן גו ט באהאלט ן פו ן ד י עפנטלעכ ע װעג ן ארו ם דע ם באזע ם פו ן װאלקאן , פארבונד ן מי ט ד י װעג ן מי ט שמוץ־װעגן , יעדע ר פארמאכ ט מי ט שװער ע הילצערנ ע טויער ן — װידע ר מי ט אוניפאר ־ טעטיק ע װעכטער .
  
  
  אויב איר גיין אַ לאַנג וועג, גראָופּינג דיין וועג דורך די דזשאַנגגאַל אַרום די באַזע פון די ווולקאַן, דעמאָלט דורך די בושעס און וואַלקאַניק ראַקס, איר קענען זען וואָס אריבערגעפארן צוזאמען די ראָודז צו די קראַטער.
  
  
  טראַקס. אין מינדסטער אַמאָל יעדער פופצן מינוט. שווער טילט טראַקס מיט הייבן טויערן. ליידיק. ז ײ זײנע ן געקומע ן פו ן דרום , אוי ף דע ר אטלאטישע ר זײ ט פונע ם אינזל , או ן זי ך גי ך דערנענטערט . זיי ימערדזשד פון די קראַטער, כעדינג צוריק דרום, שווער, פּאַמעלעך, נידעריק.
  
  
  צוויי וועכטער האָט מען געקענט זען הינטער יעדן טראָק. ז ײ זײנע ן געװע ן אנגעטא ן אי ן גאנצ ן קאמ ף מונדיר , או ן האב ן געהא ט אויטאמאטיש ע געװער .
  
  
  — קען איך דיר דאס דערקלערן ? איך האָב געפרעגט סוויץ און לי טשין, דערציילט זיי די גאנצע געשיכטע אַז אָוונט.
  
  
  "איר טאָן ניט האָבן צו דערקלערן עס צו דעם באָכער," סוועעץ געזאגט. "די אותיות זענען SLA, אַ מייל הויך. און אין אַ מיליטאַריזעד אָפּעראַציע אַ מייל ברייט. און פּונקט ווי קלאָר ווי דער טאָג. ”
  
  
  "דאָס איז איינער פון די סיבות וואָס זיי געמאכט Martinique זייער באַזע פון אָפּעראַטיאָנס," לי טשין געזאגט. "זיי האָבן דאָ פרענדז פון דער פראנצויזיש אַדמיניסטראַציע וואָס זענען גרייט צו מאַכן אַ בלינד אויג צו אַלע דעם."
  
  
  "אויסערדעם," האָט מישעל צוגעגעבן, "דאָס איז זיכער אַן אידעאל אָרט צו באַפאַלן די אויל ריפיינערי אַוועק פון קוראַקאַאָ."
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן מי ט אײנשלים ן או ן הא ב נאכדע ם גענומע ן פו ן מײ ן משקה .
  
  
  
  מי ר זײנע ן געזעס ן ב ײ א טיש ל אי ן דע ר רע ן דע ר קאריבע ר רעסטאראן , או ן געטרונקע ן לאקאלע ר ראם־פאנץ , אי ן הויכע , פראסטע ר גלעזער . עס איז געווען גוט און איך איז געווען כאָופּינג די האָמאַר, די קאַריבבעאַן ווערסיע פון האָמאַר וואָס מיר אָרדערד פֿאַר שפּעטער, וואָלט זיין פּונקט ווי גוט. און סאַטיספייינג. איך האָב געהאט אַ געפיל אַז מיר וועלן דאַרפֿן אַ פּלאַץ פון ענערגיע ריזערווז אין די ווייַטער 24 שעה. סוועעץ און לי טשין, וואָס האָבן געראטן צו געפֿינען מער לייַטיש קליידער אויף די מאַרק, געקוקט ווי מיד ווי מישעל און איך.
  
  
  ― נו, ― האָט סוויץ געזאָגט, צוגעבנדיק נאָך צװײ לעפֿלעך צוקער צו זײַן זעץ, ― איר האָט געהאַט אַ פֿאַרנומען טאָג, קאַרטער. אָבער איך און מײַן פֿרײַנד דאָ, דער אַפראָ־אַסיאַן בונד, ווי מע קען דאָס רופֿן, האָבן געלונגן אַ ביסל אויסצוגראָבן פֿון דעם וואָס עס טוט זיך אין זיך אַליין."
  
  
  "אזוי ווי?" — האב איך געפאדערט.
  
  
  "למשל, סט. פּיער איז טויטער ווי מזרח פּעאָריאַ אויף אַ זונטיק נאַכט אין פעברואר נאָך אַ שניי שטורעם," לי טשין געזאגט. "פיש, פיש און נאָך פיש. און פישערמאַן. פישערייַ. דאָס איז אַלע".
  
  
  "מיר האָבן איצט גאָרנישט קעגן פיש," האָט סוועעץ געזאָגט. "מיר האָבן טאַקע געהאט אַ זייער געשמאַק זיס און זויער לאָנטש. אָבער… "
  
  
  "ער מיינט זיס און זיס," האָט לי טשין געזאָגט. "עס איז געווען דער ערשטער מאָל איך געהאט פאַרבייַסן ווי אַ הויפּט קורס. און אויך מאַקרעל."
  
  
  — סײַ־ווי, — האָט סוויץ ממשיך געווען מיט אַ שמייכל, — האָבן מיר באַשלאָסן, אַז, ווי איר האָט געזאָגט, איז דאָס אַ קליין אינזל, האָבן מיר גענומען איינעם פון די דאָזיקע רוטס, די דאָזיקע עפֿנטלעכע טאַקסיס, און אונדז אַ ביסל דורכגעפֿירט דעם אינזל צו דרום. ברעג."
  
  
  "וואו," האָט לי טשין איבערגעריסן, און האָט גורם געווען אז די צוויי פון זיי זאָלן גלייך גלייך גלייבן די אקציע פון מוט און דזשעף, "מיר האָבן געפֿונען דעם קאַמף. אויב איר ווילט קאַמף, פּרוּווט Lorrain און Marigot.
  
  
  "פישערדאָרף אויף די דרום ברעג," איך געזאגט.
  
  
  "וואו די פאַרשילטן פישערייַ כאַפּאַנז," סוועעץ געזאגט, קאַלעקטינג צוקער פון די דנאָ פון אַ ויסגעשעפּט גלאז. "קיינמאָל אין מיין לעבן האָבן איך געזען אַזוי פילע פישערייַ באָוץ, גרויס און קליין, זיצן ליידיק און נישט פישערייַ אין גוט פישערייַ וועטער און טראַקס קומען אין די פּאָרט צו ברענגען זיי עטלעכע סאָרט פון ויסריכט, ווען עס מיינט צו מיר אַז פילע קיין פון זיי אפילו האָבן מאָטאָרס."
  
  
  "יאכטן?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "יאַץ, קאַטערז, סלאָפּס, בריגאַנטינעס, יאַץ - אַלץ פון אַ שיפל צו אַ סקונער," לי טשין געזאגט.
  
  
  מי ר זײנע ן אל ע געזעס ן אי ן שטילע ר א צײט . דער קעלנער איז געקומען און האט אראפגעלייגט קערב ברויט און זעמל. אינדרויסן אויפן הויפט פלאץ איז געווען מוזיק און געלעכטער און געשרייען פון לאקאלע שטימען. קראַודז. עס אנגעהויבן אַ בשעת צוריק און שטיל עסקאַלייטיד ווען מיר געזעסן אַרום מיט טרינקען. איך האב געזעהן, אז סוויץ גיסט זיך צום פענצטער.
  
  
  — װאס טוט זיך דארט ? — האט ער פויל געפרעגט דעם קעלנער. צו מיין יבערראַשן, ער גערעדט ניט פראנצויזיש אָדער ענגליש, אָבער אַ גלאַט קרעאָלע געבוירענער אין די פראנצויזיש אַנטיללעס.
  
  
  "קאַרנאַוואַל, מאָנסיער," האט געזאגט דער קעלנער, שמייכלענדיק ברייט. “דאָס איז מאַרדי גראַס, דער לעצטער טאָג פון יום טוּב איידער לענט. מיר האָבן פּאַראַדעס, קאַסטומז, דאַנסיז. דאָ איז אַ פּלאַץ פון שפּאַס. ”
  
  
  "סאָונדס שפּאַס," סוועעץ געזאגט. "עס איז אַ שאָד אַז מיר ..."
  
  
  "עס איז גאָרנישט מאָדנע פֿאַר מיר מיט מיין טאַטע ווו ער איז," מישעל ינטערדזשעקטיד שארף. זי האט זיך צו מיר אויסגעדרייט. "ניק, וואָס זענען מיר געגאנגען צו טאָן?"
  
  
  איך האָב גענומען אַ זופּן פון מיין טרינקען. דער רעש פונעם עולם איז געווארן שטארקער און נענטער. איך קען הערן די פליסיק סווייינג פון אַ שטאָל פּויק באַנדע, מיסטאָמע ימפּאָרטיד פון טרינידאַד, און די כאָנטינג ריטם פון די היגע מאַרטיניק בעגיינע געשפילט אויף די הערנער.
  
  
  "די יקערדיק סעטאַפּ איז קלאָר ווי דער טאָג," איך געזאגט סלאָולי. "די SLA האט אַ הויפּטקוואַרטיר פון סאָרץ אין די מאָנט פּעלעע קראַטער. עס וואָלט זיין גרינג צו שניידן אַ נעץ פון טאַנאַלז און טשיימבערז פון וואַלקאַניק שטיין - אויב איר טאָן ניט באַטראַכטן די געפאַר פון די ווולקאַן יקספּלאָודינג ווידער. און איך טראַכטן די SLA איז גרייט צו נוצן אפילו די געלעגנהייט דורך מאַכן אַ אָפּמאַך מיט זיי.
  
  
  — און דו מײנסט, מײן פאטער װערט דארט געהאלטן ? — האט מישעל געפרעגט מיט אנגסט.
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "איך טראַכטן אַז וועלכער אַנדערוואָטער יקספּלאָוסיוו דעוויסעס די SLA טראגט זענען געשאפן דאָרט. עס איז דערנאָך טראַנספּאָרטאַד דורך טראָק צו צוויי פּאָרץ פֿאַר לאָודינג אַנטו באָוץ. ”
  
  
  "קליין שיפל?" סוויץ געזאגט מיט קליין אומגלויבן. „קליינשטע שיפֿלעך? פּראָסט פישערייַ באָוץ?
  
  
  "דאָס איז וואָס איך טאָן ניט פֿאַרשטיין נאָך," איך אַדמיטאַד. איך האָב געפֿונען, אַז איך דאַרף רעדן העכער, כּדי צו הערן איבער די גאַסן פֿון קאַרנאַוואַל. דער פּאַראַד מוזן זיין זייער נאָענט צו דעם רעסטאָראַן איצט. "ווי קענען איר קאַטער אַן אַנדערוואָטער מיטל מיט אַן אַנדערוואָטער מאָטאָר פֿון אַ קליין שיפל? און אויב עס איז נישט שטעלן אין באַוועגונג, ווי קען אפילו אַן אומשולדיק-קוקן פישערייַ שיפל באַקומען אין די זיכערהייט קאָרדאַן אינסטאַלירן אין ים וואָס וועט איצט זיין אינסטאַלירן אַרום קוראַקאַאָ. ריפיינערי? אָבער מיר וויסן אַז די SLA לאָודינג עפּעס אויף די באָוץ, און מיר האָבן צו יבערנעמען אַז זיי זענען יקספּלאָוסיוו דעוויסעס. וואָס ברענגט אונדז צו אונדזער פּראָבלעם. ”
  
  
  א הייזעריק האָרן האָט געקלונגען רעכט אַרויס פון פענצטער. אי ך הא ב געכאפ ט א בליק , פו ן שמייכלענדיקע , געשרײען , זינגענדי ק פנימער , פארבײגײענדיק , געהאלט ן א סארט פאן .
  
  
  
  
  "דער פּראָבלעם," איך געצויגן, "איז אַז אויב מיר שלאָגן די פישערייַ באָוץ און פירן צו דיסייבאַל די יקספּלאָוסיוו דעוויסעס, די הויפּטקוואַרטיר אין דעם ווולקאַן וועט זיין געווארנט אין צייט צו עוואַקוירן. אפילו אויב נישט אַלע די ויסריכט, לפּחות דער שטעקן דארף צו בויען עס ווידער אין אן אנדער צייַט און אין אן אנדער אָרט. און דאָס כולל מישעל'ס פאטער, וועלכער איז דער שליסל צו דער גאַנצער אָפּעראַציע."
  
  
  דער גערויש אינדרויסן האָט זיך פאַרוואַנדלט אין אַ ברום. ד י גאס ן פו ן דע ר צװײטע ר זײ ט פענסטע ר זײנע ן געװע ן פארפאםט . איך געזען אַ בליץ פון קאָלירן און דעמאָלט אנדערן. ריזיקע פאפיר־מאטשע־מאַסקע מיט פײגל, פיש, מאָדנע באשעפענישן פון קאריבישע לעגענדע, קאַריקאַטורן פון מענטשן, אַלע העל פאַרביק און מיט איבערגעטריבענע אייגנשאַפֿטן, האָבן זיך פֿאַרבײַ מאַרשירט, זיך געשװינדלט פֿון זײט צו זײַט. א טײ ל פו ן ד י געשטאלט ן זײנע ן געװע ן לעבנס־גרייס , או ן ד י מענטש ן אי ן ז ײ זײנע ן געװע ן אינגאנצ ן פארבארגן . או ן װע ן ז ײ זײנע ן ניש ט מארשיר ט געװארן , האב ן ז ײ געטאנצ ט צו ם אנװײזנדיק ן ריט ם פו ן ד י ביגינע .
  
  
  — פו ן דע ר צװײטע ר זײ ט — הא ב אי ך װײטע ר װײטע ר געצויג ן איבער ן טיש , א ז מי ר זאל ן זי ך דערהער ן פו ן אנדערע , — װע ן מי ר װעל ן פריע ר באפאל ן דע ם װאלקאנ , װע ט ד י הויפטקװארטיר ט קענע ן געב ן דע ם באפעל ן ד י שיפל ן צ ו זעגלן . פּאָרט, די פישערייַ באָוץ וועט זיין פאַרפאַלן צווישן טענס פון טויזנטער פון אנדערע אין די קאַריבבעאַן. מיט יקספּלאָוסיוו דעוויסעס שוין אויף ברעט."
  
  
  "און איך וואָלט געבן אַ שיין גוט געדאַנק," האט לי טשין געזאגט, "אַז אַזוי נאָענט צו די קאָונטדאַון צו די באַפאַלן אויף קוראַקאַאָ, זיי זענען מיסטאָמע שוין אַרמד."
  
  
  "מיר מוזן יבערנעמען אַז איז אַזוי," איך מסכים. "אזוי עס איז בלויז איין זאַך לינקס פֿאַר אונדז צו טאָן. עס איז נישט אַ גרויס געלעגנהייַט, אָבער דאָס איז אונדזער בלויז געלעגנהייַט."
  
  
  נאך העכערע מוזיק האט מען געקענט הערן אינדרויסן. איינער פון די פראָנט טיר פֿענצטער שויבז צעבראכן. אי ך הא ב דערהער ט דע ם קעלנע ר קלל ט אי ן צערענע ן או ן זי ך צוגעלאפ ן צ ו דע ר טיר . ע ר הא ט ע ם געעפנ ט או ן אנגעהויב ן צ ו אנטקעג ן צ ו ד י פאראדע־באטייליקטע . פון גאס האט מען געהערט געלעכטער און געשרייען.
  
  
  "אויב איך גראב דיך רעכט, חבר," האט סוויץ געזאגט פּאַמעלעך, "מיר וועלן האָבן צו באַפאַלן די באָוץ און דעם ווולקאַן אין דער זעלביקער צייט."
  
  
  "אוממעגלעך!" — האט מישעל געציטערט.
  
  
  ― אומגלויבלעך ― זאָג איך טרויעריק ― אָבער נישט אוממעגלעך. און, ווי איך נאָר געזאגט, אונדזער בלויז געלעגנהייַט. סוועעץ און לי טשין וועלן פּילאָט די באָוץ. מישעל, איר און איך וועלן מאַכן אַ קורץ וויזיט צו מאָנט פּעלעע.
  
  
  עס איז פּלוצעם געבליטן אַ קאָליר ביי דער טיר. אײנע ר פו ן ד י פאראדערס , זײ ן גאנצ ע קערפער , פארדעק ט מי ט א ליכטיק ן גרינע ם או ן רויט ן פיש , הא ט אװע ק דע ם קעלנער , או ן איצ ט געשטאנע ן אי ן דע ר טיר . ע ר הא ט געשאפ ט מי ט דע ר פינםטע ר האנ ט צ ו זײנ ע פרײנ ט אוי ף דע ר גאס , װא ם הא ט ז ײ אנגעװינק ט איבע ר ד י פראטעסט ן פו ן דע ם פאראויסגעבראכענע ם קעלנער .
  
  
  "היי, באַדי," סוועעץ געזאגט. "איך האָבן אן אנדער קליין געדאַנק. פארוואס ... "
  
  
  — קוק! — האט לי טשין געזאגט. "זיי קומען! וואַו! וואָס אַ משוגע סצענע! ”
  
  
  די פאראדערס האבן מיטאמאל צוגעדעקט דעם קעלנער װי א טײל־כװאליע, מיט גרינע און רויטע פיש אין די קעפ. עס זענען געווען ריזן פּאַפּוגייַ, הייפיש מיט שמייכלענדיק מויל און שייַנען ציין, אַ ריז דזשעץ-שוואַרץ גראָוטעסק האַלב-מענטש, האַלב-פויגל פיגור פון אַ קאַריבבעאַן ווודו לעגענדע, אַ הייס ראָזעווע חזיר מיט אַ ריזיק שנוק, און וואָס געווען ווי צענדליקער גלאַנצן פיש קעפ באדעקט אין טיינפאָיל. איצט האבן זיי ווילד געטאנצט ארום דעם רעסטאראן, געשריגן, זיך געוואויגן פון זייט צו זייט. װאו אמאל איז דער צימער געװען שטיל און רואיק, איז איצט געװען א כאאס פון מענטשן, באװעגונג און א גרויםן גערויש.
  
  
  ― איר װײסט עפּעס. קאַרטער, "לי טשין דערציילט מיר ווי די דאַנסערז אַפּראָוטשט אונדזער טיש, "דאָס קען זיין אַ פּלאַץ פון שפּאַס. און אפֿשר אַז ס עס. אבער פֿאַר עטלעכע סיבה איך טאָן ניט ווי עס. "
  
  
  מיר אויך. און איך האב נישט געקענט זאגן פארוואס, און לי טשין אויך נישט. עס איז דער זעקסטער זינען וואָס אַלערץ קיין גוט אַגענט צו געפאַר ווו גאָרנישט אַנדערש קענען. אי ך הא ב געװאל ט גלײ ך ארויסברענגע ן מי ר פו ן דע ם צימער , או ן פו ן דע ר פאלק . אבער דאס איז געווען אוממעגלעך. פאפיר־מאש ע געשטאלט ן האב ן איצ ט ארומגערינגל ט אונדזע ר טיש , אונד ז משוגענע ר געטאנצ ט צו ם מוזיק ן פו ן ד י גאסן .
  
  
  — דאנצז! זיי האבן אנגעהויבן וויינען. — דאנצז!
  
  
  פּלוצלינג, הענט ריטשט אויס און לי טשין און מישעל רויז צו זייער פֿיס ווי קולות ערדזשד זיי צו פאַרבינדן אין די טאַנצן. איך האָב געזען לי טשין אָנהייבן צו דרייַ איר אָרעם און סטרויערן איר וואָג אין אַן ינסטינגקטיוו קאַנג פו אָפּרוף, דעמאָלט, ווי בליץ, סוועעץ 'אָרעם שאָס אויס צו האַלטן איר.
  
  
  "קייל זיי אַראָפּ!" — האט ער באפוילן. "די מענטשן זענען מילד, העפלעך און פרייַנדלעך פון נאַטור, אָבער זילזולים צו זייער האָספּיטאַליטי - אַרייַנגערעכנט אַ פאַרבעטונג צו טאַנצן - קענען ווערן מיעס!"
  
  
  מישעל האט זיך נאך אנטקעגנגעשטעלט די הענט וואס האבן זיך ארויסגעריסן צו איר, האט עס געצויגן און געקוקט אויף מיר אין שרעק.
  
  
  "זיסוואַרג איז רעכט." איך האב געזאגט. "עס זענען פיל מער פון זיי ווי עס זענען פון אונדז, און די לעצטע זאַך וואָס מיר וועלן איז אַ קאַמף וואָס ינוואַלווז די פּאָליצייַ."
  
  
  א מאמענט שפעטער האבן די צוויי פרויען זיך אויפגעהויבן אויף די פיס און האבן אנגעהויבן יאגן.
  
  
  
  "סטיק צו לי טשין," איך דערציילט סוועעץ. ― לאָז זי ניט אַרױס פֿון דײַן אױגן. איך וועל נעמען מישעל."
  
  
  מי ר זײנע ן בײד ע געשפרונגע ן אוי ף ד י פיס , או ן זי ך ארײנגעכאפ ט אי ן דע ר עולם , װעלכע ר הא ט שנע ל אװעקגעפיר ט ד י צװ ײ פרויע ן פו ן טיש . איך האָב זיך געגליטשט צװישן די צװײ פֿיש, און אַף עלנבויגן דעם שװאַרצן, װײַסן און רױטן האָן, מיט אַ װילדע פֿליגלען מיט די פֿליגלען צו דער מוזיק, עס זאָל קומען צו מישעל. דער ראָזע חזיר האָט איר געשפּילט אין שווינדלדיקע קרייזן, זײַן ריזיקער שנוק האָט אָנגערירט איר פּנים.
  
  
  — בױז! — האט מיטאמאל א קול געשריגן. טרינקען! און דאָס געשריי האָט זיך צעשפּרייט איבערן צימער. — בױז!
  
  
  באשלאסן צו בלייבן נאָענט צו מישעל, האָב איך געזען ווי געלט ווערט ארלנגעווארפן אויפן טאָמבאַנק און מען האָט געכאַפּט לאגלען. מע ן הא ט מע ן ז ײ ארײנגעװארפ ן אי ן דע ר לופט ן איבע ר דע ר צימער , ד י צאפ ן הא ט מע ן ארויםגעשלעפ ט או ן זי ך דורכגעפיר ט פו ן האנט .
  
  
  — בױז! — האט מיר א קול געשריגן אין אויער, מיך האלב טויבנדיק. — וױיסי!
  
  
  אײדער איך האב געװאוסט, האט מען מיר ארײנגעשטופט א פלאש אין האנט און צו מיר צוגעדריקט צו מױל. צו באַקומען עס איבער, איך געבראכט עס צו מיין ליפן און גענומען אַ שנעל זופּן. עס איז געװען רײנע נײע ראם פון די שטעקן־פעלדער, רייך און זיס, און עס האט מיר געברענט אין האלדז װי שװעבל־זויערע. אנטקעגנדי ק דע ם דראנג , הא ב אי ך געמאכ ט א שמײכלע ן או ן דערלאנג ט דע ם פלאש ל אי ן אײגנטימער , א זילבערנע ר גרויע ר גאם , מי ט א לאנג ן שפיציק ן הא ק פא ר א שנאבל . ער האָט עס צוריקגעקערט צו מײַנע הענט. אי ך הא ב אי ם צוגעברענג ט צ ו מײ ן מויל , געמאכט , א ז ע ר זא ל נא ך א ן זופּ ן או ן אי ם אריבערגעטראג ן אי ן ד י אנגםט ע הענ ט פו ן דע ם שמײכלענד ן צױניםטיש ן הײפיש .
  
  
  דערנאָך איך געקוקט צוריק אין מישעל ס ריכטונג און זי איז ניטאָ.
  
  
  איך פּושט ופגעקאָכט אין די מאַסע, ניצן מיין פּלייצעס און עלבאָוז צו מאַכן מיין וועג דורך אַ נייטמעריש מענגע פון כייַע, פויגל און פיש פיגיערז.
  
  
  "מישעל!" איך האב געקלינגען. “מישעל! ענטפֿערן מיר!"
  
  
  — דא! איך האב געהערט איר שװאכע קול. — דא!
  
  
  מיטאמאל האב איך זי דערזען. זי איז געשטאנען בײ דער טיר, דאם מאל אין די הענט פון א ריזיגן האָן. און ער האָט זי אַרױסגעשלעפּט פֿון דער טיר. דערנאָך, פּונקט ווי פּלוצלינג, איך פּעלץ ווי איך בין פּושט צו דער טיר. די גאנצע ריכטונג פון די מאַסע האט זיך געביטן. אזוי ווי זיי זענען אריינגעלאפן אין רעסטאראן ווי א טייטל כוואליע, יעצט ווערט זיי נאכאמאל אוועקגעשוועבט. אי ך הא ב זי ך געלאז ט טראג ן צװיש ן ד י שוידערלעכ ע קערפער , געשמעק ט דע ם געדיכט ן שמע ק פו ן שװײס , מײנ ע אויערן , דערטרונקע ן פו ן הײזעריק ע געשרײען , געשרײע ן פו ן געלעכטער , או ן ד י מעש ע הערנער . פאראויס האב איך געקענט זען מישעל'ס לאנגע שווארצע האר ווי זי איז געשאקלט געווארן פון זייט צו זייט פון איר שותף, אפשר א חיה, אפשר א פויגל, אפשר א פיש.
  
  
  — בױז! — האט מיר א קול געשריגן אין אויער. — בױז!
  
  
  דאָס מאָל איך פּושט די פלאַש באַזונדער. איצט מיר זענען אַרויס און איך קען נישט ריזיקירן צו פאַרלירן דערזען פון מישעל, אפילו פֿאַר אַ מאָמענט. סוועעץ און לי טשין זענען ינ ערגעצ ניט צו זען.
  
  
  א פּלוצעמדיק וואַלי פון יקספּלאָוזשאַנז עקאָוד דורך די מוזיק. איך האָב זיך געשפּאַנט. דערנאָך האָט זיך דער הימל אָנגעלויכטן מיט בליצן און שטראָמען ליכט. רויט, ווייַס, גרין, בלוי - קוואלן פון ליכט, וואָטערפאָלז פון קאָלירן. פיירווערקס. דורך און גרויס. זיי האבן מיך פארבלענדט אויף א מאמענט. דעמאָלט מיין זעאונג קלירד און שרעק בעלז ראַנג איבער מיין גאנצע גוף.
  
  
  דער עולם האט זיך צעטיילט. דאָס מערסטע איז געגאַנגען גלײַך, אָבער אַ צווייג האָט איבערגעדרייט דעם ווינקל אין אַ געסל. און מישעל איז געווען צווישן דעם צווייַג.
  
  
  איך האָב מיך געמאַכט דורך דעם עולם ווי אַ ביק דורך לאַנג גראָז. װע ן אי ך הא ב זי ך געדרײט , הא ב אי ך זי ך געפונע ן אוי ף א שמאלע ר גאס , װא ס אי ז געװע ן ביס ל מע ר װ י א געסל . מישעל איז געווען אין דעם צענטער פון דער גרופּע אין די סוף, און ווי איך וואָטשט, קללה, איך געזען איר ווערן געפירט אַרום אן אנדער ווינקל. איך האָב זיך עלנבויגן און פּלייצעס אַ וועג דורך אַ מאַסע פון רעוואַלערז, פילע פון וועמען האָבן געטרונקען פון לאגלען? ברייקינג לאגלען אויף די פּאַווינג שטיינער. ווען איך בין געגאנגען, איז די גאס געווארן טונקעלער און שמאָלער, ביז ענדליך איז דער איינציקער ליכטיקייט געווען א חורבן אויפרייס פון ליכט הויך אין הימל. ז ײ האב ן װארפ ן שוידערלעכ ע שאט ן אוי ף ד י שטאק־װענט ן פו ן ד י געבײדע ם או ן אוי ף ד י געשפרײכ ט אײזערנ ע שטעק ן פו ן ד י פענצטער . אי ך הא ב דערגרײכ ט צו ם װינק ל או ן זי ך געדרײט , אבע ר זי ך געפונע ן אוי ף נא ך א פינצטערע ר גאס , װ י א געסל .
  
  
  אין קלאַפּ, איך איינגעזען אַז עס איז ליידיק.
  
  
  מישעל איז ינ ערגעצ ניט געווען צו זען.
  
  
  דעמאָלט פּלוצלינג עס איז געווען ניט מער ליידיק. עס איז געווען אַ שטראָם פון קערפער, מאָדנע מאַסקס, און איך איז געווען סעראַונדאַד דורך אַ קרייַז פון ציינפאָיל פיש קעפ.
  
  
  דער מאמענט פון אבסאלוטער שטילקייט האט זיך מיטאמאל פארענדיקט מיט א ראד פונקען, וואס האט אויפגעריסן אין הימל אויבן.
  
  
  אי ן ד י הענ ט פו ן ד י געשטאלט ן מי ר ארומגערינגל ט הא ב אי ך דערזע ן דא ם טומל ע שײ ן פו ן מאטשעט ע בליידס , פארשארפ ט בי ז א רייזער .
  
  
  "אַה, מאָנסיער," האט געזאגט איינער פון די כאַראַקטער, "עס קוקט ווי די פיש געכאפט דעם פישערמאַן."
  
  
  ― פֿיש ― זאָג איך לאַנגזאַם און אָנשטענדיק ― מע קאָן עס עסן פֿאַר מיטאג, אױב עס שטײט נישט אַװעק פֿון דעם פֿישער.
  
  
  — די פיש — האט דער געשטאלט — האט געקראצט — גישט דעם פישער.
  
  
  דער בלייד פון דער מאשע האט געבליצט אין דער האנט און די האנט האט זיך געקלאפט פארויס. אבער ער איז געווען פּאַמעלעך ווי מיין האַנט מיט ווילהעלמינאַ אין עס. דער שפּרונג פֿון אַ קויל האָט זיך אָפּגעקלונגען אין דער געסל כּמעט גלײַך װי ער האָט זיך באַװעגט, און ער איז געפֿאַלן, בלוט האָט זיך דורכגעגאָסן דורכן לאָך אין זײַן פֿױל־געװיקלט קאַסטן און זיך געלאָזט פֿון זײַן מויל.
  
  
  
  ד י צװ ײ מענע ר הינטע ר אי ם האב ן זי ך געצויג ן צ ו בײד ע זײט ן פו ן מיר . די צווייטע קויל פון ווילהעלמינא האט געטראפען דעם איינעם אויף מיר לינקס אין זיין בויך און ער האט געשריגן פון ווייטאג און גרויל ווען מיין רעכטע פוס האט א געשלאגן דעם צווייטן'ס גרויען, און ער האט גלייך געפאלן אין א פעטאלער פאזיציע.
  
  
  איך האב קוים געהאט צייט זיך אומקערן צו זען, אין דעם גראטעסקישן ליכט פון דעם אויפרייסנדיקן רוםישן ליכט איבערן קאפ, דאס ליכטיגע פלאקער פון א מאשעטע בלייד שיסן אין דער לופטן. איך האב זיך אויסגעדרייט און געטרעטן צו דער זייט, און עס האט זיך אומשעדלעך געקלונגען אויף די ברוקשטיין הינטער מיר. ווילהעלמינא האט ווידער אויסגעשפרייט, און נאך א פיש פיגור איז געפאלן, זיין שאַרבן איז טייקעף אויסגעבראָכן אין אַן אויסבראָך פון רויט בלוט, מוח גרויע מאַטעריע און ווייסע ביין פראַגמענטן.
  
  
  אבער מיין אַקשאַנז אנטפלעקט עפּעס אַנדערש. אויפן אַנדערן עק פון דער געסל האָבן זיך פּאַמעלעך צוּ מיר צוגעגאַנגען נאָך אַ גרופּע פֿיש־געשטאלטן. מע ן הא ט אי ם באפאל ן פו ן בײד ע זײטן , או ן אל ע אנטלויפ ן װעג ן זײנע ן געװע ן פארשפארט .
  
  
  אוי ך הא ב אי ך זי ך מיטאמא ל דערװאוסט , א ז א ן אנדער ע רוםיש ע ליכטיק ע הא ט זי ך אויפגעריס ן אויפ ן הימל , או ן באלויכט ן א געסל , אוי ף אײ ן זײט . אַרויף.
  
  
  דרײ פיש־געשטאלטן האבן זיך אפגעשײדט פון דער עולם פאר מיר, פארזיכטיק צוגעגאנגען צו מיר, אפגעשײדט אזוי װײט, װי די געסל האט געלאזט. קוקנדיק איבער מיין אַקסל, האָב איך פאַרשטאַנען, אַז דריי געשטאַלטן הינטער מיר טוען דאָס זעלבע. ז ײ האב ן זי ך לאנגזא ם באװעג ן אי ן א סארט ר ריטם , װ י ז ײ װאלט ן געפיר ט עפע ס א טויטלעכ ן ריטואל־טאנצן . א בומענדיק געזאנג איז געקומען פון דער עולם הינטער זיי. ע ס הא ט געהא ט א טי ף קיילע ר טאן .
  
  
  „טועט... טהועט... טהועט... טהועט...“
  
  
  טייטן... טייטן... טייטן... טייטן...
  
  
  אי ך הא ב געװאר ט , אריבע ר פאראויס ן או ן א ביס ל צ ו דע ר זײט , אפשאצ ט זײע ר פארשריט . זיי זענען איצט געווען גענוג נאָענט אַז איך קען זען די אויגן פינקלען הינטער די ציינפאָיל פיש קעפ. אויגן ומנאַטירלעך ברייט, ראָולינג, יקסייטאַד. הייס צו טייטן. נאָך, איך געווארט.
  
  
  „טועט... טהועט... טהועט... טהועט...“
  
  
  דער רציחה־טאנץ האט זיך דערנענטערט. איך האָב כּמעט געקענט פילן דעם טויט אָטעם אויף מיין פּנים. ד י מאטשעט ן האב ן זי ך אנגעהויב ן אויפהויבן . אי ך הא ב געװארט , פארדעק ט װילהעלמינע , מײנ ע מוסקלע ן האב ן זי ך געצויג ן אי ן גרײט .
  
  
  „טועט... טהועט... טהועט... טהועט...“
  
  
  דערווייַל!
  
  
  איך בין אויפגעשפרונגען הויך מיט אלע כוחות. מיינע אויסגעשטרעקטע הענט האבן געכאפט דעם געשפרעמטן רעשטעניש פונעם באלקאן איבערן קאפ, בשעת מיינע פיס, צוזאמענגעקלעפט ווי צוויי קלאבן, האבן זיך געשװאויגן אין אן אומבאמאכטן פענדלבויג. עס איז געווען אַ נאַס טאַד ווי מיין שיכלעך סלאַמד אין מיין שאַרבן, און דעמאָלט אנדערן ווי זיי קיקט צוריק.
  
  
  דערנאָך בין איך אַראָפאַקן איבער די פּאַרענטשע אויף דער באַלקאָן. א מאשעטע בלייד האט זיך אנגעקלאגט קעגן דעם גלאנטן, געווארפן פון איבעריגע, פראסטרירטע הענט, און דערנאך נאך. ין סעקונדעס, הוגאָ איז געווען אין מיין האַנט און ער סלאַמד מיר אַראָפּ, רייסן פיר פינגער פון די האַנט פון דעם מענטש טריינג צו קריכן אויף די באַלקאָן. זײ ן געשרײ איז געװען א שטײגער אין אויער.
  
  
  דערנאָך בין איך ווידער אויפֿגעשפּרונגען, כאַפּנדיק דעם פּאַרענטשע פֿון דער באַלקאָן איבער מיר. די געזאַנג אונטן האָט זיך פאַרוואַנדלט אין אַ כאַאָס פון ופגעקאָכט געשרייען געמישט מיט די קרעכצן און געשרייען פון די וואָס איך האָב פאַרוואונדעט. פיש סוץ זענען צעריסן באַזונדער אַזוי אַז די אַטאַקערז קענען קריכן אויף די באַלקאָניעס, ווי איך. אבער ביז איך האב דערגרייכט צום דאך, האט נאר איינס געראטן צו קומען אויפן נידעריגן באלקאן. אי ך בי ן איבע ר דע ר בעלע ך ארויפגעשפרונגע ן או ן זי ך אראפגעקראכ ט או ן זי ך אראפגעקראכ ט אי ן דע ר פינצטערע ר פינצטערני ש פו ן ד י דעכער ן ארום .
  
  
  דערנאָך האָב איך געגאַסט.
  
  
  ד י אל ע הײזע ר פו ן מי ר בײד ע זײט ן זײנע ן געװע ן פארבונד ן מי ט דעכ ן אוי ף דע ר זעלבע ר מדרגה . או ן אויפ ן דע ך פו ן דע ר װײטסטע ר שטוב , הא ט זי ך צוזאמענגעקליב ן א מאס ע געקאסטומירט ע געשטאלטן .
  
  
  אין מיטן עולם, געדיכט ארומגערינגלט מיט קערפער, איז געווען מישעל.
  
  
  און אַ העליקאָפּטער האָט אַראָפּגענידערט צום עולם פֿון אַ הימל אָנגעלויכטן מיט פֿײַערקראַקערז.
  
  
  װילהעלמינה איז מיר ארײנגעשפרונגען אין האנט, און איך בין זיך צוגעלאפן, גיך אראפגעפאלן. אי ך הא ב אויסגעלײג ט דע ם ערשט ן פארפאלק , א שפרונג ן אויפ ן װײטערדיק ן דאך , או ן אפשטעל ן צ ו שיסן . א ריזיגער ראזע חזיר מיט א ריזיגן פויגל האט זיך ארומגעדריקט, צוגעדריקט די הענט צו זיין פנים און געפאלן, געשריגן, אים אויסגעשפרייט בלוט אין האלדז.
  
  
  "ניק!" איך געהערט מישעל שרייַען ווען זי געזען מיר. דערנאָך: "קום צוריק, ניק! צוריק! זיי וועלן טייטן איר! זיי האָבן אַ מאַשין ביקס ... "
  
  
  איך שלאָגן די דאַך פּונקט אין צייט. דע ר ברוטאלע ר טא ג פו ן סטענ ס ביקס ן הא ט דורכגעשניט ן ד י נאכט , או ן ד י קויל ן האב ן ארוי ס פו ן דע ם קוימע ן גלײ ך הינטער ן מיר . איך האב אויפגעהויבן דעם קאפ און געשאסן. נאך א געשטאלט איז געפאלן, אבער דער קלאנג פון סטענס ביקס האט פארבליבן. דער העליקאָפּטער איז געווען גלייַך אויבן די דאַך, פּאַמעלעך לאַנדינג. איך האָב געפּרעגלט די ציין און באַשלאָסן צו נעמען די ריזיקירן. אין אַ מינוט וואָלט געווען צו שפּעט; מישעל וועט זיין גענומען אויף ברעט די העליקאָפּטער.
  
  
  מײַנע מאַסאַלז האָבן זיך געשפּאַנט און איך בין אַרויסגעשפּרונגען.
  
  
  
  
  אי ך הא ב פארצװײפל ט געלאפ ן אי ן זיגזאג , באקומע ן ד י דאך־פראץ , װ י א שיכט־שטערן . פאר מיר האב איך געקענט זען די טויטליכע בליצן פון א שיס פון סטענס ביקס און פון א העליקאפטער, וואס איז געלאנדעט אויפן דאך, איר טיר האט זיך געעפנט פון אינעווייניג.
  
  
  דאַן האָט מיין שאַרבן אויפגעריסן ווי מאָנט פּעלע אַליין, מיין מוח האָט געכאַפּט פייער און איך האָב געפילט ווי איך גיי פאָרויס.
  
  
  שוואַרץ.
  
  
  שטילקייַט.
  
  
  גאָרנישט.
  
  
  
  קאַפּיטל צוועלף.
  
  
  עפּעס האָט מיך ערגעץ געטריבן מיט אַ געדאַנק. עס איז נישט געווען קיין קלאָרע געדאַנק, אָבער איך האָב געוווּסט, אַז דאָס איז זייער פּריקרע. איך געפרואווט צו ויסמיידן עס ווי פיל ווי מעגלעך. אבער ער האט װײטער געװײנט. צום סוף, איך געהאט צו אַרייַנלאָזן אַז איך געוואוסט וואָס עס איז.
  
  
  "אויגן," ער געזאגט. דו מוזט עפענען די אויגן.
  
  
  איך האב. כ׳האב נישט געװאלט, נאר כ׳האב געװאלט.
  
  
  באַקאַנטע טפֿאַל־לידטע אױגן אויף אַ באַקאַנט מיזרעכדיק פּנים האָבן אַראָפּגעקוקט אויף מיר. ז ײ האב ן זי ך געבליצט , או ן דא ן האב ן ד י ליפ ן זי ך געקרײז ט אי ן א פינקלענדיק ן שמייכל . אן אנדער פּנים, דאָס מאָל שוואַרץ און גלייך באַקאַנט, האָט זיך באַוויזן פאַר מיינע אויגן. ער שמייכלט אויך.
  
  
  ― העלא, קאַרטער, ― האָט געזאָגט דאָס מיזרעכדיקע פּנים, ― גײסטו שטענדיק אין בעט אַזױ פֿרי אין אָװנט? איך מיין, מיר האָבן נאָך נישט געהאט מיטאָג. ”
  
  
  איך האב אויפגעהויבן דעם קאפ און געקראכט. ווייטיק שאָס דורך מיין שאַרבן ביז איך געדאַנק מיין ייבאָלז זענען געגאנגען צו פאַלן אויס. כ׳האב פארזיכטיק, קװענקלנדיק אנגערירט מיין האנט צום שאַרבן. ער האט אנטדעקט א גרויםע באנדאזש.
  
  
  ― איך פֿיל, ― זאָג איך מיט שװערקײט ― װי אַ מענטש, װאָס זײַן סקאַלפּ איז אָפּגעשניטן געװאָרן פֿון אַ קויל פֿון סטעננס פּיסטויל.
  
  
  " מיסטאָמע ווייַל איר זענט אַ מענטש וואָס נאָר אַ קויל פון סטענ ס ביקס זיין קאָפּ איז אַוועקגעבלאָזן," לי טשין סאַגדזשעסטיד.
  
  
  "היי, חבר," האָט סוויץ ווייכער געזאָגט, "האָט קיינער דיר קיינמאָל נישט געזאָגט, אַז אַטאַקירן עמעצן מיט אַן אָטאַמאַטיק וואָפן קען מען דיך דערשיסן?"
  
  
  "זיי גאַט מישעל אין די העליקאָפּטער," איך געזאגט ווי איך געזעסן אַראָפּ. "איך האט צו פּרובירן צו האַלטן זיי."
  
  
  "נו, דאָס איז געווען אַ גוטע פּרווון," האָט לי טשין געזאָגט. “איך מיין, איך האב נאך קיינמאל נישט געזען איין מענטש פרובירן אטאקירן אן ארמיי פריער. באזונדער ם הא ט זי ך ד י מיליטע ר אנגעטאן , װ י חזירים , הון ן או ן פיש . און סטאַן פייערד פון אַ פּיסטויל. ווען איך און סוויץ האָבן געזען דעם העליקאָפּטער לאַנד און אַרויפֿגעפֿלױגן אויף יענעם דאַך און געכאַפּט אַ בליק פֿון איר רינגלט די ליכט־בריגאַדע, האָב איך ערשט נישט געקאָנט גלייבן מײַנע אויגן.
  
  
  "אַמאָל זי האָט צוטרוי איר אויגן," סוועעץ געזאגט, "זי געווארן אַ שיין שנעל פייגעלע מיט אַ קאָפּבאַנד."
  
  
  "עס איז נאָר אַ זעץ, ניק," האט לי טשין געזאגט. "אַלץ וועט זיין גוט, אַחוץ פֿאַר אַ קאָפּווייטיק די גרייס פון די גרויס וואנט פון טשיינאַ."
  
  
  ― דערװײַל ― זאָג איך ― האָבן זײ געכאַפּט מישעל. און זיי זענען אַוועק."
  
  
  "אומבאַקוועם," סוויץ האט אַ סייפטיד. "עס איז אַ פאַקטיש ומגעלומפּערט צייט פֿאַר דעם."
  
  
  "די ערגסטע," איך מסכים. און דאָס איז געווען די ערגסט פון אַלע. אין פאַקט…
  
  
  ערגעץ אין די טיפענישן פון מיין נשמה האבן די רעדער אנגעהויבן זיך דרייען.
  
  
  "איר טראכט נאך נישט צו פרובירן צו באפאלן די שיפלן און דעם וואולקאן אין דער זעלבער צייט, צי?" — האט לי טשין געפרעגט. "ווייַל, אַלע זאכן באטראכט, איך וואָלט ווי צו לעבן אַ ביסל מער. און אויב ... "
  
  
  אי ך הא ב אי ר אנגעהויב ן זי ך שטיל . אָנשפּאַרנדיק אויף דעם עלנבויגן, האָב איך זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַן העמד־קעשענע צו ציגאַרעטן, אַרויסגעכאַפּט אַ צעקראָכן און אים אָנגעצונדן. איך האב א שטיק צייט גערויכערט אין שטילקייט. און איך געדאַנק. און וואס לענגער איך האב געטראכט, אלץ מער בין איך געווארן איבערצייגט, אז איך זעה דאס קלאר פאר דעם ערשטן ניגון.
  
  
  איך האב נישט ליב ווי זיי האבן אויסגעזען.
  
  
  אבער איך האט איין מייַלע. אי ך בי ן כמע ט געװע ן זיכער , א ז ד י שונאי ם האב ן ניש ט געװאוסט , א ז אי ך װײס .
  
  
  איך איז געגאנגען צו נוצן דעם מייַלע ווי בעסטער איך קען.
  
  
  איך האָב זיך צוריקגעקערט צו לי טשין און סוועעץ בשעת איך ציען ווילהעלמינאַ צו רילאָוד.
  
  
  ― דער פּלאַן, ― האָב איך זײ געזאָגט, ― האָט זיך געביטן. מיר וועלן אַלע ענדיקן אין אַ ווולקאַן."
  
  
  ז ײ האבע ן זי ך גענומע ן .
  
  
  "דאָס איז זייער הויפּטקוואַרטיר," ער האט געזאגט. "איך טראַכטן אַז ס ווו זיי גענומען מישעל."
  
  
  "איך טראַכטן זיי געדאַנק אַזוי אויך," לי טשין ינטערדזשעקטיד.
  
  
  ― גענוי ― זאָג איך. "און איך וואָלט זיכער נישט וועלן צו אַנטוישן זיי. אָבער ווי אַן צוגעלייגט באָנוס, מיר וועלן לייגן אַ ביסל ינגרידיאַנט וואָס זיי טאָן ניט דערוואַרטן.
  
  
  סוועעץ און לי טשין ס ייבראַוז רויז אין דער זעלביקער צייט. אי ך הא ב װידע ר צוגעדעק ט װילהעלמינע , פרוב ט איגנאָרירן דעם שווינדלדיקן ווייטיק, און האָב אָנגעהויבן רעדן. װע ן אי ך הא ב פארטיק , האב ן ז ײ בײד ע מי ך א װײל , א װײל , געקוקט , שטילערהײט . סוויץ דעמאָלט טשאַקאַלד סלאָולי. ער האט ארויסגעכאפט א שאקאלאדע זיסוואַרג פון דער קעשענע, אויסגענוצט און ארײנגעלײגט אין מויל.
  
  
  "איך טראַכטן," ער געזאגט. "דאָס איז אַ פאַקטיש לעבן דראַמע. און איך שטענדיק געוואלט צו זיין אַ פּערפאָרמער."
  
  
  — יא, אבער האט איר אלץ געװאלט פארענדיקן אין קלײנע שטיקלעך? — האט לי טשין געפרעגט. דערנאָך צו מיר: "קוק, קאַרטער, איך בין אַלע פֿאַר דרייסט קאַמף און דראַמע, אָבער איך טראַכטן עס קען זיין עטלעכע קאַמפּלאַקיישאַנז אויב מיר סוף אַרויף בלאָוינג די גאנצע אינזל הימל הויך, מיר קען האָבן אַ ביסל אַבדזשעקשאַנז. און עס איז אַ שיין גוט געלעגנהייַט אַז מיר וועלן טאָן דאָס. ניט צו דערמאָנען מיר וואָלט סקייראַקאַטי."
  
  
  
  "
  
  
  "עס איז אַ שפּיל, פון קורס," איך געזאגט. "אָבער מיר האָבן בלויז אַ ביסל שעה לינקס, און דאָס איז אונדזער בלויז געלעגנהייַט."
  
  
  לי טשין האט שטילערהייט געטראכט.
  
  
  ― נו, ― האָט זי ענדלעך געזאָגט, ― איך האָב זיך תּמיד געחידושט, װי עס װעט זײַן צו שפּילן מאַהדזשאָנג מיט טנט. און איך האב נאך גארנישט אנדערש צו טאן היינט נאכט. רעכנט מיך אַרײַן."
  
  
  "דאס איז רעכט," איך געזאגט. "לאָמיר גיין צו. עס איז קיין צייט צו וויסט."
  
  
  צוריק אויף דער גאַס, וויווינג אונדזער וועג דורך די ברודיק מאַסע פון די פריילעך קאַרנאַוואַלז, מיר געפונען אַ ציבור טאַקסי וואָס איז געגאנגען פון פאָרט-דע-פראַנסע דורך סיינט-פּיער און אויף צו Morne-Rouge, די שטאָט קלאָוסאַסט צו דעם ווולקאַן. מיט אַ ברייטהאַרציק שפּיץ, איך קאַנווינסט דעם שאָפער צו גיין צו Morne Rouge, לאָזן בלויז די דרייַ פון אונדז פּאַסאַנדזשערז. מי ר זײנע ן געפאר ן שטילערהײט , יעדע ר פו ן אונד ז אי ן ד י אײגענ ע מחשבות .
  
  
  מיר געגאנגען צו Morne Rouge. איך און לי טשין האָבן שטילערהייט געשאָקלט די הענט פון סוועעץ, אונדזערע אויגן האָבן זיך געטראָפן און זיך פארשלאסן. מיר דעמאָלט כעדאַד אַראָפּ די וועג צו ווו לאַדי טאָג איז געווען פאַרבאָרגן. ער האט גענומען אן אנדער וועג. צו מאָנט פּעלע.
  
  
  איצט לי טשין בלויז איין וירינגל.
  
  
  סוויץ איז געווען ווערינג אַ אַנדערש איינער.
  
  
  אין די לאַדי טאָג ראַדיאָ צימער, איך קאָנטאַקט גאָנזאַלעז און געגעבן אים מיין ינסטראַקשאַנז, ונטערשטרייַכן זייער ערדזשאַנסי. דערנאָך האָבן מיר געווארט צוויי שעה. דא ס זײנע ן געװע ן ד י שװערסט ע צװ ײ שעה ן פו ן דע ר גאנצע ר אפעראציע . אָבער מיר האָבן געדארפט געבן Sweets צייט צו אַרבעטן. און איך דארף צו הערן פון גאָנזאַלעז. ווען איך האט דאָס און געהערט וואָס ער האט געזאגט, אַדרענאַלאַן ראַשט דורך מיין גוף. איך האב אויסגעלאשן די ראדיא און זיך געוואנדן צו לי טשין.
  
  
  "נול שעה," איך געזאגט. — גיי.
  
  
  מיט א האלבע שעה שפעטער זענען מיר שוין געלעגן אויפן בויך, א וועג דורכגעמאכט די נידעריקע בושעס, וואס האבן גרענעצט מיט די צוגאַנגען צום מאנט פּעלעע קראטער. אויסער מיין געוויינלעכע פאַמיליע פון ווילהעלמינה, הוגאָ און פּיער, האָב איך געהאַט אַ ישראל-מקר סטען. דאָס איז איינער פון די מערסט מערקווירדיק אָטאַמאַטיק וועפּאַנז, אָבער געמאכט פֿאַר זייַן הויך פּינטלעכקייַט, נידעריק ברייקידזש קורס און, בעסטער פון אַלע, אַ סאַפּרעסער וואָס טוט נישט רעדוצירן די אַקיעראַסי אָדער קורס פון פייַער צו קיין באמערקט גראַד. לי טשין איז געווען קעריינג זיין צווילינג, ביידע פֿון די ימפּרעסיוו וואָפן קעסטל פון Sweets.
  
  
  "ווארט," איך פּלוצלינג שושקעט, ווייזן אויף לי טשין.
  
  
  ווייניקער ווי הונדערט יאַרדס אַוועק, די קאַנט פון די מאָנט פּעלע קראַטער איז געשטאנען קעגן די נאַכט הימל. איך האָב צו די אױגן אַרײַנגעבראַכט די באַנאַקולאַרן פֿון Sweets און זײ אָפּגעזוכט. אי ך הא ב שוי ן געוװס ט פו ן אונדזע ר פעלד־רײז ע יענע ם טא ג א ז א זיב ן פוס־הוי ך רינג ן פו ן עלעקטריפיצירט ע דראט ן לויפט ן דע ם גאנצ ן דיאמע ר פו ן דע ם רינג . וואָס איך איז געווען קוקן פֿאַר איצט איז געווען אַנדערש. ווען איך געפונען עס, איך איבערגעגעבן די באַנאַקיאַלערז צו לי טשין און מאָושאַנז פֿאַר איר צו נעמען אַ קוק.
  
  
  "ספּאָטליגהץ," איך געזאגט קורץ. "ינסטאַללעד אין דאַבאַלז, פייסינג אין פאַרקערט אינסטרוקציעס, אויף יעדער פּלויט פּאָסטן."
  
  
  "או-האַ," האט לי טשין געזאָגט, צודעקן די אויגן מיט אַ באַנאַקיאַלער, "און אויב עפּעס רירט דעם פּלויט, זיי פאָרזעצן."
  
  
  "דאס איז רעכט," איך געזאגט. "איצט לאָמיר זיך דערוויסן אַ ביסל מער."
  
  
  איך פּעלץ אַרום די קוסט און געפונען אַ שווער שטעקן, דעמאָלט קריכן נאָך פופציק יאַרדס, לי טשין הינטער מיר. דערנאך האט ער געװארפן דעם שטעקן. ס׳האָט זיך געטראָפן אַ טאַמפּינג קלאַנג ווען עס האָט געטראָפן דעם דראָט, אַ קרעכצן פון עלעקטרע, ווען דער שטראם איז דורכגעלאפן דורך דעם טוי, און צוויי לאָמפּן זענען אָנגעקומען. בלויז צוויי.
  
  
  "האַ," לי טשין געזאגט. "פלאָאָדלייץ ניט בלויז ילומיניט, אָבער אויך ידענטיפיצירן די מקור פון ינטערפיראַנס אויף דעם פּלויט."
  
  
  "וואָס איז נאכגעגאנגען," איך געזאגט, פלאַטנינג זיך ווי לי טשין, "איז געווען אַרמד וועכטער זיך געוויזן."
  
  
  װ י אוי ף זי ך האב ן זי ך באוויז ן צוױ י װעכטער ם מי ט ביקסן . מי ר האב ן זי ך צוגעקוק ט מי ט ד י קעפ , װ י ז ײ שײנ ט מי ט זײער ע לאמפ ן ארא פ פו ן ד י שיפּוע ן או ן ארום , או ן דא ן זײנע ן דא ן , אפנים , באשלאס ן א ז ד י שטערונ ג אי ז געשטאנע ן דור ך א חיה , פארשװאונדן .
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צו לי טשין.
  
  
  "ווי איז דיין אַקראַבאַטיק הייַנט בייַ נאַכט?"
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויף מיר פרעגנדיק. איך האָב איר געזאָגט פּונקט וואָס מיר וועלן טאָן. ז י הא ט זי ך גענומע ן א ן טראכט ן או ן מי ר האב ן נא ך פינ ף מינו ט געקריכ ט איבע ר דע ם פלאץ , כד י זי ך אװע ק פו ן דע ר געגנט , װא ם ד י װעכטע ר האב ן איצ ט געקענ ט היטן , אײדע ר מי ר האב ן זי ך אויסגעדרײ ט או ן זי ך געקריכ ט גלייך . װע ן מי ר זײנע ן שוי ן געװע ן עטלעכ ע פוס , הא ב אי ך זי ך אויסגעדרײ ט או ן אי ר גענומע ן א ניד . מי ר זײנע ן געשטאנע ן שנעלע ר או ן גלײכצײטיק .
  
  
  "האָפּ-לאַ!" — האב איך שארף געשושקעט.
  
  
  איר רעכטע פוס איז געווען אין מײַנע פֿאַרמאַכטע אָרעמס, איר גוף האָט זיך פֿון זיי אַרויסגעגליטשט, און זי האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין דער לופטן און געפֿלויגן איבערן פּלויט ווי אַ שנעלער, כּמעט אומזעהיקער שאָטן. זי ראָולד זיך אויף דער ערד פּונקט אַזוי געשווינד פון די אינעווייניק ווי איך האָב אויף מיין מאָגן פון די אנדערע זייַט. דאָס אַלץ האָט געדויערט ניט מער ווי דריי סעקונדעס. אויפ ן פערט ן הא ב אי ך שוי ן געפיל ט א ן אנדע ר שטעק ן נאענט . איך האב עס געפונען, געקוקט אויף מיין זייגער און געווארט אויף די איבעריקע דרייסיג סעקונדעס, וואס מיר האבן זיך אפגעמאכט. דערנאך האט ער אויפגעהערט.
  
  
  ד י פלעק ן האב ן זי ך אנגעצונדן .
  
  
  איך אויפגעהויבן סטאַן אַנטו מיין אַקסל, סוויטשט צו איין קאַמף און פּולד די צינגל צוויי מאָל.
  
  
  צװ ײ שװאכ ע קראכ ן האב ן זי ך דערהער ט אויפ ן גלאז , דערנא ך א קרא ך או ן װידע ר פינצטער .
  
  
  װע ן ד י סילאװעט ן פו ן ד י װעכטער ס האב ן זי ך באװיזן , האב ן ז ײ זי ך אפגעשטעלט , געשײנ ט מי ט זײער ע לאמפ ן אוי ף ד י פלעקן , װעלכ ע האב ן זי ך אזו י אומפארקלער ט אויפגעלויכטן , או ן דא ן זײנע ן אויסגעגאנגען .
  
  
  איך פּולד די צינגל אויף סטאַן ווידער.
  
  
  דער לינקער וועכטער איז געפאלן, געשאסן אין קאפ. און ווייַל איך געוויינט איין פייַער אלא ווי קעסיידערדיק פייַער, ער געפאלן פאָרויס אַנטו דעם פּלויט. כמע ט — צולי ב דע ם פעל ן פו ן מײנ ע געװער ן א קלאנג , אי ז ע ר געװע ן װ י ע ר הא ט זי ך מיטאמא ל אראפגעבויגן , אי ם דורכצוקוקן . אבער דער וועכטער אויף רעכטס האט געוואוסט בעסער, און זיין ביקס איז שוין אויפגעשטאנען צו זיין אַקסל, זיך אויסגעדרייט צו געפינען דעם מקור פון דער קויל, ווען לי טשינס שווערע שושקען איז געקומען פון דער פינצטערניש.
  
  
  "ווארט א מינוט!" — האט זי געזאגט אויף פראנצויזיש. "זייט נישט רירן! איך בין הינטער דיר, און פֿאַר דיר איז אַ מענטש. מיר ביידע האָבן אָטאַמאַטיק וועפּאַנז. אויב איר ווילן צו לעבן, טאָן וואָס איך זאָגן."
  
  
  אפילו אין די טונקל ליכט איך קען זען די גרויל אויף דעם מענטש 'ס פּנים. ער האט אראפגעלאזט זײן ביקס און געװארט, קענטיק געציטערט.
  
  
  "רופן דעם מענטש אין די קאָנטראָל צימער," לי טשין געזאגט. ― זאָג אים, אַז דײַן שוטעף איז געפֿאַלן אױפֿן פּלויט. זאג אים ער זאל אפשטעלן דעם שטראם. און איר קלאַנג קאַנווינסינג יבערקערן!"
  
  
  דער מענטש האט תיכף נאכגעפאלגט.
  
  
  "אַרמאַנד!" — האט ער געשריגן, זיך אויסגעדרייט און געשריגן אין קראטער אריין. ― למען השם, מאַכט אָפּ דעם שטראַם אױפֿן פּלויט! מאַרסעל איז געפאלן!
  
  
  זיין שרעקלעך טאָן איז געווען קאַנווינסינג אַפֿילו צו מיר, מיסטאָמע ווייַל ער איז געווען עכט דערשראָקן. נאך א פאר סעקונדן האט זיך אויפגעהערט דער שװאכן ברומען, װאם האט ארויסגעטראגן פון דעם עלעקטריפירטן דראט. די נאַכט איז געווען שטיל אַחוץ דעם געזונט פון ינסעקץ און דעמאָלט אַ ווייַט געשריי פון די קראַטער.
  
  
  "דער שטראם איז אויסגעלאשן," האָט דער וועכטער געזאָגט. ער האט נאך געציטערט.
  
  
  "פֿאַר דיין צוליב, איך האָפֿן אַזוי," איך געהערט לי טשין שושקען. ― װײַל איצט װעסטו אים אָנרירן. ערשטער די דנאָ ברעג. האַלט עס מיט דער גאַנצער האַנט גלײַך לעבן דער פּאָלע“.
  
  
  "ניין!" — האט דער מאן געזאגט. "ביטע! מעגלעך טעות ... "
  
  
  "טו עס!" — האט לי טשין געפענט.
  
  
  ציטערנדי ק אומקאנטראלירט , זײ ן אטעמען , הא ט זי ך אזו י געארבעט , א ז אי ך הא ב אי ם קלאר , דערהער ט , אי ז דע ר מענט ש ארויפגעגאנגע ן צו ם פלאץ . איך האב געהאַלטן מיין ביקס אַימעד צו אים, אָבער כאָטש ער איז איצט בלויז אַ ביסל פֿיס אַוועק פון מיר, ער קוים באמערקט ווי פּאַמעלעך, זיין פּנים פאַרקריפּלט אין אַ פאַרקרימט יסורים פון מורא, ער דערגרייכט אַראָפּ צו די נידעריקער דראָט.
  
  
  "נעם עס!" - אַ טרעטאַנינג סדר איז געהערט פון לי טשין.
  
  
  דער מאן האט זיך נאך א מאמענט געקװענקלט, דערנאך האט ער, װי א שװעםטער ארײנגעטונקען אין קאלט װאםער, אנגעכאפט דעם דראט.
  
  
  גאָרנישט געטראפן. דעם וועכטערס פּנים האָט זיך אַ ביסל אָפּרוען. איך האב געזעהן א שװײס דראפען פון זײן קין!
  
  
  "האַלט עס ביז איך זאג דיר צו האַלטן," איך באפוילן אים.
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן מי ט א נאמע ן אויסדרוק . איך בין געגאנגען נאך אפאר פוס ביז איך האב דערגרייכט צום דראט און ארויסגעצויגן פון מיין הינטן קעשענע א פאר דראט שניידער. דעמאלט , עטלעכ ע אינטשעס , װײטע ר פו ן דע ר װעכטע ר האנט , א ז אוי ב דע ר שטראם , װע ן אי ך ארבע ט װע ט װידע ר אנקומע ן װע ן אי ך ארבעט , װע ט ע ר אי ם גרונד ן מי ט זײ ן קערפע ר — או ן זײ ן לעב ן — הא ב אי ך אפגעשניטן .
  
  
  "איצט אַרומנעמען דעם ווייַטער ברעג," איך באפוילן אים.
  
  
  ער האט געפאלגט. איך האָב אָפּגעשניטן דעם נעקסטן שנירל און אים געזאָגט, ער זאָל מאַך די האַנט צו דער ווייַטער. איך האב איבערגעחזרט דעם פראצעדור ביז אלע שטראנדן זענען געשניטן געווארן, דאן האב איך געזאגט פאר די וועכטער זיך אוועקצומאכן און זיך אריבערגעטרעטן איבערן פּלויט, ניצן דעם וועכטער'ס קערפער צו באשיצן מיר פון דעם בליק פון ווער עס יז וואס קוקט ארויף פונעם קראטער.
  
  
  "עס איז קיין איינער אין דערזען," האט לי טשין שטיל.
  
  
  כ׳האב פארזיכטיק א קוק געטאן איבערן װעכטערס אקסעלע אין קראטער ארײן. ע ס אי ז געװע ן , מילדע , א פעסטונג . א לאַבירינט פון צעמענט בלאָק בנינים וועמענס ווענט געווען צו זיין לפּחות פיר פֿיס דיק, מיט קיין פֿענצטער אין ערגעץ. אזוי מעכטיג ווי דער בארימטער פערהרערבונקער, אין וועלכן אדאלף היטלער האט פארבראכט זיינע לעצטע טעג פאר זיין זעלבסטמארד. אין צוויי פונקטן, געביידעס זענען געבויט אין די קראַטער פון די ווולקאַן זיך. עס זענען געווען דריי אַרויסגאַנגען, צוויי פון זיי זענען געווען מענטשן-סייזד טירן וואָס פירן צו פאַרקערט זייטן פון די ויסווייניקסט קראַטער, איינער פון זיי איז געווען גרויס גענוג פֿאַר אַ טראָק. א גרויסער וועג, וואָס האָט געפירט פון אַרום דעם ברעג פון דעם קראַטער, האָט געפירט צו דער דאָזיקער טיר.
  
  
  לי טשין איז געווען רעכט. קײנער איז נישט געװען אין דערזען.
  
  
  איך האָב מיט מײַן פּיסטויל אַרײַנגעשטעקט דעם וועכטער אין מאָגן.
  
  
  "וואו זענען די אנדערע וועכטער?" — כ׳האב געפאדערט שארף.
  
  
  — אינעװײניק , הא ט ע ר געזאגט , אנװײזנדי ק אוי ף צװ ײ פליגלע ם מי ט מענש־גרייס . "די קקטוו סיסטעם איז סקאַנינג די גאנצע קראַטער."
  
  
  "ווי קען ער באַקומען צו דעם ברעג ווו מיר זענען?" — האב איך געפאדערט.
  
  
  "עס איז אַ אַנדערש שפּור דאָ," ער האט געזאגט, קאַנווינסינג מיר אַז ער דערציילט דעם אמת מיט די גרויל אין זיין אויגן. "סקאַנערז זענען סעקליגהץ און זענען אַקטיווייטיד ווען זיי זענען אויסגעדרייט אויף."
  
  
  
  אַזוי פֿאַר איצט מיר זענען אויס פון די בילד. אבער ווי נאר מיר וועלן אנהייבן אראפנידערן אין קראטער, וועלן מיר שוין זייער קלאר זען. איך האב זיך א מאמענט געטראכט, דאן האב איך זיך אויסגעדרייט און געשושקעט אפאר קורצע ווערטער צו לי טשינג, וואס איז געלעגן אויף איר בויך לעבן מיר. א פאר מינוט שפעטער האב איך אראפגענומען די היטל און רעקל פון די טויטע וועכטער און זיי אנגעטאן אליין.
  
  
  "רופן דעם מענטש אין די קאָנטראָל צימער," איך געזאגט. צו די זיכערהייט וועכטער. "זאג אים דיין שוטעף איז ינדזשערד און איר וועט ברענגען אים."
  
  
  דער וועכטער האט זיך אויסגעדרייט און געשריגן אין קראטער אריין. איצט איך קען זען איינער פון די אַרויסגאַנג טירן עפענען און אַ פיגור אַרויסקומען, פריימד דורך די ליכט פון ין. ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן מי ט דע ר האנ ט או ן עפע ס א געשרײ .
  
  
  "אָוקיי, חבר," איך געזאגט צו די וועכטער. "איצט איר וועט נעמען מיר צו דעם קאָנטראָל צימער. און סלאָולי. עס וועט זיין אַ ביקס הינטער איר פון אַ ביסל פֿיס אַוועק פֿאַר די גאנצע יאַזדע. ”
  
  
  איך האב געהערט ווי דער וועכטער שלינגען. דערנאָך האָט ער אָפּגעווישט דאָס שווייס פון די אויגן, אַראָפּגעלאָזט דאָס ביקס, זיך אַראָפּגעבויגן און מיך אויפגעהויבן. איך האב זיך אויסגעדרייט אזוי, אז מיין ישראל שטילער סטען איז גרייט און מיין פינגער איז נאך געווען אויפן צינגל. אבער דאָס מאָל איך וואָלט דרייען אויטאָמאַטיש.
  
  
  — אקעי, היטלער — האב איך געזאגט צום וועכטער. "געפארן. און אַז איך זאָג דיר צו לאָזן מיר, טאָן דאָס געשווינד.
  
  
  לאנגזא ם הא ט ע ר אנגעהויב ן גײ ן פו ן דע ר שיפ ט אי ן קראטער . איך האָב געהערט לי טשין קריכן אויף איר בויך הינטער אונדז. אונטן, דורך דער אפענער טיר, האב איך געזען פיגורן באוועגן זיך אין קאנטראל־צימער. איך האב גערעכנט כאטש א טוץ. איך האָב אויך געזען עפּעס טשיקאַווע. עס האָט זיך אַרויסגעוויזן אַז עס איז געווען בלויז איין טיר וואָס פירט פון די קאָנטראָל צימער צו די ינלענדיש פון דעם בנין קאָמפּלעקס.
  
  
  „קאַרטער! קוק! וועג!"
  
  
  איך האָב געקוקט אין דער ריכטונג, וואָס לי טשין האָט אָנגעוויזן. צוזאמען דעם ברעג פון דעם ווולקאַן, אַ שווער טראָק דראָווע צוזאמען דעם וועג וואָס געפירט צו אַ מאַסיוו שטאָל גאַראַזש טיר, זייַן גירז סקוויקינג ווען עס אַראָפּשיפטד אויף די שיפּוע. ער האט זיך אפגעשטעלט בײ דער טיר. א מינוט שפעטער האבן זיך די טירן שטילערהייט אויפגעהויבן און דער טראק איז אריין. ווי איך האָב דאָס געטאָן, האָב איך געכאַפּט אַ בליק פון אַן אָפֿענע טיר. צװ ײ באװאפנט ע װעכטער , בײד ע װײס , בײד ע מי ט מאשין־געװער , או ן צװ ײ לאקאלע ר ארבעטער , זײנע ן ניש ט געװע ן אנגענומע ן צ ו טראג ן ד י עקוויפּמענט .
  
  
  ניין. אײ ן לאקאלע ר ארבעטער .
  
  
  און איין זיס הונטער, אנגעטאן אין מיסטאָמע די מערסט צאָרעדיק קליידער וואָס ער האָט אלץ וואָרן אין זיין לעבן. ער האט גערעדט און געלאכט אין א פליענדיקן דיאלעקט מיט מארטיניק נעבן זיך, זוכנדיק די גאנצע װעלט װי א גליקלעכער מאן, װאם ער האט ערשט געהאט א גוט באצאלט ארבעט.
  
  
  פּלאַן אַקטיוויטעטן לויט צו פּלאַן.
  
  
  נעקסטע שריט.
  
  
  מי ר זײנע ן איצ ט געװע ן װײניקע ר פו ן הונדער ט יארד ן פו ן דע ר אפענע ר קאנטראל־צימער . דער וועכטער, וואָס האָט מיך געטראָגן, האָט שווער געאטעמט און האָט אָנגעהויבן שטאָמפּערן פון מידקייט. פייַן.
  
  
  "גרייט, לי טשין?" — האב איך געפרעגט , קוועטשט מיינע הענט אויפן וואנט .
  
  
  "גרייט," איז געקומען איר קורץ שושקען.
  
  
  ― היט, רוף דײַנע פֿרײַנד מיר זאָלן העלפֿן צו טראָגן, ― האָב איך אים געזאָגט. "דעריבער זיי גרייט צו לאָזן מיר. און קיין טריקס. געדענקט די ביקס אויף דיין צוריק."
  
  
  ער האט אוממערקזאם א נײד געטאן און װידער שװער געשלונגען.
  
  
  "היי פריינט, ווי וועגן אַ ביסל הילף?" — הא ט ע ר אי ן אײנדרוקסנדיקע ר גערוימט . "מאַרסיילע איז ווונדאַד!"
  
  
  דרײַ־פֿיר פֿיגורן זײַנען אַרײַן אין דער טיר און צוגעגאַנגען צו אונדז. נאך עטליכע מענטשן האבן זיך פארזאמלט אינדרויסן פון דער טיר, ארויסגעקוקט נייגעריג. הינטער מיר, איך געהערט אַ קליין קליק ווי לי טשין סוויטשט איר וואָפן צו אָטאַמאַטיק פייַער. מיינע מאַסאַלז האָבן זיך געשפּאַנט מיט גרייטקייט. איך האב געווארט. די נומערן האָבן געוואקסן. זיי זענען איצט געווען בלויז דרייסיק יאַרדס אַוועק. 20.10.
  
  
  דערווייַל!
  
  
  — װארפ מיך! ― זאָג איך צום װעכטער. און ין מאָומאַנץ איך איז געווען ראָולינג אויף דער ערד אויס פון לי טשין ס שורה פון פייער, סטען ס באַט רעסטיד אונטער מיין גאָמבע, זיין סייץ טריינד אויף די גרופּע פון מענטשן אין פראָנט פון מיר ווי זיי אנגעהויבן צו קומען אונטער לי טשין ס פייַער. אן אנדער געפאלן, ספּיננינג פון די קראַפט פון די בולאַץ ווי מיין אייגן וואָפן אנגעהויבן ספּייינג פייַער. ע ס אי ז געװע ן א ן אײגענע ם שחיט ה : שארב ן האב ן זי ך פארװאנדל ט אי ן בלוטיקע ר מאסע ן פו ן מוח ן או ן בײנער , פני ם זײנע ן אפגעריס ן געװארן , גלידע ר האב ן זי ך אפגעריס ן פו ן קערפער , או ן געפאל ן אי ן דע ר לופט . או ן צולי ב ד י שטילע ר אוי ף ד י װענט , אי ז אל ץ געשטאנע ן אי ן א גרויםע ר שטילקײט , װ י אי ן א ן נאמע ן באלע ט פו ן מוםט ע או ן טויטן , הא ט מע ן ד י קרבנו ת געשלאג ן צו , שנעל , או ן צ ו שװע ר ז ײ זאל ן אפיל ו שרײע ן אדע ר װײנען . פון.
  
  
  — טיר! — האב איך מיטאמאל געשריגן. — שיסן די טיר!
  
  
  איך האב געצילט דעם ביקס אויף די קערפער פון די מענער פאר אונז און געשאסן אויף דער טיר. עס איז געווען קלאָוזשער. דערנאָך האָב איך געשװאָרן. די װאנט איז געװען לײדיק. איך האב ארויסגעצויגן די ליידיגע קלעמערל און ארויסגעצויגן נאך א פולער פון מיין קעשענע, אריינגעשטעקט אין די ביקס ווי לי טשין האט ווייטער געשאסן הינטער מיר. פאר א מאמענט האט די טיר אויפגעהערט צו באוועגן און דאן האט זיך נאכאמאל לאנגזאם אנגעהויבן פארמאכן, אזוי ווי עמעצן הינטער איר איז פארוואונדעט געווארן, אבער ער האט פארצווייפלט פרובירט צו פארמאכן די פארטיידיגונגס ליניע. איך האב נאך א שיסער געשאסן און זיך אויפגעשפרונגען אויף די פיס.
  
  
  
  
  
  "דעק מיר צו!" איך האב געשריגן צו לי טשין בשעת'ן גלייכצייטיק געשאסן א סעריע קוילס אויף איינעם פון די מענטשן גלייך פאר מיר וואס האט פרובירט אויפצושטיין.
  
  
  דעמאלט בין איך געלאפן, געקראכט, סטאן האט פאר מיר געשריגן מיט זיין שטיל אבער טויטלעך פייער. אי ך הא ב אי ן פולע ר שנעלכײ ט ארײנגעקלאפ ט מײ ן אקסלע ן אי ן דע ר טיר , דא ן הא ב אי ך זי ך ארומגעדריי ן או ן זי ך ארײנגעפיר ט אי ן צימער . עס איז געווען אַ טויבדיק יקספּלאָוזשאַן פון גלאז ברייקינג און די גאנצע וואַנט פון טעלעוויזיע סקרינז איז געווארן גאָרנישט; דאַן צו מיר לינקס איין שאָס פון אַ פּיסטויל אָן אַ סילאַנסער. כ׳האב זיך װידער אומגעקערט, סטאן האט שטילערהײט אויפגעריסן. פו ן הינטער ן טיר , הא ט זי ך א ן אײנציקע ר געשטאלט , מי ט דע ר קראפ ט פו ן א קויל , װא ס הא ט אי ם געקלאפ ט אי ן ברוסט , ארויפגעלאג ן או ן דא ן פאמעלע ך געפאל ן פאראויס .
  
  
  — קארטער! איך האב געהערט לי טשין שרייען אינדרויסן. ― נאָך אַ טיר! מער שומרים!"
  
  
  אי ך בי ן ארויפגעשפרונגע ן צ ו דע ר טיר , איבע ר ד י לעבעדלאז ע קערפער , װא ס זײנע ן געװע ן ד י אײנציק ע אײנװאוינע ר פו ן צימער . מייַן האַנט געפונען און פליקט די באַשטימען, פּלאַנדזשינג די צימער אין פינצטערניש. א ריזיגע גרופע וועכטער זענען ארויסגעקומען פון ארום די ווינקל פונעם בנין קאמפלעקס, פון א טיר אויף דער אנדערער זייט פון קראטער, זייערע אויטאמאטישע וואפן האבן שוין געקלאפט. די טעלעוויזיע מאָניטאָרס דערציילט זיי אַלע זיי דאַרפֿן צו וויסן - אַ ווולקאַן באַפאַלן!
  
  
  "אינעווייניק!" איך האב געשריגן צו לי טשין ווען איך האב רעאגירט אויף די פייער פון די וועכטער. "אייל זיך צו!"
  
  
  בולאַץ שפּריצן די צעמענט בלאָק לעבן דער טיר, רייזינג אַ טויטלעך שטעג פון שטויב הינטער לי טשינס כילז ווי זי ופגעקאָכט ראַשט צו מיר. איך פּעלץ אַ שאַרף ווייטיק אין מיין אַקסל און סטאַגערד צוריק אַ שריט, דעמאָלט געזען לי טשין שפּרינגען דורך די דאָרוויי, דרייַ און סלאַפּ די שטאָל טיר הינטער איר, שלאָס די שווער באָלץ. איך ווינסינג פון די ווייטיק אין מיין אַקסל, איך פּעלץ פֿאַר די באַשטימען. א מאמענט שפעטער האב איך אים געפונען און דער צימער איז געווען פול מיט ליכט. לי טשין איז אויפגעשטאנען מיט א רויכיקער ביקס און געקוקט אויף מיר מיט זארגן.
  
  
  "איר בעסער ווייַזן מיר אַז ווונד, קאַרטער," זי געזאגט.
  
  
  אבער איך האב שוין אליין געזען. די קויל נאָר גריסט מיין אויבערשטער ביסעפּס. עס האט וויי געטאן, אָבער איך קען נאָך נוצן מיין אָרעם און עס איז נישט פיל בלוט.
  
  
  "קיין צייט," איך סנאַפּט. "לאמיר!"
  
  
  איך האב מיך אריבערגעצויגן צו דער טיר אריין אין דעם קאמפאני, און איך האב אין דער זעלבער צייט ארויסגעצויגן א ליידיגע דריי-פערטל קלעמערל פון סטען און אראפגעריסן נאך א פולן. דער פאַס פון דער ביקס איז געווען הייס און רויך, און איך נאָר געהאפט אַז עס וועט פאָרזעצן צו אַרבעטן.
  
  
  "וואו וועלן מיר גיין?" איך האָב געהערט לי טשין זאָגן הינטער מיר.
  
  
  “ביידע פליגל מיט אַרויסגאַנג אין די קראַטער זענען קאַמביינד אין איין הויפט פליגל, ווו עס איז געווען געבויט גלייַך אין די גוף פון וואַלקאַניק שטיין. דאר ט האב ן ז ײ געהאלט ן זײער ע װערטפולסט ע געװער ן או ן געפונע ן זײער ע װארשטאטן״ .
  
  
  "און דאָס איז ווו זיי דערוואַרט אונדז צו גיין," לי טשין ריקאָלד.
  
  
  — אקעי, — האב איך געזאגט, זיך אויסגעדרייט צו איר און געשמײכלט. "און מיר ווילן זיי נישט אַנטוישן, טאָן מיר?"
  
  
  "אָ, ניין," האט לי טשין געזאגט, שאַקינג איר קאָפּ פייַערלעך. — הימל בעטסי, נײן.
  
  
  איך האָב פּאַמעלעך געעפֿנט די אינעווייניקסטע טיר מיט דער לינקער האַנט, מיט סטען אין דער רעכטער האַנט. ע ס הא ט זי ך ארײנגעפיר ט אי ן א לאנג ן שמאל ן קארידאר , נאקעט , א חו ץ ד י פלורעסאנט ע רער ן אויפ ן סטעליע . געדיכטע צעמענט־בלאק־ווענט האבן פארשטומט אלע קלאנגן פון אינדרויסן, אבער פאר קלאנגן פון אינעווייניג פונעם קאמפלעקס האט עס געטראגן ווי א ריזיגע אפקלאנג קאמער. און די סאָונדס וואָס איך געהערט דעמאָלט זענען פּונקט וואָס איך דערוואַרט. אין דער װײטנס הערט מען דאָס סטאַמפּען פֿון פֿיס אין שווערע קאַמבאַט־שיך. עס קומען אַ סך מענטשן פֿון ביידע ריכטונגען.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און באגעגנט לי טשינס אויגן. דא ס הא ט געמוז ט זײ ן דע ר שװערסטע ר טײ ל פו ן דע ר גאנצע ר אפעראציע .
  
  
  איך האב געזאגט. "איצט"
  
  
  מי ר זײנע ן געלאפ ן אי ן קארידאר , זײט־בײ ן זײט , געלאפן . דער קלאנג פון לויפנדיקע פיס איז געװען שטארקער, נענטער. ס'איז געקומען סײַ פֿון די טרעפּ בײַם עק קאָרידאָר, סײַ פֿון דעם קאָרידאָר וואָס האָט געפירט צו לינקס. מי ר זײנע ן געװע ן װײניקע ר װ י צװאנצי ק פוס ס פו ן ד י טרעפ , װע ן צװ ײ קעפ ן האב ן זי ך באװיזן , גיך , געגאנגע ן ארוי ף ד י טרעפ .
  
  
  איך האב געשריגן. "אַראָפּ!"
  
  
  מי ר זײנע ן גלײכצײטי ק געפאל ן אויפ ן דיל , אונדזער ע װאנט ן זײנע ן גלײכצײטי ק געלאנדע ן אוי ף אונדזער ע פלײצעס , או ן א טויטלעכ ע קויל ן זײנע ן ארוי ס פו ן זײע ר מויל . ד י צװ ײ קערפער ם זײנע ן צוריקגעװארפ ן געװאר ן װ י געשלאג ן פו ן ריז ע פויסטן , בלוט , װא ס הא ט זי ך ארויפגעגאס ן װע ן ז ײ זײנע ן פארשוװנד ן ארא פ ד י טרעפ . די מענטשן אונטן מוזן האָבן באַקומען דעם געדאַנק. קיין אנדערע קעפ זענען נישט געווען. אבער איך קען הערן קולות קומען פון די טרעפּ, נאָר אויס פון דערזען. פילע קולות.
  
  
  איך האב אויך געהערט קולות קומען פון קארידאר אויף לינקס.
  
  
  "לאָמיר גיין אויף אַ קליין פישערייַ יאַזדע," איך געזאגט צו לי טשין.
  
  
  זי האט א ניד געטאן. זייט ביי זייט זענען מיר אראפגעקראכן אין קארידאר אויף די בויך, די פינגער נאך אויף די צינגל פון די וואנטן. װע ן מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט א בײג ן אי ן גאם , פונק ט עטלעכ ע פוס ס פו ן ד י טרעפ ן פא ר אונדז , הא ב אי ך אראפגענומע ן דא ם היטל , װא ם אי ך הא ב גענומע ן פו ן דע ר טויטע ר װעכטער , או ן אי ם ארויסגעשלעפ ט פאר ן מיר , ארום .
  
  
  טױבלעכע שיסער האָבן זיך געקלונגען. דער הוט איז געווען צעריסן אין בענד.
  
  
  
  
  "גי," לי טשין געזאגט. "די טרופּס זענען אויף אונדזער לינקס. די טרופּס זענען אין פראָנט פון אונדז. די טרופּס זענען הינטער אונדז. איך הויב מיך אן צו פילן ממש קלאסטראפאביש״.
  
  
  "עס וועט נישט זיין לאַנג," איך געזאגט. "זיי וויסן זיי האָבן אונדז טראַפּט."
  
  
  און עס האָט נישט געדויערט לאַנג. ווען די קול איז געקומען, ער איז געווען בייז, ופגעקאָכט. מיר האבן אומגעברענגט אמווייניגסטנס 20 SLA זעלנער. אבער די שטימע איז אויך קאנטראלירט געווארן.
  
  
  — קארטער! — האט ער א געשרײ געטאן, דער קלאנג האט אפגעקלונגען אין צעמענט־בלאק־גאס. — דו הערט מיך ?
  
  
  "ניין!" — האב איך צוריק געשריגן. “איך לייענען ליפן. איר וועט האָבן צו קומען אויס ווו איך קענען זען איר."
  
  
  לי טשין האט זיך געשאקלט נעבן מיר.
  
  
  — שטעל אפ די נארישקייטן! — האט געברומט דאס שטימע, אפקלאנג שטארקער ווי אלץ. „מיר האָבן דיך אַרומגערינגלט! וועלכער איר זענט, מיר קענען טרער איר צו ברעקלעך! איך מוטיקן איר און די מיידל צו אַרויסגעבן! איצט!"
  
  
  ― איר מײנט, אַז אױב מיר רירן זיך, װעסטו אונדז בלאָזן אין שטיקער, אָבער אױב מיר װעלן זיך איבערגעבן, װעט איר אונדז נאָר קאָכן לעבעדיק אין אײל? — האב איך צוריק געשריגן.
  
  
  צו משפטן לויט דעם פארשטומטן גרוב וואס איז נאכגעגאנגען, בין איך זיכער געווען אז דאס איז גענוי וואס ער וויל טאן. און נאך. אבער װידער האט זיך דער רעדנער צו־ געצויגן.
  
  
  — ניין — האט ער געשריגן. "דיין זיכערקייַט איז געראַנטיד פֿאַר איר און די מיידל. אבער נאָר אויב איר געבן אַרויף איצט. איר וויסט אונדזער צייט."
  
  
  "וויסטינג דיין צייט?" — האט לי טשין געמורמלט.
  
  
  איך שריי ווידער, "ווי קען איך צוטרוי איר?"
  
  
  "איך געבן איר מיין וואָרט ווי אַ אָפיציר און אַ דזשענטלמען!" דאָס קול האָט זיך אומגעקערט. "חוץ, לאָזן מיר דערמאָנען איר אַז איר האָט קליין ברירה."
  
  
  "נו, לי טשין," איך געזאגט ווייך, "זאָל מיר נעמען זיין וואָרט ווי אַן אָפיציר און אַ דזשענטלמען?"
  
  
  "נו, קאַרטער," האָט לי טשין געזאָגט, "איך האָב אַ ווייג חשד אַז ער איז אַ פּריוואַטער און אַ סקאַנדאַל. אבער וואָס די גענעם. איך האָב זיך תּמיד געוואונדערט, ווי עס וואָלט געווען צו ווערן געקאָכט לעבעדיק אין בוימל.
  
  
  "וואָס די גענעם," איך מסכים. דערנאָך שאַוטינג, "אָוקיי, איך וועט נעמען דיין וואָרט פֿאַר עס. מיר וועלן וואַרפן אונדזער אָטאַמאַטיק וואָפן אין די קאָרידאָר."
  
  
  מיר האבן עס געטוהן. ניט זייער גוט, אָבער מיר געראטן.
  
  
  "Très bien," האט געזאגט אַ קול. "איצט קומען אויס ווו מיר קענען זען איר. פּאַמעלעך. מיט די הענט פארבונדן איבער דעם קאפ.'
  
  
  מיר האבן עס אויך נישט געפעלט. אבער מיר האבן עס. דער מאמענט, וואס מיר האבן זיך באוועגט, פארטיידיגונגס, אין דערזען און אין דער ריכטיגקייט, איז דורכגעגאנגען ווי אן אייביגקייט, אן אייביגקייט, אין וועלכן מיר האבן געווארט צו דערוויסן, צי די קוילן וועלן אונז צעריסן אדער דערלויבן צו לעבן אביסל לענגער.
  
  
  דא ן אי ז דורכגעגאנגע ן דע ר מאמענט , או ן מי ר זענע ן געבליב ן לעב ן , ארומגערינגל ט מי ט מענטש ן אי ן ד י מונדיר ם פו ן פראנצויזיש ע פאראטראפערס . די מענטשן, אָבער, האָבן אַרמבאַנדז מיט די איניציאלן אָאַס. און דעדלי אָטאַמאַטיק באַרס אַימעד בייַ אונדזער ללבער פון עטלעכע פֿיס אַוועק. צװ ײ פו ן ז ײ האב ן גי ך או ן ברוטא ל געזוכ ט יעד ן פו ן אונדז , גענומע ן לי קין ס דעררינגער , װילהעלמינ ע או ן הוגא , אבע ר ניש ט א דאנ ק זײ ן באהעלטעניש , פיער .
  
  
  "באָן," האָט געזאָגט דער מענטש, וואָס איז דאָך געווען זייער פירער און וועמענס קול האָט געפירט די פאַרהאַנדלונג. "איך בין לוטענאַנט רענע דאָרסאָן, און איך בין נישט צופרידן צו טרעפן איר. אָבער איך האָבן אַ סדר. איר וועט קומען מיט מיר."
  
  
  ער האָט אָנגעוויזן פאַר אונדז אַראָפּ די טרעפּ מיט אַ .45 קאַליבער פּיסטויל אין דער האַנט. ביקס פֿעסן האָבן אונדז געשפּיצט פֿון הינטן, און מיר האָבן אָנגעהויבן אַראָפּגיין מיט די טרעפּ, דער לוטענאַנט גײט פֿאַר אונדז. אונטן איז געווען אן אנדער נאַקעט כאָלוויי מיט פלורעסאַנט לייטינג אויף דער סטעליע. מי ר זײנע ן געגאנגע ן אי ן טויטע ר שטילקײט , צעבראכ ן בלוי ז פו ן דע ר שלע ר פו ן מיליטע ר שטיװ ל אויפ ן צעמענט . בײם עק קארידאר זײנען געװען צװײ טירן. דאָרסאָן האָט אָנגעוויזן אויף דער לינקער.
  
  
  "קום אַרײַן," האָט ער געזאָגט. "און געדענקען, עס וועט שטענדיק זיין מאַשין גאַנז אַימעד צו איר."
  
  
  מי ר זײנע ן ארײנגעגאנגען . עס איז געווען אַ גרויס צימער מיט פּאַלישט וועלשענער נוס פּאַנעל אויף צעמענט בלאָק ווענט. דער דיל איז געווען באדעקט מיט דיקע איראנער טעפּעך. די מעבל איז געווען אָריגינעל לוי קוואַטאָרזע. אויף קלײנע טישלעך פאר די סאפען זײנען געשטאנען קריסטאלע בעקעלעך מיט גאלדענע ראנדן. פון די לאמפן אויף די טישן איז געקומען א אונטערגעלאזענער ליכט און מען האט אריינגעלייגט אין די פאנעלן. ביים אויסגעארבעטן טיש פון זיבעצנטן יארהונדערט איז געזעסן נאך א מאן אין א סלא מונדיר. ע ר אי ז געװע ן עלטערע ר פו ן דורסון , מי ט װײס ע האר , א בלײפע ר ד י װײס ע װאנצע ם או ן א דינע ר אריסטאקראטישע ר פנים . ווען איך און לי טשין זענען אריין אין צימער, האט ער זיך רואיק אויפגעהויבן און זיך אויפגעשטעלט.
  
  
  "אַה," ער געזאגט. — הער קאַרטער. מיס טשין. שיין צו דיר זעהן".
  
  
  אָבער איך האָב אים קוים געהערט אָדער געזען. מײַן בליק האָט זיך געצויגן צו אַן אַנדער געשטאלט אין צימער, זיצנדיק אויף דער סאָפע און זופּנדיק פון אַ קריסטאַלן גלאז קאָניאַק.
  
  
  ― לאָז איך מיך באַקענען ― האָט געזאָגט דער מאַן באַם טיש. “איך בין גענעראל Raoul Destin, קאַמאַנדער פון די מערב פאָרסעס פון דער סעקרעט אַרמיי אָרגאַניזאַציע. וואָס שייך מיין כיינעוודיקער חבר, איך מיין, אַז איר קענט שוין איינער דעם אַנדערן”.
  
  
  מיין בליק האט קיינמאל נישט פארלאזט די פרוי אויפן סאפע.
  
  
  "יא," איך געזאגט פּאַמעלעך. "איך טראכט אז יא. העלא מישעל."
  
  
  זי האט געשמײכלט און גענומען א זופן בראנפן.
  
  
  
  
  "באָן סאָיר, ניק," זי געזאגט ווייך. "ברוכים הבאים צו אונדזער הויפּטקוואַרטיר."
  
  
  
  
  דרײַצנטער קאַפּיטל.
  
  
  א לאנגע שטילקייט איז נאכגעגאנגען. צום סוף, לי טשין צעבראכן עס.
  
  
  "זעה, קאַרטער?" זי האט געזאגט. "מיר זאָל האָבן וויסן. קיינמאָל צוטרוי אַ פרוי וואָס ווייסט צו פיל וועגן פראנצויזיש קוויזין.
  
  
  מישעל'ס אויגן האבן זיך אויפגעהויבן. זי האט א נײד געטאן צום גענעראל.
  
  
  "איך ווילן צו באַקומען באַפרייַען פון דעם מיידל!" ― האָט זי געזאָגט מיט כּעס. "איצט! און עס טוט וויי!"
  
  
  דער גענעראל האט אויפגעהויבן די האנט און האט געמאכט א באזונדער קלאנג.
  
  
  "איצט, מיין טייַער," ער האט געזאגט אין אָקספֿאָרד-אַקסענטיד ענגליש, "דאָס איז קוים מכניס. ניין. אין פאַקט, איך טראַכטן מיר זענען געווען זייער מאַזלדיק צו האָבן מיס טשין ווי אונדזער גאַסט. זי איז דאָך אַ פאָרשטייער פון אַ גרויסער און איינפלוסדיקער קאמערציאלער דאגה. א דייַגע מיט פילע אינטערעסן אין די ייל סעקטאָר. זיי זענען אַנלייקלי צו וועלן די אינטערעסן חרובֿ. אַזוי איך בין זיכער זי וועט געפֿינען עס וווילטויק צו מיטאַרבעטן מיט אונדז. ”
  
  
  # — פאר א מאן , וואס האט נאר פארלוירן ארום צוואַנציק זעלנער , ביסטו שיין גוטמוטיק , — האב איך געזאגט .
  
  
  — זארגט זיך נישט דערפון, — האט דער גענעראל רואיק געזאגט. “זיי זענען געווען ינקאָמפּעטענט, דערפֿאַר זענען זיי געשטארבן. דאָס איז איינער פון די ריזיקירן פון זעלנער אין קיין אַרמיי.
  
  
  ער האט זיך אויסגעדרייט צום לוטענאנט.
  
  
  "איך נעם עס, איר האָט וועראַפייד אַז זיי זענען נישט אַרמד?"
  
  
  דער לוטענאַנט האָט קלוג באַגריסט.
  
  
  “וי, אַלגעמיינע. מע ן הא ט ז ײ דורכגעפיר ט געזוכט״ .
  
  
  דער גענעראל האט געהויבן מיט דער האנט צו דער טיר.
  
  
  "אין דעם פאַל, לאָזן אונדז. מיר דאַרפֿן צו רעדן די זאכן."
  
  
  דע ר לײטענאנ ט הא ט זי ך שטאר ק אויסגעדרײע ט או ן אי ן דע ר טיר א ארײנגענומע ן זײנ ע מענטש ן מי ט זיך . די טיר האט זיך שטילערהײט פארמאכט.
  
  
  "ביטע, הער קאַרטער, מיס טשין," האט געזאגט דער גענעראַל, "נעמען אַ אַוועקזעצן. וואָלט איר ווי צו פאַרבינדן אונדז פֿאַר עטלעכע קאָניאַק? ס'איז נישט שלעכט. פערציק יאָר אין אַ פאַס. מייַן פערזענלעכע צושטעלן."
  
  
  — אנגעטאן מיט פּרוססיק־זויערע? — האט לי טשין געזאגט.
  
  
  דער גענעראל האט געשמײכלט.
  
  
  "איר זענט מיר ביידע פיל מער ווערטפול לעבעדיק ווי טויט," ער האט געזאגט, אויסגעגאסן קאָניאַק אין צוויי קריסטאַל ברילן און געבן זיי צו אונדז ווען מיר שטעלן זיך אויף די דיוואַן אַנטקעגן מישעל. "אָבער אפֿשר עס איז צייט פֿאַר מיר צו דערקלערן עפּעס צו איר."
  
  
  "איך בין אַלע אויערן," איך געזאגט טרוקן.
  
  
  דער גענעראל האט זיך צוריק אנגעבויגן אין שטול און האט לאנגזאם גענומען א זופן קאניאק.
  
  
  "ווי איר האָט מיסטאָמע שוין איינגעזען איצט," ער האט געזאגט, "ניט פרעזידענט דע גאָל און ניט זיין סאַקסעסערז זענען געראָטן אין גאָר צעשטערן די אָאַס, אפילו נאָך די דורכפאַל פון אונדזער פרווון אים צו אַסאַסאַניישאַן און די געצווונגען גלות פון רובֿ פון אונדזער מיליטעריש פירער. טאק ע הא ט דע ר דאזיקע ר געצװונגע ר ארויסטריבונ ג פשו ט געפיר ט צ ו א גאנצ ן טויש ן אי ן אונדזע ר טאקטיק . מי ר האב ן באשלאס ן צ ו גרינד ן אונדזע ר ארגאניזאצי ע אי ן דרויסן , או ן װע ן מי ר האב ן װידע ר געהא ט אקטן , האב ן מי ר באפאל ן פו ן דרויס ן . דערװײ ל האב ן מי ר װײטע ר גענומע ן פארגרעסער ן ד י צא ל אונטערערדישע ר סימפאטיזיר ן אי ן דע ר רעגירונג , או ן פארגרעסער ן ד י צא ל אקטיװ ע מיטגלידע ר פו ן פראנקרײך . די דאָזיקע אקציעס האָבן דערגרייכט זייער קלימאַקס מיט אַ צייט צוריק מיט דער אַקוואַזישאַן פון מאָנט פּעלע ווי אונדזער באַזע און מיט די אַקוואַזישאַן פון Fernand Duroch ווי אונדזער - לאָמיר עס זאָגן אַזוי. , טעכניש קאָנסולטאַנט?"
  
  
  "אַקוואַזישאַן פון Fernand Duroch?" — האב איך טרויעריק איבערגעחזרט.
  
  
  דער גענעראל האט א קוק געטאן אויף מישעל. זי האט צוגעשלעפט.
  
  
  "דערציילט אים," זי געזאגט גלייַכגילטיק. "עס טוט נישט ענין איצט."
  
  
  "איך האָב מורא אַז מ'סיער דורוך איז קידנאַפּט געוואָרן," האָט געזאָגט דער גענעראַל. Michelle איז געווען אַ סוד סאַפּאָרטער פון אונדזער סיבה פֿאַר אַ לאַנג צייַט. ר׳ דורוך איז געווען קאטעגאריש קעגן אונדז. ע ם אי ז געדארפ ט געװע ן צ ו רעקװיזיר ן זײנ ע באדינםט ן אונטע ר דראנג . . "
  
  
  "און די בריוו, וואָס ער האָט דיר געשריבן, וואָס דו האָסט געוויזן צו רעמי סיינט-פּיער, זענען שווינדלער," האָב איך געזאָגט, אלא ווי געפרעגט.
  
  
  "יא," מישעל געזאגט. "ווי די בריוו, וואָס מיין טאַטע האָט באַקומען פון מיר ווען ער איז געווען אין געפֿאַנגענשאַפֿט. בריוו, אין וועלכן איך האָב געזאָגט, אַז איך בין אויך קידנאַפּט געוואָרן, און איך וועל געפּײַניקט ווערן צום טויט, אויב ער וועט נישט טאָן ווי מען האָט אים געבעטן”.
  
  
  "וואַו," האט לי טשין געזאָגט, "דאס בעיבי איז אַ לאַווינג טאָכטער."
  
  
  "עס זענען מער וויכטיק זאכן ווי משפּחה טייז," מישעל געזאגט קאַלט.
  
  
  "טאקע, עס איז," דער גענעראַל מסכים. "און מיט די רילאַקטאַנט הילף פון Fernand Duroch, מיר וועלן דערגרייכן די צילן. אָבער רעכן איך לאָזן מר דורוך צו פּערסנאַלי דערקלערן ווי מיר וועלן דערגרייכן דעם.
  
  
  דער גענעראל האט גענומען דעם טעלעפאן אויפן שרײב־טיש, געדריקט א קנעפל און ארײנגעגעבן א באפעל. ער האט אראפגעלײגט דאם גלאז און גענומען א זופן קאניאק. קיינער האָט נישט גערעדט. איך האב געגנבעט א בליק אויף מיין זייגער. א מינוט שפעטער האט זיך געעפנט די טיר און א מענטש איז אריין אין צימער. איך זאָג געשטאַנען. איך וואלט געזאגט אז איך האב מיך געשלעפט. ער איז געפאלן ווי אינגאנצען באזיגט, די אויגן קוקן אויפן דיל. איך האָב ניט געקענט אויסטראַכטן ווי איראָניש זײַן אַלטן נאָמען, ד״ר טויט, איז טאַקע געווען.
  
  
  “דוראָטשע,” האָט געזאָגט דער גענעראַל, ווי ער וואָלט זיך צוגערעדט צו אַ נידעריקער קלאַס פון דינער, “דאָס איז ניק קאַרטער, אַן אַמעריקאַנער אינטעליגענץ אַגענט, און מיס לי טשין, אַ ראטגעבער פון אַ גרויסער פינאַנציעלער זארגן. קום אהער און זאג זיי ווי אזוי עס ארבעט." זיי זענען אינטערסירט צו וויסן וואס דו האסט פאר אונז אנטוויקלט און וויאזוי עס ארבעט. קום אהער און דערצייל זיי."
  
  
  דורוך איז, אן א װארט, צוגעגאנגען פאראויס און איז געשטאנען אין מיטן צימער, אנטקעגן אונדז.
  
  
  — רעד! — האט באפוילן דער גענעראל.
  
  
  דורוך האט אויפגעהויבן דעם קאפ. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך געטראפ ן מישל . זי האט א קאלט געקוקט אויף אים. אן אויסדרוק פון ווייטיק האט געבליצט איבער זיין פּנים, דערנאָך פאַרשווונדן. ער האָט אַ ביסל אויסגעגליטשט די פּלייצעס.
  
  
  "א דאנק דער פרוי וואָס איך געדאַנק איז מיין טאָכטער," ער האט געזאגט, זיין קול ציטערניש אָבער דערציילט זיין געשיכטע קלאר, "אָבער וואָס אַנשטאָט איז אַ פאַררעטער צו איר פאטער און איר לאַנד, איך איז געווען בלאַקמיילד און געצווונגען צו אַרבעטן פֿאַר די חלומות. איך מודה מיט בושה אַז זיי געמאכט אַ יינציק אַנדערוואָטער פּראַפּאַלשאַן מיטל פֿאַר זיי. עס איז נישט מער ווי פינף פֿיס אין לענג און איין פֿיס אין דיאַמעטער און כּולל מער ווי 30 פונט פון טנט. עס דאַרף ניט זיין לאָנטשט פון רער, אָבער קענען זיין גענומען איבער די זייַט פון קיין שיף און ווערט זיך-פּראַפּעלד אַמאָל עס דערגרייכט אַ טיפעניש פון 100 פֿיס. אין דעם צייַט, אַ אָטאַנאַמאַס קאָמפּיוטער פּראָוגראַמד פֿאַר די ציל סענדז עס אויף אַ טראַפ - לויף צו די ציל. דער קורס איז פּראָוגראַמד צו נישט בלויז טראַפ, אָבער אויך צו ויסמיידן מניעות און יאָג דעוויסעס.
  
  
  דורוך האט א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  "אַמאָל דעם מיטל איז סטאַרטעד," ער האט געזאגט, "עס קען נישט זיין סטאַפּט. זינט זייַן קורס איז טראַפ, עס קענען ניט זיין פּרעדיקטעד. ווייַל עס קענען ויסמיידן מניעות און פּערסוערז, עס קען נישט זיין אַטאַקירט מיט הצלחה. דער קאָמפּיוטער סענדז עס צו זיין קאָמפּיוטער. ציל יעדער מאָל. "
  
  
  "דאָס איז וועראַפייד," דער גענעראַל געזאגט. — א סך מאל געזוכט.
  
  
  דוראָטשער האָט זיך אַ נאָד געטאָן.
  
  
  ― אַזױ, זעט איר, קאַרטער, ― האָט געזאָגט דער גענעראל, װאַפֿנדיק זײַן גלאָז קאָניאַק ברײט, ― איר קענט גאָרנישט טאָן אונדז אָפּשטעלן. אין ווייניקער ווי צוויי שעה, עטלעכע טוץ באָוץ פון אַלע סיזעס און טייפּס וועט לאָזן מאַרטיניק. זיי וועלן אים פאַרלאָזן. וועט זיין צעוואָרפן איבער די קאַריבבעאַן און דרום אַטלאַנטיק. אין עטלעכע קאַסעס זיי וועלן אַריבערפירן אונדזער וועפּאַנז צו אנדערע באָוץ. דערנאָך זיי וועלן פאַרפאַלן צווישן די ריזיק באַפעלקערונג פון די סיז, לעבעדיק אין קליין באָוץ. איר קען נישט געפֿינען מער פון זיי אין אַ יאָר, לאָזן אַליין אַ וואָך אָדער אַזוי - לאָזן אַליין אויב מיר שלאָגן קוראַסאַ אין אַכט שעה - ווי איר קען געפֿינען אַ ביסל טוץ ספּעציפיש גריינז פון זאַמד אויף אַ גרויס ברעג."
  
  
  ע ר הא ט זי ך אפגעשטעל ט פא ר װירקונג .
  
  
  "ויסמיידן דראַמע, אַלגעמיינע," איך געזאגט. "זאג דיין פונט פון מיינונג."
  
  
  ע ר הא ט זי ך א ביס ל גערוימט , דא ן הא ט זי ך פארריכטן .
  
  
  "וואָס איך זאג," האָט ער געזאָגט, "איז אַז די קוראַסאַאָ ריפיינערי איז, פֿאַר אַלע פּראַקטיש צוועקן, אַ בראָך. דאָס איז צו ווייַזן איר וואָס מיר קענען טאָן. און וואָס וועלן מיר טאָן אויב די פאַרייניקטע שטאַטן, אַזוי צו זאָגן, קען נישט קאָואַפּערייט?
  
  
  "די פונט איז, אַלגעמיינע," איך געזאגט. — דערנענטערט זיך צום נקודה, וואס איז דאס פאר א שווארצע ?
  
  
  ער האט װידער גערוימט.
  
  
  "בלאַקמייל איז נישט אַ וואָרט וואָס קענען זיין געוויינט קעגן זעלנער וואָס קעמפן פֿאַר זייער סיבה. דאך. די באדינגונגען זענען אזוי: אמעריקע וועט אין צוויי טעג אנערקענען מאטיניק ניט מער אלס א טייל פון פראנקרייך, נאר אלס אן אומאפהענגיקע רעפובליק."
  
  
  — מיט דיר און דיינע לאקשן, בלי ספק.
  
  
  "ווידער, איך אַנטקעגנשטעלנ זיך דיין טערמינאָלאָגיע. אבער קיין ענין. יאָ, די SLA וועט רעגירן מאַרטיניק. עס וועט זיין פּראָטעקטעד סיי דורך די פאַרייניקטע שטאַטן און דורך זייַן שטעלע ווי אַן אומאָפּהענגיק לאַנד אין די יו.ען.
  
  
  "און דאָך איר וועט זיין צופרידן מיט מאַרטיניק," איך געזאגט סאַרקאַסטיש.
  
  
  דער גענעראל האט געשמײכלט.
  
  
  “ווי אַן אומאָפּהענגיק לאַנד, וועט מאַרטיניק שיקן אַ דיפּלאָמאַטישע פאָרשטייער קיין פֿראַנקרײַך. צו ם ערשט ן מא ל װע ט אונדזע ר הײמלאנד , געצװאונגע ן צ ו האנדלע ן מי ט דע ר של״א , אוי ף א גלײכצײטיק . און באַלד - באַלד נאָך דעם וועט אויפשטיין אַ סיטואַציע ענלעך צו די אויפֿשטאַנד פון Generalissimo Franco. קעגן דער שפאנישער רעפובליק״.
  
  
  "די פראנצויזיש מיליטער וועט דעפעקטירן צו די SLA, וואָס איז הויפּטקוואַרטיר אין מאַרטיניק, און נעמען איבער פֿראַנקרייַך," איך געזאגט.
  
  
  "פּונקט. און נאָך דעם - נו, ניט בלויז די פראנצויזיש סימפּאַטייז מיט אונדזער זאַך און אונדזער פילאָסאָפיע. עטלעכע אנדערע… "
  
  
  "ניט קיין צווייפל אַז עטלעכע נאַציס האָבן איבערגעלאָזט פֿון דער צווייטער וועלט מלחמה?"
  
  
  און ווידער האט דער גענעראל געשמייכלט.
  
  
  "עס זענען פילע מאַליגנייטיד מענטשן וואָס טיילן אונדזער פאַרלאַנג פֿאַר אַ דיסאַפּלאַנד וועלט, אַ וועלט אָן טראַבאַלמייקערז, אַ וועלט אין וואָס די געוויינטלעך העכער נעמען זייער נאַטירלעך אָרט ווי פירער."
  
  
  "הייַנט מאַרטיניק, מאָרגן די גאנצע וועלט," לי טשין געזאגט מיט עקל.
  
  
  — יא! — האט מישעל אויסגערופן ברוגז. "די וועלט איז רולד דורך די אַריסטאָקראַטן פון נאַטור, די באמת קלוג אָנעס וואָס וועט זאָגן די נאַריש מאַסע וואָס איז גוט פֿאַר זיי און עלימינירן די וואס מאַכן פּראָבלעמס!"
  
  
  — סײג הײל — האב איך װײך געזאגט.
  
  
  דער גענעראל האט מיך איגנארירט. אָדער אפֿשר האָט ער נאָר געפֿעלט דער קלאַנג פֿון די ווערטער.
  
  
  אַזוי, הער קאַרטער, מיר קומען צו דיין פּערזענלעך טייל פון אונדזער פּלאַן. צו דעם טייל וואָס מיר האָבן דיך געהאַלטן לעבעדיק ביז איצט.
  
  
  
  "עס איז מאָדנע," האָט לי טשין געזאָגט. "איך שטענדיק געדאַנק איר געראטעוועט זיין לעבן ווייַל איר קען נישט טייטן אים."
  
  
  דער גענעראל האט װידער גערוימט. ער האט געהאט אזא ליכטיקע הויט, אז עס װערט זײער שנעל און קענטיק רויט. דאָס האָט אים געמוזט צעמישט, און דאָס איז מיר געפֿעלן געוואָרן.
  
  
  "עטלעכע מאָל איר גאַט צו נאָענט, צו שנעל. עס איז געווען מישעל ס שלעכט גליק. זי זאָל האָבן געזען אַז עס איז נישט געשען ביז די רעכט מאָמענט."
  
  
  עס איז געווען מישעל ס קער צו קוקן פאַרשעמט, אָבער זי האט דאָס דורך שאַקינג איר קאָפּ.
  
  
  "איך האב דיר געזאגט. ד י אידיאט ע מצורע ן האב ן אומגעפאל ן אי ן זײע ר אויפגאבע . ווען איך האב אויסגעפונען וואס איז געשען, האט ער געארבעט מיט א כינעזער פרוי, און איך האב נישט געהאט קיין געלעגנהייט זיי צוזאמנעמען פאר קארנאוואל. ווען עס האט נישט אַרבעטן ... "
  
  
  דער גענעראל האט געהויבן מיט דער האנט.
  
  
  "עס מאכט מער נישט קיין ענין. וואס איז אינטרעסאנט איז אז מיר האבן דיך געראטן צו טשעפען דעם וואולקאן אין האפענונג צו ראטעווען מישעל, און האבן דיך יעצט געכאפט און נייטראליזירט. מיר וועלן דיך האלטן דא ביז די קוראקאאו אויל ריפיינערי ווערט פארניכטעט און אונזערע וועפּאַנז זענען אין די אָפֿן." ים און קענען ניט זיין דיטעקטאַד. איר וועט דאַן אַקט ווי אַ פֿאַרבינדונג צו מיטטיילן דיין רעגירונג פון אונדזער פאדערונגען און אונדזער פעסט פאָרפּלאַן פֿאַר זייער אַקסעפּטאַנס, וואָס איז געווען דיין ראָלע פון די אָנהייב, מיט Michelle וואָס מאכט זיכער איר קומען ווען מיר וועלן, נישט ווען איר האָט."
  
  
  איך האָב דערפֿילט אַ כּעס קאָכט אין מיר. האב ן ד י נאציש ע כוליגאנע ן זי ך דערווארט , א ז אי ך זא ל זײ ן זײע ר שליח ? איך האב קוים געקענט איינהאלטן מיין שטימע.
  
  
  "עס איז נאָר איין פּראָבלעם, אַלגעמיינע," איך געזאגט. „איך בין אַליין געקומען אַהער. און אויף מיין אייגענע טערמינען."
  
  
  ער האט געהויבן מיט די הענט.
  
  
  ״דאָס איז, אַז דיין אָנקומען איז געווען מער ברוטאַל ווי איך קען האָבן געוואלט. אבער ווי איך געזאגט, עס טוט נישט ענין ענימאָר."
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי," איך געזאגט. דערנאָך, אויסגעדרייט: "לי טשין? ווי טוט דער טעלעפאָן אַרבעט?
  
  
  לי טשין טשאַקאַלד.
  
  
  “די גלעקלעך קלינגען. זיי רופן שוין די לעצטע דריי מינוט."
  
  
  — טעלעפאן ? האט געזאגט דער גענעראל.
  
  
  מישעל האט געכאפט.
  
  
  — איר אויעררינג! זי האט געזאגט. “עס איז אַ טראַנססעיווער! און זי האָט נאָר איין!"
  
  
  דער גענעראל איז אויפגעשפרונגען און איז אריבער דעם צימער מיט א חידושדיקע שנעלקייט פאר א מענטש פון זיין עלטער. ער האט געהויבן מיט דער האנט און אראפגעריסן דעם אויעררינג פון לי טשינס אויערשעל. איך האָב זיך צעוויינט. אירע אויערן זענען געשטעקט געוואָרן און ער האָט ממש געריסן דאָס אוירינגל פון איר גוף. א ברײטער פלעק בלוט האט זיך גלײך באװיזן אויף איר אויערלעפל.
  
  
  "אָה," זי געזאגט רויק.
  
  
  — װוּ איז דאָס אַנדערע אױרינגל? האט פארלאנגט דער גענעראל. דער טאן פון ליבהאבלעכן האספי איז אינגאנצן פארשוואונדן פון זײן קול.
  
  
  "איך לענט עס צו מיין פרייַנד," לי טשין געזאגט. "אַ באָכער מיטן נאָמען סוועעץ. מיר ווי צו האַלטן אין קאָנטאַקט."
  
  
  דאָס מאָל האָט מישעל נאָך שאַרפֿער געזיפֿצט.
  
  
  — שווארצער! זי האט געזאגט. "יעגער! ער איז זיכער אַרײַן אין ווולקאַן באַזונדער!“
  
  
  דער גענעראל האט א קוק געטאן אויף איר, דערנאך צוריק א קוק געטאן אויפן טראנס־סעיווער פון די אויערן.
  
  
  "עס טוט נישט ענין," ער האט געזאגט. "אויב עס איז אין אַ קראַטער, אונדזער טעלעוויזיע מאָניטאָרס וועט געפֿינען עס. און איצט איך וועל צעשטערן דעם כיינעוודיק קליין ינסטרומענט צו שנייַדן דיין קאָנטאַקט מיט אים."
  
  
  "איך וואָלט נישט טאָן דאָס, אַלגעמיינע," איך געזאגט. "שניידן אונדזער קאָמוניקאַציע מיט אים, און די גאנצע אינזל זאל זיין בלאָון האַלב וועג צו פֿראַנקרייַך."
  
  
  דער גענעראל האט א קוק געטון אויף מיר, און דאן, מיט א קלארע מי, האט זיך אפגעשטעלט זיין פנים אין אן אומגלויבלעכן שמייכל.
  
  
  # — איך מיין אז דו בלאזט זיך , הער קארטער , — האט ער געזאגט .
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער.
  
  
  "אויב סוויץ הונטער וועט נישט באַקומען אַ סיגנאַל אויף זיין טראַנססעיווער אין פּונקט צוויי מינוט און 31 סעקונדעס, מיר אַלע האָבן אַ געלעגנהייַט צו געפֿינען אויס," איך געזאגט רויק.
  
  
  "א סך קען פּאַסירן אין דעם צייט," האָט דער גענעראַל געזאָגט. ער איז צוגעגאנגען צו זיין שרייַבטיש, גענומען דעם טעלעפאָן און געגעבן עטלעכע אָרדערס. גלאבאלע ווארענונג. געפֿינען די הונטער. ברענג אים תיכף אהער.
  
  
  "עס איז אַרויסגעוואָרפן. אַלגעמיינע, איך געזאגט. "דער סיגנאַל מענט אַז סוועעץ האט שוין געפֿונען וואָס ער איז געווען קוקן פֿאַר."
  
  
  "וואס?" — האט דער גענעראל געפרעגט.
  
  
  "איינער פון צוויי זאכן," איך געזאגט. "אָדער וועפּאַנז פֿאַר דיין וועפּאַנז אָדער זייער קאָמפּיוטערס."
  
  
  "קאָמפּיוטערס," פערנאַנד דורוך געזאגט איידער דער גענעראַל קען אים שטילן.
  
  
  ― דוראָטשע, ― האָט געזאָגט דער גענעראל, און אָנגעקלאָגט די צײן מיט צאָרן, ― נאָך אײן װאָרט און איך װעל באַנוצן די פּיסטויל צו פֿאַרמאַכן אײביק דײַן מױל.
  
  
  "עס טוט נישט ענין, אַלגעמיינע, עס האט צו זיין איינער אָדער די אנדערע," איך געזאגט. "איך געוואוסט אַז איר וואָלט וואַרטן ביז די לעצטע מינוט צו לייגן בייַ מינדסטער איין וויטאַל עלעמענט צו דיין וואָפן, צו ענשור אַז עס איז נישט קאַפּטשערד בעשאָלעם בעשאַס אַ יבערראַשן אָנפאַל אויף די באָוץ. און קאָמפּיוטערס זייַנען די מערסט וויכטיק עלעמענט, רובֿ מסתּמא זאָל זיין לינקס פֿאַר לעצטע "
  
  
  דער גענעראל האט גארנישט געזאגט, נאר די אויגן האבן זיך צעקלאפט. איך געוואוסט איך איז געווען אויף ציל.
  
  
  "איר זען, גענעראל," איך געזאגט, "מישעל ס 'קידנאַפּינג' דעם אָוונט געקומען אין אַ גאַנץ באַקוועם צייט. באַקוועם פֿאַר איר און איר אויב איר געארבעט צוזאַמען.
  
  
  
  . עס וואָלט זיין באַקוועם פֿאַר איר און פֿאַר איר אויב איר אַרבעט צוזאַמען. אויב איר געוואוסט מיר זענען דאָ אין מאַרטיניק, איר וואָלט וויסן מיר זענען אין פּוערטאָ ריקאָ און זי קען האָבן געווען קידנאַפּט פיל פריער. אויב זי האט נישט אַרבעטן פֿאַר איר, פון קורס. זינט זי האָט געאַרבעט פֿאַר דיר, איז געווען באַקוועם צו לאָזן איר באַגלייטן אונדז ביז זי געפונען אַז אונדזער פּלאַנז זענען צו באַפאַלן איר. דערנאָך, זי איז קאַנוויניאַנטלי "קידנאַפּט" אין סדר צו האָבן צייט צו זאָגן איר אַלץ.
  
  
  כ'האב מיך דערגרייכט אין קעשענע, געפונען ציגארעטן און אנגעצונדן א ציגארעטל.
  
  
  — גלייך ווי איך האב איינגעזעהן — האב איך ווייטער געזאגט — האב איך געטוישט אונזערע פלענער. לי טשין און איך געקומען אַהער צו באַזוכן איר אַ ביסל. מיר האבן געוואוסט אז עס וועט נישט זיין קיין חידוש, אבער מיר האבן נישט געוואלט אז איר זאלט וויסן אז מיר ווייסן דאס. דערפֿאַר האָבן מיר פֿאַרשטעלט אונדזער באַזוך אין דער פֿאָרעם פֿון אַן אַטאַק און דערנאָך דערלויבט איר אונדז צו כאַפּן."
  
  
  איצ ט הא ט דע ר גענעראל ס בליק ן זי ך געצויג ן אויפ ן פנים . ער האט פארלאזט יעדן טענה אז מיר בלאפען.
  
  
  ― זעט איר, װען מיר װאָלטן נאָר אַרײַן אַרײַנגעגאַנגען און געזאָגט, אַז מיר װעלן מיט אײַך רעדן, װאָלט דער זיסוואַרג-יעגער נישט געקאָנט אָפּגעבן זײַן קלײנעם באַזוך קײן אַנדער װעג. וויבאלד עס וואלט נישט געווען קיין שום טעם פאר איין מענטש אליין צו פרובירן אנפאלן פון דרויסנדיק אין א קראטער, זאל ער זיין אינעווייניג. ין, אין דיין קאָמפּיוטער ס סטאָרידזש. ווו איז ער איצט ".
  
  
  "פּאַטאָיס!" — האט מיטאמאל מישעל געזאגט. „ער רעדט פּאָרטוגעזיש! מע האָט אים געקאָנט אָנשטעלן אַלס איינער פֿון די אָרטיקע טראָק־אַרבעטער!
  
  
  דער גענעראל האט זיך פארהארט. זיין האנט האט געבליצט צום טעלעפאן. אבער אײדער ער האט געקאנט אויפנעמען דעם טעלעפאן, האט עס געקלונגען. זײַן האַנט האָט זיך אַ מאָמענט פֿאַרפרוירן און דערנאָך געכאַפּט דעם טעלעפֿאָן.
  
  
  — קוי? — האט ער קורץ געזאגט. דא ן זײנע ן זײנ ע קנאקע ר אויפ ן אינסטרומענט ן געװאר ן װײס , או ן ע ר הא ט זי ך עטלעכ ע מאמענט ן שטילערהײ ט צוגעהערט .
  
  
  "דו זאלסט נישט טאָן עפּעס," ער לעסאָף געזאגט. "איך וועל נעמען פֿאַראַנטוואָרטלעכקייט."
  
  
  ער האט אויפגעהאנגען און זיך צו מיר געקערט.
  
  
  "אונדזער וועכטער זאָגן אַז אַ הויך, דין שוואַרץ מענטש האט געהרגעט צוויי פון זיי, גענומען זייער אָטאַמאַטיק וועפּאַנז און באַרריקאַד זיך אין אַ קאָמפּיוטער וואָלט. ער טרעטאַנז צו בלאָזן די קאָמפּיוטערס אויב מיר באַפאַלן."
  
  
  "דאָס," איך געזאגט, "איז דער אַלגעמיין געדאַנק."
  
  
  "אוממעגלעך," האט געזאגט דער גענעראַל, געלערנט מיין פּנים פֿאַר אַ רעאַקציע. "איר קענען פאַרשטעלונג זיך ווי אַ אַרבעטער צו באַקומען אין, יאָ, אָבער איר קענען נישט שמוגלען אין יקספּלאָוסיווז. אלע ארבעטער ווערן געזוכט״.
  
  
  "וואָס אויב די יקספּלאָוסיווז זענען הויך-פּראַל גראַניידז דיסגייזד ווי אַ קרעל האַלדזבאַנד?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "איך גלייב דיר נישט," האט דער גענעראל קאטעגאריש געזאגט.
  
  
  ― איר װעט דאָס טאָן, ― זאָג איך, קוקנדיק אױף מײַן זײגער ― אין פּונקט דרײַ סעקונדעס.
  
  
  "קאָונטדאַון," לי טשין געזאגט. ― דרײַ... צװײ... אײנס... נול!
  
  
  די יקספּלאָוזשאַן געטראפן רעכט אויף פּלאַן, פּונקט ווי מיר מסכים מיט סוועעץ. עס איז נישט געווען גאַנץ אַ פונט טנט אָדער אפילו אַזוי גרויס ווי אַ נאָרמאַל גראַנייד, אָבער אין די קאַנפיינז פון די צעמענט בלאָק בונקער וואָס קאַנטיינד די פול קראַפט פון די יקספּלאָוזשאַן, עס געבלאזן גיגאַנטיש. דע ר גערוי ש אי ז געװע ן טויבנדיק . או ן אפיל ו אזו י װײ ט האב ן מי ר געקענ ט דערפיל ן ד י שאק ־ כװאליעס . אבער וואָס שאַקט מיר מערסט שאַקט איז דער גענעראַל ס פּנים.
  
  
  "מאָן דיו!" האָט ער געגאַסט. "דאס איז משוגעת ..."
  
  
  "דאָס איז נאָר דער אָנהייב, אַלגעמיינע," איך געזאגט רויק. “אויב סוויץ וועט נישט באַקומען אַ ביפּ פון אונדז אויף זיין טראַנססעיווער אין נאָך צוויי מינוט, ער וועט שיסן נאָך אַ מיני-גראַנייד. זיי זענען נישט גרויס, אָבער זיי זענען גרויס גענוג צו בלאָזן אַ פּאָר פון דיין קאָמפּיוטערס."
  
  
  "דו קענסט נישט!" — האט מישל אויסגערופן. איר פּנים איז געווען ווייַס. "עס איז פאַרבאָטן! נישט אין אַ ווולקאַן! דאָס… "
  
  
  "דאס איז מעשוגאַס!" האט געזאגט דער גענעראל. "יעדער יקספּלאָוזשאַן דאָ קען פאַרשאַפן קלאַפּ כוואליעס וואָס וואָלט ופלעבן דעם ווולקאַן! עס קען זיין אַ מאַסיוו ויסבראָך וואָס וואָלט צעשטערן די גאנצע אינזל! אפילו ווען מיר האבן איינגעגראבן אונזער הויפטקווארטיר אין וואלקאנישן שטיין, האבן מיר נישט גענוצט שפרייזיווס, מיר האבן גענוצט ספעציעל ווייכע בויערן."
  
  
  "איין שאָס יעדער צוויי מינוט, אַלגעמיינע, סייַדן ..."
  
  
  "אויב נאר?"
  
  
  "אויב איר און אַלע דיין מענטשן לייגן אַראָפּ דיין געווער, לאָזן דעם ווולקאַן און געבן זיך צו די אויטאריטעטן פון פאָרט-דע-פראַנסע. אויטאָריטעטן, קען איך צוגעבן, וואָס זענען ספּאַסיפיקלי אויסדערוויילט דורך די דעוקסיעמע ביוראָו צו נישט סימפּאַטייז מיט די אָאַס.
  
  
  דער גענעראל האט א שמייכל געטאן די ליפן.
  
  
  — אבסורד! ער האט געזאגט. “פארוואס זאָלן מיר זיך אָפּגעבן? אפילו אויב איר צעשטערן אַלע די קאָמפּיוטערס דאָ, ווי וועט איר וויסן אַז מיר האָבן נישט שוין יקוויפּט עטלעכע פון די וועפּאַנז אויף די באָוץ גרייט צו זעגל?
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן," איך געזאגט. "דעריבער קרייזן א ספעציעלע סקוואדראן פון אמעריקאנער עראפלאנען פון א באזע אין פארטא ריקא די הארבערס פון לאָרראיין און מארגאט. אויב אפילו איינער פון די שיפלן אין יענעם פארט פרובירט זיך אריבערצוגיין אין וואסער גענוג טיף צו פייערן איינעם פון אייערע ביקסן, וועלן די עראפלאנען וועט בלאָזן זיי אַרויף." אין וואַסער ".
  
  
  "איך גלייב נישט!" — האט געזאגט דער גענעראל. "דאָס וואָלט זיין אַ פייַנדלעך אַקט פון די פאַרייניקטע שטאַטן צו פֿראַנקרייַך."
  
  
  
  "דאָס וועט זיין אַן אַקט פּערסנאַלי באוויליקט דורך דער פראנצויזיש פרעזידענט ווי אַ נויטפאַל מאָס."
  
  
  דער גענעראל האט געשװיגן. ער האט געביסן די ליפ און אים געביסן.
  
  
  — דו ביסט פארטיק, גענעראל — האב איך געזאגט. "איר און די SLA. געב אויף. אויב איר טאָן ניט, עס וועט זיין איין יקספּלאָוזשאַן יעדער צוויי מינוט ביז אַלע די קאָמפּיוטערס זענען חרובֿ - און טאָמער אַלע פון אונדז צוזאַמען מיט זיי. דאָס איז אַ ריזיקירן וואָס מיר זענען גרייט צו נעמען. איר?"
  
  
  — מיסטער קארטער ?
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט. פערנאנד דורוך האט אויסגעזען באזארגט.
  
  
  — מיסטער קארטער — האט ער געזאגט — איהר מוזט פארשטיין אז איינער פון די...
  
  
  דער גענעראל איז געווען שנעל, אבער איך בין געווען שנעלער. זיין האַנט האט נישט דערגרייכן די כאָלסטער אויף זיין לענד איידער איך גענומען אַ פליסנדיק אָנהייב בייַ אים. מײַן לינקע אַקסל האָט זיך געפֿאַלן אין זײַן ברוסט אַרײַן, און אים געשיקט צוריק אַרײַן אין שטול. ווען זיין קאָפּ האָט געטראָפן אין דער פּאָדלאָגע, האָט מיין פויסט זיך אָנגערירט זיין גאָמבע. איך האָב פֿון מײַן אױג װינקל געזען, אַז מישעל שטײט אױף, אַ מעסער האָט פּלוצעם געבליצט אין דער האַנט. איך האָב דעם גענעראַל ווידער אַ זעץ אויף די גאָמבע, פּעלץ אים גיין הינקען, און פּעלץ די .45 קאַליבער פּאַטראָן אויף זיין דיך.
  
  
  "אָפּשטעל!" מישעל האט געשריגן. — שטעל אפ אדער איך וועל אים שנײדן האלדז!
  
  
  אי ך הא ב זי ך אראפגעלאז ט אוי ף אײ ן קני , געהאלטנדי ק א .45 פיסטא ל אי ן דע ר רעכטע ר האנט , או ן דערזע ן ד י דאזיק ע ליב ע טאכטע ר מי ט א מעסער־בלייד , געדריקט ע צ ו דע ר דזשאגלאר ע או ן אי ן אי ר פאטער ם האלדז . לי טשין איז געשטאנען עטליכע פוס פון זיי, זיך פארזיכטיג געוואויגן, געזוכט אן עפן.
  
  
  "לאז עס!" — האט מישל געקראצט. "פאל די ביקס אָדער איך וועל טייטן דיין טייַער ד"ר טויט!
  
  
  און דעמאָלט די לייץ זענען אויס.
  
  
  
  קאַפּיטל פערצן.
  
  
  די פינצטערניש איז געווען אַבסאָלוט, אַבסאָלוט. אין די פֿענצטער-לאַס פּלאַץ פון די צעמענט בלאָק בנין קאָמפּלעקס, קיין איין שטראַל פון ליכט קען דורכנעמען פון אַרויס אפילו בייַ האַלבער טאָג. גלייך מיין געהער איז געווארן שאַרפער, פּינטלעך. איך האב געהערט מישעל'ס כמעט גוטשערישע אטעמען, איר פאטערס דערשראקענע דערשטיקונגען, און וואס האט געקלונגען ווי א האלב-קלאפענדיג, האלב גליטשנדיקן גערויש ווען לי טשין איז צוגעגאנגען צו איר. און פּלוצלינג לי טשין ס קול:
  
  
  „קאַרטער! זי קומט צו דער טיר!
  
  
  איך האב מיך אומגעדרײט ארום דעם טיש מיט מײן ביקס אין דער גרײט און איך בין צוגעגאנגען צו דער טיר. איך איז געווען כּמעט דאָרט ווען מיין האַנט גערירט מיין אָרעם.
  
  
  "רוק אוועק!" מישעל האָט געכאַפּט, אינטשעס פֿון מײַן אויער. — קום נישט צו, אדער...
  
  
  די טיר האט זיך געעפנט אן ווארענונג און דער פלאש-ליכט-שטאל האט זיך ארײנגעקלאפט אין צימער.
  
  
  "אַלגעמיינע!" — האט געשריגן א שארפע מענער שטימע. "ביסט איר גוט? עס איז געווען… "
  
  
  כ׳האב געצויגן דעם צינגל אויף די פינף און פערציק. א הויך שאָס האט אויסגעקלונגען און די פלאַשליגהט איז געפאלן צו די שטאָק. אי ך הא ב ע ם אויפגעהויב ן או ן ארײנגעפיר ט דע ם שטראל ן אי ן קארידאר . מישעל איז שוין דורך דער טיר און געלאפן. כ'האב אויפגעהויבן דעם .45 קאליבער און גענומען צילן ווען פון דעם צווייטן עק פון זאל האט זיך ארויסגעקלונגען א טויבשיסער פון מאשיןגעווער. ד י קויל ן האב ן געקלאפ ט דע ם צעמענט ן בלאק ן נעב ן מײ ן פנים . איך בין צוריקגעקומען אין צימער, אוועקגעשטופט דעם קערפער פון דעם זעלנער, וואס איך האב יעצט אומגעברענגט, און פארמאכט און פארשלאסן די טיר.
  
  
  — דוראָטשע! — האב איך געבראכן. "ביסטו דארטן?"
  
  
  "ער איז דאָ," לי טשינס קול ראַנג אויס. "ער איז גוט. איך האב ארויסגעשלאגן דאס מעסער פון איר האנט.'
  
  
  איך האָב אָנגעוויזן די פלאַשליגהט אויף די פיגיערז פון לי טשין און דוראָטשער. דורוך האט געציטערט; זײ ן שמאלע ן פני ם אי ז געװע ן װײס , אבע ר זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן װארק .
  
  
  "קען איר זאָגן אונדז ווו די קאָמפּיוטער סטאָרידזש איז?" איך האב געפרעגט.
  
  
  "אַוודאי," האָט ער געזאָגט. ― האָט איר אָבער באמערקט, אַז די לופט דאָ װערט שױן שלעכט? די ווענאַליישאַן סיסטעם איז אויסגעדרייט אַוועק. עמעצער מוזן האָבן אויסגעדרייט די הויפּט מאַכט באַשטימען. אויב מיר וועלן נישט לאָזן די בנין קאָמפּלעקס באַלד ... "
  
  
  ער איז געווען רעכט. דער צימער איז שוין געווען פארשטאפט. עס איז געווארן שטופּיק, שטופּיק.
  
  
  ― נאָך נישט ― זאָג איך. "וואָס איז דער וועג צו די קאָמפּיוטער סטאָרידזש פּלאַץ?"
  
  
  "פון דאנען איז פאראן א דירעקטער דורכגאנג אין לאבאראטאריע, און דערנאך אריין אין די לאבאראטאריע," האט דורטשער געזאגט, אנווייזנדיק אויף א טיר אינעם ווייטן עק צימער. "עס איז געניצט בלויז דורך דער גענעראַל און זיין עלטער שטעקן."
  
  
  איך האב מיך אראפגעבויגן, גענומען דעם .45 פון דעם טויטן זעלנער און עס איבערגעגעבן לי טשין.
  
  
  ― לאָמיר גײן ― זאָג איך.
  
  
  איך האָב פֿאַרזיכטיק געעפֿנט די טיר, װאָס דוראָש האָט אָנגעװיזן. דער קארידאר ווייטער איז געווען שווארצע ווי דער צימער און דער דרויסנדיקער זאל. איך דירעקטעד די פלאַשליגהט שטראַל איבער די גאנצע לענג. עס איז געווען וויסט.
  
  
  — קארטער! — האט לי טשין געזאגט. — הער!
  
  
  א סעריע פון הויך באַנגס פון אן אנדער קאָרידאָר. ז ײ האב ן געפרואװ ט אפברעכ ן ד י טיר ן צו ם צימער . אין דער זעלביקער צייט, נאָך אַ יקספּלאָוזשאַן איז געהערט פון די קאָמפּיוטער סטאָרידזש געגנט. זיסוואַרג איז נאָך הינטער עס. איך האב א מאש געטאן פאר לי טשין און דורוך אז זיי זאלן מיר נאכפאלגן, און מיר זענען אראפגעפארן אין דורכגאנג, פלאשלייט אין איין האנט און 45 אין דער אנדערער. איך האב געהערט געשרייען, שיסען און לויפען פון דערנעבענדיגע זאלען און צימערן.
  
  
  "דיין פרייַנד מוזן האַלטן די יקספּלאָוזשאַנז!" איך האב געהערט דורוך שרײען הינטער מיר. "די סכנה ינקריסיז מיט אַלעמען!"
  
  
  
  
  — האט ארד דורוכער געשריגן הינטער מיר. "די סכנה ינקריסיז מיט אַלעמען!"
  
  
  אן אנדער יקספּלאָוזשאַן. איך געדאַנק דאָס מאָל איך קען פילן די בנין שאַקינג. אבער די לופט איז געווען ערגער: געדיכט, ענג. עס איז געווען שווער צו אָטעמען.
  
  
  "ווי פיל מער?" — האב איך געשריגן צו דורוך.
  
  
  "עס! אין די סוף פון די קאָרידאָר!"
  
  
  פּונקט ווי ער האָט דאָס געזאָגט, האָט זיך געעפֿנט די טיר בײַם עק קאָרידאָר און אַ הויכע געשטאַלט איז דורכגעטונקען. ער האט געהאט אן אויטאמאטישע ביקס און האט שנעל געשאסן אין דער ריכטונג פון וואס ער איז געקומען. די .45 פּאַטראָן אין מיין האַנט אויטאָמאַטיש רויז און דעמאָלט געפאלן.
  
  
  "זיסוואַרג!" איך האב געשריגן.
  
  
  דער קאפ פון דער געשטאלט האט זיך קורץ געדרײט אין אונדזער ריכטונג.
  
  
  "היי, באַדי," איך געהערט סוויץ שרייַען אפילו ווען ער ריזומד שיסער, "ברוכים הבאים צו דער פּאַרטיי!"
  
  
  מיר געלאפן די רעשט פון די כאָלוויי און פּלאַפּט אַראָפּ לעבן סוויץ. ער האט איבערגעקערט פאר אים דעם שווערן לאבאראטאריע טיש און געשאסן אויף א גרופע סאלדאטן וואס האבן זיך באהאלטן הינטער אן אנדערן טיש אינעם ווייטן עק פון דער לאבאראטאריע.
  
  
  "קאָמפּיוטערז," איך געזאגט, פּאַנטינג, טריינג צו אָטעמען.
  
  
  "סמאַשט די גענעם פון עס און לינקס," סוועעץ געזאגט, פּויזינג צו באַזייַטיקן די ליידיק קלעמערל און אַרייַנלייגן אַ פול איינער. "די לעצטע יקספּלאָוזשאַן איר געהערט פאַרטיק זיי אַוועק. איך איז געווען ביכולת צו באַקומען אַ הויפּט מאַכט באַשטימען ניצן דעם האַנטיק ביסל BAR וואָס איך באַראָוד פון עמעצער וואס ניט מער דארף עס. אין דעם לאַגער און באַשלאָסן צו צעטיילן זיך."
  
  
  דורוך האט מיך געצויגן בײ דער אקסעלע, אנגעװיזן אויפן צימער אין עק קארידאר, דעם צימער, פון װעלכן מיר זענען געקומען. צװײ פלאש־ליכט־שטאלקן האבן דורכגעשניטן די פינסטערניש. די טיר האט זיך געמוזט האבן געעפנט.
  
  
  "איך טראַכטן," איך געזאגט טרויעריק, "עס איז צייט פֿאַר אונדז אַלע צו צעטיילן וועגן."
  
  
  סוועעץ געפֿירט אן אנדער יקספּלאָוזשאַן אין די לאַבאָראַטאָריע.
  
  
  "צי איר האָבן קיין געדאַנק ווי?" — האט ער געפרעגט כמעט אומגליקלעך.
  
  
  פלאַשליגהט בימז שנייַדן דורך די דורכפאָר. איך האָב אַרויסגעשלעפּט איינער פון Sweets 'מיני גראַניידז פון זיין האַלדזבאַנד און האט עס גלייך אַראָפּ די כאָלוויי. זי פלו אין די צימער, און אַ מאָמענט שפּעטער אן אנדער יקספּלאָוזשאַן אפגעטרעסלט די בנין, קימאַט נאַקינג אונדז אַוועק אונדזער פֿיס. ם׳זײנע ן שוי ן ניש ט געװע ן קײ ן לאנטע ר באלקן .
  
  
  "מאָן דיו!" האט דוראָטשער געגאַסט. "ווולקאַן ..."
  
  
  איך איגנאָרירט אים, ווייזן מיין פלאַשליגהט אַרוף.
  
  
  "דאס איז די מייַן," איך געזאגט. "וואס איז דאס? וואוהין פירט דאס?
  
  
  "ווענטילאַטיאָן שטיל," Duroch האט געזאגט. ״דאס פירט צום דאך. אויב מיר קען ... "
  
  
  "מיר גרייטן זיך," האָב איך געזאָגט. "לי טשין?"
  
  
  "עס איז ווידער אַקראַבאַטיק צייט, הא?" איצט האט זי שװער געאטעמט, װי די איבעריקע.
  
  
  א ן ווארט , הא ב אי ך זי ך פארנומע ן אונטער ן עפענע ן פו ן דע ר ווענטילאציע־שאל . א מאָמענט שפּעטער, לי טשין געשטאנען אויף מיין פּלייצעס און אַוועקגענומען די רייַבן פון די שטיל. איך דערלאַנג איר מיין פלאַשליגהט און געזען איר שיינינג עס אַרוף. עטלעכע פֿיס אַוועק, סוועעץ געצויגן צו פייַער אין די לאַבאָראַטאָריע.
  
  
  "עס איז אַ גוט מדרגה פון שיפּוע," לי טשין געזאגט. "איך טראַכטן מיר קענען טאָן דאָס."
  
  
  "קען איר פאַרמאַכן די באַרס ווען מיר גיין אינעווייניק?" איך האב געפרעגט.
  
  
  — אוודאי.
  
  
  "דעמאלט גיין פאָרויס."
  
  
  איך האָב איר נאָך אַ שטופּן מיט מיינע הענט, און לי טשין איז פאַרשווונדן אין דער שטיל.
  
  
  ― אָוקיי, דורוך, ― זאָג איך אָן אָטעם ― איצט איר.
  
  
  מיט שװעריקײטן איז דורוכער צוערשט ארויםגעקראכן אויף מײנע אנגעקלאפטע הענט, דערנאך אויף מײנע פלײצעס. לי טשינס האַנט איז אַרױסגעשטאַנען פֿונעם שטיל, און פּאַמעלעך האָט דוראָש, גראַנטנדיק מיט מי, געקאָנט קריכן אַרײַן.
  
  
  ― זיסקײטן ― זאָג איך, גאַסט נאָך די לופט ― ביסטו גרײט?
  
  
  "פארוואס נישט?" ער האט געזאגט.
  
  
  ער האָט געשאָסן איין לעצטע שיס אין לאַבאָראַטאָריע, געשווינד ראָולד אויס פון די טיר און ראַשט צו מיר, קליקינג די באַר ווען ער געקומען. איך בין גרייט. ער איז מיר אַרויפֿגעשפּרונגען אַרײַן אויף מיינע פּלייצעס ווי אַ גרויסער קאַץ און דערנאָך גיך אַרויפֿגעקראָכן אויפֿן שטיל. איך אַימעד די באַר צו די לאַב טיר און פּולד די צינגל ווי צוויי מענטשן אריין. זייער ללבער זענען קיקט צוריק אין דער לאַבאָראַטאָריע. איך האב געהערט איינער פון זיי שרייען. איך געקוקט אַרויף און דורכגעגאנגען די באַר אין סוועעץ 'וואַרטן געווער ווי די פלאַשליגהט שטראַל ילומאַנייטאַד די כאָלוויי פון די צימער וואָס מיר זענען אין.
  
  
  — ייַלן! ער האט זיך אנגעשטויסן אויף ממתקים. "קום אויף, מענטש!"
  
  
  אי ך הא ב אי ך זי ך געבויג ן ב ײ ד י קני , געגאס ן נא ך לופט , דע ר קא פ הא ט זי ך אנגעהויב ן צ ו דרײען , או ן אי ך הא ב זי ך אויפגעשפרונגען . איך פּעלץ ביידע סוועעץ הענט כאַפּן מיין און ציען, פּונקט ווי די פלאַשליגהט שטראַל באלויכטן מיין לעגס. איך האב זיך אויפגעשטעלט מיט אלע כוחות, יעדע מוסקל אין מיין קערפער האט געשריגן פון מי. עס איז געווען אַ טויטלעך ברום פון BAR פייַער און איך פּעלץ אַ מעטאַל שנייַדן אין מיין הויזן. דעמאָלט איך געפֿונען זיך אין דער מייַן.
  
  
  ― גריל ― האָב איך גלײַך אױסגעלאָזט. "גיב עס מיר, גיב עס אהער!"
  
  
  עמעצער ס הענט שטעלן די באַרס אין מייַן. איך האָב עס אַרײַנגעשטעלט אין ראַם, געלאָזט אַ זײַט אָפֿן, בשעת איך האָב געפּרוּווט אָפּמאַכן דעם גאַרטל.
  
  
  איך האב געזאגט פאר די אנדערע. "הייבן קריכן!"
  
  
  "וואָס איר האָט דאָרט?" — האט זיס געפרעגט װי ער האט זיך ארומגעדרײט.
  
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן פיער פון זײן באהעלטעניש און זיך אנגעצונדן די פינף־סעקונדע זיכערקײט.
  
  
  "נאָר אַ קליין צעשיידונג טאַלאַנט צו אונדזער פריינט אונטן," איך געזאגט און וואַרפן פּיער אין די קאָרידאָר, מיד שטעלן די רייַבן אין פּלאַץ און פאַרמאַכן די לאָדן ענג. לאָמיר האָפֿן, אַז זיי זײַנען ענג, האָב איך געטראַכט, ווען איך האָב זיך אויסגעדרייט און אָנגעהויבן קריכן אויפֿן שטיל נאָך די אַנדערע.
  
  
  ווען פּיער איז אַוועק, בין איך אויפגעשטאנען וועגן פינף פֿיס. די יקספּלאָוזשאַן איז נישט ווי שטאַרק ווי Sweets 'מיני-גראַניידז, אָבער אַ מאָמענט שפּעטער איך קען הערן סקרימז וואָס פארקערט אין דערשטיקן הוסט, האַלדז ראַפּינג, די שרעקלעך סאָונדס פון מענטש נאָך מענטש שטאַרבן, געהרגעט דורך פּיער ס דעדלי גאַז.
  
  
  די לאָדן אויף דער רײַטן האָבן געמוזט זײַן אַזוי ענג, ווי איך האָב געהאָפֿט, ווײַל די לופט אינעם שטיל איז געוואָרן אַלץ בעסער, ווען מיר זענען ארויף, און קיין איין פּאַרטאַקאַל פֿון די גאַסן פֿון הוגאָ איז נישט אַרײַן אין אים.
  
  
  דרײ מינוט שפעטער זענען מיר אלע געלעגן אויפן צעמענט־בלאק־דאך, ארײנגעצויגן די פרישע, שײנע, רײנע נאכט־לופט אין די לונגען.
  
  
  "היי, קוק," לי טשין פּלוצלינג געזאגט. זי האט אראפגעװיזן. "אויסגיין. קיינער ניצט זיי נישט."
  
  
  דורוך האט א ניד געטאן.
  
  
  “ווען דער גענעראל האט ארויסגעשיקט א ווארענונג אז אייער פריינד ווערט דא פארהאלטן, זענען די ארויסגאנגן עלעקטראניש אפגעשטעלט געווארן, כדי אים נישט צו אנטלויפן. נאכדעם וואס מיסטער קארטער'ס גאז באמבע איז אוועק..."
  
  
  מי ר האב ן זי ך אנגעקוק ט מי ט גרוים ע פארשטאנד . די טירן, וואָס זענען עלעקטראָניש פארשפארט צו פאַרמייַדן סוועעץ פון אַנטלויפן, פּריווענטיד די אָאַס פאָרסעס פון אַנטלויפן פּיער. זינט די פאַנס זענען נישט ארבעטן, פּיער ס גאַז איז איצט פאַרשפּרייטן איבער די גאנצע בנין קאָמפּלעקס מיט טויטלעך עפעקטיווקייַט.
  
  
  די אָאַס הויפּטקוואַרטיר איז פארוואנדלען אין אַ קריפּט, אַ נייטמעריש טויט טראַפּ ווי עפעקטיוו און פאַרלאָזלעך ווי די גאַז טשיימבערז וואָס די נאַציס געוויינט אין זייער קאָנצענטראַציע לאגערן.
  
  
  "זיי מוזן האָבן גערופן אַלעמען אין די בנינים צו קעמפן סוויץ," לי טשין געזאגט. — כ׳זע קײנעם נישט אינדרויסן אין קראטער.
  
  
  איך געקוקט אַראָפּ, סקאַנינג די ין פון די קראַטער און זייַן קאַנט. קיינער. אין אַדישאַן צו אַרייַן די גאַראַזש ...
  
  
  איך האב זי געזען אין זעלבן מאמענט מיט דורוך.
  
  
  "מישעל!" האָט ער געגאַסט. "קוק! דאָרט! אין די אַרייַנגאַנג צו דער גאַראַזש!
  
  
  צוויי טראַקס פּולד אַרויף צו די אַרייַנגאַנג צו דער גאַראַזש. די טירן זענען געווען טייטלי פארמאכט, אָבער איך סאַספּעקטיד מישעל האט נישט וועלן צו גיין צו דער גאַראַזש. זי האט גערעדט מיט צוויי באוואפנטע וועכטער פון איינעם פון די טראקס, וועלכע האבן אים באגלייט אויפן וועג צום קראטער, ווילד געשטוירנדיק, כמעט היסטעריש.
  
  
  — װי אזוי האט זי געקאנט ארויסקומען ? פארלאנגט זיסוואַרג.
  
  
  "עמוירדזשענסי אַרויסגאַנג," האָט דורוך געזאָגט, אָנקוקנדיק אויף זיין טאָכטער, זיין אויסדרוק צעריסן צווישן דער קלאָר ווי דער טאָג פרייד אַז זי לעבט און דער וויסן אַז זי האָט פאַרראַט סיי אים און סיי איר לאַנד. "א סוד אַרויסגאַנג באקאנט בלויז צו דער גענעראַל און אַ ביסל עלטער שטעקן. זי האָט דאָך אויך געוווּסט“.
  
  
  "זי וועט קיינמאָל פאַרלאָזן דעם אינזל," איך געזאגט. "אפילו אויב זי טוט, אָן די וועפּאַנז וואָס איר האָט דעוועלאָפּעד אָדער די פּלאַן פֿאַר זיי, די SLA וועט זיין פאַרטיק."
  
  
  דורוך האט זיך צו מיר געדרײט און מיך אנגעכאפט בײ דער פלײצע.
  
  
  # — איהר פערשטעהט ניט , מיסטער קארטער , — האט ער אויפגערעגט געזאגט . ― דאָס האָב איך אײַך געװאָלט זאָגן, װען דער גענעראַל האָט מיך געפּרוּווט דערשיסן. ניט אַלע קאָמפּיוטערס זענען חרובֿ."
  
  
  "וואָס?" — האב איך געכאפט. — װאס האסטו אין זינען ?
  
  
  "איינער פון די דעוויסעס איז שוין יקוויפּט מיט אַ קאָמפּיוטער און איז גרייט צו קאַטער. עס איז געווען אַ נויטפאַל. און איצט עס איז אויף אַ קליין שיפל אין דעם פּאָרט פון סיינט-פּיער. ניט אין לאָרראַינע אָדער מאַריגאָט, ווו דיין פּליינז זענען אויף וואַך. . אָבער אין סיינט-פּיער."
  
  
  ווי ער האָט געזאָגט די לעצטע ווערטער, ווי אויף אַ סימן, איז מישעל און צוויי באַוואפנטע וועכטער אַריין אין די קאַבינע פון די טראָק. ע ר הא ט זי ך ארומגעדרײט , או ן דא ן הא ט זי ך אנגעהויב ן מאכ ן א ו־דרײע ר ארויסצוגײ ן פו ן קראטער . איך האָב שטילערהייט געכאַפּט דעם באַר פון סוויץ, אים אָנגעוויזן אויף די קאַבינע פון די טראָק און ציען דעם צינגל.
  
  
  גאָרנישט.
  
  
  איך האב ארויסגעצויגן דעם ליידיקן קליפ און געקוקט אויף סוויץ. ער האט טרויעריק געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "נישט מער, מענטש. דאָס איז אַלע".
  
  
  איך דראַפּט די באַר און געשטאנען אַרויף ווי די טראָק מיט מישעל אין עס אַקסעלערייטיד אויס פון די קראַטער און פאַרשווונדן איבער די קאַנט. מיין מויל איז געווען ענג.
  
  
  "סוויץ," איך געזאגט, "איך האָפֿן די לאַדי ס טאָג פּאַסיז ווי געשווינד ווי איר זאָגן. ווייַל אויב מיר קענען נישט באַקומען פאָרויס פון מישעל אין די מויל פון סט. פּיער האַרבאָור, קוראַקאַאָ וועט האָבן איין ווייניקער ריפיינערי. . "
  
  
  "לאָמיר עס פּרובירן," סוועעץ געזאגט.
  
  
  מי ר האב ן דא ן זי ך אדורכגעקראכ ט דע ם דאך , צ ו דע ר גאראזש , או ן ד י פארבליבענ ע טראק ס אי ן פאראנט , ד י צװ ײ פארשטונטע ר שוכטע ר האב ן זי ך ארויפגעקוק ט פונק ט אי ן דע ר צײט , א ז זײע ר טשעסט ן הא ט זי ך פארװאנדל ט אי ן בלוטיק ע קראטע ר דור ך ד י שיסערײע ן פו ן זײע ר רעכטע ר האנט .
  
  
  
  קאַפּיטל פופצן
  
  
  די לאַדי ס טאָג ראַונדיד די מויל פון סט. פּיער פּאָרט, סוויץ בייַ די רודער, מיט אַ גיכקייַט וואָס האט מיר וואַנדערינג צי עס איז אַ יאַכט אָדער אַ יאַמ - פלאַך. שטייענדיק לעבן מיר אויף די בויגן ווי איך סטראַגאַלד מיט די סקובאַ גאַנג, לי טשין אַרומרינגלען דעם פּאָרט מיט אַ פּאָר פון סוועעץ ס שטאַרק באַנאַקיאַלערז.
  
  
  
  
  
  — קוק! ― האָט זי מיט אַ מאָל געזאָגט, אָנװײַזנדיק.
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן ד י בינאקולאר ן או ן ז ײ אדורכגעקוקט . עס איז געווען בלויז איין שיפל מאָווינג אין די פּאָרט. א קליין זעגלשיפל, נישט מער ווי פופצן פוס הויך און, אפנים, נישט אויסגעצייכנט מיט א מאטאר, האט זי זיך לאנגזאם באוועגט אין א לייכטע ווינטל צום אריינגאנג צום הארן.
  
  
  "זיי וועלן קיינמאָל זיין געראָטן," האָט לי טשין געזאָגט. — מיר װעלן זײ אין א מינוט אנכאפן.
  
  
  "דאס איז צו גרינג," איך געמורמלט, נישט נעמען מיין אויגן אַוועק די שיפל. „זי מוז פֿאַרשטײן, אַז מיר װעלן זײ פֿאַרכאַפּן. זי מוז האָבן אַן אַנדער געדאַנק“.
  
  
  מיר זענען געווען נאָענט גענוג דעמאָלט אַז איך קען מאַכן פיגיערז מאָווינג צוזאמען די דעק פון די שיפל. איינער פון די פיגיערז איז געווען מישעל. זי איז געווען ווערינג סקובאַ גאַנג און איך קען זען איר געסטיקולאַטעד ופגעקאָכט צו די צוויי גאַרדז. זיי האבן געטראגן א לאנגע דינע רער איבערן דעק.
  
  
  "וואס טוט זיך?" — האט לי טשין געפרעגט נײגעריק.
  
  
  כ׳האב מיך אומגעקערט צו דער אנגעצויגענע, פארצװײפלטע געשטאלט פון פערנאנד דורוך.
  
  
  "ווי שווער זענען דיין אַנדערוואָטער וואָפן?"
  
  
  "וועגן פופציק פונט," ער האט געזאגט. "אָבער וואָס טוט עס ענין? זיי קענען נישט לויפן עס פון דאָ. עס וועט נאָר פאַלן צו די דנאָ און בלייַבן דאָרט. זיי וואָלט האָבן צו באַקומען אויס פון די פּאָרט צו פאַלן עס בייַ מינדסטער אַ הונדערט פֿיס טיף איידער עס וואָלט זיך-אַקטאַווייט און אָנהייבן פּראַפּעלינג זיך. "
  
  
  "און מיר וועלן כאַפּן זיך מיט זיי לאַנג איידער זיי דערגרייכן דעם אַרייַנגאַנג צו די פּאָרט," האט געזאגט לי טשין.
  
  
  "מישעל פֿאַרשטייט דאָס," האָב איך געזאָגט. "דעריבער איז זי אין סקובאַ גאַנג. זי וועט פּרוּוון אַראָפּלאָזן דאָס וואָפן ביז אַ טיפעניש פון הונדערט פיס”.
  
  
  לי טשין ס קין געפאלן.
  
  
  "עס איז נישט אַזוי אוממעגלעך ווי עס מיינט," איך געזאגט, אַדזשאַסטיד די צוויי רוען לופט טאַנגקס אויף מיין צוריק. „זי איז גוט אונטער וואַסער, געדענקסטו? און פופציק פונט אונטער וואַסער איז ניט די זעלבע ווי פופציק פונט אויס פון וואַסער. איך האב געמיינט אז זי זאל פרובירן אזא זאך. ”
  
  
  איך האב צוגעפאסט דעם מעסער אויף מיין גארטל, אויפגעהויבן די ביקס פון Sweets און זיך אויסגעדרייט אים צו געבן אנווייזונגען. אבער ער האט געזען וואָס איז געשעעניש און שלאָגן מיר צו עס. ער האט אויסגעלאשן די מאטארן פון די ליידי־טאג און אפגעשמאכט איהר בויגן אין א ווייטקייט פון נישט מער ווי פופציג פוס.
  
  
  איך בין אַרײַן איבער דער זייט פּונקט ווי מישעל האָט געטאָן, מיט דער דוראָטשער טאָרפּעדע אין די הענט.
  
  
  דאם װאםער איז געװען שװארץ און בלאטע. א מאמענט האב איך גארנישט געזען. דערנאָך, קעסיידער ארבעטן מיט מיין פינס, קאַטינג דורך די וואַסער, איך באמערקט די פּליטקע קיל פון אַ זעגלשיפל. איך האָב זיך אומגעקערט און געזוכט מישעל, אין האָפענונג צו זען סימנים פון די באַבאַלז פון איר מאַסקע. ינ ערגעצ ניט.
  
  
  דערנאָך, פופצן פֿיס אונטער מיר און אַ ביסל פאָרויס, אויף די דנאָ, איך געזען Durocher ס טאָרפּעדע. אַליין. מישעל איז ינ ערגעצ ניט צו געפֿינען.
  
  
  איך האָב זיך פאַרצווייפלט און זיך פאַרצווייפלט, פּלוצלינג פאַרשטאַנען וואָס קומט ווייטער. און עס איז געקומען - אַ לאַנג, טויטלעך שפּיז דורכשניט דורך די וואַסער אַ ביסל סענטימעטער פון מיין פּנים. הינטער מיר, איך געכאפט אַ בליק ווי מישעל גליטשן הינטער די בראָך פון אַן אלטע זעגל שיף.
  
  
  ז י הא ט זי ך געגאנגע ן פו ן מיר , אײדע ר שװימע ן מי ט דע ר טארפעדע , אוי ף גרעםער ע טיפענישן . סײַדן איך זאָל זיך ערשט פֿון איר באַפֿרײַטן.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין ברירה. איך בין איר נאכגעגאנגען.
  
  
  ביקס גרייט, איך פּאַמעלעך געגאנגען אַרום די בראָך. פון די פארפוילטענע זייטן האבן זיך געפערליך ארויסגעשטארצט געפערליכע הילצערנע שפיצן. א שול פיש איז געפלויגן איבער מיין וועג. אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט , געהאלט ן אויפ ן צעבראכענע ם מאסט , דא ן ארוי ף עטלעכ ע פיס , או ן אראפגעקוק ט .
  
  
  דאס מאל איז זי געקומען פון אונטן, דאס מעסער אין איר האנט האט מיר געוואלדיג שניידן די בויך און דערנאך, ווי איך האב זיך געגליטשט צו דער זייט, מיין פנים. איך האָב מיט אַ מעסער אָפּגעשניטן דעם פֿאַרפוילטן קנאָבל־דעק, אויסגעגליטשט מײַן ביקס און געשאָסן אין איין באַוועגונג. דער פײל האט זיך געפלאצט פאראויס און געשניטן די הויט פון מישל'ס אקסל. איך האָב געזען דורך איר מאַסקע די ווייטיקדיק דרייַ פון איר מויל. אי ך הא ב אוי ך דערזע ן א דינע ר בלוט , פו ן אי ר פלײצע ר פארב ן דא ס װאסער .
  
  
  איצט האט מען דאס געמוזט גיך פארענדיקן. שאַרקס קענען באַפאַלן אונדז אין קיין מאָמענט, סמעלינג בלוט און הונגעריק.
  
  
  אי ך הא ב ארויסגעצויג ן דא ם מעסער ל פו ן זײ ן שיד ן או ן פאמעלע ך געשװאו ם פאראויס . מישעל האט מיט א מעסער דורכגעשטעקט דעם שפאן פון דער פארזונקען שיף און זיך צוגעלאפן אויף מיר. איר מעסער האָט מיר ברוגזלעך געשניטן אין קאָפּ. זי האט פרובירט צו שניידן מיין זויערשטאף רער. איך סוואַם אַראָפּ, דעמאָלט פּלוצלינג פארקערט און געמאכט אַ צוריק פליפּ. איך בין פּלוצלינג געווען אויף איר, און מיין לינקע האַנט האָט אָנגעכאַפּט איר מעסער האַנט מיט אַן אייזערנעם גריפּ. זי האט זיך געקעמפט צו באפרייען, און עטלעכע מאמענטן האבן מיר זיך געשאקלט אהין און צוריק, ארויף און אראפ, אין א טויטלעכן אונטערוואסער באלעט. מיר זענען געווען מאַסקע צו מאַסקע, אונדזער פנימער נאָר אַ פֿיס באַזונדער. איך האב געזען ווי איר מויל קערלט זיך מיט מי און שפאנונג.
  
  
  און ווען מיין מעסער האָט איר דורכגעדרונגען אַרוף, דורך איר בויך און אין איר קאַסטן, האָב איך דערזען דאָס פּנים וואָס איך האָב אַזוי אָפט געקושט פאַרקרימט אין יסורים.
  
  
  
  
  און דער גוף, וואָס איך האָב ליב געהאט אַזוי פילע מאָל, קריייץ זיך קאַנוואַלסיוולי, ציטערט, און דעמאָלט פּלוצלינג הינקען פון די אָנהייב פון טויט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך געשטעל ט דא ס מעסער , אנגעכאפ ט אי ר קערפע ר אונטע ר ד י ארע ם או ן הא ב אנגעהויב ן לאנגזא ם ארויפגעשווימען . ווען איך ימערדזשד פון די וואַסער, לאַדי טאָג איז געווען בלויז אַ ביסל יאַרדס אַוועק און איך געזען לי טשין לאָוערינג אַ שטריק לייטער, געסטיקולאַטינג און שרייַען פראַנטיקאַללי.
  
  
  דעמאָלט איך געהערט איר שרייַען, "שאַרקס, קאַרטער! שאַרקס!
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין ברירה. איך האב געלאזט מישעל'ס קערפער, אראפגעריסן די זויערשטאף טאנק רימען פון מיין רוקן, און זיך געשווימען צו "ליידי טאג" ווי אן אָלימפּיק שטערן. איך האב געכאפט דעם שטריק לייטער און מיך ארויסגעצויגן פון וואסער סעקונדעס איידער א ריי רייזער-שארפע ציין האט אראפגעריסן א האלב פון מיינע פינס.
  
  
  דעמאלט בין איך געווען אויפן דעק און האב געזען צוויי וועכטער פון דעם זעגלשיפל זיצן לעבן סוויץ, צוגעבונדן מיט האנט און פוס, מיט פארומטערטע פנימער פון מפלה. און צו זען פערנאַנד דורוך קוקנדיק איבער דעם פּאַרענטשע, ברייטע אויגן פון גרויל, אויף דעם זידנדיקן רויטן גערודער, אין וועלכן די הייפישן האָבן צעריסן מישעל'ס גוף.
  
  
  איך האב מיד אראפגענומען די פינס און צוגעגאנגען צו אים.
  
  
  "איך ווייס אז עס איז נישט זייער באַקוועם," איך געזאגט, "אָבער זי איז געווען טויט איידער די הייפיש שלאָגן איר."
  
  
  דורוך האט זיך לאנגזאם אפגעקערט. די פּלייצעס האָבן זיך נאָך מער געבויגן. ער האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  ― טאָמער, ― האָט ער געפֿאַלשט, ― אַזױ איז בעסער. מע וואָלט זי דערקלערט פֿאַר אַ פאַררעטער — פּרוּווט — געשיקט אין טורמע...״
  
  
  איך האב שטילערהײט גענוצט.
  
  
  "קאַרטער," האָט לי טשין ווייכער געזאָגט, "זאָלן די אויטאריטעטן וויסן וועגן מישעל? איך מיין, ווער גייט יעצט?
  
  
  איך געדאַנק וועגן אים.
  
  
  — אקעי, דורך — האב איך ענדליך געזאגט — דאס איז די איינציגסטע זאך וואס איך קען פאר דיר. ווי ווייט די וועלט ווייסט, איז דיין טאכטער געשטארבן א העלדין, געקעמפט פאר איר פרייהייט און איר לאנד קעגן די SLA. . "
  
  
  דורוך האט א קוק געטאן. די דאנקבארקייט אויף זיין פּנים איז געווען כּמעט ווייטיקדיק.
  
  
  — א דאנק, — האט ער א שושקע געטאן. "אדאנק."
  
  
  לאנגזאם , מיד , אבע ר מי ט א געוויס ן מי ט כבוד , אי ז ע ר אװע ק או ן זי ך אפגעשטעלט .
  
  
  "היי קאַרטער," סוועעץ געזאגט פון הינטער דעם ראָד, "איך נאָר גאַט אַ קליין אָנזאָג פֿאַר איר אויף די ראַדיאָ. פֿון אַ קאַץ מיטן נאָמען גאָנזאַלעז. ער זאָגט, אַז דער אַלטער הער כאָק פֿליעט אַרײַן פֿון וואַשינגטאָן אײַך צו פֿרעגן. די פראנצויזיש רעגירונג פלו אין מיט אַן אַרמיי רעגימענט צו אָנכאַפּן די שיפן אין די כאַרבערז פון לאָרראַינע און מאַריגאָט און באַקומען באַפרייַען פון אָאַס סופּפּאָרטערס אין דער אַדמיניסטראַציע פון מאַרטיניק.
  
  
  "יא," לי טשין געזאגט. "ער האָט אפילו געזאָגט עפּעס וועגן א דאנק בריוו פון דער פראנצויזישער רעגירונג פאר'ן ברעכן דעם צוריק פון די SLA און זייער איבערנעמען פלאן."
  
  
  זיסוואַרג האָט געמאַכט און אָנגעוויזן אויף די צוויי פֿאַרבונדענע וועכטער.
  
  
  "די SLA מענטשן האָבן נישט פיל וועט צו קעמפן. זיי האָבן זיך איבערגעגעבן צו אונדז די מינוט מישעל שפּרינגען פון די שיפל.
  
  
  "וואָס איז געשען מיט די טאָרפּעדע?" — האט לי טשין געפרעגט.
  
  
  ― ער איז דאָרטן, אַן ערך צװאַנציק יאַרדס, ― זאָג איך. "שפעטער, ווען די שאַרקס פאַרלאָזן די געגנט, מיר קענען קלייַבן עס. אין דער דערווייל, מיר בלייבן דאָ צו מאַכן זיכער אַז קיינער אַנדערש טוט דאָס. ”
  
  
  ― זע, מענטש, ― האָט סװיץ געזאָגט, ― ס'איז געװען קיל, נאָר איך בין כּמעט אױס פֿון פֿאָדגע. אױב איהר האָט ניט קײן עין־הרע, לױף איך אין שטאָט אַרײַן. "
  
  
  "נעם אַ זעגלשיפל," האָב איך געזאָגט. "און בשעת איר זענט אין עס, איבערגעבן די צוויי סלאַ פּונקס צו די אויטאריטעטן."
  
  
  — מיסטער קארטער ? — האט פערנאנד דוראוו געזאגט.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט.
  
  
  "איך דאַנקען דיר פֿאַר ראַטעווען מיר און פֿאַר ..."
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "אבער איצט איך מוזן צוריקקומען צו מיין מענטשן. ביוראָ דעוקסיעמע וועט וועלן צו רעדן צו מיר."
  
  
  "לאָמיר גיין מיט סוויץ," איך געזאגט. "ער וועט מאַכן זיכער אַז איר באַקומען צו די רעכט מענטשן."
  
  
  ער האט א נײד געטאן, דערנאך אויסגעשטרעקט די האנט. איך האב עס אויפגעטרייסלט און ער האט זיך אויסגעדרייט און געגאנגען צו וואו סוועעץ האט געצויגן א זעגלשיפל דערנעבן.
  
  
  "זעט דיך שפּעטער, באַדי," סוועעץ שאַוטאַד נאָך צוויי סלאַ מענטשן, דוראָש און זיך, שפּרינגען אַבאָרד. "אפֿשר וועל איך וואַרטן אַ ביסל און ברענגען מיט מיר דעם אַלטן הער כאָק."
  
  
  "טאָן עס," לי טשין סאַגדזשעסטיד. "דו זאלסט נישט קאַמיש. קאַרטער און איך האָבן אַ פּלאַץ פון געשעעניש. ”
  
  
  — װאס האסטו גענוי געמײנט ? — האב איך געפרעגט , ווען דאס זעגלשיפל האט זיך אוועקגעצויגן .
  
  
  לי טשין געקומען נעענטער צו מיר. פיל נעענטער.
  
  
  "איר זעט, קאַרטער," האָט זי געזאָגט, "עס איז אַן אַלט כינעזיש שפּריכוואָרט: 'עס איז אַ צייט צו אַרבעטן און אַ צייט צו שפּילן.'
  
  
  — יא ?
  
  
  "יא". איצט איז זי געװען אזוי נאענט, אז אירע קלײנע, פעסטע בריסט האבן זיך צוגעדריקט צו מיר אין ברוסט. "איצט עס איז צייט צו שפּילן."
  
  
  — יא ? איך האב געזאגט. דאָס איז געווען אַלע איך קען זאָגן.
  
  
  "איך מיינען, איר טאָן ניט גלויבן אַלע דעם בולשיט וועגן פראנצויזיש פרויען זייַנען די בעסטער ליבהאבערס, טאָן איר?"
  
  
  "איז עס עפּעס בעסער?"
  
  
  "האַ-האַ. פיל בעסער. איר ווילן צו וויסן
  
  
  
  
  איך האב געזאגט. "פארוואס נישט?"
  
  
  איך האב אויסגעפונען. זי איז געווען רעכט. איך מיין, זי איז געווען רעכט!
  
  
  סוף.
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  זעקס בלוטיקע טעג זומער
  
  
  
  
  אַנאַטיישאַנז
  
  
  
  מדבר טויט טראַפּ.
  
  
  דער אַמעריקאַנער אַמבאַסאַדאָר איז אומגעקומען. פרעזידענט מענדאַניקע איז אומגעקומען אין אַן “צופאַלן” פליגער קראַך. זײ ן שײנע ר אלמנה ה װער ט געכאפט . א גרויזאַם און טרעטשעראַס מענטש מיטן נאָמען אבו אָסמאַן פּלאַנעווען צו אָוווערטראָו די נייַע רעגירונג. און קאָלאָנעל מאָהאַמעד דאָוזאַ, הויפּט פון דער סוד פּאָליצייַ, מיט זיין מאָרד פּלאַנז ...
  
  
  AX קען האָבן ערלויבט די קליין צפון אפריקאנער רעפּובליק צו ברענען אין זיין אייגענע בלוטבאָד אויב נישט פֿאַר די קאָקאַי, אַ סטאָלען מיסאַל וואָס איז די דעדליאַסט וואָפן אין נאַטאָ ס יאָדער אַרסענאַל. קילמאַסטער ס מיסיע: אַרייַן דעם מדבר גענעם אַליין, געפֿינען די מיסאַל און צעשטערן עס.
  
  
  ער האט נישט געהאט קײן סך צײט. ער האט פּונקט זעקס בלאַדי טעג פון זומער!
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  
  קאַפּיטל 1
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 16
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 17
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 18
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 19
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 20
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 21
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  * * *
  
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  קילמאַסטער
  
  
  זעקס בלוטיקע טעג זומער
  
  
  
  
  
  דעדאַקייטאַד צו מיטגלידער פון די פאַרייניקטע שטאַטן סעקרעט סערוויס
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 1
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך בין אַרײַן אין שיפל און צוגעהערט צו דער שטילקייט. דאס וואסער האט געגליטשט גאלד אין דער זון. איך האָב אַ קוק געטאָן צו איר ליכטיקקייט, קוקנדיק אויף די קאַניפעראַס ביימער, צונויפגעזאמלט אין שרעטל-ווי קאַנקלאַווז צוזאמען די לאַקער ברעג. טענענבוים און בערעזע־בוימער האבן זיך אויפגעהויבן צו די בערגלעך. אָבער גאָרנישט גרעסער ווי אַ קאָמאַר אריבערגעפארן אין מיין שורה פון דערזען. עס איז געווען ומנאַטירלעך; אַ קאָמבינאַציע פון אַזאַ סיבות. איך קען וואַרטן אָדער נעמען קאַמף. איך טאָן ניט ווי צו וואַרטן. וואָס איך איז געווען קוקן פֿאַר קען אויך נישט זיין וואָס איך דערוואַרט. מיין רעכט האַנט איז צוריק סמודלי, מיין לינקס האַנט רילאַקסט און רילאַקסט, און דעמאָלט פאָרויס, גלייַך פאָרויס און אָפּגעהיט מיט דעם האַנטגעלענק.
  
  
  שטילקייט האט געהערשט. מיין לינקע האנט האט אנגעהויבן איר יידל אויפגאבע. אי ך הא ב דערפיל ט א שווייס ן אויפ ן האלדז ׳ או ן שטערן . די וועטער איז נישט פּאַסיק. ע ס הא ט געמוז ט זײ ן שארפ ט או ן קיל , מי ט דע ר װינ ט הא ט זי ך צערים ן דא ם װאסער . אַנשטאָט, איך געזען אַ קליין כוואַליע און געכאפט אַ טוישן אין קאָליר אונטער עס.
  
  
  מיין קעגנער האט געמאכט זיין מאַך. דעדלי גיך און רעכט אויף ציל, ער געשלאגן ... און געלאפן. ער האט געװיגט דרײ פונט, אויב ער איז געװען אן אונס, אנגעשפיצט מיט ארקטיק קוילן און פול מיט ענערגיע. איך בין געשטאנען צו קעמפן. איך האָב אים נאָכגעיאָגט צוויי טעג. איך האָב געוואוסט אַז בשעת אנדערע פאָרעל זענען דייווינג טיף אין די וואַסער רעכט צו דער ומזיכער היץ, דעם יינציק פיש לייקט צו גיין זיין אייגן וועג, קאָרמען אין די פּליטקע צווישן די רידז. איך האב אים געזען. איך האָב אים נאָכגעיאָגט און עס איז געווען עפּעס אין זײַן זעלבסטשטענדיקייט וואָס איך האָב ליב. אפֿשר האָט ער מיך דערמאָנט אין מיר, ניק קאַרטער, וואָס האָב הנאה פֿון אַ נויטיק געטאַוויי אויף אַ אָזערע אין דער מדבר אין קוויבעק.
  
  
  איך האב געוואוסט אז ער וועט זיין א קעמפער, אבער ער איז געווען גרויס; ער איז געװען פול מיט שווינדל. "אפֿשר מער ווי כאָק ווי קאַרטער," איך געדאַנק ווען ער שפּרינגען אונטער די שיפל און געפרוווט צו ברעכן די שורה. "ניט אַזאַ גליק, באַדי," איך געזאגט. פֿאַר אַ מאָמענט, עס געווען ווי נאָר מיר צוויי זענען קאַמפּיטינג אין אַ ליידיק וועלט. אבע ר דא ס הא ט ניש ט געקענ ט לאנג , װ י ד י שטילקײ ט הא ט ניש ט געקאנ ט דויערן .
  
  
  די זשומען פון אַ קאָמאַר, אָבער דעמאָלט העכער, די קלאָג עסקאַלייץ אין באַקאַנט ומזין. דער ספּעק אין די הימל איז געווען כעדינג גלייַך צו מיר, און איך האט ניט דאַרפֿן אַ מאַדזשיקאַל אָפּשפּיגלונג אין די וואַסער צו זאָגן מיר עס מענט זייַ געזונט צו ר & ר און נאָך פינף טעג פון פישערייַ אויף קלאָס לייק. א געהיים אגענטס לעבן ווערט קיינמאל ניט מער איבערגעריסן ווי ווען ער ערהוילט זיך פון די געפאַר פון זיין פאַך.
  
  
  אָבער ניט איצט, פאַרשילטן עס! איך אַרגיוד אַז ניט אַלע פישערייַ מעשיות זענען אַ פֿיס לאַנג און די בויך פון אַ הייַפיש ברייט. איך האט אַ וואַלפיש אויף די שורה, און אַלץ אַנדערש קען וואַרטן. אָבער דאָס איז נישט געשען.
  
  
  א גרויס RCAF AB 206A האט געלויבט צו מיר, און די קלאַפּ פון זיין פאַנס האט נישט בלויז טשערד אַרויף די וואַסער, אָבער כּמעט נאַקט מיר אַוועק מיין פֿיס. כ׳האב זיך נישט פארמישט. כ׳האב אװעקגעװארפן די בלוטיקע באשעפעניש, און זי האט זיך געקװעלט זײטװײז, װי אן איבערגעװאקסן דראפל.
  
  
  מייַן קעגנער איז געווען פּלאַנדזשד אין צעמישונג. איצ ט אי ז ע ר ארויפגעשפרונגע ן צ ו דע ר אויבערפלא ך או ן הא ט צעבראכ ן דא ם װאסער , געציטער ט װ י א טערריער , װא ס פרוביר ט װארפ ן א האקן . איך האָב געהאָפט אַז דער ספּעקטאַקל וועט ימפּאָנירן די וואָס זיצן אין העליקאָפּטער. עס מוזן האָבן געווען ווייַל זיי געזעסן באַוועגלעך אין די לופט און ראַטאַלד הויך בשעת איך איז געווען פּלייינג מיט מיין פרייַנד אויף די שורה. א האלבע טוץ מאל איז ער ארויפגעשפרונגען אויפן וואסער
  
  
  אפילו איידער איך גאַט עס נאָענט צו די שיפל. דעמאל ט אי ז געװע ן ד י שװער ע אויפגאב ע צ ו האלט ן ד י שנע ר שטרעק ט מי ט דע ר רעכטע ר האנט , ב ײ זי ך מי ט דע ר לינקע ר לינקע ר ניש ט אראפצוציע ן ד י נעץ . ווען פישערייַ, אויב איר ווילן פיש, קיינמאָל קאַמיש. איר בלייבן רויק און רויק, קאָואָרדאַנייטיד; איך בין גוט אין עטלעכע זאכן.
  
  
  עס איז אפשר נישט געווען לענגער ווי א פוס, אבער עס האט אויסגעזען אזוי. און זיין קאָליר איז אַ טיף בעזש, פול פון רויט-ברוין טאָנעס, מיט אַ שיין ספּעקאַלד בויך. ע ר אי ז געװע ן אויסגעמאטערט , אבע ר ניש ט אפגעגעבן . אפיל ו װע ן אי ך הא ב אי ם געשטיצט , פא ר מײ ן לופט־וילעם , הא ט ע ר זי ך געפרואװ ט באפרײען . ער איז געווען צו פריי און פול פון גייסט צו געבן אַרויף, און אויסערדעם, איך געוואוסט איך איז געלאזן. כ׳האב אים געקושט זײן שלײמדיקן קאפ און אים צוריק ארײנגעװארפן אין װאםער. . ער האט א קלאפ געטאן אין װאםער מיטן עק, נישט אין דאנקבארקײט נאר אין פראטעסט, און דערנאך איז ער אװעק.
  
  
  איך סוואַם צו ברעג, טייד די שיפל צו די דאָק, און געזאמלט מיין גאַנג פון דער כאַטע. דערנאָך איך געגאנגען אויס צו די סוף פון די דאָק און דער העליקאָפּטער דראַפּט אַ שטריק לייטער און איך קליימד אַרויף, ברידינג באַלזאַם און סאָסנע, געזאגט זייַ געזונט צו שלום און אָפּרו.
  
  
  ווען R&R צייט איז געגעבן צו מיר אָדער קיין אנדערע אַקס אַגענט, מיר וויסן אַז עס איז באַראָוד, פּונקט ווי אַלע אנדערע צייט. אין מיין פאַל, איך אויך געוואוסט אַז אויב עס איז אַ נויט צו קאָנטאַקט מיר, די RCAF וואָלט זיין געניצט צו רעלע די אָנזאָג, אַזוי עס איז געווען קיין יבערראַשן אַז דער העליקאָפּטער פלו איבער די בוים שאַפּס. וואָס טאַקע סאַפּרייזד מיר איז געווען אַז האָק איז ווארטן פֿאַר מיר ין.
  
  
  David Hawk איז מיין באַלעבאָס, דירעקטאָר און הויפּט פון אַפּעריישאַנז אין AX, דער קלענסטער אַגענטור אין די יו. עס. רעגירונג און די דעדליאַסט. אונדזער געשעפט איז גלאבאלע שפּיאָנאַזש. ווען עס קומט צו די האַרט שטאָפּן, מיר קלייַבן ווו די סי.איי.עי. און די רעשט פון די סייכל גייז לאָזן אַוועק. א חוץ דעם פרעזידענט, ווייסן ווייניגער ווי צען באאמטע פון דער גאנצער ביוראקראטיע פון אונזער עקזיסטענץ. דאָס איז ווי סייכל זאָל זיין. אַקס איז ווי בן פרענקלין ס אַקסיאַם: דריי מענטשן קענען האַלטן אַ סוד אויב צוויי פון זיי זענען טויט. מיר זענען די איינציקע וואָס זענען געבליבן לעבעדיק, און כאָק איז אין באַשולדיקונג. אין ערשטער בליק, איר זאל טראַכטן אַז ער איז אַן עלטערע און ניט זייער מצליח געוויינט מאַשין פאַרקויפער. גוט דעקל פֿאַר דעם מענטש איך באַטראַכטן די מערסט קלוג אָפּעראַטאָר אין די דעדליאַסט שפּיל פון אַלע.
  
  
  ווען איך האָב אַרײַנגעשטעקט מיין קאָפּ דורך די לוקע און איינער פון די קאָמאַנדע האָט אויסגעהאַלטן זיין האַנט מיט אַ זעקל, האָב איך געזען, אַז כאָק האָט זיך צוגעבויגן איבער זיינע געשעפּטע הענט, פּרוּווט אָנצינדן זיין שטענדיק-פאָרשטע ציגאַר אין דער טרונק. ווען איך בין אויפגעשטאנען און אריין, און די לוקע האט זיך פארמאכט, איז ער געזעסן מיט'ן קאפ צוריק, צופרידנצוויגן רויך און שוועבל פון דעם ברודיק-שמעקנדיקן סאָרט ציגאַר, וואָס ער האָט ליב געהאַט.
  
  
  ― שײנע כאַפּן ― האָט ער געזאָגט, קוקנדיק אַף מיר סאַרדאַניק. "זעץ זיך אַראָפּ און בלעכע זיך אַזוי מיר קענען באַקומען אויס פון דעם מדבר גאַניידן."
  
  
  — װען איך װאלט געװאוםט, אז דו קומסט, װאלט איך געכאפט צװײ, הער — האב איך געזאגט, זיצנדיק נעבן אים.
  
  
  זײן גערוימט אנצוג האט אים געפאםט װי א פארװארפענעם זאק, און ס׳האט נישט געהאט קײן שום ספק, אז דער ציכטיק אנגעטאן מאנשאפט האט נישט געקאנט פארשטײן, פארװאם ם׳איז דא אזא װיפ־באהאנדלונג פאר אן אומבאהאלטענעם אלטן קאדנער און א פישער מיט א שײנעם פארעל.
  
  
  "זון," האָט מען געהערט האַווקעס וויצן איבער דעם שווערן שנאָרקן פֿונעם העליקאָפּטער, "זען צי איר קענט העלפֿן דעם פּילאָט."
  
  
  דע ר קאמאנדיר , א קארפעראל , הא ט זי ך נא ר א מאמענט , געקװענקלט . דערנאָך, מיט אַ קורץ נאָק, ער אריבערגעפארן צו דער כאַטע. מיט אים איז פארשוואונדן געווארן די ווייכקייט אויפן האקן'ס פנים. דאָס דינע פּנים האָט איצט אָנגענומען אַ קוק, וואָס האָט מיך אָפט געמאַכט צו טראַכטן אַז עמעצער אין די האָק משפּחה בוים איז געווען אַ סיאָו אָדער טשיען מלחמה הויפּט. דער אויסדרוק איז געווען איינער פון פאַרשטאָרבן מאַכט, פול פון ינסייט און מערקונג, גרייט צו שפּילן.
  
  
  "אנטשולדיגט פֿאַר די יבעררייַס. מיר האָבן אַ DEFCON פלינק." Hawke געוויינט פאָרמאַל שפּראַך ווי אויב דער סקאָט איז ספּענדינג געלט.
  
  
  — גלאבאלע, הער? איך פּעלץ אַ קליין טינגגלינג אין די צוריק פון מיין קאָפּ.
  
  
  — ניין, ערגער. בשעת ער האָט גערעדט, איז דער טשעמאָדאַן געלעגן אויף זײַן שויס. "דאָס וועט געבן איר אַ הינטערגרונט." ער האָט מיר דערלאַנגט אַן אַקס אינפֿאָרמאַציע טעקע מיט אַ רויט פּאַס אויף די דעקל בלויז פֿאַר די אויגן פון דעם פרעזידענט. דאָס איז געווען די צווייטע קאָפּיע. עס איז געווען אַ קורץ קיצער. עס געבלאזן ווי אַ עקסטענדעד שריפט פון אַ שמועס איך און כאָק האָבן געהאט נישט מער ווי אַ וואָך צוריק. דאָס האָט נישט מיינען אַז די הויפּטקוואַרטיר פון די דופּאָנט סירקלע פון AX אין די הויפּטשטאָט פון די מדינה איז געווען באַגלייט. הינטער די צעבראכן דעקל פון אַמאַלגאַמייטיד פרעסע און דראָט באַדינונגס, מיר מאַכן קיין מיסטייקס. עס האט אויך נישט מיינען אַז מיר זענען קלערווויאַנט, כאָטש עס זענען מאל ווען איך בין זיכער אַז כאָק האט אַ טאַלאַנט. עס האָט פּשוט געמײנט, אַז פֿון עקזיסטירנדיקע באַדינגונגען האָט מען געקענט אָפּגעבן, אָן ניצן אַ קאָמפּיוטער, אַז געוויסע רעזולטאטן וועלן פּאַסירן. אין דעם פאַל, דער רעזולטאַט איז געווען שפּעט - יאָדער גנייווע. עס איז אויך געווען א נוקלעארע גניבה פון א נייע העכסט געהיימע טאקטישע וואפן, וואס האט געמיינט אז עטליכע יידל דיפלאמאטישע באשלוסן וועלן געמאכט ווערן פון דעם פרעזידענט'ס זייט.
  
  
  קאָקקיי געהערט צו די SRAM קלאַס - קורץ-קייט באַפאַלן מיסאַל. דאָס איז אַ טיפּ פון ראַקעט וואָס מיר האָבן צוגעשטעלט צו די יסראַעליס בעת דער יום כיפור מלחמה. דאָס איז ווו די סימאַלעראַטיז סוף. דער האקעלע איז א נוקלעארע באמבע
  
  
  און ניט ענלעך קיין אנדערע קורץ-קייט טאַקטיש יאָדער וואָפן, עס איז נייַנציק פּראָצענט עפעקטיוו. איבערגעזעצט, מיינט דאָס, אַז בשעת אַנדערע נוקלעאַרע וואָפנס פֿון דער זעלבער גרייס און טיפּ — צי אין וואַרשעווער פּאַקט אַרסענאַלן, בעידזשינג-בונקערס, אָדער אונדזער אייגענע — קענען צעשטערן אַ שטאָט בלאָק, קאָן קאָקײַע צעשטערן אַ שטאָט. אַ גאָר רירעוודיק סילינדריקאַל כייפעץ, פּונקט זעכצן פֿיס לאַנג, ווייינג ווייניקער ווי האַלב אַ טאָן, און מיט אַ קייט פון 150 מייל, די קאָקעייע איז אַ שטאַרק אַסעט אין דיין דיפענסיוו דעק. און דאָס האָט אויסגעמעקט עטלעכע פון די טראַבאַלינג פֿעיִקייטן פון די פנימער פון אונדזער פּלאַנז און פּאַלאַסיז אין SHAPE און אין די פּענטאַגאָן.
  
  
  לייענען דורך די דעטאַילס פון די אָנווער פון די קאַקערעל, איין פאַקטאָר איז קלאָר; דורכקוק פון די וואס האָבן דורכגעקאָכט די אָפּעראַציע. דאָס איז געווען גליטשיקע, עלעגאַנטע אַרבעט, און האָט אַרויסגעוויזן אַ גענוי וויסן וועגן דעם אָרט פון די בונקערס ביי קאַצוויילער צפון פון קייזערסלאוטן אויפן ריינלאנד פלאץ, וואו עס איז געווען פארהאלטן א סקוואדראן מיסילס.
  
  
  עס איז געווען געדיכט נעפּל, וואָס איז געווען פּראָסט אין דעם צייַט פון יאָר אָדער בייַ 03:00. עס זענען געווען קיין סערווייווערז אין די פופציק-מענטש זיכערהייט דעטאַל, און טיימינג און באַוועגונג דעטאַילס זענען געזאמלט דורך די CID נאָך דעם פאַקט. זיי זענען אנגעקומען אין א טראק וואס איז שפעטער אנטדעקט געווארן פארשטעלט אלס א אמעריקאנער ארמיי זעקס ביי אכט. מע ן הא ט אנגענומע ן א ז אוי ב ז ײ פלעג ן ניש ט טראג ן ג י קלײדער , װאלט ן ז ײ געטראפ ן כאטש ן א װידערשטאנד . מע ן הא ט גענומע ן מעסער ן אוי ף דרײ ע סאלדאטן , װעלכ ע זײנע ן געװע ן ב ײ דע ר טויער , או ן אוי ף ד י בונקער־װעכטער . לויט די קערפער פון די לעצטע, האבן זיי געמײנט, אז זײערע רוצחים זענען זײערע ראטעװעער. צוויי אפיצירן און די אנדערע זענען אומגעקומען אין זייערע בעטן פון גאז פארסאַמונג.
  
  
  בלויז איין מיסאַל מיט אַ יאָדער וואָרקאָפּ איז סטאָלען. גלייך חשד וועט פאָקוס אויף די קגב אָדער סעפּאָ טשיקאָם ניצן אַ קאָלעקטיוו פון קאַוקאַסיאַן מאַאָיסץ.
  
  
  אָבער נישט פֿאַר לאַנג. אי ן דע ר זעלבע ר צײט , װע ן דע ר קאקעלע ר אי ז געכאפ ט געװאר ן אי ז פארגעקומע ן נא ך א גניבה , עטלעכ ע קילאמעטע ר צ ו דרום , אי ן א לאגע ר אי ן אטערבאך . דאס איז נישט געווען די זעלבע גרופע וואס האט געגנבעט דעם קאקערעל, נאר די זעלבע מעטאדן זענען גענוצט געווארן. אין דעם פאַל, די קאַפּטשערד כייפעץ איז געווען אונדזער לעצט מאָדעל פון רפּוו - רימאָוטלי פּיילייטיד פאָרמיטל - שוואַרץ קעסטל און אַלע.
  
  
  די RPV איז נישט פיל מער ווי די קאָקקיי. עס האט קורץ, סטובי פליגל און קענען פליען ביי מאַטש 2. זייַן הויפּט ציל איז פאָטאָ ריקאַנאַסאַנס. אָבער, פאַרבינדן קאָקיי מיט אַ דראָון און איר האָבן אַ יאָדער מיסאַל מיט אַ קייט פון 4,200 מייל און די פיייקייט צו טייטן אַ מיליאָן מענטשן.
  
  
  "יאָדער בלאַקמייל, דאָ מיר זענען," איך געזאגט.
  
  
  כאָק האָט זיך געכאַפּט און איך האָב געכאַפּט צו איינע פֿון מײַנע מנהג־געמאכט סיגאַרעטן, כּדי צו פּרוּוון פֿאַרשטיקן דעם ריח פֿון זײַן ציגאַר.
  
  
  עס איז געווען אַ איין פּאַראַגראַף דעדאַקייטאַד צו וואָס קען זיין גערופן אַ ביטער פּיל:
  
  
  צוליב וועטער און צייט באדינגונגען, און וויבאלד אלע באטייליגטע פערזאנען זענען עלימינירט געווארן, איז די גניבה אין קאצווייל אנטדעקט געווארן ערשט 05:40 און אין אטטערבאך ביז 05:55. כאָטש USECOM אין העידעלבערג און SHAPE אין קאַסטאָ זענען גלייך אַווער פון די אַטאַק אין Otterbach, יו. עס. און נאַטאָ הויפּטקוואַרטיר זענען נישט ינפאָרמד, פֿאַר סיבות וואָס זענען איצט אונטער ויספאָרשונג, פון קאָקיי ס דיסאַפּיראַנס ביז 07:30.
  
  
  
  
  "פארוואס דעם באַלאַגאַן?" — זאָג איך , קוקנדיק .
  
  
  “עטלעכע בריגאדע קאמאנדיר איז געווען אומצופרידן מיט זיין ראנג, וועלכער האט געמיינט אז ער קען אלעס אליין לייזן ווייל ער האט געפונען א טראק. עס קען מאַכן אַ חילוק. ”
  
  
  די פאלגענדע אַסעסמאַנט דערקלערט וואָס. AX, ווי אַלע אַלליעד סייכל יידזשאַנסיז, געמאכט אַלע מי צו שפּור די רוצחים און צוריקקריגן די סטאָלען זאכן. אין אַ ראַדיוס פון 1,500 קילאָמעטערס פֿון קייזערלאַוטען איז נישט געווען קיין איין טראָק, באַן, אויטאָבוס אָדער עראָפּלאַן, וואָס מען האָט נישט אָפּגעשטעלט און געזוכט. אַלע ערד אַריבערפירן אַריבער מערב אייראפעישער און אייַזן פאָרהאַנג געמארקן איז געווען אונטערטעניק צו טאָפּל טשעקס. לופט סערוויילאַנס מיט ספּעציעל דיטעקשאַן דעוויסעס האָבן באדעקט די וועלט. יעדער אַגענט אויף דער ערד פון קירקענעס צו כאַרטום האט איין מיסיע - צו געפֿינען די קאַקערעל. אויב די בוזזער איז געווען אויסגעדרייט אויף צו פאַרגרעסערן די מי בעשאַס די עפן אלא ווי כּמעט צוויי שעה שפּעטער, איך קען נאָך געכאפט פיש.
  
  
  אַקס געמאכט אַ ארבעטן האַשאָרע באזירט אויף פיר קרייטיריאַ: 1. קיין הויפּט אַפּאָוזינג קראַפט געפירט דעם אָפּעראַציע. זיי האָבן זייער אייגן רפּווס, און גאַנווענען איינער ווי אַ סאַבאָטאַזש וואָלט זיין צו ריזיקאַליש. 2. אזוי, די גנייווע פון די רפּוו איז געווען ווי וויכטיק פֿאַר די אָפּעראַציע ווי די גנייווע פון די קאָקיע. 3. נאך די גניבה איז די צייט געווען עיקר. די וואס האבן דורכגעפירט די צווייטע אפעראציע האבן נישט געקענט וויסן וויפיל צייט זיי האבן. דאס מענט אַ באַלדיק נויט פֿאַר באַשיצן אָדער טראַנספּערטיישאַן אויס פון דער געגנט.
  
  
  אויב זיי בלייבן אין דער געגנט, די אָונערז וועט זיין אונטער קעסיידערדיק דרוק פון אַנטפּלעקונג און זייער פיייקייט צו האַנדלען וועט זיין שטרענג לימיטעד. 4. קאָקקיי און די RPV זענען רובֿ מסתּמא טראַנספּאָרטאַד פון אַ בדעה פונט ין דער געגנט צו אַ בדעה פונט אַרויס די געגנט.
  
  
  דורכקוקן די באַוועגונג פון אַלע לופט פאַרקער אין דער געגנט גלייך נאָך די גנייווע גיט די בלויז קלו. א DC-7 פּראָפּעלער-געטריבן לאַסט ערקראַפט וואָס געהערט צו די צפון אפריקאנער מענטשן ס רעפובליק איז אַוועק פון די שטאָט פון Rentstuhl Flügzeugtrager לעבן קייזערלאַוטען בייַ 05:00 אויף דער זעלביקער טאָג.
  
  
  דער עראפלאן איז אנגעקומען א וואך פרי פאר מאטאר פארריכטונגען, רענטשטוהל ספעציאליזירט זיך אין פארריכטן נישט-דזשעט עראפלאנען.
  
  
  אין די נעפּל, די DC-7 גענומען אַוועק מיט מינימאַל טשעקס. זיין מאַנאַפעסטיישאַן, אָפּגעשטעלט דורך מינהגים די נאַכט פריער, געוויזן אַז ער טראגט ספּער מאָטאָר טיילן. פּאַרקט אין די ווייַט סוף פון די ראַמפּע, די ערקראַפט איז געווען אין אַ אפגעזונדערט שטעלע און, אין די נעפּל, איז נישט קענטיק פון דעם טורעם אָדער אָפיס בנין בעשאַס די קריטיש צייַט.
  
  
  די דריי-מענטש קאָמאַנדע, וואָס האָט אויסגעזען ווי מיליטערישע נאַפּר פּילאָטן, זענען אָנגעקומען צו דער אָפּעראַציע 04:00. זיי פיילד אַ פלי פּלאַן צו העראַקליאָן אַעראָפּאָרט אין אַטהענס. ביי 07:20, Civitavecchia לופט פאַרקער קאָנטראָל איז ינפאָרמד אַז די פלי פּלאַן איז פארענדערט צו לאַמאַנאַ דירעקט, הויפּטשטאָט פון NAGR.
  
  
  מעגלעך מסקנא: קאָקקיי און די ואַוו זענען געווען אויף די DC-7.
  
  
  "דאָס איז גאַנץ סאַטאַל, האר," איך געזאגט, קלאָוזינג די טעקע.
  
  
  "עס איז געווען נעכטן. זינט דעמאלט איז עס געווארן פעטער, און איך ווייס וואס איר טראכט - אז בן ד'אוקא מענדאניקע פון דער פאלקס רעפובליק פון צפון אפריקע וואלט זיך קיינמאל נישט אריינגעמישט אין אזא זאך."
  
  
  דאס האב איך געטראכט.
  
  
  "נו, ער איז נישט ינוואַלווד אין דעם ענימאָר. ער איז טויט". כאָק האָט אָפּגעטרייסלט דעם שטאָב פֿון זײַן ציגאַר און האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט צו דער זון אונטערגאַנג אין פּאָרט. אויך Carl Petersen, אונדזער אַמבאַסאַדאָר צו NAPR. בײד ע װער ן אומגעבראכ ט נאכ ן פארזאמל ן אי ן א געהיימע ר זיצונג . פעטערסען איז געשלאגן געווארן דורך א טראק און מענדאניקע אין א פליגער קראך ביי בודן בערך דריי שעה שפעטער, אלעס אין דער זעלבער צייט ווי די קאקערעלס האבן געטראפען.
  
  
  "עס קען האָבן געווען אַ צופאַל."
  
  
  "אפֿשר, אָבער טאָן איר האָבן בעסער געדאַנק?" — האט ער געזאגט גראבלעך.
  
  
  "ניין, הער, אָבער אויסער דעם וואָס מענדאַניקע איז נישט ביכולת צו פּלאַן די גנייווע פון נוקלעאַר מאַטעריאַלס, ער האט קיין איינער אין זיין שטשור פּאַק וואָס קען באַגאַזלענען די פּיגי באַנק. און, ווי מיר ביידע וויסן, די סיטואַציע אין די NAGR איז לאַנג רייפּ פֿאַר אַ קאַפּ דורך די קאָלאָנעלס."
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר. "איך טאָן ניט טראַכטן איך וועט לאָזן איר גיין פישערייַ ווידער. איינס!" ער האט געגעבן א טױמען. "יאָדער באָמבע און ואַוו אריבערגעפארן פון פונט א צוויי!" זײ ן װײז־פינגער ן הא ט זי ך אויפגעהויבן . "ביז עפּעס בעסער קומט צוזאמען, די DC-7 איז דער בלויז פאַרשילטן פירן מיר האָבן. דרײַ!" די איבעריקע פינגער זענען ארויף - און איך האב באמערקט אז ער האט א לאנגע לעבנסליין - "ניק קאַרטער גייט צו פונט ב צו זען אויב ער קען געפֿינען וואָס איז גענומען פון פונט א. גאַט עס?"
  
  
  "מער אדער ווייניגער." איך האב צו אים געשמײכלט, דער זויער בליק האט זיך געלאזט פאר דעם װאם מ׳קאן רופן זײן גוטמוטיקן קרימען.
  
  
  "עס איז אַ אַרויסרופן, זון," ער האט שטיל. "איך וויסן עס איז סאַטאַל, אָבער עס איז קיין צייט. עס איז ומקלאָר וואָס די מאַמז מיינען. זיי האָבן געכאַפּט וואָפן וואָס זיי ווייסן גאָרנישט וועגן, און אַז עס האָט געקענט זיין געצילט אויף איינע פון זייערע שטעט”.
  
  
  כאָק איז נישט איינער פון די וואס טוט נישט זאָרג וועגן עפּעס. ניט איינער פון אונדז. אַנדערש װאָלט ער נישט געזעסן אױף זײַן אָרט, און איך װאָלט ניט געזעסן נעבן אים. אבע ר אי ן דע ר פארװײלנדיקע ר נאכמיטאג־ליכט , האב ן ד י ליניע ס אוי ף זײ ן פני ם געװע ן טיפער , או ן הינטע ר דע ר שטילקײ ט פו ן זײנ ע בלײכ ע בלוי ע אויגן , הא ט זי ך געלאע ן א פינקל ן פו ן זארגן . מיר האָבן אַ פּראָבלעם.
  
  
  פֿאַר מיר, דאָס איז דער נאָמען פון די שפּיל איך איז געווען אָנגעקלאָגט פון. לאזט זיך אפ פון אלע אנד, אויב און אבער, לאזט זיך אפ פון די אפיציעלע זשארגאן, און עס איז נאר א ענין פון ווי אזוי מען גייט.
  
  
  כאָק האָט מיר געמאָלדן אַז מיר גייען צו דאָרוואַל ערפּאָרט אַרויס פון מאָנטרעאַל. דאָרט איך וועל באָרד אַ לופט קאַנאַדע פלי גלייַך צו רוים און דאַן די NAA קאַראַוואַל צו לאַמאַנאַ. איך אַקטאַד ווי נעד קאָלע, הויפּט קאָררעספּאָנדענט פֿאַר אַמאַלגאַמייטיד פּרעס און ווירע באַדינונגס - AP&WS. מיין אויפגאַבע איז צו באַריכטן דעם פּלוצעמדיקן און טראַגישן טויט פון פרעמיער מיניסטער בן ד'אָקאָ מענדאַניקע. דער דאַך איז געווען גאַנץ שטאַרק. אבער אלס זיכערהייט נעץ האב איך געהאט א צווייטן פאספארט, א פראנצויזישן, אויפן נאמען פון זשאק ד'אוויניאן, א הידראלאג און וואסער אינזשעניר ביי דער אייראפעישער קאנסערוואטיוו RAPCO. פריש וואַסער פֿאַר NAPR איז געווען אויף פּאַר מיט ייל. זיי האָבן פאַרשילטן קליין פון ביידע.
  
  
  מיר האבן נישט האָבן AX שטעקן צו שטיצן מיר. איך וואָלט זאָגן מיר זענען קליין. מייַן בלויז באַאַמטער קאָנטאַקט וועט זיין הענרי סאַטאַן, סי.איי.עי. איינוואוינער און געשעפט אַטאַטשי אין די יו. עס. אַמבאַסאַדע. ע ר הא ט אוי ף מי ר געװאר ט אי ן פארבינדונ ג מי ט דע ם טויט ן פו ן דע ם אמבאסאדאר , אבע ר ניש ט געװאוס ט װעג ן מײ ן עכטע ר שליחות . אפילו אין אַזאַ אַ סיטואַציע, AX פּאָליטיק איז צו ויסזאָגן אַפּעריישאַנאַל פּלאַנז צו קאָואַפּערייטינג סייכל יידזשאַנסיז בלויז לויט די דיסקרעשאַן פון די פעלד אַגענט.
  
  
  ערשטנס האָב איך געהאַט צוויי צוגאַנגען: מענדאַניקעס פּאַקיסטאַנישע אלמנה, שמע, און די דק־7 קאָמאַנדע. אלמנה, װײל זי זאל װיסן די טעמע פון דער געהײםער באגעגעניש פון אמבאסאדאר פעטערסען מיט איר פארשטארבענעם מאן און די סיבה פארן פּלוצעמדיקן פלי קײן בודאַן. ווי פֿאַר די DC-7 קאָמאַנדע, איך פאַרשטיייק געוואלט צו דיסקוטירן פלי פּלאַנז מיט זיי.
  
  
  ווי איך געזאגט, עס איז געווען אַ נאָרמאַל פּראָצעדור. דאָס איז געווען כאָק וואָס האט געזאגט, "איר טאָן ניט האָבן צייט אין רובֿ צו געפֿינען אויס אויב קאָקקיי און די ואַוו זענען דאָרט."
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  
  
  
  בעשאַס די רעשט פון די יאַזדע פון די פישערייַ לאַגער, איך מעמערייזד רובֿ פון די רעפֿערענץ מאַטעריאַל, Hawk האט מיר געגעבן. דאָס האָט דער הויפּט זארגן די צפון אפריקאנער מענטשן ס רעפובליק.
  
  
  יעדער אַקס אַגענט האט אַ דערהייַנטיקט בילד פון די דזשיאָופּאַליטיקאַל פּנים פון דער וועלט. ווי אַ Killmaster N3, מיין וויסן איז דאָך וואַסט און טיף. אזוי זאָל עס זיין, אַזוי אַז מיט דעם פאָקוס אויף די פּרטים בין איך שוין האַלב.
  
  
  פון אַלע מאַגהרעב לענדער, NAGR איז די אָרעמסטע. עס איז באשאפן געווארן דורך די יו.ען. אין די שפּעט 50 ס פון אַ טרוקן טייל פון די ערשטע פראנצויזיש פאַרמעגן. אלס א "נײ אויפגעקומענער דריטער וועלט פאלק", איז איר אויפקום געווען ריין פאליטישע.
  
  
  איר הויפּטשטאָט, לאַמאַנע, איז אַ טיף וואַסער פּאָרט, סטראַטידזשיקלי ליגן און לאַנג קאַוואַטיד דורך די סאוועטן פארבאנד. אדמיראל ש.ג. גאָרשקאָוו, דער הויפט קאָמאַנדיר פון דער רוסישער נאַווי, האָט געזאָגט אין געהיים עדות פאַרן פּאָליט ביוראָ צענטראַל קאָמיטעט, אַז לאַמאַנע איז דער שליסל צו קאָנטראָלירן דעם מערב מעדיטערראַנעאַן. ס'האט נישט געדארפט קיין מיליטערישער זשעני צו פארשטיין פארוואס.
  
  
  די קאָנטראָל איז כאַמפּערד דורך די שייכות צווישן NARN פרעזידענט בן ד'אָקאָ מענדאַניקע און וואַשינגטאָן. עס איז נישט געווען אַ שייכות פון גוט חברותאשאפט. דאָס איינציקע וואָס מענדאַניקאַ האָט ליב געהאַט אין די פֿאַראייניקטע שטאַטן איז געווען דער שטענדיקער שטראָם פֿון הילף. ע ר הא ט ע ס גענומע ן מי ט אײ ן האנט , מי ט יעדע ר געלעגנהײ ט א שמעק ט זײ ן בעל־טובה . אָבער אין וועקסל פֿאַר הילף, ער האט נישט געבן די סאָוויעט בונקערינג רעכט אין לאַמאַן, און אויך קלוג גענוג צו זיין אָפּגעהיט פון זייער בייַזייַן אויף זיין טעריטאָריע.
  
  
  עס זענען געווען עטלעכע פּאַראַלאַלז מיט די סיטואַציע וועגן טיטאָ און די סאָוויעט אָנפאַל אויף די אַדריאַטיק פּאָרץ. דער נאָמען מענדאַניקע איז אָפט פֿאַרבונדן מיט דעם נאָמען פון דעם יוגאסלאַווישן פירער. אין פאַקט, די דיק קעפּל אויף די מאָנטרעאַל שטערן פאָן האָט געלייענט: "מענדאַניקע, צפון אפריקע טיטאָ איז טויט."
  
  
  א סעילאָנעס-געבוירן, אָקספֿאָרד-געבילדעטער מענטש, מענדאַניקע האָט געכאַפּט די מאַכט אין 1964, און האָט איבערגעוואָרפן און אומגעבראַכט דעם אַלטן קעניג פאַקי אין אַ בלוטיקן קאַפּ. פאקי'ס קרוב, שיק חסן אבו אסמאן, איז נישט געווען זייער צופרידן פון דעם טראנספער, און ווען וואשינגטאן האט זיך אפגעזאגט אים צוצושטעלן מיט וואפן, איז ער אוועק קיין בעידזשינג. זיין צען-יאָר גערילאַ קאמפאניע אין די דרום סעקטאָר פון די NAPR זאַמד בערגעלע אַרום בודאַן איז געווען דערמאנט פון צייט צו צייט אין דער פּרעסע. אָסמאַנס השפּעה איז געווען קליין, אָבער ווי מוסטאַפאַ באַרזאַני אין איראַק, ער האט קיין כוונה צו פאַרלאָזן, און זיין כינעזיש סאַפּלייערז זענען געדולדיק.
  
  
  דער מענדאַניקע קראַך האָט אומגעבראַכט זעקס פון זיינע נאָענטסטע ראטגעבער. אין פאַקט, דער בלויז פארבליבן מיטגליד פון זיין הערשן קרייז איז געווען גענעראַל סאַלעם אַזיז טאַסאַהמעד. צוליב נאָך אומבאַקאַנטע סיבות, האָט מען אים ניט אַרויסגעשלעפּט פון בעט מיט זעקס אַנדערע צו מאַכן די יבערראַשן יאַזדע אויף אַ איין-וועג בילעט צו דער נעקאָמע זייַל.
  
  
  נא ך ידיע ה װעג ן דע ם אומגליק , הא ט טאסאכמ ד זי ך דערקלער ט א מארשאל , או ן דערקלער ט א ז ע ר װע ט אנפיר ן א פארװײללעכע ר רעגירונג . דער גענעראַל איז געווען פערציק, טריינד אין סיינט-סיר, פֿראַנקרייַך ס ערשטע וועסט פּוינט, און איז געווען אַ קאָלאָנעל אין דער צייט פון די 1964 קו. ער האט געהאט א װײב, מענדאניקעס שװעסטער, און ער און בן זײנען געװען שנעלע פרײנד ביזן טויט. אויף דעם טעמע, AX Inform האט געזאגט:
  
  
  טאַסאַכמעד, ווי באקאנט, האט זינט יוני 1974 צו האַנדלען מיט די ק.ג.ב. נירביי איז געווען די שווארצע ים פליט, באפעלט דורך וויצע אדמיראל ו.ס. סיסאָעוו.
  
  
  ;
  
  
  ווי דער שטערן האט געווארנט, האט מענדאניקע'ס "טראגישע טויט" ארויסגערופן אויפרייסטע פאדערונגען פון א צאל דריטע און פערטע וועלט פירער פאר אן עמערדזשענסי סעסיע פונעם יו.ען. צופאַל טויט איז נישט גענומען אין חשבון. די באלעגערטע סי-איי-עי איז נאכאמאל געווען דער שמיצנדיקער יינגל, און הגם עס איז נישט געווען קיין זינען אז דער זיכערהייטס-ראט קען ברענגען דעם תחיית המתים פון "דער אויסגעצייכנטער סטעיטמאן און פארטיידיקער פון די רעכטן פון פעלקער", וועט די זיצונג צושטעלן גענוגע געלעגנהייט אויסצודריקן כעס קעגן יו. אימפעריאליסטישע מלחמה.
  
  
  מיט אַלע די נאָך דערפאַרונג Hawk צוגעשטעלט מיר, מיין אָריגינעל אַסעסמאַנט איז נישט פארענדערט. די פונט איז אַז עס איז געווען ימפּלאַמענאַד. די דאָזיקע סיטואַציע האָט געהאַט אַלע אינסטאַנץ פֿון אַ קלאַסישער סאָוועטיש־ינספּייערדיקער קאָונטער־קו. און דער איינציקער פֿאַרבינדונג צווישן קאַצוועילער און לאַמאַנע איז געווען דער DC-7 עראָפּלאַן, וואָס האָט זיך באַוויזן צו האָבן גענומען אויף אַ רוטין פלי, זיין איינציקע סאַספּישאַס טעטיקייט איז געווען אַ ענדערונג פון דעסטיניישאַן מיטן וועג.
  
  
  אין דער צייט וואָס מיר לאַנדיד אין די RCAF האַנגאַר אין Dorval, I
  
  
  פארענדערט אין אַ געשעפט פּאַסן און גענומען די אידענטיטעט פון Ned Cole פון AP&WS. ווען איך בין נישט אויף פליכט, אַ גאָר פּאַקט רייזע זעקל און אַ ספּעציעל אַקס אַטאַטשé פאַל זענען לינקס אין הויפּטקוואַרטיר פֿאַר שנעל פּיקאַפּ, און Hawk פּיקס זיי אַרויף. אַוועק פליכט אָדער אויף פליכט, מיין נאָרמאַל קליידן באשטייט פון אַ Wilhelmina, מיין 9 מם לוגער, אַ הוגאָ, אַ האַנטגעלענק-מאָונטעד סטילעטטאָ, און אַ פּיער, אַ וועלשענער נוס-סייזד גאַז באָמבע וואָס איך יוזשאַוואַלי טראָגן אין מיין דזשאָקי קורצע הייזלעך. מען האט מיך דורכגעזוכט מער מאל ווי איך קען ציילן, און איינע פון די סיבה פארוואס איך וויל רעדן דערפון איז ווייל קיינער האט נישט געטראכט צו זוכן דעם ארט.
  
  
  איך בין געשטאנען אויף די פלי ליניע אין דער פרי אָוונט פינצטערניש מיט כאָק ווי ער צוגעגרייט צו באָרד די יגזעקיאַטיוו דזשעט וואָס וואָלט נעמען אים צוריק צו די הויפּטשטאָט. מע ן הא ט שוי ן ניש ט געדארפ ט דערצײל ן ד י פּרטים ם פו ן דע ר געשיכטע .
  
  
  "נאטירלעך, וויל דער פרעזידענט פארשילטן גוט דעם קעיס פארוויקלט איידער עס ווערט פובליק," האָט האָק געזאָגט, צוקופּינג די הענט און אָנצינדן נאָך אַ ציגאַר.
  
  
  "איך גלויבן זיי זענען שטיל פֿאַר איינער פון צוויי סיבות, אָדער אפֿשר ביידע. וואוהין זיי באַהאַלטן די קאָקקיי, זיי דאַרפֿן צייט צו ינסטאַלירן עס אויף די דראָון און אַרבעטן מיט די אַוויאָניקס. עס קען זיין צו שווער פֿאַר זיי."
  
  
  "וואָס אנדערע סיבה?"
  
  
  "לאָגיסטיקס. אויב דאָס איז בלאַקמייל, די פאדערונגען מוזן זיין מקיים, די באדינגונגען מוזן זיין מקיים. עס נעמט צייט צו שטעלן אַזאַ פּלאַן אין קאַמף. ”
  
  
  "לאמיר האָפן אַז עס איז גענוג צו געבן אונדז גענוג ... איר פילן גוט?" ער ערשטער דערמאנט די סיבה וואָס איך איז געווען פישערייַ אויף אַ אָזערע אין קוויבעק.
  
  
  "איך האַס לאַנג יום טוּב."
  
  
  "ווי איז דיין פוס?"
  
  
  "בעסער. אין מינדסטער איך האָבן עס, און אַז מאַמזער טופּאַמאַראָ איז אַ ביסל קירצער.
  
  
  "המממ." דער עק פון ציגאר האט געלויכטן רויט אין דער קאלטער נאכט.
  
  
  "אָוקיי, האר," איז געקומען אַ קול פון די פלאַך.
  
  
  "אנטשולדיגט אַז איר לאָזן איר מיט מיין פישערייַ גאַנג," איך געזאגט.
  
  
  "איך וועל פּרובירן מיין גליק אין פּאָטאָמאַק. זייַ געזונט, זון. בלייבן קאָננעקטעד".
  
  
  — זײ ן האנ ט אי ז געװע ן װ י אײזערנע .
  
  
  זיי גענומען מיר מיט מאַשין צו די אַעראָפּאָרט וואָקזאַל. בעשאַס די קורץ פאָר איך פּולד די כאַרניס צוריק אויף. רעגיסטראציע איז גלײך פארגעקומען. די זיכערהייט דינסט איז געגעבן דעם סיגנאַל צו פאָרן מיר דורך, בעקיצער ונטערזוכן מיין אַטאַטשé פאַל און זוכן מיין גוף ווי שטיקל. די 747 האט כּמעט קיין פּיילאָוד. כאָטש איך איז געווען טראַוואַלינג אין עקאנאמיע קלאַס, ווי יעדער גוט נייַעס רעפּאָרטער, איך געהאט דריי סיץ וואָס זענען גוט פֿאַר לאַווינג און סליפּינג.
  
  
  איך רילאַקסט בעשאַס די טרינקען און מיטאָג אָבער ווי כאָק געזאגט, עס אַלע געקומען אַראָפּ צו איין זאַך. די סטאָלען סכוירע קען האָבן געווען ערגעץ אין NARR. אויב זיי זענען געווען דאָרט, מיין אַרבעט איז געווען ניט בלויז צו געפֿינען זיי, אָבער אויך צו באַפרייַען פון ווער עס יז עס שטעלן זיי דאָרט. צו העלפן מיר פון אויבן וועט זיין אַ סאַטעליט און ריקאַנאַסאַנס פון די סר-71 ערקראַפט.
  
  
  אין דער פאַרגאַנגענהייט, אמת איז געווען שטארקער ווי בעלעטריסטיק. איצט איר גוואַלד איז ווייַט פאָרויס פון זייַן בעלעטריסטיק. טעלעוויזיע, פילמס און ביכער זענען נישט בעכעסקעם. עס איז געווארן אַ ענין פון העכערקייַט. און די הויפּט סיבה פֿאַר די אַקסעלעריישאַן איז אַז הייַנט אין לאס אנדזשעלעס, מינכען, רוים אָדער אַטהענס די וואס טייטן זייער יונגערמאַן צו אָפט באַקומען אַוועק מיט אים. אין די גוטע אַלט USA, פילאַנטראָפּיס זאָרג וועגן די אַטאַקערז, נישט די וויקטימס. AX אַרבעט אַנדערש. אַנדערש האָט ער גאָר ניט געקענט אַרבעטן. מיר האָבן עלטערע קאָד. טייטן אָדער ווערן געהרגעט. באשיצן װאס מען דארף באשיצן. צוריקקומען אַלץ וואָס איז געפאלן אין די הענט פון די פייַנט. עס זענען טאַקע קיין כּללים. בלויז רעזולטאַטן.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  
  
  
  די לעאָנאַרדאָ דאַ ווינטשי ערפּאָרט וואָקזאַל בנין אין רוים איז אַ לאַנג, גלאז-ענקלאָוזד, קאָנקאַווע קאָרידאָר ליינד מיט ערליין קאָונטערס, עקספּרעסס באַרס און קיוזסטאַנדז. די גלאז איז פנימער צו דער פלי ליניע, און עס זענען אראפנידערן ראמפן פון די פילע אריינגאנג טויערן וואו עראפלאנען פון גרויסע ערליינס פארזאמלען זיך. ווייניקער פּרעסטידזשאַס קאַריערז כעדינג צו צפון אפריקע און צו די דרום און מזרח מאַסע פון די דערציען פליגל פון די וואָקזאַל, פּראָווינג אַז, אין מינדסטער אין רוים, טראָץ די נייַ-געפונען השפּעה פון אַראַבער ייל-פּראַדוסינג לענדער, עס איז אַ זיכער גאַנג פון דיפעראַנסיז. איז נאָך באמערקט.
  
  
  גיין צוזאמען די ברייט, דענסלי פּאַפּיאַלייטאַד קאָרידאָר איז גוט פֿאַר צוויי זאכן - אָבסערוואַציע און געניטונג פון די ריקאַווערד פוס. אָבסערוואַציע איז געווען מער וויכטיק. פון דעם מאָמענט איך גענומען אַוועק אויף די לופט קאַנאַדע פלי, איך געוואוסט אַז איך איז געווען אונטער סערוויילאַנס. דאָס איז אַן ינערלעך געפיל באזירט אויף לאַנג דערפאַרונג. איך טענה קיינמאל נישט מיט דעם. עס איז געווען דאָרט ווען איך דיסעמבאַרקט צוזאמען די ראַמפּע און געוואקסן צוזאמען מיט די קאַפּוטשינאָ איך אָרדערד אין די עקספּרעסס באַר. עס איז געבליבן האַרט ווען איך געגאנגען צו די קיז און געקויפט אַ רוים קאָריערע דעליה סעראַ, און דאַן זיך אַראָפּ אין אַ נירביי שטול צו יבערקוקן די כעדליינז. מענדאַניקע איז נאָך געווען דער ערשטער בלאַט. עס זענען געווען באריכטן וועגן די שפּאַנונג אין דער מדינה, אָבער אונטער שטרענג קאָנטראָל. איך באַשלאָסן אַז עס איז צייַט צו גיין צו די מענטשן ס צימער צו ויסגלייַכן מיין בונד.
  
  
  איך באמערקט עס בשעת געלערנט די נייַעס פון לאַמאַנאַ.
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א קורצע ר או ן טרויעריק , מי ט א לײכ ן בליק , מי ט קלײדע ר קלײדער . ער קען זיין פון ערגעץ, אַ טיפּיש פּנים אין די מאַסע. איך האָב זיך פֿאַראינטערעסירט מיט זײַן כוונה, נישט זײַן אַנאָנימיטי. בלויז כאָק און אַקס סענטראַל קאָנטראָל געוואוסט איך איז געווען אין רוים ... מאַשמאָעס.
  
  
  אין דער שפּיגל אין מענער־צימער האָט מײַן פּנים צו מיר צוריק געגלערט. איך געמאכט אַ צעטל צו דערמאָנען זיך צו שמייכל מער. אויב איך וואלט נישט געווען פארזיכטיג, וואלט איך אנגעהויבן אויסזעהן ווי איינער האט געמאכט א סוד אגענט.
  
  
  עס איז געווען אַ גאַנץ קעסיידערדיק באַוועגונג פון מענטשן וואָס לאָזן די צימער, אָבער מיין קליין אַבזערווער איז נישט אריין. אפשר אויך יקספּיריאַנסט אַ פּראָ. װע ן אי ך בי ן אװע ק או ן בי ן ארא פ פו ן ד י טרעפ ן אי ן הויפט־קארידאר , אי ז ע ר פארשװאונדן .
  
  
  עס איז געווען אַ פּלאַץ פון צייט איידער די פלי, אָבער איך געגאנגען צו אַ ווייַט טשעק-אין פונט צו זען אויב איך קען יבערשרעקן אים. ער האט זיך נישט באוויזן. איך האב זיך אװעקגעזעצט טראכטן. ער איז געווען אן אמתער שפיאן. זיין ציל איז געווען מיסטאָמע צו באַשטעטיקן מיין אָנקומען און באַריכט עס. צו וועמען? איך האב נישט געהאט קיין ענטפער, אבער אויב זיין קאָנטראָל איז געווען אַלערטיד, אַזוי איך געווען. דער שונא האט אפשר געהאט די מעלה, אבער זיי האבן געמאכט א ערנסטן טעות. זייער אינטערעס האָט אָנגעוויזן אַז עפּעס איז פאַלש אין Hawke ס לאַנג-קייט פּלאַן.
  
  
  איך בין צוריק צו לייענען Corriere. ע ר אי ז געװע ן פו ל מי ט שפעקולאציע ם װעג ן מענדאניקע ס טוי ט או ן זײ ן באדײטונ ג פא ר דע ר נ״ר . דעטאַילס פון דעם קראַך שטימען מיט די צוגעשטעלט דורך Hawk. די ערקראַפט איז געווען געמאכט אַ רוטין אַדף צוגאַנג צו די סטאַרטפּאַס אויף דעם ברעג פון די בודאַאַן אָאַזיס. נאָרמאַל אין אַלע רעספּעקט, אַחוץ אַז ער קראַשט אין דער ערד אַכט מייל פון די סוף פון די סטאַרטפּאַס. די פלאַך עקספּלאָדעד אויף פּראַל. דער דאזיקער קראך איז געווען סאבאטאזש, אבער ביז יעצט האט קיינער נישט געקענט ערקלערן וויאזוי די דק-6 איז אריינגעפלויגן אינעם מדבר זאמד, מיט אירע רעדער פארלענגערט און מיט איר סטאנדארט ראטע פון אראפנידערונג, אין א צייט וואס די וועטער איז געווען "קלאר" צווישן טאג-ליכט און פינצטערניש. דאס האט אויסגעשלאסן אז אן עקספלאזיע אויף ברעט אדער אן אנדער עראפלאן האט אראפגעשאסן מענדאניקע. גענעראל טאסהמעד האט געזאגט אז א פולע אויספארשונג וועט דורכגעפירט ווערן.
  
  
  מײנ ע מיטרײזענדע ר האב ן זי ך אנגעהויב ן צוזאמענגן . געמישטע מענטשן, מערסטנס אַראַביש, טייל טראָגן מערבדיקע קליידער, אַנדערע נישט. ע ס זײנע ן געװע ן עטלעכ ע נישט־אראבער . דריי, לויט די שמועס, זענען געווען פראנצויזיש ענדזשאַנירז, צוויי זענען בריטיש שווער ויסריכט פאַרקויפער. באטראכט די צושטאנדן, איך האט נישט טראַכטן זייער טיימינג פֿאַר טאן געשעפט איז גוט. אָבער אַזעלכע זאַכן שטערט ניט די בריטישע.
  
  
  ד י פארזאמלטע ר גרופ ע הא ט זי ך װײני ק געקוק ט אײנע ר דע ם צװײטן , צ ו צײ ט צ ו צײ ט האב ן געקוק ט זײער ע זײגער ן או ן געװאר ט אוי ף דע ר עראפלא ן װע ט אנקומע ן אנצונעמע ן דע ם ריטו ל פו ן ארײנקומע ן או ן ארײנקומע ן . נאָך די לעצטע שחיטה אין רוים אַעראָפּאָרט, אַפֿילו אַראַבער אַירלינעס אנגעהויבן צו נעמען זיכערקייַט עמעס. Wilhelmina און Hugo זענען געווען אין זייער פארשפארט צעלן אין די אַטאַטשע פאַל. דאס איז נישט געווען קיין פראבלעם, אבער ווען עס איז אנגעקומען בלויז איין זכר פון די נאאע, צוואנציג מינוט שפעט מיט א קליפבאָרד אונטערן ארעם, האב איך איינגעזען אז דער פראבלעם קומט פון ערגעץ אנדערש.
  
  
  ער האָט גערעדט צוערשט אויף אַראַביש, דערנאָך אויף אָרעמע ענגליש, זײַן נאַסאַל שטימע פלאַך און אומאַפּאָלאָגיש.
  
  
  א טײ ל פו ן דע ר װארטנדיקע ר עולם . די אנדערע האבן געפרעגט שאלות. טײ ל האב ן אנגעהויב ן פראטעסטיר ן או ן טענה ן מי ט דע ם מיניסטער , װעלכע ר אי ז גלײ ך געװאר ן פארטײדיקונג .
  
  
  "איך זאָג," האָט דער גרעסטער פֿון די צוויי ענגלענדער זיך פּלוצעם געוווּסט פֿון מײַן אָנוועזנהייט, "וואָס מיינט צו זיין דער פּראָבלעם?" פאַרהאַלטן?"
  
  
  ― איך האָב מורא. ער פֿאָרשלאָגן זיך אומקערן 1 אַזייגער נאָכמיטאָג."
  
  
  "שעה! אָבער נישט פריער ... "
  
  
  "איין שעה," האָט זיין באַגלייטער אַ זיפץ מיט טרויעריק אויגן.
  
  
  בשעת זיי האָבן פּראַסעסט די שלעכט נייַעס, איך איז געווען טראכטן וועגן רופן די רוים נומער און שטעלן די פלאַך צו מיין באַזייַטיקונג. ערשטער, עס איז געווען אַ קשיא צי די אָנווער פון צייַט איז ווערט די ריזיקירן פון אַ ספּעציעל אָנקומען וואָס וואָלט צוציען ופמערקזאַמקייַט אין אַ צייַט ווען די סאַספּישאַנז וועגן למאַן געווארן מער פּאַראַנאָיד ווי געוויינטלעך. או ן צװײטנם , אי ז געװע ן ד י פראגע , א ז מע ן הא ט אי ם באשטימ ט צ ו הרגענען . איך האב באשלאסן אז איך וועל עפעס כאפן. אין דער דערווייל, איך וואָלט ווי צו רו אַ ביסל. איך לינקס צוויי בריטס דעבאַטינג צי זיי וועלן האָבן אַ צווייט פרישטיק פון בלאַדי סטייקס איידער זיי קאַנסאַלד זייער בוקינג, אָדער נאָך.
  
  
  אויף דער צווייטער שטאָק פון די וואָקזאַל איז אַ אַזוי גערופענע צייַטווייַליק האָטעל, ווו איר קענען דינגען אַ צעל צימער מיט אַ פּוסטע רייד בעט. ציען שווער קערטאַנז אויף די פֿענצטער און איר קענען פאַרשפּאַרן די ליכט אויב איר ווילן צו אָפּרוען.
  
  
  אויפ ן אונטערשטע ר הא ט אי ך געשטעל ט בײד ע קישנס ן אונטע ר דע ר פארדעק ן או ן געלאז ט אראפהענגע ן דא ם פארהאנג . דערנאָך איז ער ארויף צו דער אויבערשטער שטאַפּל און האָט זיך געלעגן צו וואַרטן ביז די געשעענישן זאָלן זיך אַנטוויקלען.
  
  
  דער NAA באַאַמטער האָט געמאָלדן אַז די דריי-שעה פאַרהאַלטן איז רעכט צו אַ מעטשאַניקאַל פּראָבלעם. פון מיין אַוועקזעצן אין די האלטן געגנט איך קען זען אונדזער קאַראַוואַל אויף די פלי שורה אונטן. באַגאַזש איז לאָודיד אין די בויך פון די פלאַך, און אַ ברענוואַרג טאַנקער אָנגעשטעלטער האָט אָנגעפילט די דזשפּ-4 ס טאַנגקס. אויב די פלאַך האט מעטשאַניקאַל
  
  
  עס איז געווען קיין מעכאַניקער אין דערזען פון דעם פּראָבלעם און קיין זאָגן אַז ווער עס יז האט געטאן עפּעס צו פאַרריכטן עס. עס איז געווען אַ פאַזי סיטואַציע. איך באַשלאָסן צו נעמען עס פּערסנאַלי. ניצל אין מיין געשעפט ריקווייערז אַ דירעקט שטעלונג. עס איז בעסער צו זיין געכאפט פאַלש ווי צו זיין טויט. אויפן האָטעל רעגיסטר האָב איך אָנגעשריבן מיין נאָמען אין אַ גרויסן און קלאָרן שריפֿט.
  
  
  ער איז אנגעקומען מיט א שעה און פופצן מינוט שפעטער. כ׳האב געקאנט לאזן דעם שליסל אין שלאסן און אים מאכן שװערער, אבער כ׳האב נישט געװאלט אז עס זאל זײן שווער. איך האב געוואלט רעדן מיט אים. איך געהערט די שוואַך קליק פון טאַגאַל סוויטשיז ווען זיין שליסל זיך אויסגעדרייט.
  
  
  איך בין אראפ פון בעט און שטילערהייט געלאנדעט אויפן קאלטן מירמלשטיין דיל. ווען די טיר האט זיך געעפנט אינעווייניג, בין איך ארומגעגאנגען אויפן ראנד. א ריס האט זיך באוויזן. די עפֿענונג האָט זיך פֿאַרברייטערט. האָט זיך באַוויזן דאָס פּיסק פֿון אַ בערעטטאַ מיט אַ ברודיקדיקן מאַפּלער. איך האב דערקענט דעם בײנער האַנטגעלענק, דאָס גלאנציקע בלויע רעקל.
  
  
  די פּיסטויל האָט זיך צוויי מאָל געהויסט, און אין דער האַלב־פֿינצטערניש האָבן די קישנס איבערצייגנדיק געשפּרונגען אין ענטפער. אים צו לאָזן פאָרזעצן איז געווען אַ וויסט פון שיסוואַרג. איך האָב אים אָפּגעשניטן דעם האַנטגעלענק, און ווען די בערעטטאַ האָט געטראָפֿן אין דער פּאָדלאָגע, האָב איך אים אַרײַנגעטאָן אין צימער אַרײַן, אים אַרײַנגעשלאָגן אין בולבעט און פֿאַרמאַכט די טיר.
  
  
  ע ר אי ז געװע ן קלײנ , אבע ר ע ר הא ט זי ך שנע ל געכאפ ט או ן אי ז געװע ן שנעלער , װ י א גיפטיק ע שלאנג . ע ר הא ט זי ך געדרײט , צװיש ן ד י בעט־שטײגער , זי ך ארומגעדריי ן או ן צוגעקומע ן אוי ף מיר , מי ט א בעלע ר אי ן דע ר לינקע ר האנט , ע ס הא ט אויסגעזע ן װ י א קלײנע ר מאטשעט . ער האט זיך אװעקגעזעצט מיט אן אומפרײנדלעכן אויסדרוק אויפן פנים. איך גיינ ווייַטער, פּושינג אים צוריק, הוגאָ ס סטילעטטאָ איז ספּיננינג.
  
  
  ער האָט מיך געשפּילט, פּרוּװט מיך אָפּדרייען מיט אַ שטופּן אין מאָגן, און דערנאָך אַ שלאָגן מיך אין האַלדז. זײ ן אטע ם אי ז געװע ן פארשפארט , זײנ ע געללעכ ע אויג ן האב ן זי ך פארגלײצט . איך האָב געפֿינט מיט הוגאָ און ווען ער האָט זיך אַנטקעגנגעשטעלט, האָב איך אים אַרײַנגעכאַפּט אין דעם קראַך. ער האט דאַדדזשד רובֿ פון די קלאַפּ, אָבער איצט איך געהאט אים פּינד צו די וואַנט. ע ר הא ט זי ך געפרװו ט אװעקצוציע ן , מי ט זי ך צ ו שפאלט ן מײ ן שאַרבן . איך געכאפט זיין האַנטגעלענק איידער ער קען טיילן מיין האָר. דערנאָך האָב איך אים געמאַכט זיך אַרומדרייען, דאָס פּנים האָט זיך אַרײַנגעקלאַפּט אין דער וואַנט, זײַן אָרעם האָט זיך געדריקט צו זײַן האַלדז, הוגאָ האָט אים אַ געשטאָכן אין האַלדז. זיין וואָפן האט געמאכט אַ סאַטיספייינג קלאַנגינג קלאַנג ווען עס שלאָגן די שטאָק. זײ ן אטעמ ע אי ז געװע ן גרוים , װ י ע ר װאל ט געלאפ ן א זײע ר װײ ט או ן פארלויר ן דע ם געיעג .
  
  
  “איר האָט נישט קיין צייט צו באַדויערן. ווער האט דיר געשיקט? איך געפרואווט אין פיר שפראכן און דאַן אויפגעהויבן מיין האַנט צו די שיעור. ער האָט זיך צעוויקלט און געגאַסט. איך האָב פֿאַרגאָסן בלוט מיט הוגאָ.
  
  
  "נאָך פינף סעקונדעס און איר זענט טויט," איך געזאגט אין איטאַליעניש.
  
  
  איך האב נישט קיין טעות. ער איז געשטארבן אין פיר סעקונדעס. ער האט געמאכט א ווייכע קלאנג און דאן האב איך געפילט ווי זיין קערפער ציטערט, די מוסקלען האבן זיך צעקלאפט ווי ער פרובירט צו אנטלויפן פון אינעווייניג. ער איז צופאַלן און איך האָב אים געמוזט האַלטן. ער ביסל די אַמפּאָולע נאָרמאַלי, נאָר עס איז געווען אָנגעפילט מיט סייאַנייד. איך האב א שמעקן מיט ביטערע מאנדלען, ווען איך האב אים געלייגט אויפן בעט.
  
  
  אין דעם טויט ריטואַל ער האט נישט קוקן בעסער ווי ער איז געווען לעבעדיק. קיין דאָקומענטן האָט ער נישט געהאַט, וואָס איז נישט חידוש. אז ער איז באגאנגען זעלבסטמארד צו פארמיידן, אז ער זאל אים רעדען, האט ארויסגעוויזן אדער פאנאטישע איבערגעגעבנקייט, אדער מורא פאר א ווייטיקדיקער טויט נאכן רעדן — אדער ביידע.
  
  
  איך האב מיך אװעקגעזעצט אויפן בעט און אנגעצונדן א ציגארעטל. איך קיינמאָל וויסט צייט צו טראַכטן וועגן וואָס קען האָבן געטראפן אויב איך האט געטאן די טינגז אַנדערש. די לוקסוס פון זיך-באַשולדיקונג לאָז איך איבער דעם פילאָסאָף. ד א הא ב אי ך געהא ט ד י איבערבליבענ ע פו ן דע ם קלײנע ם מערדער , װעלכע ר הא ט ערשט ע גע ־ קוק ט מײ ן אנקומע ן או ן דא ן הא ט זי ך געפרואװ ט זײ ן בעסט ע צ ו פארמייד ן מײ ן אװעקגײן .
  
  
  ערגעץ צווישן זיין אָבסערוואַציע און זיין לעצט אַקט, עמעצער מיט אַ באַטייטיק השפּעה געוואלט צו צוציען מיר אין טורמע פֿאַר מאָרד דורך אָרדערינג אַ לאַנג פאַרהאַלטן פון אַ סקעדזשולד פלי. די אינסטרוקציעס פון מײַנע רוצחים וועגן דעם אופֿן, מיט וועלכן ער האָט געקאָנט באַזאָרגן מיר, מוזן האָבן געווען פלעקסאַבאַל. ער האָט נישט געקאָנט וויסן, אַז איך וועל באַשליסן צו רוען אַ ביסל. איך קען טאָן אַ האַלב טוץ אנדערע זאכן צו פאָרן די צייט, וואָס אַלע וואָלט זיין קענטיק. דאָס וואָלט מאַכן די אַרבעט פון די רעצייעך מער שווער און פאַרגרעסערן די ליקעליהאָאָד פון זיין כאַפּן. דאָס אַלץ האָט אָנגעוויזן אויף אַ געוויסער מאָס פון פאַרצווייפלונג.
  
  
  דער פּרווון האָט אויך אויפגעוועקט ערנסטע פראגעס: צי האָט ווער עס יז געוואוסט אַז איך בין ניק קאַרטער און נישט נעד קאָלע? וועלט געזונטהייט ארגאניזאציע? אויב דער איינער איז געווען פארבונדן צו NAPR, פארוואס טייטן מיר אין רוים? פארוואס נישט לאָזן מיר קומען צו לאַמאַנאַ און טייטן מיר דאָרט אָן ריזיקירן? איין ענטפער קען זיין אַז ווער סע ריפערד מיין נייַ ראָאָממאַטע איז נישט פארבונדן מיט NAPR, אָבער מיט צפון אפריקאנער אַירלינעס. זינט די צוויי זענען געווען טייל פון דער זעלביקער סטרוקטור, די אָרדערס צו טייטן געקומען פון אַרויס אָבער האט אַ באַטייטיק השפּעה אין די ערליינז.
  
  
  עס איז אומבאַקאַנט צי די מעס אויף מיין בויגן האט אַ פליגלמאַן. אין קיין פאַל, עמעצער וועט וואַרטן פֿאַר אַ באַריכט וועגן די הצלחה פון די מיסיע. עס וואָלט זיין טשיקאַווע צו זען וואָס שטילקייַט וואָלט פּראָדוצירן. איך האָב אים געלאָזט אונטערן קאָלדרע מיט דער בערעטה אונטערן קישן. די קאַראַביניערי וואָלט האָבן שפּאַס טריינג צו רעכענען דעם אויס.
  
  
  אזוי אויך כאָק. איך
  
  
  געשיקט צו אים אַ קאָדעד טעלעגראַם אַדרעסד צו פרוי העלען קאָלע בייַ די דק אַדרעס. אין עס איך געבעטן פֿאַר פול אינפֿאָרמאַציע וועגן די אָונערשיפּ און קאָנטראָל פון צפון אפריקאנער אַירלינעס. איך אויך דערמאנט אַז עס געקוקט ווי מיין דעקן איז געווען בלאָון. איך דעמאָלט ויסגעדינט צו די אַעראָפּאָרט רעסטאָראַן צו פּרובירן עטלעכע גוט קאַטאַלאַנס און באַרדאָלינאָ פיאַסקאָאַס. נאָר דער קעלנער האָט אַכטונג געגעבן צו מיר.
  
  
  עס איז געווען צען מינוט צו איין ווען איך אומגעקערט צו די לאַנדינג זאָנע. די פּאַסאַזשירן זענען שוין סקרינד און די מעטשאַניקאַל פּראָבלעם איז סאַלווד. די צוויי בריטאנען, רויטער אבער בשום אופן נישט די ערגערע פאר פארהאלטונג, זענען זיך צוגעלאפן איינער דעם אנדערן, ווי א שטרענגער אראבער מיט א רויטן פעז האט זיי געזוכט אויף וואפן.
  
  
  מייַן אייגענע רעשוס איז געווען רוטין. קיינער פון די דריי זכר אַסיסטאַנץ האָט ניט מער ופמערקזאַמקייַט צו מיר ווי ווער עס יז אַנדערש. איך געגאנגען דורך די טויער און אַראָפּ די ראַמפּע אין די נאָכמיטאָג זונשייַן, טריינג צו זיין אין די צענטער פון די לויפן פון פּאַסאַנדזשערז. איך האב נישט געטראכט אז עמיצער וועט אויף מיר פון דעם אויסקוקן שיסן, אבער דעמאלטס האב איך אויך נישט ערווארטעט דעם אריינטרעטן קאמיטע.
  
  
  די ינלענדיש פון די קאַראַוועללע איז געווען שמאָל, און די צווייענדיק דורכגאַנג-זייַט סיץ זענען דיזיינד פֿאַר פּיילאָוד אלא ווי טרייסט. אי ן דע ר שו ל אי ז געװע ן פלא ץ פא ר טראג־באגאזש ן או ן ד י אויבערשט ע פאליצעס , װא ם האב ן זי ך געטראפ ן בלוי ז פא ר מאנטל ן או ן היטלען , זײנע ן געװע ן אנגעפיל ט מי ט אלערל ײ סחורות . צוויי פלי באדינער אין אַ טונקל בלוי מונדיר מיט אַ קורץ רעקל האָבן נישט פּרובירן צו אָנטאָן כּללים, געוואוסט אַז עס איז אַרויסגעוואָרפן. די פאַרב איז געווען פּילינג אַוועק, ווי איז געווען די בייזש דעקאָר אויף מיין קאָפּ. איך איז געווען כאָופּינג אַז ערקראַפט וישאַלט וואָלט זיין מער פאַכמאַן. איך האב אויסדערוויילט אַ זיצפּלאַץ אין די צוריק. אַזוי איך קען קאָנטראָלירן די נייַ ערייוואַלז און נישט האָבן מיין צוריק ווענדן צו ווער עס יז.
  
  
  אין 13.20, פּאַסאַזשיר באָרדינג פארשטאפט. ס׳רובֿ זיצן זענען געווען פאַרנומען. אָבער, די עק ראַמפּע פארבליבן אַראָפּ און דער פּילאָט האט נישט אויסגעדרייט אויף די מאָטאָרס. אַראַביש מוזאַק האָט אונדז פֿאַרוויילט. עס איז אַנלייקלי אַז מיר ווארטן פֿאַר אן אנדער מעלדן וועגן אַ מעטשאַניקאַל פאַרהאַלטן. מיר זענען נישט גרייט פֿאַר דעם. מי ר האב ן געװאר ט אוי ף דע ר לעצטע ר פאסאזשיר .
  
  
  ע ר אי ז אנגעקומע ן כאטשנדי ק או ן פארבלאזנדיק , שטאר ק געשטאמל ט פו ן ד י טרעפ , געהאלפ ן פו ן דע ר העכערע ר פו ן ד י צװ ײ פארװאלטונ ג װארט ן אי ם באגריסן .
  
  
  איך האָב אים געהערט ווישן אויף פֿראַנצויזיש: „אײַלן, ייַלן, ייַלן. אַלץ איז אין אַ ייַלן ... און איך בין שטענדיק שפּעט! דערנאָך האָט ער דערזען דעם פלי־באדינער און האָט זיך איבערגעזעצט אויף אַראַביש: "ווי סאַלאַאַם אַיקום, בינטי."
  
  
  ― האָט זי געענטפֿערט, שמײכלענדיק, אױסגעשטרעקט איר האַנט צו אים. און דעמאָלט אין פראנצויזיש: "עס איז קיין ייַלן, דאָקטער."
  
  
  "אַההה, זאָגן אַז צו דיין רעזערוויישאַנז שרייַבטיש!" מ׳האט אים אנגעלאדן מיט א פלאסטיק זעקל פול מיט װײן־לאגלען און א גרויםן, פארשמאכטן טשעמאדע.
  
  
  די פליגער האט פון אים געלאכט, ווען זי האט אים באפרייט פון זיינע זאכן, בשעת ער האט געפאנט און פראטעסטירט די אומנאטירלעךקייט פון דער אוועקפאר צייט. זיין טאַקסי איז געווען סטאַק אין פאַרשילטן רוימער פאַרקער. דער קלענסטער FAO קען טאָן איז צו צושטעלן אים אַ מאַשין, וכו', אאז"ו ו.
  
  
  דער דאקטאר איז געװען א גרויםער מאן מיט א שװער פנים. ע ר הא ט געהא ט א היטל , פו ן קורצע , קורצע ר גרוי ע האר . דאס, צוזאמען מיט זיין יריס הויט, ינדיקייץ עטלעכע שווארצע אָפּשטאַם. זײנ ע טונקל־בלוי ע אויג ן זײנע ן געװע ן א ן אינטערעסאנטע ר קאנטראסט . ווען דער פלי-באדינער האט איינגעפאקט די זאכן, האט ער זיך אראפגעקלאפט אויפן זיץ נעבן מיר, אפגעווישט דאס פנים מיט א טיכל און זיך אנטשולדיקט, געכאפט דעם אטעם.
  
  
  איך האָב גערעדט צו אים אויף ענגליש, ווען דער עק לייטער איז אויפגעהויבן און פארשפארט אין פּלאַץ. — א מין שװער געיעג, הא ?
  
  
  איצט האט ער אויף מיר געקוקט מיט אינטערעס. "אַה, ענגליש," ער האט געזאגט.
  
  
  "מיר פילמד די פלי עטלעכע מאָל. אמעריקאנער".
  
  
  ער האָט צעשפּרייט זײַנע פֿלעשע אָרעמס ברייט: "אַמעריקאַנער!" עס קוקט ווי ער האט געמאכט אַ יקסייטינג ופדעקונג. "נו, באַגריסונג! באַגריסונג!" ער האט אויסגעשטרעקט די האנט. "איך בין ד"ר אָטטאָ וואן דער מער פון די פוד און אַגריקולטורע ארגאניזאציע פון די פֿאַראייניקטע פֿעלקער." זיין אַקצענט איז געווען מער פראנצויזיש ווי האָלענדיש.
  
  
  "זיץ גאַרטל, דאָקטער," דער פלי באַגלייטער געזאגט.
  
  
  "איך בין נעבעכדיק, וואָס!" ער האט געהאט א הויכע קול און איך האב באמערקט אז עטליכע פאסאזשירן האבן זיך איבערגעקוקט און האבן אדער געשמייכלט אדער געוויינקט צו אים.
  
  
  דער גאַרטל האָט זיך פאַרפעסטיקט אַרום זיין באַלבאַס מיטן און ער האָט זיך צוריקגעקערט צו מיר, ווען דער קאַראַוואַל האָט זיך אַוועק פון קישן און אָנגעהויבן פירן. "אזוי - אמעריקאנער. ראַפּקאָ?"
  
  
  “ניין, איך בין אַ זשורנאַליסט. מייַן נאָמען איז קאָל."
  
  
  "אַה, איך פֿאַרשטיין, זשורנאַליסט. ווי איז איר, הער קאָלע, זייער פייַן. זײ ן האנ ט הא ט אנטפלעק ט א ז ס׳אי ז עפע ס שװערע ר אונטע ר דע ם גארט . "מיט וועמען ביסטו, די ניו יארק טיימס?"
  
  
  "ניין אַפּ און ווס."
  
  
  "אָה יאָ יאָ. זייער גוט". ער האט נישט געקענט AP&W פון AT&T און האט זיך נישט געלאזט. "איך גלייב אז איר גייט קיין לאמאנא צוליב דעם טויט פונעם פרעמיער מיניסטער."
  
  
  "אַז ס וואָס מיין רעדאַקטאָר סאַגדזשעסטיד."
  
  
  „אַ שרעקלעך זאַך. איך בין געווען דאָ אין רוים ווען איך געהערט."
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "טרויעריק קלאַפּ."
  
  
  — האסט אים גוט געקענט ?
  
  
  "יא זיכער."
  
  
  "האָט דיר געדאַרפט אויב איך פאַרבינדן געשעפט מיט פאַרגעניגן און פרעגן איר עטלעכע פראגעס וועגן אים?"
  
  
  ער האט מיר געבליצט. זיין שטערן איז געווען ברייט און לאַנג, אַזוי דער נידעריקער טייל פון זיין פּנים איז געווען מאָדנע קורץ. „ניין, ניין, גאָר ניט. פרעגן מיר וואָס איר ווי און איך וועל זאָגן איר אַלץ איך קען."
  
  
  איך האב ארויסגענומען מיין העפט און פאר די קומענדיגע שעה האט ער געענטפערט פראגעס און א' איך האב אויסגעפילט אסאך בלעטער מיט די אינפארמאציע וואס איך האב שוין געהאט.
  
  
  דע ר דאקטא ר אי ז געװע ן פו ן דע ר פאפולע ר מײנונג , א ז אפיל ו װע ן מענדאניקע ס טויט , אי ז געװע ן צופעליק , װא ם ע ר הא ט געצװײפלט , אי ז דע ר קאלאנעל ס שופ ט עפע ם געװע ן אי ן פראצעס .
  
  
  “קאָלאָנעל – גענעראל טאַשחמד?”
  
  
  ער האט צוגעשלעפט. "ער וואָלט זיין די מערסט קלאָר ווי דער טאָג ברירה."
  
  
  "אבער ווו איז די רעוואָלוציע אין דעם? מענדאַניקע איז מער ניט. וואָלט די סאַקסעשאַן נישט גיין צו דער גענעראַל?
  
  
  “דער קאָלאָנעל קען האָבן געווען ינוואַלווד. קאָלאָנעל מאָהאַממעד דוסאַ איז דער הויפּט פון זיכערהייט. זיי זאָגן אַז ער מאָדעלעד זיין אָרגאַניזאַציע אויף די מאָדעל פון די עגיפּטיאַן מוכאַבאַראַט."
  
  
  וואָס איז געווען מאָדעלעד מיט די הילף פון סאָוויעט אַדווייזערז אויף די מאָדעל פון די קגב. איך לייענען וועגן דוזאַ אין מיין אינפֿאָרמאַציע מאַטעריאַלס. ז ײ האב ן אנגעװיזן , א ז ע ר אי ז טאשמד ס מאן . "וואָס קען ער טאָן אויב די אַרמיי געהערט צו טאַשמעד?"
  
  
  "די אַרמיי איז נישט דער מוכאַבאַראַט," האָט ער געמורמלט. ע ר הא ט דא ן א זיפצ ן , אריבערגעטראג ן זײנ ע פלײש ע ארע ם איבע ר זײ ן ברוסט , קוקנדי ק אויפ ן הינט ן פו ן זי ץ פא ר אים . "איר מוזן פֿאַרשטיין עפּעס, הער קאָלע. איך פארבראכט רובֿ פון מיין לעבן אין אפריקע. איך האב שוין פריער געזען אזעלכע זאכן. אָבער איך בין אַן אינטערנאַציאָנאַלע בירגער דינער. די פּאָליטיק פֿאַראינטערעסירט מיך נישט; די דזשאַקאַלן קעמפן צו זען ווער קען זיין דער שפּיץ דזשאַקאַל. מענדאַניקע האָט אפֿשר אויסגעזען ווי אַ ווינטבאַגל פֿון דרויסנדיק, אָבער ער איז נישט געווען קיין נאַר אין זײַן היימלאַנד. ער האט געזארגט פאר זײן פאלק װי ער האט געקאנט, און עס איז שװער צו זאגן װי אזוי עס װעט זיך יעצט ענדיגן, אז ער איז אװעק, אבער אויב אלץ װעט גײן װי עס דארף, װעט זײן בלוטיג״.
  
  
  דער דאקטאר האט זיך אנגעשטעקט אין די צײן און האט נישט פארשטאנען דעם באדייט. — זאגסטו אז דוסא באקומט דרויסנדיקע הילף?
  
  
  "נו, איך וויל נישט ציטירט ווערן, אָבער ווי אַ טייל פֿון מײַן אַרבעט דאַרף איך אַ סך פֿאָרן איבערן לאַנד, און איך בין נישט בלינד."
  
  
  — דו מיינסט, אז אבו עותמאן פאסירט אין דעם?
  
  
  — אסמאן! ער האט אויף מיר געקוקט מיט גרויםע אויגן. „אָסמאַן איז אַן אַלטער רעאַקציאָנערער נאַר, לױפֿט אַרום אין זאַמד, רופֿט אױף אַ הײליקע מלחמה, װי אַ קעמל װאָס װײנט נאָך װאַסער. ניין, ניין, דאָס איז עפּעס אַנדערש."
  
  
  "איך בין נישט געגאנגען צו שפּילן אַ געסינג שפּיל, דאָקטאָר."
  
  
  ― זע, איך רעד שױן צו פֿיל. איר זענט אַ גוטער אַמעריקאַנער זשורנאַליסט, אָבער איך קען דיך טאַקע נישט. איך טאָן ניט וויסן וואָס איר וועט טאָן מיט מיין ווערטער."
  
  
  "איך הערן, נישט ציטירן. דאָס איז הינטערגרונט אינפֿאָרמאַציע. וואָס איר מיינט, איך וועט נאָך האָבן צו קאָנטראָלירן."
  
  
  "וואָס איך מיינען, הער קאָלע, איז אַז איר קען האָבן קאָנפליקט צו קאָנטראָלירן עפּעס. איר מעגט אפילו נישט דערלויבן אריינגיין אין לאנד. ” ער איז געװארן אביסל הארב.
  
  
  "דאָס איז די געלעגנהייט וואָס יעדער זשורנאַליסט זאָל נעמען ווען זייער רעדאַקטאָר זאגט, גיין אַוועק."
  
  
  "אַלט. איך בין זיכער עס איז. אָבער איצט עס וועט זיין קיין פריינדלעכקייט צו אמעריקאנער, ספּעציעל די וואס פרעגן פֿראגן. ”
  
  
  "נו, אויב איך וועל האָבן דעם צווייפל כּבֿוד צו ווערן ארויס פון דעם אָרט איידער איך קומען דאָרט, איך וועל פּרובירן צו רעדן ווייך," איך געזאגט. — דו װײסט, פארשטײט זיך, װעגן דעם טויט פון אונדזער אמבאסאדאר?
  
  
  "דאָך, אָבער דאָס טוט נישט מיינען עפּעס פֿאַר מענטשן. זיי טראַכטן נאָר וועגן דעם טויט פון זייער פירער. צי איר זען אַ קשר צווישן זיי? נו, — האט ער א טיעף אטעם גענומען און א זיפצן געטאן, א מאן, וואס האט מיט קיינעם געמאכט א באשלוס, — זע, איך וועל נאך א זאך זאגן און דאס איז גענוג פון דעם אינטערוויו. עטלעכע מענטשן האָבן באזוכט די מדינה אין די לעצטע חדשים. איך וויסן זייער קוק ווייַל איך האָבן געזען זיי אין אנדערע ערטער. גערילע , מערסענארן , קאמאנדא ס — װא ס ע ס װעל ן זי ך — קומען , עטלעכ ע מענטש ן אי ן דע ר זעלבע ר צײט , בלײב ן ניש ט אי ן לאמאן , גײ ן אי ן דארף . איך זע זיי אין דערפער. װאָס זאָלן קומען צו דעם אָרט אַזעלכע מענטשן? פרעג איך זיך. עס איז גאָרנישט דאָ. ווער באצאלט זיי? נישט מענדאַניקע. אַזוי אפֿשר זיי זענען טוריס אויף וואַקאַציע, זיצן אין אַ קאַפע און באַווונדערן די מיינונג. איר פֿאַרשטײט, הער נױסבוי. ענדיקן ". ער האט דערויף א סוף געמאכט און אויסגעשפרײט די הענט. ― איצט װעט איר מיך אַנטשולדיקן. איך דאַרף אַ רו". ער האט א װארף געטאן דעם קאפ צוריק, אװעקגעלײגט דעם זיץ און אײנגעשלאפן.
  
  
  זײ ן פאזיציע , אי ז געװע ן א ז דע ר מאן , הא ט געװאל ט רײדן , אבע ר אי ז געװע ן אוים ־ װײניק , געװאר ן אל ץ מע ר אוים ־ װײטער , װ י ע ר הא ט פארבליב ן בי ז ע ר הא ט דערגרײכ ט א פונק ט װ ו ע ר אי ז געװע ן צערודער ט או ן אומגליקלעכ ע װעג ן זײ ן פרײנקײ ט מי ט דע ם אומבאקאנט ן זשורנאליסט . אָדער ער האָט גערעדט צו פיל אָדער ער איז געווען אַ גוטער אַקטיאָר.
  
  
  סייַ ווי סייַ, סייַ ווי סייַ, סייַ ווי סייַ, אויב ער האט נישט טראַכטן אַזוי, האָט מיר נישט געדאַרפט דערציילן. די קאמאנדא'ס האבן געגנב'עט נוקלעארע וואפן, און כאטש די מיטל מזרח פון קאסאבלאנקא ביז דרום תימן איז געווען פול מיט זיי, קען דאס זיין אן אנווייזונג.
  
  
  ווען דער גוטער דאקטאר האט זיך אויפגעכאפט, דעמאלט
  
  
  נאך זײן דרעמל איז ער געװען אין א בעסערן געמיט. מי ר האב ן געבליב ן ארו ם א שעה , או ן אי ך הא ב אי ם גערעד ט װעג ן זײנ ע לאנדווירטשאפטלעכ ע פראיעקטן . ער פארבראכט רובֿ פון זיין לעבן אין אפריקע. ער האָט געהאַט אַ בעלגישן טאַטע - נישט האָלענדיש - ער האָט זיך געלערנט אינעם אוניווערסיטעט פֿון לאָוואַן, אָבער נאָך דעם איז זײַן לעבן געווידמעט געוואָרן מיט די עסן־פּראָבלעמען פֿונעם פֿינצטער קאָנטינענט.
  
  
  ווען דער פּילאָט האָט אָנגעהויבן זיין אַראָפּגאַנג, האָט וואן דער מער איבערגעביטן פון דערציילן מיר וועגן דער גלאבאלע קאַטאַסטראָפע פון דער פארשפרייטער טריקעניש צו פארפעסטיקן זיין זיצפּלאַץ. "וויי מיין פרייַנד," ער האט געזאגט, "מינהגים דאָ זענען קיינמאָל גרינג. דאָס קען זיין זייער שווער פֿאַר איר אין דעם צייט. בלייב מיט מיר. איך וועל מאַכן איר אַ FAO שרייבער, ווי איז דאָס? ”
  
  
  "איך וואָלט נישט וועלן צו ברענגען איר אין קאָנפליקט."
  
  
  ער האט געשנארכט. "קיין פּראָבלעם פֿאַר מיר. זיי קענען מיר גאַנץ גוט."
  
  
  עס איז געווען ווי אַ געלעגנהייט. אויב עס איז געווען עפּעס אַנדערש, איך וואָלט האָבן געפונען וואָס. "איך אָפּשאַצן די פאָרשלאָג," איך געזאגט. — איך װעל דיר נאכפאלגן.
  
  
  — איך רעכן אז דו רעדסט נישט קיין אראביש?
  
  
  עס איז שטענדיק אַ מייַלע צו מוטיקן די שפּראַך פון אַ פייַנדלעך לאַנד. "דאָס איז נישט איינער פון מיין טאלאנטן," איך געזאגט.
  
  
  "המממ." ע ר הא ט זי ך פאנטיפיקא ל גענומע ן . "וואָס וועגן פראנצויזיש?"
  
  
  "און פּעו."
  
  
  "נו, מאַכן די בעסטער פון אים אויב איר זענט געפרעגט און געפרעגט." ע ר הא ט זי ך צעקלאפ ט ד י אויג ן .
  
  
  "איך וועל פּרוּוון," האָב איך געזאָגט און געחידושט צי איך קען שרייבן אַ דעקל-געשיכטע ווי אַ זשורנאַליסט וועגן דעם וואָס די "באַפרייטע" עליט פון די געוועזענע פראַנצויזישע פאַרמעגן האָט בעסער גערעדט פראנצויזיש אלס א סטאטוס-סימבאל אלא ווי זייער מאַמע-לשון.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  
  
  
  די שטאָט פון לאַמאַנאַ זיצט אויף דעם ברעג פון אַן אלטע קרעססענט-שייפּט פּאָרט, געבויט איידער די רוימער דראָווע אויס די קאַרטהאַגיניאַנס. מיר זענען געפלויגן איבער אים און איבער דער שטויביקער מעטראָפּאָליע אונטן. עס איז נישט פיל געוואקסן זינט מיין לעצטע האַלטן.
  
  
  — ביסט דא פריער געװען ? — האט דער דאקטאר געפרעגט.
  
  
  "איך דערוואַרט אַז עס וועט זיין מער לאַמאַן." איך געזאגט, טייַטש ניט.
  
  
  "עס דאַרף האָבן אַ סיבה צו וואַקסן. די רוימער חורבות אין פּאָרטאַריאָס זענען אַמאָל אַ טוריסט אַטראַקשאַן. אפֿשר אויב מיר אַנטדעקן ייל, ווער ווייסט.
  
  
  די לאַמאַנאַ אַעראָפּאָרט וואָקזאַל איז געווען אַ טיפּיש קוואַדראַט בנין, יעלאָויש אין קאָלירן, מיט שכייניש פליגל. באַזונדערס פֿון אים איז געשטאַנען אַן איינציקער גרויסער האַנגאַר מיט אַ הויכן געוואָלטן דאַך. עס זענען נישט געווען קיין אנדערע עראפלאנען אויף דער פלי-ליניע אויסער אונזערע. אוי ף דע ר פלי־ליני ע אי ז געװע ן א פלע ל פו ן אינפאנטרי ע װא ם הא ט געטראג ן בלוי ע או ן װײס ע געטשעט ע כאפיות . זיי זענען געווען יקוויפּט מיט בעלגיאַן פן 7.65 מאַשין גאַנז און געשטיצט דורך אַ האַלב טוץ סטראַטידזשיקלי געשטעלט פראנצויזיש פּאַנהאַרד אַמל פייטינג וועהיקלעס.
  
  
  ד י פלעטא ן סקוואד ע הא ט זי ך אויסגעשטרעקט , אוי ף דע ם זון־װארעם ן אספאלט . מי ר זײנע ן געגאנגע ן פא ר זײ , געגאנגע ן צ ו דע ם מינהגים־פלי ל פו ן דע ם טערמינאל . איין פלי-באדינער האט געפירט דעם פאראד, דער צווייטער האט אויפגעהויבן די הינטן. העלפּינג דעם דאָקטער קאָפּע מיט די אָוווערלאָודינג, איך באמערקט אַז די סקוואַד האט אויסגעזען סלאַפּי, אָן שייַכעס אָדער פויליש, בלויז פאַרומערט קוק.
  
  
  "איך טאָן ניט ווי דאָס," געמורמלט דער דאָקטער. "אפֿשר איז שוין אַ רעוואָלוציע."
  
  
  דאָואַן - "מינהגים" - אין קיין דריט אָדער פערט וועלט שטאַט איז אַ פּראָוטראַקטיד ענין. דאָס איז איין וועג צו באַקומען אפילו. דאָס אויך ראַדוסאַז אַרבעטלאָזיקייַט. גיב דעם מאן א מונדיר, זאג אים אז ער איז דער באלעבאס, און איר וועט אים נישט דארפן צאלן פיל כדי אים צו האלטן אויף דער ארבעט. אבער דא זענען צוגעלייגט געווארן צוויי נייע פאקטארן - אויפברויז אויפן פארלוסט פונעם פירער און אומזיכערקייט. דער רעזולטאַט איז געווען אַ שפּאַנונג און אַ געפיל פון מורא צווישן די נייַ ערייוואַלז. איך האָב דאָס געקאָנט שמעקן אין דער פֿעטער, ערלאָזער שפּײַכלער, וואָס האָט געדינט צו באַגריסן די אָנגעקומענע.
  
  
  די ליניע איז אריבערגעפארן אין א פארבאשטאלטענעם פּאַמעלעכן גאַנג, מיט דער טראַוולער האָט געדארפט פאָרשטעלן א סאַספּענשאַן קארטל, פאספארט און אימיוניזאציע קארטל ביי אינדיווידואלע סטאנציעס וואו אינספעקטארן זענען געווען סטאנציאנירט, וואס ווילן מאכן צרות און פאַרהאַלטן. פאראוי ם הא ט מע ן געהער ט א ברוגזדיקע ר שטימע , װא ם הא ט זי ך געטענהט , צװיש ן ד י דר ײ פראנצויז ן או ן ד י אויספארשער . די טריאָו פון פּאַריז זענען נישט שעמעוודיק; זיי זענען געווען קלוג אין דער שפּיל.
  
  
  ווען וואן דער מערס קער איז געקומען, האָט ער באַגריסט דעם אָפיציר הינטערן קאָונטער אויף אַראַביש — ווי אַ לאַנג-פאַרפאַלענער ברודער. דער ברודער האָט זיך אויסגעווייטיקט אין ענטפער און געווייקט מיט דער שווערער האַנט.
  
  
  ווען איך בין צוגעגאַנגען צום טאָמבאַנק, האָט דער דאָקטער פֿאַר מיר איבערגעזעצט אויף פראנצויזיש. "דער מענטש איז אַ פרייַנד. ער איז געקומען פון רוים צו שרײַבן וועגן עקספּערימענטאַלע פאַרם”.
  
  
  דע ר געדיכטע ר באאמטע ר הא ט געפײניק ט צ ו דע ם דאקטא ר או ן זי ך געפונע ן אוי ף מײנ ע פאפירן . אז ער האט דערזען דעם פאספארט, האט ער אויפגעהויבן דעם קאפ און א קוק געטאן אויף מיר מיט בײז צופרידנהײט. "אמעריקאנער!" ער האָט דאָס אויסגעשפּיגלט אויף ענגליש, אַ שמוציק וואָרט. און דאַן האָט ער געוואָרצלט אויף אַראַביש: "פֿאַר וואָס ביסטו געקומען אַהער?"
  
  
  ― דאָס איז דאָס, מיזיע. איך פארשטיי נישט,'' האב איך געזאגט און קוק אין זיינע שמוציגע אויגן.
  
  
  "רייסאָן! רייסאָן!" — האט ער געשריגן , צוציען אויפמערקזאמקייט . "פּאָרקוואָי êtes-vous ici?" און דעמאָלט אין אַראַביש "זון פון די מיסט יטער."
  
  
  "ווי דיין באַרימט דאָקטער
  
  
  וואַן דער מער האָט געזאָגט: "איך האָב זיך געהאַלטן מיט די פֿראַנצויזישע." איך בין דאָ צו באַריכט וועגן וואָס איר האָט דערגרייכט דורך ווענדן די מדבר אין אַ פרוכטבאַר לאַנד. דאס איז גוט נייַעס וואָס זאָל זיין געמאלדן אומעטום. צי ניט שטימען, מאָנסיער מאַדזשאָר? "
  
  
  דאס האט אים א ביסל צוריק געשטופט. די העכערונג פון יינגער לוטענאַנט האט נישט שאַטן. דא ס הא ט געמאכ ט א קרעכצן .
  
  
  "עס איז עפּעס צו זיין שטאָלץ מיט." איך האָב אַרױסגענומען אַ פּאַפּיראָס און אים דערלאַנגט. "איר זענט מאַזלדיק צו האָבן אַזאַ אַ מענטש ווי אַ דאָקטער." כ׳האב געשמײכלט צו װאן דער מער, װאם איז געשטאנען אין דער שורה בײם װײטערדיקן קאונטער, געקוקט אויף אונדז איבער זײן אקסל מיט זארגן.
  
  
  דער ניי פּראָמאָטעד הויפּט גראַנטיד ווידער ווען ער גענומען אַ פּאַפּיראָס, ימפּרעסט פון די גאָלד איניציאלן. איך האב געהאלטן א לייטער. — ווי לאנג פלאנסטו דא בלייבן ? — האט ער געגרמלט, שטודירט מיין וויזע, געשמידט פון אקס.
  
  
  — װאך, אין שלח.
  
  
  "ניין, ניט דורך די וועט פון אַלאַ, אָבער דורך די וועט פון Mustafa." ע ר הא ט ארויסגעאטעמ ט א רויך־װאלק , אנגעװײז ט אוי ף זיך .
  
  
  "אויב איר ווילט, איך וועט שטעלן איר אין דעם אַרטיקל וואָס איך וועל שרייַבן. הויפּט מוסטאַפאַ, וואָס באַגריסן מיר און געגעבן מיר די געלעגנהייט צו דערציילן אנדערע וועגן די גרויס זאכן איר טאָן דאָ. ” איך געמאכט אַ גרויס האַווייַע.
  
  
  אויב ער האט געוואוסט אַז עס איז אַ אָפּנאַר, ער געוואוסט בעסער ווי צו ווייַזן עס. איך האָב גערעדט הויך גענוג פֿאַר אַלע די אנדערע ינספּעקטערז צו הערן מיר. אַראַבער האָבן אַ טרוקן חוש פֿאַר הומאָר. זיי ליבע גאָרנישט בעסער ווי צו זען די הויך מאָולז צווישן זיי לאַכן. איך האָב געפֿילט, אַז כאָטש עטלעכע מענטשן האָבן ניט ליב געהאַט מוסטפֿאַ.
  
  
  אין פאַקט, עס איז געווען פיל גרינגער צו שפּילן מיט די פאָרעל. אַמאָל פאַרגאַנגענהייט עס, קאָנטראָלירונג און סטאַמפּינג געווארן מער רוטין. ד י געזוכ ט פו ן דע ר באגאזש , אי ז געװע ן גרונטיק , אבע ר ניש ט גענו ג פולשטענדיק , כד י צ ו שטערן , װילהעלמינ ע או ן הוגא . איך האָב זיך נאָר צוויי מאָל געהערט ווי אַ "שמוציק אַמעריקאַנער שפּיאָן". ווען מיין טשעמאָדאַן און טאַש זענען אַוואָרדיד די ווייַס קרייד פון רעשוס, איך פּעלץ רעכט אין שטוב.
  
  
  וואן דער מער האט אויף מיר געווארט, און ווען מיר זענען ארויסגעקומען פון דער פארשטאפטער שטאק, האבן זיך צוויי בריטן, וואס האבן נישט גערעדט נישט פראנצויזיש און נישט קיין אראביש, זיך געטענהט מיט מוסטאפא.
  
  
  דער פּאָרטער האָט אַרײַנגעוואָרפן אונדזער באַגאַזש אין שטאַם פון אַן אַנטיק שעווראָלעט. דער דאקטאר האט אויסגעטיילט באקשעש און מיט ברוך השם זענען מיר אריבער.
  
  
  — בלײבט איר אין לאמאן׳ס פאלאץ? מײַן בעל־עגלה האָט אַ סך געשװיצט.
  
  
  — יא.
  
  
  איך האב ארוםגעקוקט די סצענע. דער וואָקזאַל פֿון פראָנט האָט אויסגעזען מער מענטשלעכער. עס איז געווען אַ קייַלעכיק וועג מיט אַ פּראַדזשעקטינג בום פֿאַר די באַוועגונג פון די הענגער און אַ גראַוואַל וועג וואָס פירט דורך די דזשעבעל צו די מיראַגע פון לאַקעס. אי ן דע ר הײסע ר נעפל , אוי ף דרום , זײנע ן ד י צעבראכענ ע בערגלעך , געװע ן העכער , װינט־געשװעםט , פארטריקנ ט פו ן דע ר זון . דע ר הארטע ר בלויע ר הימ ל אי ז געװע ן א רחמנותדיקע ר ראדיאט ר פו ן דע ר זון .
  
  
  "איר וועט ניט געפֿינען עס צו לעבן אַרויף צו זיין נאָמען ... אַ פּאַלאַץ." דע ר דאקטא ר הא ט זיפצ ט א זיפצ ן או ן זי ך צוריקגעלײג ט אי ן זײ ן שטול , װע ן ע ר הא ט געגעב ן דע ם דרייווער ן אנווייזונגן . "אָבער דאָס איז דער בעסטער וואָס לאַמאַנאַ האט צו פאָרשלאָגן."
  
  
  "איך ווילן צו דאַנקען דיר פֿאַר דיין הילף." איך געזעסן דאָרט אויך בשעת דער שאָפער געפרוווט צו שטופּן די אַקסעלעראַטאָר פּעדאַל דורך די שטאָק איידער ער געענדיקט די קער צו באַקומען אַוועק די וועג.
  
  
  דער דאקטאר האט נישט געהאט די דאזיקע געדולד. ― פּאַמעלעך אַראָפּ, זעקסטער זון פֿון דעם קעמל־טרײַבער! ער האט געשריגן אויף אראביש. "פּאַמעלעך אַראָפּ אָדער איך וועט באַריכט איר צו זיכערהייַט!"
  
  
  דער דרייווער האט פארחידושט א קוק געטאן אין שפיגל, אויפגעהויבן דעם פוס און זיך געפלאצט.
  
  
  "אָה, דאָס איז צו פיל." וואן דער מער האט אפגעווישט דאס פנים מיט א טיכל. "דאס איז אַלע אַזוי נאַריש, אַזאַ וויסטפאַלנאַס. איך לויב דיר פאר דעם וועג וואס דו האסט זיך געטראגן. דיין פראנצויזיש איז געווען גוט."
  
  
  "קען זיין ערגער. זיי האבן געקענט נעמען מיין פאספארט״.
  
  
  "זיי וועלן עס נעמען אין האָטעל, און גאָט ווייסט ווען איר וועט באַקומען עס צוריק."
  
  
  "איר וויסן, אפֿשר איך וועט גיין אויס און שרייַבן אַן אַרטיקל וועגן דיין אַרבעט. ווו קען איך געפֿינען איר?
  
  
  "איך וואָלט זיין כּבֿוד." ער האט געקלונגען ווי ער איז ערנסט. „אויב איך וואלט געבליבן אין שטאט, וואלט איך אייך פארבעטן צו זיין מיין גאסט. אָבער איך מוז גיין צו פּאַקאַר. מיר האָבן דאָרט אַ סטאַנציע ווו מיר וואַקסן סויבינז און וואַטע. איך זאָל זיין צוריק מאָרגן. פארוואס נעמט איר נישט מיין קארטל? אויב איר זענט נאָך דאָ, רופן מיר. איך וועל דיך נעמען צו דער הויפט ליניע פון אונזער ארבעט און דו קענסט מיר פרעגן וואס דו האסט ליב״.
  
  
  "אויב איך בין נישט אין טורמע אָדער קיקט אויס, מיר וועלן פּרובירן, דאָקטאָר. צי איר טראַכטן עס איז שוין געווען אַ קאַפּ?
  
  
  וואַן דער מער האָט געזאָגט צום שאָפער: "איז אַלץ שטיל אין שטאָט?"
  
  
  "זעלנער און טאַנגקס, אָבער אַלץ איז שטיל."
  
  
  “וואַרט ביז זיי האָבן אַ לעווייַע. ווען איך וואלט געווען דיר, מיסטער קאל, וואלט איך דעמאלט נישט געגאנגען פון דער גאס. אייגנטלעך, פארוואס קומסטו נישט יעצט מיט מיר? ביז אלעס וועט זיך בארואיגן״.
  
  
  — א דאנק, אבער איך האב מורא, אז די פרעסע וועט נישט ווארטן אפילו אויף דער לוויה.
  
  
  רעכט צו טענות וועגן אַ שוואַך געוויינט מאָטאָר, איך געהערט אַ נייַ געזונט. איך האב געקוקט צוריק. דור ך דע ם גרויע ן שוי ן פו ן אונדזע ר שטויב , הא ט זי ך גי ך דערנענטער ט א ן אנדער ע מאשין . ע ס אי ז געװע ן א צװ ײ שטעג . איך
  
  
  געוואוסט אז אויב דער אנקומענדיגער דרייווער וויל פארביי, וואלט ער זיך שוין איינגעדרייען אין דער איבערהויפטער שטעג. עס איז קיין צייט פֿאַר ינסטראַקשאַנז. איך בין ארויפגעקראכן איבערן זיצפּלאַץ, אראפגעקלאפט דעם דרייווער פונעם סטירינג, און שטארק ארויסגעצויגן דעם שעוורון אויף רעכטס און דערנאך אויף לינקס. איך האָב זיך געראַנגל צו בלייבן אויפן וועג ווי דער גראַוואַל איז געפֿאַלן און די טירעס האָבן געקריצט. עס איז געווען אַ איין ברייקינג קלאַנג פון מעטאַל אויף מעטאַל ווי אן אנדער מאַשין פלו פאַרגאַנגענהייַט. ער איז געווען דרייווינג צו שנעל צו טאָרמאָז און פאָרן.
  
  
  עס איז נישט געווען קיין וועג צו קוקן אויף אים, און ווען ער איז פארביי געגאנגען, האט ער זיך נישט געלאזט פארלאנגן. דער שאָפער האָט אָנגעהויבן ווילען אין גרימצאָרן, ווי ער האָט גערופֿן די געגלויבט צו דאַוונען. די סאַונדטראַק פון Van der Meer איז געווען סטאַק אין אַ נאָרע. "מיין וואָרט! מיין וואָרט!" דאָס איז געווען אַלץ וואָס האָט אויסגעאַרבעט. איך האב צוריקגעגעבן דעם ראד צום דרייווער, געפילט בעסער, האפנדיג אז דער נאנטער מיס איז געווען א סימן פון עפעס גרעסערס ווי איינער וואס איז אין א מערדערישער איילעניש.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  
  
  
  דער דאקטאר האט מיך מיט אנגסט געזעגנט בײם ארײנגאנג צום האטעל. ער וועט שיקן אַ אָנזאָג ווי באַלד ווי ער קערט פון פּאַקאַר. עס וואָלט זיין אוממעגלעך צו מאַכן טעלעפאָן קאַללס. ער האט געהאפט אז איך וועל אכטונג געבן וכו' וכו'.
  
  
  ווען מיר פאָרן צוזאמען אַדריאַן פּעלט, ראָונדינג דעם פּאָרט, עס איז געווען פיל זאָגן אַז אַלגעמיינע טאַסאַהמעד האט זיין טרופּס אויף ויסשטעלונג. װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו דע ר האטלאנ ד פו ן שמוציק ן װײס ן פאסאד , זײנע ן ד י מיליטע ר געװע ן צעשפרײ ט צװיש ן ד י פאלי ם או ן ציפרעס ן װ י גראבן . זייער בייַזייַן נאָר געווען צו פאַרגרעסערן Van der Meer ס דייַגע פֿאַר מיר. ― זאָג איך, איך בין אַרױס פֿון טאַקסי. "A la prochaine fois. Bon Chance en Pakar."
  
  
  "וויי! ווי!" ער האט ארויפגעשטעקט דעם קאפ אין פענצטער, כמעט פארלוירן דעם הוט. "מאָן פּלאַיזיר, אַ בייענטאָט, אַ בייענטאָט!"
  
  
  — דו לייגסט א געוועט. דער דרייווער האט מיר קיינמאל נישט געזאלט מוחל זיין פאר'ן ראטעווען זיין לעבן, אבער פאר די באקשעש, וואס איך האב אים דערלאנגט, ער האט מיר געברענגט מיין באגאזש און איך בין שנעל ארויפגעקראכן אויף די שטיינערנע טרעפ אין דעם טונקעלער אלקאוו פון האטעל פויע.
  
  
  מיט פערציק יאר צוריק איז לאמאן'ס פאלאס געווען דער בעסטער וואס די פראנצויזישע קאלאניסטן האבן געקענט פאָרשלאָגן. די אַלטע פּאַטינאַ איז געבליבן, די קילקייט איז געבליבן. אבער דער שמעקן איז געווען פרישער, און אויך דער קאַנסיערזש.
  
  
  דער דרוק פון צייַט ניט מער ערלויבט די לוקסוס פון פּלייינג שפּילערייַ. ווען ער האָט אַנטדעקט אַז איך קען פֿראַנצויזיש, האָט ער זיך דערוווּסט נישט צו באַקומען קיין בוקינג בעטן. צום באַדויערן, אַלע צימערן זענען בוקט. ער האט געהאט א לבנה פנים מיט שפיציקע שװארצע האר און קלארע שװארצע אויגן. דער פּאַרפום, וואָס ער האָט זיך געוואַדעט, האָט זיך געטראָפֿן מיט זײַנע האַשונגען, ווי אויך זײַן באַן־וועסט.
  
  
  אי ך בי ן דעמאל ט אנגעקומע ן דע ר אײנציקע , או ן דע ר פויע ר אי ז געװע ן גענו ג גרויס , א ז קײנע ר הא ט ניש ט גענומע ן צ ו אונדז . איך האב געבראכט מיין באשטעטיקונג טעלעקס מיט דער לינקער האנט בשעת מיין רעכטע האט פארפעסטיקט מיין וועסטל. איך האב זיי דעמאלט דערנעענטערט דורך אים טיילווייז איבער'ן קאונטער.
  
  
  ― איר האָט אַ ברירה ― זאָג איך שטיל. "איר קענט עסן די באַשטעטיקונג פון מיין רעזערוואַציע אָדער געבן מיר דעם שליסל צו מיין פּלאַץ רעכט איצט."
  
  
  אפשר איז דאָס געווען דער בליק אין זיינע בלאָנדזשענדיקע אויגן אין מיינע. ער האָט אָנגעוויזן, אַז ער איז נישט הונגעריק. איך האב אים געלאזט גיין. נאכ ן רײניק ן ד י גערוישט ע פעדער ן הא ט ע ר ארויסגענומע ן דע ם שליסל .
  
  
  "מערסי, ביין." אי ך הא ב אנגענעמע ן געשמײכלט .
  
  
  "איר מוזט אויספילן א איד און איבערלאזן דיין פאספארט," האט ער געקראכט און זיך גערייבט אין ברוסט.
  
  
  ― שפעטער ― זאָג איך, גענומען דאָס קאָרט. "ווען איך באַקומען עטלעכע שלאָפן."
  
  
  — אבער מאנסי...!
  
  
  אי ך בי ן אװע ק , מאשנדי ק דע ם ײנגל , א ז ע ר זא ל טראג ן מײ ן זעקל .
  
  
  ווען איך דאַרף אינפֿאָרמאַציע אָדער אַ דינסט אין דער שטאָט, איך האָבן צוויי קוואלן: טאַקסי דריווערס און קנעכט. אין דעם פאַל עס איז געווען די לעצטע. זיין נאָמען איז געווען עלי. ער האט געהאט א אנגענעם פנים און בלויע אויגן. ער האט גערעדט ויסגעצייכנט פּידגין פראנצויזיש. איך האב גלייך איינגעזען אז איך האב א חבר.
  
  
  ער האָט מיר געגעבן אַ וויסנדיקן בליק ווען מיר זענען געגאַנגען צום באַראָקן ליפט. "דער האר געמאכט אַ שלעכט מענטש אַ פייַנט." זײ ן פני ם הא ט זי ך אויפגעלויכט ן מי ט א ברײטן .
  
  
  "איך געפונען זיין מאַנירן שלעכט."
  
  
  ״זיין מוטער איז געווען א חזיר, זיין פאטער איז געווען א ציג. ער וועט דיר ברענגען אין צרות." זיין קול איז ארויס פון בויך.
  
  
  אויפגעשטאנען אין די ליפט פון סטאַביל גרייס, עלי דערציילט מיר זיין נאָמען און דערציילט מיר אַז דער קאַנסיערזש, אַרף לאַקוטע, איז געווען אַ פּאָליצייַ שפּיאָן, אַ פּימפּ, אַ פאַגאָ און אַ גנייוויש ממזר.
  
  
  „דער בעל־עגלה איז ווײַט געקומען,‟ האָט עלי געזאָגט, און עפֿנט די טיר צו מײַן צימער.
  
  
  "און נאך ווייטער, עלי." אי ך בי ן אי ם פארבײגעגאנגע ן אי ן דע ם שװאכ ן באלויכט ן צימער , װא ם לאקו ט הא ט מי ר צוגעטײלט . עלי האט אנגעצונדן די ליכט, וואס האט נישט פיל געהאלפן. "אויב איך דאַרפֿן אַ מאַשין, טאָן איר וויסן ווו צו געפֿינען עס?"
  
  
  ער האט געשמײכלט. "אַלע וואָס דער האר וויל, עלי קען געפֿינען ... און די פּרייַז וועט נישט מאַכן איר יקסיד מיר צו פיל."
  
  
  "איך ווילן אַ מאַשין וואָס דרייווז בעסער ווי אַן אַלט קעמל."
  
  
  "אָדער אַ נייַע," ער לאַפט. "ווי באַלד?"
  
  
  "איצט וואָלט זיין אַ גוטע צייט."
  
  
  "אין צען מינוט עס איז דייַן."
  
  
  "איז"
  
  
  איז דא א צוריק ארויסגאנג? "
  
  
  ער האט געקוקט אויף מיר קריטיק. — װעט דער בעל־הבית נישט מאכן צרות?
  
  
  "נישט היינט. פארוואס זענען דאָרט אַזוי פילע זעלנער אַרום? איך האָב באַמערקט זײַן קאָנצענטראַציע, ווען איך האָב אַרויסגענומען פֿון מײַן בייטל אַ פֿויסט מיט ריילן.
  
  
  “דאָס איז די אַרבעט פון דער גענעראַל. איצט אַז דער באָס איז טויט. ער וועט זיין דער באַלעבאָס."
  
  
  — איז דער טויטער באס געווען א גוטער מענטש?
  
  
  "ווי קיין באַלעבאָס," ער האט אַ אַקסל.
  
  
  "וועט עס זיין אַ פּראָבלעם?"
  
  
  "נאָר פֿאַר די וואָס זענען קעגן דעם גענעראַל."
  
  
  "איז עס אַ פּלאַץ?"
  
  
  "עס זענען רומאָרס אַז זיי עקסיסטירן. עטלעכע ווילן די טויט האר ס שיין דאַמע צו הערשן אין זיין אָרט."
  
  
  "וואס זאגסטו?"
  
  
  ״איך רעד נישט. איך הער צו".
  
  
  "ווי פיל פון דעם טאָן איר דאַרפֿן?" איך האב צו אים געהויבן באנקנאטן.
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אַ קוק אויף מיר. "דער בעל איז נישט זייער קלוג. איך האב דיך געקענט בארויבען״.
  
  
  "ניין." איך האב צו אים געשמייכלט. “איך וויל דיך אָנשטעלן. אויב דו נאַרן מיר, נו, אין-ולאַ."
  
  
  ער האט גענומען וואָס ער דארף, דעמאָלט דערציילט מיר ווי צו באַקומען צו די צוריק אַרויסגאַנג פון דעם האָטעל. "צען מינוט," ער האט געזאגט, ווינקט צו מיר און איז אַוועק.
  
  
  איך האב פארשפארט די טיר און פארמאכט די זשאַליוזן אויף דעם איינציקן פענצטער אין צימער. עס איז פאקטיש געווען אַ טיר וואָס האָט זיך געעפנט אויף אַ קליין באַלקאָן. ע ס הא ט געהא ט א קוק ע אוי ף ד י פלאכ ע דעכ ן או ן דע ם פארט . עס אויך לאָזן אין פריש לופט. ווען איך האָב אַרײַנגעלייגט ווילהעלמינאַ אין מיין אַקסל כאַלסטער און צוגעטשעפעט הוגאָ צו מיין פאָראַרם, איך געדאַנק פון הענרי סאַטאַן, די סי.איי.עי. סטאַנציע מענטש. אויב אונדזער שטעלעס זענען ריווערסט, איך וואָלט האָבן עמעצער אין די אַעראָפּאָרט צו קאָנטראָלירן מיין אָנקומען, אַ שאָפער צו זיין פלינק, און אַ קאָנטאַקט דאָ אין דעם האָטעל צו פאַסילאַטייט מיין פּאָזיציע. עס וואָלט זיין אַ אָנזאָג וועגן די אַוויילאַבילאַטי פון די מאַשין. הענרי האט מיר ניט געוויזן פיל.
  
  
  דער הינטערשטער ארײנגאנג צום האטעל האט זיך געעפנט אויף א שמעקנדיקן געסל. עס איז געווען גענוג ברייט פאר א פיאט 1100. עלי און דער אייגנטימער פונעם אויטא האבן געווארט אויף מיר, דער ערשטער זאל באקומען מיין ברכה און דער צווייטער זאל זען וויפיל ריכער איך וועל אים מאכן.
  
  
  — דאס געפעלט דיר, האר? עלי האט געקלאפט דעם פילם פון שטויב אויפן פליגל.
  
  
  איך לייקט עס בעסער ווען איך געגאנגען אין און סטאַרטעד עס. אין מינדסטער אַלע פיר סילינדערס זענען ארבעטן. דע ר בעל־הביתטע ר טא ג אי ז צעבראכ ט געװארן , װע ן אי ך הא ב זי ך אפגעזאג ט צ ו קלערן , הא ב אי ם געגעב ן האלב ע פו ן װא ס ע ר הא ט גע ־ ציטיר ט פא ר פיר טע ג רענט , או ן זי ך ארויסגעפאר ן פו ן דע ר קלעם , רופנדי ק צ ו בענט ן זײע ר בײד ן .
  
  
  לאַמאַנע האָט אויסגעזען מער ווי אַ גרויסער פּאַרק ווי אַ שטאָט. די פראנצויזיש געבויט זייַן גאסן אין די פאָרעם פון אַ פאָכער און ינטערטוויינד זיי מיט פילע בלום פּאַרקס, דאַנק צו די אַקוואַזישאַן אויף וואָס די טעריטאָריע איז געווען ליגן. די געמיש פון מאָריש אַרקאַטעקטשער און פראנצויזיש פּלאַנירונג האט געגעבן לאַמאַנאַ אַן אַלט-וועלט כיין אַז אפילו זייַן ליבערייטערז קען נישט מעקן.
  
  
  איך מעמערייזד זייַן גאסן אויף אַ העליקאָפּטער פאָר צו מאָנטרעאַל, ריידינג אין די ענג פאַרקער כעדינג צו די אַוצקערץ און די יו אַמבאַסאַדע אויף רו פּעפּין. אוי ף ד י הויפט־אינטערסעקציע ס האב ן זי ך גערוט , פאנצירט ע אויטאמאבילן . איך בין ספּאַסיפיקלי פארביי די פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַס. אירע אויסגעצייכנטע טויערן זענען געווען פארשפארט אין שווארצע קרעפ. דור ך ד י גאלדענע ר שטעק ן הא ב אי ך דערזע ן א לאנג ן װעג , באדעק ט מי ט פאלימער . די אויסלייג, עקסטעריאָר און ינלענדיש זענען אויך אין מיין זכּרון. די פאַרטיידיקונג פון די פּאַלאַס איז געווען ניט בעסער ווי אין קיין אנדערע פונט. מעגלעך, אַז טאַסחמד האָט געשיקט זײַנע מיליטער צו מאַכן אַן אײַנדרוק, און נישט ווײַל ער האָט זיך דערוואַרט צרות.
  
  
  די אַמבאַסאַדע, אַ קליין ווייַס ווילאַ, איז געווען ליגן הינטער אַ לאַנג, הויך ווייַס וואַנט. דע ר פא ן אוי ף זײ ן דאך , אי ז געװע ן בײ ם האלב ן שטעקן . איך איז געווען צופרידן צו זען די מאַרינעס שטיין היטן בייַ די טויער, און אַפֿילו מער צופרידן מיט זייער ערנסט דימאַנער. מײן פאספארט איז אפגעזוכט געװארן. די פיאַט איז אָפּגעשטעלט פון קאַפּטער צו שטאַם. סאַטאַן האָט באַקומען אַ רוף. דער ענטפער איז געקומען און מען האָט מיר געזאָגט וואו צו פּאַרקן און זיך מעלדן צום סערזשאַנט ביי דער אַמבאַסאַדע אַרייַנגאַנג. די גאנצע זאך האט געדויערט בערך צוויי מינוט, זייער העפלעך, אבער קיינער האט נישט געפעלט קיין קונץ.
  
  
  הינטער דער טיר האב איך געפונען דעם סערזשאנט. עס וואָלט זיין שווער נישט צו באַמערקן אים. איך בין געווען צופרידן אַז מיר זענען אויף דער זעלביקער זייַט. ע ר הא ט זי ך טאפ ל געזוכ ט או ן דא ן הא ט אי ם גערעד ט מי ר צונעמע ן ד י לינק ע האנ ט אויפ ן ברײטע ן טרעפ ל מי ט צװ ײ צװײגן . צימער 204 איז געווען מיין דעסטינאציע.
  
  
  אי ך בי ן ארוי ף אוי ף ד י טעפע ־ טיק ע טרעפ ן צװיש ן דע ם שמע ק פו ן בלומען , ד י שטילקײ ט פו ן א לוויה־שטילקײט . שטילקייט איז געווען ניט בלויז די מאָס פון דער געשעעניש, אָבער אויך די שעה. עס איז שוין געווען נאך פינף.
  
  
  אי ך הא ב אנגעקלאפ ט אויפ ן נומער 204 און , א ן װארט ן אוי ף א ן ענטפער , הא ב אי ך געעפנ ט ד י טיר ן או ן זי ך ארײנגעלאפ ן אינעװײניק . עס איז געווען אַ אָפּטראָג, און די רויט-כערד פרוי וואָס איז געווען ווארטן פֿאַר מיר האט עפּעס צו פאַרווייכערן די לויפן פון פּאַרע איך אַימעד בייַ סאַטאַן. "עלעגאַנט" איז געווען מיין ערשטער רעאַקציע; נישט קײן פּראָסטער סעקרעטאַר, איז געװען מײַן צװײטער אײַנדרוק.
  
  
  איך איז געווען רעכט אויף ביידע קאַונץ.
  
  
  "מיסטער קאָל," זי געזאגט, צוגאַנג צו מיר, "מיר האָבן שוין ווארטן פֿאַר איר."
  
  
  איך האָב ניט דערוואַרט צו זען איר, אָבער אונדזער קורץ האַנדשייק האט געזאגט עפּעס גוט אין פאַל פון די אומגעריכט. "איך בין געקומען ווי שנעל ווי איך קען."
  
  
  "אוי". זי האָט זיך צעמישט פאַר מיין סאַרקאַזם, אירע בלאַס גרין אויגן פינקלען. איר שמייכל איז געווען ווי סאַטאַל ווי איר רייעך, די קאָליר פון איר האָר איז געווען עפּעס ספּעציעל, Yates און Kathleen Houlihan אַלע ראָולד אין איין. אַנשטאָט, זי איז געווען Paula Matthews, אַסיסטאַנט און סעקרעטאַר פון די פעלנדיק הענרי סאַטאַן. "וואו איז ער?" — זאָג איך, נאָך איר אין ביוראָ אַרײַן.
  
  
  זי האט נישט געענטפערט ביז מיר האבן זיך אװעקגעזעצט. "הענרי - הער סאַטאַן - איז ארבעטן אויף פּרעפּעריישאַנז ... וועגן דעם טויט פון די אַמבאַסאַדאָר."
  
  
  "וואָס וועט דאָס לייזן?"
  
  
  "איך ... איך טאַקע טאָן ניט וויסן ... נאָר דאָס קען ענטפֿערן וואָס ער איז געהרגעט."
  
  
  — דארט איז גארנישט ?
  
  
  "ניין." זי האט געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  "ווען וועט סאַטאַן זיין צוריק?"
  
  
  — ער טראכט ביז זיבן.
  
  
  — איז עפעס אנגעקומען פאר מיר ?
  
  
  "אָה יאָ, איך כּמעט פארגעסן." זי האט מיר דערלאנגט פון איר שרײבטיש א קאנװערט.
  
  
  "אנטשולדיגט מיר." Hawke'ס קאָדעד ענטפער צו מיין רוימישע אָנפֿרעג איז געווען קורץ און האט נישט צושטעלן קיין פאַקטיש ענטפֿערס: NAA אָונערשיפּ 60% מענדאַניקע, 30% טאַסאַהמעד, 10% שמע. אויב תסמך אדער שמע וואלטן מיך געוואלט הרגענען, וואלט עס זיכער געקענט דא געטון ווערן גרינגער ווי אין רוים.
  
  
  איך האב א קוק געטאן אויף פאולה, באמערקנדיק אז אירע בריסט האבן זיך געשװאלן קעגן איר בלוזקע. "איך דאַרף דיין פֿאַרבינדונג אָפיס."
  
  
  "וואָס קענען מיר טאָן צו העלפן?" איר האַווייַע איז געווען גראַציעז.
  
  
  "לאָמיר רעדן וועגן קשר."
  
  
  די קאָמוניקאַציע אָפּטיילונג און זייַן הויפּט אָפּעראַטאָר, טשאַרלי ניל, באַרויקן די טינגז אַ ביסל. די ויסריכט איז געווען מאָדערן און ניל געוואוסט זיין שטאָפּן. מיט אן אנדער באָק אַדרעס, איך קאָדעד AX-Sp. פֿאַר כאָק: דאַרפֿן אַלץ וועגן FAO, ד"ר אָטטאָ וואן דער מער.
  
  
  "איך זאָל האָבן אַן ענטפער אין אַ האַלב שעה, טשאַרלי." איך האב געזאגט. "איר וועט לאָזן מיר וויסן."
  
  
  "מיר וועלן זיין אין מיין כאַטע," פּאַולאַ האָט אונדז ביידע אויפגעקלערט.
  
  
  עס זענען געווען עטלעכע קליין באַנגגאַלאָוז פֿאַר שטעקן אין די וואָלד אַמבאַסאַדע קאַמפּאַונד. פּאַולאַ האָט מיר אינפאָרמירט אַז ביז לעצטנס וואוינען אין אַזאַ שטוב איז געווען אַפּשאַנאַל, אָבער טעראָריסט אטאקעס קעגן יו.
  
  
  "ניט קיין שלעכט געדאַנק," איך געזאגט ווען מיר געגאנגען צוזאמען דעם וועג צו איר הייַזקע.
  
  
  "עס האט זייַן בענעפיץ, אָבער עס איז לימאַטינג."
  
  
  ד י ארומיק ע ציפערן־בוימע ר האב ן דא ם ארט א אנגענעמע ן זי ך פו ן אפגעזונדער ט כאטש ע ס׳אי ז געװע ן נאענט . די רויטע בוגאַינוויללעאַ קעגן די ווייַס קלאַדדינג צוגעגעבן אַן אַטמאָספער פון שלום וואָס איז געווען ווי אילוזיע ווי אַלץ אַנדערש.
  
  
  "נאָרמאַלי איך וואָלט טיילן מיין נחלה מיט עמעצער איך מיסטאָמע קען נישט שטיין, אָבער דאָס מאָל די מאַנגל פון מענטשן באַצאָלט אַוועק." איך האָב געפֿעלט ווי זי האָט געשאָקלט מיטן קאָפּ.
  
  
  עס איז געווען אַ קליין פּאַטיאָ הינטער דער אַפֿילו קלענערער קיך, מיר געזעסן אויף עס און האט אַ דזשין און שטאַרקעכץ. "איך געדאַנק עס וואָלט זיין מער באַקוועם דאָ," זי געזאגט.
  
  
  "איך ווי דיין משפט. לאָז מיר אײַך באַהאַנדלען מיט איינעם פֿון מײַנע אײַנפֿאַלן." איך האב אנגעבאטן מיינע ציגארעטן.
  
  
  "הממ... גאָלדענע אותיות, ווי שיין."
  
  
  ― איר װעט ליב האָבן טאַביק. זענט איר אין די זעלבע געשעפט ווי הענרי?
  
  
  זי האָט זיך אַ נײַד געטאָן, ווען איך האָב אַרויסגעשלעפּט די לייטער.
  
  
  "ווען בלאָזט עס אַוועק די דאַך?"
  
  
  “עס וועלן זיין פראבלעמען ביי דער לוויה מאָרגן. אָבער גענעראל טאַסאַכמעד האָט ניט קיין פאַקטיש אָפּאָזיציע.
  
  
  ― װאָס איז דאָ געשען, אײדער מענדאַניקע און דער אַמבאַסאַדאָר זײַנען געשטאָרבן?
  
  
  זי האט מיר געגעבן א פארזיכטיקער, שפעקולאציע. "אפשר איר זאָל וואַרטן און רעדן מיט הער סאַטאַן וועגן דעם."
  
  
  “איך האָב נישט קיין צייט צו וואַרטן. וואָס איר וויסן, לאָזן אונדז טאָן דאָס איצט. ”
  
  
  זי האט נישט ליב מיין טאָן. — הער, מיסטער קאל...
  
  
  "ניין, הערן. איר האָט באקומען אינסטרוקציעס צו קאָאָפּערירן. איך האב ליב דעם אופן ווי דו קאאפערירט, אבער רעד נישט אפיציעל וועגן מיר. איך דאַרף וויסן, און פּונקט איצט." איך האב אויף איר געקוקט און געפילט פונקען.
  
  
  זי האט זיך אפגעקערט. איך האָב ניט געקענט זאָגן, צי דער רייטלענ זיך אויף די באַקן איז געווען ווײַל זי האָט מיר געוואָלט זאָגן, איך זאָל גיין אין גיהנום, אָדער ווײַל מיר האָבן זיך איינגעטיילט איינס אויף דער אַנדערער. נאך א מאמענט האבן אירע אויגן זיך אומגעקערט צו מײנע, קאלט און א ביסל פײנטלעך.
  
  
  "עס זענען צוויי זאכן. ערשטער פון אַלע, איך בין סאַפּרייזד איר טאָן ניט וויסן נאָך. זינט אויגוסט, מיר שיקן אינפֿאָרמאַציע צו לאַנגליי וועגן דעם אָנקומען פון פאַכמאַן טערעראַסץ פון פאַרשידן ערטער ... "
  
  
  "אָנקומען אין סינגגאַלז, קאַפּאַלז און דרייז." איך האב פאר איר פארענדיקט. "די קשיא איז - ווו זענען זיי?"
  
  
  "מיר זענען נישט זיכער. זיי נאָר קומען און פאַרשווינדן. מיר האבן געמיינט אז דער פרעמיער מיניסטער איז הינטער דעם. דער אַמבאַסאַדאָר פּעטערסאָן האָט געוואָלט דיסקוטירן מיט אים דאָס.
  
  
  איך איז געווען טרויעריק אַז וואן דער מער האט מער ענטפֿערס ווי די מענטשן. — קומען זײ נאך ארײן?
  
  
  "די צוויי זענען אָנגעקומען דעם פיר און צוואנציגסטן פון דאָפאַר."
  
  
  — פֿילט איר, אַז מענדאַניקע האָט זיי געבראַכט צו פֿאַרשטאַרקן זײַן אָנקלאַפּן קעגן אָסמאַן?
  
  
  
  "מיר זענען טריינג צו פּרובירן די מעגלעכקייט."
  
  
  "וואָס פֿאַר אַ שייכות האט בן ד'אָקאָ מיט דעם גענעראַל?"
  
  
  "קיסינג קאַזאַנז"
  
  
  זי האט אַלע די נאָרמאַל ענטפֿערס. ― איז פֿאַראַן אַ באַװײַז, אַז זײ האָבן אפֿשר אױפֿגעהערט צו קושן, אַז טאַשמד האָט זיך באַפֿרײַט פֿון מענדאַניקע?
  
  
  "געוויינטלעך דאָס קומט צו מיינונג. אבער מיר האָבן קיין זאָגן. אויב הענרי קען דערוויסן די אידענטיטעט פון דעם דרייווער וואס האט אומגעברענגט אמבאסאדאר פעטערסען, אפשר וועלן מיר דאס אויך דערוויסן."
  
  
  כ׳האב זיך ארײנגעװיקלט אין מײן גלאז. — װאו פאםט זיך ארײנגעפאםט קאלאנעל דוזא?
  
  
  ״אין דעם גענעראלס קעשענע. ער טוט די גראָב אַרבעט און ליב עס. אַז מע קוקט דערויף, זעט מען די וואָג פֿון אַ שלאַנג."
  
  
  איך האב אראפגעלייגט דאס ליידיגע גלאז. "וואָס איז די צווייטע פונט וואָס איר האָט דערמאנט?"
  
  
  "עס קען זיין גאָרנישט. עס איז פאראן א מאן מיטן נאמען האנס געיער, וואס וויל מאכן קאנטאקט מיט הער סאטאן."
  
  
  "ווער איז ער?"
  
  
  "ער איז דער הויפּט מעכאַניקער פון צפון אפריקאנער אַירלינעס."
  
  
  מיינע אויערן האבן זיך אויפגעהויבן. — הא ט ע ר געגעב ן עפע ם אנװײזונג , װא ס ע ר װיל ?
  
  
  "ניין. ער האט געװאלט קומען. איך האָב געזאָגט, מיר וועלן רופן."
  
  
  אין טערמינען פון מיין געשלעכט פאָר, Paula Matthews איז געווען אַ ריסאַונדינג הצלחה. ווי אַ סי.איי.עי. אפעראטיוו אדער אסיסטענט אפעראטיוו אדער וועלכער עס איז געווען, האט זי מיר דערמאנט איר פעלנדיק באס. — װײסט איר װאו גויער איז ?
  
  
  "נו, עס איז בלויז איין האַנגאַר טאָמבאַנק אין די אַעראָפּאָרט. ער האָט געזאָגט אַז ער וועט זיין דאָרט ביז אַכט.
  
  
  איך וועק זיך אויף. "פּאַולאַ, איך בין טאַקע נעבעכדיק אַז איך טאָן ניט האָבן צייַט צו רעדן וועגן די קאָליר פון דיין האָר און דער שמעקן פון דזשאַסמינע. איך וואָלט ווי צו קאָנטראָלירן עס קעגן די רעגן. אין דער דערווייל, קען איר פרעגן הענרי צו טרעפן מיר אין די באַר אין לאַמאַנאַ פּאַלאַס בייַ אַכט מיט אַ ענטפער צו מיין טעלעגראַם? "
  
  
  װע ן ז י הא ט זי ך אויפגעשטעלט , זײנע ן אי ר באקע ן װידע ר געװע ן געפלאנצט . "מיסטער סאַטאַן קען האָבן אַ באַגעגעניש."
  
  
  — זאָג אים, ער זאָל אָפּזאָגן. איך האָב געלייגט די הענט אויף אירע פּלייצעס. "און אַ דאַנק פֿאַר די טרינקען." אי ך הא ב אי ר ברו ך געקושט , אויפ ן שטערן , או ן זי ך אװע ק געגאנגע ן שמײכלענדי ק אוי ף אי ר פארװאונדערטע ר בליק .
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  ווען איך האב זיך דערנענטערט צום לופטפעלד, האט זיך דאס ליכט פארשווינדן אינעם זון פארטריקנטן הימל. ד י פעלד־לאמפ ן האב ן געברענט , או ן דע ר לײכטהויז ם אויפ ן טורע ם הא ט אפגעשפיגלט , ד י שװערע ר רויט ע טװער ־ ליכט . איצ ט זײנע ן געשטאנע ן דר ײ פאנצער־װאגאנע ן פאר ן ארײנגאנ ג אנשטא ט צװ ײ . כ׳האב געװאוסט, אז דער ארײנגאנג צום לופטפעלד װעט אויך באהיט װערן. מע ן הא ט אי ם ניש ט נאכגעפאלג ט פו ן דע ר שטאט , או ן קײנע ר הא ט ניש ט געהיט ן מײ ן צוגאנג צ ו או ן פו ן דע ר אמבאסאדע . די בלאַקייד פאָרויס וועט זיין אַ ביסל מער שווער.
  
  
  איך האָב זיך אויסגעדרייט אַוועק פון די הויפּט אַקסעס וועג אַנטו אַ קורץ אויסשטרעקן פון וועג לידינג צו די האַנגאַרס. עס זענען געווען וועכטער פּאָסטס אין די סוף פון די וועג, און נירביי געווען אַ פראנצויזיש אַמקס קאַמאַנד דזשיפּ און אַ טט 6 אַרמערד פּערסאַנעל טרעגער עטלעכע מענטשן זענען ליידיק ביז זיי געזען מיר צוגאַנג. דערנאָך זיי סנאַפּט ווי אויב איך געווען די ינוויידינג קראַפט זיי האָבן געווען ווארטן פֿאַר. מ׳האט מיך באװיזן אפצושטעלן א גוטן פופציק פוס פונעם טויער.
  
  
  דע ר סערזשאנ ט הא ט ארויסגעפיר ט א פיר־מאן , מי ט קאמ ף קרעפט ן ב ײ דע ר גרײט . די באַגריסונג איז געווען פּלוצעמדיק און אין אַראַביש. איך בין געווען אין פאַרבאָטן טעריטאָריע. וואָס די גענעם איך טראַכטן איך איז געווען טאן!
  
  
  מיין ענטפער איז געווען אין פראנצויזיש. אי ך בי ן געװע ן א פארשטײע ר פו ן דע ר פאריזע ר אעראנאטישע ר געזעלשאפט . איך האָב געשעפֿטן מיט M'sieur Guyer, הויפּט מעכאַניקער פון די Mecanicien des Avions Africque Nord. איז דאָס געווען דער אומרעכט אָרט צו אַרייַן? מיט דער פראגע האב איך דערלאנגט מיין אפיציעלער פראנצויזישן פאספארט מיט דעם געהעריגן שטעמפּל.
  
  
  דער סערזשאנט האט גענומען דעם דאקומענט און זיך מיט אים צוריקגעצויגן אין די זיכערהייטס בוידעם, וואו די צוויי אפיצירן האבן זיך קאנצענטרירט אויף צו דרייען די בלעטער. מיינע פיר וועכטער האבן אויף מיר געקוקט אן ליבשאפט. איך האב געווארט אויף די קומענדיגע שריט, וויסנדיג וואס עס וועט זיין.
  
  
  דאָס מאָל איז דער סערזשאַנט באַגלייט געוואָרן פֿון אַ לוטענאַנט. ע ר אי ז געװע ן א ביס ל װײניקע ר אומפרײנדלע ך או ן הא ט מי ר אנגערופ ן פראנצויזיש . וואָס איז געווען דער ציל פון מיין באַזוכן? פאַרוואָס האָב איך געוואָלט זען מ’סייער גייער?
  
  
  איך האָב דערקלערט אַז NAA האָט פּראָבלעמס מיט די אַוויאָניקס אויף זיין נייַע Fourberge 724C און איך בין געשיקט געווארן פֿון פּאַריז צו פאַרריכטן דעם פּראָבלעם. דעמאל ט האב אי ך זי ך פארטרוי ט דע ם לײטענאנ ט או ן מי ט זשעסצע ן באשריב ן אי ן טעכניש ן דעטאל ע אל ץ װא ס אי ז געשען . איך איז געווען ינספּייערד. ענדליך האט ער געהאט גענוג, מיר צוריקגעגעבן מיין פאספארט און צו מיר געווארפן מיט דער האנט, געבן דעם באפעל מיך דורכצולאזן.
  
  
  "אלא מאך!" איך האָב געשריגן און באַגריסן ווען איך בין דורכגעגאַנגען דעם טויער. די באַגריסונג איז געווען אומגעקערט. מי ר זײנע ן אל ע געװע ן אוי ף דע ר זעלבע ר זײט . זאל אלוהים בענטשן און שוואַך זיכערהייַט.
  
  
  עס זענען געווען בלויז צוויי קאַרס אין די האַנגאַר פּאַרקירפּלאַץ. איך האב זיך געריכט צו טרעפן נאך וועכטער, אבער עס זענען נישט געווען. דורכגעגאנגען דורך די פּערימעטער, איר געפונען זיך אינעווייניק. עס זענען געווען אַ פּאָר פון אַלט דק-3 ס אויף די פלי ליניע. אי ן דע ר האנגאר , אי ז געװע ן א ן אנדער ע מי ט פארשטאנע ן מאטארן . אין אַדישאַן צו די קאַראַוועל און עטלעכע קלענערער צווילינג-מאָטאָר ערקראַפט, עס איז אויך געווען אַ סטאַנינג נייַ גאַלפסטרעאַם ערקראַפט. די NAPR עמבלעם איז געווען ליגן אונטער די קאַקפּיט פֿענצטער. בלי, דאָס איז געווען מענדאַניקעס ווערסיע פון Air Force One. פארוואס פאָר אַ DC-6 צו בודאַן?
  
  
  אויב איר האט אַזאַ אַ לאַגזשעריאַס פלאַך?
  
  
  אכטונג צו די פארשידענע עראפלאנען ווען איך בין דורכגעגאנגען אינעווייניג פונעם האנגאר, האב איך נישט באמערקט קיין באוועגליכע קערפער. עס איז געווען בעשאַס לייאָפס, דאָס איז זיכער. בײ ם הינט ן פונע ם האנגאר , אי ז געװע ן א גלעזע ר פארמאכטע ר אפטיילונג . אי ך הא ב געזע ן ליכטי ק דור ך זײנ ע פענצטע ר או ן זי ך צוגעפאר ן צ ו אים .
  
  
  האנס גייער האט געהאט א שטיפעריש פנים מיט כיטרע אויגן ווי קנעפל. זיין ליסע קופּאָל איז געווען די קאָליר פון פּראַסעסט לעדער. ע ר אי ז געװע ן א קור ץ או ן שטאק , מי ט גרוים ע פארער ם או ן גרוים ע הענט , פארדעק ט מי ט פעטע . ע ר הא ט געהא ט ד י פעאיקײ ט צ ו בײג ן דע ם קאפ , װ י א ראבין , װא ס הא ט זי ך צוגעהער ט צ ו א װארם . ער געקוקט אויף מיר ווי איך געגאנגען דורך די טיר.
  
  
  — מיסטער גויער ?
  
  
  "עס איז איך." זיין קול איז געווען סאַנדפּייערד.
  
  
  ווען איך האָב זיך דערגרייכט, האָט ער אָפּגעווישט זײַנע שמוציקע ווײַסע קאָלנער איידער ער האָט עס אויסגעהאַלטן. — האט איהר געוואלט זעהן מיסטער סאטאן ?
  
  
  ער איז פּלוצלינג געווארן פלינק און האָט דורכגעקוקט די גלעזערנע מחיצה און דערנאָך צוריק אויף מיר. "איר זענט נישט סאַטאַן."
  
  
  "רעכט. מייַן נאָמען איז קאָלע. הער סאַטאַן און איך קענען איינער דעם אנדערן.
  
  
  "המממ." איך האב געהערט ווי די רעדער קליקן הינטער זיינע טיף פאראויגענע אויגן. „װאָס ביסטו געקומען אַהער? זיי האָבן דעם אָרט קנופּט אַרויף טייטער ווי אַ קו ס באַט בעשאַס מילקינג.
  
  
  "איך בין נישט געקומען צו מילך."
  
  
  ער האט א רגע אויף מיר געקוקט און דערנאך געלאכט. "גאנץ גוט. זעצט זיך, מיסטער קאָלע“. ער האט אנגעװיזן אויף א שטול אויף דער אנדערער זײט פון זײן פארמאכטן שרײבטיש. "איך טאָן ניט טראַכטן ווער עס יז וועט אַרן אונדז."
  
  
  מי ר האב ן זי ך אװעקגעזעצ ט או ן ע ר הא ט געעפנ ט א שופלד ע או ן ארויסגעצויג ן א פלאש ל געבונד ן בורבאן , או ן עטלעכ ע פאפירענ ע גלעזלעך . "איר פילן גוט? קיין אייז?
  
  
  "איר זענט אויך גוט," איך געזאגט, נאַנדי צו די פלאַש.
  
  
  „אָ, איך פֿאָר אַ ביסל. זאג מיר ווען".
  
  
  ― זאָג איך, און נאָכדעם װי מיר האָבן דורכגעמאַכט די אַפּלאָדיסמענטן און אָנגעצונדן אונדזערע אײגענע בראַנדז, האָט האַנס אַרײַנגעבויגן צו מיר דעם קאָפּ און געקומען צום ענין. "וואָס קען איך טאָן פֿאַר איר, הער קאָלע?"
  
  
  "איך טראַכטן עס איז די אנדערע וועג אַרום. דו האסט אונז געוואלט זען״.
  
  
  "וואָס טוט איר אין דער אַמבאַסאַדע, הער קאָלע? איך האב געמיינט אז איך קען דארט אלעמען״.
  
  
  “איך בין אנגעקומען היינט נאכמיטאג. הענרי געבעטן מיר צו פאַרבייַטן אים. די מענטשן וואָס איך אַרבעט פֿאַר האָבן געגעבן מיר ינסטראַקשאַנז - טאָן ניט וויסט צייט. וועלן מיר דאָס טאָן?
  
  
  ער האט גענומען א זופּן פון זײן גלאז און צוגעבויגן דעם קאפ צוריק. "איך האָבן עטלעכע אינפֿאָרמאַציע. אָבער איך האָב אַנטדעקט אַז גאָרנישט אין דער וועלט איז גרינג אָדער ביליק. ”
  
  
  "קיין טענות. וואָס אינפֿאָרמאַציע? וואָס פּרייַז?"
  
  
  ער האט געלאכט. — האר, דו ביסט אוודאי נישט קיין אראבער! און יאָ, איך וויסן אַז איר האָט קיין צייט צו וויסט. ער האט זיך צוגעבויגן פארויס, געשטעלט די הענט אויפן טיש. פו ן דע ר אויבערשטע ר ליכטע ר הא ט זי ך געגליט ט א שװי ץ אוי ף זײ ן קופל . "אָוקיי, ווייַל איך בין אַ פּאַטריאָט אין האַרץ, איך וועט געבן עס צו איר פֿאַר פּעניז. א טויזנט דאלאר אין אמעריקאנע דאלער אריין אין אקאונט און פינף טויזנט אויב איך קען צושטעלן באווייזן. ”
  
  
  "וואָס גוט איז דער ערשטער טייל אויב איר קענען נישט פּראָדוצירן די רגע?"
  
  
  "אָה, אָבער איך קען. עס קען נאָר נעמען אַ ביסל צייט ווייַל אַלץ דאָ איז אין אַ שרעקלעך שטאַט רעכט איצט. צי איר ווילן צו ריפּלעניש דיין סאַפּלייז?
  
  
  "ניין א דאנק. אַזוי צו זאָגן. איך װעל דיר געבן דרײַ הונדערט פֿאַרן אײַנשטעל. אויב דער ערשטער טייל איז גוט, וועט איר באַקומען די אנדערע זיבן און אַ גאַראַנטירן פון פינף טויזנט אויב איר פּראָדוצירן."
  
  
  דאָס איבעריקע פֿון זײַן טרינקען האָט ער פֿאַר מיר געטרונקען, אײַנגעשלונגען, און זיך געגאָסן אַן אַנדערן. "איך בין גלייַך," ער האט געזאגט. — לאָמיר זען דרײַ הונדערט.
  
  
  "עס איז בלויז איין זאַך." איך האב ארויסגעצויגן מיין בייטל. "אויב איך טאָן ניט טראַכטן וואָס איר האָט איז ווערט די אַוועקלייגן, איך וועט האָבן צו נעמען עס צוריק."
  
  
  "פון קורס, טאָן ניט שווייס, איר וועט זען."
  
  
  "איך אויך ווילן ענטפֿערס צו אַ ביסל פֿראגן פון מיין אייגן."
  
  
  "אַלץ איך קען טאָן צו העלפן." ער האט געשלאגן װי ער האט געצײלט זעקס פופציק און זײ ארײנגעשטעקט אין דער בוזעם־קעשענע פון זײן קעלבער. — אקעי, — האט ער דורכגעקוקט די מחיצה, געבויגן דעם קאפ און אראפגעלאזט דעם קול. “דער מענדאַניקע פליגער איז נישט געווען קיין עקסידענט. איך ווייס ווי אזוי עס איז געשען. די זאָגן איז אין די בויברעך אין בודאַן."
  
  
  — װײסט איהר װער האט דאס געטון ?
  
  
  "ניין, אָבער קיין נאַר קענען מאַכן אַ שיין גוט טרעפן. איצט איז טאַסאַכמעד נומער איין.
  
  
  "מייַן מענטשן צאָלן נישט פֿאַר געסיז. וואו איז די DC-7?
  
  
  "דק-7! דאָס איז געװען די זעקס, װאָס מענדאַניקע און זײַן באַנדע זײַנען אַרײַן געפֿלױגן“. זיין קול האט אויפגעהויבן. "און זיי פאַרשילטן געזונט זאָל האָבן פליענדיק אויף די גאַלף סטרים." דאָס איז געווען די ערשטע זאַך וואָס האָט מיר געוואָרנט. אָבער עס איז געווען אַ לאַנדינג ... "
  
  
  ― האַנס ― האָב איך אױפֿגעהױבן מײַן האַנט. "זיבן, ווו איז די NAA DC-7?"
  
  
  מ׳האט אים פארהאלטן. עס איז געווען פאַלש. "אין רופאַ, אין אַ מיליטעריש באַזע. פארוואס די גענעם טאָן איר דאַרפֿן צו טאָן דאָס ... "
  
  
  ― װאָס איז ער אין רופֿה? איז ער יוזשאַוואַלי באזירט דאָרט?
  
  
  "ער איז גענומען אין די אַרמיי פֿאַר אַ פּאָר פון חדשים."
  
  
  "וואָס וועגן זיין קאָלעקטיוו?"
  
  
  "שטרענג מיליטעריש. קוק, דו פרעגסט נישט, ווי אזוי זיי האבן באקומען מענדאניקע?
  
  
  
  דאָס איז אַ גענעם פון אַ געשיכטע. דאס האט פאסירט פריער. דער מוסטער איז געווען די זעלבע, דער צוגאַנג איז געווען די זעלבע. עס איז געווען די שליימעסדיק סעטאַפּ. דאָס… "
  
  
  — דו ביסט געווען אויף פליכט ווען מענדאניקע איז אוועק ?
  
  
  „געל ניט! ווען איך וואלט דארט געווען, וואלט ער היינט געלעבט... אדער אפשר וואלט איך אויך געווען טויט. כאליד איז געווען אויף פליכט. ער איז געווען דער נאַכט באַלעבאָס. נאָר ער איז ניט מער אַרום, טאָג אָדער נאַכט. מ׳האט מיר געזאגט אז כ׳בין קראנק. איך פרוביר אייך עפעס זאגן פאר איך ווער קראנק, נאר דו ווילסט רעדן וועגן דעם פארשילטן דק-7. אַז מע האָט אים אַװעקגענומען פֿון דאַנען, האָב איך געזאָגט גוטס! "
  
  
  בשעת עס האָט געדונערט, האָב איך דורכגעפירט דעם געוויינלעכן טשעק דורכן גלעזערנעם צעטיילונג. אין דער הענגער איז נישט געװען אנגעצונדן, אבער אין דער צװישן ליכט איז געװען גענוג פינסטערניש צו מאכן די סילאװעטן פון די נײ־געקומענע. עס זענען געווען פינף פון זיי. זיי אריבערגעפארן אַרום די געלייגט האַנגאַר אין אַ עקסטענדעד סדר. די אָוווערכעד ליכט באַשטימען איז געווען אויף דער וואַנט הינטער האַנס.
  
  
  — קער אַוועק די ליכט, גיך! — כ׳האב זיך ארײנגעמישט.
  
  
  ער האָט באַקומען דעם אָנזאָג פון מיין טאָן און דעם פאַקט אַז ער איז געווען לאַנג גענוג צו וויסן ווען צו שווייַגן און טאָן ווי ער איז געזאָגט.
  
  
  איך פּעלץ אַ פּאַסקודנע בראַנטשיאַל הוסט געמישט מיט די געזונט פון ברייקינג גלאז ווען איך לינד צוריק אין מיין שטול און קניען אַראָפּ. ווילהעלמינא אין האנט. אין דער פינצטערניש האב איך געהערט האנס אטעמען שווער.
  
  
  — איז דא א הינטערשטיר ?
  
  
  "אין די קאַנעקטינג אָפיס." זיין קול האט געציטערט.
  
  
  "קום אַהין און וואַרטן. איך װעל דאָ אַלצדינג פֿאַרנעמען“.
  
  
  מײנ ע װערטע ר זײנע ן איבערגעריס ן געװאר ן פו ן נא ך עטלעכ ע קויל ן או ן א פאר ן ריקאשעטן . איך האט נישט וועלן צו עפענען פייער מיט אַ 9 מם מאַשין ביקס און רופן אין די ינפאַנטרי. ד י אטאקע ס אי ז אינגאנצ ן אומזיסט . מע ן הא ט ניש ט געדארפ ט צעברעכ ן ד י גלעזערנע ר פענצטער , כד י פינ ף העלד ן זאל ן כאפ ן אײ ן אומבאװאפנט ע מעכאניקער . די דזשאַמערס האָבן געמיינט אַז זיי געהערן נישט צו די אַעראָפּאָרט זיכערהייט פירמע. אפֿשר איז זייער געדאַנק געווען צו דערשרעקן האַנס צום טויט.
  
  
  איך האָב געהערט האַנס גליטשן זיך אין דער ווייַטער אָפיס. איך האב זיך אװעקגעזעצט בײ דער טיר און געװארט. נישט לאנג. ד י ערשט ע אטאק ע זײנע ן ארײנגעפלויג ן מי ט א קלאנגע ן פו ן פיס . איך האב איהם נידעריג געשלאגען און אזוי ווי ער האט זיך געשטרויכלט , האב איך איהם געשלאגען מיט די הינטען פון ווילהעלמינה . ווי נאר ער האט געקלאפט אין דיל איז אים נאכגעגאנגען נומער צוויי. איך אויפגעהויבן אים און ער גאַט הוגאָ צו די מאַקס. ער האט ארויסגעלאזט אן אומארטיקיאַלער געשריי און זיך צוגעפאלן אויף מיין פלײצע. איך אריבערגעפארן פאָרויס, ניצן עס ווי אַ שילד, און מיר געפונען נומער דרייַ.
  
  
  ווען קאָנטאַקט פארגעקומען, איך וואַרפן די מעסער-שנייַדן גוף פון זיין אַקסל. ער איז געווען שנעלער און קלוגער. ע ר הא ט זי ך ארוי ס פו ן דע ר טויטע ר װאג ט או ן געקומע ן צ ו מי ר מי ט א ביקס , גרײ ט צ ו שיסן . אי ך הא ב געטוי ט גלײ ך פא ר דע ם שיסער , געגאנגע ן אונטע ר זײ ן ארעם , או ן מי ר האב ן זי ך אראפגעלאז ט צו ם דיל ע פו ן האנגאר . ער איז געווען גרויס און שטאַרק, און ער האָט געשמעקט מיט מדבר שווייס. אי ך הא ב געהאלט ן זײ ן האנד ל מי ט דע ר ביקס . ער אַוווידאַד די פּראַל פון מיין קני אויף מיין קראַטש, זיין לינקס האַנט טריינג צו כאַפּן מיין האַלדז. מיט נאָך צוויי פון זיינע פריינט פאָרשטעלן, איך האט קיין צייַט צו וויסט אויף די קונסט פון גריכיש-רוימער ראַנגלעריי. איך האָב געלאָזט זײַן פֿרײַער האַנט געפֿינען מײַן האַלדז און געצווונגען הוגאָ אונטער זײַן אָרעם. ער האָט זיך געציטערט און אָנגעהויבן צו שאָקלען, און איך בין גיך אַוועקגעשפּרונגען פֿון אים, גרייט פֿאַר די אַנדערע צוויי. איך האב געהערט ווי איינער לויפט. איך געדאַנק עס איז געווען אַ גוט געדאַנק און געגאנגען צוריק דורך די אָפיס טיר, קראַוטשינג אַראָפּ.
  
  
  "האַנס!" ― האָב איך געמאַכט.
  
  
  "קאָלע!"
  
  
  "עפֿנט די טיר, אָבער בלײַב דאָרט."
  
  
  — זארגט נישט!
  
  
  די טיר איז ארויס פון הינטערן האנגאר. פליסנדיק פֿיס קען מיינען אַז אונדזער וויזיטערז באַשלאָסן צו טרעפן אונדז דאָרט. וואָס מיט די אַעראָפּאָרט לייץ, זיכערהייַט לייץ און די קלעריטי פון די פרי אָוונט פינצטערניש, עס איז קיין פּראָבלעם צו זען אויב מיר האָבן קיין אַנוואָנטיד פירמע. מיר האָבן נישט דיסקאַווערד דעם אין דער צייט.
  
  
  "מייַן מאַשין איז בייַ די צאַמען," איך געזאגט. "איר נאָכפאָלגן מיר. היטן אונדזער צוריק. לאָמיר גיין צו".
  
  
  עס איז געווען אַ גאַנץ נאַקעט ביינער גיין פון די צוריק פון די האַנגאַר צו די ליידיק פּאַרקינג געגנט. די פיאַט איז געשטאנען ווי אַ דענקמאָל צו וואַשינגטאָן.
  
  
  — װאו איז אײער װאגאן, האנס ? איך האב געפרעגט.
  
  
  — אויף דער אנדערער זײט האנגאר. ער האָט געמוזט לויפן צו האַלטן זיך מיט מיר, און ער איז געווען אָטעם ניט בלויז ווייַל ער איז געווען מיד. "איך פּאַרקט עס דאָרט ווייַל עס איז מער שיידיד און ..."
  
  
  "פייַן. איר זיצן אין די צוריק, ליגן אַראָפּ אויף די שטאָק און טאָן ניט רירן אַ אינטש."
  
  
  ער האט נישט געטענהט. איך האָב אָנגעהויבן פיאַט, אויסרעכענען די סומעס אויף צוויי פונקטן. אויב וויזיטערז נאָכפאָלגן מיר, זיי וואָלט וויסן ווו מיין מאַשין איז פּאַרקט. אויב זיי זענען נישט אַ טייל פון די מאַנשאַפֿט וואָס היטן די אַעראָפּאָרט, זיי זענען סייכל אָפיצירן, וואָס איז נישט אַ פּראָבלעם פֿאַר די פּאַרטיזאַנער. ממילא זענען זיי געקומען נאך האנס, נישט מיר.
  
  
  דערנענטערנדיג זיך צום זיכערהייטס-פאסט, האב איך אפגעשטעלט דעם אויטא, צעשמעקט די כעדליכטן צו ווייזן אז איך בין אויפמערקזאם, און איז ארויס. װע ן דע ר לײטענאנ ט מי ט זײנ ע ײנגלע ך האב ן געװאוס ט װעג ן דע ר מערדער־קאטאקע , װאל ט אי ך שוי ן איצ ט דערװוסט .
  
  
  ד י אריגינעל ע פיר , אנגעפיר ט פו ן דע ר סערזשאנט , זײנע ן צוגעקומע ן צ ו מיר . "Vive la NAPR, סערגעאַנט," איך סאַנג און מאַך צו זיי.
  
  
  — אוי, דו — האט געזאגט דער סערזשאנט.
  
  
  .
  
  
  “איך וועל קומען צוריק אין דער מאָרגן. ווילסט שטעמפּל מיין פאספארט?''
  
  
  "מאָרגן איז אַ טאָג פון תפילה און טרויער," ער געראָטן. — קום נישט אהער.
  
  
  "אה יא. איך פֿאַרשטיין".
  
  
  ― לאָזט זיך אַרױס פֿון דאַנען, האָט דער סערזשאַנט באַװיזן.
  
  
  איך בין פּאַמעלעך צוריק צו די מאַשין, האלטן מיין אויגן אויף די אויסגעבויגענע סילאַוועט פון די האַנגאַר. אַזוי ווייַט, אַזוי גוט. אי ך הא ב געשמײכלט , געװאויג ט צ ו ד י װעכטער , או ן אנגעהויב ן אװעקפארן .
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  
  
  
  האָב איך פֿאַרלאָזט דעם אַעראָפּאָרט און פֿאַרזיכערט, אַז קיינער גייט אונדז ניט פֿאָלגן, האָב איך זיך געוואָנדן צו מײַן באַהאַלטן פּאַסאַזשיר.
  
  
  "אָוקיי, חבר. קום מיט מיר."
  
  
  ער איז צוגעגאַנגען צום הינטערשטן זיצפּלאַץ און, גענומען אַ זופּן, אַרױסגעצױגן אַ פֿלאַש בורבאָן פֿון זײַן קאָלנער. — יאָשקע! ― האָט ער געזאָגט און גענומען אַ לאַנגן זופּן. — װילםטו אײנס? ― האָט ער אױסגעלאָזט, אױסהאַלטן דאָס פֿלאַש.
  
  
  "איך קיינמאָל אָנרירן עס ווען איך בין דרייווינג."
  
  
  "אָה מיין גאָט, איר זענט עפּעס פון אַ פרייַנד. אט... — האט ער זיך געכאפט צום ברוסט־קעשענע — נעם דאס צוריק. איר נאָר געראטעוועט מיין לעבן. אַלץ וואָס איך באַקומען וואָס איר ווילט איז פֿאַר פריי."
  
  
  — גרינג דארט, האנס. איך האב נישט געקענט אויפהערן לאכן. “אַלעמען זענען אויף פליכט. האַלטן די געלט פֿאַר זיך. איר וועט זיי פאַרדינען."
  
  
  "אָבער פאַרשילטן! וואו האסטו זיך אמאל אויסגעלערנט אזוי אויפצופירן!"
  
  
  "א? פארוואס, אַלע מיין לעבן. צוואַנציק יאָר אין אפריקע און "ווי לאַנג האָבן איר געווען אויף פּליינז?" »
  
  
  "א? פארוואס, אַלע מיין לעבן. צוואַנציק יאָר אין אפריקע, און פריער ... "
  
  
  "איך טראַכטן איר וויסן אַז אַ פּילאָט רער איז אַנדערש פון אַ טערביין. איר זענט אַ פאַכמאַן אין דיין פעלד." איך בין אַליין אין מייַן. וואוהין קען איך דיך נעמען וואוהין דו וועסט זיין זיכער? "
  
  
  "מיין פּלאַץ. עס האט אַ הויך וואַנט און אַ שטאַרק טויער, און אַלט טאָר וועט בייַסן די טאָכעס פון אַ צין גאַנדז אויב איך זאָגן אים.
  
  
  "איר זענט דער נאַוויגאַטאָר. קיין געדאַנק ווער די אומפרייַנדלעך מענטשן זענען?
  
  
  „האר, ניין! איך האָב זיי נאָך נישט געזען. ”
  
  
  "זענען עס קיין קאָמאַנדאָ וניץ אין טאַשאַמעד ס אַרמיי?"
  
  
  "הרג'ע מיר. די איינציקע זאַך וואָס איך ווייס איז, אַז זיי אַלע טראָגן אַ בלוי-געקראָכן קאָפּ.
  
  
  דאָס איז געווען אָרט אויף. אײנע ר פו ן ד י אטאקע ר הא ט געטראג ן א בערעט , ד י אנדער ע צװ ײ זענע ן געװע ן א ן קאפ־קלײד .
  
  
  ― ביסט זיכער, אַז איר װילט דאָס נישט? איך וועט טרינקען עס אַלע און דעמאָלט באַקומען הויך."
  
  
  "נאָר טאָן ניט באַקומען אַזוי פאַרפאַלן אין עס אַז איר טאָן ניט באַצאָלן ופמערקזאַמקייַט צו וואָס איך זאָגן. דו ווייסט אז מענדאניקעס טויט איז נישט געווען קיין צופאַל. צו וועמען נאָך האָט איר דאָס געזאָגט?"
  
  
  "קיינער. נאָר פֿאַר דיר."
  
  
  "איז עס אן אנדער סיבה וואָס עמעצער וואָלט וועלן דיין סקאַלפּ?"
  
  
  — װעלן זײ מיך דערהרגענען?
  
  
  איך האב געקלאפט די ברעמען און אפגעשטעלט די פיאט. האנס איז געװארפן פאראויס קעגן די דאשבאָרד, און זיין פלאש האט געמאכט א געפערלעכן קלאנג. איך האב אים אנגעכאפט ביי די קעלבער און אים צוגעצויגן צו מיין פנים. ― איך װיל גלײַך ענטפֿער, אָדער דו גײסט אַהײם מיט אַ פלאַש אין מױל. ס'איז קלאר?"
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר, דאס מאל אן א לשון, ברייטע אויגן, אפן מויל און שטום ניקן. כ׳האב אים געלאזט גײן און מיר זײנען װידער אװעק. איך האב געווארט ביז ער האט זיך אויפגעכאפט, דערנאך האב איך אים שטילערהייט אנגעבאטן א ציגארעטל. ער האט עס אזוי שטיל גענומען.
  
  
  "אזוי, ווער האט איר דערציילט וועגן דיין טעאָריע וועגן די ומגליק?"
  
  
  „חאליד... ער איז געװען אין האַנגאַר, װען איך בין געװען אױפֿן דינסט. ס׳זײנען שוין געװען קלאנגען װעגן א בראך. ווען איך האב אים געפרעגט פארוואס זיי האבן גענומען די DC-6 אנשטאט דעם גולפסטראם, האט ער געזאגט אז דער עראפלאן האט נישט קיין גענעראַטאָר. איך האב געוואוסט אז ער ליגט. איך אָפּגעשטעלט אַלץ אויף די גאַלף סטרים דעם טאָג פריער. איך האָב אויך געוואוסט אַז ער איז דערשראָקן ווי גענעם. צו יבערשרעקן אים נאָך מער און באַקומען אים צו רעדן, איך דערציילט אים אַז איך וויסן ווי די DC-6 איז סאַבאָטאַזשאַנד."
  
  
  — און ער האט גערעדט ?
  
  
  "ניין."
  
  
  — פון װאנען האט איר געװאוםט אז ם׳איז סאבאטאזש?
  
  
  "ווי איך געזאגט, עס איז געווען ווי אן אנדער צופאַל וואָס געטראפן אין אפריקע. די זעלבע. אַלע האָבן געוווּסט, אַז דאָס איז אַ סאַבאָטאַזש, אָבער קיינער האָט עס נישט געקענט באַווײַזן. דעמאָלט איך פּרוווד עס. אויב איך קען באַקומען צו בודאַן, איך קענען באַווייַזן עס. אויך אויף דעם."
  
  
  ד י סירענע , װא ס הא ט געװײנט , אי ן דע ר װײטנס , הא ט א ן אומגליקלעכ ן ענטפֿער . "עס קען זיין אַן אַמבולאַנס. לאָמיר זען וואָס פֿאַר אַ דון וואָגן דאָס איז. ” איך שיפטיד פֿאַר רגע און פּולד אין די פיאַט, וואָס איך געהאפט איז האַרט.
  
  
  "מיר וועלן באשטימט באַקומען סטאַק." האנס איז אויפגעשפרונגען און אראפ, קוקנדיק אהין און צוריק.
  
  
  די ווילז געפונען עטלעכע טראַקשאַן ווי איך אַנגגאַלד צו די דעקן פון אַ נידעריק פעלדז.
  
  
  "זיי גייען זייער שנעל!"
  
  
  איך איז געווען כאָופּינג צו באַקומען ווייַט גענוג אַוועק די וועג צו זיין אויס פון קייט פון די אָנקאַמינג כעדלייץ, ד"ה הינטער אַ פעלדז. ד י רעדער האב ן זי ך אנגעהויב ן ארײנגראב ן או ן זי ך אפקערן . עס איז געווען אַרויסגעוואָרפן צו קעמפן דעם. "ווארט," איך געזאגט, אויסגעדרייט די מאָטאָר און פליענדיק אויס אויף מיין זייַט.
  
  
  די ווייטיש קאָליר פון די פיאַט פּאַסיק בישליימעס אין דער מדבר. גענוג , אז ווען א גרויסער קאמאנדיר־אויטא איז דורכגעגאנגען, נאכגעגאנגען מיט אן אמבולאנס, האבן זיי אונז נישט באמערקט. די סירענע האט געקראכט אין דער קאלטער נאכט־לופט. דערנאָך זיי לינקס און מיר זענען אויפגעשטאנען און געגאנגען צוריק צו די מאַשין, מיט האַנס מאַטערינג, "וואָס אַ וועג צו סוף דעם טאָג."
  
  
  . דערנאָך זיי לינקס און מיר זענען אויפגעשטאנען און געגאנגען צוריק צו די מאַשין, מיט האַנס מאַטערינג, "וואָס אַ וועג צו סוף דעם טאָג."
  
  
  "איר קענען דאַנקען אַלאַ אַז איר האָט נישט סוף עס אויף אייביק."
  
  
  — יא, װי קומען מיר איצט ארויס פון דא ?
  
  
  "מיר וועלן ווישן דיין פלאַש און אפֿשר אַ געדאַנק וועט קומען. אויב נישט, איך בין זיכער אַז איר זענט גוט צו שטופּן קאַרס.
  
  
  מיט בלויז אַ פּאָר קורץ סטאַפּס, מיר זענען צוריק אויף די וועג אין צען מינוט און אנגעקומען אין האַנס ס ווילאַ אין צוואַנציק מינוט.
  
  
  לאַמאַנאַ ס פרעמד פערטל איז געווען אַ אָפּטיילונג פון ווייַס-וואָלד מאָריש-נוסח הייזער סענטערד אַרום אַ פּאַרק גערופן Lafayette. מי ר האב ן זי ך געמאכ ט עטלעכ ע אויספארשונגע ן פא ר ארײ ן אי ן האנס ס פעלד . זיין הויז איז געווען אין אַן אַלייע לעבן דעם פּאַרק. מי ר זײנע ן צװ ײ מא ל ארומגעגאנגען . אויף דער גאס זענען נישט געווען קיין קארס און נישט קיין ליכט.
  
  
  — און דו האסט דאס אלץ דערצײלט חאליד?
  
  
  — יא.
  
  
  — האסטו אנדערש דערצײלט ?
  
  
  — אריק , מײ ן טאכטער , אבע ר ז י הא ט גארניש ט געזאגט .
  
  
  "איצט זאג מיר, וואָס אַנדערש האט איר טאן וואָס האָט עמעצער אַזוי יבערקערן אַז זיי געוואלט צו טייטן איר?"
  
  
  "איך וועל זיין פאַרשילטן אויב איך וויסן. ערלעך!" ער האָט אױסגעשטרעקט די האַנט מיך צו האַלטן. "איך טאָן אַ ביסל שמוגלען, אַלעמען טוט. אָבער דאָס איז קיין סיבה צו טייטן דעם באָכער. ”
  
  
  "ניין, זיי וועלן נאָר נעמען דיין רעכט האַנט. איך גלויבן אַז עס זענען לאָגבאָאָקס פֿאַר דעם DC-7 אויף די פלאַך.
  
  
  "יא. אויב עס העלפּס, איר קען האָבן לאָגס פון די אַלט מאָטאָר. איר וועט נישט קענען אַרײַנגיין אין רופֿה."
  
  
  "איז זיכערקייט שטרענגער ווי דאָ?"
  
  
  — גענעם יא.
  
  
  "איר זאָגן אַז די פלאַך איז געווען צוגעשטעלט צו די מיליטער. צי איר וויסן וואָס?
  
  
  ״אוודאי. פּאַראַטשוטיסט טריינינג. קען איר זאָגן מיר וואָס איר ... "
  
  
  "וואו האט איר טאָן וישאַלט, הויפּט ריפּערז, זאכן ווי דאָס?"
  
  
  "מיר האָבן געטאן אַלץ אָבער די עססענטיאַלס דאָ. פֿאַר דעם איך געוויינט די אָלימפּיק אין אַטהענס."
  
  
  "ווען איז געווען זיין לעצטע קאָנטראָל?"
  
  
  "אָה, דאָס איז מיסטאָמע געווען ווען זיי גענומען אים. זיי האָבן געזאָגט אז זיי וועלן עס אויסלייזן. ”
  
  
  ― נאָך אַ פֿרעג, ― זאָג איך, אױסגעלאָשן די ליכטן ― איז דאָרטן אַ קער אויף דעם װעג?
  
  
  ע ר הא ט זי ך שטאר ק גערוק ט או ן דא ן הא ט ע ר זי ך אויסגעדרײ ט דע ם קאפ , פארשטײענדי ק דע ם מעדע . "נישט אַ פאַרשילטן זאַך! גאָט, איר טראַכטן זיי זענען נאָך אונדז."
  
  
  איך בין אַרױפֿגעפֿאָרן, און ער איז אַרױסגעגאַנגען און איז צוגעגאַנגען צו דער טיר אין דער װאַנט, אין װאָס עס איז געװען אַ יהודה־פֿענצטער. איך האָב געהערט טאָר בראָך באַגריסונג. האנס האט געקלונגען אין גלאק, קלינגען צװײ קורץ און א לאנג. די אויבערשטע ליכט איז אנגעצונדן.
  
  
  "זי האָט זיך געמוזט האָבן באַזאָרגט וועגן מיר," האָט ער געטשעפּעט. "עריקאַ, דאָס איז מיר, האָניק," ער גערופן. "איך האָבן אַ פרייַנד, אַזוי האַלטן טאָר."
  
  
  די קייט איז געצויגן. די טיר האט זיך אויפגעהויבן און איך בין אים נאכגעגאנגען אין הויף ארײן. אין די טונקל ליכט עס געווען מיר אַז זי איז הויך. ז י הא ט געטראג ן עפע ס װײס ן או ן הא ט געהאלט ן א שנארנדיק ן הונט . — טאר, שטעל אפ! ― האָט זי געזאָגט מיט אַ הײזעריק קול.
  
  
  האנס האט אראפגעקניט, ארויפגעלייגט די האנט אויפן טאר'ס קאפ. "טאָר, דאָס איז מיין פרייַנד. איר באהאנדלט אים ווי אַ פריינד! ”
  
  
  איך האב מיך אװעקגעזעצט נעבן דעם הונט און אים געלאזט שמעקן די האנט. "היי טאָר," איך געזאגט, "איר זענט דער מין פון באָכער צו גיין מיט ווען שוץ איז דארף."
  
  
  ער האט געשנארכט און גענומען װאכן מיטן עק. איך האב זיך אויפגעהויבן און דערזען אז עריקא קוקט אויף מיר. "מיין נאָמען איז נעד קאָלע. איך האָב געגעבן דיין טאַטע אַ פאָר אַהיים. ”
  
  
  "צו משפטן לויט זיין רייעך, איך בין זיכער ער דארף עס." אין דער דאָזיקער גראָבקייט איז געווען אַ ריר הומאָר.
  
  
  — דאס איז גוט געזאגט. האנס האט ארויסגעשטופט די פלאש. "קוק, איך האט אַ שווער צייַט צו באַקומען דעם אויס פון די וואַסער."
  
  
  מיר אַלע לאַפט און איך לייקט ווי רילאַקסט זי געבלאזן. “קום אריין, הער קאָל. וואָס איז געשען מיט דיין מאַשין, טאַטע?
  
  
  “ער... אַה... צעבראָכן. איך האב נישט געוואלט נעמען די צייט עס צו פארריכטן, בעיקר ווייל הער קאל איז דא..."
  
  
  "זיסט איר אין די ייווייישאַן געשעפט?" זי האָט געעפֿנט די טיר און אונדז דורכגעמאַכן. אין די ליכט איך קען זען איר בעסער.
  
  
  זי האט געהאט אַ מיניאַטורע ווערסיע פון איר פאטער 'ס פאַר-סקי דזשאַמפּינג נאָז. א חו ץ דע ר מאמע ן הא ט ז י געמוז ט האב ן א גינסטיק ע קוק . אַפראָדיטע אין ווייַס קורצע הייזלעך. אין די קאלטע וועטער האט זי געטראגן א בלויע טורטלענעק סוועטער, וואס האט אויסגעזען שווער צו האלטען אלעס אינעווייניג. ד י איבעריק ע מאס ן זײנע ן געװע ן גלייך , או ן װע ן ז י הא ט פארמאכ ט ד י טיר , או ן אי ז פארבײגעגאנגע ן , הא ט ז י אויסגעזע ן אזו י גוט ע גײ ן אװע ק װ י פאראויס . אין פאַקט, באָרוועס אָדער אויף פערד, עריקאַ גויער, מיט לאַנג און נאַטירלעך טונקל האָר, גלייַך און דורכנעמיק בלוי אויגן, איז געווען די מערסט דיזייעראַבאַל דערזען פֿאַר קיין זעאונג.
  
  
  — קען איך דיר עפעס באקומען ? א שװאכע ר שמײכ ל הא ט מי ך געציטערט .
  
  
  — נישט איצט, א דאנק. איך האָב צוריקגעקערט די טובה.
  
  
  ― הער, חאָבן, איז עמעצער דאָ געװען? איינער האט גערופן?
  
  
  “ניין... איך האָב געלאָזט קאַזזאַ גיין אַהיים ווען איך בין געקומען פון דער קליניק. פארוואס ווארט איר אויף חברה?''
  
  
  "איך האף ניין. איך מיין, ניין. אָבער איצט אַלץ איז נישט אַזוי גוט און ... "
  
  
  — דאקטאר ראבול האט געזאגט, אז עס װאלט בעסער געװען, װען איך קום נישט מארגן, איך מיין אז ער איז נאריש
  
  
  און איר אויך. צי איר שטימען, הער קאָלע? ״מיר האבן נאך געקוקט איינער דעם אנדערן.
  
  
  ― איך בין דאָ נאָר אַ פֿרעמדע, מיס גויער. אבער איך גלויבן די זאכן קענען באַקומען אויס פון קאָנטראָל. אָדער וועג, עס איז אַ גוטע סיבה פֿאַר איר צו האָבן אַ טאָג אַוועק, איז ניט עס?
  
  
  "דאָקטער איז רעכט. היי, ווי וועגן אַ קאַלט ביר און אַ פֿאַרבייַסן? איך האָב ניט געוואוסט צי האַנס פרעגט מיר אָדער דערציילט איר.
  
  
  "איך בין טאַקע נעבעכדיק," איך געזאגט. "איך קען נישט בלייַבן." מייַן באַדויערן איז געווען אָפנהאַרציק. — אפשר קענסטו נעמען א טאג פריי, האנס.
  
  
  "וואס איז געשען?" — האט עריקע געזאגט , קוקנדיק פון מיר צו איר פאטער .
  
  
  "איצט קוק ניט אויף מיר אַזוי," ער ווינד. — כ׳האב נישט געטאן קײן שום זאך, הא?
  
  
  "ניט וואָס איך וויסן פון." איך האב צו איר א װינק געטאן. "איך וועט קאָנטראָלירן מיט ביידע פון איר אין דער מאָרגן. איך וויל נישט לאָזן דאָרט צו לאַנג. זי קען פאַרלירן אַלץ וואָס זי דאַרף."
  
  
  "איך וועל עפענען דעם טויער און איר וועט שטעלן איר אין די הויף." האנס האט אויך נישט געוואלט אז איך זאל אוועקגיין.
  
  
  "איך וועל קומען צו פרישטיק אויב איר פאַרבעטן מיר." איך האב א געדאנק צו עריקא.
  
  
  "ווי טאָן איר ווי דיין עגגס?" זי האט נאכאמאל געבויגן דעם קאפ צו מיר, א האַווייַע נאָכמאַכן פון איר טאַטן.
  
  
  "איך וועל האָבן די הויז ספּעציעל. וואָס מאָל?"
  
  
  "ווען איר קומען, איך וועל זיין גרייט."
  
  
  "א בייענטאָט," איך אויסגעשטרעקט מיין האַנט. איך האָב טאַקע נישט געוואָלט אָפּגעבן דאָס האַנטשאַפֿט.
  
  
  "אַ ביענטאָט". מיר האבן בײדע געלאכט און האנס האט אויסגעזען פארװאונדערט.
  
  
  "איך וועט באַגלייטן איר," ער האט געזאגט.
  
  
  אין אויטאָ האָב איך אים געגעבן אַן עצה. "עס איז בעסער צו זאָגן איר אַלץ. אויב איר האָט פריינט ווו איר קענען פאַרברענגען די נאַכט, דאָס וועט זיין אַ גוטע געדאַנק. אויב איר בלייַבן דאָ, זאָגן טאָר צו שלייַפן זיין ציין. צי איר האָבן אַ ביקס?
  
  
  "יא. ווער עס יז וואס פרובירט זיך איבערצודרייען די דאזיקע וואנט וועט ארויסשטעלן א שרעק וואס וועט אויפוועקן די מתים. איך האב עס אליין אויפגעשטעלט."
  
  
  — צו אינדערפרי, האנס.
  
  
  ״אוודאי. און היי, א דאנק פאר אלעס, אבער דאס געלט האב איך נאך נישט פארדינט."
  
  
  "בלייבן פריי און איר וועט זיין."
  
  
  איך האב געלאזט ווילן בלייבן. כ׳האב נישט געהאט קײן צײט זײ צו באשיצן, און ם׳איז געװען א גרויםע שאנס, אז די טאגס װעלן װידער קומען אויף גײג.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  
  
  
  צוריק אין שטאָט צענטער איך געהאט אַ לאַנג און נישט זייער פּראָדוקטיוו טאָג. קורץ פון גלייך טריינג צו דרייען מיר אין רוים, עס איז געווען ביסל מער איך קען טאָן ווי ווען כאָק פּלאַקט מיר פון מיין יידיליק לייקסייד סיקלוזשאַן.
  
  
  כּמעט אַלץ וואָס איז געשען זינט דעמאָלט, האָט אָנגעוויזן אויף אינערלעכע פּראָבלעמען פֿאַר NARN, אָבער ווייניק וואָס פֿאָרשלאָגן אַז עס איז געווארן אַ זיכער האַווען פֿאַר יאָדער וועפּאַנז. דער מאַשין וואָס קימאַט שלאָגן וואַן דער מער און מיר קען האָבן געווען אַ געמיין דרייווער אָדער אַ וועלקאַמינג קאמיטעט פֿאַר אַ אַנוואָנטיד אמעריקאנער. ביז איצט האט סאַטאַן בלויז געפֿינט אַ מיידל מיטן נאָמען פּאַולאַ, וואָס איז נישט אַ שלעכט פאָרשלאָג אויב איר האָט גאָרנישט בעסער צו טאָן.
  
  
  דער בלויז סאַספּישאַס ווינקל פון באַפאַלן אויף האַנס איז וואָס די נומערן און וואָס די אָרט? דער ענטפער קען זיין אַז זיי געוואלט צו האַלטן אַלץ גרייט, און וואָס בעסער וועג ווי אַ פעלד אונטער מיליטעריש קאָנטראָל. די נומערן קען מיינען אַז זיי זענען נישט פּלאַנירונג אים צו הרגענען ביז זיי דערשראָקן אים צו רעדן. ד י אײנפלו ם פו ן םארציאנירן , אי ז געװע ן דע ר אײנציקע ר שװאכע ר באנד . פארטיזאנער , װא ם עמעצ ן הא ט געבראכ ט או ן זי ך ערגע ץ טרענירט , צ ו באגאנגע ן רציחה . דער קלאָר ווי דער טאָג איז געווען טאַסאַהמעד, אָבער די אויסזען און מאַנעריזאַם פון זיין זעלנער בלויז פאַרשטאַרקן וואָס די אַקס טעקעס אנגעוויזן איז געווען אַ מאַנגל פון פּראַפעשאַנאַליזאַם. פון קורס, אין רופאַ אַלץ קען זיין אַנדערש. א טוץ סאוועטישע אינסטרוקטארן האבן דאס געקענט אנדערש מאכן. סימז ווי צו באַזוכן Rufa איז געווען אַ בילכערקייַט. דער בלויז positive זאַך וועגן די DC-7 איז געווען אַז עס האָט געדויערט פיל מער ווי נייטיק. לייג עס אַלע אַרויף און איר האָבן אַ שיין הויפן פון סודות.
  
  
  פּאַרקינג די פיאַט אין די אַלייע ווו איך פּיקט עס איז געווען קיין נוצן. אים איבערלאָזן אויף דער גאַס איז אויך נישט גוט געווען; דאָס איז געווען אַ גוט וועג צו פאַרלירן עס.
  
  
  אל ץ אי ן שטא ט אי ז געװע ן פארמאכט , דע ר פוסגייער־פארקער , אי ז געװע ן כמע ט אזו י פו ן דע ר פארקער ם פו ן אויטאמאביל ן או ן פערד . איך בין געגאנגען צו די הויפט קוואַדראַט. דע ר פאליצײ־קאמיסאריא ט הא ט זי ך געפונע ן נעב ן דע ר צענטראלע ר פאסט . א האלבע טוץ אויטאמאבילן האבן געפארקט פאר איר פארבליקטן פאסאד. איך פּולד אַרויף צו איינער, אַ וואָלקסוואַגען זשוק וואָס געקוקט ניט מער פאָרמאַל ווי מיין אייגן מאַשין. ד י צװ ײ זשאנדארמע ן בײ ם ארײנגאנ ג צו ם געביידע ם האב ן זי ך א קורצע ר בליק ן אוי ף מיר . דאָס איז געווען ווי אַ גוט אָרט צו פּאַרק ביז עלי שטעלן אין עפּעס בעסער. אַן אלטע לאַמאַניטע שפּריכוואָרט זאגט: "אויב איר טאָן ניט ווילן צו זיין באמערקט, פּאַרק דיין קעמל אין די סטאַדע פון דיין פיינט."
  
  
  דער האָטעל באַר איז גערופן די גרין רום. גרין ווייַל עס איז געווען סעראַונדאַד דורך ווינטידזש גרין קערטאַנז. ס'איז נישט געװען קײן באַר, נאָר אַרום די האַרטהאָלץ טישן זײַנען געװען אַ רײע פֿון גלײַך אַלטע מאָראָקאַנער שטולן. מיט אַ האַלבן יאָרהונדערט צוריק, איז דאָס געווען אַן עלעגאַנט פראנצויזישער סאַלאָן, וווּ די דזשענטאַלמען האָבן סנאָרט זייער קאָוקיין אָדער סיפּט קאָרוואָיסיער קאָניאַק.
  
  
  
  יעצט איז עס געווען א זייטיגע קעשענע וואו א נישט-גלויביגע האט געקענט טרינקען, ווייל די מוסולמענישע געזעץ האט געמוזט אננעמען די עקאנאמישע רעאליטעטן. דער פאַקט איז געווען פיר מאָל די פּרייַז פון אַ רעגולער טרינקען. אין מינדסטער דאָס איז געווען איינער פון הענרי סאַטאַן ס טענות.
  
  
  איך האָב אים געקענט דערזען ביי גראַנד צענטראל סטאנציע 5 אזייגער פרייטאג נאכמיטאג. עס איז געווען טאַפט, ייל און מיסטאָמע האַרוואַרד ביזנעס שולע. א געזונט־אויפגעבראכט פנים, הויך, ווינקלדיק, אין זיינע קליידער, זייגער, בראַסלעט, קלאַסיש רינג, און אין דעם ווייג שטייגער פון באָרד בטחון, באָרדערד מיט אַ שמוץ לופט, די אויסזען פון עשירות איז אנטפלעקט. עס איז געווען סטאַמפּט דורך די שטאַט דעפּאַרטמענט. פארוואס פּונקט די סי.איי.עי. האט אים טאַגד איז עפּעס איך וועל לאָזן די עקספּערץ.
  
  
  ד י גרינ ע צימער ן אי ז געװע ן פו ל מי ט ציגא ר רויך , או ן קלײנ ע קנומע ן פו ן עסקנים , װא ס האב ן זי ך געפיטער ט אײנע ר ד י לעצט ע שמועות . איך באמערקט אַ פּאָר פון בריטאָנס צווישן זיי. סאַטאַן, וועמענס פאַקטיש נאָמען איז בלי ספק געווען עפּעס ווי דונקאַן קאָלדריך אַשפאָרטה דער דריטער, געזעסן אַליין אין די ווינקל, צעטיילט זיין צייט צווישן זופּן זיין ביר און קוקן אויף זיין זייגער.
  
  
  איך האב מיך אװעקגעזעצט נעבן אים און אויסגעשטרעקט די האנט. "הער סאַטאַן, איך בין נעד קאָלע. אנטשולדיגט, איך בין שפּעט, פאַרקער דזשאַמז."
  
  
  ד י מאמענטאריש ע איבערראשונ ג הא ט זי ך געגעב ן א שנעלע ר אפשאצונג . "אָה, ווי זענען איר? מיר האבן געהערט אז דו קומסט״. ער איז געווען מיט זייער אייגענע שטותים. דער געזונט מדרגה איז געווען הויך פֿאַר די מאַסע, אָבער די מאַסע איז געווען פאַרנומען גענוג אַז מיר קען רעדן אין גאַנץ פּריוואַטקייט.
  
  
  "איך וועל נעמען עטלעכע וויכטיק הערות," איך געזאגט, סמיילינג ווען איך ציען אויס אַ קעשענע העפט. "איר וועט ענטפֿערן אַ ביסל פראגעס."
  
  
  "איך טראַכטן עס וואָלט מאַכן מער זינען אויב מיר געגאנגען צו דער אַמבאַסאַדע." ע ר הא ט געהא ט א אדענאידאל ע שטימע , װא ס הא ט זי ך צוגעפאם ט צ ו זײ ן הויכע ר נאז .
  
  
  "איך בין שוין געווען אין דער אַמבאַסאַדע, הענרי. איך האב געהערט אז דו ביסט פארנומען. האָבן איר געבראכט אַן ענטפער צו מיין בילכערקייַט פון אַז?
  
  
  "עס איז אין מיין קעשענע, אָבער קוק דאָ ..."
  
  
  "איר קענען געבן עס צו מיר ווען מיר לאָזן. צי האָט איר עפּעס וועגן דער באַגעגעניש צווישן מענדאַניקע און פּעטערסאַן?
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר, אויפגערעגט, אײזיק. "איך ענטפֿער דיר נישט, קאָלע. איך..."
  
  
  "איר טוט עס איצט, און איר בעסער באַקומען דאָרט פאַרשילטן שנעל." אי ך הא ב געשמײכל ט או ן געמאכ ט א נײטי ק אויפ ן בלאט . "דיינע אינסטרוקציעס געקומען דורך די ווייסע הויז, אַזוי לאָזן אונדז באַקומען באַפרייַען פון דעם באָבקעס. וואָס וועגן Petersen?
  
  
  "אַמבאַסאַדאָר פּעטערסאָן," האָט ער אונטערגעשטראָכן דאָס ערשטע וואָרט, "איז געווען מיר אַ פערזענלעכער פריינד. איך פילן פּערסנאַלי פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר זיין טויט. איך..."
  
  
  "איך טאָן ניט זאָרגן". איך האָב געמאָלדן דעם קעלנער מיט אָנווייזן אויף סאַטאַן ס ביר פלאַש און אַרויף צוויי פינגער. "היט דיין ווונדאַד געפילן און זאָגן מיר די פאקטן." איך האָב אָנגעשריבן נאָך אַ פּוסט אויף מיין נאָטעפּאַד, ער ערלויבט צו כאַפּן זיין אָטעם.
  
  
  "דער טראָק וואָס האָט אָנגעטראָפן דעם אַמבאַסאַדאָר'ס אויטאָ איז געווען אַן אומגעצייכנטע טראָק." ער האט עס געזאגט װי ער האט געשפיאט די צײן. "איך געפונען דעם".
  
  
  איך האב איהם געקוקט. ע ר הא ט זי ך געפונע ן מי ט פרײסטראציע , זי ך שנע ל אי ן צארן .
  
  
  "שיכור שאָפער פֿאַר איר. האָבן איר געפונען ווער אָונז עס?
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. "נאך נישט."
  
  
  "איז דאָס דיין בלויז אָנווייַז פון דער ציל פון די האַלבנאַכט באַגעגעניש?" מײַן טאָן האָט זיך נאָך טיפֿער אָפּגעשפּיגלט אויף זײַן געבראַכט פּנים.
  
  
  “די באַגעגעניש איז פארגעקומען 01:00. מיר ווייסן נאך נישט זיין ציל״.
  
  
  “אויב איר וואָלט זאָגן אַז פון די אָנהייב, מיר קען האָבן שפּאָרן אַ מינוט. ווי ווייט איך פארשטיי, האט מענדאניקע נישט רעספּעקטירט דעם אמבאסאדאר.
  
  
  “ער האָט נישט פאַרשטאַנען דעם אַמבאַסאַדאָר. דער אַמבאַסאַדאָר האָט געפּרוּווט און געפּרוּווט...״
  
  
  "אַזוי די נאַטור פון די רופן צו Mendanica Petersen איז געווען ומגעוויינטלעך."
  
  
  "יא, איר קען זאָגן אַז."
  
  
  "מיט וועמען פּונקט האָט Petersen גערעדט איידער ער איז אַוועק אין די פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַס?"
  
  
  "נאָר מיט זיין פרוי און די מאַרינע. ע ר הא ט פשו ט דערצײל ט זײ ן פרוי , װא ו ע ר גײ ט או ן ע ר הא ט אוי ך דערצײל ט ד י מארינס . ער האט געזאלט אויפנעמען זײן דרייווער. אויב ער גערופן מיר ... "
  
  
  — דו האסט נישט קײן קאנטאקטן אין פאלאץ?
  
  
  — דו מיינסט אז עס איז גרינג ?
  
  
  דער קעלנער האָט געבראַכט די ביר, און איך האָב געטראַכט, וואָס איז דאָס יינגל פֿאַר אַ גאַנץ באַלאַגאַן. איין AX Section R רעזערוו אַגענט סטיישאַנד אין לאַמאַן און איך וואָלט האָבן מיין ענטפֿערס.
  
  
  ס'איז דא עפעס וואס דו וועסט בעסער וויסן יעצט — האט ער געזאגט ווען דער קעלנער איז אוועק. - מיר האָבן אינפֿאָרמאַציע אַז עס וועט זיין פּראָבלעמס דאָ מאָרגן. עס וואָלט זיין קלוג צו פאַרברענגען דעם טאָג אין דער אַמבאַסאַדע. דאס קען ווערן זייער מיעס."
  
  
  איך האב גענומען א זופּ פון מיין ביר. ― די פּאַרטיזאַנער, װאָס זײַנען אַהער געקומען, צו װעמען געהערן זײ?
  
  
  "איך כאָשעד אַז זיי זענען באַקענענ דורך מענדאַניקע פֿאַר נוצן קעגן אָסמאַן אין די דרום."
  
  
  "איר'רע געגאנגען דורך געסינג, הא?"
  
  
  וויי עס איז געווען אַזוי. זײנ ע אויג ן האב ן זי ך פארקלענער ט או ן ע ר הא ט זי ך צוגעבוי ט צ ו מיר . "הער קאָלע, איר זענט נישט אַן אָפיציר פון מיין אַגענטור. זענט איר פֿון DVD אָדער עטלעכע אנדערע אָפּעראַציע. איר קען זיין וויכטיק אין שטוב, אָבער איך פירן די סטאַנציע דאָ און איך האָבן אַלע די אינפֿאָרמאַציע ..."
  
  
  איך האָב זיך אױפֿגעשטעלט, „איך װעל מיט דיר גײן“, זאָג איך, שמײכל צו אים און אַרײַנגעלײגט דאָס העפט אין קעשענע.
  
  
  העפט. ער איז מיר נאכגעגאנגען פון צימער און אין די פויע כאָלוויי.
  
  
  "נאָר איין זאַך," איך צוגעגעבן ווי ער געגאנגען ומגעלומפּערט לעבן מיר. "איך וועל דיר מסתמא מארגן קאנטאקטן, איך דארף א שריפטליכע באריכט איבער דעם אמבאסאדאר'ס טויט מיט אלע דעטאלן, נישט קיין געסינג, נאר פאקטן. איך וויל אלץ וואס דו האסט וועגן די מערסענערים. איך וויל וויסן וואסערע קאנטאקטן דו האסט אין די שטאט און דאָס לאַנד, איך ווילן צו וויסן וואָס אָסמאַן טוט, און ..."
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט. — איצט זעט איר דא...!
  
  
  "הענרי, יינגל," און איך פאַרטיק מיט אַ שמייכל, "דו וועסט טאָן וואָס איך זאג, אָדער איך וועל דיך אַרויסשיקן פון דאָ אַזוי שנעל, איר וועט נישט האָבן צייַט צו פּאַקן די טאַנצן שיך. מיר גיין אין אַ היים סאַלאָן און איר קענען געבן מיר מיין בילכערקייַט פון א ביז ז. איר נאָר האָבן דיין."
  
  
  ער איז אַוועק אין פול גיכקייַט און איך געגאנגען צו די ליפט, טראכטן אַז די אַגענטור קען טאָן בעסער אפילו אין אַ גאָרטן אָרט ווי דעם.
  
  
  איך באמערקט פריער אַז קאָנסיערזש לאַקוטאַ איז ריפּלייסט דורך די נאַכט מענטש. איך האב צו אים א געדאכט און ער האט מיר געגעבן א קאלטן איך-ווייס-עפּעס-דו האסט-נישט-געוואוסט שמייכל. פֿון די ווינקל פון מיין אויג, איך געזען עלי ס קאָפּ קנאַל אַרויף פון הינטער אַ פּאָטעד דלאָניע בוים. ער האט מיר געגעבן א שנעלן סיגנאל און איך בין געגאנגען פארביי דעם קולטיווירטן בוים, צופרידן צו מאכן קאנטאקט. אפֿשר וועט מיין אַלאַדדין אַרויסרופן עטלעכע טיש עסנוואַרג.
  
  
  — האר! — האט ער געשמעקט, ווען איך האב זיך אפגעשטעלט צו בינדן מיין שיך, — גיי נישט צו דיין צימער. דאר ט זענע ן פאליציאנטן חזירים . דער הויפּט און זיינע האַרט גייז.
  
  
  ― מײַנע אַלטע חבֿרים, אַה, ― זאָג איך ― אָבער אַ דאַנק. איך וויל עפעס א פלאץ וואו איך קען זיין אליין פאר א וויילע."
  
  
  "אַרויס די ליפט אויף דער צווייטער שטאָק."
  
  
  איך בין זיך גלייך ארויף, געחידושט וואָס עלי וואָלט טאָן מיט הענרי סאַטאַן ס ווערק. אפֿשר איך קען באַקומען אים אַ וויסנשאַפט צו ייל.
  
  
  ער האט מיך באגעגנט אויפן צווייטן שטאק און מיך גענומען אין א צימער ענליך ווי מיין צימער צוויי שטאק אויבן. "איר וועט זיין זיכער דאָ, האר," ער האט געזאגט.
  
  
  "איך וואָלט בעסער וועלן אַ פול מאָגן. קענסט מיר ברענגען עפעס צו עסן?”
  
  
  "קאָוסקאָוס?"
  
  
  "יא, און קאַווע. אגב, וואו איז דער בעסטער פּלאַץ צו פּאַרק די מאַשין?
  
  
  ער האט אראפגעשמייכלט ביזן ברוסט. — אפשר פארן פאליציי־סטאנציע?
  
  
  "באַקומען אַוועק פון דאָ". איך אַימעד מיין שטיוול אויף זיין הינטן.
  
  
  ער האט זיך אפגעקערט. "דער האר איז נישט אַזוי נאַריש."
  
  
  כ׳האב פארשפארט הינטער אים די טיר און זיך אװעקגעזעצט לײענען דעם ענטפער פון אקס. די גאַנץ איז געווען צוויי זעראָס. ד״ר אָטטאָ וואן דער מער איז געווען פּונקט דער, וואָס ער האָט געזאָגט, און ער איז אויך געווען העכסט גערעכנט. זיין מוטער איז געווען זולו. אפריקע איז געווען איר לאַנדווירטשאַפטלעך צענטער. סאַטעליט און לופט פאָטאָגראַפיע איבער די NAGR יילדעד גאָרנישט.
  
  
  כ'האב נישט געהאט קיין האנדלער צו פארניכטן א"ז'ס ענטפער, אבער איך האב יא געהאט א שידוך. איך האב עס פארברענט, דאן אפגעוואשן און געטראכט וועגן מיינע געסט וואס ווארטן אויבן. אי ך בי ן ניש ט איבערראש ט געװאר ן פו ן זײע ר אנקומען . צי לאַקוטע האָט זיי גערופן אָדער נישט. מינהגים וואָלט געבן די שטאָק. איך קען ויסמיידן זיי אויב איך געוואלט. איך האב נישט אויסדערוויילט, אָבער זיי וועלן האָבן צו וואַרטן ביז מיין ינער מענטש איז געזונט.
  
  
  טאַקע, דאָס איז רעכט, דער קאָוסקאָוס איז געווען גוט, און אַזוי אויך די דיק שוואַרץ קאַווע. — װיל דער אײגנטימער אהער ברענגען דעם װאגאן? — האט ער געפרעגט.
  
  
  — מײנט איר, אז דארט איז זיכער ?
  
  
  "איך טראַכטן נישט עס וועט זיין סטאָלען." ער געשפילט עס גלייַך.
  
  
  "קען איר פֿאָרשלאָגן אַ מער פּריוואַט אָרט?"
  
  
  "יא, ווען דער רבי ברענגט עס, וועל איך אים ווייזן."
  
  
  "עס קען פּאַסירן פיל שפּעטער."
  
  
  ― בלײַבט הײנט בײנאכט אין דעם צימער, מײסטער, און דו װעסט שלאָפֿן פרידלעך. יענע אין די שפּיץ וועט באַקומען מיד און לאָזן. דאָס חזיר־בלעז, לאַקוטע, האָט ער זײ געבראַכט“.
  
  
  "דאנק פֿאַר די עצה, עלי." איך האב געבראכט עטלעכע בילס. "מאַך די אויגן און נעמען די פּיקאַקס."
  
  
  "דער בעל ווייסט נישט פיל וועגן געלט."
  
  
  "דאָס איז מער ווי אַ אָנצוהערעניש. דאָס איז אינפֿאָרמאַציע. איר וויסן אַז דער אמעריקאנער אַמבאַסאַדאָר איז געהרגעט. איך וויל וויסן ווער עס האט אים אומגעברענגט״.
  
  
  זיינע אויגן האבן זיך פארשפרייט. "איר קען פּלאָמבירן דיין האַנט מיט צען מאל מער ווי איר האַלטן, און איך קען נישט געבן איר אַן ענטפער."
  
  
  "ניט איצט, אָבער האַלטן דיין שאַרף אויערן אָפן און עס איז קיין זאָגן וואָס איר וועט הערן."
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. — כ׳װיל נישט, אז מען זאל זײ אפשניידן.
  
  
  — הער שטיל .
  
  
  אויב איך הער עפּעס, דעמאָלט איר באַצאָלן מיר. נישט יעצט. דו האסט מיר שוין באצאלט צוויי מאל אזויפיל. עס איז נישט שפּאַס. איר מוזט פארקויפן״.
  
  
  װע ן ע ר אי ז אװעק , הא ב אי ך אויסגעלאד ן װילהעלמינא , הוגא ם או ן דע ם פראנצויזיש ן פאספארט . לוגער איז געגאַנגען אונטערן מאַטראס, הוגאָ איז אַרײַן אין שאַפע, און דער פּאַס איז געווען הינטערן שאַפע־פּאָליצע. ס'איז געקומען די צײַט זיך צו באַקענען מיט דער אָפּאָזיציע און, ווי מע זאָגט, האָב איך געוואָלט זײַן ריין.
  
  
  איך בין אריין אין מיין צימער, רעדזשיסטערינג די געהעריק יבערראַשן בייַ די אָפּטראָג שרייַבטיש. דער צימער וואלט געווען פול מיט דריי מענטשן. מיט פינף עס איז געווען כּמעט SRO.
  
  
  
  ד י טיר ן הא ט זי ך געשלאם ן או ן פארשפארט , או ן אי ם הא ט געזוכ ט אײנע ר פו ן ד י מונדיר ע אינדרויםן .
  
  
  בשעת די מיליטער בחורים זענען געווען אָנגעטאָן אין קאַקי, זענען מײַנע באַזוכער געווען אָנגעטאָן אין מאַסלינע גרין. דער קאָלאָנעל, געזעסן אין אַ שטול אַנטקעגן מיר, האָט באַקומען מיין פּאַספּאָרט פון מיין זוכן מאָטאָר, אָן אַוועקגענומען די אויגן פון מיר.
  
  
  "וואָס טוט זיך דאָ!" אי ך הא ב געלונגע ן ארויסצוגײן . — װאם־װער ביסטו ?
  
  
  ― שװײַג, ― האָט ער געזאָגט אין אַ גוטן ענגליש. - איך וועל רעדן, איר וועט ענטפֿערן. ווי ביסטו געווען?" פֿון דעם כּמעט פֿולן אַשערקע האָט זיך באַוויזן, אַז דאָס איז אַן אומגעדולדיקער קעלנער.
  
  
  ― װאָס הײסט, װוּ בין איך געװען?
  
  
  מ׳האט געגעבן א קורצע באפעל, און דער ביק פון מיר לינקם האט מיך געטראגן אין מויל. איך האב פארזוכט שוועבל און בלוט. איך האָב געגאַסט און געפרוווט צו שפּילן דערשטוינט.
  
  
  "איך האָב געזאָגט, איר וועט ענטפֿערן, נישט מאַכן נאַריש נויזיז." דער קאָלאָנעל האָט אָנגעקלאַפּט אַ פרישער פּאַפּיראָס אויף זײַן זילבערנעם פּאַפּיראָס־קעסל. ער האט געהאט סיינע פינגער. זיי זענען געגאנגען מיט די איבעריקע פון אים; קוילד בלאַקדזשאַק שלאַנג. דאָס איבערצײגנדיקע פּנים איז געװען פֿאַרװיסטנדיק שײן ― דינע ליפּן, דינע נאָז, דינע אױגן. אַבסידיאַן אויגן; גרויזאַם, ינטעליגענט, הומאָרלעסס. לויט זײן ציכטיקן מונדיר, איז ער געװען א שטײגער, גוט ארגאניזירט, אנדערש װי די מיליטער־מענטשן, װאם איך האב ביז איצט געזען. אין מדבר לבוש האָט ער געקאָנט שפּילן אַבד על קרים אין זײַן פּרעמיער.
  
  
  "איצט, וואו ביסטו געווען?" — האט ער איבערגעחזרט.
  
  
  "אין ... אין די יו. עס. אַמבאַסאַדע." איך האב צוגעדעקט מיינע ליפן מיט א טיכל. “איך... איך בין געווען דאָרט צו באַצאָלן מיין רעספּעקט. איך בין אַ צייטונגסמאַן“.
  
  
  "מיר וויסן אַלץ וועגן איר. ווער האט אייך פארבעטן אהער?
  
  
  — כ׳האב שטום א שאקל געטאן מיטן קאפ. נ — קיינער האט מיך נישט פארבעטן. איך-איך בין נאָר געקומען... צו... שרײַבן וועגן דײַנע לאַנדווירטשאַפטלעכע פּראָיעקטן.“
  
  
  "מיר זענען פלאַטערד," ער ויסשטימען אַ וואָלקן פון רויך, "אָבער איר זענט אַ ליגנער." ער האָט זיך אַ נײַד געטאָן צום הויפן פֿלייש פֿון מיר רעכטס. איך האט פּונקט גענוג צייַט צו שפּאַנונג מיין בויך מאַסאַלז און נעמען דעם קלאַפּ. אָבער אפילו אַזוי, די אַגאַנייזינג הוסט און דאַבלינג זענען נישט בלויז אַ שפּיל. איך בין געפאלן אויף די קני, אנגעכאפט דעם בויך. זײ האבן מיך אויפגעהויבן בײ די האר. כ׳האב זיך צעװײנט, שװער געאטעמט, געפאלן אונטערן קאפ.
  
  
  "וואָס די כאַק!" איך האָב אַ שוואַכער געגאַסט.
  
  
  "וואס, באמת, פארוואס ביסטו געקומען אהער?"
  
  
  "שרייַבט וועגן דעם טויט פון די פּריים מיניסטער." אי ך הא ב אי ם ארויסגעצויג ן , הא ב אי ך זי ך געמײנט , א ז אי ך הא ב זי ך צוהעלפן .
  
  
  "און וואָס קען איר שרייַבן וועגן דעם אַחוץ אַז דיין שטינקען סי.איי.עי. האט אים געהרגעט?" זיין קול האט געקראכט מיט כעס. "אפֿשר איר זענט פון די סי.איי.עי. ווי טאָן איך וויסן אַז דאָס איז נישט אמת?
  
  
  "ניין, נישט די סי.איי.עי.!" איך האב אויסגעשטרעקט די האנט.
  
  
  איך האב נישט געזען די פּראַל קומען פון די דריט מענטש הינטער מיר. עס איז געווען אַ קלאַפּ אין די האַלדז און דאָס מאָל איך טאַקע געפאלן. איך האב געמוזט קעמפן מיט אלע כוחות נישט צו באקומען א פערסישן טעפּעך אין אויג. די יזיאַסט וועג איז צו פאַרהיטן צו זיין פאַרכאַלעשט. איך פראָזע.
  
  
  "נאַר!" — האט דער קאלאנעל געבארקט אויף אראביש. — דו האסט אים מסתמא צובראכן האלדז.
  
  
  "עס איז געווען נאָר אַ ליכט קלאַפּ, האר!"
  
  
  "די אמעריקאנער קענען נישט שטיין פיל," ער געמורמלט.
  
  
  "עפענען דיין פּנים און באַקומען עטלעכע וואַסער."
  
  
  די וואַסער איז געווען פייַן. איך האב גערודערט און געקראכט. איך בין ווידער אויפגעשטאנען אויף די פיס, האָב איך געפּרואווט רייַבן דעם האַלדז מיט איין האַנט און דעם מאָגן מיט דער צווייטער.
  
  
  “הערט מיר, אומגעבעטן שרייבער פון שקרים,” די האַנט אין מיין האָר האָט אויפגעהויבן מיין קאָפּ אַזוי אַז איך האָב געגעבן דעם קאָלאָנעל די אויפמערקזאמקייט וואָס ער פארדינט, “עס איז אַ פלי וואָס גייט אַוועק פון לאַמאַנאַ 7:00 קיין קאַיראָ. איר וועט זיין אין די אַעראָפּאָרט בייַ 05:00, אַזוי איר וועט האָבן אַ פּלאַץ פון צייט צו זיין דאָרט. אויב איר זענט נישט אויף אים, דיין בלייַבן דאָ וועט זיין שטענדיק."
  
  
  ע ר הא ט זי ך אויפגעשטעלט , או ן זײ ן בליק ן אי ז געװע ן נא ך שארפער , װ י א רייזער . ער האט א שאקל געטאן מיט מיין פאספארט פאר מיין נאז. "איך וועל האַלטן דאָס און איר קענען צוריקקומען עס ווען איר ויסמעקן מינהגים. איז דאס דיר קלאר?"
  
  
  אי ך הא ב שװײגנדי ק גענומע ן מי ט א קאפ .
  
  
  "און אויב איר ווילט שרייַבן אַ געשיכטע וועגן דיין אָנגענעם בלייַבן דאָ, זאָגן אַז קאָלאָנעל מאָהאַממעד דאָוזאַ איז געווען דער מענטש וואָס האָט איר די מערסט פֿאַרוויילערישע."
  
  
  ער איז מיר פארביי געגאנגען און דער דאנדי וואס האט מיך געשלאגן מיט די קיניגל פויסט האט מיך א טרייס געטאן אין די טאָכעס מיט זיין שטיוול און מיך געשטופט איבערן צימער אויפן בעט.
  
  
  האט דוזא געזאגט בײ דער טיר. "איך וועל לאָזן אשד דאָ צו ענשור דיין שוץ. מיר האָבן ליב צו ווייזן האָספּיטאַליטי אפילו צו נישט פארבעטן געסט. ”
  
  
  אַחוץ אַ שייגעץ האַלדז און אַ ווייטיקדיק מאָגן, איך האָב גאָרנישט צו ווייַזן צו ראַשינג צו די לייב פון דער מדבר. איך באגעגנט דוזאַ און געלערנט אַז ער קען נישט ניק קאַרטער, נאָר נעד קאָלע, וואָס מענט אַז ער האט קיין ראָלע אין אָרדערינג מיין מאָרד. ער האט נישט זען מיר ווי אַ פּראָבלעם און דאָס איז מיין פונט. ער וועט מיר ניט אַרן ביז איך קומען צו מיין פלי. עס איז געווען בלויז 21:00, וואָס מענט אַז איך געהאט נייַן שעה לינקס. איך האָבן אַ פּאָר מער סטאַפּס אויף מיין אַגענדאַ און עס איז געווען צייט צו גיין. אויב זיי וועלן זיין ווי טרוקן ווי די אנדערע, איך קען מאַכן אַ קאַפּ פון מיין אייגן.
  
  
  אשד , װעלכע ר אי ז געבליב ן אוי ף מיר , אי ז געװע ן דע ר װא ס הא ט מי ר געמאכ ט דע ם מערסט ן שאד , פו ן הינטן . בשעת ער האָט זיך אַװעקגעזעצט אױפֿן שטול װאָס דוזאַ האָט אָפּגעלאָזט, בין איך אַרײַן אין בודקע, אָנגעצייכנט סאַלע דע באַין, און אַוועקגענומען דאָס ברומען. א חוץ א צעבראכענע ליפ האב איך נישט אויסגעזען פיל ערגער ווי געווענליך.
  
  
  .
  
  
  אַשד האָט מיך צוגעקוקט מיט אַ שמייכל, ווען איך האָב מיך אַראָפּגעבויגן אויפֿנעמען דאָס טיכל. "דיין מאַמע האָט געגעסן מיסט," האָב איך געזאָגט אויף אַראַביש.
  
  
  ער האט נישט געגלויבט אז ער האט מיך ריכטיג געהערט. ער האט זיך אויפגעשטאנען פון שטול מיט א ברײטן מויל און מיט די אויגן פול מיט צארן, און איך האב אים צוגעלונגען און א קאראטע־קיק געטאן. מייַן פֿיס געכאפט די שפּיץ פון זיין האַלדז און קין, און איך פּעלץ ביינער שפּאַלטן ווי זיין קאָפּ איז כּמעט אַוועק. ער איז געגאנגען איבער די רוקן פון דער שטול, אנגעקלאפט אין דער וואנט און געקלאפט אין דיל מיט א קראך, וואס האט געקראפט די קיילים.
  
  
  צו ם צװײט ן מא ל אי ן דע ם טא ג הא ב אי ך ד י לײבע ר ארײנגעלײג ט אי ן בעט . איך דעמאָלט געביטן אין אַ שוואַרץ פּאַסן און אַ וואָס ריכטן טערטאַלנעק העמד. נישט אַז איך בין געווען אין טרויער, אָבער די קאָליר איז פּאַסיק פֿאַר די געלעגנהייט.
  
  
  װע ן אי ך בי ן אװעק , בי ן אי ך ארא פ אי ן מײ ן צימער , אויפ ן צװײט ן שטאק . דארט האב איך געזאמלט מיין עקוויפּמענט און איינגעשריבן מיין זעקל און קעיס. פון די טשעמאָדאַן איך גענומען אויס די מערסט נייטיק זאכן - צוויי עקסטרע קליפּס פֿאַר די לוגער, איינער פון זיי ינקענדיערי. איך אַטאַטשט אַ ספּעציעל כאָומינג מיטל וועגן די גרייס פון אַן אַקס קנעפּל צו מיין קני. אויב די נויט קומט, זיין סיגנאַל וועט אַרויסרופן אַ באַטאַליאַן פון 600 ראַנגערס פון די זעקסט פליט. ספּער פּיער איז אַרײַן אין קעשענע אַרײַן. צום סוף, דרייסיג פוס פון ציכטיק צונויפגעדריקט ניילאָן שטריק, מיט זיין זיכערע צוגעבונדן, ארומגעוויקלט מיין מיטן ווי א צווייטער רימען.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך האב פארלאזט דעם האטעל אויף א זייטיגע גאס און נאך די זעלבע זייטיגע גאסן דערגרייכט צו די פרעזידענטליכע פאלאץ ביי איר צפון וואנט. די וואַנט איז געווען אַ האַלב מייל לאַנג מיט וועכטער קעסטל אין יעדער עק און צוויי אין די מיטל.
  
  
  ד י װעכטע ר האב ן ניש ט געפיר ט שטענדיק ע פאטראלן . יעדער צען מינוט אָדער אַזוי, טימז פון צוויי וואָלט מאַרץ אין פאַרקערט אינסטרוקציעס, טרעפן זייער קאַמפּייטריאַץ און צוריקקומען צו באַזע. כאָטש די גאַס פליסנדיק פּאַראַלעל צו די וואַנט האט אָוווערכעד לייטינג, איך קען זען אַז באַקומען דורך די פּערימעטער איז נישט פיל פון אַ פּראָבלעם. עס איז נאָר אַ ענין פון צייַט. גאַס לאמפן האָבן צוגעשטעלט אַ ביסל באַלויכטונג פון די וואַנט. אָבער, די וואַנט איז געווען אַ גוט צוואַנציק פֿיס הויך און ווייַס. אנגעטאן אין שווארצע, איך געגאנגען צו קוקן ווי אַ טאַראַנטולאַ טראָגן אַראָפּ אויף אים.
  
  
  אי ך הא ב געװאר ט בי ז ד י צענטראל ע הא ט פארענדיק ט זײע ר האלב ־ הארציק ע פאטרול , דא ן הא ב אי ך זי ך אװע ק פו ן דע ר גראבע , װא ו אי ך הא ב זי ך גענומע ן צודעקן , גי ך געלאפ ן צ ו דע ר װאנט . עס זענען געווען נידעריק בושעס צוזאמען עס, און איך געזעצט אין זיי צו צוגרייטן די שטריק.
  
  
  אַמאָל איך איז געווען באַשטימט, איך אריבערגעפארן צו אַ אָרט פּונקט הינטער די צענטער דיפענסיוו פּאָסטן. צוויי פּאַסאַזשירן זענען געזעסן פֿאַר אים און גערעדט. איך האָב געקענט זען דאָס שײַנען פֿון זייערע ציגאַרעטן און הערן זייערע פֿאַרשטומטע קולות. נאָר אַז זײ װעלן זיך אומקערן װעלן זײ מיך זען.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , געקוק ט או ן געמאכ ט א װארפ . די שטריק איז אַרויף און ווידער. עס איז געווען אַ שוואַך קלאַנג ווען זיין ספּעציעל מיטל איז אויטאָמאַטיש סטאַקינג אין די ווייַט זייַט. דער געזונט האט נישט אַרן סמאָוקערז. איך האב געצויגן דעם שטריק און זיך געצויגן. איך געמאכט אַ טאָן צו דאַנקען AX Supply פֿאַר זייער פעלד שיך. די סאָלעס זענען געווען ווי מאַגנאַץ.
  
  
  לויטן מזרחדיקן מנהג איז דער אויבערשטן פון דער וואנט געווען פארשפרייט מיט שווארצע צעבראכענע גלאז. איך קערפאַלי סליד אַראָפּ, געביטן מיין שטעלע און ברייקינג די שטריק, דזשאַמפּט אין די פּאַרק געגנט פון די פּרעזאַדענטשאַל הויף.
  
  
  דאס לאנד האט קיינמאל נישט געהאט קיין פרעזידענט אין איר היסטאריע, אבער איינמאל עס איז געווארן NAPR, צוליב די פוינטלאזיגקייט פון פאליטישע אגיטפראפ, איז דער נאמען געטוישט געווארן פון די רויאַל פאלאץ צו די פרעזידענטליכע פאלאץ. רעגאַרדלעסס, עס איז געווען גרונטייגנס. אין דער פינצטערניש עס געווען ווי אויב עס איז געווען אויף אַ פּאַר מיט ווערסיי.
  
  
  איך בין געגאַנגען צו דעם שוואַכן ליכט אין הימל, וואָס האָט אָנגעוויזן דעם אָרט פונעם פּאַלאַץ. ע ס זײנע ן געװע ן נאכט־פײגעלע , אבע ר ע ס זײנע ן ניש ט געװע ן קײ ן שומרים , או ן הינט . דאָס האָט פֿאַרשטאַרקט מײַן געפֿיל, אַז תּשׂמד האָט טאַקע נישט דערוואַרט קיין קעגנשאַפֿט.
  
  
  איך בין כּמעט צופרידן צו זען אַז דער פּאַלאַץ זיך איז געווען אונטער אַ סאָרט פון וועכטער. דא ס אי ז געװע ן אי ן דע ר שטא ט מי ט ד י ײנגלע ך װא ם האב ן געהיט ן ד י דרויסנדיק ע װאנט . איך בין דורכגעגאנגען דורך זיי ווי שנאַפּס אויף קראַקט אייז. מייַן אַרייַנגאַנג פונט איז געווען דורך אן אנדער וואַנט, בלויז וועגן צען פֿיס הויך. עס האָט באַהאַלטן אַ הױף, װאָס איז געװען פֿאַרמאַכט פֿאַר אַלעמען אַחוץ שמע מענדאַניקע און אירע דאַמע, אַ מין נקבֿות־לשון הרע. איך האָב געהאָפט אַז קיינער פון זיי וואָלט נישט וואַרטן בשעת איך קליימד אַנטו זיין פּראַטעקטיוו אָרעם. איין זייט פון הויף איז געווען די פּאַלאַץ וואַנט, און די אַקס צייכענונגען האָבן אָנגעוויזן אַז שמע'ס דירות זענען אין דעם פליגל.
  
  
  דער הויף האט געשמעקט מיט יאסמין. ע ס הא ט געהא ט פארמאכט ע דורכגאנג ן או ן א צענטראלע ר קװאל . ע ס הא ט אוי ך געהא ט א װײנשטאק־באדעקטע , שטײגע ר טרעלי , װא ס אי ז געלאפ ן ארוי ף אוי ף דע ר הויכ ע זײ ט פו ן פאלאץ־װאנט , בי ז א פונק ט אונטע ר דע ם פענצטער , װא ו א װײם ע ליכטי ק הא ט געשײנט . ווי קען אַ טראַוואַלינג אַגענט איגנאָרירן דעם?
  
  
  דורך פאָוקיסינג אויף אים, איך בין כּמעט פאַרטיק מיט Nick Carter און Douglas Fairbanks' אָוונט.
  
  
  
  עס איז געווען אַלע צו גרינג, און איך האב נישט געזען אים אין דער פינצטערניש פון אַ יינזאַם גיין. מייַן ברעכן איז געווען אַז ער האט נישט זען מיר ביז איך לאַנדיד אין די בלום בעט.
  
  
  אויב ער איז געווען קלוג, וואלט ער געווארט אין פלאץ ביז ער האט מיך געשלאגן פון הינטן. אדער ער האט געשלאגן א קופערנער גאנג און גערופן גרויס הילף. אנשטא ט הא ט ע ר זי ך ארוי ס פו ן װעג , בילןענדיק , װ י א װאלרוס , טײ ל איבערראשט , טײ ל אי ן כעס .
  
  
  אי ך הא ב דערזע ן א בליצ ן פו ן א מעסער ל אי ן זײ ן האנ ט או ן הא ב געהאלפ ן דע ם פחדנ ם אװעקגײן . די צייט איז געווען פון דער עיקר, און איך האָב נישט געוואָלט טרעפן זיין פריינט. הוגאָ ס פלי איז געווען קורץ און גענוי, דורכגעגאנגען צו די כיסט אין די שפּירעוודיק אָרט ווו די האַלדז מיץ די שפּיץ פון די סטערנום.
  
  
  ער איז געפאלן, דערשטיקט פון בלוט, צעבראכן אין בלומען. ווען ער האָט זיך אויסגעדרייט אין זיין לעצט קאַנוואַלשאַנז, איך טאָפּל אָפּגעשטעלט די הויף צו מאַכן זיכער מיר זענען אַליין. ווען איך בין צוריקגעקומען, האט ער געראטן צו רייסן הוגאָ פון זיין האַלדז. דא ס אי ז געװע ן זײ ן לעצטע ר טײ ל פו ן דע ר באװעגונג . כ׳האב אפגעװישט דעם שטױול אויפן העמד און זיך אריבערגעצויגן צום פּלויט מיט שטעקלעך.
  
  
  עס איז געווען שטאַרק גענוג צו שטיצן מיין וואָג. איך האָב איבערגעלאָזט דאָס שטריק אין די װײַנשטאָק און, װי דזשאַק אין דער בעאַנסטאַלק, װײטער.
  
  
  נאך אײדער איך בין צוגעגאנגען צום פענצטער, האב איך געהערט קולות: א פרוי און א מאן. כד י צ ו ד י פענצטע ר הא ב אי ך געזע ן א ז אי ך װע ל דארפ ן באלאנסיר ן אויפ ן שפיץ , מײ ן קערפע ר צוגעדריקט ע צ ו דע ר װאנט , ד י ארעמלע ך איבע ר דע ר קאפ , דערגרײכנדי ק צ ו דע ר לעדזש . ע ס אי ז געװע ן אײנע ר פו ן יענ ע טי ף אײנגעקריצט ע אינסטיטוציעס , מי ט א לאנג ן שאנקע ן פענצטע ר או ן א שפיציק ן בויגן . ם׳איז נישט געװען װאם צו האלטן. די לאסט האט געמוזט דורכגײן דורך די פינגער און די פינגער. דער געזונט פון קולות קאַנווינסט מיר אַז עס איז קיין אנדער ברירה צו נוצן די שטריק. אויב די נעזל שלאָגן די גלאז אָדער קלאַנג קעגן עפּעס, דאָס וואָלט זיין עס. עס וואָלט זיין שווער פֿאַר מיר.
  
  
  שטייענדיק אויף מיין טאָעס מיט הוגאָ צווישן מיין ציין, איך איז געווען ביכולת צו פאַרטשעפּען מיין טאָעס אַנטו די לעדזש. איך דעמאָלט האט צו טאַק מיין גאָמבע אין, דרינגלעך מיין טאָעס קעגן די וואַנט אָן פּושינג מיין נידעריקער גוף אַרויס. ווען איך האָב אַרויפגעלייגט מיין גאָמבע אויף דער לעדזש, איך לאָזן עס נעמען עטלעכע פון די וואָג, לאָזן גיין פון מיין רעכט האַנט און כאַפּט די אינעווייניק פון די פֿענצטער סיל.
  
  
  ד י איבעריק ע אי ז געװע ן װעג ן ארײנקומע ן אי ן צימער , א ן מאכ ן גערויש . עס איז געווען אַ קאַסעמענט פֿענצטער וואָס האָט זיך געעפנט אינעווייניק, און איך געגאנגען דורך עס ווי אַ דאַקס טריינג צו באַקומען דורך אַ בראָדעווקע ס טונעל. צום סוף, האָב איך געזען, אַז דאָס ליכט קומט נישט פֿון דעם צימער, וואָס איך וועל אַרײַנגיין, נאָר פֿון אַן אַנדערן. פון דארט זענען אויך געקומען די קולות.
  
  
  איך האָב געמײנט, אַז דאָס איז אַ שלאָפֿצימער, און לויט דער גרייס פֿונעם בעט און דעם קלײנעם שמעקן פֿון פּאַרפום, איז דאָס געװען אַ פֿרויען־בודואר. דער שפּיגל, וואָס האָט באַדעקן די גאַנצע וואַנט, האָט געכאַפּט מיין אָפּשפּיגלונג און האָט מיך דופּליקירט אויף אַ מאָמענט.
  
  
  דור ך דע ר אפענע ר טיר , הא ב אי ך דערזע ן א פי ל גרויםע ר צימער , א ן אמתע ר קעניגלעכ ן סאַלאן . אָבער, די גרייס און די מעבל נאָר רעגיסטרירט ווען איך געזען זייַן אַקיאַפּאַנץ, ספּעציעל די פרוי.
  
  
  זי איז געווען אַ שרעטל, שוואַרץ-כערד, טונקל-אויג, און מיסטאָמע שייך צו די כאַמינגבירד. ז י הא ט געטראג ן א הארטיק ן גאלדענע ם לאמע ן קאפטאן , װא ס הא ט זי ך אנגעהויב ן בײ ם האלדז . אָבער, איר שטורעם האָט אַקצענטירט אירע בריסט, און די וועג וואָס זי האָט זיך באַוועגט אין שנעלע סווירלס און וואַרפשפּיצן האָט אונטערגעשטראָכן די איבעריקע פון איר גאנץ סקולפּטע גוף. "דו ביסט אַ פאַרשילטן ליגנער, טאַשמד"; — האט זי געבארקט אויף פראנצויזיש.
  
  
  אַלגעמיינע אַקס טעקע דאַרף זיין דערהייַנטיקט. ער האט זיך ערהוילט. דאם פנים איז געװען צו דיק, זײן צװײטן קין האט זיך גוט אנגעהויבן, און ער האט זיך אנגעהויבן ארויסבױגן פון זײן מונדיר װאו ס׳האט געדארפט ארײנשטויסן. ע ר אי ז נא ך געװע ן א שײנער ; הויך, ליכט אויף די פיס, מיט שווערע שטריכן און מיט א פארשפארטע וואנצעס. זײ ן לײב ל אי ז געװע ן אײלבער , או ן גרוי ע האר ן האב ן זי ך ארויסגע ־ שטעל ט אי ן זײנ ע טעמפלען .
  
  
  מיט שמע מענדאַניקעס מאַנירן אָדער ווערטער האָט מען אים דאָך נישט געשטערט. אין פאַקט, ער איז געווען סאַפּרייזד און געניסן איר באַוועגונגען. "מיין טייערע מאַדאַם," האָט ער געשמייכלט, "איר פאַרשטייט פּשוט נישט די נאַטור פון דער סיטואַציע."
  
  
  — דאס פארשטיי איך גאנץ גוט. זי האט זיך אװעקגעזעצט פאר אים, ארויםגעקוקט. — דו האלטסט מיך דא אין געפאנגענע ביז דו ביסט זיכער אז אלעס איז אונטער קאנטראל!
  
  
  "איר מאכט עס געזונט ווי אַ מין פון מעלאַדראַמאַ," ער טשאַקאַלד. "אַוואַדע איך האָבן צו נעמען קאָנטראָל. ווער אַנדערש קען?
  
  
  "טאַקע, ווער אַנדערש קען! פון די אַלטע טויבן פֿעדערן האָט איר זיך אָפּגעטאָן און...!“
  
  
  ער האט געלאכט און געפרואװט לייגן די הענט אויף אירע פלײצעס. “מאַמע, דאָס איז נישט דער וועג צו רעדן וועגן דיין שפּעט מאַן אָדער מיר. װ י אי ך הא ב אײ ך אמא ל דערצײלט , הא ב אי ך גארניש ט געװאום ט פו ן זײ ן פלי ט בי ז אי ך הא ב אי ם דערצײל ט װעג ן זײ ן פאל . זיין טויט איז דורך דעם רצון פון אַלאַ."
  
  
  "אפילו אויב איך גלויבן איר, וואָס האט דאָס צו טאָן מיט מיר געהאלטן אין דעם אָרט?"
  
  
  — שמע! ער האט װידער געפרואװט אנלײגן די הענט אויף איר. "איך וועל נישט פאַרהאַלטן איר אין קיין וועג. אָבער עס איז געפערלעך צו לאָזן איצט, און מאָרגן איז די לעווייַע. ”
  
  
  
  “הײַנט נאָכמיטאָג האָב איך געוואָלט גיין צו דער פּאַקיסטאַנישער אַמבאַסאַדע איבערצוגעבן די נייעס צו מיין פאָטער. דו האסט מיך אפגעהיטן צו גיין. פארוואס?"
  
  
  ― װי איך האָב געזאָגט, ― האָט ער אַ זיפֿץ געטאָן, אַ מאַן, װאָס מע האָט זיך מיסיוזט ― פֿאַר דײַן אײגענעם שוץ. מיר האָבן סיבה צו גלויבן אַז בן ד'אָקאָ איז געהרגעט דורך דרויסנדיק פאָרסעס. מיר האָבן קיין וועג צו וויסן אַז זיי וועלן נישט פּרובירן צו טייטן איר אויך. מײנט איר, אַז איך װעל אין דער צײַט ריזיקירן אַ האָר פֿון דײַן טײַערן קאָפּ? "ער האָט זיך אויסגעשטרעקט צו ליבלינג איר, אָבער זי איז אנטלאפן, ער האט אנגעהויבן צו יאָגן איר.
  
  
  "וואָס פונדרויסנדיק פאָרסעס?" זי האט געשמײכלט.
  
  
  "למשל, די סי.איי.עי. זיי האָבן לאַנג געוואלט צו באַזייַטיקן Ben d'Oko. ” ער האט טרויעריק געשאקלט מיטן קאפ.
  
  
  ― האָבן זײ אים אַזױ געװאָלט װי דו?
  
  
  "פארוואס זענט איר אַזוי שלעכט צו מיר? איך וועל טאָן אַלץ פֿאַר איר."
  
  
  ― װילט איר, אַז איך זאָל זײַן דײַן צװײטע, דריטע אָדער פערטע װײַב?
  
  
  דאס האט אים געמאכט רויט. "וואָס קען איך טאָן צו איבערצייגן איר אַז איך האָבן דיין בעסטער אינטערעסן אין האַרץ?"
  
  
  — װילםטו טאקע װיסן? זי איז ווידער געשטאנען פאר אים.
  
  
  — יא. ער האט א נײד געטאן, קוקנדיק אויף איר.
  
  
  "איר קענט באַשטעלן אַ מאַשין פֿאַר מיר צו נעמען מיר צו די פּאַקיסטאַני אַמבאַסאַדע."
  
  
  "אין דעם שעה, מיין טייַער? דאָס איז נישט די קשיא." או ן איצ ט זײנע ן זײנ ע הענ ט געװע ן אוי ף איר ע פלײצעס . זי האט געפרואװט אװעקציען, אבער ער האט זי אנגעכאפט.
  
  
  — לאז מיך גיין, מיסט זשוק! — האט זי געגרמט , פרובירט זיך ארויסצוברעכן .
  
  
  װע ן ע ר הא ט זי ך פארשטרעקט , הא ט ז י אי ם געפרװו ט א קניע ן אי ן ד י גרויםן , א שפײ ט אי ם אי ן פני ם או ן אי ן קאפ . ז י הא ט ניש ט געװאל ט אפגעגעב ן א ן א קאמף , אפיל ו ע ר אי ז געװע ן צו ם שטארק .
  
  
  טאַשמעד האָט זי אויפגעהויבן פון דער פּאָדלאָגע, און בעת זי האָט זיך געראַנגלט, געשלאָגן און געשאָלטן, איז ער אַרײַן אין שלאָפצימער. איך האב מיך צוגעדריקט צו דער װאנט בײ דער טיר. אָבער ער וואָלט מיר איצט נישט זען אויב איך וואָלט געווען אנגעטאן אין פייער טראָק רויט און באַלוינט מיט נעאָן ליכט.
  
  
  ער האט זי ארויפגעווארפן אויפן בעט און עפעס געזאגט מיט געקראכענע ציין וועגן דעם דארף פארשטאנד. דאָס איז געווען גענוג פֿאַר אים. ז י הא ט באפרײ ט אי ר האנ ט או ן הא ט אי ם אנגעכאפ ט װ י ע ר הא ט ז י געפרװו ט צושטיפן . ער האָט געשװאָרן און געפֿאַלן. זי האט געשריגן און ער האט איר געגעבן נאך צוויי פאר פאלק. זי האט אנגעהויבן וויינען, נישט פון מפלה, נאר פון צארן און אנטוישונג. איך האב געהערט דעם קאפטאן א שאק, ווען ער האט דאס פון איר אראפגענומען, און איצט האט ער געמורמלט אויף אראביש. דער וועג צו גן עדן איז געווען פּאָקמאַרקט דורך די אַנטקעגנשטעלנ זיך כוריס.
  
  
  גשמיות שטאַרקייט און וואָג לעסאָף אָוווערפּאַוערד גייסט און פעסטקייַט. ער האט צוגעדריקט די קני צװישן אירע פיס און צעשפרײט אירע דיך. מיט דער לינקער האנט האט ער געהאלטן איהר האנדלען איבערן קאפ און מיט דער רעכטער האנט האט ער ארויסגעצויגן די קלײדער. ד י אײנציק ע געװער , װא ס ז י הא ט געבליב ן זײנע ן געװע ן אי ר שיך . ז י הא ט ז ײ װײטע ר צוגעטריב ן צ ו אים , זי ך געבויג ט אי ר רוקן , כד י צ ו פרוב ן אי ם אװעק . ד י באװעגונ ג הא ט אי ם נא ר אויפגערעגט . זי האט געשאלטן און געװײנט און ער האט געקנילט צװישן אירע פיס, װען איך האב עס צעבראכן.
  
  
  ער האט קיינמאל נישט געוואוסט וואס האט אים געטראפען, און דאס האב איך געוואלט. איך האָב אים דערשטוינט מיט אַ פּאַטש מיט די הענט אויף די אויערן. ווען ער האָט זיך אויסגעשטרעקט אין שאק, האָב איך צוגעדריקט מיין גראָבער פינגער צו די דרוק פונקטן אויף זיין האַלדז. דעמאל ט אי ז געװע ן א פראגע , א ז אי ם אפצושטופן , או ן שמא ן אי ן קאנטראל .
  
  
  "בלום פון דער נאַכט," האָב איך געזאָגט אין אורדו, אַרויסציען טאַסחמד. "גלוסט מיר, איך בין אַ פרייַנד."
  
  
  אי ן דע ר װײם ט הא ט ד י װײםקײ ט פו ן אי ר קערפע ר אויסגעזע ן װ י קוועקזילבער . אין דעם פונט, אַלע זי קען טאָן איז זויגן אין לופט און גלאָצן אויף מיר.
  
  
  "איך בין דאָ צו העלפן איר." איך האב אויפגעהויבן די ברעמען פון קאפטאן און צו איר געװארפן. זי האט זיך װי נישט געאײלט עס אנצולײגן. זי איז געזעסן און געריבן מיט די הענט און איך האב געקאנט סימפאטיזירן דעם גענעראלס כוונות.
  
  
  סוף־כּל־סוף האָט זי געפֿונען איר צונג און געזאָגט אויף בריטיש ענגליש: „אַ פאַרשילטן זון! פאַרשילטן חזיר! הונט!"
  
  
  "ער איז נישט געווען זייער העפלעך, ספעציעל פאר א גענעראל." איך האב עס געזאגט אויף ענגליש.
  
  
  זי האט מיט כעס געװארפן איר קאפטאן איבער זיך. "ווער ביזטו? פֿון וואַנען זענט איר און וואָס ווילסטו?
  
  
  "איך בין אַ פרייַנד. און איך וויל רעדן מיט דיר."
  
  
  זי האט א קוק געטאן איבערן ראנד פון בעט. — האסטו דערהרגעט דעם ממזר?
  
  
  - "ניין, איך נאָר געראטעוועט אים פון ליידן פֿאַר אַ בשעת."
  
  
  זי איז אראפגעשפרונגען פון בעט. — א אומגליק! איך װעל אים װײזן א מין אומגליק!
  
  
  איך האָב געהערט איר קלאַפּן. דער גענעראל'ס קערפער האט זיך קונוואלסיוו געציטערט. ער האָט נישט געוווּסט ווי אַ מזל ער איז ערגעץ אַנדערש. זי האט זיך צעגליט צום אלקאוו פון איר קלײדער־צימער. "גיי ארויס פון דאן בשעת איך לייג עפּעס אויף," זי געזאגט.
  
  
  כ׳האב געזארגט פאר תסכםד, און זי האט געזארגט פארן דעקל. אי ך הא ב גענוצ ט זײ ן האלדז ש פא ר ד י בלינד־פלאד , זײ ן טיכ ל פא ר דע ר באנג , או ן זײ ן גארט ל צ ו פארבינד ן זײנ ע האנדלע ן . עס איז געווארן גוט פּאַקידזשד.
  
  
  ווען איך האָב פאַרטיק, האָט זי אָנגעצונדן דאָס אייבערשטע ליכט און מיר האָבן זיך ווידער אָנגעקוקט אויף דעם ריזיקן בעט. זי האט אנגעטאן א בלײבל בלויע נעגליגע. עס האט ניט באַהאַלטן וואָס איז אונטער. ער נאָר געמאכט זיכער איר וויסן עס איז אַלע דאָרט.
  
  
  
  איר דורכקוק פון Nick Carter איז געווען גלייַך גרונטיק.
  
  
  "איר זענט דער ערשטער אמעריקאנער וואָס איך האב אלץ באגעגנט וואס האט אויסגעזען ווי אַ מענטש," זי געזאגט. — װאו האסטו זיך געלערנט אורדו?
  
  
  איך געגאנגען צו גראַדזשאַוואַט שולע אין יסלאַמאַבאַד אינסטיטוט פון טעכנאָלאָגיע. וווּ האָט איר געלערנט צו רעדן ענגליש? "
  
  
  "מייַן פאטער איז געווען אַן ענגליש גענעראל וואָס איז געווען באהעפט מיט אַ פּאַקיסטאַני פרוי, אָדער האט קיינער קיינמאָל דערציילט איר וועגן דער אימפעריע? דו האסט נאך נישט געענטפערט מיינע פראגעס - ווער ביסטו? אויב איך רופן זיכערהייט, זיי שנייַדן דיין האַלדז!"
  
  
  "דעמאָלט וועל איך דיר נישט קענען זאָגן ווער איך בין."
  
  
  זי האט געשמייכלט, אויסגעזען סיי פאלש און סיי שעמעוודיק. "און איך קען נישט דאַנקען דיר גענוג פֿאַר באַקומען דעם חזיר אַוועק מיין צוריק."
  
  
  "אזוי פארוואס זעצן מיר זיך נישט און הייבט אן דעם שמועס נאכאמאל."
  
  
  "איך האָבן צו זאָגן אַז איך האָבן קיינמאָל געווען באַקענענ צו אַ מענטש אין מיין שלאָפצימער פריער. אָבער זינט מיר האָבן זיך דאָ אָנגעהויבן. ” זי איז געזעסן אויף איר זײַט בעט און מיר באַוויזן, איך זאָל זיצן אויף מייַן. "איצט אָנהייבן."
  
  
  "איך בין דורכגעגאנגען דורך דעם פֿענצטער," איך געזאגט, "האָפענונג צו געפֿינען איר אין שטוב."
  
  
  "וואָס האָט איר טאָן, פליען דורך עס אויף דיין מאַגיש טעפּעך?" — האט זי געפענט. — פּרוּװט מיך נישט אָפּנאַרן.
  
  
  "איך בין נישט פליען, איך קליימד, און איך טאָן ניט האָבן צייַט צו אָפּנאַרן איר."
  
  
  "איר זענט איינער פון די פאַרשילטן אגענטן וואָס דער גענעראַל האָט גערעדט."
  
  
  ― איך בין דער, װאָס װיל אײַך פֿרעגן אַ פּאָר פֿראַגעס. דערנאָך וועל איך אַראָפּגיין צו מיין טעפּעך און פליען. ”
  
  
  זי איז אויפגעשטאנען, איז צוגעגאנגען צום פענצטער און זיך ארויסגעבויגן. אירע באוועגונגען האָבן אונטערגעשטראָכן אַ דערריע, וואָס יעדער פּאָעט האָט געקענט שרײַבן אַ סאָנעט.
  
  
  "איך געוועט איר וועט זיין גוט אויף נאַנגאַ פּאַרבאַט," זי געזאגט, גיין צוריק צו די בעט. "דאס איז אַ מאָדנע אינצידענט, אָבער איך שולדיק איר עפּעס. וואס ווילסטו וויסן?"
  
  
  ― װאָס האָט דײַן מאַן זיך אַזױ געאײַלט קײן בודאַן אין מיטן דער נאַכט?
  
  
  "האַ! דאס טשודנע! ער האָט מיר קיינמאָל נישט געזאָגט פאַרוואָס ער גייט ערגעץ. געוויינלעך האָט ער מיר נאָר געשיקט וואָרט צו קומען. ער האט ליב צו ווייַזן מיר אַוועק אַזוי אַלעמען וואָלט טראַכטן ער געוואוסט ווי צו קלייַבן אַ פרוי, אַ סעקסי, רייַך פּאַקיסטאַני וואָס איז געגאנגען צו שולע אין לאָנדאָן. קליין ייִנגלעך זענען געווען וואָס ער לייקט."
  
  
  — דו האסט נישט געהאט קײן סך קאנטאקט מיט אים, און דו האסט אים נישט געזען אײדער ער איז אװעק?
  
  
  ז י הא ט זי ך אויפגעשטעלט , געהאלט ן ד י עלנבויג ן ד י עלנבויגן , או ן אנגעהויב ן זינגען , װ י א קאלאמביע . "יא, אין פאַקט, איך געזען אים. ער האט מיך אויפגעוועקט. ער איז געווען דערשראָקן. פֿאַרשטייט זיך, אַז ער האָט אויסגעזען ווי אַן אַלטע, אָבער אפֿשר האָב איך דעמאָלט געדאַרפט געבן מער אכטונג אויף אים”.
  
  
  — קענסטו געדענקען וואס ער האט געזאגט?
  
  
  "אוודאי קענען! דו מיינסט אז איך בין נאריש! ער האָט געזאָגט, אַז אויב עפּעס כאַפּאַנז מיט אים, איך זאָל גיין צו מיין לאַנד 'ס אַמבאַסאַדע און בעטן אַמבאַסאַדאָר אַבדול כאַן צו באַשיצן מיר. האָב איך געזאָגט: פֿאַר װאָס, װוּהין גײסטו? ' ער האט געזאגט: "איך בין געגאנגען צו בודאַן צו טרעפן אבו אָטמאַן." איך האב געקאנט פארשטײן פארװאם ער האט זיך דערשראקן. שיק האָט אים געסטראשעט צו קאַסטרירן, כאָטש איך ווייס נישט צי דאָס איז מעגלעך. האָב איך געזאָגט: װאָס גײסטו זען דאָס דאָזיקע קלײנע זאַך? ער האט מיר נישט געענטפערט. ער פשוט האט געזאגט עפּעס וועגן עס איז דער רצון פון אַלאַ. איך בין נאך געווען האלב שלאָפנדיק און נישט זייער צופרידן אז איך בין אויפגעשטאנען. אפֿשר איך זאָל האָבן מער אכטונג צו אים." זי האָט אַ זיפץ. “ארעם אַלט בן ד'אָקאָ, אויב נאָר ער איז געווען האַלב אַזוי גוט אין בעט ווי ער איז געווען אָפּשפּרונג אַרויף און אַראָפּ אויף די יו.ען. פּאָסטאַמענט. שטעלט זיך פאר אז ער יאגט נאך כאר בחורים ווען ער האט געקענט האבן סיי וועלכע פרוי אין לאנד!"
  
  
  "ערלעך, איך האָבן נישט אַזאַ מין פאַנטאַזיע, שמע."
  
  
  זי איז געזעסן אויף מיין זייט פון בעט. "איר וויסן, איך סלעפּט אין דעם בעט אַליין פֿאַר פיר יאר!" זי האט געזאגט אַז עס איז נישט מיין שולד, קוק בייַ מיר, די ניפּאַלז פון איר בריסט טריינג צו ברעכן דורך די וועב פון איר נעגלידזשי. "וואָס איז דיין נאָמען?"
  
  
  "נעד קאָל."
  
  
  "אָוקיי, עדוואַרד," זי לייגן איר הענט אויף מיין פּלייצעס. "איצט עס איז מיין קער, און אויב מיר טאָן ניט מאַכן אַ סוף צו פיר יאר פון גאָרנישט, איך וועל רופן זיכערהייט און העלפן אים ענדיקן דיין לעבן."
  
  
  איר האָט געהערט די אַלטע זאָגן וועגן די פרוי וואס איז געווען אַ טיגער אין בעט. שמע װאלט זי געמאכט װי א קאץ. מי ר האב ן זי ך געקושט , או ן ז י הא ט אנגעכאפ ט מײ ן צונג , זויג ט אי ם מי ט א מילד ע שלעפ . װע ן מײנ ע הענ ט האב ן געפונע ן אי ר בריסט , זײנע ן אי ר הענ ט מי ך נאכגעלאפן , װ י ז ײ װאלט ן געװע ן צארן , מי ט מײנ ע קלײדער . אין פיר יאר פון פרישקייט האט זי נישט פארגעסן ווי אזוי מען זאל אפמאכן דעם גאַרטל און אפציען איר בליצ - שלעסל. װע ן אי ך הא ב אנגעהויב ן קעגנזאצן , הא ט ז י געווארפ ן דע ם קאפ .
  
  
  אירע אויגן זײנען געװען ברײט און ליכטיק און אירע ליפּן זײנען געװען פולע. "דו ביסט מיין גאַסט!" — האט זי אויסגעכאפט אין אורדו. "אין מזרח עס איז געוויינטלעך צו פאַרווייַלן דיין גאַסט. דאָס איז מיין בעט און איר זענט דאָ אויף מיין פאַרבעטונג.
  
  
  זי האָט מיך צוגעדריקט צו מײַן רוקן און אָנגעהויבן צייכענען נאַסע מאַפּס אויף מײַן קערפּער מיט די ליפּן. דעמאָלט פּלוצלינג זי סטראַדדעד מיר. מיט איהר רוקן פארבויגן, די בריסט ארויסגעשטויסן, די קניען ארומגעכאפט ארום מיינע היפּס, זי האט אנגעכאפט מיינע הענט מיט די אירע און געזאגט: "איך וועל טאנצן פאר דיר."
  
  
  
  איך וואָטשט איר פּנים ווי זי סלאָולי סאַנגק אין פּלאַץ, אינטש דורך אינטש. אירע אויגן האבן געבליצט און פארבײטערט, די ליפן האבן זיך צעשײדט און זי האט ארײנגעצויגן אן אטעם. דערנאָך האָט זי אָנגעהויבן טאַנצן, און אַלע באַוועגונגען זײַנען געווען אויף אירע היפּס און פּעלוויס. איך גלעט זי. איר קאָפּ איז פאַרפאַלן ווי זי געפרוווט צו מאַכן אַרויף פֿאַר פיר יאר אָן ליבע.
  
  
  ווען זי אריבערגעפארן אַרוף, איך פארשטאפט איר טאַנצן און אנגעהויבן מיין אייגן. כ׳האב זי אויפגעהויבן איבערן קאפ, זי געהאלטן אין דער לופט. דערנאָך, ווי זי האָט זיך אָנגעהויבן זיך געראַנגלען, ופגעקאָכט אַז איך האָב אָפּגעשטעלט איר כושיק גאַוואָטטע, האָב איך זי אַראָפּגעקלאַפּט, ראָולינג צו טוישן אונדזער שטעלע.
  
  
  "ניין!" — האט זי געזאגט , אנהויבנדי ק זיך . "ניין ניין!"
  
  
  איך בין דאך געווען איר גאסט. איך ראָולד צוריק, לייכט ציען איר אויף שפּיץ פון מיר. אונדזער שטופּן געווארן שנעלער, מער היציק. מיר אריבערגעפארן ווי איינער איצט, און איר אויגן פארמאכט ווען זי געפאלן פאָרויס, האלטן צוריק די קאַם פון אונדזער לעצט כוואַליע.
  
  
  אי ך הא ב זי ך פארזיכטי ק ארויסגעטרעט ן פו ן אי ר אונטע ר אי ר אונד ז בײד ע איבערגעקערט . דערנאָך האָב איך געקוקט אויף איר, געפילט אירע פיס נאָענט אַרום מיר. אירע פֿינגער האָבן זיך אַרײַנגעגראָבן אין מײַן רוקן, אירע ציין זײַנען געפֿאַלן אין מײַן אַקסל, ווען זי האָט זיך צעוויינט, "ביטע!" ס'האט זיך איצט נישט אפגעהאלטן. מי ר זײנע ן זי ך צוזאמענגעגעקומע ן , א ן עקסטאטיש ן ציטער ן אי ז דורכגעגאנגע ן פו ן מײ ן קערפער ס צ ו אירן .
  
  
  אויב מיר וואלטן געקענט פארברענגען די איבעריגע נאכט צוזאמען, וואלטן מיר געקענט שרייבן א נייע אויסגאבע פון קמא סוטרא. טאסאכםד האט זיך װידער אומגעקערט אין דער אמתער װעלט.
  
  
  "פארוואס הרגעט איר אים נישט?" — האט זי געזאגט בעת איך האב פאר איר אנגעצונדן איינע פון מיינע ציגארעטן.
  
  
  "אויב איך טאָן דאָס, ווו וואָלט איר זיין?" איך האב אראפגעקניפט עס אונטערזוכן.
  
  
  "ניט ערגער ווי איך בין איצט, עדוואַרד."
  
  
  ― אַך, אַ סך ערגער, שמע. ער וויל נישט אַז עפּעס זאָל פּאַסירן מיט דיר. אָבער אויב עפּעס כאַפּאַנז מיט אים דאָ אין דיין רומז, נו, עס איז נישט ווערט די ריזיקירן."
  
  
  עס איז נישט ווערט עס פֿאַר אן אנדער סיבה. דער טויטער תסחמד נוצט מיר נישט. אפֿשר לעבעדיק. דערבײַ, אויב איך וועל אים פרעגן פאַר שמע, האָב איך נישט געוווּסט וואָס איך וועל באַקומען. דאָס װעט זײַן דער װאָגן פֿאַרן קעמל. דער קעמל איז געווען אָסמאַן.
  
  
  ע ר אי ז געװע ן מענדאניקע ס געשװוירן ע שונא , או ן דא ך הא ט ב ן ד א אוק א געגאנגע ן א גרויםע ר מאכ ט אי ם אנטקעגן . עס איז געווען לאַדזשיקאַל אַז אָסמאַן וואָלט אָפּזאָגן צו אָנטייל נעמען סייַדן ער האט עטלעכע פריערדיק אָנווייַז פון די ציל פון די פּאָוווואַו. עס איז אויך געווען לאַדזשיקאַל אַז ניק קאַרטער וואָלט זיין בעסער צו טרעפן מיט אָסמאַן גלייך איידער ער פרעגן טאַסאַהמעד פראגעס. אַזוי פיל פֿאַר די לאָגיק.
  
  
  ― שמע, װאָס רופֿט איר נישט די ייִנגלעך און לײגט דעם גענעראל אין בעט. זאג זיי, אז ער איז פארשוואונדן געווארן פון אויפרייס. איך האָב אָנגעהויבן צונעמען דעם גאַג.
  
  
  זי האָט זיך געכײַכט. "איר טראַכטן כּמעט ווי גוט ווי איר מאַכן ליבע. אַמאָל ער איז ניטאָ, מיר קענען פאַרברענגען די מנוחה פון די נאַכט."
  
  
  איך האב איר נישט געברענגט קיין שלעכטע נייעס. איך האָב מיך באַהאַלטן אין לאָקערס, בעת צוויי וועכטער, אַביסל פאַרוואונדערט אָבער שמייכלנדיק, האָבן צוגענומען דעם אָפּגעשוואַכענע אַראַבישן ריטער צו זיין היים.
  
  
  "איצט," איז זי אַרײַן אין שלאָפֿצימער, וואַרפֿנדיק אַװעק דעם קיטל, װאָס זי האָט אָנגעטאָן פֿאַרן גענעראל, ― דאָס מאָל װעלן מיר האָבן אַ שפּיגל צו װײַזן, װאָס מיר האָבן הנאה. ז י הא ט זי ך ברײ ט אויסגעשפרײ ט אי ר ארעם , או ן זי ך געפיר ט נאקע ט פא ר מיר , װידע ר כולימער .
  
  
  איך האָב זי אַרומגענומען, וויסנדיק, אַז איך וועל זיך מסתּמא פֿײַנט האָבן אין דער פֿרי. זי האט געענטפערט. איך געווענדט דרוק ווו עס איז געווען מינדסטער דערוואַרט אָדער געוואלט. זי האט זיך א מאמענט געפרוירן און דערנאך איז זי צוגעלאפן. איך האב זי אויפגעהויבן און זי געטראגן אין בעט. איך האב זי געלעגן און זי געקושט א גוטע נאכט. דערנאָך האָט ער אויסגעלאָשן די ליכט און, קוקנדיק אַרום דעם הויף פֿון פֿענצטער, איז ער פֿאַרזיכטיק אַרויסגעגאַנגען.
  
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  
  
  
  האקן וואלט געזאגט אז די צייט וואס מען האט פארברענגט מיט שמע איז געווען א געפערליכע וויסט. זאל זיין. אבער אויסער דעם פארגעניגן האב איך געדארפט דאס ווילדע געמיש פון מזרח און מערב אלס א בונד, איינער וואס איך וואלט געקענט שטיצן קעגן טאסהמעד אויב די געלעגנהייט וועט זיך אויפשטעלן. אָבער, אַ פּלאַץ פון צייט איז געווען ווייסטאַד. כ׳האב עס מער נישט פארװיסט, אויפגענומען דעם פיאט פארן פאליציי־קאמיסאריאט און זיך אװעקגעפארן צו דער אמבאסאדע. װע ן אי ך בי ן אנגעקומע ן צ ו זײ ן טויער , הא ב אי ך שוי ן אנגעהויב ן ד י שפילן .
  
  
  דאם טויער איז געװען פארמאכט. ם׳איז געװען א גלאק און א רײד־שטוב. איך האָב געקלונגען דעם גלאָק אין עטלעכע לאַנג פּלאַצן. ווען איך האט קיין פּלייבאַק, איך ראַנג האַרדער ווידער.
  
  
  דאָס מאָל איז געקומען אַ קול פֿון דער וואַנט־רעדנער, ווי אַ רעקאָרדירטע אָנזאָג. — די אמבאסאדע איז פארמאכט ביז 8:00, האר.
  
  
  "איז דאָס אַ מאַרינע זיכערהייט וועכטער?" — האב איך געפרעגט אין בודקע ארײן.
  
  
  — יא הער, דאס איז קארפאראל סימס.
  
  
  — קאָרפּאָראַל, װײסט איר װאָס איז זיבן־פינף־דרײַ?
  
  
  עס איז געווען אַ קליין פּויזע. "יא מיין האר." עס איז געווען מער קשר צו אים.
  
  
  "נו, עס איז זיבן-פינף-דרייַ און איך וואָלט אָפּשאַצן עס אויב איר וואָלט לאָזן מיר גלייך."
  
  
  — װער ביסטו, הער ?
  
  
  "הער סאַטאַן קענען זאָגן איר אַז. עס איז זיבן, פינף, דרייַ. איך ווילן באַלדיק קאַמף, קאָרפּאָראַל."
  
  
  
  נאָך אַ מינוט פּויזע, און דעמאָלט: "וואַרט, האר."
  
  
  איך בין צוריק צו די מאַשין, צופרידן אַז די פאָרשלאָג געמאכט דורך AX איז געווארן אַ SOP מיט יו. עס. עמבאַסיז און יידזשאַנסיז אַרום די וועלט. דער געדאַנק איז געווען אַז מיט די העכערונג פון טערעריזאַם און קידנאַפּינגס, עס איז נייטיק אַז פּשוט לעגיטימאַציע קען זיין צוגעשטעלט אין אַ מאָמענט ס באַמערקן אין די געשעעניש פון אַ נויטפאַל. פאר יעדן טאג האט מען געשיקט פון וואשינגטאן אן אנדער סיקוואנס פון נומערן. זינט AX איז געווען דער סאַפּלייער, איך שטענדיק געארבעט מיט אַ רשימה וואָס איך מעמערייזד פֿאַר צוויי וואָכן אין אַ רודערן.
  
  
  דער טויער האט זיך אויפגעהויבן און איך בין ארײן אין באלויכטן ארײנגאנג. פֿאַר די באַגריסונג קאמיטעט עס זענען געווען דרייַ מאַרינעס מיט אַ מ 16 און קאָרפּאָראַל סיממס מיט אַ .45.
  
  
  “אנטשולדיגט הער, איר וועט מוזן אַרויסגיין פון וואַגאָן,” האָט ער געזאָגט, קוקנדיק אויף מיר. "קען איך זען דיין שייַן ביטע".
  
  
  "מיסטער סאַטאַן וועט צושטעלן עס," איך געזאגט, ארויס פון די מאַשין. "ביטע נעמען עס פון אים."
  
  
  "זיי קאָנטאַקט אים." דער קארפעראל האט שנעל אונטערזוכט דעם קאר. איך האָב אים געגעבן די שליסלען צו דער קאַסטן. דער שמועס האָט זיך דאָרטן געענדיקט. די מאַרינעס וואָטשט ווי איך אָנצינדן אַ פּאַפּיראָס און געווארט בשעת סאַטאַן אפגעטרעסלט זיין טאָכעס. דער טאָכעס איז געווען פיל בעסער ווי סאַטאַן ס, אָבער עס פּיסט מיר אַוועק.
  
  
  Paula Matthews האט אנגעטאן טוויד הויזן און אַ פוטער-ליינד פלי רעקל קעגן די קעלט. מיט אירע איריש סעטער האָר פּולד צוריק אין אַ בולקע און איר קרימי פערשקע קאַמפּעקשאַן נאָך אַ ביסל סטיינד פון שלאָפן, זי וואָלט זיין אַ באַגריסונג דערצו צו כּמעט יעדער צונויפקום. כאָטש די דריי מאַרינעס האָבן אויף מיר געהאלטן די אויגן, זיי וואָלט האָבן מסכים געווען.
  
  
  — דו קענסט דעם מאן, מיס מאטהײס ? — האט קארפאראל סיממס געפרעגט.
  
  
  — יא, קארפאראל. זי איז געווען אביסל אן אטעם און נישט געוויסט צי זי זאל ארויסגיין פון סארט. "וואָס איז די פּראָבלעם, הער קאָלע?"
  
  
  "וואו איז סאַטאַן?"
  
  
  "ער איז געווען זייער מיד און געבעטן מיר ..."
  
  
  "איך וואָלט ווי צו נוצן דיין טעלעפאָן, קאָרפּאָראַל."
  
  
  דער קאָרפּראַל איז געווען אַ ביסל נישט זיכער. ער האט געקוקט אויף פאולע פאר באשטעטיקונג.
  
  
  איך האב עס אנשטאט אנגעטאן. — דאס איז א באפעל, קארפאראל, יעצט! מייַן טאָן וואָלט האָבן באקומען די האַסקאָמע פון אַ שטיוול לאַגער ינסטראַקטער.
  
  
  "יא מיין האר!" מיר דרײ זײנען שטילערהײט צוגעקומען צום זיכערהייט־פאסט. אין דעם קלײנעם אינעװײניקסטן צימער האט ער אנגעװיזן אויפן טעלעפאן.
  
  
  ער איז אַװעקגעגאַנגען און איך האָב געזען, אַז פּאַלאַס פּנים גלײַכט מיט אירע האָר. "קוק! ווי טאָן איר טראַכטן ... "
  
  
  "וואָס איז זיין נומער און טאָן ניט וויסט דיין צייט צו וואַרפן דיין שוך."
  
  
  מיט געקלעפטע פויסטן און פינקלענדיקע אויגן האט זי אויסגעזען גוט גענוג צו פאטאגראפירן. "פינף, צוויי נול, דריי," זי כייסט.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און אנגערופן דעם נומער. עס ראַנג צו לאַנג איידער סאַטאַן סטאַרטעד קאַמפּליינינג, "פּאַולאַ, איך דערציילט איר ..."
  
  
  "סאַטאַן, איך דאַרפֿן צו נוצן די אַמבאַסאַדע פלאַך רעכט איצט. שאָקלען דיין טאָכעס און פלינק די מאַנשאַפֿט. דאַן קום אַראָפּ אַהער צו די טויער אַזוי מיס Matthews קענען גיין צוריק צו בעט ווו זי געהערט.
  
  
  איך האב געהערט די דראטן ברומען ווען ער האט אויפגעהויבן די ציין. װע ן ע ר הא ט גערעד ט הא ט ע ר מי ר דערלאנג ט .— ״ דע ר אמבאסאדע־עראפלא ן געפינ ט זי ך נא ך אי ן טוניסיע . איך מיין אז ער האט מיט זיך א מאנשאפט. איצט אויב איר טראַכטן ... "
  
  
  "איך טראַכטן דאָס וועט זיין געשריבן אין שרייבן און געשיקט צו דיין דירעקטאָר אין Langley. אין דער דערווייל, איז עס אַ ספּער פלאַך?
  
  
  "ניין. עס איז בלויז קאָנוואַיר."
  
  
  — האסטו באדינגונגען פאר א טשאַרטער ?
  
  
  ער האט סארקאסטיש געשנארכט. "פון וועמען! עס זענען קיין פּריוואַט מקורים. מיר זענען אַן אַמבאַסאַדע. מיר פאַרמאָגן נישט דאָס לאַנד."
  
  
  "איך רעכן אַז אנדערע עמבאַסיז האָבן פּליינז. זענען עס קיין קעגנצייַטיק אַגרימאַנץ אין פאַל פון אַ נויטפאַל? ”
  
  
  "עס נעמט אַן אַמבאַסאַדאָר צו נעמען קאַמף, און ווי איר וויסן ... מיר טאָן ניט האָבן אַן אַמבאַסאַדאָר." ער האט געשמײכלט.
  
  
  “לאמיר עס שטעלן אן אנדער וועג. דאָס איז די בילכערקייַט פון רויט איינער. איך דארף א עראפלאן. איך דארף אים איצט. איר קענט העלפן?"
  
  
  די דראטן האבן װידער געברומען. "עס איז אַ פאַרשילטן קורץ צייט, און עס איז אין די מיטן פון די נאַכט. איך וועל זען וואָס איך קען טאָן. רוף מיר צוריק אין אַ שעה." ער האט אויפגעהאנגען.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן דערזע ן פאולה , קרימענ ט מי ך שטודירנדיק . "קאן איך העלפן?" זי האט געזאגט.
  
  
  — יא. איך האב ארויסגענומען א בלייַער און פּאַפּיר און גענומען שרייבן. "דאס זענען UHF טראַנסמיסיע פריקוואַנסיז. וואָרענען דיין סיגנאַלמען צו קאָנטראָלירן זיי. איך קען רופן. מייַן קאָד נאָמען וועט זיין פּיפּער. איך וועל רופן טשאַרלי. פארשטאנען?"
  
  
  — נו, װאו גײםטו ?
  
  
  "איין טאָג מיר וועלן זיצן אויף דיין פּאַטיאָ און איך וועט זאָגן איר אַלץ."
  
  
  זי איז געגאַנגען מיט מיר צום אויטאָ. איך בין אַרײַן אַרײַן. "הענרי הילף?" זי האט געזאגט.
  
  
  איך האב אויף איר געקוקט. — גיי צו בעט, פאולה. איך האָב געמאָלדן דעם קאָרפּראַל, ער זאָל אָנטאָן דעם טויער-סוויטש.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  
  
  
  אין עטלעכע מישאַנז, די ברייקס אַרומפאָרן מיט איר. אויף אנדערע, איר כאַפּן אַ ביסל אויף די גיין. אויף עטלעכע איר וועט נישט באַקומען זיי.
  
  
  גלייך ווי איך האב זיך אויסגעדרייט די ווינקל אויף האנס גייער גאס. איך געדאַנק ער קען האָבן עטלעכע געדאנקען ווי צו באַקומען צו בודאַן מיט אַ פלאַך.
  
  
  די שענסטע גאס האבן באלויכטן די שעפלעכט. אויף אים איז פארקירט געװארן אן אײנציקער אויטא, גלייך פארן גייער טויער. עס איז געווען אַ גראָב, באַאַמטער-קוקן מערסעדעס. איך בין פארביי געפארן. עס איז געווען ליידיק אָדער דער דרייווער איז סליפּינג אין די זיצפּלאַץ. די לעצטע איז געווען אַנלייקלי. אי ך הא ב גענומע ן שנעלע ר או ן געגאנגע ן ארום . אין מיין מיינונג ס אויג איך קען זען עריקאַ אין די קורצע הייזלעך און טערטאַלנעק סוועטער.
  
  
  איך האָב איבערגעלאָזט די פיאַט אין פּאַרק. עס זענען געווען קיין פוסגייער, אפילו נישט אַ בלאָנדזשען הונט צו היטן מיר לויפן אַראָפּ די גאַס וואָס איז געווען פּאַראַלעל צו גויער. אי ך הא ב געהא ט א שטריק , צ ו קריכן , איבע ר ד י אינטערװענצנדיק ע מויער ן או ן איבע ר דע ר װיללע־גרונד , װא ס אי ז געשטאנע ן הינטער ן צװ ײ שטאקיק ע מאריש ע כאן־געשיכטע . ע ס הא ט געהא ט א גאנ ץ מי ט בויגן ׳ או ן קאכלעס . פון ערשטן שטאק פענסטער איז געפאלן ליכט. װיפל איך האב געװאלט קומען אהײם, בין איך ערשט ארומגעגאנגען אין שטוב.
  
  
  קיין דרויסנדיקע זיכערקייט איז נישט געווען. עס איז געווען בלויז טויט טאָר. ער איז געווען שאָס עטלעכע מאל. צװיש ן זײנ ע אנגעקלאפענ ע פאנגע ן אי ז געװע ן א לײב־פארבירטע ר שטיק . אי ך בי ן ארײ ן אי ן קאמ ף דורכ ן פענצטער .
  
  
  עס איז געווען עפּעס וועגן דעם סצענע וואָס האט דערמאנט פון די פריערדיקע, אין וואָס איך געשפילט די ניט סאַספּעקטיד פּיפּינג טאָם. דאס האט געהאט א מין קאמישע איבערטאנען. עס איז גאָרנישט מאָדנע וועגן אים. האנס גײער, זײן פנים געשװאלן און בלוטיק, האט זיך געקעמפט אויסצו־ אנטלויפן פון א שװערער מאן אין אן אײלבער־גרין מונדיר, װאם האט אים האלב דערשטיקט מיט אײן האנט, צוגעדריקט דעם שפיץ מעסער צום האלדז פון דעם מעכאניקער.
  
  
  האַנס ס השתדלות איז געווען ניט אַזוי פיל צו אַנטלויפן זיין קאַפּטער ווי צו ראַטעווען זיין טאָכטער. עריקא ס קלײדער האט מען אראפגענומען און זי איז געלעגן אויפן עסטישן טיש. שטייענדיק הינטער איר, געהאלטן זיין ריסץ, איז געווען אן אנדער דערקענען מאַסלינע גרין קולטיוואַטאָר. עריקא'ס פיס האבן זיך אנגעבאנגלט איבער ביידע זייטן פונעם טיש, די קנעכל פארזיכערט מיט שטריק. בײם ענדע טיש איז געשטאנען א גרויםער זוהן. ער וואָלט אויך געווען אנגעטאן אין מאַסלינע גרין. די קליינע היימישע בינע איז געווען אָנגעפירט און רעזשיסירט דורך קאָלאָנעל מאָהאַמעד דאָוזאַ. ער איז געזעסן מיטן פנים צום רוקן פונעם שטול, געלעגן דעם קין אויפן קאנט.
  
  
  איך לאָז איבער די פֿילאָסאָפֿיע די פֿילאָסאָפֿיע, אָבער איך האָב תּמיד געגלויבט, אַז דער איינציקער וועג צו האַנדלען מיט אַ רייפּיסט איז אַוועקצונעמען זײַן פֿעיִקייט צו שענדונג. אין שמע'ס פאל, האב איך נישט געמיינט אז עס וועט קיינמאל זיין שענדונג, כאטש אין דעם זין אז עס וועט דא פאסירן. עריקאַ איז געווען גאַגד און יעדער מוסקל אין איר גוף איז געווען געשפּאַנט און אַרטשט, סקרימינג פֿאַר מעלדונג.
  
  
  איך האָב געזען אַז דוסאַ האָט אַ נאָק צו דעם שלאַנג, געהערט האַנס שרייען: "למען השם, איך האָב דיר אַלץ געזאָגט!"
  
  
  דערנאך האט װילהעלמינה גערעדט. אַמאָל פֿאַר די אַלעדזשד רייפּיסט, וואס איז געפאלן שרייענדיק. אמאל האב איך געמאכט א דריטן אויג אין קאפ פון דעם מוטשען האנס. נאכאמאל צו באצאלן דעם דריטן מענטש וואס האט געהאלטן עריקא'ס ריסטן. געבן איר די געלעגנהייט צו גיין אין זוכן פון איר וואָפן.
  
  
  דוזא איז געװען אויף די פיס, אײן האנט אויף זײן .45. — פרירן אדער דו ביסט טויט! איך האב אים באפוילן אויף פראנצויזיש. — גיב מיר נאר א תירוץ, דוסא! ער האָט זיך געענדערט. “הייבן די הענט אויבן דיין קאָפּ! פּנים די וואַנט! ער האט געפאלגט.
  
  
  האַנס און עריקאַ זענען געווען שאַקט. "האַנס!" איך האב איבערגעזעצט אויף ענגליש. "קום ארויס! כאַפּן דיין ביקס! אויב ער אפילו בלינקען, שיסן אים!"
  
  
  האנס האט זיך באװעגט װי א מאן װאם גײט אין שלאף. אי ך הא ב געבראכ ט דא ס איבעריק ע גלעזע ר מי ט װילהלמינע ס הינט ן , װעלנדי ק ארײנקומע ן אינעװײניק . ווען איך האָב דאָס געטאָן, האָט עריקאַ זיך באפרייט און פאַרשווונדן. ד י װײניק ע געשטאלט ן אי ז געלעג ן אויפ ן דיל , צעקרימט ע או ן נא ך פארדעק ט מי ט זײ ן אײגענע ם בלוט , אומבאװאוסטזיניק , אדע ר טויט .
  
  
  האנס איז געשװעבט אויף די פיס, די אויגן האבן זיך פארגלײצט, נישט אין גאנצן זיכער, אז דער נאכט־מארע איז אריבער. איך האב אים באפרייט פון דעם פן און אים געקלאפט אויף דער אקסעלע. "באַקומען זיך אַ גאַרטל פון דעם בורבאָן. איך װעל דאָ אַלצדינג פֿאַרנעמען“.
  
  
  ע ר הא ט א שטומף־געקלאפ ט או ן זי ך ארוי ס אי ן קיך .
  
  
  איך האָב געזאָגט צו דוסע. "דריי זיך ארום."
  
  
  ער איז צו מיר צוגעגאנגען, געוואלט זעהן צי איך בין ווער ער האלט אז איך בין. ער האָט אָנגעהויבן שמייכלען ווי ער האָט געזאָגט: "וואס סערעז..."
  
  
  מײַן באַקהאַנד צו זײַנע טשאָפּס האָט ניט נאָר אַװעקגענומען זײַן שמייכלונג און אָפּגעשטעלט זײַנע װערטער, נאָר אַרײַן דעם קאָפּ אַרײַן אין דער װאַנט, װאָס האָט געפֿירט אַ שטראָם רױט פֿון זײַנע ליפּן.
  
  
  "איר וועט בלייבן שטיל," איך געזאגט ווען זיין מאָמענטאַל קלאַפּ האט זיך אויסגעדרייט אין אונטערגעשטראכן גרימצארן. "איר וועט ענטפֿערן ווען גערעדט צו איר ווי איר געלערנט מיר. צי ניט פּרווון מיר. איך בין אויף דער גרענעץ פון גוטן איר. װאָס װילט איר פֿון די דאָזיקע מענטשן?
  
  
  "דער פאַרשילטן ממזר האט געוואלט וויסן וואָס איך געוואוסט וועגן די ומגליק." האנס האט געוואשן דאס פנים, געהאלטן די פלאש אין דער האנט, און כאטש ער האט נאך געאטעמט ווי א מענטש וואס איז צו ווייט געלאפן, איז זיין הייזעריק שטימע צוריקגעקומען צו הארמאניע און די גלאזיקע אויגן איז פארשוואונדן געווארן. "נאָר ער האָט מיר ניט געגלויבט ווען איך דערציילט אים. לאָזן מיר צעברעכן דעם פלאַש איבער זיין שאַרבן! ער איז געשטאַנען פאָרויס, אַ שפּאַנונג אָנגעשריבן איבער זײַן פֿאַרבראָכן פּנים.
  
  
  "גיין זען ווי עריקאַ איז טאן." כ׳האב אנגעכאפט זײן האנט.
  
  
  ע ר הא ט זי ך מיטאמא ל דערמאנ ט אריק ע או ן זי ך אװעקגעלאפ ן או ן אנגערופ ן אי ר נאמען .
  
  
  — פארװאם גײםט איר, װאם ער װײםט װעגן דעם אומגליק?
  
  
  דוזא האט א שמייכל געטאן. "מייַן אַרבעט איז צו זאָרגן. אויב ער ווייסט ווי עס געטראפן, דעמאָלט ער מוזן וויסן ווער האט עס. איר וועט זיין געזונט ינפאָרמד. ”…
  
  
  מיין פויסט איז נישט געווען ווייט. עס האט אים וויי געטאן. כ׳האב געװארט ביז דער בחור האט זיך אפגעשטעלט און ער איז צוריק געקומען, דאן האב איך אים געשפילט זײן אײגענעם רעקארד: ״איך האב געזאגט, דו װעםט ענטפערן, נישט מאכן נארישע קולות. דאָך, ער ווייסט נישט ווער, אַפֿילו אויב ער ווייסט ווי. אדער דו מיינסט אז ער וועט זיך אפזאגן צו ענטפערן אזוי לאנג ווי דו דערלאזט איינעם פון אייערע מאלפען צו שענדען זיין טאכטער? "
  
  
  דוזא׳ס קול האט אים געפײפט אין האלדז. "עס איז מיין אַרבעט צו געפינען אויס."
  
  
  "אויך מיין." איך האָב אים אַרײַנגעשטעקט דעם לוגער אין מאָגן און אַרײַנגעשטעקט דעם הוגאָ־פּונקט אונטער זײַן גאָמבע. "איך האָבן זייער קליין צייט, קאָלאָנעל. איר וועט האָבן אפילו ווייניקער אויב איר טאָן ניט קאָואַפּערייט." איך האב אים צוגעדריקט צו דער וואנט, דעם האלדז צוריק, דעם קין אוועק פון די שפיץ פון דעם סטילעט. — פאַרוואָס האָט מענדאַניקע געוואָלט זען אַבו אָסמאַן?
  
  
  דורך געקלעפּט ציין, שאַקינג דעם קאָפּ, ער דערשטיקט: "איך שווערן צו אַלאַ, איך טאָן ניט וויסן!"
  
  
  הוגאָ פארגאסן בלוט. דוזא האט זיך געפרואװט צוריקציען דורך דער װאנט. "איך שווערן ביי די קאָראַן! בײַ מײַן מאַמעס קבֿר!"
  
  
  איך יזד דעם דרוק אַ ביסל. — פאַרוואָס האָט מענדאַניקע געוואָלט זען דעם אַמבאַסאַדאָר פּעטערסאָן?
  
  
  ער האט געשאקלט מיטן קאפ. “איך בין נאָר דער הויפּט פון זיכערהייט! איך וועל דאָס נישט וויסן!"
  
  
  דאָס מאָל האָט הוגאָ ניט נאָר געקיצט. דוזא האט געשלאגן דעם קאפ אין דער װאנט און געשריגן. "ווידער. איך האב געזאגט פארוואס? דאָס איז די בלויז מאָל איר וועט באַקומען עס."
  
  
  ער האָט זיך צעפֿאַלן און גענומען פּלאַפּלען, וויינען: „ווייַל! ווייַל! ער האָט מורא געהאַט פֿאַר אַ קאַפּ! ווייל ער האט מורא געהאט אז דער גענעראל טאשהמד וועט אים אומברענגען!
  
  
  "און דו האסט אומגעברענגט אונזער אמבאסאדאר."
  
  
  "עס איז געווען אַן צופאַל!"
  
  
  “עס איז געווען ווי די סאַבאָטאַזש פון די פלאַך איז געווען אַ צופאַל. טאַשמד האָט מורא געהאַט, אַז מענדאַניקע וועט פּרוּוון מאַכן אַ האַנדלונג מיט אָסמאַן.
  
  
  "ניין ניין!" ער האט א שאקל געטאן מיטן קאפ פון זײט צו זײט. ― דערפֿאַר בין איך געקומען אַהער פֿרעגן גיער. מיר האָבן צו רעדן וועגן ווי ער געוואוסט ווי דער צופאַל איז געשען און ... "
  
  
  "און דיין צייט איז אַרויף." אי ך הא ב זי ך צוריקגעטרעט ן או ן ע ר הא ט אראפגעקוק ט אי ן װילהלמינ ס פאס , זײנ ע אויג ן גרוים ע או ן שװארצ ע װ י אי ר פאס . ער איז געפאלן אויף די קני, ווי ער וואלט געהערט ווי דער מועזין רופט די מאמינים צו דאווענען. צוליב א סיבה האט ער מיר נישט באאיינדרוקט מיט זיין ווייכקייט אונטער פייער, אבער דעמאלט ווייסט איר קיינמאל נישט וויפיל א ווארט איז ווערט אין אייער רעדע.
  
  
  אויב דאָס וואָס ער האָט געזאָגט איז אמת, אָדער אפילו האַלב אמת, איז נישט בלויז זיין צייט, אָבער אויך מיין צייט. עס זענען געווען קיין סטאָלען יאָדער וועפּאַנז אין די הויפן, נאָר אַ בינטל פון דריט-קורס דריט-וועלט קו-מייקערז. די שפּיל איז געווען שיין קלאָר. טאַסאַכמעד האָט געמאַכט אַן אָפּמאַך מיטן סאָוועטן־פֿאַרבאַנד. לאַמאַנע איז געווען דער פרייז און מענדאַניקע איז געווען די קרבן ציג. מענדאַניקע האָט איינגעזען אַז עס איז ניט טאַקע וויכטיק ווער קראַשט זיין פלאַך אָדער ווי ... און נאָך - און נאָך - "איך קען שטעלן עס אַלע צוזאַמען און געבנ צו וויסן האָק צו אָנהייבן קוקן אנדערש, אָדער איך קען נוצן דיין טייַער צייט און שפּילן עס צו דער ביטערער סוף.
  
  
  "בלייב נאָר אויף די קני," איך געזאגט ווען האַנס און עריקאַ אומגעקערט צו די צימער. ז י הא ט געטראג ן הויז ן או ן אנדער ע טורטלענעק . זי איז געווען בלאַס, אָבער איר אויגן זענען געווען קלאָר און קאַנטראָולד.
  
  
  "וויאזוי גייט עס?"
  
  
  זי האט געהאט א שװאכן שמייכל. — איך בין גוט... א דאנק דיר.
  
  
  "מיט געשמאק. פארוואס גייסטו נישט צום צווייטן צימער, בשעת מיר נעמען זיך דא פאר אלעס? ”
  
  
  די קערפערס אויפן דיל, לעבעדיקע און טויטע, האָבן אויסגעזען ווי די לעצטע סצענע פון האַמלעט. ווי אַ ניאַניע אין דעם טייל פון דער וועלט, זי האט בלי ספק געזען איר טיילן פון גאָר און קען נישט פילן פיל רחמנות פֿאַר די בלייבט. "איך וועט באַקומען איר די פרישטיק איר זענען געגאנגען צו," זי געזאגט, געמאכט איר וועג אַריבער די צימער.
  
  
  — װאס װעסטו טאן דערמיט ? ― האָט האַנס געזאָגט, קוקנדיק אױפֿן דערשלאָגענעם זיכערהייט־שעף.
  
  
  "איך האָב נאָך נישט באַשלאָסן צי איך זאָל אים שיסן אין קאָפּ אָדער אים שניידן אין האַלדז."
  
  
  האנס האט צו מיר צוגעהויבן דעם קאפ, נישט זיכער צי איך האב עס געמײנט. די איינציגע סיבה וואס איך האב דאס נישט געטון איז געווען צוליב דער מעגליכקייט אז דוזה חיה זאל זיין נוצער ווי דוזא אין הימל. "איך בין צוריק אַהער צו פרעגן איר אַ קשיא," איך געזאגט.
  
  
  — מאטער — האט האנס א שאקל געטאן מיטן קאפ — דו האסט א שטייענדיקע איינלאדונג צו קומען אהער אין יעדן צייט פון טאג אדער נאכט מיר עפעס פרעגן!
  
  
  "פייַן. ענטפער גוט. איך דאַרף אַ פלאַך צו נעמען מיר צו בודאַן רעכט איצט. וואו קען איך אים געפינען?
  
  
  ער האָט אַ קוק געטאָן אויף מיר, אַ בלינק געטאָן, געריבן דעם גאָמבע, און דערנאָך געשמײכלט װי אַ טשעשירע קאַץ און אָנגעוויזן מיט דער פלאַש אויף דוזאַ. "דער זון פון אַ הור קען האָבן באפוילן אונדז איינער. דאָס זענען צוויי NAA Dakotas זיצן אויף די שורה, טעסטעד און גרייט צו גיין. איינער פון זיי מוזן גיין צו ... "
  
  
  "איך טאָן ניט דאַרפֿן זייער פלי געשיכטע. ווו קענען מיר באַקומען אַ מאַנשאַפֿט?
  
  
  "ער קען באַשטעלן אַ קאָמאַנדע.
  
  
  אַלע ער האט צו טאָן איז רופן קונה דינסט. שלעכט טעלעפאָן פֿאַרבינדונג, אָבער אין דעם שעה ... "
  
  
  — שטיי אויף, דוסא.
  
  
  מ׳האט אים נישט געדארפט זאגן צװײ מאל, אבער איך האב געזען, אז ער האט זיך װידער צוריקגעכאפט. דער פינקלען איז אים צוריקגעקומען אין די אויגן. ע ר הא ט זי ך אנגעהויב ן אפשרײע ן פו ן דע ר מונדיר .
  
  
  דער טעלעפאָן איז געווען אין די פויע. ע ס הא ט געהא ט װײס ע ווענט , או ן פארקאט־פלאץ . אַלץ אין עסצימער איז געווען פינצטער, אָבער דאָ, מיט די ליכט אויף, מיר אַלע געשטאנען קלאר. דוזא האט א קוק געטאן אויף מיר װי ער װאלט געװאלט געדענקען מײן פנים, אבער דערבײ האט ער געװאלט פארגעסן.
  
  
  "איך וועל דיר געבן עטלעכע ינסטראַקשאַנז," איך געזאגט. "איר האַלטן אַן אויג אויף זיי, אָדער מיר לאָזן איר צו אַ גוף און אָפּפאַל קאַלעקטער. איר סדר אַ פלאַך, איר סדר אַ מאַנשאַפֿט. זיי וועלן דערוואַרטן דיין אָנקומען." איך האָב אים געזאָגט די דעטאַילס בשעת האַנס האָט קאָנטאַקטעד די פלייץ.
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך פארלאז ט פו ן הויז , האב ן אי ך האנ ס געװע ן אי ן דע ר פארמע ם פו ן צװ ײ פו ן דוסא ס מענער . א מינוט האב איך געטראכט אז האנס וועט פארניכטן די פארשטעלונג. ער האט געזען װאס זײ האבן געטאן מיט זײן הונט און איז געגאנגען נאך דוז. דער קאָלאָנעל איז געווען צוויי מאָל זיין הייך, אָבער איז געווען קיין גלייַכן פֿאַר די ומרויק מעכאַניקער. עס איז געווען אַלע איך קען טאָן צו באַקומען אים אויס בשעת עריקאַ קאַלמד אים אַראָפּ. דערנאָך האָב איך דאַן דאַן צוריק געהאַלטן די פיס און געשאַפֿן אַ סימן פֿון אַ מאַרש־אָרדן. איך האב נישט געוואלט אז ער זאל אויסזעהן אזוי לאנגזאם אז ער וועט נישט דורכגיין דעם טעסט.
  
  
  האנס איז געפארן מיט דוזא נעבן אים. כ׳האב זיך אװעקגעזעצט הינטערן קאלאנעל, עריקא נעבן מיר. זי האט רוב פון דעם װעג געשװיגן, אמאל און דאן א קוק געטאן אויף מיר. אי ך הא ב זי ך דערשטיק ט או ן גענומע ן אי ר האנט . זי האט זיך געהאלטן שטארק, איר כאפ ווארעם און דאנקבאר.
  
  
  — דו פילסט זיך גוט ?
  
  
  "איך בין גוט איצט."
  
  
  — ס׳האט נישט גענוצט דיך איבערצולאזן.
  
  
  — דו האסט מיך נישט געקאנט פארלאזן.
  
  
  — ביסטו שוין געװען אין בודן ?
  
  
  "אָפט. איך אַרבעט פֿאַר די וועלט געזונט ארגאניזאציע. איך באַזוכן די קליניק דאָרט קעסיידער. ”
  
  
  "פייַן. דעמאלט וועט די רייזע נישט פאראייביג ווערן פאר דיר. ”
  
  
  "עס וועט נישט זיין וויסטיד סיי ווי." זי האט אויפגעהויבן דעם טערמאס. — װאלט איהר געװאלט נאך א גלעזל ?
  
  
  — נישט איצט, א דאנק.
  
  
  האַנס איז נישט דיסטראַקטאַד פון דרייווינג, און איך האָב נישט אַוועקגענומען די אויגן פון דוסאַ. איך געוואלט צו שטעלן אים אין די צוריק מיט מיר, אָבער דאָס וואָלט שטעלן עריקאַ אין די פראָנט. א פרוי דרייווינג אין פראָנט פון אַ פירמע מאַשין אין דעם שעה וואָלט צוציען ופמערקזאַמקייַט. דוזא האט געוואוסט אז ער איז א פינגער אוועק פון טויט. ער איז געווען אָדער אַ פחדן אָדער אַ גוטער אַקטיאָר. װע ן מי ר זײנע ן געװע ן אלײן , או ן ס׳אי ז געװע ן צײט , װאל ט אי ך זי ך גײ ן געפונע ן װע ר ע ס אי ז געװען . אָבער אַזוי ווייַט איך געהאט צו שפּילן דורך פילן, און איך האט ניט טאַקע ווי ווי עס פּעלץ.
  
  
  דוזא האט געגעבן אינסטרוקציעס איבער'ן טעלעפאן אז ער וועט אנקומען צום טשעקפוינט טויער בערך 02:30. די אפיצירן אויף פליכט האבן אינפארמירט, אז עס זאל נישט זיין קיין פארהאלטונג. דאָס איז נישט געווען אַ סדר אויף וואָס איך קען פאַרלאָזנ זיך. "לאָמיר מאַכן זיכער אַז איר וויסן דיין שורות, באַדי. ווען מען וועט אונז אפשטעלן, וויאזוי וועסטו זיך מיט דעם באהאנדלען?"
  
  
  "איך וועל דערקלערן ווער איך בין ..."
  
  
  "פראנצויזיש, נישט אַראַביש."
  
  
  "און איך וועל זאָגן זיי צו לאָזן אונדז דורך אויב זיי טאָן דאָס נישט אויטאָמאַטיש."
  
  
  — רעכן מען בעט דיך ארויס פון װאגאן ?
  
  
  "איך וועל בלייבן ווו איך בין און בעטן צו זען דעם קאַמאַנדער."
  
  
  "האַנס, אויב עפּעס גייט פאַלש און איך דרייען דעם קאָלאָנעל, וואָס וועט איר טאָן?"
  
  
  "איך וועל האָבן אן אנדער טרינקען און טשעק די פלאַך. ניין, איך וועל ערשטער גיין צו די האַנגאַר. מיר וועלן ארויסשפרינגען פון די זאך ביים זייטיגע אריינגאנג, דורכגיין דעם האנגאר און אויפנעמען מיין וואג, וואו איך האב עס איבערגעלאזט אויף דער אנדערער זייט. נאָך דעם, איך לאָזן עס צו איר."
  
  
  נאָך דעם מיר וועלן שפּילן שטרענג דורך אויער. איך האב געהאפט אז ס'וועט נישט זיין נויטיק, אבער צוליב דוזא'ס מורא אדער זיין פארבארגענעם טאלאנט אלס אקטיאר איז דאס נישט געשען.
  
  
  ווען מיר זענען דערנענטערט צו די האַנגאַר טשעקפּוינט טויער, אַ בלינדנדיק ליכט שלאָגן אונדז. האנס האט זיך אפגעשטעלט, און דוסא האט ארויסגעשלאגן דעם קאפ אין פענצטער און געשריגן מיט כעס.
  
  
  מי ר זענע ן אדורכגעפאר ן דע ם טויער , געענטפער ט דע ם גרעם ט פו ן וועכטער . ס׳האָט נישט געקאָנט זײַן גלאַטיקער. איך פּעלץ אַז עריקאַ אָפּרוען, איר ברידינג איז פארוואנדלען אין אַ לאַנג זיפץ. איך האָב איר אַ פּאַטש געטאָן אויף דער קני.
  
  
  "ווען מיר קומען צו די פלאַך, עריקאַ, איר וועט אַרויסגאַנג מיין זייַט, גיין פאַרביי מיר און ברעט. איר האָט גאָרנישט צו זאָגן צו קיינעם. דוזאַ, איר נאָכפאָלגן איר. איך וועל זיין רעכט הינטער. איר גיין צו די הינטן. דער פּילאָט וויל וויסן וואו מיר גייען. זאג אים אַז עס איז צו בודאַנאַ און אַז ער קען שיקן זיין פלי פּלאַן נאָך מיר נעמען אַוועק."
  
  
  אונדזער פלאַך איז נישט שווער צו געפֿינען. די פעלד לייץ ילומאַנייטאַד די פלי ליניע און מיר קען זען צוויי פלי קאָמאַנדע מיטגלידער טשעק אויס אַן אַלט DC-3 דעקאטע. האנס איז צו איר צוגעפארן, אבער איז נישט ארויס פון קאר אזוי ווי עס האט אנגעשריבן. איך האב איינגעזען מיין פלאן
  
  
  פארוואס. אין אַדישאַן צו די פּיילאַץ, עס זענען געווען צוויי NAA וישאַלט טעקנישאַנז וואָס האָבן דורכגעקאָכט לעצטע-מינוט ינספּעקשאַנז. אפיל ו אי ן זײ ן אומגעפאסנדיק ע מונדיר , הא ט האנס ן באשלאס ן א ז ז ײ װעל ן אי ם דערקענען .
  
  
  עריקאַ איז געשווינד קליימד אַבאָרד. די פליגערס זענען געשטאנען אויפמערקזאם פאר דוזא, אים באגריסן. ע ר הא ט ז ײ געגעב ן אנווייזונגע ן או ן ז ײ זײנע ן געשטאנע ן ב ײ דע ר זײט , געװאר ט א ז ע ר זא ל ארוי ף ד י טרעפ .
  
  
  איך האב נישט געקאנט ריזיקירן איבערלאזן האנס און איך האב אוודאי נישט געקענט אראפנעמען די אויגן פון דוסא. אי ך הא ב געװאוםט , א ז גרא ד קעמפע ר קע ן ניש ט דערהרגעט װערן . ווען דער עראפלאן האט זיך אויפגעהויבן, האבן זיי געמוזט שטיין מיט פייערלעשער. ז ײ האב ן זי ך געשװעב ט בײ ם ארײנגאנ ג פו ן עראפלאן , װ י א פא ר מאלן .
  
  
  ― קאָלאָנעל, הער, ― זאָג איך ― איר האָט געװאָלט קאָנטראָלירן צי דאָס רוף איז דורכגעקומען. קען נישט איינער פון די מענטשן האָבן געטאן עס? כ'האב געכאפט צו די פּאָר. "און אן אנדער איינער קענען נעמען אַ קוק אויף אונדזער דערציען אַקס."
  
  
  דוזא האט זיך שנעל אויסגעלערנט. ער האָט אַ רגע אַ קוק געטאָן אויף מיר בליענדיק איבער זײַן אַקסל, און דערנאָך געגעבן אַ באַפֿעל.
  
  
  "הער," האָט דער פּילאָט געזאָגט, "מיר קענען קאָנטאַקט באַזע אַפּעריישאַנז דורך ראַדיאָ און פרעגן וועגן דיין רופן."
  
  
  "נישט וויכטיג. ער קען נוצן דעם פלאַך." ער ש איך בין אים נאכגעגאנגען, געחידושט וואס איך זאל טון ווייטער. עס איז געווען צו פאַרשילטן ריזיקאַליש. אבער וועלכער עס איז געווען, עס איז געווען מיר ווו איך געוואלט צו גיין און האט דוזאַ לעבעדיק, און עס איז געווען נומער איין אויף זיין רשימה.
  
  
  די פּיילאַץ זענען אונדז נאכגעגאנגען, און אַ ביסל סעקונדעס שפּעטער האַנס איז אריין. ער אַקטיווייטיד די קאַקפּיט טיר קלאָוזינג מעקאַניזאַם. האט ער עס פארזיכערט, האט ער זיך מיד צוגעלײגט דערויף. "גאָט, ביידע די אותיות אַרבעט פֿאַר מיר!"
  
  
  "צי די פּיילאַץ וויסן איר?"
  
  
  "ניין. זיי זענען מיליטער מענטשן פון רופאַ. ווען אַזאַ ממזר פליט, נוצן זיי מיליטערישע קאַמאַנדז.
  
  
  דעקאטע איז געווען דער יגזעקיאַטיוו טיפּ פֿאַר וויפּס. ס׳הא ט געהא ט עטלעכ ע ברײטע ר גאם ן װא ס זײנע ן געלאפ ן אי ן ד י זײטן , א שענק , א טיש , געלעגער־שטול ן או ן טעפּעך .
  
  
  דער קאָ-פּילאָט האָט אַרױסגעשטעקט זײַן קאָפּ פֿון דער טיר פֿון קאַקפּיט און געזאָגט, "קיין אָנזאָגן פֿאַר דיר, הער. וועט איר פאַסטן דיין אַוועקזעצן בעלץ? מי ר װעל ן גלײ ך אװעק .
  
  
  א פאר סעקונדן שפעטער האב איך געהערט ווי דער מאטאר הייבט אן צו ברומען, דאן האט דער מאטאר זיך דערשטיקט, זיך געהווסט און זיך אויפגעוועקט מיט א שטארקן בליץ. "אַלעמען אויף בודאַן," האָט האַנס געזאָגט, קוקנדיק אויפן באַר.
  
  
  דער קאָלאָנעל האָט זיך אַװעקגעזעצט אַנטקעגן מיר, צוגעטאָן דאָס גאַרטל און זיך אָפּרוען. זײ ן אויסדרו ק אי ז געװע ן גאנ ץ לײדיק , אבע ר אי ך הא ב אי ן זײנ ע אויג ן דערזע ן א װײ ל פו ן שמײכלקײט .
  
  
  — דוזא, אויב דו האסט נישט סאבאטאזשירט מענדאניקעס עראפלאן, ווער מיינט איר?
  
  
  — אפשר װעט אײך דאם דערצײלן הער גויער, — האט ער געזאגט, פרובנדיק צוריקצוברענגען דעם שפיל אויף דער שטײגער.
  
  
  "איך וואָלט זיין אינטערעסירט צו הערן דיין טעאָריעס," איך געזאגט. "עס וועט נישט בלויז זיין אַ לאַנג נסיעה צו בודאַן, עס וועט זיין אַ לאַנג נסיעה פון דער הייך וואָס מיר פליען צו דער ערד. איר קענט קלייַבן דעם מאַרשרוט, און מיר קענען קלייַבן אנדערן. ”
  
  
  ער האט זיך א מינוט געטראכט ווי דער עראפלאן האט זיך אפגעשטעלט און אנגעהויבן טשעקן דעם מאטאר פארן אויפהויב. "טראַכטן וועגן אים ביז מיר באַקומען אין די לופט," איך געזאגט.
  
  
  עס איז געווען אן אנדער געפיל ווען מיר זענען אַוועק אין די אַלט צוויי-מאָטאָר עראָפּלאַן. איר געחידושט אויב די זאַך וואָלט געווינען גענוג גיכקייַט צו פליען, און דעמאָלט איר איינגעזען איר זענען פליענדיק.
  
  
  אַמאָל די מאָטאָרס זענען פארשטאפט, איך דערציילט האַנס צו גיין פאָרויס און פרעגן דעם פּילאָט צו קער אַוועק די אָוווערכעד לייץ. "איר גיין מיט זיי. ווען מיר זענען וועגן אַ שעה פון לאַנדינג, איך ווילן זיי צו קאָנטאַקט בודאַן אַזוי אַז זיכערהייט הויפּטקוואַרטיר קענען זיין ינפאָרמד אַז זייער העכער איז אָנקומען. ער דאַרף די לעצטע אינפֿאָרמאַציע וועגן אָסמאַן'ס וואוהין, ווי אויך די אויטאָ וואָס ווארט אויפן לופטפעלד."
  
  
  — דו לייגסט א געוועט. האנס האט זיך אויפגעשטעלט מיט דער פלאש אין דער האנט.
  
  
  "און בעסער לאָזן עס דאָ. איר טאָן ניט ווילן צו כאַפּן קיין חשד און איר טאָן נישט וועלן צו אָנהייבן קיין שלעכט געוווינהייטן.
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן א פרײע , אנקוק ן אויפ ן פלאש , או ן ז י צוריקגעלײג ט אויפ ן ארט . "אָוקיי חבר, וואָס איר זאָגן."
  
  
  ― אריק, ― זאָג איך ― װאָס לײגסטו זיך נישט דאָרטן און באַהאַלטן זיך?
  
  
  זי האט צו מיר געשמייכלט און זיך אויפגעשטעלט. "יא מיין האר."
  
  
  ווייל אויסגעלאשן די הויפּט ליכט און אויסגעדרייט בלויז אַ פּאָר פון זייַט לייץ, דער קאָלאָנעל און איך געזעסן אין די שאָטן. כ׳האב אים נישט אנגעבאטן קײן ציגארעטן. "איצט לאָמיר עס הערן הויך און קלאָר. איר שווערט אויפן קוראן, אז אייער באס האט נישט פארענדיקט מענדאניקע. ווער האט עס געטאן?"
  
  
  "מיר כאָשעד פונדרויסנדיק פאָרסעס."
  
  
  "דו זאלסט נישט זאָגן מיר באָבקעס וועגן די סי.איי.עי."
  
  
  „מיר ווייסן נישט ווער. סאָוועטן, כינעזער, ישׂראלים."
  
  
  איך האָב געוווּסט, אַז ער ליגט וועגן די סאָוועטן, דאָס הייסט, אַז ער ליגט, פּעריאָד. "וואָס זענען דיין סיבות?"
  
  
  "ווייַל מיר האבן נישט טאָן דאָס, עמעצער אַנדערש האט. אָסמאַן ווערט געשטיצט דורך די כינעזער."
  
  
  ״אוודאי. מענדאַניקע גײט זיך צו צו אָסמאַן און מען שיסן אים אַראָפּ אײדער ער קאָן זײ זאָגן פֿאַרװאָס.
  
  
  דוזא האט א שמייכל געטאן. ― איר האָט מיך געפֿרעגט װער. גאָרנישט ספּעציעל. דער עקסידענט האט אויסגעזען ווי א נארמאלער עקסידענט. דיין חבר האט געזאגט אז ער ווייסט אנדערש
  
  
  
  געוויינטלעך, מיר געוואלט וויסן, מיר ... "
  
  
  "וואָס וועגן די מערסענאַריעס וואָס איר האָט געבראכט, די שיין יינגלעך פון דרום יעמען און אנדערע פונקטן?"
  
  
  דא ם הא ט געבראכ ט א מאמענ ט פו ן שטילקײט . ״ד י דאזיק ע מענטש ן זענע ן ארײ ן אי ן לאנד , אויפ ן באפעל ן פו ן מענדאניקע . ער האט קיינמאל נישט געזאגט פארוואס. מיר נאָר האָבן ינסטראַקשאַנז צו לאָזן זיי אין. דא ס הא ט באזארגט , דע ר גענערא ל תאשמד . מיר… "
  
  
  "וואו האבן די מערסענאַריעס געהאנגען אויס?"
  
  
  "מערסטנס אין פּאַקאַר."
  
  
  "וואָס איז דאָרט?"
  
  
  “דאָס איז אונדזער צווייט גרעסטער שטאָט. עס איז נאָענט צו דער ליביאַן גרענעץ."
  
  
  "וואָס זיי האבן פֿאַר יקסייטמאַנט."
  
  
  "גאָרנישט. מיר האָבן זיך נאָר געכאַפּט."
  
  
  עס איז געווען אַ סלוי פון שלאַנג און אַ סלוי פון ליגן. דאָס אַלץ האָט צוגעגעבן צו דעם קלאָר ווי דער טאָג. דער ממזר איז געווען דער הויפט פון דער נאפ"ר עקזעקוציע דעפארטמענט, אבער ווי טאסאחמד איז ער נאך געווען מער ווערטפול פאר מיר לעבעדיק און אין א גוטן געשטאנד ווי טויט - כאטש ביז איך האב געהאט א געלעגנהייט צו רעדן מיט אסמאן.
  
  
  הינטערן עראפלאן איז געשטאנען א קלײן קלאָזעט. איך האָב דאָרטן געשטעלט דעם קאָלאָנעל. כּדי צו מאַכן זיכער, אַז ער רירט זיך נישט, האָב איך צוגעבונדן זײַנע הענט און פֿיס מיט שטריק פֿון די הויזן פֿון דער מונדיר וואָס ער האָט געטראָגן. די סטריפּס פון די הויזן געמאכט אַ גאַנץ ליכט שטריק. איך האָב אים געלאָזט זיצן אויפן טראָן, די אייגענע הויזן אַראָפּגעצויגן ביז די קנעכל צוליב זיכערקייט. דערנאָך איך אויסגעשטרעקט אין די לעבעדיק צימער אַריבער פון עריקאַ און בין שלאָפנדיק אין צוויי מינוט.
  
  
  אין עטלעכע פונט, עס איז נישט דוזאַ וואס געגאנגען צו הימל, אָבער ניק קאַרטער. א וואַרעם און מילד האַנט האָט אָפּגעטאָן מיין גאַרטל. זי האָט מיך אָנגעהויבן גלעטן און שלאָגן. זי האט אויסגעמאכט די קנעפל און אויסגעלאשן דעם זיפפער. עס האט זיך פארשפרייט איבער מיין קערפער און איז געווען איינגעשריבן מיט אן אנדער האַנט. מיין ברוסט, מיין בויך, מיין גאנצע ריר איז געווען די סאַטאַלסטע ריר פון דער נאַכט מוזיק.
  
  
  איך וואָוק אַרויף ווען איר ליפן און גוף גערירט מיינע. איך האָב זי אַרומגענומען, סאַפּרייזד צו געפֿינען אַז זי טראגט נישט קיין סוועטער, נאָר קייַלעכיק בריסט. ווייך ויספאָרשן אונדזער צונג, איך ראָולד אונדז אַנטו אונדזער זייטן און מיין האַנט אריבערגעפארן אַראָפּ צו אַנטדעקן אַז וואָס איז נאַקעט אויבן איז נאַקעט אונטן. אי ך הא ב אנגעהויב ן אומקער ן איר ע באנומע ן או ן ז י הא ט זי ך געקרימט , אנגעקלאפ ט מיט ן קאפ , או ן דערנא ך געשושקע ט צו ם מײנ ע ליפ ן : ״אוי , יא ! יאָ!"
  
  
  איך האב פארשטומט אירע װערטער מיט מײן מויל און געלאזט מײן אנדערע האנט זיך פאָקוסירן אויף אירע בריסט. מײנ ע ליפ ן זײנע ן אוי ך זײע ר געװע ן הונגעריק .
  
  
  "ביטע!" זי גאַסט ווי איך רילאַקסט איר אונטער מיר, געפיל איר היפּס זוכן אַ פּראָסט ריטם.
  
  
  איך בין פּאַמעלעך אַרײַן אין איר, די פֿינגער האָבן מיך טאַקע געוואָלט אַרײַננעמען אין איר. "ווונדערלעך!" זי האָט געגאַסט.
  
  
  פֿאַר איר, עס איז געווען טייל אַן עמאָציאָנעל אָפּרוף צו וואָס כּמעט געטראפן, און טייל אַן אומגערעדט אָבער געשווינד רעקאַגנייזאַבאַל אַטראַקשאַן צווישן אונדז. דאָס האָב איך געוואוסט ווען איך האָב ליב געהאַט מיט איר, און דעריבער איז נישט געווען קיין מידקייט. אנשטא ט אי ז געװע ן א טי ף געגעב ן או ן קבלה , א גיך ע קעגנזײטיקײ ט פו ן קלאפ ן או ן קאנטער־קלאפ .
  
  
  עס איז געווען צו גוט צו לעצטע און צו דרינגלעך פֿאַר אונדז ביידע צו געפֿינען אַ וועג אויס. מיר אנגעקומען, זי איז געווען וויינען מיט פרייד פון אָרגאַזם, איך געוואוסט אַז איר וועט ניט געפֿינען הימל אויב איר שלאָפן.
  
  
  מיר ליגן אין די לעבעדיק צימער, אָפּרוען און רייכערן אַ פּאַפּיראָס. דאס שטענדיקע ברום פון די מאטארן האט מיך נאכאמאל צוגעשלאפן. "איר וויסן," זי געזאגט פאַרטראַכט, "איך טאָן ניט וויסן ווער איר זענט."
  
  
  "איך בין געגאנגען צו בודאַן, אַרומפאָרן אויף אַ ערשטער קלאַס מאַגיש טעפּעך."
  
  
  "אָבער עס טוט נישט טאַקע ענין," זי איגנאָרירט מיין ענטפער, "לפּחות נישט פֿאַר איצט."
  
  
  "דערמאָנען מיר צו באַקענען זיך פאָרמאַלי איין טאָג."
  
  
  ז י הא ט זי ך צעקלאפ ט מי ט ד י האר ן או ן זי ך ארײנגעבוי ט מי ך א קוש . "איך טראַכטן איך ווי איר פיל בעסער אין אַ ינפאָרמאַל באַשטעטיקן. איך האָב ליב, אַז דו ראַטעװעט מיך פֿון זכר־רעפּיסטן, און איך האָב אײַך ליב דאָ אין הימל, װוּ קײנער װעט אונדז נישט אַרן“.
  
  
  איך האב זי צו מיר צוגעצויגן. "אפשר וואָלט איר ווי צו איבערחזרן די פאָרשטעלונג."
  
  
  "איך וואָלט ווי צו איבערחזרן די פאָרשטעלונג." איר האַנט האָט זיך אױפֿגעהױבן אױסצושטיקן איר פּאַפּיראָס.
  
  
  "איין גוט קער פארדינט אנדערן," איך געזאגט.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך איז געווען אַווייקאַנד דורך די געזונט פון ענדזשאַנז טשאַנגינג פּעך. ד י פרימארגן־ליכ ט הא ט פארפלײצ ט ד י כאטע . עריקא איז געלעגן אין שטוב אנטקעגן מיר, צוגעגרײלט אין שלאף. כ׳האב זיך אװעקגעזעצט, געגאקן און ארויסגעקוקט אין פארט. מי ר זײנע ן געװע ן איבע ר א טרוקענע , טרוקענע ר טעריין , קוקנדי ק א קלאר ן הימל , א ן דע ר טערמישע ר האזע , װא ס הא ט זי ך שפעטע ר אנטװיקלט . די בערג זײנען געװען נאקעט און צװישן זײ איז נישט געװען קײן סאך גרינעם. איך האָב געוואוסט אַז בודאַן איז אַן אויסנאַם. עס איז געלעגן אין אַ טאָל וואָס איז געפֿיטערט געוואָרן מיט אונטערערדישע רעזערוווואַרס, דער איינציקער פאַקטישער וואַסער־מקור אין צען טויזנט קוואַדראַט מייל.
  
  
  האנס האט פארלאזט די כאטע. טרא ץ זײ ן שוידערלעכ ן אויםזע ן הא ט ע ר געהא ט קלאר ע אויג ן או ן א בושטיק ן עק , איבע ר דע ר אויסזיכט , פאראויס . ― מיר קומען ― האָט ער געזאָגט ― מיר װעלן גײן גלײַך צום קראַך־פּלאַץ. קום פאָרויס און איך וועט ווייַזן איר וואָס געטראפן."
  
  
  ― זעץ זיך אַף אַ מינוט ― זאָג איך. "איז בודאַן ינפאָרמד וועגן אונדזער עסטימאַטעד צייט פון אָנקומען?"
  
  
  — פארשטײט זיך, אזוי װי דו האסט געזאגט.
  
  
  "פייַן. אצינד נעם ארויס דעם מונדיר און בלײַב דאָ מיט אונדז“.
  
  
  — אבער איך מוז...
  
  
  "איר זיצט און הערט. דאָס איז נישט האַנס גייערס פֿאַרגעניגן שפּאַציר."
  
  
  "יאָ, איך וויסן, אָבער דער צופאַל ..."
  
  
  "איר קענט לערנען דעם ווי פיל ווי איר ווילט, אַמאָל איך זען ווי די זאכן זענען. דוזאַ וועט זיין מיט מיר."
  
  
  — הײ, װאו איז ער ?
  
  
  “איך האָב געפּודערט מיין נאָז. האָבן איר געווען דאָ פריער, ווי איז די סיטואַציע אין די אַעראָפּאָרט - זיכערהייט, אַמענאַטיז, אאז"ו ו?
  
  
  עריקאַ וואָוק אַרויף ווען ער דערציילט מיר אַלץ. עס איז געווען אַ איין מזרח-מערב סטאַרטפּאַס, אַ האַנגאַר און אַ וואָקזאַל בנין. וויבאלד דאס איז געווען אן אפיציעלע פלי, איז נישט געווען קיין דערלויבעניש טשעקס, און די זיכערהייט איז שטענדיק באשטייט בלויז פון טערמינאל זיכערהייט. אַלץ איז געווען שיין ווי איך דערוואַרט.
  
  
  "איך בין געסינג אַז דאָ איז אַ גאַסט הויז אָדער האָטעל פֿאַר וויזאַטערז."
  
  
  — פארשטײט זיך, אשבל.
  
  
  "איר און עריקאַ וועט בלייַבן דאָרט ביז איך קומען פֿאַר איר."
  
  
  — ווארט א מינוט, חבר, וואס מיינסטו, בלייבן?
  
  
  "ווען איר גראבט נישט דורך די בויברעך אָדער גייט אין טורמע, און עריקאַ איז נישט באַזוכן די קליניק, איר וועט בלייַבן דאָרט. איך ווייס נישט ווי לאנג עס וועט נעמען. ס'איז קלאר?"
  
  
  "יא, יאָ, פון קורס, אָוקיי. איך האָב דיך פֿאַרשטאַנען". ער איז ווידער געווען צופרידן.
  
  
  איך געהערט אַ גאַנג קליק. "און אויב איר טאָן ניט באַקומען אויס פון דעם מונדיר, איך וועט נעמען עס אַוועק איר."
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן רעדן מיט עריקאַ, פּרוּווט איגנאָרירן איר בליק. "עס קען נעמען מיר אַ טאָג, אפֿשר מער, אָבער איר וועט זיין גוט אויב איר בלייבן נאָענט צו דער קליניק. וועט דאָס געוויין איבער מענדאַניקאַ דאָ זיין אַזוי שטאַרק ווי אין למאן?
  
  
  ― נײן, ― האָט האַנס געזאָגט, אױסציענדיק די מאַלב־גרין הויזן. "עס זענען דאָ פילע אָסמאַן סימפּאַטייזערז."
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , באשלאסנדיק , א ז ע ס אי ז געקומע ן צײט , א ז אונדזע ר באלעבאטי ם זאל ן זי ך צושליסן . "נאָך אַ זאַך: נעם נישט קיין געווער מיט דיר. באַהאַלטן וואָס איר האָט." איך פּלאַננעד צו טאָן די זעלבע זאַך, מינוס די .45 דוזאַ און פּיער.
  
  
  דער הויפּט פון זיכערהייט איז נישט אין דער בעסטער פאָרעם. זײ ן טונקעלע ר פני ם הא ט געהא ט א קאלערישע ר טינט . זײנ ע בלוט־געשאפענ ע אויגן . זײ ן אונטערשט ע האלב ן הא ט זי ך אויסגעפופט . ער איז געזעסן אויפן טעפל צו לאנג.
  
  
  אי ך הא ב באפרײ ט זײנ ע ארעמע ן או ן פיס , או ן ע ר הא ט זי ך דאר ט געזעס ן רײבנדי ק זי ך מי ט כעס . "דו קענסט אליין אויפציען די הויזן," האב איך געזאגט. "דעמאָלט איר קענען פאַרבינדן אונדז פֿאַר קאַווע."
  
  
  ם׳איז געװען קאװע. עריקאַ האָט געזאָרגט וועגן דעם אין די קליין גאַלי אין פראָנט. זי געשפילט אַ פלי באַגלייטער און געדינט די קאָמאַנדע. האנס האט נישט געהאט קײן צײט זיך צו ערהוילן, זײן פנים איז געװען צוגעדריקט צום פענצטער.
  
  
  „היי, קום אַהער און קוק! איך זע וואו זיי זענען געגאנגען! פּונקט אויף די פּעני, ווי איך געזאגט! גרויס!"
  
  
  אי ך הא ב ארוי ס דורכ ן פענצטע ר או ן דערזע ן א ז מי ר פליע ן פאראלעל ע צ ו דע ם ראנ ד פו ן טאל . ע ס הא ט אויסגעזע ן לויפער , אבע ר ד י בערג ן פו ן בײד ע זײט ן פו ן אונד ז זײנע ן געװע ן עפע ס אנדערש . כ׳האב געהאפט אז אסמאן איז נישט װײט אװעק, אדער אײנגעהילט אין א הײל. כאָק האָט נישט באַשטימט אַ פאַרפעסטיקט צייט לימיט פֿאַר מיין זוכן, אָבער יעדער מינוט אָן אַן ענטפער איז געווען אַ מינוט צו לאַנג.
  
  
  "צי איר זען די בראָך?" האנס האט געלאכט.
  
  
  איך האב געזען די בראָך. עס האט אויסגעזען ווי א קליינער דזשאנק-הויף האט זיך אויסגעשטרעקט צוזאמען די פלאכע ערד עטליכע מייל פון דער סטאנ-וויי, א לאנגער שווארצער סטריפ אנגעטאן מיט פארברענט און צעבראכענע עראפלאן טיילן. עס איז געווען קלאָר אַז קיין איינער האט געזאמלט זיי פֿאַר ויספאָרשונג. דער פאקט האט פאר מיר געדארפט מער באדייטן, אבער דוזא איז ארויסגעקומען פון בודקע, הינקענדיק, נאך געריבן די הענט, אראפגעריסן מיין אויפמערקזאמקייט.
  
  
  ― זעץ דאָ ― האָב איך אָנגעװיזן, און ער האָט זיך אַװעקגעזעצט שטרענג.
  
  
  "עריקאַ, ברענגען עטלעכע קאַווע און פאַרבינדן אונדז. איך מוז געבן א ברכה. האַנס, איר אויך."
  
  
  נאָך מיר לאַנד, איך דערציילט Duse, איר וועט געבן די מאַנשאַפֿט די סדר צו בלייַבן בייַ די באַזע. האַנס, איר און עריקאַ וועט בלייַבן אויף ברעט ביז דער קאָלאָנעל און איך גיין אַוועק. קיינער פון אונדז וועט נישט באַקומען אַוועק די פלאַך ביז די קאָמאַנדע איז דאָרט. האַנס, ווי וועגן אַריבערפירן פֿאַר די צוויי פון איר? "
  
  
  "עס זאָל זיין אַ טאַקסי, אָבער אויב עס איז נישט, איך קענען באָרגן דעם סטאַנציע בעל ס דזשיפּ. איך וועל נעמען עריקאַ צו דער קליניק און איך וועל גיין אויף די שורה.
  
  
  "אויב איר זענט נישט אין דער אשבל, אָדער ביסט נישט צוריק אויף ברעט ווען איך בין גרייט, איר וועט זיין לינקס הינטער."
  
  
  "נו, ווי די גענעם זאָל איך וויסן ווען דאָס וועט זיין!"
  
  
  “ווען איך בין גרייט, וועל איך קודם טשעקן אשבל, דערנאָך אין דער קליניק, און דאַן דאָ. דאָס איז דער בעסטער וואָס איך קען טאָן פֿאַר איר. ”
  
  
  "וואָס טאָן איר דאַרפֿן?" עריקאַ געפרעגט ווי די פלאַך סלאָוד אין זייַן אַראָפּגאַנג, פלאַפּס אַראָפּ, ווילז אויסגעשטרעקט צו מאַכן קאָנטאַקט. — אפשר קען איך העלפן.
  
  
  "איך ווינטשן איר קען, אָבער דער קאָלאָנעל האט וואָלאַנטירד צו זיין מיין פירער." דער קאָלאָנעל האָט גענומען אַ זופּן פֿון זײַן קאַווע, אַראָפּלאָזן די דעקל.
  
  
  די רעדער האבן זיך אנגערירט, געקרעקט און מיר האבן זיך געפונען אין בודן. דער אַעראָפּאָרט האָט נישט אויסגעזען פאַרנומען. אבע ר װע ן מי ר האב ן געטאקס ן הא ב אי ך באמערק ט א האלב ט צענדליקע ר גערילע , װא ם זענע ן געשטאנע ן פא ר דע ם טערמינאל , צוקוקנדי ק אונדזע ר צוגאנג . זיי זענען געווען ווערינג באַנדאָלערז און קאַלאַשניקאָוו A-47 אַטאַקע ביקס. אוי ך אוי ף דע ר פלי־ליניע , אי ז אוי ך געװע ן א אפיציעל ע מאשין .
  
  
  
  — איז דאס א כבוד־שומר אדער א שטענדיקער וועכטער? ― זאָג איך צו האַנס.
  
  
  "קוקט אויס נאָרמאַל."
  
  
  דער פליגער האט אויסגעדרייט דעם עראפלאן, די מאטארן האבן זיך אפגעשטעלט און די פראפּעלערס האבן זיך געקלונגען. האנס האט געעפנט די טיר און אראפגעלאזט דעם ראמפ פאר די פליגערס האבן פארלאזט דעם קאקפיט. דוזא האט זיי געגעבן זיינע אנווייזונגען. איך האָב געקענט זען, אַז דער קאָ-פּילאָט האָט זיך פֿאַרחידושט, אַז איך און האַנס טראָגן שוין ניט קיין מאַסלינע גרין. — פארענדערט זיך — האב איך אים געזאגט און געווינקט. ער האט באקומען דעם אָנזאָג, סמיילד צו מיר, און זיי זענען אַוועק.
  
  
  מי ר זענע ן ארײ ן אויפ ן עראפלא ן אי ן דע ר שטילקײ ט פו ן דע ר פרימארגן . איך באמערקט אַ סאַטאַל ענדערונג אין דוזאַ ס נאַטור. אפשר האט אים די קאווע געהיילט, אדער ער האט געמײנט אז ער האט געזען דעם סוף פון זײן געפאנגעניש. ער האט געקוקט ווייַטער פון מיר, איבער מיין אַקסל, אַריבער די פּאָרט, וואַטשינג עטלעכע פון זיין כבוד וועכטער מיטגלידער אַרויסקומען אין די פלי וועג.
  
  
  "Les règlec de jeu - די כּללים פון די שפּיל - דוזאַ, איר וועט שפּילן ווי איך באַפֿעל, אַנדערש די שפּיל וועט סוף. דו זאלסט נישט זיין פייַן. דו און איך גייען יעצט אוועק. איר זענט צוויי טריט פאָרויס. גײ גלייך צום אויטא און קום אריין. אַז ס אַלע איר טאָן. לאמי ר גײ ן איצ ט — הא ב אי ך זי ך אויפגעשטעל ט מי ט זײ ן .45 אי ן דע ר האנט .
  
  
  איך האָב אים געלאָזט זען ווי איך וואַרפן מיין רעקל איבער מיין אָרעם עס צו באַהאַלטן. "פֿאַרשטייט זיך, מאַן קאָלאָנעל." פּרוּווט צו האַלטן איר צוויי פון קאָנפליקט, "איך געזאגט ווען מיר געגאנגען אויס.
  
  
  דער כבוד-שומר איז נישט געווען אין געהעריגע מיליטערישע פארמאציע, ווען מיר זענען צוגעקומען צום קאר, א סיטרוען, וואס דארף א פייס-ליפט. ז ײ זײנע ן געשטאנע ן , אנקוק ן אויפ ן עראפלאן , אונד ז געקוקט , או ן אל ץ געמאכ ט דע ם אײנדרו ק פו ן דעטאַטשײז . זייערע מונדירן זענען געווען סתירה, נאָר זייער עקוויפּמענט האָט זיך געטראָפן. זיי זײַנען דאָך נישט געווען קיין מערסענאַריעס, נאָר שרעק-בעלז האָבן געקלונגען ווען איך בין נאָכגעפֿאָרן דוזאַ צו הינטערן אויטאָ. זיי זענען נישט געווען אויף פליכט פֿאַר אים, אַזוי וואָס זיי טאָן, היטן די ליידיק אַעראָפּאָרט? דער ענטפער קען זיין פשוט ווי אַ פּריקאָשאַן אין מיינונג פון וואָס איז געשעעניש. אנטשולדיגט דאס איז געווען די אומרעכט ענטפער.
  
  
  "אַלאָנס". איך האָב געזאָגט צו דעם שאָפער און דערנאָך צו Duse אויף ענגליש: "פרעגן אים אויב ער האָט געבראכט די געבעטן אינפֿאָרמאַציע."
  
  
  דער שאָפער האָט זיך געכאַפּט, ווען ער האָט זיך אַרויסגעצויגן אויפן צירלעכן שליסללאָך וואָס האָט געפירט צום אַעראָפּאָרט. "קאָנטאַקט איז געגרינדעט, האר," ער האט געזאגט אין פראנצויזיש. "איך וועל נעמען איר צו טרעפן אים. ער ווייסט וואו שיק חסן אבו אסמאן איז".
  
  
  דוזא האט זיך צוגעבויגן צוריק, אריבערגעטראגן די הענט איבער דער ברוסט. ער האט ווידער אראפגעלאזט די ברעמען אן קיין רעאקציע.
  
  
  — פרעג אים, ווי ווייט זאָלן מיר גיין?
  
  
  דער דרייווער האט אנגעװיזן צו די בערג פאראויס. "בלויז צוואַנציק מייל," ער האט געזאגט.
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן דורכ ן טאל , או ן ניש ט אי ן בודא ן גופא . שיידוועגן זענען געווען ברייט צעוואָרפן צווישן פעלדער פון ווייץ, וואַטע און סויבינז. אין די ינטערסעקשאַנז עס זענען קאַרס ענלעך צו די אין די אַעראָפּאָרט. עטלעכע פון די טרופּס זענען אַרמד מיט אַק-47 ס. אנדער ע האב ן געהא ט פ ן או ן זײע ר שװערער ע אויסריכטונ ג אי ז געװע ן א גלײ ך געמישטע ר זעקל . ז ײ האב ן ניש ט געמאכ ט אונד ז אפצושטעל ן או ן אי ך בי ן געװע ן גרײ ט צ ו מודה , א ז ז ײ זײנע ן געװע ן אוי ף ד י פיס , װ י זײער ע ברידע ר אויפ ן לופטפעלד , װײ ל ע ם אי ז געװע ן דע ר טא ג פו ן מענדאניקע ס לוויה , או ן תאשמד ה הא ט פארזיכערט , א ז זײ ן אויפקו ם אי ן דע ר מאכט , אי ז ריכטי ק ארגאניזיר ט געװארן . שפּעטער, ווען איך האָב געהאַט צייט צו טראַכטן וועגן מיין מסקנא, האָב איך זיך געוואונדערט וואָס האָק וואָלט געזאָגט ווען ער וואָלט געזעסן לעבן מיר.
  
  
  — אסמאן װעט דיך הרגענען — האט דער קאלאנעל איבערגעבראכן די שטילקײט, גערעדט אויף ענגליש.
  
  
  "איך בין גערירט אַז איר זארגן."
  
  
  "ער האט פיינט אמעריקאנער."
  
  
  — נאטירלעך, װאס װעט ער דיר טאן ?
  
  
  — א חו ץ װײם ט אי ר צײט .
  
  
  "אויב אַזוי, איך וועל פאָרלייגן אַ קלאָג קעגן דיין אָפיס."
  
  
  "איך וויסן דעם מענטש מיר וועלן צו זען. ער איז ניט פאַרלאָזלעך. ”
  
  
  — קאָלאָנעל... שטיל. איך בין זיכער אַז אונדזער קאָנטאַקטן זענען די בעסטער וואָס דיין באַדינונגס קענען צושטעלן. קיין צווייפל וועט דער אַלט כאַסאַן דיר הענגען ביי די באַללס צו טרוקן, אָבער דאָס איז דיין פּראָבלעם.
  
  
  מי ר זײנע ן אריבערגעגאנגע ן א שמאל ן טאל , או ן האב ן אנגעהויב ן ארוי ף אויפ ן װיקלדיק ן גרײז־שטעג , ד י גרינצי ק הא ט זי ך גי ך צעלאזט . ד י היץ האט זיך ארײנגעלאזט, אבער מיר האבן איבערגעלאזט א ביסל הומידיטי, אויפגעהויבן אין א װאלקן פון שטויב. די קריכן איז געווען קורץ געלעבט. מיר געקומען צו אַ קער אַוועק אַנטו אַ פּלאַטאָ מיט אַ שטיין סטרוקטור צוזאמען דעם ברעג. עס האט געהאט אַ הויך אַרומיק וואַנט און די אויסזען פון אַ 19 יאָרהונדערט פעסטונג מיט אַ קוואַדראַט צענטער און צוויי מאַסיוו פליגל.
  
  
  דער שאָפער איז אַרויסגעפאָרן פונעם וועג אַרײַן אויף אַ קעמל-שטעג און מיר האָבן זיך געטראָפן אין אַ וואַנט. קײנער איז נישט געװען אין דערזען.
  
  
  דער שאָפער האָט גערעדט אַראַביש, קוקנדיק אין שפּיגל. — זײ װארטן אויף דיר, הער.
  
  
  איך בין נאכגעגאנגען דוזא ארויס פון קאר, געפילט אין אים דעם הייסן ווינט און דעם טעם פון שטויב. "ווייטער גיין," איך געזאגט, לאָזן אים הערן די קליק פון די .45 קאַליבער צינגל.
  
  
  מי ר זײנע ן אדורכגעפאר ן דע ם בויג ן ארײנגאנג־טויער , אי ן א ברײטע ן שטײנערנע ר הויף , װא ו ע ס אי ז גארניש ט געװאקסן . דער ארט האט געהאט געשלאפענע פענצטער און א לאז־ארויס־געפיל.
  
  
  "וואָס איז אונדזער קאָנטאַקט ס נאָמען?"
  
  
  "
  
  
  "סאַפעט". דער קאָלאָנעל האָט אַ קוק געטאָן אויפן שטיין. ער האט אויסגעזען לאנג, שטײף און א בלײך פנים.
  
  
  — זאָג אים, ער זאָל אַרױסטאָן זײַן טאָכעס.
  
  
  ― זיכער, אומגליקלעכער קעמל גנב, ― האָט געזאָגט דער קאָלאָנעל, ― קום אַרױס!
  
  
  ווי א שטיפעריש קינד האט צפת גארנישט געזאגט, גארנישט געטון. ד י טיר , א צװײט ע אײזערנ ע טיר , אי ז געבליב ן פארמאכט . דער װינט האט ארום אונדז געבלאזן.
  
  
  — פרובירט נאכאמאל. איך האב געזאגט. דער צווייטער פּרווון האט ניט מער רעאקציע ווי דער ערשטער.
  
  
  "זעה אויב עס איז אָפֿן." כ׳האב אים צוגעקוקט צונױפן, װײסנדיק, אז דאם גאנצע האט פארשטונקען. דער װינט האט געמאכט.
  
  
  איבע ר איה ם הא ב אי ך דערהער ט א שושקע ן פו ן א פרעמד ן קלאנג . ווען איך האָב זיך אויסגעדרייט צו אים, איך געוואוסט דעם ענטפער. איך האָב געכאַפּט אַ בליק אין דעם פאַרפרוירן פּנים פונעם דרייווער און פיר מענטשן מיט קאַלאַשניקאָוו ביקס האָבן אויף זיי אָנגעוויזן.
  
  
  אי ך הא ב געשאס ן צװ ײ שיס ן אײדע ר אל ץ אי ן קאפ , הא ט זי ך אויפגעריסן , אי ן א שריפנדי ק פלע ם או ן מי ך אװעקגעבלאז ן אי ן ערגעץ .
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  
  
  
  אין עטלעכע ונספּעסיפיעד מאָמענט און אָרט מיין קאָפּ איז צעלאָזן און פאָרדזשד אין אַ גלאָק. איך אַטענדאַד ביידע געשעענישן. איך האָב ניט ליב קיין איינער. אי ך הא ב ז ײ אויסגעהאלטן . עס איז אַ ענין פון קאַנדישאַנינג. אבער ווען עפעס א אלמעכטיקער ממזר האט אנגעהויבן קלאפן א גאנג אויף מיין נייע קופל, האב איך באשלאסן זיך צו אנטקעגן, ספעציעל ווען דער גראף איז דורכגעגאנגען צוועלף.
  
  
  איך האב גערעדט צום עולם אין אורדו ווייל שמע איז געווען די מלכה פון דער נאכט און עס האט אויסגעזען גאנץ פאסיג. איך וועל קיינמאָל וויסן צי עס איז געווען דער טאָן פון מיין גראָבקייַט, די געזונט פון די גאָנג אָדער אַ קאָמבינאַציע פון ביידע וואָס האָט געפֿירט מיר צו וואַמאַטעד אויס פון דער פינצטערניש פון ינ ערגעצ ניט אין דער פינצטערניש פון עטלעכע אָרט. אין דעם פונט, אַלע איך געוואוסט איז געווען אַז איך איז געווען גרייט צו האַנדלען עפּעס פֿאַר גאָרנישט. דערנאך איז דער מאמענט אריבער און מיין מוח האט זיך לאנגזאם געקליבן די כוחות און זיך גענומען שאקלען די מכות וואס ער האט גענומען.
  
  
  איך בין געלעגן אויף א מאטע פון שטינקען שטרוי. מיינע הענט און פיס זענען געווען געבונדן. מײַן קאָפּ האָט מיר געװײנט װי אַ גיהנום, עס האָט געטראָפֿן, װי עפּעס װאָלט אױסגעװאָרפֿן. איך האב עס פארזיכטיג אויסגעדרייט, וואס האט גורם געווען אז פאר מיר האבן זיך ארויסגעוויזן אסאך ווייסע ליכט, וואו עס זענען נישט געווען קיין ליכט. נאָך אַ ביסל מער ענלעך יקספּעראַמאַנץ, איך באַשלאָסן אַז די ערגסט זאַך וואָס איך געליטן איז געווען אַ מילד קאַנקאַשאַן. דער דרייווער האט מיך נישט געשאסן, ער האט מיך נאר דערשטוינט. מײן קלײדער האט מען נישט אראפגענומען. פּיער איז געווען דאָרט. אין די לעבן און צייט פון Nick Carter, די זאכן זענען אפילו ערגער.
  
  
  עפּעס האָט זיך מיר אַראָפּגעגליטשט און איך האָב געוווּסט אַז איך האָב חברה. פון דער צעל־טיר איז געקומען א קלײן קאמף. אָבער אפילו אָן עס, מיין אָרט האט נישט דאַרפן לערנען אַרקאַטעקטשער. די לופט האט שטארק געשמעקט. ד י ראט ן האב ן געהא ט פריערדיגע .
  
  
  נאָך עטלעכע פרווון איך געראטן צו זיצן אַרויף. אי ך הא ב זי ך געקראכ ט מי ט ד י פיעל ע איבע ר דע ר דיל , בי ז ס׳אי ז געװע ן א שטײנערנע ר מויער . ווען די ווייַס לייץ פארשטאפט פלאַשינג און די טהראָבבינג אין מיין שאַרבן האט סלאָוד צו אַ מאַנידזשאַבאַל מדרגה, איך אָפּגעשטעלט די ראָפּעס האלטן מיין ריסץ אין די קלעזמער.
  
  
  עס איז נאָר געבליבן צו טאָן איז אָפּרוען און וואַרטן. איך בין געקומען צו אסמאן. איצט איך באַשלאָסן אַז איך האָבן אַ זייער גוט געלעגנהייַט צו זען אים. איך האָב באַקומען דעם אָנזאָג אַ ביסל שפּעט. אויב איך וואָלט באַקומען עס גיכער, עס וואָלט האָבן געראטעוועט אַ פּלאַץ פון קאָפּווייטיק. ד י ײנגלע ך אויפ ן לופטפעלד , װ י ד י ײנגלע ך אוי ף ד י שװעםטע ר או ן דע ר באגריסונג־קאמיטע ט ד א זײנע ן ניש ט געװע ן ד י מיליטע ר פו ן מענדאניקע ר או ן תאשמד , ז ײ האב ן געהער ט צ ו שיעק . אָסמאַן האָט פאַרנומען בודאַנאַ, וואָס איז געווען יבערקערן דורך דעם טויט פון בן ד'אָקאָ. די כינעזער מאכן די אק-47 אזוי ווי די סאוועטן.
  
  
  איך האב געמאלדן דוזא'ס אנקומען און אלארמירט דעם קבלת פנים. מע ן הא ט אונד ז ניש ט געפיר ט צו ם צענטע ר פו ן בודאן , װײ ל מי ר װאלטע ן אװדא י געזע ן סימנים , א ז ד י קאמפ ן װײטע ר װײטער . אנשטאט האט מען אונדז געבראכט אהער. די פראגע איז געווען, פארוואס האט דוזא נישט דערקענט אסמאן'ס מענטשן אויפן לופטפעלד? איך האב אויך געמיינט אז איך ווייס דעם ענטפער. אויב עפּעס, מיין דורכפאַל צו דערקענען די טשאַנגינג פון די וועכטער אין בודאַן ביז איך בין טראַפּט קען נאָך האָבן געארבעט בעסער ווי יאָגן אָסמאַן איבער די בערג צו פרעגן אים אַ קשיא.
  
  
  איך איז געווען אַווייקאַנד דורך די קלאַנג פון אַ שליסל אין די שלאָס און די טיר אַנלאַקינג. שלאָף האָט געהאָלפן. די נאַמנאַס אין מיין הענט און ריסץ איז געווען מער ומבאַקוועם ווי די טהראָבבינג אין מיין קאָפּ. אי ך הא ב פארמאכ ט ד י אויג ן קעג ן דע ר ליכטיקע ר ליכט , געפיל ט ד י הענ ט אוי ף ד י פיס , או ן א מעסער , װא ס הא ט געשניט ן ד י שטריק ן אוי ף ד י קנעכל .
  
  
  מ׳האט מיך געצויגן אויף די פיס. די וועלט דרייט זיך. ווײַסע בליצן האָבן זיך פֿאַרוואַנדלט אין ליכטיק נעאָן. אי ך הא ב ארײנגעצויג ן א ן אטעם , או ן געלאז ט מי ך האלט ן א פא ר האנדלער .
  
  
  א גאנצ ן װע ג אי ן ד י שטײנערנ ע קארידאר , הא ב אי ך געשפיל ט א נאוסע ם , שטודיר ט דע ם אויסלייג ן פו ן צימער . עס איז געווען ניט פיל - אַ האַלב טוץ צעלן אויף יעדער זייַט און אַ זיכערהייַט צימער אויף די לינקס. איך האב זיך געוואונדערט צי עריקא און האנס האבן באקומען רעזידענץ. עס זענען געווען פיר טונקעלע לייץ אין די וואַנט בראַקאַץ, און דער בלויז אַרויסגאַנג איז געווען אַ שטיין לייטער לידינג אַרוף אין אַ רעכט ווינקל.
  
  
  דער ענדע פון די רעכטע װינקל האט אונדז ארײנגעפירט אין א שװאך־באלויכטן פויער.
  
  
  ד י אײנציק ע ליכטי ק אי ז געקומע ן דור ך ד י שפאלט ן פענצטער . דער בעסטער זאַך וואָס קען זיין געזאָגט וועגן דעם אָרט איז געווען אַז עס איז קיל. הינטער דעם פויער זענען געווען עטלעכע טירן. איך איז געווען גענייגט צו די גרעסטע. דאָרט האָט מײַן רעכטע וועכטער — און ער האָט געקאָנט באַנוצן עטלעכע — געקלאַפּט אין דער טיר מיט דער האָריקער פויסט און באַקומען אַ אַרויסרופן.
  
  
  זיי לאָנטשט מיר מיט די כוונה צו שטעלן מיר פּנים אַראָפּ אין פראָנט פון די מאַסע. אי ך הא ב געלונגע ן צ ו בלײב ן אויפריכטיג . דער צימער איז געווען בעסער באלויכטן ווי דער פויער, אבער נישט פיל. פאר מיר איז געשטאנען א טישל, הינטער װעלכן זײנען געשטאנען דרײ מדבר־בנים מיט שװארצע און װײסע געקעקטע כפרות. דע ר אי ן צענטע ר הא ט געהא ט דא ס פני ם פו ן א ן אלט ן געפעלט , א פארהאקטע ר נאז , פארמאכט ע שװארצ ע אויגן , א דינ ע הארטע ר מויל , א שארפע ר קין . עס איז געווען אַ שטאַרק ענלעכקייט צווישן די פּאָר אויף ביידע זייטן פון אים. משפּחה פּאָרטרעט - אָסמאַן און זיינע יינגלעך. זיי געלערנט מיר מיט אַלע די פאַסאַניישאַן פון קאָבראַס וועגן צו שלאָגן.
  
  
  "אוי!" חסן האט צעבראכן די שטילקייט. "ווי אַלע יאַנקי הינט, ער שטינקט!"
  
  
  "לויפן ימפּעריאַליסט הונט," ינטאָונד דער זון אויף די לינקס.
  
  
  "לאָמיר אים לערנען עטלעכע געדאַנק רעפאָרם," האָט אַן אַנדערער פֿאָרגעלייגט.
  
  
  — אויב ער וואלט געקענט רעדן, וואס וואלט ער געזאגט? ביטול האט געבליצט אין אסמאן׳ס אויגן.
  
  
  האָב איך אים געענטפערט אויף אַראַביש: “עיש, יאָ קדיש, תּיונבוט על־האשיש – “לעב, אָ מילד, ביז דאָס גראָז וואקסט”. "
  
  
  דאס האט פארשטומט די נעכענישן און זיי פארשפארט א מינוט. ― אַזױ, ― האָט מאָדיש אַרײַן די הענט אױפֿן טיש, ― דו רעדסט דאָס לשון פֿון געגלויבט.
  
  
  "בשם אללה, דער רחמנות, דער רחמנות," האָב איך ציטירט, "איך זוך זיך מיט דעם האר פון מענטשן, דעם מלך פון מענטשן, דער גאָט פון מענטשן פון די בייז פון די ינסידיאַס שושקען שושקען אין די ברוסט פון אַ מענטש. אָדער אַ זשעני און אַ מענטש."
  
  
  ז ײ האב ן אי ם געשטערט , דא ן האב ן ד י זי ן געקוק ט אוי ף זײע ר פאטער , צ ו זע ן זײע ר רעאקציע . "איר לייענען דעם קאָראַן. זענט איר איינער פון אונדז? עס איז געווען אַ טשיקאַווע נייַ טאָן צו זיין סאַנדפּייפּער קול.
  
  
  "איך געלערנט דיין בוך פון דעם נביא מוכאַמאַד. אין צייט פון נויט, איר ווערטער געבן שטאַרקייַט."
  
  
  "לאמיר הערן צו די ווערטער." אָסמאַן האָט געמײנט, אַז ער האָט מיך, אַז איך קאָן גוט שרײַבן אַ פּאָר לידער, און דאָס איז אַלץ.
  
  
  איך אנגעהויבן מיט די עפן: "לויבט זיין צו אַלאַ, די האר פון אַלע זאכן." דערנאָך האָב איך זיך געצויגן צו עטלעכע לידער פֿון "די קו," "דאָס הויז פֿון אימראַן," "ספּוילז," און "נאַכט רייזע."
  
  
  אסמאן האט מיך אפגעשטעלט און אנגעהויבן ארויסווארפן שורות פון מרים און טא הא'ס בוך, מיך צוצופאסן. מיין פיייקייט צו ריספּאַנד קומט מיט פאָוטאַגראַפיק זכּרון. נאך א װײל האט ער עס אויפגעגעבן און זיך אװעקגעזעצט מיך לערנען.
  
  
  “וואָס שייך דעם שמוציקן פאַרפוילטן אימפּעריאַליסטישן זון פון אַ קעמל מיסט-עסער, קענט איר אונדזער בוך גאַנץ גוט. דאָס איז דיין קרעדיט. עס קען דיך נעמען צו הימל, אָבער עס וועט נישט נעמען איר פון דאָ. דו ביסט א שפיאן, און מיר האבן אפגעשניטן די קעפ פון מרגלים. פארוואס ביסטו געקומען אהער? "
  
  
  "צו געפֿינען איר אויב איר זענט האַסאַן אבו אָסמאַן."
  
  
  זײנ ע זי ן האב ן אי ם פארװאונדער ט אנגעקוקט . ער האט געפרואװט באהאלטן זײן שמייכל און זײ האבן אלע געלאכט. "יא," האָט ער געזאָגט, "כבוד אללה, איך בין חסן אבו אסמאן. וואס ווילסטו פון מיר?
  
  
  "דאָס איז אַ פערזענלעכע ענין פֿאַר אַלעמען."
  
  
  "אוי! גאָרנישט פּערזענלעך פון די צוויי אַסכאָולז. זיי וועלן קעמפן איבער מיין ביינער ווען איך שטאַרבן. פארוואס וואָלט אַ יאַנקי שפּיאָן ווילן צו זען מיר? צי איר ווילן צו שטעלן מיר אויף דעם טראָן אין למאַן? מיט דער הילף פון אַלאַ, איך וועל טאָן עס זיך."
  
  
  — איך האב געמײנט, אז דו האסט מאא׳ס הילף.
  
  
  ער האט זיך נישט קאנטראלירט, ער האט געטשעפעט און די בחורים האבן זיך צוגעכאפט מיט אים. "אָה, איך וועל אָננעמען וואָס דער אומגלויבלעך אָפפערס, פּונקט ווי איך וועל אָננעמען וואָס איר פאָרשלאָגן, אויב איך טראַכטן עס איז ווערט עס. צי איר האָבן עפּעס צו פאָרשלאָגן, יאַנקי שפּיאָן? "ער האט שפּאַס.
  
  
  — איך האב געהאפט אז דו האסט מיר עפעס צו פאָרשלאָגן.
  
  
  „אָה, האָט ניט מורא דערפֿון. איידער איך דערפירן איר עפנטלעך, איך פאָרשלאָגן איר על-פעדאַן. ער וועט מאַכן איר רופן אויף אַלאַ פֿאַר שנעל קאַמפּלישאַן. ”
  
  
  "איך רעד וועגן עפּעס וויכטיק."
  
  
  ער האט א קוק געטאן אויף מיר און װידער געשמײכלט. "וויכטיק, העלא! איך שטימען, דיין לעבן טוט נישט ענין. ” ער האט א קלאפ געטאן אויפן טיש און א געשרײ געטאן: ״איך װיל אל פעדאן! זאג אים אז ער זאל תיכף קומען!
  
  
  עמעצער הינטער מיר איז געשווינד אַוועק. "רעכן איך קען גאַראַנטירן אַז איר וועט נעמען איבער די רעשט פון די מדינה," איך געזאגט.
  
  
  "דאָס וואָלט זיין אַ גאַראַנטירן איך וואָלט שפּייַען אויף." ער האט געשריגן.
  
  
  "אזוי נאָך איר שפּייַען אויף אים, די קשיא נאָך שטייט. איר האָט בודאַן. צי איר קענען האַלטן אים אָדער נישט איז אן אנדער ענין, אָבער איר וועט קיינמאָל באַקומען לאַמאַנאַ פון דאָ אָדער פּאַקאַר. טאַסךמד איז ניט מענדאַניק. לכל הפחות מענדאַניקע. איז געווען גרייט צו מאַכן אַ העסקעם."
  
  
  אָסמאַנס אויגן האָבן געבליצט. "אזוי איך געווען רעכט. איר פאַרשילטן ימפּעריאַליסץ זענען געווען הינטער אים. װען ער װאלט געװען לעבעדיק, װאלט איך אים ארויפגעלײגט דעם קאפ אויפן פלאץ!“
  
  
  — דו מיינסט אז ער האט דיר נישט געזאגט! איך האָב זיך געמאַכט איבערראַשונג, וויסנדיק פאַרשילטן וואָס דער ענטפער וואָלט זיין.
  
  
  שיק און זײַן זון האָבן פֿאַרביטן אַ בליק, דערנאָך געקוקט אויף מיר.
  
  
  "איר זאָגן מיר," ער געזאגט.
  
  
  "טאַסאַכמעד פּלאַננעד אַ קאַפּ מיט די שטיצן פון די רוסישע. מײַן רעגירונג האָט איבערצייגט מענדאַניקע, אַז ער זאָל פּרוּוון זיך מיט אײַך צו פֿאַרגלײַכן און...״
  
  
  אָסמאַן האָט אַרויסגעלאָזט אַ שפּאָטנדיקע וויי און אַ שמעק געטאָן מיטן טיש: “דעריבער האָט דאָס זעקל מיט גערן מיך געוואָלט זען, טאַקע צו פאַרמאַכן דעם אָפּמאַך! איך געזאגט עס איז! דאָס איז וואָס געמאכט מיר נעמען בודאַנאַ. אויב ער איז געווען אַזוי שלעכט אַז ער האט צו זען מיר, איך געוואוסט איך קען האַנדלען מיט עס. ער איז געפאלן ווי א פארפוילטע קאקאס! — האט ער װידער געקאכט.
  
  
  אי ך הא ב געװאל ט זי ך מי ט אים . אַז ס אַלע. די ענטפער איך איז געווען גאַנץ זיכער איך וואָלט באַקומען. וואס שייך די גניבה פון נוקלעארע וואפן, איז דער גאנצער עולם געווען ערגעץ אנדערש ביי דער קאמף פון כארטום. די צרה איז, אַז איך האָב אויסגעזען ווי דער כינעזער גאָרדאָן פֿון דער פּיעסע, און ער האָט זיך געענדיקט אויף דער העכט.
  
  
  איך האב געהערט די טיר עפענען הינטער מיר און אסמאן'ס בליק האט זיך אריבערגעצויגן איבער מיין אקסל. "אל פעדאַן," האָט ער אַ ווינק געטאָן, "באַגעגנט דיין יאַנקי שפּיאָן."
  
  
  על פעדאַן, וואָס מיטל ביק, איז געווען אַלע די זאכן. ער איז נישט געווען העכער ווי מיר, אבער ער מוז שוין ווידער געווען האלב פון מיין גרייס, און דאס איז אלעס געווען מוסקל. ער האָט אויסגעזען מער מאָנגאָליש ווי אַראַביש. עס איז געווען אַן פּריקרע פּנים קיין ענין ווו ער איז געבוירן. יעלאָויש אויגן, פלאַטאַנד נאָז, גומע ליפן. ס'איז נישט געווען קיין האַלדז, נאָר אַ מאַסקיאַלער פּעדעסטאַל, אויף וועלכן דאָס קירבעס פֿון זײַן אָפּגעגאָלטענער קאָפּ האָט זיך גערוט. ע ר הא ט געטראג ן א אפענע ם רעקל , אבע ר קײנע ר הא ט ניש ט געדארפ ט טרעטן , װא ס אי ז אונטע ר געלעגן . ער האָט מיך איגנאָרירט, קוקנדיק אויף זײַן באַלעבאָס, וואַרטנדיק, אַז דאָס וואָרט זאָל מיך פֿאַרוואַנדלען אין אַ יויאָ.
  
  
  ע ס אי ז געװע ן א פארהאלטונ ג פו ן דרויסנדיק ע טעטיקײט . די טיר האט זיך װידער אויפגעהויבן און איך האב זיך אויסגעדרייט צו זען, אז עריקא און האנס װערן ארײנגעשלעפט אין צימער דורך עטלעכע מיטגלידער פון דער פראעטארישער גארד. הינטער זיי איז אַרײַן מײַן אַלטער חבֿר מוחמד דאָוזאַ. איך האב ריכטיק געטראכט. דער קאָלאָנעל איז געווען אָדער אָסמאַנס מאַן אין די פייַנט לאַגער, אָדער טאַשמעד ס מענטש אין אָסמאַנס געצעלט ... אָדער ביידע. כ׳האב נישט געהאט קײן צײט ארײנצוגײן אין דעטאלן, נאר כ׳האב אים געװאלט עפעס פרעגן, װי לאנג כ׳האב געקאנט אפהאלטן דעם קאפ.
  
  
  עריקא האט געהאט א שויבן אונטערן לינקן אויג. זי איז געװען בלײך און האט שװער געאטעמט. זי האט אויף מיר געקוקט מיט א געמיש פון בענקשאפט און האפענונג.
  
  
  "האַלטן אויף, קינד," איך געזאגט אין ענגליש. זי האט אראפגעלאזט דעם קאפ און זיך א שאקל געטאן , נישט געקאנט ענטפערן .
  
  
  האנס איז געװען פארבונדן און קוים געקאנט שטײן. ווען דער הענדלער האט אים באפרייט, איז ער געפאלן אויף די קני.
  
  
  — ווער פון אייך וויל זי? — האט אסמאן געפרעגט זײנע דארשטיקע זין.
  
  
  בײד ע האב ן ז ײ גלײכצײטי ק געשלונגען , כמע ט דרויםנדיק . דער כיטרע אלטער ממזר האט געשריגן פון פרײד און אנגעקלאפט דעם טיש. "איר קענט קעמפן פֿאַר אירע ביינער ווי איר קענען קעמפן פֿאַר מיינע ... ווען איך בין פאַרטיק מיט איר!"
  
  
  זײ האבן בײדע געשװיגן, געקוקט אויפן טיש, זיך געװאונדערט, װי אזוי מ׳קאן אויסקומען א װעג אים ארײנצושטעלן אין א קראנקן מצב.
  
  
  "אזוי, קאָלאָנעל, אַלץ איז גוט?" אסמאן האט צו דוזא א שמייכל געטאן.
  
  
  — װי אללא װיל — האט דוזא אנגערירט זײן שטערן אין באגריסונג און צוגעטראגן צום טיש. "קען איך בעטן אַ טובה?"
  
  
  "אָבער פֿרעג דערפֿון," האָט אָסמאַן געזאָגט.
  
  
  — איך װיל אים אויספרעגן פאר זײן עקזעקוציע.
  
  
  "המממ." אסמאן האט זיך געקראצט אין קין. "איך פּלאַן צו געבן עס צו על-פעדאַן. אַז ער ענדיקט, האַלט איך נישט, אַז דער דאָזיקער וועט עפּעס קענען ענטפֿערן. וואָס וועגן דעם הויפן פון קעמל מיסט אויף די שטאָק, וואָלט עס נישט טאָן?
  
  
  — אוי, איך װיל אים אויך אויספרעגן.
  
  
  — נו, דו װעסט זיך דארפען צוהאנדלען מיט דעם, װאס איך האב צו פאָרשלאָגן, קאלאנעל. על פעדאַן דאַרף געניטונג. אנדערש וועט ער ווערן אומצופרידן״. דאָס האָט געפֿירט אַ פּלאַצן פון געלעכטער און אפילו אַ געשריי פון האַסקאָמע פון די בולל.
  
  
  האָב איך געזאָגט: אַז איך דאַרף זיך קעמפן מיט דעם קונס ױטער, װעסט װײניקסטנס האָבן גענוג כּבֿוד מיר צו געבן די הענט.
  
  
  דאָס איז געווען דאָס ערשטע מאָל וואָס דוזאַ האָט מיך געהערט רעדן אַראַביש. דאָס האָט אויסגעמעקט דאָס שמייכל, און מײַנע ווערטער האָבן ווייניק געשפּילט דעם חוש פֿאַר הומאָר פֿון על־פֿדנס.
  
  
  "אָ, איר וועט באַקומען דיין הענט אויף עס," אָסמאַן טשאַקאַלד. "איר קענט נוצן זיי פֿאַר תפילה. איך וועט אפילו זען אַז איר האָט אַ וואָפן."
  
  
  — שיק חסן אבו אסמאן — שטעלסטו זיך בעץ? ― זאָג איך, װײסנדיק, אַז קײן אַראַבער איז קײנמאָל ניט געװען, װאָס איז ניט געבוירן געװאָרן אָן אַ ליבשאַפֿט צו שפּאַנונג. "איר ווילן דעם ביק צו באַקומען מיר צו טייטן. פארוואס נישט אומקערן אונדזער קאַמף אין מאָרד? אויב איך געווינען, מיין פרענדז און איך וועלן האָבן אַ זיכער דורכפאָר צוריק צו לאַמאַנאַ.
  
  
  דאָס האָט געפֿירט צו וואָס איז גערופן שוואַנגער שטילקייַט. אל ע אויג ן האב ן זי ך געצויג ן אויפ ן קאפ , װא ם הא ט אוי ף מיר געקוקט . ― איר װײסט, דער יאַנקי־שפּיאָן, ― האָט ער געזאָגט, געצויגן זײַן גאָמבע. "איך טראַכטן איר מוזן זיין אַ מענטש. איך באַווונדערן דעם מענטש, אַפֿילו אויב ער איז אַ שטינקען ימפּעריאַליסט. איר מעגט שטאַרבן אין שלאַכט."
  
  
  "וואָס אויב איך געווינען?"
  
  
  “איר וועט ניט געווינען, אָבער איך טאָן ניט האָבן אַ העסקעם מיט דיר. אויב אַלאַ, דורך עטלעכע ומזעיק קלאַפּ, לאָזן על-פעדאַנאַ מיט אַ שלעכט גורל, ער ראָולד די אויגן צו די בולל, "דעמאָלט וועלן מיר זען." ער האָט זיך אױפֿגעשטעלט און איך האָב געזען װאָס פֿאַר אַ שטאַרק אַלטער האָן ער איז. "ברענג זיי אַרײַן," האָט ער באַפֿוילן.
  
  
  דע ר קאמף־פלא ץ אי ז געװע ן הינטער ן מויער , אוי ף א פלאט ע ניש ט װײ ט פו ן װאנע ן מי ר האב ן פארלאז ן ד י סיטרואן .
  
  
  
  עטליכע פראנצויזישע דזשיפן זענען געשטאנען נעבן. אויף אירע דעכער זענען צוזאמענגעקליבן געווארן אזויפיל פון אסמאן'ס פאליציי, בשעת די איבעריגע, בסך הכל ארום צוואַנציק מענטשן, זענען געשטאנען אין א האלבקירקל צו היטן דעם שפּאַס. מען האָט געבראַכט דעם טיש, און אָסמאַן, זײַנע זין און דוסאַ האָבן זיך אַװעקגעזעצט דערויף. עריקאַ און איר פאטער זענען געצווונגען צו זיצן אויף דער ערד.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין וואך, אבער די זון איז געווען ארום מיטאג און די היץ איז געווען שטארק. אונטן , אויפ ן פלאך , װא ו ד י גרינצי ק הא ט זי ך פארענדיקט , זײנע ן געװע ן שטויב־טײװלעך . די זייט פונעם נאקעטן בארג האט זיך אויפגעהויבן און איך האב געזען א פאלק ארומרינגלען זיך פויל אין די טערמעלן. אַ גוטן סימן. איך דארף עס ווי איך ראַבד מיין ריסץ, פלעקסינג מיין פינגער, געבן זיי עטלעכע שטאַרקייַט צוריק.
  
  
  איך האב צוגעקוקט ווי אל-פעדאן האט ארויסגענומען דאס רעקל און ארויסגעשטעלט זיין טול. דערנאָך האָט ער אַוועקגענומען די קאַלעקאָנס צו דער פריילעכקייט פון דער פארזאמלט גרופּע. אַן אַראַבער נודיסט, ניט ווייניקער. וואָס ער האט אונטן איז געווען כּמעט ווי גוואַלדיק ווי וואָס ער האט אויבן. עס איז נישט פּונקט אַן אַטשיללעס פּיאַטע, אָבער איך פיגיערד עס וואָלט טאָן אים פּונקט ווי פיל גוט אויב איך קען באַקומען נאָענט אָן זיין קראַשט צו טויט.
  
  
  איך סטריפּט צו די טאַליע צווישן סקרימז. דוד און גוליית, אָבער אָן די וואַרפלקע. נאָך, אָסמאַן איז נישט וויץ וועגן ביקס. איך געדאַנק עס וואָלט זיין שטרענג קאָנטאַקט מיט הויט צו הויט. טאָמער וואָלט עס קומען צו דעם, אָבער איידער עס איז געווען, האָט מען מיר אַרײַנגעוואָרפֿן אַ דין נעץ פֿון פּאַלמע־פיברע און אײַנגעוויקלט אַ מעסער מיט אַן אַכט־אינטש בלייד.
  
  
  ווי אַ דזשודאָ אָדער קאַראַטע פאָכער וועט זאָגן איר, עס איז נישט די גרייס וואָס איז וויכטיק. די זענען גיכקייַט, קאָואָרדאַניישאַן און טיימינג. עס איז געווען קליין צווייפל אַז מיין קעגנער האט אַלע דרייַ. ווי פֿאַר Nick Carter, לאָמיר נאָר זאָגן אַז זיין שווערד סקילז זענען נישט אין זייער שפּיץ. מיין רעכט פוס איז נישט גאָר ריקאַווערד פון די לעצטע באַגעגעניש. מײַן קאָפּ, כאָטש קלאָר, האָט געטראָפֿן מיט דער פרישער לופט. דער גלער פון דער זון האט פארלאנגט קאַנדישאַנינג, וואָס האט נישט פּאַסירן מיט אַ ביסל בלינקס פון די יילידז. עס איז געווען אוממעגלעך צו מאַנוווער אָן זייַן השפּעה. די בלייד אין מיין האַנט איז געווען באַקאַנט גענוג, אָבער די נעץ איז נישט. דער וועג ווי דער נאקעטער מאלפע פאר מיר האט באהאנדלט זיין שטאָפּן, האָט מיך דערמאָנט וואָס איז געווען אויפן אַנדערן עק פון דער ביק – אַ בולפעטער.
  
  
  שטעלן מיין לעבן אויף די שורה איז טייל פון מיין אַרבעט. אין רובֿ קאַסעס, עס איז אַ ענין פון באַלדיק קאַמף. פּלוצעמדיק קאָנטאַקט, מערסאַלאַס ענטפער און קיין צייט צו פאַרטראַכטנ זיך. א אַרויסרופן ווי דאָס איז עפּעס אַנדערש ווידער. קענען צו אָפּשאַצן וואָס איך בין קעגן מוסיף אַ זיכער סומע פון סטימיאַליישאַן צו די שפּיל. איך האָב געוואוסט צוויי זאכן: אויב איך וואָלט געווינען, איך געהאט צו טאָן דאָס געשווינד. מייַן בעסטער וואָפן איז כיטרע. איך האב געמוזט איבערצייגן דעם ביק און אלע אנדערע, אז זיי זעען נישט קיין קאמף, נאר א שחיטה.
  
  
  איך האָב אָנגעהויבן די נעץ: "איך קען דאָס נישט נוצן!" איך האב גערופן אסמאן. "איך געדאַנק עס וואָלט זיין אַ שיין קאַמף!"
  
  
  אָסמאַן האָט אונטערגעדריקט שפּאָט און געשרייען. “עס איז געווען איר וואָס האָט געבעטן אַ באַגעגעניש מיט על-פעדאַן. איר האָט די זעלבע וואָפן ווי אים. די פאַרמעסט איז שיין פאר אַלאַ! ”
  
  
  אי ך הא ב אנגעהויב ן פראנטיש ל ארומקוק ן א װע ג צ ו אנטלויפן . דע ר האלב־קרײז ל הא ט זי ך פארװאנדל ט אי ן א קרײז . "אבער - אָבער איך קען נישט קעמפן עס!" עס איז געווען אַ צעטל פון פּלידינג און מורא אין מיין קול ווען איך האַלטן אויס די מעסער און נעץ.
  
  
  טראָץ די באַליידיקונגען פון די כאָר, אָסמאַן מיט כעס געשריגן, "דערנאך שטאַרבן מיט זיי, יאַנקי שפּיאָן! און איך האָב דיך גענומען פֿאַר אַ מענטש!
  
  
  אי ך הא ב זי ך צוריקגעטרעט ן , געפיל ט דע ם גרוים ן שטײ ן אונטע ר ד י פיס , געפרײ ט װא ס אי ך בי ן ניש ט באװיז ן װ י מײ ן קעגנער , װעלכע ר הא ט גארניש ט געהא ט א ן א זויער ן שמײכל . איך האב געזען אז עריקא האט צוגעדעקט איר פנים מיט די הענט. האַנס האָט זי אַרומגענומען און געקוקט אויף מיר, בלאַס און הילפסלאָז.
  
  
  — פארענדיקט, אל־פעדאן! — האט אסמאן באפוילן.
  
  
  צוליב דער פּלוצעמדיק שטילקייט פֿון דעם עולם, האָט מײַן געשריי: „ניין! ביטע!" איז געווען אויף פּאַר מיט דוזאַ ס פאָרשטעלונג די נאַכט פריער. איך האב נישט געהאט קיין צייט צו כאפן זיין רעאקציע. אי ך בי ן געװע ן פארנומע ן מי ט אויסגעשטרעקט ע ארעם , ארוי ס פו ן ד י רינגעלע , ניש ט געזוכ ט אפצוהאלטן .
  
  
  דער ביק איז צוגעגאַנגען צו מיר, שטייענדיק אויף די פֿיס, אין עפּעס ווי אַ יאַפּאַנישן סומאָ ראַנגלער. אין דער לינקער האַנט האָט ער אָנגעבאַנגלט די נעץ; אויף רעכטס האט ער צוגעדריקט דאס מעסער צום דיך. זײ ן פלא ן אי ז געװע ן גענו ג אײנפא ך : מי ך ארײנכאפ ן אי ן א װעב , או ן דא ן מארינירט ן מי ך אי ן אײגענע ם בלוט .
  
  
  דער עולם האָט ווידער אויפגעהויבן אַ געשריי: „הרגעט אים! הרגעט אים!" איך פארשטאפט באַקינג אַרויף און סטאַרטעד מאָווינג צוזאמען די פראָנט פון עס. איך פּעלץ די שפּייַעכץ שלאָגן מיין צוריק. די נעגל האבן אים אנגעכאפט. כ׳האב געפרואװט זיך נישט װײטער צוריקצוציען. כ׳האב נישט געװאלט ריזיקירן אז מ׳שטופט פון הינטן און מ׳האט מיך אראפגעקלאפט פון באלאנס. די זון האט געפלאצט, די שװײס איז געלאפן.
  
  
  אל־פעדאן האָט מיך מיט בטחון נאָכגעיאָגט, דאָס אױסגעפֿירט פֿאַרן עולם. ביסלעכװײז איז ער צוגעקומען, זײן שמייכל האט זיך פארפרוירן און די געלע אויגן האבן זיך אפגעשטעלט. איך האב געווארט אויף צייכנס פון זיין אטאקע. עס איז שטענדיק עפּעס, קיין ענין ווי סאַטאַל עס קען זיין. ווייל ער איז געווען זיכער, האט ער טעלעגראפירט. און אין דעם מאָמענט איך אריבערגעפארן.
  
  
  ווי איך ריווערסט און סערקאַלד, איך פּולד די נעץ ענג. ווי נאר זיין מעש האנט האט אנגעהויבן באוועגן, האב איך א ווארף מיינע אויף זיין פנים. רעפלעקסיװ האט זיך די האנט אויפגעהויבן אים צו בלאקירן, און אין דער זעלבער צײט האט ער זיך געטוישט און געענדערט זײן שטעלונג. אי ך הא ב נאכגעפאלג ט זײ ן באװעגונג , גענוצנדי ק זײ ן פארלו ר פו ן באלאנס .
  
  
  
  איך בין קריכן אונטער זיין נעץ, נידעריק שטופּן. איך האָב אַרײַן אין אים אַרײַן דעם בלייד אַ האַלבן אינטש. ער האָט דאַן אויסגעדרייט זיין אָרעם צו פאַרשפּאַרן מיין באַפאַלן. עס איז געווען אַזוי שנעל, אַז אָסמאַן און קאָמפּאַניע האָבן נאָך געפּרוּווט אויסצופֿאָרשן, ווען ער האָט זיך אויסגעדרייט און זיך אַרײַנגעטאָן אויף מיר.
  
  
  דורכגעגאנגען אים אין מיין לונג, איך גאַט אין די צענטער פון די רינג, און ווי ער געקומען צו מיר, איך שפּרינגען אויס פון אונטער זיין אָנפאַל און קיקט אים אין די צוריק ווי ער איז דורכגעגאנגען.
  
  
  עס איז געווען טויט שטילקייט. דאָס איז געווען זייער מייַסטער, מיט בלוט וואָס איז אַראָפּגעלאָפֿן אין די מאָגן, רויטע טראָפּנס געפֿאַלן אויף די שטיינער, און, פֿאַר זיכער, האָט אים אַ פחדן יאַנקיע שפּיאָנאַזש נאָר אַ געשפּילט אין רוקן. זיי האָבן באַקומען דעם אָנזאָג און עס זענען געווען הויך געשריי פון געלעכטער. איצט די קאַץ געשרייען זענען געווען פֿאַר על-פעדאַן. וואָס איז ער, אַ הינדל אַנשטאָט פון אַ ביק?
  
  
  אַראַבער ליבע צו וויץ. דער עולם האָט איינגעזען אַז איך האָב געשפילט מיין שפּיל. זיי אַפּרישיייטיד עס. דער ביק האט עס נישט געטון, וואס איך האב געוואלט. איך האָב אים ניט געקענט כאַפּן מיט אים איבערצייגן אַז איך בין נישט ווערט זיין צייט. איצט מיין בלויז מייַלע איז געווען אַז ער איז געווען אַזוי געשפילט אַז ער פאַרפאַלן זיין סיבה.
  
  
  ווען ער האָט זיך צו מיר אויסגעדרייט, איז דער שמייכל פאַרשווונדן און די געלע אויגן האָבן זיך אויפגעלויכטן. דער שווייס, וואָס האָט אים געדריפט אין ברוסט, האָט געגליטשט אין דער זון. ער האט זיך אפגעשטעלט און ארײנגעשטעקט דאם מעסער אין די צײן. דערנאָך האָט ער גענוצט זײַן מעסער האַנט צו שמירן בלוט פֿון דער ווונד איבער זײַן ברוסט און פּנים. דער טײַטש איז מיר אַנטלאָפֿן, אָבער איך האָב פֿאַרענדיקט זײַן קלאָזעט מיט אים אַרײַנפֿלאָכטן. מ׳האט אים געשלאגן אויפן דיך און ם׳האט געפילט װי כ׳האב געשלאגן א שטײנערנע װאנט מיט א אקער.
  
  
  דער עולם איז געווען זייער אויפגערעגט. זיי געוואוסט עס וואָלט זיין טשיקאַווע. איך האָב געהערט האַנס שרייַען: "אַוועק מיט זיין קאָפּ, נעד!" דערנאָך איך קער אַוועק די סאָונדס, קאַנסאַנטרייטינג אויף ניצל.
  
  
  מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט , הא ט ע ר זי ך געמאכט , געזוכ ט א שלעפ . איך האב גענומען מיין נעץ און עס ווידער געהאלטן אין מיין לינקס האַנט. איצט , אנשטא ט פו ן א ברייט ן אפשטעל ן שטעל , הא ב אי ך אי ם געטראג ן אי ן א שװערד ־ מאכער , א האלב־ארעםט ן מעסער , א האלב־ארעם , א נעץ־אויפגעבאנגלט . כ׳האב מיך נישט געקאנט לאזן זיפצן, נאר כ׳האב אים אנגעהויבן טשעפען.
  
  
  "בול! דו ביסט נישט קיין ביק, דו ביסט אפילו נישט קיין קו - א פעטע קעמל הויט אנגעשטאפט מיט חזירים-עקסקרעמענטן!
  
  
  דאָס האָט אים דערגרייכט. ער האט ארויפגעלונגען די נעץ און נידעריק געװארפן. איך האב קיינמאָל געזען פאַסטער באַוועגונג. כאָטש איך שפּרינגען צוריק, די נעץ געכאפט מיין רעכט פוס, כּמעט טריפּינג מיר. גלײכצײטי ק הא ב אי ך נא ר האלב ן זי ך אװע ק פו ן זײ ן המשך , װע ן ע ר הא ט געפרואװ ט כאפ ן מײ ן מעסער־האנ ט מי ט כאפ ן מײ ן האנט . אַנשטאָט ער גאַט מיין אַקסל. זײַן אייגענער מעסער איז געקומען צו מיר, אַרײַנגעשניטן אַרוף. איך האב געשפירט אז ער האט מיך געשלאגן אין די ריפן, ווען ער האט זיך אויסגעדרייט צו רעכטס און געשלאגן דעם האלדז, ברענגענדיג זיין ברוסט. דערנאָך האָב איך זיך אויסגעדרייט און אַרײַנגעשלאָגן די נעץ אין פּנים אַרײַן, באַפֿרײַט זײַן אַקסל. זײן האנט האט מיר אנגעכאפט אין האלדז. אונדזערע מעסערס האָבן געקלונגען און געפֿינקלט. ער האט גענומען אַ שריט צוריק צו מאַך אַוועק פון מיין וועב רעכט אין פראָנט פון זיין פּנים און איך רייסט זיך פון זיין וועב. דעמאָלט איך אריבערגעפארן צו באַפאַלן, און ער שפּרינגען צוריק.
  
  
  מיר האבן דאָס פֿאַר אַ קורץ צייַט, אָבער עס געווען ווי אַ זייער לאַנג צייַט. מייַן מויל איז געווען אַ טרוקן וואַסער לאָך. די ברידינג איז געווען הייס און ינטערמיטאַנט. דער ווייטיק אין מיין רעכט פוס האט געשפילט ווי אַ קלאַפּ פון אַ פּויק אין מיין קאָפּ. איך האָב פֿאַרגאָסן מער בלוט פֿון אים, אָבער ער האָט געהאַט נאָך מער. איך האב נאך א טריט פאראויס געטון און צו אים געשמײכלט, געהויבן מיט דעם מעסער.
  
  
  צי עס איז געווען שטאָלץ, די ברום פון די מאַסע, אָדער שטורעם אין דער געדאַנק פון זיין געשלאגן, ער באפוילן. איך בין געפאלן אויפן רוקן, אים אויפגעהויבן אויף די פיס און אים געכאפט איבערן קאפ. ע ר הא ט זי ך צוגעפאל ן מי ט א פנים , פאר ן אסמאן , מאמענטאליש , דערשטוינט .
  
  
  דער עולם האט עס אויפגעגעסן. ע ר הא ט זי ך אויפגעהויב ן פו ן דע ר ערד , זי ך נידעריק , אנגעכאפ ט מיינע ר פיס . איך שפּרינגען איבער זיין מעסער, אָבער ער איז געווען רעכט הינטער אים און איך האט קיין צייט צו ויסמיידן זיין שנעל לאָך. זיין נעץ איז פאַרשווונדן, אָבער נישט די האַנט וואָס האָט עס געהאלטן. ער האט מיך געשלאגן מיט א מעסער אין האַנטגעלענק. זיין בלייד אומגעקערט פֿאַר די מאָרד קלאַפּ. ווען די צייט איז אויסגעלאָשן, איך האָב אַלץ געגעבן צו פאַרדינען די עקסטרע פונט.
  
  
  עס זענען פילע שפּירעוודיק טיילן פון דעם גוף. אָבער געדענקט דעם: אויב איר אלץ געפֿינען זיך טראַפּט נאָענט, עס איז קיין מער באַקוועם פונט פון קאָנטאַקט ווי דיין פייַנט ס שין. ס'איז דארט נישטא נאר ביי ביינער און נערוון. די פראָנט פון מיין שיכלעך איז געווען ריינפאָרסט מיט אַ דין מעטאַל פּאַס פֿאַר אַזאַ אַ געלעגנהייט.
  
  
  אל־פעדאן האט צוריקגעװארפן דעם קאפ און געקראכט צו אללה, זײן מעסער האנט איז געהאנגען מיטן שטרײק. איך האָב אים אָפּגעשניטן דעם האַנטגעלענק, קאַראַטע, אַרױסגעצויגן די האַנט מיט דעם מעסער און אים אָפּגעשניטן דעם האַלדז פֿון אויער ביז אויער מיטן הינטן.
  
  
  ער איז געפאלן אויף די קני, געגאַסט נאָך לופט, טריינג צו פאַרריכטן די שעדיקן מיט די הענט. צװישן די פֿינגער האָט אים אַרטעריעבל בלוט געשלאָסן. אל־פעדאן איז געפאלן, דער קערפער האט זיך געציטערט, די פיעס האבן אנגעהויבן טרעטן. א חו ץ ד י קלאנגע ן פו ן זײ ן טויט , אי ז געװע ן אבסאלוט ע שטילקײט . אָסמאַן האָט ינטענטלי צוגעקוקט ווי זיין מייַסטער איז געגאנגען צו הימל.
  
  
  געווענליך ביי א בולגיפט ווערט דער בולפעטער וואס שלאגט דעם ביק צום טויט באלוינט מיט אויערן. איך געדאַנק וועגן אים, אָבער דעמאָלט באַשלאָסן איך האט פּושט מיין גליק שווער גענוג. אנשטאט , בין איך צוגעגאנגען צום טיש , אפגעווישט די שווייס פון די אויגן , און דערויף געשטעלט דאס בלוטיקע מעסער . "זאל אַ טויזנט שעה פירן אים צו רו," איך געזאגט.
  
  
  .
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  
  
  
  דער רעזולטאַט פון דעם קאַמף שאַקט אַלט אָסמאַן. זײנ ע זי ן זײנע ן אל ע געװע ן אי ן טויע , א ז מי ך דאר ט פארענדיקן . ער האט זײ פארשװיגן. אל־פעדאן איז געלעגן אין א ריזיקן בעקן פון זײן בלוט, פליגן האבן אים באפאלן, זשומען האבן זיך שוין ארומגערינגלט. ד י צעבראכענ ע קאמפאני ע סאלדאטן , זענע ן געשטאנע ן שטיל , געװאר ט אויפ ן באפע ל פו ן זײע ר פירער . האנס האט נישט געקאנט אראפנעמען די אויגן פון דעם טויטן, און עריקא האט נישט געקאנט אראפנעמען די אויגן פון מיר.
  
  
  דער שיק האט זיך אויפגעשטעלט און אויף מיר געקוקט. "אין-לאַה, איר זענט אַ מענטש, אַ יאַנקי שפּיאָן, אַ גרויס מענטש. אויב די זאכן זענען אַנדערש, איך קען נוצן איר. איך וועל טראַכטן וועגן דעם איידער איך באַשליסן וואָס צו טאָן. ” ער האט זיך אויסגעדרייט צום בערדיקן אפיציר, וואס איז געשטאנען מיט די ארעם פארקריצט אין עק טיש. "שטעלן זיי אין סעלז!"
  
  
  "וואָס וועגן איר?" האָט דער רעכטער זון אָנגעוויזן.
  
  
  דער טאטע האט אים איגנארירט. "צוויי מענער אין איין צעל, אַ פרוי באַזונדער."
  
  
  כ׳האב א לײכט אויסגעכאפט. אויב זיין רעאקציע וואלט געווען אנדערש, וואלט ער געווען מיין אָרעווניק מיט אַ מעסער אין האַלדז. איך האב געקװעטשט אלפעדנס בלייד און עס האט זיך ארײנגעשטעקט אין דער הינטערשטער קעשענע.
  
  
  ד י מיליטע ר האב ן זי ך אנגעהויב ן צוריקציען . מ׳האט געגעבן דעם באפעל אראפצונעמען די לײב. דוזא איז געשטאנען אין א זײט, פרובירט צו פארמאכן דאס מויל. װע ן מ׳הא ט אי ם געלאז ט אנטאן , הא ב אי ך געלאז ט זי ך אראפהענגע ן ד י עקן , באהאלט ן ד י שענעל ע פו ן מעסער .
  
  
  א זעקס-מענטש זיכערהייט וועכטער האט אַרומגערינגלט אונדז דרײַ און אונדז צוריק אַרײַנגענומען אין געביידע.
  
  
  — גאָט, אויב איך לעב ביז הונדערט יאָר אַלט, — האָט האַנס געזיפֿצט, — איך דערוואַרט נישט צו זען עפּעס אַזוינס ווידער.
  
  
  "זיי שטיל!" - האָט דער סקוואַד פירער געזאָגט אין אַראַביש.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך געשטעל ט עריקא , אי ן דע ר ערשטע ר צעל , גלייך קעגנאיבע ר דע ם וועכטער־צימער . "זעט דיר באַלד, קינד," איך געזאגט. — האלט די גייסט אויף.
  
  
  "איך וועל פּרובירן," זי שושקעט.
  
  
  ז ײ האב ן אונד ז ארײנגעלײג ט אי ן דע ר צעל , װא ם אי ך הא ב פריע ר פארנומען . ווי איך האָב זיך דערווארט, האָבן זיי צוגעבונדן אונדזערע הענט און פֿיס און אונדז איבערגעלאָזט אין דער שטינקנדיקער פינצטערניש.
  
  
  האנס האט גענומען מורמלען.
  
  
  איך האָב אים איבערגעריסן. — װי דער אַנדערער האָט געזאָגט, שװײַג, אַלטער.
  
  
  ער האט אויפגעהערט מיטן שרײען.
  
  
  "איצט ענטפֿערן די קשיא: קענען איר פליען די DC-3 מיט מיר ווי דיין קאָ-פּילאָט?"
  
  
  “דעקאטע? פון קורס, אָבער ... "
  
  
  "פייַן. מיר האָבן זאכן צו טאָן." אי ך הא ב אי ם דערצײל ט װעג ן דע ם מעסער , או ן מי ר האב ן זי ך געמאנעװע ר בי ז מי ר זענע ן געװע ן צוריק . װי אַ מעכאַניקער זײַנען זײַנע פֿינגער געװען פֿעיִק און זיכער. ער פּולד די בלייד אויס פון מיין קעשענע אויף דער ערשטער פּרווון, און די דלאָניע פיברע קאָרדס אויף מיין ריסץ זענען סאָוד דורך אין אַ פּאָר פון מינוט. מיר האָבן צו אַרבעטן געשווינד פֿאַר עטלעכע סיבות. װע ן עמעצע ר הא ט מיטאמא ל דערזען , א ז אל־פעדאנ ס מעסער , װאלט ן מי ר גי ך געמאכ ט געמאכט .
  
  
  "איך רעכן אַז איר האָט אויך דעם שליסל צו דעם שלאָס." — האט האנס געטשעפעט.
  
  
  "ניין, איר האָבן. איך וויל אז דו זאלסט אנהייבן שרייען״.
  
  
  — שלאַנג?
  
  
  "דאס איז מיין יינגל. וועלכער משפט אָסמאַן גיט, ער וויל אַז מיר זאָל זיין אין גוט פאָרעם ווען ער גיט עס. אוי ב מי ר שטארב ן פו ן שלאנג־ביסן , װעל ן אונדזער ע משגי ם אוי ך זײ ן טויט . אין מינדסטער צוויי פון זיי וועט קומען צו לויפן. איך װיל, דו זאָלסט זיצן אין װינקל מיט די רוקן צו דער װאַנט, די הענט הינטערן רוקן, מיטן שטריק אַרום די קנעכל. מען הייבט אן שרייען און האלט נישט אפ ביז זיי קומען אריין. נאָך דעם, טאָן ניט רירן אָדער טאָן עפּעס ביז איך זאָגן איר. פארשטאנען?"
  
  
  — יא, פארשטײט זיך, חבר, װאם דו װילסט.
  
  
  "איך וועל אָנהייבן שרייען."
  
  
  ― האָט האַנס געזאָגט, און פֿון דעם װעג װאָס ער האָט װײַטער געמאַכט, האָב איך זיך אָנגעהױבן צו װוּנדערן, צי מיר זײַנען אין אַ בינטל שלאַנגען. צולי ב זײנ ע געשרײע ן הא ב אי ך דערהער ט ד י װעכטע ר דערנענטערן .
  
  
  דער שליסל איז געווען אין שלאָס, די ריגל איז געווען ארויס, די טיר איז געווען עפענען. נומער איין מיט אַ לאָודיד AK-47 אין די גרייט, די ליכט הינטער אים פלאַדז די אַפּאַראַט. אי ן דע ם מאמענ ט הא ט אלפעדאנ ס מעס ר אי ם דערהרגעט . זיין קרבן איז נאָך נישט געפאלן צו די שטאָק, ביז איך גענומען דעם אנדערן ביי די צוריק. איך האב אים אנגעשלאגן דעם קאפ אין דער וואנט, אים ארומגעדרייען און אים צעבראכן דעם האלדז מיט א קאראטע טשאפ.
  
  
  ― נעם אַראָפּ זײערע דזשעלעבאַס און לײג אַרײַן אײנע פֿון זײ, כּפֿה אױך, ― האָב איך באַפֿױלן, גיך קוקנדיק אַרום דעם קאָרידאָר.
  
  
  קײנער איז נישט געװען אין דערזען, און איך האב זיך גענומען לויפן. איך האָב געהאט פּיער אין איין האַנט און AK אין דער אנדערער. איך האט נישט וועלן צו נוצן עס פֿאַר קלאָר ווי דער טאָג סיבות. עס איז געווען פּיער ס ווייַזן. איין ריח פֿון זײַן פּאַרפום — און דאָס איז געווען דער לעצטער ריח.
  
  
  װע ן אי ך בי ן ארײ ן אי ן דע ר װעכטער־הויז , הא ט אײנע ר פו ן ד י טורמע ן אנגעהויב ן ארויסקומע ן אויספארשן . ער האט געהאט צייט צו עפענען דאם מויל. דער פאַס פון די קאַלאַשניקאָוו אַטאַקע ביקס האט אים צוריק קלאַפּן און אפגעשניטן קיין וואָקאַל ענטפער. פּיער איז געפֿאַלן אויף אַ טיש מיט אַן אָפֿענעם בלאַט, װוּ די אַנדערע דרײַ זײַנען געזעסן. איך האב פארמאכט די טיר. פֿון דער אַנדערער זײַט האָט זיך דערהערט אַ שוואַכער קראַצן. דאָס איז אַלע.
  
  
  איך האב געציילט ביז צען, ארויסגעלאזט די לופט פון די לונגען, און דערנאך גענומען א זופּן. איך בין ארײן און פארמאכט הינטער מיר די מעטאלען טיר. פּיער איז געלעגן אויפן דיל און געקוקט
  
  
  
  ווי אַ וועלשענער נוס. זיינע קרבנות זענען געווען גרעסער. די צווייטע וואס איך האב געזוכט האט געהאט שליסלען.
  
  
  עס זענען געווען פילע טינגז וואָס איך לייקט וועגן Eric. ערשטער פון אַלע, זי קען נעמען עס און האַלטן איר וואָג. ווען איך האב זי ארויסגענומען פון איר צעל און אריין אין אונזער, האב איך איר געגעבן א פלאן און זי איז געווען גרייט זיך צו באוועגן.
  
  
  "איך געוואוסט איר וועט קומען," איז געווען אַלע זי געזאגט. דערנאָך האָט זי אַ קוק געטאָן אין קאָרידאָר, בעת איך האָב אָנגעטאָן מײַן דזשעללאַבאַ און קעפֿיע, און מיר זײַנען געווען גרייט צו פֿאָרן.
  
  
  דער פּלאַן איז געווען פּשוט. כ׳האב נישט געװאוםט װאו אסמאן איז, נאר איך און האנס װעלן ארויסנעמען אריקא פון דעם ארט, װי מיר האבן עס געטון. מי ר זענע ן געגאנגע ן אי ן קארידאר , ארוי ף ד י טרעפ , א ן אמתע ר מיליטערישע ר באגלייטונג . איך האב געוויזן האנס ווי אזוי מען פייערט דעם א"ק מיט די זיכערקייט און ווי אזוי מען מאכט עס אויטאמאטיש. ווי אַ אַטאַקע ביקס, די קאַלאַשניקאָוו איז פאקטיש אַ מאַשין ביקס.
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו דע ר ארײנגאנג , הא ב אי ך באמערק ט א ז ע ס אי ז א ס ך פינצטערע ר װ י פריער . ווען איך האָב געעפֿנט די טיר אַ שפּאַלטן, האָב איך פֿאַרשטאַנען וואָס. דער בלויער הימל איז געװארן שװארץ. פאַרוואָלקנט הימל האָט אונדז געוואַרט. אללא איז טאקע געווען א רחמנות. אי ך הא ב געזע ן א האלב ט צענדלי ק זעלנער , װא ם זײנע ן געגאנגע ן צו ם דעק , אי ן דע ר לינקע ר פליגל .
  
  
  "מיר גייען אַראָפּ די טרעפּ און גלייך דורך דעם טויער," איך געזאגט. "אויב סיטראָען וועט נישט גיין, מיר וועלן פּרובירן איינער פון די דזשיפּס.
  
  
  אויב עס איז קיין טראַנספּאָרט, מיר וועלן זעגל אַוועק פון דעם באַרג.
  
  
  א שטארקע דונער האט ארויפגעשפרונגען.
  
  
  "אנטשולדיגט מיר האבן נישט נעמען אַ שירעם," איך סמיילד צו איר. "לאָמיר גיין איידער מיר באַקומען שלאָגן דורך די האָגל."
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן ארוי ס פו ן דע ר טיר , הא ט דע ר װינ ט אונד ז ארומגערינגלט . עס איז נישט געווען קיין צייט צו באַווונדערן דעם מיינונג, אָבער איך האָב געזען אַ שטורעם צוגאַנג צו אונדז אַראָפּ די טאָל. דע ר הימ ל אונטע ר אי ז געװע ן בלײכ ע געל , או ן איבע ר דע ר טינט * אי ז געװע ן צעשפרײ ט אי ן געצויגטע ר בליץ .
  
  
  װע ן מי ר זײנע ן דורכגעגאנגע ן דור ך דע ם טויער , זײנע ן נא ך אינעװײניק ג געלאפן . ז ײ האב ן אוי ף אונד ז געװארפ ן נײגעריק ע בליקן , אבע ר האב ן זי ך צופיל ט געאײלט , צ ו פארמייד ן דע ם אט־אט־פארפאל ן דא ם גיך .
  
  
  די סיטראָען איז פאַרשווונדן, ווי אויך די דזשיפּס, וואָס האָט געמאַכט אַז אָסמאַן און פירמע זענען אריבערגעפארן צו אן אנדער אָרט. דאס איז געווען גוט נייַעס.
  
  
  האנס האט געזאגט שלעכטע ווערטער. "ווי די גענעם וועלן מיר באַקומען אויס פון דאָ?"
  
  
  "דעם טראָק." איך האָב אָנגעוויזן אויף אַ גרויסן אויטאָ וואָס קומט אַראָפּ פונעם באַרג וועג. ווען איך בין געווען אין אַ היילונג ווייַטקייט, איך געזען אַז דער שאָפער איז פּלאַנירונג צו האַלטן און וואַרטן אויס די שטורעם. סאַגע. זיין טראָק איז געווען אַן אָפֿן פּלאַטפאָרמע. אויסגעמאטערט און צעבראכן, האט ער נישט געקאנט באהאלטן די ריזיקע צאל בולדערס וואס ער האט געטראגן.
  
  
  כ'האב געוויינקט אז ער זאל זיך אפשטעלן ווען דער דונער האט זיך אנגעהויבן. ער האט מיר נערוועז געשמייכלט ווען מיר האבן דורכגעפירט דעם ריטועל. ― פֿרײַנד ― זאָג איך ― איר װעט אונדז פֿירן קײן בודאַן.
  
  
  — אוודאי, קאפיטאן, ווען דער שטורעם גייט פארביי.
  
  
  "נישט יעצט. דאָס איז זייער דרינגלעך." איך האב באוויזן פאר עריקא זי זאל ארומגיין דעם טאַקסי און אריינגיין אין קאר. "דאָס איז אַ סדר".
  
  
  "אבער איר האָט דזשיפּס, דאָרט, הינטער די וואַנט!" האָט ער באַװיזן.
  
  
  — ניט גענוג בענזין. פון מיין אויסקוק אויפן וועג, האב איך געזען אז מיר האבן פארפעלט די דזשיפס, ווייל מען האט זיי אריינגעברענגט און זיי געפארקט אין די ענדע פונעם געביידע. ז ײ האב ן געמײנט , מעגלעכ ע רדיפות .
  
  
  — אבער... אבער דער שטורעם! — האט דער דרייווער זיך אויפגערעגט. "און עס איז קיין פּלאַץ!" ער האט געהויבן מיט די הענט.
  
  
  — ביסטו מיט שיעק חסן אבו אסמאן? איך האב אויפגעהויבן די פאס פון דעם א.ק. און דער שמייכל איז פארשוואונדן געווארן.
  
  
  "יא, יאָ! שטענדיק!"
  
  
  עס איז געווען דונער און דער ווינט איז געשטאָרבן. איך פּעלץ די ערשטער שטאַרק פאלן. "האַנס, גיין זען עריקאַ. ווען מיר גייען אראפ פונעם בארג, זאל ער זיך אומקערן ביי דער ערשטער קנויצונג."
  
  
  — װאו װעסטו זײן ?
  
  
  "איך וועל נעמען אַ פיל-נידז וואַנע אין די שטיין הויפן. יעצט גיי!"
  
  
  װע ן אי ך בי ן ארוי ס דור ך דע ר הינטערשטע ר טיר , הא ט זי ך אנגעהויב ן א רעגן . איך האב מיך באזעצט צווישן די פעלזן, ווען דער טראק האט עס אריינגעלייגט אין גאַנג און זיך ארויסגעצויגן אויפן וועג. איך געוואוסט אַז אין אַ ביסל מינוט די וויזאַביליטי וואָלט פאַלן צו פופציק פֿיס אָדער ווייניקער. איך האב נישט מורא געהאט צו ווערן געשלאגן צום טויט מיט אייז וואסער, אבער טראץ די שאנסן פון דער צוריקגעבער בין איך געווען גרייט אנצונעמען די שטראף.
  
  
  אונדזע ר אנטלויפ ן הא ט גענומע ן ניש ט מע ר װ י פינ ף מינוט . א דאנק דעם וועטער און יענעם טראק איז אלעס פארגעגאנגען גלאַטיק. כ'האב אבער נישט געטראכט אז מיר וועלן אזוי גרינג אוועקגיין און איך האב גערעכט.
  
  
  דער טראָק איז פּונקט דורכגעגאנגען דער ערשטער ברייט קער אַוועק די פּלאַטאָ ווען איך, איבער די קלאַפּ פון דונער און די ברום פון די מבול, איך געהערט אַ סירענע וויינען.
  
  
  דע ר רעג ן הא ט זי ך פארװאנדל ט אי ן א פארבלענדנדיקע ר שטראם , אנגעפאנגע ן מי ט פארבלענדנדיק ע בליץ . יענע אין די פּערסוינג פראנצויזיש דזשיפּ האָבן די מייַלע פון זיין אונטער דעקן. איך האט די מייַלע פון יבערראַשן.
  
  
  אונדזער שאָפער איז געווען אין נידעריק גאַנג, מאָווינג סלאָולי אַראָפּ די בערגל, און די פּאַנהאַרד דזשיפּ פּולד זיך געשווינד. איך האב געווארט ביז ער האט זיך געדארפט אומקערן זיך צו קומען פאר אונז איידער איך האב פאראורזאכט צוויי פלעצער פון פייער צו שלאָגן זיין פראָנט רעדער. איך בין געפאלן אין דער בלאָטע.
  
  
  איך באמערקט אַ בלער אויף די שאָפער 'ס פּנים, דעספּעראַטלי טריינג צו פאַרריכטן
  
  
  ספּיננינג סקיד פון אַ מאַשין. ע ר אי ז דא ן אנטלאפ ן פו ן װעג , או ן אי ן א רעגנ־פולט ע גראב ן ארײנגעפאלן . אין דעם ליכטיק ליכט פון בליץ, האָב איך דערזען נאָך צוויי מענטשן וואָס האָבן אויסגעזען ווי דזשיפּסן וואָס פליען צו אונדז. דער פירער האט אינסטאַלירן אַ 50-קאַליבער מאַשין ביקס.
  
  
  די מאשין ביקס האט זיך געעפנט אין דער זעלבער צייט מיט מיר. די הינטערשטע טיר האט געקלונגען און די שטײנער ארום מיר האבן ריקאשעטירט און געזונגען. מיין ציל איז געווען מער דירעקט. ד י מאשין־געװע ר הא ט זי ך אפגעשטעלט , אבע ר דור ך דע ר פארהאנ ג פו ן רעגן , הא ב אי ך געזע ן א צװײט ן מענטש ן אויפהויב ן צ ו כאפ ן דע ם ביקס . איך בין נאכגעגאנגען דעם דרייווער, און דער קאלאשניקאוו אטאק ביקס האט געקלאפט ליידיק. איך האָב ניט געהאט קיין ספּער קאַרטראַדזשאַז.
  
  
  דער צווייטער שיסער האָט זיך דערגרייכט צו די טירעס, מיר געבן אַ געלעגנהייט צו וואַרפן דעם באָולדער איבער די שלאָף. עס איז געווען אַ גרויס חיה, און אויב עס איז געווען ניט פּאַזישאַנד אַזוי אַז איך קען נוצן עס מיט אַ ביקס, איך וואָלט קיינמאָל האָבן גענומען עס.
  
  
  דער דזשיפּ איז געווען צו נאָענט און דער גאַנער איז געווען פארווארפן בלייַ איבער די לאַנדשאַפט ווי דער שאָפער געפרוווט צו ויסמיידן וואָס ער מוזן האָבן געזען. זיין ציל איז געווען ניט בעסער ווי אַז פון אַ מענטש מיט אַ ביקס. ער האט געשלאגן א בדל און דער פאנהארד האט זיך ממש צעפאלן אין האלב, ארויסגעװארפן די רײטער װי שמאטעם.
  
  
  מיר זענען אויך נישט געווען אין אזא גוטן שטאנד. מיט אַלע זיין שיסעריי דער גאַנער געראטן צו שלאָגן עפּעס, און ווי איך געזען אים פליענדיק, איך פּעלץ די צוריק פון די טראָק אָנהייבן צו שטיין. דער דרייווער האט דאס אויך געפילט און זיך געקעמפט קעגן דער גליטש. אי ך הא ב געוװסט , א ז אוי ב אי ך פאל ן פו ן דע ר לאסט , װע ט מע ן אי ם ניש ט דארפ ן באגראבן . איך פאַרפאַלן מיין וואָג אָבער דזשאַמפּט איבער די ברעג פון די הינטער-לויט. איך כאַפּט אַנטו עס ווי די צוריק פון די טראָק טיפּט איבער און געגאנגען סיידווייז אַראָפּ די וועג. ניט קיין ענין ווי פּאַמעלעך מיר געטריבן, די וואָג פון די מאַסע האט די באַוועגונג ינסערשאַן. עס קען זיין בלויז איין רעזולטאַט.
  
  
  איך האט איין פוס אָוווערבאָרד ווען עס אנגעהויבן צו קאַפּסייז. די טילט האט מיר די ליווערידזש איך דארף צו ברעכן אַוועק. איך בין אַרײַן אין אַ צוריקשפּרונג און געפֿאַלן אין שמוץ פֿון אַ ווייכער אַקסל. אפילו ווען איך שלאָגן, איך געזען די וואן פליפּ איבער. דער געזונט עס געמאכט איז געווען אין פּאַר מיט די וואָג. ד י לאסט , אפגעשװאכ ט אויפ ן אראפנידערונג , הא ט זי ך צוזאמענגעבראכ ט אי ן א לאװינע . אלעס וואס האט געטוישט איז געווען די קאבינעט פונעם טראק. ע ר אי ז באפרײ ט געװאר ן פו ן דע ר לאסט . אָדער אַלאַ אָדער דער שאָפער פּריווענטיד אים פון באַקומען אויס פון קאָנטראָל. ער האָט זיך אָפּגעשטעלט אויף דער פאַרקערט זייַט פון די וועג אין אַ דריינאַדזש דיטש, וואַסער פון די טייַך גאַסט אויף זיין פראָנט טירעס.
  
  
  איך בין ארויס פון דער בלאָטע און געלאָפן צו אים. איך האָב פֿון מײַן אױג װינקל געזען אַ דריטן דזשיפּ פּאַמעלעך מאַנוווירן דורכן בראָך פֿון זײַן צווילינג. איך בין געקומען צו דער כאַטע און געעפֿנט די טיר. אַלע דרײַ האָבן געקוקט אױף מיר פּוסטלעך. קיין צייט צו רעדן איז נישט געווען. איך האב געכאפט דעם אק אויפן האנס'ס שויס.
  
  
  — העלא! דאָס איז אַלץ וואָס ער האָט באַקומען, און איך האָב פאַרשטאַנען אַז ווען איך האָב זיך אומגעקערט אויף אַ שנעלן באהעלטעניש, האָט ער מיך נישט דערקענט.
  
  
  וויזאַביליטי פופציק פֿיס? עס איז געווען ניט מער ווי צוואַנציק. דער רעגן איז געווען מיין אַליירט. דער לעצטער פאנהארד איז דערמיט פארזיכטיק דורכגעגאנגען. די וואס זענען דארט געווען האבן געזען די צעשטערונג פון דער צווייטער דזשיפ און דעם קראך פונעם טראק - כאטש אזוי ווי זיי האבן אלץ געקענט זען אין דעטאַל. ז ײ האב ן מי ך ניש ט געזע ן ליג ן אי ן קאלו ם בײ ם גראב . זיי קריכן פאַרביי. אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעל ט או ן נאכגעלאפ ן ד י שפור ן פו ן דע ר דזשיפ , אוי ף דע ר בלינדע ר זײט . ער האט זיך אפגעשטעלט נישט װײט פון דער כאטע.
  
  
  עס זענען געווען בלויז צוויי פון זיי. זיי זענען ארויס מיט אק'ס גרייט. איך האב געוואַרט ביז זיי זענען געווען צווישן די טאַקסי און די דזשיפּ איידער איך שרייַען אויף זיי.
  
  
  "אָפּלאָזן דיין געווער! מאַך און איר זענט טויט!" א בליץ פון בליץ האט אונדז באלויכטן אין א פארפלייצט שטיל לעבן. איך האב געווארט ביז דער דונער האט זיך אפגעשטארבן צו דערציילן זיי מער. — ווארפט דיין וואפן פאר דיר!
  
  
  דער לינקער האט דאס שנעל געטון, האפנדיג זיך אומקערן און מיך צושטיפן. אַנשטאָט, איך פּינד אים און ער ענדיקט זיך אויף שפּיץ פון זיין וואָפן. דער רעכטער מאן האט געטאן װי מ׳האט אים געזאגט.
  
  
  "אַריבער דעם וועג און פאָרזעצן גיין ביז איר דערגרייכן דעם טאָל." איך באפוילן.
  
  
  ער האט דאס נישט געװאלט טאן. "אָבער איך וועל זיין אוועקגעפירט אין די וואַסער!"
  
  
  "מאַך דיין ברירה. שנעל!"
  
  
  ער איז געגאנגען. איך האב געוואוסט אז ער וועט נישט גיין ווייט, אבער ער וועט גיין גענוג ווייט. איך האב אים נאכגעקוקט ביז ער איז פארשוואונדן געווארן אין רעגן. דעמאָלט איך בין צוריק אין דער טאַקסי.
  
  
  דאס וואסער אין די גרוב האט זיך אויפגעהויבן, און איר קראפט האט געשאקלט דעם בויגן. איך האָב געעפֿנט די טיר און געזאָגט, "קום, גײ אַרױס פֿון דאָרטן אײדער איר אַריבער די ניאַגראַ פֿאַלס."
  
  
  "מייַן טראָק! און מיין טראָק! דער דרייווער האט געװײנט.
  
  
  “זאג אייער בעל-טובה חסן אבו אסמאן, ער זאל אייך קויפן א נייעם. קומען אויף, איר צוויי, "איך געזאגט אין ענגליש, "מיר טאָן ניט וועלן צו פאַרפירן אונדזער פלי."
  
  
  ווען מיר זענען אראפגעקומען פונעם בארג, איז דער ערגסטער שטורעם פארביי. פאנהארד האט אונדז געגעבן אפיציעלע דעק, ביז מען האט אונדז אפגעשטעלט בײם טשעק־פוינט. מי ר האב ן געהא ט מזל , װײ ל דע ר רעג ן הא ט אלעמע ן ארײנגעטריבן . איך איז געווען באַזאָרגט וועגן די וועג פלאַדינג, אָבער עס איז געווען געבויט מיט וואָס אין זינען. ד י דריינ ג װאדי ם פו ן בײד ע זײט ן זײנע ן געװע ן ברײ ט או ן גראב .
  
  
  סײַ עריקאַ און איר טאַטע האָבן געשוויגן וועגן מיר. פאַרהאַלטן קלאַפּ מיט איין קלאַפּ אויף שפּיץ פון אנדערן. אויב איר זענט נישט טריינד צו טאָן דאָס, עס קענען מאַכן איר אַ קירבעס.
  
  
  "עס איז געווען אַ פאַרנומען טאָג," איך געזאגט. "איר'ווע געטאן גרויס - עס איז נאָר איין טייַך צו קרייַז."
  
  
  "ווי טאָן מיר באַקומען דעם פלאַך פון דאָ?" אין זיין גאַלאַביע, האַנס געקוקט ווי עפּעס אויס פון Beau Cheste, און איך האט אַלע די אַפּעלירן פון אַ הויפן פון נאַס וועש.
  
  
  "מיר זאָל נישט האָבן צו פיל קאָנפליקט," איך געזאגט, נישט וועלן זיי צו געשפּאַנט זיך ווידער. “די פּיילאַץ זענען געכאפט. (איך האב עס נישט צוגעלייגט, און מסתמא בין איך געשאסן געווארן). דער מאַשין איז אַ פירמע מאַשין." איך האב געקלאפט אויפן רער. "עס וועט נישט קוקן סאַספּישאַס ווען איך קום צו די פעלד און פּאַרק לעבן די פלאַך. איר טרעט אין די קאַקפּיט און אָנהייבן דרייווינג. עריקאַ, קום אויף ברעט און אָפּרוען. איך וועל ציען אויס די סטאַפּער און נעמען קעיר פון די מנוחה ."
  
  
  — האסט געכאפט, פאר וואס דו ביסט געקומען אהער? זי האט דאס געזאגט גאנץ שטיל, קוקנדיק גלייך פארויס.
  
  
  דער גלייך ענטפער איז געווען ניין. דאָס אַלץ איז געווען אַ פּאַפּיר יאָגן. בלויז איין מאַמאָשעסדיק פאַקט איז ארויס פון דעם. דוזא. ווי אַ טאָפּל אָדער דרייַיק אַגענט, זיין אינטערעס אין האַנס גייערס מעגלעך וויסן פון די ומגליק איז געווען צו קלאָר ווי דער טאָג. יא, ברענג אים אריין צו פרעגען. שיסן אים, יאָ. אָבער צו פּרובירן אים ווי ער האט געזאגט אַז ער וואָלט געווען עפּעס אַנדערש.
  
  
  ― האַנס ― זאָג איך ― װאָס מיט דיר, האָט איר באַקומען װאָס דו ביסט געקומען?
  
  
  ער איז געזעסן גלייך, צוריק צום לעבן. „גאָט, יאָ! איך האב פארגעסן! איך איז געווען רעכט, איך געפונען עס! איך..."
  
  
  "אָוקיי, אקעי," איך לאַפט. "דערציילט מיר וועגן דעם ווען מיר באַקומען אויס פון דעם גאָרטן אָרט."
  
  
  "אבער איך איז געווען שטענדיק רעכט! איך האָב גוט געוואוסט ווי זיי טאָן דאָס! ”
  
  
  "פייַן. די אַעראָפּאָרט איז פאָרויס. איצט באַצאָלן ופמערקזאַמקייַט. סיידן איך זאג אייך אנדערש, אפילו אויב מען ווערט אפגעשטעלט, בלייבט דער פלאן אין עפעקט. קריכן אַבאָרד און באַקומען די ענדזשאַנז פליסנדיק. צי איר טראַכטן איר קענען טאָן עס?
  
  
  "יא זיכער".
  
  
  "נאָך אַ קשיא, קען אָסמאַן עפּעס אַרײַנלייגן אונדז אַראָפּצוברענגען?"
  
  
  "ניין, עס זענען קיין פייטערז דאָ. דער בעסטער זיי האָבן איז שוואַך זיכערהייט."
  
  
  "אויב די זאכן ווערן שלעכט, טאָן ניט אָנהייבן זיך ביז איך טאָן."
  
  
  איך האב געעפנט דאס פענצטער. דער רעגן האט זיך אפגעלאזט, אבער עס איז נאך אלץ געווען עפעס שטארקער ווי א נאכמיטאג-רעגן. "ווער פון איר איז געבוירן אונטער דעם צייכן פון וואַסער?" איך האב געזאגט. "איך טראַכטן זי איז אויף אונדזער זייַט."
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי אויך," עריקאַ געזאגט. "ווער ביזטו?"
  
  
  "סקאָרפּיאָן."
  
  
  "ניט די עלטער פון אַקוואַריוס." זי האט געשמײכלט.
  
  
  "דיין שמייכל איז דער בעסטער צייכן פון אַלע ... אקעי, לאָמיר גיין."
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן אי ן א קרײז , ד י רײע ן זײנע ן געװע ן פארשפרײ ט מי ט װאסער , זיצנדי ק אויפ ן אספאלט . אויסער דעם וואָקזאַל איז נישטאָ קיינער. אי ך בי ן געפאר ן אוי ף דע ם װעג , װעלכע ר הא ט געפיר ט צו ם טויער . אַריבער עס איז געווען אַ קייט פון לינקס. זײַן קליק איז אומגעקומען אין אַ דונערן קלאַפּ.
  
  
  דער אַעראָפּאָרט טורעם איז געווען טורעם איבער די וואָקזאַל. זיין ראָוטייטינג ביקאַן איז געווען אין קאַמף. עס זענען מיסטאָמע אַ פּאָר פון אָפּערייטערז אויף פליכט. איך האב זיך אויסגעדרייט צו דער ראמפ און לאנגזאם געפארן פארביי דעם פראנט פונעם בנין, ארומגעכאפט מיט איר לעדזש כדי נישט צו זען פון אויבן.
  
  
  די גלאז פענצטער פון די וואָקזאַל זענען געווען באדעקט מיט רעגן גלאז, אָבער איך קען זען באַוועגונג הינטער זיי. "דער אָרט איז פול מיט זעלנער!" האנס האט געגאפט.
  
  
  "קיין פּראָבלעם, זיי בלייבן אַוועק פון די פייַכט. געדענקט, מיר קוקן ווי מיר זענען אויף זייער זייַט."
  
  
  איך געגאנגען צו די סוף פון די בנין און געמאכט אַ קער. צולי ב דע ם רעגן , אי ז דע ר עראפלא ן ניש ט געװע ן אונטער ן װאך , װא ס אי ז פא ר אונד ז געװע ן א ן אנדער ע אפשאצונג . ער איז געשטאנען אלײן און געװארט.
  
  
  "האַנס, אויב די שיסעריי סטאַרץ, אָנהייב די מאָטאָרס און גיין אויס פון דאָ. אַנדערש, וואַרטן ביז איך פאַרבינדן איר אין די קאַקפּיט.
  
  
  "גיב מיר די ביקס פון די דזשיפּ," האט עריקאַ געזאגט, "איך קענען העלפן איר."
  
  
  "איר קענט מיר העלפֿן אין דער כאַטע," האָט האַנס געזאָגט.
  
  
  "די כאַטע טיר איז פארמאכט, אַזוי עס איז פארשפארט?"
  
  
  "ניין, עס איז קיין פונדרויסנדיק שלאָס." האנס האט א זיפצן געטאן.
  
  
  איך באַונסט אַוועק די זייַט פון די בנין און רויז פּאַראַלעל צו די גוף, אָבער ווייַט גענוג אַז די עק קען רוק פֿאַרביי די דזשיפּ.
  
  
  "אָוקיי, פריינט," איך סמיילד צו זיי. "לאָמיר גיין צוריק צו לאַמאַנאַ. האנס, עפנט די טיר און קום אריין. נעמען דיין צייט, אַקט געוויינטלעך. איך וועט זאָגן איר ווען, עריקאַ." איך לאָזן די מאָטאָר ליידיק.
  
  
  איך האָב אַ מאָמענט, קוקנדיק אויף האַנס, געמײנט, אַז ער האָט זיך טועה געווען, ווען ער האָט געזאָגט, אַז די כאַטע-טיר איז נישט געשלאָסן. ער האט עס נישט געקאנט עפענען. עריקא האט ארײנגעצויגן אן אטעם. דערנאָך האָט ער זיך אויסגעדרייט און געשלעפּט. איינמאל אינעווייניג האט ער אויסגעדרייט די טיר און געגעבן א טאמער ארויף.
  
  
  "אָוקיי, עריקאַ, גיין ווי עס איז געווען אַ נאָכמיטאָג גיין אין די רעגן."
  
  
  ווען זי איז געקומען אַרײַן, האָב איך געוואַרט, קוקנדיק אויף דעם רעאַקציע פֿונעם וואָקזאַל. אויב דאָס האָט זיך אויסגעדרייט אין אַ שוטאַוט, איך וואָלט נוצן די דזשיפּ צו פירן די יאָגן. דער הימל האט זיך געקלארט איבער די בערג צו צפון און מערב, און דער רעגן האט זיך איבערגעקערט צו רעגנדל.
  
  
  
  די ייִנגלעך װעלן באַלד אַרױסקומען אַף אַ לופט.
  
  
  יעדער עראפלאן האט פונדרויסנדיקע שלאסן פאר די קאנטראל סורפערס, אז אין ווינטן ווי דער וואס מיר האבן נאר געהאט, קומען נישט אפ דער שרעק, ליפט און עק און מאכן אז דער עראפלאן זאל זיך אומקערן. זיי זענען גערופן פּינס, דרייַ אויף די עק און איינער אויף יעדער פליגל. איך האט פּונקט באפרייט די ערשטער איינער אויף מיין עק ווען די פירמע אנגעקומען.
  
  
  עס זענען געווען דריי פון זיי, און זיי האָבן אַקס גרייט.
  
  
  ― ברידער ― האָב איך געשריגן, װאַפֿנדיק מיט דער האַנט, ― קענט איר העלפֿן?
  
  
  "מיר קענען נישט פליען," האָט איינער פון זיי געענטפערט, און ... אנדערע האבן געלאכט.
  
  
  "ניין, אָבער איר קענען העלפן די וואס דאַרפֿן צו. דער קאָלאָנעל איז אין אַ ייַלן."
  
  
  ווען זיי דורכגעגאנגען, איך געהאט מיין פינגער אַוועק די עק סוף. "דער פליגל איז דאָרט," איך אויפגעהויבן די שלאָס, "נאָר מאַך עס."
  
  
  װע ן ז ײ האב ן זי ך צוזאמענ ־ געקליב ן דערפאר , הא ב אי ך זי ך אריבערגעפיר ט צו ם צװײט ן פליגל , או ן אויפגעהויב ן דע ם שרעק . ווען איך געגאנגען אַרום די עק זיי האָבן אַ שלאָס אין זייער האַנט. "אללה לויבן דיך," איך געזאגט, אָננעמען עס.
  
  
  "אויב איר געווען פלו אין אַז שטורעם, איר וואָלט האָבן דארף מער ווי לויב צו אַלאַ," האט דער גרעסטער פון זיי געזאגט, קוק אין מיין נאַס שטאַט.
  
  
  "איך פלו אין עס, אָבער אָן פליגל." איך האב אויסגעדריקט א ביסל וואסער פון מיין ארבל און מיר האבן אלע געלאכט ווען איך האב מיך אוועקגעדרייען פון זיי און זיך געפארן צום דזשיפ. איך האב אראפגעלאזט די לאסט אויפן רוקן. איך געהאט איינער פון די אַק אַקסל לופּס. איך האָב דאָס זעלבע געטאָן מיט זײַן צווילינג, און געטראָגן דעם דריטן אין דער האַנט. מייַן לעצטע מאַך אין די דזשיפּ איז געווען צו שנייַדן אַוועק די באַשטימען און שטעלן די שליסל אין מיין קעשענע.
  
  
  ד י טריאו ן זײנע ן נא ך געװע ן ב ײ דע ר פליגל , נאכגעקוק ט מײ ן צוגאנג , מי ט נײגעריקײט , אבע ר ניש ט אינגאנצ ן פארדעכטיגט .
  
  
  ― ברידער ― זאָג איך ― קאָן אײנער פֿון אײַך בעטן דעם מעכאַניקער אין האַנגאַר, ער זאָל ברענגען אַ פֿלאַש פֿײַער, אַז מיר זאָלן נישט פֿליִען, ביז מיר זײַנען גרײט?
  
  
  זיי זענען נישט געווען זיכער וועגן די עראפלאנען אדער די מאלאטאוו קאקטיילן, און ווען איינער פון זיי האט אנגעהויבן אוועקגיין, האבן זיי אלע באשלאסן אוועקצוגיין.
  
  
  — צען טויזנט דאנק! — הא ב אי ך גערופ ן , ארוי ף אוי ף ברעט .
  
  
  האַנס האָט אָפּגעגאָסן זײַנע אַראַבישע פּאַסן און זיך געזעסן פֿאַרבונדן אינעם פּילאָטס זיצפּלאַץ, דורכגעמאַכט אַ לעצטן טשעק פֿונעם קאַקפּיט. עריקאַ איז געזעסן אין די קאָ-פּילאָט ס זיצפּלאַץ, רייזינג איר האַנט צו אַקטאַווייט די מאַכט באַשטימען.
  
  
  "אלעס איז גרייט?"
  
  
  "ווען דו." ער האט א נײד געטאן.
  
  
  "ביסט איר טונד צו די טורעם אָפטקייַט?"
  
  
  — יא.
  
  
  "גיב מיר דעם מיקראָפאָן און לאָמיר אַרויסגיין פון דאָ."
  
  
  ער האט עס צוריק אומגעקערט. "באַשולדיקונג," ער דערציילט עריקאַ, און די כאַטע איז געווען אָנגעפילט מיט די גראָוינג קרעכצן פון די אַקטיוואַטאָר.
  
  
  זײ ן רעכטע ר שטיצ ע הא ט זי ך געדרײט , או ן ד י לינק ע הא ט זי ך אנגעהויב ן דרײע ן נא ך אײדע ר דע ר טורע ם אי ז לעב ן געװארן . "נאַאַ-פיר - איינער - פינף! באריכט מיד ווער איז אויף ברעט!
  
  
  "Boudan Tower, דאָס איז די פלי פון קאָלאָנעל דאָוז." דאס האט אים אפגעשטעלט אויף א רגע, און אז ער איז צוריקגעקומען, האט האנס שוין געשפירט.
  
  
  "פיר-איין-פינף, מיר טאָן ניט האָבן דערלויבעניש פֿאַר קאָלאָנעל דוזאַ צו פליען. ווער זענט איר? וואָס איז דיין פלי פּלאַן?"
  
  
  "בודאַן טאַוער, איך איבערחזרן, איך קען נישט הערן איר."
  
  
  — פיר־איין־פינף! זיין קול איז אויפגעשטאנען אין פאַרשרייַבן: "צוריק צו די פלי ליניע און באַריכט צו די אַעראָפּאָרט מאַנשאַפֿט!" איך האָב געמיינט אַז אָסמאַן וואָלט נישט האָבן קאָנטראָל טורעם אָפּערייטערז אין זיין מענאַדזשעריע. דער מענטש אין די קאָנטראָל אָדער וואַלאַנטעראַלי סוויטשט זייטן אָדער געראטעוועט זיין האַלדז. אין קיין פאַל, ער איז נישט אין דער בעסטער פאָרעם. ער האט אנגעהויבן שרײען. - "קום צוריק! קום צוריק!"
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן פאראלעל ע צ ו דע ר סטאנ ־ װע ג אי ן דע ר װינט . "האַנס," איך געזאגט, ווי איך געהערט די סירענע בלערינג די מאָטאָרס, "אויב איר קענען באַקומען דעם פויגל צו פליען אין די אומרעכט ריכטונג, איך וואָלט נישט זאָרג וועגן די כּללים פון די לופט."
  
  
  ע ר הא ט אפעריר ט מי ט א גאנ ץ װע ג ד י גערגלן , זי ך געבויג ן פאראויס , װ י זײ ן באװעגונ ג װאל ט אונד ז געקאנ ט אויפהויב ן פו ן דע ר ערד . א קול אין טורעם האט געשריגן: ״מיר װעלן אויף דיר שיסן! מיר וועלן שיסן אויף דיר!
  
  
  אי ך הא ב זי ך אנגעהויב ן טראכט ן צ י דא ס װע ט זײ ן נויטיק . די גערגלן האבן נישט געהאט וואו צו גיין. די פּראַפּעלערז זענען געווען בייַ נידעריק פּעך, די געמיש איז געווען נויטפאַל, און די מאָטאָרס זענען פליסנדיק אויף פול מאַכט. אבער מיר זענען נישט געפלויגן. ד י פאלי ם בײ ם ראנ ד פו ן פעלד , זײנע ן געװאקס ן צ ו אומגלויבלעכע . עריקא האט זיך צוגעבויגן, ארויפגעלײגט איר האנט אויפן גירסשיפ. זי האט א קוק געטאן אויף איר פאטער, װאם האט זיך װי פארפרוירן אויפן ארט. איך בין געשטאנען הינטער זיי, פארשטומט די פארצווייפלטע קול פון דעם טורעם אָפּעראַטאָר, ניט געקענט הערן דעם שיסעריי איבער דעם ברום פון דעם פּראַט-וויטני.
  
  
  — גרייט זיך! — האט האנס געבראבט. איך בין געווען זיכער, אז מיר האבן נישט פארלאזט די ערד, אבער אריק האט זיך נישט געטענהט, און בשעת זי האט געמאכט באוועגונגען, האט האנס צוריקגעקערט דעם יאך און מיר האבן זיך אנגעהויבן קלאפן צו די בוים-שפיץ. צוליב דעם גערויש פון די מאטארן האב איך געהערט ווי זיי שרייען צוזאמען דעם בויך פונעם עראפלאן.
  
  
  אַמאָל אין די לופט, ער אריבערגעפארן די גאָפּל פאָרויס, אַדזשאַסטינג די גערגל, סטרוץ און געמיש. דערנאָך האָט ער אַ זיפץ געטאָן. "מענטש, טאָן קיינמאָל פרעגן מיר צו פּרובירן דאָס ווידער!"
  
  
  איך האָב געזאָגט אין דעם מיקראָפאָן, "בודאַן טאַוער, דאָס איז NAA, פיר-איין-פינף. נאכאמאל און נאכאמאל".
  
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  
  
  
  צו צען טויזנט פוס זענען מיר געווען פארשפארט אין א פארדעק פון נעפל. איך האב אריבערגעצויגן דעם זיצפּלאַץ פון דער קאָ-פּילאָט און ארויסגענומען די ציגאַרעטן. — אט, חבר — האב איך געזאגט — האסטו פארדינט דיין באצאל.
  
  
  פאַרנומען מיט באַשטעטיקן די אַוטאָפּילאָט, ער האט מיר אַ וויידלי שמייכל און געזאגט, "עס איז געווען אַ מין פון טאָג.
  
  
  “עריקאַ ס קאַווע זאָל העלפן. איז עס קיין אנדערע אָרט צו לאַנד ווי לאַמאַנאַ?
  
  
  "איך געדאַנק וועגן אים". ער האָט גענומען אַ פּאַפּיראָס און איך האָב געהאַלטן אַ צינדער. "עס איז אַן אַלט פּאַס מזרח פון שטאָט. זיי געוויינט עס פֿאַר טריינינג. אפֿשר איך קען שטעלן אונדז דאָרט, אָבער דעמאָלט וואָס?
  
  
  "ווען מיר קומען נענטער, איך וועט צולייגן אַריבערפירן."
  
  
  ער האט צו מיר צוגעהויבן דעם קאפ, פארקלאפט די אויגן. "איך וואָלט קיינמאָל האָבן געגלויבט עס. סייַ ווי סייַ, וואָס איר זוכט פֿאַר?"
  
  
  "איר האָט לאַנג געוואלט צו דערציילן מיר וועגן די מענדאַניקאַ ומגליק. איצט איז אַ גוטע צייט. ווי איז דאָס געשען?
  
  
  דאָס האָט אים איבערראַשט. "אָוקיי, איצט איך וועט זאָגן עס צו איר, פּאַמעלעך ... אין די נאָזראָד אָפּטיילונג פון די DC-6ב עס זענען זעקס קאָ-2 סילינדערס, דריי אויף יעדער זייַט, עלף פונט זעקס גאלאנען פון מאַטעריאַל אין יעדער. נו, אויב איר האָבן אַ מאָטאָר, לאַסט אָדער באַגאַזש אָפּטייל פייַער, איר אָנהייבן עס פון די קאַב און אַלע זעקס פון זיי גיין צו אַרבעטן און ויסשליסן די פייַער. איצט די סיסטעם אַרבעט אויטאָמאַטיש. גאַז דורך כאָוזיז קומען פון די סילינדערס, CO-2 אונטער דרוק, איז טראַנספערד צו קיין פונט ספּעסיפיעד דורך די פּילאָט. צי איר וויסן וועגן CO-2? "
  
  
  “עס איז אָן רייעך. זיי האָבן קאָנפליקט ברידינג. עס קען נישט זיין טרייסט אין די בלוט.
  
  
  "רעכט. אָטעמען גענוג, עס וועט פאַקינג טייטן איר. יעצט, אויב איינער האט זיכער געמאכט אז די גאז פון די CO-2 ס ענדיגט זיך אין דער כאַטע, און די קאָמאַנדע האָט נישט געוואוסט דערפון, וואָלט די קאָמאַנדע שיין שנעל איינשלאָפן. קענט איר מיך הערן? "
  
  
  — איך האלט אן אטעם.
  
  
  "אָוקיי, איצט דאָס ריקווייערז עטלעכע קאַמף ווייַל, ווי איך געזאגט, די סיסטעם אַרבעט אויטאָמאַטיש, און אויב עמעצער מאכט אַ גרייַז און ריליסיז עטלעכע פון די קאָ-2, די קאַבינע וועט זיין אפגעשניטן פון די רויך. אָוקיי, עס איז אַ אַכט און צוואנציק וואלט מיקראָסוויטש אין די נאָז ראָד אָפּטיילונג עס סאַפּלייז קראַנט צו אַ גראדן ליכט אין די קאַקפּיט וואָס ווייזט ווען די גאַנג איז פאַרקנאַסט. איצט אויב איך וואָלט לויפן אַ דראָט פון דעם באַשטימען צו די עלעקטריקאַל סאָלענאָיד אויף די נומער איין צילינדער אויף יעדער באַנק, ווען די באַשטימען איז אַקטיווייטיד עס ריליסיז CO צוויי אין ביידע וואָס אויטאָמאַטיש פירז די אנדערע פיר סילינדערס. אַזוי אַרבעט די סיסטעם, נומער איין גייט, זיי אַלע גיין. נאָך נאָך נאָך מיר? "
  
  
  "ווי צו פאַרשאַפן דעם?"
  
  
  "אוי, דאס איז די שיינקייט דערפון. די דראט פון די סאלענאידס איז צוגעטשעפעט צו א סוויטש מיט צוויי טערמינאלן און א צינגל. יעדע מעכאניקער קען איינער מאכן. מען לייגט עס צו צו די גומענע נאז ראד בלאט אזוי אז ווען דער גאַנג איז אויפגעהויבן און די נאָז ראָד ריטראַקשאַנז אין די האָוסינג, עס רירט די באַשטימען און קאַקס עס.
  
  
  "און ווען די גאַנג גייט אַראָפּ, עס פירעס."
  
  
  "איר האָט עס! אבער דאָס איז נישט אַלע. ווען דעם באַשטימען איז באַשטימט, אַלע קאַנעקשאַנז פון די קאַקפּיט צו די פייַער סאַפּרעשאַן סיסטעם, אַחוץ די קשר צו די פאָרויס לאַסט אָפּטייל, מוזן זיין דיסקאַנעקטיד."
  
  
  "איז דאָס אַ פּלאַץ פון אַרבעט?"
  
  
  "ניין. צען מינוט מיט צוואַנג און איר זענט פאַרטיק. איין מענטש אין די פראָנט ראָד קענען טאָן די גאנצע אַרבעט אין ווייניקער ווי צוואַנציק מינוט."
  
  
  "און ווען ער האָט געענדיקט, וואָס האָט איר?"
  
  
  "איר האָט אַ פול-פּראָאָף וועג צו ענדיקן אַלעמען אויף די פלי דעק בעשאַס לאַנדינג. דער עראפלאן הויבט זיך אן, די לאנדונגס גאַנג ווענדן זיך אן, די נאָז-ראָד שפּירט דעם צינגל. דער עראפלאן גרייט זיך צו לאנדן, און נישט קיין חילוק וואו מען לאזט אראפ די גאַנג, און ווען די פראָנט ראָד גייט אַראָפּ, ווערט דער צינגל ארויס.
  
  
  די עלעקטריקאַל אָפּצאָל ריליסיז CO-2 אין צילינדער נומער איין און די אנדערע אָנצינדן אויטאָמאַטיש. דאָס שטעלט וועגן אַכט גאלאנען פון CO-2 אין די בויגן לאַסט בוכטע. עס איז ליגן אונטער די קאַקפּיט. עס קומט אַרויף דורך ווענץ וואָס האָבן שוין שאָרטיד אויס אַזוי זיי טאָן ניט נאָענט אויטאָמאַטיש. ווי איר האָט געזאָגט, איר קענען נישט שמעקן עס. דריי מינוט נאָך דעם דורכפאַל פון די טראַנסמיסיע, די קאָמאַנדע איז גרייט. ”
  
  
  — זעהט אויס ווי דו האסט דאס שוין געפרואווט.
  
  
  ער האט געטשעפעט, זיך געכאפט. "אַז ס רעכט, מיר געפרוווט עס. נאָר דאָס איז געשען נאָך דעם קראַך. מיר האבן געפרואווט באווייזן ווי אזוי נאך א עקסידענט האט פאסירט, אבער קיינער האט אונז נישט צוגעהערט און מיר האבן נישט געקענט באקומען דעם בראָך. זיי האבן אים באגראבן און אים אוועקגענומען. אונטער היטן. אויב איך קען באַקומען מיין הענט אויף ... "
  
  
  "איז די פייער סאַפּרעשאַן סיסטעם אין די DC-6 ספּעציעל פֿאַר עס?"
  
  
  "עס זענען אנדערע גאַנץ ענלעך צו אים, אָבער ביידע ערקראַפט זענען DC-6Bs, און ווען איך מיד געהערט די דעטאַילס, איך געדאַנק עס קען זיין אַ איבערחזרן. דעם פלי איז אויך געווען סוד, איך באשטימט לייקט מענדאַניקע ס פלאַך. דאס וועטער איז געווען קלאר, אלעס איז געווען גוט, און דער עראפלאן האט געמאכט א סטאנדארט צוגאנג און געפלויגן גלייך אין דער ערד אריין.
  
  
  
  עס זענען געווען דריי טימז פון ינוועסטאַגייטערז, און דער בעסטער זיי קען קומען אַרויף מיט איז אַז אפֿשר די מאַנשאַפֿט איז געפאלן שלאָפנדיק. מיר האָבן געקענט די מאַנשאַפֿט און מיר געוואוסט אַז זיי זענען נישט דער טיפּ צו טאָן דאָס, אַזוי עטלעכע פון אונדז אנגעהויבן צו טאָן אונדזער אייגענע ויספאָרשונג און דאָס איז וואָס מיר האָבן געפֿונען.
  
  
  ― האָט איר געפֿונען באַװײַז, אַז אַזױ האָט מענדאַניקע געפֿאַלן?
  
  
  "גענעם יאָ! איך האב געהאט א גוטע ראיה! דוזא און יענע ממזרים האבן אים גענומען פון מיר. די סיסטעם האט פיר דירעקטיאָנאַל וואַלווז. יעדער איינער האט אַ טשעק וואַלוו, איר וויסן? עס האלט די טינגז צוריק ביז איר זענט גרייט צו לאָזן די CO-2 לויפן. אַראָפּנעמען די טשעק וואַלוו און אַלע די גאַז וועט לויפן דורך די שורה. איך געפונען אַ פירן וואַלוו פֿאַר די פראָנט אָפּטייל. דער טשעק-וואלוו איז דערפון פארשוואונדן, אבער נישט פון די אנדערע דריי. די דאָזיקע וואַלווז... ― האָט ער צוגעכאַפּט די הענט.
  
  
  אי ך הא ב אי ך זי ך צוריקגעבויג ן או ן קוקנדי ק אויפ ן רויטלעכ ן האז . פארשטײ ט זיך , א ז דא ס אי ז געװע ן א נאאיװע ר שיטה . "ווען דוסאַ האָט איר געפרעגט, האָט איר מודה געווען אַז איר האָט געוואוסט ווי די אַרבעט איז דורכגעקאָכט?"
  
  
  "יא זיכער. וואָס אַנדערש קען איך טאָן? עריקאַ איז געווען ... "
  
  
  "אָבער דאָס האָט אים נישט באַפרידיקט."
  
  
  "ניין. ער האט געװאלט װיסן װער עס האט געטאן. פֿון וואַנען זאָל איך דאָס וויסן?"
  
  
  ― האָט ער אײַך הײַנט װידער געפֿרעגט, װען זײ האָבן דיך אַװעקגענומען?
  
  
  "ניין. איך האב אים נישט געזען ביז זיינע טאגז האבן מיך געכאפט אויפן בארג. ”
  
  
  "דאָס איז דער ערשטער קראַך וואָס איר האָט ינוועסטאַגייטיד פריער, איז עס געשען דאָ?"
  
  
  "ניין." ער האט װידער געשמײכלט. "עס איז געווען גרעסערע נייַעס ווי אַז. דאָס איז געווען ווען איך בין געווען אין קאָנגאָ, איידער עס איז געווארן זאַיר. איך איז געווען אין לעאָפּאָלדוויללע ארבעטן פֿאַר טאַנסאַיר. דער עראפלאן האט געהייסן אלבערטינע, און א בחור מיטן נאמען דאג האמערשלד איז געווען איר נומער איין פאסאזשירן. פון קורס, עס האט צו זיין איידער דיין צייַט. "
  
  
  איך האב נישט רעאגירט. איך האָב אים געלאָזט אַרומבלאָנדזשען. עס איז געווען מיין שולד פֿאַר נישט באַקומען די אינפֿאָרמאַציע פון אים גיכער. איך ריטשט זיך און אנגעהויבן צו סטרויערן די אָפטקייַט וואָג. — האסטו דערצײלט צו דוסע װעגן דעם האממערסקיאלד אומגליק?
  
  
  — ניין... ניין, איך מיין נישט.
  
  
  איך האָב צוגעמאַכט די אױגן און זיך דערמאָנט: קאַטאַנגאַ, אַ פֿאַרברעכן פּראָווינץ פֿון קאָנגאָ. משה תשובע, איר פירער, קעמפט קעגן יו.ען. בריטיש קרענק. די סאָוועטישע אויטאריטעטן האָבן באַזאָרגט אַז זייער יינגל לומומבאַ האָט זיי אַראָפּגעקלאַפּט. כרושטשעוו איז פֿריִער געקומען אין די יו־ען און האָט געוואָרנט האַממארשילד, אַז ער זאָל בעסער רעזיגנירן. האַממערשאָלד איז געגאנגען צו די קאָנגאָ צו פאַרלעשן די פייַער. פליען אַוועק צו אַ געהיים באַגעגעניש מיט Tshombe אין Ndola. װי מענדאַניקע, װאָס איז געפֿלױגן קײן אָסמאַן. דער פלאַך קראַשיז בשעת לאַנדינג. משפט - קיין משפט. די סיבה פון דעם צופאַל איז קיינמאָל געפונען. פּילאָט טעות איז געווען דער בעסטער זיי קענען קומען מיט ... ביז האַנס גייער האט זיך באוויזן. פראגע: וואס האט די אלטע היסטאריע צו טאן מיט די געגנבענע נוקלעארע באמבע? ענטפער: גאָרנישט נאָך.
  
  
  "זענען מיר גענוג נאָענט צו קאָנטאַקט אונדזער פריינט אין לאַמאַן?" איך געזאגט צו סטרויערן מיין כעדפאָונז.
  
  
  "פרובירט עס. אבער וואס מיינט איר פון מיין מעשה?
  
  
  "איר קענט עס פארקויפן פאר א מיליאן דאלער, אבער איך וואלט געווארט ביז איך קום צוריק קיין האבוקען. יעצט געב מיר אן עטא און איך מיין אז דו און עריקא פלאנירן בעסער צו פארברענגען א צייט אין דער אמבאסאדע ביז מיר קענען אייך אריבערפירן צו א כעלטיער קלימאט. ."
  
  
  "יאָ, איך טראַכטן עס איז צייַט צו גיין אויף, אָבער פאַרשילטן, די זומפּ דוזאַ איז אויף די אנדערע זייַט."
  
  
  ― רעכנט זיך נישט דערויף. צי האָט די סטאַרטפּאַס וואָס מיר זענען וועגן צו לאַנד אויף אַ נאָמען?"
  
  
  "עס איז געווען גערופן קילאָ-פערטי ווייַל עס איז פערציק קילאָמעטערס פון רופאַ."
  
  
  "אָוקיי, עטאַ."
  
  
  “זאָגן 18.30. װעמען װעסטו רופן, אמבאסאדאר?
  
  
  — נײן, זײן באלעבאס. איך האב אויפגעהויבן דעם מיקראָפאָן. "טשאַרלי, טשאַרלי, דאָס איז פּיפּער, דאָס איז פּיפּער. איך ריפּיטיד דעם רופן דריי מאָל איידער אַ סטאַטיק ענטפער געקומען צוריק.
  
  
  חזיר לאטיין איז אן אויסגעהאלטענע קינדער שפראך וואו מען לייגט פארן די לעצטע טייל פונעם ווארט און דערנאך לייגט מען צו ay, like, ilkay umbay - kill the bum. עס אַרבעט גרויס ווו זייַן נוצן איז אומבאַקאַנט. איר רעדט אָפן - און דיין אָנזאָג איז קורץ. איך בין געווען זיכער אז טשאַרלי פון דער אַמבאַסאַדע וועט קענען איבערזעצן.
  
  
  איך האב עס אים צוויי מאל געגעבן און באקומען דעם ענטפער וואס איך האב געוואלט.
  
  
  ― איך האָב געזאָגט, ― פֿערציק, אַכצן דרײַסיק קילאָ.
  
  
  דער ענטפער איז געווען: "יאַדינגרייַ, אָיאַ, אָדלי און אויער ליים - לייענען איר הויך און קלאָר."
  
  
  "ביסט איר נישט אַזוי פאַנטאַסטיש?" — האט האנס געשמײכלט. "איך האב עס נישט גענוצט זינט איך בין געווען אין יקערסן."
  
  
  "לאמיר האָפן אַז קיינער אַנדערש טוט דאָס אויך."
  
  
  וואָס איך געוואלט צו שיקן אַנשטאָט פון אַ ווו און ווען סיגנאַל איז געווען אַ רוף פֿאַר אַקס צו איבערגעבן זייַן טעקע אויף די האַממערשילד ומגליק אין סעפטעמבער 1961. עס איז אַ לאַנג צייַט צוריק, אָבער איך געזען אַ טעקע אויף עס אַמאָל און איך געוואוסט עס איז געווען אויף דער רשימה. אונטער אַ ספּעציעל גרין קאָרט וואָס מענט "פּראַבאַבאַל מאָרד." אבער אפילו אין חזיר לאטיין האב איך עס נישט געקענט ריזיקירן. דוסא האט געוואלט וויסן צי האנס ווייסט ווער עס האט אויפגעבלאזט מענדאניקע'ס עראפלאן. אויב עס איז געווען אַ קשר צווישן דעם צופאַל און די צופאַל כּמעט פופצן יאר צוריק,
  
  
  דעמאל ט הא ט דע ר אויםזע ן פו ן נאמע ן האמערשלד ן אוי ף א אפענע ר ראדיא־פרעקװענץ , אי ן יעדע ר פארמע , ניש ט געקענ ט זײ ן צופעליק . עס איז גאָרנישט דריט וועלט אָדער פּשוט-מיינדאַד וועגן די טעכניק געניצט צו צעשטערן ביידע פּליינז. דאָס איז געווען דער ערשטער אָנווייַז אַז NAPR קען האָבן עמעצער מיט טעכניש עקספּערטיז - ווי וואָס איז געווען ינוואַלווד אין די גנייווע פון קאָקקיי און די RPV.
  
  
  "האַנס, בעשאַס די ייַנבראָך פון Hammerskiöld, האָט איר קיין געדאַנק ווער איז געווען הינטער עס?"
  
  
  "ניין. עס זענען געווען אַ פּלאַץ פון אותיות וואָס געוואלט צו באַקומען באַפרייַען פון אַלט דאַג. דער עראפלאן איז געווען א לאנגע צייט אומבאהיט איידער ער האט זיך אויפגעהויבן. קיין מעכאַניקער ... "
  
  
  "יעדער מעכאַניקער קען טאָן דאָס, אָבער עמעצער האט צו געפֿינען עס ערשטער. האָבן איר אלץ געזען ווער עס יז אין לאַמאַן וואָס איר וויסן פון קאָנגאָ צייט?
  
  
  "אויב עס זענען, איך האב נישט געזען זיי. פון קורס, דאָס איז געווען אַ לאַנג צייַט צוריק. היי, וואו גייסטו?
  
  
  "שטעלן אַ ביסל מער קאַווע און קוק אויף עריקאַ."
  
  
  ― גאָט, קאָן איך טרינקען! אָבער איך וועל פאַרענטפערן פֿאַר קאַווע."
  
  
  אריק ע אי ז געזעס ן אוי ף דע ר קאנאפע , צוגערויפל ט אוי ף א פארדעק . איך האָב זיך אָנגעהויבן אוועקצוגיין פון וואו זי איז געלעגן, ווען איר אָרעם האָט זיך אַרומגעוויקלט אַרום מיין פוס. זי האט געעפנט די אויגן און געשמײכלט. — כ׳האב געװאלט, אז איר זאלט קומען.
  
  
  "איר זאָל האָבן געדריקט די רופן קנעפּל."
  
  
  זי האט אראפגעװארפן דעם פארדעק. אין אַ ביוסטהאַלטער און ביקיני דנאָ, זי וואָלט היילן ווער עס יז ס ווייטיקדיק אויגן - נאָר פֿאַר סטאַרטערס. "איך וויל אז דו זאלסט מיר טוהן א טובה..."
  
  
  איך בין געשטאנען און געקוקט אויף איר. דאָס שמייכל איז פֿאַרשוווּנדן, איר שטימע האָט איר געקלונגען אין האַלדז. "איך טאָן ניט טראַכטן מיר האָבן פיל צייט," זי געזאגט, מאָווינג איר האַנט אַרויף מיין פוס.
  
  
  איך האָב אונדז ביידע געטאָן אַ טובה. נאָך אַלע, די צייט איז געווען קורץ. אי ך הא ב זי ך ארוי ס פו ן מײנ ע אײגענ ע קלײדער , או ן ז י הא ט זי ך ארוי ס פו ן דע ר קלײנע ר װא ס ז י הא ט געטראגן . איך האב מיך געלעגן מילד אויף איר אויף דער קאנאפע, און אין א רגע איז אונזערע קערפער געווארן איינס ווי מיר האבן זיך צוזאמען באוועגט, לאנגזאם צו ערשט, דערנאך מער אנשטענדיג, ביז מיר האבן ביידע געציטערט אין פאראייניגונג, זיך צוזאמגעבויגן...
  
  
  נאכדע ם אי ך הא ב זי י װידע ר אװעקגעלײג ט , הא ט ז י געעפנ ט א פויל ן אויג , או ן אי ר האנ ט געלײג ט אויפ ן הינט ן פו ן מײ ן קאפ . — מײנט איר, אז איך װעל אמאל װיסן װער דו ביסט?
  
  
  "ווען מיר האָבן די געלעגנהייט, איך וועל זאָגן איר." איך האב געזאגט. "וואָלט איר ווי אַ קאַווע?"
  
  
  "דאס וועט זיין גוט". זי האט געשמײכלט, געשמאכט מיט די ליפן און צוגעמאכט די אויגן.
  
  
  איך האב געמאכט קאווע.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 16
  
  
  
  
  
  
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו קילא־פערציק , הא ט האנס ן פארלויר ן הויכ ט או ן זי ך געענדערט . מי ר זענע ן ארײ ן אי ן דע ר כעדזש , האפנדי ק אוי ף ד י שעפ ן פו ן ד י דונעס , ניש ט בלוי ז צ ו אנטלויפ ן פו ן רופא ס ראדאר־קאנטראל , נא ר אוי ך צ ו באהאלט ן מעגלעכ ע װיזועל ע באמערקונגען .
  
  
  האנס איז געווען אזוי גוט ווי א היימישע טויב, ווי ער איז געווען ווי א מעכאניקער, ווייל מיטאמאל זענען מיר געפלויגן איבער א שטאף פון זאמד-באדעקטן באַטאָנען. איך באמערקט די פּאַס נאָך איך געזען אַ לאַנד ראָווער פּאַרקט נירביי. אַן אמעריקאנער פאָן פלו פון די מאָטאָר בארג. נעבן אים האבן צװײ מענטשן געקוקט אויף אונדז.
  
  
  איך האב געקוקט אויף די לופט טראפיק קאנטראליר רופה, און ווען האנס איז פארביי געפלויגן צו קאָנטראָלירן די מצב פון דער סטאנציע, האב איך געהערט א באקאנטע קול. דאָס איז געווען דוזאַ, אַ קוים הערן קול. ער אידענטיפיצירט זיך און זיין רופן בריוו ווי ביטש צווילינג. ער האט געווארנט רופא אז זי זאל אונז נאכפאלגן און אונז אראפשיסן אויב מיר וועלן נישט פאָלגן די באפעלן צו לאנדן. אוי ב מע ן װע ט מי ר נעמע ן לעבעדיג , װע ט מע ן מי ר פארהאלט ן בי ז ע ר װע ט אנקומען .
  
  
  "עס קען זיין אַ ביסל גראָב," האַנס געזאגט. "אפֿשר איר זאָל גיין צוריק און זיצן מיט עריקאַ אין פאַל די קראַקס זענען ביגער ווי זיי קוקן פון דאָ."
  
  
  "נאָר שטעלן עס אַראָפּ, באַדי, איך וועל אַרבעטן אויף די גירז און פלאַפּס אויף דיין באַפֿעל." ער האט גענוג צו טראַכטן וועגן אָן מיר זאָגן אים מיר קענען האָבן געזעלשאַפט.
  
  
  ער האָט געפירט דעם אַלטן פויגל צו דער לאנדונגס-סטריפּ מיט גענוג מאַכט, כּדי ער זאָל זיך ווידער שנעל קענען אויפהויבן, אויב ער האָט געטראָפן די סטאַרטפּאַס צו צעריסן אָדער מיסאַלייגנירט.
  
  
  ווען מיר זענען געקומען צו אַ באַמפּי האַלטן האַלב וועג אַראָפּ די געוואשן-אויס סטאַרטפּאַס, איך געזאגט, "האַנס, איר זענט אַ פאַקטיש פּראָ. איצט קער אַוועק די סוויטשיז און לאָזן אונדז אַרויסגיין פון דאָ."
  
  
  עריקאַ איז שוין געווען ביי דער טיר פון דער כאַטע, עפן די לאַטש ווי איך געגאנגען אַראָפּ די דורכגאַנג. "דו זאלסט נישט לאָזן עפּעס וואָס איז דייַן, האָניק," איך געזאגט.
  
  
  — כ׳האב נישט קײן סך געבראכט. זי האט צו מיר געשמייכלט. "וואס יעצט?"
  
  
  "איצט זענען מיר דרייווינג, ניט פליענדיק."
  
  
  "ערגעץ מיט דיר," זי געזאגט, און מיר געעפנט די טיר.
  
  
  סאַטאַן איז געשטאנען אונטן און געקוקט אויף אונדז, נאכגעגאנגען דורך קאָרפּאָראַל סיממס.
  
  
  "גליד איר קען טאָן עס," איך געזאגט, שפּרינגען אַראָפּ. איך האב געהאלטן מיין האנט פאר עריקא.
  
  
  "מיר בעסער באַקומען מאָווינג," ער האט געזאגט, קוק בייַ איר.
  
  
  די לייץ זענען געשווינד אָנגעקומען ווען מיר זענען אריין אין די לאנד ראָווער, וואָס איז געווען איינער פון די גוטע זאכן וועגן מדבר טוויילייט.
  
  
  "איך מיין נישט אַז איר האָט באמערקט." סאַטאַן זיך אויסגעדרייט צו פּנים אונדז צו ונטערזוכן עריקאַ ווידער.
  
  
  ― דאָס איז מיס גויער און מיסטער גויער, ― האָב איך מיך באַשטעלט. "זיי וועלן איצט דאַרפֿן צו זיין כאַוזד אין דער אַמבאַסאַדע.
  
  
  
  אפשר וועלן זיי שנעל ארויס פון דאנען. איך וועל דערקלערן שפּעטער. וואס איז די מצב אין לאמאן? "
  
  
  "זייער ווי מיר דערוואַרט, עס איז געווען אַ פּלאַץ פון ראַש בייַ די לעווייַע, אַ מאַסע אין דער אַמבאַסאַדע. אלץ איז איצט שטילער. איך מיין אז דו ווייסט אז אסמאן האט גענומען בודן. טאַסחמד מאכט פלענער אים צוריקצוברענגען. ער מיינט דאָ אַז ער איז פעסט אין קאָנטראָל. ”
  
  
  — טוט זיך עפעס אינדרויסן ?
  
  
  ער האט אַװעקגעקוקט פֿון עריקאַ. "גאָרנישט איז באקאנט," ער האט פעסט געזאגט. עס איז געווען קלאָר אַז זיין אייגענע הויפּטקוואַרטיר האט אים ינפאָרמד, מיסטאָמע ווייַל פון די שטינקען ער האט געמאכט וועגן מיין בייַזייַן אויף די סצענע. נאָר װאָס ער האָט געװוּסט און װאָס ער האָט געטראַכט, האָב איך זיך פֿאַראינטערעסירט בלויז אין אײן מאָמענט. ווער סע סטאָול די קאַקערעל און די ואַוו האט נישט נאָך מודיע עס עפנטלעך.
  
  
  מי ר זײנע ן געפאר ן אוי ף װא ם אי ז אמא ל געװע ן א צוגאנג־װעג . אין פאַרנאַכט האָט דער קאָרפּאָראַל געצויגן דעם כל-טעריין פאָרמיטל אַרויף דעם אַראָפאַנג שיפּוע און אויף אַ בעסערן וועג. איך האב געפרעגט. - "קאָרפּאָראַל, קענען איר הערן צו רופו אויף דעם זאַך?"
  
  
  "יא מיין האר. מיר וואָטשט זיי, "ער געזאגט, זיין האַנט מאָווינג צו די טונינג רעדלס אויף די ופנעמער אויף די פּעדעסטאַל. א קול האט אויסגעקלונגען, גערעדט פראנצויזיש און דערנאָך איבערחזרן אויף אַראַביש, וואָרענען די קעמפער צו קוקן אויס פֿאַר אונדז דרום פון לאַמאַנאַ.
  
  
  "קוקט אויס ווי איר זענט אנגעקומען פּונקט אין צייט," סאַטאַן ס פּרווון צו טרוקן איז געווען אַ ביסל פייַכט.
  
  
  אין דער אַמבאַסאַדע, עס איז געווען פּאַולאַ וואָס געפירט עריקאַ און איר פאטער ערגעץ ווו עס איז געווען הייס וואַסער און עסנוואַרג. זי האָט מיר אויך געמאָלדן, אַז איך האָב באַקומען אַ ספּעציעלע איינלאַדונג צו אינטערוויוען די מאַדאַם מענדאַניקע אין פּרעזאַדענטשאַל פּאַלאַס מאָרגן פֿיר אַזייגער נאָכמיטאָג. עס האָט זיך אַרויסגעוויזן אַז שמע האָט געזוכט אַ צוריקקער באַגעגעניש.
  
  
  דערנאָך בין איך געבליבן אַליין מיט סאַטאַן. "איר קען האָבן דערציילט מיר," ער געזאגט, זיין טאָן אָנווייַזן אַז די זאכן וואָלט געווען אַנדערש אויב איך געהאט. "אַוודאי, איך טראַכטן אַז געפֿינען קאָקערעל ערגעץ אין אַ טויזנט מייל פון דאָ איז ריין ומזין."
  
  
  — וואס איז דען די נקודה צו דיר זאגן?
  
  
  "עס איז לעגאַמרע קיין פֿאַרבינדונג צווישן אַמבאַסאַדאָר פּעטערסאַן ס טויט און די גנייווע," ער האט געזאגט. "מיר האָבן אַ טראָק און די פּאָליצייַ האָבן געפֿונען דעם שאָפער. ער האָט אַלץ מודה געווען. עס איז געווען אַ נאַריש פאַקינג צופאַל."
  
  
  "דאָס לעבן איז פול פון זיי, איז ניט עס. דאנק איר פֿאַר דיין הילף. ” אי ך הא ב זי ך אװע ק או ן געגאנגע ן ארוי ף ד י טרעפ , צו ם קאמוניקאציע־צימער .
  
  
  טשאַרלי ניל לינקס מיר אַליין אין די סאָונדפּראָאָף בוט מיט די סקראַמבלער בשעת ער געגאנגען צו מאַכן די ריכטיק קשר. די סקראַמבלער איז אַ גרויס דערפינדונג. עס אַרבעט עלעקטראָניש, ווענדן דיין ווערטער אין ינגקאַמפּראַכענסיבאַל ווערטער און דעמאָלט ספּייינג זיי אויס אין די אנדערע עק, גוט ווי נייַ. די סקראַמבלער האט איין שטערונג. אויב טראַקט דורך אַ דריט טיילווייַז, די ווערטער קענען זיין דיסייפערד אין דורכפאָר ניצן אַן אפילו סימפּלער עלעקטראָניש מיטל. אזוי, פילע שטאַט סיקריץ געווארן באקאנט צו פילע מענטשן. א קאַונטערמעאַסורע צו דעם איז די בייַזייַן פון קעסיידער טשאַנגינג קאָד ין די סקראַמבלער. דאָס מאכט קאַנטראָולד איבערזעצונג אוממעגלעך. לפּחות פֿאַר איצט.
  
  
  AX האט אַזאַ אַ קאָד, און דורך געבן טשאַרלי ניל אַ ספּעציעל דילינג סיקוואַנס, איך געוואוסט אַז כאָק און איך וואָלט רעדן פּריוואַט, כאָטש פֿאַר אַ לאַנג צייַט, ווייַל פון די לאַנג פּאָוזאַז פארלאנגט פֿאַר סקראַמבאַלינג.
  
  
  איך האב נישט פארבראכט קיין צייט אויף גרוס. "די האַממארשילד אומגליק". איך האב געזאגט. "ימפּלאַקיישאַנז וועגן מאָוטאַוויישאַן און יחיד אָנטייל."
  
  
  אפילו דורך די סקראַמבלער, Hawke ס קול האט די זעלבע דרייווינג קוואַליטעט. "די בקשה איז וועראַפייד. דערווייַל, עס איז קיין positive אָנווייַז פון קיין מקורים וועגן די וועראַבאַוץ פון די פעלנדיק ויסריכט. ד י דײטש ע פרעס ע הא ט געמאלד ן קלאנגע ן װעג ן א פארשװינדונג . די בונדסוועהר און SHAPE האָבן דאָס געלייקנט. דער קרעמלין טרעטאַנז צו מאַכן אַ מעלדן עפנטלעך ביי 1200 GMT מאָרגן אויב די פּראָבלעם בלייַבט. באַשלאָסן."
  
  
  ער האט אויפגעהערט רעדן; און איך בין דאָרטן געזעסן, גאָרנישט געזאָגט, װאַרטנדיק, אַז ער זאָל ענטפֿערן מײַנע פֿראַגעס. פיל איז געשריבן וועגן די גנייווע פון יאָדער מאַטעריאַלס - זייַן גראָוינג פּאָטענציעל. עס איז אויך געשריבן געווארן אז מיר אין מערב האבן זיך אזוי צוגעוווינט צו טעראר אקטן, אז די סכנה פון נוקלעארע בושה וועט פשוט באטראכט ווערן אלס דער נעקסטער שריט אין א וואקסנדיקער פארנעם פון געוואלד. איך האב עס נישט געקויפט.
  
  
  די מעלדן פון קרעמלין וועט זיין אַ פאַטאַל סייקאָופּאַליטיקאַל קלאַפּ פֿאַר נאַטאָ און די פאַרייניקטע שטאַטן. דעם וועט פאַרשאַפן וויידספּרעד סקאַנדאַל. און די איינציגסטע זאך וואס האט באשלאסן איז געווען די פראגע ווער האט געהאט דעם קאקערל און וואו מען האט עס געשיקט. דער רעזולטאַט קען זיין אַ יאָדער קאַנפראַנטיישאַן וואָס וואָלט מאַכן אַלץ אַנדערש ויסקומען נישטיק.
  
  
  האָק ס קול ינטעראַפּטיד מיין סקראַמבלער-ינדוסט געדאנקען. "אַקס ס מסקנא אַז די האַממאַרשלד ומגליק איז געווען מעגלעך סאַבאָטאַזש ניצן אַן אַנדיטעקטאַבאַל גאַז. קיין מעטשאַניקאַל זאָגן איז געפונען. סאַספּישאַנז צענטער אויף ד"ר קאָרנעליוס מערטענס, אַ בעלגיאַן בירגער. מערטענס, א לאנגיעריגער ק.ג.ב. אפיציר, וואס האט זיך ספעציאליזירט אין טעכנישע פעלדער, איז אויך געווען א זיכערהייטס אפיציר פון די פאראייניגטע פעלקער. מערטענס איז נישט קיין דיסציפּלין.
  
  
  ער קען האָבן אַפּערייטאַד ינדיפּענדאַנטלי אין די קאָנגאָ. ער איז ריפּאָרטאַדלי געהרגעט אין עגיפּטן בעשאַס די 67 מלחמה.
  
  
  ווען כאָק האָט איבערגעגעבן דעם באַריכט, האָט מען געעפֿנט מײַנע האפענונגען. ע ם אי ז װידע ר געװע ן פארמאכט . איך בין געזעסן מיט פֿאַרמאַכטע אויגן: "ווי פּינטלעך איז דער באַריכט וועגן זיין טויט?"
  
  
  איך האב געווארט. "עס איז באַוווסט אַז ער איז געווען אין די מוכאַבאַראַט הויפּטקוואַרטיר אין פּאָרט סאַיד. ד י געביידע , אי ז אויפגעבלאז ן געװארן , קײ ן לעבנגעבליבענ ע זײנע ן ניש ט געװען . מערטענס האָט מען זינט דעמאָלט נישט געזען."
  
  
  עס האט אויסגעזען ווי א טויטן סוף. איך האב געהאט די לעצטע אייזע. "איז געווען ד"ר אָטאָ וואן דער מער אין עגיפּטן אין דער מלחמה פון 67'?
  
  
  דאָס איז געווען די לענגסטע וואַרטן. ווען כאָק האָט ווידער גערעדט, אפילו אויף שפּיץ פון די סקראַמבלער, די סאַנדפּייפּער איז געווען לייטער אין קאָלירן. “אַפערמאַטיוו וועגן Van der Meer. ער איז געווען דאָרט אין יוני. מ׳האט געמאלדן אז ער איז קראנק. נאָך דער מלחמה האָט קיינער אים נישט געזען ביז ער האָט זיך באַוויזן אין אַלדזשיריאַ אין סעפטעמבער.
  
  
  "איך וועל האַלטן אין קאָנטאַקט," איך געזאגט.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 17
  
  
  
  
  
  
  
  
  בשעת איך האב זיך געשוואוירן און געשערן אין סאטאן'ס דירה, האט דער אמבאסאדע דרייווער צוריקגעגעבן מיין פיאט געזונט און געזונט. מען האָט אים געגעבן די ריכטיקע ענטפֿער אויף אַלע זײַנע פֿראַגעס, אָבער עס איז נישט געווען בײַ וועמען צו פֿרעגן.
  
  
  סאַטאַן טאַקע געוואלט צו געפֿינען אַלץ און זיין ריין פון פאַרגאַנגענהייט זינד. נאָר פֿון אים האָב איך געװאָלט אַ מאַפּע פֿון דער שטאָט. בשעת איך האב עס געלערנט, האט דער טעלעפאן געקלונגען. עס איז געווען פּאַולאַ. מיטאָג וואָלט זיין גרייט אויב מיר זענען הונגעריק. איך האָב נישט געוואָלט אָפּגעבן דעם פאַרגעניגן. איך האָב געזאָגט צו סאַטאַן זיך אַנטשולדיקן. דערנאָך בין איך פֿאַרלאָזט פֿון אָרט. איך בין מיד פון מענטשן וואָס קומען אין מיין וועג, באַאַמטער אָדער אַנדערש. ווען איך האָבן אַרבעט, איך בעסער צו טאָן עס אַליין.
  
  
  די ווילאַ פון Van der Meer איז געווען ליגן אויף די פלאַגיי סטריט, אַ ביסל בלאַקס פון די הויפט קוואַדראַט. איך האב ווידער געפארקט פארן פאליציי געביידע. איך געוואלט צו דערפאַרונג די אַטמאָספער פון לאַמאַנאַ דעם טאָג נאָך אַ גרויס לעווייַע. שטילערהייט איז געווען דאָס ריכטיקע וואָרט. די מיליטער זענען אַוועק. די פאליציי וועכטער האבן זיך געלאזט אין די בויגן, גערויכערט ציגארעטן און שמועסן. זיי האבן נאר א קוק געטאן אויף מיר. דאַכט זיך, אַז תּסמך האָט זיך נאָר באַזאָרגט וועגן דעם כּעס פֿון שמע, און אין בודאַן — די אָקופּאַציע פֿון אָסמאַן. ער האט געװאלט צאַמען דעם ערשטן, און דעם אַנדערן האָט ער געקאָנט כאַפּן, װען ער איז גרייט.
  
  
  איך בין אַריבער די פּאַרק אין די טונקל-ליכט פינצטערניש, געוואוסט אַז אויב דאָס פערדל נאָר פירן צו סויבינז און וואַטע, איך וואָלט האָבן צו סיגנאַל דורכפאַל צו כאָק און לאָזן. ס׳אי ז אינגאנצ ן מעגלעך , א ז מערטענס , הא ט געקאנ ט זײ ן פו ן דע ר מא ר דאפלע . מאַסקינג און געמעל לעדער איז קיין פּראָבלעם פֿאַר אַ פאַכמאַן. איר קענט אויך באַקומען דערפאַרונג אין אַגריקולטורע. זינט אפריקע און די יו.ען. זענען געווען זייער שלאָס געביטן פון אַפּעריישאַנז, מערטענס קען האָבן נאָכמאַכן וואן דער מער, און אויב וואן דער מער איז געשטארבן דורך צופאַל אָדער דורך סדר בעשאַס די זעקס טאָג מלחמה, אַסומינג זיין אידענטיטעט וואָלט האָבן געווען אַ פאַקטיש קו אויף Mertens ' טייל. קיין בעסערע דעקל האָט קיינער נישט געקענט חלום.
  
  
  פלאַגי סטריט איז געווען אין פינצטערניש און עס איז געווען קיין ליכט אין די וואן דער מער טויער. כ׳האב װידער געמוזט קריכן איבער דער װאנט. אבער ערשטער, צו באַשיצן די הענט פון צעבראכן גלאז, איך וואַרפן אויף מיין מאַנטל. איך האב געמאכט א גוטן כאפ. נאָכן אױסשאָקלען, האָב איך אַ קוק געטאָן אויף װילהעלמינה און הוגאָ, פֿרײלעך, װאָס פּיערס צווילינג װױנט אין שטוב. דעמאָלט איך שפּרינגען אַרויף אויף מיין כאַונטשעס.
  
  
  די אנדערע זייט פון דער וואַנט איז געווען פּונקט אַזוי טונקל. אין דער ווילע איז נישט געווען קיין ליכט. עס איז געווען פרי צו גיין צו בעט. דער דאקטאר איז נישט געװען אין שטוב. אנדערש איז נישט געווען. דער אָרט איז געווען פארשפארט און פארמאכן ווי אַ מצרי קבר, די פֿענצטער אויבן זענען געחתמעט ווי די אונטן. דער שטילער, פארבארגן אין דער אינעװײניקסטער קעשענע פון דער האנט, האט זיך צוגעפאםט צו װילהעלמינא. איין שאָס אין די דערציען טיר שלאָס און איך איז געווען ין.
  
  
  די לופט איז געווען שווער ווי פינצטערניש. א ם ך צײט ן אי ז קײנע ר ניש ט געװע ן אי ן שטוב . די דינע שטראַל פון מיין בליץ געכאפט מעבל, טעפּעך, טאַפּעסטריז, אַרטאַפאַקץ. דאָס איז געווען אַ גרויסער צענטראַלער צימער מיט פּוף. צוגעב ן אי ם אי ז געװע ן א עסצימער , דעמאל ט א זאלאל , או ן װײטע ר א דאקטאר־אמט . דאן בין איך ארײן אין בלאָטע.
  
  
  ד י װאנט ן זײנע ן געװע ן פארשטעל ט מי ט םפרים , אבע ר מי ך הא ט זי ך אפגעשטעלט , בײ ם מאסיווע ן טיש ל אי ן צענטע ר פו ן צימער . דער שטראַל פֿון מײַן בליץ האָט געשפּילט אויף די מיניאַטורן פֿון פּאַפּיר־מאַש. דאָס איז געווען ניט אַ מאָדעל פון אַ לאַנדווירטשאַפטלעך יקספּערמענאַל סטאַנציע, אָבער אַ גרויס-וואָג ויסשטעלונג פון די חורבות פון פּאָרטאַריוס.
  
  
  אין די אינפֿאָרמאַציע מאַטעריאַלס וואָס כאָק מיר געגעבן צו לערנען, עס איז געווען דערמאָנען פון חורבות. מענדאַניקע האָט זיי פֿאַרמאַכט פֿאַרן פּובליקום מיט פֿיר יאָר צוריק נאָך אַן אומגליק בעת אַ ליכט־און־געזונט־שואו, ווען אַ קאָלאָנע איז געפֿאַלן און אומגעקומען אַ פּאָר אינעם עולם. אין דער צייט וואָס איך לייענען דעם פּאַראַגראַף, איך איז געווען דערשראָקן פון די געדאַנק אַז דער אינצידענט איז קוים געווען וויכטיק גענוג צו פאַרמאַכן די חורבות און דערמיט אָפּשניידן איינער פון לאַמאַנאַ ס ווייניק טוריסט אַטראַקשאַנז. איצט האָב איך מיך געקאָנט באַשולדיקן, אַז איך האָב זיך נישט געוואוינט אויפן אומפאַרשטענדלעכן מאָמענט. עס איז אומבאקאנט ווי אזוי די רוםישע וואגן-רייסען זענען פארגעקומען אין א הייסע שבת נאכמיטאג.
  
  
  איך האב גענוצט א שאנס און אנגעצונדן די לאמפ. אין זײַן גלאַנץ האָט פּאָרטאַריוס זיך אויסגעשפּרייט אין זײַן גאַנצן צײַט־געשפּרייטן פּראַכט. עס איז געווען אַ גרויס שטאָטיש קאַלאַני געגרינדעט נאָך דעם פאַל פון קאַרטהאַגע.
  
  
  אין דער שפּיץ, די שטאָט איז געווען היים צו דרייַסיק טויזנט רוימער און זייער סלאַוועס. איצט זיין מאָדעל איז געלעגן פֿאַר מיר - אַ ויסשטעלונג פון צעבראכן ווענט, שפאלטן און שמאָל גאסן - אַ פּלאַץ פול פון זייער אלטע גאָוס און טאָמער איין זייער מאָדערן יאָדער וואָפן און זייַן קאַטער פאָרמיטל. וואָס אַן איידעלע אָרט צו באַהאַלטן עס, קריכן אויף עס און קאַטער עס! עס קען לייכט זיין דיסגייזד צו קוקן ווי אן אנדער זייַל אָדער אַרטש. סאַטעליט קאַמעראַס וואָלט נישט האָבן געווען ביכולת צו דעטעקט עס.
  
  
  אין צימער, צווישן די ביכער, און אויף דעם רײַך באַצירטן טיש איז גאָרנישט געווען, וואָס האָט אָנגעוויזן, אַז אַרכעאָלאָגיע איז דער פערדל פון ד״ר וואן דער מער, געבוירן מערטענס. עס איז געווען אַ גוטע מאַפּע אויף דער וואַנט וואָס געוויזן אַז פּאָרטאַריוס איז ליגן 30 קילאָמעטערס - וועגן 18 מייל מזרח פון לאַמאַנאַ, און אַז נאָך 60 קילאָמעטערס דרום פון פּאָרטאַריוס איז געווען פּאַקאַר. נאָך אַזוי פילע טינגז ניט פּאַסיק, אַלץ פּאַסיק בישליימעס: דער דאָקטאָר ס כאַנדפּיקט קאָממאַנדאָ מאַנשאַפֿט איז אנגעקומען צו לאַמאַנאַ צוויי און דריי אין אַ צייט, כעדינג צו פּאַקאַר און דערנאָך פּאָרטאַריוס. א ווארענונג גלאָק האָט געקלונגען אין מיין קייט פון געדאנקען.
  
  
  כ׳האב אויסגעלאשן דעם לאמפ און בין געשטאנען אין דער פינצטערניש, זיך צוגעהערט צו די מאלן — פיר־פוס, נישט צװײ. אבער זינט איך בין געקומען צו דער לער איז נישט געלאפן. כ׳האב פארמאכט די אפיס טיר בײם ארײנקומען. אי ך בי ן געשטאנע ן ב ײ זײ ן זײ ט מי ט װילהלעמינא ע אי ן דע ר האנט . דור ך ד י צװ ײ פארשמאכט ע פענצטע ר אי ן צימער , הא ט מע ן קײ ן קאמ ף ניש ט געזען . איידער איך בין אַרײַן פֿון הינטן, האָב איך נישט באמערקט קיין שרעק-וויירינג. אָבער, מיט אַ פּראָפֿעסיאָנעלן ווי מערטענס, קאָן איך זיך טרעפֿן איבער עפּעס, וואָס קען פֿאַרהיטן דעם וואַרשעווער-פּאַקט.
  
  
  אי ך בי ן ניש ט געװע ן אי ן דע ר שטימונג , צ ו שטײ ן או ן אטעמע ן שטויב ע או ן איבערגעהיצטע ר לופט , װארטנדי ק אוי ף א ענטפער . איך בין צוגעגאנגען צום נאענטסטן פענצטער. די לאָדן זענען געווען מעטאַל-אַראָפּ מיט לאָווערס. זיי זענען געווען אַטאַטשט צו די רינגען אויף ביידע זייטן מיט אַ פּשוט לאַטש. איך האָב אַרײַנגעלייגט די לוגער אין קעשענע און זיי אָפּגעשעפּט. איך לאָזן די ריגל העכערונג, דרינגלעך קעגן זייַן פרילינג צו האַלטן עס פון ספּיננינג. מיטן רוקן צו דער טיר איז מיר טאַקע נישט געפֿעלן געוואָרן די סיטואַציע; איך געווארן די שליימעסדיק סילאַוועט פֿאַר ציל פיר. צום פענצטער איז געװען א הענטל, און כ׳האב אים געדרײט כמעט װי נאר כ׳האב אויפגעהויבן די לאדן. דעמאָלט עס איז געווען אַלע איבער.
  
  
  איך וואָלט נישט נוצן די Killmaster N3 ווייַל פון די פעלן פון סענסיטיוויטי. דאָס איז געווען די דאָזיקע באַהאַלטן סענסיטיוויטעט — דער פינפטער, זעקסטער אָדער זיבעטער זינען — וואָס האָט מיך געהאַלטן אין לעבן. ווען איך בין געלאָפן צו דער וואַנט, האָבן אַלע מיינע חושים געבליצט רויט. זיי האבן מיר נישט געקענט ראטעווען, אבער די ווארענונג איז געווען גענוג קלאר, און ווען פּלוצלינג די גאנצע פּלאַץ האט אויסגעזען ווי קענעדי סטאַדיום בעשאַס קיקאָפף, איך געוואוסט מיין ינסטינגקץ זענען אין גוט פאָרעם, אַפֿילו אויב מיין צוקונפֿט איז געווען אין צווייפל.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט או ן זי ך צוגעגרײל ט הינטער ן אײנציק ן פארמאג ן דעקל , א מעכטיקע ר פאלםבוים . אויף מיין רוקן האב איך געשאסן די צוויי נאענטסטע ליכט אויף דער וואנט און דערנאך אויסגעלאשן די נאענטסטע אויפן דאך. מייַן מאַרקסמאַנשיפּ האט אויסגעזען ווי עס בלאַקינג די ליכט מיט שפּינוועבס. עס זענען געווען צו פיל פון זיי.
  
  
  א קול האט געפלאמט דורך א מעגאפאן אויף פראנצויזיש. "וואַרף אַוועק די ביקס און פּנים די וואַנט!"
  
  
  אויטאמאטיש ע שיסערײע ן הא ט איבערגעריס ן דע ם באפעל , צעשפאלט ן דע ם שטומ ק פו ן א פאלעם־בוים , עטלעכ ע פוס ס איבע ר מײ ן קאפ . ד י שיסעריי ן אי ז דורכגעפיר ט געװאר ן פו ן ד י באטלאנט ן פו ן דע ר װילא . עס איז נאכגעגאנגען דורך אן אנדער שורה פון פייַער פון די בושעס אין פראָנט פון די הויז. רוב פון דעם פאלם בוים איז געשעדיגט געווארן. דער דריטער, דער פון הינטערן הויז, האט עס געפרואווט. װע ן ז ײ הײב ן אזו י שיסן , װעל ן ז ײ אומברענגע ן דע ם בוים .
  
  
  זיי שטעלן מיר אין אַ קעסטל. אפילו אויב איך וואלט געקענט קריכן איבער דער וואנט, וואלט דארט געווארט איינער. די טראַפּ איז געווען קערפאַלי שטעלן. ד י פראג ע אי ז שוי ן געװע ן צ י ז ײ האב ן שוי ן פריע ר אדע ר נאכ ן ארײנגעקומע ן אי ן שטוב , געװאוס ט א ז אי ך בי ן געקומע ן רופן .
  
  
  מיין ענטפער האב איך גאנץ שנעל באקומען. "מאָנסיער קאַרטער, איר וועט שטאַרבן אין אַ מינוט אויב איר טאָן ניט פאָלגן!"
  
  
  עס טאַקע געמאכט מיר פאָלגן. נישט צוליב דער סאַקאָנע אַז איך וועל שטאַרבן אויב איך טאָן ניט, נאָר ווייַל עמעצער געוואוסט ווער איך בין. און דער בלויז מענטש אין אַלע NAPR וואָס זאָל האָבן געוואוסט וועגן דעם איז געווען Nick Carter.
  
  
  אנטשולדיגט האב איך ארויסגעווארפן ווילהעלמינא אין די קאלטע ליכט און צוגעגאנגען צו דער וואנט , ווי א מענטש , וואס איז געווען זיכער , אז ער וועט זיך מיט איר צוזאמענשטויסן .
  
  
  ― לײג די הענט אױף דער װאַנט און בײגט זיך! די מאַנשאַפֿט געקומען.
  
  
  איך האב שוין לאנג געווארט, מסתמא צוליב דער פסיכאלאגישער ווירקונג, וואס דאס האט געמוזט האבן אויף מיר, איידער איך האב געהערט טריט צוקומען. עמעצנס האנט האט מיר אנגעכאפט די האר און מיר געצויגן דעם קאפ. איך האָב געכאַפּט אַ בליק פון קאַמבאַט שיך און אַן מאַסלינע גרין אַרבל איידער די בלינדפאָלד געכאפט מיין אויג. עמעצנס האנט האט סקילפול געליטן מיין קערפער אין זוכן פון א באהאלטענע וואפן. ער האָט ניט געפֿונען הוגאָ אָדער פּיער, אָבער איך פאַרפאַלן די געלעגנהייט צו קעמפן. מײַנע אָרעמס האָט מען צוריקגעצויגן און מײַנע ריסטן זײַנען געווען געבונדן. דערנאָך, האלטן הענט אויף יעדער זייַט, זיי פּושט מיר פאָרויס. דער געדאַנק איז געווען צו שטעלן מיר אין דעם דרך פון עפּעס וואָס וואָלט פאַרשאַפן מיר צו טריפּ און שאַטן מיין שינס. די שטערונג-קורסן האבן זיך געענדיגט ווי איך האב זיך דערווארט, איך בין געזעסן אויפן הינטערשטן זיץ פונעם קאר מיט מיינע צוויי שונאים פון ביידע זייטן.
  
  
  דא ן הא ט זי ך אל ץ אפגעשטעלט .
  
  
  אי ך הא ב ארויפגעװארפ ן דע ם קאפ , ארײנגעאטעמ ט ד י נאכט־לופט .
  
  
  דערנאָך האָב איך געפרעגט. - "ווי פילע מייל צו פּאָרטאַריוס?"
  
  
  "שווײַג," האָט איינער פון מיינע וועכטער געזאָגט.
  
  
  "ווייט גענוג פֿאַר אַ איין-וועג יאַזדע," איז געווען דער ענטפער פון די פראָנט.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 18
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך האב בכלל נישט געטראכט די איין וועג נסיעה. דאס פענצטער איז אראפ, א ווינטל האט געבלאזן פון ים, און ערגעץ ארויס האט א פליגער טרעגער געפאטרולירט. כל איך האט צו טאָן איז געווען אַקטאַווייט די כאָומינג קנעפּל אַטאַטשט צו מיין רעכט פוס הינטער די קני און איך קען ברענגען אין זעקס הונדערט מאַרינעס געשווינד גענוג. אבער איצט איך איז געווען צופרידן מיט די שפּיל.
  
  
  עס איז געווען קלאָר ווי דער טאָג פון די אָנהייב אַז די גנייווע איז נישט פּלאַננעד איבער נאַכט. מער ווי פיר יאָר אַרבעט - זינט מענדאַניקע האָט פֿאַרמאַכט פּאָרטאַריוס צוליב אַן אינצידענט וואָס איז נישט געווען קיין צופאַל. עס איז מעגלעך, אַז מערטענס האָט זיך פֿאַרשטעלט פֿאַר וואַן דער מער, האָט מענדאַניקע איבערצייגט, אַז ער וויל נוצן די חורבות פֿאַר אַן אַנדער צוועק ווי דעם הײַנטיקן. פֿון יענעם מאָמענט אָן האָט מערטענס געמאַכט זײַנע צוגרייטונגען הינטער דעם דרײַפֿאַלן דעקל פֿון זײַן פּערזענלעכקייט, חורבות און האָפענונגסלאָזן צושטאַנד.
  
  
  זיין רינג אַרייַנגערעכנט אגענטן אין קאַסטאָ און העידעלבערג. אַנדערש, ער וואָלט האָבן קיין וועג צו וויסן אַז כאָטש די האָן ס אויג איז די דעדליאַסט טאַקטיש יאָדער וואָפן אין נאַטאָ ס אַרסענאַל, עס איז אויך די מערסט שפּירעוודיק. אלע אנדערע נוקלעארע וואפן האבן א צווייענדיקע שליסל סיסטעם וואס באשיצט קעגן אזא גניבה.
  
  
  אין 1970, האָבן בונטאַר עלעמענטן אין דער גריכישער אַרמיי פּרוּווט אָנכאַפּן בונקערס נעבן טהעססאַלאָניקי, וווּ עס זענען געווען סטאָרד טאַקטיש יאָדער וועפּאַנז. זיי זענען פארשטאפט געווארן דורך אַ סקוואַדראָן פון גריכיש לופט פאָרס קעמפער. אפילו אויב זיי האבן קונה יאָדער וועפּאַנז, זיי וואָלט זיין אַרויסגעוואָרפן פֿאַר זיי און וואָלט נישט סטראַשען ווער עס יז. זיי וואלטן נישט געהאט קיין צווייטן שליסל.
  
  
  מיט קאָקעי עס איז אַנדערש. זיין ינאַגרייטיד קרייַז און אַוויאָניקס זענען אַזאַ אַז ווער עס יז וואס כאַפּאַנז זיין שוואַרץ קעסטל און פארשטייט זייַן אָפּעראַציע קענען בלאָזן עס. פֿאַר דעם סיבה, "קאָקערעל" איז געווען אונטער ספּעציעל שוץ. אַז מערטענס האָט געקענט שלאָגן די וועכטער האָט געוויזן ווי פלינק ער און זיינע מיטאַרבעטער זענען געווען.
  
  
  דער אָרעמאַן אַלטע מענדאַניקע האָט אָדער זיך דערוווּסט דעם ביטערן אמת אָדער געוואָרן קאַלט, ווען דער קאָקערל האָט זיך פֿאַרענדיקט אויף זײַן געבוירן־לאַנד. אין פאַרצווייפלונג, ער געווארנט אַמבאַסאַדאָר פּעטערסאַן. כאָטש איך האָב נישט געהאַט אַלע פּרטים, האָב איך געזען אַז דוזאַ און תּשׂמד זײַנען פֿאַרמישט אין דעם אָפּמאַך. זייער אַרבעט איז געווען צו האַלטן די פראָנט און האַלטן די ופמערקזאַמקייַט פון דעם ציבור אויף אים. שמע האט נישט געשטעלט קיין סכנה. זי איז געווען ידעאַל פּאַסיק צו שאַפֿן די מיטאָס פון די קאָונטער-קו. נאָר האַנס גייער איז געווען אַ סאַקאָנע, און עס איז געווען אַ דאַנק אים אַז איך בין געזעסן אין די הינטן פון די מאַשין, שאַקלד ווי אַ הינדל, אויף מיין וועג צו דער כבוד וואָס אַמאָל געהערט צו רוים.
  
  
  נאָך אַלע, עס איז געווען אַ לאַנג פּאָר פון טעג. איך האב באשלאסן, אז איך דארף זיך שלאף. אי ך בי ן דערװעק ט געװאר ן פו ן ד י אומגלײכ ע ערד , או ן ד י קעלט ן פו ן דע ר נאכט .
  
  
  דער אויטא האט זיך אפגעשטעלט. די קולות האבן גערעדט גיך, אין שושקען. מיר אריבערגעפארן אויף. ד י קלאפ ן האב ן זי ך אויפגעהערט , או ן אי ך הא ב זי ך דערזען , א ז מי ר גײע ן אראפ . דער װינטל און דער גערודער פון ים האבן אפגעשטארבן. דער ווידערקאָל פון די מאַשין האט געזאגט אַז מיר זענען אין אַ פארמאכט צימער. מי ר האב ן זי ך װידע ר אפגעשטעלט . דאס מאָל די מאָטאָר איז אויסגעדרייט אַוועק. די טירן האבן זיך געעפנט. מער אונטערגעצויגענע שטימען, צװײ רעדן דײַטש, אײנער זאָגט: „פֿאַרװיסט נישט דײַן צײַט“.
  
  
  דער וועכטער אויף רעכטס האט מיך געשטופט אויף לינקס. דער לינקער האט מיך געהאלטן בײם קאלנער. אי ך הא ב געלונגע ן זי ך אפצוהיט ן פו ן דערשטיקן . דער גענעראַטאָר האָט געברומט. די מעטאלישע טיר האט געקלונגען. ם׳האט געהאט א שיפל־קלאנג. ם׳איז אויך געװען א שפאציר. איך פּעלץ קיל לופט סערקיאַלייטינג. דערהייַנטיקונגען זענען אינסטאַלירן אויף Portarius.
  
  
  א שנעלע באפעל האט זיך דערהערט, און איך האב מיך אװעקגעזעצט. ד י האנ ט אוי ף מײ ן קאלנער , הא ט זי ך געלעג ן אוי ף דע ר בלינדע . איך בלינק אין די פּלוצעמדיק ליכט, טריינג צו פאָקוס מיין אויגן.
  
  
  בײַם טיש אַנטקעגן מיר זײַנען געזעסן דרײַ פֿון זיי. די פּאָר פון ביידע זייטן פון די עלטער געווען אומבאַקאַנט, און אין די טונקל ליכט זיי זענען מער אין די שאַדאָוז ווי זייער העכער. אויך אין די שאַדאָוז הינטער זיי איז געווען די הויך עק אָפּטיילונג פון די DC-7. דאָס איז געווען אַן אונטערערדישע האַנגאַר, און איך האָב זיך געפרייט, אַז איך בין נישט געגאַנגען אויף יעג דעם עראָפּלאַן אין רופא. די ווענט פון ביידע זייטן זענען געווען מעטאַל, אָבער די כופּע אויף שפּיץ איז געווען קאַמאָופלאַזש. קיין צווייפל עס מוזן זיין אַ קאַמאַפלאַזשד סטאַרטפּאַס הינטער עס, אָבער איך איז געווען וואַנדערינג וואָס די סאַטעליט סענסאָרס האָבן נישט כאַפּן עס.
  
  
  "צי איר געפֿינען דעם ימפּרעסיוו?" ― האָט געפֿרעגט מײַן האַר.
  
  
  ― װאָס רופֿט איר דאָס, די שפּעטע רוימער אָדער די באַרבאַרישע ברידער?
  
  
  "איך מוז זאָגן אַז איך האָב דיר פריער דערוואַרט," האָט ער איגנאָרירט מיין באַמערקונג.
  
  
  "איך בין אנגעקומען ווי באַלד ווי איך קען, אָבער איך טראַכטן איר וועט האָבן צו דיסקוטירן די פאַרהאַלטן מיט דעם קאָלאָנעל."
  
  
  ער איגנאָרירט עס אויך. "איר וויסן איר כּמעט פאַרפאַלן אַ געוועט מיט מיר. איך האַס לוזינג בעץ. צי איז דאָס ניט רעכט, ד״ר שראָדער?
  
  
  לינקס איז געװען ד״ר שראדער, מיט א קײלעכדיק, הארטן פנים און גרויע קורצע האר. "יא," איז געווען זיין ענטפער.
  
  
  
  ― זאָג מיר, װאָס הײסט דײַן, וואַן דער מער אָדער מערטענס?
  
  
  
  "האַ!" ער האט א קלאפ געטאן מיט דער פאלעם אויפן טיש. "אָוקיי! איך האָב דיר געזאָגט, איך האָב דיר געזאָגט!" — האט ער אויפגערעגט צו זײנע פרײנד. "און דאָס איז איין געוועט איך וועל געווינען, ד"ר ווילאַ. איך האב געזאגט אז ער וועט זיך דערוויסן״.
  
  
  ד״ר ווילא, א דענער בחור מיט א וואנצעס, האט געטשעפעט.
  
  
  "איר געזונט ווי אַ גאַמבלער," איך געזאגט.
  
  
  "אָה ניין, איך קיינמאָל גיימינג. איך געוועט בלויז אויף געוויסע זאכן. פּונקט ווי איך בעט אויף איר, הער קאַרטער. איך האָב טאַקע געמיינט, אַז דו וועסט דאָ עסן פרישטיק“.
  
  
  "נו, איר האָט די געלעגנהייט צו פאַרבעטן מיר."
  
  
  “איך האָב געוואָלט, אָבער נעכטן איז עס געווען צו פרי. איר האָט רוינד מיין טאָג און עס איז געווען אַ פּלאַץ צו טאָן. ”
  
  
  "עס איז בעסער צו זיין גרונטיק."
  
  
  — גענוי! ער האט געבליצט און געצויגן די נאז. "ווי איינער פאַכמאַן צו אנדערן, איך בין זיכער איר וועט שטימען אַז דאָס איז דער טרייט וואָס מאכט די חילוק. איך קען מיינע חברים און קען אויסרעכענען דעם דערפאלג פון אונזערע אקטיוויטעטן - אונזער שליחות,” האָט ער אויסגעשטרעקט די האַנט אין ברכה. "דורך גרונטיקקייט. איז נישט ריכטיג, רבותי?"
  
  
  זיי געמורמלט אין ענטפער. “יאָ, גרונטיקקייט. צי איר וויסן, הער קאַרטער, וואָס רובֿ באַנק רויבעריעס, קיין ענין ווי גוט פּלאַננעד, ענדיקן אין דורכפאַל? די גנייווע קענען זיין גאנץ עקסאַקיוטאַד, אָבער עס איז נאָך די פאַקט - נאָך דעם פאַקט! ע ר הא ט אויפגעהויב ן א פינגער , רעפעראט ן ״װא ם פאל ן זי ך אפ . און די סיבה, פון קורס, איז די דורכפאַל צו זיין גרונטיק אין קוילעלדיק פּלאַנירונג - סיי נאָך דעם פאַקט און איידער עס. ער האט זיס געשמייכלט. "צי איר וויסן ווי לאַנג מיר האָבן דעם אָפּעראַציע אין די פּלאַנירונג סטאַגעס?"
  
  
  "וועגן פיר יאר, געבן אָדער נעמען אַ פּאָר פון חדשים."
  
  
  "גרויס! גרויס! פֿאַרשטײט איר װאָס איך רעד?“ ע ר הא ט זי ך אומגעקער ט צ ו זײנ ע שטיל ע שותפים , או ן דא ן הא ט זי ך זי ך צוריקגעקער ט צ ו מיר . "ווען דער ערשטער פאַסע איז געווען געענדיקט, מיר געוואוסט אַז מיר זענען אין די קריטיש 72 שעה צייַט. ד י באפרײטער ע מאטעריאל ן הא ט געמוז ט װער ן אהער , א ן דעטעקט . און אַמאָל דאָ, מיר האָבן צו מאַכן זיכער אַז ער איז נישט אַנטדעקן. גרונטיק, מיסטער קאַרטער."
  
  
  "איך געוואוסט עס מוזן זיין אַ פּלאַץ פֿאַר מיר ערגעץ."
  
  
  "מיר געוואוסט אַז אין די מערב עס איז געווען איין אָרגאַניזאַציע פון וואָס מיר קען דערוואַרטן קאָנפליקט. AX, און פֿון AX - Nick Carter. פארוואס, מיר האָבן אַ דאָוסאַדזש אויף איר ווי דיק ווי מלחמה און שלום.
  
  
  "איך האָפֿן דאָס איז אויך לייענען."
  
  
  "אָה, בעסער אין עטלעכע וועגן." ער האט גענוצט די פינגער. "די מערב דייַטש BND איז אַ געלעכטער. די סי.איי.עי. האט פארלוירן איר אַפּעריישאַנאַל פיייקייט רעכט צו דער ויסשטעלן און עקספּלויטיישאַן פון די ידיאָטן וואָס זיי געשיקט אַהער. MI6 איז פאַרנומען אין אַלסטער און קיפראס. די פראנצויזישע און איטאַליענישע SID זענען פֿאַרבונדן מיט היימישע טעראָריסטן און אַזוי ווייטער און אַזוי ווייטער. נאָר AX און פֿון AX איר אַליין איז ווי מיר לייענען עס, און מיר האָבן נישט דאַרפֿן אַ קאָמפּיוטער צו זאָגן אונדז דאָס."
  
  
  — מעג איך שטײן און אײך דאנקען פאר אײער הספדים ?
  
  
  "עס איז ניט נייטיק. ווי דיין אָרגאַניזאַציע איז שטאָלץ אין זייַן עקסאַלאַנס, מיר, הער קאַרטער, שטאָלצירן זיך אויך מיט זיך. ווי איך געזאגט, מיר האָבן שוין ווארטן פֿאַר איר."
  
  
  — אויב האסטו אויף מיר געװארט, פארװאם האסטו מיך געפרואװט הרגענען אין רוים?
  
  
  מערטענס האָט זיך צעשלאָגן: “עס איז געווען אַ טעות און איך בין אַנטשולדיקט. אונדזער סטאַנציע-מײַסטער אין רוים איז געוואָרנט געוואָרן צו האַלטן אַן אויג אויף דיר. צולי ב זײ ן איבע ר ברען , הא ט ע ר מי ט זײנ ע אנװײזונגע ן ניש ט פארשטאנען . ער האט נישט געהאט קיין וועג צו וויסן, אז דו האסט געשפילט א ראלע אין אונזער ארגאניזאציע פלאן. אפילו אַזוי, זיין אַקשאַנז זענען אַנפערגיוואַבאַל און ער איז ניט מער מיט אונדז. איך בין געקומען פֿון לאַמאַנאַ צו פאַרבינדן איר אויף דיין צוריקקער. אַזוי איצט איר פֿאַרשטיין."
  
  
  "ניין איך ווייס נישט. אויב דוזאַ האט זיין וועג, איך וואָלט צוריקקומען צו רוים דורך קאַיראָ."
  
  
  "דוזאַ איז מאל אַ נאַר. ער האט אונטערגעשאצט דיינע פעאיקייטן, אבער גלייב מיר, דו וואלסט נישט געפארן קיין קאירא, דו וואלסט געקומען אהער. אַנשטאָט, ביסטו געגאַנגען קיין בודאַן אויף אַ ווילדער גאַנדז יאָגן.
  
  
  "איר פּאַסט די באַשרײַבונג," האָב איך געזאָגט, קוקנדיק ווי דער פאַרפרוירן שמייכל פאַרשווונדן.
  
  
  „גײן. נו, עס איז צייט צו גיין ווייטער. ” ער האט א ניד געטאן צו די שומרים הינטער מיר.
  
  
  ווי ער פארבליבן, איך געדאַנק וועגן דרינגלעך די צוריק פון מיין פוס קעגן די שטול און ווענדן אויף די כאָומינג שרעק. איך באַשלאָסן צו וואַרטן פֿאַר צוויי סיבות. ע ר הא ט זי ך דערװאר ט צ ו באנוצ ן מי ך , װא ס הא ט געמײנט , א ז עקזעקוצי ע אי ז שוי ן איצ ט ניש ט געװע ן פו ן דע ם פלאן , או ן אי ך בי ן געװע ן גרײ ט צ ו שפיל ן בי ז אי ך הא ב דערזע ן ״קאקערעל ״ אי ן פלײש .
  
  
  די וועכטער האבן מיך צוגעצויגן אויף די פיס. מערטענס און זיינע מיטארבעטער דאָקטוירים זענען אויך געווען אָנגעטאָן אין ציכטיק גרין קאַמבאַט יונאַפאָרמז. זײערע שיך זײנען געװען געפאיצירט ביז א גלאנצן. עס האט אויסגעזען ווי מערטענס און קאמפאני זענען פארמישט אין מער ווי נאר נוקלעארע וואפן.
  
  
  שראדער איז געשטאנען מיט קאפ און אקסלען איבער די אנדערע צװײ. דועללינג סקאַרס אויף זיין באַקן, פלאַך פּרוססיאַן פּנים - אַראָפּרעכענען דרייסיק יאָר און איר זענען קאַפּטשערד דורך די סס אויף די מזרח פראָנט, ריסטראַקטשערד, אומגעקערט צו די מזרח דייַטש דעמאָקראַטיש רעפובליק צו פירן די MBS טעראָריסט סקוואַד, און דעמאָלט צו אפריקע פֿאַר די זעלבע, און ווי געזאָגט וואָלט זיין מיין רעדנער בעל, "ואַזוי, און אַזוי אויף."
  
  
  דער אַנדערער, ווילי, איז פֿון דעם זעלבן אָרט
  
  
  א געקרײזלטע, שמאלע, פארמאכט פנים מיט שװארצע שײנע אויגן. ער האט געהאט א קוק פון אן אומגעלויבטן אינקוויזיטאר, דער טיפ, וואס וועט זיך פארברענען דיר צו פארברענען.
  
  
  ― מײַנע האַנטגעלענקן ― זאָג איך ― זײ װאָלטן בעסער אָפּגעטאָן.
  
  
  — מיר אנטשולדיגט דערויף, מיסטער קארטער, — האט מערטענס געקלונגען טרויעריק, — אבער ווי געזאגט, פלאנירן מיר אכטונג, און מיר פלאנירן דיך אזוי זיכער ווי מעגלעך. מיר טאָן ניט אַנדערעסטאַמאַט דיין אַבילאַטיז."
  
  
  ע ר הא ט זי ך אנגעװיזן , װ י אײנע ר פו ן ד י װעכטער , אי ז אװע ק פו ן מיר , צ ו דע ר מעטאלע ר טיר , או ן הא ט זי ך אויסגעדרײ ט זײ ן קײלעכדיק ן הענטל . ד י טיר ן הא ט זי ך געעפנ ט או ן אי ך הא ב דערזע ן א פלאץ , װא ס הא ט געמאכ ט דע ם אײנדרו ק פו ן א פוטבאל־פעל ד מי ט א סטאדיו . די וויוערז האָבן געבענקט נאָך עפּעס טינער ווי פּיגסקין. עס איז געווען דער שטאָט 'ס קאָליסעום. מי ר האב ן זי ך ארויסגעטראג ן אי ן דע ם װא ם זײנע ן אמא ל געװע ן ד י דאנגענס ן או ן שטײג ן אונטע ר דע ם דיל ע פו ן אמפיטעאטער . פֿון דער אַלטער מאַסאָנרי איז אַלץ געבליבן דער שטײנערנע שטאָק און אַרומיקע ווענט.
  
  
  עס איז געווען אַ לבנה, און אין זייַן ליכט איך קען זען די מעש קאַמאַפלאַזש נעץ איבער די קאָפּ, און אויבן עס די קייַלעכיק חורבות פון די קאָלאָססעום זיך. אי ן צענטע ר פו ן דע ר אויסגעקליבענע ר דונגע ן געגנט , אי ז געװע ן דע ר פעלנדיקע ר ״קאקערעל״ . עס איז געווען אינסטאַלירן אויף אַ דראָון. בײד ע זײנע ן געזעס ן אוי ף דע ר לאטער־ראמפ , װא ס אי ז געװע ן גענײג ט אי ן זײע ר נידעריק ן װינקל .
  
  
  מיר כעדאַד צו די סטאַרטינג ראַמפּע. עס איז געווען די גאנץ אָפּדאַך. ניט דער סאַטעליט אָדער די SR-71 ס קאַמעראַס אין פּלאַץ וועט קיינמאָל דערקענען עס - לפּחות ניט ביז עס איז לאָנטשט. דאָס איז, פֿאַרשטייט זיך, געווען איראָניש — דאָ, אין די חורבות, איז געווען דער שליימעסדיקער מיטל צו שאַפֿן חורבות.
  
  
  — נו, מיסטער קארטער, וואס מיינט איר? — האט מערטענס געזאגט.
  
  
  "איך בין פארוואונדערט."
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט. "אָה, ווי איז דאָס?"
  
  
  “איר האָט גערעדט וועגן גרונטיקקייט. אפילו אין דער פינצטער קען איך עס זען אַרום מיר, אַפֿילו צו די סנייפּערז וואָס איר האָט דאָרט שטעלן. עס מאכט נישט זינען".
  
  
  "איז עס אמת? הערט איר, װאָס ער זאָגט צו זײַנע חבֿרים? וואָס טוט נישט מאַכן זינען?
  
  
  "וואָס איר האָט געזאָגט וועגן מענטשן וואָס פּלאַנירן ראַבעריז און דערנאָך פאַרלאָזן צו אַנטלויפן, איך וואָלט זאָגן איר האָט געמאכט דער זעלביקער גרייַז."
  
  
  — װאָלט איר? האָרסט, דזשאָסע, װוּ האָבן מיר זיך געמאַכט?
  
  
  "דער ערשטער גרייַז," האָט שראָדער געזאָגט אויף דײַטש, "איז געווען אים ברענגען אַהער."
  
  
  "אָה, טאָן ניט אָנהייבן דעם ווידער," ווילאַ סנאַפּט, "נאָר ווייַל איר זענט צו נאַריש צו פֿאַרשטיין ..."
  
  
  "יא! איך פארשטיי גוט גענוג. אויב עס איז נישט פֿאַר מיין מאַנשאַפֿט, די ראַקעט וואָלט נישט זיצן דאָרט. אויב ... "
  
  
  „דיין קאָמאַנדאָ! דאָס איז וואָס איך פּלאַננעד אַזוי אַז ... "
  
  
  „ רבותי! רבותי! מערטענס שטימע האט אויסגעטרונקען די קריגערייען. "וואָס איז פֿאַר אונדז איז דער רעזולטאַט פון אונדזער שלאָס השתדלות. עס איז ניט דאַרפֿן צו טייַנען און עס איז קיין צייט. אָבער אונדזער גאַסט זאָגט, אַז מיר האָבן געמאַכט אַ טעות, און איך, פֿאַר איין, וואָלט ווי צו וויסן ווו מיר האָבן פאַלש. זאג אונדז, מיסטער קאַרטער."
  
  
  כאָטש איך קען נישט טאָן דאָס אין דעם מאָמענט, איך איז געווען גרייט צו דריקן די כאָומינג קנעפּל אויף די צוריק פון מיין פוס. איך געפונען וואָס איך איז געווען געשיקט צו געפֿינען, אָבער אַלע איך קען טאָן אין דעם פונט איז געווען קוקן פֿאַר אַ וועג אויס. ― װי לאַנג דו פֿליסט נישט דאָס פֿױגל, ― זאָג איך ― איז עס גוט באַהאַלטן. אַמאָל איר טאָן דאָס, NAJ אָדער די זעקסט פליט וועט דרייען עס אַראָפּ. איר וועט זיין אין די זעקל איידער איר שלאָגן דיין ציל. "
  
  
  "דאָס איז קיינמאָל גוט, איז עס? אוי ניין. אָוקיי, קוק נאָענט, הער קאַרטער. איך געוואלט איר צו זען וואָס איר וועט זיין העלפּינג צו קאַטער. אין דער דערווייל איז נאָך אַ סך צו טאָן. ”
  
  
  זיי געבראכט מיר צוריק ין, נישט צו די DC-7 אָפּצוימונג, אָבער צו אַ פּלאַץ אויף די פאַרקערט זייַט פון די קאַטער בלאָק. איך בין געווען אין עטלעכע מיסיע קאָנטראָל סענטערס. איך האָב געזען די עלעקטראָניש קאַנסאָולז און זייער טאַרגאַטינג סיסטעמען, זייער סערוויילאַנס טעלעמעטרי. איך האָב ניט געזען עפּעס מער סאַפיסטאַקייטיד ווי וואָס מערטענס און די גרופּע האָבן צוזאַמענגעשטעלט אין די געדערעם פון פּאָרטאַריוס.
  
  
  אין צימער זענען געווען א האלבע טוץ טעכניקער, אלע אנגעטאן אין די זעלבע קלוגע מונדירן ווי זייערע העכערע. די צוויי געזעסן בייַ די קאָנטראָל מאָדולע און דורכגעגאנגען אַ טשעקליסט. װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן האב ן ז ײ אל ע אכטונגע ן געלאז ט או ן שראד ר הא ט ז ײ בארואיקט .
  
  
  "איך געוואלט איר זאָל זען עס אויך." מערטענס האט געשלאגן. "איצט מיר האָבן צו אַדאַפּט אונדזער אייגענע קאָנטראָלס צו די שוואַרץ קעסטל פון די האָן ס אויג. נישט קיין גרינגע אויפגאבע, מיין פריינד, אבער א דאנק דעם טאלאנט, וואס מיר האבן דא פארזאמלט, קומען מיר נענטער צום ציילונג״.
  
  
  "אַנדרע, קען איך יבעררייַסן פֿאַר אַ מינוט. איך טראַכטן אונדזער גאַסט קען נוצן אַ קורץ בריפינג. קענען מיר ביטע נעמען אַ קוק אויף דעם ציל?"
  
  
  אַנדרע האט בלאַס אויגן און לאַנג פלעקסאַבאַל פינגער. איינער פון זיי האָט געדריקט צוויי קנעפּלעך אויף די טאַפליע אויף זיין לינקס. אַן ERX Mark 7 לאַקינג סקאַנינג פאַרשטעלן באדעקט די וואַנט. עס האט געוויזן די מיינונג פון די שווארצע ים מיט ויסערגעוויינלעך קלעריטי. דער נאָדע אין עס איז געווען די קרימעאַן האַלב - ינדזל אין די פאָרעם פון אַ דימענט. ד י באַן־ליניע פֿון דנעפּראָפּעטראָווסק איז געװען אַ שנור, װאָס איז געגאַנגען דורכן דזשאַנקויִשן אײל קײן סעוואַסטאָפּאָל.
  
  
  סעוואַסטאָפּאָל איז מער ווי די הויפּטקוואַרטיר פון די סאָוויעט שווארצע ים פליט, עס איז אויף די דרום מאַריטימע גרענעץ פון די וססר, ווי מורמאַנסק איז צו די צפון.
  
  
  אדמיראל עגאראוו קען האבן הונדערט מער שיפן אין זיין צפון פליט ווי אדמיראל סיסאעוו אין זיין קאמאנדיע פון שווארצן ים, וואס ער פארזארגט צום מיטלענדישן ים, אבער מיט זעקס קרעסט-קלאס מיסיל קרוזער, 50 קאשין דעסטרויער און כמעט אזויפיל סובמארינען קלאַס י, וועט עס נישט קווענקלען.
  
  
  דער סקאַנער האט אַ נאָענט-אַרויף קוק אין סעוואַסטאָפּאָל. איך דארף עס נישט. איך בין דארט געווען. דאָס איז באשטימט אַ ציל פֿאַר עמעצער מיט יאָדער אמביציעס.
  
  
  — דאס דערקענען ? מערטענס האט געשנארכט.
  
  
  "נישט קלאָר. עמעצער האָט מיר געזאָגט, אַז זיין ראַדאַר איז ימפּענאַטראַבאַל."
  
  
  "עמעצער האָט דיר געזאָגט פאַלש. איז ניט אַז רעכט, אַנדרע?
  
  
  "יא מיין האר."
  
  
  "אַנדרע, ווייַזן אונדזער גאַסט די בדעה קורס."
  
  
  אנדרע האט געדריקט נאך אפאר קנעפלעך און מיר האבן געזוכט די גאנצע מעדיטערראנישע געגנט פון לאמאנא ביז מזרח, אריינגערעכנט איטאליע, גריכנלאנד, טערקיי און דעם שווארצן ים. די גרין ליניע שטרעקט זיך כמעט גלייך ביזן יאנישן ים צווישן קיטערא און אנטיקיטערא, צווישן דעם פעלאפאנזוס און קרעטע. דארט איז די ליניע דורכגעגאנגען דורך די סיקלאדן אינזלען אינעם אאגאן ים. עס איז דורכגעגאנגען צפון פון לעמנאָס און מזרח פון סאַמאָטראַסע. זי איז דורכגעגאנגען די שמאָלע פאָרן דורך די דאַרדאַנאַלז און דורכגעגאנגען איבער לאַנד דרום פון אַלעקסאַנדראָפּאַליס, קראָסט טערקיש טעריטאָריע, כעדינג צפון פון Hayabolu, ימערדזשינג אין די שווארצע ים לעבן דאַגלאַרי. פון דאָרט איז זי געגאנגען גלייַך צו סעוואַסטאָפּאָל.
  
  
  "זייער דירעקט און צו די פונט," האָט Mertens געזאָגט. “אָה, איך ווייס וואָס איר טראַכט. דער ראַדאַר וועט קלייַבן וואָס סאַטעליט קאַמעראַס קען נישט דעטעקט. די RPV רירט נישט אַזוי שנעל און דאָס וואָלט מאַכן די גאנצע זאַך אַ וויסט פון צייט. איז ניט אַז רעכט? "
  
  
  "איר האָט די שטאָק," איך געזאגט, געוואלט אַלץ.
  
  
  "אַוודאי, דער ראַדאַר וואָלט האָבן גענומען אונדזער קליין השתדלות ... אויב עס האט עפּעס צו קלייַבן. הייך, הער קאַרטער, הייך. ווי איר האָט געזען, אונדזער ראַקעט וועט מאַך איבער די וואַסער אין אַ קליין ווייַטקייט פון אים. מיר פּראָוגראַמד עס צו אַ קעסיידערדיק הייך פון דרייַסיק פֿיס. ווען עס קראָסיז די ערד, עס וועט נאָכפאָלגן די קאַנטור פון דער ערד, ביימער, ראַווינעס, וועלכער, און זייַן הייך וועט נישט טוישן. און, ווי איר וויסן, דער ראַדאַר וועט נישט יבערקוקן עס אין אַזאַ אַ נידעריק טרייַעקטאָריע."
  
  
  אי ך הא ב געזע ן םעװאסטאפול ן מי ט זײ ן שמאל ן עסטשוערי , ד י ארומיק ע שטײנער , געשניט ן פו ן פאן־דעטעקטאָרן . די קללה איז געווען אַז יעדער ראַקעט מוזן האָבן אַ ווינקל אויף זייַן טרייַעקטאָריע. די "קאָקערעל" אינסטאַלירן אויף די דראָון האט נישט דאַרפֿן דעם. דאס איז געווען דער ציל פון זיין גניבה. ער האָט געקאָנט אַרײַנקומען כּמעט אין נול־פּונקט, פּונקט ווי אַ פֿײַל.
  
  
  — האב איך געענטפערט אויף אלע אײערע פראגעס ? ער האט װידער געשלאגן.
  
  
  "אַלע אָבער איין. פארוואס זענען איר אַלע אַזוי לאָעט צו אָנהייבן די דריט וועלט מלחמה?
  
  
  ― דערפֿאַר ביסטו דאָ, הער קאַרטער, דאָס צו פֿאַרהיטן! טראַכטן וועגן די קרבנות איר וועט מאַכן פֿאַר מענטשהייַט. קומען אויף, איך האָבן עפּעס אַנדערש איך ווילן צו ווייַזן איר איידער די פּראָגראַם סטאַרץ. דאַנקען דיר, אַנדרע. "
  
  
  אוי ך דע ר קאנטראל־צימע ר הא ט געהא ט פארשפארט ע טירן . עס איז געווען געבויט מיט יקספּלאָוזשאַן שוץ אין גייַסט. עס וואָלט זיין קליין דאַרפֿן צו קאַטער אַ ואַוו מיט אַ JP-4 פּיילאָוד. מערטען קען ערידזשנאַלי פּלאַננעד צו קאַטער אַן ינטערקאַנטאַנענטאַל באַליסטיק מיסאַל.
  
  
  זיי געפירט מיר פון מיסיע קאָנטראָל אַראָפּ אַן אַנליט שטיין קאָרידאָר ניצן פלאַשליגהץ. מי ר זײנע ן ארויפגעקראכ ן ד י אלט ע טרעפ ן או ן זי ך געפונע ן צװיש ן ד י חורבות . דאָרטן איז די לבנה געוואָרן אונדזער פירער. מי ר זײנע ן געגאנגע ן אי ן דע ם װא ס הא ט געמוז ט געװע ן ד י הויפט־גאס , בי ז מי ר זײנע ן געקומע ן צ ו א ן אײ ן שטאקיק ן קאמפליק ט פו ן מאדערנע ר בוי . גײענדיק , הא ב אי ך באמערק ט װעכטער , װא ם זײנע ן געשטאנע ן אוי ף ד י הײכן .
  
  
  ― נו, ― האָט געזאָגט מערטענס ― איך בין זיכער, אַז איר װעט אַנטשולדיקן דעם ד״ר שרודער און ד״ר ווילאַ. איר וועט זען זיי שפּעטער, אָבער רעכט איצט זיי האָבן זאכן צו טאָן, און אַזוי טאָן מיר."
  
  
  איך קען נישט וואַרטן צו זיצן אַראָפּ פֿאַר איין סיבה. מיט דעם צוריק פון מיין שטול געדריקט קעגן מיין פוס, איך קען פאַרגרעסערן די באַפעלקערונג פון פּאָרטאַריוס מיט זעקס הונדערט מענטשן. יוזשאַוואַלי איך טאָן מיין אַרבעט און עס איז קיין פאַרשטאַרקונג. אבער דאָס איז געווען ומגעוויינטלעך, און כאָק האט מיר אַ סדר. דער פּראָבלעם איז געווען אַז איך קען נישט זיצן אַראָפּ.
  
  
  עס זענען געווען קיין לייץ אין דעם קאָמפּלעקס, אן אנדער צייכן פון פּלאַנירונג. אונדזער סאַמאָס שטעג קאַמעראַס זענען שטאַרק גענוג צו קלייַבן אַ פלוי אויף אַ גאָלף פּילקע פֿון אַ פּאָר הונדערט מייל אַוועק. אין נאָרמאַל מאָדע, דער סאַטעליט פּיקט אַרויף לייץ אין די חורבות. אין דעם ניט-נאָרמאַל סיטואַציע, דער פאָטאָ יבערזעצער וועט נעמען טאָן און יבערשיקן אינפֿאָרמאַציע.
  
  
  מערטענס איז געגאַנגען אין קאָרידאָר צו זײַן ביוראָ. ע ס אי ז געװע ן א טיש ל או ן עטלעכ ע שטולן , אבע ר דע ר גאנצע ר צימער , אי ז געװע ן א צעטומל ט פו ן שטיקע ר או ן שטיקע ר עלעקטראנישע ר עקוויפּמענט .
  
  
  "איך מוז זיך אַנטשולדיקן פֿאַר די באַלאַגאַן," ער האט געזאגט.
  
  
  — איהר האט געמוזט געװען פארזיכטיקער װי אזוי מיט האממארשאלד. ― זאָג איך, זוכנדיק אַ לײדיקן שטול, אָבער נישט געזען.
  
  
  ער האָט אַ רגע אַ קוק געטאָן אויף מיר און דערנאָך געטשעפּעט. ער איז געזעסן בײם שרײבטיש, געפײדלט מיט זײנע פאפירן.
  
  
  "ווי פילע פון איר זענען אין דעם זאַך?" — האב איך געפרעגט , צוגעגאנגען צום טיש , צו זיצן אויף אים . "אָדער איז דאָס אַ שטאַט סוד?"
  
  
  
  — פאר דיר איז גארנישט סוד, מיסטער קארטער. ער האט אויפגענומען עטלעכע פאפירן. “איר און איך זענען פּונקט איין און פופציק. מיר זענען אַלע דאָ גרייט צו קאַטער. אַמאָל די שטויב געזעצט, אַזוי צו זאָגן, מיר וועלן גיין אויף צו דער ווייַטער בינע. איצט איך בין געגאנגען צו לייענען איר דיין אָנטייל אין דעם פּראָגראַם. איר וועט באַקומען עס אויף טייפּ און מיר וועלן זען עס שטעלן אין גוטע הענט פֿאַר ווערלדווייד בראָדקאַסט. איר וועט זיין באַרימט." ער האט געשמײכלט. דער אויסדרוק אויף זײַן פּנים האָט מיר דערמאָנט אין אַ היענע, וואָס האָט זיך אָפּגעריסן פון אַן אַנדערס רויב.
  
  
  "מענטשן פון דער וועלט!" ער האָט געלייענט ווי אַ נײַעסקאַסטער פֿון דריטן קורס: “די אָרגאַניזאַציע וואָס איז פאַראַנטוואָרטלעך פאַר דער נוקלעאַרער צעשטערונג פונעם רוסישן פּאָרט פון סעוואַסטאָפּאָל הייסט אַקס. AX איז א ספעציעלע שפיאנאזש אגענטור פון דער יו. איר דירעקטאָר און הויפּט פון אָפּעראַטיאָנס איז David Hawke. די גנייווע פון די קאָקאַי מיסאַל און זייַן קאַטער פאָרמיטל, ווי געזונט ווי זייער גיידאַנס, איז דורכגעקאָכט דורך כאָק. איך, ניק קאַרטער, אַסיסטאַד אין די מיסיע. איך האב דאס געטון אלס א סימן פון מחאה. איך וועל זיין טויט ווען די ווערטער זענען בראָדקאַסט. איך בין אין באַשולדיקונג פון מאָרד אַקס.
  
  
  "דער פּלאַן הינטער דעם אַקט פון יאָדער גענאָציד איז צווייפל. די צעשטערונג פון סעוואַסטאָפּאָל וועט זיין באַשולדיקט אויף די מענטשן ס רעפובליק פון טשיינאַ. אין די געשעעניש פון אַ מעגלעך יאָדער מלחמה און דערנאָך וועלט אַפּכיוואַל, Hawke, מיט די שטיצן פון די פּענטאַגאָן, פּלאַנז צו אָנכאַפּן די מאַכט אין די פאַרייניקטע שטאַטן עס איז קיין צייט צו געבן פרטים.
  
  
  ― נו, ― האָט ער אַ קוק געטאָן, דער מאַן, װאָס האָט נאָר געהאַלטן די עיקר־רעדע, ― װי אַזױ קלינגט דאָס?
  
  
  "סטראָקעס. דער סינטאַקס איז אויך נישט זייער גענוי."
  
  
  "אַהה, אָבער טראַכטן וועגן די פּראַל."
  
  
  "עס וועט קוקן ווי אַ צעבראכן יי," איך געזאגט.
  
  
  — מעהר װי געשפרײען, מיסטער קארטער, אדער אפשר געקאכט גאנד?
  
  
  "קיין ענין ווי איר פאָרשטעלן עס, קיין איינער וועט קויפן עס."
  
  
  "האַ! סעוואַסטאָפּאָל איז דעוואַסטייטיד. די וועלט איז אויף דער גרענעץ פון צעשטערונג. נאָר טראַכטן וועגן די קאַנסאַקווענסאַז פון דיין קאָנפעסיע אין די פאַרייניקטע שטאַטן. ערשטער, עס וועט אַנטדעקן אַז דיין רעגירונג ס געהיים סייכל אַפּאַראַט איז פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר דעם גרויל. ער וועט אינפארמירן דעם אמעריקאנער פובליק וועגן א שפיאנאזש אגענטור וואס קיינער האט נישט געוואוסט וועגן. דריט, רעכט צו דער גראָוינג פעלן פון ציבור שטיצן, עס וועט קראַך דיין סיסטעם! — ער האט א געשלאגן מיט דער פויסט אויפן טיש, און פאר א מאמענט האט געבלאטשט משוגעת אין די בולטיקע אויגן.
  
  
  ― אָ, איך פֿאַרזיכער אײַך, מיסטער קאַרטער, מיר האָבן אַלצדינג געטראַכט, מיר האָבן שױן לאַנג געפּלאַנט דעם מאָמענט. איר זען, אין דעם אָרגאַניזאַציע מיר זענען אַלע פארלאנגט צו שטרעבן פֿאַר די זעלבע ציל. קענען איר טרעפן וואָס עס איז?
  
  
  "זייט פאָרשטעלן אין דיין אייגענע דורכפירונג."
  
  
  ער האט מיאוס געשמײכלט. "דיין לאַנד פעלן די פעסטקייַט צו ויספירן ווער עס יז. אונדזער ציל איז צו צעשטערן דיין ינטאַלעראַבאַל סיסטעם. זייען אַנאַרכיע... און דערנאָך, מיט די רעכט שטיצן, קלייַבן די ברעקלעך און פאָרעם זיי רעכט." ער האט געקלעמט די פויסט און דאס ליכט האט זיך אומגעקערט.
  
  
  "שלום קיסר." איך האב מיך צוריק געצויגן און זיך געזעסן אויפן טיש, אבער איינער פון די וועכטער האט מיך אוועקגעשטופט.
  
  
  ער האט זיך געטאן װי ער װאלט מיך נישט געהערט. "וואָס זענען דיין מאַרינעס זאָגן - אַ ביסל גוט מענטשן? נו, אונדזער ביסל זענען בעסער ווי ווער עס יז אַנדערש. יעדער מענטש איז אַ פאַכמאַן אין זיין פעלד, ווייסט וואָס צו טאָן, ווי צו טאָן דאָס, און פֿאַר אַ ספּעציפיש ציל. דער ציל וואָס איז וויכטיק אין די סוף. איך וועל דיר ווייזן וואס איך מיין״.
  
  
  ― זאָג מיר, איז טאַסחמד אײנער פֿון דײַנע פֿופֿציק פּראָפֿעסיאָנעלע?
  
  
  “דער גענעראַל איז אַן אַליירט. אין וועקסל פֿאַר זײַן מיטאַרבעט, האָבן מיר זיך באַפֿרײַט פֿון מענדאַניקע. זיין באַלוינונג איז NAPR, און אונדזער איז צו לאָזן שטיל אין די רעכט צייט. ” בשעת עס איז געווען סידינג, ער שטעלן אַרויף אַ פילם פּראַדזשעקטער און אַרייַנגעשיקט פילם אין עס. ער האט עס ארויפגעלײגט אויפן טיש און ער האט עס געצילט צו דער װאנט.
  
  
  # — איהר האט ניט קיין אנונג ווי לאנג איך האב שוין דא געווארט אויף דיר , מיסטער קארטער , דו ביזט אויך א פראפעסיאנאל , אבער אפילו אויב דו ביסט נישט געווען , בין איך זיכער אז איהר וואלט זיך געוואונדערט ווי אזוי מיר האבן דערגרייכט אזויפיל וויסן וועגן AX און זיך, איר וועט זען.
  
  
  איך האב עס געזען, אבער איך האב פריער געמוזט הערן מער. “אין דער היינטיקער וועלט פון מעדיצינישער טעכנאלאגיע, איז נישטא קיין מענטש וואס קען נישט מאכן צו ארבעטן אזוי ווי עס דארף געטון ווערן. אָבער, איך בין אַלטמאָדיש אין עטלעכע זאכן. די כייפּערדערמיאַ נאָדל איז אויך פּשוט. איך בעסער צו נוצן פיזיש מיטלען צו דערגרייכן פסיכאלאגישן צילן."
  
  
  "צי איר צושטעלן סיץ פֿאַר קינאָ?"
  
  
  "ניט אין דעם פאַל. איך וויל בעסער אז דו זאלסט זיך אויפשטעלן. דיין טרייסט איז נישט אין מיין אינטערעסן. ” ע ר הא ט געמאכ ט א זשעלעכא װ או ן ד י װעכטע ר האב ן מי ך געדרײט , א ז אי ך הא ב געקוק ט אוי ף דע ר װאנט , װא ס הא ט געדינ ט װ י א סקרין .
  
  
  ער האט אנגעקלאפט דעם סוויטש. ― איך בין זיכער, אַז איר דערקענט אַן אַלטן חבֿר, ― האָט דער פּראַדזשעקטער געווירקט.
  
  
  ער איז געווען רעכט. איך וואָלט דערקענען דזשאָו באַנקס אויב ער איז געווען דיסגייזד ווי אַ גאָריללאַ. איך בין N-3 אין דער כייעראַרקי. ער איז געווען N-6 ביז ער איז פאַרשווונדן אין טריפּאָלי וועגן פיר יאר צוריק. כאָק האָט מיר געזאָגט אַז דזשאָו האָט עפּעס געלערנט דורך צופאַל. דער צופאַל האָט זיך געענדיקט מיט טויט.
  
  
  איין אָוונט איז ער אַוועק פונעם האָטעל וואו ער האָט געוואוינט מיט פלוי-באַקן און איז פאַרשוואונדן. קיין שפּורן. און איצט האָב איך געוווּסט, וווּהין דער ווינט האָט אים גענומען.
  
  
  ביז איך האב געזען מערטען'ס פילם, אין וועלכן ער איז געוויזן געווארן, איז מיין שטעלונג צו אים פשוט געווען קאלטבלוטיק. איך װעל אים דערהרגענען װי באַלד איך קען. האלב־וועגן ארויפלייגן, האבן מיינע ציין זיך פארמאכט אזוי שטארק אז מיינע קין מוסקלן זענען געווען גרייט צו אויפרייסן. איך האָב דערפֿילט דעם שווייס אויפֿן האַלדז, דעם טעם פֿון בייל אין האַלדז און דאָס ווײַסע פֿײַער וואָס ברענט אין יעדן פּאָרע.
  
  
  איך האב קיינמאל נישט געזען איינער וואס ווערט אומגעברענגט בשעת מען פילמירט לעבעדיג. איך וואָטשט עס פּאַסירן מיט דזשאָו באַנקס, פּינדיד ווי אַ פלאַטערל צו די ברעט. איך האָב צוגעקוקט ווי מערטענס האָט רעזשיסירט צוויי שלאַנגען, הוינדיקע מעסערס וואָס שטעכן אים ווי בלוטיקע ווייַנטרויבן. איך האָב געזען מערטענס פּראַקטאַקלי דרול איבער דזשאָו ס יסורים.
  
  
  דער פילם האט זיך אנגעהויבן, אבער איך האב פארמאכט די אויגן. איך האב געמוזט טראכטן, און איך האב עס נישט געקענט טון, ווען איך האב געזען ווי דאס לעבן ווערט געריסן און ארויסגעריסן פון מיין אלטן פריינד. צי שטייענדיק אָדער ליגנעריש, איך קען נישט דריקן די כאָומינג קנעפּל מיט די הענט צוגעבונדן. טריינג צו באַקומען הוגאָ צו באַפרייַען מיין ריסץ וואָלט נעמען צו לאַנג און צוציען די ופמערקזאַמקייט פון מיין אַבזערווערז. איך האב געדארפט אויפנעמען עפעס האַרט.
  
  
  איך האב געהערט מערטענס װײטער רײדן. "איר וויסן, אין די סוף ער מסכים צו זאָגן אונדז אַלץ - אויב נאָר מיר וואָלט דרייען אים. איר גיסט זאַלץ אויף רוי פלייש, און דער ווייטיק איז זייער שטאַרק."
  
  
  איך האָב געקרעכצט און געפּרוּווט שאָקלען צום טיש. איך האט נישט האָבן זעקס אינטשעס ביז מיין אַסיסטאַנץ שטעלן מיר צוריק אין פּלאַץ.
  
  
  "אָ, עס איז יבערקערן, יאָ." מערטענס האט א זיפץ געטאן. "און דאָך, מיר האָבן געהאלטן אונדזער וואָרט. אבער איידער מיר שטעלן אים אויס פון זיין צאָרעס, ער דערציילט אונדז גענוג וועגן AX און Nick Carter אַז מיט צייַט מיר זענען ביכולת צו שטיק צוזאַמען וואָס מיר דארף צו וויסן. דאָך דאָס איז נישט דער פאַל. ” ביז פיל שפּעטער מיר באַשלאָסן צו פּראָגראַם איר און AX אין אונדזער אָפּעראַציע. אַזוי איר זען. ״ער האט אויסגעלאשן דעם קאר און אנגעצונדן די ליכט.
  
  
  איך האב געלאזט ארויסלויפן דעם דרול פון מויל און זיך צוזאמגעפאלן אויפן דיל, באקומען א קלאפ אויף מיין אקסל. ווי הענט זענען געשטעלט אויף מיר, איך געשווינד געגאנגען אַרויף, פּלאַנירונג אַ באַקפליפּ וואָס וואָלט לאַנד מיר אויף די טיש ווו איך קען רוען מיין פֿיס אויף דעם ברעג.
  
  
  קיינמאָל. זיי האבן אפגעשטעלט אלע באוועגונגען, מיך שטארק אנגעהאלטן. זיי זענען געווען גאַנץ פייַן. איינער איז געווען קאָרעיִש און די אנדערע איז געווען היספּאַניק. ניט געקוקט אויף זייער געאָגראַפֿיע, האָבן זיי געלערנט דעם זעלבן טעקסט. —
  
  
  ― גאָט מײַנער, ― האָט מאַרטענס אַ געשרײ געטאָן, ― איך האָב געמײנט, אַז דו ביסט געמאַכט פֿון שטרענגערע זאַכן. זענט איר באַזאָרגט אַז איר קען זיין באהאנדלט די זעלבע וועג? האָט ניט מורא, מיר וועלן ניט דאַרפֿן איר אין אַזאַ אַ ויסגעטאָן שטאַט. מיר ווילן איר האָבן אַ גוט קול."
  
  
  ער איז צוגעגאַנגען צו דער טיר און איך האָב געלאָזט מײַנע וועכטער טאָן די אַרבעט, געמאַכט פאַרשווינדן און געלאָזט זיי האַלב שלעפּן מיט זיי.
  
  
  אין די סוף פון די קאָרידאָר מיר ווידער געקומען צו די חורבות און שטיין טרעפּ גיין אַראָפּ. מערטענס האט געדריקט דעם סוויטש און ליכט האט געשטראמט פון אונטן, געוויזן דעם שטויביקן וועג צום טויט.
  
  
  עס האט געטאן וואָס איך געהאפט עס וואָלט. ער איז ערשט געגאנגען. אין מײן געשעפט דערלעבט איר נישט קײן נויט, איר באשטײט. איך האָב זיך געשטאָמפּלט און, דערפֿילנדיק, אַז דאָס כאַפּ אויף מיר פֿאַרשטאַרקן, האָב איך אויפֿגעהויבן די פיס, זיי אַרײַנגעלייגט און אַרויסגעוואָרפֿן. איך האב זיך פארבינדן מיט מערטען'ס רוקן. ער איז אראפגעפאלן פון די טרעפ מיט א קװיטש. די קראפט פון מיין קלאפ האט ארויסגעווארפן מיין וועכטער פון באלאנס און מיר זענען נישט געווען ווייטאג הינטער דעם פאל.
  
  
  כ׳האב געפרואװט ארײנשטעקן דעם קאפ, אבער ם׳זײנען סײ־װי־סײ נישט געװען קײן געווער. איך קיינמאָל גאַט צו די דנאָ. ערגעץ צװישן אים און דעם קאַטער־פּונקט בין איך אַרײַן אַרײַן אין אַ טיפֿן אָרט, װוּ עס איז געװען פֿינצטער, קאַלט און לײדיק.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 19
  
  
  
  
  
  
  
  
  עמעצער האט גערופן מיין נאָמען, אָבער עס איז נישט טאַקע מיין נאָמען. "איר זענט פאַלש," איך געזאגט, "איר וועט האָבן צו אָנהייבן אַלע איבער ווידער."
  
  
  „נעד! נעד קאָל! ביטע ביטע!"
  
  
  "זייט נישט מורא. פּרוּווט נעמען אַ טיף אָטעם." איך קען הערן מיין קול, אָבער עס איז געווען אַ חילוק אין וואָס איך געדאַנק און וואָס איך געזאגט. איך געקעמפט צו פאַרריכטן עס דורך עפן מיין אויגן. כ׳האב זײ װידער פארמאכט אין דער ליכטיקער ליכט. ― נעם נאָר דאָס מעסער ― האָב איך געמורמלט.
  
  
  „נעד! נעד, דאָס בין איך, פּאַולאַ מאַטהיוס!
  
  
  דער ווייַטער מאָל איך געפרוווט, איך געווען קאַנווינסט אַז זי איז רעכט. זי האט געקוקט אויף מיר און קיינמאָל געקוקט אַזוי קיוט. זי איז געווען ווערינג גאָרנישט אָבער באַשטאַנד, און קוים אַז. מע ן הא ט ז י געשטעל ט אוי ף א אלטע ר שטײנערנע ר פלאט ע — א קרבן־מזבח . דא ס אי ז אמא ל געװע ן א פײניקונג־קאמער . די איינציקע מאָדערנע צוגאב איז געווען די ליכטיקע און לעבעדיקע לייטינג.
  
  
  אין קיין ליכט, פּאַולאַ איז געווען אַ שיין באַשעפעניש. מיט אירע הענט צוריקגעצויגן, אירע בריסט אַרויסגעשטויסן, אירע ניפּאַלן שטייענדיק נישט פֿון לייַדנשאַפט נאָר פֿון שרעק, מיט אונטערגעשטראָכן די קורוועס און אַרטיקולאַציעס פון איר גוף, האָב איך דאָס אַלץ געשווינד אויסגעפונען.
  
  
  — אָ, דאַנקען גאָט! — האט זי געזאגט ווען זי האט דערזען איך קוק אויף איר.
  
  
  — װי לאנג בין איך דא ? אין מיטן צימער איז געװען א שטײנערנע זײל. איך איז געווען טייד צו אים ניט בלויז צוזאמען די געווער און לעגס, אָבער אויך אַרום די קאַסטן.
  
  
  “איך... איך ווייס נישט. װען איך בין אויפגעשטאנען, ביסטו געװען... פארדעקט מיט בלוט. איך האב געטראכט ..."
  
  
  דער מעסעדזש האָט געקלונגען ווי דער שנײַד פֿון אַ מעסער. זיי זענען געגאנגען צו טאָן די זעלבע זאַך צו איר אַז זיי האבן געטאן צו דזשאָו באַנקס אויב איך טאָן ניט שפּילן פּילקע. — ווי האבן זיי דיך באקומען?
  
  
  "עס איז געווען אַ רופן. זיי געזאגט אַז איר האָט אַ צופאַל און ... "
  
  
  "פארוואס איז סאטאן נישט געקומען?"
  
  
  — ער... מ׳האט אים גערופן צו א זיצונג אין פאלאץ מיט גענעראל תאהמד.
  
  
  כ'האב געשאקלט מיטן קאפ צו אויסמעקן די פוזיזיקייט און געוואונטשן. "פאולע," איך אנגעהויבן.
  
  
  "נו, וואָס האָבן מיר דאָ?" קאָלאָנעל דוסע האָט זיך געמוזט בייגן זיך אַריין. ע ר הא ט געטראג ן א נײ ע מונדיר ׳ מי ט א גענעראל־שטערן , אוי ף ד י פלײצעס . "אָה ווי קיוט". ער איז ארויפגעגאנגען און האט לאנג און ווייטיקדיק געקוקט אויף פאולה. ער האט זיך דערשטיקט און געגלעטן אירע בריסט. כ׳האב געהערט װי זי האט ארײנגעכאפט דעם אטעם.
  
  
  "גרויס, טאַקע גרויס." ער האט געטראגן די הענט איבער אירע פיס. "אַ אמת ריין ברייד. איך בין אַ גרויס טראָוגברעד רידער. ” זי האט א קרעכצן געטאן, װי ער האט זיך א געלעגן מיט זײן לאפ צװישן אירע שיך. ― רײן גאָלד ― האָט ער אַ זיפֿץ געטאָן.
  
  
  "דו ביסט נישט גענוג מענטש צו פאָרן אַ ציג, און די זייען וועט וואַרפן דיך אויס פון די פעדער," איך געזאגט, האָפענונג צו ציען אים צו מיר.
  
  
  עס געארבעט. ער איז צו מיר צוגעגאנגען מיט א ייליק שמייכל. "איך בין צופרידן צו זען איר ווידער."
  
  
  איך האב קוים געהאט צייט זיך צו שפאנערן ביז זיין לינקע זייט האט זיך אנגעקלאפט אין איר און די רעכטע זייט אין מיין קין. איך האָב אויף אים אויסגעשפּיגלט בלוט און ער האָט אָנגעהויבן אַרבעטן אויף מיר.
  
  
  איך האָב זיך גאָר ניט געמאַכט, אַז ער האָט מיך אַװעקגענומען. אבע ר צולי ב װײטיק ן או ן נימקײט , הא ב אי ך װײטע ר גענומע ן אפשרײבן . עס איז געווען אַ שווער וועג צו קויפן, אָבער איך האט קיין אנדערע ברירה.
  
  
  אז ער האט זיך אפגעשטעלט, האט ער שװער געאטעמט. — דער דאקטאר האט געזאגט, אז איך װעל דיר ניט צופיל װײנען, אבער מיר װעלן װידער פראבירן, װען דו שפירט זיך מער גרייט. ער האט זיך פון מיר אװעקגעקערט און זיך אומגעקערט קײן פאולע.
  
  
  עס פּעלץ ווי מיין ריסץ זענען געווען אין אַ וויצע פֿאַר צו לאַנג, אָבער איך קען נאָך מאַך מיין פינגער. איך פּראַקטיסיז דעם געניטונג פֿאַר פילע שעה אין די אַקס ספּאָרטזאַל מיט Peter Andrus. פעטרוס איז נישט האָודיני. ער האָט זיך געפֿילט בעסער. זיין אַרבעט איז געווען צו לערנען און באַן סעקציע נ ווי צו טאָן וואָס קיין איינער אַנדערש קען טאָן, צי צוגעבונדן, האַנדקאפט אָדער ארלנגעווארפן אין אַ טייַך אין אַ פאַס פון צעמענט. מײנ ע פינגער האב ן אנגעהויב ן דערגרײכ ן האלב ע הוגא ס אונטער ן העמד .
  
  
  דערנאָך איז די צײַט אויסגעלאָפֿן און מערטענס און ווילאַ זײַנען אַרײַן.
  
  
  "קאָלאָנעל, נעם אַוועק די הענט פון דעם מיידל!" מערטענס קאָפּ איז געווען באַנדאַדזשד, און אַפֿילו מיט זיין קאָפּ אַראָפּ איך קען זאָגן ער איז נישט פיל בעסער. ע ר הא ט זי ך ארײנגעלאפ ן אי ן ד י ליכטי ק או ן דערזע ן מי ך — בלוט , הא ט געדריפט , אװדא י קאלט .
  
  
  "פארוואס די גענעם!" — האט ער געברומט. — װאס האסטו מיט אים געטאן ?
  
  
  ער האט מיך אנגעכאפט בײ די האר און מיך אויפגעהויבן. איך האב געהערט אז ער האט מיך דערזען זויגן דעם אטעם. “דאָקטאָר ווילאַ, ברענגען וואַסער, באַקומען אַ סטימולאַנט! דוזאַ, אויב ... "
  
  
  "איך נאָר טאָונעד עס אַ ביסל אַזוי ער וועט זיין מער קאָאָפּעראַטיווע."
  
  
  — ארויס פון דאנען!
  
  
  מערטענס האָט מיך װידער אונטערזוכט, געפֿילט מײַן האַרץ. דערנאָך איז ער אַפּראָוטשט צו פּאַולאַ, ציטערנדיק: "איך האָפֿן איר וועט מוחל אים פֿאַר זיין נאַטור."
  
  
  "איך וויל אויך אוועקגיין פון דא, ד"ר וואן דער מער. פאולאס קול האט געציטערט, אבער זי איז נישט געווען היסטעריש.
  
  
  "און איר, מיין טייַער ... באַזאָרגט מיר קענען באַוואָרענען דעם דזשענטלמען ס הילף."
  
  
  ע ר אי ז געװע ן א גוטער , דע ר מכשף , — ע ר הא ט זי ך געזארג ט װעג ן אי ר װאוילעם , זי ך געגרײ ט צ ו הויט ן לעבעדיג .
  
  
  דער אַלטער טשע האָט זיך אומגעקערט און געבראַכט אַ עמער װאַסער פֿאַר זײַן װײטיקן קאָפּ. איך האב נישט רעאגירט. ווילאַ האָט מיך באַפֿאַלן, אַראָפּגעלאָזט מײַן לעדל, קאָנטראָלירן מײַן שאַרבן. "עס קען האָבן שאַטן אים אַ פּלאַץ," ער האט געזאגט. "עס איז בלוט אין זיין אויער און אויף די צוריק פון זיין קאָפּ ווו ער שלאָגן די שטיין."
  
  
  "אבער דאָס קען נישט זיין!" מערטענס האט טאקע געװײנט.
  
  
  "אָדער ער קען זיין בלאַפינג."
  
  
  — יא! איצט זײנען זײ בײדע געשטאנען פאר מיר. כ׳האב געהערט א שװעבעלע װערט אנגעצונדן.
  
  
  "וואס גייסטו טוהן?"
  
  
  "פּרובירן."
  
  
  דער פלאם האט מיר פארברענט אין באק און מיר גערוימט די האר. עס האט גענומען אַלע די קאָנטראָל וואָס איך געהאט לינקס צו בלייַבן הינקען. די יסורים האָט מען ניט געקענט מעסטן. די פלאמען האבן מיר ארײנגעגעסן אין פלײש. איך האָב געשמעקט ברענען.
  
  
  — דאס איז גענוג — האט מערטענס געזאגט. “ער איז טאַקע פאַרכאַלעשט. איך האָב ניט קיין חשק אים דאָ צו פאַרברענען”.
  
  
  “איך בין נאָך נישט זיכער. מיר קענען פּרובירן אן אנדער וועג, מיר קענען אָנהייבן מיט איר.
  
  
  איך האב נישט געזען שראדערן ארײן אין חדר. זײַן גוטער קול האָט פּלוצעם געבראָכן. "דאָקטאָר, מיר האָבן פופצן מינוט צו אָנהייבן די קאָונטדאָוון. איר דאַרפֿן".
  
  
  "דער קאַטער וועט נישט פּאַסירן ביז מיר באַקומען וואָס מיר וועלן דאָ," האָט Mertens געזאָגט.
  
  
  "אָבער די פּראָגראַממינג איז באַשטימט, אַלע דאַטן זענען אריין."
  
  
  "איך וויסן, איך וויסן. דו וועסט דארפן ווארטן ביז איך קום״.
  
  
  "עס קען נישט דויערן לאַנג. עס איז קיין טנייַ פֿאַר פאַרהאַלטן ווייַטער פון די באַשטימט צייט פֿאַר קאַטער."
  
  
  "איך וועל קומען ווי באַלד ווי איך קענען!"
  
  
  "יא! איך האָב געזאָגט אַז דיין פּלאַן וועט נישט אַרבעטן מיט אים, און עס וועט נישט אַרבעטן. ער איז אװעק מורמלנדיק.
  
  
  ― ער איז אַן אײזל, ― האָט מערטענס אַ זיפֿץ געטאָן, ― ער װיל נאָר בלאָזן סעוואַסטאָפּאָל.
  
  
  "זאל יענע סאדיסט דוזא זי אנפאלן מיט א מעסער און מיר וועלן זען אויב דאס העלפט אים." ווילאַ האָט נאָך גערעדט דײַטש, און איך האָב געהאָפֿט, אַז פּאַלאַ האָט דאָס ניט געלייענט.
  
  
  עס איז געווען קליין שטאַרקייַט און ווייניקער געפיל אין מיין פינגער, אָבער איך קען דעטעקט אַ שטיק אויף הוגאָ ס שעפּן. דורך טוויסטינג מיין האַנט איך איז געווען ביכולת צו שטעלן דרייַ פינגער אויף עס. איך אנגעהויבן טריינג צו יז עס אין מיין דלאָניע. דער דרוק איז געווען סטראַקטשערד צו באַפרייַען די באַנדע וואָס געהאלטן די בלייד צו מיין פאָראַרם. אָבער עס איז נישט באפרייט ווען ווילאַ אומגעקערט צו Duse.
  
  
  "איך ווייס נישט צי דו האסט אים פאַרקריפּלט, פּאָלקאָווניק," האָט מערטענס זיך געכאַפּט. "אויב יאָ, איר וועט זיין עקסאַקיוטאַד. ד״ר ווילא האלט אז ער זאל בלאפען. אויב אַזוי, איר זענט לעבעדיק. איר ליב די מיידל אַזוי פיל, איר קענען אָנהייבן מיט איר.
  
  
  "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין". דוזא'ס קול איז געווען נידעריק און זידנדיק.
  
  
  „ס׳איז גאָר פּשוט. איר האָבן דערפאַרונג. אָנהייבן מיט איר אָרעם אָדער קאַסטן אָדער ווו נאָר. אָבער גיי איצט צו אַרבעטן! ”
  
  
  — װ — װאס גײסטו טאן! פאולאס שטימע איז געווען הויך, כּמעט אין דער שפּיץ. מיינע פינגער זענען נישט געווען גענוג שטארק צו באפרייען הוגא.
  
  
  "איך האב דאס קיינמאל נישט געטון מיט א פרוי," האט דוזא'ס שטימע געציטערט.
  
  
  "איר וועט איצט, אָדער איר וועט שטאַרבן." מערטענס שטימע האָט געקלונגען ווי אַ צעבראָכענער דראָט, גרייט צו ברעכן.
  
  
  כ'האב געהאַלטן דעם קאָפּ אַראָפּ, די פינגער געשפּאַנט. אלעס וואס איך האב געהערט איז געווען שווערע אטעמען. — האט פאולה א קרעכץ געטאן — ביטע, ניין! און דאַן האָט זי אָנגעהויבן שרייען.
  
  
  דער רימען איז לוסאַנד און הוגאָ ס כיסט איז געווען אין מיין דלאָניע. איך אריבערגעפארן עס און די בלייד דורכשניט דורך מיין העמד. איצט עס איז נייטיק צו צוטשעפּען די סטילעטטאָ צו די קאָרדס אָן דראַפּינג עס. איך האב פארשטומט פאולאס געשריי און זיך קאנצענטרירט. איך האב געשוויצט בלוט און דאס בלוט האט געמאכט מיינע פינגער קלעפ, ווען איך בין ענדליך געווען זיכער אז איך האב געלאזט מיינע באנדעלעך.
  
  
  איך האָב געגאַסט. - "וואַרט! האַלטן!"
  
  
  דא ם הא ט ז ײ געפיר ט צ ו אנטלויפן .
  
  
  — דו האסט גערעכט געווען, ד״ר ווילא, האסטו גערעכט! מערטענס האט געשנארכט.
  
  
  ― לאָז זי אַלײן ― האָב איך געמורמלט.
  
  
  "אַוודאי דאָך! מיר וועלן נישט אָנרירן איין האָר אויף איר קאָפּ אויב איר שפּילן דיין ראָלע.
  
  
  פאולה איז פארשוואונדן געווארן. איר לינקע האנט האט געבלוטיקט. אין דער אמתן, אויב מען דאַרף זי מקריבֿ זיין צו פאַרמיידן דעם קאַטער, וואָלט איך געשוויגן, ווי שרעקלעך די סצענע איז.
  
  
  ווען דוזא האט מיך געשלאגן, האב איך געוואוינט צייט. פּאַולאַ געקויפט מיר עטלעכע מער. איין שטויס און מיינע הענט וועלן זיין פריי. ווען מײַנע פיס וואָלטן געווען פֿרײַ, וואָלט איך נישט געוואַרט. סייַ ווי סייַ, מיט דריי פון זיי איך געהאט צו שפּילן צוזאמען.
  
  
  "ד"ר ווילאַ, טעפּעך רעקאָרדער ביטע.
  
  
  "וואַסער!" — כ׳האב געװײנט.
  
  
  "סענאר קארטער וועט אויפהערן זיך פארשטעלן, אדער וועט דער פּאָלקאָווניק זיך אומקערן צו דער מיידל." ווילאַ אָפּגעשטעלט די סאָני לאַפּטאַפּ ווען Mertens דערלאנגט מיין קאָנפעסיע.
  
  
  ― לײענט דאָס ביזן סוף, ― האָט ער געזאָגט און האַלטנדיק דאָס פּאַפּיר פֿאַר די אױגן.
  
  
  "איך קען גאָרנישט לייענען אָן וואַסער."
  
  
  אין עמער איז נאָך געבליבן עטלעכע, און דוזאַ האָט עס געהאַלטן בשעת איך האָב זיך דערשטיקט און שלינגען.
  
  
  "איצט לייענען עס, און קיין טריקס," באפוילן מערטענס. ער איז געווען שאַקט פון דעם יקסייטמאַנט.
  
  
  "וואָס וועגן די מיידל?"
  
  
  "איך געבן מיין וואָרט אַז זיי וועלן נישט אָנרירן איר ווידער." ער האט צוגעלײגט די האנט צום הארץ.
  
  
  מע װעט זי ניט אָנרירן, מע װעט זי דערשיסן, װי נאָר איך קום פֿון װעג.
  
  
  "לייענען קאַרטער! לייענען!" דאָס פּאַפּיר האָט מיר געציטערט פאַר מיין פּנים, ווען ווילאַ האָט אויפגעהויבן דעם מיקראָפאָן צו זיין מויל.
  
  
  זיי וועלן מיך אומברענגען ווי נאר די ווידוי ווערט רעקארדירט אויף טעיפ. ווען זיי זענען ביידע נאָענט, איך קענען געפֿינען זיי מיט הוגאָ. דא ם הא ט זי ך געלאז ט דוזא , װעלכע ר אי ז ניש ט געװע ן פו ן דערגרײכקײט . א חו ץ זײ ן אײגענע ם .45 קאליבער ן האלטער , אי ז ע ר געלונגע ן צ ו קאנפיסקיר ן ד י װילהעלמינ ע או ן ז י אי ז געװע ן שטאק ן אי ן זײ ן גארטל . אויב איך וואלט געקענט זיך דערנענטערן צו אים, וואלט איך גענומען די לוגער און זיי אלע געשאסן.
  
  
  איך געראטן צו שרויף די קאָנפעסיע דריי מאָל איידער ווילאַ האָט מיר געווארנט אַז אויב איך טאָן ניט פּלאַן רעכט, דוסאַ וואָלט אָנהייבן וויטטלע פּאַולאַ ווידער.
  
  
  אין דער פערט נעמען איך איז געווען גרייט. ווען איך געקומען צו די שורה "איך טאָן ניט האָבן צייַט צו געבן פרטים," איך געגאנגען צו צושטעלן אַ ביסל פון מיין אייגענע. איך האב נישט געהאט קיין געלעגנהייט. ווען איך האָב געלייענט, "עס איז אַ צווייפֿאַלער פּלאַן הינטער דעם אַקט פון יאָדער גענאָציד," האָט שראָדער אַרײַנגעשטעקט דעם קאָפּ אין דורכגאַנג און צעשטערט מיין רעדע.
  
  
  — מערטענס! — האט ער געבראכן אויף דייטש. "מיר קענען נישט האַלטן צוריק די קאַונטדאַון. דו מוזט איצט גײן!“
  
  
  — אין א מינוט — האט מערטענס א קװיטש געטאן. "איצט האסטו אלעס פארניכטעט!"
  
  
  "עס איז קיין צייט צו טענהן. מיר דאַרפֿן איר ביידע מיד אָדער מיר וועלן האָבן צו אַבאָרט."
  
  
  ער איז אװעק אײדער מערטענס האט געקאנט שטעמפּלען דעם פוס.
  
  
  "דער קאָלאָנעל קען
  
  
  "לאָמיר אָנהייבן רעקאָרדינג, דאָקטער," ווילאַ סאַגדזשעסטיד, געבן די רעקאָרדער און מיקראָפאָן צו דוסע, כעדינג צו די אַרייַנגאַנג אָן טירן.
  
  
  "גוט גוט! קאָלאָנעל, אָנהייב רעקאָרדינג פון די אָנהייב. איך וויל אז ער זאל זיין לעבעדיק ווען איך וועל צוריקקומען. ווען זיין גוף איז געפֿונען אין שטוטגאַרט, איך ווילן צו זיין רעקאַגנייזאַבאַל. ער איז אנטלאפן.
  
  
  פאול ע אי ז װידע ר געװע ן באװוסטזיניק , אבע ר אי ר אויג ן זײנע ן געװע ן גלאזיקע ר פו ן שאק . איר קאפ האט זיך געדרימלט, װי זי װאלט נישט געקאנט פארשטײן װאם ם׳טוט זיך. דוזא האט צו מיר געשמײכלט װי ער איז דערנענטערט, פאפיר אין אײן האנט, מיקראָפאן אין דער אנדערער.
  
  
  איך שפּײַ אויף זײַן נײַעם צורה. ווען ער האָט רעאַגירט מיט אַ קוק אַראָפּ, האָב איך צעבראכן דעם לעצטן שנירל מיט מיין האַנט. מײנ ע הענ ט האב ן זי ך באפרײ ט פו ן דע ר שטאק , הא ט זי ך אנגעהויב ן דרײע ן װ י קװאלן . איך האב אים אנגעכאפט זיין האלדז מיט דער לינקער האנט און ווען איך האב אים צוגעדריקט, האט מיין רעכטע שטופט הוגא אין א נידעריקע און שאקענדע באוועגונג.
  
  
  זײ ן װײ ל אי ז געװע ן א געשרײ , פו ן אנגםט ן אומגלויבן . ער האט געפרואווט אוועקצוציען פון דעם טויטליכען בלייד, אבער יעצט איז מיין האנט געווען ארום זיין רוקן. זײן האלדז איז געװען א בויג־בויגן, דער קאפ איז געװארן צוריק, די אויגן און מויל זײנען געװען אפן פאר אללאם, די הענט האבן געפרװוט אנכאפן מיין האנט.
  
  
  כ׳האב נישט געהאט קײן רחמנות אויף אים. ער האט גארנישט פארדינט. כ׳האב אים אפגעריםן װי א פיש, פון בויך ביז ברוסט, און אים אװעקגעװארפן. ער איז אראפגעפאלן מיט א מיא, די פיס ארויפגעצויגן אין א פעטאלער שטעלע. בשעת ער האָט זיך אַרומגערינגלט, געכאַפּט מיט די כילז, פּרוּווט אָן אַ סך דערפאָלג זיך אָנהאַלטן אין די אינגעווייניקעס, האָב איך אָפּגעשניטן דאָס שטריק פון די וואָס האַלטן מיין פיס. סוף־כּל־סוף האָט זיך מײַן האַנט געלעגן אויפֿן כאָומינג קנעפּל. זעקסט פליט מאָניטאָרס זענען פּיקינג אַרויף מיין סיגנאַל.
  
  
  פאולה האט נישט געוואוסט וואס ס'טוט זיך און איך האב נישט געהאט קיין צייט איר צו זאגן. אירע אויגן זענען געווען ווי אַגאַט, ווען זי האָט צוגעקוקט ווי דער קאָלאָנעל פּרוּווט מאַכן זיך אַ וועג צום הימל. ער איז נאָך געווען גראָבן דורך אַ ים פון זיין אייגן בלוט און קישקע ווען איך פּולד עס פריי. איך האב געזען אז זי איז ווידער פארשוואונדן, וואס איז אונטער די אומשטענדן נישט געווען קיין שלעכטער געדאַנק.
  
  
  איך האב אויפגעהויבן ווילהעלמינא פון דער דיל, באהאנדלט מיט Doosa's Danse Macabre. איך אויך אַוועקגענומען זיין .45 קאַליבער פּיסטויל און געפונען מיין אָנצינדונג קלעמערל אין זיין קעשענע.
  
  
  "וואוהין איר גיין, איר קענען אַרומפאָרן ליכט," איך דערציילט אים. ער האט מיך נישט געהערט. ער איז שוין געװען אויפן װעג.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 20
  
  
  
  
  
  
  
  
  איך האָב ניט געפֿונען קיינעם אין מערטענס אָפיס קאָמפּלעקס, און איך האָב עס נישט דערוואַרטן. דער קאַמף איז געווען אויף די קאַטער בלאָק. פופציק מענטשן וועלן זיין סטיישאַנד אין די מיסיע קאָנטראָל צענטער אָדער מאַנסינג די ווענט צו צושטעלן זיכערהייט. יענע אין די קאָנטראָל צימער וועט זיין פארשפארט. עס וועט זיין קיין געלעגנהייט צו האַלטן די קאַטער פֿון דאָרט. איך דארף צו באַקומען די קאַקערעל זיך.
  
  
  אי ך בי ן ניש ט געגאנגע ן צע ן פוס ס פו ן דע ם קאמפלעקס , נאכגעגאנגע ן ד י הויפט־גאס , װע ן ע ם הא ט זי ך אנגעצונד ן א פארלײכטונ ג אוי ף ד י חורבו ת או ן א שטי ם הא ט אוי ף מי ר געשריג ן זי ך אפצושטעלן . איך האב מיך אראפגעכאפט הינטער א נידעריקע וואנט און בין געלאפן. דאָס ליכט האָט מיך געפּרוּווט פֿאָלגן. ד י מאשין־געװער ן הא ט געדונער , אויסגעשפראכענ ע אלט ע ציגל .
  
  
  אי ך הא ב זי ך אומגעקער ט ד י װינקל , אפגעשניט ן א שטײנע ר געסל . דאס ליכט איז אויסגעגאסן, אבער איך האב געהערט דאס פײפן און קלאפעניש פון די לויפן־פעיס. אי ן דע ר לבנה־באלויכטע ר פינצטערני ש הא ב אי ך באמערק ט א בויגן . איך געגאנגען דורך עס און שלאָגן די ערד הינטער די דאָריק זייַל. א פּאָר נאכגייער האָבן זיך צוגעלאַכט. איך בין דעמאָלט קריכן איבער די צוריק וואַנט, ווידער טריינג צו ווענדן צו די הויפּט גאַס. איך האב מיך אריבערגעצויגן צו לאנגזאם אין דעם לאבירינט פון חורבות. פאר מיר איז געװען א װאנט העכער פון די אנדערע. אי ך הא ב גענומע ן א לויפנדי ק שפרונגע ן או ן ליגנדי ק אויפ ן אומגלײכ ן שפיץ , הא ב אי ך דערזע ן א בערגל . אַמאָל איך באַקומען דאָרט, איך וועט זיין מער באַקוועם צו פאָקוס אויף די קאָלאָססעום.
  
  
  בעת אַריבער די סעקשאַנז, איך געקומען אויף אן אנדער פּרויעקטאָר. דא ס מא ל זײנע ן נא ר געבליב ן גראנאט ן פו ן אויטאמאטישע ר פײער . אי ך הא ב געמאכ ט א צעטל , א ז ד י רוימער ן זאל ן גראַטולירן , אוי ף דע ר שטארקע ר אויפבויע ר פו ן זײער ע ווענט . אי ך בי ן געלאפ ן הינטער ן אײנע ם פו ן ז ײ או ן אויסגעמיט ן דע ם גערוי ש או ן צעמישעניש .
  
  
  עס האָט זיך אויסגעדרייט אין אַ גענעם פון אַ שפּיל פון באַהאַלטן און זוכן. איך האָב ניט געקענט ריזיקירן צו צוריקקומען פייער; עס וועט נאָר דעפינירן מיר. ביז זיי האבן מיך געכאפט אין זייערע ליכט און מיך דערזען, האבן זיי נישט געקענט זיין זיכער וואו איך בין אדער וואו איך גיי. ווען איך האב ענדליך דערזען דעם הויפ אויף איין זייט פונעם קאלאסעום קעגן דעם הימל, האב איך אויך געזען ליכט בליקן צוזאמען דעם שפיץ. דער יאָגן אָדער איז געווען פאָרויס פון מיר, אָדער ווער עס איז געווען אין באַפֿעל איז געווען קלוג גענוג צו פֿאַרשטיין אַז עס איז אַרויסגעוואָרפן צו יאָגן מיר דורך די בויברעך ווען די בלויז זאַך זיי האָבן צו היטן איז די קאָקערעל און די דראָון.
  
  
  איך געוואוסט אַז עס קען זיין בלויז אַ ביסל מינוט איידער קאַטער, און איך האָבן צו פאַרברענגען צו פילע פון זיי צו באַקומען צו די קאָלאָססעום אַמפאַטיאַטער אָן באמערקט. עווענטועל האב איך מיך געכאפט. זיי זענען אַלערטיד דורך אַ פאַלינג שטיין ווען איך איז געווען קריכן איבער די וואַנט. אבע ר אנשטא ט װארט ן האב ן ז ײ אנגעהויב ן שיסן . איך האָב אַרויסגעלאָזט אַ געשריי, און דערנאָך האָב איך, צוקלאַפּנדיק און געלאָפן, דערגרייכט צום אַרייַנגאַנג טויער און זיך איינגעטונקען אין זײַן טונעל.
  
  
  דרײַ פֿון זיי זײַנען מיר נאָכגעגאַנגען. לאָוערינג די פּיסק, איך לאָזן די דוזאַ פּיסטויל ענדיקן זייער לויפן. דער טונעל האט אפגעקלונגען מיט דעם ברום פון שיסער,
  
  
  
  
  און אײדער דער קלאנג האט זיך אפגעשטארבן, בין איך געװען בײם ארײנגאנג צום אמפיטעאטער אין קארידאר, געזוכט דעם שטערן פון דער פארשטעלונג.
  
  
  די קאַמאַפלאַזש האט עס באַהאַלטן. אי ך הא ב אנגעהויב ן גײ ן פו ן ד י ענג ע טרעפ . כמע ט גלײ ך הא ט זי ך דערהער ט א װארענונג . ליכט איז ארײנגעקומען פון אויבן. אָטאַמאַטיק שיסעריי האָבן אנגעהויבן צו שטראָמען און ווידערקאָל הינטער מיר און אויף דרייַ זייטן. איך האב ארויסגעלאזט א געשריי און גענומען די געיעג. נאָך דריי שפרינגן האָב איך זיך פּאַמעלעך און געראטן צו האַלטן די אַראָפּגאַנג איידער עס איז געווארן צו פאַקטיש. איך בין געגאנגען אויף אַלע פיר צו די ווייַטער דורכפאָר. דעמאל ט הא ב אי ך װידע ר אויפגעהויב ן או ן װידע ר אראפגעלאפן .
  
  
  זיי האבן מיך באמערקט און זייער פייער האט מיך געפונען. דער קויל האָט מיך געטראָפן אין די פוס. אן אנדער איינער האט מיר שלאָגן, דער קלאַפּ פון די שפּאַלטן טוויסט מיר, כּמעט דראַפּט מיר. אונטן איז געװען א שװארצער קאלוזשע. זיין אַבלאָנג פאָרעם האט אנגעצייכנט די גרענעץ פון וואָס איז געווען אַמאָל די שטאָק פון די קאָלאָססעום. די שוואַרץ איז געווען קאַמאָופלאַזש נעץ. איך טויב, אַרטשינג איבער אים, דעמאָלט געפאלן גלייַך אַראָפּ.
  
  
  מיינע הענט האבן אנגערירט די נעץ. איך פּעלץ עס בייגן אונטער די וואָג פון מיין שפּרינגען און דעמאָלט אָנהייבן צו ברעכן. מיינע פיס זענען אראפגעפאלן, גרייט צו נעמען דעם קלאפ. איך האב נישט ערווארטעט אז די נעץ זאל מיך אפהאלטן, נאר דאס זאל מיך צוריקהאלטן איידער איך פאל. איך פאַלן אין נאָרמאַל פּאַראַשוט נוסח, פאַלן צו אַלע פערז און זעמל. די קאַמאַפלאַזש האט באַהאַלטן וואָס איז אונטער, אָבער עס קען נישט פאַרשטאַרקן די ליכט וואָס איז דורכגעגאנגען דורך אים, ספּעציעל איצט אַז איך וואָלט שנייַדן אַ לאָך אין עס. דרײַ שטאַרקע שטראַלן פֿון אויבן זײַנען מיר נאָכגעגאַנגען. ע ס האב ן זי ך געשריג ן קאמאנדע ן או ן ד י קלאנג ן פו ן זעלנע ר האב ן זי ך געגרײ ט צ ו שיסן . זיי זענען געקומען באַגראָבן ניט קיסר, אָבער ניק קאַרטער. און איך בין געקומען ניט צו קעמפן מיט לײבן מיט מיינע נאקעטע הענט, נאר צו קעמפן קעגן “האקרעל” און זײנע דראָנען. דע ר לעצטע ר אי ז געװע ן מײ ן ציל . אי ך הא ב געהא ט א װילהעלמינע , אנגעלאד ן מי ט צענדליקט ע קארטראזשן .
  
  
  נאָרמאַללי וואָלט איך נישט פירן אַזאַ עקזאָטיש אַממאָ. דער קויל וועט טאָן די אַרבעט אָן קיין נאָך פיירווערקס. חוץ ווען דער ציל איז אַ ואַוו, פול JP-4. א נאָרמאַל לוגער שאָל וואָלט נישט אָנצינדן דזשעט ברענוואַרג.
  
  
  איך האָב ניט געטראַכט וועגן דעם פאַקט אָדער ווי אין מיין פאַך איר לערנען צו אַססעסס און צוגרייטן פֿאַר די אומגעריכט איידער עס איז ארלנגעווארפן צו איר. איך איז געווען פאַרנומען מיט טריינג צו געפֿינען גענוג דעקן צו באַווייַזן אַז איך איז געווען געזונט צוגעגרייט איידער די שוטערז אויבן דיסקאַווערד די קייט און ציל.
  
  
  אין פראָנט פון מיר איז געווען אַ שוואַרץ סילאַוועט פון אַ ואַוו אויף די סטאַרטינג שורה מיט אַ "קאָקערעל" אויף זייַן צוריק. עס איז געווען אַימעד צו שאַפֿן אַ גרעסערע גלאבאלע גענעם ווי זיין קריייטערז קען האָבן אלץ געחלומט פון. ווייַטער פון דעם טויטלעך נאָך לעבן, צוזאמען די ווייַט ברעג פון דעם פּלויט, איז געווען אַ שפּאַלט פון בלויש ליכט וואָס האָט אָפּגעצייכנט די אָבסערוואַציע פֿענצטער פון מערטענס מיסיע קאָנטראָל צענטער.
  
  
  פון וואו איך בין געלעגן גלייך אין פראָנט פון מיסיע קאָנטראָל, עס איז געווען צו ווייַט אַוועק פֿאַר פּינטלעך שיסערייַ מיט די לוגער. איך האב געוואוסט אז באלד ווען איך וועל אנהייבן שיסען, וועל איך לויפן אין פייער. איך האב נישט געהאט קיין ברירה, קיין צייט. איך האב זיך אויסגעבראכן פון דעקל און זיך צוגעלאפן גלייך צום דראָון. כ׳האב געשאסן דרײ שיס אײדער דאס ליכט האט מיך געכאפט און קוילן האבן אנגעהויבן ארומפליען. איך בין געפאלן אין אַ אַקסל זעמל און פייערד אַ פערט און פינפט מאָל אויף דער ערד און מיט מיין צוריק ווען איך געשטאנען גלייַך.
  
  
  דאן האב איך שוין נישט געדארפט שיסן. די RPV פּלאַצן אין פלאַמעס אין אַ פּלוצעמדיק בליץ. ע ס הא ט זי ך ליכטיק געפלאקערט , געמאכ ט א בײז ן שנארכן . איך שלאָגן די ערד ווידער און דאָס מאָל ווי איך גאַט נעענטער איך סערפיסט הינטער די אָנהייב שורה און כעדאַד צו די בלוי ליכט.
  
  
  די זוך-ליכט שטראַלן האָבן זיך געכאַפּט אויפן ברענענדיקן אווו און זענען פאַרהאַלטן געוואָרן. די שיסערייען האט זיך אפגעשטעלט. אנשטא ט האב ן זי ך גענומע ן שרײען . זיי אַלע צוגעגעבן אַרויף צו: לויפן ווי גענעם! איך האב געהערט די אַקשאַנז זענען גענומען. די דערמאנטע באנדע, איבערגעלעבטע טעראריסטן, זענען געווען שטארקע און גוט אויסגעבילדעט, גאנץ פאר כאפערן אן עראפלאן, אומברענגען אָרעווניקעס, אדער אפילו גנבענען נוקלעארע וואפן. אָבער דאָרטן האָט זיך געענדיקט זייער וויסנשאפטלעכע דערציאונג. זיי געלאפן ווי קיינמאָל פריער ווייַל פּערזענלעך אַטאָמיזיישאַן איז נישט טייל פון די קאָנטראַקט.
  
  
  די ווייַטער צוויי סאָונדס זענען מאַקאַניקאַל. עס איז געווען אַ נידעריק כאַול פון די ואַוו טערביין סטאַרטינג צו דרייען און די קלאַנג פון די מעטאַל טיר שלאָס. די טיר איז געװען נעבן דער בלויער פענצטער־ליכט, און ד״ר קארנעליוס מערטענס איז דערפון ארויסגעקומען. ער האט געמורמלט װי א בײזער מאלפע. אין די גראָוינג ליכט פון די פלאַמעס און דראָון לייץ, ער געקוקט ווי איינער ווען ער סקראַמבאַלד צו די קאַטער בלאָק. די אױגן האָבן זיך אָנגעשלאָגן, די אָרעמס װאַפֿיקירט, איז ער געגאַנגען פֿאַרבײַ מיר, ניט אכטונג געטאָן אויף עפּעס אַחוץ זײַן ראַקעט. ע ר הא ט זי ך באפאל ן ד י פלאמע ר מי ט זײ ן מאנטל , פרוב ו ז י אראפצוקלאפן , אי ז דע ר מענט ש געװע ן משוגע .
  
  
  ער האט נישט געקאנט זיך פאראויסגיין פון הינטן, און ער איז געלאפן צו די פארנט פון דער שפּור און ארויפגעכאפן אויף איר, שאקלנדיק און געציטערט. דא ן הא ט זי ך זײ ן געשרײע ן אפגעשטעלט , או ן װע ן ע ר הא ט װידע ר געשריע ן , אי ז ע ס געװע ן א דורכשטענדי ק גרויל .
  
  
  איך האב נישט געדארפט רירן זיך צו וויסן וואס איז געשען. איך האָב געזען ווי אים וואַרפן צוריק זיין קאָפּ, זיין געווער ניט מער פלילינג, אָבער רעסטינג גלייַך אויף די לופט ינטייק פון די רפּוו, טריינג צו אַנטלויפן די קלאַטשיז פון זיין שטאָלץ און פרייד.
  
  
  אבער דאס האט אים נישט געלאזט גיין. ער האט אים געװאלט, און װי ער האט געקעמפט און געבעטן און געשריגן, לאנגזאם
  
  
  האָט אים אַרײַנגעכאַפּט אין זײַן טערבײַן, ביז ער איז צום טויט דערשטיקט געוואָרן פֿון דעם, וואָס איך האַלט, אַז מע קען רופֿן אַ מערטענסבורגער. דאס האט אויסגעזען ווי א פאסיגע וועג פאר אים אוועקצוגיין.
  
  
  אפילו איידער ער גערגאַלד פֿאַר די לעצטע מאָל, איך איז געווען וועגן צו סאָלווע עטלעכע ישוז. ד י מעטאל ע טיר ן אי ז געװע ן אפן . ע ס הא ט געפיר ט צו ם ארײנגאנ ג צ ו דע ר הויפט־טי ר פו ן קאנטראל־צימער . ע ס אי ז אוי ך געװע ן אפענע . דורך אים האב איך געזען דעם צימער און אירע איינוואוינער. עס זענען געווען צען פון זיי, אַרייַנגערעכנט ווילאַ און שראָדער. זיי אַלע געקוקט אויף זייער אָנהייב פאַרשטעלן, וואַטשינג זייער פירער גיין אין פאַרפרוירן יבערראַשן. ז ײ האב ן זי ך געהאלט ן מי ט אים , או ן אי ך הא ב ניש ט גענומע ן ד י צײ ט צ ו װינטש ן ז ײ א אנגענעמע ר נסיעה .
  
  
  איך האָב אַרײַנגעװאָרפֿן פּיער צװישן זײ. דערנאָך האָב איך פֿאַרמאַכט די טיר און אויסגעדרייט דאָס שלאָסער.
  
  
  
  
  
  
  
  קאפיטל 21
  
  
  
  
  
  
  
  
  די פלאַם פון די RPV האט אָנצינדן עפּעס ברענעוודיק אין די קאַמאַפלאַזש נעץ, און די גאנצע זאַך פּלאַצן אין פלאַמעס טייקעף אָבער ימפּרעסיוו. דאָס האָט געגעבן די Ranger Team Huey פּיילאַץ מער ווי בלויז אַן עלעקטראָניש האָרן.
  
  
  פֿון לאַמאַנאַס פּערספּעקטיוו, דאָס אויך געפֿירט צו טאַסאַהמעד ס פלי. ער האט געוואוסט די אָנהייב צייט. די פּלוצעמדיק פּיראָטעטשניקס האָבן סיגנאַלד אַז עפּעס איז פאַלש, און אין זיין שטעלע ער קען נישט איגנאָרירן עס. און אונטער אזעלכע אומשטענדן וואלט ער קיינעם אנדערש נישט געשיקט אויספארשן.
  
  
  ער איז אנגעקומען מיט א קראפט פון צוואנציג מאן וועלכע זענען שנעל אראפגעווארפן געווארן דורך די ראנגערס, אבער דער גענעראל'ס אנקומען האט געשטעלט דעם קאמאנדיר פון דער גרופע, קאלאנאל ביל מור, אין וואס ער האט געהאלטן פאר א פאליטישע פאזיציע. זײנ ע באפעל ן זײנע ן געװע ן צ ו צוריקקומע ן ד י געגנבענ ע סחורות , או ן ארויסקומע ן דע ם גענעם . זיין קראַפט איז געווען ינוויידינג הערשער טעריטאָריע. אן אינטערנאציאנאלע אינצידענט האט מען געדארפט פארמיידן אין אלע קאסטן. אויב ער האט צו קעמפן צו באַקומען די האָן צוריק, דאָס איז איין זאַך, אָבער אויסער דעם, אפילו אויב ער איז אַטאַקירט, ער זאָל נישט האָבן צו ריספּאַנד.
  
  
  אי ן ד י ערשט ע מאמענט ן פו ן אונדזע ר באגעגעניש , אונטע ר דע ר פאן־העליקאפטער , הא ב אי ך אי ם געװארנט , או ן אי ם געזאגט , א ז ע ר מו ז זײ ן גרײ ט צו ם אנקומע ן פו ן דע ר גענעראל . אי ך הא ב געװאוםט , א ז אוי ב טאשמד ע װע ט ניש ט דערשײנען , װע ל אי ך גײ ן קײ ן לאמאנא , אי ם געפינע ן . ווי עס קען זיין, די רייניקונג אָפּעראַציע גענומען מער ווי דערוואַרט. די גשמיות אָביעקטיוו איז געווען צו טענד צו פּאַולאַ - וואָס איז געווען כאַנדאַלד דורך אַ פּאָר פון מעדיקס - און צו ענשור אַז מערטענס 'קאָמאַנדאָוז אָדער סאַפּרייזד אָדער פאָרזעצן אין די מדבר. צייט פארלאנגט די טעכניש טייל. מיט אַלע מערטענס פאַנטאַסטיש עלעקטראָניש שפּילערייַ, מאָר ס טעקנישאַנז האָבן צו מאַכן זיכער אַז קאָקקיי איז שטיל און זיכער.
  
  
  מאָר איז געווען אַ האַרט, אַנפלאַפּאַבאַל טיפּ, אַ מענטש פון ווייניק ווערטער, גלייַך צו באַפֿעלן - דער מין פון באָכער וועמענס מענטשן וואָלט נאָכפאָלגן אים ערגעץ. דע ר גענערא ל הא ט כמע ט אינגאנצ ן צוריקגעקריג ן זײ ן פארזיכערונג , װע ן ע ר אי ז געבראכ ט געװאר ן פא ר דע ם קאלאנעל ע אויפ ן לאנטש .
  
  
  „װער ביסטו, הער? וואָס טאָן דיין טרופּס דאָ? — האט טאַסחמד געמורמלט אויף פראנצויזיש.
  
  
  "קאָלאָנעל וויליאם י. מאָר, פאַרייניקטע שטאַטן אַרמיי"! האָט ער געענטפערט אויף ענגליש. "מיר נעמען אַוועק פון דאָ דעם יאָדער מיסאַל. זי געהערט צו אונדז."
  
  
  "איר זענט ינטרודאַד! איר זענט אַן ימפּעריאַליסט ינוואַזיע קראַפט! איר ...!" ער איז איבערגעזעצט אויף ענגליש.
  
  
  “אַלגעמיינע, דיסקוטירן דעם מיט מיין רעגירונג. איצט ביטע מאַך אַוועק."
  
  
  "און מײַנע לאַנדסמאַן, וואָס דו האָסט געשאָכטן," האָט ער אָנגעוויזן אויף דער ציכטיקער ריי קערפּערלעך, וואָס זענען געקליבן און אויסגעשטעלט געוואָרן פֿאַרן מערטענס מיסיע קאָנטראָל צענטער, "איך וועל דאָס מיטנעמען ניט נאָר מיט דיין רעגירונג!" ע ר הא ט זי ך ארײנגעארבע ט אי ן א פום .
  
  
  איך בין ארויס פון די שאטן. "וואָס מאָל איז עס, קאָלאָנעל?"
  
  
  "זיבן מינוט און מיר זענען אין די לופט."
  
  
  “איך און דער גענעראַל וועלן זיין אין דעם פּלויט. איך וועל גיין מיט דיר".
  
  
  "זיבן מינוט," האָט דער קאָלאָנעל איבערגעחזרט און איז אַוועקגעגאַנגען צוקוקן ווי זיינע מענטשן סלאָולי אַוועקנעמען דעם קאַקערל פון דעם אויסגעברענטן אווו.
  
  
  "ווער ביזטו?" טאַסחמד האָט געלערנט מײַן צעשטערט פּנים אין דעם בויגן ליכט.
  
  
  "דער מענטש מיט דער ביקס," איך געזאגט, לאָזן אים פילן ווילהעמינאַ ס פּנים. "מיר גיין דאָרט מיט די DC-7 רעכט איצט."
  
  
  ער האט נישט געטענהט. כ׳האב אים אװעקגעזעצט אויפן שטול, װאם איך האב פריער פארנומען און זיך געזעםן בײם טיש, זיך אנגעלענט אויפן לוגער.
  
  
  "איר האָט צוויי אָפּציעס," איך געזאגט. "אָדער איר קענען פאַרבינדן די רייען פון דיין פרענדז ... אָדער איר קענען בעטן אַסיל."
  
  
  דאָס האָט אים זיך אויסגעגליטשט, די שוואַרצע אויגן האָבן געגליטשט. — באַשיצן!
  
  
  “אַלגעמיינע, איך וועל נישט וויסט מיין צייט מיט שמועסן מיט דיר. איך דאַרף הייבן אַ העליקאָפּטער. איר זענט פּונקט ווי פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר וואָס כּמעט געטראפן דאָ ווי קיין פון דיין טויט פריינט. בשעת Mertens און זיין יינגלעך זענען ניסלעך, איר זענט נישט. איר האָבן אַלע דיין קנעפּלעך. איר געשפילט צוזאמען צו באַקומען וואָס איר געוואלט. נו, עס איז עפּעס מיר וועלן. דו קענסט אונז געבן, אדער אזוי.״ איך האב גענומען ווילהעלמינה.
  
  
  ער האט געלעקט די ליפן. "וואָס ... וואָס טאָן איר ווילן?"
  
  
  "צוויי זאכן. שמע מענדאַניקע אַלס דער נייער פרעמיער, און אייערע פלענער צו לאָזן די סאָוועטישע פליט כאַפּן לאַמאַנע. אָדער איר לויפט אַוועק און וואַשינגטאָן וועט טאָן דאָס."
  
  
  באַאַמטער מעלדן, אָדער מאַדאַם מענדאַניקאַ וועט האָבן צו מעלדן דיין טויט."
  
  
  "איך... איך דאַרף צייט צו טראַכטן."
  
  
  "איר האָט נישט איין." איך וועק זיך אויף. "מיר גיין אַרויס די טיר צוזאַמען, אָדער איך גיין אַליין."
  
  
  מי ר זײנע ן צוזאמע ן ארויסגעגאנגען , װע ן דע ר פאנע ר אויפ ן קאמאנד ע העליקאפטער ן הא ט זי ך אנגעהויב ן דרינגען .
  
  
  איך איז געווען טראַוואַלינג מיט פּאַולאַ. זי איז געווען סידייטיד און לאַטאַרדזשיק, אָבער צופרידן צו זען מיר. איך בין געזעסן, געהאלטענדיג איר גוטע האנט, לעבן דעם טראג, צו וועלכן זי איז געווען אנגעבונדן. "איר וויסן," זי געזאגט, "וועגן אַ הונדערט יאר צוריק איר האָט געזאָגט אַז איר וועט קומען און זיצן אויף מיין פּאַטיאָ און טרינקען אַ דזשין און שטאַרקעכץ און זאָגן מיר וואָס איז געשעעניש. איך גלייב נישט אז מיר קענען דאס יעצט טון. "
  
  
  "נישט דא. צו הויך. אָבער איך קען אַ אָרט אַרויס אַטהענס, אין וואָלאַגהמיני, פול מיט רויזן ביי די ים, ווו די ווייַן איז טרוקן און די געשיכטע איז גוט.
  
  
  ז י הא ט זי ך אומזיכער , ״אוי , דא ס קלאנג ט גוט . איך וואָלט ווי דאָס." זי האָט דעמאָלט גיגאַלד, "איך ווונדער וואָס הענרי וועט טראַכטן?"
  
  
  ― מיר װעלן אים שיקן אַ פּאָסטקאַרטל ― זאָג איך. איך האָב געמײנט, אַז איך װעל אױך שיקן אײנס צום האָק.
  
  
  
  
  
  
  קאַרטער ניק
  
  
  דאָקומענט ז
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  דאָקומענט ז
  
  
  איבערגעזעצט פֿון לעוו שקלאָווסקי אין אָנדענק פֿון זײַן פֿאַרשטאָרבענעם זון אַנטאָן
  
  
  אָריגינעל טיטל: די ז דאָקומענט
  
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 1
  
  
  
  
  
  איך האָב זיך ווײַטער געראַנגל מיט מײַן נײַעם אידענטיטעט. דאָס איז וואָס איר פילן ווי אַן אַגענט, ספּעציעל אויב איר האָט נישט האָבן די געלעגנהייט צו טראַכטן וועגן דיין נייַע דעקל. איך ניק קאַרטער פּעלץ ווי איך פיינט גרייהאָונד בוסעס, ספּעציעל נאָך האַלבנאַכט. און אַ האַלב-ליידיק גרייהאָונד ויטאָבוס איז די שליימעסדיק באַשטעטיקן פֿאַר אַ אידענטיטעט קריזיס.
  
  
  אָבער, פרעד גודרום איז געווען געוויינט צו בוסעס. ער איז שוין גענוג ארומגעלאפן אין לאנד אויף די באבוסן, זיין שאפעדיגע טשעמאדע און שמוציגע ספארט-זאק שטייען ערגעץ אין שטאם, א זופּ ביליגע בורבאן אין האלדז, שטערלעך אויפן פנים און די רעשט פון פינף און צוואנציק ביליקע דינער אויפן רוקן, א רינגקאַלד פּאַסן. איך האב פארשטאנען מיין דעקל גענוג גוט צו וויסן צו וואס דער פרעדי איז געוואוינט, א ביליגער פאראזיט וואס איז געווען אין אמת'ע צרות זינט ער האט נישט באצאלט זיין סאַפּלייער. אבער איך בין נאך נישט געוואוינט צו זיין אלטער גוטער פרעדי.
  
  
  כאָטש איך האָב נישט געקאָנט שלאָפֿן, האָב איך נישט געהאַט קיין ליכט, ווײַל קיינער האָט נישט אָנגעלאָדן. די פאסאזשירן זענען באשטאנען פון זיבן סיילארן וועלכע האבן זיך צוריקגעקערט צו זייער איינהייט אין נארפאלק און אכט ציווילע, צוויי פון זיי זענען געווען סאלדאטן ווייבער מיט שמעקנדיקע שרייענדיקע בייבלעך, וועלכע זענען יעצט געשלאפן.
  
  
  דאָס ביליקע פּאַסן, וואָס אַח האָט מיר געגעבן, האָט מיך אײַנגעשלאָסן מיט מײַן אַרומיק, און עס האָט אויך צוגעשטעלט דעק פֿאַר ווילהעלמינאַ, מײַן לוגער, פּיער, דאָס קליינע גאַז־באָמבע, און הוגאָ, מײַן סטילעטאָ. די איינציקע זאַך וואָס דער שניידער האָט געפעלט איז וואַטן פֿאַר מיין באַט, ווייַל די ויטאָבוס איז באַונסינג.
  
  
  David Hawke האט געשיקט מיר אויף פילע טשודנע מישאַנז בעשאַס מיין קאַריערע ווי Killmaster N3, און איך איז געווען קאַנווינסט אַז ער האט געשיקט מיר צו באַקומען מיר געהרגעט. איך האב נישט געקענט געדענקן אז ער האט מיך אמאל געשיקט אויף א שליחות מיט אזוי ווייניג פארלאזליכע אינפארמאציע און אין אזעלכע אנטשולדיגע ווערטער. גענעם, כאָק האט געזאגט אַז ער האט נישט אפילו וויסן אויב עס איז אַ אַרבעט פֿאַר קילמאַסטער. און איך האָב נאָך ווייניקער געוואוסט.
  
  
  איך איז געווען דערוואַרט צו וויסן מער אַמאָל איך געווען אין מאַסאַוואַ, און די עטהיאָפּיאַן רעגירונג קאָנטאַקט מיר. אָבער צווישן וואַשינגטאָן און מאַסאַוואַ האָב איך זיך געטאָן אומוויסנדיק.
  
  
  עס האָט זיך אָנגעהויבן מיט צוועלף טעג צוריק, פּונקט ווי איך האָב געוואָלט פאַרלאָזן מיין וווינונג אויפן קאָלומבוס קרייז. מייַן סיבות פֿאַר געלאזן זענען אַ בלאָנדע געהייסן סינטהיאַ, מיטאָג און אַן איטאַליעניש פֿילם. סינטיאַ און דער רעסטאָראַן האָב איך שוין ליב געהאַט, און איך בין געווען גרייט צו שטימען מיט דער מיינונג פון דעם פילם קריטיקער אַז דער פילם איז גוט. אבער דאן האט דער טעלעפאן געקלונגען און כאק האט אנגעהויבן פארניכטן מיין אוונט. מיר האָבן גערעדט איבער די סקראַמלער און ער דערציילט מיר ווו צו נעמען די מאַשין שליסלען אין באַלטימאָרע-וואַשינגטאָן אינטערנאַציאָנאַלער ערפּאָרט צוויי טעג שפּעטער. דער פֿילם איז געווען זויגן, דער רעסטאָראַן האט אַ נייַ באַזיצער, און סינטיאַ געכאפט אַ קאַלט.
  
  
  כאָק אויסדערוויילט מאָורדאָקק ס רעסטאָראַן ווי די באַגעגעניש אָרט, טיימינג די לאָנטש מיט די אָפּפאָר פון מיין פלי און די נומער פון מינוט עס וואָלט נעמען מיר צו פאָר די שלאָגן-אַרויף פארד מיט די מאָטאָר פליסנדיק פול גערגל אין די וואַשינגטאָן פאָרשטאָט פון מאָנטגאָמערי קאָונטי, מאַרילאַנד.
  
  
  פֿון דרויסנדיק האָט מאָרדאָק אויסגעזען פּונקט ווי אַלע אַנדערע רעסטאָראַנען אינעם מאָל. ע ם אי ז אפיל ו געװע ן א סופערמארקע ט נעב ן טיר , או ן א ביס ל װײטע ר אי ז געװע ן א אפטײק . איך איז געווען יקספּעקטינג מיטלמעסיק עסנוואַרג, נעבעך באַפּוצונג און ינדיסקרייבאַבלי שלעכט דינסט. דער אַרייַנגאַנג האָט נישט אַנטוישן.
  
  
  שטילע הינטערגרונט־מוזיק האָט זיך געשפּילט, האָניק־שטריקלעך שפּילן אַלטע ניגונים. די קאסע איז געזעםן אויף א גלעזערנעם קאנטער פול מיט זיסוואַרג און ציגארעטן. שילדן האבן אנגעצייכנט וועלכע קרעדיט קארטלעך זענען אנגענומען. רעכטס איז געװען א קלײדער־צימער, און לינקם האט א טיר געפירט צום עסצימער. עס איז געווען אַ מין פון פאַלש יאַפּאַניש פלאָראַל מוסטער אויף די ווענט, אַ קרענקלעך ראָזעווע קאָליר. דער בלויער טעפּעך איז געווען פארשפארט און עס איז געווען גענוג ליכט פאר די קעלנערס צו ציילן זייער געלט.
  
  
  די באַלעבאָסטע האָט נישט געפּאַסט צו דער סיטואַציע. איך האב ערווארטעט א קעלנערין ווייל די סארט רעסטראנטן אין איינקויפן מאללס קענען זיך נישט ערלויבן א קאפ קעלנער. איך האָב איר אַפֿילו באַקענענ אין שטייַגן - אַ געוועזענער קעלנערין, וואס געוואוסט אַלע די העפלעך פראַסעס, אָבער האט לעגאַמרע קיין סטיל. די בלאָנדע, וואָס איז צו מיר צוגעגאַנגען, גלײַך ווען איך בין אַרײַן אין פויער, איז געווען בערך דרײַסיק, הויך און שלאַנק, אָבער נישט מאָגער, און קלאָר אַנטוויקלט. זי האט זיך באװעגט מיט א פלוידער חן אין איר ליכט־גרין קלײד.
  
  
  — האט זי געפרעגט. — וועסטו עסן אליין, הער?
  
  
  "מייַן נאָמען איז קאַרטער," איך געזאגט. 'איך האָבן אַ אַפּוינטמאַנט מיט הער כאָק.'
  
  
  זי האט א קוק געטאן אויפן נאטעפאד אין דער לינקער האנט, און עס אװעקגעשטעלט אויפן קאונטער. - אָ יאָ, הער קאַרטער. הער כאָק איז אין פּריוואַט צימער נומער פיר. מעג איך האבען דיין מאנטל, הער?
  
  
  זינט די אָנהייב פון ווייַבלעך ימפּאַוערמאַנט, איינער פון די פאַניאַסט טינגז איז וואָמען טריינג צו באַשטעטיקן זייער אידענטיטעט דורך יקסטענדינג אַלע די ביסל פאַוואָרס אַז מענטשן האָבן טראַדישאַנאַלי עקסטענדעד צו וואָמען. כ׳האב געזען מײדלעך האבן זיך כמעט װי צעריםן די הענט בײם אראפנעמען די מאנטל, אדער כמעט פארברענען די נאז בײם צינדן ציגארעטן. ד י דאזיק ע פרוי , אבע ר הא ט געקענ ט אי ר זא ך — ז י הא ט מי ר געהאלפ ן ארויסקומע ן פו ן מאנט ל או ן ע ס הא ט זי ך געטא ן זײע ר בקי . ווען זי האָט מיר געהאלטן די טיר, האָב איך זיך געוואונדערט צי דאָס עסן וועט זיין אַזוי שלעכט ווי די טאַפּעטן אָדער אַזוי גוט ווי די באַלעבאָסטע.
  
  
  אבער אויב האק וואלט אויסוועלט מורדאק'ס רעסטאראן, וואלט איך געמוזט האנדלען מיט שלעכט עסן. כאָק האָט אַ סך געוווּסט, אָבער עסן און טרינקען זײַנען נישט געווען אין זײַן וואָקאַבולאַר.
  
  
  מי ר זײנע ן גלײ ך געגאנגע ן בי ז מי ר האב ן דערגרײכ ט א רײ ע צימער ן מי ט פארמאכט ע טירן . כ׳האב קײנעם נישט געהערט רײדן, האט דער כאק געמוזט געפונען א גענוג זיכערן פלאץ זיך צו טרעפן. דאָס מײדל האָט געעפֿנט די צװײטע טיר פֿון רעכטס אָן אַ קלעפּ. איך האב זיך דערשראקן פון דעם ציגארן רויך. זי האט זיך געפונען אין די רעכטע צימער. די באַלעבאָסטע האָט גענומען אונדזער טרינקען באַשטעל, כאָק האָט צוריקגעגעבן מײַן אויסגעשטרעקט האַנט, און איך האָב באַמערקט, אַז עס איז שוין באַשטעלט געוואָרן עסן. — איז נישטא קײן מעניו? ― האָב איך געפֿרעגט, װען די באַלעבאָסטע איז אַװעק.
  
  
  "עס איז בלויז איין זאַך אויף די מעניו," האָט האָק געזאָגט. "ביפסטייק".
  
  
  — אוי , דערפאר . איך טרעפן אַז ס וואָס איר אויסדערוויילט דעם רעסטאָראַן.
  
  
  "איך האָב אויסדערוויילט דעם אָרט ווייַל עס געהערט צו AX, וועלכער דאָס איז." ער האט גארנישט פארענטפערט.
  
  
  כאָק איז שטענדיק געווען אַ שטיל מענטש, וואָס איז איינער פון די סיבות וואָס ער איז הויפּט פון די יו. עס. רעגירונג ס אַקס אַגענטור. שמועסדיק מענטשן זענען נישט גוט פֿאַר די סעקרעט סערוויס. כאָק האט נישט אפילו זאָגן מיר וואָס AX אָונז דעם רעסטאָראַן און איך בין איינער פון זיינע שפּיץ מענטשן. ע ר הא ט געװאר ט בי ז מי ר האב ן געגעס ן אונדזער ע ביפלעך , געשמאקע , עלטער ע שנײדן , או ן הא ט פארענדיק ט א גלאז , אײדע ר ע ר הא ט אנגעהויב ן זײ ן רעדע .
  
  
  "N3, מיר האָבן אַ פאַל דאָ וואָס קען נישט עקסיסטירן. איך וועל אייך דערציילן אלעס וואס איך ווייס דערפון, אבער עס איז נישט גענוג צו מאכן א קלוגע באשלוס.
  
  
  "איז דאָס קילמאַסטער ס ווערק?"
  
  
  "עס איז דיין געשעפט," האָק דערציילט מיר. ער האט ארויסגענומען א נײעם ציגאר — אויב די שטינקענע שטעקנם, װאם ער רויכערט, װאלטן אפילו געקאנט זײן נײ — האט אראפגענומען דעם װיקל און עס אנגעצונדן אײדער מען האט װײטער.
  
  
  "טעקניקלי, דאָס איז נישט אַ אַרבעט פֿאַר AX. מיר העלפֿן זיכער עלעמענטן אין אַ פריינדלעך, נייטראַל רעגירונג."
  
  
  'ווער איז דאס?'
  
  
  "עטהיאָפּיאַן".
  
  
  איך געטרונקען די ווייַן - אַ קאַליפאָרניאַ בורגונדי וואָס איז געווען ניט גוט אדער שלעכט - דעמאָלט געזאגט, "איך טאָן ניט פֿאַרשטיין, האר." איך האב געמײנט, אז די עטיאפיער האבן נישט ליב אז דער אמעריקאנער סעקרעט סערוויס שטעקט זיך ארום אין זייער טייערער מדבר.
  
  
  "געווענליך ניין. אָבער זיי דאַרפֿן אונדזער הילף צו געפֿינען אַ מענטש מיטן נאָמען Cesare Borgia.
  
  
  "איך געדאַנק ער איז געשטארבן מיט סענטשעריז צוריק."
  
  
  - דער עמעס נאָמען פון דעם באָכער איז Carlo Borgia. Cesare ס צונעמעניש איז אַ דיליבראַט פּלאַנעווען, אַ וועג צו לאָזן די וועלט וויסן אַז ער איז אַ גרויזאַם ממזר. מיר זענען נישט אפילו זיכער אַז ער איז אין עטיאפיע. אפשר איז ער אין אן אנדער אָרט. און איר זאָל געפֿינען אויס איצט.
  
  
  — ווייסן די עטיאפיער נישט וואו ער איז?
  
  
  "ניט אויב זיי זענען ערלעך מיט אונדז," האָט האָק געזאָגט. "און אויך די סי.איי.עי. איך טראַכטן ביידע די סי.איי.עי. און די עטיאָפּיאַן זענען ווי פּאַזאַלד ווי איך בין. דאָס איז וואָס מיר האָבן אויף דעם Borgia.
  
  
  כאָק האָט אַרויסגעצויגן אַ טעקע פול מיט ריפּאָרץ אנגעצייכנט "Top Secret" פון זיין טעקע. אין שפּיץ פון איינע פון די בויגן איז געווען אַ לייבל מיטן אות ז, דער לעצטער אות פונעם אלפאבעט, און אין AX, וואָס האָט געמיינט בלויז איין זאַך: וועלכער אינפֿאָרמאַציע דאָס פּאַפּיר האָט אַנטהאַלט, קען דאָס מיינען דעם סוף פון דער וועלט. דאָס איז געווען אַ נויטפאַל מיט אַ הויפּטשטאָט E. האק האט געקוקט אויף דעם דאקומענט פארן רעדן.
  
  
  "אין די שפּעט 1950 ס, באָרגיאַ איז געווען אַ נעאָ-פאַשיסט אין איטאליע. ווי לאנג ער האט זיך אנגעהאלטן מיט פאליטישע אקטיוויטעטן און לעגאלע ארגאניזאציעס, איז ער געבליבן זייער נוצע. זיין גרופע האט אוועקגעצויגן טייל פון די פרינדזש קאמוניסטן, כדי די מער מאדערנע פארטייען זאלן קענען ווייטער ארבעטן נארמאל. אָבער דעמאָלט ער דיסקאַווערד די ווערט פון פּאָליטיש גוואַלד. ער איז פאַרשווונדן פון ליוואָרנאָ נאָר איידער די איטאַליעניש פּאָליצייַ געפרוווט צו כאַפּן אים. זיי שפּירט אים צו מאַסאַוואַ און דערנאָך צו אַסמאַראַ. אין 1960 איז ער פאַרשווונדן."
  
  
  "אזוי וואָס האט ער געטאן לעצטנס צו כאַפּן אונדזער אינטערעס?"
  
  
  „אפֿשר גאָרנישט. אפֿשר עפּעס אַזוי גרויס אַז עס יבערשרעקן מיר, "האָק געזאגט. “די עגיפּטן האָבן פאַרלאָרן 14 קורץ- און מיטל-ריינגע מיסילס וואָס זיי האָבן געצילט אויף ישראל. און די ישׂראלים האָבן פֿאַרלוירן נײַן, וואָס זײַנען געווען בדעה פֿאַר מצרים און סיריע. בײדע צדדים מײנען, אז די אנדערע זײט האט זײ געגנבעט...״
  
  
  — איז דען נישט אזוי ?
  
  
  “מיר האָבן ניט געקענט געפֿינען קיין זאָגן דערויף. רוסן, משמעות, אויך. זיי זענען געווען דער ערשטער צו געפֿינען דעם באָרגיאַ, אָבער זייער גיכקייַט און עפעקטיווקייַט געפירט צו גאָרנישט. זייער אַגענט איז פאַרשווונדן מיט צוויי חדשים צוריק.
  
  
  — מײנט איר, אז די כינעזער זאלן האבן מיט דעם צו טאן?
  
  
  "איך טאָן ניט ויסשליסן עס, ניק." אבער עס איז נאָך אַ מעגלעכקייט אַז באָרגיאַ אַרבעט ינדיפּענדאַנטלי. איך טאָן ניט ווי קיין פון די געדאנקען.
  
  
  "ביסט איר זיכער ער איז נישט אַ רוסיש אַגענט?"
  
  
  — יא, ניק, איך בין זיכער. זיי ווילן נישט אַזוי פיל קאָנפליקט אין די מיטל מזרח ווי מיר. אבער די ומגליק איז וואָס די מיסאַלז זענען ווי. אלע דריי און צוואנציג האבן נוקלעארע קעפ.
  
  
  האקן האט װידער אנגעצונדן זײן ציגאר. אזעלכע סיטואציעס זענען געווען אומבארחיק זינט 1956, ווען דער סועז קריזיס האט אויסגעבראכן און אמעריקע האט פארדינט ברייטן דיסטראַסט. אויב די ישׂראלים און די אַראַבער ווילן יעדן יאָר זיך דערשיסן מיט קאַנווענשאַנאַל געווער, איז דאָס גוט מיט אונדז און די רוסן. מיר קענען שטענדיק ינערווין ווידער נאָך אונדזער טאַנגקס און אַנטי-טאַנק וועפּאַנז זענען ונ דורך פעלד טעסטעד. אָבער יאָדער וואָרכעדז לייגן אַ נייַע ויסמעסטונג וואָס יבערשרעקן אפילו די רוסישע.
  
  
  איך האב געפרעגט. - אין וואָס טייל פון עטיאפיע קען דאָס באָרגיאַ אַרבעטן?
  
  
  "די עטהיאָפּיאַנס זיך טראַכטן וועגן דאַנאַקיל," האָט האָק געזאָגט.
  
  
  "דאס איז אַ מדבר."
  
  
  "דער מדבר איז ווי סיני. דאָס איז אַ וויסטלאַנד ווו עס איז כּמעט גאָרנישט און די עטיאָפּיאַנס קאָנטראָלירן עס נישט. ד י מענטש ן װאוינע ן דאר ט זי ך ניש ט צ ו אומברענגע ן פרעמדע . דאַנאַקיל איז סעראַונדאַד דורך עטהיאָפּיאַן טעריטאָריע, אָבער די אַמהאַראַ שבטים הערשן דאָרט האָבן קיין פּלאַנז צו יקוויפּ אַן עקספּעדיטיאָן צו ויספאָרשן די געגנט. דאָס איז אַ גענעם פון אַ פּלאַץ.
  
  
  דאָס איז געווען אַ זעלטן דערקלערונג פֿאַר כאָק, און עס געמאכט מיר נערוועז. דערצו, דאָס, וואָס איך האָב געקאָנט לערנען וועגן דאַנקיל אין די קומענדיקע טעג, האָט מיר נישט באַרואיקט. מײַן דעקל האָט מיך אויך באַזאָרגט. Fred Goodrum איז געווען באַוווסט ווי אַ עפֿנטלעכע אַרבעט ינזשעניר, אָבער איז געווען בלאַקליסטיד דורך יעדער יוניאַן אין אַמעריקע ווייַל פון צאָלונג פּראָבלעמס. און איצט ער האט באפוילן אַ נאָרוועגיש לאַסט שיף צו מאַסאַוואַ. די עטיאפישע רעגירונג האט געדארפט מענטשן וואס קענען בויען ראָודז.
  
  
  די גרייהאָונד איז אנגעקומען אין נאָרפאָלק. אי ך הא ב געטראפ ן מײ ן דופ ל זעק ל או ן א געשלאסענע ר טשעמאדע , אי ן װעלכ ן געהײם ן קאמאר ט הא ט אנטהאלט ן א ס ך אמוניצי ע פא ר װילהעלמינ ע או ן א טראנספירער . דעמאָלט איך געפונען אַ טאַקסי. דער דרייווער האט פארזיכטיק געקוקט אויף מיין אויסזען און געפרעגט: — האסטו אכט דאלער?
  
  
  'יא. נאָר איר פֿאָרט פֿאָרזיכטיק מיט דײַן אויטאָ, אָדער איך װעל קלאגן אַלצדינג װאָס בלײַבט פֿון דיר.
  
  
  ער האט פארשטאנען מיין וויץ. אפֿשר איך לאָזן ניק קאַרטער באַקומען אין מיין פרעד גאָדרום פּערסאָנאַ צו פיל, ווייַל ער האט נישט מאַכן אַ געזונט.
  
  
  ער האט מיך אראפגעלאזט אין מינהגים און איך האב נישט געהאט קיין פראבלעמען דורכצוקומען. דער טראק־טרײבער האט מיר געגעבן א פארן צום האנס סקײעלמאן.
  
  
  דער פלי־באדינער, א הויכער מאן מיט זאַמדיקע האָר מיטן נאמען לארסען, איז נישט געווען זייער צופרידן צו זען מיר. דאס איז געווען צוליב דעם וואס עס איז געווען צוויי אזייגער אינדערפרי און צוליב מיין אויסזען. ער האָט מיך געפירט צו מיין כאַטע. איך האב אים געגעבן א עצה.
  
  
  "פרישטיק צווישן זיבן און נייַן," ער האט געזאגט. "איר וועט געפֿינען די עסצימער אַראָפּ די טרעפּ אויף די צוריק און איין דעק אונטן."
  
  
  "וואו איז די קלאָזעט?"
  
  
  - רעכט הינטער די קאַבינס. שפּריץ אויך. זיין אָפּגעהיט ניט צו קלאַפּ די ליידיז.
  
  
  ער איז געגאנגען. אי ך הא ב ארײנגעלײג ט דא ס געװע ר אי ן שטאם , פארשפאר ט ד י טיר ן או ן זי ך ארומגעקוק ט אי ן דע ר קלײנע ר כאטע . דער בלויז בערט איז געווען ליגן לעבן די פּאָרט פֿענצטער אָוווערלוקינג די הויפּט דעק אויף די פּאָרט זייַט. דא ס אי ז אוי ך געװע ן ד י זײ ט פו ן דע ר באנק , או ן א דינע ר פארהאנג , הא ט ניש ט געהאלט ן ד י ליכטיק ע ליכטי ק פו ן ארײנדרינגע ן אינעװײניק . עס איז געווען אַ זינקען אויף איין וואַנט און אַ קאָמבינאַציע וואַנט קאַבינעט און שאַפע אויף די אנדערע. איך האב באשלאסן אפצופאקן מיינע זאכן צומארגנס.
  
  
  AX האָט מיר געזאָגט אַז די פּאַסאַזשיר רשימה איז גוט. דער יונגערמאן וואס האט מיר געגעבן די אינסטרוקציעס האט ערקלערט: "אין סיי וועלכע פאל עס זענען נישט דא קיין באקאנטע רוסישע אדער כינעזער אגענטן אויף ברעט. מיר האָבן נישט געהאט קיין צייט צו קאָנטראָלירן די קאָמאַנדע קערפאַלי. אַזוי זיין אָפּגעהיט, N3. ”
  
  
  אַלע האָבן מיר געזאָגט, אַז איך זאָל זײַן אָפּגעהיט, אַפילו האָק. די שוועריקייט איז געווען אַז קיין איינער קען זאָגן מיר וואס אָדער וואָס צו היטן. איך האב אויסגעלאשן די ליכט און ארויפגעקראכן אין בעט. איך בין נישט אזוי גוט געשלאפן.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  די אַרויספאָר פון אַ שיף איז טומלדיק, אָבער די קאָמאַנדע פון האַנס סקעדזשעלמאַן האָט טאַקע געטאָן זייער בעסטער צו וועקן די פּאַסאַזשירן. איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. זיבן אזייגער איז צייט צו מאכן א באשלוס. וואָלט איך האָבן גענומען הוגאָ, אָדער וואָלט Freddie Goodrum ניט מסתּמא צו טראָגן אַ סטילעטטאָ? אַזוי קיין לייזונג אין אַלע.
  
  
  הוגאָ האָט געהאַלטן ווילהעמינאַ און פּיער אין דער סוד אָפּטייל פון די טשעמאָדאַן. די מענטשן וואָס איך באגעגנט זענען פיל מער פרום ווי אַז פלי באַגלייטער דעם מאָרגן.
  
  
  איך געגאנגען פאָרויס און גענומען אַ שפּריץ. דערנאָך האָב איך זיך אומגעקערט אין מײַן כאַטע און אויסגעקליבן עטלעכע קליידער. איך האָב אָנגעטאָן אַ פלאַנאַל העמד, אַרבעט הויזן און אַ וואָטערפּרוף רעקל.
  
  
  דערנאָך איז געווען פרישטיק.
  
  
  דער עסצימער איז געווען אָפן. עס איז געווען פּלאַץ פֿאַר צען מענטשן. דא ם הא ט געמײנט , א ז ד י שיף , הא ט ניש ט געטראג ן סא ל פאסאזשירן . לאַרסען, דער פלי־באדינער, האָט מיר געבראַכט מאַראַנץ זאפט, שמעקעדיג, בייקאָן און קאַווע. כ׳בין געװען כמעט פארטיק, װען ם׳איז ארײנגעקומען אן עלטערע פּאָר.
  
  
  דאס זענען געווען די ענגליש - האַראָלד און אַגאַטאַ בלאַק. ער האט געהאט א דין בילד און דאס בלײכט פנים פון א בוכהאלטער. ער דערציילט מיר אַז ער געראטן צו כעזשבן צוויי מאַזלדיק גאָולז אין די פוטבאָל בעקן און געמאכט אַ קלוג ינוועסמאַנט. ז י הא ט געהא ט דע ם לאװענדלע ר שמעקע ר שטי ל פו ן א אײביקע ר באלעבאםטע , ד י סארט ן פרוי , װעמענ ס מאן , בוי ט א שוי ן זי ך אוי ף זי ך צ ו זיך . ז ײ האב ן אויסגעזע ן אי ן ד י פופציק ע יארן , או ן זײע ר פּלוצעמדיק ע גליק ן הא ט ז ײ פארװאנדל ט אי ן מיטל־עלטער ע פארטײ־חיות. בײד ע זײנע ן געװע ן שמועסדיק . ― ביסטו פֿון נאָרפֿאָלק, מר גודרום? — האט בלאָק געפרעגט.
  
  
  "ניין, איך געזאגט.
  
  
  "מיר ליבע די דרום פאַרייניקטע שטאַטן," ער דערקלערט.
  
  
  "מיר האבן זייער ליב אמעריקע," האט פרוי בלאק אינטערדזשעקט. "עס איז אַ שאָד אַז דיין רעגירונג מעלדן נישט בעסער איר טוריסט אַטראַקשאַנז. מיט צוויי יאָר צוריק מיר געפארן דורך די מערב און זענען זייער ימפּרעסט דורך ערטער ווי דער גראַנד קאַניאָן און די ראַקי בערג. אבער די פּרייַז איז גאַנץ הויך. און...'
  
  
  אי ך הא ב טײלװײ ז איבערגעריס ן אי ר לעקציע . ווי פרעד גודרום, האָב איך געדאַרפט הערן, אָבער מיין איינציקער ביישטייערונג צום שמועס איז געווען אַ טיילמאָליק גראַמען.
  
  
  פרעד גודרום האָט זיך צוגעהערט, ווײַל ער האָט געקענט טרינקען אויף די הוצאות פֿון די מענטשן בעת דער רייזע. פרעד ליב געהאט קאַנסומינג טרינקען כּמעט ווי פיל ווי ער ליב געהאט צו באַקומען דאָללאַרס. צום סוף, האָט זי געפרעגט די באַשערטע פראַגע. ― װאָס טוט איר אױף דער דאָזיקער שיף, מיסטער גאָדרום?
  
  
  "איך גיי קיין עטיאפיע."
  
  
  "צו וואס?"
  
  
  'פֿאַר אַרבעט. איך בין אַ טעכניקער. איך בויען ראָודז און דריינאַדזש סיסטעמען. עפּעס ווי אַז.
  
  
  - איך געפֿינען דאָס טשיקאַווע.
  
  
  ― מיר דאַרפֿן עפּעס פֿאַרדינען, ― האָב איך איר געזאָגט.
  
  
  דער בוכהאלטער און באלעבאםטע האבן מעגליך נישט געקענט צופיל וויסן פון וועג קאנסטרוקציע, אז אויב זיי זענען געווען וואס זיי האבן געזאגט אז זיי זענען געווען, איז מיר גוט. איך וואָלט בעסער וועלן AX צו צולייגן אַ פלי צו אַדיס אַבאַבאַ, אָבער קגב אגענטן וואַטשינג די ערפּאָרץ. און דעם ביליק פאָרעם פון אַריבערפירן איז געווען מער פּאַסיק פֿאַר מיין דעקן.
  
  
  די אויספאָרשונג און מאָנאָלאָג פון פרוי בלאַק זענען ינטעראַפּטיד ווען אן אנדער לאַסט שיף פּאַסאַזשיר איז אריין אין די צימער. דער מאָמענט זי געגאנגען דורך די טיר, זי געמאכט מיר קוקן דורך אַלע מיין גייַסטיק טעקעס. לאנג טונקל האָר, פול פיגור, אָנגענעם, אויב נישט שיין, פּנים - איך געדענקען מער ווי נאָר אַ פּאָליצייַ פאָטאָ. ערגעץ האב איך זי געזען אין גאנצן נאקעט. אבער וואו?
  
  
  "איך בין גענע פעליני," זי געזאגט.
  
  
  אַז זי האָט דאָס געזאָגט, האָב איך זי געקענט געדענקען.
  
  
  די בלאַקס האָבן זיך באַקענענ. מע ן הא ט אי ם ארײנגעפיר ט — גינע , הא ט געהא ט א פעסטן , קיל ן האנד־שייק . איך האב געוואלט ארויסברעכן פון דער כאַטע, גיין צו די ראַדיאָ צימער און שיקן אַ ופגעקאָכט אָנזאָג צו כאָק. אחוץ אז האק איז אפשר געווען אומשולדיג — די סי.איי.עי. האט שטענדיג געקענט לייגן אן אגענט אויף יענער שיף אן אים צו זאגן. דאָס וואָלט נישט זיין דער ערשטער מאָל זיי געשיקט עמעצער צו שפּור אַן אַקס מיסיע.
  
  
  פרוי בלאַק אומגעקערט צו איר פוטבאָל-בעקן-מיר-ליבע-צו-אַרומפאָרן שפּיל. דזשין האט צוגעהערט העפלעך, אָבער איך געוועט ניט מער ווי איך האָב. פרוי בלאק האט דאן אנגעהויבן פרעגן פראגעס.
  
  
  'וואס טוסטו?' ― האָט זי פֿרײלעך געפרעגט.
  
  
  "איך בין אַ פרילאַנס זשורנאַליסט," דזשין געזאגט.
  
  
  "אַ יונג באַשעפעניש ווי איר?"
  
  
  'יא'. — האט זי פארענדיקט איר קאווע. ״מײן טאטע האט געװאלט א יינגל. און ער איז געווען ניט וועגן צו לאָזן אַ ביסל בייאַלאַדזשיקאַל סיבות טריק זיין קינד אין ווי צו בלייַבנ לעבן אין אַ מענטש 'ס וועלט. אַזוי ווען איך גראַדזשאַווייטיד פון זשורנאליסטיק שולע, איך געקוקט אויף די דזשאָבס בנימצא פֿאַר פרויען און באַשלאָסן אַז קיינער פון זיי איז נישט רעכט פֿאַר מיר.
  
  
  — ביסטו פאר פרויען עמאנציפאציע? — האט מיסטער בלאק געפרעגט.
  
  
  'ניין. נאָר פֿאַר די פּאַסירונג.
  
  
  אי ר באשלאס ן הא ט ז ײ אזו י געשאקלט , א ז ז ײ האב ן אי ר א מאמענט ל אויפגעהערט . זי האט געקוקט אויף מיר. איך האָב באַשלאָסן אַז דער ערשטער קלאַפּ וועט זיין ווערט אַ טאַלער.
  
  
  "איר קוק באַקאַנט, מיס פעלליני," איך געזאגט. "כאָטש איך לייענען נישט פיל."
  
  
  — דו האסט מסתמא געלײענט מענער־זשורנאלן, מיסטער גודרום, — האט זי געזאגט.
  
  
  'יא'.
  
  
  — אזוי האסטו מיך דארט געזעהן. פֿאַרלאַגן יבערנעמען אַז מענטשן וועלן הנאה אַן אַרטיקל געשריבן דורך אַ פרוי וועגן סאָלאָ אַדווענטשערז. און דורך אַדינג אַ ביסל פאָטאָס, איך איז געווען ביכולת צו פאַרקויפן אַ ביסל מעשיות. איר זאלט האָבן געזען מיר דאָרט.
  
  
  "אפֿשר," איך געזאגט.
  
  
  — מאגאזינען ? — האט פרוי בלאק געזאגט. 'פאָטאָ?'
  
  
  'יא. איר וויסן - דער קארעספאנדענט איז גענומען אַ וואַנע אין דזשאַקאַרטאַ. א העלדין מיט אַ נאַקעט טאָכעס אין ריאָ. עפּעס ווי אַז.
  
  
  איצט, אַז איך האָב געדענקט איר גאַנצע טעקע, האָט אַקס נאָך ניט געקענט באַשליסן צי דזשין פעלליני איז אַ גוטער אַגענט אָדער נישט. איצט אַז איך האָב עס געזען אין קאַמף, איך קען ימאַדזשאַן די באַאַמטער צעמישונג.
  
  
  די בלאַקס וועט באשטימט געדענקען איר אַמאָל זיי באַקומען איבער דעם קלאַפּ. אָבער דאָס מיידל האָט אויך געמאַכט אַז זיי לאָזן איר אַליין. עס איז געווען אָדער אַ זייער קלוג אָדער אַ זייער נאַריש מאַך. כ׳האב נישט געקאנט פארשטײן װאם ם׳איז גענוי.
  
  
  "אפשר ביסטו אַ היסטאָריקער, הער גודרום," האָט דזשין געזאָגט. "פארוואס זענט איר אויף דעם לאַסט שיף?"
  
  
  "איך בין אַ טעכניקער און איך דאַרפֿן צו בויען ראָודז אין עטיאפיע."
  
  
  — איז דארט פאר דיר א ארבעט?
  
  
  'יא. עמעצער וועט מיר נעמען דאָרט ווען מיר קומען צו מאַסאַוואַ.
  
  
  "שלעכט לאַנד. עטיאפיע. זייט אָפּגעהיט, זיי וועלן שנייַדן דיין האַלדז.
  
  
  "איך וועל זיין אָפּגעהיט," איך געזאגט.
  
  
  מיר ביידע האָבן אַ פּלאַץ פון שפּאַס צו שפּילן דעם שפּיל. אפֿשר קענען מיר נאַרן די בלאַקס און ווער עס יז אַנדערש מיר קענען טרעפן אויף ברעט - טאָמער; גאָרנישט קען מאַכן מיר צופרידן וועגן Fred Goodrum און דעם פּאַמעלעך פאָר צו מאַסאַוואַ, אָבער מיר האָבן נישט אָפּנאַרן יעדער אנדערע פֿאַר אַ רגע. דזשין האט געהאלטן איר מויל און איך האב זיך אויך גוט אויפגעפירט. אי ך הא ב א ס ך געװאל ט װיס ן װעג ן אי ר שליחות , או ן אי ך הא ב געהא ט ספקות װעג ן באקומע ן ד י דאזיק ע ידיעו ת פו ן אי ר פרײװיליק . אונדזער קאַנפראַנטיישאַן זאָל וואַרטן ביז בעסער צייט.
  
  
  האָב איך מיך אַנטשולדיקט, געכאַפּט עטלעכע פּאַפּירן פֿון דער שיף־ביבליאָטעק און זיך אומגעקערט צו מײַן כאַטע.
  
  
  האַראָלד בלאָק און איך געפרוווט אַ שפּיל פון שאָך די ערשטער צוויי נעכט אין ים. דורך געבן אים אַ רוק און בישאָפּ קאָפּ אָנהייב, איך איז געווען ביכולת צו אויסשטרעקן די שפּיל פֿאַר וועגן פערציק-פינף מאָוועס איידער ער בלאַנדערד און איך טשעקמאַט. דערפאר האבן מיר אויפגעהערט שפילן שאך און געשפילט עטליכע שפילן בריק, א שפיל וואס איך בין נישט אזוי ליב. איך פארבראכט צייט טריינג צו פֿאַרשטיין עפּעס. די בלאַקס סימד מער און מער ווי אַ טשאַטי ענגליש פּאָר, אומשולדיק און ומשעדלעך, לאָעט צו אַרומפאָרן די וועלט איידער לעסאָף סעטאַלינג אַראָפּ און נודנע זייער ווייניקער מאַזלדיק פרענדז וואָס קיינמאָל האָבן עס צו ברייטאָן. דזשין איז געווען מער אַ מיסטעריע.
  
  
  זי האט געשפילט אין קארטן. אָדער מיר האָבן געוווּנען שווער — מיר האָבן זיך פֿאַרענדיקט ווידער און ווידער מיט שותּפֿות — אָדער זי האָט אונדז צוגעשלעפּט צו אַ ענגשאַפֿט. יעדעס מאל, װאם זי האט גענומען א קונץ, האט זי געשפילט איר קארט מיט א קלאפעניש פון דעם האנט, לאזט זי זיך ארומדרייען אויפן שפיץ. און זי האָט שטענדיק געשמײכלט צו מיר, אַרײַנגעװאָרפֿן דעם קאָפּ צוריק, כּדי אָפּצונעמען אירע לאַנגע שװאַרצע האָר פֿון אירע גלענצנדיקע ברוינע אױגן. איר מונדיר האָט אויסגעזען צו באַשטייען פון טונקעלע הויזן און אַ זאַק סוועטער, און איך האָב זיך געוואונדערט וואָס זי וועט אָנטאָן ווען מיר וועלן דערגרייכן טראַפּישע און עקוואַטאָריאַל וואַסערן.
  
  
  אויפ ן דריט ן מארג ן האב ן מי ר זי ך אויפגעהויב ן צ ו טראפישע ר היץ . אויב משפטן לויט די מאַפּע אין די עסצימער, מיר זענען געווען אין אַ אַפּווינד קאַנאַל. מיר האבן נישט ברעכן די גיכקייַט רעקאָרד. דער האנס סקעיעלמאן האט זיך שוין נישט געגליטשט איבער די גרוי-גריינע ים, וואס זענען געווען פארן חאטראס און דעם בארטן פון די פאראייניגטע שטאטן, נאר זיך מילד ארומגערינגלט דורכן טונקל בלויע וואסער פונעם ים ארום קובא. אי ן אװנ ט האב ן מי ר געדארפ ט אנקומע ן קײ ן גערגעטאון . איך בין אויפגעשטאנען פאר זיבן און געגעסן פרישטיק אין עסצימער מיט די באאמטע. די לופטקילונג האט נישט אַרבעטן גוט גענוג צו מאַכן מיין כאַטע באַקוועם.
  
  
  בלאַקס און דזשין זענען נישט נאָך. אַזוי איך דראַגד די לאַונדזש שטול אַנטו די פּאַסאַזשיר זייַט פון די דעק און לאָזן די זון שטעלן אויף מיר, ברענען מיר אויף די פּאָרט זייַט. ווען איך געהערט די סקרייפּינג, איך געקוקט אַרויף און געזען גענע דראַגינג אן אנדער לאַונדזש שטול אַריבער די שטאָל דעק סלאַבז.
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן אונדזער ענגליש ווי די מאָרגן זון," זי געזאגט.
  
  
  "זיי וואַרטן ביז מיטאָגצייַט און דאַן קומען אויס," איך דערציילט איר.
  
  
  זי איז געווען ווערינג קראַפּינג דזשינס וואָס קוים פארבארגן די באַלדזש פון איר באַט און אַ ביקיני שפּיץ וואָס געוויזן מיר פּונקט ווי גרויס און פּערקי איר בריסט זענען. אי ר הויט , װא ו ע ס אי ז ניש ט געװע ן צודעק , אי ז געװע ן גלײכמא ל געבראכט . זי האט אויסגעשטרעקט די לאנגע פיס אויפן זון־שטעק, אראפגעטריבן די שיך און אנגעצונדן א ציגארעטל. "ניק קאַרטער, עס איז צייט פֿאַר אונדז צו שמועסן," זי געזאגט.
  
  
  "איך האָב געחידושט ווען איר וואָלט מאַכן עס באַאַמטער אַז איר קען מיר."
  
  
  "עס איז אַ פּלאַץ וואָס David Hawk האט נישט זאָגן איר."
  
  
  - אסאך זאכן?
  
  
  "אינפֿאָרמאַציע וועגן Cesare Borgia. האקן האט דיר נישט דערצײלט װײל ער האט ניט געװאוסט. פאר זיין טויט האט דער קגב אפיציר געשריבן א מעסעדזש. מי ר האב ן אי ם געלונגע ן אפצונעמען . און איצט זיי דערוואַרטן מיר צו אַרבעטן אין קאָנטאַקט מיט די נייַ קגב אָפיציר. אָבער ער און איך וועלן נישט וויסן יעדער אנדערע ביז מיר באַקומען צו עטיאפיע. איך בין נישט אינגאנצן זיכער אז דו וועסט צוריק קומען.
  
  
  איך האב געפרעגט. — קענסטו מיר זאגן ווער עס איז ?
  
  
  זי האט געװארפן די ציגארעטל איבער ברעט. "זייט לעגאַמרע רויק, Fred Goodrum - מאַכט זיכער אַז איך נוצן דיין קאָד נאָמען, ביטע." דאס איז אַ פלי באַגלייטער.
  
  
  "איך האָב נישט געגלויבט אַז די קגב וועט נוצן קיין בלאַקס."
  
  
  "זיי זענען ומשעדלעך אויב זיי טאָן ניט נודנע אונדז צו טויט." צי איר פֿאַרשטיין אַז דאָס קען זיין מיין לעצטע מיסיע פֿאַר פילע יאָרן?
  
  
  'יאָ. סייַדן איר טייטן דיין קאָלעגע ווען איר זענט פאַרטיק.
  
  
  "איך בין נישט קילמאַסטער. אָבער אויב איר זענט אינטערעסירט אין פרילאַנס אַרבעט, לאָזן מיר וויסן. מאַכט זיך, אַז דער פעטער סאַם איז אומשולדיק."
  
  
  - וואָס פּונקט טוט דאָס באָרגיאַ?
  
  
  — שפעטער , פרעד . נאָך. מי ר האב ן זי ך טײ ל געמאכ ט װעג ן אונדזע ר זון ־ מוראדיקע ר ענגלענדער .
  
  
  די בלאַקס געקומען אויס, שלעפּן דעקל טשערז הינטער זיי. כ׳האב געהאט בײ מיר א בוך, אבער כ׳האב נישט געמײנט צו לײענען. דזשין האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין דעם קליינעם ברעג זעקל, וווּ זי האָט געהאַלטן אירע פֿאָטאָגראַפֿישע מאַטעריאַלן. זי האָט אויסגעדרייט די טעלעפאָטאָ אָביעקטיוו אויף איר 35 מם אַפּאַראַט און דערציילט אונדז אַז זי וואָלט פּרובירן צו באַקומען קאָליר פאָוטאַגראַפס פון די פליענדיק פיש אין קאַמף. דאס האט אריינגעבויגן זיך איבער א רענטל צו האלטן די אַפּאַראַט פעסט, אַן אַקט וואָס האט איר שנייַדן-אַוועק הויזן פּולד ענג איבער איר באַט אין אַ וועג וואָס געמאכט עס סימפּלי אַנלייקלי אַז זי איז געווען ווערינג עפּעס מער ווי בלויז הויט. אפילו האראָלד בלאָק האט דיפייסינג זיין פרוי 'ס צעמישונג און וואָטשט.
  
  
  טרא ץ דע ר ריכטונ ג פו ן מײ ן בליק , זײנע ן מײנ ע געדאנקע ן געװע ן פארנומע ן מי ט אנדער ע זאכן , װ י ע ם װא ס דזשי ן הא ט אונד ז װײזט . Larsen, די פלי באַגלייטער, איז געווען פֿון די קגב. די מענטשן אין אונדזער רעקאָרד אָפּטיילונג פארוואנדלען דעם פאַל אין אַ קאַנסעראַס אָנוווקס. זיי האבן דורכגעקוקט די פאסאזשירן און נישט געפונען אז דער מענטש פאר זיי איז א סי-איי-עי אגענט וועמענס פאטאגראפיעס און אינפארמאציע מיר דארפן האבן אין אונזערע פיילס. משמעות די סי.איי.עי. איז געווען שיין געהיים - גענע געוואוסט מער וועגן די באָרגיאַ ווי איך, מיסטאָמע גענוג צו זאָגן מיר צי מיר געוואלט אים טויט אָדער לעבעדיק.
  
  
  אין דער צייט וואָס די שיף האָט דערגרייכט געאָרגעטאָוון צו פאַרברענגען די נאַכט אויף די ברעג, און איידער מיר שטעלן זיך ווידער צו קייַלעכיק די קאַפּע אַרום אפריקע, איך באַשלאָסן אַז פרעד גאָדרום איז צו באָרד און צעבראכן צו גיין אַ ברעג. דער ק.ג.ב. האָט אויף מיר געהאַט אַ טעקע — איך האָב עס קיינמאָל ניט געזען, נאָר איך האָב גערעדט מיט מענטשן וואָס האָבן דאָס — און טאָמער וואָלט לאַרסען מיך דערקענט. גויאנע איז געווען א גוטער פלאץ פאר איר זיך צו פארבינדן מיט אן אנדער אגענט, און דאס פארשווינדן פון אן אמעריקאנער טוריסט מיטן נאמען גודרום וואלט בשום אופן נישט פארמיטן דעם האנס סקעיעלמאן פון אנגיין אויף איר ווייטער נסיעה.
  
  
  "דו זאלסט נישט קוקן אַרום?" — האט מיך געפרעגט אגאטא בלאק.
  
  
  "ניין, פרוי בלאָק," איך געזאגט. "צו זיין ערלעך, איך טאָן ניט ווי צו אַרומפאָרן אַזוי פיל. און איך בין אויף מיין לעצטע פיס פינאַנציעל. איך בין געגאנגען צו עטיאפיע צו זען אויב איך קען מאַכן געלט. דאָס איז נישט אַ פאַרגעניגן יאַזדע.
  
  
  זי איז גיך אװעק, גענומען מיט זיך איר מאן. איך איז געווען גאַנץ צופרידן צו זיין באָרד בעשאַס מאָלצייַט און בעשאַס בריק, אָבער זי ווייסטאַד קיין צייַט אין טריינג צו איבערצייגן מיר צו גיין אַ ברעג. דזשין, פון קורס, געגאנגען צו די ברעג. עס איז געווען אַ טייל פון איר דעקן ווי זיין אויף ברעט איז געווען אַ טייל פון מייַן. מיר האָבן נאָך נישט געהאט אַ געלעגנהייט צו רעדן וועגן די באָרגיאַס, און איך איז געווען וואַנדערינג ווען פּונקט מיר וועלן באַקומען די געלעגנהייט. ביי מיטאג זענען אלע געווען אויף די ברעגן אחוץ דער קאפיטאן און דער צווייטער חבר, און דאס אלעס האט זיך געענדיגט מיט'ן איך האב ערקלערט אמעריקע'ס ליבשאפט צו קארס פאר צוויי אפיצירן.
  
  
  איבער קאַווע און קאָניאַק, לאַרסען געבעטן דעם קאַפּיטאַן פֿאַר דערלויבעניש צו גיין אויף די ברעג.
  
  
  — איך ווייס נישט, לארסען, דו האסט א פאסאזשירן...
  
  
  "איך בין גוט מיט דעם," איך געזאגט. "איך טאָן ניט דאַרפֿן עפּעס איידער פרישטיק."
  
  
  ― גײט איר נישט אַף די ברעגן, מיסטער גאָדרום? — האט לאַרסען געפרעגט.
  
  
  איך האב געזאגט. "ניין. "האָנעסטלי, איך קען נישט פאַרגינענ זיך עס.
  
  
  "דזשאָרגעטאָוון איז אַ זייער דינאַמיש אָרט," ער האט געזאגט.
  
  
  זיין מעלדן וואָלט קומען ווי נייַעס צו היגע אויטאריטעטן ווייַל סווינגער טוריס זענען פשוט נישט ראַנגקט זייער הויך אויף גויאנע ס רשימה פון פּרייאָראַטיז. לאַרסען האָט געוואָלט, אַז איך זאָל גײן אַף די ברעגן, אָבער האָט מיך ניט געצװוּנגען. יענע נאכט בין איך געשלאפן נעבן װילהעלמינה און הוגא.
  
  
  צומארגנ ס הא ב אי ך אוי ך געבליב ן פו ן קיינעם ס אויגן . די פּריקאָשאַן איז מיסטאָמע אַרויסגעוואָרפן. לאַרסען איז אַוועק צו מיטטיילן מאָסקווע אַז ניק קאַרטער איז געגאנגען צו מאַסאַוואַ. אויב זי האט נישט זאָגן מיר, עס איז בלויז ווייַל זי האט נישט דערקענען מיר. אויב זי אידענטיפיצירט, איך קען נישט טוישן עפּעס.
  
  
  "געפונען קיין גוטע דערציילונגען אין געאָרגעטאָוון?" איך געפרעגט דזשין אַז נאַכט בעשאַס מיטאָג.
  
  
  "דאָס האַלטן איז געווען אַ פאַרשילטן וויסט פון צייט," זי געזאגט.
  
  
  אי ך הא ב יענע ם אװנ ט דערװאר ט אי ר װײכ ן קלאפ ן אי ן מײ ן טיר . עס איז געווען א ביסל נאך צען אזייגער. ד י בלאק ן זײנע ן געגאנגע ן פרי , אפנים , נא ך מי ט פו ן נעכט ן שפאציר . איך לאז אריין דזשין. זי האט געטראגן װײסע הויזן און א װײס פישנעץ העמד, װאם האט געפעלט איר אונטערװעש.
  
  
  "איך גלייב אז לארסען האט דיר אידענטיפיצירט," האָט זי געזאָגט.
  
  
  ― מסתּמא ― זאָג איך.
  
  
  "ער וויל צו טרעפן מיר אויף די הינטער דעק, הינטער די סופּערסטרוקטור. אין איין שעה.'
  
  
  "און איר ווילט אַז איך זאָל דעקן פֿאַר איר?"
  
  
  “דעריבער טראג איך ווייס. אונדזער טעקעס זאָגן אַז איר זענט גוט מיט אַ מעסער, פרעד.
  
  
  'איך וועל קומען. זוכט מיך נישט. אויב איר זען מיר, איר וועט צעשטערן אַלץ.
  
  
  'פייַן.'
  
  
  זי האט שטילערהײט געעפנט די טיר און זיך ארײנגעקראכן באָרוועס אין קארידאר. איך האָב אַרויסגענומען הוגאָ פון טשעמאָדאַן. דערנאָך האָב איך אויסגעלאָשן די ליכט אין מיין כאַטע און געווארט ביז נאָר האַלבנאַכט. דערנאָך בין איך פאַרשווונדן אַראָפּ די קאָרידאָר, כעדינג צו די הינטער דעק. אין דער הינטן פון קאָרידאָר, אַ טיר איז געווען אָפן צו די פּאָרט זייַט פון די הויפּט דעק. קיינער האט עס נישט פארמאכט ווייל דאס וואסער איז געווען רואיג און דער איבערארבעטער האנס סקעידזשעלמאן לופטקילער האט געקענט נוצן די גאנצע הילף פונעם קילן נאכטווינט.
  
  
  ווי רובֿ לאַסט שיפן וואָס נאַוויגירן פּראָסט ים ווי בעסטער זיי קענען, די האַנס סקזשעלמאַן איז געווען אַ באַלאַגאַן. די טענדעלע איז געלעגן איבערן הינטערשטן דעק הינטער דעם איבערבוי. אי ך הא ב אויסגעקליב ן עטלעכ ע שטיקע ר או ן ז ײ ארומגעלײג ט ארום .
  
  
  דעמאָלט איך דאַוו אין עס. איך האב געהאפט אז לארסען וועט נישט באשליסן זיי צו נוצן אלס קישן. אייניקע שיפן האבן געהאט וועכטער אויף ברעט. דער קאָלעקטיוו "האַנס סקעיעלמאַן" האָט נישט באַזאָרגט וועגן דעם. אינעווייניק זענען געווען דורכפאָר פון די קאָמאַנדע קוואַרטערס צו די בריק, ראַדיאָ צימער, מאָטאָר צימער און גאַלי. איך האב געמײנט אז עס איז דא יעדע שאנס אז דער לוקאוט איז געשלאפן און מיר זענען געפארן אויף אויטאָ-פּילאָט. אבער איך האב זיך נישט באוויזן. לאַרסען האָט זיך באַוויזן פּונקט אין איין אין דער מאָרגן. ז י הא ט נא ך געטראג ן אי ר פלי־באדינער ס רעקל , אי ן דע ר נאכט , א װײםע ר װײס . אי ך הא ב געזע ן אי ר פידל ט מי ט אי ר לינקע ר ארבל , או ן הא ב גענומע ן אי ז דאר ט באהאלט ן א מעסער . דאָס איז געווען אַ גוט אָרט פֿאַר אים, כאָטש איך בעסער וועלן דעם אָרט ווו איך געהאט הוגאָ. איך האב געהאלטן דעם סטילעט אין דער האנט. דערנאָך האָט זיך דזשין באַוויזן.
  
  
  איך האָב נאָר געקענט נאָכפאָלגן בראָכצאָל פון זייער שמועס.
  
  
  "איר שפּילט אַ צווייענדיקע ראָלע," האָט זי געזאָגט.
  
  
  דער ענטפער איז געווען ינאָדאַבאַל.
  
  
  "איך האָב אים דערקענט ווען ער איז געקומען אויף ברעט. מאָסקווע טוט נישט זאָרגן צי ער קומט צו מאַסאַוואַ אָדער נישט.
  
  
  'איך וועל עס טוען.'
  
  
  דער ענטפער איז געווען ווידער ומקלאָר.
  
  
  "ניין, עס איז נישט געשלעכט."
  
  
  זײע ר קריג ה אי ז געװאר ן אל ץ שטארקע ר או ן זײער ע שטימע ן זײנע ן געװאר ן שטילער . לאַרסען האָט איר צוריק צו מיר, און איך האָב צוגעקוקט ווי זי ביסלעכווייַז פירט דזשין צו די שטאָל סופּערסטרוקציע, באַהאַלטן פון אַלעמען אויף דער בריק. כ׳האב פארזיכטיק אויפגעהויבן דעם טארפ און זיך ארויסגעגליטשט פון אונטער אים. כּמעט אויף אַלע פֿיר, מיט הוגאָ גרייט אין דער האַנט, איך קריכן צו זיי.
  
  
  "איך אַרבעט נישט מיט דיר," האָט לאַרסען געזאָגט.
  
  
  'וואס מיינסטו?'
  
  
  "איר טשיטיד אויף מיר אָדער דיין באַלעבאָס. איך װעל קודם־כאפן פון דיר. דערנאָך פֿון קאַרטער. זאל ס זען וואָס קיללמאַסטער מיינט וועגן געפארן אַריבער די אָקעאַן.
  
  
  איר האַנט האָט זיך דערגרייכט צו איר אַרבל. אי ך הא ב אי ר צוגעלאפ ן או ן מי ט דע ר לינקע ר האנ ט אנגעכאפ ט אי ר האלדז , פארשטיק ט אי ר געשרײ . איך האב זי געקלאפט אין קערפער מיט הוגא'ס סטילעטא און זי האלטן מיט דעם שטעכן ביז זי איז צוגעלאפן אין מיינע הענט. אי ך הא ב געשלעפ ט אי ר קערפע ר אי ן מײנ ע ארעם , צ ו דע ר שילדע ר או ן אי ר אויפגעהויב ן . איך האָב געהערט אַ שפּריצן. און איך האָב געװאַרט געשפּאַנט.
  
  
  פון בריק איז נישט געווען קיין געשריי. די מאָטאָרס האָבן אַרומגערינגלט אונטער מיין פֿיס ווי מיר רייסט צו אפריקע.
  
  
  איך האב פארזיכטיג אפגעווישט די הוגא אויף מיינע הויזן און צוגעגאנגען צו דזשין, וואס האט זיך אנגעלענט קעגן דער סופערסטרוקטור.
  
  
  — א דאנק, ניק... איך מײן, פרעד.
  
  
  "איך קען נישט פֿאַרשטיין עס אַלע," איך דערציילט איר. — זי האָט געמאָלדן, אַז איך וועל נישט קומען קיין אפריקע?
  
  
  "זי האָט דאָס נישט געזאָגט," האָט זי געזאָגט.
  
  
  "איך האָב געפֿילט, אַז מאָסקווע האָט נישט גורם געווען צי איך קום קיין מאַסאַוואַ אָדער נישט."
  
  
  — יא, אבער אפשר האט זי נישט געשריבן דעם באריכט.
  
  
  'זאל זיין. זי האט געהאט א מעסער אין ארבל.
  
  
  - דו ביסט גוט, ניק. לאָמיר גיין צו דיין כאַטע.
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט.
  
  
  איך האָב געשלאָסן די טיר פון דער כאַטע און זיך אויסגעדרייט צו קוקן אויף דזשין. איך האב נאך אלץ געווארט אז זי זאל זיך צעמישט, צו רעאגירן אויף דעם וואס לארסען האט איר כמעט דערהרגעט, אבער זי האט נישט. אויף איר פּנים האָט זיך באַוויזן אַ פּאַרנע שמייכל, ווען זי האָט אָפּגעטאָן די הויזן און זיי אַרויסגענומען. איר ווײַס העמד האָט גאָרנישט באַהאַלטן, די ניפּאַלן האָבן זיך פֿאַרגליווערט ווען זי האָט זיך אַראָפּגעבויגן און געצויגן דאָס העמד איבערן קאָפּ.
  
  
  "לאָמיר זען אויב איר זענט אַזוי גוט אין בעט ווי איר זענט מיט אַ מעסער," זי געזאגט.
  
  
  איך האָב זיך גיך אױסגעטאָן, קוקנדיק אױף אירע גרױסע בריסט און קורצע פיס. איר היפּס אריבערגעפארן סלאָולי ווי זי סוויטשט פיס. איך בין גיך צו איר צוגעגאנגען און זי גענומען אין די הענט און מיר האבן זיך ארומגענומען. איר הויט איז געװען הײס, װי זי װאלט נישט געװען אויסגעשטעלט צו דער קילער נאכט־לופט.
  
  
  — שטעל אפ די ליכט — האט זי געשושקעט.
  
  
  כ׳האב געטון װי זי האט געזאגט און זיך געלעגן נעבן איר אין דער שמאלער שטײג. איר צונג איז מיר אַרײַן אין מויל, בעת מיר האָבן זיך געקושט.
  
  
  — אײַלט, — האט זי געקראכט.
  
  
  ז י אי ז געװע ן נאס ט או ן גרײט , או ן ז י אי ז אויסגעבראכ ן אי ן א װילד ן פרענזי , װע ן אי ך בי ן אי ר ארײן . איר נעגל קראַצן מיין הויט און זי געמאכט מאָדנע נויזיז ווען איך עקספּלאָדעד מיין לייַדנשאַפט אין איר. מי ר האב ן זי ך צוזאמענגעקליב ן אי ן גאנ ץ אויסגעמאטערט , או ן ד י אײנציק ע קלאנג ן אי ן אונדזע ר כאטע , זײנע ן געװע ן אונדזער ע טי ף צופרידענ ע אטעמען , או ן דא ס געקרעכ ט פו ן דע ר שיף , װע ן מי ר האב ן זי ך אװע ק פו ן דע ם ארט , װא ו אי ך הא ב לארס ן ארײנגעװארפ ן אי ן ים .
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  דריי אזייגער האבן מיר ענדליך אנגעהויבן רעדן. אונדזער קערפער איז געווען פאַרשוויצט און מיר זענען געלעגן צוזאַמענגעקליבן אין דער שמאלער כאַטע. דזשין האט געוויינט מיין קאַסטן ווי אַ קישן און לאָזן איר פינגער שפּילן איבער מיין גוף.
  
  
  "עס איז עפּעס פאַלש מיט דעם שיף," זי געזאגט.
  
  
  — ער פירט צו לאנגזאם, די לופטקילונג ארבעט נישט. און לארסען האט געמאכט מיאוס קאווע. איז דאָס וואָס איר מיינען?
  
  
  'ניין.'
  
  
  איך האב געווארט אז זי זאל ווייטער מסביר זיין.
  
  
  ― ניק ― האָט זי געזאָגט, ― קענסטו מיר זאָגן, װאָס אַח האָט געזאָגט װעגן „הנס סקײעלמאַן“?
  
  
  — א ז ע ר װע ט אנקומע ן קײ ן מאסאװ ע אי ן דע ר ריכטיקע ר צײט . און אַז די פּאַסאַנדזשערז זענען אַלע רעכט.
  
  
  'יאָ. וואָס וועגן די מאַנשאַפֿט?
  
  
  "איך האָב ניט געוואוסט וועגן לאַרסען," איך געזאגט. "די סי.איי.עי. האט עס געהאלטן פאר זיך."
  
  
  — איך װײס, פארװאם דו ביזט אזוי פארמאכט און באהעלטעניש. זי האט זיך אומגעדרײט אין דער כאטע. ― איר מײנט, אַז איך בין אײַך אָפּנאַרן. אָבער דאָס איז נישט אמת. איך געפונען דריי פעלנדיק מיסאַלז.
  
  
  — פולע ראקעטן?
  
  
  - ניין, אָבער פּאַרץ פֿאַר אַסעמבאַלינג זיי. מיט יאָדער וואָרכעדז.
  
  
  - וואו זענען זיי?
  
  
  - אין קאַנטיינערז אויף די דעק הינטער די בריק.
  
  
  איך האב געפרעגט. -'ביסטו זיכער?'
  
  
  'גענוג.'
  
  
  - און זיי גייען צו די באָרגיאַס?
  
  
  'יא. לאַרסען האָט גענומען צו פיל אויטאָריטעט. איך כאָשעד אַז די קגב וואָלט אלא צעשטערן די מיסאַלז ווי טייטן ניק קאַרטער."
  
  
  "אזוי מיר קענען שעפּן די אַרבעט אָן רוסיש הילף," איך געזאגט. - בעסער פארנאכט דא.
  
  
  - און צעשטערן מיין שם?
  
  
  ― אַניט װאָלט איר שױן געװען אַ מלאך, העלפֿט גאָט.
  
  
  זי האט געלאכט און װידער אריבערגעטראגן מיט אירע הענט איבער מיין קערפער. איך האב געענטפערט אויף אירע גלעטן. דאָס מאָל איז די ליבשאַפֿט געווען ווייך און פּאַמעלעך, אַן אַנדער מין טרייסט ווי אונדזער ערשטער אַרומנעמען. אויב דזשין ס פירז זענען האַלב אמת, מיר וואָלט זיין אין גוט פאָרעם. אבער רעכט איצט איך אפגעזאגט צו זאָרג וועגן אים.
  
  
  דזשין איז געשלאפן. אבער נישט מיר. איך איז געווען זארגן וועגן איר קשיא וועגן וואָס אינפֿאָרמאַציע AH האט וועגן די קאָמאַנדע. אונזערע מענטשן האבן אנגענומען, אז דער האנס סקײעלמאן איז אן אומשולדיקע לאַסט שיף מיט עטלעכע פּאַסאַזשירן. אבער אמאל איז פאראן אן אינטריגע אין אן אינטריגע, א קאנספיראציע אין א קאנספיראציע, און פראצעס-באלאנען ארויסגעלאזט מיט אן אומשולדיגן, אומפארדעכטיגטן פאסאזשירן אויפן ברעט. אפשר האט אקס געהאט זיינע חשדות וועגן "האנס סקעלמאן" און מיך פארבעטן אלס קאטאליסט. עס איז געווען Hawke ס סטיל צו לאָזן זאכן פּאַסירן אויף זייער אייגן. איך האב בלויז באגעגנט עטלעכע קאָמאַנדע מיטגלידער. עס איז קיין קאָמוניקאַציע מיט די פּאַסאַזשירן. מיטאָג האָב איך און קאַפּיטאַן ערגענסען גערעדט וועגן קאַרס. הער. גארד , דע ר צװײטע ר חבר , הא ט זי ך צוגעהערט . דע ר הויפט־מאכער , מי ר טאלע , הא ט זי ך פו ן צײ ט צ ו צײ ט געברומט , או ן געבע ט נא ך קארטאפל , אבע ר ע ר הא ט שוי ן ניש ט געזארגט , צ י ד י פאסאזשיר ן זײנע ן לעב ן אדע ר טויט . דער פארוואלטער, הער סקדזשארן, האט איבערגעלאזט לארסען פאראנטווארטליכקייט פאר אונז און אונזער שפייז, און האט אויסגעזען בעסער צו פארנוצן זיין טעגליכע קאלאריע איינזאם אין שלום און רואיגקייט. די ראַדיאָ אָפּעראַטאָר, אַ הויך, דין בלאָנדע מיטן נאָמען Birgitte Aronsen, איז געווען שוועדיש און אַזוי שטיל ווי דער ערשטער אָפיציר. ווען זי איז אַרײַן אין עסצימער, איז עס נישט געווען פֿאַר אַ געזעלשאַפֿטלעכן באַזוך.
  
  
  צום סוף בין איך אַרײַנגעפֿאַלן אין אַ ליכטיקן שלאָף, ווארטנדיק אויף אַ געשריי אָדער עמעצער זאָל קומען זוכן לאַרסען. איך וואָוק אַרויף ווען דער ערשטער מאָרגן ליכט פּלאַצן דורך די פּאָרטהאָל. דזשין האט גערודערט און עפעס געמורמלט.
  
  
  איך האב געזאגט. - "נאָך כאָראַפייינג סאַספּישאַנז?"
  
  
  'יא'. זי האט אראפגעװארפן די ליכטיקע פארדעקן און ארויפגעקראכן איבער מיר.
  
  
  "לאמיר נעמען אַ שפּריץ," זי געזאגט.
  
  
  — דארפ ן מי ר זײ ן אזו י באמערק ט צוזאמע ן ?
  
  
  'גענוי. איך דארף דעם דעקל. אפֿשר לאַרסען איז געווען אַ נאָוטאָריאַס פרוי רעצייעך.
  
  
  "איך צווייפל עס," איך געזאגט.
  
  
  אויב דזשין וואלט געוואלט טראכטן אז איך קען פון איר אראפנעמען אלע חשד, וואלט מיר עס נישט געכאפט. אין דער צייט, די מיסיע וועט דערגרייכן אַ פונט ווו עס וועט ווערן אַ ערנסט שטערונג. דעמאָלט איך וואָלט האָבן פייערד איר. עס איז קיין אָרט פֿאַר אַ פרוי אין דאַנאַקיל, ספּעציעל איינער וואָס קען נישט טוען זעלבסטמאָרד. אָבער ביז מיר זענען געקומען קיין עטיאפיע, האָב איך געוואָלט ווייטער געניסן פון איר פירמע.
  
  
  זי איז געווען אַ בעל אין בעט. און זי איז געווען גאָר אַווער פון די ווירקונג איר גלענצנדיק גוף האט אויף מענטשן. זי האָט פֿאַר די לעצטע פינף יאָר פארקויפט מיטלמעסיק דערציילונגען, אַרייַנגערעכנט נאַקעט פאָטאָס פון זיך. איך האב צוגעקוקט ווי זי האט ארומגעוויקלט א האנטוך ארום זיך און אריינגעגאנגען אין דער שפּריץ מיט א לאנגע העמד אין די הענט. װע ן מי ר האב ן זי ך ענדלע ך פארענדיק ט זי ך או ן זי ך אפגעשװעלט , הא ט מע ן אונד ז באהאנדל ט מי ט א לאנגע ר רעגנדל .
  
  
  ווען מיר זענען ווידער אַרויס אין קאָרידאָר, מיר אין הויזן און דזשין בלויז אין זיין לאַנג טי-העמד, וואָס האט נישט באַהאַלטן פיל, מיר כּמעט אָנקלאַפּן אין Birgitte Aronsen.
  
  
  — האסטו געזען לארסען? — האט זי מיך געפרעגט.
  
  
  ― נישט נאָך מיטאָג ― האָב איך געענטפֿערט.
  
  
  "איך אויך," דזשין געזאגט, לינינג צו מיר און כיכיכל. מיס אַראָנסען האָט אונדז געגעבן אַ קוק פון קליין בטחון און געגאנגען פאַרביי אונדז. איך און דזשין האבן אויסגעביטן בליקן און געגאנגען צוריק צו מיין כאַטע.
  
  
  "קלײַבט מיך אָפּ פֿון דער כאַטע אין צען מינוט," האָט זי געזאָגט. "איך טראַכטן מיר זאָל האָבן פרישטיק צוזאַמען."
  
  
  'פייַן.'
  
  
  כ׳האב מיך אנגעטאן און װידער געפרואװט באשליסן צו טראגן א געװער. דזשין'ס טעאריע אז דער האנס סקעיעלמאן טראגט טיילן וואס דארף מאכן דריי אינטערקאנטינענטאלע באליסטישע מיסילס, האט פארגעשלאגן אז איך בין א קלוגער נישט צו נוצן דעם ראדיא צו שיקן די קאוד מעסעדזש. די קאָמאַנדע האָט אפֿשר נישט געוווּסט וואָס זיי האָבן געטראָגן, ווײַל קיינער אויף ברעט אויף דער קאָנטענער שיף האָט נישט קיין סיבה צו עפֿענען די קאַנטיינערז.
  
  
  אבער וואָס אויב איך וויסן? וועל איך מוזן זיין באַוואפנט? צום באַדויערן, האָב איך אַרײַנגעלייגט הוגאָ און ווילעמינאַ, צוזאַמען מיט פּיער, אין דעם געהיים אָפּטייל פֿון מײַן טשעמאָדאַן, וווּ מײַן קליינער טראַנסמיטער האָט זיך געפֿונען, און עס פֿאַרמאַכט. אויף דעם שיף איך געמאכט אַן ערלעך יאַזדע צו עטיאפיע, אָדער איך איז געווען אין אַ פּלאַץ מער דרעק ווי איך קען האָבן סאַלווד מיט לוגער אַליין. אַלטערנאַטיווע וועפּאַנז זענען גאָר לימיטעד.
  
  
  ס'האט מיר אויך געשטערט אז איך האב קיינמאל נישט געזען קיין דרייווער. אין מינדסטער איך זאָל האָבן באגעגנט איינער פון זיי אין דער קאַפעטעריע. אָבער לאַרסען האָט אונדז דערקלערט שוין דעם ערשטן טאָג אויפֿן ים: „קיינער פֿון אונדזערע פּאַסאַזשירן האָט קיינמאָל נישט געזען די דרייווערס, פרוי בלאָק. זיי בעסער צו בלייַבן אַראָפּ. דאָס איז זייער ... ווי אַזוי קען איך זאָגן דאָס אין ענגליש ... זייער אידיאָסינקראַסי. פון קורס, אַגאַטאַ בלאָק געפרעגט דעם קשיא. איך האָב גענומען Larsen ס דערקלערונג וועגן אמונה. איצט האָב איך זיך געחידושט צי איך בין געווען נאַריש. אין מיין וועג פון לעבן, אַ מענטש לויפט שטענדיק די ריזיקירן צו זיין געהרגעט דורך נאַרישקייַט, אָבער איך וואָלט נישט צושטעלן די מין פון נאַרישקייַט וואָס וואָלט פירן צו מיין טויט. איך האָב ווידער אַ קוק געטאָן אויף מיין טשעמאָדאַן. איך האב געהאט מיט מיר יאקעטס, װאם װילהעלמינה האט זיך געקאנט באהאלטן. איר האט צו טראָגן בייַ מינדסטער אַ רעקל אויב איר געוואלט צו האַלטן די לוגער מיט איר אַנדיטעקטיד. אבער טראָגן אַ רעקל אויף אַ רעגולער לאַסט שיף אין אַ הייס טאָג לעבן די עקוואַטאָר וואָלט כאַפּן חשד צווישן קיין ערלעך קאָמאַנדע. און איך איז געווען ניט צו קאַנווינסט פון די ערלעכקייט פון דעם קאָלעקטיוו.
  
  
  אומבאװאפנט בין איך ארײן אין קארידאר, פארמאכט הינטער מיר די טיר פון מיין כאַטע און געגאנגען מיט עטלעכע יאַרדס צו דזשינס כאַטע. איך האב ווייך געקלאפט. — קום ארײן — האט זי גערופן.
  
  
  איך האָב זיך דערוואַרט אַ ווײַבערישן קלאַטער, אָבער איך האָב געפֿונען אַ ציכטיק אָרט, אַ באַגאַזש אָנגעטאָן ציכטיק אונטער דעם פּוסטעך און איר אַפּאַראַט זעקל אין דעם אָפֿן גאַרדעראָב. איך געחידושט אויב איר אַפּאַראַט האט אַ .22 פּיסטויל אין איינער פון זייַן לענסעס.
  
  
  דזשין איז געווען ווערינג אַ בלוי ה-העמד און קראַשט דזשינס. היינט האט זי אנשטאט שיך געטראגן שיך. איין זאך איז געווען זיכער, זי האט נישט געהאט קיין וואפן.
  
  
  — האט זי געפרעגט. - "גרייט פֿאַר אַ גרויס פרישטיק?"
  
  
  "יא," איך געזאגט.
  
  
  אָבער, עס איז קיין ברייט פרישטיק אין די עסצימער. הער. שקרן, דער פארװאלטונג, האט צוגעגרײט פארשװעםטע אײער און טאָסט.
  
  
  זײן קאווע איז נישט געװען ערגער װי לארסענס, אבער נישט בעסער.
  
  
  קיין אנדערע אפיצירן זענען נישט געווען. בלאַקס, קוקן זייער ומגליקלעך, זענען שוין געזעסן בייַ די טיש. דזשין און מיר זענען קאַלט באַגריסן, מיט די וויסן אַז מיר, ווי יונגערמאַן טראַוולערז, עקזיסטירט נאָך טראָץ אונדזער שלעכט מאָראַל.
  
  
  "מיר קענען נישט געפֿינען לאַרסען," האָט סקאָרן געזאָגט. "איך ווייס נישט וואס איז מיט איר געשען."
  
  
  "אפֿשר האָט זי געטרונקען צו פֿיל בורבאָן," האָב איך געפּרוּווט אַרײַנמישן.
  
  
  "זי איז געפאלן איבער ברעט," האט געזאגט אַגאַטאַ בלאַק.
  
  
  "דעמאָלט זאָל עמעצער האָבן געהערט עס," איך אַבדזשעקטאַד. "עס איז נישט געווען נעכטן קיין שלעכט וועטער. און דער ים איז נאָך זייער רויק.
  
  
  — דער אויסקוק האט געמוזט געשלאפן — האט פרוי בלאק געטענהט. — אוי נײן, פרוי בלאק — האט שקרן גיך געזאגט — דאס קאן נישט פאסירן אויף א שיף אונטערן באפעל פון קאפיטאן ערגענסען. ספּעציעל ווען גאַרד און Thule זענען אויף פליכט.
  
  
  "קוק דיין וויסקי סאַפּלייז," איך געזאגט ווידער. כ׳האב געשמײכלט מיט מיר.
  
  
  "איך וועל טשעקן, הער גודרום," האָט סקאָרן געזאָגט.
  
  
  זײ ן שנעלע ר װאר ט צ ו פרויע ן בלאק ן װעג ן דע ר שלאפעדיקע ר װאוקע ר הא ט זי ך באשטעטיג ט מײנ ע חשד ן פו ן דע ר פריערדיקע ר נאכט . די קאָמאַנדע האָט אָנגעקלאָגט דעם אויטאָפּילאָט און גענומען אַ דרעמל ווען די וועטער און שטעלע דערלויבט. דאָס כאַפּאַנז אויף פילע סוחר שיפן, וואָס דערקלערט וואָס שיפן מאל גיין אַוועק אָדער קאַלייד מיט יעדער אנדערע אָן קיין נאַוויגאַציע דערקלערונג.
  
  
  "עס איז דאָ מאַטעריאַל פֿאַר אַן אַרטיקל," האָט דזשין געזאָגט.
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי, מיס פעלליני," סקאָרן געזאגט. — כ׳האב פארגעסן, אז דו ביסט א זשורנאליסט.
  
  
  — זי איז געפאלן איבער ברעט, — האט פרוי בלאק א שמייכל געזאגט. ״ארעמ ע פרוי״ .
  
  
  צווישן איר לעצט ווערדיקט אויף די לאַרסען פאַל און איר קאַלט שטעלונג צו מענטשן וואס הנאה געשלעכט, עס איז געווען קליין פּלאַץ צו מאַכן פרוי בלאַק סטימיאַלייטינג פירמע. אי ר מאן , װעלכע ר הא ט געגנבע ט בליק ן אוי ף דזשאנ ס שװער ע בריסט , װא ס האב ן זי ך געװײג ט אונטע ר דע ם דינע ר שטאף , הא ט זי ך מור א געהא ט א מע ר מענטשלעכע ר ענטפער .
  
  
  נאָכן עסן האָבן איך און דזשין זיך אומגעקערט צו איר כאַטע. "איך בין זיכער אַז איר וויסן ווי צו נוצן אַ אַפּאַראַט," זי געזאגט.
  
  
  'יא'.
  
  
  "דעריבער, פרעד גאָדרום, מיין אַלט פלאַם, איר וועט ווי דעם פאָרשלאָג." איך וועט שטעלן אַ 28 מם אָביעקטיוו אויף מיין אַפּאַראַט אַזוי איר קענען נעמען אַ פאָטאָ פון מיר אין דעם כאַטע.
  
  
  דזשין דערציילט מיר וואָס לאָדן גיכקייַט און עפענונג צו קלייַבן און געפירט מיר פון איין ווינקל צו אנדערן. אינגאנצ ן נאקעט , הא ט ז י זי ך געשטעל ט פא ר מי ר אי ן פארשײדענ ע טײ ל פו ן דע ר כאטע , מי ט א גאנ ץ כושיק ן אויסדרוק . כל איך געהאט צו טאָן איז ציל, פאָקוס און ציען די צינגל. װע ן מי ר האב ן פארענדיק ט ד י פילם־זעמל , זענע ן מי ר צוריקגעקומע ן אי ן בעט . איך אנגעהויבן צו זאָרג וועגן איר געשלעכט הונגער. אזויפיל ווי איך האב ליב געהאט איר ווייטאגנדיקן, פאלסנדיקן קערפער, האב איך זיך שטענדיג געמוזט דערמאנען, אז איך בין אויף די האנס סקעיעלמאן פאר מער ערנסטע געשעפטן.
  
  
  "הייַנט איך וועל פרעגן עטלעכע פראגעס וועגן Larsen," זי געזאגט. "מייַן ראָלע איז ווי אַ ינטעראַגייטינג זשורנאַליסט. וואס גייסטו טוהן?'
  
  
  "איך וועל אַרויסגיין אויף דעק און פּרובירן צו רוען."
  
  
  איך בין געווען אויסגעשטרעקט אויף די לאַונדזש שטול, מיין פּנים אין שאָטן, ווען איך געהערט באַוועגונג און אַ מענטש 'ס קול געזאגט, "דו זאלסט נישט רירן, הער קאַרטער."
  
  
  איך האָב זיך געמאַכט, אַז איך האָב אים נישט געהערט.
  
  
  "דעריבער, אויב איר ווילט, הער גאָדרום, מאַך נישט."
  
  
  "אויב איך בעסער וואָס?" ― זאָג איך, דערקענט דאָס קול פֿון גאַרד, דעם צװײטן אַסיסטענט.
  
  
  -אויב איר בעסער צו בלייַבן לעבעדיק.
  
  
  צוויי מאַטראָס זענען געשטאַנען פֿאַר מיר, ביידע מיט פּיסטאַלז. דעמאל ט אי ז געקומע ן גא ר אי ן מײ ן זע ן פעלד ;
  
  
  "גענעראל באָרגיאַ וויל אַז איר זאָלט לעבן," האָט ער געזאָגט.
  
  
  "ווער די גענעם איז אַלגעמיינע באָרגיאַ?"
  
  
  "דער מענטש איר זאָל זיין גייעג פֿאַר די עטהיאָפּיאַן רעגירונג."
  
  
  "גארד, אפילו די עטיאפישע רעגירונג וואלט נישט אנגעשטעלט אדער גענעראל בורגיע אדער גענעראל גראנט."
  
  
  - דאָס איז גענוג, קאַרטער. אַזוי, איר זענט קילמאַסטער. איר האָט טאַקע זאָרגן פֿאַר לאַרסען. נעבעך זונה, די רוסן האָבן זי געמוזט האָבן רעקרוטירט אויף דער ביליקער“.
  
  
  "איך טראַכטן איר זאָל קאָנטראָלירן דיין וויסקי לאַגער," איך געזאגט. "האָט סקאָרן דיר נישט געגעבן דעם אָנזאָג?" ער האָט מיר געענטפערט אין אַ שמועסן טאָן: „ס׳איז פֿאַרשטענדלעך, ווי אַזאַ רעדנער מענטש, ווי די דאָזיקע פרוי בלאָק, קאָן אמאל זאָגן דעם אמת. דער וועכטער איז טאקע נעכטן געשלאפן. דער וועכטער שלאפט כמעט יעדע נאכט. נישט איך. אָבער איך האָב נאָר בעסער נישט צו קאַפּסייז די שיף ווייַל פון לאַרסען. פֿאַר וואָס טאָן מיר דאַרפֿן קגב אגענטן?
  
  
  "די רוסן וועלן דערהרגעט ווערן."
  
  
  - איר זענט זייער רויק, קאַרטער. זייער שטארק. דיין נערוועס און דיין גוף זענען גאָר אונטער קאָנטראָל. אָבער מיר זענען באַוואפנט, און איר זענט נישט. דער קאָמאַנדע איז אַלע באָרגיאַ אגענטן, אַחוץ פֿאַר די טעכניש קאָמאַנדע. זיי זענען פארשפארט אין זייער אייגן מאָטאָר צימער. און זיכער נישט לאַרסען, וועמען איר האָט ליב נעכטן נאַכט עלימינירט. וואו איז דער מעסער וואס דו האסט גענוצט?
  
  
  "געבליבן אין לאַרסענס גוף."
  
  
  "איך געדענק אז דו האסט עס ארויסגעצויגן און דאן אפגעווישט דאס בלוט."
  
  
  ― דײַן נאַכטזעהן איז נעבעך, גאַרד ― זאָג איך. "עס ז כאַלוסאַניישאַנז."
  
  
  'איז ניט ענין. איצט איר טאָן ניט האָבן דעם מעסער. איר זענט זייער גוט, קאַרטער. איר זענט בעסער ווי יעדער פון אונדז. אבער איר זענט נישט בעסער ווי די דריי פון אונדז מיט ביקס. און מיר קענען גוט וועפּאַנז, קאַרטער?
  
  
  ― טאַקע ― זאָג איך.
  
  
  "דעמאָלט שטיי אויף סלאָולי און גיין פאָרויס." קוק נישט צוריק. דו זאלסט נישט פּרובירן צו קעמפן. כאָטש גענעראל באָרגיאַ וויל איר לעבעדיק, דיין טויט איז אַנלייקלי צו שאַטן אים. מייַן אַרבעט איז געווען צו געפֿינען באָרגיאַ און זען וואָס ער איז געווען. איך וואָלט בעסער טאָן עס לויט מיין אָריגינעל פּלאַן, אָבער בייַ מינדסטער איך וועט באַקומען דאָרט. א חו ץ דע ם אי ז גאר ד געװע ן אינגאנצ ן גערעכט , װע ן ע ר הא ט געזאגט , א ז ע ר מי ט זײנ ע צװ ײ מענע ר האב ן געװאוס ט װעג ן ד י געװער . איינער פון זיי מיט אַ ביקס וואָלט זיין צו פיל פֿאַר מיר. אוּן זֵיי הָאט זֵיי גִיזָאגְט מִיר גִיוֶוען, וָואס זֵיי הָאבְּן זֵיי מְיַישֵׁב גִיוֶוען.
  
  
  די הייסע טראַפּישע זון האָט זיך אָפּגעשפּיגלט אין וואַסער. מי ר זײנע ן געגאנגע ן פאראויס , פא ר ד י געבונדענ ע לאגערן . ם׳זײנע ן געװע ן מענטש ן מי ט ביקסן . איך האב עס נישט געפעלט. װע ן אי ך הא ב געלונגע ן זי ך ארויסצוטרעטן , װאל ט אי ך געמוז ט א ס ך לויפ ן צ ו דערקומע ן צ ו מײ ן געװער . איך האב גענומען איין לעצטע קוק אין די אָקעאַן איידער איך אַרייַן די טיר פון די סופּערסטראַקטשער. ס׳רובֿ לאַסט־שיפּס האָבן אַ בריק אין הינטערשטן, און איך האָב זיך געוואונדערט, צי דער האַנס סקזשעלמאַן איז טיילווײַז פֿאַרוואַנדלט געוואָרן אין אַ מלחמה־שיף, עפּעס ווי די דײַטשישע ק־שיפֿות פֿון דער צווייטער וועלט־מלחמה.
  
  
  — שטעל אפ — האט גארד באפוילן.
  
  
  איך בין געווען בערך צען פוס פונעם ראדיא צימער. בירגיטטע אראנסען איז ארויסגעקומען, אנגעװײנט מיט א ביקס אויף מיין מאגן.
  
  
  "דער קאַפּיטאַן זאגט אַז מיר זאָל נוצן די סטאָרידזש פּלאַץ אונטער די באָוץ וועינס שאַפע," זי געזאגט.
  
  
  "עס איז אַלע צו קומען," האט געזאגט גאַרד.
  
  
  'נו?'
  
  
  "צוויי ענגליש פּאַסאַנדזשערז קען זען אונדז. צום סוף, קאַרטער איז איצט אַ פּאַציענט אין די קראַנקייט. שרעקלעך טראַפּיקאַל היץ. איז ינפעקטאַד אין איין נאַכט מיט מיס פעלליני.
  
  
  "פּאַטיענץ זענען אַדמיטאַד צו די קראַנקייט," זי געזאגט.
  
  
  איך האָב געוווּסט וואָס וועט פּאַסירן, אָבער איך האָב גאָרנישט געקענט טאָן וועגן איר ביקס וואָס האָט אָנגעוויזן גלייך אויף מיין בויך. און אפילו אויב זי איז נישט אַ גוט שאָס, עס וואָלט זיין פאַרשילטן שווער צו פאַרפירן מיר אין דעם קייט. זי וואָלט אויך דערשיסן גאַרד און צוויי אנדערע, אָבער איך געדאַנק זי וואָלט שרייַבן זיי אַוועק ווי נייטיק לאָססעס. הינטער מיר האט מען געהערט טריט. איך האָב זיך געפּרוּווט צוציען און האָב פאַרשטאַנען אַז ס’איז אַרויסגעוואָרפן. דאן האב איך געזעהן א ליכט אויפרייסן פאר מיר, געפילט ווי ווייטאג שיסן דורך מיין קאפ און געפלויגן אין דער פינצטערניש.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  איך האב זיך אויפגעוועקט מיט א קאפווייטיק וואס איז שוין נישט פריש, און איך האב געהאט די געדאנק אז די וואקלדיקע טיילן פון מיין קערפער וועלן נעמען א צייט ביז זיי וועלן זיך ווידער בארואיגן. אַז נאַקעט ציבעלע שיינינג גלייַך אין מיין אויגן האט קליין צו פאַרמייַדן דעם געפיל. איך האב צוגעמאכט די אויגן, קרעכצן, פרובירט אויסצוקלערן ווער און וואו איך בין.
  
  
  'ניק?' ווייַבלעך קול.
  
  
  "וואָס," איך געראָטן.
  
  
  'ניק?' אַז ינסיסטאַנט קול ווידער.
  
  
  טראָץ דעם ווייטיק האָב איך געעפֿנט די אויגן. גלייך מיין בליק איז געפאלן אויף דער עקראַן טיר. איך האב זיך דערמאנט... בירגיטא אראנסען. איר ביקס. עמעץ האט דערמאנט א מחסן אונטערן שיפל־מאן׳ס שאַפע. דזשין איז אויך גענומען. איך ראָולד אַנטו מיין לינקס זייַט און געזען איר קראַוטשינג בייַ די זייַט פון די שיף. א צעבראכן אונטער איר לינקן אויג האט פארצערט איר פנים.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― װער האָט אײַך אַ פּאַטש געטאָן אין פּנים?
  
  
  — גארד. - דער ממזר איז געווען צו שנעל פֿאַר מיר. ער איז אויף מיר צוגעשפרונגען און מיך אראפגעקלאפט איידער איך האב עס געוואוסט. דערנאָך האָט ער מיך געשלאָגן. עס איז אַ נס ער האט נישט צעבראכן מיין אַפּאַראַט, עס איז געווען אויף מיין האַלדז. ”
  
  
  — ער האט מיך ארויסגעקלאפט מיט א קלאפ פון הינטן, דזשין. בשעת דער ראַדיאָ אָפּעראַטאָר שפּיציק די ביקס אויף מיין מאָגן.
  
  
  צוויי טיילן פון איר געשיכטע האָבן נישט געזונט. דזשין האט געזאגט דעם באַמערקונג וועגן איר אַפּאַראַט צו קאַזשוואַלי, ווי צו ויסמיידן קיין חשד. און ווי אַן אַגענט, זי האט צו האָבן עטלעכע מינימאַל קאַמבאַט סקילז. גאַרד איז געווען אַ גרויס ברוט און ער איז געווען מיסטאָמע שיין גוט מיט די פויסט אויך, אָבער זי נאָך קען מאַכן עטלעכע שעדיקן און זי האט צו זיין אויף איר היטן.
  
  
  "אַנדערש, דיין שוואַרץ אויג איז שיין קאַנווינסינג," איך געזאגט. — איבערצייגנדיק ? זי האט געריבן די לינקע זײט פון פנים מיט דער האנט און זיך צעוויינט.
  
  
  ניש ט געװאל ט טענה ן מי ט אי ר װעג ן אי ר גאנצ ן גוטמוטיק ן צ ו אמעריקע , — ז י װאל ט ז ײ דערויף , ניש ט געװאל ט שװערן , או ן אי ך הא ב ניש ט געקענ ט באװײז ן מײ ן חשד , — הא ב אי ך זי ך געקריג ט אויפ ן פיס . דע ר קלײנע ר פלא ץ הא ט זי ך שטארקע ר או ן שנעלע ר געשװינדל ט װ י ד י באװעגונ ג פו ן דע ר שיף , װאלט ן פאראויסגעזאגט . כ'האב כמעט אויפגעוועקט. אַ קללה. פארוואס האט גאַרד נישט נוצן די מעדיצין? די ינדזשעקשאַן ווערז אַוועק איבער צייַט, אָבער אַ קלאַפּ צו די צוריק פון די קאָפּ קענען אָנמאַכן אַ קאַנקאַשאַן אַז איר קען דערפאַרונג פֿאַר טעג, וואָכן אָדער חדשים. איך האב געהאפט אז מיין שאדן איז געווען צייטווייליג.
  
  
  — ניק, ביסטו גוט?
  
  
  דזשינס האנט האט זיך אויסגעגליטשט ארום מיין לענד. זי האָט מיר געהאָלפן זיצן אויף די שטאָלענע אונטערשטע פּלאַטעס און זיך צוגעבונדן מיטן רוקן צו דער כאַל פון דער שיף. 'ביסטו אין ארדענונג?' — האט זי איבערגעחזרט.
  
  
  "דאס פאַרשילטן שיף האלט ספּיננינג," איך געזאגט. — גארד האט מיר א שרעק געטאן.
  
  
  זי האט זיך געקנײטשט פאר מיר און ארײנגעקוקט אין די אויגן. זי פּעלץ מיין דויפעק. דערנאך האט זי א קוק געטאן זײער פארזיכטיק אויפן הינטן פון קאפ. איך האָב געמאַכט ווען זי האָט אָנגערירט דעם זעץ.
  
  
  "האַלטן אויף שטרענג," זי געזאגט.
  
  
  איך האב נאר געהאפט אז זי טרעפט דארט גארנישט צעבראכן.
  
  
  דזשין האט זיך אויפגעהויבן און געזאגט, "איך בין נישט זייער גוט אין ערשטער הילף, ניק. אָבער איך גלייב נישט אַז איר האָט אַ קאַנקאַשאַן אָדער אַ בראָך. איר וועט נאָר האָבן צו וואַרטן אַ ביסל טעג.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. עס איז געווען נאָך דריי.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איז דאָס אַלץ פֿאַר הייַנט?"
  
  
  "אויב איר מיינען, אויב דאָס איז דער טאָג וואָס מיר זענען געכאפט, יאָ."
  
  
  'פייַן.'
  
  
  'וואָס זאָל מיר טאָן איצט?'
  
  
  "איך וועל זיך זייער פארזיכטיג באוועגן, אויב איך קען זיך בכלל באוועגן, און האפן אז ס'גייט דארט נישט קיין טעות."
  
  
  "איך רעד פון אַרויסגיין פון דאָ," זי געזאגט.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "האבסטו ליכטיק געדאַנקען?"
  
  
  "מייַן אַפּאַראַט איז אַ מכשירים."
  
  
  "גרויסע מכשירים טאָן ניט פּאַסיק דאָרט."
  
  
  "בעסער ווי גאָרנישט."
  
  
  איך האב געפרעגט. ― האָבן זײ אונדז געבראַכט מיטאָג?
  
  
  זי האט אויסגעזען איבערראשט. — ניין.
  
  
  "לאָמיר זען אויב זיי קאָרמען אונדז איידער מיר ...".
  
  
  'גוט.'
  
  
  זי האט עטליכע מאל געפרואווט אנצוהייבן א שמועס, אבער האט זיך אפגעגעבן ווען זי האט באמערקט אז איך האב נישט געוואלט ענטפערן. כ׳האב זיך אװעקגעזעצט, זיך צוגעלײגט צו דעם מעטאלן ראם, און זיך געמײנט, אז איך רוט זיך. אָדער אפֿשר איך איז געווען ניט פּריטענדינג ווייַל וואָס איך איז געווען טריינג צו טראַכטן איז נישט העלפּינג מיין קאָפּווייטיק. איצט איך באַשלאָסן נישט צו דיסקוטירן מיין סיטואַציע מיט דזשין. מיין קאָפּשווינדל און קאָפּווייטיק האָבן מיר נישט אָפּהאַלטן פון ויספאָרשן אונדזער פּלאַץ, און דער מאַנגל פון עטלעכע נייטיק זאכן האָט מיר געחידושט ווי לאַנג מיר וועלן זיין דאָ.
  
  
  למשל, אין אונדזער טורמע איז נישט געווען קיין קלאָזעט. כאטש איך האב נישט געגלויבט אז די וואסער פארזארג גייט אזוי ווייט אונטער דער וואסערליין, האב איך דאך געגלויבט אז די צייטווייליגע באשיצונג זאל זיין פארפאסט מיט א עמער. דא ס װאל ט ניש ט בלוי ז לײכטע ר געװע ן פא ר אונדז , נא ר װאל ט אוי ך געװע ן א געהעריקע ר היגיעניש ע מאם ן פא ר דע ר שיף גופא . או ן טרא ץ דע ם פאקט , א ז ד י מאנשאפט , האב ן זי ך אנגעהאלט ן ד י אינטערנאציאנאל ע פארשלאפענ ע מנהגים , פו ן סוחרי ם שיפן , האב ן ז ײ נא ך געהאלט ן דע ם האנס ס סקײעלמאן .
  
  
  אי ך הא ב אוי ך געזע ן א ז מי ר פעלט , טרינק־װאםער . און אויב דאָס וואַסער און עמער האָבן זיך דאָ נישט באַוויזן פאַר האַלבנאַכט, האָב איך געקענט אויסקלייבן איינס פון צוויי פּריקרע מעגלעכקייטן: אָדער דער קאַפּיטאַן און זיין קאָמאַנדע האָבן נישט בדעה צו באַפרייַען דזשין און מיר צו די באָרגיאַס, אָדער דזשין ס כאַפּן איז געווען אַ שווינדל. איך האָב געטראַכט אַז דער מאָרד פון לאַרסען האָט בלאָזן מיין דעקל, וואָס איך האָב געטאָן אויף איר אָנצוהערעניש. אפֿשר דער דזשין קען נוצן עטלעכע דרוק.
  
  
  נאָר נאָך פיר האָב איך געפֿרעגט, "מײנסטו, אַז ס'זענען דאָ ראַץ אויף דער האַנס סקײעלמאַן?"
  
  
  — האט זי געפרעגט. - "ראַץ?"
  
  
  איך האב דערזען א שרעק אין איר קול. איך האב גארנישט געזאגט. אי ך הא ב געװאל ט דע ר דאזיקע ר געדאנק , א ז א װײל , זא ל אי ר פאנטאזיע .
  
  
  "איך האב נישט געזען קיין ראַץ," זי געזאגט.
  
  
  "זיי מיסטאָמע זענען נישט," איך געזאגט ריאַשורלי. “איך האָב באַמערקט, אַז דער האַנס סקעיעלמאַן איז אַן אומגעווענליך ריין שיף. אבער אויב עס זענען ראַץ, זיי לעבן דאָ, אין די דנאָ פון דער שיף.
  
  
  ― פֿון װאַנען װײסט איר, אַז מיר זײַנען אין די דנאָ?
  
  
  "די קערוואַטשער פון דעם גוף," איך געזאגט, פליסנדיק מיין האַנט צוזאמען די קיל מעטאַל טעלער. "באַוועגונג פון וואַסער. קלאַנג.'
  
  
  "עס פּעלץ ווי זיי פירן מיר זייער ווייַט אַראָפּ," זי געזאגט.
  
  
  צען מינוט האט קײנער פון אונדז נישט גערעדט.
  
  
  ― װאָס האָט איר געטראַכט װעגן ראַץ? — האט דזשין מיטאמאל געפרעגט.
  
  
  "איך האָב אַנאַליזירט די פּאָטענציעלע פּראָבלעמען וואָס מיר האָבן דאָ צו טאָן," האָב איך איר געזאָגט. "ראַץ זענען אויך טייל פון עס. אויב זיי ווערן אַגרעסיוו, מיר קענען נעמען טורנס שטייענדיק היטן בשעת די אנדערע שלאָפן. עס איז שטענדיק בעסער ווי בייסן."
  
  
  דזשין האט געציטערט. איך האָב זיך געחידושט, צי זי פֿאַרגלײַכט אירע קורצע הייזלעך און טי־העמד מיט מײַנע לאַנגע הויזן און וואָל העמד. זי האט געהאט א סך פלײש צו בײסן. און יעדער ינטעליגענט שטשור וואָלט אָנכאַפּן איר סאַמעט הויט אַנשטאָט פון טריינג צו קראָכן דורך מיין דיק באַהאַלטן.
  
  
  ― ניק, ― האָט זי שטילערהײט געזאָגט, ― זאָג מער גאָרנישט װעגן ראַץ. ביטע. זיי יבערשרעקן מיר.
  
  
  זי האט זיך אװעקגעזעצט און זיך געזעצט לעבן מיר. אפשר וועל איך באלד דערוויסן אויף וועמעס זייט זי איז.
  
  
  5:30 אינדערפרי, בתנאי אז מיין זייגער איז נישט צעבראכן, האבן זיי מיר געבראכט עסן. הער. Thule, דער ערשטער פּאָר, איז געווען אין באַשולדיקונג. גארד איז געװען נעבן אים.
  
  
  זיינע איינציקע ווערטער זענען געווען: "איר האָט ביידע די רוקן קעגן דער וואַנט סייַדן איר ווילט שטאַרבן."
  
  
  מיט אים זײַנען געװען פֿיר מאַטראָסן. אײנע ר פו ן ז ײ הא ט אנגעװיזע ן א ביקס ן אוי ף אונדזער ע אונטערשטע קערפער . אנדער ע האב ן געװארפ ן דעק ן או ן א עמער . און זיי לייגן עסן און וואַסער. הער. טוללע האט פארמאכט די עקראַן טיר, אַרײַנגעשטעלט דעם דעדבאָלט און פֿאַרמאַכט דעם פּאַדלאָס.
  
  
  "עס וועט זיין גענוג וואַסער צו האַלטן די גאנצע נאַכט," ער האט געזאגט. — דעם עמער װעלן מיר לײדיקן אינדערפרי.
  
  
  ער האט נישט געווארט אויף אונדזער דאנקבארקייט. בשעת ער איז דאָרטן געווען, האָב איך גאָרנישט געזאָגט, נאָר זיך שטאַרק צוגעבויגן צו דער וואַנט. איך האב נישט געוואוסט וואס עס קען מיר טוהן אויב ער האט אונטערגעשטימט מיין כח צי נישט, אבער איך האב נישט געקענט פארגינען קיין געלעגנהייט. דזשין האט גענומען צוויי טעלער און געזאגט: "אַ האָטעל מיט אַלע די אַמענאַטיז. זיי ווערן זאָרגלאָז."
  
  
  - אָדער זיכער. לאָמיר זיי נישט אונטערשאַצן. גארד האט מיר דערצײלט, אז בארגיא האט אויפגענומען די גאנצע מאנשאפט אחוץ די מעכאניק.
  
  
  זי האט געזאגט. — "מאָטאָר מאַקאַניקס?"
  
  
  "דעריבער האָבן מיר קיינמאָל געזען זיי עסן. איך האָב ניט געקענט אויסטראַכטן אַז עס איז געווען עפּעס מאָדנע אין דער שיף, אָבער איך האָב נישט געקענט פאַרשטיין וואָס דאָס איז”.
  
  
  "איך בין אויך נישט געווען קלוג, ניק."
  
  
  נאָכדעם װי מיר האָבן געגעסן, האָבן מיר אױסגעשפּרײט בלענדן אױפֿן שטאָלן שטאָק, כּדי צו מאַכן אַ סאָרט בעט. מיר שטעלן דעם עמער ערגעץ אין די ווינקל אין פראָנט.
  
  
  "זיין דאָ מאכט מיר אָפּשאַצן קאַבינס," איך געזאגט. "איך ווונדער ווי די בלאַקס זענען טאן."
  
  
  דזשין האָט זיך צעוויינט. - 'דו טראכסט...'
  
  
  'ניין. אַקס האָט אָפּגעשטעלט די פּאַסאַנדזשערז, כאָטש קיינער האָט מיר געזאָגט אַז איר זענט פון די סי.איי.עי. די בלאַקס זענען פּונקט וואָס זיי זאָגן זיי זענען - אַ פּאָר פון אַנויינג ענגלישמען וואָס האָבן מאַזלדיק אין די פוטבאָל בעקן. אפילו אויב זיי האבן פארדעכטיגט, אז עפעס גייט פאר אויף די האנס סקעיעלמאן, וואלטן זיי נאך אלץ נישט געעפענט די מויל ווען זיי וועלן אראפגיין אין קאפשטאט. מיר זענען אַליין, דזשין.
  
  
  - און די מאַקאַניקס?
  
  
  "מיר קענען נישט רעכענען אויף זיי," איך דערציילט איר. "עס זענען וועגן דרייַסיק אָדער פערציק באָרגיאַ מענטשן אין דעם בריגאַדע. און זיי האָבן אונדז. זיי וויסן ווער איך בין, רעכט אַראָפּ צו מיין טיטל פון בעל מערדער. גארד האט דאס געפעלט, װען ער האט מיך געמוזט אזוי פרײלעך אפשרײען. און איך יבערנעמען אַז זיי זענען גלייַך באַקאַנט מיט דיין קאַריערע. דאס איינציקע וואס איך פארשטיי נישט איז פארוואס זיי לאזן אונז לעבן.
  
  
  "דערנאָך מיין אַפּאַראַט ..."
  
  
  "פארגעסן וועגן דעם אַפּאַראַט איצט. אונדזער ערשטער דייַגע איז צו געפֿינען אויס וואָס זייער טעגלעך רוטין איז ווי. מיר האָבן נאָך דריי אָדער פיר טעג נסיעה קיין קאַפּע טאַון.
  
  
  די עסן איז געווען עסן: געהאַקט ביפסטייק אויף טאָסט מיט פּאַטייטאָוז. דאָך, מיר זענען געווען אויף די זעלבע ראַשאַנז ווי די מאַנשאַפֿט. שקרן, דער פארוואלטער, האט ארויסגעלאזט אן אנדערעס וואונטשן — ווארשיינליך די אייגענע — דורך נישט צוזאמענשטעלן דאס עסן, וואס מיר, אלס פאסאזשירן, האבן זוכה געווען און באצאלט. דזשין האט קוים געגעסן. איך האב זי נישט דערמוטיקט. זי האָט ניט אויסגעזען ווי אַרויסגעוואָרפן איך האָב געמיינט אַז זי איז, כאָטש זי האָט פאַרוואַנדלט איר אַפּאַראַט אין אַ געצייג קעסטל. איך האָב געגעסן מיין חלק און אַלץ וואָס זי האָט נישט געוואָלט. איך האב געמוזט צוריקקריגן מיין קראפט. דערנאָך האָב איך זיך געלעגן אויפן קאָלדרע צו שלאָפנדיק. דזשין האט זיך אויסגעשטרעקט נעבן מיר, אבער נישט געקאנט געפינען קיין באקוועמע פאזיציע. "די ליכט באַדערז מיר," זי געזאגט.
  
  
  "דער באַשטימען איז אויף די אנדערע זייַט פון די טיר, וועגן דריי פֿיס פון די לאַטש," איך געזאגט.
  
  
  — זאל איך עס אפשטעלן ?
  
  
  "אויב איר קענען באַקומען צו עס."
  
  
  זי האָט אַרײַנגעשטעקט אירע שלאַנקע פֿינגער דורכן מעש, געפֿונען דעם סוויטש און אײַנגעפֿאַלן אונדזער אָרט אין פֿינצטערניש. זי האט גענוצט דעם עמער און זיך װידער געלעגן נעבן מיר און זיך אײנגעװיקלט אין דער קאָלדרע. כאָטש עס איז נישט געווען אַזוי קאַלט אין די דנאָ פון דער שיף, די הומידיטי האט געשווינד געמאכט אונדזער הויט קאַלט. או ן דע ר געשטאנק פונע ם האלט ן הא ט אוי ך ניש ט פארבעסער ט אונדזע ר לאגע .
  
  
  "עס איז אַ שאָד אַז זיי האָבן נישט געבן אונדז קישן," זי געזאגט.
  
  
  — פרעג מארגן — האב איך פארגעשלאגן.
  
  
  "יענע ממזרים וועלן נאָר לאַכן פון מיר."
  
  
  'זאל זיין. אָדער אפֿשר זיי וועלן געבן אונדז קישן. איך גלייב נישט אז מיר ווערן אזוי שלעכט באהאנדלט, גענע. די קאָמאַנדע קען האָבן באהאנדלט אונדז פיל ערגער אויב זיי געוואלט.
  
  
  — האט זי געפרעגט. ― איר טראַכט זיך אַרױסצופֿאָרן פֿון דאַנען? "דער בלויז וועג וואָס מיר וועלן באַקומען אויס פון דאָ איז אויב עמעצער ווייזט אַ ביקס אויף אונדז און זאגט 'גיין'. איך האף נאר אז זיי וועלן מיך נישט נאכאמאל שלאָגן. איך הער נאָך אין קאָפּ די גלעקלעך“.
  
  
  "נעבעך ניק," זי געזאגט, דזשענטלי פליסנדיק איר האַנט איבער מיין פּנים.
  
  
  דזשין האט זיך צו מיר אנגעקלאפט אין דער פינצטער. אירע היפּס האָבן זיך מילד געראָטן און איך האָב דערפֿילט די פּאַרנע וואַרעמקייט פֿון אירע פֿולע בריסט אויף מײַן האַנט. איך האב זי געװאלט. א מענטש קען נישט ליגן לעבן דזשין אָן טראכטן וועגן איר פאַרפירעריש גוף. אבער איך האב געוואוסט אז איך דארף שלאף. אפיל ו מי ט ד י לאמפן , הא ב אי ך װײטע ר געזע ן ליכטי ק בליצ ן פאר ן מײנ ע אויגן . אויב דזשין איז געווען רעכט און איך האט נישט האָבן אַ קאַנקאַשאַן, איך וואָלט זיין אין אַ שיין גוט פאָרעם אין דער מאָרגן.
  
  
  זי האט ארויסגעלאזט איר פראסטראציע מיט א הויך זיפץ. דערנאך איז זי געלעגן אומבאװעגלעך.
  
  
  — האט זי געפרעגט. - "צי ראַץ קומען ווען עס איז טונקל, ניק?"
  
  
  "דעריבער האב איך נישט אויסגעלאשן די ליכט."
  
  
  'אוי.'
  
  
  - וואָס אויב זיי זענען נישט דאָרט?
  
  
  "מיר וועלן נישט וויסן ביז איינער פון זיי וועט דערשייַנען."
  
  
  דזשין איז געבליבן ומרויק. איך האָב זיך געחידושט צי איר מורא פֿאַר ראַץ איז פאַקטיש. זי האט מיך װײטער צעטומלט. אָדער זי איז געווען אַ זייער געראָטן אַגענט, אָדער זי איז געווען משוגע און איך קען נישט געפֿינען אויס ווער זי איז טאַקע.
  
  
  "פאַרשילטן, איך וואָלט אלא זאָרג וועגן ראַץ וואָס טאָן ניט עקסיסטירן ווי שלאָפן מיט די ליכט אין מיין אויגן," זי געזאגט. - גוט נאַכט, ניק.
  
  
  - גוט נאַכט, דזשין.
  
  
  איך בין געווען וואך בלויז עטלעכע מינוט. כ׳האב געהײםן שלאפן זײער לײכט, אבער דער דאזיקער קלאפ אין קאפ האט מיך אפגעהיטן צו זאמלען די נויטיקע באשלוס. איך בין אַרײַנגעפֿאַלן אין אַ טיפֿן שלאָף און זיך אויפֿגעכאַפּט ערשט, ווען דזשין האָט אָנגעצונדן די ליכט, אַ ביסל נאָך זעקס אין דער פֿרי דער ווייַטער מאָרגן.
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  עס האָט מיר גענומען דריי טעג צו קומען מיט אַ גלייַך פּלאַן. ביי דעם צייט איז מיין קאפ גענוג געהיילט אז עס שטערט מיר נישט צופיל סיידן איינער זאל באשליסן מיך צו שלאגן אויף די זעלבע פלאץ. איך באַשלאָסן צו צוטרוי דזשין. זי האט פארבראכט אסאך צייט צו פארמולירן א אנטלויפן פלאן, אבער עס האט נישט געהאלפן.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן צוגעװאוינ ט אי ן אונדזע ר װעכטער , א ז ד י װעכטע ר זײנע ן געקומע ן דר ײ מא ל אי ן טא ג צ ו זאמלע ן שמוציק ע גערים , פארבײט ן דע ם עמער ם מי ט א נײע ם או ן ברענגע ן א פול ן קרוג ם װאסער . אַמאָל זיי ברענגען מיטאָג, מיר קען זיין זיכער אַז מיר וועלן זיין אַליין די מנוחה פון די אָוונט. איך איז געווען ספּעציעל אינטערעסירט אין די טיר כינדזשיז מיט ייגל. בײד ע זײנע ן געװע ן שטאר ק צוגעבונד ן צו ם מעטאל ן שטא ק מי ט דרײ ע ריגלען , או ן נא ך דר ײ שריפט ן האב ן זי י שטאר ק געהאלט ן צ ו דע ר שטאלענע ר טיר . איך צווייפל איך קען קלייַבן די שטאַרקייַט צו לוסאַן די באָלץ. אבער די כינדזשיז זיך זענען ענלעך צו יענע איר קען געפֿינען אין דיין אייגן היים, געהאלטן צוזאַמען דורך אַ מעטאַל שטיפט ינסערטאַד ווערטיקלי דורך שטאָל רינגס.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "איז עס אַ קליין, שטאַרק שרויפנ - ציער אין דיין צעל, דזשין?"
  
  
  'יא. און ווייטער… "
  
  
  "ניין," איך געזאגט איר. "מיר וועלן נישט לויפן."
  
  
  'פארוואס נישט?'
  
  
  "אויב די צוויי פון אונדז דורך עטלעכע נס כאַפּן דעם שיף און האַלטן עס פלאָוט ביז די פליט פּיקס אונדז אַרויף, מיר וועלן נישט זיין נעענטער צו די באָרגיאַס און זייַן דריי און צוואנציק מיסאַלז ווי מיר זענען איצט." איך וועל אפילו נישט פּרובירן צו באַקומען מיין וואָפן צוריק, דזשין. זי האט זיך אויפגעהויבן אויף די פיס, װען דער האנס סקײעלמאן האט ארויפגעארבעט דורך די כװאליעס. ― טאָ װאָס דאַרף איר אַ שרויפנ-ציער, ניק?
  
  
  "איך אויסן צו אָנזאָגן AX און דאַן פאַרשליסן זיך מיט איר ווידער. אַמאָל וואַשינגטאָן ווייסט ווו מיר זענען, זיי וועלן וויסן ווי צו האַנדלען און וואָס צו זאָגן צו די עטהיאָפּיאַן רעגירונג.
  
  
  די שיף איז װידער געטונקען. "איר האָט אויסגעקליבן אַ גרויס נאַכט צו טאָן דאָס," האָט דזשין געזאָגט.
  
  
  "דאָס איז איינע פון די סיבות וואָס איך האָב אים אויסדערוויילט." עס איז אַנלייקלי אַז ווער עס יז וועט קומען צו די באָוץ וואַינס שאַפע פֿאַר עטלעכע זאכן איצט. און עס איז אַנלייקלי אַז קיין ראַש וואָס מיר מאַכן וועט זיין געהערט.
  
  
  "זענען מיר אין ריזיקירן פון געוואשן אָוווערבאָרד?"
  
  
  — ניין. איך וועל עס טוען.'
  
  
  — װאו װעל איך דען זײן?
  
  
  "דאָ," איך געזאגט.
  
  
  זי האט א װײל אויף מיר געקוקט. דערנאָך האָט זי זיך אַרױסגעצױגן און אָנגעכאַפּט מײַן אַקסל.
  
  
  "איר טאָן ניט צוטרוי מיר, ניק," זי געזאגט.
  
  
  "ניט אין אַלץ," איך אַדמיטאַד. "איר האָט ניט טייטן לאַרסען, דזשין." עס איז געווען מיר. גארד האט אויף מיר אנגעװיזן מיט א ביקס, אבער ער האט דיך געקלאפט צו דער ערד אײדער דו האסט אים געקאנט אנרירן. אויב עמעצער זעט מיר הייַנט בייַ נאַכט, זיי מוזן שטאַרבן. שנעל און שטיל. איז דאָס אונדזער ספּעציאַליטעט?
  
  
  'ניין.' ― האָט זי מיך אָפּגעלאָזט פֿון מײַן האַנט. "איך בין נאָר קאַלעקטינג אינפֿאָרמאַציע. וויאזוי קען איך העלפן?'
  
  
  "דורך ייַנטיילונג דיין אינפֿאָרמאַציע."
  
  
  'וועגן וואס?'
  
  
  “ווען זיי האָבן מיך אַהער געבראַכט, בין איך געווען פאַרכאַלעשט; געבונדן און געגאפט אויף א טראג. אבער איר מוזן האָבן געזען ווו די לוקע צו דעם דעק איז.
  
  
  "מיר זענען פיר דעקס אונטער די הויפּט דעק," זי געזאגט. "אין בויגן, ווו די סופּערסטרוקטור איז אויף די דעק, עס איז אַ לוקע. א גרויס לוקע און לייטער פירן צו די רגע מדרגה. ווערטיקאַל סטערקייסיז ווייַטער צו ווענטאַליישאַן שאַפץ פירן צו די דרייַ נידעריקער פלאָרז.
  
  
  איך האב געפרעגט. — „די הויפט לוקע עפנט זיך צו דער בריק ?
  
  
  'יא'.
  
  
  "עס ינקריסיז די געלעגנהייט צו ווערן געכאפט."
  
  
  ז י הא ט אנגעהויב ן צוזאמענשטעל ן ד י קאמערע . די שרויפנ - ציער אין די פילם שפּול איז געווען קליין, אַזוי איך האט צו נוצן קראַפט צו לוסאַן די פּינס אין די כינדזשיז. די שיף טויב מאַדלי, און דער ווינקל אין וואָס עס טויב איז געווען ויסערגעוויינלעך אַקוטע ווייַל מיר זענען אַזוי ווייַט פאָרויס. ווען די פּינס זענען אַוועק, דזשין געהאלטן די טיר אין פּלאַץ בשעת איך ונסקרעווד זיי.
  
  
  װע ן ז ײ זײנע ן אװעק , הא ב אי ך ז ײ ארויפגעלײג ט אוי ף אונדזע ר דעק ן או ן צוזאמע ן האב ן מי ר אויפגעשטאפ ן ד י עפע ס טי ר . די כינדזשיז האָבן קריקט און דערנאָך זיך צעשיידט. מי ר האב ן פארזיכטי ק געשטופ ט ד י טיר , א ז מי ר לאז ט דורכ .
  
  
  'וואס יעצט?' — האט דזשין געפרעגט.
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. עס איז געווען פּונקט פאר ניין אזייגער.
  
  
  "מיר ווארטן," איך געזאגט, אומגעקערט די טיר צו זייַן אָרט. 'ווי פילע?'
  
  
  — ביז ארום צען אזייגער, ווען די וואך איז שוין האלב איבער און דער אויסקוק און פליכט זענען שוין נישט אזוי וואך. אויב איך בין נישט טעות, Thule איז אויף די בריק. זינט Gaard האָט געזען מיר וואַרפן Larsen איבער ברעט, איך קען האָבן אַ בעסער געלעגנהייט מיט Thule דאָרט.
  
  
  "קום צו די ראַדיאָ בוט איידער עלף," דזשין געזאגט. "לויט לאַרסען, Birgitte Aronsen לאַקס איר אַרויף יעדער נאַכט אַרום דעם צייַט און דעמאָלט גייט צו די קאַפּיטאַן ס קוואַרטערס."
  
  
  — צי האָט איר נאָך נאָך נוציק אינפֿאָרמאַציע?
  
  
  זי האט זיך א מאמענט געטראכט. "ניין," זי געזאגט.
  
  
  איך האָב פֿאַרמאַכט די לאָדן הינטער מיר, אַזוי אַז אַ שנעל דורכקוק קען קוים אַנטדעקן זייער שטעלע. אבער אויב איך געוואלט צו קאַמיש צו זיי אויף די וועג צוריק, אַלע איך האָבן צו טאָן איז געווען דרייַ זיי אַ ביסל צו באַקומען זיי ווידער עפענען. אי ך הא ב געזוכ ט דע ם צװײט ן דעק , אבע ר ניש ט געפונען . איך בין דעריבער קראָלד דורך די לאָך אין די צענטער פון די לוקע לידינג צו די הויפּט דעק און יגזאַמאַנד טייל פון די באָוץוואָין ס קוואַרטערס. אײנער פֿון די מאַטראָסן האָט איבערגעלאָזט אַלטע הויזן און אַ רעגנמאַנטל אין פֿאַס. איך האב אויסגעטאן די הויזן און די שיך און זיך אריין אין ענג הויזן און א רעקל.
  
  
  "האנס סקעדזשעלמאן" איז געפארן אין שלעכטן וועטער. יעדער מאָמענט דער בויגן איז ראַקינג אין די כוואליעס, און איך געהערט די וואַסער קראַשינג קעגן די פאָרקאַסטלע. אי ך הא ב ארומגערינגל ט אי ן דע ר לאגער , בי ז אי ך הא ב געפונע ן א שטיק ל טײל , װא ס אי ך הא ב געלײג ט אויפ ן דעק , נעב ן דע ר ארויספירנדיקע ר לוקע , או ן צװ ײ קלענער ע שטיקע ר װא ס הא ט מע ן געקענ ט באנוצ ן װ י האנטוך . איך האָב אויך געפֿונען אַ רעגנ-מאַנטל, וואָס פּאַסט מיר. איך האב אויסגעטאן מיין רעקל, אראפגענומען מיין העמד און עס אריינגעשטעקט אין הויזן און שיך. דערנאָך האָב איך צוריק אָנגעטאָן מײַן רעקל.
  
  
  איך האב אויסגעלאשן די ליכט. אי ן דע ר שטעכדיקע ר פינצטערני ש הא ב אי ך געלײג ט מײ ן האנ ט אויפ ן הייבער , װא ס הא ט געארבע ט אל ע לוקע ס או ן געװארט , א ז דע ר האנס ס סקיעלמאן , װע ט זי ך אדורכברעכ ן ד י כװאלי ע או ן װידע ר אויפהויב ן אויפ ן אויבערפלאך . דערנאָך האָב איך געעפֿנט די לוקע און זיך אַרײַנגעגליטשט. ווי שנעל איך קען, איך געלאפן אַריבער די נאַס דעק צו די בויגן סופּערסטרוקטור.
  
  
  דער בויגן פון דער שיף איז װידער געזונקען און איך האב געפילט, אז א װאנט װאםער הײבט זיך הינטער מיר. איך האב מיך ארויפגעווארפן אויפן אויבערבויגן און געכאפט דעם רעטשקע ווי די כוואליע האט מיך באטראפן. זי האט מיך אנגעקלאפט אין מעטאל און ארויסגעקוועטשט די לופט פון מיינע לונגען. דאָס וואַסער האָט מיך אַרומגערינגלט, מיך געצויגן און געפּרוּווט צוציען אין דעם פינצטערן אַטלאַנטיק. איך האָב זיך פאַרצווייפלט צוגעכאַפּט צום פּאַרענטשע, געגאַסט נאָך לופט און געקעמפט מיט אַ כוואַליע פון קאָפּשווינדל.
  
  
  ווען די וואַסער ריטשט מיין קנעכל, איך פארבליבן מאָווינג צוזאמען די פּאָרט זייַט פון דער שיף. כ'האב זיך אנגעהאלטן צום רענטש און מיך צוגעדריקט אזוי נאנט צום אויבערבויגן ווי מעגלעך. די בריק איז געווען דריי דעקס הויך, און עס איז געווען אַנלייקלי אַז דאָרט זענען אָפיצירן אָדער קוקן. זיי וועלן זיין אין די רעדערהויז, מיט די כעלמזמאַן. און װען זײ װאָלטן מיך נישט געזען גײן איבערן דעק, װאָלטן זײ מיך איצט נישט געזען.
  
  
  דער ווייַטער כוואַליע אָוווערטוק מיר ווי איך ריטשט די פּאָרט זייַט ראַמפּע. איך האב אנגעכאפט דעם שטעקעלע מיט די הענט און געהאנגען. ד י קראפ ט פו ן דע ר כװאלי ע אי ז ד א ניש ט געװע ן אזו י שטארק , אבע ר צולי ב דע ם פאקט , װא ס אי ך בי ן געװע ן אויפ ן שיף , הא ט מע ן מי ר גענומע ן ציע ן אוי ף ברעט . די דריט כוואַליע שלאָגן די דעק פּונקט ווי איך איז געווען לעבן די סופּערסטרוקטור, און בלויז אַ קליין סומע פון וואַסער ספּלאַשט אַנטו מיין אַנגקאַלז.
  
  
  איך לינד צו די צוריק וואַנט פון די סופּערסטראַקטשער און לאָזן מיין ברידינג צוריקקומען צו נאָרמאַל. מי ר זײנע ן געװע ן נאענ ט צ ו דע ם עקװאטאר , דא ם װא ס אי ז ניש ט געװע ן אזו י קאלט , א ז אונדזער ע פיס ן זײנע ן געשטױמען . איך וואַן די ערשטער קייַלעכיק דורך די ים. אבע ר דא ן אי ז געקומע ן א צװײטע ר קאמ ף — דע ר װע ג צורי ק צ ו דע ר שיפל־װע ר צימער . צו טאָן דאָס, איך ערשטער געמוזט אַרייַן די ראַדיאָ צימער, ינקאַפּאַסיטירן Birgitte Aronsen און יבערשיקן מיין אָנזאָג.
  
  
  איך אָפּגעשטעלט די הויפּט דעק צווישן די צוויי סופּערסטרוקטורעס. דאס מערסטע איז געווען אין פינצטערניש, כאטש ליכט האט אריינגעגאסן פון די הינטן פענצטער. איך האָב געהאפט אַז אויב ווער עס יז זען מיר זיי וואָלט טראַכטן איך בין אַ קאָמאַנדע מיטגליד נאָר טאן מיין אַרבעט. איך בין געגאנגען צו צענטער פון דער שיף און געשווינד געעפנט אַ לוקע וואָס געפירט צו אַ קאָרידאָר פליסנדיק די גאנצע לענג פון די בויגן סופּערסטרוקטור. די לוקע האט נישט געמאכט קיין סאך גערודער ביים עפענען און פארמאכן, און האנס סקעיעלמאן'ס קריכן און קרעכצן וואלטן געדארפט פארטרינקען מיינע קלאנגן און באוועגונגען. אי ך הא ב זי ך שטילערהײ ט געקריכ ט פאראוים און צוגעהערט צו דער אפענער טיר פון ראדיא־צימער. איך האב גארנישט געהערט. אויב דער אָפּעראַטאָר איז צוגעהערט צו קיין רעקאָרדינגס, זיי זענען אָדער שטעלן צו נידעריק באַנד אָדער זי איז געווען ווערינג כעדפאָונז. איך האב געקוקט אינעווייניג. זי איז געווען אַליין. איך בין אַרײַן, ווי איך דאַרף עפּעס זוכן אין ראַדיאָ־צימער.
  
  
  Birgitte Aronsen איז געזעסן הינטער די דאַשבאָרד צו מיין לינקס. זי האט ארויף געקוקט ווי מיין האנט האט זיך געבויגן צום האלדז. זי איז געשטארבן אײדער זי האט געקאנט שרײען. איך האב שנעל געכאפט דעם קערפער און עס אוועקגעצויגן פונעם שליסל וואס איז געלעגן פאר איר. דער הויך ראַש האט נישט ענין אויב די סיסטעם איז געווען פארבונדן צו די קאַפּיטאַן ס קוואַרטערס.
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט און פארזיכטיג פארמאכט די טיר. איך אָפּגעשטעלט Birgitta ס דויפעק און אויגן צו מאַכן זיכער אַז זי איז טויט. איך דעמאָלט טאַקט מיין גוף אונטער די דאַשבאָרד צו ויסמיידן טריפּינג איבער אים. דער גרויסער טראַנסמיטער איז געווען קעגן דער סטאַרבאַרד וואַנט. װע ן אי ך הא ב אי ם דערזע ן , הא ב אי ך קוי ם געקאנ ט אונטערשטיק ן א טריומף־געשרײ . עס האט אַ פּלאַץ מער מאַכט ווי איך געדאַנק.
  
  
  איך שטעלן די אָפטקייַט, גענומען דעם שליסל און קאָננעקטעד עס גלייַך צו די טראַנסמיטער. איך האט נישט האָבן צייַט צו רעכענען אויס ווי די דאַשבאָרד געארבעט. איך האָב געהאפט אַז די טונינג קנעפּלעך אַרבעט לעפיערעך גוט, און ווער עס יז איז געווען אויף פליכט אין Brazil אָדער מערב אפריקע - איך איז נישט זיכער ווו מיר זענען געווען, אָבער מיר זענען באשטימט אין די קייט פון איינער פון די צוגעהערט סטיישאַנז - איז נישט סליפּינג אויף פליכט .
  
  
  דער קאָד איז געווען אַ פּשוט סיטואַציע באַריכט, מינינגלאַס ווי גענעם פֿאַר עטלעכע פייַנט אַגענט צו אַקסאַדענאַלי פּלאַצן עס. עס האט אנטהאלט ארום פערציק פראַסעס, וואָס יעדער פון זיי איז געווען רידוסט צו עטלעכע גרופּעס פון פיר אותיות. מיין אָנזאָג, פּריסטיד און פארמאכט דורך אַ לעגיטימאַציע סיגנאַל, האט מיר פינף גרופּעס צו שיקן. איך האב געהאפט אז די מענטשן וואס האבן עס פארשריבן וועלן עס גלייך איבערגעבן צו האקן ווייל ער איז געווען דער איינציגסטער וואס קען פארשטיין די דאזיקע קאָמבינאַציע פון פראַזעס וואָס איך האָב אויסדערוויילט.
  
  
  'N3. געכאפט דורך די פייַנט. איך פאָרזעצן די מיסיע. איך אַרבעט מיט אן אנדער אַגענט. נ3.'
  
  
  ער האָט געשיקט דעם אָנזאָג צוויי מאָל. איך דעמאָלט ינסערטאַד די שליסל צוריק אין די קאָנטראָל טאַפליע, גענומען די טראַנסמיטער אַוועק די לופט און ריטוונד עס צו דער אָריגינעל ווייוולענגט. ניק האָט זיך צוגעטראָגן צו דער טיר.
  
  
  אין קארידאר האט זיך געהערט א קול. "פארוואס איז די ראַדיאָ צימער פֿאַרמאַכט?"
  
  
  — אפֿשר איז זי אַביסל פֿריִער אַװעקגעגאַנגען אין דער אַלטער כאַטע. געלעכטער. די סלאַמינג פון אַ לוקע, עפשער די לוקע לידינג צו די הויפּט דעק. די מענער האָבן גערעדט איטאַליעניש.
  
  
  עס וועט נעמען זיי בייַ מינדסטער צוויי מינוט צו דערגרייכן די שטרענג סופּערסטרוקטור. בשעת איך איז געווען פארשפארט אין די ראַדיאָ צימער, איך איז געווען ביכולת צו ימפּראַווייז עטלעכע מיסלידינג קלוז. איך געצויגן בירגיטטע ס גוף פון אונטער די קאָנטראָל טאַפליע און אויסגעשטרעקט איר אויף איר צוריק. אי ך הא ב אי ר געצויג ן אי ר סװעטע ר איבע ר קאפ א או ן אפגעריס ן אי ר ביוסטהאלצ . איך האב דאן אראפגעצויגן די הויזן, צעריסן די שטאף ארום דעם זיפפער און איר צעריסן די הייזעלעך. איך פּולד מיין הויזן אַראָפּ איין פוס אָבער לאָזן זיי הענגען טייל פון די אנדערע. צום סוף האָב איך צעשפּרייט אירע פיס. קוקנדיק אויף איר דאַר גוף, האָב איך זיך געוואונדערט וואָס דער קאַפּיטאַן זעט אין איר. אפשר נאָר אַז עס איז געווען בנימצא.
  
  
  אַן עפעקטיוו ויספאָרשונג וועט געשווינד ווייַזן אַז Birgitte איז נישט געהרגעט דורך עטלעכע רייפּיסט. פאַכמאַן פלייַס וואָלט אויך אנטפלעקט עטלעכע טראַסעס פון Nick Carter, אַזאַ ווי פינגגערפּרינץ און עפשער האָר. אבע ר װע ן אי ך הא ב זי ך ארוי ס פו ן דע ר טיר , או ן זי ך גנע ל געמאכ ט צ ו דע ר לוקע , הא ב אי ך באשלאם ן א ז ס׳אי ז אומ ־ װארשיינליך , א ז דע ר האנס ס סקײעלמאן , װע ט זי ך אויסגעשטאנע ן פא ר אז א אויספארשונג . איך האב געמײנט, אז דער קאפיטאן װעט זיך אזוי צעשראקן װעגן דעם, װאם ם׳איז געשען מיט זײן מעטרעסע, אז ער װעט נישט איבערקוקן מיינע באװעגונגען איבער א װיכטיקן בליק. און עס וואָלט ווייַזן אַז איך איז געווען פארשפארט אין מיין שטייַג.
  
  
  קײנע ר הא ט מי ך ניש ט געשריג ן אדע ר באפאל ן װע ן אי ך בי ן זי ך אויפ ן הויפט־דעק . איך געמאכט מיין וועג צו די זייַט פון די סופּערסטראַקטשער און טיימד מיין פאָרויס ספּרינט צו דערגרייכן די קאַמפּאַניאַנז אויב די וואַסער אָוווערטוק די בויגן און ראַשט אַפט. איך נאָר האט עס. מיין צווייטע פּרווון האָט מיך געבראַכט גלייך צו די פראָנט פון די סופּערסטרוקטור און ווידער די כוואַליע האָט מיר שלאָגן קעגן די מעטאַל, כאַפּן מיר אויף די פּאַרענטשע.
  
  
  איך בין אין אַ גוטן פאָרעם, מיין גוף איז שטאַרק און מאַסקיאַלער. זינט שטאַרקייַט און ענדעראַנס זענען ווערטפול וועפּאַנז אין מיין קראַפט, איך געהאלטן זיי אין די פאָרפראַנט. אבער קיין איינער קענען קאַנגקער די ים מיט אַ אָפן קראַפט אַליין. איך האָב געקאָנט זיצן װוּ איך בין אַ גאַנצע נאַכט, אָבער די זון װאָלט זיך אױפֿגעהױבן אײדער דער ים האָט זיך באַרויִקט. אָבער, אין דעם מאָמענט איך האט נישט האָבן די שטאַרקייַט צו גיין פאָרויס. איך געווארט מיט צוויי מער כוואליעס שלאָגן מיר קעגן די סופּערסטרוקטור. ווען איך געפרואווט צו צייט זיי, איך איינגעזען אַז איך קען נאָר באַקומען אַן אַפּראַקסאַמיישאַן פון די ספּייסינג צווישן די צוויי ווענט פון וואַסער ספּאַנינג די דעק.
  
  
  ביז איצט, שלעכט וועטער איז געווען מיין אַליירט. איצט, אויב איך לויף נישט פאָרויס און באַקומען דורך די לוקע, איך קען זיין וואַרפן איבער ברעט. און עס האָט אויסגעזען, אַז עס וועט זײַן אויף דער גרענעץ. איך האב געפרואווט צו לויפן פארביי דעם פייַל, וואס איז נאר געווען קענטיק ווי א שווארצע פיגור, דאן קען איך עס נאך פרובירן כאפן אויב איך וואלט עס נישט געקענט טוהן אין איין טאג.
  
  
  דאס וואסער האט זיך ווידער אויפגעהויבן, די כוואליע אזוי שטארק און הויך ווי די פריערדיגע. דער בויגן האט נאָר אנגעהויבן צו העכערונג און די וואַסער איז געווען דריינינג ווען איך אנגעהויבן צו גיין פאָרויס, כּמעט פאַלינג אַנטו די גליטשיק דעק. וואַסער איז געפאלן אויף מיין קני. דערנאָך צו די קנעכל. איך האב אויפגעהויבן די פיס און געלאפן פאראויס אזוי שנעל ווי איך קען. איך דורכגעגאנגען די לאָודינג בום. דער בויגן פון דער שיף האט זיך געפאלן — צו־גיך — אבער איך האב נישט געקאנט אפשטעלן מיין משוגענעם שטויס און כאפן דעם מאסט.
  
  
  איך האב געהערט דעם זויגן, קלאפנדיקן קלאנג פון וואסער, וואס האט זיך ארומגערינגלט ארום די נאז. איך האָב אַ קוק געטאָן און דערזען ווייסע פּינע הויך אויבן מיר, און די סופּערסטרוקטור אין מיין וועג איז ניט מער קענטיק.
  
  
  איך טויב פאָרויס און מתפלל אַז איך וואָלט נישט מאַכן אַ גרייַז און שלאָגן די לוקע אָדער מעטאַל לעדזש איך דארף צו פאָרן אונטער. אי ך הא ב געוװםט , א ז טאנ ן װאסע ר פאל ן אוי ף מיר .
  
  
  איצט מיין גוף איז כּמעט גלייַך, און עס געווען ווי אויב בלויז מיין טאָעס זענען רירנדיק די דעק. איך פּעלץ מיין הענט אָנרירן די שטאָל לוקע טיר און כאַפּט דעם הייבער וואָס פארמאכט די קלאַמפּס. די וואַסער געזעצט אויף די נידעריקער טייל פון מיין גוף, פּינדינג מיר צו די דעק און טריינג צו שטופּן מיר צוריק צו די סופּערסטרוקטור צו וואַרפן מיר אָוווערבאָרד. מיינע פינגער האבן אנגערירט דעם הייבער. מייַן לינקס האַנט סליפּט, אָבער מיין רעכט האט געהאלטן אויף ווי מיין האַנטגעלענק ספּון און יקסקרושיייטינג ווייטיק שאָס דורך מיין אָרעם. פֿאַר אַ מאָמענט איך געדאַנק מיין אַקסל דזשוינץ וואָלט אָפּרוען.
  
  
  די קלעמערל וואָס באדעקט די טאַליעבאַנד פון מיין הויזן איז ומקערן. די כוואַליע האָט טיילווייז אָפּגעריסן די הויזן. דאָס װאַסער האָט זיך אַרומגערינגלט אונטער דער חופה, זאַלץ אין די אױגן און מיך געצװוּנגען צו האַלטן דאָס ביסל װאָס איך האָב איבערגעלאָזט. מײַן קאָפּ האָט אָנגעהױבן שאַטן, װוּ דער גאַרד האָט מיר דעם ערשטן מאָל יענעם אָוונט געטראָפֿן. ווען דער האנס סקעיעלמאן וואלט נישט שנעל אויפגעהויבן איר בויגן פון וואסער, וואלט איך געווען נאר א פאר ברעמען וואס שווימען איבער דעם פאראויס.
  
  
  מי ט אומגלויבלעכ ן פאמעלעכקײ ט הא ט זי ך װידע ר אנגעהויב ן אויפהויב ן דע ר בויג ן פו ן דע ר פרעט . דאס וואסער האט זיך אראפגעריסן פון מיין פנים און אראפגעטריפט פון מיין קערפער. מייַן נאַס הויזן זענען טאַנגגאַלד אַרום מיין אַנגקאַלז, אַזוי איך האט צו ציען זיך פאָרויס ניצן די לוקע שעפּן. אין פארצווייפלונג האב איך אראפגעווארפן דאס נאסע טוך . די שיף איז איצט געשווינד אויפגעשטאנען, געשווינד ריטשט די קאַם פון די בוכטע און צוגעגרייט צו אַראָפּוואַרפן צוריק אין אן אנדער וואַנט פון וואַסער.
  
  
  איך האב געפרואווט אויפהויבן דעם הייבער. גאָרנישט געטראפן. איך האב פארשטאנען וואס איז שלעכט. מייַן וואָג אויף די הייבער פּושט עס פיל טייטער ווי נייטיק צו פאַרמאַכן די וואָטערטייט בולכעד. אבער צו וויסן פארוואס דער הייבער רירט זיך נישט וועט מיר נישט פיל העלפן ווען די קומענדיגע כוואליע קומט; איך האב נישט געהאט די כח אויסצוהאלטן נאך א טארנאדא.
  
  
  ד י האנס ע סקײעלמא ן אי ז נא ך געװע ן געטאכן . איך האב זיך אויסגעדרייט א האלבע דריי און געקלאפט מיט דער לינקער אקסעל דעם הייבער. ער איז אַרױפֿגעגאַנגען. אי ך הא ב עפע ם ד י לוקע , אנגעכאפ ט דע ם ראנד , או ן זי ך אינעװײניק . מיין לינקע האנט האט אינעווייניג אנגעכאפט דעם הייבער. ווען איך געפאלן, איך געראטן צו כאַפּן דעם הייבער. די לוקע האט זיך פארמאכט הינטער מיר. וואַסער ראַשט אַנטו די דעק אויבן מיר ווי איך ומזיסט פארשפארט די לוקע. מייַן האַנט איז געווען צו נאָענט צו די צענטער פון די לוקע.
  
  
  איך פּושט צוריק און ספּינז אַרום, מיין רעכט האַנט שלאָגן די הייבער שווער. וואַסער דריפּט אינעווייניק ווען איך סלאַמד די קלאַמפּס פאַרמאַכן. מײַן קאָפּ האָט געטראָפֿן אין שטאָלן לוקע. איך קרעכצן ווי ווייטיק שאָס דורך מיין שאַרבן. ליכטיק לייץ האָבן פלאַשט און איך בין שווער געפאלן אויף די טאַרפּאַלין פאַרשפּרייטן אויף די דעק. די וועלט האט זיך אויסגעדרייט פאר מיינע אויגן — אדער פון דער באוועגונג פון דער שיף, אדער פון נאך א קלאפ אויפן קאפ. איך קען עס נישט זאָגן.
  
  
  בשעת דער האנס סקעיעלמאן האט ארויפגעארבעט דאס וואסער, בין איך האלב געקניפט, האלב געלעגן אויף דער לײװנט־צעטל, פרובירט נישט צו בריקן. מיינע לונגען האבן וויי געטאן ווען איך האב אריינגעזויגן לופט. מייַן לינק קני איז ינדזשערד און מיין קאָפּ פּעלץ ווי עס איז געווען צו ופרייַסן אין אַ בלינדנדיק, שטאַרק יקספּלאָוזשאַן.
  
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  איך האב נישט רוען מער ווי צוויי אָדער דריי מינוט, כאָטש עס געווען ווי אַ האַלב שעה. מיין וואַך האט געזאגט 10.35, אָבער עס קען זיין פּונקט ווי 9.35 אָדער 11.35. איך קען נאָר טרעפן וועגן די צייט זאָנע טוישן.
  
  
  איך געפונען די באַשטימען און אויף די ליכט. זייער פארזיכטיק האב איך אראפגענומען מיין מאַנטל, וואס איך האב שטארק געצויגן איבער זיך פארן פארלאזן דעם צימער. נאכדעם וואס איך האב אפגעווישט די הענט אויף א שטיק לייַוונט, האב איך א שמייכל אנגערירט מיין האר. זיי זענען נאָך נאַס אַרום די עדזשאַז אָבער טרוקן אויף שפּיץ. איך געמישט זיי צוזאַמען צו באַהאַלטן די נאַס פּאַטשאַז. דערנאָך האָב איך אַוועקגענומען די אָילקלאָט. איך האב עס ארויפגעווארפן אויפן לייַוונט און אנגעהויבן ווישן מיין קערפער. אי ך הא ב זי ך געמאכ ט א ן א טרוקענע , דא ן הא ב אי ך ארוי ף א קלײ ן שטיק ל לײװנט ן או ן לײװנט , אי ן א גרויס ן שטיק ל או ן געטראג ן דא ם פעקלע ך דורכ ן קװארטאל . איך שטעלן עס אין די שאַפע הינטער אנדערע זאכן און לייַוונט.
  
  
  מיטאמאל האב איך געהערט א ביפ. כ׳האב געכאפט א שטיק מעטאלן רער און זיך גיך אומגעדרײט. די לוקע צום אונטערשטע דעק האט זיך געעפנט. כ'האב זיך געקראכט צו שפרינגן ווען איך האב געזען לאנגע האר און טונקעלע אויגן.
  
  
  'ניק?' — האט דזשין געזאגט.
  
  
  "דו ביסט בעסער דאָרט," איך געזאגט איר.
  
  
  "בלייבן אַראָפּ און וואַרטן אין אַז לאָך איז געווען דרייווינג מיר משוגע. האסט געשיקט א מעסעדזש?
  
  
  'יא'. איך האָב אָנגעוויזן אויפן דעק, וואו עטלעכע אינטשעס וואַסער האָט זיך אַרומגעשפּריצט.
  
  
  "קום נישט ווײַטער," האָב איך איר געזאָגט. "אויב מיר לאָזן אַ שטעג פון וואַסער דאָרט, עס וועט זיין קיין זאָגן אַז מיר אלץ לינקס אונדזער טורמע נעכטן נאַכט." בלײַבט אַ ווײַלע אַוועק פֿון יענע טרעפּ.
  
  
  נאך נאקעט האב איך צונויפגעקליבן מיינע שיך, סאק, העמד און נאסע הייזעלעך. איך האב זיך צוגעבויגן און זיי געלאזט פאלן דורכן לוקע אויפן אונטערשטן דעק. דערנאָך איך אריבערגעפארן מיין פּנים ווייַט גענוג אַזוי דזשין קען זען.
  
  
  "באַקומען אַ שמאַטע צו ווישן דיין פֿיס. איך וועל זיי אַראָפּלאָזן דורך די לאָך.
  
  
  איך האב געװארט ביז איך האב זי דערהערט אויף די טרעפ. דערנאָך האָב איך זיך אַװעקגעזעצט אױפֿן ראַנד פֿון לוקע און פֿאַרזיכטיק אַרײַנגעשטעקט די פֿיס אין לאָך. איך פּעלץ ווי די גראָב שטאָף ווישן זיי אַוועק.
  
  
  "אָוקיי," זי געזאגט.
  
  
  איך בין גיך אַראָפּגעפֿאָרן פֿונעם לייטער, פֿאַרמאַכט הינטער מיר דאָס לוקע און אויסגעדרייט דאָס הענטל. ווען איך דערגרייכט דעם דעק, איך געקוקט אויף דזשין. זי איז געשטאנען נעבן מיר, געהאלטן קורצע הייזלעך אין דער האנט.
  
  
  "דאָס איז אַלע איך קען געפֿינען," זי געזאגט.
  
  
  "אייל זיך," איך באפוילן. "לאמיר גיין צוריק צו אונדזער שטייַג."
  
  
  כ׳האב אנגעטאן די הויזן, אבער נישט צוגעקוקט צו די איבעריקע קלײדער. דזשין האט אויפגעהערט אנטאן די נאסע הויזן. װע ן מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט צ ו אונדזע ר טורמע , האב ן מי ר געװארפ ן ד י קלײדע ר אויפ ן פארדעק . בשעת איך פידל מיט די פאַרשטעלן טיר צו באַקומען עס צוריק אין פּלאַץ, דזשין ראַמאַדזשד צווישן די קאָווערס און פּולד אויס די הינגע פּינס. עס האָט אונדז צען מינוט צו באַקומען זיי צוריק אין פּלאַץ.
  
  
  איך האב אפגעווישט די הינטערשטע וואנט מיט דער האנט און פארשמוצט די פינגער. בשעת איך געווענדט בלאָטע צו די פּינס און כינדזשיז, Jean שטעלן איר אַפּאַראַט צוריק צוזאַמען. דער ווייַטער פּראָבלעם איז ווי צו דערקלערן דזשין ס נאַס ונטערוועש און נאַס דזשינס?
  
  
  איך האב געפרעגט. — האסט געטרונקען דאס גאנצע וואסער, וואס דו האסט געוואלט, האט זי גענומען דעם קרוג און דערנאך האב איך ארויסגעוואשן דעם זאלץן טעם אין דעם, וואס איך האב געווארפן מיין הייזעלעך און דזשינס אַנטו די נאַס אָרט.
  
  
  "די מאָראַל פון אַלע דעם איז: טאָן ניט ליבע אין שלעכט וועטער מיט דיין פֿיס לעבן אַ קרוג פון וואַסער," איך געזאגט.
  
  
  איר געלעכטער האָט זיך אָפּגעשפּרונגען פֿון די שטאָלענע װענט. ― ניק, ― האָט זי געזאָגט, ― דו ביסט אַמייזינג. וויפיל צייט האבן מיר?
  
  
  איך האב געקוקט אויף מיין זייגער. "אויב זיי קומען הייַנט בייַ נאַכט, זיי זענען דאָ אין אַ האַלב שעה."
  
  
  דזשינס האנט האט זיך אויסגעגליטשט ארום מיין לענד. זי האָט באַגראָבן אירע ליפּן אין דעם פּלאָנטערן האָר אויף מײַן ברוסט. דערנאָך האָט זי אַ קוק געטאָן אויף מיר און איך האָב זיך צוגעבויגן איר צו קושן. די ליפן זײנען געװען װארעם װי די הויט פון איר נאקעטן רוקן.
  
  
  "איך ווייס ווי צו זאַמלען זאָגן אַז מיר זענען געווען צו פאַרנומען צו פאַרלאָזן די שטייַג," זי געזאגט האָרעססי. "עס וועט זיין אַ פּלאַץ פון מאַרקס אויף די בלאַנגקאַץ."
  
  
  אי ך הא ב אראפגענומע ן ד י לעצט ע קלײדער , או ן מײנ ע הענ ט האב ן זי ך ארויפגעהויב ן אי ר קערפער , פארכאפ ט אי ר גרוים ע בריסט . דאס האט געהאט אן אנדער נוץ, אויב אונדזער דזשיילערז האָבן געפֿונען Birgitta און דורכגעקאָכט די ויספאָרשונג ווי סקעדזשולד. ווען איך און דזשין האבן ליב געהאט, וואלטן זיי אונז נישט געשטערט מיט פראגעס וועגן וואס איז גענוי געשען אין ראדיא צימער. איך האָב איר נאָך ניט גאַנץ צוטרוי. זי האט געוואלט עס זאָל זיין שנעל און ופגעקאָכט. איך דיליבראַט האט עס סלאָולי און קאַמלי, ניצן מיין הענט און מויל צו ברענגען איר צו אַ היץ אָרגאַזם. "אייל זיך, ניק, איידער זיי קומען," זי געהאלטן געזאגט. עס זענען פארביי ווייניגער ווי פינף מינוט, און מיר זענען געלעגן זייט ביי זייט אויף די דעקל, ווען די לוקע וואס האט געפירט צו אונזער דעק האט זיך אויפגעהויבן און עס האט זיך באוויזן אן באוואפנטער מאַטראָס.
  
  
  "לאָזן מיר שעפּן דעם, ניק," דזשין וויספּערד.
  
  
  איך האָב געמאַכט מיין הסכמה. װע ן ז י װאלט ן מי ך ארײנגעטראגן , װאל ט ז י געפונע ן א װעג .
  
  
  "זיי זענען דאָ," האט דער מאַטראָס געזאגט צו גאַרד. — איך האב דיר שוין געזאגט...
  
  
  — זינקט די שיף? — האט דזשין געשריגן, זיך אויפגעשפרונגען אויף די פיס און אנגעכאפט די נעץ.
  
  
  טרויעריק האט געקוקט אויף איר נאקעטן קערפער און זיין קין איז אראפגעפאלן. "מיר דערטרונקען זיך, ניק," זי געשריגן, ווענדן צו מיר. "מיר דערטרונקען נישט," האָט גאַרד געזאָגט.
  
  
  זי האט געצויגן די נעץ. "לאָז מיך אַרויס פֿון דאָ," האָט זי געזאָגט. די טיר האט זיך געציטערט אונטער דער קראפט פון איר צארן אטאקע. "איך טאָן נישט וועלן צו דערטרינקען אויב די שיף איז זינקען."
  
  
  — שװײג — האט גארד א בילן. ער האט געקוקט אויף מײן נאקעטן קערפער, א טײװל צוגעדעקט מיט דער פארדעקן, און געלאכט. "עס קוקט ווי איר האָט טריינג צו רויק די דאַמע אַראָפּ, קאַרטער," ער האט געזאגט. — כ׳האב זי געפרואװט בארואיקן — האב איך טרויעריק געענטפערט. "צום באַדויערן, אונדזער וואַסער קרוג איז געפאלן רעכט צו דעם ראָולינג. איצט, אויב איר וואָלט זיין אַזוי גוט ...
  
  
  "גיי אין גיהנום," ער בילן.
  
  
  "מיר דערטרונקען זיך," האָט דזשין היסטעריש געשריגן, ווען טרערן האָבן זיך אָנגעהויבן אין אירע אויגן. — לאז מיך ארויס, מיסטער גארד. איך וועל טאָן אַלץ פֿאַר איר. אַלע. לאז מיך ארויס.'
  
  
  "איז ניט וואָס געטראפן הייַנט בייַ נאַכט נאָך גענוג פֿאַר איר?"
  
  
  "פאַרשילטן קיוט," דזשין געזאגט, סאַבינג אפילו העכער. — פעליני, אויב דו װעסט ניט שװײגן, װעל איך בעטען א םאטמאר, ער זאל דיך שיסן אין האלדז, — האט גארד קאלט געזאגט. ער האט געקוקט אויף מיר. - ווי לאַנג איז דאָס געגאנגען אויף, קאַרטער?
  
  
  'א גאנצע נאכט. זי װאלט געװען גוט װען איר װאלט זיך נישט ארײנגעמישט. איך מיין באמת אז דו זאלסט אראפשיקן א פארוואלטער מיט א שאצל וויסקי פאר דזשין.
  
  
  ״שיקן א פארוואלטער אראפ? צי איר האָבן קיין געדאַנק ווי עס איז ווי אויף דעק, קאַרטער?
  
  
  ― װי זאָל איך װיסן?
  
  
  "איך טראכט." — האט ער זיך ארומגעקוקט. "איך האָב געזאָגט צו קאַפּיטאַן ערגענסען אַז איר זענט זיכער דאָ." אבער אויב עמעצער האט דערהרגעט אַן אַלט מענטש ס מעטרעסע, איר קענען דערוואַרטן אים צו גיין בערסערקס פֿאַר אַ בשעת.
  
  
  איך האב געזאגט. — איז זי זײן בעל־הביתטע ?
  
  
  — בירגיטע, די םיגנאלמאן.
  
  
  — מאגערע פרוי מיט א ביקס — האב איך געזאגט.
  
  
  'יא. און עמעץ האט זי נעכטן פארגאפט און דערהרגעט. איך האָב געזאָגט דעם קאַפּיטאַן אַז דאָס איז ניט איר. איר זאָל זיין צופרידן אַז דאָס איז דער פאַל.
  
  
  גאַרד און דער מאַטראָס זענען אַוועק. דזשין האט זיך צוגעכאפט צו דער וואנט, ביז זיי האבן פארמאכט די לוקע, אירע וויינען האבן אפגעקלונגען דורך דעם קליינעם פלאץ. װע ן ז י הא ט זי ך אװע ק פו ן מעטאל ן או ן הא ט אנגעהויב ן שמײכלע ן , הא ב אי ך אוי ף אי ר געקוקט , מי ט פארשמאכט ע אויגן .
  
  
  "דו וועסט בעסער וויינען נאָך העכער," האָב איך געשעפּטשעט. "אפֿשר זיי הערן. דאָס איז גרויס, אָבער מיר דאַרפֿן צו פאָרזעצן נאָך פינף מינוט. ”
  
  
  זי האט געהאלטן נאך פיר מינוט. עס איז געווען אַזאַ אַ גוט ווייַזן אַז איך באַשלאָסן איך קען צוטרוי דעם משוגע סי.איי.עי. פייגעלע.
  
  
  עס איז גאָרנישט צו זאָגן וועגן וואָס איז געגאנגען צו פּאַסירן, און איך האט נישט ווי צו גיין אויס פון אַקס ס וועג, אָבער ווי לאַנג ווי איינער פון אונדז האָט באַקומען די דאַטן צוריק צו די פאַרייניקטע שטאַטן, מיר קען שלאָגן די באָרגיאַס.
  
  
  דזשין איז געזעסן אויף דער קאָלדרע און געקוקט אויף מיר. - האט ער געזאגט שענדונג, ניק?
  
  
  "איך וועט זאָגן איר וואָס געטראפן, דזשין," איך געזאגט.
  
  
  איך האָב איר דערצײלט די גאַנצע געשיכטע, אַרײַנגערעכנט דעם אינהאַלט פֿון דעם אָנזאָג, װאָס איך האָב געשיקט.
  
  
  "איך האט ניט טראַכטן איר דאַרפֿן צו שענדונג אַ פרוי, ניק," זי געזאגט, פליסנדיק איר האַנט אַראָפּ מיין פוס.
  
  
  אין קאַפּע טאַון זײַנען מיר נישט געבליבן אַזױ לאַנג. דזשין און איך זענען געווען אין אַ גרויס שטעלע צו ריכטער דעם. מיר זענען געווען אין די אַנקער אָפּטייל. וואס דער האנס סקעיעלמאן האט געמוזט אפלאדן אין קאפשטאט האט נישט פארלאנגט קיין פארט איינריכטונגען. אזו י הא ט מע ן אונד ז פאראנקער ט אי ן מאר ק 6 שעה ן או ן דרײצ ן מינוט .
  
  
  אבע ר צװיש ן ד י װא ם האב ן פארלאז ט ד י שיף , זײנע ן געװע ן בלאק ן . דאס איז מיר געקומען אין זינען דעם אנדערן טאג ווען הער טולע און פיר סיילערז זענען געקומען פֿאַר דזשין און מיר. די וועטער אַוועק פון די קעיף פון גוט האָפענונג איז נישט זייער אָנגענעם, אָבער דער קאַפּיטאַן האט, משמעות, באַשלאָסן אַז מיר דאַרפֿן צו רוען אויף דעק.
  
  
  - ווי וועגן אַ שפּריץ און ריין קליידער? ― זאָג איך צו טולאַ.
  
  
  "אויב איר ווילט," ער געזאגט.
  
  
  בלויז איין מאַטראָס איז געווען אויף וואַך ווען איך שאַוערד, און עס איז געווען קלאָר אַז Thule האט דזשין פֿאַר אַ פיל מער געפערלעך מענטש, זינט ער האט אַ נאָענט אויג אויף איר בשעת זי שאַוערד. אָבער ווען איך האָב געטוישט קליידער, האָב איך נישט געהאַט קיין געלעגנהייט אַרויסצונעמען הוגאָ, ווילעמינאַ אָדער פּיער פֿון מײַן באַגאַזש; די מענטשן אויף ברעט די שיף זענען פּראָפעססיאָנאַלס.
  
  
  סוף־כּל־סוף האָט מען אונדז באַגלייט צו דער בריק פֿאַר אַ פֿרעג פֿון קאַפּיטאַן ערגענסען. "איך בין דערשראָקן איך כאָשעד איר אין אַ שרעקלעך פאַרברעכן, הער קאַרטער," האט געזאגט דער קאַפּיטאַן.
  
  
  'הער. גארד האט מיר נעכטן נאכט געזאגט עפעס ענליך — האב איך געזאגט.
  
  
  "איר זענט אַ פייַנט אַגענט אויף ברעט," ער האט געזאגט. "עס מאכט נאָר זינען אַז איך כאָשעד איר."
  
  
  'וואס איז געשען?' איך האב געפרעגט.
  
  
  ער האָט געקוקט פֿון דזשין צו מיר און דערנאָך צוריק צו דזשין. ― איר קענט דאָס, צי נײן?
  
  
  קאַפּיטאַן ערגענסען האָט געוואָלט רעדן וועגן זײַן טרויער. בירגיטטע אַראָנסען איז געפארן אונטער אים עטלעכע יאָר, און זייער שייכות איז שוין געווארן די טעמע פון וויץ צווישן די קאָמאַנדע. דזשין און איך זענען געווען פרעמדע צו וועמען ער קען זאָגן זיין שטיל ליבע צו איר. אין נאָרפאָלק, זי האט פענד אַוועק די אַדוואַנסאַז פון אַ מאַטראָס, און עס איז געווען דער מענטש וואָס איז איצט סאַספּעקטיד פון מאָרד און שענדונג דורך ערגענסען. "איך האָב אים אַראָפּגעלאָזט אין קאַפּע טאַון," האָט געזאָגט דער קאַפּיטאַן, און האָט פאַרענדיקט זיין געשיכטע.
  
  
  "אזוי ער אנטלאפן צו שענדונג עמעצער אַנדערש," דזשין געזאגט. 'נישט עכט.' אין דעם קאַפּיטאַןס געלעכטער איז נישט געװען קײן טראָפּן הומאָר. “אַלגעמיינע באָרגיאַ האט קאַנעקשאַנז איבער אפריקע. און וואָס איז ווערט דאָס לעבן פון אַ נאָרוועגיש מאַטראָס אויף דעם געפערלעך קאָנטינענט?
  
  
  אומגעקערט צו אונדזער טורמע, דזשין דערציילט מיר: "איצט אַן אומשולדיק מענטש איז געהרגעט ווייַל פון אונדז."
  
  
  'אומשולדיק?' — כ׳האב צוגעכאפט די אקסלען. "גענע, קיין איינער וואָס אַרבעט פֿאַר די באָרגיאַס איז אומשולדיק. איך וועל פּרובירן צו צעשטערן מיין שונאים אויף אַלע מעגלעך וועג.
  
  
  "איך האט נישט געדאַנק וועגן עס פריער," זי געזאגט.
  
  
  דזשין איז געווען אַ מאָדנע קאָמבינאַציע פון ומשולד און ינסייט. כאטש זי איז שוין עטליכע יאר געווען אן אגענט, האט זי נישט אפט געהאט צייט איבערצוטראכטן. איך האָב זיך געחידושט צי זי וואָלט זיין אַ הילף אָדער אַ מאַסע ווען מיר טרעפן דעם באָרגיאַ. אונדזער דעק פיר איז געווארן אַ טעגלעך רוטין. א טא ג שפעטע ר הא ט מע ן מי ר דערלויב ט צ ו שװערן . און איך האָב אָנגעהויבן שפּילן מיט דעם קאַפּיטאַן.
  
  
  איין נאַכט, ווען מיר זענען ווידער געווען אין טראַפּיקאַל וואסערן, ער געשיקט צו מיר. דזשין איז געבליבן אויפן בוידעם אונטערן שיטסוואינס כאַטע. ער האט באפוילן מיר זאלן מיט אים אלײן פארשפארט װערן אין זײן כאטע.
  
  
  איך האב אים געפרעגט. - "דו זאלסט נישט נעמען ריסקס?"
  
  
  "איך ריזיקירן מיין לעבן קעגן דיין סייכל, הער קאַרטער," ער האט געזאגט אין זיין אָרעם ענגליש. ער האט ארויסגענומען פון קאסטן שאך און א ברעט. "גענעראל באָרגיאַ וויל זיך טאַקע טרעפן מיט דיר." װאָס װעט איר טאָן, מיסטער? קאַרטער?
  
  
  'טוהן וואס?'
  
  
  “די אמעריקאנער האָבן קיינמאָל פריער געשיקט אַן אַגענט נאָך אַ גענעראַל. ער ווייסט וועגן דיין קילמאַסטער ריי. איך בין זיכער אז ער וואלט דיך בעסער רעקרוטירט ווי דיר אויספירן.
  
  
  "אינטערעסאנטע ברירה."
  
  
  ― דו שפּילט מיט מיר דײַנע שפּילערײַען, הער. קאַרטער. מיט אַלגעמיינע באָרגיאַ איר וועט נישט האָבן צייט פֿאַר שפּילערייַ. טראַכטן וועגן וועמען איר ווילן צו דינען."
  
  
  צומארגנ ס האב ן מי ר זי ך אפגעשטעל ט אויפ ן ים־סוף , װ י א פארקליפט ר הא ט געמאנעװע ר צוזאמע ן מי ט דע ם האנס ס סקײעלמאן . די פראָנט לאָודינג בום אריבערגעפארן די ראַקאַץ צו די ין פון די לאָדער. דזשין און איך זענען אריבערגעפארן אין איר לאַסט טייל, וואָס איז געווען געהאלטן אין ביקס פון הינטן דורך נאָרוועגיש מאַטראָס, און פון די פראָנט דורך אַראַבער מיט ביקס שטייענדיק אויף די רעדערהויז. הער. גארד האט אונדז באגלייט.
  
  
  כ׳האב זיך צוגעלײגט צום הילצערנעם רענטש און צוגעקוקט װי דער האנס סקײעלמאן זעגל אװעק. אין ערשטער איך נאָר געזען די פּאָרט ליכט, אָבער דעמאָלט דער רעשוס געוואקסן און איך געזען אַ ווייַס ליכט אין די שטערן.
  
  
  "איך האָב ניט געדאַנק איך וואָלט פאַרפירן דעם קאָרעטע, אָבער איך שוין פאַרפירן עס," איך געזאגט.
  
  
  הינטער מיין רוקן זענען געגעבן אָרדערס אין אַראַביש. איך האב נישט געוויזן אז איך פארשטיי.
  
  
  "דיין בילעט געלט גייט צו אַ גוט סיבה," האט געזאגט גאַרד.
  
  
  - באָרגיאַ? — האט דזשין געפרעגט.
  
  
  'יא. איר וועט אויך גיין צו אים.
  
  
  זיין איטאַליעניש איז געווען שרעקלעך, אָבער די מאַנשאַפֿט פארשטאנען אים. ז ײ האב ן אונד ז באגלײ ט אונטע ר דע ק או ן מי ר זײנע ן פארשפאר ט געװאר ן אי ן דע ר כאטע . די לעצטע זאַך איך געזען איז אַ טרייאַנגגיאַלער זעגל רייזינג אַרויף. די באַוועגונג פון אונדזער שיף דערציילט אונדז אַ קורס אַריבער די ים צו די עטהיאָפּיאַן ברעג.
  
  
  פון די געשפרעכן שמועסן, וואס איך האב געהערט דורך די הילצערנע ווענט, האב איך אויסגעפירט אז מיר זענען ערגעץ צפון פון אסאב און דרום פון מאסאווע. מיר אַראָפּלאָזן אַנקער. א גרופע מענער זענען ארויפגעקראכן. די מיסאַלז זענען אריבערגעפארן אַרום די דעק. עטלעכע מאָל איך געהערט די געזונט פון פּאַקינג באָקסעס וואָס זענען געעפנט.
  
  
  "ווי זיכער זענען די מיסאַלז?" — פרעג איך דזשין מיט א שושקען.
  
  
  'איך וויס נישט. מען זאגט מיר אז די בורגיא האט נישט גנב'עט די דעטאנאטארן פאר די נוקלעארע קעפ, און איך ווייס אז זיי אנטהאלטן נישט ברענשטאף.
  
  
  אויב די סאָונדס וואָס איך געהאלטן געהער זענען וואָס איך געדאַנק זיי זענען, דעמאָלט Borgia וואָלט האָבן באשאפן אַ פערלי קאָמפּעטענט אָרגאַניזאַציע. רובֿ מענטשן טענד צו טראַכטן פון מיסאַלז ווי בלויז סילינדריקאַל מאָרד מאשינען געמאכט פון צוויי אָדער דרייַ טיילן. אבער אין פאַקט זיי זענען געמאכט פון קאַונטלאַס טיילן, און בלויז אַ גוט, זייער גרויס מאַנשאַפֿט געפירט דורך אַ ראַקעט מומכע קען דיסאַסעמבאַל דרייַ אין איין נאַכט. איבע ר אונד ז הא ט זי ך געקלונגען , װ י ד י נויטיק ע ארבעטער־קראפט ן ארבעט ן דארטן .
  
  
  די כאַטע איז געווארן פאַרשטופט. דער עריטרעישער ברעג פון עטיאפיע איז איינע פון די הייססטע געגנטן אין דער וועלט, און די זון איז שנעל אויפגעשטאנען. עטלעכע מינוט שפּעטער די כאַטע טיר איז אַנלאַקט און געעפנט. גארד האט זיך באװיזן בײ דער טיר מיט א רוסישער מאשין־געװער אין דער האנט. הינטער אים זענען געשטאַנען צוויי מאַטראָס מיט געווער. דער דריטער מאַטראָס האָט געטראָגן אַ פּעקל קליידער. "דו האסט געוויסט וואוהין דו גייסט, קארטער," האט גארד געזאגט. "אויב דיין שיך פּאַסן מיר, איך וואָלט לאָזן איר כאַפּינג דורך די מדבר אין סליפּערז."
  
  
  "איך געוואוסט וועגן דאַנאַקיל," איך אַדמיטאַד. "האָט איר גענומען אַלע די מדבר גאַנג פון מיין ספּאָרטזאַל זעקל?"
  
  
  - ניין, נאָר שיך און דיק סאַקס. דאָס איז די זעלבע מיט מיס פעלליני. איר אויך וועט אָנטאָן ווי אַ געבוירענער.
  
  
  ער האט א ניד געטאן צום מאן מיט די קלײדער. דער מאן האט עס אראפגעלאזט אויפן הילצערנעם דעק. נאך א קאפ פון גארד. ער האט זיך ארויסגעצויגן פון דער כאַטע. גארד איז געגאנגען צו דער טיר. ד י סובמאשין־ביקס ן הא ט אוי ף אונד ז ניש ט אנגעװיזן .
  
  
  "טוישן," האָט ער געזאָגט. "א ווייַס מענטש קען נישט טוישן די קאָליר פון זיין הויט. אבער אויב איינער טרעפט לייב און כייאַנז וואס וועט טייטן איר, איך טאָן ניט וועלן איר זאָל זיין דערקענט דורך דיין קליידער. אַלץ וועט זיין היגע, אַחוץ דיין שיכלעך און וואַטשיז. ער איז אַרױס, האָט אַ געשלאָגן די טיר און זי פֿאַרשלאָסן.
  
  
  "צי מיר טאָן וואָס ער זאגט, ניק?" — האט דזשין געפרעגט.
  
  
  "צי איר וויסן אַן אנדער ברירה ווו זיי טאָן ניט דרייען אונדז גלייך?"
  
  
  מי ר האב ן זי ך אנגעהויב ן אויסטײלן . דאָס איז נישט געווען דאָס ערשטע מאָל, וואָס איך האָב געטראָגן אַראַבישע מלבושים, און איך האָב געוווּסט, אַז די דאָזיקע אומגעלומפּערט-אויסזעענדיקע קליידער זענען אַ סך מער פּראַקטיש, ווי אַלץ וואָס מיר זעען אין דער מערב-וועלט. די ברוין שטאָף איז געווען גראָב צו די פאַרבינדן, און די זויערשטאָף-דיפּליטיד כאַטע איז געווען ומבאַקוועם הייס. איך האב א מאמענט אראפגענומען די קאפ־קלייד.
  
  
  ― װאָס זאָל איך טאָן מיט דעם שלײער? — האט דזשין געפרעגט.
  
  
  ― שװײַג ― האָב איך איר געזאָגט. "און האַלטן דיין אַוטערווער ענג צו דיין גוף." רובֿ פון די מענטשן דאָ זענען מוסלימס. זיי נעמען עמעס סימבאָלס פון ווייַבלעך ריינקייַט."
  
  
  גארד האט זיך אומגעקערט און אונדז באפוילן צו גײן פון שיפל. איך האָב אָנגעטאָן מײַן הוט און מיר זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען. די זון האט געשײנט אויף די בלויע וואסערן פונעם קליינעם בוכטע וואו מיר האבן אראפגעלאזט אנקער, בשעת די מדבר זאמד האבן זיך אויסגעשטרעקט צו מערב. מי ר זײנע ן אראפגעקראכ ן אי ן דע ם קלײנע ם שיפל , מי ט א שטריק־לײטער . און באלד האט מען אונדז גענומען צום ברעג.
  
  
  דזשין האט זיך ארומגעקוקט אויפן קאר. דאָס איז נישט געשען. — לאמיר גײן, — האט גארד געזאגט.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן דרײ ק קילאמעטע ר טי . צװ ײ מא ל זענע ן מי ר פארבײגעגאנגע ן װעגן , רוט ן אויפ ן זאמ ד או ן שטײנע ר פו ן גרוים ע לאסטאס . ז ײ האב ן זי ך ניש ט אויםגעזע ן צו ם פארנומען , אבע ר װע ן מי ר האב ן זי ך דערנענטערט , פלעג ט אונד ז גא ר באפעלן , זי ך אפצושטעל ן או ן שיק ן מענטש ן מי ט בינאקולאר ן זוכ ן יעד ן דערנענטערנדי ק פארקער . דער טעריין איז געווען מערסטנס נאַקעט זאַמד, אָבער דער מדבר איז געווען רייד מיט היללס און ראַווינעס סעראַונדאַד מיט קליפס. מי ר זײנע ן דורכגעגאנגע ן דע ם צװײט ן װעג , האב ן מי ר זי ך געדרײ ט צ ו צפון , או ן ארײ ן אי ן אײנע ם פו ן ד י שמאָל ע גאםן . דאר ט האב ן מי ר זי ך אנגעשלאס ן אי ן קעמל־קאראװאן .
  
  
  צווישן די פעלזן זענען געווען באהאלטן ארום פינף און זיבעציק קעמלען. יעדע ר אײנע ר הא ט געהא ט א רײטער . ד י מענע ר האב ן גערעד ט א צעמיש ן שפראכן . די איינציקע שפּראַך וואָס איך האָב געלערנט איז אַראַביש. איך אויך געהערט עטלעכע פֿאַרבונדענע שפּראַכן צו אַראַביש, עפשער סאָמאַליש דייאַלעקץ. ע ס אי ז ניש ט שװע ר געװע ן צ ו זע ן ד י פאראנטװארטלעכע . ז ײ זײנע ן געװע ן אנדער ש אנגעטאן . און פילע זענען געזעסן אָן הוט אין די שאָטן פון די שטיין. זייער הויט איז געווען ליכט ברוין. זיי זענען פון דורכשניטלעך הייך און טראָגן הויך וואַווי האַירסטילעס. ס׳רובֿ האָבן געהאַט געפֿאַלענע אויערלעבלעך און אַ זאַמלונג בראַסלעטן. איך האב נישט געהאט קיין סך אינפארמאציע פאר דעם אויפגאבע, אבער די מענטשן פון אקס האבן מיר געווארנט וועגן דעם דאנקיל, א פאלק וואס האט געהייסן נאך דעם מדבר וואס זיי האבן געהערשט. ד י צעפאלענ ע אויערשאפ ט זײנע ן געװע ן א זכרונ ה פו ן דע ם ערשט ן שונא , װא ם ז ײ האב ן אומגעבראכט ; בראַסעלעץ זענען טראָופיז פֿאַר ווי פילע קעגנערס אַז די וואָריער האט דיפיטיד.
  
  
  "מער ווי הונדערט קעמלען גייען שוין אינלאנד," האָט גאַרד געזאָגט.
  
  
  "איר האָט געמאכט עטלעכע פּראָגרעס," איז מיין באַמערקונג. "כאַפּן די מגפה," איז געווען זיין ענטפער.
  
  
  זײַן רעאַקציע האָט מיך איבערראַשט. די דאָזיקע סצענע האָב איך אַ צײַט געלערנט, און דערנאָך האָב איך פֿאַרשטאַנען, וואָס דער נאָרוועגיש אַסיסטאַנט האָט אַזוי יראַטאַבלי רעאַגירט. גאַרד איז געווען אַן עקסטרע אויף דער נעסיע, אַ מאַטראָס וואָס איז געווען אויס פון אָרט אין דער מדבר. ער האט זיך אויפגעהויבן פון דעם שטײן, אויף װעלכן ער איז געזעסן, װען דער װירטער, שמייכלענדיקער דאנקיל איז צוגעקומען. "דאָס איז לויגי," האָט גאַרד געזאָגט אויף איטאַליעניש. "זיין פאַקטיש נאָמען איז נישט לויגי, אָבער איר קענען נישט זאָגן זיין פאַקטיש נאָמען."
  
  
  אויב גארד האט דאס גערעכנט פאר א אַרויסרופן, האב איך נישט געהאט קיין כוונה צו ענטפערן. איך האָבן אַ טאַלאַנט פֿאַר שפּראַכן קאַמביינד מיט גענוג סייכל צו וויסן ווען צו פאַרהיטן אַז איך טאָן ניט פֿאַרשטיין עפּעס.
  
  
  דאנקיל האט א קוק געטאן אויף גארד אן באװעגעניש. מי ט דע ר לינקע ר האנ ט הא ט ע ר געמאכ ט פא ר גארד , א ז ע ר זא ל אװעקלײג ן ד י ביקס . דער גרויסער מאַטראָס האָט געוואָלט פּראָטעסטירן, אָבער האָט זיך דאַן געענדערט. דאנאקי ל הא ט זי ך צוגעקער ט צ ו אונדז .
  
  
  "קאַרטער," ער געזאגט, ווייזן אויף מיר. "פעליני". ער האט געקוקט אויף דזשין.
  
  
  "יא," איך געזאגט.
  
  
  זײַן איטאַליעניש איז נישט געווען בעסער פֿון גאַרד. אבער עס איז אויך נישט פיל ערגער.
  
  
  - איך בין דער קאַמאַנדער פון דיין קאַראַוואַן. מיר פֿאָרן אין דרײַ קאַראַוואַנז. וואס ווילסטו פרעגן?'
  
  
  איך האב געפרעגט. - 'ווי ווייט?'
  
  
  "עטלעכע טעג. די קעמלען טראגן אונדזער וואַסער און לאַסט פֿאַר אַלגעמיינע באָרגיאַ. אלע מענער און פרויען גייען. עס איז גאָרנישט אין דעם מדבר אַחוץ מיין מענטשן און טויט. ס'איז נישטא קיין וואסער אויב דו ביסט דאנקיל. האסט דאס פארשטאנען?'
  
  
  'יא'.
  
  
  'פייַן.'
  
  
  "לויגי, דער מענטש איז געפערלעך," האט געזאגט גאַרד. "ער איז אַ פאַכמאַן רוצח. אויב מיר טאָן ניט ...
  
  
  "איר טראַכטן איך האָבן נישט געהרגעט אַ פּלאַץ פון מענטשן?" לויגי האט אנגערירט די בראַסעלעץ אויף זיין האַנטגעלענק. ע ר אי ז געבליב ן אומפאסנדיק , קוקנדי ק אוי ף מיר . "צי איר טייטן דיין קעגנערס מיט אַ פּיסטויל, קאַרטער?"
  
  
  'יא. און מיט אַ מעסער. און מיט דיין הענט.
  
  
  לויגי האט געשמייכלט. "איר און איך קען טייטן יעדער אנדערע אויף דעם יאַזדע, קאַרטער." אבער ס'איז נישט ריכטיג. גענעראל באָרגיאַ וויל זיך טרעפן מיט דיר. און איר זענט סעראַונדאַד דורך מענטשן וואָס וועט באַשיצן איר פון די שונאים פון דאַנאַקיל. צי איר וויסן עפּעס וועגן דעם מדבר?
  
  
  — איך װײס עפעס װעגן דעם.
  
  
  'פייַן.'
  
  
  ער איז געגאנגען. איך האָב גערעכנט זײַנע בראַסעלעץ. אויב איך וואלט נישט געפעלט איינעם, וואלט עס געווען פערצן. איך צווייפל אַז עס איז געווען אַ היגע רעקאָרד, אָבער עס איז געווען אַ בעסער ווארענונג ווי לויגי קען האָבן אויסגעדריקט אין קיין וואָרט.
  
  
  שפעט אינדערפרי האט ארום א דריטל פון דער גרופע זיך געשאפן א קאראװאן און זיך אװעקגעפארן. װע ן אי ך הא ב צוגעקוק ט ז ײ אװעקגײן , הא ב אי ך באװאונדער ט ד י ארגאניזאציע . דאנקילס זענען געווען עפעקטיוו. ז ײ האב ן זי ך שנע ל צוגעשטעל ט ד י קעמלע ן מי ט זײער ע רײטער , ארײנגעבראכ ט ד י געפאנגענע ם או ן איבעריק ע מענטש ן אי ן מיט ן או ן זי ך צוריקגעצויג ן או ן זי ך אפגעזוכ ט מי ט ד י אויגן , כאט ש ז ײ זענע ן נא ך געװע ן אי ן באשיצ ט פו ן דע ר גאם . אפיל ו ד י קעמל־טרײבע ר האב ן פארשטאנע ן ד י מיליטעריש ע פינקטלעכקײ ט פו ן דע ר פאָרמירונג . זיי טענהן נישט וואו זייערע פירער שטעלן זיי. ד י מענער , װא ס האב ן באװאכ ט ד י געפאנגענע , האב ן ניש ט געשריג ן או ן געשלאגן , נא ר געגעב ן שטיל ע באפעלן , װא ס זײנע ן גי ך דורכגעפיר ט געװארן . די אַרעסטאַנטן אַליין האָבן זיך גאָר פֿאַראינטערעסירט אין מיר.
  
  
  א טײ ל האב ן געהא ט קײטן , כאט ש ד י שװער ע טײל ן זײנע ן געװע ן אראפגענומע ן . טײ ל פו ן ז ײ זײנע ן געװע ן פרויען , ד י מערסט ע פו ן ז ײ זײנע ן װידע ר געװע ן טונקל־הויט . עטיאפיע, ווי אַ סיוואַלייזד לאַנד וואָס זוכט די האַסקאָמע פון די twentieth יאָרהונדערט וועלט, אָפפיסיאַללי דערלאָזן נישט שקלאַפֿערייַ. צום באַדויערן, די נייַע טראדיציעס האָבן נישט נאָך גאָר דורכגעגאנגען עטלעכע רעזידאַנץ פון די וואַסט אפריקאנער מדינה. פֿון צייט צו צייט, רעגירונגען אין מזרח אפריקאנער און אַסיאַן לענדער אַרום די אינדיאַנישער אקעאן שלאָגן שקלאַף טריידערז, אָבער קיין רעגירונג באַאַמטער וואָלט טראַכטן פון אַנגגערינג זיי אָדער שטיין אין זייער וועג. סוחרים אין מענטש פלייש האַלטן פּריוואַט אַרמיז, און עס וועט זיין פילע סענטשעריז ביז דער מנהג פון איין מענטש צו שקלאַף דעם אנדערן איז אויסגעראטן.
  
  
  — זענען די דאזיגע מײדלעך קנעכט? — האט דזשין שטיל געפרעגט.
  
  
  'יא'.
  
  
  זי האט ביטער געשמײכלט. "איין טאָג ווען איך בין געווען אַ טיניידזשער, מיר גערלז געגאנגען צו היטן אַ שטיל פֿילם. עס האט געוויזן אַ מאַסע פון קנאַפּלי-קלאַד וואָמען ווערן פארקויפט אויף ליציטאַציע. מי ר האב ן זי ך אל ע געקכײכ ט או ן גערעד ט װעג ן װ י שרעקלע ך ס׳אי ז געװע ן צ ו זײ ן אי ן אז א ליציטאציע . אבער יעדער פון אונדז האט אונדזער אייגן פאַנטאַסיז וועגן זיך אין אַז סיטואַציע. צי איר טראַכטן איך בין טאַקע געגאנגען צו לעבן דעם פאַנטאַזיע, ניק?
  
  
  "איך צווייפל עס," איך געזאגט.
  
  
  'פארוואס נישט?'
  
  
  - ווייַל איר זענט אַ פאַכמאַן אַגענט. איך גלייב נישט אז דו וועסט האבן מזל צו זיין די ווייב פון עפעס א פירער. באָרגיאַ וויל וויסן וואָס מיר ביידע וויסן, און דער ממזר איז מיסטאָמע גרויזאַם.
  
  
  "דאנק איר," זי געזאגט. "איר זיכער וויסן ווי צו מאַכן עמעצער לאַכן."
  
  
  "פארוואס טאָן ניט איר צוויי שווייַגן?" — האט גארד געזאגט.
  
  
  "פארוואס לייגסטו נישט דיין פּנים אונטער דעם קעמל'ס קלעפ," האָט אים דזשין געענטפערט.
  
  
  דאָס איז וואָס איך ליב געהאט וועגן דזשין - איר פייטינג ינסטינגקץ גלייַכן איר פעלן פון סייכל. גארד האט ארויסגעלאזט א ברויזנדיקן ברום, וואס האט געמוזט דערשראקן יעדן קעמל אין דער געגנט, איז אויפגעשפרונגען אויף די פיס און האט זיך געשלאגן מיט די פויסט זי אראפצוקלאפן פונעם שטיין, אויף וואס מיר זענען געזעסן.
  
  
  איך האָב געכאַפּט זײַן אָרעם, אַרײַנגעוואָרפֿן מײַן וואָג פֿאָרויס, פֿאַרדרייען מײַן לענד און אַקסל, און אים אַרײַנגעוואָרפֿן אויף זײַן רוקן.
  
  
  "איצט איר האָט טאַקע רוינד אַלץ," איך געמורמלט צו דזשין. עטלעכ ע דאנקיל ן זײנע ן צוגעלאפ ן צ ו אונדז . װע ן ז ײ האב ן דערזע ן גארד ן ליג ן אויפ ן דיל , האב ן טײ ל געלאכט . א שנעלע שמועס האט מיר דערצײלט, אז די װײניקע, װאם האבן געזען, װאם איך װארפן גארד צו דער ערד, האבן דאס איבערגעגעבן פאר די אנדערע.
  
  
  גאארד האט זיך לאנגזאם אויפגעהויבן. "קאַרטער," ער האט געזאגט, "איך וועל טייטן איר."
  
  
  איך האָב געזען לויגי שטייענדיק אין אַ קרייַז אַרום אונדז. איך האב זיך געחידושט וואס די דאנקילס האבן געטוהן. גארד האט אפשר געװאלט מיך הרגענען, אבער כ׳האב נישט געהאט קײן כוונה אים צו הרגענען. איך וואָלט נישט אַרויספאָדערן. און די באַגרענעצונג וואָלט נישט מאַכן דעם קאַמף גרינגער.
  
  
  ער איז געווען הויך, לפּחות פינף פֿיס, און אַ גוט צוואַנציק פונט שווער ווי מיר. אויב ער איז געווען ביכולת צו שלאָגן מיר מיט זיין ריזיק פויסט אָדער אויב ער געכאפט מיר, איך געווען גאָר צעמישט. ער איז צו מיר צוגעגאנגען מיט אויפגעהויבענע הענט. גאַרד איז געווען אַ באַרימערייַ, שטאַרק גענוג צו זעץ אַ ברודיק מאַטראָס ווען אָרדערד, אָבער גרינג רויב פֿאַר אַ אַה אַגענט אויב ער געוויינט זיין טריינינג ריכטיק.
  
  
  גארד האט אטאקירט. איך סטעפּט צו דער זייַט און מיד קיקט מיט מיין רעכט פֿיס ווי איך געביטן שטעלע. דער לאנגער מדבר כאלאט איז מיר געווען אין וועג, אז מיין לונג האט אים נישט אראפגעקלאפט. פארלאםע ט פו ן ד י קלײדער , הא ט מײ ן פוס , געכאפ ט גאארד ן נא ר אויבערפלעכקײ ט אי ן דעפראגם , א ז ע ר הא ט בלוי ז געקראכ ט װ י ע ר הא ט זי ך א ביסל . איך טויב צו דער ערד און ראָולד, שאַרף שטיינער דורכשטעכן מיין צוריק. װע ן אי ך הא ב װידע ר זי ך אויפגעשטעלט , הא ב אי ך זי ך צעװאקס ן או ן געפיל ט ד י הענ ט הינטער ן מיר , װא ס האב ן מי ך צוריקגעשטופ ט אי ן צענטער ם קרײז , פאר ן שטײענדיק ן דאנקיל .
  
  
  ער האט װידער אטאקירט. אי ך הא ב פארשפאר ט זײ ן װילדע ר רעכטע ר אטא ק מי ט מײ ן רעכטע ר פארארם , זי ך געדרײט , א ז זײ ן קלאפ ן הא ט מי ר געפעלט , או ן אי ם געכאפ ט מי ט א לינק ן שלא ג צװיש ן זײנ ע אויגן . ער האט געשאקלט, געשאקלט מיטן קאפ. זיין לינקס בריק געכאפט מיר אין די ריבס און איך גאַספּט ווי ווייטיק שאָס דורך מיין גוף.
  
  
  גארד האט זיך װידער אנגעפאלן, געשװינדלט מיט די פויסטן. אי ך הא ב אי ך זי ך אונטערגעכאפ ט אונטע ר זײנ ע ארעם , או ן געלײג ט בײד ע הענ ט אוי ף זײ ן בו ך או ן ברוסט . איך האָב דערפֿילט זײַנע גרויסע פֿוסן לאַנדן אויף מײַן רוקן. טרעטנדיק צוריק, האָב איך אָפּגעריסן אַן אַנדער לינק פֿון זיינע און געלונגן צו כאַפּן זײַן גאָמבע מיט דער לינקער פויסט. דער קלאפ האט אים אויפגעהויבן, אבער ער האט נישט געװאלט פאלן. אי ך הא ב אי ך געװארפ ן מײ ן גאנצ ע װאג ט אוי ף דע ר רעכטע ר האנט , װא ס הא ט אי ם געטראפ ן גלײ ך אונטער ן הארץ . געפאלן .
  
  
  אַ אַראַביש קול איז געקומען פֿון הינטער מיר: "הרגענען דעם ממזר."
  
  
  לאנגזאם האט זיך גארד ארומגערינגלט און זיך אראפגעלאזט אויף אײן קני. איך אריבערגעפארן צו ציל מיין שווער מדבר שטיוול אונטער זיין גאָמבע. ע ר הא ט זי ך געכאפ ט צ ו דע ר ביקס ן אויפ ן גאַרטל . עס זאָל האָבן געווען נאָענט, אָבער איך געדאַנק ער איז געגאנגען צו דרייען איידער איך דערגרייכן אים.
  
  
  א געשטאלט אין ברוין האט געבליצט אויף לינקס. דער קלאנג פון דעם בענט האט ארויסגעקלאפט דעם סובמאשין ביקס פון גארד'ס הענט. דאס ביקס האט זיך װידער אויפגעהויבן און געלאנדעט מיט א קראך אויף גארד׳ם ברוסט, אים צוגעקלעפט צו דער ערד.
  
  
  "האַלטן," האָט לויגי באפוילן. ער האט אויסגעדרייט דעם ביקס און עס געצילט אויף דעם געבויגן גארד.
  
  
  שטאַרקע אָרעמס האָבן מיך אָנגעכאַפּט פֿון הינטן און מיך צוגעדריקט צו מײַן גוף. איך האב נישט קעגנגעשטעלט.
  
  
  — ער... — האט גארד אנגעהויבן.
  
  
  "איך האָב דאָס געזען," האָט לויגי געזאָגט. "מייַן מענטשן געזען עס."
  
  
  ער האט געשטופט אין גארד מיט דער פאס פון ביקס. 'שטיי אויף. מע גײט אװעק מיט דער נעקסטער קאראװאן.
  
  
  גארד האט זיך נאכגעגעבן. ער האט אויפגעהויבן זײן ביקס. ד י דאנקיל ן זײנע ן נא ך געװע ן ארו ם אונדז . ער האָט אַרײַנגעוואָרפן אַ בייזן בליק אין מיין ריכטונג און אַרײַנגעלייגט דאָס געווער אין זײַן כאָלטער. פיר דאנקילס האבן אים באגלייט, ווען ער איז אוועק מיט לאמעלע טריט.
  
  
  לויגי האט א ניד געטאן. די מענער, װאָס האָבן מיך געהאַלטן, האָבן מיך געלאָזט גײן. לויגי האָט אָנגעוויזן מיט זיין ביקס אויף דעם שטיין וואָס דזשין איז געזעסן אויף און איך האָב זיך אַראָפּגעזעצט. "איר זאָגן איר געהרגעט מענטשן מיט דיין אייגן הענט, קאַרטער," ער האט געזאגט. — פארװאם האסטו ניט דערהרגעט גארד?
  
  
  "איך איז געווען דערשראָקן איר וואָלט ניט ווי עס."
  
  
  "איך וואָלט ליבע עס. דער, וואָס באַפעלט דעם ים, באַפעלט ניט אין דער מדבר. קאַרטער, איר וועט נישט פּרובירן צו טייטן מיר.
  
  
  ער האט געקלונגען זייער איבערצייגט און איך בין מסכים מיט אים.
  
  
  די צווייטע קאַראַוואַן איז אַוועק נאָכמיטאָג. יענע נאכט זענען מיר געשלאפן אין טשלוי. צװ ײ מא ל הא ב אי ך זי ך אויפגעװעק ט או ן דערזע ן ד י געבוירע ר שטײע ן װאכן .
  
  
  דעם אנדערן טאג זענען מיר כעדאַד מערב.
  
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  איך האָב קיינמאָל געזען לויגי מיט אַ קאָמפּאַס, כאָטש איך האב אָפט געזען אים לערנען די שטערן בייַ נאַכט. עס מיינט אַז ער האט נישט אַפֿילו האָבן אַ גראָב סעקסטאַנט. אפנים , אי ז ע ר געװע ן אזו י באקאנ ט מי ט דע ם שטערנע ם הימל , א ז ע ר הא ט דערפו ן געקענ ט באשטימע ן אונדזע ר פאזיציע . אָדער אפֿשר ער איז געווען נאָך אַ שטעג ער קען לייענען. אויב דאָס איז דער פאַל, ער קען מיד גיין און באַקומען זיין וויזערד גראַד. פיל פון מזרח דאַנאַקיל איז אַ וואַסט יקספּאַנס פון זאַמד און אַזוי פייַנדלעך צו לעבן אַז גאַנץ ריווערס פאַרשווינדן און יוואַפּערייט אין זאַלץ פּאַנס.
  
  
  מי ר האב ן זי ך געמאכ ט א גוטע ר פארשריט , טרא ץ דע ר שטארקע ר הי ץ או ן אמאליק ע זאמד־שטורמען , װא ס האב ן אונד ז געצװונגע ן צ ו שלעפ ן גראב ע קלײדע ר איבע ר ד י פנימער , או ן זי ך צוזאמע ן צונומען . כאט ש אי ך בי ן נא ר געװע ן א געפאנגענער , או ן דעריבע ר ני ט געװאום ט װעג ן דע ם אקטױו ן פארשריט ן פו ן דע ר קאראװאן , הא ב אי ך פארשטאנע ן פארװא ם לויגי , הא ט אונד ז געצװונגע ן צ ו איילען . דאָס פֿאָלק האָט געטרונקען װאַסער, און די קעמלען האָבן גאָרניט געטרונקען.
  
  
  אויפ ן פערט ן טא ג פו ן אונדזע ר רײזע , װע ן מי ר זײנע ן דורכגעגאנגע ן אי ן א מדבר , אינגאנצ ן באדעק ט מי ט זאמד , אומאינטערעםיר ט פו ן שטײנער־פארמאציעס , הא ט זי ך אוי ף א רעכט ס פו ן אונדזע ר רעכט ן זאמד־באמערק ע באװיזן א מאס ע שרײענדיק ע או ן שרײענדיק ע דאנקיל ס או ן אנגעהויב ן צ ו שיסן .
  
  
  דער דרייווער הינטער מיר האט געשװוירן הויך און געװארפן זײן חיה צו דער ערד. אי ך הא ב גי ך געמאכ ט א ז דע ר קעמ ל אי ז פארבליב ן צװיש ן מיר , או ן ד י אטאקערס . איך האָב מקנא געווען די דאָזיקע קאַפּריזיקע בהמות, ניט נאָר ווײַל זיי האָבן אַזוי שלעכט געשמעקט, נאָר אויך, ווײַל זיי האָבן ווי געפֿעלן צו ביסן יעדן, וואָס איז צו זיי צו נאָענט. אבער איצט האב איך געהאלטן א קעמל ביס ווי ווייניגער ערנסט ווי א ביקס קויל.
  
  
  אלע רידער האבן שוין אראפגעלאזט די קעמלען צו דער ערד און האבן אנגעהויבן אראפנעמען די ביקסן פון די פלײצעס. באַהאַלטענע אין זאַמד נעבן דעם קעמל'ס ראַמפּ, האָב איך געשאצט די אַטאַקע קראפט אויף פופצן-צוואַנציק מאַן. מי ר האב ן געהא ט פינ ף או ן צװאנצי ק טרײבע ר או ן זעק ס װעכטער , אוי ך פי ר פרויע ן או ן צװ ײ מענער . ד י קויל ן האב ן מי ר געווארפ ן זאמ ד אי ן פנים , או ן אי ך הא ב זי ך צוריקגעצויגן . איך בין געווען הינטער אַ גאַנץ פעטן קעמל און די קוילן וואָלטן נישט אַזוי גרינג דורכגעגאַנגען. כ׳האב געטראכט װעגן װילהעלמינא ערגעץ אויף ברעט אויף דער האנס סקײעלמאן און געװאלט, אז זי איז געװען מיט מיר. עטלעכע אַטאַקערז זענען ין די לוגער.
  
  
  אמווייניקסטנס צוויי פון אונזערע דאנקיל וועכטער זענען געפאלן, צוזאמען מיט עטלעכע פון די מהוץ. די יבערראַשן באַפאַלן ניגוד אונדזער מייַלע אין נומערן. אויב לויגי און זיין גייז קענען נישט מאַכן עטלעכע שעדיקן געשווינד, מיר זענען אין גרויס קאָנפליקט. צומ גליק, די זאַמד באַרגרוקן איז געווען פּונקט צו אונדזער רעכט. אויב ווער עס יז געווען אויף די אנדערע זייַט, מיר זענען געשטארבן אין די קרייַז-פייער.
  
  
  א דערנעבנדי ק קעמל , הא ט געשריג ן מי ט יסורים , װע ן ע ם אי ז געשלאג ן געװאר ן פו ן א קויל . זײנ ע צעשפיצט ע כובע ן האב ן זי ך צעשפאלט ן דע ם שאַרבן . איך האָב אָנגעהויבן צווייפל אין דער זיכערקייט פון מיין אייגענעם באַשיצן. דעמאל ט הא ט מײ ן קעמל , פו ן שרעק , אדע ר פו ן סימפאטי ע צ ו דע ם פארװאונדעט ן קעמל . דער דרייווער האט זיך אויפגעשטעלט. געשאלטן האט ער געשאסן פון דעם אלטן מ 1 ביקס וואס ער האט געהאט. פּלוצעם האָט ער זיך צעשפּרײט די אָרעמס, זיך אַװעקגעלאָפֿן און געפֿאַלן צו דער ערד.
  
  
  איך בין קריכן צו אים. פֿון אַ לאָך אין האַלדז איז אים געפֿאַלן בלוט. איך האב געהערט די שריטע געשרייען פון פרויען, און נאך צוויי מענער זענען געפאלן אויף מיר רעכטס... די קויל האט געפעלט מיין קני מיט אן אינטש.
  
  
  — מיר דארפן זיך אריינמישן — האב איך געמורמלט. איך האָב געכאַפּט דעם שאָפערס מ 1 ביקס און זיך צוריקגעקריכן אַרום דעם קעמל'ס ראַמפּ. ווי איך ליג דאָרט איך שאָס אַ דאַנאַקיל ווי עס געלאפן אַראָפּ די בערגל. ער טױב פֿאָרויס. איך האב געצילט אויף דעם אנדערן אטאקע. די ביקס האט קליקט. דער קויל האט מיר געפײפט איבערן קאפ.
  
  
  אי ך הא ב גלײ ך רעאגיר ט או ן זי ך שנע ל צוריקגעקריכ ט צ ו דע ם טויטע ן דרייווער , דע ר זאמ ד הא ט זי ך ארײ ן אי ן מײנ ע קלײדער . זײ ן אמוניציע־בעלט ן הא ט זי ך ארײנגעפלאקער ט אי ן זײנ ע ברוינע ר קלײדער , או ן אי ך הא ב אי ם געמוז ט צװ ײ מא ל פארדריי ן זי ך באפרײען . אין דעם מאָמענט איז מיר נישט געקומען קיין איין קויל. איך האָב געשווינד געפֿונען אַ נייַע זשורנאַל פון אַממאָ און זיך אויסגעדרייט צו היטן די פייערפייטערז.
  
  
  ארום א טוץ פון די אטאקעס זענען נאך געשטאנען, אבער אמווייניגסטנס האבן מיר געשאסן גענוג קוילן צו אפשטעלן זייער ערשטע אטאקע. שטײענדי ק אדע ר קניע ן אוי ף דע ר זאמדיקע ר שפאנונג , האב ן ז ײ אוי ף אונד ז געשאסן . איך האב זיך אראפגעקניט און אויסגעקליבן א ציל. איך האב אמאל געשאסן. איך האָב געזען דעם מענטש צעמישט, אָבער משמעות איך האט נישט טייטן אים. קללה די ML ווי די ערגסט מיליטעריש וואָפן אלץ געמאכט, איך אַדזשאַסטיד זיין ציל אַ ביסל צו די רעכט און פייערד ווידער.
  
  
  ער האט אראפגעלאזט זײן ביקס. איך בין געווען צו ווייט אוועק צו זען זיין אויסדרוק, אבער איך האב געמיינט אז ער האט אויסגעזען צעמישט. מיט א פארזיכטיק ציל, האב איך נאכאמאל געשאסן. ער איז געפֿאַלן מיטן קאָפּ אין זאַמד אַרײַן, עטלעכע מאָל אַ רוק געטאָן דעם פוס און זיך געפרוירן.
  
  
  א הויכער קעמפער אויף לינקס פון דער ליניע פון אטאקעס איז אויפגעשפרונגען אויף די פיס און האט אנגעהויבן שיסן אין מיין ריכטונג. כ׳האב געמײנט, אז זײן ציל מוז זײן א שרעק, קײן אײן קויל איז אפילו נישט נאנט צו מיר, אבער דאן האט מײן קעםל געשריגן. ער האט געפרואװט אויפשטײן אויף די פיס, װען דער קויל האט צעבראכן א טײל פון דער װאג אויפן רוקן. איך האב מיך אריבערגעצויגן צום קאפ פון דער קאראװאן כדי נישט צו זײן אויפן װעג פון דער דערשראקענער חיה. קויל ן האב ן אויפגעהויב ן זאמ ד ארו ם דע ם װײטערדיק ן קעמל , או ן פּלוצעמדיק ע געשרײע ן פו ן בײד ע זײט ן קאראװאן , האב ן מי ר דערצײלט , א ז ד י אטאקירט ע קעמפ ן פרוב ן צ ו צװינג ן אונדזער ע קעמלען . זיבן־אכט קעמלען זײנען שוין געשטאנען אויף די פיס, צוגעלאפן אהין און צוריק, צעטרעטן די פארטיידיקער. ד י ברעמען האבן אראפגעלאזט די וואפן און צוגעלאפן צו זיי. צוויי מענטשן זענען ווידער געפאלן, דערשאָסן דורך די באַנדאַץ.
  
  
  איך בין געלאָפן פאָרויס צו דער קאַראַוואַן ביז איך דערגרייכט די געפאנגענע, ווו איך געפונען אַ עפענען געגנט צו דרייען. ד י אטאקע ר זײנע ן איצ ט געװע ן א ס ך נענטער , או ן װע ן אי ך הא ב זי ך געװארפ ן אויפ ן בויך , כד י צ ו צילן , הא ב אי ך געוװסט , א ז מי ר װעל ן פארלירן . דע ר הויכע ר קעמפער , אוי ף לינק ס פו ן דע ר שונא־ליני ע אי ז געװע ן זײע ר פירער . עס האָט מיר גענומען צוויי שאָס צו נעמען אים אַראָפּ.
  
  
  דער דאנקיל־װעכטער אויף מיר לינקס האט עפעם א געשרײ געטאן, זיך אויפגעשטעלט און געשאסן אין דער דערנענטערנדיקער ליניע. נאך א באנדיט איז געפאלן. דאן איז אויך דער וועכטער געפאלן. כ'האב געהאט דריי שיסן. איך האב געשאסן אויף איינעם פון די אטאקעס.
  
  
  איך האב זיך ארומגעקוקט. איך קען נישט געדענקען ווו איך דראַפּט די M1 אַממאָ. אבער ערגעץ, בשעת איך ויסמיידן די קעמלען, איך מוזן האָבן דראַפּט זיי. אי ך הא ב געכאפ ט דע ם געפאלענע ן װעכטער ס ביקס . עס איז געווען אַ לי-ענפיעלד, אַ גוט ביקס, אָבער אַלט. כ'האפענדיג אז עס וואלט נאך אלץ געווען א גוטער שיסער, האב איך עס געצילט אויף די דערנענטערנדיקע אטאקעס וועלכע האבן זיך פארמאכן אויף אונז. נאך א צווייטער איז געפאלן, געשאסן אין מאגן פון נאָענטקייט.
  
  
  א רייע שיסער האט געקלונגען אויף מיר לינקס, און נאך צוויי אטאקעס זענען געפאלן. בלויז פיר־פינף זײנען געבליבן אין דער שורה, אבער זײ האבן זיך גיך דערנענטערט. מייַן ביקס קליקט. ליידיק. ― פֿאַרשילטן ― האָב איך געשריגן.
  
  
  דאנקיל האט מיך געשאסן פון צען פיס װײט. און דאָך האָט ער מיך ניט געקענט שלאָגן. איך האב גיך אויסגעדרייט דאס ביקס און אים געשלאגן מיטן הינטן אין פנים. װע ן ע ר אי ז געפאל ן הא ב אי ך װידע ר געשלאג ן אונד ז אי ן ד י הילצערנ ע שטא ק או ן זײ ן שאַרבן .
  
  
  ער האט געטראגן א מעסער אויפן גארטל. זײ ן ביקס איז געפאלן צו װײט פאר אים צו דערגרײכן, װען דער נעקסטער ברוינ־קליידער אטאלער איז צוגעקומען. איך האב געכאפט א מעסער און זיך אראפגעקראכט צו קאנפראנטירן דעם אטאקענדע באנדיט. ער האט אויפגעהויבן זיין ביקס הויך, און איך דאַקט אונטער זיין ופגעקאָכט קלאַפּ. דער זאַמד איז געווען נעבעך שטיצן, אַזוי די מעסער קלאַפּ איך האט פּלאַננעד צו די מאָגן בלויז גרייזד זיין ריבס.
  
  
  ער האט געשריגן װי ער איז מיר פארבײגעפלויגן. איך האב זיך שנעל אויסגעדרייט צו לויפן נאך אים. עטלעכע מער שאַץ ראַנג אויס אַרום אונדז, נאכגעגאנגען דורך די סקרימז און גראַמז פון וואָריערז אין האַנט-צו-האַנט קאַמבאַט. מיין קעגנער האט אראפגעלאזט זיין ביקס און ארויסגעצויגן א מעסער.
  
  
  א שמייכל האט אים געקרײזלט, װען ער האט זיך געכאפט, אז איך בין נישט דאנקיל. זײַנע בראַסעלעץ האָבן געפֿינקלט אין דער זון. ארום אונדז האט געשלאגן א גאנצע מלחמה, אבער דער אלוועלט האט זיך פארנומען צו אונז ביידע.
  
  
  ע ר אי ז ניש ט געשטאנע ן פאראויס , האלטנדי ק דא ם מעסער . איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט און זיך צוריקגעצויגן. די קרומע בלייד האט מיר געשטערט. די הענטל געווען פאַלש. אויב הוגאָ וואָלט געווען מיט מיר, איך וואָלט האָבן זיכער קעגן דעם מענטש, אָבער די סטילעטטאָ איז געבליבן אויף די פאַרשילטן נאָרוועגיש פרייטער.
  
  
  איך האָב זיך ווײַטער צוריקגעצויגן, געמאַכט מורא און צעמישונג און זיך געמאַכט, אַז איך בין טיילווײַז היפּנאָטיזירט געוואָרן פֿון דער סווינגענדיקער בלייד. דאנאקי ל אי ז איצ ט געװע ן אינגאנצ ן דערפרײ ט או ן הא ט ניש ט געקוק ט אוי ף װא ם אי ך טו ן מי ט מײנ ע הענט . ער איז געווען גאָר פאָוקיסט אויף פּלאַנדזשינג די מעסער אין מיין מאָגן. איך האב זיך אליין טיפער און טיפער אראפגערוקט, זיך צוריק געטרעטן און געלאזט מיינע קניען טראגן דעם אנשטרענגונג פון מיין כאנטשט שטעלע. ווען די ווייטקייט צווישן אונז איז געווען ריכטיג, האב איך שנעל אראפגעלאזט מיין לינקע האנט צו דער ערד, ארויסגעכאפט א זאמד און אים אריינגעווארפן אין די אויגן.
  
  
  ער האט אוודאי געקענט דעם אלטן קונץ, אבער ער האט מסתמא נישט געמיינט אז איך ווייס עס. דער שפּיץ פון זיין בלייד סליפּט פון זיין וועג ווי ער קראַצן מיין פּנים. איך בין גיך געשפרינגן פאראויס, אויפגעהויבן מיין לינקע האנט אונטער זיין רעכטער האנט, כדי אפצוציען די בלייד, און געשלאגן מיט מיין אייגענעם בלייד. זײ ן מאגן אי ז אינגאנצ ן צעריס ן געװארן . ער האט געשריגן.
  
  
  דאנאקי ל הא ט זי ך צוריקגעוואקל ט , בלוט , ארוי ס פו ן זײ ן צעריסענע ם מאגן . מי ט מײ ן אויסגעשטרעקט ע לינקע ר האנ ט הא ב אי ך ד י האנ ט געהאקט ן מי ט דע ר מעסער . ער האט אראפגעלאזט זײן געװער און איך בין װידער ארויף ארויף און אים געטראגן אין הארץ. מייַן וואָפן קען זיין לעפּיש, אָבער זיין שפּעט באַזיצער געמאכט אַלע מי צו ענשור אַז די פונט איז זייער שאַרף.
  
  
  מיין קעגנער איז געפאלן אויף דער ערד. איך האב צו אים געטויבן און געדרײט דעם מעסער אין ברוסט ביז ער האט זיך אפגעשטעלט. איך בין אויפגעשפרונגען און זיך ארומגעקוקט. אַרום מיר איז געשטאַנען אַ גרופּע מענער אין ברוינע מלבושים. אונדזער? אָדער אַ אַטאַקינג גרופּע?
  
  
  "פֿאַלן דאָס מעסער, קאַרטער," האָט לויגי געזאָגט, שטופּנדיק די אַנדערע מענער באַזונדער.
  
  
  איך האב אראפגעלאזט מיין וואפן.
  
  
  ער האט זיך אראפגעבויגן, אויפגעהויבן און געזאגט: נישט פיל מענטשן קענען אזוי לייכט טייטן א דאנאקיל, קארטער.
  
  
  איך האב געזאגט. - ווער האט געזאגט אַז עס איז גרינג, לויגי? ― האָבן מיר געװוּנען דעם שלאַכט?
  
  
  'זיי זענען טויט.' א שיס האט אויסגעקלונגען. - אָדער כּמעט. הילף זיי קלייַבן וואַסער.
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן פו ן מענטש ן צ ו מענשן , גענומע ן יעדע ר קאלב . שונאים וואָס נאָך אָטעמען זענען שאָס אין די קאָפּ דורך לויגי ס לאַפינג דאַנאַקיל. ע ס הא ט מי ר אויסגעזען , א ז מע ן קע ן נא ך עטלעכ ע באהאלט ן װער ן צ ו דינען , אבע ר ד י דאזיק ע אידע ן הא ב אי ך ניש ט געבראכ ט צ ו מײנ ע װעכטער .
  
  
  װע ן מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט צ ו דע ר װאגא ן או ן געשטעל ט ד י װאסער־לאגלען , װא ס א ס ך זײנע ן געמאכ ט געװאר ן פו ן חיה־פעלן , הא ט אײנע ר פו ן ד י דרייווע ר עפע ס געזאגט , או ן מי ך אנגעהויב ן פאראויס . אי ך בי ן אי ר נאכגעלאפ ן צ ו װא ו ד י אנדער ע געפאנגענע , זענע ן פארזאמל ט געװארן .
  
  
  "איך וויל איר זאָלט זען, קאַרטער," האָט לויגי געזאָגט. "איר קענט זאָגן באָרגיאַ ווי דאָס געטראפן."
  
  
  דזשין איז געלעגן אויף אירע אײגענע גראָבע קלײדער. עמעץ האט איר אונטערגעשניטן און ארויסגעשטעלט איר קערפער. דאס קליינע לאך פונקט אונטער איר לינקע ברוסט האט נאך געבלוטיקט.
  
  
  "עס איז געווען אין די אָנהייב פון די שלאַכט," די פרוי געזאגט אין אַראַביש.
  
  
  איך האָב איר געענטפערט אין דער זעלביקער שפּראַך. — קויל פון װעמען?
  
  
  "פון דער מדבר," זי געזאגט.
  
  
  איך פּעלץ דזשין ס דויפעק. זי איז געווען טויט. כ׳האב פארמאכט אירע אויגן און אנגעצויגן אירע קלײדער. עס איז געווען איראָניש, אָבער איך נאָך נישט וויסן צי זי איז אַ גוט אַגענט אָדער נישט. נאָר איך האָב געוווּסט, אַז דאָס וואָלט געווען איר בעסטע רייזע-רעדע, "איך בין ווי אַ שקלאַף אין דער עטהיאָפּישער מדבר", אויב זי וואָלט געלעבט גענוג לאַנג עס צו שרייבן. איך וועק זיך אויף.
  
  
  לויגי האָט מיר געזאָגט אויף אַראַביש: "גאַרד האָט געטענהט אַז זי איז דיין ווייב. דאס איז ריכטיג?'
  
  
  'יא'.
  
  
  "עס איז קיין איינער לינקס לעבעדיק פֿאַר דיין נקמה." דער, וואס האט זי דערהרגעט, איז איצט אזוי טויט ווי זי, קארטער.
  
  
  "יא," איך געזאגט ווידער.
  
  
  איך האָב זיך געוואונדערט וואָס איז געשען מיט איר אַפּאַראַט.
  
  
  "איר רעדט אַראַביש," האָט לויגי שטיל געזאָגט. "אָבער דאָס וועט נישט העלפֿן איר מאַכן פרענדז מיט די אַפאַרס."
  
  
  — אפארס ?
  
  
  'מיין מענטשן. מענטשן פון דאַנאַקיל.
  
  
  "איצט, לויגי," איך געזאגט, "איך טאָן ניט דאַרפֿן דיין מענטשן אַזוי פיל ווי מיין פריינט."
  
  
  'איך פֿאַרשטיין. איר קענט זי באַגראָבן. איך וועל באַגראָבן מיין מענטשן."
  
  
  די קאַראַוואַן איז ריגרופּיד, אָבער פארבראכט דעם טאָג צו באַגראָבן די מת, אַרייַנגערעכנט דזשין, און פיגורינג אויס וואָס קעמאַלז קענען מאַכן עס די מנוחה פון די וועג צו די באָרגיאַ לאַגער. פיר קעמלען זענען ארויס פון קאנטראל און זענען פארשוואונדן געווארן אין דער מדבר, ניין אדער מער זענען אומגעקומען אדער צו שווער פארוואונדעט צו פארזעצן. מיר האָבן צוועלף קעמלען און צען דרייווערס. צוויי פון די פיר סערווייווינג דאַנאַקילס אַקטאַד ווי דריווערס, געלאזן לויגי און אן אנדער וואָריער ווי גאַרדז. מי ר האב ן ניש ט געטראפ ן ד י קעמ ל פו ן ד י אטאקערס .
  
  
  איך האָב צוגעהערט צו די דיסקוסיע צווישן לויגי און די דראָווערס, איך באמערקט אַז די אַטאַקערז האָבן געטאן מיר אַ טובה. — האט ער געפרעגט. - "וואָס האָבן די פעלנדיק קעמלען געטראגן?"
  
  
  ״צוויי פון זיי האבן געטראגן וואסער. אבער פילע פון אונדזער דזשאַגז זענען צעבראכן. מיט די וואסער וואס מיר האבן גענומען פון דעם שונא, און די עטליכע קרעלן און הויט וואס מיר האבן איבערגעלאזט, זאלן ווייניגער פון אונז קענען אנקומען צום ברונעם לעבעדיקערהייט”.
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט. "לאָדן וואַסער און עסנוואַרג אויף דער ערשטער קעמל."
  
  
  איך בין געזעסן אין שאטן פון איינעם פון אונזערע געזונטע קעמלען, פרובירט אויסצוקלערן ווי אזוי צו געפינען דזשינס אַפּאַראַט. איך וואלט עס מסתמא נישט געדארפט האלטן אפילו אויב איך וואלט עס געפונען, אבער עפעס האב איך געהאפט אז לויגי וועט מיר דאס לאזן האלטן פאר סענטימענטאלע סיבות. אלס א פרומער מוסולמענער איז ער געווען איבערצייגט אין די מינדערהייט פון די פרויען, אבער אלס א מאן וואס האט געלעבט אין א גרויזאמער וועלט וואו דער טויט קען זיך אלעמאל באהאלטן הינטערן נעקסטן זאמד דון, האט ער געקענט אפשאצן דאס געפיל וואס דער מאן האט פאר זיין זייער טאַלאַנטירט שותף .
  
  
  ווי ווערטפול זענען געווען די מכשירים אין דער קאַמער? איך איז געווען נאָך קאַנווינסט אַז דזשין האט אַ אָביעקטיוו פון אַ איין שאָס .22 פּיסטויל ערגעץ. זי האט מיר נישט אלץ דערצײלט װעגן איר שליחות, אזוי װי איך האב איר נישט דערצײלט װעגן מײנע. פון קורס, די אָביעקטיוו איז געווען רובֿ מסתּמא נאָך אויף ברעט די האַנס סקעיעלמאַן. דעמאָלט איך געזען איינער פון די דריווערס גיין מיט דעם אַפּאַראַט. פֿאַרגעסן פֿון דעם געדאַנק, האָב איך באַשלאָסן. עס איז נישט ווערט די ריזיקירן פון לויגי ס סאַספּישאַנז.
  
  
  ד י מענע ר האב ן שװע ר געארבע ט צ ו באװעג ן ד י לאסט , או ן נא ך א שעה ן הא ט לויגי , אנגערופ ן מײ ן הילף . איך האב געארבעט ווי א פערד און אמווייניגסטנס דריי מאל, ווען קיינער האט נישט געזוכט, איז מיר געלונגען צו באהאלטן עלעקטראנישע טיילן, וואס האבן זיך אויסגעגליטשט פון קראנקע שאכטלעך אונטערן זאמד. איך אויך געראטן צו ברעכן עפענען עטלעכע טשעסץ בשעת רילאָודינג. און עס איז געווען פאַרשילטן אַנלייקלי אַז Cesare Borgia וואָלט צוגרייטן אַלע דריי מיני-מיסאַלז ווי ער האָט געהאפט.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  דרײַ טעג שפּעטער, כּמעט אָן וואַסער, האָבן מיר זיך געפֿונען אין גאָר אַן אַנדער לאַנד. דאָרט זענען געווען פילע שטיינערדיק בערגל. נידעריק געוויקסן געוואקסן. ד י גריצע ן אוי ף ד י פנימע ר פו ן ד י מאכ ן או ן שומרים , האב ן מי ר געזאגט , א ז מי ר זענע ן נאענ ט צו ם װאסער . עס איז נישט געווען אַן גרינגע נסיעה. מי ר האב ן פארלויר ן נא ך צװ ײ קעמלען . ז ײ האב ן זי ך אװעקגעלײג ט אויפ ן זאמד , או ן ז ײ האב ן זי ך אפגעזאג ט אויפצושטײן , אפיל ו נאכ ן אפלאד ן זײ .
  
  
  "דו זאלסט נישט וויסט דיין בולאַץ אויף זיי," לויגי געזאגט. "נאָר פאָרן די וואַסער צו אנדערע אַנימאַלס."
  
  
  די בעקן איז קליין און די וואַסער איז פאַרוואָלקנט. עס איז נישט געווען מער ווי א לאך אין די פעלזן מיט קליינע בושעס ארום. דאָס וואַסער האָט אַ טעם אַלקאַליין. אָבער, די מדבר חכמה פון די דריווערס האט געזאגט אַז עס איז זיכער צו טרינקען, און ווי ווייַט ווי איך וויסן, עס איז די מערסט געשמאַק וואַסער אין דער וועלט. דע ם ערשט ן טײ ל פו ן דע ר רײזע ר זײנע ן מי ר געװע ן אוי ף שטרענג ע ראציעס , או ן אי ן ד י לעצט ע דר ײ טע ג הא ט מע ן מי ר געגעב ן נא ך װײניקע ר װאסער , אזו י מי ר זענע ן כמע ט געװע ן אויסגעדארבן .
  
  
  אונדזערע קעמלען האָבן געטרונקען זשעדנע, גיך אַראָפּלאָזן די מדרגה פון דער בעקן. אפנים , אי ז געװע ן א אונטערערדישע ר קוואַל , װא ס הא ט געהאלט ן מיט ן פארדארפונג , או ן זי ך ארײנגעלאפ ן אי ן דע ר ארומיקע ר ערד . די דאָרשטיקע קעמלען האָבן מיך פֿאַרכאַפּט, און איך האָב פֿאַרשטאַנען, אַז די מדבר־שבֿטים לעבן מיט זיי אין אַ מין סימביאָז. ע ס אי ז געװע ן כמע ט אוממעגלע ך , א ז יעדע ר לאנדםלײ ט הא ט געקענ ט שלינג ן אזו י פי ל װאסער , א ן װער ן געשװאל ן או ן שטארבן . ד י דרייבער ם האב ן ז ײ געפיטער ט או ן געמאכ ט א ז ד י לאסט ן אי ז פא ר ז ײ באקוועם , או ן שטאר ק צוגעבונדן .
  
  
  "מיר וועלן שטעלן אַ לאַגער דאָ הייַנט בייַ נאַכט, קאַרטער," לויגי דערציילט מיר. "מאָרגן מאָרגן, ווען דער ברונעם איז ווידער פול, מיר וועלן פּלאָמבירן די וואַסער סקינס מיט וואַסער."
  
  
  איך האב געפרעגט. - "וואָס אויב עמעצער אַנדערש וויל וואַסער?"
  
  
  ער האט געלאכט. 'לייאָנס?'
  
  
  "אָדער מענטשן."
  
  
  ער האט אנגעקלאפט דעם ביקס. "אויב עס זענען פילע פון זיי, קאַרטער, מיר וועלן געבן איר אן אנדער ביקס."
  
  
  מי ר האב ן אי ן יענע ר נאכ ט אנגעצונד ן צװ ײ פײער : אײנע ר פא ר ד י דריבער , ד י דאנאקי ל װעכטע ר או ן ד י געפאנגענע , דע ר צװײטע ר פא ר לויגי ׳ או ן יעד ן אנדער ע װא ס ע ר הא ט געװאל ט פארבעטן . ער האט מיך פארבעטן.
  
  
  "מיר וועלן זיין אין די באָרגיאַס אין צוויי טעג, קאַרטער," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווער איז באָרגיאַ?"
  
  
  ― װײסט איר דאָס נישט?
  
  
  — נאר שמועות.
  
  
  "יענטע". ער האט א שפאצ אין פײער. די דאָזיקע קלאַנגען, די דאָזיקע מעשׂיות, וואָס די קאַראַוואַן-מענטשן דערציילן וועגן גענעראל באָרגיאַ, זענען נישט גוט. ער איז געקומען צו אונדזער לאַנד מיט פילע יאָרן צוריק. מי ר האב ן אי ם געקענ ט אומברענגען , אבע ר עטלעכ ע פו ן זײנ ע שבטים , האב ן אונד ז געבעטן , א ז ז ײ זאל ן אי ם זען , װ י א פרײנד , או ן אי ם באהאנדל ן אזו י . באָרגיאַ צוגעזאגט אונדז עשירות און סלאַוועס אויב מיר העלפן אים. אזו י האב ן מי ר אי ם געהאלפן .
  
  
  איך האב געפרעגט. - "האָבסטו איצט אַ עשירות?"
  
  
  'יא. אַזאַ עשירות. ער האט אנגעװיזן אויף דער קאראװאן. ד י געשרײע ן פו ן פרויע ן זײנע ן צ ו אונד ז געקומע ן פו ן אנדער ע פײער . איך האָב אַ קוק געטאָן אין דער פינצטערניש וואָס האָט אונדז אָפּגעשיידט. דרײַ שקלאַפֿן פֿרויען האָבן זיך געצװוּנגען אױסטאָן די קלײדער און די מענער האָבן זײ געכאַפּט. ע ס זײנע ן אויסגעבראכ ן עטלעכ ע קאמפן . איך האב צוריק געקוקט אויף לויגי. ער האט איגנאָרירט וואָס איז געשען דאָרט.
  
  
  "זיי זענען סלאַוועס," ער האט געזאגט. "דעריבער האָבן מיר זיי." גענעראל באָרגיאַ האָט אַהער געבראַכט פילע מענטשן, עטלעכע אפילו ווייטער ווי איר. און זיי דאַרפֿן פרויען. דאָס איז די עשירות פון די באָרגיאַ.
  
  
  - און איר טאָן ניט ווי עס?
  
  
  "א וואָריער האָט ליב זיינע ווייבער, זיינע געווער און זיינע קעמלען. מיין פאלק האט געלעבט אויף דעם לאַנד מער ווי ווער עס יז קענען זאָגן. מיר וויסן אַז עס איז קיין אָרט פֿאַר פילע פון די מענטשן וואָס Borgia געבראכט מיט אים. און כאָטש מיר האָבן שטענדיק פאַרטיידיקט אונדזער לאַנד פון די אַמהאַראַ קריסטן פון די צפון, מיר וועלן נישט קעמפן קעגן די וואס האָבן די מאָדנע וואָפן וואָס די באָרגיאַס בויען. פארוואס ביסטו ארויף אויף גארד'ס שיף?
  
  
  "צו דערוויסן ווער באָרגיאַ איז."
  
  
  "דאס איז וואָס ס געשעעניש." — האט לויגי טרויעריק געלאכט. "אנדערע מענטשן געפרוווט צו געפֿינען אויס. א טײ ל האב ן זי ך צוגעטראפ ן דע ם גענעראל . ד י איבעריק ע זענע ן טויט . איך האף אז איר וועט זיך מיט אים מיטנעמען.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט.
  
  
  "איז עס נישט?"
  
  
  "ניין, לויגי," איך געזאגט. "איר זענט רעכט צו זיין אָפּגעהיט פון זיין פּלאַנז." אין עטלעכע פונט, די פיינט פון די באָרגיאַ וועט געפֿינען אים און צעשטערן אים. זיי וועלן אויך טייטן די וואס קעמפן מיט די באָרגיאַ."
  
  
  'מיין מענטשן?'
  
  
  'יא'.
  
  
  ער האָט װידער אַרײַן אין פֿײַער אַרײַן. "אין דער צייט פון מיין פאטער, מענטשן וואָס גערופן זיך יטאַליאַנס געקומען אַהער. ז ײ האב ן מי ט זי ך געהא ט פרעמד ע געװער , אײנגעארדנ ט עראפלאנע ן או ן באמבעס . אמהאַראַ קריסטן רולד אין די בערג, גאולס רולד אין די דרום. אבער די אפארס האבן זיך קעגנגעשטעלט. די איטאַליענישן זענען אַרײַן אין דער מדבר און זענען געשטאָרבן. עס איז שטענדיק געווען אַזוי. אויב דרויסנדיקע אַריינפאַלן דאנקיל, וועלן זיי שטאַרבן.
  
  
  בײ ם אנדער ן פײע ר הא ט מע ן דרי י פרויע ן צוגעבונד ן צ ו שטעק ן אי ן דע ר ערד , או ן ד י דאנקיל ן האב ן זי ך אײנגעארדנ ט װעג ן דע ם פראצעדור ן פא ר שענדונג . לויגי האט מיך א מאמענט געטאן. איך בין געגאַנגען צום באַשטימט אָרט, לעבן אַן אַנדער שקלאַף, וועמען איך האָב ניט געקענט פֿאַרשטייען, און איך האָב זיך אויסגעקערט אין מיינע אויסווייניקסטע קליידער. יענע נאַכט בין איך אויפגעשטאנען דריי מאָל. איינמאל ווען צוויי פרויען האבן געשריגן אין דער זעלבער צייט, איינמאל ווען דער לייב האט זיך געהאסט, און איינמאל אן קיין שום סיבה. און לויגי איז שטענדיק וואך.
  
  
  די הויפּט באָרגיאַ לאַגער האט פיר שקלאַף קוואַרטערס, איינער פֿאַר פרויען און דרייַ פֿאַר מענטשן. ז ײ זײנע ן געװע ן ארומגערינגל ט מי ט שטעכיק ע דראט ן או ן זי ך געלעג ן אי ן שמאל ע גאם ן צװיש ן שטיינערדיק ע בערגלעך . געצעלט ן װא ם זײנע ן געשטעל ט געװאר ן נעב ן בושעס ן או ן קװאל ן זײנע ן געװע ן בדעה ר פא ר אנפירע ר או ן פרײע . א גרופ ע דאנקיל ן זײנע ן געקומע ן לויפ ן צ ו אונדזע ר קאראװאן . זיי האבן אנגעהויבן רעדן מיט לויגי. זײע ר שפרא ך הא ט מי ך געלאז ט א לשון . אבער אויב משפטן לויט לויגי'ס דזשעסטשערס און טיילמאָליק בליק אויף מיר, האָב איך אָנגענומען אַז ער שילדערט אַ קאַמף. א גרופע שומרים האט מיך גיך געפירט צו אײנעם פון די שקלאפן־לאגערן. ז ײ האב ן געעפנ ט דע ם טויער , או ן מי ך באפויל ן ארײנצוגײן .
  
  
  "איר מוזט זיין אַז אמעריקאנער," האט געזאגט אַ בריטיש קול צו מיין רעכט. איך האב זיך אומגעקערט. א מאן איז צו מיר צוגעגאנגען מיט איין פוס אויף קראקעלעך. ער האט אויסגעשטרעקט די האנט.
  
  
  "ניק קאַרטער," איך געזאגט.
  
  
  "עדוואַרד סמיטהע," ער האט געזאגט. "שמועסן האט עס אַז איר געווען אין די סי.איי.עי. אָדער אַ מין פון שפּיאָן אַפּאַראַט. וואס איז געשען מיט יענע פרוי וואס איז געווען מיט דיר?
  
  
  "זי איז טויט," איך געזאגט, דיסקרייבינג די באַפאַלן אויף דעם לאַגער. "בלוטדאָרשטיק מאַמזער, די דאנקילס," ער האט געזאגט. “איך בין געכאַפּט געוואָרן מיט פינף יאָר צוריק. איך בין דעמאָלט געווען אַ קאָנסולטאַנט פֿאַר די עטהיאָפּיאַן אַרמיי פּאַטראָל ווען מיר געפּלאָנטערט אַ גרופּע פון באָרגיאַ מענטשן. אַז ס ווען איך פאַרפאַלן מיין פוס. איך בין דער איינציקער איבערלעבער. באָרגיאַ סימז צו האָבן שפּאַס צו האַלטן מיר לעבעדיק און לאָזן מיר טאָן אַלע די גראָב אַרבעט.
  
  
  עדוואַרד סמיטהע געווען גאָר פאַלש צו מיר. אַלץ וואָס ער האָט געזאָגט קען זיין אמת, אָבער זיין פאַלש ענגליש רייַזע סtank צו פיל. נאָך, ער קען זיין זייער נוציק.
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן עס איז קיין שאָדן צו אַרייַנלאָזן אַז איך בין אַ שפּיאָן," איך געזאגט. "זיי דערוואַרטן מיר צו געפֿינען אויס וואָס דעם באָרגיאַ באָכער איז אַרויף צו."
  
  
  "ער פלאנט איבערצונעמען די גאנצע פאקינג וועלט," האט סמיטה געלאכט. — ער װעט דיר באלד דערצײלן דערפון. וויאזוי האבן זיי דיך באקומען?
  
  
  "איך איז געווען אויף ברעט עטלעכע ווילד באַרג געבונדן פון נאָרפאָלק צו מאַסאַוואַ. װע ן אי ך בי ן געװע ן אויפ ן דעק , האב ן זי ך גענומע ן או ן גראטולאטיר ט אוי ף דע ר דעקל , הא ט זי ך באװיזן , דע ר צװײטע ר פרײ ט או ן א גרופע ם מאטאר ן מי ט ביקס . עס איז געווען קיין וועג איך קען אַנטקעגנשטעלנ זיך. זינט דעמאָלט בין איך אַ אַרעסטאַנט.
  
  
  - קיין געדאַנק ווי איר זענען דיסקאַווערד?
  
  
  'יא'. איך האָב זיך געמאַכט צו טראַכטן אַ מאָמענט צו באַשליסן ווי פיל איך קען צוטרוי סמיטהע. "עס איז געווען אַ קגב אַגענט אויף ברעט. איך האב זי דערהרגעט, אבער נאר נאכדעם וואס זי האט געזאגט פאר איינעם אין דער קאָלעקטיוו ווער איך בין. דער צווייטער חבר טענה'ט אז ער האט געזען מיר טייטן דעם מענטש, אבער איך צווייפל.
  
  
  "עס מוז זיין גאַרד, אַז באַרימערייַ נאָרוועגיש," האט געזאגט סמיטה. — אגב, קארטער, דאס איז נישט קיין קגב אפעראציע. אויב די רוסן וואָלטן געוווּסט וועגן דעם אָרט, וואָלטן זיי געווען פּונקט אַזוי צופרידן צו ווישן דאָס פון דער ערד ווי אייער רעגירונג. מיט עטליכע וואכן צוריק האבן מיר געהאט א רוסישן שפיאן ביז ער האט גאר אומגליקלעך געמאכט דעם גענעראל בורגיע. סמי ה הא ט מי ך ארומגעפיר ט ארוי ם דע ם לאגער , מי ך פארפיר ט מי ט עטלעכ ע אמהאר ע געפאנגענע , או ן אנדער ע אייראפעער , — צװ ײ דײטשן , א שװעדע ר או ן א טשעכיש . זיי אַלע געקומען צו דאַנאַקיל גלויביק אַז זיי זענען כייערד דורך באָרגיאַ און ענדיקט זיך ווי סלאַוועס.
  
  
  "סאָונדס געשמאַק," איך געזאגט צו סמיטה.
  
  
  "יא, ווי לאַנג ווי איר בלייבן אַ געטרייַ קנעכט וואָס וועט נישט פאַרלאָזן אַ איין סדר."
  
  
  נאָך מיטאָג איך געהאט די געלעגנהייט צו טרעפן באָרגיאַ. איך האב נישט געהאט קיין אנונג וועגן אים בכוונה. די איינציקע פֿאָטאָגראַפֿיעס, וואָס איך האָב געזען, זענען גענומען געוואָרן מיט עטלעכע יאָר צוריק און האָבן געוויזן אַ מאָגערן, ליידיקן פּאָליטישן אַגיטאַטאָר. דער מאן, וואס איז געזעסן אויפן געדיכטן טעפּעך אין גרויסן געצעלט, איז נישט געווען קיין דינער און נישט קיין פארזונקען אויגן. דער זון איז ער געװען געזארבט, און די אויגן זײנען געװען כמעט לעבעדיג.
  
  
  "זעץ אַראָפּ, קאַרטער," ער האט ינווייטינגלי. איך האב מיך אװעקגעזעצט אויף דער אנדערער זײט פונעם נידעריקן טיש, װאם ער איז געזעסן. ע ר הא ט באפרײ ט צװ ײ באװאפנט ע דאנקיל ן װא ס האב ן מי ך געבראכ ט אהער פו ן לאגער . און אין דער זעלביקער צייַט ער שטעלן די פּיסטויל כאַנגגינג אויף זיין גאַרטל אין אַ לייכט צוטריטלעך אָרט. "איך האָב געהערט טשיקאַווע מעשיות וועגן איר," ער האט געזאגט.
  
  
  "זענען זיי אמת?"
  
  
  "איר קענט שטענדיק צוטרוי לויגי, קאַרטער." ע ר הא ט מי ר פארזיכערט , א ז אי ר בי ן געװע ן אינסטרומענטאל , אי ן דע ם זיכער ן אנקו ם פו ן אונדזע ר לעצט ן קאראװאן . אַזוי אפֿשר איך שולדיק איר איינער.
  
  
  "איך געראטעוועט מיין לעבן," איך געזאגט. "די באַנדיטן האָבן נישט אינטערעסירט מיר צו ראַטעווען."
  
  
  - אַבסאָלוט רעכט. וויין?'
  
  
  "ביטע," איך געזאגט. איך האב געפרואווט נישט צו לאכן, ווען ער האט מיט דער לינקער האנט פארזיכטיג אויסגעגאסן דעם וויין און אריבערגעטראגן דאס גלאז איבערן טיש. ער האט כּמעט אויסגעגאסן די רויטע פליסיק, ווייַל ער איז געווען קוקן בייַ מיר אַזוי ינטענטלי.
  
  
  "לויט גאַרד, איר זענט זייער געפערלעך, כאָטש ער קליימז אַז איר האָט נישט געהרגעט דעם סיגנאַלמאַן." איז דאָס אמת, קאַרטער?
  
  
  'ניין.'
  
  
  'איך מיין אויך אזוי.' ער האט אויפגעהויבן די פלײצעס. - אבער עס איז נישט וויכטיק. פארוואס ביסטו געקומען אהער?'
  
  
  "די עטיאפישע רעגירונג האָט אונדז געבעטן הילף," האָב איך געזאָגט.
  
  
  — אַרבעט איר צוזאַמען מיטן ק.ג.ב.
  
  
  'ניין. כאָטש איך פֿאַרשטיין אַז זיי זענען גלייַך אינטערעסירט אין איר.
  
  
  "אַז ס רעכט," ער האט געזאגט. - פּונקט ווי די כינעזיש. וואָס איז די סיבה פֿאַר דעם אינטערעס, קאַרטער?
  
  
  "דריי און צוואנציק מיסילס."
  
  
  — נו , װ י טאק ע דו ביסט . אײַער רוסישער קאָלעגע האָט מיר אָפּגעזאָגט עפּעס צו זאָגן“.
  
  
  כ׳האב געלאכט. "איך טראַכטן איר וויסן ווו די מיסאַלז זענען. איך װיל אײַך אַפֿילו זאָגן, פֿאַר װאָס מע האָט מיך אַהער געשיקט ― װאָס דאַרף איר זײ? פארוואס האָט איר צוגעלייגט דריי מינוטמאַן מיסאַלז צו דיין שאַפּינג רשימה?
  
  
  "פאַרגעסן וועגן די מינוטמען," ער באפוילן.
  
  
  באָרגיאַ האָט מיר אויסגעגאָסן ווײַן און זיך אויסגעגאָסן נאָך אַ גלעזל. — האט ער געפרעגט. - "האָב איר אלץ געהערט פון פּרעסטער יוחנן?"
  
  
  "יען לעדזשאַנדערי קייסער וואס רולד עטיאפיע אין די מיטל עלטער."
  
  
  "איר באַקומען נעענטער צו דעם אמת, קאַרטער." אבער פרעסטער יוחנן איז נישט קיין לעגענדע, און די מלכת שבא אויך נישט. די צוויי האָבן צוגעשטעלט די עטהיאָפּיאַנס מיט גענוג מיטס צו מאַכן זיי גלויבן אַז זיי זענען די בעסטער מענטשן אין אַלע פון אפריקע. זיי וועלן זיין צופרידן צו זאָגן איר אַז דאָס איז די בלויז אפריקאנער מדינה וואָס האט קיינמאָל באקאנט אייראפעישער געוועלטיקונג. פֿאַרשטייט זיך, אַז די בריטישע האָבן דאָ אַ ביסל שפּאַס אין די סוף פון די לעצטע יאָרהונדערט, און די יטאַליאַנס זענען געווען דאָ אין די 1930 ס, אָבער אַזאַ פּריקרע פאקטן זענען באַקוועם פֿאַרגעסן. און זיי זענען לאָעט צו קרוין אַ נייַ פּרעסביטער יוחנן.
  
  
  איך האב געזאגט. - "איר?"
  
  
  'יא, איך.'
  
  
  אויב באָרגיאַ איז געווען משוגע, ער איז נישט גאָר נאַריש. פּלוס ער האט יאָדער מיסאַלז. אַזוי איך באַשלאָסן צו מייַכל אים ווי אַ געזונט מענטש.
  
  
  איך האב אים געפרעגט. - "איר טאָן ניט טראַכטן די עטהיאָפּיאַן רעגירונג וועט אַנטקעגנשטעלנ זיך?"
  
  
  'יא. אבער זיי קענען נישט קאָנטראָלירן דאַנאַקיל. און דערפֿאַר זײַנען זײ געפֿאָרן קײן אַמעריקע. און דערנאָך קומט N3, Nick Carter. קילמאַסטער פֿון AX. און ווו ביסטו איצט, קאַרטער?
  
  
  “איך טו מיין אַרבעט. איך האב געמוזט דערוויסן וואס דו האסט געטוהן.
  
  
  "דעמאָלט איך וועט מאַכן דיין אַרבעט גרינגער, קאַרטער," ער האט געזאגט. "איך ווילן צו הערשן מזרח אפריקע. פּרעסטער יוחנן איז געווארן אַ לעגענדע ווייַל ער סעראַונדאַד זיך מיט די בעסטער טרופּס אין אַלע פון נאָרטהעאַסט אפריקע און סטאַפּט די ינקראָוטשמאַנט פון איסלאם. איך האָב מיך אַרומגערינגלט מיט די בעסטער וואָריערז אין דער מאָדערן וועלט. האָט איר געזען מיין מענטשן?
  
  
  "דאַנקילס," איך געזאגט.
  
  
  "זיי האָבן קיין מורא. זיי נאָר דאַרפֿן אַ פירער און מאָדערן וועפּאַנז."
  
  
  "זענען די באַנדיטן וואָס האָבן אַטאַקירט די קאַראַוואַן און פאַרהיטן איר צו נעמען די דריי מינוט-מענטשן אויך דאנקילס?"
  
  
  — רענעגאדעס — האט ער מיט כעס געזאגט. "און די דריי מינוטמען זענען איצט פארזאמלט, קאַרטער." איך האָבן עטלעכע פון די בעסטער ראַקעט סייאַנטיס אין דער וועלט ארבעטן פֿאַר מיר. און באַלד דער נאָמען פון Cesare Borgia וועט ווערן אַ הויזגעזינד נאָמען איבער דער וועלט.
  
  
  "איך געדאַנק דיין נאָמען איז קאַרלאָ באָרגיאַ."
  
  
  "קאַרלאָ באָרגיאַ איז געווען יקספּעלד פון איטאליע, אַ דעקאַדענט דעמאָקראַסי וואָס גלייַך דעקאַדענט קאָמוניסטס געזוכט צו אַרומנעמען. קאַרלאָ באָרגיאַ איז געווען אַ יונג נאַר, וואס האט געפרוווט צו באַקומען די אַרבעט קלאַס צו שטימען פֿאַר זיין גרויסקייט און געפרוווט צו באַזיגן קרימינאַל פּאַלאַטישאַנז אין זייער אייגן מאַניפּיאַליישאַן פון וויילער. איטאליע האט פארטריבן קארלא בורגיא. אַזוי איטאליע וועט זיין צווישן די ערשטע לענדער צו שיקן אַמבאַסאַדערז צו Cesare Borgia.
  
  
  "הינטער דעם פֿאָטער פֿון דעם אמתן צאַזאַר איז געשטאַנען די קהילה," האָב איך געזאָגט.
  
  
  "זאג ניט מער וועגן דער אָריגינעל Cesare," ער האט געזאגט. “זיי האָבן געלאַכט און וויצלט ביי מיר אין שולע. - "דיין פאטער איז באהעפט מיט דיין מוטער, Cesare"? . "וואו איז לוקרעטיאַ? »
  
  
  איך האב אים געזען זיצן. "דאָ איז לוקרעטיאַ," ער האט געזאגט, קלינקינג די גלאָק.
  
  
  דער געצעלט פלאפל האט זיך געעפנט און א יונגע אמהארא פרוי איז ארײנגעטרעטן. זי איז געווען כּמעט פינף פֿיס הויך, און איר קליידער איז געווען בלויז מענט צו ווייַזן איר שטאָלץ גוף. אונטער דער איסלאמישער דאנקיל האט זי געטראגן א שלייער, אבער איצט האט זי געטראגן בלויז א לאנגן רעקל. אירע ברוינע בריסטן זענען געווען גרויס און פעסט, און איר דינע רעקל האט געהאט לאנגע שפאלטן אויף די זייטן, וואס האבן ארויסגעוויזן אירע מוסקלע פיס.
  
  
  "דאס איז מרים," ער געזאגט. "מאַריאַם, ברענגען אונדז נאָך ווייַן."
  
  
  — יאָ, גענעראל באָרגיאַ, — האָט זי געענטפערט אויף אַן אומבאַקאַנטן איטאַליעניש.
  
  
  ווען זי איז אַוועק, האָט באָרגיאַ געזאָגט: איר פאטער און פעטער זענען פירער פון דער קאָפּטיק טשורטש. זיי איינפלוסן די רעגירונג. אַזוי, ווי לאַנג ווי זי איז מיין אָרעווניק, די עטיאָפּיאַן וועט נישט טאָן עפּעס קעגן מיר.
  
  
  מרים איז צוריקגעקומען און האט איבערגעגעבן בורגיע א נײע אפענע פלאש רויט װײן.
  
  
  "מרים," האָט ער געזאָגט, "הער קאַרטער איז אַן אמעריקאנער." ער איז געקומען אַהער אויף דער בקשה פון דער עטיאפישער רעגירונג.
  
  
  'דאס איז ריכטיג?' — האט זי געפרעגט אויף ענגליש.
  
  
  'יא'.
  
  
  "רעד איטאַליעניש," האָט באָרגיאַ געשריגן. 'הער. קאַרטער וועט זיין אונדזער גאַסט פֿאַר עטלעכע טעג, "ער דערציילט מאַריאַם. "אפֿשר וועט ער גענוג לאַנג לעבן צו זען דיין פאטער און פעטער פייַערן אונדזער חתונה."
  
  
  "איך האב דיר שוין געזאגט אז זיי ווילן דאס נישט."
  
  
  "זיי וועלן אויב זיי וועלן צו זען איר לעבעדיק ווידער."
  
  
  "איך בין שוין טויט צו זיי."
  
  
  — נאטירלעך . דערפֿאַר האָט זיך באַוויזן קאַרטער, אונדזער שווערער אַמעריקאַנער. דערפֿאַר זענען מיר נישט באַדערד דורך עטהיאָפּיאַן טרופּס."
  
  
  ער האט אװעקגעשיקט מרים. איך האב זיך געחידושט פארוואס ער האט געמוזט עס מיר ווייזן.
  
  
  "איך בין נישט אַ נאַר, קאַרטער," ער האט געזאגט. ביז מיין אימפעריע וועט ווערן די אנערקענטע רעגירונג פון עטיאפיע, וועלן די אמעריקאנער בלייבן מיינע שונאים. פּונקט ווי די רוסישע. אַזוי איך בין נישט ריזאַלטינג איר.
  
  
  — װעל איך בלײַבן דײַן אַרעסטאַנט?
  
  
  'פֿאַר איצט. Danakils שפּור אַלץ וואָס באוועגט דורך די מדבר. מיר וועלן ווידער רעדן אין עטלעכע טעג. עס זענען אַ ביסל מער דעטאַילס וואָס איר האָט נישט דערציילט מיר וועגן.
  
  
  ער האט געקלאפט מיט די הענט. צװײ װעכטער האבן מיך צוריקגעפירט אין שקלאפן־לאגער.
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  די קומענדיגע צוויי טעג האב איך פארבראכט מיט אויספארשן דאס לעבן אינעם לאגער. גלייך נאָך זונופגאַנג, די סלאַוועס זענען פאסטעכער פרישטיק און דעמאָלט פאַרשווונדן אין אַרבעט פּאַרטיעס גאַרדאַד דורך דאַנאַקיל וואָריערז. איך בין געבליבן אין לאגער מיט נאך עטליכע מענער. דעמאלט האב איך געזעהן פרייע אמהארא מענטשן גיין ארויף און אראפ אין דעם שטויביקן שטיינערדיקן טאל. אויב באָרגיאַ האָט ברייבד די באַטייַטיק עטהיאָפּיאַן באאמטע, ער קען באַקומען אינפֿאָרמאַציע וועגן מיר דורך ינטערסעפּטינג לאַרסען ס אָנזאָג. איך האָב געוווּסט, אַז די סטעוואַרדעסס איז אידענטיפֿיצירט געוואָרן, און איך האָב אָנגענומען, אַז זײַן אָנזאָג פֿון געאָרגעטאָוון קיין רוסלאַנד האָט מיך פֿאַרראַטן, אָבער איצט האָב איך אײַנגעזען, אַז זיי האָבן געוווּסט, אַז איך בין אַן אַקס־אַגענט, איידער איך בין אַרײַן אויף דער האַנס סקיעעלמאַן. עס אַלע דעפּענדס אויף וואָס Hawke דערציילט די עטהיאָפּיאַן רעגירונג און ווי געזונט זיכערהייט איז צוגעשטעלט.
  
  
  אויף מיין ערשטער גאַנץ טאָג אין לאַגער, עדוואַרד סמיטהע געקומען צו זען מיר נאָר איידער לאָנטש. מי ט אי ם אי ז געװע ן א דאנאקי ל מי ט א מאשין־געװער , או ן א טונקעלע ר קלעפ , װא ס הא ט געטראג ן א בינטל .
  
  
  "קום אויף, קאַרטער," האָט סמיט געזאָגט. "אַלגעמיינע באָרגיאַ וויל איר זאָל וואַשן דיין פּנים און אָנטאָן מערב קליידער."
  
  
  מי ר האב ן זי ך דערנענטער ט צ ו א פארזיכערט ן מעטאל ן טאנק . די וואַסער איז נישט ריין, אָבער איך געראטן צו וואַשן אַוועק רובֿ פון די מדבר שמוץ. דערנאָך האָב איך אָנגעטאָן קאַקי הויזן און אַ העמד, און אַ וויקטער העלם אַרויפֿגעטאָן אויפֿן קאָפּ.
  
  
  "איך פילן פיל בעסער," איך דערציילט סמיטהע.
  
  
  -וועט איר פאַרבינדן די באָרגיאַ? — האט סמיט געפרעגט.
  
  
  "ער זאגט אז ער קען מיר נישט געבן קיין שאנס אין דעם."
  
  
  - צו שלעכט, קאַרטער. באָרגיאַ קען זיין אַ משוגע איטאַליעניש, אָבער ער איז אויך זייער קלוג. זיין פּלאַן איז קלוג גענוג צו זיין געראָטן.
  
  
  — ביסטו מיט אים ?
  
  
  - אפשר - אויב ער גיט מיר אַ געלעגנהייַט.
  
  
  דער גיין צוריק פון דעם טאַנק האט מיר אַ נייַע פּערספּעקטיוו אויף דעם לאַגער. אי ן א קורצע ר צײ ט אי ז ז ײ געלונגע ן צ ו מאכ ן כמע ט אינגאנצ ן אומזע ן פו ן דע ר לופט . און איין קליינע פּרט האט געפעלט, אדער בעסער געזאגט דריי און צוואנציג פרטים. ווו זענען די פאַרשילטן מיסאַלז? טאָפּאָגראַפֿיש בין איך געווען שוואַך אָריענטירט, אָבער עס האָט אויסגעזען, אַז מיר זײַנען געווען אויף אַ הויכן פּלאַטאָ, אַ סך העכער ווי דער מדבר דאַנקיל גופא. אפֿשר די מיסאַלז זענען פאַרבאָרגן ערגעץ אין די היללס.
  
  
  אוי ב אי ך װי ל אנטלויפ ן פו ן דע ם לאגער , מו ז אי ך דא ס טאן , אײדע ר בורגיע ע הויב ט מי ך א ן אויספארשונג . איך האָב געהאַט דאָס געפֿיל, אַז דער דאָזיקער ק.ג.ב. אַגענט איז אונטערגעגאַנגען פֿאַר פּײַניקונגען. אָבער רעכט איצט איך קען נישט געפֿינען אויס ווי צו מאַכן מיין מאַך. אי ן טא ג אי ז דע ר לאגע ר געװע ן באװאכ ט דור ך דנאקי ל מלחמ ה או ן בײנאכ ט אי ז דע ר אײנציקע ר אנטלויפ ן װע ג געװע ן נא ר אי ן דע ר אלגעמײנע ר כאאס . ד י שקלאפ ן האב ן ניש ט גלײ ך אויסגעזען , װ י ז ײ האב ן געהא ט דע ם קאמף־גײסט , אנצוהויב ן א מרידה . וואָס אויב איך אנטרונען דעם לאַגער? איך האב אפילו נישט געוואוסט וואו איך בין. איך קען גיין צאָפנ - מיזרעך צו די עטהיאָפּיאַן היגהלאַנדס און האָפֿן צו טרעפן ציוויליזאַציע. אבער עס איז מער ווי מסתּמא אַז איך וואָלט האָבן געטראָפן דעם דאָרף דאַנקיל אויב דער מדבר איז נישט געפאלן אויף מיר ערשטער. אָן אַ פירער צו פירן מיר דורך די מדבר, איך וואַנדערד בלינד און דאָרשטיק.
  
  
  איך האָב נאָך געטראַכט אַ מינימאַלן אַנטלויפן פּלאַן, ווען דער טשעכישער וואַסילי פּאַקעק איז געזעסן נעבן מיר דעם אַנדערן אָוונט.
  
  
  'ביסט איר רעדן דאָטש?' — האט ער געפרעגט אויף דער דאזיקער שפראך.
  
  
  'יא'.
  
  
  "פייַן". ער האט זיך ארומגעקוקט. "דער פאַרשילטן סמיטהע איז ספּייינג אויף עמעצער אַנדערש פֿאַר אַ ענדערונג." מארגן מוז איך דיר ווייזן די ראקעטן.
  
  
  'מאָרגן?'
  
  
  'יא. צוזאמע ן מי ט גענעראל ע בורגיא ע או ן מריאם . און מיט מיין באַמבאַלינג מאַנשאַפֿט פון אַסיסטאַנץ, די דאַניקלס און די סאָמאַליס. זענט איר פון די סי.איי.עי., הער קאַרטער?
  
  
  "ניין, אָבער איר זענט נאָענט," איך געזאגט.
  
  
  "עס איז גוט אַז איר זענט נישט פֿון די קגב. וואָס שייך מיר, איך וואָלט בעסער זיין מיט די באָרגיאַ ווי מיט די ק.ג.ב. אי ך הא ב געלונגע ן צ ו אנטלויפן , װע ן יענ ע רוס ן האב ן פארכאפ ט פראג , מי ט זײער ע טאנקן . איך האָב געמײנט, אַז דער באָרגיאַ האָט געצילט זײַנע מיסילס אויף מאָסקווע. אבער דעמאָלט איך דיסקאַווערד אַז ער איז טאַרגעטעד די גאנצע וועלט. או ן אנשטא ט זײ ן זײ ן לײטענאנט , בי ן אי ך איצ ט זײ ן קנעכט .
  
  
  ער האט זיך אויפגעשטעלט און געריבן די פיס, װי די מוסקלען זײנען געװען אנגעשטרענגט. ווען ער איז געווען פאַרטיק מיט דעם, ער קערפאַלי סקאַנד זיין סוויווע פֿאַר קיין פייַנט אויגן.
  
  
  ווען ער האָט זיך ווידער אַװעקגעזעצט, האָב איך שטיל געזאָגט: „דיין אָפּגעהיטע אונטערזוכונג דאַרף האָבן אַ סיבה. איך בין גרייט צו גיין.'
  
  
  "אפֿשר מאָרגן עס וועט נישט זיין אַ געלעגנהייט. כאטש נישט היינט. אויב איר זענט אַ סוד אַגענט, איר מוזן זיין גוט מיט אַ ביקס. יא?'
  
  
  "יא," איך געזאגט.
  
  
  ער האט א נײד געטאן. "ווען עס קומט דער מאָרגן און די גאַרדז זענען ווייניק און ווייַט צווישן, איר וועט העלפן מיר ווען דער שלאַכט הייבט זיך. צי האָט איר וויסן אַז דאַנאַקילס קעמפן בלויז צו טייטן?
  
  
  "זיי האָבן אַטאַקירט די קאַראַוואַן מיט וואָס איך בין געקומען."
  
  
  “די קאַראַוואַן האט קאַנטיינד קאָנטראָלס פֿאַר דריי מינוטמאַן מיסאַלז. אפֿשר װעלן מיר נישט שלאָפֿן אין לאַגער. נעם עס.'
  
  
  ע ר אי ז אװעק , אײדע ר אי ך הא ב געקאנ ט באהאלט ן ד י דינע , געבויגענ ע בלייד ס צװיש ן מײנ ע קלײדער . וואַסיל פּאַקעק אפילו געדאַנק וועגן אַטאַטשינג די וואָפן צו מיין הויט מיט טייפּ.
  
  
  באָרגיאַ האָט געפֿאָרן אַ קעמל. און אויך פיר שומרים וואס האבן אונז באגלייט. מרים , פאטשעקא , זײנ ע צװ ײ אסיסטענט ן או ן אי ך זענע ן געגאנגע ן צופוס . עס האָט אונדז גענומען די גאנצע מאָרגן און טייל פון די נאָכמיטאָג צו דערגרייכן די קייט פון נידעריק היללס.
  
  
  א קלײנע ר טײ ך הא ט זי ך געפונקט . דאס דארף דאנקיל איז געלעגן אויף זאמד און שטײנער נעבן װאםער. די לאקאלע איידעלע איז צוגעטריבן צו אונדז, און זיי און באָרגיאַ האָבן אויסגעביטן ברייטהאַרציק באַגריסונג אויף זייער מאַמע־לשון.
  
  
  ― װער איז דער פֿירער? — האב איך געפרעגט מרים.
  
  
  "ער קאָנטראָלירט די מענטשן וואָס אַרבעט פֿאַר די באָרגיאַ. ער האלט אז ער וועט ווערן זייער פארשטייער אינעם נייעם בורגיע געריכט.
  
  
  איך האָב איר נישט געזאָגט, אַז דער הויפּט האָט זייער אַ גוטע געלעגנהייט צו דערגיין זײַן ווינטשן. אפילו אויב מיר זענען געראטן צו אַנטלויפן הייַנט אָדער הייַנט בייַ נאַכט, איך איז געווען ניט ימפּרעסט מיט די געלעגנהייַט וואָס מיר האָבן אין דער מדבר. און מיט זיינע נוקלעארע מיסילס קען בורגיאַ פשוט דורכפירן זיין אינטערנאציאנאלע בלאַקמייל.
  
  
  איך האב זי געפרעגט. ― „װאָס ביסטו מיט מיר?
  
  
  "איך מוזן ווערן באָרגיאַ ס פרוי, כאָטש איצט איך בין זיין שקלאַף. צוליב מיין משפּחה, מאכט מיין בייַזייַן דאָ אַ ריזיק רושם אויף דעם קליין דאָרף. און היינט וועט זיין א שיכור.
  
  
  — זענט איר אויך באטייליגט?
  
  
  "ניין," זי געזאגט. "ווי אַ שקלאַף, איך קען צושטעלן פאַרווייַלונג, אָבער באָרגיאַ קען נישט פאַרגינענ זיך צו צעשטערן מיין צוקונפֿט אין די אויגן פון די מענטשן."
  
  
  באָרגיאַ און דער פירער האָבן פארביטן אַ ריטואַל טרינקען מיט אַ גלעזל. ע ס הא ט זי ך געשפע ט א צערודערדיקע ר געלעכטער , אײדע ר בורג ע הא ט זי ך אומגעקער ט צ ו אונדזע ר גרופע .
  
  
  "ראַקאַץ, Pacek," ער האט געזאגט. "ראַקאַץ".
  
  
  לויט די אינסטרוקציעס פון פאטשעק האבן די דאנקילס און סאמאליס אראפגענומען עטליכע שטיינער און בולדערס פארנט פון דער הייל.
  
  
  "דאָס איז איין הייל פון זעקס און צוואנציק," האָט באָרגיאַ מיר געזאָגט. "באַלד די דריי גרעסטער וועלן אויך זיין אָנגעפילט."
  
  
  איך געדאַנק וועגן אים. ד י ראקעט , װא ם ע ר הא ט אונד ז ארויםגעװיזן , אי ז געשטעל ט געװאר ן אויפ ן טראק , גרײ ט ארויסצונעמען . עס איז געווען אַ רוסיש מאָדעל מיט אַ מאַכט רעזערוו פון אַכט-עלף הונדערט קילאָמעטערס. איר קאַטער בלאָק און אַלץ אַרום אים וועט זיין פארברענט ביי קאַטער.
  
  
  'ווייַז הער קאַרטער ווי איר אַס איז קאַנפיגיערד, Pacek,' באפוילן Borgia.
  
  
  דער טשעכישער מבֿין האָט זיך פֿאַרלוירן אין דער דעטאַילער באַשרײַבונג, אָנגעוויזן אויף די פֿאַרשיידענע סוויטשעס און קנעפּן אויפֿן קאָנטראָל טאַפליע. ער האט דאס זייער ערנסט גענומען און זיך אמאל פארלוירן אין הויך קללות ווען זיינע צוויי אסיסטענטן האבן געטאן עפעס נאריש. און דאָס איז אָפט געשען. צו אָפט, האָב איך געטראַכט. אפילו אומגעבילדעטע טריבעסמען קענען לערנען צו נאָכפאָלגן אָרדערס און פליפּ סוויטשיז אויף באַפֿעל.
  
  
  איך געפרואווט מיין בעסטער צו קוקן ימפּרעסט. איך האב שטארק געשריגן אז די פלאן פון די בורגיא זענען געווען מאַנסטראַס און משוגע ווען פאסעק האט מיר געזאגט אז דער מיסיל וועט שלאָגן די אויל ריפיינעריז אין ישראל.
  
  
  באָרגיאַ לאַפט פון מיין גרויל.
  
  
  "דערציילט אים וואָס אַנדערש זיי זענען טאַרגאַטינג, Pacek," ער האט געזאגט. 'קאַיראָ. אַטהענס. באַגדאַד. דמשק. הויפּט שטעט. מיטל מזרח, הער קאַרטער, אויב די וועלט לייקענען אַלגעמיינע באָרגיאַ זיין טעריטאָריע.
  
  
  "און איך האָב געצילט איין מיסאַל אויף אַדיס אַבאַבאַ אויב די עטיאפיער וועלן זיך אָפּזאָגן צו קאַפּיטולירן," האָט באָרגיאַ צוגעגעבן.
  
  
  מרים האט א קוק געטאן אויף אים, אירע אויגן פארװאקסן פון שרעק אדער כעס. "אפֿשר איר קענען האַלטן דעם מיסאַל פון לאָנטשינג, מרים," ער האט געזאגט. — פאטשעק , פארמאכ ט זי ך װידע ר .
  
  
  איך געזעסן אויף אַ שטיין און געפרוווט צו קוקן אַפּראָופּרייטלי פאַרצווייפלט בשעת Pacek געפירט זיין אַסיסטאַנץ צו קאַמאַפלאַזש די מיסאַל באַשיצן. איך האב זיך געוואונדערט צי די אלע מיסילס זענען באמת אומזיסט.
  
  
  ― װאָס מײנט איר, קאַרטער? — האט בורגיע געפרעגט.
  
  
  — אז מ'דארף האבן א גיהנום פון איינפלוס צו נעמען פארמעגן פון די זאכן. לויט אונזערע באריכטן, זענען זיי געגנבעט געווארן און נישט די עגיפּטישע און נישט די ישראל רעגירונג האבן געוואוסט וואס איז געשען."
  
  
  "איך געוואלט איר זאָל טראַכטן אַזוי אויך," ער געזאגט.
  
  
  - אַזוי איר האָבן קאַנעקשאַנז אין ביידע לענדער.
  
  
  ― דאָס איז אַ קלוגער מסקנא, הער. קאַרטער.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווי טאָן איר באַקומען די נייטיק געלט?"
  
  
  "וואָס פֿאַר אַ קשיא איז דאָס?"
  
  
  "זייער לאַדזשיקאַל. איר זענט לעגאַמרע רעכט, באָרגיאַ, אין טראכטן אַז מיר וויסן זייער קליין וועגן איר. אָבער מיר האָבן געוווּסט, אַז אייערע פּאָליטישע קאָמפּעטיטאָרס אין איטאליע זענען פאַר אייך נישט געווען אַ גאָר אומנויטאַבאַל פאַרנעמונג. אבער באלד האסטו געמוזט פארשווינדן פון ליווארנע, איז דיר זיכער שוין לאנג צוריק געלאפן. איצט איר האָבן די געלט און מענטשן דארף צו בויען דיין אייגענע מיסאַל באַזע אין די מיטן פון די עטהיאָפּיאַן מדבר."
  
  
  — האסט מיך פארלוירן ?
  
  
  "מיר האָבן געהערט אַז איר זענט אין אפריקע."
  
  
  "אבער איך זאָל ניט האָבן געווען טראַקט אַראָפּ?"
  
  
  "עס איז געווען פאַלש און מיר וועלן נישט מאַכן דעם גרייַז ווידער," איך געזאגט.
  
  
  — ם׳איז צו שפעט, מיסטער, קארטער, מארגן װעלן מיר רײדן װעגן אייער צוקונפט, אויב איר זענט נישט אזוי פארשילטן געפערליך, וואלטן אסאך ראשי אין דער געגנט געוואלט האבן א ווייסן שקלאף.
  
  
  Pacek און צוויי פון זיינע מענטשן האָבן פאַרטיק קאַמאַפלאַזשינג די מיסאַל. ד י װעכטע ר האב ן אונד ז ארומגערינגל ט או ן אונד ז געפיר ט אי ן א קלײ ן כאט ש נעב ן דארף . מע ן הא ט אונד ז ארײנגעשטופ ט אהי ן או ן אנגעזאג ט ניש ט צ ו פארמאכ ן קײ ן פראבלעם . מרים האט געװארט בײ דער טיר אויף אונדזער עסן. מע ן הא ט אונד ז געגעב ן גרוים ע שילע ר הײס ע עסן .
  
  
  "מיר עסן מיט אונדזער הענט," זי געזאגט.
  
  
  איך האב זי געפרעגט. - 'וואס טוט זיך?'
  
  
  "באָרגיאַ איז געגאנגען צו אַ פּאַרטיי. און בלויז צוויי וואָריערז וועט בלייַבן דאָ.
  
  
  נאָכדעם װי מיר האָבן געגעסן, האָט מרים װידער איבערגעגעבן אײנעם פֿון די װעכטער די שיסלען אין דרױסן. ער האט עפעס געקראכט און זי איז ארויס. מי ר האב ן געהער ט הילכ ע קלאנגען , א מאל , שאס ן או ן א מאל , װאלע ן פו ן דארף .
  
  
  — האסטו געזען קעמלען ? — האָט אַרפֿאַט דע סאָמאַליע געפרעגט אויף איטאַליעניש. "יא," איך געזאגט.
  
  
  "מיר מוזן האָבן פרויען," האָט ער אונדז געזאָגט.
  
  
  'פארוואס?'
  
  
  — װײ ל ז ײ זײנע ן פרויען . איך קען קעמלען.
  
  
  — זאל ער אונדז גנבענען די קעמלען — האב איך פארגעשלאגן פאטשעק. סאיפא דאנקיל האט אויסגעזען בייז. פאסעק האט אים ווייטער געפרעגט וואס איז געשען, אבער ער האט נאר געשאלטן.
  
  
  Maryam האָט געזאָגט: “איר האָט געשטעלט אַ סאָמאַליש אין אַ שטעלע פון געפאַר און צוטרוי. פארוואס זאל דאנקיל נישט אנטקעגן דעם?
  
  
  "איך רעכן אַז זיי וועלן נישט פאַרגעסן די טרייבאַל פידז ווען מיר פּרובירן צו אַנטלויפן," איך געזאגט.
  
  
  'זיכער נישט. סאָמאַליס און דאַנאַקילס טאָן ניט באַטראַכטן יעדער אנדערע גלייַך. און זיי ביידע האָבן האַסן מיין מענטשן, וואָס הערשן עטיאפיע לויט די געזעץ פון אלטע קאַנקוועסץ.
  
  
  "בלויז אַ פירער פון די דאַנאַקילס קענען פירן אונדז דורך די מדבר," האט געזאגט Pacek.
  
  
  ― זאָג למען השם, אַז סײַפֿה, אײדער ער װערט כּעס און צעשטערט אונדזער גאַנצן פּלאַן, ― זאָג איך. פאצק האט זיך אװעקגעזעצט נעבן סייפה. דאַנקיל האָט כּמעט קיין איטאַליעניש נישט גערעדט, און דער טשעכישער האָט לאַנג געדויערט ביז דער ענטפֿער. ענדליך האט סייפא פארשטאנען. ער האט זיך צו מיר אויסגעדרייט.
  
  
  "איך וועל זיין דיין פירער, קיין ענין ווי געמיין די קעמלען זענען, וואָס דער סאָמאַליש וועט גאַנווענען," ער האט געזאגט.
  
  
  — װי לאנג דארפן מיר װארטן? — האט פאסעק געפרעגט.
  
  
  "ביז האַלבנאַכט," האט געזאגט מרים. 'ווען זיי זענען פול פון עסן און טרינקען. דעמאָלט זיי זענען גרינג צו טייטן. איך האב געהערט אז דו ביסט א קריגער, מיסטער קארטער?
  
  
  "אויב מיר לויפן אַוועק צוזאַמען, רופן מיר ניק," איך סאַגדזשעסטיד.
  
  
  - וואַסילי איז נישט אַ וואָריער, ניק. מיר אָפענגען אויף דיר. בשעת מיר ווארטן, איך געפרוווט צו געפֿינען אויס אַ ביסל מער. איך האָב אָנגעוויזן וואַסיל פּאַטשעק אויף אַ שטיל אָרט אין דער הינטער וואַנט פון דער כאַטע. מי ר האב ן גערעד ט אײנע ר צו ם צװײט ן אוי ף צעבראכענ ע דײטש .
  
  
  איך האב אים געפרעגט. - "זענען אַלע ראַקאַץ אַזוי אַרויסגעוואָרפן ווי דער איינער וואָס איר האָט מיר געוויזן?"
  
  
  "פיר פון די קורץ-קייט מיסאַלז האָבן זייער אייגן מענטש-פּאָרטאַטיוו לאַונטשערס," ער האט געזאגט. "איך האָבן צוויי פון זיי אונטער מיין קאָנטראָל, אַזוי זיי וועלן סוף אַרויף ומשעדלעך אין די ים."
  
  
  "וואָס וועגן די אנדערע?"
  
  
  — ז ײ געהער ן צ ו ד י דײטשן . אנטשולדיגט, קארטער, אבער איך גלייב נישט די דייטשן. איך בין טשעכיש. אבער אנדערע מיסילס - נישט קיין חילוק ווער עס קאנטראלירט זיי, ס'איז נישט קיין ענין - וועלן זיך אליין פארניכטן ביים קאַטער און פאַרשאַפן קליין שאָדן.
  
  
  - אַזוי די גרויס סאַקאָנע פון די באָרגיאַ מיט די מיסאַלז איז נישט פאַקטיש?
  
  
  — כ׳האב געהאפט אז איר װעט דאס זען, מיסטער קארטער.
  
  
  איך שיפטיד מיין וואָג און פּעלץ די באַנדע האלטן די בלייד אויף מיין ינער דיך פאַרשטייַפן. "מיר קען נישט אַלע מאַכן עס לעבעדיק," איך געזאגט.
  
  
  "אפֿשר קיינער," האט Pacek געזאָגט.
  
  
  "אָוקיי, הערן. אויב איר פירן צו באַקומען צו די יו. עס. אַמבאַסאַדע, גיין ין. געפֿינען דאָרט דעם פאַראַנטוואָרטלעך מענטש. זאג אים אַז איר האָט אַ אָנזאָג פון N3 פֿאַר AX. N3. אוי. געדענקסטו דאס?
  
  
  ער ריפּיטיד מיין קאָד און די נאָמען פון מיין סוד דינסט. ― װאָס זאָל איך זײ זאָגן?
  
  
  ― װאָס דו האָסט מיר נאָר געזאָגט.
  
  
  כ'האב נישט געקענט טראכטן פון עפעס בעסערס צו פארברענגען די צייט, האב איך מיך געלעגן אויפן דיל צו שלאפן. װע ן מי ר װעל ן גאנ ץ דע ר נאכ ט גנבענע ן קעמלען , או ן מי ט שיכור ע דאנקיל ן זי ך ארוי ס קעמפ ן פו ן שטעטל , דא ן זא ל אי ך אוי ך זי ך רוען .
  
  
  ארום פופצן מינוט נאכדעם וואס איך בין געגאנגען שלאפן, בין איך ווידער אויפגעוועקט. מרים האט זיך אויסגעשטרעקט נעבן מיר.
  
  
  — האט זי געפרעגט. - 'דאס איז גוט?'
  
  
  "יא," איך געזאגט, טריינג נישט צו אָנרירן איר.
  
  
  כ׳בין װידער אײנגעשלאפן.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  אַרום האַלבנאַכט האָב איך זיך ווידער אויפֿגעכאַפּט. מרים איז נאך אלץ געלעגן נעבן מיר מיט אפענע אויגן.
  
  
  — האט זי געפרעגט. - "איז עס צייַט?"
  
  
  'יא'.
  
  
  סייפא האט זיך אויסגעגליטשט ווי איך האב ארויסגעצויגן מיין מעסער. ער האט ארויסגעצויגן דאם זעלביקע געװער פון די פײדן פון זײן קיטל און געשמײכלט אין דער פינצטערניש פון דער אבער. אי ן אײ ן צדדי ק האב ן מי ר אויסגעקליב ן א אומגליקלעכ ע נאכ ט פא ר אונדזע ר אנטלויפ ן , װײ ל ד י לבנ ה אי ז געװע ן הוי ך או ן פול .
  
  
  איך האָב געלאָזט סייפאַ גיין פאָרויס. פארזיכטי ק הא ט ע ר צעטײל ט ד י צװײג ן װא ס האב ן געדינ ט װ י סקרינז . איך בין געשטאנען דארט ביז זיין האנט איז צוריקגעקומען און מיך געצויגן פארויס.
  
  
  ער האט זיך שטילערהייט דורכגעגליטשט דורכן פארהאנג. אי ך בי ן אי ם נאכגעלאפ ן , פארזיכטי ק געשטעל ט ד י צװײג ן אויפ ן ארט , א ז ז ײ זאל ן ניש ט רעשען . ד י צוױ י װעכטער , װא ם האב ן געהיט ן ד י טיר , זײנע ן געזעס ן מי ט ד י רוקן , צ ו אונדז , קעפ . נעבן זײ זײנען געשטאנען דרײ גרויםע שיכערס. איך האָב אויף זיי אָנגעוויזן דעם מעסער.
  
  
  סייפה איז געגאַנגען צו מיר לינקס ווען מיר זענען פאָראויסגעגאַנגען. ע ר הא ט זי ך געמאכ ט מײ ן גאנג , װע ן ז ײ זײנע ן פארזיכטי ק געגאנגע ן אוי ף דע ר פארזאמלטע ר ערד , װא ס הא ט אונד ז אפגעשייד ט פו ן ד י צװ ײ שומרים . אײדע ר מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט הא ט ד י גרוים ע ערד ׳ געקריקט , אונטע ר מײ ן שטיװל , או ן דע ר רעכטע ר וועכטער . אי ך הא ב אי ך געטוי ט פאראוים , ארומגענומע ן ד י לינק ע האנ ט אי ן זײ ן האלדז , כד י צו ם דערשטיק ן זײ ן געשרײ , או ן הא ב געשלאגן . אי ך הא ב אויסגעדרײ ט דא ס געװע ר אי ן זײ ן קערפער , זוכנדי ק זײ ן הארץ . ער איז געפאלן פאראויס. אי ך הא ב ארויסגעשיק ט מײ ן ביקס , זי ך אומגעקער ט או ן געזען , א ז סײפ ה טו ט דא ם זעלב ן מי ט א ן אנדע ר װעכטער . "איך וועל נעמען די וואָפן," האָט סייפאַ געשעפּטשעט און פאַרשווונדן אין דער פינצטערניש איידער איך קען עפּעס זאָגן.
  
  
  דעמאלט האט ערפאט זיך באוויזן ביי דער טיר פון דער כאט און שטילערהייט געלאפן צו דער סטאדע קעמלען. ע ר הא ט שוי ן געוװסט , װא ו ע ר גײ ט או ן אי ך הא ב ניש ט געפרואװ ט נאכפאלג ן אים .
  
  
  כ׳האב מיך געקנײטשט פאר די צװײ טויטע שומרים. איינער האט געהאט א ישראל מאשין ביקס. אן אנדער האט ביידע אַ לי-ענפיעלד און אַן אַלט סמיט & וועסאָן. 38 אי ך הא ב צוגענומע ן ד י קארטאזש ן או ן געװאל ט געב ן פאטשעק ן דא ס ביקס .
  
  
  "איך'ווע קיינמאָל געהאלטן אַ ביקס פריער," ער האט געזאגט.
  
  
  — מרים ? איך שושקעט.
  
  
  "גיב מיר די ביקס," זי געזאגט. "איך קען דרייען עס אויב איך וויסן ווי צו מאַסע עס."
  
  
  איך האָב איר געשווינד געוויזן ווי און ווו צו מאַסע די לי-ענפיעלד. .סמיט & וועסון 38 האב איך געגעבן פאטשעק. "עס איז נישט שווער," איך געזאגט. "אָבער ווען איר באַקומען נאָענט צו דיין ציל, נאָר ציל פֿאַר די מאָגן און ציען די צינגל."
  
  
  אי ך הא ב געזע ן באװעגונ ג אי ן ד י שאט ן אוי ף לינקס . איך האָב זיך גיך אומגעדרײט, אױפֿגעהױבן דעם מאַשין־געװער, אָבער מרים האָט געזאָגט: דאָס איז אונדזער חבֿר פֿון דאַנקיל.
  
  
  א רגע שפעטער איז סייפה געווען נעבן אונדז, מיט א ביקס אין דער האנט און א פּיסטויל אויפן גאַרטל.
  
  
  "איך קען טייטן פילע," ער באָוסטיד.
  
  
  "ניין," האט פּאַסעק געזאגט. — לאָמיר לױפֿן צו דײַן פֿאָלק.
  
  
  "בלויז דער הויפּט ס הויז האט אַ וועכטער," האט געזאגט דער דאַנאַקיל. "לאָמיר גיין," איך געמורמלט און געגאנגען צו די קעמל פעדער.
  
  
  Saifah ס אינפֿאָרמאַציע סאַלווד מיין פּראָבלעם. אויב איך קען טייטן באָרגיאַ, עס איז אַ געלעגנהייַט אַז זיין אָרגאַניזאַציע וועט פאַלן באַזונדער. אבער איך בין נישט געווען גענוג נאענט צו אים צו זיין אבסאלוט זיכער דערפון. אי ך הא ב ניש ט געװאוסט , װעלכ ע פאזיציע ס האב ן ד י פרײ ע אייראפע ר פארנומע ן אי ן זײ ן לאגער . איך האָב אויך נישט געוווּסט ווי שטאַרק זײַן עטיאָפּישער אָרגאַניזאַציע איז. דער בלויז וועג איך קען טייטן אים איז געווען אויב איך געראטן צו אַנטלויפן פון דעם דאָרף פול פון בייז, הונגעריק דאַניקלס, אָבער דאָס איז געווען העכסט אַנלייקלי.
  
  
  און איך האָב געמײנט, אַז פֿאַר אַזאַ װיכטיקער, װי באָרגיאַ, צו באַקומען אַזאַ אָפּטראָג, װי ער האָט יענעם טאָג, װעט ער שלאָפֿן אין דעם הויפּט־הויז אָדער ערגעץ דערבײַ אין אַ גאַסט. און סַיְיָף האָט געזאָגט, אַז דאָרטן זײַנען געװען װײַבער. אַזוי, כאָטש די מאָרד פון באָרגיאַ קען האָבן געענדיקט מיין מיסיע, איך פארווארפן דעם מעגלעכקייט.
  
  
  די אינפֿאָרמאַציע איך באקומען איז געווען מער וויכטיק. Pacek אָדער איך האָבן צו באַקומען צו די יו. עס. אַמבאַסאַדע. אַמאָל AX לערנט ווו באָרגיאַ האט באַהאַלטן רובֿ פון זיין מיסילס, אַז רובֿ פון זיי זענען אַרויסגעוואָרפן, און ווו דער לאַגער איז ליגן, עס וועט שטענדיק זיין אַ וועג צו ענדיקן זיין יאָדער בלאַקמייל. מיר זאלן אפילו טיילן אונדזער אינפֿאָרמאַציע מיט די רוסישע, וואָס זענען פּונקט אַזוי זארגן וועגן די מיטל מזרח ווי מיר.
  
  
  מיר קומען צו דער קעמל פעדער. נעבן דעם לאך, וואס ערפאט האט פארמאכט מיט דיקן אייזערנע דראט, איז געלעגן דער טויטער דאנקיל. פינף קעמלען זײנען געשטאנען אינדרויסן פון א קלײן שטיבל און א סאמאלישער מאן איז געװען פארנומען מיט זאטלען די קעמלען.
  
  
  "העלפֿט אים," האָט Pacek געזאָגט צו Saifa.
  
  
  "זיי זענען שלעכט קעמלען," ער גראַמבאַלד. "די סאָמאַליס טאָן ניט וויסן עפּעס וועגן קאַמאַלז.
  
  
  מאַריאַם, פּאַקעק און איך געזוכט די הוט פֿאַר יעדער בנימצא וואַסער הויט און סומע פון קאַנז עסנוואַרג. איך וואלט געווען א סך גליקלעכער אויב מיר וואלטן געקענט טרעפן מער, אבער מיר האבן נישט געהאט קיין צייט צו גיין פארן.
  
  
  "מיר זענען גרייט," האָט אַראַפאַט געזאָגט. — דאס זענען קעמלען.
  
  
  איך האב דעמאלט באשלאסן צו פרעגן דעם סאמאלישן פארוואס ער האט זיך איינגעשטילט צו נעמען די קעמלען. מייַן דערפאַרונג מיט די בהמות איז געווען באגרענעצט, אָבער איך האט קיינמאָל פריער באמערקט אַז איין געשלעכט איז בילכער איבער די אנדערע. ביידע קעמלען און זי-קעמעלן האבן געהאט אויסערגעוויינלעכע אויסהאלטן און אומגלויבליך שלעכטע טעמפעראמענט.
  
  
  מי ר זײנע ן געװע ן כמע ט אויםער ן דע ר שטאט , װע ן עפע ם א באװאפנט ע מענטש ן הא ט אנגעהויב ן שיסן . װע ן ד י קויל ן האב ן אונד ז פארבײפײפט , הא ב אי ך געכאפ ט דע ם מאשין־געװער , או ן זי ך ארומגערינגל ט אי ן דע ם הויכ ן זאטל . איך האב געזען דעם בליץ פון א שיסער און געענטפערט מיט א וואלע. אי ך הא ב ניש ט געטראפ ן צ ו קײ ן קלעפ , װײ ל ד י גאנג ן פו ן א קעמל ע מאכ ט דא ס אינגאנצ ן אוממעגלע ך , אבע ר ד י שיס ן הא ט זי ך אפגעשטעלט .
  
  
  "ייַלן אַרויף," האט געזאגט Pacek.
  
  
  "איר טאָן ניט האָבן צו זאָגן מיר אַז," איך געזאגט. "זאג די פאַרשילטן בהמות זיי לויפן שנעלער."
  
  
  אַרפאַט האָט אויסדערוויילט גוטע חיות, ניט קיין ענין וואָס סאַיפאַ געדאַנק וועגן די סייכל מדרגה פון סאָמאַליס. דער קעמל איז נישט גענוי די שנעלסטע חיה אין דער וועלט, און אויב עס וואלטן געווען פערד אין דארף, וואלטן זיי אונז אוודאי איבערגענומען. אָבער די קעמלען האַלטן אַ פעסטן גאַנג, ווי אַ שיף וואָס אַנטלויפט פון די ערשטע כוואליעס פון אַ הוראַגאַן, און סיידן איר ווערט ים-קראנק אָדער קראַך, וועלן זיי דיך ברענגען וואוהין דו דארפסט גיין אין דער ריכטיקער צייט. צוויי שעה נאָך מיר לינקס דער דאָרף מיר געגאנגען איבער נידעריק היללס און זאַמדיק סטריפּס צוזאמען דעם טייַך. סאַיפאַ דעמאָלט מאָושאַנד אונדז צו די וואַסער.
  
  
  "זאל די קעמלען טרינקען ווי פיל זיי ווילן," ער האט געזאגט. "פּלאָמבירן יעדער כלי מיט וואַסער און טרינקען פיל אַליין."
  
  
  "פארוואס גייען מיר נישט ווייטער אויפן טייך?" — האט פאסעק געפרעגט. "מיר גיין נאָר אַפּסטרים, און דאָס איז פּונקט דער ריכטונג וואָס מיר וועלן צו גיין."
  
  
  "די טייך מענטשן זענען זייער פריינט דאָרט." — סאיפא האט אנגעװיזן אויפן דארף הינטער אונדז און אויף דעם, װאם מיר זענען גראד אנטלאפן. "זיי זענען נישט מיין פריינט. זיי זוכן אונדז צוזאמען דעם טייַך. מיר גייען אריין אין מדבר.
  
  
  "ער איז רעכט," איך דערציילט פּאַטשעק. איך האב זיך געוואנדן צו אונזער פירער דאנקיל. — האָבן מיר גענוג וואַסער און עסן?
  
  
  "ניין," ער געזאגט. "אָבער אפֿשר מיר וועלן געפֿינען עפּעס." אָדער מענטשן וואָס האָבן עס. ער האט אנגעקלאפט דעם ביקס.
  
  
  "ווען איך בין געקומען אַהער, מיר זענען אַריבער דעם טייַך אויף אַ פּליט," האט Pacek געזאָגט. "עס איז נישט אַ לאַנג נסיעה און ..."
  
  
  "מדבר," איך געזאגט, ענדיקן די דיסקוסיע. — וואַסילי, הייבט אָן צו אָנפילן די ווינעסקעלעך. אויב באָרגיאַ אָפן גענומען איר צוזאמען דעם טייַך, זיין קאַנעקשאַנז צוזאמען דעם טייַך זענען גאַנץ זיכער פֿאַר אים.
  
  
  "איך האב נישט געדאַנק וועגן עס פריער," ער האט געזאגט.
  
  
  ― דער מדבר ― האָט ערפֿת געזאָגט, ― דער מדבר איז זײער אַ גוטן אָרט צו װױנען.
  
  
  ער און סייפה האָבן געפּרוּווט זיך איבערצוטראָגן אין די האַנדלינג מיט קעמלען און אין זייער וויסן וועגן דער מדבר. איך איז געווען גוט מיט זייער טרייבאַל דיפעראַנסיז וואָס זענען אויסגעדריקט אויף דעם וועג זינט מיר אַלע בענאַפיטיד דערפון. אָבער איך איז געווען וואַנדערינג ווי יקספּלאָוסיוו די דאַנאַקיל-סאָמאַליש קאָמבינאַציע וואָלט ווערן ווען מיר געלאפן קורץ פון עסן און טרינקען. או ן אי ך הא ב זי ך באזארגט , װעג ן סײפא ס שטעלונג , װע ן מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן זײ ן שבט ס טעריטאריע . אפשר וועט ער ווייטער באטראכטן אונז חברים, אבער אפשר וועט ער אויך באשליסן צו באטראכטן אונז איינוואוינער, גאנץ קרבנות פארן באקומען א פאר נייע בראַסלעטן.
  
  
  מי ר זײנע ן אריבערגעגאנגע ן דע ם טײ ך או ן געלאפ ן אי ן דע ר נאכט . איך האב געזען אז מיר גייען צו צפון־מזרח, ווייל ווען די נאכט איז געפאלן האבן אנגעהויבן פארשווינדן די טונקעלע בערג צו מערב. א מאמענט האב איך געצווייפלט אין סייפה'ס חכמה. ער האט נישט געהאלטן אין דער מדבר פאר א פיינטלעכע סביבה, נאר די איבעריקע וואלטן דארט געווען הילפסלאז.
  
  
  דערנאָך האָב איך זיך געזאָגט, אַז דער פּלאַן האָט זינען. דורך טשוזינג די ערגסט געגנט פון דער מדבר, מיר אַוווידאַד דערפער אָדער סעטאַלמאַנץ מיט ווייניק אָדער ברייט קאָמוניקאַציע, וואָס ערלויבט אונדז צו דערגרייכן די טיגרייַ פּראָווינץ אין די צפון און אַזוי אַנטלויפן די באָרגיאַ קויל פון השפּעה. קיין ווונדער אַז סאַיפאַ האט געזאגט צו נעמען אַ פּלאַץ פון וואַסער. ביז מיר רירן מערב, וועלן מיר בלײַבן אין אַ ומפרוכפּערדיקן, ברענענדיקן מדבר.
  
  
  ע ס אי ז געװע ן שפע ט אי ן מיטאג , װע ן סאיפ ה הא ט ענדלע ך געגעב ן דע ם באפעל , זי ך אפצושטעלן . דע ר שטויביקע ר זאמ ד הא ט זי ך געשאפ ן אי ן מדבר , עפע ס װ י א בעקן , װא ס דע ר ארײנגאנ ג אי ז געװע ן נא ר דור ך א שמאל ן גאם , אי ן מזרח . עס איז געווען גענוג גרויס פֿאַר צען קעמלען, און אונדז. איך האב אויסגעשטרעקט די פיס און געטרונקען א קליינע כמות וואסער. אין אן אנדער שעה די דונעס וועט צושטעלן שאָטן. שאָטן. איך האָב שטילערהייט געשאָלטן עדוואַרד סמיטה און זיינע מערבדיקע קליידער. איך וואלט גערן אויסטוישן מיין העלם פאר היימישע קליידער. אויף די לעצטע פוס פון אונדזער נסיעה, איך געקומען צו זען רעסורסן, מענטשן און אַנימאַלס וואָס זענען נישט דאָ. איך געטרונקען נאָך עטלעכע וואַסער און געחידושט ווי מיר וועלן בלייַבנ לעבן דעם יאַזדע. ― טאָמער זאָלן מיר אַװעקשטעלן אַ שומר? — האב איך געפרעגט סייפה.
  
  
  'יא. די אַפאַר באָרגיאַ זענען פּערסוינג אונדז. זיי האָבן שטאַרק קעמלען און פילע מענטשן. דער ווינט האָט ניט אויסגעמעקט אונדזער שפּורן אין איין טאָג. די סאָמאַליש און איך זענען אויף פליכט בעשאַס דעם טאָג. איר און פּאַטשעק האָבן קאָנפליקט צו זען אין דער זון.
  
  
  "דעמאָלט וועלן מיר זיין אויף פליכט ביי נאַכט," איך געזאגט.
  
  
  'פייַן.'
  
  
  צו מיד צו עסן, איך וואָטשט ווי סייפאַ קליימד צו די שפּיץ פון די טאָליסט דון און בערראָוד אין די זאַמד צו יבערקוקן די געגנט אָן באמערקט. איך האב מיך געלעגן אין שאטן פון מיין קעמל און בין איינגעשלאפן. כ’האָב זיך אויפֿגעכאַפּט, אַז ערפֿת האָט זיך צעשאָקלט מיטן אַקסל פֿון זײַט צו זײַט. די זון איז אונטערגעגאנגען.
  
  
  "ווארט איצט," ער האט געזאגט. "עסן עפּעס עסן."
  
  
  ער האָט גערעדט אַ סאָמאַליש דיאַלעקט, וואָס איז נאָענט צו דער אַראַביש שפּראַך וואָס איך האָב מיט אים גערעדט. ― שלאָף, אַרפֿאַט, ― זאָג איך. "איך וועל באַקומען עפּעס צו עסן בשעת איך בין אויף די וועכטער."
  
  
  איך האב געפונען א קאן רינדערנס. כד י צ ו ד י שפײז ן הא ב אי ך געמוז ט טרעט ן איבע ר דע ם שלאפעדיק ן פאסעק . דע ר טשעכיש ע אי ז געװע ן א בים ל פופצי ק או ן אי ן א שלעכט ן פיזיש ן צושטאנד . איך האב זיך געחידושט וויפיל טעג ער וועט אויסהאלטן, ווי ער וועט לעבן. פֿון זײַן לאַבאָראַטאָריע אין פּראַג ביזן עטהיאָפּישן מדבר איז געווען אַ גאַנצער רחמנות. פאסעק האט געמוזט האבן גאר א גוטע סיבה צו אנטלויפן פון די רוסן. איך האט צו געפֿינען מער וועגן דעם.
  
  
  ווען איך האָב איינגעזען אַז דאָס ביסל וואָס איך געוואוסט וועגן פּאַקעק כּמעט געמאכט אים אַן אַלט פרייַנד, איך כּמעט לאַפט. מאַריאַם איז געווען אַן אַמהאַריש פרוי, די שיין טאָכטער און פּלימעניצע פון הויך-ראַנגקט קאָפּטיק דיגניטאַריז. דאָס איז אַלע איך געוואוסט וועגן איר. אַרפת, אַ סאָמאַליש, איז געווען אַ גוטער קעמל גנב. איך האָב געטרויען סייפאַ מיט מיין לעבן פשוט ווייַל ער איז געווען דאַנאַקיל. איך האָב געעפֿנט דעם סלוי און זיך אַװעקגעזעצט אױפֿן דון. סאַיפאַה און אַרפאַט געמאכט די מילד קריכן צו די שפּיץ, און איך סטראַגאַלד צו האַלטן מיין וואָג אויף די דיינדזשעראַסלי שיפטינג זאַמדיק שיפּוע אונטן. ד י שטער ן זײנע ן געװע ן אויפ ן הימל , או ן ד י קלאר ע מדבר־נאכט , הא ט אויסגעזע ן כמע ט קאלט , נא ך דע ר שרעקלעכע ר טאג .
  
  
  אין שפיץ האב איך זיך אװעקגעזעצט און גענומען עסן. דאָס פֿלײש איז געװען געזאָלצן. מיר האבן נישט געהאט קיין פייער. אין די בערגל צו מערב פון אונדז איז געווען נאָך אַ גרופּע, מער זיכער אין זייער ניצל ווי מיר, און זיי האָבן קלאר נישט דערוואַרטן צו זיין אַטאַקירט. זייער פייער איז געווען קליין. ס׳האט אבער דארט געברענט װי א ליכטיקער באקן אין דער פינצטער. און איך האָב געהאפט אַז דאָס וועט פאַרפירן די באָרגיאַ מענטשן.
  
  
  דער קלאנג פון א דזשעט עראפלאן איז געקומען פון אויבן מיר. אי ך הא ב געזע ן ד י בליצנדיק ע ליכט ן פו ן דע ר עראפלאן , או ן הא ב געשאצ ט אי ר הויכ ט אוי ף ארו ם צװ ײ או ן א האלב ן טויזנטע ר מעטער . אין מינדסטער די באָרגיאַ האט נישט האָבן פּליינז אָדער העליקאָפּטערס. איך געדאַנק אַז די עטיאָפּיאַנס זענען נישט ביכולת צו דעטעקט די באָרגיאַס פון די לופט. און דער געדאַנק האָט זיך מיר אַרײַנגעכאַפּט אין קאָפּ בעת איך האָב צוגעקוקט.
  
  
  װע ן פאצ ק הא ט מי ר באפרײ ט או ן אי ך הא ב דערפונע ן א ז מרי ם אי ז נא ך װאך , הא ב אי ך אי ר דערפון געפרעגט .
  
  
  "ער האט געלט," זי געזאגט. "ווען איך וועל צוריקקומען, עטלעכע מענטשן וועלן האָבן גרויס פּראָבלעמס. איך װײס זײערע נעמען. באָרגיאַ איז דער טיפּ צו ווייַזן זיך ווען ער וויל צו ימפּאָנירן אַ פרוי.
  
  
  — װי איז די פאליטישע לאגע אין עטיאפיע, מרים? "איך געדאַנק איר האָט אַ סטאַביל רעגירונג."
  
  
  זי האט זיך צוגעלײגט צו מיר. - "דער לייב פון יהודה איז אַן אַלט, שטאָלץ מענטש, ניק. די יונגע מענער, זיינע זין און אייניקלעך קענען ברוםן און סטראַשען, אָבער דער אַלטער לײב בלײַבט דער אָנפֿירער פֿון דער פּאַק. מאל קאַנספּיראַסיז אויפשטיין, אָבער דער לייב פון יהודה בלייבט אין מאַכט. די, וואָס דינען אים ניט געטריי, פילן זיין נקמה.
  
  
  "וואָס כאַפּאַנז ווען אַ לייב שטאַרבן?"
  
  
  "דערנאָך קומט אַ נייַ לעאָ, אַ אַמהאַראַ הויפּט. "אפֿשר איינער פון זיין ראַסע, אפֿשר נישט. דאָס איז נישט אַ פאָרגעמאַכט מסקנא. דאָס האָט אויך ניט קיין ענין. אַלץ וואָס איך געוואוסט וועגן עטיאפיע קאָראַספּאַנדז צו די נאציאנאלע כאַראַקטער וואָס באָרגיאַ האט מיר געגעבן וועגן אים. זיי זענען געווען שטאָלץ צו זיין די בלויז אפריקאנער מדינה וואָס איז נישט קאַלאַנייזד דורך אייראָפּע. אַמאָל זיי פאַרפאַלן אַ קורץ מלחמה מיט די בריטיש, ווי אַ רעזולטאַט פון וואָס דער קייסער באגאנגען זעלבסטמאָרד. פונק ט פא ר דע ר צװײטע ר װעלט־מלחמ ה האב ן ז ײ געליט ן פו ן ד י איטאליאנער , װע ן ז ײ האב ן צ ו שפע ט דערװוסט , א ז ד י מאכט ן פו ן פעלקער־ליגע , האב ן זי ך ניש ט פארשטרעקט , װ י ז ײ האב ן געטענהט . אָבער זיי זענען קיינמאָל געווען אַ קליענט שטאַט. וועלכער באָרגיאַ האָט געטאָן צו באַזעצן זיך אין דער מדבר איז געווען אַן אינערלעכער פּראָבלעם פֿאַר עטיאפיע. און יעדער אייראפעישער אדער אמעריקאנער וואס האט זיך אריינגעכאפט אין דעם איז געווען א גרויסער אידיאט. מרים האט ארויפגעלײגט איר האנט אויפן רוקן און אויסגעשטרעקט די מוסקלען אונטערן העמד.
  
  
  "איר זענט אַזוי הויך ווי די מענטשן פון מיין מענטשן," זי געזאגט.
  
  
  "איר זענט אויך גרויס, מרים," איך געזאגט.
  
  
  "צו גרויס צו זיין שיין?"
  
  
  איך האב שטילערהײט געזיפצט. "איר קען אָנשרעקן אַ קליין מענטש, אָבער אַ גלייַך מענטש ווייסט אַז דיין הייך איז טייל פון דיין שיינקייט," איך געזאגט. "אפילו אויב דיין פֿעיִקייטן זענען פאַרבאָרגן אונטער אַ שלייער."
  
  
  זי האט אויפגעהויבן די האנט און אראפגעריסן דעם שלײער.
  
  
  "אין שטוב," זי געזאגט, "איך קלייד מערב. אבע ר צװיש ן ד י דאנקילים , װא ם זײנע ן ד י חסידי ם פו ן דע ר נביא , טראג ן אי ך דע ם פרײע ל אל ם צײכ ן פו ן מײ ן צניעות . אפילו אַ קליין סאָמאַליש וועמענס הינדל ביינער איך ברעכן מיט איין האַנט קען טראַכטן אַז מיין פּנים איז אַ פאַרבעטונג צו שענדונג.
  
  
  “ארפעם ארפט,” האב איך געזאגט. "סייפֿה האַלט, אַז זי ווייסט גאָרנישט וועגן קעמלען. פאסעק באפעלט אים אין אלע ריכטונגען. און איר שפּאָט זיין הייך. פארוואס האט קיינער אים נישט ליב?
  
  
  - ער איז סאָמאַליש. ער איז א גנב.
  
  
  "ער האָט פֿאַר אונדז אויסדערוויילט גוטע קעמלען."
  
  
  — אוודאי — האט זי געזאגט. "איך האב נישט געזאגט ער איז געווען אַ שלעכט גנב." איך האָב נאָר געזאָגט אַז אַלע סאָמאַליס זענען גנבים.
  
  
  כ׳האב געשמײכלט אין דער פינצטער. עס איז געווען גענוג היסטארישע זאָגן פון האַס וואָס פארוואנדלען עטיאפיע אין אַ פרייַ פעדעריישאַן פון שבטים אלא ווי אַ קאָוכיסיוו פאָלק. מאַריאַם האָט געהערט צו דער טראדיציאנעלער הערשנדיקער קאַסט פון קריסטלעכע וואָריערז וואָס האָבן צוריקגעהאַלטן דעם אויפשטאַנד פון מוסלים האָרדעס בעשאַס די מיטל עלטער, וואָס דויסט מער ווי די פינצטער צייטן פון אייראָפּע. מער פריש זכרונות פון אייראָפּע האָבן געמאכט מיר אַ ביסל מער טאָלעראַנט פון די טענסיאָנס צווישן די עטיאָפּיאַנס אין אונדזער גרופּע.
  
  
  פאצק , א טשעכיש , הא ט זי ך אפגעזאג ט צ ו פארטרוי ן קײ ן דײטש ן או ן מי ר האב ן ניש ט געהא ט קײ ן פארלאזלעכ ע דאטע ן װעג ן דע ם ארבעטם־צושטאנ ד פו ן אל ע דרײ־און־צװאנציק ע מיסילס .
  
  
  "באָרגיאַ איז אויך אַ קליין מענטש," האט געזאגט מרים. “ער האָט געוואָלט חתונה האָבן מיט מיר. איך האב געמיינט אז דו האסט געזאגט אז אלע קליינע מענטשן האבן מורא פאר מיר?
  
  
  ― װאָס האָט ער מיט דיר געװאָלט חתונה האָבן?
  
  
  — מײ ן פאטע ר אי ז אײנפלוס . די כוח וואס איך האב אים געקענט געבן. זי האט זיך אפגעשטעלט. "ניק, דאָס איז אַ געפערלעך נסיעה. מיר וועלן נישט אַלע בלייַבנ לעבן.
  
  
  — האסט עפעס א באזונדערע טאלאנט צו וויסן אזעלכע זאכן?
  
  
  'איך בין אַ פרוי. לויט מיין פאטער און פעטער, נאָר מענטשן האָבן אַזאַ טאלאנטן.
  
  
  ― װוּהין גײסטו צוריק, מרים?
  
  
  'צו מיינע עלטערן, איך שעמען זיך. אבער עס איז שטענדיק בעסער ווי באָרגיאַ. עס איז בעסער צו זיין אַ שלעכט אַמהאַריש פרוי ווי אַ באהעפט מוסלים פרוי. איך האב נישט פארלוירן מיין כבוד אין דער מדבר. אבער ווער וועט מיר גלויבן?
  
  
  "איך בין," איך געזאגט.
  
  
  זי האט ארויפגעלײגט דעם קאפ אויף מײן אקסל. ― איך װעל עס פֿאַרלירן, ניק. אבער נישט היינט. ניט מיט אנדערע וואס זענען ווערדיק, וואַטשינג און ייפערטזיכטיק. "איך בין נישט געגאנגען צוריק צו חתונה אָדער אַ מענטש, ניק."
  
  
  מי ר האב ן אויסגעלײג ט אונדזער ע בעט ן , ד י גרוים ע צודעק ן האב ן ד י סאמאַליש ע געגנבעט , צ ו װארפ ן איבע ר ד י קעמל־זאדל , זײ ט בײז . מרים איז אײנגעשלאפן מיט דעם קאפ אויפן אקסעלע.
  
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  די באָרגיאַ מענטשן קעגן אונדז בשעת Pacek איז געווען אויף פליכט. זיינע ווארענונג געשרייען האט מיך אויפגעוועקט. דערנאָך איך געהערט קורץ .38 קאַליבער שאַץ. דער ענטפער איז געווען אַ סאַלוואָ, לפּחות צוויי מאַשין גאַנז און עטלעכע ביקס. איך האב געכאפט מיין מאשין ביקס.
  
  
  ד י דריי אטאקע ר זײנע ן אנטלאפ ן פו ן דע ר דון , געשאס ן או ן געשטאמלט . איך האב אויפגעהויבן מיין ביקס און אנגעהויבן שיסן. ווען זיי זענען אַראָפּגעקומען, האָט קיינער פון זיי זיך ניט אויפגעשטעלט.
  
  
  מרים׳ם ביקס איז געפאלן נעבן מיר. דער קויל האט מיר געפײפט איבערן קאפ. אַרפת און סייפה האָבן זיך אַרײַנגענומען און אין דער זעלבער צײַט געעפֿנט פֿײַער. די הויפּט כוואַליע פון אונדזער אַטאַקערז דורכגעגאנגען דורך אַ ריס אין די זאַמד דונעס. זינט זיי זענען געווען אַזוי נאָענט צו יעדער אנדערער, עס איז געווען אַ טעות. מי ר האב ן ז ײ ני ט דערשאסן .
  
  
  פונקט אזוי גיך ווי עס האט זיך אנגעהויבן האט דער גערויש ווידער אפגעשטעלט. איך האָב זיך אַרומגעקוקט פֿאַר אַנדערע צילן. איינער פון אונדזערע קעמלען איז געלעגן אויף דער ערד און געקושט. ד י אנדער ע האב ן געמאכ ט א רעש , פרוב ו זי ך באפרײע ן פו ן ד י שטריק .
  
  
  — קעמלען! — האב איך געשריגן. — צו די קעמלען, ארפת.
  
  
  די סאָמאַליש איז געלאָפן צו זיי.
  
  
  "איך קען זען דאָרט," סאַיפאַ האט געזאגט, ווייזן צו די קאַסאַם פון וואָס די הויפּט באַפאַלן געקומען. "איר וועט קוקן פֿאַר Pacek."
  
  
  דאנאקי ל אי ז אומזים ט געלאפ ן צ ו ד י ללבער , װא ם זײנע ן דאר ט צעשפרײ ט געװאר ן אי ן לבנ ־ ליכט . איך בין צוגעגאנגען צו די דריי איך שאָס מער אָפּגעהיט. א געשרײ פון שרעק און װײטיק איז געקומען פון דער ריכטונג פון דער גאם. איך האב זיך ארומגעקוקט. סאיפא האט געצילט זײן ביקס אויף דעם קרימענישן קערפער.
  
  
  אי ך הא ב װידע ר זי ך אפגעקערט , אײדע ר ד י ביקס ן אי ז אװעק . אי ך הא ב אנגעהויב ן אונטערזוכ ן ד י דר ײ װא ס אי ך הא ב געלײגט . אײנע ר פו ן ז ײ אי ז געװע ן טויט , אבע ר ד י אנדער ע צװ ײ האב ן נא ך געאטעמט , כאטש ע שטאר ק פארװאונדעט .
  
  
  אי ך הא ב געכאפ ט זײער ע געװע ר או ן ז ײ געװארפ ן צו ם לאגער . דערנאָך בין איך אַראָפאַנג אויף דער דון.
  
  
  א שיסער האט געקלונגען הינטער מיר. איך האב זיך שנעל אויסגעדרייט, אויפגעהויבן מיין ביקס. מרים איז געשטאנען איבערן מאן. װע ן אי ך הא ב געקוק ט אי ז ז י צוגעגאנגע ן צ ו א צװײטן , נא ך אטעמענדיק , או ן אי ם ארײ ן אי ן קאפ א אי ן קאפ . דערנאָך האָט זי זיך צוגעטראָגן מיט מיר אויפֿן שיפּוע.
  
  
  זי האט געזאגט. - "וואָס גוט זענען געפאנגענע?"
  
  
  "איך האָב זיי געזאָלט לאָזן דאָרט."
  
  
  - אַזוי אַז זיי זאָגן באָרגיאַ ווען און ווו מיר זענען אַוועק? זי האט געלאכט. "זיי געקומען צו טייטן אונדז, ניק." ניט צו כאַפּן אונדז.
  
  
  איך בין געגאנגען ווייטער אויפן זאמד דון מיט מרים הינטער מיר. וואַסילי איז געווען כּמעט אין דער שפּיץ. איך האב אים איבערגעדרייט און אפגעווישט דעם זאמד פון פנים. פון מויל האט אים געדריפט בלוט. זײ ן ברוסט , או ן מאגן , זײנע ן געװע ן פארפאק ט מי ט קויל ן לעכער . איך האָב עס צוריק אַרײַנגעלייגט אין זאַמד און אַרויפֿגעקלעטערט; איך האב פארזיכטיק אראפגעקוקט. דער ערשטער זאַך איך געזען איז געווען אַ גוף האַלב וועג אַרויף די שיפּוע. אַזוי פּאַטשעק געראטן צו דרייען בייַ מינדסטער איין מענטש. איך האב זיך געחידושט צי ער איז איינגעשלאפן אויף וואך אדער פשוט נישט באמערקט זייער צוגאַנג. איך האב געקוקט איבער די לבנה־שיכטע מדבר אויף זײערע קעמלען. איך האב זיי נישט געזען.
  
  
  ז ײ זענע ן שוי ן געקומע ן מי ט קעמלען . אַ מאַשין, איך וואָלט האָבן געהערט עס. איך האָב געצויגן צו יבערקוקן די געגנט, בעכעסקעם נידעריק אַזוי אַז מיין סילאַוועט זאָל נישט זיין קענטיק אין די לעוואָנע - ליכט. דעמאָלט איך געזען קעמלען אין די טונקל שאַדאָוז פון איינער פון די זאַמד דונעס. צװײ מענער זײנען געשטאנען נעבן; זײער ע אויפגערעגטע ר באװעגונ ג האב ן אנגעװיזן , א ז ז ײ האב ן זי ך אנגעהויב ן צערודער ט פו ן דע ם װא ס אי ז געשע ן אי ן דע ר שיעל ע פו ן דע ר אנדערע ר זײט . ז ײ זײנע ן געװע ן צװיש ן מי ר או ן דע ר תהום , װעלכע ר הא ט געפיר ט צו ם בעקן , הא ט דע ר דאזיקע ר פלא ץ ז ײ ניש ט געלאז ט זען , װ י אזו י סײפא י הא ט אונד ז אויםערלעכ ט זײער ע בונד .
  
  
  אי ך הא ב זײע ר פארזיכטי ק גענומע ן א שיסער־שטעלונ ג או ן גענומע ן ציל . אבער איך בין נישט גענוג אָפּגעהיט. איינער פון די מענטשן האט געשריגן און אַימעד צו מיר. איך האב שנעל געשאסן און געפעלט, אבער זיין ציל איז געווען אזוי פארקרימט, אז זיין קויל האט נאר אויפגעהויבן זאמד. עטלעכע קעמלען האָבן זיך אָנגעהויבן זארגן. דע ר צװײטע ר אי ז געשפרונגע ן אויפ ן קעמל . דאָס מאָל איך געהאט מער צייט צו ציל רעכט. איך האָב אים דערשאָסן, און דאַן איז די חיה פאַרשווונדן אין דער מדבר. א פינצטערע פיגור האט זיך באוויזן פון תהום, א קויל האט אויפגעהויבן זאמד לעבן מיין פנים. אי ך הא ב ניש ט געקענ ט שיסן , דור ך ד י פאניק ע קעמלען . או ן נא ך א קורצע ר צײ ט זײנע ן ז ײ אל ע געגאנגע ן אי ן דע ר מדבר , גאלאפנדי ק א ן רײטער . כ׳האב דערזען א מעטאל־בליץ און געהערט א געשרײ.
  
  
  דער מענטש האט זיך אויפגעשטעלט. דער אַנדערער איז געבליבן אויפן אָרט. מרים איז געקראכן נעבן מיר אויפן שפיץ דון. איך האב געהיט דעם מאשין ביקס.
  
  
  "דאס איז סאַיפאַ," זי געזאגט.
  
  
  'ביסטו זיכער?'
  
  
  'יא'.
  
  
  "איר האָט פאַרשילטן גוטע אויגן."
  
  
  מי ר זײנע ן אויפגעשטאנען . דאנקיל האט צו אונדז געפלאצט.
  
  
  "גיי זאג ארפאט ער זאל נישט שיסן אויף קיינעם," האב איך געזאגט מרים.
  
  
  - עס איז ניט נייטיק. מיט קעמלען באַהאַלט זיך אַן אמתער סאָמאַלישער“. איך האָב זיך אַראָפּגעגליטשט פֿון דער דון און זיך אַרײַנגעשלאָסן אין סאַיפֿאַ.
  
  
  "שיין אַרבעט אויף דעם מעסער," איך געזאגט.
  
  
  ― מיר האָבן זײ דערהרגעט, ― האָט ער געזאָגט, אַרײַנגעלײגט זײַן אָרעם אַרום מײַן אַקסל אין אַ חבֿרהדיקן אופן. “זיי האָבן מיך אָנגעכאַפּט ווען איינער פון זיי האָט מיך אַטאַקירט פון הינטן און מיך געשלאָגן אויפן קאָפּ. אבער די אַפאַרס זענען נישט וואָריערז. אפילו די פרוי האט דערהרגעט עטלעכע. ער האט א פרײד געלאכט.
  
  
  — און ארפת ? האט ער אויך נישט געהרגעט עטלעכע?
  
  
  "סאָמאַליש? אפֿשר האָט ער זיי דערהרגעט פֿון מורא. ער האט זיך ארומגעקוקט אין דער פינצטערניש. - וואָס אויב זיי האָבן אַ ראַדיאָ איצט? אפֿשר האָבן זיי גערופֿן די באָרגיאַס איידער מיר געהרגעט זיי. איך האב עפעס געפונען אויפן רוקן פון דעם מאן. איך טראַכטן עס איז די ראַדיאָ.
  
  
  "מיר וועלן זען," איך געזאגט.
  
  
  ער האט מיך געפירט צום טויטן קערפער. איך האָב אַרײַנגעקוקט אין דעם אָפֿענעם באַקפּאַק, וואָס דער מענטש האָט געטראָגן. עס איז געווען אַ פעלד ראַדיאָ מיט אַ גאַנץ גרויס קייט.
  
  
  "עס איז אַ ראַדיאָ," איך געזאגט.
  
  
  ער האָט געשאָסן אויפן טראַנססעיווער. איך האב צוגעקוקט ווי שטיקלעך פליען זיך אפ ווי די קוילן האבן אים דורכגעריסן אינעווייניג. איך האב זיך אויסגעדרייט צו שרייען אויף סייפאח ער זאל זיך אפשטעלן, אבער איידער איך האב עפעס געקענט זאגן, איז זיין ביקס געווען ליידיק. ער האט עס אװעקגעװארפן.
  
  
  "איצט זיי קענען ניט געפֿינען אונדז," ער האט געזאגט. "קיינער וועט נישט נוצן דעם ראַדיאָ צו געפֿינען אונדז ווידער."
  
  
  "קיינער," איך אַדמיטאַד. דערנאָך האָב איך זיך געמאַכט דורך די קערפּער צו אונדזערע קעמלען.
  
  
  איצט אַז פּאַצעק איז געווען טויט, איך געפונען זיך צווישן דעם סאָמאַליש און דעם דאַנאַקיל. כ׳האב פארלוירן די זיד. איך זאָל האָבן געזאָגט דעם נאַריש מדבר באַנדיט וואָס ער האט נאָר געטאן, אָבער עס וואָלט נישט געהאָלפֿן. עס איז געווען מיין שולד. אויב איך וואלט פריער ערקלערט פאר סייף, אז איך קען ניצן דעם ראדיא צו רופן עמעצן, ער זאל אונז ראטעווען, וואלט ער עס נישט פארניכטעט. איך האָב געמוזט טראַכטן ווי די מדבר מענטשן אויב איך געוואלט צו בלייַבנ לעבן.
  
  
  "שלעכטע נייַעס, ניק," האָט מרים געזאָגט ווען מיר האָבן זיך אומגעקערט אין לאַגער. “דער קעמל וואָס האָט געטראָגן דאָס מערסטע עסן איז טויט. איר לאַסט, אַרייַנגערעכנט פיל וואַסער, איז דאַמידזשד. וואַסער פלאָוז אין די זאַמד. דער סאָמאַליש פּרוּווט ראַטעווען וואָס ער קען. ”
  
  
  'וואס?' סאַיפאַ געזאגט.
  
  
  זי האט עס אים לאנגזאם דערקלערט אויף איטאליעניש.
  
  
  "אפֿשר די באָרגיאַ מענטשן האָבן וואַסער."
  
  
  עס זענען געווען צען פון זיי אין גאַנץ. פּאַסעק האָט דערהרגעט איינער. איך שאָס דריי מענטשן קומען אַראָפּ די בערגל. און נאָך פיר אין די קאַניאָן. ד י אנדער ע צװ ײ זײנע ן געװע ן טויט ע געבליב ן מי ט ד י קעמלען . מי ר װאלטע ן זי ך גו ט געהאלט ן מי ט אזעלכ ע קראפט־מײור , כאט ש זײע ר אומזיםט ע אטא ק הא ט אונדזע ר אויפגאב ע פיל גרינגער . כ׳האב געמײנט, אז כ׳האב אנגעהויבן עפעס פארשטײן װעגן דעם מוח פון דעם דאנקיל. אין מינדסטער אויב Saipha און Luigi זענען טיפּיש ביישפילן פון דעם. ז ײ האב ן גארניש ט געהא ט א ן א ביטול , פא ר יעד ן װא ס הא ט ניש ט געהער ט צ ו זײ ן אײגענע ם שבט .
  
  
  אונדזע ר גרופ ע אי ז באשטאנע ן פו ן צװ ײ װײםע , א אמהאריש ע פרוי , א סאמאליש ע או ן א דאנקיל , פו ן דע ם שונאט ן שבט . די באָרגיאַ מענטשן פּעלץ ניט דאַרפֿן צו אַרומרינגלען און באַליידיקן אונדז בשעת זיי ראַדיאָ פֿאַר הילף.
  
  
  בלויז דרײַ פֿון זיי האָבן געהאַט מיט זיך פֿלעבס. און זײ זײַנען געװען האַלב לײדיק. אפנים, איז דאס מערסטע פון זײערע װאםער געבליבן אויף די קעמלען — קעמלען, װאם האבן איצט ארומגערינגלט פרײ ערגעץ אין דער מדבר.
  
  
  "מיר מוזן אַרויסגיין פון דאָ," סאַיפאַ דערציילט מיר.
  
  
  'יא. אפֿשר האָבן זיי גענוצט אַ ראַדיאָ איידער זיי האָבן אונדז אַטאַקירט. איך בין געגאנגען צו ארפת. "ווי זענען די אנדערע קעמלען?"
  
  
  "אָוקיי," ער געזאגט.
  
  
  מי ר זענע ן ארײ ן או ן אװע ק אי ן דע ר נאכט . סאיפה און ארפת האבן געהאלטן די אויגן אויפן מדבר, און ווען די זון איז אויפגעשטאנען, האבן זיי איבערגעזוכט דעם האריזאנט הינטער אונדז אויף צייכנס פון יאָג. אי ך הא ב אוי ך געקוקט , כאט ש אי ך הא ב ניש ט דערװאר ט צ ו זען , װא ס ד י מדבר־מענטש ן האב ן ניש ט געזען . אונדזע ר אנטלויפ ן הא ט זי ך שוי ן געװע ן אומבאמערקט .
  
  
  "ווי ווייַט טוט די באָרגיאַ השפּעה פאַרברייטערן זיך?" — האב איך געפרעגט מרים. “מיר זאָלן אַרויסגיין היינט אָדער מאָרגן. אויב אַ הויפּט ווערט צו שטאַרק אָדער זיין פעלד ווערט צו גרויס, עס וועט זיין באקאנט אין אַדיס אַבאַבאַ. אָבער זיי טאָן ניט וויסן וועגן באָרגיאַ. כאטש איך מיין אז נישט.
  
  
  די שטאַט פון אונדזער וואַסער קוואַנטיטי באַזאָרגט מיר. די שטארקע היץ האט אונז אויסגעטריקנט. מי ר האב ן זי ך אזו י פי ל באשטימ ט װאסער , א ז אי ך הא ב שטענדי ק געפיל ט זאמ ד אי ן האלדז . איך האָב זיך געפֿילט שווינדלדיק און היץ. ווען מיר האָבן אָפּגעשטעלט דעם טאָג, איך געפרעגט סאַיפאַ וועגן דעם פּראָבלעם.
  
  
  "מיר דאַרפֿן וואַסער פֿאַר נאָך פיר טעג," ער האט געזאגט. "אָבער אין צוויי טעג מיר קענען גיין צו די בערג און פּרובירן צו געפֿינען איר." מיר קענען אויך געפֿינען מענטשן מיט ביקס.
  
  
  "אונדזער וואַסער איז נישט אַ פּראָבלעם," האָט אַרפאַט געזאָגט.
  
  
  דאנקיל האט אים איגנארירט.
  
  
  איך האב אים געפרעגט. — װײם ט אי ר װא ו מי ר קענע ן געפינע ן װאסער ?
  
  
  'ניין. אבער איך ווייס וואו די מילך איז. קוק.'
  
  
  ערפֿת איז צוגעגאַנגען צו זײַן קעמל און האָט אַראָפּגענומען פֿון זאָטל אַ לײדיקע װײַן. ער האט פארזיכטיק אונטערזוכט דעם זעקל צו פארזיכערן אז עס איז נאך בעשאָלעם. דא ן הא ט ע ר זי ך גענומע ן עטלעכ ע טריט , או ן הא ט אנגעהויב ן שטודיר ן ד י קעמלען . ער איז צוגעגאנגען צו איינעם פון זיי און אנגעהויבן רעדן מיט אים. די בהמה האט זיך פון אים אפגעריםן.
  
  
  "אויב ער מאכט די חיה אַנטלויפן, ער וועט האָבן צו לויפן," סאַיפאַ געזאגט.
  
  
  ארפט האט װײטער גערעדט. דער קעמל האט אים װי כמעט פארשטאנען. זי האט נאך אפאר טריט גענומען און זיך אפגעשטעלט אן באשלוסנדיק; א גרויםע מאנטיקע בהמה, כמעט דערשטוינט פון דער קלײנער געשטאלט, װאם קומט צו איר. איר האלדז איז ארויסגעקומען און איך האב געמײנט אז זי װעט בײסן אדער שפײען. זינט אונדזער אַנטלויף האָב איך זיך כּסדר געקעמפֿט מיט מײַן רױט, און די פֿיר בײסן פֿון מײַן פוס האָבן מיר דערמאָנט, אַז די בהמה מנצח.
  
  
  ערפאט האט ווייטער גערעדט שטיל. דער קעמל איז צו אים צוגעקומען, אים געשמעקט און געווארט, אז ער זאל זי ליב האבן. לאנגזאם האט ער זיך צוגעדריקט צו איר און זי אויסגעדרייט צו אים אויף דער זייט. װײטע ר רעד ן הא ט ע ר דערגרײכ ט אונטע ר דע ר גרויםע ר בהמה , אנגעכאפ ט דע ם יוטער . דער קעמל האָט איבערגערוקט זײַן וואָג.
  
  
  "דאס זענען דאַנקיל אַנימאַלס," האט געזאגט מרים. "זיי זענען מיסטאָמע קיינמאָל מילד."
  
  
  "דאָס וועט זיין זיין טויט," האָט סאַיפאַ געזאָגט.
  
  
  "גאָט שענקען אַז עס איז נישט אַזוי," איך געזאגט, פּלוצלינג בייז אויף די קעסיידערדיק עטניק זילזולים. "אויב ער וועט נישט מצליח זיין, מיר אַלע שטאַרבן."
  
  
  דאנאקי ל הא ט געהאלט ן זײ ן מויל . איך האב געקוקט אויף ארפתן. ע ר הא ט געהא ט זײע ר לאנגזא ם או ן געפרואװ ט איבערצײג ן דע ם קעמל , א ז ע ר זא ל אי ם געב ן מילך . איך געזען זיין האַנט רוק אַרום די אָפּל ווי ער געוויינט זיין אנדערע האַנט צו שטופּן די זעקל צוריק אין פּלאַץ. דער קעמל האט זיך צעבראכן און איז אװעק.
  
  
  א מאמענט איז ארפת געשטאנען אין גאנצן שטיל, וויסנדיג אז יעדע פּלוצעמדיק באַוועגונג וועט שיקן די חיה צו פליען איבערן זאַמד, גורם אז כאטש איינער פון אונז וועט שטאַרבן אין דער מדבר.
  
  
  מרים, סייפה און איך האָבן געפּרוּווט בלײַבן באַוועגלעך אַ צײַט. קוקנדיק אויפן קעמל, האָב איך פאַרשטאַנען, אַז די נאַטור האָט זי נישט באַשאַפן פאַר גרינג צוטריט צו מענטשלעכע מילך. מע קאָן זיך נאָר אַװעקזעצן מיט אַ קו, און אַפֿילו אַ לײענער װעט דאָרטן נאָך געפֿינען אַ גרױסע זעקל. א ציג איז שווערער צו מאלקן, אבער דאס איז גארנישט פארגליכן צו א קעמל. נאָר נאָך אַ קעמל — אָדער סאָמאַליש — גענוג משוגע צו טראַכטן וועגן אַזאַ זאַך.
  
  
  ער איז װידער צוגעגאנגען צום קעמל און צוגעדריקט דאס זעקל צו איר זײט. װידע ר הא ט מע ן דע ר פראצע ס איבערגעחזרט , צ ו צװינגע ן ד י מיעס ע בהמה , אי ם זי ך אומקער ן אוי ף זײ ן זײט , כד י ע ר זא ל אי ר כאפ ן אונטער ן מאגן . ער האט װידער א קניפ געטאן די ניפל. דער קעמל האט געמאכט א שטילן, ניגון קלאנג, און דערנאך איז געשװיגן. אַרפת האָט געמאָלקן גיך, טייל מאָל געלאָזט אַ טייַך פאָרן, וואָס איז דאַן פאַרשוואונדן געוואָרן אין זאַמד. ענדליך האט ער זיך אראפגעלאזט פונעם קעמל, איר א ווייטאג געקלאפט אויפן טול און זיך צו אונדז געדרײט מיט א גרויסן שמייכל אויפן פנים.
  
  
  די לעדער הויט איז געשוואָלן מיט מילך. ערפֿת האָט געטרונקען אַ סך און זשעדנע און איז צו מיר צוגעקומען.
  
  
  "גוטע מילך," ער געזאגט. 'פּרובירן'.
  
  
  אי ך הא ב אויפגעהויב ן ד י װײני ק או ן אי ם געבראכ ט צ ו מײנ ע ליפען .
  
  
  "די סאָמאַליס זענען אויפשטיין אויף קעמל מילך," זאגט סאַיפאַ. "זיי קומען אויס פון דעם קעמל 'ס בויך."
  
  
  ערפאט האט געשריגן אין כעס און זיך געכאפט צום מעסער אויפן גארטל. איך האָב גיך דערלאַנגט מרים דאָס זעקל און כאַפּט בײדע מענער. כ׳האב נישט געהאט קײן חוש צו טרעטן צװישן זײ, אבער כ׳האב זײ געכאפט מיט איבערראשונג, כ׳האב געלונגן בײדע מענער מיט די הענט צוװארפן צו דער ערד. כ׳האב אויף זײ אנגעװיזן דעם מאשין־געװער, געשטאנען איבער זײ.
  
  
  ― גענוג ― זאָג איך.
  
  
  ז ײ האב ן זי ך פארצװײג ט אנגעקוקט .
  
  
  "וואָס מיינט איר וועגן עסן און טרינקען פֿאַר אונדז אַחוץ דעם קעמל ס מילך?" — האב איך געפרעגט סייפה.
  
  
  ער האט נישט געענטפערט.
  
  
  און איך האָב געזאָגט צו ערפֿתן: קענסט שלום מאַכן?
  
  
  "ער האָט מיך באַליידיקט," האָט אַרפאַט געזאָגט.
  
  
  "איר האָט מיך ביידע באַליידיקט," האָב איך געשריגן.
  
  
  זיי האבן געקוקט אויף מיין ביקס.
  
  
  כ׳האב געקליבן מיינע װערטער און לאנגזאם גערעדט איטאַליעניש, כדי זײ בײדע זאָלן מיך קענען פֿאַרשטיין. "אויב איר צוויי ווילן צו טייטן יעדער אנדערע, איך קען נישט האַלטן איר," איך געזאגט. "איך קען דיר נישט היטן טאָג און נאַכט מיט אַ ביקס ביז מיר זענען זיכער." איך וויסן אַז איר זענט טראַדישאַנאַלי שונאים פון יעדער אנדערער. אָבער געדענקט איין זאַך: אויב איינער פון איר שטאַרבט, אויב איינער פון אונדז שטאַרבט, מיר אַלע שטאַרבן.
  
  
  'פארוואס?' סאַיפאַ געזאגט.
  
  
  “בלויז אַרפאַט קען אונדז צושטעלן עסן. נאָר איר קענט אונדז אַרויספירן פון מדבר.
  
  
  'און דו?' — האָט ערפֿת געפרעגט.
  
  
  "אויב איך שטאַרבן, באָרגיאַ וועט באַלד הערשן די גאנצע מדבר און אַ פיל גרעסערע לאַנד. ספעציעל אכטונג וועט ער אייך זוכן, ווייל איר זייט געווען זיינע שונאים און זיינע קנעכט. און בלויז מרים קענען וואָרענען איר מענטשן אין צייט, אַזוי זיי קענען צושטעלן וואָפן אים צו טייטן.
  
  
  ז ײ האב ן געשװיגן . סאַיפאַה האָט דאַן איבערגערוקט זיין וואָג און שיידיד זיין מעסער. ער ראָולד אַוועק פון מיר און איז אויפגעשטאנען. "איר זענט דער פירער פון די וואָריערז. אויב איר זאָגן עס איז אמת, איך גלויבן איר. איך וועל נישט באַליידיקן דעם סאָמאַליש ווידער."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט. איך האב געקוקט אויף ארפתן. "פאַרגעסן די עבירה און שטעלן אַוועק דיין מעסער."
  
  
  ער האט אװעקגעלײגט דאם מעסער און זיך לאנגזאם אויפגעשטעלט. דער בליק אויף זײן פנים האט מיר נישט געפעלן, אבער כ׳האב אים נישט געװאגט שיסן. איך האב נישט געוואוסט ווי א גיהנום זאל מען מעלקן א קעמל.
  
  
  "דאָס איז נישט זייער געשמאַק, ניק," האָט מרים געזאָגט, און מיר דערלאַנגט דאָס זעקל. "אבער עס איז נערעוודיק."
  
  
  איך האב א טייף געאטעמט און נאכאמאל געברענגט דאס זעקל צו די ליפן. כ'האב כמעט אויפגעוועקט פון דעם שמעקן. אין פאַרגלייַך, ציגעלע מילך געשמאַק ווי אַ האָניק טרינקען. עס סמעללס יעלקע, און איך דאַוטיד אַז האָמאָגענייזינג, פּאַסטשערייזינג און ריפרידזשערייטינג עס וואָלט מאַכן עס מער געשמאַק. עס זענען געווען עטלעכע קלאַמפּס פלאָוטינג אין עס, און איך איז געווען ניט זיכער צי עס איז געווען קרעם, פעט אָדער דעבריס פון די זעקל זיך. די מילך איז אויך אָנ אַ טאַם. איך האב איבערגעגעבן די וואסער הויט צו סייפא און נאכאמאל אריינגעאטעמט די פרישע לופט. ער האָט עס געטרונקען, געקוקט אויף אונדז מיט מיאוס און עס אומגעקערט צו די סאָמאַליש. ער האט זיך שיכור און געלאכט.
  
  
  "א מענטש קען לעבן אויף אייביק אויף קעמל מילך," ער האט געזאגט. "אַ לאַנג לעבן איז נישט ווערט עס," איך געזאגט אים.
  
  
  "עס איז געווען דער ערשטער מאָל איך געטרונקען קעמל מילך," מאַריאַם דערציילט מיר.
  
  
  "דו זאלסט נישט טרינקען עס אין עטיאפיע?"
  
  
  "איר זענט איינער פון די פירער פון דיין מענטשן, ניק." צי האָבן ניט די אָרעמע צווישן איר עסן וואָס איר קיינמאָל עסן?
  
  
  איך האב נישט געקענט געדענקן אז איך האב אמאל געגעסן א חזיר'ס קאפ און גריץ אין מיין קאלומבוס קרייז דירה. און עס איז אויך קיין קלייַען אויף די מעניו פון מיין באַליבסטע רעסטאָראַן.
  
  
  ― טאַקע ― זאָג איך.
  
  
  מי ר האב ן זי ך צורי ק אי ן ד י זאדל ן או ן געפאר ן דע ם איבעריק ן טאג . פונק ט פאר ן זונענ ־ אונטערגאנג , האב ן מי ר דערגרײכ ט א גרוים ן פלאח , װ י א זאלץ . סאיפא האט זיך אראפגעלאזט און אראפגענומען די קנויטן פון די זאדל־זעקלעך.
  
  
  "אויב מיר וואַך, קיין איינער קענען יבערראַשן אונדז דאָ," ער האט געזאגט.
  
  
  באלד נאך האלבע נאכט, װען ארפת און סייפה זײנען געשלאפן און איך האב געהיטן װאך אויף א קלײן אינזל װײט פון זײ, איז מרים געקומען צו מיר. זי האט א קוק געטאן איבער דעם גרויםן זאמד־פלאץ, װאם איז כמעט געװען שײן אין דעם װײכן לבנה־שײן.
  
  
  "איך ווילן דיך, ניק," זי געזאגט.
  
  
  זי האט שוין געהאט אראפגענומען דעם שלײער. איצט האט זי פארגאסן איר לאנגן רעקל און אים אויסגעשפרײט אויפן זאמד, איר גלאט ברוינע הויט האט געגלאנצט אין לבנה־שײן. איר גוף איז געווען געמאכט פון קורוועס און פאָולדז, דעפּרעסיע און שאַדאָוז.
  
  
  זי איז געווען וואַרעם און פול מיט פאַרלאַנג ווען מיר אַרומנעמען און פּאַמעלעך אַראָפּ אַראָפּ אויף איר רעקל. מי ר האב ן זי ך געקושט ־ ערשט ע צערטלעך , דא ן מע ר לײדנשאפטלעך .
  
  
  אי ך הא ב געטראג ן מי ט ד י הענ ט איבע ר אי ר פאנטא ־ טיש ע קערפער , או ן ז ײ געהאלט ן אוי ף איר ע געשמאקע ר בריסט . אירע ניפּאַלן זײַנען געוואָרן שווער אונטער מיינע פינגער. ז י הא ט אומגעלומ ט רעאגיר ט , װ י ז י װאלט ן ניש ט גאנ ץ געװאוסט , װ י זי ך מי ך צופריד ן צו ם גענײט . לכתּחילה האָט זי פּשוט געלאָפֿן מיט די הענט איבער מײַן נאַקעט רוקן. דערנאָך, ווי איך האָב געלאָזט מײַנע הענט זיך גליטשן פֿון אירע בריסט אַראָפּ איר פלאַקן, פעסטן מאָגן ביז צום נאַסן כאָלעל צווישן אירע שיך, האָט זי אָנגעהויבן גלעטן מיין גאַנצן גוף מיט די הענט.
  
  
  איך האָב זיך פּאַמעלעך אַרומגערינגלט איבער איר און געלאָזט מיין וואָג הענגען אַ צייט.
  
  
  "יא," זי געזאגט. איצט.'
  
  
  אי ך בי ן אי ר ארײנגעטראג ן או ן געטראפ ן א מאמענ ט פו ן װידערשטאנד . זי האט ארויסגעלאזט א קלײן געשרײ און דערנאך האט זי אנגעהויבן באװעגן אירע היפּס מיט קראפט.
  
  
  סלאָולי זי געוואקסן איר ריטם אין ענטפער צו מיין מווומאַנץ. איך האב נישט געמײנט אז זי װעט נאך זײן א בתולה.
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  דריי טעג שפּעטער, מיט אונדזער וואַסער סאַפּלייז כּמעט ויסגעמאַטערט און אונדזער עסנוואַרג גאָר ניטאָ, מיר כעדאַד מערב אין די נידעריק שטיינערדיק היללס פון טיגרייַ פּראָווינץ. באלד פאר זונטאג האט סייפה אנטדעקט א קליינעם ברונעם. מי ר האב ן זי ך פארזיכטי ק געטרונקען , או ן דא ן האב ן מי ר אנגעפיל ט אונדזער ע װאסער־שױן . די קעמלען האבן געװיזן זײער געװײנטלעכער דאָרשט אײדער זײ האבן אנגעהויבן גרײצן צװישן די שיטערע גרינעם.
  
  
  "דאָס איז אַ שלעכט אָרט," סאַפאַי געזאגט.
  
  
  'פארוואס?'
  
  
  "מיין מענטשן לעבן דאָרט." ער האָט אָנגעוויזן אויף דער גרויסער מדבר מדבר. — מיר װעלן אין צװײ טעג דערגרײכן אין שטאט. דעמאָלט מיר זענען זיכער. עס איז אַ פּלאַץ פון וואַסער, אָבער עס זענען שלעכט מענטשן אין דעם געגנט.
  
  
  וויבאלד מיר האבן אין די לעצטע טעג נישט געהאט קיין סאך נערעוודיקע שפייז אויסער קעמל מילך, זענען מיר גיך געווארן מיד. יענע נאכט האב איך געהאלטן די ערשטע וואך בשעת די אנדערע זענען געשלאפן. סאיפא האט זיך אויפגעכאפט ארום צען אזײגער און זיך אװעקגעזעצט נעבן מיר אויף א גרויםן בדל. ― גײסטו איצט שלאָפֿן? - ער האט געזאגט. "איך וועל וואַך עטלעכע שעה און דערנאָך וועקן דעם סאָמאַליש."
  
  
  איך האָב זיך געכאַפּט צו אונדזער לאַגער. מרים איז געלעגן פרידלעך לעבן דער קעמל, און איך האב באשלאסן איר נישט צו שטערן. איך האב געטראפען גראז בײם ברונעם און זיך אויסגעשטרעקט אויפן ארט. די וועלט האָט זיך ווי אַ מאָמענט אויסגעדרייט אַרום מיר, אָבער דאַן בין איך איינגעשלאָפן.
  
  
  איך בין דערוועקט געווארן פון נערוועז באוועגונג צווישן די קעמלען. איך האָב געפילט עפּעס מאָדנע, אָבער איך קען עס נישט דעפינירן. איך האב געמוזט לעבן מיט קעמלען און מיט מיין אייגענעם אומגעוואשן קערפער אזוי לאנג, אז מיין שמעקן איז געווארן שטומף. דערנאָך האָב איך דערהערט אַ הוסט און אַ קרעכץ.
  
  
  כ'האב אויסגעדרייט מיין קאפ אויף רעכטס. די פינצטערע פארם האט זיך פון מיר אװעקגעבויגן. די לופט אנגעהויבן צו שמעקן שטארקער ווען איך יידענאַפייד די געזונט ווי נאָרמאַל ברידינג. איך האב זיך דערמאנט אז איך האב ערגעץ געלייענט אז די לייב'ס אטעם שטינקט שוידערליך, אבער איך האב נישט געמיינט אז איך וועל קענען דערלעבן דעם זיס-שמעקן אָטעם פון נאָענט.
  
  
  די מאשין־געװער איז געלעגן אויף מיר לינקס. איך וואלט נישט געקענט זיך אומדרייען און עס כאפן און עס אויפהייבן פון מיין קערפער צו צילען אויף דעם לייב. אָדער איך קען ראָולד איבער, שפּרינגען אַרויף, קלייַבן זיך די ביקס און באַפרייַען די זיכערקייַט אין איין באַוועגונג. אבער דער לייב האט נאך געהאט א מעלה. ער קען שפּרינגען אויף שפּיץ פון מיר און אָנהייבן בייַסן איידער איך קען נעמען געהעריק ציל.
  
  
  — ניק , װע ן ד ו װעק ט אוי ף לײג , לײג ט זײע ר שטיל , — הא ט מרי ם שטיל .
  
  
  לעא האט אויפגעהויבן דעם קאפ און געקוקט אין איר ריכטונג.
  
  
  "ער האט אַ קייַלעכיק בויך," סאַיפאַ געזאגט.
  
  
  "וואס מיינט עס?"
  
  
  — אז ער איז נישט הונגעריק. אַ לייב מיט אַ פלאַך מאָגן וויל עסן און אַטאַקס. אבער דעם איינער נאָר געגעסן.
  
  
  פון מיין מיינונג, איך קען נישט באַשטעטיקן וואָס דאַנאַקיל געזען, אָבער איך געזען אַז מיין נייַ-געפונען באַקאַנטער איז געווען אַ זכר מיט אַ לאַנג, דישעוואַלד גריווע. איך האָב געפּרוּווט געדענקען אַלץ וואָס איך ווייס וועגן לײבן. עס איז נישט געווען צו פיל. איך האב, פארשטײט זיך, קײנמאל נישט געהערט פון סייפה׳ס טעאריע, אז מ׳דארף קוקן אויף א לײב׳ם בויך, צו זען צי ער איז פלאך. עס האָט מיר אויסגעזען, אַז ווער עס יז, וואָס איז געווען גענוג נאָענט צו אַ לײב צו אונטערזוכן זײַן בויך, וועט מסתּמא פֿון אינעווייניק קענען אַ נײַער קוק טאָן אויף זײַנע דיגעסטיווע פּראַסעסאַז.
  
  
  מרים האט געזאגט צו ליגן שטיל. דער לײב איז אױך געשטאנען אומבאװעגלעך, נאר װאגנדיק מיטן עק. דער דעטאַל האט מיר אַרן. איך האב געזען פילע קאַץ געדולדיק ווארטן פֿאַר אַ פויגל אָדער אַ מויז, זייער ינטענטשאַנז בלויז גילוי דורך די ינוואַלאַנטערי באַוועגונג פון זייער עק. איך האָב זיך געחידושט, צי די דאָזיקע גרויסע קאַץ האָט בדעה אַרויסצושטעקן זײַן לאַפּע און מיך שלאָגן מיט דער מינדסטער באַוועגונג פֿון מײַן זײַט. מרים ס עצה איז געווען זייער געזונט צו מיר.
  
  
  דערנאָך האָב איך זיך דערמאָנט עפּעס אַנדערש - לייבן זענען סקאַוואַנדזשער. פֿאַר בייַשפּיל, זיי פאָר וואַלטשערז אַוועק פון אַ ראַטינג קאַרקאַס פֿאַר אַ גרינג פֿאַרבייַסן. אויב איך ליג שטיל, קען דער לײב באַשליסן מיך צו שלעפּן צו זײַן נעקסטן מאָלצײַט אין דער מדבר.
  
  
  ער האט געריםן און געהוסטן. א כוואַליע פון שלעכט אָטעם שלאָגן מיר. מײנ ע נערװע ן זײנע ן געװע ן אויפ ן ארט , או ן אי ך הא ב געקעמפ ט דע ם דראנג , צ ו כאפ ן דע ם מאשין־ביקס .
  
  
  זייער פּאַמעלעך האָט דער לייב אויסגעדרייט זיין גוף אַזוי אַז ער איז געווען פּאַראַלעל צו מייַן. איך האב געקוקט אויף זײן בויך. עס געווען שיין קייַלעכיק, אויב דאָס טאַקע מענט עפּעס. לעאָ האָט זיך װידער אומגעקערט צו מיר קוקן. דערנאך איז ער געגאנגען לאנגזאם צום ברונעם. איך האב אנהײב געשװינדלט מיט די אויגן װי ער איז פארבײ מיין קאפ. דער לײב איז געגאַנגען זײער פּאַמעלעך, אָדער ער האָט ניט געװוּסט צי ער זאָל עסן אָדער טרינקען. איך געווארט ביז ער איז געווען כּמעט בייַ די וואַסער איידער איך באַשלאָסן עס איז צייַט צו נעמען די מאַשין ביקס. מיט מיין גאַנצן ווילן, האָב איך געוואַרט נאָך אַ מינוט, ביז דער לייב האָט זיך טאַקע צוגעבויגן איבערן וואַסער. דארט האט ער זיך װידער ארומגעקוקט אין לאגער. איך האָב ניט געהערט קיין קלאַנגען אָדער באַוועגונגען פון מרים און סייפאַ. צופֿרידן, אַז ער איז נישט אין אַ סכּנה, האָט דער לײב אַראָפּגעלאָזט דעם קאָפּ און אָנגעהויבן טרינקען אַ טומל. איך געחידושט ווי איך וואָלט רעאַגירן די ווייַטער מאָל איך געזען אַ קעצל דראָאָלינג אין אַ טעצל פון מילך. לאנגזאם האב איך אויסגעשטרעקט מיין לינקע האנט און זיך אריינגעגראבן אין דער ערד ביז איך האב געפונען דאס קאלטע שטאל פון מאשין ביקס. איך האב עס תיכף גענומען. צו טאָן דאָס, איך געהאט צו קוקן אַוועק פון דעם לייב, אָבער איך נאָך געהערט אים טרינקט.
  
  
  איך האב געהאלטן די וואָפן אַזוי אַז איך קען ראָולד איבער צו די לינקס, דיסינגיידזשד די זיכערקייַט, און יבערנעמען אַ קלאַסיש פּראָנע סטאַנס אין איין פליסיק באַוועגונג. ע ס אי ז אוממעגלע ך געװע ן דורכצופיר ן דע ם מאנעװע ר א ן דע ם לײב , אבע ר אי ך הא ב געפילט , א ז דא ס אי ז געװע ן א שאנס , צ ו באקומע ן ד י אויבערהאנט . דאס וואפן האט געהאט א פולן מאגאזין, אז אויב דער לייב וואלט אפילו באוועגט זיין עק, וואלט איך געשאסן א פלאץ. א סוסטאַינעד סאַלוואָ וואָלט באשטימט שלאָגן עפּעס וויטאַל.
  
  
  אי ך הא ב זי ך איבערגעקער ט או ן גענומע ן ציל . מרים האט א הילכיק געכאפט װי דער לײב האט אויפגעהויבן דעם קאפ.
  
  
  "דו זאלסט נישט דרייען," סאַיפאַ געזאגט.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט. צי צו דרייען אָדער נישט דעפּענדס אויף די כייַע זיך. װע ן ע ר הא ט װידע ר אנגעהויב ן טרינקע ן װאל ט אי ך ניש ט געשאסן . װע ן ע ר װאל ט ניש ט געגאנגע ן קײ ן מרי ם או ן סײפא , ניש ט פא ר ד י קעמלען , װע ן ע ר אי ז פארלאז ן פו ן לאגער , װאל ט אי ך אי ם ניש ט געשאסן . און װען ער װאלט זיך ניט אומגעקערט צו מיר װידער אנקוקן, װאלט איך אים נישט געשאסן. אין דעם מאָס איך איז געווען גרייט צו אָננעמען דעם קאָמפּראָמיס.
  
  
  עס זענען געווען בייַ מינדסטער צוויי גוטע סיבות וואָס סייפאַ האט געזאגט נישט צו דרייען. ער האט נישט געטרויען די מענטשן וואס האבן געוואוינט אין דעם טייל פון לאנד, און די שיסעריי זאל צוציען זייער אויפמערקזאמקייט. אן אנדער סיבה איז געווען נעענטער: די שאַץ קען כעס דעם לייב. ניט קיין ענין ווי גוט אַ מענטש שוץ, עס איז שטענדיק אַ געלעגנהייַט אַז ער וועט פאַרפירן, אַפֿילו אונטער די מערסט גינציק צושטאנדן. און די איצטיקע באַדינגונגען זענען נישט געווען זייער גוט.
  
  
  די ליכט איז פאַרפירעריש. די לבנה, הגם פול, איז שוין כמעט געפאלן. און דער לײב האָט זיך שײן אַרײַנגענומען אין זײַן סבֿיבֿה. אַמאָל איך איז געווען אין אַ פּראָנע שטעלע, איך סטייד אין אַז שטעלע און געווארט צו זען וואָס דער לייב וואָלט טאָן.
  
  
  לעאָ האָט געטרונקען נאָך אַ ביסל וואַסער. צופֿרידן, האָט ער אויפֿגעהויבן דעם קאָפּ און געקראָכן. די קעמלען האבן געשריגן פון שרעק.
  
  
  — לייב — האט ערפאט געשריגן פון זײן פאסט. — אין לאגער איז דא א לײב.
  
  
  "עס איז געווען אַ לאַנג צייַט," האט געזאגט מרים.
  
  
  דע ר הויכע ר געשפרע ך הא ט זי ך שוי ן דערשראק ן דע ם לײב . ער האט געקוקט אויף מרים, אויף די קעמלען, און דערנאך אויפן ארט, װאו ערפט האט געזאלט שטײן. איך האב שטארקער אנגעכאפט דעם מאשין ביקס און פארגרעסערט דעם דרוק מיט די אינדעקס פינגער פון מיין רעכטער האנט. אַ ביסל מער און איך וועל דרייען.
  
  
  דער לײב איז פּאַמעלעך צוגעגאַנגען צו לינקס, אַװעק פֿון אונדז. ער איז געווען ווי פאַרשווינדן אין דער נאַכט, און איך געשווינד פאַרפאַלן דערזען פון אים.
  
  
  צוויי מינוט שפּעטער, סאַיפאַ געזאגט, "ער איז ניטאָ."
  
  
  איך וועק זיך אויף. "איצט וויל איך וויסן ווי די גיהנום ער איז אריין אין דעם לאַגער," איך ברום.
  
  
  ארפאט האט מיך באגעגנט האלב־װעג דורכאויס אונדזער לאגער און זײן בדל.
  
  
  "דער לייב איז געקומען פֿון אַ ריכטונג וואָס איך האָב נישט געקוקט," האָט ער געזאָגט.
  
  
  — אדער ביסטו געשלאפן ?
  
  
  'ניין. איך האָב נאָר נישט געזען דעם לייב.
  
  
  "גיי אין לאַגער און שלאָפן," איך געזאגט. ״איך שלאפ נישט. דאס בהמה האט מיר שוין לאנג געאטעמט אין פנים.
  
  
  "אזוי ער איז נישט הונגעריק," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האָב געװאָלט זיך אומקערן און אַרײַן אַרפֿאַט מיט מײַן שטיװל. אבער איך געראטן צו ציען זיך צוזאַמען. אפילו אויב דער סאמאלישער איז נישט איינגעשלאפן געווארן, איז עס געווען ריין אומגליק פון זיין זייט נישט צו באמערקן דעם לייב. אָדער דאָס "אויסלאָזן" איז געווען בכוונה. איך האָב ניט פֿאַרגעסן דעם בליק אויף זײַן פּנים, ווען איך האָב אים אָפּגעשיידט פֿון סייפה.
  
  
  באלד נאך מיטאג דעם אנדערן טאג האבן מיר זיך אפגעשטעלט ביי אן אנדערן ברונעם פאר א קורצע רו. די בייַזייַן פון וואַסער האט מיר פילן פיל בעסער, כאָטש איך געווען אַזוי הונגעריק אַז איך וואָלט האָבן זשעדנע שלינגען אַ שטיק פון פלייש שנייַדן פון איינער פון אונדזער אייגן קעמלען. איך האב פארלוירן ארום פופצן פונט בעשאַס אונדזער יאַזדע דורך די מדבר און האט צו פאַרשטייַפן מיין גאַרטל ביז די לעצטע לאָך. אבער חוץ דעם האב איך זיך געפילט שיין שטארק. אי ך הא ב פארשטײ ט זי ך געקאנ ט איבערלעב ן דע ם טא ג װא ס הא ט אונד ז אפגעשײד ט פו ן דע ר שטאט .
  
  
  — מײנסטו, אז אין שטאט איז דא א פאליציאנט? — האב איך געפרעגט מרים. “ער זאָל זיין דאָרט. לאָזן מיר רעדן צו זיי, ניק. איך וויסן ווי צו רעדן צו זיי.
  
  
  'פייַן. איך מוזן באַקומען צו אַדיס אַבאַבאַ אָדער אַסמאַראַ ווי באַלד ווי מעגלעך.
  
  
  מי ר האב ן פונק ט פארלאז ן דע ם ברו ן װע ן מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט אויפ ן שפיץ , או ן מי ר האב ן זי ך געטראפ ן א גרופ ע פו ן דר ײ דאנקילס . כאָטש זיי זענען אויך סאַפּרייזד, זיי האָבן רעאַגירט שנעלער ווי אונדז. ז ײ האב ן אנגעהויב ן שיסן . ער האט געשריגן און אראפגעפאלן פונעם קעמל.
  
  
  איך האב שוין דעמאלט געהאט א מאשין ביקס. סייפא און מרים האבן אויך אנגעהויבן שיסן. און אין אַ מינוט, דרייַ פון אונדזער רייוואַלז זענען אויף דער ערד. איך האב געקוקט אויף מרים. זי האט געלאכט. דערנאָך האָט זיך סײַפֿה פּאַמעלעך אַראָפּגעגליטשט פֿונעם זאָטל.
  
  
  איך בין אראפגעשפרונגען פון קעמל און געלאפן צו אים. מע ן הא ט ע ר געשאס ן אי ן דע ר פלײצע , אבע ר װ י װײ ט אי ך הא ב געקענ ט דערצײל ן אי ז ד י װאונד ן ניש ט געװע ן צו־טיפ , א ז ד י קויל ן זאל ן שאד ן קײ ן װיכטיקע ר ארגאנ . איך קלינד די לאָך מיט וואַסער און באַנדאַדזשד עס. מרים האט זיך געקנײטשט פאר ארפתן.
  
  
  "ער איז טויט," זי געזאגט, קומען צוריק און שטייענדיק לעבן מיר.
  
  
  "דאָס איז זייער שלעכט," איך געזאגט. — ער האט אונדז געראטעװעט מיט זײן קעמל מילך.
  
  
  "און ער האָט אונדז כּמעט דערהרגעט - ספּעציעל איר - ווייַל ער האט נישט וואָרענען אונדז וועגן דעם לייב אין צייט."
  
  
  ״ארפאט איז אײנגעשלאפן. ער איז געווען העלדיש, אָבער נישט שטאַרק גענוג פֿאַר דעם נסיעה.
  
  
  — ער איז געשלאפן ? מרים לאכט שטילערהײט. "ניק, איך האָב דיר געזאָגט אז דו זאלסט נישט צוטרוי די סאָמאַליס. ער האט דיך פיינט געלאזט, אז ער האט אים נישט געלאזט קריגן דעם דאנקיל.
  
  
  "אפשר," איך געזאגט. "אָבער דאָס טוט נישט ענין ענימאָר."
  
  
  סאיפה האט געבליצט, האט זיך לאנגזאם צוריקגעכאפט צום באוואוסטזיין. איך האב ערווארטעט אז ער זאל קרעכצן, אבער ער האט צו מיר א קוק געטאן און געבליבען סטאויש רואיג.
  
  
  — האט ער געפרעגט. - "ווי שווער בין איך ינדזשערד?"
  
  
  - אפֿשר איז דיין אַקסל צעבראכן. גאָרנישט איז שלאָגן ין, אָבער די קויל איז נאָך דאָרט.
  
  
  "מיר דארפן ארויס פון דאנען," האט ער זיך אויסגעגליטשט.
  
  
  "נישט ביז איך האָב דיר אָנגעטאָן אַ שלאַנג," האָב איך אים געזאָגט.
  
  
  מי ר האב ן איבערגעלאז ט ד י קערפער ס פו ן ד י דר ײ אטאקע ר או ן ארפאט . אי ך הא ב געהאפט , א ז א גרויסע ר פעק ל הונגעריק ע לײב ן װע ט פארבײגײ ן אײדע ר זײע ר אנװעזונ ג הא ט ארויםגערופ ן חשד .
  
  
  מי ר זײנע ן געגאנגע ן בי ז פינצטער . דאנקיל , מי ט גרוי ם װײטיק ן אבע ר נא ך פלינק , הא ט אונד ז געהײס ן אויפשטעל ן לאגע ר אי ן װאדי .
  
  
  "מיר זענען אפֿשר צוויי שעה פֿון דער שטאָט," האָט ער געזאָגט. — מיר גייען אהין מארגן. הײַנט װעט נישט זײַן קײן פֿײַער.
  
  
  — דו װעסט שלאפן — האב איך אים געזאגט.
  
  
  — דו מוזט אונז באשיצן.
  
  
  'איך וועל עס טוען.'
  
  
  איך האָב די קעמלען צוגעבונדן צו עטלעכע שיטערע בושעס, כדי זיי זאָלן עסן. זיי געווען ביכולת צו עסן כּמעט אַלץ, און איך געחידושט אויב זיי קענען אפילו דיידזשעסט ראַקס. אי ך בי ן געװע ן זײע ר שטאל ץ מי ט זי ך — אי ך בי ן געװע ן גאנ ץ באקאנ ט מי ט ד י דאזיק ע בהמות , או ן אי ך װאל ט דערצײל ט הא ק װעג ן מײ ן נײ־געפונע ן טאלאנט , או ן אי ם בעט ן אי ם ארײנברענגע ן אי ן מײ ן טעקע .
  
  
  איך האָב געקליבן אַ גוט אָרט אויף אַ נידעריק בערגל און אנגעהויבן וואַטשינג. מרים איז געקומען און איז געזעסן נעבן מיר.
  
  
  "איך טראַכטן מיר וועלן באַקומען צו מיין מענטשן, ניק," זי געזאגט.
  
  
  — האסטו אנדערש געטראכט, װען מיר זײנען אװעק?
  
  
  'יא. אָבער איך וואָלט בעסער שטאַרבן ווי צו ווערן באָרגיאַ ס פרוי.
  
  
  איך האָב זי אַרומגענומען און געגלעט אירע גרויסע בריסט. "מיר קענען נישט הייַנט בייַ נאַכט," זי געזאגט. "מיר מוזן האַלטן אַן אויג אויף סייפאַ."
  
  
  "איך וויסן," איך געזאגט.
  
  
  "וואַרט ביז איך קען אָנטאָן זיך ווי אַ קריסטלעך. פרויען פון איסלאם מוזן באַהאַלטן זייער פנימער, אָבער זיי זענען ערלויבט צו נאַקעט זייער בריסט. זייערע מנהגים זענען מאָדנע.
  
  
  "איך ווי עס ווען דיין בריסט זענען יקספּאָוזד," איך געזאגט.
  
  
  "איך בין צופרידן איך גאַט אַ בילדונג," זי געזאגט.
  
  
  איך האב פרובירט צו פארבינדן איר קאמענטאר צו אונזער שמועס, אבער איך האב נישט געקענט. 'פארוואס?'
  
  
  "עטיאפיע האט געביטן, ניק. מיט יאָרן צוריק, אין די קינדער־יאָרן פֿון מײַנע עלטערן, וואָלט אַ קידנאַפּט מיידל, ווי איך, געמוזט לעבן מיט דער בושה נישט צו קענען באַווײַזן איר בתולה. איצט עס איז ניט מער נייטיק צו אַרייַן אַ מסכים אויף חתונה. מייַן אַנטוויקלונג געראַנטיז מיר אַ שטעלע אין דער רעגירונג. מײַן טאַטע און פֿעטער קענען דאָס פֿאַר מיר אײַנאָרדענען אָן אַ פֿאַרלעגנהייט. דערנאָך וועט דאָס לעבן זיין די זעלבע ווי אין מערב לענדער."
  
  
  "איר קען האָבן קומען צוריק אַ בתולה אויב איר האט נישט סלעפּט מיט מיר," איך געזאגט.
  
  
  "איך האט נישט וועלן צו קומען צוריק אַ בתולה, ניק." זי האט זיך אויפגעשטעלט. - וועק מיך אויף ווען דו ביסט מיד. פּרובירן צו בלייַבן אַרויף אַלע נאַכט. איך קען זען ווי גוט ביי נאַכט ווי איר קענען, און כאָטש איך בין נישט אַ זייער גוט שאָס, איך קענען שטענדיק רופן אויס ווען סכנה טרעטאַנז."
  
  
  "אָוקיי," איך געזאגט.
  
  
  אן אנדער שטיק פון די רעטעניש געפאלן אין פּלאַץ ווי איך וואָטשט זי פאַרשווינדן אין דער פינצטערניש אין איר ווייַס רעקל. מרים האט דערמאנט די וויכטיקייט פון איר צעלקע ווען מיר ערשטער ליב געהאט, און איך איז געווען מאָמענטאַלי דערשראָקן אַז זי וואָלט באַדויערן סליפּינג מיט מיר אַמאָל מיר דערגרייכן די אַמהאַראַ כיילאַנדז. אָבער, זי איז געווען טראכטן פאָרויס. מרים איז געווען אַ העלדיש פרוי און פארדינט אַלע די גליק זי קען באַקומען. איך וואלט נישט געוואלט אז אירע מענטשן זאלן זי שלעכט באהאנדלען פאר קיין סיבה. איך בין אויך געווען צופרידן צו האָבן אַזאַ איינפלוסדיקע מעטרעסע. ד י דאנאקי ל אנטלויפ ן אי ז געװע ן א װילד ע רעכענונג , או ן אי ך װאל ט אי ם ניש ט געגלויבט , בי ז אי ך הא ב געזע ן ד י טראסט ס או ן אוניפאר ט או ן אומבאװאפנט ע ציװילע ר גײע ן פרידלע ך דורכ ן גאס .
  
  
  אבער אַנטלויפן פון די באָרגיאַ איז נישט דער סוף פון מיין מיסיע. דאָס איז געווען נאָר אַ געלעגנהייט צו טרעפן נייַע פראבלעמען. איך האב נישט געהאט קיין אידענטיפיקאציע דאקומענטן מיט מיר. גארד האט גענומען מײנע דאקומענטן. אַמאָל איך געקומען צו דער אַמבאַסאַדע אין אַדיס אַבאַבאַ אָדער אַסמאַראַ, איך קען ידענטיפיצירן זיך דורך ווייזן דעם מענטש אין באַשולדיקונג דאָרט מיין האַק טאַטו. ער האט אלץ געמוזט װיסן. אבער וואָס אויב דאָס איז נישט דער פאַל? וועט ער דעמאָלט באַטראַכטן עס פאַקטיש?
  
  
  וואָס וועגן די עטהיאָפּיאַן רעגירונג? אוי ף זײע ר פארלאנג , בי ן אי ך געגאנגע ן נא ך דע ר בורגיא . איצט איך געוואוסט בעערעך ווו ער איז און וואָס ער איז טאן. דערצו, איך האט קיין זאָגן אַז זייַן וואַלנעראַביליטי איז ליגן אין דיאַקטיווייטיד מיסאַלז. אויב איך וואלט אים אומגעברענגט אין יענעם דאנקיל דארף, וואלט מיין ארבעט פאר אקס געווען פארענדיקט. אבער איך האב אים נישט דערהרגעט. און איך האָב קיין געדאַנק וואָס די עטיאָפּיאַן געוואלט.
  
  
  מרים האט געהאט גוטע פארבינדונגען. זי וואָלט גאַראַנטירן זיכערקייַט פֿאַר מיר. איך שיפטיד מיין וואָג און געצווונגען זיך צו בלייַבן פלינק. אויב איך פאַלן שלאָפנדיק, מיר קען קיינמאָל דערגרייכן ציוויליזאַציע ווידער.
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  צוויי שעה נאָך זונופגאַנג, סאַיפאַ געפירט אונדז אויף אַ קלאר אנגעצייכנט וועג וואָס געפירט צו אַ דאָרף וואָס מיר קענען קלאר זען אין דער ווייַטקייט. ע ר אי ז געװע ן שװא ך או ן פיבעריש , או ן אי ך הא ב פו ן צײ ט צ ו צײ ט געזע ן װ י אי ם װאג ן זי ך אי ן זאטל . פאר ן פארלאז ן פו ן לאגע ר הא ב אי ך אונטערזוכ ט זײ ן װאונד , או ן געזען , א ז ע ר אי ז אנגעפלאםט . קויל, ביין פראַגמאַנץ און שראַפּנעל מוזן זיין אַוועקגענומען געשווינד.
  
  
  איך האב געפרעגט. ― „קענסט איר בלײבן אין זאָטל?
  
  
  "איר האָט שוין געראטעוועט מיין לעבן," ער האט געזאגט. — ניק, איך האב נאר געהאפט אויף אײן זאך.
  
  
  'צו וואס?'
  
  
  "אַזוי איר לאָזן מיר טייטן דעם סאָמאַליש."
  
  
  "איידער דו שטאַרבט, וועסטו טייטן אַ סך שונאים," האָב איך אים געזאָגט.
  
  
  — יא, ניק. אָבער איך וועל קיינמאָל מאַכן אַזאַ אַ יאַזדע ווידער. מענטשן וועלן אָנהייבן דערציילן מעשיות וועגן וואָס איר און איך האָבן געטאן. פאסעק איז אומגעקומען אין אונדזער ערשטער לאגער. די סאָמאַליש איז נישט געווען קיין וואָריער. און דער בלויז אנדערע מענטש איז געווען אַ פרוי. ווי פילע האָבן מיר געהרגעט?
  
  
  "איך'ווע פאַרפאַלן ציילן," איך געזאגט. - איך טראַכטן דרייצן.
  
  
  "איצט מיר האָבן צו געפֿינען אַ פּלאַץ צו באַקומען באַפרייַען פון אונדזער וועפּאַנז. מיר דאַרפֿן עס נישט אין שטאָט.
  
  
  ד י קעמעל ן זײנע ן געגאנגע ן אויפ ן װעג . װע ן מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט א געגנ ט מי ט גרוים ע בורדער , הא ב אי ך אפגעשטעל ט מײ ן קעמל . "לאָמיר באַהאַלטן אונדזער וואָפן צווישן די שטיינער," איך געזאגט. "אָוקיי," סאַיפאַ געזאגט.
  
  
  מיר און מיר האבן גענומען זײן פּיסטויל, די קאַרטראַדזשאַן, װאָס ער האָט געטראָגן, און אָפּגעטאָן דאָס פּיסטויל פֿון זײַן גאַרטל. אי ך בי ן ארויפגעקראכ ן איבע ר ד י בולדערז , בי ז אי ך הא ב געפונע ן א שפריץ . איך שטעלן ביידע ריפלעס און די פּיסטויל דאָרט, דעמאָלט סטערד אין מיין מאַשין ביקס.
  
  
  איך וואָלט פילן נאַקעט אויב איך וואָלט נישט האָבן עס ענימאָר, אָבער מיר קען נישט פאַרגינענ זיך צו פאָרן אין שטאָט בראַנדישינג ביקס. מי ר האב ן געזוכ ט פרײנד , ניש ט אנדער ע שחיטה . מרים איז געפארן אויף אײן זײט פון אים, איך פון דער אנדערער. מע ן הא ט ע ר ניש ט געװאל ט טראג ן אי ן פאליציאנט ן או ן נא ר װײטע ר מי ט זײ ן שטאלץ .
  
  
  "מאַריאַם," איך געזאגט אין ענגליש, "קען איר איבערצייגן די פּאָליצייַ צו נעמען קעיר פון דעם מענטש?"
  
  
  'איך וויס נישט. אי ך װע ל אי ך אי ן נאמע ן פו ן מײ ן פאטער , בעט ן ז ײ זאל ן גלײ ך רופן . איך וועל זאָגן אַז ער איז דער שטערן עדות אין אַ קאַפּיטאַל פאַרברעכן.
  
  
  "נאך אלעס וואס סייפא האט געטון פאר אונז, האב איך נישט געוואלט אז ער זאל פארלירן די האנט."
  
  
  "איך פֿאַרשטיין, ניק," זי געזאגט. "אָבער עס וועט נעמען עטלעכע מי צו איבערצייגן די פּאָליצייַ ווער איך בין. זיי מוזן צוגרייטן אַ באַריכט. זיי זאָלן זאָגן די אויטאריטעטן אונדזער נעמען. אָבער זיי וועלן אָפּזאָגן צו גיך צו טאָן זייער קאַמף אויב זיי זען אַ אַמהאַראַ פרוי אנגעטאן ווי אַ מוסלים.
  
  
  לויט די קליידער, איז דאָס געווען אַ מוסולמענישע שטאָט, האָב איך געטראַכט. מי ר זײנע ן גלײ ך געגאנגע ן צ ו דע ר פאליציאנט . צוויי מענטשן אין קאַקי מונדיר זענען געלאפן אויס מיט עפענען כאָלסטערז. מאַריאַם האָט אָנגעהויבן רעדן אַמהאַריש און איך האָב געהערט ווי מיין נאָמען ווערט גענוצט פריי. אי ך הא ב זי ך געפרײ ט צ ו זען , א ז ז ײ זענע ן פארזיכטיק ט מי ט דע ר פארװאונדעטע ר סאיפה . אײנע ר פו ן ז ײ הא ט מי ך צוגעפיר ט אי ן דע ר צעל , מי ך אינעװײני ק ארײנגעשטופ ט או ן פארמאכ ט ד י טיר .
  
  
  "ביסטו א אמעריקאנער?" — האט ער געפרעגט אויף שלעכט ענגליש.
  
  
  'יא. מייַן נאָמען איז Nick Carter.
  
  
  — האסט דא דאקומענטן?
  
  
  'ניין.'
  
  
  'ווארט דא.'
  
  
  איך האָב מורא אים צו באַליידיקן, האָב איך אָפּגעהאַלטן מײַן געלעכטער. איך האב זיך געחידושט וואו ער האלט אז איך וועל גיין.
  
  
  אי ן װינק ל פו ן דע ר צעל איז געלעגן א פארצערטענע מיליטער־דעק. איך האב געהאפט אז עס זענען נישט געווען צופיל פּעסץ. אי ך בי ן ד י לעצט ע טע ג זײע ר לײכ ט געשלאפ ן , כסדר , אויסקוקנדי ק אוי ף דע ם מינדסט ן סימ ן פו ן סכנה . אבער זינט איך קען נאָר וואַרטן פֿאַר אנדערע צו שפּילן, איך באַשלאָסן צו דאַם אַוועק. עס איז אַנלייקלי אַז די מערדער פון דאַנקילס וועט שטורעם די טורמע. די באָרגיאַ ס מאַכט האט נישט עקסטענדעד אַז ווייַט צפון. איך בין אַרײַן אין בעט און בין אַרײַן אין אַ מינוט אַרײַן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן צו ם קלאנג , פו ן א אנשטענדיקע ר שטימע . 'הער. קאַרטער. הער. קאַרטער, הער קאַרטער.
  
  
  איך האָב געעפֿנט די אױגן און געקוקט אױף מײַן זײגער. איך בין געשלאפן א ביסל איבער צוויי שעה. איך פּעלץ פיל בעסער, כאָטש איך איז געווען הונגעריק גענוג צו עסן די קעמל ביפסטייק נאָך אַטאַטשט צו די כייַע.
  
  
  'הער. קאַרטער, ביטע קום מיט מיר, — האָט געזאָגט דער פּאָליציאַנט, וועלכער האָט מיך גענומען אין צעל.
  
  
  "איך גיי," איך געזאגט, שטיין אַרויף און קראַצן זיך.
  
  
  ע ר הא ט מי ך ארײנגעפיר ט אי ן קארידאר , אי ן א מויערטע ר טורמע־הויף . דע ר ארעסטאנטע ר הא ט ארײנגעװארפ ן האל ץ אי ן פײער , איבע ר װעלכ ן ע ס אי ז געװע ן א װאנע ן מי ט װארע ם װאסער . דער פאליציאנט האט געשריגן א באפעל. דער אַרעסטאַנט האָט אַרײַן אין וואַנע הייס וואַסער און צוגעגעבן קאַלט וואַסער.
  
  
  "עס איז זייף, מיסטער קאַרטער," האָט דער פּאָליציאַנט מיר געזאָגט, "און מיר האָבן געפֿונען עטלעכע קליידער פֿאַר דיר."
  
  
  כ׳האב אראפגענומען די שמוציקע קאקעס און מיך גוט געװאשן. איך ינדזשויד די הייס וואַסער און די געפיל פון די זייף אויף מיין הויט. דער אַרעסטאַנט האָט מיר דערלאַנגט אַ גרויסן וואַטע טוך און איך האָב זיך פויל אויסגעטריקנט, הנאה פון דער הייסער זון אויף מיין נאַקעט הויט. אין די הויפן קלײדער אויפן סאפע האב איך געפונען רײנע הויזן, בלויז עטלעכע סענטימעטער קורץ אין די פיס, רײנע זאק און א רײן העמד.
  
  
  דער פאליציאנט האט גערוימט אין קעשענע נאך א רייזער. דער אַרעסטאַנט האָט געבראַכט אַ שיסל וואַסער און אַרײַנגעשטעלט אַ קליין שפּיגל אויפֿן באַנק. איך האָב זיך געמוזט אַראָפּרעכענען צו זען מיין פּנים אין שפּיגל, אָבער נאָכן שערן האָב איך זיך געפֿילט ווי גאָר אַן אַנדער מענטש. 'ביטע קומען מיט מיר, הער. קאַרטער, האָט דער אָפיציר געזאָגט.
  
  
  ע ר הא ט מי ך צורי ק צוגעפיר ט אי ן טורמע , או ן מי ך געפיר ט אי ן א באזונדער ן צימער , ערגעץ־װאו ב אי ן גאם , נעב ן דע ר װעכטער . מרים און דער באַאַמטער זענען דאָרט געזעסן. אויפן טיש איז פאר זײ געלעגן א פארמאכטע שפײז. איצ ט הא ט מרי ם געטראג ן א לאנג ע קלײד , װא ס הא ט פארדעק ט דע ר גרעםטע ר לײב .
  
  
  'הער. קאַרטער, איך בין דער וועכטער פון דעם טורמע, — האָט דער מאַן געזאָגט אויף אַראַביש, זיך אויפגעשטעלט און אויסגעשטרעקט די האַנט. "נאָך איר עסן, מיר וועלן גיין צו אַסמאַראַ."
  
  
  ע ר הא ט מי ך אנגעװיזע ן אוי ף א פלא ץ נעב ן מרי ם או ן אנגעהויב ן געב ן באפעל ן דע ם קלײנע ר פעטע מיידעלע . זי האט מיר גיך געבראכט א ברויט און א שיסל שפײז. איך האב נישט געפרעגט שאלות וועגן זיין זאַץ און אנגעהויבן עסן. עס איז געווען וואַרעם און פול מיט האַרציק שטיקער פלייש — לאַם, האָב איך אָפּטימיסטיש אָנגענומען — שווימען אין פעט.
  
  
  דאס ברויט איז געווען פריש און געשמאק. כ׳האב אפגעװאשן מײן עסן מיט ביטערער טײ.
  
  
  "איך טראַכטן איר זענט עמעצער וויכטיק," איך געזאגט ווייך צו מרים.
  
  
  "ניין, דאָס איז איר," זי דערציילט מיר. "עס אַלע אנגעהויבן ווען די פּאָליצייַ גערופן דיין נאָמען אויף די ראַדיאָ."
  
  
  איך האב זיך אויסגעדרייט צום קאמאנדיר. — װי דאנקיל , װע ר אי ז געװע ן מי ט אונדז ?
  
  
  — ער געפינט זיך איצט אין א לאקאלער קליניק. דער דאָקטער האָט אים פֿאַרשריבן אַנטיביאָטיקס. ער וועט איבערלעבן.'
  
  
  'גוט.'
  
  
  דע ר קאמאנדי ר הא ט אויסגעקלאפ ט אי ן האלדז . 'הער. קאַרטער, ווו האָט איר לאָזן דיין וואָפן?
  
  
  איך האב געזאגט. - "וואָס וואָפן?"
  
  
  ער האט געשמייכלט. “ניט קיין איין מענטש גייט דורך דאַנקיל אָן אַ וואָפן. דיין פרייַנד איז געווען שאָס. די שיסעריי איז קלאר פארגעקומען אינדרויסן פון מיין דזשוריסדיקציע, און איך פארשטיי אז דו האסט געארבעט אין נאמען פון דער רעגירונג. איך פרעג מיין פראגע נאר צו פארמיידן וואפן צו פאלן אין די הענט פון מיטגלידער פון א שבט וואס דו האסט סיבה נישט ליב.
  
  
  איך געדאַנק וועגן אים. "איך טאָן ניט וויסן אויב איך קענען אַקיעראַטלי באַשרייַבן דעם באַשיצן." פו ן ד א זענע ן מי ר געקומע ן צ ו דע ר שטאט , אי ן ארו ם צװאנצי ק מינוט , װ י ד י קעמעל ן זײנע ן געגאנגע ן פאמעלעך . ס׳זײנען געװען שטײנער...
  
  
  'פייַן.' ער האט געלאכט. "איר האָט אַ גוט אויג פֿאַר לאַנדסקייפּס, מיסטער." קאַרטער. יעדע ר דאנקיל , װא ס קומ ט אי ן שטאט , האלט ן דאר ט זײ ן געװער . עס קען נאָר זיין אין איין אָרט.
  
  
  נאכ ן מיטאג , הא ט דע ר קאמאנדי ר אונד ז צוגעפיר ט צ ו דע ר דזשיפ , או ן געשאקלט . אי ך הא ב אי ם דאנק ט פא ר זײ ן גוטהײט . "עס איז מיין פליכט," ער האט געזאגט.
  
  
  "עטיאפיע דאַרף מענטשן וואָס וויסן זייער פליכט ווי איר טאָן," האָט מריאַם אים געזאָגט.
  
  
  עס געבלאזן אַ ביסל באַנאַל, ווי עטלעכע פֿילם קאָמענטאַר. אבער דער ענטפער פון דעם קאמאנדיר האט מיר גענוג געזאגט וועגן מרים'ס סטאטוס. ער האָט זיך אויסגעגלײַכט און געשמײכלט ― װי אַ געטרײַער דינסט, װאָס די בעל־הביתטע פֿון שטוב האָט באַלוינט מיט אַ קאָמפּלימענט. אי ך הא ב אײנגעזען , א ז אי ר פאזיציע ס אי ז באשיצ ט געװאר ן דור ך אי ר פאמיליע , או ן אי ך הא ב בלוי ז געהאפט , א ז אי ר זכר ע מיטגלידע ר װעל ן ניש ט פילן , א ז אי ר פארבונד ן מי ט אי ר הא ט געבראכ ט בושה .
  
  
  צוויי פאליציי האבן אויפגעהאלטן די טיר פונעם דזשיפ און אונז געהאלפן אריין אין הינטערשטן זיץ. מי ר זײנע ן דא ן געפאר ן ארא פ א שמוץ־װעג , װא ס הא ט זי ך שוי ן געטראג ן א דעפרעסיע , צװיש ן צװ ײ קלײנ ע בארג ־ בערג . אין די ערשטע צען מייל האָבן מיר געטראָפן בלויז איין פאָרמיטל, אַן אַלטן לאנד ראָווער, וואָס האָט אויסגעזען ווי אַ גאַנץ טשיקאַווע גאַנג. אונדזער שאָפער האָט געשװאָרן און געבלאָזן אין דער האָרן. מי ר זײנע ן אדורכגעגאנגע ן אזו י נאענט , א ז מרים , װעלכ ע אי ז געזעס ן אוי ף לינק ס הא ט אי ם לײכ ט געקאנ ט אנרירן .
  
  
  דרײ קילאמעטע ר װײטע ר האב ן מי ר זי ך געמאכ ט דור ך א קאראװאנ ע קעמלען . איך ווייס נישט וויאזוי דער דרייווער האט דאס געטון ווייל מיינע אויגן זענען געווען פארמאכט. װע ן מי ר האב ן זי ך דורכגעפיר ט צװאנצי ק קילאמעטע ר אי ז דע ר שמוץ־װע ג געװאר ן א ביס ל שװערער , או ן דע ר דרייווע ר הא ט ארויסגעצויג ן א צע ן קילאמעטע ר גיכ ע פו ן דע ר דזשיפ . מי ר האב ן איבערגענומע ן אנדער ע מאשין . איידער מיר האָבן דערגרייכט אַ גאַנץ גרויס שטאָט, מיר געמאכט אַ שאַרף קער אין פראָנט פון אַן אַלט איטאַליעניש העליקאָפּטער. זײן דרייווער האט הויך געשריגן. מי ר זײנע ן ארוי ס אי ן פעלד , או ן זי ך אפשטעל ן נעב ן דע ם העליקאפטער .
  
  
  דער פּילאָט, אַן אַרמיי אָפיציר, איז אַרויסגעשפּרונגען און באַגריסט.
  
  
  ער האט געזאגט. - 'הער. קאַרטער?
  
  
  'יא'.
  
  
  "איך מוזן נעמען איר צו אַסמאַראַ ווי באַלד ווי מעגלעך."
  
  
  פינף מינוט שפּעטער מיר זענען אין די לופט. דער מיטל האט געמאכט אזא גערודער, אז קיין שמועס איז געווען אוממעגליך. מרים האט ארויפגעלײגט דעם קאפ אויף מײן פלײצע און צוגעמאכט די אויגן. איך האָב אָנגענומען אַז אַמאָל מיר קומען צו אַסמאַראַ, איך וואָלט געפֿינען אויס ווער איז פאַראַנטוואָרטלעך פֿאַר אַלע דעם קאַמיש.
  
  
  דער העליקאפטער האט געלאנדעט אויפן רעגירונג לופטפעלד. א ברוינע וואן מיט אפיציעלע אויפשריפטן אויף דער זייט האט זיך צוגעלאפן צו אונז נאך איידער די פראפּעלער בליידס האבן זיך אין גאנצן אפגעשטעלט. איך האב געזעהן א עלטערער ארמיי אפיציר ארויס פון דער הינטערשטיר. איך געקוקט אין די העל זונשייַן. אויב איך האב נישט קיין טעות...
  
  
  כאָק געלאפן צו מיר ווי איך דיסמאָונטעד פון די העליקאָפּטער און פארקערט צו העלפן מאַריאַם אַראָפּ. זיין כאַפּ איז געווען ענג, און פֿאַר אַ מאָמענט איך געדאַנק איך געזען אַ קוק פון רעליעף אין זיין אויגן ווען מיר באַגריסן יעדער אנדערער.
  
  
  איך האב געפרעגט. — װאם טוסטו אין אסמארא, האר? "אויב דאָס איז אַסמאַראַ."
  
  
  — דער קאפיטאן פון דעם האנס סקײעלמאן האט געמאלדן אז דו ביסט אומגעקומען, נ 3 . — האט האק געזאגט. "אַלע גענעם האָט זיך אויסגעבראָכן."
  
  
  — קאפיטאן ערגענסען האט מסתמא געטראכט אז איך בין טויט — האב איך געזאגט. "זיין גאַנץ פאַרשילטן קאָמאַנדע, אַחוץ די מענטשן אין די מאָטאָר צימער, געהערט צו די באָרגיאַ באַנדע." איך פארשטיי אז די שיף איז שוין נישט אין מאסאַוואַ?
  
  
  'ניין. די לאקאלע אויטאריטעטן האבן נישט געהאט קיין סיבה אים צו פארהאלטן. ווי זענען די אנדערע צוויי?
  
  
  - וואָס אנדערע צוויי?
  
  
  "גענע פעלליני," האָט האָק געזאָגט. "CIA אַגענט. איך האָב געוואוסט אַז זי איז געווען אויף ברעט, אָבער איך בין נישט זיכער אַז איך געוואלט איר זאָל אַרבעטן צוזאַמען נאָך.
  
  
  "מיר האָבן זיך איינגעשריבן צו טייטן אַ קגב אַגענט מיטן נאָמען Larsen. ז י אי ז געװע ן א פארװאלטונ ג אוי ף דע ר האנס ס סקעדזשעלמאן . מע ן הא ט אונד ז צוזאמע ן גענומע ן אי ן געפאנגענע . גינאַ איז שפּעטער שאָס אין די קאַסטן אויף איר וועג פון די סוף ים צו באָרגיאַ הויפּטקוואַרטיר.
  
  
  ― און דער אַנדערער?
  
  
  ― װער איז דער אַנדערער?
  
  
  — ער הײסט גארד...
  
  
  "צווייטער פּאָר. דער ממזר איז אין די באָרגיאַ לאַגער. אין מינדסטער דאָס איז געווען ווען מיר לינקס. אבער וואס איז די מעשה אז מיר זענען טויט?
  
  
  "א וועג צו דערקלערן וואָס איר האָט נישט באַקומען צו מאַסאַוואַ," האָט האָק געזאָגט. "דער קאַפּיטאַן האָט געטענהט אַז איר אַלע דריי זענען געשטאָרבן פון דער בובאָניק פּלאָגן." אלס זיכערקייט האט ער אייך אלע דריי באגראבן אויפן ים. עס איז געווען אַ געשיכטע וואָס די עטהיאָפּיאַן אויטאריטעטן קען נישט אָבער אַפּרווו פון. דערפא ר הא ט מע ן ז ײ װידע ר געלאז ט פארלאז ן דע ם פארט . ניק, איר וועט זיין דער ערשטער אַקס אַגענט צו שטאַרבן פון די בובאָניק פּלאָגן.
  
  
  ער האט זיך אויסגעזען אביסל אנטוישט, אז איך האב נישט באשאפן קיין נייע פראבלעם פאר די טייפיסטן אין הויפטקווארטיר, און איך וואלט אפשר געזאגט עפעס סארקאסטיק, אויב מרים און דער עטיאפישער גענעראל וואלטן דעמאלט נישט צוגעקומען צו אונז. זיי האָבן גערעדט אַמהאַריש און איך האָב באַקומען דעם רושם אַז דער מענטש איז געווען אַן אַלט פרייַנד פון מיר.
  
  
  "גענעראל סאַהעלע, דאָס איז ניק קאַרטער," האָט האָק געזאָגט.
  
  
  איך און דער גענעראל האבן געשאקלט די הענט. ע ר אי ז געװע ן א פיינע ר בײשפיל , פו ן א האמהא ר פו ן אײדעלע ר געבורט , א בים ל פי ץ הויכע , מי ט געדיכט ע שװארצ ע האר , װא ס הא ט נא ר אנגעהויב ן װער ן גרוי .
  
  
  'הער. קאַרטער, איך קען מרים זינט זי איז געבוירן. דאנק איר פֿאַר איר ברענגען איר געזונט און געזונט, און איך דאַנקען דיר אויך אין ביכאַף פון די משפּחה. ”
  
  
  זיין ענגליש האט די שליימעסדיק סקולבוי אַקצענט, און איך אנגענומען ער איז געווען געבילדעט אין ענגלאַנד.
  
  
  — גענעראל סאכעלע — האב איך געזאגט — איך קען נישט נעמען קרעדיט פאר איר צוריקקער. מי ר זײנע ן צוזאמע ן צוריקגעקומען . זי איז געשטאנען וואך, געפארן אויף א קעמל און געשאסן מיט א ביקס ווי א גוט-געבילדעטער זעלנער. מי ר בײד ע האב ן זי ך לעב ן שולדיג ט צ ו סאיפא , דאנקיל , װעלכע ר אי ז מי ט אונד ז אנטלאפן .
  
  
  "אויב איר אנטרונען די באָרגיאַ, איר קען האָבן צו האַלטן פליסנדיק." סאַהעלע האָט זיך געוואָנדן צו האָק. "מאַריאַם האָט מיר געגעבן עטלעכע נעמען פון זיין אַלייז וואָס דינען אין אונדזער רעגירונג. הלוואי וואלט איך דאס געוואוסט מיט עטלעכע טעג פריער.
  
  
  'וואס איז געשען?' איך האב געפרעגט האקן.
  
  
  "ווי באַלד ווי איר אנטרונען, אויב איך פארשטאנען די סיקוואַנס ריכטיק, באָרגיאַ געמאכט זיין מאַך," Hawk האט געזאגט. "זיין ולטימאַטום איז געקומען מיט פיר טעג צוריק."
  
  
  "עס איז געווען ניט רעכט נאָך מיר אנטרונען," איך געזאגט. — ער האט געמוזט געװארט, אז זײן פאטרול זאל אונדז צוריקברענגען.
  
  
  — ד י פאטרול ע מי ר האב ן אומגעבראכט ? — האט מרים געפרעגט.
  
  
  "יא," איך געזאגט.
  
  
  — װײםט ו זײנ ע באדערפענישן ? — האט גענעראל סאַהעלע געפרעגט.
  
  
  "ער סימז צו וועלן האַלב פון מזרח אפריקע," איך געזאגט. — האָט ער געסטראשעט צו באַנוצן זײַנע מיסילס?
  
  
  "אַרייַנגערעכנט דריי מינוטמען," האָט האָק געזאָגט. — ז ײ זײנע ן געװע ן אוי ף דע ר האנס ס סקעלמאן . דזשין פעלליני איז געווען נאָך דעם.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווען וועט ער אָנהייבן שיסן?"
  
  
  'מארגן נאכט. און פריער אויב מיר ווילן צו באַפאַלן אים.
  
  
  "איך טראַכטן איר זאָל איבערצייגן אים צו נוצן די מיסאַלז, האר," איך דערציילט כאָק. "ספּעציעל יענע מינוטמאַן." גענעראל סאַהעלע’ס מויל איז אָפן געפאַלן. ער האט א קוק געטאן אויף מיר. האקן האט א װײל אויסגעזען פארװאונדערט, דערנאך האט זיך א װײםע שמייכל באװיזן אויפן פנים. - "וואָס טאָן איר וויסן אַז מיר טאָן ניט וויסן, N3?"
  
  
  "לפּחות האַלב פון די באָרגיאַ מיסאַלז זענען בלויז געפערלעך פֿאַר די מענטשן וואָס קאַטער זיי. איך צווייפל ער אפילו דאַג די מינוטמאַן אָפּערייטינג סיסטעם אויס פון די זאַמד אָדער אפילו ווייסט אַז עס איז פעלנדיק. ער האָט אַזוי גוט באַהאַלטן זײַנע מיסילס, ווײַל ער האָט נישט קיין געהעריקע לאַונטשערס. אײנע ר פו ן זײנ ע בעסט ע מענטש ן או ן אפש ר דע ר אײנציקע ר טעכניקער , װא ם ע ר הא ט געהא ט , אי ז מי ט אונד ז אנטלאפן . Vasily Pachek קען צושטעלן אַ פול טעכניש באַריכט. אבע ר לײדע ר אי ז ע ר אומגעבראכ ט געװאר ן דור ך א בארגיא־פאטרול , װע ן ז ײ האב ן אונד ז באפאל ן ד י נאכ ט נא ך דע ר אנטלויפן . אויף די Borgia זייַט זענען אַ בינטל פון פאַרשילטן קיל דאַנאַקיל וואָריערז אַרמד מיט אָטאַמאַטיק וועפּאַנז. דאס איז זיין גאנצע סכנה.
  
  
  — ביסטו זיכער, מיסטער? קאַרטער? — האט גענעראל סאַהעלע געפרעגט.
  
  
  'יא. Pacek געארבעט אויף די מיסאַלז. באָרגיאַ האָט אים נאַרן, אַזוי Pacek געפרוווט זיין בעסטער צו סאַבאָטאַזש די גאנצע פּלאַן. באָרגיאַ האָט זיך דאָך גערעכנט, אַז דער מדבר זאָל אונדז אומברענגען, ווײַל אַמאָל פּאַסעק אָדער איך זענען דורכגעפֿאַלן, כּדי אויסצודעקן די פֿאַקטן, וואָלט יעדער געוווּסט, אַז זײַן גאַנצע סאַקאָנע איז נישט מער ווי אַ באַלאָן.
  
  
  "ער ווייסט נישט וואָס Pacek האָט געוואוסט," האָט מרים געזאָגט. "ער מיינט טאַקע אַז די מיסאַלז וועלן אַרבעטן."
  
  
  — אזוי פיל ערגער פאר אים, — האט גענעראל סאכעלע געזאגט. ער האט זיך װידער אומגעקערט צו מיר און ארויפגעלײגט די גרויסע האנט אויף מיין פלײצע.
  
  
  "ווי וואָלט איר ווי צו פאַרברענגען די נאַכט אין אַ האָטעל הייַנט בייַ נאַכט און דעמאָלט צוריקקומען צו באָרגיאַ הויפּטקוואַרטיר, הער קאַרטער?"
  
  
  איך האב געפרעגט. - "ווי קומען מיר אַהין?"
  
  
  - מיט מיין העליקאָפּטער. איר וועט באַפֿעלן הונדערט און פופציק פון אפריקע ס בעסטער וואָריערז.
  
  
  "איך קען נישט ימאַדזשאַן אַ בעסער וועג. איך נאָר האָפֿן איך קען געפֿינען דעם אָרט ווידער. ”
  
  
  ― װײַז מיר די מאַפּע ― האָט מרים שטילערהײט געזאָגט. "איך ווייס פּונקט ווו מיר זענען געווען."
  
  
  גענעראל סאכעלע האט אונדז צוגעפירט צו זײן שטאב־װאגאן און מיר זײנען אװעק אין מיליטערישן לאגער. ער האָט זיך צוויי מאָל אַנטשולדיקט פאַרן מאַנגל פון לופטקילונג אינעם אויטאָ. איך האָב אים נישט געקענט איבערצייגן, אַז איך האָב ליב צו אָטעמען פרישע באַרג לופט.
  
  
  בשעת מרים און דער גענעראַל זענען כאַנטשט איבער דער מאַפּע, כאָק און איך פארביטן אינפֿאָרמאַציע.
  
  
  איך האב אים געפרעגט. - "האָט אַקס נישט באַקומען מיין אָנזאָג?"
  
  
  "יא, אָבער דער קאָד וואָס איר האָט געוויינט ריקווייערז אָפּגעהיט ינטערפּריטיישאַן. ווען דער האנס סקעיעלמאן האט אראפגעווארפן אנקער אין מאסאווע און די פאלשע טויט-סערטיפיקאטן זענען איבערגעגעבן געווארן, זענען מיר געווען איבערצייגט, אז אייער מעסעדזש מיינט אז די שיף געהערט צו דער בורגיא. עס נעמט שטענדיק עטלעכע טעג איידער איר פאַרשטיין אַז איר האַנדלען מיט אַ שווינדל האָלדינג פירמע, אפילו אויב עס איז באזירט אין אַ פרייַנדלעך לאַנד ווי נאָרווייַ. א חוץ, מיר האבן נישט וויסן צי איר און מיס פעליני זענען נאָך לעבעדיק, און מיר קען נישט פֿאַרשטיין ווי איר געשיקט דיין אָנזאָג.
  
  
  ער האט זיך אפגעשטעלט, געװארט. אי ך הא ב אי ם דערצײל ט װעג ן מײ ן אנטלויפ ן פו ן דע ר שטײג , אונטע ר דע ר באט־װעםטע ר כאטע , או ן װ י אזו י הא ב אי ך זי ך װידע ר פארשפארט . ער האט שטילערהייט געלאכט.
  
  
  "גוט אַרבעט, ניק," ער האט ווייך. "דיין אָנזאָג האט אונדז די צייט וואָס מיר דארף. רעכט איצט, די עטיאָפּיאַנס און זייער אפריקאנער אַלייז גייעג אַראָפּ "האַנס סקעלמאַן". דער דאָזיקער ענין האָט אויך פֿאַרבעסערט מיטאַרבעט צווישן אונדז און רוסלאַנד, ווי אויך צווישן די צוויי וועלט מאַכטן און דער דריטער וועלט. אין קיין פאַל, עס איז מער ווי איך געדאַנק. אָבער אויב די באַרדזש גייט אין די אַטלאַנטיק אקעאן, עס וועט זיין רויב פֿאַר די נאַווי פון נאַטאָ לענדער.
  
  
  'הער. קאַרטער, קען איר העלפֿן אונדז פֿאַר אַ מאָמענט? — האט גענעראל סאַהעלע געפרעגט.
  
  
  איך בין דורכגעגאנגען איבערן צימער און געלערנט די טאפאגראפישע מאפע פון דאנקיל. מרים האט שוין געפונען די באָרגיאַ הויפּטקוואַרטיר.
  
  
  "איז די געגנט פּאַסיק פֿאַר אַ העליקאָפּטער באַפאַלן?" — האט גענעראל סאַהעלע געפרעגט.
  
  
  "עס דעפּענדס אויף די נומער פון מענטשן און פיירפּאַוער איר האָבן." איך האָב אָנגעוויזן אויף אַ פונט אַפּסטרים, אַ צווייט פונט אַראָפּ, און אַ דריט פונט אין די נידעריק היללס. "אויב איר שטעלן מענטשן אין די דרייַ פונקטן," איך געזאגט, "דעמאָלט איר קענען ויסמעקן דעם דאָרף פון דאַנאַקיל פון דער מאַפּע."
  
  
  "מיר האָבן אויך צוויי שיפן," האָט סאַכעלע געזאָגט.
  
  
  "שטעלן איינער לעבן די באָרגיאַ לאַגער," איך סאַגדזשעסטיד. "דעמאָלט וועט זי אַרײַנטריבן זײַן פֿאָלק אין די געווער פֿון דײַנע זעלנער." עס פארמאגט נישט גרויסע קעמפער כוחות;
  
  
  ד י דאזיק ע באראטונ ג אי ז געװע ן נא ר א העפלעכקײט , װײ ל גענערא ל סאכעלע , הא ט שוי ן געװאוס ט װ י צ ו באנוצ ן זײנ ע מיליטער . ניק קאַרטער איז געגאנגען צו פאַרבינדן די יאַזדע, און אויב דער אמעריקאנער אַגענט איז ימפּרעסט דורך די פייטינג קוואַלאַטיז פון די עטהיאָפּיאַן טרופּס, אַזוי פיל די בעסער.
  
  
  קיינער האט נישט דערמאנט מיסילס פריער, און כאָק און איך האָבן קיין וועג צו סאָלווע דעם פּראָבלעם. אבער דאָס איז געווען די הויפּט סיבה וואָס איך מסכים צו באַגלייטן רעגירונג טרופּס אויף זייער מיסיע אויב זיי באַפאַלן די באָרגיאַ הויפּטקוואַרטיר. איך האב געוואלט פארזיכערן אז יענע נוקלעארע מיסילס פאלן נישט אין די אומרעכטע הענט.
  
  
  — ניק, ביסטו לעצטנס געשלאפן? — האט האק געפרעגט.
  
  
  "הייַן מאָרגן, אַ ביסל שעה, אין טורמע."
  
  
  "עס וועט אויך נישט זיין קיין צייט צו שלאפן היינט," האט גענעראל סאכעלע געזאגט. “מיר גייען אוועק דריי אזייגער אינדערפרי און אטאקירן דעם לאגער פון Borgia גלייך נאך זונופגאַנג. פליענדיק דורך די בערג אין דער פינצטער איז געפערלעך, אָבער מיר מוזן האַנדלען מיט באָרגיאַ איידער ווער עס יז קענען וואָרענען אים.
  
  
  "איך וועל גיין צו בעט פרי," איך צוגעזאגט.
  
  
  "איר קענט איצט גיין צו דעם האָטעל," האָט האָק געזאָגט. “אגב, די אָרטיקע אויטאריטעטן האָבן באַפוילן “הנס סקעיעלמאַן” צו לאָזן אַלע אייערע חפצים. איר וועט געפֿינען זיי אין דיין צימער.
  
  
  'איך וועט פילן ווי אַ וויפּ.'
  
  
  גענעראל סאַהעלע האָט געזאָגט, "די נייעס וואָס איר האָט געבראכט איז וויכטיק פאר דער עטיאפישער רעגירונג.
  
  
  ד י אטמאספער ע אי ז געװאר ן אפיציעל , דע ר גענערא ל הא ט מי ר געשאק ט אי ן דע ר האנ ט או ן באפויל ן דע ם דרייווע ר זא ל זי ך זײע ר גוט ן פא ר מיר . האקן האט, אפנים, געזאלט בלײבן א צײט בײם גענעראל, האט ער, פארשטײט זיך, אונטערגעשטראכן, אז מיינע זאכן זענען אין האטעל. װײ ל װע ן ד י מאנשאפט ן פו ן דע ר האנס־סקיעלמאן , הא ט ניש ט געפונע ן קײ ן געהײמע ן אפטײ ל אי ן מײ ן טשעמאד , װאל ט װײללעמינ ע מי ר מארג ן באגלייט .
  
  
  איך האָב געטראַכט, װי שײן עס װעט זײַן איר באַקענען מיט גאַרד אָדער באָרגיאַ.
  
  
  טרא ץ ד י פארמאליטעטן , הא ט מרי ם געלונגע ן צ ו מי ר דערנענטער ן או ן שושקע ן : ״זעט ן שפעטע ר ניק . עס וועט מיר קאָסטן אַ ביסל ינטריג, אָבער איך וועל בלייַבן אין דיין האָטעל.
  
  
  איך האב געפרעגט. "ווי וועגן מיר האָבן מיטאָג צוזאַמען הייַנט בייַ נאַכט?"
  
  
  - איך וועל קומען צו דיין צימער אין זיבן.
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  ווען איך האָב זיך אָנגעטאָן אויף מיטאָג, האָב איך אַנטדעקט אַ גליטש: די קליידער, וואָס כאָקע האָט געשיקט צום האָטעל, איז געווען בדעה צו באַדעקן מיר ווי פרעד גאָדרום, אַ שיכּור און אַ שלאַנג, וואָס איז געפאָרן קיין עטיאפיע צו אַנטלויפן פון זיינע פאַרגאַנגענהייט זינד. פֿאַר אַ מאָמענט איך איז געווען באַזאָרגט וועגן ווי מרים און איך וואָלט קוקן ווי ווען מיר געגאנגען אין דעם רעסטאָראַן, אָבער דעמאָלט איך געזאָגט עס אַלע צו גיין צו גענעם. עטיאפיע איז געווען פול מיט אייראפעער און אסאך פון זיי האבן געמאכט אסאך געלט. בשעת איך האב געווארט אז מרים זאל אריינקומען אין מיין צימער, האב איך געטראכט וואס דער גענעראל האט געהערט פון מיר און וואס האק האט געהערט. ווען צוויי מענטשן האָבן געארבעט צוזאַמען אַזוי לאַנג ווי כאָק און איך האָבן, זיי דאַרפֿן נישט דאַווקע ווערטער צו יבערגעבן אַ געדאַנק אָדער אַ ווארענונג. פאַסיאַל אויסדרוק, שטילקייַט, טוישן פון טאָן - אַלע דעם קענען זאָגן ניט ווייניקער ווי אַ לאַנג רעדע. איך האָב געמאָלדן פּונקט וואָס פּאַסעק האָט מיר געזאָגט אין דאַנקיל. Cech האָט מיר געזאָגט אַז ער איז לעגאַמרע זיכער אַז האַלב פון די באָרגיאַ מיסאַלז אַרבעט נישט רעכט. גענעראל סאכעלע האט תיכף אנגענומען אז ס'איז אלעס מיסילס. כאָק ניט. איך בין בשום אופן נישט געווען זיכער אז האק האט פארשטאנען די סכנה וואס איז אריינגערעכנט אין אטאקירן די בורגיא, אבער איך בין דאך געווען זיכער אז ער האט דאס.
  
  
  זינט איך בין געגאנגען מיט די עטהיאָפּיאַן טרופּס, איך געהאפט אַז זייער באַפאַלן פּלאַן וואָלט נעמען אין חשבון ווי צו דיסאַרם די יאָדער וואָרכעדז. גענעראל סאַהעל האָט געמוזט אטאקירן אזוי שנעל מיט זיינע טרופּס, אז די באָרגיאַ-מענטשן וועלן נישט קענען צונעמען די מיסילס פון די היילן און זיי שטעלן אויפן קאַטער-פּלאַץ. פאסעק האט סאבאטאזשירט בלויז האלב — און פאסעק האט נישט געטרויען די דײטשע אינזשענירער, װאם האבן געארבעט אויף דער אנדערער האלבע. איצט איז נישט די צייט צו צוטרוי מענטשן וואָס איך קען נישט.
  
  
  איך האב געהערט מריאמס שטילער קלאפן אין דער טיר. זי האָט זיך אָנגעטאָן אין מערבדיקע קליידער, וואָס איך האָב ניט ליב געהאַט. אבער ווי אזוי דו האסט אויף איר געקוקט, איז זי נאך אלץ געווען שיין. איר בלײבל־בלויע קלײד האט ארומגעכאפט איר קערפער, ארויםגעהויבן איר לײב־ברוינע הויט. הויכע כיסלעך האבן זי געמאכט העכער פון הונדערט פינף און אכציק. איר צירונג איז געווען טייער און באַשיידן - אַ גאָלד קרייַז אויף אַ שווער קייט און אַ בראַסלעט געמאכט פון טייַער גאָלד. זינט איך קען נישט וויסן אַסמאַראַ בייַ אַלע, איך געבעטן איר צו קלייַבן אַ רעסטאָראַן. דאָס, אַז איך בין געווען אָנגעטאָן ווי אַ בעטלער, האָט זיך אַרויסגעוויזן גאָר נישט קיין חסרון. דער בעל־בתּים אַלײן האָט אונדז געדינט אין אַ שטילן װינקל. די ביפסטייק איז געווען האַרט אָבער בישליימעס סיזאַנד און די ווייַן איז איטאַליעניש. ווען איך האָב געוואָלט קאָמפּלימענטן דעם בעל־הבית, האָט ער אָנגעוויזן דעם כּבֿוד וואָס ער האָט געפֿילט אין דינען דעם אַרטשבישאָפּס טאָכטער. יעדע נייע דערמאנונג פון מרים'ס פאמיליע האט מיך געחידושט ווי קאמפליצירט עס וואלט געווען אויב איך וויל פארלאזן עטיאפיע. ווי אויב איך טרעפן מיין געדאנקען, מרים געזאגט: "איך דערציילט גענעראל סאַהעל אַז איך איז רייפּט אין די באָרגיאַ לאַגער דורך עטלעכע מענטשן, דער הויפּט דאַניקלס און סאָמאַליס."
  
  
  'פארוואס?' — האב איך געפרעגט, כאטש איך האב שוין געוואוסט דעם ענטפער.
  
  
  "דערנאָך ער וואָלט נישט זאָרג וועגן מיר גיין צו איר, ניק."
  
  
  עס זענען געווען פיל מער פראגעס איך קען פרעגן, אָבער איך געהאלטן מיין מויל פאַרמאַכן. מרים האט געהאט זײער שטארקע געדאנקען װעגן איר צוקונפט, װי איך האב שוין געזען אין מדבר. זי האט ניט קיין כוונה צו צוריקקומען היים און ווארטן פֿאַר איר פאטער און פעטערס צו קאַנסאַנטרייט אַ חתונה צו ווייטוואַשן אַ שאַנד פרוי וואָס פאַרנומען אַ הויך שטעלע אין די קאָפּטיק טשורטש. און זי האָט, משמעות, אויך נישט געוואָלט זיין די מעטרעסע פון אַ רייכן אַמהאַראַ. ווען מיר האָבן געזופּט וויין און פֿאַרענדיקט אונדזער מאָלצייַט מיט טעפּלעך שטאַרק עטהיאָפּיאַן קאַווע, איך צוגעהערט צו איר שמועסן וועגן איר פּלאַנז צו געפֿינען אַ אַרבעט. זי קען האָבן געהאט אַ צו ראָמאַנטיש געדאַנק פון אַ ארבעטן פרוי, אָבער איר פאַרלאַנג צו טאָן עס זיך, אלא ווי צוריקקומען צו די היגע פאָרעם פון פּורדאַה, אין וואָס אַלע רייַך אַמהאַראַ פרויען געלעבט, געשלאגן מיר ווי גאַנץ גלייַך. אפילו ווען איך וואלט זי נישט געזען אין אקציע אין דער מדבר, וואלט איר חשק צו זיין א יחיד שוין פארדינט מיין רעספּעקט.
  
  
  מי ר האב ן זי ך אומגעקער ט אי ן האטעל ע או ן געזאמל ט אונדזע ר שליסל . דער גלח האט פארזיכטיק אויסגעדרייט דעם קאפ, ווען מיר זענען צוזאמען געגאנגען צום ליפט. מאַריאַם האָט געדריקט דעם קנעפּל פֿאַר מיין שטאָק.
  
  
  ווען דער ליפט איז פּאַמעלעך ארויף, האָט זי מיר געפרעגט: “ניק, וואָס וועגן די מיסילס וואָס פּאַסעק האָט נישט סאַבאָטאַזשירט. וועלן זיי ארבעטן?'
  
  
  "קיינער ווייסט נישט," איך געזאגט.
  
  
  — אזוי, ביסטו מארגן אין סכנה?
  
  
  'יא. צוזאמען מיט גענעראל סאכעלע.
  
  
  איך האב געװארט אז זי זאל ענטפערן. זי האט נישט. ניט ביז מיר זענען געקומען צו מיין צימער. איך האָב געעפֿנט די טיר און אָפּגעשטעלט דאָס קלאָזעט פֿון געוווינהייטן, איידער איך האָב אַרויסגענומען מײַן רעקל. מרים האט געגאפט ווען זי האט דערזען ווילהעלמינא און הוגא.
  
  
  — האסט געמײנט, אז מיר זײנען הײנט בײנאכט אין סכנה? — האט זי געפרעגט.
  
  
  "איך האב נישט וויסן," איך געזאגט. "איר זענט נישט קידנאַפּט אין די מיטן פון דאַנאַקיל." אבער זיי געפונען איר אין דער שטאָט. איר און סאַהעלע האָבן ביידע גערעדט וועגן פאררעטער אין דער רעגירונג. איך האב צו שפעט געלערנט אז "האנס סקעיעלמאן" געהערט צו דער בארגיע.
  
  
  "איך האָפֿן איר הרגע אים מאָרגן, ניק."
  
  
  "דאָס וואָלט סאָלווע אַ פּלאַץ פון פּראָבלעמס," איך אַדמיטאַד.
  
  
  איך האָב אַרויפגעטאָן מיין לוגער און סטילעט אויפן נייטשטיבל, און מרים האָט זיך אַוועקגעזעצט אויפן איינציקן שטול אין צימער. דער האָטעל איז געווען פאַנגקשאַנאַל, זייער סטערילע. איך האב קיינמאל נישט געזען קיין שילד אדער פליגער וואס איז אדווערטייזמענט "רום סערוויס" אין ערגעץ. ע ם אי ז געװע ן א בעט , א שטול , א קלײנע ר קאמדע , א נאכט־שטעקן , א באד . אי ך הא ב ניש ט געקענ ט דערצײלן , צ י מרים , װא ס אי ז געזעס ן אומבאװעגלעכע ר אויפ ן שטול , פרוב ט צ ו שלעפ ן אי ר בלוי ע קלײ ד איבע ר ד י פארשרײבט ע פיס , הא ט רעאגיר ט אוי ף דע ם לײדיק ן צימער , אוי ף מײ ן געװער , אדע ר אוי ף װא ס זא ל געשע ן דע ם אנדערן .
  
  
  — ניק — האט זי שטיל געזאגט. — איך האב דיך נישט גענוצט.
  
  
  'איך ווייס דאס.'
  
  
  "ווען איך בין געקומען צו דיר אין דער מדבר, איך געוואלט דאָס. און היינט נאכט וועל איך בלייבן אין דיין צימער פאר אונזער פארגעניגן - פאר אונז ביידע. איך האב געלייגגט פארן גענעראל סאַהל, ווייל איך האב מורא געהאט אז ער וועט אייך פרובירן צו פארניכטן. ער איז אַ שטאַרק מענטש, ניק. און ער האָט פֿײַנט אַלע וועסטערנערס, אייראָפּעער און אַמעריקאַנער. ער האט געלערנט צו האַסן זיי אין סאַנדהורסט.
  
  
  "איך האָב געהערט זיין בריטיש אַקצענט," איך געזאגט.
  
  
  "משמעות, ער איז נישט זייער צופרידן אין ענגלאַנד."
  
  
  "איך ווינטשן איך קען גיין צוריק צו דער מדבר, מרים."
  
  
  זי האט שטילערהייט געלאכט, א פּלוצעמדיק ענדערונג פון שטימונג. "אבער עס איז נישט אַזוי, ניק," זי געזאגט, שטייענדיק אַרויף. - און אויב אַזוי, דעמאָלט איך וואָלט זיין אַ שקלאַף ווידער. כאטש מיר וועלן זיין דא היינט נאכט. זי האט אויפגעקנעפלט איר קלײד און איז גיך ארויסגעגאנגען. זי איז דעמאָלט געגאנגען אַריבער די צימער און זיך אַראָפּ אויף די בעט. איך האב זיך צוגעבויגן אויף דער אנדערער זייט און זי ארומגענומען. אונדזער קוש אנגעהויבן סלאָולי און סאָפלי מיט טיזינג עקספּלעריישאַן. אבער ווען אונזערע ליפן האבן זיך באגעגנט, האט זי מיך צוגעצויגן צו איר, און אירע הענט האבן אנגעכאפט מיינע אקסלען.
  
  
  "מיר טאָן ניט האָבן צו קוקן בייַ די זאַמד דונעס הייַנט בייַ נאַכט," איך שושקעט.
  
  
  מרים איז צוריק צוגעפאלן אויפן בעט. ווען מיר האָבן זיך ווידער געקושט, האָב איך געלייגט מיינע הענט אויף איר קאַסטן. די הייזעלעך זענען געווען ווארעמע פון איר קערפער.
  
  
  אין מדבר איז זי געווען א שרעקלעכע בתולה. אבער היינט איז זי געווען א פרוי וואס האט גענוי געוואוסט וואס זי וויל און האט בדעה הנאה פון יעדן מאמענט, אריינגערעכנט די זיכערקייט פונעם צימער מיט פארמאכטע טיר. ווען מיר זענען ביידע געווען נאַקעט, בין איך געווען גרייט. קיינער פון אונדז האָט זיך ניט אויסגעדרייט צו פאַרמאַכן די ליכט, און זי איז געווען צו הנאה צו ווייַזן מיר איר גוף אַזוי פיל ווי איך אַדמייערד איר.
  
  
  אויסגעשטרעקט אויפן בעט, האט איר געברענגט הויט אויסגעזען גלאט ווי זי האט זיך געפילט. אירע גרויסע בריסט זענען געלעגן ברייט אויפן טול. זי האט לאנגזאם אויסגעשפרײט די פיס. זי האט זיך אויסגעדרייט די היפּס, אים דערלויבט צו אַרייַן איר וואַרעם גוף. מיר געפרוווט צו אָנהייבן סלאָולי און אַרבעט אונדזער וועג צו אַ קלימאַקס, אָבער עס איז געווען אַ ומזיסט מי פֿאַר אונדז ביידע. ז י הא ט זי ך געשפרע ט או ן זי ך צוגעדריקט , או ן איצ ט מי ר זײנע ן אלײן , הא ט ז י פרײלע ך געקרימט ן או ן געשריג ן װע ן מי ר האב ן זי ך צוזאמענגעהויב ן קלימקס .
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  גענעראל סאכעלע האט מיך פארבעטן צו דורכקוקן זיינע מיליטער אויף א קליינעם מיליטערישן לופטפעלד. ז ײ האב ן אויסגעזע ן מלחמ ה או ן שטרענג . ס׳רובֿ פֿון זיי זײַנען געווען פֿון אַמהאַראַ־שבֿטים, און איך האָב אָנגענומען, אַז זיי זענען אויסגעקליבן געוואָרן צו לייזן אַ ספּעציפֿישן פּראָבלעם אין עטיאָפּיע. זיי רעפּריזענטיד די פּרידאַמאַנאַנט קאָפּטיק קריסטלעך קולטור און וואָלט האָבן גערן קעגן די דאַנאַקיל ייִשובֿ.
  
  
  די מיליטערישע אפעראציע אליין איז געווען אבסורד פשוט. אין דעם גענעראלס העליקאָפּטער האָב איך פון דער לופט צוגעקוקט ווי דריי טיילן פון זיין לאַנדינג אַרומרינגלען דאָס דאָרף דאַנקיל. מי ר זײנע ן דא ן געפאר ן צ ו ד י בורגיע ע הויפטקװארטיר ט או ן נא ך א צװאנצי ק מינוט ן פלי ט זענע ן מי ר געװע ן איבער ן לאגער .
  
  
  א שטראם אמהאריש איז געקומען איבערן ראדיא. גענעראל סאכעלע האט גענומען דעם מיקראָפאָן און געגעבן אַ סעריע באַפעלן.
  
  
  "זיי שטעלן אויס מיסילס," האָט ער געזאָגט. - מיר וועלן געבן זיי אַ פּריקרע יבערראַשן.
  
  
  דריי קעמפער האבן אטאקירט די שונאים פון הימל, שפייזן מיסילס און נאפאלם. זיי זענען נאכגעגאנגען דורך זעקס באָמבערס. איך האָב צוגעקוקט ווי רויך פלומען שטייען פון צוויי באָרגיאַ מיסיל באַסעס, איינער צפון צווישן דעם לאַגער און דעם דאָרף דאַנאַקיל און איינער דרום פון זיין לאַגער. א סעריע פון נאפאלם אטאקעס האבן צעשפרייט די קעמפער פון לאגער, וועלכע האבן אנגעהויבן שיסן אויף אונזערע העליקאפטער. א הויך יקספּלאָוזשאַן ערגעץ צו די דרום האָט געפֿירט אונדזער העליקאָפּטער צו ווייאַלאַנטלי ווייאַלאַנטלי.
  
  
  "איך האָפֿן אַז די ידיאָטן טאָן ניט באַקומען עס פאַלש," איך געזאגט.
  
  
  'א נוקלעארער אויפרייס וואלט אונז זיכער אומגעברענגט,'' האט גענעראל סאַהעלע געזאגט מיט א שרעקליכען געלעכטער, 'אבער עס איז שטענדיק בעסער צו האבן דא אן אויפרייס, וואו ס'איז נישטא נאר זאמד, קעמלען און דאנאקילס, ווי ערגעץ אין א וויכטיקער שטאט אינעם מיטל מזרח. .'
  
  
  עס איז נישט געווען אַ יאָדער יקספּלאָוזשאַן. דע ר גענערא ל הא ט אונד ז באפויל ן ארײנצושטעל ן אי ן לאגע ר בורגיע . אײנע ר פו ן ד י גאם־שי ץ הא ט געשאס ן אויפ ן לעצט ן װידערשטאנד , פארהאלט ן אי ן א שטײנערדיק ן טרענק , אויפ ן אנדער ן ארט .
  
  
  "היט אייך פון די רוצחים," האָט ער געוואָרנט ווען ער האָט אַרויסגעצויגן דעם ביקס פון זיין כאָלסטער.
  
  
  כ׳האב אראפגענומען מײן רעקל און אנגעכאפט װילהעלמינה. דער גענעראל האט געקוקט אויפן לוגער אין מיין האנט און געשמייכלט. ער האט אנגעװיזן אויפן סטילעט אין דער ארבל שייד.
  
  
  — דו ביסט שטענדיק גרייט אויף א קאמף, מיסטער. קאַרטער, האָט ער געזאָגט. און מיר האָבן אַ מצליח קאַמף. װע ן מי ר זײנע ן געגאנגע ן צו ם בורגיא ס געצעלט , הא ט מע ן אוי ף אונד ז געשאס ן פו ן א קלײנע ר גרופע , װא ם הא ט זי ך געהאלפ ן אי ן ד י שטײנע ר נעב ן ד י פרויען־לאגער . מי ר האב ן זי ך געטוי ט צ ו דע ר ערד , או ן צוריקגעקער ט פײער .
  
  
  — האט גענעראל סאכעלע עפעם א געשרײ געטאן צו זײן ראדיא־אפעראטאר. מאמענטן שפעטער איז א קליינער אפטיילונג פון זיינע זעלנער אריין אין דער געגנט פון דרום זייט פונעם טאל און האט אנגעהויבן ווארפן האנט גראנאטן אויף די פעלזן. אײנע ר פו ן ד י שונאי ם הא ט זי ך צוגעלאפ ן אוי ף אונדז . איך האב אים געשאסן מיט א ביקס. דאָס איז געווען מיין בלויז שאָס יענעם טאָג. די זעלנער האבן אריבערגעווארפן נאך עטליכע האנט גראנאטן צוזאמען די פעלזן און דערנאך געלאפן אין יענער ריכטונג. אין עטלעכע סעקונדעס, דער שלאַכט איז געווען איבער.
  
  
  — א פשוטע אפעראציע — האט גענעראל סאכעלע געזאגט, זיך אויפגעשטעלט און אראפגענומען די מונדיר. - לאמיר געפינען דעם זעלבסט-פראקלאמירט גענעראל באָרגיאַ, הער קאַרטער.
  
  
  מי ר האב ן אונטערגעזוכ ט דע ם געצעלט . מי ר האב ן געזוכ ט דע ם גאנצ ן לאגער . או ן כאט ש מי ר האב ן געפונע ן פי ל טויט ע דאנקיל ן או ן עטלעכ ע טויט ע אייראפעער , אי ז ניש ט געװע ן קײ ן צײכ ן פו ן גענעראל־בארגיא . ע ר אי ז ניש ט געװע ן צװיש ן ד י האנדפול ע געפאנגענע .
  
  
  "עס וועט נעמען אונדז לפּחות עטלעכע שעה צו באַקומען די דאַנקילס צו רעדן," האָט גענעראל סאַכעלע געזאָגט.
  
  
  בשעת רעגירונג טרופּס געפרוווט צו איבערצייגן די באָרגיאַ מענטשן אַז עס איז בעסער צו אַרויסגעבן, איך וואַנדערד אַרום די געגנט. ד י שקלאפ ן זײנע ן באפרײ ט געװאר ן או ן דא ן צוזאמע ן צוזאמע ן געבראכ ט אונטע ר דע ר װאכ ט פו ן א טוץ ץ זעלנער . דערזעענדי ק ד י צװ ײ דײטש ן מי ט װעלכ ע אי ך בי ן אי ן לאגע ר געװע ן אי ן לאגער , הא ב אי ך געבע ט דע ם אפיציר ט א דערלויבונ ג צ ו רעד ן מי ט זײ .
  
  
  'איך וויס נישט ..
  
  
  — רעד מיט גענעראל סאכעלע — האב איך געזאגט.
  
  
  ער האט געשיקט א שליח צום גענעראל, וואס האט פארלוירן נאך פופצן מינוט. דער גענעראל האט מיר געלאזט רעדן מיט די דייטשן.
  
  
  ― װוּ איז באָרגיאַ? — האב איך זיי געפרעגט.
  
  
  "ער איז אַוועק אַ פּאָר טעג נאָך דיר," האָט איינער פון זיי געזאָגט. — װי איז פאטשעק ?
  
  
  'ער איז טויט. וואו איז באָרגיאַ געגאנגען?
  
  
  'איך וויס נישט. ער און לויגי האָבן געגרינדעט אַ קעמל קאַראַוואַן. גאַרד איז געגאנגען מיט זיי.
  
  
  דאס איז אלעס וואס איך האב געוואלט וויסן, אבער גענעראל סאכעלע האט פארבראכט דעם רעשט פון טאג צו מוטשען די דאנקילס און באקומען פון זיי באַשטעטיקונג.
  
  
  "אזוי באָרגיאַ איז אין ים," האט געזאגט דער גענעראַל. "ער איז ניט מער אויף עטהיאָפּיאַן באָדן."
  
  
  "דאָס טוט נישט מיינען אַז ער איז ניט מער אַן עטהיאָפּיאַן פּראָבלעם," איך סאַגדזשעסטיד.
  
  
  "מיר זענען אַ נייטראַל לאַנד וואָס האט נישט אַ גרויס פליט. ― װאָס מײנט איר, קאָנען מיר טאָן?
  
  
  "גאָרנישט," איך געזאגט. "דיין מענטשן און דיין לאַנד 'ס לופט קראַפט האָבן געטאן אַ ויסגעצייכנט אַרבעט. ניט איר אדער איך קענען שווימען צו דער באָרגיאַ שיף און זינקען עס אַליין. און איך כאָשעד אַז דער האַנס סקעיעלמאַן איז איצט אויס פון קייט פון די עטהיאָפּיאַן פייטערז. מיר וועלן דאָס מוזן איבערלאָזן צו אונדזער סופּיריערז ווען מיר צוריקקומען צו אַסמאַראַ.
  
  
  אויס ווייניג בין איך געבליבן רואיק, הגם איך האב שטילערהייט געשאלטן דעם פארהאלטונג, וואס איז פאראורזאכט געווארן דורך דעם שטאלץ פונעם גענעראל סאַהלעס. די גיכער איך קענען מיטטיילן האַווקע וועגן די באָרגיאַ ס אַנטלויפן, די גיכער ער קענען אָנהייבן צו מאַכן פּלאַנז צו צעשטערן די האַנס סקעלמאַן. אָבער איך קען נישט דיסקוטירן דעם פּראָבלעם איבער אַ עפענען ראַדיאָ שורה. און ניצן דעם קאָד וואָלט שאַטן די שטאָלץ פון אַלגעמיינע סאַהלעס. אין פאַקט, יעדער אַקציע פון מיין זייַט וואָלט זיין בייז. ער איז דאָ געווען דער באַלעבאָס און האָט הנאה געהאַט פֿון זײַן שטעלע.
  
  
  "פֿאַר אונדזער אייגענער געזונט," האָט האָקע געזאָגט, ווען איך בין יענעם אָוונט אומגעקערט קיין אַסמאַראַ, "לאָמיר אָננעמען אַז די באָרגיאַס האָבן נישט זייער פאַרשילטן פליט און אַז זיי זענען אויף די האַנס סקועעלמאַן." עס געפינט זיך אינעם אטלאנטישן אקעאן, אויפן אפענעם ים און ווייט פון האנדלס רוטס. זי איז נאכגעגאנגען דורך אַ ערקראַפט טרעגער און פיר דיסטרויערז. צוויי רוסישע סאַבמערינז דעקן די אפריקאנער ברעג.
  
  
  "איך האָב אַ געפיל אַז האַנס סקעיעלמאַן איז באַוואפנט," האָב איך געזאָגט. און איך דערציילט כאָק וועגן די צוויי באַזונדער סופּערסטרוקטורעס, ווייזן אַז עס געווען אַ פּלאַץ פון פּלאַץ אונטער דעק פֿאַר וואָס איך האט קיין דערקלערונג.
  
  
  "75 מם גאַנז." ער האָט אַ נאָד, "אַקס איז געווען פאַרנומען מיט קאַלעקטינג דאַטן זינט איר לינקס נאָרפאָלק."
  
  
  "ווי קענען מיר זיין זיכער אַז די באָרגיאַ איז אויף ברעט?"
  
  
  "איר קענט פרעגן סערווייווערז אויב עס זענען עטלעכע," ער האט געזאגט.
  
  
  
  
  קאפיטל 16
  
  
  
  
  
  איך האב ערווארטעט אז כאק זאל מיך צוריקשיקן קיין וואשינגטאן און דערקלערן אז די מיסיע איז פארענדיקט. דער הויפטקווארטיר פון בארגיא איז געווען נישט מער ווי חורבות און אסאך קערפערס, און הגם די ארמיי פון גענעראל סאַהעל האט נישט געהאט קיין שאנס צו הרגענען באָרגיע אליין, האבן זיי געמיינט אז זיי ווייסן וואו ער איז. די איינציגסטע זאך וואס ניק קארטער האט דערגרייכט אין א באדייטענער מאָס אין עטיאפיע איז געווען די הצלה פון מרים, וואס האט מיר געגעבן גרויס פערזענליכע צופרידנהייט, אבער איז נישט געווען קיין סיבה פאר די עטיאפישע רעגירונג צו האלטן מיר דארטן. אַזוי איך איז געווען זייער סאַפּרייזד ווען האָק געפונען מיר אַ וווינונג און דערציילט מיר צו קויפן בעסער קליידער אין אַסמאַראַ.
  
  
  "וואָס זאָל איך טאָן דאָ?"
  
  
  — ביסטו זיכער, אז בארגיע איז אויף האנס סקײעלמאן?
  
  
  'ניין.'
  
  
  'איך אויך נישט. עס איז אויך פּשוט, צו פּשוט פֿאַר דעם מאַנשאַפֿט. עס איז נישט רעכט. דעמאָלט מיר האָבן אַ פּראָבלעם מיט די מיסאַלז. אפילו אויב עס איז געווען אַ אַלליעד לאַנד, מיר וואָלט נאָך האָבן פּראָבלעמס מיט זייער צוריקקער, אָבער עטיאפיע איז געווען אַ נייטראַל לאַנד. פארוואס מיינט איר, אז גענעראל סאַהעלע האָט אייך נישט געלאָזט קוקן ווייטער אין דער מדבר?
  
  
  "צוויי סיבות - ער האט פיינט ווייסע אין אַלגעמיין און מיר אין באַזונדער, און ער געדאַנק ער קען זיין באַהאַלטן עפּעס דאָרט."
  
  
  "עטיאפיע איז אַ גענעם פון אַ שפּירעוודיק ענין," האָט Hawk געזאָגט. "עטלעכע פון די מיסאַלז זענען אַפישאַלי מצרי, אנדערע זענען ישראל. צוליב אינערלעכער דרוק פון מוסולמענער, איז עטיאפיע צוגעבויט צו עגיפטן. אבער די עטיאפיער זענען בכלל נישט אינטערעסירט אין פארגרעסערן די ארמאמענטן פון ביידע לענדער. ווי אַ רעזולטאַט, זיי טאָן ניט וויסן וואָס צו טאָן מיט די מיסאַלז. אַזוי איר זענט סטאַק אין אַסמאַראַ. דיין געוווינהייטן צו געפֿינען וואָמען אין יעדער מיסיע, AX איז לעסאָף סטאַרטינג צו באַצאָלן."
  
  
  ― מיר געבן אַן אַנטשולדיקן דאָ צו בלײַבן?
  
  
  'יא. און איך וועל אייך געבן נאך א אפיציעלע סיבה - די דריי מיינוטמאן מיסילס וואס דו האסט אזוי פלייסיק צעבראכן.
  
  
  האָק האָט זיך אומגעקערט קיין וואַשינגטאָן און מיך איבערגעלאָזט אין אַסמאַראַ. ווארטן איז טייל פון מיין אַרבעט, און אָפט איר טאָן ניט וויסן וואָס איר וואַרטן פֿאַר. אָבער, אין דעם פאַל, איך האט נישט וויסן צי עפּעס וועט פּאַסירן אין די סוף פון דעם וואַרטן.
  
  
  דער גענעראל סאכעלע האט מיך אינגאנצן איגנארירט, און אויב נישט מרים, וואלט מיר געווען זייער לאנגווייליג. אַסמאַראַ איז נישט אַזוי יקסייטינג אַ שטאָט.
  
  
  מייַן קאָנטאַקט איז געווען דער אמעריקאנער קאָנסולאַר אָפיציר. צען טעג נאכדעם וואס כאק איז אוועק, האט ער זיך באוויזן און מיר געגעבן א לאנגן באריכט. עס האָט מיר געדויערט צוויי שעה צו דעשיפערן, און ווען איך האָב פאַרענדיקט, האָב איך פאַרשטאַנען אַז עמעצער האָט געמאַכט אַן ערנסטן טאַקטישן טעות.
  
  
  די נעיווי האט געפונען דעם האנס סקעיעלמאן ערגעץ אינעם אטלאנטישן אקעאן, ווייט אויסער די שיפינג-שטענעס, ערגעץ צווישן אפריקע און דרום אמעריקע, פונקט העכער דעם עקוואַטאָר. א סטרייק גרופע פון אן ערקראַפט טרעגער און פיר דעסטרויערס זענען צוגעגאנגען, בשעת דער האַנס סקעיעלמאַן פארטיידיקט. זיין 75 מם גאַנז געפֿינט קליין קעגנשטעל, און עס זענען געווען קיין סערווייווערז און פאַרשילטן קליין בראָך. עס זענען געווען פילע הייפיש אין דער געגנט, אַזוי זיי קען נישט געפֿינען אַ איין מעס. דאָס האָט געמײנט, אַז מיר האָבן נאָך ניט געװוּסט, צי באָרגיאַ איז לעבעדיק אָדער טויט.
  
  
  גענעראל סאכעלע האט מיר באזוכט דעם אנדערן טאג. ער האט באקומען אן אייגענעם קאפי פונעם באריכט. ער האָט אָפּגעזאָגט מײַן פאָרשלאָג צו טרינקען, זיך אַװעקגעזעצט אױף דער סאָפע און אָנגעהױבן רעדן.
  
  
  "לפּחות איינער פון אונדזער טאַרגאַץ איז נישט אויף דעם שיף," ער האט געזאגט.
  
  
  - באָרגיאַ? דער באריכט וואס איך האב באקומען איז נישט זיכער דערפון."
  
  
  - איך ווייס נישט וועגן דער באָרגיאַ, הער. קאַרטער. מרים האט מיר געגעבן עטלעכע נעמען פון זיינע געמיינט פרײַנד ווען דו האסט פארלאזט דאנקיל.
  
  
  סייכל איז נישט מיין ספּעציאַליטעט. און איך קען נישט צוטרוי רובֿ פון אונדזער סייכל אַפּאַראַט. אבער איך גלויבן אין די ריפּאָרץ פון עטלעכע אגענטן. אומבאמערק ט האב ן ז ײ באמערק ט עטלעכ ע גענעראל ן או ן פאליטיקאנטן . און זײ האָבן געזען, אַז אײנער פֿון די דאָזיקע אָפֿיצירן האָט געמײנט מיט אַ גרױסן װײַסן מאַן.
  
  
  "פון וואָס ביסל איך געזען פון די באָרגיאַ לאַגער, עס איז געווען בלויז איין הויך ווייַס מענטש," איך געזאגט, "אָננעמען דיין אַגענט האט גערעדט וועגן עמעצער העכער ווי מיר." און דאס איז גארד. זאגסטו אז ער איז נישט געווען אויף די האנס סקעלמאן?
  
  
  "דיין פליט איז דורכגעפאלן אין זיין מיסיע," סאַכעלע האָט מיר געזאָגט.
  
  
  'זאל זיין. אָבער די 75 מם גאַנז דאָך געמאכט באָרדינג אוממעגלעך.
  
  
  ― װאָס װעט איר איצט טאָן, מיסטער? קאַרטער?
  
  
  "וואָס איך וועל טאָן דעפּענדס אויף דיין רעגירונג, אַלגעמיינע." איך בין באפוילן צו בלייבן אין אַסמאַראַ ביז איר קענען געפֿינען אויס ווי צו דיסמאַנאַל די מיסאַלז צו פאַרמייַדן באָרגיאַ צו נוצן זיי ווידער אויב ער איז נאָך לעבעדיק. ווי באקאנט, זענען דריי פון זיי געגנבעט געווארן פון אמעריקע. איך בין גאַנץ זיכער אַז קיינער פון די דריי אַרבעט, אָבער איך וואָלט נאָך ווי צו נעמען זייער פּאַרץ היים."
  
  
  גענעראל סאַהעל האָט געזאָגט “יענע פאַרשילטן מיסילס”.
  
  
  איך האב געווארט אויף א ערקלערונג פאר זיין אימפולס. איך און גענעראל סאכעלע וועלן קיינמאל נישט זיין פריינט. זיין דערפאַרונג אין סאַנדהורסט האָט אים געשטעלט קעגן יעדער ענגליש-גערעדט ווייַס מענטש. איצט מיר האָבן אַ פּראָבלעם מיט מאַריאַם. איך האָב געמיינט, אַז ער זעט מיר ווי אַ זייער שלעכטע השפּעה אויף איר. נאָך, איך צוטרוי זיין געפיל פון כּבֿוד. ער האט געשוואוירן געטריישאפט צו די אינטערעסן פון עטיאפיע, און אזוי לאנג ווי די אינטערעסן צונויפפאלן מיט די פון AX, וועט ער זיין א פאַרלאָזלעכער בונד.
  
  
  'הער. קאַרטער, האָט ער געזאָגט, עטיאפיע איז נישט אינטערעסירט אין ווערן א נוקלעארע מאכט. מיר קענען נישט פאַרגינענ זיך די פראבלעמען וואָס קומען מיט אים."
  
  
  "דאָס איז אַ קשיא וואָס בלויז די עטיאָפּיאַן זאָל באַשליסן, אַלגעמיינע," איך געזאגט. "איך בין נישט דאָ צו אַרייַנמישנ זיך מיט דיין סאַווראַנטי. אבער אויב איר ווילן יאָדער פיייקייט, איר קענען אָנהייבן מיט די מיסאַלז. אָבער, איך וועל האָבן צו פרעגן איר צו צוריקקומען די דרייַ מינוטמען.
  
  
  'הער. קאַרטער," האָט ער געזאָגט, "זייער אָפט אין די לעצטע טעג האָב איך געהערט טענות פאר אונז צו ווערן א נוקלעארע מאכט. ווען איר האָבן מיסאַלז, איר אויך דאַרפֿן אַ ציל צו נוצן זיי קעגן. די יסראַעליס און עגיפּטן צילן מיסילס איינער דעם אַנדערן. איר סטראַשען די רוסן און פֿאַרקערט. עס זענען פאראן שבטים אין עטיאפיע וואס קענען צילן די מיסילס איינס אויף דעם אנדערן. אָבער איך בין אַנטקעגן דעם, אַפֿילו אויב די שטיצער זענען נישט געווען פֿאַרבונדן מיט די באָרגיאַס אין דער פאַרגאַנגענהייט."
  
  
  "אפשר איז דער בעסטער לייזונג צו צוריקקומען די מיסאַלז צו די לענדער פון וואָס זיי זענען סטאָלען, גענעראל."
  
  
  'נישט עכט. די עגיפּטן וואָלטן גערן נעמען זייערע, אָבער וואָלטן געווען היט אייך פון אַזאַ פיינדלעך אַקט ווי דאָס צוריקקערן די מיסילס צו די ישראלים. דיין רעגירונג האט געפֿינט צו געבן זיי אַלע צו איר. אבער די מצריים וועלן עס אויך נישט ליב האבן.
  
  
  "קוקט ווי איר קענען נישט ביטע אַלעמען, אַלגעמיינע." קוק אויף די העל זייַט פון שפּאָרן די מיסאַלז. זיי וועלן זיין פאַרעלטערט אין צוואַנציק יאָר.
  
  
  "איך וויסן," ער געזאגט. "זינט איר פּלאַן צו בלייַבן אין אַסמאַראַ פֿאַר אַ בשעת, איך קענען באַזוכן איר ווידער צו דיסקוטירן ווי די אַרויסגעבן קענען ווערן אַ סוד."
  
  
  ער איז געגאנגען. איך בין געגאנגען צום קאנסולאט און פארפאסט א קאדעד טעלעגראם פאר כאק. איך געוואלט צו וויסן ווי לאַנג עס וואָלט נעמען צו באַקומען די מיסאַל עקספּערץ צו עטיאפיע. גענעראל סאכעלע האט נישט געזאגט אז די מיסילס זענען נישט געפערליך, אבער ער וועט זיך נישט אזוי באזארגט איבער זיכערע מיסילס.
  
  
  צוויי נעכט שפּעטער, Maryam סאַגדזשעסטיד זיי גיין צו אַ נייטקלאַב צוזאַמען אין אַסמאַראַ. זי האָט באַקומען אַ שטעלע אין אַ רעגירונגס אַגענטור — איר אַרבעט איז געווען עפעם פֿאַרבונדן מיט אַרכיוו, און סאַהעלע האָט זי דאָרטן באַקומען — און אַ פֿרוישע קאָלעגע האָט איר רעקאָמענדירט דאָס אָרט. איך האָב ניט דערוואַרטן קיין קאָנפליקט, אָבער נאָך ווילהעמינה, הוגאָ און פּיער זענען מיט מיר.
  
  
  דער קלוב האט געוויזן אַלע די שלעכט זייטן פון מערב קולטור. דאָרט איז געווען אַ שטיין באַנד וואָס איז נישט זייער גוט און די טרינקען זיי געדינט זענען פיל צו טייַער. מאל איך טראַכטן ראַק 'נ' ראָלל איז געווארן אַמעריקע ס גרעסטע עקספּאָרט. אויב מיר נאָר באַקומען אַלע די מאַלכעס פון זיין געדאנקען און סטיילז, מיר וואָלט קיינמאָל האָבן אַ וואָג פון פּיימאַנץ דעפיציט. איך און מרים זענען אװעק נאך צװײ שעה פון גערויש.
  
  
  עס איז געווען אַ קיל אָוונט, אַ טיפּיש באַרג נאַכט. װע ן מי ר האב ן זי ך פארלאז ן פו ן קלוב , הא ב אי ך אומזיסט ן געזוכ ט א טעקסי . דער טיר, וואס האט געקענט רופן, איז שוין אהיים געגאנגען. אבע ר צו ם גליק , הא ט זי ך געשטעל ט פאר ן קלוב , א פערד , או ן װאגן , מי ט הילצערנ ע בענק ן אײנע ר דע ם צװײטן . מיר און מיר האבן זיך ארײנגעלאזט און איך האב געגעבן דעם דרייווער די אדרעס פון מיין דירה. דער קוטשער האט א קוק געטאן אויף מיר. איך האָב איבערגעחזרט דעם אַדרעס אויף איטאַליעניש.
  
  
  ער האט געזאגט. - "איר, האר."
  
  
  מרים האט זיך צוגעלײגט צו מיר אויף מיר לינקם, װען די װאגאן האט זיך אנגעהויבן באװעגן. דער אָוונט איז געווען אַ צווייפל שטיל נאָך דעם ראַש פון דעם קלוב, און די קלאַנג פון כאַווז אויף די גאַס איז געווען אַזוי פעסט אַז איך בין כּמעט שלאָפנדיק. מרים האט זיך קלאר אפגעשטעלט. אבער נישט מיר. איך האב געפרואווט לייזן א קליינע רעטעניש.
  
  
  ענגליש איז אַ זייער פּראָסט צווייטע שפּראַך אין עטהיאָפּיאַן שולן. אַסמאַראַ איז אַ פערלי קאָסמאָפּאָליטאַן שטאָט, ווו טאַקסי דריווערס, האָטעל שטעקן, קרעמערס, וואַיטערס, באַרטענדערז, פּראַסטאַטוץ און אנדערע סערוויס פירמע עמפּלוייז טענד צו זיין ביילינגגוואַל. עס איז גאָרנישט בייז וועגן אונדזער שאָפער ניט גערעדט ענגליש, אָבער עס איז געווען ומגעוויינטלעך גענוג צו מאַכן מיר אָפּגעהיט.
  
  
  מאל אַ סעריע פון ינקאָהעראַנט געשעענישן און צושטאנדן, וואָס אין זיך קען ויסקומען גאַנץ ומשעדלעך, קענען דינען ווי אַ ווארענונג פון פאַרבאָרגן געפאַר. דאָס, וואָס איך האָב איבערגעזען אַזאַ מוסטער אויף ברעט דעם האַנס סקעלמאַן, האָט מיר געגעבן אַ קלאַפּ אין קאָפּ. און איך וואָלט נישט מאַכן די זעלבע טעות ווידער. איך האב באלד אנטדעקט דעם צווייטן אומרעכט טייל. בעשאַס מיין בלייַבן אין אַסמאַראַ, איך יקספּלאָרד די געגנט, טייל מיט Maryam און די מנוחה אויף מיין אייגן צו רעדוצירן די ווארטן צייט. או ן כאט ש אי ך הא ב ניש ט גו ט געקענ ט ד י שטאט , הא ב אי ך אנגעהויב ן פארדעכטן , א ז דע ר קוטשער , גײ ט אי ן דע ר אומרעכטע ר ריכטונג , צ ו דערקומע ן צ ו מײ ן דירה .
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן ער נעמט אונדז היים," איך דערציילט מרים סאָפלי. — אפֿשר פֿאַרשטײט ער נישט קײן איטאַליעניש.
  
  
  ז י הא ט עפע ס געזאג ט אויפ ן ארטיק ן דיאלעקט . דער דרייווער האט געענטפערט און זיך אויסגעדרייט מיט די הענט. זי האט װידער גערעדט. ע ר הא ט א צװײט ע ערקלערונ ג געגעב ן או ן װידע ר געהאפט , צ ו װײטע ר באװעגן .
  
  
  "ער זאגט אַז ער נעמט אַ דורכוועג," האָט מרים מיר געזאָגט. ― דאָס האָב איך שױן געהערט, ― זאָג איך, אױסקליידנדיק פֿון איר אַקסל-האָלטער ווילהעמינה.
  
  
  מײ ן אומגלויבלעכ ן טאן , הא ט זי ך געטראפ ן צ ו דע ם דרייווער , כאט ש ע ר הא ט ניש ט פארשטאנע ן ענגליש , — אוי ב ע ר — או ן הא ט זי ך שנע ל זי ך אומגעקער ט או ן געפונע ן אי ן קעשענע .
  
  
  איך האב אים געשאסן אין קאפ. ער איז אראפגעפאלן האלב פון זיץ. די פּיסטויל, וואָס ער האָט געוואָלט אַרויסציען, איז געפֿאַלן אויף דער גאַס מיט אַ קראַך. מייַן לוגער האט ספּוקעד די פערד און די אָנווער פון דרוק אויף די רעינס געפֿירט אים צו ריגל.
  
  
  "וואַרט," איך געזאגט צו מרים.
  
  
  איך האָב צוריק אַרײַנגעלייגט דאָס פּיסטויל אין זײַן כאָלטער, אַ שפּרונג פֿאָרויס און אַרויסגעטריבן דעם קוטשער פֿון זיצפּלאַץ. ער איז ענד אויף דער גאס און דאס לינקע ראד האט אים געטראפען. אי ך הא ב אנגעכאפ ט ד י לײצע ן או ן געפרװו ט ניש ט צ ו שטאר ק צ ו ציע ן א ז דא ם פערד , װע ט זי ך ארויפשטעל ן או ן זי ך אפשטעל ן דע ם װאגן , אבע ר אזו י שטאר ק א ז ד י חי ה זא ל דערפיל ן דע ם דרוק . מי ר האב ן זי ך אומשטענדלעך , נא ך פו ן באלאנס , געשפרונגע ן איבער ן קערפע ר פו ן דע ם טויט ן קוטשער .
  
  
  ד י לײצע ן זײנע ן געװע ן פארפלאנטערט , או ן אי ך הא ב זי ך געפרואװ ט אויםװאנדערן , װע ן מי ר זײנע ן מי ר געפאר ן אי ן גאס . עטלעכע פוסגייער האָבן זיך געדריקט אין דער זייט, און איך האָב מתפלל געווען, אַז מיר וועלן נישט זען קיין איין אויטאָ. דע ר טײ ל פו ן דע ר שטא ט אי ן װעלכ ן מי ר זײנע ן געװע ן הא ט אויסגעזע ן אינגאנצ ן װיסט , מי ט נא ר עטלעכ ע אויטאמאביל ן האב ן געשטעל ט אוי ף דע ר זײ ט װעג . דער פערד האט אויסגעזען צו שוואַך צו פאַרגיכערן אין דעם מאָס, אָבער אין דעם פונט עס געקוקט ווי ער איז ביכולת צו געווינען די גראַנד נאַשאַנאַל.
  
  
  צום סוף האָב איך אָפּגעטאָן די רעצעלן און אָנגעהויבן אַ ביסל שווערער דריקן. איך האב זיכער געמאכט אז דער דרוק איז אפילו אויף ביידע זייטן.
  
  
  ד י װאגאנע ן הא ט געהא ט א הויכע ר שװערקײט , או ן װע ן דא ם פערד , װע ט זי ך מי ט זי ך א ן א ן א ן א ן א ן א ן א ן א ן א ן א ן א ן א ן פערד , האב ן געהא ט א הויכע ר שװער ־ צענטר , װעל ן אי ך מרי ם אויםפלויגן . ביסלעכווייַז איך געוואקסן די דרוק. דאס פערד האט גענומען גיין לאנגזאם. איך האב מיט איר גערעדט.
  
  
  ― רויק זיך, יינגל, ― זאָג איך. — גיי שטיל.
  
  
  איך האָב געצווייפלט, אַז זי פאַרשטייט ענגליש, דער דרייווער האָט גערעדט אויפן אָרטיקן דיאַלעקט, אָבער טאָמער וואָלט מיין רויִקער, ווייכער טאָן אים פאַרזיכערט. איך האב נישט געזען צי די חיה איז א סטאליאן אדער א מירע. דאָס איז אויך נישט די צייט צו קאָנטראָלירן.
  
  
  דאס פערד איז כמעט אונטער קאנטראל ווען איך האב געהערט מרים שרייען. 'ניק. א מאשין גייט אונז נאך זייער שנעל.
  
  
  "ווי נאָענט?"
  
  
  "אַ ביסל בלאַקס אַוועק. אבער עס דערנענטערט זיך זייער שנעל.
  
  
  כ׳האב זיך אנגעצונדן די רעצעלן. דאס פערד האט זיך אויפגעהויבן און דער װאגן האט גענומען װיקלען. דערנאך איז דאס פערד װידער אראפגעקומען און װידער געפרואװט לויפן. איך פּולד ווידער, מיין אַקסל מאַסאַלז טייטנינג צו האַלטן די כייַע. ע ס הא ט זי ך װידע ר אויפגעהויב ן , װא ם הא ט געמאכ ט ד י װאגא ן הא ט זי ך געצויג ן צוריק .
  
  
  — שפרינג — האב איך געשריגן צו מרים.
  
  
  אי ך הא ב געלאז ט ד י לײצע ן או ן איבע ר דע ם פראנט ן ראד . איך האָב זיך אַרויפֿגעטאָן אויפֿן וועג, געריבן די קני און צעריסן מײַן רעקל. אי ך הא ב אי ך זי ך געצויג ן אוי ף ד י פיס , זי ך געצויג ן צ ו דע ם געביידע , או ן זי ך צוריקגעקוק ט צ י מרי ם הא ט דא ס געטון . זי איז געשטאנען צען פוס פון מיר.
  
  
  דא ם פערד , באפרײ ט פו ן ד י לײצעס , הא ט װידע ר אנגעהויב ן לויפ ן . דער װאגן האט זיך איבערגעקערט און די בהמה איז געפאלן. ס׳האט געקיקט און געניכט פארצװײפלט. דער אויטאָ איז צו אונדז צוגעלאָפֿן; זי איז געגאנגען צו שנעל אפילו פאר אן עטיאפישער דרייווער מיט א טויט וואונטש.
  
  
  מרים איז צוגעלאפן צו מיר און געזאגט: ניק, דער אויטא...
  
  
  "געפינען די גאַניק," איך געזאגט.
  
  
  מי ר זײנע ן געלאפ ן איבע ר דע ר גאס , זוכנדי ק צ ו געפינע ן א ריס , צװיש ן ד י הײזער , װעלכ ע האב ן זי ך ארויסגעװיזן , װ י ז ײ זײנע ן געװע ן לאגער . אבער עס איז נישט געווען איינער וואס א מענטש האט זיך געקענט דורכדרייען. דא ן זענע ן מי ר געקומע ן צו ם ארײנגאנ ג צו ם קעלער . איך האָב מרים אַראָפּ די טרעפּ. אונטן האבן מיר זיך געדריקט קעגן דעם געביידע. מיר זענען געווען פּונקט אונטער גאַס מדרגה. די כעדלייץ פון די מאַשין אנגעהויבן צו באַלויכטן די געגנט. איך האָב געהערט די טירעס קוועטשן ווען ברייקינג.
  
  
  "שטיל," איך שושקעט, טריינג צו ומקערן נאָרמאַל ברידינג.
  
  
  מרים האט קװעטשט מײן לינקע האנט און דאן איז צוריק געשטאנען מיר צו געבן פלאץ צו האלטן מיין וואפן.
  
  
  די אויטא טיר האט זיך געקלאפט. סעקונדע. דריט . דער מאטאר האט ווייטער געלויפט. לפּחות דרייַ און עפשער מער ווי פיר פּאַסאַנדזשערז.
  
  
  "געפינען זיי," דער מענטש באפוילן אין שלעכט איטאַליעניש.
  
  
  אפילו אָן דעם מיאוסן אַקצענט וואָלט איך דערקענט גאַרדס שטימע. איך האב געווארט אויף אים פון דעם מאמענט וואס דער דרייווער האט ארויסגעצויגן זיין ביקס, און איך האב געהאפט צו טרעפן אים פון דעם מאמענט וואס Sahele האט מיר געזאגט אז ער איז אין עטיאפיע. דאָס מאָל איז די ביקס געווען אין מיין האַנט.
  
  
  - זיי זענען נישט אין די וואָגן. דעם אַקצענט געהערט צו אַ געבוירענער פון עטיאפיע.
  
  
  "זיי מוזן זיין דאָ ערגעץ," האט געזאגט גאַרד. "זאג דזשאָו צו קער אַוועק די פאַרשילטן מאָטאָר אַזוי מיר קענען הערן זיי." מרים האט צוגעצויגן מיין האנט. זי האט געפרואווט די טיר הינטער אונדז און זי איז געווען אָפֿן. איך איז געווען געפרואווט צו לויפן דעם וועג, אָבער איך האט נישט אַרויספאָדערן. זייער שמועס האָט פֿאָרגעשלאָגן, אַז אונדזערע נאָכיאָגער האָבן געמיינט, אַז מיר זענען פֿאַרוווּנדעט געוואָרן, טאָמער האָב איך זיי געראָטן איבערראַשן און אומקערן די שאַנסן אין אונדזער טובֿה. הלװא י מרי ם הא ט געהא ט א ביקס . אין דאנקיל האב איך שוין געזען ווי גוט זי קאן קעמפן.
  
  
  איך האב זיך אומגעקערט צו דערגרייכן אין מיין הויזן און אוועקנעמען פּיער פון מיין לענד. די באמבע האט אנטהאלט א גאנץ נייע סארט נערוון אגענט וואס האט געקענט אומקאפעסירן א מענטש פאר עטליכע שעה. די דאטא וואס איז צוגעשטעלט געווארן פאר אקס אגענטן ווען די נייע גאז באמבעס זענען ארויסגעגעבן געווארן ווארנט אז זיי זענען זייער געפערליך. כ'האב נישט געהאט קיין בילכערקייט צו דער אויסגאנג ווען איך בין ארויפגעקראכן אויף די טרעפ, וועלכע זענען כמעט געווען פארפלעקט אין האלב.
  
  
  מער שטימען. דער געזונט פון די מאָטאָר פּלוצלינג פארשטאפט. דא ן הא ט זי ך געקלאפ ט פו ן א טיר . אין אַ ווערטיקאַל שטעלע, איך האט פּיער מיט מיין לינקס האַנט, אַדזשאַסטיד די ווייַטקייט אין די לעצטע מאָמענט.
  
  
  די באמבע האט געטראפען איר ציל און האט אויפגעריסן נעבן די לינקע זייט פונעם קאר. איך האב צוריק געקוקט אין דעם מיט ליכט־באלויכטן פּלאַץ. איך האב געשאסן און געזען דעם מענטש פאלן. דא ן הא ט עמעצ ן געעפנ ט פײע , אפש ר גארד , מי ט א מאשין־געװער .
  
  
  איך האָב זיך געכאַפּט, ווען די קוילן האָבן זיך אָפּגעשפּרונגען פֿון דער שטײנערנע וואַנט איבער אונדז.
  
  
  ― אַרײַן אין בנין ― האָב איך געזאָגט מרים.
  
  
  מי ר זײנע ן גיך ארײ ן אי ן קעלער . הויכע שטעקן שאכטלעך האבן אונדז ארומגערינגלט אין דער פינצטערניש. מי ר זײנע ן געגאנגע ן װײטע ר אי ן גאנצ ן פינצטערניש . אויף דער גאס האט מען געהערט נאך א פלאץ פון א מאשין ביקס, און גלאז האט זיך צעבראכן. אויבן האבן זיך געקלאפט טריט אויפן דיל. ― נאכט־װעכטער ― האָב איך געמורמלט צו מרים. "איך האף ער רופט די פאליציי."
  
  
  "אפשר וועלן מיר זיין זיכער אויב ער טוט נישט," זי געזאגט ווייך. "מיר וויסן קיינמאָל וואָס זייַט זיי וועלן נעמען." טריט האָבן געדונער אַראָפּ די טרעפּ. מרים האט זיך געמאכט צװישן צװײ הויפן שאכטלעך און מיר האבן זיך אװעקגעזעצט.
  
  
  דא ן האב ן מי ר דערהער ט א קלאנג ן פו ן שװערע ר שיך , אויפ ן טראטואר , פו ן דרויס ן .
  
  
  גארד?
  
  
  ד י צװ ײ מענע ר האב ן זי ך געטראפ ן צװיש ן ד י רײע ן שאכטלעך . ביידע פייערד. גארד איז נאר דורכגעגאנגען דורך דער טיר. דער נאכט־װעכטער איז געװען צװישן אים און אונדז. דע ר נאכט־װעגע ר הא ט געשאס ן דע ם ערשט ן שיס , אבע ר הא ט געמאכ ט דע ם פאטאל ן טעות . גארד האט געעפענט פײער מיט זײן מאשין־געװער, און איך האב כמעט געזען די קוילן דורכשטעכן דעם נאכט־װעכטערס קערפער, װען ער האט אראפגעלאזט די לאנטערן און געפאלן צו דער ערד.
  
  
  גארד האט אויפגעהערט שיסן. איך בין אַרײַן אין דורכגאַנג, אַראָפּגעלאָזט ווילהעלמינאַ צו מאָגן און אַמאָל געשאָסן. דערנאך בין איך געפאלן צו דער ערד.
  
  
  — האט גארד געענטפערט. זיין סובמאַשין ביקס פייערד אנדערן פּלאַצן, דעמאָלט קליקט ליידיק. ד י קויל ן זײנע ן דורכגעגאנגע ן איבע ר מײ ן קאפ . אי ך הא ב װידע ר געשאס ן זײ ן פלאש־ליכט , או ן הא ב דערהער ט גארד ן פאל ן צ ו דע ר ערד .
  
  
  אי ך הא ב אי ך גענומע ן װילהלעמע ן אוי ף דע ר לינקע ר האנ ט או ן הא ב גענומע ן הוגא ן אי ן ד י רעכטע , דא ן געלאפ ן קײ ן גארד . ער איז געלעגן בײ דער טיר. ע ר הא ט נא ך געאטעמט , אבע ר זײ ן אטע ם אי ז געװע ן שװא ך או ן אומגלײכ .
  
  
  איך געזאגט: "מרים קומען אויס. ער איז נישט געפערלעך. מי ר זײנע ן ארוי ס ד י טיר ן או ן ארוי ף ד י טרעפ ן צ ו דע ר גאס . מי ר האב ן דערזע ן ד י געשטאלט ן פו ן נײגעריקע , װעלכ ע זײנע ן פלײסי ק געבליב ן א ביס ל אװעק . אי ך הא ב געהאלט ן װילהעלמינע . קיינער וואָלט נישט באַפאַלן אַ מענטש מיט אַ ביקס, ספּעציעל נאָך אַ שיסעריי.
  
  
  "גרייט צו לויפן?" — האב איך געפרעגט מרים.
  
  
  "יא," זי געזאגט. "מיר דאַרפֿן צו געפֿינען דעם טעלעפאָן און מיטטיילן אַלגעמיינע סאַהעל."
  
  
  מי ר האב ן זי ך ארומגעלאפ ן דור ך פינצטער ע געסלעך , או ן װיקלענדיק ע גאסן . נאָך אַ בשעת, איך שטעלן אַוועק מיין פּיסטויל און סטילעטטאָ און קאַנסאַנטרייטאַד אויף בעכעסקעם מיט מרים. צום סוף האָבן מיר געפֿונען אַ גאַס מיט אַ סך קאַפֿעס. מי ר האב ן זי ך אפגעשטעל ט או ן אויסגעגליט ט ד י קלײדער . דערנאָך זענען מיר אַרײַן אַרײַן.
  
  
  
  
  קאפיטל 17
  
  
  
  
  
  מיר האבן נישט אויסדערוויילט דער בעסטער פּלאַץ. ב ײ אונדזע ר פלי ט פו ן װאנע ן גארד ן מי ט זײנ ע מענטש ן האב ן אונד ז געמאכ ט אי ן א ן א ן א ן אבע ר גרויםע ר געגנט . או ן איצ ט זענע ן מי ר געװע ן אי ן קאפע , װא ס הא ט מסתמא , געװע ן א פארזאמלונ ג פו ן זנות . ד י מײדלעך , װעלכ ע ס׳רו ב זײנע ן געװע ן אנגעטא ן אי ן ליכטיק ע זומערדיק ע קלײדער , װא ס האב ן געקענ ט אויסהאלטן , האב ן זי ך געמוז ט ארוי ם אי ן צימער , ארויסגעװיז ן זײע ר כיין . װע ן מי ר זײנע ן ארײנגעקומע ן האב ן ז ײ זי ך געקוק ט אוי ף מרים . אפיל ו ד י פרויע ן װא ס האב ן זי ך פארנומע ן מי ט עטלעכ ע זכר ע באזוכע ר אי ן צימער , האב ן אויפגעהער ט רעד ן צ ו גלער ן אוי ף ד י פרעמדע , װא ס זײנע ן ארײ ן אי ן זײע ר טעריטאריע .
  
  
  עס איז אויך געווען אַ ווייניקער קלאָר ווי דער טאָג פאַקטאָר הינטער זייער שינאה, עפּעס טיפּיש עטהיאָפּיאַן. גענעראל סאכעלע האט מיר אלעס געקלערט גאנץ גוט. אנשטאט פיינט אין אויסלאנד, האבן די עטיאפיער געהאט שטאמען וואס האבן ליב זיך צו שניידן אין האלדז.
  
  
  מרים איז געווען אַן אַמהאַריק פרוי, אַ מיטגליד פון דער טראדיציאנעלער הערשן קלאַס. ד י זונה ה אי ן דע ם באר , זײנע ן געװע ן פו ן אנדער ע שבטים . אזו י הא ט מרי ם זײע ר צערגע ן אוי ף צװ ײ אופנים . זי קען האָבן געווען נאָר אן אנדער זונה וואָס אַרומוואַנדערן זייער טעריטאָריע, און זי דערמאנט זיי פון ווער זיי זענען נישט און וואס זיי קען נישט ווערן ווייַל פון זייער אָריגינס. איך האָב אָפּגעטאָן מײַן רעקל. אויב די פּאַטראָן פון דעם קאַפע געזען ווילהעמינאַ טראָגן אַ אַקסל כאָלסטער, זיי זאלן געדענקען צו פאַרשטיקן זייער שינאה. מרים האט אזוי שנעל אפגעשאצט די לאגע ווי איך און שטילערהייט געזאגט: "היט זיך הינטער דיר, ניק. און זיין גרייט פֿאַר שלאַכט. "אָוקיי," איך געזאגט. איך לינד צו די באַר און געפרעגט דעם באַרשענקער, "קען איך נוצן דיין טעלעפאָן?"
  
  
  "עס איז אַ טעלעפאָן עטלעכע בלאַקס אַוועק," ער האט געזאגט.
  
  
  איך האָב געעפֿנט מײַן רעקל אַ ביסל ברײטער.
  
  
  "איך טאָן נישט וועלן צו גיין עטלעכע בלאַקס און זוכן אַ צאָלונג טעלעפאָן," איך געזאגט.
  
  
  מרים האט עפעס בײז געזאגט אויפן ארטיקן דיאלעקט. וואָס זי האָט געזאָגט, האָט דער מאַן צוויי שטולן אַוועק פון דער באַר דאָך ניט פאַרשטאַנען. ער האט זיך ארײנגעצויגן אין דער הויזן־קעשענע און ארויסגעצויגן א מעסער. איך האב געצויגן ווילהעלמינה און זיין פנים. ער איז געפאלן צו דער ערד און געקראכט, בלוט האט געפלאנצט פון זײן מויל.
  
  
  ― טעלעפֿאָן ― האָב איך דערמאָנט דעם באַרשענקער.
  
  
  — ער איז הינטער מיר.
  
  
  מײַן שפּרונג איבערן באַר האָט אים איבערראַשט. ע ם הא ט אי ם אוי ך אפגעהיט ן צ ו נעמען , זײ ן ביקס , װעלכ ע ע ר הא ט געהאלט ן נעב ן דע ר ביר־פאמפ . איך האָב אָנגעכאַפּט זײַן רעכטע האַנט מיט דער לינקער האַנט שטאַרק און אָנגעהויבן אים שטופּן צום הינטערשטן באַר.
  
  
  "דו זאלסט נישט טאָן עפּעס נאַריש," איך געזאגט. "אויב איר נעמען אַ ביקס, איך וועל טייטן איר."
  
  
  מרים איז אויך געטונקען הינטערן קאונטער, איר רעקל איז אויפגעפלויגן און אירע לאנגע פיס האבן זיך באוויזן. ז י הא ט געכאפ ט דע ם שײגערקע ר ביקס ן או ן הא ט אי ם אויפגעהויב ן איבע ר דע ר שטעקעלע , כד י ד י זונה ה או ן פימפ ן זאל ן זען . זי האט גערעדט קורץ און פעסט, און איך האב נישט געדארפט קיין אפיציעלע איבערזעצונג צו פארשטיין, אז זי האלט אן אינספיראציע דרשה אויף די מעלות פון זיצן שטיל, שטילערהייט טרינקען דיין משקה, אלא ווי זיך אריינמישן.
  
  
  דער באַרשענקער האָט אונדז צוגעפירט צום טעלעפאָן. איך האב עס געהאלטן בשעת מרים האט גערופן גענעראל סאַהעל. ז י הא ט אי ם דערצײלט , װא ו מי ר זענע ן געװע ן או ן װא ס אי ז געשען . זי האָט דערנאָך איבערגעגעבן דעם טעלעפֿאָן צום באַרשענקער. איך האב קיינמאל נישט אויסגעפונען וואס סאהעלע האט געזאגט פארן ביזנעסמאן, אבער עס האט אים אפילו מער דערשראקן ווי מיר און מיר האבן געראטן זיך אויפצווועקן מיט אונזערע אויספירונגען. בשעת מיר האָבן געווארט, איז נישט איין קונה צוגעקומען צום באַר, און דער באַרשענקער האָט ממש געקושט דעם דיל, ווען פופצן מינוט שפּעטער, איז סאַהעלע אַרײַן מיט עטלעכע פֿון די שרעקלעכע און העכסטע זעלנער.
  
  
  ― אַ גוטן אָװנט, מיסטער. קאַרטער, האָט דער גענעראַל געזאָגט. "מאַריאַם האָט מיר געגעבן אַ קורץ באַריכט וועגן דיין אַקטיוויטעטן. עס מיינט אַז מיין אַגענט איז געווען לעגאַמרע רעכט צו ידענטיפיצירן Gaard.
  
  
  "איך קיינמאָל צווייפל עס פֿאַר אַ מאָמענט," איך געזאגט. "יניפעקטיוו מענטשן וועלן נישט לעצטע לאַנג אונטער דיין באַפֿעל.
  
  
  "איך פאָרשלאָגן צו באַגלייטן איר און מרים." איך וועל קאָנטאַקט די צונעמען מענטשן צו ענשור אַז די געשעענישן פון דעם אָוונט בלייבן אַנפּאַבלישט. לאז מיר רעדן מיט די פארברעכער.
  
  
  גענעראל סאַהעלס סטראשונגען זענען מיסטאָמע ומנייטיק. דער באַר און איר קלייאַנץ האָבן רעפּריזענטיד אַ פאַרברעכער עלעמענט וואָס ראַרעלי, אויב טאָמיד, איז געווען ינוואַלווד אין שפּיאָנאַזש אַקטיוויטעטן. ווען די קליינע רסקאַלז באַקומען ינוואַלווד פֿאַר עטלעכע סיבה, די טאַגז שטענדיק טראָגן די בראַנט. די באַרשענקער, קאַסטאַמערז און פּראַסטאַטוץ זאָל זיין קלוג גענוג צו קיינמאָל רעדן וועגן דעם ווידער, אפילו צווישן זיך. סאַהעלע האָט אונדז גענומען צו זיין פּריוואַט קוואַרטערס אין אַ מיליטעריש באַזע לעבן אַסמאַראַ. איך און מרים זענען געזעסן אין דער היימישער סלון און געווארט אז ער זאל פארענדיקן א סעריע טעלעפאן קאלס אינעם צווייטן צימער. מי ר האב ן ניש ט געהא ט קײ ן ברירה , װ י צ ו שמועס ן װעג ן קלײניקײט ן או ן טרינקען . דע ר באאמטע , װעלכע ר הא ט אונד ז צוזארג ט מי ט געטראנק ן הא ט אוי ך געהא ט זײע ר יפעקטיוולי ך װ י א שאפעראן . און איך האָב אויך חושד געווען, אַז דער גענעראל האָט דאָס דערפֿאַר אַרײַנגעשטעלט אין דער סלון. ווען דער גענעראל קומט ענדליך אונז אויספרעגן, וועל איך מיך מוזן נישט לאזן איבערלאזן די שייטל פון שינאה וואס ער האט איבערגעלאזט פון זיין צייט אויף סאנדרוס.
  
  
  ערשט פֿיר שעה שפּעטער, אַרום דרײַ אַזייגער אין דער פֿרי, איז דער גענעראל סאכעלע אַרײַן אין צימער און באַפֿרײַען דעם פּסיכיש. נאָכדעם װי ער האָט פֿאַרזיכערט, אַז אַלע משרתים זײַנען אַװעקגעגאַנגען שלאָפֿן, האָט ער זיך אױסגעגאָסן מיט אַ משקה און זיך אַװעקגעזעצט אין אַ שטול מיט גלײַכן רוקן. זײן רוקן איז געבליבן אינגאנצן גלאט.
  
  
  "צי איר נאָך גלויבן אַז באָרגיאַ איז נישט אויף ברעט די שיף וואָס סאַנגק דיין פליט, הער?" קאַרטער? — האט ער געפרעגט .
  
  
  איך האָב זיך אָנגעהויבן. - מיר 'רע נאָר געסינג. די ריכטיקע פראגע איז צי איך מיין אז גארד האט געהאנדלט אויף זיין אייגענע איניציאטיוו. וויבאלד איך זע גארד אלס נישט מער ווי א נישט זייער קלוגער רשע, איז דער ענטפער אויף דער פראגע ניין. זײ זײנען בײדע געבליבן דא.
  
  
  ― װוּ איז באָרדזשיע דען?
  
  
  "ערגעץ אין עטיאפיע," איך געזאגט. "געגעבן די צושטאנדן, איך קען נישט וועלן צו זוכן אים." און איך טראַכטן אַז אַזאַ אָנפֿרעגן וועט ניט זיין באגעגנט מיט אָפֿן געווער. ”
  
  
  — אַוודאי נישט — האָט סאַכעלע געזאָגט. 'הער. קאַרטער, איר זענט ווייניקער און ווייניקער באַגריסן אין דעם לאַנד. גאַרד איז געשטארבן אויף די אָפּערייטינג טיש אָן ריריינינג באוווסטזיין. דאס מיינט נאך א פארפעלטע געלעגנהייט זיך צו דערוויסן וואו בורגיא איז יעצט באהאלטען.
  
  
  "איר וועט האָבן צו טאָן עפּעס וועגן די מיסאַלז, אַלגעמיינע." דאָס איז וואָס אַטראַקץ אומגינציק עלעמענטן צו דיין לענדער. ”
  
  
  — ניין, מיסטער. קאַרטער, איר זענט דער איינער וואָס וועט טאָן עפּעס וועגן דעם. אין דער מאָמענט, גאַנץ יידל נאַגאָושייישאַנז זענען אַנדערוויי. מיר געבן איר דערלויבעניש צו גאַנווענען זיי. אַזאַ אַ ומגעלומפּערט אַקט מאכט איר אַ מענטש אין עטיאפיע, אָבער עס איז אַ קליין פּרייַז צו באַצאָלן צו ענדיקן די סאַקאָנע וואָס זיי שטעלן.
  
  
  סאַהעלע האָט געהאַט אַ הײַפיש אויף איר פּנים.
  
  
  דיין לאַנד האט אָדער וועט האָבן אַן ערקראַפט טרעגער אַוועק די ברעג פון עטיאפיע. העליקאָפּטערס וועלן אַריבערפירן טעקנישאַנז צו די מדינה. די מיסילס בלייבן אין דער מדבר, אבער די נוקלעארע קעפ וועלן איבערגעגעבן ווערן קיין אמעריקע. קריייטינג מיסאַלז ריקווייערז גאַנץ פּשוט טעכנאָלאָגיע, בלויז יאָדער וואָרכעדז מאַכן זיי געפערלעך. דער פלאן פארלאנגט פארראט פון מיין זייט, אבער קיינער וועט נישט וויסן פון דעם גניבה ביז עס ווערט געשען, און איך וועל שטעלן די גאנצע שולד אויף די אמעריקאנער״.
  
  
  "צי איר קאָנטראָל די טרופּס וואָס היטן זיי?"
  
  
  "יא," ער געזאגט. "זיי זענען אריבערגעפארן ווייַט אין דער מדבר. קלוג געדאַנק, איז ניט עס?
  
  
  זייער קלוג, האב איך געזאגט, קאנטראלירט מיין שטימע נישט צו ווייזן קיין געפיל. "דיין פּלאַן אַדרעסז אַ נומער פון באדערפענישן וואָס נוץ אַלעמען ינוואַלווד. און אויב איר טראַכטן אַז נישט קענען צו צוריקקומען צו עטיאפיע איז אַ קליין פּרייַז פֿאַר מיר צו באַצאָלן, אַזוי זיין עס.
  
  
  — גענעראל... — האט מרים אנגעהויבן.
  
  
  — ראטעװעט דײנע װערטער, מרים, — האט גענעראל סאַהעל געזאָגט. "איך טראַכטן איר וויסן אַז הער קאַרטער ס ערשטער געטרייַשאַפט איז צו זיין לאַנד, נישט צו איר.
  
  
  'איך ווייס דאס. און דערפֿאַר האָב איך אים רעספּעקט, האָט זי געזאָגט מיט כּעס.
  
  
  סאַהעלע האָט זיך צעוויינט. איך האָב זיך געחידושט צי ער איז געווען אומזיסט גענוג צו סאַבאָטאַזש דעם פּלאַן און קאָמפּראָמיס זיין לאַנד 'ס זיכערהייט אויף אַ קאַפּריז. דערנאָך האָט ער זיך אױפֿגעשטעלט מיט אַ גלײַכן פּנים און אונדז געלאָזט גײן.
  
  
  "די לעצטע דעטאַילס וועט זיין פיינאַלייזד אין די קומענדיק טעג. הנאה די עטהיאָפּיאַן האָספּיטאַליטי פֿאַר איצט, הער קאַרטער.
  
  
  איך וועק זיך אויף. "איך הנאה די גרעסטע האָספּיטאַליטי וואָס עטיאפיע האט צו פאָרשלאָגן, אַלגעמיינע."
  
  
  דער שאָפער האָט אונדז צוריקגעפירט צו מיין וווינונג. דארט , װע ן מי ר זײנע ן װידע ר געװע ן אלײן , הא ט מרי ם אויסגעדריקט אי ר כעס .
  
  
  "ניק," זי געזאגט. "ווי קען סאַהעלע זיין אַזוי גרויזאַם?"
  
  
  "ער וויל נישט אַז איר זאָל זיין זיין מעטרעסע ענימאָר?"
  
  
  'מער נישט.'
  
  
  "ער איז קאַנווינסט אַז ער טוט די רעכט זאַך. און מענטשן זענען די מערסט גרויזאַם ווען זיי פֿאַרשטיין מייַלע אין זייער אייגן וועג.
  
  
  פינף טעג שפּעטער, מיר האָבן גענומען זאָרגן פון יעדער דעטאַל אַחוץ ווי צו באַקומען מיין קליידער אויס פון אַסמאַראַ אַמאָל איך איז ניטאָ. און דעם פּראָבלעם האט נישט אַרן מיר. כאָק קען פאַרבייַטן איר אָדער קלייַבן איר ווי באַלד ווי איך באָרד די טרעגער.
  
  
  גענעראל סאַהעלע האָט מיר געמאָלדן, אַז ער וועט מיך פּערזענלעך באַגלייטן פון אַסמאַראַ זעקס אַזייגער מאָרגן. דאָס האָט מיר און מיר געגעבן אונדזער לעצטע נאַכט צוזאַמען. איך האב זי גערופן נאכדעם וואס זי האט פארענדיקט די ארבעט און געפרעגט וואו זי וויל גיין. "מיר האָבן ינ ערגעצ ניט צו גיין," זי געזאגט. - קום צו מיין הויז, ניק.
  
  
  זי האט געדינט א לײכטן מאלצײט און האט בכוונה נישט איבערגעקערט דעם שמועס צו דער טעמע פון מיין אנקומענדיקן געזעגענונג. נאָכן מיטאָג האָט זי אַרײַנגעלייגט די טעלער אין זינקען און מיר אָנגעוויזן אויף דער פּלאַש סאָפע אין שטוב.
  
  
  "ניק," האָט זי געזאָגט, "איך זאָל דיר נישט זאָגן, אָבער דער גענעראַל האָט עריינדזשד אַז איך זאָל אַרבעטן אין אונדזער סייכל אַגענטור." אין דעם אַכטונג, איך האָבן צו מאַכן פילע טריפּס צו באַזוכן אונדזער אַמבאַסאַז און קאָנסולאַץ.
  
  
  "איר וועט טאָן אַ גוט אַרבעט," איך געזאגט.
  
  
  "אפֿשר וועלן מיר זיך אַמאָל טרעפן פּנים צו פּנים."
  
  
  "איך האף נישט, אָבער קיינער פון אונדז קען נישט קאָנטראָלירן עס."
  
  
  - איך רעכן נישט. אַנטשולדיקט מיר, ניק? זי איז ארײן אין שלאף־צימער. איך האָב גענומען אַ פּאַפּיראָס פֿון דעם העלפאַנדביין קעסטל אויפֿן טיש. אפֿשר איז זי אַרײַן אין שלאָפֿצימער צו וויינען. באטראכטנדי ק װא ם מי ר האב ן זי ך אל ע דורכגעמאכ ט צוזאמע ן , הא ב אי ך זי ך געחידושט , װא ס אי ך הא ב קײנמא ל ניש ט געזע ן מרי ם שוואכ ן אדע ר וויינען . ע ס זײנע ן געװע ן פי ל פרײדי ק — אי ן דאנקיל , װע ן ע ס הא ט זי ך אויסגעזען , א ז מי ר װעל ן מסתמא ל ניש ט איבערלעב ן קײ ן הונגע ר אדע ר דאָרשט , אדע ר מי ר װעל ן אומגעבראכ ט װער ן פו ן ד י שונאדיק ע שבטים ; אין יענע נאַכט האָט זי מיר געפֿינט איר בתולה; יענע נאכט אין מיין האטעל-צימער, ווען איך האב זיך געזעגנט מיטן גענעראל סאַהעל אין יענעם אטאקע אויפן בורגיע הויפטקווארטיר; יענע נאַכט אין סאַהעלס פּריוואַטע קוואַרטאַל, ווען ער האָט מיט נצחון פּראָקלאַמירט אַז איך וועל דערקלערט ווערן פּערסאָנאַ נאָן גראַטאַ אין עטיאפיע; און, פון קורס, הייַנט בייַ נאַכט.
  
  
  מאַריאַם סימד צו פאַרברענגען צו פיל צייט אויף וואָס זי איז טאן, אַזוי איך געדאַנק וועגן די ביסל וואָכן איך קען איר. דייטינג מיט פילע פרויען, פילע פון זיי זענען געווען זייער שיין, איז געווען טייל פון מיין פאַך, אָבער איך קען טראַכטן פון זייער ווייניק וואס זענען געווען ווי שטאַרק אונטער דרוק ווי דאָס הויך אַמהאַריש מיידל. אָבער וויפֿל איך זע זי, וועל איך זי תּמיד געדענקען ווי אַ קלײנע שקלאַף, פֿאַרבאָרגן און מיט באָרוועס, שטאָלץ און אַרומגערינגלט מיט מדבר זאַמד.
  
  
  די טיר פון שלאף־צימער האט זיך געעפנט. איך האב אהער געקוקט. אַ מאָמענט איך געדאַנק איך כאַלוסאַנייטינג. מרים איז ארײן אין חדר װי א שקלאפע. דערנאָך האָב איך געשמעקט דאָס זיסע בוימל וואָס שײַנט אויף איר קערפּער און האָב פאַרשטאַנען אַז דאָס איז ווירקלעכקייט און אַז זי האָט געמוזט עפעס לייענען אָדער טרעפן מיינע געהיימע תאוות. און איצט איז זי געווען איבערצייגט אַז זיי זענען מקוים געוואָרן אויף דעם לעצטע נאַכט.
  
  
  צװײ זאכן זײנען געװען אנדערש פון מײן ערשטן זכרון װעגן מרים: מיר זענען נישט געװען אין דער מדבר און זי איז נישט געװען פארשײערט. ז י הא ט געטראג ן בלוי ז א װײס ן רעקל , געמאכ ט פו ן כמע ט װעב־שטאף , געהאנגע ן מי ט קרעלן . עס האט גאָרנישט באַהאַלטן און געוויזן יעדער גליטשיק מוסקל ווי זי געגאנגען גראַציעז אַריבער די טעפּעך.
  
  
  "אַז ס ווי עס אַלע אנגעהויבן, ניק," זי געזאגט.
  
  
  - ניט גאַנץ אַזוי, מרים. די באָרגיאַ וואָלט נישט ווי צו אָנטאָן איר אַזוי שיין.
  
  
  "וואָלט איר ווי אַ קאַלט טרינקען?"
  
  
  ― איך װיל דיך, ― זאָג איך, אַרױסשטענדיק צו איר די האַנט.
  
  
  זי איז צוריק געשטאַנען מיט אַ שמייכל און געזאָגט, “איסלאַמישע פרויען באַקומען שיכורן זייערע מאנען איידער זיי גייען מיט זיי שלאָפֿן. "דערנאך טו עס," איך געזאגט, אומגעקערט איר שמייכל.
  
  
  זי איז געגאנגען צו דער קיך. איך האב געהערט א קלאנג פון א פלאש וואס מען האט געעפענט און די טיר פון די פרידזשידער האט זיך אנגעקלאפט. א רגע שפעטער איז זי צוריקגעקומען מיט א זילבערנעם טאש מיט א גלאז דערויף. זי האָט מיר דערלאַנגט דאָס טאַץ מיט אַ קליין האַלבן בויגן, כּדי איך זאָל קענען נעמען דאָס נעפּלטע גלאז.
  
  
  ― װוּ איז דײַן גלאז, מרים? איך האב געזאגט.
  
  
  — איסלאמישע פרויען טרינקען ניט, ניק. אַלקאָהאָליקער טרינקען זענען פּראָוכיבאַטאַד פֿאַר אַ לייַטיש מוסלים."
  
  
  "ווי אזוי זענען די דאנקילס געווארן אזוי שיכור אין יענע נאכט, אז מיר זענען אנטלאפן פון זייער דארף?"
  
  
  "לויט דאַנקיל, דער קאָראַן זאגט נישט צו טרינקען ווייַן," זי געזאגט. "און זיי האָבן נישט געטרונקען ווייַן דעמאָלט, אָבער היגע מאָנשיין." זייער אמונה איז זייער פלעקסאַבאַל. ”
  
  
  איך געטרונקען אַ זיס טרינקען בשעת זי איז געשטאנען אין די צענטער פון די צימער און געווארט. מרים איז געווען עטהיאָפּיאַן, עס איז געווען אַזוי פּשוט. הויך, שטאָלץ, מלוכיש - עס איז קיין ווונדער אַז די אַמהאַראַ שבטים האָבן געראטן צו בלייַבן אַוועק פון די אייראפעישע קאָלאָניאַל כוחות אין די אַכצנטן און ניינצנטן יאָרהונדערט, אונטער די יאָך פון די אייראפעישע קאָלאָניאַל מאַכט.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "פארוואס טוסטו זיך היינט ווי אַ שקלאַף, מרים?" ― װײַל איך האָב געװוּסט, אַז איר װילט דאָס. דו האסט אמאל געזאגט אז דו האסט געוואלט אז מיר זאלן קענען צוריק גיין אין דער מדבר. און איך האָב געזען דיין פּנים, אַז קליין עקל, ווען איך אַקלאָוזד מיין ביוסטהאַלטער אָדער גענומען אַוועק די הייזעלעך. איך וויל אז דו זאלסט זיין צופרידן.'
  
  
  איך האב אויסגעלאשן מיין גלאז. זי האט עס גענומען און ארויפגעלײגט אויפן טאש און זײ אװעקגעשטעלט אויפן טיש. איך האָב איר אָנגעוויזן אויף דער סאָפע לעבן מיר. כמע ט הא ט ז י זי ך אראפגעזונקע ן אוי ף ד י װײכ ע קישן . מי ר האב ן זי ך ארומגענומען . איך פּעלץ איר הענט לוסאַן מיין בונד און מיין העמד צעקנעפּט. זי האט אוועקגעשטופט מיינע קליידער ביז איך בין אויך געווען נאקעט פון דער טאַליע אַרויף. איר הויט איז געווען הייס קעגן מיין הויט, ווען זי האָט געדריקט אירע גרויסע פעסטע בריסט קעגן מיין ברוסט. מי ר האב ן זי ך פאמעלע ך אויסגעטאן . אַ מאָמענט איך געדאַנק אַז מאַריאַם וועט ריקריייט די סיטואַציע אין דער מדבר דורך פאַרשפּרייטן איר רעקל אויף די סאָפע אָדער טעפּעך. אבע ר װע ן ז י הא ט זי ך ארויפגעלײג ט דא ם גארט ל או ן אראפגעלאז ט ד י קלײדער , הא ט ז י כמע ט גלײ ך אויפגעהויב ן או ן אי ן שלאף־צימער .
  
  
  איך האב ווידעראמאל באוואונדערט איר גלייך צוריק, פעסטע הינטן און לאנגע פיס ווען זי איז דורכגעגאנגען איבערן צימער.
  
  
  א טונקעלע ליכט איז ארײן אין שלאף־צימער. דאם בעט איז שוין געװען צוריקגעקערט. שמײכלענדיק איז מרים זיך געלעגן אויפן רוקן און אויסגעשפרײט די הענט. איך בין זיך איינגעזונקען אין איר וואַרעם אַרומנעמען און מיך צוגעדריקט צו איר. דעמאל ט בי ן אי ך געװע ן אי ן דע ר או ן מי ר האב ן זי ך אזו י איבערגעטראגן , א ז מי ר האב ן געהא ט אײ ן געדאנ ק װעג ן דע ר אלגעמײם , דא ן געדאנקע ן אײנע ר דע ם צװײטן , או ן מי ר האב ן בײד ע געפרואװ ט פארגעם ן א ז ד י נאכט , װע ט זײ ן ד י לעצטע .
  
  
  מיר האבן עס אבער נישט געקענט טאן, און די דאזיקע דערקענונג האט געגעבען א נאך אויסמעסטונג צו אונזער ליידנשאפט, א נייע כח און צערטלעכקייט, וואס האט זי אויפגעהויבן צו נייע הויכקייטן.
  
  
  פינ ף אזײגע ר זײנע ן מי ר נא ך ניש ט אײנגעשלאפן . מרים האט מיך שטארק ארומגענומען, און א מאמענט האב איך געמײנט, אז זי װעט װײנען. זי האט געקוקט אויפן אנדערן װעג. דערנאָך האָט זי מיר ווידער אַ קוק געטאָן אין די אויגן, פאַרהאַלטן די טרערן.
  
  
  "איך וועל נישט אויפשטיין, ניק," זי געזאגט. "איך פֿאַרשטיין וואָס איר האָבן צו גיין." איך פארשטיי פארוואס דו קענסט נישט צוריק קומען. דאַנקען דיר פֿאַר אַלץ.'
  
  
  "דאנק איר, מרים," איך געזאגט.
  
  
  איך בין אויפגעשטאנען און זיך אנגעטאן. איך האב זי נאכאמאל נישט געקושט אדער עפעס אנדערש געזאגט. מער איז נישט געווען צו זאגן.
  
  
  
  
  קאפיטל 18
  
  
  
  
  
  אפילו ווען איך האב געהאט גענוג צייט ווען איך בין אוועק פון מרים וואלט איך נאך אלץ נישט געפאקט מיין טשעמאָדאַן. דער איינציקער באַגאַזש וואָס איך האָב געדאַרפט איז געווען ווילהעלמינה און הוגאָ. איך האָב ניט געוווּסט ווער עס קען היטן מיין וווינונג, אָבער איך האָב נישט געוואָלט, אַז די באָרגיאַ מענטשן זאָלן האָבן צייט צו שאַפֿן אַ נעץ פון וואַטשערז און מיר נאָכפאָלגן דרום. ווי פיל ווי איך ינדזשויד מאַכן שפּאַס פון דעם מאַניאַק מאַמזער וואָס האָט געהייסן זיך נאָך אַ גרויזאַם רענעסאַנס פּויפּסט, איך איינגעזען אַז מיין הויפּט אַרבעט איז געווען צו באַקומען די יאָדער וואָרכעדז פון עטיאפיע. איך בין אריינגעשפרונגען אין סאכעלע'ס אויטא ווי נאר ער האט זיך ארויפגעצויגן צום קערפער און ער האט נישט פארשוואונדן קיין צייט מיט פארן אוועק. היינט האט ער אליין פארטריבן דעם קאר.
  
  
  "אונדזער נסיעה וועט נעמען אַלע טאָג," האט געזאגט דער גענעראַל. "נעם א רוה."
  
  
  איך בין א ביסל געשלאפן און דאן בין איך אויפגעשטאנען. דער גענעראל סאכעלע האט גוט פארטריבן דעם אויטא און פיקטיוו געמאנעװירט צװישן די אלע בהמות און אלטע אויטאמאבילן, װאם מיר האבן געטראפן אדער פארבײגעגאנגען אויפן װעג נאר דרום.
  
  
  כאָטש כייווייז זענען בעסער ווי ריילווייז אין עטיאפיע, ערפּליינז זענען פיל בילכער. ער האָט נישט געענטפערט פאַרוואָס ער האָט באַשלאָסן צו גיין, און איך וועל נישט צווייפל זיין אין זיין חכמה.
  
  
  ער פארבראכט רובֿ פון די רייזע גערעדט וועגן זיין טעג אין סאַנדהורסט, זיין אַדמעריישאַן און האַס צו די בריטיש. איך פּעלץ ווי ער וויל צו מאַכן מיר פילן שולדיק פֿאַר זייַענדיק ווייַס. דער מאָנאָלאָג האָט געהאַט אַן אייגענעם ציל.
  
  
  "מרים וועט זיין גליקלעך מיט אַן אַמהאַריק מענטש," ער האט געזאגט.
  
  
  "אַ סך גליקלעך," האָב איך מיט אים מסכים געווען.
  
  
  — האסטו זי ניט ליב ?
  
  
  "איך רעספּעקט איר," איך געזאגט, אויסדערוויילט מיין ווערטער קערפאַלי. — דו װײסט װער איך בין, גענעראל.
  
  
  "איר זענט אַ שפּיאָן".
  
  
  "און אַז ס וואָס איך ויסמיידן קעסיידערדיק קאָנטאַקט מיט פרויען."
  
  
  "איך העלף איר בלויז ווייַל עטיאפיע קען נישט פאַרגינענ זיך צו ווערן אַ יאָדער מאַכט."
  
  
  גענעראל סאכעלע האט מיך פארװײנט. ע ר אי ז געװע ן א גוטער , מי ט א שטארק ן זי ך פו ן פערזענלעכ ן כבוד , אבע ר ע ר װאל ט קײנמא ל ני ט איבערגעלעב ט אי ן דע ר שפיאנאזש־װעלט . ער האט נישט פארשטאנען די כללים. או ן איצ ט װע ן מײ ן װעל ט הא ט זי ך פארזאמל ט מי ט זײ ן אפיציעל ע װעלט , הא ט ע ר אי ם פארראטן , מי ט װײז ן א נידריגע ר מײנונ ג פו ן געהיימע ן אגענטן . עס האָט אים וויי געטאָן, אַז זײַן אַרמיי האָט נישט געקענט געווינען קיין שלאַכטן אָן מיר... אָדער אַזאַ ווי איך.
  
  
  מי ר האב ן ד י נאכ ט איבערגעלעב ט ב ײ ד י קרובי ם פו ן גענעראל . כ׳האב נישט געזען קײן אײן פרוי. אונדזע ר באלעבאט , אוי ך א מיליטערמאן , הא ט מי ר קורצע ר גערעד ט מי ט מי ר אבע ר אי ך הא ב זי ך אײנגערעד ט צ ו בלײב ן אי ן מײ ן צימער , בי ז מי ר זײנע ן גרײ ט צ ו פארן . און דער מאָמענט פון אָפּפאָר געקומען אַ שעה איידער זונופגאַנג.
  
  
  גענעראל סאכעלע האט אונדז גענומען צו א קלײן לופטפעלד.
  
  
  "דער פּילאָט קענען זיין טראַסטיד," ער האט געזאגט. "נוץ די ראַדיאָ צו רופן דיין מענטשן."
  
  
  איך געזעצט אין די קאָמוניקאַציע בוכטע אין די הינטן פון די העליקאָפּטער און קאָנטאַקט די טרעגער ווי די ענדזשאַנז וואָרמד אַרויף.
  
  
  "די מיסילס זענען איבערגעגעבן געוואָרן טיף אין דער מדבר," האָט גענעראל סאַהעלע געזאָגט. עס זענען קיין טרופּס צו היטן זיי. ווען דיין מענטשן קומען דאָרט, איך וועל גיין אַוועק. דעמאָלט איר וועט לאָזן עטיאפיע און איך וואָלט נישט רעקאָמענדירן איר צו צוריקקומען. אין צייט, איך וועל מאַכן אַ דורכקוק יאַזדע און אָפפיסיאַללי אַנטדעקן אַז עס זענען ניט מער יאָדער וואָרכעדז. עס וועט זיין אַ פּלאַץ פון יקסייטמאַנט, און דעמאָלט עמעצער וועט געפֿינען אויס אַז דער שפּיאָן ניק קאַרטער איז געווען אין אַסמאַראַ און פּלוצלינג פאַרשווונדן. דעמאָלט עמעצער אַנדערש וועט געדענקען אַז אין דער זעלביקער צייַט עס איז געווען אַן אמעריקאנער ערקראַפט טרעגער אַוועק די ברעג פון עטיאפיע. די רוסן וועלן שפּיאָן און אַנטדעקן אַז די יאָדער וואָרכעדז זענען אין די יו. זײ װעלן אונדז דערצײלן, און איך װעל דערױף קריגן און שעלטן אַמעריקע פֿאַר איר אומפֿאַרלאָזלעכקײט. פֿאַרשטײט איר, מיסטער קאַרטער?
  
  
  "יא," איך געזאגט.
  
  
  די יו.עס. איינהייט איז שוין געווען אין די לופטן, פופצן נייוואל העליקאפטערס, טעקניקלי אינוואדירט עטיאפיע. קײנע ר װאלט ן װעג ן דע ם ניש ט געװאוסט , װע ן גענערא ל סאהל , הא ט געהאלט ן זײ ן צוזאג . איך בין געווען זיכער אַז אַמאָל די העליקאָפּטערס האָבן געמאכט זייער וועג ינלענדיש און גענומען די יאָדער וואָרכעדז, די צוריק יאַזדע צו די טרעגער וואָלט נישט זיין ריזיקאַליש, אַחוץ טאָמער עטלעכע טעכניש חסרונות. דריי און צוואנציק פאַרשידענע יאָדער דעוויסעס האָבן צוגעשטעלט אַ זייער פאַרלאָזלעך גאַראַנטירן קעגן טריזאַן. זייער עקוויפּמענט האט זיך גוט פארהאלטן קעגן די אטאקע אויף לאגער בורגיע, אבער דאס האט נישט געמיינט אז עס וועט איבערלעבן א העליקאפטער קראך.
  
  
  איך האב נישט געגלויבט אז סאכעלע פלאנירט צו שווינדלען. ער איז געקומען מיט אַ בריליאַנט פּלאַן צו באַקומען די יאָדער וואָרכעדז אויס פון די מדינה און באַקומען מיר אויס פון עטיאפיע דורך פּלייסינג שולד אויף מיר וואָס וואָלט מאַכן מיר פּערסאָנאַ ניט גראַטאַ. דער גענעראל האט דאס טאקע געװאלט — ם׳איז געװען זײן װעג צו שײדן מרים און מיר. סיידן ער האט פארפירט אסאך מענטשן, אריינגערעכנט האק, האט ער מיר ארויסגעהאלפן פון דעם פעסטן גלויבן אז מיטגלידערשאפט אין דער נוקלעארער פארבאנד וועט נישט ברענגען קיין נוץ פאר עטיאפיע.
  
  
  דער עצם פאקט וואס מען האט געדארפט צושטעלן אזא הילף אין געהיים האט געמיינט אז די אנדערע מעכטיגע פארטיי האט געוואלט אז די נוקלעארע קעפ זאלן בלייבן אין עטיאפיע. כ'האב נאר געקענט האפן אז גענעראל סאַהעלע האט אויסגעצייכנט די אנדערע זייט. ז ײ זײנע ן געװע ן ד י װא ס האב ן געקענ ט אראפשיס ן מיליטעריש ע העליקאפטער ן או ן אונדז .
  
  
  מי ר זײנע ן געפלויג ן איבע ר ד י קעמל־קאראװאנע ן אוי ף מזרח . ז ײ האב ן צוריקגעבראכ ט זכרונות , װא ם אי ך הא ב ניש ט באזונדער ם געפעלט . איך האב זיך אויך געוואונדערט צי די עטיאפיער האבן גענומען עפעס אקציע קעגן די דאנקילס וועלכע האבן געשטיצט די בורגיא אבער זענען נישט געווען אין דארף אינעם לאגער אין דער צייט פון די אטאקע. די איצטיקע שטימונג פון גענעראל סאַכעלע האָט מיך פאַרהיטן צו באַפרידיקן מיין נייגעריגקייט. ער קען טייַטשן אַ קשיא אין דעם ריכטונג ווי ינטערפיראַנס אין ינערלעך ענינים.
  
  
  מי ר האב ן אנגעהויב ן פארלירן . איך האָב אַראָפּגעקוקט און געזען די זון שיינט פֿון די ראַקעטן, וואָס האָבן זיך אויסגעצייכנט אין ציכטיקע רייען. ד י גרוים ע טראקטארן , װא ס האב ן ז ײ אפגעשלעפ ט פו ן בורגיע ע הויפטקװארטיר ט אי ן דע ר מדבר , זײנע ן אװעק . זיי זענען מיסטאָמע געגאנגען דורך די לופט, ווייַל אַלע די שפּור געווען צו גיין אין בלויז איין ריכטונג.
  
  
  "ווי לאַנג וועט עס נעמען דיין אַפּאַראַט צו באַקומען אַהער, הער קאַרטער? — האט גענעראל סאַהעלע געפרעגט.
  
  
  "צוואַנציק מינוט," האָב איך אים געזאָגט.
  
  
  ער האט געשריגן א באפעל צום פליגער. מי ר האב ן זי ך געהויב ן איבע ר דע ר געגנט , פונק ט מערב־װעסט ן פו ן ד י מיסילס , או ן האב ן אנגעהויב ן אראפגײן . "עס איז קיין סיבה צו וויסט ברענוואַרג," דער גענעראַל געזאגט. דער העליקאָפּטער האָט געטראָפן די ערד. דער גענעראל האט אראפגענומען א ביקס פון דער פּאָליצע און מיר א מאש געטאן, איך זאל נעמען איין. אי ך הא ב זי ך איבערצײג ט א ז דע ר ביקס , װא ס אי ך הא ב אויסגעקליב ן הא ט א פול ן מאגאזין .
  
  
  — לאָמיר זיי אויסקוקן, — האָט ער געזאָגט, אַרױסגאַפּנדיק פֿון דער טיר רעכטס פֿונעם העליקאָפּטער.
  
  
  אי ך הא ב פונק ט געטראפ ן אי ם נאכפאלג ן װע ן ד י מאשין־געװער ן האב ן געעפענט . בולאַץ רידאַלד די זייַט פון די העליקאָפּטער ווי איך טויב צוריק אינעווייניק. דער גענעראל סאכעלע האט זיך געשאקלט און געכאפט דעם ראנד פונעם העליקאפטער דיל. איך האב זיך אראפגעבויגן און עס שנעל אריינגעצויגן. דער העליקאפטער האט זיך געציטערט, ווען די פראפּעלערס האבן זיך ווידער אנגעהויבן צו דרייען. נאך קוילען האבן אונז געטראפען, און איך האב געפילט א פייפן פון א קויל, ווען עס איז אריינגעפלויגן אין דער אפענער טיר. ― ארויף ― האָב איך אױסגעשריגן צום פּילאָט.
  
  
  ע ר הא ט זי ך געשפײ ט או ן מי ר זײנע ן געפלויג ן אי ן דע ר לופט . דא ן האב ן ד י פראפּעל ר אנגעהויב ן ארבעטן , או ן מי ר זײנע ן אנטלאפ ן פו ן פײער . איך האב געקניפט פאר גענעראל סאַהעלע.
  
  
  "נעם זיי אויס פון עטיאפיע," האָט ער שוואַך געזאָגט.
  
  
  — יא , גענעראל .
  
  
  "זיי געהערן נישט דאָ." הערט איר...'
  
  
  ע ר הא ט געהאסט ן בלוט , או ן געשטארב ן אײדע ר ע ר הא ט געקאנ ט פארענדיק ן זײ ן אורטייל .
  
  
  איך געגאנגען פאָרויס צו פירן די העליקאָפּטער און דערציילט אים אַז דער גענעראַל איז טויט.
  
  
  "איך וועל אים נעמען אין שפּיטאָל," האָט דער פּילאָט געזאָגט.
  
  
  ― נײן, מיר בלײבן דאָ.
  
  
  "איך נעמען גענעראל סאַהעלע צו די שפּיטאָל," ער ריפּיטיד, ריטשט די פּיסטויל אין זיין גאַרטל.
  
  
  מײַן רעכטער פויסט האָט אים געטראָפן אונטערן קין. איך האב אים ארויסגעצויגן פונעם פליאטס זיצפּלאַץ און גענומען קאנטראל איבער דעם העליקאפטער. עס איז געווען אַן אמעריקאנער פלאַך וואָס איך באגעגנט אין די אַקס אַעראָפּאָרט מיט פינף אָדער זעקס יאר צוריק. איך בין נישט געווען קיין גוטער פליגער, אבער איך האב געהאט גענוג ערפארונג צו פליען אין גרויסע קרייזן ביז די אמעריקאנער זענען אנגעקומען. איך לאָזן די קאָנטראָלס פֿאַר אַ מאָמענט צו באַזייַטיקן די פּילאָט ס קאָלט 45 פון זייַן כאָלסטער און מאַכן זיכער אַז עס איז אַ קויל אין די קאַמער און די זיכערקייַט איז פאַרקנאַסט. דערנאָך האָב איך ווײַטער געשפּילט אין אַ קרייַז.
  
  
  מען האט אונז נאכגעקוקט און ווען איך בין געפלויגן מזרח פון די מיסילס, האב איך קלאר געזען די ארמיי.
  
  
  דער פּילאָט האָט זיך אָנגעהויבן רירן. ער האט געעפֿנט די אױגן און אַ קוק געטאָן אױף מיר. ער האט געפרואװט אויפשטײן.
  
  
  ― זעץ זיך, ― זאָג איך, האלטן דעם קאָלט 45 אין דער האַנט אין זײַן ריכטונג.
  
  
  "איר האָט מיך אַטאַקירט," האָט ער געזאָגט.
  
  
  "מיר וועלן בלייבן אין דער לופטן ביז מיין מענטשן קומען דאָ," איך געזאגט. "אויב איר וואָלט געווען פליענדיק אַרום אין קרייזן ווי איך דערציילט איר צו, איך וואָלט נישט האָבן קעגן איר." איך האָב באַשלאָסן צו אַפּעלירן צו זיין געטרייַשאַפט. "אַלגעמיינע סאַהעל ס לעצטע באַפעל איז געווען צו באַקומען די יאָדער וואָרכעדז אויס פון עטיאפיע ... און מיר קענען נישט טאָן דאָס אויב מיר פליען צוריק אין די בערג."
  
  
  דער העליקאָפּטער איז אַרײַן אין אַ קעשענע מיט לופט, און איך האָב געדאַרפט ביידע הענט צוריקצונעמען קאנטראל דערויף. ווען איך געקוקט צוריק ווידער, דער פּילאָט האט שוין געשטאנען אַרויף און איז סטאַגערינג צו די ביקס געשטעל. אויב איך וואלט נישט געלאזט אויפשפרינגען דעם העליקאפטער אומבאוויליקט, וואלט ער געהאט א געלעגנהייט צו כאפן דעם ביקס און מיך דערשייסן. אי ך הא ב זי ך פארזיכטיק ט געצייל ט או ן אי ם געשאס ן אי ן ד י קני .
  
  
  ער האט זיך געשאקלט אנשטאט צו פאלן. דער העליקאָפּטער איז ווידער געטונקען. דער פּילאָט האָט געטראָפן איבער דעם קערפער פון גענעראל סאכעלע און איז געפאלן דורך דער אפענער טיר. איך האב נישט געוואלט אז דאס זאל פאסירן. ער זאָל האָבן געלעבט צו דערציילן זיינע אויבערשטן וועגן די מיסאַלז וואָס זענען פאַרבאָרגן אין די דאַנקיל. עס איז איצט געווען זייער מסתּמא אַז די עטיאָפּער וואָלטן מיך באַשולדיקט אין דעם טויט פון גענעראל סאַהעל. איך האב גענומען דעם מיקראָפאָן צו רופן אויס צו די אַפּראָוטשינג אמעריקאנער.
  
  
  איך האב געפרעגט. — זענען מיט דיר באוואפנטע מענטשן?
  
  
  — צוועלף — איז געקומען דער ענטפער.
  
  
  "דאָס איז נישט גענוג, אָבער עס מוזן זיין געטאן." אַז ס די פּראָבלעם. איך האב געמאלדן פאר די מענטשן וואס היטן די מיסילס.
  
  
  "צוועלף מאַרינעס," האט געזאגט דער אַפּאַראַט קאַמאַנדער. "ערשטער וועלן מיר לאַנדן דעם העליקאָפּטער מיט זיי אויף ברעט. איר וועט קענען צו זען אונדז אין וועגן דריי מינוט.
  
  
  "גרויס," איך געזאגט. - איך וועל לאַנד רעכט פֿאַר איר.
  
  
  צוועלף מאַרינעס - מיר זענען נאָר יקסידיד איינער צו צוויי.
  
  
  *************
  
  
  איך לאַנדיד מיין העליקאָפּטער פּונקט איידער די מאַרינעס אנגעקומען. עס איז געווען אַ ריזיקאַליש מאַנוווער, אָבער דורך לאַנדינג אויף די זייַט פון די מיסאַלז, איך האָב געהאפט צו שפּור די דנאַקילאָוו, וואָס האט אונדז אַמבושט. כ'האב געלאנדעט ארום הונדערט יאַרדס אוועק אין דער אפענער מדבר. איך בין ארויסגעשפרונגען און אנטלאפן פונעם העליקאפטער.
  
  
  די הייסע זון האט פארברענט מיין קערפער. איך האב געהערט דעם קלאנג פון שיסערייען און קוילען וואס האבן געטראפען דעם עטיאפישער העליקאפטער. דעמאָלט עס איז געווען אַ יקספּלאָוזשאַן; א ברענענדיקע היץ האט מיך דורכגעשטעקט װי א קויל האט דורכגעשטעקט דעם ברענשטאף־טאנק און אים אנגעצונדן. איך האב שוין אויפגעגעבן דעם געדאַנק פון קריכן אַוועק, כאַפּט מיין ביקס ענג און ראַשט אַוועק אַריבער די זאַמד, טריינג צו זיין ווי קליין ווי מעגלעך.
  
  
  איך טויב הינטער אַ נידעריק דון ווי קוילס דורכשטעכן די זאַמד און פלו איבער מיין קאָפּ. אי ך הא ב גענומע ן דע ם ערשט ן ביקס , או ן אי ך גענומע ן אי ן א שײער־שטעלע . ארום צען דאנקילס האבן אויף מיר געשאסן אין דער מדבר. נאך צען זענען נאך געווען מיט מיסילס. אי ך הא ב צוריקגעקער ט פײע ר או ן דערהרגע ט צװ ײ אײדע ר מײ ן ביקס ן אי ז געװע ן לײדיק .
  
  
  דער צװײטער ביקס איז געװען האלב לײדיק, און נאך א דאנקיל איז געפאלן, װען זײ האבן זיך ארײנגעטונקען אין זאמד. ז ײ האב ן זי ך אנגעהויב ן צ ו צ ו מיר , באהאלט ן זי ך הינטער ן פײע ר פו ן אנדערע . אי ך הא ב זי ך געמאכ ט אוי ף דע ר צװײטע ר זײ ט פו ן דע ר דון , או ן אי ך הא ב געלונגע ן אראפצוקלאפ ן א ן אנדע ר שונא , אײדע ר ד י צװײט ע ביקס ן אי ז אויסגעלאפ ן פו ן אמוניציע .
  
  
  ז ײ זײנע ן שוי ן געװע ן זײע ר נאענט , או ן גא ר באל ד װע ט איינע ר פו ן ז ײ מי ך דערשיסן . איך האָב אָנגעהויבן טראַכטן אַז איך האָב זיך מיסקאַלקיאַלייטיד ווען יו. עס. נאַווי העליקאָפּטערס האָבן זיך באוויזן אין הימל און די מאַרינעס האָבן געעפנט פייער. דער קאַמף האָט זיך געענדיקט אין פינף מינוט. איך האב נישט געהאט די געלעגנהייט צו נעמען נאך א שאס. דער מאַרינע סערגעאַנט איז פּאַמעלעך צו מיר אַריבער די זאַמד. ער האט גרוס און געזאגט, "מר. קאַרטער?
  
  
  "אַז ס רעכט, סערגעאַנט," איך געזאגט. 'רעכט אויף צייט. א מינוט שפּעטער און איר האָט צו פאַרפירן די פאַרגעניגן פון ראַטעווען מיר.
  
  
  — װער זײנען זײ געװען ?
  
  
  דאַניקלס. האָבן איר אלץ געהערט פון דעם?
  
  
  — ניין, הער.
  
  
  "זיי זענען די צווייט בעסטער פייטערז אין דער וועלט."
  
  
  א שמײכל האט אים צעשפאלטן דאם פנים. ― װער זײַנען די בעסטע, הער?
  
  
  "יו. עס. מאַרינעס," איך געזאגט.
  
  
  ער האָט אָנגעוויזן אויף דעם ברענענדיקן עטהיאָפּישן העליקאָפּטער. — איז מיט דיר געװען אנדערש, הער?
  
  
  'איין מענטש. אבער ער איז שוין געווען טויט. ווי באַלד קענען מיר באַקומען ראַקעט סייאַנטיס דאָ?
  
  
  א לוטענאנט מיט דערפארונג אין באהאנדלונג מיט נוקלעארע וואפן האט באפוילן א אפטיילונג פון צוואַנציק טעכניקער. ער האט געהאט א סך פראגעס, אבער איך האב אים פארשווייגט.
  
  
  "עס איז אַ לאַנג געשיכטע, קאַמאַנדער," איך געזאגט. "איר זענט נישט קוואַלאַפייד צו הערן צו אַלע דעם, און איר וועט ניט ווי דער טייל איך בין וועגן צו זאָגן איר."
  
  
  ― װאָס איז דאָס, מיסטער? קאַרטער? - ער האט געזאגט .
  
  
  "אַז דער מדבר איז קראָלינג מיט מענטשן וואָס טראַכטן מאָרד פיינט איז מער שפּאַס ווי פּלייינג פוטבאָל. מיר האָבן צוועלף מאַרינעס. און איך האָב געזען דרײַסיק אָדער פערציק פֿון די דאָזיקע דאַנאַקילן צוזאַמען.
  
  
  ער האט פארשטאנען די מצב. ד י מענע ר האב ן גלײ ך אנגעהויב ן אפשטעל ן ד י נוקלעאר ע קעפ . זיי האבן דיסמאנטירט פינף נוקלעארע קעמפער און זיי אריינגעלאדן אין א העליקאפטער ווען עטליכע שיסער זענען געשאסן געווארן פון די מזרח זייט פון די מיסילס. די מארינס זענען גלייך אריבערגעשפרונגען ווען איך בין ארויסגעקומען פון שאטן פון איינעם פון די מיסילס וואו איך בין געזעסן און ארויסגעצויגן ווילהעלמינה. איך געווארט פֿאַר די געזונט פון נייַע שאַץ, אָבער עס קיינמאָל געקומען. דערנאָך איז איינער פֿון די מאַטראָס צוגעלאָפֿן צו מיר איבערן זאַמד.
  
  
  הער. קאַרטער, — האָט ער געזאָגט אָן אָטעם. — קענסטו יעצט קומען? עטלעכע מאַניאַק וויל צו בלאָזן ראַקאַץ.
  
  
  איך בין אים געלאָפן איבערן זאַמד. מי ר האב ן זי ך דערגרײכ ט אויפ ן שפי ץ פו ן א נידעריקע ר דון , או ן אי ך הא ב דערזע ן א פעט ן װײס ן מאן , װא ס האלטנדי ק א קעסטל . ער איז געשטאנען נעבן איינע פון די רוסיש-געמאכטע מיסילס וואס זענען געגנבעט געווארן פון די עגיפטן. יענע נאַכט אין די סאַהלעס וווינונג איך געסט: Cesare Borgia איז נאָך ערגעץ אין עטיאפיע.
  
  
  
  
  קאפיטל 19
  
  
  
  
  
  איך בין געשטאנען ארום פופצן יאַרדס פון באָרגיאַ. גרינג שאָס פון Wilhelmina. צום באַדויערן, איך קען נישט פאַרגינענ זיך צו נעמען דעם שאָס. איך האב נישט געדארפט קיין ערקלערונג פאר דעם קליינעם שאכטל, וואס Borgia האט געהאלטן אין זיין האנט, ספעציעל ווען איך האב געזען ווי די דראטן לויפן פון די קעסטל צו די נוקלעארע קעפ. עס איז געווען אַן אַמייזינגלי פּשוט וואָפן. קאַנווענשאַנאַל יקספּלאָוזשאַנז צינגל יאָדער וואָרכעדז. עלעקטריקאַל ימפּאַלסיז גרונט פּראָסט יקספּלאָוזשאַנז. אַלע וואָס באָרגיאַ האט צו טאָן איז געווען דריקן אַ קנעפּל אָדער דרייען אַ באַשטימען, און די גרעסטע און מערסט שטאַרק יאָדער יקספּלאָוזשאַן אין געשיכטע וואָלט פּאַסירן אין די סאַנדז פון דאַנאַקיל, מיט ניק קאַרטער אין די עפּאַסענטער. — לייג אראפ דעם ביקס, הער. קאַרטער, — האָט באָרגיאַ געשריגן.
  
  
  כ׳האב ארײנגעװארפן דעם לוגער אין זאמד. אין דעם מאָמענט איך געוואלט צו טאָן צוויי זאכן. איינער פון זיי איז געווען צו טייטן די באָרגיאַ. אן אנדער זאַך איז געווען ניט צו כעס דעם אַפּאַראַט קאַמאַנדער. ווען ער וואלט מיר נישט געשיקט קיין שליח, וואלט איך אפשר געפונען א וועג צו דערוויסן אלעס וועגן בורגיע און אים אומברענגען.
  
  
  "קום צו מיר זייער פּאַמעלעך," באָרגיאַ באפוילן.
  
  
  צי האָט ער געוואוסט וועגן הוגאָ? איך געדאַנק וועגן מיין פריערדיקן קאָנטאַקטן מיט די באָרגיאַ מענטשן. גארד האט געזען אז איך הרגענען לארסען אויפן האנס סקײעלמאן, און װען ער װאלט געהאט אויםגעצײכנטע נאכט־זעה, װאלט ער געזען װי איך שטעכן אים. אבער , װע ן ע ר הא ט מי ך אנגעכאפ ט , בי ן אי ך געװע ן אומבאװאפנט , או ן ד י האנס ס סקעלמאן־דעטעקטיוו ן האב ן ניש ט געקענ ט געפינען , הוגא , אי ן מײ ן באַגאַזש . פארשטײ ט זיך , א ז אי ן לאגע ר בורגיא ע בי ן אי ך אוי ך געװע ן אומבאװאפנט , או ן װע ן אי ך בי ן צוריקגעקומע ן בי ן אי ך געװע ן הינטער ן קאמפאני ע פו ן עטהיאפישע ר אונטערזוכונג־מיליטער . מיט זעקס נעכט צוריק אין אסמארא, ווען גארד און זיינע לייט האבן מיך באפאלן, האב איך נאר גענוצט א פּיסטויל און א גאז באמבע. הוגא איז געבליבן אין שוידער. אפילו אויב Borgia ס סייכל איז געווען ארבעטן גוט, עס איז מסתּמא אַז ער געדאַנק די בלויז מעסער איך געוויינט איז געווען אין די דנאָ פון די אַטלאַנטיק.
  
  
  נו, איך איז געווען גרייט צו נוצן עס. און ווי וואָלט איך נוצן עס איצט? באָרגיאַ האָט געהאַלטן זײַן רעכטן ווײַספֿינגער אויפֿן קנעפּל. איצט איך איז געווען נאָענט גענוג צו ציילן די ווירעס. צװ ײ פו ן ז ײ זײנע ן געלאפ ן פו ן דע ר שאכטע ר צ ו דע ם קא פ פו ן דע ר ראקעט , אויסגעשטרעק ט הינטער ן בארגיא ן אוי ף רעכט ס — לינק ס פו ן מיר , װ י עפע ס א פוטוריסטיש ע שלאנג , װא ס זיכ ט זי ך אי ן דע ר זון . איך געחידושט ווי פיל באָרגיאַ וואָלט לאָזן מיר צו באַקומען נאָך נעענטער.
  
  
  "האַלטן, הער. קאַרטער, האָט ער געזאָגט.
  
  
  דריי מעטער. איך האב זיך אפגעשטעלט. ס'איז שוין כמעט מיטאג און די הייסע זון האט מיר פארברענט אין די פים פון די שווערע שיך און די געדיכטע זאק וואס איך האב געטראגן.
  
  
  — בורגיא האט אויפגעהערט שרײען. ער האט א קוק געטאן אויף מיר. ער האָט געזאָגט, "מר. קאַרטער, נעמען צוויי אָפּגעהיט טריט צו די רעכט.
  
  
  איך האב געפאלגט. מייַן גוף ניט מער אפגעשטעלט די מיינונג פון סיילערז און מאַרינעס. איך האב געהאפט אז קיינער הינטער מיר וועט נישט ווייזן העלדישקייט. רובֿ מאַרינעס זענען ביקס סנייפּערז. קיין צווייפל איינער פון זיי קען האָבן געבראכט באָרגיאַ אַראָפּ מיט אַ מיסאַל, אָבער די קאַנוואַלסיוו באַוועגונג פון זיין פינגער וואָלט פליפּט די באַשטימען און בלאָון אונדז אַלע אַרויף. "גרײט איר אַלע צו גיין," האָט ער זיי געזאָגט. "איך ווילן איר אַלע אין העליקאָפּטערס און אין די לופט אין פינף מינוט."
  
  
  באָרגיאַ איז משוגע. איך שטענדיק געדאַנק ער איז געווען משוגע, זינט איך געפונען אַז ער טשיינדזשד זיין נאָמען פון קאַרלאָ צו Cesare. אבער יעצט האב איך געהאט א ראיה. ער האט ניט געהאט קיין וואָפן אויסער אַ דעטאַנאַטאָר צוגעבונדן צו אַ יאָדער מלחמה קאָפּ.
  
  
  עס איז געווען קיין וועג ער קען ענדיקן מיר אַוועק. ער האָט מיך געקאָנט אומברענגען נאָר דורך אויפֿרײַסן אַ ראַקעט, וואָס וואָלט זיך אַליין אומגעבראַכט. ע ר הא ט מי ך גערופ ן צ ו דערזע ן זײ ן לעצט ן אקט , זײ ן װילד ן זעלבסטמארד , אי ן דע ר אויפרײסונ ג פו ן א אטאם־באמבע .
  
  
  אבער האט ער פארשטאנען זיין ומזין? וואַסער פלאָוד איבער מיין גוף ניט בלויז ווייַל פון די זון און הייס זאַמד. איך האב געהאט דריי, אפשר פיר מינוט זיך אריינצודרייען אין דעם מוח פון דעם משוגענעם, זיך דערוויסן זיינע פלענער און אויסרעכענען א וועג זיי צו נוטראַלייז. אפילו אויב ער וואלט מיך געצוואונגען זיך אויסצוטאן נאקעט און ליגן אויף מיין בויך אויפן זאמד נאכדעם וואס די סיילערז און מארינס זענען פארשוואונדן געווארן, אפילו ווען ער וואלט אים געכאפט דעם הוגא און אים געהאלטן אינטשעס פון מיין קערפער, וואלט עס געווען זייער אומגליקליך אז ער וואלט געווען. קענען צו אָוווערפּאַוער קילמאַסטער. איך האט צו האַנדלען מיט אים געשווינד. "מיט די פריינד פון דיר אין דער עטיאפישער רעגירונג, וואלט געווען אסאך קלוגער פאר דיר צו פרובירן איבערלעבן, אלא ווי אונז אזוי ארויפצווינגען," האב איך געזאגט אין א אונטערגעלאפענעם טאן. "איר קענט נאָך קעמפן קעגן אונדז שפּעטער."
  
  
  "מייַן פרענדז זענען דערשראָקן," ער האט געזאגט. - "זיי זענען נאַר. זיי האָבן נישט געוווּסט, אַז איך האָב צוגעגרייט אַן אַמבוש פאַר דיר און אייער אָפּערעטע אַלגעמיינע אין דאַנקיל.
  
  
  "איר האָט באשטימט אַ פּלאַץ פון קאָנטאַקטן צווישן די דאַנאַקיל," איך געזאגט.
  
  
  איך האָב ניט געװאָלט, אַז באָרדזשיע זאָל זיך פּלוצעם פֿאַרשטײן. ער האט נישט ערווארטעט אז די דאנקילס זאלן היינט פארלירן דעם קאמף. ער האט געגלויבט אַז זיי קענען נעמען אויס די מאַרינעס פון די אַמבוש ער שטעלן פֿאַר סאַהעלע און מיר. אבער איינער פון זיינע מענטשן איז געווען צו ומגעדולדיק און פייערד דעם מאָמענט דער גענעראַל זיך. איצט באָרגיאַ האט קיין ברירה. איינמאל ער ווייסט דאס, וועט ער אומקערן דעם סוויטש און שיקן אן עלעקטרישע שטראם דורך די דראטן וואס פירן צו די נוקלעארע קעמפ.
  
  
  ווירעס? איך האב זיי שנעל אונטערזוכט. איך האב געהאפט אז זיי וועלן ראטעווען מיין לעבן.
  
  
  איך בין דיסקערידזשינג פּאַמעלעך צו אַנאַלייז Borgia ס ביאגראפיע און כאַראַקטער. א פּאָליטיש אַגיטאַטאָר אין איטאליע, אַ קאָלעגע תּלמיד וועמענס טריינינג איז געווען לאַרגעלי אַקאַדעמיק און טעאָרעטיש, אַ בריליאַנט פירער וואָס געוואוסט ווי צו שעפּן פּאַלאַטישאַנז און די מיליטער, אַ זיך-פּראָקלאַימעד קאַמאַנדער אין הויפּט וואָס האָט איבערגעלאָזן די שמוציק אַרבעט צו מענטשן ווי וואַסילי פּאַקעק ... פארוואס האט Borgia האָבן די בקיעס צו דראָט דעם דעטאַנאַטאָר ריכטיק? אי ך הא ב געפונע ן זײ ן שװאך .
  
  
  ד י דראט ן האב ן זי ך געענדיק ט מי ט מעטאל ע קלאמקעס , װ י אזעלכ ע װא ם זענע ן פאר ־ שטעל ט געװאר ן מי ט א שרויף . די באָרגיאַ נאָר שטעלן זיי אויף אַ יאָדער וואָרכעד. איך האָב זיי געלערנט ווי גוט ווי מעגלעך. דער איינער וואָס איז געווען פארבונדן צו די שפּיץ קאָנטאַקט פונט איז אַטאַטשט בלויז צו די עצות. די מינדסטע ציען אויף די דראָט וועט ברעכן די קרייַז און מאַכן דעטאַניישאַן אוממעגלעך. כל איך האט צו טאָן איז געווען שטעלן זיך אַזוי אַז איך קען כאַפּן די ווירעס איידער ער פליקט די באַשטימען. איך האב גענומען א טריט פאראויס.
  
  
  — בלײַבט װוּ דו ביסט — האָט באָרגיאַ געשריגן.
  
  
  די העליקאָפּטער מאָטאָרס האָבן בראָוד ווי די קאַמבאַט מאַנשאַפֿט איז צוגעגרייט צו צוריקציען.
  
  
  "אנטשולדיגט," איך געזאגט ווייך. "איך האָבן אַ קראַמפּ אין מיין פוס. עס איז געווען אַזוי קליין פּלאַץ אין דעם פאַרשילטן עטהיאָפּיאַן העליקאָפּטער אַז איך קען קוים אפילו אויסשטרעקן זיך צו זיצן באַקוועם.
  
  
  "קום אַהער איך קענען האַלטן אַן אויג אויף איר."
  
  
  אי ך הא ב גענומע ן עטלעכ ע טריט , אוי ף לינקס , בי ז אי ך הא ב כמע ט אנגעריר ט דע ם נוקלעאר ן קאם . באָרגיאַ האָט נישט אַוועקגענומען די אויגן פון מיר ווען ער געוואלט צו באַקומען אַ בעסער קוק אויף מיר און די פליענדיק מענטשן. דאָס האָט געמיינט, אַז ער האָט געוווּסט, אַז זײַנע פֿאַרבינדונגען זײַנען שלעכט. איך געחידושט אויב די וויסן וואָלט העלפן אָדער שטערן מיר.
  
  
  איך האָב כּמעט געמוזט שרײַען, כּדי מען זאָל זיך הערן איבערן גערויש פֿון דער העליקאָפּטער־פֿליט. — געדענקסטו מרים, בורגיע?
  
  
  "איך וועל באַקומען איר צוריק," ער בלאַפט. "זיי וועלן מיר געבן איר צוריק, אָדער איך וועל ווישן דאָס גאנצע גאָט-פאַרלאָזט לאַנד פון דער מאַפּע."
  
  
  "זי איז אַ ביסל דאַמידזשד," איך געזאגט, שטיל אַנטשולדיקן פֿאַר איר.
  
  
  ― װאָס הײסט, מיסטער? קאַרטער?
  
  
  "זי איז געווען מיין ליבהאָבער זינט מיר אנטרונען דיין לאַגער."
  
  
  מענטשן ווי באָרגיאַ ליידן פון די מיסקאַנסעפּשאַן אַז יעדער פרוי איז פּריוואַט פאַרמאָג. א נארמאלער מאן וואלט שענדונג אדער פרובירט צו פארפירן אזא שיינע שקלאף. אין קיין פאַל, ער וואָלט זיכער נישט פּרובירן צו מאַכן איר אַ סימבאָל פון זיין האָפענונג אַז ער וועט אַמאָל הערשן עטיאפיע. ער האט אויפגעהערט טראכטן פון איר ווי א פרוי מיט אירע אייגענע תאוות און באדערפענישן. און דערפאר האט מיין תגובה אים אויפגערעגט. או ן נא ר א װײל ע הא ט ע ר קורצ ע פארלויר ן אויפמערקזאמקײ ט צ ו ד י איצטיק ע אומשטענדן .
  
  
  ער האט גענומען א טריט צו מיר, האלטן אין דער רעכטער האנט דעם שווארצע שאכטל וואס האט פארהאנדלט דעם דעטאנאטאר און געהאלטן זיין פינגער בערך דריי פערטל אינטש פונעם סוויטש. עס קען נישט האָבן פּונקט וואָס איך דארף, אָבער דאָס איז אַלע וואָס איך וואָלט באַקומען. איך טויב פאָרויס.
  
  
  ער האט אינסטינקטיוו אויפגעהויבן די לינקע האנט צו בלאקירן מיין אטאקע. די צייט צו שפּילן איז אויסגעלאָשן ווען ער האָט איינגעזען אַז איך טויב אויף די דראָטן און נישט אויף אים.
  
  
  מיינע הענט האבן זיי געפונען. איך נאָר פּולד זיי. די שפּיץ דראָט, וואָס איך באשלאסן צו זיין די וויקאַסט, רייסט אַוועק פון ווו די יאָדער וואָרכעד געמאכט קאָנטאַקט.
  
  
  איך האָב געהערט באָרדזשיע שװערן הינטער מיר. איך האב זיך אויסגעדרייט צו האַנדלען מיט אים. מיינדלאַסלי, ער פליקט די באַשטימען עטלעכע מאל. איך האָב געכאַפּט דעם איינציקן פֿאָדעם וואָס איז נאָך געווען צוגעטשעפּעט און עס געצויגן; זי איז אויך אראפגעקומען. איצט באָרדזשיע האט גאָרנישט אין זיין הענט אַחוץ אַ דעטאַנאַטאָר פארבונדן צו די סאַנדז פון די דאַנאַקיל מדבר. ד י העליקאפטער ן האב ן זי ך אװעקגעפיר ט או ן זי ך געשװאויג ן איבע ר אונדזער ע קעפ . איך האב געהאפט אז איינער זאל אריינקוקן אהין, ווייל אויב איך וועל בלייבן דא אליינס, וואלט איך געהאט א צרות. אי ך הא ב אײנמא ל איבערגעלעב ט דע ם דורכגײ ן פו ן דאנקיל , אבע ר ד י שאנס ן צ ו טא ן א צװײט ן מא ל זײנע ן געװע ן ניצליג .
  
  
  באָרגיאַ פארשטאפט טריינג צו מאַכן קאָנטאַקט מיט די באַשטימען און גלערד בייַ מיר. איך האָב רויִק אַרויסגעצויגן הוגאָ פֿון זײַן שייד.
  
  
  "קאַרטער, דו ממזר," ער האט ופגעקאָכט.
  
  
  איך האָב מער גאָרנישט צו זאָגן צו באָרגיאַ. ווען האָק האָט מיר געשיקט אויף דער מיסיע אין דעם טאָג וואָס מיר זענען געווען סקעדזשולד צו טרעפן אין אַ רעסטאָראַן אין סובורבאַן וואַשינגטאָן, ער האט געזאגט אַז ער האט נישט וויסן צי דאָס איז קילמאַסטער ס אַרבעט אָדער נישט. דער באַשלוס איז געווען טייל פון מיין אַסיינמאַנט. באָרגיאַ האט צו פילע וויכטיק קאָנטאַקטן אין עטיאפיע.
  
  
  איצט אַז גענעראל סאַהעלע איז געשטאָרבן, האָב איך נישט געוווּסט וואָס צרות ער קען ווידער מאַכן. אויסערדעם, ער האט הנאה צו בלאָזן אַרויף זאכן ווי יאָדער וואָרכעדז צו פיל צו זיין געזען ווי אַ נוציק בירגער.
  
  
  איך בין צו אים צוגעגאַנגען, הוגאָ האָט געצילט צו זײַן האַרצן. ער האט אויף מיר געװארפן אן אומזיסטן דעטאנאטאר. איך האב געטויבן, אבער די באוועגונג האט מיך אפגעהאלטן פון צילן. באָרגיאַ האָט געפּרוּווט אַנטלויפֿן מיטן לויזן זאַמד, אָבער ער האָט געהאַט צו ווייניג שטיצע. איך האב אים מיט דער לינקער האנט אנגעכאפט בײם קאלנער און אים געװארפן צו דער ערד. מיין קני האט זיך געדריקט צו זיין האלדז, ווען איך בין געפאלן אויף אים, דער סטילעט האט דורכגעדרונגען זיין ברוסט.
  
  
  אי ך הא ב זי ך אויפגעשטעלט , או ן געהויב ן מי ט ד י הענט . נאך צוויי העליקאפטערס זענען אוועקגעפלויגן. דאן האט מען זיך מיטאמאל ארומגעדרײט. עס איז געלאנדעט אויפן זאמד עטליכע יאַרדס ווײַט און אַ מאַרינע סערזשאַנט איז אַרויסגעשפּרונגען.
  
  
  "איך זען איר נוטראַלייזד אים, האר," ער האט געזאגט.
  
  
  'יא'.
  
  
  ער האט זיך אויסגעדרייט צום העליקאפטער און געשריגן. "מודיע דעם קאַמאַנדער איידער ער פארלאזט די ראַדיאָ קייט גאָר."
  
  
  — איז דער קאמאנדיר געװען אין דער לופטן מיטן ערשטן העליקאפטער, סערזשאנט?
  
  
  'סעקונדע.'
  
  
  "עס איז נאָך אַ גרויס געשיכטע פֿאַר די טרעגער ס באַלאַגאַן זאַל הייַנט בייַ נאַכט."
  
  
  זײ ן שמײכ ל הא ט מיינע ר געפיל ן גאנ ץ אויסגעדריקט .
  
  
  לוטענאַנט קאַמאַנדער וויליאם סי שאַדוועל האט נישט ליב געהאט מיר מיט זיין גאַנץ האַרץ. ווי רובֿ זעלנער, ער געוואוסט ביסל וועגן אַקס. או ן דע ר פאקט , א ז ע ר הא ט דא ם געװאוסט , הא ט אי ם ניש ט בארואיק ט . און מיין מיינונג וועגן אים האָט אים נאָך ווייניקער צופרידן. איך שטעלן עס באַזונדער בשעת די ענדזשאַנירז פאָרזעצן צו דיסמאַנאַל די יאָדער וואָרכעדז און לאָדן זיי אַנטו די העליקאָפּטערס. מי ר האב ן געהא ט א לאנגע ר או ן זײע ר אומבא ־ נעמע ן שמועס .
  
  
  "איך מודה אַז איך געמאכט עטלעכע ערנסט מיסטייקס, הער קאַרטער," ער האט לעסאָף געזאגט.
  
  
  "האַלטן עס מודה, קאַמאַנדער," איך סאַגדזשעסטיד. “פארלאזן מיט א צווייטן העליקאפטער איז פחדנות. דאָס איז אַן באַשולדיקונג און איך בין כּמעט משוגע צו ברענגען עס. ”
  
  
  דאָס צווייטע מאָל וואָס ער איז אַוועק, האָט ער זיך בעסער געטאָן. ער איז אַרײַן אויף דעם לעצטן העליקאָפּטער צו נעמען זיך מיט מיר. מי ר האב ן זי ך ארומגערינגל ט ד י געגנט , איצ ט באלויכט ן פו ן דע ר אונטערגאנגנדיקע ר זון . די נוקלעארע קעמפן זענען געווען אין אנדערע העליקאפטערס, און טייל פון די עראפלאנען זאלן שוין זיין זיכער אויפן ערקראַפט טרעגער. ביז איצט, עטהיאָפּיאַן טרופּס האָבן נישט געעפנט אַן ויספאָרשונג אין אונדזער הילעל פון זייער ערספּייס. או ן אי ך הא ב גענומע ן א ז ד י באפעל ן פו ן סאהעל ע װעל ן בלײב ן אי ן װירק ט בי ז דע ם ענדע ם פו ן אונדזע ר שליחות . די מיסילס זענען געלעגן אין דער מדבר, װי א טײל פון א פארפאלענעם פארשטײנערטן װאלד. און זײ װאָלטן דאָרטן לאַנג געלעגן, װען קײנער װאָלט זײ נישט געפֿונען.
  
  
  'הער. קאַרטער, — האָט דער קאָמאַנדיר שאַדוועל געזאָגט, — ווער איז געווען דאָס באָרגיאַ?
  
  
  "טאַלאַנטירט משוגע. ער האט געוואלט צו ווערן עמפּעראָר פון מזרח אפריקע און אָנהייבן די דריט וועלט מלחמה. ד י נוקלעאר ע קעמפ ן האב ן געזאמל ט דור ך אײער ע פאלק , זײנע ן געװע ן געצייל ט אוי ף קאאיר , דמשק , או ן תל־אביב .
  
  
  "ער איז באשטימט משוגע." ער איז געווען גרייט אונדז אַלע צו בלאָזן. איין יאָדער וואָרכעד וואָלט זיין גענוג, אָבער די קייט רעאַקציע וואָלט דעקן דעם גאנצע טייל פון דער וועלט מיט ראַדיאָאַקטיוו פאָלאַוט.
  
  
  מיר זענען געווען האַלב וועג אַריבער די סוף ים ווען שאַדוועלל געפרעגט נאָך אַ קשיא: קאַרטער, פארוואס האבן די עטיאפיער נישט געוואלט צו האַלטן די יאָדער וואָרכעדז?
  
  
  כ׳האב געקוקט אויפן זאמד, איצט קוים קענטיק אין דער צװישן ליכט. איך געדאַנק פון קעמל קאַראַוואַנז וואָס מאַכן זייער וועג דורך די דאַנאַקיל מדבר. דאן האב איך געטראכט װעגן מרים.
  
  
  "זיי האָבן בעסער זאכן," איך געזאגט.
  
  
  
  
  
  
  וועגן דעם בוך:
  
  
  די פארשווינדונג פון מיסילס פון עגיפטן און מדינת ישראל האט ארויסגערופן קעגנאיבערישע באשולדיקונגען צווישן די צוויי לענדער. אבער AX, אמעריקע'ס פרעזידענטליכע אינטעליגענץ סערוויס, האט גלייבליכע אינפארמאציע וועלכע ווייזן אין אן אנדער ריכטונג, צו Danakil פון עטיאפיע, איינע פון די לעצטע געגנטן פון דער וועלט, וואו א פאררעטער איטאַליעניש רופט זיך גענעראל "Cesare Borgia" איז געווען פאַרקנאַסט אין נעפערישע מעשים. א מענטש אן חרטה, אויפן וועג צו דער מאכט. גייעג אַראָפּ און צעשטערן די באָרגיאַ אין זיין שווער אַרמד שטאָט, אין אַ מדבר געגנט פול פון קוויקקזאַמד, איז געווען אַ כּמעט אוממעגלעך אַרבעט אפילו פֿאַר קאַרטער. אָבער די נויט צו צעטיילן די נוקלעאַרע וואָפן, וואָס קען זייער גוט אַרויסלאָזן די דריטע וועלט מלחמה, איז ווערט די מי, אַפֿילו אין די קאָסט פֿון שווערע קרבנות... קאַרטערס איינציקע שותּפֿה איז געווען מרים, די שיינע טאָכטער פֿון אַן עטיאָפּישן כּבֿוד.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  ניק קאַרטער
  
  
  קאָנטראַקט אין קאַטהמאַנדו
  
  
  איבערגעזעצט פֿון לעוו שקלאָווסקי אין אָנדענק פֿון זײַן פֿאַרשטאָרבענעם זון אַנטאָן
  
  
  אָריגינעל טיטל: די קאַטמאַנדו קאָנטראַקט
  
  
  
  
  ערשטער קאַפּיטל
  
  
  ער איז געווען שנעלער און פלינקער ווי איך האב זיך פארגעשטעלט. און ער איז געווען טויטלעך. אי ן אײ ן האנ ט הא ט ע ר געהאלט ן א שטארק ן הילצער ן קלוב , ד י גרוים ע פו ן א שלײםט , פעאיק , צ ו צעטײל ן מײ ן שאַרבן , אי ן הונדערטע ר בלוטיקע . א מענטש ביין ברייקס שוין אונטער אַכט און אַ האַלב פונט פון דרוק, און אַ מענטש מיט אַ קלוב קענען לייכט צולייגן דריי מאָל אַז קראַפט.
  
  
  יבעריק צו זאָגן, איך איז געווען ניט געגאנגען צו לאָזן אַז פּאַסירן.
  
  
  מיינע פיס האבן זיך אויסגעגליטשט איבערן גליטשן דיל, ווען ער האט זיך ארויפגעצויגן צו אטאקע. ע ר הא ט זי ך אנגעפאלן , געשװאונגע ן ד י פלעדערמויז , װײ ל זי ך צעברעכ ן מײ ן ריקן . איך האב געענטפערט ווי מען האט מיך געלערנט, ווי איך האב זיך נאכאמאל געפרעגט מיט גרויס ווייטאג און מי. מיין קערפער האט זיך אינסטינקטיוו באוועגט; די אַקציע איז געווען כּמעט אַ רעפלעקס. כ'האב מיך געדריקט אויף רעכטס, נישט ארויס פון דער באטאן, ווען עס האט זיך געשוועבט אין דער לופט. כ׳האב געהערט װי עס פײפט דורך דער לופט, אבער איך װאלט נישט געזאלט שטײן דארט, ביז כ׳האב דערפילט אז עס שלאפט מיר אין די ריפן, צעקרײצט בײן און מוסקל מיט דער אנגםטיקער קראפט פון א פארמװאל. אי ך הא ב פארשפאר ט ד י אטאקע ר מי ט א קלאפ ן ד י פאלי ם או ן פארערמע ן אי ן דע ם קעגנער ס ארעם . מײַן פֿאַרכאַפּטע האַנט האָט אַ געשלאָגן דעם מאַן אויפֿן עלנבויגן. מיין אנדערע האנט האט אנגערירט זיין אקסל.
  
  
  א מאמענט איז ער געװען פאראליזירט. ער דעמאָלט געפרוווט צו טרעטן צוריק און מאַך די פלעדערמויז ווידער. אבער איצט מיין רעאַקציע צייט איז געווען בעסער ווי זיין. איך האב זיך געטויבן פאראויס אײדער ער האט געקאנט באנוצן זײן געװער, אנגעכאפט זײן ארבל און אים צוגעצויגן צו מיר. זײ ן הײס ן אטעם
  
  
  גלײַך איבער מיין פּנים ווען איך האָב אויפגעהויבן מיין אנדערע האַנט. דאָס איז געווען צו זיין דער לעצט קלאַפּ, דער ברוטאַל קלאַפּ פון מיין האַנט וואָס איך האָבן לעסאָף מאַסטערינג אַ וואָך צוריק.
  
  
  איך האב געוואלט אויפהויבן מיין האנט פאר א שארפע בריק מיט מיין פּיאַטע אויף זיין גאָמבע. אבער איידער איך קען מאַכן אַ מאַך, ער כאַפּט מיין פוס און כוקט זיין פֿיס אַרום מיין קנעכל. אין אײן גיך באװעגונג האט זײן קאפ זיך אראפגעכאפט צוריק, נישט ריכטיג פון מיין ארעם, און מיר זײנען בײדע געװען אויפן דיל. אי ך הא ב זי ך דערגרײכ ט צ ו דע ר פלעדערמויז , פרובנדי ק צונעמע ן ד י הענ ט אוי ף דע ם טויטלעכ ן געװער .
  
  
  מייַן קעגנער איז פּאַנטינג, כּמעט אָטעם, טריינג צו קלאַפּן מיר אַראָפּ. אבער איך רירט זיך נישט. איך געדריקט מיין ניז קעגן די ין פון זיין ריסץ מיט אַלע מיין וואָג הינטער זיי, קאָזינג יקסקרושיייטינג ווייטיק אין די רעכט דרוק פונקטן פון זיין הענט. האַנטגעלענק ביינער זענען וויכטיק אויב איר ווילן צו טייטן עמעצער, און מיין ניז געליימט זיין געווער פּונקט גענוג פֿאַר מיר צו רייסט די פלעדערמויז פון איר וויקאַנד קאַפּ.
  
  
  איך האב צוגעדריקט דעם פלעדערמויז צום האלדז. זײ ן פני ם אי ז געװאר ן רויט , װע ן אי ך הא ב זי ך ארײנגעקלאפ ט אי ן זײ ן אדמ׳ ם עפל , או ן געטרעט ן צ ו צעטרעט ן זײ ן װינט ־ ריפ . אבער דעמאלטס האב איך געהערט ווי ער לייגט אריין די האנט אויפן גוט געפאלענער פּאַרקעט.
  
  
  דאָס איז געווען דער צייכן אויף וואָס איך האָב געווארט.
  
  
  איך האב זיך גלײך צוריקגעצויגן און זיך אויפגעהויבן. איך האָב זיך געבויגן פֿון דער טאַליע, געהאָלפֿן מײַן קעגנער אַרײַן פֿון דער פּאָדלאָגע און צוגעקוקט ווי ער האָט זיך אויך געבויגן. ער האט זיך אויסגעדרייט צו סטרויערן זיין טאָבאָק, אַ פּריסקרייבד קלייד פון גראָב ווייַס שטאָף. די העמד איז געווען פאַסאַנד מיט אַ ימפּרעסיוו זיבעטער גראַד שוואַרץ גאַרטל. ס׳װאלט געװען גרויםער, װען ער װאלט ארײנגעלײגט די קלײדער אן זיך צו מיר אומקערן. איך האב געווארט ביז ער האט זיך ווידער אויסגעדרייט צו מיר. דערנאָך האָט ער אַרײַנגעטאָן זײַן האַנט אויף מײַן אַקסל און זיך אַ נײַד געטאָן, שמייכלנדיק.
  
  
  "איר ווערט בעסער און סמאַרטער יעדער טאָג, Chu-Mok," האָט מיין ינסטראַקטער געזאָגט מיט אַ שמייכלען.
  
  
  אין זיין געבוירן קארעע, דער נאָמען מענט "פויסט". איך בין געווען צופֿרידן מיט דעם קאָמפּלימענט ווייַל ער איז געווען דער בעסטער מאַרשאַל קינסטלער אין אונדזער רעגירונג און ע"ה קען פאַרגינענ זיך צו נוצן זיין הילף. און דער בעל זשואן איז נישט געווען איינער וואס איז געווען ברייטהאַרציק מיט לויב. ער האט זיך נישט געאיילט צו געבן קאמפלימענטן סיידן ער האט געפילט אז זיי זענען באמת פארדינט.
  
  
  "מייַן בקיעס איז דיין בקיעס, קוואַן-טשאַנג-נים," איך געענטפערט, ניצן די ריכטיק טערמין פֿאַר די שטעלע פון ינסטראַקטער.
  
  
  "דיינע גוטע ווערטער זענען זייער ברייטהאַרציק, מיין פרייַנד." נאָך דעם, מיר ביידע געשוויגן, קלענטשינג אונדזער פיסץ און ברענגען זיי צו אונדזער טשעסץ אין דער קלאַסיש טשאַריאָט פון גייַסטיק און פיזיקאַל קאַנסאַנטריישאַן פּאָזע, אַ פּאָזע פון גאַנץ און אַבסאָלוט ופמערקזאַמקייַט.
  
  
  "קוואַנג-דזשאַנג-נים קע קיעאָן-נע," איך בילן, ווענדן זיך צו בויגן צו דעם מענטש לעבן מיר. ער איז געווען די מערסט שליימעסדיק מענטש מאַשין איך האָבן אלץ געזען.
  
  
  ער האָט צוריקגעקערט מיין בויגן און מיך געפירט צום אַרויסגאַנג פונעם דאָדזשאַנג, דעם געזונט-יקוויפּטן ספּאָרטזאַל, וואו מיר האָבן פארבראכט רוב טאָג. בײ דער טיר האבן מיר זיך בײדע געדרײט און זיך געבויגן. דער פּשוטער ריטואַל האָט עדות געזאָגט סיי אויף דעם קעגנצייַטיק רעספּעקט פון דעם בעל און תּלמיד, און סיי אויף דעם רעספּעקט פֿאַר די ספּאָרטזאַל ווי אַ בילדונגקרייז ינסטיטושאַן. כאָטש עס קען ויסקומען מאָדנע, אַלע די סיוואַלייזד פּלעזשערז וואָס אַרומרינגלען אַזאַ אַ ברוטאַל טעטיקייט זענען אַ ינטאַגראַל טייל פון קיונג פאָ און די קאָרעיִש פאָרעם פון קאַראַטע, טאַיקוואַנדאָ.
  
  
  "א דאנק דיר ווידער, בעל זשוען," איך געזאגט. ע ר הא ט זי ך גענומע ן , אנטשולדיקט , או ן אי ז פארשװאונד ן דור ך דע ר זײטיקע ר טיר , װא ס הא ט געפיר ט צ ו זײ ן אפיס . איך בין געגאנגען אַראָפּ די כאָלוויי צו די שאַוערז ווען אַ מענטש געקומען אַרום די ווינקל און אפגעשטעלט מיין וועג.
  
  
  — דו שמעקט װי א ציג, קארטער — האט ער געזאגט מיט א גוטמוטיקן לאכן. אבער עס איז געווען אַ אָנצוהערעניש פון ניט אויסגעדריקט זאָרג אין דעם שמייכל.
  
  
  עס איז נישט געווען גרינג צו איגנאָרירן זיינע זארגן אָדער דעם שטינקען ציגאַר. כ׳האב אבער נישט קײן װיץ, װײל האק האט איצט געקוקט אויף מיר מיט קאלטער און כמעט רעכענטנדיקער פעסטקײט. אלס דירעקטאָר און הויפט פון אפעראציעס פון דער ע"ה, די מערסט געהיימע און טויטליכע צווייַג פון אַמעריקאַנער אינטעליגענץ, האָט מען אים נישט געדאַרפט נעמען. אזו י הא ב אי ך געבליב ן מור א שװײג .
  
  
  ― איר קענט מיך גוט, צי נײן?
  
  
  א שמוציקע שװארצער שטינקנדיקע ציגאר האט זיך אנגעבאנגלט צװישן די ליפן, דער געגײטערטער עק האט געהאלטן צװישן די צײן. ער האָט גערעדט מיט אַ טויטלעכער ערנסטקייט, און איך האָב זיך געטראָפֿן מיט דעם קאָפּ אַרויפֿ און אַראָפּ, ווי מיר וואָלט פּלוצעם אויסגעלאָשן די ווערטער.
  
  
  "אַז ס וואָס איר געלערנט מיר, האר," איך געזאגט לעסאָף.
  
  
  "אַלץ איז צו אמת," ער האט געזאגט. ער האָט אַ קוק געטאָן פֿאַרבײַ מיר, די אױגן אױף אַ װײַטן פּונקט. - ווי איז דיין פוס? — האט ער א מאמענט שפעטער געפרעגט.
  
  
  בשעת אויף אַסיינמאַנט אין ניו דעלי, איך איז געווען שלאָגן אין די דיך מיט אַ סטילעטטאָ וואָס ריזעמבאַלד מיין אייגן טייַער הוגאָ. אבער די ווונד האט געזונט געהיילט, און אַחוץ אַ קליין הינקען אין מיין גאַנג וואָס וואָלט באַלד פאַרשווינדן, איך איז געווען אין אַ שיין גוט פאָרעם. "קיין גרויס האַנדלען ... נאָר אַ שראַם צו לייגן צו דער רשימה. אבער חוץ דעם בין איך גוט.
  
  
  "דאָס איז וואָס איך האָב געהאפט צו הערן," האָט מיין באַלעבאָס געענטפערט. האק האט ארויסגעצויגן דעם האלב־געקאכטן ציגאר פון מויל און האט גענומען גײן אהין און צוריק אויף די קעלער פון די פים. ער האט ארויסגעאטעמט די נערװעזע שפאנונג; דייַגע, אפילו ווען ער געפרוווט צו וויץ און דערציילט מיר ווי שווער עס איז צו באַקומען אַ גוט האַוואַנאַ די טעג. אָבער איך האָב געוווּסט, אַז ציגאַרן זײַנען איצט די לעצטע זאַך וואָס ער האָט אין זינען.
  
  
  ― װי שלעכט איז דאָס דאָס מאָל, הער? ― האָב איך מיך געהערט פֿרעגן. ער האָט אפילו נישט אויסגעזען איבערראַשט וואָס איך האָב געלייענט זיין מיינונג. "נישט ווי שלעכט עס איז," האָט ער פאַרטראַכט געענטפערט. "אָבער ... דאָס איז נישט דער אָרט צו רעדן וועגן אים." ערשטער, נעמען אַ שפּריץ, און דעמאָלט קומען, זאָגן, אין אַ האַלב שעה צו מיין אָפיס. איז דאָס גענוג זיך אַ ביסל צו רייניקן?
  
  
  - איך בין דאָרט אין צוואַנציק מינוט.
  
  
  ווי איך געזאגט, פּונקט צוואַנציק מינוט שפּעטער איך געווען אין האַווקעס אָפיס. זײ ן שטימונגע ן הא ט זי ך פארפינצטערט , או ן ד י זארג ן או ן זארג ן האב ן זי ך באװיזן , ב ײ ד י װינקלע ן פו ן זײ ן מויל , או ן אוי ף זײ ן איצ ט פארקלעמט ע שטערן . ער האט א קוק געטאן אויף זײן זײגער, אנגעװיזן אויף א שטול און ארויפגעלײגט די הענט אויפן טיש. האקן האט זיך א הויב געטאן און צו מיר געשמײכלט און מיט באזאָרגט געשמײכלט א װײניקער א קרישטאלן אשטאף פול מיט נישט װינציקער װי זעקס שטינקנדיקע בעק פון זײנע באליבטע ציגארן.
  
  
  — וואָס טאָן איר וויסן וועגן סענאַטאָר גאָלפיעלד?
  
  
  איך האב אים נישט געבעטן ער זאל איבערחזרן דעם נאמען, אבער איך האב זיך אויך נישט אפגערופן אדער זיך צוזאמגעפאלן אין מיין שטול. "צו אָנהייבן מיט, ער איז איינער פון די מערסט רעספּעקטעד מענטשן אין רעגירונג. ער איז אויך דער הויפּט פון די שטאַרק אַרמד סערוויס קאַמיטי. אַ סך דערפֿון האָט צו טאָן מיט דער גרייס פֿון אונדזער בודזשעט, אויב איך געדענק ריכטיק. לעצטע יאָר איז ער ווידער עלעקטעד צו אַ דריט טערמין. גאַנץ אַן ימפּרעסיוו זאַך ווען איר טראַכטן וועגן אים. עפּעס ווי זיבן און זעכציק פּראָצענט פון די געשטאַלט שטימען. זיינע וויילער האבן אינגאנצן איגנאָרירט פארטיי אינטערעסן. זיי נאָר געוואלט גאָלפיעלד ... און זיי האָבן אים.
  
  
  "איך בין צופרידן אַז איר געפֿינען נאָך צייט צו לייענען די צייטונגען," האָט האָק געענטפערט. "אָבער עס איז איין זאַך וואָס איר האָט נישט לייענען נאָך, ניק, און דאָס איז אַז גאָלפיעלד האט פּראָבלעמס, גרויס פּראָבלעמס."
  
  
  איך האב זיך צוגעבויגן אויף מיין שטול. נאַציאָנאַלער זיכערקייט איז נישט געווען פֿאַר אַה. אויב איך וואלט געדארפט באהאנדלען די פראבלעמען פון גאלפיעלד, וואלט דאס געווען ווייל די סענאַטאָרס פראבלעמען האבן זיך פארשפרייט איבער דער וועלט. איך האב אבער נישט געהאט קיין אנונג אין וועלכע סארט צרות דער סענאטאר קען אריינקומען אין. "הערט, ניק, איך סטייד אַרויף אַלע נאַכט מיט דעם פאַרשילטן זאַך." דער פרעזידענט האט מיר נעכטן נאכמיטאג גערופן און דאס וואס ער האט מיר צו זאגן איז נישט געווען זייער גוט. קוק, איך גיי עס גלייך שפילן מיט דיר ווייל איך מיין אז דו ווייסט שוין פארוואס איך וויל מיט דיר רעדן.
  
  
  אויב די ווייסע הויז האט גערופן, Golfield ס פּראָבלעמס קלאר געשטעלט אַ סאַקאָנע צו אינטערנאַציאָנאַלע זיכערהייט און וועלט סדר. דערפאר האב איך זיך געכאפט, געהאלטן פארמאכן און געווארט.
  
  
  "גאַלפיעלד איז אַן אלמן. איר קען האָבן לייענען דעם אויך. זיין פרוי איז געשטארבן אין אַ מאַשין צופאַל פרי לעצטע יאָר. א אומזיניקע טראגעדיע, פארערגערט דערפון, וואס זי האט איבערגעלאזט ניט בלויז איר מאן, נאר אויך צוויי קינדער. צווילינג, יינגל און מיידל. איך קען Chuck פּערסנאַלי, Nick, כאָטש דאָס האט גאָרנישט צו טאָן מיט דעם אָפּעראַציע. איך האָב אויך געקענט זײַן ווײַב. איך האב זי זייער ליב געהאט און ביז היינט האב איך זי שטארק געפעלט. איך האב אויך באגעגנט די גאָלפילד קינדער. לייַטיש, גלייַך קינדער וואָס יעדער מענטש קענען זיין שטאָלץ.
  
  
  ער האט זיך פּלוצעם אפגעשטעלט, געקוקט אויף די הענט און אונטערזוכט די נעגל; א געלע פלעק פון ניקאטין איז אראפגעלאפן אויף איינע פון די אינדעקס פינגער. איך האב געשװיגן , געװארט ער זאל מיר דערקלערן װאם ם׳איז דא.
  
  
  "זיי זענען קידנאַפּט, ניק," האָט האָק פּלוצלינג געזאָגט. 'ביידע. יינגל און מיידל.
  
  
  ״אבטירט ? וואו...? וואס איז געשען?'
  
  
  “די קינדער האָבן זיך אָפּרוען מיט דער גרופּע. א לערער און עטלעכע סטודענטן פון דער שולע זיי גיין דאָ אין וואַשינגטאָן. מיט פינף טעג צוריק זיי זענען געווען אין גריכנלאנד. דערנאך האט דער סענאטאר באקומען דעם מעסעדזש. ער האָט צוגעגעבן אין אַ שושקען: "און דער פּרעזידענט אויך."
  
  
  ― װוּ זײַנען זײ געװען אין יענעם מאָמענט?
  
  
  “אין אַטהענס,” האָט ער געענטפערט. "אָבער דאָס טוט נישט מיינען עפּעס ווייַל זיי זענען ניט מער אין אַטהענס, ניק." עפע ס הא ט מע ן ז ײ ארוי ס פו ן לאנד , כאט ש מי ר װײס ן נא ך ניש ט װ י אזו י אי ז געשען . אבער זיי זענען ניט מער אין גריכנלאנד.
  
  
  — װאו זענען זײ ?
  
  
  'אין נעפּאַל.'
  
  
  ער האָט מיר דערלויבט דאָס צו באַהאַנדלען, און אַפֿילו ווען איך האָב געטראַכט, איז עס שווער געווען צו גלייבן. 'נעפּאַל?' ― האָב איך איבערגעחזרט. איך האָב געהאט אַ בילד פון שניייק פּיקס, כיפּיעס.
  
  
  גאָרנישט אַנדערש, גאָרנישט. — פארװאם, למען השם, נעמען זײ אהין ?
  
  
  "צו העלפן פינאַנצן די רעוואָלוציע, דערפֿאַר," האָט ער געענטפערט. דערפאר האט דער פרעזידענט געבעטן צו פארבינדן ע"ה. ווייל נעפאל איז נאך א מאנארכיע. דער מלך האט אַבסאָלוט מאַכט. — יא... — האט ער אויפגעהויבן די האנט, װען איך האב זיך ארײנגעמישט — ם׳איז דא אן אויסגעװײלטע רעגירונג, א געזעץ, אבער דער קעניג האט געהאלטן כמעט פולשטענדיק און גאנצן קאנטראל איבער דער מדינה. איצט, ווי איר וויסן, נעפּאַל איז אַ וועדזש, אַ באַפער זאָנע. עס קען זיין קליין, נישט פיל גרעסערע ווי צפון קאראליינע, אָבער דאָס טוט נישט דיטראַקט פון זייַן וויכטיקייט, ספּעציעל ווען דאָס קליין לאַנד איז ליגן רעכט צווישן טשיינאַ און ינדיאַ. און אין דעם מאָמענט דער מלך איז גינציק צו די מערב.
  
  
  "אָבער נישט די רעוואלוציאנערן אין נעפּאַל."
  
  
  'רעכט. א געראָטן לינקע רעוואָלוציע דאָרט אין נעפּאַל וואָלט פאַרמאַכן די באַפער זאָנע און עפשער פירן צו פּאָליטיש אַנעקסיישאַן פון די געגנט דורך בעידזשינג. איר וויסן וואָס געטראפן צו טיבעט. נו, דער זעלביקער, דער זעלביקער פּאָליטיש סצענאַר און דער זעלביקער פּאָליטיש ינפיגהטינג קען פּונקט ווי לייכט זיין ימפּלאַמענאַד אין נעפּאַל. און אויב נעפּאַל פאלט צו בעידזשינג, מיר טאָן ניט וויסן וואָס וועט פּאַסירן מיט ינדיאַ אָדער די גאנצע קאָנטינענט.
  
  
  - און וואָס האָבן די קינדער פון גאָלפיעלד צו טאָן מיט דעם? ― האָב איך געפֿרעגט, כאָטש איך האָב געװוּסט דעם ענטפֿער נאָך אײדער איך האָב געפֿרעגט די קשיא.
  
  
  מען וועט זיי פארקויפן פאר דימענטן אין ווערט א מיליאן דאלאר. דאָס איז וואָס זיי זאָל טאָן וועגן דעם, N3, "ער האט געזאגט. ער האט זיך צוריק צוגעבויגן אין שטול און א קלאפ געטאן די פויסט אויפן טיש. "איין מיליאָן אויב טשאַק גאָלפיעלד טאָמיד וויל צו זען זיין קינדער ווידער ... לעבעדיק, דאָס איז. איין מיליאן וואס מיר ווילן נישט באצאלן אויב עס איז אויף אונז. אַזוי איך געזעצט אויף דער קלאַסיש בייאַוט אָפּציע. באַצאָלן די קידנאַפּערז און טשיינאַ וועט נעמען נעפּאַל ווי אויב גאָרנישט געטראפן. צי ניט באַצאָלן די ויסלייזגעלט, און גאָלפיעלד האט בלויז צוויי זייער טויט קינדער.
  
  
  "און איר ווילט אַז איך זאָל געבן עס צו זיי, צי ניט?"
  
  
  "און געבראכט עס צוריק," ער האט געזאגט. 'עס איז קלאָר?'
  
  
  — ברענג... און נעם...
  
  
  "ניט בלויז די דיאַמאָנדס, אָבער אויך די צוויי קינדער פון די סענאַטאָרס." אַזוי וויל דער פּרעזידענט, זייער פּשוט.
  
  
  עס איז גאָרנישט פּשוט וועגן די אַרבעט. בכלל נישט.
  
  
  "עס וועט נישט זיין אַזוי גרינג," איך געזאגט.
  
  
  "דעריבער ביסטו דאָ, נ 3." ער האט מיד געשמײכלט, זיך דערשטיקט און געדריקט דעם אינטערקאם קנעפל מיט אײן פינגער. "איר קענט בעטן דעם סענאטאר אריינצוקומען," האָט ער געזאָגט צום סעקרעטאר. "איר בעסער הערן עס ערשטער האַנט." דעמאָלט איר וועט זיין ווייניקער מסתּמא צו מאַכן מיסטייקס, ניק. מע ן הא ט ניש ט פארלײקנט , א ז סענאט ר גאלפיעל ד הא ט געמאכ ט א אײנדרוק ... ע ר הא ט געהא ט א פירקאט ע או ן שארף־דעפינירט ע פנים , אבע ר ע ם אי ז שוי ן ניש ט געװע ן דא ס פני ם פו ן א מענטש , װא ס הא ט געשטראלט ן זעלבםט־בטחו ן או ן באשלאםקײט . ער האט אויסגעזען בלײך און פארהארטער, װען ער איז ארײן אין קאנצעלאריע. ער האט זיך אראפגעלאזט אין א שטול און געלאזט האקן זיך פארשטעלן.
  
  
  "זיי זענען נאָר קידס, טיניידזשערז," ער געמורמלט. "איך קען נישט פאַרטראָגן אַז מענטשן קענען נאָר קידנאַפּ קינדער און טייטן זיי אָן זאָרג וועגן דעם. און איך האָב טאַקע געמיינט, אַז די שוואַרצע סעפטעמבער באַוועגונג איז אוממענטשלעך. זיי געפונען אַ פּאָר פון אָרעווניק ... אויף מיין קאָסט.
  
  
  אויף חשבון פון אונדז אַלע, איך געדאַנק צו זיך.
  
  
  גאָלפיעלד האָט געקוקט אין מיין ריכטונג און האָט טרויעריק געשאָקלט מיטן קאָפּ. "איר האָט מיר העכסט רעקאַמענדיד, הער קאַרטער." כאָק זאגט אַז איר זענט דער בלויז איינער וואס קענען שעפּן דעם.
  
  
  "דאנק איר פֿאַר צוטרוי מיר, סענאַטאָר," איך געענטפערט. "אבער קען איך דיר עפּעס פרעגן איידער איר זאָגן מיר וואָס פּונקט געטראפן?"
  
  
  'אַוואַדע.'
  
  
  "פארוואס האָט איר נישט קאָנטאַקט די נעפּאַלעסע רעגירונג? פארוואס אַלע די סוד? פארוואס שטילקייט? אפֿשר דאָס איז אַ נאַריש קשיא, אָבער איך געדאַנק עס איז געווען אַ גילטיק קשיא.
  
  
  "עס איז נישט אַ נאַריש קשיא, הער קאַרטער," האָט דער סענאטאר געענטפערט. ער האט ארויסגעצויגן פון זײן רעקל־קעשענע א צעקרײמט װײםן קאנװערט. צוליב דעם צושטאנד פון דער צייטונג האָב איך געמיינט, אַז אַ סך מענטשן האָבן עס שוין געלערנט.
  
  
  ער האט עס מיר געגעבן און איך געלערנט עס קערפאַלי. עס האט געהאט אַ גריכיש פּאָסטמאַרק און איז געשיקט פון אַטהענס. אינעווייניק איז געווען אַ בלאַט געדרוקט ווי אַ טשאַד קאָפּיע, אָן וואָטערמאַרקס, ציכטיק פאַרלייגן אין דרייַ. "מאַשין בריוו," איך באמערקט. - אָ, זיי זענען זייער פּראָפעסיאָנאַל, הער קאַרטער. כמע ט א שרעק , — הא ט דע ר סענאט ר טונקעלע ר געמורמלט .
  
  
  דער בריוו האט געהאט דעם תוכן:
  
  
  סענאַטאָר: דזשיני און מאַרק זענען נאָך לעבעדיק. אָבער נישט אין אַטהענס. זיי זענען אין גוט געזונט אין נעפּאַל. איר מוזן באַצאָלן אונדז אַ מיליאָן דאָללאַרס צו זען זיי ווידער. אָבער נישט אין געלט. צאָלונג מוזן זיין געמאכט אין דיאַמאָנדס. מיר וועלן אָנזאָגן איר וועגן דעם העסקעם ווי באַלד ווי מעגלעך. דו זאלסט נישט פּרובירן צו געפֿינען די קינדער. אויב די נעפּאַל רעגירונג איז נאָוטאַפייד, זיי וועלן זיין געהרגעט. די דיאַמאָנדס זאָל זיין דאָ אויף די 27 פון דעם חודש. נישט שפעטער אדער די קינדער וועלן אומגעברענגט ווערן. דו זאלסט נישט פּרווון צו מאַכן קאָנטאַקט. מיר וועלן דערקלערן אַלץ צו איר אין צייט.
  
  
  "עס איז אין צוויי וואָכן," האָט האָק געזאָגט. "צוויי וואָכן איידער איר קויפן די בלאַנק טינגז און גיין צו קאַטהמאַנדו".
  
  
  איך האב געפרעגט. - "פארוואס קטמאנדו, פארוואס נישט אן אנדער שטאָט?"
  
  
  "איך האב נעכטן נאכמיטאג גערעדט מיט מיין טאכטער," האט דער סענאטאר געענטפערט. "דער רופן איז געווען טרייסט צו די הויפּט טעלעגראַף אָפיס אין קאַטהמאַנדו, וואָס אויך באדינט די גאנצע מדינה. אפילו האָמעס מיט פּריוואַט טעלעפֿאָנען זענען נישט יקוויפּט פֿאַר לאַנג-ווייַטקייט קאַללס. ”
  
  
  ― װאָס האָט זי דיר געזאָגט?
  
  
  "זייער קליין, איך בין נעבעכדיק צו זאָגן. מע האָט זי ניט געלאָזט רעדן מיט מיר מער ווי אַ מינוט אָדער אַזוי. אבער זי באשטעטיקט אַלץ איר נאָר לייענען. זי האָט מיר געזאָגט אַז זיי זענען פאַרצווייפלט. און זי האָט מיר געזאָגט פֿאַר װאָס דאָס געלט איז.
  
  
  "יא, האָק האָט מיר געזאָגט אז זיי זענען דאָ צוליב דיר. עפּעס אַנדערש?'
  
  
  "גאָרנישט," ער געזאגט. "זי און מארק זענען זיכער ... ווי זיכער ווי זיי דאַרפֿן צו זיין, דאָס איז. און זי איז דערשראָקן, קאַרטער. גאָט, דאָס קינד איז דערשראָקן.
  
  
  "איך טאָן ניט באַשולדיקן איר," איך געמורמלט. "עס איז נישט אַ אָנגענעם דערפאַרונג פֿאַר עמעצער וואס ... ווי אַלט טאָן איר זאָגן דיין קינדער זענען, סענאַטאָר גאָלפיעלד?"
  
  
  "זעכצן, דריי חדשים צוריק." ער האט צוגעלײגט די הענט אין שויס און געפרואװט זיך אנהאלטן, אבער איך האב געזען װי ער ציטערט און האט נישט געקאנט קאנטראלירן זײנע געפילן. "איך האָב גענוי געפאָלגט זייערע אינסטרוקציעס," האָט ער צום סוף געזאָגט. “איך האָב נישט געוואוסט אַז אינטערנאציאנאלע זיכערקייט איז געווען אויף פלעקל ביז מען האָט מיר געזאָגט פארוואס קינדער ווערן געהאלטן פאר אויסלייז. אָבער איצט אַז עס איז אַ מעגלעכקייט אַז נעפּאַל וועט ווערן אַ סאַטעליט שטאַט פון בעידזשינג ... "
  
  
  "... עס איז ימפּעראַטיוו אַז די רעוואלוציאנערן ווערן פארשטאפט," האָט Hawke ינטעראַפּטיד.
  
  
  — גענוי, — האט גאלפיעלד געענטפערט.
  
  
  ― װאָס איז מיט אַ מיליאָן דאָלער?
  
  
  "דער פרעזידענט האט שוין גענומען זאָרגן פון דעם," האָט האָק מיר געזאָגט. "אזוי מיין אַרבעט איז איצט צו קויפן די גראָב דיימאַנדז און זיי באַפרייַען ביז דעם זיבעציק און צוואנציק פון דעם חודש, ברענגען די סענאַטאָרס צוויי קינדער צו זיכערקייַט, און דאַן צוריקקומען די שטיינער," איך געזאגט. "דאָס גיט מיר נישט פיל צייט."
  
  
  "מיר האָבן קיין ברירה," האָט האָק גרימצדיק געזאָגט. — מיינסטו , אי ר קענע ן עס ?
  
  
  - איך וועל טאָן מיין בעסטער, האר. אבער נאך א זאך... איך האב געקוקט אויף האקן, װאם האט געהאט א נײעם ציגאר צוגעקלעמט צװישן די דינע, צונויפגעפרעקטע ליפן. "ווי פּונקט טאָן איך באַקומען די דיימאַנדז דורך מינהגים בייַ די געמארקן איך פאָרזעצן אַריבער?"
  
  
  — שמוגלען. — האט ער געענטפערט. ער האט א קוק געטאן אויף מיר.
  
  
  "קאָנטראַבאַנד, האר? ער האט א נײד געטאן. "אבער עס זענען עטלעכע זאכן וואָס קענען זיין עריינדזשד ..."
  
  
  איך איז געווען ינטעראַפּטיד דורך כאָק ס מאַנאַטאַנאַס קול. "די ווייסע הויז וויל נישט קיין אנדערע רעגירונג ינוואַלווד אין דעם. דאָס זאָל זיין גאָר אונדזער געשעפט און גאָר סוד. אויב מיר זאָגן ווער עס יז אַנדערש, ספּעציעל די רעגירונג פון נעפּאַל, אַז מיר זענען געגאנגען צו שיקן $ 1,000,000 פון דיאַמאָנדס צו דעם לאַנד, מיר וועט מיסטאָמע זיין פארלאנגט צו צושטעלן אַ מין פון דערקלערונג. מיר נאָר האָבן נישט קיין צייט צו קומען מיט אַ גלייַך געשיכטע."
  
  
  סענאטאר גאלפיעלד האט צוגעדריקט די פינגער צו די טעמפלען. ״ווער װײס, װאו די דאזיקע פארטיזאנער האבן אגענטן אדער אינפארמאטן? אויב ער האלט אפילו אז די נעפאלעזע רעגירונג האט געכאפט דעם ענין, זאלן מיינע קינדער... "איר זענט רעכט וועגן דעם," איך געזאגט. "עס איז אַ געלעגנהייַט איך וועל זיין אונטער סערוויילאַנס אַמאָל זיי וויסן די דיאַמאָנדס זענען אויף זייער וועג."
  
  
  "צו מאַכן זיכער איר נאָכפאָלגן זייער ינסטראַקשאַנז," Hawk צוגעגעבן. "וואָס מיטל קיינער אַנדערש ווייסט וועגן דעם ויסלייזגעלט."
  
  
  "שמוגלען..." איך האָב געוואוסט אַז דאָס קען פירן צו ריזיק קאַמפּלאַקיישאַנז.
  
  
  - דאָס איז דער בלויז וועג, ניק. דאָס איז דער בלויז וועג וואָס מיר קענען צושטעלן דיאַמאָנדס אין אַזאַ אַ קורץ צייט און האַלטן עס אַלע סוד.
  
  
  סענאטאר גאלפיעלד האט זיך אויפגעשטעלט, און אונז באדאנקט פארן אויפנעמען די אויפגאבע. זיין האַנט איז געווען פעסט און דער צאָרנדיק קוק אין זיין אויגן האט אַוועק וואָס ער מוזן האָבן געפילט אינעווייניק.
  
  
  װע ן ע ר אי ז אװעק , הא ב אי ך זי ך געװענד ט צ ו האקן . ער האָט שוין געאַרבעט אויף אַ שריפט, אין וועלכן איך וועל שפּילן די הויפּט ראָלע. — דו באקומט א באנק־טשעק, ניק. עפּעס איר קענען מאַכן אַ מיליאָן דאָללאַרס אין שווייצער פראַנקס."
  
  
  "איך רעכן איך זאָל באַקומען צו אַרבעטן מיד, האר?"
  
  
  'מאָרגן.' ער האט ארויסגעצויגן פון זײן שרײב־שופלד א געלן נאטעפאד און פארזיכטיק געלערנט װאס ער האט געשריבן. "אָבער איידער איר גיין צו אמסטערדאם, גיין זען דיין ציינדאָקטער."
  
  
  — האר ?
  
  
  - דיין אייגענע ציינדאָקטער איז גענוג. עס איז טעסטעד און איז נישט אַ זיכערהייט ריזיקירן. אָבער, טאָן ניט זאָגן אים מער וועגן די אַרבעט איר ווילן צו טאָן.
  
  
  איך האב הנאה געהאט צו הערן דעם חלק וואס ע"ה האט געהאט צייט אויסצוקוקן. איך נאָך האָבן אַ פּלאַץ צו רעכענען ווען סיטואַטיאָנס אויפשטיין.
  
  
  נאכ ן פארענדיק ן דע ם בריפינג , הא ט הא ק זי ך אויפגעהויב ן פו ן זײ ן זיץ . - איך רעכנט זיך אויף דיר, ניק. דער פרעזידענט און, איך מוזן זאָגן, גאָלפיעלד, רעכענען אויף די הצלחה פון דעם מיסיע.
  
  
  עס איז נאָך אַ פּלאַץ צו סאָרט אויס איידער איך באָרד די פלי צו אמסטערדאם.
  
  
  צווישן אנדערע זאכן, עס איז געווען דער וויזיט צו מיין ציינדאָקטער ווו איך איז געווען באקאנט ווי: Nick Carter.
  
  
  אָבער ניט ווי: Carter, Nick, Killmaster N3.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 2
  
  
  
  
  
  אלע האבן באקומען זײערע באפעלן.
  
  
  גאָלפיעלד האט עס גרינג. אַמאָל ער האָט באַקומען דעם אָנזאָג פון די קידנאַפּערז, ער איז געווען דערציילט אַז דער קוריער וואָלט זיין איינער ניקאַלאַס קאַרטער פון זיין אייגן אָפיס. מיר האבן נישט געוואלט נעמען קיין ריזיקירן. איך יוזשאַוואַלי פאַרהיטן צו זיין פֿון אַמאַלגאַמאַטעד פרעסע און ווירע באַדינונגס, אָבער Hawk האט נישט טראַכטן אַז דאָס וואָלט אַרבעט ווי אַ דעקן, ספּעציעל ווען איך מאַך אַזוי ווייַט פון שטוב.
  
  
  די עה באפעלן זענען געווען פיל מער דירעקט. דאָס ווייסע הויז האָט געוואָלט, אַז די מיסיע זאָל אַרויסגיין אָן אַ צופאַל. אויב עפעס גייט נישט אויס, אויב די זאכן גייען נישט לויטן פלאן, וועט האוק צונעמען דעם פרעזידענט'ס זארגן.
  
  
  מײנ ע באפעל ן זײנע ן מי ר שוי ן געגעב ן געװאר ן אוי ף א גאלדענע ם טאש , ב ײ מײ ן ברי ף אי ן האק ס אפיס . פּונקט איידער איך איז געווען וועגן צו נעמען אַ טאַקסי צו די אַעראָפּאָרט, ער שטעלן אַלץ צוריק. "ניק, דאָס איז אַלע אַרויף צו איר," האָט האָק געזאָגט. “קיין רעוואָלוציע. קיין טויטע קינדער. קיין פעלנדיק דיימאַנדז.
  
  
  כל איך קען טאָן איז אַ נאַקן. עס איז געווען אַן אומגליקלעכע סיטואַציע, צו זאָגן די מינדסטער, מיט אַ פּלאַץ פון אָפּגעהיט אָבער האַסטיק פּלאַנירונג הינטער עס, וואָס קען זיין איינער פון די פילע סיבות וואָס איך האָבן פארבראכט דעם פריערדיקן טאָג צו באַזוכן מיין ציינדאָקטער, בערטאָן טשאַליער.
  
  
  "ניק, איר זענט נישט ערנסט ..." ער האט געזאגט.
  
  
  און איך האָב געזאָגט: בערט, טו מיר אַ טובה און בעט מיר גאָרנישט. גלויבן מיר, עס איז אַ סיבה פֿאַר מיין מעשוגאַס. אַחוץ דעם, װי לאַנג האָבן מיר זיך געקענט?
  
  
  'פאַכמאַן? פינף יאר.'
  
  
  "זיבן," איך קערעקטאַד. "אזוי, אויב איך געבעטן איר פֿאַר אַ ספּעציעל קרוין פֿאַר איינער פון מיין נידעריקער מאָלאַרס, וואָס וואָלט איר טאָן?"
  
  
  ע ר הא ט זי ף געהויב ן או ן הא ט זי ך צוגעכאפט , געבנדי ק מי ר א מיד ע ציינדאָקטער . "דעמאָלט איך וועל אָנטאָן אַ ספּעציעלע קרוין אָן פרעגן וואָס עס איז פֿאַר."
  
  
  "דו ביסט אַ גוטער בחור, בערטאָן טשאַליער," האָב איך געזאָגט. דערנאָך האָב איך זיך צוגעבויגן אין מײַן שטול און געעפֿנט מײַן מויל.
  
  
  טשאַליער האָט זיך אָנגעהויבן צו אַרבעטן אָן נאָך עפּעס צו זאָגן.
  
  
  איך בין געווען צופרידן אַז ער האָט מיר געטרויען, ווייל אָן זיין ספעציאליזירטע דערפאַרונג וואלט מיין שליחות זיך אָנגעהויבן אויפן אומרעכט פוס, אָדער בעסער געזאָגט אויף דער אומרעכט צאָן. די זאכן זענען געווען אין מיין מיינונג ווען איך באָרדאַד די 747 פלי צו סטשיפהאָל, אמסטערדאם. ווען די פלי-באדינער איז צוריקגעקומען מיט מיין צווייפל וויסקי און וואסער, האב איך געלאזט וואנדערן מיינע אויגן איבער איר קערפער, זי געפילט מיט א הונגעריקן בליק, דערנאך געקוקט אויף אלע מענטשן, וואס האבן געארבעט אין די העכסט געהיימע לאבאראטאריעס פון ע"ה. זיי זענען אומגערעכט העלדן, ווייַל אָן זייער וויסן און סקילז, מיין מיסיע וואָלט קיינמאָל האָבן אנגעהויבן רעכט. אין דעם מאָמענט, נעסטלעד אין די בויך פון די ערליינער איז געווען אַ לייַוונט טשעמאָדאַן מיט די מערסט שיין טאָפּל דנאָ וואָס אלץ באשאפן דורך מענטש הענט. אָן דעם קלוג באַהאַלטן אָפּטייל, איך וואָלט קיינמאָל געווען ביכולת צו שמוגלען Wilhelmina ס לוגער דורך די אַעראָפּאָרט ס ווייניקער סאַפיסטאַקייטיד עלעקטראָניש ויסריכט, לאָזן אַליין מיין אנדערע צוויי פאַוואָריטעס, הוגאָ ס סטילעטטאָ און פּיערס מיניאַטורע באָמבע.
  
  
  נאָך, עס איז געווען אַ מאָדנע געפיל דאָרט אויבן, אַ טויזנט פֿיס אויבן די אַטלאַנטיק, אָן מיין דרייַ טרעזשערד באַגלייטער צו וועמען איך געווען אַזוי צוגעוווינט. כ'האב נישט געהאט פארפעסטיקט דעם אקסעלע כאלטער וואס דער לוגער האט געווענליך געטראגן. די זאַמש שייד יוזשאַוואַלי וואָרן אויף אַ סטילעטטאָ איז נישט סטראַפּט צו מיין פאָראַרם. און עס איז נישט געווען קיין מעטאַל זאַך רייַבן קעגן מיין דיך: אַ קליין גאַז באָמבע וואָס איך ליב געהאט צונעמעניש פּיער.
  
  
  די קומענדיגע זעקס שעה וועט זיין די גרינגסטע פון אלע, ווייל ווען איך וועל אנקומען קיין אמסטערדאם, וועל איך נישט האבן קיין צייט זיך אפצולאזן, זיצן מיט א גלאז אין דער האנט און לאזן מיין מיינונג און די אויגן אביסל וואנדערן.
  
  
  אין דעם מאָמענט זיי זענען טריינג צו באַפרייַען זיך פון די געשמאַק זאַך אין אַ דענים רעקל און אַ ברוין זאַמש וועסטל. איך האָב געקענט איר טיפּ. אבער איך געוואוסט עס פון די באַסלינג גאסן פון האָנג קאָנג, די ברודיק גאַמבלינג דענס פון מאַקאַו, און די מער געפערלעך אָבער גלייַך לעבעדיק הויפּט גאסן פון מאַנילאַ, סינגאַפּאָר און טייפּיי. ווי ווייַט ווי איך קען זאָגן, זי איז געווען עוראַסיאַן, מיט ינקרעדאַבלי לאַנג, גלייַך שוואַרץ האָר און די קערוויאַסט גוף אויף די זייַט פון די טראָפּיק פון ראַק.
  
  
  זי איז געזעסן צוויי זיצן אַוועק אין אַ ריי פון דריי, נענטער צום פענצטער; אירע דינע פלײצעס זײנען געװען פארבויגן, די אויגן זײנען געװען אויפן בוך, װאם זי האט געהאלטן מיט בײדע דינע הענט. איך קען נישט העלפן עס. ― זאָל איך אײַך זאָגן, װאָס טוט זיך אױפֿן בלאַט הונדערט און דרײַצן? האָב איך געזאָגט מיט אַ שמײכל, האָפנדיק אַז זי װעט ענטפערן.
  
  
  זי האט זיך אויפגעהויבן, איגנאָרירט דעם שמייכל, און געזאָגט מיט מער צעמישונג און צאַמונג ווי איך האָב זיך געריכט: "אַנטשולדיקט?" איך האב נישט געהערט וואס דו האסט געזאגט.
  
  
  "איך האָב געפֿרעגט צי איך קען אײַך זאָגן, וואָס כאַפּאַנז אויף בלאַט הונדערט און דרייצן."
  
  
  "דו זאלסט נישט," זי געזאגט. "איך בין שוין אויף דער בלאַט ..." און זי האָט געקוקט אויף איר בוך "פערציק." עס וואָלט נישט זיין שיין.
  
  
  זי האט נישט געהאט קײן שפור פון אן אקצענט. איר שטימע האָט געקלונגען צענטראל־אַמעריקאַנער, הגם אויסווייניק האָט זי געהאַט אַ סך סימנים פֿונעם מיסטעריעזן מזרח. ― װילט איר אַ טרינקען? — פרעג איך זיך פארשטעלנדיק. "דאנק איר," זי געזאגט. "מיין נאָמען איז אַנדריאַ. אַנדריאַ עווען, הער קאַרטער.
  
  
  "ניק," איך אויטאָמאַטיש קערעקטאַד.
  
  
  — אקעי, ניק. זי האט געקוקט אויף מיר װארעמדיק, נײגעריק און א ביסל פארװײנט. — איך װאלט געװאלט א גלעזל װײן.
  
  
  "ווייַס אָדער רויט."
  
  
  "ווייס," זי געזאגט. "רויט ווייַן אַפעקץ דיין ציין." זי האט א מאמענט אוועקגעצויגן די ליפן, און איך האב געזען אין א בליק, אז זי האט קיינמאל נישט אנגערירט רויט וויין אין אלע אירע מער ווי צוואנציג יאר.
  
  
  "איך האָבן אַ ציינדאָקטער וואָס וואָלט געבן עפּעס צו אַרבעטן אויף אַזאַ אַ שיין מויל."
  
  
  - דאָס קען זיין דערקלערט אין פאַרשידענע וועגן.
  
  
  ― נעם דאָס װאָס איר װילט בעסער, ― זאָג איך מיט אַ שמייכל און גערופֿן דעם פלי־באַדינער.
  
  
  אין די צייט מיטאָג איז געווען געדינט, אַ פיל רילאַקסט אַנדריאַ האט סוויטשט ערטער און איז איצט געזעסן רעכט ווייַטער צו מיר. זי איז געווען אַ פרילאַנס זשורנאַליסט אויף איר וועג צו אמסטערדאם צו שרייַבן אַ סעריע פון אַרטיקלען וועגן די מעדיצין פּראָבלעם צווישן די שטאָט 'ס יוגנט. זי האָט גראַדויִרט מיט צוויי יאָר צוריק. איצט האט זי זיך געפילט גרייט זיך אויסצושטעלן וואס ס'זאל געשען. 'אַלע?' איך געפרעגט, טריינג צו איגנאָרירן די גרוי ענין וואָס איז דורכגעגאנגען פֿאַר ביפסטייק אויף מיין טעלער. "איר ווי צו פרעגן שאלות, צי ניט, ניק?" — האט זי געזאגט, נישט אזוי פיל ווי א פראגע נאר ווי א זאג.
  
  
  "דעפּענדס אויף ווער."
  
  
  זי האט אויף מיר געקוקט מיט אירע טיפע טונקעלע אויגן און ברייט געשמײכלט. אבער ווען זי האט געקוקט אויף איר טעלער, איז דער שמייכל פארשוואונדן און וואלקנס זענען דורכגעגאנגען הינטער אירע אויגן.
  
  
  "איך טראַכטן די ווייַטער טרינקען וועט זיין אין סדר, מיס יוען," איך געזאגט.
  
  
  "אַנדרעאַ," זי קערעקטאַד מיר.
  
  
  אַזוי עס איז נישט מאָדנע אַז מיר זענען געפארן פון סטשיפאָל צו די שטאָט אין דער זעלביקער טאַקסי. און ווען אַנדריאַ האָט פֿאָרגעשלאָגן דעם אַמבאַסאַדע האָטעל, וואָס זי האָט געזאָגט, איז געווען צענטראל געפֿרעגט און מיט אַ גוטן פּרייז, האָב איך נישט געדאַרפֿט טראַכטן צוויי מאָל וועגן אָננעמען איר פאָרשלאָג. אבער זינט עס איז געווען אַזאַ אַ זאַך ווי "צו נאָענט צו מיין האַלדז צו פילן גוט," איך געמאכט זיכער מיר אָפּגעשטעלט אין צוויי פאַרשידענע רומז. זי איז געווען אַריבער די זאַל. דער האטעל האט זיך געפונען אויף הערענגראכט. פיל מער אַנאַנאַמאַס ווי די הילטאָן אין די אַפּאָללאָ. דער אַמבאַסאַדע האטעל איז געווען גאָר יקוויפּט, אָן די פּרעכטיק פרילז וואָס אמעריקאנער טוריס ליבע צו זען.
  
  
  יעדער מאָל איך באַזוכן אמסטערדאם, איך פּרובירן צו עסן אין אַ רעסטאָראַן אין באַלי. זייער כסימע שיסל איז די רייַז טיש. מיר זענען געווען רעכט אין צייט, און טראָץ די צייט חילוק מיר ביידע פּעלץ, עס קען נישט האָבן אַ מער ענדזשויאַבאַל וועג צו פאַרברענגען די מנוחה פון די אָוונט.
  
  
  אַנדריאַ האָט אָנגעהויבן רעדן. זי האָט גערעדט וועגן איר קינדהייט, וועגן איר כינעזער טאַטן, אַמעריקאַנער מוטער. זי איז געווען די פּראָוטאַטיפּיקאַל מיידל ווייַטער טיר, בלויז אַ ביסל מער סיוואַלייזד ווי איר מידוועסטערן אָריגינס וואָלט פֿאָרשלאָגן. און וואס לענגער איך האב געקוקט אויף איר זיצנדיק פאר מיר צום טיש, אלץ מער האב איך זי געוואלט. דאָס איז מיסטאָמע מיין לעצטע טאָג אַוועק פֿאַר אַ בשעת און איך געוואלט צו מאַכן די מערסט פון עס.
  
  
  אינדרויסן פון רעסטאראן האב איך אנגערופן א טעקסי, וואס איז געפארן דורכן ליידסעטראאט. אנדרעא האט זיך צוגעלײגט אויף מיר, דערשטיקט א גענעץ און פארמאכט די אויגן. "איר טרעפן די מערסט שיין מענטשן ווען איר אַרומפאָרן," זי געזאגט. "עס איז געווען אַ ווונדערלעך אָוונט, ניק."
  
  
  "דאָס איז נישט דער סוף," איך רימיינדיד איר.
  
  
  כ׳האב שוין געשיקט א טעלעגראם צו ע״ה זײ זאלן זאגן װאו איך שטײ, אבער װען מיר זײנען זיך אומגעקערט אין האטעל, האבן מיר נישט געװארט קײן בריװ בײם קאונטער. אויב דער באַאַמטער איז געווען אַ ביסל נייַגעריק (און אַ ביסל ייפערטזיכטיק, איך קען ימאַדזשאַן), איך קוים באמערקט. איך האָב בלויז איין זאַך אויף מיין מיינונג אין דעם מאָמענט, און אַנדריאַ דארף קיין קאָאַקסינג צו פאַרבינדן מיר אין מיין צימער פֿאַר אַ לעצטע גלאז פון קאָניאַק.
  
  
  — לאז מיך נאר פארריכטן — האט זי געזאגט; דאָס אַלטע וואָרט, וואָס איז אָבער געקומען פֿון אירע פֿולע פֿײַכטע ליפּן, האָט געקלונגען גאָר נײַ.
  
  
  און זי איז געווען אמת צו איר וואָרט. איך האב זיך קוים אויסגעטײלט און געפרואװט אנטאן א באקוועם טעררי קיטל װען זי האט שטילערהײט אנגעקלאפט אין דער טיר פון מיין צימער. אַלץ, וואָס זי האָט ניט געדאַרפט זען, ווילהעמינה, הוגאָ און פּיער, איז געווען זיכער באַהאַלטן. איך האב א לעצטע מאל בעקיצער דורכגעקוקט דעם צימער פארן עפן פאר איר די טיר.
  
  
  — כ׳האב געמײנט, אז איך בין העלדיש — האט זי געזאגט אין איר שװארץ זײדן קלײד, װאם איז געהאנגען צו דער דיל. דאס שלאפראק איז געװען דורכזיכטיק. אירע קלײנע, פעסטע בריסט האָבן זיך וואַרעם צו מיר געדריקט, בעת איך האָב זי צו מיר צוגעצויגן. א פוס איז ארויסגעשפרונגען און האט אנגעקלאפט די טיר. מיט מיין פרייע האנט האב איך זי פארשפארט און נאך א מאמענט האב איך זי פארזיכטיג אראפגעלאזט אויפן בעט.
  
  
  זי האָט זיך באַוועגט אונטער מיר, איר צונג האָט אַרויסגעשטעקט פֿון אונטער אירע ווייכע און הונגעריקע ליפּן. זי איז ניט מער אַ שולע מיידל, און איך בין ניט מער אַ שולע מיידל. איך פּעלץ איר לאַנג ניילז צייכענונג ינטראַקאַט פּאַטערנז אויף מיין צוריק. איר צונג האט זיך אריינגעכאפט אין מיין מויל, ווען איך האב מיט מיינע הענט אריבער אירע שיך, געוואלט זי אויספארשן.
  
  
  "סלאָולי, פּאַמעלעך, ניק," זי שושקעט. "עס איז גענוג צייט."
  
  
  אבער מיין אומגעדולד האט מיר געכאפט, און ווען זי האט זיך ארויסגעכאפט און אויסגעקנעפלט מיין קיטל, האב איך מער נישט געווארט. דער קיטל איז געלעגן פארגעסן אויפן דיל לעבן בעט. אי ן דע ר װײכ ע געל ע ליכטי ק הא ט אי ר הױ ט אויסגעזען , טויבע , גלאט ע או ן עלאסטיק . איך האב נישט געקענט אויפהערן קוקן אויף איר ווען זי האט זיך אויסגעשטרעקט און אויסגעשפרייט די פיס, כדי מיינע אויגן זאלן באוואונדערן די ווייכע פוטער צווישן אירע שיך. איך האָב אין איר באַגראָבן מיין פּנים, זיך אויסגעדרייט צו לאָזן איר וויסן אַלץ וועגן מיר. אַלץ אַחוץ אַז נאָך מיין נאָמען די באַצייכענונג N3 וואָלט דערשייַנען.
  
  
  דער שײַן איז פֿאַרשוווּנדן געוואָרן פֿון איר הויט. איצט בלויז די פּנים פון מיין רייזע שרעק זייגער איז געווען ליט. אין אַ טונקל צימער האָב איך געזען וואָס מאָל עס איז. דריי שעה, דריי אזייגער. אי ך הא ב געװאר ט אוי ף מײנ ע אויג ן זי ך צוגעשטעל ט צ ו דע ר כמע ט גאנצ ע פינצטערניש . דערנאָך פּאַמעלעך און שטילערהייט האָב איך זיך אָפּגעגליטשט פונעם בעט און זיך אויפגעשטעלט. איך האָב אַראָפּגעקוקט אויף איר. איר פּנים האָט זיך געדרײט צו מיר, און זי האָט אױפֿגעהױבן איר האַנט צו די ליפּן, װי אַ קלײן פויסט, װי אַ פֿאַרװאָלטענע בלום. ז י הא ט אויסגעזע ן װ י א קינד , א שוץ־לאזע . איך האב געהאפט אז זי וועט מיר נישט אנטוישן.
  
  
  איך געפונען דעם שליסל צו איר צימער ווו זי דראַפּט עס אויף די שטאָק. איך האב װידער א קוק געטאן אויף איר. אַנדריאַ ס ברידינג איז געווען טיף און אפילו, קיין צייכן אַז זי איז פּריטענדינג צו זיין שלאָפנדיק אָדער אומשולדיק. אבער עס איז געווען עפּעס נאַגינג אין די צוריק פון מיין מיינונג, אַ זעקסט געפיל פון כייטאַנד וויסיקייַט וואָס איז געווען ראַבינג מיר פון די שלום מיין גוף אַזוי דעספּעראַטלי דארף.
  
  
  איך בין שוין צו לאנג אין דעם שפיאנאזש געשעפט. מאל און ווידער איך איז געווען געצווונגען צו מאַכן דיסיזשאַנז און נעמען ריסקס. דאס זעלבע איז געווען היינט נאכט, און אז איך בין ארויס פון צימער, האב איך געוואלט פארזיכערן אז מיינע בעלי חיים אינסטינקטן האבן נישט פארנומען דעם פלאץ פון שכל.
  
  
  דער קאָרידאָר איז געווען ליידיק, דער דיק פּלאַש טעפּעך האָט פאַרשטומט מיין טריט. דער שליסל האָט זיך גלאַט אַרײַן אין שלאָס. איך האב אויסגעדרייט די הענטל און בין אריין. זי האָט איבערגעלאָזן איר טשעמאָדאַן אויפן בעט, ברייט אָפן, אַנטפּלעקט אַ הויפן קליידער און טוילאַץ. איר גוטשי אַקסל זעקל איז געזעסן ווי אַ טראָופי אויפֿן הילצערן קאַבינעט לעבן איר בעט. כ'האב ארויסגעכאפט דעם בלעכעל און ארומגערינגלט דעם אינהאלט. איך האב געזוכט דעם פאספארט פון אנדריע, האפנדיג אז עס וועט באשטעטיקן אלעס וואס זי האט מיר געזאגט.
  
  
  אבער דאָס איז נישט דער פאַל.
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן מיר געמאכט ליבע ווידער. אבער די זיס, אָנגענעם טינגקינג געפיל איך פּעלץ נעכטן נאַכט איז ניטאָ. די זון איז שוין געווען הויך אויפן מעטאלישן בלויען הימל ווען איך בין פארלאזט געווארן פונעם האטעל, נאך אן די באווייזן וואס איך האב געמיינט אז איך דארף. אפֿשר איז זי נאָר געװען װאָס מע האָט זי געזאָגט, אַ געװײנלעכע אַמעריקאַנער מיט געמישט בלוט. אבער ביז איך האב געזען איר פאספארט, וואלט איך נישט געווען האלב אזוי געטרויען און האלב אזוי געטרויען ווי נעכטן נאכט.
  
  
  אויב אַנדריאַ באמערקט די ענדערונג אין שטימונג, זי האט נישט ווייַזן עס. איך האב אנטשולדיגט, ס'איז מיר זייער אנטשולדיגט געווארן, אבער איך בין נישט געווען אויף וואקאציע און עס איז געווען צופיל צו טון צו זארג זיך איבער שאטן אירע געפילן.
  
  
  גלייך נאָך אַ האַרציקן פרישטיק בין איך אָנגעקומען קיין קרעדיט סוויס. ניט פילע מענטשן נאָר ווייַזן זיך מיט אַ מיליאָן דאָללאַרס טשעק. גלייך ווי איך האָב געמאָלדן מיין כוונה, האָט מען מיך באַגריסט אויפן רויטן טעפּעך. הער וואן זיידן, איינער פון די דירעקטאָרן, האָט מיך אַריינגעבראַכט אין זיין פּריוואַטן ביוראָ. א האלבע שעה שפעטער האט ער פערזענליך אויסגערעכנט בלויז איבער דריי מיליאן שווייצער פראנקס.
  
  
  "איך האָפֿן אַלץ איז גוט, הער קאַרטער," ער האט דערנאָכדעם.
  
  
  איך האָב אים פאַרזיכערט אַז איך קען נישט זיין מער צופרידן. דערנאָך האָב איך אָנגעצונדן אַ ווירזשיניע מיט די איניציאלן "נק" געשטימט אויפן פילטער. "אפשר וואָלט איר געווען אַזוי גוט צו העלפן מיר מיט אן אנדער קליין ענין," איך געזאגט.
  
  
  "און וואָס איז דאָס וועגן, מיסטער קאַרטער?"
  
  
  כ׳האב געלאזט אנטלויפן רויך פון מויל װינקל. ― דיאַמאָנדס ― זאָג איך מיט אַ ברײטן שמייכל.
  
  
  Van Zuyden האט מיר אַלע די אינפֿאָרמאַציע איך דארף. כאָטש אַנטווערפּ און אמסטערדאם זענען די צוויי גרעסטער דימענט סענטערס אין אייראָפּע, איך געוואלט צו קראָם אָן צייכענונג צו פיל ופמערקזאַמקייַט צו זיך. ווי ווייט איך האב געוואוסט, איז מיר שוין דעמאלט געווען נאכגעקוקט פון איינעם אדער מער שערפא אגענטן.
  
  
  אין פאַקט, איך האָב אַ ווייג און ומרויק געפיל אַז מען נאָכפאָלגן מיר ווען איך לינקס דער באַנק מיט עטלעכע מאָמענטן שפּעטער. אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט , כד י באװונדער ן ד י פענצטע ר אויסשטעל . נישט אַזוי ווײַל איך האָב עפּעס געזוכט, נאָר ווײַל דער אָפּשפּיגלונג פֿון די פֿענצטער־גלעזער האָט מיר געגעבן די געלעגנהייט צו לערנען אויף דער אַנדערער זײַט גאַס. עמעץ האט זיך װי געקװענקלט פארן קאפע, דאם פנים פארבארגן אין די שאטן. ווען איך האָב דערגרייכט דעם ווינקל, האָב איך זיך אַרומגערינגלט מיטן קאָפּ, אָבער אַלץ וואָס איך האָב געזען איז געווען מענטשן וואָס האָבן זיך איינגעקויפט און מענטשן גייען צו דער אַרבעט.
  
  
  און נאָך דעם געפיל איז נישט פאַרשווונדן ווען איך בין אנגעקומען אין גראַנד סענטראַל סטאנציע אַ ביסל שפּעטער. דער פאַרקער אויף דאַמראַק איז געווען צו פאַרנומען צו זען אויב מיין טאַקסי איז נאכגעגאנגען. אַמאָל איך געקומען צו דער סטאַנציע, עס איז גרינגער צו צונויפגיסן מיט די מאַסע. איך האָב געקויפט אַ צוריקקער בילעט קיין האַג, וואָס איז וועגן פופציק מינוט מיט באַן. די רייזע איז געגאַנגען אָן אינצידענט. מײַן נאָכיאָגער, אויב מײַן פֿאַנטאַזיע וואָלט נישט געשפּילט אויף מיר אַ גרויזאַם וויץ, איז זיכער געווען פֿאַרלוירן ערגעץ צווישן דער באַנק און דער גראַנד־צענטראַל־סטאַנציע.
  
  
  נישט ווײַט פֿון דעם מאַוריצהויז, איינער פֿון די בעסטע קליינע מוזייען אין גאַנץ אייראָפּע, האָב איך געפֿונען די וויינענדיקע, שמאָלע גאַס, וואָס איך האָב געזוכט. Hooistraat 17 איז געווען אַ קליין און אַנאַנאַמאַס הויז, אַ ביסל ברייט ווי די טיפּיש קאַנאַל הייזער אין אמסטערדאם.
  
  
  כ׳האב געקלונגען אין גלאק און געװארט, קוקנדיק זיך ארום איבער דער גאס, כדי אפצוברענגען דעם לעצטן צװײפל, אז מײן אנקום קײן האג איז אומבאמערקט געװארן. אבער דער האױ־סטראט איז געװען לײדיק, און נאך עטליכע מאמענטן האט זיך די טיר געעפענט און איך האב געזען א מאן מיט א אויסגעלאשן ליכטיק רויט פנים, אנגעכאפט א צירונג לופ אין אײן האנט און זיך צוגעלײגט צו דער טיר מיט דער אנדערער.
  
  
  "גוט נאָכמיטאָג," איך געזאגט. מר וואן זיידן פון קרעדיט סוויס האט געמיינט אז מיר קענען מאכן ביזנעס. איר...'
  
  
  — קלאס פון די העװעל, — האט ער געענטפערט, אן מיך ארײנ־ פרובירן ארײנצולאדן. ― װאָסער עסק האָט איר אין זינען, הער?...
  
  
  "קאַרטער," איך געזאגט. ניקאַלאַס קאַרטער. איך וואָלט ווי צו קויפן עטלעכע פּראָסט שטיינער. אַלמאַזאָוו.
  
  
  די װערטער האָבן געהאנגען אין דער לופטן װי אַ בלאָז. אבער יווענטשאַוואַלי די בלאָז פּלאַצן און ער האט געזאגט, "רעכט. רעכט.' זיין אקצענט איז געווען שווער אבער פארשטענדליך. — דא ביטע.
  
  
  ער האט פארמאכט און פארשפארט הינטער אונדז די טיר.
  
  
  וואן דע העוועל האט מיך געפירט אין א שוואך באלויכטן קארידאר. צום סוף האט ער געעפנט די שווערע שטאלנער טיר. טייקעף, איך נעראָוד מיין אויגן, מאָמענטאַלי פארבלענדט דורך די העל זונשייַן גיסן אין די בישליימעס קוואַדראַט צימער. דא ס אי ז געװע ן זײ ן אמט , זײ ן גרויםע ר מקלט . ווען ער האָט פֿאַרמאַכט הינטער אונדז די טיר, האָבן מײַנע אויגן זיך גיך אַרומגעקוקט.
  
  
  — זעצט זיך אויפן שטול, מיסטער קארטער, — האט ער געזאגט און מיר אנגעװיזן אויף א שטול, װאם איז געשטאנען נעבן א הילצערנעם טיש באדעקט מיט א לאנגן שװארצן סאמעטנעם טישטעך. דער טיש איז געשטאנען גלײך אונטער א ריזיקן פענצטער, דורך װעלכן די זון האט ארײנגעגאסן; דער בלויז רעכט אָרט צו ריכטער די קוואַליטעט פון דיימאַנדז.
  
  
  אײדער קלאס װאן דע העוװל האט עפעס געקאנט זאגן, האב איך זיך ארײנגעריסן אין דער אינעװײניק קעשענע און געשפירט פאר דעם טרייסטן װילהעלמינא כאלטער. דערנאָך איך גענומען אַ 10 קס יווועלער ס לופּ און שטעלן די לופּ אויף די טיש. אַ שוואַכער שאָטן פֿון אַ שמייכל האָט זיך געשפּילט אויף וואַן דע העוועלס קייַלעכיק, ברייטן פּנים.
  
  
  "איך זע, איר זענט נישט קיין ליבהאָבער, מיסטער קאַרטער," ער מורמלט אַפּרוווינג.
  
  
  "איר קענט נישט פאַרגינענ זיך אַז די טעג," איך געענטפערט. די קילמאַסטער ריי ינקלודז פיל מער ווי נאָר וויסן פון וועפּאַנז, קאַראַטע און די פיייקייט צו אַוטוויט קעגנערס. איר האט צו ספּעשאַלייז אין פילע זאכן, אַרייַנגערעכנט יידלשטיין. "איך בין דאָ צו מאַכן דריי מיליאָן שווייצער פראַנקס אין גראָב שטיינער. און איך דאַרף שטײנער, װאָס װאָגן ניט מער װי פֿופֿציק קאַראַט“.
  
  
  ― איך בין זיכער, אַז איך קאָן אײַך זײַן צו ניץ, ― האָט געענטפֿערט מײַן האַר אָן דעם מינדסטן קווענקלענישן.
  
  
  אויב וואן די העווועל איז געווען סאַפּרייזד, זיין אויסדרוק האט נישט געוויזן קיין שפּור פון דער צעמישונג. פון אַ מעטאַל קאַבינעט גלייך אַנטקעגן וואו איך בין געזעסן, האָט ער אַרויסגעצויגן אַ טאַץ באדעקט מיט דעם זעלבן סאַמעט ווי דאָס וואָס איז אויפן טיש. ס׳זײנע ן געװע ן זעק ס זעק ס שטיינער . אן א ווארט האט ער מיר דערלאנגט דעם ערשטן.
  
  
  ד י בריליאנט ן זײנע ן געװע ן אײנגעװיקל ט אי ן טיש ע פאפיר . כ'האב פארזיכטיג אראפגענומען די פעקציע און אפגעהאלטן דעם אטעם. ד י ליכטיק ע קאליר ן פו ן רעגנבויג ן האב ן געפלאקער ט פא ר מײנ ע אויגן , געשאס ן פונקע ן פו ן פארכאפ ט פײער . ד י שטײנע ר זגינע ן געװע ן פו ן אויסגעצײכנטע ר קוואליטעט , אבע ר אי ך הא ב שוי ן ניש ט געקענ ט װיסן , בי ז אי ך הא ב ז ײ געקוקט , דור ך א פארגרעסער־גלאז .
  
  
  איך נאָר געוואלט די העכסטן קוואַליטעט דיימאַנדז ווייַל זיי זאלן האָבן צו זיין ריסאָולד אויף די עפענען מאַרק. אויב זיי זענען פון נעבעך קוואַליטעט צו אָנהייבן מיט, AH וואָלט קיינמאָל קענען צו צוריקקריגן זייער $ 1 מיליאָן ינוועסמאַנט. דערפאר האב איך גענומען די צייט, אריינגעלייגט די פארגרעסערונג אין מיין רעכטע אויג און אויפגענומען איינעם פון די שטיינער. איך האלט עס צווישן מיין גראָבער פינגער און דעם פינגער, איך האב עס געקוקט דורך א פארגרעסער גלאז. אי ך הא ב איבערגעדרײ ט דע ם גרוים ן גרוים ן שטײ ן אי ן דע ר האנ ט או ן דערזע ן א ז ע ר אי ז געװע ן אזו י גאנץ , װ י ע ס הא ט זי ך אויסגעזען . דע ר שטײ ן אי ז געװע ן דע ר ריכטיקע ר קאליר , א ן דע ר מינדסטע ר צײ ט פו ן געללעכקײט , װא ס װאל ט זי ך דערשראק ן פו ן זײ ן װערט . ס׳זײנען נישט געװען קײן חסרונות, א חוץ א קלײנעם רוט אויף איינע פון די זײטן. אָבער אַנדערש, די magnifying גלאז האט נישט אַנטדעקן קיין פאַנס, קיין ינקלוזשאַנז, קיין באַבאַלז, קיין וואלקנס אָדער אנדערע ספּעקס.
  
  
  איך האט דאָס מער ווי צוואַנציק מאל, טשוזינג בלויז די שטיינער וואָס זענען לעגאַמרע ריין און ווייַס אין קאָלירן. טייל האבן געהאט קוילן פלעקן, וואס האבן זיך אריינגעדרונגען אזוי טיף אינעווייניג, אז זיי האבן פארצערט די שלימות. אנדערע האָבן קריסטאַל סטריקס, און מער ווי איינער האט אַ אַנסייטלי האַזע אַז קיין סאַווי דימענט קוינע קענען ויסמיידן.
  
  
  סוף־כּל־סוף, נאָך אַ שעה, האָב איך געהאַט אַ זאַמלונג שטײנער, װאָס װאָגן נאָר אונטער זעקס הונדערט קאַראַט.
  
  
  וואַן די העווועל געפרעגט ווען איך בין פאַרטיק. — ביסט צופֿרידן מיט דײַן ברירה, מיסטער? קאַרטער?
  
  
  "זיי טאָן ניט ויסקומען שלעכט," איך געזאגט. איך האב ארויסגענומען פון מיין קעשענע א וואטעלע שווייצער פראנקן.
  
  
  וואַן דע העוועל האָט ווײַטער געהאַלטן שטרענג צו די ביזנעס עטיקעט. ער האָט אויסגערעכנט די גאַנץ קאָס פון די צירונג און מיר דערלאנגט די ינווויס. עס איז געווען אַ ביסל ווייניקער ווי דריי מיליאָן פראַנקס וואָס איך געבראכט פון אמסטערדאם. אז די חשבון איז פארענדיקט, האט ער זיך געבויגן. "גליק זיין אַצלחה," ער האט געזאגט. דאס זענען צוויי אידישע ווערטער וואס א דימענטענדלער נוצט צו מאכן א קויפן באשלוס און צובינדן א מענטש צו זיין ווארט. א דאנק , הער וואן דע העוועל , — האב איך איבערגעחזרט . "דו האסט מיר אסאך געהאלפן".
  
  
  "דאָס איז וואָס איך בין דאָ פֿאַר, הער קאַרטער." ער האט מיסטעריעז געשמייכלט און מיך געפירט צו דער טיר.
  
  
  די דיאַמאָנדס זענען סיקיורלי סטאָרד אין אַ אַלומינום רער, ענלעך צו די טיפּ געניצט אין סיגאַרס, וואָס איז געווען טייטלי געחתמעט. ווען איך בין אַרײַן אַרײַן אַרײַן אויף האָאָי־סטראַט, האָב איך קוים געהערט קלײַס פֿון דע העוועל פֿאַרמאַכן הינטער מיר די פראָנט טיר. די זון איז שוין געווען נידעריק אויפן וואלקנלאסן הימל. דער פארנאכט איז באלד אנגעקומען, איך האב מיך געאײלט איבער די װיסטע גאסן, געװאלט אנקומען צו דער סטאנציע און זיך אומקערן קײן אמסטערדאם.
  
  
  עס זענען וועגן דריי טריינז פּער שעה צו אמסטערדאם, אַזוי איך האט נישט דאַרפֿן צו קאַמיש. אבע ר אי ן דע ר שוי ן אי ז געפאל ן אי ן דע ר נאכט , הא ט מײ ן צעמיש ן זי ך פארשטארקט . קײן טאַקסי האָב איך נישט געזען, און פֿון צפֿון־מזרח האָט צו מיר געבלאָזן דער פֿײַכט, קאַלטער װינט. איך האָב אויסגעדרייט דעם קאָלנער פון מיין מאַנטל און פאַרגיכערט מיין גאַנג, פלינק און אָפּגעהיט ווי אלץ. איך האב געהאט א מיליאן דאלאר דימענטן. און זיי נאָך האָבן פילע טויזנטער פון מייל פאָרויס צו די מלכות פון נעפּאַל. ד י לעצט ע זאך , װא ס אי ך הא ב געװאל ט אי ז געװע ן צ ו פארלירן , מײ ן אויסלײז־צאם , ד י אויסלײזע ם מי ט װעלכ ן ד י שערפא ס פלעג ן קוי ן געװע ר אנצוהויב ן זײע ר רעװאלוציע .
  
  
  טריט האבן זיך אפגעקלאפט הינטער מיר, ווען איך האב זיך געאיילט צו דער סטאנציע. אי ך הא ב צוריקגעקוקט , או ן הא ב דערזע ן בלוי ז ד י פארהאנגענ ע געשטאלט ן פו ן א אלט ע פרוי , פארװאג ט פו ן דע ר װאג ט פו ן א איבערגעלאדענע ר שאפינג־זאק . הינטער איר איז געלעגן א וויסט געסל מיט ביימער; בלויז לענגטאַנינג שאַדאָוז, קאַסטינג זייער טשודנע שאַפּעס אויף די אַספאָלט. זייט נישט קיין נאר, האב איך מיר געזאגט.
  
  
  אָבער עפּעס האָט אויסגעזען פאַלש, עפּעס וואָס איך האָב נישט געקענט פאַרשטייען. אויב מען איז נאכגעגאנגען מיר, דעמאָלט ווער סע איז געווען נאכגעגאנגען מיר איז געווען ומזעיק. אָבער, איך וואָלט נישט זיין דיסטראַקטאַד ביז איך בין געקומען צו אמסטערדאם און שטעלן די שטיינער אין די האָטעל זיכער. ערשט דעמאלט וואלט איך זיך געלאזט דערלויבן די צייטווייליגע לוקסוס צו אטעמען א זיפץ.
  
  
  די צען מינוט גיין פון Hoostraat צו דער סטאַנציע איז געווען איבער איידער איך געוואוסט עס. די באַן איז אנגעקומען אין פינף מינוט און איך געדולדיק געווארט אויף דער פּלאַטפאָרמע, טריינג צו בלייַבן אַוועק פון די גראָוינג מאַסע פון קאַמיש שעה פּאַסאַנדזשערז. אי ך בי ן נא ך געװע ן פלינק , אבע ר מײנ ע שטענדי ק באװעגנדיק ע אויג ן האב ן גארניש ט געכאפ ט װא ס הא ט אויסגעזע ן א קלענסטער ביס ל פארדעכטיג ט , גארנישט , װא ס הא ט געקאנ ט פארשאפ ן דע ם מינדסט ן שרעק . איך האב געקוקט אויף דער פלאטפארמע, דערזען דעם באן דערנענטערן און צו מיר זיך געשמייכלט.
  
  
  קיינער ווייסט נישט ווער דו ביסט און וואו דו ביסט געווען, האב איך מיר געזאגט, נישט אראפגענומען די אויגן פון דער דערנענטערנדיקער באן. פונקען זײנען געפלויגן פון די רעלסן װי קאלירפולע בליצן פון דימענטן אין בריליאנטן. איך בין אַריבער די געווער און פּעלץ די באַרוינג באַלדזש פון די אַלומינום רער. דא ן הא ב אי ך דערפיל ט א ז מע ן הא ט זי ך אנגעריר ט מי_ינ ע קעשענעס , א גנבענע ר האנ ט װא ס אי ז ארויסגעקומע ן פו ן ערגעץ .
  
  
  אי ן דע ם מאמענ ט הא ט אי ן ד י אויערן , װא ם דע ר טויבנדיקע ר קלאנג , פו ן א באן , געקלונגען , הא ב אי ך צוריקגעװארפ ן מײ ן לינק ן פוס . אַ קלאַפּ אין הינטן, אָדער די־עס ציאַ־קי, זאָל האָבן צעבראָכן די קני־קאַפּעלע פֿון דעם, װאָס האָט געפּרוּווט צורײַסן די קעשענעס הינטער מײַן רוקן. אבער אײדער איך האב עמיצער געשלאגן, האט מען מיך געשטופט פאראויס מיט א פאר שטארקע ארעם. איך האָב זיך געשלאָגן און געשריגן, געפּרוּווט בלײַבן אויפשטיין. די פרוי האט געשריגן און איך האב געקלאפט אין די דינע לופט און גארנישט אנדערש. איך בין געלאנדעט אויף די שינעס מיט א שרעקליכען קראך, ווען די באן האט זיך ארומגערינגלט אויף די שינעס, טויזנטער טאָנס אייזן און שטאל גרייט מיך צו צעטרעטן ווי א לאַטקע.
  
  
  זייער אַ בלוטיקע לאַטקע.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 3
  
  
  
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין צייט צו טראכטן.
  
  
  איך האב אינסטינקטיוו געטראגן. וועלכער כח איך האָב איבערגעלאָזט, האָב איך זיך אַריינגערוקט זייטווייז אין דעם שמאָלן פּלאַץ צווישן די פּלאַטפאָרמס און די רעלסן. דאָס ברום און דאָס ווילדע פֿײַף פֿונעם באַן האָט אָנגעפֿילט מײַנע אויערן. איך האב צוגעדריקט מיין רוקן צום ברעג פון דער פלאטפארמע און פארמאכט די אויגן. אײן רוישנדיק װאגאן נאך דער אנדערער איז מיר פארבײגעלאפן. הייסע פֿונקען האָבן מיך אַרומגערינגלט, און אַ ברודיקער ווינט, ווי דער הייסער אָטעם פֿון דער גיהנום אַליין, האָט זיך צעלאַכט איבער מײַנע באַקן, ביז עס האָט מיר אויסגעזען, אַז מײַן הויט וועט ברענען.
  
  
  דא ן הא ט זי ך געפונע ן א שרעקלעכ ן קװיטש ל פו ן ברעמען . גלייך נאך דעם האט מען געהערט אין דער לופטן די געשרייען פון פרויען, ענליך ווי די געשרייען פון דערשראקענע בהמות אינעם דזשאַנגגאַל. װע ן אי ך הא ב װידע ר געעפנ ט ד י אויג ן — אי ך הא ב ז ײ פארמאכ ט קעג ן שטויב ע או ן פונקען , — הא ב אי ך געשטארק ט אוי ף ד י רעדע ר פו ן אײנע ם פו ן ד י װאגאנען . זײע ר לאנגזא ם האב ן ז ײ זי ך װידע ר אנגעהויב ן דרײען , א ז נא ך עטלעכ ע מאמענטן , הא ט זי ך אנגעהויב ן אומקערן .
  
  
  "איר האט עס, קאַרטער," איך געדאַנק. אַזוי בלייבן רויק, כאַפּן דיין אָטעם און טראַכטן וועגן וואָס דיין ווייַטער שריט זאָל זיין. איך בין געווען אין געפערלעך סיטואַטיאָנס פריער, אָבער דאָס מאָל איך געווען נעענטער צו טויט ווי אלץ. איין זאַך איז אַז אַ בייז בליי קויל פליען פאַר דיין קאָפּ, און גאַנץ אנדערן ווען אַ גאַנץ באַן, אַ לאָקאָמאָטיווע מיט פופצן קאַרס, איז וועגן צו דונערן איבער איר. אויב עס איז נישט פֿאַר דעם שמאָל פּלאַץ צווישן די פּלאַטפאָרמע און די ריילז, די קילמאַסטער נ 3 וואָלט ניט מער עקסיסטירן. דעמאָלט מיין גוף וואָלט זיין צעוואָרפן איבער די טראַקס אין אַ הויפן פון קליינטשיק שטיק פון הויט, ביינער און קראַשט מאַרך ענין.
  
  
  מיט א מאל איז װידער געװארן ליכטיק. כ׳האב פארזיכטיק אויפגעהויבן דעם קאפ און דערזען א צענדליק דערשראקן און נישט־טרויעריקע אויגן. דע ר סטאנציע־מײסטער , דע ר קאנדוקטאר , או ן ד י פאסאזשירן , האב ן אל ע זגינע ן גלײכצײטי ק אפגעאטעמט . איך האב זיך אויפגעהויבן ציטערנדיק. מײנ ע קלײדע ר זײנע ן געװע ן צעריס ן או ן מײ ן קערפע ר אי ז געװע ן צעבראכ ט או ן װײטיק , װ י אי ך הא ב געליט ן אײנ ע פו ן ד י ערגסט ע שלאגן . אָבער איך האָב איבערגעלעבט, און די דיאַמאָנדס זענען נאָך זיכער דאַנק צו אַ ספּעציעל דיזיינד כאָלסטער וואָס איך סטראַפּט צו די ין פון מיין אָרעם, פיל ווי די זאַמש שייד וואָס הוגאָ געהאלטן אויף היטן אין אַלע צייט. די אַלומינום פאַל פּאַסיק סנאַגלי אין די כאָלסטער און קיין פּיקקעט קען קיינמאָל געפֿינען עס, מיט אָדער אָן די הילף פון אַ ראַמבלינג באַן.
  
  
  דער קאָנדוקטאָר האָט גיך געזאָגט אין האָלענדיש: "ווי גייט מען?"
  
  
  'פּערפעקט.' אויף ענגליש איך צוגעגעבן: "איך פילן גוט. אדאנק.'
  
  
  'וואס איז געשען?' — האט ער געפרעגט, אויסגעשטרעקט די האנט און מיך ארויםגעהעלפן אויפן פלאטפארמע.
  
  
  עפּעס האָט מיר געזאָגט צו שװײַגן דערױף. "איך פאַרפאַלן מיין וואָג," איך געזאגט. "צופאַל." אויב עס וואלט געווען אויף מיר, וואלט איך נישט געוואלט אז די פאליציי זאל זיך אריינמישן.
  
  
  "לויט די דאַמע, גלייך נאָך איר געפאלן, אַ מענטש געלאפן אַריבער די פּלאַטפאָרמע," דער דרייווער האט געזאגט. ע ר הא ט אנגעװיזע ן אוי ף דע ר מיטל־עלטערטע ר װײ ב נעב ן אים , װא ס הא ט זי ך באקוק ט מי ט א קרײד־בלײכ ע פני ם או ן מי ט א גרוים ן אויסדרוק .
  
  
  "איך ווייס גאָרנישט," האָב איך געענטפערט. "איך ... איך טריפּט, אַז ס אַלע."
  
  
  "דעמאָלט זאָלט איר זיין אָפּגעהיט פון איצט און ווייטער, הער," האָט געזאָגט דער סטאַנציע-מײַסטער מיט אַ קלאָרער ווארענונג אין קול.
  
  
  ― יאָ, איך װעל האַלטן אַן אױג אױף דעם. דאָס איז געווען אַן צופאַל, "איך ריפּיטיד.
  
  
  דער קאָנדוקטאָר האָט זיך אומגעקערט צום פראָנט־וואָגאָן און דער באַן האָט זיך פּאַמעלעך אומגעקערט צו זײַן אָריגינעלן אָרט. דער עולם פּאַסאַזשירן האָט ווײַטער אָנגעקוקט אויף מיר, אָבער זייערע נײַגעריקע, נײַגעריקע אויגן זײַנען געווען אַ סך בעסער פֿון דער באַן, וואָס האָט מיך נאָר כּמעט אומגעבראַכט. ווען די טירן האָבן זיך געעפֿנט, האָב איך זיך אַוועקגעזעצט און געהאַלטן די אויגן אויף די קני. ין מינוט מיר זענען גליטשן דורך די אַוצקערץ פון די האַג און כעדינג צוריק צו אמסטערדאם.
  
  
  די שעה'ס פאָר האָט מיר געגעבן אַ פּלאַץ פון צייט צו טראַכטן דורך. איך האב נישט געהאט קיין וועג צו וויסן צי דער אטאקע איז מעגליך שייך צו די שערפאס. ער אָדער זי, פֿאַר דעם ענין, קען האָבן געווען אַ פּראָסט קעשענע, וואָס האָט מיך פֿאַרמאַכט פֿאַר אַ רייַך אמעריקאנער קאָמערסאַנט-טוריסט. נאך א מעגליכקייט איז געווען, אז זיי זענען געשיקט געווארן דורך וואן דע העוועל צוריקצוגעבן די דימענטן און אריינלייגן די דריי מיליאן שווייצער פראנקן אין קעשענע. אבער וואן זוידען פון דער באנק האט מיר פארזיכערט אז וואן דע העוועל איז גאר פארלאזליך. איך האב געצווייפלט אז ער האט די צייט אדער די יצר צו קומען מיט אזא פארניכטיגע צווייפל שפיל. ניין, עס האט צו זיין עמעצער אַנדערש, כאָטש איך האט קיין געדאַנק וועגן זיין אידענטיטעט. א מאן אדער א פרוי פארשטעלט ווי א מאן אנטלויפט איבער דער פלאטפארמע. דאָס איז געווען אַלע איך געהאט צו טרעפן. און עס איז נישט אַזוי פיל.
  
  
  איך האב זיך נישט געקענט אויסהערן, צי די שערפאס וואלטן באשלאסן זיך צוצוגיין צום סענאטאר פאר נאך אויסלייזן, ווען זיי האבן באקומען די הענט אויף די גראבע דימענטן. אַז ס'איז דער פאַל, דאַן האָבן זיי גאָרנישט צו פאַרלירן אין מיין טויט... ווי לאַנג ווי זיי האָבן די דיימאַנדז. און אויב דער מענטש איז נישט געשיקט דורך די שערפּאַס, עס קען זיין עמעצער אַנדערש וואָס געארבעט פֿאַר אים, אָדער עמעצער וואס איז געווען ביכולת צו ינפילטרירן די רעוואָלוטיאָנאַרי אָרגאַניזאַציע. אבער עס איז נאָך קיין וועג צו וויסן וואָס לייזונג פּאַסיק ווו. עס האָט אויסגעזען ווי אַ שליסל אין דיין קעשענע, אָבער עס זענען נישט געווען קיין לאַקס צו פּרובירן עס אויף. כאטש איין זאך איז געווען זיכער: אמסטערדאם איז מיר שוין נישט געווען זיכער, און וואס גיכער איך בין ארויס פון דער שטאט, אלץ בעסער. איך באַשלאָסן צו צולייגן אַ קאַנטיניויישאַן פון דער יאַזדע דער ווייַטער מאָרגן.
  
  
  אָבער איידער איך טאָן דאָס, איך וועט ערשטער געפֿינען אויס ווי די שטיפעריש און אַנינכיבאַטיד עוראַסיאַן מיידל פארבראכט איר טאָג. זי האט גוט געקענט באזוכן די האג. און עס װאָלט נישט געװען קײן צופֿאַל, האָב איך געטראַכט.
  
  
  חוץ דעם איז עס נישט געווען קיין גרויסע שמחה. בכלל נישט.
  
  
  איך האָב איבערגעלאָזט דעם שליסל פֿון מײַן צימער אויפֿן טיש. דאָרט האָט ער אויף מיר געוואַרט מיט אַ אָנזאָג. איך האָב אױסגעשפּרײט דאָס פֿירעקיקע פּאַפּיר און געלײענט: װי אַזױ דו קומסט אין מײַן צימער אַ טרינקען אַף פֿינף אַזייגער? אַנדריאַ.
  
  
  פֿאַרשטייט זיך, האָב איך געטראַכט, האָפנדיק, אַז זי וועט מיר ווײַזן אַן אַמעריקאַנער פּאַס. דאָס איז אויך אַ פאַסאַנייטינג געשיכטע וועגן ווי זי פארבראכט איר טאָג. דערפאר בין איך ארויף ארויף, זיך פארשפארט אין מיין צימער און געשטאנען אין דער ברויכנדיקער שוידער כמעט דרייסיג מינוט. אַז, סטרושקע און טשאַנגינג מיין קליידער האט מיר צוריק אויף שפּור. איך האָב איבערגעלאָזט די דיאַמאָנדס אין דעם האָטעל זיכער ווייַל עס איז געווען צו ריזיקאַליש צו האַלטן זיי אין די צימער. איך וואָלט נישט נעמען קיין ריזיקירן אויב איך קען טאָן עפּעס וועגן אים.
  
  
  װילהעלמינא ס לוגע ר אי ז געװע ן אומבאדאר ט טרא ץ דע ם פאל ן אי ך הא ב גענומע ן . איך אָפּגעשטעלט עס איידער סליפּינג עס צוריק אין די כאָלסטער איך וואָר אונטער מיין רעקל. דערנאָך, אַ לעצטן קוק אין שפּיגל, האָב איך אַרויסגעלאָזט דאָס צימער און געמאַכט צו פאַרשליסן די טיר הינטער מיר. איך געגאנגען אַראָפּ די כאָלוויי, כאָופּינג אַז אַנדריאַ עווען וואָלט קענען צו געבן מיר אַלע די ענטפֿערס איך געדאַנק איך דארף.
  
  
  אָבער איידער איך בין דערגרייכט אין איר צימער, האָב איך פאַרשטאַנען, אַז די ציגאַרעטן האָב איך אויסגעלאָשן. איך האָב נאָך געהאט עטלעכע מאָל, אַזוי איך גענומען די ליפט אַראָפּ צו די פויע צו קוקן פֿאַר די ווענדינג מאַשין.
  
  
  דאָרטן האָט מיך דער פאַרוואַלטער געטראָפן בעת איך האָב אַרײַנגעלייגט עטלעכע גילדן און קוואַרטערס אין דעם הונגעריקן שפּעלטל פון דער מאַשין. ווי נאר איך האב געדריקט דעם קנעפל פון מיין אויסוואל, פארדראסן וואס איך האב יעצט גערויכערט די לעצטע פון מיינע ספעציעלע ציגארעטן, האט ער מיר אנגעקלאפט אויף דער אקסעלע. "אַה, מיסטער קאַרטער," ער האט געזאגט. "ווי שיין."
  
  
  'וואס איז די מעשה?' — האב איך געפרעגט, אראפגעלייגט דאס פעקל ציגארעטן. - צו געפֿינען איר דאָ. איך האב נאר אנגערופן דיין צימער אבער איך האב נישט באקומען קיין ענטפער. עס איז אַ טעלעפאָן רופן פֿאַר איר. אויב איר ווילן, איר קענען רעדן בייַ די טאָמבאַנק.
  
  
  איך געחידושט אויב דאָס איז כאָק צו געבן מיר לעצט ינסטראַקשאַנז. אפשר האט סענאטאר גאלפיעלד זיך פארבינדן מיט די קידנאפערס מיט אינפארמאציע וואס וועט טוישן מיינע פלענער. בײַם קאָונטער האָב איך זיך אָפּגעקערט צו דער קאַסירער און אויפֿגענומען דעם טעלעפאָן. "העלא, דאָס איז קאַרטער," איך געזאגט, דערוואַרט צו הערן אַ דין, טיני ווערסיע פון מיין באַלעבאָס ס סטענטאָריאַן קול. אַנשטאָט, ווער עס יז אויף די אנדערע עק פון די שורה האט געבלאזן ווי זי איז געווען רעכט אַרום די ווינקל.
  
  
  'ניק?' זי האט געזאגט. - דאָס איז אַנדריאַ. איך האב פרובירט צו פארבינדן מיט דיר א גאנצען טאג.
  
  
  'וואס מיינסטו?' זאָג איך, איגנאָרירט, וואָס האָט מיר געטראָפן ווי אַן אומגליקלעכער צופאַל. 'כל טאָג? "איך געדאַנק איך וואָלט גיין ויבן צו טרינקען אַ טרינקען אין דיין פּלאַץ?"
  
  
  "וואו?" זי האט געזאגט.
  
  
  — אין דיין צימער דא אין האטעל. פון וואנען רופט איר?'
  
  
  "צו וואַן דע דאַם," זי געזאגט. "איך האב קיינמאָל געשריבן עפּעס וועגן טרינקט. כ׳האב אײך געװאלט פרעגן, צי מיר קאנען מיטאגן צוזאמען, דאם איז אלץ.
  
  
  — האסטו נישט איבערגעלאזט א מעסעדזש פאר מיר אויפן טיש?
  
  
  'מעסעדזש?' ― האָט זי איבערגעחזרט, אױפֿגעהױבן איר קול. 'ניין, אַוודאי נישט. איך בין דאָ געווען אַ גאַנצן טאָג שמועסן מיט די ייִנגלעך און מיידלעך אין פּאַראַדיסאָ אויף וועטערשאַנס. איך האָב גענוג מאַטעריאַל פֿאַר מיין ערשטער אַרטיקל. גערעדט פון מעדיצין נוצן ...
  
  
  ― הער ― זאָג איך גיך. 'בלייבן וואו דו ביסט. זען איר אין דאַם קוואדראט אין צוויי שעה. אויב איך בין נישט דאָרט ביז זיבן, איר וועט גיין אַליין. איך דאַרף נאָך אַראַנזשירן עטלעכע זאכן דאָ אין האָטעל.
  
  
  — דו רעדסט אזוי מיסטעריעז. קען איך דיר העלפן מיט עפעס?
  
  
  "ניין, האָב איך געזאָגט. דערנאָך האָב איך זיך געענדערט. 'יא, עס איז עפּעס. וואו איז דיין פּאַס?'
  
  
  'מיין פאספארט?'
  
  
  'רעכט.'
  
  
  — כ׳האב עס איבערגעגעבן בײם קאונטער. וואס איז געשען?'
  
  
  גאָרנישט, איך געזאגט מיט גרויס רעליעף. - אבער איך וועל דיך זען ביי זיבן. כאטש דאס האב איך געהאפט.
  
  
  ווען איך האָב אויפגעהאַנגען, האָב איך געוווּסט אַז איך וועל ענדלעך באַקומען דעם קאָנטאַקט וואָס האָט מיר אויסגעהאַלטן דעם גאַנצן טאָג. ווער עס איז מיר נאכגעגאנגען קיין קרעדיט סוויס האט דאָך גוט געטאָן אין האַג. איצט זיי האָבן אַ מער אָנווינקען פּאַרטיי אין אַנדריאַ עוואַן ס צימער. א זיצונג וואס איך האב געהאפט וועט ענטפערן אסאך פראגעס.
  
  
  װע ן אי ך בי ן געװע ן אלײן , אי ן ליפט , הא ב אי ך ארויסגענומע ן װילהעלמינע . די Luger שוץ זייער רילייאַבלי, אַזוי עס איז ניט דאַרפֿן צו מאַכן לעצטע מינוט אַדזשאַסטמאַנץ. דערצו, די צינגל איז מאַדאַפייד צו צושטעלן אַ אַנדערש ציען ווי אנדערע. עס וואָלט נעמען זייער קליין צייט. דער קויל וועט פייערן דעם מאָמענט ווען איך צולייגן דרוק. אבער איך האט נישט וועלן צו נוצן עס אויב איך האט נישט האָבן צו. די מתים רעדן נישט. איך דארף ענטפֿערס, נישט ללבער.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 4
  
  
  
  
  
  די פארשפארטע טיר האט באשיצט נישט די דאַמע'ס ריינקייט, נאר דעם מערדערס אנאנימיטיע. אין דער טיר פון אַנדריאַ ס צימער, איך געהאלטן מיין אָטעם און געווארט, צוגעהערט פֿאַר די מינדסטע קלאַנג.
  
  
  ער איז ניטאָ.
  
  
  אין זאל האט זיך דער ליפט געברומט. איך פּעלץ אַ ביסל יראַטייטאַד און שיפטיד מיין וואָג פון איין פוס צו די אנדערע. ווילהעמינה איז געלעגן אין מיין האנט. עס האט אַ גוט וואָג פאַרשפּרייטונג, אַ גוט פיגור איר קען זאָגן, און עס פּעלץ גלאַט און זיכער ווען איך געדריקט מיין פינגער אויף די זייער שפּירעוודיק צינגל. ווער ס'האט געווארט אינעווייניג, איז נישט דארט געווען צו שטיפן אויף מיר די מעדאל. אבער איך וואלט זיי פארשטענדליך נישט געבען די געלעגנהייט אריינצולייגן א קויל אין מיין דונער. ― אַנדרעאַ, ― זאָג איך און קלאפ אַ װײך אין דער טיר. "עס בין איך ... ניקאַלאַס ... ניקאַלאַס קאַרטער."
  
  
  אנשטאט אן ענטפער, האב איך געהערט טריט: צו שווער פאר א פרוי און צו פארזיכטיג צו ווערן איבער אפטימיסטיש. אבער איך איז געווען ווי אַטענטיוו ווי מעגלעך. איך האָב געדריקט מײַן רוקן צו דער וואַנט פֿונעם קאָרידאָר, ווען דער שליסל האָט זיך אויסגעדרייט אינעם שלאָס. עטליכע מאמענטן שפעטער איז אראפגעפאלן דער טיר און די טיר האט זיך געעפנט. אלעס וואס איז ארויס פון צימער איז געווען א שטריק ווייסע ליכט. עס איז געווען איצט אָדער קיינמאָל.
  
  
  אָדער מיין קאָפּ איז געווען בלאָון אַוועק, אָדער ווער עס איז געווען ין איז געווען קלוג גענוג צו פאַרשטיין אַז ניק קאַרטער טויט וואָלט מיינען אַ מיליאָן פעלנדיק דיימאַנדז. איך האב געהאפט אז זיי זענען נישט האלב אזוי נאריש ווי איך האב געמיינט. ווילהעלמינא האט אנגעוויזן אויף דער ברוסט פון א פארטראגן האלענדמאן מיט א פלאקסענעם קאפ.
  
  
  זײנ ע טאמעלע ן זײנע ן געװע ן ארײנגעכאפ ט אי ן דע ר לענדלע ך פו ן זײנ ע באגי ע הויזן , אבע ר אסטרא ע הא ט זי ך ארויסגעשטעק ט פו ן הינטער ן אים . 32 אנטקעגנאיבע ר װילהעלמינע ס גליטשיק , טויטלעכ ן פאס . די אַסטראַ האָט עפּעס געשלאָגן אין אַ הונדערט יאַרדס, און עס אויך האט די מייַלע פון אַ צוועלף-סענטימעטער סאַפּרעסער, גרייט צו פאַרמאַכן אַפֿילו די שווערסטע קויל ס שאָס אויב זיי זענען אויף דער גרענעץ פון רעגע טויט. "גוטן אָוונט, מיסטער קאַרטער," האט געזאגט דער האָלענדיש מיט אַ שטאַרק גוט אַקצענט. - איך זען איר זענט גרייט פֿאַר אַלץ. אבער עס איז קיין סיבה צו דיסקוטירן זאכן אין די כאָלוויי ווי אַ בינטל פון פּראָסט גנבים.
  
  
  כ׳האב נישט געזאגט קײן װארט, כ׳האב נאר געהאלטן דעם צינגל. ארײנקומענדי ק אי ן אנדריע ס צימער , הא ב אי ך געפיל ט א ז ע ס אי ז פארשװינד ט געװאר ן דור ך ד י אנװעזנ ג פו ן ד י דאזיק ע פארומערט ע מענטשן , מי ט פארמאכט ע פנימער . דער מענטש מיט די אַסטראַ איז געווען אַסיאַן מיט אַ פול לבנה פּנים און שטראַל שוואַרץ האָר. ניט ענלעך זיין באַגלייטער, עס איז געווען גאָרנישט נאַריש אָדער שוואַך-מיינדאַד אין זיין קאַוואָנע און טשודנע בליק. װע ן ד י טיר ן הא ט זי ך פארמאכט , הא ט ע ר זי ך געמאכ ט א כמע ט אוממערקזאמ ע באװעגונ ג פו ן זײ ן קאפ .
  
  
  "איך בין צופרידן אַז איר האָט זיך איינגעשריבן אונדז פֿאַר אַ טרינקען, הער קאַרטער," ער האט געזאגט. ער האָט גערעדט ענגליש אַזוי שנעל און גענוי ווי די מענטשן פון באָמבייַ און ניו דעלי. אבער ער איז נישט געווען קיין אידן. מער ווי אַ כינעזיש מענטש, מיט פּונקט גענוג בלוט אין זיין פֿעיִקייטן צו קאַנדזשער אַרויף בילדער פון שניי-קאַפּט פּיקס און קליין בודדהיסט טעמפלען.
  
  
  "איך טאָן מיין בעסטער צו ביטע מענטשן."
  
  
  — כ׳האב אזוי געהאפט — האט דער אזיאנער געענטפערט, די אסטרא האט נאך אלץ אנגעװיזן גלייך אויף מײן ברוסט.
  
  
  ― װאָס װאַרטן מיר, קאָענװאַר? — האט דער האלענדמאן געבארקט אויף זײן מיטארבעטער.
  
  
  דער נאָמען איז געווען נעפּאַליש, וואָס געענטפערט די ערשטער פון מיין פילע פראגעס. אָבער קיין איינער האָט אויסגעזען זייער אינטערעסירט אין ענטפֿערן אויף די איבעריקע פֿראַגעס.
  
  
  "מיר וועלן וואַרטן ביז הער קאַרטער וועט אַרויסציען די בריליאַנטן," האָט קאָענוואַר געזאָגט אָפן, זיין פּנים אַ ליידיק מאַסקע, קאַלט און אויסדרוקן.
  
  
  — דימענטן ? ― האָב איך איבערגעחזרט.
  
  
  # — האסט איהם געהערט , — האט געזאגט דער האלענדמאן , יעצט נערוועז און ווייניגער זיכער . ער האט נאר געהאט מיט פליישיקע פויסטן, קײן װאונדער איז ער געװען אומבאַקוועם. "דאָס איז רעכט, הער קאַרטער," האָט קאָענוואַר געענטפערט. "עס וואָלט ראַטעווען מיר אַ פּלאַץ פון צייט ... און אַ פּלאַץ פון ינקאַנוויניאַנס פֿאַר איר אויב איר נאָר פּולד אויס די שטיינער אַזוי איך קען פאַרענדיקן דעם אָפּמאַך און לאָזן."
  
  
  איך האב געפרעגט. ― װאָסער דרך איז דאָס?
  
  
  זײַן פּנים האָט זיך צעבראָכן אין אַ שמייכל. עס איז געווען די ערגסט זאַך ער קען טאָן. זיין פאַנגז זענען פיילד אַראָפּ צו אַ דאַגער-שאַרף ברעג: פוטידזש פון אַ דריט-קורס גרויל פילם, גראף דראַקולאַ פון די מזרח.
  
  
  "קום אויף, הער קאַרטער," האָט קאָענוואַר געזאָגט. "איר טאָן נישט וועלן צו שטאַרבן פֿאַר בלויז אַ ביסל דיימאַנדז, טאָן איר?" איך בין זיכער אז דער גוטער סענאטאר גאלפיעלד וועט קענען זאמלען נאך געלטער צו ענדליך אויסלייזן די קינדער. אַזוי לאָזן אונדז ויסמיידן ומנייטיק בלוט פאַרגיטונג.
  
  
  ענטפער צו אן אנדער קשיא. ער האָט געוואוסט אַז איך בין גאָלפיעלדס שליח. אבער אויב ער איז געווען אַ שליחים פון די שערפּאַס, עטלעכע וויכטיק אַספּעקץ פון די העסקעם זענען אָוווערלוקט, אַרייַנגערעכנט די גאָלפילד קינדער. אויב איך וועל זיי יעצט איבערגעבן, וואלטן די שערפאס מעגליך פארלאנגען נאך און נאך דימענטן. און אויב ער איז נישט געווען קיין שערפא, האב איך נישט געמיינט, אז עס וועט מיר גרינג זיין צו דערקלערן פאר די פארצווייפלטע רעוואלוציאנערן, אז די אויסלייזונג איז געגנבעט געווארן דורך א פעטער האלענדמאן און האלב נעפאלער, זייער ענליך צו א וואמפיר.
  
  
  איך האב געמוזט ברענגען זיי צו רעדן א װײל. "און אויב איך טאָן ניט געבן אַרויף די דזשולז וואָס איר טראַכטן איך האָבן, וואָס דעמאָלט?"
  
  
  קאָענוואַר האָט ווידער אַ שמײכל געטאָן, פּאַמעלעך אױפֿגעשטאַנען אױף די פֿיס. זײ ן קערפער אי ז געװע ן שמאלע ר או ן װײם . זיין קאַץ-ווי מווומאַנץ רימיינדיד מיר פון האר צדזשאָען, מיין קאַראַטע ינסטראַקטער.
  
  
  'וואָס דעמאָלט?' — ער האט מיט אײן פינגער אנגעקלאפט דעם אסטרא׳ם פאס. "די אַמייזינג געצייַג קומט מיט פינף סופּער-שנעל טשאַקס. אויב איך ציען די צינגל, העלפט פון איר וועט זיין בלאָון צו די טיר, געלאזן דיין לעגס אין פּלאַץ. איר פֿאַרשטײט?'
  
  
  "גרויס," איך געזאגט.
  
  
  — לאמיר אויפהערן טענהן. שטיינער ביטע.
  
  
  — װער האט דיך געשיקט ?
  
  
  — װאס מאכט עס אײך , מיסטער קארטער ?
  
  
  זײ ן שטי ם או ן זײ ן גאנצ ע שטימונגע ן הא ט זי ך פונאנדערגעקלאפ ט מי ט א װאקסנדיקע ר פעסטיקײט , או ן זײ ן פינגע ר הא ט זי ך נערװעז ל זי ך געגלײ ט איבער ן צינגל .
  
  
  "איר געווינס," איך געזאגט, טראכטן צו זיך, "דו ביסט אַ גרעסערע ממזר ווי איר אלץ געוואוסט." איך האָב אַװעקגעלײגט װילהעלמינה און מיט דער פֿרײַער האַנט אַרײַן אין מײַן רעקל אַרײַן, װי איך װאָלט געװאָלט נעמען די בריליאַנטן פֿון דער אינערלעכער קעשענע.
  
  
  ווי עס אָדער נישט, עס וועט זיין קיין מער ענטפֿערס. ווען קאָענוואַר האָט אָנגעוויזן זײַן רעוואָלווער אין מײַן ריכטונג, האָב איך געמאַכט אַ גיך באַוועגונג פֿון מײַן האַנטגעלענק, אַזוי אַז אין אַ שפּאַלטן רגע האָב איך געהאַט הוגאָ אין דער האַנט און איך בין אַראָפּגעפֿאַלן אויף די קני. איך ראָולד איבער ווי די אַסטראַ האט ארויס אַ יקספּלאָוסיוו פּלאַצן פון פייַער. דער קויל איז געווען ווייט פון איר ציל, אבער הוגא האט געשלאגן דעם בול-אויג, עס איז נישט געווען קיין צווייפל דערויף.
  
  
  דער האָלענדיש האָט זיך צוגעלאַכט צו מיר, ציטערנדיק, געמאַכט איין קאָנוואַלסיווע באַוועגונג נאָך דער אַנדערער. מייַן וואַרפן איז געווען שווער און דעדלי. הוגאָ האָט זיך אַרױסגעכאַפּט פֿון זײַן האַרצן, װי אַ שפּילקע, װאָס האָט געהאַלטן אַ פֿלאַטערל צוגעקלעפּט אױף פּאַפּיר. מיט בײדע הענט האט דער פלאקסענער קאפ געפרואװט ארויסציען די האר, אבער בלוט האט זיך שוין ארויסגעגאסן פון אים װי א גײזער, אנגעפילט דעם פארנט פון זײן העמד מיט בלאזען און רויטע פום.
  
  
  ער איז צוזאמגעפאלן ווי א שמאטע ליאַלקע, וואס האט פארלוירן די שטאפעניש, די אויגן האבן זיך אויסגעדרייט אינעווייניג, ווי זיי וואלטן געשלאגן אין אן אומאפעטיגישן און בלוטיקן קאסע. אָבער קאָענוואַר האָט זיך גאָר ניט אינטערעסירט אין דעם. ער האָט ווידער געצויגן דעם צינגל און איך האָב געהערט די כיס פון אַ הייס קויל ברענען כּמעט דורך די אַרבל פון מיין רעקל.
  
  
  דער קלײנער מענטש איז געװען נערװעז, באזונדערס װײל איך האב נישט געװאלט באנוצן װילהעלמינה. איך האָב נאָך געוואָלט, אַז ער זאָל לעבן, ווײַל איך האָב געוווּסט, אַז ער קען מיר געבן אַ סך מער אינפֿאָרמאַציע, בעת זײַן צונג איז נאָך אין באַנוץ, ווי ווען איך וואָלט אַרויסגעשלעפּט זײַן גאַנצן רעדע־צענטער פֿון זײַן מויל. א װײל בין איך געװען זיכער הינטערן בעט. קאָענוואַר איז קריכן פאָרויס, מיט פּינטלעך באַוועגונגען צוזאמען דעם אַלט, פאַרקרימט דיל. "
  
  
  איך בעט. ― „קאָמפּראָמיסן, קאָענװאַר, לאָמיר שטימען!
  
  
  ער האט נישט געענטפערט און געלאזט רעדן פאר זיך זײן אסטרא. דער פאַלשער וואַלטער האָט ווידער געשפּילט, און דער שפּיגל לעבן בעט האָט זיך צעבראָכן אין הונדערטער שארפע שטיקלעך. איך וואָלט האָבן צעבראָכן אין ווי פילע ברעקלעך ווי באַלד ווי איך גאַט אונטער זיין שורה פון פייַער. אזו י הא ב אי ך ניש ט געהא ט קײ ן ברירה , װ י צ ו ברענגע ן װילהעלמינע . אַימעד אויף איר גלאַט בלוי-שוואַרץ שטיל, איך פּולד דעם צינגל. פּונקט הינטער קענוואַר, ווייניקער ווי צוויי אינטשעס העכער דעם קאָפּ, האָט זיך באַוויזן אַ לאָך אין דער וואַנט.
  
  
  ע ר הא ט זי ך גענומע ן או ן זי ך געגלײ ט הינטער ן לאק־טיש , פרוב ט זי ך דערנענטער ן צ ו דע ר טיר . איך האב מורא געהאט נאכאמאל צו ניצן ווילהעלמינה; ז ײ האב ן מורא , א ז דע ר האטעל־ארבע ט װע ט הער ן װא ס ע ס אי ז געשען , אי ן זײע ר מעכטיקע ר או ן לײכטיקע ר אינסטיטוציע . אבער יעצט האט קענוואר אויסגעזען דערשראקן און אינעווייניג געצויגן מסקנות. צום דריטן מאל אין אזויפיל מינוט האט די אסטרא קרעכצן מיט גיהנוםן עקזיסטענץ, און די ווילהעלמינא איז מיר ארויסגעפלויגן פון די הענט.
  
  
  — אט נעם די בריליאנטן!
  
  
  איך האב זיך געבעטן, זיך געחידושט צי ער איז אזוי פארצווייפלט און זשעדנע מיר צו גלייבן א צווייט מאל.
  
  
  ער האט געגלויבט.
  
  
  לאנגזאם און ציטערנדיק בין איך זיך אויפגעשטעלט און געגאנגען צו אים מיט א גאר שווערן גאַנג. ער האט געהאלטן די ביקס שפּיציק צו מיין קאַסטן. ― הײב אױף די הענט ― האָט ער געזאָגט, גאָר נישט אָטעם.
  
  
  װע ן אי ך הא ב זי ך דערנענטער ט הא ב אי ך געטא ן װ י מע ן הא ט אי ם געזאגט . אָבער ווען קאָענוואַר האָט זיך דערגרייכט צו מיין רעקל, ווילנדיק אויספאָרשן פיל מער ווי נאָר די טייערע זייַדן אונטערשעפּן, האָב איך געשלאָגן מיט דער לינקער האַנט און געקריצט די פינגער. אַרום זיין האַנטגעלענק, שטופּן די אַסטראַ ס פאַס אַוועק פון מיין קאַסטן און צו דער ערד.
  
  
  ער האט ארויסגעלאזט א פארװאונדערט ברומען און דאס געװער האט זיך אויסגעגליטשט פון די פינגער. דא ן הא ט ע ר זי ך געפרואװ ט זי ך ארויסברענגען , כמע ט פארפעל ט ד י װירקונ ג פו ן דע ם סא־נאל־טשי־קי , א קלאפ ט מי ט דע ר שענ ט פו ן א מעסער , װא ס הא ט זא ל זא ל שוי ן זײ ן קעפל . איך בין אָבער נישט געגאַנגען ווײַטער ווי אַ בליק אויף דער זייט פֿון זײַן מאַסקיאַלער האַלדז.
  
  
  דעמאָלט עס איז געווען קאָענוואַר ס קער צו יבערראַשן מיר. ווען כ'האב אים ארויפגעכאפט אין די גרויםן, האט ער זיך צוריק געדריקט און געמאכט איינע פון די שנעלסטע שפרינגן וואס איך האב אמאל געזען.
  
  
  איך האָב צוריקגעצויגן דעם קאָפּ אַזוי אַז די פינגער פונ פוס זיין שוך האָט אָנגערירט די לופט און נישט מיין האַלדז און גאָמבע. אין קיין פאַל, ער פאַרפאַלן די מייַלע פון זיין אַסטראַ. אבער ער האט ניט טאַקע דאַרפֿן עס. קאָענוואַר איז געווען גלייַך באָקע מיט זיין געווער און פיס און שלאָגן ווידער, דאָס מאָל מיט אַ פליענדיק צוריק בריק. אויב ער וואלט מיך געשלאגן, ווען איך וואלט זיך נישט אומגעקערט אין דער לעצטער מינוט, וואלט ניק קארטערס מילץ אויסגעזען ווי א זאק ארבעס. אבער ווידער ער מיסט די ציל. אי ך הא ב אויפגעהויב ן ד י האנט , מײ ן האנ ט הא ט זי ך פארװאנדל ט אי ן א טויטלעכ ן או ן פארבלענדנדיק ן שפּיז ן פו ן צװ ײ פינגער . כ׳האב אנגערירט די אויגן און ער האט ארויסגעלאזט א דערשטיקט װײטיק.
  
  
  דערנאָך האָט ער אַ געשלאָגן די קני און מיך אַ קלאַפּ געטאָן אויף דער שפּיץ פון מיין גאָמבע. איך האָב געמײנט, אַז איך האָב געהערט אַ בײן כראָמטשען, װען איך האָב זיך צוריק צוגעבויגן, געשאָקלט מיטן קאָפּ און געפּרוּװט צוריקצוקומען מײַן באַלאַנס. קאָענוואַר איז שוין געווען ביי דער טיר, ווײַל ער האָט, משמעות, בדעה צו אָפּלייגן די סעסיע ביז אַ צווייטן באַזוך, אלא ווי צו האַנדלען מיט מיר דאָרט און דאַן אויף אייביק. עטלעכע מאָומאַנץ שפּעטער איך געווען בייַ די טיר, דער פּאַניק ריטם פון פליסנדיק עקאָוינג אין מיין אויערן. איך בין אַרײַן אין קאָרידאָר.
  
  
  עס איז געווען ליידיק.
  
  
  'אוממעגלעך.' איך האב שטילערהייט געשאלטן צו מיר. דער גאם איז מיט א מאל געװארן גענוג שטיל צו הערן א שטיפט פאלן. אי ך בי ן געלאפ ן אי ן דע ר רײ ע פו ן זײ ט צ ו זײט . אבער קענװאר איז אװעק.
  
  
  ווי אַזוי דער מענטש איז פאַרשווונדן אָן אַ שפּור, איז געבליבן אַ מיסטעריע. זײנ ע פארבינדונ ג או ן מאטיוו ן זײנע ן פארבליב ן א משונהדיק ע רײ ע אומ ־ געענטפערט ע פראגן . איך האָב אָבער געקאָנט זײַן גאָר זיכער אין אײן זאַך: קאָענװאַר װעט זיך אומקערן, צי איך האָב עס ליב אָדער נישט.
  
  
  עס איז מיר שווער געווען צו קלאפען אויף אלע טירן און פרעגן צי איך קען זוכן די צימערן. אין קיין פאַל, קיין איינער איז געווען אינטערעסירט אין דעם ראַש וואָס קומט פון אַנדריאַ 'ס צימער, כאָטש איך אנגענומען אַז רובֿ פון די האָטעל געסט זענען שוין געזעסן ביי די קאַונטלאַס טישן אַרום די שטאָט פֿאַר מיטאָג. דערפאר בין איך צוריקגעקומען אין איר צימער און שטילערהייט פארמאכט די טיר הינטער מיר.
  
  
  דער האָלענדיש איז געלעגן אַ צעקראָכן אויף דער פּאָדלאָגע, װי אַ גענוצט פּאַפּירענעם טיכל, און דער צימער האָט געשמעקט פֿון דעם רײכערן ריח פֿון בלוט, שיסער און שרעק. אי ך הא ב געעפנ ט דא ם פענצטע ר פו ן הערענ ־ גראכט , או ן הא ב געהאפט , א ז דע ר געשטאנק ן פו ן װאסע ר װע ט פארשרײב ן ד י מערקבאר ע ריחות ן פו ן גװאל ד או ן טויט .
  
  
  אויב איך קען טאָן עפּעס וועגן אים, אַנדריאַ וואָלט נישט וויסן אַז עפּעס ומגעוויינטלעך איז געטראפן. אבער ערשטער איך געהאט צו באַקומען באַפרייַען פון דעם גוף.
  
  
  פארשטײ ט זיך , א ז דע ם מאן ס קלײדע ר הא ט געהא ט אוי ף זײ ן האלענדישע ר לײבל . אבע ר זײנ ע קעשע ן זײנע ן געװע ן לײדיק , א חו ץ פו ן א פעק ל ציגארעט ן או ן עטלעכ ע גילדן . ער האט גארנישט געהאט צו אידענטיפיצירן, און איך האב פארדעכטיגט אז קאענוואאר האט אויפגענומען דעם בחור דא אין אמסטערדאם.
  
  
  ― נאַרישער ממזר, ― האָב איך געשעפּטשעט, קוקנדיק אױף דעם בלוט־געװײקטן פראָנט פֿון זײַן העמד. איך געהאלטן זיין גוף פּינד צו די שטאָק מיט איין האַנט בשעת איך פּולד הוגאָ פון זיין לייפלאַס גוף. פֿינצטערנדיק בלוט האָט זיך געפֿלאָסן אין ברוסט. זײ ן הויט האט שוין געהאט אנגענומען א פארװאקםן, קראנקן־גרין שײן, און זײנע נאסע הויזן און בלוט־לאזע אויסזען האבן מיר כמעט באדויערן דעם אומזיסט פון זײן טויט. ער האָט דערפֿון גאָרנישט געװוּנען. קאָענוואַר האָט זיך גאָר ניט פֿאַראינטערעסירט מיט דעם, וואָס מיט אים איז געשען.
  
  
  אבע ר איצ ט הא ט אפיל ו דע ר דאזיקע ר לעבעדיקע ר קערפער , געמוז ט פארשווינדן . אי ך הא ב דערזע ן א פײע ר טיר , בײ ם ענדע ם פו ן גאם , או ן הא ב אנגעהויב ן שלעפ ן דע ם מענטש ן קערפע ר צ ו דע ר טיר , ני ט אכטונ ג צ ו דע ם רויט ן מארק , װא ס דע ר מענט ש הא ט איבערגעלאז ט אויפ ן שטאק . אַמאָל דער גוף איז ניטאָ, איך וועט ריין אַרויף די באַלאַגאַן. דא ס אי ז ניש ט געװע ן עפע ס צ ו איבערלאז ן פא ר דע ר דינסט . צום גליק, איז קיינער נישט אַרױסגעקומען אין קאָרידאָר, װען איך האָב אים געשלעפּט צו דער פֿײַער־טיר. איך האב עס געעפנט און ארויסגעצויגן.
  
  
  צען מינוט שפעטער איז ער געלעגן אויפן דאך פונעם אמבאסי האטעל אין א הויפן אלטע קליידער. זיי וועלן אים דאָרט געפֿינען, אָבער מיסטאָמע לאַנג נאָך איך בין לינקס אמסטערדאם. שלאָף גוט, האָב איך ביטער געטראַכט. איך געגאנגען צוריק און סליפּט צוריק אין אַנדריאַ ס צימער.
  
  
  איך האב געמוזט רייניקן דאס גאנצע בלוט אן אזא ניסימדיקן רייניקן. אַזוי איך נאָר געוויינט זייף און וואַסער צו באַקומען באַפרייַען פון די ערגסט סטאַינס. איך האב עס אפילו נישט געטון, ווייל די פלאץ האט אויסגעזען ווי א שלאכטפעלד. איך דעמאָלט ריפּלייסט די צעבראכן שפּיגל מיט איינער פון מיין צימער. ענדליך האב איך אריבערגעטראגן דעם לאק־טיש צום קויל־לאך אין דער װאנט, ארײנגעלײגט אין קעשענע קאענװאאר׳ס אַסטרא און פארזיכטיק אונטערזוכט װילהעלמינה.
  
  
  דער קויל פֿון דער אַסטראַ האָט עס נאָר געגריסט און אָפּגעשפּרונגען פֿונעם לאַנגן ספעציעלן הויך־דרוק פֿאַס. איך אָפּגעשטעלט די Bomar ווייזער און איז געווען צופרידן אַז עס איז נאָך אין אַזאַ גוט צושטאַנד. איך האב געהאט ווילהעלמינא פאר מער יארן ווי איך וויל וויסן אדער קענען געדענקן. און איך האָב זי נישט געוואָלט פֿאַרלירן, בפֿרט איצט, ווען די שליחות איז קוים אַוועק פֿון דער ערד.
  
  
  פארן ארויסגיין פונעם צימער האב איך אויסגעגליטשט מיין בונד און דורכגעלאפן א קאם דורך די האר. ד י אװעקפאר ן הא ט אויסגעזע ן גוט . ניט זייער גוט, געדענקען, אָבער איך האט נישט טראַכטן אַנדריאַ עווען וואָלט באַמערקן אויך, אַחוץ די מעבל איז אריבערגעפארן. אויסערדעם, האט זי נישט געהאט קיין וועג צו וויסן אז עפעס איז דא אומגעקומען.
  
  
  איך האב פארמאכט הינטער מיר די טיר און אראפגענומען דעם ליפט צום פויער. כ׳האב נאך געהאט גענוג צײט צו גײן קײן דאם פלאץ, זי אויפנעמען און צוזאמענגן עפעס צו עסן. איך האף אז די איבעריגע נאכט איז געווען שטיל און פרידלעך. און אָן אינצידענט.
  
  
  
  
  קאפיטל 5
  
  
  
  
  
  "איר וויסן," זי געזאגט, "איר זענט פיל געשמאַקער ווי נעכטן ס רייַז טיש."
  
  
  - אַזוי איר נאָך ווי ינדיאַן עסנוואַרג?
  
  
  "איך בעסער איר, קאַרטער," אַנדריאַ געזאגט.
  
  
  "דאָס איז שטענדיק גוט צו הערן," איך געמורמלט. איך האָב זיך אַרויפֿגעקלאַפּט אויף מײַן רוקן און געכאַפּט אַ פּאַפּיראָס. אַנדריאַ איז קראָלד אויף שפּיץ פון מיר און געלייגט איר קאָפּ אויף מיין קאַסטן. "עס איז אַ שאָד איך האָבן צו לאָזן דעם נאָכמיטאָג."
  
  
  — האט זי געפרעגט. - 'פארוואס?'
  
  
  "געשעפט אַגרימאַנץ.
  
  
  "וואָס פֿאַר אַ געשעפט איז דאָס?"
  
  
  'ס 'איז נישט דיין ביזנעס.' — כ׳האב געלאכט און געהאפט אז זי װעט פארשטײן.
  
  
  זי האט עס געמאכט. זי איז פאקטיש געווען גאַנץ צופרידן מיט איר סיטואַציע, איר הויט נאָך פייַכט און ראָזעווע פון די שייַנען פון אונדזער לאָוומייקינג. ז י הא ט מי ך געהאלט ן א האלבע ר נאכט , אבע ר פארברענגע ן מי ט אי ר נאכ ט אי ז געװע ן א ס ך אנגענעמע ר װי , זאג , קענװאר , אדע ר זײ ן פארשאלטענע ר באגלייטער .
  
  
  ― װוּהין גײסטו װײַטער, אָדער לאָז איך נישט וויסן? ― האָט אַנדריאַ פֿינצטערניש.
  
  
  "אַלץ ווייזט מזרח," איך געזאגט. איך האָב אַרױסגעשלאָסן די פּאַפּיראָס אין אַשקעסטל און זיך אױסגעקערט צו איר פּנים. מײנ ע הענ ט האב ן זי ך ארומגערינגל ט אוי ף או ן אראפ . עס איז געווען אַ כינעזיש ליאַלקע, אַלע ראָזעווע און פּאָרצעלייַ; וויציקייַט און שיינקייט ניטלי פּאַקידזשד ווי אַ טאַלאַנט. איך קען נישט אַנטקעגנשטעלנ זיך אַנפּאַק עס אַלע ווידער צו באַווונדערן די אינהאַלט. פּלוצעם איז איר צונג געװען אומעטום און אײדער איך האָב געװוּסט װאָס ס'טוט זיך, בין איך געלעגן שװער אױף איר, אַרײַנגעשטויסן טיף אין איר אוצר.
  
  
  "זיסט איר צוריק צו פּאַראַדיסאָ פֿאַר מער ינטערוויוז?" איך געפרעגט אַ שעה שפּעטער ווען זי געקומען אויס פון די שפּריץ. "אפֿשר איז דאָס אַ גוטע געדאַנק," האָט אַנדריאַ געזאָגט, ווען איך האָב איר רוקן אויסגעטריקנט, כעזיטענדיק בײַם דערזען די ווייכע קורוועס פֿון אירע הינטן. "דאָס איז ווו רובֿ פון זיי הענגען זיך צו מאַכן קאָנטאַקט ... אָדער זאָל איך זאָגן, צו מאַכן אַ העסקעם. און זיי טאָן ניט האָבן צו רעדן צו מיר בשעת זיי זענען אין זייער אייגן סוויווע.
  
  
  "איך קענען נעמען איר אין אַ טאַקסי אויב איך בין געגאנגען צו קויפן אַעראָפּלאַן טיקיץ."
  
  
  'גרויס. עס סאַוועס מיר אַ פּלאַץ פון צייט, "זי געזאגט. "אָבער וועט איר נישט האָבן פרישטיק איידער איר גיין?"
  
  
  "נאָר קאַווע."
  
  
  נאָך אַלע גוואַלד און סאַפּרייזיז פון די פריערדיקע נאַכט, די לעצטע פרישטיק אין אמסטערדאם איז געווען דער בעסטער סטימולאַנט איך קען ימאַדזשאַן. נאָר זיצן דאָרט אַריבער אַנדריאַ איבער אַ סטימינג גלעזל פון קאַווע געמאכט מיר ליבע איר אַזוי פיל אַז איך איז געווען כּמעט דערשראָקן. עס וואָלט געווען פיל מער עלנט אָן איר. אָבער דאָס איז נישט ווי מיין לעבן געארבעט, און עס איז גאָרנישט איך קען טאָן וועגן אים. אַזוי איך געפרוווט צו שטעלן אַנדריאַ עוואַן אויס פון מיין מיינונג דער מאָמענט איך גאַט אנגעטאן און כאַגד איר פֿאַר וואָס קען זיין די לעצטע מאָל.
  
  
  זי האט אלײן נישט אויםגעזען צו גליקלעך. — װעםטו װידער אפשטעלן בײ אמסטערדאם אויפן װעג צוריק? — האט זי געפרעגט בשעת מיר האבן געװארט אויפן ליפט.
  
  
  "איך בין נישט זיכער," איך געזאגט, "אַזוי איך קען נישט צוזאָג איר עפּעס. אבער אויב איך קום צוריק אַהער און איר זענט נאָך דאָ ... "
  
  
  "דערנאָך מיר וועלן האָבן טישן פון רייַז צו פייַערן ווידער," אַנדריאַ געזאגט מיט אַ שמייכלען אַז זי סימד צו זיין סטראַגאַלינג צו האַלטן אין פּלאַץ. דערנאָך האָט זי צוגעדריקט איר פֿינגער צו מײַנע ליפּן און זיך גיך אַװעקגעקוקט.
  
  
  ארויסגעגאנגע ן פו ן האטעל , זענע ן מי ר ארײנגעגאנגע ן אי ן דע ם ליכטיק ן בוזעם ן פרײלינ ג אינדערפרי . די לופט האט געפינצטערט און געשמעקט מיט פּאַסירונג און יקסייטמאַנט. אַנדריאַ האָט אָנגעכאַפּט מיין האַנט, ווי זי וואָלט מורא געהאַט מיך צו פאַרלירן. פּלוצלינג, האַלב וועג אַראָפּ דעם טראָטואַר, זי ווי צו פאַרלירן די פֿיס. זי האט געדריקט און איך האב זי געכאפט זי זאל נישט פאלן. דעמאָלט איך געזען אַ העל רויט בלום בליען אויף איר אַקסל.
  
  
  ― ניק, ביטע... ― האָט זי אָנגעהױבן. דערנאָך האָט זיך אירע אויגן פֿאַרמאַכט און זי איז צוגעפֿאַלן אויף מיר ווי אַ טויטע וואָג.
  
  
  איך האב נישט געהאט קיין צייט צו וויסט. איך האב זי געצויגן הינטער א פארקערטן אויטא און מיט מיין בליק געזוכט די דעכער איבער גאנץ הערענגראכט. עפּעס מעטאל האָט געבליצט אין דעם ליכטיקן מאָרגן זונשייַן, און ופגעקאָכט שיסער האָבן זיך געקלונגען איבערן קאָפּ.
  
  
  דער טיר האט זי געזען פאלן. ער איז געלאפן איבער דער גאס ווען איך האב אים געשריגן ער זאל זיך באהאלטן ווייל עס איז געווען א סנייפער אויף איינעם פון די דעכער איבער דער גאס.
  
  
  — רופן אן אמבולאנס — האב איך געשריגן. — מ׳האט זי דערשאסן. איך געקוקט אויף אַנדריאַ. די אויגן זײנען נאך געװען פארמאכט און דער קאליר איז פארשװאונדן פון איר פנים. איצ ט אי ר אטעמ ן אי ז געװע ן צעשטערט , או ן בלוט ט הא ט װײטע ר געלאפ ן פו ן דע ם מיאוס ן װאונד , אוי ף אי ר פלײצע .
  
  
  אין דעם פונט איך קען טאָן ביסל מער ווי פּרובירן צו באַקומען צו די אנדערע זייַט פון די גאַס. איך האָב ניט קיין צווייפל אַז דאָס איז מיין פרייַנד פון נעפּאַל און אַז זיין ציל איז נישט אַזוי קלאָר ווי ער האט געהאפט. כ׳האב אים נישט געװאלט לאזן װידער פון מיר אנטלאפן, נישט מיט אנדרײס בלוט אויף די הענט און אפשר אפילו איר לעבן, פאר װעלכן ער האט געמוזט ענטפערן.
  
  
  דער שמאלער פּענא בריק איז געווען דער איינציקער וועג צו באַקומען צו דער אַנדערער זייט פונעם קאַנאַל. איך בין געבליבן ווי נידעריק ווי מעגלעך, כאָטש איך בין געבליבן אַן גרינג ציל. הינטער מיר האָט זיך געהערט דער צווייטער קלאַנג פֿון אַן אַמבולאַנס־סירענע, וואָס האָט זיך געיאָגט צום אַמבאַסאַדע-האָטעל; דאָס און די ופגעקאָכט געשרייען פון אַ געשווינד צונויפקום מאַסע. אי ך הא ב אי ך געצויג ן איבע ר דע ר בריק , או ן זי ך געמאכ ט בשלום , אוי ף דע ר צװײטע ר זײט . איינער האט מיר אויסגעשריגן א ווארענונג ווען נאך א קויל האט געטראפען אויפן טראָטואַר אויף מיר לינקס, שיקט שטיקער רוקשטיינער פליענדיק אין דער לופטן.
  
  
  א רגע שפעטער בין איך געלאפן ארויף די טרעפ פון קאנאל הויז. צומ גליק, די טיר איז געווען אָפֿן. עס איז געווען אַן אָפיס בנין און עס גענומען מיר אַ ביסל בשעת צו באַקומען צו די שפּיץ שטאָק. ד י טיר , װא ס הא ט געפיר ט צו ם דאך , אי ז געװע ן פארשפארט ן פו ן אינעװײניק , װא ס הא ט געמײנט , א ז קאענװאר , אדע ר אפש ר אײנע ר פו ן ד י ארטיקע ר מערדער , װא ס ע ר הא ט זי ך אנגענוצט , הא ט ניש ט גענוצ ט דא ם הויז , צ ו דערגרײכ ן ד י רײ ע פלאכ ע דעכער .
  
  
  ווילהעלמינה האט זיך צוגעכאפט אין מיין ארעם און זיך געפילט ווארעם און טרייסט. אי ך הא ב צוריקגעצויג ן דע ם ריגל , או ן געעפנ ט ד י טיר , װ י שטילער . זונשייַן שטראָם אין צוזאמען מיט די בלערינג סירענע פון אַן אַמבולאַנס אַריבער די קאַנאַל אין פראָנט פון די אַמבאַסאַדע האָטעל.
  
  
  אײַל זיך, דו ממזר, באַװײַז זיך, האָב איך געטראַכט, אַרױסקריכנדיק אַפֿן פֿלאַכן, אַספאָלטישן דאַך. אין דער זעלבער מאָמענט האָט אַ קויל דורכגעקראָכן אַ ציגלען קוימען ווייניקער ווי אַ האַלבן מעטער אַוועק פון מיר. איך האָב זיך אַראָפּגעלאָזט אויפן דאַך און אָנגעהויבן קריכן פאָרויס. קאָענוואַר איז ניט געווען קענטיק, כאָטש איך געוואוסט פון וואָס זייַט דער שיסער איז געווען געשלאגן. ער האט מיך געזען, אבער איך האב אים נאך נישט געפונען. איך האט ניט טאַקע ווי מיין וואַלנעראַביליטי, אָבער עס איז געווען קליין איך קען טאָן ביז איך געכאפט עס צוזאמען די בלאַנק שוואַרץ שטיל פון מיין ווילהעלמינה.
  
  
  דאן האב איך געהערט דעם קלאנג אויף וואס איך האב געווארט, די קלאנג פון טריט וואס לויפן גלייך הינטער מיר. איך האב מיך אראפגערוקט און ארויסגעקוקט איבערן ראנד פון קוימען. דאָס איז טאַקע געווען קאָענוואַר, אָנגעטאָן אַלץ אין שוואַרצע, ליידיג און אומזיסט ווי אַ דזשאַגואַר. איך האב אויפגענומען ווילהעלמינא, געצילט און געשאסן...
  
  
  אבער דער דאזיקער חוצפהדיקער ממזר האט זיך אפילו נישט אפגעהאלטן. ס׳האט אויסגעזען, װי א קויל האט אים געגרײצט אין שאַרבן, אבער קענװאר האט אפילו נישט רעפלעקסיװ אויפגעהויבן די האנט צום קאפ.
  
  
  איך בין אים נאכגעלאפן און געבליבן אזוי נאנט צו אים ווי מעגלעך. ער האָט געטראָגן אַ 12-שאָס מאָססבערג, דער נאָרמאַל ביקס פון פילע אמעריקאנער פּאָליצייַ דיפּאַרטמאַנץ. אבער ער האט, משמעות, געמאכט עטלעכע ענדערונגען צו עס, זינט די שיסוואַרג וואָס ער געוויינט איז געווען מער ווי אַ M-70 מאָרטער קייַלעכיק.
  
  
  קאָענוואַר האָט זיך געגליטשט איבער אַ שפּיצל איבער צוויי דעכער. זײַן מאָסבערג האָט געבליצט אין דער ליכט, דערנאָך האָט דער קלאַנג געקלונגען ווי אַ שטאלנער צאַפּן: פּאָק, אויף מיר לינקס. איך טויב צוריק, אָבער זיין ציל איז נישט האַלב ווי גוט ווי זיין קאַראַטע סקילז. אין דעם מאָמענט איך קען נאָר פרייען זיך דערמיט.
  
  
  איך האָב אָנגעטאָן דעם צינגל אויף ווילהעמינאַ. איר סטאַקאַטאָ געזונט איז מיד נאכגעגאנגען דורך אַ קרעכץ פון פּלוצעמדיק ספּאַסמאָדיש ווייטיק. מייַן בלוט אנגעהויבן צו קאָכן ווי איך איינגעזען אַז איינער פון מיין בולאַץ האט לעסאָף שלאָגן זייַן ציל. קאָענוואַר האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט צו דער האַנט, פּרוּװנדיק אָפּשטעלן דאָס בלוטיקן. ער האט אויפגעהויבן דעם מאססבערג צו דער באק. אבער מיט בלויז איין האַנט לינקס אין קאַמף, די קויל מיסט און ריקאַשיטיד פון איין דאַך צו אנדערן אין אַ סעריע פון היציק יקספּלאָוזשאַנז.
  
  
  דערנאך איז ער װידער געלאפן װי א שװארצער פאנטער, פרובירט אנטלויפן. איך בין אויפגעשפרונגען און געלאפן נאך אים, מיין פינגער האט שטארק קוועטשט די צינגל פון ווילהעלמינה. קאָענוואַר איז געווען שנעל, אָבער מער ווי דאָס, ער איז געווען ינקרעדאַבלי פלינק. װע ן אי ך הא ב געשאס ן נא ך א שיס , אי ז דע ר מענט ש ארויפגעשפרונגען , צװיש ן צװ ײ הײזע ר או ן אי ז פארשװונד ן געװאר ן הינטער ן קורצע ר פארשראקענע ר רער . ווען איך בין געקומען צום ראַנד פון דאַך, האָט מען אים מיט מאָסבערג אין ערגעץ ניט געזען. אי ך הא ב זי ך אפגעשטעלט , גענומע ן ד י פיר ן או ן געשפרונגען . פֿאַר אַ מאָמענט איך ימאַדזשאַנד אַ שלעכט קראַשט, מיוטאַלייטיד ניק קאַרטער אויף די גאַס אונטן. מייַן פֿיס סליפּט אַוועק די ברעג. איך האט מיין וואָג פאָרויס צו באַקומען אַ בעסער קאַפּ אויף די דאַך. די דאַך טיילז קראַשט און שלאָגן די גאַס אונטן מיט די געזונט פון מאַשין ביקס פייער. אָבער איך האָב עס געמאַכט, פּונקט אין דער צייט צו זען מיין שטיינערייַ פאַרשווינדן הינטער אַ צינקער טיר וואָס האָט בלי ספק געפירט צו דער גאַס אונטן.
  
  
  אין ווייניקער ווי צוואַנציק סעקונדעס בין איך געווען ביי דער טיר, אָבער קאָענוואַר איז ניט געווען נאַריש און ניט אָפּגעלאָזן. ער האט פארשפארט פארשפארט די טיר פון אינעװײניק. אי ך בי ן צורי ק געלאפ ן איבע ר דע ר דאך , זי ך אראפגעקראכ ט או ן ארויסגעקוק ט דור ך דע ם געבל . כ׳האב געהאט א גרויםן בליק אויף דער גאנצער גאס. דער אַמבולאַנס איז שוין אַוועק. אַנשטאָט, דריי וואָלקסוואַגען בעעטלעס מיט די עמבלעם פון די אמסטערדאם פּאָליצייַ זענען פּאַרקט אין פראָנט פון דעם האָטעל.
  
  
  אָבער פֿון קאָענוואַר איז נישט געווען קיין סימן, גאָרנישט וואָס האָט אָנגעוויזן, אַז ווייניקער ווי פֿינף מינוט פֿריִער האָט ער זיך באַהאַלטן אויפֿן דאַך מיך צו דערשיסן.
  
  
  ומזעיק און פאַרשווונדן, קאָענוואַר איז געווען מער געפערלעך ווי עפּעס אַנדערש. איך איז געווען זיכער אַז ער איז נאָך ערגעץ אין די הויז, ניט געקענט צו מאַכן אַ לאָך פֿאַר די גאַס און לעסאָף זיכערקייַט, אַזוי איך קראָלד צוריק און יגזאַמאַנד די אנדערע ברעג פון די דאַך. דער הינטערשטער געביידע האט זיך געעפענט אין א שמאָלן שטיוול. קאָענוואַר האָט אויך נישט געהאַט וואו צו גיין.
  
  
  וואו איז ער דעמאלט געווען?
  
  
  ס'איז נישט געווען קיין וועג זיך צו דערוויסן אחוץ דורך עפן די טיר און זוכן אין שטוב. דער קויל איז דורכגעגאנגען דורך דער טיר און דעם שלאס, ווי עס איז געווען א פּוטער שטיקל. מיט א מאמענט שפעטער בין איך געהיים און שטילערהייט אראפגעפאלן די טרעפ, טאן צוויי טריט נאכאמאל. דער העל רויט בלוט פלעק האָט מיר געזאָגט אַז קאָענוואַר איז געגאַנגען די זעלבע מאַרשרוט מיט ווייניקער ווי צוויי מינוט צוריק. איך געוואוסט ער איז געווען בלידינג ווי אַ אָקס ווען איך קימאַט פאַרפאַלן מיין וואָג אויף מיין ערשטער לאַנדינג און סליפּט אין אַ בעקן פון דאַרקאַנינג בלוט.
  
  
  איך געגאנגען אַראָפּ די טרעפּ צו דער ווייַטער לאַנדינג און געהערט גאָרנישט אָבער מיין אייגן ברידינג. איך איז נישט געווען אין דער שטימונג פֿאַר שפּילערייַ. װע ן ד י טיר ן הא ט זי ך געעפנ ט ב ײ דע ם פינצטער ן עק ם קארידאר , הא ב אי ך זי ך שנע ל אויסגעדרײ ט או ן אי ם געלונגע ן צ ו האלט ן מײ ן פינגע ר אויפ ן צינגל . א זקן מיט שטאלענע ברילן האט ארויסגעקוקט. ער האט א קוק געטאן אויפן געװער, געבליצט מיט די קורצע־זײענדיקע אויגן און אויפגעהויבן די הענט אין א זשעסט פון א גאנצן און א גאנצן גרויל.
  
  
  — ביטע... ניין, ניין. ביטע, — האט ער געשריגן. 'ביטע. ניין.'
  
  
  איך האב אראפגעלאזט מיין לוגער און אים באוויזן צו זיין שטיל. ער האט נאך אלץ געציטערט, זיך צוריקגעטרעטן און זיך באהאלטן הינטער דער טיר. דא ן הא ט זי ך געקלאפ ט א קלאפ , נאכגעלאפ ן דע ר קלאנגע ר פו ן לויפנדיק ע פיס . איך האָב צוריק געשאָסן און געווארט, ניט געוואוסט וואָס צו דערוואַרטן. אבער איידער איך קען זאָגן אָדער טאָן עפּעס, איך איז געווען קאָנפראָנטעד דורך דרייַ אמסטערדאם פּאָליצייַ אָפיציר.
  
  
  'הענט ארויף! רירט זיך נישט! — האט איינער פון די מענער געבארקט אויף האלענדיש.
  
  
  איך האָב געטאָן וואָס מען האָט מיר געזאָגט.
  
  
  "איר פֿאַרשטייט נישט," האָב איך געפּרוּווט זאָגן.
  
  
  "מיר פארשטייען אז די פרוי קען שטארבן," האט דער פאליציי אפיציר געענטפערט.
  
  
  "אָבער איך זוך אַ מענטש ווי איר, אַ סנייפּער."
  
  
  עס האָט מיר גענומען פילע שמועסן צו דערקלערן צו זיי אַז קאָענוואַר און איך זענען צוויי פאַרשידענע מענטשן. און אַפֿילו דעמאָלט איך געוואוסט אַז איך וויסט טייַער צייט ווייַל די אַסיאַן איצט האט אַ געלעגנהייַט צו געפֿינען אַ זיכער האַווען.
  
  
  ענדליך האבן זיי מיך פארשטאנען. ד י צװ ײ מענע ר זײנע ן צורי ק ארײנגעלאפ ן אי ן גאס , בשע ת א דריטע ר פאליציאנט , אי ז מי ך באגלײ ט דורכזוכ ן אי ן גאנצ ן הויז . אבער צום צווייטן מאל אין עטלעכע טעג, קאָענוואַר איז ניטאָ. צום סוף בין איך אַראָפאַנג אויף די טרעפּ און זיך אומגעקערט צום דאַך, געשאָלטן מיין שלעכט גליק. דאן האב איך געזעהן עפעס ביי דער צעבראכענער טיר וואס איך האב נישט באמערקט מיט צען מינוט צוריק. איך האב זיך אראפגעבויגן און עס אויפגעהויבן. עס איז געווען אַ ליידיק שדכן קעסטל מיט אַ זייער ספּעציעל ינסקריפּשאַן. אויפן פראנט פונעם פאפיר איז געדרוקט געווארן:
  
  
  קאַבין רעסטאָראַן, 11/897 אַסאָן טאָלע,
  
  
  קאַטמאַנדו
  
  
  
  
  קאפיטל 6
  
  
  
  
  
  איך האט אַ פּלאַץ פון דערקלערן צו טאָן.
  
  
  "וואָס מין פון שייכות האט איר האָבן מיט מיס יוען?"
  
  
  'געווען דאָרט פריער?' זאָג איך, פאַרדראָסן, אַז מיין אויספאָרשער באַהאַנדלט מיך ווי אַ פּראָסטער פאַרברעכער. אי ך בי ן געזעס ן אוי ף א גלאט ן הילצער ן שטול , אי ן קלײנע ם טרויעריק ן צימערל , ב ײ דע ר פאליצײ־סטאנציע , אויפ ן מארניקסטראאט . עס זענען פּאָסטערס אַרום מיר וואָס זאָגן "געפונען", און אין פראָנט פון מיר איז די באַוועגלעך פּנים פון ינספּעקטאָר שאָן.
  
  
  "יא, זינט זי לעבט נאָך ... לפּחות פֿאַר איצט," ער האט געזאגט.
  
  
  אמווייניקסטנס האבן זיי מיר עפעס געזאגט, זייער ווייניג, נאר עפעס וועגן דעם מצב פון אנדריי. ווען איך בין אומגעקערט צו דער אַמבאַסאַדע, די פּאָליצייַ האָבן ווארטן פֿאַר מיר אַרויס דעם האָטעל. ז ײ זײנע ן אל ע געװע ן צוגעלאפ ט מי ך אריבערצופיר ן אי ן הויפטקװארטיר , װ י צ ו א פרײנדלעכ ן שמועס . איצט אַז דער סנייפּער איז ניטאָ, זיי זענען נישט געגאנגען צו לאָזן מיר גיין אָן באַקומען עטלעכע ענטפֿערס ערשטער.
  
  
  'אויך, וואָס אַנדערש קענען איר זאָגן?' האָט שען איבערגעחזרט, זיך צוגעבויגן אַזוי ווײַט, אַז איך האָב געקענט זאָגן וואָס ער האָט געהאַט פאַר פרישטיק.
  
  
  - וואָס פּונקט? איך האב געפרעגט, פרובירט קאנטראלירן מיין וואקסענע כעס. אויב די פאליציי וואלט זיך ערשט נישט איינגעבראכן אין קאנאל הויז, וואלט איך אפשר געקענט אפשטעלן קאענוואאר. דאן האב איך אים געקאנט װינקלען אײדער ער איז אנטלאפן. אבע ר איצ ט אי ז ע ר אװעק , או ן מע ן הא ט װײני ק געקענ ט טאן .
  
  
  "וואָס איז דיין שייכות מיט מיס יוען?"
  
  
  "איך האָב זי געטראָפן אויפן עראָפּלאַן קיין אמסטערדאם, דאָס איז אַלץ," האָב איך געענטפערט. "מיר זענען נאָר פריינט, ינספּעקטאָר."
  
  
  "עס איז גאָרנישט פּראָסט וועגן פּרווון מאָרד, הער קאַרטער," ער האט געזאגט. ער האָט זיך אָפּגעשטעלט אָנצוצינדן אַ פּאַפּיראָס, אָבער נישט געמאַכט מיר צו פאָרשלאָגן. "און ווי האָט איר באַקומען אין דעם לאַנד מיט פּראָוכיבאַטאַד וועפּאַנז? פײערװער ם דארפ ן דערקלער ט װער ן בײ ם מינהגים . אָבער, גאָרניט פון דעם איז באקאנט אין די מינהגים ביכער, הער קאַרטער. גאָרנישט.'
  
  
  "איך האָב ניט טראַכטן וועגן דעם," איך געזאגט, קרימענ זיך. זיי האבן נישט אפילו לאָזן מיר נוצן דעם טעלעפאָן. איך נאָר געוואלט צו רופן די אַמבאַסאַדע, וואָס וואָלט דעמאָלט קאָנטאַקט האָק ווידער און סאָרט דעם באַלאַגאַן אויס פֿאַר מיר אָן וויסט אַ טאָג. פּונקט ווי איצט, איך קיינמאָל געמאכט עס פון אמסטערדאם ווי איך פּלאַננעד. וואס לענגער איך בין פארהאלטן געווארן, אלץ מער צייט האב איך פארלוירן און אלץ שווערער איז געווארן מיין מיסיע. אָבער איך האָב דאָס אַלץ נישט געמאַכט אַרײַן אין שען'ס נאָז און אים דערציילן וואָס איך האָב מיט מיר אַ לוגער און פאַרוואָס עמעצער האָט מיך געפּרוּווט שיסן יענעם מאָרגן.
  
  
  ס'איז שוין געווען מיטאג, אבער דער אינספעקטאר האט זיך נישט אויסגעזען פאראינטערעסירט אין מיטאג פאר איינע פון אונז. שען האָט זיך אַרומגערינגלט אַרום מיר, װי אַ פֿאַרכאַפּט טיגער אין אַ שטײַג; הענט הינטער זײן רוקן און א ציגארעטל האט זיך אנגעבאנגלט צװישן דיקע ליפן. "איר מאכט מיין לעבן זייער שווער, הער קאַרטער," ער האט געזאגט. "איר מיינט צו וויסן פיל מער וועגן דעם ענין ווי איך טאָן." און איך בין בכלל נישט צופרידן דערפון. ”
  
  
  "אנטשולדיגט," איך געזאגט, שראַגינג די פּלייצעס.
  
  
  "באַדויערן איז נישט גענוג פֿאַר אונדז."
  
  
  "דאָס איז דער בעסטער וואָס איך קען געבן. איך ארבעט פאר א סענאטאר פון די פאראייניגטע שטאטן, און דעריבער בעט איך אייך צו באקומען דיפלאמאטישע אימיוניטעט..."
  
  
  "ביי וואָס?" — האט ער געפרעגט אין א באפעלנדיקן טאן.
  
  
  כ׳האב דאס נישט געװאלט דורכגײן, דערפאר האב איך געהאלטן פארמאכן און די אויגן אראפגעלאזט. וואָס אַ באַלאַגאַן, איך געדאַנק. ווי אויב איך האט נישט האָבן גענוג פּראָבלעמס שוין, איך איצט אויך האָבן צו האַנדלען מיט די האָלענדיש פּאָליצייַ.
  
  
  דערווייַל, איך האט קיין געדאַנק וואָס געטראפן צו אַנדריאַ, ווו זי איז גענומען, וואָס באַהאַנדלונג זי איז איצט באקומען, אָדער צי איר צושטאַנד איז קריטיש. "הערט, שאָן, אַלע איר דאַרפֿן צו טאָן איז צו מאַכן איין טעלעפאָן רופן און איר וועט נישט האָבן עפּעס צו טאָן מיט דעם. דעמאָלט איר האָט גאָרנישט צו זאָרג וועגן ענימאָר. ”
  
  
  "יא באמת?" ― האָט ער זיך געשמײכלט, װי ער װאָלט נישט געגלױבט קײן װאָרט דערפֿון.
  
  
  ― יאָ, טאַקע, ― זאָג איך, װײַטער מיט די צײן. - פאַרשילטן עס, באָכער. נוץ דיין שכל. ווי קען איך דערשיסן אַ מיידל אויב איך געווען לעבן איר ווען עס געטראפן?
  
  
  "איך טאָן ניט באַשולדיקן איר פֿאַר שיסער מיס יוען," ער האט געזאגט. “איך בין נאָר אינטערעסירט אין אינפֿאָרמאַציע. אָבער איר קענען נוצן דיין טעלעפאָן. איין טעלעפאָן רופן און אַז ס עס.
  
  
  איין טעלעפאָן רופן האט אַלץ געביטן.
  
  
  פיר אזייגער נאכמיטאג איז ווילהעלמינא צוריקגעקומען צו איר ארט, געזונט און געזונט, אין מיין אַקסל האָלסטער. איך בין אויך געווען דאָרט, געגאנגען צו די שפּיטאָל צו זען ווי אַנדריאַ איז טאן.
  
  
  שען האט מיך נישט געװאלט לאזן גײן אן װײטערע אויספרעגן. אבער די ווייסע הויז קען דרוקן, ספּעציעל אין נאַטאָ לענדער. און ענדליך האט דער פרעזידענט, און פארשטענדליך ע"ה געוואלט אז ס'זאל פארקומען אן אינטערנאציאנאלע אינצידענט אין די מידיא, וואס קען צעשטערן מיין לעצטע דעקל. קאָענוואַר האָט געוואוסט אַז גאָלפילד האָט מיר געשיקט. ווער עס האָט אים געהאָלפן מיט די ידיעות בלײַבט אַ מיסטעריע, צי איך האָב עס ליב אָדער נישט. וואָס ער האט ניט ויסקומען צו וויסן איז אַז איך בין אויך N3, טאַסקט מיט ניט בלויז דעליווערינג דיימאַנדז, אָבער אויך פּרעווענטינג אַ געפערלעך רעוואָלוציע.
  
  
  אויפן וועג צום שפיטאל האב איך זיך אפגעשטעלט אינעם אמבאסאדע האטעל. ווען איך האב פארלאזט אינספעקטאר שאן'ס אפיס, האב איך נישט געהאט קיין כוונה דאס צו טאן, אבער נאכן איבערקוקן די געשעענישן פון היינט אינדערפרי, האב איך געמאכט א שנעלן באשלוס. צוויי פאליציי קארס זענען נאך געווען פארקערט אינדרויסן. איך בין נישט באמערקט. אַ קורצער מאָמענט בײַם טיש און דערנאָך צו מײַן צימער. פארן אװעקגײן האב איך געשפראצט מיט װאסער אויפן פנים, זיך גיך איבערגעטוישט אין אן אנדער רעקל און דורכגעלאפן א קאם אין די האר. עס זענען געווען עטלעכע מענטשן ווארטן פֿאַר טאַקסיס אין פראָנט פון דעם האָטעל, אַזוי איך געגאנגען אַראָפּ די קאַנאַל צו כאַפּן אַ טאַקסי כעדינג צו די האָטעל.
  
  
  איך האָב געזאָגט דעם שאָפער דעם נאָמען פון דעם שפּיטאָל, שאָן האָט געזאָגט, אַז אַנדריאַ איז אוועקגעפירט געוואָרן, און בעת דער פאָר האָב איך געפּרוּווט ארויסצושטעלן דאָס ערגסטע פון מיין קאָפּ. לויט די פאליציי, איז זי געווען אין זייער א שלעכטן צושטאנד, און ווי ווייט איך האב געקענט זאגן, בין איך געווען פאראנטווארטליך פאר איר צושטאנד. ז י הא ט גענומע ן דע ם קויל , װא ס הא ט מי ר געמײנט .
  
  
  נו, איין זאך איז געווען קלאר: איך בין היינט נישט פארלאזן אמסטערדאם ביז איך האב אויפגעוואקסן א פאר פליגל.
  
  
  "איך זוך מיס אַנדריאַ יוען," איך דערציילט די שפּיטאָל טרעגער.
  
  
  ער האָט גלייך איינגעזען אַז איך רעדן ענגליש, אָבער עס האָט אים נישט אַרן. פֿאַר פילע מענטשן אין די נעטהערלאַנדס, ענגליש איז עפּעס פון אַ צווייט שפּראַך. ער האט געלאפן מיט זיין פינגער אויף דער רשימה פון פאציענטן, און דערנאך זיך ארויפגעקוקט מיט איינעם פון די מינדסטע פארוויילטע אויסדרוקן וואס איך האב געזען אין טעג. "אנטשולדיגט, אָבער וויזיטערז זענען נישט ערלויבט צו זען דעם פּאַציענט. איר צושטאַנד... ווי אַזוי קען איך זאָגן אויב איר צושטאַנד איז זייער ערנסט?
  
  
  "גאָר קריטיש."
  
  
  "יא, דאָס איז די סיטואַציע."
  
  
  — איז איר דאקטאר פרײ? "איך וואָלט ווי צו רעדן צו אים אויב מעגלעך," איך געזאגט. — איר זעט, איך פארט פאר אמסטערדאם אינדערפרי און איך דארף זי זען אײדער איך פארט.
  
  
  — האט דער טיר ניט געענטפערט — קײנער לאזט זיך איצט נישט מיט איר. "זי איז געווען אין אַ קאָמאַטאָזער מאַצעוו זינט זיי געבראכט איר אין דעם מאָרגן." אבער איך וועל רופן ד"ר באָוטענס, איר אַטענדינג דאָקטער. אפשר קען ער מיט דיר רעדן.
  
  
  בוטענס האט זיך ארויסגעװיזן אלס א ליבלעכער מענטש פון ארום פערציק. ער האט מיך באגעגנט אין די אונטן ווארט־צימער, אבער ער האט געטענהט אז איך זאל אים ברענגען צו זיין אפיס אויפן פערטן שטאק פונעם שפיטאל.
  
  
  "ביסט איר אַ פרייַנד פון מיס עווענס ...?"
  
  
  "גוט פרייַנד," איך געזאגט. — װי ערנסט איז איר צושטאנד, דאקטאר?
  
  
  ― איך האָב מורא, אַז דאָס איז זײער ערנסט. ד י קויל ן הא ט זי ך געלײג ט אי ן דע ר אויבערשטע ר לאבע ר פו ן דע ר לינקע ר לונג . אַ גליק פֿאַר איר, עס האט נישט שלאָגן אַ אַרטעריע. אויב דאָס וואָלט פּאַסירן, זי וואָלט זיין געשטארבן אין מינוטן.
  
  
  'און?'
  
  
  ע ר הא ט מי ך אנגעהויב ן אי ן זײ ן ביורא ט או ן װײז ט מי ר א שטול . "אלס רעזולטאט פון דעם," האָט ער ווייטער געזאָגט, "זי האָט פאַרלוירן אַ היפּש סומע בלוט צוליב אינערלעכער בלידינג. מיר אַרבעטן אויף איר אין דער מאָרגן. אבער עס וועט זיין אַ זייער שווער ... און זייער געפערלעך געשעפט, האר ...
  
  
  ― קאַרטער, ניקאַלאַס קאַרטער, ― זאָג איך, זעצנדיק זיך אַװעק אויף דער שטול לעבן טיש.
  
  
  האָוטענס האָט צו מיר געשטופּט אַן אַשטרונק. אי ך הא ב אנגעצונד ן א ציגארע ט או ן ארײנגעבלאז ן א נערװעז ן רויך־װאלק ן אי ן צימער . "איך וואָלט ווי צו באַצאָלן מיין מעדיציניש ביללס דאָ איידער איך פאַרלאָזן די מדינה," איך לעסאָף דערציילט אים. "דאָס וואָלט זיין זייער פייַן," ער געזאגט פראַנגקלי. "אַוודאי, מיר זענען נישט ביכולת צו דיסקוטירן דעם אַספּעקט פון די סיטואַציע מיט מיס יוען זינט זי איז געווען אין אַ קאָמאַטאָזער מאַצעוו זינט זי איז געבראכט אין, איר זען." איך האב געכאפט אז קאענװאר האט זי כמעט דערהרגעט. און דאָס האָט מיך גאָר ניט געמאַכט. רעכט איצט, אַלע איך קען טאָן איז צו מאַכן זיכער איר ביללס זענען באַצאָלט און אַז זי געוואוסט ווי צו קאָנטאַקט מיר ... אויב זי סערווייווד די כירורגיע. איך האב געגעבן דר. Boutens, אמעריקאנער אַמבאַסאַדע נומער. איך וואָלט אויך קאָנטאַקט זיי זיך. אין ע"ה האב איך א רעזערוו פאנד פאר אזעלכע נויטפאַלן, און וויבאלד אנדרעא איז געווען איינער פון די אומשולדיגע באזונדערע, האב איך געוואוסט אז איך וועל נישט האבן קיין פראבלעם צו דעקן שפיטאל הוצאות דורך די סערוויס. איך וואָלט אויך געשיקט אַ אָנזאָג דורך לאָזן איר אין דער אַמבאַסאַדע, כאָטש איך האט קיין געדאַנק צי איך וואָלט קענען צו האַלטן אין אמסטערדאם אַ צווייט מאָל אויף מיין וועג צוריק צו אַמעריקע.
  
  
  אלץ איז נאך געװען אין א װאקום. אַנדריאַ ס מאַזל, די הצלחה אָדער דורכפאַל פון מיין מיסיע, די לעבן פון גיני און מארק גאָלפיעלד, די נעפּאַלעסע רעוואָלוציע, און דערנאָך קאָענוואַר.
  
  
  ווער האט אים דינגען? עס איז געבליבן די מעגליכקייט, אז טראץ אלע מיינע ספקות, האט ער נאך געהערט צו די שערפאן. און אויב אַזוי, דעמאָלט עפּעס קען האָבן געטראפן צו די גאָלפילד קינדער. א זאך וואס איך האב נישט געוואלט טראכטן. ביי גאָט, איך ווינטשן איך וויסן די ענטפֿערס. אבער ביז איך בין דערגרייכט געווארן אין קאטאמאנדו און דער הוט-רעסטוראנט, האב איך זיך געכאפט אין דער פינצטער. דערפאר האָב איך אויסגעשטרעקט די פּאַפּיראָס און זיך אויפגעהויבן מיד. ד״ר בוטענס האט אויסגעשטרעקט די האנט און צוגעזאגט צו איבערגעבן מיין אָנזאָג צו אַנדריאַ, ווי באַלד ווי זי האָט זיך אומגעקערט צו באַוואוסטזיין.
  
  
  ― װאָס זײַנען אירע גיכערן, דאָקטער? — האב איך געפרעגט , שטייענדיק ביי דער טיר .
  
  
  ע ר הא ט זי ך אװעקגעקער ט או ן אנגעהויב ן אונטערזוכ ן זײנ ע פארשניט ן נעגל . ענדליך האט ער צו מיר צוריקגעקערט דעם בליק. "ניט זייער גוט, הער קאַרטער," ער אַדמיטאַד. „עס װעט זײַן... װי זאָגט מען דאָס אין אַמעריקע? צו זיין אויף די ברעג? יא, איך גלייב אז דאס איז אן אויסדרוק. ער וועט בלייבן אויפן ברעג ביז מיר קענען בעשאָלעם אוועקנעמען דעם קויל. און דערנאָך... — האָט ער אַ שמייכל געטאָן און ווידער אַראָפּגעלאָזט די אויגן.
  
  
  "און דעמאָלט וואָס?" — הא ב אי ך זי ך געזאג ט װײך . איך האב פארמאכט די טיר און אריבערגעגאנגען אין קארידאר צו דער באנק פון ליפטן. וואָס איז געשען אין די קומענדיקע טעג, איך איז געווען באשלאסן צו פאַרענטפערן די כעזשבן מיט די טרעטשעראַס און ילוסיוו קאָענוואַר. און דאס איז נישט געווען קיין ליידיגע סכנה אדער סתם א שטיל וואונטש. עס איז געווען אַ צוזאָג. פאַקט.
  
  
  איך האב עס נישט געקענט גלייבן, אבער די פאליציי האבן נאך אלץ געהאנגען ארום דעם האטעל.
  
  
  האָבן זיי נישט עפּעס בעסער צו טאָן? איך געדאַנק ווי איך באַצאָלט דעם טאַקסי שאָפער און געגאנגען צו די האָטעל. אבער בײם ארײנגאנג זײנען געװען דרײ װײםע װאלקסװעגן און א משונה־שטילער עולם. אי ך הא ב אי ך געשטויס ן מי ט דע ר עולם , צ ו דע ר דרײז־טיר , אבע ר א פאליציאנט , װא ס אי ז געשטאנע ן גלײ ך פו ן דע ר ארײנגאנג , הא ט זי ך אפגעשטעלט .
  
  
  "קיינער איז נישט ערלויבט צו אַרייַן, האר," ער האט געזאגט אין האָלענדיש.
  
  
  "איך בין סטייינג אין אַ האָטעל," איך געזאגט. ― װאָס טוט זיך, אָפֿיציר?
  
  
  ער האָט אַראָפּגעלאָזט דאָס שטימע, כאָטש דאָס איז מיר גיך קלאָר געוואָרן, וואָס ער האָט געוואָלט זאָגן. די פונט איז אַז ווייניקער ווי אַ שעה צוריק עמעצער געפרוווט צו בלאָזן די האָטעל זיכער. דער פארוואלטער איז א ביסל פארוואונדעט געווארן און דער טיר איז שווער פארוואונדעט געווארן פון די אויפרייס. צוויי מענטשן זענען געזען פליסנדיק פון די סצענע פון די יקספּלאָוזשאַן, כאָטש זיי זענען אנטרונען דורך די צייַט פּאָליצייַ און אַמבולאַנס אנגעקומען.
  
  
  ― אַך, מיסטער קאַרטער... איך האָב געמײנט, אַז איך װעל אײַך טרעפֿן גיכער אָדער שפּעטער.
  
  
  כ׳האב געקוקט איבער דער אקסעלע און זיך געקרימט. אינספעקטאר שון איז ארויס פון דער עולם און האט ארויפגעלײגט די האנט אויף מיין פלײצע. עס איז נישט געווען די פרענדליסטע האַווייַע איך קען ימאַדזשאַן.
  
  
  - וואָס קען איך טאָן פֿאַר דיר, שאָן? ― זאָג איך, פּרוּװנדיק בלײַבן רויִק.
  
  
  "איך בין זייער נײַגעריק, אַז די דאָזיקע שוועריקייטן פּלאָגן דיר, הער קאַרטער," האָט ער געזאָגט מיט אַ אָנצוהערעניש פֿון גאַדלעס אויף די ליפּן. "ערשטער האָט איר דעם מאָרגן דערשאָסן דורך אַ סנייפּער. דערנאָך אַ יקספּלאָוזשאַן אַקערז אין דיין האָטעל. זייער אינטרעסאנט. און זייער שלעכט. איך האָפֿן איר זענט פּלאַנירונג צו לאָזן די נעטהערלאַנדס באַלד. דוכט זיך מיר, אַז דו ברענגסט אַ זיכערן... לאָמיר זאָגן, צרות... װוּ נאָר דו גײסט.
  
  
  "איך טאָן ניט וויסן וואָס איר רעדן וועגן, שאָן," איך געזאגט. "איך געגאנגען צו די Wilhelmina Gasthuis האטעל צו זען ווי מיס יוען איז טאן."
  
  
  - וואָס וועגן דיין ... כאַווערטע? — האט ער געפרעגט. דער קלאנג פון זײן קול האט גארנישט איבערגעלאזט פאר דער פאנטאזיע.
  
  
  ― מײַן מײדל, ― זאָג איך ― איז זײער שלעכט. "זי האט כירורגיע אין דער מאָרגן."
  
  
  — און װאו װעסטו זײן מארגן אינדערפרי, אויב איך מעג פרעגן, מיסטער קארטער?
  
  
  "אויס פון לאנד, אינספעקטאר. און אויב איר וועט מיר אַנטשולדיקן איצט, איך האָבן אַ פּלאַץ צו פּאַקן. כ׳האב געװאלט זיך אומקערן, אבער ער האט נאך געהאט די האנט אויף מײן פלײצע. "מיר היטן דיך, מיסטער קאַרטער," האָט ער געזאָגט איידער ער האָט אַוועקגענומען זיין האַנט. "און זייער קערפאַלי, קען איך לייגן, וואָס די פרעמד אָפפיסע זאל טראַכטן."
  
  
  — איז דאס א ווארענונג, אינספעקטאר? אָדער אַ סאַקאָנע?
  
  
  "איך וועט לאָזן עס צו איר, הער קאַרטער," שאָן געענטפערט. "איך לאָזן די ינטערפּריטיישאַן צו איר."
  
  
  ער איז אַװעקגעגאַנגען און איך בין סוף־כּל־סוף געלונגען אַרײַן דורך דער אַרומדרייענדיקער טיר. איך האב נישט געגלויבט מיינע אויגן.
  
  
  דע ר פויע ר אי ז געװע ן א קאטאסטראפ ע זאנע .
  
  
  װע ן אי ך הא ב אװעקגעשטויס ן דע ם מאס ן פו ן דערשראקענ ע געסט , װא ס האב ן געפרװו ט אפצושטעל ן אי ז אל ץ ארו ם טיש , אי ז אינגאנצ ן חרו ב געװארן . עס איז גאָרנישט צו זאָגן אַז ווייניקער ווי אַ שעה צוריק אַלץ איז געווען גלאַט.
  
  
  די האטעל־פארװאלטונג װעט זײן פרײען צו הערן, אז איך גײ, האב איך געטראכט, און מיט דעם פינגער געדריקט דעם קנעפל בײם ליפט. די ליפט מאַשין געווען צו נעמען עטלעכע שעה צו דערגרייכן די פויע. א מינוט שפעטער בין איך אריבערגעלאפן אין קארידאר צו מיין צימער.
  
  
  איך דערוואַרט די ערגסט און דאָס איז פּונקט וואָס איך געפֿונען. דאם בעט איז געװארן איבערגעקערט, דאם מאטראץ איז געװארן צעריסן פון אלע זײטן, װי א פארשמאכטן לײב. מע ן הא ט ארויסגעשלעפ ט אל ע שופלאָד ן או ן זײע ר אינהאל ט אי ז געװע ן צעשפרײ ט אויפ ן דיל . ד י קלײדער , װא ם אי ך הא ב געהאנגע ן אי ן קלײדער , זײנע ן געװע ן צעשפרײ ט אי ן דע ר גאנצע ר צימער .
  
  
  איך האָב פֿאַרמאַכט הינטער מיר די טיר און בין אַרײַן אין באָד אַרײַן, האלב דערוואַרטנדיק צו געפֿינען עפּעס אַ מעסעדזש אויפֿן... מעדיצין־קאַבינעט שפּיגל, אויסגעקריצט אין דער מעלאָדראַמאַטישסטער טינט, וואָס מען קען זיך פֿאָרשטעלן, אין בלוט. אבער ס'איז גארנישט געווען: נישט קיין רמזים, נישט קיין ווארענונגען וואס זענען שנעל געשריבן געווארן.
  
  
  זייער קערפאַלי, איך געלאפן די הוגאָ בלייד צוזאמען דעם ברעג פון די קאַבינעט און סלאָולי פּולד עס אויס פון די נישע אין די טיילד וואַנט. צום סוף, ווען עס איז געווען אַלע לוסאַנד גענוג, איך שטעלן די סטילעטטאָ צוריק אין זייַן שייד און דעמאָלט קערפאַלי אַוועקגענומען די קליין מעטאַל קעסטל.
  
  
  צום ערשטן מאָל יענעם טאָג האָב איך זיך געפֿונען שמייכלענדיק. אַן אַלומינום רער מיט דימענט שאַפּעס איז טייפּט צו די אַנפּיינטיד צוריק וואַנט פון די רעקטאַנגגיאַלער לאָך. איך האב אראפגענומען די טעיפ און אראפגעסקרויבט דאס היטל פונעם ארבל. ליכטיקע ליכט־בליץ האבן געבליצט פאר מיר װי א ליכט־באקן. ד י בריליאנט ן האב ן זי ך געפלאקער ט אי ן יעד ן קאליר ן פו ן רעגנבויגן , הונדערטע ר קאראטן , רוי ע נאטירלעכ ע שײנקײט . די ווירקונג איז געווען כיפּנאַטיק. א װײל האב איך װײטער געקוקט אויף די שטײנער װי הײליק. דערנאָך האָב איך אַרײַנגעלייגט די ציגאַר-שייפּט פּאַפּיראָס האָלדער אין מיין קעשענע און ריפּלייסט די ערשטער הילף קיט. דו ביסט נישט נאַריש, קאָענוואַר, האָב איך געטראַכט. אבער דו ביסט אויך נישט קיין זשעני.
  
  
  מייַן באַשלוס צו מאַכן אַ שנעל האָטעל האַלטן איידער כעדינג צו די שפּיטאָל איז געווען אפילו סמאַרטער ווי איך קען האָבן ימאַדזשאַנד אין דער צייט. און אין דעם מאָמענט האָב איך נישט געבעטן דעם מנהל ער זאָל מיר עפענען דעם זיכערן, ווײַל איך האָב געמײנט, אַז קאָענװאַר װעט אים אױפֿלאָזן. איך האב אבער געװאוםט, אז איך דארף זײן אזוי פארזיכטיק װי מעגלעך. ע ר הא ט געהא ט גענו ג צײט , צ ו קומע ן צ ו דע ם אויספיר , א ז אי ך הא ב ארײנגעלײג ט ד י שטײנע ר אי ן געװעלב , או ן ע ם הא ט מי ר אויסגעזען , א ז אי ך הא ב געװאוס ט דע ם בעסט ן פלא ץ זײ .
  
  
  אַזוי איך קערפאַלי געשטעלט די שטיינער הינטער די ערשטער הילף קיט איידער כעדינג צו די שפּיטאָל צו פרעגן וועגן אַנדריאַ ס צושטאַנד. מייַן טרעפן איז געווען אַ גליקלעך איינער, און אַ טונקל שמייכלען קראָסט מיין ליפן ווען איך ריעריינדזשד די צימער. קאָענוואַהר האָט צעשטערט מײַן טשעמאָדאַן, אָבער ער האָט נישט געפֿונען דעם קלוגן לײדיקן אָרט, װאָס די אינזשעניר אין ע"ה האָבן פֿאַר מיר געמאַכט. איך האב נאר געהאפט אז די קאסטומס דא זענען אזוי בלינד. ווייל אויב עס איז נישט געווען... נו, וואלט איך מסתמא געדארפט גרייטן זיך ווידער צו רעדן מיט אינספעקטאר שון.
  
  
  נאָכן צוזאַמעננעמען מיינע זאַכן, בין איך געזעסן אויפן ראַנד פון בעט און אויפגעהויבן דעם טעלעפאָן. דער שמועס האָט געדויערט בערך צוואַנציק מינוט. און אַז ס'איז געקומען די צײַט, האָט זײַן קול אױסגעבראָכן אין מײַנע אױערן מיט אַ בילן, אַזױ װי דער קלאַפּ פֿון אַ קויל פֿון גרױסן קאַליבער. "וואָס די גענעם איז געגאנגען אויף, נ 3?" האקן האט געשריגן.
  
  
  "שוועריקייטן, קאַמפּלאַקיישאַנז," איך געזאגט ווי שטיל ווי מעגלעך.
  
  
  — נו, יעדער אידיאט קאן מיר דאס זאגן, — האט ער בילן. "מייַן רויט טעלעפאָן איז נישט שטיל אַלע טאָג."
  
  
  דער רויטער טעלעפאן איז געווען זיין האטליין צום ווייסן הויז, און ער האט זיך נישט געפילט אזא מזל. אי ך הא ב א טי ף געאטעמט , או ן אי ך אי ם ארײ ן , אזוי צו זאגן , ביז ן האלדז . איך האָב געזאָגט האָק וואָס געטראפן פון די אָנהייב.
  
  
  "ווער איז די פרוי וואָס איז כּמעט דערשאָסן?" האָט ער געפרעגט ווען איך האָב דערקלערט וואָס איז געשען אין די לעצטע זעקס און דרייסיק שעה.
  
  
  — באַקאַנט... — האָב איך געמורמלט.
  
  
  — באַקאַנט... מיין טאָכעס, קאַרטער — האָט ער אַ געשריי געטאָן. 'קוק. איך האָב דיך נישט געשיקט אויף אַ רייזע צו כאַפּן אַ זונה און אַלץ צעשטערן ... "
  
  
  — איך װײס, הער.
  
  
  "דערנאָך געניטונג אַ ביסל מער וואָרענען אין דער צוקונפֿט. און טאָן ניט באַשולדיקן מיר פֿאַר מיין שטימונג, קאַרטער. אבער היינט בין איך זייער בייז פון אלע זייטן. עס קוקט ווי די גייז אין בעידזשינג פּלאַנירן איצט צו פירן זייער יערלעך מאַנוווער אויף די נעפּאַל גרענעץ. שערפּאַ מוזן זיין אין הימל, מיט זיין פריינט ווייניקער ווי זעקס מייל פון דער גרענעץ.
  
  
  "וואָס איז מיין מיסיע ..."
  
  
  "עס איז אַלע די מער דרינגלעך," ער האט געזאגט. — נו, ניק. וואס איז וועגן…"
  
  
  "זיי האָבן געפּרוּווט אריינברעכן אין דעם האָטעל זיכער מיט א שעה צוריק."
  
  
  'און?'
  
  
  - עס איז גוט, האר. מארגן גיי איך אוועק מיט עראפלאן ווי נאר איך קויפן א בילעט. ”
  
  
  — דאס האב איך געװאלט הערן. קוק, גאָלפיעלד האט שוין קאָנטאַקטעד ווידער. ער האָט זיי געזאָגט אַז איר זענט אויף דיין וועג. ז ײ האב ן אי ם געזאגט , א ז ז ײ װעל ן אײ ך איבערלאז ן א מעדע ל בײ ם — כ ך הא ב אי ם דערהער ט װ י אי ם רײם ן אי ן עטלעכ ע פאפירן , — בײ ם לאגע ר האטעל , מארוהיטי 307 , נעב ן דורב ר קװער , אי ן קאטאמאנדו . ווי ווייט איך פארשטיי איז דאס א כיפי פלאץ אין שטאט צענטער. אַזוי ...'
  
  
  — האלט די אויגן אפען — האב איך פארענדיקט דעם זאץ.
  
  
  — גענוי.
  
  
  — מארגן אװנט זאל איך זײן אין קאטאמאנדו. די פלי נעמט פון צוועלף ביז פערצן שעה. דערנאָך, אויב איר האָט קיין ווייַטער ינסטראַקשאַנז פֿאַר מיר, האר, איך וועל בלייַבן בייַ די ינטערקאַנטאַנענטאַל.
  
  
  'איינער?'
  
  
  - יא מיין האר.
  
  
  ― דאָס האָב איך געװאָלט הערן, ― האָט ער געענטפֿערט שטילערהײט. "אויסערדעם, ווען איר צוריקקומען, איר וועט האָבן אַ פּלאַץ פון צייט פֿאַר אַזאַ אַקטיוויטעטן."
  
  
  "א דאנק אייך ".
  
  
  - האָבן אַ גוט יאַזדע, ניק. אגב, איז זי געווען שיין?
  
  
  'זייער גוט.'
  
  
  'איך האב אזוי געטראכט.'
  
  
  נאָך כאַנגגינג אַרויף, איך באַשלאָסן צו האָבן מיטאָג אין דעם האָטעל אלא ווי ערגעץ אויף די גאַס. איצט , װע ן דע ר שונא ט הא ט זי ך צו ם לעצט ן מא ל גענומע ן צ ו דע ר באמבע , אי ז שוי ן אוממעגלע ך געװע ן צ ו פאראויסזאג ן װעלכ ע אנדער ע קונצן ן ע ר הא ט אי ן ארבל . ערשטער פון אַלע, איך געהאט אַ אַרבעט. דע ר אײנציקע ר װעג , דא ס פארענדיק ן אי ז געװע ן צ ו פארלאז ן אמסטערדאם . ..לעבעדיג...
  
  
  
  
  קאַפּיטל 7
  
  
  
  
  
  עס איז געווען בלויז איין וועג צו באַקומען פון אמסטערדאם צו קאַטהמאַנדו - דורך קאַבול, די אפגעזונדערט הויפּטשטאָט פון אַפגהאַניסטאַן. ווייל דאס האב איך שוין געמאכט רעזערוואציעס ביי די אינטערקאנטינענטאל, ווי איך האב געזאגט פאר האק. דאס איינציקע וואס איך האב געדארפט נעמען איז מיין עראפלאן בילעט.
  
  
  דער ווייַטער מאָרגן איך געהאט אַ זייער גרויס פרישטיק ווי אַ פּריקאָשאַן. די דינסט האָט געבראכט אַ טאַץ מיט עגגס, פאַרשידן טייפּס פון האָלענדיש קעז, שינקע, פיר רעפטל טאָסט מיט פּוטער, קלעם און זיס ראָללס. איך האָב געגעסן אַלץ, וואָס זי האָט אַרײַנגעלייגט פֿאַר מיר און אָפּגעוואַשן מיט צוויי גלעזער אייז-קאַלטער מילך. יעדע מאמע וואלט געווען שטאלץ צו האבן אזא זון. איך האב נישט געטרונקען קאווע. סייַ ווי סייַ, איך פּעלץ שיין גוט און עס איז פּונקט וואָס איך געוואלט.
  
  
  װע ן ד י טאצ ע אי ז אראפגענומע ן געװארן , הא ב אי ך װײטע ר אנגעטאן . איך האָב זיך אַרױסגעגליטשט פֿון האָטעל דורכן הינטערשטיר. איך האָב ניט קיין כוונה צו געבן Koenvaar נאָך אַ געלעגנהייט צו ציל מיר ווי ער האט געטאן דעם טאָג פריער. דער KLM-געביידע איז געפינט געווארן אויפן מוזיי-פלאץ, בערך א פופצן מינוט גיין פונעם האטעל. ד י גיבלע ך האב ן זי ך געפינק ט אי ן דע ר ליכטיקע ר זון , אבע ר ס׳אי ז ניש ט געװע ן קײ ן גלאנצ ן פו ן מעטאל , אדע ר אפשפיגלונג , פו ן דע ר פא ס פו ן א סנייפער־ביקס . אָבער, איך געצויגן צו מאָניטאָר מיין סוויווע. אומזיסט װאלט באדייטן א זיכערן טויט, װײל איך בין זיכער געװען, אז קאענװאר האט נישט פארלאזט די שטאט און װעט נישט אפגעבן נאך די אלע באמיאונגען, װאם ער האט געמאכט צו קריגן די בריליאנטן.
  
  
  אָבער, גאָרנישט געשטערט די שיינקייט פון דעם טאָג אַחוץ מיין קאַנסערנז וועגן אַנדריאַ יוען ס צושטאַנד. אי ן דע ם מאמענט , װע ן אי ך בי ן געגאנגע ן איבע ר דע ר שפיגעלע־סטראט , האב ן מײנ ע געדאנקע ן זי ך װײטע ר ארומגערינגל ט װעג ן דע ר אפעראציע , װא ס אי ז איצ ט דורכגעפיר ט געװאר ן אי ן װילהעלמינ ע גאסטױס .
  
  
  און ערגעץ אין שטאָט האָט קאָענוואַר אויף מיר געוואַרט. וואלט איך נאר געוואוסט וואו...
  
  
  איך האָב באַזוכט אַ זיצפּלאַץ מיט KLM אויף די אמסטערדאם-טעהראן-קאבול פלי, וואס איז אוועקגעגאנגען האלבע 3 דעם זעלבן טאג. צוליב די צייט אונטערשייד אין מזרח, וועל איך נישט אנקומען קיין קאבול ביז דעם אנדערן אינדערפרי. אבער אויב איך וועל נישט נעמען דעם פלי, איך וועט זיין סטאַק אין אמסטערדאם די רעשט פון די וואָך. אַזוי איך בוקט מיין טיקיץ און גענומען אַ טאַקסי צוריק צו די האָטעל.
  
  
  דער מנהל איז געשטאנען הינטער א פארמאכטע קאונטער מיט אן אויגעלע איבער אײן אויג און אײן ארעם אין א שלעפ. אויב קוקן קען טייטן, איך וואָלט זיין טויט אין צוויי סעקונדעס. "איך דאַרף דיר נישט זאָגן, מיסטער קאַרטער," האָט ער געזאָגט, גענומען מיין געלט, "אַז איר וועט ניט זיין באַגריסן אין דעם האָטעל אויב איר וועט קיינמאָל צוריקקומען קיין אמסטערדאם."
  
  
  "איך האָב ניט דערוואַרטן עפּעס ווייניקער," איך געזאגט מיט אַ שווער שמייכל. דערנאך בין איך ארויף געגאנגען ווייטער צו גרייטן.
  
  
  עס האָט מיר אויסגעזען, אַז עס איז בעסער צו גײן גלײַך קײן סכיפהאָל, װי צו הרגענען די צײַט אין האָטעל, האָב איך אַלצדינג צוגעגרײט צום אָפּפאָר. איך געוויינט די צוריק אַרויסגאַנג ווידער און לינקס דער האָטעל דורך די אַלייע הינטער. אַזוי ווייַט אַזוי גוט, איך געדאַנק.
  
  
  ס׳זײנען נישט געװען הינטער מיר קײן טריט, קײן שאטנס, װאם האבן זיך אין אײן אויגענבליק אויפגעהויבן. די געסל האָט געשמעקט מיט נישט געזאמלט מיסט, אָבער קאָענוואַר האָט זיך ניט באַהאַלטן הינטער מיסטקעס, מיך צו שניידן מיט זײַן שיסעריי. דער קלאנג פון קארס פאראויס האט מיך צוגעצויגן אין דער ריכטונג און פארשטאפט מיינע חושים. איך האב מיך געאײלט אין יענער ריכטונג, װילנדיק ארײנגײן אין הינטער־זיץ פון א טאַקסי און פארשווינדן אין דעם טומלדיקן עולם פון סכיפהאָל.
  
  
  א װײל האט זיך אויםגעזען, אז אלעס גײט לויטן פלאן און אן א שטײגער. קײנע ר הא ט אפיל ו ניש ט אוי ף מי ר געקוקט , װע ן אי ך הא ב געקלאפ ט א טעקסי , או ן פארמאכ ט ד י טיר .
  
  
  "צו סכיפהאָל, ביטע," האָב איך געזאָגט צו דעם דרייווער, אַ יונגער בחור וואָס האָט געהאַט ביידע הענט אויפן סטירע און ביידע אויגן אויפן הינטן שפּיגל.
  
  
  'ענגליש?' — האָט ער געפרעגט, ווען מיר האָבן זיך צונויפגעמישט אין שווערע פאַרקער.
  
  
  "אמעריקאנער".
  
  
  "גרויס," ער געזאגט. - דעמאָלט מיר רעדן ענגליש. איך דאַרף פיר; באַלד װעל איך פֿאָרן קײן אַמעריקע. פארלאזט איר היינט אמסטערדאם?
  
  
  דאַנקען גאָט, איך געדאַנק. דערנאָך הויך: "יאָ, דעם נאָכמיטאָג." ווען איך האב גערעדט, האב איך געהאלטן די אויגן אויף די קארס און טראקס הינטער אונז. "איז דער פאַרקער שטענדיק אַזוי דאָ?"
  
  
  'ניט שטענדיק. אָבער איך וועל נעמען די לאַנד ראָודז, "ער האט געענטפערט, ווענדן זיך בייַ די ווייַטער פאַרקער ליכט. אַז ס ווען איך איינגעזען אַז עמעצער אַנדערש האט דעם בריליאַנט געדאַנק. אי ך הא ב באשלאס ן צ ו האלט ן מײ ן מויל , בי ז אי ך בי ן זיכער , א ז מע ן פאלג ט מי ר נאכ . עס איז געווען זייער ענלעך ווייַל ווען מיין שאָפער זיך לינקס, דער שאָפער פון די טונקל בלוי רענאַולט געמאכט די זעלבע פּאָנעם ומשעדלעך מאַנוווער. מע ן הא ט ניש ט געקענ ט זאגן , װע ר ע ם פיר ט דע ם מאשין . די זון האָט געשײַנט אין זײַנע אױגן, און די ווינטשויב איז פּשוט געװען אַ גלײַענדיקע אױבערבײַ, װירקלעך באַהאַלטן זײַן פּנים און זײַן אידענטיטעט. אויב עס איז נישט קאָענוואַר, עס איז געווען עמעצער וואס געארבעט פֿאַר אים, ווייַל נאָך פיר עקן אין אַ רודערן די בלוי רענאַולט איז נאָך הינטער אונדז, צי עס געפעלט מיר אָדער נישט. איך האָב זיך אַראָפּגעכאַפּט און זיך צוגעבויגן צום שאָפער. "איך בין נעבעכדיק פֿאַר קאָזינג איר אַזוי פיל קאָנפליקט," איך אנגעהויבן. — װאסערע צרות ? — האט ער געזאגט מיט א געלעכטער. “איך פֿאָר צו סכיפהאָל און צוריק צען מאָל מיט פּאַסאַנדזשערז. קיין פּראָבלעם, צוטרוי מיר.
  
  
  "איך צווייפל אַז איר טראגט גערודפט פּאַסאַנדזשערז," איך געענטפערט.
  
  
  'און וואס?'
  
  
  "מיר זענען וואָטשט. זיי ווערן גערודפט. קוק אין דער רירוויו שפּיגל. זען אַז בלוי רענאַולט?
  
  
  'איז וואס?' — האט דער דרייווער געזאגט, נאך אלץ אן אײנדרוקט. "ער קומט צו אונדז פֿון ראָזענגראַכט סטריט."
  
  
  "איר זענט אַ קידינג, דוד," ער האט געזאגט אין גאנץ אמעריקאנער. "וואָס די גענעם איז דאָס סייַ ווי סייַ?" איך געדאַנק ער וואָלט טאָן גוט אין סאַן פֿראַנסיסקאָ.
  
  
  "עס איז אַ געפערלעך וויץ," איך געזאגט מיט אַ געלעכטער וואָס האט קיין הומאָר. "אויב איר שלאָגן דעם שלעפּן, איר וועט פאַרדינען פופציק גילדן."
  
  
  דער שאָפער האָט דאָך אַ סך פאַרבראַכט מיט אַמעריקאַנער כיפּיעס, ווײַל ער האָט זיך אַ נאַקן געטאָן און געזאָגט: “שיט, מענטש. דו ביסט קיל.' דערנאָך האָט ער געדריקט דעם אַקסעלעראַטאָר פּעדאַל און מיר האָבן זיך צוגעלאַכט.
  
  
  ער האט גענומען די ווייַטער ווינקל אויף ווייניקער ווי פיר ווילז, אָבער די רענאַולט איז נישט וועגן צו געבן אַרויף אַזוי געשווינד. ע ר הא ט זי ך ארומגעכאפ ט אויפ ן װינק ל או ן אונד ז נאכגעלאפ ן אי ן א שמאלע ר געבראט ן גא ס נעב ן שטאט־צענטער . כ׳האב צוריקגעקוקט, אבער נאך אלץ נישט געקאנט זען װער ם׳פירט.
  
  
  ד י בריליאנט ן זײנע ן ניש ט געװע ן געהאלט ן אי ן א זיכערער . ז ײ זײנע ן אוי ך ניש ט געװע ן צוגעקלעפט , צו ם ערשט ן הילף־קיט . איך האב געמוזט פטור ווערן פון קאענוואאר, אדער ווער עס האט געפארן יענעם רענאולט, אדער דאס קען ווערן זייער מיעס פאר די אויסערן פאליסי פון די פאראייניגטע שטאטן און די זיכערהייט פון אינדיע, נישט צו זאגן די צוויי גאלפיעללד קינדער. "איז ער נאָך הינטער אונדז?" — האט דער דרייווער געפרעגט מיט א אנונג פון נערוועזקייט אין שטימע.
  
  
  "פאַרשילטן עס, ער איז נאָך הינטער אונדז," איך סנאַפּט. — קענסט ניט גיין אביסל שנעלער?
  
  
  - איך בין טריינג, מענטש. דאָס איז נישט פאָרמולע 1, אויב איר וויסן וואָס איך מיינען."
  
  
  ― יאָ, איך פֿאַרשטײ װאָס איר מײנט. און עס איז נישט שפּאַס. איך סטייד ווי נידעריק ווי איך קען, בעכעסקעם מיין אויגן אויף די רענאַולט רייסינג דורך די גאסן הינטער אונדז. מיין דרייווער האט זיגזאגט, װי ער װאלט ארײנגעטריבן א קליפער־שיף אין האפן, אבער דאם האט אונדז נאר געגעבן א פארפיר פון צװאנציק־דרײסיק יארד.
  
  
  דער האלדז פון דעם טאַקסי־פירער איז געווען געשפּאַנט ווי אַ קוואַל, און קרעלן שווייס זענען אַראָפּגעלאָפן אינעם קאָלנער פונעם העמד. שנעלער , שנעלער , הא ב אי ך געטראכט . נו. אבער דער יינגל האט אַלץ ער קען. פארוואס די פאליציי איז נאך נישט געקומען צו אונז, האב איך נאך נישט געהאט קיין צייט צו טראכטן, ווייל אין יענעם מאמענט האט זיך דער רענאולט אריינגעקראכט הינטערן טאַקסי. דער דרייווער האט פארלוירן קאנטראל, זיך ארויפגעשטעלט אויפן טראטואר, פארמיסט א גרויסן סטאָרפראנט מיט א אינטש, און דערנאך זיך ענד צוריק אין מיטן גאס.
  
  
  ― דאָס הײבט זיך אָן צו מאַכן מעשוגע, מענטש, ― האָט ער אַ געשרײ געטאָן, אַ צינדעלע מיטן רער.
  
  
  ― לאָז מיך אַרײַן אין נעקסטן װינקל, ― האָב איך צוריק געבילדערט, געדאַכט, אַז עס װאָלט בעסער געװען פֿאַר מיר צו גײן אַלײן און צופֿוס. איך כאַפּט דעם ברעג פון די פראָנט אַוועקזעצן מיט אַלע מיין שטאַרקייַט ווי די רענאַולט שלאָגן אונדז פֿאַר די צווייט מאָל. מיר האָבן פאַרלאָרן אַ פענדער, אַ ליכט ליכט און אַ טייל פון די באַמפּער. דער דרייווער האט אויסגעדרייט די שטייגער ווי ער וואלט געשפילט רולעט, פרובירט מאכן א געפערליכע יו-דריי אין דער האפענונג אויף אייביק פטור ווערן פון דעם רענאולט און אים אפווארפן. מיר זענען ווידער אין די שטאָט צענטער און דרייווינג פון די אַעראָפּאָרט, נישט צו אים. איך האב א קוק געטאן אויף מיין זייגער. עס איז געווען פינף מינוט איבער צען.
  
  
  די שמאָלע, וויינענדיקע גאסן, וואָס זענען באַשריבן געוואָרן אין טוריסט־בראָשורן, האָבן זיך פֿאַרבײַזירט פֿון ביידע זייטן. סקרופי הייזער מיט אַלטפרענקיש פֿענצטער, פאַרביק קראָם פֿענצטער - אַלע דעם איז געווען טייל פון די אַנינווייטיד דעקאָר.
  
  
  ― װוּ זײַנען מיר? איך האָב עס געשריגן, גאָר דיסאָריענטיד. "סיעוואַל," ער האט געזאגט. זיין קול איז איצט געווען הויך און פראַנטיק.
  
  
  'וואו?'
  
  
  — האט ער געשריגן, — זידיק, זידיק. "אין די רויט ליכט דיסטריקט. און אַזוי איך לאָזן איר אַוועק. "איך בין נישט דזשיימס באָנד, מענטש," ער צוגעגעבן, שווערן הויך ווען ער געפרוווט צו קרייַז אַ בריק וואָס איז געווען בלויז פֿאַר סייקאַליסץ און פוסגייער, נישט קאַרס.
  
  
  עס איז געווען אַ גרויס גרייַז.
  
  
  דער רענאולט איז צוגעקומען צו אונדז ווי אַ בייז ביק, באשלאסן צו ענדיקן די אַרבעט. פארן אנקומען צו מיטן בריק, איז דער טעקסי אריינגעפאלן אין א פאררעטערדיקן עק, אלס רעזולטאט פון א שטויס פון רענאולט פון הינטן. מי ר זײנע ן ארײ ן אי ן א שטײגע ר או ן מי ר האב ן גארניש ט געקענ ט טאן .
  
  
  "מיר זענען פאַקינג פאַלינג," דער טאַקסי שאָפער געשריגן, סטראַגאַלינג צו ריגיין קאָנטראָל פון די מאַשין.
  
  
  ער האט ניט געקענט.
  
  
  דער ווייַטער זאַך איך געוואוסט, מיר זענען אין די מיטן פון אַ קאַנאַל.
  
  
  ע ם הא ט זי ך א בליק ט פו ן דע ם קלאר ן בלוי ן הימל , ד י שטײנערנ ע פאסאד ן פו ן 17 ־ט ן יארהונדער ט קאנאל־הײזער , או ן ד י פארװארפענ ע געשפרעמטע ר אײזערנ ע רעילנ ג פו ן א בריק . מיר דעמאָלט שלאָגן די וואַסער, נאָך בייַ נאָענט צו 40 מ.פ.ש. איך האב געקוועטשט דעם קאפ מיט די קני און דער אויטא האט זיך געלעגן קעגן די ייליקע כוואליעס וואס האבן ארום אונז געשפריצט. צומ גליק, די פענצטער זענען געווען פארמאכט און די מאַשין איז געווען פלאָוטינג. אויב עס איז געווען אַנדערש, מיר וואָלט זיין פיל ערגער אַוועק.
  
  
  דער דרייווער האט א קלאפ געטאן מיטן קאפ אויפן רער און האט פארלוירן דעם באוואוסטזיין. איך האב מיך צוגעבויגן און אויסגעלאשן דעם מאטאר גלייך ווי א קויל האט צעבראכן די ווינטשויב און שווארצע גלאז האבן זיך גערעגנט אויפן פראנטן זיצפּלאַץ. בלוט איז מיר אַרײַן אין די אױגן, װען איך האָב געשטופּט דעם דרייווער און װידער געקװעטשט. נאך א קויל האט פארענדיקט די ארבעט, און עס איז גארנישט געבליבן פון דער ווינטשויב אחוץ אפאר שארפע ברעקל ארום די עקן.
  
  
  איך האָב נאָך נישט געזען קענוואַר, אָבער איך האָב נישט געגאַנגען זיצן און וואַרטן ביז עמעצער וועט אונדז כאַפּן. און די לעצטע באַגעגעניש מיט די פּאָליצייַ וועט מיינען אַז מיין פראבלעמען זענען ווייַט פון איבער, ספּעציעל אויב שאָן באַקומען ווינט פון דעם לעצט אינצידענט. אַזוי איך סטייד אויס פון די שורה פון פייַער ווי בעסטער איך קען און געפרוווט צו טראַכטן די זאכן. אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז אי ך װע ל אי ן יעד ן מאמענ ט הער ן דא ם קלאנג ן פו ן א פאליציאנט ן סירענע . אבער נאך דעם האב איך נאר געהערט א שארפע קלאנג ווען נאך א קויל האט דורכגעפירט די דאך פונעם טאַקסי. איך האב געמוזט נעמען אקציע, ווי געפערליך עס איז נישט געווען.
  
  
  אויב איך עפֿנט די טיר, די מאַשין וואָלט טייקעף אָנגעפילט מיט וואַסער. איך האב נישט געוואלט דעם לעבן פון דעם טאַקסי דרייווער אויף מיין געוויסן בשעת ער איז געווען פאַרכאַלעשט אין די פראָנט אַוועקזעצן. אַזוי איך ראָולד אַראָפּ די פֿענצטער און געהאפט אויף די בעסטער. דער טשעמאָדאַן וואָלט לאָזנ שווימען פֿאַר בייַ מינדסטער אַ ביסל מינוט, ווי די פארמאכט אָפּטייל געדינט ווי אַ מין פון לופט רעזערוווואַר. ער איז ערשט ארויסגעפאלן פון פענצטער. אי ך הא ב געװארפ ן עטלעכ ע געל ט אויפ ן פראנט ן זי ץ או ן זי ך צוריקגעגליט ן צו ם פענצטער . דערנאָך מיין קאָפּ און פּלייצעס, און דערנאָך די רעשט פון מיין גוף, גענומען די זעלבע וועג ווי מיין טעקע.
  
  
  קאָענוואַר - נאָך איך איז געווען ניט זיכער צי עס איז געווען דער איינער וואָס איז געווען דרייווינג די רענאַולט, משמעות ניט באמערקט, זינט קיין שיס זענען פייערד ווען איך גאַט אויס פון די מאַשין. ע ס אי ז געבליב ן געפערלעכ ע או ן שװער , אבע ר אי ך הא ב געלונגע ן או ן צוגעגרײ ט צ ו מאכ ן א אײזבאד . דעמאָלט געקומען די ונטערטוקנ זיך און איך שלאָגן די וואַסער ווי אַ קינד שפּרינגען אין אַ קאַלט סטאַוו.
  
  
  עס איז געווען פּונקט אַזוי קאַלט ווי איך דערוואַרט.
  
  
  מײנ ע קלײדע ר האב ן מי ך אראפגעצויג ן , אבע ר אי ך הא ב געכאפ ט דע ם שענ ט פו ן מײ ן טשענס ט או ן זי ך געשװאומע ן צ ו דע ר בריק . עטלעכ ע פארבײגײע ר האב ן זי ך געצויג ן איבע ר דע ר רעטשקע , או ן צוגעקוק ט מײ ן פארשריט , געשריג ן חיזוק־װער ד װ י ז ײ װאלטן , װ י ז ײ זײנע ן געװע ן צוקוקע ר אוי ף א שװעם ־ פארמעסט . אָבער דאָס איז גאָר ניט וואָס איך האָב געוואָלט דער עולם וואָלט געוויס צוציען די אויפמערקזאמקייט פון אַ נייגעריקן פּאָליציאַנט.
  
  
  ד י ציגל־ארבע ט פו ן דע ר בריק , אי ז געװע ן איבערגעװאקס ן או ן גליטשיק . איך האָב געפרואווט צו געפֿינען עפּעס צו כאַפּן, עפּעס צו ציען זיך צו. אי ן דע ם מאמענ ט הא ב אי ך דערהער ט דא ס װײ ל פו ן סירענע , װ י אי ך הא ב מורא . יעדע רגע איז געווען טייער, ווייל אויב די פאליציי האבן מיך געכאפט איידער איך האב געכאפט מיין עראפלאן און אנטלאפן, וואלט קאענוואאר ווידער ארויסגעוויזן פון דעם קאמף. דערפאר בין איך ארויף ארויפגעקראכן, וואס איז נישט גרינג מיט'ן טשענצעט אונטערן אָרעם.
  
  
  דערנאָך האָב איך באַמערקט עפּעס וואָס איך האָב פריער נישט באמערקט, אַן אַלט פאַרזשאַווערט לייטער קעגן דער פעסטונג וואַנט אויף דער אַנדערער זייט בריק. כ׳האב זיך צוריק ארײנגעפאלן אין דעם פינצטערן װאםער. איך האָב זיך געראַנגל דורך די ייליק וואַסער און דעבריס, האַלב פארבלענדט דורך די בלוט נאָך דריפּן אין מיין אויגן. און אַזוי איך לעסאָף ריטשט די דנאָ שריט פון די טרעפּ. נאָך דעם עס גענומען מיר נאָר איבער צוויי מינוט צו באַקומען צוריק צו טרוקן לאַנד.
  
  
  פון קורס, די אמסטערדאם פּאָליצייַ וואָלקסוואַגען איז פּאַרקט אין די מיטן פון די בריק. דער עולם פארבײגײער האָט זיך געמערט. מע ן הא ט געשריג ן או ן אנגעװיזן , אוי ף דע ר שװעםטע ר טעקסי , אי ן אונטע ר דע ר בריק , װא ו אי ך הא ב געדארפ ט זײן . אײנע ר פו ן ד י אפיציר ן הא ט שוי ן געשװימ ט צו ם טעקסי . איך בין געלאָפן, ניט בדעה צו זיצן און וואַרטן אויף אַ פאַרבעטונג צו דער פּאָליציי.
  
  
  איך בין געווען איינגעווייקט ביז די הויט. דער ערשטער זאַך איך דארף צו טאָן איז געווען כאַפּן עטלעכע טרוקן קליידער, אַזוי איך געקוקט אַרום פֿאַר אַ שילד וואָס האט געזאגט "לאַונדראָמאַט."
  
  
  אבע ר אנשטא ט צ ו געפינע ן דא ס אדע ר עפע ס ענלעכ ע או ן גלייך עפפעקטױו , הא ב אי ך געטראפ ן דע ם רוצח , װא ס הא ט זי ך באהאלט ן אי ן שאט ן פו ן הײזער , פו ן דע ר פאליצײ .
  
  
  צומ גליק, איך געזען אים איידער ער געזען מיר. אויב עס איז געווען די אנדערע וועג אַרום, די זאכן וואָלט ווערן פיל מער קאָמפּליצירט ווי זיי שוין געווען. דאָס איז געווען אַן אַנדערער ווי קאָענוואַר: אַן אַנדערער פֿון זײַנע חבֿרים. דער איינער האט אויסגעזען ווי אַ מאַסקיאַלער עקס-מאַטראָן, מיט בלומענקרויט אויערן, אַ צעבראכן נאָז און אַ S&W מאָדעל 10.A רעוואָלווער. איך האָב נישט וועלן צו טענהן מיט נומער 38, אַזוי איך דאַקט אַנטו די גאַניק פון עטלעכע הויז לעבן דעם קאַנאַל.
  
  
  — איר זוכט עמעצן באזונדער? א קול האט מיטאמאל געשושקעט אין אויער, נאכגעפאלגט דאס פלאקער פון א נאסער צונג.
  
  
  איך האב מיך אומגעקערט און זיך געפונען פנים צו פנים מיט א יונגע פרוי וואס טראגט אסאך רייטלע און א בלאָנדע שייטל. זי האט אויסגעבויט די צײן אין געלעכטער און, געקלאפט מיט דער צונג, האט זי מיר א װינק געטאן װײטער אויפן פינצטערן גאניק. כ׳האב פארגעםן, אז דאם איז דאם הארץ פון די רויטע ליכט־װײם, אבער איצט האב איך עס דערמאנט און אן אנדער פלאן האט זיך אנגעהויבן פארמירן אין מיר.
  
  
  'ווי פילע?' — האב איך געפרעגט אן מער צייט פארברענגט. עס איז געווען 11:03. מיין עראפלאן איז אוועק 1:30. די בילעט האט קלאר סטייטיד אַ ווארענונג אַז פּאַסאַנדזשערז מוזן זיין בייַ די אַעראָפּאָרט לפּחות איין שעה איידער אָפּפאָר. אַזוי עס וואָלט זיין אויף דעם ברעג, עס איז קיין צווייפל וועגן אים.
  
  
  ― דרײַסיק גילדן פֿאַר דיר... אָן װײַטער ― האָט זי געזאָגט אָן קווענקלען. מיינע נאסע קלײדער און דער זיפץ אין קאפ האבן איר קלאר נישט געטאן.
  
  
  "איך וועל דיר געבן פופציק אויב איר טאָן עפּעס פֿאַר מיר."
  
  
  "עס דעפּענדס," זי געענטפערט ווי אַ אמת פאַכמאַן.
  
  
  איך האב זי אנגעווינקט צום ראנד פון גאניק און אנגעוויזן אויף קענווארס מיטארבעטער; זײַן S&W רעוואָלווער האָט אַרויסגעשלעפּט פֿון זײַן גראָב וואָל-רעקל. — זעט איר יענעם מאן מיט א צעבראכענע נאז און מיט א צעבראכן פנים?
  
  
  "איר מיינען נישט די דריי פון אונדז, טאָן איר?" ― האָט זי געזאָגט מיט אַ קלאָרן אינטערעס אָדער אַ קלאָרן מיאוס, װײַל דער אױסדרוק אױף איר פּנים איז געבליבן אומפֿאַרשטענדלעך.
  
  
  איך האב געשאקלט מיטן קאפ. "איך וויל נאָר, דו זאָלסט גיין און רעדן מיט אים, אים דיסטראַקט ביז איך פאַרשווינדן." איר פֿאַרשטײט?' איך האב אפגעווישט דאס בלוט פון מיין פנים. זי האט גלײך אלץ פארשטאנען און געזאגט: — פארשטײט זיך, פאר פינף און זיבעציק גילדן.
  
  
  "הונדערט צו מאַכן זיכער אַז איר טאָן אַ גוטע אַרבעט." אין קיין פאַל, דיסטראַקט זיין ופמערקזאַמקייַט.
  
  
  זי גענומען עס כּמעט ווי אַ פּערזענלעך באַליידיקונג. אבער געלט האט איר ראדיקאל געביטן. דאָס געלט האָט זי אַרײַנגעשטופּט אין איר ביוסטהאַלטער, ווי זי וואָלט גענומען זיסוואַרג פֿון אַ קינד. זי האט דעמאנסטראטיוו געשאקלט די לענדן, איז זי ארויסגעגאנגען אויף דער גאס, גרייט צו שפילן איר חלק. אויב דאָס קליינע קונץ וואָלט נישט געארבעט, וואָלט איך טאַקע געהאט פול די הענט, ווייַל ווילהעמינה איז געווען פּונקט ווי נאַס ווי איך געווען. װי לאנג זי איז געװען נאס, איז זי געװען אומזיסט. און איצט עס איז קיין צייַט צו נעמען עס באַזונדער, ווישן עס טרוקן, און דעמאָלט שטעלן עס צוריק צוזאַמען.
  
  
  איר האָט זיך געמוזט פֿאַרלאָזן אויף דײַן פֿינקציִערקייט, דײַנע נאַקעט הענט, און אפֿשר, אויב נייטיק, אויף הוגאָ. אבער איך האב נישט געוואלט נוצן קיין פון עס אויב עס איז געווען אַרויף צו מיר. װי לאנג מײן גאט־געשיקטע מתנה שפילט גוט זײן חלק אין די הונדערטער באלן, דארף איך נאר געפינען א װעש.
  
  
  פון אַרום די ווינקל פון די גאַניק איך געזען איר גיין אַראָפּ די גאַס, גרייט צו שפּילן איר ראָלע.
  
  
  לכתּחילה האָט זיך אויסגעזען, אַז קאָענוואַרס מיטאַרבעטער וואָלט נישט געפֿאַלן דערפֿון. ער האט עפעס געזאגט אויף האלענדיש, די װערטער צו װײט צו פארשטײן. אבע ר זײנ ע האנדלע ן האב ן גערעד ט פונק ט אזו י קלאר , או ן א ביס ל שפעטע ר הא ט מי ר אל ץ זײע ר קלאר . איך האב געזען אז ער האט זי אװעקגעשטופט מיט א גרויםן אומפרײנדלעכן שטויס. צומ גליק, זי איז געווען העלדיש און איז נישט געגאנגען צו לאָזן זיך שטופּן אַוועק. זי האט געלאפן מיט די פינגער אויף זײן רוקן און אראפגעלאפן און זיך געשטאנען פאר אים, פארשפארט זײן מיינונג. איך האב שוין געווארט אויף דעם. אי ך בי ן אנטלאפ ן פו ן דע ר גאניק , ניש ט אפשטעל ן בי ז אי ך הא ב דערגרײכ ט ד י זיכערקײ ט פו ן דע ר גאס .
  
  
  אלעס האט געדארפט גיין גוט.
  
  
  אָבער דאָס איז נישט דער פאַל.
  
  
  איך בין געווען האַלב וועג אַראָפּ די גאַס ווען אַ הייזעריק מאַשין האָרן געכאפט דעם ראָשע ס ופמערקזאַמקייַט. ער האָט אַ קוק געטאָן איבער דער אַקסל, טראָץ דער זונהס בעסטער השתדלות צו האַלטן זיין אויפמערקזאַמקייט מיט איר זאפטיקן און יקסייטינג קערפער. אונדזערע אויגן האָבן זיך געטראָפן, און אַ רגע שפּעטער האָט ער זיך אַריינגעצויגן אין זיין רעקל צו זיין סמיט & וועסאָן.
  
  
  איך האב נישט געווארט אויף קיין פיירווערקס אדער א דעמאנסטראציע פון זיינע טויטליכע שיסערייען.
  
  
  דאָס מאָל די פּראַקסימאַטי פון די פּאָליצייַ האט מיר עטלעכע מייַלע. קאָענוואַרס הענדלער האָט געהאַלטן דעם פינגער אונטער קאָנטראָל; ער האט נישט געהאט קיין כוונה צו דרייען מיט די פאליציי אזוי נאענט. אבער עס האט אים זיכער שטארק געשטערט, װײל ער איז מיר צוגעלאפן, זײנע בום־טריט האבן מיר דערשראקן אפקלאנג אין די אויערן. אי ך בי ן שוי ן געװע ן אי ן געסל , װע ן ד י ערשט ע פארשטיקענ ע שיס ן הא ט זי ך געקלונגען , א שװיצע ר איבע ר מײ ן קאפ . איך האב מיך געווארפן פלאך אויף דער ערד, אבער ער האט נישט געשאסן א צווייט מאל. ער האט ריזיקירן זיין שאָס, און איך אנגענומען ער איז איצט דערשראָקן צו מאַכן נאָך פאַרפירן.
  
  
  "שטיי אויף," האָט ער געשטויסן מיט די ציין אויף ענגליש, ווי ער וויל אַ שטייגער פון עטלעכע פון דזשארזש פארמביס פילמען. ער האט אבער גאר ניט אויסגעזען װי א גמץ אין באגיטע קלײדער. אי ך הא ב זי ך אויפגעהויב ן אוי ף ד י פיס , געפיל ט מײ ן קערפע ר צ ו דע ר ערשטע ר אקציע .
  
  
  די קרעכץ וואָס איך געהערט אַ ביסל מאָומאַנץ שפּעטער איז געווען ווי מוזיק צו מיין אויערן. דער S&W רעװאלװער האט זיך א קלאפ געטאן אין די שטײנער. איך האט אַ טשאַ-קי בריק צו די זייַט, קאָזינג מיין לינקס פֿיס צו שלאָגן אים אין די זונ פּלעקסוס. ער האט זיך געטוישט פון די פּלוצעמדיק טיף ווייטיק, און איך שלאָגן אים מיט אַ סעריע פון קלאָוז, דאָס מאָל צו די קראַטש.
  
  
  כ׳האב געמוזט זײן פארשװאונדן, װײל זײן פנים איז געװארן װײס װי שנײ. ער האט זיך צעװאקסן, געװארפן די הענט איבער די לײקן און זיך צוגעפאלן אויף די ברוקשטײנער, װי א הויפן אלטן שמוץ. דערנאָך איז געקומען אַ פּשוט אָבער פּרעכטיק עקסאַקיוטאַד טשאַ-קי מאַך, אַ פראָנטאַל קלאַפּ וואָס געשלאגן זיין האַלדז מיט קראַשינג קראַפט. ד י האלדז־װערע ם האב ן זי ך נא ך ניש ט צעבראכן , אבע ר ע ם אי ז געװע ן פארשידענ ע נאענט .
  
  
  "איר זענט שווער צו קלאַפּן אַראָפּ, פרייַנד," איך געזאגט, קאַנטיניוינג די געניטונג מיט אַ פּלוצעמדיק בריק צו זיין קאָפּ. דער איינער איז געווען ווונדערלעך. אל ע זײנ ע פני ם בײנער , האב ן זי ך באװיז ן צעבראכן , או ן זײ ן פני ם אי ז געװאר ן א ליכטיק ע לילא־פארב . ע ר הא ט געמאכ ט דע ם טעות , א ז ע ר הא ט געמאכ ט זײ ן צעבראכענ ע קין , מי ט ד י הענט , או ן איבערגעלאז ן ד י קיני ר . דאָס איז געווען זייער אַטראַקטיוו פֿאַר די ווייַטער קלאַפּ, נאכגעגאנגען דורך גרין, בייל-ווי ברעכן אויס פון די בלוטיק מויל.
  
  
  פאר אזא מעכטיגן בחור האט ער נישט פיל געטון זיך צו באשיצן. כ׳האב נישט געדארפט זײן אזוי חוצפה׳ װײל גלייך נאכדעם האט ער אנגעכאפט מיין קנעכל, אים אנגעכאפט און מיך צוגעצויגן צו דער ערד. אָבער ניט פֿאַר לאַנג אויב איך האָבן עפּעס אַנדערש צו זאָגן וועגן אים. דער מאָמענט וואָס מיין פיס פאָולדיד אין האַלב אונטער מיר, איך לאָוערד מיין אָרעם ווי אַ כיס. דער ראַנד פון מיין דלאָניע איז געפֿאַלן אויפן בריק פון זיין נאָז. די אינערלעכע סטרוקטור פון דער נאָז, די נאַסאַל ביין, די בריק פון די נאָז זיך פארקערט אין אַ בלוטיק מאַסע. בלוט האט אים ארײנגעטראגן אין פנים ארײן, אים פארבלענדט. ס'האט בשום אופן נישט אויסגעזען צו פריש, אבער ס'האט זיך אלעס געטוישט.
  
  
  ע ר הא ט מי ט רחמנות , אבע ר כ׳הא ב ניש ט געהא ט קײ ן צײט . ער וואלט מיך דערהרגעט, און ער האט דאס געפרואווט פון דעם מאמענט וואס איך בין אריין אין דער טאַקסי. איצט איך געוואלט צו ענדיקן די אַרבעט ער האט אנגעהויבן און גיין צו מיין געשעפט.
  
  
  עס איז נאָר געבליבן אַ זעץ אין דער גאָמבע, װאָס איך האָב אין אײן אויגנבליק פֿאַרענדיקט. דאָס פּאַטעטישע קרעכצן, דאָס לעצטע קרעכץ, וואָס ער האָט אַרויסגערופן, האָט אים אַרויסגעלאָזט פון זיין אומגליק. די סערוואַקאַל ווערטאַבריי זענען צעבראכן אין צוויי, און דער ראָשע איז געפאלן טויט.
  
  
  כ׳האב זיך אויפגעשטאנען און געגאסן נאך אטעם. ער איז נישט געווען קיין ליבלעכע דערזען. אבער מיין שווימען אין קאַנאַל איז אויך נישט אַזוי אָנגענעם. די צונג האט ארויסגעשטעקט פון זײן בלוטיקן מויל. אַ טייל פֿון זײַן פּנים האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין בלוטיקע זשעלע. וווּ עס איז געווען אַמאָל אַ קאָמפּלעקס סטרוקטור פון ביינער און פלייש, עס איז איצט גאָרנישט מער ווי רוי רובין רויט פּאַפּ, ענלעך צו די ין פון אַ פייַג.
  
  
  איך האב זיך צוריק געשטרויכלט, מיין רעצעפט האט זיך צוגעדריקט צו מיר. אי ך װע ל דארפ ן מע ר װ י א װעש , צ ו װאש ן ד י בלוט ן פו ן ד י הענט , או ן דע ם שמע ק פו ן טויט ן פו ן מײנ ע קלײדער .
  
  
  
  
  קאַפּיטל 8
  
  
  
  
  
  עס איז איצט 11:17. עס האָט מיר גענומען וועגן פערצן מינוט צו ענדיקן זיין לעבן, פון אָנהייב צו ענדיקן. װע ן אי ך הא ב דערקומע ן צו ם װינק ל פו ן דע ר געסל , הא ט ד י זונה־גערופ ן נא ך מיר . איר פנים איז געװארן קרײד־װײס, װען זי האט דערזען דעם מת אין מיטן געסל.
  
  
  "עס טוט נישט ענין," איך שרייַען און פאַרשווונדן פון דערזען.
  
  
  דריי בלאַקס און וועגן דריי מינוט שפּעטער, איך געפונען אַ וועש. געלט רעדט אלע שפראכן, און אין מינוטן בין איך געווען איינגעוויקלט אין א יטשי וואל פארדעק און מיינע קליידער זענען געווען טרוקן. כ׳האב געקאנט אפװאשן דאם בלוט פון פנים. די שניידן זענען געווען סך, אָבער אויבנאויפיקער. איך קאַם מיין האָר פאָרויס צו דעקן רובֿ פון עס און געהאפט עס וואָלט היילן ווי געשווינד ווי געוויינטלעך. אָבער דאָס איז געווען לעסאָף מיין לעצטע דייַגע.
  
  
  איך האט צו גיין צו די אַעראָפּאָרט און נאָך גיין דורך מינהגים. עס איז געווען ווי פּריקרע ווי טראכטן וועגן קאָענוואַר, טראכטן וועגן די הצלחה אָדער דורכפאַל פון אַנדריאַ ס אָפּעראַציע.
  
  
  'ווי פילע?'
  
  
  איך געבעטן די וועש באַזיצער ווען ער געקומען אין די צוריק צימער צו היטן מיר טאָן עס. "צען מינוט, פופצן מינוט. "איך טו וואָס איך קען," האָט ער געענטפערט.
  
  
  — האסט א טעלעפאן ?
  
  
  'וואס?'
  
  
  'טעלעפאָן?' — האב איך איבערגעחזרט , פרובירט נישט צו ברומען , ווען איך האב באמערקט , אז מיין געדולד איז אויסגעגאנגען .
  
  
  - יא זיכער. דער קלאנג אין זײן קול האט פארראטן זײן אומגערעדענע פחד. ע ר הא ט אנגעװיזע ן הינטער ן מיר , װ ו א ן אנטיק ע שװארצ ע מיטל , הא ט זי ך האלב־באהאלטן , אונטע ר א הוי ף אומגעװאשענ ע קלײדער . ע ר אי ז געבליב ן אויפ ן ארט , אינגאנצ ן פערזעניפיציר ט ד י קאמפאזיצי ע פו ן ד י האלענדישע .
  
  
  איך האב ארויפגעלײגט די האנט אויפן ופנעמער און געקוקט אויף אים. מייַן אויסדרוק האט עס אַלע אַוועק. ער האט געקוקט אויף מיין פארוואונדעטע שטערן, מיין קערפער איינגעוויקלט אין א פארדעק, און איז שנעל פארשוואונדן הינטער א פאר פארהאנגן, וואס האבן זייער עפעקטיוו צעטיילט די קראם אויף צוויי טיילן.
  
  
  דערנאָך האָב איך אָנגערופן דעם אינפאָרמאַציע־שרייַבטיש, באַקומען די נומער פון ווילהעלמינה גאסטויס און אַ קוק געטאָן אויף מיין וואַך. מיין ראָלעקס האט געזאגט 11:27.
  
  
  — װילהעלמינא גאסטויס — האט געזאגט דאס שטימע אויפן אנדערן עק שורה.
  
  
  "יא, איך רופן וועגן מיס אַנדריאַ יוען. זי האט כירורגיע דעם מאָרגן.
  
  
  "איין מאָמענט ביטע," האט געזאגט די פרוי אויף די אנדערע עק פון די שורה. — איך װעל טשעקן.
  
  
  כ'האב זיך נישט געכאפט צו א פאפירא און האב נישט געפילט נאר קאסטן האר און א קראצן וואל פארדעקן. כ׳האב מיד צו מיר געשמײכלט. איינמאל איך וועל אנקומען אויף דעם פלי, וועל איך גוט זיין, האב איך געטראכט, אבער דערווייל האט זיך אויסגעזען ווי די דאזיקע פרוי איז אויף אייביק נישט געקענט צוריקצוקומען צום טעלעפאן.
  
  
  "אנטשולדיגט פֿאַר בעכעסקעם איר ווארטן," זי לעסאָף געזאגט. "אָבער עס איז צו פרי צו רעדן וועגן דער רעזולטאַט."
  
  
  "צו געפינען אויס וואָס דער רעזולטאַט איז?"
  
  
  "די רעזולטאטן פון מיס יוען ס אָפּעראַציע," זי געענטפערט אין אַ ענין-פון-פאַקט טאָן. "זי איז נאָך נישט ארויס פון די אַניסטיזשאַ."
  
  
  ― קענסט מיך פֿאַרבינדן מיט ד״ר באָוטענס? עס איז זייער וויכטיק. אַניט וואָלט איך דיר נישט אַרן.
  
  
  "איך וועל זען וואָס איך קען טאָן פֿאַר איר," זי געזאגט, איר קול צוגעזאגט בלויז די מינימום מי. אַזוי איך געווארט ווידער. עס איז איצט 11:31.
  
  
  "העלא, ד"ר באָוטענס, דאָס איז קאַרטער, "איך געזאגט געשווינד נאָך אַ ביסל מינוט. ניקאַלאַס קאַרטער. איך האב מיט דיר גערעדט נעכטן נאכמיטאג, אויב דו געדענקסט.
  
  
  "אָ יאָ, אַוודאי," ער האט געזאגט ווי ליב און ליב ווי דער טאָג פריער.
  
  
  'ווי טוט זי עס?'
  
  
  די שטילקייט איז אזוי געדיכט אז מען קען עס שניידן מיט א מעסער. 'העלא? ד״ר בוטענס?
  
  
  "יא, איך בין נאָך דאָ, הער קאַרטער," ער האט געזאגט מיט אַ אָנצוהערעניש פון מידקייַט אין זיין קול. “הײַנט מאָרגן האָבן מיר געקענט אָפּנעמען דעם קויל. אבער עס איז אוממעגלעך צו זאָגן זיכער צי זי וועט צוריקקריגן. איר מוזט מיר געטרויען ווען איך זאג דיר אז עס איז צו פרי צו זאגן זיכער עפעס.
  
  
  - ווען קענען איר טאָן דאָס? איך האב געפרעגט, געפילט אז מיין מאראל איז אראפגעפאלן צו א נייער נידעריגקייט.
  
  
  'אפֿשר הייַנט בייַ נאַכט. כאטש מארגן אינדערפרי. מיר האָבן געטאָן וואָס מיר האָבן געקענט ... "
  
  
  ― איך האָב דערפֿון נישט קײן ספֿק, דאָקטער. דאַנקען דיר פֿאַר אַלץ, און איך בין זיכער אַז מיס יוען וועט אויך.
  
  
  "אויב איר קען רופן מיר מאָרגן," ער אנגעהויבן.
  
  
  איך האָב אים איבערגעריסן: “איך מיין, אַז איך קען דאָס נישט טאָן, ד”ר באָוטענס. איך גיי פארלאזן אמסטערדאם. און איך האב אויטאמאטיש א קוק געטון אויף מיין זייגער צום הונדערטסטן מאל. — איך גיי אוועק אין א ביסל ווייניגער ווי צוויי שעה. אָבער איר זענט קאַנווייינג מיין אָנזאָג, איז ניט איר?
  
  
  — נאטירלעך . איך בין נעבעכדיק איך קען נישט געבן איר ... בעסער נייַעס, הער קאַרטער.
  
  
  "איך אויך ווינטשן".
  
  
  מייַן שיכלעך זענען נאָך נאַס, אָבער עס איז גאָרנישט איך קען טאָן וועגן אים. אין מינדסטער אַנדערש אַלץ איז געווען טרוקן און מער אָדער ווייניקער פּראַזענטאַבאַל. איך האב נאכאמאל געפאקט מיין טשעמאָדאַן, געדאנקט דעם געשעפטס-אייגנטימער און זיך צוריק געפונען אויף דער גאַס.
  
  
  אויב איר דאַרפֿן אַ טאַקסי, איר וועט קיינמאָל געפֿינען איינער. אי ך הא ב אי ך זי ך צוריקגעאײל ט דור ך זױדי ק קײ ן נעוומארקט . ין אַ מינוט אָדער צוויי איך געהאט אַ טאַקסי גרייט צו נעמען מיר צו סטשיפהאָל.
  
  
  עס איז איצט 11:53.
  
  
  — ווי לאנג נעמט עס ביז סכיפהאל? — האב איך געפרעגט דעם דרייווער.
  
  
  — בערך צװאנציק מינוט.
  
  
  דער איינציקער פאָרמיטל וואָס איז נאָכגעגאַנגען אונדז איז געווען אַ טראָק. איך האָב געמײנט, אַז איך האָב איצט פֿאַרדינט עטלעכע מנוחה. אָבער אַז איך האָב זיך אַװעקגעזעצט אױפֿן זיצפּלאַץ, האָט מײַן מאָגן אָנגעהױבן צו קריצן. טראָץ אַ האַרציק פרישטיק, דאָס איז געווען אַ קלאָר צייכן אַז איך דארף עפּעס צו עסן. אויב נישט... אבער ניין, וואלט איך נישט געזעסן און געטראכט אויב עס וואלט געווען אויף מיר.
  
  
  אבער די פאַרקער דזשאַמז אויף די וועג צו סטשיפהאָל האט קליין צו פֿאַרבעסערן מיין שטאַט פון גייַסט. איך בין געווען נערוועז און געשפּאַנט און געפרואווט צו קוקן אַוועק פון די זייגער, אָבער אָן הצלחה. אין צען מינוט וואלט דאס אלעס געווען פארענדיגט, אבער יעצט איז נישט געווען וואס צו טאן נאר קוק גלייך פאראויס און האפן אז מיין גליק וועט ווייטער אנגיין.
  
  
  צומ גליק עס איז געווען גוט.
  
  
  די אַעראָפּאָרט זייגער דזשאַמפּט צו 12:29 ווען איך אָפּגעשטעלט מיין טשעמאָדאַן דורך מינהגים און גענומען אַ טיף אָטעם. "פּונקט אין צייט, האר," האט געזאגט דער ערליין אָנגעשטעלטער, גענומען מיין בילעט און וועגן מיין טשעמאָדאַן.
  
  
  ― זאָג מיר עפּעס ― זאָג איך מיט אַ מידן שמייכל. "צי איך נאָך האָבן צייַט צו רופן עמעצער און באַקומען עפּעס צו עסן?"
  
  
  "איך האָב מורא אַז איר דאַרפֿן איצט דורכגיין מינהגים, אָבער אין די אָפּפאָר זאַל עס זענען פאָנעס און אַ פֿאַרבייַסן באַר."
  
  
  'אדאנק. איך וועל דאס געדענקען. אַנדערש, מיין מאָגן וואָלט דערמאָנען מיר.
  
  
  איך האָב געוואָלט רעדן מיט כאָק ווען איך האָב צייט. אבער מער וויכטיג, איך האב געדארפט צוגרייטן מיין פרישטיק מיט עפעס פילונג, עפעס וואס איז געווען שיין און שווער אויפן מאגן ביז מען האט געדינט מיטאג אויפן עראפלאן. אי ך הא ב שוי ן געשפיר ט א געקומענ ע קלײנ ע עקל , װא ם הא ט זי ך געגעב ן פו ן הונגער . דער פלאן, וואס איך האב אויסגעטראכט, איז משמעות דורכגעפאלן, טראץ אלע פארזיכערונגס וואס איך האב גענומען.
  
  
  אבער קודם האב איך געמוזט פארמאכן מיט מינהגים... עקל, מידקייט, וועלכער.
  
  
  איך פּעלץ ווי אַ עקספּאַט ערייווינג אין עליס אינזל און איז פייסט מיט פענסעס, ראָודז און מער וואונדער ווי איך קערד צו לייענען. עס איז געווען ווי ראַדיאָ סיטי בעשאַס די האָלידייַס, מיט הונדערטער פון מענטשן אין שורה צו כאַפּן די ווייַזן. האָלענדיש מינהגים. עס איז געווען שווער צו פאַרטראָגן ווען מיין מאָגן פּראָטעסטירט הויך און מיין הויט איז געווארן די קאָליר פון גרין קעז. אָבער, איך האט קיין ברירה אָבער צו פאָרן אַ סעריע פון טעסץ.
  
  
  "דיין פאספארט, ביטע," האט דער ציכטיק אנגעטאן באאמטער געזאגט נאך א מאמענט.
  
  
  ער איז געווען זייער גוט און איך סמיילד ווי געדולדיק ווי איך קען. איך בין נישט זייער גוט אין אַקטינג, אָבער איך טאָן ניט טראַכטן איך האָבן איבערגעגעבן מיין שמייכל אָדער פעלן פון יבערראַשן זייער גוט ווען איך געפֿונען זיך קוקן גלייך אין ינספּעקטאָר שאָן ס סאַפּרייזד אויגן.
  
  
  "אזוי מיר טרעפן זיך ווידער," איך געזאגט, צאַפּן די ראַנד פון מיין ניט-עגזיסטאַנט הוט אין אַ האַווייַע פון שפּאָט רעספּעקט.
  
  
  "טאקע, הער קאַרטער," האָט ער געענטפערט אַזוי פּראַפעשאַנאַל ווי די זונה אין Zedijka האָט געטאָן מיט עטלעכע שעה צוריק.
  
  
  "נו, עס איז אַ קליין וועלט," איך פארבליבן, טריינג מיין בעסטער צו אַנטהאַלטן מיין זיך-זיכער שמייכל.
  
  
  "ניט טאַקע," ער האט געזאגט מיט צופֿרידנקייט. "פאקטיש, דאָס איז ווי איך עריינדזשד עס."
  
  
  "אָה, מין פון ווי אַ גיין אַוועק פּאַרטיי פֿאַר איינער פון דיין באַליבסטע טוריס, רעכט?"
  
  
  — ניט גענוי, מיסטער קארטער. אָבער איך בין זיכער אַז איר וועט נישט האַלטן צו ענטפֿערן אַ ביסל פראגעס. זיין קול האט מיר נישט געלאזט וויסן וואס ער וויל פון מיר ווייטער.
  
  
  "אויב איך טאָן ניט פאַרפירן מיין פלאַך, ינספּעקטאָר," איך געזאגט. "אבער איך מיין אז איך האב נישט וואס צו זאגן סיידן איר ווילט הערן מיין ערליכע מיינונג איבער די ענינים ארום די סויבינאן אינדוסטריע אדער די פרעזידענטליכע וואלן אין די פאראייניגטע שטאטן."
  
  
  זארגן און אוממיוזד האט ער ארויפגעלײגט די האנט אויף מיר און אנגעװיזן אויף צװײ מענער אין מונדיר, װאם זײנען געװען אין דער האנט.
  
  
  ― הער, שאָן, ― זאָג איך, װען צװײ גראָבע מינהגים זײַנען צו מיר צוגעגאַנגען. — װאס טוט זיך טאקע ?
  
  
  "נו, מיסטער קאַרטער," האָט ער געזאָגט, ווי גלייך ווי אלץ, "עטלעכע פון מיינע מענטשן האָבן היינט אינדערפרי געמאלדן אַ גאַנץ מאָדנע פּאַסירונג."
  
  
  ― װאָס האָט דאָס מיט מיר צו טאָן?
  
  
  „אפֿשר גאָרנישט. אָבער אויך... אפֿשר דאָס איז אַלץ, האָט ער געענטפערט. "אַוואַדע, איר געדענקט נישט צו שווימען לעבן Zuidijk דעם מאָרגן, טאָן איר?"
  
  
  'וואס?' "איך געזאגט, טריינג מיין בעסטער צו געזונט ווי קאַנווינסינג ווי מעגלעך, אפילו ווי שווייס אנגעהויבן צו פאָרעם אַרום מיין קאָלנער און מיין עקל געוואקסן דרייפאָולד, אויב נישט מער. “אויף געלטער קאדע האט מען געפונען א קאר אין וואסער. טאַקסי. דער דרייווער האט געזאגט, אז ער האט אויפגעכאפט א מאן אויף הערענגראכט, אן אמעריקאנער, וואס האט געוואלט אוועקפירן קיין סכיפהאל.
  
  
  'אזוי וואָס איז ווייַטער?'
  
  
  "און דו ביסט אַן אַמעריקאַנער, וואָס האָט געהאַט אַ צימער אויף הערענגראַכט, דאָס הייסט, ביז הײַנטיקן מאָרגן." דערצו איז די באַשרײַבונג, וואָס ער האָט געגעבן פֿונעם פּאַסאַזשיר, ריכטיק.
  
  
  "וואָס איז רעכט?"
  
  
  "נו, איר זענט, פון קורס, הער קאַרטער," ער האט געזאגט. "דערנאָך מיר האָבן דעם פאַל פון די מיוטאַלייטיד גוף וואָס מיר געפֿונען לעבן די סצענע פון דעם צופאַל."
  
  
  "איר טאָן ניט וועלן צו באַשולדיקן מיר פֿאַר דעם, טאָן איר?" ― זאָג איך אַזױ באַלײדיקט װי מעגלעך.
  
  
  "אַוודאי נישט, הער קאַרטער," האָט שאָן מיר פאַרזיכערט מיט קוים פאַרשטעלונג סאַרקאַזם און אַ בייז, עמאָציאָנעל קול. "ווי קען איר טראַכטן אַזוי? איך פֿאָרשלאָג אײַך נאָר, אַז איר זאָלט באַגלײטן די דאָזיקע צװײ גבירים... ― האָט ער מיט אײן האַנט אָנגעװיזן אויף די צװײ מינהגים, װאָס זײַנען געשטאַנען נעבן אים. "טו פּונקט ווי זיי זאָגן."
  
  
  איך האָב זיך פֿריִער באַהאַנדלט מיט די נישטיקייט פֿון מענטשן ווי פּאָליטיקער און פינאַנסירער, ווי אַ קליין פֿיש אין אַ גרויסן סטאַוו, אָבער קיינמאָל נישט מיט אַזעלכע עקשנותדיקע געזעץ־פֿאַרזאָרגן. איר וועט לערנען עפּעס, צוטרוי מיר.
  
  
  "אויב דאָס איז דיין לעצטע וואָרט ..." איך אנגעהויבן.
  
  
  "אַז ס רעכט," ער האט קורץ געזאגט. ער האט דאן גיך גערעדט צו די צוויי מינהגים און דעם הילפסלאזע און אומגליקליכע ניק קארטער.
  
  
  מען האט מיך באגלייט אין א קליינעם פריוואטן צימער נישט ווייט פון וואו מען האט מיך אויפגענומען. מיין טשעמאָדאַן איז אנגעקומען אין אַ מינוט.
  
  
  די צוויי מינהגים האָבן אויסגעזען ווי צוויי געוועזענע פרייז קעמפער, כאָטש איך האָב ניט געהאַט קיין כוונה צו מעסטן עפּעס קעגן זיי. אין צימער איז געווען א טיש און שטול. גארנישט מער. ם׳איז געװען ליכטיק באלויכטן. אי ך הא ב גענומע ן א שטול , כאט ש ע ם אי ז מי ר ניש ט געשטעל ט געװארן , לײג ט ד י הענ ט אוי ף ד י קניען , או ן געפרואװ ט פארגעם ן מײ ן נעבעכדיק ע לאגע .
  
  
  שען האט ניט בלויז געשפילט אַ בייז שפּיל, אָבער אויך אַ געפערלעך.
  
  
  גאנץ מערב אייראפע וועט ליידן אויב כינע נעמט איבער נעפאל. עס איז געווען אוממעגלעך צו זאָגן דעמאָלט וואָס דאָס קען מיינען פֿאַר די גאנצע מערב וועלט. צום באַדויערן, שאָן ס וועלט איז געווען פיל קלענערער און לימיטעד בלויז צו די שטאָט לימאַץ פון אמסטערדאם. זיין זעאונג עקסטענדעד אַ ביסל מער ווי די יססעלמער אין די צפון און די Bijlmermeer האָוסינג געטאָ אין די דרום. דע זעעדיק איז דעמאלט געווען ערגעץ אין מיטן, אין צענטער פון איר דזשוריסדיקציע.
  
  
  דאס איינציגסטע וואס האט מיר איבערראשט איז געווען אז ער האט זיך נישט אריינמישן. נישט אז איך וואלט עס אנדערש געפעלט, אבער איך האב עס געפונען מאדנע, אז נאך די אלע מי וואס ער האט געטון אין מיר צו געפינען, וועט ער זיך יעצט צוריק צוריק און איבערלאזן די שמוציגע ארבעט פאר אנדערע. אפשר זענען דאס געווען מינהגים תקנות, אבער כ'האב נישט געהאט ווייניג צייט צו טראכטן דערפון, ווייל אין דעם מאמענט האט מען מיר געבעטן דעם שליסל צו עפענען דעם ארטיקל.
  
  
  דער מאָמענט פון אמת איז אנגעקומען.
  
  
  דער רעצעט אליין איז נאך געווען פייַכט, אבער דאס האט זיך נישט אויסגעלערנט צו אנשטערן די צוויי מורא'דיגע און שטילע מנהגים. אײנע ר הא ט אוי ף מי ר געהאלט ן זײנ ע בארימ ע אויגן , װ י ע ר װאל ט מורא , א ז אי ך װע ל פרוב ן אנטלויפן , או ן דע ר אנדערע ר הא ט געעפנ ט זײ ן טשעק ע או ן ארויסגענומע ן אל ץ װא ס אי ז אינעװײניק . מע ן דאר ף זאגן , א ז ע ר הא ט דא ס פארזיכטי ק געטא ן , װ י ע ר הא ט װידע ר פארזיכטי ק צוגעלײג ט ד י קלײדער , פארזיכערט , א ז ס׳אי ז אי ן ז ײ גארניש ט געװע ן אי ן דע ם זי ן פו ן קאנטראבאנד .
  
  
  דאס האט געדויערט בערך צען מינוט ביז אלעס וואס איך האב איינגעפאקט אין דעם אויבערשטן קענטיק פלאץ פונעם טשעמאָדאַן איז אַנטדעקט און געזוכט געוואָרן. איך בין געזעסן אויף אַ גלײַכן הילצערנעם שטול, קוקנדיק אויף דער גאַנצער אויפֿפֿירונג מיט אַ פּוסט און אומפּאַסיקנעם אויסדרוק אויפֿן פּנים. אבער ווי דער מינהגים-אפיציר האט געלויפט מיט זיינע נייגעריגע פינגער אויף די ראנדן פונעם לייַוונט-דעק, האב איך פארגעסן פון מיין עקל און אומוויליג זיך אביסל פאראויסגעבויגן אין מיין זיץ.
  
  
  ער האָט געוווּסט וואָס ער טוט, כאָטש איך האָב געפּרוּווט נישט לאָזן אים וויסן דורך דעם אומאינטערעסירטן אויסדרוק אויף מיין פּנים. אויף אַ מאָמענט האָט זיך אויסגעזען, אַז אַלץ וועט זיך ענדיקן אָן נאָך שוועריקייטן, אָבער מײַן אָפּטימיזם האָט זיך אַרויסגעוויזן צו פרי. עס איז געווען אַ שוואַך אָבער קלאר דייַטלעך קליק. דער אינספעקטאר האט גיך גערעדט מיט זיין שותף, וועלכער איז געשטאנען נעבן אים, ווען ער האט ווייטער געפילט דעם, וואס ער האט ערשט אויסגעזען ווי די דנאָ. אויב ער וואלט אויפגעהויבן די טשעמאָדאַן פון טיש, וואָלט דער חילוק אין וואָג געגעבן אַ קלאָר אָנווייַז, אָבער די טשעמאָדאַן איז געבליבן אויף פּלאַץ, און איך געצווונגען זיך צו זיצן שטיל, נערוועז צוגעקלעפּט צו מיין זיצפּלאַץ.
  
  
  דער אינערלעכער מעקאַניזאַם האָט ווידער אַ קליק געטאָן הילכיק, נאכגעגאנגען דורך איינער פון די מערסט טומלדיק סייז וואָס אלץ געהערט אויף דער זייַט פון די אַטלאַנטיק. די אויגן פון דעם מאן האבן זיך געלויכטן ווי א שווערד פון צדקות, ווען צוויי פינגער האבן זיך אנגעכאפט די דנאָ און עס ארויסגעריסן. דע ר באהאלטענע ר קאמע ר אי ז שוי ן ניש ט געװע ן פארבארגן . אבער שטעל זיך פאר זייער אנטוישונג ווען ער האט אנטדעקט אז ער קוקט נאר אויף אן אנדער געמעל.
  
  
  דע ר איצטע ר אפענע ר שטאם־פלא ץ אי ז געװע ן אינגאנצ ן לײדיק ; עס איז גאָרנישט געווען אין דעם גייסט פון וואָפן אָדער נישט געשניטע טייַער שטיינער, ספּעציעל דיאַמאָנדס. מאַזל - טאָוו, איך סמיילד צו זיך. די אַרבעט פון די אַה טעכניקער איז געווען נאָך שענער ווי איר געדאַנק. ניש ט בלוי ז האב ן ז ײ גענומע ן צ ו מאכ ן א געהײם ן אפטייל , נא ר ז ײ האב ן אוי ך געמאכ ט אזו י אי ן דע ר פאלשע ר באדן , או ן ניש ט אײנע , װ י ד י טאלא ס הא ט זי ך איצ ט געטראכט .
  
  
  װע ן ז ײ װאלט ן װײטע ר געזוכ ט האב ן אי ך ניש ט קײ ן צװײפל , א ז ז ײ װאלט ן געפונע ן א באהאלט ן מעכאניזײ , דור ך װעלכ ן מע ן הא ט געקענ ט עפענע ן דע ם לעצט ן אפטייל . דאר ט הא ב אי ך באהאלטן , װילהעלמינע , הוגא־און־פיער , װ י אוי ך עטלעכ ע אנדער ע זאכ ן פא ר מײ ן זיכערקײט . איך האָב אָבער נישט אַרײַנגעלייגט די בריליאַנטן אין דער טשעמאָדאַן, ווײַל איך האָב נישט געזאָלט ריזיקירן, אַז זיי ווערן אַנטדעקט.
  
  
  אנטוישנדיק האט דער אינספעקטאר פארמאכט דעם דנאָ. זײ ן שטילקײט , ד י שװײג ע פו ן זײ ן שותף , הא ט מי ר געמאטערט . עס האָט מיר אויסגעזען, אַז איך בין ווײַט פֿון פֿרײַ, צי עס איז מיר געפֿעלן אָדער נישט. מייַן קליידער און טוילאַץ זענען ציכטיק פאָולדיד צוריק און לעסאָף פֿאַרמאַכט ווידער. אי ך הא ב געװאל ט אויפשטײ ן פו ן מײ ן זיצ , באהאלט ן מײ ן רעליעף־געפיל , װע ן דע ר מענטש , װא ס הא ט טאק ע געפיר ט ד י אויספארשונג , הא ט אי ם באװאוונ ג צו ם ארט .
  
  
  "ביטע נעם אויס דיין קליידער, הער קאַרטער," ער האט געזאגט נאָך שושקען צו זיין שוטעף. "צו וואס?"
  
  
  "אינספּעקטאָר שאָן האט סיבה צו גלויבן אַז איר געווען ניט גאָר ערלעך מיט אים." ביטע טאָן ווי עס ווערט געזאָגט, — האָט ער אַ קוק געטאָן אויף זײַן זייגער — אָדער דו וועסט פאַרפירן דיין עראָפּלאַן. גאָרנישט וואָלט מאַכן מיר מער בייז. אבער ס'האט נישט גענוצט צו טענה'ן מיט זיי. זיי זענען געווען אין באַשולדיקונג, נישט איך.
  
  
  האב איך מיך אויפגעהויבן און אראפגענומען מיין רעקל. די טונקל בלאַזער איז נאכגעגאנגען דורך אַ נאַווי בונד און אַ נאַווי מצרי העמד. דערנאָך איז געקומען אַ גאַרטל פון קראָקאָדיל-לעדער מיט אַ האַנט-געמאכט גאָלד בלעכע, אַ טאַלאַנט פון אַ יונג מיידל וועמענס לעבן איך געראטעוועט מיט עטלעכע חדשים צוריק בעשאַס אַ געשעפט יאַזדע צו ניו דעלי. די הויזן, געמאכט פון אַ לייטווייט וואָרסט יאַרן, געמאכט לויט מיין ינסטראַקשאַנז דורך Paisley-Fitzhigh אין לאָנדאָן, איך אַנליפּט און אַוועקגענומען.
  
  
  ווען איך האָב אויסגעטאָן די שטיוול, האָט איינער פון די מינהגים געזאָגט: זיי זענען נאַס, ווי דאָס איז געווען די איינציקע סיבה מיך צו אַרעסטירן.
  
  
  "מייַן פֿיס זענען פאַרשוויצט," איך געענטפערט גראָב, גענומען אַוועק די זאָק און צוטשעפּען מיין גראָבער פינגער אין די טאַליע פון מיין הייזעלעך.
  
  
  "ביטע," האָט ער ווייטער געזאָגט, "דאָס אויך," געצווונגען מיר צו שטיין נאַקעט בשעת יעדער קליידונג איז דורכגעקאָכט און איבערגעקוקט.
  
  
  ז ײ האב ן גארניש ט געקענ ט טרעפ ן א חו ץ לונ ה פו ן מײנ ע קעשענע ם או ן טויש . אבער זיי זענען נישט געגאנגען צו געבן אַרויף. די פולשטענדיקע דערנידעריקונג איז געקומען עטליכע מינוט שפעטער, ווען איך האב איינגעזען וואס א מענטש מוז האבן געפילט ווען ער איז געצווונגען זיך צו בייגן זיך און פארשפרייטן די הינטן. מײַנע צײן האָט מען דאַן אונטערזוכט, װי איך װאָלט געװען אַ פֿערד, װאָס מען פֿאַרקויפֿט דעם העכסטן בידער.
  
  
  ז ײ האב ן ניש ט געפונע ן װא ס ז ײ האב ן געזוכט , או ן אי ך הא ב זי ך מע ר גענומע ן באהאלטן , װ י ז ײ האב ן זי ך געקאנ ט פארשטעלן .
  
  
  ווען זיי זענען געווען פאַרטיק מיט אים, איך געווען אַזוי שווינדלדיק אַז איך קען קוים שטיין אויף די פֿיס. "איר זעט נישט אויס צו גוט, הער קאַרטער," האָט איינער פון די מינהגים געזאָגט מיט אַ שמייכל וואָס איך האָב געפּרוּווט איגנאָרירן.
  
  
  "עס איז ווייַל פון דיין ווונדערלעך האָלענדיש האָספּיטאַליטי," איך געזאגט. ― קאָן איך זיך איצט אָנטאָן, רבותי?
  
  
  'נו, פון לויף. מיר וועלן דיך מער ניט פאַרהאַלטן. צום באַדויערן, איך האב נישט באַקומען צו זען שאָן ס פּנים ווען ער געהערט די שלעכט נייַעס. אבער עס איז אַ שפּיל, איך טרעפן. אויסערדעם, בין איך געווען צו פאַרנומען מיט שטאָפּן זיך מיט קראָקעטעס בשעת איך ווארטן צו זיין פעריד צו די אנדערע זייַט פון די אָקעאַן צו זאָרג וועגן אַ דיסאַפּויניד און פּריקרע אינספעקטאר. איך האט צען מינוט איידער באָרדינג. נאָך אַלץ וואָס איך האָב דורכגעקאָכט, האָב איך געהיט ניט צו פאַרפירן מיין עראָפּלאַן.
  
  
  ווען איך איז געווען לעסאָף פארבונדן צו כאָק, איך געשווינד ינפאָרמד וועגן די לעצטע דיוועלאַפּמאַנץ. "איך קען נישט גלויבן די שערפּאַס זענען הינטער דעם," ער האט געזאגט נאָך איך דערציילט אים וואָס איז געטראפן זינט איך געמאכט דעם גרייַז פון באַקומען אויס פון בעט אין דער מאָרגן. זיי האָבן גאָרנישט צו געווינען דורך מאָרד איר, ניק. אגב, האסטו געליינט...
  
  
  "נאָר איצט," איך געזאגט. - אבער איך בין געראָטן. זיי זענען זיכער.
  
  
  'פּערפעקט.' און איך קען זען אים סמיילינג בייַ זיין שרייַבטיש דריי טויזנט מייל אַוועק.
  
  
  ― דער פֿאַקט איז, ― האָב איך װײַטער געזאָגט, ― אַז קאָענװאַר װאָלט בעסער מיך ילימאַנירט, װי דורכצופֿירן דעם אָפּמאַך. און דאָס זארגן מיר. צי איר טראַכטן די נעפּאַלעסע רעגירונג קען האָבן געפונען אויס וועגן דעם און געשיקט קאָענוואַר צו ינטערסעפּט מיר? אויב די מיסיע פיילז, די שערפּאַ וועט באַקומען אַלע די געלט דארף צו קויפן ויסריכט. לפּחות אַז ס וואָס זיי טראַכטן.
  
  
  — האט ער געענטפערט — ס׳הערט זיך שיין ווייט, אויב איר פרעגט מיר. "כאָטש אין דעם טיפּ פון געשעפט אַלץ איז מעגלעך."
  
  
  ― זאָג מיר נאָך עפּעס ― זאָג איך שטיל.
  
  
  "די וויכטיק זאַך איז אַז איר האָט עס דורכגעקאָכט, לפּחות ביז איצט. איך וועל זען אויב איך קען נישט טראַכטן פון עפּעס וואָס קען העלפן איר. לאָמיר אָנהייבן מיט דעם, אַז דער פּאָליטישער סיטואַציע דאָרט איז גאַנץ ומזיכער. איך האָבן עטלעכע קאָנטאַקטן וואָס קען אָפּדאַך עטלעכע ליכט אויף וואָס געטראפן. איך וועט קוועטשן עטלעכע אינפֿאָרמאַציע. עס נאָר נעמט צייט, דאָס איז אַלע.
  
  
  "עס איז איינער פון די זאכן וואָס מיר האָבן אַ ביסל פעלנדיק," איך געזאגט.
  
  
  - איר 'רע טאן גרויס, ניק. "אַלעמען אין דער וועלט טראַסט מיר," האָט מיין באַלעבאָס געענטפערט, אַ זעלטענער קאָמפּלימענט וואָס איז נישט פאַרבליבן. "דער פאַקט איז אַז איך געהערט עפּעס וועגן אַ מין פון דיסקאָרד אין די קעניגלעך הויז, וועגן אַ מין פון בלוט-דאָרשטיק יידל שנאה. מיר וועלן דארפן גראבן אביסל טיפער, אבער אפשר וועט דאס אונז העלפן פארשטיין וואו די שוועריגקייט ליגט.
  
  
  אין דעם מאָמענט איך געהערט מיין פלי ווערן גערופן איבער די ספּיקערזפאָון.
  
  
  איך האט צו ענדיקן דעם רופן. מיין מויל איז נאך געווען פול מיט עסן און מיין עקל איז צייטווייליג פארשוואונדן.
  
  
  “איך וועל ווידער קאָנטאַקט איר ווען איך אָנקומען אין קאַבול. אבער אויב איר געפֿינען עפּעס, איך וועל זיין דאַנקבאַר, האר. עמעצער וועט גיין צו גרויס לענגטס צו באַקומען צו מיר איידער די שערפּאַס טאָן. און איך וואָלט ווי צו וויסן וואָס.
  
  
  'און ווער.'
  
  
  "איך טראַכטן אַזוי אויך," איך געזאגט.
  
  
  "איך וועל נוצן יעדער קאַנאַל צו מיין באַזייַטיקונג," ער האט געזאגט. "אגב... ווי איז די מיידל וואָס איז געווען דערשאָסן?"
  
  
  "זי האט כירורגיע דעם מאָרגן," איך געזאגט.
  
  
  'און וואס?'
  
  
  "זיי וועלן נישט וויסן וואָס איר גיכער זענען ביז מאָרגן מאָרגן."
  
  
  ' איך בין נעבעכדיק צו הערן עס. אָבער איך בין זיכער אַז איר האָט געטאן אַלץ איר קען פֿאַר איר, "ער האט געזאגט. — איך װעל רעדן מיט דיר, נ 3. מאַכט זיכער אַז איר באַקומען דאָרט בעשאָלעם.
  
  
  "א דאנק אייך ".
  
  
  שאָן איז נאָוטיסאַבלי ניטאָ פון די מאַסע פון זייַ געזונט ווען איך טשעק אין, באקומען מיין באָרדינג פּאַס, און געגאנגען דורך דעם טונעל צו די פלאַך. אבער איך לייקט עס די מערסט. וואס גיכער מיר זענען אראפ פון דער ערד, וואס גיכער איך האב פארלאזט אמסטערדאם, אלץ מער האט מיר עס געפעלט.
  
  
  אַ חוץ דעם בין איך נאָך געװען הונגעריק.
  
  
  
  
  קאפיטל 9
  
  
  
  
  
  לאַנג איידער די עלבורז בערג זענען אויפגעשטאנען אין אַ פערלי פאַרטאָג, איך טאָסט מיין ציינדאָקטער, בערטאָן טשאַליער. א ן זײ ן הילף , זײ ן איבערלעבונג , װאל ט מײ ן שליחות ה געװע ן צוזאמענגעבראכ ט פא ר זײנ ע אויגן , או ן דערמי ט דע ר גור ל פו ן צװ ײ קינדע ר או ן ד י צוקונפ ט פו ן א ן אפגעזונדערט ן מלוכה , ארומגערינגל ט מי ט בערג .
  
  
  מ׳האט דערװארט מײן שרעקלעכער הונגער, און אויך מײן עקל. אבער יעצט אז די פיזישע אומבאקוועמקייט איז פארביי און מיין פנים האט ווידער געהאט קאליר, האב איך זיך א ביסל מער געפילט ווי מיר, און נישט ווי איך האב איינגעשלונגען עפעס וואס איך טאר נישט האבן, וואס איז געשען.
  
  
  איך האב געטראגן מיט מיין צונג איבער די ספעציעלע גאלדענע קרוין, וואס דער ציינדאָקטער האט מיר אנגעטאן פארן פארלאזן וואשינגטאן. טשאַליער איז קערפאַלי אַטאַטשט די צאָן צו איינער פון די נידעריקער מאָלאַרס. געדריקט אין די גאַמז, עס איז טאַקע נישט קענטיק, וואָס איז שוין פּראָווען בעשאַס די דורכקוק פון מיין מויל אין סטשיפאָל. דעם קרוק איז געניצט צו צוטשעפּען ניילאָן פאָדעם, אויך גערופן פישערייַ שורה. אויף די אנדערע האַנט, די פאָדעם פליסנדיק פון די עסאָפאַגוס צו די מאָגן איז געווען אַטאַטשט צו אַ כעמישער קעגנשטעליק רער.
  
  
  די גאנצע סטרוקטור האט מיר דערמאנט פון אַ גאַנג פון נעסטינג דאַלז. יעדער ליאַלקע כּולל אַ קלענערער ליאַלקע, און אַזוי אויף אין די אינפיניטיום. אי ן מײ ן פאל , הא ט אי ר מי ך געהא ט או ן אי ן מיר , הא ט אי ר געהא ט מײ ן קעמערל , פו ן װעלכ ן מײ ן מא ך אי ז געװע ן א טײל , או ן אי ן יענע ר מאגן , א רער , או ן אי ן יענע ר רער , זענע ן געװע ן בריליאנטן .
  
  
  די סיבה וואָס איך געהאט אַזאַ אַ גרויס פרישטיק איז געווען אַז איך איז געווען אַזוי שווינדלדיק ווען איך אנגעקומען אין סטשיפהאָל, איך געהאט צו האַלטן מיין מאָגן דזשוסאַז אַלע מאָל. אויב איך וואלט איינגעשלונגען די רער אויף א ליידיקן מאגן, וואלט דער נאכפאלגנדיקער אויסשיידונג פון ענזימעס צוזאמען מיט די הידראטשלאראקע וואס איז ארויסגעגעבן געווארן ביי די דיידזשעסטשאַן מיר געברענגט א בויךווייטיק, וואס וואלט געקענט אראפקלאפן אן העלפאנט. צוזאמען מיט אַלע די עסנוואַרג איך קען מאָגן, איך גענומען אַ געזונט דאָזע פון קלענזינג טאַבלאַץ וואָס די פאַרמאַסוטיקאַל אָפּטיילונג פון אַקס לאַבס געגעבן מיר. די רער איז געווען פלעקסאַבאַל גענוג צו לאָזן עסנוואַרג צו פאָרן אין די מאָגן. דאָס איז נישט די מערסט אָנגענעם אָפּעראַציע, אָבער ווידער, מיין אַרבעט איז קיינמאָל דער הויפּט סאַטאַל אָדער סאַטאַל. איך איצט גענומען אן אנדער אַנטי-עקל פּיל, קאַנגראַטשאַלייטינג זיך פֿאַר די הצלחה פון מיין פירנעם. כאטש בשעת עס האט געדויערט.
  
  
  די דימענטן זענען מיר געווען אין מאָגן זינט דעם פריערדיקן פרימאָרגן ווען איך בין אַוועק פון אַמביבי האטעל צו באַשטעלן מיין בילעט. זיי קען בלייבן דאָרט כּמעט ינדעפאַנאַטלי ווי לאַנג ווי איך גענומען מיין מעדאַקיישאַנז און פארבליבן צו עסן שווער. די פלי־באדינער איז דערפון איבערצײגט געװארן, באװאונדערונג, װאס זי האט געהאלטן פאר א געזונטן זכר אפעטיט.
  
  
  צופֿרידן, אַז אַלץ גייט לויט פּלאַן, האָב איך זיך אויסגעדרייט צום פֿענצטער און געזען ווי די זון גייט אויפֿגיין. דער "ניין סמאָקינג" צייכן האט פּונקט פלאַשט ווען דער פּילאָט צוגעגרייט צו לאַנד אין טעהראַן. אונטער מיר איז געלעגן די שנײ־געדעקטע עלבורז בארג קייט. אפילו מער ימפּרעסיוו איז געווען דאַמאַוואַנד, אַ וואַלקאַניק שפּיץ וואָס רויז כּמעט 5,700 מעטער אויבן די הימל.
  
  
  אָבער איך וואָלט נישט האָבן צייט פֿאַר טוריסט טריפּס. מייַן דעסטיניישאַן, כאָטש ניט מיין לעצטע, איז געווען ווייַטער מזרח, עטלעכע 1,800 מייל איבער גראָב און באמת ימפּאַסאַבאַל טעריין. קאבול, אמאל די אפגעזונדערטע מדבר ציטאדעל פונעם גרויסן קאמאנדיר באבור, וועלכער האט געגרינדעט די מאנגאלישע אימפעריע, האט וויכטיג געווארט אויף מיר ערגעץ אויסער יענעם פארטאג.
  
  
  שאף האבן זיך געגרײט אויף די בארג־שיפלעך צװישן די שניי־שטריכן, און רויך האט זיך ארויסגעגאסן פון די קרומע קוימען פון קלײנע שטײנערנע הײזער. דערנאָך, סאַנדוויטשד צווישן ומפרוכפּערדיק און ומפרוכפּערדיק בערג, געקומען די אויגן פון אַ שטאָט וואָס האט קאַפּטשערד די פאַנטאַזיע פון מענטשן זינט אלעקסאנדער דער גרויסן אַנעקסעד אלטע באַקטריאַ צו זיין אימפעריע. איצט קאבול האט אויסגעזען קלײן און נישטיק. דארט , אוי ף ד י נאקעט ע בערגלעך , הא ט ע ס אי ז ניש ט געװע ן קײ ן ענין .
  
  
  צייטן האָבן געביטן. Genghis Khan, Tamerlane און Babur זענען נעמען אין געשיכטע ביכער, העלדן פון יקסייטינג פילמס. אבע ר ז ײ האב ן געלאז ט זײע ר צײכ ן אוי ף א שטאלצע ר או ן אומאפהענגיק ן פאלק . אָבער, אַפגהאַניסטאַן איז איצט טייל פון די twentieth יאָרהונדערט, זייַן געשיכטע אַ סאַקסעשאַן פון טוריסט אַטראַקשאַנז, זייַן ערשטע כבוד טעג לאַנג פארגעסן.
  
  
  אויב איך געווארן סענטימענטאַל, עס איז נישט ווייַל איך געטרונקען צו פיל. נאָר אַז איך האָב געזען אַזעלכע חלומות צעשפּרייטן אין דער טווייטערונג פון יענע ומפרוכפּערדיק און ומפרוכפּערדיק בערגל, אַז איך פּעלץ עפעס באוועגט צו זיין עדות צו די לעצטע בלעטער פון אַ שטורעם און בלוט דראַמע.
  
  
  עס איז געווען 06:23.
  
  
  אפשר איז דווקא צוליב דער פרי שעה, אז די מינהגים האבן נישט געזוכט מיינע חפצים מיט מיאוסקייט און מעטאדישקייט.
  
  
  "וואָס איז דער ציל פון דיין באַזוכן?" .
  
  
  'וואַקאַציע.'
  
  
  — װי לאנג װעסטו דא בלײבן ?
  
  
  "אַ טאָג אָדער צוויי, דרײַ," האָב איך געלייגט, טראכטנדיק, אַז ווייניקער ווי פיר און צוואנציק שעה וואָלטן געווען אַ פּאַטש אין פּנים פאַר דער יונגער טוריזם אינדוסטריע.
  
  
  'וואו וועסטו בלייבן?'
  
  
  "צו די ינטערקאַנטינענטאַל."
  
  
  "ווייַטער," האט דער אָפיציר געזאגט, סטאַמפּינג מיין פּאַס און ווענדן זיין ופמערקזאַמקייַט צו דעם מענטש וואָס איז געשטאנען אין שורה הינטער מיר.
  
  
  עס איז געווען אַ רעפרעשינג ענדערונג, ווי איר קענען ימאַדזשאַן. איך בין געווען גרייט זיך אויסצוטאָן נאַקעט און האָב זיך געפֿילט גרויס, אַז קיינער האָט זיך נישט געזאָרגט וועגן מײַן אָנוועזנהייט דאָ, וועגן דעם אינהאַלט פֿון מײַן טשעמאָדאַן, נישט צו דערמאָנען מײַן מאָגן. אַרויס מינהגים, אַ טומלדיק און ומגעדולדיק מאַסע פון אַפגאַן טאַקסי דריווערס געווארט פֿאַר זייער געוואלט קליענט. אבער קודם האב איך אויסגעטוישט געלט, טראכטנדיג אז 45 אפגאניסטן צום דאלאר איז א גוטע ראטע, ספעציעל ווייל ס'איז כמעט נישט געווען קיין שווארצע געלט מארקעט ווי אין נעפאל. — טאַקסי, הער? — האט א קורצער, טונקעלער ױנגערמאן אויפגערעגט געזאגט, װען איך בין אװעק פון װעקס־אמט. איך האָב אַרײַנגעלייגט דעם אַפגאני אין קעשענע און ער איז אַרויפֿגעשפּרונגען און אַראָפּ ווי אַ שפּרינגען זשאַבע. "איך האָבן אַ פייַן אמעריקאנער מאַשין. שעווראָלעט. נעמט איר אומעטום, הער.
  
  
  "ווי ווייַט איז עס צו די ינטערקאַנטינענטאַל?" — האב איך געפרעגט , איבערראשט פון זײן ענטוזיאזם און אנשטעלונג פון ענערגיע . "נײַנציק אַפגהאַניס," האָט ער גיך געזאָגט.
  
  
  אן אנדער קול האט תיכף אויסגעקלונגען: "פינף און זיבעציק."
  
  
  — זיבעציק , — האט דער דרייווער אנגעזאגט , מיט כעס , ווענדן זיך צו אן עלטערער מאן , וואס האט זיך באוויזן הינטער אים , אנגעטאן אין א רייכן בראקאטן וועסטל און אן אסטראכאן היטל . — פינף און זעכציק.
  
  
  — פופציק — האט דער בחור אויסגערופן, קלאר ארײנגעטריבן אין א װינקל. "פארקויפט," איך געזאגט מיט אַ שמייכלען. איך האָב אים געמאַכט צו טראָגן מײַן באַגאַזש און אים אַרױסגעלאָפֿן פֿון דער אָנקומען־זאַל.
  
  
  טשעווראָלעט האט געזען בעסער טעג, צו זאָגן עס מיילדלי. אבער דער האָטעל איז געווען ניט מער ווי פופצן-צוואַנציק מינוט גיין. איך פּעלץ אַ ביסל אין אַ כיסאָרן ווי איך האט נישט האָבן אַ געלעגנהייט צו לערנען אַ דיטיילד מאַפּע פון דער געגנט. איך בין קיינמאָל נישט געווען אין קאַבול, כאָטש מיט עטלעכע יאָר צוריק האָב איך זיך באַטייליקט אין גאַנץ יידל "פאַרהאַנדלונגען" נעבן העראַט, ניט ווייט פון דער טורקמען רעפובליק און דער גרענעץ מיט רוסלאַנד.
  
  
  איך האָב איבערגעלאָזט מײַן טשעמאָדאַן בײַ מיר, ווען דער שאָפער איז אַרײַן הינטערן ראָד.
  
  
  "ווי לאַנג ביז דער האָטעל?"
  
  
  "אַ האַלב שעה," ער געזאגט. 'קיין פּראָבלעם. אַזיז איז אַ זייער גוט שאָפער.
  
  
  ― איך האָב מיך אַרײַנגעלײגט אין דײַנע הענט, אַזיז, ― זאָג איך מיט אַ געלעכטער, װאָס איז גלײַך נאָכגעפֿאַלן אַ גענעץ. איך בין נישט פיל געשלאָפן אויפן עראפלאן, און די האפענונג אויף א ווארעמע בעט האט אויסגעזען צו גוט צו זיין אמת.
  
  
  עס איז נישט געווען קיין פאַרקער אַחוץ עטלעכע ייזל וואָגן. אבער אנדערש איז דער וועג, געבויט מיט דער הילף פון די אמעריקאנער, געווען ליידיג. אין דער הינטערשפּיגל פֿון דער אַלטער, געשלאָגענער שעווראָלעט, האָב איך געזען אַזיז שטערט אויף מיר. זײנ ע אויג ן זײנע ן געװע ן א ן אומגלויבלעכ ן בלויע ר קאליר . לעגענדע האט עס אַז בלוי-ייד אַפגהאַנס זענען דירעקט קינדסקינדער פון די וואָריערז פון יסקאַנדער דער גרויס, זון פון אלעקסאנדער דער גרויס.
  
  
  ווען איך האָב געפרעגט אַזיז ווי פיל פון די געשיכטע איז אמת, ער האט ניט פֿאַרשטיין וואָס איך רעד וועגן. ער װײםט, װי ער װײםט, נישט זײער גוט.
  
  
  א שילדל וואס האט געלייענט "האטעל אינטערקאנטינענטאל - 5 מייל" מיט א פייַל ווייזן אויף רעכטס איז פארביי געפלויגן, אבער אזיז האט געהאלטן דעם פוס אויפן אקסעלעראַטאָר. ער איז געפארן פארביי דעם ארויסגאנג און עפעס האט מיר געזאגט אז עס איז נישט קיין אומשולדיגע טעות אדער אז עס איז אן עקסידענט. איך האָב אַראָפּגעלאָזט די טשעמאָדאַן אויף די פֿיס און געראָטן צו כאַפּן ווילהעלמינה און אירע צוויי פריינט, הוגאָ און פּיער, אָן דערוועקן אַזיז ס חשד.
  
  
  איצט די לוגער איז געווען טרוקן, אָבער איך האט נישט וויסן אויב עס איז ארבעטן ביז איך אָפּגעשטעלט עס. אבער אויב ער איז נאָך נישט גרייט צו האַנדלען מיט עפּעס, זיין צוויי אַסיסטאַנץ זענען גרייט צו העלפן מיר.
  
  
  אי ן דע ם מאמענ ט הא ב אי ך שוי ן ניש ט געצװײפלט , א ז צרו ת װעל ן קומען . אַזיז האָט מיך נישט געבראַכט צום האָטעל, צו די פרייד פֿון אַ הייסער שפּריץ און אַ באַקוועם בעט. אי ך בי ן געװע ן איבערצײג ט א ז דא ס װא ס ע ר הא ט מי ר פארהאלט ן װע ט זײ ן א ס ך שװע ר צ ו פארדאר ן או ן אי ך הא ב זי ך צוגעשטעל ט צ ו דע ר סכנה , װא ס אי ז געלעגן .
  
  
  קאָענוואַר ס אַוועק פון אמסטערדאם דעם פריערדיקן מאָרגן קען נאָר מיינען איין זאַך. ער איז פארלאזט אמסטערדאם און איז פאר מיר געלונגען צו קומען קײן קאבול. קיין צווייפל ער גענומען די לאַנג מאַרשרוט דורך יסטאַנבול, ביירוט און ראַוואַלפּינדי. דער מאַרשרוט איז געווען, אָבער איך אַוווידאַד עס רעכט צו דער ריזיקירן פון באַקומען אויף און אַוועק דריי פאַרשידענע פּליינז און גיין דורך זיכערהייט אין דריי ערפּאָרץ. קאָענוואַר האָט זיך קלאָר געהאַלטן ווייניקער וועגן מינהגים ווי איך.
  
  
  אי ך הא ב זײע ר לײכ ט געקאנ ט ארײג ן װילהלעמינ ס שטילקײ ט צו ם האלדז ם או ן אי ם געבעטן , א ז ע ר זא ל זי ך אומקער ן או ן מי ך פיר ן אי ן דע ר אינטערקאנטינענטאלע ר האטעל . אָבער איך האָב געוואָלט גיין צום סוף פון דעם ענין און באַקומען די ענטפֿערס וואָס האָבן מיר ביז איצט אַנטלאָפן. Koenvar האט אַלע די אינפֿאָרמאַציע איך דארף, און איך איז געווען גרייט צו נעמען קיין ריזיקירן צו באַקומען אים צו רעדן.
  
  
  א חו ץ דע ם האב ן מי ר נא ך געהא ט עטלעכ ע זאכ ן צ ו פארענטפערן , צ י ע ר הא ט ע ס דערזע ן אדע ר נישט . פֿאַר אַלע איך געוואוסט, אַנדריאַ קען האָבן געשטארבן. איך אַליין בין געווען נאָענט צום סוף פון מיין קאַריערע אין אמסטערדאם. אי ך הא ב געװאל ט פארזיכער ן א ז קענװאר , װע ט ניש ט זײ ן אי ן דע ר פאזיציע , זי ך ארײנצומיש ן מי ט דע ם דערפאל ג פו ן מײ ן שליחות . און אויב דאָס מיינט אַז אים הרגענען, דעמאָלט איך געווען גרייט. אזו י הא ב אי ך זי ך צוריקגעזעצ ט או ן געהאלט ן ד י אויג ן אויפ ן װעג , זי ך געחידוש ט װ י אונדזע ר באגעגעני ש אי ז געװע ן ארגאניזירט .
  
  
  אין ווייניקער ווי צען מינוט איך געפונען אויס.
  
  
  א טשעק־פוינט איז אויפגעשטעלט געװארן עטלעכע הונדערט מעטער פאר אונדז. צװ ײ מענע ר זײנע ן געשטאנע ן אוי ף בײד ע זײט ן פו ן דע ר הילצערנע ר שלאם , כאט ש מי ר זײנע ן נא ך געװע ן צו װײ ט צ ו זען , װעלכע ר אי ז קענװאר .
  
  
  ― װאָס טוט זיך, אַזיז? — האב איך געפרעגט , שפילנדיק די ראלע פון א נארישן טוריסט .
  
  
  אנשטאט מיר צו ענטפערן, האט ער מיך אויפמערקזאם געמאכט אויף אסאמאיי און שערדארוואזא, צוויי בערג וועלכע זענען געווען א טייל פונעם הינדו קוש בארג קייט און זענען געווען קענטיק פון כמעט ערגעץ אין קאבול.
  
  
  "פארוואס איז דאָ אַ טשעקפּוינט?"
  
  
  איך ינסיסטיד, און ער סלאָולי גענומען זיין פֿיס אַוועק די אַקסעלעראַטאָר פּעדאַל.
  
  
  ע ר הא ט זי ך צוגעכאפ ט װ י ד י פנימע ר פו ן צװ ײ מענע ר זײנע ן זי ך דערזע ן געװאר ן הינטער ן שטויביקע ר װינטשײד . איך האָב לייכט דערקענט די לבנה-שייפּט שטריכן פון מיין נעפּאַלעסע פייַנט, די כיטרע און געהיים קאָענוואַר. ע ר אי ז געװע ן אנגעטא ן אי ן א װײס ן טורבא ן או ן אסטראכ ן פוטער , װא ס הא ט זי ך דערגרײכ ט בי ז ד י קני , אבע ר מע ן הא ט ניש ט פארלײקנט , דע ם דורכדרינגענדיק ן אויסדרוק . דער אַנדערער האָט מיר אויסגעזען ווי אַן אמתער אַפגאַן, אַוודאי אָנגענומען אין קאַבול, ווי אַזיז, דווקא פאַר דער דאָזיקער אָפּעראַציע.
  
  
  "זיי וועלן אַז מיר זאָלן אַרויסגיין פונעם אויטאָ," האָט אַזיז געזאָגט, ניט געקענט באַהאַלטן זיין נערוועזקייט.
  
  
  'פארוואס?' איך געזאגט דעם, סטאָלינג פֿאַר צייַט, פּריפּערינג אַלץ איך דארף.
  
  
  "גרענעץ פּאַטראָל, רעגירונג פּאַטראָל," ער האט געזאגט מיט אַ שלייף.
  
  
  "דערנאך גיי ארויס און רעד מיט זיי," האָב איך געזאָגט מיט אַ טאָן אין מיין קול וואָס האָט אָנגעוויזן אַז איך בין נישט אין דער שטימונג צו שפּילן שפּילערייַ.
  
  
  אזיז האט געטון װי מ׳האט אים געזאגט. ער איז ארויס פון קאר און איז לאנגזאם געגאנגען צו קענוואר. דער אַסיאַן מענטש האָט נישט אַראָפּגעלאָזט דאָס פּנים, ווי ער וואָלט מורא געהאַט, אַז מען וועט אים דערקענען. אבער עס איז געווען צו שפּעט. בשום אופן האט ער נישט צוריקגענומען זיין אנאנימיטיטעט. עטלעכ ע מאמענט ן שפעטע ר אי ז זײ ן מיטארבעטע ר צוגעקומע ן צו ם שברולעט , אנגעקלאפ ט אי ן פענסטע ר או ן מי ך געמאכ ט ארויסצוקומע ן או ן זי ך צושליסן .
  
  
  נישט איך בין ארויסגעקומען, נאר פּיער.
  
  
  עס איז צייט צו דרייען די באַשטימען פֿאַר ביידע Pierre און Koenvaar. איך האָב געעפֿנט די טיר, ווי אין פאָלגעוודיקייט צו זייערע באפעלן, אָבער אנשטאט אַרויסגיין, ווי זיי האָבן אָן צווייפל געהאָפט און אַפילו דערוואַרט, האָב איך געוואָרפן פּיער צו קאָענוואַר. אי ך הא ב װידע ר געקלאפ ט ד י טיר , פונק ט װ י א קאסטיקע , ברענענדיקע ר גאז־װאלק ן הא ט זי ך אויפגעריס ן אי ן צענטער . זייער יבערראַשן איז געווען פּונקט ווי פּלוצעמדיק. א געמיש פון קאנצענטרירטע טרער־גאז און ניט־טויטליכע כעמיקאלן האט זיך ארומגעדרימלט, דיק און דערשטיקט. א שיסער איז געשאסן געװארן, אבער צופעליק, װײל נישט קאענװאר און נישט זײן מיטארבעטער האבן געקאנט זען פאר זײ מער װי א אינטש.
  
  
  דער גאַז איז געווען אַ דיסטראַקשאַן, נישט אַ ציל פֿאַר זיך. צײטװײלי ק בלינד , האב ן ד י ד י דר ײ פארצװײפלט ע מענטש ן זי ך געשפאק ט אי ן קרײזלעך , געקלאפ ט אי ן ד י אויגן . אזיז האט באקומען זײן חלק פון דעם גאז, און האט פארלוירן זײן באלאנס און זיך אראפגערינגלט פון דעם שיפּוע צו דער זײט פון װעג. אויב ער איז געווען קלוג, וואלט ער זיך באהאלטן און מער נישט געפארשט זיין לעבן. אין יעדן מאמענט האט דער ווינט זיך געקענט ארומדרייען און טראגן דעם גאז אין אלע ריכטונגען. איך האב מער נישט געקאנט ווארטן. איך בין ארויסגעשפרונגען פון די טשעוורעט איידער זיי האבן איינגעזען וואס איז געשען. אבער איך האב נישט געוואלט שיסן, איך האב נישט געוואלט טייטן קענוואר ביז ער האט מיר געגעבן די אינפארמאציע וואס איך דארף.
  
  
  א פּאָר הענט האָבן געשלאָגן און געדריקט צו מיין דייאַפראַם. אָן טראכטן וועגן אים, איך דאַבאַלד איבער, טריינג צו באַקומען לופט אין מיין דיפלייטיד לונגען. צװישן דעם גאז און דעם װײטיק האט װילהעלמינה עפעם א צעגליטשט דורך די פינגער. ד י זעלב ע פא ר הענ ט האב ן מי ך אנגעכאפ ט או ן מי ך צוגעצויג ן צ ו מײ ן שװער־שװיצט ן קערפער .
  
  
  דער אטאקע האט אונטערן אטעם געשוואוירן, אומבאמערקענדיג אנצוהערענדיג אז ער איז נישט קיין קענוואר, וואס איז אלעס וואס איך האב געוואלט וויסן. ווען דער אַפגאַן האָט מיך געהאַלטן אין אַ טאָפּלן נעלסאָן, האָב איך צוגעקלעפּט מיינע הענט און זיי צוגעדריקט צו מיין שטערן, פרובירט צו פארלייכטערן דעם דרוק פון זיין טויט גריפ. זיין שטאַרקייט איז געווען אַמייזינג, און דער ווייטיק געשטארקט ביז מיין נערוועס סקרימד און מיין סערוואַקאַל ווערטאַבריי זענען אויף דער גרענעץ פון ברייקינג.
  
  
  ― איך האָב קאָן... ― האָט ער אָנגעהױבן.
  
  
  דער פאָרשלאָג איז קיינמאָל געענדיקט.
  
  
  איך קיקט מיין פוס צוריק און די פּיאַטע פון מיין שטיוול שלאָגן זיין שין. דער פּלוצעמדיק קלאַפּ האָט אים געבראַכט פאַרחידושט. זיין גריפּ לוסאַנד, געבן מיר נאָר די ביסל פּלאַץ איך דארף צו באַפרייַען זיך גאָר. כ'האב ארויפגעגליטשט מיין לינקע פוס צווישן זיינע פיס און אריינגעלייגט מיין רעכטע קני אין די הוילע פון זיין קני. אין דער זעלביקער צייַט, איך געראטן צו כאַפּן זיין הויזן און ציען אים מיט מיר, וואָס ער צו שלאָגן מיין דיך און פּלאַצן אויף דער ערד.
  
  
  כ'האב זיך א שאקל געטאן און ארויסגעשטעקט מיין פוס אין א כא-קא בריק, וואס האט גלייך ארויסגעברענגט א כעסן קלאנג. ריפּ בראָך. דער אַפגאַן האָט געוויקלט ווי אַ פאַרוואונדעטער הונט. ער האט געשריגן און אריבערגעטראגן די ארעמס איבערן ברוסט, ווען אן אויסדרוק פון אומבאהאלטענע גרויל האט אריבערגעטראגן זיין פנים. איך וויסט קיין צייַט און קיקט ווידער צו ענדיקן די אַרבעט. פֿון זײן פֿאַרדרײטן מויל איז אַרױס אַ גערגלדיקן קלאַנג. די גאַז איז פּאַמעלעך צעלאָזן, אָבער נישט נאָך מיין כּעס. איך בין זיכער געווען אז איינע פון זיינע לונגען איז געשטעקט געווארן, און דער צעבראכענער ביין גראבט אים אלץ טיפער און טיפער אין ברוסט אריין.
  
  
  כ׳האב געװאלט בײגן זיך אפצוגעבן דעם לעצטן קלאפ, אבער קאענװאר האט מיך אנגעכאפט בײ דער לענד פון הינטן און מיך צוריקגעצויגן. מי ר האב ן זי ך אראפגעקלאפ ט אויפ ן װעג , או ן געלאנד ט אוי ף א װאל ד עטלעכ ע אינטשע ר פו ן דע ר טרענטש , װ ו אזיז ן אי ז געלעגן , הא ט ניש ט געטראפ ן פו ן שרעק . שטויב האט זיך געזעצט אין מײן מויל, אויגן און אויערן. איך האָב מער גאָרנישט געקענט זען, ווײַל קאָענוואַר האָט צוגעדריקט ביידע גראָבער פינגער צו מיין ווינטריפּ.
  
  
  — בריליאנטן — האט ער אטעם געאטעמט, מיך געציטערט, װי ער װאלט זיכער געװען, אז זײ װעלן מיר ארויספליען פון האלדז.
  
  
  איך האב אים געפרואװט אפװארפן פון מיר, װי א װילדער פערד. ער האָט אַרײַנגעדריקט די קני אין מײַן קראַך און זיי נאָכאַמאָל און ווידער אַ שמעק געטאָן צווישן מיינע פיס. פֿאַרבלענדט פֿון שטויב און ווייטיק, האָב איך אינסטינקטיוו רעאַגירט, ניט געקענט קלאָר טראַכטן. כ'האב זיך נאר דערמאנט אז מ'האט געלאזט מיין האנט לאנדן אויף זיין קאלנער ביין מיט אלע כוחות וואס איך האב איבערגעלאזט.
  
  
  זיינע פינגער האבן פארלוירן זייער כאפ, אבער ער האט זיך ארויסגעוויזן אסאך שטארקער און שטארקער ווי איך האב ערשט געמיינט. ע ר הא ט זי ך צוגעקלאפ ט צ ו מיר , װ י זײ ן לעב ן אי ז דערפון אפהענגיק , בײד ע הענ ט האב ן זי ך געקװעט ט מײ ן האלדז . איך האָב ווידער אַפּלייינג אַלע מיין וויסן פון טאַיקוואָנדאָ צו דעם קאַמף און געפרוווט צו עלנבויגן אים אין די שטערן. פאל-קאפ טשי-קי האט אים איבערצייגט, אז איך גיי נישט בעטן רחמנות. עס איז געווען אַ קראַשינג קלאַפּ וואָס האט אים געצווונגען צו באַפרייַען די טשאָקעכאָולד. אַ שרעקלעכער פּורפּלער פלעק האָט צוגעדעקט זײַן שטערן, װי דער סימן פֿון קין.
  
  
  אי ך הא ב טי ף אטעם , באװעג ט או ן װידע ר געפרואװ ט אויפשטײן . גלײכצײטי ק אי ז הוגא , מי ט א קלאפ ט פו ן מײ ן האנט , געװע ן אי ן דע ר האנט . דער סטילעטטאָ בלייד האָט געבליצט אין דער פרי ליכט. די טרער גאז האט זיך צעלאזט און איך האב יעצט געקענט זעהן מיין קעגנער אזוי קלאר און גענוי ווי איך האב געדארפט. דער סטילעט איז געקראָכן אונטער זײַן אַסטראַכאַן פֿעטער. א מאָמענט שפּעטער, הוגאָ דורכשניט דורך די לופט. איך האָב ניט געהאַט קיין כוונה אים צו געבן די געלעגנהייט ווידער צו באַווייזן זיין גוואַלד מיט פייער געווער.
  
  
  כ׳האב נישט געדענקט אין װעלכן ארעם די קויל פון ווילהעלמינה האט געטראגן, האב איך געצילט אויף הוגא'ס אויבערשטע דיך, דעם לאנגן שמאָלן סארטאריוס מוסקל. אויב די סטילעטטאָ שלאָגן, קאָענוואַר וועט נישט קענען צו גיין. צום באַדויערן, די קני-לענג פוטער מאַנטל פּריווענטיד הוגאָ פון אויסדריקן זיך צו די פולאַסט. דער סטילעט האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין דעם ראַנד פֿון דעם געדיכטן פֿאָלטער פֿעטער, און קאָענוואַר האָט אים ווידער אַרויסגעצויגן, צינדיק ווי אַ קאָבראַ.
  
  
  אזו י װ י דע ר װיללעמינע ר אי ז ניש ט געװע ן אי ן ערגע ץ צו זען , בי ן אי ך געבליב ן בלוי ז מי ט ד י הענט . איך סטעפּט צוריק, טריינג צו דערגרייכן אַ גלייַך ייבערפלאַך. אבער קאענװאר האט מיך געשטופט אלץ נעענטער צום ברעג װעג, בלי־ספֿק האפנדיק, אז איך װעל פארלירן דעם באלאנס און זיך ארײנגײן אין די גראבן. עס איז געווען אַ דריינאַדזש קאַנאַל, אויב משפטן לויט די פּוטער סטענטש וואָס איז געהאנגען אין די לופט און אָנגעפילט מיין נאַסטראַלז מיט די פּוטער שמעקן פון פוילן און מיסט.
  
  
  "גיב מיר די בריליאַנטן, קאַרטער," האָט קאָענוואַר געזאָגט קאַטעגאָריש. די ברוסט האָט זיך געהויבן און אַראָפּ, ווען ער האָט געפּרוּווט כאַפּן דעם אָטעם. "דעמאָלט אַלע אונדזער קאָפּדרייעניש וועט סוף."
  
  
  ― פֿאַרגעסן ― זאָג איך, שאָקלען מיטן קאָפּ און האַלטן בײדע אױגן אױפֿן הוגאָ, אױב קאָענװאַר זאָל אים פּלוצעם שיקן אַ פליען.
  
  
  — דו טשעפעט מיך טאקע, קארטער.
  
  
  "דאס זענען די פלאָז פון די שפּיל," איך געענטפערט, געצווונגען צו נעמען אַ געפערלעך שריט צוריק ווי ער פארמאכט אין צו טייטן מיר. ― פֿאַר װעמען אַרבעטסטו, קאָענװאַר? ווער באַצאָלט איר פֿאַר דיין צייט?
  
  
  אנשטא ט מי ר ענטפער ן הא ט ע ר זי ך אנגעכאפ ט אי ן זײ ן רעקל , או ן ארויסגעשלעפ ט א רעװאלװער . 45, אמעריקאנער קאָלט. ער האָט אָנגעוויזן דאָס וואָפן אין מיין ריכטונג. "דער איינער איז לאָודיד מיט פּוסט פונט בולאַץ," ער דערציילט מיר. "צי איר וויסן ווי פיל שעדיקן אַזאַ אַ קויל קען פאַרשאַפן, קאַרטער?"
  
  
  "זיי פאַרפירן דעם ציל," איך געזאגט.
  
  
  — גענוי. או ן ע ר הא ט געשמײכל ט װײזנדי ק ד י שארפע , פיילד ע שפיצ ן פו ן זײנ ע שטערנישן . דאָס מאָל איך איז געווען ווייניקער אַמיוזד דורך די דענטאַל ינדזשאַנואַטי הינטער עס. "זיי באַקומען סטאַק און מאַכן אַ זייער גרויס לאָך אין, זאָגן, דעם גוף. דיין גוף, קאַרטער. ס'וואלט געווען זייער נעבעך, אויב מען וואלט זיך געדארפט פארמאכן מיט די עפעקטן פון אזא סארט שיסווארג... א פראדוקט פון אמעריקאנע חידושים, אגב.
  
  
  ער האט געהאט א מעסער און ער האט געהאט א קאלט. 45. איך געהאט צוויי געווער, צוויי פיס און אַ שוואַרץ גאַרטל אין קאַראַטע. אבע ר איצט , װע ן אי ך בי ן שוי ן געװע ן נא ר עטלעכ ע פוס , פו ן דע ם ראנ ד פו ן דע ם פּליט ן פעלץ , הא ב אי ך זי ך ניש ט געפילט . אויב איך פאַרלירן מיין וואָג און ענדיקן אין אַ דיטש, קאָענוואַר וועט האָבן גענוג צייַט צו טייטן מיר.
  
  
  איך האב דאס נישט געקענט לאזן פאסירן.
  
  
  "אויב איר הרגעט מיר, איר וועט קיינמאָל געפֿינען די דימענטן," איך געזאגט, טריינג צו ראַטעווען נאָך עטלעכע סעקונדעס פון טייַער צייט.
  
  
  "מייַן קליענט האט מיר שטרענג ינסטראַקשאַנז. אַז איך װעל זיך ניט אומקערן מיט די שטײנער, װעט מען אײַך שױן נישט לאָזן אַרומפֿרײַען. אַזוי, ווי איר קענען זען, קאַרטער, איך טאָן ניט זאָרגן; אָדער איינער אָדער די אנדערע.
  
  
  אַזוי איך לעסאָף געוואוסט עפּעס. קאָענוואַר איז געווען פשוט אַ מערסאַנערי ארבעטן פֿאַר עמעצער אַנדערש. אבער איך האב נאך נישט געוואוסט ווער די אנדערע פארטיי איז. ממילא האב איך געווארט אזוי לאנג ווי איך האב געוואגט . אין קיין מאָמענט, אַ טויט און זייער בלאַדי ניק קאַרטער קען ענדיקן אין אַ פאַרשטונקען דריינאַדזש דיטש. אין יעדער מאָמענט איך קען ווערן אן אנדער שטיק פון אָפּפאַל וואָס וואָלט ביישטייערן צו די שמוציק, ענג סטענטש. "דער מאַשין וואָס קומט אַהער וועט נישט ווי דעם טשעקפּוינט. קאָענוואַר ― זאָג איך.
  
  
  'וואָס מאַשין?' — גלײכצײטי ק הא ט ע ר געמאכ ט דע ם טעות , א ז ע ר הא ט נערװעסלע ך געקוק ט איבע ר דע ר אקסל .
  
  
  מער ווי אַ רגע האָט ער נישט געקענט אַוועקקוקן, אָבער דאָס איז געווען די רגע וואָס איך האָב געדאַרפט. איך איצט שטעלן אַלץ וואָס האר טשאַנג האט געלערנט מיר אין פיר און דעפטלי שלאָגן זיין פּיסטויל האַנט אין אַ שפּרינגען. די פּיאַטע פון מיין שטיוול שלאָגן די קאָלט 45, און איידער קאָענוואַר געוואוסט פּונקט וואָס איז געשעעניש, די קאָלט געפאלן צו דער ערד. דער אויטאָ האָט זיך גאָר נישט אויפגעהויבן, אָבער דער אָפּנאַר האָט געאַרבעט בעסער ווי איך האָב געהאָפט. קאָענוואַר האָט גענומען דאָס לעקעכל, און איצט בין איך געווען גרייט אים צו אָנכאַפּן און דערהרגענען, ווי ער האָט געפּרוּווט צו טאָן מיט מיר.
  
  
  פלינקער װי אלץ האט דער קלײנער, טרויעריקער אזיאנער ארויסגעװארפן די צײן אין א ברודיקן שנאר. הוגאָ ס סטילעטטאָ האָט געגלאַנצט אין דער זון ליכטיק. קאָענוואַר איז דאַן צוגעלאפן פאָרויס, פרובירט מיך צו וואַרפן איבערן וועג און אין די גרוב אַריין. איך בין אַװעקגעטרעטן און אױפֿגעהױבן מײַן האַנט, װי איך װאָלט זי גענוצט. ע ר הא ט זי ך ארומגעדריי ט װ י מײ ן פויסט ן אי ז געפלויג ן אי ן דע ר לופט . אין דעם מאָמענט וואָס זיין בליק האָט זיך געזעצט אויף איר, האָט מיין פוס געשאָסן פאָראויס מיט אַלע כוחות וואָס איך האָב געקענט. ווען מיין פוס האט אנגערירט זיין האַנטגעלענק, האָט דער ביין זיך צעשפּאַלטן, ווי עס וואָלט געווען צעטרעטן מיט אַ שליטן.
  
  
  צו זען דעם אויסדרוק פון יבערראַשן ערשטער און דעמאָלט דער ווייטיק איז געווען איינער פון די זיססטע מאָומאַנץ אין דער וועלט. זײ ן מעסער־האנ ט אי ז געװע ן הינק , אבע ר ע ר הא ט נא ך ניש ט אויפגעגעבן . קאָענוואַר האָט גיך אָנגעכאַפּט הוגאָ מיט דער אַנדערער האַנט איידער דער סטילעט האָט געקאָנט פאַלן. ער האט ארויסגעלאזט א שארפע געשרײ און זיך צוגעלאפן צו מיר, שניידן די לופט מיט זײן סטילעט. איך האָב אָנגענומען אַן ע-טשום אַזוי-קי סטאַנס, וואָס האָט מיר דערלויבט צו באַפרייַען מיין פוס פֿאַר אַ סעריע פון שרעקלעך, קראַשינג פאָרויס קיקס. ווידער און ווידער איך קיקט, יימינג ערשטער פֿאַר זיין זונ פּלעקסוס, דעמאָלט זיין מילץ און לעסאָף זיין גאָמבע.
  
  
  קאָענוואַר האָט מיך געפּרוּווט שלאָגן אויף דער זייט אין היכל. אי ך הא ב אנגעכאפ ט זײ ן פוס , או ן אי ם צוגעצויג ן צ ו מיר , אי ם געװארפ ן אוי ף דע ר טרוקענע , פארטריקנטע ר ערד . איך בין ארום אים ארומגעגאנגען, האלטנדיק זיין מעסער האנט, אזוי אז הוגא האט זיך צעוויקלט ווי א מאכטלאזער קונוואלדיקער שלאנג, און זיך צוגעלאפן אויף אים.
  
  
  איך האב אים מיט דער גאנצער קראפט פון מיין פארארם אראפגעדריקט אויף זיין עלנבויגן. דזשי-לאָע-קי ממש חרובֿ די ביין סטרוקטור פון זיין אָרעם. — אן־ניאנג הא־זיפ־ני־קא? איך האב אויף אים געשריגן, געפרעגט ווי ער פילט איצט, אז ער שרייט ווי א יונגער חזיר און פרובירט זיך ארויסצוברעכן.
  
  
  אבער עס איז געווען אומזיסט.
  
  
  ― װאָס איז דער ענין, קאָענװאַר? ווילסט עס שוין נישט?
  
  
  א שטראם פון נעפאלעזע קללות איז נאכגעגאנגען, ווען איך האב אויפגעהויבן מיין קני און אים געשלאגן אויפן עק, בשעת ער האט ווייטער געשרייען פון ווייטאג. פֿון זײַן האַנטגעלענק האָבן זיך אױסגעשטרעקט שטיקער בײן. דער בורגונדישער פלעק האָט זיך גיך פֿאַרשפּרייט איבערן אַרבל פֿון זײַן אַסטראַכאַן פֿעטער.
  
  
  די פֿינגער האָבן זיך קאָנװוסיוו צוגעקלעפּט, און הוגאָ איז אַרױפֿגעפֿאַלן אױפֿן װעג. מיט אַ מאָמענט שפּעטער האָב איך גענומען דעם סטילעט אין דער האַנט און אָנגעוויזן אויף קענוואַרס האַלדז.
  
  
  — װער האט דיך געשיקט ?
  
  
  איך האב געקענט זען די שרעק אין זיינע פארשפילטע אויגן, דעם ווייטאג וואס ער האט זיך באוויזן אין דעם וועג וואס ער האט געביסן די ליפן, כדי נישט צו שרייען, אויסצודריקן דעם שרעקליכע ווייטאג וואס ער האט געמוזט האבן געפילט. ווען ער האָט נישט געענטפערט, האָב איך אים צוגעדריקט דעם שפּיץ פון דעם סטילעט צום האַלדז. א קליינע טראפ בלוט האט זיך באוויזן.
  
  
  "איך... איך וועל נישט זאָגן," ער אָטעם.
  
  
  "ווי איר ווילט," איך געזאגט. איך האָב אים געדריקט און געלאָזט הוגאָ אַרײַן אין דער אַרבל פֿון זײַן רעקל. אַמאָל די אַרבל איז געווען גאָר דורכשניט, איך קען זען די שעדיקן איך האט געפֿירט צו זיין עלנבויגן. עס איז געווען אַ קאַמפּאַונד בראָך ווייַל טייל פון די ביין איז סטיקינג אויס פון די אָרעם שלאָס. די ארבל פון זײן העמד איז געװען דורכגעװײקט מיט בלוט.
  
  
  "איך... איך וועל נישט רעדן," ער האט ווידער.
  
  
  קײ ן דאקטא ר הא ט ני ט געקענ ט צוזאמע ן זײ ן ארעם , או ן זי ך מאכ ן ארבעט . ― װילסטו שטאַרבן איצט אָדער שפּעטער, קאָענװאַר?
  
  
  איך האב געזאגט. - "זאג מיר פֿאַר וועמען איר אַרבעט, און איר וועט גיין פריי."
  
  
  ― נאַ... נאַראַ... ― האָט ער אָנגעהױבן. דערנאָך האָט ער װידער צוגעקלעפּט די ליפּן און געשאָקלט מיטן קאָפּ.
  
  
  ― נאַראַ װאָס? ― האָב איך געפֿרעגט שארפ, צוגעדריקט הוגאָ װידער צו מײַן האַלדז.
  
  
  "ניין, איך וועל נישט זאָגן אַז, קאַרטער," ער כייסט.
  
  
  "אין דעם פאַל, קאָענוואַר, איך וועל נישט וויסט מער צייט אויף דיר." און אַז איך האָב דאָס געזאָגט, האָב איך פֿאַרענדיקט זײַן סאַדיסטישער קאַריערע מיט אַ שנעלן און אפֿשר רחמנותדיקן האַנטגעלענק. הוגא האט געמאכט פון אויער ביז אויער א שװאכן האלב־צירקל. דאס פלײש האט זיך צעריסן װי װײך פאפיר; דערנאָך די האַלדז מוסקל, נאכגעגאנגען מיד דורך די קאַראָטיד אַרטעריע. ווען הייסע בלוט־שטײַמען האָבן מיר אַרײַנגעשטויסן אין פּנים, האָט קאָענוואַר געמאַכט אַ ענדגילטיקן קלאַנג. זיין גאנצער קערפער האט זיך געציטערט ווען ער האט דורכגעמאכט זיין טויט. ער האָט נאָך געבלוטיקט ווי אַן אָקס אין אַ שעכטהויז, ווען איך האָב אים פּאַמעלעך אַראָפּגעלאָזט אויף דער פּאָדלאָגע און אָפּגעווישט מײַנע שמוציקע בלוטיקע הענט אויף זײַן מאַנטל.
  
  
  "דאָס איז פֿאַר אַנדריאַ," איך געזאגט הויך. איך האב זיך אויסגעדרייט און צוגעגאנגען צו זיין שותף. אָבער דער אַפגאַן איז געווען טויט ווי קאָענוואַר, זיין פּנים לילאַ און אָפּגעלאָזן פון די פּאַמעלעך דערשטיקונג פון זיין פּערפערייטאַד לונג.
  
  
  איך וואָלט נישט באַקומען קיין ווייַטער אינפֿאָרמאַציע פון קיין פון זיי. — אזיז — האב איך געשריגן. "קום אַהער אויב איר ווערט דיין לעבן."
  
  
  דער קלײנער מענטש איז ארויםגעקראכן אויפן שיפּוע פון א פּליטן שפּאַלט. זײן פנים איז געװען װײס װי קרײד.
  
  
  "ביטע, ביטע טאָן ניט טייטן אַזיז," ער בעט אין אַ נעבעכדיק כאַולינג קול. אזיז האט נישט געוואוסט. אַזיז האָט באַקומען דאָס געלט דיר צו ברענגען אַהער. דאס איז אלעס.'
  
  
  'ווען?'
  
  
  'נעכטן נאכט. דאָס... יענעם מענטש ― און ער האָט אָנגעװיזן מיט אַ ציטערנדיקער האַנט אױפֿן קענװאַרס לעבן־לאָזע קערפּער. “ער האָט מיר געגעבן געלט צו טרעפן דיר אויפן עראפלאן און אייך ברענגען אהער. ער זאגט אז דו האסט געגנבעט עפעס וואס געהערט צו אים. איך ווייס גארנישט אנדערש.
  
  
  "איר וועט נישט זאָגן ווער עס יז וועגן דעם, וועט איר?" — הא ט ע ר ברוגזנדי ק געשאקלט . - איך זאג גאָרנישט, מיסטער אמעריקאנער. מיר זענען קיינמאָל דאָ, איר און אַזיז. מיר האָבן קיינמאָל געזען דעם אָרט. יא? יא?'
  
  
  ― גענוי ― זאָג איך. אויב מעגלעך, האָב איך אים נישט געוואָלט טייטן. ער איז געווען יונג, נאַריש און זשעדנע. אָבער איך מיין, אַז ער האָט נישט געוווּסט אין וואָס ער האָט זיך אַרײַנגענומען, ווען ער האָט אָנגענומען קאָענוואַרס בלי־ספֿק לוקראַטיוו פאָרשלאָג. "הילף מיר שטעלן די ללבער ערגעץ אַנדערש און מיר וועלן גיין."
  
  
  ער האט געטון װי מ׳האט אים געזאגט.
  
  
  ד י הילצערנ ע שלאם , װא ס הא ט געדינט , װ י א טשעק־פוינט , הא ט זי ך געענדיק ט אי ן א דריינ ג גרוב , אי ן װעלכע ר אי ן װעלכע ר ע ס זײנע ן געגאנגע ן ד י הינקעדיק ע או ן פארשמאכט ע קערפער ס פו ן קענװאר ס או ן זײ ן אפגאניש ן מיטארבעטער . דער נעפּאַלעסער רוצח האָט אָנגעטראָגן אַן אַסטרכאַן פוטער מאַנטל מיט איין אַרבל, און איז געשלאָפֿן מיטן פּנים אַראָפּ אין אַ שמוציקן טײַך מיסט. ענדליך איז ער געווען אויף זיין פלאץ.
  
  
  "איך וועל דיך אומזיסט נעמען צום האָטעל," האָט אַזיז געמורמלט ווען מיר זענען צוריק צוגעגאַנגען צום אויטאָ.
  
  
  עס איז געווען אין די אומרעכט צייט און אין די אומרעכט אָרט. אבער איך קען נישט העלפן עס. מיטאמאל האב איך געלאכט, און איך האב שטארקער געלאכט ווי איך האב אמאל פריער געלאכט.
  
  
  
  
  קאַפּיטל 10
  
  
  
  
  
  דער לאַגער האטעל אויף מאַראָעהיטי איז געווען אַ אָרט צו זיין אַוווידאַד אין אַלע קאָס.
  
  
  איך בין אַריין און אַרױסגעגאַנגען פֿון דער ליסע־באַפֿעסטיקטער לױב אַזױ גיך װי איך האָב געקאָנט, גענומען דאָס פּאַפּיר, װאָס דער באַאַמטער האָט מיר געגעבן, װען איך האָב זיך באַקענען. איך בין גלייך געגאנגען צום דורבאר קוואדראט, עטליכע בלאק אוועק. געפילט געשפּאַנט, איך געזעסן אין פראָנט פון די Talijyoe Bhavani טעמפּל, רעכט אין די שאָטן פון די סטאַטוע פון Hanuman, די מאַלפּע גאָט פון די הינדוס. די פערי דיאַטי האט ניט אינפֿאָרמאַציע און קיין עצה פֿאַר מיר, אָבער די צעטל האט.
  
  
  עס איז געווען שטרענג צו די פונט און גלייך צו די פונט. איך איז געווען געמיינט צו טרעפן מיין שערפּאַ קאָנטאַקט אין די הוט רעסטאָראַן אויף Ason Tol. כ׳האב געמוזט טראגן א װײםן קעשענע־פלאץ צו דערקענען. זיי וועלן נעמען קעיר פון די מנוחה. מאָדנע, איך געדאַנק. קאָענוואַר האָט געוווּסט ווער איך בין, אָבער די שערפּאַ האָט, משמעות, נישט געהאַט קיין געדאַנק ווי דער קוריער פון גאָלפיעלד וואָלט אויסגעזען.
  
  
  דאָס האָט אַלץ קלאָר, וואָס כאָק האָט מיר געזאָגט פריער יענעם מאָרגן, אַזוי קלאָר ווי דער פּראַווערביאַל קריסטאַל. — װײם ט איה ר עפע ס װעגע ן דע ם זשעדע ר אדע ר נארא ? איך האָב געפרעגט מיין באַלעבאָס ווען איך בין לעסאָף פארבונדן צו אים אין די פּאָסט אָפיס לעבן מיין האָטעל.
  
  
  "איר קענט לייענען מחשבות, N3. דאָס איז וואָס איך וואָלט זאָגן איר וועגן, "האָק האָט געענטפערט, זיין קול אַ שוואַך און שווער אָפּשפּיגלונג פון זיין געוויינטלעך קאַמאַנדינג טאָן. "געדענקט איר וואָס איך האָב דיר געזאָגט וועגן דעם דיסקאָרד אין די רויאַל הויז?"
  
  
  'דו מיינסט...'
  
  
  'פּונקט. מי ר האב ן זי ך דערװאוסט , װעג ן א פייט , צװיש ן ד י קעניג ס ראטגע ר או ן א אזוי־גערופענע ר פרינץ , נאמע ן באל ן נארײאן . איר קען רופן נאַרייַאַן עפּעס פון אַן אינטערנאַציאָנאַלע פּלייבוי. פֿאַר עטלעכע מאָל איך געהאט אַ יאַכט אין קאַן און דעלט מיט אַ בינטל פון די פארשטייערס פון די עליט, פּראָסט געזעלשאַפטלעך פּעראַסייץ.
  
  
  — אבער װי אזוי האט ער זיך דערוװםט װעגן דער שערפא אפעראציע?
  
  
  "מיר קענען נאָר טרעפן וועגן אים," האָט האָק געענטפערט. - איך קען דיר נישט העלפן מיט דעם. איך וויסן אַז Narayan האט אַ שעם ווי אַ גאַנץ שאָטנדיק קאָמערסאַנט. צי איר געדענקען אַז קליין פּראָבלעם איר סאַלווד פֿאַר אונדז אין קאַלקוטטאַ לעצטע יאָר?
  
  
  'יא. וואָס וועגן דעם?'
  
  
  ― ער האָט זיך געמוזט באַהאַנדלען דערמיט... ביז ס'איז אַלצדינג נישט געװען... ער האָט, דאַכט זיך, די פֿינגער אַרײַן אין אַ סך בלאָנדזשען, אױב איר װײסט װאָס איך זאָג.
  
  
  'איר זענט זיכער.'
  
  
  "אלעס איז גוט?" — ביסטו אהין געקומען אן קיין פראבלעמען?
  
  
  "ווי פּשוט ווי מעגלעך, כאָטש מיין אָנקומען אין קאַבול איז נישט אַנמערקייטיד," איך דערציילט אים. "אָבער אַלע וואָס איז געווען באהאנדלט." נאראיאן איז איצט געבליבן אלײן.
  
  
  "איך וואָלט נישט דערוואַרטן עפּעס ווייניקער פון דיר, ניק," האָט האָק געזאָגט מיט אַ גוט-נייטיק געלעכטער, מיד נאכגעגאנגען דורך אַ הייזעריק, הייזעריק הוסט. ער האט צו פיל גערויכערט, אבער ער האט נישט געװאלט הערן פון מיר. עטלעכע זאכן זענען בעסטער נישט געזאָגט, ווי אַז סיגאַרס שטינקען. "אָבער האַלטן איין זאַך אין זינען," ער פארבליבן. "מאַכן זיכער אַז די קידס זענען זיכער ערשטער. דעמאָלט איר גיין צוריק און ענדיקן וואָס דאַרף זיין געטאן.
  
  
  "איך וועל נישט פאַרגעסן," איך פאַרזיכערט אים.
  
  
  — דאס האב איך געװאלט הערן. איך וועל דיר שיקן א טעלעגראם ווען איך וועל נאך עפעס וויסן. איך טאָן ניט טאַקע צוטרוי די טעלעפאָן קאַנעקשאַנז. ער האט געוואוסט ווו צו קאָנטאַקט מיר, אַזוי עס איז גאָרנישט אַנדערש צו טאָן ווי זאָגן העלא צו אים.
  
  
  איצט, אין די שאָטן פון די שמייכלענדיק מאַלפּע גאָט, איך געפרוווט צו שטעלן אַלע די ברעקלעך פון די רעטעניש צוזאַמען. אין עטלעכע פונט, Narayan געלערנט וועגן די אַבדאַקשאַן פון קינדער דורך שערפּאַס. ער האָט אָנגענומען קאָענוואַר צו באַקומען די דימענטן איידער איך האָב געהאַט אַ געלעגנהייט זיי צו ברענגען אין לאַנד. ע ר הא ט אוי ך באפויל ן זײ ן םארציאנער , א ז אי ך װע ל ני ט אפגעב ן ד י שטײנער , צ ו הרגענען . דאָך האָט ער נישט געפּרוּווט אָנפאַנגען די דאָזיקע רעוואָלוציע. אלס מיטגליד פון דער קעניגלעכער פאמיליע, פארבונדן מיטן קעניג מיט בלוט, האט נאריאן נישט געהאט וואס צו געווינען און אלעס צו פארלירן ווען דער טראָן איז אריבערגעווארפן געווארן, די מאנארכיע צעטרעטן און דאס לאנד איבערגעגעבן צו כינע אויף א זילבערנעם טעלער.
  
  
  דאָס איז ווי איך שטעלן צוזאַמען די רעטעניש ברעקלעך וואָס זענען געווען טייל פון מיין מיסיע צו קאַטהמאַנדו. אבער איך האב נאך נישט געהאט קיין גרייטע לייזונג. ערשטער, איך האט נישט וויסן ווי נאַרייַאַן געוואוסט וועגן די שערפּאַס 'פּלאַנז. דערצו האָב איך נישט געוווּסט, וואָס ער וועט פּרוּוון טאָן, וואָס זײַן נעקסטער שריט וואָלט געווען, ווען ער וועט געפֿינען, אַז קאָענוואַר וועט זיך אומקערן קיין נעפּאַל בלויז אין אַ הילצערנעם קעסטל. לויט דער אָנזאָג וואָס איך האָב באַקומען אין דעם לאַגער האטעל, איך וועל נישט טרעפן מיין קאָנטאַקט ביז דעם אנדערן אָוונט. איך האב באשלאסן גוט אויסצונוצן מײן פרײע צײט און זיך גלײך אװעקגעפארן צו דער הויפטשטאט־ביבליאטעק. צו אָנהייבן מיט, איך געוואלט צו לערנען אַלע יגזיסטינג פאָוטאַגראַפס פון די רויאַל פּרינס. צווייטנס, האָב איך געדאַרפט באַקענען זיך מיט דער טאַפּאָגראַפיע פון דער געגנט, ווײַל איך האָב געהאַט אַ גאַנץ שטאַרק געפיל, אַז מײַנע אַקטיוויטעטן וועלן נישט באַגרענעצט ווערן צו קאַטהמאַנדו. וואָס מער איך האָב געוווּסט וועגן דער סבֿיבֿה, אַלץ בעסער איז איך געווען צוגעגרייט צו באַגעגענען דעם שערפּאַ... ווער ער אָדער זי איז.
  
  
  אומעטום איך געגאנגען איך געזען געדרוקט אַדווערטייזמאַנץ: "מאָדיש רעסטאָראַן." כינעזיש, טיבעטאַן, נעפּאַלעסע און מערב טישן. ספּעציעלע סאַלאָן: כאַשיש שטיקל, כאַשיש סיגאַרעטטעס און כאַשיש בנימצא אין דער אָפּטראָג. דערנאָך אין קלענערער אותיות: "די בעאַטלעס!" ראָולינג שטיינער! דזשאַז! לעצטע שאַץ. און אויך כיבער אין קאבול, וואו איך האב פארבראכט עטליכע טעג איידער איך האב געמאכט דעם טעות אז מען האט באשטעלט א שטריקל ביפסטייק דער האטעל איז געווען דער זעלבער פלאץ פאר היפיעס.
  
  
  דער סאַלאָן איז געווען קליין, טונקל באַלויכט, כּמעט ווי שמוציק ווי די לאַגער האטעל, אָבער זיכער פיל מער פאָלקס. גראבע טישן און שטולן און בענק האבן געשטעלט די ווענט. און אויף די בענק איז געזעסן די מאָדנעםטע זאַמלונג אַמעריקאַנער און אייראָפּעיִשע טוריסטן, וואָס איך האָב געזען. איך האָב געהערט אַקסענץ פון ברוקלין צו די טיף דרום. עס זענען געווען אַוסטראַליאַן, אַ ביסל וועלש, גערלז פון ניו זילאַנד און אַ ביסל פראנצויזיש גערלז. עפּעס ווי דער גראַנד הימאַלייַאַ האטעל, ווו אַלעמען איז סמאָוקט ווי מאַנגקיז.
  
  
  איך האב געהאט א זיץ און א גלאז ביר און איך האב הנאה געהאט. אַלע אַרום מיר האָבן זיך אויסגעזען צו צעברעכן די קעפּ, און גלײַך ווי דער קאָפּ האָט געטראָפֿן דעם טיש, איז דער בעל־הבית צוגעלאָפֿן, אויפֿגעהויבן דעם פֿאַרברעכערס פּנים און אים געגעבן אַ פּאָר פּאַטש אין פּנים, ער זאָל אים צוריק ברענגען. "דאָס איז נישט אַ האָטעל," ער ריפּיטיד. 'עסן. טרינקען. אָבער נישט קײן האָטעל, ― האָט ער איבערגעחזרט, טראַכטנדיק, װי אַ קאָמיקער דיקענער קרעטשמע.
  
  
  אבער עס איז גאָרנישט קאָמיש אין דעם סיטואַציע, ווי ווייַט ווי איך קען זאָגן. אי ך הא ב געטראג ן מײ ן װײס ע קעשענע ר װ י אזו י באװיזנדיק , געהאלט ן ד י אויג ן אוי ף דע ר טיר , או ן געװאר ט װ י מעגלעך , געדולדיק , רואיק . שערפּאַ איז געווען פינף מינוט שפּעט, אָבער איך געוואוסט אַז מיין קאָנטאַקט וואָלט קומען אין די רעכט צייט. דערווײַל האָט מיר אַ בלאָנדע אַמעריקאַנער פֿרוי פֿון בערך אַכצן־נײַנצן, אַ קוק געטאָן פֿון איבערן צימער. אונטער איר עקזאָטישן לבוש און הינטער אירע פאַרחלומטע אויגן האָט זי געהאַט אַלץ וואָס אַ אויפשטייענדיקער שטערן האָט געדאַרפט, עס איז נישט געווען קיין צווייפל. או ן װע ן ז י אי ז מי ט א לײכטע ר כװאלי ק אויפ ־ געשטאנע ן או ן זי ך צוגעגאנגע ן צ ו מיר , הא ב אי ך זי ך גארניש ט געפילט .
  
  
  'מעג איך?' — האט זי געפרעגט און אנגעװיזן אויפן לײדיקן זיץ נעבן מיר. — נאטירלעך . אי ך הא ב זי ך גענומע ן או ן דערזע ן אי ר זי ך צעפאל ן אויפ ן סאפע .
  
  
  "דאָס זעט נישט אויס ווי דער סארט אָרט וווּ מען גייט אָפט," האָט זי געזאָגט, און האָט גענומען אַ גרויסן ביס פון איינעם פון דעם רעסטאָראַןס פילע געזונט-פּובליקירטע כאַש-פאַרבײַסן.
  
  
  "איז עס נישט?"
  
  
  ― קוק זיך נאָר אַרום?
  
  
  'נישט עכט.'
  
  
  — דו זעהסט אויס גאנץ נארמאל. ניט בורזשואזע אָדער עפּעס ווי אַז, פּשוט. װי א סארט פאליציאנט. דאס איז ריכטיג?'
  
  
  'איך? פּאָליצייַ אָפיציר ? _איך האב געקלאפט אין ברוסט און געלאכט. 'נישט עכט.'
  
  
  "דאָס איז גוט, ווייַל דאָס דרעק דאָ," ווייזן צו וואָס איז לינקס פון איר זיסוואַרג, "איז גאָר לעגאַל."
  
  
  ― איך האָב עפּעס געזאָגט, מיס...
  
  
  "מאַמע," זי קערעקטאַד מיר. "און מיין נאָמען איז דיקסי." א מאָמענט שפּעטער זי לייגן איר האַנט אויף מיין דיך. איך ווייס דאס נאר ווייל זי איז געווען הויך. אירע פֿינגער האָבן זיך אָנגעהויבן רירן, ווי זיי וואָלטן געהאַט אַן אייגענעם שכל. אי ך הא ב אי ר שמײ ט אװעקגעשטויס ן אי ר האנ ט או ן אי ר פרײנטלע ך געלאז ט װיסן , א ז אי ך בי ן זי ך ניש ט פאראינטערעםיר ט , א ן פרוביר ן אי ר דערקלער ן א ז װע ן דא ס װאלט ן געגאנגע ן א ביס ל װײטער , װאל ט ז י ניש ט געפונע ן קײ ן אביעקט , נא ר א גאז־גראנאט , — פיער . . .
  
  
  'עס איז פּריקרע.' זי האט זיך אנגעהויבען א כיכיקע און איך האב געזען אז מיינע הענט זענען פול מיט איר.
  
  
  אָבער אײדער איך האָב עפּעס געקענט זאָגן, האָב איך באַמערקט, אַז אַ יונגער נעפּאַלעסער אין די צוואַנציקער יאָרן האָט זיך אַוועקגעזעצט גלײַך אַנטקעגן מיר. ער איז געווען אנגעטאן אין מערב סטיל און האט אַ לייכט פערגעסטאַבאַל אויסזען, רעגולער פֿעיִקייטן און באַשיידן מאַנירן. ער האט נישט געזאגט קײן װארט, נאר דערגרײכט צום טיש און ארויסגעצויגן פון דער בוזעם־קעשענע א װײס טיכל. ער האט זיך דערגרײכט אונטערן טיש און נאך א מאמענט צוריקגעקערט דעם קעשענע־פלאץ, איצט ציכטיק אײנגעלײגט װי א לתונט קאנװערט.
  
  
  איך האָב אױסגעטאָן דאָס טיכל און אַ קוק געטאָן אױפֿן גרין און גרויער דעקל פֿונעם אַמעריקאַנער פּאַס. ווען איך געעפנט עס, איך געזען איר נאָמען ציכטיק געדרוקט: Virginia Hope Goulfield. אויף דער ווייַטער בלאַט, אַ אַטראַקטיוו, שמייכלענדיק אמעריקאנער פרוי געקוקט אויף מיר. איך האב פארמאכט מיין פאספארט און עס אריינגעלייגט אין מיין קעשענע.
  
  
  "איין מאָמענט," איך געזאגט צו מיין קאָנטאַקט. דער יונגערמאן האט געשוויגן און געקוקט מיט ברייט-אויגן, ווען איך האב זיך אויפגעהויבן און ליב געהאָלפן דיקסי אויף די פיס.
  
  
  — האט זי געפרעגט. - 'וואו גייען מיר?' זי האט זיך װידער אנגעהויבן כאקן. ― גײ נאָר צוריק צו דײַן זיצפּלאַץ, ― זאָג איך, און פֿירט זי אַװעק פֿונעם טיש.
  
  
  'אָבער וואָס? איך גלייך דיך. איר זענט אַ הייס באָכער און איך קען נישט וואַרטן צו זען איר."
  
  
  כאטש זי האט געוואוסט וואס זי וויל, וואס איז נישט אזוי ביי רוב מענטשן. - און איר זענט אַ שרעקלעך געשמאַק שטיק. אבער איך האָבן אנדערע זאכן צו טאָן, אַזוי זיין אַ פייַן מיידל. אפֿשר װעל איך אײַך מאָרגן קומען זען.
  
  
  ז י הא ט זי ך צעבראכ ט או ן זי ך גענומע ן װ י א קאליע ר קינד , אפנים , געװוינ ט זי ך צ ו כאפן . אבער זי האט נישט קרעכצן.
  
  
  ווען איך בין צוריק צום טיש, האָט די יונגע שערפּאַ נאָך געדולדיק געוואַרט, ווי אַ בודאַ.
  
  
  — ביסטו מיסטער קארטער?
  
  
  אי ך הא ב זי ך גענומע ן או ן גענומע ן נא ך א זופ ה ביר .
  
  
  "מיין נאָמען איז ראַנאַ. איר ...'
  
  
  "יא," איך געזאגט, פילונג די שטילקייַט. ― האָט איר דאָס מײדל און איר ברודער?
  
  
  "זיכער און געזונט," ער געענטפערט.
  
  
  "לאָמיר דעריבער..." איך האָב געוואָלט אויפשטיין פון מיין זיצפּלאַץ, אָבער ראַנאַ האָט מיר באַוויזן זיך צוריק צוזעצן.
  
  
  "איך מוז דיר דערקלערן דעם גאַנג פון געשעענישן וואָס מיר נאָכפאָלגן, קאַרטער," האָט ער געזאָגט. - אַזוי עס וועט זיין קיין צעמישונג. איר פֿאַרשטײט?'
  
  
  'פאָרזעצן. איך בין אַלע אויערן.'
  
  
  'אנטשולדיגט מיר?'
  
  
  "איך האָב געזאָגט: קום, איך הערן." איך איז געווען אין אַ שלעכט שטימונג, צו לייגן עס מיילדלי. איך האָב ניט טאַקע ליב צו טאָן געשעפטן אין אַזאַ אַ ווייַט געגנט, און איך האט נישט ווי די נאַטור פון אונדזער געשעפט. און מער פֿון אַלץ האָט זיך מיר װידער אָנגעהױבן צו טשעפּען מײַן מאָגן. וואָס גיכער איך שפּײַ אַרויס די בריליאַנטן און קער צוריק דעם סענאַטאָרס קינדער, אַלץ בעסער וועל איך זיך פילן. ”
  
  
  ראַנאַ ס דערקלערונג איז געווען קורץ און קלאָר. מע ן װע ט אי ם פארבײדענ ט װער ן או ן אװעקפיר ן אי ן א פלא ץ װא ו מע ן װע ל אי ך באקומע ן צװ ײ קינדע ר אי ן אויסטויש ן פא ר בריליאנט ן אי ן דע ר פראם . ווי סטרייטפאָרווערד עס קען ויסקומען, איך וואָלט נישט נעמען קיין גיכער אָדער צוטרוי ראַנאַ נאָר ווייַל פון זיין פרייַנדלעך פּנים. ווי ווייט איך פארשטיי, קען ער גוט ארבעטן פאר די מיסטעריעזע באַלאַ נאריאן, און נישט פאר דער גלייך אויםווייניקער ארגאניזאציע באקאנט אלס די שערפא. "אַז ס רעכט, קאַרטער," ער געפונען. "מיר געבן דיר די קינדער, און איר געבן אונדז די ויסלייזגעלט. און אַלעמען איז צופרידן. יא?'
  
  
  ניט פּונקט, איך געדאַנק ווי איך געזאגט, "סאָונדס גוט, ראַנאַ. אבער באל נאראיאן האט מיר געזאגט אז איך זאל אים טרעפן דא, "און איך האב אונטערגעשטראכן דאס וואס איך האב געזאגט מיט א לאנגע צייט קוקן אויף מיין ראלעקס. - אין וועגן אַ שעה. ווי טאָן איר דערקלערן די ענדערונג פון פּלאַנז?
  
  
  — באל נארײאן — האט ער אויסגערופן, קוים פארהאלטן זײן קול. "מיט וואָס רעכט טוט ער דאָס?"
  
  
  "איך האב נישט קיין אנונג," איך געזאגט פלאַטלי.
  
  
  מייַן סאַרקאַזם ווי צו גיין איבער זיין קאָפּ. "דאָס איז נישט נאַראַיאַן ס פּלאַן," ראַנאַ פארבליבן, נישט פֿאַר אַ מאָמענט סאַספּעקטיד אַז מיין געשיכטע איז אַ בלאָף; די מעשה פלעג איך זיך דערוויסן צי ער ארבעט פאר די שערפאס אדער נישט, צי ער איז א פארטרעטער פאר דעם אמתן קוריער. “קאַנטי האָט געזאָרגט אַלע פּרטים. איך ווייס נישט וואס נאריאיין טוט, אבער קאנטי וועט דאס גאר נישט ליב האבן. עס איז געווען פאַלש פֿאַר אים צו אַרייַנמישנ זיך אין די ענינים פון די שערפּאַס."
  
  
  — װער איז דער קאנטי, אויב איך מעג פרעגן?
  
  
  "עס איז צייט פֿאַר אונדז צו גיין, קאַרטער," האט ראַנאַ געזאגט, געקוקט זיכער אויף זיין זייגער. ער האט זיך שנעל אויפגעהויבן. — דער קאר ווארט.
  
  
  ― נו, ― האָב איך געטראַכט, ― מיט יעדן טריט װאָס מע מאַכט, לערן זיך עפּעס נײַס. נאריין און שערפא האבן זיך אויסגעזען גוט באקאנט, כאטש איך וואלט געוואלט וויסן ווער קאנטי איז. און איך וואָלט ווי זיי צו וויסן אַז נאַרייַאַן טשיטיד.
  
  
  אָבער איך האָב באַשלאָסן צו האַלטן מיין אַנטפּלעקונג פֿאַר זיך אַזוי לאַנג ווי עס געדינט מיין אינטערעסן און נישט ווער עס יז אַנדערש. איך בין געווען צופרידן צו וויסן אַז ראַנאַ איז נישט כייערד דורך דעם פּרינץ, און איך נאכגעגאנגען אים אויס פון דעם רעסטאָראַן. מי ר זײנע ן געגאנגע ן איבע ר אסון־טאלע , א גאס , װא ס הא ט מע ר אויסגעזע ן װ י א טויט־שטאנד , ביז ן באזאר . עס איז שוין געווארן טונקל, אבער די פלאץ איז נאך געווען פול מיט סוחרים און טוריסטן. ראַנאַ האָט אָנגעוויזן אויף אַן אַלטן פיאַט, וואָס האָט געפּאַרקירט אין פראָנט פון דער טאַטאָאָ-זאַל.
  
  
  "נאָך דיר, קאַרטער," ער האט געזאגט, האלטן די הינטער טיר אָפן פֿאַר מיר.
  
  
  איך האָב מיך אַרײַנגעגליט אין הינטערן זיצפּלאַץ און פּלוצלינג דערפֿילט, אַז דאָס קאַלטע, האַרטע פֿאַס פֿון אַ רעוואָלווער האָט מיך אַרײַנגעדריקט אין האַלדז. קאָנסידערינג די גרייס, עס איז געווען ענלעך צו אַ בערעטטאַ. נישט אז איך האב נישט מורא. 22. פֿאַרקערט. ווי קליין און ליכט ווי זיי זענען, זיי זענען גאָר שטאַרק, ספּעציעל אין נאָענט קייט.
  
  
  "פּראַסאַד איז נאָר גענומען די נויטיק פּריקאָשאַנז, קאַרטער," ראַנאַ דערקלערט ווען איך געווען וועגן צו באַמערקן אויף די ומפרייַנדלעך נאַטור פון די סיטואַציע איך פּעלץ. דערנאָך האָט ער זיך געכאַפּט הינטערן ראָד.
  
  
  פּראַסאַד, יונג ווי זיין שוטעף, לעסאָף אַוועקגענומען דעם רעוואָלווער פון די הינטער פון מיין קאָפּ. "קאַנטי וועט נישט זיין זייער צופרידן אויב די זאכן גיין פאַלש," ער רימיינדיד מיר.
  
  
  "גאָרנישט קענען גיין פאַלש," ראַנאַ פארזיכערט אים. — איז ניט רעכט, קאַרטער?
  
  
  ― אַבסאָלוט ― זאָג איך מיט אַ שמײכל.
  
  
  פּראַסאַד האָט מיר געגעבן וואָס איז געווען אַ שוואַרץ קאַפּטער און דערציילט מיר צו ציען עס איבער מיין קאָפּ און זיצן אויף די שטאָק. איך האב נישט געהאט קיין ברירה און איך האב געטון ווי מען האט מיר געזאגט. דער עיקר האט מען מיר דערקלערט נאך פארן פארלאזן וואשינגטאן. איך געהערט כאָק דערמאָנען מיר ווידער צו באַקומען די קידס איידער איך טאָן עפּעס אַנדערש. דאָס בילד פֿון סענאַטאָר גאָלפֿילדס דערשראָקן און טרויעריק פּנים, ווען איך האָב אים באַגעגנט אין האַווקעס ביוראָ, איז קלאר עטשט אין מיין זכּרון.
  
  
  איך האב דעמאלט זעהר ווייניג געזעהן.
  
  
  דער שאָטן איז געווען כּמעט אָופּייק, און די שטאָף איז געווען אַזוי דיק אַז כּמעט קיין ליכט דורכגעגאנגען דורך. אי ך בי ן געװע ן באװאפנט , א דאנ ק פראסאד ן או ן ראנא , װא ס ז ײ האב ן זי ך ניש ט געמאכ ט צ ו זוכן . אָבער איך איז געווען קיין אַנדערער ווי ניקאַלאַס קאַרטער, אַן אָנגעשטעלטער פון סענאַטאָר טשאַק גאַול ...
  
  
  לויט זייער מיינונג, N3, Killmaster, האט אפילו נישט עקסיסטירט. און דאָס איז פּונקט וואָס איך געוואלט.
  
  
  מיט אן אסטמאטישן הוסט, מיט א קלײנעם שפרינג און קלאפעניש האט זיך די פיאט אװעקגעפארן. כאָטש איך קען ניט מער נוצן מיין אויגן, איך נאָך געהאט ביידע אויערן און איך פאָוקיסט אויף יעדער געזונט סיגנאַל איך קען באַקומען. איך בין אָבער נישט געווען אין וואָס איר קען רופן אַן ענוויאַבאַל שטעלע. פארשטײ ט זיך , א ז ע ס אי ז געװע ן א מעגלעכקײ ט א ז ערגע ץ אויפ ן װעג , װע ט פראסא ד באנוצ ן זײ ן בערעט ע או ן מי ך אומברענגען , האפנדי ק צ ו באקומע ן ד י בריליאנט ן או ן צווינגע ן דע ם סענאט ר װידע ר צ ו באצאל ן ד י אויסלייז . ממילא האָב איך געהאַט ווילהעמינה, טרוקן און אַקטיוו, גרייט צו טאָן איר אַרבעט. און אויב די לוגער איז נישט נוצלעך, פּיער און הוגאָ קען טאָן עס פֿאַר איר.
  
  
  ― האָט נישט מורא פֿאַר דער ביקס, קאַרטער, ― האָט ראַנאַ געזאָגט, װי ער װאָלט געקענט לייענען מײַנע געדאַנקען. שערפּאַ איז נישט אינטערעסירט אין ומזיניק גוואַלד. מיליאן דאלאר פון גראָב שטיינער דינען שוין זייער גוט אונדזער ציל. מיר האָבן קיין פאַרלאַנג צו אַרן איר ווייַטער נאָך דער וועקסל איז פארגעקומען.
  
  
  "דאָס איז גוט צו הערן," איך געזאגט, "ווייַל אַלע סענאַטאָר גאָלפיעלד זאָרג וועגן איז די געזונט פון זיין קינדער."
  
  
  "זיי זענען געזונט באהאנדלט," פּראַסאַד קאַונטערט. "איר וועט געפֿינען זיי אין ויסגעצייכנט געזונט."
  
  
  "און אין אַ גוטן שטימונג," האָט ראַנאַ צוגעגעבן מיט אַ גרויזאַם געלעכטער.
  
  
  "סאָונדס ... ריאַשורינג."
  
  
  "אויסערדעם," האָט זי ווייטער געזאָגט, "דער סענאַטאָר איז אַ פעסט גלויביק אין פערזענלעכע פרייהייט, איז ער נישט?"
  
  
  — אלע אונדזערע סענאטארן.
  
  
  זי האט זיך שטילערהײט געלאכט. "מיר וועלן נוצן דאָס געלט נישט פֿאַר גוואַלד, אָבער פֿאַר די ישועה פון די גאנצע נעפּאַלעסע מענטשן, וואָס זענען געווען אין שקלאַפֿערייַ פֿאַר אַזוי פילע הונדערטער פון יאָרן. דער מלך איז אַ דעספּאָט, פאַרדאָרבן און טיראַנניק. צי איר וויסן ווי ער האט גאַנץ קאָנטראָל איבער די גאנצע מדינה? ער איז דער ינווענטאָר פון וואָס מיר דאָ רופן די פּאַנדזשאַיאַט סיסטעם פון דעמאָקראַסי.
  
  
  "וואס מיינט עס?"
  
  
  "אזוי איז דאָס די איינציקע פאָרם פון דעמאָקראַטיע באזירט אויף די באשלוסן פון איין מענטש: דעם קעניג," האָט זי געענטפערט, נישט פרובירט צו באַהאַלטן די ביטערקייט, וואָס האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין איר קול.
  
  
  ווי פֿאַר מיר, זי איז געווען ערלויבט צו פאָרזעצן רעדן, כאָטש איך צוגעהערט פֿאַר סאָונדס אַרויס די מאַשין וואָס קען העלפן מיר שפּעטער רעקאָנסטרוירן די מאַרשרוט וואָס מיר זענען איצט נאָכפאָלגן.
  
  
  איך האב געפרעגט. - "און פּרינס נאַרייַאַן?"
  
  
  זי האט פארביטן עטלעכע ווערטער מיט ראַנאַ איידער איר ענטפֿערן מיין קשיא. “מענטשן זענען געוואוינט צום קעניג. ווי אין ענגלאַנד, די מאָנאַרכיע קענען זיין גוט און ברענגען נצחון. אויב אַלץ גייט גוט, וועט נאַרייאַן ווערן דער נייער קעניג ווען מיר נעמען איבער די רעגירונג...
  
  
  "צוזאַמען מיט בעידזשינג," איך געזאגט מיט צופֿרידנקייט. 'דו זאלסט נישט פאַרגעסן עס.'
  
  
  "איר טאָן ניט וויסן עפּעס וועגן אונדז, קאַרטער," ער סנאַפּט. "רעדן וועגן די זאכן איז אַ וויסט פון צייט."
  
  
  אַזוי נאַרייַאַן געוואלט צו זיין אַ מלך, איך געדאַנק. איך האב עס נאך נישט געגלויבט ווייל אויב פראסאד וואלט געזאגט דעם אמת, וואלט דער פרינץ געווען דער לעצטער מענטש אויף דער וועלט וואס וואלט מיך געוואלט טויטן. סײַדן, פֿאַרשטייט זיך, אַז ער אַליין האָט זיך געשטעלט ביידע זייטן איינער קעגן דעם אַנדערן. אָבער איין זאַך איז געווען קלאָר: דאָ איז געשען פיל מער ווי די געוויינטלעך פאַרמעסט. פיל מער.
  
  
  דערווײַל האָט די שטילקייט פֿון פּראַסאַד מיר אַ סך גרינגער געמאַכט זיך צו קאָנצענטרירן אויף דעם, וואָס איז געשען אַרום מיר. מי ר זײנע ן געפאר ן אוי ף א װעג , אוי ף װעלכ ן ד י װאר ט ״באמפי ״ אי ז קוי ם געװע ן צוגעבונדן . ווי ווייט איך פארשטיי איז נישט געווען קיין דריי. אין דער ווײַטנס האָט מען געהערט דאָס ווייכע און פֿאַרשטומטע קלינגען פֿון היכל גלעקן. דערנאָך די ליכט פיידיד באמערקט, און איך געחידושט אויב מיר זענען געגאנגען דורך אַ מין פון טונעל. איך בין נישט זיכער געווען, אבער ווען ווייניגער ווי א מינוט שפעטער האט זיך ווידער געמערט דאס ליכט וואס האט זיך געלאזט דורך די קאפאטע, האב איך געהערט דעם גערודער פון וואסער דערנעבן. דער געזונט פון אַ טייַך אָדער אפילו אַ וואַסערפאַל. עס איז געווען שטילקייַט פֿאַר וועגן פינף מינוט, דעמאָלט דער שטיל מאַוקינג פון פיך. די וועג-איבערפלאך האט זיך ביסלעכווייז אויסגעגליטשט, און פון צייט צו צייט האט זיך א פעלץ אראפגעשפרונגען פון אונטערן קאר מיט א שארפע מעטאלישן קלאנג.
  
  
  איך האָב גערעכנט דרײַ הונדערט און צװאַנציק סעקונדעס, אײדער מען האָט מער נישט געהערט דאָס גרוב פֿון די קי. ראנא האט א קלאפ געטאן דעם פוס אויפן ברעם און מיר האבן זיך פּלוצעם אפגעשטעלט, אפנים, אין מיטן װעג. — װאר ט דא , — הא ט ע ר געזאגט , אװעקגײן . ד י פאררוישט ע הענגלע ך האב ן זי ך געקראכ ט או ן ליכטיק ע טריט , האב ן זי ך אפגעקלאפ ט אי ן דע ר פינסטערניש .
  
  
  איצט האָב איך געהערט אַנדערע, מאָדנע קלאַנגן. ווען די קאַפּטער איז לעסאָף אַוועקגענומען, איך מיד איינגעזען אַז שערפּאַ איז נישט געגאנגען צו נעמען קיין ומנייטיק ריסקס. זיי זענען געווען פּראָפעססיאָנאַלס ביז די קלענסטער דעטאַל. זיי גענומען פּריקאָשאַנז צו ווייַטער באַהאַלטן דעם אָרט פון דער וועקסל. זיי האבן געווארפן בלענדען איבער'ן קאר און די לייץ אויף די דאַשבאָרד האָבן געגעבן די סצענע אַ אַמאַנאַס קוק. פראסאד׳ם פנים האט זיך געלויכטן מיט א רויטלעכן שײן. ער האט פארשטארקט די בערעטע און אן א װארט צוגעװיזן אין מײן ריכטונג.
  
  
  "עס איז אַ גרויס אָוונט פֿאַר אַ פאָר," איך געזאגט. גאָרנישט צעבראכן דעם מאַסקע פון פעסטקייַט, אפילו נישט אַ קליין שמייכל.
  
  
  "איר געווען גוט פירמע," איך פארבליבן, קוק בייַ די בערעטטאַ שפּיציק צו מיין קאַסטן.
  
  
  די טיר האט זיך געעפענט און צװײ ציטערנדיקע, בלינד־געפלאכטענע טיניידזשערז האבן זיך ארײנגעשטופט אין פארזיץ. דעמאלט האט זיך די טיר װידער פארמאכט, אבער נישט אײדער איך האב געקאנט דערמאנען א גלאטן שמוץ־װעג און א טעראס־בארגזייד.
  
  
  עס האָט מיר גענומען אַ ביסל איבער אַ מינוט צו ידענטיפיצירן די נייַ-געקומענער. גאָלפיעלד האָט מיר געגעבן אַ בילד פֿון זײַנע צוויי קינדער, און בײַם ערשטן בליק האָב איך געוווּסט, אַז דזשיני און מאַרק האָבן זיך מיט אונדז אַרײַנגענומען אינעם אויטאָ. די מיידל איז געווען אפילו מער אַטראַקטיוו ווי אין די פּאַס פאָטאָ. און וואָס שייך איר ברודער מאַרק, איז די געראָטנקייט צו זײַן טאַטן געווען כּמעט אומבאַקאַנט.
  
  
  — רעד נישט, — האט פראסאד געבראכן, כאטש די צווילינג האבן נישט געװאגט זאגן קײן װארט. ד י בערעט ע הא ט זי ך איצ ט געצויג ן אהי ן או ן צוריק , אנװײזנדי ק פריע ר אוי ף מי ר או ן דא ן אוי ף ד י צװ ײ דערשראקענ ע קינדער .
  
  
  די מאַשין טיר האט זיך ווידער געעפנט, דאָס מאָל אַרייַנלאָזן אַ בלענדיק שיין נעפּאַלעסע פרוי פון וועגן פינף און דרייסיק. אפיל ו אי ר לויז ע מיליטע ר קלײדער , סטאַנדארט ע גערילא ־ קלײדע ר איבע ר דע ר װעלט , האב ן ניש ט געקענ ט באהאלט ן אי ר שלאנקע , װוילפולדיקע ר קערפער , או ן דע ר חוצפהדיקע ר כיין , װא ס הא ט זי ך ארויסגעטראג ן פו ן איר ע אויגן , אי ז געװע ן זײע ר בולט .
  
  
  זי האט געזאגט. - "זיסט איר קאַרטער?"
  
  
  כ'האב געכאפט.
  
  
  "איך בין קאַנטי."
  
  
  "שערפּאַ בראַין?"
  
  
  ― נישט קײן מוח, קאַרטער. נשמה — שערפא — האט זי געענטפערט מיט א קאלטן בליק. - אָבער דאָס איז נישט דיין זאָרג. פון קורס, איר האָבן דיימאַנדז?
  
  
  — נאטירלעך .
  
  
  "זייער גוט," זי געזאגט. "דעריבער קענען מיר גיין אַראָפּ צו געשעפט."
  
  
  איך האב געזאגט. - "וואָס געראַנטיז טאָן איך האָבן אַז איר וועט ניט טייטן אונדז אַלע אויף דעם אָרט ווי באַלד ווי איך געבן אַרויף די דיאַמאָנדס?"
  
  
  איך האָב נישט געוואָלט קלינגען צו פיל ווי אַ פּראָפֿעסיאָנעלער, ווײַל זיי האָבן נאָך געטראַכט פֿון מיר ווי אַ רעגולער אָפיס אַרבעטער. אבער אין דער זעלבער צייט האב איך אוודאי נישט געקענט פארנעמען קאנטי'ס ווארט.
  
  
  'זיכערקייט?' — האט זי איבערגעחזרט. "מיר זענען געקומען אַזוי ווייַט, קאַרטער. מיר וועלן קיינעם נישט דארפן טייטן אויב איר גיט אונז די בריליאנטן ווי אפגעמאכט. איר פֿאַרשטײט?'
  
  
  איך האָב זייער גוט פֿאַרשטאַנען, אָבער עס האָט מיר אויסגעזען, אַז זי וועט אַ סך בעסער פֿאַרשטיין דעם ביקס. דערפאר האב איך א געדאנק געטאן מיטן קאפ און זיך דערגרייכט אין מיין רעקל . אנשטאט א ציכטיקן שטאק בריליאנטן האב איך ארויסגעצויגן א ווילהעלמינה לוגער. Luger געכאפט די רובין ליכט אויף די דאַשבאָרד. א מאמענט האט זי װי געגלאנצט װי קוילן. פּראַסאַד האָט זיך געשפּאַנט, ווען איך האָב אַרויסגעצויגן ווילהעמינאַ. "האָסט נישט געזוכט קאַרטער?" — האט אים קאנטי געפרעגט.
  
  
  דער יונגערמאן האט אראפגעלאזט די אויגן און געשאקלט מיטן קאפ מיט א קלארן געפיל פון זיך-שנאה און דערנידערונג.
  
  
  "עס טוט נישט ענין," קאַנטי געזאגט אָן פלינטשינג. זי האט זיך אויסגעדרייט צו מיר, איגנאָרירט די ביקס שפּיציק גלייַך צו איר האַרץ. "אויב איר דרייען, קאַרטער, פּראַסאַד וועט טייטן די קינדער." פארשטאנען?'
  
  
  "גרויס," איך געזאגט. "אָבער דאָס איז דער בטחון וואָס איך האָב גערעדט וועגן. אָוקיי, איך נעמען עס איר דאַרפֿן דיימאַנדז איצט?
  
  
  זי האט א ניד געטאן און געװארט אין אבסאלוט רואיגקײט. די לעצטע פרוי פון דעם קאַליבער איך געפּלאָנטערט איז געווען פּרינסעס עלעקטראַ. און אויב איך קען מענטשן ווי איך געדאַנק איך טאָן, קאַנטי וואָלט זיין פּונקט ווי כיטרע און שווער אַ קעגנער. אבער רעכט איצט איך געהאט צו שפּילן לויט איר כּללים, נישט מייַן. מיט מיין פינגער אויפן צינגל האב איך אנגעכאפט די בריליאנטן מיט מיין פרייע האנט. די ניילאָן פאָדעם איז געווען פריי פון די פאַסאַנינג. גאר לאנגזאם, כדי נישט צו ברעכן, האב איך אנגעהויבן אראפנעמען די דראט און רער וואס האט אנטהאלט א פארמעגן רוי שטיינער. צו זאָגן אַז די דריי שערפּאַס זענען סאַפּרייזד וואָלט זייער אַנדערסטייט זייער רעאַקציע. זייער אויגן זענען קענטיק וויידאַנד ווי די ניילאָן פאָדעם לענגטאַנד און די רער סלאָולי אריבערגעפארן אַרויף מיין עסאָפאַגוס. ד י אפעראצי ע הא ט געמוז ט זײ ן זײע ר פארזיכטיק . איין אומרעכט באַוועגונג, איין לעפּיש דריי פון די פינגער, און די בריליאַנטן וועלן ווידער שווימען אין דעם אינהאַלט פון מיין מאָגן. די שווערסטע טייל איז געווען ווען זיי ריטשט מיין האַלדז. איך האב געעפענט מיין מויל אזוי ברייט ווי איך האב געקענט, אונטערשטרייכן דעם דראנג צו גאגלען, און דערנאך ארויסגעצויגן די רער.
  
  
  "זייער קלוג," האָט קאַנטי געזאָגט, אירע אויגן האָבן געשײַנט, ווען איך האָב איר דערלאַנגט דאָס נאַסע, פינקלנדיקע ציטער. — זײנען דא בריליאנטן אין דעם רער?
  
  
  "צום לעצטן שטיין," האָב איך געזאָגט.
  
  
  'גוט. איר האָט געטאָן אַלץ וואָס איר האָט געקענט פֿאַר אונדז, קאַרטער. אויב איר וועט וואַרטן אַ מינוט, ביטע.
  
  
  זי האָט געעפֿנט די טיר, גערעדט גיך נעפּאַליש, און איבערגעגעבן דעם טעלעפאָן צו אַ דריטן מענטש, וואָס וואַרט אַרויס דעם אויטאָ. כ'האב נאך געהאט ווילהעלמינה ביי די גרייט, כאטש איך בין געווען דער לעצטער מענטש אויף דער וועלט, וואס האט עס יעצט געוואלט נוצן. לפּחות ניט איצט. עס זענען דורכגעגאנגען עטלעכע מינוט איידער די טיר האט זיך ווידער געעפנט און אַ מענטש 'ס שטימע האט געמאלדן אַז די שטיינער זענען פאַקטיש און פון די העכסטן קוואַליטעט.
  
  
  די צווילינג האבן נאך נישט געזאגט קײן װארט. עס וואָלט געווען אַן גרינג ציל פֿאַר פּראַסאַד אויב ער איז געווען נערוועז און ציען דעם צינגל. אָבער ביסלעכווייַז, ווען די דימענטן זענען געווען אין די הענט פון די שערפּאַס, ראַנאַ ס שוטעף רילאַקסט.
  
  
  איך האב געפרעגט. "מיר גייען איצט צוריק קיין קאַטהמאַנדו, ניין?
  
  
  "יא, פון קורס," האט געזאגט קאַנטי. "פּראַסאַד וועט טראָגן אַ בלינדפאָלד און ראַנאַ וועט פאָר די מאַשין. דער סענאַטאָר איז געווען זייער גוט, קאַרטער. ביטע איבערגעבן אונדזער דאנקבארקייט צו אים.
  
  
  "אַלע ער וויל איז זיין צוויי קינדער. דאָס איז מער ווי גענוג, קאַנטי.
  
  
  "און אַלע די שערפּאַס ווילן זענען דיימאַנדז. ווייַל מיר האָבן זיי, איר האָבן קינדער. שיין האַנדל, רעכט?
  
  
  ― אַװדאי, ― זאָג איך, װי זי האָט געעפֿנט די טיר און זיך אַרױסגעגליטשט פֿונעם װאָגן.
  
  
  "אַ שיינע רייזע קיין אַמעריקע," איז געווען די לעצטע זאַך וואָס זי האָט געזאָגט איידער זי האָט ווידער פאַרקלאַפּט די טיר.
  
  
  פּראַסאַד האָט מיר אַרײַנגעטאָן אַ שװאַרצע קאַפּאָטע איבערן קאָפּ. ערשט איצט האָב איך געהאַלטן ווילהעלמינה הינטער זײַן שמאָלן רוקן. ער האט זיך נישט געכאפט און איך וועל דאס נישט טוישן. נאך נאך א הוסטעניש, האט די פיאט געברומט אויפן וועג.
  
  
  "ביסטו אין ארדענונג?" — האב איך געפרעגט די צווילינג.
  
  
  "נו, דאַנקען דיר, הער קאַרטער," האָט מאַרק גאָלפיעלד געענטפערט.
  
  
  — רעד נישט, — האט פראסאד געזאגט שארף, מיט דער נערװעזסטער שטימע, װאם איך האב אמאל געהערט.
  
  
  "זאָרגט נישט, קינד," האָב איך געענטפערט, מיינער אונטער מיין קאַפּטער. דאָס מאָל איז די פֿינצטערניש געווען כּמעט באַקוועם. און אין ווייניקער ווי אַ האַלב שעה, די שערפּאַס מקיים זייער האַלב פון די אָפּמאַך און אַראָפּלאָזן אונדז בעשאָלעם אין די אַוצקערץ פון דער שטאָט. די שלעכטע זאַך איז געווען אַז איך וואָלט נישט האַלטן מיין וואָרט, כאָטש קאַנטי געהאלטן איר. דאס זענען געווען די דיסאַדוואַנטידזשיז פון די שפּיל.
  
  
  
  קאפיטל 11
  
  
  
  
  
  די יו. עס. אַמבאַסאַדע איז לאָוקייטאַד בלויז אַ בלאָק פון Ratna Park און Bagh Bazaar, נאָענט צו די שטאָט צענטער. גלייך נאכדעם וואס ראנא האט אונז ארויסגעלאזט פון קאר, האב איך אהין גענומען דזשיני און מארק גאלפיעלד, געזונט און געזונט. די קינדער זײַנען, פֿאַרשטייט זיך, געווען אין אַ קלאַפּ, אָבער אַ גוטן שלאָף, אַ טעלעפֿאָן פֿון זייער טאַטן און אַ האַרציקער אַמעריקאַנער פרישטיק דעם אַנדערן פֿרימאָרגן האָבן געטאָן וואונדער. ווען איך געגאנגען צו זען זיי דעם אנדערן טאג, עס איז געווען ווי צו זען זיי פֿאַר די ערשטער מאָל. דזשיני'ס געמיט האט זיך פארבעסערט, און מארק האט נישט געקענט ווארטן צו דערציילן מיר אלעס וואס האט פאסירט זינט זיי זענען קידנאַפּט געווארן אין אטען מיט כמעט צוויי וואכן צוריק.
  
  
  אן לופט פארס פליגער איז אוועק פון דאקא זיי אויפצונעמען און זיי צוריקשיקן קיין וואשינגטאן. אבער איידער זיי זענען אַוועק, איך געוואלט צו באַקומען ווי פיל אינפֿאָרמאַציע פון זיי ווי מעגלעך, ווי פיל ווי זיי קען געדענקען. מאַרק האָט דערקלערט ווי אַזוי מען האָט זיי געכאַפּט אין אַטהענס, אַרײַן אין מיטן דער נאַכט אַ קליינעם פּריוואַטן דזשעט און אַרויסגעפֿלויגן פֿון לאַנד. אָבער זינט ביידע ער און גיני זענען געווען בלינדפאָלדעד בעשאַס זייער לאַנג, גרויל רייזע, ער קען נישט זאָגן מיר פיל וועגן די שעפּס 'באַהאַלטן.
  
  
  "עס קוקט ווי אַ הייל, הער קאַרטער, אָבער דאָס איז אַלע איך קענען זאָגן איר," ער האט געזאגט, גענומען נאָך אַ ביס פון טאָסט.
  
  
  איך האב געטרונקען קאווע און זיך גוט צוגעהערט. — פארװאם א הײל , מארק ?
  
  
  ― נו, ― האָט ער אַ קװענקל געזאָגט, ― מע האָט אונדז אַרײַנגעטאָן אין עטלעכע... נישע.
  
  
  אבער די ווענט זענען געווען קאַרווד און גאַנץ פייַכט ווען איר גערירט זיי ...
  
  
  "און עס איז געווען גליטשיק," גיני ינטעראַפּטיד, "ווי מיר וואָלט געווען ונטערערד." און די שטאָק פון דער צעל איז נאָר שמוץ. קיין צעמענט אָדער עפּעס אַנדערש. און עס איז כּמעט קיין ליכט. קיין זונשייַן, איך מיינען. בלויז עטלעכע נאַקעט לאמפן אויף דער סטעליע. און עס האט אויסגעזען ווי עס איז אויך אויסגעשניטן פון שטיין.
  
  
  ― װיפֿל מענטשן האָט איר געזען?
  
  
  "אפֿשר אַ טוץ אָדער אַזוי."
  
  
  "ניין, שוועסטער, עס זענען געווען פילע מער ווי צען," מארק געזאגט. "אפֿשר צוויי מאָל אַזוי פיל."
  
  
  "אַלע נעפּאַלעס?"
  
  
  "איך טאָן ניט טראַכטן אַזוי," דער סענאַטאָר ס זון פארבליבן. "איך בין נישט זיכער, אָבער איך טראַכטן עס זענען געווען עטלעכע כינעזיש דאָרט. אין מינדסטער זיי דערוואַרט עס. אבער צו זאגן דעם אמת, מיסטער קארטער, האבן מיר אזוי מורא געהאט, אז מיר געדענקן קוים גארנישט.
  
  
  "נו, ווייניגסטנס איצט דאַרף מען נישט האָבן קיין מורא," האָב איך געזאָגט און געשמייכלט. "איר וועט זיין צוריק אין וואַשינגטאָן אין פיר און צוואנציק שעה." און איך װעל אײך זאָגן אײן זאַך: דײַן טאַטע װעט זיך דערפֿרײען צו זען, װי דו גײסט בשלום פֿון עראָפּלאַן.
  
  
  כ׳האב מער נישט געװאלט פרעגן. זיי האָבן דורכגעקאָכט גאַנץ אַ פּלאַץ און איך טאָן ניט טראַכטן זיי קען זאָגן מיר פיל מער. די פּרטים פֿון זייער אַבדאַקציע זענען נישט געווען אַזוי וויכטיק ווי דער אָרט פֿון דער שערפּאַ הויפּטקוואַרטיר. ראַנאַ לינקס אונדז לעבן בארג שיוואַ פּורי און די נירביי דאָרף פון בודאַניקאַנטהאַ, צפון פון סענטראַל קאַטהמאַנדו. לויט די אינפֿאָרמאַציע וואָס איך באקומען פון דער ביבליאָטעק, ווייַטער פון שיוואַ פּורי איז געווען די סונדאַרידזשאַל געגנט, באַרימט פֿאַר זייַן וואָטערפאָלז, שטראָמשוועל און באַרג קוקן. עס איז געווען אַ באַליבסטע מאַכנ אַ פּיקניק אָרט פֿאַר היגע רעזידאַנץ. און אפֿשר, נאָר אפֿשר, דאָס איז אויך געווען די באַליבסטע אָרט פון קאַנטי און איר גערילאַז.
  
  
  איך האָב געהערט אַ וואַסערפאַל די נאַכט פריער, און עס קען זיין טונעלס און קאַוועס אין די בערג. אין קיין פאַל, עס איז געווען אַ אָנהייב, אַ שטופּ אין די רעכט ריכטונג. און ווען איך גערעדט מיט כאָק נאָך פרישטיק אין דער אַמבאַסאַדע, איך געוואוסט אַז איך האט קיין ברירה אָבער צו ויספאָרשן די געגנט ווי געשווינד ווי מעגלעך. וואָס ער האט צו זאָגן מיר איז געווען ווי פּשוט און ינסידיאַס ווי עס קען זיין. א קאַנסאַנטריישאַן פון טרופּס איז געמאלדן אויף די כינעזיש זייַט פון נעפּאַל ס צאָפנדיק גרענעץ. דאס וואס אמאל האט אויסגעזעהן ווי א מיליטערישע עקסערסייז האט זיך ארויסגעוויזן אלס א פארברעכער פון א פולשטענדיגע אטאקע, דאס הייסט א אינוואזיע. "איך נאָר געפונען אויס וועגן דעם זינט נעכטן," Hawk דערקלערט. "אָבער איך האָב נישט וועלן צו טאָן עפּעס ביז איר באַקומען די קידס אויס פון דאָרט געזונט און געזונט." יעצט האב איך נישט קיין ברירה נאר איבערצוגעבן דעם קעניג די ידיעות.
  
  
  "אין דעם פאַל, מיר וועלן קיינמאָל צוריקקומען די דיאַמאָנדס," איך רימיינדיד אים.
  
  
  ― נו, װאָס װילסטו, איך זאָל טאָן, ניק? גאַנץ בעידזשינג איז ווארטן פֿאַר די ערשטער וואונדער פון די שערפּאַס. זיי שיקן זייער מענטשן אַזוי געשווינד, אַז זיי דאַרפֿן ניט מער אַ באַגריסונג קאמיטעט.
  
  
  נאָך דעם וואָס פּראַסאַד האָט מיר געזאָגט, האָב איך באַקומען די געפיל אַז די שערפּאַס וואָלט ווי נעפּאַל זאָל בלייַבן אין די הענט פון די נעפּאַלעס. "זיי נעמען נישט די ריזיקירן," איך געזאגט. — װײ ל ז ײ זײנע ן אל ע שטארק ע נאציאנאליסטן . זיי קען אָפענגען אויף טשיינאַ פֿאַר הילף, אָבער איך טאָן ניט גלויבן זיי זענען גרייט צו אָפן ינערווין איצט. לפּחות ניט נאָך.
  
  
  - אַזוי וואָס טאָן איר פֿאָרשלאָגן?
  
  
  — גיב מיר נאך פיר און צװאנציק שעה, הער. דאָס איז אַלע איך פרעגן. אויב איך קום נאך נישט צוריק די שטיינער, קענסטו זאגן פאר דער רעגירונג וואס דו ווילסט. לאמיר דערווייל אפשטעלן זייערע מיליטער אויפן גרעניץ אז... לאמיר זאגן מען מאכט א פרואוו צו שמוגלען א טראנספארט וואפן איבער דער גרענעץ. דערציילט זיי אַלץ, אָבער לאָזן מיר האַנדלען מיט די שערפּאַס. די לעצטע זאַך וואָס מיר ווילן איז אַ רעוואָלוציע. איר קענט דאס אזוי גוט ווי איך.
  
  
  — פיר און צװאנציק שעה? — האט ער איבערגעחזרט.
  
  
  'איין טאג. אַז ס אַלע, "איך געענטפערט. "אָן געלט, די שערפּאַס וועט נישט האָבן די מיטל צו דעקן די קאָס פון וועפּאַנז. דעמאלט וועלן זיי זיין אינגאנצן באנקראט און איך מיין אז כינע וועט נישט שיקן אירע טרופן קיין נעפאל צו אינוואדירן דאס לאנד אויב זי ווייסט אז אירע בונד זענען אינגאנצן באזיגט געווארן.
  
  
  — דארף איך אייך דערמאנען, וואס איז געשען אין טיבעט? עס איז שווער, ווי געוויינטלעך, איך געדאַנק. — איך װײס, הער. אָבער נעפּאַל האָט נאָך אַן אייגענע זעלבסטשטענדיקייט, איר אייגענע סאַווראַנטי. די כינעזער האבן קיינמאל נישט באטראכט דאס לאנד פאר זייערע. אַזוי די סיטואַציע איז גאָר אַנדערש."
  
  
  - איך בין נישט זיכער איך שטימען מיט דיר, ניק. אבער איך וועל דיר געבן צוועלף שעה, נישט פיר און צוואנציק. איך וויל מער נישט נעמען קיין ריזיקירן. און אויב איך וועל דעמאלט נישט הערן פון דיר, וועל איך נישט האבן קיין ברירה נאר איבערצוגעבן אלע אינפארמאציע וואס מיר האבן געזאמלט פארן מלך מאהענדרא. מיר נאָר קענען נישט נעמען די ריזיקירן, דאָס איז אַלע.
  
  
  עס איז געווען 10:37 און Killmaster N3 האט אַרבעט צו טאָן. עס איז נישט געווען קיין ספק דערויף.
  
  
  דער אויטא וואלט צוגעצויגן צו פיל אויפמערקזאמקייט, ספעציעל אויב די שערפאס וואלטן נאכגעקוקט פונעם וועג. אַחוץ דעם זײַנען אַװיס און הערץ נאָך נישט אַהער אַרײַנגעגאַנגען. אפֿשר ווייַטער יאָר. אבער איך האב געהאט בלויז צוועלף שעה, נישט צוועלף חדשים. אַזוי איך רענטאַד אַ בייק פון אַ קליין לויפן אַראָפּ קראָם לעבן דורבאַרפּלאַין. ס'זענען געװען אַלטע װײַבער, װאָס האָבן פֿאַרקױפֿט דינע גרינע גרינסן און גלײַכע גרינע שטיקלעך פֿלײש, און באָרװעס ייִנגלעך פֿון אַן ערך נײַן צי צען יאָר, װאָס האָבן מיר צוגערוקט אין דער אָרעם און געזאָגט: „אָוקיי. טוישן געלט? איך בין אויף די רעכט וועג.
  
  
  איך האָב געהאט אַלע די נעפּאַליש רופּיז וואָס איך דארף. "מאָרגן," האָב איך זיי געזאָגט. "מיר וועלן באַקומען אַראָפּ צו געשעפט ווען איר זענט דאָ מאָרגן," ווי איך פּולד אַוועק פון די פאַרנומען קוואַדראַט און די זון רויז אין אַ בלוי, וואָלקןלאַס הימל. צװעלף אזײגער..., האב איך געטראכט. בולשיט, אבער דאס האט מיר נישט געקויפט אזויפיל צייט.
  
  
  אַזוי איך געהאט צו אַרבעטן געשווינד.
  
  
  קאַטהמאַנדו איז געווען אַ שוואַך אָרט צו די דרום ווען איך ריטשט די פֿיס פון בארג שיוואַפּורי, וועגן צוועלף קילאָמעטערס פון דער שטאָט. הינטער מיר, נידעריק ראָולינג באַרג סלאָפּעס מיט גרין טערראַסעס געווען צו גרייטן די אויג פֿאַר די דזשאַגד שניי-קאַפּט פּיקס פון די הימאַלייַאַס. ז ײ האב ן זי ך אויפגעהויב ן װ י א רײ ע דענקמאטן , שטארק , זי ך פארזיכערט , געפאדער ט צ ו באמערקן . איך גאַט אַוועק די בייק און געגאנגען צו די שפּיץ פון דעם בערגל. איך בין דורכגעגאנגען פארביי די ווישני סטאטוע. די הינדוישע געטלעכקייט איז געלעגן אויף א בעט, וואס איז געשאפן געווארן דורך די שפּילן פון דער שלאַנג שעשאַ. ער האט אויך נישט אויסגעזען צו ליכט און גליקלעך.
  
  
  צען מינוט ביז האלב דריי, און איך האב מיך באוועגט אויפן רויבערן וועג אויף דער אנדערער זייט פון בארג שיוואפאערי, נישט ווייט פונעם ארט וואו ראנא האט אונז אראפגעלאזט פונעם קאר דעם פריערדיקן אָוונט. איך האב נישט געהאט קיין שום סיבה צו גלייבן אז זיי האבן גענומען דעם זעלבן וועג ווען זיי האבן אונז צוריקגענומען פון יענעם פונט. אבער זינט איך האט גאָרנישט צו אָנהייבן מיט, דעם בערגל געווען ווי אַ גוט סטאַרטינג פונט.
  
  
  איך האָב זיך אָפּגעשטעלט צו באַקומען מיין בערינגז און געחידושט וואָס פּרינס באַל נאַרייַאַן איז געווען אין ווען די דיאַמאָנדס זענען איבערגעגעבן צו די שערפּאַס. די דימענטן זענען געווען קלאר וויכטיקער פֿאַר אים ווי די נעפּאַלעס טראָן, וואָס סימד צו מיינען אַז ער האט נישט גלויבן אין די לעצט הצלחה פון קאַנטי ס רעוואָלוטיאָנאַרי ינטענטשאַנז. דאָס שמוציקע שפּיל, וואָס ער האָט מיט איר געשפּילט, וואָלט מיר גוט געדינט, אַמאָל איך האָב געפֿונען דעם גערילאַ-הויפּטקוואַרטיר.
  
  
  דאָס, פֿאַרשטייט זיך, איז געווען דער גרעסטער פּראָבלעם.
  
  
  דער וועג האָט זיך געפֿאַלן בײַם פֿוס פֿונעם בערגל. דע ר שטעג , װא ס אי ז געגאנגע ן רעכט ס הא ט זי ך געפונע ן אי ן טאל , װײ ל דע ר װע ג אוי ף לינק ס הא ט זי ך געפונע ן אי ן ד י בערג . איך האב אויסדערוויילט די יענער, כאָופּינג צו געשווינד געפֿינען דעם טונעל און וואַסערפאַל איך געדאַנק איך געהערט די נאַכט פריער. דער וועג איז געווען מער טוויסץ און טורנס ווי איך דערוואַרט. כ'האב נישט געקענט געדענקן אז ראנא האט געטאן אזויפיל דריי. גלייך צו זיך אומקערן און זיך אומקערן, האָט דער וועג זיך פּלוצעם אויסגעדרייט צום האָריזאָנט, ווי אַ גלײַך בענד. דער וועג איז געווען גלײַך ווי אַ הערשער. בערג האבן זיך געשטיצט פאראויס, און דער טעריין ארום מיר איז געווען גראָב און געדיכט. עס האָט מיר גענומען מער ווי איך דערוואַרט, און איך סאַספּעקטיד אַז ראַנאַ האט געמאכט אַ ביסל פאַלש טורנס. אבער איך האב אויך געמוזט נעמען אין חשבון דעם פאקט אז איך בין נישט געפארן דעם קאר. טרא ץ אל ע מײנ ע באמיאונגע ן בי ן אי ך ניש ט געגאנגע ן שנעלע ר װ י פינ ף או ן צװאנצי ק קילאמעטע ר א שעה .
  
  
  אי ך הא ב ארויסגענומע ן א קאלב ע או ן זי ך אפשטעל ן אוי ף דע ר זײ ט װעג ן טרינקען . פו ן װײט ן אי ז געקומע ן דא ס שװאכ ע אבע ר שטענדי ק קלינג ן פו ן גלעקלעך .
  
  
  א מאָמענט שפּעטער איך איז געווען צוריק אויף די בייק און סטאַרטעד פּעדלינג אין דער זעלביקער ריכטונג. דערנאָך, פינף מינוט שפּעטער, איך געפונען אַ טונעל שנייַדן אין די דנאָ פון דעם בערגל. און רעכט אויף די אנדערע זייַט פון עס ספּלאַשט וואַסער ווי ריין און טראַנספּעראַנט ווי די גיידבוקס צוזאָג. עס איז געווען סונדאַרידזשאַל און ווייַטער ... ווען איך דורכגעגאנגען די וואַסערפאַל, דער הימל איז געווען שטיל. די לופט איז געווען קיל, פייַכט און שמעקנדיק, אָבער איך האָב אפילו נישט געהערט קיין פויגל וויינען; אַזוי איך סלאָוד אַראָפּ און סקאַנד די היללס פֿאַר קיין וואונדער פון געפאַר, טאָמער אַ שערפּאַ פּאַטראָל. פֿאַרשטייט זיך, אַז זיי זענען געווען נאָענט צו באַשיצן זייער לאַגער און דעם סוד פון זייער אָרגאַניזאַציע. אָבער, עס איז מיר ניט ומגליקלעך אַז זיי וועלן מאַכן זיך באקאנט אויב זיי פילן טרעטאַנד אין דעם בייַזייַן פון אַ פרעמדער. אבער ביז איצט האט זיך גארנישט באוועגט צװישן די בײמער, און קײן קלאנג פון טריט האט מען נישט געהערט אין די אונטערװאקסן.
  
  
  פינף מינוט שפּעטער, אַ סטאַדע פון קי האט אויפגעהויבן די קעפ און געקוקט אויף מיר צוזאמען דעם וועג מיט זייער טרויעריק ברוין אויגן. זיי האבן אויפגעהערט קײַען אויסצודריקן זייער אומצופרידנקייט מיט טיפע גראמען וואס זענען געווארן שוואַכער, ווען דער וועג האָט זיך ווייטער געשלעפּט און דער גראַוואַל פונעם וועג-איבערפלאך האָט זיך צעלאָזן אין דעם גלאַטן אַספאָלט. איך האב געקוקט אויף מײן זײגער, װען מען האט מער נישט געהערט דאם גערודער. די נאַכט פריער, איך גערעכנט פינף מינוט און צוואַנציק סעקונדעס איידער ראַנאַ שלאָגן די בראַקעס. איצט איך לאָזן מיין ראָלעקס טאָן די חשבונות בשעת איך גער די גיכקייַט חילוק. אי ך בי ן געװע ן זיכער , א ז אי ך װע ל דערגרײכ ן דע ם ארט , װא ו ד י שערפא ס האב ן באשלאס ן צ ו פיר ן זײער ע געשעפטן .
  
  
  אַלע סימנים זענען דאָרט געווען, דאָס איז זיכער. איך בין ארויס, שטעלן די בייק אויף די שטיין און געקוקט אַרום אַ ביסל מער קלאר. אי ך בי ן געװע ן אי ן מיט ן פו ן א קלײ ר מי ט א הײליק ע טעראס ע אוי ף אײ ן זײ ט או ן א שטײגע ר שיפ ט מי ט שטעכיק ע בושעס . עס זענען געווען צוויי פּאָר רייַף שפּור; איינער איז צוריק געגאַנגען קיין קאַטהמאַנדו, דער צווייטער אויף דעם פלאַך וועג. די צווילינג האבן דערמאנט א הייל. אין אַלע מאַשמאָעס, זי וואָלט געווען קאַמאַפלאַזשד און וואָלט בלי ספק געווען ערגעץ אין די אַרומיק בערגל, ומזעיק פֿאַר פּריקרע און נייַגעריק אויגן.
  
  
  עס איז שוין געווען בערך צוויי אזייגער ווען איך האב איבערגעלאזט דעם בייק אויפן זייט וועג. ניש ט געװאל ט געפאר ן א גניבה־און־אויסשטעל , הא ב אי ך אי ם פארדעק ט מי ט צװײגן , װא ס אי ך הא ב געקענ ט שנײד ן פו ן ד י שטעכיק ע בושעס . קיינער וואָס גייט פארביי אויף אַ מאָטאָציקל אָדער אין אַ מאַשין וועט באַמערקן די וועלאָסיפּעד. צופֿרידן, אַז מײַנע אַוועניו פֿון אַנטלויפֿן וועלן בלײַבן בעשאָלעם, ביז איך בין גרייט זיך צו אומקערן קיין קאַטהמאַנדו, האָב איך ווידער פֿאַרשיט הוגאָ און געגאַנגען. די רייַף טראַקס זענען שוואַך און שווער צו שפּור. אי ך בי ן געבליב ן אוי ף דע ר זײ ט פו ן װעג , כד י צ ו זײ ן אזו י אומבאמערק ט װ י מעגליך .
  
  
  לכאורה איז דאס נישט געווען גענוג.
  
  
  בלויז די M-16 ביקס האט די געזונט פון אַ פייטער דזשעט פליענדיק אָוווערכעד. די יקסעפּשנאַלי הויך גיכקייַט פון קליין קאַליבער בולאַץ האט געמאכט דעם מאָדערן קאַרביין די וואָפן פון ברירה פֿאַר דזשאַנגגאַל וואָרפער. צום באַדויערן, די שערפּאַס געווען צו וויסן די ווערט און בענעפיץ פון אַזאַ וועפּאַנז. אַנשטאָט די אַלט מ 1 אָדער אפילו M-14, איך איז געווען טשייסט מיט העכסט אַוואַנסירטע וועפּאַנז. או ן אוי ף א גרויםע ר װײט ס הא ט װילהלעמינא ע זי ך ניש ט געקענ ט פארגלײכ ן מי ט א דרײסי ק קײלעכדיק ע קארבינע .
  
  
  איך בין געלעגן אויפן בויך ווי פײפנדיקע קוילן האבן דורכגעשטעקט די ביימער. עמעצער האט מיר געזען און איז נישט געגאנגען צו לאָזן מיר גיין אָן אַ קאַמף. דער שמעקן פון שיסעריי איז געהאנגען אין דער לופטן און הייסע עם-16 קוילס זענען געפאלן אויף דער ערד ווי קיניגל טראפנס. אי ך בי ן זי ך ניש ט באװעג ן , צוגעדריק ט מײ ן מאגן , צ ו דע ר שװערע ר פארמאכטע ר ערד , או ן געװאר ט דע ר שיסער ײ זאל ן זי ך שװאכ ן או ן אפשטעלן .
  
  
  אָבער דאָס איז נישט געשען.
  
  
  עטליכע סעקונדעס שפעטער איז געשאסן געווארן נאך א מאגאזין. צװײג ן זײנע ן געפלויג ן דור ך דע ר לופט , װ י ד י קויל ן האב ן געמאכ ט א משוגענעם , קראנקענדיק ן רעש . דער פּלאַצן פון די מאַשין ביקס דערטרונקען געווארן די געזונט פון מיין ברידינג. איך האב אראפגעהאלטן דעם קאפ און גערעכנט די סעקונדעס ביז איך האב געהערט דאס בלוט קלאפן אין מיינע טעמפלען מיט א הויך און פעסט ריטם.
  
  
  אי ן דע ם מאמענ ט הא ט ד י שיסערײע ן זי ך אויפגעהערט , הא ב אי ך זי ך אויפגעשפרונגען , או ן זי ך צוריקגעקער ט צ ו דע ר זיכערקײ ט פו ן דע ם געדיכט ן אונטערגראב . ווייניקער ווי דרייסיק סעקונדעס זענען דורכגעגאנגען איידער די קאַרבינע האָט ווידער אָנגעהויבן זיין בומינג פייַער. ד י קויל ן זײנע ן ניש ט דערנענטער ט געװארן , אבע ר ז ײ זײנע ן אוי ך װײטע ר ניש ט געפלויגן . צו געפינען די שערפּאַ פּאַטראָל, איך געהאט צו מאַכן אַ גרויס שלייף צו באַקומען אויס אויף די אנדערע זייַט פון די אַרמד פּאַרטיי. ביז איצט איז נישט געווען קיין וועג צו וויסן וויפיל מענטשן זענען דארט געווען, וואס האט געמאכט די סיטואציע אביסל מער קאמפליצירט, אויב נישט ממש זעלבסטמארד. אבע ר װע ן אי ך הא ב ניש ט געזע ן ד י פארטיזאנער , װאל ט אי ך ניש ט געװאוס ט מײנ ע שאנסן , או ן װאל ט ניש ט געקענ ט געפינע ן זײער ע באהעלטענישן .
  
  
  איצט אויב איך באַקומען שלאָגן דורך איינער פון די דעדלי M-16 בולאַץ, די דיימאַנדז וועט זיין כּמעט פאַרפאַלן. אַזוי איך בין געבליבן ווי נידעריק ווי מעגלעך און אנגעהויבן קריכן דורך די בושעס. עס איז נישט געווען קיין וועג אויסצומיידן די נאדל-שארפע דערנער, וואס האבן מיר צעריסן די ארבל און די שינס. צװײג ן האב ן זי ך געקלאפ ט אי ן מײ ן שטערן , װידע ר עפענע ן װאונדן , װא ס זײנע ן שוי ן שוי ן געװע ן געהיילט ; די קאַץ איך באקומען אין אמסטערדאם, אַ טאַלאַנט פון טאָפּל שפּילער באַלאַ נאַרייַאַן.
  
  
  דער קלאנג פון קוילן איז אפגעשטארבען ווי דער כאר פון א ליד וואס מען קען נישט פארגעסן. איך האב מיך אראפגערוקט און ארויסגעקוקט פון הינטער די בושעס. אי ך הא ב געזע ן א ז עפע ס טונקעל ע או ן װייג ע באװעג ן זי ך דור ך דע ם אונטערברוש . דער געזונט פון ברייקינג צווייגן געוואקסן העכער און איך ברייסט זיך פֿאַר די באַשערט, וועלכער עס איז געווען.
  
  
  דערצ ו אי ז ע ס אי ז געװע ן אײנע ר פו ן ד י פארטיזאנער , מי ט דע ם שארפ ן עק , פו ן א מעטאל ן באיאנעט , צוגעפאם ט צ ו דע ר פא ס פו ן זײ ן קארבין . ער האט געהאט אן אלטער בריטישער Mk V דזשאַנגגאַל קאַרבינע, וואָס האָט געמיינט אַז עס איז געווען אין מינדסטער איינער מער מענטש פאַרבאָרגן אין די וואַלד, גרייט צו שניידן מיר אַראָפּ מיט אַ בלוטיקן פּלאַצן פון פייַער. איך האָב ניט געהאַט קיין וועג צו וויסן צי דער נעפּאַלעסער רעוואָלוציאָנער איז באדעקט. אָבער אין דעם קראַנט סיטואַציע, איך קען נישט וואַרטן פֿאַר אַ קלאָר ענטפער "יאָ" אָדער "ניין".
  
  
  דא ם הא ט ע ר מי ך אנטדעקט . איך האָב נישט קיין צייט זיך צו באַקענען, פאָרמאַל אָדער ינפאָרמאַל. מי ט א װילד ן געשרײ , הא ט דע ר מענט ש צוגעלאפ ן צ ו מיר , זײ ן באיאנע ט הא ט זי ך שוי ן פאראויסגעװיזן , גליצנדי ק אי ן דע ם װײכע , געפלאצט ן ליכט . ער איז מיר ניט נוצט געװען טויט. און טויט איך זיך איז געווען נאָך ווייניקער נוצלעך. אַזוי אונטער די צושטאנדן עס איז געווען קליין איך קען טאָן. די ברירה איז געווען זיין. איך נאָר האָבן צו אָננעמען זאכן ווי זיי קומען. און זיי זענען געקומען גאַנץ שנעל און טויטלעך.
  
  
  לאנג אײדער דער פארטיזאנער האט מיר געהאט צײט צו װײזן װי גוט ער האט אנגעטאן א באיאנעט, בין איך זיך אויפגעשטעלט און גענומען הוגא אין דער האנט. ער האט זיך אנגעשפארט די צײן, האט ער זיך אויף אים אנגעשפיצט, קרעלן שווייס האבן זיך דערשינען אויפן שטערן און זיך אראפגעריסן פון די געברונטע באקן. דער שפיץ פון דער באיאנעט האט אנגערירט דעם רימען פון מיין זייגער, און איך האב זיך געדריקט צו דער זייט, סלאָולי אריבערגעפארן ארום.
  
  
  איך האב געשריגן. - "וואו איז קאַנטי?"
  
  
  ער האט נישט פארשטאנען ענגליש און ער האט זיך נישט געדארפט אפלערנען. ער איז געווען צו פאַרנומען מיט מיר האַלטן ביי ביאָנעט פונט און האט נישט אַרן צו ענטפֿערן. איך געזען זיין פינגער דזשענטלי רוק צו די צינגל פון זיין אָטאַמאַטיק וואָפן. איך טאַקט הוגאָ אין מיין גאַרטל און טויב פאָרויס, טריינג צו דיסאַרם אים. צוזאַמען האָבן מיר געפּרוּווט מיט אַלע כוחות צו שלעפּן דעם ביקס איינער פֿון דעם אַנדערן, און איך האָב געפּרוּווט אָנווײַזן דעם פֿאַס אויפֿן הימל.
  
  
  אויב עס איז געווען אַ צייט צו נוצן דיין וויסן פון טייַלענדיש קאָרטער טאָן אין פיר, דאָס איז איצט.
  
  
  א זײטיקע בריק צו דער קני, און דער פוס איז אים אונטערגעבויגן װי א צעבראכענע צװײג. דער מאן האט געשריגן פון ווייטאג און צארן און האט פארצווייפלט געקעמפט צו האלטן זיין ביקס. אָבער איך וואָלט נישט לאָזן דאָס פּאַסירן. דעמאל ט זײנע ן מי ר בײד ע געװע ן אוי ף ד י קני , געקלאפ ט װ י מי ר זענע ן געכאפ ט געװאר ן אי ן א ציקלאן . פֿון זײַנע ליפּן האָט זיך אויסגעגאָסן אַ כּסדרדיקער שטראָם פֿון נעפּאַלעסע קללות. איך האב נישט געמיינט צו בעטן א ליטעראישע איבערזעצונג.
  
  
  איך קלענטשעד מיין פיסץ און שלאָגן אים אין די מאָגן מיט אַ שנעל און ופגעקאָכט מאָם-דזשאָנג-דזשי-לאָ-קי. ס׳אי ז געװע ן א קלאפ , װא ס הא ט זי ך צעבראכ ן ד י ריפן , או ן ד י שטעקנם , או ן זײ ן קערפע ר הא ט זי ך צוזאמגעבראכ ט װ י א ליאַלקע , װעמענ ס שטריקלע ך האב ן זי ך מיטאמא ל צעקלאפט . דעם װאלד־קעמפערס כאפ איז געװארן אפגעשװאכט, און אין יענער שפאלטן סעקונדע האב איך מיט בײדע הענט שטארק געהאלטן דעם קארבין, דער שפיץ פון דעם גלײך־שארפערן באיאנעט האט זיך געלעגן אויף זײן ארויםשטעקנדיקן אדמס עפל.
  
  
  'וואו איז זי?'
  
  
  ווי א פיש ארויס פון וואסער האט ער נאך פרובירט אריינצוברענגען לופט אין די לונגען. ד י קאליר ן האב ן זי ך פו ן זײנ ע באקן , או ן זײ ן הױ ט אי ז געװאר ן גרוי ע או ן פײער .
  
  
  ― װוּ איז קאַנטי? ― האָב איך איבערגעחזרט.
  
  
  איינע פון זיינע הענט האט זיך געציטערט. איך האב געזען די בלייד פון דעם מעסער איידער איך פּלאַנדזשד די בייאָנעט אין עס. די דזשאַנגגאַל פייטער האט נישט האָבן צייַט צו נוצן זיין מעסער. עס איז אַרױסגעפֿאַלן פֿון די הענט, און אַ װילדער און צעטומלטער אױסדרוק האָט זיך באַװיזן אין זײַנע אױגן. דעמאל ט זײנע ן ז ײ געװאר ן טויט ע או ן לײדיק , װ י צװ ײ גלעזערנע ר מארמל . איך בין אַװעקגעטרעטן און געלאָזט גײן, בלוט גיסט פֿון דעם מיאוסן װוּנד, װאָס דער באַיאָנעט האָט אים געמאַכט אין האַלדז.
  
  
  עס איז געווען ניט אַזוי גראַציעז ווי קאָענוואַר ס טויט, אָבער עס איז געווען פּונקט ווי עפעקטיוו. דע ר אײנציקע ר אנגם ט אי ז געװע ן א ז דע ר מור ד הא ט מי ר שוי ן ניש ט געקענ ט זאגן , װא ס אי ך הא ב געװאל ט װיסן . ערגעץ אין די אַרומיקע בערגל האָט מען גענוצט אַ הייל אלס הויפטקווארטיר פון א פאנאטישער גרופע נעפאלישע רעוואלוציאנערן. איך האט צו געפֿינען דעם הייל און די דיימאַנדז און דעמאָלט באַקומען אויס פון נעפּאַל
  
  
  .
  
  
  אויפן גלאז פון מיין זייגער איז געווען בלוט. איך אפגעווישט עס און אָפּגעשטעלט די צייט. עס איז געווען 02:27. איך געהאט ביז 10:30 צו האַלטן מיין צוזאָג צו כאָק און די ווייסע הויז. אבער ווו זאָל איך אָנהייבן? דאָס איז געווען די שווערסטע קשיא וואָס איך האָב זיך געמוזט פרעגן אין די לעצטע טעג. איך האט קיין געדאַנק ווו צו אָנהייבן קוקן פֿאַר ווו דער קאַש קען זיין.
  
  
  איין זאַך האָב איך געוווּסט פֿאַר זיכער: איך האָב געמוזט גיין ווייטער, קיין ענין וואָס.
  
  
  אי ך הא ב אנגעהויב ן מאכ ן א װעג , דור ך ד י בושעס , אויפ ן װעג , װ ו דע ר טויטע ר בונט ר אי ז דורכגעפאר ן מי ט װײניקע ר צע ן מינוט ן פריע ר . די ספּייקס זענען כעליש, אָבער נישט ווי ינסידיאַס ווי די צוויי M-16 קאַרבינע פּלוצלינג אַימעד צו מיין קראַצן און בלאַדי גוף.
  
  
  "ווי זענען איר גייז?" ― זאָג איך אָן װײַטער. — איר זוכט עמעצן באַזונדער? קיינער האט נישט געלאכט.
  
  
  קיינער האט אפילו נישט געשמייכלט.
  
  
  אבער אין מינדסטער איך געפונען מיין פירער. אי ך האף , א ז אי ך בי ן פא ר ז ײ געװע ן מע ר װער ט לעבעדיג , װ י טויטע , אויסגעלײז ט מי ט קויל ן אדע ר א באיאנעט . די ברירה איז געווען זייערער צי איך לייקט עס אָדער נישט.
  
  
  
  
  קאפיטל 12
  
  
  
  
  
  "קאַנטי," איז געווען די ווייַטער זאַך וואָס געקומען אויס פון מיין מויל. עס איז געווען ווי אויב עלי באַבאַ האט שאַוטאַד, "עפֿן סעסאַמי." אין דעם מאָמענט, וואָס איך האָב דערמאָנט איר נאָמען, האָבן די צוויי גערילאַעס אויסגעקליבן צו איגנאָרירן דעם זייער בלוטיקן, לייפללאָזן גוף וואָס איז נאָך קענטיק אין דעם געדיכטן אונטערגראָב הינטער מיר. "נעם מיר צו קאַנטי," איך ריפּיטיד. "זי ווייסט ווער איך בין." אויב דאָס אַרבעט, זיי וועלן נעמען מיר גלייַך צו זייער באַהאַלטן. אויב דאָס וועט נישט אַרבעטן, איך האָב חושד אַז עמעצער אין פינף אָדער צען יאָר וועט טרעפן מיין רעשט, וואָס איז לינקס פון זיי.
  
  
  ווי זייער לעבן-לאָזע חבר אין געווער, האָט קיין איין מאַן ניט פאַרשטאַנען קיין וואָרט ענגליש. איך האָב איבערגעחזרט וואָס איך האָב געזאָגט אין נעפּאַליש, צופרידן אַז איך האָב גענומען די צייט זיך צו באַפרייען די שפּראַך. איך האָב זיך געראַנגלט מיט אַ גראָבער איבערזעצונג אויף דעם טיבעטיש-בורמעסישן דיאַלעקט, וואָס די דאָזיקע גרופּע היימישע האָט אויך גערעדט, ביז זיי האָבן ענדלעך פאַרשטאַנען וואָס איך מיין. קאַנטי איז געווען קאַנטי אין יעדער שפּראַך איך געפרוווט, און זיי לעסאָף גאַט עס.
  
  
  דער העכסטער און מאגערסטער פון די צוויי באוואפנטע מענער האט זיך באוואויגן צו מיר, זיך באנוגנט בלויז מיט אריינדרייען דעם ווייסן שפיץ פון זיין באיאנעט צווישן מיינע אקסלען. ער האט מיר געצווונגען צו גיין דורך מיטן-הייך אונטערגראָוון ביז מיר דערגרייכט אַ פּראָסט וועג וואָס טוויסט זיך אין די היללס ווי אַ שלאַנג.
  
  
  דאָס מאָל איך גאָר בדעה צו נאָכפאָלגן זייער כּללים און נישט מייַן. זיי וועלן מיר נעמען צו קאַנטי און, אויב איך בין מאַזלדיק, אַלעווייַ צו די דיאַמאָנדס. דער ביאָנעט איז געווען גענוג צו שפּילן לויט זייער שפּיל פּלאַן. אבער אויב עס וואלט נישט געשעדיגט דעם צוריקקער פון די יידלשטיין, וואלט איך נישט קווענקעלט אויסצושטעלן די תורות פון בעל חון.
  
  
  אזוי האב איך געשפילט דעם שטילן, געהארכזאםן ארעסטאנט און געטון פונקטליך וואס מען האט פון מיר ערווארטעט. וואָס פּונקט וואָלט פּאַסירן ווען מיר קומען צו די הייל, אַסומינג איך האט נישט געווען בייאַנייטיד פריער, איז אַנפּרידיקטאַבאַל. און וואָס איז מעגלעך אין די מיטן פון די נעפּאַלעסע דזשאַנגגאַל איז אויך אָפן פֿאַר ספּעקולאַציע. מיר איצט קריכן די בערגל צוזאמען אַ אַראָפאַנג און שטיינערדיק וועג. מײַנע קעלבל־שיך זײַנען נישט געמאַכט פֿאַר די בערג, נאָר ס'איז שטענדיק בעסער פֿון גײן באָרוועס. ווי איך גראַבד די טשאַנגקי קאָרטש פֿאַר עקסטרע שטיצן, איך געהערט עפּעס וואָס טייקעף געמאכט די כערז אויף די צוריק פון מיין האַלדז שטיין אויף די סוף. דער קלאנג האט מיר דערמאנט פון ציין גרינדינג און איך פראָזע אין פּלאַץ. מיינע צוויי "גוידן" האָבן אָפּגעשטעלט זייער מאַרש צו זיין דער ערשטער צו לאַכן פון מיין קלאָר ווי דער טאָג אַרויסווייַז פון מורא, און טרעטאַנד צוריק, אַלאַוינג די ווילד קאַבאַן צו מאַכן זיין וועג דורך די דיק און כּמעט ימפּענאַטראַבאַל אַנדערוואָג.
  
  
  איך פּעלץ ניט אַזוי פיל מורא ווי יבערראַשן. אבער איך האב געמײנט, אז עס װאלט בעסער געװען, װען זײ װעלן מיך איצט באטראכטן א סך ערגער װי זײ. א חו ץ דע ם הא ט מע ן לײכ ט געקענ ט זעה ן זײע ר א ן אפהאנענ ע פעל ן פו ן אינטערע ס אי ן דע ם טויט ן פו ן זײע ר חבר , אל ס א אלגעמײנע ר נידריגע ר מאראל , צװיש ן ד י שערפא ־ שטיצער . אויב אַזוי, עס וואָלט מאַכן מיין מיסיע פיל גרינגער.
  
  
  א רעוואלוציאנערע ארגאניזאציאציע וואס איז געפלאגט געווארן פון אינערליכע דיסידענטס איז א רעוואלוציאנערע ארגאניזאציע וואס איז פארמאכט צו דורכפאלן. איך האָב געהאפט אַז דאָס, פּלוס די סופּפּאָרטערס פון Bal Narayan, קען זיין דער טויט קלאַפּ פֿאַר די שערפּאַס. אבער ביז איך געהאט די געלעגנהייט צו פּנים קאַנטי, איך געהאט צו טאָן וואָס מיין גאַרדז דערציילט מיר.
  
  
  ווייניקער דערשראָקן ווי צען מינוט צוריק, זיי קענטיק רילאַקסט ווען מיר געמאכט אונדזער וועג ויבן. פאָרזעצן אונדזער נסיעה. מי ר זײנע ן געװע ן ארומגערינגל ט מי ט װאל ד פו ן בײד ע זײטן , א געדיכטע ר גרינע ר פארדעק , װא ס הא ט אויםגעװײק ט דא ם טאג־ליכ ט װ י א שװאם . וואס מער איך בין געווארן צוגעוווינט צו מיין סביבה, אלץ ווייניגער איז מיין מיינונג געווארן. אי ך הא ב איצ ט געקענ ט הער ן פויגלע ך געזאנג , או ן עטלעכ ע קלײנ ע בהמות , װא ם האב ן זי ך ארומגערינגלט . אבער נישט ביר אדער הירש האבן זיך דורכגעמאכט דורכן געדיכטן אונטערברוך, און דער באיאנעט האט מיך געהאלטן ביים דורכשטעכן אין רוקן; גענוג ינסעניוו פֿאַר מיר צו פאָרזעצן אויף דעם וועג שטראָם מיט פרייַ שטיינער.
  
  
  דע ר שעפע ר באהעלטעני ש אי ז געװע ן אזו י קלוג , א ז אי ך הא ב ע ם שוי ן שוי ן ניש ט באמערק ט װע ן אי ך װאל ט געפאלג ן דע ם זעלב ן װעג . דער אַרייַנגאַנג צו דער הייל וואָס מארק און גיני גאָלפיעלד גערעדט פון איז געווען דיסגייזד דורך אַ באַוועגלעך פאַרשטעלן פון פאָולידזש; אזוי קלוג אויסגעשטעלט, אז דאס ערשטע בליק האט אויסגעזען ניט מער ווי א טייל פון דער ארומיקער געוויקס. ביי די נעענטער דורכקוק, און בלויז נאָך איינער פון די מענטשן קלירד אַוועק די פאָולידזש, איך געזען אַ ווודאַן סטרוקטור אונטער די פאַלש פאַסאַד. עס איז געווען אַ לאַטאַס פון ליכט, פלעקסאַבאַל באַלסאַ אָדער באַמבו סטייקס טייד צוזאַמען מיט גרין וויינז.
  
  
  אין דעם מאָמענט וואָס דער עקראַן איז אַרויסגעצויגן געוואָרן, זענען אַ טוץ פלעדערמויז אַרויסגעפלויגן אין דער קאַלטער באַרג לופט, ציטערנדיק. דער שפיץ פון דעם אויסגעארבעטן באיאנעט האט מיר שטארקער געדריקט אין רוקן, און איך בין ארויסגעשטאנען פאראויס פון די שאטן אין דעם פינצטערן דורכגאנג פונעם אונטערערדישן דורכגאנג.
  
  
  די לאָך אין דער זייַט פון דעם באַרג איז געווען הויך גענוג פֿאַר מיר צו גיין גלייַך. דע ר ארײנגאנ ג גופא , אי ז געװע ן א נאטירלעכע ר טויער , װא ס הא ט זי ך געעפנ ט אי ן א שטײנערנע ר טונעל , װא ס הא ט כמע ט גלײ ך אנגעהויב ן א ביס ל אראפצוברענגען . א פאר הונדערט מעטער פאראויס האב איך דערזען א שװאכן שײן, מסתמא פון א לאמפ. אײנע ר פו ן ד י מענע ר װא ס זײנע ן געװע ן אויפ ן פאטרול , הא ט געשריג ן מי ט א קול , װא ס הא ט זי ך גלײ ך צוריקגעקער ט װ י א טי ף רומלנדיקע ר אפקלאנג . ער געלאפן פאָרויס, קיין צווייפל צו מיטטיילן קאַנטי פון מיין אומגעריכט באַזוכן.
  
  
  איך האָב געמאַכט אונדזער אַראָפּגאַנג; צוויי פול מינוט אין אַ שנעל גאַנג, טאָמער האַלב אין אַ לויפן. די שטאָק פון דעם טונעל איז געווען געמאכט פון דער זעלביקער שווער, קאַמפּאַקטיד ערד וואָס דזשיני האט דערמאנט דעם מאָרגן. אַ סך שפּורן האָבן זיך געזען; דאָס אַלץ ווײַזט אויף אַ באַטייטיקע טעטיקייט, וואָס זעט אויס, אַז ס'איז פֿאָרגעקומען אין שערפּאַ הויפּטקוואַרטיר.
  
  
  זיי האָבן, משמעות, געהאַט אַן אייגענע גענעראַטאָר, ווײַל בײַם סוף טונעל האָט געברענט אַ שטאַרקע לאָמפּ אונטער דער סטעליע. דא ן הא ב אי ך געעפנ ט ד י אויג ן ברײ ט אי ן פארװאונדערונ ג או ן הא ב אי ך אומגלויב ן געקוק ט אוי ף ד י הילצערנ ע קריםט ן או ן געשטאק ט פו ן בײד ע זײטן . זיי האבן געהאט גענוג וואפן אין די הייל צו בלאזן גאנץ קאטאמאנדו, אויב נישט העלפט נעפאל. די שערפּאַס האָט פארוואנדלט די הייל פּלאַץ אין אַ אַרמאָרי, אַ סטאָרידזש מעכירעס פֿאַר וועפּאַנז פון טויט און צעשטערונג. רובֿ פון די ווודאַן קעסטל זענען אנגעצייכנט מיט רויט כינעזיש אותיות. עטלעכע, עטלעכע, זענען אנגעצייכנט מיט סירילישע אותיות, מיט גרויס אותיות קקפּ.
  
  
  פאַרוואָס זיי האָבן געדאַרפט מאַכן געלט אויף גראָבע דימענטן איז שוין ניט געווען אַזוי קלאָר ווי פריער. סײַדן די דאָזיקע שטײנער זײַנען שױן אױסגעביטן געװאָרן פֿאַר דעם אַרסענאַל. פו ן װא ס אי ך הא ב געקענ ט דערצײל ן ב ײ דע ר ערשטע ר בליק , האב ן ז ײ געהא ט גענו ג געמיטל , אמוניציע , פערזענלעכ ע געװער , האנט־גראנאטן , מאשין־געװער , קארבינע ן צ ו דורכפיר ן א געלונגענע ר רעװאלוציאנערע ר קו .
  
  
  סעראַונדאַד דורך אַלע די וועפּאַנז איז געווען קאַנטי, די נשמה פון די שערפּאַס. נעבן איר זענען געשטאנען צוויי מענער וועמענס מונדירן און פנימער האבן נישט געלאזט קיין צווייפל אז זיי זענען כינעזער. ד י דאזיק ע האב ן זי ך ארויסגעוויז ן מי ט מיליטעריש ע ראטגעבער , אנגעטא ן אי ן קאמ ף מונדיר ן או ן באוואפנ ט מי ט סטאַנדארט ע רויט ע ארמ ײ ביקסן . פּראַסאַד און ראַנאַ זענען אויך דאָרט, פאַרנומען גענומען ינוואַנטאָרי פון די פאנצער סטאָרד אין די הייל.
  
  
  קאנטי האט אויפגעהויבן, ווען מען האט מיך געשטופט פאראויס און גלייך אריין אין די שטארקע לאמפ. איינער פון מיינע פירער האָט איר דערקלערט וואָס איז געשען. זי האט זיך צוגעהערט מיט א פארטראכטן אויסדרוק אויפן פנים; דערנאך האט זי זיך לאנגזאם אויפגעהויבן, איז ארומגעגאנגען ארום דעם טיש און זיך געשטאנען פאר מיר.
  
  
  אפילו אין דעם ליכטיקן ליכט איז זי געווען שענער ווי איך האב געדענקט. אויך מער עראַגאַנט. איך האב נישט געהאט קיין רייד, אבער איך האב געוואוסט וואס איך וויל איר זאגן און אז באל נאראיאן באהאנדלט איר נישט זייער גוט.
  
  
  אבער אײדער איך האב אפילו געקאנט נאקן מיט אנערקענטעניש, האט אײנער פון די כינעזער ראטגעבער מיך באמערקט און געכאפט פארחידושט. ער איז ארומגעגאנגען ארום דעם טיש א קוק אויף מיר פון נענטער. דערנאָך האָט ער זיך געוואָנדן צו קאַנטי און געזאָגט ערשט אין מאַנדאַרין, וואָס מאַאָ האָט געהאַלטן פֿאַר יאָרן, און דערנאָך אויף נעפּאַליש: "דו ווייסט ווער דער מענטש איז? צי האָט איר קיין געדאַנק, חבר קאַנטי?
  
  
  איך בין איצט איבערזעצן דאָס אין מיין געבוירן שפּראַך, אָבער דער פאַקט איז אַז ער איז געווען ווי יקסייטאַד ווי אַ צוקוקער אין אַ פוטבאָל שפּיל ווען דער צענטער פאָרויס פעלן אַ שטראָף. זיין פּנים האָט ממש געגלוכט ווען ער האָט געקוקט פון מיר צום שערפּאַ פירער און צוריק.
  
  
  "דאָס איז ניקאַלאַס קאַרטער," האָט זי געזאָגט אויף ענגליש, ווי צו לאָזן מיר וויסן וואָס איז געשען, ניט פאַרשטיין אַז איך גערעדט מאַנדאַרין און נעפּאַליש. "ער אַרבעט פֿאַר גאָלפיעלד, דער סענאַטאָר מיט וואָס מיר האָבן האַנדלען." איך האָב דיר דאָס אַלץ געזאָגט, לו טיען. פארוואס זענט איר אַזוי סאַפּרייזד? חבר לו טיען'ס באַהערעניש אין ענגליש איז געווען ניט קימאַט אַזוי ימפּרעסיוו ווי מיין באַפֿעל פון מאַנדאַרין. אָבער איך נאָך געראטן צו דערקלערן. "דער מענטש, קאַנטי ..." ער האט געזאגט. "דער מענטש אַרבעט פֿאַר ימפּעריאַליסט סייכל. †
  
  
  "ער אַרבעט פֿאַר אַן אַמעריקאַנער סענאַטאָר," האָט זי געענטפערט. לו טיען האט א שאקל געטאן מיטן קאפ , אנגעזאגט , אז ער איז שטארק נישט מסכים מיט איר . "ניין, דאָס איז אַ ליגן," ער געזאגט הויך און ווינדיקטיוולי.
  
  
  — האט זי געפרעגט. ― װאָס הײסט מיט ליגן?
  
  
  "עס איז אַ ליגן ווייַל איך געזען אַ פאָטאָגראַפיע פון דעם מענטש, דעם ניקאַלאַס קאַרטער, אין בעידזשינג. ער ארבעט פאר א גאר געהיימע שפיאנאזש ארגאניזאציע פונעם אימפעריאליסטישן קאפיטאליסטישן רעזשים און איז אויסגעלערנט צו אראפווארפן מענטשן'ס רעפובליקן איבער דער וועלט. זיין נאָמען איז ניט ניקאַלאַס קאַרטער, אָבער N3, קילמאַסטער.
  
  
  ער האט זיך א ביסל אויסגעדרייט, אבער קאנטי האט אנגעהויבן פארשטיין וואס איר כינעזער ראטגעבער האט פרובירט צו זאגן. זי האָט ווידער אַ קוק געטאָן אויף מיר, איר אויסדרוק האָט זיך פּלוצעם געביטן. דאס וואס איז אמאל געווען אן אויסדרוק פון צעטומלט אינטערעס, איז יעצט אין גאנצן פארוואנדלט געווארן אין אן אויסדרוק פון איבערראשונג, וואס איז אויסגעוואקסן אין פארוואונדערונג, און ענדליך אין אן אויסדרוק פון שנעל וואקסנדיקן כעס.
  
  
  "איז ... איז עס אמת וואָס ער זאגט, קאַרטער?" — האָט זי מיר געפרעגט, ווען איך בין געשטאַנען מיט אויסגעשטרעקטע געווער ביי די זייטן, און דער ביאָנעט איז נישט געווען צווישן מיינע אַקסל בליידס. פּראַסאַד און ראַנאַ האָבן אָפּגעשטעלט וואָס זיי זענען טאן און געקומען נענטער, ווייניקער סאַפּרייזד ווי איך דערוואַרט צו זען מיר.
  
  
  'נו?' — האט קאנטי געפרעגט. ― ענטפֿער, קאַרטער. איז דאָס אמת אָדער פאַלש?
  
  
  „אַוודאי איז עס אַ ליגן. איך ווייס נישט פון וואס דיין חבר רעדט. איך בין אַ פּראָסט בירגער. "איך בין כייערד דורך סענאַטאָר גאָלפיעלד," איך געענטפערט רויק און יוואַנלי. לו טיען האט א קלאפ געטאן די פויסט אויפן טיש. — ליגט — האט ער געשריגן. "דער מענטש, דער קאַרטער, N3, איז געווען אַ פייַנט פון די מענטשן ס רעפובליק פון טשיינאַ פֿאַר יאָרן. ער מוז דערהרגעט ווערן אלס שונא פון אלע פרייהייט-ליבנדיקע ארבעטער איבער דער וועלט." ע ר הא ט זי ך צוגעכאפ ט צ ו זײ ן רעװאלװער , או ן אי ך הא ב אומװילי ק זי ך צוריקגעטרעטן , אװע ק פו ן ד י ליכטיק ע קרײז .
  
  
  "נו, וואַרטן אַ מינוט, באַדי," איך געזאגט אין כינעזיש. "דיין זכּרון איז אַ ביסל פאַזי. איר צעמישט מיך מיט עמעצן.
  
  
  קאנטי האט אויסגעשטרעקט איר האנט און זי אוועקגעשטעלט אויף לו טיענס רעוואלווער. "מיר וועלן האָבן גענוג צייט אים צו טייטן אויב ער איז טאַקע דער מענטש וואָס איר טראַכטן ער איז," זי דערציילט אים. ― אַ חוץ, ― האָב איך זיך געאיילט צוצוגעבן, ― װען איך װאָלט געװען אַ שפּיאָן, װאָלט איך אײַך אַזױ גערן געבן די בריליאַנטן, קאַנטי? אָבער אויב איך געווען אַ ומשעדלעך רעגירונג באַאַמטער, איך וואָלט נישט רעדן מאַנדאַרין, נעפּאַליש אָדער טיבעטאַן-בורמאַן. צום גליק, האָט דאָס איר ווייניקער געשטערט ווי לו טיענס הייסע באַשולדיקונגען.
  
  
  "אפשר נישט," זי געזאגט נאָך אַ מאָמענט פון שטילקייַט און פאַרטראַכט כעזאַטיישאַן. ― אָבער װאָס ביסטו דאָ, קאַרטער? ווי האָט איר באַקומען דעם און געפֿינען דעם אָרט?
  
  
  איך קיינמאָל האט אַ געלעגנהייט צו דערקלערן עס.
  
  
  לו טיען איז צוגעלאפן פארויס, דאס פנים און דער גאנצער קערפער האט געציטערט פון צארן. ער האט מיך אנגעכאפט מיט צװײ ציטערנדיקע הענט. "דו ביסט אַ מערדער," האָט ער געשריגן. "איר געהרגעט די קאָפּ פון די קלאָ. איר האָט דערהרגעט אונדזער שלום-לאַווינג אגענטן אין קובאַ און אַלבאַניאַ. איר האָט אומגעבראַכט פרייהייט-ליבנדיקע קאָמוניסטישע ארבעטער אין גיני, סאָפיאַ, טייפּאַ”.
  
  
  זײ ן אויסברו ך אי ז געװע ן עטװא ס מעלאדראמאטיש , אבע ר לײדער , זײנע ן זײנ ע הארציקער , הילכיק ע טעאטראל ע זאכ ן זגינע ן איבערגעלאז ן א גרוים ן אײנדרו ק אוי ף קאנטי , װא ם אי ז בלי־ספע ד געװע ן לו ט יענס .
  
  
  — האט זי געפרעגט. - "ביסט איר זיכער אַז דאָס איז דער זעלביקער מענטש באקאנט ווי N3?"
  
  
  "זאל דער אָנדענק פון אונדזער טייערער חבר מאַו תיכף פאַרשווינדן אויב דאָס איז נישט אמת," האָט לו טיין געענטפערט אַזוי ערנסט אַז ער וואָלט כּמעט אַלעמען וויינען.
  
  
  "זוכט אים פֿאַר וואָפן," קאַנטי בילן.
  
  
  מײנ ע װעכטע ר האב ן דא ם באל ד געמאכ ט א ענדע , או ן מי ך באפרײ ט פו ן װילהעלמינ ע או ן הוגא . פּיער איז אָבער געבליבן, װוּ ער איז געװען, געזעסן שײן און אײַנגעפּאַקט אין מײַן דיך. צי דורך צאַמונג, נאַש, אָדער פּשוט נעגלאַדזשאַנס, זיי גאָר אָוווערלוקט די קליין אָבער זייער עפעקטיוו גאַז באָמבע.
  
  
  "איר געקומען צוריק פֿאַר די דיימאַנדז, צי ניט, קאַרטער?" — האט זי גלײך נאך דעם געזאגט.
  
  
  אפילו מיט מיין הענט טייד טייד הינטער מיין צוריק מיט דיק כעמפּ שטריק, איך געפרוווט צו האַלטן אַוטווערד קאַמפּאַזישאַן. "איך בין געקומען דאָ צו זאָגן איר וואָס איך וויסן וועגן איינער פון דיין מיטאַרבעטער, פּרינס באַל נאַרייַאַן," איך געזאגט הויך, אָפֿן צארן ריפּלייסינג לו טיען ס פאַנאַטיקאַל שטורעם.
  
  
  — באל נארײאן ? ז י הא ט זי ך געצויג ן דע ם קאפ , או ן זי ך מי ך אויסגעלערנ ט מי ט איר ע שמאל ע מאנדל־פארם ע אויגן . "גענוי, יורש פון דעם טראָן," איך געזאגט. - "דיין געטרייַ אַליירט."
  
  
  "וואָס וועגן אים?"
  
  
  "ער האָט דיך נאַרן זינט איך בין געקומען קיין אמסטערדאם קויפן דימענטן," האָב איך געזאָגט. פּאַמעלעך, שריט דורך שריט, איך דערציילט איר די געשיכטע פון די אָנהייב. זי האט אויפמערקזאם צוגעהערט, ווען איך האב איהר דערצעהלט, וואס עס איז געשען אין האלאנד, וועגן די פרואוון אויף מיין לעבן, ווי אזוי קאענוואאר און זיינע צוויי מיטהעלפערס האבן געמאכט אנשטרענגונגען צו נעמען פארמאגט די גראָבע שטיינער.
  
  
  איך מיד געדאַנק וועגן אַנדריאַ ווידער, אָבער איצט איז נישט די צייט צו זיין יבערקערן וועגן אים. קאָענוואַר האָט באַקומען זײַן רעכטן סוף, און ווען עס וואָלט געווען אויף מיר, וואָלט באַל נאַרייאַן געהאַלטן דעם זעלבן בלוטיקן און אכזריותן וועג. סוף־כּל־סוף האָב איך איר דערצײלט װעגן מײַן באַגעגעניש אין קאַבול, װעגן דעם טויט פֿון די צװײ רוצחים און װעגן קענוואַרס לעצטע װערטער.
  
  
  אַז איך האָב פֿאַרענדיקט, האָט זי זיך גיך געדרײט צו ראַן, װאָס איז געשטאַנען נעבן איר. — װאו איז איצט נארײאן? — האט זי געפרעגט מיט אומגעדולד. ― ער... ער איז אױפֿן אַעראָפּאָרט, קאַנטי, פּונקט װי איר האָט געזאָגט, ― האָט ראַנאַ געמורמלט, און דערפֿילט, אַז זי האָט נישט קיין שטימונג פֿאַר וויצן.
  
  
  "ער פליט צו בעידזשינג אין אַ שעה צו באַפרייַען די דיאַמאָנדס."
  
  
  "די לעצטע אָרט וואָס ער גייט איז בעידזשינג," איך ינטערדזשעקטיד. ― ער גײט אַװעק פֿון לאַנד, און דאָס איז דאָס לעצטע מאָל, װאָס איר װעט אים זען; דעם פּרינץ און דיאַמאָנדס, קאַנטי.
  
  
  "אויב דו ליגט, קאַרטער," האָט זי געענטפערט, "דעמאָלט קען לו טיין טאָן וואָס ער וויל מיט דיר." דערווייל גלייב איך דיין מעשה. זי האָט באַפוילן פּראַסאַד און ראַנאַ צו גיין צו די אַעראָפּאָרט און ינטעראַפּט די פּרינץ, אַנומינג אַז זיי וועלן זיין דאָרט אין צייט איידער ער לינקס דער מדינה.
  
  
  — זאג אים אז עס איז פארגעקומען א ענדערונג אין פלענער און איך דארף גלייך רעדן מיט אים.
  
  
  פּראַסאַד איז שוין געווען האַלב וועג דורך דעם טונעל. "און אויב ער ..." ראַנאַ אנגעהויבן.
  
  
  — ער האט די בריליאנטן, — האט זי געזאגט, װאונקנדיק מיט דער האנט.
  
  
  — ברענג אים אהער. ס'איז קלאר?
  
  
  "יא, קאַנטי," ער געענטפערט געהארכזאם און מורא צו די סוף. ער איז צוגעלאפן נאך פראסאד און איך האב נאר געקענט האפן אז זיי וועלן כאפן באל נאראיאן איידער ער איז אנטלאפן. עס זענען נישט געווען פילע פלייץ פון קאַטמאַנדו. איך האף אז ער ווערט געכאפט אין צייט. אויב נישט, וואלט איך געדארפט ווייטער זוכן וואוהין עס האט מיך געפירט. און אַלץ איז געווען אָפענגען אויף צי איך קען אַנטלויפן פון קאַנטי, לו טיען און די טוץ אָדער אַזוי גערילאַז איך געזען אַרום די הויפט ונטערערד פּלאַץ וואָס געדינט ווי די הויפּטקוואַרטיר און שיסוואַרג לאַגער פֿאַר די ריבעלז.
  
  
  גלייך ווי פראסאד און ראנא זענען געגאַנגען כאפן באַלאַ נאראיאן, האט קאנטי באפוילן צוויי פון אירע מענער צו נעמען מיר צו דער צעל, וואס האט זיך ארויסגעשטעלט ווי דער זעלבער, אין וועלכער די צווילינג זענען פארכאפט געווארן. Lu Tien האָט ווייטער גערעדט וועגן מיר מיט אַלע די געוויינטלעך טערמינען. אבער קאנטי האט אויסגעזען מער פאראינטערעסירט צו דערוויסן צי דער פרינץ האט איר פארראטן ווי אין מיר גלייך עקזעקוטיוו. אין דעם מאָמענט, זי איז געווען מער אינטערעסירט אין האַלטן מיר לעבעדיק, לפּחות ביז באַל נאַרייַאַן אומגעקערט צו די הייל צו ענטפֿערן אַלע איר פראגעס.
  
  
  דערװײ ל הא ט מע ן אי ך געפיר ט אי ן א שמאל ן קארידאר , װא ס הא ט געפיר ט פו ן צענטראל ן צימער . לאמפן זענען געהאנגען פון דער נאטירלעכער סטעליע מיט רעגולערע אינטערוואַלן, אָבער דער פינצטער צימער, וואָס האָט זיך אויסגעוויזן צו זיין מיין לעצט דעסטיניישאַן, איז געווען ווייט פון ימפּרעסיוו. פינצטער , פײכט , אפגעשניט ן פו ן דע ר דרויסנדיקע ר װעל ט דור ך א שװער ע פארשפארט ע טיר , מײ ן צעל ע אי ז געװע ן ניש ט מע ר װ י א נישע , אי ן דע ר װאנט . מײַנע צוויי באַגלייטן האָבן זיך אויסגעזען סאַדיסטיש פאַרגעניגן מיך אַרײַן אַרײַן. כ׳האב געלאנדעט קאפל אויפן הארטן, קאלטן דיל פון צעל, שטארק אויפגעטרייסלט, אבער אומבאדינט. עטליכע מאמענטן שפעטער האט זיך די טיר פארמאכט, די ריגלען האבן זיך געגליטשט אקעגן איר, און זייער געלעכטער האט זיך דורכגעלאזט דורך די אייזערנע שטעגס. אי ך הא ב זי ך צוגעהער ט צ ו זײער ע צוריקציענ ע טריט , דע ם אפקלאנגע ן פו ן זײער ע אויפגעציטערט ע שטימען . דערנאָך עס איז געווען שטילקייַט, פּונקטוייטיד דורך די געזונט פון מיין אייגן ברידינג.
  
  
  — למען השם, װי גײםטו ארויס פון דאנען, קארטער? — האב איך געזאגט הויך.
  
  
  איך האב נאך נישט געהאט דעם מינדסטן געדאנק.
  
  
  
  
  קאפיטל 13
  
  
  
  
  
  איך בין נישט הודיני.
  
  
  איך האָב געפּרוּווט באַפרייען די הענט, אַזוי אַז עס איז געווען אַ פּלאַץ אין די שטריק ביי מײַנע האַנטגעלענקן. אבער די מער איך טינקינג מיט די נאַץ, די טייטער זיי געווארן. די בלוט־צירקולאציע אין מיינע פינגער האט שוין איבערגעלאזט פיל צו באגערן. מיינע הענט זענען געליימט געווארן. זיי זענען געווען קאַלט און טינגגלינג, און איך געוואוסט אַז זייער באַלד זיי וועלן האַלטן געפיל גאָר. אי ך הא ב זי ך צוגעלײג ט צ ו דע ר הארציקע , שטײנערנע ר מויער , פו ן מײ ן צעל , געפרואװ ט זי ך צונעמע ן או ן זי ך צוזאמעננעמע ן מײנ ע געדאנקען . אבע ר אי ן דע ר פײכטע ר פארשימלטע ר הײל , װא ו מע ן הא ט אי ם געװארפ ן װ י א זאק ן קארטאפל , הא ט מע ן גארניש ט געװע ן צ ו אנטדעקן . צוויי מעטער לאַנג, צוויי מעטער ברייט און דער סטעליע צו הויך; עס איז געווען אַ ביסל טרייסט אין מיין צעל, בלויז אַ ביסל שאַרף שטיינערדיק אַוטקראָפּינגז וואָס געמאכט עס כּמעט אוממעגלעך פֿאַר מיר צו אָנטאָן זיך צו איינער פון די ווענט אָן געפיל איינער פון די שטיין ספּייקס דורכשטעכן מיין צוריק.
  
  
  עס איז געווען דעמאָלט אַז איך איינגעזען וואָס פּעסימיזם איז קיינמאָל געווען מיין שטאַרק פּאַסן.
  
  
  פארזיכטיק , ניש ט צ ו שאדן , הא ב אי ך אנגעהויב ן רײב ן ד י הענ ט אי ן ד י שטריק ן אהי ן או ן צוריק , אוי ף ד י שארפ ע שטײנער . צו באַקומען דעם שטאַרק שטריק צו איינער פון די גראָב לעדזשאַז איז געווען מער שווער ווי עס געווען בייַ ערשטער בליק. און איך שנייַדן לעדער מער אָפט ווי שטריק. אפילו מיינע קנאקעלעך האבן געטראגן די שארפע אויסשטרעקן. אבער איך וואלט נישט געוואלט אפגעבן. מייַן ריסץ אנגעהויבן צו ברענען פון די פארבליבן טשאַפינג, אָבער איך געהאלטן גיין, טריינג צו הערן צו די פּאַמעלעך אָבער פעסט כראָמטשען פון פֿעדעם ווי די שטריק ביסלעכווייַז וואָרן אַוועק, ווי רובֿ פון מיין הויט.
  
  
  זיי האבן נישט גענומען מיין וואַך, אָבער עס איז קיין וועג נאָך צו וויסן ווי לאַנג איך איז געווען פארשפארט. איך שאַצן, אַז נישט מער ווי פֿינף און דרײַסיק מינוט זײַנען דורכגעגאַנגען, זינט די שווערע, פֿאַרשפּאַרטע טיר האָט זיך פֿאַרמאַכט הינטער מיר מיט אַ הילכן, אומגליקלעכער קלאַפּ. עס וועט באַלד זיין פאַרנאַכט. איך געהאט ביז 10:30 צו ענדיקן וואָס איך סטאַרטעד. דאס וועט זיין פיל מער שווער ווי איך טכילעס געדאַנק. אויב לו טיען וואלט מיך נישט דערקענט, וואלט דאס אפשר געווען אנדערש. אבער דער כינעזער ראטגעבער איז געווען אזוי עקשן, אז קאנטי האט מיך נישט געזאלט באהאנדלען ווי א פשוטער, נאכדעם וואס מיין בעידזשינג פריינד האט איר געזאגט אז איך בין נישט אנדערש ווי דער בארימטער נ 3 האר מערדער פון אה.
  
  
  אַזוי איך געצויגן צו רייַבן מיין האַנטקאַפט ריסץ קעגן די ראַקס, רעסטינג בלויז ביז די מאַסאַלז אין מיין געווער אנגעהויבן צו ספּאַזמע. און דעמאָלט נאָר פֿאַר אַ מינוט אָדער צוויי. כ׳האָב נישט געהאַט די לוקסוס זיך אַ ביסל אָפּרוען, ווײַל דער גורל פֿון אַ גאַנצער מדינה איז געווען אויפֿן פלעקל.
  
  
  די פייבערז פון שטריק האבן זיך געלאזט נאר מיט דער גרעסטער מי. די שטריקלעך זענען געווען טיקער ווי איך האב געמיינט, און עס האט אויסגעזען ווי א אייביקייט ביז איך האב געקענט באפרייען די הענט, איידער איך האב ענדליך געקענט אפשניידן די לעצטע צעפראפענע פייבערס. מײנ ע הענ ט זײנע ן שוי ן ניש ט געװע ן געבונדן , אבע ר ד י הױ ט אי ן מײנ ע ריסט ן אי ז געװע ן רוי , בלוטיק . פון א װײםן קעשענע־פלאץ, װאם איך האב געהאט בײ מיר, האב איך געמאכט צװײ פארמאכטע מאנםטן. איך האָב צוגעבונדן די צעריסן טוך אַרום מיינע ריסץ צו האַלטן די בלידינג און האַלטן די ווונדז ווי ריין ווי מעגלעך. עס איז געווען ניט פיל, אָבער אַנדערש די בלוט וואָלט האָבן געמאכט מיין הענט גליטשיק און איך נאָר פּעלץ ווי איך וואָלט דאַרפֿן אַלע די שטאַרקייַט און קאַפּ איך קען מוסטער.
  
  
  די רעדל אויף מיין ראָלעקס איז ליכט. אפילו אין די טונקל ליכט קען מען זאָגן וואָס מאָל עס איז געווען. איך האָב געזען אַ טרויעריק 4:31 בשעת טריינג צו רעכענען וואָס מיין ווייַטער שריט וואָלט זיין. איך האב נישט געהאט צופיל אפציעס, איך האב זיכער נישט געקענט נוצן פּיער, זיכער נישט פארשפארט אין מיין צעל. און ביז איך האָב געעפֿנט די טיר, האָט איך ווייניק געקענט טאָן.
  
  
  אַחוץ די קרעכצן.
  
  
  אפֿשר עס וועט אַרבעטן, אפֿשר עס וועט נישט. די שאַנסן זענען געווען שיין אפילו, טראָץ עס איז געווען אַ וויידלי געוויינט פּלאַנע. נאָך, איך האָב אַ געפיל אַז עפּעס איז בעסער ווי גאָרנישט. ווי אַ יקספּיריאַנסט אַקטיאָר, איך קאַנדזשערד די בילד פון אַ קראַמפּ, אריבערגעפארן די געפיל צו די בויך געגנט און שטעלן מיין הענט הינטער מיין צוריק ווי אויב זיי זענען נאָך געבונדן דאָרט. אי ך הא ב אנגעהויב ן קרעכ ן או ן זי ך ארײ ן אהי ן או ן צוריק , האפנדי ק א ז מײנ ע געשרײע ן װעל ן גיכע ר אדע ר שפעטע ר צוציע ן ד י אויפמערקזאמקײ ט פו ן אײנע ם פו ן מײנ ע װעכטער . א דאנק דער נאטירלעכער אפקלאנג אין קארידאר האט זיך דער קלאנג פארשפרייט, און אפילו נישט מיט א מינוט שפעטער האב איך געהערט שארפע טריט אויף דער אנדערער זייט טיר. א פנים, ציכטיק אפגעשיידט מיט דרײ אײזערנע שטעכן, האט א פרעגנדיק ארײנגעקוקט אין דער צעל. איך האב דערקענט דעם מאן, וואס האט א טאג פריער אריינגעווארפן א באיאנעט אין רוקן.
  
  
  אי ך הא ב זי ך ארומגעקלאפ ט אי ן דע ר צעל , קרעכצנדיק , אװדא י זי ך איבערגעבויג ן מי ט װײטיק . 'וואס איז דאס?' — האט ער געפרעגט אויף נעפאליש.
  
  
  "קאַנוואַלשאַנז. "איך בין קראַנק," איך געראטן, כאָופּינג אַז מיין וואָקאַבולאַרי וואָלט נישט פאַרלאָזן מיר איצט אַז איך איז געווען אַזוי נאָענט צו הצלחה. מיינע ווערטער פון פיזיש ליידן האבן ווייטער געקלונגען אין מיין צעל. פאר א מאמענט האב איך געמײנט אז כ׳האב פארפאלגט. דער מאן איז אװעק פון דער טיר, און זײן פנים איז שוין נישט געװען קענטיק אין דער שװאקםענער ליכט. דערנאָך האָב איך דערהערט דעם שליסל קריכן אין שלאָס און זיך גראַטולירט, ווײַטער אויסגעגאָסן אַ סך האַרציקע קלאַנגען. אין צעל איז אַרײַן אַ פּלאַצן פֿון געלע ליכט, גלײַך ווי מײַן ניט־סאַספּעקטנדיקער בעל־טובה האָט געעפֿנט די שווערע טיר. דאר ט אי ז ע ר געשטאנע ן או ן געהאלט ן דע ם ביקס , מי ט בײד ע גרוים ע װעטער־געשלאסענ ע הענט .
  
  
  'וואס איז געשען צו דיר?' ― האָט ער װידער געפֿרעגט, לערנט מיך גוט, װי ער װאָלט מורא געהאַט, אַז איך פֿאַרנאַר אים.
  
  
  "איך בין קראַנק," איך שושקעט. 'איך דאַרף גיין צו די קלאָזעט.'
  
  
  ער האט געמײנט, אז עס איז זײער קאמיש און האט געמאכט דעם טעות, אז ער האט זיך א ביסעלע דערנענטערט. איך האָב נישט געקאָנט ריזיקירן, אַז עמעצער אַנדערש זאָל קומען, ווײַל מע זאָל איבערטראָגן צוויי מענער אין אַמאָל, וואָלט מײַן אַרבעט ניט גרינגער געמאַכט. ווען איך ווײַטער געדענקט אַלץ וואָס בעל זשואָען האָט מיר געלערנט, געדענקט צו פאָקוס מיין מאַכט אויף דעם מאָמענט פון פּראַל, איך פּעלץ זיך ייַנשרומפּן, גרייט צו דרייען ווי אַ דזשאַק-אין-דעם-קעסטל אויס פון די קעסטל דער מאָמענט די דעקל האט זיך פארמאכט.
  
  
  אין דעם פאַל די דעקל איז ריין מעטאַפיזיקאַל. עס איז געווען ווי אַ צוריק טיר געפירט ין מיר.
  
  
  ― קראנק ― האָב איך װידער געמורמלט, װינקנדיק דעם װעכטער נאָך נענטער.
  
  
  "איך וועל ברענגען איר ..." ער אנגעהויבן.
  
  
  או ן אײדע ר ע ר הא ט געקענ ט װײז ן זײ ן גרײטיקײט , מי ר צוגלײבן , הא ב אי ך זי ך אויפ ־ געשפרונגען , או ן הא ב מי ט אל ע כוחות , געשלאגן . מייַן סווינגינג פוס שלאָגן זיין קאַרבינע, און עס ספּון אין די לופט. דער וועכטער האט אויסגעשריגן אן אומגלויבנדיק, ווי ער וואלט נאך נישט געגלייבט, אז מיינע הענט זענען מער נישט צוגעבונדן, אז איך בין נישט קראנק, און מיין רעכטע פוס טריפט אים נישט געוואלדיג אריין אין בויך. איצט עס איז געווען זיין קער צו טאָפּל איבער אין ווייטיק. נאך א קרעכץ איז אנטלאפן פון די ליפן. דערנאָך איז ער געווען אויף די קני, פּונקט ווי איך געוואלט.
  
  
  ער האט געקראצט דעם שמוציקן דיל פון זײן צעל, געזוכט זײן ביקס, װאס איז געװען װייניגער װי א פוס װײטער, אבער ער װאלט אים מער קײנמאל נישט אנגערירן. אי ך בי ן ארײ ן הוי ך אי ן דע ר לופט ן או ן מײ ן אויסגעשטרעקט ע פוס , הא ט זי ך געקראפ ט צו ם קין . דער קלאַנג איז געווען ווי שלאָגן אַ בילליאַרד פּילקע. דער קאפ פון דעם וועכטער איז צוריקגעווארפן געווארן אין א מאדנע און אומנאטירליכע ווינקל. עטליכע מאמענטן שפעטער האט אים אויסגעגאסן פון מויל א געדיכטע שטראם בלוט, באצירט דאס קין מיט א פינקלענדיקן פײערדיקן בענד.
  
  
  זיין קין איז געווען צעבראכן, אָבער עס איז קיין סיבה צו טייטן אַ מענטש בשעת ער איז געווען פאַרכאַלעשט און אויס פון די וועג. א שנעלער רחמנותדיקער קלאפ אין האלדז האט דערויף א סוף געמאכט. ער איז צוזאמגעפאלן פאראויס, דאס פנים אין א בעקן פון זיין בלוט.
  
  
  איך בין שטילערהייט צוגעקראכן צו דער טיר און זי שטילערהייט פארמאכט. כ׳האב אראפגענומען דעם רעבעלן העמד. ער איז געווען אינגאנצן אומבאוואוסטזיין און נישט געהאט קיין אנונג ווער אדער וואס האט אים געשלאגן. איך האב גענוצט איין העמד ארבל אלס שטיצע און עס ענג צוגעבונדן ארום זיין בלוטיקן מויל. דאָס רעשט פֿון זײַן קאַקי העמד האָט מען גיך גענוצט צו פֿאַרבינדן די הענט הינטער זײַן רוקן. איך טראַכטן עס וועט זיין עטלעכע מאָל איידער ער ריגיינדז זיך. און אויב דאָס איז געשען, וואָלט ער זיך מער ניט געקענט פאַרטיידיקן אָדער זיך צורייסן צו די הילף פון זיינע מיטאַרבעטער.
  
  
  אבע ר ס׳זײנע ן נא ך געבליב ן עטלעכ ע מענטש ן צ ו אינטערװענירן . טראָץ מיין פיר אין קאַראַטע, מאַרשאַל קונסט נאָך האָבן זייער לימאַץ. ספּעציעל אויב איר זענט אין די מינאָריטעט. איצט איך איז געווען ניט בלויז ווייַט יקסידיד, אָבער צייַט איז געווען קעגן מיר. אַרויס דער הייל איז געווען פינצטערניש. אויב עס איז נישט פֿאַר די לבנה, עס וואָלט זיין צווייפל שווער צו רירן צוזאמען די אַראָפאַנג און שטיינערדיק טעריין. איך דארף צו געפֿינען מיין וועג צוריק צו די וועג, צו מיין בייק, און צו די יו. עס. אַמבאַסאַדע אין קאַטהמאַנדו. און דאָס אַלץ האָט מען געמוזט טאָן איידער 10:30 יענעם אָוונט. אבער איידער איך קען אפילו טראַכטן וועגן פאַרלאָזן די שערפּאַ הויפּטקוואַרטיר, איך געהאט צו וואַרטן פֿאַר פּראַסאַד און ראַנאַ צו צוריקקומען מיט באַל נאַרייַאַן. אויב מען וואלט אים נישט געכאפט איידער ער האט זיך אוועקגעכאפט אויפן עראפלאן, וואלטן מיינע פראבלעמען געווארן נישט נאר אביסל שווערער, נאר אפשר אפילו אוממעגליך.
  
  
  אַזוי אַלץ איז נאָך אין די לופט: איין גרויס קשיא צייכן. די קאַרבינע וואָס איז געפאלן אויף די שטאָק פון די צעל איז געווען לאָוד און גרייט פֿאַר נוצן. איך האב געדריקט דעם זיכערהייטס-סוויטש, ארויסגעריסן די טיר און זי שטילערהייט פארמאכט הינטער מיר. דער קאָרידאָר איז געווען ליידיק; נאקעטע לאמפן האבן זיך לאנגזאם געשװאויגן אהין און צוריק אויפן לופט שטראם אין אונטערערדישע קאמערן און קארידארן. אומגליקלעכע שאטנס האבן זיך אריבערגעצויגן און זיך ווידער צעשיידט, ווען איך בין דערנענטערט צו דער וואנט פון דער דרויסנדיקער הייל וואו די שערפאס האבן פארהאלטן זייער שיסווארג.
  
  
  איך בין אָבער נישט געגאַנגען.
  
  
  עמעץ איז צו מיר צוגעלאפן אויפן שמאלן קארידאר. איך האב צוגעדריקט דעם רוקן צו דער וואנט, אפגעהאלטן דעם אטעם און געווארט. ד י טריט זײנען געװארן העכער, א גיך און כמעט אומגעדולדיק קלאפן. אַן אָוואַל פּנים מיט קורצע שוואַרצע האָר, אַ גלענצנדיק, גומע גוף, און קאַנטי איז דורכגעגאנגען דורך מיר, בלי ספק צו מיין צעל. אויב איך געוויינט די קאַרבינע איצט, דער שיסער וואָלט בלי ספק אַלע די ריבעלז. מיינע הענט זענען געווען פול, צו פארנומען, האב איך אויפגעהויבן דעם וועלשענער נוס סטאק פון דער קארביין, מיט'ן בדעה צו לאנדן אויפן הינטן פון איר קאפ.
  
  
  אבער ווידער, איך בין נישט באַקומען זייער ווייַט.
  
  
  מי ט א שארפ ן קװיטש ן קלאנג , הא ט ז י זי ך ארומגעדריי ט אוי ף אי ר אקס , גיך א שװאונגע ן אי ן פוס . די זייַט פון איר שטאָל-קלאַד שטיוול גערירט מיין קני, און עס איז געווען אַלע איך קען טאָן צו האַלטן מיין וואָג. "איר זענט זייער נאַריש, ניקאַלאַס קאַרטער," זי געזאגט מיט אַ שמייכלען. - און זייער אָפּגעלאָזן. הא ט אי ר געמײנט , א ז אי ך הא ב זי ך ניש ט געקענ ט פארטײדיק ן ?
  
  
  "צו זאָגן דיר דעם אמת, איך בין נישט זיכער," איך געזאגט, ראַשינג פאָרויס ווי דער בייאָנעט גריסט איר אָרעם. קאַנטי איז געווען שנעל, פיל פאַסטער ווי איך געדאַנק זי וואָלט זיין. זי איז געווען ווי באָקע אין מאַרשאַל קונסט ווי איך געווען, מיט די מייַלע פון זייַענדיק לייטער, אַלאַוינג איר צו רעאַגירן פיל פאַסטער און מער יפישאַנטלי.
  
  
  זי האט זיך געדרײט איר קערפער אויף דער זײט און װידער א געשאקלט פארויס. דאָס מאָל האָט זי מיך נישט געשלאָגן, נאָר מיט איר גאַנצן וואָג געשלאָגן דעם קאַראַבינער, זיך קאָנצענטרירט אויף דער פּיאַטע. ס'האט אויסגעזען ווי איינער פון אויבן האט אראפגעכאפט דעם ביקס פון מיינע הענט.
  
  
  "איצט מיר מיד רעסטיד," זי געזאגט. זי האט אפילו נישט געאטעמט שנעלער, ווען זי האט פרובירט צו האלטן איר ווייטקייט בשעת איך האב זיך געגרייט פאר א פארטיידיגונגס פאזיציע, א דייט-קוע-בי, א שטעלונג וואס האט געהאלטן מיין צענטער פון ערלעכקייט אין מיינע היפּס, דערלויבט מיר צו בריק ביידע סיידווייז און מאַך. בלאָוז צו פּאַרירן.
  
  
  קאַנטי געמאכט איר ווייַטער מאַך. קיל און גאַנץ סאַפּרייזד דורך וואָס איז געשעעניש, זי לאָזן איר לינקס פוס שיסן ווי בליץ ווי איך געפרוווט צו וואַרפן זיך באַזונדער. אָבער איר טיימינג איז געווען ימפּעקקאַבלע און איר ריפלעקסאַז זענען ווי שנעל, אויב נישט פאַסטער, ווי מייַן. איר ווהאַפּ-טשאַ-קעע האָט מיך געטראָפן גלײַך אונטערן דייאַפראַם, דער שאָק האָט מיך געכאַפּט צוריק, קרעכצן פון ווייטיק. זי ווייסט נישט קיין צייט און דאַן איז געקומען מיט דעם קאָמפּלעקס פּאַיאָן-סיאָן-קאָאָט דזשי-ראָע-קי. דא ס אי ז געװע ן ד י װירקלעכםט ע או ן געפערלעכע ר האנט־אטאק . אויב זי טוט דאָס רעכט, עס וועט זיין גאָרנישט לינקס פון מיין מילץ אָבער ראָזעווע פּאַפּ.
  
  
  אָבער איך וואָלט נישט לאָזן אַז פּאַסירן ביז מיין פוס האט זיין זאָגן אין דער געשעעניש. איך האָב אָפּגעריסן דעם קלאַפּ מיט אַ זייַט בריק. מיין פוס האט געמאכט א הויכן בויג אין דער לופט. דער פויל פון מיין פוס האט זי געטראפען אין היכל און זי האט זיך א קלאפ געטאן אין דער וואנט הינטער איר, א שאקל געטאן מיטן קאפ, אזוי ווי ער וואלט געפרואווט צו שאקלען די שפינוועב פון דעם קאפ.
  
  
  איך געפרואווט אַ זייַט בריק ווידער, דאָס מאָל טאַרגאַטינג די שפּירעוודיק אַנדערסייד פון איר גאָמבע. די זײט פון איר פארפרוירענע פארארם איז מיט דער גאנצער קראפט און הארטקײט פון א האמער געלאנדעט אויף מיין שין. איך פּעלץ ווייטיק קריכן אַרויף מיין לעגס. אי ך הא ב זי ך אויסגעדאכט , ניש ט געקוק ט אוי ף אי ר כיטרע ר או ן פאראכטונגע ר שמייכלען . "דו ביסט אַ נאַר, קאַרטער," זי געזאגט מיט אַ טשאַקל. "פארוואס וואָלט איר באַשליסן אַז איך בין די נשמה פון די שערפּאַס, אויב נישט פֿאַר אַזאַ אַ פיייקייַט?"
  
  
  "אַז מין פון פיייקייַט" מענט אַז זי איז געווען קלאר מיין גלייַכן אין מאַרשאַל קונסט. ערשטער באוווסטזיין, ניק. דעמאָלט פעסטקייַט. דעמאָלט קאַנסאַנטריישאַן. איר מוזן קעסיידער טראַכטן וועגן די טינגז אין סדר פֿאַר קי-אַי צו אַרבעטן אין דיין טויווע. אויף אַ גוטן טאָג, דאָס קען ראַטעווען דיין לעבן. איך האב געהערט דעם האר טשען רעדן אין קאפ, גענומען א טיפן אטעם און אויסגעשטרעקט די בויך מוסקלען. איך האב געזעהן קאנטי'ס לינקע פוס קומען צו מיר אין לאנגזאם באוועגונג, אין א גראַציעז בויגן, א באוועגונג וואס וואלט מיר אומקאפעסיטירט וואלט עס געלאנדעט אזוי גוט ווי עס האט געטון.
  
  
  א שרעקליכער "זאָאָט!" אנטרונען מיין ליפן ווי איך דאַקט, אריבערגעפארן אַוועק און אומגעקערט איידער זי ריגיינד איר וואָג. קי-אַי איז אַ פאָרעם פון טיף קאַנסאַנטריישאַן אַז ניט בלויז רעזולטאטן אין אַ אַדרענאַלאַן קאַמיש פון בטחון, אָבער אויך אַ געפיל פון גלייבן שטאַרקייַט און פיזיש פיייקייט. דורך פּראַקטיסינג דעם טעכניק, איך איז געווען ביכולת צו דאַדזש קאַנטי ס קראַשינג ניר שלאָגן און באַפאַלן מיט אַ סעריע פון שנעל, קאַטינג הענט. דער ראַנד פון מיין קאַלאָוסעד דלאָניע לאַנדיד אין די פּוסט צווישן מיין האַלדז און אַקסל. זי האט געקרימט און זיך צוריק אנגעבויגן, אבער נישט אײדער איך האב געראטן צו רופן די פולע קראפט פון מײן קי־איי און לאזן מײן האנט לאנדן אויפן בריק פון איר נאז. דאָס ביין האָט זיך צעשפּאַלטן מיט אַ שארפן קלאַנג, און געדיכטע שטראַלן בלוט זענען געלאָפֿן אין מויל און גאָמבע.
  
  
  עס איז געווען קלאָר אַז קאַנטי איז צאָרעס. עס איז אויך געווען קלאר אז זי איז שוין נישט געווען האלב אזוי דרייסט און שיין ווי מיט פינף מינוט פריער. אָבער זי האָט מיך נאָך געקענט דערהרגענען, אויב איך וועל איר ערשט נישט נוטראַלייז.
  
  
  דער טרויעריק ווייטיק האָט זי אויסגעזען נאָר אָנצושטויסן, ווי אַ דאָרן וואָס שטעקט אין איר זייט. "איצט וועל איך באַפעלן לו טיען דיך הרגענען," האָט זי געטאָן. - און פּאַמעלעך. יאָ, אַ זייער פּאַמעלעך טויט פֿאַר איר, קאַרטער.
  
  
  איך האב נישט געענטפערט, נאר געצויגן שווער אויסצואטעמען צו האלטן די דיפראגם מוסקלען אנגעשטרענגט. מייַן מיינונג רעקאָרדעד די ווייַטער קאַמף עטלעכע סעקונדעס איידער מיין גוף אַקטאַד. די יפעקטיוונאַס פון אַ קאַראַטע בריק קענען זיין געמאסטן דורך די גיכקייַט אין וואָס עס איז עקסאַקיוטאַד. איך לונג פאָרויס מיט מיין רעכט פוס, באגלייט דורך אַ ופגעקאָכט כיס פון "זאָט!" דער יקספּלאָוסיוו געזונט פון מיין פֿיס פליענדיק דורך די לופט האט קאַנטי אַוועק וואָג פֿאַר אַ מאָמענט.
  
  
  זי האט געפרואװט אנכאפן מיין פוס, בדעה אים איבערצוקערן, איך זאל לאנדן אויפן דיל. אבער דאס מאל בין איך געווען צו שנעל פאר איר. זי האט פארפעלט מיט עטליכע אינטשעס, ווען מיין פולע וואג, קאנצענטרירט אויף מיין אויסגעשטרעקטע פוס, האט איר געשלאגן אין די רייבקע.
  
  
  א געשרײ פון בהמות־װײטיק האט געקלונגען אין דער לופטן, װי א הילף־גערײ. פארװאונדעטע , מי ט בלוט , װא ס נא ך א שטראמע ן פו ן אי ר געזיכט , הא ט קאנטי , אנגעכאפ ט אי ר צעבראכענע ר ריפן , מי ט בײד ע הענט , או ן זי ך געשטרויכל ט צוריק , זוכנדי ק צ ו דערגרײכ ן צו ם ענדע ם פו ן קארידאר . אויב זי איז געראָטן, איך בין צוריק ווו איך סטאַרטעד.
  
  
  זי האט זיך נישט געקאנט גיך רירן איצט, װען כ׳האב געראטן צו ברעכן עטלעכע ריפן. עס איז ניט געווען אַ ענין פון ווילן צו שאַטן איר. עס איז געווען נאָר קאַנטי אָדער מיר. א ענין פון זיך-פּרעזערוויישאַן. און זיך-פּרעזערוויישאַן איז שטענדיק מער וויכטיק ווי עפּעס אַנדערש. אי ך הא ב אי ר אי ר געאײל ט נאכגעלאפ ן װע ן א סקוו ד מורדי ם האב ן דערהער ט אי ר הילף־געשרײע ן או ן געקומע ן לויפנדיק , א שטענדיקע ר שטרא ם פו ן באװאפנט ע מענטש ן האב ן פארשפאר ט דע ם עק ט פו ן דע ם טונעל , או ן מי ך פארהיט ן פו ן אנטלויפן . פּונקט אין צייט האָב איך געכאַפּט איר אָרעם און געראטן איר צוציען צו מיר, ווען עטלעכע פון אירע מענטשן האָבן אויפגעהויבן זייערע געווער און זיך צוגעגרייט צו פייערן.
  
  
  קאַנטי האָט זיך געכאַפּט און זיך געראַנגל צו אַנטלויפן, געשאָלטן ווי אַ דראַגאָן. אבער אין איר שטעלע, זי איז געווען ניט גלייַכן פֿאַר מיין שטאַרקייַט אָדער מיין פעסטקייַט. אי ך הא ב זי ר געהאלט ן פאר ן מיר ; סטראַגאַלינג, בלוטיק, מענטש שילד. "אויב איר וועט איצט דרייען, זי וועט זיין טויט," איך שרייַען.
  
  
  ד י װירקונ ג פו ן ד י דאזיק ע װערטע ר הא ט מי ך דערמאנ ט אי ן א לעבעדיק ן בילד . אלע האבן זיך געפרוירן אויפן ארט. איר קען הערן צען בוילעט סאָונדס פון מענטש ברידינג. קאַנטי האט נאָך קיקינג און טריינג צו אַנטלויפן. אבער דאָס מאָל זי וועט נישט גיין ערגעץ ביז איך זאָגן אָדער געבן אַ סדר.
  
  
  מיט אײן פֿרײַער האַנט האָב איך זיך אַרײַנגעכאַפּט אין מײַנע שמוציקע הויזן און אַרױסגעצויגן פּיער. די גאַז באָמבע איז געווען מיין בלויז האָפענונג, און איך בדעה צו נוצן עס איצט. צוליב דער אפגעזונדערטקייט פון די היילן איז געווען א קליינע שאנס אז דער גאז וועט זיך שנעל אויפהייבן. די גאַז לינגגערז אין טאַנאַלז און דורכפאָר פֿאַר עטלעכע מאָל.
  
  
  פּראַסאַד און ראַנאַ האָבן נאָך נישט אומגעקערט מיט זייער מאַסע, אָבער איך קען נישט וואַרטן פֿאַר זיי צו צוריקקומען פון די אַעראָפּאָרט, ספּעציעל זינט מיין לעבן איז געווען ממש אין געפאַר. קליטשע אָדער נישט, דאָס איז פּונקט וואָס געטראפן. "זאג זיי צו צוריק אַוועק," איך געווארנט קאַנטי, סלאָולי מאַך צו די הויפט צימער.
  
  
  — הרגעט מיך קודם — האט זי געשריגן. — לאז אים אבער נישט אנטלויפן.
  
  
  — דו ביסט א שטן אויף רעדער, צי נײן? ― האָב איך געמורמלט, קװעטשנדיק איר האַנט. זי איז געווען אַזוי ענג, אַז אָן כעזאַטיישאַן איך וואָלט האָבן געריסן די ביין פון די כאָלעל בייַ דער ערשטער פאַלש מאַך פון איר טייל. זי האָט דאָס אויך געוווּסט, ווײַל ווי איר ווייטיק האָט זיך געמערט, האָט אויך איר גרייטקייט נאָכצופאָלגן מיינע באפעלן. "זאג זיי צו שטיין צוריק און לאָזן אונדז דורך," איך פארבליבן. איך וועל נישט פילן בעסער ביז מיר קומען צו די שיסוואַרג לאַגער. איך האב שוין געהאט א ווייג געדאנק פון וואס מען דארף טון, אבער עס קען מען נאר טוהן אויב איך בין זיכער אז איך קען אריין אין קארידאר וואס האט געפירט אין וואלד אריין.
  
  
  "הערט נישט," האָט זי געשריגן. זי האט אבער נישט געהאט קײן כוח. אויסגעמאטער ט פו ן אומדערטרעגלעכ ן װײטיק , אי ז קאנטי א ארײנגעפאל ן אי ן מײנ ע ארעם , ביטער־געװײנט ; אָבער זי האָט געשריגן אָן קענטיקע טרערן.
  
  
  "ער וועט דיך טייטן," האָט איינער פון אירע מענטשן צו איר געזאָגט. "עס טוט נישט ענין," זי געזאגט.
  
  
  לו טיין האָט דאַן אויפגעהויבן זיין אָטאַמאַטיק פּיסטויל, נאָר צופֿרידן אַז ער וועט קענען צו נעמען מיר אַראָפּ, קיין ענין וואָס געטראפן מיט קאַנטי. דער מאָמענט ווען די ביקס איז אויפגעשטאנען פון זיין לענד, איך וואַרפן אונדז ביידע פאָרויס און האט פּיער פאָרויס דורך דעם טונעל. א שיס האט אויסגעקלונגען, א קויל האט געטראפען דעם שטיין העכער מיין קאפ, און דאן האט זיך די גאז באמבע אויפגעריסן אין א געדיכטן אלקליין וואלקן.
  
  
  עס איז געווען אַ כאָר פון דערשראקן געשריי, כּמעט טייקעף דערטרונקען געווארן דורך אן אנדער כאָר, דאָס מאָל אַ הייזעריק, דערשטיקט הוסט. פארבלענד ט פו ן ד י קאסטיש ע גאז , האב ן ד י פארטיזאנע ר אנגעהויב ן צעשפרײ ן אי ן פארשײדענ ע ריכטונגען , פרובירנדי ק זי ך אװע ק פו ן ד י ברענענדיק ע טרערגאז . עס האט מיר כּמעט ווי פיל באַדערד, אָבער איך געהאט צו מאַכן זיכער איך דערגרייכן דעם סוף פון דעם טונעל אָדער עס וואָלט זיין גאָרנישט ווי אַ זיכער טויט.
  
  
  כ'האב געבראכט קאנטי מיט מיר אלס שוץ קעגן ווייטערדיגע אטאקעס. זי איז געווען הינקען, ווי אַ טויט וואָג אין מיין געווער, האַלב-באַוווסטזיניק פון ווייטיק. יעדעס מאָל, װאָס זי האָט געהוסטן, האָב איך זיך פֿאָרגעשטעלט אַ שטיק פֿון אַ צעבראָכענער ריפּ, װאָס זינקט איר טיפֿער אין די לונגען. אויב זי האט איצט נישט געהאט אַ פּולמאַנערי פלאַוערינג, דעמאָלט אין אַ ביסל מינוט זי וואָלט פילן ווי זי איז דערטרונקען געווארן און קען נישט באַקומען לופט אין איר זויערשטאָף-דיפּרייווד לונגען.
  
  
  כ'האלט די קאפ אזוי נידריג ווי מעגליך, איך געוועט אז מען וועט ווערן צעמישט און פארבלענדט פון דעם געדיכטן, דערשטיקן רויך. עס איז געווען אַ ריזיקירן אַז איך נאָר האָבן צו נעמען ווייַל איך האט קיין אנדערע ברירה. ווען קאַנטי האָט זיך געדריקט קעגן מיר, בין איך געטריפּט און געלאָפן. נאך א שיס האט אויסגעקלונגען, אבער עס האט געטראפען די ווענט פון א שמאלן, רויכיקן טונעל.
  
  
  איך האב געזען הויפן הילצערנע שאכטלעך, א גרויםן הילצערן טיש, און הוגא און ווילהעלמינא פונקט וואו די ריבעלן האבן זיי איבערגעלאזט נאך דער זוכן. איך בין צוגעגאנגען צום טיש, כאפן מיינע צוויי פארטרויענע פריינט, און דאן איז מיר געלונגען צו קומען צו די הילצערנע שאכטלעך איידער לו טיען און זיינע לאנדסמאנשאפטן אדער איינער פון די רעבעלן האבן מיך געקענט אפהאלטן. ד י מענע ר האב ן זי ך ארומגערינגלט , געקראצ ט ד י אויגן , ניש ט געקענ ט זען . אַ גיך קלאַפּ אין קאַנטי'ס האַלדז און איך האָב זי אַרויסגעלאָזט פֿון איר אומגליק, לכל הפּחות פֿאַר אַ מאָמענט. איך האף אז זי וואלט זיך צוגעכאפט , וואלט איך שוין לאנג שוין אוועק .
  
  
  מײַן פֿינגער האָט זיך פֿאַרשטאַרקט און ווילהעמינה האָט אַ שטאַרקן פֿײַער אויסגעשפּיגלט. לו טיען'ס כינעזער פריינד איז כמעט ממש געווען צוגעקלעפט צו דער וואנט, ווען בלוט האט ארויסגעגאסן פון א שרעקליכען לאך, וואס האט זיך מיטאמאל אויפגעבליט אויף זיין באק. זײנ ע ארע ם האבע ן זי ך געהויבן , װ י געפרואװ ט פליען . דערנאך האט ער געלאנדעט אויף א שטיינערדיקע וואנט.
  
  
  די באָקסעס זענען לייבאַלד אַזוי איך געוואוסט וואָס צו קוקן פֿאַר און וואָס צו ויסמייַדן. אבער דעמאלט האט זיך די טרער גאז אפגעטראגן, און די דעמאראליזירטע נעפאלעזע רעבעלן האבן זיך ווידער געוואלט ענדיגן מיין קורצעריייגער יאָג.
  
  
  די באָקסעס האָבן צוגעשטעלט ווערטפול דעקן, כאָטש לו טיען, איצט אַז קאַנטי איז געווען אויס פון די שורה, פּלוצלינג פארשטאפט פירינג. "איר וועט אונדז אַלע טייטן," האָט ער געשריגן, אָפּשטעלן די שאָס פון די שערפּאַס, און איך האָב אָנגעהויבן עפֿענען איינעם פֿון די הילצערנע קעסטלעך. "איין בלאָנדזשע קויל און די גאנצע הייל וועט ייַנבראָך אויף אונדז," ער שרייַען, ערשטער אין מאַנדאַרין און דעמאָלט אין נעפּאַליש. דער תמצית פֿון זײַנע גראָבע, צערודערטע ווערטער האָט מען געקענט איבערזעצן אויף יעדן לשון.
  
  
  איר לייענען מיין מיינונג, באַדי, איך געדאַנק ווי איך לעסאָף געראטן צו ויסקוקן איינער פון די טייטלי נייילד לידז אויף איינער פון די גאַטקעס. דער אינהאַלט איז ניט ציכטיק איינגעוויקלט אין געוועב פּאַפּיר ווי טייַער פרוכט, אָבער האַנט גראַניידז האָבן פיל מער מאַכט ווי אַ מאַראַנץ אָדער לימענע.
  
  
  עס איז געווען 05:17.
  
  
  צו פרי פאר א באריכט פון זעקס אזייגער, האב איך געטראכט, ווען איך האב ארויסגעצויגן דעם שטיפט פון איינעם פון די גראנאטן און עס געווארפן גלייך אויף לו טיין און זיין באנדע פאנאטישע פרייהייט קעמפער. עס איז דעמאלט נישט געווען קיין צייט צו טראכטן, אלעס איז געווען אפהענגיק פון שנעלקייט. איך בין געלאָפן צום טונעל, בין איך געלאָפן ווי איך בין קיינמאָל פריער נישט געלאָפן. עס האָט מיר גענומען בייַ מינדסטער זעכציק סעקונדעס צו באַקומען אויס פון די הייל. אבער לאנג פאר איך האב געשפירט אויף מיין פנים די פארגעניגן פונעם קילן נאכטווינט, האט מיר א קויל געטראגן אין קעלבל און מיך מיטאמאל אראפגעלאזט אויף די קני. איך האב אנגעהויבן קריכן פאראויס ווען א האנט גראנאט האט אויפגעריסן.
  
  
  אַ קויל פֿון פֿאַרבלענדנדיק פֿײַער, די יסוריםדיקע געשרייען פֿון מענטשלעכע פֿײַערלעך; און שטיקער שטײן און שטײן זײַנען געפֿאַלן אױף מײַן קאָפּ.
  
  
  איך האב נישט געמיינט אז איך וועל זיין אויף די נייעס פון זעקס אזייגער. כאטש נישט היינט.
  
  
  
  
  קאפיטל 14
  
  
  
  
  
  וואָס מיר געראטעוועט איז געווען אַז איך בין שוין אַרויס די הויפט צימער און אין דעם טונעל.
  
  
  ווען דער האנט גראנאט האט אויפגעריסן, און אנגעצונדן די אלע אמוניציע קאסטן ווי אנדערע האנט גראנאטן, האט די אינעווייניגסטע פון די שערפא הויפטקווארטיר ווארשיינליך אויסגעזען ווי דרעזדן ביי גרויסע באמבארדירונגען. קאַנטי קיינמאָל געוואוסט וואָס שלאָגן איר. ממילא איז זי געשטאָרבן אָן געפילן די פלאַמען, וואָס האָבן זי געברענט לעבעדיקערהייט, אָן פאַרשטיין, אַז אַלע אירע וואונדערלעכע פּלענער און פּאָליטישע אינטריגעס זענען גאָרניט געוואָרן.
  
  
  און אויב איין אָפּטיילונג פון דעם טונעל וואָלט נישט קאַלאַפּסט און כּמעט באַגראָבן מיר אונטער פאַלינג בויברעך, איך אַליין וואָלט האָבן ווערן אן אנדער קאָרבן. אבער די יקספּלאָוזשאַן חרובֿ די קאָרידאָר לידינג צו אַ גרויס פּלאַץ. איך האב נאך געפרואווט זיך באפרייען ווען א צווייטע אויפרייס האט געריסן די כאניקע קארידארן.
  
  
  קיינער האט שוין נישט געשריגן, מער נישט.
  
  
  ד י קויל , װא ס הא ט מי ר געטראפ ן , אי ז דורכגעגאנגע ן דור ך דע ם פלײשיק ן טײ ל פו ן מײ ן לינקע ן שין , פארפעל ט דע ם בײ ן מי ט א האר . איך האב נאך געבלוטיקט, אבער אמווייניגסטנס האב איך נישט געפילט ווי א מענטשליכע שטורקעלע. עס האָט מיר גענומען גוט פינף אָדער צען מינוט צו באַפרייַען זיך. איך פּעלץ די היץ פון די פאַרכאַפּט פייַער און געוואלט צו באַקומען אויס פון דעם טונעל ווי געשווינד ווי מעגלעך איידער די גאנצע דאַך קאַלאַפּסט אויף מיר.
  
  
  וואָס האָט געקאָנט נעמען זעכציק סעקונדעס האָט זיך פֿאַרוואַנדלט אין כּמעט צען מינוט. צווישן פאַללינג שטיק פון שטיין און אַ בלוטיק לאָך אין מיין פוס, איך איז געווען אין קיין פאָרעם צו ספּרינט. אבע ר װע ן אי ך הא ב דערפיל ט דע ם װינטל ן פו ן גרינע ם װאלד , ריר ט מײנ ע באקן , או ן הא ב אי ך ארויפגעקוק ט אויפ ן פינקלענד ן שטערניש ן הימל , הא ב אי ך געמײנט , א ז אי ך הא ב פארדינט , א ביסל .
  
  
  אי ך הא ב זי ך געזונקע ן אוי ף דע ר ערד , או ן גענומע ן טי ף אטעם . הינטער מיר האט זיך א װאלקן פון רויך געבויגן פונעם ארײנגאנג צו דעם, װאם איז אמאל געװען א גוט באהאלטענע בונט־באהאלטן. איצט איז עס ניט געווען מער ווי אַ זאַמלונג פון קוילן און שטיינער. אבער מיין שליחות איז געווען ווייט פון גאַנץ. כ׳האב נאך געהאט ארבעט, נישט געקוקט אויף דעם קויל־װונד. איך האָב ניט געדאַרפט אַ באַנדאַזש אַזוי פיל ווי איך דארף שטאָך, אָבער איך קען נאָר באַקומען איין ווען איך געקומען צוריק צו קאַטמאַנדו. או ן אײדע ר זי ך אומקער ן אי ן שטא ט הא ב אי ך געמוז ט דערװיםן , װא ס אי ז געשע ן מי ט ראנא , פראסאד ן או ן דע ם אנטלויפ ן באל ן נארײאן .
  
  
  אבער קודם האב איך געמוזט פרובירן אפצושטעלן דאס בלוט וואס איז פריי פון די וואונד געפלויגן. העמד סליווז זענען פאַרשילטן נוציק ווען איר זענט אין אַ ענג אָרט. איך האב אראפגענומען דאס רעקל אדער וואס איז געבליבן דערפון, דערנאך דאס העמד און אפגעשניטן איין ארבל מיט א סטילעט. איך דעמאָלט טייד אַ פּאַס פון שטאָף אַרום די ינדזשערד פוס. עטלעכע סעקונדעס שפּעטער די באַנדאַזש איז געווען געווענדט. טייינג עס אויך טייטלי שטעלן מיר אַ ריזיקירן פון גאַנגרענע, אַזוי איך האט צו מאַכן טאָן מיט ווי עס איז געווען געטאן ביז איך געהאט אַ געלעגנהייַט צו קוקן אין עס.
  
  
  גיין איז איצט געווען אַ אַרויסרופן, אָבער ווי איך האָבן דעלט מיט פארקריפלטע לעגס פריער, לעצטע מאָל אין ינדיאַ, אויב דער זכּרון סערוועס, איך געראטן צו ציען זיך אַרויף און דערגרייכן די אַראָפאַנג שטיינערדיק וועג לידינג אַראָפּ צו די וועג. עס איז געווען בלויז אַ ענין פון צייט ביז די אויטאריטעטן האָבן מאָביליזירט נאָך די יקספּלאָוזשאַן, אָבער איך האָב געהאפט אַז זיי וועלן נישט קאַמיש צו די סצענע פון די "צופאַל." די בייַזייַן פון פּאָליצייַ אָדער רעגירונג פאָרסעס וועט אָפאַלטן ראַנאַ און זיין גרופּע. און רעכט איצט איך באשטימט קען נישט נוצן עס.
  
  
  מיין ראָלעקס האָט זיך אָנגעהויבן 6:01 בין ווען איך בין געקומען צום וועג. מיט ווייניקער ווי פינף שעה נאָך איידער איך געדענקט האַווקע ס סדר, איך נאָך האָבן אַ פּלאַץ צו טאָן. וואס האט מיך געכאפט איז, אז ראנא האט זיך נישט געקענט אומקערן צו דער הייל. ער האָט געהאט דריי שעה, און די איינציקע דערקלערונג, וואָס איך האָב געקאָנט געפֿינען, איז געווען, אַז באַל נאַראַיאַן האָט זיך נישט געאיילט אָפּצושטעלן די עראָפּלאַן רעזערוואַציע און פאָלגן קאַנטי’ס באַפעלן.
  
  
  איך האָב זיך געשטעלט אויף מיין בייק, אויף די זייַט פון די וועג. ס׳האָט געשײַנט אַ האַלבע לבנה, אָבער װײניקסטנס איז זי נישט געװען קײן פּעך־שוואַרץ; עס איז געווען גענוג ליכט צו זען פֿאַר עטלעכע הונדערט יאַרדס. נאך דריי שיס און ווילהעלמינה וועט זיין ליידיג. איך האט צו נוצן עס זייער ספּערינגלי און פאָרזעצן צו פאַרלאָזנ זיך אויף הוגאָ צו מאַכן אַ סוף צו וואָס Wilhelmina קען האָבן אנגעהויבן.
  
  
  עס איז קיין פונט צו גיין צוריק צו קאַטהמאַנדו. פּראַסאַד און ראַנאַ פאָלגן קאַנטי ומבאַדינגט. אפילו אויב זיי פאַרלאָזן צו באַקומען באַלאַ נאַרייַאַן, זיי וועלן באשטימט צוריקקומען צו די הייל אין עטלעכע פונט. מען קען נאָר טרעפן ווי לאַנג עס וועט נעמען. פּלוס עס אנגעהויבן צו ווערן קאָולדער. איך האב אויפגעהויבן דעם קאלנער פון מיין רעקל, נאכאמאל צוגעבונדן די באנדאזש אויפן פוס און זיך אוועקגעזעצט אין די בושעס.
  
  
  נאָך דעם, אַלע איך קען טאָן איז געווען וואַרטן און האָפֿן אַז מיין ווידזשאַל וועט זיין ריוואָרדיד איידער Hawk's 10:30 אַ.ם. טערמין אנגעקומען.
  
  
  איך געזעסן ווי אַ בודאַ, אַריבער די פיס און פלייַסיק עקסערסייזינג די זעלבע סומע פון געדולד. עס איז געווען וועגן זיבן ווען איך געהערט אַ קראַך וואָס מיד געכאפט מיין ופמערקזאַמקייַט. עס איז געווען אַן אַלט געשלאגן פיאַט; זײנ ע לײכט ן האב ן זי ך געגלײ ט אויפ ן לײדיק ן װעג . איך האב געצילט ווילהעלמינה אויפן הינטן ראד. איך געצויגן דעם צינגל און געהערט ראַנאַ שרייַען ווען ער סטראַגאַלד צו קאָנטראָלירן די מאַשין. די אויפרייס האט אים געצוואונגען צו שלאגן די ברעמען, און דער קאר האט זיך אפגעשטעלט בערך פופצן מעטער פון מיר. איך האב געזען צוויי טונקעלע פיגורן, צוויי סילועטן אויפן הינטערשטן זיצפּלאַץ. אויב איך האב א מזל, וואלט איינער פון די שאטן געווען א מענטש וואס איך קען נאר פון פאטאגראפיעס אין צייטונגען און איך האב נאך קיינמאל נישט געזען אין אישי.
  
  
  אבער עס איז שוין געווען צו טונקל, און איך בין נאך געווען צו ווייט אים צו אידענטיפיצירן.
  
  
  איך האב זיך געטוישט און זיך דערנענטערט גלייך ווי די טיר פון די קאר האט זיך אויפגעהויבן און איינער האט זיך ארויפגעגליטשט אין די שאטן. "נאַריאַן, וואַרטן," איך געהערט פּראַסאַד שרייַען, זיין קול קראַקינג פון פּאַניק.
  
  
  נאר נאריאן האט נאר צוגעהערט צו זײן גריד. "וואַרט אויף אונדז," האָט ער געשריגן אויף נעפּאַליש, ווען די געקראָכטע געשטאלט איז געלאָפן צו דער זייט פון וועג צו זיכערקייט אין דעם געדיכטן, אומנעטריבעלעכן וואַלד.
  
  
  דער פּרינץ איז געכאַפּט געוואָרן אין אַ פּלוצעמדיק קראָספייער פון ביידע זייטן. פראסאד האט געשאסן א שפאלטן סעקונדע נאכדעם וואס ווילהעלמינה האט געשאסן איר קויל אין דער פינצטערניש. צוויי קאָנסעקוטיווע שאָס האָבן טוואָרטיד די פּלאַנז פון די זשעדנע נעפּאַלעס פּרינץ. נאַרייאַן האָט אַרויסגעלאָזט אַ בלוט־געוואָרפן געוויין און זיך געשפּאַצירט צו מיין ריכטונג. ער איז שוין געווען האַלב וועג צו נירוואַנאַ, אָדער וואוהין ער איז געווען ענדיקט זיך, ווען איך בין געקומען צו אים. "פאל די ביקס," איך געזאגט, איצט מער אינטערעסירט אין פּראַסאַד ווי אין נאַרייַאַן ספּייינג בלוט, און ניט געקענט צו אַרייַנמישנ זיך מיט וואָס איך געהאלטן די לעצטע קאַפּיטל פון מיין מיסיע. ווילהעלמינא האט זיך ארויסגעוויזן נאך מער איבערצייגט ווי מיין בייז שטימע. פראסאד האט געלאזט די בערעטא זיך אויסגלייכן פון די פינגער. עס האט געשלאגן דעם אספאלט מיט א שטומף קלאפ. ראַנאַ איז איצט געשטאנען נעבן דעם אויטאָ און האָט צו מיר געקוקט אין אומגלויבן פֿון נאַראַיאַן ס שאַקינג גוף, בלאַדי אָבער זייער לעבעדיק.
  
  
  "אזוי מיר האָבן זיך ווידער באגעגנט, קאַרטער," ער האט סאַרקאַסטיש.
  
  
  "אַז ס רעכט, ראַנאַ," איך געענטפערט. “וואו זענען די דימענטן? און וואו ביסטו געווען אזוי לאנג?
  
  
  "דאס באגעגנט בלויז קאַנטי," האט פּראַסאַד געזאגט מיט אַ פאַרומערט פּנים, כאָטש איך געהאלטן ווילהעמינאַ ס ופמערקזאַמקייַט אויף זיין געשטאַלט.
  
  
  איך האָב אַרויסגעלאָזט אַ פּוסט, הומאָרלאָז געלעכטער. "קאַנטי איז ניט מער," איך געזאגט. "עס זענען ניט מער שערפּאַס. און די הייל איז ניט מער.
  
  
  — װאם רעדט ער ? — האט ראנא געפרעגט.
  
  
  "דער בעסטער איך קען קומען מיט," איך געזאגט. — קוק אהין. אי ך הא ב אנגעװיזע ן איבע ר דע ר בוים־שורה , אוי ף ד י געדיכט ע שװארצ ע װאלקנס , װא ס האב ן זי ך באהאלט ן הינטער ן לבנה . א שװערער זײל פון אש און רויך האט זיך קלאר געזען פון װאנען מיר זײנען געשטאנען.
  
  
  ― ער האָט זײ... נאַרײַאַן, ― האָט פּראַסאַד געזאָגט, געציטערנדיק. צום ערשטן מאָל זינט איך האָב אים געקענט, האָט ער זיך דערשראָקן. און װען װילהעלמינה האט עס אויםגעװיזן, האב איך אים נישט געקאנט באשולדיקן.
  
  
  — ברענג זיי צו מיר. גיך' — מיין טאן האט גארנישט איבערגעלאזט פאר דער פאנטאזיע.
  
  
  ראַנאַ איז צוגעגאַנגען צום געפֿאַלענעם פּרינץ און האָט זיך אַרײַנגעכאַפּט אין זײַן רעקל. איך האב זיך ארומגעדרײט און אנגעװיזן דעם ביקס גלייך אין צענטער פון זײן ברוסט.
  
  
  "דאָס וואָלט זיין זייער נאַריש פון דיר, ראַנאַ," איך געווארנט אים. "נישט צו זאָגן אַז עס איז נאַריש."
  
  
  "קאַנטי איז פאַלש צו צוטרוי איר," ער געענטפערט. זײ ן האנ ט הא ט זי ך צוריקגעגליט ן או ן געהאנגע ן שאפו ק געהאנגען . ס'האט נישט גענוצט קיין פארגרעסער גלאז צו זען, אז ער האט מורא, אז ער ציטערט איצט, אז ער האט איינגעזען, אז איך בין נישט אין די שטימונג פאר שפילן.
  
  
  "אפשר, אָבער עס איז גאָרנישט איר קענען טאָן פֿאַר איר איצט," איך געזאגט. "גלויבט מיר, איך האָבן קיין פאַרלאַנג צו טייטן איר." איר זענט יונג און נאַריש, אָבער ווער ווייסט ... אפֿשר איר וועט געפֿינען אַ טייַטש אין לעבן. אַזוי טאָן אונדז אַלע אַ טויווע און געבן מיר די דיימאַנדז.
  
  
  "איך וועל באַקומען זיי," האָט פּראַסאַד געזאָגט. "דעמאָלט וועט איר לאָזן אונדז גיין?" יא?'
  
  
  "אַמאָל איר טוישן דעם רייַף פֿאַר מיר, איר ביידע קענען גיין ערגעץ.
  
  
  ער האָט זיך געבויגן איבער דעם גוף פון נאַרייַאַנאַ. דער פּרינץ איז נאָך לעבעדיק, לפּחות פיזיקלי. גײסטיק האט ער אונדז שוין פארלאזט מיט פינף מינוט און צװײ קוילן פריער.
  
  
  "ער האָט אונדז פריער נישט געוואָלט געבן זיי," האָט ער געשעפּטשעט אויף ענגליש, ווען ער האָט געפֿונען די רער, אין וועלכן איך האָב טראַנספּאָרטירט די בריליאַנטן פֿון איין עק ערד צום צווייטן. "ער האט געזאגט מיר זענען ליגנער."
  
  
  "ליגנער," איך קערעקטאַד.
  
  
  — יא, ס׳איז אלץ א ליגן. ער האט זיך אויפגעשטעלט און מיר דערלאנגט א פלאסטיק רער.
  
  
  עס האָט מיר גענומען פּונקט אַ מינוט צו באַשליסן אַז אַלע די שטיינער אין די שמאָל פלעקסאַבאַל רער זענען נאָך בעשאָלעם.
  
  
  ראנא האט שוין אנגעהויבן טוישן די רײף. אי ך הא ב געלאז ט פראסאד ן אי ם העלפ ן או ן הא ב געהאלט ן װילהעלמינע , אי ן פאל , אי ן דע ר פאל , א ז אײנע ר פו ן ד י אומגליקלעכ ע רעװאלוציאנערן , זאל ן באשלאס ן מיינע ר באפעלן . אינגאנצ ן וויסנד , א ז אי ך װע ל ניש ט קווענקלע ן צ ו שלעפ ן דע ם צינגל , או ן ז ײ שיק ן אי ן דע ר זעלביקע ר ריכטונג , װא ו ד י פרינץ־בא ל נארײאן , אי ז שוי ן געגאנגע ן , האב ן ז ײ געטא ן װ י מע ן הא ט ז ײ דערצײלט , או ן ד י מאל , האב ן זי ך געהאלט ן פארמאכט .
  
  
  ווען זיי פאַרטיק עס איז 7:52 בין.
  
  
  "איצט די בייק," איך געזאגט, וואַטשינג זיי קערפאַלי ביז ער איז געווען אין די צוריק אַוועקזעצן פון די מאַשין. — און ענדלעך, דײן רעװאלװער, ראנא.
  
  
  "דו ביסט אַ לייַטיש מענטש," ער האט געזאגט, פיינדינג געלעכטער און כעס איבערגעבן זיין . 38 אמעריקאנער דעטעקטיוו ספּעציעלע פארלאזן אויף דעם וועג.
  
  
  "פארזיכטיק, אָבער מיט רחמנות," איך געזאגט. "און איך טראַכטן איצט איז די צייט צו צעטיילן." צי ניט איר טראַכטן אַזוי?
  
  
  פראסאד האט אפילו נישט געווארט ביז ראנא זאל מאכן א באשלוס. אָן אַ קוק צוריק און אָן אַ מאָמענט ס קווענקלענ זיך, ער פאַרשווונדן ווי אַ שעמעוודיק פאָכער. דער קלאנג פון זיינע ליכטיקע לויפנדיקע טריט האט ווי ראנא ארויסגעכאפט פון איר שטומף. ע ר אי ז געלאפ ן נא ך אים , איבערלאזנדי ק מי ט דע ם שנײ ט פו ן דע ר נעפאלישע ר קעניגלעכע ר פאמיליע . דאס איינציקע וואס האט מיך אויפגערעגט איז געווען אז זיי האבן ביידע פארגעסן זיך געזעגנט מיט מיר און דעם פרינץ.
  
  
  איך דראַגד נאַרייַאַנאַ ס הינקען און לייפלאַס גוף צו די זייַט פון די וועג. זײַנע קעשענעס האָבן זיך אַרויסגעוויזן ווי אַן אמתער אוצר פֿון גאָר נישטיקע זאַכן. גאָרנישט ווערטיק אַחוץ אַ קעסטל פון שוועבעלעך. ניט סאַפּרייזינגלי, עס האט דער שוין באַקאַנט טעקסט אויף עס: רעסטאָראַן "קאַבין", 11/897. אַסאָן טאָלע. קאַטמאַנדו.
  
  
  א בלוטיקע שױם האט צוגעדעקט זײנע דינע און גרויזאמע ליפן. דער פּנים פון טויט איז פאַרפרוירן אין כעס און רשעות. ער געארבעט כּמעט ווי שווער ווי מיר און כּמעט סאַקסידאַד. צװ ײ קויל ן האב ן געמאכ ט א ן ק ף צ ו אל ע זײנ ע עגאיסטיש ע חלומות . איצט איז ער אפילו נישט כדאי צו געדענקען.
  
  
  ניצן די זעלבע טריממעד צווייגן וואָס פריער באַהאַלטן די בייק, איך באשאפן וואָס בייַ ערשטער בליק געקוקט ווי אַ לעווייַע פיירע. אבער איך האב קיינמאל נישט געמוזט אריינווארפן א שוועבעלע אין א הויפן בלעטער. דער בוים איז מיסטאָמע נאָך צו גרין, נאָך נישט גרייט צו פּלאַצן אין פלאַמעס פון גאָלד, מאַראַנץ און בלוט רויט.
  
  
  האָב איך אים דאָרטן איבערגעלאָזט, אומגעזען און פאַרשטעלונג, ווי לאַנג ווי די געטער האָבן געפעלט. איך האָב זיך צוגעכאַפּט צו דער פיאַט און זיך געזעסן אין פראָנט. עס איז געווען 08:13. איך וועט טרעפן כאָק ס טערמין און אפילו האָבן עטלעכע מאָל לינקס.
  
  
  
  
  קאפיטל 15
  
  
  
  
  
  איך האָב נאָך געהינקען, אַפילו מיט די אַלומינום קראַטשעס, ווען איך געגאנגען אַראָפּ די בלאַנק ווייַס כאָלוויי פון די שפּיטאָל. קאַטהמאַנדו איז געווארן אַ זכּרון, און נעפּאַל איז געווארן אַ זעאונג פון די ויספאָרשער ס טאָגבוך. די שערפּאַס זענען רילאַגייטיד צו די בלעטער פון אַסיאַן געשיכטע ווי טויט ווי פּרינס באַל נאַרייַאַן, ווי לייפלאַס ווי דער מערדער מיר אַמאָל געוואוסט ווי קאָענוואַראַ.
  
  
  וואָס איך קען נישט ענדיקן, מלך מאַהענדראַ ס טרופּס האבן. ד י לעצט ע גערילע ן זײנע ן פארזאמל ט געװאר ן נעב ן דע ר כינעזישע ר גרענעץ־שטא ט מוסטאנג , נעב ן אננאפאערנא . ד י פארטיזאנער־ארגאניזאצי ע הא ט אויפגעהערט . אָבער איך גלייב נישט, אַז עס וואָלט געווען רעאַליסטיש צו טראַכטן, אַז קיין אַנדערע פֿרויען אָדער מענער אין נעפּאַל האָבן נישט געחלומט פֿון אַ גרעסערע פּאָליטישע פֿרײַהייט, כאָטש האָפֿנדיק אויף אַ ווייניקער גוואַלדיקן אופֿן.
  
  
  איך דיסקאַסט אַלע דעם מיט כאָק איידער געלאזן די הימאַלייַאַן מלכות. דאס ווייסע הויז האט געזאגט אז א סעריע הויכע געשפרעכן צווישן דעם סעקרעטאר אוו סטעיט און נעפאל'ס קעניג וועלן נאכגיין צוזאמען מיט דער באדייטענער רעליף מי. אפשר קען מען געפינען עפעס א רעגירונג סטרוקטור, וואס וועט געבן די מענטשן א בעסערע געלעגנהייט צו זאגן וואס זיי ווילן זאגן, און א גרעסערע טייל פונעם גאנצן לעגיסלאטיוון פראצעס.
  
  
  אָבער איך בין צו פיל פון אַ רעאַליסט צו נישט וויסן אַז אפילו אויב די נעפּאַליש שטול ערלויבט אַ גרעסערע דעמאָקראַטיש פרייהייט, עס וואָלט שטענדיק זיין די געפאַר פון כינעזיש ינטערפיראַנס. די סאַקאָנע פון רעוואָלוציע וועט מיסטאָמע שטענדיק הענגען איבער די מדינה ווי אַ בלוטיק כינעזיש שווערד פון דאַמאָקלע.
  
  
  און אויב דאָס געטראפן, גאָרנישט איך קען האָבן צוגעגרייט וואָלט טאַקע ענין. אָבער אין דעם מאָמענט איז אַלע מיין אכטונג געווען ניט מער פאָוקיסט אויף נעפּאַל, אָבער אויף אַ שיין יונג פרוי וואָס האט קיין געדאַנק אַז איך וואָלט גיין צו איר אַ באַזוכן. די טיר צו אַנדריאַ ס צימער איז געווען פארמאכט. אי ך הא ב װײ ל געקלאפ ט או ן געעפנ ט ד י טיר .
  
  
  זי איז געזעסן אויפן בעט, געבלעטערט אין א שניט־זשורנאל. אין דעם מאָמענט, וואָס זי האָט מיך דערזען, האָט זיך די קאָלירן צוריקגעקערט צו איר באַקן, און דאָס שמייכל האָט געמאַכט די מוילווינקלען אין אַ קלאָרן און אומפאַרשטענדלעכן פאַרגעניגן.
  
  
  "ניק... וואָס... איך מיין ווען... ווי..." האָט זי געמורמלט, נישט גלייבנדיק, אַז איך בין טאַקע דאָרט און אַ סך היפּש ווי אין חלום.
  
  
  "אלץ האט זיין צייט," איך צוגעזאגט. איך בין צוגעגאנגען צום בעט און מילד צוגעדריקט מיינע ליפן צו אירע. זי איז נאָך סמיילינג ווען איך פּולד צוריק, און איך איז געווען צופרידן איך געקומען צוריק צו אמסטערדאם און די Wilhelmine Gastuis האָספּיטאַל איידער פליענדיק צוריק צו וואַשינגטאָן. ― האָט מען מיר געזאָגט, אַז איר װעט קענען אַרױספֿאָרן פֿון דאָ אין צװײ װאָכן, אָדער אפֿשר פריער. ווי פילסטו, אַנדריאַ?
  
  
  "בעסער, ניק. אסאך בעסער. און איך האב דיר געוואלט דאנקן פאר דעם וואס דו האסט געטון... איך מיין די חשבונות״.
  
  
  "איך האָבן פיל בעסער נייַעס," איך געזאגט, פּולינג אַרויף אַ שטול צו רוען מיין פֿיס אויף. די ווונד איז שוין היילונג, אָבער עס גענומען וואָכן איידער איך גאָר ריקאַווערד "געדענקען וואָס איך געזאגט וועגן סענאַטאָר גאָלפיעלד?
  
  
  זי האט א ניד געטאן.
  
  
  "נו, ער האָט מיר געזאָגט צו זאָגן איר אַז ווי באַלד ווי איר ווערן בעסער, איר האָט אַ אַרבעט ווארטן פֿאַר איר אין וואַשינגטאָן ווי איינער פון זיין אַדמיניסטראַטיווע אַסיסטאַנץ." איך וואָלט זאָגן עס פּייַס פיל בעסער ווי פרילאַנס זשורנאליסטיק. און גאָלפיעלד איז נישט איינער פון די וואס ריכטער מענטשן לויט זייער אויסזען, אָבער בלויז דורך זייער אַבילאַטיז.
  
  
  "וואס הערט זיך ביי דיר?" — האט זי געפרעגט מיט א געלעכטער.
  
  
  "עס דעפּענדס אויף וואס איך טרעפן, מיס יוען."
  
  
  — און דו בלײבט, ניק? נישט לאנג.
  
  
  — אפשר בלײב איך נאך א ביסל.
  
  
  מיר האבן בײדע געלאכט װי צװײ קלײנע קינדער. נעפּאַל איז געווען נאָר רוטין אין מיין לעבן; געפאַר און בלוט פאַרגיטונג זענען טייל פון מיין פאַרגאַנגענהייט. קוק ניט צוריק, קאַרטער, איך געדאַנק צו זיך, ווייַל עס איז שטענדיק עפּעס גרעסערע פֿאַר דיר, און עס איז נאָר אַרום די ווינקל.
  
  
  
  
  
  וועגן דעם בוך:
  
  
  ווי צו טראנספארטירן א מיליאן דאלאר רוי דיאמאנטן פון אמסטערדאם קיין נעפאל, ווי אזוי צו נוצן זיי אלס וואלוטע צו אויסלייזן די קינדער פון די קידנאַפּט סענאטאר, ווי צו נעמען זיי צוריק און זיי ווידער ארויסנעמען פון לאנד? זייער פּשוט!
  
  
  אבער עס איז מער:
  
  
  די שערפּאַס, אַ באַנדע פּראָפֿעסיאָנעלע רעוואָלוציאָנערען, מיט די שרעקלעכע המצאות פֿון איר קאַנטי - זי איז דער ווײַטערדיקער "גייסט" פֿון דער רעוואָלוציע, אַזוי שיין ווי זי איז טויטלעך, מיט אירע "קונג פו הענט" הערנדיק אָן רחמנות צו די ווייטיקדיקע באַפֿעלן פֿון איר. מאַרך.
  
  
  קאָענוואַר, אַ מערדער אונטער קיין צושטאנדן. קאָענוואַר קאָן זיך אַרומשלאָפֿן װי אַ װאַלד־קאַץ און הרגענען פּונקט אַזױ גיך און מײנלעך.
  
  
  Bal Narayan, אינטערנאַציאָנאַלע פּלייבוי, מיטגליד פון דער רויאַל משפּחה. ע ר אי ז געװע ן אײנע ר פו ן ד י מענטש ן װא ס הא ט פארקויפ ט אל ץ או ן יעד ן פא ר זײ ן אײגענע ם פארמעגן .
  
  
  Nick Carter, alias N3, Master Assassin Carter, וואָס מוזן לערנען אַ נייַע שפּראַך פון טויט צו בלייַבנ לעבן ...
  
 Ваша оценка:

Связаться с программистом сайта.

Новые книги авторов СИ, вышедшие из печати:
О.Болдырева "Крадуш. Чужие души" М.Николаев "Вторжение на Землю"

Как попасть в этoт список

Кожевенное мастерство | Сайт "Художники" | Доска об'явлений "Книги"